nn © - ”, 

. @ in ke & } 
RIE 

Pe Re Es 


LIBRARY 


OF THE 


MUSEUM OF COMPARATIVE ZOÖLOGY. 


WV yr 
OD 
DN 


_ VERMANDELINGEN 


Ke 


î 


VAN HET 


GS 
De 
‚ Ar | ar Ik oe 
% is : eb f 4 Ee 


Dd 


# 


KUNSTEN EN WETENSCHAPPEN. 


… DEEL XXXI 


BATÁVIA, 
LANGE & C°. 
1866. 


OK 


eer AAD 0D 
En EEND ADEN Ni 


Sn aL LIBRARY | 
VERHANDELINGEN 
vel CE ERDGE ASS. | 
ITENSCHAPPEN. 


VERHANDELINGEN 
° BATAVIAASCH GENOOTSCHAP 
KUNSTEN EN WETENSCHAPPEN - | 


BATAVIA, 
LANGE & CC. 
Sm 1866. 


p 
4 8 
ar 9 EN 
vi Ei Ni „Ak 
bd hd u 
Ae 
> 
\ 
: 
- Ld 
7 / 
Te, en 
pe 
' 
4 
je 
DE 


HOA TSIEN KI. OF: GESCHIEDENIS VAN HET GEBLOEMDE BRIEFPAPIER, Chinesche_ 
Roman. Uit den oorspronkelijken text vertaald door G. Scnrecer, 


\ TI HWUIL THE HUNG-LEAGUE OR HEAVEN-EARTH-LEAGUB. A secret Society 


h the Chinese in China and India, by G. Sourcer. k ; 


ITUTIE IN CHINA, door G. Sonrzemr. — 


A 
» 
Ì 
E - 
S 
hes 
J 
_ 
LJ 
EWS 
â 
" 
14 & : 
N a hd 
KS 
Ad \ 
F 
Pie - 
Ee A x v 
« by 
8 hae ie “ 
U e 
er, 
èt it ĳ ve 


ES 
Î 
li, 
4 
î 
: 


GESCHIEDENIS 


VAN HET 


GEBLOEMDE BRIEFPAPIER. 


Se 2 


ROA TSIEN KI 


OF 


GESCHIEDENIS 


VAN HET 


BEBLOEUDE BRIEFPAPIER. 


CHINESCHE ROMAN, 


UIT DEN OORSPRONKELIJKEN TEXT VERTAALD 


DOOR 


G. SCHLEGEL, 


Translateur van het Nederlandsch-Indisch Gouvernement voor de Chinesche taal, 
Lid van het Bataviaasch Genootschap van. Kunsten en Wetenschappen en van het Koninklijk Instituut 
voor de Taal-, Land- eu Volkenkunde van Nederlandsch-Indië, 


BATAVIA, 
LANGE & CP. 
1865, 


RECORD E: 


De geschiedenis van het gebloemde briefpapier, welke aan den achtsten der tien schrijvers 
van genie van China toegeschreven wordt, is een der meest populaire romans in het midden- 
rijk. De voorrede, waarmede de uitgave, die tot grondslag onzer vertaling gediend heeft, 
verrijkt is, beweert onder anderen, dat het een boek is geschreven voor alle standen, zoowel 
voor den ambtenaar als den landman, den werkman als den koopman. 

Wij hebben ook te minder geaarzeld, eene vertaling van dezen roman in het licht te geven, 
daar de loop van het verhaal vloeijender en meer afgewisseld is, dan dit gewoonlijk met Chi- 
nesche romans het geval is. 

Men zoeke echter niet naar wanhopige liefde, moorddadige jaloezij of schrikverwekkende 
ontmoetingen in dit verhaal. Diergelijke heftige gemoedsaandoeningen zijn bij de phlegmatische 
Chinezen onbekend en kunnen derhalve ook niet in hunne romans beschreven worden. 

De vertaling zal waarschijnlijk door de meeste lezers te stijf en te beknopt gevonden wor- 
den. Dit ligt hoofdzakelijk hieraan, dat de Chinesche text in metrische proza, van gewoonlijk 
zeven woorden per regel, gesteld is. Zonder te veel nadeel te doen aan den geest van den 
Chineschen schrijver, is het ons onmogelijk geweest eene vrijere vertaling, dan de onderha- 
vige te geven; want in dit geval zoude het geene vertaling, maar eene Hollandsche omwerking 
van den text geweest zijn; eene vrijheid, die niet in ons voorgesteld plan lag en ook, met het 
oog op de wetenschap, niet geoorloofd was. 

Ter opheldering der duistere toespelingen en plaatsen, zijn aan het einde van het werk een 


veertigtal noten geplaatst. 


Batavia, 1865. ne 
t 
€ 


vr 


p od 4 zt 
Bij de transcriptie van eigen- en plaatsnamen hebben wij de Fi 


want zoolang er nog geen algemeen gangbaar Alphabet \ 


talen ingevoerd is, leidt het gebruik van versch lende s 


dE 


verwarring. AR 
Wij hebben het niet noodig geoordeeld, den Chineschen text bij or 
daar de roman zeer populair is, en die text derhalve waarschijnlijk in 


ken in Europa te vinden is. ae 


HOOFDSTUK I. 


V] 


IN H 


Aanleiding tot de geschiedenis 


Liang neemt afscheid van zijne 


OUD: 


van het gebloemde briefpapier. .. ...» 


muederdenp SadiNOP ETE Ien mike angel aM 0 


WaneN Eon ee ANE NEO UE AOR And Ee ezen, 1e arne A ade 


De neven vertellen elkander hunne gevoelens 


De ontmoeting bij het damspel 


Pi-youe bergt het damspel op 


De dwaze gedachten van den student Liang 
De student Liang ondervraagt zijne tante 
Zijne gedachten gedurende de wandeling in den maneschijn 
Het verhaal der geschiedenis na hare ’t huiskomst 
Onze held zoekt naar eene studeer-kluis en koopt ze 
Liang maakt eene visite en rijmt op een versje. 
Gedachten aan haar na de terugkomst in zijne studeerkluis 


De meesteres en hare kameniers lezen het gedicht 


DOE PTI AP LE RO, a maen Lt” Ì 


EEND EN ONO OCE LOI TNG RO ENOR TC as val 


eh onee nett naa bike ke ef de) 


OEE ON cheat Jed 


DOEN ONE SO HR ORI, HL he 


eo ze Tie teen al 


Oe ITE OE 


cre AEM 


ahelkvortn kate 


Chr ONO ver Ie 


DENLEER Mane maaldpeenen contravlstterd avan. nen eres Verea jee osaid 


De echtgenoten wenschen eenen 


Onze held ontmoet de kamenier en openbaart zijne liefde 


De liefde wordt in het boudo 


De meesteres en hare kamerjuffers bekijken de maan 


Zij ontmoeten elkander wederom in den tuin 


Liang klaagt de bloemen zijn 


Zij zweren elkander opregte liefde 


De huwelijksbelofte in de boot 


Een bode komt den jongen heer halen 


sehoonzoonigst Bene eelde 


skask eene kep on poten sine ord patate hoa Deer verliet Pi ou Teis a 


ite ken de a A lede bere 


Wiane ontmoet, Voun-hiang meder. „…n … er so 


AAD 4 DT Deal Hi 
COT oer: ia A Or AAS He ND 


EENS AT MEHO OEE LI AT 


IEB ge SALEEN EO OE 


De geheime conferentie tusschen de meesteres en hare kamenier 


efen es Ea e 


Des er De LO 


Liang neemt snikkende afscheid onder de lommer der wilgen. .....…....... 


Onze held keert naar huis terug om zijnen vader te zien 


Hij klaagt de maan zijn leed , 


45 


“if 
zi 


VIII 


HOOFDSTUK XXX. 


ik 
4 
U 
1 
HW 
U 
U 
n 
HW 
U 
U 
U 
HW 
ik 
U 
In 
U 
lid 
A 
U 
H 
U 
lij 
U 
I 
H 
N65 vl 
U 
I 


I 


Eaton. Meu: 


XXXL. 
XXXII. 
XXX. 
ZXXIV. 
XXXV. 
XXXVII. 
XXXVII. 
XXXVII. 
XXXIX. 


_De heer Loung dient een memoriaal over het huwelijk i 


Oe Ar A 


INHOUD. 


4 


Yao-sien hoort van het huwelijk en berispt hare kamenier. ... 


Zij vernietigt de voorwerpen in hare kamer, ...,.......… 


Yao-sien hoort, dat haar vader bevorderd is .......... 
De oude heer Yang logeert zijn huisgezin bij den mandarijn Tsi 
Liang keert naar Tchang-teheou terug. ….. Erten 
Yao-sien hoort, dat haar vader belegerd is on nn en nn 
student Yao moedigt hem aan om examen te doen. ..... 
gaan te zamen naar het najaars-examen . ..........… 
hemel openbaart de literarische gelukskansen. ER ea 
academist ontmoet haar weder .……........ ionen 


Onze held stelt den keizer voor om de rebellen te gaan tuchtigen.. 
% af 


Yao neemt afscheid van zijne tante en escorteert een transport victualië 
Youn-hiang brengt het berigt aan hare meesteres... ..... J 
Zij hooren dat hun zoon Liang gesneuveld is, ...........… 
You-khing Bli "'aan ‘hate “echtt AULT ART 
Liang beraamt een redmiddel... ........... ee 
Liou dringt zijne dochter om te trouwen. ....... ; 


4 
e © ee a Tes 


Yoûkhiftg Störé giek in de dyiet 1 MAT. MOA, AT EREN ON 


beland a & 
eh bnn ie. Pe, 


Een provinciale examinator redt en ondervraagt haar. 
You-khing’s ouders hooren het geval en gaan naar haar lijk zoeken 
Een pijl brengt eené Wjeshest over. DAT TE VEN (3 
Zij behalen de overwinning en keeren naar het hof terug. ...... 
De vreugde van Yao-sien op het hooren der mare. ........ 
De keizer verheft hen allen in den adelstand ..........… 
Zijn schoonbroeder Liou vertelt hem de zaak, he ET 
De keizer neemt de rol van middelaar op zich. ......... 


Liang gaat op keizerlijk bevel trouwen... ..........…..… 


Yao-sien vermaant haren man om You-khing te trouwen. ... 


De twee feniksen worden hereenigd. ,......... annen 


Rr ls Kk 


GESCHIEDENIS 


VAN HET 


GEBLOEMDE BRIEFPAPIER, 


HOORDSTEDER: IL. 


AANLEIDING TOT DE GESCHIEDENIS VAN HET GEBLOEMDE BRIEFPAPIER. 


„Ik was opgestaan en leunde op de steile balustrade om een avondkoeltje te scheppen.” 

De herfst-wind deed mij de geuren der witte lotusbloemen te gemoet waaijen en ik zag een 
hoorn der nieuwe maan als water glanzen. Men zegt, dat heden nacht de sterrebeelden ZWën-Soun 
en Niow-lang zich vereenigen (!). In stilte bedenk ik, dat aan het Firmament op gelukkige tijdstip- 
pen vereenigingen plaats hebben; waarom dan lijden de menschen aan droefenis en hartzeer. Wan- 
neer de tijd van vreugde daar is, dat men zich dan verheuge en dat men zich niet afhoude om 
verboden genoegens te genieten (?). 

Wanneer men slechts van het begin tot het einde volhoudt, dan raakt het niet, of men eenen 
geheimen minnehandel gehad heeft. Van af de oudste tijden heeft de liefde bestaan en men 
moet dus zijne hartewenschen volgen. Maar men moet ook met een standvastig hart geduldig 
wachten tot dat men zich tot een paar vereenigen kan. 

Bergen en water zijn zonder liefde en komen toch bijelkander; hoe kan ik dan gelooven, dat 
menschen, die zoo veel liefde bezitten, elkander zouden kunnen vergeten. Mijn wensch is slechts, 
dat de teederminnenden dezer wereld niet halverwege gekomen af zullen laten en hunne liefde 
„verzaken. Vroeger heb ik eens eene wonderbaarlijke liefdesgeschiedenis gehoord. 

Diepe liefde is groot als de zee en de hemel. Wanneer men het genot slechts verborgen 
houdt, wie kan het dan te weten komen. Daarom zal ik dit verhaal: aan de nakomelingschap 
mededeelen. } 

In het Canton Ou-kiang van het Arrondissement Sou-tcheou (2) woonde een talentvol jongeling, 
met name Liang. Zijn vader heette Zu-pho en bekleedde het ambt van Rijkskanselier. Zijne moe- 
der heette Yao en was eene uitstekende en brave vrouw. Liang was gelijk eene alleenvliegende 
gans — broederloos. Zijn voornaam was Pang-tchao, zijn titel (© Yi-tsang. Zijn gelaat was 
rozig als het voorjaar en blank als de maan en zijne talenten waren schitterend als nieuwe 


«) Zie nota Il op het einde. d 

@) Woordelijk 7 Om edelsteenen te rooven en geuren te stelen” i, e: om met vrouwen verboden omgang te hebben. 
Zie nota II. 

(3) Sou-teheou-fou in de provintie Kiangnan 

(*) Zie nota III. 


zijde en glanzende wolken. Hij was luchtig en vrolijk zooals de man, die op 
reed (1) en beschaafd als de jongeling, die den Fenix bereed (*). d 

Toen hij achttien jaren oud was, werd hij in den rang der studenten opgenomen 
slechts naar het oogenblik om zijne vlugt te nemen en tot ’s keizers dienst verheve 


HOOFDSTUK II. 


bii 


LIANG NEEMT AFSCHEID VAN ZIJNE MOEDER-EN GAAT OP R EIS 

- Ae 5 ee D- 

„De student gevoelde zich kalm en rustig en ging langzaam naar de bloemen is 
Bo welriekenden geur zoekende: „Tamme vogeltjes roepen op de takken den bezo 
kom toe en honderde bloemen in het kreupelbosch stralen den mensch hare geuren 


den voorbijgaanden wandelaar bekneld wordt (%), De bloemen vallen dn af, ê 
lente vervlogen is en hoe zoude dan het menschelijke gelaat eeuwig onveranderd kunnen Je 
Zonder genot leeft men ijdelijk, maar het is moeijelijk om even als de mandarijneen | 
ter te zijn (*. Op elkander steunende en op elkander rustende, zwemmen zij den 
Zij beminnen elkander, zij gevoelen tezamen en loopen steeds gepaard. Ik zie nu, 


beoefenen en doen zine in het westelijke Bahn (6). Ik heb gehoord, dat in Tchar 
(7) vele schoone meisjes zijn, zacht en rozig, elegant en blank, die in nieuwe toil 
elkander wedijveren. Ik zal naar die An gaan verhuizen, welligt kan ik dan 
wensch genoemt en che vinden,” 5 | 


nu aan u, lieve moeder, mededeelen en afscheid van u nemen,” 


(!) Zie nota IV. 
(®) Zie notta V. 
(&) Uit weemoed dat het kille water ze zoo onverschillig medesleept. 
(é) de Mandarijneend is in China het zinnebeeld der echtelijke liefde, 


Ee | Zie nota VI op het einde. KE 


(7) Stad in het Arrondissement Sou-tcheou-fou. 


5 


Zijne moeder antwoordde: „Mijn kind luister! Ik heb steeds hooren zeggen, dat een nuttige 
vriend een goed medestudent is. Bovendien woont uwe tante Yao in dit Canton. Sedert dat zij 
afscheid van mij genomen heeft, hunkert zij steeds naar mij. Morgen is juist haar verjaardag 
en gij moet dus eenige geschenken medenemen om ze haar op dien feestdag te geven. Gij 
kunt dan in de studeerkamer van het huis uwer tante gaan wonen en zorgvuldiglijk eenen 
vriend zoeken om met u de letterkunde te beoefenen. De olijftak in de maan (t) is eigenlijk 
zoo ver niet en ik hoop, mijn kind, dat gij in het najaar op de lijst (?) zult komen en den 
letterkundigen roem uwer familie geene schande zult aandoen. Het spijt mij slechts, dat vader 
zoo ver van hier in de hoofdstad is en dat er niemand is, die voor hem de familiezaken be- 
keert. Kindlief! gij moet spoedig aan de terugkomst denken en maken, dat uwe moeder niet 
over de deur behoeft te hangen om naar u uittezien. (3)” 

Nadat zij gesproken had, boog Yih-tsang haastig en nam afscheid. De huisjongen ging naar 
binnen om te pakken, en maakte verscheidene geschenken gereed) en nadat hij zijne moeder 
gearmel gezegd had, ging hij naar de rivier Tchang. 


EIOOEDSTEUK ILL 


LIANG FELICITEERT MEVROUW YAO. 


Hij riep de bootslieden toe om spoedig de touwen lostegooijen en weldra drukte het drijven- 
de bootje het blaauwe water; terwijl het roeigezang tot aan de wolken drong en de meeuwen 
onbedacht-op strikken om hen heen zweefden. 

De boot ankerde te Sou-tcheou, waar men tezamen aan wal ging en Liang de stad be- 
deesd inliep om zijne tante te gaan opzveken. Hij gelastte zijnen bediende om eerst de zaal inte 
loopen en hem aantedienen. Mevrouw gaf last om den heer Liang te verzoeken binnen te ko- 
men. Zoodra de student zijne tante zag, boog hij haastig neder enzeide: „Mijne moeder heeft 
mij gelast u hare gelukwenschen aantebieden; ik heb eenige geringe geschenken mede gebragt 
om ze u te vereeren, om u aldus mijnen ijver en mijne gevoelens te betoonen.” Toen Me- 
vrouw Yao dit hoorde en de geschenken zag, was zij zeer verheugd; zij meesmuilde en ant- 
woordde Liang glimlagchende: „Ik veronderstel, dat uwe waarde moeder gelukkig en dat uw 
vader in de hoofdstad gezond en wel is. Uwe bekwaamheden, waarde neef, waren van vroeg 
af al uitstekend. In het maappaleis is steeds de geur van olijftakken (#. Ik ben zeer 


&) Zie nota VIl.op het einde. 

@ De lijst waarop de namen van hen die door het Examen gekomen zijn, gedrukt staan. 
(°) In angstige beslommeringen dat gij niet terngkomen zult. 

(£) Zie nota VII. 


goed,” antwoordde Liang. „Het zijn maar geringe en kleine geschenken, waarvoor ik 
uwen dank aantenemen. Mijne moeder geniet gelukkiglijk rust en vrede. 
bezit geene bekwaamheden om den letterkundigen roem der familie voort te doe 


wijzen, zoude ik ligt de zaak verwaarloosd hebben. Sints lang had ik gehoord 
stad vele uitstekende mannen zijn en daarom wilde ik eenen vriend en mees 
tot hooge plaatsen te geraken” Mevrouw Yao antwoordde lagcehende: 

„Mijn heer Liang luister eens. Ik weet, dat uwe letterkundige voortbrengselen 
zijn. Het is moeijelijk om groote bekwaamheden te verkrijgen. 
zult gij uwen naam in de Jaspiszaal (1) kunnen inschrijven. Neem mij echter niet 
mijn huis zoo eenvoudig is, maar blijf hier eenigen tijd vertoeven om te stud 
Liang dit hoorde boog hij diep: „Ik zal het nimmer wagen uwe groote goedhei 
hier eene kamer afstaat, te vergeten” Hij zeide ook nog tot haar: „Waar is 
trekking en wilt gij zoo goed zijn mij met mijnen neef in kennis te brengen, ; 
der lange scheiding te verzoeten?” Mevrouw vatte terstond het woord op en _ 
heer gemaal is, naar men mij berigt heeft, tot generaal-majoor bevorderd. Mijn 
zijne studeerkamer te lezen. Hij had ook onlangs de boeken ter zijde gesteld en 
mij daarom zoo, dat gij, beste neef, met hem komt studeren. De domme verbl 
mijnen onkundigen zoon zal nu wederom opklaren.” Zij stuurde dadelijk eenen bedie 
hem te roepen en de student Yao kwam, aan het bevel gehoorzamende, de binnen 
De neven waren zeer verheugd elkander te ontmoeten. Wijn werd in de zaal 
zij bragten elkander eenen beker toe; de een noodigde den anderen en zoo ble 
zaal zitten drinken. Beide studenten werden dronken en kregen roode gezigten 
elkander aanzagen, hadden zij eene kleur als perzikbloesems. 
Zij zagen ook dat de maanschijf de westelijke galerij bescheen. 


HOOFDSTUK IV. 


id t 


DE NEVEN VERTELLEN ELKANDER HUNNE GEVOELENS. 


Nadat zij hunne buiging voor Mevrouw Yao gemaakt hadden, gingen beiden naar 
kamer. De twee studenten namen elkander bij de hand en liepen binnen de omhein 
Aan weêrskanten liep een kronkelend pad, met jonge bamboe beplant. Zij gingen den go 
visch vijver voorbij en kwamen in de broeikassen. De melkweg drong door de blaauwe wolk 


C) Het Collegie der Han-lin, eene instelling als de Academie in Frankrijk. 


7 


heen. De knecht had de kaarsen opgestoken en zij traden de studeerkamer binnen, waar zij 
hunne armen om hunne knieën sloegen (t) en over de maan en het weder gingen spreken. 
Daar zij eenen straal van de maan het venster in zagen schijnen, stond Yao op en zeide 
tegen Liang: „Waarde neef gij breekt daar met uw ligchaam den maneschijn, die de schaduw 
der bloemen tot aan de horretjes doet komen en naar mijn inzien mag iemand, die het uitziet 
op maan en bloemen heeft, niet ondankbaar voor de voorjaarspracht zijn. Men zeet, dat erin 
de wereld velen rusteloos heen en weder trekken en reizen. Waarom zijn zij zoo rusteteloos 
bij de werkzaamheden des levens?” Yih-tsang glimlachte en antwoordde: „Mijn beste broe- 
der, gij kent daar het fijne nog niet van. Wie houdt niet van den zefier en den maneschijn 
en wie wenscht te reizen en te trekken en zijne oude haardsteden te verlaten? Maar omdat 
men door winst en roembejag aangelokt en geboeid wordt, getroost men zich allerlei ontberin- 
gen in het veld van winst en glorie (2).” 

Beiden waren juist zoo aan- het praten, toen Mevrouw Yao haren zoon liet roepen. Hij nam 
afscheid van zijnen neef en ging naar de groote zaal; terwijl Yih-tsang alleen in het studeer 
vertrek bleef. 


OO OEDSES V. 


DE ONTMOETING BĲ HET DAMSPEL. 


Hij zag slechts boeken, rij op rij op het boekenrek gestapeld. Overal was men door de lucht van 
bloemen omgeven, welke hare geuren uitwasemden. Op de tafel lag eene luit op hare jaspispinnen; 
in een gouden komfoor brandde een befaamd wierook; eene zilveren harpsichord en eene jaspisfluit 
hingen aan den muur; terwijl in den hoek een paar damborden stonden. Aan beide zijden hin- 
gen een beroemd gedicht en een oud schilderstuk, dat een landschap met vijvers en paviljoe- 
nen in bevallige rangschikking voorstelde. Hij stond op om uit het venster naar de lucht te 
zien en bespeurde toen eene kronkelende leuning, die zich om eenen witten-lotus vijver slingerde. 
Een ooïjevaar stapte schuw met ligte scheden in den maneschijn; de wind schudde de wil- 
genbloesems die het water wild bewogen. Eene roode brug over den vijver leidde naar den 
binnentuin. Hij zag ook eene streep van kleine golfjes, die het licht van de maan brak. 
Aan beide oevers stonden treurwilgen tegenover elkander te dansen; terwijl onder het lom- 
mer dier wilgen een bootje was vastgelegd om de lotusbloemen te kunnen plukken. De dar- 
telende vischjes, die zich in het water verhieven, waren als satijn in de golven en de schaduw 
der wolken spiegelde zich in het water. Hij stapte verder, ging de brug over en trad de vij- 


(€) De knieën optrekken, zoodat men met de hakken op den stoel zit, en dan de armen er om heem slaan. — Eene 
gewone manier van zitten bij Chinezen wanneer zij keuvelen. 
€) Woordl: daarom eet men wind en slaapt men op het water, in het veld van winst en roem. 


n 


8 


verkioske in. Hij leunde op de leuming en wuifde zich den geur der wilde bloemen toe. Hij 
greep eenen tak om eene roos te plukken en gedachteloos den tak schuddende schrikte hij de vogel- 


tjes wakker, die wild gingen rondfladdderen. De koekoek begon te schreeuwen als bij het — 


afnemen der maan (*). 


Het gepiep der goudvinken bedroefde zijn hart; want in hunne woeste vlugt braken zij het 
licht der heldere maanschijf. De bloemstengels waren met een zijden kleed van daauw droppels be- 


dekt. Hij ging weder over eene kleine brugen kwam in een slingerend pad, waar onrijpe geele 


pruimen aan weerskanten lagen. Een paar paauwen stapten in den maneschijn en een ka- 
katoe schreeuwde in eene gouden kooi. Voor hem was een perk, de schatten der lente bevat- 
tende. Aan beide zijden waren duizende perzikken geplant. Hij dacht: „zoo dit de weg is 


om naar het verblijf der geesten te komen, zoo zoude ik gaarne de visscher willen worden (2). 


Hij sloeg naar het westen af en kwam in eenen tuin van roode abrikozen. Daar was niets 
anders te zien dan prachtige abrikozenbloesems, die met de lentegeuren wedijverden. Welrie- 
kend en weelderig gras bedekte den weg en klimrozen kwamen verborgen boven de hooge muren 
uit. Hij verheugde zich echter niet genoeg‘in die fraaije bloemen. Met zachte schreden keerde 
hij om en ging naar zijn studeervertrek terug. 

Onverwachts droeg de Oostewind hem het geluid van damspelen toe. Hij dacht bij zich 
_ zelven: „Wie kan daar toch bezig zijn en in den laten nacht nog zulk eene lust in het dam- 
spel hebben?” Stilletjes stapte hij in eene oostelijke rigting vooruit en zag in de verte eene 
Pioniakoepel (9). Door den schuinschen schaduw naast de bloemen bespeurde hij het licht eener 
lamp en het scheen hem toe, dat er verscheidene menschen onder de bloemen zaten. Een lag- 


chend gesprek trof verward zijne ooren. Het geluid was bevallig en zonder twijfel van vro- 


lijke meisjes afkomstig. De geuren van den Chloranthus en van den Muscus kwamen hem, 


op den wind gedragen, voorbij. Zachtjes trad hij vooruit om eens ter sluiks te kijken. Tusschen 


de bloemen waren dames aan het wandelen; eenige drijvende wolken bedekten toen juist de 
heldere maan, zoodat de dienstmeisjes hem voor den jongen heer Yao hielden en dus niet naar 
de koepel gingen om het hare meesteressen aantezeggen. De student Liang kon daarom tot aan 
de steenen balustrade komen en zag toen twee bevallige en schoone dames, die bij eene zil- 
veren lamp zaten te dammen en te lagchen. 

Aan de zuidzijde zat eene met loshangende haren. Hij kreeg haar in. het oog en zijn hart werd 
doorboord. „Ik zie wel”, „zeide hij „” dat zij geene gewone vrouw is, want zij lijkt meer op de nimf, 
die op Liou-lang (*) wacht. Zijne vermetelheid was dien avond steeds toegenomen; zijne kleê- 
ren, teregt geschikt hebbende, trad hij vooruit en begroette de schoone dame. Hij bedacht niet, 
dat hij daardoor dit schoone meisje aan schrikken maakte, zoodat zij hare schitterende oogen 
opsloeg, omdat er op eens, van tusschen de bloemen en struiken, een jongeling te voorschijn 


(@) De koekoek schreeuwt niet bij volle maan, maar wanneer de maan afneemt schreeuwt hij uit droefheid de geheele 


nacht door. 
(@) Zie nola VIII achteraan. 
(&) Koepel met Pionia mutans potten. 
(f) Zie nota IX. 


en man ve ee 


a Pans nd 


9 


kwam. Zij lieten het dambord vallen en vlogen beiden op. Liang betrachtte ze opzettelijk 


_naauwkeurig en zag toen, dat het abrikozen gezigtje hem aanhoudend fixeerde. Hare gelaatskleur 


was als de bloem HFou-young (*), hare wenkbraauwen waren als een lang wilgenblad, hare 
roode lipjes inderdaad bekoorlijk en heerlijk en alle hare vormen volmaakt en dus was zij 
wel berekend iemands hart te verwonden. 

De lentewind krulde bij elke vlaag haar zijden kleed om en deed hare gedruischlooze gouden 
leliën (2), die slechts twee duimen lang waren, zien. Zij keek nog eens om en hare wangen 
plooiden zich. tot eenen lach. 


„Mijn leven vervliegt en ik sterf onder de bloemen,” 


riep Liang uit. 

Het groepje dienstmeisjes volgde hunne meesteressen; terwijl de student Liang, als een beschon- 
kene, op de balustrade bleef leunen. De twee zusters namen elkander bij hare lieve handjes 
en in gedachten verzonken keerden zij sprakeloos naar haar geurig boudoir terug. 


_ HOOFDSTUK VI. 


PILYOUE BERGT HET DAMSPEL OP. 


Nadat de schoone dames zich ieder op eeneu Zoung-po stoel (%) geplaatst hadden, riep jufvrouw 
Yao-sien Youn-hiang toe: „Wat hebt gij leden toch bij de balustrade uitgevoerd, dat die jongeling 
rest toe regt aan tot aan de leuning gekomen is. Ik heb hem nog nimmer te voren gezien en 
hoe kan ik nu rustig zijn, sinds dat hij mijn ontsluijerd gelaat gezien heeft. Ik weet niet van 
welke familie hij een zoon is, maar zulke onbesuisdheid is geene groote luî’s manier.” 

Toen Young-hiang deze vraag hoorde, antwoordde zij haar: „Jufvrouw! luister naar mijne woor- 
den. Uwe onwaardige dienstmeisjes stonden tusschen de bloemen. De maan was verduisterd en het 
was dus moeijelijk, om iemands gedaante te herkennen. Bovendien zeiden allen, dat het de heer 
Yao was. Zijne mamieren waren ook zoo onbesuisd niet.” Jufvrouw Tsai-ki zeide toen: /Gis- 
teren, toen ik met mijne slavinnen uit de binnenkamer kwam, hoorde ik juist vertellen, dat de. 
heer Liang aangekomen was. Onze tamte behield hem bij zich om wât te drinken en liet hem 
toen in het studeervertrek slapen en ik denk, dat hij, dronken zijnde, in den maneschijn is gaan 
wandelen. Dat hij ons dus bij de bloemen ontmoet heeft, is zoo erg niet” Nadat zij uitge- 


sproken had, zeide Yao-sien tegen Pi-youe: „De damstukken op het terras zijn nog niet op- 


geborgen. Ik denk wel, dat mijnheer Liang terug gegaan zijn zal; ga dus de damstukken op- 


(5) Hibiscus mutabilis. 
(?) De kleine voetjes eener chinesche vrouw heeten gouden lelien. 
€) Eene soort van Voltaire, naar den dichter Sou-toung-po genaamd. 


10 
rapen en keer dan spoedig naar de kamer terug.” Ki 
en ging weg. Zij baande zich eenen weg door de bloemen; liep langs de wilgen 
vijver rond. Zij zag, dat Liang nog niet weggegaan was, maar nog steeds op de balus 
gek en beschonkene leunde. Met zijne handen ondersteunde hij zijne schoone wangen ‘ n 


en stom. „Ik denk dat zijne ingewanden door liefdes gedachten aan onze schoone 
_scheurd zijn. Ik denn echter, dat er wel meer dan duizend schoone ongehuwde meis 


komen.” Zij naderde en liep de Pioniakoepel op. De student Liang maakte in _ des 5) 
haar eene buiging. „Waarheen was de ziel van den jongeling wegens dit meisje gevlogen? 
hij de juffer zag komen, dacht hij dat zij opzettelijk kwam, om hem tot het n e 
noodigen (t): „Welke dame is die, welke zoo even een wit kleed aan had? 
Tehang-ngo (2), die op deze plek nedergedaald is, of het is stellig een engel van het 
Zij heeft mijne ziel ontroofd en is er mede weggevlogen. Toen zij wegging, wierp : 
op mij en met den lach van haren mond, maakte zij mij verliefd en wekte mijne he rt; 
ten op. Welk eene goede kans, zoo gij, mejuffer! voor mij eenen brief zoudt willen n bez zorg 
Het zoude zijn als de student Tchang, toen hij juffer Houng ontmoette (£”” Toen 

hoorde, werd zij boos. „Wanneer gij een fatsoenlijk meisje bij die uit het wer | 
joen (°) gaat vergelijken, wie zal dan juffer Houng zijn, die voor u eenen brie 
gen en den rooden stof naar het paleis Kwang-han zal durven jagen? (6) Ik verzoek u | 
niet over wellustige dingen te spreken. De huisselijke wetten der binnenvertrekken zi | 
als iĳs. Houd dus op met müsdadig aan de paarsche perzikken des hemels (?) te ken 
hunker niet naar de roode abrikozen naast de zon (8). Keer naar huis terug, neem 
mend zwaard, snijd uwe liefdesgedachten af en hunker niet langer.” Zij liep toen 
ras op en raapte de damsteenen bij een. De student Liang bragt eenen lach te or: 
zeide het volgende: „Juffer! gij zegt dat de stof het reine ijs niet mag bezoedelen, m 7 
om hebt gij mij dan hare liefelijkheid en ee doen zien. Haar geheele gelaat w opg 


Liou-lang binnen te smokkelen (°). Ik hoop dat gij mij de blaauwe brug qe 
zen en opleiden, dan zal ik stellig uwe goedheid niet vergeten en ondankbaar jege 

Toen Pi-youe deze woorden hoorde, antwoordde zij glimlagehende: „Waar geen 
moet gij u nief gaan verbeelden, dat er liefde bestaat. Dat mijne meesteres zoo la 
alleen omdat zij u, mijnheer! in uw gedrag zoo alle maatschappelijke regelen zag » 


() Woordelijk: vom regen en wolken te worden, even als voor den koning van Thsou.” Zie Nota X. 
(2) De Chinesche Diana. Zie Nota VII. 
(5) Poung-lai: het verblijf der gelukzaligen. 
& en () Zie Nota VI. 

(6) Zie Nota XI. 

(7) en (© Zie Nota XII. 

(2) Zie Nota IX, 

(10) Zie Nota VII, 


Er 


zamen. Alhoewel gij, mijnheer! ook uwe losbandige tong laat gaan, zoo zal mijne meesteres 
de moeite niet nemen om hare ooren er mede te vullen.” 

Nadat zij dit gezegd had, ging zij lagchende verder. Yih-tsang bleef ontsteld bij de bloemen 
staan: „Zonder reden ben ik in eene hartbedroevende zaak bemdskeld, maar wie heeft me- 
delijden met de droefenis, die ik deze. nacht doorsta?” 


HOOFDSTUK VII. 


DE DWAZE GEDACHTEN VAN DEN STUDENT LIANG. 


Hij oogde het schoone meisje na, dat zich haastig verwijderde, maar hij zag slechts de maan, die, 
tusschen de wilgenstammen schuinsch invallende, haar zijden kleed bescheen en eenige weinige 
verspreide sterren, die bij den melkweg stonden. Hij woedde, dat de bloemen van den tuin 
hare avondgeuren uitwasemden en kon deze droevige plaats niet langer dulden. Met loome 
schreden keerde hij den hem langschijnenden weg naar het studeervertrek terug, zich het ge- 
sprek herinnerende, dat hij van te voren met zijnen neef gehad had. 

„ Hij zeide : — Men mag niet morren zoo men te midden van bloemen en maneschijn is—; en 
nu ben ik op eens op eenen twistappel gestooten en heb het middel niet willen gebruiken, om 
geen verscheurd hart te krijgen. Ik heb reeds de handgrepen van eenen verleider gebruikt, 
wat raakt het nu, of ik ook te midden der bloemen moet sterven.” 

In zijne studeerkamer teruggekeerd, kon hij echter de geheele nacht niet slapen. Zijn hart 
hunkerde en smachtte naar deze bevallige vrouw, wier innig schoon gelaat hij bij het lamp- 
lieht gezien had: „Wat was zij schoon en wat was haar toilet verschillend van dat van ge- 
wone vrouwen. Zij had slechts ééne Chloranthus-bloem in het haar en droeg slechts een 
wit moesselinen rok en daarboven een zijden kleed. Haar bovenkleed was ook niet te lang, 
maar reikte juist tot aan hare knieën. Met hare fijne vingers zette zij de damsteenen dan 
hier dan daar. Zeg niet, dat mijn hart zoo bedroefd is; want ik geloof, dat zelfs een kleien 
Boeddhabeeld aan haar zoude denken! Zij in het zwart, die aan de noordkant zat, was ook 
schoon, maar in mijn hart bemin ik slechts het meisje in het wit. Sinds dat ik haar ééns tus- 
schen de bloemen ontmoet heb, ben ik als lijm en harst aan haar verkleefd en het grieft mij, 
dat ik niet naar binnen vliegen en hare bevallige gedaante naderen kan.” 

Plotseling hoorde hij het geluid van de wachttrom (t) in zijne ooren dringen. De maan en 
de sterren waren ondergegaan en bontkleurige morgenwolkjes begonnen te glanzen. 


(3) Bene trom op eenen toren, waarvan men er verscheidene in iedere Chinesche stad vindt. Om de twee uren wordt de 
wacht op deze trom geslagen. 


HOOFDSTUK VII 


id 


DE STUDENT LIANG ONDERVRAAGT ZIJNE TANTE. Klis 


De roode schijf rees al het oosten. Vervuld van Bon terwijl hij zijne sma 
hield hij het tot aan den dageraad uit. Van zijne hartszaak vervuld, kamde en 
met moeite en trad mek loome Honen: langzaam den, salon en, 


dan moogt ge wel daar gaan wandelen, om uwe neerslastigheid wat te verzetten” 
De student maakte van deze gelegenheid gebruik om haar het volgende te zeggen: 


worden en niet meer aan hunnen geboortegrond denken. Toevallig kwam ik de 
voorbij en zag daar een paar schoone dames, die bij eene lamp zaten te lagchen 
men. Ik weet echter niet welken naam deze bevallige dames dragen.” 

Zijne tante antwoordde lagchende: „Het zijn de dochters van uwen oom en tant 
hier gekomen zijn om mij te felicitéren. Die met dat korte haar heet Ma. 
is mijne zuster. Haar voornaam is Tsai-ki en zij is vijftien jaar oud. Het is e 
wezen en zij steekt boven de alledaagsche meisjes uit. Gisteren bij het feestmaa 
overeen gekomen om haar als huisvrouw aan mijnen zoon te geven, Zij, wier 
de schouders hangen, is de dochter van mijnen broeder; zij heeft eene aangebore 
voor witte kleederen. Het is Yao-sien, de nicht van de andere, zestien jaren oud en zij h hee 
Yang. De verzen, die zij maakt en zingt, vervullen iedereen met verwondering. 
is verheven en krachtig en alle dingen, die maar in: de wereld bestaan, kent zi 
Ik geloof niet, dat er in de geheele provincie eene is, zoo intelligent als zij en naar 
zien, behoort zij niet tot de tweede soort van menschen (?. Hare beide gouden le 
slechts twee duim lang.” de | 

On ns Gl Leene, eee zijn hart en ziel ee vele Zijn hart was in het en 


maar Bie Brhat. en Ba baten Aitorenln 


(2) Poung-lai, het verblijf der gelukzaligen. 
(2) Zie Nota XIII. 
(3) Hare voetjes. 


18 


Mevrouw beval daarop op de Waterlelie-kioske wijn klaar te zetten, om zich met het 
fraaije uitzigt te vermaken en de student moest dus wel met haar medegaan. Hij nam den 
gulden beker op en zette hem langzaam aan den mond, maar de bloemen-geuren drongen te 


vergeefs in de reukorganen van den treurenden. Waar was het goddelijke meisje van den vo- 


rigen avond gebleven? ... . Mevrouw begreep eenigermate zijne gedachten. Zij gelastte hare 
dienstbode om den rooden drinkhoren te brengen en zeide toen lagchende tegen den student 
Liang: „Men zegt, dat men door middel van studie, den geur in de maan kan plukken (*) en 
Tehang-ngo (?) bemint sinds de vroegste tijden af de jongelieden. Zij verwacht steeds dat gij, 
waarde neef! eens in het paleis Kwang-han zult komen (%) en zij zal dan stellig wel den één 
of anderen dag middelaarster (£) voor u worden en eene bevallige vrouw aan den schoonen 
jongeling paren” De student Liang begreep hare bedoeling; zijn gelaat klaarde op en hij 
dronk het parelende vocht op, 


HOOFDSTUK IX. 


ZIJNE GEDACHTEN GEDURENDE DE WANDELING IN DEN MANESCHIJN. 


Nadat hij eene poos had zitten drinken, zeide hij, dat hij naar de studeerkamer terugkeeren 
wilde. Im den tuin ontmoette hij echter den Heer Yao, die hem kwam uitnoodigen om met 
hem mede te gaan, om boeken en waaijers te koopen en hij moest dus met hem het huis uit- 
gaan. Al drentelende was het ongemerkt avond geworden en de zon was reeds achter de 
westelijke bergen gedaald, toen hij naar de studeerkamer teruggekeerd was: „Gisteren avond 
ben ik bij toeval den weg naar het perzikken verblijf (%) opgekomen en mijne gedachten en 
overpeinzingen verscheurden mijne ingewanden. Ik dacht er aan om Tsouien Tchang natedoen, 
maar de kamenier wilde niet voor juffer Houng spelen (6). Van dat oogenblik was ik verliefd 
geworden en kon niet meer slapen. Ik stond op en bekeek den glans der heldere maan. Maar 
de maan glansde slechts als water en alles was stil. De wind droeg mij de geuren van hon- 
derde bloemen toe, zoodat ik vermeende, dat er eene schoone vrouw voorbijkwam. Hoe had 
ik kunnen weten, dat in deze koude studeerkamer mijn hart verscheurd zoude worden. Door 
eenen enkelen lach heeft zij eenen diepen indruk bij mij achtergelaten en heeft bij mij eene 


(1) Zie Nota VIT. 

@) De Chinesche Diana. Zie Nota X. 
(3) Zie Nota IX. 

(*) Zie Nota XIV. 

É) Zie Nota VIII: 

(6) Zie Nota VL 


14 


heimelijke liefde, groot als de zee, verwekt. Droefheid is dien avond over mij wegen 
gekomen en ik heb alleen het licht der maan tot gezel. — Vroeger geloofde ik ni 
smart der minnenden en nu lijd ik heden avond inderdaad zulk een hartzeer 
mijne tranen, die de bloemen bevochtigen, stuiten? Met een verwond hart en z der 
leun ik op de balustrade en de weinige stappen tot de Chloranthusbloem zijn 

horizont des hemels. Het gekweel der vogelen en de geur der bloemen, dit al 
mijne ingewanden” Zonder wil of kracht bleef hij bij de bloemen staan; terwijl 
der nachtlucht in zijne kleederen drong. Hij keerde zich om en zette zich in de Pi 
neder. Hij hoorde ed de stem eener eenzame gans DE horde 


maken? 


Hi wilde de St opnemen, i 
„de Fenix roept zijn wijfje” klagen. Maar vreezende, dat de schoone maagd on 
veraf was, wierp hij zich op de bloemen neder en klaagde en jammerde wild. | 
„Had ik van te voren de bitterheid van eeen op deze wereld En 5 


ze vlaag, in zijne mouwen blazen: 


3 


zijne tranen af en kante naar Zoe isen 


HOOEDSTUK X. 


schoonheden te Sheek maar wij zullen nu spreken van de Te in het elegante b 
verscheidene dagen waren er verloopen, sinds dat zij in het huis van Mevrouw Yao gt 
was, toen eene dienstbode haar kwam afhalen, om naar huis terugtekeeren. Hare ta 
haar te vergeefs herhaalde malen om te blijven. Maar zij nam afscheid en ging haastig 
weg. Naar huis teruggekeerd. zijnde en hare ouders begroet hebbende, wendde zij zich m 
zame schreden naar hare slaapkamer. Pi-youe nam de sleutels en geen de fraaije deur 


(5) In China vervangt de gans de plaats van onze postduif. — e 
(2) Woordelijk: #Onder eenen oliĳfboom te gaan wonen.” Zie Nota VII, 
(3) Zie Nota IX. 


15 


de kaptafel schoon; Yow-siao ontstak in het vat een befaamd reukwerk; Kim-hang berookte de 
zijden dekens met een wierookkorfje; (1) terwijl Yow-yen naar voren liep en het sierlijke bed af- 
veegde; Kou-ying haalde versch welwater op en Vow-fa zette welriekende pionia’s in de bloem- 
vazen. Voun-ha vroeg daarna aan hare schoone meesteres: „Hoe zijn de schoonheden van het 
uitzigt in de woning van Mevrouw Yao?” 

Yao-sien antwoordde: „Het is er zeer schoon en sierlijk. De boomen en bloemen in den tuin 
rieken er het geheele jaar door. De vijvers zijn evenals bij ons in huis en de Pioniakoepel is 
lommerrijk en koel” Pi-youe vatte het woord op en zeide tegen hare meesteres: „Alleen 
de ontmoeting met dien jongman op zekeren avond was lastig. Omdat jufvrouw Ma toen bij 
u was, heb ik u die zaak nog niet verteld. Toen ik dien avond de damstukken opraapte, zag 
ik dat de student Zwang nog niet naar zijne studeerkamer teruggekeerd was, maar nog steeds 
op de steenen balustrade, wezenloos als een beschonkene, leunde. Naauwelijks zag hij mij, 
of hij vertelde mij alles ‘van a tot z. Hij vertelde mij, dat toen hij uw schoon gelaat aan- 
schouwd had, zijne ziel u in het boudoir gevolgd was en dat hij maar ééne gedachte had, 
namelijk om plannen te maken om met u eene verbindtenis aan te knoopen. Hij wilde Ziou- 
lang en Vouen-lany nadoen (?. Hij vertelde mij eene heele droevige historie en elk woord dat 
hij sprak, verscheurde zijne ingewanden. Ik vond, dat hij zeer belagchelijk was; want wat 
gaat hem een ander man’s dochter aan? In de wereld is eene zekere soort van malverliefden, 
die altijd zoo zitten te smachten. De eene meer dan de andere, zit zoo lang te denken tot dat 
zijne ingewanden verscheurd zijn en het is te vreezen, dat zoo zij langer denken, zij ziek 
worden en door eene vrouw het leven verliezen. Hij belastte mij met de overbrenging van 
eenige woorden en onderwijl loosde hij verscheidene groote zuchten en was aan het jammeren 
en klagen. Hij had veel van eene bloem; die zich opzettelijk in het water laat vallen, om 
‚ het stroomende water te volgen; maar hoe hadden wij zijn verscheurd hart mogen aanne- 
men >” 

Toen de jufvrouw deze woorden hoorde lagchte zij hartelijk: „Wat zijn er toch voor malle 
jongens in de wereld. Van af ouds zijn er altijd zulke papillons geweest, (3) die hun huis ver- 
laten en hun leven verliezen, om mingenot te smaken. Gewoonlijk zijn dat jonge menschen 
van een losbandig karakter die, als zij iemands dochter zien, ze dadelijk voor zich begeeren. 
Maar wij meisjes moeten deugdzaam handelen en geene slechte zeden in onze slaapkamers 
binnenhalen. Nu ben ik hier en hij daar; en al heeft hij ook nog liefdesgedachten, zoo is er 
toch geen weg om in deze verre plaats te komen. Ik heb een gordijn laten zakken om de 
maan tuschen de bloemen aftescheiden, en laten de vlinders nu maar de Oostmuur overvlie- 


gen (*). 


(5 Een van iĳzer of gouddraad gevlochten mandje om de beddedekens te parfumeren. 

(2) Zie Nota IX. 

(®) Woordelijk: „Bloemen begeerende gasten” Men herinnere zich Goethe’s Mephistopheles die tegen Faust zegt; 
„Du sprichst ja wie Hans Liederlich, Der begehrt jede liebe Blume für sich” 

(* Zie Nota XV. 


6 


HOOEDSTUK XI. 


ONZE HELD ZOEKT NAAR EENE STUDEER-KLUIS EN KOOPT ZE. 


w: ij zullen nu de gesprekken, welke de meesteres met hare dienstmaagden hield, miet 
aanroeren, maar nu weder eens spreken van den student, wiens hart gebroken is. 

„Ik (&) heb gehoord dat het heerlijke meisje vertrokken is. Het is klaarblijkelijk, d. 
gedaan heeft, om mijne ingewanden door die scheiding te wringen en te verscheuren. 
eene scheiding van roode stofwolken (?) tusschen haar en mij gekomen is, kan ik haar 
lijk bereiken. De weg tusschen hemel en aarde is onafzienbaar em duister. Dat il 
leven mijne van liefde overvloeijende wenschen niet kan volgen, is stellig omdat 
vorig leven goddeloos geweest ben (%). AUEE ben ik be lroen en DDT den 1 


en de geele papierrollen terzijde gesteld, In mijne droomen denk ik aan haar, in mijn 
houden zich mijne gedachten met haar bezig, zoodat ik geheel en al van mijne streek 
Voortdurend wentel ik mij gekleed en al heen en weder, maar hoe ik denk en peins 5 ik 
geen middel om mijne hartewenschen te bereiken. Ik moet dus trachten uittevinden AN 
dit meisje woont” Hij ondervroeg de bedienden en slaven van Mevrouw Yao en allen 
woordden: „Zij woont te Tsou-hien-fang in het paleis van den heer Yang.” < 
_ Hij kleedde zich aan en ging naar haar zoeken, maar hij zag slechts het diepe paleis v v 
gestrengen Heer; meisjes echter, zag hij er niet. Het erf was groot en diep, maar menschen : 
hij er niet. Wie kon daar voor hem eenen brief in het vrouwenvertrek bezorgen? Verv 
de gedachten waar of zij toch mogt zijn, liep hij langs het gebouw heen en weder en z 
naast het paleis een ledig huis staan, waarvan de roode deur potdigtgesloten was en dat 
de naburige muur raakte. Hij beval terstond zijnen knecht om navraag te doen en deze br 
tot antwoord terug, dat het huis te koop was; dat het van binnen even groot en ruim was 
als het paleis van Yung en dat er een tuin met eenen vijver achter was. Toen de student 
Liang dit hoorde was hij zeer verheugd: „Deze plaats is bepaald nabij Kwang-han (©) en 
heb nu eenen weg naar ‘den Tooverberg om de nimf te ontmoeten (7) en kan den zo ; 
droom van Kao-tang herhalen (°)” Naar zijn huis teruggekeerd, beval hij zijnen bediende O1 


() Yih-tsang spreekt. 
(@) De stof dien een wagen of de voeten der palanguindragers achter zich laten en die eene scheidsmuur tusschen € 
Ane en achtergeblevenen vormt. 
(3) Zie Nota XVI. 
(£) De hemel wordt in 13 lagen verdeeld. De eerste laag heet Pi-lo: „De jaspis wolken’ 
(@) Een tinnen lampstandaard, waarop een schotelfje met olie staat, met een pitje er in, 
(6) Zie Nota XI. NIE 
(Zj en ©) Zie Nota X, Ni f 


1 


terstond het nadere te gaan vernemen: „Zoo ik eenen bovennatuurlijken weg kon vinden om 
in het geurige boudoir te komen, dan zouden mij duizend goudstukken voor den eigenaar niet 
te veel zijn.” Hij gaf toen last aan eenen kundigen ‘architect om het te repareren en er eene 
studeerkluis van te maken. Den achtertuin moest hij fraai en prachtig maken; ten westen 
moest hij eene plaats inrigten voor bloemen, die ’s avonds hare geuren verspreiden; terwijl 
hij om de verschillende bloemen eene kronkelende leuning moest plaatsen, langs welke de 
oostewind den geur er van kon geleiden. Aan de noordzijde moest hij een lentepriëel bouwen 
en aan weêrskanten duizenderlei soorten van befaamde bloemen planten. Het beekje moest 
zich naar den vischvijver slingeren. De vijver voor de glanzendschubbigen, (t) die vooraan 
gelegen was, moest hij in de rondte beplanten met treurwilgen en roode en welriekende witte 
lotusbloemen (?. Een „wolkzigt” paviljoen moest hij ten oosten bouwen, zoodanig dat de 
olmen den glans der bontkleurige wolken verborgen. Rood bamboe en perzikken moesten aan 
weêrskanten er van staan. Wanneer men eene vermiljoen roode leuning omboog, moest men 
in eene met geuren vervulde zaal komen. Vóór die zaal moesten verscheidene zeldzame bloe- 
men en planten: geplaatst en aan weêrskanten er van moesten fraaije rotsblokken en bloemen in 
potten, gezet worden; terwijl hij ten zuiden een amandelbloemen priëel moest zetten. Dag en 
nacht zonder ophouden verwde men de leuning bontkleurig; merkwaardig gevormde steenen 


werden opeengehoopt, om een bergachtig landschap te vormen; terwijl hij er ook kostbare vo- 


gels en zeldzame dieren in liet vrijloopen en rondvliegen. Het landschap deed niet onder voor 
dat van een feénverblijf; terwijl het uitzigt er fraaijer was dan in het paleis Kwang-han (%). 


HOOFDSTUK XII. 


LIANG MAAKT EENE VISITE EN RIJMT OP EEN VERSJE. 


De student Liang nam afscheid van zijne tante en bragt zijne bagaadje over. Hij nam zijnen 
neef ook naar de studeerkluis mede. Toen de twee neven in de nieuwe studeerkamer gekomen 
waren, zeide Yih-tsang tegen zijnen neef: 

„Hier naastaan woont uw oom, de generaal-majoor Yang en tusschen mijne studeerkluis en 
zijn huis staat slechts een witte muur. Ik moet er dus eigenlijk belet vragen en mijnen 
naam aandienen en ik hoop, dat gij mij naar de bibliotheek zult verzellen (#.” De student 


(1) De goudvisschen. 

@) De roode lotus riekt niet. 

(3) Zie Nota XI. 

(*) Bij rijke particulieren of bij geleerden is de bibliotheek gewoonlijk de receptiezaal voor bezoekers. 


18 


lon. De heer Yang, de visitekaartjes gezien hebbende, liet vragen of de en. uits 
jongelieden zoo goed zouden willen zijn van binnen te komen. De twee student 
vooruit en maakten hunne buiging. Nadat zij wat fijne thee gedronken hadden, beg: 
het gesprek. De student Yao boog en sprak aldus: „Mag ik u verzoeken, oom! 
lettend te luisteren. Mijn waarde’ broeder (1) Liang is mijn echte neef, wiens vader : Ì 
kanselier te Ou-kiang is. Daar hij vlijtig studeren wilde, zoo zocht hij eene stille e ri 
plaats en heeft nu aan gene zijde van den muur eene nieuwe studeerkluis gebouwd, waa 
met hem ga inwonen. Wij zijn nu opzettelijk hier gekomen om u onze opwachtin 
ken” De student Liang maakte opgeruimd eene buiging en zeide: „Uw buurman h 
huis gebouwd, om op het overschietende van uwen glans te teeren en, zoo mijn 
soontje het voordeel van uwe lessen kan verkrijgen, zal ik uwe „goedheid mijn gehe le 
niet durven vergeten.” De oude heer antwoordde glimlagehende: „Uw waarde vad 
een academie vriend van mij. In onze jonge jaren gingen wij als broeders zamen « 
hebben te zamen ons eerste examen gedaan. In het jaar Sin-mao (?) is uw geeerde v 
de lijst der gepromoveerden gekomen (%); maar daar ik niet door het examen kwam er 
opstel verworpen werd, smeet ik alle mijne poëtische en prozaische boeken in het wate 
ging aan het paardrijden, boogschieten en aan de krijgsexercitien, Gelukkig behaa 
den hoogsten graad en kreeg eene militaire betrekking. el werd tot hiene be 


„Golfzigt” een goed maal aanterigten. „Ik moet met u een beetje gemeenzamer spreken,” z 
De studenten stonden beiden op en gingen den tuin in, waar zij befaamde bloemen, sierlijk 
en zijdenbladige wilgen zagen. De vijver, de koepel, het paviljoen en de kioske waren 
en bont. Op de koepel „ Golfziet” zagen zij ook een versje, hetwelk pas op een vel ge 
briefpapier geschreven was; het was een kunststuk van schrijfkunst en op den witten muur 
plakt. Een sierlijk penseel had de wilgen bij den (En Oden De twee studenten 
den nader en bekeken het oplettend. ij 
„Wie heeft deze treurwilgen bij den vijver geplant? 
„Als het voorjaar nadert, dan zullen de vliegende katjes het water beroeren. pe 
„De blaauwachtige wilgen staan niet aan de beek geplant en bekommeren zich dus n 
het afscheid nemen der menschenkinderen (#7 
De oude heer stond er bij te glimlagchen: „Hoe kunt gij dit prul met. eenen lach 
waardigen, Dit versje is van de pen mijner dochter. De rijm deugt miet en het vor 


(&) In China noemen kennissen of vrienden elkander zeer dikwijls broeders. 
(2) Zie Nota XVII. À 

($) Zie Nota XVIII. 

(*) Zie Nota XIX. 


A 


ETR Pa a EE 


19 


geenen zin, maar gelukkig heb ik hier eenen talentvollen jongman in dezen kleinen tuin, 
die mijne struiken, bloemen en boomen door zijne tegenwoordigheid verheerlijkt. Mag ik u 
bidden eenige volzinnen van uwe fraaije pen achter te laten? Flora zal bekoorlijker worden 
en op zulk eenen talentvollen jongeling steunen” De student Liang lagchte en antwoordde: 
„Ik botterik heb nog geen tijd gehad om de poézij te bestuderen” 

De oude heer antwoordde hem: „Zoek geene uitvlugten. Ik heb al lang gehoord, dat uw 
fraaïje stijl die van alle studenten overtreft” 

Hij riep toen een dienstmeisje en zeide haar het volgende: „De weg door den tuin naar de 
studeerkluis aan gene zijde van den muur is telang, Het boudoir van de jufvrouw is digter bij, 
haal eens gaauw eenige velletjes gebloemd briefpapier van daar” Nadat zij penseel en inkt 
in den koepel gebragt had, nam de student Liang het penseel op en dacht heimelijk aldus: 
„Mijne ingewanden zijn vervuld met droefheid en niemand kan het in het boudoir overbrie- 
ven; maar wacht, ik zal in mijn gedicht onze scheiding beklagen en het goddelijke meisje 
door liefde trachten te bewegen. Misschien zal zij in het boudoir te weten komen, hoe het 
met mijn hart staat en dat ik wensch, dat zij de eksterbrug (t) overkome en naar Niou-lang 
ga. Hij rijmde toen op het vers door de jufvrouw gemaakt en schreef over de wilgen een 
nieuw vers, van een paar regels lang. 

„Ik heb hooren zeggen, dat als de lentewind over den groenen vijver waait, de buigzame en 

wuivende takken der wilgen het stille water bewegen. 

„De verstverwijderden weten dat, zoo zij binnen eene roode deur geplant zijn, zij niets van 

de scheiding tusschen menschenkinderen weten kunnen.” 

De oude heer prees het door hem gemaakte gedicht zeer en plakte het naast het andere vel 
op den witten muur. Op de tafel bleven nog twee velletjes briefpapier liggen. De student Liang 
nam ze heimelijk mede naar buiten, zeggende dat hij de omheining eens wilde rondloopen, 
om het landschap eens te bekijken. Maar de oude heer verzocht hem aan een collation deel te- 
nemen. Op de koepel „Golfziet” bragten zij elkander den beker toe en dronken tot dat de 
roode-schijf plaats gemaakt had voor den avond. De twee studenten namen smoordronken 
afscheid en de oude heer deed hen tot aan de groote deur uitgeleide. De student nam toen ook 
afscheid en ging naar zijn huis terug; terwijl Liang alleen naar den bloementuin terugkeerde, 


HOOFDSTUK XIII. 


GEDACHTEN AAN HAAR NA DE TERUGKOMST IN ZIJNE STUDEERKLUIS. 
Naar zijne kamer teruggekeerd zijnde, opende hij het venster en bekeek de heldere maan. 


(@) Zie Nota I. 


20 


Hij zag dat Zchang-ngo bijna vol was (*. „Ik jeugdige ben alleen om een « 
naar ziel en hart gek geworden. Het is wel een half jaar geleden, 
roode deur is digtgesloten en zij is onzigtbaar. Mijne ingewanden zijn door h 
scheurd, mijne oogen doen zeer van het uitkijken! Had ik van te voren geweten 
zoo ellendig zoude zijn en wij niet voor elkander gepredestineerd waren, dan zo 
dezen twistappel gestooten zijn en nu niet behoeven te smachten, Wanneer 
ophòuden met aan deze jufvrouw te denken? Steeds wellen mijne gedachte id 
en mijne beenderen zijn pijnlijk aangedaan. Heden morgen heb ik op de koepel 
maakt en twee velletjes briefpapier-in mijne mouwen mede genomen. | 
venster voor den dag halen en bekijken. Het papier is welriekend en met f k 

ren versierd. Welk een begaafd meisje is er in dat boudoir! Haar geurige naam n is ni 
onregte Yao-sien (?). Ik ben als iemand, die eene nimf ontmoet heeft, maar helaas! w 
laag scheidt mij van dit bevallige en schoone wezen” Hij hield het briefpapie: 
hand geklemd en liet het niet los. Aan wien zoude hij zijne overstelpende dr 
len? Met een verwond hart, riep hij weenende uit: „/Jufvrouw Yao-sien! Doc 
ik mijn leven en zal in dezen tuin sterven!” Ongemerkt had hij lang zitten denken. 2 
wind, vlaag op vlaag waaijende, joeg hem eene koude rilling over het lijf. Hij eer 
bed terug om er de eeuwigdurende nacht in doortebrengen. Het raam had hij dig 
zonder zich om den maneschijn te bekommeren. } bAr: vi 


HOOFDSTUK XIV. 


DE MEESTERES EN HARE KAMENIERS LEZEN HET GEDICHT. 


Laten wij niet meer spreken over het bittere hartzeer van den student Liang. 
vroeg opgestaan zijnde, ging naar buiten naar de bloemen toe. Toen de meesteres e 
meniers de koepel „Golfzigt” op gegaan waren, zagen zij op den witten muur een briefpapi 
jufvrouw liep er heen en las-het hard op. Youn-hiang en Pi-youe zeiden daarop: 
wie heeft dat nieuwe vers gemaakt en het op den witten muur geplakt? Het is ä 
niet van den ouden heer en hoe komt het,dat het uw briefpapier is?” Yao-sien zeide 
tegen SC hiang: „Gisteren heeft het dienstmeisje het mij verteld; Hier naastaan is ee 


dat hij een neef van. Yao was. 


Hij zeide, Papa heeft hem in den achtertuin te drinken # 


(2) Tehang-ngo # Diana” staat hier fiSuurlijk voor de maan. : 
2) Edelsteenen nimf, 


21. 


den en ik denk, dat hij hem gevraagd zal hebben het landschap te bezingen. Daarom stuur- 
de hij het dienstmeisje naar mij toe, om briefpapier te vragen. Nu zie ik ter zijde van het vers 
zijnen naam, Liang, geschreven. Elke zinsnede in zijn vers heeft op mij betrekking. Hij heeft 
op mijnen lofzang op de wilgenboomen gerijmd en zegt, dat ik mij in mijn diep boudoir niet 
om de smart der gescheidenen bekommer. Ik geloof, dat de verliefdheid van den student Liang 
zijnen mond dwaas en gek gemaakt heeft. Hij gebruikt nu allerlei listige hinderlagen en is 
naast onze deur komen wonen.” Pi-youe trad vooruit en riep: „Jufvrouw! zijt gij ook 
misschien voor elkander gepredestineerd? Op den witten muur zijn een paar mooije verzen ge- 
schreven. Een talentvolle jongeling en eene schoone maagd staan aan elkander gelijk.” 

Jufvrouw Yao-sien beknorde haar zachtjes: „Wie heeft u toch zulke dingen wijsgemaakt? 
Men mag in het diepe boudoir geenen zwervenden geest aanhalen. Wie mag de nimf in de 
maan (t) aanschouwen? Hoeveel verhalen bestaan er niet, sinds de oudste tijden, van verbo- 
den genoegens, die de maatschappelijke banden en deugden verwoest hebben en welke men 
ons sinds duizende jaren overleverd heeft. Wij beiden zijn maagden en mogen stellig niet aan 
deze dingen denken. Wij mogen niet toelaten, dat drijvende wolken, de in het luchtruim staan- 
de maan bedekken, maar wij moeten maken, dat de heldere weerkaatsing berg en stroom kun- 
ne beschijnen.” Zij keerde toen om en ging met haar dienstmeisje terug. Maar een oud spreek- 
woord zegt: „Muren hebben ooren (2)!” 


HOOFDSTUK XV. 


DE HEER YANG MAAKT EENE CONTRAVISITE. 


Wij zullen nu wat wachten met te vertellen, hoe het begaafde meisje naar haar boudoir 
terugkeerde. 

De student Liang was vroeg opgestaan en stond aan het raam, bij zich zelven denkende, dat 
de heer Yang stellig dien dag eene contravisite zoude maken. Hij gelastte dus zijnen bediende 
een collation klaartezetten en stuurde iemand om den jongen heer Yav te inviteren; terwijl hij den 
tuin ook helder en schoon liet aanvegen. Tegen den namiddag kwam de goede gast ook inder- 
daad aan. De twee studenten gingen hem te gemoet en leidden hem de gezelschapszaal in, Na- 
dat zij thee gedronken hadden, verzochten zij hem om naar het park te gaan. Op de koepel 
„de Avondgeuren” stond een groot collation klaar. Zij hielden daar een lang gesprek met elkan- 
der, zoodat hunne vriendschap steeds inniger werd. De oude heer zeide glimlagehende tegen 
den student: „Waarde neef, zijt gij reeds verloofd? Wanneer zult gij eene bevallige vrouw 


(*) Diana. Yao-sien noemt zich zelve hier de kuische Luna. 
(2) Woordelijk: „Aan de andere zijde van den muur zijn ooren. 


22 


het gouden huis inleiden (1)?” De student antwoordde: „Ik ben nog niet van 
tot nog toe slechts naar faam en roem-gesmacht’” De heer Yang had al lust 
zich door een huwelijk te verbinden, maar hij durfde er niet zoo dadelijk van te 
Hij vatte wederom het woord op en zeide: „Mijnheer Liang! aan gene zijde van ak 
tuin; gij komt al bij mij in huis als een zoon of neef, dus is er niets tegen, dat 
nen met elkander gemeenschap hebben. Maak de communicatiedeur open, die 
pad uitkomt en, zoo ge soms tijd hebt, steek dan naar mijnen tuin over. Zoo 
niet van elkander afgesloten te zijn en het zal dan zijn als waren wij ín een klei 
dijs (?).” Het hart van Liang werd met vreugde vervuld. Hij vreesde slechts, d: 
dag misschien eene ommekeer mogt te weeg brengen en dacht dus: „Ik zal ge 
de gelegenheid, dat de zuidzaal nog niet in orde is en spoedig eenen metselaar 
den achtertuin, de communicatiedeur naar het erf van den heer Yang ‚ door te 
dan kan de lentewind de: jaspisperzikken bereiken (3).” 


HOOFDSTUK XVI 


DE ECHTGENOTEN WENSCHEN EENEN SCHOONZOON. 


Nadat de oude heer gedronken had, nam hij afscheid van de jongelieden en keerde 
terug, waar hij tegen zijne vrouw zeide: „Wat voor uitstekende talenten bezit die candi 
Hij zal stellig nog eens bij den keizer komen. Ik zoude hem van hartegraag tot « 


doen toekomen (*)?” Zijne vrouw antwoordde hem: „Zij vormen een goed paar. 

is rijksminister en een uitstekend man. Als er soms eene goede kans is, laat dan een o 
vallen, opdat hij den koppelaar kan sturen om haar te vragen. Onze harte-wenschen 
dan vervuld worden.” De oude heer zeide weder tegen zijne vrouw: „Zijn tuin is z 


en ik zal, als de dagen lengen, in mijnen vrijen tijd zijnen tuin bezoeken. Die 
bepaald zoo hartelijk als ware hij mijn eigen zoon of neef en de conversatie en het 8 
met dien jongman zullen mijne laatste levensjaren vervrolijken. 


(3) Zie Nota XX. ì i 
(2) Dit zoude men kunnen noemen: „Eene slang in huis halen om de kuikens opteöten”’ — Noot van den 
schen commentaar. 


@) Er was oorspronkelijk eene communicatiedeur, die echter toegemetseld was, en welke lg nu wederom liet d doors 
(@) Zie Nota XXI. 


t 


28 à 


HOOEDSELE SVI, 


ONZE HELD ONTMOET DE KAMENIER EN OPENBAART ZIJNE LIEFDE. 


Spreken wij nu niet meer over de begeerte van de echtgenoten naar eenen schoonzoon, maar 
laten wij liever weder eens spreken over alle die bevalligheden van het boudoir. Youn-hiang, des 
morgens opgestaan zijnde, ging, gehoorzaam aan den last harer meesteres, naar den tuin om chlo- 
ranthus-bloemen te plukken. De morgennevel maakte de kleuren der boomen nog onduidelijk 
en verborg ze voor het oog. In de hoogte kweelden de vogeltjes en loofden den helderen hemel. 
Zij wendde zich naar de oostelijke heining en sloeg een kronkelend pad in. In de verte zag zij eene 
dubbele roode deurin den muur. Met verhaastte schreden liep zij verder, om die nader te bekijken. 


„Door die deur heen kwam men onder lommerrijke wilgen. Youn-hiang stond stil en dacht bij zich 


zelven: „Men zegt, dat aan gene zijde van den scheidsmuur een nieuwe tuin is aangelegd en dat er in 
dien muur ook eene communicatiedeur gemaakt is om er in te komen.” Zij verhaastte toen hare 
kleine voetjes en ging er heen. Inderdaad zag zij prachtige bloemen, die den weg verborgen; het 
herfstwater in den vijver weêrkaatste de uitgebloeide lotusbloemen en duizende wilgentakken hin- 
gen neder en dansten in den wind. In de verte zag zij eenen wandelaar zich stom en droe- 
vig in de schaduw der wilgen nederzêtten. Liefdesoverpeinzingen hadden zijne wenkbraauwen 
doen zamentrekken, Het was inderdaad de student Liang, die: onder de treurwilg zat. Hij liste 
het hoofd op en zag eene bevallige vrouw. Daar zij vroeg was opgestaan, was haar haar nog niet 
opgemaakt (4). In hare handen hield zij chloranthusbloemen en zij was nog jeugdig. Hij herin- 
nerde zich toen, dat hij haar onder de schaduw der bloemen ontmoet had. Zij was het, die met 
hare meesteres damspeelde. Bij het maanlicht had hij haar niet naauwkeurig kunnen bekijken, 
en nu hij haar heden bij de bloemen ontmoette, werd zijn hart wederom bedroefd: „Ik spreek 
er niet van, dat Yao-sien mijne smart veroorzaakt heeft, daar dit bevallige dienstmeisje mij 
zelfs gek gemaakt heeft. Nu zij mij ziet aankomen, keert zij haastig om en haar zijden kleed 
wordt door den wind naar het westen toe geblazen.” Met snelle schreden liep hij naar haar 
toe en hield haar haastig tegen: „Wat scheelt er toch aan, dat gij zoo hardvochtig zijt, nu gij mij 
ontmoet? Sedert dat ik de jufvrouw bij het damspel ontmoet heb, smacht mijn hart naar 
de nimf in de maan &. Wie heeft medelijden met mij, wiens vleesch en been om die juf- 
fer vermagerd is? Ik denk niet aan eten of drinken en ik kan niet meer slapen! Breng 
deze woorden voor mij aan uwe meesteres in het boudoir over. Mijne ingewanden zijn uit- 
eengereten en ik hoop op medelijden! Omdat ik de liefde die ik bij die bloemen en dien 
maneschijn heb opgevat, niet kon verzaken, ben ik vol van hartzeer nabij dit huis komen wo- 
nen. Wanneer men in het boudoir geen medelijden met mijne ellende heeft, dan zal ik, 


@) Woordel: „de wolkharen” De twee haarvleugels aan weêrskanten van het hoofd eener Chinesche vrouw , heeten 
Youn-pin — wolkhaar. 
(2) Zie Nota VII. 


24 


bedrogene! in dezen tuin sterven.” Youn-hiang bedwong eenen glimlach en zeide me 
luidende stem: „Wie zou onbehoorlijk in het boudoir durven spreken? Mijne mees 
engel van Yao-tchi (1). Zij heeft geene enkele lage gedachte en hunkert niet naar o 
de dingen. Ik raad u aan om niet over losbandige dingen te praten. Wie zoude 
boodschap het geschilderde scherm (?) durven binnenbrengen?” De student Liang 
was als dronken. Stil stortte hij eenige pareltranen en zeide wederom: „Te oor 
hetgeen gij mij daar zegt, kan het u niet schelen, dat ik mijn ellendig leven een Ì 
lang heb voortgesleept. Hoe jammer dat mijne liefde ongedeeld als die van het w 
Hij loosde eenen grooten zuchten riep uit: „/O God! O God!” Met zijnen zijden jas 
hij: heimelijk de tranen van zijne wangen af‚ liet het hoofd zakken en stortte op de 
kelende leuning neder. bell 

Youn-hiang had van nature een week hart en zij vond, dat de liefde van den stu 
medelijdenswaardig was. Met eene liefelijke stem riep zij: „Mijnheer Liang! waa 
gij aldus? Er zijn immers zoovele roodwangige meisjes in de wereld; waarom bli Á 
zoo halsstarrig aan jufvrouw Yao-sien denken?” Yih-tsang loosde eenen zwaren zucht 
zeide tegen de kamenier: „Ik zal u de oorzaak mijner liefde naauwkeurig vertellen. ' 
ik bij het lamplicht uwe schoone meesteres ontmoette, heeft zij door haren lach deze 8 
bij mij verwekt. Wie kan vergeleken worden bij dit maanvolle en bloemenkleurige Bezig e? 
Daarom getroostte ik mij moeite en ellende om bij haar te komen. Met inspanning van 
veerkracht mijns harten ben ik tot hier gekomen en ik heb mijne heldere oogen se 
om haar te ontmoeten. Uwe goddelijke meesteres te ontmoeten is het geluk van mi 
levens (3)! Ik wilde u slechts lastig vallen om mijne hartszaak aan uwe meesteres te 
len en ik dacht niet dat gij, nu ik u ontmoet heb, zulke liefdelooze taal zoudt gespro 
ben. Mijne liefdesdroomen kunnen niet vervuld worden; ik kan den huwelijksban 
vereenigen en zal dus niet in het leven blijven om haar te zien. Ga terug en begroet 
meesteres; zeg haar, dat zij de oorzaak is, dat een mensch met een gebroken hart sma nt. 
kan moeijelijk de geslotene dubbele deur binnenkomen en ik, bedrogene! zal naast de jaspi 
zikken sterven (£.” Youn-hiang zeide weder tegen den student: „Gij moogt niet om eer 
bevallige vrouw uw jeugdig leven bederven. Ik vind ook dat gij zeer ongelukkig zijt, 
den geheelen dag tegen de bloemen te zitten treuren. Ik zal trachten eens voor u uitteho 
en te polsen of het hart mijner meesteres hardvochtig is. Misschien is het voor u niet 5 IK 
de wolken zullen dan, op den wind gedragen, in het hemelruim gedreven worden 5 | 


€) Yao-tchi — jaspis vijver — is een meertje in het feénland. De nimf er van heette Si-wang-mou. 

(2) Een scherm dat voor de deur der kamer hangt, dat licht en lucht binnenlaat en toch tevens de blikken 
nieuwsgierigen afhoudt. 

@) De Chinezen gelooven in de zielsverhuizing. De drie levens zijn: het voorafgegane, tegenwoordige en toeko 
leven. } 

(5) Zie Nota XII. | b af 

(£) Yao-sien „wolk”, door Liang / wind” gedragen, zal gelukkig zijn. Bs. 


25 


als de visch in de stille nacht en in het koele water niet aanbijten wil (t), dan zijn de fraaije 
jongeling. en het schoone meisje niet voor elkander gepredestineerd. Gij moet dan maar uwe ge- 
dachten zamenpakken en terugkeeren, want het is dan even nutteloos als de bloemen, die zich 
in het stroomende water laten vallen (®). Toen de student Liang deze woorden van Youn-hiang 
hoorde, werd zijn geheele gelaat met eenen glans van vergenoegen bedekt; terwijl hij in uit- 
bundige blijdschap uitriep: „Ik dank u hartelijk waarde juffer en ben gelukkig, dat gij zoo wel- 
willend zijt. Wanneer er een vrolijk antwoord van het boudoir komt, dan zal uwe goedheid, juf- 
fer! srooter dan die van den hemel zijn en dan zal ik den huidigen dag niet vergeten, voor en aleer 
mijn ligchaam tot stof zal zijn vergaan. Mijne gedachten niet meester, hoop ik op medelijden” 
Nadat Youn-hiang zijnen last gehoord had, keerde zij haastig om. Zij wenschte den student goeden 
dag en sloeg de wilgenlaan in. Toen de student Liang zag, dat zij wegging, liep hij haar eenige 
stappen na en zeide tegen de schoone: „Ik heb vergeten uwen naam en voornaam te vragen en 
hoeveel schoonheden erin het boudoir zijn” Youn-hiang, zijne woorden hoorende, zeide glimlag- 
chende tot den jongeling: „Mijn naam is Youn-hiang en wij zijn met ons achten bij de jufvrouw; 
maar Pi-youe en ik zijn reeds tien jaren bij haar in het boudoir. In al dien tijd hebben wij haar 
nog niet verlaten; want het is moeijelijk om op aarde zulk eene uitstekende meesteres te vin- 
den. Wij zijn van jongs af vertrouwelijk als zusters. Dagelijks zijn wij in den tuin en luchtig 
en vrolijk als nimfen.” Nadat zij dit gezegd had, ging zij de communicatiedeur door. Langs de 
schaduw der bloemen zwenkte zij heen en weder; terwijl zij hare gulden leliën opligte (£). 


HOOFDSTUK XVIII. 


DE LIEFDE WORDT IN HET BOUDOIR BEKEND. 


Toen Youn-hiang naar de toiletkamer geloopen was en hare meesteres goeden dag gewenscht 
had, zaten de cicaden reeds aan de bloemstengels. (f) Yao-sien zeide dadelijk tot Youn-hiang: 
„De lucht was nog donker toen gij in den tuin gingt en gij komt eerst terug nu de zon 
de balustrade beschijnt; waarom zijt gij zoo lang in den tuin gebleven?” Youn-hiang vertelde 
aan hare meesteres het volgende: „Ik ben, gehoorzaam aan uwe bevelen, den tuin ingegaan. 
Ik zag er eene communicatiedeur, die naar eenen naburigen tuin leidde en ben er bedeesd 
heen gegaan. Het was eene nieuwe studeerkluis. Langs den weg waren welriekende bloemen 
en de vogeltjes sjirpten en zongen. Onder de lommer van eenen wilgenboom zag ik eenen min- 
nenden jongeling, die sprakeloos bij de bloemen zat en heimelijk weende. Toen hij mij onder de 


@) De chinezen beweren dat de visschen in stille nachten en als het water koud is, niet aanbijten willen. 

(} Zie nota 3 aan den voet van pag. 4. 

(&) De chinesche vrouwen hebben door hare verkreupelde voetjes eenen waggelenden gang , dien de Chinezen dichterlijk 
met eenen, door den wind bewogenen, wilg vergelijken. 

(6) Het was dus reeds laat in den dag, daar de cicaden niet op bedaauwde stengels zitten. 


26 


wilgentakken zag aankomen, ging hij mij dadelijk zijne geheime liefde vertelle 
mij, dat hij u bij het damspel ontmoet had en aleen half jaar lang liefdesgedachter 
dat zijn ellendig leven bijna wegens u verloren was gegaan; want dat hij niet om eten c 
gaf en bijna waanzinnig was geworden. Dat hij op allerlei manieren en met honder e 
uw spoor had gezocht en er niet om gegeven had voor duizend goudstukken dien 
koopen. Hij hoopte dat „het boudoir niet te veraf zoude zijn en dat hij met u, 
honderd jaar oud mogt worden (*). Ik antwoordde hem, dat gij rein als ijs en zuiver als 
en niet dulden mogt, dat zijne liefdesdroomen uwen eenzamen slaap stoorden. 
woorden hoorde, werd zijn hart beklemd en ronde pareltranen bevochtigden de bloe 
zeide: mijn zwak leven gaat ter wille van deze schoonheid verloren en’mijne tengere be 
zullen naast den witten muur begraven worden. Zijne woorden waren hartverscheurend en 
ze niet aanhogE en. Wie het ana, moest in zijn hart ine Brender: Ik hed 


gedachten Re zot nu zijn gelaat half RORE is. Ik vrees slechts dat die edn ner 
uit overgroote liefde sterven zal en het is slechts jammer, dat deze jongeling zulk een losbol_ 


op. Na eenige oogenblikken in gedachten verzonken te zijn geweest, opende zij haren 
ken mond en zeide: „Zijne diepe liefde heb ik uit het briefpapier bespeurd, maar ik wist toen 
dat zijne droefheid diep als de zee was. Jongelingen verliezen spoedig hunne geestlkracht. cd 
denk daar, dat zijn vader minister aan het hof is. Zijne talenten en zijn voorkomen zijn e 


Waarom toch zijn de menschen zoo door de liefde verstrikt en in banden geslagen? Hij 
eenen koppelaar sturen om wij te vragen, dan zoude hij zich niet kunnen bedroeven 
maan niet vol wordt” Met onderdrukte stem riep zij zacht: „Youn-hiang! over deze za, 
gen wij eigenlijk niet spreken, maar wij zijn als zusters in dit boudoir en er is boven 
een dienstmeisje bij ons. Toen ik u zijne hartsdroefenis hoorde vertellen, kreeg ik medel 
zijne menigvuldige smarten en daarom heb ik geleidelijk eene geheele menigte dwaasheden 
Houd het voor u en laat er niets van uitlekken” De meesteres en hae kam hed 


Yao-sien stond op en verliet het welriekende boudoir. Het Beo volgde haar met 
“schreden. Rr : aen 


HOOEDSTUK XIX 


LIANG ONTMOET YOUN-HIANG WEDER. 


‚Laten wij de gesprekken van de bewoonsters van het boudoir niet meer aanraken, maar wederom 


C) d. i: Moet trouwen. 
(*) Woordelijk ; mijne perzikbloemen beenderen, 


21 


jets vertellen van den student Liang, in den tuin naastaan. Nadat hij van Youn-hiang afscheid. 
genomen had, ging hij bedroefd en treurig naar zijne studeerkluis terug: „Alhoewel ik juffer 
Youn-hiang ontmoet heb en zij mij beloofd heeft hare meesteres in het geurige boudoir te 
polsen, zoo vrees ik echter, dat deze schoone vrouw hartstogteloos zal zijn en niet zal willen 
weten, dat ik, alléén slapende, ongelukkig ben. Ik vrees ook dat Youn-hiang eene listige be- 
driegster is, die iemand smachten, hopen en zich de oogen uitkijken laat (1). In beweging of rust 
denk ik er steeds aan en mijne droefheid vermeerdert. Ik sla mijne armen om mijne knieën 
en zucht diep, maar wie heeft medelijden- met mij? Die alles is alleen door eene op eene bloem 
gelijkende maagd gekomen. Mijn gelaat vermagert en valt in en mijn jeugdig leven is bedorven. 
In den beginne zeide ik, dat het goed zoude zijn, zoo ik haar maar ontmoette; wie had kunnen 
denken, dat die ontmoeting mij zoo vele tranen zoude doen storten. Hoe kan ik deze hartszaak 
onderdrukken?” Hij schikte zijne kleêren teregt en wandelde den tuin in. Hij keek ver onder 
de lommer der wilgen uit, maar zag niemand. De terugkeerende kraaijen schaarden zich 
bijeen, en de avond daalde. Hij sloeg den naastaan gelegenen tuin in en wandelde tusschen de 
bloemen. Kwijnend en moedeloos leunde hij voorover gebogen op de kronkelende leuning en zag 
naar het roode bamboe, dat zich in den wind bewoog en naar de vogeltjes, die in koor zongen. 
Hen zijden japon schitterde tusschen de bloemen en hij zag in de verte iemand met bevallige 
schreden wandelen. Het was inderdaad Youn-hiang, die den tuin ingekomen was. De student 
Liang, de kamenier ziende aankomen, riep uit: „Beste juffer!” — Zijne vreugde was hemelhoog— 
„Ik denk dat gij stellig de geheime belofte komt overbrengen, dat ik heden avond de goddelijke 
nimf zal ontmoeten” Youn-hiang zeide: „dat is zoo makkelijk niet. Zij heeft daar in het ge- 
heel nog niet van gesproken. Eene maagd mag niet bij eene straatdeern (?%) vergeleken worden. 
Het hart mijner meesteres is hard als steen en ijzer en zoo gij wenscht, dat Tchang-ngo op de 
wereld nederdale, zoo moet gij de wolken en den nevel wegvegen, alvorens gij met haar ver- 
eenigd kunt worden (°). Toen ik gisteren van mijnheer afscheid nam, ging ik naar het sierlijke 
boudoir terug en heb toen met eene welsprekende tong (*) eenige duizende woorden gesproken. 
Ik sprak van uw hartzeer en uwe ellende; dat uw geest wegens haar gebroken was en dat 
gij beklagenswaardig waart. Toen mijne meesteres zag, dat mijne woorden droevig waren, 
ging zij met een weinig genegenheid aan u denken. Alhoewel zij haar hart nog niet bloot- 
gelegd heeft, zoo geloof ik toch, dat zij eene heimelijke liefde voor u heeft, maar die niet be- 
kennen wil. Als er weder eene gelegenheid is, moet er weder over gesproken worden. Wacht 
totdat de kans schoon is en ik zal er wederom den mond over openen. Ik zie, dat gij haas- 
tig van karakter zijt en in eens bij haar wilt komen. Maar als gij zoo doet, dan laat ik de 
geheele zaak varen en gij moet dan maar naar eene andere postduif (5) uitzien om uwe brief- 


(£) Youn-hiang was aangaande den last dien de student Liang haar opgedragen had niet ongetrouw, en toch gelooft 
hij dat zij eene listige bedriegster is. Noot van den Chineschen commentaar. 

@) Woordelijk; „bij bloemen en gras vergeleken worden.” 

(3) Gij moet eerst uw examen doen. Zie Nota VII, 

& Woordelijk: met mijne tongmessen en liplansen. 

(£) Woordel: „op eene andere gans steunen. enz” De gaus is de postduif van China, 


n 


28 


jes overtebrengen” Toen Yih-tsang dit hoorde boog hij haastig: „Jufvrouw! ik smeek u_ 
staan u iets te zeggen. Het woord Befdesgedachte is moeijelijk te onderdrukken. In 
studeerkluis schijnen mij de dagen langer dan jaren toe. Heden morgen treft mij he a 
dat gij medelijden met mij hebt, hetgeen inderdaad is als of een gewoon sterveling eene : n 
ontmoet had. Ik vertrouwde, dat gij mij de blaauwe brug (1) zoudt opleiden en daarom stor 
ik met opgeheven hoofd tusschen de bloemen. Door de berigten, die gij heden zijt kome: 
gen, hebt gij eenen rampzaligen gered en weder doen herleven. Daarom heb ik er w 
gelet, dat mijne woorden heels en achteloos waren en heb u OE boos Sean 


niet, halverwege Ee Bee mijn en leven verstooten en ongelukkig B Le 

gij u niet voor deze zaak interesseren wilt, dan zal ik mijn wergruisd: leven aan en bk 

werpen.” j rijn 
Toen uns Sans dit HoDnS, riep pe schaterend van het aSEen En „anne ris ster ft d: 


ken op, zeggende: „Gij moogt deze zaak bepaald niet laten steken. ka leven staat ee 
hand. Als gij tijd hebt, wees dan zoo vriendelijk om in den tuin te komen” Young-hiang k 


HOOFDSTUK XX. 


Ei 


DE MEESTERES EN HARE KAMERJUFFERS BEKIJKEN DE MAAN. 


Wij zullen nu geen gewag meer maken van de zaak van den jongman in den tuin, maar 
wij zullen nu wederom spreken over Yao-sien in het boudoir. ee, 

Het was juist in het begin van den herfst en er was een prachtige ee Zij gela 
derhalve Youn-hiang om het geschilderde deurscherm opterollen en ging toen met hare kamer- 4 
juffers op de balustrade leunen om de heldere maan te bekijken. Men zag de schijf met 
prachtige kleur in het water weêrkaatst, terwijl kleine zefierzuchtjes de sierlijke deur binn 
stroomden, zoodat de schaduw der bloemen gedurig op den muur viel. Yao-sien zeide zacht 
tegen Youn-hiang: „Het voorkomen der vier jaargetijden hangt af van de luchtgesteldheid, 
Wij zijn al eene halve maand ver in het najaar. Er zijn in den geheelen omtrek geene wol 
ken te bespeuren en Diana is vol. De maan staat onbeweeglijk in het rustige herfstwater 
de koele westewind dartelt met het stof op de wilgenbladeren” 


(*) Zie Nota VII. 


en | 29 


Pi-youe, die naast haar stond, vatte het woord op en zeide: „De natuur dringt ons van 
jaar tot jaar verder. Weldra zal de noordewind kil de sierlijke deur inblazen. De zwerve- 
lingen der wereld gaan er aan denken om meer kleêren aantedoen. Bloemen openen zich 
en bloemen vallen af‚ van jaar tot jaar. De heldere maan is herhaalde malen in het jaar 
vol. De groene lente der stervelingen veroudert- spoedig en witte haren dringen zich aan de 
slapen van den mensch vooruit. Ik herinner mij eene zaak welke in de eerste maand van dit 
jaar gebeurd is. In een oogwenk is een groot half jaar voorbij gevlogen. In een zeker jaar 
had ik eene rij treurwilgen geplant. Zij waren klein en groen en reikten mij slechts tot aan 
de schouders. Niet lang geleden waren de takken reeds groot en lang. Ik telde eens op mijne 
vingers na en vond, dat het reeds verscheidene jaren geleden is. Gedurende de laatste dagen 
zijn zij door den westewind bestreken geworden. Hunne kleur is nu geel geworden èn wat voor 
frischheid is er nu aan? f 

Ik vind, dat het menschelijk leven gelijk aan eenen treurwilg is. Im de middelbare jaren is 
het gelijk aan het begin van den herfst. De herfst gaat voorbij, de stam verdort en de blade- 
ren vallen af. Het gelaat droogt uit en wie heeft er medelijden mede? De groene wilg krijgt 
echter wederom zijne lentedagen, maar hoe kan een oud mensch wederom jong worden ?” 
Youn-hiang vatte ook het woord op en zeide: „Het is inderdaad gelijk aan den wind; die het 
gescheurde zwerk oprolt, wanneer de avond nadert. Maar laten wij liever niet er over spreken 
hoe de jaren en maanden den mensch tot ouderdom brengen, maar spreken wij liever over de 
volle maan van deze nacht. Zij beschijnt verscheidene plaatsen der wereld. Hier zitten som- 
migen die rood-zijden snaren bespelen; anderen naar vreugde begeerig, vermaken zich; weder an- 
deren smachten en hunkeren gelijk de nimfen en geesten; anderen lijden droefenis en smart en 
_ zijn zonder steun. Deze zijn in gedachten verzonken en betrachten bitter en lijdend de maan; 
gene zijn reizigers die aan hun ouderlijk dorp denken. Zij zijn van haat vervuld dat zij 
vol zijnde, hen reizigers, beschijnt (1). Anderen denken aan de afwezigen. Zij maken win- 
terkleêren voor hen gereed, maar wie zal ze hun brengen? Er is ook eene soort van men- 
schen, die aan iets denken ’ geen zij niet te zien krijgen kunnen. In hunne droomen vliegt 
hun geest naar het terras van Thsou (?); maar ontwakende, zien zij slechts de maan aan den he- 
mel staan. Deze soort van hartzeer is inderdaad beklagenswaardig. Onder de zwervers zijn er 
nog, die hunne smart verstrooijen, maar zij behoeven er zich niet moeijelijk over te maken, dat 
hun geest na hunnen dood niet derwaarts zal snellen (°). Andere soorten van droefenissen kan men 
nog verzetten, maar liefdesgedachten wegen het zwaarst en men vreest om alleen te gaan sla- 
pen. Ik geloof niet, dat Diana al de ellende der menschenkinderen weet, anders zoude zij niet 
op alle plaatsen vol schijnen. Men moet in het leven zoo veel mogelijk vrolijk zijn; want tel- 


« 


e (!) De volle maan is altijd het zinnebeeld der volmaaktheid. Een man zonder vrouw, eene vrouw zonder man; een 
reiziger alleen, zonder zijne familie, vormen geen geheel. Er ontbreekt hun iets en zij zijn evenals de maan die nog 
niet vol is. 7 
(@) Zie Nota X. 

(£) Namelijk naar het terras van Thsou. 


90 


kens als de lente koomt, is men een jaar ouder. Zelfs honderd levensjaren moete 
worden en men kan van Yen-wang niet één jaar meer afsmeken (t). Vreugde en c 
men op haren tijd, want de tijd wacht niet voor den mensch” „8 


wijl duizende gewaarwordingen van toen af bij haar oprezen. Zij gelastte aan 
juffers om de maan wederom buiten te sluiten. Zij deed het gazen venster toe en 
naar binnen. Zij legde de verwelkte haarbloemen af, ontdeed zich van hare 
gouden bloemen, draaide zich om en ging alleen achter hare zijden bedgordijnen. — 
lange wachten (?) kon zij op hare eenzame peluw níet in slaap komen. In stilte 
en waarheid er in de woorden van Youn- bne en geer was: Bain len 
ein iN 

De kamer van den id is kil en mn 
droomen is zijn geest verward. Ik weet, dat hij tot de hartstogtelijke minnaars 
heeft een schoon gelaat, groote talenten en is jong en welgemaakt, Als ik met hem 
schen kon vervullen, dan zoude het geene misdaad zijn om in dit leven met hem te tro 


dent Liang verteert van liefde jegens mij. 


heid haar de geheele nacht, tot aan den dageraad, kwelde. 


HOOFDSTUK XXI: | va En ib E 


ZIJ ONTMOETEN ELKANDER WEDEROM IN DEN TUIN. 


in res Aid e 
Met eenen diepen zucht rees zij eindelijk op. Zij liet hare wang op Haen hand Be e. hs 


leunde tegen het geborduurde kamerschut aan. Toen Youn-hiang hare behoorlijke zue D 
de, begreep zij, dat zij door het gesprek van den vorigen avond, bedroefd geworden w 
sprak haar dus haastig aldus aan: „Jufvrouw! gij zijt in langen tijd niet in den — tuin 
weest. Onlangs is er eene nieuwe en zeldzame bloemsoort geplant. De kleur van deze 
is prachtig en heerlijk en zij treft het oog door hare frischheid. Laten wij zamen 
onze lust botvieren. Er is ook in den vijver een nieuw hoone gemaakt om de lotusbs 
plukken.” riot he 
Toen Yao-sien dit hoorde, ging zij zich kammen en wasschen ; zij deed echter geene gouden b 
in het haar, maar wierp slechts een wit zijden kleed over haar rood onderkleed aan, Zoo z 


C°) zie Nota XXII. : 

(2) De dag wordt bij de Chinezen in wachten verdeeld. BElke wacht duurt twee van onze uren. 

(:) Woordel; „Om de vereeniging van het haaropmaken tot stand te nen Het haar der maagd w 
haren huwelijksdag opgemaakt. 


er 


Ar 


dr 


31 


zij heen’, bekoorlijker dan Diana. Zij riep. Youn-hiang om met haar medetegaan en betrad met 
hare gouden leliën ligt het groene frische mos. 

Zij wandelden den tuin in en kwamen bij den lotusvijver, waar een ligte damp over het 
herfstwater lag en het bootje, waarmede men lotusbloemen plukte, voor het oog verborg. 
Youn-hiang riep haar toe om naar de oostkant te gaan. Zij wees op de communicatiedeur 
en zeide: „Jufvrouw! laten wij eens gaauw dien nieuwen tuin gaan bekijken.” De jufvrouw 
antwoordde: „Ik ga niet, want ik ben bang, dat de student Liang daar zijn zal. Als wij hem 
in den tuin ontmoeten, dan kunnen wij hem moeijelijk ontkomen, want ik weet, dat hij ge- 
woon is om den geheelen dag te minnezuchten.” De kamenier antwoordde: „Het is nog vroeg 
en de student Liang zal nog wel in het land der drcomen liggen. Laten wij er een oogen- 
blikje in gaan dartelen, want gij zijt nog niet lang in den tuin geweest.” 

Yao-sien volgde den wenk van Youn-hiang en trad met ligte schreden den oostelijken tuin 
binnen. 

Het oog werd geheel en al door de natuur vervuld en het was wel waard om er in te 
wandelen en er vante genieten. Het gekweel der vogeltjes vervulde de ooren. De meesteres en 
hare dienares wandelden op em neder, zich im het schoone landschap verlustigende. Wie had 
echter kunnen denken, dat de student Liang, bevreesd om alleen te blijven slapen, vroeg opge- 
staan was en tusschen de bloemen slenterde, waarheen zijne voeten hem droegen. De boo- 
__ men waren onduidelijk door den-morgennevel, die over hen hing. Toen hij iemand in den tuin 
E lagchende hoorde spreken, liep hij haastig en verward naar de westkant toe. 
_ Toen Yao-sien iemand hoorde aankomen, liep zij zonder zieh om Youn-hiang te bekomme- 
_ ren haastig vooruit, zonder te bedenken, dat zij hem daardoor juist te gemoet liep. Het kwam, 
___omdat alles nog door den nevel bedekt was en men dus niets onderscheiden kon. Hij ligte 
het hoofd op en zag de onnoemelijk bevallige en beminnenswaardige Yao-sien, Van te voren 
had hij reeds eene geheele liefdesverklaring bedacht, maar nu hij haar ontmoette kon hij geen 
woord spreken. Toen zijn geest wat bedaard was, begon hij aldus te spreken: „Waaraan 
heb ik het geluk te danken dat ik u zie? O jufvrouw! ik ben door uwe goddelijke ver- 
schijning verstomd. Voortdurend heb ik naar de maannimf (1) gehunkerd en ik dacht, dat ik 
uit liefde tot u zoude sterven. Hoe kon ik gerust zijn zoolang ik u nog niet ontmoet had? 
Nu ik u, jufvrouw! heden wederom in den tuin ontmoet, zoo geloof ik dat wij in het vorige 
leven voor elkander gepredestineerd zijn. O jufvrouw! liefde kan men het moeijelijkst in hare 
ontmoeting stuiten (?. Als men niet levenslustig is, dan doet men zijne jeugd te kort.” 
__Yao-sien antwoerdde beschaamd en verlegen: „Wij ontmoeten elkander in verdachte om- 
standigheden (%). Gij, mijnheer! zijt een geacht student die zich in eene koele studeerkamer, 
_ (*) Tehang-ngo, de chinesche Diana, waarbij hij Yao-sien vergelijkt. 

(@) Woordl: „Sneeuw, maan, wind en bloemen kan men niet beletten elkander te ontmoeten.” 

() Woordl: „Wij ontmoeten elkander onder den pruimenboom en in het meloenveld.” Dit is eene toespeling op 


_ loenveld.” (opdat men u niet verdenke pruimen te stelen of meloenen te plukken). De beteekenis is: Wees voorzichtig, 
__ wanneer gij u in verdachte omstandigheden bevindt, î 


. 


32 


A 


den stijl der klassieke werken tracht eigen te maken. Ik ben eene maagd van 
groene venster, die den geheelen dag met de naald in de hand mijne jeugdige 
breng. Het huwelijk hangt van de ouders af en het is een meisje niet geoorloofd. 
ligtvaardig te spreken. Men mag niet loszinnig aan de banden der welvoegelij 
In de eerste plaats hangen wij van onze ouders af en in de tweede plaats van den 
raad u aan, mijnheer! om niet zoo ijdel en ligtzinnig te spreken, maar u liever 
regt hart aan uwen vorst en koning te wijden.” aA), 

De student Liang zeide snikkende: „Schoone jufvrouw! hoe zoude ik de gestre: 
de wetten der welvoegelijkheid niet kennen? Maar daar ik reeds mijn geheele 1 


gedacht heb en ik nu niet met u vereenigd kan worden, zoo is mijn -groene leve 


maken op de praatjes der koppelaars? In deze wereld zijn zeer vele kwellingen. 
dom en de vrouw knap is, dan is het inderdaad beklagenswaardig. Daarom wenschte 
een verbond te zweeren, dat onze beide harten, zoowel in de studeerkamer als in het 


ander huwelijk zal aangaan ” Eel 

Yao-sien zeide glimlagehende tegen den jongeling: „Alles hangt af van de predestim: he 
huwelijks. Van af ouds zegt men: Is men niet voor elkander gepredestineerd, dan ve 
eene onmoeting niets. Vereenigingen en scheidingen in deze wereld hangen alleen van 

Het hoofd opheffende, zag zij dat de zon reeds het rek met witte Camelia’s bescheen. vil 
vreesd, dat de dienstboden in den tuin zouden komen, nam zij afscheid van hem. De s 
Laang keerde, met droefheid vervuld, naar zijn studeervertrek terug. | Bn 


HOOFDSTUK XXII. 


LIANG KLAAGT DE BLOEMEN ZIJN LEED q. 


aen doet OE Hoe zwaar is de scheidingsmart nu niet!” À 
Hij zuchtte tegen de bloemen en zijne tranen stroomden heimelijk, 
„De Een zijn sierlijk en overvloedig en de eneen zijn rood. De ploemen. a 


(:) De Commentaar zegt van dit hoofdstuk: # Dit hoofdstuk is niet zeer nieuw of rein. De rhythmus is ook cen 
en het is juist evenals het 29ste en 3lste hoofdstuk. Het is waarschijnlijk, dat men dit hoofdstuk er later ingelascht he ú 


ò3 


zie ik niet. Hoe bedroef ik mij, dat minnespijt mijn hart vervult. Aan wien zal ik het toever- 
trouwen, om mijne overige grieven medetedeelen! Mijn hart is gewond en ik droom steeds van 
hare bevallige houding, terwijl mijne oogen bloed weenen, rood als de bloemen. De bloemen 
zijn als zijde, de witte lotusbloemen zijn welriekend. Zij draaijen en dobberen in het water 
gelijk een bevallig meisje. Hoe moeijelijk is het echter de hand te steken in een water, dat slechts 
een duim of voet verwijderd is (1). Welk schuitje zal mij, den vreugde begeerenden jongeling, 
overzetten ?” 

Hij leunde tegen eenen treurwilg en keek met verwilderde oogen op, terwijl zijn hart bedroefd 
werd bij zijne overpeinzingen over de schoonheden van het herfstwater. 

„Het voorkomen der bloemen gelijkt op het gazen kleed mijner beminde. De bloem, die er 
het schoonste uitziet, is de Mou-si (?). Ik had een takje er van uit het paleis Kwang-han (3) mede- 
gebragt, maar Tehang-ngo (£) heeft nog geen medelijden met den eenzamen gast en van de stu- 
deerkamer is nog geen weg naar de wolkenladder (°). Ik vraag mij af waar of de plaats is 
van waar de perzikbloesems komen (€). Houd op met mij hinderpalen in den weg te leggen! 
Ik begeer, dat de dubbele deur niet meer gesloten worde, opdat ik, bedroefde! spoediger in 
het roodbehangen boudoir kunne komen. De gezochtste der bloemen is de pioen. De naam van 
bloem en edelsteen is onder de menschen bekend. De menschen begeeren het schoonste van 
de aarde en het sierlijkste van den hemel (7). Als ik bloemen zie, dan denk ik aan het ge- 
laat mijner jonkvrouw. Mijne ingewanden zijn reeds door het denken vernield geworden en 
mijne ziel en mijn geest zijn vervlogen. Zulk eene droefheid is niet uittehouden. Haar te zien 
is smartelijk, van haar gescheiden te zijn is ook pijnlijk. Wanneer zal mijne rouw en droef- 
heid ophouden? Ik zie geene kans om mijne verborgene liefde te verzaken of te verstrooijen.” 


HOOFDSTUK XXIII. 


DE GEHEIME CONFERENTIE TUSSCHEN DE MEESTERES EN HARE KAMENIER, 


Laat ons niet meer spreken over hem, die zich in de studeerkamer over eene vrouw bedroeft, 
maar liever weder iets vertellen van de jufvrouw in haar boudoir, Van het oogenblik af aan, dat 


(*) Alhoewel Yao-sien vlak bij was, kon hij haar toch niet bezitten. 

(2) Mou-si, eene soort van Olea fragrans met roode bloemen, welke veel te Canton gekweekt wordt. 

(2) zie Nota XI. 

(*) zie Nota VI. 

(*) Verg. Nota VII „De wolkenladder beklimmen” beteekend letterkundige promotie maken. Hier echter beteekent 
de wolkenladder, de brug naar het maanpaleis of de weg tot mingenot. 

(s) zie Nota VIII. 

(7) Vom Himmel fordert er die schönsten Sterne und von der Erde jede höchste Lust (Faus!). 


St 


84 


haar bekend had, was zij in eene groote moeijelijkheid. Onder de lommer der bloemen had zij 
immers de smart van den bedroefden zwerveling gezien en gemerkt dat zijne tranen zonder 
ophouden zijne kleêren bevochtigden. 


zij met hem in de lommer der bloemen gesproken had, en hij zijne verborgene liefde aan 


„Over het algemeen schijnen de jongelieden verschrikkelijk begeerig naar verboden genoe- 


gens te zijn en deze jongeling vooral is losbandig. Ik ben eene jonge maagd en heb zulke 
ijdele dingen in het hart. Maar toen ik ook onlangs zijne liefde en gebaren zag en hij zijne 
geheele hartsliefde aan mij vertelde, heeft hij in mijn boudoir de begeerte naar genot gewekt. 
Elken dag ben ik herhaaldelijk bedroefd. Het ware inderdaad beter geweest, dat ilk hem nooit 
had leeren kennen. Dan had ik voorkomen, dat zich droefheid en smart berghoog opgestapeld 
hadden. Men zegt, dat minnegedachten het moeijelijkst te verzaken of te verstrooijen zijn. Daar- 
aan heeft hij het nu te danken, dat hij in zijne kille studeerkamer over zijne eenzaamheid 
smart lijdt. Hoe zal ik het aanleggen, om zoo lang met hem zamen te blijven, tot dat onze 


haren grijs worden, en aldus vermijden dat wij beiden ziek worden en den blos onzer wangen _ 


zien verbleeken. Want nu bedroeven wij ons te vergeefs over onze scheiding, en ik vrees ook 
dat de dienstboden mijne droefheid zullen bespeuren.” 

Youn-hiang begreep de dingen, die: in het hart hare meesteres omgingen, trad vooruit en 
sprak hare meesteres aldus zachtjes aan: „Jufvrouw! uw bloeijend gelaat is stil en treurig, 
waarom zijn uwe wenkbraauwen (!) gefronsd en pinkt gij heimelijk eene traan weg? Dag en 
nacht volgen elkander spoedig op; de jaren vliegen snel daarheen. Is de groene lente eenmaal 
vervlogen, dan heeft men spijt, dat zij niet meer terugkeert. Open uw hart en laat ons over 
vrolijker dingen spreken en die treurige zaken van den geheelen dag ter zijde stellen.” 

Yao-sien antwoordde hare kamenier: „stel u in mijne plaats en bedenk, dat de herfstkoude mijne 
dunne kleêren doordrongen heeft. De tijd is gelijk aan een stroomend water. Mijns inziens 
heeft elkeen gedurende zijn leven verscheidene tegenspoeden te doorstaan.” 

Youn-hiang van hare gemoedsgesteldheid gebruik makende, zeide tot hare meesteres: „De 
ouderdom dringt vooruit tot dat onze slapen grijs geworden zijn. Van af ouds zegt men dat het 
makkelijk is om geel goud te krijgen (°). Is de tijd eenmaal vervlogen, dan komt hij niet terug. 
Gij zegt dat de herfstwind kil in uw dun zijden kleed gedrongen is en dat gij dit te dan- 
ken hebt aan den gast in de studeerkamer, die zijne eenzaamheid bejammert. Op dien dag toen 
ik u hem ontmoeten zag en hij niets anders zeide dan dat zijne ingewanden reeds twee en 
driemalen uiteengereten waren, was uw hart als ijzer en steen en gij begreept niet dat zijn 
hart gebroken was.” Yao-sien ziende, dat er niemand anders aanwezig was, bekende half en half 
hare opregte liefde aan hare kamenier: „Wij zijn vertrouwelijk als zusters en ik zal dus trach- 
ten u mijne geheime liefde te vertellen. Denkt gij, dat ik van hout of klei ben en de liefde van 
eenen mensch geringschat als water? Wie begeert niet een vrolijk huwelijk aantegaan, 
daar zelfs nimfen wenschen te trouwen. Maar wij worden door zedigheid en welvoegelijkheid 
beheerscht en de schaamte is zeer wigtig, en wanneer men ons aanspreekt moeten wij be- 


(*) Woordl: „ Voorjaarsbergen”’ 
(*) Spreuk. „Het is makkelijk eenen onwaardeerbaren schat, maar moeijelijk eenen minnaar te vinden,” 


85 


schaamd en zedig zijn, Alhoewel deze student een vrolijk jongman is, zoo is het geene klei- 
nigheid, maar eene zaak van veel belang, om zich eeuwig met hem te vereenigen. Ik vrees 
echter dat hij slechts naar een oogenblikkelijk genoegen haakt. De menschelijke liefde is wis- 
pelturig gelijk de golven van het water, en er zijn tegenswoordig vele liefdleooze jongelieden 
in de wereld, die het bedriegen van eene maagd als eene aardigheid beschouwen. Ook vrees 
ik, dat hij mijn gepredestineerde niet is en dat mijne ouders reeds eenen anderen echtgenoot 
voor mij gekozen hebben. Gij spreekt over zoovele nuttelooze en ijdele hartszaken, dat men ze 
nog eens aan de nawereld als minnepraatjes zal overleveren” 

Youn-hiang antwoordde lagchende: „Mijne beste schoone juffer. Ik bedenk mij altijd eerst 
driemalen. De student Liang is uiet als die loszinnige avonturiers. Zijne gesprekken en hande- 
lingen zijn krachtig als eene rots. Zijn vader is een der rijkste en aanzienlijkste personen aan 
het hof en zijne verzen, oden, liederen en gedichten zijn in Kiang-nan (t) bekend. Wanneer hij. 
eene koppelaarster wil sturen om uwe hand te vragen, dan zal uw vader stellig geene moeijelijk- 
heden in den weg leggen. Een fraai gelaat als het uwe is zeldzaam in deze wereld. Het 
lastigste er van is om daarvoor eene huwelijkspartij te vinden en het is te bejammeren, dat 
de ouders, steunende op de vertelsels der koppelaars, slechts naar eenen rijken en aanzien- 
lijken jonkman uitzien. Trouwt men nu eenen onbeschaafden, dommen en lompen knaap, al heeft 
hij ook parelen met schepelen vol, dan is-hij toch niets waard. Alhoewel men tot den hoogsten 
rang verheven en vrouw des keizers wordt, dan zijn er toch nog velen diein het koude paleis (?) 
droefenis lijden en hare eenzaamheid bejammeren. En is het niet nog erger als men evenals 
Tehao-kiun buiten de grenzen, wie weet waarheen, gaat (3)? Of evenals de maitresse Yang-koui, 
die op den berg Ma-wou haren spijt bedolf (#. Of te zijn evenals de maitresse You, die stierf 
toen zij hoorde dat haar minnaar zich bij de zwarte rivier onthalsd had (5). Of zooals Si-chi, die 
in de vijf meeren verdronk (®). Of te zijn evenals zij, die voor duizend goudstukken een gedicht van 
___Siang-jou kocht. Maar die, toen zij den vorst in den harem tegenkwam, hare schoonheid reeds 
__ verloren had(?). Is het niet beter om vroeg eene goede partij te zoeken? Het is zeldzaam ‘dat een 
talentvol jongeling en eene schoone vrouw elkander ontmoeten. Wanneer gij zoo hardvochtig 
zijt en geen notitie van hem neemt, dan zal de student Liang stellig naar zijne geboorteplaats 
terugkeeren en het staat dan te vreezen, dat deze heldere parel in iemands anders handen zal val- 
len en dan zult gij moeijelijk ooit weder iets van hem hooren.” 

Yao-sien wilde juist Youn-hiang antwoorden, toen You-siao onverwachts het boudoir bin- 
nenkwam en hun gesprek stoorde. Zij zagen toen de eenzame maanschijf die het reine water 
bescheen. 


C°) Provincie Kiang-nan, de geboorteplaats van onzen held. 29° tot 35° N. B. 113° tot 119° Parijzer L. 
(£) zie Nota XXI. 

(£) zie Nota XXIII. 

(4) zie Nota XXIV. 

(°) zie Nota XXV. 

(*) zie Nota XXVI. 

(7) zie Nota XX, 


86 


HOOFDSTUK XXIV. 


ZIJ ZWEREN ELKANDER OPREGTE LIEFDE. 


Spreken wij nu niet meer over de liefde en de gevoelens in het boudoir, maar weder eens 
over den student Liang, die aan het schoon gelaat van Yao-sien zat te denken. 

„Licht en duisternis gaan spoedig voorbij, maar menschen ontmoeten elkander moeijelijk. û 
een oogwenk zijn wij in het midden der achtste meand gekomen, Mijne minnares is spoorloos 
weggebleven en wie zal eenen brief voor mij naar mijne schoone brengen? Ik bedenk daar 
juist dat het heden avond het Midherfstfeest is (!). Alle menschen blazen en spelen door el- 
kander op fluiten en violen. Iedereen wandelt vrolijk in den maneschijn. Maar bij mij zijn 
droefheid en smart berghoog opgestapelt. De gulden bekers willen niet in de maag van eenen 
droevigen nederglijden. Wegens eene vrouw heb ik alles ter zijde geworpen.” Mag ik u vra- 
gen O Diana! hoe gij zoo helder de menschen kunt beschijnen, indien gij vertoornd zijt?” 


Hij neigde het oor en hoorde de tweede trom van de stadspoorten slaan (?). Een glimmend _ 


vonkje van de half uitgegane lamp bescheen zijn droevig gelaat. Onder de gestikte sprei lag de 
jongeling te bibberen en kon, eenzaam als hij was, niet inslapen. Hij stond op en ging lang- 
zaam de geheele omheining rond. In de bamboelaan was niemand en men hoorde er slechts 
het suizen van den wind. In den lotusvijver zag men de maan het gerimpelde water beschijnen. 
Wien hoorde hij daar plotselings op de jaspisfluit blazen? Men hoorde duidelijk alle bergen 
en dalen van melodiën weêrgalmen. Die muzijk veroorzaakte droefheid en smart bij den wer- 
latenen en twee traandroppels bevochtigden zijne kleêren. Hij ging de communicatiedeur door 
en ging daar wandelen. In den maneschijn zag hij iets bevalligs, als of er iemand liep; hij 
vlugtte onder de lommer der wilgen, verschool zich haastig en zag toen een groepje nimfen, 
die op de aarde gedaald waren. De wind speelde met hunne zijden kleêren en deed ze heen 
en weder fladderen. Hun bevallig stemgeluid kwam tot aan het bloemenperk. Hij keek eens 
naauwkeurig en zag dat het de dochter van den Heer Yang, Yao-sien, met hare dienstbode en 
kamerjuffer waren, die in den maneschijn wandelden. 

Eene zeide: „Men heeft verscheidene schoone natuurtafereelen in het jaar. Alhoewel wij 
reeds het maanlicht voor het huis genoten hebben, zoo is toch eene wandeling bij helderen 
maneschijn en zachten wind niet te verwerpen.” 

Hoe konden zij weten dat er iemand onder de treurwilgen stond, die zoo verliefd op een schoon 


gelaat was? Hij liep naar het bloemenperk toe, en boog haastig: „Jufvrouw! afs gij heden 


(:) Dit feest valt op den l5den der 8ste Chinesche maand. 
(>) De tijdverdeeling in China is bij wachten van 2 uur elk, Elke wacht wordt door eene trom op de stadswal-torens 
aangegeven. 


37 


nacht medelijden met mij wilt hebben, dan zult-gij mijn geheele leven verzoeten”” Pi-youe 
sprong vooruit en riep uit: „Wie komt daar in het holle van den nacht in den tuin loopen? 
Als mijne meesteres hier komt, moest gij u uit de voeten maken. Wat voor eene hemel- 
hooge stoutheid is dat om zoo onbeschoft te zijn!” 

