ms w? mwi// G IH m E^r ' F f. v^ k la Mer, etc., Mémoire rédigé par M. Arago, de l'Académie des Sciences; i volume grand in-8. Dcurièiue JDiubion. Botanique. Texte par M. A. Richard; i volume grand in-8; Atlas de 8o Planches au moins en taille-douce, la plupart coloriées, sur demi-feuille jésus-vélin. «Iroisinne JPioision. Zoologie, rédigée par MM. Quoy et Caimard; 5 forts volumes grand in-8, avec Atlas de 200 Planches au moins, gravées en taille-douce, imprimées en couleur, relevées au pinceau; sur demi-feuille jésus-vélin Quatrième Dtmston. Partie Entomologique , rédigée par M. le docteur Boisduval; 1 volume grand in-8, avec 12 Planches en taille-douce, imprimées en couleur et relevées au pinceau, sur demi-feuille jésus-vélin. Cinquième Bbiaton. HïDROGRAruiE. Atlas de 45 Cartes ou Plans, gravés par les soins du gouvernement, suivi d'un volume de texte, rédigé par M. Dumont d'Urville. IMPRIMERIE DE 11HKRI DUPUY, RUE DE LA MOHICAIE, N. IX. /AS 2>f VOYAGE DE DECOUVERTES L'ASTROLABE Qtxccnté par crÏJrc ïm Eoi, PENDANT LES ANNÉES 1320- 1827-1828- 1829, SOUS LE COMM.INDUJILNT DE M. J. DUMONT D'UIWILLE CAPITAINE DE VAISSEAU. BOTANIQUE PAR M. A. RICHARD. PARIS J. TASTU, ÉDITEUR, N. 4 D,si RlJL DES BEAUX ARTS. 1834 SERTUM ASTROLABIANUM. Description DES ESPÈCES NOUVELLES OU PEU CONNUES, RECUEILLIES PAR M. LESSON JEUNE, CHIRURGIEN DE LA MARINE ROYALE , PENDANT LA CIRCUMNAVIGATION DE LA CORVETTE l'aSTROLABE. PAR M. A. RICHARD. MLMBBF DF l'iXSTITUT, rl'.cjl KSSLUK UL DOTANIQUE A LA FACULTL Dr MEDECINE DE PARIS. AVERTISSEMENT. Nous présentons ici, sous le titre de Serlum Astrolabianum , un choix des espèces nou- velles ou peu connues jusqu'à présent, qui ont été recueillies pendant les diverses relâches de V Astrolabe. La première partie de la Bo- tanique du Voyage, que nous avons publiée il y a environ deux ans, contenait un Essai ou Esquisse de la Flore de la Nouvelle- Zélande. Un séjour plus long-temps prolongé sur plusieurs points des lies dont se compose la Nouvelle-Zélande, et surtout la possession des manuscrits de Forster et de plusieurs des échantillons authentiques recueillis par ce cé- lèbre botaniste, nous avaient engagé à don- ner plus d'extension à cette partie des collec- tions rapportées par les naturalistes de V As- trolabe. Mais nous n'avons pas été placé dans des circonstances aussi favorables pour BOTANIQUE. II. a 3 7571 h AVERTISSEMENT. les antres parties de ces collections. En effet, les plus considérables ont ëte' faites dans des localités déjà bien connues, et souvent ex- plorées par les naturalistes, comme la Nou- velle-Hollande, par exemple, et le cap de Bonne-Espérance. Des autres points visités par le capitaine d'Urville, nous ne possédons sou- vent que trop peu de végétaux pour pouvoir en publier des Elores particulières. Nous avons donc cru devoir nous borner à extraire de ces diverses localités les espèces qui nous ont paru nouvelles, ou encore mal ou peu connues des naturalistes. Nous les avons décrites avec soin, et nous en publions les ligures. Mais nous avons pensé aussi qu'il était utile de donner des catalogues de toutes les espèces qui avaient été recueillies dans les principales stations de la corvette V Astrolabe. Ces catalogues , fort in- complets sans doute, auront cependant une utilité incontestable. En effet, beaucoup des points sur lesquels s'est arrêté V Astrolabe n'avaient jamais été visités par clés naturalistes. Ces simples listes suffiront du moins pour donner une idée de leur végétation , et la ratta- cher aux divers systèmes dont se compose le globe terrestre. Nous nous sommes aidé, pour dresser ces AVERTISSEMENT. ,„ listes, et des plantes recueillies par M. Lesson pendant l'expédition, et de notes manuscrites qu'il nous a confiées, et qui, faites sur les lieux et sous l'impression même que les objets ont produite sur lui, donnent une idée exacte de l'aspect général, ou de la physionomie parti- culière que chaque localité présente sous le point de vue de sa végétation. Ainsi donc le Sertum Astrolabianum se composera de deux parties. Dans la première, nous passerons successivement en revue les diverses localités parcourues par le capitaine d'Urville et ses infatigables compagnons; nous dirons quelques mots sur leur végétation con- sidérée d'une manière générale, et à. la suite nous présenterons l'indication de toutes les espèces qui font partie des collections rappor- tées par M. Lesson. La seconde partie sera consacrée à la des- cription de cinquante-six espèces nouvelles ou mal connues prises dans les diverses localités du voyage. Plusieurs de ces plantes même ont formé des genres nouveaux, tels sont le For- restia dans la famille des Asparaginées, les Macrolepis et Carteretia dans les Orchidées. Parmi les plantes rapportées par M. Lesson, s'est trouvé un paquet contenant un assez a* iv AVERTISSEMENT. grand nombre d'espèces intéressantes qui lui avaient été données à Sydney ( Nouvelle- Galles du Sud) par M. Fraser, directeur du Jardin botanique de cette colonie. Ces plantes proviennent des montagnes Bleues, de la baie Morton, du port Macquarie, del'ile Melville, et de quelques autres parties de la Nouvelle- Hollande : la plupart étaient nouvelles et of- fraient un grand intérêt ; quelques-unes même viennent déranger la symétrie géographique de certains genres. Ainsi, parmi elles, se trouve une espèce du genre Thoulnia, dont toutes les autres espèces appartenaient au nouveau continent; plusieurs Sapindacées du genre Cu- pania, etc. Nous terminerons cette seconde partie par l'explication des planches, soit de celles qui appartiennent à la Flore de la Nouvelle- Zélande, et que nous avions omis de publier en même temps que la première partie de cet ouvrage, soit de celles dont se compose le Sertum // strolabiajium. Paris, i5 août i 8 3 i . CATALOGUE DES ESPÈCES DE PLANTES n m i i ii i u s DANS LES PRINCIPAUX LIEUX VISITES PAR l'aSTROLABE. TONGA-TABOU. (2lrd)ipt'l ï>fô 2lmts.) 20° lat. , 1 7 y0 longil. Du 20 avril au 19 mai 1827. Tonga-Tabou est une île basse, de formation ré- cente, ou du moins son rivage est presque entière- ment composé de roches madréporiques , qui rendent ses approches si périlleuses pour les navigateurs. Ces massifs calcaires sont recouverts surtout au centre d'une couche épaisse d'un terreau meuble et substan- tiel. L'île Foa, peu éloignée de Tonga, est au con- traire assez haute et montagneuse , très-probablement volcanique et presque entièrement boisée. La végéta- lion de cette île est très-belle et annonce par sa force vi VOYAGE DE L'ASTROLABE. et son éclat l'influence du soleil des Tropiques. Aussi remarque-t-on ici un assez grand nombre des végé- taux qui caractérisent la Flore des Moluques et des îles de la Sonde, tandis que Taïli et Nouka-Hiva, situées plus à l'est, présentent à peine quelques plan- tes qui rappellent la végétation tropicale. Les forêts de Tonga-Tabou sont généralement peu touffues, du moins celles qui avoisinent les cotes, ce qui peut tenir aux excursions fréquentes des naturels. Le nombre des arbres est peu considérable, et cepen- dant ils forment par le contraste de leurs formes des masses très-variées. Parmi les arbres qui dominent au milieu des fo- rêts, on remarque les Cocotiers, les Vaquois (Pan- danus odoralissimus), les gigantesques éventails du Corypha umbracnlifei a ; le Mussœnda frondosa , avec ses calices colorés , dont une des divisions beau- coup plus grande ressemble plutôt à un pétale; le Cerbera manghas ; X Hernandia ovigera ; les Ca- saarina af ricana qui rappellent par leur aspect nos Saules pleureurs ; des Figuiers; YInocarpus edulis ; le Gossypium religiosum. Parmi ces végétaux d'une taille plus ou moins élevée , se mêlent des arbrisseaux plus humbles, les Melodinus scandens ; le Tacca pinnatifida , des Liserons, des Hibiscus , etc. Cependant, plusieurs endroits sont presque nus; ce sont de vastes plages où croissent à peine quelques touffes rares et rabougries ; d'autres sont recouverts de vastes dômes de Cocotiers , sous lesquels se mon- tre un gazon composé presque uniquement de Gra- BOTANIQUE. vu minées. Quelquefois même ce sont ces dernières plantes qui forment à elles seules toute la masse de la végétation. Les Fougères sont peu abondantes à Tonga-Tabou et dans les îles voisines. Aucune n'offre ces stipes élancés qui caractérisent si fréquemment quelques espèces tropicales de cette belle famille. Les Grami- nées au contraire sont très-abondantes. Il est peu d'îles où les végétaux alimentaires soient plus nombreux et où en même temps les naturels en prennent plus de soins. Partout on trouve de vastes plantations de Cocotiers , de Bananiers que les natu- rels appellent Mamahé, d'arbres à pain , dTgnames , de Cannes à sucre, de Papayers, etc. Les naturels ont encore en abondance des oranges , des citrons , des pamplemousses, etc. A l'époque où l'Astrolabe arriva à Tonga-Tabou , un grand nombre de plantes étaient déjà en fruits. La difficulté de leur dessiccation empêcha M. Lesson d'en réunir un grand nombre. Voici celles qu'il a rapportées. MONOCOTYLEDONEE. AROIDE>E. Tacca piimatifida. L. Pandanus odoratissimus. L. CYPERACE.flU-(fcuiiwf.) Du ?5 août au 6 septembre 1827 Peu de contrées offrent une végétation dont l'as- pect soit plus imposant que celle de la Nouvelle- Guinée. Ce n'est plus le genre de beauté qu'on re- marque à la Nouvelle-Hollande et à la Nouvelle-Zé- lande. S'il n'y a pas la même variété dans les formes et dans les teintes , on observe plus de magnificence dans les masses , et tous les végétaux s'y montrent avec des proportions plus colossales. C'est du moins l'aspect des lieux voisins de la mer , car l'intérieur des terres est tout-à-fait inconnu. Les plantes herba- cées sont rares , et la Nouvelle-Guinée s'éloigne sous ce rapport de la Nouvelle-Galles du Sud , si intéres- sante pour le botaniste. Ici, dès qu'on s'éloigne des bords de la mer, on ne trouve que des forets impé- nétrables , composées de Palmiers au feuillage élé- gant, de Tecks [Tectona grandis) , de B'arringtonia, d'arbres à pain , au-dessus desquels dominent de gigantesques espèces de Mimeuses et de Pterocarpus qui forment en quelque sorte une seconde voûte au- dessus des autres. BOTANIQUE. xvii La végétation de Doreï est réellement gigantesque. Elle se rapproche beaucoup de celle de la Nouvelle- Irlande, mais elle est beaucoup plus variée, comme on l'observe en général sur les terres plus étendues. Ainsi on y trouve toutes les plantes de la Nouvelle- lrlande, et de plus un grand nombre qui lui sont propres. A la Nouvelle-Irlande , nous avons fait remarquer l'absence totale de Cypéracées , et nous avons ici au contraire deux espèces de cette famille qui sont fort communes dans les lieux sablonneux voisins de la mer , savoir le Kijllingia monocephala , plante cos- mopolite , et le Cyperus longifolias de Poiret, qu'on ne connaissait encore qu'à Madagascar. Une seule Graminée, le Thaarea involacrata , a été rapportée par M. Lesson du havre Carteret, et sept espèces de la même famille ont été observées au port Doreï. Parmi ces sept espèces ne se trouve pas celle de la Nouvelle-Irlande. Parmi les plantes qui nous paraissent particulières à cette grande île , nous citerons spécialement les suivantes qui jusqu'à présent n'ont encore été obser- vées nulle part ailleurs. 1°. Forrestia iiispida, que nous avons fait figurer planche première du Sertum Astrolabianum. C'est une grande plante herbacée vivace qui croît dans les lieux humides et que nous rapportons à la famille des Aspa- raginées. 2°. /Egiceras nigricans Nob. Sert. t. 21. Petit ar- buste qui croît sur les bords de la mer. BOT k Mi il !.. ||. i xviii VOYAGE DE L'ASTROLABE. 3o. Evodia longifolia Nob. Sert. Astr. t. 22. ACOTYLEDONE/E. L1CHENE,E. Parmelia perlata. Achar. Collema Rottleri. Achar. , Syn. , Lich. , 326. HEPATIC/E. .lungermannia atrata. Swartz. MUSCI. Hypnum delicatulum. Bried. , IVlant. LYCOPODIACEjE. Lycopodium Urvillaci. Bory, Coq., t. 25. F1LICES. Asplenium pteropus. Kaulf. , p. 170. Lygodium circinnatum. Swartz, Syn. , Fil. , 153. Hydroglossnm circinnatum. Willd. , Sp. V, 83. Nephrodium propinquum. R. Brown , Prodr. , 148. * Aspidium glaberrimum. Nob. A. glaberrimum: fronde pinnatà; pinnis mollibus , ni- tentibus, lanceolatis, profundè crenatis, margine integerri- mis , crenaturis obluso-rotundatis , inferioribus minoribus reflexis; soris in lamina pinnarum dispositis. N. OBSERVATIONS. Cette espèce, qui ressemble à beaucoup d'autres espèces, comme les Asp. pennigerum , molle, filix mas, etc., s'en distingue surtout en ce qu'elle est très-glabre dans toutes ses parties, molle, et n'ayant pas de sores sur leurs crénelures, mais seulement sur la face inférieure de leurs pinnules, non loin de la nervure. Aspidium Urvillœi. Bory, Coq. , n. 66. Aspidium (drynaria) Linnœi. Bory, Ann. Se. nat. BOTANIQUE. X1X * Asplenium cyatheœfolium. Nob. A. caiidice arboreo? frondibus tripinnatis, pinnis lan- ceolato - ncuminatis ; pinnulis sessilibus , breviuseulis , ob- tusis, dcorsum denticulato-serratis". Nob. OBSERVATIONS. Ali premier aspect, cette espèce ressemble beaucoup à un Cyathca ou à un Alsopbila. La fronde peut avoir trois pieds de long; le rachis est glabre, arrondi d'un côté, canaliculé de l'autre. Les divisions primaires ont jusqu'à dix pouces de longueur, et vont en diminuant jusqu'au sommet de la fronde, qui est alongée et simplement dentée en scie: les pinuules secondaires, sessiles et se touchant l'une à l'autre, n'ont guère que deux lignes de lar- geur. Elles sont parfaitement arrondies à leur extrémité, légèrement denti- culées en dehors, mais ayant leur bord uni et entier au côté opposé. Les sores linéaires sont parallèles, et au nombre de quatre à six paires pour chaque pinnule. Yittaria zosteraefolia. Bory in Willd. , Sp. V, p. 406. Aerostichum speeiosum. Willd., Sp. V, p. 117. MONOCOTYLEDONE^. AROIDEjE. Dracontium tener. Wallich. Pothos scandens. L. Pandanus odoratissimus. L. CYPERACE^. Cyperus longifolius. Poiret. Kyllingia monocephala. L. GRAMINvE. Coïx lacryma. L. Centhotheca lappacea. Desfont. Cenchrus lappaceus . L. Poa latifolia. Poiret. Sacchâram spontaneum. L. xx VOYAGE DE L'ASTROLABE. Orthopogon compositus. R. Br. Cencbrus spinifex? Cav. Panicum hirsutum. Poiret. Panicum multinode. Lamck. COMMELINEjE. Commelina.... junce.*. Flagellaria indica. L. ASrAHAGINE^. * Forrestia hispida. Nob. , Sert. ,1.1. PALM.E. Sagus Rumphii. L. Areca oleracea. L. Cocos nucifera. L. CANNES. Maranta dichotoma. L. Phrynium dichotomum. Roxb. Thalia cannœformis. Foster (ex berb.). Alpiniœ? spe. ORCHIDEiE. (2 indéterminées, faute de fleurs. ) DICOTYLEDONE E. AMARANTHACE/E. Achyranthes prostrata. Lamck. ACAMHACEjE. Justicia repens? L. Justicia longiflora. Vahl. , Enum. (non Forst. ex berb.) VITICES. Clerodendrum infortunatum. L. BOTANIQUE. xxi Callicarpa macroplivlla. Vahl.? Callicarpa lanceolaria Roxb.? Callicarpa attenuata. Wall. (ex. herb.) Wolkameria inermis. L. Tectona grandis. L. , Suppl. LABIATjE. Oevmum sanctum. L. I.' , SOLANE;E. Solanum lasiocarpum. Dun. Rheed. , Hort. mal. , II , t. 35. Solanum verbascifolium. L. Capsicum RORAGINEjE. Tournetortia argentea. L. apocynea:. Hoya? — myrsine.e:. /Egiceras nigricans. Nob. , Sert. Astr. , t. 21. SAPOTE.E. Inocarpus edulis. Forster. CAMPANULACEJE. Scaevola Kœnigii. Vahl. CAPRIFOLIACEyE. Bruguiera CORYMBIFER/E. Cacalia sonchifolia. Willcl. Bidens Yernonia Adenostemma viscosum. Forster (ex herb.). \ erbesina nodiflora? L. xxii VOYAGE DE L'ASTROLABE. RUBUCEiE. Mussaenda frondosa. L. Morinda citrifolia. L. SAPINDACEyfc. Ornitrophe serrata. DC. , Prod. GUTTIFERyE. Xanthochymus.... Roxb. RANUNCULACEiE. Cleruatis.... RUTACEit. * Evodia longilolia. Nob. , Sert. , t. 22. Tll.IACEiE. Bixa orellana. L. MALVACEjE. Hibiscus tiliaceus. L. LEGUMINOSjE. Cassia planisiliqua? L. Clitoria ternatea. L. Poinciana pulcherrima. L. Hedysarum gangcticum? L, Desmodium Pterocarpus — Mimosa — MYRTACE-E. Sonneratia acida. L. fil. Barringtonia speciosa. L. euphoriîiace*:. Euphorbia pilulifera. L. urtice^e. Procris canescens? Ventenat. ROTANIQUK. xxm Artocarpus incisa. L. CUCURBITACEiE. Carica papaya. L. CYCADEyE. Cycas circinalis. L." xxiv VOYAGE DE L'ASTROLABE. BOUROU. (iîloluquee ».) ACOTYLEDONE^l. lycopodiacea;. Lycopodium Urvillaei. Bory, Coq. , t. 25. FILICES. Lygodium microphyllum. R. Brown, Prodr. , 162. Nephrodium unitum. Swartz, Syn. , 47. Aspidium. Willd. , Sp. V, p. 241. Schkur, t. 33. Polypodium. L. Pteris costata. Bory in Willd. , Sp. V, p. 367. MONOCOTYLEDONE^. GRAMINEjE. Digitaria sanguinalis. L. Sorghum vulgare. Willd. i La végétation des Moluques est si bien connue , que nous avons ba- lancé à publier la liste bien incomplète des espèces recueillies à Bourou, à Célèbes et à Amboine. Cependant, telle qu'elle est, elle pourra encore servir à confirmer ce qui a déjà été dit de la végétation fastueuse de ces îles. KOTAMQUE. xxv PALM A.. Cocos nueifera. L. Areca oleracea. L. Sagus Rumphii. L. COMMELINE.E. Tradeseantia malabarica. L. DICOTYLEDONES. VITICES. Lepidostachys.... Tectona grandis. L. fii. LABIAT/E. Leucas indica. Desf. Leucas — CONVOLVULACEjE. Convolvulus pes caprae. L. Convolvulus sessilifolius. Vahl. Ipomaea quamoclit. L. SOLANEiE. Capsicum.... SYNANTHER/E. Conyza chinensis. Lamck. RUBIACE/E. Oldenlandia corymbosa. L. TILIACEjE. Urena viminea? Cav. MELASTOMACE.E. Melastoma malabatricum. L. xxvi VOYAGE DE L'ASTROLABE. LEGUMIMOSjE. Desmodium gangeticum. DC. Desmodium auriculatum. DC. Desmodium triflorum. DC. Cassia alata. L. Mucuna pruriens. Adanson. Dolichos pruriens. L. EUPHOKBIACE/1.. Euphorbia pilulifera. L. Euphorbia serpyllifolia. HOTANlyUE. «vu AMBOINE. | iHiiluqucs. ) ACOTYLEDONE.E. LYCOPODIACE.E. Lycoppdium Marianuni. Willd. , Sp. V, p. 31. OBSERVATIONS. Cette espèce est plus grêle dans toutes ses parties que le Ljcopodium cernuum, auquel elle ressemble beaucoup. Aussi Sprengel avait-il cru devoir les réunir. I.yeopodium Lrvillœi. Bory, Coq., l. 25. F1L1CES. Gleichenia tenera. l\. Brown, Prodr. , p. 261. * Mertensia Lessonii. Nob. M. glabra; fronde flabellato - surcala ; pinnis genihialis , ovali-oblongis , profundè pinnatifidis ; pinnulis linearibus obtusis, subtùs glabris. Nob. OBSERVATIONS. Le stipe est glabre; les frondes deux l'ois dichotouies, présentant à leur partie inférieure deux auricules divergentes Les pinnules sont proportion- nellement plus larges que dans les autres espèces , profondément pinnali- lides, à divisions linéaires obtuses et bifides, glabres et glauques en dessous. Cette espèce atteint une hauteur d'environ un pied , et paraît être la moins divisée de toutes. Lygodium scandens. Willd., Sp. V, p. 77 (non Lin.). Ugena micraiphylla. Cav. xxvni VOYAGE DE L'ASTROLABE. Lygodium japonicum. Sw. , Fil., 1 54. Hydroglossum japonicum. Willd. Aspidium parasiticura. Sw., Syn., 49. Willd., Sp. V, 246. Pteris indica. Lamk. , Dict. .Sw. , Syn. Fil. , 102. Hymenolepis ophioglossoides. Kaulf. , Enum. , 146. MONOCOTYLEDONE 1 cyperacea:. Cyperus strigosus? L. Cyperus conipressus. Hoth. Mariscus umbellatus? Yahl Kyllingia monocephala. L. Fimbristylis ferruginea. Vahl. Rhy nchospora .... gkamin.*:. Setaria glauca. L. Paspalum kora? Lamk. Digitaria Eleusine indica. L. Thuarea Agrostis tenacissima. L. fil. Andropogon acicularis. Retz. Poa eragrostis. L. COMMELINE^i. Commelinae. Sp. duœ. DICOTYLEDONES. AMARANTHACE^E. Achyranthes prostrata. Lamk. BOTANIQUE. xxix MYRISTICE*:. Mvristiea aromaliea. Lamk. J ACANTHACE/E. Acantlms ilicifolius. L. .Tusticia — VITICES. Callicarpa lanceolaris? Roxb. LABIATjE. Coleus scutellarioides. Bentham. Leucas indica. Desf. CONVOLVULACE.E. Convolvulus cymosus. Lamk. Convolvulus pes caprae. L. Ipomœa quamoclit. L. APOCYNE7E. Asclepias — BIGNONIACE.E. * Bigrionia discolor, Nob. B. foliis simplicibus oppositis petiolatis ellipticis acutis integris basi attenuatis, supernè glabris subtùs pubescenti- bus; floribus luteis terminalibus , bracteis spicatis RUBIACEjE. Knoxia zeylanica. L. Spermacoce Coffaea arabica. L. Ixora coccinea. L. Oldenlandia biflora. L. SYNANTHEREyE. Eclypta prostrata. L. Conyza proliféra. Lamk. Elephantopus scaber. L. xxx VOYAGE DE L'ASTROLABE. POLYGALKjE. * Salomonia alata. Nob. S. caule erecto ramoso glabro sul)trialato ; foliis inferio- ribus petiolatis obtusis, basi subcordatis, superioribus oblon- gis mucronulatis répandis ; floribus spicatis ; iïuctu com- presso didymo margine ecbinalo. Nob. OBSERVATIONS. Cette espèce tient le milieu entre les Salomonia cochinchinensis et ciliata, MALVACEjE. Sida lanceolata. Cavan. Sida rhombifolia. Cav. Sida retusa. Cav. TILIAC.E.E. Triumfetta angulata. Lamk. Urena multifida. Cav. MELASTOMACK V. Osbeckia zeylanica. L. Melastoma malabatricum. L. HYRTACEA. Psidium pumilum. Vahl. Myrtus pimenta. L. KOSACEjE. Hubus? Sp. nov. LEGUMINOSE. Alysicarpus vaginalis. DC. Crotalaria linifolia? L. fd. Desmodium auriculatum. DC. Cytisus cajan. L. EUPHORBIACE/E. Euphorbia serpyllifolia. Codiseum variegatum. L. Var. Molucanum . Rlum. , Bijd. ROTVMQUE. xxx. / ■» CELEBES. (IHoluqurs.) MONOCOTYLEDONEE. * CYPERACE.E. Cyperus rotundus. L. Cyperus difformis. L. Scleria tessellata. Willd. GRAMINjE. Dactyloctenium aegyptiacum. Willd. Ehusine œgyptiaca. Pcrs. Oplismenus Paspalum littorale. Broun. Eleusine indica. L. Imperata cylindrica. Cyr. Sac char um cylindricum. L. DICOTYLEDONES. VITICES. Clerodendrum infortunatum. L. LABIAT/E. Anisomeles ovata. Rob. Brown. xxxii VOYAGE DE L'ASTROLABE. Hyptis capitata. L. Hyptis radiata. Poit. , Kunth non Willd. SCROPHULARI.E. Herpestes.... ACANTHACE/E. Hypoestes rosea. Decaisne, FI. Tim. ined. Ruellia reptans. Forster. apocyne^e. Asclepias curassavica. L. RL'BIACE/E. Pavetta longiflora. Vahl. Oldenlandia — SYNANTHER*:. Vernonia Conyza sinensis. Lamck. Bidens bipinnata. L. Cacalia sonchifolia. Willd. Eclipta erecta. L. CAPPARIDEjE. Cleome viscosa. L. TILIACE.E. Corchorus angulatus. Lamk. Lirena multifida. Cavan. malvacevï. Sida salicifolia. Forster. Sida altheœfolia. Gav. Sida cordifolia. Cavan., t. 3, f. 2. leguminosea;. Cassia alata. L. BOTANIQUE. xxx.n TrKOPIA. 12° lat. S. et i66° louait. E. ia février 1828. Cette petite île, dans laquelle M. Lesson ne sé- journa qu'environ une heure et dont il n'a pu par conséquent connaître avec détail la végétation , pré- sente , vue dans son ensemble , une teinte verte géné- rale, due à sa vigoureuse végétation. Le très-petit nombre d'espèces qui ont été recueil- lies sur cette île iâontrent que sa végétation a la plus grande analogie avec celle des îles de Tonga , de l'archipel des Amis , et de la Nouvelle-Irlande , c'est- à-dire qu'elle appartient à la végétation intratropicale asiatique. Le Cocotier est ici extrêmement abondant. Son fruit , que les naturels nomment méye , fait la base de leur nourriture. Le Bananier y existe également. Les habitans nomment fa ses fruits quand ils sont encore jeunes , massaoua quand ils sont plus gros. La pulpe est appelée par eux canofi. L'Aréquier leur fournit une noix qu'ils mâchent BOTANIQUE. If. C xxxiv VOYAGE DE L'ASTROLABE. avec de la chaux et des feuilles de bétel , comme dans les Moluques. La canne à sucre v est aussi fort commune. J ACOTYLEDONEjE. fii.ices. Polypodium grossum. Willd., Sp. V, p. 108. Langsd. et Fischer, t. 8. MONOCOTYLEDONEjE. AROIDK 1 . Pandanus odoratissimus. L. CYPERACE/E. Cyperus pinnatus. Lamk. GRAMIN.E. Thuarea involucrala. Willd. Saccharum officinarum. Willd. PALMjE. Cocos nucifera. L. Areca oleracea. L. MUSACEJE. Musa paradisiaca. L. DICOTYLEDONES. AMARANTHACEjE. Amaranthus blitum. L. Achyranthes argentea. L. BOTANIQUE. xxxv NYCTAGINEE. Boerrhavia diffusa. L. vitices. Clerodendrum inerme. Gœrtn. CONVOLVULACE/E. Convolvulus pedatus. L. LOBELIACE^E. Scœvola kœnigii. Willd. CAPPARIDEjE. Cralarva reiigiosa. Forster. tiliace^e. Urena lobata. Cavan. PORTULACEjE. Portulaca quadrifida. L. MYRTACE.*. Barringtonia speciosa. L. fd. URTICR-E. Artocarpus incisa. I,. Ficus.... Piper bétel. L. c * xxxv. VOYAGE DE L'ASTROLABE. VANIKORO. 1 1° 4o' 24" ^at- S., 164° ifi' •>.(" long. Du 21 février au 16 mars 1828. Le groupe de Vanikoro , qui a acquis à jamais une triste célébrité par le naufrage de notre illustre et infortuné Lapeyrouse, se compose de deux îles ; l'une, d'environ trente milles de circuit, a été nommée Ile de la Recherche; l'autre, beaucoup plus petite, a reçu le nom de Teva'i. Toutes deux sont hautes vers 5 leur centre et très-basses dans leur circonférence. Elles présentent de larges plaques rougeàtres qui , jointes à la découpure particulière de leurs monta- gnes, indiquent leur origine volcanique. Vues de loin , ces îles se présentent sous l'aspect d'énormes masses de verdure. Elles sont en effet cou- vertes d'une riche végétation , depuis le bord de la mer jusqu'au sommet de leurs montagnes , dont la plus haute , nommée Kapogo , n'a pas moins de qua- tre cent soixante-quatorze pieds d'élévation. La végétation de ces îles ressemble beaucoup, comme on peut le croire , à celle de la Nouvelle- Irlande et de la Nouvelle-Guinée , c'est-à-dire qu'elle a tous les caractères de la végétation tropicale asia- BOTANIQUE. xxxvii tique. Ainsi ce sont de vastes et impénétrables forêts dans lesquelles se mélangent les fnocarpus, les (\t- lophyllam , plusieurs grandes et belles Légumineuses des genres Cœsalpinia et Pongamia , les arbres à pain, les Spondias, etc. Les Vaquois et d'élégans Palmiers, le Cocotier, le Sagouier, l'Aréquier, élè- vent leur stipe simple et cylindrique au milieu des troncs inégaux et branchus des arbres dicotylédones. Ici, comme à Doreï et au havre Carteret, le nom- bre des plantes herbacées est peu considérable com- paré à celui des végétaux ligneux. Parmi ces herbes , nous avons remarqué une seule Graminée , le Paspa- lum kora et trois Cypéracées. Un grand nombre de Mousses et de Lichens crois- sent sur le tronc des vieux arbres , mêlés à d'élé- gantes Orchidées parasites. Parmi ces dernières , qui étaient assez nombreuses , nous avons remarqué cinq espèces qui nous ont paru tout-à-fait nouvelles , sa- voir une Oberonia à fleurs excessivement petites , trois espèces de Dcndrobium , et enfin une espèce à fleurs en épis accompagnées de très-larges bractées , dont nous avons constitué un genre nouveau , auquel nous avons donné le nom de Macrolepis. Parmi les espèces particulières à ce groupe, nous mentionne- ions encore YHedi/otis Lapeyroasii que nous figu- rons ici planche 23 , XAspidiam dicksoniœfoliam , le N ephrodium multifidum, et deux Lichens nouveaux, les Parmelia latiloba et Opegrapha anicolor. L'excessive humidité qui règne à Vanikoro, si fa- vorable à la végétation , a été cause qu'un grand xxxvm VOYAGE DE L'ASTROLABE. nombre des plantes recueillies pendant le séjour de V Astrolabe n'a pu être conservé. En peu de temps , elles étaient complètement détruites. Aussi le Cata- logue que nous publions ici ne doit-il être considéré que comme une faible esquisse de la végétation de Vanikoro. ACOTYLEDONEvE. LICHENE/E. * Parmelia latiloba. Nob. P. tliallo orbiçulari subcoriaceo albovirenti; laciniis si- nuato-undulatis , extreroitate lobato-rotundatis , amplis, sub- tùs glabris, in centro aterrimis , marginc flavesccntibus ; Apotbcciis?.... Peltidea.... OBSERVATIONS. Voisine du P. hymcnina, mais sans fructification. * Opegrapha unicolor. Nob. O. crusta albido-flava nitida, apotbeciis linearibus longis- simis flexuosis concoloribus. OBSER"V ETIONS. Belle espèce de couleur pâle, remarquable par la longueur de ses fructi- fications flexueuses, longues et vermiformes. MU SCI. Leskea inflectens. Bried. Bryo) , 2 , p. 331 . LYCOPODIACEjE. Lycopodium mirabile. Willd. , Sp. V, p. 11. Lycopodium subulifolium. Hooker fil. , t. 49. Lycopodium d'Urvillaei. Bory, Coq., t. 2ô. Lycopodium arbuscula. kaulf. , p. 19. BOTANIQ1 E. xxxix FI LICES. Lygoçliuni cireinnatum. Sw. , Syn. fil. , 153. I.v ;odium scandons. Willd. , Sp. V, p. 77 (non Lin.). Ugena microphylla. Cav. , le. , t. Ô95 , f. 2. * Aspidium dicksoimefolium. Nob. A. caudice arboreo? frondibus amplis, tripinnalis, pinnis longissimis lanccolatis flaccidis, pinnulis primariis acumi- natis, secuudariis obtusiuscidis, sublima lis, ci^enatis, infernè deorsùm subauriculatis, soris in sinubus crenaturaruni dis- positif. Nob. OBSERVATIONS. Cette espèce, (jui a le faciès de certains Dicksonia à frondes très-décou- pées, parait être arborescente. La fronde, fort ample, s'alonge en pointe. Les divisions inférieures que nous avons sous les yeux, et qui n'ont pas moins de quinze pouces de long, sont lancéolées, molles, ayant leurs pinnules pri- maires de trois pouces de long à peu près sur un pouce de large. Les pin- nules secondaires, presque deltoïdes ou imparfaitement lunulées, sessiles, écartées à leur base, sont obtuses sans être arrondies, grossièrement créne- lées, subauriculées à leur base extérieure; les sores y sont peu nombreuses et placées au sinus de chaque crénelure ; position qui , au premier coup- d'ceil, leur donnant un aspect marginal, les fait un peu ressembler à ceux des Dicksonia. Le rachis est légèrement écailleux ou plutôt pruineux , arrondi d'un côté, et légèrement canaliculé de l'autre côté. Nephrodium imitum. Sw. , Syn. , 47. Aspidium. Willd. , Sp. Y, p. 241. Schkr. , t. 33. Poîypodium. L. Nephrodium palmoides. Bory in Bellanger. * Nephrodium multifidum. Nob. N. fronde piimata; pinnis linearibus infernè truncatis, deorsùm auricuiatis , extremitate dilatato-multifidis , mar- gine integerrimis; soris in inferiore pagina pinnarum mar- ginal i bus. Nob. OBSERVATIONS. Belle espèce qu'on sérail tenté de prendre pour une variété rnultifide de xl VOYAGE DE L'ASTROLABE. la précédente , si nous n'y avions trouvé les sores , dont la disposition mar- ginale, à la base des pinnules seulement, n'était pas caractéristique. Nous avons eu sous les yeux un trop grand nombre d'échantillons pour ne pas être sûr de l'existence de cette espèce. Nephrodium Gaimardianum. Gaudich. , Uran. , t. 12, f. 1. Polypodium phymatoides. L. Mant. Polypodium immersum. Sw. , Syn. , 28. Vittaria ensiformis. Sw. , Syn. fil. 109. Willd. , Sp. V, p. 406. Asplenium falcatum. Sw. , Syn. fil. 77. Willd., Sp. , 325. Niphobolus glaber. Kaulf. , En., 127. Polypodium acroslichoides? Willd. Antrophium pumilum. Kaulf., Enum. , 147. Hemionilis immersa. Bory in Willd., Sp. V, 127. Davallia elata. Sw. , Syn., 131 et 344. Willd., Sp. V, p. 472. Hymenophyllum thunbridgense. Sw. , Syn. fil. 147. Willd., Sp. Y, 520. MONOCOTYLEDONE.E. AKOIDEiE. Arum esculentum. L. Pandanus odoratissimus. L. CYPERACEJE. Cyperus pinnatus. Larak. Kyllingia monocephala. Rottb. GRAMINjE. Paspalum kora. Lamk. ASPARAGINE.E. MUSACE/E. BOTANIQUE. XL1 PALME. Cocos nucifera. L. Sagus Rumphii. L. Areca oleracea. L. Dioscorea alata. L. Musa paradisiaca. L. ORCHIDEvE. * Oberonia micrantha. Nob., Sert. Astr. , t. 3. * Dendrobium bispidum. Nob., Sert. Astr., t. 5. * Dendrobium macranthum. Nob., Sert. Astr., t. 6. * Dendrobium calcaralum. Nob. , Sert. Astr. , t. 7. * Macrolepis longiscapa. Nob., Sert. Astr. , t. 10. DICOTYLEDONES. LAURINEjE. Hernandia sonora. L. ACANTHACEjE. Ruellia reptans. Forster. ANTIRRHINEjE. Gratiola punctata. Vahl. , Enum. , 1 , p. 90. SOLANEiE. Physalis parviflora. Brown, Prodr. , p. 447. P. micrantha. Link, Enum. Solanum APOCYNEjE. Conchophyllum.... Blume. SAPOTEjE. ïnocarpus edulis. Geertn. xlii VOYAGE DE L'ASTROLABE. CORYMBIFER/E. Vernonia — RLIUACE^E. Hedyotis Lapeyrousii. DC. Nob. , Serl. Astr. , t. 23. CAPRIFOI.IACF..E. Rliizophora mongle. L. GUTTIFEIÏ.E. Calophyllum inophyllum. L. MALVACE.E. Hibiscus chinensis. L. Hibiscus tiliaceus. L. 1.EGUMINOSE/E. Canavalia obtusiiolia. Rumph. Ciesalpinia nuga Ait. H. kew. , 3, p. 32. Cœsalpinia paniculata. Dcsl. , Catal. Pongamia glabra. Vent. Pongamia:. Sp. nova'.' 