Skip to main content

Full text of "Analecta algologica : observationes de speciebus algarum minus cognitis earumque dispositione"

See other formats 


CX S DEET 


OK567 
«A349 
cont.1-4 


Des LIBRARY 0p 28 71 
à Sue e 
E Sy ELLE SEE - E 
* 3» i BR rA 


a 
n] 
: 
1 
H 
1 
fs 
le 
. 
ja 
[. 
s 
. 
: 
L] 


prom Mi: 
BU 


PES 
(A "Pra 


NS 
FUP 


VULT 
4 AE 


bouüliliLddb uc m iocmxpetee ode uL s PAPE YE he mph me oap qe ue ea d T P age Ro RISE qut OE. tome ta P SALIS PPS 


C mu 
M o 


ANALECTA ALGOLOGICA. 


OBSERVATIONES DE. SPECIEBUS ALGARUM MINUS 


EARUMQUE. DISPOSITIONE, 


Avcrocg J. G. AGARDH. 


CONTINDATIO. I. 


9. fT c 
em -3-C5.-s As OmM 


LUNDAZE 1894. 


FORMIS BERLINGIANIS. 


COGNITIS 


B 
, 


| 
1 
E 
? 
K 
: 


Via 


4 
E 
E 
1 
E. 
E" 
DE 
E 


n X 


'* 


^ 


Dg eA I 
: "Hm "6 c E nd E 
-— "e UNE » 
E o X 
- I I i i] hd iS J ) 4 : P9 
I-T I LA jS T A x A ES 
y | "t ) Ad 9 gEUMA s 
ew chpEpEenp qu nm PCT 
] * ! j * ^ M 
B | , ; , 
T ) LV4 Hn ^ '1 ' | EFE );* : N ) »- 
0 GIAO EEPAUSPRHE DETTO | 
- ! id LI 
: EA afit Sw 
j uw A 
. H 4 
E ot 
D * 
"m a s AAT | 
rt " j) 3 ES ] i9 j j l na J 
Dt Y Ji boi "s k ] " 
Mr eei ECHO 000 B^ 
í IN cx : (GODR ) 
4 A d. "A 1 
s. rd « 7 E : 
a 4 X as E 
xt t (Mer 
i ; *-2 E 
d uf f /, F, i Í d ] : FEN - 
E ub A ] 
Gk - 4 " * 
^ I 
«I Y ( * M - 
SP ! Moto ,) 
" IPSO PA p 
y. zt. ! 
"um "P Ps di à 
' 1 
- bh " 
D BLITMMI j^ , | 
^ i ; 
: í Eom 
" i3 E 
! | 4 S. TEN 


Analecta. Algologica. 


Observationes de Speeiebus Algarum minus cognitis earumque dispositione. 


Auctore 


J. G. AGARDH. 


Continuatio I. 


De Dictyoteis 


curze posteriores. 


Satis inter Algologos constat Thuretium statuisse familiam illam Dictyo- 
tearum, qualem illam olim instituerat Greville, et quoad characteres et quoad 
limites omnino esse reformandam: expulsis nimirum Cutleria, Asperococco 
aliisque, que una cum multis aliis Familiam quandam Phzosporarum consti- 
tuerent, ipsam Dictyotearum familiam ad pauciora quaedam Genera esse restrin- 
gendam urgebat. Hanc dispositionem adhuc in recentissimo opere sequi videtur 
Bornet.  Phzosporeas propagari Sporiduüs mobilibus, Dictyoteas autem (his 
destitutas) esse dignoscendas Antheridiis, fructibus duplicis generis et Sporis 
magnis immobilibus, Thuretium assumsisse quoque constat. Familias his cha- 
racteribus creatas ita postea agnovit Reinke, propriis observationibus fultus, 
ut formas plures, quas Dietyoteis retulerat Greville, ad propriam. quandam 
Cutleriacearum familiam .pertinentes statuerit. Sporidia in his vidit mobilia 
et hec duplicis quidem generis: alia majora demum germinantia, alia minora, 
quie ex observationibus esse foecundantia facilius assumerentur. Sporidia, hoc 
modo diversa, in partibus invicem paulisper diversis evoluta observavit. Ex 
altera parte organa Dietyoteis propriis characteristioa haud paucis observa- 


tionibus illustravit. 
Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 1 


z J. G, Agardh. 


Inter Genera, quondam ad. Dietyoteas relata, differentias in partibus fructi- 
ficationis adesse, vix quispiam hodie denegaret. Qu:zeritur vero — deficientibus 
in longe plurimis Generibus observationibus, quibus ducentibus de functionibus 
organorum certius statuere liceat, — quonam modo interpretanda sint organa 
in diversis. Generibus observata; quwritur an in omnibus Generibus, quie di- 
versis Famili" adnumerantur, ita conveniant organa, ut characteribus allatis 
probe dignoscantur Familie. Si preeipuum characterem distinetionis in eo 
positum putares, quod in Cutleriaceis sporidia motu predita, in Dietyoteis 
sporas magnas immobiles generari statuerunt, animadvertere placet jam hodie 
cognitas esse observationes, quibus concludere liceat Sporidia motu predita 
quoque in Dietyotels obvenire. ta statuerunt fratres Crouan, se in Halyseri 
vidisse. Sporidia, motu predita, erumpentia ex organis, qu: Sporas sic dictas 
singulas constituere plurimi assumserunt. Si vero statueretur ipsam formam 
externam partium, in quibus evoluta fierent organa, diversis familiüs characte- 
risticoam esse, fructus nempe in-Cutleriaceis obvenire siliquzeformes, in Dicty- 
otels vero induere formam, quam Sporis privam sepe judicarunt, animadver- 
iere placet me in 'Taonia observasse organa siliquzformia, ita simillima iis 
in Cutleriaceis observatis, ut icones collatas diversorum Generum vix invicem 
dignoseere liceret. Si quispiam diceret in siliquis Cutleriacearum | Sporidia 
mobilia contineri, nondum autem compertum esse eujusnam generis organa in 
siliquis Taoni;& continerentur, hoc sane concedere opporteret. 5i vero ubicumque 
ex analogia judicamus, nescio quidem quare hoc loco non idem concessum vi- 
deretur. Si quis denique, characterem inter Dietyoteas et Cutleriaceas dia- 
enosticum  quarens, statueret in ipso situ organorum frnctificationis differen- 
tiam adesse; organa nimirum in Dietyotels obvenire plus minus frondi immersa, 
sepe soros superficiales formantia, in Cutleriaceis vero organa fructifera ge- 
nerarl in ezespitulis filorum. articulatorum supra frondem emersis, monere placet 
me observasse in novo quodam Genere, quod hoe loco nomine Miécrozonie de- 
scripsi, ejusmodi esspitulos supra paginam emersos, in quibus organa fructifera, 
sporas quoad formam :emulantia, obvenire vidi. Sive igitur sifwm organorum 
fruetificationis, aut in soris frondem immediate obtegentibus, aut in cespi- 
tulis. supra. frondem emersis — sive formam organorum fructificationis, quie 
aut utriculos obovatos adparenter indivisos, aut siliquas artieulato-areolatas 
referunt — sive denique contentum horum organorum, quem aut in spo- 
ridia mobilia, aut in sporas plures aut pauciores mutatum fieri observa- 
runt, comparanti mihi nulli adparuerunt characteres fructificationis, quibus ex 


Analecta Algologica. 27 


una parte familiam quandam Cutleriacearum, ex altera familiam Dictyotearum 
dignoscere liceret. Genera, quse singulis his familiis pertinentia statuerunt, 
ita me judice invicem proxima mnectuntur, ut Genera unius familie alia eum 
ills, alia cum his alterius familie proxima. viderentur. 

S1 vero characteribus allatis insistere non liceat, queritur utrum aliis 
inyentis characteribus dignoscerentur familie allatz, an novas forsan creare 
opporteret familias, alus limitibus cireumseriptas; aut denique Genera omnia 
ita invicem affinia considerentur ut unicam familiam constituerent. Nulla 
facta Generum in diversas familias dispositione, patet polymorphiam quandam 
organorum fruetificationis intra eandem familiam assumendam esse, quam com- 
paratis aliis Fucoidearum familiis admodum insolitam putares, si non omnino 
inauditam diceres. Satis quidem constat Thuretium docuisse fructus in ipsis 
Generibus, quz ad suas Dietyoteas adnumeravit, esse duplieis generis, alios 
nempe esse sexuales, alios vero esexuales. Nullis vero experimentis hoe pro- 
batum fuisse seio. Potius forsan dieere liceret eum raptum analogia, quam 
inter Floridearum spherosporas atque organa quadridivisa Dictyotw adesse pu- 
taverat, hec organa esexualia judieasse. Missis igitur aliis characteribus, quos 
ex positione organorum in diversis Generibus Dictyotearum deducere licuisset, 
ea organa identica judicavit, quae divisione qvaternaria congruentia credidit. 
Sporas igitur sie dictas singulas Dietyote analogas habuerunt cum sporis in 
soros conjunctis Padinwe et Halyseridis; quis omnia organa quadridivisa sta- 
tuerunt.  Pr:eter differentias, qua in dispositione earundem partium offerrent 
Genera, qui proxima considerarentur, patet de ipso charaetere divisionis, quo 
niteretur differentia, alias esse aliorum observationes. Sporas in soro Dictyotie, 
quas indivisas statuerunt, jam antea quadridivisas observaverat Harvey, qui 
et icone data divisionem, modo peculiari factam indicaverat '); ejusmodi vero 
observationem, nulla preoeccupatione theorie factam, vix pretermittere liceat. 


!) Ih. icone a Harvey in Phycol. Brit. data Dictyotee dichotome tum sporas singulas, 
quas signo dubii adposito indivisas dixit, tum sporas depinxit in sorum collectas elongato- 
obovatas, quarum divisionem quaternariam propria figura illustravit. ^ Contentum nempe 
Spore elongate tum transversali divisione in 3 partes divisum, nempe unam basalem, alte- 
ramque terminalem, (utrasque singulas sporas constituentes); tum inter utrasque has inter- 
mediam partem directione longitudinali in geminas partes collaterales divisam pinxit. $i 
ita subdivisum non observaverit, nescio sane qua ducente analogia ita exposuerit. Inter 
Florideas nullum scio ejusmodi divisionis exemplum. | Hodie autem mihi cognitum habeo, 


inter Fucaceas existere exempla hujusmodi divisionis sporarum. 


L 
4 J. G. Agardh. 


In aliis organis, in quibus singulas Sporas in Halyseri contineri statuerunt, 
ipse contentum in globulos minutos plurimos divisum observavi; et Celeb:i 
Crouan ex iisdem organis sporidia motu predita se erumpentia vidisse sta- 
iuerunt. In nonnullis organis Padinz, que cum iis in Soro indusiato identica 
credidit Reinke, contentum non quadridivisum, sed integrum ex apice utrieuli 
emissum observavit. Si ex iis, qui ipse vidi, judicare liceret, non sgre con- 
jicerem nonnulla organa, quorum contentum indivisum statuerunt, nimium ju- 
venilia observata fuisse; et hoe modo fieri posse putarem nonnulla organa, 
quae quoad naturam et functiones diversa statuerunt, ita adparuisse, quia sub 
diversis evolutionis stadiis observata fuerint. 

Adeunti mihi opera Systematica recentissima !) adparuit dispositionem a 
Thuret et Reinke propositam adhue in his retineri, missis omnino observa- 
tionibus, ex quibus sequi videretur characteribus allatis Ordines receptos di- 
stinguere non licere. Alios invenire charaeteres, quibus Dietyotez 6t Cutle- 
riacez, limitibus indieatis distincte, dignoseerentur, mihi non lieuisse confi- 
teor. Restat, igitur, ut mihi videtur, inquirere an alus duetis limitibus plures 
aut pauciores dignoscerentur familie, in quibus singulis characteres plus minus 
mutati adesse viderentur. 

Quieumque animo non praeoecupato familias Algarum olivacearum com- 
paraverit, ei vix non adpareat, Ectocarpeas, Chordarieas, Sporochnoideas, La- 
minarieas, jamjam receptas, invieem multo magis distinctas videri limitibus, 
quam Genera illa disrupta, quecunque sint, quibus ordmem  Diectyotearum 
creavit Greville. Sit ut novis factis observationibus, unum vel alterum Genus 
aliter. disponendum esse adpareret, tamen in istis omnibus 'Typos diversos 
agnoscere hodie egomet vix dubitarem. Ejusmodi Typum proprium quoque 
in Dietyotels Grevillei. lubenter assumerem. 8i quoque inter eas Dictyoteas, 
quibus familiam Dictyotearum condere voluerunt recentiores, et ea Genera, 
que una cum Cutleria ad Phzosporeas suas retulit 'lhuret, varie adsint di- 
versitates, omnia tamen hee Genera invicem affinitate ita juneta putarem ut 
in omnibus membra unius ejusdempue famil: recognoscere maluissem. 

Mihi ita Dietyoteas Greville ordinem. — ne dicam Seriem — naturalem 


constituere consideranti, plures ejusdem Subordines — quas stadia evolutionis 


!) Hauck duos ordines JDictyotaceas & Pheozoosporeas assumsit.  Dictyotaceis Dictyota, 
Taonia, Padina et JDictyopteris adnumerantur. Ad Phswozoosporeas familias usque 1O ad 
numeravit, ad quas omnes relique. Algz olivace: (exceptis Fucaceis) referuntur. A Dictyo- 
taceis, quz Fucaceis proxim:» disponuntur, Cutleriaceas longissime remotas disposuit. 


; 5 
Analecta Algologica. 9 


diversa indicare putarem ——- instituendos esse lubenter assumerem; utrum vero 
sectionibus his characteres a me allati sufficiant, an aliis insistere opporteat, 
id ex observationibus mihi cognitis hodie vix dijudieatur. Quod attinet Ge- 
nera, que una cum Cutleria ad Phzosporeas suas retulit 'lhuret, de quibus 
hodie scribere non in animo est, mihi non liquet utrum omnia ad Subordinem 
quendam Cutleriacearum referantur, an plures ejusmodi subordines inter has 
distinguere opporteret. 

Ad ipsas Dietyoteas Thuretii 8 Genera relata et sequenti ordine a. Bornet 
enumerata vidi: JDictyota, Stoechospermwm, | Taonia, Spatoglossum, Lobospira, 
Zonaria, Padina, Dictyopteris (Etud.. Phycol. p. 55) Forsan credere liceat enm 
hec Genera ita affini judiecasse, ut ipso ordine nulla indicia Systematiec 
eujusdam dispositionis eum dare voluisse assumeretur; mihi vero hodie haud 
paucas formas novas aut parum cognitas comparanti, adparuit inter hec Ge- 
nera quoque obvenire differentias vix minoris momenti quam ec, quibus Cut- 
leriaceas a Dictyoteis hodie distinguere liceat. Ut igitur formis his novis tum 
characteres, quibus dignoseantur, tum locum in systemate, quo proprie dispo- 
nantur indicare liceret, mihi, Jam tertia vice de Dietyotels scribenti, opus fuit 
et revisionem quandam Specierum in nonnullis Generibus suscipere, et ipsos 
characteres Generum novo examini subjicere; et ex characteribus hoc modo 
inventis. opinionem quandam deducere de affinitate et. dispositione Generum. 
Quod hae revisione didici, id in singulis infra allatis afferre conatus sum. 
Iam vero hoc loco pauea premonenda afferre placet, ut intelligatur quomodo 
affinitates Generum inter se et subdivisiones famili: conceperim. 

Sequentes familias aut subordines lubenter hodie assumerem: 

I ZoNARIEZEe. Frondes aut in inferiore sua parte sepe prostrate et in su- 
periore adsceudentes, aut tote erectiuscule complanat:, ambitu totius et diver- 
sarum partium plus minus conspicue flabellatis, rhythmice inerescentes, lineis 
innovationis zonas concentricas separantibus. Celluke frondem constituentes 
sunt e regione posite, series verticales inter paginas formantes, corticales in 
strias flabellatim radiantes longitudinaliter. conjunetz. — In fronde, lineis inno- 
vationis sepe magis distantibus plus minus evidenter zonata, cryptostomata 
non adsunt propria, nec secus lineas innovationis paranemata formantur. Partes 
fruetifieationis. in. vieinia. linearum innovationis evolutz:e, tum. maeulas minores 
a superfieie prominulas rotundato-oblogas cemulantes — soros nimirum consti- 
tuentes aut nudos, aut indusio tectos, utriculis fertilibus obovatis aut invicem 


6 J. G. Agardh. 


dense juxtapositis aut intermixtis paraphysibus clavato-filiformibus artieulatis 
— tum antheridiüs et zoosporangiis m eodem individuo evolutis constitutae. 
Genera sequentia his adnumeranda videntur: 
Y Fronde pleiostromatica: 


* Strüs.  cellularum. corticalium | flabellatàim. radiantibus  geminatis, ge- 
minis corlicalibus singulas. interiorum. longitudinaliter. obtegentibus. 
Utrieulis Sori nudis, paraphysibus nullis l. GywNosoRus. 
Soris indusio demum sublevato tectis, pa- 

raphysibus utrieulos stipantibus . . . .. 2. ZONARIA. 


Striis. cellularum | corticalium | flabellatim | radiantibus invicem. «que 
distantibus, singulis | corticalibus | singulas | interiorum | longitudina- 
liter obtegentibus. 
3. HOMOEOSTRICHUS. 

7j Fronde distromatica 
Cellulis eortiealibus utriusque. pagin: invi- 

cem contiguis et e regione positis (inte- 

rorbus nullis) 3 c 2e EE DEI ATNOHIPATRLS 


81 jure Cutleriaces a Dictyoteis recentiorum dignoscerentur, quod applansu omnium 
factum videtur, et Cutleriaceis tum Cutleriam, tum Aglaozoniam et Zanardiniam pertinere 
jure statuerunt, Zonarieas (ante aliààs Dictyoteas) Cutleriaceis proximas dicerem.  Cha- 
racteres, quibus invicem dignoscerentur, tum in structura frondis, qus in Cutleriaceis com- 
ponitur cellulis alio modo, quasi magis irregulariter, dispositis, tum in partibus fructi- 
fieationis, qui cujuscumque sint form:e forsan tantum Sporidia motu pr:wdita generant. 
Sporidia vero in Cutleriaceis contineri videntur tuur in utriculis supra paginam emergentibus 
verticalibus, tum in organis siliquiformibus articulatis et subpolysiphoneis (zoo-sporangiis); 
his sepe in csspitulis, supra frondem provenientibus, filis articulatis plus minus ramosis 
constitutis. 

lis, qui urgerent familiam Cutleriacearum a Dictyoteis recentiorum esse magis abso- 
lute distinetam, animadvertere placet sporidia mobilia intra sporas sic dictas singulas in 
Halyseri generata a Fratribus Crouan observata fuisse; et contentum ejusdem organi in 
partes minutas plurimas divisum memetipsum quoque vidisse. Si quis statuerit ipsam 
formam  zoosporangiorum  Cntleriaceis characteristicam esse, monere placet organa siliquz- 
formia similhma in Taonia a me observata fuisse; atque his similia et forsan analoga 
quoque in aliis Padinearum Generibus adesse, id observationes plures infra allatas indicare 
putarem. Si denique cuidam videretur csspitulos filorum fructiferos supra paginam emersos 
Cutleriaceis characterem prebere, quo dignoscerentur a Dietyoteis recentiorum, animadver- 
tere placot me vidisse consimilem dispositionem in Specie olim ad Zonariam relata, quam 
vero hodie typum novi Generis Microzonie sistere credidi. 


Analecta Algologica. 1 


Si vero missis ejusmodi characteribus, forsan majoris momenti, Subordinem quendam 
Cutleriacearum inter Dictyoteas instituere placuerit, hane dicerem ea continere Genera, a 
quibus proxime ad Zonarieas adscendere videntur h:ec Dictyotearum Genera. 

II PapnINEZE. Frondes aut in inferiore sua parte prostrate, in superiore 
adscendentes, aut tote erectiusculee complanate, ambitu totius et diversarum 
partium plus minus conspicue flabellatis, rhythmice inerescentes, lineis innova- 
tiolis zonas concentricas, sepe evidentiores, separantibus. Cellule frondem 
constituentes ad normam distinctam invicem dispositz, corticales in strias fla- 
bellatim radiantes longitudinatiter conjunctze. In fronde, ita conspicue zonata, 
eryptostomata non adsunt; at secus lineas innovationis tum paranemata fili- 
formia et articulata, tum organa fructifieationis generantur, soros nunc sparsos 
et rotundatos, nune 1n zonas concentricas conjunctos, nudos aut indusio fectos, 
aut paranematibus stipatos, formantia. 


Genera sequentia his adnumeranda videntur: 
* Cellulis corticalibus una cum. interioribus e regione positis, series 
verticales, quasi qer paria eonjunctas, inter paginas formantibus : 
4. MICROZONIA. 
** Cellulis corticalibus subternatim longitudinaliter excurrentibus, ternis 
corticalibus singulis interiorum antepositis. 
5. STYPOPODIUM. 


T** Cellulis corticalibus omnibus invicem. eque distantibus, una. cum in- 
lerioribus series verticales subregulares nter. paginas formantibus. 
6. LOBOPHORA. 
13. TAONIA. 
8. PADINA. 


Quoad. erescendi modum et structuram frondis Padine» Zonarieis proxime viderentur. 
Froudes flabellatim expanss et rhythmice increscentes, zonis concentricis adhuc evidentio- 
ribus constituuntur. Lines innovationis quasi propriis functionibus induuntur, paranemata 
proprie indolis generantes, aut (uno tempore) sterilia, aut partes fructiferas bracteantia, et 
ipsa in organa indolis peculiaris transmutata. 


Pluribus observationibus constare putarem organa fructificationis in Padineis adesse 


varn generis. Prsoter organa, qui in operibus recentiorum iis tribuuntur — quorum alia 
esexualia statuerunt, nomine tetrasporarum sspe designata, alia sexualia —  oogonia et 
antheridia dicta — obveniunt organa et dispositione sibi propria et peculiari structura 


certius dignoscenda, qu: me judice in hodierna dispositione systematica Generum pr:ter- 
mittere non liceat. 