Toen de jongeling dit hoorde, zeide hij: Ik smeek u, jufvrouw! mij vergiffenis te schenken. 
Sints dat ik de jufvrouw bij het damspel ontmoet heb, heb ik mij niet door den afstand laten 
afschrikken, maar heb haar gevolgd en gezocht. Ik heb in mijn eenzaam studeervertrek de 
ellendigste nachten doorgebragt en heb door haar mijne hartrust verloren. De maan van 
dezen nacht heeft eene beteekenis. Zij beschijnt helder alle bloemen en boschjes in alle tuinen. 
Minmacht den student niet, zoo hij u heden avond wat over liefde spreekt.” 

De jufvrouw zeide zachtjes: „Mijnheer! luister wel: Deze tuin is niet het Wou-ling veer (!). 
Meisjes mogen zich niet met liefde bemoeijen (?). Ik heb alleen verstand van met de naald in 
mijne kamer te werken en ik moef, u dus verzoeken, mijnheer! naar uw studeervertrek terug- 
tekeeren en niet meer naar de wilgen aan deze zijde van den muur te hunkeren (3). 

De student Liang antwoordde met tranen in de oogen: „Jufvrouw! waarom is uw hart van 
steen en ijzer. Ik ben door uwe schuld reeds het geheele jaar ziek en ik heb geen genees- 
middel om de wortelen mijner liefde uitteroeijen. Mijne tranen vallen steeds, als ik naar de 
maan kijk en mijne ingewanden zijn reeds herhaalde malen ín dezen tuin verscheurd. Mijn 
geheele ligechaam vermagert en teert uit. Gejaagd en besluiteloos, weet ik niet meer tot wien 
ik mij wenden moet. Ik begin er uit te zien als een bamboestam in een bosch (#) en mijn 
uiterlijk is geheel en al veranderd. Gedurende den dag is mijne ellende nog uit te houden, 
maar als de nacht komt, kan ik de smart mijner eenzaamheid niet weêrstaan. Ik schrik als 
ik het geluid der trom hoor, wanneer de maan ondergaat; want het verscheurt mijne inge- 
wanden en verbrijzelt mijn hart. Deze minnepijn is inderdaad onmogelijk uittehouden. Ik 
lijd ellende, als ik bij de brandende lamp zit, die mij het hart breekt. O mejufvrouw! als gij 
de bitterheid mijner gedachten niet gelooven wilt, zie dan, ik bid u, hoeveel sporen van tranen 
er op mijn zijden kleed zijn. Als gij geen notitie van mij nemen wilt, dan zal ik stellig onder 
uwe oogen omkomen en vergaan.» Ik durf u niet te haten, alhoewel gij mij te kort gedaan en 
teleurgesteld hebt; maar ik zal het er voor moeten houden, dat wij elkander in het vorig le- 
ven gehaat hebben (°).” 

Yao-sien zag, dat hij inderdaad ongelukkig was en Youn-hiang kon niet beletten, dat eenige 
tranen op hare borst vielen. Zij sprong vooruit en riep uit: 

„Beste jufvrouw! mijnheer Liang is inderdaad in het hart gewond en wanneer gij hem nu uw 


(*) zie Nota IX. 

(?) Woordel. Rokken en haarnaalden mogen zich niet met wind en bloemen bemoeijen: 

(@) 7 Wilgen” d. i, v meisjes.” 

(*) d. i. » mager.” 

(@) De Chinezen gelooven aan de zielsverhuizing. Zoo zullen twee personen die elkander in een leven gehaat hebben, nimmer 
in het volgend elkander kunnen trouwen, alhoewel dan de nijdige Goden dikwijls liefde bij de eene partij verwekken, tot 
straf van dien vroegeren haat, 


„88 


hart niet schenkt, dan is het evenals of gij hem met een zwaard vermoord. Mijns inzu 
een mooi meisje en een talentvol jongeling moeijelijk te vinden. Waar vond Pe: 
muzijkkenner? (1) Volg liever de woorden uwer dienstmaagd en zweer zamen met dien 
ling eenen eed ten blijke van uw opregt hart. Zweer dat uwer beider bedoeling vast en 01 
anderlijk zal zijn. Wanneer deze zeldzame genegenheid onder de menschen bekend raakt 
zult gij eeuwig met hem vereenigd kunnen worden en mijnheer Liang zal zich niet langer b 
ven te beangstigen. Gij zijt de eenigste niet sints de oudheid, die eene diepe liefde gevoelt; 
zijn degenen die schoone meisjes beminnen.” d 

Yao-sien antwoordde niet op deze woorden. Zij wendde zich naar de maan en peir 
onbestemd. De slimme Youn-hiang begreep de gevoelens harer meesteres en riep Pi 
toe om in den tuin te komen en in de koepel „Wolkzigt” de offertafel gereed te 
Beiden wandelden toen de koepel in en Yao-sien zeide blozende tegen den student Liang: 
ben zestien lenten in het bloemige boudoir groot geworden. Mijn deurscherm was n 
laten en ik heb de lentenatuur nog niet gezien (?. Nog nooit heb ik onder de vallen 
ontluikende bloemen gewandeld, Ik kende slechts de lessen mijner moeder en deed niet 
Pe maar ik heb A schreden nog niet naar mijnen neen ten oosten gee 


den tuin aan uwe wenschen gehoor geven. 
tot den dood vereenigd te blijven en niet slechts onee wil bejagen en mijne roseni 
liezen. Heden avond moet de zaak voor eeuwig beklonken worden en als het woord uitge 
ken is, moet het onherroepelijk zijn.” De student Liang antwoordde lagchende: „Mijne € 
baarheid voor uwe liefde en deugd is diep als de zee. De maan is mijn getuige. Wie z 
het wagen zulk eene liefde te vergeten en van hart te veranderen? Ik heb te veel hike 
bitterheid geleden; deze zaak is niet zoo gemakkelijk zoover gekomen.” 

Hij nam daarop een paar velletjes gebloemd briefpapier uit zijne mouw en zeide: 

„Wij zullen daarop den eed schrijven en elk een afschrift er van nemen en het bewaren 
blijk van de opregtheid onzer harten.” De student Liang nam een perseel van een Luit-ta: 
tje (3) en schreef den eed voor de Goden. Bovenaan schreef hij de namen en voornamen 
beide partijen en verder de namen van Youn-hiang en van de dienstmaagd (£. 

„Deze zaak is ontstaan door dat wij elkander bij het lamplicht in het huis van 
mevrouw Yao ontmoet hebben. Ik zocht naar haar spoor en kwam aldus in 
dezen tuin, Na honderde listen en kunstgrepen aangewend te hebben, kreeg ik 
haar eindelijk te zien. Het was in den hemel besloten, dat wij elkander in den 
tuin ontmoeten zouden. Bij de volle maan leggen wij te zamen eenen eed af, ter- 
wijl de zuivere maanschijf ons geheel en al beschijnt. Alsde jongeling zijnen eed 


(*) zie Nota XXVII. 

(2) „Ik heb nog geene liefdesgedachten gehad. 

(:) Tafeltje waarop men de luit legt om ze te bespelen. 
(*) Namelijk Pi-youe. 


39 


breekt, mag hij door het zwaard omkomen! Hij mag voor eeuwig in den vuur- 
poel gestort worden (1) en nimmer terugkomen (?)! Als de maagd haren eed breekt, 
zoo mag zij in derivier omkomen en niet aan de bijl ontsnappen, die haar lig- 
chaam zal treffen!” 

Nadat hij dit geschreven had, knielden beiden neder en staken drie fijne offerstokjes aan 
om de Goden aanteroepen. Het eerste offerstokje was van Ma-ya (°%). Dit ontstak hij, opdat 
hij geleerd zoude worden; zijne pen bloemen zoude kunnen voortbrengen; hij in zijn voorjaars- 
examen zoude mogen slagen; zijn roem verspreid zoude mogen worden; hij spoedig met zijden 
kleêren (£) bedekt zoude kunnen terugkeeren en trouwen gaan. 

Het tweede offerstokje was van geel sandelhout. Dit was opdat de zwartharige jongeling 
en de roodwangige maagd spoedig hunne wenschen, om in dit leven vereenigd te zijn, zouden 
kunnen vervullen en hun geurige roem in de wereld bekend zoude worden. Het derde offer- 
stokje was van Aloëhout en werd aan de maannimf geofferd, opdat zij eeuwig hunne eerste 
liefde zouden behouden; hun eed hoog als de bergen en diep gelijk de zee zoude zijn; zij er 
nimmer ontrouw aan mogten worden en eindelijk opdat zij, zoolang de aarde bestaan en de 
hemel aanwezig zijn zouden, het voorbeeld der voorvaderen zouden mogen volgen. 

Na geknield en gezworen te hebben, stonden beiden op, zetten zich onder de bloemen neder 
en begonnen zachtjes te spreken. De student Liang begon het gesprek met deze woorden: 

„Toen ik u voor de eerste maal ontmoette, jufvrouw ! was het, naar ik mij herinner, voor- 
jaar. Nu is de zomer reeds vervlogen en de herfst gekomen. Het scheen mij toe, als of ik 
wachte, totdat de maanschijf door de wolken zoude breken,— zoo lang heb ik mijne minnege- 
dachten verduurd. Men zegt, dat een oogenblik gescheiden te zijn, drie jaren toeschijnt. Nu 
wij elkander heden avond ontmoet hebben, zoo is het als of de maan van den hemel de geheele 
wereld helder beschijnt. Ik wil u bij Tchang-ngo vergelijken en u smeken, ook mij geheel en 
al te beschijnen (°).” 

Yao-sien antwoordde beschaamd en blozend: „Wie zoude Tcho-wen-kiun (6) willen nadoen? 
Ik ben eene maagd, die steeds in haar stil vertrek geweest is en daar met oplettendheid de 
oude wijsgeeren bestudeerd heeft. Heden nacht, nu ik met u in dezen tuin eenen eed gezworen 
heb, moest ik mij schamen, om het hoofd naar de kuische maangodin op te heffen. Maar daar gij 
er zoo bepaald op aandrongt en uwe vergeelde papierrollen en studeerlamp hebt ter zijde ge- 
worpen en ik vreesde dat gij ‘wegens mij uwe geheele carrière zoudt bederven, heb ik toege- 
geven en dezen eed gezworen, en zoo uw hart gerust gesteld, Zoo gij mij echter tot ongeoor- 
loofde genoegens wilt dwingen, dan wil ik liever dit ellendig ligchaam wegwerpen, om het 
aan de Heiligen der oudheid toetewijden. Aldus zal ik voorkomen dat gij nog langer naar mij 
hunkert en om mijnentwille uwe studiën laat varen” 


(2) zie Nota XXVIII. 

(*) Zijne ziel zal nimmer meer in een ander ligehaam mogen transmigreren. 

(-) Ma-ya. „Paardentand” zijn de gestampte beenderen van het zeepaardje = Hippocarpus. 
(*) d. i: als mandarijn. Zie Nota XXIX. 

(*) Liang vraagt haar hier in bedekte termen zijne liefde geheel en al te bekroonen. 

(s) zie Nota XXX, 


40 


Toen de student Liang uit de woorden der jufvrouw bespeurde, dat zij weigerde, weende hij 
onder de bloemen zijne zijden mouwen nat. Hij neigde het hoofd en loosde sprakeloos eenen zwaren 
zucht. Plotseling begon hij droefgeestig aldus te spreken: „Wie had kunnen denken, dat gij 
mij zoudt teleurgesteld hebben en daardoor mijnen grijzen vader ongelukkig zoudt maken? Want 
ik geloof niet, dat, ik lang van u gescheiden kan zijn en wanneer ik teruggekeerd ben, zal 
ik stellig dadelijk sterven.” 

Toen de jufvrouw zijne smart bespeurde zeide zij: „Ik smeek u het geduldig te verduren en 
goeden moed te houden. Zoo wij inderdaad voor elkander gepredestineerd zijn, dan zullen wij 
ten laatste ook vereenigd worden. Waarom wilt gij zoo maar dadelijk in dezen tuin deze 
vereeniging dwingen? Meent gij, dat ik de menschelijke smarten niet ken? Maar wanneer 
de weg ongeoorloofd is, dan mogen wij hem niet begaan. Van jongs af aan heb ik steeds die 
wellustige en lage vrouwen veracht, welke zonder tusschenpersonen, zich ongeoorloofd ver- 
eenigen en daardoor de menschelijke banden vernietigen. Al wilt gij mijn ligehaam dooden, 
zoo zweer ik toch, dat ik aan uwe wenschen geen gehoor zal geven. Laten wij met een stand- 
vastig hart wachten, totdat wij in de bruidskamer de huwelijksvreugden mogen genieten.” 

De student Liang zag, dat zij zijne begeerte miet volgen wilde en er schoot hem dus niets 
anders over dan zijne droefheid te verkroppen en naast haar in de schaduw der bloemen te 
gaan zitten. Beiden bleven daar vertrouwelijk te zamen zitten keuvelen en lagchen. Plotse- 
ling sloeg men de vijfde wacht op de stadsmuren (t). Het dienstmeisje haastte hare meesteres 
om naar haar boudoir terugtekeeren. Van schrik opgesprongen, stortten de twee scheidenden 
eenen tranenvloed en hij riep met een toegesnoerd hart uit: „O jufvrouw! deze droefheid is nog 
erger dan de vorige! Ik hoop dat gij in uw vertrek mijner zult gedenken en niet uwen eed 
als een stof-atoom zult beschouwen. Laat mij door uwe bode weder wat van u hooren, opdat 
ik miet in mijne studeerkamer stil en doodsech naar nieuws van u haken moet” 

Yao-sien kon nog moeijelijker afscheid van hem nemen. Met tranen op haar blanketsel zeide zij: 
„Ik ben opgegroeid binnen eene vermiljoenen deur en leef in een sierlijk vertrek, niet geloo- 
vende dat liefdepijn iemand ongelukkig maken konde. Maar nuik thans afscheid van u neem, 
voel ik voor het eerst hoe diep de ellende eener scheiding is. Ik moet u op het hart drukken, 
dat gij tracht roem te verkrijgen, opdat wij des te vroeger, vertrouwende op het roode blad, 
uwe ouders kunnen zien (?).” 

Zij vatten elkander toen bij de hand en schudden die en konden onmogelijk scheiden. Plot- 
seling kraaiden de hanen en krasten de kraaien en de maan daalde in de oosterkimme 
neder. De student Liang begeleide Yao-sien terug en vier zilveren traanstroomen rolden gelijk- 
tijdig neder. De eene ging diepbedroefd naar haar boudoir terug, terwijl de ander met loome 


schreden zich onder de lommer der wilgen begaf. Zij waren evenals twee mandarijneenden, die 


door de golven heen en weder geslagen, sidderend en verward, zich zelven niet meester, naar 
twee kanten gedreven worden. 


(>) De vijfde wacht is van 3—5 uur a. m, 
(°) zie Nota XXI. 


41 


KOOREDSTURK XXV. 


DE HUWELIJKSBELOFTE IN DE BOOT. 


Ik zal nu weder eens rusten met mijne beschrijving van hetgeen er in den tuin gebeurde 
en nu vertellen hoe de oude heer Liang naar zijne geboorteplaats terugkeerde. Na vele jaren in 
het keizerlijk kabinet geweest te zijn, begon hij aan zijne vaderstad te denken en ging dus 
met verlofstractement naar zijne geboorteplaats terug, overladen met de gunst des keizers. 
Er was ook een President van het Departement van Binnenlandsche zaken, Liou genaamd, 
die ook uit het canton Ou-kiang geboortig was. Toen hij den ouden heer Liang eervol (1) zag 
terugkeeren, had hij ook geene lust en begeerte meer, om langer aan het hof te blijven. Hij 
ging dus den volgenden morgen op audientie en verzocht om zijn ontslag. Zij huurden 
ieder eene boot op de rivier en gingen op reis. Beide booten roeiden naast elkander op en zij 
merkten toen, dat zij oude stadgenooten waren. Toen men des avonds voor anker kwam, gingen 
zij te zamen praten. Den geheelen dag zaten zij tegenover elkander met den beker in de hand; 
zij werden vertrouwelijk en gehecht aan elkaar als broeders. Het was inderdaad als iemand 
die in eene andere plaats eenen ouden vriend ontmoet. Den geheelen dag spraken zij over hunne 
zonen en dochters. De dochter van den ouden heer Liou was juist in hare lentejaren. Men 
zeide, dat zij zeer schrander en hoogst welopgevoed was. De oude heer Liang had wel lust, 
om haar ten huwelijk voor zijnen zoon te vragen en daar de heer Liou ook veel van den jon- 
gen heer Liang hield, zoo beloofden zij elkander in de boot, hen zamen te laten trouwen. 
Over golven en baren heen, kwamen zij eindelijk thuis en beide heeren werden met vreugde 
en getier ontvangen. | 


FOODS EUR XXVI. 


EEN BODE KOMT DEN JONGEN HEER HALEN. 


De oude heer Liang stapte aan wal en begaf zich naar zijne woning, waar hij door zijne 
vrouw glimlagcehende ontvangen werd. Gedurende de vele jaren van zijne afwezigheid, was 
zijn gelaat veranderd; van een blozend man was hij een grijshoofd geworden. 

Mevrouw stuurde dadelijk eenen slaaf naar Tchang-tcheou, om den jongen heer te halen. 

De oude heer zeide lagchende tegen zijne vrouw: „Ik heb al een huwelijk voor mijn kind 
aangegaan. De heer Liou van het Departement van Binnenlandsche zaken namelijk, heeft eene 


(!) Woordl: met zijde des daags. Zie nota XXIX. 


42 


wonderschoone dochter, die pas zeventien bloeijende jaren oud en nog met niemand verloofd is. 
Zij heet You-khing en is zeer schrander. Aan boord zijnde, heb ilk mijnen zoon aan haar beloofd.” 

Hij stuurde toen eenen man, om den jongen heer te halen en eenen anderen, om de geboorte- 
ceêl te sturen (!). De koppelaar (?) bragt ze op zijn bevel spoedig aan den heer Liou om, zoo hij 
eenen gelukkigen dag gekozen had, het engagement te bepalen. 

Ik zal niet vertellen hoe of een goed huwelijk reeds in het vorig leven bepaald is, maar spre- 
ken van den bediende van de familie Liang. 

Nadat deze het gestrenge bevel van zijnen heer ontvangen had, ging hij op weg en zocht 
Yih-tsang in zijne studeerkluis op, zeggende: „Ik kom u afhalen, Mijnheer, om u naar huis 
te geleiden, daar uw geëerde vader gisteren in zijne vaderstad teruggekomen is,” 

Toen de student Liang hoorde, dat zijn vader te huis gekomen was, pakte hij zijne luit en 
boeken bijeen, om naar zijne vaderstad terugtekeeren. Hij nam afscheid van zijne tante en zij- 
nen neef en ging ook een afscheidsbezoek bij de familie Yang maken. f 

De oude heer liet wijn brengen en gaf een afscheidsfeestje. Gedurende het maal zeide hij 
glimlagehende tegen den student: „Ik heb u wat te vertellen, wat u stellig zal doen lagchen 
en wanneer gij teruggekeerd zijt, moet gij het maar aan uwen geëerden vader vertellen. Ik 
heb eene dochter, wier leeftijd juist voor u geschikt is en wanneer gij mij niet te gering acht, 
zoude ik haar gaarne aan u ten huwelijk geven.” | 

Toen de student Liang deze woorden hoorde, boog hij haastig en zeide: „Ik zal uwe gestrenge 
bevelen eerbiedigen” — Zijne vreugde was tot het hoogste toppunt gerezen. 


HOOFDSTUK XXVII. 


LIANG NEEMT SNIKKENDE AFSCHEID ONDER DE LOMMER DER WILGEN. 


Nadat hij gedronken en afscheid genomen had, keerde hij naar zijne studeerkluis terug, in 
zijn hart aan zijne eedverbondene denkende. Spoedig liep hij den achtertuin in en bij het bloe- 
menrek gekomen, kwam Pi-youe juist den heestertuin in. Hij naderde het dienstmeisje en 
fluisterde haar het volgende toe: „Gisteren avond heb ik u beiden reeds veel last veroorzaakt 
en ik zal uwe groote goedheid in mijn binnenste herdenken, Ik weet echter nog niet, wan- 
neer ik uwe gunst zal kunnen vergelden. Daar mijn vader met verlof van het hof teruggeko- 
men is, kom ik afscheid van u nemen, voor dat ik wegga. Wees zoo goed mijne groeten aan 
uwe schoone meesteres in het boudoir te doen en verzoek haar zoo goed te willen zijn van 
in den tuin te komen; want ik heb nog eene zaak op het hart, welke ik aan uwe meesteres 
wensch te openbaren.” 


(2) Zie nota XXXI. 
(2) Woordl: De persoon van het iĳs. Zie nota XXXII. 


45 


Pi-youe ging op het hooren dezer woorden weg en vertelde het voorval aan hare meesteres 
in het boudoir: „De student staat in den tuin op u te wachten, om afscheid van u te nemen, 
daar hij heden avond naar zijne vaderstad terugkeert.” 

Toen Yao-sien dit hoorde, ontroerde zij sterk: „Hoe is het mogelijk! Naauwelijks hebben 
wij elkander ontmoet, of hij wil weder scheiden; ik wilde hem juist opdragen, om zoo spoedig 
mogelijk eenen koppelaar te sturen.” Zij ging toen met Youn-hiang en Pi-youe mede en, haastig 
hare gouden leliën bewegende, verliet zij het sierlijke boudoir. 

Het drietal ging, de zon vermijdende, den tuin in. Toen de student Liang Yao-sien zag 
aankomen, liep hij de omheining rond, om het schoone meisje te ontvangen. Voor dat zij nog 
gesproken hadden, gevoelden zij reeds de smart der scheiding. Zij namen elkander bij de hand 
en begaven zich te zamen onder de schaduwrijke wilgen. 

De student Liang zeide snikkende tegen Yao-sien: „Heden moet ik van u scheiden en eene 
wolkenlaag tusschen ons plaatsen. Mijn vader is met verlofstractement naar zijn huis terug- 
gekeerd en ondanks mijzelven, moet ik dus van u scheiden. O! hoe jammerlijk zal de smart 
onzer liefdesoverpeinzingen in twee plaatsen zijn! O, jufvrouw! geef die heldere parel (*) 
niet aan eenen anderen man weg; want op het oogenblik toen ik van uwen geëerden vader afscheid 
nam, heeft hij mij gedurende het maal beloofd, mij met u te laten trouwen. Binnen korten 
tijd zal ik ook eenen koppelaar sturen om u te vragen, wanneer ik het huwelijk met u zal 
kunnen sluiten. . | 

O'! ijdel is de droefheid over de toekomstige scheiding, want wie zal ze verstrooïjen? Wil 
genkatjes kunnen scheidenden niet vastbinden (2).” 

Yao-sien tegenover den student staande, liet twee tranen vallen: „Ik vrees slechts, dat onze 
huwelijksband niet gesloten zal worden en die zaak ligt mij op het hart; want alhoewel 
papa reeds zijne toestemming gegeven heeft, zoo zijn er nog uwe beide ouders. Denk wel 
aan de eedbelofte van het gebloemde briefpapier, opdat wij beiden niet meineedig worden, 
Wanneer uw vader en uwe moeder geen gehoor aan mijne wenschen willen geven, zoo zal ik 
u toch niet ontrouw worden en eenen anderen trouwen. Wie, sints de oudste tijden af, moet 
niet eenmaal sterven en ik zoude dan liever onder de groene graszoden liggen, door de avond- 
schemering omringd. Ik weet echter nog niet, wat er in uw hart omgaat; wees dus zoo goed 
mij dit hier tusschen de bloemen openhartig te vertellen” 

De student Liang, Yao-sien’s hand vasthoudende, zeide: /O jufvrouw! Ik heb dit reeds in 
den tûin voor de Goden bekend: wanneer wij niet te zamen grijs mogen worden, dan zal 
ik mijn huis verlaten, mijn leven verzaken en u volgen en opzoeken. In leven of dood zal ik 
niet ontrouw aan u, uitstekende jufvrouw! zijn, maar stellig mij zelven tot het einde toe ge- 
lijk blijven. Mijne geliefde, als gij mij verlaten zult hebben en in uw slaapvertrek teruggekeerd 
zijn, wees dan niet angstig om mij, want van de vroegste tijden af hebben minnegedachten 
steeds ziekten te weeg gebragt en ik zoude vreezen, dat uw bloeijend gelaat er door verma- 
geren en invallen en mij bedroefd en ongelukkig maken zoude,” 


G) d. i. „U zelven.” 
(2) Zie nota XIX. 


44 


Yao-sien riep snikkende uit: „Mijnheer Liang! Moogt gij op reis behouden blijven! kwel 
uwe geesten niet, want hemelsche predestinatiën hebben hunne bestemming en blijven eeuwig 
bestaan. „Denk aan de geele lijst (1) en tracht de hoogere sporten op te klimmen (2).” 

Zij hielden elkander bij hand en kleêren vast en merkten niet, dat de tijd voorbijging. On- 
gemerkt beschenen de schuinsche zonnestralen in het westen de wilgen en deden ze als goud 
dansen. Geen van beiden konden elkander loslaten. Hoe konden zij zich van aangezigt tot 
aangezigt losrukken en van elkander gaan! Zij waren inderdaad evenals bonte wolken, die 
uiteen gedreven worden en evenals broos glas. Zoo de aarde ten noorden en de hemelten zui- 
den is, zoo sterven de menschen van droefheid (9). Ë 


Plotseling hoorden zij menschenstemmen klinken. Hoe moeielijk hun de scheiding ook wiel, 


zoo moesten zij elkander nu toch verlaten. Zij keerden het hoofd om en hunne tranen vloeiden. 
Over vijf stappen gingen zij er tien en waren dood bedroefd, dat de donkere bloemen tusschen 


de schaduw der weggaanden kwamen. De student Liang veegde zijne tranen af en wende zijne 


schreden naar zijne studeerkluis. 


HOOEDSTUK XXVII. 


ONZE HELD KEERT NAAR HUIS TERUG OM ZIJNEN VADER TE ZIEN. 


Naar zijn studeervertrek teruggekeerd zijnde, pakte hij zijne boeken en zijnen degen (*) op 


en begaf zich vervuld van de smart der scheiding aan boord eener boot. Het vlietende water 
kabbelde en de bloemen begonnen te vallen. Deze kenteekenen van den herfst maakten hem 
droevig en verscheurden zijne ziel, 

Nabij zijne woning gekomen, sprong hij dadelijk aan wal en toen hij het huis binnentrad 
en zijne beide ouders zag, waren vader en zoon zeer verheugd elkander te ontmoeten. 

In de zaal gekomen, sprak de oude heer hem aldus aan: „Gij moet in uwe bibliotheek 
vlijtig studeren en dezen herfst er na streven om te promoveren (°)” 

Mevrouw zeide lagchende tegen haren zoon: „Ik heb juist voor u een engagement aangeknoopt; 
namelijk met de dochter van den President van het Departement van Binnenlandsche zaken, Liou. 
Wanneer uw naam op de gulden lijst (6) staat, kunt gij met haar trouwen.” 

Toen de student Liang van een huwelijk hoorde spreken, betrok zijn geheele gelaat en werd 
hij door en door droevig. Hoe zoude hij de stille liefde, die hij in zijn binnenste koesterde, dur- 
ven mededeelen? Haastig nam hij van zijne ouders afscheid en begaf zich in zijne studeerkamer. 


(>) De lijst der gelukkige candidaten. Zie nota XVIII, 

(2) De sporten van het ambtelijk leven. 

®) Het meisje in de eene, en de jonkman in de andere plaats. Aarde en hemel, zijn zinnebeelden van het vrouwelijk 
en mannelijk princiep in de natuur. 

(*) De Chinesche studenten in den ouden tijd droegen eenen degen, even als hunne collega’s in Europa, 

(5) Woordl. „de wolken te beklimmen”, 

(6) Zie nota XVII. 


45 


FOODS AT. 


HIJ KLAAGT DE MAAN ZIJN LEED. 


Met eenen zwaren zucht, keerde hij naar de bibliotheek terug, terwijl hij niet beletten kon, 
dat twee tranen langs zijne kaken afbiggelden. Hij stikte bijna in zijne snikken, sloeg zich 
op de borst en huilde van bitterheid en hartzeer: „Wij waren niet voor elkander bestemd en 
dus is mijn eed in den tuin ijdel geweest en ik heb dit schoone meisje Yao-sien bedrogen! O 
jufvrouw! zoo ik te voren geweten had, dat ik niet eeuwig met u vereenigd kon worden, dan 
zoude ik u in den beginne niet hebben durven misleiden. Omdat wij niet voor elkander gepre- 
destineerd waren, zijn mijne liefde en trouw doorgehakt. Ik roep den hemel aan, maar hij 
antwoordt niet; — de aarde aan, maar zij luistert niet! Daar ik in dit leven niet eene deken 
en een hoofdkussen met haar deelen kan, zoo kan ik niet langer hopen in het daglicht te blij- 
ven leven, maar ik zal stellig mijn leven door mijne geliefde verliezen. O jufvrouw! gij weet 
stellig niet, dat mijne ingewanden verscheurd zijn” 

Hij stampte toen de zoolen uit zijne schoenen en klakte zich de vingers stuk, terwijl hij 
zich luid snikkende wel tienmaal op het bed nederwierp. 

„O hoe rampzalig, dat dit bloeijend gelaat mij niet toegedeeld is! Een oogenblik van zefier 
en maneschijn is in de golven gevallen!” (1) 

Hij pakte toen zijne opstellen op en smeet ze in het water, terwijl hij zijne verzen, oden, 
liederen en gedichten in de vlammen wierp. 

„Nu ik niet met mijne jufvrouw kan trouwen, zoo wil ik slechts den dood zoeken. Want 
al kom ik ook door mijn examen voor de drie hoogste letterkundige rangen, zoo is dit voor mij 
toch slechts eene ijdele eer. Ik kan naauwelijks een beetje rijst of thee mijne keel inkrijgen en 
al had ik ook lamsvleesch en fijne wijnen, wien zoude ik die kunnen voorzetten. Ik liefdelooze, 
moet de maan (?) tusschen de bloemen ten zeerste vreezen.” 

Hij klaagde toen zijne scheiding aan Diana. De heldere maan aanschouwende, riep hij uit: 
„O bevallige! hoe jammer, dat wij in deze wereld niet vereenigd kunnen zijn. Ik herinner mij 
nog, hoe wij voor de eerste maal te zamen geminnekoosd hebben. Hoeveel liefde was er niet 
in dien tuin! Nu heeft mijn vader de vervlogen dingen en mijne vorige liefde gestoord en ik 
heb geene hoop, dat ik een vrolijk huwelijk zal kunnen aangaan (3). 

Onder deze maan zijn mijne ingewanden door het denken verscheurd en ik weet niet, welke 
plannen ik nemen moet. Ik moet denken, dat ik in dit leven nimmer mijne wenschen zal kunner 
volgen. Voortdurend vallen mijne tranen en mijn gebeente smart mij. — Ik zie de heldere maan en: 
ben alleen rusteloos. Mijne oude tranen zijn nog niet droog, of nieuwe tranen dringen zich weder 


(@) Een gelukkig oogenblik is onmiddelijk verloren gegaan. 
(@) Diana. 
(3) Woordl: „dat het feniksmannetje en fenikswijfje vrolijk aaneen geknoopt kunnen worden,” 


46 


vooruit. Nu ik met mijn meisje niet één paar kan worden, zoo zal mijne deken koud en î 
mijn hoofdkussen kil blijven; want wie zoude ik in plaats van haar kunnen minnen? Hoe be- 
rouwen mij nu mijne hemelhooge eeden! Ik heb geen hoop meer, dat ik achter de zijden gor- 
dijnen met haar vereenigd zal kunnen worden. Hoe jammer! als men zich vereenigen wil, 
en daartoe geen middel vinden kan. O Yao-sien! mijn meisje en zuster! — ke 
De mandarijneenden (t) zijn van elkander geslagen en kunnen niet paren. Wie had gedacht, 
dat mijn waarachtig hart tot asch had kunnen worden. Wanneer ik de glanzende maan aan- 
schouw, dan stroomen mijne tranen en honderderlei scheidingssmarten vervullen mijn hart. 
Nadat ík in den tuin van mijne schoone afscheid genomen heb, is mij bij mijne terugkomst 
zulk eene droefenis overkomen. Smachtend zie ik naar den wijden hemel, maar hef te ver- 
geefs het hoofd op, want alle mijne liefde, heeft het water oostelijk medegevoerd (?). Zoo 
wij in dit leven geen schoon paar kunnen vormen, welnu, — ik heb mijn gansche hart nage- 
gaan en ik zal het niet wagen, iets nieuws te begeeren en het oude te vergeten. Dit getrouwe 
hart zal eerst met den dood ophouden. - Als ik de heldere maan zie, dan rollen mijne tranen 
brandend. De vervlogen vrolijke dingen zijn allen tot niets geworden. En al had ik ook min- 
negedachten, zoo is er toch geen weg om ze haar toe te doen komen. 0! deze dag is inderdaad 
als golvend gras.” 
Snikkende en weenende, gepijnigd door zijne hartsgedachten, ligte hij het hoofd op en zich 
zelven niet meer meester, vloekte hij God. — „Mijn geheele minnehandel met mijne schoone is 
verwoest en de oostewind heeft het feniksmannetje en fenikswijfje uiteen geslagen. Ik wil dit 
ellendig leven verzaken tot dank voor dit schoone wezen; want als ik de maan aanschouw, 
dan denk ik aan mijne minnares.” 
Zijne tranen stroomden als een regen neder. Heimelijk pinkte hij ze met zijne vingers weg 
en bejammerde zijn lot, dat zulk een schoon huwelijk afgebroken was. In het duistere 
peinzende, onderscheidde zijn hart niet meer en men kon zeggen, dat zijne geheime liefde in stof 
veranderd was. Zijn geheele binnenste was kil en huiverde van de vele droefheid en als hij een 
poosje peinsde, dan werd zijne keel voortdurend beklemd. | 
„Daar wij in het leven niet bijeenkomen mogen, zoo zal ik haar in den dood zoeken. O'! ik 
durf er niet aan denken, dat het schoone meisje in haar sierlijk vertrek zal te weten komen, dat ik 
een ander huwelijk ga sluiten. Ik heb haar in hare hoop dat ik eenen koppelaar zoude sturen 
om haar te vragen, bedrogen. Wie had kunnen denken, dat een ander deze vreugde zoude genieten?” 
Aan deze liefde en dezen spijt denkende, kon hij zijne liefde niet verzaken. De maan ging onder 
en met den nacht nam de wind in hevigheid toe. Hij wilde toen naar zijne kamer terugkeeren 
om te gaan slapen en aldus zijne ziel niet langer te pijnigen. Maar toen hij zijne kleêren 
uittrok, zag hij onverwachts het gebloemde briefpapier. - Het eedformulier stond even versch 
“op het papier als van te voren. Hij nam het in de hand en weende bloedige tranen. 


() De Mandarijneenden zijn zinnebeelden der huwelijkstrouw. 


(2) Alle rivieren in China loopen in eene oostelijke rigting naar zee. De zin beteekent dus, dat zijne liefde hopeloos 
verloren is, even als het water eener zich in zee uitstortende rivier, 


hbs nde: 


EE 


| 


RTT Tre 


4 


„Deze geheele liefdesgeschiedenis is een ijdel geschrift geworden. Op dit gebloemde briefpa- 
pier staat van een getrouw hart geschreven. Maar al is ook het hart standvastig, dan is er 
toch geen middel om mijne beide ouders tegen te houden. Ik geloof, dat deze liefde verijdeld is 
en dat ik nooit anders dan in een volgend leven dit huwelijk zal kunnen sluiten; want ik zoude 
het niet wagen, om ondankbaar jegens mijn meisje te zijn en eene verbindtenis met eene an- 
dere aan te gaan. Voor mij is dus in dit geheele leven slechts de weg des doods open.” 


HOOFDSTUK XXX. 


YAO-SIEN HOORT VAN HET HUWELIJK EN BERISPT HARE KAMENIER. 


Spreken wij niet meer van den student, die zijn noodlot in het geheim verwenscht, maar we- 
der eens van de twee oudjes van de familie Yang. Het was de verjaardag van den ouden heer 
Yang en men kwam hem gelukwenschen. De student Yao kwam hem ook in de zaal zijne 
gelukwenschen aanbieden en zag juist Yao-sien binnen staan. Het geheele huis was vol met 
menschen, die vrolijk keuvelden en de gulden bekers vulden. De oude heer vroeg aan den 
student Yao: „Hebt gij nog geen nieuws van den student Liang vernomen sedert zijn ver- 
trek? zijne studeerkluis is kil en stil en er is niemand, die er op past. De wilgen verrotten 
en de bloemen vallen er af en niemand bevindt zich daar.” 

Toen de student Yao deze vraag hoorde, antwoordde hij: „Mijn broeder Liang heeft t’ huis 
reeds een huwelijksengagement aangegaan en ik denk, dat hij door de vele bezigheden, die dit 
huwelijk veroorzaakt, nog geen tijd gehad heeft om hier te komen.” 

De oude heer vroeg: „Wiens dochter is het en welke koppelaar heeft om de huwelijks- 
vereeniging aanvraag gedaan?” 

De student zeide: „Mijn oom heeft gezegd, dat het eene jufvrouw Liou, de dochter van 
den presidentis, waarmede hij gaat trouwen. Hunne beide ouders hebben zelf de mondelinge toe- 
stemming gegeven en naderhand hebben zij eenen koppelaar met de geboorteceêlen gestuurd.” 

De oude heer smakte met de tong en loosde eenen diepen zucht, zeggende: „Die jongen zal 
naderhand stellig een aanzienlijk persoon worden. Wanneer men eene dochter heeft en hem tot 
schoonzoon (1) krijgen kan, dan zal zij stellig na eenig jaren hoog-edel-gestrenge vrouwe worden.” 

Yao-sien zat aan tafel, toen zij dit hoorde en eene ijskoude rilling drong haar de ooren in. 
Dadelijk rees zij haastig op, groette hare moeder en begaf zich naar haar geurig binnen-ver- 
trek. Tranen stroomden uit hare oogen en groefden eene vore in haar blanketsel, Hare 
geesten vervlogen, hare ziel vloog weg en haar geheel gemoed werd verward. Haar hart klopte 
en popelde en hare tranen stroomden als regen. Zuchtende vervloekte zij den heer Liang: 


@) Woordl: # platbuik.”” Zie nota XXXIIL. 


48 


„Die liefdelooze heeft mij bedrogen en mijne groene lente verwoest. Reeds had hij mij beloofd, dat 
ik met hem trouwen zoude en nu heeft hij al weder een ander huwelijk aangegaan en zijne eeden 


gebroken. Al moest ik nu ook mijn geheele leven alleen blijven, ik zou het mij niet aantrekken. 
Ik vrees slechts, dat mijn vader en moeder spoedig wederom eene geboorteceêl zullen gereed 


maken. O, hoe verachtelijk is die liefdelooze en ondankbare heer Liang! In één oogenblik ver- 


stoot hij mij en gaat eene andere trouwen. Als ik van te voren geweten had, dat de liefde van 
dien student voor mij zoo gering was, dan had ik hem niet zoo ligtvaardig in den tuin mijn 
hart geopend. Nu ben ik zoo ongelukkig, dat ik mijzelf niet meer meester ben en mijne levens- 
geesten zullen stellig Yen-kiun opzoeken (!)’ Hevig begon zij toen te snikken en te weenen 
en hare gevoelens waren allerbitterst, 

Youn-hiang trachtte hare meesteres optebeuren: „O jufvrouw! ofsehoon gij met dien stu- 
dent eenen eed gezworen hebt, zoo moogt ge nog dankbaar zijn, dat gij nog niet met hem ver- 
loofd zijt. Wanneer hij eene andere begeert en uwe gunst en trouw niet acht, wat behoeft 
gij dan uwen vorigen eed te houden? Zulk een bloeijend meisje behoeft zich niet te bekom- 
meren, dat zij geene partij zal vinden. Zoek eenen beteren, dan dien student Liang. Verdorde 
bladeren en drooge takken denken nog wel aan trouwen, hoeveel te meer dus een schoone 
vlekkelooze edelsteen, zonder een greintje stof besmet. 

Yao-sien schreeuwde hare kamenier Youn-hiang toe: „Gij gladtongig en schoonpratend aller- 
verachtelijkst schepsel! In den beginne achtte gij hem als gebloemde zijde. Gij hebt den visscher 
aangehaald, om naar het veer te vragen (°) en nu gij heden merkt, dat hij niet tot het einde toe 
volhoudt durft gij wederom vooruit te treden en uwe tong en lippen te roeren. Ik ken alle 
vormen en pligten onzer klassieke werken en ik meen dat ik niet evenals hij iets nieuws 
mag begeeren. 

Wanneer men eens den verlovingsbeker gedronken heeft, dan moet men zijn geheele leven de 
leer der ouden volgen. In den tuin heb ik mij zelf reeds aan den student Liang verloofd en 
alhoewel hij zonder deugdzame beginselen is, zoo mag ik het mij niet aantrekken, dat zijne vorige 
genegenheid veranderd is. Ten laatste kunnen toch alle dingen niet verder dan den dood gaan, 
en ik ben nu hard en onwrikbaar geworden (%). Pi-youe trad ook vooruit om hare meesteres 
te troosten en zeide: 

„De zaak heeft welligt hare redenen, welke gij nog niet gehoord hebt. Sints de oudste tijden 
hangt het huwelijk van de ouders af en kinderen mogen geen huwelijk voorstellen. Daaren- 
boven had hij u naauwelijks eenige dagen verlaten, of men vertelde dat hij met deze Liou 
verloofd was. Hoe mogen wij hem er op aanzien, dat hij daarin beslist heeft? O jufvrouw! 
gij moogt uin het vervolg niet ten onregte op iemand toornig maken. Verondersteld ook, dat 
de student Liang u bedrogen heeft, dan is het slechts een misslag van uwen kant, waarover 
gij u niet behoeft te bedroeven. Laten wij nu maar weder over vrolijke dingen spreken, want 
hoe dikwijls is men in het leven jong?” 


a) Yen-kiun of yen-wang. Zie nota XXII. 

(2) Zie nota VIII en IX, 

(3) Woordelijk:” Ik heb eene koperen lever en ijzeren gal gekregen.” de Commentaar legt dit uit door: w Mijn hart 
is nu van steen en onveranderlijk,” 


me en 


ee, 


49 
HOOFDSTUK XXXTI. 


ZIJ VERNIETIGT DE VOORWERPEN IN HARE KAMER. 


Toen Yao-sien deze redenering van hare kamenier hoorde, vulden zich de sporen harer oude 
tranen weder met nieuwe aan: „Ik geloof, dat ik in dit leven nimmer gelukkig zijn zal, want 
deze grievende last heeft mijn geheele leven verwoest. Ik weet, dat ik mij nimmer meer zal 
willen blanketten en dat ik geen begeerte meer gevoelen zal, om voor mijn toiletspiegel mijne 
haren optemaken. Alle deze voorwerpen hield ik vroeger voor noodig, maar nu zal ik alle die 
dingen in deze kamer verbranden” 

Zij wierp het rouge en blanketsel in den vijver, opdat niemand zoude zeggen, dat zij weder- 
om haar gelaat zoude verfraaijen. 

„Ik wil niet meer op geluk en vreugde hopen. Waar is de weg naar het graf om daarin ver- 
getelheid te zoeken (1) 

Zij brak toen haren prachtigen spiegel en sloeg hare kostbare luit aan stukken: „Wie op de 
wereld begrijpt nu mijne muzijk (?) en wie zal er naar vragen, hoe ik er in den spiegel uit- 
zie? Als eene eenzame feniks of zwaluw zal ik mijn geheele leven doorbrengen” 

Zij smeet hare jaspisfluit weg en verbrijzelde hare guitaar, terwijl zij weende als het meisje te 
You-koan en tranen haar zijden kleed bevochtigden (2). „Wij zijn eene valsche Zowng-you en 
een valsche Siao-chi (£). Een heuvel geele aarde zal mijn huis zijn.” 

Zij verbrandde toen hare bonte penseelen en verscheurde haar briefpapier. „Ik mag niet meer 
hopen ooit weder aan mijne kaptafel gedichten te schrijven en ik wil geen narigt van mij ach- 
terlaten. Mijn geheele leven zal ik droevig bij de bloemen slapen.” 

Zij verbrandde haar verkeerbord en wierp haar damspel naar alle kanten heen. 

„Hij heeft in alles listen en lagen gebruikt. Wanneer ik aan deze vrolijke en genotvolle oogen- 
blikken denk, zoo is het te vergeefs, dat mijne oogen bloed weenen en mijne mouwen er door 
bevochtigd worden.” ) 

Zij brak hare harp en verbrijzelde hare dominosteenen; want het gezigt dezer snaren en stce- 
nen bedroefde haar hart. „Op wien kan ik vertrouwen om mij te wreken? Om u, jongeling! 
heb ik deze laatste dagen gevast.” 

Zij verbrandde daarop hare gestikte zijde en hare satijnen kleêren. 

„Ik bekommer mij niet meer zoo als vroeger over mijn toilet, Ik wil nimmer meer eene cein- 


(1) Woordl. „de geele wellen” het water waarin men zich bevind, zoo men begraven is. 

(2) zie Nota XXVII. 

(3) zie Nota XXIII. Noot van den Commentaar: Tehao-kiun omhelsde hare guitaar, terwijl Yao-sien ze verbrijzelde. 
Tehao-kiun omhelsde hare guitaar, dewijl zij trouwen moest en Yao-sien verbrijzelde de hare, om haren eed gestand te doen 
en geen ander huwelijk aan te gaan. Beiden doen dus tegenovergestelde handelingen en koe kan dus de schrijver zeggen, 
dat zij op elkander gelijken ? 

(4) zie Nota V, & 


50 


ture omgorden, maar alles vergeten. Weet gij mijnheer Liang, dat mijne ingewanden verscheurd zijn?” 

Zij verbrandde daarna hare gestikte zijde en brak hare gouden naalden. „Mijn sierlijk bedis 
kil en eenzaam en ik ben ontstemd en lusteloos. Ik ben een ongelukkig meisje, dat niemand 
heeft op wien het vertrouwen kan en ik ben een ijdel en nutteloos schepsel op deze wereld.” 5 

Nadat zij alles geheel en al vernietigd had, bleef het gebloemde briefpapier met het eedformu- 
lier nog over. Zij nam het op en herdacht de omstandigheden, toen zij met hem in den tuin was: 
„Als ik dood ben, dan zal ik eene reine vrouw zijn, martelares der kuischheid 


HOOFDSTUK XXII. 


YAO-SIEN HOORT, DAT HAAR VADER BEVORDERD IS. 


De menigvuldige gedachten, die bij haar oprezen, waren niet te tellen. Plotseling kwam Li-tehoun 
haar eene boodschap brengen. Zij vertelde haar, dat haar vader tot generaal-majoor van den 
linkervleugel en bevelhebber van het leger bevorderd was; dat hij bij de eerste gunstige ge- 
legenheid onder zeil zoude gaan en zich met zijne familie naar de hoofdstad zoude begeven. 


Toen Yao-sien dit hoorde, werd zij nog bedroefder: „Nu heb ik geene hoop meer om mijnen 


minnaar terug te zien. De hemel is onbegrensd, de weg is ver en bergen en rivieren zullen — 
ons scheiden. Bovendien is de heer Liang met jufvrouw Liou verloofd. Het schijnt in den 
hemel geschreven en besloten te zijn, dat ik in dit leven alleen moet slapen. Aan wien zal 
ik al wat ik op het hart heb kunnen ontboezemen?” 

Zij pakte toen, gehoorzaam aan de bevelen haars vaders, haar reisgoed in en op eenen aha 
kigen dag (t) heesch men het zeil en ging op weg. Het oog ontwaarde niets dan water en 
bergen, zoodat zij voortdurend in hare gedachten kon verzonken blijven, Het stroomende wa- 
ter treft een bedroefde en hoe zoude zij dus lust gevoeld hebben om het landschap gade te 
slaan? Veel droefheid en veel kommer waren in dit scheepje. Ook had men op reis vele 
gevaren door te staan, maar ten laatste bereikte men de keizerlijke residentie en ging aan wal, 


HOOFDSTUK XXXIII. 


DE OUDE HEER YANG LOGEERT ZIJN HUISGEZIN BĲ DEN MANDARIJN TSIEN, 


Dadelijk ging hij aan wal en ontscheepte zijn huisgezin. Zijn paleis zag er prachtig uit en 
was geheel en al nieuw, 


(2) De chinezen ondernemen niets van belang alsvorens zij eenen gelukkigen dag in den almanak uitgezocht hebben. Deze 
almanak wordt op last van den keizer gedrukt, en de leden van het sterrekundige collegie te Peking bepalen de gelukkige 
en ongelukkige dagen van het jaar. 


dekster ne et en kad hem Ss Ed a “Sen 


id 


han ae a err dra det dd 


51 


Op eenen zekeren dag ging hij op audientie bij den keizer. Er waren juist op de grenzen twis- 
ten en ongeregeldheden voorgevallen (!). Zijne Majesteit benoemde den generaal-majoor Yang 
om zich naar de grenzen als postcommandant te begeven en zeide: „Wanneer gij daar een 
jaar dezen post hebt waargenomen en naar de hoofdstad teruggekeerd zijt, zal ik u volgens 
verdienste beloonen en niet ondankbaar zijn.” 

Nadat de heer Yang de instructiën van zijne Majesteit ontvangen had, keerde hij naar huis 
terug en ging bij zijne vrouw langzaam wijn inschenken en drinken. „Ik moet nu naar eenen 
grenspost toe en wat u,‚ mijne huisgenooten, aangaat, gij zult moeijelijk naar uwe geboor- 
teplaats kunnen terugkeeren. Maar nu is er hier een lid van het Han-lin-collegie (?), Tsien ge- 
naamd, een schoonbroeder van mij en uw eigen volle broeder. Gij moet maar met onze doch- 
ter naar zijne woning gaan en een jaar in zijn huis blijven logeren. Gij kunt daar wachten 
tot dat ik naar het hof teruggekeerd ben, als wanneer ik u kan komen afhalen, Ik behoef 
mij dan ook niet beangst te maken, dat gij niemand zult hebben om mede omtegaan.” 

Mevrouw pakte volgens dien last hare bagage haastig te zamen en maakte nog een afscheids- 
maal gereed. 

Nadat de oude heer het afscheids glaasje gedronken had, gaf hij nog zijne laatste wenschen 
‘aan zijne vrouw en dochter te kennen. Mevrouw moest bij den heer Tsien in huis gaan wonen, 
opdat broeder en zuster over hunne hartszaken zouden kunnen spreken. In den achtertuin was 
eene ledige studeerkamer, waar hij zijne nicht en hare moeder rustig kon laten wonen. De heer 
Yang zeide nog tegen den heer Tsien: „Wanneer mijne zending volbragt is en ik naar het 
hof teruggekeerd ben, zal ik uwe goedheid, beste schounbroeder, vergelden.” Beiden zeiden elkan- 
der toen vaarwel en gaven elkander de hand tot afscheid. 

Yang klom te paard, hief de zweep op en begaf zich op reis. Aan de grenzen gekomen, 
monsterde hij de infanterie en cavallerie en het garnizoen. Zijn krijgshaftig uiterlijk, zijne 
dapperheid en beradenheid deden hem de harten der soldaten winnen; hij was inderdaad een 
oud generaal van het hof, 


HOOFDSTUK XXIV. 


LIANG KEERT NAAR TCHANG-TCHEOU TERUG. 


Spreken wij nu niet meer over de zaken van den generaal aan de grenzen, maar laten wij 
weder wat vertellen van den student in de studeerkamer. 

Sints dat hij zijne hartewenschen niet had kunnen volgen, was hij suf en radeloos geworden 
en verrigtte zijn werk zonder hart en ziel. Voortdurend zat hij aan zijn venster klagend te 
snikken en onophoudelijk steende hij en slaakte hij groote zuchten, 


(&) Woord: zaken gebeurd en wind en stof verrezen. 
(2) Zie de noot aan den voet van bladz. 6, 


ontrouw geworden ben. Mijn mond kan moeijelijk dat, wat mij op het hart ligt, u 
aan wien zal ik de smart mijns harten klagen? Zoude het niet beter zijn, om naar € 
te gaan, afscheid van mijne ouders te nemen en naar Tchang-tcheou terug te ke 
meisje te gaan opzoeken? Ik kan dan mijne opregte liefde voor mijne minnares © 
zoo ik dan met haar naar de onderwereld wandelen moet, zoo zal ook dat mij aang 
| Hij vertelde daarop aan zijne beide ouders, die zich in de zaal bevonden, het vo 
„In eene andere plaats is het beter om te studeren, want ik merk dat hier in hui 
niet rustig is. Ik wilde graag afscheid van u, mijne ouders, nemen en naar Tcheou 
Zijne ouders antwoordden hem: de zoo als ge wilt mijn kind; ga maar vlijtig c 
ken los, dan zijt ge een goede jongen.” ch ORDEN 
Yih-tsang pakte zijn reisgoed in en aanvaardde de reis. Toen hij de rivier en de be 
werd hij door smart doorvlijmd. Hij herinnerde zich, hoe hij, toen hij afscheid van”zijn n 
je nam, gehoopt had met haar eeuwig vereenigd te zullen worden en nu was de maan 0 
gegaan, de bloemen waren afgevallen en zijn hart was gewond. ok 
IE Nee eee ging hij aan wal. 


tig den haan in Aan hopende dat hij zijne liefde aan zijn. eige zoude tenten 
len. Toen hij echter den bloementuin inkwam, vermeerderde zijne smart. Hij hoorde sl 
winter insekten en de goudvinken sjirpen. Toen hij onder de duistere boschaadjes kwam, 
hij, dat de lente reeds begonnen was. Sneeuwwitte abrikozen bloesems stonden voor d 

droefde, maar alhoewel de bloemen er schoon uitzagen, zoo was hij toch niet vrolijk; a 
die vreugde en dat genot in dien tuin waren ijdel geworden. Hij sloeg de communicatiede 
en trad den naburigen tuin binnen. Hij zag daar het herfstwater zich in den he 0. 
rimpelen, terwijl een teeder en groen kroos het water oppervlak bedekte. en 
De steenen brug was stil en onbegaan. Hij EE de geheelen tuin, om te zien C 


gen groeit; dat het gras wortels geschoten heeft; dat niemand alle die lagen afgevallen 
ren wegveegt en dat er op de steenen tafels en banken stof en zand ligt?” 
De tuinman antwoordde lagchende: „Hebt gij het dan nog niet zeen dat Le heer Tr 


gaan aanvaarden? Wie zoude dus hier komen om naar de bloemen te kijken? Ik, a 
ben de eenigste, die in den tuin achter gebleven is,’ im 

Voor dat de student Liang dit gehoord had, was zijn hart nog bedaard, maar toen hij dit noord: 
kon hij het niet meer uithouden. Tranen stroomden als paarlen langs zijn gelaat naar beneden en 
diep bedroefd en gejaagd vloog hij, zich zelf niet meer meester, tuschen de bloemen. „Ik hac 
gedacht mijn meisje in den tuin gevonden te zullen hebben en haar mijne hartsliefde geheel er 
al te hebben kunnen bekennen, maar wie had gedacht, dat wolken en bergen ons duizende mij 


len zouden gescheiden hebben? Haar te ontmoeten, is als iemand in eenen droom te zoeken. — 


Ĳ 


- 


„an 
Ke 


53 


Ik zal gaan kijken of zij misschien in de koepel Golfeigt is” Maar toen hij er kwam, zag het 
er nog vreemder uit. „Het gedicht staat nog op den gepleisterden muur, maar waarom zie ik 
haar niet, die het tegendicht gemaakt heeft?” 

Toen hij dit zag, werd zijn hart wederom gewond en zijne tranen parelden naar beneden. 

„Wie had gedacht, dat ik niet met mijne geliefde in deze wereld zoude vereenigd worden? Ik 
herinner mij de woorden nog, welke zij mij in den beginne gezegd heeft en wie had kunnen 
weten, dat zij nu allen ijdel als stof zouden geworden zijn? Door mijne schuld is de groene 
lente van mijn meisje vernietigd. Hoe zoude ik dan ontrouw aan mijne geliefde durven wor- 
den? Ik moet nu mijn leven alleen slijten en ík mag inijnen vader niet gehoorzamen en eene 
andere verbindtenis aangaan, en indien de voorzienigheid mijne wenschen niet vervullen wil, 
dan zal ik maar naar de geele wateren gaan en daar mijne geliefde afwachten (1) 

Bedroefd trad hij de koepel Wolkzigt binnen. 

„Hier heb ik met mijne schoone den eed gezworen. In die eedgelofte hebben wij gezeod, 
dat wij opregt zouden blijven en nu zijn hare sporen veraf en verdwenen en aan eene vereeni- 
ging is geen denken meer. Hoe of ik ook denk en peins, ik zie slechts den dood voor oogen, 
want in dit leven is er geene hoop meer om vreugdig in een fraai huis te zijn” 

Door alle deze gedachten werd zijne keel toegesnoerd en om wille van dit schoone meisje, 
stortte hij levenloos in de koepel neder. 

De tuinman kwam toevallig de koepel in, om wat te gaan zitten en zag toen den student 
Liang als dood binnen in de koepel liggen. Hij schrikte, schreeuwde en riep om hulp. De be- 
dienden en slaven van den heer Liang kwamen wanordentlijk aantieren en niemand begreep, 
waarom hun jonge meester flaauw gevallen was. Met waspillen (°) bragten zij echter zijne le- 
vensgeesten wederom bij. 

Toen de student Liang wederom bijgekomen was, snikte hij weenende en loosde eenen lan- 
gen en smartelijken zucht. Zijne bedienden dorsten nog niets te vragen, maar zij ligten hunnen 
jongen meester op en droegen hem naar de studeerkamer. Zij legden den diepbedroefde in het 
met ivoor ingelegde bed reder, waar hij snikkende uitriep: „Groote God! Gij hebt mijn leven 
in haat genomen (3)!” 


HOOFDSTUK XXXV. 


YAO-SIEN HOORT, DAT HAAR VADER BELEGERD IS, 


Spreken wij niet meer van de flaauwte van den student Liang, maar vertellen wij, wat of de 
oude heer Tsien aan mevrouw ging vertellen: „Heden is er een koerier van de grenzen geko- 


(1) In het graf mijne geliefde afwachten. 

(2) Levenselixirpillen in eenen waskogel gehuld, om ze tegen de buitenlucht te beveiligen. 

(3) Woordl: wou-hang, de vijf elementen: metaal, hout, water, vuur, aarde, of de planeten Venus, Jupiter, Mercu- 
rius, Mars, Saturnus. Overdragtelijk, de stand of het horoscoop waarin cf waaronder men geboren is= het leven. 


54 


men, die berigt heeft gebragt dat tien duizend * * * sche soldaten (*) zijn komen aanstormen en 
dat uw geachte echtgenoot door hen in de grensstad belegerd wordt. Bovendien hebben zij de 
stad zoo naauw ingesloten, dat er geene naald door kan komen. Ik weet niet wanneer Bnn 
tot rust zal gebragt zijn en wanneer uw echtgenoot zal kunnen terugkeeren.” 

Toen mevrouw dit hoorde, borst zij in tranen los en ging naar hare kamer om het aan 
hare dochter te vertellen. Toen Yao-sien hoorde, dat haar vader belegerd gehouden werd, be- 
dekte zij haar gelaat met beide handen en van droefheid begaven haar bijna hare levensgeesten. 

„Vervloekt zijn deze ***sche slaven! Wanneer zullen de keizerlijke troepen die ***% en ver- 
nietigd hebben! Helaas, dat wij meisjes geene kennis daarvan hebben! Wij kunnen moeijelijk 
onze vaders redden en naar hunne geboorteplaats terugvoeren. O, hoe jammer! dat ik alleen ben 
en geene broeders heb; want al offer ik ook mijn leven op, zoo kan ik mijnen vader toch niet 
redden. Wanneer zal de ellende, die hij aan de grenzen te doorstaan heeft, gedaan zijn? O dat 
ik mijnen grijzen vader niet mijne dankbaarheid kan betoonen!” # 

Mevrouw Yang verliet hare dochter en keerde naar de zaal terug; terwijl Yao-sien alleen 
in droefheid en hartsjamner bleef: „Omdat mijn minnaar gevoeloos is, is mijne droefheid ein- 
deloos! Nu mijn vader aan de grenzen belegerd is, geveel ik nog meer, dat mijn leven broos als 
een stuk papier is! Meer en meer bezoekingen en rampen overstelpen mij en ik weet niet, wan- 
neer de tranen, welke uit mijne oogen vloeijen, opdroogen zullen. Ik weet niet onder welk horos- 
coop ik geboren ben; maar ik boet stellig in dit leven voor mijne zonden, in een vorig leven 
bedreven. Reeds de ouden hebben gezegd, dat schoonheid rampzalig is. Ik zal dus mijn leven 
maar verzaken en tot de geele aarde terugkeeren. —_—— Maar hoe kan mijn geest rustig zijn, in- 
dien ik mijne moeder verlaat en haar zonder gezellin laat? Ofschoon mijn vader thans belegerd 
is, zoo is het toch mogelijk, dat hij eens naar zijne vaderstad terugkeeren zal, Bovendien heeft hij 
slechts mij, zijne dochter en wie zoude na zijnen dood de welriekende lampen aanhouden? (3) Ik 
moet dus wel dit ellendig leven laten bestaan voor het oog der wereld en mijnen vader tot 
zijnen dood toe dienen.” 


HOOFDSTUK XR Va 


DE STUDENT YAO MOEDIGT HEM AAN OM EXAMEN TE DOEN. 


Zwijgen wij verder over de droefheid van het schoone meisje omtrent haren vader, maar la- 
ten wij u liever weêr wat vertellen van den bedlegerigen kranken student. Hij leed in zijne 


(1) Hiermede worden de rebellen bedoeld, die de chinesche schrijver , waarschijnlijk uit politieke vrees, niet durft te noemen. 

(@) Hiermede wordt de grenspost bedoeld. 

() Eenen zoon te hebben, die na zijnen dood de offeranden aan de voorvaderen doet, en de lampen voor hunne 
naambordjes aanhoudt, is het hoogste geluk der Chinezen. Bij gebrek aan eenen zoon, moet dit de dochter of sehoonzoon 
doen. Een eenig chineesch kind begaat dus eene groote zonde met zich zelven van kant te maken, daar het dan ook het 
namalig geluk zijner ouders verwoest, 


55 


studeerkluis dag aan dag zijn ellendig bestaan. De geheele lente door was hij lijdend, totdat 
de zomer weder gekomen was en in al die dagen had hij geen enkel middel gevonden om 
de gedachten in zijnen boezem te verstrooijen, maar voortdurend dacht hij bitter weenend aan 
het schoone meisje. Op eenen zekeren morgen trad zijn neef, de jonge heer Yao, zijn studeer- 
vertrek binnen, om eens te kijken hoe het met de gezondheid van Yih-tsang ging. 

„De examinator zal spoedig examen gaan afnemen” zeide hij „en gij kunt dit jaar op het na- 
jaarsexamen hovg opklimmen. Gij moet maar vlijtig de boeken en kronijken bestuderen, want 
waartoe dient het om den geheelen dag met gefronsde wenkbraauwen te zitten? Als gij er re- 
denen toe hebt, vertel mij die dan, want niets schaadt iemand zoo gemakkelijk, als geheime 
droefheid en kommer.” 

Yih-tsang kon moeijelijk de ware omstandigheden vertellen; want hij wist, dat als hij er 
den mond van open deed, het hem bitterlijk zoude wonden. Hij riep dus met eene zachte stem: 
„Beste neef! luister eens. Hoe zoude ik lust gevoelen om te gaan studeren. Ik meen dat 
eene bevordering mij niet beschoren zal zijn, want wanneer is ooit een zieke in zijn examen 
geslaagd? Gij hebt groote talenten, welke gij ruimschoots gebruiken moet. Gij kunt langzamer- 
hand de hoogere literarische graden bereiken (); maar ik heb geene hoop, dat ik dit jaar in 
het examen slagen zal en ik vrees bovendien, dat ik mijn ellendig leven niet tot de volgende 
lente zal kunnen rekken,” 

De student Yao antwoordde lagchende: „Mijn beste neef! gij spreekt als een dolleman. Ik 
weet, dat gij altijd een knappe kerel geweest zijt, voor wien het eene kleinigheid was om verdien- 
sten en roem te verwerven. Nu zijt gij sints eenigen tijd wegens eene onbeduidende zaak vol 
droefheid en wilt u niet verwaardigen om mij die mede te deelen. Gij zegt, dat gij niet in het 
strijdperk treden wilt om examen te doen; maar dan hebt gij tien jaren nutteloos uwen studie- 
ijver verkwist. Er is maar eens in de drie jaren promotieexamen en welk mensch heeft geene 
lust om eens de blaauwe wolken te betreden (%)? Al hebt gij ook eenen hemelhoogen tegenspoed 
gehad, zoo kunt gij toch tevreden zijn, wanneer uw naam op de lijst vermeld wordt. Ik raad 
u aan, om niet zoo aan uwe droefheid en smart toetegeven; want ik vrees, dat dan uw vader 
den geheelen dag om u bekommerd zal zijn. Sints eeuwen herwaarts, heeft men als mensch 
alle pligten der onderliefde te vervullen en men mag niet als een dwaas, of als een bezetene 
handelen” 

De student Liang overwoog het gehoorde in zijn hart en daar hij ook gaarne zijne schoone in. 
de hoofdstad wenschte te ontmoeten, volgde hij de woorden van zijnen neef op. Hij stond op en 
begon aan zijn venster te studeren. De student Yao nam buigende afscheid en keerde naar 
huis terug. Niet lang daarna kwam de examinator wederom zitting houden. Daar Yih-tsang 
en zijn neef bovenaan stonden, wenschten zij dus afscheid van hunne ouders te nemen en de 


reis naar de hoofdstad te aanvaarden. 


(3) Woordl: langzamerhand hooger op den walvischkop klimmen. Zie nota XXXIV, 
(2) zie Nota VII en de 5° noot aan den voet van bladz. 33. 


en enn jr 


beide ouders in de zaal goeden dag gezegd had, ging hij in zijn studeerver 
klassieke werken en de kronijken bestuderen. de 
Ongemerkt begon de herfstwind de jongelieden te haasten om naar de exan 
ging dus naar de zaal toe en nam afscheid van zijne beide ouders. 
Vader en moeder gaven hunne laatste vermaningen aan Yih-tsang: 
in acht nemen en steeds ae uwen neef te zamen B Gij moet ook Bn en 


wolken zult bereiken (3). 5 

De student Liang nam hierop afscheid, begaf zich aan boord en std 8 Ei 
Tchang-tcheou om zijnen neef aftehalen. De student Yao nam afscheid van 
ging met hem mede. Het zeil werd hoog opgeheeschen en zij zeilden de rivier 
den geene oogen voor het schoone schouwspel, dat rivieren en meeren hen aanbood 
vervolgden haastig met kleine vaartuigen hunne reis. 


en huurden er eene zindelijke en stille kamer om in te logeren. Nadat zij driem 
Jane (£) betreden hadden, keerden zij Keen en zeer verheugd terug. on den 


droeg, tot Kiaï-youen (°) bevorderd was en dat de student Eee de ien op pe 


a) 


(2) Woordl: bloemen en wilgen. 

(2) zie Nota XVIII 

®) zie Nota VII. 

(4) d. i: het letterkundig strijdperk — de Bxaminatieplaats. 
(5) de eerste van de drie graden der {tweede klassen 


pe 


51 


stond. Zij stuurden dadelijk iemand naar huis om het aan hunne beide familiën te doen weten. 
Nadat het eerefeest (1) afgelvopen was, keerden zij naar hun logement terug, huurden eene boot 
op de rivier en gingen verder op reis. De Kiai-youen dacht aan jufvrouw Yao-sien en stortte hei- 
melijk eenige tranen, terwijl zijn hart bedroefd werd: „Zoo het mij beschoren ware om met 
mijne schoone gehuwd te zijn, dan zoude ik in glans en roem vrolijk eene eeuwigdurende lente 
doorbrengen. Heden is mijn naam gunstig bekend geworden, maar ik zie noch het blaauwe 
water, noch de groene bergen, maar denk aan de afwezige.” 

Hij verkropte zijne smart en dorst niet hardop te weenen, vreezende dat de student Yao 
daardoor op de gedachte zoude komen hem met vragen lastig te vallen. Hij hield dus zijne 
smart verborgen en loosde slechts groote zuchten, In zijne droomen was hij elke nacht bij zijne 
schoone, en door droefheid beslommerd, had hij niet gemerkt dat zij de hoofdstad reeds bereikt 
hadden. 

Zij gingen te zamen aan wal om uitterusten. De student Liang deed daar navraag naar de fa- 
mile Yang en men vertelde hem toen dat de generaal-majoor naar de grenzen gegaan was en 
nu sints eenigen tijd door de * * * sche soldaten belegerd werd. Men wist echter niet waar het 
schoone meisje was en het was moeijelijk haar uittevinden. Toen de student Liang deze be- 
rigten vernam, werden zijne ingewanden verscheurd. 

„Hoe veel moeite ik mij ook geef, zoo is er toch geen middel om mijn meisje te vinden! 
Wind en stof scheiden mij van mijne geliefde, en ik weet niet of zij dood of levend is. God weet, 
wanneer ik mijne geliefde zal ontmoeten. Omdat er tusschen ons geen geheime band bestond, 
heb ik hare vorige liefde met ondank beloond, Ik heb geen lust om examen te doen en naar 
roem te streven.” 

De student Yao gaf hem den raad om in het arena te treden. Toen de lijst der overwinnaars 
bekend werd, was de student Liang de achtste; terwijl de student Yao ook in het midden der 
lijst stond (°). Zij deden vervolgens voor den keizer zelve examen; en op den dag der keizer- 
lijke uitspraak, had de student Liang den derden graad (3) behaald. De student Yao verkreeg 
den eersten graad der tweede klasse. De keizer gaf hun in zijne gunst het Juweelen-bosch- 
feest (*). De student Yao werd bij het ministerie van binnenlandsche zaken geplaatst; terwijl 
de keizer den student Liang tot lid van het Han-lin collegie benoemde, Yih-tsang nam dus 
zitting in dit collegie, 

Hij kreeg toen een fraai paleis en had prachtige paarden, en werd aan het hof geplaatst. 
Het park achter zijn paleis was overheerlijk en toen de avond gedaald was, benutte hij den ma- 
neschijn om het bloempark in te gaan. 


(1) zie Nota XXXV. 
(2) Voor dit examen komen gewoonlijk niet meer dan 300 pretendenten. 


@) De derde op de lijst der Han-lin doctoren heet Tian-Hoa «beproefde bloem.” 
(*) zie Nota XXXV. 


58 


zEx 
HOOEFDSTUE XXIX, 


„ DE ACADEMIST ONTMOET HAAR WEDER. 


Wij zullen nu den academist Liang wat laten rusten en weder eens van de b 
spreken. Sints dat men haar verteld had, dat haar vader in groote moeijelijkheden 
nieuwe smart bij hare oude grieve in haar hart opgesloten. Zij zuchtte ook over 
loos gedrag van den liefdeloozen: „Dank hem, kan ik mijn geheele leven bij 
lamp zitten” Youn-hiang en Pi-youe ziende dat hare meesteres treurig was, 
haar en leiden haar in den tuin, om wat te wandelen. Yao-sien ligte langzaam 
leliën (t) op en nadat de tuindeur geopend was, wandelde zij met hare dienstme 
nen. Langs de bloemen wandelende, staarde zij met opgeheven hoofd rond. De 
„ schoon, maar slechts haar eenzame schaduw aanschouwde de bedroefde. Zij liet het 
en dacht heimelijk aan de gebeurtenissen van het vorige jaar, terwijl ronde pare 
zijden mouwen bevochtigden, 

„Ik herinner mij nog de plaats waar ik mijnen minnaar ontmoet heb. De hee ma 
scheen schitterend eene vrouw. Met mijn geheele hart dacht ed EL slechts aan a 
te worden en is an | 
worden. 


ik kunnen denken, 


eed, onder de bloemen gezworen, gen Zij, welke ik sints dien tijd ontmoet hel 
slechts voorbijgangers en aan wien zoude ik kunnen opdragen, hem de be 
hart te doen weten? Mijn schoon gelaat is ingevallen en droevig, omdat ik aan 
De perzikbloesems vallen ijdelijk voor den lentewind, en waar moet ik ze otd 
stroomende water, of op de platte daken? Wie heeft medelijden met de bittere gedacht 
dezen avond?” Tegen de maan zuchtende, dacht zij aan den verafwezigen. BE 
Maar wie had kunnen denken dat aan de andere kant van den muur, juist het huis 
was? Yih-tsang wandelde juist ook tusschen zijne bloemen, toen de lentewind het 
eener welluidende stem van verre overbragt. Liang hoorde het in zijn park en zeide: ; 
„Wie spreekt daar zoo goddelijk onder de bloemen? het is als de stem van een’ m, 
wanneer hij de boomen opzweeft. Ik denk, dat het de in haar maanpaleis is, 
bedroeft dat zij in Kwang-han (?) eenzaam en alleen is, 
Droevig wandelde hij tusschen de bloemen naar haar spoor zoekende, maar er waren 
droomende reigers en slapende bloemen, maar geen enkel mensch, Om de verre bergen kr 


a) Kleine voetjes. 
(2) zie Nota VII. XI, 


59 


zich wolkjes, fijn als de wimpers van den zijdeworm; terwijl de vischjes in de holle golven 
van het gerimpelde water speelden. 

Hij hoorde de schoone stem, maar de spreekster zag hij niet. De wind deed zijn’ zijden jas 
fladderen en hij plaatste zich daarom onder de wilgen. 

„Het is stellig iemand die in dien tuin hiernaast wandelt,” zeide hij. 

Hij klom dus op eenen rots in den vijver om eens goed te kunnen zien en zag toen aan de 
kant van den vijver een meisje als eene bloem, welke ter steels met hare zijden mouwen, 
hare tranen wegveegde. Zij geleek sprekend op Yao-sien, alleen was haar gelaat twee of drie 
schaduwen magerder. Im een enkel kleed, stond zij bedroefd en zedig in den wind. Treurig 
keek zij rond en scheen aan eene hartswond te lijden. 

Twee dienstmeisjes in een zomerpaviljoen, wezen lagchende met den vinger naar de maan- 
schijf in de wolken. 

Het waren inderdaad de twee kameniers Youn-hiang en Pi-youe in eigen persoon. 

Hij begreep zeer duidelijk dat het de dochter van den heer Yang moest zijn. „Maar hoe 
komt zij dan toch hier te wandelen?” dacht hij. 

Met ijzing dacht hij aan de voorvallen van het vervlogene jaar en zijn hart en ingewanden 
werden verscheurd, en zijne tranen stroomden neder. 

„Mijn lot is verwenscht en ik kan niet met haar vereenigd zijn, totdat onze haren vergrijsd 
zouden zijn. Mijne zeediepe en berghooge eeden zijn stof geworden. Had ik van te voren 
geweten, dat ik onmogelijk mijne huwelijks-wenschen had kunnen vervullen, dan had ik in den 
beginne niet gewaagd, om zoo diep verliefd op haar te worden. De muur is hoog, hoe kan 
ik haar dus ontmoeten? Maar het zoude ongelukkig zijn om ledig terug te keeren, nadat ik ze 
gevonden heb. Ik moet eerst met mijn meisje gesproken hebben. Dat kleine ligchaam van 
zeven voet (1), acht ik niet meer dan slijk en ik wil mijn leven er aan wagen, om weder met 
mijne schoone vereenigd te zijn.” | 

Hij sprong daarop met eenen grooten sprong over den steilen muur en viel tusschen de bloe- 
men neder. Yao-sien schrok zoo, dat haar hart popelde. 

Ontsteld riep zij hare dienstmeisjes om te gaan kijken wie dat was. De bange Youn- 
hiang duwde Pi-youe vooruit; want zij wisten niet, dat het Liang was, die aan kwam loopen. 
Pi-youe schreeuwde uit: „Wat voor een dief is dat, die hier durft komen en ons kameniers 
aan schrikken maken?” 

Liang maakte eene buiging en zeide: „Schoone jufvrouwen, hoe komt het dat gij Liang ver- 
geten hebt? Toen ik u, schoon meisje, bij de bloemen ontmoet heb, is er ongemerkt sints 
ons afscheid weder eene lente voorbijgegaan.” 

Toen Youn-hiang hem zelve bij het maanlicht zag en hoorde, liep zij haastig naar het vij- 
verpad, om het aan haar schoone meesteres te vertellen. De twee minnaars ontmoetten elkan- 
der met vochtige oogen en de tranen hunner gewonde gevoelens bevochtigdén hunne zijden 
mouwen. 


() Mijn eigen ligchaam. 


60 


Zij konden nog niet spreken, want hunne keelen waren als digtgesnoerd. Yo 
Pi-youe waren ook zeer bedroefd. Liang veegde zijne tranen af en begon aldus te 
„Een zware berg van diepe smart was door wolken en regen gescheiden. Toen ik 
jaar van u afscheid nam en naar huis terugkeerde, waren mijne ingewanden wege 
honderderlei wijzen verscheurd. Heden avond heb ik het geluk uw schoon gelaat aan te 
en ik wensch nu mijne hartsliefde aan u te vertellen” \ & 

Yao-sien antwoordde smartelijk: 

„De talentvolle man, is niet meer de jongeling van vroeger en uwe aanzienlij | 
heeft reeds eene Diana tot gezellin bekomen. Het is te bejammeren dat de vori | 
stof geworden is; want waar is nu de eed dien gij onder de bloemen gezworen he 
heer Liang, gij zijt inderdaad een ondankbaar mensch! Van te voren geloofde ik niet, 
menschen zonder trouw en opregtheid bestonden en ik had nimmer gedacht, dat de li 
looze zoudt zijn. Dank u, zal ik in dit leven moeijelijk een huwelijk kunnen sle 
wanneer ik alleen achter mijne eenzame gordijnen ben, hoe zal dan uw hart rustig 
zijn? en hoe zult gij nog vrolijk kunnen zijn, nadat gij mijn geheele WES 
hebt? Ik vrees blachtap dat de meine Hemel den liefdelooze zal Ae 


ee ik da uwe vrouw nog niet een zoo blijft toeh de minnezaak voor 
der bloemen bestaan. Op den dag toen ik hoorde dat gij, mijnheer, reeds met 
Liou verloofd waart, heb ik alles in mijne kamer aan de vlammen prijs gegeven. 

Ik besloot om dit leven alleen en eenzaam te blijven, en wat voor een gebrek aan 
zoude het zijn, indien ik nu weder naar eene andere liefde verlangen zoude. Nu ik u h 
avond ontmoet heb en u alles duidelijk verteld heb, zal ik sterven en u dan afwachten 

Gij moet niet om mij aan de vreugde en de aangename dagen van een eeuwigdurent 
lijk denken. Ik weet, dat de nieuwe bloem beter is dan de oude, en ik weet dat 
niet om bekommert, dat uwe gezworene minnares in een groen heuveltje in den Ì 
maneschijn zal dalen, Maar hoe zoude ik arme het wagen, eene andere te benijden?” — 

Zij had deze, op zachten toon uitgesproken woorden niet voleindigd, toen een de: 
neder rolden. Snikkende leunde zij op de balustrade, en hare reine ziel brak. 
heldere maan, de sprakelooze bloemen en de gesmoorde stem der insekten, waren sld 
gezellinnen der bedroefde. Een droevig wezen stond tegen over eenen bedroefden-en de ellen 
en rampzaligheid dezer twee, was onbeschrijfelijk, al 

Liang begon snikkende aldus te spreken: „Ik smeek u nederig, jufvrouw, om eers: 
mijne opheldering te luisteren,- Hoe zoude ik mij hebben durven vermeten, uwe g 
en trouw te vergeten? De tegenspoeden des huwelijks hangen niet van den mensch af. 
Verscheidene keeren wenschte ik u de en van mijn hart te sen” maar er was Se 


(1) Om hem hier namaals wegens zijne trouweloosheid te straffen, 
(2) Zie Nota VI. 


61 


ontmoeten elkander nu weder, en treurig en met een bedroefd binnenste vertel ik u dit nu. 

Nadat ik het vorige jaar van u afscheid genomen had en naar mijne vaderstad terugge- 
keerd was, hadden mijne ouders reeds een engagement voor mij aangeknoopt. Ik dorst mijne 
geheime liefde nog niet aan mijne ouders te bekennen, maar ik verkropte mijne smart en 
verborg mijne droefdheid, zoodat mijne levensgeesten mij bijna begaven. Ik had slechts ééne 
gedachte, namelijk om te trachten u te ontmoeten en u mijne hartszaak te vertellen. Daarna 
was ik gaarne gestorven. 

Liou-lang (1) kwam wederom op den weg van het hemel-terras. Ik had namelijk gehoord 
dat uw vader bevorderd geworden en naar de hoofdstad getrokken was, en ik vond dus 
mijne getrouwe schoone niet in den achtertuin. Ik viel wegens u, in onmagt in de koepel. 
Dank zij den tuinman, die het spoedig merkte en menschen ter hulpe riep, kwam ik weder- 
om tot het leven terug. 

Ik had geen moed om roem en voordeel te bejagen; maar mijn neef Yao raadde mij op alle 
wijzen aan om weg te gaan. Hij dwong mij het voorjaars-examen te gaan doen en naar den 
eersten prijs te dingen. Ik ging toen opzettelijk naar de hoofdstad om navraag naar u te 
doen en hoorde toen dat uw geëerde vader door de * * “ers belegerd werd. Damp en water, 
wolken en bergen, scheidden mij echter van mijne geliefde. Ik begon te denken, dat mijn 
leven broos als een herfst-blad was, en hoe ik ook liep en rende, ik zag geen weg om iets van 
ute vernemen. 

Sints dien tijd zijn mijne beenderen voortdurend ziek en door vele droefheid, gelijk ik niet 
meer op eenen mensch. In de koude dacht ik niet aan kleéren—had ik honger, ik at niet. 
Maar van den morgen bedroefde ik mij tot dat de avondschemering daalde. Ik wist, dat ik 
niet lang meer onder de levenden zoude zijn, maar ik grolde dat ik u, omdat wij niet voor 
elkander gepredestineerd waren, ongelukkig gemaakt had. Bij het voorjaars-examen ben ik ge- 
lukkig op de gouden lijst (2) gekomen, en mijn naam werd onder de uitverkorenen genoemd. 

Heden avond is de maan vol en wij zijn weder vereenigd, maar ik vrees nog dat onze ont- 
moeting slechts een vizioen is. À 

Ik smeek u nu, mij van het begin af aan te vertellen, hoe of gij hier zijt komen te wonen.” 

Toen Yao-sien dit hoorde, loosde zij eenen diepen zucht: „Hoe had ik kunnen weten, dat vok gij 
mijne liefde niet vergeten had? Het is alleen de schuld van uwe ouders, en zij zullen moeije- 
lijk tot andere gedachten te brengen zijn. 

Alles hangt van Gods wil af en niet van de menschen. Eigentlijk was de band in het vorige 
leven tusschen u en mij gering, en daarom bleef de maan koud, de bloemen vielen af en wij 
konden niet vereenigd worden.— Een woeste wind en een hevige regen hebben de ineenge- 
strengelde takken van een gescheurd, en wij beiden zijn grenzenloos rampzalig geworden. 

Toen mijn vader naar de grenzen ging, konde ik niet dadelijk naar huis terugkeeren, maar 
ben met mijne moeder eenigen tijd bij eenen academist gaan logéren. Hij is mijn oom van 


(1) Zie Nota IX, 
(2) Zie Nota XVIII, n 


62 


moeders kant en heet Zsien. Ik ben nu als het op het water drijvend kroost; dwalende over 


meren en zeeën, nu eens drijvend, dan weder zinkend. Á 

Ik weet niet eens of mijn vader dood of levend is, want ik heb geene berigten van de 
duizende mijlen ver verwijderde grensstad ontvangen. 

Heden avond ontmoet ik u gelukkiglijk, Mijnheer, niaar onze ontmoeting is in eene vreemde stad. 


Voor heden wist ik niet, of ik u zoude weder zien en ik beangstigde mij, dat de kille maan 


mijn eenzaam graf zonde beschijnen.” Liang zeide wederom: „Jufvrouw Yao-sien! mijn leven 
is te vergelijken bij eene herfst-wolk en ik wil liever op het slagveld (l) sneven cm met mijn 
leven uwe goedheid te vergelden, dan een ondankbare en eerlooze te zijn. Ik zal het drie voeten 


lange draakpoelzwaard (°) opvatten en de * * * ers verdelgen, om aldus uwe goedheid te ver- 


gelden. Ik zal uwen geëerbiedigden vader redden en naar zijne vaderstad terug brengen. Wan- 


neer ik mij verdienstelijk gemaakt heb, zal ik misschien met u kunnen trouwen; en zoo ik” 
ook mijne moedige wenschen niet kan vervullen, maar op het slagveld sneven moet, zoo zal 


ook dat mij goed zijn. Uitstekende geliefde! gij kent onze klassieke boeken en onze geschied- 
schrijvers. Laten wij dus elk onze trouw en eer bewaren, opdat de wereld van ons hoore.” | 

Yao-sien antwoordde hierop weenende den student Liang: „Ik zie dat uwe liefde en trouw diep 
gelijk de zee is. Mijn wil is ook onwrikbaar gelijk metaal of rots en de bloemgodin moet in 
onzer beider harten zien.” 

Zij zagen elkander aan en bejammerden te zamen hunne rampzalige ellende. De maan ver- 
plaatste de schaduw der bloemen en het werd al later in den nacht. Zij stonden toen op en namen 
elkander, in het aangezicht der maan, bij de hand. 


De volle maan bescheen de scheidenden geheel en al, terwijl het hanengekraai, dat hun waar- 


schuwde te scheiden, hen met spijt vervulde, Youn-hiang en Pi-youe begonnen toen te spreken: 


„De sterren verbleeken en vallende schaduwen dringen de schuinsche maan vooruit. In de 


huizen aan de overkant, zullen welhaast de menschen zich gaan kleeden, Wij smeken u dus 
een plan te beramen, om op eenen anderen dag weder zamen te komen, want wanneer gij 
draalt, vreezen wij dat de lieden buiten af het te weten komen.” 

Toen Yao-sien deze woorden hoorde, begon zij wederom te weenen. „Ik weet miet, waar ik 
u wederom zal ontmoeten. Hunker echter niet naar het genot van de wolken van Wou (?), 
en maak niet dat ik de nachten haten moet.” 

Liang bedwong zijne tranen en loosde eenen diepen zucht. 

„O schoone! kent gij dan mijn hart nog niet? Wanneer ik heden afscheid van u genomen 
heb en ik kan u dan in dit leven niet meer ontmoeten, dan zal ik den dood zoeken.” 

Beiden vielen daarop snikkende in de schaduw der bloemen neder. Zij hielden elkander bij de 
kleêren en handen vast, en beefden voor de scheiding: „Hadden wij van te voren gewe- 
ten, dat onze huwelijksband zoo zwak was, dan ware het beter geweest, dat wij ons geheele 


@) Woordel: „de zandvlakte. 


(2?) Fen vlammend zwaard, gekronkeld zooals een draak in eenen poel. 
(3) Zie Nota X. 


65 


leven in verschillende plaatsen gebleven waren! Dan hadden wij niet aan elkander gedacht, 
en onze liefde niet met ons behoeven te dragen! Laat ons zweeren, dat wij elkander in onze 
droomen zullen opzoeken en ons vereenigen! O jammer! dat een liefdeloos zwaard, onze liefde door- 
hakt en ons scheidt; want van nu af aan, zal een stap afstands, duizende mijlen worden.” 
De vogelen begonnen te zingen en de bloesems vielen af‚ en beider levensgeesten waren uitgeput. 
Hunne liefde was zoodanig, dat zij het hoofd niet dorsten omdraaijen; maar zij bedwongen 
hunne droefheid en hunne tranen afvegende, keerde elk terug. 


OONDSEUR LE. 


ONZE HELD STELT DEN KEIZER VOOR OM DE REBELLEN TE GAAN TUCHTIGEN. 


Met tranen in de oogen, keerde Liang naar zijne studeerkamer terug en begon haastig 
bij het lamplicht eene memoriaal op te stellen, waarin hij den wensch uitdrukte naar de gren- 
zen te mogen gaan, om de oproerlingen te bevechten, de * * * sche rebellen uit tedrijven en 
het land de rust weder te geven, om zijnen dank voor de keizerlijke gunst te betoonen. Hij 
kleedde zich daarop in zijne gala kleeding en begaf zich naar zijne Majesteit op audientie. 

Toen de keizer zijn memoriaal gelezen had, was hij zeer verheugd. „Door dat gij de * * * ers 
met kracht wilt gaan bestrijden, beschaamt uw jeugdige heldenzin mijne hovelingen. Indien 
gij u de verdienste kunt verwerven van de grenzen de rust te hebben wedergegeven, zoo zal 
ik u ín den adelsland verheffen en zonder karigheid uwe edele persoon beloonen.” 

Hij schonk hem dadelijk het zwaard der:leenmannen, en gaf last dat honderd duizend dap- 
pere soldaten naar de grenzen zouden uittrekken. De Han-lin de bevelen des keizers ontvangen 
hebbende, nam afscheid van Zijne Majesteit en alle hoogere en mindere hovelingen gaven hem 
een afscheidsmaal. Nadat het feest afgeloopen was, klom hij te paard en begaf zich op weg. 
Hij zag, dat het landschap der grenzen bedroevend was. De wind dwarrelde zandkolommen op 
en verduisterde daardoor den weg. Wanneer hij het hoofd omkeerde en achter zich keek, zag hij 
niemand gaan (l). Alleen wegens eene liefderijke maagd, tartte hij den dood op het slagveld. 

Van nu af aan weten wij nog niet of hij leven of sterven zal, want sints jaren herwaarts 
zegt men, dat nederlaag en zege van den Hemel afhangen, 


FOOEDSEU RK, XLI. 


LIANG WORDT DOOR DEN VIJAND INGESLOTEN. 


Toen hij aan de grenzen gekomen was, sloeg hij dadelijk het kamp op. Liang stuurde toen 


&) d. ì. de streek was onbewoond. 


Cran. derd 


Tr 


Ed 
6 pn ON 


daten zijn er nog niet aan gewend. Ik moet een goed plan verzinnen en het 


geen kans om te ontkomen en werd voor de bergen op onbegane wegen, omrin 
Zelfs voor eenen held, had de kans toch slecht gestaan. 


64 


= 


uit het kamp iemand met eenen brief aan den gouverneur der grensvesting, om 
zoeken soldaten te sturen om hem te helpen de **% ers te verdelgen, u En | 
zaam aan zijne bevelen, op staanden voet op weg. 
_ Liang bleef bij zich zelf peinzen en zoeken. „De bergwegen zijn steil en ruw € 


ren, opdat de ** * sche soldaten niet te weten komen, dat er Chinesche solda 
zijn; want een oud gezegde luidt: „Val den vijand aan, wanneer hij er niet 0 

Onderwijl kwamen rooverhoofden in grooten getale tot den strijd aanrukken. 
paard om de *%*ers te bestrijden. Maar hij had er niet op gerekend, datde C! 


KN 


des nie ea was, dwaalde en voor de ee heen, op ongebaande wege 


Gelukkig dat Liang dapper, moedig en onweerstaanbaar was, zoo dat de É 
niet aan het lijf dorsten komen; maar hem slechts met eenige duizend infanterì 
leristen omsingeld hielden. De *** ers vertelden buiten joelend en valschelijk 
sneuveld was en riepen aan zijne paar duizend verslagene soldaten toe, zich o 

Het gerucht dezer zaak drong tot in de hoofdstad door. Toen zijne Keizerlijke : 
het hof dit te weten kwam, deed hij onmiddelijk zijne bevelen aan het Minister 
toekomen, om dadelijk levensmiddelen en fourage aan den grens-commandant te 
hij de grenspassen goed zoude kunnen bewaken en er geene muiterij zouden ku 
en tevens, om dadelijk eenen goeden Generaal naar de grenzen te sturen. 


HOOFDSTUK XLI, 


VICTUALIEN. 


Yao was in den beginne reeds aan het Ministerie van Oorlog geplaatst, en werd nu D 
met het overbrengen van het victualiëntransport. Zin 

Wetende, dat zijne tante in het paleis van den heer Tsien woonde, begaf. hij zich na 
paleis om afscheid van haar te nemen. 


65 


Toen mevrouw den heer Yao binnen gelaten had, deelde hij haar weenende de redenen van 
zijn vertrek mede. 

„Daar de* * ers aan de grenzen oproer gemaakt hebben, is er een Hanlindoctor met geest- 
drift heen getrokken om ze te tuchtigen. Die man is mijn eigen neef Liang. Maar wie had 
kunnen denken, dat zijne soldaten zouden verslagen worden en in de * **# sche woestijnen 
zouden omkomen! Het is te bejammeren, dat zulk een jeugdige held zijne ouders verzaakt en 
verlaten, en zijn leven verloren heeft. a 

Op keizerlijk bevel stuurt het Ministerie van Oorlog er levensmiddelen en fourage heen. Ik 
ben de bevelhebber van het transport en moet dus medegaan, Daarom ben ik opzettelijk hier 
gekomen, om u mijne groeten te brengen en afscheid van u te nemen, want ik weet nog niet, 
wanneer ik zal kunnen terugkeeren.” 

Toen Mevrouw deze woorden hoorde begon zij luide te weenen en riep uit: 

„De weg naar de grenzen is ver, en hoe is die begaanbaar? Wanneer gij echter aan de gren- 
zen gekomen zijt, moet gij berigten inwinnen en uw oom moet het mij in eenen brief melden.” 
Nadat Yao dezen last op zich genomen had, nam hij afscheid en vertrok; maar Youn-hiang 
had ter zijde gestaan en alles gehoord. 


jon HOOFDSTUK XLIII. 


YOUN-HIANG BRENGT HET BERIGT AAN HARE MEESTERES. 


Met heimelijk vallende tranen, keerde zij naar hare meesteres terug, om haar dit mede te 


oJ 
deelen en in eene heftige gemoedsbeweging, stoof zij het boudoir binnen. 
Voordat zij nog een woord tegen hare meesteres gesproken had, begon zijte krijten: „O0 juf- 
vrouw! wat voor een verschrikkelijke ramp is daar. gebeurd! Om uwentwille heeft Mijnheer 
laang het bevel over eenige troepen aangenomen. Hij is op het slagveld verslagen en zijn 
geest is naar het schimmenrijk gegaan. Mijnheer Yao gaat ook weg, om een transport levensmid- 
delen over te brengen, en is juist afscheid bij de oude mevrouw komen nemen. 

Hij vertelde in den salon, dat de heer Liang omgekomen was. Ik stond ter zijde en hoorde alles.” 
Toen Yav-sien dit hoorde, begaven haar hare levensgeesten; twee stroomen pareltranen vloei- 
den neder en haar hart brak: ‚Nu mijn minnaar Liang om mijnentwille, met minachting van 
zijn leven, omgekomen is, durf ik niet meer alleen blijven leven, maar ik zal mijnen minnaar 
in de andere wereld opzoeken en met hem zamen gaan, opdat hij niet alleen onder de aarde 
moet rond wandelen. O jammer! dat zulk een jeugdig mensch om mijnentwille omgekomen is. 


Hij is nu een eenzame en verlatene geest (1)!” 2 
(1) „ Wou-tchou” Wanneer iemand sterft en hij heeft eenen zoon, dan is die zoon meester. d.i. hij beheert den eeredienst 
voor de voorouders. Is echter iemand zoonloos gestorven zoo is hij meesterloos (wou-tchou), daar dan niemand dien eere- 


dienst beheert. De geest van den zoonloos gestorvene is deshalf ongelukkig: 
9 


66 


Zij wierp zich hierop dwars op haar, met ivoor ingelegd, bed neder en jammerde en snikte. Hare 
gevoelens waren bitterlijk gewond en haar hart smartte haar zeer. Hardop snikkende riep zij uit: 

„O Liang! wacht op mij bij de geele wateren, opdat ik met u zamen kan gaan, want ik 
wil niet meer op deze wereld blijven, maar met mijn verbrijzeld ligehaam uwe goedheid ver- 
gelden. Ik heb geen hoop meer om in dit leven met u vereenigd te worden; ik heb geen 
hoop meer om ooit met u op een kussen en onder eene deken geluk te smaken; ik heb geen 
hoop meer, om in den tuin met u te schertsen! u weder te ontmoeten, is als in eenen droom 
naar iets te zoeken. Luid snikkende roep ik u duizende malen, maar gij antwoord niet.” 

Uitgeput en ziek zeeg zij op haar bed neder, en na elke tranenvloed, borst zij op nieuw in 
tranen los. 

Haar ligchaam vermagerde en haar gelaat viel in, zoodat zij niet meer op een menschelijk 
wezen geleek. Nacht aan nacht, weende zij achter hare zijden gordijnen tot aan den morgen- 
stond en wanneer de dag gekomen was, weende zij weder, totdat de avondschemering daalde. 
Langzamerhand veranderde haar gelaat en voorkomen geheel en al, en geen druppel thee of 
korrel rijst, raakten hare lippen aan. 

Pi-youe, bevreesd dat hare meesteres van droefheid sterven zoude, ging naar de bedkant 
toe en sprak haar aldus aan: 

„Jufvrouw! kom, sta op en neem een mondvol thee en rijst. Maak toch uwe ouders niet 
wegens de liefde en trouw van mijnheer, ongelukkig. Al is ook mijnheer Liang om uwentwille 
omgekomen, zoo kunt gij hem met huilen toch niet meer levend maken; en alhoewel de liefde 
en trouw tusschen man en vrouw gewigtig zijn, zoo zijn toch de opvoeding en verpleging, die 
vader en moeder ons geven, eene hemelsche goedheid. Mevrouw heeft slechts u, beste jufvrouw, 
gebaard, en mijnheer is nu in moeijelijkheden en nog niet teruggekeerd. Zij hopen op u om hen 
tot hunnen dood te dienen en zij verwachten, dat gij de welriekende lampen voor de geesten 
zult aanhouden. Wanneer gij nu eensklaps, om uwen minnaar van droefheid sterft, op wien 
zal dan uw grijze vader moeten steunen? Bovendien heeft mevrouw sints de laatste dagen vele 
beslommeringen gehad en daar zij haren echtgenoot niet ziet, is zij den geheelen dag beangst. 
Gij jufvrouw, moet haar dus troosten, en gij moogt de oude vrouw niet bedroeven en haar 
hart breken, want wanneer zij ziet dat gij ziek wordt, vrees ik, dat mevrouw zieh ook over 
u ongelukkig zal moeten maken.” 

Pi-youe vermaande haare meesteres aldus op alle mogelijke wijze. 

Yao-sien loosde toen eenen diepen zucht en vatte het woord aldus op: : 

„Liang is om mijnentwille gestorven en de echtgenoot heeft voor de vrouw zijn leven willen 
verliezen. Wanneer ik als meisje mijne eer en kuischheid kwets, dan durf ik mijnen heer bij 
de geele wateren niet onder de oogen te komen. Ik gevoel zeer goed de diepe goedheid mijner 
ouders, maar wanneer ik er zorgvuldig over nadenk, zoo kan ik onmogelijk in het leven blijven. 
Gij zegt mij, dat ik mijne moeder tot haren dood toe dienen moet; maar mijne ouders zullen 
mij stellig willen laten trouwen. Zoo ik echter hunne bevelen gehoorzaam en wederom trouw, 
dan heb ik mijnen minnaar tot eenen geweldadigen dood misleid, en dit mag niet zijn; want 
hij zal mij dan in de onderwereld eeuwig haten en zelfs zijne bleekende beenderen op het slag- 


» 


67 


veld, zullen vertoornd zijn. Zoo ik ongehoorzaam ben en niet hertrouwen wil, zoo kan ik 
toch moeijelijk de ware omstandigheden aan mijne ouders vertellen. Hoe of ik het dus ook 
uitreken, er schiet mij niets dan de dood over, en het is dan beter om maar spoedig mijnen 
minnaar weder te ontmoeten.” 

Youn-hiang antwoordde de schoone wederom: 

„Nu de zaak zoo ver gekomen is, laten wij weder eens redeneren. Mijnheer Liang is reeds 
om uwentwille aan de grenzen gesneuveld en ik denk, dat gij stellig niet meer zult willen 
trouwen. Mijnheer wordt nu belegerd en wij hebben geene berigten van hem, en mevrouw 
zal niet dadelijk uwen geboorteceêl sturen (!). 

„Wanneer mijnheer teruggekomen zijn zal, zoo zal de geheele familie weder vereenigd en 
iedereen verheugd zijn. En als men dan misschien van een huwelijk gaat spreken, dan kunt 
gij geheel en al naar goedvinden handelen” 

Yao-sien dacht zorgvuldig in haar hart na: „De woorden van mijne twee kameniers, zijn 
zin voor zin waar. Ik moet mijne moeder eeren en dienen en eenigen tijd mijn ellendig leven 
laten bestaan, om haar ’s morgens en ’savonds op te passen. Maar het is onmogelijk, om 
mijne liefdesgeschiedenis met mijnen minnaar te verzaken en te vergeten, want wanneer ik 
aan de omstandigheden denk, dan breekt mijn hart. Waar is de grens mijner droefheid; waar 
is de grens mijner tranen? Ik weet, dat ilk mijn geheele leven met een verscheurd hart zal 
doorbrengen.” 


HOOEDSTUIE XLIV. 


ZIJ HOOREN DAT HUN ZOON LIANG GESNEUVELD IS, 


Laten wij nu de zaak van het meisje in het boudoir wat rusten, en weder wat vertellen 
van de twee ouders van Liang. Sints het oogenblik, dat zij gehoord hadden dat hun zoon op 
de gouden lijst (?) stond, waren de ouders bhovenmate verheugd en lachten en giggelden van ge- 
noegen. 

Eens morgens echter, ontvingen zij eenen brief van hunnen zoon, waarin hij meldde, dat hij 
afscheid van den keizer genomen had en naar de grenzen getrokken was, om de * * * ers te 
gaan verdelgen. Toen de oude heer dit gelezen had, werd zijn hart bekommerd en hij zeide: 
„Mijn zoon acht zijn leven als slijk en stof De rebellen zijn aan de grenzen in grooten ge- 
tale opgestaan, en de ministers hebben geene plannen kunnen beramen om de % * # sche lan- 


() Wanneer partijen in China een huwelijk willen aangaan, zoo wisselen zij hunne geboorteceêlen uit. Op dezen 
eeêl „Sing King” genaamd, staan acht astrologische teekens, uit welke door een’ waarzegger het horoscoop getrokken 
wordt, of het huwelijk al dan niet gelukkig zijn zal. 

€) Zie Nota XVIII. 


68 


den de rust weder te geven. Ik vrees dus, dat hij zijn arme leven aan de grenzen verliezen 
zal.” 
De echtgenooten spraken er den geheelen dag hartsbedroefd over en zij bekommerden zich 
dag aan dag over hem. Op eenen zekeren dag, dat hunne wenkbraauwen weder wat ont- 
spannen waren en hun hart wat ligter geworden was, werd hen waarachtig geboodschapt, 
dat hun zoon in groote moeijelijkheden gekomen was. Zij sloegen zich op de borst en vielen 
luid krijtende, op den grond neder. 
„O0! hoe ongelukkig, dat ons kind gestorven is en de welriekende lampen niet meer aange- 
houden kunnen worden (1). 
O! hoe droevig, dat de plaats aan onze knieën nu eenzaam en verlaten zal zijn (?). Hoe jammer, 
dat zulk een knappe en jeugdige zoon, wegens roembejag zijne groene lente weggeworpen heeft? 
Man en vrouw stortten daarop eenen hevigen tranenvloed en beide oudjes stierven bijna van 
droefheid. Zij riepen zijne ziel aan, lieten missen voor hem lezen, en maakten toebereidselen 


voor den rouw. Zij kleedden zich in rouwkleêren, zetten het zielbordje op (%), en beweenden 
hunnen zoon, 


HOOFDSTUK XLV. 


YOU-KHING DENKT AAN HARE EER, 


Het doodberigt bereikte ook het paleis van den Minister en de heer Liou was zeer bedroefd 
toen hij het vernam, en hij en zijne gade vertelden het aan hunne dochter. Toen You-khing 
dit hoorde, begonnen hare tranen te stroomen: „Hoe jammer, dat zulk een talentvol jongeling 


aan de grenzen gesneuveld is! Wie zal nu zijn gebeente bijeenzamelen en naar zijn geboorte- 
land terugbrengen ?” 


Zij keerde na het zeggen dezer woorden naar hare kamer terug en trok haar zijden kleed uit. 


„Van den huidigen dag af‚ heb ik geen hoop meer om ovit zijde te dragen. Ik wil mij 
niet meer kappen en mijn toilet maken, en ook geen bloemen meer dragen, want ik heb geen 
lust meer om mij in de natuur te verlustigen of te gaan wandelen, maar ik zal steeds, diep 
bedroefd, om mijnen heer moeten denken.” 

Haar rouge droogde op, haar blanketsel viel af en zij was hartsbedroefd. 


Toen de kamerjuffer zag, dat hare meesteres*zich zoo om haren minnaar bedroefde, trad zij 
vooruit om haar te troosten. 


()) Zie Bladz. 54 nota 3. 
(?) Kinderen zitten aan de knieën hunner ouders. 


€) Na den dood van eenen Chinees, wordt zijn naam in een houten bordje gesneden en dit bordje wordt op het voor- 
vaderlijke offertafeltje, of ook in den voorvaderliĳken tempel, geplaatst. Dit bordje heet Ling pai. (zielbordje). 


69 


„Mag ik u vragen, waarom gij zvo verschrikkelijk bedroefd zijt en waarom uwe tranen zoo 
rijkelijk vloeijen? Naar ik te weten gekomen ben, is het stellig om den jongen heer Liang, maar 
waarom behoeft gij u zoo den geheelen dag te bedroeven? Want hoewel gij reeds met den 
heer Liang verloofd waart, zoo had gij hem echter nog niet ontmoet, en het engagement is 
dus eene doode letter. Er zijn op de wereld zoo velen getrouwd, die elkander in een vorig le- 
ven bemind hadden en die gestorven waren en die, voor dat de zeven weken (1) om zijn, we- 
derom van hertrouwen spreken en die, voor dat de grond nog drooggewaaijerd is, wederom 
trouwen (). 

„Als man en vrouw dan den geheelen dagte zamen twist gehad hebben, dan is het alsof er 
vier personen in het bed slapen (%). ‚Wie ter wereld maakt daar aanmerkingen op? want alle 
meisjes trouwen toch weder. Gij hebt nog niet eens het gelaat van uwen toekomstigen gezien, 
wat behoeft gij dan aan hem te denken en te weenen. Hij was slechts een knap jongman, 
die op jeugdigen leeftijd reeds eenen graad verkregen had, en in wien gij dus behagen schiept.” 

You-khing loosde eenen diepen zucht en zeide tegen hare dienstbode: 

„Houdt op, met mijn hart door uwe taal te bedroeven. Kuischheid wordt door de wereld 
geprezen, maar wellust en ondeugd rigten de menschelijke banden te gronde. Oudtijds wierpen 
sommigen zich in afgronden (£), anderen sneden zich den armaf (*) en hunne verkleefdheid aan 
de menschelijke banden en hoofddeugden (6), is in de geheele wereld bekend geworden. Alhoe- 
xvel Sioue-mei het gelaat van haren echtgenoot nog niet gezien had, zoo wilde zij toch weduwe 
blijven (7). Ik zoek niet naar weelde en aanzien, maar ik wil in een klein hutje blijven, om 
voor duizende en tienduizende jaren bij de nawereld bekend te worden. Alhoewel ik niet 
halen kan bij de heldinnen onder de menschen, zoo meen ik toch dat ik niet hertrouwen mag, 
tot spot van het marktgraauw en de straatdeernen, welke hertrouwen als stof schatten. 

„Er zijn er, die er naar uitzien of de omstandigheden van den jongman bekrompen zijn en die 
wenschen, dat hun minnaar spoedig sterven moge, opdat zij wederom trouwen kunnen, Weten 
zij niet, dat God de wenschen der menschen niet volgt en dat zij, al hertrouwen zij ook, wederom 
eenen armen man krijgen zullen. Met wat voor een gelaat, kunnen dergelijke slechte lieden 
op de wereld, de menschen onder de oogen komen? Ik waag het niet, in dit leven te her- 
trouwen en ik laat vrolijkheid, vermaken en loszinnigheid aan anderen over. Wanneer mijne 
ouders mij willen toestaan mijne kuischheid te bewaren ($), zoo zal ik rein en stil achter mijn 


() De weentijd bij den rouw is 7 maal 7 dagen, dus 7 weken. 

@) Zie Nota XXXVI. 

(°) Omdat de man aan zijne eerste vrouw, de vrouw aan haren eersten man denkt. 

() Zie Nota XXXVII. . 

(*) Zie Nota XXXVII. 

() De drie banden zijn: vorst en onderdaan; vader en zoon; man en vrouw. De 5 hoofddeugden zijn: Welwillend- 
heid, regtvaardigheid: welvoegelijkheid, wijsheid en trouw. 
(1) Zie Nota XXXIX, 
(5) Een meisje, dat verloofd zijnde eenen anderen huwt, of eene weduwe die hertrouwt, zijn volgens de Chinesche ze- 
deleer onteerd. 


70 


eenzaam bedgordijn blijven en mijne beide ouders dienen. Wanneer zij mij mijn hart en mijne 
wenschen niet willen laten volgen, zoo zal ik de witte eenzame wolken bestijgen (1) 

Hare kamenier en dienstmeisje beklaagden haar diep zuchtende en eene zeide: „Jufvrouw, 
wij bedroeven ons slechts, dat gij uwe groene lente verwoest. Naar onze meening is het be- 
ter, om vreugde en vermaak te zoeken. Zulke schoone meisjes als gij, zijn in deze wereld niet 
talrijk en men kan toch niet altijd zijne kuischheid bewaren. Gij zult uwe liefelijke jaren 
voortslijtende, uw geheele levensgeluk bederven en al verwerft gij u ook in dit leven geenen 
ijdelen naam, zon raakt het toch ook weinig, of men na uwen dood van u hoort of niet.” 

Toen You-khing dit hoorde, werd-zij innerlijk boos: „Uwe woorden zijn verachtelijk! Hoe 
kan eene musch het hart van eenen zwaan kennen? Vlieet een feniks onder wilde hoenderen ? 
Als de mandarijneend haar maat verloren heeft, paart zij niet weder en als eene gans van 
hare vlugt afgeraakt is, dan wil zij alleen blijven. Het gevogelte en gedierte weet dus wel 
zijne kuischheid en trouw te bewaren, hoeveel te meer moeten de menschen dit dan doen, die 
van hunne geboorte af aan de verwantschapspligten kennen. „Uwe woorden zijn nu als ge- 
bloemde zijde, maar hoe wilt gij het verhelpen, dat het stroomende water zich niet om de 
er ingevallene bloemen bekommert?” 

De dienstmeisjes dorsten haar niet meer te antwoorden, en You-khing bleef den geheelen dag 
aan haren verloofde denken, 


FIOOE DST UE rv 


LIANG BERAAMT EEN REDMIDDEL. 


Spreken wij er nu niet meer over, hoe of het schoone meisje aan hare eer en trouw denkt, 
maar vertellen wij weder wat van Liang die in moeijelijkheden zit. 

Hij werd in het gebergte ingesloten gehouden, zoodat er geene mogelijkheid tot ontsnappen was. 
Om zich heen, zag hij slechts zijne paar duizend soldaten, terwijl de cavallerie en infanterie van den 
vijand hem naauw ingesloten hielden. Gelukkig dat de bergen uitgestrekt en hoog waren en er dus 
snel en diep water was, zoodat de Chinesche soldaten drinkwater hadden en geen honger en 
dorst leden. Maar daar de troepen tot ontzet niet opdaagden, bedroefde Liang zich dag aan dag. 
Hij riep daarom zijne soldaten en legerknechten bijeen en zeide: „Treedt vooruit en luistert 
naar hetgeen ik u uitleggen zal. Het is nutteloos, dat gij allen mijn lot schaart en het 
kan mij niet schelen, of ik eenen uitweg heb om mijn leven te redden. Gij allen zult om mij- 
nentwille omkomen en het is dus beter, dat gij mij maar aan de * * * ers uitlevert. Zoo 
kunt gij allen nog lijfsgenade krijgen en ik wil gaarne alleen sterven.” 

Alle soldaten antwoordden echter weenende: „Generaal! waarom stelt gij geen vertrouwen 


(@) d. í. sterven. 


nn 


| 
| 
| 
| 
| 
| 
| 


Tr 


Hal 


in ons? Im uwe goedheid hebt gij ons als broeders behandeld en zouden wij soldaten, dan die 
goedheid met ondank durven ‘beloonen? Wij hebben nog levensmiddelen genoeg voor eene 
maand en als wij het uithouden, tot dat de hulptroepen aangekomen zijn, kunnen wij allen 
ons leven behouden. Mogten echter de hulptroepen niet aankomen, zoo zullen wij ons allen 
met onze geheele magt, uit het gebergte doorslaan. Leven en dood hangen van het noodlot af, 
maar elk van ons zal houw en getrouw blijven, om de goedheid van onzen keizer te vergelden” 

Toen Liang dit hoorde, wachte hij met een gerust. hart den loop van zaken af. Hij liet ech- 
ter voortdurend overal patrouilles gaan en scherp uitzien. 

Toen de * * * sche soldaten zagen, dat hij zoo waakzaam was, dorsten zij hem ook niet aan 
te vallen, maar zeiden: „Laat ons wachten, totdat zijne levensmiddelen uitgeput zijn, dan moet 
hij van zelf omkomen, zonder dat wij er ons moeite voor behoeven te geven.” Zij wisten, dat 


‘hij als een vogel in de knip was en dat hij, al had hij ook vleugels gehad, toch moeijelijk 


er uit kon vliegen. 


HOOFDSTUK XLVII. 


_LIOU DRINGT ZIJNE DOCHTER OM TE TROUWEN. 


Wij zullen nu den in het gebergte belegerden een poosje verlaten, om u wederom eens wat 
van de oude mevrouw Liou te vertellen. Zij dacht bij zich zelf: „Liang is nu toch al dood 
en sints de oudste tijden heeft men gezegd, dat meisjes moeten trouwen.” Zij maakte dus al 
vast den geboorteceêl harer dochter gereed en keek onderwijl naar eenen goeden schoonzoon uit. 
Zij stuurde ook de geschenken aan de familie van Liang terug. In hetzelfde district woonde een 
zoon van den heer Lan. Zijn vader was chef der expeditie in een der ministeries en was zeer 
vermogend. Toen hij van de talenten en schoonheid van jufvrouw Liou hoorde, stuurde hij eene 
koppelaarster naar het huis van haren vader. 

De koppelaarster knielde voor Mevrouw Liou neder en zeide: 

„Mevrouw Lan laat u hare gelukwenschen aanbieden, en zij wenscht gaarne mejufvrouw uwe 
dochter, voor haren zoon ten huwelijk te vragen. Haar derde zoon is een aangenaam jong mensch, 
die bijna negentien jaren oud is. In Sou-tcheou noemt men hem den knapsten student en hij 
is elk jaar de eerste van het examen geweest. Hij heeft ook eene menigte kostbaarheden en 
schatten en hij is een der schoonste mannen der wereld.” 

Toen mevrouw dit hoorde, werd zij zeer verheugd en liep den salon in om het haren man 
te vertellen. Mijnheer Liou zeide tegen zijne vrouw: „Ik heb gehoord, dat onze dochter reeds 
verloofd geweest is. Zij is van jongs af aan altijd eigenzinnig geweest en ik vrees dat zij niet 
zal willen.” 