1 ËREBINTHACE I Spondias — MYRTA.CE*:. Barringtonia speciosa. L. fil. URTICE/E. Elatostemma — Forstcr. Procris cephalida. Poiret. Fleurya spicala. Gaudich. Artocarpus incisa. Forster. ELPHORBIACE^E. Coditeum variegatum. Ad. de Juss. BOTANIQUE. \Liii GOUAHAM. (3lf* iHartantus. ) Du 2 mai au 3 juin 182S. Bien que t Astrolabe fit un séjour d'un mois dans la baie d'Umata, M. Lesson n'en rapporta qu'un assez petit nombre de végétaux. Après ses travaux à Vanikoro , l'équipage de la corvette , épuisé par la fatigue et les privations et miné par une fièvre grave contractée sur les plages basses et madréporeuses de cette ile, arriva dans l'état le plus déplorable au mouillage d'Umata. Quarante des personnes compo- sant l'équipage, atteintes de la maladie à divers degrés, furent débarquées et placées dans un hôpital tempo- raire. M. Lesson, que ses fonctions appelaient à soi- gner ces malades, fut lui-même gravement indisposé et obligé de cesser ses excursions. Aussi la botanique n'a-t-eile rien gagné au séjour de V Astrolabe à Gouaham. Mais le travail étendu que notre ami M. Gaudi- chaud a fait sur la végétation de cet archipel, pen- dant un séjour de plusieurs mois , nous l'a fait parfai- tement connaître. Nous allons néanmoins présenter xliv VOYAGE DE L'ASTROLABE. ici le tableau des espèces recueillies dans cette île pendant la relâche de £ Astrolabe. ACOTYLEDONE^E. FIL1CES. Nephrodium unitum. Sw. , Syn. , 47. Poly podium. L. Âspidium. Willd. , Sp. V, p. 241. Schkr. , t. 33. * Nephrodium odontocarpos. Nob. N. froiidibus pinnatis ; pinnis linearibus lanceolatis pro- fundè serrato-crenatis ; soris in extremitate crénaturarum marginalium. Nol). OBSERVATIONS. Voisine pour sa forme du Nephrodium unitum ; mais eu différant parce qu'elle est très-glabre en toutes ses parties, et ne portant de sores qu'à la marge des crénelures et vers la pointe de celles-ci , sans qu'il s'en trouve une seule à leur angle rentrant. Nephrodium riparium. Aspidium. Bory in Willd. , Sp. V, p. 250. Nephrodium auriculatum. Aspidium. Sw. , Syn., 44. Willd., Sp. V, 227. * Aspidium glaberrimum. Nob. Polypodium phymatodes. L. , Mant. Polypodium grossum. Willd., Sp. V, p. 168. Langsd. et Fischer, t. 8. Pteris nemoralis. Willd. , Sp. V, p. 386. Acrostiehum speciosum. Willd., Sp. V, 117. MONOCOTYLEDOÏNE E. AROIDE,E. Arum eordifolium. L. ROTVNIQUK. xi.v Arum esculentum. L. Tacca pinnatifida. L. fil. Pandanus odoratissimus. L. CYPERACE/E. Kyllingia monocephala. Rottb. Fuirena umbellata. Rottb. Fimbristylis puberula. Mich. Fimbristylis mariana. Gaudich. Fimbristylis littoralis. Gaudich. Rhynchospora surinamensis. Vahl. Cyperus difformis. L. Cyperus pennatus. Lamk. Mariscus.... GRAMINjE. Setaria glauca. Pal. Reauv. Panicum colonum. L. Paspalum kora? Willd. Dactyloctenium œgyptiacum. Willd. Eleusine indica. L. Rambusa arundinacea ? Retz. Cocos nucifera. L. Àreca oleracea. L. Commelina — Dioscorea alata. L. PALMEE. COMMELINEjE. DIOSCORE^E. CANNELE. Canna indica. L. Aniomum zingiber. L. Amomum angustifolium. Sonner xlvi VOYAGE DE L'ASTROLABE. DICOTYLEDONES. POLYGONES. Polygonum barba tum. L. AMARANTHACE/E. Amaranthus spinosus. L. NYCTAGIINEiE. Boerrhaavia repanda. Willd. RORAG1NE/E. Heliotropium inclicum. L. Heliotropium zeylanicum. Retz Tournefortia argentea. L. LABIATjE. Hyptis capitata. Jacq. Hyptis pcctinata. Poit. Var. villosa. Renth. VIT1CES. Vitex incisa. L. Premna integrifolia. L. ANTIRRH1NEJE. Bonnaya veronicœfolia. Link. SOLANE/E. Physalis lancifolia. Link. , Hort. ber. Lycopersicum cerasifolium. Dun. CONVOLVULAC.E/E. Convolvulus pes caprae. L. Convolvulus cymosus. Lamk. CAMPANULACE/E. Scœvola Kœnigii. Wilkl. BOTANIQUE. SYNANTIIEREiE. Artemisia vulgaris. L. Eclypta erecta. L. Elcphantopus scabcr. L. Elephantopus spicatus. Lamk. Conyza proliféra. Lamk. OAPRIFOLIACE^E. Bruguiera gymnorhiza. L. Rhizophora mangle. L. RUBUCEvE. Oldenlandia paniculata. DC. Spermacoce GUTTIFERjE. Calophyllum inophyllum. L. CAPPARIDE/E. Cleome viscosa. L BYTTNERIACE^. Heritiera littoralis. DC. MALVACE.E. Hibiscus rosa sinensis. L. Hibiscus tiliaceus. L. Sida rhumbifolia. Cav. Sida carpinifolia. Cav. Sida glomerata. Cav. Waltheria elliptica Cav. TlMACEiE. Urena multifida. L. SALICARI.E. Ammannia sanguinolenta? Sw. Pemphis acidula. L. xi. vu xlviii VOYAGE DE L'ASTROLABE, MYRTACEjE. Psydiiim pomiferum. L. Barringtonia speciosa. L. fil. Barringtonia racemosa. Gaudich. LEGUMINOS/E. Mucuna gigantea? DC. Dolychos giganteus. L. Desmodium australe. DC. Inga javana. DC , Prod. Guilandina bonduc. L. Guilandina bonducella. L. Cassia occidentalis? L. Jndigofera tinctoria. L. I .sebynomene indica. L. Chamœcrista angustissima. Lamk. Crotolaria quinquefolia. L. COMBKETACE/K. Luguucularia coccinea. Gaud. EUPHOKBIACE;E. Phyllanthus niruri. L. Euphorbia piluliiera. L. URTICEiE. Procris nivea. L. Piper bétel. L. BOTANIQUE. XLIX L'ASCENSION. Cette petite île volcanique , perdue comme Sainte- Hélène au milieu de l'Océan-Africain, n'a été long- temps qu'une masse de rochers stériles que recou- vraient à peine quelques plantes phanérogames, mêlées d'un grand nombre de cryptogames. Depuis que les Anglais y ont formé un petit établissement colonial , la végétation y a pris une autre face. Un assez grand nombre de plantes étrangères , venues pour la plu- part de l'Europe , s'y sont mêlées à la végétation pri- mitive, qu'elles tendent en quelque sorte à faire dis- paraître chaque jour davantage. Le nombre des Cryptogames est ici beaucoup plus considérable que celui des végétaux sexifères, surtout si l'on réduit ceux-ci aux seuls indigènes. En effet, sur une quarantaine de plantes phanérogames qui ont été trouvées dans l'île de l'Ascension , il n'en est guère plus de quatre à cinq qui appartiennent à la végéta- tion propre de cette île ; les autres ont été introduites soit accidentellement , soit par la volonté des colons. Parmi les plantes phanérogames qui caractérisent la végétation de cette île, nous devons citer particulière- ment XAristida Ascensionis Sw. , que l'on a également BOTANIQUE. II. (I l VOYAGE DE L'ASTROLABE. trouvé à la Jamaïque et même en Arabie ; XHedyotis Ascensionis DC. ; les M avise as poh/stachyus A. Brong. et Mariscas polycephalus Nob. Il est très- probable encore que le Cyperas haspan est égale- ment indigène de celte île, aussi bien que des autres points du globe où il a été observé. C'est une de ces plantes cosmopolites qui ne peuvent en aucune manière caractériser une région. La seule plante un peu ligneuse qui appartienne à l'île de l'Ascension est Ylledi/otis Ascensionis DC. Elle ne croit guère que sur les sommités les plus éle- vées de la Montagne-Verte [GreenMoantain). C'est, un petit sous-arbrisseau , ayant à peine un pied d'éléva- tion , très-touffu et dont la ti<>c est ligneuse dans sa partie inférieure seulement. Ses fleurs sont blancbes , inodores et caduques. Il fournit le seul bois de chauf- fage qu'on puisse se procurer sur cette île. Nous devons encore citer ici , comme plante utile pour les babitans de cette île, le Plu/salis barba- densis ; elle y a été sans contredit introduite, et aujourd'hui elle couvre tous les sommets élevés de l'île. Ses fruits ont une saveur sucrée et aigrelette. Les colons les recherchent beaucoup et les font re- cueillir avec soin. ACOTYLEDONEjE. LICHEN EjE. Usnea trichodea. Ach. , Syn. Lich. , 309. Borrera flavicans. Ach. , Syn. Lich., 224. BOTANIQUE. m Borrera leucomelas. Id. , 2:?'-. Cenomycc oxyceras. Id. , 264. Bamalina implicta. Id. , 29'). Ramalina pollinaria. Id., 298. Pannaria conoplea. Bory, Dict. class. Parmelia. Ach. , Syn. , 213. Parmelia saxatilis. Ach. Parmelia pulverulenta. Id. Roccella graeilis. Bory, Dict. class. , 14, p. 361. HEPATIC/E. * Marchanda crassa. Nob. M. fronde lobata, papillosa, crassa subtùs villosissima ; receptaculis fructiferis ; geniniaeferis sessilibus, infundi- buliformibus , margine revolutis. Nob. OBSERVATIONS. On distinguera facilement cette espèce à ses expansions plus épaisses, proportionnellement plus courtes, et d'un vert plus gai que dans les autres espèces du même genre. Leur superficie est papilleuse , et leurs radicules , extrêmement fines, sont tellement nombreuses et pressées en dessous, qu'elles finissent par former un feutre inextricable de plusieurs pouces d'épaisseur. Les réceptacles fructifères sont inconnus ; les gemmifères sont sessiles , en entonnoir, avec les bords recourbés en debors, appliqués contre la fronde qui s'enfonce dans la substance de la plante. Targionia hypophylla. L. MUSCI. Dicranum filiforme. P. Beauvois. D. capillaceum. Bridel. Dicranum fragile. Hooker. Hypnum?.... OBSERVATIONS. Sans fructification, petit et rampant. lu VOYAGE DE L'ASTROLABE. Bartramia?.... OBSERVATIONS. En touffes ondoyantes, soyeuses, sans fructification. Barbula flexuosa. Bridel. , 1 , 573. Barbula atlantica? Bridel, 1 , 559. lycopodiacej*:. * Lycopodium Boryanum. Nob. L. surculo repente, caule erecto subpyramidato raruoso; ramis subdistichis compactis ; l'oliis linearibus, infernè sub- \ crticillatis adpressis ; spicis ovatis terminalibus , sessilibus cex'nuis. Nob. OBSERVATIONS. C'est cette espèce qui a été mentionnée par M. Bory de Saint- Vincent, dans la Cryptogamie de la Coquille, comme une variété plus compacte du Lyco- podium cernuum , L. , et qu'il compare au Lycopodium cuivatum, plante de la Martinique. Notre nouvelle espèce est en effet voisine du L. cernuum, mais elle en diffère notablement en ce que, moins élevée et moins grêle dans toutes ses parties, ses rameaux sont très-épais, ses feuilles, d'un vert intense, y sont plus pressées; les épis sont aussi plus gros et moins distincts de l'extrémité des rameaux. La plante ne dépasse guère un pied de hauteur, tandis que le L. cernuum atteint près de trois pieds. Bernhardia dichotoma. Willd. , Sp. V, p. 56. F1LICES. Pteris Lessonii. Bory, Coq. , n. J09. Pteris Ascensionis. Willd. , Sp. V, p. 400. Sclikur. fil - , t. 94. Asplenium alatum. Willd. , Sp. V, p. 319. Kunth, Syn. , 1 , p. 79. MONOCOTYLEDONEyE. CYPERACEjE. * Mariscus polycephalus. Nob. BOTANIQUE. lui M. culnio tereti glabro ; umbella multiradiata , involucro polyphyllo, foliis Linearibus acutis urnbellù multo longiori- bus ; spiculis dense capitatis, linearibus, trifloris; squamis striatis apice apiculatis ; akeniis trigonis oblongis apiculatis, subpunctatis. Nob. DESCRII'TIO. Radix perennis fibrosa, subrepens. Culmus erectus sesquipedalis et ultra , trigonus , glaber nudus, striatulus. Folia radicalia , aut imam culmi partem occupantia vagi- nantia, linearia, acuta, glaberrima striata, culmo breviora, margine obsolète denticulata et retrorsùm scàberula. Umbella terminalis multiradiata; radiis circiter 12-14, subinaequalibus simplicibus obsolète trigonis glabris. Involucrum è foliis 8-10 inaequalibus unibellà multô lon- gioribus linearibus auctis constans. Spiculœ lineai-es angustae , aculissimae basi attenuatae, ra- cemulos ovoideos obtusos densos , radios terminantes et quasi capitatos efformantes. Singula? spiculae subtriflorae : squamula inferior duœque supremae convolutae minores va- cuae. Squama floris fertilis, semiconvoluta, et dorso obso- lète subcarinata , apice subobtuso mucronulata , longitudi- nabter striata , margine membranaceo-byalina. Ovarium ti'igonum , oblongiim , punctulatum, glabrum. Stylus breviusculus inclusus. Stigmata tria hneari-subu- lata, glanduloso-pilosiuscula , revoluta squamam superantia. Akenium oblongo-trigonum basi brevissimè stipitatum , apice apiculatum, punctulatum. Grescit in locis altis insulae Ascensionis. OBSERVATIONS. Cette belle espèce ressemble au Maiiscus reirofacius de Vahi; mais elle en diffère par son ombelle composée d'au moins une douzaine de rayons , par sou involucre dont les feuilles sont aussi plus nombreuses, par ses épil- lets triflores, non rabattus comme dans l'espèce américaine. Après avoir l.v VOYAGE DE L'ASTROLABE. soigneusement comparé notre plante avec toutes les autres espèces du même genre qui existent dans les principaux herbiers de Paris, nous avons cru acquérir la conviction qu'elle était nouvelle. Mariscus polystachyus. Ad. Brogn. , Voy. Coq., t. 00, ined. Cyperus haspan. Yahl. GRAMINEiE. Phalaris canariensis. L. Polypogon monspeliensis. L. Digitaria sanguinalis. Willd. Panicum dactylon. L. Aristida Ascensionis. Swartz. JUNCEiE. Juncus DICOTYLEDONES. CHENOPODLE. Chenopodium murale. L. POLYGONEiE. Rumex. Sp. nov. aff. R. spinoso. BORAGINEvE. Echinospermum zeylanicum. Lehm. LYSIMACHIE^E. Anagallis arvensis. L. LABIATjE. Hyssopus officinalis. L. Salvia officinalis. L. SOLANEiE. Solanum Hermannii. Dun. , t. 2. BOTANIQUE. Lv Solarium nigrum. L. Physalis barbadcnsis. L. Lycopersicum esculentum. Dun. Nicotiana tabacum. L. apocyne;£. Asclepias curassavica. L. cichorace^e. Hypocheris glabra? L. Drepania barbata. J. Sonchus oleraceus. L. CORYMBIFERjE. Anlhemis arvensis? L. Senecio sylvaticus. L. Ageratum conyzoides. Desf. rubiace,e. Hedyotis Ascensionis. DC. , Prodr. GERANIACEjE. Oxalis corniculata. L. Géranium sanguineum ? L. FDMARIACEjE. Fumaria parviflora. Lamk. CARYOPHYLLEvE. Silène gallica. L. PORTULACEvE, Portulaca oleracea. L. PAROMYCHIJE. Polycarpon peploides. DC. ROSACE.*. Poterium sanguisorba. L. lvi VOYAGE DE L'ASTROLABE. LEGUMINOSjE. ' jïiss l il . • • • Acacia — Hedysarum gyrans. L. CONIFER/E. Podocarpus elongatus ? SERÏUM ASTROLABIANUM. ÀSPARAGINE^E. * FORRESTÏA, Nob. « Flores polvgami : hermaphrodilis, calyx coloralus, hexapartitus , duplex : sepalis tribus exterioribus erectis , concavis persistcntibus ; tribus interioribus planis, angustioribus, deciduis : slamina sex libéra, filamentis capillaribus : ovarium liberum trigonum, triloculare , loculis ssepius biovulalis, ovulis angulo interne- insertis, altérais. Stylus simplex longitudine staminum. Stigma parvum obsolète trigonum. Cap- sula obeordata calyce persistente cincta, trilocularis, loculicido-trivalvis ; valvis medio septiferis. Semina in quolibet loculo geinina, obsolète renif'ormia, medio i II existe déjà un genre Forresiia établi par Schweack. Mais, selon la remarque de M. de Jussieu (Dict. des Se. nat., XVII, p. 2 5o), ce genre doit être réuni au Ceanothus , dont il ne paraît différer que par un style plus profondément divisé en trois pallies. M. De Candolle, ni M. Adolphe ftrongniart, qui ont traité spécialement de la famille des Rhamnées, ne font aucune mention de ce genre. BOTANIQUE. M. I 2 VOYAGE DE L'ASTROLABE. lateraliter affixa , externe convexa, interne margine revoluta et inaequaliter lobulata, eoncava. Endos- permium cartilagineum. Embryo.... Herba perennis ; caule simplici, tereti, foliis oblon- go-lanceolatis, striatis, integris, basi altenuatis, va- ginantibus, vaginâ intégra hispidulo-lanuginosà ; flo- res rubri supra vaginam dense capitati , sessiles , uni- sexuati , fœminei aut maseuli eum hermapbroditis mixti. i. FORRESTTA HISPIDA, Noh. (Tab. i.) Caulis herbaceus, erectus, teres, siniplex, bipedalis et ultra, glaber, striatus. Folia alterna, basi amplexieaulia, et vaginantia, el- liptico-oblonga acuta, intégra, incinbranacea, secun- dùm nervuin médium venosa, 8-10 pollices longa, 2-3 pollices lata, basi sensim attenuata et suprà vaginam quasi petiolata : vaginà intégra amplcxicauli , obli- qué truncatâ, pilis longis, densis flavis, usque in parte inleriore loîii paginae productis, lanuginosâ. Flores rubri, sessiles dense congesti et subcapitati, supuà vaginarum marginem e caule erumpentes, brac- teis subcordatis, acutis, basi truncatis, brevioribus, margine ciliatis intermixtis. Flores polygami, maseuli, fœminei et hermapbro- diti intermixti. lïermapbroditis : calvx coloratus , hexasepalus, BOTANIQUE. 3 sepalis imâ lantùni basi coalitis ; tribus exterioribus alabastrum trigonum efTormantibus, interiora omninô obtegentibus, oblongis, acutis, valdè concavis, mar- gine ciliatis, erectis; tribus interioribus (in floribus unisexuatis uullis aut cilô evanidis?) tenuissimis 7 oblongo-subspatbulatis , acutis , pellucidis , subve- nosis. Stamina sjex, sepalis opposita, eorumque longitu- dine, filamentis distinctis capillaribus , rubris; an- theris subcordatis introrsis , bilocularibus , loculis oppositis, rima dehiscentibus longitudinali, basi tila- mento affîxis. Ovarium liberum obovoideum, trigonum, angulis obtusis, supernè villosum, basi sessile ; transversè sectum trilocularc, loculis sa3pius biovulatis , ovulis superpositis axi cenlrali affixis. Stylus simplex, gra- cilis longitudine staminum, glaber. Stigma parvulum vix a stylo distinctum, obsolète trilobum. Capsula ti iquetra, laciniis exterioribus calycis per- sistentibus cincta , obcordato-triquetra, apice paululô depressa ; trilocularis , loculis dispermis , loculicido- trivalvis ; valvis medio septiferis subobcordatis. Semina obsolète reniformia et irregularia, plana supernè convexa, infernè margine revolutâ irregula- riter eroso-lobulata, concava:hylo orbiculari, parvo ad scissuram lateralem sito. Endospermium subcartilagineum , densum , al bum. Embryo Crescit in sylvis Novae-Guineae. i* VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. La plante qui sert de type à ce nouveau genre a un port extrêmement remarquable. Elle tient en quelque sorte le milieu entre certaines Cokhicacées, les Vera- trum par exemple, dont elle a les grandes feuilles, et quelques Asparaginées, les Smilacina, Polygpnatum, etc.; . mais ses gaines hérissées de longs poils, comme dans certains Polygonum , ses fleurs rouges formant des glo- mérules denses , sortant des tiges au-dessus de la gaîne des feuilles , lui donnent un aspect tout particulier. A en juger par les caractères extérieurs, j'avais d'abord été tenté de placer ce genre dans la famille des Cokhicacées; mais le style simple et le mode de déhiscence de la cap- sule ont changé cette première opinion , et m'ont engagé à le porter parmi les Asparaginées. Cependant il est encore assez difficile de préciser les rapports et les affi- nités de notre nouveau genre avec les autres de la même famille. D'après l'énoncé des caractères , je ne trouve guère que le genre Chloropsis de Hlume dont le nôtre rap- pelle quelques-uns des signes. Les particularités qui , outre le port et l'inflorescence qui sont si particuliers , caractérisent spécialement le genre dont nous proposons ici l'établissement , ce sont : 1° le calice , dont les sépales sont disposés sur deux rangées bien distinctes et différens dans chacune de ces deux rangées; 2° les étamines tout-à-fait libres; 3° le stigmate à peine trilobé, la capsule accompagnée des trois divisions externes du calice qui sont persis- tantes ; 4° et enfin les graines , presque planes , convexes et inégalement bosselées d'un côté, concaves de l'autre BOTANIQUE. ,5 par le rabattement du bord, qui est découpé en lobes arrondis et inégaux. L'endosperme est dur et comme cartilagineux. Dans les diverses graines que j'ai pu ob- server, et qui probablement n'étaient pas parvenues à leur parfaite maturité, je n'ai pu découvrir l'embryon. Nous avons consacré ce genre à la mémoire de Forrest , voyageur anglais , le premier qui ait visité la Nouvelle- Guinée , et qui ait décrit avec détails les mœurs des Papous. 6 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ORCHIDEiE. .. MALAXWM. a. Plcurothallœ. OBERONIA, Lindley, Orch. , p. 15. Malaxidis, Cymbidii et Pleurotballeos species Auct. i. OBEROMA GLADIATA, Nob. (Tab. 2.) O. foliis distichis vaginantibus basi articulatis, co- riaceis oblongis , apice obliqué et insequaliter bilobis ; scapo nudo; spicà brevi; floribus sessilibus, sparsis, bracleis ovali-lanceolatis, flore longioribus , integris persistentibus; laeiniis ïnterioribus lanceolalis, labello concavo, basi unguiculato geniculato. Nob. Crescit in Novâ-Irlandià, loco vulgô diclo Havre Car ter et. DESCRIPTIO. Radix parasitica, fibrosa ; fibris teretibus, simpli- cibus autramosis, externe pulverulenlis. Folia radicalia disticha, basi vaginantia; vaginis mutuô se amplexantibus, eompressissimis, subcarno- sis, fissis, margine tenuioribus ; elliplico-lanceolata , basi plicata, cura vaginà articulata, et facile caduca, BOTANIQUE. 7 apice obliqué et inaequaliter obtuso-biloba, nervoso- striaia, coriacea, glaberrima, 6-8pollices longa, sesqui- pollicem lata, vagina 3-i-unciali. Ex axillà foliorum nascuntur scapi teretes, soli- tarii, nudi, foliis paulô longiores ; vaginas 3-4 dis- tantes amplexicaules, araplas, obliqué truncalas, acu- tas gerentes. Flores parvuli spicam terminalem gracilem, 2-3- uneialem efformantes. Basi singuli floris subsessilis adest bractea flore longior, ovali-acutissima, persis- tens , intégra. Calycis laciniae erectae; très exteriores subsequales, ovali-oblongae acutse ; superior paulô latior coneava ; latérales subobliquœ, basi antieè paulisper gibbosse ; duae interiores , ejusdem longitudinis , ovali-lanceo- lata?, acutae, angustiores. Labellum ovali-oblongum, acutum, concavum, basi angustatum et sat longé un- guiculatum, ungue arcuato ascendenle, ci assiusculo, antieè cum gynoslemii basi articulato ; lamina subpa- tenti; gynostemium sat brève, posticè convexum, an- tieè concavum et parte superiore glanduloso-stigmati- gerum. Anthera operculiformis subcordata, bilocula- ris. Pollinia duo ovoidea. Crescit in Novà-Irlandià , loco vulgô dicto Havre Carteret. 5. OBERONIA MICRANTHA, Nob. (Tab. 5.) O. foliis distichis, vaginantibus, basiarticulatismem- 8 VOYAGE DE L' ASTROLABE. branaceis,oblongo-linearibus, apice inaequaliteremar- ginato-bilobis ; scapo nudo, foliis longiore ; spica lon- ga; floribus minutissimis pedicellatis sparsis; bracteis integris ovali-lanceolatis persistenlibus, brevissimis ; calycis laciniis interioribus ovali-acutis ; labello obso- lète irilobo, planiusculo. Nob. Crescit in insulà Vanikoro. DESCRIPTIO. Radis fibrosa, parasitica. Folia radicalia congesta, equitantia, vaginis dupli- cato-compressis, imbricata, et pseudo-bulbuni quasi aemulantia, oblonga sublincaria, integerrhna, plana, longitudinaliter striata, apice inaequali, parte obtusâ breviore, parte obliqué acula longiore tenninata, 6-10 unciaslonga, 1 unciain lata, glaberrima. Scapi plures, graciles, foliis longiores, in axilla foliorum solitarii, subcompressi (an siccalione?) vagi- nas 2-3 sensim decrescentes, gerentes. Flores minimi, resupinali spicam longam gracilem eff'ormantes, breviter pedicellati. Ad basim singuli floris, bractea adest brevis oblongo-acuta, scariosa, persistens. Ovarium oblongum, subarcualum, obsolète trique- trum, glaberriraum, non contorlum. Calycis laciniae très exteriores subaequales et. similes , basi concavae , erectae , subcordatae , latœ , acutae ; superior magis concava et quasi galeaeformis ; latérales basi subobli- quae. Duae interiores superioresaequales erectae, ellip- BOTANIQUE. 9 tica;, aculae, basi altenuatœ , reticulatœ, longitudine exteriorum. Labelluni obsolète Irilobum, longitudine supcriorum, lobis lateralibusobtusissimis, mediopro- ductiore subacuto. Gynostemium, calyce dimidiô brevius, posticècon- vexum, anticè concavum, supernè antheram operculi- fbrmemgerens,basicum labellosubcontinuum; stigma ad anteriorem et superiorem gynostemii partent, transversè latius , glandulosum. Pollinia duo simpli- cia, solida, ovoidea. OBSERVATIONS. Les deux espèces dont nous venons de tracer la des- cription et de donner la figure nous ont paru nouvelles. Cependant elles ont des rapports avec les deux espèces désignées, par M. Lindley, sous les noms à' Oberonia iridifolia et Oberonia longibracteata. Ainsi notre Obero- nia micrantha se rapproche assez (autant du moins qu'il nous a été possible d'en juger par le caractère tracé, par M. Lindley, dans ses Gênera et Species Orchidearum , ces deux espèces nous étant du reste inconnues) de Y Obero- nia iridifolia. Mais la petitesse des fleurs dans notre espèce , où elles ne sont point verticillées , les bractées très-courtes , entières et non frangées , les divisions cali- cinales dressées et non réfléchies , le labelle à trois lobes entiers et non à quatre lobes frangés , suffisent et au-delà pour distinguer ces deux espèces. Des bractées persistantes plus longues que les fleurs s'observent dans notre Oberonia gladiata, aussi bien que dans Y Oberonia longibracleaLa de Lindley. Mais dans la 10 VOYAGE DE L'ASTROLARE. première la hampe est dressée et non pas recourbée à son sommet; le labelle est concave, aigu et non tronqué à son sommet. * CARTERETIA, Nob. Calycis laciniae très exteriores dissimiles erectac ; superior subconcava oblusa ; latérales obliqua; ascen- dentes acutae; duae interiores obtusa? , exterioribus breviores ; labellum coneavum, apice in calcar obtu- sum desinens , triparlitum , laciniis erectis , média trilida. Gynostemium brève aplerum , anticè coneavum. Anthera terminalis operculiformis , supernè oblusa, biloba, anticè in rostrum apice glandulosum j)orrecta, subbilocularis. Pollinia duo subglobosa, solida, dis- tincta. Herba parasitica ; foliis radicalibus oblongis apice bilobis, carnosis; floribus viridibus raceniosis. 