In Padina hec organa prima vice a C. Agardh observata putarem, in Sp. Algarum 
I p. 125 his verbis memorata: "ad fructum etiam pertinere videntur apiculi curvati fere 


8 J. G. Agardh. 


vermiculares nigri frondi adpressi. ^ Eadem puto organa dein a Decaisne memorata (P4. de 
l'Arabie p. 139), qui vero eadem (magis matura, me judice) ut filamenta clavsformia de- 
scripsit. In observationibus infra datis de Genere Padine indicavi hzc organa non in pa- 
gina Sporis fertili, sed in aversa provenire, iisque esse structuram sibi propriam, quam 
cum organis siliquzeformibus, quz zoosporangia denominarunt, potissimum convenire. Species 
Algarwm scribenti mihi eadem quoad naturam dubia adparuerunt, et signis dubii adpo- 
sitis eadem nomine Antheridiorum designavi, et sporidia in iis contineri conjeédi. 

In Taonia prsxter zonas fructiferas, jamdudum cognitas, quoque utrieulos — sporas 
forma sua :mulantes — obvenire per frondem sparsos, satis constat. $i hsec organa jure 
eum iis comparantur, quie in alus Generibus tetrasporas et oogonia nominarunt; si quoque 
constat  antheridia sic dicta obvenire in iisdem individuis, in quibus sori fructiferi gene- 
rantur; mihi quidem non liquet quasnam functiones attribuere restat organis siliquefor- 
mibus, qui in eodem individuo una cum sporis sie dictis singulis generata vidi, si in his 
Zoosporangia agnoscere negarent. Hee zoosporangiis, in Cutleriaceis obvenientibus, ita sunt 
quoad formam et structuram similia, ut hec organa Taonie ab iis Zanardinie vix digno- 
scere liceret. 

Presentia horum organorum in Taonia et Padina concludere ausus sum, non licere, 
nisi invita natura, OCutleriaceas familiam considerare ab alus Dictyoteis ommino distinctam. 


III. SPATOGLOSSE4K. Frondes erectiuscule complanate et elongate fur- 
cato-decomposite, segmentis ambitu definitis, linearibus aut oblongis, fron- 
dem expansione subflabellatam, lineis innovationis nusquam zonatam, forman- 
tibus. Cellulz&. frondem constituentes mediane. secus longitudimem frondis ex- 
currentes, nune costam evidentem formantes: éntermedie a regione mediana 
areuatim extrorsum deflexc:; erménales numerose flabellatim radiantes. In 
fronde, ita contigue expansa, organa eryptostomatibus comparanda, per frondem 
sparsa sepe generantur. Organa fructificationis triplicis generis adesse, ea- 
demque sepe in diversis Individuis obvenire, vix hodie dubium videretur; 
nimirum 1:o Cellule fertiles singule, imtio inter cellulas corticales quasi de- 
eumbentes, dein supra paginas emergentes nude et obovatz, quas sporas in- 
divisas fovere olim statuerunt, denique vero maturas fovere sporidia motu 
prodita assumere liceat '). 2:0 Spore (sie dietz) in soros varie formw (nunc 
rotundatos, nune secus longitudinem segmentorum elongatos, nune fasciatos) 
demum nudos collect:, in quibus sporas 4 contineri docuerunt ^). 9:0 4z- 
lheridia in soros ambitu definitos, supra superficiem emersos collecta, demum 


!) In. Dictyopteri et Spatoglosso cellulas fertiles singulas continere sporas indivisas sta- 
tuit Bornet (tud. phye. p. 55). Ipse vero in Halyseri cellulas fertiles singulas rite ma- 
turas continere observavi globulos plurimos rotundatos; et Fratres Crouan ex iisdem organis 
sporidia motu przdita erumpentia se vidisse statuerunt. 

?) Ofr. Bornet Etud. phyc. p. 56. 


xt Analecta Algologica. 0) 


prismata verticalia densissime juxta-posita et mutua pressione angulata, plu- 
ribus articulis superpositis constituta efficientia. 

His refero Genera: 9 Spatoglossum; 10 Stoechospermum; 11 Halyseris. 

IV. DicorYOoTEZE, Frondes in his increscunt medeante cellula singula ter- 
minali; bifureatione hujus cellule segmenta oriuntur dichotoma, (si quoque sub 
evolutione nune alternantia adpareant) fere semper linearia, frondem expansione 
subflabellatam, lineis innovationis nusquam zonatam formantia. Si organa ad- 
sint eryptostomatibus comparanda, hee velut organa fructificationis per frondes 
sparsa obveniant. Cellule frondem constituentes, secus longitudinem frondis 
exeurrentes, terminales initialem. versus cellulam convergentes. Organa fructi- 
fieationis triplieis generis adesse, eademque sepe in diversis Individuis obve- 
nire, vix dubium hodie videretur; nimirum 1:o Cellule fertiles singule, supra 
paginas demum emergentes nude, obovate, quas ob contentum in 4 partes 
divisum tetrasporas nominavit 'lhuret'), quasque esexuales esse statuit. 2:0 
Spore in soros rotundatos, ambitu definitos, per frondem sparsos, supra pagi- 
nam emersos et membrana sublevata obteetos (sepe pustuleformes) conjunetze, 
quas indivisas permanere statuit Thuret, et organa foeminea constituere do- 
cuit?) 3:0 Amnfheridia, qualia juniora primus indicavit Thuret, rite autem 
maturescentia deseripsit  Reinke, in soros rotundatos ambitu definitos, supra 
superficiem  emersos et membrana sublevata obtectos (sepe pustulwformes) 
collecta, demum  prismata verticalia densissime juxtaposita et mutua pressione 
angulata, pluribus articulis superpositis constituta. 

His refero Genera: 22. Dictyota; 13. Pachydictyon; 14. Dilophus; 15. Glos- 
sophora; 16. Lobospira. 


I. Gymnosorus. Gen. nov. 


Frons plana, sepe a parte inferiore prostrata adscendens, plus minus multifida 
et rhythmice inerescens, sparsim subzonata, segmentis terminalibus flabel- 
lata; cellulis corticalibus a facie strias longitudinales  geminatim juxta- 
positas flabellatim  radiaptes formantibus, interioribus pleiostromatieis e 


!) In. Dictyota furcellata me vidisse organa, sporis sie dictis singulis ut putarem iden- 
tica, Ign quibus contentum in globulos minores divisum observavi, quos demum sporidia motu 
predita constituere, forsan quispiam assumeret; hoc loco meminisse placet. 

?) Sporas has modo peculiari quadridivisas a Harvey depictas fuisse jam supra monui. 

Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX, 2 


10 J. G. Agardh. 


regione positis, extimis geminas corticales sustinentibus.  Sori supra pa- 

ginam (superiorem) prominuli, rotundati aut oblongi, subzonatim dispositi 

nudi, cellulis fertilibus obovatis intra perisporium hyalimnum sporas (?) sub- 

oetonas generantibus. (Tab. I fig. 1—2). 

Quoad structuram frondis species hujus Generis a Zonariis proprüs vix 
recedunt, nisi intimas cellulas paulisper diversas, proprium stratum formantes 
judicare placeat.  Intimas nimirum cellulas, sectione transversali observatas, 
proxime exterioribus sque latas vidi, at contentu sepe paulisper diversas et 
vertieali directione (paginas versus) nunc usque duplo altiores. Una cum his 
cellulis intimis cellule intermedie  pleiostromatiezg et eandem latitudinem ser- 
vantes, sunt omnes e regione posite. Ante extimas harum singulas geminz 
cellulze. corticales normaliter anteposite generantur. 

In fronde flabellata Zomarie variegate soros 1n zonas concentricas dispo- 
sitos pinxit. Martius; me quoque tendentiam ad ejusmodi dispositionem obser- 
vasse, animadvertere placet; soros autem minores vidi, et zonas ut mihi ad- 
paruit minus regulares formantes. Mihi autem paucissima specimina inter 
plurima, quae ex diversis loeis natalibus habui, rite fructifera adfuise confiteor. 
Soros vidi revera multo minores et in una specie ambitu magis rotundatos, 
in altera oblongos et secus longitudinem frondis elongatos, utrosque nudos, 
nullis nec indusü nec paranematum reliquiis. In soro adhue juvenili Z. va- 
riegate vidi cellulas fertiles in seriebus cellularum cortiealium immixtas et 
quasi deeumbentes, atque sua forma a cellulis sterilibus vix misi contentu 
obseuriore diversas. At ab hae positione (decumbente) dem surgentes, rupto 
ni fallor pariete cellule generantis, erectiusculee emergunt paulo adultiores 
sporz, sie diete. Te spore adhue juniores sunt lineari-oblongs et adscen- 
dentes, sensim vero fiunt verticaliter erectee et rite obovate, pedicello eviden- 
tiore. suffultze; sectione transversali frondis facta adparuit unicam cellulam ex 
geminis juxtapositis sporam generare, altera sterili — et hoe modo spatium 
suffieliens oriri sporis evolutis, ambitu transversali demum cellulas corticales 
geminas :equantibus. Organa hec omnino matura demum intra perisporium 
probe hyalium globulos majores plures, invicem evidenter secedentes, continere 
observavi; septem ejusmodi globulos evidentes numeravi, 8:as autem esse, con- 
jieerem. His globulis nomen spore reservandum putarem.  Sporis demum 
emissis, perlsporia (sporangiorum membranas?) numerosa collapsa vidi, para- 
nemata autem propria nulla. Membrane cellularum generantium reliquias ob- 
solescentes quoque observare eredidi, indusia vero propria nulla. Qus ita 


Analecta Algologica. 11 


observavi omnia Z. varilegatam spectant. In Z. migrescente sorum. nimium 
maturum (ut mihi adparuit) tantum observare contigit: in hoc nec reliquias 
imdusii, nee paranemata vidi, sed sporangia nuda et conformia; snadente vero 
habitu et struetura frondis quoque soros congruere facilius conjieerem. — Quod 
attine£ 1psam formam  sori hane vidi secus longitudinem frondis magis elon- 
gatam, oblongam; in superficie subnitente frondis maculam nitore destitutam 
referentem. ] 

Comparanti mihi structuram sori supra descriptam, cum ea quam Zonariwe 
speclebus typicis charaeteristicam putavi — in quibus indusia in soro juniore 
elevato adhue plus minus persistunt, et hoc demum dejecto paranemata proprii 
indolis proveniunt sporas sie dietas stipantia —; et perpendenti mihi quoque 
sporas mutato quasi ordine et numero a cellulis ecorticalibus provenire, vix 
dubium  adparuit his differentiis Generieos typos diversos indicari). . 8i 
assumere liceret in Zonaris, ut in multis alis Dictyotels, organa fructifera 
generari duplicis generis, forsan crediderit quispiam differentias inter Zonarias 
et Gymnosoros a me observatas in hune finem interpretandos esse. Contra 
ejusmodi interpretationem vero. animadvertere liceret in nulla specie earum, 
que ad Zonarias proprias retuli, duplicis generis fructus hucusque obser- 
vatos fuisse, quamquam numerosa specimina fructifera harum in herbaris 
adesse constat. , 

Species sequentes ad Gymnosorum referendas esse putavi: 

1l. G. vaRIEGATUS (Dictyota variegata Lam. Ess. tab. V fig. 7. Zonaria va- 
riegata Mert. in. Mart. Icon Crypt. tab. II fig. 2. J. Ag. Didr. Aly. 
Syst. I p. 46 & II p. 119. Stypopodium fissum Kütz. Tab. phyc. vol. IX 
lab. 64.  Stypopodium. laciniatum ibm. 


Specimina plurima, qus ex littoribus diversis oceani atlantici provenientia vidi, no- 
minibus diversis nunc insignita, ad eandem speciem pertinere vix dubito. Alia specimina 
ex Oceano Indico — ex Ceylona alüsque locis — fronde magis evoluta insignia, magis dubia 
mihi adparuerunt Adsunt forms Z. lobate minores, quse cum Z. variegata commutata 
fuisse, facilius eonjicerem. 1 
2? QG. COLLARIS Zonar. collaris C. Ag. (cfr. J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 

129 im not.) Kütz. Tab. phyc. Vol. IX tab. 76. 

Species mihi tantum unico specimine lHerbari C. Ag. cognita, crassitie insigni digno- 


scenda; mihi adhue nimium dubia. 


! Bornet (Etud. phyc. p. 57) jam indicavit soros Zonarie variegatz & Zonarie lobatz 


differre ab iis aliarum specierum Zonarie defectu paranematum. 


1A J. G. Agardh. 


9. .G. NIGRESCENS (Zon. nigrescens Sond.); J. Ag. Didr. Alg. Syst I p. 46. 

Spatogl. wigrescens IKütz. Tab. Phyc. vol. LX tab. 49. 

Quamquam plurima hujus vidi specimina, plantam bene fructiferam observare, mihi 
nondum contigisse doleo. Nec ab alio fructus illustratos fuisse scio. Sori in unico speci- 
mine parce fructifero quod observavi, secus longitudinem frondis elongati oblongi, maculam 
obseuriorem in fronde sterili paulisper nitente referunt, 


Il. Zonaria. 


Satis constat Dietyoteas plurimas recentiorum olim. duobus Generibus 
(Dictyota. (€. Padina) comprehensas fuisse; hee vero Genera, utpote characte- 
ribus allatis. vix. dignoscenda, a C. Agardh in unicum Genus Zonariwe con- 
juneta fuisse. Greville dein Genera priora restituens, sub nomme Zonarice 
nullam speciem retinuit, utrique vero Generl species plures dubias adjunxit. 
Contra limites Generum a Grevilleo ductos, primus, ni fallor, observationes 
quasdam afferre ausus sum, statuens characteres Padin:w datos paucis rever: 
— et tantum P. pavoniw proximis speciebus convenire (Limmea Dd. 15. 4 hft. 
p. 444). In Zonaria variegata, Z. flava, Z. interrupta zonas eoncentricas (si 
quidem adsint) longe diverse nature videri, quam in Padine veris speciebus; 
et soros ipsos in his speciebus esse per frondem sparsos. Structuram quoque 
esse diversam dixi; eellulas nempe superficiales in Padina ut in Dietyota esse 
cqualiter. undique adproximatas et indivisas; in Z. flava vero et afinibus cel- 
lulas superficiales in 4 cellulas evidenter divisas, et partes illas quaternas in- 
vieem summopere adproximatas a cellulis vieinarum serierum. diseretas adpa- 
rere, unde frons in his ultimis speclebus evidentius radiatim quam concentrice 
zonata observatur. Speciebus hae structura instructis Genus Zonarie retinen- 
dum putavi. His fere characteribus Genus Zonarke a plurimis adoptatum 
fuisse constat. 

Species, qui Genus Zonarie ita reformatum eonstituerent, habitu quoque 
proprio sat congruentes adparuerunt; hine habitu ducente species haud paucas 
novas ad Genus Zonariwe referre vix dubitarunt; quamquam fructus in multis 
adhue ignoti permanserunt et minores, quie adfuerunt structurc diversitates, 
aut non observatie aut minoris momenti eonsiderate fuerunt. Mihi igitur 
Species Zonarie Generis iterum examinanti adparuit plures diversos 'l'ypos intra 


limites Zonarie admissos fuisse, quos probe distinguere eo potius e re esse 


Analecta Algologica. 13 


putavi, quum dubitare liceat an omnes invicem revera ita affines sint, ut nova 
iis indicata Genera invicem proxima disponantur !;j. 
Ad Genus proprium Zonarlze sequentes speecles refero: 

* Fyondibus a parte. inferiore decumbente et. radicante | adscenden- 
libus (cellulis corticalibus stris geminatas. flabelliformiler. radiantes 
ommesque conformes formantibus). 

l]l. Z0N. DrEsINGIANA J. 4. Sp. Alg. p. 109. 


Postquam in Bidr. Jg. Syst. II p. 46. dubia quedam attuli de diversitate hujus spe- 
ciei & Zon. variegate, specimina numerosa et fructifera comparare licuit, quibus patet spe- 
cies has esse invicem sat diversas, et me judice ad diversa Genera pertinentes, Z. Diesin- 
gianam vidi multo magis subdivisam, longitudine 2—3 pollicarem; soros vidi bene evolutos 
rotundatos, infra margines segmentorum adultiorum, a quibus segmenta nova prolificantia 
generantur, sepe jdproximatos, constantes tum cellulis fertilibus (Sporis?) obovatis, in pe- 
dicellum angustiorem attenuatis, tum intermixtis paranematibus, inferne cylindraceis, superne 
paucis articulis oblongis superatis; reliquias indusii subdissoluti quoque videre credidi. 

"* ^ Frondibus erectis inferne  costatis, ala. conspicue. tenuiore. sursum 
marginatis, segmentis superioribus totis. ecostatis (cellulis cortica- 
libus strias gemanatas | flabelliformiter | radiantes | omnesque | confor- 
mes formantibus). 

2. 0N. CRENATA J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 48. 

Costa nulla segmenta superiora percurrit, sed stri: in toto segmento terminali flabel- 
latim excurrunt conformes. Qua nota ad Z. flavam accedit. 

9. ZON. FLAVA (Clem.) J. Ag. Ddr. Alg. Syst. II p. 49. 

"**  Fyrondibus erectis sat. conspicue et fere usque ad segmenta. suprema 
costatis, ala parum  tenuiore  marginatis, costa. cellulis. longitudi- 
naliter | seriatis striata, marginibus cellulis extrorsum. arcuatim. de- 
flexis radiatis. 

4. ZO0N. INTERRUPTA (.Lamour Ess.) J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 47. 

Costa evidens usque ad segmenta penultima continuari videtur; extra hauc regionem 
costalem sori rotundato-oblongi. utrinque disponuntur sparsi, media sori parte obscuriore; 


peripherica, ni fallor, prz::cipue paranematibus occupata. Nune vidi eundem sorum una parte 


quasi vernice obducta constare sporis et paranematibus una cum indusio quasi congluti- 


!) Nescio quibus principiis ductus, Kützing nomen Padinse rejecit et Padinis aliorum 
nomen Zonarie retinuit. Zonariis igitur nostris nomina nova Sfypopodiwm et Phycopteris 
proposuit. Inter Stypopodia tum Taonias, tum Zenarias enumeravit; et inter Phycopterides 
species structura quoque diversas introduxit.  Certos Generum characteres et limites ei 
defuisse patet. Genera, quas hodie proposui, et quoad characteres et quoad limites a Küt- 
zingianis diversa. 


14 J. G, Agardh. 


natis; altera parte quasi puberula constare paranematibus usque duplo longioribus quam 
cellule fertiles eximie pyriformes; contentum harum intra perisporium hyalinum in plures 
partes divisum ohservare credidi, at divisionis modum percipere nequivi. 

9. Z0N. TURNERIANA J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 48. 

Hane speciem Nov:  Hollandiz: ab anteriore Capensi sat distinctam esse, non dubito. 
Costa in utraque fere eodem modo frondem percurrit. . Sori in regione extra hanc gene- 
rantur, nunc fere usque ad costam adscendunt. Soros Z. T'urnmeriame vidi in pagina con- 
vexiuscula laciniarum  elevatos, juniores indusio peculiari instructos; intra hoc indusium 
cellulas corticales obovatas et in stratum quasi conjunctas. Singule harum elongantur 
in formam obovatam, cujus stipes tenuior inter cellulas corticales immersus permanet, su- 
periore parte libera eminente. His cellulis emergentibus indusium sublatum fieri conjeci, 
paranematibus nondum evolutis. Alios soros vidi paranematibus instructos, quales a Harvey 
in Phye. australi depinguntur. Hine mihi lubenter persuadeam paranemata esse posterius 
generata; et defectum horum organorum in Speciebus Zonarie genuinis ab setate et evolu- 
tionis stadio explicari; soros esse in Zonarüs diversi generis, nempe alios paranematibus 
instructos, alios his deficientibus sporis sic dictis tantum constitutos, utrosque indusio tectos, 
hodie assumere dubitarem. 


Ipsum Genus Zonarie speciebus supra allatis inter hodie cognitas limi- 
tandum putarem.  Z. variegata et species huie proxime, struetura frondis sat 
congruentes quidem viderentur; at soros in Z. varlegata ejusque affinibus nullo 
indusio teetos, nec cellulas fertiles paranematibus braeteatas observavi, quare 
hoe loco Genus proprium Gymnosori his creavi. Alis species Zonarke et 
structura frondis et indole fructifieationis. adhue magis diverse mihi adpa- 
ruerunt — propria Genera indicantes, quibus characteres et limites infra adum- 
brare conabor. 


IIl. Homoeostrichus. .Gen. nov. 


Frons plana, deeumbens aut erecta, integriuscula aut multifida, superne plus 
minus conspicue flabellata; cellulis superficialibus a facie strias longitu- 
dinales invicem :eque adproximatas flabellatim. radiantes formantibus; cor- 
tiealibus una eum interioribus, forma et magnitudine vix diversis, omni- 
busque invieem e regione positis, frondem pleiostromatieam —eonstituen- 
tibus. Sori supra paginam prominuli, sepe seeus longitudinem radiantes, 
cellulis. fertilibus obovatis et paranematibus vertiealibus subelavatis, arti- 
eulatis et invicem liberis constituti. 
Speeimina Speeierum, quas huie Generi adnumero, sunt substantia quasi 

dura insignia. 5i sectione transversali frons observatur, contexta adparet cel- 


lularum seriebus inter paginas pluribus et sepe numerosis (6 swpe nume- 


" 
Analeeta Analogica. 15 


ravi) omnibus rite superpositis, nulla faeta qnoad formam et dimensiones inter 
eortieales et interiores cellulas distinctione; omnes cellule fere quadratis ad- 
parent, lineas subrectas tum verticales inter paginas, tum horizontales iter 
margines, formantes, omnesque sque distantes — dum in Zonarie specie- 
bus propriis cellule cortieales gemins; singulis interioribus anteposit? gene- 
rantur; qua diversitate structurzte. Genera a me indicata facilius. dignoscantur. 
In Zonariis propriis indusium adest, sorum juvenilem obtegens; hoe sublato 
paranemata incurvata et iobtusa eminent. In Homeostricho nusquam  soros 
indusio tectos observavi; at adparatum paranematum magis evolutum putarem, 
et singula fila acuminata vidi. 

Species sequentes Generi novo adnumerandas censeo: 

* Fyondis inferioris decumbentis segmentis superioribus adscendentibus, 
et (in his) mulla fere facta distinctione inter. utramque paginam. 

]. H. wurTIFIDUS (Padima multifida Hare. Zonaria multifida J. Ag. Sp. Alg. 

p. 109. J. Ag. Bidr. Alg. Syst. I p. 46.  Phycopteris Harveyana  Kütz. 

Tab. phyc. vol. IX tab. 66. 