Na het zeggen dezer woorden, stond hij op en ging de deur uit. Mevrouw liet daarna hare 


mogt spreken, zulk eenen man te krijgen. Toen jufvrouw Liou dit hoorde, wierp zij À 
op hare knieën neder en terwijl twee tranen uit hare oogen parelden, smeekte zij hare 
aldus: „Ik ben reeds met den heer Liang verloofd en mijn ligchaam behoort hem to 
talentvolle jongeling is nu aan de grenzen gesneuveld en zijn eenzame geest is v 
tot mijne groote droefheid. Zijn hart en ligchaam zijn nog niet koud, en gij wilt 
dwingen om te hertrouwen. Hoe zal ik dan over de verwijten der familie Liang kun 
komen? Sints eeuwen herwaarts vliegt de zwaluw, die haar maat verloren heeft, alleen en 
niet meer paren; B zoude jn dan, En kuische oe he mannen mogen oa 


en eene verwelkte bloem de roetbedtae der stane nnen 

Mevrouw vermaande hare dochter nog eens met deze woorden: „Wat behoeft gij B 
jongman verliefd te blijven. Gij en Liang kennen elkander niet en gij hebt u met een 
zijdedraad voor uw geheele leven verloofd (?). Daar het huwelijk echter daarboven niet beslote 
is hij vroeg gestorven en hij is nu voor u niet meer dan iemand, dien gij op den weg 
gekomen zijt. Ik heb daarom eenen jongman van eenen aanzienlijken stand gekozen, om 
met u te vereenigen en u gelukkig voor het leven te maken?” ll 

You-khing antwoordde hare moeder snikkend: „Beste moeder! Gij spreekt zonder nad 
Gij zegt, dat ik en Liang vreemden zijn, maar ik ben reeds voor mijn geheele leven met 
verloofd. Alhoewel wij dus ook de han nog niet voltrokken hebben, zoo 
toch mijn woord goud zijn (3). ke 

De koppelaarster Wang viel haar toen in de rede en zeide: „Ik geloof, dat gij te ze 
liefde verstrikt zijt. Sints de vroegste tijden heeft men reeds gezegd, dat de hemel de h 
ken besluit en dat een mooi meisje bij eenen knappen jongman behoort (#. 
tje is maar het eerste. Ik zal trachten u nu iets van de rijkdommen van den heer Lan te 
tellen. Ik heb gehoord, dat hij van eene hooge familie is en als gij hem niet trouwt, dan 
gaat gij eenen grooten misslag. Dat zijn vader een hoog ambtenaar is, behoef ik u niet te verte! 


@) Eene maan die vol geweest ís, maar nu aan het afnemen is. fig: voor een meisje dat verloofd was, maar vidi 
gestorven is. AVT a 
(2) Bruid en bruidegom drinken te zamen uit hie die met een’ rooden zijdedraad aan elkander verbonden zijn. De p 
huw Ere wordt figuurlijk door den rooden zijdedraad uitgedrukt. 
(@) Mijue belofte moet zoo goed als duizend goudstukken zijn. 
(@) Woordel. „dat een rood gelaat bij eenen groenen jas behoort.” 
(?) De koppelaarster is hier aan het bluffen, weshalve de commentaar, ook zegt; „Wat een rare geschiedenis! een raar 
vertelsel!”, k 


6 at 8 
De 


Kk, 


13 


kleed gaan. Als zij schaken willen, dan kunnen zij dat doen. Als zij op de guitaar gespeeld 
hebben, dan gaan zij weêr eens op de harp tokkelen. Somtijds blazen zij boven op het terras 
gezeten, op eene fluit van jaspis, dan weêr zingen zij eens met luitbegeleiding. Mij dunkt dus, 
dat die dienstmeisjes al zeer gelukkig zijn, en hoeveel te meer vreugde zal dan de meesteres 
des huizes niet genieten. De jonge heer is knap en schoon en geen windbuil. Hij is verstan- 
dig, bevallig en van grooten huize. Den eersten en tweeden letterkundigen graad, heeft hij vast 
in zijne handen en zijne proefschriften zijn als zijde en bloemen. Bovendien is hij goedhartig 
en zachtzinnig van aard en al is hij ook nog zoo dronken, zoo koomt hij toch altijd ’t huis (4). 
Als iemand bij hem komt, dan maakt hij dadelijk eene beleefde buiging voor hem en als er 
gasten komen, dan laat hij zijne slavinnen fijne thee zetten. Groote luî zijn altijd hoogmoedig (2), 
dat is al een oud gezegde; maar als hij met iemand te zamen is, dan is zijn gelaat als eene 
bloem (3). Als gij met hem trouwt, dan is het beter dan indien gij in het huis van eenen kei- 
zer kwaamt. Waarom spreekt gij toeh zoo, met elk woord dat gij zegt, van weduwe te willen 
blijven? ik vrees, dat dan uw geheele leven lang, de dingen in uw hart verward als vlas zullen 
zijn. Als men jong is, kan men zijne hartstogten niet onderdrukken en de schande koomt eigent- 
lijk altijd uit eene enkele fout voort.” 

Toen You-khing dit hoorde, werd zij innerlijk vertoornd: „jufvrouw Wang! waarom spreekt 
gij zulke overdrevene taal? Gij zegt dat ik, omdat ik jong ben, moeijelijk weduwe zal kun- 
nen blijven; maar ik heb niet de geringste gedachte, dat ik ooit weder de luit zal opnemen 
en in eene andere familie treden (£). En al is die heer Lan ook nog zoo goed, zoo wil ik hem 
toch bepaald niet hebben. Geef u dus geene moeite, om nog meer bloemen op uwe zijde te sta- 
pelen (°). Al sints eeuwen zijn koppelaarster niet opregt en van tien woorden die zij spreken, 
zijn er negen valsch.” 

Mevrouw gelaste hier het schoone meisje te zwijgen: „Dochter lief, houdt nu uwen mond! 
Wij willen eerst hooren wat of papa wil” 

Terwijl zij dit zeide, betrok haar gelaat en zij zeide tegen de koppelaarster: „Dit huwelijk 
is mijne zaak en niemand wage het, zijnen mond er tusschen te steken.” 

Jufvrouw Wang ging toen naar huis, terwijl You-khing, eenen tranenvloed stortende, te- 
rugkeerde, 


HOOFDSTUK XLVIIL. 


YOU-KHING STORT ZICH IN DE RIVIER. 


Toen zijin hare slaapkamer terug gekomen was, wierp zij zich op haar, met ivoor ingelegd, 


@) d.i. hj blijft niet in huizen ter kwader faam berucht slapen. 
@) Woordel. „dragen de oogen hoog.” 

(9) d.i. vriendelijk; bloeijend. 

(£) d.i. hertrouwen. 


(&) Om nog meer te bluffen. Á 


74 


bed neder en riep uit: /O jammer boven jammer, dat mij zulk eene grieve overkomen moest! 
Ik moet nu heden avond maar sterven en eene bewoonster aan den styx worden, om mijnen 
minnaar in de andere wereld deze zaak te vertellen.” wer 

Plotselings hoorde zij de vogels, die met het dalen van den nacht terug keerden en de kraai- 
jen op de takken der groene boomen, krassen. af 

„Het is nu juist de tijd voor mij om den dood te zoeken, want ik heb geen hoop meer, om 
in dit leven vreugde en luister te genieten” Bij deze gedachten borst zij in luid weeklagen los. 

„Ik wensch niet meer te leven en eenen rijken man te huwen! Ik wil mijne moeder ver- 
laten, mijnen vader verzaken en den dood zoeken! Maar indien ik mij met een mes van dit 
ellendig leven beroof, zoo zal mijn lijk overblijven, tot droefheid van mijnen vader en mijne 
moeder. Het beste is, dat ilk mij in de rivier stort. O jammer, jammer! dat ik zoo jong reeds 
sterven moet, zonder kans om ooit terug te keeren! Ik moet echter mijn leven verzaken en 
bij de geele wateren mijnen echtgenoot opzoeken, daar ik anders geen middel weet om hem mijn 
opregt hart te openbaren. O bitterheid en jammer! wie had gedacht, dat ik in de golven 
zoude omkomen!” hi: 

Zij schikte haastig haren boêl teregt en deed schoone kleêren aan; terwijl zij in tranen ge- 
baad, in gedachten afscheid van hare ouders nam. „Ik ga nu de goedheid en liefde mijner moe- 
der, die mij groot gebragt heeft, met ondank vergelden, want er is nu geen hoop meer voor 
haar, dat zij haar kind voit zal weder zien en mijne broeders moeten nu maar het huis bestu- 
ren; want ik moet mij in de wateren der rivier storten, om mijne eer te bewaren.” e 

Na het zeggen dezer woorden, verliet zij hare slaapkamer en trad de voorkamer in, waar 
zij stampvoetende en zich op de borst slaande, snikkende den Hemel aanriep. Tranen stroom- 
den langs haar geheele gelaat heen; terwijl zij weeklaagde, dat zij zoo ongelukkig was, om op 
zoo jeugdigen leeftijd, zulk eene rampzalige ommekeer te moeten ondervinden: „Wel ben ik 
te beklagen, dat ik den weg naar de geele wateren op moet! want ik heb geen hoop meer, 
om ooit voor mijne toilettafel mijne juweelcassette weder te openen. In dit leven is de hoop 
voor mij vervlogen, om ooit weder geluk te genieten. De ware liefde tusschen man en vrouw 
zal heden nacht blijken. De maan is afgenomen, de bloem is afgevallen «en mijne jeugd is 
vernietigd. Nu mijne ouders mij dwingen willen om te hertrouwen, zoo wil ik mij liever in 
de rivier werpen, opdat ik mij niet voor den hemel behoef te schamen.” 

Zij opende de deur van den achtertuin en liep er haastig in. Toen zij het hoofd omhoog hief, 
zag zij de heldere maan aan ’s hemelstrans staan: „De maan is volmaakt, maar de mensch 
heeft smarten! Mijn ongeluk is inderdaad bemedelijdenswaardig! Deze dag zal het volgend 
jaar de gedenkdag van mijnen dood zijn, want in dezen nacht van dit jaar, zal ik aan de oevers 
dezer rivier sterven. Het is alleen jammer, dat alle de zorgen die zich mijne ouders gedurende 
de achttien jaren mijner lentejeugd gegeven hebben, tot rook vervliegen zullen.” 

Met snelle schreden liep zij naar den oever der rivier en staarde naar de breede wateren, die 
oostwaarts stroomden. Twee tranen ontglipten hare oogen, gevolgd door twee andere. 

„De diepe wateren der rivier zullen mijn uiteinde zijn en ik trek nu mijne hand af van 
al het slijk dezer wereld. Ik ben evenals eene sierlijke en volle bloem, door den storm geteis- 


15 
terd en door den regen gezweept. Zij kan niet lang blijven bestaan, maar hare bladeren zul- 
len door het luchtruim dwarrelende, in het vlietende water gejaagd worden. Jaar aan jaar 
echter stroomt het water en vallen de bloemen af‚ maar als ik eens weg gegaan ben, zal ik 
dan terugkomen ?” | 

Zij hief daarop het hoofd biddende naar de, aan den hemel staande, maan op: „/O maan! 
Gij beschijnt een meisje onder de vrouwen, welke omdat zij niet een tweede huwelijk met 
den heer Lan wilde aangaan, haren vader verzaakt en hare moeder verlaat en deze rivier 
nadert, om zieh even als jufvrouw Tsien (1) in het water te werpen. Het is alleen, omdat ik 
weduwe wil blijven en ik weiger mijne moeder te gehoorzamen, die mij tot een tweede huwe- 
lijk dwingen wil, dat ik mijn leven verzaak en de lente en den herfst niet langer wil ge- 
nieten. Wanneer ik dezen nacht mijn ligechaam in deze rivier gestort zal hebben, zoo zal ik 
rust in de grenzenlooze wateren vinden. Ik smeek u Diana! mij bij te staan, opdat ik in 
eene diepe plaats kan wegstroomen, en niet in eene ondiepe plaats blijf drijven.” 

Nadat zij dit gebed gedaan had, sprong zij in het water; maar wie had gedacht, dat hare 
hartstogt een bootje in de rivier zoude gestoord hebben. 


HOOFDSTUK XLIX. 


EEN PROVINCIALE EXAMINATOR REDT EN ONDERVRAAGT HAAR. 


In dit bootje was een provinciale examinator, Loung genaamd, met zijne vrouw en ’t welk 
aan den oever geankerd lag. De twee stuurluî op de plegt der schuit, hadden reeds lang iemand 
hooren kermen, maar zij hadden op bevelen gewacht en daarom You-khing niet eerder gered. 
Maar eer dat zij er op verdacht waren, was het schoone meisje reeds in de rivier gesprongen 
en dreef oostwaarts weg. De examinator gelaste ontsteld zijne matrozen,om haar in de golven 
natespringen en het meisje te redden. Toen de schipper dit hoorde, sprong hij haastig over boord 
en vischte overal naar haar voor zich uit. Hij redde eindelijk het schoone meisje en bragt haar 
naar de boot terug. De twee echtgenooten vroegen haar toen naar de beweegredenen harer 
daad, zeggende: „Wie ter wereld vreest den dood niet, en hoe komt gij er dan toe, uw leven 
te verzaken en u in het oostwaartsstroomende water te bedelven?” 

You-khing antwoordde in tranen gebaad: „Deze zaak is het gevolg van duizende smarten. 
Ik ben in een aanzienlijk huis groot gebragt en uit eenen hoogen stand geboren. Mijn va- 
der is minister en heet Liou. Ik ben in de binnenvertrekken opgegroeid en de yligten eener 
vrouw betrachtende, gingen mijne jaren stil en rein voorbij. 

Ik was verloofd aan eenen zoon van de familie Liang, die uit eerzucht naar ’s keizers hof 


(3) Zie nota XL. 


16 


ging en daar, nadat hij den eersten graad behaald had, lid van het Han-lin collegie werd. Hij 
vatte toen het besluit op om de “**ers te verdelgen, in hoop op een keizerlijk leen. Maar on- 
verwachts, verloor hij in de dienst van het land, zijn leven aan de grenzen. Mijne ouders 
dwongen mij om een tweede huwelijk aan te gaan (!). Zij bragten mij dringend onder het _ 
oog, dat ik nog niet gehuwd was en toch moeijelijk maagd konde blijven, en zij stonden er 
op, dat ik mijne wenkbraauwen weder zoude opschilderen (?) en in een ander schuitje 
overgaan. Ik dorst echter niet te hertrouwen; maar hoe ik ook mijne ouders vermaande, zoo 
wilden zij toch niet toegeven. Ik dacht, dat zoo ik uit begeerte om mijn leven te behouden, 
mijne eer vergat, stellig voor eeuwig eenen slechten naam zoude achterlaten en voor altijd ont- 
eerd zoude zijn. Want al wordt men honderd jaren oud, zoo moet men toch eens sterven; maar 
de roem der. kuischheid verspreidt zich heinde en ver. Daarom heb ik mijne ouders verlaten 
en mijin de golven gestort, om in de uitgestrekte vochtige wateren mijne smart te begraven.” 

Toen de dame dit hoorde, beklaagde zij haar zeer: „Gij hebt uwe liefelijke jaren willen te 
kort doen; maar wie zoude zijn leven willen verzaken, om zijne eer te bewaren? Gij zijt 
stellig de deugdzaamste der aarde.” 

De oude heer zeide ook nog tegen het schoone meisje: „Ontboezem uw hart en houdt op 
met schreijen. Maar waarom dreeft gij op het water, indien gij uwen naam en eer niet be- 
vlekken wildet? Ik zal u nu naar uw huis terug brengen, opdat gij weder de lente en den 
herfst onder de menschen genieten kunt. Ik zal uwe ouders ook vermanen, uwen wil te eer- 
biedigen. Gij kunt dan achter uwe zijden bedgordijnen rein en rustig blijven, zonder ooit ver- 
driet te hebben.” | | E 

You-khing antwoordde met tranen in de oogen: „Mevrouw! luister naar mijne redenen. 
Wanneer mijne ouders mijnen wil hadden willen volgen, zoo had ik mij heden avond niet in 
de rivier geworpen. Maar al vergunnen zij mij nu ook om weduwe te blijven, zoo zal het toch 
voor niet langer dan twee of drie herfsten zijn en ten laatste zullen zij toch eene partij voor 
mij zoeken. Mijne eer zal dan toch niet geheel en al kunnen bewaard blijven. Ik denk ook niet, 
dat mijn ellendig leven zal behouden blijven, maar het zal wel met een vlugge penseelstreek 
doorgeschrapt worden (). Ik hoop inniglijk, dat gij mij niet redden zult, maar dat gij mij we- 
derom in het water zult laten wegdrijven. Dit ligchaam moge in den maag der riviervisschen 
begraven worden, want ik ben voor een ongelukkig lot geboren en ik kan er niets aan veran- 
deren.” 

Mevrouw zeide toen: „Lief meisje! waarom schat gij uw ligehaam zoo gering en wilt gij 
naar de onderwereld gaan. Ik ben zestig jaren oud en heb geene kinderen, zoodat ik na mijnen 
dood evenals eene drijvende wolk zijn zal, Ik zie, dat ej een deugdzaam meisje zijt en uw 
karakter bevalt mij in het hart. Van heden avond aan, wil ik u als mijne eigene dochter be- 
schouwen en ik zal, zoo lang ik leef, bij u blijven, om uwe smart te lenigen. Gij kunt ons die- 


() Woordl. zom den fenix te laten paren” 

€) Men weet, dat de Chinesche vrouwen hare wenkbraauweu afscheren, en die door eene dunne kromme sepialijn 
vervangen. 3 

(3) Zie nota XXII. 


TT 


nen, tot dat wij dood zijn en dan staat het u vrij, om uwe haren aftesnijden en non te worden.” 
De oude heer zeide ook dat dit zeer aannemelijk was: „Gij kunt bij ons blijven en uw le- 
ven met ons doorbrengen.” 

Toen You-khing dit hoorde, knielde zij voor hem neder, zeggende: „Mevrouw! uwe goedheid 
en deugd zijn grooter dan een berg.” 

Zij lieten haar daarna drooge kleêren aantrekken, Hunne genegenheid werd als die, tus- 
schen moeder en kind en zij bedroefde zich niet langer. You-khing werd toen weder bedaard 
en opgeruimd, Met het krieken van den dag, ligte men het anker en zette de reis voort. 


HOOFDSTUK L. 


YOU-KHING’S OUDERS HOOREN HET GEVAL EN GAAN NAAR HAAR LIJK ZOEKEN. 


Spreken wij nu niet meer van de redding van You-khing, maar vertellen wij weder wat 
van den ouden minister Liou. Vroeg opgestaan zijnde, zat hij met zijne vrouw in de kamer, 
toen de dienstboden allen kwamen aanloopen om hem het voorval te vertellen, zeggende: 
x „Wij weten niet, waar de jufvrouw heen gegaan is! Alle voorwerpen in hare kamer zijn 
ingepakt en opgeborgen en alle achterdeuren staan open, maar er is helaas! geen spoor van 
haar te vinden.” 
Toen mevrouw dit hoorde, begon zij te schreijen en stampvoetende en hare borst slaande, 
jammerde zij om hare dochter. Zij zond het geheele huispersoneel naar alle kanten heen; 
maar na lang uitgebleven te zijn, kwamen zij allen terug en zeiden, dat er geen spoor van 
__de jufvrouw te vinden was. Dat zij overal gevraagd hadden, of iemand er ook iets van haar wist, 
maar dat er alleen een bootman aan de rivier was, die zeide, dat hij tegen den avond weeklagen 
__ en gejammer gehoord had. Dat hij daarna eenen plomp in het water had gehoord, maar niemand 
___gezien had en dat hij dacht, dat het stellig iemand geweest was, die in het water gesprongen 
was. Toen de oude heer dit hoorde, werd hij bedroefd en boos en zeide tegen zijne vrouw: 
„Gij hebt ook niets geen doorzigt! Gij wist toch al, dat onze dochter niet gehoorzamen wilde 
en in plaats van het langzamerhand en zachtjes aan, op de eene of andere manier aanteleggen , 
__hebt gij haar zoo geprest, dat zij de rivier ingesprongen is (!). Hieruit blijkt nu duidelijk, dat 
3 _uw wreed hart uwe dochter haat.” 
Hij gaf toen last aan het geheele huispersoneel, om overal naar haar lijk te gaan visschen. 
Mevrouw was echter den geheelen dag bedroefd. 


Aid 


& Weordl. „de groote zee.” In het Canton dialect bezigt men cchter het woord zee voor rivier. 


18 


HOOFDSTUK LI. 


port troepen en levensmiddelen aangekomen was. Hij hoorde toen ook, dat Liang nog 
sneuveld was, maar sints eene maand, door de rebellen ingesloten werd. Toen Yao 
begaf hij zich dadelijk naar het bureau van den generaal van ’%t leger, om verlof te » 
bevel over eene afdeeling keurtroepen te mogen nemen, om te velde te trekken. 
neraal zag, dat de jongman moedig en dapper was, liet hij een detachement keurtroepe 
ken, en vijftig duizend dappere soldaten werden onder zijn commando gesteld. en 
het kamp opslaan, en ging toen zijne plannen beramen. 

„Deze “**sche soldaten zijn nu sterk en niemand durft ze aan te tasten. Maar 
der Liang wordt nu reeds lang door hen ingesloten en indien hij van zijnen kant m: 
kon, dan zoude het wel gaan. Als hij onverwachts eenen uitval doet, dan zullen zij 
worden.” An 

Hij liet derhalve de soldaten die hij gekregen had, nog niet in beweging stellen 
heimelijk en onbemerkt uit en des nachts, gedurende den maneschijn, ging hij eene ve 1 
doen. Hij bleef de halve nacht van het kamp weg en besteede dien tijd om op een n be 
te klauteren en te verspieden. Hij zag, dat de “*%*sche soldaten wanordentlijk verd 
korpsen uitgezet hadden en overal aan den voet van het gebergte gekampeerd waren. 
ren echter zonder orde of regelmaat overal verspreid. Toen Yao dit bemerkte, w 
zijne ziel verheugd en dacht: „Het schijnt dat die ***sche rebellen nog niets van 
weten; een enkel soldaat zoude ze gemakkelijk kunnen verslaan. Ik mag niet 
mijnen broeder Liang te bevrijden.” 


ir 


Hij liep toen naar zijn kamp terug en schreef twee brieven. 
Hij nam ook drie snorrende pijlen (l) mede en keerde naar den top van den berg ‚t 
Hij knielde daar neder en deed het volgende gebed aan de, in het luchtruim heen en > 
zwevende, geesten en goden: hi: 


Nae in de derd De. omdat ik mijnen oom zal gered hebben en in de Pr. De 
omdat ik mijnen broeder Liang van het beleg der rebellen zal bevrijd hebben. In het stof 
bogen, smeek ik den doorluchtigen Hemel, om op mijn gebed neder te zien.” sh 


()_ Pijlen, in welker uiteinde een fluitje aangebragt is, zoodat de pijl in vlugt zijnde, een sterk geluid geeft. 


ja) 


In de twee brieven welke hij geschreven had, had hij melding van zijne aankomst gedaan. 
Hij bond nu eenen brief aan elk der snorpijlen en schoot eerst eenen brief in de grensstad. 
Deze brief was gerigt aan zijnen oom, den Generaal-majoor Yang en bevatte de afspraak, dat 
deze den volgenden avond, gedurende de tweede wacht (1), zoodra hij een geweerschot hoorde, 
met alle zijne troepen eenen uitval op den vijand moest doen. Hij verzocht hem ook een ant- 
woord te sturen, opdat hij weten kon hoe te handelen. 

Den tweeden brief sehagt hij de berghelling af, om ook zijnen broeder Liang in wetenschap 
te stellen, 


EIOOPDSTUK WEE 


ZIJ BEHALEN DE OVERWINNING EN KEEREN NAAR HET HOF TERUG. 


___Wij zullen nu niet vertellen van Yao's plannen tot bescherming van het rijk, maar weder 

eens spreken van Liang, die door de roovers ingesloten wordt. Na verloop eener maand, waren 
zijne levensmiddelen bijna uitgeput, en alle manschappen zaten tegenover elkander te jammeren 
en te weeklagen. Gedurende die zelfde nacht, zat hij tegen de vierde trom (?) boven op eenen 
bergtop, naar een redmiddel te zoeken. Plotselings snorde een depêchepijl () fluitend over zijn 
hoofd, viel langs den berg en bleef in de graszoden steken. Toen Liang hem opraapte, zag hij, 
dat er aan het achtereinde van den pijl een brief gebonden was. Toen hij dien opengebroken 
en ingezien had, kende zijne vreugde geene grenzen meer. Met gesmoorde stem echter riep hij 
alle zijne manschappen bijeen en zeide: „De heer Yao komt ons helpen. Hij heeft mij geschre- 
ven, dat wij morgen avond bij de tweede wacht, zoodra wij een geweerschot als sein hooren, 
eenen uitval uit het gebergte moeten doen.” 

Hij schreef daarop haastig een antwoord, om Yao berigt van de ontvangst van zijnen brief te 
geven. 

Nadat hij dezen brief gedepêcheerd had, begonnen zijne soldaten zich te verblijden en hunne 
levensgeesten werden opgewekt, in afwachting van den strijd. Zij bleven den geheelen dag uit- 
kijken, tot dat de avond gevallen was. Liang sprak toen zijne troepen wederom aan: „De 
overwinning of nederlaag hangen nu van deze eene beweging af en het is nu de ijd, om met 
doodsverachting uw leven te redden” 

Toen de soldaten dit hoorden, werd hun hart met moed vervuld. Plotselings viel een schot 
en daverde door de lucht heen. De troepen van het kamp (f) trokken uit en splitsten zich 


(?) Tusschen 9 en 1l ure namiddags. 

(2) Tusschen 1 en 3 uur namiddags. 

(3) Pijl, waaraan eene depêche gebonden is, Ling-tsiën genaamd. 
(*) Van Yao. 


80 


naar twee rigtingen. De eene helft trok naar de stad en verbrak het vijandelijk 
terwijl de andere helft naar het gebergte trok, om van buiten mede te werken. Jt 


daten zoo van alle kanten zagen verrijzen, hadden zij spijt, dat zij geene vleugels hadden 
lucht in te vliegen. De Chinesche soldaten vochten ook met doodsverachting en elk van hu 
honderd man waard, en joeg naar alle kanten heen. Zij waren ook moedig en dapper en 
lust en vuur, en zij slagtten de *** sche soldaten, alsof zij klei kloofden. Vijfhonder 
rebellen kwamen om het leven en toen de dag aangebroken was, vormde het bloed op & 
gen eenen vijver. De, naar alle kanten verspreide, Chinesche soldaten verzamelden zich wede 
sloegen het kamp op en gingen rijst koken om hunnen honger te bevredigen. _ ride 
Liang, Yao en de Generaal-Majoor gingen met hun drieën eenen krijgsraad houden: 
moeten nu gebruik maken van de verslagenheid der “*%sche soldaten en hunne sluiphol 
nielen, alvorens wij onze troepen terugtrekken. „Daar allen van dezelfde meening waren, 
lieten zij het kamp ligten, de troepen in beweging zetten en de standaarten en vlaggen 
hoog heffen. Alle verslagene soldaten op den. weg, kwamen zich onderwerpen. Het leger de 
alles daveren en de ruiterij vloog er langs heen. Deze drie waren wel beslagen in de krijgs- 
tactiek, zoodat alle ***sche officieren op het gerucht hunner aankomst, hunne vlaggen 
zakken. De stad der rebellen werd verwoest en de belhamels werden gevangen genomen. 
deze roovers gevangen genomen werden, borsten zij in tranen los. Men pakte ze in eene 
vangenis kar (!) en zegeliederen zingende, keerde het leger terug. en 


HOOFDSTUK LI. 


DE VREUGDE VAN YAO-SIEN OP HET HOOREN DER MARE. 


Wij zullen nu den terugtogt van het leger niet beschrijven, maar u iets van Yao-sien v 
tellen, die dag aan dag in droefheid doorbragt. ks 
Sints dat die rampzalige brief omtrent Liang gekomen * was, weende zij voortdurend en 
tranen bevochtigden hare borst. De 
„Sints de oudste tijden gevoelt men smart, wanneer men door den dood gescheiden wordt, vid 
gedurende het leven van elkander verwijderd is, en men is dan gelijk de koekoek, wiens blo ed 
de bloemtakken bevochtigt (?). Hoe ongelukkig! dat ik niet evenals de zwaluwen op de be L , 


@) Dit zijn ijzeren kooijen op wielen, van de soort in welke Luodewijk XIV den minister Fouquet naar zijne BE 
genis liet brengen. 

(2) De Chinezen zeggen, dat de koekoek op den laatsten dag der lente zoo lang schreeuwt, totdat het bloed uitzijne 
keel springt en hij aldus verbloedt. 


> Mi 


kh’ 


81 


ken van het huis zijn kan, die-dagelijks in paren naar mij toe vliegen. In dit leven zal ik 
onmogelijk ooit weder gelukkig en vrolijk zijn kunnen, want sints mijn echtgenoot tot de geele 
aarde terug gekeerd is, heb ik geenen steun meer. De bloemen vallen af en het water stroomt 
weg, maar elk voorjaar is toch weder zooals het vorige; mijn gelaat echter is niets meer dan 
huid en beenderen en mijne hevig stroomende tranen zullen nimmer opdroogen. Voortdurend. 
ben ik beangst, dat men mijne geheime smart bespeuren zal, want ik ben bijkans den gan- 
schen dag ziek. Hoe zoude ik dan ook lust gevoelen, om voor de toilettafel mijne wenkbraau- 
wen fraai opteschilderen (Ll), daar ik des nachts slechts naar een middel zoek om te sterven. 

Ik ben verward en ontsteld; mijn hoofd is ijlend en ik heb geen voet meer uit mijne kamer 
gezet. En al zijn mijne wenkbraauwen ook een oogenblik ontfronsd, zoo bedroeft de feniks (?) 
zich, dat zij alleen in den spiegel weerkaatst wordt en aan het venster gezeten, benijdt zij de 
vlinders die bij paren vliegen. 

Ik heb niemand dan mijne kameniers, om mijne droefheid te verstraoijen en zijn die er niet, 
dan zit ik alleen te jammeren en te treuren” 

Den geheelen dag was zij met deze onuitstaanbare droefheid vervuld, toen Youn-hiang de ka- 
mer al gigchelende en lagchende kwam binnenstormen en niets anders uitriep dan: „Ik wensch 
u geluk! De tijd is aangekomen, dat mijne meesteres weder hereenigd zal worden, want Mijn- 
heer heeft de rebellen teruggedreven en heden eenen bode gezonden, om dit te melden. Mijn- 
heer Liang is. niet dood, maar uit zijne gevaarvolle positie gered en binnen weinige dagen zul- 
len zij, met zijden kleêren getooid, terugkeeren (3) Yao-sien antwoordde: „Dat zijn altemaal 
leugens; koom toch niet hier, om mijne droefheid nog erger te maken. Mijnheer Liang is reeds 
een geest in andere gewesten en hij denkt er niet meer aan, om met mij hereenigd te worden.” 
Youn-hiang antwoordde hare meesteres lagchende: „Heb ik van kindsbeen af ooit een enkel leu- 
gentje verteld? Als het niet waar was, zoude ik er immers niet van spreken. Gij kunt er op 
aan, dat er geen haartje onwaar van is.’ 

Toen Yao-sien dit hoorde, werd zij in haar hart verheugd en van dit oogenblik af aan, 
schilderde zij heimelijk hare wenkbraauwen weder. 


HOOEDSTUEK LIV. 


DE KEIZER VERHEFT HEN ALLEN IN DEN ADELSTAND. 


Spreken wij nu niet meer van de kamerjuffer, die hare meesteres bovenstaande berigten 
gebragt heeft, maar vertellen wij wat van de zegevierend terugkeerenden, 


(}) Zie nota 2 aan den voet van bladz. 76. 
(2) De feniks d. i. zij zelve. 
(2?) Zie Nota XXIX. 
11 


82 


Onderweg waren Yao en zijn oom steeds in druk gesprek gewikkeld en ° 
hem naauwkeurig alle de gebeurtenissen van de verleden dagen: Hoe Liang er s 
gesproken had, hoe diep het hem smartte, dat de heer Yang in de grensstad bele 
den werd en hoe hij, met minachting van zijn leven, een leger aangevoerd had, 
redden; maar zelf in het gebergte door de roovers ingesloten geworden was; en & 
men heden weder rustige dagen beleefde, zijn oom de liefde en opoffering van z 
der Liang weten moest. Toen de generaal-majoor dit hoorde, maakte hij eene di 
en riep uit: „Zulk eene vriendschap is zelfs in de oudheid zeldzaam geweest!” _ 

Onder zulke gesprekken hadden zij ongemerkt de hoofdstad bereikt en Yang die 
verwijld zijn rapport aan den keizer in. “ ki 

Toen de vorst het rapport gelezen had, werd zijn gelaat verheugd. „De energie ged 
kende mannen” riep hij uit, gis inderdaad wonderbaarlijk! Liang heeft gezworen, dat ij 
niet aan de rebellen zoude onderwerpen en Yang heeft met getrouwheid en vaderlanc 
de grensstad verdedigd. Yao’s daden geven ook blijken van getrouwheid en vaderlar 
Zulke verdiensten als de hunne, zijn in duizende eeuwen zeldzaam.” k 
ij: schonk toen bij oen en Dn rang van graaf aan deze drie mannen, 


Nadat zij voor deze Een beschikking dank gezegd hadden, keerde elk van tam’ 1 
zijn huis terug. dai | 
Toen mevrouw Yang haren man terug zag, werd hare droefheid in vreugde veranderd. _ 


en haar voorhoofd bleef nog geplooid. 
Het paleis werd weder in orde gebragt en de familie trok er weder in, 
De roem en eer, die zij door de keizerlijke gunst verkregen hadden, waren inderdaad zel 


HOOFDSTUK „EM, 


ZIJN SCHOONBROEDER LIOU VERTELT HEM DE ZAAK, 


Nadat Liang zijne opwachting bij den keizer gemaakt had, keerde hij ook naar 
terug. ei 
Hij bedroefde zich echter nog steeds over zijne zaak met Yao-sien; want hoewel nij Ä 
roem verkregen had, zoo kon hij haar toch nog niet trouwen en het scheen hem toe, 
de zaak nog juist zooals vroeger stond. 

Er bevond zich daar ook een zekere Liou, de zoon van den minister van binnenlandsche 
zaken, die uit kracht van zijnen erftitel naar de hoofdstad gekomen was. Hij had de sin 


83 


heele geschiedenis, die aan de grenzen gebeurd was, gehoord en zich zeer verheugd, dat Liang 
nog in het leven was en naar zijnen wensch op jeugdigen leeftijd in den adelstand verheven 
was. Hij bejammerde alleen zijne zuster, die onschuldig haar leven verloren had, 
Begrijpende, dat Liang nog niet wist dat zij haren goeden naam verloren had, ging hij eene 
visite bij hem maken en verhaalde hem de toedragt dezer zaak. 

Toen Liang dit hoorde, werd hij wederom bedroefd en riep uit: „Hoe jammer! dat de juffer 
om hare eer te bewaren, niet met eenen rijkaard heeft willen hertrouwen. Ik ben wel onge- 
lukkig, dat ik niet met haar tot in den dood kan vereenigd worden, want er zijn er weinige 
in de wereld, die zoo hare liefde weten te schenken, als mejufvrouw uwe zuster.” 

Toen de heer Liou zag, dat Liang zoo innig bedroefd was, nam hij met eene buiging afscheid 
van hem en verliet hem. Nadat Liang den heer Liou uitgeleide gedaan had, keerde hij naar 
zijne kamer terug en terwijl tranen zijnen zijden jas bevochtigden, riep hij uit: „Hoe had ik 
kunnen denken, dat You-khing’s liefde zoo diep was, dat zij haar leven aan den oever der 
rivier verzaakt zou hebben, omdat zij mij niet trouwen kon!” 


EIOOEDSTEURK LVL 


DE KEIZER NEEMT DE ROL VAN MIDDELAAR OP ZICH. 


Hij was zoo bedroefd, dat hij niet gemerkt had dat de heer Yang binnen gekomen was. 
Toen deze hem vroeg waarom of hij zoo treurig was, antwoordde Liang hem: „Ik ben inderdaad 
ongelukkig! Luister slechts, geachte heer, naar hetgeen ik u vertellen zal: verleden jaar heeft 
mijn vader mij aan de dochter van den heer Liou verloofd. Toen ik nu aan de grenzen door 
de rebellen ingesloten werd, heeft men haar verteld, dat ik omgekomen was. 

Dit meisje wilde toen hare eer en trouw houden, en toen zij door hare moeder tot een 
tweede huwelijk gedwongen werd, is zij in het water gesprongen en omgekomen. Haar broeder 
is mij dit juist komen vertellen. Is het dus wonder, dat mijn hart en ingewanden verscheurd zijn 
en dat ik wanhopend ben over den oostewind, die de takken van den Hai-thang (*) heeft af- 
gerukt ?” / f 

Toen de heer Liou dit hoorde, ontvielen hem ook eenige tranen en hij zeide: „zulke trouw 
op zoo jeugdigen leeftijd, is in alle eeuwen zeldzaam en het is zonde en jammer, dat zulk een 
schoone edelsteen in de golven gevallen is; want nu zal alleen haar goede naam in de geheele 
wereld bekend worden. Ik raad u echter aan om u daarover niet te zeer te bedroeven, maar 
liever het uitstekende gedrag van dit meisje aan Zijne Majesteit bekend te maken” 

Liang antwoordde hem: „Dit is inderdaad een uitmuntend denkbeeld! en ilk mag niet dralen, 
om met een memoriaal hierover, naar het hof terug te keeren,” 


() Cydonia japonica. ê 


84 


Den volgenden morgen stonden zij vroeg op en dienden hun memoriaal in. Zijne noi 
gaf toen dit eigenhandig geschreven antwoord er op: $ Wi 

„Zulke kuischheid, trouw en deugds betrachting zijn zeldzaam in deze wereld en het is baan 
lijk, dat er een gedenksteen opgerigt worde, om ze der nawereld te verkondigen” 

Zijne Majesteit (Ll) vroeg ook nog zelve aan den graaf Yang: „Hoe vele zonen en ani 
zijn u geboren?” 

Yang hield zijne tablette voor de oogen (?) en gaf dit antwoord: 

„Uw onderdaan heeft slechts ééne dochter, welke juist negentien jaren oud is. Zij is nog in 
het vrouwenvertrek en heeft den ronden zijdedraad nog niet aangeknoopt (3).” 

De keizer zeide toen lagcehende: 

„Ik moet dan de rol van Youe-lao (*) vervullen en ik geef nu uwe dochter aan den heer 
Liang tot vrouw, opdat zij elkander tot den dood toe kunnen eeren en zij evenals de vrouw 
doen moge, die de schaal op de hoogte harer wenkbraauwen hield (%). 

De keizer schonk hem toen allerhande soorten van paarlen en kostbaarheden en koos zelve 
den volgenden morgen voor het gelukkige tijdstip uit. 

Beiden zeiden ten hoogste verheugd, dank voor de genade Zijner Majesteit en keerden naar 
huis terug, om dit aan vrouw en dochter te vertellen. Het geheele huis was in vreugde, op 
het hooren van dit nieuws en toen eerst begon Yao-sien ook te lagchen, vrolijker dan iemand 
op het executieplein, die gratie van den keizer krijgt. Zij was nu alsof zij weder uit den doode 
verrezen was. Zij opende hare juwelen cassette weder en poetste haren, met eenen feniks ver- 
sierden, spiegel weder op (€). 

Youn-hiang en Pi-youe lachten en gigchelden, dat de vrolijke zaak van het leven (7) einde- 
lijk beslist was en dat Yao-sien nu niet meer haar hoofd op hare hand behoefde te leggen, en 
hare wenkbraauwen te fronsen, 


HOOFDSTUK LVIIL. 


LIANG GAAT OP KEIZERLIJK BEVEL TROUWEN. 


Liang maakte zich nu tot het huwelijk gereed en trok zijn, met slangen en draken gestikt, 


(@) Woordl: de gouden mond. 

(2) Deze tablette is ongeveer een voet lang en drie duim breed. Wanneer men in tegenwoordigheid van den keizer is, 
houdt men ze voor de oogen, omdat het ongeoorloofd is, den keizer iu het gezigt te zien. Deze tablette heet Tsao-pan 
(rapport-tablette), daar men daarop zijn verzoek schrijft en op audientie aan Z. M. vertoond, daar men zooveel mogelijk 
vermijden moet, de ooren van den Heiligen, door zijne plebejische taal te beleedigen. 

(&) d. ù zij is nog niet verloofd of getrouwd. 4 

(5) Zie Nota XIV. 

©) Zie Nota XLI. 

(6) De chinesche spiegels zijn, zooals bekend is, van metaal. 

(7) d.d. „het huwelijk.” 


Ne A en 


ne ne n__n nd 


85 


gala-kleed aan en deed eenen gordel van jaspis om zijn middel, om den gelukkigen dag 
te vieren. 

Eene groote schaar van ambtenaren en officieren begeleiden hem. 

Zelden was er zulk eene vreugde geweest, als op dien dag. Met bloemen versierde kaarsen 
brandden helder; terwijl de bekkens kletterden en er overal in de straten bonte vlaggen ge- 
dragen werden. Ì 

Alle gasten, zoowel heeren als dames, fluisterden elkander toe: „Zijne Majesteit is zelf mid- 
delaar. Het is wezentlijk verwonderlijk.” 

Het minnende meisje had eene met feniksen versierde kroon op het hoofd, en droeg 
een rood bruidskleed. Bruid en bruidegom waren echter reeds oude kennissen en zij konden 
dus het gedreun van de dralende wachttrommen niet lang verdragen. 

Beiden spraken over de zaak van het vorige jaar, en vroegen zich af hoe het kwam, dat zij 
nu zoo gelukkig waren, terwijl zij toen zoo rampzalig waren. Zoo werden ongemerkt de 
wachtslagen steeds minder, terwijl de bekkens en de muzijk, met het aanbreken van den dag 
weder begonnen te klinken. Nadat de echtgenooten zich gewasschen en gekamd hadden, 
deden zij hun gebed, Het gelaat van beiden was schooner, dan dat van eenen genius en eene 
fee. Pi-youe en Youn-hiang bleven in hare dienst en sints.dit oogenblik was men niet meer 
bevreesd, om weder gescheiden te worden, 


HOOFDSTUK LVIII. 


DE HEER LOUNG DIENT EEN MEMORIAAL OVER HET HUWELIJK IN. 


Wij behoeven nu niet meer te vertellen, dat de echtgenooten vrolijk als visschen in het 
water waren, maar wij zullen nu weder wat vertellen van den examinator, die naar de hoofd- 
stad gekomen is. 

Hij was namelijk provinciaal thesaurier te Peking geworden en had daar de geheele ge- 
schiedenis van Liang gehoord. Naar huis teruggekeerd zijnde, vertelde hij aan zijne vrouw 
en aan jufvrouw Liou het volgende: 

„Liang heeft gezegevierd en de rebellen vernietigd. Eene menigte lieden hebben valsche ge- 
ruchten uitgestrooid, dat hij aan de grenzen gesneuveld is; maar er is niets van waar. Er 
is ook een gedenksteen voor eene voorbeeldige vrouw opgerigt en denk eens, dat die steen 
voor onze dochter (tl) is. De keizer is middelaar voor hem geweest en heeft hem laten trouwen. 

Hoe zullen wij het nu met de zaak aanleggen? het beste zal zijn, dat ik morgen op au- 
dientie bij den keizer ga en de zaak in een memoriaal onder de oogen Zijner Majesteit breng.” 


(}) d.i. aangenomen dochter. 


86 


You-khing maakte eene buiging en zeide: „Geef u geene moeite, mijn vader. Hij is nu toch 
al met een ander meisje getrouwd en ik denk er niet meer aan, om mijn hoofdhaar op te 
binden (!). Laat hem vreugde en geluk genieten en laat mij bij mijne droefheid blijven.” 

Mevrouw zeide toen lagehende: „Allerschoonste! Gij spreekt zonder overleg. Hij heeft 
uwe goedheid niet vergeten, want hij heeft uwe deugd bekend gemaakt; maar als de keizer 
zelf middelaar is, is men zijn eigen meester niet meer. Wij beiden smeeken u dus, om te be- 
daren en uw voorhoofd te ontplooijen.” 

You-khing gaf geen antwoord op deze woorden. Toen de nacht gedaald was, wenschte zij 
hen goeden nacht en begaf zich naar hare slaapkamer. 

De thesaurier ging den volgenden morgen op audientie en diende zijn memoriaal in. Nadat 
de keizer het ingezien had, zeide hij glimlagehende: 

„Wat voor wonderlijke dingen gebeuren er toch op de wereld.” 

Hij gaf toen aan Liang vergunning, om ook deze dame te huwen en hij schonk aan beide 
dames den rang van vrouwe, onder bepaling, dat dit huwelijk evenals het vorige zoude gevierd 
worden en dat hij met de voltrekking er van niet zoude dralen. 


HOOEDSTUE LIX. 


YAO-SIEN VERMAANT HAREN MAN OM YOU-KHING TE TROUWEN. 


Nadat Liang den wil des keizers vernomen had, verliet hij het hof en ging naar huis, om dit 
geval aan zijne schoone te vertellen. Toen hij in zijne kamer gekomen was, riep hij: „Yao-sien ! 
ik heb u iets aangenaams te vertellen, dat tegelijkertijd allerwonderbaarlijkst is. Jufvrouw 
You-khing is nog niet dood, want zij is door iemand gered en bevindt zich nu te Peking. Zijne 
Majesteit heeft nu goedgevonden, dat ik ook met haar vereenigd worde; maar hoe moet ik deze 
zaak behandelen?” 

Mevrouw Yao-sien antwoordde hem: 

„Toen de draak door het water omringd werd (?), heeft jufvrouw You-khing zich om uwent- 
wille van het leven trachten te berooven. Hare schitterende kuischheid en trouw zijn-dus bij de 
goden bekend, en nu gij met mij getrouwd zijt, spreekt gij zoo harteloos en zoo onregivaar- 
dig. Daar zijne Majesteit wil hebben, dat gij haar huwt, zoo zal ik uwe bijzit worden, opdat 
wij naar behooren gescheiden zijn.” 

Glimlagehende antwoordde Liang toen: „Zulk eene braafheid als de uwe, vrouwlief! is in deze 


wereld zeldzaam.” 


1, 


D d.i vte huwen; omdat de meisjes in China eerst bij haar huwelijk, het haar opbinden. 
(2) d.i, „Toen gij door roovers ingesloten waart.” 


ha za in dm Ânes 


87 


HOOFDSTUK LX. 


DE TWEE FENIKSEN WORDEN HEREENIGD. 


Haastig maakte hij nu toebereidselen voor de voltrekking van dit huwelijk, even schitterend 
en prachtig als het voorgaande. De uitzet, die de thesaurier aan zijne dochter medegaf, was 
kostbaar en rijk. Nadat de plegtigheid afgeloopen was. ontmoetten. de twee dames elkander als 
zusters en alhoewel You-khing een jaar ouder dan Yao-sien was, zoo waren zij toch evenals 
zusters te zamen en droegen elkander niet de geringste afgunst toe. Liang nam Youn-hiang 
en Pi-youe als bijzitten tot zich en elk van haar baarde naderhand uitstekende zonen. 

Zijne ouders liet hij ook te Peking komen en mevrouw bevochtigde hare kleêren met hare 
tranen, toen zij haren zoon terugzag, terwijl zij uitriep: „Ik had gezegd, dat ik mijnen zoon 
nimmer weder zoude ontmoeten en nu zijn wij allen op eens weder vereenigd. Zijne Ma- 
jesteit heeft u bovendien in Zijne hooge gunst, toegestaan om twee zulke uitstekende vrouwen, 
wier schoonheid die van Si-chi (t) overtreft, te huwen en aan onze kinderen en kindskinderen 
eenen erfelijken rang geschonken, zoodat deze altijd gelukkig zijn zullen.” 

Sints dien tijd was het geheele huis vol vreugde en de zefieren schenen voor duizende jaren 
dit huis te zullen begunstigen. 

Er kwam ook eene boodschap, dat de oude heer Liou aangekomen was. Toen You-khing 
deze boodschap vernomen had, zeide zij hare schoonouders vaarwel en keerde naar huis terug, 
om hare moeder terugtezien. 

Zij was met eene, met feniksen versierde, kroon getooid en droeg een rood kleed, terwijl zij 
door twintig dienstmeisjes gevolgd werd, welke allen in schoonheid uitmuntten en in zijde gekleed 
waren. 

Boven het hoofd onzer heldin werd een staatsiescherm van Aloëhout gedragen, terwijl een 
tiental slaven achter haar liepen. Aan weêrskanten waren mannen, die de keizerlijke bij- 
len en de ceremoniestokken (°) droegen, terwijl anderen vergulde tabletten en vlaggen omhoog 
hielden. 

Zoo bereikte zij in staatsie het huis van den heer Liou. 

De oude heer die in de zaal zat, dacht juist bij zich zelven: „wie komt mij daar met zoo- 
veel praal en staatsie bezoeken?” toen hij, het hoofd opligtende, zijne eigene dochter voor zich 
zag. Hij dacht echter, dat hij droomde en wreef zich de oogen eens uit; maar hij moest toen 
toch bij zich zelven bekennen, dat deze schoone vrouw, wezentlijk zijne eigene dochter was. 
Hij liet toen dadelijk zijne vrouw roepen, vm hare dochter te zien; en toen deze haar zag, 
schreide zij van aandoening en ziep uit: 


(a) zie Nota XXVI. 
(2) Dit zijn teekenen van rang. De ceremoniestokken zijn van rood hont, met eene vergulde meloen bekroond. 


edet <= een lr TEE 


die zij zich verschaften, opnoemen. 


„Ik heb wel berouw over mijn onregt van verleden jaar 1” 


You-khing vertelde haar toen de geheele zaak en allen weenden mEt ans 
„Gelukkig! dat nu de dag onzer hereeniging aangebroken is,’ riep mevrouw 
wij dus nu de verledene dingen rusten en ze niet meer aanroeren; en laten vij on 
heugen, dat onze dochter nu eenen rang gekregen heeft en dat de deugd en_ 
heldin overal bekend zal worden.” al 

Schoonvader en schoonzoon wenschten elkander toen ook geluk en de vreu 
hereeniging, overtrof die van het meertje Yao (!). en 


gingen zij met elkander als bloedverwanten om, zonder elkander ooit te ve 
zijne vrouwen waren ook vol vreugde, en beiden wedijverden met elkander in 
sierlijkheid. En 

Nu eens, gingen zij des nachts bij helderen maneschijn wijn drinken, dan 
zitten te zamen verzen maken. Ja! wij kunnen onmogelijk alle de SSODL van 


(1) Zie nota l aan den voet van bladz. 24. 


EINDE. 


INDOOR ELN. 


NOTA 1. Bladz. 3, 19. 


Ten oosten van den melkweg zijn drie sterren (x. e. É. in Lyra). De Chinezen en Japanezen 
zeggen, dat er in dezen sterren-driehoek, dien zij als het zinnebeeld der vrouwelijke natuur be- 
schouwen, eene maagd is welke weeft; terwijl zij de sterren «. B. y. als het zinnebeeld der 
mannelijke natuur nemen, en dit voorstellen als eenen herder of ossenleider (Kien-niou of Niou- 


lang). De legende zegt, dat deze maagd den naam draagt van Zei-niou, de weefster, en dat zij 
de kleindochter is van ZWen-ti, weshalve men haar ook Thien-soun, kleindochter des Hemels, 
noemt. Zij was zeer vlijtig en maakte elk jaar eene menigte rijk geborduurde stoffen. Zij was 
echter zoo ijverig, dat zij vergat haar toilet te maken. Thien-ti, met haar lot begaan, huwde 
haar met Kien-niou of Niou-lang. Maar toen zij gehuwd was, bemoeide zij zich niet meer met 
de weverij. Thien-ti vertoornd hierover, verplaatste haar weder naar hare vroegere standplaats 
en veroorloofde haar slechts eens in het jaar de eksterbrug (melkweg) over te gaan om haren 
man te bezoeken, namelijk op den Yden dag der 7de maand. 

In China wordt het sterrebeeld „weefster” op den Tden der 7de maand door de vrouwen en 
meisjes vereerd. Zij verzamelen zich op dien dag in het vrije en spreiden bontzijden draden voor 
de sterren uit, terwijl zij de weefster om bedrevenheid in de vrouwelijke handwerken bidden. 


NOTA II. Bladz. 3. 


Han-cheou die gedurende de Zsin dynastie (255—204 v. C.) leefde, was een man van buiten- 
gewone schoonheid, Hij was secretaris van Kow-tehong, minister van Wou-ti. Toen ter tijde had- 
den vreemde gezandten aan den keizer reukwerk gegeven, dat eene maand lang zijnen geur 
behield, wanneer men het op zijne kleêren deed. Wou-ti schonk het aan Kou-tchong. De doch- 
ter van dezen minister „stal de geuren” en gaf ze aan Han-cheou, haren minnaar, Kou-tchong 
bemerkte het weldra, maar vreezende de schande zijner dochter bekend te maken, gaf hij haar 
aan zijnen secretaris ten huwelijk. Sints dien tijd gebruikt men de woorden Zao-Mang (de geuren 
stelen) om eenen geheimen omgang tusschen twee personen van verschillende sexe uittedrukken , 
of kort weg voor de fransche uitdrukking „faire Yamour” 


NOTA III. Bladz. 3. 


De Chinezen hebben verscheidene namen. Bij de geboorte krijgt het kind den Jow-ming (melk- 


naam) een liefkozende naam, gewoonlijk de naam eener bloem of deugd. Dezen naam behoudt 
12 


90 


het kind tot dat het naar ®chool gaat, als wanneer de schoolmeester den knaap plegtig 
Chou-ming (boeken naam) geeft, welke naam in verband staat tot zijne betrekking, voorui 
enz. Bij zijne meerderjarig-verklaring neemt hij zijnen Zsz-ming (titel) aan, dien hij zij 
heele leven behoudt. Onder vrienden heeft hij nog eenen Pie-ming (andere naam; bijnaam) 


NOTA IV. Bladz. 4 

SN 

De beroemde dichter Li-thai-pé voer op eenen walvisch gezeten, hemelwaarts. Deze dichter _ 
was bekend wegens zijne vrolijkheid. 


een V. Bladz. 4, 49. 


pe ant en waar hij aa. en les ae in het pilat De senialn werd en ï 
daardoor zoo geroerd, dat zij zich voor dien toren verzamelden, TE 

Op zekeren dag beklommen toen Siao-chi en Loung-you eenen feniks en vlogen hemelwaarts 
(Zie de verhalen der geesten en feën). 


NOTA VI. Bladz. 4, 10, 13. 
Tsoui-ing is de heldin van eene beroemde chinesche novelle: Si-siang-ki „de geschiedenis v: an 
het westelijke huis” genaamd. 4 j Ki 
Zij was schoon en beschaafd. Op zekeren dag begeleide zij hare moeder om de doodkist van haren 
vader in den tempel Pou-kiou te bewaken, toen een student Tchang-koung of Kouan-soui Bo Al 
naamd, haar ontmoette. Dadelijk verliefde hij op haar en huurde een huisje naast den tempel, 
onder voorwendsel van zijne studiën te voleindigen, maar eigentlijk om zijne hartsgeliefde te b. 
kunnen zien. Juist toen belegerde een befaamde roover Soun-fi-hou (kleinzoon van den vlie- 
„genden draak) den tempel, met het oogmerk Tsoui te schaken, In dezen nood beloofde de — 
moeder de hand harer dochter aan dengenen, die haar redden zoude. Tehang-koung stuurde _ 
eenen priester, die gelukkig de blokkade verbrak, met eenen brief aan zijnen vriend den — 
generaal Pi-ma (het witte paard). Deze kwam terstond met eenige troepen aan en ontzette ’ 
Tsoui. Maar de moeder van Tsoui wilde nu hare belofte niet vervullen, en zij gebood ket 
en Tsoui om elkander nooit anders, dan als broeder en zuster te beschouwen, Tehang-koung — 
werd ten gevolge van dit verbod ziek, en op zekeren dag het dienstmeisje van Tsoui, Houng ge 
naamd, tegenkomende, gaf hij haar eenen brief voor hare meesteres. Hij had haar namelijk op 
de luit hooren spelen en verbeelde zich, dat dit eene verborgene uitnoodiging voor hem geweest — 
was, om in hare kamer te komen, 

Eens wilde hij haar naderen, toen zij hem met de volgende woorden terugstiet: ee 
gij dat wij, omdat wij broeder en zuster zijn, alle regelen der welvoegelijkheid uit het oog 
mogen verliezen?” Tchang-koung trok zich na deze woorden in zijne kamer terug, waar zijne 
ziekte weldra ernstiger werd. Tsoui beminde echter Tchang in haar hart en zij kon zich den 
troost niet weigeren, hem te gaan bezoeken. Zij trad zijne slaapkamer binnen, en eene lief- — 
desverklaring was het gevolg er van, | k 


an 


91 


Tehang-koung begaf zich vervolgens naar de hoofdstad, om zijn examen te doen en zag Tsoui 
nimmer weder. 

Volgens eene andere lezing echter, bestaat hij gelukkig het examen en den eersten graad ver- 
kregen hebbende, keerde hij terug en huwde Tsoui. 

Zij wordt nog dikwijls als een voorbeeld van kinderlijke liefde. aangehaald. 


NOTA VII. Bladz. 5, 10, 13. 14, 23, 21, 28, 33, 55, 56, 58, 60. 


_De keizer Ming van de Dynastie Tang, gewoonlijk Tai-tsoung genaamd, was een groot minnaar 
van rust en genoegens. Op zekeren avond ging hij met eenen priester van de Taosecte (Lo-koung- 
youen genaamd) in den maneschijn wandelen. Deze priester was een groote toovenaar. Hij wierp 
zijnen staf neder, die zich in eene lange brug veranderde. Zij liepen die over en kwamen in een 
prachtig paleis, waar overal welriekende olijfboomen groeiden, die alom uitgezochte geuren 
verspreidden. Tai-tsoung vroeg aan zijnen gids: „Waar-zijn wij?” De priester antwoordde: 
„In het maanpaleis”” Toen de keizer naar zijn eigen paleis teruggekeerd was, bouwde hij een 
paleis juist zooals dat ’t welk hij in de maan gezien had en plantte er eenen olijfboom. Nader- 
hand, wanneer een student den eersten graad behaald had, liet hij hem in dit maanpaleis gaan 
en eenen olijventak afplukken. 

De uitdrukking: „de wolken beklimmen en den olijftak plukken” zoude dus gevoegelijk 
met „Eerepalmen behalen” vertaald kunnen worden. 

Tai-tsoung in het maanpaleis zijnde, ontmoette er de schoone nimf Tchang-ngo (Diana) en 
op de aarde teruggekeerd zijnde, wenschte hij haar te bezitten, Dit beteekent iets onmo- 
gelijks begeeren, zooals wij zeggen: „de maan uit het water willen halen,” 


Aangaande de blaauwe brug, vindt men in de „Merkwaardigheden medegedeeld door Phei- 
hing” het volgende: 

Een zekere Phei-hang ontmoette eene dame, Youn-khiao genaamd, die hem het volgende 
versje gaf, 

Als mem eens van de roode stroop gedronken: heeft, zoo ontstaan honderderlei gewaarwordingen ; 
Als de zwarte ijzel geheel en al gestampt is, zult gij Youn-ying zien, 

De blaauwe brug is inderdaad de grot der feën 

En de weg is niet bepaald ruw, die naar de jaspis-stad leidt. 

Phei-hang kwam eenigen tijd daarna voorbij eene blaauwgeverwde brug, die nabij eene hut 
gelegen was. Aan den ingang der deur stond eene oude vrouw, die hij om wat te drinken vroeg. 
Het oudje riep: „Youn-ying! breng een kopje stroop.” 

Hang, die zich toen het versje herinnerde, dat Youn-khiao hem gegeven had, wilde met Youn- 
ying in het huwelijk treden, doch de oude vrouw zeide: „Wanneer gij eenen jaspis-steenen 
vijzel en stamper gevonden hebt, kunt gij haar krijgen.” 

Hang vond beide en trouwde Youn-ying. Beiden veranderden toen in geesten en verdwenen 
spoorloos. 


92 


NOTA VIJL. Bladz S, 18, 33, 48, 


Een zeker visscher op een meer visschende, zag eenige perzikbloesems drijven. zij En oe 


ze en kwam in eene naauwe kreek, waar hij eene plaats vond bewoond door menschen, : 


die hunne oorspronkelijke onschuld nog niet verloren hadden en die geenen omgang met de ed 
overige wereld schenen te hebben. Van dit paradijs teruggekeerd, vertelde de bootman wat — 


hij gezien had, maar nimmer kon hij dit kleine paradijs weder terugvinden. (Davis, Mémoire 
sur la poésie chinoise). We 
NOTA IX Bladz, 8,110 700 4 JOE web Io SS PON 


Liou-lang en Youen-lang van het land Kiou gingen gedurende de jaren yong-ping (AD; 
68—76) op eenen berg om medicinale planten te zoeken; zij verdwaalden en na lang dwa- 


len kwamen zij aan een veer „Wou-ling” genaamd. Twee wonderschoone nimfen voerden ze 


in eene grot, waar zij heerlijk onthaald werden. Toen zij ze wilden verlaten, wezen zij hun 

den weg naar hun vaderland terug. Maar op aarde teruggekeerd, vonden zij hunne kleinkin- 

deren van de 7de generatie. Zoo lang had hun verblijf bij het Wouling-veer Se 
(Chin. Encyclopedie /San-tsai-tou-hoei”)… 


NOTA X. Bladz. 10, 16, 29, 62. 


Siang, koning van het rijk Thsou, wandelde eens in de omstreken van Kao-tang. Ver- 
moeid zijnde, sliep hij op klaarlichten dag in. In zijnen droom zag hij eene schoone vrouw 
naderen, welke hij omhelsde. Op zijne vraag wie zij was, antwoordde zij hem: „Ik woon 


op het zonterras (Yang-tai), in den tooverberg (Wou-chan). Des morgens ben ik eene wolk — Î 


en des avonds regen. De keizer ontwaakt zijnde, vertelde zijnen droom, en sints dien tijd 
gebruikt men de woorden „wolk” en „regen” om den innigen omgang tusschen de beide 
sexen uit te drukken, 


NOTA XI. Bladz. 10, 13, 16, 17, 38, 58. 


Het paleis Kwang-han is het AE het verblijf der kuische Diana. „Het roode stof 
naar het paleis Kwang-han jagen”, is de reinheid eener maagd, met het slijk eener mied e 
liefde te bezoedelen. 


NOTA XII. Bladz. 10, 24. 


De paarsche perzikken des hemels en de abrikozen naast de zon, zijn de nimfen en engelen 
des hemels. | 


NOTA XIII. Bladz. 12. 


Dit slaat op eene bekende chinesche spreuk, welke aldus luidt: 

Menschen van de eerste soort worden zonder onderwijs uitstekend; die van de tweede soort 
worden na genoten onderwijs uitstekend; die van de derde soort worden, alhoewel zij onders 
wijs genoten hebben, toch niet uitstekend. 


| 
| 
| 
] 
| 
E 


98 
NOTA XIV. Bladz. 13, 84. 


Youe-lao is de Chinesche Asmodé.- Hij knoopt de huwelijken in den Hemel aan een, zoodat 
de Chinezen ook het spreekwoord hebben: „Huwelijken worden in den Hemel gesloten, en 
niet door ’smenschen magt gevormd’ Men noemt de zoogenaamde koppelaars, die bij huwe- 
lijken gebezigd worden, overdrastelijk „ Youe-lao.” 


NOA Vee Bladz. 15, 


Gedurende de Soung-dymastie (960—1278) had een man, die slechts eene dochter, namens 
Tehing-ing had, een gedeelte van zijn huis aan de goden toegewijd en er eenen tempel in ge- 
bouwd. Hij had voor zich zelven slechts een paviljoen aan de westzijde behouden, waar hij 
met zijne familie leefde en waar hij stierf. Voor het gemak der reizigers, zijn er in de mees- 
te tempels kamers, waar zij kunnen overnachten. Een zeker student, Tchang-kong genaamd, 
logeerde in eene dezer kamers op zijne reis naar de hoofdstad, waar hij zijn examen wilde 
doen. Van Tehing-ine’s schoonheid gehoord hebbende, vroeg hij om hare hand. Hare moeder 
antwoordde hem echter, dat hij eerst zijn examen doen moest en dat hij, zoo hij den doetortitel 
verkregen had, de hand harer dochter krijgen konde. Hij slaagde later in zijn examen en 
huwde haar. „Den vlinder over de oostmuur laten vliegen” beteekent, den minnaar weigeren 
in het slaapvertrek te komen, daar het slaapvertrek van Tching-ing aan de westzijde lag, 
(Bazin. Théatre Chinois. pag. 88 aan de noot). 


NOTA XVI. Bladz, 16, 

Woordel: „koppelooze offerstokjes gebrand heb” “Brandt men goede offerstokjes, dan doet 
men een goed huwelijk: steekt men echter slechte, afgebrokene offerstokjes aan, dan kan men 
geene schoone vrouw of goeden man krijgen. 

NOTA XVII. Bladz. 18. 


Het jaar Sin-mao is het 28ste jaar van den zestig-jarigen Cyclus waarnaar de Chinezen hunne 


jaren tellen. Daar de dynastie gedurende welke deze roman speelt, niet is opgegeven, zoo 


blijkt het ook niet, de hoeveelste cyclus het is. (Vergelijk: „Ideler, Uber die Zeitrechnung 
der Chinesen.” 


NOTA XVIII. Bladz. 18, 44, 56, 61, 67. 


De naamlijst der bevorderde Kiu-jin wordt op den Iden dag der Ide maand gepubliceerd. 
Deze dag heet de tijgerdag. De naamlijst heet het tijgerbord, het gouden bord of het geele bord. 
Kiu-jin (aanbevolen pérsoon) is de tweede letterkundige graad. 


NOTA XIX. Bladz. 18, 48. 


Nabij de stad Pehang-ngan zijn vele wilgenboomen. Een eind voor de stad, staat eene koepel, 
„de koepel der gebrokene wilgentakken” genaamd. Wanneer men zijne vrienden uitgeleide 
doet, zoo begeleid men ze tot aan die koepel, waar men een wilgentakje afbreekt en het aan 
den vertrekkenden geeft. (Zie de gedichten van Wang-thsan en van Li-pé). 


94 
NOTA XX. Bladz. 22, 35. 


Toen keizer Wou-ti nog jong was, vroeg hem eene der princessen, terwijl zij hem omhelsde: 
„Wilt gij trouwen?” Wou zeide: Graag.” Zij wees toen op hare dochter A-kiao en zeide: „ be- 
valt u die” waarop hij lagchende antwoordde: „Als ik A-kiao tof vrouw kreeg, dan zoude ik 
haar in een gouden huis laten wonen.” 

Naderhand trouwde keizer Wou met haar, Daar echter in het 5de jaar zijner regering, 
zijne liefde voor haar reeds verminderd was, sloot hij haar in het paleis Tchang-moun (Lange 
deur) op. Sints dat oogenblik zocht zij steeds naar eene gelegenheid, om den keizer terug 
te zien. ’ 

Op zekeren dag hoorde zij, dat een zekere Sze-ma-siang-jou van het land Chou zeer bedre- 


ven was in het maken van verzen. Zij zond hem toen 1000 goudstukken em verzocht hem 


voor haar eene „Ode uit den harem” te vervaardigen. 

Sze-ma voldeed aan haar verzoek en maakte de „Ode uit het paleis Tehang-moun” 
waarin hij des keizers gunst en de ellende van het paleis, waarin zij opgesloten was, met 
levendige kleuren schilderde. Toen keizer Wou het gedicht gelezen had, werd hij zeer bewogen 
en liet A-kiao weder in het vrouwenpaleis (Lou-koung) komen. Maar hare schoonheid was 
reeds verwelkt en zij verkreeg de liefde van haren gemaal nimmer weder. 

(Zie: Han-wou-kou-sze. Anecdoten van de regering van keizer Wou der Han-dynastie). 


NOTA XXI. Bladz. 22, 35, 40. 


De bijzitten des keizers worden na verloop van een zeker aantal jaren (gewoonlijk 3—5) 
verstooten en in eenen harem, het zoogenaamde koude paleis, opgesloten. 

Gedurende de regering van Hi-tsong van de Tang-dynastie (8174888) vond eem zekere 
Yu-yu in de gracht van het keizerlijk paleis een rood boomblad, waarop. de volgende rege- 
len gekrast waren. 


Waarom is het stroomende water zoo snel? 

In den diepen harem ben ik den geheelen dag ledig ! 
Met angstvallige zorg draag ik dit roode blad op, 
Om zich onder de menschelijke wezens te begeven. 


Yu nam toen ook een blad en schreef er de volgende regelen op: 


Ik zag uwe droefheid gegrifd op het roode blad. 
Aan wien wildet gij het versje op het blad geschreven, zenden? 


Met de eb, zag eene hofdame, mevrouw Han genaamd, het blad drijven en raapte het op. 

Eenigen tijd daarna werd Yu gouverneur der kinderen van den minister Han-young. 

Toen de keizer eens drie duizend bijzitten afdankte, werd Han-young tusschenpersoon 
voor mevrouw Han, daar hij denzelfden naam had en huwde haar uit dan zijnem gou- 
verneur Yu. 

Na afloop der huwelijksplegtigheid namen zij elk uit hun koffertje een rood blad, ’t welk 
zij elkander wederzijds vertoonden. Yu zeide toen: „Was dat slechts een toeval? en ís het 


ns te nd 


95 


niet eerder eene predestinatie geweest?” „Een schoon gedicht,” antwoordde Han, is het stroo- 
mende water afgedaald, nadat ik tien jaren lang duistere gedachten in mijnen boezem opgestapeld 
had. Heden echter zijn wij vrienden geworden, gelijk de feniks en zijn wijfje en wij weten 
nu, dat het voode blad eene welwillende koppelaarster was.” (Zie het boek: „Dichtspreuken” (Ci-houa). 


NOTA XXII. Bladz. 30, 48, 76. 


Yen-wang of Yen-lo-wang (sanser. Jamarâdscha) is de regter van de 5de regtbank in de Bud- 
dhistische onderwereld, belast met het onderzoek der schuldige zielen, aan welke hij de 
vergunning kan geven, om op aarde terug te keeren, om hunne zonden door een beter leven 
uittewisschen. Hij wordt afgebeeld met een zwart gelaat, ter zijde twee honden (sâramejan) 
hebbende, de eene „cjama” (zwart) en de andere „gabala” (gevlekt). (Zie de You-li of be- 
schrijving der onderwereldsche Buddhistische regtbhanken en straffen). 

Hij heeft een boek, waarin na de geboorte van eenen mensch, alle voorvallen van zijn leven 
opgeschreven worden, tot op het noodlottig oogenblik, dat hij met eene penseelstreek den naam 
van den mensch doorhaalt, die dan op hetzelfde oogenblik sterft. 

Eensdaags wilde Yen-lo zijn boek, dat al oud was, weder inbinden, en draaide toen op de 
gewone chinesche manier een touwtje van een reepje papier, waarmede hij den band van het 
boek weder vasthechte, Toevallig echter, stond op dit papiertje de naam van eenen armen man, 
Phang-tsou genaamd, die aldus buiten acht blijvende, bestemd scheen om eeuwig te blijven leven, 

Hij was reeds 800 jaren oud en had achter elkander reeds 72 vrouwen gehuwd, toen eene 
onbescheidenheid zijn leven eindigde. Zijne 12ste vrouw, na haren dood in de onderwereld 
afgedaald zijnde, wilde eens weten, waarom haar gemaal zoo lang leefde, Het schijnt, dat er 
zelfs in de onderwereld geen geheim voor eene nieuwsgierige vrouw is, De zaak werd rucht- 
baar, maar ongelukkig voor den eerlijken Phang, kwam Yen-lo het ook te hooren. Hij liet 
zich toen het boek brengen, nam het papiertouwtje er uit en maakte met eene penseelstreek 
een einde aan het aartsvaderlijke leven van Phang. (La chine ouverte. pag. 251). 


NOTA XXIII. Bladz. 85, 49. 

Onder de regering van den keizer Youen-ti der Han-dynastie (48—32 v. Christ), dreigde 
een Khan der Hunnen eenen inval in China te doen, indien men hem niet Wang-tchao-kiun, 
bijzit des keizers, tot vrouw gaf. Deze Wang-tchao-kiun was de dochter van eenen armen 
landman en wegens hare schoonheid tot den rang van keizerlijke bijzit verheven. De Khan 
was verliefd geworden, door dien hij een portret van haar gezien had. Het rijk was in eenen 
zwakken toestand en men was dus gedwongen, deze vernederende vordering toe te staan en de Khan 
haalde zijne bruid in triomf af. Maar te You-koan aan de oevers van de Saghalien, door de 
Chinezen de zwarte-draken-rivier (Ou-loung-kiang) genaamd, welke de scheiding tusschen Tar- 
tarye en China maakt, gekomen, drukte de ongelukkige princes snikkende hare geliefde guitaar 
aan de borst en storte zich in die rivier, na nog eenen laatsten beker wijn aan de gedachtc= 
nis van haren keizerlijken gemaal geplengd te hebben. De bedroefde Khan rigte een prachtig 
grafmaal naast de rivier voor haar op. 


be GR 
NOTA XXIV. Bladz. 35. | cn 


Yang-koui was de bijzit van den keizer Hiouen-tsong der Tang-dynastie (A. D. mars) 
Zij intrigeerde en spande zamen met den verrader Ngan-lo-chan, die later rebelleerde en het rijk 
bijna te gronde rigte. Na zijnen dood, vlugtte zij naar den berg Ma-wou, waar zij van erger 
nis en spijt stierf. 


NOTA XXV. Bladz. 35. 


You was de maitresse van Hiang-yu die tegen het jaar 202 voor Christus met Liou-pang 
om den troon van China vocht. De laatste werd later de eerste keizer der Han-dynastie. Hiang- 
yu, na in eenen slag bijna alle zijne troepen verloren te hebben, vlugtte in het diepste ge- 
bergte. Kouang-yng, generaal van Liou-pang’ vervolgde hem echter ook daar, zoodat Hiang- 
yu zich ten laatste uit wanhoop den hals afsneed. Dit gebeurde aan de oevers van den Ou- 
kiang. Zijne bijzit You stierf uit droefheid over zijnen vroegtijdigen dood. 


NOTA XXVI. Bladz. 35, 87. 


Si-chi of Si-tze was eene schoone vrouw, welke bij den berg Chou-lo ten westen der beek 
Yo-ye woonde, weshalve men haar Si-tze, het kind van het westen, noemde. Zij was 
waschvrouw en verkocht brandhout. De koning van Youe wetende, dat de koning van Wou 
een hartstogtelijk minnaar van vrouwen was, liet Si-chi door zijnen minister Tchoung op- 
heten en haar gedurende drie jaren eene uitmuntende opvoeding geven. Na verloop van 
dien tijd, liet hij haar door zijnen minister Fan-li aan den koning van Wou aanbieden. Deze 
bouwde voor haar een prachtig paleis, Kou-sou-tai genaamd. Nadat hij overleden was, keerde 
zij met Fan-li naar Youe terug, maar verdronk onderweg in een der vijf meeren, 


NOTA XXVII. Bladz. 38, 49. 


Yu-pé-ya was een beroemd luitspeler van de Teheou-dynastie (1122255 v. C) Hij was 
mandarijn van het rijk Tsin,. De vorst van dit land stuurde hem als afgezant naar het rijk 
Thsou. Terwijl hij de rivier Han-yang opvoer, kwam er een zware storm, zoodat de boot 
niet meer vorderde. Henigen tijd daarna bedaarde de wind en kwam de maan op. Péya 
haalde toen zijn instrument voor den dag en begon te spelen. Op den oever bevond zich eem 
houthakker, die zijne bewondering over het spel van Pé-ya te kennen gaf, 

Pé-ya noodigde hem toen uit aan boord te komen en vroeg hem, of hij de luit bespe- 
len kon. De houthakker antwoordde van ja. Pé-ya speelde hem toen iets voor, terwijl hij _ 
aan hooge gebergten dacht; de houthakker zeide toen: „Uit uw spel bespeur ik, dat gij aam 
hooge bergen denkt” Pé-ya speelde toen nog iets, terwijl hij aan stroomend water dacht; 

de houthakker zeide wederom: „uwe luit heeft nu het geluid van stroomend water.” 
Pé-ya prees zijne muzijkkennis en vroeg naar zijnen naam. Hij antwoordde: „ik heet Tchoung- 
tsz-khi” Zij zwoeren toen zamen broederschap, en bij het scheiden beloofde Pé-ya aan den: 
houthakker, om het volgend jaar wederom terug te komen. Toen hij echter een jaar daarna 
wederkwam, was de houthakker er niet meer, maar er was. een grijzaard welke zeide: 


91 
„ik ben de vader van Tsz-khi,-die gestorven is’ Pé-ya verbrijzelde toen zijne luit op 
het graf van den houthakker, daar er nu niemand meer in de wereld was, die zijn spel. 
begreep. 7 
(Zie de „Kin-kou-khi-koan,” of verzameling van verhalen van den ouden en nieuwen tijd. 
Het 19de verhaal, geïntituleerd: Yu-pé-ya verbrijzelt zijne luit, uit dankbaarheid jegens den 
muzijkkenner). | 


NOTA XXVIII. Bladz, 39. 


Woordel: „Hij moge voor eeuwig in Foung-to gestort worden.” 
„In de provincie Sz-tchouen, district Tehoung-tcheou, is eene plaats Foung-to genaamd, waar 
zich uitgestrekte zoutmijnen bevinden. In de oude mijnen ontwikkelt zich brandbaar gas, 
welk de bevolking aldaar door bamboe-buizen leidt, om de zoutketels er mede te stoken, 
Derhalve wordt de Hel figuurlijk Howng-to genoemd, 


NOTA XXIX. Bladz. 39, 41, 81. 


Woordel: „des daags zijde” (Tchao-kin). Tehou-mai-tehin, die gedurende de Han-dynastie 
leefde, riep eens uit: „Wanneer men, na hooge ambten te hebben verkregen, niet naar zijne 
geboorteplaats terugkeert, op dat de lieden den roem van hunnen stadgenoot zien, dan is men 
evenals een man, die des nachts zijden kleêren aantrekt. Maar hij, die niet aldus handelt, 
maar zich aan zijne stadgenooten vertoont, is evenals iemand die zijnen zijden jas des daags 
draagt. Iedereen kan hem dan zien en bewonderen” 

Derhalve beteekent deze uitdrukking: „met roem overladen.” 


NOTA XXX. Bladz, 39. 


Teho-wen-kiun was eene zeer schoone vrouw. Zij werd weduwe op haar zeventiende jaar 
en daar zij van een zeer wellustig karakter was, liet zij zich door Sze-ma-siang-jou, minister 
van den keizer Kog der Han-dynastie (156—141. v. Ch), schaken, 


NOTA XXXI. Bladz. 42. 


Deze geboorteceêl heet Nien-king of Sing-king. Daarop staan acht astrologische teekens, die 
het geboorteuur van den jongman of het meisje uitdrukken, en welke partijen elkander toe- 
zenden. Een astroloog trekt daarop zijn horoscoop, om daaruit op te maken, of het voorge- 
nomen huwelijk wenschelijk zal zijn, ja dan neen, 


NOTA XXXII. Bladz. 42, 


Woordel. „persoon van het ijs.” 

Só-tan legde zeer goed droomen uit. 

Een zekere Ling-hou-thsé gedroomd hebbende, dat hij op het ijs stond en met lieden onder 
het ijs sprak, vroeg de uitlegging van zijnen droom aan „Só-tan. Deze antwoordde: „Boven 
op het iĳs is Yang (het positieve); onder het ijs is Yiu (het negatieve); dus is het eene positieve 


13 


98 


en negatieve zaak. In het boek der liederen staat geschreven: „Als de wijze gaat k 
zoo doet hij het als het ijs nog niet senaat is Ì dus beteekent het een ha 


van e ijs; ijsman. 
(Zie de Annalen der Tsin-dynastie). 


NOTA XXXIII. Bladz. 47. 


„Schoonzoon Im den chineschen text zijn de woorden gebezigd: Tan-foù. (Plat-buil Me 
voor schoonzoon. ek We 

De derivatie van deze uitdrukking is als volgt: 

Ten tijde der Tsin-dynastie (A. D. 265—419.) stuurde een zeker Ki-kien, een’ zijner 
cipelen uit, om uit de familie van Wang-tao eenen schoonzoon te zoeken. Wang-tao zei le te- 
gen den bode: „Ga maar naar de oostelijke bijgebouwen en kijk eens onder he zonen GR 
broeders rond. A 

De bode teruggekeerd zijnde, zeide tegen Ki- Ent „De jongelieden van Wan zijn a allen 
schoon; maar een er van lag op een bed aan de oostkant plat op zijnen buik, WE 
te eten en deed juist, alsof hij mijne vragen niet hoorde” Ki-kien riep toen verheugd u 
„Dat is de schoonzoon, dien ik hebben moet” Hij liet toen informeren en vond dat het 
beroemde Hi-chi was. Hij gaf hem daarna zijne dochter ten huwelijk en sints dien tijd noe: 
men eenen schoonzoon: Tan-fou (platbuik) of Toung-tchoang (oostbed) of wel Toung-tehoa 
Tan-fou (op het bed ten oosten, plat op den buik.) (Zie de Chi-chouo. Verhalen der eeuw 


NOTA XXXIV. Bladz. 55. 


_ Toen Zou-tchao, Kiai-youen (zie de 5de noot aan den voet van bladz. 56) ao was, on fou 
ii in eenen dankzeggingsbrief aan zijnen Examinator: „De groote walvisch is athletisch en zi 
hereulisch, want hij draagt op het hoofd den berg Phoung (het paradijs)” Hiermede zich zel 
vergelijkende. De Examinator antwoordde hem op deze grootspraak: „Ruwe rotsblokken op _ 
eenen berg verspreid, worden door eenen walvisch gedragen. Is hij dus ook niet de eerste 
Er is in de uitdrukkingen „op het hoofd dragen” en „de eerste zijn”, eene onvertaalba 
woordspeling, daar die in het Chineesch op de zelfde wijze geschreven worden, namelijk: „Cha 
kwan” = hoofd-dragen of hoofd-eerste. 

Op den walvischkop klimmen of er op gezeten zijn, beteekent nu, den graad van Kiai-yout 
bereiken. (Zie de Chí-yen „verzamelde woorden”) 


NOTA XXXV. Bladz. 57. 


Wanneer het examen afgeloopen is, wordt de lijst der gepromoveerden voor het paleis van den 
Gouverneur der Provincie, onder een saluut van 8 schoten, opgehangen. De Gouverneur komt 
dan naar buiten en buigt driemaal voor deze lijst, waarna hij zich onder eene tweede saluut d 
terugtrekt. j 

Eenige dagen daarna, worden de gepromoveerden door den Gouverneur, de commissie en de 


D 
r 


99 


hooge provinciale beambten op een ecrefeest in het paleis van den Gouverneur onthaald; min- 
dere ambtenaren bedienen hen en twee knapen fantastisch uitgedoscht, houden olijftakken boven 
hunne hoofden. 

Dit feest heet Lou-ming-yen, Herten-schreeuw:feest, omdat men zegt, dat de herten schreeu- 
wen, wanneer er knappe lieden komen. 

Het Juweel-bosch-feest is eveneens een eerefeest, door den keizer gegeven. Men noemt het 
aldus, omdat een gezelschap van zulke uitstekende geleerden, wel bij een bosch van edelgesteen- 
ten mag vergeleken worden. 


NOTA XXXVI. Bladz. 69. 


Tchoang-tsz, een der discipelen van den beroemden Lao-tsz, den stichter van de leer van 
de Tao, wandelde eens in gedachten verzonken aan den voet van eenen berg, en kwam plotseling 
midden onder eene menigte graven, Onder wijsgeerige overpeinzingen omtrent den dood, die 
rijken en armen gelijk maakt, kwam hij aan een nieuw graf, waar naast eene jonge dame in 
rouwkleeding zat met eenen witten waaijer in de hand, waarmede zij het graf waaijerde. Tchoang- 
tsz vroeg haar naar de reden dezer zonderlinge handeling, maar de dame gaf hem geen ant- 
woord en liet slechts eenige tranen vallen, een bewijs, zooals de wijsgeer dacht, dat zij door 
schaamte verhinderd werd te spreken. Eindelijk echter zeide zij: „Ik ben eene weduwe aan 
het graf van haren man, die onlangs gestorven is. Hij hield zeer veel van mij en zeide mij 
op zijn sterfbed: Geliefde gade, zoo gij ooit aan een tweede huwelijk gaat denken, zoo bezweer 
ik u ten minste zoolang te wachten, totdat mijn graf droog is— Maar daar het mij toeschijnt, 
dat de aarde van dit nieuw gespitte graf niet spoedig droogen zal, zoo ben ik ze een beetje aan 
*& waaijeren, om ze spoediger droog te krijgen” 

De wijsgeer nam daarop ook eenen witten waaijer en maakte met eenen tooverslag de aarde 
geheel en al droog. De weduwe bedankte hem zeer en vroeg hem den waaijer, waarmede hij 
het graf zoo spoedig droog gemaakt had, als souvenir. 

(Zie: Davis, China en de Chinezen.) De door Voltaire medegedeelde novelle Zadig ou la destinde, 
bevat in het tweede hoofdstuk eene dergelijke episode. 


NOTA XXXVII. Bladz. 69. 


De dochter van Foung te Pho-hai (28° 30’ Br. 113° 50’ 50” L.), was gehuwd met den Boek- 
censor Yin. Zij werden eens door roovers overvallen en gevangen genomen en daar zij de roo- 
vers trachtte te ontsnappen, vermoordden zij haar, Yin stierf van droefheid daarover en drie 
harer slavinnen, namen elkander bij de hand en sprongen in eene diepe put, waarin zij om- 
kwamen. (Zie de Hó-pi.) 


NOTA XXXVII. Bladz. 69. 


Wang-ying was een ambtenaar, belast met de volkstelling in het distrikt Koue (34° 52’ 
40” Br, 1119 14 30” L, thans Young-yang). Hij stierf in zijne betrekking. Zijne familie was 
arm en zijn eenig zoontje was nog een kind. Zijne vrouw, eene geborene Li, kwam met dit 


100 


zoontje en de beenderen van haren man te Khai-foung (34° 52, 05” Br, 1129 13’ L) in een lo- 
gement. Toen de waard zag, dat zij slechts een kind bij zich had, wantrouwde hij haar en 


wilde haar niet laten overnachten. Mevrouw Li ziende, dat het reeds donker was, wilde niet weg- — 


gaan. De waard nam haar toen bij den arm en zette haar de deur uit. Zij wendde toen de 
oogen hemelwaarts en weende hevig, zeggende: „Ik ben slechts eene vrouw en kan mijne eer 


niet verdedigen. Deze arm is door iemand vastgehouden en om wille dezer ééne hand, mag 


mijn geheele ligchaam niet bezoedeld worden.” Zij nam daarop eene bijl en hakte dich den 
arm af. Toen de voorbijgangers dit zagen, omringden zij mevrouw li en bewonderden hare 
deugd en toen de Maeistraat van Khai-foung dit hoorde, rapporteerde hij-het voorval aan den 
keizer. De Magistraat gaf haar ook medicijnen om de wonde te genezen en bewees haar zeer 
veel medelijden. Den waard liet hij duchtig afranselen, 

(Zie de Wou-tai-chi. Geschiedenis der vijf dynastiën). 


NOTA XXXIX. Bladz. 69. 


Sioue-meì was verloofd met Chang-lin. Deze werd zeer ziek. Sioue-mei zond toen hare 
slavin Ngai-you, om te zien hoe het met hem stond. Chang-lin ging daarop met Ngai-you 
minnekozen, en stierf ten gevolge dezer uitspatting. Toen Sioue-mei hoorde, dat haar verloofde 
gestorven was, wilde zij niet meer hertrouwen, maar bleef maagd tot haren dood toe. Ngai-you 
baarde later een kind, t welk zij naar den vader Chang-lou noemde. Dit kind werd naderhand 
een groot geleerde en behaalde de hoogste graden. Het voorval had plaats ten tijde der Ming- 
dynastie (1368—1643) in de stad Chun-ngan in de provincie Tche-kiang, | 


NOTA XL. Bladz. 75, 


Tsien-you-lien was de vrouw van eenen zekeren Wang-chi-phang, ambtenaar in dienst van 
den keizer Kao-tsoung van de Soung-dynastie (1127/—1162). | 

Wang-chi-phang werd door Kao-tsoung als afgevaardigde naar de Kin- tartaren, welke twee 
der vorige keizers van China, Hoeï-tsong en Kin-tsong, gevankelijk mede gesleept hadden, ge- 
zonden. 

Een zekere Soun-jou-khiouen die een begeerig oog op Tsien-you-lien geworpen had, sprak 
met de stiefmoeder van haren man af, om haar aan hem te verkoopen. Ten dien einde maakte 
hij valschelijk een geschrift op, waarin Wang-chi-phang zijne vrouw verstiet, en onderteekende 
dit stuk met de nagemaakte handteekening van Wang-chi-phang. 

Toen echter Tsien-you-lien hoorde, dat haar man haar verstooten had en dat zij aan Soun- 
jou-khiouen zoude verkocht worden, storte zij zich in de rivier en verdronk. 

Toen Wang-chi-phang dit gehoord had, keerde hij terug en deed eene offerande aan den oever der 
rivier, waarin zij verdronken was. (Zie de King-tchai-ki, Geschiedenis der ongelukkige vrouwen.) 


NOTA XLI. Bladz. 84. 


De vrouw van Liang-houng was de dochter van Ming van You-fou-foung. Haar naam was 
Kwang, en alhoewel zij niet zeer schoon was, zoo prees men toch allerwege hare deugd, 
en verscheidene lieden hielden om hare hand aan. Zij wilde echter niet trouwen. 


101 . 


Hare moeder berispte haar steeds over hare preutschheid en vroeg haar, wien zij toch wel dacht 
te trouwen, daar zij toch al dertig jaren oud was. Kwang antwoordde haar, dat zij niet trouwen 
wilde, dan met eenen braven man, zooals Liang-houng. 

Deze was ook nog niet getrouwd en toen hij hoorde, dat Kwang zoo deugdzaam was, vroeg 
hij haar ten huwelijk. Toen zij echter op den huwelijksdag rijkelijk getooid in zijn huis ge- 
komen was, nam Liang gedurende zeven dagen volstrekt geen notitie van haar. Kwang over 
deze handelswijze verwonderd, knielde voor hem neder en zeide: „Waarom bemoeit gij u niet 
met mij?” 

Hij zeide toen, dat hij eene eenvoudig gekleede vrouw wilde hebben, die zijn huishouden 
waarnemen kon en niet eene getooide modepop. 

Kwang antwoordde hem: „Ik ben aan eene eenvoudige kleeding gewend en heb mij alleen 


fraai aangekleed, om u niet vertoornd te maken. Maar als gij er geen behagen in schept, 
dan zal ik mij dadelijk verkleeden” 

Zij trok daarop grove kleêren aan en Liang veranderde toen haren naam Kwang (helder), in 
Té-yao (schitterende deugd). 

Hij trok daarop naar het gebergte Pa-ling, waar zij met landbouwen en weven den kost 
verdienden. 

Naderhand bragt hij ze te Hoei-ki, waar hij zich als rijststamper verhuurde, 
_ Alhoewel Liang nu maar een daglooner was, zoo bood zij hem toch het blad met de etens- 
schalen, op de opgehevene handen, gelijk met hare wenkbraauwen aan, daar zij haren man 
niet regt durfde aan te zien. 
Zij gedroeg zich altijd behoorlijk en droeg haren man, niettegenstaande zijne armoede, de 
grootste achting toe. 
(Zie de Lié-niu-tchouen. (Verhalen van deugdzame vrouwen). 


Lik 


V/A 


I 


n 


U 


n 


Ld 


I 


" 


Ld 


/Â 


I 


li 


7 


n 


l/Â 


Ui 


Bladzijde 4 regel 30, 


6, 
38, 
19, 
25, 
29, 


en 


min 


E RRA Asten oa 


mm 


staat: notta V, fees: nota V. 


staat: rusteteloos, lees: rusteloos. 


staat: heem slaan, lees: heen ‘slaan. 
staat: den rooden stof, lees: het roode stof. 
staat: de stof, lees: het stof. 
staat: Nota X, lees: Nota VIL | 
staat: Nota IX, lees: Nota XI. 


staat: en, zoo mijn gering, lees: en zoo mij 


k 


staat: mijnen zaal, lees: mijne zaal. _ 
staat: Die alles, lees: Dit alles. 

staat: liefdleooze, lees: liefdelooze. 

staat: Jonkman, lees: Jongman. 

staat: gevoeloos, lees: gevoelloos. 

staat: koppelaarster, lees: koppelaarsters. 


THE HUNG-LEAGUÊ. 


R DH A 
INEEN EE BEWUI 


THE 


HUNG-LEAGUE 


OR 


HRESARV BENN OESAAR ATA BOLSETAAGIURES 


A SECRET SOCIETY WITH THE CHINESE IN CHINA AND INDIA, 


BY 


GS EANE SCHEG EL, 


Interpreter for the Chinese Language to the Government of Netherlands-India, 
Member ef the Batavian Society of Arts and Sciences, 
and of the 
Royal Institute for the Philolosy, Geography and Ethuology of Netherlands-[odia, 


WITH AN INTRODUCTION AND NUMEROUS CUTS AND ILLUSTRATIONS. 


BATA VIA, 
LANGE & C°. 
MDCOCCLX VI. 


ol ob el odd 


EREEA OH. 


It is a known fact that secret societies not only exist in China itself, but also with 
the Chinese in the Colonies, where they lead very often to a tacit resistance against the laws 
of the land, or even to revolt. In the spring of the year 1863, a lot of books were, very 
accidentally, found by the police in the house-of a Chinaman suspected of theft at Padang 
(Sumatra), which proved the existence of a secret society at that place, numbering about 200 
members. These books, containing the laws, statutes, oath, mysteries of initiation, catechism, 
description of flags, symbols and secret signs ete., etc., were placed officially into my hands 
for translation. Most of these books were, at the time, quite unintelligible to me and, as 
the case pressed, IT had no leisure to study them more thoroughly. I requested, however, the 
Government to return these books to me after the decision of the case, and to place all Chi- 
nese and foreign documents relating to Chinese secret societies in the N. 1. Archipelago at 
my disposal, as IT hoped to be enabled, in that way, to find out the secrets of those so- 
cieties. Government acceded liberally to this request, and ordered all such books, if found, 
to be delivered to me. In this way we got, besides the books found in Padang, a Chi- 
nese book full of drawings, found in 1851 at Japara (Java), with the statutes of the Shan- 
tung-branch; a memorial concerning seven friendly societies found in Palembang (Sumatra) 
and a copy of Dr. Milne’s account of the Triad-society. 

The most valuable eontributions, however, were two Chinese manuscripts presented to the 
Batavian Society of Arts and Sciences by Mr. Teysman, of Buitenzorg, containing the whole 
Catechism, History, description of the rites, lodges, flags, secret signs and implements, enriched 
with a series of drawings; both which books were kindly placed at my disposal by the above 
named society. 

I am indebted also to my colleague, M. von Faber, Esq., for the loan of a print on linen 
of the diploma of the brotherhood, obtained from Montrado, and to the Resident of Rhio, E. 
Netscher, Esq., for the loan of half a dozen similar diplomas. Provided with these valuable 


VI PREFACH. 


and interesting documents we have been enabled to throw more light on this remarkable B ' 
association, of which little, and very fragmentary knowledge was formerly obtained. (t) it 

Much, however, remains still to be studied, and we do not presume that the present work _ E 
contains all possible information. Notwithstanding all our endeavours we could not induce a single ) 
Chinaman in this place whom we supposed to be a member to confess this. But even if 
this had been the case, not much benefit would, probably, have been derived from it. The 
greater part of the members, consisting of the lower orders of the population, are no ‚ suffi- 
ciently versed in their own language and history, or initiated into the secrets of the league, 
to be able to give any explanation of the symbols, etc. 

A second difficulty is found in the unwillingness of Chinese literati to investigate any book 
treating on this subject. If theyare members, and are initiated into the secrets, they are afraid 
to tell them for, both in China and in the colonies, the league is forbidden by severe laws. 
In the other case they are prejudiced against it by education and example, as the league 
is always represented in its blackest colours; and a Chinaman, not belonging to the league, 


(3) We do not deem it unnecessary to mention the principal papers which have been written about the 
Hung-league. They are: 

I, Some account of a Secret Society in China entitled » Ze Triad-society.” By the late Dr. Mine, 
Principal of the Anglo-Chinese College, Communicated by the Rev. Rob. Morrison. Read Febr, 5, 1825. 
(Transactions R, A. S. of Great. Brit. and Irel., Vol. IT, 240.) 

IL. A transcript in Roman characters with a translation of a manifesto in Chinese language, issued 
by the Triad-society. By the Rev. R. Morrison. Read 4th of April, 1829, (Journal of the A. S., Vol. 
I, p. 93). , 

III. The Chinese Triad-society of the Tien-ti-huih, By Lieutenant Newbold and Major-General Wilk _ 
son, Madras army, Read Jan. 18, 1840. (Journal of the A. S., Vol, VI, p. 120.) 

IV. Thien-ti-hoih — Geschichte der Brüderschaft des Himmels und der Erden der communistischen 
Propaganda China's von E. H. Röttger, früher Missionsprediger im Indischen Archipel. (Berlin 1852). 

V. A refutation of Röttger's work by Dr. Hoffmann in the periodical of the Royal Institute for the 
Philology, geography and ethnology of Netherlands-India, No. 8, 1853, under the title: „Het Hemel- 
aarde verbond. Eeu geheim genootschap in China en onder de Chinezen in Indië. (Milnes en Morri- 
son’s mededeelingen dienaangaande herzien, aangevuld en gehandhaafd tegen E. H. Röttgers Geschichte E 
der Brüderschaft des Himmels und der Erden.) 

VL. A translation of the Hikajat Abdallah ibn Abdelkader Moensji, by B. Braddel in the Journal of — 
the Indian Archipelago and Eastern Asia. Sept., 1852. | 

VIL. A second article by Dr. Hoffmann on the Heaven and Harth-league under the title: „Bijdragen 
tot de kennis der geheime genootschappen onder de Chinezen, bepaaldelijk het Thien-ti-hoei” (Periodical — 
for the Philology, geography and ethnology of N. I., Vol. II, p. 292.) The last work containing the — 
most information and compiled with much discernment by the learned professor, from a Manuscript of 
Abraham Betting van Campen, the August numbers of the Overland China Mail, 1853, aud the Chinese _ 
Repository, Vol. XVIII, June, 1849, 


PREFACE. VII 


cannot be induced to take up a manual or book treating of it's rites — the looking on it being 
deemed already contaminating. 

On this account only a high degree of probability may be attached to the translations we 
have given, especially of the pieces of poetry. For the same reason we have added the ori- 
ginal text, wherever we judged it necessary, so that the translation may be later confronted, 
if necessary. The introduction of the original text has given us, at the same time, the liberty 
to give a free translation, as the literal meaning can be restored by every sinologue, according 
to the original. 

Milne translated the characters No. 28—43 in the first octagon of his diploma: 


u OZ BH 
Aers BR 
Een zn 


The brethern all in battle join; 
Each ready with a chosen sign. 


BE XR 


by: 


An ancient brook with parting streams; 
Still flowing down from long past times. 


Milne knew nothing of the History of the league and did not know of the Kao-hAi temple 
whither the five founders fled. If he had known of it, he would have translated: 
The brethern are all marshalled; 
Each ready with a chosen sion. 
From Kao-khi (1) they dispersed themselves; 
And since ages this has been transmitted! 

By which rendering the obscurity of the quatrain is, at once, cleared up. Later investi- 
gations may, perhaps, show that we have made similar mistakes in the translation of some 
of the pieces of poetry abounding in the present work. 

As masonry can only be explained by very learned masons, so the Hung-league can 
only be explained by a very learned member. In the colonies it is fruitless to search for such 
a member, for the most learned Chinese we have met with here are, on the average, on a 
par with the most commonplace schoolmasters in China. In the latter country, it’s cradle, 
however, it would, perhaps, be possible to lay hold of a distinguished and learned Hung-member, 
who would be able and willing to give correct information. 

A last, but not the least, difficulty is found in the numerous allusions to the Budhist and 
Taoist symbolism. Concerning the former, we are pretty well informed, but about the lat- 


(5) Kao-khi, literally translated, means a „high brook” or, as Milne says, an ancient brook” Here it 
means the Kao-khi-temple from whence the brethern dispersed theraselves all over the Empire, (Comp. p. 14.) 


VIII PREFACE. 


ter very little is known. My learned friend Dr. J. Hoffmann, professor of the Chinese language 
in Leiden, wrote me in answer to a question on this point: „Of the symbolism of the Tao- 
kia, which seems to be much in vogue with the Chinese in the Indian Archipelago, we 
know yet very little” 

It was of no use to consult the Taoist priests at the place. We found all of them most 
ignorant concerning their own religion, and none of them could even explain to us the 
meaning of the amulets found at the end of this work. 

The illustrations in the text were cut in wood by a Chinese xylographer, the best, or 
rather the least unskilful, workman of the place. He was, however, unable to cut with 
sufficient neatness the plates at the end of this. work. As the execution of these plates could 
not be trusted to a person unacquainted with Chinese, on account of the numerous characters 
occurring in them, we had to take the task upon ourselves. The plates were drawn with 
lithographie ink on so-called érausfer-paper, and then turned over on a stone prepared for their 
reception. This method has answered well in printing Mr. Medhurst’s Chinese Dictionary, 
and can always be availed of, in cases like the present. Care has been taken to imitate, 
as far as possible, the Chinese original, so that these plates ought rather to be looked 
upon as fac-similes, than as copies. 

With a few exceptions the Chinese text will be found to be arranged in the European 
manner of writing, in order to save space. So it must be read horizontally from the left 
to the right, exactly like any European sentence. 

Lastly, we would observe that we have written this work in the English and not in our 
own language, because the former is more generally known by educated persons, and be- 
cause the Hung-league does not count so many members in the Dutch colonies, as it does 
in others where Chinamen are found. We claim, finally, the indulgence of the reader for 
the numerous typographical errors occurring in this work. It was, perforee, composed by 
compositors unacquainted with the language; whilst the correction devolved entirely on the 
author, and had to be done amidst constant interruptions oecasioned by his official duties. 


GUSTAVE SCHLEGEL, 


BATAVIA, March 1866. 


INTRODUCTION. 


EX ORIENTE LUX. 


15 


Every person who has read anything of the secret societies in) China, must have been struck 
with the resemblance between them and the society of Freemasons. 

We believe that it was Dr. Milne who frst noted this resemblance in his paper on the 
Triadsociety. A communication in the „Münchener gelehrten Anzeigen” regarding this society, 
impressed, forcibly, a learned mason from Zürich, Dr. Jos. Schauberg; little as was known at 
that time about the Chinese Hungleague, yet the doctor expressed it as his conviction, that the 
Chinese league was similar to free-masonry in its institutions. (!) 

The ample materials we now possess will, we hope, enable us to develop further this inte- 
resting point, whilst we express the wish, that the more able and learned, especially amongst 
masons, may be induced, by the few hints we will give, to make the Chinese Hungleague 
the subject of a more serious and extensive research, 

For those who believe in the unity of the human race, it will seem less strange that there 
should exist a marked resemblance between both societies, and they will more readily compre- 
hend the similarity of the symbols and institutions of these societies. If the theory of the unity 
of the human race be the more correct one, it would be very likely that the nations, when they 
spread themselves from the supposed cradle of mankind — the plains of Middle Asia, — over all 
the world, retained the notion that they were once all brethern and formed one family. Be- 
sides, the Chinese have not always been so exclusive as they are now; the Chinese eye-lash- 
paint-vases, found in Egyptian tombs of the XVIlIth and XXth dynasties (B. C. 1800—1100.), 
would suggest that there has existed a direct or indirect intercourse between both nations. (?) 


(5) Nach den Münchener gelehrten Anzeigen für 1857 No. 17, haben die geheimen Gesellschaften im heu- 
tigen China, welche überhaupt in ihren Binrichtungen den Freimaurern ähnlich sind, besondere eigene 
Erkennungszeichen und Erkennungsworte haben, und einen innigen Bruderbund bilden, den 5eckigen 
Stern mit versetzten Chinesischen Characteren zum Siegel. (Dr. Jos. Schauberg, Symbolik der Freimau- 
rerei, Theil T, S. 178. Zürich, 1861.) 

(2) Davis, China and the Chinese. 


EE 


_ en aennesed 


X INTRODUCTION, 


The absolute resemblance between the system of Pythagoras and the Chinese musical system 
is in strong favor of the supposition that he got his motions for it from the Chinese. (b) They 


attach to numbers all the properties attached to them by the Greek philosopher, and they knew ke { 


them long before he did, which makes it rather probable that it was he who learned them from 
the Chinese, (?) though modern eritigue has shown that the voyage of Pythagoras to India is 
a fable of the Alexandrine period. (%) It is proved that the Chinese had intercourse with the 
Romans; and Antoninus even sent an embassy to China. (£) This intercourse was kept up, b 
according to KLAPROTH, till the eleventh century. Me 

According to the masons their society is as old as the world itself; some of them consider 
Egypt as its cradle. Dr. Schauberg says: „that the mediaeval building corporations did not 
originate spontaneously with all their institutions, usages, and symbols, but had a historical 


antecursor in the Greek and Roman building-mysteries which, in their turn, took their rootin 


the Phenician and Eeyptian building-mysteries, and have suffered the influence of the Lighteultus 
of Zoroaster, and probably, nay surely, of Budhism” (5) * 
Perhaps masonry divided itself into two branches: one passing to the West, im the way Dr. 
Schauberg supposes, and the other directing itself to the East and finding a fertile soil for its 
development in China. (6) | 
The members of the Hungleague claim, at least, a hieh amtiquity. Im the 32d answer of 


their Catechism it is said: „Since the time that the foundation of the world was laid, we all ä 


bear the name of Hung.” Likewise the Vanguard answers on the 220th Question: „Yin and Yang 


united, Heaven and Earth accoupled, first produced the sons of Hang in myriads united” 


It will, probably, be objected that the workings of the Hungleague and of the society of free- 


masons are quite different; that the objeet of the latter is thoroughly peaceful, wwhilst the Hung- 
league has carried civil war and murder whereever it went. We do not deny these facts, but 


we must bear in mind that the circumstances have forced the brotherhood to become a politieal body, — | 
and that it is impossible for any society to be held responsible for the acts of all its members. 


(3), Memoires concernant les Chinois, T. VE, 173. 

(2) Ibid, T. EL, 193, 

(3) Chr. Lassen, Indische Alterthumskunde, 1, 862. 

(£) Wells Williams, Middle Kingdom. IL pp. 214 & 420, 

(®) Symb. d, Freim, IL, p. 299. 

©) A few weeks after L had written the above my friend R. Swinhoe, H. B. M, Consul at Tos sent 
me his „Narrative of the North China Campaign of 1860,” where I find on page 366 the following 
lines on secret signs of recognition between the Peking Chinese: « . … … « « „But a sìmmlar sien — 
was made by any native who wished to show the sincerity of his heart. He would point to the sky 4 
and to the earth, then to his heart, and would finish the demonstration by holding up his (humb; — 
thus meaning that he called upon heaven and earth to witness the integrity of his heart, The officers 
declared that these signs of mutual trust and siucerity were proof positive that freemasonry hadlong been — 
known and established in China.” 


INTRODUCTION. XI 


Freemasonry has, likewise, formerly been used asa cover for political conjurations in England; (!) 
and there are surely perverted and bad people amongst masons too. We have, however, not to 
discuss at present what the Chinese Hungleague has done or does; but what it ought to do 
according to its own tenets and teachings: that war and revolt is not ils proper object the 
brotherhood itself acknowledges. In the 10th question of their Catechism the master asks: 
„There is a great and a petty Heaven and Earth-league; do you know that?” whereupon the 
Vanguard answers: „/I do: the petty league originated at the waters of San-ho; the great 
league is contained in the principle of Heaven.” (?) 
‚ The following discourse which we find at the head of two copies of the handbook of this 
league, gives us a better idea of its tendency. It is entitled: „Excellent words of exhortation ,„” 
and says: „A great man easily establishes his house; the true noble has no difficulties in fixing 
his will. They always retreat a step and are, therefore, in peace and rest; they always yield 
some points and, therefore, have no troubles. They suffer insults and, therefore, are calm and 
composed; they restrain themselves some moments and, therefore, are happy as the Gods above. 
The blue mountains do not care for man’s affairs, 
Nor did the green waters ever wash away right or wrong. 
If some one asks you the affairs of the Hungleague; 
Shake your head and answer: „IL don’t know.” 
1 have also heard people say: 

Make righteous profits and gains and fulfil your duties; 

Do not act wrongly and confuse right and wrong. 
„Drink pure and clear water, but do not touch the wine of brothels. Converse with vir- 
tuous friends and renounce heartless companions. If people insult you, injure you, revile you, 
abuse you, — how ought you totake it? Yon ought to bear it, suffer it, endure it, and forgive 
it. Don’t ask immoral people to drink wine with you. Don’t believe those who are righteous 
with their mouths and unrighteous in their hearts. Do not frequent people who turn you a 
cold shoulder, and are without heart or faith, 
Do not despise people whose fortune has turned; for you will only be for a few years a 
lamb end an inferior. ($) Always remember in your actions the fundamental principles of 
Heaven, of Earth and of yourself. (4) 


@) Symb. d. Freim. IE. Introduction, p. VIT. 


5 2 EE ZM HK A EE Kk Á 


(*) This sentence contains the promise that they will be free in a few years. 
(® XK zE . Hi LN ’ Ei Ze ‚ The fundamental principle, or the intrinsic virtue of Heaven is con- 
tained in these four words: JL Ed ) JE p Which gives existence, increase, perfection, and 


consummation. Heaven, therefore, is Perfect (El ) 


The fundamental principle, or intrinsie virtue of Earth is to produce mountains and rivers, trees and 
grains, animals and birds, in short, all which is imposing, grand, and useful, Hence it is called Majestic, 


(A) de 


# 
/ 


XII INTRODUCTION. 


Let your name be muxc. The statutes and concerns of the Hungleague are handed down from 
man to man, and in the red-flower pavilion you have bound yourself by an oath” tiles [ 

So we find, with a few exceptions, in the formulary of oath, and in the statutes and laws of E 
this league, a spirit of fraternity, devotion, filiality and piousness, which offers not theleast ddr: 
of rebellion or murder; and on every page the member of the Hungleague is reminded of the | 
object: „Obey Heaven and act righteously.” It is written on the second wall of the lodge, 
whilst the cosmopolitie spirit of the league is expressed by the words on the fourth walk: jl 


treme conversion, which blends with Heaven.” els £ AN 
Fraternal love and faith are also the first masonic duties. A fragment of a harangue toa — 
serving brother may serve as an illustration: / ne ee te You oughts a Immutable E 


faith, to be devoted to the lodge and to each deka You have been received into the bond 
of the brethern as a brother, and have solemnly bound yourself to serve all the brethern, in 8 
every case, as a faithful brother, Fulfil inviolably this sacred duty, then you may be sure that 
we will never forget, ia word or deed, that you are our brother. From this day forth you 
belong to us, you are a member of our lndge, and you will be and remain so until your 
death, whilst you ought to redeem through your whole life the promise just now given, and may 
not deviate from yourself nor from your word. Not only before the lodge but, especially, be- 
fore the profane world, you ought to show, by your actions and behaviour, that the first ma- 
sonie duty, which can, however, be practised by the meanest mason, is fraternal love and ners 
ternal faith, Din er MIRE à 4 

So, too, says MERZDORF, in his paper „The symbols, history, laws and object of Masonry” ti 
(Leipzig, 1836): „Masonry considers every man as a brother, and excludes no one who believes 5 
in God, morality and immortality.” (2) dart À 

The so oft repeated „Obey Heaven and act righteously” accords well with the saying of 
the Constitution-book of the lodge „ Archimedes” in Altenburg: „Act as a man who is pene- 
trated with the purest esteem for equity and duty for God and man, should act.” (8) 

From this it results clearly, that masonry is, and ought to be, cosmopolitic; and thisisalso 
recognised by masons. This cosmopolitism is expressed in the name of the Chinese league: 
the character Hung, (£) composed of water (5) and many, (6) signifies inundation; and, im a tropí- 
cal sense, great, extensive, boundless. So it means that the league intends to inundate the — 
world with the blessings of the primary virtues; that every one who intends sincerily the 
liberation of his fellow creatures from tyranny and immorality, is, in fact, a member ofthe lea- 8 
gue, whose influence, therefore, is immensely great — boundless like an inundation. 


The fundamental priuciple, or intrinsic virtue of Man is contained in these five words: Á= Se ms 


Zn Á5 ‚ Humanity, righteousness, propriety, wisdom and faith. Hence it is said that man stands k: 
between Heaven and Earth, aud that one and the same principle is common to these three powers. Ë 


(!) Symb. d, Freim, II, 261, Eee bids el, 314. (Syr Lid ED 76. 
ORR ll 0 A 


INTRODUCTION, XIII 


„When darkness dispersed and light arose, sun, moon and stars moved on their eternal or- 
kits, and man adored God as the creator of the world and of man. God the creator is, also, 
therefore, the everlasting light, the eternal law of the world — the everlasting Harmony, 
Order and Wisdom which creates and maintains all. The world was made because God the 
Eternal thought and spoke; for the thinking and speaking of God is production and creation. 
___The holy word is the godlike fundamental thought and the godlike fundamental word, — the 
word of words, — by virtue of which the All was created and born in the beginning by the all- 
mighty One out of the primary darkness, when He spoke and there was.” (D 
This notion of the single and undivided God has been retained through all ages by the Chi- 
nese. They named Him the Supreme ruler (Shang-ti), (?) whilst they gave Him as synonyms 
the names Heaven (Thian), (5) Old Heaven (Lao thian) (* and Sovereign Heaven (Hwang thian) (°). 
Some philosophers called Him, also, Zi, (©) or the necessary principle which makes that all 
things are as they exist, and Zui-kih, (1) Greatest eetreme; whilst they mean to express by 
_ all these names what we express by: „Essential truth, sovereign wisdom, eternal and immu- 
„table reason which is in All and every where, which subsists by itself and through itself, 
„which gives to all intelligent beings the excellency of their nature and the sublimity of their 
understanding.” (8) As father of the universe they called Him Fu-thian, Mather Heaven (°), 
like the old Germans called Him Atwater. 
‚God, says the old doctrine, by His almighty breath (10), gave to the Yi and Yang the fecun- 
dity of which it was susceptible, by making it pass from the state of rest to the state of mo- 
tion or work; by letting it take, successively, the different forms and modifications which con- 
stitute the different ways of existence in the production of natural things. (lt) 
Yin and Yang may be called darkness and light, night and day, motion and rest, cold and 
_ heat, male and female, positive and negative: Sun and Heaven are Yang, Moon and Earth 
are Yin. „So we meet,” says Dr. Schauberg, (!°) „in the oldest sacred book of Eastern Asia (5) 
the same worldprineiple of rest and motion, of mutability and immutability, which is expressed 
in masonry by the two sacred words and pillars Jachin and Boaz” The following fragment 
of a speech contained in the first volume of Dr. Schauberg’s work (p. 650) would not be mis- 
placed in the mouth of a Chinese philosopher discoursing about the properties of Yi and Yang. 
„These pillars,” says the speaker, „have a double symbolical meaning; firstly a cosmogonic 
or physical, and secondly an ethic or meral one. In the cosmogonie or physical sense, in their 


Symb. d. Freim, TI, 301—302, 


EE is ok Wes A Oo 2 XK 


Sif (7) JN He 8 (£) Memoires concernant les Chinois, T. II, p. 11. 
HE KR OD & CY) Memoires, ibid, p. 12. 


(12) Symb. d, Freim. I, 318, 
(B) In the Yih-king or Book of Changes, composed in prison by Wan-wang, „the literary prince”, about 
B, C, 1150, 


XIV INTRODUCTION. 


pure natural meaning, the two pillars proclaim the everlasting. change and strt 
light and darkness, night and day, winter and summer, cold and heat, death ĳ 
forms the life and the law of the ereation and the world .  . . .. 
But the two pillars do not allude only to the cosmogonic or physical dualism 
the universal and natural life, and which wrangles together as the everlasting u 


pure, En oi false, obE and wrong, which constitutes the life of each ind 
of all mankind.” 

As a symbol of this eternal change * we find the diagram, pourtraying the Á 
the binon of the hpobherheed in the province of Shantung: 


ses Earth dn wa 

Everything concerning the knowledge of the celestial bodies was see und 
Heaven. Water, fire, metals, winds, thunder, lightning, geography and all m 
tions, constituted the second power Zarth. 

The third power JZan, the old philosophers looked upon as the only an Cr 
with intellect, and who was able to do actions worthy of praise or blame, of rewa 
ment, according as he was virtuous or depraved. () These three powers being pr ‚d 
one and the same breath possess, of course, the same nature, “and are pervaded by 
ple; or, as it is said in the 32d answer of the Catechism of the Hungleague: in 

The three powers were established. together, 
One principle is common to them. 