4. CARTERETIA PANICULATA, No!.. (Tab. \.) DESCRIPTIO. Radix parasitica. Folia radicalia oblonga, pedalia, apice bifido biloba, lobis obtusis, carnosa, glaberrima , nitida , avenia, in- tegerrima sesquipollicem ad duos pollices lata , in- BOTANIQUE. tl Cerné medio secundùm longiludinem plicata , vagi- nantia? Scapus bipedalis et ultra, média inferiore parte simples , superiore verô ramosus, teres, vaginis qui- busdam appressis , inferioribus abrupte truncatis , superioribus subobliquis cinctus; ad basin ramorum eorumque divisionum adest bractea brevis appressa persistens lata, subacuminata. Flores parvuli dilulè viriduli, brevissimè pedicel- lati , et bracteolà brevi persistenti stipati , resupi- nati. Calycis obliqui , laciniarum exteriorum superior subconcava obtusiuscula; latérales obliqué ascenden- tes, basi anticè paulisper productse et hic inter se connatse, subovales acutae, ejusdem longitudinis. Laciniae interiores, exterioribus breviores, oblongae, membranaceae, obtusissimse, basisensim angustatae. Labellum concavum apice in calcar longitudine ova- rii obtusum , recurvum desinens , basi cum gynoste- mio articulalum , tripartitum ; lacinia média assurgens longior concava , trifida ; lacinula média concava oblongo-acuta ; latérales lineares subglandulosae acu- minatae ; lacinise latérales breviores ovali-acutae, obli- quae. Gynostemium ascendens, basi latius, anticè conca- vum, posticè convexum, apterum : anthera operculi- formis supernè biloba, anticè producta et angustata in rostrum oblongum , acutum glandulâ ? obliqua apice infernè truncalo-terminatum. Pars superior antherœ operculi instar aperitur, pars inferior verô 12 VOYAGE DE L'ASTROLABE. persistit et glandulam terminalem retinel. Pars su- perior bilocularis , septo vix prominulo , evanido , pollinia duo subglobosa, nuda, distincta continet, cum glandulâ exteriore rostellum antherae terminante, nullara praebentia eommunicationem. Crescit in arboribus parasitica in Novâ-Irlandiâ loco vulgô dicto Havre Carter et. OBSERVATIONS. J'ai dédié ce genre à la mémoire de Carterct, qui visita le premier la Nouvelle-Irlande d'où notre plante est originaire. Le genre Carteretia appartient à la tribu des Malaxi- dées , section des Pleurolhallées , dans la méthode de M. Lindley ; mais il nous parait fort distinct des genres qui forment cette section. Ce qui le distingue surtout, c'est son labelle concave , terminé à son sommet par une sorte d'éperon , et de plus divisé en trois lobes redressés dont le moyen, qui est le plus grand, est à trois divisions inégales. L'anthère est prolongée , ainsi que la partie supérieure du clinandre , en une sorte de bec terminé par une assez grosse glande ; mais les deux masses polli- niques, qui sont ovoïdes, n'ont aucune communication avec cette glande. Le genre Oberonia, qui a quelques rapports avec notre genre , en diffère et par ses fleurs en épis très-petites , et par son labelle entier non concave , etc. BOTANIQUE. 1 3 b. Dendrohix. DENDROBIUM, Sw., Lindl. 5. DENDROBIUM HISPIDUM, Nob. (Tab. 5.) D. caule simplici brevi, basi vaginato, apice mono- pbvllo; folio oblongo-lanceolato ; floribus pedicellatis 1-4 ex axillà folii ortis; calycis laciniis lateralibus basi connatis et calcar brève aemulantibus ; labello incluso, basi unguiculato et recurvo, supernè subcanaliculato trilobo; ovario subgloboso echinato. Nob. Crescit suprà arbores in insulà Vanikoro. DESGRIPTIO. Herbula suprà corticem arborum parasitica, cœs- pites densos efformans. Radix fibrosa, conferta, fibris longis teretibus, al- bidis, glabris in rimis corticum et inter muscos liche- nesque penetrantibus. E rhizomate assurgunt caules plurimi erecti, 2-3- unciales, apice truncato monophylh et floriferi, sensira a basi versus apicem paulisper incrassati, obsolète triquetri? (an siccatione) ; juniores vaginis tribus a basi ad apicem circumdati, vagina inferiore breviore truncata, média hujusceiongitudinis obliqué truncata, 14 VOYAGE DE L'ASTROLABE. superiore multô longiore, usque ad apicem caulis attin- gente, laxiuscula, obliqué truncata; tribus hisce vagi- nis in adultis evanidis. Folium unicum terminale cum apice caulis articu- latum et facile separabile, sessile, caulepaulô brevius oblongo-lanceolatum, apice obtuso obsolète bilobum, carnosuni, glaberrimum, avenium. Ex axillà folii nascuntur flores 1-4 pedunculati, bracteâ vaginaeformi apice acuto-bifidâ, hinc fissâ, cir- cumdati ; pedicelli paulo supra basin articulati, parte inferiore breviore persistenti, parte superiore longiore caducâ, versus apicem paulisper incrassatâ, vaginâ longiores glabri. Ovariumovoideo-globosum, pilis incrassatis dense echinatum. Calycis lacinia superior basi latâ sessilis subovali-acuta, vix galeato-convexa. Duoe latérales similes subobliquè ascendentes obtusissimae, obsolète quadratae, basi anticè coalitae et in calcar subrecurvum ovario saepe dimidiô brevius apice clausum, supernè fissum productaî. Laciniae interiores latérales longitudineexteriorum, oblongo-spathulatae, obtusae, angusta;, erectae. Labellum inclusum basi longé unguiculatum, su- pernè concavum , medio longitudinaliter plicatum, subtrilobum ; lobo medio multô majore suborbiculari apice acutiusculo ; lateralibus minimis obtusis ; ungue longiusculo recurvo cum basi producti gynostemii ar- ticulato. Gynostemium brève, posticè convexum, semiteres, anticè concavum et supernè lateraliter quasi bicorne ; BOTANIQUE. 15 basi anlicâ cum calcare laciniarum exterioruiri con- tinuum. Anthera terminalis operculiformis, supernè con- vexa, anticè obtusa subemarginata, intus bilocularis. Pollinia duo ovoidea, in loculissolitaria, solida, sulco longitudinali quasi bipartita. Crescit suprà arbores in insulâ Vanikoro. OBSERVATIONS. A ne considérer que le port , cette espèce devrait appartenir au genre Plcurothallis , dont elle rappelle par- faitement quelques espèces (PL ruscifolia , etc.) : mais son gynostème, prolongé à sa base et se confondant avec l'éperon, la place bien certainement dans le genre Den- drobium. Quoique ce genre soit déjà très-nombreux en espèces, celle-ci est fort distincte par son port, et y forme en quelque sorte à elle seule une section ; car elle ne peut être rapportée à aucune des quatre qui y ont été établies par M. Lindley. 6. DRNDROBIUM MACRANTHUM, Nol>. (.Tab. o.) D. caule glabro, bipedali, tereti, articulato, subin- crassato-bulbiformiglabro;foliisalternisvaginantibus, ellipticis apice obliquo subbilobis, glaberrimis ; flori- bus maximis pedunculatis laxè spicatis; calycis laci- niis exterioribus sequalibus lanceolatis; labello lanceo- lalo, versus médium coarctato ; parte superiore aeuta, 16 VOYAGE DE L'ASTROLABE. inferfore latiore ; secundum longitudinal! facie interna subcristato. Nob. Crescit in insulâ Vanikoro. DESCRIPTIO. Caulis parasiticus teres bipedalis et ultra, ramosus glaber, basi subincrassato-bulbiformis, cicatricibus foliorum elapsorum annulatus et vaginis persistenti- bus circumdalus. Folia alterna vaginantia, elliptica apice subobliquo aeutiuscula, glaberrima, subcarnosa,rigidula, striata, 3-i uncias longa , unam et semis lata , cum va- ginis articulata et facillimè transversali sectione sece- denlia. Flores maximi, longissimè pedicellati, spicam lon- gani axillarem, lateraleni, subpedalem efformantia. Flores 7-8-9 resupinali, basi bracteola brevi ovali- acuta stipati : pedicellis teretibus biuncialibus; pe- dunculo communi tereti glabro medietate superiore florifero, inferiore nudo, et vaginulis tribus truncatis circumdato. Calycis laciniae subpathulae ; très exteriores aequales lanceolatae, acuta?, venoso-reticulatse-, duœ inferiores, basi latiores truncatse, inter se, mediante processu ba- seos anticae gynostemii, connataetobliquè productae, et quasi calcar aemulantes : duse interiores latérales ejus- dem longitudinis oblongo-spathulatae acutœ, venoso- reticulatœ. Labellum, longitudinelaciniarum,circiter è mediâ processus parte enatum, lanceolalum acutis- BOTANIQUE. 17 simum erectùm, in duas partes divisum ; superior ovali-lanceolata, acutissima, latè venoso-reticulata, ab inferiore sinu lato obtuso separata; inferior major quasi obeordata, in medià facie superiore lineis tribus longitudinalibus prominenlibus et subcristaeformibus notata (bae lincœ eontinuatse cum processu gynostemii videntur), lateraliter oblique et dense venosae. Gynostemium brève, posticè convexum, anticè eoncavum et lateribus acutum ; lateribus in puncto junctionis laciniarum externarum continuis et pro- cessum eoncavum, equonasciturlabellum, efforman- tibus. Stigma supremam anticse faeiei gynostemii par- tem occupans, madidum. Antbera terminalis opereuliformis. Operculo su- perius convexo, inferius concavo, biloculari. Massae pollinis Ovariumoblongum basi cum pedicello continuum, subcontortum. Crescitin insulà Vanikoro parasitica. OBSERVATIONS. Cette espèce , l'une des plus belles du genre , nous a paru tout-à-fait nouvelle. Ses fleurs ont à peu près trois pouces de diamètre, et forment un épi composé d'en- viron dix fleurs longuement pédicellées, et lui-même est porté sur un pédoncule d'au moins six pouces de lon- gueur. Parmi les nombreuses espèces du genre Dendro- bium , je n'en ai vu aucune qui puisse être confondue avec celle dont nous venons de donner ici la description. BOTANIQUE. II. 2 18 VOYAGE DE L'ASTROLABE. -. DENDROWUM CALCARATUM, Nob. (Tab. 7.) D. caule ramoso, quasi articulato, glaberrimo, bi- pedali, florifero, aphyllo ; foliis lineari-lanceolatis acutis glaberrimis, basi vaginatis , caducis; floribus spicato-corymbosis, spicà multifloi à •, bracteis lineari- bus acutis glabris ; sepalis lateralibus, basi in pseudo- calcar recurvum, fissum productis. Labello lineari- subspatbulato, piano, acuto. Nob. Crescit in insulâ Vanikoro. DESCRIPT10. Radix parasitica fibrosa. Caulis pendulus subramosus, bidepalis et ultra, basi sublignosus, teres, glaberrimus, nodoso-articulatus, nodis inferioribus parùm prominulis, caeteris non pro- minulis , cicalriculâ circulari foliorum demissorum efformatis; floriferus, foliis elapsis aphyllus, tanlùm in ramulis junioribus, basi sœpius radiculas gerentibus foliosus. Folia lineari-lanceolata, valdè caduca, acuta, inte- gerrima, glabra, basi duplicato-vaginiformia, vaginâ compressa persistenti , folio caduco , 1-2 pollices longo , 4 lineas lato. Flores pedicellati , resupinati , spicam siniplicem axillarem, 10-l5-floram, subcorymbosam efforman- BOTANIQUE. 1!) tes ; singuli floris pedicellus teres, cum basi ovarii con- tinuus, glaber, semipollicem longus; bractea linearis acutissima, pcdicello multô brevior. Ovarium oblongum, basi atlenuatum, obsolète tri- quetrum, glabrum, apice obliqué truncatum. Calycis laciniarum exleriorum supeiior, basi con- cava, subacuminato-acuta, erecta; latérales duae simi- les , longitudine superioris , ereclœ , oblongo-acumi- natae, acutae, infernè in appendicem longiorem pro- ductœ, et cum altéra opposità calcar supernè fissum et subapertum, versus apicem clausum subincurvum la- ciniis sublongius efformantes : hujusce pseudo-calcaris pars inferior parte baseos gynostemii productà incras- satur. Versus vero apicem hujus partis nascitur la- bellum oblongo - lineare subspathulatum , acutum, basi sensim attenuatum , caeteras calycis lacinias aequans. Laciniae duae interiores oblongo-lineares acutae, erectae, longitudine exteriorum. Gynostemium brève : anthera terminalis depressa, operculiformis , bilocularis ; loculis subbilocellatis. Pollinia duo, parte inferiore, fissura longitudinali in duas parles divisa, ovoideo-oblonga, subpyriformia. OBSERVATIONS. Le genre Dendrobium , déjà si nombreux , s'enrichit ici d'une nouvelle espèce qui se distingue par des caractères bien tranchés. Le plus saillant , c'est l'espèce d'éperon que forment à leur base les deux divisions extérieures et i* 20 VOYAGE DE L'ASTROLABE. latérales : ce faux éperon est plus long que les divisions calicinales elles-mêmes. 11 est ouvert supérieurement dans presque toute sa longueur , excepté à son sommet qui est recourbé. Un semblable éperon existe dans deux autres espèces, savoir : Dendrobium longicorne , Lindley, et D. ramosum. Mais notre espèce diffère de la première par ses fleurs en épis et non fasciculées ou même solitaires, et ses bractées glabres , par son labelle plane et non creusé en entonnoir; de la seconde par ses bractées aiguës, et son labelle plane et non en cornet. 8. DENDROBIUM LANCIFOJJUM, Nob. (ïah. 8.) D. caule erecto ramoso, folioso, tereti, glabro; foliis alternis lanceolato-linearibus acutis , striatis ; floribus purpurascenlibus saepius qualernis pedicel- latis subspicatis ; laciniis exterioribus lanceolalo- acutis, labello lalo, obsolète trilobo. Crescit in insulà Bourou ^una e Molucois). DESCRIPTIO. Caulis parasiticus, bipedalis et ultra, ramosus, ob- solète quadrangularis , glaberrimus , angulis duobus oppositis magis acutis, basi nudus, in ramulis tantum aut suramitate ramorum foliatus, cseterùin vaginis foliorum elapsorum persistentibus notatus. Folia alterna basi vaginantia, ovali-linearia, acutis- sima integerrima, coriacea, glabra, suprema aut in BOTANIQUE. 21 ramulis junioribus liuearia, longitudinaliter striata, 4-5 pollices longa, latiora, vis pollicem attingentia; va- gina persistens intégra, semi pollicem longa, abrupte truncala. Flores purpurascentes, saepius quatuor pedieellati; in rachi communi geniculatà, supra vaginam iolïi e caule erumpenti, alternatim dispositi, facile decidui ; ad basin singuli pedicelli adest bractea brevissima ovali-acuininata, trinervia, rachi adha3rens et persis- tens ; pedicellus gracilis cum racheos basi arlicula- tus, 6-8 lineas longus, cum ovario conlinuus nec dis- tinctus. Calycis sepala tria exteriora erectiuscula, aequalia; membranacea venosa ; superius ovali-oblongum, acu- tum ; lateralia aequalia, oblonga, acuta, subobliquo- ascendentia, basi ambo anticè producta in calcar uni- cum canaliculatum, supernè fissum, apice clausum, ovario sublongius, recurvum, basi gynostemii pro- ducta infernè vestitum. Sepala interiora lateralia lon- gitudine exteriorum, obovali-acuta, infernè sensim at- tenuata et unguiculata, pellucida, secundùm longitu- dinem venosa. Labellum ex extremitate appendicis baseos pro- ductae gynostemii originem ducens, longitudine sepa- lorum exteriorum, infernè unguiculatum, trilobum ; lobo medio latiore, depresso-cordiformi, marginesub- sinuoso, lateralibus obtusis subsinuosis planis. Gynostemium brevissimum, apterum. Anthera terminalis operculiformis. Crescit in insulà Bourou. 22 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. Les espèces du genre Dendrobium sont déjà si nom- breuses , qu'il n'est pas toujours facile de déterminer si l'espèce qu'on a sous les yeux est nouvelle , ou bien si elle a déjà été mentionnée et décrite par les autres bota- nistes. Cependant nous croyons pouvoir présenter comme nouvelle celle dont nous donnons ici la description et la figure , sous le nom de Dendrobium lancifolium. Elle se rapproche beaucoup du Dendrobium biflorum , que nous avons déjà décrit et figuré dans notre Essai sur la Flore de la Nouvelle-Zélande ; mais dans le Dendrobium, lanci- folium les feuilles sont plus grandes , les inférieures beau- coup plus larges ; les fleurs ne sont pas géminées au som- met du pédoncule, mais au nombre de quatre alternes sur un pédoncule commun géniculé. Ces fleurs sont du double plus grandes; les deux divisions externes du calice sont prolongées à leur base en un long appendice sous forme d'éperon recourbé , fendu dans sa partie supé- rieure ; le labelle est à trois lobes obtus , et enfin le gynos- tème est extrêmement court. 9. DENDROBIUM MACROPHlf LIA M, Nob. (Tab. 9O D. foliis amplis elliptico-oblongis acutis, coriaceis, scapo simplici; floribus raagnis spicatis ; spica longa interrupta; pedicellis ovarioque hispidis, bracteâ persistenti lanceolatà glabrâ longioribus ; laciniis externis pilosis -, interioribus spathulatis acumina- BOTANIQUE. 23 tis ; tabeilo profundè trilobo, concavo, basi unguicu- lato.Nob. Crescit in Novà-Guineà. DESCRIPTIO. Radix parasitica. Folia ampla elliptieo-oblonga, coriaeea, glaberrima, integerrima striata, apice acuta, basi plicalo-vaginan- tia, subpedalia, circiter 5 pollices lata. Scapus simplex, teres, bipedalis et ultra, glaber, basi vaginis quibusdam unîlateraliter fissis , erectis acutis amplexatus : supernè flores spicam elongatani interruptam eflbrmant.es gerens. Flores ampli longé pedicellali, 2-3 approximati, alterni; ad illorum basin adest bractea, oblongo- lanceolata acuta, sessilis, persistens; pedicellis brac- tea duplô longioribus, basi articulatis deciduis, sicut ovarium dense lanato-hispidis. Calycis laciniae exteriores longitudinaliler venosae, subreticulatse, facie externà pilosœ ; superior ovali- oblonga acuta, subconcava , erecta; duae latérales aequales triangulari-oblongae acutissimœ, planae, obli- qué adscendentes, imà basi inler se, mediante gynos- temii basi continua, coalitse, noncalcar semulantes. Duae internae latérales similes, longitudine exterio- rum, spathulalae, acuminatae, margine subsinuosae, basi angustalae et longius unguiculata3, erecta?, mem- branaceo-subhyalinae, venoso-reticulatse, glabrœ. Labellum ex apice processus basilaris gynostemii 24 VOYAGE DE L'ASTROLABE. orlum, erectum, basi unguiculatum non articulatum, subrecurvuni, facie superiore, lateribus erectis, con- cavum, profundè trilobum ; lobo medio transversè latiore subdiptero apice truncato , apiculato , alis lateralibus obtusissimis rotundatis ; lobis lateralibus truncatis, abrupte in unguem desinentibus; supra unguem, in regione média adest appendix rigidiuscu- lus, planus, cristseformis. Gynosteniium breviusculum vix duas lineas altum, anticèconcavum, et foveâ stigmatica supernè excava- tum , lateribus apice apiculatis, recurvis ; basi, ut jaui diximus, productum in appendicem lacinias ca- lycis exteriores inter se coadunantem. Anthera terminais opcrculiformis. Pollinia quatuor approximata, ovoideo-oblonga, inter se tantisper sub- coalita. Crescit parasitica in arboribus Novae-Guineae. OBSERVATIONS. L'échantillon unique de cette magnifique espèce que j'ai examiné avait été recueilli à la Nouvelle-Guinée par le capitaine d'Urville. Les énormes feuilles de cette espèce, ses grandes fleurs, dont le pédoncule , l'ovaire et les trois divisions extérieures du calice sont extrêmement velues ; sa longue hampe glabre , terminée par un long épi de fleurs , accompagnées chacune d'une bractée persistante , lancéolée , aiguë , glabre , d'un pouce et au-delà , forment un ensemble de caractères qui distinguent facilement cette belle espèce. BOTANIQUE. 25 * MACROLKPIS, Nob. Calycis laciniae exteriores lanceolato-acutissimac erectse; latérales basi, mediante processu gynostemii, connatae et anticè productae ; interiores minutissimae, basi latac, apice acutae; labellum cum processu gynos- temii artieulatum erectum, oblongo-lineare, carno- sum, lateraliter compressum subanceps, basi dilata- tum et quasi concavum, lateraliter subquadrilobula- tum. Gynostemium sat longum, apterum, apice et anticè bicornutum. Anthera operculiformis bilocularis. Pollinia duo?.. Caulis repens, parasiticus ; folia elliptica intégra coriacea, subacuta, bulbo insidentia; scapo laterali te- reti longissiino ; flores spicati, longé et latè bracteati. 10. MACROLEPIS LONGISCAPA, Nob. (Tab. 10.) Radix fîbrosa, parasitica e basi bulborum aut e nodis caulis, nascens, fibris teretibus, simplicibus aut ramosis. Caulis horizontalis reptans teres, crassitie pennae anserinae , subnodosus , nodis approxhnatis modicè prominulis, reliquiis vaginarum vestitus. Folia basi in bulbo e caule enato insidentia, elliptico- oblonga, apice subconvoluto acutiuscula intégra, co- 26 VOYAGE DE L'ASTROLABE. riacea, glabra, longitudinaliter striata, G-8 pollices longa, sesquipollicem lata, basi convoluto-anguslata, cum apice bulbi articulata et facile secedentia ; bulbi erecti, oblongi, in caule sessiles, laeves, glaberrimi, folio elapso apice truncati. Scapus e caule ad basin bulbi lateraliter originem ducens , teres , gracilis , erectus , firmus , glaber , simplicissimus , 2 pedes altus ; imâ basi vaginatus , bine inde subnodoso-vaginatus , nodis paucis dislan- tibus. Flores sat grandes, spicam terminalem brevem, 2- pollicarem simplicissimam efformanles , alterni et subdistiebi , breviter pedicellati, circiter 10-12, racbi flexuosae insidentes ; bracteati , bracteis latis con- volulo - amplexicaulibus subcordiformibus , acutis , Iaxis, approximatis, parte inferiore subcoriaceâ per- sistenti, superiore membranaceà caducâ. Calycis laciniae exteriores erectae, lanceolato-acu- tissimae ; superior subconcava, basi paulisper angus- tata ; latérales basi latà et anticè productà, medianle gynosteraii processu connatse , longitudinaliter ve- nosae, glaberrimae. Duae interiores latérales brevissimac, basi lalse, apice acutae, subtriangulares pellucido-membranacese, gynostemio applicatae. Labellum cum anticâ et productà parte gynostemii arliculatum, erectum, brevissimè unguiculatura, ca- lycis laciniis exterioribus brevius , superiore parle lateraliter compressum , angustum , quodain modo subensiforme, infernè dilatatum, concavum, latera- BOTANIQUE. 27 liler margine revolutum, crassum, quadrilobulatum, lobulis angustis oblusis. Gynostemium creclum, laciniis internis calycis tri- ple) longius , apteram , apice et anticè marginibus productis bicornutum : anticè concavum, basi conti- Duum. Anthera terminalis operculiformis supernè con- vexa, anticè obtusissima; infernè bilocularis : polli- nia duo Crescit parasitica suprà corticem arborum , in insulâ Vanikoro. OBSERVATIONS. La plante que nous venons de décrire a tout-à-fait le port d'une espèce du genre Pholidota, et spécialement du Pholidota imbricata , Hook. , Exot. FI., t. 138. En effet, les feuilles naissent seule à seule du sommet d'un bulbe , qvù lui-même est implanté sur une tige rampante ; les fleurs forment un épi simple , et sont accompagnées à leur base de bractées très-grandes , alternes comme elles , embrassantes et qui persistent. Cependant notre plante , loin d'appartenir au genre Pholidota , qui fait partie de la tribu des Vandeœ , doit être rangée dans celle des Ma- laxideœ , non loin du genre Dendrobium. En effet, elle a les plus grands rapports avec ce genre , mais cependant elle s'en distingue par quelques caractères qui nous ont paru suffisans pour en former un genre nouveau. Ces caractères sont, 1° la petitesse extrême des divisions laté- rales et internes du calice , qui , au premier abord , sem- blent ne pas exister ; 2° la forme si particulière du labelle , 28 VOYAGE DE L'ASTROLABE. qui, au lieu d'être plane ou concave, est plein, comprimé latéralement, très-étroit et en forme de corne. Nous regrettons beaucoup que, dans le très-petit nom- bre de fleurs que nous avons pu analyser, toutes aient été trop épanouies pour pouvoir apercevoir le pollen en place et étudier le nombre , la forme et la disposition des masses polliniques. Aussi n'est-ce qu'avec doute que nous en donnons le caractère. BOTANIQUE. 29 MELIACE.E. HARTIGHSEA, Ad. De Juss., Mel., p. 75. n. HARTIGHSEA RUFA, Noh. (T;.h. n.) • H. foliis abrupte pinnatis alternis, 8-9-jugis, fo- liolis oppositis oblongis acutis subtùs pilosis basi inaequilateralibus ; fructibus subspicatis , globoso- depressis bispidulo - rufescentibus , 5 - locularibus , 5-valvibus; seminibus planiusculis. Nob. DESCRIPTIO. Arbor.... ramis teretibus, rufo-pubentibus. Folia alterna estipulata, non articulata, abrupte pinnata, pedalia 8-9-juga, rachi subtereti pubenti : foliola opposita, brevissimè petiolulata, ovali-oblonga, acuta, basi saepius inœquilateralia, supernè glabra, subtùs prsesertim in nervis eorurnque ramificationi- bus rufo-pubentia, in pagina inferiore pilis quibus- dani ridigis sparsis pellucidis ; 3-4 unicias longa, pol- licem aul vix sesquipollicem lata. Flores.... non vidi, sed ex disposilione fructuum, spicati, spicà simplici 2-3-pollieari, axillari. Fructus, basi calyce persistente 5-partito cinctus, 30 VOYAGE DE L'ASTKOLABE. globosus, medio depressus, crassitie fructùs pruni Pamasceni, externe sulcis 5 stellatis exaratus : den- sissimè pilosus, rufus, pilis brevibus rigidiusculis. Pericarpium coriaceum quinquevalve; endocar- piurrt crustaceuin a sarcocarpio facile secedens, trans- versè sectum quinqueloculare; dissepimentis crassis triquetris, albis, non ab endocarpio vestitis (an inde potius trophospermiis quinque parietalibus , promi- nulis). Columella centralis, subconoideo-pentagona. Val vis medio septiferis. Semina solitaria? suspensa planiuscula ovoïdeo- apiculata externa convexiuscula, lineâ média vix prominulà notata, interne subconcava. Crescit in Novâ-Hollandiâ. (V. s. s. fructif. com- municatum a clar. Fraser. ) OBSERVATIONS. Je n'ai vu cette espèce qu'en fruits , avant leur parfaite maturité , et sans fleurs. Aussi n'est-ce qu'avec quelque doute que j'ai cru pouvoir la rapporter au genre Ilar- lighsea. Mais du très-petit nombre de genres de la famille des Méliacées qui ont des représentans à la Nouvelle- Hollande , c'est sans contredit celui dont notre plante se rapproche le plus. Au reste , la figure que nous en don- nons ici pourra servir aux botanistes qui visiteront la Nouvelle-Hollande à reconnaître cette espèce. BOTA.NIQUK. 31 SAPINDACEiE. THGUINIA, Poit., DC, Camb. 12. THOUINIA AUSTRALIS, Nob. (Tab. i ■.»..) T. fbliis alternis modo uni-bijugis , modo trifolio- latis, foliolis oblongo-ellipticis obtusis, glaberrimis , basi sensim angustatis; paniculà terminali, ramosâ; fructu 1-2 vel trialato; alis oblongis obtusis. Nob. DESCRIPTIO. Arbor.... ramis teretibus cinereis glabris. Folia alterna estijfulala pinnala, sed multo varia- bilia , modo unijuga , modo bijuga , aut tantum trifo- liolata , foliolo supremo petiolato sublaterali ; foliola oblongo-elliptica, obtusa, aut emarginata, basi sen- sim angustala , glaberrima , subcoriacea , intégra , pallido-viridia , 4 pollices longa , pollicem aut sesqui- pollicem lata , tenuiter venosa , venis lateralibus reti- culatis. Paniculà terminalis , ramosa ; floribus peduncu- latis. Ovarium triloculare , loculis uniovulatis ; ovulo ereeto. 32 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Discus crassus luteus , lobulatus ovarii basin cin- gens. Fructus 1-2-3-locularis , triquetrus , loculis in alam longam expansam sensim dilatatam obtusam productis, indehiscentibus, monospermis. Semen adscendenti-subhorizontale oblongum, basi crassius latiusque, hilo basilari , lateralique, apice obtusum. Epispermium crassiusculum. Embryo episperraicus, homotropus, crassus; radi- cula tenuis subroslriformis acuta, cotyledones crassae, valdè inaequales a facie ad dorsum conipressae. Crescit in insulà Melville, Novae-Hollandiac , com- municata à clar. Fraser. OBSERVATIONS. Les diverses espèces du genre Thouinia connues jusqu'à ce jour sont toutes originaires de l'Amérique méridionale. Celle que nous publions ici a été trouvée à l'île Melville par M. Fraser, qui a eu la complaisance de la communi- quer à M. Lesson jeune, à son passage à la Nouvelle-Hol- lande. Bien que je n'aie eu à ma disposition qu'un seul échantillon en fruit , cependant je n'ai point hésité à pla- cer notre plante dans le genre Thouinia, auquel elle me parait évidemment appartenir. Elle est remarquable par la variété de forme de ses feuilles , qui sont tantôt uniju- guées , tantôt bijuguées, ou enfin simplement trifoliolées. Mais , dans ce dernier cas encore , la foliole terminale est pétiolée et naît latéralement du sommet du pétiole com- mun. L'embryon est assez gros, ayant une radicule très- BOTANIQUE. 33 mince et recourbée , les deux cotylédons épais , inégaux , très-irréguliers et non alongés , linéaires et comme rou- lés , ainsi qu'on le remarque dans les autres espèces , et nommément dans le Thouinia trifoliata , dont M. Cam- bessèdes a publié les détails analytiques dans son Mémoire sur la famille des Sapindacées ( Mém. Mus. d'bist. nat. , tom. 18. t. 1. f. D. 5. ) Le Thoui?iia australis est voisin du Thouinia pinnala Turpin; mais il est tout-à-fait glabre dans toutes ses parties; ses folioles sont alongées, elliptiques, entières et glabres ; et d'ailleurs la patrie de ces deux plantes est tout-à-fait différente. CUPANIA, Plumier, Cambessèd. i5. CUPANIA ANACARDIOIDES, Nob. (ïab. i5.) C. foliis imparipinnalis , foliolis breviter pcliolu- latis allernis obovalibus oblusissimis coriaceis, inte- gerrimis glabris -, capsulis depressis apiculalis , tiï- quetris subulatis, glabris. Nob. DESCRIPTIO. Arbor Folia alterna estipulata , imparipinnata ; foliolis allernis breviter petiolulatis , numéro saepius 5-7, obovalibus obtusis, autoblongis, glaberrimis, inte- gris, coriaceis, supernè nitidis, penninerviis. Flores racemosi, racemo axilla rifoliis siibbfeviore, ramoso. BOTANIQUE. II. J 54 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Kruetus pedunculati , suprà calycem quinquepar- tilim) persislentem slipitati, depresso-triquetri, glabri, angulis prominulis, subrotundatis, quasi alatis, apice basi styli persistente apiculatis. Pericarpium externe carnosuhini , interne sub- corneum Irildculare; loculorum raonospermorum pariele interna dense villosissimâ ; 3-valve , valvis medio sepliferis. Semen erecluin , basi sessile , subtruncatuin , ob- ovoideum, apice obtusum, majori parte arillo cupulae- fojrmi, margine inaequaliter dissecto, cinctum ; epis- permium coriaceum. Embryo — Crescit in Novâ-Hollandiâ, locodiclo Morton-Bay. V. sp. s. fructiferum, comm. à clar. Fraser. OBSERVATIONS. Cette belle espèce a quelques rapports avec les Cupania lœvis et C. allernifolia. Comme dans cette dernière espèce, les folioles de ses feuilles sont alternes ; mais dans notre espèce elles sont beaucoup plus larges, obovales , très- obtuses. Du reste, ces deux espèces sont fort voisines. 14. CUPANIA PSEUDORHUS, Nob. (Tab. . ,.) C. foliis impari aut paripinnatis , petiolo communi ramulisque rufo-tomenlosis ; foliolis numerosis alter- BOTANIQUE. 