Fide speciminum, qu: a Harvey data habui, frondem inferne decumbentem putarem, 
strato infimo paulisper diverso; superne vero adscendentem cellularum seriebus numerosis 
contextam, cellulis corticalibus nusquam in strias geminatas conjunctis. 


** Fronde erectiuscula, stipites validos stuposos demum formante. 


2. H. SiNcLAIRE (Zon. Sinclairii Hook & Harv.); Harv. Phyc. austr. tab. 
XLIX. Phycopteris Sinclairii Kütz. tab. Phyc. vol. IX tab. 68. 


Nescio an jure assumerem unam paginam esse paulisper convexam, alteramque conca- 
vam. In specimine fructifero vidi fructus in pagina paulisper convexa provenientes. 

Sectione facta transversali cellulas corticales sque latas vidi ac interiores; omnesque 
invicem e regione positas esse, sspe series sex inter paginas formantes. Fila stups longe 
adscendentis cellulas corticales crassitie :quantia. .Sporas globoso-obovatas stipite suo brevi 
quoque cellulas corticales crassitie :wquantes; superiore sua parte multo crassiores — dum 
in Zonarie speciebus propriis ex singulis cellulis geminatarum non tantum cellulam fer. 
tilem, sed etiam stipitem paranematis attenuatum provenire observavi; qua dispositione pa- 
tere putarem quoque in formatione fruetus Genera proprio modo differre. P 


93. H. SruPosus (Z. Sfuposa HR. Br. mscr.) J. Ag. Sp. p. 110 et Bidr. Alg. 
Syst. I p. 50. Phycopteris microloba Kütz. Tab. phyc. vol. LX tab. 69. 


Sectione transversali frondis vidi cellulas inter paginas esse 6-stromaticas, nunc autem 
nonnullas mediz frondis tantum gerere 4 cellulas verticaliter superpositas. Forsan credere 
liceret cellulas margini proximas prius subdivisas fieri quam interiores, quod in Dilophis 
sepe obvenire, adnotavi. Plantam, quam nomine Phycopt. stuposs delineavit Kützing, vix 
ad nostram referre auderem, quum suadente structura hane potius ad Zonarias proprias 
referendam putares. Qus vero nomine Phye. microlobz 1l. c. delineata fuit, ea ita cum 


16 J. G. Agardh. 


planta, quam juniorem H. Stuposum ;judicavi, convenit, ut utramque formam ad eandem 


speciem referre ausus sim.  Frondem m hac 4-stromaticam me observasse, dicere fas est. 
4. H. CANALICULATUS Zonar. canaliculata J. Ag. Bidr. Alg. Syst. I p. 49. 
Quoque in hae Specie cellulas 6-plici strato dispositas, omnesque, corticales et inte- 


riores, sque magnas (sectione transversali) et e regione positas, me observasse, animadver- 
tere placet, A supra allatis Speciebus Generis hanc facilius distictam puto. 


IV. Chlanidophora Gen. nov. 


Frons multifida decomposita, segmentis terminalibus planis flabellatim dilatatis 
inferne. subeostatis, laciniis lateralibus acuminatis sepe in cellulam termi- 
nalem desinentibus; cellulis exterioribus a facie rectangularibus sque ad- 
proximatis, utriusque pagine (sectione transversal) invicem contiguis et 
e regione positis, frondem distromaticam formantibus (cellulis interioribus 
nullis). Cellule fertiles supra paginam emergentes singuli sparsze obovato- 
globos; Antheridia in isdem individuis obvenientia, soros oblongo-lineares 
supra paginam prominulos, secus longitudinem segmenti radiantes forman- 
tia, dupliei serie. cellulas demum quaternatas gerentia. (Tab. I fig. 3—25.) 
Genus, typo Zon. microphylle propositum, admodum distinetum putarem; 

habitu et dispositione partium, nimirum stupa admodum evoluta, et precipue 

segmentis terminalibus flabellatim dilatatis, ima basi costatis, superne laciniis 
lateralibus instruetis, Zonariam potissimum  indicantibus; ceterum vero tota 
structura frondis, et partium fructificationis — quales has hodie cognitas ha- 
bemus — ita diversum videretur, ut fere dubitare liceret an affinitates proxi- 
mas inter Zonarlas proprias quzrere opporteret. Dum enim in Zonariis pro- 
pris stratum cortieale quasi sui juris — cellulis geminatim adproximatis con- 
stitutum. — charaeteristieum judicavi; in Homeostricho vero frons adest pleio- 
stromatiea; segmenta in Clamidophora vidi distromatica, cellulis unius generis 
contexta, deficientibus quasi cellulis interioribus, qui in aliis Generibus cellulas 
exteriores utriusque paginz conjungere videntur. In parte inferiore frondis 
admodum decomposit? caules formantur teretiusculi, stupa ramos quoque supe- 
riores scandente tomentosi, filis nempe decurrentibus plurimis dense obteeti. 

His caulibus transverse sectis partem interiorem, ipsam axilem, vidi compla- 

natam cellulis dupliei serie a. margine. ad. marginem producta contextam, cel- 

lulis utriusque paginz invicem contiguis et e regione positis. Allatis his structure 
differentiis. Genus proprium satis indicatum putarem; accedit vero quod partes 
fruetificationis. ejusdem ita ab i, quas in alüs Zonariarum formis hodiedum 


Analecta Algologica. y 


cognovimus, abludentes videantur, ut Generi novo novas affinitates adtribuendas 
esse facilius quis conjieeret. Vidi nimirum, in segmentis superioribus frondis, 
supra paginas sparsa et omnino emersa corpuscula globosa singula, sporis sic 
dietis singulis Dietyote ita similia, ut si in Specie quadam Dictyot: eadem 
observaverim ne minimum quidem dubium de eorum congruentia cum sporis 
aliarum speeierum fovissem.  Cinguntur membrana demum pellucida, intra 
quam contentum obscuriorem, quasi in nodos plures conglobatum: observare 
credidi. Utrum autem ex contentu plures partes majores aut minores de- 
mum formarentur, an iste in sporidia mobilia demum solveretur, id mihi hodie 
omnino incertum manet. 

In eadem fronde et sspe in segmentis vieinis vidi alia organa, transmu- 
tatione cellularum paginam eonstituentium sine dubio orta, obscuriori contentu 
facilius distincta. Iuniora horum nune fere singula, nune pauca juxta posita, 
supra frondis paginam ita intumescentia ut dimidia sua parte fere emersa di- 
eerem, oblonga et cellulis sterilibus fere duplo erassiora, in partes numerosas 
transversaliter et longitudinaliter ordinatas subdivisa. Ulterius evoluta vidi, 
pluribus cellulis juxtapositis eodem modo transformatis, eadem in soros minutos 
conjuncta; at ita evoluta, lineas minutas plures, secus longitudinem. segmenti 
seriatas, et dense juxtapositas constituentia. Quo adultiora eo evidentius eadem 
in partes numerosas subdivisa; et has partes (m singulis cellulis constituen- 
tibus) quasi duas series longitudinales formantes, in quibus demum minores 
partes sat conspieue quaternate obveniunt. In his organis antheridia, qualia 
in pluribus Generibus Dictyotearum observata fuerunt, agnoscere non dubitavi. 

Ex iis, que ita observavi, mihi vix dubium adparuit Zonariam miecro- 
phyllam  Harveyi ita ab aliis Zonarüs characteribus differre, ut eam typum 
proprii Generis constituere vix quispiam dubitaret. Si vero in omnibus illis, 
quibus habitus proprius induitur, evidentissima est congruentia inter Z. mi- 
erophyllam et alias plures Zonariw species, at nihilominus et in structura et 
in fructificationis partibus differentiee adsunt, nonne ex his concludere liceret 
affinitates minus ex notis habitualibus, quam ex congruentia structure et fructi- 
'ficationis esse dijudicandas. 

Quz vero si ita sint, queritur an revera Zonaris proximum sit novum 
Genus, hodie a me propositum. Qualia hodie Dietyotearum Genera mihi cog- 
nita habeo, nullum revera scio, eum quo Clanidophora structura et characteribus 
à partibus fructificationis desumtis conveniret, quam cum Taonia, cujus frondes 
multifidae quoque apice fiunt flabellates nec structura ita abludunt ut non m 

Lunds Univ. Arsskr. Tom. XXIX. 3 


18 J. G. Agardh. 


eadem sectione familie patiantur: Sporas sie dietas singulas emersas in hoe 
Genere quoque obvenire, certum mihi videtur; et antheridia non admodum 
dissimilia. quoque in hoec Genere adesse, assumserunt. Si vero ex altera parte 
characteres magis habituales Zonariis veris Genus novum vindicare viderentur, 
suppositioni forsan locus est, preter organa hodie cognita diversorum Generum, 
alia nondum detecta obvenire, et Chlanidophoram offerre ea organa, quie in 
aliis Generibus detegenda restarent. 
Unicam hucusque Zonarie speciem ad novum Genus pertinere scio: 
]. CnHL. MICROPHYLLA (Zonaria microphylla Harv. Phyc. austr. tab. 195. Pluj- 
copteris microphylla Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 69). 


V. Mierozonia Gen. nov. 


Frons plana plus minus multifida, inferne prostrata, laciniis terminalibus ad- 
scendentibus subflabellatis; cellulis frondem formantibus pleiostromaticis, 
cortiealibus et interioribus magnitudine et forma vix diversis, seriebus 
vertiealibus quasi per paria eonjunetis, omnibus e regione positis. Sori 
in laciniis adscendentibus supra paginam inferiorem emergentes, fasciculis 
paranematum constituti, paranematibus monosiphoneis articulatis decom- 
posito-Cramosis, aliis deeumbentibus, aliis erectiuseulis, cellulas fertiles ad. 
ramos subsessiles, obovato-globosas, intra perisporium (hyalinum et indi- 
visum) contentum granulosum foventes, generantibus. (Tab I fig. 6). 
Minuta illa et prostrata Zonaria velutóna  Harv. Genus sui juris consti- 

tuere, examen accuratius vix dubie docebit.  Habitu Padinam multifidam 

Harv. potissimum refert, at structura frondis in utraque admodum diversa. 

Dum frons verticaliter secta in Zomn. mwultifida est pleiostromatica, et seriebus 

cellularum omnibus consimilibus et invieem :zeque distantibus est contexta; sunt 

in Zom. velutima series cellularum verticales quasi per paria conjuncte; dum 
in speciebus Zonarie Generis quale hoc hodie limitandum judicavi, cellule 
eortieales geminate singulis seriebus cellularum interiorum anteposit:e obve- 
niant; sunt in Zon. velutina quoque cellule? interiores per paria disposite, et 
hie paria eum corticalibus, conformia et e regione posita generantur. Praeter 

hane structure differentiam partes fructificationis omnino diversas quoque vidi. 

Dum stupa nigrescens et ampla in segmentorum partibus inferioribus et an- 

eustioribus adest, soros fruetiferos in segmentis supremis inferiorem paginam 

oceupantes vidi. Constant sori filis monosiphoneis articulatis et dense ramosis, . 


Analecta Algologica. 19 


quasi in exspitulos minutos conjunetis; alii rami, quasi supra paginam decum- 
bentes, vage flexuosi et dense ramosi; alii erectiusculi simpliciores et paucio- 
ribus artieulis plerumque constantes; alii denique transmutari videntur in or- 
gana Oobovato-globosa, ad artieulos filorum fere sessilia, intra perisporium 
hyalinum congeriem granulosam foventia; hune contentum nune qua$i in duas 
partes eollaterales subdivisum observare credidi, quam vero divisionem parum 
distinctam et forsan fortuito obvenientem lubenter concederem. 

Addere placet me, preter Speemuna Harveyana, alia comparasse. In sp. 
Harveyano, a facie observato, cellule» corticales  geminatim juncte rectangu- 
lares et suo diametro 2-plo-3-plo longiores mihi adparuerunt. Quoque in 
his adparatum filorum superfieialium adesse putavi; at dispositionem non 
wque conspieuam vidi. In ieone Kützingiana structuram non bene reddi- 
tam putarem. 

Patet structuram Zonarie velutine, qualem ipse eam vidi, eum nulla alia 
Zonarie Generis specie bene convenire; eam tamen magis congruentem esse 
eum Zonariis quam eum speciebus Cutlerie. — S1 contra partes fructificationis, 
quales has vidi, comparantur, saltem analogiam quandam in dispositione par- 
tium potius inter Cutleriaceas quam inter Zonarieas facilius quis inveniret. 
5i 
opporteret, suadente presentia sporidiorum mobilium in illis, defectu autem horum 


, ut recentioribus quibusdam placuerit, Cutleriaceas a Dietyoteis dignoscere 
in Dictyoteis, patet affinitatem proximam Mierozonic non dijudicare licere, ignota 
adhue natura organorum, quas supra describere conatus sum. Ex adspectu 
potius sporidia quam sporas im illis generari conjicerem; perpendenti vero mihi 
sporidia mobilia quoque in Generibus Dietyotearum observata fuisse, adparuit 
vix huie characteri illam vim adtribuendam esse, quam postularunt alii. Me 
autem, analogiam illam in dispositione partium fructificationis indicantem, neuti- 
quam fugit ipsam formam partium in Cutleriaceis esse diversam, utpote cellulae 
fertiles in Cutleriaceis siliquas articulato-areolatas referre, organa autem in Mi- 
erozonia, a me observata, sporas sie dietas, in Dietyoteis plurimis obvenientes, 
iemulari viderentur. Neseio anne, his ommibus rite perpensis, affinitates proxi- 
m:e Mierozonie mee inter Zonarieas, nec inter Cutleriaceas qusererentur, sed 
Genus novum in vicinia Taonie esset disponendum. 
Species unica, hodie mihi eognita, est: 

]. MicROoZoNIA vELUTINA (Zonaria velutina Harv. Fl. mov. Zel; J. Ag. 
Bidr. Alg. Syst. I. p. 50, Spatoglossum velutinum.  Kütz. Tab. phyc. vol. 
IX tab. 51). 


20 J. G. Agardh. 
Animadvertere placet in icone Kützingiana structuram aliter indicatam fuisse, quam 


ipse eam observavi. An plures species, habitu similes, ad oras Novz Zelandiz revera ad- 


essent, forsan quispiam dubitaret? 


VI. Stypopodium. 


Genus, quod olim sub hoe nomine creavit Kützing, expulsis plurimis 
speciebus, quie me judice ad diversa Genera pertinent, et ad formas, qui 
Zonari lobate proximw sunt, reduetum, hodie adoptandum putarem. Iam 
ex icone a Harvey data patet soros om. lobate formas assumere, que in 
aliis Zonariis vix obveniant. Specimina fruetifera hujus speciei demum videre 
mihi contigit, ex quibus, me judice, patet soros non tantum quoad situm et 
formam, sed etiam, suadente partium struetura, magis cum 7aonia et Padina 
convenire, quam eum  Zonarike speciebus propriis. In Z. lobata nimirum 
edem linege  eoncentrieze -adsunt, qui in allatis. Generibus eum evolutione 
partium fructifieationis neetuntur; sed etiam ipsos soros, et supra et infra has 
lineas, zonas concentrieas formare vidi; si quoque sori — in nostris forsan ni- 
mium maturi — sint quasi compositi minoribus, qui interjectis spatiis minoribus 
sterilibus, tamen sat conspicue in zonas coneentrieas coeunt. Sporas singulas 
obovatas vidi, et proxime, ut putarem, convenientes cum iis Padinz. Ob 
frondem ipsam, initio ut putarem decumbentem, marginibus adscendentibus, 
demum vero erectiuseulam, soros unam paginam (superiorem) tantum occu- 
pantes putarem. In juniore linea innovationis, hane vidi a sterili parte con- 
spicue. mutatam; cellule ejusdem videntur sat eonspicue quasi turbatz, nec 
lineis angustis eellularum corticalium quam maxime regulariter striatz; loco 
harum eellularum vidi eellulas multo breviores fere rotundatas et proprio quo- 
dam modo in exspitulos minutissimos quasi exerescentes. His ecspitulis demum 
antheridia aut saltem. paranemata formari conjicerem. — In soris adultioribus aut 
senilibus totum hune adparatum inter soros geminatos deficere vidi. Sectione 
faeta observare credidi paranemata, longe articulata, una eum cellulis minutis 
mixta obvenire; in ipso soro vero sporas pyriformes ima basi inter cellulas 
cortieales steriles esse immersas. 

Seetione facta transversali vidi eellulas interiores frondis corticalibns con- 
spieue majores (in segmento a me observato duas series formantes), cellulis 
utriusque seriei nune rite antepositas, nune minus regulariter, et. parietibus 
Sepe flexuosis distinetas; corticales cellulas vero tà angustas, ut singulis in- 


Analecta Analogica. e 


terioribus antepositzte obveniant usque 4 corticales. Hine explicatur frondem a 
facie observatam striatam adparere, striis 9—4 adproximatis simplicibus, quasi 
striam compositam formantibus, eodem modo quo in Zonarii propriis sepe 
stri geminz simplices in striam quasi compositam junetw, paribus ita line: 
pellucida paulisper latiore distinctis. Ipse cellule corticales a facie visce rectan- 
gulares adparent, suo diametro nune 2-plo-, nune 4-plo longiores. 

Ob frondem a facie observatam, quasi striis modo dicto compositis in- 
structam, hane speciem inter Zonarias olim enumeravi. Hodie suadentibus 
fructibus Genus proprium huie instituere. vix dubitavi, quod Padin:w. et Taonice 
proximum puto. Generi ita constituto, nomen Stypopodii retinere malui. Quod 
olim sub hoe nomine creavit Kützing, tum species a me hodie ad Genus re- 
latas complectebatur, tum alias in Vol. LX Tabul. Phac. depictas, at in 1co- 
nibus sub diversis nominibus militantes. In prolegomenis ad Vol. datis, genus 
suum aliter cireumseripsit, quibusnam vero characteribus distingueretur, nihil 
dixit. Inter species hoc ultimo loco Generi adnumeratas, unam esse speciem 
Dilophi, 2:as ad Taoniam, unam ad Spatoglossum referendas putavi. Nonnullis 
forsan reliquis idem nomen reservare liceat. 

Quanam ali species huie Generi pertineant, mihi quidem hodie adhuc 
incertum videtur. Spatoglossum | Versicolor. Kütz. !. c. tab. 49, ab ipso (Pref. 
pag. VII) ad Stypopodium ducitur; et hoe eongenericum lubenter crederem. 
Stypop. Guineense, St. Solierii, St. flavum, St. attenuatum ad. alia. Genera 
certius referenda putavi. Quod attinet Sf. fuliginosum, nullum specimen authen- 
tieum  plantzte a Martio collectte me observasse doleo. Plantam autem, quoad 
habitum. subsimilem, a Salzman ad Dahiam collectam, examinavi, quam a 
Zonaria lobata adultiore vix distinctam putarem. In Sfyp. fuliginoso, a Küt- 
Zing depicto, sat diversa obvenit structura. —Zonaria multipartita Suhr, quam 
ad Spatoglossum retulit Kützimg, mihi quoad affinitates omnino dubia manet. 
Nescio anne una pagina ab altera differret; substantie quid inest, quod Cut- 


leriam suaderet. Specimina, qu: vidi, omnia sterilia mihi adparuerunt. 


VII. Lobophora Gen» nov. 


Frons plana ecostata, flabellata, integriuscula, lobis conformibus a pagina su- 
perne prolifieantibus decomposita, et superpositis sublamellata, concentrice 
zonata, margine erectiusculo, contexta cellulis pleiostromaticis, series ver- 


tieales inter paginas formantibus, corticalibus invicem :eque distantibus. 


D2 
n2 


J. G. Agardh.. 


Spore . . . Sori secus lineas innovationis dispositi, transversaliter oblongi, 

invicem disjuncti, quasi zonam interruptam et minus regularem formantes, 

in paranematibus artieculatis  monosiphoneis organa clavato-siliquiformia, 

breviter articulata (sporidufera?) generantes. (Tab. I fig. 7—8). 

Plantam magis obiter visam, ob colorem .obscurum et ambitum flabel- 
latum, nee non suadente structura a facie observata, formam quandam junio- 
rem et hine magis teneram Zonarie mgrescentis forsan quispiam conjlceret; 
at accuratius inspectam evidenter diversam putavi; quin immo speelem proprii 
Generis, magis ad Padinas aceedentis, facilius suspicarer, s1 quoque charac- 
teres Generis ex paucis speciminibus a me observatis rite indicare hodie mihi 
non liceat; sequentia observavi: 

Frons flabellata ereetiuscula, lobis à pagina prolificantibus late sessilibus 
et suo ordie flabelliformibus decomposita, demum quasi superpositis lobis 
numerosis — sepe ab eadem zona emergentibus laminosa. | Lobi singuli a 
primaria fronde lata basi emergentes et cellularum seriebus suis quasi in pri- 


mariam frondem decurrentes; omnes rhythmice ineresceentes lineis innovationis 


) 
coneentrieis notati. In his lineis innovationis observare licet, inter series 
longitudinales numerosas flabellatim ad marginem frondis exeurrentes, nonnul- 
las series sparsas, quie 1n singulam cellulam non econtinuatam — desinunt. 
Cirea./ has cellulas singulas abrupte desinentes, series vicine  elongatz  con- 
vergentes exeurrunt, quasi viam .ulterioris prolongationis interjectis clauden- 
tes.  Apiees serierum ita desmentium fiunt sensim quasi lanceolate; et ex 
his apicibus nove cellule utrinque cireumcirea radiantes proveniunt, novum 
ordinem serierum flabellatim  radiantium  generantes. — Naseuntur hoe modo 
prolificationes. novi? ab ipsa pagina media pullulantes, fere dicerem quasi in 
Zanardinia  collari nova lamina eucullata emergit. Quia 1n eadem fere 
zona numerose ejusmodi prolifieationes generantur, et singule flabellatim. ex- 
panduntur, frondes demum  adparent lamellose prolificationum marginibus su- 
perimpositis. 

A facie observatz series cellularum fere seque distantes et singule ad- 
parent, si quoque sparsim, ubi ab una serie gemini formantur, cellula corti- 
ealis quidam initio geminata videretur. Cellule eorticeales juniores (et nuper 
formate) elongate et rectangulares fiunt; adultiores sensim. transversaliter divise 
et dilatat:e, nunc fere quadratiec??. adpareant. 