In the same spirit is this old Chinese adage: 

Heaven is above, Earth is below, « 
Man was born between both; vib 
The three powers were established together, 
One principle is common to thein. 

Oh, How great is Confucius! 

By the great virtue of his holy bonds 

The whole world followed his conversion, 
And by all ages he is honoured. 

This intimate union between Heaven, Earth and Man, was pee by the sy. 
cording to the Shwoh-wan this symbol means: „three united in one”. It is composed of 
racter IN ‚ to enter, penetrateand —-, one, so that the symbol A signifies three 
trated, Wended into one. Liu-shu-tsing-hun says: /\ means intimate union, harmony, th 
sing of Man, Heaven and Marth; it is the conjunction of the three powers because, v 
are united, they, together, rule, create and nourish all things, (£) 


A ON 
(3) Memoires concernant les Chinois, T. IT, pp. 21—28, 
(*) Memoires concernant les Chinois, I. 299, 


ENTRODUCTION. XV 


With the Egoyptians the equilateral triangle was explained so that one side expressed the 
male deity, the other side the female deity, and the base „the created.” (1) 
If we call one side Mule (Yang or Heaven), the other side Wemale (Yin or Earth), and the base 
Man, we will have the Chinese acceptation of the symbol A, expressing Heaven, Earth and Man. 
BAcHOFEN says: „one beeomes three by its incorporation with the matter, by its union 
with the matter — the fwo, — whose vivifying and moving principle, the vital spirit and vital 
fire, it henceforth forms; the rurem is the ereating and shaping power in the matter, the {wo 
— the spirit, the Unity.” (2) 
So, too, says the old Chinese philosopher Lao-tsze: „The Tao produced one; one produced two; 
two produced tree ; three produced all beings”, which is-explained in this way: that as long as the 
Jko was eoncentrated in itself, One was not yet born; as soon, however, as the Tao had diffused 
itself in the universe to produce the vreatures, One was born. This Orne divided itself in Yiz and 
Fang who, umited, formed Marmony, 'Fhis Harmony eondensed itself and produced all things. (3) What 
_ the 7uo is Hao-tsze explains tous himself. He says: „If 1 were endowed with some prudence Ì 
yvould walk in the great 7ao.” The great Zuo is very even, but the people like the paths. 
(Chap. LEI). The Tao may be looked upon as the mother of the universe. I don’t know its 
name; to qualify it, F call it the Zao or the Road.” (Chap. XXV) So the Tao may be called the 
Road; but in it's most broad and extensive acceptation. (£) This Load was also taught by Con- 
fucius who ealled it the right medium (Chung-yung). His grandson Tsze-sze worked it out. 
It illustrates the nature of human virtue, and describes the state of the true and immaculate 
man (Kiun-tsze) who always demeans himself correctly, without going to extremes. It says: 
„Ehe sage keeps the true medium in all things; the fool negleets it” „O0, how grand and 
‚_ sublime is the true medium! but how few are there who know how to keep it long.” The 
__philosophers exceed it, the fools don’t reach it” 
Deseribing, further, how man ought to be, itis said: „The princely man, in dealing with others, 
does not descend to anything low or improper. How unmbending his valor! He stands in the 
middle and leans not to either side. The princely man enters into no situation where he is 
mot himself. If he holds a high situation he does not treat with contempt those below him; 
if he occupies an inferior station he uses no meam arts to gain the favor of his superiors. He 
corrects himself and. blames no others; he feels no dissatisfaction. On the one hand he murmurs 
not at Heaven; nor, on the other, does he feel resentment towards man. Hence the superior 
man dwells at ease, entirely waiting the will of Heaven.” (?) The whole doctrine of Confucius 
tended to bring man back to the pure and undefiled state in which he lived in an biquity. 
As a reasonable being and possessing the divine essence, man has various duties to fulfil, 


(3 


(3) Krause, Kunsturkunden, IT, 1, pag. 455, Note a. 

(®) Symb. d. Freim. IL, 8326. 

(2) Le livre de la voie et de la vertu. Tradmit par St. Julien, pag. 158. 
(£) Le livre de la voie et de la vertu. Introduction, XIII—XIV, 

(2) Collies Four books, pp. 6—10. 


XVI Î INTRODUCTION. 


He ought to know himself and to know others. He has to fulfil the three social bonds, (£) which 
are the relation between ruler and ruled, husband and wife, father and son. To wdalee 
added the duties of brothers and friends amongst each other, which five duties constitute the 
five relations. (?) Humanity, righteousness, propriety, wisdom and faith, are the five constant 
virtues (?) he has conscientiously to consider. He has to restrain and modify his passions: 
joy, anger, love, sorrow, fear, hatred and concupiscence. (#) As a subject, citizen, father, — 
husband, son, brother, friend, senior and junior, he has several duties to full. He ought 
to act properly and righteously in all the circumstances of life as: birth and death, funerals & l 
marriages, in his conduct and actions, in his duties as an officer, in his pursuits of ki É 
dry, in the perpetration of ceremonies, and intercourse with others. (°) T= 7 
God or Shang-ti was adored in antiquity on the top of a mountain: the chief of the nation, i 
the emperor, alone ascended this mountain, whilst the people remained standing atit’s foot. 
There the emperor praged to the Supreme Ruler, to Him who had created everything. For be 
this purpose five mountains were destined, called „The five peaks.” (©) Afterwards the loss 4 4 
of time occasioned by the voyages to these mountains, suggested the idea to erect a building 
for the purpose of praying to Shang-ti, This building was called, under the first dynasty Bia 
(B. C. 2209—1766), the Shi-skih (?), „The House of Generations and Ages” or the temple erec- E 
ted by the dynasty of Hia in honour of Him who made the ages and generations. Under the 4 
Shang-dynasty (B. C. 1766—1122), this temple was called the S%ang-chung-uh, (8) or The tem- 4 
ple renewed by the Shang-dynasty. Under the Chau-dynasty (B. C. 1122—255), it was named 
the Ming-thang, (°) Temple erected in honour of Him who is the source of all light, or, sim Ci 
ply, „We temple of tight” The character Ming, (©) light, is composed of two parts—Sun (£) and 
Moon. (12?) Nothing being more resplendant in the eyes of man than the sun and moon, he 5 
naturally took these symbols to name the place especially designed for the ward tieg of Hin who - 
is the Mather of light. ì 
Afterwards, this temple was divided into two parts: one was called the Suu-temple, (B) and the — 
other the Moon-teimple, (*) or, more literally, the altar of the Sun and the altar of the Moon. 
It is possible that the, in the Hungleague, so oft repeated words Ming-thang, which we have 
translated by Mall of Ming (the palace of the Ming, or Bright, dynasty), may refer to this old n3 
Lighttemple. Further investigations would be necessary, however, on. this important point; for if 
Temple of lightis the true meaning which ought to be attached to the expression Ming-thang, it would — 
be proved, beyond doubt, that the object of the Hungleague is not simply the restoration of. the 


% 


AN EE ti 

B O LE 1 

(®) Memoires concernant les Chinois, T. II, pp. ne 

En nt 5E ZE © HH & 
GH ge) (e) o4 OEE HE 


et [II 


=H 


INTRODUCTION. XVII 


Lisht-dynasty (!), but the search after Zig4t in the masonic acceptation. The mason is consecra- 
ted by the white apron and the sword, like the priest is by the tonsure. The tonsure is a 
symbol of light, the symbol of the sundisk. The sun itself is often taken in religion and in 
masonry as the symbol of the ZigAt and of God, especially as the Eye of Providence and 
Omniscience. (°) So we find the sun as a red disk painted on the doors of Budhist temples in 
Clinaand Japan. Besides, the member of the Hungleague is, like the mason, consecrated by the 
white dress and the sword. 

he De 

Before we pass to the comparison of the symbols of masonry and of the Hung-league, we 
have to offer a few remarks on the sacred numbers of the Chinese. 

The unity, according to the old doetrine of the Chinese, is the principle of calculation and 
the beginning of numbers; the fez or decas is the limit where calculation ends, and the comple- 
ment of numbers. From 1 to 10 is the representation of the two principles Yin and Yang in 
the state of primordial confusion. 1,3, 5, 7 & 9 are the perfect numbers: these numbers, not 
having the decas, have the principle without having the limit; they have the beginning but not 
the end. 2, 4,6, 8 & 10 are the imperfect numbers: these numbers do not possess the unity; 
they have the limit but not the principle; they have the end but not the beginning. (%) 

The number 3, as we haveseen already on page xiv & xv, possesses a high mystic and sym- 
bolical meaning. „The principle of all doctrine”, says Hoai-nan-tsze „is one. One being alone, 
could never beget anything; but it could produce everything, as it contained in itself the two 
principles whose harmony and union produce everything.” In this sense it may be said that 
_1 produces 2, 2 produces 3 and by 3 all things are produced. Heaven and Earth form what 
we call time. Three lunations form a season. (*) Hence 3 offerings were made in the cere- 
monies for the worship of the ancestors, and the people wept thrice. (°) 

So there are 3 lights: sun, moon and stars. Three bonds: between Prince, Father and Hus« 
kand. Three kinds of sacrifices: the great, middle and inferior. (6) 

With the Budhists we have the three treasures: Budha, Dharma and Sangha, or the Intelligence, 
the Law and Church, These three treasures are called Preciosa, like the 3 movable and 8 un- 
movable Preciosa (jewels or Regalia) of the masons which may, as Dr. Schauberg thinks, have 
been, very probably, imitated from Budhism. (7) 


(3) Hj Ei Ming-dynasty. 
(2) Symb. d. Freim. 1, 260. 
(5) Mémoires concernant les Chinois, T. VI, 137. 
EO EE (@) Mémoires concernant les Chinois, T, VI, 118, 
Ó IN milo rp mo zh ml 
(7) Symb. d. Freim. II, 372 & ff. Krause, Kunsturkunden, I, 2, pp. 92 & 369, Lenning, Eneyklopädie, 


unter Aleinode, 
C 


things the emperors ought to observe in ruling the people, viz: to make right the virtues 


XVIII INTRODUCTION. 


According to the Shu-king there are 3 virtues: „ Honesty, severity and kindness. (1) 


people, to make the people prosperous, and to make the people flourishing. (?) baile 
In three parts the Chinese army was divided, these consisting of the dane. and inferior of- B 
ficers and the soldiers. (9) vandaag) 4 


There are 3 beginnings: (f) the first beginning (®) on the 1öth of the first month; the is 
middle beginning (6) on the 15th of the seventh month; and the last beginning (1) on ee 
of the tenth month. 

The first elementary book for children is written in versesof 3 words each, and is calle the n 
Trimetrical classic. (°) Equally the Chinese distinguish 3 souls, called the San-hwan. Cn Three Kk 
years is the time of mourning for a parent, being reduced, however, in practise, to 3 x Bers 
21 months. Three times a woman is dependent: as a virgin upon her father, as a ‚wife upon 
her husband, as a widow upon her son. If a husband remains away 3 years from his wi ê 
without giving sign of life, his widow is allowed to marry again with consent of the autho- — i 
rities. (0) There are 3 degrees of the pain of death, (H) viz: Quartering, Decapitation and 
Strangulation. (12) 4 

Even the number of concubines of the emperor of China is based upon the amps 3 dg | 
9. According to the Book of Rites, composed towards the year B. C. 1112 by Chao- kung, He ä 
is allowed 3 concubines of the first rank; 83 X 8, or 9 concubines of the second; 8 X En or En 
concubines of the third, and 9 xX 9, or 81 concubines of the fourth rank. (13) $ 

All the odd numbers are male (Yang), and the even numbers are female (Yin), just as Py- 
thagoras taught. Heaven is male (Yang), Earth is female (Yin): therefore the odd numbers ze 
present Heaven and the even numbers Earth. 

To illustrate this, these numbers, from the unit to the decas, are drawn up in the flowing 
diagram. 


EEE CA NVE, Rae ts Ë 
OZ HEE =H 
Hung-fan (DE 65). k ha 1e 

(2) JE fl, 75) Hi E ZE Shu-king, chapter Yu-mu, [ ì 


(3) Mémoires concernant les Chinois, T. VII, 75, 


_—_ 


EED 6e TE 
DFH 6 Ge re 
ozFR oz #& | 


(19) See the pe 1 EN 1 Laws of the great Tsing-dynasty. 
OR | 
(22) 5 HES Ling-chi, Er chan, AS an 


(23) TS Bj, Chap. Hi Te Part II, Vol, I, fol. 49 verso, of the Edition EEn 


Uv 


INTRODUCTION, XIX 


l o Heaven 
gr 0 Marti 
ò 0 0 wos Heaven 
Aro 0 Toto Earth 
Dr 0 Ok 0 MB 0 MHeaven 
60 Wo Mo Ako Barth 
1 or oo owor Wo Vo Heaven 
OOR KO RON Ot 0-0 or Karin 
IRO OR 0 0 WO VW 0” 0 0 THedven 
NONO 00 OO 0 “0 ® Earth 


The odd numbers, added together, make the number 25. So the Yih-king says: „The num- 
ber of Heaven is 25”; whilst the even numbers, added together, make 80, so the Yih-king 
says: /the number of earth is 30.” E 

The above diagram was composed from the Loh-shu (*) and Ho-thu. (?) 

Tradition says that the emperor Yu (%), walking one day near the river Loh, a large tribu- 
tary of the Yellow-river, saw a tortoise rise out of the water which had figures of the following 
outline on its back. 


These are nine figures which, added together in 
every way, always form the number 15; whilst the 
total number of dots is 45. If we reduce this tortoise 
to a more arithmetical form we get the figure 


CO] CO 
=| Ot O 
ol el 19 


So, too, the emperor Fuh-hi (B. C. 2953) perceived on the back of a strange animal, half 
dragon half horse, (£) in the river Zo, a figure of the following outlines 


DO & FE 2) jr] - 
@&) EE Helived B. C. 2205. (£) Lung-ma (HE 5) 


INTRODUCTION, 


shet 


BAcHoreN’s explication is similar when he says „that the 3 and 5 are the oe 

tion; the numbers of the Creator.” €) 

In antiquity 5 families in China formed a hamlet and 5 hamletsa Saen (ass 

has been preserved in Japan. The Chinese natural system is divided into 5. The 

conditions: the external appearance of the body, the speech, the sight, the he 

the thought. Five periods or revolutions: the year, month or moon, sun or day, star 

nets. Five intestines: the stomach, the liver, the heart, the lungs and the kidne 

cardinal points: the North, South, East, West and Middle. Sweet, bitter, sour, 

salt are the 5 tastes; and yellow, red, white, green and black are the five colours 

righteousness, propriety, wisdom and faith are the five duties or virtues. Earth, 

ef metal and water are the 5 elements; Saturn, Jupiter, Mars, Venus and Mercury 
nets. We have seen already that God or Shangti was worshipped on five mounta 
Longevity, riches, health, love of virtue, and a natural death constitute the 5 b 
„May the five blessings descend upon our house” ($) is a common inseription on the 
Chinese houses. | 
At the time of Mencius there were 5 degrees: the emperor, dukes, feudal bar 
Meer esaad baronets. (£) ks: 


() Gräbersymbolic, pp. 246 & ff, 


OO A KR A A. Ha HK — B Sacred Edict, TIL 
OH me B PM - 
OA Te Ae Ike TE MT 


INTRODUCTION, XX1 


The emperor governed 1000 Ly or Chinese miles; the dukes and barons each a 100 Ly; the 
earls 70, and the baronets 50 Ly. (}) At present the 5 degrees of nobility are Duke, marquis, 
earl, viscount and baronet. (?) 

Five were the founders of the political Hungleague: they have 5 banners, 5 lodges etc. 
The diploma of the society given by Milne, is pentagonal. The diploma given by us, is oetogonal; 
the number 8 being equally sacred, as we will later explain. 

The numbers 5 and 7 are in China the numbers of the world: either that the number 5 
refers only to the 5 planets Saturn, Jupiter, Mars, Venus and Mercury, without the sun and 
moon, when they are called „The 5 planets,” (3) or that they refer to the five planets with 
sun and moon, in which case they are called „the seven rulers” (£) The week of the old Chi- 
nese was derived from the seven planets. (°) Confucius spoke of the week of seven days, and 
every seventh day was destined by him for the reflection on the faults and sins committed du- 
ring the week. (6) In the Yih-king it is said: „Thou shalt come to worship from seven to 
seven days” So, too, it is said in the annals of Sze-ma-tsian that the emperor offered a sacri- 
fice to the Supreme Unity, Tai-y, every seven days. (7) Before sacrificing to Heaven and Earth 
the princely man abstained himself 7 days and fasted 8 days. (£) 

The 7 is, especially, the number of death, and in the ceremonies of mourning the number 7 
returns at every moment. On the bottam of the Chinese coffins is a plank in which are bo- 
red 7 holes, and which is named the „seven-star-plank.” (9) Seven days after the decease a Budhist 
priest is asked to pray a mass for the dead. After 8 Xx 7, or 21 days the corpse is buried, 
if a lucky place has been found. 7 x 7 days are the 49 days of mourning, called the seven 
weeks. (°) During the Chau-dynasty (B. C. 1122—255) the body of the Emperor remained 
above earth during seven months, that of a vassal five months, that of a minister tree months, 
and that of an officer one month. (11) 

So we find back in the old Chinese doctrines the ideas of Creation, existence and destruc- 
tion expressed by the numbers 3, 5 & 7. „In a masonie view”, says Dr. Schauberg (12), „the 


(!) Hia-meng, B EE Part, II. Chap. II, 3. 


O A 4 Af. FT. B 
9 KK E (veel re 


() Bailly, Histoire de l Astronomie ancienne, p. 493. Gaubil, Mémoires, T, XVI, p. 382. 
(6) Gaubil, Lettres édifiantes, p. 368, 


(7) Tai-y (A G) Mémoires concernant les Chinois, T. IX, 381. 

5 EK B mX == HB JE Commentary on the Lun-yü, Book III, 

O0 & ZE WX eo 5 

ORT kW EAK K AH MH tete 
Tso-chüen, (Ze 48) Records of Tso-khiu-ming (ZE Eb Hj), 


(2) Symb, d. Freim. IT, 338, 


[| 


XXII INTRODUCTION. 


number 3 appears as the number of creation, as the beginning, —the 5 as the number vof 
existence and life, as the middle, — and the 7 as the number of nch as the material» 
end and the celestial beginning.” ION END 
We mention a few examples more to show how important a part the number 7 has in the 
Chinese institutions. According to the Shi-king the insignia of rank of a regulus in prat 
were sevenfold: he had 7 kind of clothes, 7 kind of chariots ete. (t) et 
The old Chinese had seven mountains of worship to the presiding spirits. (?) The nor) of 
Mencius consist of 7 chapters which treat of the four virtues; rectitude, virtue, benevolence and 
righteousness. (3) Seven are the reasons for divorce in China, viz: Barrenness, adultery, talk- 


ativeness, thievery, disobedience to the husband’s parents, bad character or incurable mala- a 


dy. (£) Boys and girls in China are separated in their seventh year. zode ORARE 
The Chinese count 8 souls and 7 spirits, the latter referring to the energy of the limbs and 
the 5 senses. (2) Joy, anger, sorrow, fear, love, hatred and concupiscence are the 7 passions. (6) 
The mandarins, military, literati, priests, labourers, artisans and merchants form the seven 
classes of citizens. (7) gai 
„Seven years” said Confucius, „the sage instructs the people,” ($) and the commentary adds 
that he teaches them a filial, brotherly and faithful conduct. (°) Likewise the Chinese moralist 
Lam-luh-chau (1°) mentions a man, named Loh-yang, (11) who travelled seven years to improve himself. 
The square means, in the first place, the world and was anciently represented by the sym- 
bol D. (12) Ina narrower sense it means the earth, or state, or kingdom. Hence the altar of 


earth in Peking is square, whilst the altar of Heaven is circular. Most of the Chinese cities — 


are square, and divided into four parts by two eross-streets running to the four Cardinal — 
points. Likewise the „forbidden city”, the inuer part of Peking, the sacted red town, theseat 
of the Emperor, is square. | RE, 

A room or house is called Fang, (5) a character composed of Hu, (1*) to protect, and Fang, (£) — 
a square, — thus a protected. or inelosed square. | 


(8) Shi-king. P. Lacharme interpretatione, Pars I, cap. 10, ode 9, at the note, daa 
(@) Mémoires concernant les Chinois, T. IT, 171. MERS 


OE MA & … 
($) IN 1 Bt 4 Laws of the Tsing-dynasty. f t 


5) W. Williams. Canton dictionary under H 
) je si 


Oo 5 ik. E BR HIE MW B U 


(7) Mémoires concernant les Chinois, T. IV, 812. 


B A B FE HE Ef Hialun, Book XIIL, Chap. 2. de 


Oe ae sf 

OZ HB B 4 

cn HEM Oi 

(22) Mémoires e‚ L, Chinois, T, Tab, VI, (5) FE an Cp A 


INTRODUCTION, XXIII 


As a symbol of the world, the Zodge of the Hungleague is square and is called Fang, „the 
__jmelosed square” or, in a narrower sense, the Mouse, Loggia (llal.), Lodge (English), Loge (French, 

German & Dutch.) The lodge is contained within a circle (Catechism, Q. 219 & 227) as a sy m- 

bol of the universality of the brotherhood. ' 

_ Im a wider sense the square means „correctness, righteousness.”” 

Confucius did not eat anything which was not cut square, for the princely man does not 
KE: leave off correctness even being in haste; therefore he always cut up his meat in square slices 

4 before he ate. (1) In the Yih-king it is also said: „The princely man has a square (correct) 

__ heart and is pervaded by righteousness” (?) 

3 Fuh-hi to whom is aseribed the invention of signs to express thoughts, has been supposed to 

__ form them in the following manner. 

ve He took 2 straight lines, one entire and one broken —__—___——, ‚ which 

_ lines were called Liang-i (3), „the two fundamental rules” These two lines were combined 

__together and formed „the four figures” (sze-siang) (*, standing thus: 


É _ Doubling these bigrams and trebling the number of strokes he got the eicht diagrams (Pah- 
kwa) (®), standing thus: 


E These 8 diagrams were multiplied to 64 by subsequent combinations, and the Chinese seripture 
js supposed to have been derived from these primary lines. 

„One, two, three and four” says Tso-khiu-ming in his Chuen, (6) „contain the most profound 
doctrine. This doctrine did not escape the ancients, who made it the object of their most 
di profound studies and meditations.” 

The number 4 is expressed by a very expressive character, Sze (JG ) woich is composed of 
the old symbol Awui (1) four, square, and pak Á\) to divide or separate, denoting that the 
square is to be separated. (7) Hence the division into four of many things in China. 

The first division of mankind in China was fourfold, viz: The learned, husbandmen, artisans, 


(5) Lun-yü, Book X, Chap. VIII, 3. 

A Fr FK # PF HE Yih-king, Chap. Il, under Jif, 

eo mi 0 WM 4 o A #h 

(5) See note 11, at the foot of page xx1. Tso-khiu was a contemporary of Confucius and, consequently, much 
more ancient than Pythagoras who taught the same doctrine, (Mémoires concernant les Chinois, VI, 136). 

(?) Morrison’s Chinese Dictionary. 


bites CER TA 
van Cen 


With the gradual increase of the raw production, the origin of cities and the beginning of ex- 


XXIV INTRODUCTION. Ë ee 
and merchants. (Ì) „In high antiquity,” says Davis (China and the Chinese), gee 
wisdom were the chief claim for distinction and consideration. The society progressing, and the 
momadie hordes settling at fixed places, they directed their attention to agricultural pursuits, 


23 


change between town and country, the handieraft follows and, lastly, the inland and foreign 
trade appears with the increase of capital and the augmentation of manufactures.” 

The old Chinese counted four seas (?) which were supposed to surround the Earth, whilst 
four rivers, called the four canals (%), discharged their waters in these 4 seas, after having wa- 
tered and fertilized the whole empire. „The four seas,” or „within the four seas,” denotes _ 
till the present day the empire or the world. kn | 

From the remotest antiguity the year was divided into 12 lunations. The old Chinese counted 
the lunations by the number of days elapsing from the conjunction of the sun with the moon 
until the next conjunction, and as there could not always be an equal number of days, they 
counted, alternatively, 29 and 30 days to complete their lunations. Thus 12 of their lunations 
formed their common year; whilst the embolismie year was divided into 13 lunations. 

These 12 lunations were divided again into four seasons, (*) which were divided, each, into 3 
parts, beginning, middle and end, viz: one lunation for each of these parts. Besides, they di- 
vided the year into 24 equal parts, which are the points where the sun is when passing through 
the different signs of the zodiac. These points were called the 24 terms. (°) The day was di 
vided into 12 hours, each hour being the double of our hours, and it was reckoned, under the 
first dynasties, from midday to midday. Only during the third dynasty Wu-wang (B. C. 1188) 
ordered the day to begin at midnight. 

The hours were divided again into 2 equal parts, each composed of 4 quarters. (€) Hides die: 


names for month and moon are, in Chinese, as in most languages the same, viz: Yueh, ( H |) a charac- 
ter derived from the old hieroglyph ) ‚ moon. It is scarcely necessary to mention the 4 car- 


dinal points: N. S. B. W. or, according to the Chinese order which takes, firstly, the point whence 4 
the light came: B. W.S. N. (7) 
To these were added. the Zenith and Nadir () and they, together, were called, the 6 points. (°) 
The fields and lands were divided into 4 parts which division is sti retained in the charac- 
ter for field, tax (1°). Equally the Chinese provinces were subdivided into four classes, the Fu, Ting, 
Chau and Hiem, (H) which division exists also in Siam for the cities. (?) Fourfold, too, are the 


® 


re) ei El ie Ts called the four classes (DU ER) 
u @ o MU & Oo WH B | €) 
O Je Pi Eli (6) Mémoires c. 1. Chinois, II, 159 & #f. 

XR B Fi Ode 

OA & NN 


(22) Pallegoix, Description du Royaume de Thai ou Siam, I, p. 293. 


Pd 


| 


INTRODUCTION. XXV 


human virtues (1), viz., Zo (?), the ceremonies, usages, and everything which is comprised in 
what we call politeness. The 1 (%), viz., that duty which makes us give to each what is his 
due, propriety, zustice. The Lian (*), disinterestedness, doing nothing which could be detrimen- 
tal to others; and the C4 (°) or Shame, the fear of infamy attached to a bad action. (6) 

We have still a few words to say concerning the numbers 6 and 8, before we pass to 
the high symbolical number 9. 

The Chinese of antiquity had six venerable Ones (7), who were genii presiding over the 
four seasons, the temperature, the sun, the moon, the planets and stars, and the earth (%). 
Six are the liberal arts, viz., Etiquette, Music, Archery, Chariotteering, Writing and Arith- 
metie (%), called the Luk. (1) There are 6 departments or ministeries in Peking, called the 
Luh-po. (4) At the time of Li-wang the magnates had six sorts of chariots, dresses etc., as 
the princes had seven sorts of each. (1) So the Chinese count, also, six elements or depart- 
ments, viz., fire, water, metal, wood, earth and grains (13); and six kinds of sacrificial animals, 

z., the horse, oxen, sheep, fowls, dogs and swine, called the Zuh-chuh. (1) 

Six kinds of grain, viz: Paddy, barbadoes, pulse, wheat, millet, and panicled millet, cal- 
led the Zuk-huh. (1) 

Siz is also the symbol of Zarth in the eight diagram, being represented by six broken lines 
==, whilst Meaven is represented by six entire lines ‚ which bear, each, the name 
of the number 9. 

The Emperor Cu (16) used the number 6 very extensively. He gave order to compose a 
sextile arithmetie, which was used in Astronomy for the periodie revolutions of the stars and. 
seasons; in Geography, for the itinerary measures, the position and reciprocal distance of 
places; in Geometry, for the land-survey; in Music, for the great ceremonies; in Commerce and 
Arts, for the different measures of dimension and weight. He determined that 6 inches should 
be the measure of the foot, and 6 feet the geometrie pace. His own chariot was 6 feet long, 
drawn by six horses. His cap‚ which he wore when sitting on his throne, was 6 inches 
high. The product of 6 multiplied hy itself was the dividing number of the Empire, which 
he proposed himself to visit in periods divided by six. (!7) 


0 MU zz OND: © 5 © A 
5 Hb (6) Mémoires c. l. Chinois, IL, 176—117. OR 

oM ERS HAERKE 
WEEKE: 0 CDA El 

(22) Zacharme, Shi-king, Pars I, Cap. 10, ode 9, at the note. (3) De KF, See the Shu-king. 
Ee Ee, See the Trimetrical classic (Z gp {K), 


DA Kk HERA A HK a) hj EE Hp, BO 21 


(17) Mémoires III, 234235. 


XXVI INTRODUCTION, 


The S is the fourth of the imperfect numbers and the duplication of the 4. The famous 
diagrams of Fuh-hi were arranged into 8 figures in an oetagonal, as represented on the warrant 
of the Shan-tung branch. (}) They were called, as we have mentioned already, the eight sus- 
pended, Pah-kwa, because they were suspended every where for the instruction of the people. 
The number 8 refers in the Hung-league especially to the 8 salutations or genuflexions men- 
tioned on page 184, Related to these 8 genuflexions are the common eight gradations of 
obeisance in Chinese life, commencing with the lowest form of respect called Kwng-shau (2) 
which is merely joining the hands and raising them before the breast. The next is Zso-vif (2) 
bowing low with the hands thus joined. The third is Za-tsen (f) bending the knee as if 
about to kneel; and Kwei (°),an actual kneeling, is the fourth. The fifth is Kau-tau (©) knee- 
ling and knocking the head on the ground, which, when thrice repeated, makes the sixth 
called san-kau (7) or ythriee knocking.” The seventh is Zuh-hau (8), or kneeling and knoecking 


the head thriee upon the ground, then standing upright and again kneeling and knoeking 


the head three times. The climax is closed by the san-kwei-kiu-kau (°), or thrice kneeling and 
nine times knocking the head. (1) 

The 8 points of the compass are called the 8 faces ('!) or 8 points (2). The Pah-gin (%) 
are the 8 sounds in Chinese music. 

The highest Chinese officers are allowed eight sedan-bearers, and such an official is often 
distinguished by the number of chair-bearers he has. A Pah-thai-hiao (**), an „eight-borne sedan”, 
is said instead of the Governor-General, Other officers are entitled to 4 or 2 bearers. (15) 


We have seen above that one produced tree. In the same way 8 multiplied by itself pro- 
duces 9. The number 9 is, as such, the last of the perfect numbers. (Compare pag. Xvii). 
The great Emperor Yu — who saw the figure Zo-shw on the back of a tortoise, divided into mine 
principal parts, three on each of the sides and three in the middle — terminated in 9 all the 
operations he made on, and by means of, the numbers. (16) We have seen also that by 5 
all was created; with the nine as term, this brings to our mind the masonie sentence on the 
underpart of éhe monument of the master: Zernaro formatur, novenario dissolvitur. (1) 

The old Chinese hieroglyph for the number 9 is HE (1), and carries with it the signif- 


cation of the Mghest. The ninth Heaven is the highest one. Nine times man ought to knock 


(1) See p. 32, ORE O4 on Tes 
© He @ Bj 25 OD == HJ GRS) 

OE Pe JL Hij (10) Williams, Middle Kingdom, II, p. 68—69. 

DA B INU GORP A 5 A EE 


(15) Williams, Middle Kingdom, I, 404. Tonie dictionary under Pak, 
(ze) Mémoires II, 191. (27) Symbolic d, Freim., IT, 560. 
(35) Mémoires I, planche vr. 


Ei and ende Sn 


INTRODUCTION, XXVII 


his head on the ground when worshipping Shang-ti or God. Under the first dynasties the land 
was divided into 9 equal portions JE), cultivated by 8 families, which gave to the empe- 


ror the produce of the ninth, whilst the other portions were divided for their own use. Nine 
of these squares were surrounded by a brook; 81 had a small canal, and 9 of these a larger 
one. (1) China is still often designated by the name Kiw-chau, „the nine regions”, because 
it was the emperor Yu, the founder of the dynasty of Mia, who divided China into 9 parts 
apsthe year B. G, 2197 (2. 

The imperial city of Peking has 9 gates; whilst the imperial palace is called Kiu-chung (2), the 
„nine-walled”. The Emperor himself is called Kiw-wu-chi-tsun (*) „the venerable of the nine fifth.” (?) 

There are 9 grades or degrees of rank, called Kiw-pin (©), as there are 9 grandees called 
Kuw-hhang. (©) 

The astrologers, conjurors or magicians, writers, attorneys or sollicitors, mediators, envoys 
or ambassadors, officials, husbandmen, military and literati (®) are the 9 professions. (°) 

Ninefold are the apertures of animal bodies, designated by the name Kiw-kiao, (1°) There were 
9 kinds of punishments, the Kiu-ing (*), and 9 officers who had the care of Government stores, 
called Kuw-fu, the 9 offices. (12) 

In antiquity the Emperor made to distinguished personages the so-called „nine presents (13),” 
consisting of chariots, clothes, musical instruments, the permission to have a red-painted door, 
the permission to have an elevated seat in one’s hall, a body-guard of soldiers dressed in dra- 
gon-embroidered clothes, bow and arrows, axe and hatched, black millet and fragrant wine. (14) 

In the great ceremony of ploughing, practised annually by the Emperor of China, the Em- 
peror himselfs ploughs 3 furrows; the 3 princeseach 5, and the 9 grandees each 9 furrows. (1) 

A common sentence on Chinese door-posts is the phrase Sax-to-hiuju (1), „The three mauys 
and nine Zikes.” The 3 manys being many years of happiness and life and many sons. The 
explication of the nine likes is found in the Shi-king where it is said: (1) 

„May Heaven be yours and confirm you, and may there be nothing that does not prosper 
„to you. (May your happiness be) le a mountain, like a hill, Ue a field on an elevated place, 


(5) Mémoires IX, 870 (2) Mémoires II, 168, (3) Û EE 
Jh En 7d Ër (5) 4 e. The 5th line of the 6—9 diagram given on page XXV. 
JL úh OD Jt sE OB 5 RER ERA XK 


fe hi RIE RA HR. FK Re fin MK © A 
(10) JL Ek @L) JU JH (22) pik an Dictionaries of Morrison, Williams, etc. 
he ON Bk HR ERA MW RH 


KR. 5 Eh. 4E Pil , Imperial Dictionary of Khang-hi, 
(15) Mémoires c. 1. Chinois, T, III, 500 & f. 


Gn Es JÖ An (17) Pars II, Cap. 1, ode 6, 


XXVIII INTRODUCTION, 


„tke an earth-mound, ke a welling brook, so that there may be nothing more to be added ie 
„tosvourgtelicikpas neen. (May it be) Zke the moon increasing to fullness, Zie the sun rising Ä 
„to brightness. May you live long Zike the mountain Nax-shan wvhich does not get fractured nor 
„erumble down; Like the pine and cypress whose leaves, eternally green, grow ‚uninterruptedly.” (3) 

When Confucius asked the boy Hiang-toh what were the connecting bonds between Heaven 
and Earth, and what the beginning and ending of the dual powers Fin and Vang, the boy 
answered; „Nine multiplied nine times makes eighty one, which is the controlling bond of 
Heaven and Earth; eight multiplied into nine makes seventy two, the beginning and end of 
the dual powers.” (?) 72 are the earthly malign stars (3) or the diamond-stars of earth, that 
is to say the seventy-two intelligences charged with the administration of the Universe; 
whilst the 36 Heavenly stars (*) are the 36 decans of the ancient Egyptian and Chaldean 
zodiacs, because each section of 10 degrees af the zodiac was under the inspection of a particular 
genius, who was called Zuspector, éphorus or decanus. 

The number 12 is sacred because the zodiac is divided into 12 signs or houses, and because 
the addition of the sacred numbers 5 and 7 gives 12. Likewise the numbers 30 and 360 are 
also sacred, the first because each sign of the zodiac was divided into 3 sections of 10 degrees 
each, and the second, because itis the year without epagomenes, or the division of the zodiac 
into 860 degrees. 

If we may apply the science of the astronomical numbers to this work some important re- 
sults may be obtained. The 56 peaches and 72 plums in Answer 175 of the Catechism (pag. 
82) may mean these 36 decans and 72 intelligences which, in fact, settle Heaven and Earth, 
astronomically speaking. 

The whole number of strokes in the punishments inflieted upon unfaithful and disobedient 
members of the Hung-league is based upon the numbers. These numbers are 2 x 9 or 18; 
3 X 7 or 21; 3 x 12 or 36; 2 x 86 or 12; 36 + 12 or 108; 30 X 12 or 360: 

This short digest on the sacred numbers of China will sufficee to understand the meaning of 
the numbers used in the Hung-league. Those who wish to know more about them, may 
consult in the „Mémoires concernant les Chinois,” the able treatises of Father Amiof on 
the numbers and the music of the Chinese. 


OR AR GER 
Pr oo A 
A A VE WAN CH 
A OB OK Wi Om MH 
Jk 


(2) Chinese Repository, Vol. X, pp. 614 & f. @ EE 


Da IE 


ze IN St 


Li 
LJ 
Fä 
fe 


EN Ae 


INTRODUCTION. XXIX 


3. 


We come now to the most important part of our introduction, viz., the comparison of the 
symbols of Masonry and of the Hung-league, which will give us many points of striking re- 
semblance. 

According to Dr. Schauberg (!), the sword is worn by masons as combatants of light against 
darkness, of good against evil, of the true against the false, and as a sign that they hope 
to enter the everlasting light and life by the victorious waging of this combat. 

If we observe what we have said in the first part of our introduction on the ancient 
Lieht-worship of China (?), it would not seem imprabable that the same meaning is attached to 
this symbol in the Hung-league. At present the sword is used, especially, for the defence 
of the lodge against attacks, and for the reception of new members. Gaedicke in his Free- 
masons-lexicon says in his chapter „Weapons or sword” that in olden times every brother 
in the lodge ought to be armed with a sword for defence in case of an attack of the lodge, 
and as a symbol of manly force. Likewise Mossdorff in the Eneclyelopaedia says: „that former- 
ly the sword served perhaps for the defence of the sacred place of the lodge” 

The new members are received at the Hung-sate by the brotherhood drawn up into a double 
row, forming an arch by erossing the points of their swords. (%) A similar ceremony seems to 
have prevailed with the old masons, as would appear from the 15th Question of the presiding 
master in the English apprentice Catechism: „How did you enter and whereat?” „At the 
point of a sword or spear, or some other warlike instrument, which was put upon my breast.” (*) 

Till the present day it is a custom amongst freemasons to receive high officers or high- 
placed people under an arch of crossed swords. The prince and princess of Wales were 
received at Oxford by the Freemasons of the Apollo-lodge by eight templars who formed an 
arch of swords. (°). 

We may note, also, that the swords of the members of the Hung-leagne are straight and 
two-edged, like the swords of the freemasons, which symbolize the rays of light. (£) 

We have translated in the whole bulk of this work the reunion-places of the Hung-league 
by the masonie term Zodge. This is not an arbitrary rendering, but given only after a ripe 
analysis of the meaning of both words lodge and fung (7), and of the interpretation which the 
masons and the members of the Hung-league give to it. (8 With the masons the word Lodge 
is the symbol of the world. Dr. Schauberg even goes so far as to surmise that the word, 
as well as the square by which it is expressed, is derived from Budhism. The younger bir- 
manese Budhists in After-India call the universe Zogha, which means in their language „Gene- 


(1) Symb. d. Freim., I, 53. (2) See p. xv1 
(5) See pp. 58 and 81, Q. 164; pag. 87, Q. 204. (£) Symb. d. Freim,, I, 55. 
(5) Supplement Illustrated London-news; June 27, 1863. (6) Symb. d. Freim., I, 55. 


(7) FB ®) Compare also what we have said on pp. xx11— XXII. 


XXX INTRODUCTION. 


tic destruction and regeneration,” because the world renews itself spontaneously after every 
contest of storms, water or fire. (!) 

The lodges of the freemasons and of the Hung-league are both square and perfectly ok 
with the principal gate or entrance towards the East. Now we will compare for a moment 
the old English apprentice Catechism and the Catechism of the Hung-league. 

The 89th question in the former runs: 

„How broad brother”? (is the lodge). 

A. „Between North and South.” Ë 

Q. 90. „How high brother?” 8) 

A. „From Earth to Heaven.” 

The 230 question of the Catechism of the Hung-league runs: 

„How high is the lodge?” 

A. „As high as one’s eyes can reach.” 

Q. 231. „And how broad?” 

A. „As broad as the two capitals and 18 provinces.” (?) 

The latter, as a Chinese locution, means simply as the whole empire or, iw eatenso, as 
the whole world or universe. Now the old Chinese symbol for a state, a kingdom or the world 
is a square (compare p. xxir), and as such we find this symbol amongst the designs on the 
walls of the Lodge of the Hung-league. (3) 

The Chinese lodge is situated, like the masonie lodge, towards the East. In the old Chinese 
Lieht-worship, the East, as the source of all light, is sacred. Already in the 18th Toen of 
the Catechism of the Hung-league the novice is asked: 

„Whenee do you come?” and he answers: „IL come from the East.” 

Q. 16. „At what time did you come hither? 

A. „Il went at sunrise when the East was light.” (£) 

In Browne’s Masterkey these questions are given under another form, viz., 

„Whence do you come as a mason?” 

À. „From the west.” 

Q. „Whither do you go?” 

Ann LosthesBasts 

The idea, however, is quite similar, as the Chinese member has entered the lodge by the 
East-gate. The members of both societies seem, however, to express, by their answers, the 
desire for the research of light. 


ie 


In both, the Masonic — and Hung-lodge, the altar and seat of the presiding master are at 
the East. The East, symbolizing the source of light, is an idea so natural, that we need 
not wonder to find it back with the Chinese, All nations have considered it so, because 


(D Symb. d. Freim., II, 811. (a) meSeenp. m5: 
@) See Tab, vir & var, and comp. p. 20. (*) See p. 61, 


INTRODUCTION. XXXI 


they saw the sun rise every day with undiminished splendour at that part of Heaven, spread- 
ing light and warmth around. 

The members of both societies call each other brethern. In Browne’s Masterkey the mas- 
ter asks the apprentice: „What manner of man, a free and accepted mason ought to be?” 

„A free man, born from a free woman, the brother of a king, the companion of a prince 
or the fellow of a mendicant, if he be a mason.” 

Q. „Why this equality amongst masons >” 

A. „We are all brethern since the creation, but we are still more so by virtue of an inti- 
mate union.” (!) 

If we compare now art. 8 of the Oath (?), it will be seen that the members of the Hung- 
league consider all classes, if they be members, as brethern. Art. 13 of the Oath says: „Af- 
ter having entered the Hung-league, you are bound by a bloody oath, you have become one 
gall and one heart (with the brethern.) (9) 

Fhe words: „In peace united together, the pledged myriads make it their signal” (* ex- 
press the same idea of freemasonry, and are somewhat like Schiller’s expression: „Seid um- 
schlungen, Millionen!” (?) 

The spirit of fratermity and equality which vivifies masonry is found also amongst the 
members of the Hung-league. The latter call themselves Zai-ping, which means in the na- 
tural acception „Universal peace”, but in a Budhist sense „Equality” Hence the lodge is 
called also Zai-ping-ti, „Land of equality” This spirit is, however, so diffused amongst all 
the ceremonies, laws and principles of the Hung-league, that we would only repeat what 
is contained in these, and to which, therefore, we refer the reader. 

The bond in the Hung-league is confirmed by a bloody oath, and there are traces in the 
rituals of masonry that formerly the brethern confirmed their oath also with blood. (#) 

This custom is as old as the world. The Seythes, when making a bond, made themselves 
a small wound and mixed the blood running out of this wound with wine, which they 
drank. The same ceremony was practised by the Greeks, Romans and the Magyars of pre- 
sent day. Catalina and his confederates united themselves by drinking bloody wine. (?) The 
same custom seems to have been in use with the old Germans. (®) 

With the Chinese the bloody oath is very old (°, and a different character is used for this 
oath and the simple sworn oath. In olden times, when a prince made a treaty with the prince 
of another country, the ear of a victim was cut off and laid in a jade vase; the contract was 
written with it’s blood, and the parties, having smeared the corners of their mouths with 


(1) Symb. d. Freim., II, 82. (?) See p. 136. (2) See pag. 138. 


4 ir z POE 
(ke EN Je HJ AE Bi F3 gU,, See page 24, note 3. 
(°) Symb. d, Freim,, II, 512, (é) Symb.d, Freim., II, 53, (7) Grimm, Rechts-alterthümer, 194, 
&) Grimm, Lieder der älteren Edda, 237, (®) See p. 18, 


XXXII INTRODUCTION. 


blood, read the treaty aloud. (1) This ceremony was called Shah-hiweh. (?°) The drinking of 
blood was the symbol that they were now of one blood, and would consider each other 
as brothers born from one womb. If a victim was slaughtered or the head of an animal 
cut off, the idea was expressed that the perjurer might be cut off like this victim. It will 
be remembered that with the Romans the parties swore that even as they killed now the 
sacrificial sow, even so Jupiter might strike the perjurer. ($) 

With the Dajaks on Borneo the same custom prevails: Rev. J. A. Barnstein of the Rhe- 
nish Missionary Society, who died in October 1863 at Bandjermasin, had sworn frater- 
nity with the Kahajan-tribe, which fraternity was confirmed by the shedding of blood of 
both parties. So he was enabled to wander and live unscathed amongst those wild and 
barbarian tribes. (£ 

The society of Ash-drinkers (Téphrapotes), erectedin Italy in 1498, after the execution of 
Savanarole on the 23d of May by pope Alexander VI, also confirms it’s oath by the drink- 
ing of a mixture of ashes, wine and blood. Three of his disciples had saved his head from 
the stake and, having mixed the burnt flesh into a cup of wine, one of the three, who had 
been wounded in the affray, dropped his blood into it, and of this mixture they drank, swear- 
ing to revenge their beloved master. (°) 

Before the swearing of the oath, three cups of wine are pledged to Heaven, Earth and 
the Altar. (6) In the oldest English Catechism the novice is requested by the master of the 
seat to pledge wine to the genius (funde merum genio), by which genius was meant the ge- 
nius of the corporation and of the league. Dr. Schauberg thinks that the custom is probably 
derived from the Roman building corporations. (7) 

On page 117 & ff., we see that the new members of the Hung-league are dressed in mourn- 
ing apparel with straw-sandals at their feet and dishevelled hair. The new member becomes 
dead for every one except for the members of the league. Not that he is, therefore, allowed 
to discard his parents or family, — on the contrary, he ought to serve them faithfully and 
love them even more. But the death is the symbol of regeneration as a new man, who has 
to fulfill his duties the more strenuous and faithfully; he has only put aside his corruptness 


and perversity, and considers himself, after having entered the league, as NEW-BORN. (8) 

In masonry the same symbolical meaning is attached to the death of the Master. His recep- 
tion should be a second birth, the birth of a new man. (®) Likewise the Hung-member 
calls himself also Si-ting, ra new man.” (10) The Emperor Ching-tang of the Chang-dynasty 


(1) Chinese Imperial Dictionary of Khang-M, under Ming (B). 


(2) EEN út (3) Lasaulx, Studien, 216, 

($ Chinese Repository, Vol. V, No. 5, p. 234. Bataviaasch Handelsblad, 18 November, 1863. 
(2) Revue des deux Mondes, T. 46, 1 Aoùt, 1863. (é) See pag. 126. 

(7) Symb. d, Freim., I, 601. (6) Hi Ln See pp. 56 and 233. 


€) Symb. d. Freim., JE 633. (2) El Je 


| 
k 
ì 
| 
4 


INTRODUCTION, XXII 


caused the following words to be engraved on his bathing tub: „Every day renew thyself, 
daily and daily renew thyself, and again renew thyself.” (*) 

The masonic apprentice who enters the lodge is obliged to wear his left shoe slipshod, or 
properly, he should take off both his shoes. By thus taking off his shoes symbolically, he is re- 
minded that he ought to approach pure and humbly the sacred place. Therefore he is, also, 
dressed with a white apron and gloves, as a symbol that he ought to come with pure 
hands, pure body, and pure clothes before the temple and altar of God. (?) 

likewise the new Hung-member appears before the altar dressed in white (3), and even in li- 
nen or cotton clothes, and not in woolen, for wool is made of animals which are impure, and 
whose spoils priests are not allowed to wear. 

The colour of mourning in China is white: instead of the gaudy red, blue or black silk, 
white thread is plaited into the cue. Serolls upon doors and visiting cards are of white paper, 
and the mourners wear shoes made of white cloth or grass; whilst their head is envelopped in 
a white kerchief or bonnet. The corpse of the deceased is shrouded in a white cloth, and the 
tablet on which the name of the deceased is written, is covered, immediately after the ecorpse 
has been coffined, with white eloth. The Chinese do not explain why they have taken white 
as the colour of mourning, but it is more than probable that it’s symbolical meaning is that 
the deceased has gone to Heaven, to the eternal rreur. 

Dr. Schauberg says: „the light-seeking masonic apprentice is symbolically purified, by 
his three passages through the fire and water, of all impurity and evil; and only after this pu- 
rification, expiation and consecration, he is allowed to put on the white dress, the white apron 
and the white gloves and, armed with the sword, enter among the knights of light.” (#) 

likewise the new Hung-member is only allowed to enter the league after the purification 
by water. (°) At the reception in some masonie lodges the water is given to the novice with 
these words: „As the water purifies your body, purify ye also your soul from perverted 
desires and your life from impure blots”. (©) To the Hung-member is said: „Wash clean the 
dust of Tsing and the colour of your face will appear; do away with your corruptness and. 
perversity to sit in the temple of Ming.” (7) 

One of the greatest symbols is the lighting of lamps. Light is the most important symbol 
in Masonry as well as in the Hung-league; for when light was born, darkness dispersed it- 
self, and so perversity and evils will disappear when the light of humanity appears. Therefore 
the novice answers on the 294th question which runs: „What is held to be the highest in the 
lodge?” — „The Hung-lamp is held to be the highest;’ and in the quatrain it it said: „The 
Hung-lamp shines high and the world is equalised” (®); and when the lamp is lghted it is 
said again: „The Hung-lamp once lighted, illaminates the faithful” (°) The Hung-member ans- 


65) Je El, the Great Learning. (?) Symb. d. Freim., 1, 453. 

@) See pag. 117. (#&) Symb. d, Freim., I, 460. (°) See pag. 115. 
É) Symb. d. Freim., I, 468. (7) See pag. 115. 

(©) See p. 105. (®) See p. 128. 


XXXIV INTRODUCTION, 


wers on the question „whence the light came?” by: „The light came from the holy temple” (5) 

In Question 172 and f., of the Catechism of the Hung-league is spoken of peach-trees, whilst fj 
in Answer 276 peaches, willows, firs and cedars are mentioned. (2 These trees are sacred 
with the Chinese. Peaches have been, and are still, in China the symbol of long life or im- 
mortality. Therefore the peach-fruit enters into all the ornaments in paint and sculpture which 
are made in rooms, on furniture ete., and, especially, in the presents of congratulation and 
felicitation offered to one’s superiors or equals. They are preserved as Newyears-gifts; and, 
by want of genuine ones, porcelain, jade or coloured-stone peaches are offered. According to 
the Sfin-nung-hing: „the peach Yu prevents death and eternizes life. If one has not been able 
to eat of it early enough, yet it preserves the body incorruptible till the end of the world.” 
According to the SAu-y-ki: „whosoever eats of the fruits of the Yw-peach on the mountain Mok 
liu, gets eternal life” According to the Shin-hian-han: „the peach of immortality produces only 
one fruit in 1000 years, but it frees man for ever from hunger ..... This fruit is of a 
beauty and odour which are not of this world” According to the SZin-hian-thuen: „Kao having 
eaten of the gum of this peach became immortal” (3) 

According to the Taoist tradition the peach-tree was planted by a certain Wang-mu (*); 8000 
years elapsed before the tree blossomed, and again 8000 years passed before the flowers set 
fruit. (£) / 

Another species of peach had some resemblance with the tree of the knowledge of good and 
evil. Some peaches could not enter in the ancient sacrifices. Every peach with a double al-_ 
mond was mortal. According to Pin-y-lu: vit is death which makes the peach feared, how 
then should the sage not fear it?” According to the Siz-lun: „In the Yang-garden was the peach 
of death; as soon as he approached it he felt that he would die.” According to Swu-lau-tse: 
„the peach-plum has a ravishing beauty, but afterwards it gives death” According to the 
Fong-su-tong: yin the book of Moang-t is spoken of two brethern of the remotest antiquity 
who found on a mountain a peach-tree under which were some hundreds of demons, to cause the 
death of man and ruin him for ever” In the Ziek-chuen ìs said about the evils which affiet 
earth: „the tree of knowledge has been the cause and occasion of sin.” (©) 

In accordance with the above, Answer 190 of the Catechism runs: 

On the faithful and loyal who eat of them Heaven bestows blessings; 
But the traitors and wicked will see their bones rot. (1) 


The pine and cypress are since the remotest antiquity the symbols of eternal hife. When 
all other trees fade and lose their leaves, both these trees remain green and strong. ‘Fhere- 
fore Confucius said (®): „When the year becomes cold, then we know how the pine and the cy- 


(1) See pag. 183, (?) See pag. 82, seqg,, and pag. 102. 
(&) Mémoires c. Ll, Chinois, T, XI, 293. 6 EF HE 
(£) Mémoires, Ù. II, 75. (6) -Mémoires, T. XI, 293, 


(7) See pag. 84, ®) Lun-vü, Book IX, Chapt. xxvar, 


INTRODUCTION, XXXV 


press do not wither.” „In spring and summer the fir and cedar are not different from other trees 
and plants”; says a commentary, „bub when the cold season has come all trees and plants lose 
their leaves and fade, whilst the fir and cedar alone remain beautiful and do not wither like 
the other trees and plants.” The pine was also anciently the symbol of eternal friendship: 
Liu-hiao-phiao (1), author of the „Discourse on all broken friendships’”’ (®), says that anciently 
one broke a green branch of a pine-tree, in order to confirm the oath of friendship, pointing 
at the same time towards the transparent waters as a symbol of faith (%). 

Pines, cypresses and chestnuts were planted in antiquity on the publie places of towns (£) 
jist as the Zsfelieh, the great public place in Cwiro, is girded by enormous oriental acazias (*). 
The cedar is also the emblem of the love between husband and wife, as it is according to 
the Persian mythus. Chinese tradition speaks of a beautiful woman named Ho, wife of Han- 
phang, secretary to the king Klang of the Sung-dynasty (960—1278). The king who desired 
the woman, put her husband in prison where he killed himself from despair. The king wish- 
ing one day to offer violence to his wife, she threw herself down from the terrace on which 
they were standing, and perished. In her girdle was found a letter adressed to the king, in 
which she expressed the wish that she might be buried in one grave with her husband; but 
the king, revengeful even after her death, buried them opposite each other in different graves. 
During the night, however, two eypresses grew on these graves, which were in ten days 
so large that their branches interlaced; the trunks bowed to each other and their roots grew 
together. The people called these trees „Love-trees.” (6) 

So the fir, pine, cedar and cypress are in the Hung-league the symbols of the never-dying 
and ever regenerating life, the symbol of force and indestructibility, just at the acazia is in 
masonry. (7) According to Layard (®) the eypress was sacred in Iran, China, Babylonia, Assy- 
ria, Phoenicia, Arabia, Eeypt and in whole Asia minor, in Greece, Rome and in the whole 
roman Empire as the symbol of life, as the symbol of immortality, of eternal life, and, there- 
fore, used every where vn graves and tombs, just as this is the case with the masonic acazia. (°) 

Some flowers are also sacred with several nations. As representative of flowers, the rose is 
sacred with the masons, and roses are strewm by the brotherhood on the bier of the deceased 
brother. (!®) It is especially the lotus which is sacred in the Hung-league, because it is a sym- 
bol of the sun; the lotus rises to the surface of the water as soon as the sun appears, and 
dives down with the sinking of the sun. The rose has been called the queen of flowers, but 
the lotus, sublime in its purity, grace, and exquisite beauty, may surely be called their god- 


ol A A OE 4 ZE Wi 
OERS HARmHE Ae 


() Lun-yü, EE III, Chapt, xxr. (5) Braun, Geschichte der Kunst, [, 213, 
(6) XH A 5} (See the 7 HE ZE Records of Marvels.) 
(7) Symb. d. Freim., I, 157. 8) Recherches sur le culte du cyprès pyramidal. 


(°) Symb. d. hee T, 159160. (°) Symb, d. Freim., IT, 33, 


XXXVI INTRODUCTION. 


dess. A fine slender stem about five feet long upholding a broad cup‚ most elegant in it’s 
form, nearly eight inches broad when fully expanded; the leaves of a pure alabaster white, 
soft like velvet, veined with the most delicate rose-coloured pencillings, containing in their 
centre the fruit, an inverted cone of fair green encircled by a fringe of golden anthers. 

Some of the brethern in the Hung-league wear a wreath of golden flowers on their heads (5), 
which wreath is lost if they be disobedient. (°) Till the present day a branch of golden flowers 
to wear in the hair, is given in China to those who have obtained the degree of doctor. 

There may be also some relation between the Lose-garden, as the land of the blessed where the 
good go after their decease, and the Pwng-lar ($) of the Budhists, the Paradise filled with my- 
riads of fragrant flowers and trees, where the elected enjoy eternal blessings, knowing neither 
hunger nor thirst. 

We find baek also in the Hung-league the steel-yard, seales and foot-measure as instruments 
to weigh and measure in a natural and symbolical sense, just as it is in masonry. (f) The 
mirror is, also, found in both societies with the same symbolical idea attached to it. The 
quatrain on the mirror says that „it reflects the heart of man.” (£) The mason is brought be- 
fore the mirror, that he may know himself. (é) 

According to the old English ritual of reception of the mason-apprentice, he had a string or 
a rope around his neck, which Krause explains by saying that probably the wearing of a string 
was an old oriental custom. The fetter is in masonry the symbol of the bond by which the 
neophyte is united to the brotherhood. (7) In the Hung-league the red silk-thread is worn in 
the sleeve as a sign of recognition, and as a symbol of unity. (©) In the Chinese marriage 
ritual the bride and bridegroom drink wine out of two cups, tied together by a red silk-thread. 

In the „Great Mystery of the Freemasons discovered” (London, 1725), it is said that a 
true mason may be recognised by this sigu: „One describes a right angle, by placing the 
heels together, and the toes of both feet outwards at some distance, or ly any other hind of 
triangle?’ (°) The members of the Hung-league form the triangle in the inverted way, uniting 
the toes and separating the heels. According to Dr. Schauberg the triangle of the masons re- 
presents the pythagoric character Y, meaning the word Mugiea or mmortality. (°) It means 
something else according to the explication of the Hung-league, viz., the eight salutations which 
every member has made before being admitted. (1) We note only this resemblance without 
discussing the relation which may exist between both signs. 

So we mention, also, the resemblance between the abbreviations of words in both societies. 
The masons following the Eeyptian Hieroglyphical system, which consists in abbreviating the 


(1) Oath, art, 19, page 140. (2) Laws, art. 64, page 160. 

(3) ZE zie (f) Symb. d. Freim. Compare also pp. 43—45. 

(5) Pag. 43. (6) Symb. d. Freim., IT, 104 & f. 

(7) Symb. d. Freim., 1, 836. (©) Compare the last line of the second guatrain on pag. 219. 
(°) Krause, 1, 2, pag. 47. (20) Symb, d. Freim., II, 77. 


(H) See pp. 184 & 169. 


INTRODUCTION, XXXVII 


word with 3 points, as: Rec. Ist Deg.:., for: Reception in the first Degree, (1) The sectarians of 
the Hung-league also abbreviate the characters, and put two or three of these mutilated charac- 
ters together, as {JI| H for BE JA AP Hung-shun-thang, „Hal! of obedience to Hung.” (°) 

With the masons of the middle-ages the secret writing consisted in writing the vowelsa, e, 
jd, o and w, with the ciphers 1, 2, 3, 4 and 5, and by always placing the first letter before 
the last letter of the word, as e. g., 3 2132vb2 for „I believe.” (3) 

In the Hung-league some characters are formed nearly in the same way, as e. g., the name 
of the league Hung (HE) which is written: { J\ H — , (3, 8 — pak for 100 which 
is also pronounced pa4 —, 20 and 1), being the component parts of this character. (£) This way of 
writing is the nearest approach to the Hebrew manner of secret writing. „In Hebrew there were, 
as in Greek, no ciphers distinct from the letters: each letter representing a number. There- 
fore, starting from a superstitious idea of the inspiration of the sacred books, the rabbins 
imagined that the sum obtained by the addition of the letters of a certain word had a myste- 
rious signifieation, which permitted, in case of need, to substitute for this word another word 
giving the same sum. In this way they corrected some passages scandalous in the narrow 
Judaie view of the time. HE. g., being shocked by the literal sense of a certain passage 
(Numb. xrr, 1), where it is said that Moses had married an Ethiopean woman, a couskith (word 
equivalent to the number 736), they substituted for this ill-sounding term the word Jephat/ 
mareheh (good looking) the letters of which, added together, gave, also, the sum 736; so that it 
then meant that the Hebrew legislator had married „a good looking woman,” which phrase no 
longer scandalized them.” (°) 

Another method of secret writing in the Hung-league is to add a character to the real one. Ge- 
nerally they use the characters Pian, lightning, and How, tiger: these characters are added to the 
left side of the intended one. Examples of this kind of secret writing are found on page 22 
in the Genealogical table of the founders, and on pages 28 seg., in the Lodge-marks. 

This method is Taoistical, and characters, combined in such a way, are often found on Taoist 
charms. So we saw on a Taoist print, representing a tiger or leopard, the characters je EEE, 
Properly written these characters are 3 Bj BE SE, „Awang-ming protects the house.” 

Lasty we might, also, perhaps, compare the three degrees in masonry of Apprentice, Felloweraft and 


/ m » 4 3 he . EN ij ) ‚. an 
Master to the terms of the Hung-league HE Dn, sworn brother, 5 bi adopted brother amd 


Ze ÂH, righteous uncle, which mean the ‘younger brethern, those of the same degree, and 
the elder brethern. (©) 

In conclusion we do not think it improbable that the Hung-league is the depositary of the 
old religion of the Chinese; consisting in the belief in a single and undivided God worshipped, 


(D) Symb. d, Freim., I, 94—95. (2) Comp. p. 5l. (2) Symb. d. Freim., II, 257. 
(£) Comp. p. 86, note 1. (5) Revue des Deux Mondes, 1 Oct, 1863. La Littératûre apocalyptique chez 


99 


les Juifs et les Chrétiens, par Albert Reville, (6) See p. 233. 


| 
| 
| 


XXXVII INTRODUCTION. 


symbolically, by the adoration of rrerr which, in all religions, has been considered as His 
essence. | NE 
The members of this league use the character ®E (inundation) indiseriminately for the cha- 


racter XL (red): the words Mung-hia (HE X) could, therefore, be rendered by the expression 


the „Red-fellows”; and red being the colour of the sun — the lieht — by the „Lieht-fellows.” 
We think that the characters Hj Ei occurring so oft in this league ought, perhaps, not 
to be translated by the Jing-dynasty, but by the Reign (dynasty) of Light (Mine). The following 
legend would seem to go far to prove this supposition. | 
Tradition says that S4un-ti OE ah) or Tohwan-Timur, last emperor of the Mopgol-dynasty, 
dreamt one night that ants and wasps filled the harem, Having ordered his attendants to sweep 
the Hall, there started forth from the South a man dressed in purple, who bore on his left 
shoulder the sign of the Sun, and on his rieht, the Moon. The Emperor hastily asked, who 
are you? The stranger did not answer, but drew his sword and made towards the Emperor. 
Wishing to avoid him, he endeavoured to run out of the palace, the door of which the man 
clad in purple immediately shut. The frightened monarch called. out for assistance and awoke. 
About the same time the abbot of a temple in the province of Kiang-su, near Twug-yang-fu, 
had a vision, in which he saw the council of Gods deliberating who should settle again the 
Middle Kingdom. Two star-genii, in the neighborhood of the constellation Ursa-magor, took 
the Suu ( H and the AZoou A) in their hands and put them together (B Miny), intima- 
ting by this that the principles of Dualism in nature, Yi and Yang (1), should rule the world 
in righteousness. When the priest woke from his trance a poor man with his pregnant wife 
requested admittance to his temple, being driven from their home by the Mongol soldiery. Here 
the mother was delivered of the babe, who should, afterwards, become the first monarch of 
the glorious dynasty of Ming, Hung-wu. (°) His father going to bathe, saw a beautiful piece of 
red satin floating down the river. He picked it up and made a dress of it for the babe. The child 


became afterwards a cow-boy; but, for some misdemeanour, he was turned away by his em- 


ployer. He just laid down on mother earth to sleep and dreamt that he saw a throne of scarlet 
colour, on which two images (?) were seated; and then again came some persons who presen- 
ted him with a purple robe. Hung-wu carried in all his battles a red flag as his principal stan- 
dard. (#) 

We see here that red, purple, scarlet, are mentioned at every important phase of Hung- 
wu’slife, His name, which has been translated sometimes by „Knight of inundation” (°), must, 
we think, be rendered by the „Red knight” (6) which is, must surely, intended by the two 


(OSE art (3) Comp. p. 3. (5) Yin and Yang or Sun and Moon. 
(*) Chinese Repository, Vol, VII, p. 353, seq., translated from the Pe 8 Áz En or „Complete 
History of Hung-wu.” 


OE OTE 


Mad) 


INTRODUCTION, XXXIX 


characters Mung-wu. Red is the colour ofthe sun or of the lieht, and „Knight of lieht” would, 
in relation with his being the founder of the Light (Ming) dynasty, be, perhaps, still a better 
interpretation. Symbolically he is then the defender of the light of humanity against the 
encroachments of the darkness of vice incorporated in the shape of the Mongol barbarians, 
bred in the dark wastes of Mongolia. 

It may seem strange that the Hung-league tries to attain it’s object by revolt and civil war; 
but this is sanctioned by Chinese philosophy, especially that taught by Mencius. According 
to his principles, the people may dethrone, nay, even kill a bad prince. He hopes, however, 
that a „Minister of Heaven” will do this; hoping that Heaven will raise up some one to help 
the people; some one who shall so occupy in his original subordinate position as to draw 
all eyes and hearts to himself. Let him then raise the standard, not of rebellion, but of right- 
eousness, (l) and he cannot help attaining to the highest dignity. He continues to say: „There 
was one man (the tyrant Chow) pursuing a violent and disorderly course in the empire, and 
King Woo was ashamed of it. By one display of his anger, he gave repose to all people. Let 
your Majesty” said he to King Siven, jin like manner, by one burst of anger, give repose to 
all the people of the empire.” Although JMencius advises here rebellion, he does not consider 
that as unjust, because the House of Chow had forfeited it’s title to the Empire. (?) Likewise, 
in Hung-wu’s eyes, the Mongol-dynasty had forfeited it/s claims and, therefore, he drove them 
from the throne. In theeyes of the present members of the Mwng-league the Tartars have forfeited 
their claims and must, therefore, beexterminated. Their’s is asacred war of righteousness against 
tyranny — of humanity against oppression and vice. If our supposition that the Hung-league 
has existed since antiquity is correct, they must have waged continually a war for the de- 
fence of righteous principles. For the same reason they will consider such a war righteous 
against every one who oppresses them, or whose government they think hurtful to the 
people, be they Tartars, Mongols, Chinese or Europeans. They mean to represent in the 
world the combat of light against darkness, which they see accomplished day by day in the 
Heavenly spheres; and the means they use thereto are not considered unlawful by them, as 
we have observed above. 

The Chinese are not a savage or unruly people; they are fully alive to the horrors of 
anarchy, and to the benefits of order. They will suffer hardships and misfortunes if they are 
in the natural course of things; but they will submit less to tyranny than any other 
Eastern nation. This is not better illustrated than by the following incident related in the 
„Family Sayings,” occurring during the voyage of Confucius to Thsi: passing the mountain 
Thai he saw a woman weeping by a grave. The sage having asked her why she wept so, 
she answered: „My husband’s father was killed here by a tiger, and my husband also; my son 
now has shared the same fate” Confucius then asked her why she did not remove to an- 
other place, and as she replied: „There is here no oppressive government,” he turned himself 


() ze de EE (2?) James Legge, Chinese classics, Vol, II, Prolegomena, pag. 48, sta, 


XL INTRODUCTION. 


to his disciples and said: „My children, mark ye! Oppressive government is fiercer than a tiger.” 

Wherever a just mode of governing, them has been adopted the Chinese have never been 
troublesome. Singapore, always cited as a refutation to this fact, owes the unruliness of 
her Chinese population to the defects in her own Government. } 

We fully acquiesce with Mr. Oliphant’s judgment when he says: „At present there is a pó- 
pulation of 70,000 Chinamen in Singapore, and not a single European who understands their 
language. The consequense is, that, in the absense of any competent interpreter, they are 
generally ignorant of the designs of Government, and, regarding themselves still as ‚Chinese 
subjects, are apt to place themselves in an antagonistie attitude whenever laws are passed 
affecting their peculiar customs. No effort is made to overcome a certain exclusiveness ari- 
sing hence; and this is fostered by the secret societies, which exercise an important moral 
influence upon the minds of all, but more particularly the ignorant portion of the population. 

ol ed oere er velie he Sloef en dere Wethave: fortunately PK 
empirea perpetual proof before our eyes of that reverence for authority when judiciously enforced, 
which is one of their chief characteristies, and which has for so many centuries been the preserva- 
tion of it’s union and one great source of its prosperity” () 

Whenever due regard is paid to the prejudices of the nation, and when care is taken to 
explain to them the necessity or expediency of a new law or regulation, the Chinese, the 
most reasonable and cool of all Eastern races, will remain at ease, and the existence of their 
secret society will not endanger in the least this quietness. It is a sheer impossibility to try 
to eradicate the Hung-league where it exists. Notwithstanding the military expeditions of the 
N.I. Government to Borneo, the league still flourishes there. It exists at Sumatra, and even 
Java, always thought to be free of this brotherhood, is not without its members. Only 
once in the latter time they declared themselves, namely in 1852 in Japara, when, probably 
on account of sòme unreasonable or vexacious regulation, great uneasiness prevailed amongst 
the Chinese population. A small military demonstration was sufficient, however, to restore the 
peace, and researches being made, it was found that this unmeasiness was created by the 
workings of a lodge of the Hung-league, whose handbook was afterwards discovered. Since, 
Ho manifestation has taken place. 

We leave to those in power to judge if the existence of the Hung-league is dangerous for 
the tranquillity of a eolony or state or not. Societies, as long as they are secret, always 
excite the mistrust of the governing powers. Freemasonry, persecuted formerly as a most 
dangerous institution, has proved itself, after its recognition, to be not only innoxious, but 
even highly beneficial. Now, that we trust that the secret of the Hung-league is sufficiently 
cleared up to be well understood, a similar forbearance might, perhaps, without danger, be 
shown to this sister-society the HrAVEN-EARTH-LEAGUD. 


(E) Narrative of the Earl of Elgin’s mission to China and Japan, Vol. 1, 29. 


en EEEN 


AET 


HISTORY OF THE HUNGLEAGUÊ. 


The Chinese annals do not throw any light on the origin of the Hungleague: neither seems it 
to have much occupied the attention of the members themselves, for we find nothing in the 
books of this league, except the vague allusions we have mentioned in our introduction, 

The same may be said of the society of freemasons; which, as a known body, commeneced. 
only with the Greek- and Roman building corporations. 

„In antiquity,” says Dr. Schauberg, „masonry was most surely unknown, that is to say, 
that its principles were never known and practised by a large number of men. Masonry ne- 
ver influenced the popular life. Some philosophers or religious sects may have taught some- 
thing similar to masonry, but it was just only philosophy or mysticism, by which this rela- 
tion is sufficiently characterized.” (1) 

Covenants sworn to in the same manner as is done now by the Hung-brotherhood, viz: 
by shedding blood, existed already at the time of the Chau-dynasty. (B. C. 1122). Officers 
were appointed at that time, in whose hands the oaths were taken, whilst private sworn 
covenants were forbidden by law. (£) 

Parties who. had sworn such an oath, considered each other as brothers and had the same 
obligations to fulfil towards each other, as if they were real brothers, 

The people of the state of Yueh (3) pronounced the following oath, when swearing friendship 
together, after having consecrated it by the sacrifice of a white dog and ared cock, on an earthen 
altar: 

You in a chariot may be seated, whilst T a bamboo hat do wear; 

But when some other day we’ll meet, your chariot leave and to me bend. 
You may afoot your steps be bending, whilst me a prancing steed doth bear; 
But when some other day we'll meet, then from my horse will I descend, 


(3) Symbolie d, Freim. I, 294, 

(?) Chun-tsiu (E EK) Vol, I. Pars Il. Chapt. Fir-kung. (5 Á) 
Histoire Générale de la Chine. Vol. I, 310, at the note. Vol. II, p. 228, 

(5) (EE) An ancient state during the civil wars B, C, 481 —256, 


MR Mi KR A 
fd BH 4 | 
BH AR AR 
{be H A0 Bate dak 


The Chinese annals afford many illustrations of such fraternal bonds. (2) One of the most EE 
renowned, to which the Hungleague alludes at every moment, is that sworn between ME, á 9 
Chane-fi and Kwan-yü. ; en 

This alliance was sworn during the civil wars, that desolated the Chinese empire, between 
the overthrow of the Han-dynasty and the establishment of the eastern Jsin. These wars las- — 
ted from the years 168 till 265 of our era. It was in the year 184, that the Western Chinese — 
revolted against the Emperor. They wore yellow turbans around their heads and were cal 
therefore, the „ Yellow-cap-rebels”. (3) As is generally the case in China, the Emperor was 
weak to subdue these rebels. He issued a proclamation, calling upon all the valiant of haai 
empire to enlist and fight against the insurgents. ee 

Two men, Liu-pi and Chang-fi, having read this proclamation, went to a tavern to speak 
about it. 

Liu-pi himself was an offspring of the reigning dynasty of Han. Whilst sitting there, a certain 
Kwan-yü joined them. Animated by a common ea these three men sought to devise the means _ 
of restoring peace to the land. etat 

At the proposal of Chang-fi, they came the next day in the peachgarden behind his house; “In 
and being assembled under the blooming peach-trees, they sacrificed a black ox and a white 
horse, and having offered incense, they knelt down and swore the oath of fraternity. Liu-pi 
was named „first brother” of the league. Having enlisted volunteers, they succeeded, after a 
long war, in subduing the „Yellow-caps” and in restoring peace to their country. (5) 

It is impossible to tell with any certainty, whence the Hungleague sprung. It may be, that id 
it was born of the system of clans, which gave the people the spirit of association. In an- 
tiquity the Chinese counted only one hundred families, and till the present day they do not pos- — 
sess many more names. When these families separated, each family, as was natural, kept — 
together. The members of each family having the same origin and name, would of course _ 
consider each other as brothers. (”) A 


(1) Seethe JL F: pj, and the JK VE 


(Aere B sworn family alliance between the DE Thsin and Tsin, known Dy the name: Thstú- Tsien ‚8 


ES Zu) 
Oo HE ĳ bk 


(£) See the History of the three states, Î 
(5) Even at the present day a Chinese, if asked if he is a relation of this or that man, will say: „Yes! he 
bears the same name I do.” d 


| 
; 
| 
| 
\ 
| 
| 


ET 


+ 


mn” schinnen na nrd nn Coin an ode 


mn nde de on Sn ni a nn li 


ö 


If the Hungleague proceeded from these clans, it is certain that Budhism influenced it largely, 
as will be easily recognized in many of its rites. 

It is probable, in this case, that the Budhists were also the first who made a political 
league of the fraternal clans. Admitted at first with open arms by the Chinese government, they 
were afterwards severely persecuted by some of the Emperors. Of these, Wu-tsung (1) was one 
of the most cruel persecutors. 

In the year 845 of our era he issued a rescript against the Budhist religion, ordering all the 
small wayside temples to be destroyed. He destroyed about forty thousand temples and for- 
ced over two hundred thousand priests and nuns to return to the lay-state. 

The officers charged with the execution of this mandate, confiscated the properties of these 
monks for the benefit of the state, and restored the governmental buildings with the materi- 
als from the destroyed temples. This cruel persecution incensed the priests highly. Those of 
the convent on the „five-terrace-mountain’” (?) joined immediately the army of Yen-chau: the offi- 
eers of the army, however, were forbidden to receive them, and they were ordered back to 
their respective domiciles. (3) 

It is also a remarkable fact, that the founder of the MZing-dynasty called himself the Mung- 
knight (£) and had been in his youth a Budhist priest. 

The Hungleague, however, did not appear as a regular political body, before the Tartar sway. 
Barbarians as the Tartars were in comparison with the Chinese, they trampled upon the Chi- 


_nese nationality in the most insulting manner. They forced the whole nation to adopt the 


dress of their conquerors, and to let their hair grow long and plaited into a cue. 

„Many are the changes,” remarks Davis, „which may be made in despotie countries, without 
the notice or even the knowledge of the lower portion of the community; but an entire alte- 
ration in the national costume affects every individual equally, from the highest to the lowest, 
and is, perhaps, of all others, the most open and degrading mark of conquest” 

Another reason for the resistance against the Tartar sway, was the fearful immorality they 


brought into China, especially the vice for which, onee, two cities were destroyed, and which 


is common amongst the Mongols and Tartars, as it is with most nomad tribes. Amongst them, 
sensuality is sanctified by religion (°), a feature never observed in the old religion of the Chi- 


OH 
OD A EN a, This temple lies 40 chinese miles NE from the Wu-tai-hien En EN 4) in the 


prefecture of Thai-yuen (A Mi FE) 


(3) Hist. Gén, de la Chine. T. VI, pp. 489—490. 


©) ZE Ee Hung-wu. 
(£) We have seen a representation of two figures, accomplishing the mystery of copulation, cut in wood, taken 


away from a Lama temple in the neighbourhood of Peking, Compare also: R‚ Swinhoe, Narrative of the 
North-China Campaign of 1860, pag. 363, 


4 Ed 


mese, (1) This vice infested, gradually, the whole empire. Itis least found in the Southern pro- 
vinces, but increases towards the Northern provinces, showing clearly its origin. (2) 

The Hungleague rightly considers this degrading corruption as the principal cause of the de- 
generation of the Chinese empire and therefore punishes it et DEATH. (Code of 72 Laws, 
art. 21 & 70). 

The two cradles of the Hungleague, the provinces of Canton and Fuhkien, were also those aen 
most resisted the Tartar sway and till the present day it are these provinces, which most hate 
those nomadic usurpers. The natives of the latter province, still wear a kerchief wound around 
their head, in order to econceal the badge of subjeetion — the cue. As the inhabitants of these 
provinces were masters of the coast, they equipped large fleets, where with they made inroads 
on the coastplaces. Two of the most famous leaders of those expeditions, were Ching-chi-lung 
(1640) and Kow-shing his son, better known by the name of Kowinga. 

The latter, wanting a stronghold to repair and equip his fleets, attacked the isle of a 
drove the Dutch out of their settlements, and founded a regular kingdom. y 

Since that time the Hungleague became better known. The sacred edict of the Emperor 
Yung-ching, speaks of it under the names Zueenselurners (9) and Wiite-lotus-sect (*), names which 
the people, probably, gave to this league, as it calls itself Mungleague, or Heaven and Barth-lea- 
gue. It takes also the name of Zree-united-league, (°) because the league is based upon the 
bonds existing between Heaven, Earth and Man. 

These three names are the only ones, that may be applied to the league: all the other 
names are only watehwords. The statutes of Shantung, found in Japara, have given us the clue 
to these names. 

The first chiefs of the lodge there, were six men living in the district of Lung-chau (£) on 
the ridges of the Hau-hwui montains. (7) They were called: Hung-hhi-haî, Hwang-hhitsing, 
Chau-yuen-tsing , Chin-li-chang, Su-yuen-Mun amd Ching-chi-lung. (£) Each of them took a different 
watchword. (°) Hung took the watchword Z-Aing (!°), patriotie rise, or rise of justice. Hwang, 
the watchword Hai-shan (1), Sea and Land. Chau, the watchword Za-tao (1), large knife or sword. 
Chin, the watchword Sa0-tao (12), the small knife or poniard. Sw, the watchword Pizg-gen (14), 
Handle and eaves; and Ching, the watchword Zuug-tsze (15), the boy. (16) 


() W. Williams, Middle Kingdom. II, 224, 


(2) For further particulars on this subject, my article on Prostitution on China, printed in the XXX Vo- E 
lume of the Transactions of the Batavian Society of arts & sciences, may be consulted. 


(®) Fl in Wan-hiang. 

5 HF HE ZL Peh lan kiao. 0 zZz fr _San-hoh-hwui 

© HE je Jk 0% HE | 

OR HRA ERA 

(?) PE Hao. (20) En ED se (2) DN 7] 

5) zh JJ CS Jij HÉ (ME (16) The statutes of Shan- 
tung mention also, that the four last brethern died on the Ramhead-Jsland. (af ET) iig) 


; 
4 


5 


These watchwords were probably adopted, because the three above mentioned genuine names 
were too well known by the Tartar government, to be openly adopted. Concealed under 
these watchwords, they might be confounded with the numerous „friendly societies” for mutual 
help, existing in all parts of Cana and the islands of the Indian Archipelago. At Palembang, 
only, on the westeoast of Sumatra, there exists seven of these societies, which have neither secret 
signs nor are bound by oath, (!) | 

The eriminal proseeutions directed against the Hungleague, brought to light some of its sym- 
bols and usages. It was found, that the members of this league called each other brethern, 
that they wore distinetive badges, etc, etc. 

The Tartar government immediately perceived the resemblance between the sectarians of 
the Hungleague and the Christians, 

The missionaries of the order of Loyola, at that time in great number in China and much 
honoured at court for their sciences, assumed to worship the Supreme God, Shangti, though 
they called Him „Thian-chü”, The lord of heaven, in order to save the susceptibility of the 
monarch; as he reserves himself alone the right to wvorship Shang-ti, The Hung-league also 
worships the One-God, a crime of high-treason, therefore, in the eyes of the Government. 

The Hungleague makes lists of the men it has enrolled and it was known, too, that the mis- 
sionaries made lists of the persons they had converted, which lists were sent to Europe. The 
Government considered these people as enlisted in the service of the Europeans, to aid them 
in any plan of revolt. (?) The example set by Japan fortified the Tartar government in this idea, 
for as long as the Catholies remained in Japan, nothing but intrigue, schism and civil war 
was heard of, which calamities might, sooner or later, befall China too, if the criminal eager- 
ness of the missionaries in enlisting people of all classes, was not checked, (3) 

The emperor Yung-ching felt more and more aversion to both doctrines, which he confoun- 
ded together. In an audience given to three missionaries in the year 1724, he said: „The false 
laws are those, which, under pretext of teaching virtue, incite the people to rebellion, like the 
law of the White-lily-sect” (£) 

Not only the Government thought both doctrines to be similar; but the persons belonging to 
the Hungleague did so too: (°) showing plainly enough the fraternal and spiritual eonneetion 
existing between the doctrines of the Hungleague and of Christ, 

The league, however, degenerated into a band of rebels and robbers, that seemed to have lost 
every. notion of the proper spirit of its association. 

In 1849, however, a kind of revival took place through the exertions of a certain Hung-siu- 


(3) Notice on the fraternal societies existing at Palembang. (Governm. Archiv.) 
(2) Histoire générale de la Chine, T. XI, 526, 

(®) W. Williams, Middle Kingdom. II, 306. 

&) Hist. Gén. de la Chine, T. XI, p. 400. 

(2) W. Williams, Middle Kingdom. II. 320. 


6 


tsiuen (!) who, as his name already indicates, was a member of the Hungleague. This man 
obtained some knowledge of Christianity from tracts given to him in 1833 by the native 
evangelist Liang-Afah, and increased it by studying a few months in 1846 with Rev. L.J. Ro- 
berts, an American missionary in Canton. The result of this study was, that he changed the 
name of the Hungleague in that of Shangti-hwui, (?) „The league of God” or „The Associa- 
tion of the Supreme Ruler” He himself took the name of Thai-phing-thian-kwoh-wang (3) or 
„King of the heavenly kingdom of universal peace” Government, however, did not leave him 


in peace, and was the first to attack the association, because it dared to worship Shangti. Trea- B. 


ted as rebels guilty of high-treason, they were obliged to defend themselves, and they did so _ 
more forcibly than ever before, bringing, within a few years, the old Chinese empire to the 
brink of destruction. (£) But by this war the league lost also its purity again. EE opb 
One of the grandmasters, Yung, called the Eastern king, named himself the younger brother A 
of Jesus and pretended that the holy Ghost made known the Divine will through his medium. k 
Not all the horrors, however, committed in name of the Heaven & Earth-league, ought bol” 
be considered as its acts. There arelots of pirates, who assume the name because it is feared; 
but who do, in fact, not at all belong to the Hungleague. So the robbers, who desolated 
Amoy in 1853, took the name of small knife. They did not, however, belong at all to this 
branch, but were only scavengers and coolies from the village of Peh- -shwui-ying sa(ë) under : 
the command of a certain Hwang-wei (6) or, according to the local pronunciation, Ooe-Ooe, a sel- — 8 
ler of cowhides. This band was dispersed as soon as it sprang up, and most of its members Ee 
fled to Singapore and the Islands of the Indian Archipelago. cn CR 
What distinguishes the genuine Hungleague is its indestructibility. Defeated at times, it springs — 
up again with renewed force, whilst the bands of robbers that desolate, sometimes, the ‘country, 5 
are extirpated generally in a very short time. We cite, willingly, the words of Williams in ke 
his preface to his work „The middle Kingdom”: „The eohesion of the main body of the insur- 4 
gents for so many years, indicates a vitality and energy of principle among them, which shows — 
that their leaders have a following they can depend on to some degree.” The present work — 
may serve to throw some more light on this following and show that, whatever may be zow — 
the condition of the Hungleague, it had once and has still, sure and trusty bases — fraternity and 8 
morality. We do not doubt that, when peace will be restored in China, either by the over- — 
throw of the Manchoo-dynasty or by the people gradually submitting peaceably to its rule, — 
the Hungleague will be able to purify itself from all political and criminal elements and be- 
come again what it most surely was formerly, a bond of brethern following the great precept 
taught by Christ and Confucius: „As ye would that man should do to you, do ye also to them E 
likewise” 


5 5 Ax He who accomplishes the glory of the Hungleague. 


6 a nr Oke BEE 


&) W. Williams, Middle Kingdom. Preface, pp. 5 & ff, 4th, Ed, 


Gl En © ME DL 


1 
POLITICAL HISTORY OF THE HUNGLEAGUE. 


In two copies of the handbook of the Hungleague in our posession, we find a history of 
the origin of the political Hungleague. 

As it is somewhat different and more complete than the History given by Dr. Hoffmann (!) 
we give an entire translation of the original text. 


bl 


9 


In the year Kal-wu (®) of the reign of Emperor Khang-hi (?) there lived in the state Si- (*) 


a great general called Phang-lung-thian. (® 


The prince of the Eleuths ordered him to take the command over an army of 200,000 men 
and a hundred officers, and to make, with them, an inroad into China. The governor of the fron- 
tierplace was an effeminate man, who had not the least notion of warfare. As soon as he 
saw. that the Eleuth-troops commenced the attack, he left the frontierplace and marched against 
them; but the battle had scarcely commenced, when he was pierced by the lance of an offi- 
cer of Phang-lung-thian. His troops having lost their leader, were routed immediately, and 
the frontierplace Si-liang (6) was lost. 

The Eleuthian troops entered the fortress that same night. 


(8) Tijdschrift van het Kon. Instit. voor de taal-, land- en volkenkunde van Nederlandsch-Indië, Deel IT, 1854 
(2) HH Zr A. D. 1714. (®) FE WE He occupied the throne from the year 1661—17122 of our era, 


dbb 
5 Pi 5 called by the Western nations Eleuths. 
This people occupied the N.W. part of China and was divided into four hordes, viz. The Mongol 
Bleuths of the Yellow-river. (E PCD Hwang-ho); the Mongol Bleuths of the Kokonor (the Wes- 


tern lake Pi He): the Northern Eleuths, who occupied the North of the mountains dltai (The Hea- 


venly mountains ER Li) 


Tse-wang-rabdan was chief of the fourth and smallest horde. Kaldan, king of the Northern Eleuths, 
subjugated gradually the other hordes to his authority and made one state of them under the mame Olof. (Eleuth). 
The Chinese write this word Ngo-lo-teh, (A 5 1) Khang-hi, apprehending that this neigbour 
would become dangerous for his own kingdom, which was only just settled again after a most dangerous revolt in 
{he Southern and Western provinces of China, sent several embassies to Kaldan, enjoining him to live in 
peace with his neighbours; but as this proved to be of no avail, he at last declared war against him, He 
himself thrice took the field, but after having fought more than ten years with alternate succes and defeat, 
peace was only restored by the death of Kaldan in 1699. Khang-hi was, however, not able to subdue the 
Eleuths, and it was only in the year 1757, that the Emperor Kien-lung subjected them to the rule of 
China. (Hist. gén. de la Chine, T. XI 79 & ff. Memoires concernant les Chinois, T, 1. 325 & #/.) 


OZ HE X 
(©) Pi Hf, new Yung-chang-wei (a 5 ús) in the prefecture Liang-chau (Hi Jl WE) 
of the province Kan-su CH Fi) 38°20’ Lat, 99°50’ Long'tude, 


8 


The next frontierplaces fell before them, as if they were felling bamboo. 
till they came to Fung kwan (1), where they halted and pitched their camp. 
The population fled from all places, for the soldiers of Zung-thian were strong, and 
brave, so that nobody eould resist them in battle. 3 
Tung-kwan was now in a very precarious position. The military commanders of the 
Liv-king () and Hwang-sze-tsiven, (8) conscious that they would lose it against them in a Pp 
battle, barricaded the gates of the fortress, and mounted the walls in order to defend 
The two commanders held council throughout the whole night and wrote urgent 
to the court. ja 
When the emperor Khang-hi had read these despatches, he started back and, turnù 
mely pale, asked all his civil and military officers, who would go and fight the 
ee however dared to go and, forced by necessity, it was agreed to prop His 


of the empire, 
This ukase having been proclaimed, it was sent to all the provinces, and copies er it 
‚ posted up everywhere. Kn 
On a certain day such a ukase also reached the provinces of Canton and Fuh-kien, an an 
of it were posted up in every place. A monk of the convent Sfao-lin, (*) situated 5 
the mountains of the Kiu-lian chain in the prefecture Fuh-chau, (£) in the province of 
kien, having perused attentively the imperial proclamation, related it to the abbot Tah-t 
after his return to the convent. „Are there in whole China not even one or two a) 
who can Sent an army to en Oe en the abbot, „le is said so in t 


so 1 oes? that at that time, there ha Ho yet been sent an ee to Rt 

„Our convent numbers 123 brethern,” said the abbot, „and each of us is sufficiently 
in the military art and magics, to destroy the Eleuthian soldiers. To morrow I will 
all the brethern to go with me to the capital, to take down the proclamation and take 
field, in order to repulse these Western barbarians,. Im this way the heroes of our convent 
become renowned. Besides, by driving back the Eleuths, we shall have averted a cal 
from the people, and saved thousands of lives and, in the second place, the empire of our E 
peror shall be preserved. The fame of our convent will also spread itself beyond the sc 
and will be propagated for thousands of ages. Our merits will be lier great, ke our fa: 
will be established for ever. Does that please you?” 

All the monks answered with one voice: „We shall obey your commands!” 


68) PME BA a fortress at a branch of the yellow-river in the province of Shen=si, 106025’ Longituc 
35°8' latitude. 

os A OR A od 

Om MWE 0 | am 


bc 


9 


The next day the whole brotherhood of the convent armed itself and marched to the capital: 
resting at night and marching during the day, they reached it in a few days. They then took 
down the proclamation, went to the ministry and presented their memorial to the Emperor. 

His Majesty, having read the memorial, was very much pleased: he immediately ordered the 
officials of the board of war to furnish provisions, arms, dresses, cuirasses and horses, and he 
gave orders that all the monks should be introduced to Him, that He might examine them Him- 
self in military tactics. The abbot said: „Your subject has brought on purpose all the monks 
of his convent hither, in order to drive back the Eleuths.” 

The Emperor then gave to the abbot the rank of Lieutenant-general, and to the other monks 
the rank of Major. They all kneeled down, expressing their thanks for this favour. „Your 
subjects will go to battle” observed.the abbot, „without making use of a single soldier of 
Your Majesty, for the people of my convent, who are 128 men strong, are sufficient to destroy 
and exterminate the Eleuthian soldiers. We pray Your Majesty not to be anxious or con- 
eerned about it, for it is our hearts desire to preserve the empire; we shall obtain the victory 
by stratagems, in order to accomplish this.” 

„Since you have found a means of restoring peace with Eleuth,” replied the Emperor 
joyously, „my anxiety has been dispersed, and [ am not under the least concern that your 
fame shall not be commemorated on bamboo and silk” Having pronounced these words, He 
accompanied them Himself to the door. 

The monks, having had a parting audience with the Emperor, marched to the drill-eround, 
where they drew themselves up and set out for their journey. 

They rode without stopping, displaying their power and military pomp far and wide, and, in 
a few days, they reached Tung-kwan. 

As they were approaching the place, the two commanders, Liu-king and Hwang-sze-tsiuen, 
had just mounted the walls to reconnoitre. Suddenly they saw afluttering of flags and pennons: 
a great cloud of dust arose, and they saw, in the distance, a great division of troops approaching. 

The two commanders, conceiving it to be the relieving army, quickly ordered the gate-kee- 
per to open the gates, and they escorted the monks within the fortress. 

The two commanders, seing that it was only a band of bald priests, were very much asto- 
nished, but they dared not speak about it. 

The common ecivilities being performed and tea over, the two commanders said: „We have 
been guilty of a great offence that we did not go to meet your Bxeellency when you approached: 
we pray you, however, to excuse us.” 

„Don ’t mention it,” replied the abbot. „Your Bxcellency,„ 
to chastise the Eleuths; but what is the reason that no civil and military officers have taken 
the field?” 

„When your despatches arrived,” replied the abbot: „His imperial Majesty had the kindness 
to ask the civil and military officers, which of them could repulse the Eleuths, None of them 
dared to do so; but, after ripe deliberation, they made to His Majesty the proposal to issue a 


ukase for convoking the people to take arms: that every body, of whatever rank or condition, either 
2 


’ said Liu-king, „has come here 


10 


officer or burgher, priest or sorcerer, if he possessed the required abilities, could take the 
command over an army to fight the Eleuths. When I heard this, I took down the proclama- 
tion and went to the capital to see His Majesty; and in this way I have come here.” an 

After this explanation they talked about ordinary things: supper was prepared in gie 4 
meantime, and they sat down to a substantial dinner. AE 

The repast being finished, the abbot asked some questions respecting the Eleuths: how it 
fared with them lately, and where they had pitched their camp. 

The two commanders then gave him an account of it. He asked also: „At the pe bet 
fought with them, did you lose or gain?” „The Eleuthian soldiers are ferocious and fierce,” 
replied Liu-king; „LI once left the frontierplace to fight them, but dared not commence a gene- — 
ral engagement, and drew my troops back again. Yesterday they have been shouting allday _ 4 
long, and therefore we took still more care and kept rigorous watch. Fortunately, the walls l 
and moats of the fortress are strong and maintainable, so that we have been able to preserve 
it. But to day your Excellency has arrived to save and pretect us by some excellent stra- — 
tagem; you excell in military tactics above all other generals, and, to be sure, you will gain 'e 
the victory. But it is proper that we arrange now our plan‘of attack, and plot some good 
stratagem, that we may obtain a complete victory. If we don ’ do that, Phang-lung-thian 
will not be easely vanquished.” „You have been long resident here,” replied the abbot, „and 
are surely fully acquainted with the topography and condition of the place, as you, proba- _ 
bly, also know the movements of the ennemy. Be kind enough to explain all this to me _ 
distinetly”” „Il ordered, some time ago, Hwang-sze-tsiuen to make a map from the 4th to the 
Sth degree,” replied Liu-king; „the important passes, where a passage is to be found, are 
distinctly noted and drawn upon it and 1 will give it now to your Exeellency, that you may k 
make your plans on it and study it” & 

The abbot, having looked carefully over the map, and having fixed it in his de À 
said: „To morrow, when they commence the attack, we shall look to their movements, and 
most surely obtain the victory.” Eb 

The next morning the abbot choose his men one by one, and communicated his stratagem — 
to them. He placed the one here and the other there, in an ambush, in all sorts of ways. Hen 
then drew his sword and, making some magic passes, muttered an exorcism. He adressed _ 
Heaven and the spirits Luh-ting (*) and Luh-kah (?, to come to his assistance and decide the — 
battle. When the battle was at its height these spirits, indeed, poured down a rain of sand and — 
stones: a violent storm arose, and the dust and earth obscúred heaven, so that the lenli 
soldiers crushed each other and, thoroughly routed, took to flight. | 

Having reached the ravine Hü-hu-chuh, (3) bombs and mines burst every where, and from 
every place fire-darts came whistling. The whole pass was obscured by smoke, and the sol 
diers and officers of Phang-lung-thian all perished, The abbot then recalled his troops, and 


ORT EO IE | 4 


ú 


inn cie ein tikt End 


ĳ 


PR 


Ee 


4 
e 


1 


every one acknowledged his abilities. He remained still two days in the place and then took 


his leave of the two commanders, exhorting them to maintain and defend the fortress faithfully. 

Having despatched the report of his victory to the court‚ he set out himself for Peking, 
and having reached the residence, they threw themselves at the feet of the emperor and rela- 
ted the circumstances of the extermination of the Eleuths. 

His Majesty, greatly delighted, wished to make them officers and ennoble them: according to 
His commands they were paraded three consecutive days through the town, and a repast was given 
to them in the imperial palace. His Majesty wished to retain the abbot at court as his coun- 
cellor, and to appoint the other monks to high posts. The abbot and his monks, however, 
kneeling down, refused the favour, saying: „Your subjects lead a pure life, and are priests 
who follow the doetrine of the divine Budha. We would not have dared to transgress His 
pure precepts, if it had not been that the country was ruined by the soldiers of Eleuth: so 
we have destroyed and exterminated them; but now we ought again to obey those pure pre- 
cepts, forbidding us to desire worldly happiness, and accept, inconsiderately, of high posts. 
We all wish to return to our convent Shao-lin, there again to worship Budha, to say our 
prayers, to sanctify our life, and to correct our minds, that we may reach perfection and enter 
Nigban. We only accept of the presents which Your Majesty bestows upon us, in order to 
reguite Your divine favour.” | 

„That you do not accept nobility,”” said the emperor, pis already proof enough that you 
are virtuous men; but [ have a jade ring of three links and an imperial seal of one pound 


2 


and five ounces weight: these IT wish to present to your Excellencies, as a reward for your 
merits: besides I will proclaim the affair throughout all the provinces, in order to glorify 
your exalted merits and virtues, and to make your names known.” 

All the monks then kneeled joyfully down, and lisped their thanks for the imperial favour ; 
thereupon they left court, and returned to their convent. 


In the 6lst year of his reign, the emperor Khang-hi died, and Yung-ching (!) succeeded Him 
in the government of the empire. (A. D. 1723). 

The seasons had always been favorable, the state was flourishing, and the people happy. But 
in the 1lth year of the reign of Yung-ching, a certain Tang-shing (?) was appointed provincial 
judge in the eapital Fuh-chau. This Tang-shing was a man who had false propensities, and. 
was a thorough villain. He had a cruel and barbarous heart, and he was avaricious, greedy 
and merciless. 

Having entered upon office, he came very often to the Shao-lin convent to burn incense and 
worship Budha. Seeing there this quantity of imperial gifts, as the threelinked jade and the 


Ld 


(5) ZIE jE He reigned from the year 1723—1736, (2) Zi ijs 


precious seal, his avidity awoke and he sought for a scheme by which he could get them. _ 
continually prayed the abbot to give him the threelinked ring and the imperial seal; bu 
_monks knew him too well and said: „These are precious gifts, bestowed upon us by 
late Emperor: besides, the imperial seal has full powers; it has the power to basti 
the wicked and to decapitate the traïtors. How should we dare then to give it imconsidera- 
tely away?” Ht 


Tang-shing cherished hate and revenge in his heart on account of this refusal, and hada grud- 


b 


ge against the Shao-lin convent. He began now to think how he could make himself master _ 


of thejade seal and precious gifts by treachery, and therefore he sent a memorial to the Empe- 


id 


ror wherein he said that the monks of the Shao-lin convent daily seduced the hearts of the 
people by witcheraft and bad proceedings. ee a 
That they were, besides, in possession of a jade seal given to them De the late emperor, 


with which they could exercise full power over all things. That he truly feared that their 3e 


actions were reprehensible, and that they plotted treacherous schemes. He remarked that út 

they should revolt the disaster would be very great. 
Such was the purport of his memorial to the Emperor, 
Although Yung-ching did not know his treacheraus plot, still he doubted if every thing was — 


- 


true. Therefore he again asked Tang-shing if this affair was really so. Tang-shing reported: ä E 


„that the affair was true and proved, and not falsely represented by His faithful subject.” The 
emperor Yung-ching, highly incensed, asked what he should do. Shing answered Him: „Accor- 


ding to my ideas, we ought, under pretense of burning incense, conceal secretly some thou- — 
sand men with salpetre, sulfur and gunpowder, dry wood, rushes, grass, and suchlike com- E 
bustible articles, near the convent and, pretending that the fire originated by the lighting of the : 
incense, burn it. Soldiers oueht to be posted in a circle around it, so that not even a mouse Ji 
may escape. In this way all these treacherous monks shall be burned, and further calamities 


be averted: I don ’t know, however, if this is permitted.” =À 

The emperor Yung-ching gave his consent to this plan, and ordered Tang-shing to take 
some troops and execute it. 3 

The fire, in fact, broke out when the incense was lighted. The monks were, at the time, all 
in deep slumber. Suddenly they were frightened ont of their dreams and, starting from their 
beds, they saw flames arise through the whole convent, and a cloud of smoke ascend the Hea 
ven. They could neither quench the fire nor escape. 

They did not know then that it was an attempt of a treacherous functionary. Ek 

More than a hundred monks perished in the flames, and only a few of them escaped with 
life: several of them having, however, their hair singed and their heads scorched, and being 
severely burnt. It was a great shame that so many of the monks of the Shao-lin convent 
who had protected the state with the utmost fidelity, and who were sincere and. desinterested, 
now lost their lives by the ecovetous thoughts of Tang-shing: for these burned monks 
being all men of a virtuous life, their injured ghosts were unappeased, and the wrongs done 
to them reached the Heaven and moved the Holy Dharma-Budha, who exclaimed: „That the 


| 


13 


Shao-lin convent has been destroyed by fire, was fixed by destiny: but of these men there 
are still a few who have not yet perished. They shall surely begin something afterwards, and 
I ought, therefore, to save them, and show them a way to save their lives.” He then chan- 
ged a yellow and black cloud into a long sandroad, and saved the lives of the remaining 
monks by leading them along the highroad to a bay near Shih-san-li at Ufan, where the 
white clouds joined Heaven. (4) 

They came there together, but only five of them were left, the remainder having perished 
on the road. At this place they were concealed by two boatmen, called Sieh and Wu. Tang- 
shing having heard, however, at daybreak, that some of the monks had escaped, ordered his 
soldiers to pursue and seize them, in order to avert further calamities. These soldiers, ap- 
proaching the sea, suddenly saw some people before them, whom they quickly pursued. The 
five monks, having fled some ten miles, looked round and saw, at once, their pursuers. Before 
them was the ocean which stopped their further proceeding and they did not see a single chance 
of escape. What was now to be done? 

The five men then deliberated together, and dropped on their knees before Heaven in order 
to pray. Loudly they exclaimed: „Great God! Great God! Budha! Budha! We, monks of the 
Shao-lin convent, have made ourselves meritorious for the Gods of the land! We have served 
the late prince with the utmost fidelity! Now a traitor has injured us! More than 120 people 
have been burnt and perished, and there are now only five men remaining, who have not 
yet perished! Having fled now to this place, there is no escape before us, and behind us pur- 
suing soldiers are approaching! We pray Thee to have eompassion upon us and save us!” 

Having prayed and worshipped, they suddenly saw two genii, Chu-kang (?) and Chu-khai, (*) 
sitting on the end of a cloud. They pointed with the finger and cried: „Make haste!” 

Then they saw a yellow and black floating cloud which changed into a long sandroad, and 
also a bridge of two planks. 

The five men immediately fell upon their knees and looking upwards, they said a prayer of 
thanksgiving. After this prayer they fled on the highroad and went over the bridge. 

When the pursuing soldiers arrived, they saw nobody. They looked around everywhere, but 
there was no shadow to be found of them: so they returned and made a report of their encounter. 

The monks escaped the mouth of the tiger by the road which the two genii showed them. 
By good fortune Zhsai-tek-chung (*) had the precious seal upon him during the night that the 


OLAFENERERE HE 
© & HJ Oo Á H 

FE fi The names of the other four are Faug-tai-hung (H kk " DE): Ma-chao-hing 
je Á 


HL 
(5 Hi): rnterti (ÉB GER Hp) and Lisin-khai (ze BĲ) 


14 


convent was burned. So they reached the place Kao-khi (1) near Yun-siao, (?) wherethey hal- _— 
ted. They saw there a temple and, having got nearer, they saw that it was the anoseera tem- NE 
ple of Zing-wang. (9) 5 ln. 

As they wanted water to quench their thirst, they went to the brook in order to de ilse 4 
and then saw something floating on the surface of the water. The five men all saw it, and 10 
waded through the water and lifted it out. They then saw that it was a white porcelain 
censer. (f) Looking narrowly at it, they saw written on the censer four characters: „Fan- er 
tsing, fuh-ming,” (5) overturn the Tsing, restore the Ming-dynasty. The five monks then saying k 
to each other: „This is the will of God!” concealed the white porcelain censer EO 
their luggage. 

Being pursued again by a troop of horse, they fled to a hilloek where they _ found the fami- 
ly of a certain Ching-kiun-tah, who had been decapitated and thrown into the river, for suppo- 
sed treachery. His family had found his corpse floating on the water, and had buried it on 
the hillock. on 

The five men saw there, suddenly, a peachwood sword shoot out of the ground. Ont the sword 
was written in characters: „Two dragons dispute about a pearl,” (©) whilst on the point of the 
sword was engraved again the words: „Overturn Tsing, restore Ming.” 

Two women took up this sword, and routed the pursuing soldiers with it. 

That night the five men remained with the family of Ching-kiun-tah, and they returned the 
next day to the Ling-wang temple. | 

There they found five horse dealers, named: Wu-thian-ching (7), Li-sih-chi (®), Hung-thai-sui (?), 
Yao-pieh-tah (19) and Lin-yung-chao (1), who, having heard of the wrongs done to them, united 
themselves with the five monks. 

Some time afterwards there came also a certain Chin-kin-nan, (12) an officer of the board 
of warand member of the Han-lin college, (13) who had lost his charge by the intrigues of his 
enemies. He had since been roaming over the world under pretence of teaching philo- 
sophie doctrines, but wishing, in his heart, to gather valiant men. Having heard of the wrongs 
done to the monks of the Shao lin-convent, he came to join them. 

They went together to the temple of a Bodhisatwa, where they remained some days, and where 


Jilt (2) SE FE 11504’ L, 2407’ Lat, @) ER E 5 


DR 

(6) Hi TE Zin HE The district Peh-ting (A JE B) in the prefecture of Jao-chao (BE 
Di FE) in the province of Kiangsi, is renowned for the fabrication of porcelain, especially of the white sorts, 

@ JE Mr {8 WJ See Tab. IT, fig.h (9 ZA HE Ek 

ORK ORGH ORK B 

0) HE Á oi KR BE PP % WI N 


(22) The imperial academy of sciences at Peking. 


15 


they met Wan-hiung (t) and I-hiung (2), to whom they told their history, and they all passed 
the night in the ancestral temple Kao-khi. 

During that same night, they saw a red flame flash out of the porcelain censer, like a flash 
of lightning. All said: „How astonishing !” 

They then agreed to unite themselves at this place before Heaven and Earth, just like Liu-pi (5), 
Kwan-yü (£) and Chang-fi (°), who had sworn together an oath in the peach-garden, to remain 
friends for life and death; to avenge, with one heart and united forces, the murder perpetra- 
ted on the 120 brethern, and to imitate Han-phang () and Li-chang-kwoh. (7) 

Having no ineense, they pulled out some grass, and lighted two stakes of dry wood, in- 
stead of candles. As they had no divining bloeks, they took two flowered cups (£) and, 
saying the following prayer: — „If it be true, that the day shall come that we can avenge the 
_imjury done to the Shao-lin convent, that we shall overturn the dynasty of Tsing and restore 
that of Ming, these cups‚ in falling, may not break!” — they threw the cups in the air which, 
falling down, indeed did not break. All pricked themselves in the fingers and, having mixed 
their blood with wine, all drank of it and swore an oath, that they would be like brethern, 
and go overall the world to raise troops, buy horses, and convoke all the braves of the empire. 

This happened on the 2lst day of the third month of the year Kah-yin (°) (1734) on the 
hour Sze. (19) 

Suddenly there came a boy scarcely thirteen years of age: his face was like the jade-stone 
ofacap, and his lips were like red pearls. His countenance and attitude were very uneommon, 
and his face was naturally fine and beautiful. He was, besides, of high stature and was, indeed, 
very nobly formed, being quite different from other people. 

He wished to enlist in the army of the monks. All said, however: „You are still very young; 
what are your abilities, that you dare to enlist yourself?” 

The boy answered: „LI am no one else than the great-grandson of the Emperor Tsung-ching- 
wang (H) of the great dynasty of Ming; the grandson of the prince imperial, born by the concu- 
bine Li-shin (!2), from the hareem of Tsung-ching-wang. My name is Chu (), my surname, 
Hung-chuh. (4) 

_I remember that my ancestor, the great emperor Hung-wu(!®), was lord over the great em- 
pire and the glorious possessions of China. Now the country is usurped by those dogs of bar- 
barians; and I am the only one remaining. If I do not get my empire back again, how can 
I show my face before my ancestors in the next world?” 


DR OER OBW oM MH 
6 HE Fe See p. 2. (6) B JIJ (7) zs LA Eil 

(8) See Tab. II, fig. 2. (2) FE Ei (0) E, ie 

OE nÄ FE A.D. 1628l6s4, () Bs Hf a) 


(4 BE mi 05) BE pl The founder of the Ming-dynasty. A. D, 13681396, 


16 


Having said this, he wept. 
Again, said he: „I then heard that you had risen to avenge yourselves and, therefore, I 
„on purpose to join you. I fervently hope that you, my brethern, will help the force. 
single arm. 

When I have regained my empire and have settled the foundations of the house of. 
in order to revere the temple of my ancestors, 1 shall requite the monks of the Shao-lin co: 

I shall build anew the convent and restore the statue of Budha, as a thanksofferi 
the divine help. I then shall enjoy glory and fame with all the patriotic brethern, ar 
shall obtain perfection. Our name will be known all over the world and be props 
myriads of ages. Is this not excellent?” 40 

Having said this, his breast was soaked by his tears, and he lamented kn moaned i in su 


a way, that all were moved by his grief. k 
They then asked him to give some proof of his origin. The prince produced a veen 
and a perfume-bag of imperial make ('), in order to prove his assertion. All were mov 
tears in seing this: they lifted him upon a high seat, and kneeled down before him © 
ground; but the prince raised the brethern from the ground and said: „You don ’% want 
show me so much honour. How should I dare to accept of it?” 
They all exclaimed: „Heaven has sent the prince imperial, that his name may be reno: N 
This is according to the will of God! Let us obey Heaven, and act righteously, and go 
the regions of the world [” re 
They immediately made him their leader and, having engaged some troops and bone SES 
and victuals, they looked about for a good opportunity to begin the great affair. (rail REK 
One day they came to the town Shih-ching (?), in the prefecture of Hwui-chao (%), in the pr 
vince of Canton, where they saw in the white-heronwood (£), in the camp of universal peace 
a new built convent. it A 
In this convent lived an abbot, called Wan-yun-lung (©), who passed his life in worshipping 
Budha. Hearing the noise of men and horses, he came out of his convent, and made kn 
with his hand. es 
Suddenly all these men approached him. Wan-yun-lung said then to them: „Gentlem 
whither do you go with all these troops? Be pleased to enter my convent and rest awhile.” je 
All the brethern then entered the convent, and whilst they were partaking of some tea, W: ê 
yun-lung asked them the circumstances of the destruction of the Shao-lin convent. They had ke 
detailed everything to him, he exclaimed with a loud voiee: „O finish, finish!” | 
The brethern hearing Wan-yun-lung pronounce these compassionate words, and seing, that ! Len 


nt | al 
© BE JW Jp 23°0224’ Lat. 111°5230” Lon. 


OE & DRR OH EH 


Ehmm” 


mn et TPE TE er pT 


TENEN 


17 


was twelve feet tall and eight feet in circumference, with a head as big as a bushel, red hairs, 
and arms like branches of trees, and possessing the strenght of a myriad of men, they immediate- 
ly acknowledged him as their elder brother. (President, grand-master national). 

This happened on the 25th day of the 7th month of the year Kah-yin (1), of the reign of 
Yung-ching, during the hour Chao. (?) 

Having mixed. their blood with wine, they swore that they would restore the dynasty of 
Ming, after having destroyed that of Tsing: that they would go to Chang-ngan (3) and kill the 
benighted prince. (£) 

Wan-yun-lung was made chief, and. Chin-kin-nan master, of the league; whilst the bravest of all, 
a certain Hwang-ching-yin, (°) was made leader of the vanguard, and his name changed into 
Thian-yu-hung. (6) 

They all adopted the name of Hung, (7) and took the word „Patriotism” (®) as their watchword. 

On the 20th day of the Sth month, (Sept. 17.) Wan-yun-lung brought his troops in the field 
against a Tartar army, and the battle lasted till the 9th day of the 9th month (Oct. 5): all at once, 
the hand of Wan-yun-lung lowered, he left off fighting and fell dead on a sharp paving stone. 

A private brought the news to the five brethern who were looking on from the ramparts; 
they marched immediately to the rescue and beat the government troops, leaving countless 
numbers killed on the field which was covered with corpses, whilst the blood flowed like 
a river — the victorious brethern then took the head and ecorpse of Wan-yun-lung along and 
went North-east-wards. 

Just at this moment a five-coloured floating-cloud appeared in the N. EB. The five monks saw 
by it that, though Wan-yun-lung had perished, Heaven yet showed variegated clouds in order 
to appoint him as grand-master. 

They buried him on the leftside behind the „Five-phoenix-hill” (°) near the lake Chu (?°) at Pah- 
koh-tun; (H) the grave is30 feet high and 218 feet 3 inches long, and is called the „Octagonal 
camp.” (2) It lies at the Southeast and fronts the Northwest, and its geomantic situation is 
Yin-shin-fan-kin. (1) 

Thereisan obelisk on the grave of a triangular form, nine feet high and three feet six inches 


C) EB B Aug. 23. 1734, © He B from 1 A M, till 3 P. M. 