35 nis approximatis subsessilibus oblongo - cllipticis , apiceacutis, basi ina3quilateralibus , margine serratis, supernè nitidis, in nervis eorumque ramificationibus pubescentibus; racemo denso terminali, ramosissimo, f'oliis breviore; capsulis lignosis obsolète 3-quetris , rufo-bispidis, 3-valvibus, valvjs medio septiferis, basi inter se coalitis. DfcSCRIPTIO. Arbor.... Ramulis teretibus secundum longitudi- nem coslato-exaratis , rufo et dense tomentosis. Folia alterna versus ramulorum apicem approxi- mata impart aut paripinnata, 6-8 pollices longa, esti- pulata; rachi subtomentosà , basi incrassatà et cum ramo continua ; foliolis (circiter 20) subsessilibus al- ternis aut oppositis oblongo -ellipticis apice acittis , basi inaequilateralibus , margine serratis , bipollicari- bus et ultra, supernè nitidis viridi-albicantibus, infernè praesertim in nervis eorumque ramificationibus rufo- tomentosis. Flores saepius abortu inonstrosi, in racemum den- sum terminaient, ramosum, foliis dimidiô breviorem dispositi. Deflorati floris calyx persislens cupulsefor- mis, parvus, quinquepartitus, lobis obtusis. Ovarium sessile, ovoideum, apice attenualum et desinens in stylum teretem, gracilem, ovario paulô breviorem, stigmatibus tribus parvulis terminatum , dense t'ulvo- bispidulum , transversè sectum, triloculare, loculis ufiiovulalis , ovulo erecto. V 36 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Fruclus (apertum tantum vidi et seminibus des- lilulum). Capsula obsolète triquetra, apice apiculala, dense rufo-hispida , coriacea; trilocularis, trivalvis, valvis basi inter se cohœrentibus , externe coriaceis , intùs lignosis et facie interna dense rufo-hispida, medio septiferis, Semina non vidi. Crescil in Novâ-Hollandià, loco vulgô dicto Port Marquant. V. s. sp. fructiferuin à clar. Fraser communi- catum. OBSERVATIONS. Celte espèce a la ressemblance la plus frappante avec les lîhus lyphinum et glabrum , quant à son port. De là le nom spécifique de Cupania pseurfo-rhus que nous avons cru devoir lui donner. Du reste , elle est tellement distincte par tous ses carac- tères des autres espèces de ce genre , qu'il est. impossible de la confondre avec aucune autre. C'est une chose fort remarquable que jusqu'à présent on n'avait signalé à la Nouvelle-Hollande aucune autre plante de la famille des Sapindacées que deux ou trois espèces du genre Dodonœa. Nous décrivons et figurons ici trois Sa- pindacées nouvelles qui ont été trouvées dans l'Australie , savoir, un Thouinia et deux Cupania. C'est ce qui mon- tre , entre mille autres preuves , combien il reste encore de découvertes à faire dans ce vaste continent. Ces trois espèces ont été trouvées beaucoup plus au midi que la ville de Sydney , et en effet elles appartieh- BOTANIQUE. 37 nent à deux genres dont les espèces sont généralement tropicales. Ce qu'il y a de remarquable , c'est que toutes les espèces de genre Thouinia connues jusqu'à ce jour sont origi- naires de l'Amérique méridionale. Notre espèce forme donc une exception très-singulière. Déjà dans les plantes de la Nouvelle-Zélande que nous avons précédemment décrites, nous avons mentionné deux espèces apparte- nant également à des genres essentiellement américains , savoir , Apciba et Cussoîiia. Ces exemples , bien que rares , servent à démontrer qu'il existe aussi quelques rapports entre la végétation américaine et celle de l'Australie. 38 VOYAGE DE L'ASTROLABE. MALPIGHIACEtE. TRISTELLATEIA, Du Petit-Thouars. [5. TRISTELLATEIA AUSTRA*LIS, Nob. (Tal). i~>.) T. foliis opposilis oblongo-ovalibus integris glabris, petiolatis; floribus luteis racemosis , minoribus ; car- pellorum alis inaequalibus stellalis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis lignosus volubilis; ramuli teretes glabri, corlice nigricante, subverrucoso. Folia opposita, simplicia, petiolata estipulata, oblon- go-ovalia, subcordiformia , acuminata , integerrima , glabra, subcoriacea, penninervia, nervis distantibus, alternis et reticulato - venosa ,4-5 uncias longa , 2 uncias lata ; petiolo unciali semitereti supernè subca- naliculato. Flores lutei subracemosi pedunculati , pedunculis simplicibus oppositis , uncialibus , basi bracteatis et infrà mediam partem articulatis; bracteolis linearibus brevibus, acutis. Racemo saepius terrainali, rarius axillari, foliis breviore, simpliciusculo. Calyx gamosepalus quinquepartitus viridis , per- BOTANIQUE, l.i sistens ; laciniis erectis ovali-oblongis , non aeeres- eenlibus. Gorolia pentapetala, patens , calyce mullô longior : petalis aequalibus ovalibus apice oblusissimis , basi in unguem attenuatis, cum calvcis laciniis alternanlibus. Stamina decem , hypogyna circa discum subcarno- snm annularem inserta , erecta , calyce longiora , pe- talis milité breviora. Filainentis basi dilatalis et inter se inià basi subeoluurentibus , subulatis, persistentibus et rigiditatem quamdam praebentibus , anlherà elapsà (jnasitruncatis snbdilatatis, glabris. Antlierisoblongo- linearibus subobtusis, imà basi afïixis, mtrorsis, bilo- cnlaribus. Discus hypogynus annularis viridis parum promi- nulus, circa quein inseruntur stamina pelalaque. Ovarium superum disco hypogyno impositum, ses- sile , subglobosum , obsolète et obtuse triquetrum, supernè in stylum basi sublriangularem desinens, dense villosum et laminis brevissimis squamaefbrmi- bus, angustis erectis subverrucosum, Transversè sectum ovarium , triloculare , loculis parvulis , parietibus vero crassis , uniovulatis, ovulo parte laterali non ab apice suspenso , oblongo, apice libero acuto. Stylus basi latior cum apice ovarii continuus , sub- triqueter, staminibus longior, gracilis, glaber; stig- mate minimo trilobo terminatus. Fructus tricoccus, basi calyce persistente non auc- to, filamentisque staminum rigidis cinctus ; coccis laeie interna coalitis , ambitu dissectis in laciniis octo 40 VOYAGE DE L'ASTROLABE. membranaceis stellatim dispositis , patentibus , apice inaequaliter obtuso planis , parte inferiore convexis. Singulae coccœ unilocuJares indéhiscentes, mono- sperrase, Semen appensum apice libero acutum , basi lalà obtusissimum. Epispermium meinbranaceum . Embryo epispermicus , homotropus , id est uti se- men inversus, lateraliter duplicatus; radicula snperior gracilis acuta; cotyledones oblongœ obtusse, dupli- cato-ascendentes, inœquales , crassae. Crescit in Novà-Guinaeâ, loco dicto Poi t Dorey. OBSERVATIONS. Le genre Tristellàteia a été établi par Du Petit-Thouars pour un arbuste sarmenteux de Madagascar. Notre espèce, originaire du port Dorey à la Nouvelle-Guinée, est-elle la même? Nous ne le pensons pas. Elle nous a paru en différer par ses feuilles plus grandes , plus acuminées , plus coriaces; par ses fleurs qui sont au contraire de moi- tié plus petites , et enfin par les appendices ou ailes de ses fruits moins développées. Cependant, peut-être notre plante n'est-elle qu'une forme particulière du Tristellàteia madagascariensis , qu'il faudra lui réunir UOTAMQUK. il MYRTACEyE. CALYTHRIX, Labill. 16. CALYTHRIX CUPRl'SSJFOLIA, JNob. (Tafe. 16.) C. glabra, foliis minimis squamseformibus, sub- iriquetris, imbricatis, eslipulatis; floribus icosandris; jjetalis linearibus, setis calycinis glabris. Nob. DESCRIPTIO. Frutex dumosus , ramosissimus , facie Capressi sempervirenlis ; ramuli et ramusculi graciles, filifor- mes, foliis undique obtecti. Folia miniraa squamaeformia opposilo-decussata , sessilia imbricata oblongo-acuta, subtriquetra, rarao opposita et erecta, facie interna plana, externe sub- carinata, glabra, serai-lineam aut lineam longa. Flores axillares aut ramusculos terminantes , soli- tarii , saepius oppositi versus ramorum partem supe- riorem numerosiores, erecti, breviter pedunculati. Calyx erubescens gamosepalus tubulosus imâ basi cum ovario coalitus, bracteis duabus erectis appressis convolutis tubo calycino multô brevioribus, apice acuminatis cinctus; tubus teres gracilis, bracteis qua- 42 VOYAGE DE L'ASTROLABE. druplô longior, substrialus ; limbus patens planus, quinquepartitus, multô brevior , laeiniis suborbicu- lalis, sessilibus, margine tenuioribus abrupte acuini- natis et in setam longioreni , sed tubo paulisper bre- viorem desinentibus. Corolla pentapetala , linibo calycino quadrupla longior; petalis cum staminibus fauci calycis insertis, augusto -linearibus acutis , basi sensim attenuatis , albis. Stamina circiter 15-20, libéra petalis subbreviora, uniserialia, filamentis reetis capillaribus, albicantibus. Antheris minimis, subgloboso-ovoideis , medio dorso afïixis, bilocularibussulcodebiscentibus longiludinali. Stylus simplex subpurpurascens, gracilis, stamina paulo superans, stigmate minirno obsolète bilobulalo terminatus. Ovarium cum inferiore tubi calycini parte adha> rens, nullo modo externe inflalum, uniloculare, bio- vulatum. Fructus Crescit in Novâ-Hollandià, loco vulgô dielo Port Macquarie. Vidisiccum sp. communieatum à clar. Fraser. OBSERVATIONS. Il est impossible de ne pas reconnaître dès le premier abord que la plante dont nous venons de donner la des- cription et la figure appartient au genre Calylrhix de M. De Labillardière. En même temps on voit que parmi BOTANIQUE. 43 le petit nombre d'espèces de ce genre déjà connues, il n'en est aucune dont elle se rapproche réellement. Ses feuilles excessivement courtes , squammiformes , opposées et im- briquées, lui donnent quelque ressemblance de port avec le Cyprès { Cupressus sempervirens ) ; aussi avons-nous cru devoir lui donner le nom de Calytrhix cnpressoidcs. U VOYAGE DE L' ASTROLABE. URTICE.E. FICUS , L. Juss. 17. FICUS SCAB1UFOLIA, Nob. (Tab. 17.) F. foliis ellipticis breviter petiolalis, apice acumina- tis, coriaceis, margine subrepandis, supernè scabris , infernè pubescentibus ; receptaculis ovoideis axillari- bus solitariis villosissimis, pedicellatis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis lignosus — ramulis teretibus fuscis, pubes- centibus. Folia alterna breviter petiolata , ovali-oblonga , elliptica basi subcordala, inœquilateralia apiee acumi- nata ; margine subintegra sinuosa , supernè scaber- rima , subtùs praeserlim in nervis tomentosa , reli- culato-venosa. Petiolus brevis, vix semiuncialis pu- bescens supernè canaliculatus : stipula convoi u ta , brevis, acuta, pubçscens, decidua. Receptacula ovoidea axillaria , solitaria , brevissimè pedunculata, externe dense sericea, 'pîlis brevibus rigidis fulvis , et bracteas quasdam lineares acutas , inaequales ex superficie externâ ortas gerentia, apice aperla. BOTANIQUE. 45 Faciès interna versus parteni superiorem squamis Diimerosissimis oblorigis acntis , os quasi obturanti- bus, et versus mediani atque inferiorem partem flori- bus t'emineis braeteolis, pilisque interniixtis vestitus. Crescit in Novà-Hollandià , loco vulgo dicto Baie Motion. OBSERVATIONS. Des deux espèces de figuier qu'on a jusqu'à présent signalées à la Nouvelle-Hollande , celle dont le Ficus sca~ brifolia se rapproche le plus est l'espèce désignée par M. Desfontaines sous le nom de Ficus rubiginosa; mais notre espèce en diffère surtout par ses feuilles aiguës et non obtuses, rudes et non luisantes à leur face supérieure, et par ses involucres solitaires et pédicellés. 46 VOYAGE DE L'ASTROLABE. FLACOURTIANEiE? * LEUCOCARPUM, Nob. Flores Fructus ovoïdeus basi calyce cupulrefor- mi nec aucto cinctus, subcarnosus albus, laevis, unilo- cularis, ab apice tri valvis; valvis crassis, basi inter se coalitis, subcarnosis, medià facie interna trophosper- miiim subdissepimentiforme gerentibus ; (an potius pericarpium incomplète triloculare ; valvis raedio septiferis). Semina duo superposita, pendenlia ex sin- gulo trophospermio, ovoidea aul mutuâ pressione subangulata, exterius carnosa aut arillata. Embryo bomotropus planus, radicula brevissima; cotyledo- nibus planis obtusis , in endospermio carnoso. Arbor aut arbuscula — Foliis alternis estipulatis clliptico-oblongis glaberrimis integris, coriaceis. ■ 8. LELCOCARPUM OIJSCURUM, Nob. (Tah. 18.) DESCRIPTIO. Arbor aut arbuscula Ranaulis teretibus, ^raci- libus glabris. Folia alterna simplicia estipulata, elliptico-oblonga aut lineari-oblonga , basi sensim in petiolum semiun- BOTANIQUE. 47 eialem , subcanaliculatum , articulatuin dcsinentia , apice acuta , glaberrima , margine intégra aut obso- lète et distanter dentalo-serrata, faeie inferiore ma- terie albidà farinaceà obtecta , superiore vero glabra et viridia , 3-i uncias longa, 1 unciam aut minus lata. Flores non vidi. Fructus ovoideus, obsolète acuminatus , crassitie nucis minons , vestigiis baseos calycis persistentis nec aucli imà basi cinetus, subcarnosus, la3vis , unilocu- laris, trivalvis , valvis crassis, basi inter se coalitis, subcarnosis et siccatione inaequaliter et transversè fissis. Epicarpium et endocarpium tenuissima. Trophosperniia totidem in mediâ singularum val- varum facie, paulisper prominentia , quasi semidisse- piinenla constituentia et forsan potius dissepimenta incompleta quam trophosperniia vera : haec enim ab endocarpio uti paries interna pericarpii vestita ; ex imà pericarpii cavitate surgit columella brevis apice insequalis. Semina cuilibet trophospermio bina , allernatim superposita pendula , inaequaliter ovoidea et mutuâ pressione subangulata : hilo prominulo sublerminali, Integumenlum exterius carnosum arilli instar semen omni parte vestiens ; interius crassum coriaceum brunneum. Endospermium carnosum album tenue. Embryo homotropus in medio endospermio inclu- sus : radicula brevis obtusa , hilum spectans ; cotyle- dones ovales, obtusissimae tenues submembranaceae. Gemmula inconspicua. 48 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Crescit in Novâ-Hollandià , loco vulgô diclo Baie M or Ion. Vidi unicum spécimen fructifcrum , cdnununica- tum à clar. Fraser. OBSERVATIONS. A quelle famille devons-nous rapporter la plante dont nous venons de donner la description et la figure ? C'est une question qu'il ne nous parait pas très-aisé de résou- dre. En effet , le fruit et la graine , seules parties des organes de la fructification que nous ayons observées, ont des rapports très-intimes avec plusieurs familles, entre autres les Violariées, les Samydées et les Flacour- tianées et Bixinées. Dans ces diverses familles , en effet , le péricarpe est uniloculaire , s'ouvre en trois ou en un plus grand nombre de valves , qui portent chacune sur le milieu de leur face interne les graines attachées à autant de trophospermes valvaires ou pariétaux. Dans ces quatre familles également l'embryon est renfermé dans un endo- sperme charnu. Mais d'abord notre plante n'a par son port aucune ressemblance avec les Violariées ; et ses graines , dont le tégument est charnu , l'éloignent évidemment de cette famille. Quant aux Samydées , notre' plante s'en rapproche davantage par ses graines à tégument charnu. Mais cependant elle s'en éloigne par son embryon homo- trope , c'est-à-dire ayant la même direction que la graine, ce qui est le contraire dans les Samydées , où de plus les graines sont très-nombreuses. Restent maintenant les Rixinées que nous avons réunies aux Flacourtianées , et dont le genre Leucocarpnm nous parait devoir faire par- BOTANIQUE. 49 tie ; mais au reste , nous le répétons , cette question ne pourra être bien décidée que lorsqu'on connaîtra la fleur de cette plante , et c'est pour attirer sur elle l'attention des voyageurs que nous avons cru devoir la faire figurer. BOTANIQUE. II. .SO VOYAGE DE L'ASTROLABE. MAGNOLIACEiE. TASMANNIA, Rob. Brown. 19. TASMANNIA MONTICOLA, Nol>. (Tab. 19.) T. foliis obovali-oblongis acuminatis , basi angus- tatis brevissimè petiolatis; floribus hermaphroditis sertulatis terminalibus. Nob. DESCRIPTIO. Caulis lignosus ; rami teretes glabri. Folia alterna , approximata , estipulata , brevissimè petiolata, obovali-oblonga; longé et angustè acuminata, basi parte inferiore sensim angustata, et imâ basi abrupte desinentia et subobtusè truncata , coriacea , integerriraa, glaberriraa, supernè nitida, subpenniner- via, reticulalo-venosa, 5-G pollices longa, pollieemaut sesquipollicem la ta. Flores hermaphroditi et longiusculè pedicellati , ex apice ramorum 10-15 sertulati; pedicelli unciales te- retes , basi bracteâ lanceolatâ acutâ brevi stipati , subdivergentes glabri. Alabastra ovoideo-acuminata parvula. BOTANIQUE. 51 (lalvx disepalus païens; scpalis ovali-suborbicu- latis obtusis, sessilibus, oppositis, glabris. Corolla dipetala , calyce duplo longior ; pelalis op- positis cuni sepalis altemantibus, patulis, basi an- gustis, apice longé acuminatis, margine subsinuosis, longissimè unguiculatis. Stamina numerosa , circiter 30, receptaculo parum prominulo subhemisphœrico cum pistillis inserta , pe- talis dimidiô breviora , libéra , erectiuscula ; filamentis suberassis ; antheris fîlamenlo adnatis, biloeularibus subovoideis , loculis apice filamenli interposito dis- junctis , obtusis , sulco longitudinali debiscentibus. Pistilla duo centrum floris occupantia, staminibus paulisper breviora, oblonga, subcompressa, basisen- sim atienuata; ovarium uniloculare, ovulis sat'nume- rosis suturai interna? insertis. Stigma sessile unilaté- rale ovarium terminans. Crescit in montibus cseruîeis Novae-Hollandiae. V. s. spécimen communicatum à clar. Fraser. OBSERVATIONS. Cette espèce nous a présenté des différences assez re- marquables et que nous allons signaler, afin de compléter les caractères de ce genre tels qu'ils ont été donnes par M. De Candolle dans le premier volume de son Sijstema. Le calice se compose de deux sépales assez larges , et la corolle de deux pétales étroits , beaucoup plus longs et alternes avec les sépales. Les fleurs ne sont pas unisexuées et dioïques, mais hermaphrodites ; ayant rencontré, dans 4* 62 VOYAGE DE L'ASTROLABE. toutes celles que j'ai examinées, environ une trentaine d'étamines et constamment deux pistils et non un seul , comme cela parait exister dans les deux autres espèces du genre. Notre Tasmannia monlicola diffère donc des deux autres espèces par les caractères énoncés ci-dessus, et en particu- lier du Tasmannia insipida dont il se rapproche davan- tage , par ses feuilles plus alongées , plus rétrécics h leur base , et par ses fleurs hermaphrodites , disposées en ser- tule ou ombelle simple au sommet des rameaux. BOTANIQUE. 53 EUPHORBIACEjE. AMPEREA, Ad. De Juss. ao. AMPEREA SPARTIOIDES, Brogn., Bot. Coq. (Tab. 20.) A. caule compresso-triangulari , subaphyllo ; foliis sparsis, raris, linearibus, margine revolutâ distanter bidentatis, stipulis squamaeformibus peltatis, ovalU acutis , scariosis , margine dissectis. Nob. DESCRIPTIO. Suffrutex à basi ramosissimus erectus pedalis , habitu Genistae vel Spartii speciera referens. Rami erecti, compresso-triquetri, glabri, graciles, angulis prominulis subacutis, subnudis. Folia parvula alterna , distantia , caduca , linearia , •amo appressa, marginibus revolutâ, apice apiculata, sessilia , 3-6 lineas longa, unam lineam lata. Stipula? duee squamifbrmes peltatse, sessiles, ova- les , margine dissectae , scariosae. Flores dioici. Fœminei solitarii subsessiles ad axillam loliorum inserti , basi bracteis 1 -3 oblongis subscariosis bre- vibus acutis stipati. 1 / 54 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Calyx pentasepalus, sepalis ovalibus concavis sub- acutis margine subscariosis , dissecto-ciliatis, persis- tentibus. Corolla nulla. Ovarium ovoideum basi altenuatum, trilobum, lobis apicebifidis, indè ovarium quasi apice cornubus 6 co- ronatum, ccntro depressum; Iriloculare, loculis unio- vulatis : ovuluni versus parteiu superiorem ex angulo interno dependens inversuni. Stigmata 3 brevia , crassa ex apice ovarii depresso orta , apice biflda. Capsula parvula oyoidea, basi calyce persislente sed non aueto cincta , apice dentibus 6 approximatis umbilicata, trilobata, lobis oblusis ; trilocularis , lo- culis monospermis ; trivalvis , valvis medio septiferis et in duas partes elasticè solubilibus , submembrana- ceis ; columella centralis persislens trigona, angulis membranaceis erosis ; ad apicem columellœ stepiùs ac saepiùs superstat senien quoddam imperfectum , duo- bus alteris caducis. Semen ovoideo-subrenitbrme , nigrum , minimum ; substriatum , carunculà albà bilobà coronatum. Epi- spermium crustaceum , fragile, tegmen pelluciduni album, endospermio applicatum. Endospermium carnosum album semini conforme, includens embryonem subbreviorem, homotropium : radicula brevis obtusa, cotyledones latae, tenues , ob- tusse , ovales. Crescit in insulâ Van-Diemen. BOTANIQUE. .<> 5 OBSERVATIONS. Le genre Amperea a éfeé établi par M. Adrien De Jussieu dans son Mémoire sur la famille des Euphorbiacées, p. 35 , pour deux arbrisseaux originaires de la Nouvelle-Hollande. L'un, dont l'analyse a été publiée dans le Mémoire de M. De Jussieu , a été nommé par lui Amperea Ericoides. Il est beaucoup plus petit dans toutes ses parties que celui que nous décrivons ici sous le nom d' Amperea Spar- tioidcs qui lui a été donné par M. Brongniart dans la Bota- nique du Voyage de la Coquille. Ses feuilles sont, et plus nombreuses, et plus longues, et plus également linéaires , à bords recourbés en dessous , et à leur base sont deux stipules linéaires lancéolées , à peine dentées latérale- ment. M. Brongniart a figuré et décrit l'individu maie ; nous figurons ici l'individu femelle , ce qui complète la connaissance de cette espèce. 56 VOYAGE DE L ASTROLABE. MYRSINEiE. ^GICERAS, Gaertn., de Fr. , 1 , p. 216, t. 46; Konnig, in Ann. of Bot., 1 , p. 131 ; R. Brown, Prodr. , 1 , p. 534. ( Caracter reformatus. ) Calyx 5-partitus ; loliolis spiraliter contorto-imbri- catis, margine tenuioribus. Corollahypocrateriformis, tubo longitudine calycis , limbo 5-partilo , stellato; stamina 5 , libéra , erecla , filamentis basi dilatatis in tubum approximatis non coalitis; antlieris introrsis , poris biserialibus raox confusis dehiscentibus. Ova- rium uniovulatum ; ovulo ereclo. Stigma terminale, simplex , punctiforme. Fructus teres acutissimus co- riaceus , calyce persistente cinctus , unilocularis , monospermus , indehiscens. Semen podospermio piano angusto , longiusculo e lundo loculi nato suf- fultum , teres : epispermio basi evanido et indè quasi calyptraeformi. Embryo epispermicus teres ; cotyledonibus brevis- simis obtusis, radicula multoties longiore obtusa. Arbusculœ littorales ; folia sparsa estipulata ; floies albidi , suaveolentes , in umbellis simplicibus aut in racemis tenninalibus dispositi. BOTANIQUE. .57 ai. EGICERAS MGRICAINS, INob. (T;,l). 21.) M. foliis obovalibus obtusis glabris, basi in petiolum attenuatis; floribus racemosis; racemo terminali sub- eorymbiformi , pcdunculis pedicellisque uti ramulis punctato - puberulis ; fructibus terelibus acutissimis vix arcuatis. Nob. DESCRIPTIO. Arbuscula 3-4 pedes alta; ramis terelibus; ramu- lis basi articulatis, punctato-puberulis. Folia alterna approximata estipulata , articulata , coriaeea, obovalia obtusa, basi sensim in petiolum brevem vix distinctum attenuata , glabra , pallidè viri- dia subavenia, praesertim subtùs, punctis depressis, opacitate folii non pellucidis eonspersa ; sesquipolli- cem aut 2 pollices longa, vix pollicem lata. Flores albidi, gratè olentes , racemosi. Racemo e ramis alternis confertis ramosis constanti, subcorym- biformi ; bracteis minutissimis caducis ; ramis ramu- lisque punctato-puberulis. • Calyx profundè 5-partitus, erectus;sepalis ovalibus obtusis, margine tenuioribus et pellucidis, glabris lateraliter imbricatim incumbentibus , spiraliter con- tortis , persistentibus , nec accrescentibus. Corolla monopetala , tubo calycis longitudine , 58 VOYAGE DE L'ASTROLABE. lereti , intùs piloso , f'auce nudà ; limbo stellatim pa- lulo , 5-partilo, in alabastro spiraliter contorto ; laci- niis aequalibus ovalibus acuminalis ; acumine longis- simo et acutissimo. Stamina 5 , longitudine eorollae ; filamenlis basi abrupte dilatatis, membranaceis , inter se approxima- tis et quasi tubura efformantibus , sed non coalitis , hirsutis, supernè angustalis, erectis, subulatis, apice incurvatis. Antheris introrsis medio dorso aflixis , oblongo-cordiformibus, oblusis, bilocularibus; loculis sutura longitudinali et lineis duabus sinuato-promi- nulis anticè nolatis , poris numerosis biseriatis dehis- centibus -, indè anlherac quasi cellulosac videntur. Ovarium liberum in iundo calycis sessile , sub- conico-lineare apice' attenuatum et sensim ac sensiin in si vlum conoideum apice aculum desinens : trans- versè sectum uniloculare , uniovulatuin : ovulo c (undo loculi assurgente, oblongo, podospennio bre- viore suffulto. Stigma simplex , punctiibrme , terminale. Fructus follicularis teres , apice attenuatus et acu- tissimus, basi calyce cinctus persistente, vix arcuatus, glaber, rubescens, unilocularis, monospermus, inde- hiscens ; pericarpio tenui , siccatione semicrustaceo. Senien erectum podospennio piano infrà mediam seminis altitudinem inserto , et apice dilatato sufful- tum , teres , apice basique subcrassiore obtusum : epispermio membranaceo , ad basin seminis evanido et hic embryo nudus. Embryo epispermicus homotropus, erectus; coty- BOTANIQUE. 50 ledones brevissimae obtusa,1 , non dilatatae; radicula teres obtusissima inferior , cot\ ledonibus mnltolies longior. Crcscit in maritimis Novae-Guinea? : abeuntc Au- gasto alabastra, flores, fructusque maturos g^rens. OBSERVATIONS. >ous avons donné ici un caractère du genre /Egiceras, qui diffère en un point important de celui qui a été publié jusqu'à présent , et en particulier de celui qu'en a donné notre célèbre ami M. liob. Brown (Prodr. , p. 634 ). 1°. Les étamines ne sont pas réellement monadelphes; elles sont rapprochées par la base dilatée de leurs filets , mais nullement soudées. 2°. L'ovaire ne contient qu'un seul ovule , et je me suis assuré de la fixité de ce caractère non-seulement en analysant un très -grand nombre de fleurs de notre espèce nouvelle , mais encore de X /Egiceras fragrans. Ce qui a pu en imposer au célèbre auteur du Prodrumus Novœ-Hollandiœ , c'est que, dans l'intérieur même du tissu cellulaire dont se composent les parois de l'ovaire, on aperçoit un grand nombre de petites granula- tions opaques , qui peuvent , par la transparence même de ces parois , simuler des ovules. L'espèce dont nous donnons ici la description est bien distincte de X JE g ice ras fragrans de Brown ou /Egiceras majus de Gaertner. Elle est d'abord plus petite dans ses diverses parties. Mais ce qui la distingue réellement , ce sont 1° ses fleurs disposées en grappes corymbiformes et non en ombelles simples comme dans 1' 'JE 'g ice tas fragrans ; 2° les jeunes rameaux, ainsi que les pédoncules pubescens ; 60 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 3° les divisions de la corolle plus étroites et terminées par une pointe beaucoup plus longue ; 4° enfin ses fruits plus étroits , plus courts , et surtout à peine recourbés en arc. BOTANIQUE. 61 RUTACE^E. EVODIA, Forster, Ad. De Juss. 22. EVODIA LONGIFOLIA, TNob. (Tab. 22.) E. foliis saepiùs trifoliolatis , rariùs 1-2-foliolatis; foliolis lanceolato-linearibus , margine subsinuosis, apice obstusis punctato-pellucidis , glabris ; floribus minimis spicatis; spicâ simplici, distantiflorâ ; folli- culis saepiùs solitariis. Nob. DESCRIPTIO. Suffrutex 2-3-pedalis, glaber, odorem aromaticum spirans; ramis tereti-subcompressis. Folia opposita estipulata longiusculè petiolala , forma et compositione maxime varia ; saepiùs digitato- 3-foliolata; rare 2-foliolata; rariùs 1-foliolata : foliolis lineari-lanceolatis angustis , obtusiuseulis , margine obsolète sinuatis , glabris , punctato-pellucidis , mem- branaceis, cum petiolo communi continuis nec arti- culais, 5-7 uncias longis, vix 4-5 lineas latis. Flores albidi minimi hermaphroditi spicati. Spica distantiflorâ axillaris longé pedunculata , foliis bre- 62 VOYAGE DE L'ASTROLABE. vior ; floribus breviter pedicellatis , 2-3 approximatis, glomerulatis ; glomerulis inœqualibus distantibus. Calyx subcampanulatus, 4-partitus ; laciniis ovali- acutiserectis, externe uti pedicellis pubescentibus nec accrescenlibus. Corolla 4-petala, calyce vix duplô longior, regula- ris : petalis erectis ovali-acutis , aut subacuminatis. Discus hypogynus (gynobasium) depressus fundum ealycis vestiens, supernè concavus , margine quadra- to-quadrilobus subcupul&iormis , lobis obtusis. Circa hujusce basin nascuntur petala lobis et slamina facie- bus opposita. Stamina 4, erecta, petalis breviora; filamenlis subulatis basi arcuatis ; antheris introrsis biloculari- bus ovoideo-acuminatis , rima debiscentibus longitu- dinal. Pistilla 4 , disco imposita, distincta , basi et partim facie interna cum disco cohaerentia , apice approxi- mata , basi distanlia. Ovarium ovoideum , glabrum, uniloculare, bi- ovulatum ; ovulis angulo interno loculi ascendenti- bus, podospermio brevissimo suffultis ovoideo-com- pressis. Styli totidem, imâ basi subdistantes, leretes , subulati, medio approximati, apice distantes, stig- mate lineari terminati. Fructus : folliculus ssepiùs solitarius, rariùs gemi- nus , 4 lineas altus , calyce cinctus persistenti nec aucto, compressus, obovalis, lateraliter stylo persis- tenti non terminali acuminatus, unilocularis , ssepiùs BOTANIQUE. 63 monosperinus , sutura dehisccns longitudinale Se- iucu asceudens , maturum non vidi. Crescit in Novâ-Guineâ , ubi ab incolis vulgô Pa- pënafé dicitur. OBSERVATIONS. Cette espèce est voisine de YEvodia hortensis de Forster (Gen. 14, t. 7). Mais elle en diffère l°parses folioles beau- coup plus étroites et beaucoup plus alongées ; 2° par ses fleurs disposées en épis simples et non en grappes rameu- ses ; 3° par ses capsules généralement solitaires et non géminées ou ternées. Dans toutes les fleurs que j'ai analysées , j'ai trouvé les deux ovules ascendans et non pas renversés , ainsi qu'on les décrit dans les autres espèces. 