Qualem structuram  Zonarie collaris a. Kütziug depietam videas, talem 


transversali seetione structuram in nostra observavi.  Cellulze. nimirum. series 


Analecta Algologica. 28 


wque latas inter utramque paginam verticales efficiunt; a cellulis vero ita ver- 
ticaliter superpositis intimee. (mediz) sunt exterioribus duplo et fere triplo cras- 
siores. Utroque latere harum vidi tres series cellularum. exteriorum, quarum 
extim: nune divisionem inchoantem indicant. 

Seetione longitudinali frondis vidi eellulas intimas ab origine 2-plo-triplo 
longiores quam his proxime exteriores; et extimas (suis proxime) interioribus 
duplo breviores. In intimis cellulis contentum admodum obseurum observavi, 
et hune quasi collapsum, nune in tres partes longitudinales, baeuliformes sub- 
divisum, quarum mediam obseuriorem sistere contentum ipsius cellule. medie, 
geminas autem exteriores ad novam seriem cellularum exteriorum pertinentes; 
cellulam mediam hoe modo sensim subdivisam fieri et series verticales cellu- 
larum intermediarum hoc modo oriri, forsan conjicere liceat. 

Linez innovationis, non admodum oconspicus, precipue formari putarem 
desinentibus in zona quasi eadem pluribus seriebus cellularum longitudinalium, 
qualiter hoe supra describere conatus sum. In proxima vicinia ejusmodi lineae 
subconeentriez:e vidi tum paranemata articulata libera, qualia fere 'Taoniz, tum 
soros oblongos, non stricte in eadem linea concentrica dispositos, transver- 
saliter longiores et spatiis sterilibus intercedentibus interruptos, supra paginam 
emersos et quasi elevato margine cinctos; a-facie observati sori mihi adpa- 
ruerunt quasi corpusculis rotundatis intra marginem impleti; at partibus sori 
aeu derasis has constare vidi corpusculis siliquzeformibus, transverse. zonatis, 
zonis brevissimis contentum granulosum, ut mihi adparuit, foventibus; ejusmodi 
zonas circiter 8 numeravi; zonas divisione longitudinali areolatas non vidi. 
Siliquas juniores obovatas, adultiores magis oblongas observavi, paranematibus 
ineurvatis cinectas, et ramis horum insidentes. 


Species unica hodie mihi cognita: 
l. LOBOPHORA NIGRESCENS J. Ag. mscr. 


Hab ad oras nove Hollandie australis, mihi a J. Br. Wilson sub n:o 
15 B. ex Dromana Day missa. 


De affinitate proxima hujus plants certius quid statuere vix auderem. Ex habitu 
plantz exsiccatz, velut suadente structura eam potissimum cum Zonariis convenire, facilius 
quis crederet. Ex partibus vero fructificationis mihi hodiedum cognitis, eam potius in vi- 
cinia Taonie aut Padinse disponondam esse conjicerem. Una cum planta supra descripta, 
sub mn:0 15 B designata, aliam recepi sub n:o 15 A, colore glawceseente distinguendam, que 
utrum ejusdem speciei sit forma junior, an forsan diversa species, mihi saltem non liquet. 


24 J. G. Agardh. 


VIL. Taonia (Tab. I fig. 9—10). 


Quamquam Species, huie Generi typica, et diutius cognita et sepius de- 
scripta fuerit, eam tamen quoad omnes suas partes ita cognitam esse, ut de 
echaraeteribus et affinitate. Generis. nulla restarent dubia, assumere dubitavi. 
Satis revera constat alios Algologos JDctyote, alios Padine eam proximam 
diu. considerasse. Mihi autem typum propri Generis eam constituenti, hoc 
inter. Sfoechospermum | et. Cutleriam | disponendum ab initio adparuisse; poste: 
Taoniam  Padine  adproximandam  eredidi. Genera. vero. Dictyotearum novis 
studiis ulterius illustrata fuisse novimus, quibus ducentibus Cutleriaceas a. Dicty- 
oteaceis omnino distinetos judicarunt recentiores Algologi; et characteribus 
summi momenti has familias diversas esse quoque assumserunt. Ex iis, quz 
hueusque de partibus fruetifieationis 'Taonizte cognovimus, eam Dictyoteis recen- 
tiorum pertinere, nemini, quantum scio, hueusque dubium adparuit. Confi- 
tendum vero videtur iis quoque, qui speciali studio has plantas illustrare 
susceperunt, organa quedam  latuisse, que in affinitate Generum dijudieanda 
summi momenti existimare consueverunt. line qu: ipse de organis fructi- 
ficationis observare eontigerit, ea paucis hoc loco adumbrare conabor. 

Sunt inter Dietyoteaceas forms haud pauesm, in quibus — sepe quoque 
oeulo nudo — observantur linez paulo obseuriores, transversaliter frondem 
transeuntes, nunc plus minus interrupta. — Has leas residuis partium. delap- 
sarum fruetificationis haud formari, jam ex eo colligere liceat, quod in seg- 
mentis supremis nuper evolutis, velut in planta juvenili easdem observare 
liceat. In Dietyota et Generibus huic proximis easdem obvenire non vidi. 
Nee easdem in omnibus individuis ejusdem plante obvenire sque evolutas, 
lubentias assumerem. In 'Taonia has lineas sepe admodum conspicuas esse 
satis constat. 

Si ejusmodi lineam in supremis segmentis et nuper formatis a facie ob- 
servaveris, hane oriri facile putares mutatione quadam cellularum longitu- 
dinalium, quie vero vario modo in diversis Generibus perficiatur. In Taonia 
has eellulas longitudinales — qus in fronde admodum juvenili obveniunt 
tenerrim:, ommesque juxtaposit:te et radiantes — fere eadem distantia infra 
peripheriam flabelli subdivisas vidi in eellulas breviores, suo diametro parum 
longiores, et endochromate obseurius virente faretas; harum series paucas (saepe 
2—93 longitudinaliter. superpositas) initialem. quandam lineam, a margine ad 


marginem ductam, constituere putarem. — A cellulis primariis, ita formatis, 


; OF 
Analecta Algologica. a) 


novi generantur, quie magis verticaliter. supra paginam productz, et apice 
prominulo rotundate  adpareant. Ulterius excrescentes paulo postea easdem 
mutatas vidi in corpuseula obovata, supra basem attenuatam in articulos bre- 
vissimos disciformes (4—6 putarem) subdivisa, apice truncato. im T. atomaria 
hic organa nuda vidi; in 7. awstralasiea intermixta videre credidi filis qui- 
busdam tenuissimis, in quibus articulos longiores dignoscere licuit. | Corpuscula 
hee obovata, articulorum contentu magis griseo instructa, organa proprii ge- 
geris constituere putavi. Eadem nondum transmutata nomine paranematum 
(ad interim) designavi; alia, transmutata, corpuseula sistunt siliqueeformia, cum 
Zoosporangiis sie dictis forsan comparanda. 

Dum frons sensim aderescit, ad limeas innovationis inferiores utrinque 
qormantur sori transversales cellularum fertilium Taoni;, omnibus notissimi. 
Soros fertiles fuscescentes tum deorsum, tum sursum sensim augeri latitudine 
putarem, ipsa linea media, qua separantur superiores et inferiores partes sori, 
dilutiore colore dignoscenda. In linea hae media cellulas quasdam minores 
observavit Reinke, quibus funetiones antheridiorum adtribuendas esse suspicatus 
est. Mihi has a facie observanti ec&dem magis rotundatw obvenerunt; con- 
tentu suo magis griseo insignes, antheridia Taonie easdem constituere luben- 
tius assumerem. Comparanti vero soros antheridiorum Dictyotz, cellule. an- 
theridiorum  'Taoni: haud in soros conjuncte adpareant. Utrum transformatione 
quadam organorum, quie nomine paranematum mox supra adumbravi, ori- 
antur, an utraque constituant organa diversa et sul juris, mihi non liquet. 
Lubenter eadem organa, at diversis evolutionis stadiis posita, im illis agnosce- 
rem; nune nimirum eadem videre eredidi magis elongata et articulis numero- 
sloribus instructa, sepe superne ineurvata et in cespitulos collecta, inferne 
articulos breves et contentum griseum servantia, nune breviora obovata, in 
ewspitulos conjuncta, artieulis fere diseiformibus constituta. 

Paranemata, quie in Soris transversalibus rite evolutis semper adesse finxi, 
quoque in soris multo minoribus, quos in intervallis inter zonas transversales 
adesse constat, me. vidisse, addere placet; at in his paranemata vidi et pauciora 
et breviora quam in soris transversalibus. 

Cellulas fertiles, quas tetrasporarum nomine designarunt recentiores, initio 
inter cellulas ecortieales cylindraceas et elongatas adparere, ipsas elongatas et 
forma a sterilibus cellulis vix nisi contentu obscuriore diversas, animadvertere 
placet. Nune quoque sub hoc stadio ejusmodi cellulam observare licet dia- 
phragmate transversali in duas superpositas divisam; mihi autem adparuisse 

Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX. 4 


26 J. G. Agardh. 


cellulas fertiles, — quse ita adparenter initio constituant ipsas strati ecorticalis 
eellulas, — demum esse obtectas membrana, in qua parietes strati corticalis 
adhue dignoscere putavi. Hune parietem exteriorem magis magisque extensum 
fieri, cogente spora interiore, sensim verticaliter erectiuscula, et denique ruptum 
cirea sporam emersam obvenire, lubenter assumerem. 

Satis constat Lamourouxium duas species distinxisse, quarum unam /. 
zonatam, alteram D. ciliatam. denominavit; has vero unam eandemque speciem 
constituere, omnes Algologos posteriores assumsisse.  Lamourouxium -diversi- 
tatem quandam in dispositione partium  fruetificationis in speciebus allatis 
assumsisse, patet; algologos vero sequentes hanc diversitatem flocci sestimasse, 
observantes soros minutos rotundatos sspe adesse in intervallis, quibus sepa- 
rantur sorl transversales T'aonige atomarie. Mihi hodie has plantas examinanti 
adparuit partes fruetificationes non tantum aliter dispositas in iisdem  ob- 
venire, sed me judice quoque esse diversi generis. Hine plantam, quam La- 
mourouxianam speciem (A. ciliatam) neglectam sistere putavi, aecuratius exa- 
minare placuit. 

Sectione faeta transversali frondis superioris mediam laminam paulo cras- 
siorem vidi quam partes marginales. In hac media parte cellulas interiores 
vidi dupliei serie dispositas, corticalibus monostromatieis obteetas. —Cellulas 
interiores subquadraticas et in utraque serie antepositas, nune una aut altera 
paulo latiore; easdem adparere. corticalibus circiter duplo majores, geminas 
nempe eortieales esse singulis interioribus antepositas; cellulas fertiles rite 
emersas interioribus cellulis eirciter 4-plo ampliores mihi adparuisse. A facie 
cellulas fertiles vidi sine ordine conspicuo per totam paginam sparsas, matu- 
rescentes fere spharieas, intra membranam hyalinam nucleum obseurum foven- 
tes; 


) 
rentur minus mature, esc quasi cellulis directione tangentis compressis et sensim 


in hoe divisionis eujusdam indicia observare non contigit. Qus vide- 


obsolescentibus obteetz: mihi adparuerunt. His, ut putarem, demum perruptis, 
sporam emersam membrana contigua hyalina cinetam vidi 

His omnibus satis patere putarem hane plantam, structura frondis et 
adspeetu spore singule vix ullo respectu a Taonia distare. Eam et presentia 
sporarum, qua emer$a et obovata atque ut mihi adparuit (adhuc) indivisa per 
superficiem sparsa obveniunt, et suadente struetura frondis a Cutleria evidenter 
distinetam esse, animadvertere placet. In eodem vero Individuo alia observavi 
organa, qua mihi multo magis Cutleriam quam Dietyoteam indicare videntur. 


Proter organa mox descripta nimirum observavi organa diversi generis, nune 


Analecta Algologica. 27 


in lineas transversales, at multo minus evidentes quam quas in T. Atomaria 
obveniant, conjuncta, nune in soros minutos collecta, a superficie frondis emer- 
gentia, quie pro state aut evolutionis gradu invicem diversa adpareant. 

Ubi linee, supra descripte, transversales anfraetuose minus conspicua 
adsunt, vidi quasi fasciculos paranematum, quos ab illis supra deseriptis vix 
diversos putarem: sunt fila brevi-articulata, ineurva, in esspites minutos col- 
lecta. Nulla organa alia inter hee paranemata dignoscere licuit. In parte 
vero paulo inferiore ejusdem segmenti, ubi lineam transversalem magis con- 
spieuam dignoscere credidi, fila secus hanc lineam quasi transversaliter ser- 
pentia observare credidi, qus  monosiphonea et articulata artieulis circiter 
diametro duplo longioribus quasi primaria dicerem, ex quibus alia fila magis 
vertiealia exeunt, simpliciuseula et suo ordine articulata. Quibusdam locis, ubi 
hee fila magis multiplicata et varia directione excurrentia deprehendi, fila 
verticalia vario modo mutata observavi: ww»c nimirum simplicia et singula, 
a superficie frondis quasi immediate exeuntia, infimo articulo paulisper deorsum 
dilatato, velut artieulis proxime sequentibus eylindraeeis, longitudine diame- 
trum squantibus aut fere brevioribus; dein sequentibus articulis elongatis, dia- 
metro pluries longioribus ecylindraceis; wwnc fila mox fiunt ramosa, ecspitulos 
minutissimos formantia; m»w»c fila alia proveniunt simplieia, basi paulisper 
dilatata ex fronde emergentia, supra paucos infimos articulos (2—3) breviores, 
diametro vix longiores, in siliquam multo erassiorem, aut ovalem, aut obovatam 
aut clavatam, fructus Cutlerie ita referentem, ut icones a heinke hujus datas 
ad nostram plantam illustrandam fere confectas facile diceres.  Maturum hune 
fructum suo diametro ?plo-3plo longiorem vidi, contentu suo obscure fusce- 
scente aut fere castaneo facilius conspicuum; articulos ejusdem brevissimos 
superpositos transversales 5—58  numeravi, et has divisionibus secus longitu- 
dinem faetis in partes extrorsum quadratieas subdivisos. Nune siliquas con- 
suniles in filis mox memoratis, magis elongatis et in ewspitulos minutos col- 
lectis, mediante brevi pedieello ad fila adfixas vidi. 

8i quis statueret plantam a me observatam, quam cum JD. cilieta Lamour. 
identicam credidi, esse speciem Cutlerie, monere placet nee structuram frondis 
esse Cutlerie, nec sporas singulas, uberrime per frondem sparsas, ejusmodi 
explieationem sinere, utpote sporas ejusmodi in Cutleria nondum detectas scio. 
Si quis assumeret fila illa repentia et in esspitulos collecta, in quibus has 
siliquas, Dietyoteis abnormes, observaverim, esse plantam sui generis parasi- 
ticam, meminisse placet totam ejusmodi plantam summam offerre similitudi- 


28 J. G. Agardh. 


nem cum adparatu fructifero, Cutlerie, quem tamen plantam esse propriam in 
Cutleria parasiticam vix quispiam hodie assumeret. Si denique, rem abnor- 
mem explieaturus, quispiam assumere voluerit esse duas plantas diversas, quas 
diversis nominibus jam designaverat Lamouroux, quarum unam esse Taomiam 
atomariam suis fructibus notissimis instructam, alteramque JDictyotam. ciliatam 
Lamowr., tum sporis singulis, quales in. Dietyoteis habemus, tum siliquis, quales 
Cutleriaceis  charaeteristicas assumserunt instructam; nescio sane an dubia hoe 
modo expliearentur. Haberemus hoe modo speciem sui juris — aut potius 
Genus proprium — eujus partes fructificationis alite. Dietyoteam suaderent, alice 
Cutleriaceam. — S1 nimirum observationibus hueusque factis fides habenda 
esset, in Cutleriaceis spore, quales im Dietyoteis adsunt, nulle obvenirent; 
fruetus autem siliquzeformes in illis adessent duplieis generis, quique suo modo 
evoluti; utrique sporidia mobilia generantes, at hsec sporidia duplicis ge- 
neris. Dietyotec autem sporis immobilibus, que quoque duplicis generis essent, 
queque suo niodo evolutze. Ab utrisque vero 'Taonia ita diversa videretur 
(si nimirum. huie. quoque JD. ciliata Lam. adnumeraretur) ut tum sporas of- 
ferret Dietyotearum, tum organa siliquzformia, quoad structuram simillima iis, 
in quibus sporidia mobilia fovent Cutleriaces. 

Animadvertere placet consimilem quandam polymorphiam organorum frueti- 
ficationis jam antea observatam fuisse in. Zanardinia collari, quam suadente 
structura frondis et crescendi modo Zonaris quibusdam proximam esse sup- 
poneres; in qua quoque sori adsunt. iis Zonarie admodum similes, quorum 
vero in utrieulis eylindraceo-obovatis sporidia mobilia '(observante  heimke) 
cenerantur; eandem vero in diversis individuis quoque generare soros, in qui- 
bus organa sexualia formantur; utraque hee siliqueeformia, transversaliter. ar- 
ticulata et articulis brevissimis longitudimaliter in partes divisis instructa; ut- 
raque h:ze corpuseula mobila cilisque instructa generantia, mascula autem 
minuta, foeminea multo majora. Quo quidem exemplo satis patere videretur 
quam diversa obveniant organa fructificationis in lis, quibus olim. Dictyotearum 
familiam constare voluerunt. 

De natura organorum, quie ita quoque quoad functiones admodum diverse 
in Dietyoteis (sens. lat.) adesse videntur, nihil certius statuere licere, nisi 
proprie. ad 1d institutis. observationibus de natura organorum, quie in di- 
versis fruetificationis partibus contineantur, certiores facti fuerimus, id satis 


patere putarem. His vero coneessis quzritur, anne ex ipsa structura par- 


Analecta Algologica. Zt 


tium, in quibus contineantur organa, quid de natura et fructifieationis indole 
concludere liceret. 

Organa a me in Taonia observata, quce mihi quidem admodum anomala 
inter Dietyoteas hodiernas adparuerunt, neque modificationem sistere sporarum, 
quie zonas fructiferas 'laonie jamdudum cognitas constituunt, neque eum sporis 
Taonige singulis per frondem sparsis comparanda esse, facilius patet. 5i inter 
Dietyoteas proprias organa quadam adessent cum illis comparanda, hcee in 
Padinis obvenientia putarem, in quibus organa siliqucformia, cylindraceo-clavata 
et articulis brevissimis instrueta, quie olim sub nomine autheridii memorata 
fuerunt, quandam analogiam cum organis dietis "Taoniwe offerre viderentur. 
Adsunt vero in 'Taonia alia organa, que cum organis dictis Padine me- 
lius convenire. videntur; nee igitur cum his organa siliqueformia — Taonice 
comparanda esse, patet. Mihi vero hse organa inter Dictyoteas hodier- 
nas quasi anomala, eum zoosporangiis sic dictis Cutleriacearum  comparanti, 
tanta adparuit congruentia, ut organa utriusque analoga considerare vix du- 
bitarem. 

Charaeteribus a struetura frondis desumptis precipue. fidens, plures spe- 
cies 'laonie adesse putarem, quas vero hodie rite distinguere vix liceat, 
nisi comparatis pluribus speciminibus nonnullarum. —Sequentes autem jam ho- 
die enumerare liceat: 


1]. 'TAONIA ATOMARIA. 


Satis constat hane plantam esse adspectu admodum variam; et in Bidr. Alg. Syst. II . 
p. 114 jam monui plures Species a Kütziegio depictas vix nisi formas unius ejusdemque 
speciei considerandas esse. Alie ex his (Dictyota denticulata Kütz. tab. 28 et Stypopod. 
atomaria Kütz. tab. 61) juniores formas plant: sistunt; alias (Stypop. flavum  Kütz. tab. 
62 el Siyp. attenuatum | .Kütz. tab, 63) plantas seniles puto, quie prsterea alio modo dis- 
secta obveniunt.  Differentias structur:, quas suis speciebus tribuit Kützing, ab wtate plantae 
dissectz: pendere puto. Inter plantas ita distinctas forsan potissimum diversam dicerem 
eam, quam nomine Sfíypop. flavwm distinctam voluit, cujus specimina ex pluribus locis Gal 
loprovinciz: habui, quz przter angustiorem frondem quoque substantia firmiore et stupa 
admodum evoluta, quoque segmenta inferiora scandente, sat insignis adpareat. A facie hanc 
vidi dense striatam, cellulis corticalibus elongatis, suo diametro circiter i-plo longioribus, 
alis lineas simplices, aliis subdivisas formantibus. Intra margines hujus frondis incras- 
sate vidi sporas sparsas et plerumque distantes, nune plures adproximatas fere seriatas 
diceres; in media vero fronde nullas observavi. His suadentibus lubenter assumerem sporas 
medie frondis jam evacuatas fuisse; hoc modo forsan quoque testantibus frondem esse se- 
nilem. Sectione facta transversali vidi cellulara:n series iutimas geminas constare cellulis 
paulisper oblongis, cum pagrmibus parallelis, at parum distinctis a cellulis corticalibus 
magis quadraticis aut directione paginas versus paulisper longioribus. Omnes autem series 


30 J. G. Agardh. 


sunt invicem parum dissimiles, et facilius diceres omnium cellulas verticaliter superpositas 
obvenire. Sparsim quoque 5-6 ejusmodi series cellularum superpositas vidi; divisione, ni 
fallor, facta cellularum corticalium; at cellule novs ita ort» contentu suo cellulas inte- 
riores magis referunt.  Margines frondis less, cicatricatos et paulisper excrescentes, cellulis 
laxius dispositis e£ magis rotundatis constare vidi. 


2. 'lAOoNIA LENNEBACKERZE F'arlow in Farlow Anderson et Eaton Alg. exsicc. 
Am. bor. w:o 160. 


Hab. in oceano pacifico. ad oras Californie (Mrs. Bingham!) 