5) Fe Le = Peking. Oo XE #& o HE mk A 

O Kk Ds H DH ) À 

IN TA JÀ Wi (0) ve vB According to another version, the name of this lake is Fan-tui-wu 
(2 HE 5) The dunghill-lake, 


BA f Ed (1) AN Hb (Ze 5) FE EH Aj GL This is a geomantic 


expression, Litterally translated it means: „The element metal divided by the branch Fin and the stem S/i, 


8 


18 


broad. It is named the dingen stone.” (}) — On the front-side are written sixteen 


water, and before the grave stands a pagoda with nine stories. (See Tab. IX, fig. 3). PA 
_Theconfederates now dispersed themselves over all the provinces of China, in order to gather 
troops and money. wig de À 
The five monks of the Shao-lin-convent were made heads of the five principal lodges, and 
the five horsedealers, of the 5 minor lodges. Thsai-teh-chung went to the province of bena 
where he erected the first lodge, (3) which he named: „Ze blwe-lotus Hall” (£) cn 3 8 
The horsedealer Lin-yung-chao went to the province of Kan-su and grounded the lodge vPloe Ni, 
nieedistriet”” (°) 
Fang-ta-hung went to the province of Canton where he erected the second lodge, (6) which — 
he named the „Hall of obedienze to Hung.” (°) The horsedealer Li-sih-chi went to the province _ si 
of Kwang-si, and grounded the lodge „Golden-orchid-district”” (8) Jj 
Ma-chaoshing went to the province of Yun-nan where he erected the third lodge, (9) veh „il 
the named „Me Hall of our queen” (©) The horsedealer Wu-thian-ching went to the province — EE 
of Szeschuen where he grounded the lodge „Established-law-district” (1) 
Hu-teh-ti went to the province of Hu-nan where he erected the fourth lodge, (1?) which not 
named the „Blended-with-Heaven Hall, (*) The horse dealer Yao=piehstah went to the Pe k 


(5) 0 ® jan zj. See Tab. 1. Y ke. 
The expression: „A myriad of years” means: „May your Majesty live for ever!” and is therefore syno- 
nymous with our expression: „Long live the King!” In a tropical sense it isalso used for the Emperor, 


and the meaning of the words Wan-sui-pi is therefore: the imperial or Emperor's gravestone.” 
(2) / If wetake away the „three drops of water” on the left, the sixteen characters are: 


ER kt Rl oen 


Received an office Shao- lin- convent buried the Arst is Tah- ki 
ra Ö 
zh EN ek E Je 


tsung- kung Priest’s place 
Place where Tah-tsung-kung, the first priest of the Shao-lin-convent who had got a title, is buried. 
The form of the obelisk is that of the imperial gravestones, representing the gnomon (&) eneircled 


by the imperial dragon, (HE) or the union of the Yin and Yang, the male and female dualism in 


nature. In the triangle at the top is the pearl (ER) which the dragon holds in its wek: de 
other ornaments are without any meaning, and only added for embellishment,- 


) & 7 OF HE X 
B HB © 
of B ONS 
Re ZE EE B 22) Et 


()) In another copy we find the ordinal 


Fi Oo HE IE X 
Fi Co) KE a XE 
Fi OR Kk X 
#5 


Ta 


u=peh, where he grounded the lodge / Happy-border district” (t) 
issihekhai went to the province of Cheh-kiang where he erected the fifth lodge, (?) which À 
named the „/Brtensiwve-conversion Hall. (*) The horsedealer Hung-thai-sui went to the province 


Kiang-si, in the / White-dog=grotto,” (#) where he grounded the lodge „ Dike-west-district” (5) 


dh ZL Diet JE 5 Ze AK AF See Catechism, Q. 236. P. IV, SI, 


PART IL ke 


DESCRIPTION OF THE LODGE AND ITS APPURTENANCES. 


The lodges of the Triadsociety form quite a camp: the lodge, properly said, is a square ‘À 
surrounded by four walls having, at the four points, four gates. (!) These walls, as may 7 
be seen on Tab. VII & VIII, are covered with the mysterious symbol of „Union” A, and 
with the old symbol for „State” [”j, so that, probably, these symbols mean: A united state :” 
a state enjoying universal peace, on account of its being harmonious. 

On the top of each gate is hoisted the flag of the general who guards it; the inscription 
on these flags is the same, differing only in the names of the generals to whom they belong: 
the two characters near the flagstaff „Kin-lan” (% signify the Golden orchid, which name ie 
derived from the Yih-king, or Book of changes, where it is said: Ja A{ Zen EF u: E 
RR Hm Bj Sympathetie words smell like the Cloranthus. The book Glorious things of te É 
reign of Simen-wu (3) tells us that when 7ai-Aung-ching (*) had got a new friend, he noted his — 
_pame down in a book; burning incense and praying to his ancestors — which book he had 
named „The book of the golden orchid,” (5) meaning the book of friendship or fraternity. The 
expression ZZ Ar G> Bj „Covenant of the golden orchid,” means nothing else but 
the swearing fraternal friendship together: so the book „Tales of the age” (©) says of three friends 8 
who were united by fraternal bonds of friendship: „Shan-kung, Hi and Yuen had made the 
covenant of the golden orchid.” (7) 


(') The engraving on Tab. VII, represents the West-gate (to the left) and the Past-gate (to the right), Tab. 
VII represents the North-gate (to the left) and South-gate (to the right). 
[25 Chloranthus inconspicuus. (Swartz.) 


E EH mt > 
E 
za 


21 


Between these two characters is the name of the general’ to whom the flag belongs: thus 
Han-phang (!) on the flag of the Eastgate; Han-fuh (?) on the flag of the Westgate; Ching- 
thian (%) on the flag of the Southgate; and Li-chang-kwoh (£) on the flag of the Northgate. 
Along the upper border of the flags are written the characters: Shao-mieh-thsing-mwan (°) „Ex- 
terminate the Mantchoo’s of the Tsing-dynasty.”’ 

In the middle of the flags are written the characters: Hing-wang-hwui-shing (6) „The flou- 
rishing League is victorious.” 

On the Eastgate of the lodge is written the verse: 

3 To the East on the Wood (7) it is difficult to go; 

Sun, moon, mountains and streams come from the Eastern-sea. 
On the Westgate is written the verse: 
On the narrow road of the Metal (8) you ought to be careful: 
Of the two roads it is manifest that to the west there is no impediment. 
On the Southgate is written the verse: 
The fiery road to the More (°) is very hot: 
In the districts Chang, Ts’iuen and Phing and in Nanking, it is cold. 

On the Northgate is written the verse: 

At Yin-kui (20) the Water is deep and, indeed, difficult to escape; 
But in Yun-nan and Sze-chuen there is a road to go. 

Tab. VI gives a drawing of the great gate of the lodge, as is proved by the superseription 
_ above the gate, signifying „The city of willows” (B) 

The walls are surmounted by different weapons, such as axes and swords; whilst a flag is 

hoisted on them with the words Chao-kiun (1) „convoke troops” meaning, perhaps, simply a 
_ rendez-vous-flag. 

The pavilion on the top of the wall is surmounted by the celebrated gourd or calabash with 

the twig of Li-tieh-kwai, one of the eight genii. (*°) 

___The stones of the underwall are in the form of dragonscales. 
Jithin the lodge is the Hall of Fidelity and Loyalty, ('*) also surmounted with axes, lances, 
swords and a flag, with the inscription Ling: (15) „command, warrant.” 

Within this Hall is the genealogical table of the founders of the league, set up in the shrine 
Kao-khi. 


TR ET EL OE en 7 NRE 
K „ 3 


O B JJ OE n © B 
os © MW HM mi Hi 

Oo REE HR 

(7) &) @) (1) See Catechism, note on A. 263. P. IV, S. I. 

C°) Muh-yang-ching (ak 2) Bj) (2) 4ä E 
(23) See Catechism, note on A. 56. 

a See Tab. V, (5) A 


B MAUEIKREe 


| = 
in | Ee | te | 
Zu: se Rtl gee HEER | 
4 8 dn | zE 
| d K K HUE B RR RKK BKR 
ES | KEE 
8E B KREKER UKR WEB WVRKR 
5 B | 2 HB 
7 r ER Ek BER We B EK A A FD WK na 
DK EE HS IE En DR HE lk B 


SkaroRRS Skerne 


28 


KAO-KHI-TEMPLE. 
YIN THE FIRST GREAT FOUNDERS. DRAGONS. 
Chu-hung-ying (2) Hung-khi-shing (3) 
YANG THE GREAT FOUNDERS. TIGERS 
Master Kin-nan (£) The vanguard Thian-yu-hung 


UNITED Wan-yun-lung (°) maintains the right, and extirpates the traitors. TORTOISES 


| FOUNDRESSES. 
BY CHANGE Lady Pi, lady Kin, lady Choh. SNAKES 
j THE FIVE FOUNDERS. 
ACCOMPLISH. (1) Thsai-teh-chung ASSEMBLE, 
Kin-lan Hu teh ti Fang-ta-hung Mwan-thao 
Hall. Ma-chao-hing Li-sih-khai / Hall. 
The The 
spirit-seats ancestral-seats 
of the THE FIVE TIGER-GENERALS. P of the 
successive Wu-thian-ching successive 
generations Li-sih-chi Hung-thai-sui generations 
of allsour. Yao-pieh tah Lin-yung-chao of all our 
kindred, THE FOUR GREAT FAITHFUL EXCELLENT ONES, kindred. 
Han-phang Ching-thian 
Han-fuh Chang-kwoh. 


(!) Dragons, tigers, tortoises and snakes are assembled. If the dual principles in nature are united, they pro- 
duce all things by metamorphosis. 


The character EJ (lightning), on the side of each character, is only put to make the meaning obscure. 
(2) FR his posthumous name is Hung-ying (Ht #), his wife was called Choh. (As) They are bu- 


ried at Sanhoh-khao (= Ar PH) in the district Thsiao, (Fff) in the state of Phei (}ifi), 


io the province of Kiang-nan, Pan Fä) He was the great founder, (Kk JEL) 
(3) ze his posthumous name is Khi-shing. ik We) His wife was called Kin. (&) They are bu- 


ried at the foot of the mountain Ting (7). in the district Tun-hwang. (Et ja) He is called 
the great ancestor. (Kk Ee) 


(*) The leader Chin-kin-nan, (ei iT Pi) Master of the lodge. (A zE) See pag. 14. 
@) The great brother (president) Wan-yun-lung, master of the camp. (GE E) See pag. 16, 


24 


On an altar is placed the tablet of.which we have given an engraving on Tab. IX, fig. 1. 
In the upper triangle are the characters ie H Ha Je Wi „The lengthening sun shines 


on the great mountains;’ and the characters JZ 5 A u |) „Three generations 
united together in peace.” 

On the second panel is written the words: „The faithful incense goes before.” (t) 

On the third panel is written, in the middle, the name Li-chu-hung, (°) and on both sides 
the words: „In peace united together, the pledged myriads make it their. signal.” (%) 

Then follows a panel with the character Chü, (*) meaning Shin-chü (%) „the Lord of the spirit” — 
the place where it is supposed that the spirit of the departed dwells. 

On the fifth panel are written nine characters which, we believe, ought to be read in this 
order: Lung hien pub ching, pien puh khai hung kwan. (6) „If no veritable dragon appears, 
the Hungpasses will not be opened.” Meaning, probably, that the Hungpasses will only be 
opened to a veritable Emperor of the Dynasty of Ming. 

On the sixth panel is written the character Tsung (7) — All. , 

On the right side are the characters: Wood, establish, bushel, world — (the dynasty of) Tsing 
ought to be exterminated; (®) and on the left side the characters: Over myriads of miles we are har- 


5 HE Hr A ie Thefaithfulbrethem 9 Bs HK HW 

A A HERA 0 £ 

E O HE A IE WE A Hi B B 
OM Okki 


At the beginning of the dynasty of Ming there was a man mamed Liu-peh-wan, (2 TE] Hi) 


TE À 


E 


general of the emperor Hung-wu (2 ie) (1368 of our era). When Hung-wu became Emperor, Liu- 
peh-wan took his dismission and, having made a voyage through the whole empire, turned monk. 
This Liu-peh-wan passed fora learned diviner. One day somebody asked him what would be the des- 
tiny of the dynasty which would follow that of Ming. He answered: „The secrets of the gods ought 


not to be divulged.” (il Eee PS Ci Ja B) 


He took, however, a pencil and drew a man with a cuirass and a man dressed in a short coat, 
fiehting together, and explained his drawing by the following words: — HA Fe — Ki & 


zA HERE Bh ok wa Ak Kek 


„One cuirassed warrior and one shortcoat: both men perish on the green turf. Wood, establish, bus- 
hel, world, Heavens-under know.” He added: „this is the prophecy regarding the dynasty.” 

Nobody, at the time, understood the meaning of this obscure saying; it is explained, however, thus: 
The cuirassed man means the Tartars, who wear cuirasses; the shortcoats are the British, who wear short- 
coats. They will destroy each other, and then China will begin a new era of glory. 

The last line of the prophecy is a concealed meaning of the lenght of reign of the emperors of the Tar- 
tar dynasty, as: 


25 


moniously united — (the dynasty of) Ming shall flourish again. (*) 
The character / Jn H ‚ in the middie of the panel, is a mutilation of the three charac- 


ters Mung-shun-tang (?) „The Hall of obedience to Hung”, the name of the second lodge in the 
two provinces Kwang-tung and Kwang-si. 

The brethern worship before these tablets as they would worship before the tablets of 
their own ancestors. 

In the middle of the lodge stands the „precious nine-storied pagoda,’ wherein the images of 
the five founders are placed. (%) 

There, too, is the „red-flower-pavilion” or the „pavilion of the Hibuscus rosa-sinensis” (£), 
where the oath is sworn. This pavilion is adorned with four dragons having on their foreheads 
the character Wang (°), „king.” The eaves are made in the form of snake, or dragon-scales, 
and the name of the pavilion is written on the outside of the cupola of that pavilion. 

The city of willows contains all things necessary, as appears from the enumeration in Q, 
251 & ff of the Catechism. 

The Budha Kia-lan is much revered, and has his own shrine. 

There is, also, the shrine of the „Earth and land” (6), of which we have given an engraving 
on Tab. IX, fig. 2. On the outside of the shrine are written the words 


Ak is composed of al & J — 18. — Skuu-ti, the first emperor of the Tsing-dynasty, reigned 19 
years (1644 — 1662), 


Ik bs: ze & — — 61. — The reign of Khang-hì lasted 61 years (1662—1723). 
ze is: ei ae & — == 18. — The length of reign of Fung-ching (1123— 1736). 


i is: three horizontal, and three vertical strokes =S J||, or 30 4 30 — 60 years; the length of 
reign of Kien-lung (1136—1796), 

KR is: 25; as the Book of Changes (Yih-king) has the phrase: KR ES HF HH LL, The number 
of Heaven is twenty and five. (Compare pag. xix). — Kia-king reigned 25 years (1796—18921). 

EN is: 30; as the book of Changes has the phrase: Hls Ez == a The number of Earth is thirty. 
(Compare pag. xIx). — 'Tuo-kwang reigned 30 years (1821—1851). 

JA This character has not yet been sufficiently explained. It is, however, generally analyzed in En A 


the commercial number for 11, and >» HJ ‚ one mouth or man, and explained: » One man will reign 
eleven years.” 

Ham-fung reïgned indeed this time (1851—1862). With him the Tartar-dynasty oughtto have finished; 
but till now the lucky star of this dynasty seems not yet to wane before the Chinese rebellion, The 
future will show, however, if the meaning attached to this last character, is the correct one, 


Oo Emmi HE 


©) B IE 2 (3) See Tab. IX, fig. 3; and compare Catechism, A, 270, 


Oo B WH 0 E o Et 2 HB 


d 


26 


If there is dust in a happy place, the wind itself sweeps it away. 
Á virtuous house is without cares, and the sun always shines in it. 


We abstain here from a further description of the lodge, as it is given very minutely in the 
Catechism of the Vanguard in Q. 227 and following. 

On Tab. IV we have given an engraving of the celebrated Hung-gate. 

We finish this description with a few remarks on the style and architecture of the buildings 
of the Hung-league. 

According to the original drawings, only the underpart of the buildings seems to be made 
of stone or brick; the upperpart seems to be made of a frame of wooden pillars, probably fl- 
led up with stamped mud, or plaited bamboo daubed with plaster. 

The tops of the roofs are always surmounted by the pear-shaped gourd, or censer of Li-tieh- 
kwai, one of the eight geni; a twig or tendril is sticking out on both sides of the gourd. 

The walls are all surmounted with different kinds of weapons and flags, indicating the war- 
like spirit of the brotherhood. 

Of course occasion or money is not always found to erect the lodge according to its requi- 
sites. In that case the buildings are made of bamboo, or of trunks of trees, in the style of 
the American blockhouses; instead of watchtowers (Q. 284 of the Catechism), a seat is made 
between the branches of some high tree, a ladder of rattan allowing the „look-out” to mount it. 

In the Indian Archipelago the Chinese build their lodges in deep forests, in places only known 
to the brotherhood; there the feared Hung-family holds its reunions, whilst the guards, perched 
on their lofty seats, keep a sharp look-out for the strangers or policemen who might ap- 
proach and detect their secret meeting place. 

The approaches to the places of reunion are horrible: the road leading over hills, streams, 
marshes, and swamps. The initiated, however, know the track which they have to go; but 
the pursuers, generally, are not able to follow them, as they remain sticking in the bogs. (!) 

In the book found at Japara is a description with drawings of the approaches to the Shan-tung 
lodge: a stone road leads to the first pass, called the „ Heaven-screen-pass”” (?) Past this is the 
„Earth-net-pass.” (3) Next comes the „Sun-moon-pass” (f), at which pass each brother is obliged 
to pay one Mace and two Candareen (or one gram and two decigrams of silver, about one shilling). 

After this pass comes a stone bridge, over a river, which leads to the Mall of fdelity and 
loyalty (5) where are the shrines of the five ancestors, flanked to the right by the Councilroom (©), 
and to the left by the Court (7); here the brother must produce his Capital (3 Hung-cash) and 
Diploma. 


(5) W. A, van Rees, Montrado. Geschied- en krijgskundige bijdrage, betreffende de onderwerping der Chi- 


nezen op Borneo. ! 
Some account of the Heaven-Farth-league, by Abdallah ibn Abdel-kader Moensji, translated by T. Brad- 
del. (Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia, September, 1852.) 


o Kk WK B © Mh ZE Bj © B A B 
DE 5 OE B Om k 


21 


From this goes a long road along the mountain-chain Hwui-ling (t), girded on the one side 
by this mountain, and on the other side by the sea. Atthe end of this road is the „Outside- 
moss-pass’”’ (2), called also the „Pavilion of the black-river” (%). Thirteen Chinese miles farther 
is the /Golden-sparrow-frontier” (£), so called on account of the name of the mountain at whose 
foot it lies. Past this pass are four buildings: over the front one are written the words: „Pa- 
triotie rise which enlarges the empire” (°) The second one is called the Palace of justice (©) 
with the Civil entrance (7) to the left, and the Military entrance (®) to the richt. 

The Lodge follows immediately. 24 miles farther is the „Look-up-and-fathom pavilion (°), 
which is at the foot of the Yin-yang-mountain (!°) near the sea, From here, if the brother 
wants to see the Goat-head-island (&), he must go in a boat and sail one day. On this island 
is the Roeck-grotto-cavern (12), where ammunitions are stored. 

If the brotherhood is in the midst of a populous place, where the greatest secrecy is to be 
observed, and where no large woods are in the neighbourhood, the lodge is dispensed with al- 
together, and the meetings are held at the house of the President. 

The ceremonies are, of course, then also shortened; as, for example, the „arch of steel” is 
replaced by a red piece of cloth, under which the new members pass. 


, 


SECTION II. 


INSTRUMENTS OF THE LODGE. 


We come now to the most important instruments of the lodge: the seals, flags, banners, 
ete., which give the power and prestige to the heads of the league; as an order stamped with 
the seal of the lodge is to be obeyed blindly, and the whole brotherhood being obliged to 
follow when the flags are raised. 

Amongst the instruments of the Lodge, the Diploma occupies, of course, the first place. 

We have seen nine copies of this instrument printed on linen and on paper. They ought 
to be divided into two classes: the grand and small diploma. The latter, being given to 
each of the members of the society, is much abbreviated, and some of the characters are 
even omitted, and a black dot is put in their place. They do not differ notably amongst 
each other, as will be explained hereafter. 

The grand diploma, as is shown on the engraving, is square, having two square margins, whilst 
the inner margins are octagonal; the middle of the seal being again occupied by two squares. 


0 HE 5 WH 
Oo & B A ® pes 
DO A 4 © H Db ze OE W U 
(1) 5 ET) hf See pag. 4, note 16. (2) va DE F4 


EE ot 
hi 

EE 
sp ik 


28 


AMER EI 


In the outer rim are the names of the eight genii: Zi-(tieh)-hwai and (Han)-chung-lè above; 
Chang-hao-(lao) and (Lu)-tung-pin to the right; (Lan)-thsai-ho amd (Han)-siang-tsze to the left; (Ho)- 
sian-ku and (Tsao)-woh-kiu below. 


On another copy are found the following characters written on the outer rim: 


Above: WE Pr HR ME B HE RE Am M HChunghi moves 


a precious fan; Li-kwai holds a pear-shaped censer in which is burning the. wonderful elixir. 


helf EH WPR MERE HE 


pin has a precious sword slung over his back; Thsai-ho holds a flower-basket in his hand. 


Es 


29 


Below: GE  — RR TU WE kt HB A HE BE HE Chang-kao-lao 
is an old priest; Siang-tsze plays on a flute. 

Poüerit:ik PF xm B Mm MH MW. MR KE B AW EE WH 

The lord Kwoh-kiu-tsau holds two castanets of jade; Sian-ku stands on a floating bridge 
with a sceptre in his hands. 

This stanza is the same as the answer on Q. 56., in the Catechism, and is called the 
stanza on the eight geni. 

In the second rim we find above, below, to the right and left, in the middle of the rim, 
the characters Heaven, Earth, Sun, and Moon. 

The other characters are to be read in the following order: 


Jm the uppercorner to the left In the undercorner to the right 
= A) He 
PRD B HE B HK ME A Mm 
Five men distributed one piece (of) poetry. About one’s self the Hung-heroes no-body knows. 


„The five men (founders) divided a piece of poetry amongst themselves; and nobody knows 
that the heroes of Hung have it about them.” 
In the undercorner to the left In the uppercorner to the right 


KW H&A RIA AH RR AH AEH 


Since this was perpetuated (amongst) all the brethern. Afterwards mutually (can) recognize at reunion’s time. 


„Since this (piece of poetry) has been perpetuated amongst all the brethern, they can re- 
cognize each other, when meeting again.” 

We will see, afterwards, in the chapter on secret signs, that brethern who meet each other 
make use of verses, in such way, that if one cites part of a verse the other answers with 
the next part. Brethern can recognize each other by this; whilst the uninitiated do not under- 
stand a word of it. (*) 

In the four corner-triangles are four mysterious forms for the characters B (2) A} (3) 
En (1) FL (4), Faith & Righteousness, or „faithful & righteous” as we found out from other 
copies on which these characters were written in the common form. 

Above are written the characters fl ze 5 „At the North is Li-chang-kwoh.” 

Below are the characters Fä Le HJ „To the South is Ching-thian.” 

To the right are the characters B Ef JN „To the East is Han-phang.” 

And to the left are the characters Pi HÉ Ti To the West is Han-fuh.” 

These are the names of the four great faithful excellent-ones (°), who keep guard at the 
four gates of the lodge. 


In the same rim are, also, written the characters XK ili B mi „Theheavenly geni 
are excellent and happy.” 


C) See P. VI, s. vir, Roundelay on smoking tobacco; and comp. pag. 148. 
(2) See p. 22—23, and Catechism Q. 243. 


30 
In the fourth rim, above, are the characters hk 4 F A F „ The changes are 


thousands and ten-thousands” or: „there are innumerable changes (in nature, etc.) 
In the same rim, below, are the five mystic lodge-marks, meaning: Three generations 
united together in peace.” (1) 


On both sides are the characters HE MA IE ÚE A Dj He Bj „Ie the dragon 


is not genuine, the Hung-passes will not be opened”; (If there is no true emperor coming 
forth, the passes of Hung will not be opened). (?) | 

In the fifth rim we have, in the uppermargin, the characters „Kia-hao (3 je) which is 
the name of the third lodge in the provinces of Yun-nan and Sze-chuen. (3) These two cha- 
racters ought, we believe, to be connected with the words „Hung-phiao.” 

To the left and right are the characters Suz and Moon. 

On the sides the distich: 


H Hm A B HM al 
All, together, harmoniously united; 
The pledged myriads make it their signal. 

In the midst of the diploma are the characters Mung-phiao (©), „The Hung swerve.” We 
suppose, however, that the last character is written instead of the character Phiao (°), which 
signifies a warrant or passport. In that case the character would mean „Warrant of Hung”, 
which interpretation agrees with the style of a seal or diploma. Connected with the cha- 
racters Ka-hao it may mean: Passport of Hung, (given by) the Kia-hao (or 3d) Lodge. 

The small diploma differs slightly from the grand one, as the annexed cut shows. The 
first and third rim being omitted, and the characters at the undermargin of the fourth rim 
being daubed black. | 

The character Hurg, in the midst of the seal, is placed in the mystic triangle; and in 
the distich in the fifth rim stands: JE tE 7 SI re „with Hung harmoniously united” 


YE having taken the place of |rj, 
In the slang of the society this diploma, which is printed on linen or silk, is called 


the Purse (EE FE) 

We have said above that the diplomas differ a little. Besides the diploma of the rd I= 
Kra-hao-lodge, we found also diplomas whereon are found, instead of those characters, the E 
characters Et HH Holy will, or Imperial order. 

On these diplomas we find instead of the distich: Lung puh ching, pien puh khai hung Á 


kwan, the distich: zie 


D&®) Comp. p. 4. (@) See p. 18. 


© He © XE 


en atie 


31 


The heroes are the first; the braves join them & rise. 


Heaven ' 
Instead of the four characters in the second rim: Moon Sun, stand the characters 


Earth 
HL 


JE JR with the same meaning (!); whilst the two characters #& #M, Changes are repla- 


HE 


ced by the complicated form of character for Heaven-Earth, BA El 


Under the two middlemost characters #E El, stand the characters IJN a ‚ the upper two 


characters meaning: Mountain, Sun; whilst the undermost characters are abbreviated for 
HE JE Ei ‚„ Hall of Obedience to Hung,” the name of the second lodge in Canton. 


On other copies the 3 Hung-cash are printed on the outside of the seal. (°) 
In the province of Shan-tung the brotherhood has the following diploma, which is called „the 


red bill” (#) 


(*) See the additions and exegetical notes. (2) See Part VI, s. 1x. 


© AL BB Hang-tan, or ZE FH The Hung-bill, (See the cut on next page). 


It is a square piece of white linen, the middle of which is occupied by an octagonal fi- 
gure, in which are drawn the celebrated diagrams of the Emperor Fuk-hi. Within this fgure 
is the symbol of eternal change, of the struggle between light and darkness, rest and motion, 
called Yin and Yang. (!) 

The characters on the uppermargin of the diploma are the watchword of the J-hing-kung-sze, 
„The patriotic-rise-society.” (?) To the right is written the name of the member to whom the 
diploma is given, and to the left are the characters Ki-hao, Mark.” 

Jirculars, diplomas, receipts, etc., are stamped in vermilion with the common seal of the 
society. On the greater one, which is square, each side being one inch and a half long, are 
engraved the characters -ling-kwan, „Hall of I-hing” (3) On the smaller one, a square inch 
large, are engraved the characters I-Aing-kung-sze (£), „Society of I-hing.” 

The lodges have, besides, each their own seal. On the seal of the first lodge, in Fuh-kien and 


(!) See Introduction. pag. xIII, (2?) See p. 4. 


© & EM A 0 F HU A 


4 dk 


nnie GE ndi, natens oe RE atd dad 


33 


Kan-su, are engraved the characters „Kiang-kung”, Duke of the rwer. (t) 

On that of the second lodge, in Kwang-tung and Kwang-si, are engraved the characters „Hung- 
hau,” Marquis of Hung. (®) 

On that of the thirdlodge, in Yun-nan and Sze-chuen, are engraved the characters „ Lui-peh,” 
Earl of Lui. (8) 

On that of the fourth lodge, in Hu-nan and Hu-peh, are engraved the characters „Khi-tze”, 
Viscount of Khi (name of a branch of the Yellow-river). (£) 

On that of the fifth lodge, in Cheh-kiang and Kiang-si, are engraved the characters „ Thai-nan,” 
Baronet of Thai. () 

The Yellow-state-canopy (6) and Army-standard (”) are also very important things in the lodge; 
the first is made of yellow silk: it consists of five flounces, and is surmounted by the gourd 
with tendril of Zi-tieh-hwai, one of the eight genii. 

On two streamers, attached to the covering of the canopy, are written the words: 

Heaven and Earth are bright, and in the world is universal peace. 
Sun. and moon are unveiled, and the stars and constellations glisten brilliantly. (®) 
It is held above the head of the prince hereditary, the last offspring of the House of Ming. 
Quatrain on the state canopy: 


The cool state-capony has, properly, five flounces; 

With both hands it is raised to screen the person of the prince hereditary. 

From antiquity till the present day there has always been abundance; 

When we have aided our Lord to mount his throne, he will reward the meritorious. 


: EN NO NN 
| En oe onion Alen Mr Pe oo 
es de NH 
Mn A 

This canopy is called „The precious parasol of yellow silk.” (9) 


The Army-standard, consisting of a board surrounded by ornamental carved work, bears the 
inscription: „Warrant of the commander of the army.” (!°) We find these two quatrains on it: 


mx JE ot JE Oo u 
pen FS 6) VE LA Compare Part. VI, s. x. The five great Bases. 


See Tab. X, fie. 2. (1) See Tab. X, fig. 1. 
BR MW AA 

HH ARR HK 
EE B & zE 


DE 


The Army-standard is placed in the Flower-pavilion; 
It follows our lord and chief when he goes to fight the Tartars. 
When the victorious army has returned, 
We will build our camps and, surely, have a universal peace. 


BD corr A wd al 

pen oipptee el g, seo 

KE OM EH 

ze ne oe vp 
II. 


The Army-standard is planted in the middle; N 
It’s majesty terrifies the Chinese and barbarians — let us kill the Tsing! il 
The commands are severe and plain, and the army is tremblingly alive to them; 
We will for ever settle the Middle Kingdom, and enjoy universal peace. _ 


iN, had 
XK _M 
EE A 
jk ER oe ane 


The flag of Benevolence and Justice is square: in the midst of the flag is written the word 
Leader; (t) around this word, in a circle, are the names of the five virtues: Benevolence, Equity zhe) 
Propriety, Wisdom and Faith. (°) On the uppermargin are written the words: Ze heavenly court is 
the pattern of the empire; (?) to the right are written the words: A4//, together, harmonioushy united, (£) 
and to the left: Te pledged myriads make it their signal. (°) On the pennon are written the 
words: Obey Heaven and act righteously restore agaim the dynasty of Ming. (6) “rare 

This flag is not stuck up perpendicularly, but hangs horizontally, moving, in the middle, 
a thick flagpole, at whose top are stuck small flags; but our engraving will show non 

We find the following Te on this flag ’ et. 


> dà HE II 
HSP AR WB 


EED 
RR: 

Et 
da IL Or B 


©) fb Oo 4E Rie A KEER 
od HH Mm A hens 
om KRAMER HW HH ak 


1) See Tab. XI. et 


mi 
Me 
a 


hinde 


35 


The flag of benevolence and justice of the leader was the frst; 

The five lodges separated and began to lay the foundation. 

The eighteen provinces shall return to the lord of Ming. 

It (the flag) is left in the flower-pavilion to teach the sons of Hung (how to act). 


ne 
en OE CAA 

Pb teres (mince Bb acer 
zE sle Aa ie 5 

We next have the Great-redeflag (1) of which we find no drawing: in Q. 124 of the Catechism 
is given, however, a quatrain on it. 

So, also, the flag of the great ancestor Chu-hung (?), of which no description is found. 

We next have the flag of the great Ming (9), of which, also, no drawing is given. The 
following quatrain is found on it: 


ES |L B TT 
Ni 
Eb Bt 


The sun-moon (flag) (*) is the first amongst the flags. 

The united heroes of Hung laid the first foundation. ($) 

Man ought to preserve his fidelity and piety; 

He shall not be allowed to talk abroad of our rights and wrongs. 


len” Glen SA vontijfoia zeer 
| Et edn oe he Mel 
| Graas Move AE ven Bee ofer 
EE delen amen N= 
All the other flags are triangular, having a pennon above the flag. 
There are flags for Sun (6), Moon (7?) and the seven Stars (®). 


On this last flag we find this quatrain: 


The flag of the seven stars of Ursa-major 

Calls the heroes of Hung to enter the city. 

We have pledged ourselves in the „blue lotus,” (this name being) given to it by the Ming. (°) 
The eighteen provinces are the patrimony of the Lord of Ming. 


se OR Pt 


o AK AL Ä OH B&E KHK il À 


(3) p il HE ®) ie. Ming (HJ). this character being composed of the characters 
k H ‚ Sun and H ‚ Moon, (®) For the restoration of the Ming-dynasty, 
(©) See Tab. xr, fig. 1. (7) See Tab. xm, fig. 2. 


% 60) ei B Hi, See Tab. xr, fig. 3. (®) See pag. 18. 


Atie 


-E 
De 


=E 
F3 


Li 


There are, also, flags for the four seasons: Spring (!), Summer (?), Autumn (%) and Winter (®); 
for the four points: East (5), West (©), South (7) and North (8); and the flags for the five ele- — 
ments: Metal (°), Wood (!°), Water (1), Fire (1?) and Earth (2). ht 

The four great faithful excellent ones also have each a flag, of which we have already given 
a drawing and description on page 2l and Tab. vir & vim. AN 

Then there is the Warrant of the Army (4) and the Warrant of the General. ('°) 

We come now to the flags of the five lodges. (16) Ree 
1. The great flag of the Lodge in Fuh-kien, on Tab. xmr, fig. 1, is black: on the margin near 

the flagstaff are written the characters: Kin-hiang-siany — The silken (lag with the) mark — 

Kiang. (1) Then the words: „The leader Thsai-(tih-chung), in the province of Fuh-kien; the 

secret lodge-mark „Three;” and the words: „The flourishing league is victorious.” EK 

On the uppermargin are written the characters: Chwen-tai-kügit, which are the mutilated 

characters for Shun-thian-clmen-ming (8), „Obey Heaven and restore (the dynasty of) Ming.” 5, 

On the pennon above the flag are written the following words: „The black flag flutters! 

the heroes are all convoked! the Heaven-destined Emperor shall again restore the dynasty À 

of Ming!” NE 

Fig. 2 on the same plate shows the small flag of the secret character for „Three ;” ik 4 

whilst fig. 3 shows the flag of the character Duke.” an 

On this flag we find the following quatrain: , 

The black flag of Fuh-kien is made with the character „Three ;” / î \ 
In Kan-su they gathered and laid the first foundation. / 
The name of the hall is the blue lotus: Ming has given it (this name); 
The eighteen provinces fortify the imperial domains. (*9) 


ERR 
er Tp ik de 


Je 

B 
ES 

k 


HES | 


ns 
A 
Bj 
bij 


Ei it Se 


(5D) Tab, xr, fg. 4, (2 Rib. (Syp Big, "6. (Led (5), NER 
(9) Fig. 9. (1) Fig. 10. (B Mie- 1: (®) Fig. 12, (0) Fig. On 
2) Fig. 14. (2) Fig. 15. (25) Fig. 16. 5) Fig. 17. (25) Fig. 18. E 
(26) Compare also 5 18. q 
(27) Compare pag. JH stands in the place of Je id 


ON KH MK MD 
(19) According to the old Chinese law the land was divided into 9 be in this way JE: the middle pr being — 
the Emperor's domain, ) 


Sh 
ki 
JR 
OO Ee 


kik 
SE B HE 
Es 

Bm B 
FER © 


PL) 


IL. The great flag of the second lodge in the province of Canton, on Tab. xmr, fg. 4, is red. 


II. 


Near the flagstaff are written the characters Kin-ung-siang, „the sìlken (flag with the) mark 
Hung.” Then the words: „The leader Fang-(ta-hung) of Canton”; the mark „Ages;” and 
the words: „The flourishing league is victorious”” On the uppermargin the characters: Chuen- 
tarküjit, or Shun thian chuen-ming, yObey Heaven and restore (the dynasty of) Ming.” 
On the pennon above the flag are written the words: „The red flag flutters! the heroes 
are all convoked! the Heaven-destined Emperor shall again restore the dynasty of Ming!” 
Fig. 5 on the same plate shows the small flag of the secret character for „Age;’ whilst fig. 6 
shows the flag of the secret character for „Marquis. 
On this flag we find the following quatrain: 

Traveling in an easterly direction, near to Kwang-si, 

Hwui-chao has raised the patriotie (flags) in (the temple) Kao-khi. 

The mark „Age” is known amongst the heroes of Hung over all the world. 

In the twelve arsenals the Bases are all similar. (L) 


KE B A B #& 
DE 
jë Ee OK u 
+ DE OO A 


The great flag of the third lodge in the province of Yun-nan, on Tab. xur, fig. 7, is carnation- 
red. Near the flagstaff are written the characters: Kin=/wi-siang, the silken (flag with the) 
mark Lui” Then the words: „The leader Ma-(chao-hing) of Yun-nan; the mark „United ;” 
and the words: „The flourishing league is victorious”” On the uppermargin the characters: 
Chuen-taisküjit or Shun thian chuen-ming, pObey Heaven and restore (the dynasty of) Ming.” 
On the pennon above the flag are written the words: „The carnation-coloured flag flutters! 
the heroes are all convoked! the Heaven-destined Emperor shall again restore the dynasty 
of Ming!” 

Fig. S shows the small flag of the secret character for „United;” whilst fig. 9 shows the 
flag of the secret character for Earl.” 

On this flag we find the following quatrain 


sar 


IL dt £ ù 
Sp 
PF 
‘B U 
a 


(©) See the 12 Bases of Canton, P, VI, s. z 


nen 


5e) 


The carnation-coloured fine flag is the third; 
Sze-chuen has assêmbled and „ United” with Yun-nan. 
Kia-hao (!) has arranged the 4 x 9 (base). 

The changes of the 4 x 7 (bases) are daily different. 


mn OB B 
B a 
toe odin Irsioodij of OE 
U E 5 B OH A 


= + Er IL 


Then the words: „The leader Hu- ri en of Hu- En the mark „Peaceably ;” Hen the pen 
„The flourishing league is victorious”” On the uppermargin the characters: Chuen-tai- hüjit or 
Sham thian chuen-ming, y Obey Heaven and restore (the dynasty of) Ming” - 
_On the pennon above the flag are the words: „The white flag flutters! the heroes are a 
convoked! the Heaven-destined Emperor shall again restore the dynasty of Ming!” 
Fig. 11 shows the small flag of the secret character for „/Peaceably ;” whilst fig. 12 shows ä 
the flag of the secret character for „ Viscount.” \ 
On this flag we find the following quatrain: & 

In San-thsu the fourth lodge is settled, 

With one heart and united forces to help the lord of Ming. 

The silken (flag with the) mark „Peaceably” shall pacify hee universe ; 

By the white banner the eighteen (provinces) are settled, 


kn Hm» 
NE Mee 
En Ee 


Emms 


__ 
_—_ 


Hi J 

É ZE sriorvofgr et slot gain sh the on 
‚ The great flag of the fifth lodge in the province of Cheh-kiang, on Tab. xrv, fig. L, is s green. Á 
Near the flagstaff are written the characters: Kin-thai-siang, „The silken (flag with the) rk Ä 
Thai” Then the words: „The leader Li-(sih-khai) of Cheh-kiang;” the mark „ Together” EL 
the words: „The flourishing league is victorious.” 

On the uppermargin the characters: Chweu-tai-küjit, or Shun than chuen ming, nObey Heaven 
and restore (the dynasty of) Ming.” 


kl 
ER 


Pi 
EE 


(3) The name of the 3d lodge; see these bases in P, VI, s, x, j OR 


pT EN 
‚ 


neden 


39 


On the pennon above the flag are written the words: „The green flag flutters! the heroes 
are all convoked! the Heaven-destined Emperor shall again restore the dynasty of Ming!” 
Fig. 2 on the same plate shows the small flag of the secret character for „Together ;”’ whilst 
fig. 3 shows the flag of the secret character for Baronet”, 
On this flag we find the following quatrain: 

To the fifth lodge is allotted the green-coloured banner; 

We have sworn an oath together to exterminate the Mantchoos. 

Unanimously we'll stand by, and be Together” faithful and trusty; 

If prosperity comes down the lord of Ming shall early mount the throne. 


B _Ù 
BE ER ui 
Lg seed 
Max „B 


THE FLAGS OF THE FIVE TIGER-GENERALS. 


HRE HM 


1. The first flag of Lin-yung-chao, on Tab. xrv, fig. 4, is black. Near the flagstaff are written 


the characters Kin-nan, ythe golden orchid”. (1) Then the words: General Lin; and the 
words: „The flourishing league is victorious.” 

On the uppermargin the characters: Chwen-tat-küjit, which are the mutilated characters for 
Shun-thian-chuen-ming, „Obey Heaven and restore (the dynasty of) Ming.” 

The inscription on the pennon is the same as that on the pennon of the flag of the first lodge. 


2. The flag of the general Li-sih-chi is red. The inscription the same as on the first flag; but 


instead of the words General Lin it bears the inscription „General Li” That of the pennon 
the same as on the pennon of the second lodge. (Tab. xrv, fig. 5.) 


3. The flag of the general Wu-thian-ching is carnation. The inseription the same as on the 


first flag; instead of the words General Lin it bears the inscription „General Wu. That on 
the pennon the same as on the pennon of the third lodge. (fig. 6.) 


4, The flag of the general Yao-pieh-tah is white. The inscription the same as on the first flag; 


instead of the words General Lin it bears the inscription „General Yao.” That on the pen- 
non the same as on the pennon of the fourth lodge. (fig. 7.) 


5. The flag of the general Hung-thai-sui is green. The inscription the same as on the first flag ; 


instead of the words General Lin it hears the inscription „General Hung.” That on the 
pennon the same as on the pennon of the fifth lodge. (fig. 8.) 


FLAG OF HEAVEN AND EARTH. 


Fig. 9 on Tab. xiv shows the flag of Heaven; and fig. l on Tab. xv that of Earth, On 


(?) See p. 20. 


40 | 
a 
both flags are written, near the flagstaff, the words: „Golden orchid;” in the middle the words: 
„The flourishing league is victorious;” and on the uppermargin the characters: Chwen-tai-kügit, 
or Shun-thian-chuen-ming; py Obey Heaven and restore (the dynasty of) Ming-” | 

In the middle of the flag of Heaven is written the word „Heaven;’ and in the middle of 
the flag of Earth the word Earth.” 

Tab. xv, fig. 2 gives us a representation of the Audience-flag. Near the flagstaff are written 
the words: „Golden orchid — the warrant of Hung;” then the secret character for Three; and 
under it the words: „/Introduce to audience;” whilst the middle of the flag bears the inscrip- 
tion: „The flourishing league is victorious.” ' 

On the undermargin stands the inscription: „Abolish the Tsing, exterminate the Manchoos.” 

On the uppermargin the characters: Chwen-tai-ting-shau, which are a mutilation of the characters 
Shun-thian-hang-tao, py Obey Heaven and act righteously. (t) re 

On the pennon are written the words: „The red flag flutters! the heroes are all convoked! 
the Heaven-destined Emperor shall again restore the dynasty of Ming!” 

Fig. 8 on the same plate is the flag of Tun-thian-hwai. Near the flagstaff are written the 
words „Golden-orchid;” the name „Tun-thian-hwai;” and the words „the flourishing league 
is victorious.” 

On the uppermargin the characters Ctwen-tat-ting-shau, or Shun-thian-hang-tao, „Obey Heaven 
and act righteously”; and on the undermargin the inscription: „Abolish the Tsing, exterminate 
the Manchoos.”” 3 

On the pennon is the same inscription as on the pennon of the foregoing flag. 

Fig. 4 gives a drawing of the great flag in the city of Willows. This flag is red with a 
white jagged border: the upper border having 19, and the under border 17 points. vie 

Near the flagstaff are written the words: „In the golden-orchid we have pledged fraternity.” 
In the middle of the flag stand the words: Leader and River and Mountains (the empire); un- 
der the character Leader stands the inscription: „The Hung spring up in myriads to protect;” 
and in the middle stand the words: „The flourishing league is victorious.” 

On the uppermargin the characters: CAuen-tai-tingsshau or Shun-thian-hang-tao, „Obey Heaven 
and act righteously”; and on the undermargin the inscription: „Abolish the Tsing, exterminate 
the Manchoos.” 

The next flag (Tab. xv, fig. 5) is of the same size, form, and colour as the foregoing flag. 

Near the flagstaff are written the words: „Brave, valiant, vigorous, sturdy.” In the middle 
stands the secret character for Three” Under this character stands the inseription:” The 
heroes of Hung are convoked and assembled”; and towards the point are written the words: 
„The flourishing league is victorious.” 

On the uppermargìn the characters Chuen-tai-ting-shau or Shun-thian-hang-tao, „Obey Heaven and 
act righteously”; and on the undermargin the words: „In the golden orchid we have pledged 


\ 


fraternity.” 


OM ARE MR 


41 


Fig. 6 is the flag of revenge bearing the inscription: „Let us avenge our griefs and wash 
out our injuries; whilst on the flag fig. 1 are written the words: „the passes are opened and 
‚the road appears.” 
The flagstaffs are celebrated by ‘this quatrain : 
The inside of the lodge is truly imposing ! 
There are myriads of flagstaffs which are quite red, 
The people of the Tsing-dynasty shall return again to (allegiance of) the lord of Ming, 
When the great banner is risen all must follow it. 


En DO OBO OHDTHM 
Bo mare ont WE occnhh on orn U 
Sero Bee oester Zeden ai 2 
BE oomen Aheszortorle ans 


Next in importance to the flags are the Buskhels. (!) In the flower-pavilion of each lodge is 
found one, on which the secret character belonging to that lodge is painted. 
In these bushels are the following articles: Five-eoloured cloth; five-coloured silkthread; all 
sorts of incense and fasting-vegetables; the Red wood; Plums; Long-Cash; (?) metal Mirrors; the 
Abacus; (3) the Steelyard; Footmeasures; to the right and left Firs and Cedars; five-coloured flags; 
Pencils and Ink; the precious State-canopy of yellow silk; the Hung-lamp; red rice; the Prince 
hereditary (betel-nuts); the Army-leader (lime), Provisions (betel-leaves); Weapons (lime-spa- 
tula); Golden-flowers; the fine Red (beaf) and porkslices; Sevens (fowls); Eights (ducks); Sixes 
(geese); and all sorts of great and small flags and banners. 
The Hung-bushel is celebrated by this quatrain: 

Within the lodge the granaries are filled with provisions ; 

The precious swords, both flashing, stand in the bushel. 

Like two Phenixes looking towards the sun the brethern stand (around it); 

On the golden steps they are assembled to establish the bonds and virtues. 


Ee % 
ERS 
Er a Ae BÉ 
Sk Pr B 


EER HE 


Pi 
Jt 
Zi 
B 


KD NE U >r 


CI 


&) > or: HE er the Bushel of Hung. 


@) See Tab. xvr, and compare Catechism, note on A, 196. 


(&) A machine for reckoning; counting board. 


6 


42 


The renowned censer of white porcelain is celebrated by this quatrain: 


A lump of white porcelain was the original foundation; 

Nobody knows that, in the whole universe, we are pledged together. 
We wear a sword to defend us, though our mouths are sweet; (Ì) 
Let us take the censer, till Heaven gives an opportunity. 


5 
JE 
Ke 
LU 


The feared Red staf’, with which justice is done to the offenders of the law of Hung, is 
three feet and six inches long, and four pound eight ounces heavy. It is made of a fir growing 
on the mountain Pao-nan. (?) The name of this fir is the rare red wood. (8) 

The Precious sword (*) is celebrated by the following two quatrains: 

T 
The Dragon-pool was drawn first to regain the country; 
It has exterminated several myriads and thousands of Tartars, 
It smashes phantoms and demons, and kills generals; 
It shall help the state, and protect the prince of Ming. 


A B HR 
RA W 
BO 


B HE 


The peach-wood seven-starred sword 

Remains in the flower-pavilion at the Emperor's side, 

The flashing of it's edges strikes against (the star) Niw-tao. 

It protects the land of our lord, and settles the imperial patrimony. 


MK OZ kodn 
TE SDE Ed Se 
PER An Mn 
é RJ ) : 
KO B Ta 
(B) ie. Although we are in appearance friendly to them, we wear poniards with us to kill them if necessary. 


(2) FE Eá. the precious South; it is written also AR Pä ip Protecting-South-mountain. 


@) tE SAT yN See Catechism, Q. 315—317. (£) See page 14, The sword is named Dragon-pool 
because it is twisted like a dragon in a pool, 


43 


The next quatrain sings the praise of the Scissors with which the hair of the neophytes is 
cut off: 


The clouds were heavy and we could not see the sky; 

But with one clip of the metal scissors all around became red. 

When the clouds where rent open, the pure moon appeared; 

May on the dynasty of Ming quickly a true dragon (emperor) descend. 


En a en 
Rl 
RH 8 3 B B 
een ot AN 


On the Precious mirror we find this quatrain: 
Nü-wa wrought stones to repair the blue Heaven; (*) 
She left her precious mirror to reflect the heart of men. 
Sun and moon (?) are pure as ice and clear as diamond; 
It breaks through millions of fiery soldiers. 


KR OA OM HF 


Be mm HK A 


m B be 
mt 
5 mf 

& 

ze 
mAH 


IN 
mi ak 
B 


The jade foot-measure is illustrated by the following quatrain: 


How high is Heaven! how far does Parth extend! 

The jade footmeasure of Lupan (%) can measure it. 

Sun and moon (f) are measured and. given to the Hung-named; 
The kingdom of our lord shall flourish every where. 


ZH 


5e 
DE mj 
ij 
RE 


RE Ed HH 
EW HW U 
SN We 
We B hen Am 


R 
Ak 
u # 


(I) Nü-wa, sister or wife of Fuh-hi, who is supposed to have repaired, with precious stones, the holes in 
Heaven which Kongkong had made. 

(@) The dynasty of Ming. See page 35, note 4, 

(3) Lu-pan the patron of carpenters; the Chinese Tubal-Cain, (£) See note 2. 


44 


On the Balance is found the following quatrain: 


Heaven is high, Earth is broad! in former and present days alike; 
But we don’t yet know it's weight or lightness, 

Let us take the golden scales and weigh them; 

The precious steelyard gives us back our lord and king. 


e= 
ME 
EE 
3 ED EE ee 


8E Et 
Ee 


The next quatrain sings „the placing of the Balance”: 


This thing is even and just (like) the stars and econstellations are merciful; 
Within the city of willows it weighs clearly ; 

It adjusts the dynasty of Tsing to return to the house of Ming; 

And the whole country then, surely, will have universal peace. 


IE AEO 
Kk B OW OA OR A 
ROA A UR A B 
kr ON DE B 


The „Weighing” is illustrated by the following quatrain: 


The Heaven is high and even like the ocean; 

The Dragon-gates (E) shall open another day. 

We have all roamed through the world; 

But the official titles will eome from the five gates. (°) 


X 


xe 
H 


An 
H 
EE ok 
B Ik Fi 


E Et 
_N 


HE 


The gates of the imperial palace. 
The five gates of the imperial palace, Er Fi, the Bright-gate; SÉ HES the Pheasant-gate; Ji 


Pi ‚ the Treasury-gate; JE Fi, the Gate of replies; & Pi ‚ the Road-gate, 
The meaning of the quatrain is that the whole brotherhood shall be rewarded with titles and posts when 
the dynasty of Ming has been restored, 


45 


The Steelyard is celebrated by this quatrain: 


This instrument is glorious (like) the-stars and constellations are bright; 
In the city of willows we weigh exactly. 

But what are affairs settled by, since antiquity and present days? 

We have weighed, and found that it is by faithful and loyal hearts. 


B LR Ser A 


bij jj 
OE 
IK Wd VMR zeosohikn sur Boiryr AL 
On the Couuting-board or Abacus we find the following quatrains: 

In 


A piece of red-wood is wrought into an oetagonal pavilion: 

It is divided into acres, and one can count clearly on it. 

Well count till the dynasty of Tsing has returned to the lord of Ming; 
Well count again a year, and then well have the court of Ming. 


Ae Pk kh 

eN en 

Zl NK OE 

KE ZN 
II. 


On the golden board are myriads of thousands of changes; 
We compute the multiplication und division before Ming. 
We’ll multiply and divide till the Tsing-dynasty is finished in this world; 
Gentlemen! quickly restore the kingdom of Ming. 
B 


Db MW KH HB 
ZK HW Pre 
B Ek Ee 
A X Et 
The next quatrain illustrates the Zukstone on which the ink is rubbed. 


The pencil and inkstone of the Saint Confucius are renowned ; 
Let us fight bravely in the arena till we reach Chang-ngan. &) 


EBR de A 
| & 
5 
si 


ET zt ERE 
or Ei Bk HA 


() ie, The capital, Peking. 


ik 


The eight diagrams (l) of the sage are all exact; i 
When (all) know the secret, aud. understand our 


The Pencil is, likewise, celebrated. bt this a 


The master (Confucius) has left us a me 
Which is able to become a pillar of the world. | 
The eight diagrams manifestly are e all eraa, Bunt aA 


ed 


When (all) know the secret and understand our aim, it can 


J\ 
Ji 


TE 5 dt 

B 4 

= # | 
u} 


k C) Invented by the emperor Fuh-hi. Compare Introduction, PXI, 


N 

\ 
Rh 
an 
| 


AEL. 


SECTION I. 


GOVERNMENT OF THE SOCIETY. 


The society is governed by the -Grand-masters of the five principal lodges in Fuh-kien, Kwang- 
tung, Yun-nan, Hu-nan and Cheh-kiang,. 
4 These Grand-masters are called Sze, (1) Clü-sze, (°) „ Leaders” or Miang-chü, (9) „Incense-mas- 
__ ters.” The government of each lodge, throughout the whole Empire and the Colonies, consists of: 
__One President, ra-ko. (£ 

Two Vice-Presidents, Rr-Ko. (£) 

One Master, sIEN-SANG. (6) 

Two Introducers, steN-FuNG. (/) 

One Fiscal, HUNG-KWAN. (©) 

Thirteen Councellors, 1-sze, (°) of whom one is Treasurer (1°), one Receiver (U), and one 
Acting receiver. (12) 
Agents, rmsao-nrar (13); and some minor officials who wear flowers in their hair. (14) 

Some of the brethern are made rár-ma, horse-leaders:” they search for new members and 
lead them to the lodge. (!°) 


©) Ei | GE Ei On FE © Ke Ef First brother. 
EN 5 Second brother. (6) HIE ZE (0) vie ER Vanguard, 
© KL FJ Red staf. O HE À 


C°) HE HL Key of the strong-box. thirteen provinces of old China, 
) 3% IE Receiver of the strong-box. (2) An u IE 
5 [2 BE Grass-shoes. Oath, art, 19 and33.P.1V,sn. (5 33 F. H ik A 


(5) EEn ES 


there are thirteen in commemoration of the 


48 


There are four brethern employed to do the summons; they are called the „four great (ones)”, 
Sze-tai. () The President is, also, called Hiang-chü, or Incense-lord” as we see in the second 
article of the Prohibitory laws, in the 18th article of the Oath, and in the 9th article of the 
Regulation. 

The President, Vice-Presidents, Master, Vanguards, Fiscal and Counecellors form the Council 
which sits in the Councilroom, called Kuug-thang, (%) or the Lodge of universal peace. ($) 

These heads are chosen by publie vote of the whole brotherhood. (£) Their names are hung 
up in the Council-room, and an advertisement of the following purport is pasted to the wall: 


Be oe a sn 
FE OWH BE HH OE 


Be 


Br) 
AREN 
KD EN MD kN 


Ne Ee TR HK Et U 
>ik nera  H KH 


a 
mm Weke R 


IE 


ME 


BR WD 


© PU A See art. 35 and65ofthelams.P.V,sr  @) A BE publie hall. 
B) kk 2 HE See P. IV, s. 1, and Catechism, A. 282, (£) Oath, art. 19. P. IV, s, u. 


49 


TRANSLATION, 


„List of the Chiefs whom the I-hing-Society wishes to elect for the year (the year expessed 
by the cyclical term) of the Heavenly motions, the month, the day. 


President (the member) X. 
Vice-presidents (the members) X. X. 
Master (the member) X. 

Introdueers (the members) X. X. 
Fiscal (the member) X. 


Counsellors (the members) X. X. 


Treasurer (the member) X. 
Receiver (the member) X. 


. Acting receiver (the member) X. 


Agents (the members) X. X. 


The brotherhood of our society having now decided upon appointing the above mentioned men 
as superiors and chiefs, it is right that we make their names public. 

If there are amongst those men some who offend the law or act unjustly, being unworthy 
of the rank conferred upon them, we pray all the brethern of the society, each in particular, 
to come forward and prevent later troubles. They can then be changed and other men be 
appointed. — Advertisement.” 

The functions of the Master and Vanguard are sufficiently described in the Catechism. (1) 

The fiscal keeps in his hands a red staff, with which the criminals are punished. (?) 

The agents are, also, called MNigAt-brethern (3) or Jron-planhs (£): they are sent about every where, 
and make reports to the brotherhood. They travel at the expense of the Society and, be- 
sides, are allowed a fee for the commissions with which they are intrusted by members 
of the league. 

The Council appoints them, and the following diploma is given to them as a warrant of 
their nomination. This paper is about eight inches long and four inches broad; the colour 
of the paper is peach-red, and of this form and purport 


(5) See part. IV, s. r, 
(2) See Catechism. Q. 815—316. 


5 WW 55 


(*) EN Fz Compare the 33d article of the Oath, P, IV, 5. 1 


vr mep dd 6 Xe 
cdutjade th saal 


ves mbr GARE ml ho 4 


ì De | 


NERD NEH 


the ba Hinany to the of 
(agent). In the management 
the society he ought 

to act fairly and ‘straighttor w 
be selfish and act false W 
paper as a warrant. — 

The dar Rise ge te 
_ploma. fi 


BEEK S ar Peten 


it 


bt) 


Ä 
A 
zl 


ErTe RAPE 


We see in art. 18 of the Oath, art. 9 of the Regulation, art. lof the 10 Prohi 
and art. 12 of the Laws that the President is not allowed to hold a meeting wi 
ing first informed, ten days before, the whole brotherhood of it by a circular. __ 

his circular, of the size of the nomimation-act of the bid is vepmilions. 6 


form and purport 


EEDE 


51 


TRANSLATION, 


Form of a circular for holding lodge. 


In daytime all is red (light), so come at nighttime; 
Come, my pledged brethern, early to the incense-table: 
L, your humble servant, will come myself to wait upon you; 
For it is right and proper that we pledge fraternity in 
the peach-garden, 

“ The year, month, nicht, 

in the „Hall of obedience to Hung” a market 
will be opened (t). 

The Hung-brother X presents his respects. 


(SBAL OF THE SOCIETY I-HING.) 


Please to communicate this further. 


In one of the copies, also, is found a form 
of circular as is used in Siam. (?) 

The verse at the head of that circular is dif- 
ferent, namely: 


Mk MH Ak B E B 
Ek Hm BH IE 
dd AS 
KBS ERE 
MK mw B B HK û H& 
EE REE A 


@ The characters y JI PA and Ff Fr are mutilated forms of the characters Bk JA Af (the name 


of the 2d Lodge) and el iT, to open a raarket, i, e‚ to hold lodge, Comp. p. 25, 


©) EE HH B 


B O&W A 


52 


I have prepared this note and, respectfully, invite you to move your precious feet; 

I expect and pray that you will instruct me, when IT am sitting on the General’s terrace. 
This night the Hung-gate will be widely opened; 

You, my pledged brethern, come hither and mount the General's terrace. 

This night 1 will myself sit down and wait upon you: 

For it is right and proper that we pledge fraternity in the peach-garden. 

As a token of his commission, a sword, seal and warrant is given to the President of the 
lodge: the latter being a small triangular flag with the character Zing (1) written on if. 

By art. 21 of the regulation the heads are enjoined to act strictly just, and not to take bri- 
bes. Care also is taken that the counsellors.do not take any weapons along with them, as 
in the heat of the discussion they might perhaps wound each other. 

The meetings are generally held on the 25th of the month, in commemoration of the day of 
the foundation of the league; besides the common Chinese festivals are celebrated by-the bro- 
therhood, as: 

The Lantern-festival (?) on the 15th of the first month, when each member contributes 360 
cash. 


ber contributes 108 cash. 
The dragon-boat-festival (°) in the fifth month, to which each member contributes 36 cash. 
The birthday of the God Kwan (6), to which each member contributes 72 cash. 
On the 15th of the 7th month each member contributes 72 cash. f 
On the 25th of the 7th month, the anniversary of the society, each member contributes 56 
cash. 
On the 15th of the Sth month each member contributes 2l cash for fruits, and sun and 
moon-cakes (7) for the autumnal festival. ($) 


G) DE 4 & oF Wied 

okt ZE OMR HE HM Oo B úr X 

(7) H 1 H Bf formerly a sacrifice in honour of the Sun and Moon. These cakes, of about a foot 
diameter, are stamped with the symbols of the sun and moon; a hare piling something in a mortar on 
the moon-cakes, and a golden crow on the sun-cakes. In the year A. D, 1368 the Chinese thought to 
throw off the dominion of the Mongols. They made a conspiration to kill all the Mongol guards on the 
löth of the 8th Month on the Sun-moon-cake-festival. The signal was given by a circular baked in 
these cakes, which were sent every where to all families on {his day. The massacre began, in fact, on the 
15th of the 8th month of the year 1368, and all the mongol soldiers were exterminated. 
(Hue. Souvenirs d'un voyage dans la Tartarie et le Thibet. V. 1, p. 84. 3d Edition. Paris, 1857.) 

(8) FK Ê The cash is the copper money of China. Generally 900 are counted to a dollar, though 

the currency varies much. 15 cash are about the worth of a penny. 


The grave-cleansing festival (3) and the festival of the Gods of the land (*), when each mem- 


59 


The society gives receipts for these contributions, which are entered in a book kept for 
the purpose, wherein the revenues and expenses of the league are carefully registered. These 
receipts are printed on orange-coloured paper, about eight inches long and 34 inches broad, 
and of the following form and purport: 


TRANSLATION. 


I-HING-HALL. 


Settled at (the name of the place) — receipt; received 
from (the name of the member) 

the sum of (quantity of money expressed), paid. The 
society gives this ticket 

as a proof. Obey Heaven and act righteously! The pas- 
ses are open the road is clear! (4) 

The year (expressed by the eyclical characters correspon- 
ding to that year) of the Heavenly motions, the 
month, day. 

Given under our seal. 

(the seal of the society) Z-Aing-hwan, »I-hing-hall” 


B U B Ef We 


(!) Here again we have mutilated characters: these eight characters being abbreviated from the characters 


JB KR ÂT EN B B Hr EN Compare p. 40, note 1, and p. 41, description of the 


flag fig. 7. 


SECTION IL vas | 


TRANSLATION. 


If you desire to eome before the tribunal of the five founders, you ou 
with disheveled hair, and with the lappet of your coat handle open: ib will 
to you to see the five founders. 

When you come before the five founders you oueht to lake five 
and say this quatrain: ij. 

Sinee that T have eel the Hung-gate and sworn ins oath, 
My faith and loyalty has spread itself over the world. Vd 
With a sincere heart we have pledged fraternity together, 
And held incense-sticks in our hands in the city of willows. 


EROP SOON eee 
B dk 
oe ET dn 
Aran vadfpercrr heers nh ade en ME 
Say also this quatrain: 8 oe 
The united tibters of the three rivers flow oac. 
I have taken a look in the gate of the Kao- td. 


1 remember the affair of the five founders in that year, 
And have come on purpose to thank Wan-yun-lung. — 


BaN 


KR OHRA HH Wa 

Say also Bn quatrain: 
In the tenth month the peachflowers are every where fragrant; À 
I have heard since long and found out that the Hung are faithful and 8 
Each of them is a faithful and excellent officer — 
In the peachgarden Liu, Kwan and Chung have pledged epen fi 


eee HE HB 
ZN oi lk 


Bk E 
XK 


ie 
dn 
zi 


B EEE 
erde). 


ENEN AA U OT POEME 


55 


Say also this quatrain: 
The heroes are assembled together this night 
To assist the dynasty of Ming with sincere and faithful hearts. 
To night I have succeeded in seeing the face of the master, 
This is better than to approach the Emperor in his imperial palace, 


EE 
ee 
We AF 0 NE: ORE} 
tien oorbel coll oan af 


After having saïd these verses you swear to your certificate of birth (*), which you hand to the 
_ master, communicating your name and surname to the Vanguard, as also the Introducer must 
gives his names to the hearing of all the brethern. 
q When the master asks you the capital (®), you ought to take it in your stretched-out left 
__ hand and say this quatrain: 
k All the purses in the world are the same, 
My parents (?) gave it me to carry it upon my person. 
Above. are embroidered the five dragons accompanying the true lord; 
Below are embroidered the words; three ages united peaceably together, 


FD HR 
E 


FF B OH HE Ks Fe HB 
Having said these verses pray the master to accept it, and look then haw he receives it, 
If he stretches forth one finger, do not open your hand, neither if he stretches forth 


_ three or four fingers; but if he stretches forth five fingers, open then your hand. 
If the master stretches forth two fingers, making the character Hung (*, say then this 


The capital is within my hand; 

Throughout the world it is similar. 

I should wish to open it, and show it to the elder brother, 
But I fear the drafts of wind, (®) 


C) HE ib (2) 5 BE, the Hung-cash are printed on the diploma, Sce pag, 31, 
(8) 1 e. the master. 


&) HE (E) ie, Strangers. 


En 


After having said this, you pronounce the following quatrain on your 


I do not yet quite know the affairs of the flower-pavilion. — dn Le 
The youngster (2) hopes that his elder brother will instruct him: — 
For he remembers the time when he pledged himself in the flo 


DE NE 5 

db EE or orden onse 
Ei Ae 
A 


É f My hairs are not yet dry, and 1 was born late €) 
È 


A OE EN VK 


Ad 


NP En 


Fy A re WEE vane dn 
At the Hung-gate you cught to take an incense-stick in both your hands, 
„1 salute the two Generals at the Hung- gate! To night X, of the town 
X, of the prefecture X, has arrived here and wishes to enter the gate” Ant 
The Generals go then to the master to request his permission. LA 
This being granted, you ought to kneel thrice when entering the Ee 
Hall of Fidelity and Loyalty you ought to kneel four en eg the fee 
kneel Lies, 


ë 


flowers” and the „united waters of the three rivers.” on 


() ie. Entered the league, See P. VI 5: XI. ba 
(Opr kont (8) See p. 54. ek 


BAV. 


AFFILIATION OF NEW MEMBERS. 


SECTION I. 


THE CATECHISM. 


New members for the Heaven and HEarth-society are got. in several ways. If the imitiated 
are not able to seduce the people to enter the league by an enumeration of the griefs against 
_ the Tartar sway and, in this way, excite them to throw off the dominion of the hated usurp- 
ers, recourse is had to threats. A person may find some day in his house a chit of paper, 
__stamped with the seal of the society, by which he is ordered to betake himself, at a certain hour, 
to such and such a place; under menace that if he dares to disobey, or breathe a word of it 
__to the authorities, he and his whole family will be murdered, and his house or possessions burned 
down. Sometimes, too, he is stopped on the road by an unknown who gives him a similar 
order. 

Violence is also used. One of the affiliated insults a person on the road by giving him a slap 
on his face. Of course the insulted pursues the offender, who leads him, in this way, to an 
isolated spot or suburbwHere, at last, he stands at bay, but the scuffle has scarcely begun when, 
on a signal or whistle given by the initiated, several brethern appear who knock the man 
down. The victimisthen throwninto a bag, and carried away to the place where lodge is held. 
Those who have got the mysterious warning to the appointed rendezvous are, in the mean- 
time, trembling for their life, for already they doubt the fate which is awaiting them, and they 
know, too, that it would be useless to try to escape it; as the justice of the feared society is 
relentless and speedy. 

So, on the appointed day, the warned goes to the place which is indicated to him. He 
does not, however, see anybody there, as the affiliated are hidden amongst trees or behind 
_ old walls to see that he is not followed by either policemen or soldiers, 


Already the man begins to breathe more freely and thinks that all danger has passed, 
8 


58 


so that he prepares himself to return home, when, all at once, an affiliated appears and beckons 
him to follow. 

At last they reach the place where the whole brotherhood is waiting for them: the myste- 
rious encampment of the City of willows. 

When all the new members, who have been called for that night, are together, they enter 
the first gate of the camp,‚ where they find themselves before the Vanguard, who asks them 
their names and surnames, age and time of birth, all which is entered carefully in a book 
kept for the purpose. 

The Vanguard then gives order to form the „bridge of swords.” 

The brethern draw themselves up into a double row and, drawing their swords, which are 
made of steel on the right wing, and copper on the left wing, they cross them in the air, form- 
ing a bridge or arch. (!) The new members are then led by the affiliated underneath this 
arch, which ceremony is called „Passing the bridge.” (?) 

After the passing of the bridge, they have to pay a sum of 21 cash as first entry, which 
money is received by the old Sief-pang-hang. (Q. 180). 

The members now find themselves before the Hung-gate (%), which is guarded by the two ge- 
nerals Wan-tao-lung and Wan-tao-fang. 

These generals ask the Vanguard the names of the New Aorses. The Vanguard having satisfied. 
their demand, the generals enter to ask the Master's permission to introduce these members. 
The Master having granted the request, they are allowed to pass, and are brought to the Hall 
of Fidelity and Loyality (*, where again two generals, named Chung-hi-thian amd Ohan-yun-chang 
keep guard, and ask the names of the members to be introduced. 

There, at last, the membegs are instructed in the tendency of the society; they are exhorted 
to be faithful and loyal to the league to which they are about to be affiliated. 

The griefs against the Tartar dominion are enumerated, and promises given for those who 
shall accomplish their duties faithfully; whilst fearful threats are pronounced against those 
who should dare to refuse to enter the league. (*) 

The recruits now reach the Heaven and Earth circle: the last enclosure before the lodge, 
and guarded by the two generals Wu-kax-rl and Wu-kin-lai. (Q. 222.) 

After having passed through, and gone across the surrounding moat or diteh (Q. 255), they reach 


the East-gate of the City of willows, guarded by Mau-phang. He leads them to the councilroom, _ 


(3) Sometimes this „arch of steel” is replaced by a piece of red cloth, under which the new members pass. E 
We have not been able to find out the meaning of the three stones which the initiated have in their 


hands during this ceremony. (Compare Q. 202 & ff.) On Tab. II, fig, 3 we have given the engraving 
of these stones, as we find it in the original drawing. 

OE 15 

(3) See Tab. IV, &) See Tab, V. 

(5) Compare A, 214 & f. 


59 


called the „lodge of universal peace” (1), where the whole of the council is assembled. Two ge- 
nerals keep guard at the door of this room, E 

The Vanguard then wishes good day to the generals who, returning his salute, ask him 
his desire. 

The Vanguard then says: „wan-yu-hung has a request to present, and should wish to see 
the five Founders 5’ whereupon the generals answer: „Wait a moment till we have transmit- 
ted your request to the five Founders.” 

The generals then enter the councilroom and say: „Venerable five Founders! TWan-yu-hung 
has a request to present and should wish to see you.” 

The Master (?) then answers: „Call Pian-yu-hung hither to appear before me.” 

The generals return then to the door and say: „Your request is granted, the Master orders 
you to appear before him.” 

The Vanguard then is ushered into the councilroom and says: „May my lord live myriads 
of years!” ($) 

The master now adresses the following questions to the Vanguard: 

Q. 1. (©) „Who is there before me on the ground?” whereupon the Vanguard answers: 

A. It is Zian-yu-hung. Sad 
Q. 2. How can you prove that you are Thian-yu-hung? 
A. I can prove it by a verse, 
Q. 3. How does this verse run? 
DN Ï am, indeed, Thian-yu-hung, 
Bringing novices into the city; ($) 
Coming in the peach-garden to unite in fraternity, 
And fervently wishing to adopt the name of Hung. 


pt on d=: 6 

m B 

jk B 
IM 


Kmenmmse 


Ke 
KE 


ER > 
HE HE 


(}) Compare A, 282, and p. 48. 

0 Ae 2 OR EE B HA 

(5) The letters Q and A are the Questions of the Master and the Answers of the Vanguard, These Questions 
and Answers bear, in the original, the name of „Secret examination of the Vanguard” (A Li Ei il ) 
which wetranslate, on account of their affinity to the Questions & Answers in the Masonic lodge, by the 


word Catechism. 
(Le, the lodge, 


60 


Q. 4 What en have you here? 


_ be admitted to the Heaven and Earth-society. 

Q. 5. How can you prove that? (1) 

A. I can prove it by a verse. (?) 

Q. 6. How does this verse run? ($) 

A The course of events is clear again, and sun and moon harmonious; 
The earth extends to the four seas, and receives the three rivers. là 
We have sworn together to protect the throne of Chu, | 
And to help him with all the power of man, Hg sp , 


paket kde er danae, 
3E 


B OP | am 
EE 


“Why do they wish to be admitted to the Heaven and Earth-society? 


Q. 7 

A. Because they wish to overturn the house of Tsing, and re-establish the he 
Q. 8. How can you prove that? 

A. I can prove it by a verse. 

q. 9. How does this verse run? 

A. We have restored the origin, searched the sources, and examined the ancient - 


The people of Tsing usurped our patrimony; 
We'll restore now the empire, following the instructions of the leader, 
We'll rise by this clear moon, and raise the banner of patriotism. 


KR nn 
ERS ga eere 
B B or. ae MED 
HA dl EE Mige 


oH mn Á zE OH & A A ok 


4 ie, We have investigated the historical sources and examined the old poems, 


61 


A. IT do: the petty league originated at the waters of San-ho (1; the great league is con- 
tained in the principle of Heaven. 
Q. 11. How can you prove that? 
A. I can prove it by a verse. 
@Q. 12. How does this verse run? 
A. The petty league was made at San-ho; 
Mauy brethern joined in friendship and swore a bloody oath. 
Be it the day that the principle of Heaven is perfect, 
We all will sing songs of universal peace. 
A ed == MT 
ne nea JE Me 
MT Erebor ais a hun H 
Hi B 
Det ae AR a Pesa uad 
Q. 13. Whence do you come? 
A. I come from the East. 
Q. 14. How can you prove that? 
A. I can prove it by a verse. 
Q. 15. How does this verse run? 
A. _ When sun and moon rise together, the Fast is bright. 
A million of warriors are the heroes of Hung. 
When Tsing is overturned, aud the true lord of Mins restored, 
The faithful and loyal will be made grandees. 
B Oe MR OO 
err : 5 
EE OE OOOH 
» 4 Le A 
en OE ON: ON à 
RE aes Oer 
_@. 16. At what time did you come hither? 
A. T went at sunrise when the east was light. 
Q. 17. Why did you not comeearlier or later, but just at sunrise? How can you prove that? 
A. I can prove it by a verse. 
Q. 18. How does this verse run? 


&) ZE PJ Comp. Introduction, p. x1. 


PPS 


p>obPe 


62 


As 1 was roaming over the mountains, the sun was still obscured; WP 4 
The heart of man on earth turns itself to the east. _ j 
When the cocks crowed at dawn, I wished to help my native country 
The bright pearl (? rose, and reddened myriads of miles around, 


HE WU EO Ae DE 
Ran rine ein Ae 
Der ent roi Ral 
Ek er in ER AL 


19. Who ordered you to come e here and ‘enlist in our army? | 
Thian-yu-hung of the ancestral temple Kao-khi ordered us. Ee 
20. Which abilities do you possess that you dare to enter the army? 
IT am fully acquainted with the eighteen military arts. } 
21. How can you prove that? 
I can prove it by a verse, 
22. How does this verse run? 
I am skilled in the use of the sword and chain-bullet ; 
I handle the lance as well as Zsz-lung; (°) 
My cudgelling is not different from that of Hui-ying; (£) 
And my single club is better than (the two of) Wei-chi-kung. @) 


si it 
Di 
5 
ez 
es | 
De a 


23. Whence did Ja come ? 


24. How can you prove that? 
Il ean prove it by a verse. 
25. How does this verse run? 


Sang-kwoh stands for Sang-tsz ES Fe), the place where one is born; the native village. 
fatherland. | 
ì. e‚ The sun. RE, 
A famous general during the time of the three states (168—265). 
A man of antiquity very skilled in the use of the cudgel. EN 
A man who lived during the Thang-dynasty (618—907), who fought bravely with two clubs. 


Meg 
Eh OS | 


68 


A. The master taught me the three bonds (}) and five virtues; (2) 
We were congegrated in the-red-flower-pavilion, and made an essay. (3) 
Our road leads straight to the golden tablets; (*) 
Afterwards our names will be known and extolled, 


a 
Jo Ek El JL } 
dlja Bae Mien 1e A 
Ee 
2 3 
À Eek 
@. 26. When did school begin, and when did it end? (®) 
A. School began on the 21lst of the third month at the hour Sz (6), and sehool was closed 
on the 25th of the seventh month at the hour Chao. (7) 
Q. 27. How can you prove that? 
A. IT can prove it by a verse. 
Q. 28. How does this verse run? 


Si 
AR di P 
SE br Ml EE 


OE We have learned the classics and odes on the 2lst of the third mouth; 
The pavilion was filled with the sons of Hung. 
If you ask after the coral-groove and palace-examination; (&) 
The time of examination is fixed on the 25th of the seventh month. 


HO A 
Á 


ms x= 
EK A 


er Ed II 


2 
PE 
dh TE hanen AT 


sun 


dë 


(!) The three bonds: between king and subject; father and son; husband and spouse. 
(£) The five cardinal virtues are: humanity, equity, propriety, wisdom and faith, 
() ie. written the oath, 


(£) The list of names of those who have succeeded in their examination, is ealled the golden tablet. 
6 B #H. ff AE 
(€) From 9—11l A, M, April 24, 1734, (Comp. p. 15). 


() From 1—3. A, M. Aug. 23, 1734, (Comp. p. 17). In another copy stands the question: Q. How many 
scholars were there? A, Three hundred (and) twenty one (i. e. Hung. Comp. Introduction, 3). 


(E) The examination for the degrees of BR TG mnd É H- 


Q. 29. How many chapters were there? 
Q 39. Which chapter of the poem did you read? 


Q. 81. How many sections did it contain? 


Q. 32. Please, repeat these five sections? 


ee 


C) 


64 


There were 108 chapters in the poem. 


„The chapter Wan-chang. (1) 


_ Five sections; viz: The principle of heaven; the osnle of Erde the 
of man; the principle of the Gods; the principle of one’s-self. (?) p 


The principle of heaven is perfect; 

The principle of earth is august; 

Man stands between both. 

The three powers are established together ; 
One principle is common to them. 


Z5 
jer 
A NID 
u OH 
Myriads of stream-branches () approach with stretched heads and bare feet. . 
If the heart is faithful, the complexion of a man is coloured. 

A nurse took me by the hand; 

But who should have thought that T would appear in white elothes. (*) 
Two dragon-gods are the origin of the Gods; 

Excellent horses (5) surpass all others. 


They all have provisions and soldiers, 
And wait for one man. (é) 


LUL dE 
ate EE 


WEN EE, one ofthe books of Meneiis works. 


KR Ä, Hi, ZS, Ä Z5, Tib Z5, 5 Zs, Seo tahodncanas p. XI, „moie 4 


i. e. New members, neophytes. 

Compare Part. IV, s. ar, the Almen 
i. e. Members of the society. 

This one man may either be the emperor of the Ming-dynasty or, perhaps, also, Maitr 1a 
(HR Hjj 4) whose coming as Messiah is expected by the Budhists. PN Kl 


It is known that the Pure-tea-sect ( in Ze Pi ik) v was coudemned, Vasnld it would brad tort 5 
this Budha out of it's bosom. Ai 


65 


É. Since the time that the foundation of the world was laid, we all bear the name of Hung. 
The five founders from the Kao-khi-temple are all of one family; 
The five founders are distributed over the five provinces ; 
Look only at (the five lodge-marks): Three ages united peaceably together. 


HR OH A 
AL WH 


HE 
>= E 


me en 


Dn 
Ee 


St ON 


Bn en den EP 


il 
EER 


ESRA HE Hie H 


SHEN te 4 
HE DE er 


ju 


How did you obtain your knowledge of military art? 

I learned it at the convent Shao-lin. 

What did you learn firstly? 

I firstly learned the art of boxing of the Hung-brethern. 
How can you prove that? 

I can prove it by a verse. 

How does this verse run? 


OMEN md 


dr 
ti 
ë 
Ei 


vo 
- 


> OPOPOPE 
Ca Co 
5 ed 


The fists of the brave and valiant Hungs are known through all the world; 
Since the Shao-lin-convent it has been transmitted. 

Under the whole expanse of heaven we all are called Hung; 

Afterwards we will assist the prince of the house of Ming. 


BH PW 
mt & 
RE 3E HH 
RE 
= 
HE MM 


(nn 
HL 
E 
(is 


8e E8 


me OR 


Q. 37, 
A. 
Q. 38. 
A. 


a. 39. 
À. 
Q. 40. 


A. 


5 


POoPoPo 
6 &8 


45, 


. 


47. 


oOPoProrpoko 
En 
[ep] 


48. 


(5) 1 e. the younger brethern. 
(°) ie. the brethern of the same degree. 
(®) ie. An umbrella. The Chinese umbrellas have, generally, a red top of oiled linen. 


How many of you came hither? vaat Iets 
Three men. ee 
Why then do you come alone? _ MOEN pee | 
The sworn brethern (1) were before me; the adopted brethern @ 
was in the middle. Because I asked for valiant heroes, 7 arriv k 
How can you prove that? 
IT can prove it by a verse. 
How does this verse run? 
I held in my hand a red-headed cane (°), 
That I might have no fear on the road to the gates of the Lodge. 


The adopted brethern asked me whither I went— ; 
The sworn brethern went earlier, but T went later. _ i De 


FO Hi nn 


En 
SE 
Ak 
B 


5 Dad Ke 
ROR 
ER 


Since you went away so early, how does it come, then, that you arr 
I came so late because I asked for valiant heroes. 
Who accompanied you? 

The Hung-brethern accompanied me. 

Where are those Hung-brethern now? | 
They are far off at the horizon; they are near before eyes. They ro 
world without a fixed residence, This is the reason why 1 came alon 
Did you come by land or by water? _ re 
I went first overland, and afterwards in a boat. 

How many roads were there along which you could come? 
There were three roads. 

Along which road did you come? 

Along the middle road. 

Which road was the broadest? 

The middle road was the broadest. 

How can you prove that? 


67 
A. I can prove it by a verse. 
Q. 49. How does this verse run? 
A. When I went out my door I saw three roads; 


1 went on the middle road and asked for valiant heroes. 
I gathered the sons of Hung, by oath united, 
To scheme the destruction of the Manchoos, and return to the allegiance of the house of Ming. 


ER En dt 
OORD 
il ve NR 

ECR 


‚50. What did you see on the road? 
I saw a white heron flying past. 
51. How can you prove that? 
I can prove it by a verse. 
52. How does this verse run? 


Pp OPOP>o 


I raised my head and saw a white heron flying; 

Í shot a cloud-piercing arrow in the air. 

In hundreds of shots I hit, of course, hundreds of times. 
The lands of Tsing shall be restored as before, 


Te SE 
ZS 

ee 
Bd Mt OE 
TE OO e= 
53. Whom did you pass on the road? 

1 passed eight priests. 
54. Do you know, by chance, their names? 

Idon’t know how they are called; but each of them had a precious thing in his hands. 
55. How can you prove that? 


I can prove it by a verse. 
56. How does this verse run? 


ms 


EE , 
L P 


POPOPOrEo 


Chung-li moved a precious fan; 

Li-kwai held a pear-shaped censer in which was burning the wonderful elixir; 
Tung-pin had a precious sword slung over his back; 

Thsai-ho held a flower-basket in his hand; 

Chang-kao-lao was an old priest; 


68 


Siang-tsze played on a flute; 

The lord Kwoh-kiu-tsau held two castanets of jade; 

Sian-ku stood on a floating bridge, with a sceptre in his hands. Tb) 
Q. 57. Whom did you pass besides? 


A. A woman. (?) 
Q. 58. How was she dressed? ï heen 
A. She had on her head a myriad-bamboo-hat. She wore a white dress, and rode 


on a white horse. In her left hand she held a flower-basket and, in her right han En 
a sceptre. ($) 
Q. 59. Whither did she goP 
A. She entered a groove of firs and cypresses. (£) 
Q. 60. How can you prove that? 
A I can prove it by a verse. 
Q. 61. How does this verse run? 
A When a withered tree meets spring it sprouts again. 
When the eight genii pass the sea they put golden flowers in their hair. 
The princess rides on horseback along the roads, 
The fir-and cypress-grooves is our home. 
FAN 
Fers edad B 
- A 
5 OE 5 KB HB 
MOR LO 
Q. 62. Which temples have you seen on your passage? 
A. The ancestral temple Zing-wang. (°) 


7 
dk 
LE 
XR 


dns 


(1) These are the eight genii (AA 41 ) See p. 28—29. 
OPO TUN 4 
OR AEK FA 


(22 5 F a An EK. We do not know which divinity is meant by this descript 


rt J 

OH AE 

®) Ping-ling Jk 2) was the third son of the Holy-Emperor (Ee a). The Emperor Tuiteung 
of the Tang-dynasty (A. D. 627 —649.), gave him the title of Wei-chui-tsiang-kiun ( ME Lis | 
E) or „General of the awful bludgeon. ” Tai-tsung of the ie Aangst (A. D. 976—991.) added that 
of „The most glorious lord Ping-ling” HE De Jij EA A), On the 25th of the 2d month 
of the year 1008, the title of „The most holy king Ping-ling” [E REIN Ji m7 E) was be | 
stowed upon him, (See the 18 ji BE Biographies of the Gods), Kk 


69 


Q. 63. Which deity is this? 
A. The protecting deity of the faithful and loyal brethern of Hung. 
Q. 64. What was there in this temple? 
| A. There was an antithetical couplet. 
Q. 65. How does this run? 
| Á. The faithful may enter this ancestral temple; 
The disloyal may not burn incense here. 
| | ET vore EN 
| ee HA 
Q. 66. Who was there? — 
A. Hian-chu-lung was there? (*) 
Q. 67. Why was she there? 
A. She was there gathering mulberry-flowers. 
Q. 68. How can you prove that? 
A. lean prove it by a verse. 
Q. 69. How does this verse run? 
Á. Before the temple Ling-wang she gathers mulberry-flowers, (£) 


All the people in the world should unite in one family. 
If one meets another afterwards, and asks one's name: 
Every body should answer: „1 gather mulberry-flowers.” 


Ee | k 

B OH PM XK ke 

H RR OH & JE 

| AA BE ER 
„70. Which mountains did you pass? 


Q 

A. I passed the Black-dragon-mountain. (3) 
Q. 71. Did you ascend it to take a walk? 
A 
a 


Si EO SE 
SN AE & 


Yes, 1 ascended it. 
„72. How many coves were there? (£) 


C) Jk ER HE, the name of a fairy, the daughter of Hai-lung-wang (if ZE 5 ole The dra- 
gon-king of the seas. 
(?) Vari: „rejoices in mulberry-flowers (if Eed ie). So, too, in the fourth lines I rejoice in mulber- 
Á ry-flowers. 


OS he BEU © ie, 


ee tn 


4 0 


4 


Á. The mountains were hen so that IT could not see the coves. 

Q. 73. What did you find there? Nd 

A. An antithetical couplet. valera Blk 

Q. 74. How does it run? | 

A. Heaven, earth, the productive stimulus of nature, ———; 2 
Drizzling rain, summer-shower, hoarfrost, snow, mist, snowy and dif rain. 

| ej = De 5 

Q. 75. How can you prove that? 

A. I can prove it by a verse. — 

Q. 76. How does this verse run? 

A. Hian-chu in the Ling-(wang) temple gathers flowers. 


I saw that the Black-dragon (mountain) was irreproachably pure. Bes: 
When we shall have filled the world under another dynasty, _ eh 
We shall destroy the barbarians and replace our lord on be throne of) 


Ra Ea an 
Bd mek RE 
EE 
ek se we 


Q. 77. In which place were you when you had passed the Black- dragon? 
A. At the foot of the Nail-mountain. (?) 

Q. 78. What did you find there? 

A. A ferry-boat for the valiant Hungs. (3) ° 

Q. 79. How many people were in this ferry-boat? 

A. Three men. 

Q. 80. Who was on the forepart of the boat? 

A. The skipper (£) was on the forepart. 


() We have not been zen to find out the meaning of these vin last characters. an the B 


mean some of the agencies of nature, as the rest of the distich does. . 
@ FJ __Jf a mountain in thê Kwan-yin-chain, in the district of Shih- ching, van za), 
fecture Hwui-chao, in the province of Canton. 


is HE Di JE Vari: XL B Fit, „a ship with a red bow,” or „a lin for the zus 
A A 


p: 


Kn MEE nf ad ar 


11 


81. What is his name and surname? 
His name is Thao, (t) his surname Teh-ta. (?) 

82. In which year, on what day, in which month and in which hour was he born, and 
where does he live? 
He was born on the 15th day of the first month, in the hour Tsz (3), and he dwells 


oere 


A, 
in the province of Fuh-kian, in the town Amoy, in the Hall of great Fidelity. (#) 
Q. 83. Who stood on the behind-part of the boat? 
A. The skipper’s wife (£) stood on the behind-part. 
Q. 84. What is her name and surname? 
A. Her name is Tsiang (6) from Lu (7), her surname Liu-thsing. (®) 
Q. 85. In which month, on what day and in which hour was she born, and where does 


she live? 
She was born on the 15th day of the eight month, in the hour Wv. (°) She dwells 
in the province of Canton, in the prefeeture Mwui-chao (!°), in the temple Hai-thang. (U) 
86, The hours Zsz and Vw are opposite to each other; how do they come then together 
in one ship? (1?) 
On board it is good if Jsz and Ww stand opposite to each other, 
87. Who was in the great shiphold? (!2) 
The Hung-brethern were in it. 
88. How many compartments were there in the ship? 
Five compartments. (14) 
89. What was laden in these five compartments? 
In the first was laden red wood; (*) in the second red rice; (16) in the third the son 
of the lord; (H) in the fourth weapons; (18) and in the fifth the brethern of the Hune- 
family. (19) 


> 


© 


ed 


6) Jk Peach, (® (eeN kk greatness of virtue, 

B) FJ Hf tezeshi, from 11. P. M, till 1. A. M. 

OR B # om Oo # 

d) 5 (8) Jp F5 (2) ZF ET wu-shi, 11, A. M, till 1, P. M. 

(2°) See p. 16, note 3. ee) pig: ze the Cydonia japonica. 

(12) In the cycle of the twelve horary characters, Zsz and Ww are just opposite to each other. People who 


have been born in opposite hours, should not marry or do business together, ete., because they will 
always stand hostile against each other, and will never agree or harmonize, 


Ga k 8 ( al vari: eight compartments. 
CAL AL X Def 
OE de Cok KE A 


Q. 90. How can you prove that? 


A, I can prove it by a verse. 
Q. 91. How does this verse run? 
A8 The true seat of the son of the lord is in the middle of the ship. 


The military and civilians assist him to preserve sun and moon, E 
__ The silken sails are hoisted high, and the winds are favorable. 
We roam about the world to settle heaven and earth, 


EEE Ee 
RB OM A 
EE eta | 

92. How many holds were in the ship? (?) 
One and twenty holds. 

93. And how many sails? (9) 
Five sails, 

94. How many deckboards were there? (£) 
One and twenty deckboards. 

95. And how many pieces of wood? (%) 
Three pieces. 

96. Of what kind of wood? 
To the left peach-wood; (6) to the right plum-wood (7); and in the wite 

97. What was the length and breadth of these pieces of wood? ij 
They were 36 Chang broad and 72 Chang ROn (°) s Ak 

98. How many keels were there? f f 
There were 12 keels: (10) three at the bottom, and nine on the sides. 

99. How can you prove that? 
1 can prove it by a verse. 

100. How does this verse run? 


POPOPOPOPPPOPOPPEPO 


Obediently and quietly, serve both your Aere 
For Heaven's will is not selfish, but benevolent. (11) 
Go to the two capitals and to the thirteen provinces; 


(B Ae. The Ming-dynasty. Comp. p. 35, note 4. in | 
Á ER © © HE Ax He 
) Pk A OD Se As ORE OK (®) 0 Olang is equal to 10 Chin 


34 JÉ LED i. e. the 12 Bases \ of Canton. Comp. P. VI, s. x. 


78 


Place your officers and privates on the road, divided to the right and left; 


Assemble all the valiant Hung-officers in the universe, 

To help the dynasty of Ming and kill the benighted prince. (!) 

When, afterwards, we shall be reunited we will be ennobled; 

And lucky stars will, effulgently, encircle prince and vassal, 

Roam about the world according to your wishes; 

And every where establish all our people. 

If Heaven and Barth will grant that the dynasty of Mine returns; 

Pitch then your camps and plant palisades, to settle Heaven and earth. (2) 


RF 


mi 
Ex 
NIN 
Er 
u 


ds ÎE Fl, 
ML au Td PRA) 
Ë HE HK 17 


» É 
y 


B mn ZR 

WE HEESE 
ES 
DR EB oe EE Dt II GE WR 
WEE MH 7 


Kd 
5 


BEER HH u KR FH 


ár Á HE 

Jä DE Sen 

his i Ni  & 
2 


Kang 
Er 


A Z& 


were in the ship? 


) KS 


‚101. How many seams ($ 
k Seventy two seams. (£) 

‚102. How much caulking-stuff (?) was used to fill the seams? 
One and twenty pounds. 

‚103. How many nails (6) were used in the ship? 

; One hundred and eight nails. 

‚104. Which deity was on the bow of the ship? (7) 


Vari: To kill these doggish Tsings Ei Mi Hi) 


i e. the empire. (See the 12 Bases of Canton, P. VI, s. X) 


JK 5 (& Vari: nine seams. 


JK The seams of Chinese ships are caulked with bamboo or rattan shavings mixed with wood-oil, and 


smeared over with a cement of oil and gypsum, (ti (5) Jt Bh 


10 


14 


A. __On the bow of the ship was the image of the God of Fire. (t) To the left was 
the idol „The On percepting ear,” (?) and to the right the idol „The thousand- 
mile-seeing eye” (3) There was, also, an antithetical ee. 

Q. 105. How does it run? 

A. __Favorable currents and winds please men; 

A genial sun and moon suit the weather. (f) 


NE een Ae 0 IBN AE 
A 


Q. 106. Which deiïty stood in the middle of the ship? 
A. In the middle of the ship stood the image of the Holy prince Kwan. (°) To it’s left 
stood the prince Kwan-phing (©), and to it's right the general Chau-choang. (7) 
There was, also, an antithetieal couplet. 
Q. 107. How does is run? 
À. In the time of Ziv there were no two loyal and valiant warriors; 
He was the first among the men of- the cuirass and casque of the Han-dynasty. (&) 


De AA LS WE ME ME 
B ok el od 
Q. 108. Which deity stood on the stern of the ship? (?) 
A. On thestern stood our Holy mother the Queen of Heaven, from the temple Kao- 
kh. (°) To her right and left, at her feet, stood the generals Hiang and Hok. ke) 4 
Q. 109. Which deity was in the hold of the ship? 1 
A, In the hold stood our Holy mother Kwan-yin. (*?) The Hung-brethern stood on 4 
both sides, and the eighteen Zo-han (15) were, also, present. 


DO BE H A hf, the Chinese Pluto. 
© IE A B ©) F HE HR 


(f) Vari: In Fuh-kian, at Amoy, is the Hall of great fidelity. In Canton, at Hwui-chao, is the temple Hai- 


ms (RENK EENRRENERE) 
ome & | 


Famous generals from the time of the three states, (A. D. 168—256). 
6 
GE Bl ie DN 2e The first is worshipped as the Chinese Mars. 
OH £ 


(®) Liv or Liu-pi, a famous general from the period of the three states. (Comp. p. 2.) „There was only — 
one man, and that man was Ee ld rf 


et B Re À 
me A oREER 
Ga 


C°) Zi the principal disciples of Budha, the 4rZan, 


En ” 


ET 


15 


110. How many masts (1) were in the ship? 
Three masts. 

111. Which mast was the biggest? 
The main-mast (%) was the biggest. 

12. How can you prove that? 
1 can prove it by a verse. 

113. How does this verse run? 


POPDpPebe 


The masts stand high in the ship; 

We roam over the four seas and five lakes; (%)- 

We connect the two capitals and thirteen provinces; 

We go through all the universe, and are all called Hung. 


dr Fl ei 
sE 1E 
RE Ik 


BT Ri 


HEE H 


Ji 
0 
„tE 


Be Wi HP ar 
B BN 


3 
4 
DE 
Q. 114. How large are the sails which they use? 
A. They use top-gallant sails. (#) 
Q. 115. How many sets of sails does the ship carry? (®) 
A Three sets of sails. 
Q. 116. How many sails are there in the fore-set? (£) | 
A. In the fore-set are five sails, ‘The mizzenmast (7) carries two sails, and the main-mast ($) 
has ten sails. (°) | 
Q. 117. How can you prove that? 
A. I can prove it by a verse. 
Q. 118. How does this verse run? 
A y The five founders transmitted us, heroes of Hung, (the order) 
To propagate our name over the two capitals; 


To unite us in the thirteen provinces, established by the lord of Ming, 
And to roam about the universe to raise troops again. 


| (5) Hé É ) rp HE (3) i e. the empire. 
Oo AP XK A OR hj O BR XR 
On B HM 6 A HH 


(®) Vari: Q. 116. How many sails were there? A, One and twenty sails. 


rn 


POPEPOPP 


6) 
€) 
@) 
6) 


() 


Ht EH 
[ij se 
Ò B 

HS 4 


119. How many bowlines (1) were on the leach of the sail? 
On top there were six and thirty, and below seventy two. (?) 
120. Who poled, (3) and who superintended the tackle? (£) 
The four great Diamond-ones ij poled, and the eighteen Lo-han superit 
tackle. he, AN 
121. What is held most precious on en the ship? A 
A pure pearl (€) is held most precious, ä A 
129. Which are the signals on board the ship? 
The red flag is te signal. (7) 
123. How can you prove that? 
IT ecan prove it by a verse. 
124 How does this verse run? 
The red flag of great Victory pierces heaven; 
When the Manchoos see it, they tremble and quiver. 
The heroes of Hung will take the empire, and wrangle for the universe; 
Obeying heaven and acting righteously they shall exterminate the dynasty of r 1 


kP ERR EN 
B OA 
He A Er Bi BR UIR de 
IE Rr Et | 
wt A (2) Vari: 21 bowlines, 5 
B © 1 


pi IN - bi; four giant-guardians in Budhist temples, „Compare the note on en | 


in the prayer. (Section IL.) 
BH ER, ‚ & pure or clear pearl; probably stands for Bj FR, Ming-ohu: Cha (te zet de 


ant of the Ming-dynasty) of Ming. Comp. p. 15. Zer ke 
Vari: Five coloured flags are the signals, 


fia 


‚125. Which goods (1) were in the ship? 


Q 

A. —Red wood (°) and red rice. (3) 

Q. 126. How many holds were filled with it? 

A. Thousands and myriads of holds, countless numbers! 

Q. 127. For what use are they? 

A. They are for the use of the army. 

Q. 128. How could the ship float, since it was laden so heavily? 

A. We were at a place where three rivers unite their waters: (£) therefore the ship could 
float. 

Q. 129. Whence do these three rivers, which unite their waters, issue? 

A. They issue from the foot of the Nail-mountain. (%) 

Q. 130. Whither do their waters flow? 

A, They flow from the united waters of three rivers, till they lose themselves in the five 


lakes and four seas. 
131. „How can you prove that? 

I can prove it by a verse. 
‚182. How does this verse run? 
The three rivers flow through the five lakes; 
I have taken a look into the gates of the temple Kao-khi. 
We remember the past events with the five founders in a certain year, 
And were coming, specially, to thank Wan-yun-lung 


ai 1 
RN 
[8 H EN mi. 
Q. 183. Whither went the ship? 
A. It went to the Fair of great peace, (©) 
Q. 134. When did the ship leave? 
A It heaved anchor on the 24th of the 12th month, and reached harbour on the 4th of 


the lst month, after ten days passage, 
Q. 135. Along which places did you come? 


Pope 


WE [IL 
zi 
ei 


É 
EF 


WEE dit FI 
Ee dt Er 


Fi 
4f: 
ES 


odt £ o B X 
JK (2) See p. 70, note 2, 
e, 


G) 
HE: 


the place where lodge was held, 


> 


POPoPo 


POPOPOPOPOLPDPOPPE 


ha A 


„18 


We came along the prefecture Hwui-chao, () the town Shih-ching, (2) the Kwan: 
mountains (3) and the ravine Khu-chu. (#) 


136. Did you go ashore there for a ramble? | LGR A 
Yes, I took a walk there. | MEE! 
1387. What did you see on your walk? Ke 
I saw two pots with red bamboo. (°) | 2 
138. Do you know how many plants there were? tid 2d} 


In one pot were 36, and in the other 72 plants; together 108, 
139. Did you take home some of them for your use? en 
Yes, I took home 108 plants. / HEN 


140. What were you going to do with so many? Ak Ef Á 4 
IT wanted a sufficient quantity for the use of my thousands and myriads of brethern. î 5, 
141. How many were left? Ak 


1 did not pluck them all, and there were still left sufficient for use. 
142. How can you prove that? 
I ean prove it by a verse. 
143. How does this verse run? 
The red bamboo from Canton is rare in the world; 
In the groves are 36 and 72. 
Who in the world knows the meaning of this! 
When we have set to work we will know the secret. 


hin liek 8 
KOR 
ib & Kn dn 
: RE Ds 


144. How many shallows (6) did you see on your passage? 
The water was deep, so that we saw no shallows. 
145. Which waters did you pass? 
We passed the united waters of the three rivers. Â 
146. Which are the three rivers which unite their waters? RE zo 
The river Hoang, (7) the river King (8) and the river Heh. (°) These three form. the 
united waters of the three rivers. MEN. ER 


En 
jk HF 


& B IK 


See p. 16, note 8. (2) See p. 70, note 2. (3) B F ui 
ze #7 Ht All places in the Southern part of the province of Canton, 
HE P7 ZZ LE, or: Hung-bamboo. 


DÉ OH OK Wm OR MH 


EPL 


19 


Q. 147. Whence do they issue, and where do they discharge themselves? 

A They issue at the foot of the Nail-mountain, and flow to the five lakes and four seas. 
Q. 148. How can you prove that? 

A SMB can prove ib by a verse. 

Q. 149, How does this verse run? 


A, The united waters of the three rivers flow since myriads of years; 
Travellers are not allowed to stand at the head of the bridge; 
But he who has entered and drunk of the water of the three rivers’, 
Is allowed to roam about the world according to his wishes. 


RU FE 
aid 


He II 
2 

B RX Ip 
f 

ka 


LN 


Q. 150. Did you cross the water? 
A. Yes, I crossed it. 
Q. 151. How many of you erossed it? 
A. One and twenty of us crossed it. 
Q. 152. How can you prove that? 
A. IT can prove it by a verse. 
Q. 153. How does this verse run? 
A, The sworn brethern brought me on board; 
Twenty one persons were together in one ship. 
The Lo-han (!) and Diamond-ones (?) assisted. to the right and left; 
Favorable winds were with us and, so, we sailed across. (9) 
dE On OR 
EES 
(3) See p. 74, note 13, (CSE DE UO HOLeub. 
(3) Vari: One and twenty persons were, together, in one ship; 


Eight oars were added at the ship’s bow. 
At the stern of the ship were held three sculls, 
The sea was broad, the ship was high, and we sailed as we liked, (5) 


(5) This means again the character Hung, composed of 3, 8 (pah or 100), and 21; and which means an 
inundation. (Comp. Introduction, 3). 


Q. 154. Where did the ship arrive? 


A. It arrived at the Fair of great peace. 
Q. 155. Who was master (1) of the Fair of great peace? 
A. His name was Ching (°) his surname Teh-hui. ($) 
Q. 156. How many markets were on the Fair of great peace? 
A. There were three markets. 
Q. 157. Which markets? 
A. Succour-Ming, and Destroy-Tsing. (£) 
Q. 158. How can you prove that? 
A. I can prove it by a verse. E 
Q. 159. How does this verse run? 
A. The master of the market Ching-hui has first opened the market; 
All the Tai-ping ($) in the world are assembled. 
They’ll destroy the Tsing-dynasty, exterminate the Manchoos, and restore the Imperial S 
And shall help the true Lord of the house of Ming to the imperial throne. 
> x 
PE EE Ed ) u A Di 
Ke Ber Bei aate E E 
% ° 9 Dy A 
HH OWM OM OH Ben Rn 
HK OH HRE 
one midkanaal en ee 
ER Ane 
He de ME 
HE ae 
Oes @ | Oo 44 WM Ns 
©) IN HH Mai) el The vate of the society whose aim is to destroy the Maand E 
and place the Chinese dynasty again on the throne, 
Vari: A. 157. The market of universal peace yn EN HE: ) The Succour-Ming market iN Dj En 
The Destroy-Tsing market Rai) Me DE, 
(°) Great or umiversal peace. — As the league aims to restore universal peace on earth. It could be vende ir 


80 


AE voo OEM TE 
DA EE 


EE RF 


ged by the word: „ Peacecalists,” 


ip) 
6) 
6) 


(5) 


PoPOPoboPre 


PePo 


160. 


161. 


162. 


165. 


164. 


165. 


166. 


167. 


Compare p. 13. 


81 


What else did you see? 
I saw a small inlet. (1) 
What was in this inlet? 
There was a bridge of two planks. (?) 
Of which materials was it made? 
The left plank was made of copper, and the right plank of iron. 
How can you prove that? 
I can prove it by a verse. 
How does this verse run? 
Myriads of soldiers have passed the bridge of two planks; 
The left one (was made) of copper, and the right one of iron, no difference discernible. 
The Chu-people have laid them to let the Hung-people pass; 
Those who don’t enter the Hung-gate, go at the side of the bridge, (9) 


en he er B IE 
B ne 

kk BK OW OK B 
T have heard people say that it was not copper or iron. Do you know the origin 
of it? 
On the day that the Shao-lin-convent was destroyed by fire, the Gods brought the 
five founders across those planks to Shih-san-li at Ufan where the white clouds join 
the heavens. (£) 
How can you prove that? 
I can prove it by a verse. 
How does this verse run? 

í A yellow and black cloud condensated into this bridge ;- 
The five men could reach Yun-siao over it, (°) 


The white porcelain censer was the first inducement 
To help, loyally and faithfully, the dynasty of Ming. 


We; vari: a small creek, zh Ki [Hij ; ie, the row of brethern. 


Fz 15, i. e, two swords: „The arch of steel” (Comp. pp. 13 & 58.) 
: 1°: Budha has changed himself into two bridge-planks; 

the 20 & 30 lines are the same. 

the 40: He who does uot pass this bridge is a stranger. 


vR HMK HW 
PREM B A A 


(5) Compare p. 14. 
1 


(1) The younger members and the brethern of equal rank, 
(2) i.e, The Hung-brethern. 


Pb OPO 


>OPOP>oPobko 


168. 
Chu-kwang and Chu-khai made it. 
169. How can you prove that? 
Tl ean prove it by a verse, 
170. How does this verse run? 
Chu-kwang and Chu-khai made this bridge; 
The Hung-heroes availed themselves of this expedient, aud reached Yun-siao, 
Having passed this bridge they slew myriads of troops; en 
They destroy the dynasty of Tsing, extirpate the Manchoos, and saunter;, joyously, a 
EE en 
EE Ar han Ol A 
B BOR 4 & 
Mee 
171. Who stood at the head of the bridge? 'äk- 
The sworn and adopted brethern stood there. (1) ag d 
172. Why were they there? : 
They were there contemplating the peach and plum-trees. 
173. Did these peach and plum-trees bear fruits? . p 
__ Yes, the peach-tree bore 36 fruits, and the plum-tree 72 —, together, 108 fruits, 
174. How can you prove that? 1 ik Á 
I:can prove it by a verse, x 
175, How does this verse run? af 
Thirty six peaches lie at the foot of the tree; 


oo 
to 


Gs DD A Et 
EE — HE 


| 
& 


sr Es HB 
st Wet 
SE WE 


AQ 
Ns bridge? | 


Who meden 


4 


As, also, seventy two of the choicest plums; 

These two kinds, united in rank and file, 

Are 108 wherewith Heaven and earth are settled. 

A dot of red (%) contests for the world, and takes the empire; 
He who betrays the secret — Heaven won't suffer ! 


Fe) 


„177. 


POPOPoPere 
de 
GD 
kee) 


ED EE nikk |I] 


Pk 


BB de dr 


B 
té _ B 


EE HN RK 5 
HE NH 
Drs 


BNA H 


. Who stood on the middle of the bridge? 


On the middle of the bridge stood the three holy Budhas (1); to the left stood the 
youth with excellent talents; (®) and to the right the maiden Hian-chu-lung. (2) There 
was, also, an antithetical couplet. 
How does it run? 

The shadows dance and move without leaving a vestige; 

All things were looking quiet, and the sun was already red. 


de EO A NR 
en DO HDODB O& 


„. Who stood at the end of the bridge? 


An old man with grey hairs. (£) 


. Why did he stand there? 


He stood there to sell fruits. 


.‚ What is his name and surname? 


His name is Se, his surname Pang-hang. 


„. How can you prove that? 


I can prove it by a verse. 


. How does this verse run? 


IT am an old man of the southern mountains, 
Who searches for heroes on the bridge of two planks. 
My name is S4ie-pang-hang, and T sell fruits; 
If I turn myself round TI am again the old grey-head, 


De mk 
EA Fr i. e. Hung-hai-rl. (See the note on A, 328.) 
HE A Comp. p. 69, note 1, 

B 4 


Ri Ap HE 


> © 


Perro 


Oo E KE Ú HM 


(@) The small Chinese copper coin with a square hole in the middle, e 
(8) hit. „red.” Sd ie 


„OoPePobPe 


187 


188. 


189. 


190. 


. What kind of fruits did he sell? 
. To whom did he sell them? 
. How can you prove that? —_ 


. How does this verse run? 


br 
Eind 
3 


ESE IL oi 
U AST 


He sold peaches of five colours. (!) 


He sold them to the faithful and loyal Hung-brethern, 


I can prove it by a verse. 


Fruits of five colours stand at the wayside: 
Thousands eat of them, myriads taste of them; 
If a faithful man eats them he becomes a brother; 
But if a traitor eats them he dies half way. 


EN Ee 
bie ee SNE 

At what price did he sell them? 

He sold them at the rate of one and twenty cash (?) the lot, — 

Perhaps he sold, also, for twenty or twenty two cash, the lot? 

He asks neither more nor less than just 21 cash, ; 

How can you prove that? 


I can prove it by a verse, 
How does this verse run? 


DD Dt 
a 
Rak 


One and twenty cash in the palm of the hand,— 

After having eaten the five fruits, the heart becomes sincere; (°) 

On the faithful and loyal who eat of them Heaven bestows blessings; 
__But the traitors and wicked will see their bones rot. 


[ 


m 
sp B + 


TR DH M- 
Em gf 
Em NE HE 


VE 
SE 
EE 


4T ki 
Q. 191. What else did you see? 
A. The image of Khia-lan; (1) and, besides, and antithetical couplet. 
a 
D\ 


5 


‚192. How does this couplet run? 


If there is dust in a happy place, the wind itself sweeps it away, 
A virtuous house is without cares, and the sun always shines in it. ( 


2 OA A 
DO Hi 


1935. What else did you see? 

I saw the images of the departed brethern. (°) 
194. How can you prove that? 

Ï can prove it by a verse, 
195. How does this verse run? 


5 
% 


) 


The deeeased brethern are renowned of old, 

The departed brethern are proved to be faithful and good; 

| When, afterwards, the generals of the Lord of Ming will have returned; 
The brethern of the Hung-family will be happy for myriads of ages, 


eee tr ze 
' EO 
E: a E: 
Q. 196. What was there before the images of the deceased brethern? 
A. There were two bundles of paper-cents. (£) | 


hie PP 


U El a 


(@) 4m 24 BR the name of a Budha. (2) See Tab. IX, fig. 2. 


MEDE ns ZM PL 
(£) See the engraving on Tab. XVI. Those are pieces of paper in which are eut notehed slashes, each motch 
representing a cash or cent. These leaves are so torn that they form narrow slips from one to four fect 


Q. 209. Did you go over the bridge? 


@. 201. Why did you not pass over the bridge? 


@. 202. The water underneath the bridge is so deep; how cold you cross it? 


G) 


@) 
G) 


Q. 197. Do you know how many cents there are in each bundle? = 
A. [ 
Q. 198. How can you prove that? 
A. 
Q. 199. How does this verse run? 


Á. 


long: twenty four of these slips are bound together in a bundle and form then the so-called 


6 hl 


86 


De 
-& 


Ï know how many there are. sad 


I can prove it by a verse. 


On the bridge of two planks are hanging paper-cent-bundles ; 
It is, manifestly, the family Hung connected together. (Ì 

If the amount of the paper-cent-bundles is asked — 

It is 3 myriads, 8 hundred, aud 21 thousand. (3) 


lhebanee Le 
EE 
A 
Wk EE 
he 
He 


EE da 


No, I passed under the bridge. 


On the bridge stood the venerable images of DE five founders, whom 
pass; therefore I passed underneath. 


The Hungwater flowed athwart 86 and 72 (°); but when the myriads Be. 


N 


(Ee ZE) In religious ceremonies these bundles are burned; popular superstition believing 
changed into copper money for the use of the Gods. 

Fig. 1. The paper-money-leaf with the notches representing cash, of yellow paper. 
Fig. 2, The paper-leaf torn to form a strip. 
Fig. 8. The long-cash, consisting of 24 of the strips represented in fig. 2, tied together 
with peach-red paper-rings. 


Vari: „If the character Hung is joined it is manifest” S HE ve EE {B zn je 
vig: y three; J\ eight (tor ä hundred); Hr ie and —= one; out of which characters the 


aad 


character ze ‚ kung, is composed, 5 je 
ie. 8, 8, 21, with the meaning as explained in the above note. 


ER — ae RDE 
Ek Mm He | ke 
en answer is quite unintelligible; and can, as most of the former answers of this catechism, be resolved _ 
only by an initiated, We suppose that the numbers 36,and 72 are the component parts of some eharac- 


NE 
ET Ar or at eld 


ne 


brethern saw that I was faithful and loyal, they gave me three red stones (1) in the 
shape of the character Piu (?) and the form of the character Puh. (°) There were 321 
paces. (£) The president War (°) went ahead and made us pass. The slow ones did 
it in 21, the quick ones in 3 paces, 


@ 293. How can you prove that? 


I can prove it by a verse, 


QA. 294. How does this verse run? 


I saw at the head of the bridge the pledged ones 

Who came along with three stones in their hands. (©) 

The adopted brethern (7) went ahead and showed us the road; (£) 
Copper to the left, and iron to the right, no difference discernible, (9) 


A WR AT 
EN 4 
Ze TE 


Q. 205. Where did you come to when you had passed the bridge? 


A. 
A. 


A. 


D s 
©) 


en En) 


To the Hung-gate. (10) 


qQ. 206. How can you prove that? 


lean prove it by a verse. 


a. 207. How does this verse run? 


The Hung-gate appeared to me very imposing! 

Generals with drawn swords stood on both sides! 

They let the faithful enter the Hung-gate 

To force the passes, slay the commanders, in order to reach Ku-ching. (Ì) 


ter; but what character — we don't know, From A. 204, however, it appears that the „lung-water” 
must mean the „Arch of steel.” (Comp. p. 58). 


tE fn (2 RT @) JL See the engraving on Tab. II, fig. 3. 
Jb, — — The number 321 means again the character Zug, (Comp. p. 86, note 1.) 


1. e, Wan-yun-lung. (See p. 23.) 

Vari: Who went with three stones in their hand to the waterside (F- £ == 4 4E VIS He) 
1, e. the brethern of equal rank. 

Vari: The president went ahead and led the way (A 5 Kz GT] zig Aij 5) 

Comp. p. 58, line 11, (19) See Tab, IV, 

A town situated at a Latitude of 37929’, and a Longitude of 113056’. This is an allusion to an episode 
of the History of the three states, Liu-pi, Kwan-yiü and Chang-fi had sworn fraternity in a peach-gar- 


f 
| 


Q 208. Who mounted guard at the Hung-gate? ei 
A. The two generals Wan-tao-lung and Maadi -fang mounted guard. 
Q. 209. How can you prove that? 
A. I can prove it by a verse. bew hr onl iN 
Q. 210. How does this verse run? 
À. Wan-tao-lung mounts guard at the Hee. REE 
He stands to the left and interrogates the heroes. 
The faithful and loyal enter the high temple ; 5e a ee : 
The universe must return (to the ee of Ming), and all Be called E 
Wang-tao-fang keeps watch at the Hung-gate; 
He stands to the right and interrogates the faithful and good. 
The five founders transmitted the peach-plum-wooden sword (@), 
To exterminate the Tsing-dynasty and to kill Tao-kwang. (?) ks 
er \ > > ME 
B OPRA 
N EN 5 hk 
Á R KR  Z 
HE Ae et REEN 
ch Ear 
KP 
den in the year 184. Separated by the civil war, they were only To ited in the 
town of Ku. This town had been taken by Chang-fi, and Kwan-yü ow ‚ obliged to 
and to kill six commanders, before he could join his sworn brethern at Ku-ching. ( 
the three states.) The brethern of the Heaven and Earth-league are exhorted, by t 
follow the example of those friends. (Comp. p. 2.) ô 
(5D See p. 14, | - 
(2) Emperor of China who reigned from the year 1821 till 1850. 