04 VOYAGE DE L'ASTROLABE. RUBIACE^:. HEDYOTIS, L. 23. HEDYOTIS LAPEYROUSDT, DC, Prodr. , 4, p. 430. (Tah. >.T).) H. herbacea; caule subramoso, tereti, erecto; fo- liis lanceolato-linearibus aculis ; nervis lateralibus obliquis parallelis approximatis; stipulis setosis hispi- dulis ; floribus minimis subsessilibus in axillâ conges- tis : capsulis globoso-didymis , limbo calycino coro- natis , bilocularibus ; loculis polyspermis indehiscen- tibus , hipidulis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus erectus, gracilis, basi siraplex aut ramosus, teres, glaber, bipedalis, fistulosus, ramis erectis. Folia opposita breviter peliolata , oblongo-lanceo- ' lata, acutissima, intégra, glabra, pallidè viridia, subtùs nervis obliquis approximatis parallelis notata, 3-4 pollices longa, vix pollicem lata , basi sensim ac sen- sim in peliolum brevem desinentia. Stipula? vagin ae formes , petiolis lateraliter adnatae , BOTANIQUE. 65 laxae, setigera? , hispiduhc, setis linearibus vaginâ sublongioribus. Flores parvuli albidi in axillâ foliorimi brevissimè pedicellali 10-12 conglomerati. Calvx ovario adnatus : limbo quadripartito ; laciniis erectis linearibus acutis , fcrè longitudine tubi corol- lae , basi sinu lato separatae. Corolla infundibuliformis, tubo tercti : limbo di- latato , regulari , quadrifido , laciniis ovalibus suba- cutis semireflexis. Stamina 4 , subinclusa ; Clamentis subulatis fauci corollae insertis , antheris introrsis ovoideis , bilocula- ribus. Ovarium subglobosumhispidum , disco eoronatum hypogyno , centro depresso ; biloculare , multiovu- latum, ovulis numerosis , tropbospermio ad médium septum adnato insertis congestis. Stylus simplex, longitudine corollse, apice stigmate bifido, laciniis angustis revolutis terminatus. Capsula minima, coriaceo-subossea , globuloso- didyma , limbo calycino coronata , hispidula , bilocu- laris ; loculis polyspermis indehiscentibus? Semina numerosa mutuà pressione angulata nigra , scrobi- culata. Crescit in insulâ Vanikoro. OBSERVATIONS. M. De Candolle, à qui cette espèce a été communiquée, lui a donné le nom à1 Hedyotis Lapeyrousiï, pour rappe- BOTAMOl I ■'.. II. J 6 G VOYAGE DE L'ASTROLABE. 1er la mémoire de notre illustre et infortuné compatriote, qui a trouvé dans l'île de Vanikoro la fin de sa périlleuse entreprise. Ce qui distingue surtout cette espèce nouvelle, ce sont ses feuilles lancéolées glabres, à nervures latérales obliques , très-rapprochécs et parallèles. Les capsules ont leurs parois épaisses , osseuses intérieurement , et m'ont paru constamment indéhiscentes. BOTANIQUE. 67 ÏILIACE.E. EL^EOCARPUS, L. 24. ELJEOCARPUS PARVIFLORA, Nob. (Tab. 24.) E. foliis alternis subsessilibus oblongo-lanceolatis apice obtuso basique sensim attenuatis , obsolète et distanter serratis , glabris ; floribus minimis spieatis secundis. Nob. DESCRIPTIO. Ramuli teretes glabri , cordée cinereo. Folia alterna simplicia estipulala , brevissimè pelio- lata , elliptico-oblonga , apice basique sensim angus- tata , subobtusa , margine obsolète et distanter ser- rata , coriacea , glaberrima , 2-3 poîlices longa , 4-8 lineas lala. Flores parvuli spicati, brevissimè pedicellati , pen- dulini secundi. Spicœ axillares solitariae aut geminae, folio ssepiùs breviores ; rachi pedicellisque glabris, ebracteatis. Calyx pentasepalus erectus, subcampanularis, gla- ber; sepalis oblongo-linearibus acutis aequalibus vix 2 lineas longis. y 68 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Corolla pentapelala ; petalis erectis, altérais, vix calvce longioribus, parle superiore in lacinulas seta- ceas dissectis, laeviter concavis, uti calyce deciduis. Stamina circiler 25-30, petalis dimidiô breviora, erecta duplici série pistillum dense ambientia. Fila- mentis erectis brevissimis, subincurvis minute pu- berulis ; antheris filamento longioribus , linearibus subtetragono-prismaticis erectis , angulis rolundato- obtusis, apice longiusculè acuminatis ; acumine supra loculos à posticâ antbera2 facie orto, bilocularibus, sulcis 4 longitudinalibus, duobus lateralibus oppositis profundiùs exaratis; valvulà miniinà anticâ, superio- rcni anlicae faciei parteni occupante et subreflexâ dehiscentibus, ita ut biporosa? videantur antherae. Discus hypogynicus , concavulus, externe et mar- gine incrassata obsolète quinquelobus, et tomen- tosus. Ovarium globoso - ovoideum glabrum, latâ basi disco innatum ; Stylus longior simplex , erectus , aci- cularis, opposite bisulcatus. Stigma terminale mini- mum , glandulis constans conglomeratis. Transversè seclum ovarium biloculare, parietibus crassis. Intrk singulum loculum ovula circiter 8 du- plici série incumbentia , trophosperraio axili adnexa. Fructus Crescit in Novà-Hollandià. {Port Jackson.} OBSERVATIONS. On ne connaît encore qu'une seule espèee de ce genre HOTAiNIQUK. 09 qui soit originaire de la Nouvelle-Hollande ; e'csi YElœo- carpus cyaneus de Sims (Bot. Magaz. , t. 13). L'espèce dont nous venons de tracer la description et dont nous donnons la figure, également originaire de la Nouvelle- Hollande, est bien différente de la précédente. Elle s'en distingue d'abord par ses feuilles d'un vert pâle, presque sessiles , plus étroites et à dents très-écartées , et quelque- fois même presque nulles. Ses fleurs sont trois ou quatre fois plus petites dans toutes leurs parties. Du reste , leur organisation intérieure est la même. Je n'ai point eu ses fruits en ma possession. 70 VOYAGE DE L'ASTROLABE. PROTEACE.E. ORITES, R. Rrown, Prodr. 25. ORITES REVOLUTA, Brown, Proteaceae, p. 4.4 ; Prodr. , 1 , p. 588. (J'ai). >."), f. 1.) O. foliis niargine revolutis linearibus integerrimis subtùs incano - tomentosis , folliculis sutura rotun- datà. Brown. 1. c. DESCRIPTIO. Arbuscula dumosa , ramosa ; ramis brevibus lere- tibus, supremis albo-villosis. Folia sparsa approximata brevissimc petiolata, linea- ria marginibus revolutis , semi-teretia (figura scctionis transversalis folii subreniformis), in facie inferiore sulco lato longitudinali villoso cxarata, coriacea, gla- bra 6-8 lineas longa, non punctata, juniora pilosius- cula. Flores hermaphroditi parvuli in spicà tenninali , foliis longiore, dispositi. Spica vix uncialis ; glomerulis pluribus bifloris , sessilibus constans , rachi simplici ferrugineo-villosissima. Calyx tetrasepalus, sepalis distinctis, infernè erec- BOTANIQUE. 1 1 lis, supernè distanter reflexis, linearibus apice sub- spathulatis obtusiusculis glabris. Stamina 4 ; parti superiori internae sepalorum faciei inserta; fîlamentis brevissimis. Antberis ovoideis apice, basique obtusis , bilocularibus, sulco longitu- dinali dehiscenlibus. Ovarium brevissimum depressum dense lanugino- sum, uniloculare, biovulatum. Stylus gracilis persistens glaber, rectus , stigmate subovoideo terminatus. Glandulae quatuor circà ovarii basin minutissimae. Crescit in monte tabulari insulœ Van-Dieroen. 26. ORITES ACICULARIS, Broun; Prot. Novae, p. 32. Oritina acicularis, Brown; in Lin., Soc. Trans., X, p. 224. (Tab. 25, f. 2.) O. foliis teretibus super sulcatis, folliculis glabris, seminibus utrinque alatis. Brown. 1. c. DESCEUPTIO. Arbuscula vix pedalis, dumosus, strictus, ramo- sus; ramis teretibus glabris griseis. Folia sparsa approximata, teretia, fistulosa , lineà longitudinali (à marginibus revolutis et inter se coa- litis) notata, rigidiuscula , apice acuminata acuta , basi in petiolum brevem, sublinearem desinentia, pol- A 72 VOYAGE DE L'ASTROLABE. licem longa, vix sesquilineam crassa, adulta glaber- rima et lucida , minutissimè punctata; juniora pilis fuscis densis onusta, persistentia. Flores sessiles hermaphroditi parvuli, in spicâ bre- vissimâ ramulos terminanti et glomerulis bifloris, basi unibraeteatis eonstanti dispositif racbi semiunciali, hirsuta. Calyx tetrasepalus erectus, basi subtubulosus, apice recurvus : sepalis angustis valvatis, apice aculis glabris, basi erectis apice reflexis. Stamina 4 versus apicem faciei interna; sepalorum inserta sessilia : antherœ cordiformes subacutae, bilo- culares, loculis sulco longiludinali dehiscentibus. Ovarium sessile subovoidcum , lanuginosum, lineâ longitudinali glabrâ notatum, uniloeulare, biovula- tum; ovulis collateralibus , perilropiis. Stylus sepalis dimidiô brevior, teres, subsulcatus, reclus, stigmate recto vix distincto terminalus. Circà ovarii basin nascuntur glandula; quatuor hy- pogynae, oblongo-lineares, erectse, ovario breviores. Fructus Grescit in summo monte tabulari Insulac Van- Diemen. OBSERVATIONS. Par son port, celte espèce rappelle beaucoup V Orties revoluta trouvé par M. Rob. Brown sur les hautes mon- tagnes de l'île de Van-Diemen. Mais elle en diffère par ses feuilles du double plus longues, acuminées à leur som- met, et dont les bords recourbés en dessous sont intime- BOTANJQUK. 73 ment soudés , et constituent alors une feuille cylindrique et fistuleusc. Dans V Otites rcvoluta, les leuilles, à moins qu'elles ne soient très-vieilles, ainsi que les rameaux, sont couverts de poils blancs et soyeux ; les épis de fleurs sont plus longs. Nous présentons ici comparativement la description et la figure de l' On les rcvoluta Brown , qui a été également recueilli par les naturalistes de V Astrolabe au sommet de la montagne de la Table, et qui n'est encore connu que par la plirase caractéristique que M. Bobert Brown en a donnée dans son Mémoire sur les Protéacées et dans son Prodrome. 74 VOYAGE DE L'ASTROLABE. RUTACE.E. ERIOSTEMOiN, Smith. 27. ERIOSTEMON VERRUCOSUM, Nob. (Tab. 26.) E. ramulis, foliisque glabris verrucosis ; foliis alter- nis obcordalo-spathulatis unguieularibus , facie infe- riore verrucosis, medio plicatis; (loribus axillaribus solitariis. Nob. DESCRIPTIO. Frutex ramulis virgatis, teretibus, verrucis numerosis prominulis centro depressis sparsis. Folia alterna , sparsa , approximata , spathulato- obcordata emarginato-biloba, subapiculata, lobis ob- tusis, medio longitudinaliter plicata, basi angustata et quasi petiolata , subcarnosa , glaberrima , glauces- centia, facie inferiore verrucosa, 4-5 lineas longa, 3-4 lineas lata. Flores in axillà loliorum solitarii , pedunculati; pe- dunculo simplici nudo, folii longitudine aut paulisper breviore. Calyx monosepalus persistens corollâ multo bre- BOTANIQUE. 75 vior , subcupulaeformis , 5-partitus , laciniis erectis subobtusis et paulisper inaequalibus. Corolla penlapetala , regularis , patens , calycc multô longior; petalis obovalibus , subsessilibus , membranaceis , apice acuminalis. Staraina decem, erecta, hypogyna, alternatim ina> qualia, quinque longiora et quinque breviora. Filanienta alternatim insequalia erecta, medio dila- tata plana, apice basique angustata, lateraliter pilosa. Antherae inlrorsse , medio dorso af'fixae subovoideae , apice brevissimè acuminatœ, basi subbilobae, bilocu- lares, loculis appressis, sulco longitudinali dehiscen- tibus. O varia 5 disco prominulo circulari integro hypo- gyno imposita, apice libéra, glabra, basi interne, me- diante stylo, coalita. Singula unilocularia, biovulata; ovulis ex angulo interno ortis superpositis. Stylus gra- cilis ex interna inferioreque ovariorum parte origi- nem ducens , teres , sub-5-sulcatus , ovariis duplù longior, stigmate quinquesulco terminatus. Fructus Crescit in Novà-Hollandiâ loco dicto baie M or ton. OBSERVATIONS. Parmi le petit nombre des espèces dont se compose ce genre , celle dont nous venons de donner la description est très-facile à reconnaître. Le grand nombre de petits tubercules ou de verrues (qui probablement ne sont que des glandes remplies d'huile essentielle) , dont ses rameaux 76 VOYAGE DE L'ASTROLABE. et ses feuilles sont recouvertes , la distingue au premier aspect. Ses feuilles glabres , glauques et obcortliformes , viennent encore ajouter à ses caractères distinctifs. 28. ERIOSTEMON SPICATUM, Nob. (Tab. 27.) E. foliis sparsis linearibus glabris , pellucido-punc- tatis ; ramulis albido-tomentosis ; floribus terminali- bus spicatis. Nob. DESCKIFTIO. Frutex ramosus, ramis virgatis erectis, ramulis albido-tomentosis. Folia sparsa, approximata, linearia, acuta, integer- rima, crassa, coriacea, glanduloso-punctata, basi atte- nuata et articulata, 6-8 lineas longa, vix sesquilineam lata. Flores in summitate ramulerum foliis destitutà, albido-tomentosâ, alterni et spicam bipollicarem, 14- 17-floram, erectam terminaient efformanles. Singulus flos pedunculatus ; pedunculo 3-4 lineas longo, basi bracteâ ovali acutâ concavà brevi, caducâ suffulto. Calyx monosepalus brevis, subcupulaeformis, per- sistens 5 - partitus , laciniis ovalibus acutiusculis al- bido-tomentosis. Corolla pentapetala regularis patens ; petalis ovali- oblongis sessilibus, obtusiusculis, caducis. BOTANIQUE. 77 Stamina decem cireà basin disci hypogyni promi- nuli inserla, alternatim inœqualia. Filamenta erecta, approximata, petalis dimidio breviora, planiuscula, lateraliter pilis longis lanuginosis albidis ciliata, sen- sim altenuata apicc gracilia paulisper incurva. An- therae terminales inlrorsae, subrotundac, medio dorso aflixae , apice acuminatse , biloculares sulco longitudi- nal! déhiscentes , caducae , filamentis vero persisten- tibus. Ovaria quinque in supremâ disci facie appîicata, apice distincta, facie interna coalita , unilocularia, biovulata. Stylus ex interna mediàque ovariorum facie ortus, striatus, glaber, stigmate quinquesulco termi- natus. Discus hypogynus prominulus apice dilatatus trun- catus, marginatusque, margine subsinuoso. Fructus Crescit in Nova-Hollandiâ. OBSERVATIONS. Par son port et la figure de ses feuilles linéaires , cette espèce ressemble assez aux Eriostemon salicifolium et linea- ri/olium. Mais ce qui la distingue sur-le-champ de toutes les autres espèces du même genre , ce sont ses fleurs dispo- sées en épis terminaux , composés chacun de quatorze à seize ou dix-sept fleurs alternes , dépourvues de feuilles. -eaXgXSi' 78 VOYAGE DE L'ASTROLABE. BORAGINEtE. EXARRHENA, R. Brown, Prodr. , 1, p. 495. >«). EXARRHENA SUAVEOLENS, R. Broun, 1. c. (L'ai). >S.) DESCRll'TIO. Caulis herbaceus teres, ramosus, erectus 1-2-peda- lis ; ramis virgatis erectis pilosis. Folia alterna sessilia oblongo-linearia basi angus- tata apicc quasi mucromilata, intégra, praesertim facie superiore pilosa, 2-3 pollices longa, 4-6 lineas lata. Flores parvuli pallidè cserulei pedicellati, spicas 2-3 terminales elongatas aut abbreviatas, secundum florationis gradum , ef formantes 2-6 pollices longas : pedicellis gracilibus 2-3 lineas longis hirtis , basi nudis seu ebracteatis. Calyx monosepalus tubuloso-subcampanulatus, re- gularis , hispidulus, quinquepartitus, laeiniis linea- ribus acutis erectiusculis, persistens nec aecrescens. Corolla monopetala regularis, basi tubulosa, tubo tereti, calyce sublongiore; limbo quinquepartito laei- niis ovali-oblongis acutis erectiusculis. Ad f'aucem corollae adsunt appendices quinque glabri approxi- inati obeordati. BOTANIQUE. 70 Stamina quinque fauci corol!a3 inserta, limbo lon- giora erectiuscula : filamenlis gracilibus glabris ; an- theris dorso adnatis introrsis obovalibus apice sub- acutis, basi subbiûdis, bilocularibus, sulco longiludi- nali dehiscentibus. Ovarium depressum, obsolète quadrilobum, sessile apice abrupte desinens in stylum gracilem glabrum corollà longiorem sa^piùs persistentem , et in sligma punctiforme vix al) apice distinctura desincntem. Transversim sectum ovarium, quadriloculare, lo- culis uniovulatis. Discus hypogynus, basi ovarii latior, subsinuosus, crassus. Fructus.... Crescit in insulâ Van-Diemen. OBSERVATIONS. Nous avons figuré cette espèce , bien qu'elle ne soit pas nouvelle. Mais elle constitue à elle seule un genre fort peu connu , et dont il n'existait jusqu'à présent aucune figure, ni aucune description détaillée. 80 VOYAGE DE L'ASTROLABE. HŒMODORACE^E. GONOSTYLIS, R. Brown, Prodr. Nov.-Holl. , 1, p. 300. 5o. CONOSTYLIS SETIGERA, R. Brown, 1. c. (Tab. 29.) C. perianthiis intùs lanatis, scapis indivisis caj)itulo 4-6-ies longioribus, foliis margine setigeris, filamentis alternis longioribus. Brown. 1. c. DESCRIPTIO. Radix perennis fibrosa, nigricans c rhizomate hori- zontal! nascens. Caulis erectus brevis, uncialis, nodosus, simplex, aut a basi subramosus , teres , crassitie pennae cor- vin ae. Folia alterna approximata equitantia, linearia gla- diata, basi canaliculata, compressa, dilatata, margine hyalino-membranacea, amplexicaulia, rigida, longitu- dinaliter striata, glabra, margine tantum ciliata scapo longiora; ciliis albis alternatim longioribus subplu- mosis. Scapus seu pars superior caulis foliis dimidio bre- BOTANIQUE. 81 vior teres dense et albido-lanuginosus, folia sœpiùs duo alterna subspath&formia gerens. Flores sessiles dense capitati ; eapitulo circiter 1 0- 1 2-floro termînali. Calyx monosepalus subcampamilseformis , usque ad inediam partem ()-fidus , externâ internàque facie lanuginosus; laciniis lanceolatis erectis, tribus in- terioribus paulisper minoribus, margine tenuiore gla- bràque. Stamina 6 , interna mediàque facie singulse laciniac affixa, inclusa; filamentum brève glabrum, basi dila- tatum ; antbera introrsa oblongo-linearis , medio dorso affixa, apieeque obtusa, subemarginata , bilo- cularis, loculis sulco logitudinali dehiscentibus. Ovarium inferum triloculare; ovulis sat numerosis angulo interno insertis. Stylus basi crassus subconoi- deus glaber, interne cavus, supernè teres simplex, calyce paulô brevior, stigmate parvulo capitato sub- trilobo terminatus. Fructus Crescit in Novae-Hollandiae loco vulgo dicto Port da Roi-Georges. OBSERVATIONS. Bien que cette espèce ne soit pas nouvelle , nous avons cru néanmoins pouvoir la figurer , parce que jusqu'à pré- sent il n'existe aucune figure de ce genre. BOTANIQUE. II. 82 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ERICINE.E. GUALTHERÏA, L. 5r. GUALTHERÏA H1SPIDA, Brown , Prqdr. , i, p. 559. (Tal>. 3o.) G. foliis lanccolato-linearibus, coriaceis acutis, ser- ratis , hispidulis ; floribus in racemum terminalem ramosum dispositis; calyce stellato carnoso glabro, circà capsulam quinquecostatam , glabram persis- tente. Nob. DESCRIPTIO. Frutex subprostratus , bipedalis; rami teretes gri- sei punctalo-bispiduli. Folia alterna cstipulata brevissimè petiolata, lan- ceolalo-linearia acuta, coriacea, serrata , hispidula , sesquipollicem ad 2 pollices longa, 4-6 lineas lata. Rariùs in eodem specimine folia obovalia obtusa, emarginata vidi. Flores in racemum brevem, ramosum dispositi ; ad basin singulorum florum brevissimè pedicellato- rum, adsunt bracteae saepiùs binse alterna? approxi- matse ovali-acutae, concavae, persistentes, pedunculo breviores, margine tenuiores ciliato-serratae. BOTANIQUE. 83 Flores non vidi. Fruelus : capsula pisiformis glabra , globoso-de- pressa, stylo persistente terminata, 5-costata; costis obtusis, calyce persistente patulo , aucto, 5-partito eincla; laciniis lanceolatis acutis, glaberrimis, prae- sertim versus basin, incrassato-carnosis; 5-locularis, loculis polyspermis seminibus minimis subtriquetris serobieulatis ; quinquevalvis ; valvis medio septiferis. Crescit in insulà Diemen. OBSERVATIONS. Si nous donnons ici la description et la figure de cette espèce, c'est qu'elle a été assez mal connue jusqu'à présent. En effet, notre célèbre ami M. Robert Brown dit, dans son Prodrome (p. 669), que X Andromeda rupestris de Forster , que nous avons également décrite et figurée dans notre Flore de la Nouvelle-Zélande (pag. 208, t. 27), est non-seulement congénère, mais probablement identique avec son Gualtheria hispida. Bien qu'au mo- ment où nous avons fait notre description de X Andromeda rupeslris , nous n'ayons point eu encore à notre disposi- tion le Gualtheria hispida , cependant nous n'avions pas balancé à considérer ces deux plantes comme bien diffé- rentes. Un coup-d'œil jeté sur les planches qui repré- sentent ces deux espèces suffira pour convaincre que notre opinion était bien fondée. 84 VOYAGE DE L'ASTROLABE. SAPOTES. SERSALISIA, R. Brown. r>«. SERSALISIA LALRIFOLIA, Nob. (Tab. ">..) S. foliis elliptico-oblongis acuminatis, coriaceis gla- bris nitidisque; corollis extùs glabris, calycibus vil- Iosis margine ciliatis ; (ilamentis sterilibus lanceolatis glabris; stylo crasso pyramidato glabro; ovario villo- sissimo. Nob. DESCRIPTIO. Arbuscula? ramis tcrctibus, cortïce griseo, glabro. Folia alterna estipulata brevitcr petiolata elliptico- oblonga, apicc acuminala, basi sensim in petiolum attcnuata, intégra, glaberrima, supernè nitida, penni- nervia, 4-5 pollices longa, vix 2 polliees lata; petiolo vix nnciali, semitereti subcanaliculato. Flores parvuli pedunculati, ex axillà foliorum fas- ciculati , effusi ; pedunculis unifions semiuncialibus simplicibus terelîbus pilosis. BOTANIQUE. 85 Calyx monosepalus 5-partitus, persistons, eorollà dimidiô brevior laxus, subcanipanulatus ', pilosus ; laciniis ovalibus subobtusis margine tenuioribus et ciliatis quinconcialibus. Corolla monopetala brevis campanulato-subinlun- dibuliformis ; tubo calycis fcrè longitudine , limbo erecto ampliato, 5-parlito, laciniis latis subquadratis, apice Iruncatis. Stamina decem tubo corollse inserta, inclusa; quo- rum quinque sterilia squamœformia, lineari-lanceolata acuta paulô supra fertilia inserta. Filamentis cras- siusculis glabris; antheris ovoideis apice obtusis sub- emarginatis extrorsis , medio dorso affixis , bilocula- ribus, rima longitudinali dehiscentibus. Ovarium liberum sessile globoso-depressum obso- lète pentagonum, dense villosum, stylo crassissimo pyramidato-pentagono glabro , apice truncato termi- natum. Stigma parvulum puncliforme vix lobatum. Transversè sectum ovarium 4-5-loculare; loculis parvulis, uniovulatis; ovulo erecto. Crescit in Novâ-Hollandiâ loco vulgô dicto baie Morton. Vidi unicum spécimen communicalum a clar. Fraser. OBSERVATIONS. Il est facile de reconnaître que la plante dont nous venons de donner la description appartient au genre Ser- salisia de Robert Brown. Or ce genre ne se compose, 86 VOYAGE DE L'ASTROLABE. jusqu'à présent que de deux espèces , savoir : Sersalisia sericea et Sersalisia obovata. Notre espèce est bien diffé- rente de l'une et de l'autre par ses grandes feuilles ellip- tiques , coriaces , très-{;labres et luisantes , par ses calices velus et ciliés. BOTANIQUE. 87 LEGUMINOSiE. ^ESCHYNOMENE, L. 53. 7ESCHYNOMENE COLUTEOIDES , Nob. (Tab. 3a.) /E. glabra; f'oliis imparipinnatis, l'olioliis saepiùs decem, alternis obovalibus obtusis glaucis, mucro- nulatis ; floribus solilariis ; leguminibus compressis articulatis; articulis circiter decem oblongis strialis glabris. DESCRIPTIO. Frutex? remis teretibus griseo-albicantibus glabris. Folia alterna imparipinnata, in ramulis brevissimis abbreviatis nascentia glaberrima, foliolis saepiùs de- cem alternis distantibus constantia; foliolis brevis- siraè petiolnlatis obovalibus aut elliptieis obtusis apice mucronulatis integris raembranaceis , basi abrupte aut sensim attenuatis, glaberrimis, glaucis. Stipulai binae ad basin petiolorum 3-4 uncialium, semisagittatae , acutissimse. Flores solitarii ramulos terminantes pedunculati; pedunculo gracili unciali, supernè bibracteati. (De- floratum et jam fructiferum spécimen vidi. ) 88 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Calyx monosepalus tubulosus, quinquefîdus obli- quus, laciniis inaequalibus, lanceolato-acutis in labia duo dispositis ; labio superiore laciniis quatuor cons- tante, duabus superioribus minoribus ; lateralibus paulô longioribus; labio inferiore laciniâ unicâ lon- giore acutà constanti. Corolla elapsa deerat. Stamina decem marcescentia in phalanges duas aequales disposita ; androphoris oppositis calycis basi insertis arcualis glabris. Legumen compressum transversè articulatum, ar- ticulis saepiùs decem oblongo-ovalibus, glabris, longi- tudinaliter striatis, unilocularibus, monospermis ; se- mine compresso. Crescit in insulâ Guam, unâ e Mariannis. OBSERVATIONS. Quoique je n'aie pas vu la fleur complète de cette espèce , cependant je n'ai pas balancé à la rapporter au genre JEschynomcne , auquel elle appartient bien certai- nement. En effet, le calice et les étamines que j'ai pu observer sur les fleurs déjà passées, et surtout la struc- ture du fruit, ne m'ont laissé aucun doute à cet égard. Je n'ai pu rapporter cette espèce à aucune de celles dont se compose le genre jEschynomenc. Ce qui la distingue sur- tout, c'est que : 1° elle est glabre dans toutes ses parties; 2° ses feuilles se composent en général de dix folioles obovales, minces, glauques, mucronées à leur sommet; 3° ses fleurs sont solitaires ; 4° et ses gousses comprimées, alongées , articulées , ont leurs articles glabres et striés longitudinalement. BOTANIQUE. N9 STACKHOUSL/E. STACKHOUSIA, Smith. 54. STACKHOUSIA PUBESCENS, Nob. (Tab. 55.) S. tota pubescens; foliis linearibus angustissimis acutis; floribus in spicam 3-uncialem dispositis; laci- niis calycis margine dissecto-ciliatis. Nob. DESCRIPTIO. Suffrutex bipedaîis , à basi ramosus, rarnis parte inferiore sublignosis, erectis, virgatis , teretibus , su- periore pubescentibus, striatis. Folia sparsa approximata lineari-angustata , acuta , subcarnosa vix pollicem longa et lineam unicam lata, intégra pubescentia. Stipula3 minutissimae appressae, punctiformes. Flores albi suaveolentes, sessiles in spicam termi- nalem bi-tri-uncialem congesti. Basi singuli floris adsunt bracleolae très, calyci appressae, una inferior caeleris longior lanceolalo-acuta, calycem superans; diiœ latérales breviores. Calyx monosepalus brevis, pubescens, basi turbi- 90 VOYAGE DE L'ASTROLABE. natus, quinquefidus persistens, laciniis ovali-lanceo- latis acutis, margine dissecto-ciliatis. Corolla pseudo-monopetala , petalis 5 ungue in tubum coalitis, sed iraà parle inferiore liberis constans, hypocrateriformis, f'auci calycis inserta; tubo longo gracili, tereti; limbo patente, explanato, stellato- quinquepartito ; laciniis œqualibus lanceolato-acutis- simis. Stamina quinque fauci calycis inserta, in tubo co- rollse erecta, eoque breviora, insequalia; duo silicet alterna breviora, tria longiora subaequalia. Filamentis liberis capillaribus, gracilibusque semipellucidis, gla- bris; antberis oblongis, introrsis, apice basique ob- tusis, dorsoaftixis, bilocularibus, locuiis sulco dehis- centibus longitudinali. Ovarium liberum sessile, calyce brevius, subglo- boso-tricoccum, coccis obtusis, externe verrucosuin alque pubescens, triloculare; locuiis uniovulatis; ovulo erecto, podospermio brevi suffulto. Stylus brevis e depressione cenlrali partis supe- rioris ovarii originem ducens. Stigmata duo, ssepiùs tria, linearia simplicia cras- siuscula glandulosa. Fruclus sa3piùs tricoccus, rariùs bicoccus, subtu- berculatus atque pubescens, calyce persistente nec aucto cinctus : coccis solubilibus, angulo inlerno, hilo aut cicatriculâ inter se cobaerentibus , monospermis , indehiscenlibus aut rima tantum in angulo inlerno longitudinali dehiscentibus. Semen erectum , podospermio brevi suffultum , BOTANIQUE. !)| ovoideuin, castaneum. Epispermium tenue, membra- naceum. Enibryo axilis erassus, erectus, homolropus in endospermio carnoso tenui, albido; radicula infe- rior, cotyledoncs obtusa?, crassœ. Crescit in montosis Novse-Hollandia?, loco vulgo dicto Port du Roi-Georges. Octobre flores fructus- (jue gerens. OBSERVATIONS. Jusqu'à présent on ne trouve décrite dans les auteurs qu'une seule espèce du genre Stackhousia , le Slackhousia monogyna, dont M. Labillardière a donné la description et la figure dans le premier volume ( 1 , p. 77, t. 104) de sa Flore de la Nouvelle-Hollande. L'espèce qui a été rap- portée du port du Roi-Georges, par M. Lesson jeune, en est fort différente et s'en distingue même au premier aspect, ainsi que je m'en suis convaincu, en la comparant avec le Stackhousia monogyna recueilli par le même voya- geur à la baie Jervis. En effet, dans cette dernière espèce, toutes les parties de la plante sont entièrement glabres; elles sont au contraire très-manifestement pubescentes dans notre Stackhousia pubescens : les feuilles du Stac- khousia monogyna sont obovales , lancéolées ; elles sont au contraire linéaires , très-étroites , aiguës dans notre espèce. Les fleurs sont plus nombreuses , et forment des épis plus longs dans l'espèce que nous figurons ici. Dans le Stackhousia monogyna , les divisions calicinales sont glabres , entières et non ciliées ; dans le Stackhousia pubescens, elles sont déchiquetées et ciliées dans leur contour. En un mot, ces deux espèces ne sauraient être confondues. 92 VOYAGE DE L'ASTROLABE. CORYMBIFERiE. SENECIO '. a. Capitulis flosculosis : Scnecio. § i . Foliis indivisis. 