Specimina pauca, qu: hujus vidi, differre videntur forma frondium admodum angusta 
et elongata, nunc nimirum ultra pedalia longitudine, segmentis plurimis ima basi vix lineam 
latitudine superantibus, dein sensim at lentissimo gradu dilatatis; in media parte circiter 
latitudinem  pollicarem  attingentibus, lacinüs supremis iterum lentissime attenuatis et sspe 
acuminatis; nunc mediam partem frondis quasi rimis longitudinalibus in segmenta solutis, 
quie vero adhue superne cohsrentia vidi; suprema segmenta sepe angustissima et longe 
acuminata. Frondes ejusmodi plurimas, basi simpliciuseulas et stuposas, callo radicali in- 
structas, in cespitem conjunctas habui. Lamina frondis juvenilis superior tenera videtur 
et olivacea; adultior in nostris nigrescens. A facie inspecta tota frons densissime striata 
adparet, striis cellularum  corticalium lineas longitudinales, rectiusculas et dense juxta-po- 
sitas formantibus. Cellule corticales rectangulares. suo diametro 1 '/,—3 plo longiores, pa- 
rietibus tenuioribus dense juxtapositze.  Sectione transversal vidi cellulas interiores sub- 
rotundatas, 4-plici serie superpositas; geminas nimirum intimas series cellulis paulo majoribus 
constitutas; his vero proximas constare cellulis duplo minoribus (geminis ex his singulis inte- 
riorum antepositis) corticales denique cellulas, extimis interiorum duplo minores, et endo- 
chromate colorato dignoscendas. In fronde fertili series cellularum marginales 10— 12. ste- 
riles observavi; tota area interiore cellulas fertiles sparsas generante. Cellule fertiles a 
corticalibus aliis forma ,sua magis oblonga dignoscends. nunc ita denss, ut fere seriatim 
dispositz? viderentur. Sectione transversali cellulas vidi fertiles sua basi inter alias corticales 
immersas, superiore parte magis inflata supra paginam emergente. 

Speciem sui juris in hac agnoscere non dubitavi, suadente loco natali. habitu peculiari, 
et cellulis corticalibus brevioribus quam in aliis Speciebus Generis. 

Quum nulla mihi adfuerunt specimina authentica Sftypopodii fuliginosi, nescio an hanc 
speciem ad T. Lennebacherse proximam considerare opporteret. 

9. 'lAONIA AUSTRALASICA J. Ag. mscr. ironde juvenili tenuissima eximie cune- 
ato-fabelliformi, a peripheria introrsum direetione radiorum sensim quasi 
fissa, segmentis in adultiore et elongata sensim magis oblongo-cuneatis 
et in latus coactis subpinnatim dispositis, nune quoque a margine proli- 
feris, tota eximie fenestrata, areis inter trabeculas erassas et admodum 
conspleuas rectangularibus, suo diametro circiter sesqui-longioribus. 
Spatoglossum. australasicum. Kütz. Tab. Phyc. vol. LX tab. 48? 


Hab ad oras australes Nove Hollandie: I. Br. Wilson! 


Analecta Algologica. 31 


Est hee quidem species sui juris et facile distincta, formam Taonise atomarie suo 
modo paulisper diverso repetens. Sub forma maxime juvenili, longitudine pollicem circiter 
zquante, frons est tenerrima, eximie cuneata et integerrima, in callum radicalem stuposum 
attenuata et filis. confervoideis decurrentibus conjuncta, margine peripherico rotundato et 
lateralibus subrectis limitata. In fronde 5 -4 pollicari eadem adhue conspiciatur forma, 
at frons lineis concentricis pluribus plus minus conspicuis notata, et a peripheria introrsum 
directione radiorum in segmenta erectiuscula fissa adparet. Frondem adultam demum vidi 
6-polliearem, a callo radicali stuposo surgentem, inferne firmiorem at membranaceam di- 
cerem, superne magis teneram; supra cuneatam basem in segmenta non admodum numerosa 
abeuntem, singulis segmentis inferne paulo angustioribus sensim dilatatis, latitudinem nunc 
1—2 policearem attingentibus, sspe truncato-obtusis et in nova segmenta tendentibus, nunc 
quoque a marginibus, quos externa vi forsan lesos putares, prolificationes minores emitten- 
tibus. Segmenta majora lateralia, qus à1ta formantur, fiunt sensim mediis magis incre- 
scentibus quasi in latus deflexa, et hoc modo paulisper pinnatim disposita adpareant, 
terminalibus adhuc magis subpalmatim adproximatis. Colorem plant: ex viridi flavescen- 
tem dicerem. 

Flabella cuneata terminalia plant: junioris, margine rotundato integerrimo terminata, 
constituta cellulis quasi intra periphericum marginem apice truncato desinentibus, in fila 
elongata adparenter parallela, at revera in flabello radiorum directione excurrentia, parie- 
tibus adhuc tenuissimis juxtaposita, conjunctis; fila hsc elongata alia excurrunt simplicia, 
alia distantiis diversis intra marginem fiunt divisa, sua multiplicatione ita formam cunea- 
tam flabelh generantia. Cellule singule, quibus fila constituuntur, sunt adhue juniores 
suo diametro circiter 3plo—4plo longiores; sensim vero hs subdividuntur magis magisque 
et oritur areolatio frondis fenestrata quam maxime insignis, qua hze species ab aliis spe- 
ciebus Taonie primo intuitu dignoscatur. Totam adultiorem plantam usque ad inferiorem 
partem vidi in areolas minutas rectangulares subdivisam, parietibus crassissimis, quasi fibris 
contortis constitutis, areolas separantibus.  Sectione facta transversali vidi frondem con- 
textam cellulis triplici—-4-plici serie dispositis, parietibus separantibus quasi fibrosis; ipsos 
margines nunc paulisper incrassatos observare credidi et hos 4 seriebus cellularum con- 
textos, medis cellulis paulo majoribus; mediam paginam nunc conspicue tenuiorem tantum 
9-bus seriebus cellularum constitutam observare credidi. 

In speciminibus nostris vidi sporas singulas sparsas globosas et extra paginam pro- 
minulas; in nonnullis nucleum 4 partibus sat evidenter divisum observare credidi. 

Utrum in alhDüs speciminibus nonnullis Australasicis, frondibus inde a basi dichotomo- 
multifidis — formas quasdam Taonie atomariz fere referentibus — speciem propriam agno- 
scerem, an tantum formam abludentem alterius speciei, dubitavi; ad Taoniam atomariem 
hane interea retuli, quamquam structura cellularum corticalium diversam observare credidi. 


VIII. Padina (Tab. I fig. 11.) 


Genus Padine, jam ab Adansonio creatum et characteribus instructum, 
quibus illud adhue hodie inter affinia dignoscatur, si quid aliud, inter AI- 


32 J. G, Agardh. 


gologos quoad omnes numeros eogmitum putares. Comparanti vero mihi tum 
ea, quie ipse vidi, tum observationes aliorum, nonnulla dubia mihi adpara- 
isse confiteor. Ut quoque. de affinitate aliorum. Generum certius judicatur, 
pauca de partibus fructifieationis Padinz hoe loco addere — placuit. 

Statuit hemke inter Padimas alia esse individua, qui neutra aut esexu- 
ala eonsideravit, alia organis sexualibus instructa. De planta esexuali, quam 
unicam observationes antecedentium — Algologerum spectasse dixit, sequentia 
docuit. Soros, secus lineas concentrieas et sursum et deorsum expansos, imitio 
eutieula communi esse obtectos; cuticula vero dei dilaeerata, sporangia aut 
magis obovata, aut magis globosa, emersa et per plures series disposita emi- 
nere. Sporas 4 his continerl, quare eadem  Tetrasporangia nominavit. In 
quibusdam individuis Sporangia obvenire quorum ex apice pertuso unicam 
sporam emissam fuisse, quam quoque germinantem vidit. Ejusmodi vero in- 
dividua esse rariora, et nulla tetrasporangla in his adfuisse memoravit. 

De individuis, quie organis sexualibus instructa assumsit, sequentia habet: 
Organa maseula et foeminea non in diversis individuis — ut in Dictyota 
norma videretur — sed utraque in eodem individuo generari. Quoque in his 
lineas concentricas obvenire, et utroque horum latere — sursum et deor- 
sum — zonas fertiles evolutas fieri; paranematibus sensim dejectis cellulas 
eorticales in ecellulas fertiles transmutari. Oogonia esse numerosiora et den- 
sius disposita, contentu suo obscuriore quoque facilius distineta. —. A. 'Tetraspo- 
ranglis oogonia magnitudine minore esse diversa. Inter zonas concentricas 
quoque ezspitulos eorum minores obvenire. | 

Inter has zonas oogoniorum, easque quasi permeantes delineavit lineas 
longitudinales, cellulis rectangularibus constitutas, quae dm antheridia conver- 
tuntur. He quoad formam et divisionis modum eum iis Dictyotze convenire 
viderentur; quoad icones vero paucis cellulis vertiealiter superpositis constituta 
putares, nee modo Dietyotze in Soros densos arete conjuncta. 

Sporas oogoniorum a facie oblongas, epidermide ecrassiuseula cinetas, supra 
paginam parum elevatas videri; epidermide rupta, spora rotundato-oblonga fit 
libera et undarum motu sensim dispergitur. 

Mihi eum his comparanti ea, qus ipse observavi, nonnulla sunt quie 
aliter. vidi, alia. quee mihi. dubia adparuerunt. Sequentia a me observata 


afferre. liceat. 


Analecta Algologica. 99 


Si unam paginam 5, quie sub evolutione frondis eucullate est interior et 
quam versus involvuntur margines incurvati, /feriorem adpellare liceat, alte- 
ramque, quam versus tendunt lineze concentriee ciliorum, ezteriorem; soros 
puto individuorum sexualium, quales in Tab. IV fig. 4 a Reinke eximie de- 
pietos, in pagina exteriore generari et sub juniore stadio zonas anfractuosas, 
in ziezac, quod dixerunt, supra et infra lineas innovationis productas, demum 
prominulas fieri. Cellulas harum fertiles, directione et forma parum a cellulis 
cortiealibus sterilibus initio abludentes, et inter alias cellulas frondis quasi de- 
cumbentes, at obseuro suo contentu facilius distinctas, sensim fieri imn exteriore 
pagina frondis prominulas, nullo indusio tectas, nec filis quibusdam bractean- 
tibus suffultas putavi. Soros hos nune zonas eontinguas a margine ad mar- 
ginem ontinuatas, nune soros minores, spatiis minutis separatos, formantes 
vidi. Antheridia in his spatiis, qualia longitudinaliter decurrentia pinxit Reinke, 
nulla ipse observavi. 

Mihi autem nullo modo certum adparuit evolutionis stadium ita de- 
seriptum revera sporas maturas sistere. Comparavi nimirum aliud specimen, in 
quo nulla indusii exterioris vestigia detegere mihi lieuit, sporas autem vidi 
eximie prominulas, fere globosas, densissime juxtapositas, juga concentrica, 
conspieue elevata, supra frondem formantes. Facilius conjicerem organa hujus 
speciminis sistere stadium maturum eorum organorum, quz in specimine mox 
supra descripto nondum aut parum supra paginam eminentia vidi. Nescio 
an assumere liceret fuisse ejusmodi plantam, in qua Reinke tetrasporangia, 
at unica spora instructa, agnoscere voluit. 

In individuis, que esexualia aut neutra nominavit Reinke, vidi soros con- 
centricos transversales intra indusium disruptum offerre sporas pyriformes ad- 


!) Certum mihi videtur in Padina unam paginam ab altera quoad functiones, vix 
autem quoad structuram ipsius frondis adultioris, invicem differre; satis quoque hodie con- 
stare putarem, unam esse suo margine supremo incurvatam, alteram vero esse zonis con- 
centricis ciliorum instructam. Si frondem juniorem secus longitudinem cucullatim involutam 
esse recte statuitur (Icon. Harv. in. Phyc. Br.), unam igitur paginam esse interiorem, alte- 
ramque exteriorem, facilius dijudicari videretur utrum sit pagina interior aut exterior, quie 
margine supremo incurvata obvenit. De hac re vix certas notiones dederunt recentiores. 
Qui antea fuerunt auctores Algologorum de hac re nihil dixerunt, aut sspe perverso modo 
de partibus diversis statuerunt. Mihi, hodie tantum ex speciminibus exsiccatis judicanti, 
adparuit esse paginam interiorem, cujus margines introrsum involuti sunt; exterioremque pa- 
ginam. esse cilis instructam. In hac exteriore pagina organa obvenire puto, qus olim an- 
theridia, ciliis initio mixta, dixerunt; in pagina vero interiore tum sporas plante neutr:e, 
tum ,oogonia" quae matura putavi, generari, 
Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 5 


94 J. G. Agardh. : 


modum magnas et perisporio quasi laxiore et demum hyalino instructas; om- 
nesque soros, his organis constantes, eandem paginam frondis occupantes. In 
eodem vero lobo his instructo, at in aversa pagina, in spatio inter duas zonas 
sporarum circiter intermedio, observavi lineam angustiorem concentricam, quam 
majori augmento observatam constare vidi corpuseulis minutis, nullo indusio 
tectis et invicem liberis, cylindraceo-clavatis aut obovatis. Heec corpuscula 
sporis evidenter multo minora, nec membrana horum laxius ambiente in- 
structa; a latere observata mihi adparuerunt breviter articulata, articulatione 
autem ob contentum obseuriorem minus conspicua; quie horum verticaliter 
posita observavi, ea monstrare videbantur contentum magis irregulariter in partes 
subdivisum. Hxc organa, in Speciebus Algarum a me descripta, ibidem, signis 
dubii adpositis, nomine Antheridiorum designata fuerunt; sporidia in iis con- 
tiner] suspicatus sum.  Animadvertere placet hec organa semper, mi fallor, 
obvenire in ea pagina frondis, in qua (adhue juniore) eoncentriez series ci- 
liorum generari constat. Mihi quoque contigit observare juniora horum stadia, 
in quibus eadem corpuseula eum paranematibus mixta obvenientia vidi. Ea- 
dem quoque organa fuisse, que in Harvey Phye. Brit. depieta fuerunt, vix 
dubium mihi quidem videretur. 

Si ex iis, quae hucusque observata fuerunt, conclusiones quasdam de af- 
finitatibus Generum ducere liceret, equidem conjicerem  Padinam, Taoniam et 
Stypopodiwm esse invicem proxima affinitate juncta, et quoad organa fructi- 
fieationis potissimum convenire. In omnibus partes fructificationis nonnullee 
in diversis individuis separantur; utrum alia individua neutra persistunt, alia 
organis sexualibus predita, ut hoc a recentioribus indicatum fuerit, egre re- 
vera, nisi proprie ad id institutis observationibus dijudieatur. Quod attinet 
organa, quie à heinke antheridia judieantur, hae quidem mihi non iía cog- 
nita, ut de his Judicium quoddam ferre auderem. Organa, qui ipse olim una 
cum C. Agardh et Decaisne antheridia sistere putavi, hiec in Padina et Taonia 
ita invicem similia adparuerunt, ut de horum identitate vix dubitarem. —Cu- 
jusnam nature sint, hodie quidem non liquet. Si ex forma et structura horum 
organorum judicium quoddam ferre liceret, meminisse placet eadem cum or- 
ganis in Cutleriaceis nonnullis potissimum convenire; his igitur suadentibus, 
sporidia mobilia in 1is contineri, faeilius quis crederet. Ipsa organa, plus 
minus siliqueformia, ita zoosporangia Diectyotearum constituere, facilius forsan 
quis crederet. In Cutleriaceis hee organa duplicis generis adesse constat, ob- 
servante Reinke. An in Taonia idem obtineret? 


9D 


Analecta Analogica. 


IX. Spatoglossum. (Kütz. mut. limit.). J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 111. 


Iam antea rationes attuli cur Genus olim a Kützingio ereatum assumere 
negavi, eo sensu et iis conservatis limitibus, quibus novum Genus cireum- 
seriptum voluerit. Species Kützingiani Generis, quibus proprium Genus con- 
servandum putavi, paucas quasdam l. c. enumeravi, quarum vere unam, com- 
paratis speciminibus eum Kützingiana melius ut speravi congruentibus, exclu- 
dendam censeo, adjectis vero aliis, quibus Genus ampliatum hodie proposui. 
In Spatoglosso series cellularum supreme margines versus flabellatim radi- 
antes excurrunt. Quod vero attinet organa fructificationis confiteor me nescire 
utrum eum iis Dietyote sint congruentia, an plus minus diversa. Organa 
similia iis, qua sporas singulas in Dictyota olim nominarunt, in plurimis 
speciebus Spatoglossi equidem vidi supra totam aream interiorem frondis sparsa; 
de aliis vero organis propriis observationibus nihil didici ). 


I. Fronde, a facie inspecta, conspicue areolata, areolarum. seriebus  longitudinalibus in 
disco longitudinaliter .excurrentibus parallelis, dein extrorsum margines versus 
radiantibus; zonis areolarum — transversalibus admodum | conspicuis | arcuatis, 
sursum eonvexis, inferiore sua parte deorsum décurrentibus lineas marginales 
formantibus. 


1l. SP. CORNIGERUM (J. Ag. mscr.) frondium laciniis principalibus subpalma- 
tisectis, superioribus dichotomis linearibus, infra bifurcationes dilatatis, 
segmentis supremis sspe extrorsum integriusculis, interiore latere supra 
sinum rotundatum lacinulas minores sensim excrescentes gerentibus. 


Hab. ad oras australes Nove Hollandie (New Sth. Wales Rev. Collie!) 


Unieum hujus tantum vidi specimen, quod Sp. veariabili proximum judicavi, suadente 
structura frondis cum hac specie potissimum conveniente, at ramificationis norma peculiari 
fit habitu sat diversum. In utraque specie segmenta principalia fere palmatim disposita; 
dum vero im Sp. variabili segmenta media, quasi magis increscentia, gerunt exteriora sensim 
subpinnatim disposita, et fiunt eodem modo ulterius subdivisa; contra, in specie Austra- 
lasica, segmenta secundaria sursum cuneatim dilatata, quasi in gemina brachia supra sinum 
patentem fiunt dichotoma, uno margine nudiuscula, altero (sspe interiore) in lacinulas 
novas breviores properante. Structuram frondis talem vidi, qualem huie Generis sectioni 


') Ih. Annal. des Scienc. Nat. Botan. IV. Ser. 1856 Tom. V p. 216 Derbes anthe- 
ridia in Sp. Solierii descripsit et icone illustravit. Ab aliis auctoribus nullas observationes, 
structuram partium fructificationis illustrantes, mihi cognitas habeo. 


96 J. G. Agardh, 


supra describere molitus sum. Vene erassiuscule, quasi fibris contortis contexts, areolas 
subhexagonas aut fere quadraticas includunt, Majori augmento frons observata monstrat 
cellulas corticeales fere quadraticas; marginibus vero proxims fiunt angustiores et lon- 
giores. Ipsi margines a facie observati limitati viderentur cellulis longitudinaliter seriatis, 
media sua parte prominalis, seriem tangentialem fere moniliformem mentientibus. 


4 


2. BP. VARIABILE Fg. et De Notar. Alg. Maw. Ross. fig. IV. Zonard. pl. mar. 
rub. p. 38. J. Ag. Bidr. Alg. Syst. LI p. 113. 


Sp. lubricum | Fig. et De Not. l. c. fig. I. Kütz. tab. phyc. vol. IX 
tab. 48. 


Ante alias omnes hse species monstrat areolas in zonas transversales arcuatas. sursum 
prominulas in medio disco, margines versus deorsum decurrentes et inferne quasi series mar- 
ginales formantes; et precipue in phyllis minoribus hane dispositionem conspicuam vidi. 
Cellule  corticales subquadraticze, paucse suo diametro sesquilongiores ; secus margines he 
longiores et: angustiores adparent, suo diametro 2plo—3plo longiores. Ipsos margines pu- 
tares cellulis longitudinaliter seriatis, media sua parte prominulis contextos.  Sporas sin- 
gulas rotundatas, per totum interiorem discum densius sparsas vidi. Extra marginales 
cellulas, mox descriptas, sspe vidi protuberantias rotundato-hemisphericas, quas nunc ge- 
minatim adproximatas facilius crederes a diversis paginibus emergentes. HH: protuberantie 
cinguntur suis cellulis corticalibus circumcirca radiantibus. 


9. SP. ASPERUM (J. Ag. mscr. frondium lacinüs demum subpinnatim dis- 
positis, in formam lanceolatam tendentibus, basi apiceque attenuatis, mar- 
ginibus e£ nune quoque pagina denticulis minutis asperis, sporis singulis 
per totam paginam densissime sparsis. 


Hab ad oras Ceylone (Fergus. Alg. Ceyl. sub. n:o 54 in nostr. ooll.) 


Specimina habui numerosa, alia csspites minores, 9—5 pollicares constituentia, alia, 
qui lacinie videntur majores, sensim excrescentes, fere 6—8 polliearia, et pollicem circiter 
lata, modo crescendi cum Sp. Solierii potissimum comparanda at aspera et crassiore fronde 
facilius distincta. A facie observata monstrat dispositionem areolatam specierum antece- 
dentium, at zonas transversales minus regulares vidi, quasi lineis magis anfractuosis indi- 
catas. Sectione transversal vidi interiores cellulas pluriseriatas, at in nostris ita collapsas 
ut de dispositione accuratius dicere non licuerit. Marginales cellulas in ima parte frondis 
20—0, directione radn elongatas oblongas, ipsum marginem obtusum formantes observare 
credidi. Planta exsiecata obscura et aspera, fere diceres Rissoell, madefacta colorem satu- 
ratius brunneum assumsit. 

Inter Algas Ceylonenses, à G. Murray enumeratas, nullam vidi, quam cum nostra 
identicam assumere auderem; nisi forsan Z'«omia Schroederi, ibidem p. 95 memorata, no- 


stram spectaret. 


Analecta Algologiea. 97 


4. SP. MACRODONTUM J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 113. 


Hab. ad Port Denison, Nove Hollandie superioris; unicum specimen 
hujus tantum vidi. 


Ad descriptionem 1l. c. datam vix aliquid hodie addere haberem.. Tantum moneam 
strueturam mihi adparuisse precipue cum antecedentibus convenire, quamquam ab his ad- 
modum habitu diversa. Suadente habitu potissimum convenire diceres cum forma, quam 
sub nomine D. Schroederi icone illustravit Areschoug. Structura autem hujus valde diversa; 
utpote, frons a facie inspecta, quasi stris longitudinalibus flexuosis striata adparet. Frons 
vero in Sp. macrodonto, a facie inspecta, sat conspicue areolata adparet, areolis zonas trans- 
versales arcuatim adscendentes formantibus Zonas tamen has paulo minus evidentes vidi 
quam in Sp. variabil. Series longitudinales in disco sat conspicusz et parallele excurrunt, 
exteriores arcuatim margines versus radiantes. Cellule corticales omnes fere quadratics 
adparent aut suo diametro parum longiores. 