Ee A 


7 
KR OE 
AE 


aen Ee 


Em á % 
en Re: 
ol 
zi 
SE 


é) 


Hd E 
B bf dt 
zi EE B HK 
m EF 
Us Ht Eer 
et 


q. 24. Where did you come to when you had passed the Hung-gate? 


A. To the Hall of Fidelity and Loyalty. (1) 

Q. 212. Did you enter that hall? 

A. Yes, [ entered it. 

Q. 213. What was there? 

A. There was a quatrain. 

Q. 214. How does it run? 

A. Before the Hall of Fidelity and Loyalty there are no great or small; (?) 
Don't desire riches and distinction, and do not oppress the poor! 
If a traitor violates his blood-sworn oath — 
He shall be led out the gate, and be slain. ($) 
OA 

Ln TEN EEEN 

MR DDDÛDDÛHÚA 
Ee A 
OER and Pe Aten B 

® Ht En rd See the engraving on Tab. V. 

@) ie. There is no difference between noble people and poor folks. 


Var: Though he is not of your family, but a loyal man, you must respect him ; 
But, decidedly, don’t frequent friends without heart, 


IE ee, ABe Dool oe AE 
En nn da ban HO 
There was also a verse: 
The heroes are assembled together this night 
To enter, with iron hearts, into this hall. 


The character Sao is the seal of the Golden-orchid-district ; 
The red flag of the second lodge, steadily, flutters and waves. 


be 
Dl 
EI 
ÁL 


U dt EF 
Sm EB 
BE B B 
B mk > 
EE Ek mj 


12 


Pi ld ii ad ke Dit ME „ hat KO AN Ar E 
ba : S BAE Lt OR 


@. 215. Who called out the names? —_ | | EÀ 
A. The two generals Ching-ki-thian (!) Re Cinyun: hing, ° caïied ou 


(An Q. 216. How can you prove that? Eri ë 
A. ITecan prove it by a verse. __ kt ®: 
Q. 217. How does this verse run? | Re 
Á. Before the Hall of Fidelity and Loyalty is Ching: wlkinn eg 


Who calls together the brethern to take revenge. 
5 | Those who have sincere hearts will enjoy longevity laken lu 
Me But the traitors will be destroyed by five thunder-bolts. 


Before the Hall of Fidelity and Loyalty is Chin-yun-ching; 
The lands of the dynasty of Tsing will be restored to Ming, 
Respect the loyal ones amongst the sons of Hung; 

But, decidedly, don’t frequent friends without heart. 


ä & 5 


4 


Eat = Bie 5 


EH Kn 
B Bk 
EE heler Jelte tan 7 
B AR er M 
ä OD Bok KN 
CHER. 0E Wegen 
Bl Bo „Mot rd to B oo ol 
Ee HR 


qQ. 218. Where were you when you had passed the Hall of Fidelity and Loyalty? pe 
A. © In the Heaven and Earth circle. (3) | 


(5) LEI ET ED; 1 The last character of this name ought to be written De He- was goveruc the 
department of Lu-ku, and one of the few faithful officers who shared the misfortunes of the Em eror Hi 8 


es 4 | tsung , brought about by the rebellion of Hwang-tsao, (EE Á) (A, D. 874—888) Histoir génera, 
de la Chine, T. VI, p. 549, passim. ie 


HE | om B » 
| OH HW B 


91 


@. 219. How can you prove that? 
Ee Pean prove it by a verse. 
_@. 220: How does this verse run? 


A. Yin and Yang (Ì) united, Heaven and Earth accoupled 
First produced the sons of Hung in myriads united. 
The faithful and good who pass along here, 
Shall, afterwards, accompany the prince of Ming. 


B Bm Am 
H BR ZE & 
& EB B HR & 
BOKT HN A 


„221. Did you enter the Heaven and Earth circle? 


RWS 
HE 


q 
A, Yes, I entered it 
Q. 222. Who. kept watch there? 
A. The two generals Wu-kan-rl and Wu-kin-lai kept watch: 
Q. 223. How can you prove that? 
À. IT can prove it by a verse. 
Q. 224. How does this verse run? 
A Wu-kin-lai keeps watch at the Heaven and Harth circle: 
He is the highest of all who enter the Hung-gate. 
Father and son both come to. keep. watch; 
They carry the golden tablets (%), and. worship the seat of the master. 
Wu-kan-rl keeps watch at the Heaven and Earth circle: 
Faithfully and loyally he guards the porches of the lodge. 
After the white flowers have bloomed, yellow flowers bud; (9) 
The pledged. sons of Hung have several myriads of branches. 
aart} Ja Ls s 
BEOOR A6 ro Te Rr Meere JEE 
De a ON 
PA _ dn 
EE ANR NN 
NS B Ly 
EE en ar TE, Hue ouk 
&) Comp. Introd. pp. xinr—X1v. _ (@) See pag. 63, note 4, 


@) The autumn-flowers follow the spring-flowers without interruption 


Q. 225. What else did you see? 


Q. 226. How does this distich run? 


Q. 227. Which place was within the circle of Heaven and Earth? 
Q. 228, Did you enter it? 


Q. 229. Who founded the City of willows and who restored it? 


92 


1E 
Bedr BR 
ERE en EN EN EN 
DE mo 


IT saw a distich. 


Settle heaven and earth (!) and reform it again. 
Brighten sun and moon (°) in order to obtain the empire. 


JE REA HRA MD HJR 
EEE 


The City of willows, the seat of universal peace. (9) 


Yes, I entered it, 


A prince of Thang (*) has founded it; Wan-yun-lung has restored it. 
The universe. (®) The dynasty of Ming. Comp. p. 35, note 4, 
KR HH A PW 


The Emperor Tai-tsung, of the great dynasty of Thang (A, D. 627 —649), had to wage several wars 8 
with the wild tribes which occupied the North-western limits of China. In the third year of his reign — 


he became involved in a war with Chih-pih-pao-khang-wang (> EE EF FE EE) king of the E 
Northern-barbarians (dk He) This king had a general, named 7so-ki-lun (Ze ER li), who 4 
was the commander of his vanguard. Tai-tsung, having raised an army, entered the rebel state in order — 
to chastise it. He advanced towards the royal residence, called Muh-yang-ching, „the City of Willows.” EE 
The approaches to this place were defended by five passes: the last pass was held by the daughter of 
Khang-wang, the princess Tu-lu vz HE IN E) whilst the Muh-yang-ching was defended by 8 
the king and his general Lang-chu OE 5 sij} Despairing of defending the last pass, as the four others Á 
had already been taken by the „Prince of Thang” En TE ‚ as the rebels called Tai-tsung), the prin- _ 
cess ordered it to be abandoned, and the gates left widely opened. Besides, she ordered the whole popu- — 
lation fo evacuate Muh-yang-ching, hoping to entrap the Chinese emperor into the empty city, to 


besiege him therein, and to starve him and his whole army, by cutting off all supplies. A: 
The Emperor, notwithstanding the advice of his war-council, fell into this ambush, and entered the forsa- k 


Ev VEE TRE NE , V 


| 
| 
| 
| 


> SbObPOPOPEO 


93 


230. How high is the City of willows? 
As high as one’s eyes can reach. 
231. How broad is it? 
__As broad as the two Capitals and 13 provinces. (1) 
232. How many double walls are there around the Willow-city? 
There are five double walls. 
233. How can you prove that? 
Il can prove it by a verse. 
234, How does this verse run? 
The Willow-city has five double walls: 
Within are the brethern who pledged fraternity. 
Shields and spears are piled as high as sun and moon; 
We have sworn before sua and moon to adopt all the name of Hung. 


n= N 
De ee EM: AR 
eee send be cr ot HB 
Eee lee nd dean lg ar en on DE 


U HEE Ht 
Sj 


ken city. He was, immediately, besieged and surrounded by the whole rebel army, and all supplies were cut 
off. Afterthree months, they were well nigh starved out; but, by means of a miraculous swarm of bats, 
they found a subterranean granary ‘filled with rice, on which they subsisted for some time. But, at 
last, the Emperor resolved to send some one to the capital Chang-ngan, to get a relieving army. A 
certain CXing-, yao-tinl 8 Pi &) presented himself for this dangerous errand. He was very nearly 
arrested in running the blockade, but was lifted away by a furious whirl-wind, and set down at the 
frontiers of China. Quite bewildered by this incident he thought himself at the gates of Hades; but 
was restored to his senses by an old priest who named himself SAie-yang-tang (Gi pelt EN | 
(perhaps Skie-pang-hang of Q. 180), and continued his journey towards the capital to fetch the relieving 
army. In the mean time the princess Thu-lu fell in love with Zo-tung (ZE 3E), general of 
Tai-tsung; and, out of love for him, she assisted the Emperor so effectually that he gained victory af- 
ter victory over her father, whom she induced, at last, to lay down his arms and make his peace with 
the Emperor. Khang-wang having submitted, was again invested with the royal authority, and Tai-tsung 
left Muh-yang-ching, and returned to China, (See the BE FE 45 Ái, or Narrative of the 
posterior records of Thang, Vol. T—II.) 


(3) The text in the original stands thus: 


QkE WM WMA VEH 
QA B HAR MRE. 


OPOPOPOPDPOPrD kr 


P 


240: Which were the characters on the: fifth wall? 


. 242: How does this verse run? 


JE 


k 


. What was on these walls? 
On each wall were four large characters. ie 


236. Which characters were on the first wall?- 


Blending-Heaven’s extensive. conversion. (Ì) 
237. Which characters were on the- second: wall ?- $ 
Obey Heaven, act righteously. (2) 
238. Which were the characters on. the third wall? 
Overturm: (the- dynasty: of) Tsing, restore (the dynasty of) Ming. (®} 
239: Which were the: characters on the- fourth. wall? 
Heaven's court (be the) pattern. (of the) Empire. (*) 


(The) friendly eloud (is) widely beneficial. (£) 
241. How can you prove that? 
I can prove it by a verse? 


A friendly cloud rises pure and white as a happy omen: 

The old seat of the house of, Chu shall be restored; 

The sons of Hung are, far and wide, warned to. come and destroy the usurper, 
To cross the (yellow) River, and: to restore the prince of Ming in the empire 


EMR 
DE 
ij 


dé 


HA Gt 


5 
Et Bt 8 
ak 
EEND 


br DH 


OA KR IE {Ls Meaning that the conversion of the Hung-league is so extensive that it blends- 
with Heaven, whom, it makes. propìtious, so that the Triad-society flourishes. (Comp. p. 18 & 19). 


MR A É oki & 
R 


as well as the star Tian-ting. 
25 EE IE gE When. Ju-lái (Tathâgata) came into the world it was as if a great cloud, charged: 
with rain, had descended, which fertilized. all the plants and trees. He was, therefore, called: „the 


benevolent cloud” (Vide: jj BE {K). The charitable heart of Jw-laì was like a. large cloud. 
oyershadowing the whole universe. (Vide: @é PH 45). | 


eten Meteen dn en 


D5 


Q. 243. Who kept guard at the Willow-city? 


A. 


The four great faithful excellent ones kept guard. (?) 


@. 244. How can you prove that? 


Á, 


I ean prove it by a verse. 


@Q. 245. How does this verse run? 


A, 


Han-phang keeps watch at the East-gate; 

Han-fuh is immoveable like a mountain at the West-gates 

At the south is Ching-thian like the ocean; 

At the North Chang-kwoh guards against the barbarian rulers. 


WE mä 
B 
db or A 


In B 
EE 3e 
di B ah 
Bt eet 
DEE 


Q. 246. What else did you see? 


À. 


Three large streets. (?) 


Q. 247. Which street was the largest ? 


A. 


The middle street was the largest. 


Q. 248. How many shops were in it? 


A. 


One hundred and eight shops. 


Q. 249. What are the names of all these shops? 


Á. 


e 


@ 
($) 


The shop Peace-united (3); the shop Patriotism-united (*); the shop Myriads-united (®); etc. 
All these large shops are in countless quantity in the two Capitals and 13 provinces. 


py kk HE Ee It is said that these four men, who lived during the dynasty of Thang, had 
sworn fraternity together in order to defend their country against the rebels. The names of the two 
first, Han-phang and Han-fuh, are not mentioned in History, The two last, however, are well known 
officers. Of Ching-thian we have given, already, a notice on p. 90, note 1. Of Chang-kwoh we find 
the following historical notice: „During the reign of the Emperor Hien-tsung, a certain Chw-ye-chih-sin 
( VN 5 DIN x>) came to China with all his S4ato, and served it faithfully. Having subdued, 


inthe seventh month of the year A. D. 868, the rebel Pong-hiun (BE H), who had madea rebellion 


in Kwi-chao ( 1E Jh |, the Emperor Y-tsung gave him the name of ZLi-kwok-chang (zE E 5) ), 
„Li, theglory of thestate,’ to show that he judged him worthy of entering into the imperial family.” (See 


E Ä Nl 4m) 5 Ër JA, Compend of the History by Wang-fung-chau, Sect. 44, fol. 


3, verso. Histoire gén. d. l. Chine, T. VI, pp. 537 —538.) 
A (5 om & 
& A JE OA A JE 


Q. 250. 


POPOPOPOPE 


o À & Oo 


255. 


256. 


257. 


258. 


259. 


96 


What is sold in these shops? 

In the Peace-united shop is sold five-coloured stuffs for cotton jackets; in the Pa- 
triotism-united shop is sold all sorts of fruits and eatables; in the Myrads-united shop 
is sold five-coloured silk-thread, floss, silk, satin, sarcenet, lustring, golden flowers, 
red silk handkerchiefs, white fans, large and small scissors, needles, buttons, foot- 
measures, mirrors, paper and pencils, ink and inkstones. Everything is on hand 
there, and all the shops are opened at broad daylight. 


‚ What is the name of this street? 


It is called the street of Fidelity and Loyalty. (&) 


. How many families dwell in this street? 


Two and seventy families. 


‚ How can you prove that? 


1 can prove it by a verse. 


‚ How does this verse run? 


If you don't know each other and meet together, what do you think then? 
When there has been a revolution in Heaven and Earth the Tai-ping will sing. 
If it is predestinated, people come together from thousands of miles; 

But, if it is not predestinated, one does not know his brother face to face. 


Xx PW Jin 
Ho bh Dt 
UE Ma 


What else did you see? 
I saw three moats. (2) 
Of what use are they? 
Provisions and assistance are transported by them to the army. 
Which things are in the city? 
Everything is there. 
How can you prove that? 
I can prove it by a verse. 
How does this verse run? 
In the Willow-city is the God Kwan; 
Flowers red, and all kinds of things are in it; 


Eje & 
NB pr t 
UE 


je 
AH 
Jt 


| 97 


The four great faithful excellent ones assist to the right and left; 
Firs, cedars, and paper-cents (h are hung to the West and East; 
Rattan shields and precious swords aredisposed for a thousand soldiers ; 
The steel-yards, scales and fans are most impressive; 
The jade foot-measure and smoking-pipe are known all over the world ; 
: Festoons of damask glitter dazzlingly and brightly ; 
Five-coloured fine flags, and the Army-standard, () 
With the precious State-canopy of yellow silk stand in the middle; ($) 
À There are scissors, golden flowers and chop-sticks of jade; 
j To the right and left are peach-trees, giving the troops a valiant appearance; 
| The three sacrificial animals (* and the oblation wine are offered there; 
| The five vegetables and five fruits are presented to the five dragons; (°) 
ä The red food (6) is heaped, plentiful, in the bushels; 
á kb & The lamps and candles burn bright and glorious, so that all the place is red. 


JN 


Ea 
Ai 
Hi 


EEE + 
EN 


Ut SHEER EES 
WREE A 


TEENAGE D 
HENHHESEENHE DEE 


ENEN HEE 


= 
E 


- 
See p. 85, note 4, (@) See Tab, X, fig. 1. "_() See Tab. X, fig, 2. 
The ox, goat and swine. (5) The five founders. (6) iser, rice” 


We have here an example of the „ Inverse-Law” (4 ze He) occurring, occasionally, in Chinese 


‘style: the adjective red (4) being placed after the substantive flower (ie), in order to give it 
more force, î « 
13 


(!) Var: 


5 


And the festoons and lamps redden the whole City. Ù / jE e 
Kf 8 A an 
Reek HR nn 
Ke za RE ® 
EN Ee AE 
DE ane 
OE RCN 
@) ie ef fading. } ej Ë d ús, 


„The God Kwan-yin, the five Founders and Wei Balin, idni st ef 


« 


> zh aleras Ao guocte 

htss enal omst baudatonen 

We have sworn. by: drinking our blood te take, EER 
In the Willow-city isthe-ldord- Kwan, on won eroseins vut + 


Flowers red, and precious candles are kept in the golden palace; — at 
The white porcelain censer is the omen of universal peace; sd 
Peaches, plums, firs and eedars since ages grow luxuriantly; bist; 
There are kerchiefs and fans of eoloured silk remaining always red; (° 
Chessboards and precious swords are placed on high mé belong "8 
Scissors and damask are disposed in order; 
There are steel-yards and scales accurate and just, and jade foot- D € 
The paper-cent-bundles are hung up high, giving the troops a va 
In the study are standing pencils and ink to the rieht and left ; d 
Tbe silk Canopy of state, and the variegated flags are placed esact] 
Onions and greens are placed, at their time, in the room of the 
Tobacco, betel, tea and wine are offered to the illustrious gentl r 
Patriotie banners, clubs and flags of five different colours; 

All things are arranged completely at the five double walls; … 
By the light of the lamp, placed on a bushel, we all have SWO n | 
The valiant heroes are assembled to see the great lord; 


EN 
The Willow-city contains a sufficient quantity Belrovidens and rice; — 


99 


Q. 260. How many temples are there? 
A. Three temples. 
Q. 261. Which are these temples? 
A. The temple of Kwan-yin (t), the temple of Kwan-ti (?) and the temple of Kao-khi. (3) 
Quatrain on the temple of Kwan-yin. 
In the West the merciful one (*) rejoices extremely; 
Ming rises, Tsing disperses, and the barbarians are exterminated. 
When we shall have slain and destroyed the Manchoos and Western Tartars, 
The sons of Hung will restore the old patrimony of Chu. 


ia  & 


h PTR 
A: GG 
{rj HL À 


i JI 
EE H 


RR, 
HEX | 


jl 
ei 
ad 
J} 


DUBNER HEN 


ESE IE TE De RE 
5 ER 


eind 
SU 


NRSO HA 


Ù 


KERA NH ERR PNT Er 


Ze ERS SI 


RR em 


RENEE HEN nee 
5 èn 


SES k 


Deed 


os Oo B W © A A 


(@) Kwap-yin is called „the Goddess of mercy.” 


100 


Quatrain on the temple of Kwan-ti. 


Since all ages Yun-chang (Ì) has been the most loyal; ö, 
The brethern of the Hung-family imitate his fidelity and loyalty; 438 9 
They wait with a sincere heart for the emperor of the dynasty of Ming, 

And come, purposely, to pledge themselves, and take incense-sticks in their hands. 


RES 
Ber teerd. vice ade Alk 
DO B A bil XK 
OE A a 


Quatrain on the temple of Kao-khi. 


Five men were firstly united in Kao-khi: 

They remained in the temple to establish the Hung-league; 

Of flowered cups they made divining blocks; (?) 

They dispersed themselves over the world, to restore the dynasty of Ming, 


bi 
at OEE 
A 
ze 


Q. 262. How many Wells (3) are there? 


Ek KE 
Di et gel AM 


xt uk B 
dS 
EEP mi 


\ 
Pb) 


mt Tm Ee Ff 
B uk 


A. There are five Wells. 
Q. 263. Is there water in those wells? 
A. At the East in the sign Kiah-yih, element wood, there is no water; 


At the South in the sign Ping-ting, element fire, there is no water; 

At the West in the sign Kung-sin, element metal, there is no water; 

At the North in the sign Yi-hwi, element water, there is water; 

At the Middle in the sign Ww-ki, element earth, the water reaches unto heaven. (£) 


(1) The surname of Kwan-yu, one of the three who swore fraternity in the peachgarden. (See p. 2.) 
(3) A pair of bamboo-root splints used for divination; in throwing, if both plane surfaces come up, it is called 


Yin-kiao … (KE Ĳ; if both are convex, Yang-kiao (B I; if one of each (the most favorable), 

Shing-kiao ( |). (Comp. p. 15). 
ONE: Kian (FP); vin (Zi); Pine (Pi); Ting (T); wa OR); Hi (T-)s 

King (B) Sin (ze); Yin (FE) and Kuil 3&) are the so-called heavenly stems (XK F)er ten 


101 
@Q. 264. Did you drink of the water from these wells? 
A I drank of the water from the-middle well. 
Q. 265. How can you prove that? 
Á. lean prove it by a verse. 
Q. 266. How does this verse run? 
A 


Eastwards Kiak-yih, (element) wood, is the first; 
Southwards Pirg-ting, (element) fire, are connected together 
Westwards King-sin, (element) metal, forms a lump; 

Northwards Fir-khui, (element) water, reaches heaven; 

| In the Middle is Wu-ki, the first cause; (*) 

Î The earth produces millions and thousands of brethern, 

| 


Dn) 


HEAR 
Be St SN St 
ss HRE 
ER Hd N 
ER Rok 
Bt WE D 
A HE dt 


4 


Q. 267. How many Pagodas are there? 
Three Pagodas, 
268. Which one is the highest? 
The middlemost Pagoda with nine stories is the highest. (?) 
259. How can you prove that? 
I can prove it by a verse, 
270. How does this verse run? 


OP>oropr 


stems an ek Kiah-yih are the signs for the element wood; Ping-ting those for fire; King-sin those 


for metal; Fin-kui those for water; Wu-ki those for earth, 
A Chinese does not build a house, make a grave or a wellete., without having first called a geomancer 


EL VIS %% zE) to determine the lucky spot for the object he is going to build, 


(!) The primum mobile, the first cause of all things, the ultimate immaterial principle of Chinese philosophers 
is called Zai-kih, „the greatest extreme.” 
(?) See the engraving on Tab IX, fig, 8, 


Q. 271. How many Ponds are there? 
A. Three Ponds. ” Rs 
Q. 272. Which fish is reared in them ? 
A. Stone carpers are reared in them. 


Q, 273. How can you prove that? __ _… —_ 2 Rt ii 8 
4 I can prove it by a verse. — „3 Ev Haf Von 
Q. 274. How does this verse. run? <_ “« En IN Ë E 
A _ In the three ponds are re cared carpers, BET MET tr: 


Whose two tails erossed. form the character paZ. 8 De 
The stone-carpers may be observed ix the duckweed: (AE 
When they have jumped into the dragon-gate, they vomi 9, 


EN [It II 
B 
Pi 
3 


Q. 275. How many Orchards are there? 
A. Five Orchards. (®) 
Q, 276. What is planted in them? wui 
A. There is Ee Peaches and Plums; ì to the Jen Rushes a and 1 wi 


(3) See pag. 63, notes 1 &2. 

(6) J\ (eight). (3) A species of Azolla growing in fishponds. 

(£) The Chinese believe that the carper changes , „after a certain, Lanen of time, 
vomit pearls. | OOMEN OL 


OE HK B ot fn 


dn en dn 


103 


@. 277. How can you prove that? 
Â. I ean prove it by a verse. 
Q. 278. How does this verse run? 
A. A transmitted peach and plum-branch are planted in the Willow-city 
Moistened by a fine rain their flowers open; 
The flowers fall, the fruit set, and fill the whole tree with jade; (4) 
If you wish to be admitted you must come under the peach and plum-trees. 


ESLT NN GE 

Á ME MO sodhmo Aeon Morr 

B 

A HE bear ema 
Quatrain on the Cypress. 


It's heart is strong, and does not fear the frost and snow encroaching: 
Since many ages it is green in winter as at present. 

Draw up yourself to right and left, the true lord to receive; 

To Heaven t'is agreeable if Tsing you overturn, and Ming again restore. 


N ER alkeen Arda Sr CUT 
8 A OB Oem A 
e= Y 
AN: En 
j =A A4 
nn Bn DR E 
Q. 279. How many Houses (?) were there? 
A. One hundred: and eight Houses. 
Q. 280. How many houses are inhabited? 
A. Five houses are inhabited. 
Q. 281. Of what use are, then, the remaining 103 houses, if only five are inhabited? 
A. They will be used to lodge the Hung-brethern who overturn the dynasty of Tsing, 


and restore the dynasty of Ming. 
Q. 282, According to my opinion the Hung-brethern are numerous, and these houses are not 
sufficient for their reception? 


(!) i e. pcaches and plums which have the bluish colour of jade. 


o E 


104 


A. Each house has three divisions (1), which are each divided into three stories! ( 
three rooms each. (%) Besides, there is the barn of aes peacë (£); so there i 
enough for them. 1 GODEN 

283. How many Caserns (°) are there? î 
Eight Caserns. hi en 

284. And how many Watch- mek (6) : 
One and twenty Watch-turrets. 

285. How many Furnaces (7) are there? Kn 
Three families have eighteen furnaces; viz: the great families Li, en EAS ) and Hung. 

286. In how many furnaces was fire burning? | 
Five furnaces were lighted. —_ 

287. How many Fields are there in the City? (1) 

There are 72 fields in the City. 
288. How can you prove that? 
I can prove it by a verse. " 
289. How does this verse run? erg 


& 


POPoPeProProPrebko 


The seventy two fields are renowned far and wide: 

They yield two crops a year for the nourishment of the Hung-brethern. 

One can feed thousands of soldiers and myriads of horses with their produce, 
Who may, afterwards, accompany the prince of the house of Ming. 


A 
B vor vaer DI 
Q. 290. How many crops a ie ad they yield? 

A. Two erops. 

Q. 291. What is sown for the early crop (1?) and what for the latter part of winter? (AA 


A. For the early crop is sown all sorts of red-heads. (14) In the latter part of beden Ei 
is sown single-stalked red oldman’s-rice. (15) ne en, 


- 


REE 
HAR + 
schel 
PE 
EEEN 


o DE O À 

® kk 2 HE ; the councilroom of the lodge. 6) ge E 
Oo D HE KE © DM 
co) HE (HI) EA 8E) @ B ze Ce) B 
cok HO mW A IE 


105 


Q. 292. How can you prove that? 
de I can prove it by a verse. 
a 
A 


‚ 298. How does this verse run? 


All seeds are transplanted in the City of willows; 
Red rice, of course, grows in all sorts. 


he ae ien. arn nt Se 


If you ask how many acres are there; 
It is manifest that there are three in front, and four behind. 


si kb HM 
Bn jh ere Mm A 
mn L A 


kt EH 
de 
Ee WA 


| @. 294. What is held to be the highest in the City? 
A. The Hung-lamp (1) is held to be the highest. 
| Q. 295. How can you prove that? 
ÀÂ. I can prove it by a verse. 
Q. 296. How. does this verse run? 
A, Within the Willow-city is the lord Kwan; 
N The four great faithful excellent ones mount guard at the four gates; 
If it is asked which thing is the highest within the City — 
The Hung-lamp is the highest, and stands in the middle. (?) 
Ae Me A 
Ln 
PA Je veraden, hoeder orto ee-bEhoo-+ 104 
ee A 
AE veras Blov ou 
Q. 297. What is held the most precious? 
À. Red rice is held most precious. 
Q 298. How can you prove that? 
A. I can prove it by a verse. 
Q. 299. How does this verse run? 
PA. The red rice (2) is the most precious, and fills the City of willows; 


It feeds and nourishes the pledged brethern cf the flower-pavilion. 


in: zE Wis () Var: The Hung-lamp shines high, and the world is equalised, (HE ek KEN 
RR UW & 2) 0 AL 


Lt 


Q. 300. What is the most respected? À 

The five Founders are most respected? js Ben 
Q. 301. How can you prove that? 

I can prove it by a verse. B 

Q. 302. How does this verse run? 


A. 


A. 


A. 


OD DE 


the case may be, 


LE BE MK 


303. What is used as signal? (1) 

Five differently-coloured banners are used as signals, 
304. How can you prove that? 

I can prove it by a verse. 
305. How does this verse run? 


dE, 


And the whole empire shall, surely, have a universal. peace. dad : 
Aer Pd 
HO dn zee 

1e han neee el 


Ek zt 
id 


The five Founders are most respected, and are our lords; ff 
„They are divided over the five lodges, and are all called Hung. 

If, afterwards, the day of reunion shall have come; ier ols WRR 
The brethern of the Hung-family will all get imperial fiefs, Sje fd 1 


a Sí 4 
Wo EE > 


The five-coloured fine banners don’t differ in the least ; 
The first (2) lodge is my Hung-family; 

Three ages peaceably together are at every place De 
To help and assist the Luord of Ming to sit on the throne of nie 8% 


101 
B MR TETE 
JR Fe Bj En & rp 


Q. 306. What is the evidence? (1) 


A. Mixing the blood is the evidence. (2) 
Q. 507. How can you prove that? 
A. IT can prove it by a verse. 


Q. 308. How does this verse run? 


A. We mixed the blood and, unanimously, worshipped the five men 
Who, at that time, made a league under the peach-trees. 
From the present time that we've sworn this oath, we'll never change; 
But we'll be more cordial than those born from the same womb, and of one flesh and bone. (8) 


(SENA NN ln aen 


| A 
‚309. What is the testimony? (£) 


it) 

A. Drinking of the blood-mixed wine (®) is the testimony, 
Q. 310. How can you prove that? 
A 
Q 
A 


a 


I can prove it by a verse. 
‚81. How does this verse run? 


Without asking, we know it naturally: 
Every one knows that it is right and proper, 


() A5 (3) Var: To eut off a cock’s-head (jr Ei tk) is the evidence, 


(®) Var: To cut off a cock’s-head is the evidence before the tent; 
The earth brings forth brethern since myriads of years, 
If the heavenly lord should send down again a true emperor; 
We shall, first, have given help, united with the five excellent ones. 


hi 
4f 
EA 
ze 


En 


Hi a DP 
HR HE 
EM HM 


ei 


Ei 


© B ®) 


108 


' 


nl the wine-cup is a drop of blood: — “9 
— Those who drink it together are faithful bd Lord 


Ak HA B RM ie, 

HAK ER 
BR AR Tú 8 hak 
Haken Es den, 


312. What is held most important? 

The weapons are held to be the most important. 
‚318. How can you prove that? 

1 can prove it by a verse, 
‚314. How does this verse run? 


„ 


POPebPo 


Let us ride with a single horse and spear to the limit of Heaven, OM 
And bear all the dust, to proteet our coming lord. p e 
When the true dragon (emperor) has been created, we'll meet with great 1 
Let us assist the lord of Ming to sit on the golden terrace! (%) 


RE We 
a 
mn 
HEEE 
Es 
De BEH 


Ja. 
A: 
Q. 315. With wbat are cases decided? ($) 
A. With the red staff, 
Q. 316, How can you prove that? 
A. I can prove it by a verse. 
Q. 317. How does this verse run? 
A. On the mountain Pao-lan is the red staff; 
All the brethern around know it's efficacy; 
Only the faithless and disloyal are beaten with it; 
They are chastised with a hundred and eight blows, 


Muh-yang-ching. (Comp. p. 92, note 4.) 4 
(€) i e. The imperial palace, (2) EN lj 


109 


F 
pi 


ON: 


EN RR & 


uE 

REE 

Ee ee 
Ee) 


mNaE 


Me B ar BO 
Q. 318. By which gate did you enter, and by which gate did you go out? 
A. I entered the East-gate and went out by the West-gate. (?) 
Q. 319. Where did you pass when you entered the Hast-gate and had gone out the West-gate? 
A. I passed the place where the unfaithful and disloyal cocks perish. (3) 
Q. 320. How can you prove that? 
A. Il can prove it by a verse. 
Q. 321, How does this verse run? 
A. Within the city, at the West-gate, is a corpse; (£) 
All within the four seas and five lakes know it: 
If there are unfaithful and disloyal ones, 
They shall be hacked to pieces by thousands of swords and myriads of blows. 


A 


Ä 25 Rib AN pn 
NI HB Hr OM B 3E 


Hat HE 


(?) Var; On the mountain Pao-lan is a fr; 
Those who have obtained merit in several tribnlations 
Are brought before the hall of fidelity and loyalty to be judged: 
Only the traitors are beaten, and not the faithful, 


alat Oad monte zot od 
doei ae 
tn en 


Abonnee df derd BE ano DAR oer dT 


di Er de A8 
We 


E 


(2) See Tab. VII. 
) A HA FE EB JH, We see from the list of slang-words that 


ven” means a hen or cock. (P. VI, s, x1.) 
(£) Of a cock, 


KE, „Se 


EE 


110 


322. Where did you come to when you had gone out the West-gate ? 
IT came to a Volcano. (t) 
323. What was in that Volcano? 
There was a red Furnace. (%) 
. How can you prove that? 
I can prove it by a verse. 
325. How does this verse run? 


Pp OPOPOPE 
(de) 
Ui] 
ma 


The red furnace, though crooked, goes straight into the volcano ; 
The faithful and loyal will enjoy longevity on the Pao-lan-mountain ; 
But the faithless and disloyal will perish in it. 


LR BK 
A BH B B Hor org it 
2 A8 Ki de ze jE ze ii r 
826. Who guards this volcano? 
…_ Hung-hai-rl (°) guards it, Ee 
327. How can you prove that? 


Iecan prove it by a verse. 
328. How does this verse run? 


A 


Heaven sent down Mung-haisrl who devoured men; 

But, thanks to a priest of Thang, we were saved. (* 
When faithful and loyal men pass this place, 
They shall accompany, in later days, the prince of Ming. 


- 


5) Die ue this is an oven Ku) as appears from another copy. 


© AL HE od & Je 
(*) _Hiven-thsang ( Le JE) was the famons pilgrim who went, during the dynasty of Thang (629— 645), te 
India, in order to fetch the pure law of Budha, He was accompanied by Swx-wuskhung ( FE 


Esk Chu-wu-nang (i 1E BE) and Sha-wu-tsing (ib Ir B) Having passed a fort- 
night's march beyond the B/ack-fowl-kingdom 15 Dit [ld |, they arrived at the foot of an immense 
mountain, whose top was depressed, and out of which an enormous column of smoke and fire issued. 
When they approached, sixty spirits came out of the mountain, warning Hiwen-thsang and his compa- 
nions not to approach, as there lived in that volcano a malicious sprite who kept them prisoners. 
On Wu-khung asking who this sprite was, they answered: „he is the son of Niw-mo-wang (2E EE 


EN nourished by Zo-chah-niu (E | %); his milk-name is Hwng-hai-rl Fan He 5) 


Ï1 


DE DE ch 
Ar dh dà AR 
mir HR NK 

mj 

SR, 


EE oi W 
DH EE A 


zt É # 


Q. 329. How can you prove the existence of the volcano? (!) 


A. Ï can prove it by a verse. 
Q. 330. How does this verse run? 
A. The volcano is known throughout all the world; 


We have sworn together fraternity, and are in search of heroes; 
When, in another dynasty, our lord will have ascended the throne, 
The brethern of the Hung-family will get imperial fiefs. 


dn adh mel 

CR 

Ma assars torlk 

pn ni elo 
Q. 331. What is placed behind the volcano? 
A. The Red-flower-pavilion. (?) 


HK He U AT 
Wo SE BH 
EE BE & 


Hie B 


and his surname Shing-ying-tai-wang (Ee ER kk E) He has cultivated his virtue during 
300 years in the Ho-yen-shan R 22 Ln), „ Voleano,” until he became, himself, entirely fire, 
> bi 
(Z EN D= Kk). Niu-mo-wang ordered him to guard the Mao-mountain (DE Li ) é 
Sun-wu-khung then replied: „five hundred years ago 1 have sworn fraternity with this MNiw-mw-wang. 


This Hung is his son and ought to call me uxcle: how should he dare, then, to hurt the Master of 
the Law. (Hiuen-thsang).” 

He then approached, but Hung-hai-rl — although having his face powdered and his lips reddened with 
rouge, whilst his hair was arranged like that of a woman, and his eye-brows were like a new crescent — 
burst forth out of his grotto, and spewed out of his mouth and eyes such volumes of fire and smoke, 
that the three disciples were all scorched and singed. Sung-wu-khung then transported himself by a turn 
of magic to the South-sea (Fä ie), the seat of Kwansyin (Avalokiteswara), which God flew to Hi- 


uen-thsang’s aid, and vanquished Hurg-hai-rl after a dangerous battle, (See the St-yw-chin-ls'iuen (Pi 


HE jz Ze) The complete, genuine wanderings in the West. (Travels of Hiuen-thsang to the 
Western countries). Vol. VIJL & IX of the XX-Vol. Ed.) 


() Var: „the oven.” ( kj.) (2) See Tab, TIL. 


112 
Q. 532. How can you prove that? 
A. 1 can prove it by a verse. 
Q. 333. How does this verse run? 
A. In the red-flower-pavilion is a censer with incense, 


Before which five men have pledged themselves, and sworn an oath. 
Fulfl your duties in the temple in Kan-su, — (*) Bens 
The gathering-place of all the Wung-heroes within the four seas. T GS 


2 E 


Em HX 
En 

Est at Jt 
z 

Te dp EF 
De 

SE Hd 


ij 


The Master now says: „I have examined you in everything, and there is no doubt about 
your being Thian-yu-hung. Rise and prostrate yourself three times before our true lord. 
I have a precious sword and a warrant to give to you. Ek 

All the new members who are, in truth, faithful and loyal, you may bring hither to pledge — 
themselves; but those who are unfaithful and disloyal, you ought to bring without the gates, B 
cut off their heads, and expose them.” | OEE 

Whereupon the Vanguard answers by this distich: ha SS 

The sword and warrant of the commander are now given to Thian- Hann 
And, now, I can go to all the lodges in the world, according to my wishes, (% 


BE ci oe Ooi, Cit at SE aem adik 
PT orifjeent oen Bjo bee vana EE MOE 
(5) The lodge in the province of Kau-su. 
(2) Var: I am going, now, to all the societies of Hung, 
To adopt: brethern and gather great heroes. 


If a night-brother (&) meets me and asks what I wish — 
(I1l answer) I am the most important one in the Hung-league. 


ZZ HE 3E 
hi Ji hik 
dh Aen en el E 


(1) Spy, agent. (Comp. p. 49.) 


Em SE 
Dt 

BA or 

|E Dt 


ns Ádl 


118 


The new members who refuse now, positively, to enter the league, are led by an executioner 


without the West-gate, where their heads-are cut off at once. Those who, either by persua- 


sion or fear of death, accept the adoption, are now handed over to the Vanguard. 


hd 


SECTION II. 


CEREMONIES OF AFFILIATION, 


» 


The Vanguard now orders the new members to come into the „Red-flower-pavilion,” in order 


to confirm, by a bloody oath, that they all wish to adopt the name of Hung. 
The Vanguard at the head, and all the new members following, then enter this pavilion 
where the ceremonies of affiliation are to be accomplished. 
These ceremonies begin with the cutting off of the sign of subjection to the Tartar sway — 
the head-cue. (1) 
An affiliated one is standing next to every new member; whilst one of the brethern answers 
in the name of those new members. 
During the ceremony of cutting off the cue, this brother recites the following quatrain: 
The black silken hair on my head is now cut off; 
And I am clad in sackcloth and in mourning apparel before the altar of the lodge, 
For if I am not clad in sackcloth and in mourning apparel, 
(How can I then) exterminate the Tartar barbarians, and protect our lord to come? 


EE an er ren a 
Ee OO vt 
Ren lende olle ns 
2 SE NE 


(4 
This ceremony is called „Cutting off the cue” (%) 


The cue being cut off, the hair of the head is clipped according to the old Chinese fash- 
ion, (3) during which ceremony the following quatrains are recited : 


(E) Of course the ceremony of cutting off the cue is dispensed with if the members must remain dispersed 
amongst the Chinese who have continued faithful to the Tartar dominion. Sometimes the ceremony is 
performed, however, in which case a false cue is, afterwards, braided to the remaining tuft. 

(2) & ET] B4 (3) ë ET] SE That is the head shaved on both sides, and the hair 
combed backwards and tied into a tuft, nearly in the way in which the Japanese of the present day wear 


their hair, 
15 


114 
Ï 


The black silk is taken away that we may serve the prince of Ming; 
But, at first, transmit me your verbal instruction, and save my body, 
This evening we come before the face of the five founders — 

To overturn Tsing and restore Ming is agreable to God. 


ED at ne 


. 


Ki OM aar 
OR 
n De 
X mn 4 

U 
On the seven-starred altar mounted Ngo-lung ; te 
In one morning august Heaven sent down an admirable man; 


If Kin-nan had not used an excellent stratagem, 
How could Fun-lung then have been confident in his own abilities? (1) 


À 
el 
ij 


DH EE 
HENS 


AD 


Er: 
Bid 


(?) Allusion to an episode from the period of the three states (A, D. 168—265). The incident alluded fe. 5 
happened at the Mree-rivers’-entrance == | |, which are situated between the districts Si 


Tang-yang (H B) and F-ling (X Ee), in the department King-chau (Gh) JN), EA ie pro: 


vince of Hu-kwang. Thsaosthsao (& He) was anchored there with a large fleet, manned with a million Je 
of men. Liw-pi, his antagonist, was in great anxiety how to preserve his army from total destruction. EK 
Ngo-lung, Aid-de-camp of Ziu-pi, then erected an altar to the Seven Stars and, having prayed to the } 
Gods, the wind changed from N. W, to a stronge S. E. breeze. This gave Liu-pi occasion to send down A 
fire-ships which burned the whole fleet of Tsao-thsao,. So much blood was shed there that all the walls 7 4 
and stones at the place were reddened, / Ee 
The place was, therefore, called, afterwards, „the red-wall-river” (zh Ee 2). - REE 
The above quatrain is a parody on that occurring in the 80 Ed, of the History of the three states, which 
guatrain runs thus: 4 
On the seven-starred altar mounted Ngo-luxg ; " 

In one night the East-wind was stronger than the water of the river; 
IF Khong-ming (Ngo-luny) had not used an excellent stratagem, 
How could Chau-lang then have been confident in his own abilities, 


LE ER 
Senat EN dT AEREND ne EAD OO 
ENE CEO IA 
JA oe os le art pd 


We do not find in the History of the Triad-society the episode of Wan-yun-lung alluded to in the second E 
part of the above quatrain, pn # 


es 


‘u 


ee 


Ennn ee en 


115 


BO He OE 

OE 

20 N 

Be Cp GB 

_The new members are now brought before a washing-basin filled with water; one of the 
affiliated covers this basin with a towel, and pronounces these quatrains: 


T. 


Clear and resplendent is the blue dragon! (4) 

A lotus-flower (?) is laid upon it. 

When the black clouds are dispersed, we see the bright moon; 
Now our faces will be washed clean, 


za RE 

Bor ok RR 

B HK A 8 HB 

eer olen 
EI 


In the Tsz-kin-basin the heart of man is reflected ; 
A precious veil of dragon-beard (%) covers the deep basin. 


ba lm B 
WE Ef KD mi 
Er 


4 
7 
2 


Tt 
Cr 


DE Ft ak 
Wm A B 


We'll wash clean our traitorous hearts in order to appear before the five founders; 
We'll help our lord to mount upon the throne, and the days of Ming shall come, 


FF & pij HR IN 
ne DOHA 

Üt es iT A HL E El 

TS Sane de H 


== 


Without coat, cap‚ or garments 

You, always, can approach the porches of the Lord's temple. 

Wash clean the dust of Tsing, and the colour of your face will appear; 

Do away with your corruptness and perversity — to sit in the temple of Ming. (#) 


(}) ie, the washing-basin. (BÉ) i.e. a towel. 


(£) If we change the character Ii Tsing, the Tsing-dynasty, into Fi Tsing, bluish or dark; and if we 


S KEN 
ER 2D 


This ceremony is called „Covering the washing-basin with a towel.” ( el 
The towel is now taken away from the washing-basin, and this quatrain recited: (% 
At first remove the transverse clouds (%) of a thousand miles length, 


Aa 
mi 
& 
DH 


EES 


Sr zl An MN 
se 


And the pure moon-disk (f) will iuminate the City of willows. 
The united waters of the three rivers are disputed by the people of Tsing; 
Sixteen generals and soldiers (°) wrangle for universal peace. 


OE an A ge 
He Dt 
Mee EE eh 


The faces of the new members are now washed. in the basin, whilst these quatrains are recited : zl 
A black cloud covered the water — the water covered the moon; 
The black clouds were dispersed, and the blue heaven appeared. 
The heart of the faithful and loyal glistens; 
But the traitors and malefactors shall perish before the basin. 


DR ee 
Ben Ha 
A Me ete AE 
A DJ OB OW A 


| er 


Li MI 
x 
ij, 


EE A 


translate BĲ ir Temple of Ming, by ZLight-temple, the two last lines could be read: 
Wash clean the darkning dust, and the colour of your face will appear ; 
Do away with your corruptness and perversity — to sit in the temple of Light, 


(3) ie. the towel. (£) The washing-water. 
(5) Variation: 4 JÄ HL Ji with the same meaning. As these two characters mean the superior — 

and inferior principles or agencies; so heaven, father, prince, general, etc, are all Eat whilst carth, 
mother, minister, soldier, etc., are all Jil ‚ because they have each a correlative superior, _ ‚2 


117 
Tt 
The jade-dragon (Ì) spouts the water of the three rivers, 
To wash clean traitorous hearts, and-(make them) wish to restore Ming. 


When, afterwards, we have assisted our lord to mount upon the Emperor's throne; 
= The brethern of the Hung-family shall, surely, have a universal peace. 


OE Re HEL Joe ER jk 
BL deert ie otd mand jj 
RJ 
BEDE de GE (DA 
ne SL A 
This ceremony is called the „Washing of the face.” (?) 
The new members are now stripped of their upper garments, these being cut after the 
forced Manchoo model. | 
Pull off the garments of the dynasty of Tsing, and change them for those of Ming: 
For we all know the thirty six articles of the oath. 


Since that we entered the Hung-gate, and saw the faithful and loyal, 
We came, first, to the Willowescity, to be instructed in the odes. 


Blair vele re or & 
FA HE & zt 
JR vole eef vo ol 
d EO 
This ceremony, called the „Undressing” (%), being gone through, the new members are 
elothed in long white dresses, and this quatrain is recited: 


sm 


EE B ST II 


Em |R 


Man is a red-faced creature; 
Á loyal member (*) changes my body; 
Who can recognize me now? 

Since I appear in a new white dress. (°) 


(Z 


IN 
Hi 


Ek Re 
Nas al 
EB A 


TD & 


(!) The ewer ornamented with painted dragons. 


© B W Oes es HE 


(/) Zit; an adopted horse, (?) Comp. pag. 64, A. 832, 


118 


This ceremony is called „Putting on the white dress” (1) 
The heads of the new members are now wrapped in a red kerchief of the fashion of ker- 
chiefs worn during the dynasty of Ming (°), and Haes quatrains recited: 
" LL 
_ A head-kerchief of bran-new colour 
Is wound around my head-gear, aud I go to call troops. 


The faithful and loyal may come hither, 
To follow the prince of Ming within the City of willows. 


Kk OH Om A & # 
LR ee 
DO Bn de de A ande 
A 


2 Eed | 


bak 4 
EH f, According to others this ceremony is replaced by the ceremony of „Girding the ke 
waist” (AL: B), when these quatrains are recited: , 
E 

In my hand I hold a white cloth, happier than an immortal; 

Wound around my body, EL go to call together troops: 

When, on another day, our lord shall have ascended the imperial throne, 

I shall take off my mourning dress, and follow the emperor’'s army, 


Fo en ge Eed 

3 rf oo Arid A" nie 

(| ORNE BOND EAD ee 

BE ME ros B ororork ncaade lernt AD 
II. 

A strip of white cloth is wound around my waist — 

With a sincere heart I'Il protect our lord to sit in the court of Ming 


When the affair is accomplished, the heroes will be happy and etc 
And world-vanquishing heroes shall come to call their prince. 


Re 


sl OR OH 


(2) This ceremony is called: „Wrapping the head kerchief,” KE Bh iin) A 


119 
II. 


A head-kerchief of bran-new colour 

Is wound around my head-gear,-and IT go to call troops; 

Pl call together the heroes to assemble and unite — 

Since the ancient times it has been transmitted until this very day. 


Thor GUA vlee voe schoon erkent on ot 

ee en el 

A gend OR OR rf 

Bed 
IL 


The red sun above our heads mounts the nine heavenly regions ; 

Gradually he marches till within the City of willows; 

Conceal the secrets and don’t let them leak out: 

For from the beginning till the end the brethern must all be called Hung. 


ES B Mins on EE 
ne Ji rj 
L HE BE Oo 


EE % 
ME tw 
Bi SE Er 


(?) Variation: 
15 


À red kerchief of bran-new colour 

Is wound around our heads, and we go to call troops. 
„When we have raised numberless men and countless horses, 

We shall exterminate the 'Tsing-dynasty, and protect our king. 


En A & 
he 
ne 
a B OR % 


A spiral of red vapour pierces the nine heavenly regions; 

A kerchief is wound around our heads, and we are confident of being heroes, 
Conceal the secrets and don’t let them leak out: 

For from the beginning till the end the brethern must all be called Hung, 


13 
DX 


er 
AE RE 
DM & 


0 , W 


kind people in mourning mat are given to them to pu on. In the De 
trains are recited: 3 


_Albeit my brother may know my intentions, 


Ze 
ER ER 
& 
Ei 


(5) Describing how the kerchief is to be wound around the head, p 


Vars B MM A 


Wo 24 | B 


1. N Ae Û 5 al ' f 
Our feet tread on straw-shoes, zeke step by step we go; IN 
For nobody interrogates the poor and miserable on the road. 


Mel by no means, shall he tell them to others. Ee 


EEn 


Here is a pair of bran-new straw-shoes ; 
We enjoin and recommand you to engage en of men. 
We warn you, brother, not to tread in the ways of the dynasty of ! 
You must remember the red-pavilion and the City of willows: 


Ë 


B OR OO & E 
fi kt Sdk 
U OH & B 
KAR AH 


Enwrapped at the left, en led at the right, ed open on bot iden 
The faithful and loyal, all called, come together. 8 
The (names of the) noble and valiant heroes are perpetuated during 36 
At that time they en clothed in white garments, 


DK 


= 
cd 


df, 


hef 


es 


ko 


Kk OH OH MW B MR 
ES Ee 


ded 


121 


EB 


nj 


>en HH 
dk 5 


En 


a. 
E 
/ 


Hi 
En 
x 
ik 


TIE 


> mt it 
tE B 
SR = KX 


On a pair of straw-shoes I go walking about: 

It is just the cold seventh month’s autumn. 

Don ’t say that the straw-shoes are of no use or value: 

When ‘you fell in with the flower-pavilion and were affiliated, you got them. 


SS OH 


sm | 
nt B AE 
& 0 MK 
de BE A HE 


EE 
et su Lok 
FR OM JZ 
Mi HR XM 


The preliminary ceremonies being now terminated, the new members, being clad in white 
clothes, their hair dressed in the genuine Chinese way, and having straw-shoes at their feet, 
whilst their heads are envelopped with a red kerchief, are led before the altar upon which the 
celebrated censer of white porcelain is placed. 

There the master again adresses to the Vanguard the following questions, which are answered 
by him in the name of the new members. 


€) 
6) 


PoPobPobeoreokbke 


L 


Le 


go 


How heavy is the censer? 

Five pounds and thirteen ounces. (*) 
What is at the bottom of the censer? 
Four characters. 

Which characters? 

Help Ming — Destroy Tsing. (?) 
Have you a request (%) to present? 
Kes: 

Where is it? 

In my mouth. 

Have you the seal? 

Nes. 


The five lodges and the 13 provinces of old China. 


ik jj pe) nn (Comp. pag. 14). 


fe afk 


16 


122. 


7. Where is it, and who gave it to you to stamp with it? — ee Ee 
The president Wan gave it to me to stamp with it. 
8. How heavy is the seal? 
Two pounds and thirteen ounces. (*) 
9. Have you the sword? 
I have. 
10. Which marks are on it? 
There are four characters on it, 
U. Which characters? 
Two dragons dispute (about a) pearl. (°) 
12. Which marks are on the point of the sword? 
Also two characters. 8 
13. Which characters ? NE 
Overturn Tsing — Restore Ming. (9) 


POPOPOPEPPPEPE 


Each member of the whole brotherhood now takes nine blades of grass in his hands, in- zij 


stead of taking incense; in commemoration of the manner in which the five founders of their 
league pledged fraternity. This ceremony is called: „Taking grass instead of incense.” (£) The 
following quatrains are recited during this ceremony. 
vR 

Nine blades of green grass were growing at the way-side; 

Five men pledged themselves before the pure Heaven. 

This day we remember the affair of that year; 

We wish to take revenge as soon as occasion is offered. 


EEN NE 
Ks heen 
EN ee 
Rr 
IT. 
All ye brethern please enter the City of willows, 
And move the great army of the five camps, 


The leader gives you the order to give, simultaneously, the signal: 4 
Take green grass in your hands instead of fragrant incense. 


KHE OH DE 


HD BL et 
DR Ht FE 


a Meaning the A capitals and 13 provinces of old China. 
zer HE GF Ek ; ‚ meaning, probably, that the Tartars and Chinese dispute about the possession 


Rmoni 


of China. be p. 14). 


XK mi A WI Comp. p. 14. 0E RE (Eijer p. 15). 


JÛ 
B 
Em 
kt 


ot ze A EK 
PD Br 
RE BE 
NSE Mm 5 


The formulary of the oath, written on large sheets of yellow paper, is now laid upon 
the censer, and incense-sticks are distributed to all members present, old and new. This ce- 
remony is called the „Distribution of incense.” () 

These verses are then recited: 


IL. 


This night new incense is blended with the old ineense; 

In a peach-garden Liu, Kwan and Chang pledged fraternity. (?) 

The brethern have faithful hearts and loyal spirits: 

Since the ancient times their names are perpetuated and renowned in the world, 


EE EA NE NK 

k OB OE 2 Dl B EE 

Dg HN DI erfg oi RE 

ERE A AE ONS 
II. 


Since we have entered the Hung-gate and seen the written oath, - 
The faithful and loyal brethern are widely renowned; 

With a sincere heart they pledge fraternity together, 

And in the City of willows they take incense-sticks in their hands. 


Ee NE 
min Jg Jhr re Agis zolen kf 
ZEE SE OEE 


The incense is now offered to the Gods, the members taking each their first blade of grass, 
which they stick in the ashes of the eenser. This verse being recited in the meantime: 


5 IR zin (2) See page 2. 


124 a 


We stick the first grass as incense; 
And come to pledge ourselves in the peachgarden — 
The word of command is known all over the world, 


EE 
E B OR B 5 
Pipe nod Ben 


Then the second blade of grass is stuck in the ashes, and this verse recited: 


We stick the second grass as incense ; 
And swear all to come and pledge ourselves, 
Wishing with all our heart to be named Hung. 


eere Ag nos ade a 
ee gt de 
Now they all stick the third blade of grass in the censer, whilst this verse is recited: 
We stick this third grass as incense; 


And pledge ourselves before the pure Heaven 
To take revenge as soon as occasion presents itself, 


NE 
Ear Mon En 
RR OH B HA 


This ceremony, called „Offering incense” (1), being terminated, three sticks of fine incense 
are stuck in the censer, constituting the ceremony of „Presenting fine ineense.” (?) 
At the first stick this verse is recited: 
The first incense-stick of fine perfume is stuck in the censer, 
Which we first offer to the Gods that they may protect the faithful and good. 


This evening the brethern swear together an oath, 
That they wish to pledge themselves to worship, with one heart, the lord Kwan, 


Has 
ZEE il 
WT sa B 
EE dr 


Ee ol B 


At the second stick this verse is recited: 


Ld 


125 


The second incense-stick of fine perfume pierces the Heavens; 

This night we come with a sincere heart to swear an oath: 

If there are false-hearted amongst you, Heaven and Earth see them; 
Five thunder-bolts shall destroy them, and split them in twain. 


KE 
Wx 
KH & 
: 


EDE DI 


f 


AD 


AD 
Dh 


At the third incense-stick this verse is recited: 


Two candles of dry wood are now lighted, an 
the „Lighting of the dry-wood candles.” (t) 


C) 
€) 


XR 
B 
Jilt 
zh 


E) 
XR 
ZE 
bi 


The third ineense-stiek of fine perfume pierces the Heavenly court; 


The heroes swear an oath and worship the Gods and Spirits. 
Faithfully and loyally we come to swear 


That, throughout the whole world, the heroes of Hung will be united. 


Eart sr 
Ke HÉ 
Did AD 
HE 


Eb S 


F 


jen 


ë 


D> B Ht 


KR 
jij 
Ll 
DE 


Two pieces of dry wood are stuck at the army-gate; 
The brethern are all called to worship before Budha; 


To expose to the Gods that they come to sacrifice — 


JE 
B 
Ee 
Ki 


this verse recited — this ceremony being called 


They come to offer wine; (but) the younger brethern (?) come first. 


NR 
RR Ji 
jip 
in 


KO Al 
st 


zi dE A 


Jit: the sworn brethern. (See P. VI, s. x1.) 


7 
Dd) 
B 
74 


RM B 


en HS 


EE 


126 


A red candle is now liehted, and this verse recited: 


The red candle is lighted and shines brightly; 

Millions of Hung-heroes stand on both sides. 

This evening we come in the peach-garden to pledge fraternity 
The glowing light illuminates, brightly, our king and prince. 


RR en 
Gen 
A 


bh OE et | $ 

This ceremony, called the „Lighting of the red candle” en han terminated, the prins 

worships Heaven and Earth by pledging three cups of wine. To this end a silver wine-jug and 
three jade cups are brought, which cups are filled with wine, during which time this verse is 


recited.: : 
We lift the silver wine-jug over the jade cups; 

The fidelity and loyalty of the brethern comes out of the wine. 

When the army has triumphed and the prince of Ming has risen, 

He will give us three cups of wine, and send us home with four horses. 


je Nb: 
Ae SA 
Oe 
ze FE B 


The first cup is now shed for Heaven, and this verse recited: 


SII 86 
Ër 
Il & ® 


This first cup of fine wine is offered on the altar of Heaven; 
The brethern pledge themselves to persevere till the end. 


B en 
zi NO MN Rr Ane er eene 
The second cup is shed for Earth, and this verse recited: 


This second cup of fine wine is thrown on the Barth; 
The brethern pledge themselves to harmonize in the world, 


L OBM 
B 


B AL WB 


127 


The third cup of fine wine is now put before the Shrine, and this verse recited: 


This third cup of fine wine is now put before the Shrine; 
The brethern pledge themselves to- overturn Tsing and restore Ming. 


B KR WB AE u 
bne bar Fha Ka Ma B 
The wine having been offered (!), the seven-starred lamp is lighted (2), and this verse recited : 


The seven-starred altar was raised at the Fast; 

The master, with loosened hair, mounted early on the terrace. 
Mang-thang having used the stratagem of interlaced. chains (9), 
The whole of the land returned to Ming. 


Maon 


ca |I 


HE BE 
Or 


The precious, imperial lamp is now lighted (£), and this verse recited: 


EE & ri 
Be PF Fr 
0 
es 
FU mi 


The glowing brightness of the precious lamp reaches the nine regions of Heaven: 
In Heaven above are clearly seen the traitors and the faithful. 

If it is predestined well go together to the precious imperial palace, 

Where the glittering star Ting (°) encircles the eight points. (6) 


pn JL 
An 


5 


J\ 


Vrij 
Bj 


Ar DH EH 
AR br 
E 
Mam & 
St HE Ge FE 


@) Ek DL (2) Ei] Li A WE The lamp of the seven planets, 


(°) k Compare pag. lì4, note l. When Thsao-thsao’s fleet was riding at anchorin the river, his soldiers were 
all seasick. Mang-thang, Aid-de-camp of Liu-pi, disguised himself as a Taoist priest and, going to the 
fleet of Thsao-thsao, advised him to bind his whole fleet tobether with iron chains, Thsao-thsao did so, 
and even covered the ships with planks, so that the horses could prance on them. But, when Liu-pi 
had loosened his fire-ships on him, he saw his fault; for his fleet, being one compact mass, could not 
move and was totally burned, whilst thousands of his men perished. 

5 HK EE B & ©) Thestar Kk KE, Thian-thing. 


(5) NSE. W. NE, SE, NW. SW. 


4 
Á 


128 | MES 


Lighting now the Hung-lamp (!), this verse is recited: add al 


The innerpart of the lodge is very imposing; 

The four great faithful excellent-ones guard the four gates, 
If it is asked what is most exalted within the city — 
The Hung-lamp, once lighted, illuminates the faithful. 


KX OH WAH á& A 

HR MB 

B a at A 
MEt Ie ME en on 

The lamps now being all lighted, and the incense-sticks glowing in the censer and filling jb, 
the pavilion with delicious perfumes, the Gods are prayed to look down upon the members 


and accept of the incense burned for them; this prayer is read with a slow and solemn 
voice, that the new members may be moved and impressed by it. E 


F ORMULARY OF PRAYER TO THE GODS. NS. 
zz 
rme OD on Bron 2 


„Solemnly we now burn incense and make this prayer to Pwan-ku, who first sundered Heaven 
„and Earth. (?) Revering the Heavenly doctrine of being united in One, we, fervently, wish 
„to overturn Tsing and restore Ming, in order to obey the will of Heaven (desiring that 
„Heaven and Earth) shall roll on together. (3) 4 

KH Ot MI B 


B OH ERE R ô 
KR Ho FE KR B — ZE en 
KR OH & WM U WE HK eh A 


et lk of 


(2) According to the doctrine of the Tao-sect, Pwan-ku, the first man, had the task given to him to sepa- ke 
___rate the Chaos. He was busy with it during eighteen thousand years, during which time he increased — 
day by day in stature. When his work was finished he died. His head became mountains, his breath 
wind and clouds, and his voice thuuder; his mbs were changed into the four poles, his veins into Î 
tivers, his sinews into the undulations of the earth’s surface, and his flesh into fields; his beard was — 
turned into stars, his skin and hair into herbs and trees; and his teeth, bones zand marrow into …i 
metals, rocks and precious stones; his dropping sweat mdstien to rain, and, lastly, the insects 
_ which stuck to his body were transformed into people. i 
(3) Le. that H., & E‚ may be everlasting. 


FD te 


129 


„This night IT have come with these brethern before X, the imcense-master of the lodge X, 
„at the place X, near the village X, in the district X, of the prefecture X, in the pro- 
„vince of X. All the brethern who have been brought here to night, are all iron-galled and 
„copper-livered. (t) 

„We have come together to pledge fraternity before Heaven and Earth: we'll swear to be 
„all of one heart and mind, and we’ll mix our blood to confirm this oath, 

„We pray and beseech the Gods of Heaven and Earth; Liv-pi, Kwan-yü and Ohang-fi who pledged 
„fraternity in a peach-garden. (?) 

„With one heart and mind we will obey Heaven, and act righteously; and we will overturn 
„Tsing and restore Ming. Our faithful hearts will not alter, and we will never change. 

„Unanimously, and with united forces, we will search together for the true lord. We will 
„reconquer the empire, and restore the true throne, that the heirdom of the great dynasty of 
„Ming may flourish again. 

„We now burn ineense here and make this prayer: we pray that it may reach the Su- 


preme Ruler of the August Heaven; the first heavenly venerable One; the three lights — sun, 


„moon (and stars); the five planets (3) and seven rulers (£; the divine prince Wu-tao (°); 


KL Ie A 
F 
5] 


hee] 
Ad 


Wake WeKERE 


=O 


vFAS RET 5 


RAET 


kW SHEET EK d 
Wuitients-NH 
EUWSENDAER TE 


KBE HNE 


B: 
B A HE 


(€) i e, Valiant and courageous. 

(®) Compare p. 2. 

(3) Mars, Venus, Jupiter, Mercury and Saturn, 
(£) Sun, moon and the five planets. 

(?) Name of a constellation. 


130 


„that it may reach the Heavenly Ruler who bestows happiness, and the supreme Zao-kiun. (!) 

„We pray, also, to the Budha of the western Heaven; to the perfect Budhas SAik-hia (?) and 
„Ju-laì (*); to Amida Budha; to the most merciful and most gracious goddess Kwan-shi-yin (£); to 
„the four supreme Heavenly kings (®), and to the diamond-accomplished Budhas (£); to the 
„eighteen Zo-han (7); to the venerable first sage Tah-mo (8). We pray, also, to the Supreme Ruler 


Tm. A ZE Zend EE Di] A ji. | on 
zu Án Ji EN) ij) Pb. A ze DN 
Ek B Ln OL KR FE. & Hi 
XD A A en B OM Bo FH 


LES 


() Lao-kiun, commonly called Lao-fsz, the founder of the doctrine of Jwo. He was born B. C. 604 in the 
kingdom of 7su, now the provìnce of Hu-peh. His doctrine is exposed in his book „Memoir of the road 
and virtue” (GE fi Íx), translated by St, Julien. 2) 

(°) Sakya-muni, the Excellent. He was born on the eighth day of the fourth month B. C. 1029, His father 
was Sudwodani, king of Kapila, in central India, and his mother was called Maya. He died in his 
eightieth year, near the river Batei, in Benares, B. C. 949. (See the Nippon Archiv). 

(3) Ju-lai, sanscr. Tathágata, a perfect Budha, commonly called in Chinese 7o-pao-ju-lai (Z EF Án ik), 

ê Many-preciosa perfect Budha. His name Jw-lai means „the thus gone”, i.e. who has definitely quitted 
relative, to enter upon absolute existence, or xirvána. (Remusat.) | jE 

(*) Kwan-shi-yin is the Chinese translation of the sanscrit name dvalokiteswara. The Chinese, however, 
have translated „voice, sound” (sanscr. swara) instead of „Lord” (sanser. is'wara). The name ought 
to be written Awan-tsz-tsai (BL Ei je), or Kwan-shi-chu (B 1 EE) the world-econ- 
templating Lord. The Chinese always think this Bodhisattwa to be a woman, as he is pre in 
the shape of a very effeminate-looking youth. 

©) To-wan-thian (2 Ed Fl Kh „The renowned God”, (canser, Vais’ avan): the God of wealth, king 
of the North. L 
Chi-kwoh-thian-wang (Hé XR FE), „The state-maintaining Heavenly king”, king of the et 
Tsang-chang-thian-wang Ei ed Kk EE) „The Heavenly king of the growth”, (sanscr. Zirú 
d'aka), ruler of the South. 5 
Kwang-muh-thian-wang (E BH X E), „the big-eyed Heavenly king;” he rules the sinners and 
only releases those who repent themselves. (Sanser. Virú pákcha). He rules the West, 

(6) The sentinels at the gates of Budhist temples, supposed to represent the Gods BraZmá and Náérájana, 

() Sanser. Arhan: the eighteen principal disciples of Budha, 

(8) i. e. Dharma, one of the three precious-ones: Budha, Dharma, Sanga; the supreme Triad. Kosta to 
Chinese ideas Budha signifies intelligence, being neither void nor being. Dharma means the law, therule _ 


of natural virtues. Saxga means the united band, indicating that the natural virtues are never separated, 
but always united, (Landresse), 


181 


„of the dark Heaven of the North-pole; to the master Kwei-huh of the cavern Kwei-kuh in the 
„mountain Fur-mung (1); to the Imperial-bestowed faithful and loyal holy prince Kwan (°)5 'tò 
„the prince Kwan-phing (?); and to the general Chaw-chwang (*); to Him who entered nigban by grace 
„of the Gemmeous (Emperor); to Wu-lao-hhang-hung; to the holy lord, — leader (°; to Him 
„upon whom is bestowed, by imperial preferment, the name of the five-fold effulgent Su- 
„preme Ruler Wa-kwang (£); to the Supreme princess, empire-protecting and people-assist- 
„ing Queen of Heaven, the golden-flowery, blessing-bestowing lady; to the clear-percepting 
„ear (7), the thousand-mile-seeing-eye (°), and to Chao-hian-than (9); to the mandarin Wang-ling (19), 
„and to all the generals. 

„We pray, especially, to the left Thian;fung and the right ian-fung ; to the thirty six hea- 
„venly generals who guard the gates of Heaven; to the seventy two diamond stars of Earth (»); 
„to the August Heaven and the Queen of Earth; to the Lord of the winds, the Ruler of 


ent ù = ang 
foro if oe Ae. bk 5 
_R dad KH OE bj 
— R A mn Om A kj 
Kl EN: 5 
a 
ED 
pn 
gl 


RI df je SO 


' 


HE ok Bh EE B 
Ee Hi HE 


Kot EN OE 
Tm Wit At HE a B 
4 
ERN HE B U 
Ee cr WBD ie BEI EE be 
= 
HES ENE He 
KENRHNENBE 


El 
te 
El 


(!) Kwei-kuh, also named Kwei-huh-tsz (EL Hr FP), lived during the reign of the Prince Ping-kung 


(a A) of the state Tsin (5), B. C. 481. His name was Wang (E), his surname Hú 


(EH). He was a renowned conjurer and sorcerer. (See the 1 Bis „Tales of the age.) 

(3) Kwan-yü. (Compare pag. 2.) 

(5) Son of Kwan-yü. (f) General of Kwad. 

(5) The aid-de-camp of the Ruler of the North-pole. 

(8) The God of Fire. 

0) & £) Two genii at the feet of the Holy mother, queen of Hven. 

(®) Or Chao-yuen-sz Bil jú Én |, a sage living during the reign of the famous Emperor Zsin, (B, C, 
246— 210). Afterwards he was deified. (See the Biographies of the Gods.) 

(20) See p. 14-and p. 68, note 5. 


(?*) Or the malignant stars of the Earth (hs Ae EE), 


132 


„the rain, the God of thunder, the Mother of lightning, the earthly Snow-spirit (£), and the Rr uler 

vof the abundantly-descending clouds; to Luh-kah and. Luh-ting; to all the Angels and Star- 
„princes; to the Messengers of the ruling days (2); to the Judges charged with the affairs; 
vto the eight Genii, the chiefs of the Taoists; to the Sprites of all the caverns; to the Gods 


„and Budhas who swerve through the Void; to the Spirits of the rivers and mountains, 0 A 


vthe land and the grain, of the earth and the ground. 
„We pray all these Gods ja descend. on this altar, 

„so help us that we all min be enhiehtened. SO Ea we en get De THEA obey Haren 
„and act righteously. : 
„We pray, Been, the Ae Budha, qd the penn EE in feminine shape. from 
7 En in Ee en of Kan- su; the deities of our malse ne devi he God of weaih of 

„our own place. 
„We pray, also, the founder CAu-hung-ying and the foundress, lady Cloh; the ancestors Had -hhi- 
„shing and lady Kin; the hereditary prince Olu-hwug-chuh; the president Wan-yun-lung; the mas- 


ji. fri. 


NS 


bmm 


F 


== 
®) 


\ 
d 


HER ANDEEHIË 


ad 
| 
5 


hd 
Ed 


EE HEDEN E 


in 


zu 
8 


 Ë 
Ed 


| 
m5 


ml 
ml 


EN HE HAR IE HB 


de 
ORTE: 
ih leien 


BME KES DR NEE 
Be EE HEEN RUST 


RES NIWENREE 
vd bin end 
St 


Erk WNSESH | 


ser 


EE Di 


(5) The number 6 is a female — or Earthly number (Comp. Introd, pag. xvm, sax & xxy. 
(2) Days when certain officers serve in rotation, 


gan te td nt end 


185 


„ter Chin-kin-nan; the five founders ZZsai-teh-ehung, Fang-ta-hung, Mar-chao-hing, Hu-teh-tì and Li- 
„sih-hhai; the five valiant generals ZLin-yung-ehao, Li-sih-chû, Wu-thian-ching, Vaorpieh-tah and Hung- 
„thaisui; the four great faithful excellent-ones &);s all which generals were «at the foot 
„of the mountain Zing, in the chain Kwan-yin, in the district SAA-ching, of the prefecture Hwui- 
„chao, in the province of Kwang-lung; as, also, the dragon-gods of the earth, the water, and the 
„land at the head of the bridge; the Budha K1a-lan; and the dead and deceased brethern, to 
„come down before this altar to assist us, that we may all be enlightened. 

„All brethern who are brought hither are faithful and loyal: they all are iron-galled and 
„copper-livered, 

„From the unexhaustible metamorphoses are born millions of men, who are all of one 
„heart and of one mind. | 

„All the benevolent in the two capitals and thirteen provinces have now come together 
„to beseech Father Heaven and Mother Earth; the three lights: sun, moon (and stars); all the 
„Gods, Saints, Genii and Budhas, and all the Star-prinees, to help them all to be enlight- 
„ened. This night we pledge ourselves, and vow this promise before Heaven, that the brethern 
„in the whole universe shall be as from one womb; as if born from one father, as if nourished by 
„one mother; and as if they were of one stock and origin; that we'll obey Heaven and act 


Ze fik A A j DE, Aa kl, ) 
ii de EN KR B 


Si 
AS, 
| and 


El 
Er 


LL md 

ss Ú A | KR 

Ze 2 OW OE je 
Be he Bi AR JL Jk 
TAR KEK DQ B FF 
Et tn Re EEL, 
A OE Á hai ee te hs ef 
# HK HE SE HE, %. AR 
fr zu 52 ik 

A 


[atm m 


en Je 
= 
o 


REN 


IEN HEERE 
HE Him lS ii HE 
Eed 


BAS 
HES ENE ks 8 H 
nà 
RSE II 

5 
ele 


m 


(U See pag. 95, note 1, 


134 


„righteously; that our faithful hearts shall not alter and shall never change. If August Heaven dE, 
„assists us to restore the dynasty of Ming, — then happiness will have a place to return.” 


OR TR EE a 
B OH OB NW OH A U Ea | 


tn nt, 


wai 
Kar 


This prayer being said, all the brethern rise from their knees and make eisht salutations 
for Heaven, Earth, Sun, Moon, the five Founders, Wan-yun-lung, the Brethern and the Re- 
nowned amongst their companions. The salutation is done in the common Chinese way, by 
kneeling down and throwing the body forwards on the ground. During this ceremony this 


verse is recited: 
We firstly worship Heaven as our father; 


We secondly worship Earth as our mother; Tie AAS 
We thirdly worship the Sun as our brother; _ Lias, OER 
We fourthly worship the Moon as our sistersin-law; ger Ver 


We fifthly worship the five Saints; (Ì) rt 
We sixthly worship Wan-yun-lung ; 

We seventhly worship all the brethérn; 

We eighthly worship the ten-millennial fragrance. (?) 


(5) The five founders. 


€) Var: We firstly worship the Heavenly Hor who is fragrant since myriads of Jeans 
We secondly worship the earthly fire extending like Heaven; Ki É et 
We thirdly worship those who, harmoniously, pledged fraternity in a posohrgarden; Ls 
We fourthly worship the red lamp widely renowned and displayed; — KEN 
We fifthly worship the five founders as our respected seniors; 5 


We sixthly worship the six ancestors and the six saints and sages; 
We seventhly worship the seven planets which shine around on high; 
We eighthly worship our companions who are renowned since antiquity. et 


Kk A, HB 
RE pr 
HH 


ERE RAR 
SE in SE ij vn 


=d SBL | 
SEO St tE 
kB À 
E 
sE Hd ot 3 BE 2 


WEN ze in and Bi rn nt mean precisely the same thing, viz: an everlasting fame and ze 


putation, which has existed from the first beginning. 


185 


| 


WR nt 4 


IR 
The written oath, which has remained on the censer during the whole performance of the 


above ceremonies, is now taken down by one of the affiliated, and read aloud to the new 
members, who remain kneeling during the reading, 
4 


SRO ROE OR RR 
Hea HEDDPPDP 
DE HOR NE on JE ke 


Zer HEU |I 


Tre THIRTY SIX ARTICLES OF THE OATH. (!) 


Art. 1. 


From the moment that you have entered the Hung-league (°), you must ‘quietly fulfil your 
„duties, and keep to your own business. It has, always, been said that filial love is the 
first of all virtues; therefore you must respect and obey both your parents, and obey and 
venerate your superiors. Do not resist your father and mother and, so, violate the laws 
of the Hung-league. 

He who does not keep this command, most surely, will not be suffered by HEAVEN and 
EARTH, but he shall be erushed by five thunder-bolts! Each of you ought to obey this. 


RER: 


When you have entered the Hung-league, you ought to keep secret everything for your 
wife and family, for fear that something might leak out before strangers; even so that, as a 
father, you don’t tell it to your son, as an elder brother, you don’t tell it to your younger 
brother. Do not betray the secrets (5) of the Hung-league! 

He who does not keep this command— may Heaven not suffer him; but may he die and 
become a headless ghost! 

When it is found out that a brother has betrayed the secrets to strangers, one of his 
ears will be cut off and he will, besides, be punished with 108 blows, 


AE | 
OBE PA ol & 


Art. 3. orde A 
After having entered the di you must consider all the members of the league, — 
the four higher classes, as earls, marquises, generals and ministers, as well as the aa: 
middling classes, as scholars, husbandmen, artisans and merchants, and the lower classes, as Á$ 
vagabonds and mendiants, of which rank or station they may be, as brothers. if 
You shall not, trusting to your riches, insult the poor, or, relying upon your power, do ol 
press the good and honest. E, 
He who does not keep this command, is a false swearer and a perjurer. May he die in 5 
a foreign country! May serpents bite him, and tigers devour him! | A 
Art. 4. ai Ek: 
After having entered the Hung-league, you shall not insult any more the Radi or Taak ij 
priests; for the five founders, originally, were, priests, and we venerate can as ‚the foun- 
ders: are we mot, then, disciples of priests? orana. 
He who does not keep this command — may he die a wretehed death! This erime is PR), 
to be forgiven, and, therefore, the offender will be punished, according to the law, with 
12 blows. 


EN 


Art. De 


After having entered the Hung-league, you ought to be faithful and loyal. You must Á 
consider the father of a- brother as your own father; his mother as your mother; his sister ä 
as your sister; and his wife as your sister-in-law. ie 

Do not lie or speak evilly! 

When you marry the daughter of a brother you ought to employ go Detsen and marry 
her with the prescribed ceremonies; and it shall not be allowed to you to come together un- 
lawfully; neither shall you seduce the wife or concubine of a, brother. Ee 

He who does not keep this command — may he perish in a river or a lake, may his bones N 
sink to the bottom, and his flesh float on the surface! Besides, if the brethern diane it, 


one of his ears will be cut off, and he will be punished with 108 blows, 3 
Art. 6. Aer 
After having entered the Hung-league, you ought to: persevere till the ae let ie your E 


mouth say Yves, and your heart No. ik: 
Do not, on account of a small gain, cause discord between brethern; or, on account of 


éf 


s ANEER 
' 


Ie 


private promise, cause father and son to be at variance. 
Do not speak slanderously, and disturb. the harmony between husband and wife. 
He who does not keep these commands is an infamous villain; most surely he will die 
in an unknown land, and be buried in the stomachs of swine or ek Besides, he will _ 
be punished by the law, according to circumstances. 
Arbeort 


After having entered the Hung-league, you ought to consider the affairs of the brethern E 


nn 


187 


as your own affairs. If one of them has smuggled, or escaped the duties, or has some se- 
cret affairs, or trades in smuggled goods, or cheats strangers or the police, you must keep 
it secret, and not let it leak out. 

He who does not keep this command, but betrays it, so that the secrets and the affairs 
of the brethern become known to other people — may he perish under thousands of swords, and 
may his head be severed from his trunk! The punishment for this crime is not fixed, but 
it shall be dealt with according to circumstances. 


Art. 8. 


After havingentered the Hung-league, you ought to consider fidelity and loyalty as the foun- 
dation. When brethern travel to and fro they have a badge as a sign of recognition. (l) If 
they have not found, either in the morning or at night, a place to rest or pass the night, you ought 
to receive them, and not feign not to recoonise them. 

He who does not keep this command, is one who has violated his vow in the Red-pavilion. 
May he never be happy or prosperous, but may he die without posterity ! 


Art. 9. 


After having entered the Hung-league, you ought to live in peace and harmony with the 
brethern, and separate yourselves according to the grades. 

You shall not, relying upon your strength, oppress the poor, or commit man-slaughter in 
drunkenness, or speak wantonly, insulting or vilifying father and mother, or lift up your 
hands for a scuffle; for that is violating the duties of the brethern and the concord between 
hands and feet. (?) 

We, who belong to this league, either in the two capitals or the thirteen provinces, are 
all one body: so we may not make a difference between mine and tune. We may not ask 
if we are kindred, but we must act as if we were so. 

He who does not keep this command shall, surely, die at the way-side! Besides, he will 
be punished, according to law, with 108 blows. 


Arto t0r 


After having entered the Hung-league, you must always remember your oath sworn in the 
Flower-pavilion, and not forget that bloody oath. You must live and die together, and be 
attached to each other as if you were born from one womb. 

Do not give out untruth for truth and deceive the brethern; neither shall you conceal 
the police and betray the trust of the brethern. 

You shall not help a stranger who abuses or beats a brother, and, so, violate the concord. 
He who does not keep this command— may he perish by cannon-shots! Besides, one of his 
ears will be cut off, according to law. 


5 Bh WM HM Me 


(2) ie. the brethern; who are united like hands and feet. Ee 


188 


Art. 11 ein 


After having entered the Hung-league, you must adopt the name of Hose, and you must 


then be (attached) like hands and feet; but, as wealth and indigence are umequally divided, 


and death and life have a fixed time; so, when the parents of a brother have died, or a 8 
brother has died himself, and there is no money to bury the corpse properly, we all must E: 
come together and deliberate about it: he who has much, may give much, he who has 
little, may give little; but all of us ought to unite our forces. When other people SEERDE 
they will remark the charity of the Hung-league, 

He who does not keep this command — may he perish in the deep mountains, or on ed 
peaks, and be buried without coffn or shroud! Besides, according to law, he will be punished — 
with 72 blows. 


Art. 12. en 6 


After having entered the Hung-league, you have pledged yourself before meAven: so do not 
say that providence does not avenge, for three feet above our heads are invisible spirits. 

You must tell your age according to truth, and not give out untruth for truth, and, so, 
deceïive the five founders. When you have returned ‚ you shall not pray before other altars 
or in other temples for absolution from your present oaths and vows. 

He who does not keep this command, is a traitor and perjurer; may he be hacked in thou- 
sands of pieces and perish! Besides, both his ears will be cut off; he shall be cast out of the 
brotherhood, and never be allowed to enter it again. 


Art. 19, 


After having entered the Hung-league, you are bound by a bloody oath. You have become 
one gall and one heart (with the brethern.) hk j 

So, when you see that a brother quarrels or fights with ien people, you ought to ad- 
vance, and examine faïrly. If the other people are in the wrong you must, certainly, help him _ 
with all your might and strength; but if the brother is in the wrong, you must exhort him b 
to desist: in this way the equity of the brotherhood will appear. You shall on no account _ 
pretend not to have known it. 

He who does not keep this command, beguiles indeed his own heart, and deceives himself. _ 
Most surely he shall not be happy or prosperous, and his children will not live in haten 


Art. 14. 


After having entered the Hung-league, you ought to remember the oath sworn in the Flower- d 
pavilion. 

Amongst the members of our brotherhood, some are functionaries, others are vagabonds: each — 
of us has some employment, but we are not all of equalrank. So, if fire is set to a place, Î 
or robbery is perpetrated, or a ship is plundered, or highway-robbery is committed, we ought 
to look well to the flags or signals before we set to work; for brethern are not allowed to act 
wantonly, and violate the harmony between hands and feet, ) | 


159 


He who does not keep this command — may he perish under thousands of swords and become 
a headless ghost! 


Arts 15e 


After having entered the Hung-league, though you ought to consider benevolence and justice 
as the first, and courteousness and faith as the basis, still you are, as brethern, members of 
one family, and you ought to help each other in disasters and misfortunes. 

When a brother is summoned before a tribunal, or a price is set upon him, and he cannot 
remain longer in the place, the powerful must help him to escape, and the less powerful pay 
his travelling expenses. This is helping him out of danger, liketaking a fish out of a dry place, 
and it is saving him from difficulties, like liberating a bird out of a close net. 

He who does not keep this command — may he perish at the way-side! may the swine devour 
him, and the dogs bite him, and may he never return in this world again! (!) 


Art. 165 


After having entered the Hung-league, you must be faithful and honest; for all things have 

an owner. Don ’ take anything away without asking, or instigate strangers to steal the pro- 
perty or riches of a brother. 
‚If you know that a heavy price is set upon a brother, and you do not think about saving 
him, but betray him, on the contrary, to the troops of the Government; or if. you give your- 
self the thread in hands, or lead the way, to make him prisoner, and injure, in this way, a 
brother — may you be struck by thunder-bolts, or perish in the flames, or come to an end in 
the ocean, and your corpse remain floating! This is the heaviest crime according our law; 
therefore the offender shall be killed, and his head shall be severed from his trunk. 


Arbi. 


After having entered the Hung-league, (remember then) that since the ancient times happi- 

ness and misfortune have no fixed gates, but that man draws them upon himself: 
Heaven has inexhaustible winds and clouds; 
Men have misery and happiness for morning and evening! (°) 

So, when a brother has incurred adversities or misfortunes by his own fault, he ought to suf- 
fer them himself, and, on no account, shall he be allowed to implicate the other brethern in 
his misfortune, in order to extricate himself. For suchaone, most surely, will become a head- 
less ghost after his death! If it is discovered, both his ears will be cut off, he shall be cast 


out of the brotherhood, and never be allowed to enter it again. 


ARL. LS: 


After having entered the Hung-league and passed the bridge laid before the Hung-gate (*), 


(E) The Chinese believe in metempsychosis. 
(@) This is a Chinese maxim, meaning that the fortunes of -men are as uncertain as the winds and clouds 
of Heaven. (5) i. e. Passed the arch of steel. 


JN 
140 AI 


and the faïr has been opened (&, you can be promoted, after a year, to the grade of Introducer. (2) — 
After two years you can become Vanguard. (3) After three years you can become Incense- 
master (£), if, at least, there is a vacancy. When you wish then to open a fair, you must 
first send round a circular (5) to inform the brethern of it. Sn 
He who does not keep this command, but himself opens a market, commits a great sin 
against the five founders. May his head be severed from his trunk and he perish! may the swine Ee. 
devour him, and the dogs rend him to pieces! | | 
Art. 19, 


After having entered the Hung-league, the members will elect the chiefs by publie vote (é). 
There will be a President, a Master, a Fiscal, Treasurers, Agents, and those whohaveflowers — 
on their head. (7) They shall deliberate fairly and act justly; they shall not, trusting to their — 
greatness, oppress the little, or, relying upon their strength, erush the weaker. 

Those who selfishly take bribes, or make no difference between right and wrong on account 
of their relations, but are only bent upon violence and tyranny, shall, most surely, perish in } 
an unknown country! | 

Art. 20. 


After having entered the Hung-league, if a brother gains his livelihood abroad, and he in- 
trusts you with family-letters, you must take care of them. But if you think that you can 
not take charge of them, you ought first to inform (the head of the lodge) of it, and not neglect 
it when the time has already come (for delivering them). Ü 

Or, if you perceive that there is money in these letters, you shall not pocket that yourself, 
or remit less money than there is, for such a one is a swindler who shall perish, most surely , 
by the sword! If it is discovered, he shall, besides, be punished with 108 blows, and he shall 
completely reiïmburse the goods or money. 

Art. 21. 

After having entered the Hung-league, you shall not secretly show the statutes and diploma 
of the lodge to strangers, for they are the most important things of the Hung-league. | 

He who covetously sells them secretly to others, is one who hasforgotten his duties and per- 
jured his oath. He shall, most surely, perish by the mouth of a tiger in a deep mountain! N 

If it is discovered, both his ears will be cut off, he shall be punished with 108 blows, and _— 
be cast out of the brotherhood. B 

Art. 22. 


After having entered the Hung-league, if one of the brethern has disputed, quarreled or — 


5 HH DE „ lodge is held, (3), G) & (® See pag. 47. 
(®) See the form of this circular on pag. 51. 
(© IN Hi (7) See pag. 47. 


141 


fought, you shall on no account inform the authorities of the case, whether it be serious or trif- 
ling; but a council will be held, which will judge and decide equitably, and give verdict 
according to the more or less importance of the-ease. It shall not be allowed to you to act 
yourself, and to inform the authorities of it. 

He who does not keep this command, but disobeys the law, most surely shall perish under 
countless swords, according to the laws of the five founders, and his head and trunk will be 
severed! for the functionaries of the Tsing-dynasty and of the Hung-league are each their own 


master. 
PANEL Sn 


After having entered the Hung-league, you may not remember or cherish old grudges or 
new enmities. 

He who does not keep this command — may he perish at the wayside, and may nobody bury 
him! According to the law, he will be punished, besides, with 72 blows. 

Art. 24. 

After having entered the Hung-league, if your own brother or a relation of yours, or a 
friend, and a brother of the Hung-league, quarrel, brawl, or fight together, you may give a 
signal (to call the other brethern together), in order to exhort them to leave off, But if you 
separate them forcibly, and help them (the strangers), it is a crime of conspiring with the 
police — may you then perish in a wretched country! 


PA be OE 


After having entered the Hung-league, if one of the brethern has a difference with stran- 
gers, and he is perhaps accused before a tribunal, you shall, on no account, give evidence 
for these strangers in such a case, no matter if you know them or not. 

For those who do this are guilty of the crime of conspiring with the police — may they 
perish on the roads and wayfares! 


Art. 26, 

After having entered the Hung-league, if you see that a brother possesses lands, you shall 
not conspire with strangers to rob him; for if you conspire with strangers, it is manifest 
that you injure him wilfully, and you offend the statutes of the Hung-league. 

He who does not keep this command — may he die unburied! If it is discovered, he shall 
be punished, besides, according to law, with 108 heavy blows, 

Art. 27. 


After having entered the Hung-league, if the master has appointed a meeting, you shall 
most surely not conceal policemen within the precinets, in order to show them secretly 
the secrets. To conceal them is to mix serpents amongst dragons. (*) 


DO HE BE HE ZE, Manchoos amongst Chinese. 


142 


This is a heavy offence against the statutes of the Hungleague — May such people. perish 
by the point of the sword, and may five thunder-bolts erush them ! 


Art. "28: 


After having entered the Hung-league, you ought to be attached to each other as brethern, 
and consider each other as kindred, If other people have stolen the money or properties of 
a brother, you must search for it, that people may see the equity of the Hung-sect. Most 
surely you shall not pretend not to know anything about it, and not inform him, but, on 
the contrary, conceal and keep it for these strangers; for, in the first place, you will be 
rallied by other people for your perjury, and, secondly, you violate the purity of our harmony 
and concord. 

He who does not keep this command, is one who has forgotten his duties. Most surely he 
will not die a natural death, but shall perish under countless swords'! 


ATb0. 


After having entered the Hung-league, if there are great or small cases coming before the 
society (t), alt the brethern shall range themselves according to the higher and lower grades. 

The council of the Hung-league then shall decide equitably, and not, trusting to their po-_ 
wer, oppress the weak, or, relying upon their majority, oppress the single ones. It, also, 
shall not be allowed to ery or to be obstinate; neither shall it be allowed to bring along 
sharp weapons, or carry secretly sticks or clubs. 

They who don’t keep this command — may they perish by a sharp sword! 


Art80, 


After having entered the Hung-league, you must observe the etiquette of this society, and 
keep its regulations. When the wife or concubine of a brother passes you on the road, you 
shall npt address her rudely or dally with her; for this isa heavy offence against propriety. 

He who does not keep this command — may he never be happy or prosperous, but perish in 
a bare and sterile country! 

Art. 81. 

After having entered the Hung-league, if you have had some words with a brother in a 
moment of passion, you shall not remember them and think of revenge; neither shall you 
speak improper words, or insult his parents with low and vile expressions. 

He who does not keep this command — may he perish at the wayside! According to the law 
he shall be punished, besides, with 72 blows. 

Art. 82. 


After having entered the Hung-league, if one of the brethern is involved, unexpectedly, in a 
lawsuit, or gets implicated with the false authorities (?), and is, perhaps, prevented (from esca- 


O A HH © B JE 


148 


ping) on account of his wife and children — then he who, beìng able to do so, receives his wife 
and children, is a charitable man. 
But if there is nobody able to do this, the ease ought to be reported to the brotherhood, 
who shall deliberate about it. 
Art. 38. 


After having entered the Hung-league, if the brotherhood has elected somebody to the rank 
of agent (1), his name shall be zigAt-brother. He shall, also, be called Jron-plank (°). 

These men are destined to go about every where, and they live in all places. If there are 
publie affairs, they are sent to transmit the reports. 

The brethern shall not turn them off; they have free nourishment and travelling expenses; 
but, for private affairs for the brethern, they must be paid, besides, according to the tariff. 

If a brother refuses to pay him — may he die of sword-wounds, or perish by the mouth of 


_ & tiger! 


Art. 34. 


After having entered the Hung-league, you count the years of your age from the moment 


_ of your reception. 


You must celebrate the birthday of the holy Kwan-ti (), the Grave-cleansing féstival (*) 
and the All-souls festival. (°) 
You must contribute cheerfully to the expenses of these festivals, yes, you must even give 
money gladly and not, pretending to be poor, refuse to contribute. 
He who does not keep this command — may he be unfortunate and unprosperous! 
Art. 35. 


After having entered the Hung-league, if there are great or small affairs amongst the brethern, 
either fortunate or unfortunate, you ought to remain in harmony and eoncord. The joy of 
the Hung-league will then be seen. 

He who does not keep this command — may he be unfortunate and unprosperous! 

Art. 36. 

After having entered the Hung-league, you must love each other as your own flesh and 
bones, and be attached to each other as if you were children from the same womb. 

It has always been said: „If one enters a house, one must observe it’s rule” So you 
ought to persevere till the end, and be benevolent and just. 

You must remember and obey the oaths from the first to the thirty sixth one; then your 
children will be prosperous, and you will be happy for numberless generations; for in ancient 


HE JE EW (®) See pag. 47 & 49. 


(®) The Chinese Mars. (See pag. 74, note 5). 


©) im HH et Ce OH 


144 


blessings.” You all must obey and observe this. (ich, etat wijn 


OKE 
After the reading of this oath, the brethern all rise from their knees, to confirm this oath — 
by shedding blood. Firstly tea is made, and each new member drinks a cup of it to purify Ë 
his mouth. The water for making the tea is brought in, and this verse recited: 
In the golden orchid the water flows for myriads of ages; 
Idlers are not allowed to stand at the entrance of the bridge; 
After having entered the league and drunk the water of the three rivers, 
You can roam about the world according to your wishes. 


En on Bloor Ben tol or or aeron ne 
BA RE 
À ove Fo ER oe UBE oet St vn 
Eg TOP EDA 
Tea is then made with this water, and this quatrain recited: 
A cup of fine tea is properly the first; 


Two emperors of the Ming-dynasty worshipped Phu-hien. (£) 
The faithful and loyal shall become dukes and marquises; 


The mountains shall resound „a myriad of years!” (2) to thank for the favour of the prince. 
2 En KA 
ENE ereen 
r if 
(EERE: MONA ER Hi 
RD rad, Beiers bn dors dE 
hr z 
WF BE nn BE one, AEN 
Having drunk this tea, a great bowl is filled with wine, and this quatrain recited: 
A cup of the original colour is on the table: 
The oath-pledged brethern drink three eups of it; 


The faithful and loyal will enjoy the blessings of Heaven; 
But those, who oppress the feeble and cheat each other, Heaven won't sufter, 


rs ijn de or Ea lS 
TAR EN on ZEE WANNE 
KE ADEN 
gn OE 


Eilt | 
GE ER 07 


DEI 
Dj at El E 


C) The first two emperors of the Ming-dynasty worshipped the Budha Phu-hien. 
(2) See pag. 18, note 1. 


145 


The brethern now take a silver needle, and prick themselves in the middle finger, letting 


some blood drop into this bowl of wine. (1) 


They then all taste of this mixed wine, during-which ceremony these quatrains are recited : 


ie 


We mixed the blood and, unanimously, worshipped the five men 
Who, at that time, made a league under the peach-trees. 


From the present time that we've sworn this oath, we'll never change; 


But we'll be more cordial than those born from the same womb, and of one flesh and bone. (?) 


El 
Hi 
bi 
Hi 


AF OE 
JE 
FR HX 
Arda 


5 Er Ek 
Én 
Eur 


(E) Sometimes the blood of the finger is not mixed with the wine, but a cock is pricked with a needle and 
its blood mixed with the wine, which ceremony is called: Pricking out the cock’s blood, (5) DE út) 


During this ceremony this quatrain is recited: 


This cock is not a common or vulgar cock: 


The divine bird with five virtues (a) announces the dawn by crowing. 


This night we shall take red’ as our witness; 


When the brethern have drunk the blood, their hearts are just and equal. 


JL 
BE 
(Ee 
1E 


IN 
HE 
RBD N 
B Er mp 

st 


ee 


(?)- <Comp. pag. 107, A. 508. 


2 


Al 
Mi 
zE 


Ji 


En | 
‚(a) The five virtues of the cock are: 1. Courteousness ( ie), because he wears a comb on his head. 2. M:- 


litary spirit (zt), because he takes great and firm strides. 3. Bravery (5), because he never flinches 


before an enemy. 4. Benevolence (4 IE because he“ cackles when he has found some food, so 


that the hens may participate. 5. Zuith ) because he crows at the destined hours without ever 


a) 
failing. 


19 


146 a 


IE : BE ie 
This nieht we have sworn together to be united in the universe; en 
Those eonvoked in the kingdom all bear the name of Hung. KE 
With the metal needle we let blood and swear together an oath, 
That the brethern shall be, unanimously, peacefully together. 


IE 
& 
od 
ei) 
Kit 
EFR 
mn SE Op 


Hi. 


After having drunk the cock-blood-mixed wine of the Hung-people, 
Our age will reach the number of a hundred and ninety nine years. (!) 
We and you have, harmoniously, pledged ourselves together; 

And each of us has a faithful heart and loyal mind. 


Á OE BE HK A 


el dl 
(ERE 
B OO B KX 


TR DH et 
In it + EN 
DW St Hi 


Who has no kindred or relations! (but) 

Most surely you shall not tell it to other people. (?) 

All the brethern ought to remember this carefully, 

He who lets it leak out shall be sentenced to be beheaded. 


B hr B EE A EE 
VJ AR OE AK EE 
HA ron el ne E 
Kpn AE oon Eer ge te ETE 


This ceremony, called the „drinking of the bloody wine” (), being finished, a white eock is — 
laid upon a block, and the new member, taking a hatchet, chops off its head. In the mean- 
time these quatrains are recited: | 


_—__—— ee 


(&) ie. that the brethern will enjoy long life. 
(@) ie. you shall not tell it to anybody, not even to your relations or family, 


OK Mm B 


> 


147 
In 


On it's head it has the comah of a phoenix, and it’s tail is like a lance ; 
It's whole body is of white jade as-a dress and garment. 

The brethern who pledge fraternity eut off your head: 

If there are traitors amongst them, they shall perish like this cock. 


Rea eren Mb Ee Ml. 5 
EEEN lg Weda 
OO Hr 
EA Aenean vate kade Borat 
Öl 


To night we have sworn together to be united every where: 

Because there are traitorous ministers who obtain merit by injuring the state; 
But now we will avenge our injuries and wrongs — 

That Ming carries off the Tsing-dynasty is the will of Heaven and Earth. 


B te 
EE: 
ES % 


Be RD 
kr Ep 


Bel erde Ro HU 


This ceremony, called the „decapitating the small seven white cock” (1), being accomplished, 
the following execration is solemnly pronounced: 


EXECRATION. 


The white cock is the token, and we have shed it's blood and taken an oath: 

The unfaithful and disloyal shall perish like this cock; 

Whilst the faithful and loyal shall be dukes and marquises for countless ages. 

We have drunk the wine, and confirmed by an oath, that we pledge ourselves to raise (the standard of) righteousness ; 


The traitors and intriguers shall perish by the sword: 
Their body and head shall be severed, and their bones and flesh be in different places, 


ROK 
RoR fs 
EE Nt em 
K OR A OR OH 


Dh NOF 
Èr br IS 
EE ct 0 


DO B Hi 5 HÉ} BE See pag. 107, note 2, 


ek) 
As a 
KE H 


The new members are now led without the West-gate, where a furnace is burning. (!) The iN 
written oath is thrown on the fire and burned, as if is believed that. the oath will, in 
this way, reach the Gods who will punish the perjurer. 


EA EF 


The president now gives to each member a print of the small diploma on linen, where- 
by this quatrain is pronounced, which is also reproduced upon the diploma: (?) 
The five men divided a piece of poetry; 
Nobody knows that the heroes of Hung have it about them; 
Since this has been perpetuated amongst all the brethern, 
They can recognize each other, when meeting again. 


Ae oen vrhn EE 
EN ANNEE 
B Ae 
KR HH El 


Their names are written on the back of this diploma, but again in a mysterious manner, 
that other people may not recognize it: as, for example, the name Mü-siang (9) is analysed and. Nt. 
written: Ven-wu-a-nung. (£) d ki a 

The members are enjoined to wear this diploma upon their person, as a safeguard, against 
pirates or robbers of the league. The book, containing the oath, laws, regulations, secret jg 
signs, etc., etc., is, also, given to them. fa 

Sometimes, too, a pair of poniards, called, in the slang of the league, Ĳ Bridge-planks” e), 
are given to them. They are easily concealed in the long and wide sleeves of the Chinese Ki 
dress, and are to be used on occasion. | 

For all these things the new member pays a sum of 600 cash (nearly two ken as: 

860 cash for making clothes (the book with the laws, etc); 20 

108 cash for the purse (diploma); 

12 cash for wstruction (the oath); 
36 cash for decapitating the fraitorous subject (the white cock); 
21 cash for buying fruits; (6) 


RE H 
a: 
Fk BE U 


(1) See pag. 110. (2) See pag. 29. (8) at ZE | d 
Fi KE O5 KZ (©) See pag. 84, Q.'187—190. | d 


149 


3 cash for the money to be kept about one’s person. (1) 


This money, econsisting in three Hung-cents, is constantly to-be carried about the person, as 
a sign of recognition. (5) - 


The formalities of affliation being now all over, the new members are led round the build- 
_ings, and the instruments and flags are shown to them. 


Firstly the celebrated bushel (3) is raised, and these quatrains pronounced: 


18 


We have newly established the City of willows, 
And the heroes of Hung are assembled to night. 
Shields and spears are piled up high — 

Overturn Tsing and, then, restore Min 


Se 


ij 
A 
In 
Jz 


mi dee S Eb 


=S + 
sh Hie SS 
mt ee 


This night we raise the City of willows B et 
To overturn and exterminate the‘dynasty of Tsing, and restore the great Ming. 
If we assist our lord to mount the throne, our merit will be great; 

And the civil and military officers. shall be all promoted, 

A ONE 

id ee 
BL 2 meco dik 


A 


5 
5 


| 


Bk zl 
rr EE 


C) 


Hett HE 
ILL Se IBE 
RB B B B 

8 
Sn Hit ST dk HE ee 
a RER 


ES |L (ll ee | IN 


(@) These three Hung-cents, given to the new members, are not the common Governmental coin, but money 
of their own. See the engraving of these cents in P. VI, s. IX. 
(?) See page 41. 


Je 


150 « n 
II. 


We have raised the Willow (!) and stuck the red flower (2); 

The myriad families form together one family. 

Three ages they have been peaceably wnited together every where; 

On another day we shall assist our lord to sit on the throne of Chima. 


FP RE DE rn nd a 
Ee eee en 2 
HEE 
{B EE vn veter a 


Next the Army-flags are raised, and this quatrain is pronounced: hs 
The great banners of the Hung-heroes convoke myriads of troops 
Who, by an oath, are pledged to fraternity in the red pavilion. 
Faithful and loyal like the five elements (%), — 
The countless host (*) ought to rise simultaneously. 


ad 
Sj 
A 
2e Pt 
Kk 
zB je if 


Joe voorko On 


The flags are now consecrated: three cups of wine are poured on the ground as a liba- 
tion to the Gods, and this prayer is said: : ie 


CONSECRATION OF THE BANNERS. 


„August Heaven! Queen of Earth! Gods of the land and grain on the mountains and in N 
„the waters! Venerable spirits of the three rivers! May we obtain the victory when these flags Í \ 
„are unfurled! May we succeed when our horses have arrived! Now we offer the wine of gra- — 
„pes and the (wine steeped with) green bamboo-leaves to the master, in order to display our 
„sincere feelings; this night the whole brotherhood has come to pledge fraternity; with this — 
„(wine) we consecrate the flags, and go to destroy Tsing.” Es: 

The mountains, streams, land and grain have their deities; 

With three cups of imperial wine we consecrate these flags ; 
Shields and spears are piled up high; 

We'll draw our swords and firstly kill the horse with the bells. (£) 


(5) The lodge. (?) The red pavilion. (3) Zit: like wood, water and fire. (The elements metal 
and earth are omitted.) (*) Zit: the ninety millions. 
(B) Little bells hung about a horse to announce approach. On flags they are, also, hung, 


DR ee 


151 


Et AR mm 
ik 
HE 


Bt B Bi II 
ER & ZE 


So Jt EE 4 


BE 
EE 
WINE 
Er Bl Nä 


EE 
Ne ne 5 A 


After this prayer a white horse and a black ox are slaughtered, and the spear-heads are 


_dipped in their blood. (1) The animals are, then, brought to the kitchen, and a supper is pre- 


pared, of which all the members partake. 

During and after the supper, theatricals are played to amuse the guests; the latter being, 
invariably, connected in China with all religious ceremonies. This lasts till the approach of 
dawn, when the new members are allowed to take again their Manchoo dress, and return 
to their homes, until they themselves are called up again to play a more active part at the 
next reception of new members. [ 


(@) The white horse is a sacrifice to the solar, and the black ox a sacrifice to the telluric principle, 


í 


EPN 


LAWS, AND STATUTES OF. man 1 BROTHERHOOD. ee 


we: 


tmne; benthar met Hung- lees 
{ {peacejand harmony with their binon. 


4168 a lawless fellow vilifies his father ok. mother, « or insults ine, geen 
shall! be ‘punished with: 108 heavy ‘blows. Oe Ve. 


kas 


s ars® 


te 


BS, 


The. brethern_ of the „Hung-league - ought to he benevolent, just, 
dest. If a ‘lawless fellow seduces the wife or daughter” of a brother, } 
be punished with the loss of his life. 

| APD 

The brethern of the Humg-league ought to act lawfully. If an unprincipled b: 
lies with the wife or daughter of a brother, and he is detected by another 
of his ears will be cut off. 

Art. 4. 

If there are traitors among the brethern of the Hung-league, EE take the 
is set upon a brother, and, in this war ‚ cause a brother to incur punishment, both 
will. be cut off. 

Art. 5. 


EEE 


RANT 


| 


155 


hife-time, a murder, or has set fire to buildings or ships, and he then takes traitorously the 
promised reward, to the prejudice of the life of this brother, he shall be slain. 


Art.-6. 


If a brother of the Hung-league is sufficiently bad and ‘wieked to steal the money, 
clothes or possessions of another brother, he shall be punished, if detected, and if there are 
proofs, with the loss of one ear. 

BA: belki 

If a brother of the Hung-league, going abroad, has eonfided his wife and children to another 
brother, and if this brother, after treating them at first with humanity, takes no more care 
of them, and drives them from his door, and, in this way, causes the wife and children of 
a brother to suffer the hardships of famine and cold, so this is to begin a thing and not finish 
it, and, therefore, he will be punished with the loss of one ear. 

Art. 8. 

(This article is omitted in the original text). 
ADO 

(This article also, only the punishment of 108 blows is mentioned). 
Art. 10. 

If a brother of the Hung-league, having committed a crime, enters the house of a brother 
and beseeches him to assist him to escape over the frontiers, and if this brother does not 
help him to escape over the frontiers, but, on the contrary, prevents him to escape, he will 
be punished with the loss of one ear. 

Art. U. 

If a brother lets a stranger pass for a brother at the time that lodge is held, and intro- 
duees. hrm into the council-room, so that he may see the formalities and ceremonies, and the 
secrets leak out in this way, he shall be punished with the loss of his life. 

Art. 12. 

If a brother of the Hung-league, without having got the warrant, or without having 
obtained orders, or informed the brethern, holds eclandestinely lodge and usurps the functions ot 
Incense-master, he will be punished with the loss of his hfe, 

Art. 13. 

If a brother of the Hung-league, on the day that a meeting has been appointed, shows the 
way to the magistrates to seize the President and Master, and causes injury to all the brethern, 
he shall be punished with 360 heavy blows, and, afterwards, be slain. 

Art. 14. 
If a brother of the Hung-league has got dispatches or letters from the lodges of the two 


capitals or 13 provinces, to the purport of convoking the brethern, and if he does not deliver 
20 


154 


these letters to the President and Master, but keeps them and opens them himself, he shal Ki 
be punished with the loss of his life. Bit 


zi Art be 


If a brother of the Hung-league, knowing that another brother has been killed by strangers, An 
secretly purloins his money and goods, instead of informing the brotherhood of it, that they _ ED 
may avenge him, one of his ears will be cut off. ke 

Art. 16. 


If a brother has gone abroad, and his wife or daughter commit adultery with another, and — 
if another brother takes bribes from them, and does not inform the brethern of it, that they — 
may seize them, one of his ears will be cut off. 

Art. 17. 


If a brother intrusts another with letters to take over the seas to his family, and if this 
brother purloins the money or letters, or changes the goods, he will lose one ear. 


Art. 18. 

If a brother of the Hung-league lends clandestinely the diploma, the handbook and Bases (1) E: 
to other people, in order to curry favour with them, or if he sells them for money, and betrays 
the secrets, he shall be put to death. 


Art. 19. 


If a brother of the Hung-league, disregarding the laws and disobeying the statutes, teaches 
secretly the signs of recognition and the usages of the Hung-league to strangers, he shall be pu- — 
nished with 108 heavy blows. k 

Art. 20. 

If a brother of the Hung-league sees that another brother disputes or quarrels with a mem- 
ber of his own family, he ought to intervene and enjoin them to leave off. He who helps his _ 
own relation and, wantonly, beats his brother, shall be punished with 108 blows. 

Art. 21. | 

If a brother of the Hung-league disputes with another brother abouf a young and fair boy, Î 

or commits unnatural sin with a younger brother, he shall, if detected, be put to death, 
Art. 22. à 

If brethern of the Hung-league have gone together to a brothel, and dispute about a prosti- _ 
tute or „little friend” (?), so that they become foes, and are railed at by others, they shall 
be punished each with 36 blows. 4 

He, who has helped the one brother to beat the other brother, shall be punished with 72 blows. Re 


E 


0 BH & VilN JES Comp. P, VI, sx. &) zh X i, e. Catamite. 


nn VE 


155 


Arbi 23 


If a brother of the Hung-league, falsely and maliciously, incites other brethern with lies and 
deceitful language to go to court‚ and causes them to become implacable foes, he shall be pu- 
nished with 108 heavy blows. 

Art. 24. 


If a brother of the Hung-league gathers money under a false name, or, by falsely telling good 
or bad, true or false things, collects contributions from the brethern, and purloins this money 
for his own use, he shall be punished with 108 heavy blows. 


de Ps 


If a brother of the Hung-league, passing along the road, sees the corpse of another brother, 


and if he has collected money from the brethern, but does not bury this corpse, it is a case 


of swindling { and he who has spent the money of the brethern shall lose both his ears. 
Art. 26. 


If the brethern of the Hung-league see that a brother is seized for a crime by the govern- 
mental soldiers and is transported, and if they do not advance and free him forcibly and pre- 
vent the soldiers, they shall be punished with 108 heavy blows. 


Arbeit 


If brethern of the Hung-league travel or sleep together, and it happens during their pas- 
sage that wicked people wish to injure them, they ought to assist each other. 

If the one does not care for the other, and, knowing it fortuitously beforehand, escapes 
the danger, but suffers his brother to be injured by them, he shall be punished with 108 
heavy blows. 

Art. 28. 

If a brother of the Hung-league, coveting extraordinary profits, wheedles another brother 
out of his money, clothes or goods, and he flies with it abroad, he shall, if detected and sei- 
zed, be punished with the loss of one ear. 

Art.29. 

If a brother of the Hung-league ravishes the male and female slaves, or the children and 
daughters of another brother, or carries off his oxen and horses, and sells them in another 
district or place, he shall be put to death. 

Art. 30. 

If a brother of the Hung-league has borrowed money, clothes or goods from another bro- 
ther, he ought to return them. If he, relying upon his power, does not give them back, 
and insults or beats the brother, he shall be punished with 72 heavy blows. 

Art. 31. 


If a brother, at the time that a lodge is held, wishes to introduce a new member to be 
affiliated, he ought to inform himself well. If this man (the new member) has been formerly 


156 


the cause that a brother of the league has lost his life, then he himself, and the person who 
has introduced ‚him, will both be slain. fi eis a TE an 
Art. 82. 1 tom 

If a brother of the Hung-league, with an overseer of lands, has the direction over the crop : and 


agricultural implements, and if they conspire then with other people to steal the implements 
from these lands, and so injure a brother, they shall be punished with 108 heavy blows. 


Art. 33. BRA oee 


If a brother of the Hung-league conspires secretly with other people to cheat another brother, KE 
or if he robs with others a brother, he shall be punished with 108 heavy en Ln 
Art. 34. he 

Bi aA 


If a brother of the Hung-league sees that another brother disputes or quarrels with a stran- 
ger, and if he does not intervene and helps him with all his might, but, on the COLE 
assists the stranger, he shall be punished with 108 blows. 


ATLERSDE 


If a brother of the Hung-league, in case that pressing and important affairs have happen- _— 
ed, and the President and Master have ordered him to come, does not come after having been 
summoned thrice, he shall be punished with 860 heavy blows. 

If he has, relying upon his power, knocked or beaten the four Great-ones Os he shall, be- 
sides, be punished with 180 heavy blows. | 


Art. 36. | an 
If a brother of the Hunc-league has insulted in writings or speaking the President or Mas- E 


ter, or has falsely accused the four Great-ones, and those who have flowers on their head, 
he shall be punished with 360 heavy blows. ir 


Arberoie 


If a brother of the Hung-league has consigned goods to another brother, or has transmitted 
money to him, in order to trafie with it in other countries, and if this brother is faithless 
and dishonest, and, after having made much profit by it, falsely pretends that he has lost by 
it, and, in this way, cheats a brother out of his money, he shall be punished with 108 


n 


heavy blows. 
Art. 88. 


If a brother of the Hungleague has confided temporarily to another brother his mercantile 
books, and if this brother is faithless and dishonest, and appropriates to himself, by secret sche- — 
mes and contrivances, the money of this brother, he shall be punished with 72 heavy blows. — 


pij zie the Summoners. (Sec pag. 48.) 


157 


Art. 39. 

If a brother of the Hung-league has opened a shop and made profit by it, and if then a 
miscreant, relying upon his power, borrows this-money and cheats the shopkeeper (}), so that 
this man shuts his shop in despair, he shall be punished with 72 heavy blows. 

Art. 40. 


If brethern of the Hung-league profess no trade or handicraft, but unite themselves in 
bands of three or five men, and cause disasters by their irregular conduct, and implicate their 
brethern, they shall be punished with 36 heavy blows. 


Art. 41. 
If a brother of the Hung-league quarrels with another brother about money or accounts, or 
about the boundaries of their respective lands or fields, houses or buildings ete, and if he 


does not go to the court-room to bring the case before the President and Master, but secretly 
calls the police, and lets the brother be seized, he shall be punished with 86 heavy blows. 


Art. 42. 
If a brother of the Hung-league, knowing that another brother is about to marry, or to 


make profit by his trade, ruins or frustrates this affair on account of a former enmity with 
this brother, he shall be punished with 108 heavy blows. 
Art. 48. 

When brethern of the Hung-league trade, they ought to be accommodating; he who comes 
first, goes before; who comes later, follows. But if a malevolent one offers, out of obstinacy, 
higher prices, he shall be punished with 21 blows. 

Art. 44. 

If a brother of the Hung-league, knowing that the father or mother of a brother has died, 
remains, on the burial-day, quietly at home and, designedly, does not attend the funeral, he 
shall be punished with 108 heavy blows. 

| Art. 45. 

If a brother of the Hung-league, knowing that another brother has died, or that the father 
or mother of a brother has died, and that the family is poor and has no money to pay the 
expenses (of the funeral) and, although being rich, is too niggardly to contribute money, he 
shall be punished with 18 blows. 

But in case he has been ordered to contribute, and he refuses obstinately to give money 
for the funeral expenses, he shall be punished with 72 blows, 


Art. 46. 