55. SENECIO HISPIDULUS, Nob. (Tab. 34.) S. caule subsimplici; foliis lanceolato-linearibus acutis tuberculato-liispidulis, margine subrevoluta distanter et insequaliter serralis, infrà albido-pilosis; imà basi utrinque et approximatè bidentatis ; floribus • En cherchaut à comparer dans les herbiers du Muséum les espèces du genre Senecio, recueillies pendant le voyage de l'Astrolabe, j'ai été frappé du grand nombre d'espèces de ce genre , originaires de l'Australie , encore inédites, que j'y ai trouvées. Après les avoir analysées et étudiées, j'ai reconnu que pour la plupart elles étaient nouvelles. J'ai donc cru qu'il serait utile d'en publier les descriptions. Peut-être que parmi les espèces que nous pré- sentons ici comme nouvelles, il s'en trouve plusieurs qui sont déjà con- nues. Mais dans un genre aussi nombreux, il n'est pas toujours facile de reconnaître une plante quand on n'a pour base de comparaison qu'une des- cription souvent trop succincte ou qu'une phrase. C'est un inconvénient qu'il n'a pas été eu mou pouvoir d'éviter. Mais mes descriptions et mes phrases étant un peu plus détaillées, seront, pour ceux qui s'occuperaieut spécia- lement de ce genre, des termes de comparaison qui serviraient à rectifier les erreurs que nous aurions pu commettre. On sait que le genre Senecio de Linné comprend les deux genres Senecio BOTANIQUE. 03 flosculosis parvulis corymbosis ; flosculis 3-5-fidis, laciniis ovalibus acutis. et Jacobœa • de Tournefort. Ces deux divisions génériques du célèbre bo- taniste français forment deux coupes ou deux sections qui méritent d'être conservées pour faciliter la classification des espèces. Mais elles ne reposent pas sur des caractères suffisans pour constituer deux genres distincts. On peut en dire autant des genres établis par M. Henri Cassini aux dépens du genre Senecio, et en particulier des Jacobœa, Obœjaca, Sclerobasis et Gy- noxis. En effet, M. Cassini prend pour type du genre Senecio le Senecio vulgaris L., et y place toutes les espèces à capitules flosculeux et herma- phrodites. Son genre Jacobœa comprend les espèces dont les capitules sont radiés et les demi-fleurons à languette longue et étalée horizontalement. "VObœjaca, qui a pour type le Senecio viscosus L. , a ses capitules rayon- nés; mais les languettes de ses demi-fleurons sont courtes et jamais éta- lées horizontalement. M. Cassini dit que sou genre Sclerobasis, formé sur le Senecio rigidus L. , se distingue des Jacobœa par la base de son invo- lucre, représentant une calotte hémisphérique, épaisse, d'abord charnue, puis subéreuse. Enfin le Grnoxis, qui comprend plusieurs espèces de l'Amé- rique méridionale décrites par M. Kunth , s'éloigne des Jacobées par ses stigmates qui, au lieu d'être tronqués au sommet, sont surmontés d'un appendice collectifére. Le simple énoncé de ces caractères distinctifs doit suffire pour faire sen- tir combien sont légères et peu importantes les différences d'organisation sur lesquelles le savant synanlhérologiste français a fondé la distinction de ces genres. Nous n'insisterons pas sur les deux genres Senecio et Jacobœa. Tous les botanistes aujourd'hui s'accordent à les considérer comme deux simples sections d'un même genre. La présence de demi-fleurons à la cir- conférence du capitule n'est point en effet un caractère dune grande impor- tance. Dans notre Senecio mixius que nous figurons ici (PI. 36), on trouve à la circonférence du capitule des fleurons tubuleux, tronqués obliquement à leur sommet , de la même longueur que ceux du centre, qui sont en quelque sorte un état intermédiaire entre le fleuron et le demi-fleuron. Cet exemple ' Il serait difficile de s'expliquer pourquoi le profesjeur Sprengel , dans son Ststema ve- cetabilidm, donne le nom de Jacob.* a à la seconde tribu du genre Senecio , qui comprend les espèces à capitules flosculenx , tribu dans laquelle ne se trouve nécessairement pas le Senfcio Jacobti de Linné. 94 VOYAGE DE L'ASTROLABE. DESCRIPTION Caulis erectus simplex bipedalis , teres , striato- angulatus, strictus, piloso-asper. Folia alterna sessilia, distantia, lanceolato-linearia acuta marginibus subrevolutis distanter et inaequa- liter serrata, imà basi utrinque et approximalè biden- tata; facie superiore subconvexa tuberculato-hispida, facie inferiore villoso-albida et hispida. Flores (capitula) flosculosi parvuli in corymbium terminale ramosum dispositi. Involucrum teres oblongum longitudine floscu- lorum , squaniis uniserialibus linearibus acutis, mar- gine membranaceo-bvalinis glabris constans et basi bracteolis quibusdam acutis linearibus Iaxis cinctum. Flosculi omnes graciles tubulosi ; exteriores mas- culi aut neutri , interiores vero hermaphroditi ; co- rolla tubulosa, involucri longitudine, valdè gracilis apice subdilatata , in floribus exterioribus trifida ; in et tous ceux qu'on pourrait tirer des espèces dont M. Cassini fait son genre Obœjaca, sert à combler le vide qui semble exister entre le Senecio et le Jacobœa. Quant au genre Sckrobasis, il est fondé sur une particularité qui ne peut en aucune manière justifier l'établissement d'un genre particnlier. C'est en effet une chose fort commune dans plusieurs espèces de Séneçon de la Nou- velle-Hollande, que de voir la base de leur involucre prendre après la flo- raison un assez grand accroissement, et devenir épaisse et subéreuse. Nous avons observé cette circonstance entre autres dans les Senecio pusillus Nob. et niuliicaulis Nob. Mais comme ce caractère n'était lié à aucune autre par- ticularité de structure, il nous est impossible d'y attacher assez d'impor- tance pour en faire la base de rétablissement d'un genre. BOTANIQUE. .)., centralibus hermaphroditis quinquefida ; laciniis scini- ovalibus aculis erectis aut suljpaihulis. Tubus antherarum laucem corolla3 apice quinque- dentato vix superans. Stigmata duo brevibra apice dilatata subcochleajriforinia, piloso-glandulosa. Fruclus ovoideo-oblongus apice subcoaretatus stria- tus, et pilosus, pappo sessili simplici albido-coro- natus. Crescit in insulà Van-Diemen. OBSERVATIONS. Le Séneçon dont la description précède appartient à la section des vrais Senecio , c'est-à-dire à ceux dont les capitules se composent uniquement de fleurons. Notre espèce a des rapports avec les Senecio quadridenlatus de Labillardière , Senecio glomeratus de Desfontaines et Senecio minimus de Poiret ; mais les poils tubercules qui rendent toutes ses parties hispides , ses feuilles irrégu- lièrement dentées sur les bords, avec deux dents régu- lières de chaque coté et très-rapprochées à leur base, diffèrent trop des poils blancs et cotonneux et des feuilles molles du Senecio quadridenlatus pour qu'il ne soit pas facile de distinguer immédiatement notre espèce. Le Senecio glomeratus a ses feuilles obtuses et glabres et sa panicule très-resserrée ; enfin , dans le Senecio minimus , dont la tige est extrêmement courte, les feuilles, presque sessiles , sont profondément divisées en dents longues et aiguës, et la plante n'est point hispide. 96 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 56. SENECIO PRENANTHOIDES, Nob. S. caule subramoso, ramis virgatis ; foliis lanceo- lato-linearibus acutis praesertim sublùs aracbnoideo- pilosis, nec asperis, margine revolutà, aequaliter et distanter subdentatis ; nec infrà bidentatis; floribus flosculosis parvulis laxè corvmbosis ; llosculis graci- libus 4-5-fidis; laciniis obtusis, spatbulatis , crassis glandulosis. DESCRIPTIO. Caulis berbaceus virgatus , ramosus , bipedalis et ultra, ramis gracilibus strictis virgatisque, leretibus, longitudinaliter striatis, subarachnoideo-pilosis, pilis intricatis albis, nullo modo asperis nec tuberculatis. Folia alterna sessilia, distantia linearia, acuta, basi semiamplexicaulia, 2-i pollices longa, 2-i lineas lata, margine revolutà, distanter denticulata, quasi rugo- sulo-tuberculata , sed nullo modo aspera , pilis albis arachnoidea. Flores corymbosi, terminales; corymbio ramoso, laxiusculo, ramis elongatis gracilibus, glabris sub- striatis. Involucrum teres oblongum, longitudine flosculo- rum , persistens , uniseriale et basi bracteolis Iaxis cinctum ; foliolis linearibus acutis glabris medio lon- gitudinaliter striatis, margine tenuioribus subpellu- cidis, apice subobtuso-pilosis. KOTAMQUE. 97 Phoranthiuni planum subalvcolatum. Flosculi graciles, laxi, longitudine fbliorum invo- lucri, exteriores graciliores neulri, interiores herma- phrodili ; corolla tubuloso-linearis , gracilis versus apicem paulisper dilatala ; in hermaphroditis 5-fîda, in neutris i-fida; laciniis obtusis spathulatis glandu- losis. Tubus antherarum et stigrnata in tubo corolla? inclusa nec exserta. Fructus oblongo-iinearis, apice coarctatus striatus et in striis hispidulus. Crescit in Novae-Hollandiae loco dicto Port-Jack- son ubi collegit amicissimus Gaudichaad. OBSERVATIONS. Il existe entre cette espèce et celle que nous avons nommée Senccio hispidulus une très-grande analogie , non-seulement quant à leur port et à l'ensemble de leurs caractères extérieurs , mais même dans quelques-uns de leurs caractères intérieurs. Cependant voici les princi- paux signes qui distinguent ces deux espèces : 1° la tige et les feuilles du Senecio prenanthoides sont recouvertes de longs poils blancs et entrecroisés, assez semblables à des toiles d'araignée , poils qui manquent entièrement dans le Senecio hispidulus. Dans cette dernière espèce, au contraire, les feuilles sont tuberculeuses, chagrinées très-rudes au toucher , marquées dans leurs bords de dents inégales et écartées : ces dents sont très-petites , très-courtes et régulières dans la première espèce ; 2° les fleurs forment un corymbe bien plus lâche, plus rameux dans le Senecio prenanthoides ; 3° les fleurons dans les BOTANIQUE. II. 7 98 VOYAGE DE L'ASTROLABE. deux espèces sont de deux ordres , les extérieurs neutres ou mâles, les intérieurs hermaphrodites : dans le Senecio prenant hoidef, les fleurons neutress ont à quatre divisions, et les hermaphrolHtes à cinq : dans le Senecio hispielulus , les neutres sont simplement à trois divisions, et les her- maphrodites également à cinq; mais tandis que ces lohes ou divisions de la corolle sont minces et aiguës dans le Senecio kispidulus , elles sont au contraire obtuses, spa- thulées, épaisses et glanduleuses, dans l'autre espèce. Ces différences nous paraissent plus que suffisantes pour bien distinguer ces deux espèces nouvelles. 57. SENECIO GALUICHALDJAM S, Nob. S. caule simplici,apalmari ; foliis lincaribus subcar- nosis glaberrimis congeslis ; capilulis paucis 2-3 ter- minalibus ; flosculis omnibus hermaphroditis quin- quefîdis. Nob. DESCRIPTIO. Radix gracilis perpendicularis, simpliciusçula. Caulis erectus simplex, palmaris, teres, glaber, slriatus. Folia alterna approxirnato-congesta, linearia, sub- carnosa acuta, integerrinia, glabra, basi semiamplexi- caulia et ciliata. Capitula tria pedunculata caulem tenninantia. Involucrum teretiusculum apice subdilatatum, flos- culis paulo brevius uniseriale , basi bracteolatum ; BOTANIQUE. il squamis linearibus acutiusculis, externe pruinoso- albidis margine tenuioribns, glabris. Flosculi onmes hermaphroditi, involuero sublon- giores. Corolla tubuloso-infundibnliforniis, parte supe- riore sensim dilatata, quinquefida, laciniis ovali-acu- tis, semi-revolutis. Tubus stamineus apicc quinque- fidus, limbum corollae subscquans. Stigmata in tubo antherarum inelusa. Fructus oblongus subarcuatus , striatulus pubes- eensque. Pappus simplex, sessilis : pilis dentato-bar- bellatis. Crescil in JNovae-Hollandise loco vulgô dicto Port- Jackson. OBSERVATIONS. Cette jolie petite espèce , qui a été rapportée de la Nouvelle-Hollande par notre ami M. Gaudichaud , est tellement bien caractérisée par ses feuilles linéaires et charnues , très-glabres et entières , par sa lige simple et pauciflore, par ses fleurons tous à corolle infundibuli- forme et hermaphrodites, qu'il n'en est nulle autre de la même section avec laquelle on puisse la confondre , ou dont même on puisse la rapprocher. 58. SENECIO PUSILLUS, Noh. An S enecio minimus Poiret? S. caule basi simplici , aut ramoso ; foliis lanceo- latis acutis sinuato et distanter denlalis ; capitulis 100 VOYAGE DE L'ASTROLABE. terminalibus , subpaniculatis, paucioiïbus ; flosculis omnibus hermaphroditis quinquefidis. Nob. DESCRIPTIO. Radix annua perpendicularis ramosa. Caulis basi simplex teres, brachiatus pilosus, 3-8 pollices altus, ramis al ternis. Folia ad inferiorem caulis parlem confertiora, al- terna, sessilia semiamplexicaulia , oblonga , acuta, sinuato et distanter denlata, tuberculato-aspcra, basi sublanuginosa. Capitula flosculosa pauciora rainificationes caulis tenninantia subpaniculata. Involucrum teretiusculum, basi vix paulisper dila- tatum et bracteolatum, squamulis brevibus obtusius- culis margine ciliatis, uniseriale, squaniis linearibus flosculos ferè scquantibus , subobtusis marginibus pellucido-membranaccis , dorso bistriatis. Post an- thesin increscunt paulatim involucri basis atque re- ceptaculum et sicut cupula albido-suberosa cingunt basin involucri. Flosculi omnes fertiles hermaphroditi , tubulosi subfiliformes , involucrum vix superantes ; apice paulô dilalati, quinquefidi, laciniis ovalibus suberectis acu- tiusculis incrassato- gland ulosis. Genitalia in tubo corollae inclusa, nullâ parte ex- serta. Fructus oblongus subarcuatus , striatus , pilosus- que. BOTANIQUE. JOI Pappus simples sessilis , albus , pilis subbarbel- latis. Crescil in Nova>Hollandiœ loco vulgô dicto Port du Roi-Georges. OBSERVATIONS. M. Poiret a décrit, sous le nom de Scnccio minimus, une espèce originaire de la Nouvelle-Hollande. Autant que nous avons pu en juger par la description très- succincte que ce botaniste a donnée de cette espèce, celle que nous venons de décrire nous paraît avoir avec elle de grands rapports. Elle est également fort petite dans toutes ses parties; mais ses feuilles, au lieu d'être blan- châtres et cotonneuses à leur face inférieure, sont vertes et glabres. Au reste , nous ne sommes pas éloignés de croire que ces deux espèces n'en forment qu'une seule ; mais pour le moment nous manquons de données assez précises pour opérer cette réunion. 39. SENECIO QUADRIDENTATUS , Labill. , Nov.-Holl. S. foliis linearibus, integris aut distanter serratis, praesertira subtùs albido-lanatis, membranaceis ; flo- ribuscorymbosis; flosculisexterioribusfœmineis apice fissis bi-lridentatis-, interioribus hermaphroditis qua- dridentatis; laciniis apice non glandulosis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis teres striatus, ramosus, eriophorus, albidus. 102 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Folia linearia , apice basique sensim attenuata , acuta, superiora margine obsolète denlata, inferiora distanler dentata , praesertim subtùs albido-lanata , 3-4 pollices longa, 3-4 lineas lata, membranacea. Flores in corymbium laxum pauciflorum terminale dispositi. Capitula gratina angusta pedunculata pauciflora. Involucrum tenue, leres, gracile, uniseriale, basi bracleolatum, pilis albidis quasi aracbnoideum, brac- teolis linearibus, laxiusculè imbricatis ; squamis lon- gitudine flosculoruin, linearibus acutiusculis, margine tenuioribus et scariosis. Floseuli exteriores lubulosi lineares subbreviores apice bi-tridentati, interne fissi et inde quasi sublabia- tiflori, fœminei; stigmatibus linearibus divaricato- revolutis exsertis. Interiores bennapliroditi, lubulosi, vix in parte su- periore paulisper inflati, quadrifidi, laciniis erectis vix apice reflexis nec glandulosis. Genitalibus inclusis. Fructus lineares versus apicem coarctati, mutua compressione subangulati, mediocriler hispiduli. Pappus sessilis simplex pilosus; pilis albidis sub- simplicibus vix denticulatis. Crescrit in Novae-Hollandise orâ occidentali, et in loco vulgô dicto Détroit d'Entrecasteaux. OBSERVATIONS. C'est M. de Labillardière qui le premier a décrit cette espèce, et qui lui a donné le nom sous lequel elle est BOTANIQUE. 103 encore désignée aujourd'hui. Notre description s'accorde dans les points essentiels avec celle qu'en a donnée ce savant voyageur. Cependant nous avons observé quel- ques caractères qui différent un peu de ceux tracés dans la Flore de la Nouvelle-Hollande. Ainsi les feuilles pa- raissent entières au premier aspect; mais examinées avec- soin, elles sont légèrement dentées, et souvent celles du bas de la tige le sont très-manifestement. Les fleurons hermaphrodites sont à quatre dents régulières ou lobes, ainsi que l'indique le nom spécifique imposé par M. La- billardièrc à cette espèce ; mais ceux de la circonférence sont femelles, excessivement grêles et filiformes, à deux ou trois dents, et présentent sur leur côté interne une fente peu profonde; ce qui les rend labiatiflores : les deux stigmates sont saillans au-dessus de cette fente. Cette espèce est voisine , mais bien distincte de notre Senccio argalus. Ses feuilles sont beaucoup plus étroites , et jamais profondément divisées ni dentées , comme dans cette seconde espèce; ses capitules, beaucoup plus grêles, sont deux fois plus longs , pauciflores , ayant leur invo- lucre à peu près aussi long que les fleurons. Si l'on ajoute à ces caractères la forme particulière des fleurons com- parés dans l'une et l'autre espèce , il sera bien facile de les distinguer l'une de l'autre. Nous ajouterons ici que le Senecio quadridentatus croit également dans l'île de Timor, et qu'il en existe des échantillons venant de cette localité dans les herbiers du Muséum de Paris. 104 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 4o. SENECIO ARGUTUS, Rich. , FI. Nov.-Zel. , p. ^58. S. caule stricto, striato; foliis basi sagittalis, lan- ceolatis argutè serratis , pinnatifidis , subtùs albidis , supremis linearibus, inlegris; floribus paniculatis; flosculis interioribus quinquedentatis , laciniis apice glandulosis. Nob. OBSERVATIONS. Nous avons déjà décrit cette espèce dans notre Essai d'une Flore de la Nouvelle-Zélande. Nous ajouterons ici quelques observations à ce que nous en avons déjà dit. Cette espèce est également originaire de la Nouvelle- Hollande : elle a été trouvée au détroit d'Entrecas- teaux par les naturalistes de l'expédition du capitaine Raudin. Les fleurons sont de trois sortes ; les plus exté- rieurs, très-grèles, sont simplement à trois divisions, et dans le même capitule on en observe d'autres à quatre , tandis que ceux du centre sont tous à cinq divisions , toutes également glanduleuses à leur partie supérieure. Les organes sexuels sont inclus dans l'intérieur de la corolle. Les feuilles présentent aussi de grandes variations. Ainsi les dents sont quelquefois très -profondes, très- aiguës , ce qui leur donne l'apparence presque pinnati- fide ; d'autres fois , dans certains échantillons de la Nou- velle-Hollande , les dents sont beaucoup plus courtes , et même quelquefois elles disparaissent complètement BOTANIQUE. 106 dans les feuilles supérieures qui sont entières. Mais un caractère constant, c'est que ces feuilles à leur face su- périeure, et surtout à leur face inférieure, sont couvertes de poils blancs, couchés, entremêlés, ressemblant à des toiles d'araignée. Ces poils existent également sur la partie supérieure des tiges et l'involucre des capitules. 4i. SENECIO MULTICAULIS, Nob. S. caule a basi raraoso ; foliis basi angustatis lan- ceolatis, runcinalis acutis, subtùs albido-pubescen- tibus; floribus subpaniculatis ; flosculis interioribus 5-dentatis, laciniis apice glandulosis. Nob. DESCRIPTIO. Radix annua, raraosa. Caulis a basi ramosus , rarai erecti vix pédales, teretes, striati, pubescentes, versus partem superiorem in ramulos apice floriferos divisi. Folia alterna parvula sessilia oblongo-lanceolata acuta, basi sensim anguslata, paulisper sagittata (au- riculis brevibus acutis) margine diviso et argutè den- tata, subruncinata, dentibus distantibus ina3qualibus, facie superiore punctato-aspera, inferiore vero sub- albido - pubentia ; 1-2 pollices longa , 3-6 lineas lata. Capitula ramulos caulis terminantia pedunculala, quasi paniculam irregularem constiluenlia, sat par- vula. 106 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Involucrum teretiusculum ferè longitudine lloscu- lorum, uniseriale, basi bracteolatum. Squamse lineares erectse , angustae , acuta? , apice subglandulosœ, dorso striatse glabrse, margine tenui- membranaceae. Flosculi tubulosi graciles, exteriores fœminei apice 4-dentati, stigmatibus exsertis ; interiores hermaphro- diti, 4-dentati, dentibus ut in fœmineis obtusis glan- dulosis ; genitalibus inclusis. Post deflorationeni, ilosculis omnibus fructibusque elapsis , persistit involucrum , phoranthiumque et illius pars inferior (qua? hypophoranthiuin dici posset) accrescit albida, glabra, intùs suberosa et squamis involucri erectiusculis coronata. Fructus oblongus costatus, in costis hispidulus. Pili pappi ferè simplices vix dentato-barbellati. Crescit in Novae-Hollandiae loco vulgô dicto Port du Roi-Georges. OBSERVATIONS. 11 existe entre cette espèce et le Senecio argutus une très-grande ressemblance , surtout à cause de la figure des feuilles. Mais cependant plusieurs caractères peuvent faire distinguer ces deux espèces. D'abord le Senecio multicaulis est plus petit dans toutes ses parties, et sa tige beaucoup plus rameuse; ses feuilles sont comme ron- cinées, à dents très-profondes, très-inégales, rudes, et à peu près glabres à leur face supérieure , pubescentes , et un peu blanchâtres inférieurement. L'involucre est glabre et non recouvert de longs poils blancs , comme dans BOTANIQUE. 107 l'autre espèce. Une autre différence très-frappante , c'est que, dans le Senecio mullicaulis , la partie inférieure de l'involucrc ( Y hypophoranthium) prend de l'accroissement , se renfle, et est couronnée par les squames dressées de linvoluere, tandis que, dans le Senecio argutus , les squa- mes sont étalées ou réfléchies. Ajoutez que, dans l'espèce ici décrite , il n'y a que des fleurons femelles à quatre dents, ayant les stigmates saillans au-dessus de la corolle, et des fleurons hermaphrodites à cinq dents au centre : les fleurons à trois dents manquent. Cette somme de différences m'a paru bien suffisante pour distinguer ces deux espèces. 4a. SENECIO SQUARROSLS, Nob. (Tab. 55.) S. caule simpliciusculo, piloso ; foliis lanceolato- linearibus acutis, basi angustatis, profundè et inae- qualiter dentatis, glabriusculis ; floribus subcorym- bosis; involucri squamis, flosculis longioribus apice retortis, margine squarrosis. Nob. DESCR1FTIO. Caulis erectus, simplex rectusque, bipedalis, teres striatus arachnoideo-pilosus. Folia alterna lanceolato-linearia acuta basi angus- tata, profundè et inaequaliter dentata, glabra, vix in nervo medio subpilosa, 3-4 pollices longa, 4-5 lineas lata. 108 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Flores in corymbio terminal i paniculseformi paucî- floro dispositi ; pedunculis s. caulis ramifieationibus arachnoideo-pilosis. Involucrum teretiusculum basi paulisper dilatatum uniseriale basi bracteolis linearibus acutis laxè imbri- catis cinctura : squamis linearibus coriaceis, flosculis sublongioribus apice subretortis, margine squarrosis, basi subarachnoideis. Flosculi exteriores filiformes fœminei , apice qua- dridentati , dentibus subacutis , incrassato-glandu- losis. Genitalia in corollâ inclusa, nullo modo exserta. Fructus pappo simplici sessili piloso, pilis albidis simplicibus coronatus, oblongo-linearis piloso-hispi- dulus. Creseit in Novac-Hollandise loco vulgô dicto Potl- Jackson, ubi detexit clar. et amicissimus Gaudi- chaud. OBSERVATIONS. Cette belle espèce a été rapportée de la Nouvelle- Hollande par M. Gaudichaud. Elle est fort remarquable et fort distincte du Senecio argutus dont elle se rappro- che un peu par ses feuilles ; mais elles sont ici glabres , et non velues et blanchâtres comme dans cette dernière espèce. Les capitules sont deux ou trois fois plus gros ; leur involucre se compose de folioles raides, plus longues que les fleurons et terminées par une sorte de pointe recourbée; caractère qui sur-le-champ suffit pour bien distinguer cette espèce. BOTANIQUE. 109 43. SENECIO ODORATUS, Noh. S. foliis oblongo-lanceolatis acutis, basi auriculato- sagittalis grosse et inaequaliter serratis, giabris;; co- rvmbio terminali subcongesto ; involucro flosculis omnibus hermaphroditis dimidiô breviore ; corollâ infundibuliformi quinqucfidà ; stigmatibus inclusis ; l'ructu stnato in valleculis pubenli. Nob. DESCRIPTIO. Caulis ereetus, ramosus, teres, striato-sulcatus glaber. Folia alterna sessilia oblongo-lanceolata acuta, basi aurieulato-sagittala, margine grosse et inaequaliter serrata, glabra, subtùs glaucescentia , 3-4 pollices longa, vix unum lata. Flores corymbosi terminales, subcongesti, floscu- losi, lulei. Involucrum teres, basi attenuatum et bracteola- tum, uniseriale, flosculis subdimidiobrevius; bracteis squamaeformibus linearibus acutis; squamis lineari- lanceolatis, margine pellucido-membranaceis, dorso subprominulis apice acutiusculo dissecto-ciliatis. Flosculi omnes fertiles hermapbroditi , involucro ferè duplo longiores. Corolla tubuloso-infundibuliformis , supernè dila- tata, quinquefida; laciniis patulis subrevolutis ovali- acutis apice subincrassatis. 110 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Genitalia in corollâ inclusa : tubus staminum apice appendicibus quinque raembranaceo-hyalinis ovali- subobtusis erectis coronatus. Stigmata vix tubum staminum superantia quasi trunoata, glandulosa. Fructus oblongus ad apicem coarctatus, costatus et in sulcis pilosus. Pappus sessilis simplex, valdè caducus; pilis albis barbellatis. Grescit in ÎXovâ-Hollandiâ , loco vulgô dicto Ile des Kangourous. 44. SENECIO FLACCIDUS, Nob. S. f'oliis elliptico-lanceolatis acutis basi angustatis nec auriculatis glabris, flaccidis, argutè et subirregu- lariter biserratis; corymbio paniculaeformi diffuso, terminali ; involucro gracili flosculis hermaphroditis paucioribus subbreviore; corollâ tubulosà filiformi, quinquefidà; fructu hispidulo. Nob. DESCRIPTIO. Gaulis herbaceus, ramosus, diffusus, flaecidus, teres, striatus, glaber. Folia alterna elliptico-lanceolata , acuta, versus basin sensim angustata et quasi petiolata , imâ basi dilatata et semiamplexicaulia , argutè et subirre- gulariler biserrata, glabra, membranacea, flaccida, BOTANIQUE. III 3-4 uncias longa , semiunciam aut paulo ultra lata. Panieula diffusa irregularis rainosa terminalis. Capitula gracilia tenuissiiua llosculosa, pauciflora sarpiùs deeemflora. Involucrum teres, gracile, angustum, uniseriale, basi squamulis liuearibus aculis laxiusculis cinctum, flosculis paulo brevius , squamis linearibus acutius- culis apice subpilosis, margine tenui-hyalinis glabris. Flosculi graciles , tenues hcrmaphroditi : corolla tubulosa filiformis , vix versus superiorem partem dilatata, quinquefida, laciniis ovali-acutis, apice sub- incrassatis. Tubus stamineus inclusus. Stigmata exserta. Fructus oblongo-linearis hispidulus. Pappus simplex sessilis : pilis barbellatis. Crescit in ISovae-Hollandiae loco vulgo dicto Dé- troit d } Entrecasteaux. OBSERVATIONS. Par la figure de ses feuilles, cette espèce a de l'analogie avec notre Sctiecio odorat us ; mais cependant il est extrê- mement facile de l'en distinguer. Ainsi, tandis que, dans le Senecio flaccidus , les feuilles sont atténuées, rétrécies vers leur base , elles sont beaucoup plus larges et sagit- tées dans le Senecio odoratus. Les capitules d'ailleurs , dans la première espèce, sont extrêmement grêles, com- posés d'environ une dizaine de fleurs dont la corolle est grêle, filiforme, et à peine dilatée vers sa partie supé- rieure; tandis que, dans la seconde, ces capitules , moins grêles , se composent d'au moins vingt fleurs dont la 112 VOYAGE DE L'ASTROLABE. corolle est bien manifestement infundibuliforme. Ajoutez encore que les stigmates sont saillans et le fruit hispide dans le Senecio flaccidus , et le fruit simplement strié et velu dans le Senecio odoratus. § 2. Foliis divisis. 45. SENECIO MIXTUS, Nob. (Tab. 56.) S. caule ereclo, simpliciusculo, piloso; foliis ob- longo-acutis pinnatifidis, laciniis sinu obtuso distinc- tis, oblongis inaequaliter dentatis, praesertim subtùs aracbnoideo - pilosis ; capitulis paucioribus ramulos terminantibus ; flosculis exterioribus apice oblique truncatis inlegris fœmineis ; inlerioribus bermapbro- ditis, quinquefidis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus erectus simpliciusculus, bipedalis et ultra, teres subangulato-striatus, pilosiusculus, pilis albis intricatis raris. Folia alterna distantia oblongo-acuta, pinnatifida, laciniis sinu obtuso sat lato distinctis, oblongis inae- qualiter dentatis, praesertim subtùs aracbnoideo-pilo- sis; 3-4 pollices longa, unum aut sesquipollicera lata. Capitula sat pauca ramulos caulis terminantia, fo- BOTANIQUE. 