II Fronde a facie inspecta areolata, areolarum sericbus longitudinalibus in disco longitu- 
dinaliter | excurrentibus parallelis, dein lineis cellularum corticaliwum extrorsum 
margines versus radiantibus, continuatis; zonis areolarum transversalibus vix 
conspicuis. 


5. BP. SOLIERH haue. J. Ag. Sp. p. 108. Kütz. Tab. Phyc. vol. IX 
tab. 46. i 


Frons hujus quidem areolata in partibus adultioribus; in juvenilibus vix ali» areole 
conspiclantur quam qu: cellulis corticalibus formantur.  Parietes harum quoque tenuiores 
videntur, et ipss cellule, chromatophoris faretze, obscurius discernantur quam in plurimis 
alis. Cellule corticales in media laciniarum parte plurim: quadratic adparent; margi- 
nibus vicinz parum diverse. Ipsos margines occupant cellule oblongs, media sua parte 
prominule, hoc modo frondem quasi margine monilifero cingentes. — Zon: transversales 
arcuatz, quibus dignoscere putavi species antecedentis sectionis, in D. Solierü vix con- 
spiciantur. 


6. SP. GRANDIFOLIUM J. Ag. mscr. frondis parcius diehotom:e foliis supra 
stipitem attenuatum lanceolatis subintegerrimis, indivisis aut superne unum 
vel alterum lobum subalterne separantibus, apicibus attenuatis obtusis, 
cellulis fertilibus per totam superficiem densius sparsis. 


Hab ad oras Nove Hollandie australis: ad Port Philhp Heads J. 
Br. Wilson, 


Hiec est species Generis inter cognitas facile maxima, folis nuuc ultra pedalibus et 
bis pollicem latis, nunc vero, ubi magis decompositam stipitibus densius dichotomis vidi, 
folis 4- 6 pollices longis, et latitudine vix pollicem zquantibus, at forma convenientibus 


98 . J. G, Agardh. 


instructa. Folia minora aut indivisa vidi, aut lobo minori instructa; majora imferne indi- 
visa, supra mediam partem lobis sub alternantibus paucis 3— 4 instructa; lobi supra sinum 
rotundatum  erectiusculi, adultiores 3 —4 pollicares, supremi circiter pollieares in apicem 
obtusum attenuati. Sectione- transversali vidi frondem pluribus seriebus cellularum super- 
positis contextam, interioris strati cellulis mediis majoribus, exterioribus minoribus; corti- 
cahibus endochromate coloratis. A facie frondem cum Sp. Solierii potissimum comparandam 
putarem.  Areole fere quadrangulares adsunt, at hs vix in zonas arcuatas conjunctze, qua- 
les in prima sectione Generis sat evidentes vidi.  Areol: vero medi: frondis in series lon- 
gitudimaliter excurrentes parallelas dispositz:, quarum laterales arcuatim margines versus 
excurrunt; et marginales adsunt quoque longitudinaliter excurrentes, at in spatiis, ubi 
series arcuatz numerose a longitudinah directione margines versus excurrunt, sepe adsunt 
quasi macule rhombes, in quibus areolas alternantes facilius quis diceret. Ubi longitudi- 
nalter excurrunt series, areole interiores velut cellule corticales quadratiez: adparent, mar- 
ginales vero rectangulares. Adsunt prsterea puncta illa obscuriora, quis in lamina Dictyo- 
tarum sepe sparsa obveniunt. Hec magis evoluta nunc maculas, seriebus longitudinalibus 
et transversalibus serlatis constitutas, efficere vidi; nunc cellulas istas seriatas, im fila fere 
clavata, brevia, articulis rotundatis subdivisa evoluta observavi. Sporas singulas per totam 
superficiem sparsas vidi. 

Quoad formam exteriorem h:e species Dictyotam. latifoliam magis quam species alias 
Spatoglosi refert; exstat quoque alia species Dictyotse (D. atomaria  Hawck) cujus fola 
quoad formam nostram speciem non parum referunt; at h»c folia marginibus ciliatis in- 
structa vidi; in D. atomaria preterea cellulam terminalem Dictyot:z: evidentem vidi, et 
sporas collectas in oases fertiles, spatiis sterilibus sejunctos. In Sp. granduoie cellulas api- 
cales radiantes observare credidi. 


III Fronde a facie inspecta. vix conspicue zomata; tota arca. frondis interiore striata, striis 
cellularum  corticalium lineas flexuosas formantibus, interioribus et marginalibus 
secus longitudinem frondis excurrentibus, intra-marginali spatio quasi areolas 
rhombeas formantibus. 


4i. Sr. ScHROEDERI (Mert. mscr.) frondis membranace:. dichotomo-subpalma- 
tifidee segmentis majoribus elongatis linearibus, margine sensim apiculis 
minutis acuminatis distanter serrato aut fololis sensim exoerescentibus 
prolifero, foliis prolifieantibus supra pedicellum  angustissimum sublinea- 
ribus, sensim. dichotomis et obtusis, margine initio integerrimis. 
Ulva. Schroederi. Mert. in. Mart. Icon. pl. erypt. Tab. II fig. 3. Taonia? z- 
Schroederi J.. Ag. Sp. I p. 102. (partim). 
Spatoglossum. Schroederi J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 113. (partim). 
Hab. ád littora Amerie: calidioris a. Drasilia ad. Floridam. 


Sp. Schroederi Mert. dignoscatur fronde tenuiore, ab initio dichotoma, quin immo ali- 
quando segmentis adproximatis subpalmata, et insuper novis segmentis a margine frondis 


Analecta Analogica. 39 


pullulantibus, basi admodum contractis, irregulariter, ut adpareat, decomposita. A margine 
preterea proveniunt dentes minuti acuminati, qui ad speciem dignoscendam plerumque 
eximie conferant. Segmenta principalia nunc ultra pollicem lata vidi, sepius angustiora 
et fere linearia dicerem, nisi segmenta a margine prolificantia basi eximie attenuata inferne 
cuneata obvenirent. Ubi segmenta in novas dichotomias excrescere tendunt, h:ec ab initio 
sub forma dentis obtusi obveniunt. Segmenta juniora patentia et margine inarmato in- 
structa. Stupa radicalis adest in stipite evidentius incrasato.  Structuram talem vidi, qua- 
lem supra huic sectioni characteristicam indicare conatus sum. 

Sub nomine Sp. Schroederi duas species confusas fuisse mihi fere certum videtur; pri- 
maria a Mertens descripta et iconibus a Martio datis illustrata, multo magis membranacea 
et apiculis minutis dignoscenda; altera ab  Areschougio et Kützingio depicta, firmiore et 
grosse deutata. 


9S. SP. ARESCHOUGI (J. Ag. mscr.) frondis crassiuscule dichotomo-subpal- 
matifidee segmentis sensim subpinnatim dispositis lanceolatis acuminatis 
distanter grosse et obtusius dentatis, nunc inter dentes paucos apiculis 
sparsissimis obsitis, folus junioribus supra pedicellum attenuatum lanceo- 
latis subfaleatis. 


Dict. Schroederi  Aresch. Icon. Phye. tab. LX. Sp. Schroederi. Kütz. tab. 
phyc. vol. IX tab. 51. 


Hab. in oceano atlantico ad oras Indi: occidentalis (V. Cruz Liebmann!) 
ad Pernambuco (Hb. Areschoug!). 

Hec mihi videtur planta paulo firmior quam primitus a Mertensio descripta Ulva 
Schroederi; colore quoque magis-ex fulvo fuscescens, dum primaria junior magis ex fusco- 
nigrescens. Structuram in utraque specie vix diversam vidi. Dentes grossi zonas arcuatas 
superpositas monstrant. Ubi dentes desunt, margines formantur cellulis tangentialibus, media 
parte prominulis, quasi moniliformibus. 

Plantam, huie ni fallor proximam, ex insula Mauritii mihi misit Mellvill; ob locum 
natalem diversum hane omnino identicam considerare dubitavi. 


X.  Stoechospermum Xii. 


Inde a tempore, quo hoe Genus instituerat Kützing, ab omnibus agnotum 
videtur; de fructibus autem et proxima affinitate Generis alios aliter judicasse, 
patet. Hoe respectu nonnulla observanda putarem: 

Cellulas interiores, pluribus seriebus superpositas, non stricte e regione 
positas esse, icones date docent. Stratum corticale monostromatieum constat 
im media et axili parte frondis cellulis in strias elongatas, secus longitudinem 
frondis excurrentes, conjunctis; ecedem infra apices segmentorum, paulisper 


40 J. G. Agardh. 


divergentes, radiantes exeurrunt; media pars segmentorum seriebus cellula- 
rum areuatim margines versus exeurrentibus est obtecta; et im hae regione 
partes fruetificationis generantur. Per frondem sparsos, aut distanter se- 
ratos obvenire fasciculos, filis elongatis articulatis. monosiphoniis : constitutos, 
animadvertere placet. Hos ceryptostomatibus Fucacarum analogos assumere 
vix dubitarem. 

Organa fruetificationis in S/. marginato sequentia observavi: In specimine 
juniore soros duplieis forme nune observavi; nimirum alios minores, ambitu 
rotundatos, spatiis sterilibus majoribus sejunctos: alios majores, secus margines 
elongatos, fere lineares dicendos, paulo intra utrumque marginem dispositos, 
demum validos soros formantes. Soros hos elongatos non nisi :tate a rotun- 
datis diversos esse, et revera pluribus rotundatis confluentibus oriri, mihi non 
dubium  adparuit. Soros, saltem ab initio, in unica tantum pagina evolutos 
fieri, observare credidi. 

In soris rotundatis, a facie observatis, vidi centralem quandam regionem, 
colore albescente facilius distinetam, organis minoribus eujusdam generis sat 
evidenter constitutam; ex qua regione soros juveniles, quasi radiantes, sensim 
magis expansos fieri facile putares. Si nimirum eodem modo observantur sori 
majores, inter sporas sie dietas horum quoque observare licet ejusmodi ma- 
eulas albescentes. Et presentia plurium harum intra eundem sorum majorem 
concludere ausus sum soros majores, demum confluentibus pluribus minoribus, 
sensim magis expansis, revera oriri. : 

Bi sectione transversali observatur sorus, constare videtur sporis (sie dic- 
tis) obovatis, perisporio hyalino cinetis, nune dense juxta positis, nune inter- 
spersis paraphysibus, inferne filiformibus, superne in apicem clavato-globosum 
expansis. Paraphyses has artieulatas non vidi. A facie inter paraphyses et 
sporas vix lieeat distinguere; Soro vero transversaliter secto, modo dieto con- 
stitutum. observavi. 

Centralem illam regionem ex griseo-albescentem esse paraphysibus totum 
constitutum | facilius forsan quis crederet; sensim nimirum in exteriore sori 
parte evolutis sporis, partes peripherieas formari, forsan suspicaretur. Ut vero 
mihi contigerit, sectione transversali facta, centralem dictam regionem albe- 
scentem cum exteriore comparare, vidi centralem regionem constare cellulis 
vertiealibus, 3plo-4plo brevioribus quam iis sorum proprium formantibus; et 
cellulas regionis medie omnes ita sque longas et invieem consimiles, ut de 
diversitate utriusque partis vix dubitandum mihi adparuit. Majori augmento 


41 


Analecta Algologica. 


adhibito observavi totam centralem regionem dietam eonstare organis, intra 
membranam latiusculam (hine. albescentem) contentum magis fuscescentem fo- 
ventibus; contentum hunc in globulos minutos rotundatos divisum videre cre- 
didi. Ipsa organa nulla artieulatione divisa, nec serialem quandam disposi- 
tionem ipsius contentus observare contigit; mutua pressione eadem angulata 
putavi; omnibus perpensis organa propri cujusdam generis in his agnoscere 
vix dubitarem.  Lubentius suspicarer hsec organa sistere antheridia Generis, 
forsan in nostris nondum rite evoluta. 

In forma, quam ut speciem propriam, nomine S/. maculat? deseripsi, alias 
fruetifieationis partes dignoscere putavi. Dum in Sf. marginato unam pagimam 
precipue fertilem putarem, organa que in S4. maculato vidi utramque pa- 
ginam fere sque occupantia observavi; et quamquam in maculas numerosas, 
invicem distinctas et ambitu variantes disposita, tamen 1n dispositione macula- 
rum, in parte frondis fertili, ordinem quendam in ziezae ut dicunt hic et illie 
produetam agnoscere licuit haud absimilem ei, quem soro Taoniw atomarie in 
icone tribuit Reinke. Tamen maculas in Stoechospermo maculato paulisper ma- 
gis invicem distinctas dicerem, nee in zonas contiguas rite confluentes. Maculwe 
iste a facie observate, adhue ut putarem juniores, vix nis! contentu suo ob- 
seuriore a cellulis eorticalibus. diverse. mihi adparuerunt. — Adultiores fiunt 
magis prominule, obovato-rotundatz. ^ Cujus nature sint hee organa difficilius 
hodie dieitur. Sunt forsan qui crederent soros in diversis speciebus Stoecho- 
spermi sub diversa forma obvenire posse, velut in diversis Halyseridis speciebus 
sori alias formas induuntur. Contra ejusmodi explicationem forsan quispiam 
moneret utramque paginam fieri soriferam in una specie, unam vero tantum 
in altera; porro organa ista, in medio soro albescentia, quz» in una Specie 
uberius producta essent, in altera deficientia mihi adparuerunt. 

Animadvertere placet organa propri cujusdem generis in eodem S/o-- 
cnospermo  maculato a. Küizing (Lab. Phyc. vol. IX tab 41) depicta fuisse. 
Quoad adspectum hze organa potissimum convenientia putarem cum  pu- 
stulis. istis, in Speciebus Dictyotz:e frequenter obvenientibus. Utrum in his 
antheridia inchoantia, an organa omnino diversa agnoscere opporteat, id hodie 
vix dijudicatur. 

Si de affinitate Generis ex 1s, que hucusque observata fuerunt, con- 
jecturam quandam proferre opporteret, confiteor affinitatem proximam Haly- 
"serin versus tendere, mihi adparuisse. Ex paraphysibus, que adsunt in soro 
Stoechospermi, affinitatem proximam cum Zonariis augurari^vix auderem. 

Lunds Univ. Arsskr. Tom, XXIX. 6 


49 J. G. Agardh. 


L 


XI. Halyseris. 


Fere inde ab eo tempore, quo Genera Algarum dignoscere inceperunt, 
Halyserin ut Genus sul juris, presentia coste ab alis Dietyoteis distinctum 
considerarunt. Quum hodie aliud Genus inter, Dietyoteas costa instructum 
eognovimus, quod cum  Halyseri proxime congruere neutiquam judicarunt, 
oritur, ut mihi videtur, quzstio cuim aut quibusnam alis Generibus Ia- 
lyserin proxime affinem considerare opporteat. A Gemeribus Dietyotze proxi- 
mis Halyserin differre defectu cellule terminalis et ab hac pendente evolu- 
tione cellularum primigenitarum, satis constat. In Halyseri revera sunt eel- 
lule suprem:w extrorsum divergentes, et series longitadinales cellularum | a 
costali regione quasi radiantes execurrunt. In fronde ejusdem evoluta, fere 
9 regiones dignoscere liceat ab ipsa dispositione cellularum indieatas: nempe 
costalem | obtectam | cellulis corticalibus. rectangularibus, angustis et suo dia- 
metro pluries longioribus — fere strias longitudinales formantibus —; énter- 
mediam in qua cellule corticales breviores et latiores lineas arcuatas a media 
regione extrorsum radiantes efficiunt; et marginalem denique constitutam cel- 
lulis secus lineam tangentialem marginis elongatis; patet vero in ea regione, 
in qua cellule extrorsum radiantes et marginales proprie obvie fiunt, dis- 
positionem. quodam modo turbatam incauto facilius adparere. Si cum hac 
dispositione cellularum comparatur structura Spatoglossi, vix aliter hane differre 
videas quam costa minus definita. 

lpsa structura interiore examinata, quoque patere putarem vix aliam esse 
inter Spatoglossum et. Halyserin. differentiam structure quam eam, quae a for- 
matione ipsius coste oriatur; hec vero, quamquam eximie conspicua in Ha- 
lyseri; tamen quoad ortum non admodum diversa videatur ab illa, quie in 
formis olim ad Dictyotam relatis obveniant, in quibus cellule interiores divi- 
duntur parietibus eum paginibus parallelis. Sunt vero in Halyseri tantum 
cellulie medi: frondis pauciores, quie ita mutat? costam ambitu magis defi- 
nitam constituunt. 

Antea quam in plurimis alis Generibus polymorphia quedam organorum 
fruetificationis in. Halyseri cognita videtur. lam apud Greville probe distin- 
guitur inter individua sporas simgulas generantia et alia, soris instructa.  Prae- 
terea quoque memórata videas Individua, quorum frondes quasi cicatricibus 
flexuosis, lineas hnimitaneas charte geographic. mentientibus instruct?  adpa- 


rent. Quin immo animadvertit im superficie adesse poros minutos, a quibus 


Analecta Algologica. 43 


faseieuli filorum exeunt; quales in PFuceis adesse constat. Soros et sporas 
sparsas in diversis individuis obvenire, expressis verbis quoque dieitur. Quz 
quidem omnia nituntur observationibus sub longa serie annorum a D:na Grif- 
fiths faetis; et de quibus ipsa in scedulis speeiminum quoque mentionem fuit. 

Quod attinet adspectum et dispositionem organorum diversorum, vix ali- 
quid contra ea, qux ita docuit Greville, animadvertendum habuerunt posteri. 
Quum vero de contentu et functionibus organorum alias opiniones professi sunt 
nonnulli, pauca ulterius de diversis organis hoc loco addere placet. 

Ut in pluribus aliis Dictyotearum  Generibus cellule fertiles certas re- 
giones frondis oceupant, ita etiam in Halyseri cellulas fertiles in regione illa 
intermedia supra descripta sepius provenire mihi adparuit. In hae vero re- 
gione, et nulla facta inter utramque paginam differentia, at in aliis Individuis 
organa diversi generis generari omnia addere voluissem, nisl in paucis qui- 
busdam Individuis organa vidissem fere supra ipsam costam provenientia, 
lineam angustam fructiferam ita formantia. Organa ibidem provenientia mag- 
nitudine et adspectu sporas in soros collectas potissimum :emulari dicerem; at 
in nostris nimium collapsa, quam ut certius quid de eorum natura sta- 
tuere auderem. In Individuis haee organa generantibus nulla aha in la- 
mina frondis provenientia vidi; ipsa specimina plantam juniorem indicantia 
mihi adparuerunt. Dubitavi àánne in his antheridia a lIohnson observata ag- 
noscerem. 

In speeiminibus nonnullis soriferis preter soros utrinque secus costam 
dispositos, ambitu magis longitudinales, aliquando obvenire quasi exteriorem 
seriem, soris minoribus et magis rotundatis constantem, quam a D:na Grif- 
fiths jam observatam fuisse testantur scedule speciminum ab illa inseriptze. 
Mihi hás examinanti adparuit soros utriusque seriei constare organis adspectu 
vix invicem diversis; et utrosque in utraque pagina generari !). 


') Satis inter Algologos constat specimina H. Polypodioidis adspectu spe obvenire 
admodum dissimilia. Segmenta non tantum latitudine diversa, ita ut juniora 2— 3 lineas 
lata et integerrima, dum in planta adultiore et senih 4— 6 lineas lata obveniant, et in 
lacinias, a margine costam versus oblique productas, sspe plurimas fissa. S81 assumere 
liceret. laminam sensim a costali regione excrescere latiorem, et diversitatem latitudinis 
ab state pendere, et ortum laciniarum , ipsa cogente directione cellularum radiantium fa- 
cilius explicari videretur. Forsan quispiam crederet consimili quodam modo explicari di- 
versitates in situ organorum, quibus sori constituuntur. Prima nimirum initia sorl supra 


costam 1nchoari; soros vero dein in proxima vicinia costz rite evolutos fieri; ulterius dein 


44 » J. G, Agardh. d 


Sporas singulas in superficie 'sparsas, quales in iconibus a Greville et 
Harvey depietas videas, in ipsis speciminibus a D:na Griffiths datis quoque 
observavi. Plurimas haruni oblongas vidi, et inter alias eellulas corticales 
extrorsum radiantes quasi deeumbentes, nee forma ab his ab initio diversas, 
at contentu obseuriore, nusquam signa divisionis cujusdam prebente, facilius 
distinetas. — Preter has autem cellulas, quas omnes nondum rite evolutas pu- 
tarem, vidi organa pauciora inter eellulas decumbentes sparsa, verticaliter 
supra paginas emergentia et demum omnino emersa, qua a facie observata 
fere. globosa mihi adparuerunt, intra membranam pellueidam contentum ob- 
seuriorem foventia. Contentum evidentissime vidi in globulos minutos nu- 
merosissimos rite limitatos divisum.  Ubieumque hse organa emergentia et 
globosa aeeuratius observaverim, contentum eodem modo in partieulas nume- 
rosas, ambitu definitas, at ut mihi adparuit nullo conspieuo ordine Juxtapositas 
divisum vidi. Perpendenti mihi hse organa obvenire sparsa inter. cellulas 
alias obscuro contentu farctas, at adhue inter cellulas steriles quasi decum- 
bentes, in quibus quoque diversa evolutionis stadia, si quoque parum conspicua, 
dignoscere putavi, vix dubium adparuit utraque sistere diversa evolutionis 
stadia unius ejusdemque organi. Eadem denique organa sub evolutionis stadio 
omnino maturo a eel. Crouan observata fuisse, extra omnem dubitationis aleam 
positum putarem. Nimirum illi jamdudum ex apice rupto sporidia ovoidea et 
motu pr:edita erumpentia observarunt !). 

Quod denique attinet individua, graphieis illis lineis flexuosis instructa, 
animadvertere placet ipsam frondem in his esse sparsim incrassatam, et lineas 
istas nune unam supra alteram continuari, quod facilius explicari putares, si 
assumere liceret lineas indieare limites (cieatriees) partium. delapsarum, qua- 


rum alie generantur novae, aliis prius evolutis jam delapsis. In ejusmodi in- 


excrescente lamina primum natos soros, margines versus productos fieri, novis soris juxta 
costam formatis. 