If a brother of the Hung-league sees that another brother, who is in his house, is miserable 


() By not giving it back, 


158 Bi” 


doors, he shall be punished with 72 blows. 2 
| Art. 47. 


If a brother of the Hung-league sees that the fields, lands, houses, dwellings, goods and 
implements of a deceased brother, are stolen from his son by rapacious nobles, or are con- 
fiscated by powerful families, and that this son is illtreated or insulted by them, and if he à 
is not the first to avenge him forcibly, he shall be punished with 108 heavy blows. 


Art. 48. 


If a brother of the Hung-league, at the time that there are public affairs, has promised — 
to come, with the whole brotherhood, at a certain time and a certain day to a certain place, — 
in order to unite themselves and set to work; and if he remains then at home out of a desire 
for his own comfort and fear of death, and dares not come out of his house and go thither, — 
he shall be punished with 108 heavy blows. 


Art. 49. 


If a brother of the Hung-league knows that the brethern are going on a naval expedition, B 
and he betrays traitorously the secret, and causes the brethern to be taught by other people, — 
he shall be punished with the loss of his life. 


AE. 00, 


If a brother of the Hung-league has found out that another brother will pass, with much j d 
gold, silver or goods, along a certain place, and he conspires secretly with other people or with — 
the police to rob him of it, he shall be put to death. 


Arteebil: 


If a brother of the Hung-league is partner in a business with another brother, and they 
have made much money, and if he then falsely conceals and hoards his gains, and. goes to A 
another place with them, in order to profit himself by them, he shall be punished with 108 
heavy blows and the loss of one ear. 


viel 


Artes 527 


If a brother of the Hung-league crosses the sea with another brother, and he, seeing that 
this brother has much money, throws greedy eyes upon it, and kills this brother by some _ 
villainous plot, and appropriates to himself his gold and silver, he shall be punished with the ä 


loss of his life. 
ACR 


If a brother of the Hung-league, seeing that the wife or concubine of another brother is young ä 
and good-looking, and, relying upon his power, (so that the other brother dares not withstand } 
him) appropriates her to himself, and takes her as his wife, he shall be put to death. | 

Art. 54. 


If a brother of the Hung-league, coveting illicit things, seduces, with specious words and se- 


159 


ductive language, the wife and children of a brother who has gone abroad, or of a deceased 
brother, to go with him to another place, and if he sells them there to others as slaves, he 
shall be slain under a shower of blows. 

Art. 55. 


If a brother of the Hung-league, knowing that another brother has gained in the course of 
his life much gold, silver and valuables, and if this (other) brother flies to his house, and he 
kills him then traitorously by poison, his four limbs shall be cut off, 


Art. 56: 


If a brother of the Hung-league has had a dispute, quarrel or fight with another brother, 
and if he ruins then, out of vengeance and grudge, the ships, house or shop-front of this 
brother, he shall be punished with 108 blows and the loss of both his ears. 


Ab Die, 


If a brother of the Hung-league, having had a quarrel with another brother, gives, revenge- 
fully, money to thieves and robbers, charging them to injure this brother, and satisfies in 
this way the secret grudge of his heart, he shall be punished with the loss of one ear. But 
if he has charged them to deprive this brother of his life, he shall be put to death. 


Art. 58. 


If a brother of the Hung-league has committed a erime, and he is seized by the authorities 
and suffers the hardships of imprisonment, and all the brethern have contributed money, and 
intrusted this money to one brother, that he may use it to the mitigation or remission of his 
punishment, — and if this brother pockets himself this money, he shall be put to death. 


Art. 59. 

If a brother of the Hung-league has killed somebody for the publie interest, and wishes to 
escape to another district or country, if then a traitor informs secretly, out of revenge, other 
people of it, so that this brother is caught, he shall be put to death. 

Art. 60. 

If a brother of the Hung-league steals treacherously the publie money or goods, or if he 

secretly uses the money which he has collected for public use, he shall be punished with the 


loss of one ear. 
Art. 61. 


If a brother of the Hung-league is faïthless and dishonest, and, falsely and treacherously, 
cuts the seal and the (planks for the) book of laws and statutes, and sells them secretly in 
order to gain money, he shall be punished with the loss of his life. 

Art. 62. 

If a brother of the Hung-league is faithless and wicked, and, coveting unexpected gains, 
gives evidence in favour of a stranger, injuring a brother by this means, he shall be punished 
with the loss of one ear. 


160 


Art. 69. 


if a brother of the Hans: league has disputed or fought with another brother abos 
accounts, or articles, and they have gone to the court-room in order to request 
dent and Master to examine the case and decide upon it, if then some one has selfis 
money from the person who is in the wrong, in order to give evidence in his favou fen, 


shall be punished with 108 blows. dites, MA ! 


rat fe ke 
ARE Ù E 


or at the time that lodge is S meld. KOE if he is an officer on B is ENE 
flower on the head, and if he does not come after having been thrice summoned, 
be punished with IS blows and be deprived of his flower. we | 


Art. 65. 


If there are among the brethern of the Hung-league faithless and wicked people an 
lying upon their power, dare to insult, abuse, kmoek or beat the President and Mas 
or the chiefs and the four Great-ones, they shall receive 36 blows and, besides, be ze 
according to law, with 72 blows. dik 


Ar bel0 0: 


If a brother of the Hung-league has committed an improper and unlawful action, 
der has been given to call him in order to examine him, and he refuses proudly and 
ily to come, and refases to obey the law, he shall be punished first with 36 blow 


Alst an 


If a brother of the’ Hung-league, seeing that the wife or children of a deceased br 
are insulted or illtreated by others, and, though dwelling next door, remains looking 
with his arms sleeved up (}), and, designedly, does not inform the brethern of it, tha tl 
may avenge them, he shall be punished with 21 blows. En 


Art. 68. arg 


If a brother of the Hung-league, after having entered the Hung-league, covets, triple 
ie GEN 


ed and double-minded, power and authority, and, therefore, passes over to another socie: 
and gives the book to others to destroy or burn it, he shall be put to death. | 


Amt.469. 


If a brother of the Hung-league introduces bad people into the league, on a We, th 
lodge is held, without having inquired carefully and truthfully; but, on the contrary, ble 
taken clandestine bribes, lets them be affiliated, he shall be punished with the loss of one e 


(Die. with folded arms; ‚EK CAR 


161 


Art. 70. 


„ If a brother of the Hung-league has introduced a „little friend” (1) into the league, and 
they do not amend afterwards, but go about as before, and bring in this way disgrace upon 
the reputation of the Hung-league, both of them shall be put to death. 


ARL IEI 


If a brother of the Hung-league has been intrusted with the wife and children of another 
brother, and he takes, covetously, money from an acquaintance or friend, and, averting his 
eyes, allows him to commit adultery with them, he shall be put to death. 


HAMTED0O 


If a brother of the Hung-league has been intrusted with the wife, children and property 
of a deceased brother, and he cherishes afterwards wicked thoughts, and forces her to remarry, 
that he may get her property, he shall be punished with the loss of one ear. (?) 


SECTION II. 


THE TWENTY ONE ARTICLES OF THE REGULATIONS. (®) 


vG 


He who blasphemes the Gods, disobeys his parents, beats or insults his superiors, or insults, 
with vile language or bad words, the parents of others, shall be punished, according to law, 
with 72 blows. 

Art. 2. 


He who, relying upon his power, oppresses the weak; who assists the police in their bad 
proceedings; who conspires with other people to steal the property of a brother, or assists them 
to cheat a brother out of his goods and riches, shall be punished, according to law, with the 
loss of one ear and 72 blows. 

AARD. 


If a brother of the Hung-league quarrels with one’s own brother or fights with a mem- 
ber of one’s own family or witha stranger, it is allowed to give a signal (to call the brethern 
together), in order to separate them. He who, pretending ignorance, has separated them for- 
cibly, and helped the stranger, shall be punished, according to law, with 108 heavy blows. 


(2) Catamite. 
(5) According to Chinese law, a widow who remarries is obliged to give up to her children the property 
of her first husband, which she has administrated during her widowhood. 


OER 


162 


Art. 4. 

He who has committed adultery with the wife, concubine, or daughter of a brother, 
shall lose one ear if the adultery has been committed by violence; but if the adultery has 
been perpetrated willingly, he shall be punished with 360 blows. 

He who gives his daughter, who has already lost her virginity, in marriage to a brother, 
shall repent his erime sincerely; he who does not reform, shall be punished with 108 blows. 
Art. 5. 

If a brother commits robbery afloat or ashore, he shall observe well the signs of recog- 
nition before he acts. If one, pretending not to have recognized them, sets wantonly to 

work, he will be punished with 860 blows. 

But he who knew certainly that it was a brother, but has pretended not to have re- 
cognized him, and he who has given the clue to others to rob or plunder him, shall be pu- 
nished with the loss of one ear and 108 heavy blows. 


Art. 6, 


It is not allowed to abuse a brother, or to oppress the weaker, relying on one's power; 
or insult the honest, trusting to one’s authority. Neither shall it be allowed to lift up one’s 
hand to beat a brother, or to insult or vilify his parents. He who disobeys, shall be pu- 
nished with 108 blows. 

Art. #7. 


If a brother has escaped the tax, smuggled, or sold prohibited goods, it shall not be al- 
lowed to conspire with strangers in order to rob him, or to inform the authorities of it. 
For, in that case, the transgressor shall be punished, according to law , with the loss of one ear. 


Amb n0e 


If a brother has become implicated with the authorities, or if a price is set upon his person, 
it shall not be allowed to betray him to the authorities, and be the „leading thread” by 
which a brother is caught; and, in order to get the promised reward, injure another to profit 
one's self. For those shall be slain, according to law, and be killed with countless swords. 


Abe: 


In order to become Presiding-master (1) there must first be a vacancy. 

If he then wishes to lay the bridge and open the fair (?), he shall, first, send round a cir- 
cular to the brotherhood. If he does not send a circular, he is guilty of the crime of having 
clandestinely opened a fair. 


Thereby he violates the laws of the five founders, and, therefore, he shall be killed. 


OD B HE Beep. 41) 
© WE 5 DH HE L e. adopt new members and hold lodge. 


163 


Art. 10, 


When a fair is held (}, all persons must be carefully examined, so that no serpents mix 
themselves with the dragons. (%) 

He who, knowing it, does not give notice of it, shall be punished with 108 blows. He 
who has brought clandestinely policemen within the precincts, in order to show them the 
secrets, shall be killed together with the spy or spies. 


Art. 11. 


The Purse () and the Clothes (*) are important articles of the Hung-league: they oucht to 
be preserved and hidden carefully, and not be shown to strangers. If one takes covetously 
a bribe, and brings the police on the track, he will be punished with the loss of both his ears. 


SAGE 2 


After having entered the Hung-league, it is not allowed to betray the secrets of the league 
to strangers; in such a way, that a father shall not tell it to his son, or the one brother, to 
his other brothers. 

He who does not obey this article shall be punished, according to law, with 72 blows. 


Ambelt: 


If a brother runs against another person and falls a-quarrelling, it shall not be allowed 
to give evidence in favour of the stranger, and to the prejudice of the brother. 

He who disobeys, is guilty of the crime of assisting the police, and he shall be punished, 
according to law, with the loss of one ear. 


Art. 14. 


When brethern of the Hune-league have serious or trifling dissensions, the council is there 
to decide upon them according to justice, but it shall not be allowed to bring the case be- 
fore the magistrates. If anybody should not observe this law, the council will decide the 
case effectually, and, besides, will punish the plaintif with 108 blows. 

Art. 197 

When there are public affairs, and the brotherhood is invited to deliberate upon them, 
and if they are intrusted to the council, it shall not be allowed to injure the equity by 
boisterous speeches. Neither shall it be permitted to carry sharp weapons, or to have sticks 
or eudgels in one’s hands. 

The offender shall be punished, according to law, with 72 blows, 


_@ ie. When lodge is held. 
(2) Subjects of the Manchoos amongst the Hung-people. 
6) HL Jef the seal or diploma. See pag. 28—32. 


6) Fo 45 the handbook. 


en B 


164 


Art. 16. 


If a brother has gone abroad to gain a livelihood, the others ought to take all letters, 
money or merchandize for him to the native country. 

He who, during his voyage, opens clandestinely the letters, or pockets himself the mo- 
ney or merchandize, shall be punished, according to law, with the loss of one ear, and 
he shall reimburse, besides, the money and goods. 


Artto 


If the wife, concubine, sister or daughter of a brother pass along the road, or are in 
their dwelling, and one adresses them, one ought to behave purely, honestly, and properly, 
and not talk perversed or voluptuous language; for thís is an offense against the honour of 
the Hung-league. 

He who disobeys this, shall be punished, according to law, with 36 blows. 


Arfa Se 


When a brother has died, and one marries his widow, one is obliged to nourish and 
educate the children which he has left behind. 

If he has left no children behind, one must celebrate the anniversary of his birth and 
death, and perform the sacrifices and cleansing ceremonies at the grave-cleansing festival, accor- 
ding to the usages. If a brother has gone far off to another place, it shall not be allowed 
to marry his wife. 

He who disobeys this shall be punished with 860 blows. 


Amt. 10, 


When a brother is dead, and there is no money to bury him, all the members ought 
to unite themselves and contribute money to help him. In this way the charity of the 
Hung-league will appear. When his neighbour pretends not to have known it, he shall be 
punished, according to law, with 86 blows. 


Ant 207 


If the police has stolen the money and property of a brother, one ought most surely to 
search for it. When one has found them out, one ought to indicate the place where the 
stolen goods are concealed. 

He who is acquainted with their hiding-place, and does not tell it, is a helper of the 
police, and shall be punished, according to law, with 108 blows. 


Arbi: 


The President and Master of the lodge ought to manage affairs honestly and equitably. 
They shall not, on account of relationship, be unjust, and neither shall they take bribes, 
and wrong the brethern. 

The council shall deliberate on all affairs, and it’s members shall not, trusting to their 
greater age, oppress the younger ones, or, relying upon their power, insult the weak. 


te 


165 


May the offender be unhappy and unprosperous! 

If the brethern discover that they have taken bribes, they have then, knowing the law, 
transgressed it. 

An old adage says: „If the emperor transgresses the law, he is a criminal as well as 
a man of the people” He who disobeys this shall, therefore, be punished with death. 


SECTION III. 


Tar TEN PROHIBITORY LAWS ON APPOINTING MEETINGS IN THE HALL OF OBEDIENCE TO HUNG. (9) 


JAE 


At every time that a day for holding a meeting draws near, the President must inform, 
ten days before, all the brethern by circular, if they will be pleased to come and look 
at the theatricals, and assist at the incense-table. If amybody holds meeting, without hav- 
ing first sent a circular, he will be punished with 108 blows. 


AAL 


If a brother desires to become Presiding-master, and take his seat on the table-terrace, he 
must first have been Vanguard, according to the laws and statutes left by the five foun- 
ders. After a fixed time, he can get the warrant (?%, the sword, and the seal, and be 


made Leader. ($) 

If the time has not yet expired, and some one sets himself up as Presiding-master be- 
fore he has got the warrant and seal, and holds a meeting, he will be punished with 
108 blows and the loss of one ear. 


Arts 9: 


If a brother wishes to introduce a new member into the lodge, he ought to inform him- 
self well, and not bring wrongly a miscreant into that place. 

He who, coveting a bribe, introduces secretly miscreants into the lodge, and causes turmoil 
by this, shall be punished with 108 blows. 

Art. 4. 

If a brother knows that a certain person, who has entered the lodge, has given formerly 
the clue to the police, and has shown them the way, he will be seized and slain. But if 
a brother will stand bail for such a one, he can remain and may be suffered to preserve 
his life. 


166 


„Af a 
If the securety, however, took secretly a bribe, then he who, knowing about it, did not — 
inform the brethern, will be punished with 108 blows and the loss of both his ears. 


Art. 5. | 
The brethern shall not bring clandestinely policemen within the Council, in order to show. ks 
them the formalities and objects. If a miscreant should have introduced clandestinely a po- 
liceman or stranger within the lodge, im order to let him see the ceremonies, and falsely 
lets him pass for a brother, the introducer shall be slain. | 
For this is a violation of the law by an own brother. 
The policeman shall be kicked out of the place, or he shall, also, be slain. 


Art. 6. 

If a brother has been ordered to keep guard at the gates of the lodge, and if some offi- 
cial approaches stealthily to have a peep within, he shall, immediately, inform the President 
and Master of the lodge, that all the brethern may seize him. If the sentinel has not been 
vigilant, or had gone secretly home in order to drink wine or to sleep, without having asked 
the five Founders for permission, or got orders to that respect, the deserter shall be slain. 

Art. ls 

If a brother has been ordered to guard the passes, he shall not be allowed to go secretly 
to the brothels, to get drunk, gamble, walk or return home to sleep, and leave arbitrarily 
the gates, or keep carelessly guard. 

If, in consequence of this negligence, the secrets have leaked out, the offender will be pu- 
nished with 108 blows and the loss of one ear. 


Art. 8. 

If a brother, no matter if he is an old or a new member, wishes to enter the Council-room, 
and worship the five founders before the table-terrace, he ought to be clean and spruce, and 
not sully the Gods and Budhas. 

The transgressor will be punished with 108 heavy blows. 

Art. 9. 

When the brethern go in the evening to the market (lodge), in order to see the festivities 
(ceremonies), they must be quiet, respectful, and earnest, and not stand wondering and sta- 
ring, or ery to the right and left, so offending the rules of the meeting. 

If one, relying upon his strength, transgresses this law, he will be punished with 108 
heavy blows. | 


iP 


Art. 10. 

If brethern sell fruits or edibles at the market (lodge), they ought to sell them for fair pri- 
ces, and not ask high or extravagant prices; neither shall the other brethern take away their 
goods with violence. / 

He who disobeys this law will be punished with 108 blows. 


Shi * 


AE ER VB 


SECRET SIGNS OF THE HUNG-LEAGUEÊ. (!) 
SECTION T. 
SECRET SIGNS ON THE ROAD AND ON JOURNEYS. 


If a brother travelling, does not know the road and wants to ask it, he ought do to so wit} 


the following quatrain: 
Ï don’t ask for South and North or East and West; 
For since antiquity the speck of red (?) is dazzling bright; 
My faithful heart and sun and moon (°%) are manifest; 
Why should I grieve then that people on the world wont stop and tell me, 


Ze AD A EARN OON NN 
B Er Bik pn en B kn 
EE A ORTE RAND 
a NE 

If people ask you on the road: Whence do gow come? answer: J come from the East. U 


they ask you: Whither are gou going? answer: I want to go to the place where 1 can joim the 


myriads of brethern. 
If you are going to the lodge, and somebody stops you on the road and asks you: M/%/er 


are yow gomg? answer him with these verses: 


N rt = 
od R HAHA 
(2?) The Hung-league or the Sun. 

(3) The Ming-dynasty. See p. 35, note 4, 


168 


At Thai-phing is a great festival; 

The Hung-gate is widely opened; 

We are going to assemble at the bridge, 

And teach the children faith and loyalty; 

(How dare you then) bar the road and interrogate me? 


En 
a 
Be or RR 
E Hip E WI 


Having said this, you may continue you journey. 
If you meet a brother on your journey, say this quatrain: 


Ï see at a distance a spot of red in your face; 

Don't fear that the original colour is like the wind. (1) 

Before the censer we have pledged to follow our hearts desire ; 
You see now that we are sincerely umited in one family. 


Ene ai 


Es: 
Ms dE ot 


mi en M 
z 

Da | 
È 

GEE 


If you meet a brother on board a ship, say this distich: 


The old man at eighty knew Wen-wang ; 
This circumstance and this event the Budhists know. (£) 


(5 Don’t be afraid that a red brother is like a policeman, 


6) 


Kiang-shang Ee fi), with the surname Tsze-ya En FF), was a man who lived during the 
reign of the emperor Chau (út) of the dynasty Shang (ri), (B. C. 1154—1122). He was a descendant 
of the first minister of the emperor Yao EE), and was a very wise and virtuous man, being very 


prudent at the same time, In virtue of the office he held at court, he had tried, several times, to 
change the horrible conduct of his prince; but, seeing that all his efforts were in vain, he retired from 
office. On a certain day that Wen-wang, earl of the Western lands, was hunting, he met Kiang-shang 
at the northern shores of the river Ui RE jk); Wen-wang, who knew him by reputation, trea- 


ted him very respectfully and, in the course of their conversation, he said: „The land of Chau 


169 
Ee AE 
Ho OH OH B OK HB 

If you want to enter the house of a brother, you ought first to stop a moment before 
the threshold and, then, enter first with the left foot. 

If you enter the house, shop or school of a brother to pay him a visit, you oucht 
to give some sign of recognition; if you have an umbrella in your hand, you ought to 
wind your handkerchief around the point of it, with a knot in the middle, and, having 
entered the house, you ought to place the umbrella in the left corner (}); the hat or rain- 
hat (2, which you have on your head, you ought to depose in the same way. 

If you wear grass-shoes, and you are going to sit down on a chair, you ought to place 
the points of your shoes pointed towards each other, whilst your legs are wide apart; a 
brother can then recognize that you are one who has done the eight salutations. ($) 

If a brother is not at home, but his wife is at home, you can leave your shoes within 
the threshold: the points of the shoes pointed towards each other, and the shoe-heels apart 
from each other. The brother, returning home, knows then that an own brother has been 
there, who has performed the eight salutations. 

If you want to go away again immediately, you ought to put your shoes with the points 
towards the threshold. The brother knows then that you have dined already, and are 
going away immediately; but, if you put the shoes with their heels towards the door, he 
knows that you want to remain over night. 

In case you have an umbrella with you, you may, also, draw the ring over the umbrella 
if you are going to remain; but in case you are going away immediately, leave your um- 
brella loosened. | 

If you call upon a brother with a friend or relation of yours, you ought to say in en- 
tering the house: „What a cold draft there is in the house!” (4) 

If a brother enters the house of another brother with a stranger, and he wishes to pass 
the night there, he ought to place his umbrella and hat against the left wall; if he has urgent or 
pressing affairs, he ought to lay them down on the ground; the brother then places them aright. 


Ja) would become much mightier if a sage would dwell in it; Ï don’t doubt that you are the sage L 
want,” He let him mount in his chariot and they returned together. Although Aiang-shang was already 
82 years of age, still Wen-wang made him his first minister. (Histoire Générale de la Chine, T. IL, 241.) 


(5) This knot represents the character faithful, which is abbreviated to EH instead of Did 
(@) Large hat made of the leaves of Raphis flabelliformis, and worn during showers. (#% ze | 
(3) As the shoes, so placed, form the character eight, Ake, (Comp. pag. 134.) 


EN e B cn . . . ed nn î 
(£) JE pi JE Br Bi; warning him that an umitiated is with him, as a dra/{ means a stra e 


170 iks 


If there is a stranger going with you to the house of a brother, you ought to lay within ’ 


the threshold one shoe with the sole upwards, and the other, with the sole downwards. fj zi 
If you are travelling, and you wish to give a sign, you can take your umbrella in sour 
left hand, and wind your handkerchief or something else around the handle of the umbrella. ie 


If you wear a rain — or straw-hat, you ought to hold it with the top outwards and put — 
three fingers in the crown of it. 
If you meet some one on the road, you ought to give a sign with your clothes, handker- 
chief or cue. 3 
If you have affairs, you hang your cue behind your left ear; you can, also, gird your waist 
with your handkerchief and lay a fuithful-heart knot (t) in it. You can‚ also, leave the two JN 
buttons on the collar of your coat unbuttoned, so that the lappet of your coat is hanging E 
open. (?) Ti | in 
You may, also, tuck up the right leg of your pantaloon, whilst letting the left leg hang 
down. on 
If you enter the house of a man whom you don’t know, say this quatrain: 
I have not yet met you, 
And I fear the drafts of wind; 
Three hundred and tweuty one (2) 
Are, all together, of one clan. 


ij 


op |I 8E B 
rad 
EIL 5 
este 
tl 5 


3 Zo» ZD 


If people ask you where you were born, answer: „Il was born under the peach-trees in the E. 
red-flower pavilion.” ket 
If one asks you when you were born, answer: „I was born on the 25th of the 7th month 
of the year Kah-yin. (£) 
If you wish to pass the night in an inn and the innkeeper asks you: 
The Hung-gate opens like the character Pah; 
If you've no money we don’t want you to enter. 


(5) HE AD HE, Comp. p. 169, note 1. ‚} 
(9) Comp. pag. 54, ) 
@) ie. Hung ve, » The Hung-people.” (Comp. Introduction, 3). ke 
(® Aug. 23, 1734; the date of the foundation of the league. (Comp. p. 11). RE 


derne les 


171 


AVP COIN MEDE 
HE 


answer then: 
Three hundred and twenty one (2) 
Without money have yet to eat. 


En J\ gk =| — 
If the innkeeper asks you: 


Three hundred and twenty three (3) 
If you've no money take off your clothes. 


ker EN. ale 


[1 


answer then: 
Three hundred and twenty four (£) 
When they have eaten enough they go to look at the theatricals. (°) 


SECTION II. 
MrErING WITH ROBBERS OR PIRATES. 


If you meet on your journey with a brother who „shoots partridges” (6), and he is going 
to attack you, you ought to say: „Il am a valiant Hung and not a partridge.” If he then 
says: „IL want also to shoot the Hung-heroes 


’ answer him: „/You want to shoot also the 


(&) This isa parody on a common Chinese proverb which runs: » The gates of a mandarin’s office go open like 
the character pah (the door having two folds); without money t'is useless to enter them” —, being an al- 
lusion to the rapacity of the Chinese officials, 

(2) The Hung-brethern. 

(5) This, too, means Hung; the last character being changed into the character san (three) to rhyme on sam 
(clothes), 

(É) As in the above note, si (four) rhymes on Ai (theatricals). 

(©) Played at the lodge, 

(®) i e. a highway-man, one who assaults the passer-by. 


172 


Hung-heroes? You can ’t, however, shoot me” If he says: „Don ’t brag so, TI want to take 
away your clothes,” answer: „You can ’t undress me, for I wear the surplice.” (t) If he says: 


„Pl knock your lantern (?) to pieces,” answer him: „Ï am not afraid that you will knock it 


to pieces, for it isthe eye of sun and moon.” () If he says: „Don’t bragso, but deliver your vi 


bundle” (*), answer him: „You can ’t take away my bundle.” If he says: „Why cant 

ltake away your bundle?” answer him: „Im my bundle are only 21 cash where with I want to 

go to the shop „Patriotism-united” (9), in order to buy the Prince hereditary (©), the Army- 

leader (7) and Provisions (°). I want, also, to buy all kind of fruits, as offerings, on the 

second day of the second month, to the festival of the Gods of the land. (*) I want, also, 

to go with all my adopted brethern to look at the theatricals.”’ (1) If he asks you: „Who 
99 


has called you?” answer him: „Il am coming according to the order of the great brother 
Wan” (5) If he asks you: „What have you got in your bundle?” answer him: „In my 


bundle are thousands of changes and myriads of metamorphoses (?), and it is several mil- 


lions of pounds heavy” (2) If he says: „I don ’ believe you, and. I shall take it away 
most surely ’” answer him: „You seem not to believe me, and want, absolutely, to rob me. 
Wait then until I have stamped the seal on it, and take it then away.” He then, surely, 
will say: /I have asked you, and you have answered me clearly on every question. Pray 
don’t be angry with me, but go along with me to my house.” 


If a highway-robber calls to you: „Youecan ’t pass this road,” answer him: „1 walk om 
iron planks (*) and,go through all the world.” If he asks you: „My friend!. both your eyes 


stand hieh,” answer him: /I am the three-eyed God of the fire.” (1) If he says: „Have you 4 
three eyes? — where then is your third eye?” answer him: „It is in my forehead.” (1) WX 


he asks: „What kind of eye is it?” answer him: „it is a sharp eye.” (17) If he asks: „What 


do you do with these eyes”” answer him: „With the left eye I see the civilians and with E: 


the right one the military, wrhilst I see with the middle eye if the brethern are faithful or 
treacherous. 


(5 Zi 4D © HE 3 i. @. eyes, 
OTE FJ HR or rather Bj He ‚ 2 bright eye. 
®& Al kie, in which the diploma and Hung-cash are preserved, 
(©) Compare pag. 95, A. 249, (©) Betel-nuts. CG) Lime, 
©) Betel-leaves. (@) Comp. pag. 52. 
C° Who are played at the festival. 
CV The president of the lodge, Wan-yun-lung. 


oF # B e 
3) Ez FT TEI Bi DEP on account of the diploma which is in it. 


CB) ie. grass-shoes. (Comp. pag. 49.) 


S= B £ % C5 #3 1 HR 


En 


173 


If your bundle is wife and the robber says: „In clear daylight a white dog comes out 
of the grotto, and goes to roam about at night” (}, answer him: „The white heron flies 
alone.” (2) 

If your bundle is gellow and the robber says: „In clear daylight a wild boar roams 
about, and appears at night-fall” (5), answer him: „A wild tiger shall eome down from 
the top of the mountain.” (£) 

If your bundle is Zwe and the robber says: „In clear daylight a black boar eomes down 
from the mountain-ridge” (°), answer him: „The blackbird falls flat on the ocean” (©) 


‚If your bundle is party-coloured and the robber says: „Im clear daylight the rabbit roams 


about” (/), answer him: „The wolf goes over the mountain-ridge” ($) 


If you meet on your journey a snake (robber) coiled upon the ground, and you wish 
to push him away with your foot from the road, say this quatrain: 


Heaven is high, Earth is broad, and yet they implore each other; 

The prince hereditary has taken the lead on your account. 

Now an adopted brother comes to rob me, 

But he who, relying upon his force, oppresses the weak shall be taken away by Heaven, 


ae De er PH 
B MO el HU 
We Wm 


Z 
(n 
IR 
H 


EU E 
HH EE > 
SRE 


You can then continue your road. 


If you meet a robber on the road, say this quatrain: 


RARE ENA 
EE me HF 


NS 
| 


B IL 


Sh lt Ie lt EX ait En ok 

PH IE U EE DH BE DH 

ÈS DD Né DP >) De EE 

En EENES 
EE 


1/4 ik’ 


The partridges 5) are born in the mountains; | RR 
The Hung-heroes are born in the Golden-orchid; Ne 
IT am a poor brother walking on the road, 
And I hope that my brother will let me return to the mountains. 


EO OEE 
2 B 
EE HB 
EE drone ons Bro, acar ol 


If you are going at night to the market in order to see the theatricals (°), and a brother _ 
stops you on the road with a club in his hands, say this quatrain: be An 
Ï hold in my hand a red-headed cane, 
That 1 may have no fear on the road to the gates of the lodge. 
The adopted brother asks me whither I go — 
The sworn brethern went earlier, but IT come later. (%) 


A 
Kl 
JL 
Jú 


Ra 
TR 
Da 
ZE | 
BED AR SE 


F 
B 
# 
fs 


If he attacks you with a sword, say this quatrain: 


In the hand we grasp a poniard 

To kill the emperor of Tsing and exterminate the Manchoos; 

When, some other day, we've assisted our lord to mount the imperial palace’, 
The brethern of the Hung-family shall get imperial fiefs. 


" 


DEL IDE in B IE 


If you have no umbrella with you, you can pull out a piece of wood or bamboo of E 
about three feet in length and, then, say, also, the same quatrain. E 


e 


5 


(5) Those who are not affiliated ; the profane. 
(2) If you go to the lodge, 
(£) Comp. p. 66, A. 40. 


175 


If a robber attacks you with a sword, you can also say: „/I did not fear on a certain 
day two swords (1); how should 1 then be afraid of your single sword;” 


A single sword may only frighten people; 

Why don’t you rather exterminate the Tartars with two swords? 
You, my adopted brother, stop me on the road; 

But our brethern are all heroes of Hung, 


ME AE 
Ele BE Di à 
EBEN at 
vet B B 


De ok EE 
Hen XS 
Fr SE 


DS 

If you meet-a robber on the road and you see an empty enclosure, enter it, and say: 
„We all are people from the garden.” (®% Draw then with your stick or umbrella a line 
across it, so that it forms the character chung (°), and continue your road. 

If there is a stick standing in this enclosure, enter the garden and, pulling it out, bran- 
dish it three times above your head, saying: „/ChauÊ-tse-lung has helped our lord with a single 
club to break through the ranks.” (© Throw then this stick away and eontinue you road. 

If there is a grass-blade in this garden, pull in out and go eastwards, or put the blade 
of grass in your hair, saying this quatrain: 
| Under the foot of man and king is a heap of sand; 

Above the Bast-gate grow flowers and grass; 
À sülk-thread is run through a needle with eleven eyes; 
Sheep, goat and good wine is our family (*). 


(5) The „arch of steel”, bridge of double swords on the day of affiliation. 
(2) »The peachgarden”, (see pag, 2.) 
(°) al middle, here meant for WH faithful, 


@&) Liu-pi had five valiant generals, called Kwan-kung (B Á), Chang-fi (GE JE), Chau-tsz-lung, 
El F BE), Ma-chao (5 1) and Hwang-chung (EE HE) They were called the 
five tiger-generals (E JL He), and they were intimate friends, 


(®) This is a very interesting and, seemingly, most unintelligible verse, but we soon found that it was no- 


thing else but an analytie description of the four characters Ge Ej ht TE, „In the golden 
orchid we have pledged fraternity” The character Gr is composed of the elements Ä ‚ man; 
EE, king; and 4 7, a heap of sand, 

The character Hf is composed of the elements IR, east; FE, gate; and Te, grass or plants. 
The character GE is composed of the elements Ro silk, silkthread ; de eleven, and HJ ‚ mouth, 


es, 


+ 
ZE 


If you see on the road stones laid in five heaps, you can knock open the middle heap and 
say this quatrain: al 


HÉ 
EE ee 
EDA 


3 

5 

RE 
de 


We disperse the dynasty of Tsing and her warriors are exterminated, 
Because the treacherous ministers harm the people. 

The Hung-heroes are going to requite the days of their wrongs; | trade: 
They destroy the Tsings, exterminate the Manchoos, and restore the Mings. wehl f 4 


TE dev 
EK RE 

DEE RN 
Bk ad ee hee E 
If there is a piece of cloth lying in a garden, remain then outside and say: „Who made this 4 
bridge?” „Chu-kwang and Chu-khai” „ Of how many planks is it made: „Of three planks. 7 al 


= 


The character Se is composed of the elements En goat, sheep; and ER ‚ E, our. pl 
In a copy we got subsequently, we found indeed that this quatrain ís the amalysis of the four charae- “al 
ters which we supposed were meant by it. lis: 
The Chinese make very often suchlike riddles, The following may serve as an illustration: 


4E ne 
fre A 
kee aet ME 

Pen 
Last night there was a fire at the Eust-gate; 
But luckily there were many people inside; 


If, however, the men and women had not helped each other, 
It would have burnt from the hour Fu (5—1 P. M.) till the #7d watch Le 


This riddle is solved by the characters Jh Pi Hi Ei ‚n Boiled meat and good wine.” The first cha- E 


racter being composed of RR, A (re; FM ’ Kast and Pi p gate. The second of Pi ’ inside and A , É 
man. The third of A, girl and F-, boy; whilst the fourth is composed of |, Wree (drops of war 


ter) and Dt] Fu, the 10th of the 12 branches, ( dn Jl 


DE ok 


UE We 
Bk =P 


CL 


„In a certain year Chang-fi cried to cut off one plank (1); so there remained still two planks. 
Why then is there only one plank?” „The sisters-in-law, also, took a plank; so there remained 
only one plank (?).” Having said this, continue your road. 


Or you may also say this distich: 


The sisters-in-law meet each other on the road — 
They are Ching-yuh-lien and Kwoh-siu-ying. (3) 


An A ee B AB B MH 
EE RH 


How TO ACT ON MEETING PIRATES. 


If you are passenger on board of a ship, and a piratical vessel approaches to plunder the 
ship on which you are, write then the following verses on a white fan, and throw it on 
board of the pirate. You may then be assured that he will not harm you: — 


Spotless is the frozen autumnal water! 

Confused are the bones of the Spirits and Genii! 

Clear water does not take colouring ! 

It’s jade-like purity awakens our desires! 

The bird who hops across the branches has a white head! 
The fish who pierces the waves is bright underneath! 

We are only united for the twinkling of an eye; 

And I fear to hear the sound of the lute. (£) 


Ee 
B 5 


A HS 


EE 
Bet El 


En 
Ea B B 
Be DS 


(E) Episode from the »History of the three states.” (A. D. 168—265),. In a battle between Thsao-//sa0 
and Ziu-pi, Chang-fi gave order to cut off the bridge Chang-pan (Ee Hi), near the pass Tzry- 


yang (& Dh), that the soldiers of Thsao-thsao should not pass over it and attack Leu-pi from. 


behind. 

(2) The sister and wife of Ching-thian. (Compare pag. 90, note 1.) This is probably an allusion to some 
episode from the one or the other historical novel, treating of the rebellion of Mwanrg-tsao. We could 
not succeed, however, in finding out which this novel ís, 

(3) The first is the sister, and the second the wife of Ching-thíian, 


(£) Canou and guns, 


Or, also, the following quatrain may be written on the white fan: 


In the Kao-khi- (temple) is a red-headed mast (}); 
The brethern throughout the world ought not to take by force; 
The faithful and loyal may come hither ; 


But who rely upon their force and oppress the weak, shall be taken away by Heaven. 
U H& DEE 

MB ont AP Rn IR ore Blo valk 

DE Ive 


Or this quatrain: 


Esen | 


The peach-flowers just opened are every where fragrant; 
1 have heard since long and found out that the Hung are faithful and good. 
The first of the heroes in the universe, 


Were Liu, Kwan and Chang, who pledged fraternity in a peach-garden. (?) 


DE AE 
Art EE AE EE ENNE 
KR re EE 
DB 


Although the brethern are not allowed to tell anything of the secrets to their family, vet 


there are a few verses which they may teach their relations, in case they might be attacked 
by robbers or pirates. (3) EK 
The following is a quatrain which one may teach his sister, in case she might be attacked: ‚8 
The five colours originally were red: vo 

Don ’t say that I, your sister, am lascivious. 3 

If you want a Si-s/#, there are some on the mountains; 


But I, your sister, and you, my brother, both bear the name of Hung. 


(5) The flag-staff. (?) Compare the quatrain on page 54. 
(3) This, we understand, is also done in some American Freemasons-lodges. 


#E 


SB u ER 
ES 5 


ZE 


De Fr Bit GO 


DE 
jä 
ve) 
tE 


The next three quatrains one may teach to his wife, in case she might fall in with robbers 
or pirates: 


I. 


On the mountains a flower opens a speck of red (2%; 
Don ’t plunder me as you would rob a stranger, 


If you, inimical foe, interrogate the wife of a Hung-man— 


Three hundred and twenty one are all Huno. 


E 


WSE 
zer 
RS: 


fn St ER A5 


Afar IL see on the road before me a speck of red; 


Don ’t say that T am lascivious. 


If you want a Si-shi ($), there are some on the mountains; 


HE == KX 


But my husband and you, my brother-in-law, have the same ancestors. 


EE 


on WE Am 
ul 


id 
hi 
jú 
zE 


EED | 


HI. 


We all of the same year and month are gay; 


me dt 


EH 


The clear moon in the vernal breezes shines on Heaven and Earth; 


(B & (3) Si-shi was a fine woman of antiquity who lived near the mountain C4u-lo (En B) She sold fa- 
gots and washed for the people. The king of the state Fueh carried her off, and presented her to the 
king of Wu. She is always cited as a fine woman, and allusions are made to her beauty in prose and 


@) 


poetry. 
We would say: „If you want an Aspasia.” 
ìi. e. A Hung-brother comes to rob me on the road, 


180 


The dragon of Heaven and the tiger of Earth have come from Hwui-chao (}); 
In South and North, in East and West, we are united in one family. 


HOG AE RE 
NE 
BHE en De ne 
F3 AMAAL D aEr : 


SIGNS OF DISTRESS. 


Js 


If there is revolt in the place where you live, and you wish to proteet your house and 
trade, you oueht to nail above the principal door of your house a square piece of red cloth, 
on whose outer-side is written the characters Mung-hia (°), „Hung-house,’ or „Hung-man;” 
and on the inner-side of which is written the character Ying (2) „hero.” Within your house 
you ought to place four green bamboos, three feet and six inches long. No rebel will then _— 


EE E 


attack you. 
0 


If you are in the theatre looking at the theatricals, and there breaks out unexpectedly a a 


fight, you ought to rub your shoes against each other, and, throwing them up into the aìr, 


exclaim: 
It’s name is the iron-plank which ascends the clouds. (*) 


The brethern know then if you are a stranger or a brother. If you then stick up nine ij 
fingers along both your ears, with the fingers bent inward, the brethern will all haste to your — 
assistance, and no mistake will be possible, Ki 


SECTION III. 
QUESTIONS AND ANSWERS. 


If people ask you how many pock-marks you have on your face, answer: „1 have 48 pock- ä 


marks” (5): 
(}) See page 1ó, note 3, (@) PE Ed fo) ren 
o & Mm 8 HK MK FE 

OO BE HUL 


181 


You now ask me where they are — 

The master is buried on the five-phoenix hill; 

On the triangular gravestone are sixteen characters: 
All have three dots to the left side, (}) 


à me 1E de 7 
ZE EE En Hé 
dre 
# BENE TNG 25E 
er NR a ZE Zen 
If people ask you which company has played in the theatre, answer: „he new, variegated 
phoenix-company.” (2) 
If they ask: „How many acts have they played?” answer: „Five acts :” 


U et 5 
IL Br WE 


The first act was the meeting at Kw-ching (®); 

The second act was the instruction in the Hall of loyalty (*); 
The third act was the worship in the Flower-pavilion (®); 

Fhe fourth act was settling the state and killing the traitors (©); 
The fifth act was the banquet in the City of willows. (7) 


AT 
Hd & 
HB 4% 
Be AE 
HE % 


If people ask you: „Have you the capital?” answer: „ Yes.” 
If they ask you: „How much did your parents leave to you?” answer: „My parents left 
me a capital of three cash” (®): 


| 


SE Wik 5 
Te B gt SE al 


mW Rm MH 
KH BU |l 


Father and mother left me three cash; 

Within the whole world we are united in a body; 

If an adopted brother asks me what proof 1 have— 

The heroes of Hung’s current value (°%) is without the least difference, 


(!) See pag. 18, note 2. (2) Hr Ro JA HE 

(€) See p. 81, note 11. & The Catechism, (5) Oath., ete, 
@) Chopping off the cock’s head. (See p. 146). (7) See pa lol, 
(®) The three Hung-cash printed on the diploma. (See S. 1x.) 

@) The legend of the Hung-cash, 


Ef 
Li 
Jù 
ES Zj 


If people laugh at you that your mouth is so black and your teeth are so white, answer: — 
„l have the mouth of the four great Diamond-ones.” (Ll) A 
If people laugh at you that you have no cue, answer: „I have been born without a cue.” cp 4 
If people laugh at you that your mouth is so small, answer: „With my two yaws I can 
swallow the four Cardinal points.” (8) E 
If people laugh at you that your mouth is so large, answer: „My mouth can ke) 
the provisions of two capitals and thirteen provinces.” (*) é 
If people say that your mouth is too long, answer: „The five peaks stand towards Heaven.” 0 
If people say that your foreshead is protruding, answer: „Il have a head like the char 
racter Zree” (6) 
If people say that your belly is so large, answer: „I have a belly like the character Age.” nä 
If people laugh at you that your head is poïinted, answer: „Il have a head like thecha- _ 
racter United.” (8) Et: 
If people say that your ears are too large, answer: „Two phoenixes look towards the 
0) 4 
oe people say that your mouth is awry, answer: „/I have a mouth like the character 
oa (ED B 
If people say that you have thick lips, answer: „I have a mouth like the character 
Together.” (VB) an 


Oe UAE HH 

(5) i.e. I have entered the Hung-league without a cue. VAN A HE HE E02 Ak Hi 1 
om BA UA | 

KR MKE RKE 

Ei KR The fore-head, nose, mouth, eyes and ears are called the five peaks. 
B the mark of the Ist lodge. Comp. p. 36. 


HE I u VN, 2d » 7 Và 87. 


EN: 
B me 
WEE X 


as: 
Bk 2D SE (II 
ES 


E 


GT] I IJ U HI 3d II I I 38. 
Ei B: the ears are poetically named phoenixes. 


mark of the 4th lodge. Comp. p. 38, 


gE ol TE ht Ht HE ER DH 


Hieke rs 


» 7 / 5th I /ì 1 89. 


183 


If people say that you have a youthful face, answer: „LI have peach-flowers on my face.” (2) 

If people say that you wear a grass-blade on your head, answer: „lt is the hard (hair)- 
root.” (2) 

If people say: „Your coat is not buttoned,” answer: „It is, properly speaking, a surplice.” (9) 

If people say: „here is fowl’s dung on your coat,” answer: „lt is the ashes of a sil- 
ver preciosity.” (£) 

If people say: „How your coat is torn!” answer: „It is, properly, a ragged coat” (») 

If people say: „Your coat is old,” answer: „It was made three days ago.” (£) 

If they say: „Your coat is new,” answer: „It was made three mornings later.” (7) 

If people say that your legs are too long or too short, answer: „My legs are like the cha- 
racter Chung-ming-i; they are civil and military legs.” (®) 

If people say that your eye-brows are too bushy or too scraggy, answer: „In the left one 
there are 36 hairs, in the right one 72, together, 108 hairs. (°) 

If people say that your eyes are so large or so small, answer: „I have eyes like the cha- 
racter Ming. (1) 

If people ask you: „Whence did the light come?” answer: „The light came from the holy 
Temple.” (1) 

If people say that your face is pale, answer: „The face of Si-shi was pale, but her heart 
was red.” (12) 


SECTION IV. 
SECRET SIGNS WITH TEA-CUPS. 


If a brother presents you tea, no matter if there are many or a few cups, you ought to 
pour the tea in the cups back again into the tea-pot. Next you pour the tea again into the 
cups, and you may drink of it without any more ceremonies. 


X 
EE HER Zetkm— HR JA 


with the same meaning as given in note 8. 


Hi Mi XK 


4 Te) AL Pi XL Red means sincere, (See pag. 179, note 1.) 


N 
% 


= 
BN dt 
z 


El He 


184 | 7 
lf a brother presents you tea, he ought to do so with the following quatrain: “an 4 
. ” 
Heaven is high, Earth is broad, all alike since olden times; 
The mountains high and waters fine are mutually divided. 
Remember the affairs of the Hung-people in the golden orchid; 
[ lift up this blue lotus (!), and present it to mine adopted brother, 


CE 
MA OR Be A 
E KRANEN Ae 
A 


Ia pouring water upon the tea, you may say this quatrain: 


This cup of blue lotus is not at all alike (2); 
Our friends are dispersed over all the world; 
On the day that I drank of it in the flower-pavilion, 
I never thought that IL would meet you again to day. 


KH A 


E 
B 


mek HF 


XK 
HD 
Ék 
AH 


ER EE We 
U EE KT 


té WM 
H 1 
mA 


val 


zon 
If a brother asks you: „From where does this tea come?” answer him: „Fhis tea has 
been made by the two sisters-in-law; the one is the sister of Ching-thian, ae dies is iÔ 


the wife of Ching-thian.” (8) : 


This tea comes from the black stone-ridge of the black mountain; Jl ff 
The united waters of the three rivers are offered to the prince. Sj 
In one gulp we swallow the kingdom of the great Tsing; 

But the intestines of the traitors shall be rent by it. 


Î 
(}) i.e. this (cup of) tea. , 
@) To the cup of tea which the affiliated drank in the red-flower-paviliou, (Compare paz. 144). 


($) Compare pag. 177, note 2. 


5 


[Il 
en SES 
ka 


ZP D me 

EE or Dm 

B zt 2 IN 
E 


=| 
5, 


Place the tea-pot with its snout towards the tea-cup, and say: „With a single club we save 
our lord” (*) Turn then the tea-pot away, and drink of the tea, saying this quatrain: 
Let us ride alone on a single horse towards the limits of Heaven ; 
And bear all the dust to protect our coming lord, 


When a true dragon (emperor) has been created we'll meet with great happiness; 
Let us help the lord of Ming to mount the imperial terrace, (£) 


Ee de dE IR HE 
Ee Re ER 
EN 
EERE ANN. SK 


Lay a chop-stick across two eups of tea. The guest ought then to take away this chop-stick 
with ree fingers, and recite this quatrain: 


Two dragons came into the world and descended upon earth 

To establish a lord over China and settle the provinces. 

The five dynasties after the fall of that of Thang had no true lord ($); 
A prince who desires to reign long ought to be all heart and soul. 


ESL 0 SED ° PANNA 22 
Te NNP EON U 
sun Ae te ee 
zE he ie emee ke: EUN 


zE DE EE |I 
Bm nt 
E 


The host covers a tea-cup with a white fan, on which are written the characters „The 
white fan of the Hung-people.” (£) 


O B WM E 


(@) Comp. the quatrain on pag. 108, A. 314. 
(5) During the years 907—959 of our era China was divided into ten districts, Five of these were governed 
by independent princes who would not recognize the Emperor, 


ONE R DH Mm 


186 


The guest ought to take away this fan with the following quatrain: 


The Hung-fan covers the Hung-tea; 

In the whole world we are one family ; 

In the red-flower-pavilion we pledged fraternity; 

We know each other throughout the whole universe. 


Ne 
Ho A 
% OH OE HE & 
ne NAE 


A 0RD 
The host covers the tea-cup with its cover. The guest takes the cover off, saying this 
quatrain: es 
A Hung-eup covers the Hung-tea; 
Our sect is diffused over all the world. 
In case we might get it (the world) again, 
We shall be united together in one family. 


eN Mt 
1, Eken 


d 


| mt A HE 
Mr a A HE 


The host places two cups one into the other. In the upper cup is tea, but none in the 
lower cup. RE 
The guest may take away the upper cup‚ whilst saying this quatrain: 

In the upper pond there is water, in the lower pond there is none; 
But nobody knows that in the lower pond there is no water. 

Let us wait till the third month in the spring of next year — 

A fine and drizzling rain will fall in both the ponds. 


Gee RD 
4E 


B A br 


Eh & 5 
EI > 
RR 


187 


The host lays a chop-stick across the cup of tea. The guest says: My lord! come down from 
your horse (Y), and drinks the contents. 


The host lays a pipe across two cups of tea. The guest takes it off, saying this quatrain: 


The pure water of both the ponds nourishes a blue dragon (2); 

In the hand I hold this blue dragon pierced at both ends. (3) 

If there is no water in the ponds, the blue dragon dies; 

When Heaven and Earth have turned over, we'll see a universal peace. 


TAN OAT EA 
NL 
A TE 
EE EG re 


B KE oe 


The host lays a pipe across a cup of tea. The guest takes the pipe off, whilst saying this 
quatrain: 
A blue dragon is in the pond; 
Five tigers come down the mountains and follow the blue dragon. (£ 
The pond was shallow and steep and he could not escape; 
The waterless well imprisons the blue dragon. 


tE 
RAT 


dg 
u, 


Ri 
B Ch ne 
Eb > 
zE 
En 
E 
é 


We, 
HH OWH ME KX 


El 
Ei 
mi 


The host places two cups of tea on the table, the one full and the other half-full. The guest 
ought to pour the fuller cup into the less full-one till the quantities are even, saying this 


quatrain: 
If two men first learned from one master, 
And one is faithful, the other treacherous: 
The faithful will be left by God to the coming generations; 
But the traitor shall perish by the sword. 


OD FK Er, Teds (2) & (@) The tobacco-pipe. 


(£) A pipe is on the cup of tea; Five fingers come down from the arm and follow the pipe. 


Re 
GE 
È 

dE F & 


His | U 
Al 
E 
| 
ANNEE 


de OK 


Having said this the guest may drink the tea. 


The host places three cups of tea in a row. The guest says this quatrain: 


Three great roads extend to the capital, 

Kung-ming set on foot five armies. (*) 

In the peach-garden three brethern pledged themselves; ij 
Their horses were not unsaddled in the town of Ku. (?) 


ls 
sh, 
% WE 
Kb A HE HE 


The guest then takes the middle cup and drinks it. 


a or 
KE 

Ft U BL ml 

ne So HR ol 

SH m5 


C) After the death of Liv-pi (A.D. 228), his son Ziu-shen (4 Te) succeeded him to the government 
of the state Si-skuh (Pi Ei), at present the province of Sze-chuen. The other princes thought this 
a good opportunity to attack his state, So Thsao-chin (F Ä), major-general of Thsao-thsao, took 
the pass Yang-phing (5 ap) with 100,000 men; Mang-tak ( A je), a rebel officer of Khung- 
ming, attacked Han-chung (CE FH) with 100,000 soldiers from Shang-yung KE JE); Sun-kiuen 
(I& DE), from Tung-wu (IE Ki), entered Sze-chuen with 100,000 men by the pass Hiah-khau 
(we H I the king Mang-hwoh (Ee jE), from the barbarian state Man (&), attacked four dis- 
triets in Yih-chao (26 JI); whilst the king of Thibet, named Ko-pi-nang (dj Ek BE), 
attacked the pass Si-phing (B p B) with 100,000 soldiers from Si-kiang (B 6). 


Khung-ming, prime minister of Liu-shen, set on foot five armies and obliged the enemy, by artful ma= 


noevres and tactics, to retire from all these places. (See the San-kwoh-chi. Section xxxrm, Chap. 85, 
Part rr. 


(?) See pag. 87, note 11, 


pe 


189 


Two cups of tea placed next each other are the „Sun- and Maon-tea.” (t) 
The guest ought to pour their contents back again into the teapot, and, having filled the cups 
again, may drink of the tea. 


Three cups of tea placed in a row, represent the tea of the brotherhood. The guest may 
drink the middle cup. 


If the snout of the tea-pot is directed towards the guest, it means „the combat on the bridge.” (?) 
The guest says this quatrain before drinking: 


Liu, Kwan and Chang pledged fraternity in a peach-garden; 

Their faith and loyalty is renowned afar. 

They would not follow the aim of the lord Thsao (®); 

Their name shall be ever transmitted and be renowned in the world. 


%E OO A A A Bl 
LE SOEREN NINE 
Ee oe rr De Pe 
HATE TE A ANN 


The host places three cups of tea in a row, the middle cup being of a smaller size. 
The guest may drink this smaller cup‚ saying this quatrain: 

The young lord (£ stands in the middle; 

Two ministers stand on both sides; 

Both, civil and military officers, 

Assist the lord to sit on his throne. 


‚| E 


ETE 
EE 
ee B 
EE 
ERR 


5 H JF Pe that is » Ming-tea,” HJ Ie. 


(?) See pag. 171, note 1. 
(3) Thsao-thsao the famous usurper during the civil wars, known as the period of the three states, 
(& This quatrain alludes to the young prince, the last offspring of the Ming-dynasty. 


190 


OO Three tea-cups placed in this order represent the character S4a mori En Ê 
ODO OD The guest, having said the following quatrain, may drink the upper cup: : 


A mountain is just a mountain high. 

Those who entered the Hung-gate are countless ; 

The dynasty of Ming is our own mother. 

Let us obtain the empire in order to requite the five founders. 


ee 
NE: NE 
U OH E 


E ul Ed 

eee 

HEE 
mW a 


zl 


The host places a cup with honey on the top of the tea-pot. The guest ought to take od 
the cover from the cup‚eat the honey, and place the cover again on the cup‚ saying this quatrain: 


The tea on the table is Hung-tea; k 
In the world many are avowed Hung-men. 


Á 
ie 
À 


I hope earnestly that you'll give me a cover, 
That our affairs may not leak out. 


RE AE IE 
(Et EE 
B EE tl Ed Be 


Jr 
R 
0 
AR bte Ei 


EE ib SW ME 


OO O Four cups placed in this way represent the tea of the four great, faithful, excel. 
O O lent-ones. (?) Place the cups in a square and say this quatrain: 4 


Han-phang was born on the East-mountain; 
On whom ought Han-fuh at home depend? 
Ching-thian thinks of the day of revenge; 
Why ought Chang-kwoh shed two tears? 


ERO EMO on CMN AE Edele 
WB dE nm 


Ht 


5 Ur (6) pi IN H 2, IR Seep. 95, note 1. 


191 


LE A OE de H 
RE On ER A 


OOO OO Four cups placed this way have the same meaning. 
If a brother gets into difficulties and comes to your house, and asks for tea, give him the 


first cup. If he takes the second cup‚ he wants to commit his wife to your charge; if 


he takes the third cup‚ he wants to intrust you with his child; if he takes the fourth 
cup‚ he wants some money. 

If you areable to assist him, drink from the same cup‚ of which he drank; if you are, 
however, not able to help him, choose another cup. 


Four cups of tea placed in a square with the tea-pot in the middle represent the „tea 
of the brethern meeting” (t) 
Before drinking, take the tea-pot out of the square, 


OOO Four tea-cups placed in this way signify: „Liu-siw who passes the passes.” (°) 
O If you can assist the straightened brother, drink the middle cup of the upper 


row; but if you can ’t help him, you may not touch the two cups on both sides. 


O Four cups placed in this way represent the character Suz. (*) 
O The guest taking away the middle-most cup‚ it just gives a representation of this 


O character. 


D, 


OLO Cups placed in this way are called „the inexact square.” (f) 
OO The guest may not drink of this tea, before having placed thecups in a square, 


ORE 

© B JF 5 Bij Liu-siu was the third son of Liu-kin (4 Ek) of the family of Man, He 
and his two brothers Ziw-yen (4) 4E) and Ziw-chung (5 4) were the first who thought 
of avenging the honor of their family against the usurpation of Wang-mang (E Ji). They rebelled 


and, after three years, Liu-siu was made emperor of China under the title of Kwang-wu-li (GE # ai), 
» The bright martial emperor.” A. D. 2ö. (Histoire Générale de la Chine, T, III, 250.) 


5 H o U A 1E 


192 


OOO Four cups placed in this way, signify: / Ohau-tsz-lung pledges friendship.” (2) El 
Place the cups either evenly or in disorder, before you drink of this tea. 
O Pp y 


OOOOO These five cups placed in a row signify the five great tiger-generals.” di 4 
The host covers these cups with a piece of linen, which the guest takes away, saying 
this quatrain: 
Amongst the five tiger-generals is Kwan-kung ; 
Amongst the millions of soldiers is Chau=tsz-lung ; 
He who cried out to cut off the plank-bridge was Chang-yih=teh (®); 
They who assisted the Man-dynasty were Ma-chao and dn 
En ke MON 
” 
E) MENDE 
Hä Ken 
kn = 
IN 5 ni ZN EEN B 


O Variation on the foregoing figure meaning, also, the five valiant generals. ‚N 
OOGO These cups are covered with a kerchief, which the guest takes away. The _ 
O middle-most cup is the „Master-tea” (£). We 
The guest lifts it up, and places it at the top of the figure, saying this quatrain: 


The five great valiant generals settled the universe; 

Mvyriads of people have transraitted one single flower. (®) 

Let us help with a sincere heart Sun and Moon (©); 

And with our utmost fidelity assist our lord to sit in the flowery land. (7) 


MP T 
T dale, 
AD He 
EE 4 


| H 
Sn 
Rm WM 
ED Xt WH 


4b 
H 
EE IE 


EH Ein HE gE En See pag. 175, note 4, 
CEN Dj kk us. See pag. 115, note 4. 


(3) ie. Chang-fi. (Comp. p. 177, note 1.) (é) a Ie 

(®) ie. The people have transmitted their reputation fragrant like a flower, 
(6) ie. the Ming-dynasty. (Comp. p. 35, note 4). 

(7) 1, e, China, 


195 


If a stranger enters, the host takes one cup from the tray and places it on the table, 
The host invites the new-comer to taste of this tea. If the guest is a brother, he will most 
surely replace the cup again on the tray and, before drinking, say this quatrain: 


Within the city of willows is the Heaven-and-Earth-circle ; 
The pledged-ones give all evidence with a drop of red (!). 
To day you, my adopted brother, will examine me; 

But don’t take a Hung-man for a stranger, 


AE 
AE 
KA 


re DE Ht 
Er HE HP WM 
== E 


HB EE 
ZH FE 


The host places two cups of tea on the top of the tea-pot, which represents „Sun and moon 
in aspect.” (2) The guest takes down the cups‚ fills them with tea and, having said the 
following quatrain, drinks them: 


When sun and moon rise together, the East is bright. 

À million of warriors are the Heroes of Hung. 

When Tsing is overturned, and the true lord of Ming restored, 
The faithful and loyal will be made grandees. (°) 


\m 
DD mt O dm 


Dj 
ES 
F 
JE 


ENNE 
zi 

SE mt B 
an 

Su DR SE 


OO OD Two cups of tea placed on both sides of the tea-pot signify: Wu-san-kwei who 
requests Shun-chi to enter China, protect the country and take Peking.” (£) The guest oughé 
to turn one cup towards the snout of the tea-pot, saying this quatrain: 


@) de. a drop of blood. (See pag. 145.) 


Oo HH A HE (3 Comp. p. 61. Q. 15. 


(*) Towards the decline of the dynasty of Ming, Wuesan-kwei (5e H 


Pa 


[IJ 


ID general of the emperor 


27 


194 


The Pure is impure! the Bright is not bright (5! 

With iron courage und bronze hearts we sit in the city of willows, | 

Shields and spears are piled up, and we lament over the present times; 

But within one revolution of Heaven and Earth, the great Ming shall be restored. 


AR er AD 
NEN Oe 
KR Rn 
OW 


O 
OOO These four cups of tea are called the Wind-tea. (2) 
If there is no wond (?) the host takes the middle-most cup away and places itto the right, so 
that the cups form a square, meaning „four persons who have pledged fraternity.” (#) 
The host then requests the guest to drink of the tea. 


@18, 


Five cups are placed in this order by the host. The guest takes the left under- 
p p ĳ 
O most cup and places it to the right. These cups form then the character Ming (°): 


Tsung-ching (2 Di), guarded the frontiers against the Manchoos. Animated by the desire of 
helping his master, and destroying the rebel Li-tsz-ching Ez Ei Ke) ) he thought it best to call 


in the help of these Manchoos, against whom he was to guard China. To propitiate them, he sent 
them rich presents of gold, silver and silk, and fine girls, as they sadly wanted women. The 


Manchoos, glad of this opportunity, entered China by the pass of Shan-hai (uy Pia: B) ‚on the ü 


26th of May, 1644, They reached Peking on the 6th of June and, having been welcomed by the _ 
population as Liberators, they immediately made themselves master of the gates, and proclaimed the N 


young prince Shun-chi OE bled |, a lad of seven years, as their emperor. So the glorious dynasty E 
of Ming became extinct. (Histoire Générale d, 1, Chine, T. X, pp. 498—506.) a 


@) The Tartars took the title Zsing (pure), whilst the foregoing dynasty had the title Ag (bright). 
(2) Ji pas 1, e. Police-tea, or Stranger-tea. 


(3) Policeman or stranger. | RE) pi IN h5 ES 


(5 B „ the name of the Chinese dynasty. 


195 

OO 
OO 
Oo 


OOO The host places six cups in this way: the guest ought to form the characters 
OOO Thian-hia-thai-phing (+) or the character Chung (% with these cups. 


Having done this, he may drink a cup. 


0 
oo These six cups represent the character Chung 3 middle.” 
0 0 
0 
o 0 0 6 © De 0 0 GQ These 4 X 6 cups form the characters Thian-hia- 
0 0 o o o 0 o o that-phing = „In the world is universal peace.” 
5 5 Le) 0 Oo @ O 


Eieht cups placed in one row signify „the eight geni.” The guest, before drinking of this 
tea, sings the stanza on the eight geni. (9) 


O These seven cups represent „the seven-star sword.” (© The guest may either 
OOO drink the third cup of the blade, or the two side-cups which form the guard of 
O the sword. 


O 
®, 
Ooo These seven cups represent „the sword without a hilt” (®) 
©, The guest places the fourth cup of the blade on the top of the guard, in order 
®, to form the hilt, and recites this quatrain: 
®, The changes with the tea-cups are inexhaustible; 
O My abilities are few and my knowledge is superficial, but IL am true. 


I meet now to day the face of a brother and superior; 
And I hope that he will teach me a little, 


Ik IJN Hek 4 ddr 


[IL Kin oi St 


me dà 4E 
Ùs 

[1 a B% 

S: Elm Et 


® Ee BN oh 2 (€) rp (3) See this stanza on pag. 2823, 
© -K 1-4 sell See pag. 42. (5) ÍEE IT) sell 


196 


Seven cups placed in a straight row represent „the wife of the genius who crosses the 
milky way on the seventh night.” (%) ; | 
Before drinking, say this quatrain: 


6) 4ils pi zi 47 PE &R sal ‚ The „wife of the genius” is the constellation of the Weaving- 
gerl (ak %), corresponding to the star-triangle a, «, in Lyra. The genius” is the constellation 


of the Oz-leader or Herdsman (ZE 2e. or 2E EB) corresponding to a, , / in Aquila. The 
legend says that in the star-triangle a, e, C is a virgin, grand-daughter of the Queen of Heaven 
(KR ). She was always weaving very assiduously, so that she was named the Weaving-girl. 
he Queen of Heaven, pitying her, because she neglected her toilet, married her to the Herdsman or 
Oz-leader. From that time, however, she became so lazy that the Queen of Heaven had to set her 
again in her former place, allowing her only once a year, on the seventh night of the se- 
venth month, to cross the galaxy over the magpie-bridge, in order to meet her husband, The 
Chinese now take the constellation of the virgin as the symbol of the female recipient principle, 
(IX fÀ, Joni); whilst they take that of the Or-leader as the symbol of the male principle. (Zinga). 
The former is worshipped by the Chinese women, on the seventh of the seventh month, with various 
ceremonies, as: threading seven needles with silk-thread of five different colours during the moonlight; 
by spreading out parti-coloured threads in the air; by drying their clothes; by sowing, in a porcelain 
pot, green-peas, small-peas and wheat, whose shoots they tie together with red and blue ribbons, etc., 


by which ceremonies they draw prognosties of their skill in female arts. (See the E IE ue] HR , 


Eneyclopaedical record of different things, Section: Seasons (B IE Eb), Chapter: Seventh night 


(E 5), Art. 1—34; and »Das Buddha Pantheon”, pag. 107—108), 

Lhis whole legend has its foundation in an astronomical phenomenon, which my friend, Dr.J. A. 
C. Oudemans, had the kindness to calculate for me. On the seventh nicht of the seventh month, 
at about midnight, the two constellations Weaving-gerl (4, s, Ë' Lyrae) and Herdsman (a, B, 7 
Aquilae) stand equally high. f 
At a place situated at a N, Lat. of 350 — say the old capital of China, Chang-ngan, situated at 34916'45”" —, « 4 
these stars stand on the seventh of the seventh month, at midnight, in this way: 
a Lyrae, Azimuth 112°17’ W., elevation 44°50’, 

a Aquilae, Azimuth 63°1’ W., elevation 45°27'. 

Both are thus at about an elevation of 45°; the one stands 229 south of the West, the other, 27° north 
of the West. 

The erossing ef the galaxy is, of course, only a fiction, as the fixed stars do not pass it; the Chinese 
seem to be aware of this as they say »that because the Weaving-girl looks a moment at the Herdsman, 
it is said that she is married to him.” (Vide: La ZK HA zb, Appendix to the love-stories of 
the state of Z%st). 
In autumn the magpies migrate and, during the seventh month, seem to pass in great numbers the — 
galaxy, which gave rise to that part of the legend saying that the weaving-girl passes the galaxy 
over a bridge of Magpies. (Vide: VE Pd ba Hoai-nan-tsz; and Fi TE ES) ‚ Appendix to 
the Ni-ya.) 


197 


The wife of the genius crosses the milky way on the seventh night: 

At this time the sisters come down on the world and meet again, 

Every year, on the seventh night, she stands on the look-out near the galaxy: 
The magpie-bridge is difficult to eross, — what do you think? 


4 DE jj | 
Ab Ĳ 
HW eg 
EE 4% fi 


ER EEZ 
B A Se B 
B cr Roer 
Ee B 


OO ‘ The host places seven cups in this way. The guest, before drinking, places 
OOO one finger in the side-cup and two fingers on each side, making the represen- 
OO tation of the character Hung. (1) 


o o This figure can also be made with 6 cups. In this case the guest places three 


o o fingers next the six cups. 
Os 0 


The host places 6 cups one into the other vn a pile. The upper one contains tea. 
The figure represents „The sixth envoy of Yang guards the three passes.” (?%) Before drink- 
ing, the guest ought to say this quatrain: 


The sixth envoy guards the three passes; 

Twenty four officers are drawn up on both sides. 

The Western Liao, hearing of this, lost their courage; 

The barbarians were utterly routed and the universe rejoiced. ($) 


RS OH A HE IE = 
(2) During the dynasty of Sung the Chinese empire suffered much from the depredations of the A%- 
tan (32 F}- or Pi EE ‚ western Liao). Tradition says that a certain general named Yen-chax 


( giE Ha) ’ sixth son of the general Yang-ling-kung (#5 Ge A) „ defended the three passes 
Yen-mun-kwan (B Pi ha) , 39°5'50? Lat. 110938’ Long.), Pien-thao-kwan (im ET] ij, 3344 


Lat. 108°53'’ Long.) and Ning-wu-kwan (Ze 78 B, 39°8’ Lat. 109°48’ Long.) so effectually, that 
the Khitan durst not make any more inroads. At last they were defeated in a great battle, and peace was 
restored, This happened during the reign of the emperor Chin-tsung (É En A, D. 998—1022.) 
This Episode is not mentioned in History; but it is found in a novel, called: The myriad-flower-tower, 


EN pij tE), Yang-ling-kung dreamt one night that the Emperor Zkai-tsu was surrounded with 


198 


1) 


EER H 


er El of 
bi 
EE 
a 
ER RE 


OO These nine cups are „the nine great Bases.” () BEL 

O Take the middle-most cup and, before drinking it, say these words: Zie 
OOOOO Hung-water flows athwart and inundates the whole universe. (?) À 

©, RE 

Oo 


OO These nine cups are the representation of the character Es ‚ Lord, without à 


oog the dot k on top. The guest places the middle cup of the upper row one place 
e1e18, higher, so that the figure stands thus: 


Oo Ö O forming the character , Zord. 


OOO Having done this, he may drink this cup. 


OOO 


OOO The host places ten cups in this way. The guest, before drinking, places the | 
Pp p ‚ P 
OOGO undermost cup above the middle cup of the upper row, in order to hik the cha- 
OOO racter Lord. 
EE 
O 


The host places three cups in a row: one full, the second half-full, the third empty. 
The guest, having said the following distich, drinks the half-full cup. 


enemies. A Genius then approached Yang and ie to him: Seven sons shall help the Emperor, andil 


the sixth shall succeed (-E Fr HL EN On Ds Fr jk). The father, however, understood: Seven 
sons shall help the Emperor, and sie shall succeed. So he did mot hesitate to give his six sons to the 


Emperor. Five of them, however, perished in the wars against the Khitan, and only the Tek son gained 
victory and honour, Therefore the sixth son was called 23 Dö ‚ the sixth envoy.” The fifth son 
turned monk, àl 


Mn 


JL vS JE See Sect. X. 
BE HR hk Mi WZ IE Fr R Pe Mencius, Book III, Part 1, Chapt, IV, 1, 


199 


Fm neither a traitor ; 
Nor am [ an intriguer, 


de en 
Pa ode on or 


The host places four tea-cups in a square, amd the slop-basin in the midst of this square, 
The guest, having said the following quatrain, lifts with both hands the slop-basin out of the 


square: 
At the Past-gate I enlisted as a soldier; 


At the West-gate I cut to pieces an unfaithful person. (*) 
We are every where, in the capitals Nanking, Peking and all the provinces; 
To assist our lord to mount the throne, is agreeable to us. 


4E ha 


En 
Dm JN 


D> EN A 
TN o} ZE we 


KEE 
ll 


Hi El 
KE hk A 


Quatrain on four cups for a brother in a straight: 
To take charge of a brothers wife or children is just and proper; 
I don ’ mind either to lend you money or to die for you. 
My adopted brother if anything is amiss tell it to me leisurely; 
By no means perish voluntarily, as long as T am present. 


ziet AE 


Sr en EW 

u 2} 5 

Pt dt 
8 

Ct Hi St Ei 


0 @ 


® These fifteen cups of tea are the „reunion-tea.” 4 
® The guest takes the cup from the centre, and places it at the 


o 
5, ©, Q top of the figure. 
©, 


Having done so, he may drink this cup. 
O ®, 
Oo 


(!) The cock, decapitated at the swearing of the oath. (See pag. 146.) 


omm # 


200 


Oo 
©, 


Ren These eighteen cups represent the roof of the ode) (£) 


OOO Push the topmost cup one place higher, and drink en the second cap. 
OOOO 
OOOOOE | did 
OOOO _ The host places eight cups in this way. The guest who wishes to drink _ 
OOOO of this tea, ought first to form the character Kang (river), and then the 
character Shan (mountain) of them in this way: 
OEEOMKO Le) 

o o == YL Kiang (river) 5 


ie) ONO O 


e = Ls shan (mountain). 
o 0 xe 
o 


Oo 


Three cups placed in a row with the tea-pot signify: „Hung obeys Heaven.” (%) 


OO Four eups placed in this way signify: „the Hung-heroes who enter the camp.” ) 
OQ OO The guest, before drinking, ought to remove the two upper cups to the might 
and left, so that the four cups form an exact square. 


upper cup‚ saying the following quatrain: 


A Hung-cup covers the Hung-tea; 
We dissolve the Manchoo empire. 

Three hundred and twenty one (®) 
Unite themselves in one family. 


DI 
DE IL EE Hb 
| SE 
SEL A 


HOEY 


ok HM L 2 
© BE IE XK 
ot MH A & 


OD Le HE ‚ the Hung-members, 


201 


©, Quatrain on these seven cups: 


The five men (!) were born of one mother; 

The seven lads (?) gathered, raised each troops. 

Help faithfully and loyally the kingdom of Ming; 

®, Assist with all your heart and might the prince of Ming. 


Nd 
Sn de 
Abn OO 
NSle Morr Ho ars. 


BE ce H 
HE n B 


Five cups placed in a row represent „the five founders.” (3) 
Drink two cups of them and turn them upside down. 


Ee The two upper cups are called the „plum-flower.” (£ The two cups below are 
called the „five elements” (°) In the middle-most cup is tea. 


OO 


If the host asks the guest to take the middle-most cup‚ he ought to point with his finger to 
‚ thisecup and, having said „A heart turning to allegiance” (6), he may take it out of the square 


and drink it: 
One drop (of blood) is venerated and originally red; 


In the four points and eight zones we are all of one clan. 
The faithful and loyal will enjoy Heavenly blessings: 
They’ll ery thriee »Long live the prince!” and receive princely fiefs, 


AE 
U 
Er Ads Ae OE AAN 
Eed mn B EH 
ee) 
8 In the middle-most cup is tea, the four other cups are inverted. 
OO 
DES) A m (2) See page 197, note 3. é) kij. pij 
ET {7 viz: Metal, wood, water, fire and earth, 6) — Eli Da AN 


202 


The guest, before drinking of this tea, says the following quatrain: 


Han-phang raises (the standard of) righteousness in the flower-pavilion; 
Han-fuh coilects horses and gathers an army; 

Ching-thian thinks on the day of revenge; 
Chang-kwoh meditates the overturn and extermination of the Tartars. Á 


EO OON ES EE RE 
EO OE 
5 
Ei 


rn dt 


B 
B 


zi U 


Ì en 


® & The middle cup is inverted, and the four other eups are filled with tea. The ke 
e @ guest, having said the following quatrain, turns over again the middle cup: Ee 


The great battle on that day was awful: 

Every where were ambushed the Tartar-encircling dragons. 

Amongst millions of troops we assisted the lord of Ming: 

We fought ourselves through the enemy’s ranks — it was the greatest mok 


EEn Oe vrl ek 
Re EE 
B oen NEE 
De NA 


If you enter the house of a brother and you want something to eat, and there are in RE 
the house of this brother many people, or perhaps strangers, whom you don’t recognize as — 
brethern, you ought to look what the host does. If hecovers the tea-pot with the inverted — 
cover, there are strangers present and you ought not to speak; but if they are all brethern, 
the host will take down the cover from the tea-pot and say this quatrain: 

The Hung-people originally collect Hung-tea; 
In the world many are avowed Hung-members. 
I earnestly hope that my adopted brother will be silent: 
For originally we were born together in the city of willows. 
Ey HE 
H 


Er 
Ai 


Cl 
Ĳ 


hes 


ir 
EE 5 Wo Pb 
\& à 
B 
Ser A BF DE 


HE ER 
HE 

EE 

ar E 


208 
SECTION V. 


SECRET SIGNS WITH- WINE-CUPS. 


The host makes with nine wine-cups the characters Thian-hia-tai-ping-hung, (1) 


0 Oo O0 00 O 0 Oo Oo oo 0 
O 
DOE o Oo 0 © 
0 O [9 0 O0 0 ORORO 
ONO, 9) OMTRO fo) 
O 
(9) (0) Oo O0 O0 Le) One D 


If the guest does not recognize the form of these characters, the host ought to pour the 
tea again into the tea-pot and, having placed the cups confusedly, he fills them again. 


If you enter the house of a brother, to drink wine and sup with him, and he lays down 
two chop-sticks, you ought to lay the chop-stick which is lying in front of you before the 
host, and place his chop-stick before your own place, saying this quatrain: 


Before T met your hoary head, what did you think? 

When there has been a revolution in Heaven and Earth the Tai-ping will sing. 
If it is predestinated, people come together from thousands of miles; 

But, if it is not predestinated, one does not know his brother face to face. (?) 


kk @& # EE OH 4 
TN NN: Se ea ef 
zE Kk OM & 
KR & 8 ot Ve 


ĳ 


Eje & 8 


If a brother requests you to drink a cup of wine, and he presents it to you with his mid- 
dle finger held above it?s mouth, you ought to receive the cup with your middle finger at 
the bottom of it. If he curves his middle finger whilst presenting you the cup‚ it means 
that he kneels- before you; you ought then to raise your left hand with the five fingers 
opened, and the palm towards the host, as if you invited the five founders to appear and 
receive his worship, and pronounce these words: Brethern, being faithful and loyal, dont re- 
guire so many words. () 


6) Kk BN kk Á- HE, In the universe are the Tai-ping Hungs. 
Omme ORM ENRRRME HT 


204 


you with the left hand, take it also EE. voet left hand, and say: Hast Te : an 
Having said this you may drink. 


SECTION VI. 


SECRET SIGNS AT THE DINNER-TABLE. 


and cover, saying this abt 
With one hand I manage a metal lance, 
And grasp firmly a pair of precious swords. (%) 
1 break open the city of Tsing; 
And save our true lord out of it. 


EN alte ale 
HK OE Ee 
T HR & 
Be ee Ee 


ar SE ip 
e 


A chop-stick laid across the dish, may be also taken down with the following verse 
B 
The men did not leave their armour; _ 
The horses did not leave their saddles; 
With a single club me may save our lord; 
But with a one-legged horse ’t is difficult to go, (°) 


DE > 
EE NN 


RE 
BÉ 
Ed 
B 


BRE 
Wss, 


ENH KX 
(2) ie. the two chop-sticks wherewith Chinamen eat, 
G) With one chop-stick it is difficult to eat, 


We rose, the clouds broke, and we saw the blue Heavens; 
The löth of the 8th month is the day of our meeting. 
Many arrive with one heart and united forces, 


205 


EE. 


Holding weapons in their hands in the event of a great battle. 


EE 


ANon 
ij © 


+ 


Th 


E 
J 


DR En de 


If you dine with a brother and all the dishes are brought on table, lift up all the co- 


vers and pronounce the following quatrain: 


The Pure is impure! the Bright is not bright! (!) 
With two clubs we have knocked down several towns and cities. 


The five great valiant generals came together, 


Jd 


5 


A 


tE 
PJ} 


El 


zt 


To overturn and exterminate the Tartar dynasty and restore that of Ming. 


xk 


ZR at 
jl 


Zij 


Di 


Je 


Ù 


Quatrain which one pronounces whilst picking out the greens: 


Savoury and precious viands are on the table, 

We have not yet penetrated into the red, golden city. (®) 
The five lodges shake the arms and weapons of Hung ; 
Victuals are transported, to succour our lord and master, 


bi HE HE 
de FE 


(@) Properly translated the verse runs: The Tartars are impure, the dynasty of Ming is obscured, 


Pelt, note I), 
(2) The capital > Peking. 


EZ 


bj 
Éj 
ÂR 


f 
Pi 
zie 
HS 


4E 


(5 


Zy 


He EB ok D 


in EE 


(Comp. 


206 BE 


When the rice has been brought on table one says this quatrain: ” {1 


With a sincere heart and united dd — 
It tastes well when eaten. 

The brethern unanimously 

And peaceably drink together. 


A WD MEE MA 
LJM OR 
KR. WH 


SECTION VII 


SECRET SIGNS ON SMOKING TOBACCO OR OPIUM. 


If you enter the house of a brother and he offers you the tobacco-pipe with both his K 
hands, you ought to look how many fingers he holds on the pipe. If he holds fwo fing- RE 
ers of each hand to the pipe, you ought to take it with twee fingers; if he offers it 
with tree fingers, you ought to take it with fwo fingers. B 

If he offers you the pipe with the palm of his hand downwards, you ought to take it 
with your palm upwards; but if he offers it to you with the palm upwards, you aag dt 
to take it with the palm downwards. 

If he offers you the pipe with one finger thrust into the bowl of Ee tobacco-pipe, u is Á 
a sien that there are strangers or policeemen in the house. 


If the host says to you: Will you smoke? and he offers you the pipe with both hands, 
take it also with two hands; if he offers it with one hand, take it also with one hand. 


If he offers you the pipe with the right hand, take it with theright hand; so you onzin 
to take also the pipe with the left hand, if he offers it to you with the left hand. 


If he offers you the pipe with two fingers of each hand, you Gen to grasp with your 
five fingers the bowl of the pipe and accept it; if. he offers it to you with his five fingers 
grasping the bowl, you ought to take it with two fingers of each hand, and say this 
quatrain: Et 


207 


Remember always that the five founders protect the true dragon (); 
And with a sincere heart help the state, wishing to obtain merit. 
In the two capitals, at the North and South (2), we all are brethern; 


kl 


The nine Bases (%) are venerated and every where the same. 
Ee Oe ba 
RO MPR AAN 
dn en 
aen Al 


EB À 
Base 
net 


If the host offers you the pipe with two fingers of one hand, you ought to grasp the 
bowl with your five fingers and say this quatrain: 
The four great faithful excellent Ones protect one dragon; 
With a sincere heart they protect the state, wishing to obtain merit. 
When you and I were not yet, the pillars of the pavilion were erected ; 
And they wandred about the world in search of valiant heroes. 


EE tE 
EEn Peer vo Re on we 
A RL 
Ee 


WS tE 


If the host offers you the pipe with the bowl downwards, it means that between brethern 
shere is no enmity. The guest says the following quatrain: 
You ask me to smoke tobacco. (£) 
Why do you approach me as an enemy? 
Don’t say that at my birth I had no reasons: 
In the trebled waves a dragon floated. (£) 


Hm OK B 
Ee Ak | 
DD OH HE 


1 mt Er 
FE) EN EE 


A} za ER N 
Dt E HE en 
(1) Emperor. (2) Nanking and Peking. (3) See Section X. 


($) Lit: nto eat a cloud.” (See Section XL.) 
(5) Because we had an offspring of the dynasty of Ming, IT was born, 4 «, entered the league 


pa a 


208 


If the host offers you the pipe with the mouth- Dees directed towards you, Sa " 
canon does not shoot the people from the garden:” (!) 


The five men left this canon to shoot the Tartar soldiers; 
So don’t shoot by mistake a Hung-brother. 

Our Mother (®% in the flower-pavilion has told us this: 
Henceforth forget old injuries and griefs. 


Eel ONM 


ER OR OE 
KR 
ni 
sdk SEE 
st 
SE 


If the host stops the hole of the mouth-piece with his finger, and he offers you the pipe d 
with the bowl downwards to you, saying: „The prince has not yet risen” (%), answer him 
with the following quatrain: " 


Heaven is high, Earth is broad, and yet they implore each other; 
The prince hereditary has taken the lead on your account. 
Millions of Hung-soldiers remember their former lord, 

And wish to avenge their griefs together with the five founders, 


JEE 
ERR Af voe sehea 2: 
Te 
á gt 


ER IN er AH 
=de eN A 
BE DE 
Ek 
Kn 
EN 


If the host offers you the pipe with the mouth-piece downwards and the bowl stopped with E 
his hand, it means „rebellion against Heaven, opposition against Earth” (£ The guest oucht 4 
to say this quatrain: ‚ 

It 6 does not reach Heaven, it does not reach Earth; 
The cloud-staff (6) bursts forth blue smoke. 

On the day when the brethern shall meet reunited, 
The inexhaustible Bases (7) shall be before our eyes, 


ok MRTEAE A Comrn 


(2) » The master.” (See the 23 & 81 article of Oath, p. 14l & 142.) 


en ae OKK WU HW 


& (°) The pipe. (7) See Section X, 


ae, 


209 


mt É 
RME 


d 


B 


If the host asks you to smoke and gives you a closed cornet with tobacco, you ought 


to say this quatrain: 


or this quatrain: 


Rt IF 
MH EE oe 


Ïf there is tobacco, 


ENE 
> H 


The provisions left by our lord are in the magazine; 

Strangers dare not break open the fastenings. 

For he gave it purposely for the use of the Hung-members ; 
Therefore T request the five-clawed dragon (!) of this certain year. 


RE TE 
Zen 5) 
ER OH A H 
A OD 


Prepared or unprepared red tobacco emits white clouds; 
Five dragons with opened claws accompany the prince of Ming. 


RL 


A: 
er 
ee 


In the night we produce a clear pearl preserved in the bushel; 
Within the city of willows is a great bustle and commotion. 


kk ML WW Ei 
NN Bj 
B Ek > 
MK OA Hi A 


ERE 
Sz dk IB 


but no fire, the guest says the following quatrain: 


Such a good red dragon (?), and no pearl (®) — 

What are your thoughts at our first meeting? 

At present we're assembled without there being spies ; 

And I remember that we have studied together in the flower-pavilion. 


(®) The hand is called: „the five-clawed dragon.” 


(@) Tobacco. 


(@) Fire. 


EEE 
Ep m B HK 
EMR E 
dm B 
Et 
HE 

bee 


If there is only fire and neither pipe nor tobacco, say: „There is a pearl, but no light.” ek. 


The dragon’s pearl is spewed and yet not bright — 

Meeting each other in the world we revere the elder brethern. (2) 
Two phoenixes standing towards the sun, are there since antiquity: 
We all were born together within the city of willows. Daed 


KE GEE 
B MH HK Bo 
A EI hr En 
A: KRK WH HM 


mn B as 


If you enter the house of a brother and he asks you to smoke, and there is no fire in | 
the room, say this quatrain: 


If there is powder (2), but no pearl (®), I can t blow it bright. t 
Your younger brother asks his adopted brother sincerely — 

Like two phoenixes towards the sun, the brethern stand: 

Originally we were born together within the city of willows. 


NK MK: : 
AE ot RJ 
RH NK: 
ke temen BR 


m8 
+ EE 


If the host offers you a pipe, and it falls on the ground, place your foot upon it and 
say: „The five ladies mount on horseback.” (#) 


(&) See Section XI, (2) Tebacco. 


@) Fire, OET HE Ee B 


d 


If the host asks you to smoke and, having struck fire, screens it with his hand, say: 


211 


Dragons wrestling, tigers fighting, are equally strong (l) — 
Why is the prince hereditary trodden down in the mud? 
Ask quickly the five ladies to mount on horseback: 

The five lodges mount to day the cloudy ladder. (%) 


Bi 2 
Î B 
EE 

E 


HE 
Ä 
Is 
F H 


Si 58 eN 
RE & 
WR Mt A 
ER ER 


IT see Heaven, but don’t see the fire — 
The brethern have obtained perfection. (%) 


ee 
DE 


If he covers it with his hand, say: 


I see the fire, but don’t see Heaven — 
May the brethern live long! 


eoa Ma 
NE RS 


Or also this quatrain: 


5) 
(0) 


A sincere heart does not fear heavy bars (£); 

Five fingers on the mountain dare the heroes. (*) 

We beat departments, prefectures and districts; 

But we don’t beat the affiliated brethern of the Hung-family. 


There is no higher or lower, stronger or weaker in fights between equal powers. 
Explanation in the handbook: 
Why is the pipe trodden down in the mud? 
Quickly tread with your five toes on the pipe; 
The five toes tread to day the tobacco-pipe. 
A Budhistie expression: „nigban.” 
The hand with the fingers, 
The five fingers on the palm dare to cover the fire, 


If the host presents you the pipe with one hand, with the bowl downwards, say the . 
lowing quatrain: EK 


If a brother brandishes his pipe before you, you ought to parry the pipe with your pal 
downwards and, grasping the pipe traversedly, say this quatrain: 


©) 


€) 


er 
i 


hi 


a Rl El 
tE me & 
FEN 
2 br 
äh Ht 


4 


Bt EE 6 


The walk in the fifth month is the Twarn-yang-festival (1); 

The willows (lodge) are opened, and the brethern come. 

They hold in their hand lances to take the Tartar empire; = 
And they all assist the lord of Ming to sit on the transferred throne, 


AE a Buen 
B OK %% 

K PH H 
DEE 


oh AT Hi 
mn & 5 
B 


Jü 
& 
2E 


Brethern meeting each other may not be inimical; 

If it was unwittingly, you ought not to be offended at it. 

If T have given offence, IT hope that you will pardon my fault: 

For in the flower-pavilion it has been said that we shall not be foes. (2) 


Ek: 
E cn 8 HK 
AE al int 
EN ES NH 
> 


St Dd eo 
BE HE Ml 2E 


This festival falls on the 5th of the 5th Month, and is synonymous with the „[Festival of the true mid k 
day” (iis Wim Ee), better known as the „Dragon-boat-festival” OBE BDE fit). The festival is held just 
at midday when the sun is in ifs right place, just in the zenith, so that objects don ’t cast shadows. The k 
whole population goes out on this day afoot and in boats to see the boat-racing, CN 
See Oath, art. 23. (pag. 141). 


213 


If a brother smokes opium, and you should like to smoke also, but have no money with 
you, you must not go to the brother and ask him for opium; but if he makes with his 
pipe the sign one (*) it means „I am alone.” You give then the sign two (?) with your fing- 
ers. The brother will then invite you to lay down at his side and smoke also. 


If the opium-pipe is lying on the table, the guest says the following quatrain: 


A piece of red bamboo lies on the table; 

In the character Hung is manifestly the character pak (£). 
Don’t say that this gun is of no use: 

For it is most meritorious in overturning the dynasty of Tsing. 


TE 
A 
ME Rn nn 
RR HA OH B 


gd 


A at HE 


| 


dE EE 


Quatrains on the tobacco-pipe. 
le 


Brethern on entering say these words: 

The tobacco-pipe is originally seven feet long. (£) 

You speak now such slang-words; 

But the millions of brethern will now do the three things. ( 


DE a ee 
BR A WH 
Are 
EN bonen. odt 


or 
mm 


IS er À 
Denl 
) Dh AM Hi 


II. 


In the movements of your hands and gait you can give signs. 
Don’t let others know that the mutations (of these signs) are all similar. 


ong (je | 
(3) At the bottom of the right part of the character Hung (HE) is, indeed, the character Pak jÂ\) 


($) Meaning: „the lance or gun.” 
(°) Overturn Tsing and restore Ming; Obey Heaven and restore Ming; Obey Heaven and act righteously, 


KR GHIEREAIERATÁ 


214 


We meet each other every where, and are all Hungs; 
We are peaceably together in the whole world, and of one clan, 


tn H& 
u # 
EI & 
B zl 


Ht HA EE 
EE Re 
Hi DN 
| HE > 
WE TS 


Roundelay on smoking tobacco. (1) 


The brethern ask me to smoke tobacco; 

It (®) does not reach Earth, it does not reach Heaven. Ha 
I give it back to you and you give it to me again; 

We'll kill and exterminate the Tartars and again restore Ming, 


“B A 
Rn 
ej 


NE 


oi 
| | ij 
If the host offers you the opium-pipe with three fingers of his left hand and two fingers o ii 


his right hand, you ought to receive the pipe in your clasped hands. il 


If the host says the following quatrain: 
On the couch is a spot of red; ($) 
Two dragons (f) sleep on the sides. 
The great gun (°) sounds over the mountains; 
But it shoots only the king of the Tartar dynasty. 


0 B B Ú Hi Ú& Ep, This is one of the songs mentioned on pag. 29. One of t 


members begins with the first line, the next one takes the second, and so on. The whole quatrain i 
in this way, woven in the conversation so that nobody, who is not initiated, can understand it. T 
Ash-drinkers (téphrapotes) had similar signs to recognize each other. So one brother said: O di fesa 
Dio! and the other answered: Perche pur giaci? „Oh! justice of God! why doest thou sleep?” whi 
is a line taken from the 27th Canto of the Paradise. (Revue des Deux mondes, 1 Aug, 1868). — 

(a wen Whe: Pune: 

(®) The small lamp for lighting the opium. 

É& Two persons, members of the Hung-league, 

(©) The opium-pipe. 


215 


Rok: 
zE be 


mjs 
tE 
Hi & % 


ER | 


You ought to answer with these verses: 


The red banner flutters! 

The heroes are all eonvoked! 

To overturn Tsing, restore Ming, 

And protect the lord of the dynasty of Ming. 


KR OA A 
WK & 4 
ireen wf 
en a 0) 


IE A GE HE 


SECTION VIII 
SECRET SIGNS AT CHEWING BETEL, 


If the host offers you the betel-tray and requests you to chew betel, you must not take a 
bundle of leaves, but only a single leaf. But you must take care not to throw away the 
stalks and points of the leaves. In smearing the lime on the leaf you ought to make a 
cirele on it crossed by a line, forming the character Chung. (?) 


Quatrain on the betel-nut. 


The betel-nut grows originally at Hainan (9); 

But the roads in the whole empire intercommunicate, 
The unanimous brethern come to chew it together — 
Pure it enters the gate, but becomes quite red. (*) 


(@) Properly it should be Po ming chao chü, but Chü has shifted its place for Chao for the sake of the 
rhyme with the characters PAiao and Chao. 


li A (3) A large Island at the South coast of China, 


(*) This ís a double allusion; the new member enters with white clothes the Hung-gate, but, being atfiliated, 
he adopts the name of Hung (red), as, also, the betel-leaf enters the mouth pure but, being chewed, 
becomes red, 


216 


re 
di 


ot B 
D&E 
=e E# 
EH AD 
mA KR 
fn TK Et 
KD KE 


Pi 


Quatrain on the betel-leaves. 


Green and verdant they stand in the garden; 

We've rations and provender (L) to pass the autumn and winter. 
If you}ask how many rations and provender we have — 
We have them every where in the empire of the great Ming. 


The. RS: 
KR A Kk A 
B SR 
RE ER ER 


cr DE 2 if 
EW WR 
ze NE Fr 


When the host offers the betel-tray to a guest, he ought to say the following verses: 
IL. 


Brother please enter the octagonal pavilion (%), 

And touch the leader and soldiers of the five camps. (°) 

The army-leader shall give orders to detail troops (* 

To help our Lord to mount the throne, and sit in the Imperial city. 


RH Brdo 

EPO NE EP Tien 

RD ber EEE EEE 

Re EE 
(a) Betel-leaves. (@) The Betel-tray. 


(3) The ingredients and utensils in the five compartments of the tray. 
($) The lime is smeared on the leaves. 


The host covers the betel-nuts with betel-leaves, and lays the betel-leaf-stalks on the top of 


Three drops united together form one speck of red (D, 


217 
II. 


Return the rations and provender to the magazine (2), 


Please bring forward the army-leader to give his orders (3), 


Turn round and enter the five-terraced mountain. (£) 


Ar 


En 


Sk II 
DE ú # 


EN 
Le 


the leaves. 
The guest ought to take away the stalks and say this quatrain : 


The guest then opens a betel-leaf and says the following quatrain: 


EE 
EE 
Er 
A 


ee 


BÀ Mt 


With one weapon eighteen feet long — (°) 


Lü-pu fought Liu, Kwan and Chang thrice (©) 
To morrow we will have a true-spoken instruction (7); 
And within and without the Bast-gate well choose a battle-field, ($) 


E 
KO Od 
HL 
ON 


| 
SR 


m5 |I 
NE 


EN 


Three drops of water ) with Kung (H 
of the league. 

Place the leaves again in the tray. 

Take out the lime and smear it on the leaf, 


Fold the leaf and put it into your mouth, 


The Spatula with which lime is smeared on the leaf. 
Liu-pi, Kwan-yü and Chang-fi fought thrice with Lü-pu a general of Tung-choh a Hi). Lü-pu 


dir 
dij 
H 
Zil 


| : together, form the character Hung (HE), or the name 


je 


ob & mi 


had a lance eighteen feet long. (See the History of the three states.) 


To morrow we will instruct new members. 


And, letting them pass the bridge of swords, affiliate them. 


EE % 


SE 98 Hm Km 


oo 


Led 


218 Ten 


This day the provisions cover the Hung-soldiers (!) 

To exterminate the Tartars and extirpate the dynasty of Tsing. 
The officers meeting each other ought to be careful; 

And secretly conceal the weapons within the flower-pavilion. 


zE 


Ean 


di Er B Om 


ze dE 


Ìf you enter the house of a brother, and there is no lime on the betel-leaves, you oueht 
to ask for the armg-leader. (?) If there is lime, but no betel-nuts, ask for the prince hereditary. (8) ki 
If there are lime and betel-nuts, but no betel-leaves, say: Zere is yet no provender, otherwise Ek 
everything is ready. (£) E: 

If there is no spatula, say: The weapons are not yet ready, the rest is present. (°) Say also the E 
following quatrain: | 

The shade of white clouds covers the sun of the dynasty of Ming! 
When the prince of Ming has returned, the sun will be red again , 
And clouds will quite overcast the western Tartars. 

When universal peace has returned, we'll settle Heaven and Earth! 


4E 


Em E 
EH WD 


il 
ä 3 


er HB wat DN 

B NG EE HR 
Di 

Eus 


SECTION IX. 


BADGES WHICH THE BRETHERN WEAR UPON THE PERSON. 3 


% 


Every brother going out, ought to have with him: a copy of the seal as a diploma; three 
Hung-cash; the red floss-thread; a white fan, | 


6) The betel-leaves cover the betel-nuts. 

) E gees 
0 EEENEE: 
0 KR HR AH A Mi 


219 


Of the diplomas we have already given engravings and deseriptions on pp. 21—32. The 
Hung-cash (see the cut) are round with a square hole in the middle. They are made of copper 
and bear the inscription Hung-ying-thung-pao, „Current coin of the Hung-heroes.” 


They are called Hung-cash (HE ZE) or the Capital (As DE|, 
To each brother three of these cash are given and, sometimes, they are 


printed on the diploma. (Comp. p. 31). 


The red floss-thread is, according to the missionary Röttger, a reed, nine inches long, wound 


round with red silk. 
This appears to be confirmed by these following quatrains, which we find in the copies 


of the handbook. 
This badge is named „the silk-thread” (1) or „the red floss-thread.” (?) 


In 


The variegated red floss reaches Chang-sha (°); 

In short Chang-ngan (*) will be our home. 
Manifestly we lead the thread through all the world; 
Every where the strawberry has the same flower. (°) 


EER OE A 
oe NN Ei 
H HH Bl A Wij 
OB OH W# EL 


Er 


The red floss is wound around the wooden foot-measure ; 
When the five founders distributed it, it was red. 

Come with one heart and united forces to worship— 
We’ll speak about the circumstances; being of one clan. 


Be EBR 
BE MRE eee vet fl ed 


| Er 


KH 


DO B Ak @) 
(3) A town in Hu-kwang, 28°12' Lat. 110°26'57” Longit. 
(*) Formerly the capital of China, now to be taken in the sense of Peking as the present capital, 


(5) The Fang-mui is a kind of Myrica: its flowers are red, as the silk wound around the reed. 


220: 
rd jg ee i 
dte den cci 
IL. Ee nn 
The five-coloured silk-thread is long or short; se ie: 
But no matter if long or short it is yet faithful and good. A: » zm P ke 
To the faithful and loyal, Heaven gives blessings; AIA 
But the traitors and villains will be swept away. WE AL 
AE = 5 DT 
2 ós 
ERR U 
Ka vo bednet ee 


The white fan (1) is a common fan without anything written on it. Itis used on common — 
occasions as a sign of recognition, as when covering a tea-cup with it. (See page 185). We 
have also seen already on page 177 that, in case of meeting with pirates, this fan may der 
used as a talisman by writing a few lines on it. ) 

It is celebrated by the following quatrains: 


Ts 


Who knows that T know the changes and mutations (®); 
Countless phrases and words are written on it, ($) 

My mother (*) gave it to me instead of a flower (°); 

It is only used as a counter-sign to inquire for valiant heroes. 


mr 
SE Ata 5 
te Mm B 
tE Te 
BE 


È dk 
Htm 
Due 


C) Ei Jm (°) The changes of the characters; the different sentences which can be wri } 
ten on the fan, ZG 


(8) i.e. countless phrases can be written on the fan, 
(£) The master of the lodge. 
(°) Some of the members have a flower as a badge of distinction. (Compare pag. 47.) 


B 
In the hand we hold a pure breeze-{wafting) fan; 
Few people know the metamorphoses of the Yin and Fung (*. 
Which man can know tbis white fan ? 
The brethern ought to advance and thank Heaven. 


BK mi 


5 


HEE RE HH 
KX 
Ek Sk 
HF 
Ee 
ED | 


HI. 


The precious pear-flower-adorned fan may succour the former dynasty : 

It rushes against the weapons, derays the ranks and breaks the stranger’s charms. 
On each side are pure breezes and pure characters; 

May the Hung-army obtain victory, and assist the dynasty of Ming. 


En BM 
BONE Dee BL 
EE ere TE bee ier 
oe NE A Hi 


HEE M 
Bat AE 


The leaders and envoys have a small triangular flag, with the character Zing (°) on it, as 
a warrant of their commission. A brother, without this warrant, can not pass the passes 
which the society occupies, but is killed immediately by the guard. But, in case he might 
have no warrant, he may lift up both his hands and, when the gate-keeper says: The sword 
is naked (°), he may answer: My throot is hard. (*) The gate-keeper will then allow him tc 
enter the pass. 

This warrant is celebrated by the following quatrain: 

The five founders left behind a warrant-flag 
To wear about one's person as a fundamental piece; 


To go all over the world and convoke the faithful and loyal, 
In order to attain the aim (proposed) at the time of affiliation in the Flower-pavilion. 


(Ì) The dual principles in nature. (Comp. pag. XIII.) 
© A ® JJ Ff ie Iwill kill you, 
(*) UA HE i, e, 1 do not fear that you will kill me. 


HE 
EPE Dt 


JR 
E 
£ 


EE Wij B HI 
ENE 
EN > d 


ÄMULETS OR CHARMS. 


Two Amulets for protecting one’s life in battle. 


SE » zE 
EES 4 rn 
| 


ETA | ZEK 


The left one is the amulet of the star-spirits Zuk-tiny. The characters at the right side of ij 
the amulet mean: Amulet for protecting the body in a battle; whilst the four characters under- 
neath mean: The Luf-ting stand to the right, 

The right one is the amulet of the star-spirits Zukh-kah. The characters underneath mean: 
The Luh-hah stand to the left. 

According to the explication of the Taoists, the Zuh-hah are the Lords of the Light, (B E ) 
and the ZuAeting the Lords of Darkness (RE B) A Chinese author explains these names by an 
the following sentence: Hi Kk HE MW HW MR it Z FL td; „(Deities to whom) 
the Taoists pray in order to avoid ogres and all sorts of difficulties.” () 


CORBIE EE ÍK, or „Handbook of Astronomy,” the Zukh-kah are six stars near the 
constellation Moa-has, (2) 


(5) To this second explication IT am indebted to my friend Dr. J. Hoffmann. 
Ó EE zE „ four stars between Cassiopeia and Oumelopardalis. 


228 


They rule the dual principles of Yin and Yang. At the moment of their opposition, these 
dual principles are in harmony. 


Amulet for cultivating and regulating the person, 


The character in the midst of the Amulet is the character 15. 


means ff Jp HK BRE, eultivate your person (in order to he enabled) 
to regulate your family, 


Pi 


Confucius is his „Great learning” says: The ancients who wished to illustrate illustrious 
„virtue throughout the empire, first ordered well their own states. Wishing to order well 
„their states, they first regulated their families. Wishing to regulate their families, they first 
„eultivated their persons. Wishing to cultivate their persons, they first rectified their hearts. 
„Wishing to rectify their hearts, they first sought to be sincere in their thoughts. Wishing 
„to be sincere in their thoughts, they first extended to the utmost their knowledge. Such 
„extension of knowledge lay in the investigation of things.” (!) 

The two characters ie Ey underneath the Amulet mean: Zo aëtain the sense of shame Uy 
giving ones person the rules of propriety. 

Confucius in his „Analects” says: 

„If the people be led by laws, and uniformity sought to be given them by punishments, 
„they will try to avoid (the punishment), but have no sense of shame.” 

„If they be led by virtue, and uniformity sought to be given them by the rules of proprie- 
„ig (E& XZ VW 1), they will have the sense of shame, and moreover will become 


„good” (%) 


(5) J. Legge, The Chinese classics, Vol, IT, 221—222, 
(2) J. Legge, The Chinese classics, Vol. I, 10, 


224 en 


Amulet of Lao-tsz. {ah 


the founder of the doctrine of 70. » | EE: 
The Chinese characters underneath the Amulet mean: Pure and spotless kt, 
1 obey the Laws and Behests of the great and supreme Lao-kiun. n 


Ne 
22e This Amulet is under the invocation of the famous Zao-hiun or Late, 
He 


SECTION X. 
THE ORIGINAL BASES. (1) ille, vd 


These verses seem to be used by the brotherhood when they wish to make known to EEC 
other to which lodge one of it’s members belongs. So if he wants to give sign that he hein 
longs to the Canton-lodge, he will recite the 12 Bases of Canton. If to the Fuh-kien- — 
lodge, he will pronounce the 1 x 9 Base. We have seen on page 38 that 4 X 9 means EL 
the 3rd lodge in Yun-nan and Sze-chuen, as does also 4 X 7. In the Canton Bases we see 
that the verse is only made in order to conceal the real meaning which is found in the first 
character of each line. We found the meaning of these Bases often very obscure, and we do À 
not pretend in the least that our translation is the correct one, some lines being in fact quite 
untranslatable, and not possible to be explained without the help of a thorough initiated member. , 


Tre l X 9 BASE. (2) ‚ 
KE B 


The blue lotus heart (%); The house in peace and bloom (*); Hung obeys Heaven (”). 


® Äs IK (2?) ie. A single line consisting of nine characters. 
(5) Mae Tea. *& ii, e. Wine. (@) ie. Vinegar. 


225 


BOE OR MR U IE K 


Is the verse on the rise in the province of Fuh-kien. 


THE 2 X 9 BASE. (1) 


En JOE 


The Hung-water flowing athwart inundates the universe. (?) 
The Hung-water flows athwart: peaches, plums and vinegar. (3) 


Ek HR MEET ARA TP 
De Kk HE Mm DE SF BE IK XK 


THE 4 X 7 BasEs ($) 


U Et KX 
Quatrain on the upper 4 x 7 Base. 
EEKE 


United bones and sworn hearts are the brethern. 

All the people come together and unite in one family. 

Having assisted the lord of Ming to mount the imperial throne ; 
Thrice is called : „Long live the king” — and they'll get imperial fiefs, 


B 
a 
RE 
A: 


Is the verse on the rise in the provinces of Yun-nan and Sze-chuen. 


IL se et 
Ki oe ze DD 
| 
eN 


KE k 


(*) Two lines consisting each of nine characters, 

(@) Taken from Mencius, Book III (Zhang-wen-Kung) Part. IT, Chapt. IV, 7, where it is said: „In the time 
of Yaou, when the world had not yet been perfectly reduced to order, the vast waters, flowing out 
of their channels, made a universal inundation.” (J. Legge, Chinese classics, Vol. II, 126), 

(3) Zit: Hung obeys Heaven. (See p. 232.) 

(®) Four lines each consisting of seven characters. 


Is the verse on the rise in Chang-pu. (8) 


Is 


226 


Quatrain on the middle 4 x 7 Base. 


HU EE A 


At Pe-ma-thao, during a pure breeze from day to nicht (D, 


Three men swore fraternity, vig: Zi, Chw and Hung. 


Wood, establish, bushel, world, Heavens-under kuow. (2) 
Obeying Heaven, raise Ming! — united peaceably together, 


hi 
fs 
:L 
jl 


> |I w 
HH Et WE 


=Z 
VEN 


JL 
de 
LE 
Hij 


De PH 4 IF 


Er HF 


Quatrain on the lower 4 x 7 Base, 


FW tE KE 


The fine waters of the Ohang-river join the lower regions; 

The four seas (the world), year by year, become our home; 

Heaven and earth, year by year, settle under a true Lord; 

The protection of the genii of the land make Heaven and Barth quiet. 


Poor NDE 
EL Hi 4E 
fl BE OD 


the verse on the rise in Ziz-wi. (£) 


and Hung, who are or were members of the Hung-league. Sux-moon must mean here from day, or sun-time 
till night, or moon-time. Pe-ma is a place in the district of Hoa in the province of Pe-che-li, 


Comp. p. 24, note 8. 


B yi Lat. 24°712’, Long. 116°28/307, 


im FE 


El MS A 


Et B 


ij 
A 


ek 


his 


„in 


221 
THE VERSE ON THE 12 BASES OF CANTON, 
58 — = 
ERF 2E & 
[Proper translation.) 


Obey Heaven (and) act righteously! 
Bring down (upon yourself) future happiness; 
(And we will) wander (over) all (the places) under (the expanse of) Heaven. 


Ae 8 5 N 
| ERAERKREEKUER TE 
In company, however, this is recited in the following manner, so that only initiated can un- 
derstand the true meaning: 


Obediently and quietly, serve both your parents; 

For Heaven's will is not selfish, but benevolent, 

Go to the two capitals and to the thirteen provinces; 

Place your officers and privates on the road, divided to the right and left; 
Assemblg all the valiant Hung-officers in the universe 

To help the dynasty of Ming and kill the benighted prince. 

When, afterwards, we shall be reunited we will be ennobled ; 

And lucky stars will, effulgently, encircle prince and vassal. 

Roam about the world according to your wishes; 

And every where establish all our people. 

If Heaven and Eorth will grant that the dynasty of Ming returns; 

Pitch then your camps and plant palisades, to settle Heaven and earth. (*) 


JE AN 


it FE Sr ot SDE TT 


û) 


ka 
€ 
” 


EN SD BB ER ot Dt II FTR 


mA EE SE mAAR 
EH 


HEERE E ERI ee A 


RE 
HEE Fe À A wm EE me SE EE dk 
Er SE Se A SD BE vl HE Dt Pr At 


& 
He 
Er 


hed 
€ 


(1) Compare the Catechism, Q. 100, p. 72-13. 


C) 


6) 


é) 


228 


THE FIVE GREAT BASES. 


LA KE 


At the River's side are pale-faced men; 

Their Hung-heart will never fail; 

Our Tears fall down because the founders we d'ont see; 

The rivers Khi and Thai extend themselves throughout the country. 


CRN Meek A U 


Jk 
B En 


THE FIVE WARRANT-BASES. 


nh  IK 


Joyful like genii and fairies, — 

If he be human and righteous, man may Bate with Heaven. 
If he has propriety and wisdom, Heaven will bless him; 

If he be faithful and virtuous, his progeny will be eminent. 


Bs ME 27 De 1d Date 
EE Le 
B OA 
1 B 


THE TEN GREAT BASES. 


+ A IK 


One white fan for myriads of years can be transmitted ; 
Two X nine (£) peaceably united is according to Heaven's destiny; 


The words printed with a thick letter, and the first character of the three first lines, with the two irst 
characters of the fourth line of the Chinese quatrain, are the marks of the five seals mentioned on Page X 
33: Kiang, Hung, Lui, Khi and Thai. 
The words printed with a thick letter, and the two first characters of the second and third line, vi 
the first character of the fourth line of the Chinese quatrain are the names of the five virtues. Ke 
1. e. The eighteen provinces — the Empire, 


€) 
@) 
€) 
($) 
(@) 
® 


(5 
© 


229 


Three hundred and twenty one (1) are together in front; 

Four X seven (2) we combined together to devise these sentences; 
Five valiant great generals convoked their men; 

Six brethern united because it was predestined (5); 

Seven planets, circled around, illaminate the Heavens; 

Eight genii are crossing the sea; Kao-lao is the first; (£) 

Nine Bases are honoured by hundreds of millions; 

Ten parts (°) faithful and loyal, the world will be perfect. 


| 


Lt mers HEIN U 
LRE Mi ter > òt & 
BREED | DT 
Ei 
ENEN ie HRD HE 
Ep HE HE EK HE HF 


C) 


EEn eN 


ROUNDELAY ON THE TEN FINGERS. 
EN Rs z 
an fe Mi at 
One finger bent inward (means) the seat of the blue dragon (7); 
Two fingers bent outward (means) to save the good people; 


Three fingers bent inward (means) faithfully swear fraternity; 
Four fingers bowing (means) bones and flesh intimate 5; 


The Hung-members. (Comp. Introduction, 8). 

Four lines of seven characters each. 

Compare page 4. 

See the Catechism, Q. 56, pag. 67. 

If the Hung-members are in all respects faithful, etc. 

The words printed with a thick letter and the first character of each of the ten lines of the Chinese ori- 
ginal are the numbers 1 to 10. 

The throne of the Emperor. 

je, The four fingers moved backward and forward express the love between the brethern. 


[EE 


230 


Fife fingers is the division wherewith the lodges are divided (1); 
Six fingers (means) may the first minister help me! 
Seven fingers (means) that the brethern of the same place are long (teeetiennk k 
Eight fingers (means) that all within the rivers, lakes and four seas prosper; 2 
Nine fingers (means) that a bright pearl really is not spewed (%; 
Ten fingers (means) the great merit of affiliation. 


deet merk HEU | 


SECTION XT. 


Lisr OF THE PRINCIPAL SLANG-EXPRESSIONS OF THE BROTHERHOOD. (5) 


35 Enemy or 
{5- Wind-draft Dn 
Jl Storm 7 
JEL there is wind 7 
A great wind 7 
Horse / 
pj one ounce A 


Because there are five lodges. 


That the Emperor of the bright (Ming) dynasty has not yet appeared. (?) 


OE ae ln 


WEEK HE 


> B eu WK ok Ee HE 
BN HH SHD Et Dl ok 


EE Jg Magistrate. 

Police, 

JE Government troops. 
IN A Strangers. 
4 many people. 

Man. 


le JK ten men. 


A Bj Wind around for 25 J\ many people. 
B B AL B A, the black, | 
round, red-headed club | # RE BE an umbrella. 
ME APL the one-legged club | 
Az bridge-planks 7 a double sword. 


Jl BE Iron-plank-shoe 
Ni, Night-brother Agent, spy of the league. 
He 


EN Grass-shoe 


Hate ak 
R B Ow B 
EE A 


Fr Melon-seeds nj 8 Money. 
Mi E HE the white dragon 

of the dawning East 7 A Lamp-wick. 
Bi Provisions Lau-yeh, Betel-leaves. (!) 
F- Prince hereditary in se HP Betel-nut. 


Ep Army-leader 


B Weapons 7 PK Pk Spatula to smear lime on the 


betel-leaves. 


to beat gravel 


IK Lime. 
B 


HI nd 
7 RR 


EX 

e 
white melon #5 KK | Pork. 

EA} 

A 


to eat rice. | 


to beat the billows to eat ricegruel. 


DAS HW rr À 


Bm & 


AL JR red melon E jie 
Kk De KL Ap the great, variegated, 


roast-beaf. 


red cloth cow-flesh, meat. 


2E 
HE HL to prosper ij 
DE A? middle of a mirror 7 SK: Rice. 
KE rd smashed mirror 7 BR 


Ek PE Lantern 7 HB Eye. 


cooked rice. 


()) In the collection of Chinese types in the place there is no type for the character Lau, Betel. 