113 liis ûoralibus linearibus aculis pcdunculo brevioribus stipata. Involucrum cylindraceum basi subturbinatum uni- seriale, squamis linearibus basi inter se coalitis et quasi calycem basi tubuloso-gamophyllum efforman- tibus, apiee obtusiusculis, dorso pulverulento-puben- tibus, margine tenui-hyalinis, flosculis paulo brevio- ribus. Squamae seu foliola 4-5 linearia laxa, subpatula basin involucri cingunt. Phorantbiura parvulum planiusculum nudum. Flosculi exteriores fœminei tubulosi, graoiles; co- rolla tubuloso-filiformis apice obliqué truncata, ob- tusa et quasi semiflosculum constituens. Stigmata duo oblonga obtusa glandulosa, tubum corollae supe- rantia. Floseuli interiores hermaphroditi : corolla tubu- loso-infundibuliformis apice quinquefida, laciniis ovali- acutis semirevolutis, apice glandulosis. Tubus antherarum apice 5-fidus, limbo corollae longior, laciniis oblongis acutis membranaceis. Stylus gracilis, stigraalibus duobus suprà tubum antherarum vix exsertis obovalibus, obtusis glandu- losis terminatus. Fruclus immalurus oblongo-linearis slriatus gla- briusculus. Pappi sessilis pili dentato-barbellati. Crescit in Novse-Hollandiae loco vulgô dicto Porl- Jackson, ubi detexit clar. et amicissimus Gaudi- chaud. BOTANIQUE. II. 8 114 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. Cette espèce sert en quelque sorte à établir le passage entre la section des vrais Senecio et celle des Jacobœa. En effet , les fleurons de la circonférence , sans être plus grands que ceux du centre, ont leur limbe entier et obli- quement coupé , de manière à représenter une ébauche de demi-fleuron. Ce caractère suffit à lui seul pour distinguer cette espèce. • b. Capitulis radiatis : Jacobœa. § i . Foliis divisis. 46. SENECIO TRIPARTJTUS, Nob. S. foliis petiolatis profundè pinnatifido-tripartitis; laciniis linearibus acutis distanter serratis glabris; floribus laxè corymbosis. Var. a. Foliis linearibus simplicibus inciso-serratis, basi atiriculatis. DESCRIPTIO. Caulis erectus teres ramosus bipedalis et ultra, slriatus, glaber, ramis erectis. Folia alterna petiolata , glabra , sœpiùs profundè pinnatifido-tripartita, laciniis lateralibus oppositis aut alternis , patulis linearibus acutiusculis distanter sub- ] BOTANIQUE. J15 serratis; rariùs simplicia paulô laliora acula argutè serrala et basi auriculata , auriculis linearibus. Flores radiati eoncolores lutei, sat niagni corym- bium laxum efformantes. Involucrum subteretiusculum supernè patentius- eulum flosculos longitudine sequans, uniseriale, basi squamulis Iaxis subimbriçatis lanceolatis acutis mar- gine subscarioso-erosis bracteolalum ; squamis linea- ibus obtusiuseulis glabris, margine tenui subhyalinis. Semiflosculi imperfectione stigmalorumneutri; la- mina oblongo-linearis quadrinervia obtusa, involucro longior. Flosculi hermaphroditi : corolla tubuloso-infundi- buliformis apice quinquefida, laciniis erectiusculis apice incrassatis glandulosisque. Fructus ovoideo-oblongus apice truncatus glaber. Crescit in Novae-Hollandiae locis vulgù dictis Port- Jackson et Détroit d' Entrecasteaux. OBSERVATIONS. On peut distinguer, dans cette espèce, deux variétés, l'une qui , pour nous , en forme le type , et dont les feuilles sont profondément découpées en trois lanières étroites, linéaires, offrant des dents très-courtes et très- écartées. Dans ce premier type, ces feuilles ne sont pns auriculées à leur base. Dans le second type, au contraire, on trouve à la base de chaque feuille deux auricules linéaires plus ou moins longues; les feuilles sont simples, linéaires , un peu plus larges , et présentent des dents quelquefois très-profondes et très-écartécs. Si l'on ajoute 8* 116 VOYAGE DE L'ASTROLABE. que, dans ce second type , les capitules sont un peu plus nombreux et plus rapprochés , peut-être reconnaîtra-t-on la nécessité d'en faire une espèce distincte. 47 . SENECIO CRITHMIFOLIUS, Nob. S. glaberrimus; caule palmari basi simplici; foliis carnosis subpinnatifidis , laciniis linearibus distanti- bus 3-6 alternis aut oppositis ; capitulis solitariis ramulos caulis terminantibus, involucro flosculorum longitudine. Nob. DESCRIPTIO. Radix annua perpendicularis ramosa. Caulis basi simpliciusculuscrassitiepennaecorvina? palmaris aut paulù ultra, teres, striatus, glaber, in parte superiore subramosus, ramis terelibus simpli- cibusque apice unifions. Folia alterna approximata profundè pinnatifida, la- ciniis paucis 3-6 linearibus integris oppositis aut alternis distantibus, subacutis, carnosis glaberrimis (in unico specimine folia linearia intégra vidi). Flores radiali ramulos caulis pauciores terminantes, sat magni ; aliquando solitarii (caule simplice unifloro), sœpiùs caule ramoso, 2-5. Involucrum teretiusculum, uniseriale, flosculorum longitudine, glaberrimum, basi foliolis sat numerosis ovali-acutis, margine tenuioribus bracteolatum ; squa- BOTANIQUE. 117 mis linearibus subacutis, apice subciliatis, margine tcnui-membranaceis , dorso carnosulis. Seraiflosculi fœminei, autpotius impcrfectione slig- raatorura neutri; lamina patens longiludine involucri, elliptico-linearis apice tridentala, quadrinervia. Stig- mata linearia subrevoluta, exserta, apice non dilatata. Flosculi liermaphroditi numerosi conferti; corolla tubulosa subinmndibuliformis apice quinquefida, la- ciniis erectiusculis ovalibus glandulosis. Sligmala exserta divaricato-revoluta apice dilatato-truncata glandulosa. Fructus oblongus striatus hispidulus, pappo piloso simplici sessili, pilis dentato-barbellalis coronato. Crescit in Novae-Hollandiae locis vulgo dictis Ile des Kangarous et Iles-Stériles. 48. SENECIO PINNATIFOLIUS , Nob. S. glaber ; caule bipedali ramoso ; foliis subcarnosis pinnatifidis, laciniis 7-9, linearibus , distantibus sse- piùs denticulatis ; capitulis ramulos terminantibus ; involucro flosculis breviore. DESCRIPTIO. Caulis ramosus, ferèbipedalis, teres, glaber, stria- tus, ramis divisis. Folia alterna profundè pinnatifida, glabra, subcar- nosa glaucescentia; laciniis alternis aut oppositis, 118 VOYAGE DE L'ASTROLABE. valdè distanlibus linearibus acutis inaequaliter et dis- tanter serratis, saepiùs 7-9. Flores radiati ramulos eorumque ramificationes terminantes, non corymbosi. Involucrum obconoideum, basi bracteolalum, flos- culis tertiâ parte brevius , squamulis ovali-oblongis acutis laxè imbricatis margine tenuioribus ciliatisque : squamis linearibus acutiusculis , apice pilosis , mar- gine hyalinis; semiflosculi neutri, imperfectione stig- matorum. Flosculi hermaphroditi, conferti; corolla tubu- loso-infundibuliformis apice quinquefida, laciniis ova- libus acutiusculis apice subincrassato glandulosis. Fructus oblongus apice truncatus glaber. Pili pappi sessilis denlato-barbellati. Crescit in INovae-Hollandiae loco vulgô dicto Dé- troit cCEntrecasteaux. OBSERVATIONS. Par son port et l'ensemble de ses caractères , cette espèce s'éloigne beaucoup de la précédente [Senecio crithmifolius) ; néanmoins par la forme de ses feuilles, la grandeur de ses fleurs, elle offre avec elle une assez grande analogie. Cependant on peut facilement distin- guer ces deux espèces. Ainsi la tige du Senecio crithmi- folius est simple, haute de six à huit pouces; celle du Senecio pinnalifolius est rameuse et haute d'environ deux pieds. Les feuilles, dans le premier, offrent de trois à cinq divisions linéaires entières ; celles du second , beau- coup plus grandes, se composent de sept à neuf divisions BOTANIQUE. 119 souvent dentées : les capitules sont peu nombreux , d'un à quatre dans le Scnecio crithmijolius ; ils le sont beau- coup plus dans le Senecio pinnalifolius . Enfin, l'involucre est de la longueur des fleurons dans le premier, et d'un tiers plus court dans le second. 4g. SENECIO REPICOLA, Nob. (Tab. 07.) S. caule ramoso, foliîsque glabris pinnatifidis sub- carnosis; laciniis distanlibus lanceo'atis acutis inae- qualiter et dislanter inciso-dentatis ; floribus ramulos terminantibus , distinctis ; fructibus striatis subvil- losis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus, erectus, ramosus* bipedalis et ultra, striatus, leres, glaber. Folia alterna sessilia semiamplexicaulia, pinnatifida 3-4 uncialia, subcarnosa, glabra, laciniis distantibus, lateraliter inciso et inaequaliter dentata , angusta , acuta. Flores lutei, radiati, ramulos graciles erectos uni- floros bracteis minimis squamœformibus distantibus versus apicem onustos terminantes. Involucrum subliemisphaerico-teres, basi bracteolis quibusdam squamaeformibus Iaxis acutis brevibus cinctum; foliolis crectis uniserialibus linearibus gla- 120 VOYAGE DE L'ASTROLABE. bris acutis aut subobtusis medio subincrassatis, mar- ginibus tenui-merabranaceis hyalinis. Phoranthium planum nudum alveolatum. Semi- flosculi exteriores saepiùs 9-10, fœminei; lamina in- volucro longior, patens ovali-oblonga, apice subdenti- culata, 4-nervia tubo gracili cum ovario longitudine squamarum involucri. Flosculi hermaphroditi erccti : corolla breviuscula tubuloso-infundibuliformis , regularis , quinquefida; laciniis ovalibus, acutis, apice incrassatis et quasi glandulosis. Tubus stamineus brevis vix corollam superans, apice quinquedentatus. Stigmata duo oblonga revoluta apice dilatata, et piloso-glandulosa. Fructus ovoideo-oblongus subarcuatus striatus pi- losus , subobliquus , pappo sessili simplici albido co- ronatus. Crescit in rupibus insula? Van-Diemen. OBSERVATIONS. Forster a donné une simple phrase d'une espèce de ce genre , qu'il a nommée Senecio lautus , et qui est origi- naire de la Nouvelle-Zélande. Cette espèce est extrê- mement mal connue , puisqu'elle n'est encore désignée que rjar la phrase du célèbre botaniste voyageur. L'espèce quCnous présentons ici s'accorde assez bien avec le ca- ractère que Forster donne de son Senecio lautus; la seule différence notable qu'elle présente , c'est que les divisions de ses feuilles , au lieu d'être obtuses , comme dans la BOTANIQUE. 121 plante de Forster, sont très-aiguës. Notre Senccio rupicola ne serait-il qu'une simple variété du Senecio laulus de Forster? § i. Foliis simplicibus. 5o. SENECIO PAUCJLIGULATUS , Nob. (Tab. 58.) S. foliis sessilibus ovalibus aut ellipticis acutis basi attenuatis, serratis, glaberrimis subtùs glaucescenti- bus; floribus corymbosis; semifloscùlis paucis (1-3); flosculis hermaphroditis ; tubo stamineo apice appen- diculato exserto. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus? teres, striatus, glaber, supernè brachiatus. Folia alterna, sessilia, ovalia aut elliptica basi atte- nuata, apice acuta, serrata, membranacea, glaber- rima, subtùs glaucescentia, très pollices longa, unum pollicera lata. Flores corymbosi radiati : corymbio terminali ma- gno, ramis longis slrictis et ramulis brevioribus sub- cymosis composito. Involucrum teres, flosculis tertiâ parle brevius, uniseriale , basi bracteolatum ; foliolis seu squamis erectis, lanceolato-linearibus, apice subobtusis et pi- 122 VOYAGE DE L'ASTROLABE. losis margine tenuioribus , dorso striatis et glabris. In singulo capitulo seu anthodio adsunt semiflos- culi pauci, ssepiùs 1-2-3, rariùs nulli, exteriores, neu- tro-fœminei, quorum corolla basi tubulosa et supernè ligulata , elliptico-oblonga acuta ; stigmata duo sub- abortiva. Flosculi numerosi , involucro longiores , herma- phroditi. Corolla tubuloso-infundibulilormis, apice quinque- fida, laciniis auqualibus subpalulis ovali-aeulis. Tubus staraineus faucem corollœ paulô superans, apice appendicibus quinque oblongo-spalhulatis sub- acutis glandulosis basi attenuatis, coronae instar, ter- minatus. Stylus gracilis : stigmata duo linearia apice obtuso- dilatata glanduloso-pilosa, tubum corolla? superantia. Fruclus oblongo-Iinearis teretiusculus , striatus , pilosiusculus. Pappus sessilis simplex, pilosus, albus; pilis bar- bellatis. Crescit in Nova>Hollandia3 loco dicto Porl-Jack- son. OBSERVATIONS. Doit-on laisser cette espèce dans le genre Senecio , ou bien doit-elle devenir le type d'un genre distinct? A l'ap- pui de la première opinion , nous dirons qu'elle a le port des Séneçons, leur involucre unisérié, accompagne de plusieurs petites folioles ou écailles à sa base ; leur récep- BOTANIQUE. 123 tacle et leur aigrette. Mais le petit nombre des demi- fleurons, qui manquent quelquefois complètement dans des capitules d'un même involucre , et surtout les cinq appendices spathulés et glanduleux qui couronnent le tube staminal , sont des caractères d'une certaine impor- tance. Néanmoins, pour ne pas augmenter le nombre des genres déjà trop grand dans cette famille , nous avons pensé que notre plante formait une simple section du genre Senccio , et nous lui avons donné le nom de Senecio pauciligalatus , pour rappeler ce caractère remarquable du petit nombre de demi-fleurons qu'on observe dans chaque capitule. 5i. SENECIO PERSICjEFOLIUS, Nob. S. foliis oblongo-lanceolatis , sessilibus, non rarô basi subauriculatis, acutis, inaequaliter dentatis, su- pernè glabris, subtùs arachnoideo-pubentibus; flori- bus parvulis nuraerosis corymbosis ; semiflosculis 3-4 fœmineis ; flosculis 5-fidis, laciniis apice acutis glandu- losis; fructu striato glabro. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus , bi-tripedalis , ereclus , teres , ramosus glaber striatus. Folia alterna lanceolata, acuta, sessilia, non rarô basi subauriculata , margine inaïqualiter dentata , dentibus approximatis acutis, supernè glabra, subtùs subpubenti-arachnoidea, 2-3 pollices longa, 5-8 lineas lala. 124 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Flores lutei radiati satparvuli, corymbium bra- chiatum terminale efformantes. Involucrura teres , glabrum flosculis ferè dimidiô brevius, basi braeteolis 2-5 lineari-setaceis cinctum; uniseriales squamis linearibus obtusiusculis , mar- gine tenui-membranaceis. Semiflosculi pauciores , saepiùs quatuor , fœminei lamina patens elliptica, apice obtuso 3-dcntata, et quadrinervia. Stigmata exserta, revoluta, apice dila- tato-obtusata. Fosculi numerosi conferti hermapbroditi : corolla infundibuliformis, apice dilatato-quinquefida; laciniis ovalibus acutis , semirevolutis apice glandulosis : tu- bus stamineus apice exsertus quinquedentatus. Stig- mata exserta, revoluta apice dilatato quasi truncata. Fructus oblongo-linearis striatus, glaber. Pappus sessilis pilosus deciduus; pilis dentato- barbellatis. Crescit in Novae-Hollandiae loco vulgô dicto Port- Jackson. OBSERVATIONS. Il existe quelque ressemblance entre cette espèce et le Senecio nemorensis d'Europe. Mais cependant le Senecio persicœfolius se distingue par ses feuilles lancéolées , iné- galement dentées sur leurs bords, non ciliées dans leur contour ; par ses capitules plus petits et formant une sorte de corymbe. BOTANIQUE. 12/) 52. SENECIO SPATHULATUS, Nob. S. foliis sessilibus semiamplexicaulibus , obovali- oblongis subspatliulatis, ina3qualiter et argutè ser- ratis , glabris subcarnosis ; capitulis paucioribus pe- dunculatis, 4-5 terminalibus ; fructu striato glabro. Nob. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus basi suffruticulosus effusus, ra- mosus, ramis pedalibus assurgentibus teretibus, stria- tis, glabris subsimplicibus. Folia alterna sessilia semiamplexicaulia, obovali- oblonga, saepiùs obtusa, subspathulata , basi sensim angustata, et imâ basi auriculata, subcarnosa, glabra, raargine argutè et inaequaliter serrata. Flores (capitula) pauciores, sat magni, radiati, quin- que aut sex pedunculati , in axillâ foliorum superio- rum solitarii, quasi corymbosi; pedunculo tereti, braeteato, sesquipollicari. Involucrura subtereti-hemisphaericum , glabrum , uniseriale, basi bracteolis squamaeformibus ovali-lan- ceolatis acutis , quasi imbricatis cinctum ; squamis linearibus acutis, apice subciliatis, margine hyalinis dorso carnosulis. Semiflosculi exteriores fœminei, aut potius neutri : lamina patens elliptico-oblonga obtusa, apice obso- 120 VOYAGE DE L'ASTROLABE. lelè tridentata, quadrinervia. Stigmata vix divaricata, linearia, non apice obtusato-dilatata. Flosculi numerosissimi hermaphroditi : corolla in- fundibuliformis , quinquefida , laciniis erectiusculis ovalibus subobtusis apice subincrassato-glandulosis : stigmata exserta revoluta, apice dilatato-truncata. Fructus linearis striatus, glaber. Pappi sessilis pili barbellati. Crescitin arenosis maritimis Novœ-Hollandirc, loco vulgô dicto Détroit d! Entrecasteaux. OBSERVATIONS. Les feuilles spathulées , nombreuses , profondément dentées en scie et charnues de cette espèce , suffisent pour la distinguer facilement des autres espèces dont elle se rapproche. Les capitules sont peu nombreux, réunis au sommet de la tige, 55. SENECIO MACRANTHLS, Nob. S. foliis linearibus aculis glabris, obsolète dentatis, basi auriculatis; capitulis magnis solitariis ramulos divaricatos terminantibus; involucro hemisphaîrieo ; fruclu glabro striato. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus , apice ramosus , teres , striatus BOTANIQUE. 127 glaber, bipedalis et ultra, ramis superioribus ûoriferis saepiùs unifions divaricatis. Folia alterna , lanceolato-linearia acuta j glabra , uiargine obsolète dentata, membranacea, basi sensim attenuala et auriculis duabus , stipulaeformibus lan- ceolatis acutis basi subsagittatis, stipata, 4-5 pollices longa, 3-4 lineas lata. Capitula saepiùs solitaria, ramulos terminantia dia- metro bipollicaria. Involucrum subhemisphœricum , parte superiore subpatens ; basi bracteolis quibusdam linearibus Iaxis stipatum, uniseriale : squamis linearibus acutis gla- bris, margine tenuioribus. Pboranthium convexiusculum punctato-subalveo- latum glabrum, nudura. Semiflosculi exteriores involucro triplô longiores, fœminei : corollse tubus gracilis glaber longitudine involucri; ligula longior oblongo-linearis revoluta obtusiuscula; stylus longitudine tubi corollœ, stigma- tibus 2 revolutis linearibus obtusis terminatus. Flosculi interiores hermaphroditi, involucro paulô longiores, numerosi. Corolla tubuloso-infundibuliformis; tubo gracili, limbo longitudine tubi, dilatato-subtereti, apice quin- quefido regulari. Tubus antherarum limbura corollae apice quinque- fido membranaceo hyalino superans. Stigmata duo exserta oblonga apice dilatata et obtusa. Fructus immaturus oblongus striatus glaber. 128 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Scapus pilosus ; pilis dentato-barbellalis. Crescit in Novae-Hollandia; loco vulgô dicto Port- Jackson. OBSERVATIONS. Par son port, cette belle espèce rappelle un peu l'Aster trifolium , L. Ses feuilles, très- étroites, aiguës, à dents écartées et peu marquées ; ses capitules très-grands , placés solitairement au sommet des ramifications de la tige qui leur servent en quelque sorte de longs pédon- cules divariqués , caractérisent suffisamment cette belle espèce. 54. SENECIO CINE11ARIOIDES , Nob. S. foliis lineari-lanceolalis aculis , integris, su- pernè glabris , subtùs arachnoideo-villosis ; floribus parvulis ; flosculis hermaphroditis 5-fidis , laciniis apice glandulosis; fructibus glabris. Nob. DESCRIPTIO. Caulis erectus, ramosus, bipedalis et ultra, teres, glaber. Folia alterna, angusto-lanceolata acutissima, inté- gra supernè glabra , subtùs arachnoideo-villosa , 4-5 pollices longa, 3-6 lineas lata. Flores lutei parvuli radiati subcorymbosi termi- nales. BOTANIQUE. IL>9 Involucrum teretiusculum supernè vix dilatatum , basi bractcolis linearibus acutis cinctum, uniseriale, glabrum , squamis linearibus acutis , apice pilosis , marginibus pellucidis. Semiflosculi pauci , patentes , fœminei ; lamina patens ovali-elliptica acuta, i-nervia; tubus gracilis longitudine squamarum involucri ; stigmata tubum superantia recurva, lineari-subulata, glandulosa. Flosculi eonferti hermaphrcditi ; corolla tubuloso- infundibuliformis , apice quinquefida ; laciniis ovali- bus acutis, apice glandulosis; stigmata tubum stami- neum superantia erecta, linearia, apice dilatato-obtusa glandulosa. Pappus pilosus, pîlis barbellatis. Fructus immaturi teretiusculi, glabri. Crescit in Novâ-Hollandiâ, ubi detexit amicissimus Gaudichaud. 55. SENEGIO LINEARIFOLIUS , Nob. S. foliis iineari-lanceolatis aculis, obsolète et dis- tanter punctato-denticulatis , glaberrimis basi auricu- latis, auriculis acutis bifldis, floribus parvulis; flos- culisherrnaphroditis quinquefidis ; laciniis apice glan- dulosis; fructibus hirtellis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis bipedalis et ultra, teres, glaber, angulato- striatus, ramosus. BOTANIQUE. II. 9 130 VOYAGE DE L'ASTKOLABE. Folia alterna lineari-lanceolala acuta, glabra, inté- gra margine obsolète et distanter punctato-denticulata, basi auriculata, auricuiis erectis ina)qualiter bifidis glabris. Flores parvuli lutei eorvmbosi , corymbio termi- nali composito. Involucrum teretiusculuni , glabrum , basi brac- teolis linearibus cinctum, uniseriale ; squamis lineari- angnstis aculis, apiee nigro-punclatis, glabris. Semiflosculi pauci , 5-7 fœminei ; lamina patens elliptica qnadrinervia ; stiginatibus oblongo-linearibus exsertis oblusis. Flosculi tubuloso-infunclibuliformes herraaphroditi apice quinqnefidi , laciniis ovali-acutis apice glandu- losis; sligmatibus vix exsertis. Fructus inimaturus birtellus. Crescit in Novâ-Hollandia. OBSERVATIONS. Cette espèce présente beaucoup de ressemblance avec la précédente par l'ensemble de ses caractères, et surtout par la figure de ses feuilles et la petitesse de ses capi- tules. Mais elle est entièrement glabre, tandis que le Senecio cinerarioides a ses feuilles velues à leur face in- férieure. Dans cette dernière espèce, les feuilles sont par- faitement entières , elles offrent , dans celle décrite ici , des dents extrêmement peu marquées , écartées et ponc- tiformes , et surtout à leur base deux auricules en forme de stipules découpées en deux divisions inégales et aiguës. Ajoutez encore que, dans cette dernière espèce, les fruits sont velus et glabres dans la première. BOTANIQUE. 131 56. SENECIO AUSTRALES, Willd., Sp. 3, p. 1981. (Tab. 39.) Senecio angustifolius , Forster, Prodr. , n. 53g. Senecio dryadeus, Sieber Coll. (non L.) S. foliis lanceolato-linearibus acutis, glabris, coria- ceis integris aut basi utrinque dente lineari auctis ; floribus radiatis corymbosis; radio subreflexo. Nob. DE3CRIPTIO. Caulis herbaceus erectus, subsimplex, teres sesqui aut bipedalis et ultra, striatus, apice tantum subra- mosus. Folia alterna semiamplexicaulia lanceolato-linearia acuta , intégra , subcoriacea supernè glabra , subtùs paulisper piloso-arachnoidea , ssepiùs imissimâ basi biauriculata, auriculis (stipularum instar) linearibus brevibus, 3-4 pollices longa, 3-5 lineas lata. Flores (capitula) parvuli lutei in corymbium termi- nale dispositi. Involucrum teres, uniseriale, squamis saepiùs octo linearibus erectis apice obtusiusculis margine tenui- raembranaceis medio subincrassatis glabris ; ad basin involucri squamulae adsunt pauciores, breviores laxse et angustiores. Receptaculum minimum planum, alveolatum-, al- 9* 132 VOYAGE DE L'ASTROLABE. veolis margine membranaceis inaequalibus erosis. Flores radiati, unicolores. SemifloscLili circiter quinque, basi recti, medietate superiore reflexi, aculiusculi , 4-nervii, obsolète 3- dentati, fœminei. Flosculi circiter 8-10 hermaphroditi erecti, semi- flosculis breviores. Corolla tubuloso-subinfundibuliforniis gracilis , 5- fida, laciniis triangulari-acutis erectiusculis. Fructus oblongus teres apice quasi marginatus gla- ber, vix lineam longus, pappo simplici, sessilique coronatus. Crescit in insulà Van-Diemen, nec non in Novâ- Zeelandiâ. OBSERVATIONS. Au moment où nous publiâmes notre Flore de la Nou- velle-Zélande, cette espèce nous était encore inconnue, et ne faisait point partie des plantes recueillies dans cette grande île. L'ayant depuis lors reconnue parmi celles de l'île Van-Diémen, nous avons cru qu'il était utile de la décrire et de la figurer , parce qu'elle était encore fort mal connue des botanistes. Willdenow, dans la descrip- tion très-courte qu'il donne de cette espèce , dit que les feuilles sont pubescentes à leur face inférieure. Dans un assez grand nombre d'échantillons que nous avons été à même d'observer, nous avons toujours trouvé les feuilles également glabres à leurs deux surfaces. Il est encore un autre caractère signalé dans cette espèce, et qui n'y est pas constant , ce sont les deux dents , ou plutôt les BOTANIQUE. 133 deux petites oreillettes en forme de stipules qu'on observe assez souvent tout-à-fait à la base des feuilles, mais qui manquent quelquefois. Willdenow dit encore que la ti^e est ligneuse ; mais cependant il n'énonce ce caractère qu'avec doute ( Cauhs vide fur lignosus ) : nous avons trouvé la tige herbacée dans tous nos échantillons. Du reste , le Senecio auslralis appartient à la division des Séneçons à feuilles entières et à fleurs en corymbe. FIN. QUELQUES ADDITIONS ET RECTIFICATIONS SUR LES ALGUES X)e lu nouudlc-3iHantu\ Depuis la publication de notre Essai d'une Flore de la Nouvelle-Zélande, qui forme la première partie de cet ouvrage, nous avons retrouvé dans une caisse qui avait été égarée un très-beau paquet d'Algues, recueillies soit à la Nouvelle-Hollande, soit à la Nouvelle-Zélande. Ces matériaux inattendus nous ont mis à même de faire des observations nouvelles , qui devront modifier en quel- ques points ce que nous avons écrit sur plusieurs des Algues de la Nouvelle-Zélande. 1°. Nous avons publié sous les noms de Sargassum ca- pdlifolium Nob. t. 5, et Sargassum penni g erum Nob. t. 6, deux espèces nouvelles, et qu'au premier abord on dis- tingue très-aisément l'une de l'autre, bien qu'elles aient un faciès analogue. Nous avons depuis retrouvé des échan- tillons sur lesquels on observait à la fois les découpures étroites, rameuses et capillaires de notre Sargassum ca- pUlifolium, et celles plus larges et profondément pinna- tifides de notre Sargassum pennige'rum. Cependani le 136 VOYAGE DE L'ASTROLABE. plus grand nombre des échantillons offraient distincte- ment les caractères que nous avons assignés à chacune des deux espèces que nous avons décrites. Néanmoins il ne nous parait pas douteux que les deux plantes que nous avons figurées sous les noms de Sargassum ca- pillifolium et Sargassum pennigcrum , ne soient que deux formes d'une seule et même espèce, à laquelle nous don- nerons le nom de Sargassum plumosum, en la caractéri- sant de la manière suivante : Sargassum plumosum. Nob. S. caudice simplicissimo, basi nudo, subbipedali, complanalo ; fronde generali oblonga, angusta, apice oblusa, in lacinias profundè pinnatifidas (lacinulis angusto-linearibus) aut in lacinias ramosissimas sub- dichotomas (laciniilis lineari-capillaribus) divisa; ve- siculis ovoideis apice midis, subpediccllatis. Crescit in rupibus subraarinis Nova3-Zeelandirc. Var. a. Segmentis capillaribus subdichotomis. Sargassum capillifolium A. Rich. FI. Nov.- Zel. p. 16, t. 5. Var. b. Segmentis pinnatifidis linearibus. Sargassum pennigerum Id. FI. Nov.-Zeel. p. 16, t. 6. 2°. Sur le genre Margi^aria. C'est avec doute que nous avions proposé d'établir sous ce nom un genre dans la famille des Algues, n'ayant eu à notre disposition, au moment où nous rédigions notre Flore de la Nouvelle-Zélande, que deux dessins au BOTANIQUE. 137 trait faits d'après nature. Aujourd'hui que nous avons en notre possession des échantillons en nature des deux espèces que nous avons décrites et figurées sous les noms de Marginaria l) 'rvilliana et Marginaria gigas , il nous a été facile de reconnaître qu'elles appartiennent au genre Sargassum, dont elles s'éloignent cependant un peu par leur faciès, ainsi qu'il est facile de le voir en examinant les figures que nous en avons publiées. Les réceptacles fructifères ne sont ni axillaires ni ter- minaux, ainsi qu'on l'observe généralement dans les au- tres espèces du genre Sargassum ; mais ils sont margi- naux, linéaires, fusiformes, simples, légèrement toruleux, et réunis en une sorte de frange à la partie inférieure des divisions de la fronde. Ces deux espèces, par leur port, la position des réceptacles fructifères , leurs vésicules marginales, comme leurs fructifications, méritent de for- mer une section dans le genre Sargasse, section à laquelle on pourrait conserver le nom de Marginaria, et à laquelle nous ajouterons une troisième espèce nouvelle, égale- ment originaire de la Nouvelle-Zélande , et que nous allons décrire sous le nom de Sargassum Boryanum. On devra substituer pour les deux espèces de Margi- naria mentionnées ci-dessus, les noms suivans : i . Sargassum Lessoniancm. Nob. Marginaria gigas. A. Rieli. , FI. Nov.-Zel, p. 10, t. 4- OBSERVATIONS. Nous croyons devoir changer le nom de gigas qui, appliqué à notre espèce comme appartenant au genre Sargassum , ne conviendrait nullement , puisque la lon- gueur totale de notre plante est d'environ deux pieds el 138 VOYAGE DE L'ASTROLABE. demie à trois pieds. Nous lui avons donné le nom de M. Lesson, qui nous l'a rapportée. i. Sargasslm Urvillianum. Nob. Marginaiia Urvilliana. Nob. , Fl. Nov.-Zcl. , p. io, t. rt. OBSERVATIONS. A ces deux espèces que nous avons déjà l'ait connaître, nous ajouterons la suivante qui est tout-à-fait nouvelle. 