!) In. Flor. Finist. Tab. 29 fig. 6 ipsa sporangia depicta videas, qualia mihi fere 
adparuerunt, s1 quoqae organa iis conteuta (Sporidia) magis evidenter invicem distincta, 
fere globosa observaverim. In diss. propr. de Dictyoteis (Soc. Bot. de Fr. II m. 7 p. 444:) 
de sporangiis sparsis in Halyseri sequen!ia habent: "Nous avons examiné au microscope ces 
sporanges qui sont ronds ou ovós, ceints par une membrane hyaline fortement accusée, et 
nons avons vu les sporidies qu'ils contenaient sortir par le sommet du sporange et se dis- 
séminer sur le porte-objet du microscope; elles sont ovoides presque rondes et jouissent du 


mouvement inherent à toutes les Sporidies". 


E 
Analecta Algologica. 45 


dividuis et plerumque in proxima vicinia coste observavi soros propri cu- 
jusdam indolis, minutos et ambitu rotundatos, qaos an antheridia inchoantia 
Auct. sisterent. dubitavi. 


XII. Dictyota. 


Hodie quidem satis constat cellulam terminalem, eujus bifureatione seg- 
mentorum paria in Dietyota et Generibus huie proximis generantur, quoque 
in inferiore sua parte iteratis subdivisionibus transversalibus sensim — ereare 
zonas cellularum, quibus superpositis longitudinaliter inerescit tota frons. Has 
zonas subdivisionibus longitudimalibus, paginas versus verticalibus subdivisas 
fieri in cellulas juxtapositas, qua pro diversitate specierum aut pauciores aut 
plures inter margines generantur, articulos polysiphoneos, at planos, suo modo 
.emulantes, id quoque omnibus horum Generum speciebus normale putarem. 
51 his additur cellulas, hoc modo creatas, duplicis esse generis, alias énter?ores, 
semper, ni fallor, exterioribus majores, alias corficales, endochroma coloratum 
foventes, facilius forsan quis crederet indolem structure et evolutionis normam 
sat claram indicatam fuisse. 

Cuieumque autem partes supremas in segmentis ultimis Dietyotz cujus- 
dam cum adultioribus partibus comparanti, vix non primo intuitu adpareat 
insignes esse in structura harum partium differentias. Dum in supremis et 
juvenilibus partibus cellulite, quee conspiciantur omnes, summa et quidem mira 
regularitate tum longitudinaliter seriatze, tum per zonas transversales, quarum 
suprema arcuate et cellulam versus terminalem econvergentes, inferiores vero 
sensim  sensimque fiunt magis rite tranversales, disponantur (Dict. cremulata), 
longe alia videtur cellularum dispositio im partibus inferioribus et adultio- 
ribus. Neque interiores eellulas majores, neque corticales minutas rite zonatim 
dispositas dieeres.  Parietibus nimirum tum cellularum interiorum translucen- 
tibus, tum eorticalium simul conspieuis quasi duplex videretur reticulatio in 
adultiore frondis parte a facie observata; et frondem sub hoc evolutionis stadio 
facile diceres tesselatam, areis aliis majoribus spe magis quadraticis, aliis 
minoribus sepe rectangularibus. Sunt Species, et he ni fallor sunt plurim:e, 
in quibus ista areolatio tesselata serius evanescit, ita ut frons senilis in his, 
à facie observata, quasi striata adparet cellulis rectangularibus angustis, in 
lineas secus longitudinem frondis excurrentes conjunctis. 5i quoque in areis 
quadratieis majoribus cellulas interiores per zonas regulares dispositas; et in 


46 J. G. Agardh. 


striis angustioribus cellulas corticeales reeogmoscere crederes, inquirendum tamen 
mihi videtur quo modo, quam ob eausam et quem in finem cellule aliter 
dispositi: adpareant in partibus :etate diversis. Patet, ut mihi videtur, dis- 
positionem in partibus adultioribus conspiecuam disloeatione quadam cellularum, 
certum ad finem perdueta, tantum explicari posse. 

Patet quoque, ut mihi quidem videretur, characteres Specierum, si qui- 
dem structure quibusdam diversitatibus niterentur, parum certos obvenire de- 
bere, nisi diversitates. structure, qus ab evolutionis stadio plus minus per- 
dueto pendeant, probe dignosceantur af iis, quse certis speciebus priv:e videantur. 
Quod vero ut intelligatur pauca premonenda mihi videntur de singulis stratis 
eorumque evolutione, qualem hane percipere credidi. 

Primam origmem interioris strati observare putavi in cellula, ut mihi 
adparuit, navieularij membrana mollissima et endochromate pellueido faci- 
lius. distincta a cellulis eortiealibus circumcirca ceingentibus, qu:e et parieti- 
bus firmioribus et endoehromate obseuro sat diverse mihi obvenerunt. Hane 
cellulam adhue indivisam observare eredidi in eadem zona (infra eellulam ter- 
minalem) eujus cellule eortieales' parietibus longitudinalibus jam fuerunt sub- 
divise. S1 igitur hae cellula non tantum situ et consistentia membranse atque 
endochromate alio, sed etiam divisionis ordine a eortiealibus diversa esset, 
sequi putarem stratum interius jam a prima origine ab exteriore strato di- 
versum generari Neque igitur dispositionem cellularum unius strati a dispo- 
sitione cellularum alterius pendere, lubentius assumerem. 

Cellulas interiores primigenitas mox subdivisas fieri parietibus paginas 
versus verticalibus, certius constat. Oritur hoe modo transversalis series cel- 
lularum | juxtapositarum, .quie pro diversitate specierum aut plures aut pau- 
ciores formantur, et omnes consimiles, marginalibus exceptis, qui margines 
versus convexiuseule obveniant.  Cellulas interiores, hoe modo in fronde plana 
formatas, semper monostromaticas vidi in omnibus speciebus, quas Dietyotce 
genuinas credidi. Sunt vero haud paues species, alio respectu Dietyote spe- 
clebus. simillime, quas cellulis interioribus iterum subdivisis, parietibus cum 
paginis parallelis, diversas ad Genus proprium JDlophi retuli. 

Cellulas interiores, quie 1n zona superiore generantur, ab initio superpo- 
sitas esse singulis cellulis inferioris zon:z, et cellulas hoe modo disjunctas fieri 
septo sepius rite transversali assumendum putavi. line ceomparanti series 
longitudinales, quales in apice furcato a geminis segmentis ultimis in unicam 


penultimam deorsum continuantur, adpareat series longitudinales cellularum in- 


Analecta Algologioa; 44 


feriorum esse duplo numerosiores in segmento inferiore quam in superiore. 
Satis vero constat multas esse Dictyotz species, quarum frondes lineares ean- 
dem latitudinem servant per majorem suam partem. Hine assumere fas est 
series longitudinales cellularum eum etate sensim. augeri. — hevera quoque 
sparsim observare lieet cellulam unius zonw non unico septo transversali, sed 
geminis in angulum productis desinere, et in proxima ;ona duabus cellulis 
continuari. 

Cellule vero interiores, qu:e& modo dieto formate in fronde plana gene- 
rantur monostromaties, et ab initio ejusdem sunt longitudinis, in paucis tan- 
tum Speeiebus articulatum  adspeetum diutius servant. ta in speciebus non- 
nullis angustioribus, quie segmentis terminalibus magis acuminatis dignoscantur 
(D. furcellata, ID. fasciola), articuli in segmentis supremis sat conspieul per- 
manent. Quoque in nonnullis speciebus, quie segmenta terminalia obtusior: 
generant, e£ quarum zonz supreme areuatz?:» et sursum convergentes adparent 
cellulam versus terminalem, fiunt inferiores zonz sensim rite transversales et 
quoque in adultiore fronde recognoscantur facilius, si quoque sparsim paulisper 
irregulares. obveniant (D. cremulata). Sunt ali species, im quibus septa trans- 
versalia, zonas diversas separantia, lineas areuatas ab utroque margine me- 
diam versus partem frondis adscendentes refererunt (D. radécans); sunt de- 
nique ali& in quibus zonatam quandam dispositionem cellularum interiorum 
agnoscere liceat, si quoque linez, quibus indieantur septa transversalia, magis 
anfraetuose et sparsim quoque abrupte adpareant.  hestant denique forsan 
plurima:e. species, in quibus frons potius alterne tesselata quam zonata vide- 
retur, areis nempe quadratis aut rectangularibus non e regione positis, sed 
eum proxime vieinis sepe alternantibus, in quibus hoe modo dispositio cel- 
lularum interiorum à primaria dispositionis norma sat abludere videretur. 

Quantumeumque vero varia adpareat dispositio cellularum interiorum in 
diversis speciebus — et quidem quoque in iisdem speciebus si sub diversis 
evolutionis stadiis observantur — sunt tamen in ipsa illa irregularitate non- 
nulla, quie certam evolutionis rationem mihi prodere videntur.  Meminisse 
placet plurimas eas formas, quibus proprium Genus Zonarke olim creavit C. 
Agardh, in eo eonvenire quod frondes habent complanatas et quasi per zonas 
superpositas inerescentes; frondes vero earum ambitu plus minus flabelliformes 
in alüis permanere integriusculas (Jadina), in alis vero obvenire vario modo 
longitudinaliter subdivisas. Zonas igitur in nonnullis per totam latitudinem 
frondis continuari, in aliis vero quasi disruptas in diversis segmentis esse 


48 J. G. Agardh. 


quirendas. In Padina et latioribüs Zonariis exigua tantum conspieiatur ten- 
dentia majoris inerementi longitudinalis in parte media frondis contigue quam 
in lateralibus partibus; nonne vero suspicari liceret aliam fore rationem in 
fronde dichotomo-flabellata Dietyotarum, quarum frondes .medias, invicem se- 
paratas, non iis vineulis eohibitas putares, quibus in fronde non divisa partes 
omnes cohiberi viderentur? Quamquam.igitur in longe plurimis Dietyotz spe- 
ciebus segmenta ab initio generantur per paria invicem simillima, et in fronde 
flabellatim expansa fere fastigiata adpareant; tamen species quoque sunt haud 
pauez, qui validiore et quasi magis properante evolutione in segmentis mediis 
frondes generant, quas pinnatifidas dixerunt, et has aliquando quin immo cau- 
lescentes, ramosque angustiores et quasi alternos sustinentes. 

Qui vero si ita sint, nonne suspicari liceret eandem tendentiam, quam 
in diversis segmentis ejusdem frondis detegere liceat, quoque obvenire in par- 
tibus. diversis ejusdem segmenti: medias nimirum partes magis aut citius in- 
erescere. quam marginales, non zquis passibus insequentes? sunt revera in iis, 
quae in evolutione frondis Dietyotarum observare credidi, haud pauca, quae 
probare mihi videntur totam frondem subire mutationes continuas, quas modo 
dieto explieandas putarem. Ordinem igitur, quem in primaria dispositione 
cellularum interiorum  deseribere conatus sum, sensim fieri disruptum a prz- 
cociore et quasi validiore evolutione cellularum, qus mediam frondem longi- 
tudinalem constituant, assumere vix dubitavi. Patet, ut mihi videtur, elonga- 
tionem citius peraetam harum cellularum fieri non posse sine dislocatione 
quadam alarum cellularum, quie stratum interius constituant. Et si cellule 
interiores ubieumque tegantur cellulis eorticalibus, elucet, quoque in dispositione 
cellularum  eorticalium mutationes perfici debere, quas adhue magis conspicuas 
et suo modo proprio perduetas putarem. 

Stratum eorticale ubieumque et sub quoque evolutionis stadio cellulas 
interiores obtegens in Speciebus Dictyotz adesse contextum cellulis angustio- 
ribus et directione frondis longitudinah ut plurimum elongatis, satis quidem 
constat. Hoe stratum cortieale monostromaticum permanere in omnibus ge- 
nuinis speciebus Generis hodie assumendum putavi. Hine D. pamieulata et 
ejus speciebus affinibus, alio modo eorticatis, proprium. Genus, JPachydictyon, 
hodie creavi. Utpote interioribus cellulis multo minores, cellule — corticales 
plures singulis cellulis interioribus superpositte semper obveniunt. Ex his 
alie ipsum lumen cellule interioris obtegunt, alie» septis antepositz:e sunt in 
utraque pagina frondis plane. Ipsos margines frondis eingunt aliw, densius 


Analecta Algologica, 49 


ut adpareat disposit:e et alium. adspectum prebentes, utpote in fronde a facie 
observata nullis cellulis interioribus translucentibus superposite. — Hoc strato 
marginali margines integros contineri in speciebus longe plurimis, ipsamque 
formam segmentorum servari lubenter crederem. In speciebus, quarum seg- 
menta sinu magis patente divergunt, strata marginalia, quasi a geminis seg- 
mentis deeurrentia, separata vidi linea paulisper anfractuosa, ab interiore ad 
intimum sinum excurrente !). 

Ab initio cellule cortieales sat elongate adpareant, et sub certo quodam 
evolutionis stadio longitudimem cellularum interiorum sspe :equantes. Si vero 
contigerit tenuem laminam strati corticalis a facie observare, aut frondem ju- 
venilem in speciebus, tenuiore fronde instructis, accuratius examinare, adpa- 
reat singulas cellulas elongatas subdivisas fuisse in cellulas plures breviores, 
lumen totum primarie cellule occupantes. Hine in segmento transversali 
frondis cellule corticales omnes, quamquam modo dicto subdivisze,, tamen in- 
divise adpareant. 

Comparanti icones plurimas datas facilius quidem videretur cellulas corti- 
eales semper reetangulares obvenire et omnes esse directione frondis longitu- 
dinali elongatas. Quales autem ita sepius adpareant, tales easdem haud 
semper obvenire mihi certum videtur. Si enim in nonnullis speciebus haue 
formam et directionem ut plurimum servare viderentur, sunt aliw in quibus 
breviores et fere quadratiete manent, alie in quibus sub antecedente evolu- 
tionis stadio non tantum alias formas et directiones mutatas assumere adpa- 
reant, si quoque in ejusmodi speciebus formam rectangularem in fronde adul- 
tiore et senili recuperare tendunt. 


!) Stratum. marginale, quod in plurimis speciebus ad margines cohibendos aptissimum 
putavi, in nonnullis speciebus Dilophi proprio modo mutatum in his descripsi. Sunt quoque 
species nonnulle Dictyotz, in quibus margines cihati aut dentati adsunt; in his vero stra- 
tum marginale intra cilia continuatum putares, ipsis ciliis quasi novum structure ordinem 
inchoantibus. Nimirum in apice supremo JD. ecremulate zonz supremo eximie convergentes 
adparent; et cellule extim:s (marginales) cujusque zon:x evidenter serius formantur quam 
e$, qui mediam zonam constituant; ita ut zonas juveniles cornua novs lun: referre fa- 
cilius diceres.  Alternis vicibus nunc unius lateris, nunc alterius cornu incurvatum cellulam 
terminalem frondis tangit et ultimo suo apice ex parte hujus formatum fere crederes. Ex 
parte ita ablata novum focum initialem nasci fere suspicarer, cujus ope zon:z nov: infra 
apicem dentieuli formantur, eodem modo quo zon: ipsius frondis infra cellulam terminalem. 
Cilia hoe modo articulata fiunt proprio suo ordine. 

Lunds Univ. Àrsskr. Tom. XXIX. 


-1 


50 J. G. Agardh. zs j 


Iam ex is que supra attuli de dispositione cellularum. interiorum. eum 
etate (plus minus, aut alio modo in diversis speciebus) mutata, de earum con- 
tinuata multiplicatione, in; partibus adultioribus conspicua, et de diversitate, 
que in evolutione harum eellularum magis aut citius peraeta in fronde media 
quam in marginalibus partibus, concludere lieeat cellulas corticales, quibus 
cellulee interiores ubicumque obteectz?? permaneant, subire mutationes, forsan 
haud minus multiplices et varias, $i quoque dificihus determinantur et ab 
ommibus, ni fallor, de Dietyota scriptoribus silentio preetermittuntur. | Quo- 
modo ipse has mutationes fieri conceperim, paucis adumbrare conabor. 

Cellulas eorticales ab initio. divisione quadam cellularum interiorum ge- 
nerarij, quod quandoquidem indieatum vidi, equidem vix assumere auderem, 
si quoque ab initio geminse cellule cortieales singulis interioribus sepe ante- 
posite obveniant. lam transversali faeta sectione frondis adpareat cellulas 
cortieales alias lumen cellularum interiorum obtegere, alias autem ipsis septis 
earum longitudinalibus esse antepositas. In fronde a facie inspecta quoque 
observare licet non tantum longitudinalibus, septis sed etiam transversalibus 
septis cellulas éortieales antepositas obvenire, si nimirum frondes sub certo 
evolutionis stadio et prsecipue in certis quibusdam speciebus (D. radicans) 
observantur. Nee ea est forma cellularum interiorum, quee margini proximo 
generantur, ut harum divisione cellulas cortieales, iisdem superpositas, ortas 
putares. Animadvertendum preterea videtur mihi adparuisse cellulas corti- 
cales in apice increscente frondis natas et firmioribus suis parietibus jam in- 
struetas obvenire, antea quam cellulam primariam interioreni, tenuissimo suo 
pariete vix definitam, observaverim. Revera putarem, ut supra jam monui, 
cellulas utriusque strati jam ab initio generari fere distinctas; et si unum 
stratum altero prius natum dicere liceret, potius corticeale stratum prius ortum 
putarem. Quoque alio respeetu inter Dietyoteas nonnulla sunt, quibus in- 
dieari eonjicerem stratum exterius frondis primigenium considerandum esse. 

Si in fronde a facie observata non tantum /wmina cellularum interiorum 
obteguntur cellulis eorticalibus, sed ipsa quoque angustiora spatia, quibus pa- 
rietes ipsi cellularum interiorum | indicantur, aliis cellulis cortiealibus obtecta 
permanent, patet cellulas cortieales septis superpositas alium adspectum offerre 
debere, quam illas alias, quibus lumina cellularum interiorum teguntur. Ori- 
untur hoe modo quasi aree magis pellucide, quz invicem separantur limi- 
tibas obseurioribus. Lineas has obscuriores, quibus limites cellularum interio- 


rum indicantur, veras nominavi; ipsas autem areas, lumina cellularuur inte- 


Analecta Algologica. 51 


riorum indieantes entervenia dixi. Pro diversitate specierum venas nunc magis, 
nune minus conspieuas esse, et intervenia nunc majora nune minora, et quoad 
suam formam quoque in diversis speciebus diversa obvenire, assumendum pu- 
tavi. Species 1n quibus areolatio frondis, ob diversitatem venarum et interveniorum 
magis conspleuam, adest et diutius permanet, fenestratas dixi; alias vero, in 
quibus areolatio ista minus distincta adparet aut citius obsoleseit —  parie- 
tibus. nimirum cellularum interiorum vix translucentibus ob cellulas corticales 
magis evolutas et endochromate obseuriore faretas, quee sub hoe stadio lineas 
contiguas et parallelas eonstituere videntur —- síriaías nominavi. —hevera 
agnoscere putavi alias speeies hoc respectu adparere non parum diversas; di- 
versitates autem, in planta a facie observata couspicuas, pendere tum a dispo- 
sitionis modo et evolutionis ordine cellularum interiorum, tum ab evolutione, 
ocius aut serius peracta aut demum finita cellularum corticalium, quibus frons 
semper obteeta permaneat. 

Preter differentias, quee ab ipsa positione cellularum corticalium aut ante 
lumina aut ante septa cellularum interiorum deducantur, quoque aliam for- 
mam in ipsis cellulis eortiealibus venarum, aliam in cellulis interveniorum 
sepe obvenire mihi adparuit. Sunt saltem species (D. Bartayresiana, D. linearis, 
JD. dichotoma), in quibus cellulas venarum observavi sepius longlores, tenuiores 
et cylindraceam formam lubentius servantes, dum in iisdem specibus cellulas 
interveniorum sspe breviores et latiores, quin immo aliquando fere cubico- 
angulatas observavi. Quoque observare credidi cellulas venarum 1nitio sin- 
gulas, nunc divisione longitudinali subdivisas fuisse, et geminas hae divisione 
peraeta adhue tenuiores quasi tortas adparuisse. Nescio an suspicarl liceret 
cellulas ita formatas singulas per se excrescere magis elongatas, prout cel- 
lulee interiores longitudine excrescentes, aliw fiunt longiores, aliis posterius 
elongatis adhue brevioribus. 

Cellulas strati interioris, qua ejusdem sunt zonw, sensim fieri latiores et 
novas sibi conformes creare, frondemque hoe modo assumere latitudinem sin- 
gulis speciebus propriam, jam supra monui. Precipue in speciebus mox me- 
moratis sat conspicuum mihi adparuit esse interveniorum cellulas, que in 
zonis dilatatis precipue mutantur.  Cellulas corticales interveniorum nuper 
formatas videre credidi primum subcubico-angulatas, dein singulas fieri elon- 
gatas et plus minus rectangulares, demum ab alis ecortiealibus vix digno- 
scendas. 


Qt 
uU 
-— 


z J. G. Agardh. 


Ipsum. mechanismum | quod attinet, quo adjuvante plurime iste im forma 
et dispositione. cellularum mutationes sub evolutione frondis perficiantur, hune 
tum in incremento cellularum, tum in earum divisione 1ta facta, ut a par- 
tübus obtimeantur form:;e, quibus opus erit in singulis locis. Iam supra monui 
de cellulis strati interioris me observasse unam,cellulam seriei cujusdam lon- 
gitudinalis septis. duobus transversalibus oblique positis esse uno apice ter- 
minatam, et ab hae cellula, quasi initialij, geminas series longitudinales in- 
choari. Eodem modo sepius videre licet seriem longitudinalem  cellularum 
eorticalium geminis eontinuari; nimirum cellulam quandam latiorem, sepe fere 
quadraticam, quasi initialem fieri geminis seriebus, quarum cellule magis 
rectangulares singule dimidiam latitudinem. cellule. quadratieze cequarent aut 
parum superarent. Series geminas ita formatas tum longitudine tum latitudine 
suarum cellularum sensim inerescere, et vicinis conformes evadere, nec du- 
bium mihi adparuit. Animadvertere placet me observasse ejusmodi divisionem 
et sursum et deorsum continuatam fuisse ab una aut. paucis quibusdam cellulis 
mediis indivisis. Quod, me judice, indicare videretur series novas haud for- 
matas fuisse ad modum ramorum, qui quasi a fronde primaria ad cenicula 
sejuncti exerescerent. 