232 


FH Dd blue lotus for 


FE JN BEL the house in peace and bloom „ 


DE JE KR Hung obeys Heaven Ĳ 
ek Jk Hemp-water Ë 
Ti FE blue sticks jp 
SE pij ln Lotus-flower cup # 
F DE id blue Lotus-drum 7 
Ed Fr a drum it 
Hi ze small six HL 
EB 4 small seven 4 
Ei j\ small eight 
A, Rh military post D 
Ei jk Sf PE plants and flowers pier- 


cing the waves 4 
dE Hat sE HE Hung’s braves swerving 
4 Clothes Á 
EN Study 
ze (river) Cha Ô 

ZE one cash (cent) 


FE slow to take 7 
FE wishing to take il 
EE AE to shoot partridges 
to eat ducks pi 


JE HW to make thegreat circuit, 


to cruize 1 


Hr ĳ to stick the ear-pick / 


B OAD | 
B 


IE to plant peaches bj 


RE RENE HK 


Rb 


Er 


se Mt | BN Ht ER 


EN 
e 
Ci 
| 


Buu We 


el 
© 
9 


Wine. 
Vinegar. 


Oil. 


Chopsticks (where with the Chinese eat). 


Basin, bowl. 


kp Tea-cup. 
# Wine-cup 
Goose. 


Fowl. 
Duck. 
Dog. 


Fish. 

Jp prepared tobacco 
Books. 

Clothes. 


Breeches. 


IN one man. 


rich (having money). 


poor (having no money). 


to plunder a ship. 


to plunder a village. 


2 


Ei B to plunder pawn-shops. 


gi to charge with gunpowder. 


to plunder on the highway. 


dn tn ne nd 


HE LE the cold work for Ff to go, to do. 
LE ZP to wash the body | 
NE. to wast the ears | 1 PX A to stab, kill or murder. 
>. JIA JA take off that which lends | 
tò the wind 7 | BF to cut off an ear. 
fa Bj Fr to rest in a room / Aa JE Af to sleep in an hotel. 
Ee Ei JE HK long-grass-leather- 
seven. 7 Ze A a girl or woman. 
ÁL Jef to play theatricals 7 B BE to open the market (hold lodge). 
Hi jE to be born 7 J\ Pr to enter the league. 
Pi V3 the Purse 7 the Diploma. 
XL ABL the red Staff 1 the Fiscal 
F2 j{F- the Clothes „___the Laws and Statutes. 
ke HE A the Willow-city 7 the Lodge. 


According to a Chinese teacher of my colleague M. v. Faber, who had been taken prisoner 
by some members of the league in China, the following words are also used, viz., 


S ff] righteous uncle Jor HE H an elder brother. 

Ss Pf, adopted brother 7 Hij 5 HA one of the same degree. 

EL ph or GE ph sworn brother Ap He a younger brother. 

B white 7 ER silver. 

Fr yellow F Gj gold. 

ze A pierced in the middle # Ee cash (as the Chinese coin has a hole 
in the middle). 

FH Sè the yellow shell AP EH grains. 

Kk A BA large ginseng in A £8 JA a wealthy man, 

TZ pj to take a mouth of blue 5 Ek Ar to drink tea. 

{5 KA horses dallying / B Je Government troops. 

je {f- a wasp 1 bij JA a good man. 

37 IN Zl to describe a large circle FT Ee Jif, to attack the provincial ca- 


pital. 


31) 


— Z- HB a troop or number of horses. JE 
Ms B to chew elouds (}) Be de EE to 


The abbreviations for the names of the lodges are: 4 


HED for the 1st Loge — LES 
vel A or Epe le 2 
KHE on Sd 4 
Dek Ge, 
Tete 


()) Somewhat similar to DR English dn „Blow a cloud.” 
(2) See pag. 18—19. 


FINIS. 


ADDITIONS AND EXEGHETICAL NOTES. 


Page 6, line 18.— The village of Peh-shwui-ying (white water-camp) is about 10 miles distant 


from Amoy, built on the left bank of the Dragon-river (Lung-Kiang). It is a dirty, little place 
chiefly inhabited by the owners and skippers of those lieht erafts which transport human 
manure, known ‘amongst foreigners in China by the sienificant name of „Stinkboats.” The 


village numbers about one thousand souls. 


P. 13,1, 6. — We have not been able to. determine the situation: of this place. Aecording to» 


the History given by Dr. Hoffmann, who was, however, not in- the possession of the Chinese 


original, the five monks fled to. Clang-shafu in the province of Hw-kwang. This must be: 
wrong, for they wereat a place quite near the Ocean (line 18); whilst Chang-sha-fu lies deep: 


in the interior of China. On page 14, line l, we see, besides, that they arrived: at Kao-kJi, 


near Yun-siao. Both these places are mentioned in the: Chinese work Zwan-hia-lu-ching (Itine- 


rary of the Empire, Edition of 1694). Kao-khi is mentioned in Vol. III, fol. 87, verso: it is 
the 13th post or stage on the road from Zing-chao-fu (Lat. 25°44:54’, Long. 114°09357) to 
Tsiang-loh (Lat. 26°43', Long. 115°18'), in the province of Fuh-kien. Yux-siao is. mentioned in 


the same volume: on fol. 66, dorso: it is the 28th stage on the road from the city of Can- 
ton to Chang-chao-fu- (Lat. 24°81'12’, Long. 115°32'807) in Fuh-kien; the place, besides, is no- 


ted on kLAPROTE’S Carte de la Chine. The- mistake originates in the interpretation. of the 


three Chinese characters Chang-sha-lu, which may be translated by Chang-sha-road (road to Chang-- 
sha) or by Long-sand-road, as we have done — having come to the conclusion that this is: 


the right interpretation on account of the above-mentioned topographical notices. 


P. 13, 1, 8.— The episode of the two boatmen Sieh and Ww is not mentioned in our 
copies; but we have taken it from the History given by Dr. Hoffmann: as we have mentio- 


ned already above, he had not got the Chinese original, and could, therefore, not give the: 
Chinese characters for those two names. We have intercalated, however, the episode, be- 
cause there is, perhaps, a connection between those two boatmen, and between the skipper: 


and his wife, mentioned in the Catechism. on page 70 & 71, Q. 80—86, 


256 


Page 17, line 27. —It would lead us too far to explain this geomantic expression. Let it suffice 


to know that the ten branches and twelve stems run through the Chinese chronology, divination, 
geomancy, etc. The explication of the geomantic rules observed in building houses, graves, 
bridges, etc, would fill a book which would be, at least, thrice the size of the present work. 


P. 21, L. 10.—/Sun, moon, mountains and streams”, means the Empire (mountains and 
streams) of the Ming-dynasty (sun-moon). (Compare p. 35, note 4.) 


P. 23, note 1.— Dragons, tigers, tortoises and snakes are the common symbolical animals 
on Chinese flags, etc. 


P. 24, note 8. — We got this prophecy with its explication from our old Chinese friend and 
teacher in Amoy, Anug-sien-si GE JE zE), well known to Chinese students residing in that 
place, and better still as the scholar by whose valuable aid the excellent Bible-translation of 
Rev. J. Stronach was effected. 


A great number of the prophecies concerning the future of the Chinese Empire are 


found ín the book named „Drawings made back to back” (HE ri El). This book, of 
which only manuscript copies exist, and the possession of which is punished, now, by 
death, which makes it exceedingly difficult, nay, impossible to get a copy of it, was 
made by Ywen-tMan-kung (E Ie E) and Ze-shun-fung (3e EN A), two officers of the 
Emperor Thai-tsung of the Thang-dynasty (621—649). The future of China is written in it 


under allegorical and propheticeal drawings. The name was given to it because these two 
men sat down with their backs turned to each other, whilst composing their drawings. Af- 
ter they had each finished a drawing they showed it to each other, and when they were’ 


alike they preserved them. 


P. 31, 1. 3.— That this is the right interpretation of these four characters appears from four 


lines of poetry, found loose in the handbook, running thus: 
R HE Heaven’s name is flourishing. 
Ft HE PE Earth's name is prosperous. 
H ZE A Sun's name is grandehild. 
FJ #E JE Moon’s name is Thang (China). 

The inseription on the flags delineated on Tab. xmr, fig. 1, 4, 7 & 10, on Tab. xiv, fig. 
1, 4, 5,6, 7, 8 & 9, and on Tab. xv, fig. 1, 2, 3, 4 & 5, running Horg-wang-hwwr-shing, 
which we have translated on pp. 36—40 by: „The flourishing league is victorious”, may per- 
haps be rendered also by: „The Heaven-Barth-league is victorious;” as Aing-wang may stand 
for tMman-ts. 


P. 110—111, note 1.— = Ek j=N kk p San-mei-clân-ho. San-mei, or better San-mo-ti 


ee 


— EE Bh), is the Chinese transcription of the sanscrit expression Samddhì, which means 


_ 


vthe terminus of meditation”, when the meditator has lost all idea of his individuality, so 


en” 


a 


231 


that he has incorporated himself entirely with the object he is meditating upon. (Comp. 
„Das Buddha Pantheon”, pag. 62). 


Page 132, line 11.— Me porcelain Budha in feminine shape (É TE mi. FE), 
We suppose that by this deity is meant the so-called wife of the male Budha. 
She generally bears the name of 4}5 HB. ## BE ie. Budha-eye, Budha-mother, and 


is identified with Vairotschana, for which name five translations exist, amongst which the name 
of „Budha-mother”” Also Pán sho fu mu (sanser: Pradschna Budha Matra) is, as appears 
from this, one of the names of Varrotschana. (See B. H. Hodgson, Illustrations of the Literature 
and Religion of the Buddhists, pag. 81, where Pradschna in the state of Nirvritti is explained as 
the summum et solum numen, Diva Natura, and taken as the wife of the male Budha.) (See 
„Das Buddha Pantheon,’ pag. 54.) 


P. 144, note 1.— Phu-hien-phu-sah is: Samantaba‘cha or Vis‘wab'adra Bodhisatwa, the Most- 
excellent One. 


P. 145, note a.—In the „Quotations of the Spring and Autumn Records” it is said that 
the cock is the symbol of the accumulated heat of the sun and of the South. The fire is the 
subtil essence of the sun, which mounts flamingly. On that account the cock crows when the 
sun rises. 

The cock is, therefore, sacred to the sun with the Chinese, as it was, also, with most an- 
cient nations. 

Proclus says of this bird that it was sacred to the sun gwia gallus quasi qwibusdam hymwis ap- 
plaudit surgentì soli, et guasì advocat, guando ex antipodum medio coelo ad nos deflectitur. (De Sacri- 
ficiis et magia, p. 280 f. ed. Cons. Vol. rr. Apud Chwolsohn, die Ssabier und der Ssabismus, 


1,81). 


P. 150, 1. 24. — It is rather remarkable that in the ceremonies of the Hung-league GraAPE- 
WINE is made use of, or, as it is said in the last quatrain on page 144, the Original colour, 
i. €. red-wine. Evidently with this red wine is meant the blood of fraternity; thus Christ 
gave the wine-cup to his disciples at his last supper with the words: „This is my blood.” 

Now-a-days the Chinese in social life never drink grape-wine, but always wines distilled 


from grains or sweet fruits. 


P. 181, 1. 12—16. — This stanza justifies the order into which we have arranged the ce- 


remonies of affiliation. 
The following piece of poetry, called the „Poem of the Vanguard,” also found in the hand- 


books of the Society, confirms this order. 


338: 


Poem of the Vanguard. 
We were swerving and. wandering like a nestless bird ;. 
We sought for a den to. hide ourselves at the East-bridge; 
The imperial palace and: gardens are effulgently clear; 
When the sing. have been. exterminated and: the Manchoos annihilated, we!ll joyfully rambles. 
The Vanguard leads all the new members; 
Wan-tao-hiung keeps watch at the first gate (1); 
Reverently we pass underneath: the bridge over the waters of San-ho- (5, 
And enter into the City of willows. (%) 
Old trees, gloriously, like a pair of luaurel-trees, glisten ; 
Silver lamps shine brightly like the seven planets; 
Flags, parasols, shields and spears in the bushels are placed ; 
Peaches, plums, firs and: cedars adorn the flower-pavilion ; 
In the Kao-khi-temple are the three revered. Budhas ; 
And on all sides are placed numberless soldiers. 
With dishevelled hair the master teaches us himself (*) ; 


On 


“SE 


EENSRERS Hr K Ad B 
VB Me ND EE HE HE IR ak DR B EK 
nem P 


RR NRN KR RN 


(!) See p. 88. (2), See p. 79 and 81. (8) Seansi9pe (*). Seep. 57112. 


C 
@ 
© 
® 


239 


‘On «all sides the brethern, attentively, listen. 

After having past the fire-oven (1), we will enjoy glory and honor, 

And going through the two points (%) we reach, indeed, the Tai-ping. (°) 
If ye ask the former things regarding Chu and Hune, — 

At the four gates precious swords on ‘both sides unite, (£) 

Arrived at the flower-pavilion we, hastily, kneel down, 

And the master asks us our antecedents. 

To night the waters of San-ho appear (5); 

The 36 essays are taught without fail (6); 

And for 21 cash we buy fruits (7); 

Each of us eating them, gets glorified. 

With a silver needle, pricking our fingers, the rare red (blood) appeared (£) 
We killed the traitorous fowl, that our mouths might not lie. (9) 
Upright we entered straight within Heaven and Earth (!°); 

Through the fire-oven we jumped into the plains of universal peace. (11) 


PE Hi AS 


ie] 


&) 


& J 


B 


ze B SS |I af 
Een 
HE eN Dik A FE HE WK TE 


merel E es kB 
an 


ERSA INR MRENE az 


ES & u & 


XL 
H K alt 

id, LG OH A 

bi Ei dee 
See p. 110. (2?) Heaven-Earth-circle. (3) The lodge. 
The arch of steel. (See p. 87.) (5) See p. 79. 
The oath. (See p. 135—144.) (7) See p. 84 and 148. (B) See p. 145. 
See p. 145. (°°) The Heaven-Earth-circle (See p. 90—91.) (1) The lodge. (see p. 92.) 


F 
| 
| 


@) See p. 149. (°) See p. 81. N pr 


bs it Maer p 
atc GN zt ok 
14 EN en Kie 
5 u ed 4 74 dh’ 
iet 4 mi 
y henk it 
d kri 
di kÀ 
A b 
gi Eel 


To the united iehteoussonesn were distributed ne ee wai 
Each portion of three cash, and no more (). meds 
Two planks were united into a bridge, aan which we passed ak, 
The new members, henceforth, are ‚worshipped as  Hung-members, | 


Si 
Be us 
ER 


END OF THE NOTES. 


ASNPAENS TE ECA. TABEE OE CONTENTS. 


PREFACE 
INTRODUCTION. BRAD ELEN PACA ID AMEIDE M, POE al Gad 5 

1. — Resemblance of the Hung-league and the society of Freemasons; opinion of Dr. 
Schauberg; reasons for this resemblance; intercourse of China with ancient nations, 
ix. — Pythagoras; his system identical with the Chinese; antiquity of the Hung-league; 
secret signs of recognition among the Peking-Chinese; why the league has become po- 
hitical, x. — Real tendency of the league; discourse in it’s handbooks, xr. — Fraternal love 
and faith the base of both societies; explanation of the name of the Hung-league, zin. — 
The One-God; names the Chinese gave Him; Yin and Yang compared to Jachin and Boaz, 
xr — The 3 powers: Heaven, Earth and Man; explanation of the equilateral triangle, 
XIV. — Compared with the Eeyptian explanation; philosophy of Lao-tsz; the 7uo; the 
Road of Confucius; human duties, xv. — How God was adored in China; the temples 
in His honour; the Ming-thang or temple of light; the Sun- and Moon-temple; what mea- 
ning may be attached to the Ming-thang, xvr. — The tonsure; symbol of the sun; the 
sun painted on the doors of Budhist temples, xvir. 

2. — Sacred numbers of the Chinese; the unity and the decas; the perfect and imper- 
fect numbers; the 3; theory of Hoai-nan-tsz; the 3 treasures of the Budhists and Ma- 
sons, XVII. — Power and influence of the number 3 on the Chinese institutions, laws, 
etc.; the male and female numbers; the numbers of Heaven and Earth, xvim. — Dia- 
gram of Heaven and Earth; how it was composed; the tortoise of Yu; its mea- 
ning; the Lung-ma of Fuh-hi, xix. — The Lung-ma of Fuh-hi; the numbers 3 and 
5; the number of God; Bacroren’s explanation; power and influence of the number 


5 on the Chinese institutions, religion, natural system, etc.; the 5 blessings; the 5 
degrees of nobility, xx.— The 5 founders of the league; the pentagonal and oetagonal 
diplomas; the numbers 5 and 7; the numbers vof the world; the old Chinese week of 
7 days; the Tth day destined for reflection on sins; the 7 the number of death; it’s 
part in the funeral ceremonies; the 3, 5 & 7, xxr.— The 3, 5 and 7 in masonry; in- 


242 


flaence of the number 7 on the Chinese institutions, laws, etc.; the square; its meaning; 
the „forbidden city”; the word Zang; its analysis, xxm. — The lodge symbol of the 
world; tropical meaning of the square; origin of Chinese scripture; the two rules, 
four figures, and eight diagrams of Fuh-hi; theory of Tso-khiu on the numbers 1, 2, 
s and 4; component parts of the character for four; fourfold division of mankind, 
XXIII — The 4 seas and 4 canals; division of the year and the day; when day began 
at midnight; division of hours; names for month and moon identical; hieroglyph for 
the moon; the four cardinal points; the 6 points; division of fields and provinces, xx1v. — 
Four human virtues; the numbers 6 and 8; the six venerable Ones; the six liberal 
arts; the six departments; the six sorts of chariots, etc., of the magnates; the six ele- 
ments and six sacrificial animals; the six kinds of grain; six the symbol of Earth; use 
which the Emperor Ci made of the number 6, xxv. — The number 8; the eight genu- 
flexions and the eight gradations of obeisance; the eight points and eight sounds; the 
„eight-borne sedan;” the number 9; the number of dissolution; masonie sentence; hiero- 
glyph for the nine, xxvr. — Division of China into 9 parts ; 9 gates of Peking; nine de- 
grees of rank; the nine professions; the nine apertures; nine punishments; nine officers; 
the nine presents; the 3, 5 and 9 furrows; San to hiu ju, Xxvim. — Confucius and the 
boy Miang-toh; the 36 Decans and 72 Imtelligences; the numbers 12, 80 and 860; 
the numbers of strokes inflicted as punishment, xxvur— 

8. — Comparison of the symbols of Masonry and of the Hung-league; the sword; the 
arch of steel; the lodge; analysis of the words Lodge and Fang, xxix. — English ap- 
prentice-catechism and Catechism of the Hung-league compared; Browne’s Masterkey 
and Catechism of the Hung-league compared; the seat of the master at the East, 
XXX. — Fraternal spirit in Freemasonry and the Hung-league; equality amongst mem- 
bers; meaning of the’expression Zui-ping; the blovdy oath; it’s universal diffusion; it’s 
antiquity in China; custom observed in making a treaty, xxxI. — Dajah custom; Rev. 
J. H. Barnstein; the Téphrapotes; the three cups pledged to Heaven, Earth and the 
Altar; the mourning-apparel; symbolical death of the new member; the new man, XxxII.— 
Inscription on the bathing tub of Emperor Ching-tang; symbolism of taking off the shoes; 
the white apron and gloves; the white clothes of linen; colour of mourning white in China; 
purification by water and fire; concordance of the Catechisms of the Hung-league and of 
the Masons; the lighting of lamps, xxxmm. — The holy temple; peaches and plums; their 
symbolism; Taoist tradition; peach resembling the tree of life; the pine and cypress, 
symbols of immortality; quotation of Confucius; planted on publie places of towns; the 
Eskebieh; cedar symbol of conjugal love; legend of the wife of Han-plang; Love-trees; 
sacred flowers; the rose and lotus-flower, xxxv. — Wreath of golden flowers; flowers 
given to Chinese doctors; the Rose-garden and Pung-lai; the steelyard, scales, foot-measure 
and mirror; the string or ropes it/s symbolism; the red silk-thread; nuptial fetter of 
red. silk; the triangle of the Masons and of the Hung-league; abbreviations in writing, 


248 


XXXVI, — Cryptogram of the Masons of the middle-ages; Hebrew secret writing; Taois- 
tical method of combining secret characters; the three degrees of Masonry and of the 
Hung-league; original belief of the Chinese, xxxvir. — Synonymic of the meaning of the 


characters HE and. XL ; legend of Mung-wu; knight of light; xxxvrmr. — Revolt against 


tyranny sanctified by Chinese philosophy; quotation from Mencius’ work; Chinamen the 
least submittive to tyranny of all Hastern races; illustration of this from the „Family 
sayings”, XXXIX. — Singapore; defects in its government with regard to the Chinese; 
opinion of Mr. Oliphant; how to govern the Chinese; impossibility to eradicate the 
Hung-league; fruitlesness of military expeditions; existence of the Hune-league at Bor- 
neo, Sumatra and Java; reasons for tolerating the Hung-league, x1. — 


AR 


HISTORY OF THE HUNG-LEAGUE jaren en EN 

Origin of the Hung-league unknown; compared with the origin of masonry; sworn cove- 
nants in antiquity; oath of the state of Yueh, 1. — The alliance between Liu-pi, Chang-fi 
and Kwan-yü; the family alliance between the states Thsin and Tsin; Chinese clans, 2. — 
Influence of Budhism; first causes of dissatisfaction; Wu-tsung; persecution of Budhism; 
Hung-wu; Tartar sway ; the national dress; immorality of the Tartars, 3. — Resistance against 
their sway; Koxinga; names of the Hung-league; the statutes of Shan-tung; first chiefs 
of the Shan-tung branch, 4. — Friendly societies at Palembang; resemblance of symbols 
of the Hung-league and of Christianity; reasons to fear both; idea of Yung-ching; ans- 
wer he gave to three R. ©, Missionaries; degeneration of the Hung-league, 5. — Revival 
under Hung-siu-tsiuen; the Shang-ti-hwui; Christian doctrines introduced; persecution by 
the Tartar government; corruption of the league; bands of robbers; the so-called „small- 
knife-society”; Hwang-wei or Ooe-Ooe; vitality of the Hung-league, 6. — 
PoLIrICAL HISTORY OF THE LEAGUE Modo ve EINE 

The grave of Wan-yun-lung, 17. — The obelisk on his grave; it 
goda with nine stories before the grave; situation of the first five principal, and five 
minor lodges in China, with their designations, 18, — 


PART IT. 
DESCRIPTION OF THE LODGE AND IT’S APPURTENANCES 


> 


Description of the lodge; the flags of the generals guarding the gates, meaning of 


the words Kiz-lan or „Golden orchid”, 20. — The distichs on the four gates of the 
lodge; the great gate of the lodge; the Hall of Fidelity and Loyalty, 21. — Genealogical 
table of the founders of the league, with it’s translation, 22—23, — Ancestral ta- 
blets; prophecy of Liu-peh-wan regarding the Tartar dynasty, 24, — Ancestral tablets; 
the precious nine-storied pagoda; the red-flower pavilion; the Budha Kia-lan; the 


s inscription; the pa- 


Pace. 


ZIE 


shrine of Earth and land, 25. — Style and architecture of the buildings of the league; 
places where the lodges are built; description of the approaches of the Shan-tung-lodge, 
26. — Where lodge is held in populous places, 27. — 


SECTION IL. 


INSTRUMENTS OF THB LODGE, GU. Ue tie tee 

The diplomas; description of the grand diploma, 27. — Fac-simile of the grand diploma; 
it's description continued, 28—30. — Description of the small diploma, 30. — Fac-simile 
of the small diploma; differences between the diplomas; the Shan-tung diploma, 31. — 
Fac-simile of the Shan-tung diploma; it’s description; seals of the league, 32. — Seals of 
the five lodges; the State-canopy and Army-standard; quatrain on the State-canopy, 33. — 
Quatrains on the Army-standard; the flag of Benevolence and Justice, 34. — Quatrain 
on this flag; the Great-red-flag; the flag of the great ancestor Chu-hung; the flag of the 
great Ming; quatrain on this flag; the flags for Sun, Moon and Stars; quatrain on the 
Seven-star-flag, 55. — The flags for the four seasons; for the four points; for the five 
elements; for the four excellent-ones; the Warrant of the Army; the Warrant of the 
General; the flags of the five lodges; description of the flags of the first lodge, 36. — 
Description of the flags of the second and third lodges, 37. — Description of the flags 
of the fourth and fifth lodges, 38. — The flags of the five Tiger-Generals; the flags of 
Heaven and Earth, 89. — The Audience-flag; the flag of Tun-thian-hwai; the great Lodge- 
flag; the MZree-flag, 40. — The flag of Revenge; the flag fig. 7 ; the flag-staffs; the Bushels 
and their contents, 41. — The censer of white porcelain; the red Staff; the precious Sword, 


42. — The Scissors; the precious Mirror; the jade foot-measure, 43. — The Balance, 
44, — The steelyard; the Abacus; the inkstone, 45. — The pencil, 46. — 
PAE PE SEDE 
SECTION I. 

GOVERNMENT OF THE SOCIETY rd ne ee 

Government of the five lodges, 47. — The counsel and councilroom; election of chiefs: 
form of Advertisement for this election, 48. — Translation of this advertisement; func- 
tions of the Master and Vanguard; the fiscal; the MigAt-brethern or Jron-planks, 49. — 
Diploma given to an agent; circular for holding lodge, 50, — Form of circular for hold- 


ing lodge (for China); the same for Siam, 51. — The sword, seal and warrant of the 
President; obligations of the heads of the lodge; meetings; which festivals are celebrated 
by the brotherhood and contributions they pay hereunto; origin of the Sun-moon-cakes, 
52. — Form of a receipt with it’s translation, 53. 

SECTION II, 


Directions for those who wish to be affiliated, or make a visit in a lodge of another 
place; how one ought to come before the Master; quatrain which one ought to pro- 


PAGE. 


21. 


AT, 


245 


Pac. 
nounce, ód. — Quatrains continued; the certificate of birth; handing in the capital; qua- 
train to be pronounced with it; how the Master ought to accept the diploma; quatrain 
to be pronounced in handing it over, 55. — Quatrain on one’s ignorance; ceremonies 
to be observed in entering the lodee, 56. — 


BAR. 


AFFILIATION OF NEW MEMBERS. 
SECTION I, 


Or 
—_} 


TEr CATECHISM . NEN RN LONEN RIS 0 EER Pd a NE 
Way how new members are got; how they are brought to the lodge, 57. — The first 
gate; the bridge of swords; the entry; the Hung-gate; the Hall of Fidelity and Loyalty; 
the Heaven-Earth circle; thelodge, 58. — Presentation of the new members to the Master ; 
the Catechism of the Vanguard; question 1—3., Thian-yu-hung, 59. — Question 4—9., new 
members; the great and petty Heaven-Earth-league, 60. — Question 11—18., the petty lea- 
gue; the Hast, 61. — Question 19—25., the East; the military art; the instruction in the 
red-flower-pavilion, 62. — Question 26—28., the school; the examination, 63. — Ques- 
tion 29—32., the poem; the five sections; Maitreya-Budha; the Pure-tea sect, 64. — Ques- 
tion 39—86., military art; the boxing of the Hung-brethern, 65. — Question 87—48., 
why he comes alone and why so late; who accompanied him; voyage by land and by water; 
the three roads, 66.— Question 49—56., the white heron; the eight priests; stanza 
on the eight geni, 67. — Question 57—62., the princess; the Ling-wang temple; notice 
of Ling-wang, 68. — Question 63—72., antitheticeal couplet in the Ling-wang-temple; 
Hian-chu-lung; the mulberry-flowers; the Black-dragon mountain; the coves; notice 
of Hian-chu-lung, 69. — Question 13—80., antithetical couplet on the agencies of nature; 
the Nail-mountaìin; the ferry-boat; the skipper, 70. — Question 80—89., name of the 
skipper; his date of birth and dwelling-place; the skipper’s wife; her name, date of 
birth and dwelling-place; the hours 7sz and Wu; the great shiphold; it's compartments; 
load of it?s compartments, 71. — Question 90—100., number of holds in the ship ; number 
of sails; number of deekboards; what kind of wood made of; peach-, plum-, and red-wood ; 
36 and 72; the 12 keels, 72. — Question 101 — 104., stanza on the 12 keels; seams of the 
ship; the caulking-stuff; the nails; Deities of the ship, 73. — Question 104—110., the God 
of Fire; the Clear-percepting ear and the Thousand-mile-seeing eye; couplet on the wea- 
ther; the prince Kwan; the prince Kwan-phing and the general Chau-choang; couplet on 
Kwan-ti; the Queen of Heaven and the generals Hiang and Hoh; Kwan-yin, the Hung- 
brethern and Lo-han, 74, — Question 110—119., the masts; the sails, 75. — Question 
119—125., the bowlines; who poled and who superintended the tackle; the four great 
Diamond-ones; the Lo-han; the pure pearl; the signal; the red flag, 76. — Question 
125—135., the goods; red wood and red rice; their use; the three rivers which unite 


246 


their waters; whither the ship went; the Fair of great peace; departure and arrival of 
the ship, 71. — Question 135—l41., places along which the ship came; the two pots 
with red bamboo; 86 and 72; 108 plants; the shallows; the three rivers Hoang, King and 
Heh, 78. — Question 141—154., the origin of the three rivers; crossing of the water; how 
many erossed it, 79. — Question 154—160., the Fair of great peace; it/s master Ching- 
teh-hui; the three markets, 80. — Question 160—167., the inlet; the bridge of two planks; 
origin of this bridge; Yun-siao, 81. — Question 168—175., Chu-kwang and Chu-khai; 
the sworn and adoptive brethern; the peach and plum-trees; number of their fruits; 
86 and 72, 82. — Question 1716—182., the three holy Budhas; the youth with excel- 
lent talents; Hian-chu-lung; Shie-pang-hang, 83. — Question 183—190., peaches of five 
colours; the 21 cash, 84. — Question 191—196., the images of Khia-lan, and of the de- 
parted brethern; the Zong-cash, 85. — Question 197—202., the Long-cash; the bridges 
the images of the five founders; the Hung-water; 36 and 72, 86. — Question 203—207., 
the Hung-water; the three red stones; the Hung-oate; Ku-ching, 87. — Question 208— 
210., Wang-tao-lung and Wang-tao-fang; Tao-kwang, 88. — Question 211—214., the Hall 
of Fidelity and Loyalty, 89. — Question 215—218., the generals Ching-ki-thian and Chin- 
yun-ching; the Heaven and Earth circle; historical notice of Ching-thian, 90. — Question 
219—224., the Heaven and Earth circle; the generals Wu-kan-rl and Wu-kin-lai, 91, — 
Question 225—229., the City of Willows; historical notice of the Muh-yang-ching, 92, — 
Question 230—234., height and breadth of the Lodge; it’s five double walls, 95, — Ques- 
tion 255—242., the four characters on each double wall; the star Thian-ting; the bene- 
volent cloud, 94, — Question 243—249., the four, great, faithful, excellent-ones; the three 
streets; the 108 shops; the Peace-united, Patriotism-united, and Myriads-united shops; 
historical notice of Chang-kwoh, 95. — Question 250—259., what is sold in the shops; the 
street of Fidelity and Loyalty; the 72 families; the three moats, 96. — Question 259., 
description of contents of the lodge, 97—98, — Question 260—261., the three temples; 
temple of Kwan-yin, 99, — Question 261—263., temple of Kwan-ti and of Kao-khi; the 
five wells, 100. — Question 264—2710,, the water of the wells; the pagodas; the nine- 
storied pagoda, 101. — Question 2/1—216., the ponds; the stone carpers; the orchards, 
102. — Question 217—282., the peach and plum-branch; quatrain on the Cypress; the 
108 houses, 103, — Question 283—291,, divisions of the houses; the caserns; the watch- 
turrets; the furnaces; the 72 fields; their crops, 104. — Question 292—299., red rice; 
number of acres; the Hung-lamp; red riee, 105, — Question 300—505., the five founders; 
the signal-banners, 106, — Question 806—311., the evidence by blood-mixing; the testi- 
mony by drinking blood-mixed wine; tocut off a cock’s-head, 107. — Question 312—817., 
the weapons; Lo-tung; the red staff, 108. — Question 318—821., the East- and West-gate ; 
the execution-ground; the disloyal eoeks, 109. — Question 822—828., the Volcano; the 
red furnace; Hung-hai-rl, 110. — Question 829—331., the Voleano; the red-flower pavilion, 
111. — Question 832—883., red-flower pavilion; distich of the Vanguard, 112. — Execu- 
tion of refractory new members, 113, — 


Pac. 


247 


SECTION II, 

CEREMONIES OF AFFILIATION. … » k 5 S L ' 

Cutting off the head-cue; da ne Letie: 113. — She drm le dons of he 
three states, 114. — The washing-basin; the towel, 115. — Covering the washing-basin; 
uncovering it; washing of the face, 116. — The undressing, 117. — Putting on the white 
dress; girding the waist, 118. — Wrapping the head-kerchief, 119. — The straw-shoes, 
120. — The censer of white porcelain; 18 questions of the Master to the Vanguard, 121. — 
Burning of the grass-incense, 122. — The distribution of incense; the first grass-blade, 
123. — The second and third grass-blades; offering incense; presenting fine incense; the first 
stick, 124, — The second and third sticks; lighting the dry-wood candles, 125. — Lighting the 
red candle; offering the wine; the first and second eup‚ 126. — The third cup; lighting 
of the seven-planet-lamp and precious, imperial lamp; episode of the history of the 
three states, 127. — Lighting the Hung-lamp; formulary of prayer to the Gods; Pwan- 
ku, 128. — Prayer continued, 129—184. The eight salutations, 134. — The 56 arti- 
eles of the oath, 135—143. Drinking of the tea; the bowl of wine, 144. — Mixing 
the wine with blood pricked from the finger; prieking a cock; the five virtues of 
the cock, 145. — Quatrains recited during the drinking of the blood-mixed wine; chop- 
ping off the cock’s head, 146. — Quatrains recited during the decapitation of the cock; 
the execration, 147, — Burning of the oath; the diploma; secret way of analyzing a 
name; the handbook and poniards; the first entry or contribution, 148, — The three 
Hung-cents; the Bushel, 149. — The Army-flags; consecration of the banners, 150. — 
Sacrifice of the white horse and black ox; the banquet; the theatricals, 151. — 


PART V- 
LAWS AND STATUTES OF THE BROTHERHOOD. 
SECTION I. 
COMPLETE CODE OF THE SEVENTY TWO ARTICLES OF LAW OF THE HUNG-LEAGUE 
SECTION II. 


THE TWENTY ONE ARTICLES OF THE REGULATIONS. 
SECTION III. 


THE TEN PROHIBITORY LAWS ON APPOINTING MEETINGS IN THE HALL OF OBEDIENCE TO HUNG. 


PART VI. 
SECRET SIGNS OF THE HUNG-LEAGUÊ. 
SECTION LI. 
SECRET SIGNS ON THE ROAD AND ON JOURNEYS . . « 5 p Kg 


Asking the road; the East, 167. — Wen-wang, 168. — Bias to give in calling upon 
a brother, 169. — Analyses of the character Hung, 170, — 


PAGE. 


167. 


SECTION II, 


MEETING WITH ROBBERS OR PIRATES oe RD AL 

Answers one ought to give them on their Haese 172. — The bundles of four 
colours; quatrain against a snake, 178. — Quatrains when going to the lodge, 174, — 
Quatrain on the sword of the robber; Chau-tsz-lung; the five tiger-generals; analytical 
quatrain on the characters Kun-lan-hieh-i, 115. — Heap of five stones; piece of cloth in 
a garden; Chinese riddle, 176. — The bridge Chang-pan; the sisters-in-law Ching-yuh-lien 
and Kwof-siu-ying; the white fan; quatrain on it, 177. — Quatrains on the white fan; 
guatrains which one may teach his sister, 178. — Quatrain which one may teach his 
wife; Si-sli, 119. — Signs of distress, 180. — 

SECTION III. 


QUESTIONS AND ANSWERS 8 k 
The 48 poekmarks; the new, lee Ee Ee ive ike of ke hoho 
the capital of 3 cash, 181. — Questions regarding one’s exterior, 182. — The light from 

the holy temple, 183. — 
SECTION IV. 

SECRET SIGNS WITH TEA-CUPS . ; E é 

Presenting tea; pouring water upon Hi dekt the tea ‘of the in Sen Len 184. — Tea 
of saving the lord; the chop-stick across two cups of tea; the white fan of the Hung-people, 
185. — The Hung-tea; the ponds, 186. — The blue dragons; the unequal cups, 187. — Kung- 
ming ; historical notice of Liw-shen, 188. — The Sun- and Moon-tea; the tea of the brotherhood ; 
the combat on the bridge; the tea of the prince hereditary, 189. — The mountain-tea; the 
Hung-tea; the tea of the four excellent-ones, 190. — Tea of the brethern meeting; the Sun-tea; 
the inexact square; historical notice of Ziw-siu, 191. — The tea of Chau-tsz-lung; tea of 
the five tiger-generals; the Master-tea, 192. — Tea of the Sun and Moon in aspect; Wu- 
san-hwei, 195. — The Mung- and Tsing-dynasties; the Wind-tea; the Ming-tea, 194, — The 
tea-cups Tian-hia-thai-phing and Chung; tea of the eight geni; tea of the Seven-star sword; 
tea of the sword without a hilt, 195. — Tea of the seventh night; the Weavung-girt and 
Ox-leader, 196. — The MHung-tea; the tea of the sixth envoy of Yang, 191. — Tea of the 
nine great bases; the Lord’s tea, 198. — The tea of sincerity; tea for a brother in a 
straight; the reunion-tea, 199. — Tea of the roof of the lodge; tea of the characters Kiang 
and Shan; tea of „Hung obeys Heaven”; the Hung-cup and Hung-tea, 200. — Tea of the 
seven lads; of the five founders; of the plum-flower and five elements; of the four ex- 
cellent Ones, 201, — Tea of the battle; the inverted cover of the tea-pot, 202. — 


SECTION V, 
SLORET SIGNS WITH WINE-CUPS . : sad oe RM vide ak EE 
The characters Thian-hia-tai- meeten ine two chop-sticks; different ways of pre- 
senting the wine-cups, 203, — 


180, 


183. 


203. 


249 


SECTION VI. 
SLCRET SIGNS AT THE DINNER-TABLE 
The single chop-stick, 204, — Lifting the covers on ike eren kde dat the greens, 
205. — The rice on table, 206, — 


SECTION VII. 


SECRET SIGNS ON SMOKING TOBACCO OR OPIUM 
Different ways of presenting the pipe, 206—208, Wis Ae En ee en 
on tobacco, fire and pipe, 209—211. — The Twan-yang-festival, 212. — Quatrains on the 
tobacco-pipe, 213, — Roundelay on smoking tobacco; line of recognition of the Ash-drink- 
ers, 214, — 
SECTION VIII. 
SECRET SIGNS AT OCHEWING BETEL « » ontetenn APE, MAP OREN ED De 
The character Chung; quatrain on the hete 915. — Quatrain on the betel-leaves; 
quatrain on offering the betel-tray, 216. — Quatrains on the utensils of the betel-tray, 
217218. — 
SECTION IX. 
BADGES WHICH THE BRETHERN WEAR UPON THE PERSON … 6 8 
The diplomas; the Hung-cash; the red floss-thread; ge on it, 219. de HKS 
fan; quatrains on it, 220. — The warrant-flag; pass-words; quatrain on the warrant-flag, 
221. — Amulets of ZuA-hah and Luh-ting for protecting one’s life in battle, 222. — Amu- 
let for cultivating and regulating the person, 223. — Amulet of Lao-tsz, 224, — 
SECTION X. 
THE ORIGINAL BASES BOREN deren kon ti vend Ps nel Bon 
The 1 XxX 9 Base, 224, — The 2 X 9 se ne 4 x 1 Bases, 225—226. — The 12 
Bases of Canton, 221. — The five great Bases; the five warrant-Bases; the ten great 
Bases, 228, — Roundelay on the ten fingers, 229. — 
SECTION XI. 


List Or THE PRINCIPAL SLANG-EXPRESSIONS OF THE BROTHERHOOD 
ADDITIONS AND EXEGETICAL NOTES . 


The village of Peh-shwui-ying; Chang-sha-fu; the boatmen Sien td Wa, 235. — The a 


branches and twelve stems; sun, moon, mountains and streams; symbolical animals of 
China; old prophecies concerning China; secret terms for Heaven, Earth, Sun and Moon; 
the terminus of meditation, 236, — The female Budha; Phu-hien-phu-sah; the cock; Grape- 
wine; poem of the Vanguard, 237, — Poem of the Vanguard continued, 238—210, — 


206. 


co 
mr 
OT 


to 
oo 
iN 


wo vo 
co Co 
km À 


Ot OS 


32 


ILLUSTRATIONS. 


Pace 
Diagram of Heaven and Earth. . . .. XIX 
The tortoïise of Yu PALAS XIX 
The Zung-ma of Fuh-hi . ESD AME : pd 
The eight diagrams (Pah-kwa) … 7 same deel OT XXIII 
Genealogical table of the founders of therlegguesses. en 22. 
The ‚grand, Diploma … nons oe onee Vebeaeemen dee et ne aleen 28. 
The small. Diploma, .» … ras naats aleen shore dend aar Heet oute anas en 81. 
The Shan-tung Diploma . . ta 82. 
Advertisement for the election of Ee ia of the Es & ae heten 48, 
Diploma. of an. agent … hep olmiscia des 4de eene geene 50. 
Circular for holding lodge. …. … … … un simnen ee e n 
Form of. receipb +. 5 ern oane eet ie td 53. 
Hung-cash . . : EE 
Amulets of Luh- ze EL Le En for hed one’s s life: in AD EE OO 
Amulet for ‘cultivating and regulating the person . 5 
Amulet of Zao-tsz …. …. en 


Tabula 1. The grave-stune of Wanne) derij on ee 1118. 
Tab. IL. fig. 1. The porcelain censer described on page 14. 
fig. 2. The cups mentioned on page 15. 
fig. ò. The stones mentioned on pages 58 and 87., Answer 202, The 
first gate mentioned on page 58. 
Tab. III. The Red-flower-pavilion, described on pages 25 & 111. 
Tab. IV. The Hung-gate, described on pages 25, 58 & 87. 
Tab. Vz The Hall of Fidelity and Loyalty, described on pages 21, 58 & 89. 
Tab. VI. The great gate of the City of Willows, or the Lodge, described on page 21. 
Tab. VIT. The West- and East-gates of the Lodge, described on page 20. 
Tab. VIII. The North- and South-gates of the Lodge, described on page 20. 


Tab. 


Tab. 


Tab. 
Tab. 
Tab. 
Tab. 
Tab. 
Tab. 


IX. 


fig. 
fig. 
fig. 
fig. 
fig. 


1 
2 
5) 
1 
2 


251 


‚ Ancestral tablets, deseribed on page 24. 

. The Temple of Land and Earth, mentioned on pages 25 & 55. 

„. The Nine-storied pagoda, deseribed on pages 18, 25 & 101. 

‚ The Army-standard, described on pages 83 & 97. 

‚ The precious canopy of yellow silk, described on pages 33 & 97. 


The flag of Benevolence and Justice, described on page 84. 
Flags of the lodge, described on page 85, seg. 
Flags of the lodge, described on pages 36—38. 


„ Flags of the lodge, described on pages 38—39. 


Flags of the lodge, described on pages 89—41. 


‚ The Paper-cent-bundle, described on pages 41, 85 and 86. 


Page xiv, line 84, for: Á\, read: 
„ 28, dele 
m4, for: 


XXIV, 


U 2, 
I 86, 
I US) 
„ 20, 
ee 
U 81 2 
1 d4, 
' 25, 


„ Ml, before: 1184, add: April, 24, 
„_ 15, for: seing, read: seeing. 


„ ò4, 
note 2, 
line 15, 


I/Â 5 b) 
U 6, 


note 2, add: See Catechism, Q. 285. 
line 85, for: lenght, read: length. 


Mees 
I 7 2 
I 33 , 
WH 25 
I 18 » 
U 5 E) 
I Ì » 
note 4 


I 
I 
H 
/ 
I 
ld 
/ 
I 


I 


I 


I 


comma after: were called. 

1852, read: 1851. 

posessien, read: possession. 

replied the abbot:, read: replied the abbot, 
easely, read: easily. 

ennemy, read: enemy. 

sulfur, read: sulphur. 
desinterested, read: disinterested. 4 
Faug-tai-hung, read: Fang-ta- Kane 

charge, read: place. 


from 1 A. M, till 3. P. M., vead: from 1—3 A. M. 
the, read: he. ‘ 

Mantchoo’s, read: Manchoos. 
the name Li-chu-hung, read: the names Li, Chu, sa 


his hands, read: her hands. 
Mantchoos , read: Manchoos. 
Frae, read: Fraes. 

Phenixes, read: Phoenixes. 
Councellor, read: Counsellor. 
Councellors, read: Counsellors. 
expessed, read: expressed. 

Sa snead sell 


255 


Page 54, last line of the last quatrain, /or: Chung, read: Chang. 


gas ne 15, for: 

GL 

Oel; 

68, I 5, 

Gompel, 

GER 18:, 
169, last line, 
202, lime. 3, 
218, note 4, 


Sieh-pang-hang, read: Shie-pang-hang. 
Loyality, read: Loyalty. 

coral-groove read: coral-grove. 

his hands, read: her hands. 

groove, read: grove. 

grooves, read: groves. 

unitiated , read: uninitiated. 

coileets, read: collects. 


JE, read: H. 


€. Jehleged. ded. Balavta. 


TAB. [II 


G. Schlegel, del. Batavia. 


5 
HI 


WM 
ZO 


EEE ee 
IEEE 


. 


G. ahlegel, del. BATAVAA « 


6. Schlegel del. BATAVJA. 


TAB. VIL 


ES 
N 
Mi 
5 


= 


etn 
Tm 
 ; 


De Á EEESZS 


Ss 

SN 

nl Kk 5 =S dl 3 

n EEE … Saa: 
DALE > 


E Km 


\ADALNS ESE 
man misses 


an Dae to: 
& 
ma 
Dm TAS 
bind 
, Sadee, 
Ee 
nn 
en 


n= MAC 


IN 
EIN): 


[5 


EN te ES 
ST 
At & Nn 
5 19 


v as), 
\AAARTERLK) 
ZOOL 


G. Schlegel, del. BATAVIA. 


et lledAs En 


@.Schhgel del. Batarma. 


Er Schlegel, ciel. BATAVJA eN 


lee 
An IE) 


EE 


C.Schlegal, dal. BATAVIA. 


HA 


GC. Schlegel del. BATAVIA . 


G. Schlegel, del. BATAVIA. 


Jen Ae 
ts el 


nl 
REGN: 
ndi ek 


wai an Rn ú peen vien É Oeh AEN en a 5 > : 


RS 


GC. Schlegel, all, BATAVIA. 


a 
RE rens od, 5 he de WAE f 
4 y 


DE PROSTITUTIE IN CHINA. 


L y 


de RAE AE HEE FD NTeOD 


k ke 3 5 
Û 
Ee 5 
£ 
=e 
ge (E ë 
- 
ar 5 
2 . 
Pd 
_ 
y z 


IETS OVER 


DE PROSTITUTIE 


CHINA 


GG. SCHLEGEL 


BATAVIA, 


LANGE & Co. 
1866. 


ee, be | | ENE B NE AID 
av EWA DA HN 


EERSTE GEDEELTE. 


Bijna alle schrijvers, die over China en Chinezen geschreven hebben, zijn het teedere punt 
van zedelijkheid met stilzwijgen voorbijgegaan, of hebben het slechts even aangeroerd: Toch 
is de geschiedenis der prostitutie, als in een diep verband met de zeden van een volk staande, 
als eene ernstige en leerzame studie, ook van het Chinesche volk, te beschouwen. 

Zonder het afgrijselijk zedebederf, dat onder de Romeinen heerschte, ware Ltalië welligt 
nimmer de prooi der barbaren geworden; maar de algemeene verdorvenheid en veilheid van het 
Romeinsche volk hadden het verzwakt en gesplitst; de vroeger zoo geharde krijgsbenden waren 
laffe en verwijfde wellustelingen geworden, niet meer in staat den heli en het harnas te dragen, 
ef het zwaard ter ‘verdediging van het vaderland te voeren. 

China verkeert thans in eenen gelijksoortigen toestand. Een afgrijswekkende burgeroorlog, 
zooals de geschiedenis zelden leert kennen, woedt sints bijna vijftien jaren in haar binnenste; 
terwijl buitenlandsche vijanden het land. hebben bestookt, en aan deze zoo hoogmoedige natie 
voor haar aller vernederendste voorwaarden hebben opgelegd. 

Met reuzenschreden gaat het Bloemenrijk zijnen val te gemoet en krachtige omwentelingen zullen 
moeten plaats grijpen, eer dit rijk zich wederom uit het slijk, waarin het zieh nu wentelt, zal 
kunnen verheffen. 

De oorzaken van dezen toestand zijn het grenzenlooze zedebederf, dat alle standen der Chinesche 
maatschappij verpest heeft. Ontucht en veilheid hebben hunnen giftigen adem over het volk en 
zijne ambtenaren, van den laagsten wijkmeester tot den keizer, geblazen en alle energie en 
kracht, adel en menschelijkheid vernietigd. 

Dezen toestand in alle zijne verschijnselen bloot te leggen, is het doel, dat ík mij heb woor- 
gesteld, hopende daardoor tevens eene groote leemte in de geschiedenis der prostitutie. eenig- 
zins aan te vullen. De schrijver toch van het werk „London labour and the London Poor” (1) 
zegt aan het begin van zijn klein opstel over de prostitutie van dit uitgebreide rijk. (bladz. 129): 
„China levert een uitgebreid en belangrijk weld voor ons onderzoek op. Indien onze inlich- 
„tingen volledig waren, zoude er welligt geen staat in de wereld zijn, waaromtrent zulk een 
„merkwaardig verhaal zoude kunnen geschreven worden als China, met zijn prostitutie systeem, 


@) London, 1862. 


6 


„Ongelukkig echter heeft de achteloosheid of de preutschheid van reizigers gemaakt, dat het 
„onderwerp over het hoofd gezien is.” 

De taak is moeijelijk; want de pen weigert dikwijls de grove onzedelijkheden neder te schrij- 
ven, die de schrijver wenscht bekend te maken, en de nieuwere talen leenen zich moeijelijk 
tot de beschrijving van de, het kuischheidsgevoel kwetsende, handelingen. Wij willen echter 
zooveel mogelijk trachten, in onze bewoordingen binnen de grenzen der zede en welvoegelijk- 
heid te blijven, en voor die uitdrukkingen, welke moeijelijk in de Hollandsche taal gezegd 
kunnen worden, de Latijnsche bezigen. | 


Pierre Dufour, in zijne Histoire de la prostitution, verdeelt de proshn in drie klassen: 

1°. De prostitutie der gastvrijheid. 

2e, De godsdienstige of geheiligde prostitutie. 

38°. De gewettigde of politieke prostitutie. 

Geene dier drie verdeelingen is op de Chinesche prostitutie toepasselijk. De prostitutie der 
gastvrijheid is, op een enkel onbewezen voorbeeld na (t), niet in China bekend en de godsdienstige 
prostitutie heeft nimmer bestaan, Williams in zijn Middle Kingdom (Deel II pag. 281) zeet: 
„Een andere merkwaardige trek in de Chinesche afgodendienst is, dat er geene vergoding der 
„zinnelijkheid bestaat, welke, in den naam der godsdienst, die teugellooze plegtigheden en orgiën 
„konde beschermen en stijven, die in zoo vele andere heidensche landen de geestkrachten der 
„aanbidders ontzenuwden en hunne harten bezoedelden; Geene Venus of Lakshmi komen in'de 
„lijst der Chinesche godinnen voor; geen weeklagen voor Thammus, geene tentoonstelling in den 
„tempel van Mylitta, of zedelooze plegtigheden van den Durga-puja, zijn ooït door de Chinesche 
„priesters gevergd of geheiligd; evenmin worden in hunne geheiligde gebouwen wauteh- “meisjes ) Z00 
„als in de Indische tempels, of ligtekooijen, zoo als te Corinthe, gehouden. 

„Hunne speculatiën over het dualisme der natuur, Piz en Yang, zijn Booit ontaard in eene vuige 
„vereering vande Zinga en goui der Hindus, of van Amun-kem, zooals op de ruinen van Thebe 
„geschilderd staat. Alhoewel zij in woorden en daden een losbandig volk zijn, zoo hebben de 
„Chinezen toch nimmer getracht de ondeugd te heiligen, en de, verkeerdelijk zoo genaamde, wer- 
„eerders van het genot den weg des verderfs verder opteleiden, door dien weg door eenen tempel 
„heen te leggen, en onder de bescherming eener godin te stellen. 

„Evenmin is hunne mythologie vervuld met de walgelijke verhalen van de minnarijen hunner 
„Godheden, welke de godsdienstige verhalen der Hindus en Grieken zoo stuitend maken.” 

De wettige, door vaste bepalingen geregelde, prostitutie bestaat in China evenmin. 

Het wetboek der thans heerschende Tsing-dynastie, met de laatste veranderingen, zwijgt er over. 
Evenmin vindt men in andere boeken iets daaromtrent opgegeven, en de Chinezen zelf zeggen 
vok, dat de prostitutie aan geene bepalingen gebonden is. Geene „licentia stupri” wordt aan 


(}) In Hai-chan Ki: Li) op de kust van de provincie Fokian. 


| 
É 
| 


EE En en En 


7 


= 


de bloemenmeisjes verleend, maar zij kunnen ongehinderd haar beroep uitoefenen. In hare klee- 
ding verschillen zij ook niet van de fatsoenlijke vrouwen, en oningewijden kunnen de vrouw 
van goeden huize niet van eene ligtekooi onderscheiden. In het openbaar vertoonen zij zich 
ook zeer bescheiden en ingetogen, zoodat men alleen door een langdurig verblijf in China, aan 
een zeker onbestemd iets in houding en kleeding, in staat is haar te kunnen onderscheiden. 
Ook is de betrekking voor haar geene blijvend vernederende, want zij kan door eenen fatsoen- 
lijken man tot bijzit genomen worden, als wanneer zij wederom in hare eer hersteld is. 

Deze herstelling noemt men #soeng Liang (1), „het goede volgen.” 

De huizen der ontucht zijn aan geene plaatsen gebonden. Overal ziet men ze, op de fraaiste 
en luchtigste plaatsen, hunne blaauw geverwde jaloezijen vertoonen, en op de rivieren zijn het de 
drijvende huizen der ontucht, de Bbloemendooten, vwelke de oevers en de daaraan staande huizen 
maskéren. | 

Toch hebben zij juist het meest van de afpersingen der mandarijnen te lijden, en bij het ge- 
ringste vermoeden, dat er slecht volk in die huizen verborgen is, worden de bewaners er me- 
doogenloos uitgejaagd. Nu echter zijn deze huizen eene bron van welvaart voor de veile ambte- 
naren, welke China regeren; want, hoewel er geene directe belasting van geheven wordt, zoo 
nemen toch de mandarijnen de eerste gelegenheid de beste te baat, om aan de waarden dier 
huizen groote sommen gelds aftepersen. 

De tegenwoordige toestand der prostitutie in China is afgrijselijk. Alhoewel de criminele 
wetten aan de Chinesche ambtenaren en hunne zonen, op straffe van 60 bamboeslagen, ver- 
bieden om de huizen der ontucht te bezoeken, zoo is het toch eene niets minder dan gewone 
zaak, om juist hen de avonden in de bloemenbooten te zien doorbrengen. 

De kooplieden en andere particulieren, in een woord allen, die het maar betalen kunnen, 
volgen dit voorbeeld. Openlijk en schaamteloos begeven zij zich, uitgedoscht in hunne fraaiste 
kleederen, en wel met daglicht naar die plaatsen. 

De gemeenzaamheid met onzedelijkheid is daardoor zoo algemeen geworden, dat vaders zich 
niet schamen in tegenwoordigheid hunner kinderen de laagste en ontuchtigste gesprekken te 
houden. Die invloed op hen is dan ook infaam. De Chinesche jongens van zeven en acht jaar 
spreken met de grootste wereldwijsheid over de. dierlijkste dingen en de vuigste scheldwoorden 
zijn op hunne lippen bestorven. Met de jaren groeit de minachting voor de vrouw; want, 
daar de strenge huiswetten het verkeer tusschen beide sexen zoo goed als onmogelijk maken, 
ziet de Chinesche jongeling niets anders dan de laagste soort vrouwen om zich heen. Voor 
hem wordt zij dus niets anders dan eene zaak, een handelsartikel, een voorwerp alleen dien- 
stig tot instandhouding van het geslacht, of ter bevrediging van zijnen hartstogt. 

In vergelijk met de mannelijke bevolking, is de zedelijkheid der vrouwelijke sexe zeer groot. 


0% R 


8 


Wij zullen echter in den lcop dede schets gelegenheid vinden om eenige punten aantehalen, 


welke zware vlekken daarop werpen. il loet an 


re tn 

De plaatsen der ontucht in China worden in twee soorten onderscheiden: 1°, die welke zich 
op den vasten wal, en 2e, die welke zich op het water bevinden. De eerste soort vindt mem 
overal; de tweede soort echter alleen bij de steden aan groote rivieren gelegen. 

Die aan den vasten wal dragen den naam van Tsing-lao (}), blaauwe. huizen. Deze mls. 
zijn prachtig en doen in rijkdom en versierselen niet onder voor de vijkeke koopmanshuizen” en 
gouvernementspaleizen. teniet 

Wij ontleenen aan eene Chinesche Novelle uit den „Bundel van verhalen van den oss en 
nieuwen tijd” (?%, genaamd: De oliekoop die het schoonste meisje had (3), de beschrijving van het 
front van een dergelijk huis: î dio deer 

„Voor hem stond een huis, dat op het meer uitzag; de deur dezer woning was goudkleurig 
„verlakt en van sierlijk gevormd bamboe; binnen in was een met vermiljoen geverwd hek, 
„waar binnen een groepje fijnbladige bamboe stond, zoodat men niet weten konde hoe of de 
„hal en het huis er uit zagen.” on ont 

De woning, die daar tot blaauwhuis diende, scheen echter niet oorspronkelijk voor dat doel 
gebouwd te zijn; want wij lezen eene bladzijde verder: 

„Toea de knecht wijn inschonk, vroeg Fsin-lschoeng hem: ‘Wie woont er binnen die goudkleurig 
„verlakte deur van getralied bamboe” De knecht zeide: ‘dit is een tuinhuis van den heer Z4si; 
„maar nu woont er mevrouw Wang-kioe in” Tsin-tschoeng zeide: ik zag daar juist een jong meisje 
„in eenen draagstoel klimmen; wie is zij?” ‘Zij is eene befaamde courtisane, welke. Wang-mei 


„ heet’, antwoordde de knecht. ‘Vroeger woonde zij buiten de poort Yoeng-kin; maar daar hare 


„woning naauw en bekrompen was, heeft een zoon van den heer Z4si, die goed. vriend met 
„haar is, haar een half jaar geleden dezen tnin verhuurd.” 

Wij zien daaruit, dat dus aanzienlijke lieden zich niet schamen om hunne riten tot 
het gebruik der prostitutie aftestaan; want uit het vervolg van den roman blijkt, dat er verschei- 
dene „bloemenmeisjes in dit huis waren. ì 

De huizen in Canton en Emoi zijn eenigzins anders. In tegenstelling met de overige hui- 


zen, zijn deze gewoonlijk twee verdiepingen hoog. De inrigtmg van binnen is opzettelijk zeer 


onregelmatig; de bovenverdieping is in verscheidene kleine cellen verdeeld, die elk hare 
bewoonster bevatten; ongeveer in het midden is de gezelschapszaal, die met de kostbaar 
ste meubelen en schilderijen versierd is. Opmerkelijk is het nog, dat de daken dezer huizen in 
Canton geene horizontale, maar eene hellende rigchel hebben; de reden dezer merkwaardige 
architectuur is niet genoegzaam opgehelderd, doch wordt voor het naast aan den invloed der 


OEH OASAR ORBA HE 


hd 


| 


9 


Foeng-schoei (Grond-wigchelarij) toegeschreven. Zoo het huis vrij staat, loopt er rondom, en zoo 
het tusschen andere huizen staat, langs het front, eene met jaloezijramen gesloten galerij. 
Deze jaloezijen zijn blaauw geverwd, van waar de naam Zsing lao, of blaauwe huizen, afkom- 
stig is, Des avonds tegen zeven nur worden die jaloezijen geopend, en eene menigte lampen 
ontstoken, terwijl muzijk en zang het huis vervullen. In romans dragen zij, behalve dien naam 
van blaauwe huizen, ook de namen van Schitterende-bloemen-kamp (\) en Mandarijn-eend-club. (°) 
Minder kiesche namen voor deze huizen zijn de uitdrukkingen éstong hoe pang (), piao tse 
king -(£), tsiong liao (°), hie koan (©), phiao sia (1), enz. 

De straten waar zich dergelijke huizen bevinden dragen de namen van „Hoa-kiai” (8), bloem- 
straten en „Lioe hiang” (°), wilgenlanen. Elk huis heeft bovendien zijnen eigenen naam. Zoo heeft 
men bijvoorbeeld te Emoi de namen „Tshao a oa” (10), Ket stroo-zadel; „ Tsap poëh tee kao i” (1), 
de achttien stoelen; „Be thiao lai” (}2), in de paarden pilaar; „Thian tsoe tong” (13), de roomsche kerk, 
zoo genoemd omdat dit gebouw vroeger tot eene kerk van R. C. zendelingen had gediend. 

„De tweede soort maken de bloembooten, Aoa-tling (1), uit. De grootste soorten noemt men 
in Canton Wang-lao (12); bovendien heeft men nog de Scha-kwoe, gazen tante (16) en de Za-thao-moen (11), 
Bloem-gevel-deur. 

Men moet zich die booten voorstellen als reusachtige Venetiaansche gondola’s. 

Hare lenste wisselt af van 60 tof 80 voet, en zij zijn ongeveer 15 voet breed. Het huis op 
de boot is in drie kamers verdeeld. De plecht is scherp en draagt eene plateform, waarover 
men van de eene boot op de andere kan komen, wanneer zij, zooals meestal het geval is, naast 
elkander geankerd liggen. In dat geval is elke boot met sterke touwen aan eenen, langs de 
boegen en plechten loopenden, zinkkabel bevestigd. De kamer bij de plecht ís eene soort van 
portaal tot de hoofdkamer, welke ongeveer de helft der bootlengte inneemt; zij zijn van el- 
kander gescheiden door getraliede paneelen, of wel door een beschot. Regts en links, bij den 
ingang, bevinden zich twee rustbanken ten dienste van de opiumschuivers. De achterste kamer, 
of slaapkamer, is echter door een houten beschot geheel en al voor de oogen der gasten gemas- 
keerd. De ramen aan weerskanten kunnen met gordijnen en luiken gesloten worden. Boven 
het portaal is een driepuntige gevel van sierlijk gesneden hout, geheel en al verguld; terwijl 
ook al het overige houtwerk kunstig uitgesneden en met de schitterendste kleuren bedekt is. 
De vloer van het hoofdvertrek is met kostbare tapijten bedekt, terwijl Europesche lampen, met 
kristallen druipers, aan de zoldering hangen. Het ameublement bestaat uit eene groote ronde 


O Bj 4 of & & Ö) 
os FH oo H & OH Ak EC 

5 1 DEE ATA EE bin AIA 
O5 4E A DO KR E X en) de HE 

(É) Ji Ea dwars-liggende huizen, (26) 4 hk (7) pij OTA) Pi 


10 


tafel en verder uit eene menigte knaapjes en stoelen, en van fijn ebben- en rozehout met 
marmeren bladen en zittingen. 5 

Deze verleidelijke booten maken des nachts door hare rijke verlichting een prachtig effect, 
dat niemand, die ooit Canton bezocht heeft, ligt vergeet. 

In deze booten wonen gemeenlijk geene bloemenmeisjes. 


De Chinezen gaan daar ook nimmer alleen heen, maar zij spreken met een 10 of 20tal en ‚b 


nissen af‚ om zulk eene boot voor eenen avond te huren. Voor de grootste soort betalen zij 
voor eenen avond 20 à 30 Spaansche matten; daarvoor levert de eigenaar der boot de ver- 
lichting, een souper en een gelijk aantal meisjes als er gasten zijn. Hij moet ook voor 
eenen troep muzijkanten zorgen, terwijl de bloemenmeisjes met zang en kout hare gasten den 
avond moeten korten. Tegen negen uur des avonds begint het souper, waarbij de gasten 
zich om de ronde tafel scharen, elk met een dier meisjes naast zich. Gedurende de laatste 
geregten worden gezelschapsspelen gedaan, waarbij het bij de Italianen bekende Morra-spel het 
meest gebruikelijke is. 

Na afloop van het feest, tegen elf uur, begeven zich de paren elk afzonderlijk in kleinere, 
volgens hetzelfde model gebouwde, booten, waar zij des nachts blijven slapen. [ 


De opleiding dezer bloemenmeisjes heeft systematisch plaats. Bijna in alle gevallen als 
kinderen gestolen, van arme ouders gekocht, of uit de vondelingsgestichten geligt, wordt het 
meisje gedurende de eerste zes jaren met zorgelijke liefde grootgebragt. Op haar zevende of 
achtste jaar moeten zij beginnen de kamers der oudere meisjes in orde te houden; zij wor- 
den dan ook prachtig aangekleed mede naar de bloembooten genomen, omede gasten thee in 
te schenken en de water-tabakspijp aan te bieden. Tegen haar elfde jaar Lenn men haar on- 
derwijs in het zingen, luit- en guitaarspel te geven. 

Bezit een dier kinderen eenigen natuurlijken aanleg, zoo krijgt het ook onderwijs in het 
schrijven, teekenen en schilderen, dam-, schaakspel en poëzij. Dit duurt voort tot haar 13de 
of 15de jaar; zij moet dan trachten door allerlei kunsten en coquetteriën eenen rijkaard op 
haar te doen verlieven. Gelukt dit, zoo verkoopt de waardin hare eer voor eene aanzien- 
lijke som gelds, welke van 90 tot 1,500 gulden afwisselt. 

Het vroegst gebeurt dit op haar dertiende jaar: men noemt het dan 5 de bloem probéren.” (*) 
Is zij al veertien jaren oud, zoo noemt met het „de bloem regelen” (?); terwijl men het op 
haar 15de jaar „de bloem plukken” (3) noemt. 

Evenals bij de oude Romeinen, zoo is dit ook bij de Chinezen een RE, want de geheele 
bevolking uit de andere lupanar’s komt des morgens de jonggehuwden gelukwenschen. Deze 
feesten duren daar van 14 dagen tot twee maanden, De bovenaangehaalde roman geeft ook 
daarvan eene beschrijving. Ë 


HE, OH O4 HE 


It 


Na verloop van eenige dagen wordt zij ten tweeden male prijs gegeven. Het individu, dat haar 
aldus tot lid van het bordeel inwijdt, draagt den naam van Overrekenaar (1. 

Is echter het meisje buitengewoon schoon, zoo laat men haar wederom een jaar met rust, 
als wanneer hare eer ten tweeden male, en somtijds ten derden male, verkocht wordt; zulk 
een meisje draagt dan den naam van RJ Aang liao ti niu niang (®, een meisje van twee keer. 

Na verloop van dien tijd behoort zij tot het kader der huisgenooten, en draagt den naam van 
Jschang-ki(®). De prijzen, welke zij als zoodanige eischen kan, zijn somtijds ongeloofelijk hoog; 
vooral in de Midden provinciën van China schijnt men veel geld voor haar te betalen. De bo- 
venaangehaalde roman geeft toch op de som van 10 oncen zilver (ongeveer 50 gulden) als de 
prijs van eenen nacht. In Canton echter wordt zelden meer dan 30 gulden voor zulke uitstekende 
schoonheden betaald. | 

De voordeeligste kalanten van deze vrouwen zijn, in de stad Canton, de provincialen, in de 


krachtige taal der Canton-chinezen „snoode duivels van het gebergte” (*), Schan-toek-kwai, genaamd, 


die, evenals de provincialen in Parijs, hun fortuin, hunne gezondheid en hunne eer komen ver- 
woesten. Deze, onbekend met alle de kunstgrepen der lupanar’s, worden op alle mogelijke wij- 
zen afgezet. 

In de bloembooten wordt hij aangehaald en geliefkoosd, somtijds door twee of drie bloe- 


menmeisjes te gelijk, iets wat nimmer bij de rouds gebeurt, bij welke de bloemenmeisjes in het 


openbaar het grootste decorum in acht nemen. Eene geraffineerde wordt hem dan als virgo 


voorgesteld; na een rijkelijk souper, goed gekruid met sterke wijnen, wordt hij in de kleine boot 
afgelaten, waar een weinig aalbloed de begoocheling voltooit. 


Flavae anguillae sanguinis ejacularis, 
usque braccarum hialum obline. 


zegt, in een erotisch gedicht, eene lena tegen het bevreesde bloemenmeisje. 
en volgenden morgen staat dan de ongelukkige zeer verwonderd eene ontzettende som gelds 

te moeten betalen. Dit gaat zoolang als het medegebragte geld duurt. Is dit verdwenen, zoo 
wordt hij even koel en terugstootend behandeld, als hij voorkomend ontvangen is. Gelukkig 
zoo hij, inziende dat hij, in plaats van een minnend meisje, eene geldgierige harpie gevonden 
heeft, alhoewel arm, naar huis terugkeert. Dikwerf echter zijn zij zoo bedwelmd (°), — om de 
Chinesche uitdrukking te gebruiken —, dat zij zich aan schulden maken, dobbelspel en dief- 
stal overgeven om het op die wijze verkregene geld in den bodemloozen afgrond. der lupanar’s 
te storten. 

Alle de in een huis aanwezige meisjes behooren in eigendom aan eenen Leno of Lena, welke 
respectievelijk de namen van Woe-koei ($) en Pao-rl (7) of Koei-po (®) dragen. 


OA WR WE HX Oi HT 
(6) 4E IL, gaditana. & Li B Mi (°) rd 
Oo 5 Á oe Mn of X% 


„ 
pe { 


„De meisjes noemen de Lena moeder (1); onder elkander noemen zij zich zusters 
van andere huizen noemen zij tunte (3), terwijl deze haar zicht (f) noemen. 

De meer algemeene namen zijn voor den Leno of de Lena echter te Emoi: Piaatk jo 
thao (©), yehef de bordel.” « 


het zand begraven. Daar er B geen dass: optreedt, zoo dad Res 
te weten, en doet er verder geen onderzoek naar, al wordt het lijk ook drijven 
Het lot dier ongelukkige wezens is dan ook allerbeklagenswaardig; alles wat 

moeten zij aan de Zena afgeven, die slechts voor haar onderhoud en tiea 
Somtijds gebeurt het dat een dier meisjes heimelijk iets overgaart, of wel har 
het tarief nog iets afzet, om aldus. eenmaal in de gelegenheid te zijn, zich te 
On a echter de wed en zulk eene Bulsattan he aan hare verdienden 


ranselde. 
Niet alleen door deze worden die ongelukkige wezens mishandeld, maar ook de 
zij in kwaad humeur zijn, of wel zich door haar beleedigd gevoelen, schamen zich 
tegen haar op te ligten. EE Rik 
Is eenmaal de bloei der jeugd voorbij, zoo Sat het lot dezer schepselen mee: 
lendig. De groote huizen verkoopen haar dan weder aan mindere établissemente 
den naam van JZuurlloemen (1) krijgen, welke naam met de bij de OS bek 
van suburranae en summoenianae gelijk staat. N È 
Lager dalende krijgen zij den naam van Pi (8) ‚en vergelijkende namen, zooa 
“den naam van Kleindochters (°) of ruw-linnen (1). (3 
Tot geen vast établissement meer behoorende, krijgen zij jee namen van cir 


en Pai hoe RC wle gelijk staan met fe Blitidae der Boe dons del de 
meinen zoo vêrachtelijke scheldnaam van scrantia, scrapta of scratia vindt men in Emo 
jn de uitdrukking 7s sap dzi lo thao e deio G Ee erva scrantia. 


8 OK ORR ate X zn 


5) ik BA ©) KA BA Mi 44 ©) HE 
ot HA: A EEE 0) Bk A. 
ee) Kee Hi, aan den weg staande wilg. 5) FS Âs rotte bloem, 


Cr B, veen mik Ot HHA Er 


15 


Een algemeene scheldnaam voor haar is ook de uitdrukking Zschoeng-tao-ma (2). 

In Canton zijn de gewone namen voor deze vrouwen Zo gueve (®) of Man-ngao (3). 

Als algemeene termen bezigt men ook den raam Gloemenmeisjes, hoa-niu (), van de bloemen 
wêlke zij steeds in het haar dragen; en Mean-thao (°) of blankethoofd, daar zij zich steeds 
blanketten. 

Het uiteinde dezer vrouwen is allerellendigst. Door afgrijselijke ziekten verteerd en uitge- 
put, zoodat zij voor haar beroep niet meer dienstig zijn, zoeken zij een ellendig bestaan als 
straatnaaisters. Overal in Canton kan men dergelijke afzigtelijke voorwerpen, dikwerf met 
eenen kunstmatigen papieren neus en eene groote bril op, aan de straathoeken zien zitten, 
met eene voddemand naast zich, gereed om voor eenige weinige centen de gescheurde kleede- 
ren van soldaten en voorbijdravende koelies te lappen. 

Slechts eenige weinigen onder haar valt een beter lot te beurt. Gebeurt het, dat er eene 
ware genegenheid tusschen haar en eenen der gasten ontstaat, en bezit hij of zij geld ge- 
noeg om den losprijs te betalen, zoo kan zij zijne tweede vrouw worden. In dat geval is haar 
leven reeds veel gelukkiger, en, zoo het mogt gebeuren dat de wettige vrouw geene zo- 
nen baart, maar zij wel, zoo is hare positie eene geëerbiedigde en betrekkelijk gelukkige, 
daar de vader van haar kind haar ook meestal trouwt, indien zijne eerste vrouw mogt 
komen te sterven. 

Andere ook, die, dor de verbazende sommen gelds welke zij verdienen, in zekeren zin 
boven de wet staan, koopen zich voor eenen zwaren losprijs, van 8 tot 20 duizend gulden, 
vrij, en kiezen dan zelf uit den kring harer vereerders eenen echtgenoot. 

Deze gevallen zijn echter zeldzaam, want zelden heeft het meisje genoeg geld zich vrij 
te koopen en zuinigheid of bezorgdheid voor haar toekomstig lot, is geene eigenschap dezer 
vrouwen. 

De: meesten koesteren ook geene hoogere verwachting, dan eenmaal in staat te zijn zelf 
een huis op te rigten; een dier bloemenmeisjes gevraagd zijnde, welk lot zij het meest be- 
nijdde, antwoordde, dat zij het gelukkigste zoude zjn, indien zij door iemand als vrouw of 
bijzit genomen werd; maar, voegde zij er bij, zoo gelukkig zal ik wel nooit zijn, en ik 
reken mij al gelukkig, zoo ik eenmaal in staat zijn zal zelf eene affaire te beginnen. 

De vrees voor zulk cen ellendig lot nu, is de oorzaak van eene andere misdaad waaraan 
de Chinezen zich schuldig maken, en waarvoor. men hen zwaar veroordeeld heeft, Wij be- 
doelen namelijk het verdrinken der vrouwelijke kinderen. 

Bij de armoede die in China bij slechte jaren heerscht, schiet den Chinees niets over dan 
zijne dochters te verkoopen of te dooden. 


n 


C) Ed Ji Hij, Tmoculatris. (&) ne ZE, oude gegradueerde. 


8) ZE 2E, van de twee deelen waaruit het karakter es ls zamengesteld. 


Ok o H HA 


14 


Wij hebben gezien wat het lot van een verkocht meisje is. Geen wonder dus, dat een 
teedervoelende vader liever het onschuldige wicht, eer het nog besef of gevoel heeft, doodt, 
dan het aan de afgrijselijkste ellende en misdaad over te leveren. Onbewust handelt hij hier 
naar het voorschrift: „dat het beter is het ligchaam te dooden dan de ziel.” 

Welligt is het beter zulk een wicht onmiddelijk te dooden dan het, zooals in Europa dik- 
werf het geval is, eenen langzamen honger- en koude-dood te doen sterven. 

Ook moet niet uit het oog verloren worden, dat in Europa eene menigte liefdadige instel- 
lingen zijn welke zich dergelijke kinderen aantrekken, terwijl het in China, door de onveilig- 
heid van kapitalen, onmogelijk is, om dergelijke instellingen op eene groote schaal aan te leggen. 

De tegennatuurlijke ontucht waaraan zich de Noordelijke Chinezen schuldig maken, ver- 
hindert ook het veelvuldig gebruiken van- vrouwen. In Canton, waar deze ve wel-_ 
lust zeldzamer is, zijn de gevallen van kindermoord ook veel minder. NS 

Wij hebben toeh gedurende een verblijf van elf maanden in Canton, waar wij dagelijks 
twee malen het drukste gedeelte der rivier bevoeren, slechts één kinderlijkje zien drijven; daar 
wij echter in ditzelfde tijdsverloop de lijken van zes wolmassenen, hebben drij gevonden, 
zoo kon het kind even goed bij ongeluk verdronken zijn. 


Wij hebben nu nog met drie verachtelijke soorten handlangers der prostitutie te doen, die 
zelfs bij de Chinezen in diepe verachting staan. EA 

Wij bedoelen de koppelaarsters, wegwijzers, ‘en de verkoopsters. De eerste soort, in het 
Emoi-dialeet hum-lâng-po (*) genaamd, vindt men vooral onder de vrouwen van den middelstand. 
Zoo vinden wij in den roman „Tsiang-hing-ko vindt zijnen met parelen gestikten jas terug (®)” 
deze betrekking uitgeoefend door eene oude Bijouterie-handelaarster. In den roman „Het 
huis van den zingenden fenix” (3), zijn het twee dienstmeisjes welke den student Z%($) met 
jufvrouw Sioeë-ngo (2) doen zamen komen. De tweede soort, in Emoi Kiah ang ting (6), of Khaan 
bee (1), Khaan kao (®), of Khaan moei soh (9) genaamd, staan, met eene roode lantaarn in de 
hand, aan de landingplaatsen of op de markten, om aan de jongelieden den weg naar 
de paleizen der ontucht te wijzen. 

Deze zijn de adductores, eonductores en admissarù der Romeinen; de uitdrukking Zaan bee is 
juist wat de admissarius in de taal der romeinsche boeren was, namelijk: l'étalon, le taureau 
qu'on amène à la vache ou à la jument (19. 


G) lit DES , ancillae; admonitrices; conciliatrices; stimulatrices. 
EE HE 5 E Ër E ER 2 ‚zie de An rn Zi La) ‚ Verhalen uit | 
den ouden en nieuwen tijd. @) JL pÂ Ea 6) ER ZE 

(5) E hk (6) KE XL 4 an) ZE B admissarius. 

(5) ES Ie ‚ Aapleider. ) ii EN ‚_deur-slot RE 


(2°) P. Dufour, Histoire de la Prostitution, II, ze 


15 


Tot de derde soort behooren de verkoopsters, Gee po (Y) of Moan sao po (°) genaamd. Niettegenstaande 
de zware straffen op dit bedrijf, koopen deze de ionge kinderen op, of steelen ze, om ze nader- 
hand aan de huizen der Prostitutie te verkoopen. Dikwijls zijn zulke vrouwen ook in benden 
met mannen vereenigd, die dan den kinderroof op groote schaal drijven. 

Tot het personeel der Blaauwe huizen behooren verder nog de „Bacariones”, die water aan- 
brengen voor wassching en welke te Emoi Phang-phoen tsoei (®) heeten, en de pijpaanbrengers, 
welke men pòng hoen é (*) noemt. 

De laagste en vernederendste betrekkingen zijn echter die van „uitgooijers”, Toeng-pha-tschioe (°), 
welke aangesteld zijn om gevechten tusschen de gasten te slechten, en ze des noods de deur 
uit te werpen, en van „Aluinkokers”, Zia hoan tsoeì é (£), welke het aluinwater koken ’t welk de 
bloemenmeisjes voor hare toilette secrète gebruiken. 


De Chinesche gebarentaal is even rijk als de furtivae motae bij de romeinsche bevolking. 
De Chinezen noemen ze geheime teekenen (1) en sommige der courtisanes zijn daarin zeer be- 
dreven. Zoo wrijft men met den regter wijsvinger onder den neus, om eene vrouw te doen 
weten, dat men haar bekoorlijk vindt en gaarne zoude willen spreken. Met denzelfden vinger 
aan de regter oorlel slaan beteekent: „foei!’” Met de regterhand op de kokervormig geslotene 
linkerhand klappend slaan, is eene weigering. Andere teekenen zijn de handen behalve de wijs- 
vingers te sluiten en deze twee vingers tegen elkander te wrijven, op de wijze zooals men twee 
messen tegen elkander slijpt; of wel de twee palmen der hand plat tegen elkander te drukken 
en dan het achterste gedeelte der hand op en neder te bewegen. 

Het infaamste teeken echter, hetwelk men ook alleen door de laagste koelies gebruiken 
ziet, is om den wijsvinger der regterhand in de kokervormig geslotene linkerhand op en neder 
te bewegen. 

Met de vingerteekens wordt ook de prijs en het uur der bijeenkomst aangegeven, of wel 
men drukt dit uit door den waaijer, tot op een zeker aantal staafjes na, digt te slaan. 


Het spreekt van zelf dat de aphrodisiaques aan zulk eene teugellooze natie niet ontbre- 
ken. De zamenstelling dezer mengselen is echter aan Européanen nog onbekend; alleen weet 
men dat Muscus, Opium, Ginseng (de wortel der Panax quinquefolia) en gedroogd garnalen- 
poeder de hoofdbestanddeelen er van uitmaken. Phosphorus en cantharide schijnen hun on- 
bekend te zijn. 

De Chinesche bloemenmeisjes gelooven ook, dat een weinig maandwater, in thee of wijn ge- 
mengd, ’t welk zij aan eenen gast te drinken geven, een sterk werkend middel is om hem 
getrouw te doen blijven. 


ON £ Be, tandwijf, à. ì., een wijf dat goed den mond roeren kan. 
@) Et me DE „een wijf dat verkoopt en bepraat. () Ws KM jk 
9 KW H on F © BEB Kk HI 0 HS DE 


di 
dekor ot EMDe | 
Als zinnelijke prikkels worden erotische platen en boeken gebruikt; beide 
melijk aantal voorhanden. Bijna alle ligte lectuur, Romans, Aneedoten enz., zij 
bewoordingen gesteld, dat het bijna onmogelijk is om eene keuze er uit te doen. 


me Romeinsche eline in huit moiles Libri, eee toch nog en 


ken om de eeen handelingen met de grofste belt te gela 
De CEES laten de sien dezer boeken a Re RAe heen 


van met zware straffen Ben wel vertellen de priesters dat rde tn on 
tooneelstukken zoolang in het vagevuur zullen branden, als hunne werken. op & 
bestaan (?); maar desniettegenstaande worden de laagste tooneelstukken, waar de ma 
wel als de vrouwelijke bevolking toeschouwers zijn, dagelijks opgevoerd, en leveren 
sen meer en meer onzedelijke romans. ad arn AAT 

Slechts enkele malen hebben sommige Gouverneurs-Generaal diergelijke recl 
tot het drukken gediend hebbende, platen opgekocht en verbrand; maar zulke ges 
zeldzaam, want gewoonlijk zijn de ambtenaren de eersten, die dergelijke boeken | 
oe platen en prenten RE in wees afwisseling en infaamheid a 


„een zien kan. 

Het debiet daarvan schijnt zeer winstgevend te zijn, want in Canton zijn ateliers 
anders dan zulke Zschoen-khoeng hoa (?) geschilderd worden. Daar worden deze plaa 
door mannen vervaardigd; in de stad Soe-tscheoe (*), provincie Kiang nan, worden daar 
de getuigenis der Chinezen zelve, jonge meisjes van 11 tot 14 jaren gebezigd, de 
hand lister is, en zij het coloriet fijner weten terug te geven. 

Eindelijk worden nog in sommige gedeelten van China kleien, met draden bewegelijk 
sche poppetjes gefabriceerd, welke den naam van Aschoen hoeng siang (?) dragen of, in a 
volkstaal, fschoen kiong ang-a. se 


Het kan niet missen, dat, bij zulk eene algemeene zedeloosheid, ook het moreele tandpu 
der vrouw zeer laag moet zijn. a 
Toch is dit veel minder het geval, dan men zoude vermoeden en de Chinesche B 
zelfs tegenwoordig op een veel hooger zedelijk standpunt, dan de Romeinsche dames. 
dingen zijn zeldzaam, ja bijna onbekend, want die verleidingen welke plaats grijpen, 
allen onder het zegel der goedkeuring van eenen geheimen huwelijks-eed bedreven, en zijn dus 


IN 


(0) Ee (z) ED : Gedichten van het Voorjaarspaleis. 
(2) Morrison, Engl. and Chin. Dict., „o het woord Drama. 


EE omm eee 


Lj 


17 


oogen der Chinezen geene verleidingen, want het geheime huwelijk heeft in de oogen der be- 


trokkenen dezelfde waarde als het openlijke; en zij die zonder voldoende redenen een meisje, waar- 
mede zij door een geheim huwelijk vereenigd waren, verlaten, worden dikwerf door de Ma- 
gistraten ter dood veroordeeld, terwijl de priesters hen met zware straffen in de hel daarvoor 
bedreigen. 

Overspel is menigvuldiger, vooral in den tegenwoordigen tijd. De gelegenheid daarvoor is ech- 
ter moeijelijk door de strenge afzondering van de andere sexe. 

Meestal zoeken zulke vrouwen haren troost bij de priesters, onder voorwendsel van Bede- 
vaartgangen ter verkrijging van nakomelingschap. Tot staving van deze op ondervinding ge- 
gronde bewering, zullen wij echter nog uit de Chinesche geschiedenis een feit aanhalen, ’t welk 
de pleging van deze ondeugd duidelijk bewijst. De hierondervolgende geschiedenis vindt men 


_ in het negende deel van den Wijsheidsbuidel (*) vermeld. 


Í 


„In het canton Yoeng-schun (?), Arrondissement Nan-ning (3), in de provincie Koeang-si, 
„staat het klooster De kostbare waterlelie, (£) Dit klooster bevatte eene hal genaamd De kinderen 
„en kleinkinderen hal, waar aan weerszijden eene rij cellen waren. De overlevering luidde, dat zoo 
„men daar om nakomelingsschap kwam bidden, deze gebeden verhoord werden. De geschen- 
„ken echter, welke de biddenden moesten geven, waren zeer aanzienlijk, en de vrouwen, die 
„daar om nakomelingschap kwamen bidden, moesten in de kracht der jaren: en zonder ziekten 
„zijn. Vooraf moesten zij vasten en zich onthouden; en, zoo de wigchelblokken gunstig vielen, 
„stond men hen toe in het klooster te overnachten. Sommige dier vrouwen zeiden dat zij 
„gedroomd hadden dat Budha haar bezwangerd had; anderen, dat het een Arhan(®) (een der 18 
„discipelen van Budha) geweest was, terwijl weder anderen er zich in het geheel niet over uitlie- 
„ten. Henige kwamen niet meer terug, nadat zij er eenen nacht in hadden doorgebragt, ter- 
wijl andere er herhaaldelijk heen gingen en slapen bleven. Daar de stille cellen zorgvuldig- 
„lijk gesloten werden, en de echtgenooten en zonen voor de deur bleven waken, zoo geloof- 
„den de meesten alle deze dingen. Hen Fokkiënees, genaamd Wang-tan, werd cantonregter. 
„Hij wantrouwde deze geschiedenis, en liet twee schoon aangekleede ligtekooijen naar dien 
„tempel gaan, nadat hij ze de volgende instructie gegeven had: zoo er des nachts iemand bij 
„u komt, zoo moet gij hem niet weêrstreven, maar met roode of zwarte EE zijne kruin 
„ongemerkt besmeeren. 8 

„Den volgenden. morgen, bij het krieken van den dag, posteerde hij een detachement soldaten 
„buiten den tempel en hij zelve ging den tempel in om inspectie te houden. Alle priesters 
„kwamen hem overhaast ontvangen. Hij vond ongeveer een honderdtal personen; de regter liet 
„hen allen de mutsen afnemen en zag toen, dat er twee met roode en zwarte voorhoofden wa- 


& Ji B „ eene Chinesche verzameling van „Causes celèbres” voor regterlijke ambtenaren, 
OR BEM om MW 
RE oz & 


18 


„ren. Hij gelastte dat men hen onmiddelijk zoude binden en wegvoeren, en beval aan de twee 
„ligtekooijen de omstandigheden te vertellen. Zij zeiden: Nadat de vesper geluid had, kwamen 
„er twee priesters bij ons: zij gaven ons een pakje pillen om de menstruatie te regelen, en om 
„kinderen te verwekken. Wang gaf toen last om alle vrouwen, welke om nakomelingschap gebe- 
„den hadden, in hechtenis te nemen. Allen ontkenden, maar bij nader onderzoek bleek het, dat 


„zij evenals de ligtekooijen kinderverwekkende pillen gekregen hadden. Hij ontsloeg ze daarna, 


„maar beval aan de troepen om binnen te rukken; de verschrikte priesters dorsten zich 
niet te verweren en werden een voor een gebonden. Hij deed toen onderzoek naar de oorzaak 


„(dat de priesters bij die vrouwen komen konden). Men vond toen, dat er, onder den grond 


„en achter de bedden, overal geheime doorloopende gangen waren; het getal der aldus door hen 
„bezoedelde vrouwen kon men echter nooit te weten komen.” oale 
De zedelijkheid der nonnenkloosters laat ook veel te wenschen over; deze toch worden ge- 
vuld, of door meisjes welke in hunne jeugd aan mannen verloofd waren, die zij naderhand 
weigerden te trouwen, (daar het non worden het eenige middel is, om zich aan het gezag 
harer ouders te onttrekken); of wel door meisjes die verleid geworden, en door hunne min- 
naars verlaten zijn. Slechts eenige weinigen gaan er uit overtuiging heen. 

In het klooster genieten zij betrekkelijk veel meer vrijheid, want zij zijn slechts aan een 
persoon, de Abdis, gehoorzaamheid verschuldigd. De ontucht is in die kloosters zeer groot, zoo- 
dat er zelfs een spreekwoord bestaat, ’t welk zegt: „De non is de vrouw van den monnik en 
de monnik de slaaf van de non (1)” 

In Chinesche Novellen vinden wij dikwijls schetsen van de ontucht in deze kloosters; zoo on- 
deranderen in den roman „Erotica uit den Jaspis-toren” (°), waar een tafereel van het nonnen- 
leven opgehangen is, zoo vuig onzedelijk en wellustig, als geen Boccacio het ooit geschetst heeft. 
Niettegenstaande de strenge straffen op overspelige nonnen en priesters, vergenoegen zich toch: 


de autoriteiten alleen met die kloosters van tijd tot tijd te ontbinden, en de priesters, monnik 


ken en nonnen te dwingen wederom tot den leeken stand terug te keeren (°). ENE ten 
De strenge wetten op de overspelige vrouwen en de overspelers, zijn oorzaak van de boven- 


vermelde zeldzaamheid van gevallen van verleiding of overspel. Deze belemmering heeft echter — 


de vrouwen aanleiding gegeven tot het plegen van eene tegennatuurlijke wellust, het gebruik 
namelijk van het bij de Romeinen bekende fascuuum, Dit voorwerp, van zacht leder of dun 
hoorn vervaardigd en met watten: opgevuld, draagt in China den naam van Zw siang hoeng (£). 
In Emoi en omstreken, en welligt in de geheele provincie Fokiën, draagt het den naam van 
Kak éschia (°), of „Horenwagen.” 


DE bh mA KMA KE WK U 
ER # OH RK HB M KX 
KK AH 2& , de groote heer, (5) ÍE Ei 


19 


= 


„De vloek, welke eene teugellooze ontucht met zich voert, de Syphilitische ziekten met alle 
hare. complicatiën, teistert ook de Chinesche bevolking (I). 

Toch zijn de uitwerkselen dezer ziekten bij hen niet zoo erg als bij andere natiën, en wel 
waarschijnlijk ten gevolge van het meer lymphatische gestel van het volk. Aan den anderen 
kant echter verwoesten zij, door de ellendige geneeskundige behandeling welke de Chinesche 
doctoren toepassen, veler gezondheid, 

Men vindt in China onder de doctoren specialiteiten voor deze ziekten. Zij hebben de ge- 
woonte om de gebruikte pleisters der door hen genezene patiënten op den muur, naast hunne 
deur, te plakken, even als tandmeesters eene rist uitgetrokken kiezen ophangen. Zij prijzen 
hunne kennis en medicijnen in hoogdravende, onverbloemde, advertentiën aan, die op de mu- 
ren geplakt worden, f 

‚De inhoud dier advertentiën is in onbeschaamd zedelooze bewoordingen gesteld. 

Wij hebben er onder anderen in Canton eene gezien, waarop met verschillende kleuren 
het verschil tusschen aal-, ossen-, gewoon menschenbloed- en het bloed eener maagd na de de- 
floratie, was aangegeven, waarbij de beschrijving gevoegd was en de kalanten gewaarschuwd 
werden tegen de bedriegerijen, daarin door publieke vrouwen en gewetenlooze ouders en kop- 
pelaars gepleegd. Eene andere advertentie prees „Behoedpillen tegen syphilis en gonorhea”’ 
aan, terwijl eene derde advertentie eene diagnose der melaatschheid verhaalde, met bijvoeging, 
dat Doctor N. N. deze ziekte geheel genezen kon. 

‚Behalve de Syphilis heerschen in China die ziekten, ‘welke thans in het Noordelijk Europa 
geheel verdwenen zijn, namelijk de Melaatschheid in alle hare vormen, en de Elephantiasis. De 
eerste draagt gedurende de eerste stadiën der ziekte den naam van Mu-foeng(*)en, in de laatste 
stadiën, dien van Zai-foeng (°) (in de Emoi volkstaal Thaî ho). De Chinezen schrijven het ontstaan 
van deze ziekte aan eene tegennatuurlijke wellust, door een’ troep soldaten op het lijk van 
eene uitstekend schoone bijzit van een’ der Keizers gepleegd, toe. 

‚De verschijnselen ‘dezer ziekte zijn afgrijselijk: eenige dagen na de besmetting begint men 
in het gezigt en op de handen steken te gevoelen. De besmetten slaan dan voortdurend met 
de handen op het gezigt en het hoofd, zich verbeeldende, dat er vliegen op zitten. Weldra wordt 
het kwaad erger: de adem “wordt stinkend; het voedsel verteert niet meer; het geheele lig- 
chaam wordt bedekt met puisten; de tusschenruimten tusschen die puisten worden rimpelig 
‘en lederachtig; het haar en de baard beginnen uit te vallen en die, welke niet uitvallen, wor- 
den wit; het gelaat bedekt zich met harde en puntige knobbels, somtijds wit op den top en 
groen aan den wortel. Puisten bedekken de vingers, geledingen, kin en knieën; zakken vor- 
men zich aan de wangen en de borst; de tanden worden zwart; de huid wordt dik en rim 
pelig, terwijl op den rand der rimpels honderde puisten groeijen. Gedurende deze opklimmerd: 
verergering van ziekte-verschijnselen, sterft dan ten laatste de patiënt, 


(C) De Chinesche bloemenmeisjes plengen, als voorbehoedmiddel tegen deze zickten, de helft van het cersto 
kopje wijn dat zij met eenen gast drinken, op den grond aan de Goden. 


O IR MA O HE JE 


20 


De ziekte wordt voor ongeneeslijk gehouden; alhoewel men beweert, dat er Chinesche medi- 
cijnen zijn, die het uitbreken der ziekte tot op eene bepaalde plaats, b. v. de dijen of billen 
beperken. 

Zoodra zij zich bij iemand vertoont, ond hij dadelijk uit de maatschappij vesten canan 
hij als een ongelukkige paria met anderen, met dezelfde ziekte behebden, zamenscholen, en met 
bedelen zijn leven onderhouden moet. In Canton vooral is deze ziekte zeer menigvuldig, daar 
zij verergerd wordt door de vochtige woningen en slechte ventilatie der stad. Bij elken stap ont- 
moet men deze afzigtelijke, met bruine, geele en zwarte blazen bedekte ongelukkigen, welke zich 
moeijelijk aan eenen stok voortslepen, of wel, tat walging der voorbijgangers, midden op de 
markten en pleinen zitten. Gewoonlijk echter slepen de ellende en het gebrek ’t welk zij lijden st 
hen snel ten grave. 


De lazaretten welke in Canton bestaan zijn onvoldoende om deze ongelukkigen te hiievealon 


of te voeden. Er zijn twee plaatsen voor melaatschen in Canton; de eene is een dorp eenige 
uren van de stad aan de rivier gelegen, waar alleen melaatschen wonen mogen. 

Niettegenstàande hunne ziekte, trouwen zij toch onderling. De kinderen blijven in de eer- 
ste elf of twaalf jaren vrij van de ziekte, die echter later toch uitbreekt. De proeven, welke 
men genomen heeft om die kinderen aftezonderen, hebben geene gunstige resultaten opgeleverd. 
Het spreekt van zelf, dat daardoor deze “afgrijselijke ziekte niet af, maar eerder toeneemt. 

Het Melaatschen gesticht (1), eveneens nabij de stad gelegen, bevat driehonderd zieken, en dit ge- 
heele gesticht moet met 300 tails ’sjaars (ongeveer f 1,500, N. C.) onderhouden worden; 
eene som die natuurlijk op verre na onvoldoende is (?). 


De Chinezen beweren dat men, door middel van de volgende proef, het lepra-virus onmiddelijk t 


in het bloed erkennen kan, al is het slechts een of twee dagen daarmede vergiftigd. Zooals 
bekend is, is de gelaatskleur van den mensch, verlicht door eene spiritusvlam met werk, doods- 
leek; de Chinezen beweren nu, dat de met lepra-virus vergiftigde bij die spiritusvlam vuurrood 


uitziet. Wij hebben de gelegenheid niet gehad die proef te constateren; zij is het echter wel waardig. 


Elephantiasis, in Canton ook zeer algemeen, is echter in Chusan nog menigvuldiger (%). Er 
schijnt in het Chineesch geen algemeene naam voor deze ziekte te zijn, maar men schijnt de 
namen toe te passen op de verschillende verschijnselen, welke de ziekte kenmerken. Zoo 


noemt men ze in Emoi, indien die ziekte zich in het scrotum ontwikkelt, Zoa Zaan pha (£). 


Vertoont zij zich in de beenen, zoo noemt men ze Kha ta (°); zij schijnt dan gevaarlijker te zijn, 


daar men een spreekwoord heeft ’t welk luidt: haam Aha ta, boë hoa thsa (©) yhebt gij Elephan- | 


tiasis, koop dan uwe doodkist maar.” In Canton noemt men deze ziekte tai scha thai (7), groote 
zandpoot. 


DO WR WM Be (2) Davis, China en de Chinezen. 

(8) W. Williams, Middle Kingdom, II, 188. OA B EE, dik scrotum. 
(5) B BE, verdroogde heenen. (© É Dil HIE bz, FE Li 
ok H 


21 


Syphilis heerscht vooralin sterke mate aan de kustplaatsen, waar zij voortdurend door de Eu- 
ropesche zeelieden aangebragt wordt. De Chinezen, die dit zeer goed weten, nemen ook de 
voorzorg om die vrouwen, welke zij zelven niet meer verlangen, voor de Europeanen af te 
zonderen. Dit gaat zelfs zoo ver dat, toen de Engelsche troepen in 1857 de stad Canton be- 
legerden, de Chinesche mandarijnen alle, met venusziekten behebde bloemenmeisjes uit den 
omtrek naar de stad joegen, om-de vreemde barbaren te vergiftigen, een maatregel die maar al 
te goed gelukt is. 


TWEEDE GEDEELTE. 


„ 


Na den toestand der prostitutie in China, en wel bepaaldelijk in de provinciën Canton, Kiang- 
nan en Tsche-kiang, opengelegd te hebben, dienen wij ook eenen blik op de overige provinciën 
van dit uitgestrekte rijk te slaan, alhoewel het oog daar op nog zedeloozer tafereelen vallen zal, 

Nemen wij in de eerste plaats de provincië Fokiën, welker bewoners zulk een groot con- 
tingent voor onze bezittingen leveren en wier zedelijke toestand wij dus met aandacht + moe- 
ten nagaan. 

Ín Emoi, als eene aan zee gelegene plaats en die men dus, door het verkeer met de zui- 
delijke Chinezen, als gelouterder kan beschouwen, vinden wij de vrouwelijke prostitutie nog 
algemeen, alhoewel reeds hier en daar vergiftigd door die menschen-onteerende ontucht, waar- 
voor eens twee steden verwoest werden, In deze stad toch bestonden nog, volgens de officieële 
telling van het jaar 1861, op eene bevolking van circa 300,000 zielen, 3,658 Glaauwe huizen, 
‚welke eene gemiddelde bevolking van ongeveer 25,000 bloemenmeisjes bevatten. 

Meldenswaardig, uit een zedelijk oogpunt, is nog het plaatsje Sam-to (*), nabij Emoi. Van daar 
heeft de grootste emigratie naar het buitenland en elders plaats, zoodat de vrouwelijke bevolking 
die der mannelijke bijna twintigmaal overtreft. De vrouwen aldaar zijn er slechts op bedacht 
mannen te krijgen, en wee den onnoozelen reiziger die, door die plaats trekkende, aan deze Si- 
renen gehoor geeft. Hij wordt dan geregeld gevangen gehouden; en, wat voeding en kleeding 
aangaat, goed voorzien, maar hij is, helaas! ook genoodzaakt de lusten van tallooze vrouwen 
te bevredigen, en gewoonlijk schiet hij daarbij zijne gezondheid en soms het leven in. 

In de naburige stad Tschang-tscheoe (?) is het aantal meretrices betrekkelijk gering; terwijl 
daarentegen de stad wemelt van de ellendige voorwerpen der tegennatuurlijke ontucht zooals 
wij leeren kunnen uit het gezegde: 

Tsiang-tsioe kaan-a thoen; Bmoei tsa bo soen. () 
In urbe Tchang-tcheou catamiti; In urbe Emoy meretrices, 

Bijna elk individu begaat die, en niet geheim, maar onbeschaamd, openbaar. Bestaat in Can- 
ton slechts eene wettige uitdrukking voor Amasius en is daar de naam AÂai taai (*) een krach- 


KO EW OR MME WE Mm 
km om 


() 


oe UL 


wo 


2 


tig en vernederend scheldwoord, zoo vinden wij de. Fokiën dialecten rij 
ärukkingen voor deze kinderen en handeling. Even zoo als de Romeinen 
Gemelli, Catamiti, Amasiì enz., hadden, zoo hebben de Chinezen daar ook 
kindekens; Sio ti-a (2), broedertjes; Niao-a (3), katjes; Sio kia Be ijd gas 
sio kia 0, roovers een ed thang-a (6), ee, enzits Arden 


uitdrukkingen: Ke kaan (7), ut gallus facere coitum; Ka ha tsiah ($), En, 
lo (°), in viam montis ire; Ho laam zee bf puerorum voluptatibus On 
volutari in sterculinio. S 


Gik thiën so hing (*), En den en dE gatuur handen Sr É 
Hoe gering men ze echter overigens schat, blijkt uit het gezegde: 7 en PE gan 
de omnibus vitiis masturbatio vilissimum, tum Sanne nocturna, paederastia, 
1 mer etri ieium. 
Niettegenstaande zij de „jouissances solitaires” als het slechtste en onzed li 
wen, zoo geven er zich toch alle kinderen en de meeste volwassenen aan ove 
dit phah tschioe tsching (4). OMR 0 
Van daar die slaperigheid en wezenloosheid dele de meeste Chinezen ge en 
Ed Fokiën, kenschetsen; die zucht tot stille bezigheden, als handel en 
afkeer. van alle soorten van zware handenarbeid en oorlog. Het niet Gd 
gchaam-verwoestende en energie-doodende wellust maakt den Canton- chir 
veel Be. daarom worden ie zware handwerken in onze coloniën door 


ne a zijn zij zoo veel ondernemender, en minder laf hartig, dan de ‘Ovimeze nc 
Prov rciën. ‚5 


3 


aarom hielden de Canton- koelies, welke de laatste Anglo- Frankische expe 
medegemaakt hebben, de zoogenaamde bamboo-rifles, zich zoo goed. Midden door | 
gelregen heen droegen. zij de gewonden weg en bragten amunitiën aan, an 
nn koelbloedigheid over een goed geraakt schot juichten. Het is ‘bespottel 
looven, dat eene geheele natie laf of verraderlijk zijn zoude, terwijl gedeelten d: 
het niet zijn; het is de zelfbevlékking die bijna alle Chinezen, behalve de C 
Jif, kinderachtig, verraderlijk en valsch maakt. Wij zien diezelfde karakter-toestand 


Vaak Gre 
> Ike Ae O0 Are ad 
ok BA 5 
Ch El U EE 


(a) zh 


(5) - 
iS / Bk 
Pa) 


SE 


Ea 
BAE SH 


EL tirer un pistolet. 


28 


peanen, indien zij zich aan deze noodlottige gewoonte over geven — zoeken wij dus ook die 
gevolgen bij de Chinezen in dezelfde corzaken. 

Het is geen ongewoon verschijnsel om in Fokiën jongelieden van twintig of vijf-en-twintig 
jaar te zien, die reeds totaal uitgeput zijn, en aan eene voortdurende spermatorée lijden. 
Zoodanig is de toestand der provincie Fokiën. Werpen wij thans nog eenen blik op de Noor- 
delijke provinciën, voor zoo ver die aan Europeanen bekend zijn, en haasten wij ons deze too- 
neelen der ontucht zoo spoedig mogelijk te verlaten en onze taak te beëindigen. 

In die. provinciën heeft de tegennatuurlijke ontucht haar toppunt bereikt. De laatste Anglo- 
Frankische expeditie heeft daar eenen toestand, gevonden, zoo onzedelijk en ontzenuwend, dat het 
geen wonder meer baren kan, dat de ontzettende legermassa’s, welke China te velde voerde, 
voor eene hand vol Europeanen als kaf vervlogen zijn. | 

Zagen wij in Canton, dat die ontucht niet bedreven wordt, dan alleen door de ambtenaren, 
die het bij hunne voortdurende verplaatsingen gemakkelijker vinden, zich door jongens dan door 
vrouwen te doen volgen, en dat zij aldaar verfoeid wordt; vonden wij, in de provincie Fokiën, 
de amasij als huisslaven, zoo zien wij nu in Peking die individuen als eene geregelde en open- 
bare klasse verschijnen. Daar vonden de Engelsche en Fransche troepen geheele instituten, 
„waar knapen van 11 tot 12 jaren voor de mannelijke prostitutie worden opgevoed. 

Als meisjes worden zij daar gekleed, en in alle vrouwelijke coquetteriën onderwezen. Vroeg- 
tijdig gedebaucheerd, zijn deze wezens op 14 en l5jarigen leeftijd ontmand, ongelukkige halfslach- 
tige schepselen, noch man noch vrouw. Worden zij op lateren leeftijd in die gebouwen opge- 
nomen, zoo worden zij eerst totaal geeunuchiseerd. 

Zijn zij niet in geregelde huizen opgesloten, zoo vindt men ze, even als in Rome, bij de 
barbiers (tonsores). Daar wordt de kalant, nadat hij geschoren is, door eene schaar kleine 
knapen omringd, van welke men met Douza, eenen commentator van Petronius, zeggen kan: 
„ Qworum frequentì opera, non in tondenda barba, pilisque vellendis modo, aut barba rasitanda, 
sed vero et pygiacis sacris cinaedice, ne nefarie dicam, de nocte admimistrandis utebantur” (1) 

De Peking-chinezen schamen zich niet zich met hunne catamieten in het openbaar te vertoo- 
nen, en in de theaters ziet men daar de gegoede Chinezen met hunne amasii achter zich zitten. 
De dierlijke orgiën welke aldaar gevierd worden, vinden alleen hare wedergade in die dez 
oude romeinsche geschiedenis. Het komt ons niet onbelangrijk voor hier het oordeel van 
Barrow, omtrent die ontucht onder de Chinezen, bij te voegen. Hij zegk in zijne reizen: 
„Het bedrijf van deze gevloekte en onnatuurlijke daad gaat mef-zoo weinig gevoel van 
„schaamte verzeld, dat verscheidene eerste Officiers van Staat geene zwarigheid maakten zich 
„daar aan schuldig te erkennen. Ieder van die Officiers hadden altijd een’ zoogenaamden pijpedrager 
„bij zich, het geen gemeenlijk een welgemaakte jongen was, van veertien tot achttien jaren, die 
„ongemeen wel gekleed was. Ons die jongens aanwijzende deden zij het met teekens en ge- 
„baarden, die niet moeilijk waren om begrepen te worden. De twee Mahometanen, die, gelijk 


(1) P. Dufour, Histoire de la Prostitution, T. Ip, 351, 


24 


„ik reeds te voren gemeld heb, in de negende eeuw in China waren, hadden dit reeds opge- 
„merkt: ook vond ik in het dagverhaal van den heer Hüttner, die in het gevolg was, het welk _ 
„den Britschen Ambassadeur verzelde naar Zurtarge, sprekende van Gehol, het volgende: 
„In eene der Paleizen, vond ik, onder andere kunststukken, twee marmere beelden van jon- 
„gens, die uitmuntend bewerkt waren; hunne handen en voeten waren gebonden en de stand, 
„waar in zij stonden, liet geenen twijffel over of de ondeugd der Grieken had zijnen afschrik 
„niet verloren onder de Chinesen. Een oude gesnedene, wees ons dezelven aan al lagchende.” (1) 
Onder de tartaarsche en mongoolsche rassen is de zedeloosheid nog grooter. Bij hen, even 
als bij de meeste herdervolkeren, bestaan alle soorten van tegennatuurlijke ontucht, en hun in- 
vloed heeft zich over geheel China uitgestrekt. Daarom is die ontucht het sterkst in de Noor- 
delijke provinciën, en neemt af hoe meer men het zuiden nadert, tot dat ze in Canton bij het 
volk geheel en al verdwijnt en daar nog alleen bedreven wordt door de mandarijnen, welke 
óf Mandschoe’s zijn, óf, zoo zij Chinezen zijn, reeds door een langer of korter verblijf in de 
noordelijkere provinciën bedorven zijn. 

Hoe lang echter zal die provincie tegen dien invretenden kanker bestand zijn? en zal het voor- 
beeld door hunne eigene hoofden gegeven ook weldra niet het volk besmetten, zoo als het 
_ dit reeds in de andere provinciën gedaan heeft (2)? 

Wij zijn aan het einde van de ons voorgestelde taak gekomen; den sluier, die over een gedeelte 
van het karakter der Chinezen lag, hebben wij weggerukt, en in korte trekken een overzigt trach- 


(2) J. Barrow, Reizen in China. Nederduitsche vertaling, Haarlem, 1807. Deel I, bldz. 225—226. 

C) Vreemd zal het sommigen onzer lezers schijnen, dat het in China juist de Cantonnezen zijn, die het langst 
vrij gebleven zijn van deze ontucht; terwijl het omgekeerde geval in de N. I. Coloniën plaats heeft. De oor= 
zaak ligt voor de hand: de plaatsen waar de Fokiën-chinezen gevestigd zijn, zijn rijk aan vrouwen en geene 
oostersche belemmeringen van opsluiting, zooals in Okina, beletten den Chinees zijne driften den toom te voeren. 
Onze buitenposten echter, met name die van Banka, Riouw en Billiton, zijn zeer vrouwen-arm. De aldaar zich 
bevindende mijnen worden hoofdzakelijk door Chinezen uit de provincie Canton en omstreken bewerkt, en door het 
gebrek aan vrouwen ontstaan die menigvuldige gevallen van tegennatuurlijke ontucht onder de mijnwerkers. 
Met het oog op de demoralisatie der Canton-chinezen, die wij in China van die ontucht bevrijd vinden, ware 
het wenschelijk, dat daarin door den aanvoer van vrouwen verbetering gebragt werd, even zooals dit onlangs op 
Billiton door de Billiton-maatschappij gedaan is. 

Het zoude welligt een goed plan zijn, de tot dwangarbeid veroordeelde vrouwen in N. I., haren inde in de 
mijnen te doen doorbrengen. ee 

Dit kwaad zal in elk geval geringer dan het tegenwoordige zijn. Vrouwen uit China aan te voeren is niet 
doenlijk, daar de eenige wijze die te verkrijgen is, —ze te koopen. Daar de gemiddelde prijs zulk eener vrouw _ 
$ 40 Àà # 50 is, valt daaraan niet te denken. Men heeft: de keus tusschen pedasterie, prostitutie en slavenhandel; 
wij meenen, dat het middenste kwaad het geringste is. 

Welligt ook zouden die veroordeelde vrouwen, na afloop van haren straftijd, in de mijnen blijven als vrou- 
wen der Chinesche mijnwerkers. Op deze wijze zoude zich dan langzamerhand een geslacht kunnen voortplan- 
ten uit welker zwakke kunne, latere mijnwerkers hunne vrouwen zouden kunnen kiezen. 


25 


ten te geven van den zedeloozen toestand die thans in China heerscht. Moge die schets sommigen 
onzer lezers wat te krachtig voorkomen, men vergete niet dat de behandeling van een onder- 
werp als het bovenstaande hoogst moeijelijk is, en dat het onvermijdelijk is om hier en daar 
krachtige termen te gebruiken, opdat zij geëvenredigd mogen zijn aan den uit te drukken toe- 
stand. Niemand neemt het den wondarts kwalijk als hij met eene snelle snede eene rot- 
tende wond openlegt, al mogt dan ook de daaruit vrijkomende stank menigeen der toeschou- 
wers de deur uitdrijven. Diezelfde toegevendheid verzoeken wij voor onze schets. Mogen de 
bovenstaande regelen aan de voorstanders van het Tartaarsche bestuur, en de antagonisten der 
Tai-phing rebellen doen inzien, hoe hoogst noodzakelijk eene geheele omwenteling in China 
noodig is, Alleen door eene ruime inmenging van vreemde elementen, en eene geweldadige 
opening van China voor vreemde natiën, zal het mogelijk zijn om den kanker, die thans aan dit 
rijk knaagt, te doen verminderen. Westersche beschaving zal in overvloede aan deze, in andere 
opzigten zoo gunstig bekende, natie moeten gebragt worden. Niet zooals men nu tracht dit te 
doen, door middel van, voor het grootste gedeelte, onbeschaafde, ongeletterde en bigotte zende- 
lingen, maar door energieke en kundige menschen, ‚die het remedie aanwenden daar waar de 
wond is. Menschen van het slag der oude jesuiten, zonder hunne eerzucht, maar toegerust met 
alle hunne kundigheden en bekwaamheden. 

De Mandschoe dynastie moet verjaagd worden en met haar de zaden der zedeloosheid, dic 
zij zoo ruimschoots rondstrooit. Daartoe werkt welligt de opstand der Tai-phing’s, hoe wreed- 
aardig en verfoeijelijk ook in zijne uitwerkselen, in de hand. Zachte middelen helpen hier 
vooreerst nief; geen pleister, hier en daar op eene uitbrekende wond op dit groote ligchaam 
gelegd, kan hier helpen, maar geduchte sneden en wonden „moeten gehakt, en bijtende genees- 
middelen toegepast worden, zoo men dit verrottende ligchaam tot een nieuw en gezond wil 
doen herrijzen. Geen Fenix rees ooit op dan na geheel en al verbrand geweest te zijn, en 
zoo zal China ook nimmer verrijzen, dan na eene algemeene uitroeijing en verwoesting van al 


wat hare opstanding in den weg staat. 


Baravra, April 1866. 


EN NER ze ENG 
, EE Ba 


ien 


RD 

E neden 
Eee 
vee 


Ee 


Ù 
» 
SE 

va 


VETT Ml Ee O-R As 
le a MAY h 
Se EREN OP EE |P 
Oad IN, p 
Í Ee NE LL CIRK Vn hij 
if ROTE Te Melo 
a 
7 Ü nde Pi í 
Tae 
hl \ 
® 
ke bf 
d 
je 
N 
Le 
1 
B 
fi 
( 
. 
ï 
| 
ES 
\ 
. 
in 
« 
„ 
N 4 
. 
’ ‘ í 
r 
d 
ei 
se 
“En 
í h 
: \ 
ij Ta 
N 
ï 
4 
Kd 
k 
_ 
ON nn N 
# 
\ Ie 
5 
4 
en 
_ N 
Ed 
pe 
N 
° 
k 
è 
® 


MCZ E 


mit 


3 2044 


RNST MAYR LIBRARY 


Ei Eh hd 2 s 
Be! 
mf 
> KA beh 

„ 


« Ee ‘8