5. Sargassum Boai im m. Nob. S. fronde carlilaginea , stipitata, basi nuda, pin- nato-llabellala , laciniis nunierosis , angusto-lineari- bus, pianis , 2-3 pedalibus, distanter et alternatim divisis, uncinato-serratis, vesiculis ovoideo-oblongis, pedieellatis , apice aculis aut obtusis marginalibus ; receptaculis nuinerosissirais, linearibus apice basique acutis, pollicem longis, uti vesictdis marginalibus et externam tantùm Irondis marginem occupantibus. Crescit in rupibus submarinis Nova?-Zeelandiae. OBSERVATIONS. Au premier abord cette belle espèce ressemble assez au Sargassum Lcssonianum. Mais elle s'en distingue bien facilement par sa consistance cartilagineuse (qui est au contraire membraneuse dans les deux espèces précé- dentes); par ses divisions plus étroites et plus longues; par ses vésicules beaucoup plus grosses , ovoïdes , alon- gées et non globuleuses ; par les réceptacles des fructifi- cations et plus nombreux et plus longs. BOTANIQUE. 139 C'est un caractère fort remarquable et constant dans les trois espèces qui précèdent, que les vésicules ci les réceptacles fructifères ne sont jamais placés que sur la marge externe des divisions de la (ronde. Espèces d'Algues à ajouter à la Flore de la Nouvelle- Zélande. i. Sargassum longifolicm. Agartlh., Sp. Alg. , i , p. 17. Fucus longifolius. Turner, Hist., t. 104. 1. Cystoseira torulosa. Agardh., Sp. , 1 , p. 70. Fucus torulosus. Turn., t. 157. 5. Cystoseira qcercifolia. Agardh., I. c. , p. 70. Fucus quercifolius. Turn., Hist., t. i.5i. 4. Moniliformia Sieberii. Bory , Crypt. Coq. OBSERVATIONS. Cette jolie espèce, distinguée par notre ami Bory de Saint-Vincent, est en effet fort différente du Moniliformia Billardierii ou Fucus moniliformis de Labillardière. Elle est au moins des deux tiers plus petite dans toutes ses parties. Ses vésicules sont cylindriques, tondeuses, et tronquées à la base et au sommet. * 5. Lamina ri a pygmvea. Nob. M. fronde plana subcoriacea, 1-2 unciali, profundc pinnatifida, laciniis oblongo-linearibus obtusis, inte- gris , basi angustatis; receptaculis frondi immersis 140 VOYAGE DE L'ASTROLABE. tlislinctis oblongo-punctiformibus, rima externe de- hiscentibus. Crescit in oris Novœ-Zeelandioe. OBSERVATIONS. Cette petite espèce pourrait être considérée au premier abord pour l'étal jeune de quelque autre espèce, et en particulier de notre Laminaria flahelliformis. Mais l'épais- seur de sa fronde, dont la substance est coriace, la pré- sence de fructifications ponctiformes , alongées , éparses dans la substance même de la fronde, les divisions parfai- tement entières et sans dents, tout nous porte à croire que la plante que nous avons sous les yeux était adulte, et qu'elle constitue une espèce que sa petitesse, jointe aux autres caractères que nous venons d'énoncer, distingue suffisamment des autres espèces du même genre. 6. Laminaria birlnunata. Bory, Crypt. Coq., t. 10. OBSERVATIONS. Nous avons soigneusement comparé nos échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande avec ceux des cotes du Chili, d'après lesquels M. Bory de Saint-Vincent a établi son espèce, et il nous a été facile de constater leur iden- tité. Ce n'est pas au reste le premier exemple de Fucacée appartenant à la fois à des points aussi éloignés de l'Océan. 7. Laminaria radiata. Agardh., L. c. , p. 1 i5. Fucus radiatus. Turn. , t. 1 54- 8. Fdcus rugosus. Turner, t. i8f>. OBSERVATIONS. Celle espèce fort rare se dislingue facilement par sa BOTANIQUE. til fronde cylindrique tubuleuse, portant des ramifications également en forme de tube , très-rétrécies inférieure" ment, où elles sont comme articulées et entièrement par- semées de tubercules fructifères, s'ouvrant en dehors par un pore entouré d'un bourrelet. (). IIalymema dubia. Bory in Bclang. , n. 5a. OBSERVATIONS. Espèce des mers de l'Inde , trouvée également sur les côtes de la Nouvelle-Zélande. 10. Sphj.rococcus radicans. Bory in Belang. , n. 52. II? VOYAGE DE L'ASTROLABE. ALGUES ©e la ttouDcUe-iijoUanîif. Les côtes de la Nouvelle-Hollande sont extrêmement riches en plantes de la famille des Algues. MM. Labillar- dière et Robert Brown ont rapporté un grand nombre de très-belles espèces dont quelques-unes sont extrêmement rares. Nous allons présenter ici le tableau du petit nom- bre d'espèces qui ont été recueillies par M. Lesson. i. Sarc.asslm aquifolium. Agardh., Sp. Alg. , i , p. ia. Fucus aquif'olius. Turncr, Hist. , t. 5o. ». Sarc.asslm pacificlm. Bory, Crvpt. Coq. OBSERVATIONS. Espèce très-répandue et qui présente de grandes va- riétés dans la figure et la grandeur de ses feuilles. ~>. Macrocystis comosa. Agardh., 1. c, p. .{8. Fucus coniosus. Labill. , Nov.-lloll. , t. 9.58. Turner, 1. c. , ifyî. OBSERVATIONS. Nos échantillons nous ont constamment offert les divi- sions des frondes beaucoup plus étroites qu'elles ne sont HOÏANIQUK. H 3 représentées dans les figures de Labillardièrc et de Turner. 4. CVSTOSEIRA RETROFLEX.A. Agardll.,1. C. , ^. Fucus retroflexus. Labill., Nov.-Holl., t. 260. Turner, 1. c. , t. 1.55. 5. Cystoseira spartioides. Agardb., I. c. , 77. Fucus spartioides. Turner, 1. c. , t. -ly?.. 6. La mi \aria flabelliformis. Nob. , FI. Nov.-Zel. , p. H, t. i et a. * CASTRALÏIA. Nob. Receptacula peltata minima, apice multifido-ra- mosa, tuberculorum instar, folia, vesiculasque obte- gentia. Caulis gracilis ramosus, teres, plenus; folia mi- nima, ovalia, sessilia, subpellata, imbricata ; vesiculis pisiformibus uti folia receptaculis sporulorum , ob- tectis. -. * Castraltia salicormoioes. Nob. Caulis teres gracilis crassilie pennae corvinae , 2-3 pedes et ultra longus, basi nudus, ramosus, ramis elongatis gracilibus. Folia imbricata, subpeltata, sessilia, vix duas lineas longa, unam aut sesquilineam lata, ovoideo-subcom- pressa , apice obtusa aut acutiuscula , facie externâ convexa, interna verôplaniuscula; primo visu rugoso- tuberculata , sed armato oculo verrucis pedicellatis 144 VOYAGE DE L'ASTROLABE. numerosissimis confertissimis, peltatis, apice ramosis, obteclis ; ramulis brevibus inaequalibus punctalo-ver- rucosis et in integro quasi brassicam oleraceam bo- trytidem (vulgô Chou-Fleur) forma référèrent ibus. Vesicula? globoso-pisiformes , sessiles axillares, interné cava3 et vacuae , externe verô verrucis uti folia, undique tectis. Hse verrucse sine dubio pro receptaculis sporulo- rum recipi debent. Crescit in oris Novae-Zeelandiœ. OBSERVATIONS. Cette belle et grande Fucacée a un port tellement par- ticulier, qu'à la première vue elle ne parait pas appar- tenir à la famille des Algues. Ses rameaux longs et grêles, ses feuilles petites et imbriquées, sessiles, ses vésicules globuleuses également sessiles, dont la surface est comme celle des feuilles entièrement tuberculeuse , lui donnent quelque ressemblance de port avec une espèce de Salicor- nia. D'un autre côté cependant elle a de l'analogie avec le Fucus Langsdorfjii de Turner ( Hist. t. 165), ou Cys- toseira Tilesii d'Agardh. Mais elle en est néanmoins fort distincte. A quel genre rapporter une plante aussi singulière? Par ses rapports avec l'espèce que nous venons de men- tionner, la placerons-nous, à l'exemple d'Agardh, parmi les espèces du genre Cystoseira? Nous ne le pensons pas. Ces tubercules peltés, ramifiés en forme de choux-fleurs, dont les feuilles et les vésicules de notre plante sont en- tièrement recouvertes , nous paraissent être évidemment les conceptacles des sporules. Cette position et cette nOTANIQlil-:. Uo forme des réceptacles nous paraissent distinguer notre Fueacée de tous les autres genres connus , et son port particulier sert encore à nous confirmer dans cette opi- nion. Aussi avons-nous cru pouvoir en former un genre nouveau, dans lequel viendra probablement se ranger le Cystoseira Tilesii d'Agardh. * 8. Halymenia botryoides. Nob. H. caule subraraoso sesquipalmari , compressius- culo, vesiculis obovoideis basi attenuatis membra- naceis , approximatis , crassitie uvse ; colore generali viridi. OBSERVATIONS. Cette espèce , dont je n'ai pas vu la fructification , m'a paru se rapprocher assez de Y Halymcnia saccata d'Agardh ; mais elle s'en distingue par ses vésicules moins longues et sa tige plus longue et rameuse. BOTANIQUE. II. 10 EXPLICATION DES FIGURES. Jprcmihr partie. ESSAI DUNE FLORE DE LA NOUVELLE-ZÉLANDE. Planche I. LAMINARIA FLABELLIFORMIS. Nob. Plante entière, moitié de grandeur naturelle. Planche II. LAMINARIA FLABELLIFORMIS. Nob. Un fragment de la plante, de grandeur naturelle. Planche III. SARGASSUM URVILLIANUM. Nob. Marginaria Urvilliana. Nob. Plante entière , de grandeur naturelle. Planche IV. SARGASSUM LESSONIANUM. Nob. Marginaria gigas. Nob. Plante entière, moitié de grandeur naturelle. Planche V. SARGASSUM PLUMOSUM. Nob. Var. a. Sargassum capillifolium. Plante entière, de grandeur naturelle. ro' 148 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Planche VI. SARGASSUM PLUMOSUM. Nob. Var. b. Sargassum pennigerum. INob. Plante entière, de grandeur naturelle. Planche VIL SARGASSUM PHYLLANTHUM. Nûb. Plante entière, de grandeur naturelle. Planche VII bis. SARGASSUM PHYLLANTHUM. Var. Aplnjllum. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. Planche MIL Fig. t. PARMELIA AUREA. A. La plante entière , de grandeur naturelle , vue par sa face supérieure. B. Fragment vu en dessous. C. Fragment grossi , vu par sa face supérieure. Fig. 2. STICTA LATIFRONS. Nob. A. Plante entière, de grandeur naturelle. B. Fragment grossi. Fig. 3. STICTA CINNAMOMEA. Nûb. A. B. Plante entière, de grandeur naturelle. C. Fragment vu par la face inférieure. D. Fragment grossi, vu parla face supérieure. Planche IX. Fig, l. STICTA CARPOLOMA. Nûb. Fig. 2. NEPHROMA AUSTRALE. Nob. Fig. 3. STEREOCAULON RAMULOSUM. Fig, 4. STEREOCAULON MACROCARPUM. Nob. BOTANIQUE. 11!) Planche X. C.YATIIEA DEALRATA. SwarlZ. Partie de la fronde, de grandeur naturelle. A. B. Pinnules grossies. Planche XI. PTER1S SCARERULA. Noh. Plante de grandeur naturelle. A. Pinnules grossies. Planche XII. PTERIS MACILENTA. Nob. Plante de grandeur naturelle. A. Pinnule grossie. Planche XIII. STEGANIA PROCERA. BrOWll. Plante de grandeur naturelle. Planche XIV. Flg. 1. HYMENOPHYLLUM SCARRUM. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. A. B. Fragmens grossis. C. Réceptacle ouvert. Fig. 2. HYMENOPHYLLUM MINIMUM. Nûb. Plante entière , de grandeur naturelle. A. La même grossie. B. Partis supérieure de la fronde grossie. C. Réceptacle ouvert pour laisser voir la disposi- tion des séminules. Planche XV. LYGODIUM ARTICULATUM. Nûb. Fragment de la plante, de grandeur naturelle. A. Extrémité fructifère grossie. B. Fructifications en 150 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Planche XVI. TODEA HYMENOPHYLLOIDES. Not). A. B. Plante de grandeur naturelle. C. Pinnule grossie. D. Capsule grossie. E. La même s' entrouvrant par une fente longitudinale. Planche XVII. CYPERUS USTULATUS. Nob. Plante de grandeur naturelle. i. Epillet grossi. 2. Fleur séparée et grossie. 5. Pistil grossi. Planche XVIII. isolepis nodosa. Brown. Plante entière, de grandeur naturelle. 1. Epillet grossi. 2. Fleur séparée et grossie. 5. Pistil grossi. Planche XIX. ISOLEPIS SPIRALIS. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. A. Epillet grossi. B. Fleur grossie, vue du côté interne. Planche XX. VAUTHIERA AUSTRALIS. Nob. La plante entière, de grandeur naturelle. A. Epillet grossi. B. Pistil environné des trois écailles transparentes et extérieures, et appliqué sur une écaille cupuliforme, charnue et lobée. C. Les écailles précédentes sans le pistil. D. Le fruit grossi. Planche XXI. CAREX POLYSTACHYA. Nob. La plante de grandeur naturelle. A. Fleur femelle grossie, vue du côté interne. B. Fruit BOTANIQUE. 1 àl avant sa maturité. C. Ecaille florale terminée par une pointe dentée en scie. Planche XXII. CAREX. PUNCTULATA. Nob. La plante de grandeur naturelle. A. Fleur femelle grossie, vue de côté. B. Fruit enve- loppé dans son utricule. C. Le même privé de son utricule. Planche XXIII. AGROSTIS PILOSA. Nob. La plante de grandeur naturelle. A. Epillet uuiflore grossi. B. Une fleur grossie non épa- nouie. C. La même , dont les deux écailles sont écartées. D. Fleur vue par sa partie extérieure. E. Epillet et fleur épanouie. F. Pistil accompagné de deux écailles formant la glumelle. Planche XXIV. HAMELI.MA VERATROIDES. Nob. Fragment de la plante, de grandeur naturelle. A. Fleur femelle grossie. B. Ovaire. C. Le même coupé transversalement. D. Le même coupé longitudinalement , pour faire voir les ovules placés dans un irophosperme cel- lulaire. Planche XXV. Fig. 1. diu ris nov.e-zeelandi^:. Nob. La plante entière, de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. Le gynostème , avec les deux divi- sions intérieures du calice. C. Le même, vu par sa face in- terne. D. Le même par sa face externe. E. L'anthère sépa- rée , vue par sa face inférieure. Fig. 2. THELYMITRA FORSTER1I. SwartZ. La plante entière, de grandeur naturelle. A. Fleur grossie, vue de face. B. Gynostème et anthère 152 VOYAGE DE L'ASTROLABE. vus de face. C. Les mêmes, vus de côté. D. Appendice de la base du gynostème (stigmate) , vu par sa face interne. Planche XXVI. DENDROBILM BIFLORUM. SwartZ. A. Fragment de la plante de grandeur naturelle. B. Fleur grossie , vue de face. C. Fleur non épanouie , vue de côté. D. Gynostème et anthère vus de face. F. Anthère vue par sa face inférieure. G. Masse pollinique entière. H. La même coupée transversalement. E. Gynostème vu de côté, pour indiquer la position et l'origine du labelle. Planche XXVII. A.NDROMEDA RLPES1RIS. Foi'Ster. La plante de grandeur naturelle. I. Fleur entière grossie, a. Corolle fendue longitudinale- ment , pour faire voir les petites fossettes qu'elle présente vers sa base. 5. Etaminc grossie, vue de face. 4« La même, vue par sa face postérieure. 5. Fruit ouvert et grossi. 6. Graine grossie. Planche XXVIII. GUALTHERIA ANTIPODA. Forster. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. Etaminc grossie, vue par la face an- térieure. C. Pistil grossi. Planche XXIX. EP.vCRlS PAUCIFLORA. Nob. Rameau de grandeur naturelle. • A. Fleur grossie. B. Corolle détachée et grossie. C. Co- rolle fendue longitudinalement et étalée. D. E lamine grossie dont l'anthère est ouverte. E. Etamine vue par sa face pos- térieure. F. Pistil grossi , environné à sa base de cinq écailles BOTANIQUE. 163 hypogynes. G. Ovaire coupé en travers. H. Fruit ouvert en cinq valves. Planche XXX. M1CROCAL1A AUSTRAL1S. Nob. La plante de grandeur naturelle. A. Demi-fleuron de la circonférence des capitules, grossi. B. Fleuron à corolle tubuleuse. C. Fleuron à corolle pres- que canipaniforme. D. Corolle ouverte longitudinalement, pour faire voir les cinq étamines libres. E. Pistil. F. Fruit entier et grossi. G. Le même coupé en travers. Planche XXXI. panax simplex. Forster. Rameau de grandeur naturelle. Planche XXXII. CUSSONIA LESSONII. Nûb. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. Etamine vue par la face antérieure. C. La même vue par sa face postérieure. D. Pistil. E. Le même coupé en travers. F. Fruit. Planche XXXIII. ZANTHOXYLUM NOVjE-ZEELANDIjE. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fruit de grandeur naturelle. B. Le même coupé en travers. C. Le même grossi, coupé longitudinalement pour faire voir l'insertion de la graine. D. Graine grossie, coupée longitudinalement pour faire voir la position de l'embryon. E. Embryon vu de face. F. Embryon vu de côté. Planche XXXIV. APE1BA AUSTRALIS. Nob. Rameau fructifère, de grandeur naturelle. 1 i VOYAGE DE L'ASTROLABE. Planche XXXIV bis. TRICH1LIA MONOPHYLLA. Nob. Rameau fructifère, de grandeur naturelle. A. Fruit grossi , et s'ouvrant par la partie supérieure en trois valves. B. L'une des valves vue par sa face interne, et portant la cloison et quatre graines. C. Graine grossie. D. La même coupée longitudinalement. Planche XXXV. lepidium oleraceum. Forster. Plante de grandeur naturelle. A. Fruit entier et grossi. B. Le même , dont un des mé- ricarpes est tombé. Planche XXXVI. Fig. 1. EPILOlîILM PUBENS. Nob. La plante entière et de grandeur naturelle. Fig. 2. EPILOlîILM &HCROPHYLLUM. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. Etaniine. C. Fruit grossi. D. Graine couronnée par son aigrette. Planche XXXVII. METKOSIDEROS TOMENTOSA. Nob. Rameau fructifère, de grandeur naturelle. A. Fruit séparé.'!?. Le même coupé en travers. C. Graine grossie. Planche XXXVI IL SUTTONIA ALSTRALIS. Nob. Fig. i. Rameau de l'individu mâle. Fig. 2. Rameau de l'individu femelle. A. Fleur mâle grossie. B. La même, coupée suivant sa longueur. C. Fruit grossi. D. Le même coupé longitudina- BOTANIQUE. I,, liment, pour laisser voir l'insertion Je la graine. E. Graine grossie coupée longitudinalement. Planche XXXIX. PODOCAIIPUS DACRYDIOIDES. Nûb. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur femelle grossie. B. Fruit grossi. 156 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Diuxthtif partit. SERTUM ASTROLABIANUM. Planche I. FORRESTIA HISP1DA. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur femelle. B. Fleur hermaphrodite. C. Ovaire grossi. D. Le même coupé en travers. E. Fruit de grandeur naturelle. F. L'une des valves , vue par sa face interne. G. Graine grossie, vue par sa face interne. H. La même fendue suivant sa longueur. Planche IL OBERONIA GLADIATA. Nob. La plante de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. Ovaire, gynostème et la- belle. C. Les deux masses polliniques solides. Planche III. OBRROMA HICRANTHA. Nob. La plante entière , de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. La même vue de face. C. Les deux masses polliniques. Planche IV. CARTERETIA PANICULATA. Nob. Panicule et feuille de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. Ovaire, gynostème et lahelle. C. Gynostème et anthère. D. Le même, quand l'anthère est ROTANIQUK. 157 tombée . E. Anthère vue par sa lace supérieure. F. La môme vue par sa lace inférieure. G. Les deux masses polliniques. Planche V. DENDROBIUM HISPIDUM. Nob. La plante de grandeur naturelle. i. Fleur entière grossie, i. Gynostème et labelle. 5. Gy- nostème vu par la partie postérieure , avec les deux divi- sions calicinales internes et latérales. 4« Anthère vue par sa lace supérieure. Planche VI. DENDROBIUM MACRANTHUM. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. Labelle vu par sa face supé- rieure. Planche VIL DENDROBIUM CALCARATUM. Nûb. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. Gynostème et labelle. C. Labelle. Planche VIII. DENDROBIUM LANCIFOLIUM. Nob. Rameau de grandeur naturelle. i. Fleur entière grossie. •?.. Labelle. 5. ^Division latérale interne du calice. Planche IX. DENDROBIUM MACROPHYLLUM. Nob. Feuille et hampe de grandeur naturelle. A. Fleur détachée. B. Gynostème vu par sa face anté- rieure. C. Le même vu de côté. D. Anthère vue par sa face inférieure. E. Masses polliniques. 158 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Planche X. MACROLEPIS LONG1SCAPA. Nob. La plante entière , de grandeur naturelle- A. Fleur entière. B. Gynostème vu de côté. C. Labelle vu de côté. D. Le niême, par sa face supérieure. E. An- thère ouverte, vue par sa face inférieure. Planche XI . HARTIGHSEA RUPA. Nob. Rameau frucifère, de grandeur naturelle. i . Fruit de grandeur naturelle. 2. Le même coupé en travers. 5. Graine vue par sa face externe. 4- La même, par son côté interne. Planche XII. THOlilMA AUSTIIALIS. Nob. Rameau fructifère, de grandeur naturelle. A. Fruit monoptère , dont la loge a sa paroi antérieure enlevée pour faire voir la position de la graine. B. Graine grossie. C. Embryon dépouillé de l'épisperme. I). Le même, dont les deux cotylédons sont écartés. Planche XIII. CUPANIA ANACARDIOIDES. Nob. Rameau fructifère, de grandeur naturelle. i. Fruit entier grossi. 2. Le même coupé en travers. 3. Loge coupée longitudinalement, pour faire voir la posi- tion de la graine. 4* Graine grossie, environnée à sa base par un arille frangé. Planche XIV. CUPANIA PSEUDORHUS. Nûb. Rameaxi fructifère , de grandeur naturelle. i . Ovaire grossi. 2. Le même coupé en travers. 5. Le BOTANIQUE. 169 même coupé Longitudinalement. \. Fruit mûr et de gran- deur naturelle, s'ouvrant en trois valves. Planche XV. TRISTELLATEIA AUSTR ALASIiE. Nob. Hameau de grandeur naturelle. i . Bouton de fleur grossi. 2. Fleur entière grossie. 5. Fi- lets des étamines dont les anthères sont presque toutes tom- bées. 4« Etamine vue par sa face postérieure. 5. Pistil grossi. 6. Ovaire coupé transversalement. 7. Ovaire dont une des loges est ouverte longitudinalement. 8. Fruit de grandeur naturelle. 9. L'un des trois carpelles, vu par sa face externe. 10. Le même, vu par son côté interne. 1 1. Le même coupé longitudinalement. 12. Graine grossie, vue par son côté interne. i5. Embryon grossi. Planche XVI. CALYTHRIX CUPRESSIFOLIA. iNob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. Calice. C. Rameau très- grossi. D. Feuille très-grossie. Planche XVII. FICUS SCARRIFOLU. Nob. Rameau de grande ur naturelle. 1. Réceptacle florifère grossi, i. Le même coupé suivant sa longueur. 5. Pistils grossis. Planche XVIII. LEUCOCARPUM ORSCURUM. Nob. Rameau fructifère , de grandeur naturelle. 1 . Fruit entier de grandeur naturelle. 2. L'une des valves, vue par son côté interne. 5. Graine vue par son côté interne. j. La même, dépouillée de son tégument charnu. 5. La 160 VOYAGE DE L'ASTROLABE. même coupée longitudinalement. ti. Embryon. 7. Le même vu de côté. Planche XIX. TASMANMA MONTICOLA. Nob. Rameau florifère, de grandeur naturelle. 1. Fleur grossie. 2. Etamine vue par sa face interne. 5. Les deux pistils. 4- L'un des pistils coupé longitudina- lement. Planche XX. AMPEREA SPARTIOIDES. Bl'Ollg. L'individu femelle, de grandeur naturelle. 1. Fragment de tige, avec une feuille et une fleur grossies. 2. Fleur entière grossie. 3. L'une des loges de l'ovaire coupée longitudinalement. 4> Ovaire coupe' en travers. ">. Fruit de grandeur naturelle. 6. Le même grossi. 7. Graine grossie, vue par sa face interne. 8. La même vue de côté. 9. La même coupée longitudinalement. 10. Columellc portant une graine , quand les valves du fruit sont détachées. Planche XXL ^EGICERAS NIGRICANS. Nob. Rameau de grandeur naturelle. 1. Bouton de fleur. 1. Fleur épanonie. 5. Corolle fendue longitudinalement et ouverte. 4- Etamines. 5. Anthère dont les loges sont encore closes. 6. Etamine dont les anthères sont ouvertes. 7. Pistil. 8. Ovaire coupé longitudinalement. 9. Fruit. 10. Graine vue par son dos. 1 1. Embryon. Planche XXII. KVODIA LONGIFOLIA. Nob. Rameau de grandeur naturelle. 1. Fleur non épanouie. 1. Pistil, disque et etamines. 5. Deux des pistils ouverts longitudinalement. 4- Fruit mo- BOTANIQUE. 16 J Dooarpellaire. 5. Fruit dicarpellaire. fi. L'un des ovaires coupé en travers. 7. Fruit de grandeur naturelle. 8. Le même coupé longitudinalement. Planche XXIII. IIEDYOTIS LAPEYROL'SII. DC. La plante de grandeur naturelle. 1. Fleur entière grossie. 2. Fruit grossi. 3. Le même coupé longitudinalement. Planche XXIV. EL^EOCARPUS PARVIFLORA. Nul). Rameau de grandeur naturelle. 1. Fleur de grandeur naturelle. 2. La même grossie. ">. Anthère ouverte par sa partie supérieure. 4- Ovaire coupé transversalement, ">. Le même coupé longitudinalement. Planche XXV. Fig. 1. orites acicularis. Brown. Rameau de grandeur naturelle. A- Fleur non épanouie grossie. B. Fleur épanouie. C. Pistil. D. Feuille grossie. E. La même coupée en tra- vers. F. Pistil ouvert longitudinalement. Fig. 2. orites revoluta. Brown. Rameau de grandeur naturelle. A. Pistil. B. Fleur entière épanouie. C. L'un des sépales , vu par sa face interne. D. Fruit avant sa maturité. E. Feuille grossie , vue par sa face inférieure. F. La même coupée en travers. Planche XXVI. ERIOSTEMUM VERRUCOSUM. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Bouton de fleur grossi. B. Fleur épanouie. C. Eta- BOTAîVIQliE. II. H 162 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ruine vue par sa face postérieure. D. Anthère vue par sa face antérieure. E. Pistil. F. Ovaire coupé longitudinalc- ment. Planche XXVII. ERIOSTEMLM Sl'ICATUM. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. La même, dont on a enlevé la corolle. C. Etamine. D. Pistil. E. L'une des loges fendue longitudinalement. Planche XX VIII. CONOSTYL1S SETIGERA. Brown. La plante entière, de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. La même coupée longitudinalement. C. Etamine vue par sa face interne. D. Ovaire coupé en travers. Planche XXIX. EXARRHENA SUAVEOLENS. BrOWIl. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. Etamine vue par sa face in- terne. C La même , par sa face externe. D. Corolle ouverte , pour faire voir les appendices qui garnissent l'entrée du tube. E. Pistil. Planche XXX. GUALTHERIA HISPJDA. Bl'OWIl. Rameau fructifère , de grandeur naturelle. A. Capsule grossie, environnée par le calice. B. La même coupée transversalement. C. Graine grossie. Planche XXXI. SERSALISIA LAURIFOLIA. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. Corolle. C. La même coupée longi- BOTANIQUE. IG3 tudinalement. D. Pistil. E. Lé même, dont une des loges esl ouverte. F. Le même coupé en travers. Planche XXXII. ESCHYNOMENE COLUTEOIDES. Nol). Rameau de grandeur naturelle. Planche XXXIII. STACKHOUSIA PUBESC.ENS. Nob. Plante de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. La même , dont la corolle a été en- levée. C. Pistil. D. Le même plus grossi. E. Ovaire coupé transversalement. F. Le même coupé suivant sa longueur. G. Fruit de grandeur naturelle. H. Le même grossi. /. L'un des carpelles. /. Graine grossie. K . La même coupée longi- tudinalement pour faire voir l'embryon. Planche XXXIV. SENECIO HISPIDULUS. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Capitule grossi. B. C. Fleurons grossis. D. Fruit. Planche XXXV. SENECIO SQUARROSUS. Nob. Hameau de grandeur naturelle. A. Capitule grossi. B. C. Fleurons grossis. Planche XXXVI. SENECIO MIXTUS. Nob . Rameau de grandeur naturelle. A. Capitule. B. Fleuron extérieur. C. Fleuron central. Planche XXXVII. SENECIO RUPICOLA. Nol). Rameau de grandeur naturelle. t. Capitule grossi. ?.. Demi-fleuron, "t. Fleuron. 164 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Planche XXXVIII. SENECIO PAUCILIGLLA.TUS. Not>. Rameau de grandeur naturelle. A. Capitule grossi. B. Demi-fleuron. C. D. Fleuron très- grossi. E. Stigmates. Planche XXXIX. SENECIO AUSTRALIS. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Capitule grossi. B. Demi-fleuron. C Fleuron. TABLE DES MATIERES CONTENT KS DANS LE SERTUM ASTROLABIANUM. Pïlgrs. AVERTISSEMENT. I CATALOGUE DES ESPECES DE PLANTES RECUEILLIES DANS LES PRINCIPAUX LIEUX VISITES PAR l' ASTROLABE. Tonga-Tabou (Archipel des Amis). v Hâvre-Carteret (Nouvelle-Irlande). xi Port Doreï (Novivelle-Guinée). xvi Bourou (Moluques). xxiv Amboine (Moluques). xxvn Célèbes (Moluques). xxxi Tikopia. xxxm Vanikoro xxxvi Gouaham (iles Mariannes). xliii Ascension. xlix. SERTUM ASTROLARIANUM, i . Forrestia hispida. Nob. l 2. Oberonia gladiata. Nob. 6 5. Oberonia micrantha. Nob. 7 4- Carteretia paniculata. Nob. *° 5. Dendrobium hispiduni. Nob. \$ 6. Dendrobium macranthum. Nob. ' > 166 TABLE. -. Dendrobium calcaralum. Nob. 18 8. Dendrobium lancifolium. Nob. 20 9. Dendrobium macropbyllum. Nob. >■>. 10. Macrolepis longiscapa. Nob. ■>. ~> 11. Hartigbsea rufa. Nob. 29 12. Thouinia australis. Nob. 5i i5. Cupania anacardioides. Nob. 33 i4» Cupania pseudorhus. Nob. 34 i5. ïristellateia australis. Nob. 38 16. Calvtlirix cupressifolia. ^Nol>. 4' 17. Ficus scabrifolia. Nob. 11 18. Leucocarpum obscurum. Nob. 46 i(). Tasmannia monticola. Nob. 5o 20. Amperea spartioides. Brong. 55 21. jEgiceras nigricans. Nob. 56 22. Evodia longifolia. Nob. 61 25. Hedvotis Lapeyrousii. DC. 64 24. Elaeocarpus parviflora. Nob. 67 25. Orites revoluta. B. Br. 70 26. Orilcs acicularis. B. Br. 71 27. Eriostemuni verrucosum. Mol). 74 28. Eriostemum spieatum. Nob. 76 29. Exarrbena suaveolens. B. Br. 7K 5o. Conoslylis setigera. B. Br. 80 5i. Gualtheria liispida. B. Br. 82 52. Sersalisia laurifolia. Nob. 84 55. vEscbynomene coluteoides. Nob. 87 54. Stackbousia pubescens. Nob. N<» 55. Senecio hispidulus. Nob. <)'»- 56. Senecio prenantboides. Nob. 96 57. Senecio Gaudichaudianus. Nob. 98 58. Senecio pusillus. Nob. 99 59. Senecio quadridentatus. Labill. 101 4o. Senecio argutus. Nob. 104 4i- Senecio multicaulis. Noh. 107 TAKLK. 167 j >.. Senecio squarrosus. Nob. i">. Senecio odoratus. Nob. ij. Senecio llaccidus. Nob. 45. Senecio mixtus. Nob. |(». Senecio tripartitus. Nob. 47. Senecio crithmifolius. Nob. |8. Senecio pinnatifolius. Nob. [g. Senecio rupicola. Nob. ">o. Senecio pauciligulatus. Nob. 5i. Senecio persicaefolius. Nob. >a. Senecio spatlmlatus. Nob. 53. Senecio macranthus. Nob. >4« Senecio cinerarioides. Nob. ")"). Senecio linearifolius. Nob. 56. Senecio australis. Willd. ADDITIONS ET RECTIFIC ATIONS SUR LES ALGUES. Algues de la Nouvelle-Zélande. i55 Algues de la Nouvelle-Hollande. 142 EXPLICATION DES FIGURES. Essai d'une Flore de la Nouvelle-Zélande (première partie). 147 Sertuni Astrolabianum (deuxième partie). i56 09 09 10 12 ii 16 ll }9 •21 25 26 28 29 5i FIN DE LA TABLE. '2> ;>2>m H3»S