Diffieilius forsan intelligatur quomodo supra septa transversalia formantur 
iste trabecule, qua quasi anastomosibus venas longitudinales conjungunt. Sunt 
quidem he in multis speciebus parum conspicus, at i aliis sub certo evolu- 
tionis stadio ita conspicus, ut de earum presentia dubitare vix liceat. ta m 
forma, quam JD. radicantem  adultiorem sistere. consideravi, vidi cellulas cor- 
ticales reetangulares 1n vieinla septorum transversalium (quibus zone diverswe 
eellularum interiorum separantur) et quoad formam et quoad directionem non 
parum mutatas, dieeres plexum  irregularem  formantes ^), eujus prima initia 
observare credidi in cellula quadam breviori, a cellulis corticalibus supra 
septa transversalia obviis seposita; hane ab initio suo diametro breviorem, dein 
fieri direetione septi transversalis paulisper dilatatam, et mutata directione di- 
visionis in novas cellulas cortieales abeuntem. 

Si jure statuerim mutationes has omnes cellularum tum interiorum tum 


cortiealium | pendere a prwcoeiore quadam aut validiore evolutione earum cel- 


! Analogiam quandam inter hune plexum irregularem, et lineas concentrices in quibus- 
dam aliis Genecibus magis cognitas adesse, assumere vix dubitarem. Ejusmodi plexum 


quoque i vicinia pustule antheridiorum quandoquidem observare credidi. 


E ey 
Analecta Algologioca. 20 


lularum, quie medias partes frondium et segmentorum constituant, sequi pu- 
tares has mutationes quoque demum desistere debere, restituta sensim quasi 
harmonia evolutionis inter partes diversas. Stadia igitur evolutionis, hane 
ob causam orta, transitoria esse in longe plurimis speciebus lubenter assu- 
merem, si quoque in diversis speciebus mutationes nune fiunt magis evidentes, 
nune obsoletiores conspiciantur. Cum hae explicatione quoque bene congruere 
forsan adpareat cellulas corticales demum fieri omnes subsimiles, a facie rect- 
angulares, quasi series longas secus longitudinem frondis excurrentes. | Obscu- 
riore quoque endochromate instruetzte, nee monstrant diversitates, quae in di- 
versis speciebus antea fuerunt plus minus conspicu:e. 

S1 vero stadia sunt evolutionis ab omnibus forsan percurrenda, tamen 
hoe diverso modo in diversis speciebus fieri posse, patet. ^ Comparanti plures 
speeies evidentius diversas (JD. fasciola, D. furcellata, D. Dartayresiana, D. 
radicans) certum mihi adparuit ex ejusmodi diversitatibus structure charac- 
teres deducere licere, quibus species sepe melius dignoscantur quam charaete- 
ribus ex habitu deductis '). 

Ad cellulas eorticales proprias, quocunque modo hw sub evolutione frondis 
transmutentur, haud adnumerandas puto maculas illas, im superficie. frondium 
sepe eonspieuas, rotundatas aut sepe seeundum longitudinem frondis paulisper 
oblongas, quiz cellulis minutis qradratico-rotundatis longitudinales et trans- 
versales series, ambitu quasi definitas formantibus, constituuntur. Cellule in 
his maeulis non minus sua forma que lata ac longa, quam dispositione sua 
a cellulis corticalibus propriis facile dignoscantur. Ad ipsam fabricam frondis 
sterilis perficiendam, has cellulas nihil conferre putarem. | Ubicumque vero 
formaptur, eas certum in finem creatas fuisse, mihi quidem haud dubium vi- 
detur. In plurimis, ne dieam imn omnibus speciebus, maculas istas observavi, 
sepius (ni fallor) in regione frondis, quoad limites plus minus definita, qui in 
speciebus diversis organa propagationis generat. 


'j Sub nomine D. dichotom:e saltem 4 species evidenter diversas et ex locis natalibus 
invicem remotis provenientes enumeratas vidi. Qu:e a me olim deseripta fuit D. repens. 
quamquam structura frondis a D. fasciola evidenter diversa, tamen adhuc apud recentiores 
varietas consideratur hujus ultim:s speciei. Hodie, quum mihi licuerit 14 species Generis 
Dilophi describere, patere speravi eam  modificationem structure, quam in JD. repente in- 
dicaveram, revera indicare typum proprium, et sistere characterem, quo Genera propria 


optimo jure dignoscantur. 


J. G. Agardh. 


Ab initio, et ubieumque hz maeulee adsint juniores, cellulas earum intra 
limites. interveni! ortas, et a cellulis interveni transmutatas putarem. — In 
eodem vero specimine, cujus in juniore parte macule ita limitatze obveniunt, 
alias sepe observare licet maculas congruentes, demum vero sepe multo ma- 
jores et spatium oceupantes, quod eellulas interiores plures cequaret.  Maculas 
has majores state magis provectas putavi. Easdem cum setate quoque supra 
frondem elevatas fieri, mihi adparuit; et sub hoc evolutionis stadio pustulam 
translucentem | easdem referre. facilius diceres. ta constituta, organa sistunt 
quie sub nomine "vesicles? jamdudum ab Algologis Angliw descripta fuerunt. 
Perpensis. omnibus, quie. de his observare mihi lieuit, lubenter assumerem pu- 
stulas hoe. modo. formatas tantum constituere stadia juniora, sub quibus organa 
quoad functiones forsan diversa, sensim preparantur. 

Pustulas seuiles demum fieri multo majores, et aliquando ita magnas 
obvenire ut oeulo fere nudo distinguantur, satis constat. Easdem sub hoc 
stadio in ipso (suo) diseo late apertas esse, marginem vero pustule quasi 
cireumambiente vallo, supra frondem elevato et truncato constitutum esse, seque 
cognitum est. Cellulas hujus valli eum cellulis superficiei frondis ab initio 
eontiguas fuisse, postea autem alns partibus ab interiore urgentibus suble- 
'atas et demum quasi reflexas. fuisse, et facilius conjicere liceat, et quoque 
observationibus probatum novimus.  Pustulas ejusmodi seniles admodum mag- 
nas in pluribus speciebus Generis observavi; nescio vero an assumere liceret 
easdem in diversis speciebus quoad magnitudinem differre; lubentius assumerem 
easdem obvenire diversas prout organa diversi generis in iisdem evoluta fuis- 
sent. Una eum pustulis vaeuis im D. pardal/, alias vidi, quas rite maturas 
lubenter dicerem, in quibus fila articulata, ima basi fuseesentia, apice tenuiora 
ab interiore pustula provenientia observavi. He fila a strato cellularum 
minorum, imam partem pustule oceupante, provenientia videre credidi. Com- 
paranti ea, quae de pustulis in diversis speciebus adnotavi, mihi adparuit hse 
organa sat conspiecuam offerre analogiam cum cryptostomatibus sie dietis Fu- 
eacearum. (Cfr. de his J. Agardh Spec. Sarg. austr. p. 15). Preter Fu- 
caceas et Dictyoteas, nullas alias Algas mihi cognitas habeo, in quibus organa 


i 


his similia detecta scio '). Presentia horum organorum affinitatem utriusque 


famili: comprobatam fuisse, lubenter assumerem. 


!) A recentioribus de Dictyota scriptoribus hxc organa obiter tantum memorantur. 


Marvey im Ner bor. Amer. eadem in duabus speciebus depinxit, quasi excavationes apertze 


Amnaleeta Algologica. )0 


Quod attinet ipsa organa fructificationis, satis constat hie observationibus 
recentiorum et iconibus pulcherimis ita illustrata fuisse, ut nec de structura, 
nee de significatione diversorum organorum dubia quzdam hodie restarent. Cum 
his  comparanti mihi observationes a D:na Griffiths olim faetas, de quibus in 
speciminibus distributis ipsa mentionem fecit, et quibus fultus R. K. Greville 
organa fruetifieationis Dictyotarum quoque descripsit, hee. quidem in plurimis 
eum recentioribus congruentes adparuerunt. Attamen animadvertere placet 
has observationes quodam respectu differre; quod jam .ex modo, quo me- 
morantur organa diversa, faeilius patet. Organa nimirum diversa. sequenti 
uodo describuntur. 

1:0. "Capsules single, prominent when ripe (G7iff. m specim.); "On some 
plants ovate solitary scattered blackish seeds" (Grev. Alg. Brit.) — Te- 
traspore  Thuret. 

29:. "Specimens covered with minute transparent vesicles, prominent on both 
sides, which do not contain seeds "(Griffith óm spec.) — On other speci- 
mens are numerous minute vesicles on both sides of- the frond, similar 
| presume to those alluded to in Engl. Botan. They do not appear to 
be at all eonneeted with the fructification, though when im a young. state 
the seeds sometimes happen to be included by them." (Greville 1. c.) — 
Antheridia. | Thuret. 

3:0. "At first vesicles scattered over the frond, which im time are filled with 
groupes of capsules (the latter mode very rare) ' Griff. im spec. On 
other (plants) seeds collected into httle dense scattered roundish clusters" 
Grevill. l. c. — Spore in soros. collecte "Thuretiü. 

Animadvertere placet 'lhuretium | docuisse hec organa omnia a cellulis 
corticalibus transmutata oriri.  Greville. vero expressis verbis statuit organa 
demum emersa obvenire, ruptura faeta membran: exterioris !) S1 qais cre- 
deret Grevilleum eum membrana exteriore rupta tantum cuticulam quandam 
totius frondis intelleetam — voluisse, animadvertere placet, ejusmodi explicatio- 


esent, post delapsum sori persistentes.  Thuret et Reinke, si illos rite interpretatus sum, 
eadem semper antheridiis przgnantia assumserunt. Veteres Algologi Angli: pustulas qui- 
dem majori sollertia descripserunt modo a me infra mox memorato. 

!) Both kinds 'of seeds) bursting throngh the epidermis and becoming at leugth pro- 
minent A/g. Brit. p. 58) de Dictyota dichotoma. et p. 5DY de Dictyote Genere: The 
seeds in most cases are produeed beneath the epidermis through which they burst and 
become prominent A/g. Brit. p. 46 De Dictyoteis. 


56 J. G., Agardh. 

nem non bene congruere eum verbis a D:na Griffiths adhibitis: Eam enim 
considerasse pustulas ut organa propri generis, in utraque pagina obvenientes 
et prominulas, in quibus. aut spore nulle (antheridia) aut sporc in diversis 
individuis) demum  generarentur, satis patet.  Grevilleum quoque statuisse 
sporas singulas, frondis membrana rupta demum emersas obvenire, hoe loco 
quoque meminisse placet. In ipsis observationibus ita diversitatem adesse pa- 
tet; et hane diversitatem cujusdam momenti considerandam putavi, utpote ex 
ipso modo, quo formantur organa, argumenta forsitan deducere liceat, quibus 
adjuvantibus de affinitate Dietyotearum certius judieatur. Opere igitur pre- 
tium mihi visum est novis factis observationibus dijudicare, utrum organa 
fructifera Dietyotz:' generarentur clausa, an ab initio nuda. Quod igitur pro- 
pris observationibus didiei, paucis adumbrare conabor. 

Antheridia, ubi eadem adhue juniora vidi (im D. ocellata), oculo quoque 
inarmato maculas minutas, paulisper obseuriores referentia mihi adparuerunt. 
Magnitudime paulisper aucta, eadem vidi quoad formam ovalia, 9—4 series 
eollaterales cellularum interiorum latitudine :equantia, plurima quasi simplicia, 
nune geminis (aut quoque pluribus?) adproximatis evidenter confluentibus con- 
stituta; alia, que juniora putavi, minora; alia multo majora, quse adultiora 
censeo; omnia vero pustulas, in utraque pagina frondis provenientes et supra 
paginam emersas referentia. Pustulas majores vidi vallo supra frondem evi- 
denter emerso cinetas, fertilem discum contextum  1psis cellulis antheridii, 


quadratieis aut 5—-6 angulis, supra cellulas basales verticaliter surgentibus, 
demum quasi pluribus articulis superpositis constitutis, prismata angulata re- 
ferentibus; ipsa corpuscula interiora eodem modo prismata minora constituere, 
in quibus lpsa corpuscula vertiealiter et horizontaliter seriata videbantur; quie 
ommia qualiter a. Reinke descripta fuerunt quam evidentissime observavi. Cel- 
lulas fertiles antheridii transmutatione aut evolutione cellularum corticalium fron- 
dis oriri certius concludere ausus sum, quum inter ipsas fertiles cellulas anthe- 
ridii nonnullas vidi magis elongatas, quas extra antheridium cellulis pereurrentis 
vens paulo longioribus quasi eontinuatas observavi.  Transversa quoque facta 
sectione cellulas basales a "Thuret memoratas observare credidi, si quoque easdem 
minus regulares vidi. Supra istas cellulas basales cellulas fertiles. antheridu 
verticaliter elongatas prismaticas, et quasi superpositis tesseris compositas, hoc 
modo quoque vidi. Antheridia, quie (supra) adhue juniora statui, pauciora 
tantum observavi, at quoque horum structuram sat evidentem observare eon- 


tigit. In pustula, adultioribus saltem duplo minori, vallum. cireum-ambientem 


Analecta Algologica. » 


f 


supra paginam parum emersum vidi, ipsum discum autem pellicula. adhue 
persistente," cellulis nimirum quadratieis rotundatis, longitudinaliter et trans- 
versaliter seriatis contexta, obteetum.  Cellulas pellieulee. quasi invicem minus 
firmiter conjunetas videre finxi; easdemque contentu suo, in media parte cel- 
lulee quasi collapso, a cellulis fertilibus antheridii facillime distinetas. | Com- 
paranti mihi dein in antheridio paulo adultiore ipsum vallum cireumjectum, 
hoe constare cellulis inequaliter plus minus supra discum porrectis (una cellula 
supra vieinam sepe eminente) adparuit; et hoc modo rupture indieia quoque 
in hoe agnoscere putavi. Cellulas istas limitaneas valli vidi conformes et 
contentu suo quasi collapso congruentes cum iis, quas in pellicula persistente 
— Opereulum antheridii quasi formante — mox descripsi. 

Specimen soris instructum (D. dichotome) accuratius a facie inspicienti 
mihi adparuit sorum neutiquam nudum, aut tantum euticula homogenea trans- 
lucente obtectum esse, qualem a recentioribus depictum vidi; sed pellicula 
quasi propria, supra congeriem sporarum magis nigrescentem paulisper flave- 
scente esse inclusum ). Lente magis augente adhibito, observavi pelliculam 
quoad maximam partem contextam esse cellulis istis quadratico-rotundatis, 
transversaliter et longitudinaliter seriatis, quas ubicumque membranam exte- 
riorem pustularum conficere putavi. Sed preter cellulas dietas quoque alias 
vidi, magis elongatas, quibus venas formatas supra dixerim. psum sorum, 
sporis pyriformibus quoquoversum radiantibus constitutum, spatium occupare 
vidi, quod plures cellulas interiores &quaret; pelliculam obtegentem pari passu 
quoque expansam fuisse, facilius assumeretur; et sorum hoe modo cellulis di- 
verse forms ab initio obtectum fuisse, nullis dubiis vacare mihi adparuit. 
Ipsam pellieulam, excrescentibus magis magisque sporis, sensim magis ex- 
pansam et tenuiorem fieri, eamque hoe modo demum forsan obliterari, credere 
liceret; ruptam vero aut distractam eandem observare mihi non contigit. Ipsas 
sporas esse ab initio densissime juxtapositas, quales sepius depiectas, quoque 
vidi; demum vero in soro pauciores, invicem magis liberas, et sensim longiores 
fieri quandoquidem observare putavi. Soros, quales in D. dichotoma obve- 
niunt, in paucissimis tantum observavi. Ubi diverso modo quodam. aber- 
rantes observare credidi, hoc infra speciem aberrantem adnotavi. 


'!') IH. Harv. Manual p. 32 sequentia verba D:ns Griffiths citantur: "As far as I can 
judge the clusters of seeds are always formed under a transparent vesicle, which disap- 
pears when the seeds, originating within the substance of the frond rise above the surface", 

Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 8 


58 J. G, Agardh. 


Ex iig que ipse observavi; comparatis quoque iis qu: jamdudum sta- 
tuerunt D:na Griffiths et R. K. Greville deducendum putavi ea organa Dietyo- 
tarum, qua sexualia considerare videntur recentiores, ab initio intra frondem 
generari obtecta, eadem vero demum fieri aperta; et analogiam in ipso evolu- 
tionis modo, quo formantur hzee organa, quoque existere, satis patet.  Iuniora 
igitur antheridia obvenire sub forma pustuli, supra paginam elevate, et esse 
pelieula proprie structure obtecta; pellicula demum fere operculi ad instar 
ecireumeirea rupta, discum fieri apertum, et ipsa organa inclusa rite matura 
structuram offerre, quam ex ieonibus a Hheinke datis eximie illustratam no- 
vimus. Soros vero sporarum intra pellieulam, supra frondem plus minus ele- 
vatam, quoque generari obtectos, dein vero cellulas obtegentes fieri minus con- 
spicuas et demum forsan cogente ipsa sori expansione quasi obliteratas. 

Porro concludere ausus sum pustulas eas, quas nomine "vesicles" quondam 
designarunt Algologi Anglie, non esse organa propri cujusdam generis, sed 
potius designare evolutionis stadia antecedentia, sub quibus organa diversi 
generis externe plus minus consimilia :'adpareant. Ut inter Fucaceas obveniunt 
scaphidia, que, si in nonnullis hermaphrodita, in aliis aut mascula, aut foe- 
minea generantur, ita quoque pustulas Dietyote alias maseulas, alias foemi- 
neas lubenter dicerem. Ut vero seaphidia Fucacearum facilius putares ad 
typum Cryptostomatum, qualia haze organa multis Fucaceis eharacteristica vi- 
dentur, ita quoque organa sexualia Dietyotarum sub juniore evolutionis stadio 
referre dicerem pustulas, quoque in alium finem creatas. 

Adsunt nimirum, ut jam supra monui, in fronde Dictyotarum macule 
rotundate aut oblongse, cellulis minutis quadratico-rotundatis contexte, quie 
quodam respectu cum pustulis fructiferis comparande videntur. Has maculas, 
in pagina Dietyotarum admodum frequentes, sepe non ulterius evolutas fieri, 
lubentius assumerem; easdem autem alus locis indicare initia aliorum orga- 
norum, nullis dubiis vacare putavi.. Mihi quidem adparuit esse has cellulas 
qua subdivise, facta divisione cum paginibus parallela, sensim excrescere in- 
eipiunt, pustulam sie dictam formature. Ex geminis aut ternis superpositis 
cellulis, superficiales sensim constituere pelliculam sublevatam, inferiores autem 
alio modo transmutari, prout aut ad soros, aut ad antheridia, aut ad fasci- 
eulos pilorum ') formandos conducere, iisdem opporteret. 


!) De fasciculis pilorum, qui nunc certis locis provenientes, nune fere sparsi sine certo 
ordine, nune ab organis fructiferis separati, nune hos quasi fulcientes mihi adparuerunt, 


rd 


Analecta Analogica. 59 


Quum igitur statuit '"huret esse cellulas cortieales, quie certo modo trans- 
mutate in organa fertilia convertuntur; et quoque ex iconibus datis sequi vi- 
deretur cellulas cortieales, ita transmutandas, primum fieri sectione transversali 
in duas partes divisas, quarum inferiorem sterilem, superiorem vero fertilem 
depinxit; mihi quidem hoe ita tantum verum adparuit, ut divisione trans- 
versali eellule corticales in tres partes abeant, quarum mediam fertilem, su- 
premam vero ad pelliculam obtegentem formandam adhiberi ! ). 

Quod denique attinet sporas sie dietas singulas, lubenter confiteor ipsam 
primam originem harum mihi admodum dubiam adparuisse. Ex iis, que ipse 
vidi, hee organa multo frequentiora quam alia organa propagationi inservi- 
entia concludere vellem.  Maturescentia et sua membrana pellucida cincta, 
sepe fere sphzrica, nune basi attenuata, eadem supra frondem conspicue emersa 
esse, vix quispiam denegaret. Sed de ipsa origine et evolutionis modo quo- 
que de his dissentientes video opiniones Algologorum. Satis constat Thure- 
tium docuisse has sporas a cellulis corticalibus transformatas fieri, quod quoque 
ieonibus puleherrimis demonstratum putares. Inest vero in his ipsis iconibus 
aliquid. mihi obscurum; inter prima evolutionis stadia depicta et sporas evo- 
lutas omnia stadia intermedia desunt, qu: ad evolutionem intelligendam ocon- 
ferrent.  Meminisse quoque placet Grevilleum statuisse sporas has singulas 
epidermidem perrumpere ("They at length burst through the epidermis, enve- 
loped in their pellueid cases." Quum de alis organis propagationis loquuntur 
Algologi Anglie expressis verbis dixerunt hsec organa cum pustulis in eadem 
fronde obvenire. Quamquam vero pustule, vel saltim maculae iste, cellulis 
serlatis constitutz:e, una cum sporis sie dietis singulis in eadem fronde obve- 
niant, neque D:nam Griffiths, neque Grevilleum de pustulis, in his specimi- 
nibus presentibus, mentionem fecisse, mihi quidem animadvertendum adparuit. 
Forsan quispiam suspicaretar, eos indicare voluisse nullam esse inter heec 
organa nexum, sporas nimirum singulas intra pustulas haud generari, sed 
modo quodam alio. Quin immo forsan conjicere liceret eos verbis citatis 
dicere voluisse sporas singulas in interiore frondis strato generari, denique 


paucissimas observationes adnotavi.  Fasciculos juniores pilorum nunc initio quasi con- 
oelutinatos, nunc pellicula fenuissima obtectos esse, et hanc pellieculam superne quasi laceram 
observare credidi. 

!) Fragmentum speciminis bene fructiferi a charta solvere tentanti mihi aliquando eve- 
nit ut plures pustule, ab ipsa planta separatz, charts» adhsrentes permanserunt.  Pustulse 
ita solutze circumcirca cellulis quasi gelatinosis cinctz mihi adparuerunt, 


60 J. G. Agardh., 


vero epidermide perrupta externe prominulas fieri. Equidem confiteor mihi, 
stadia evolutionis maturitatem antecedentia comparanti, opinionem Grevillei ita 
interpretatam haud absonam adparuisse. Denique vero contigit totam evolu- 
tionis seriem. in eodem specimine ita evidentem observare, ut mihi nulla de ea 
restarent dubia. Revera in JDilopho Wilsoni stadia evolutionis inde a cellula 
eorticali, ambitu rectangulari et a proxime vieinis vix diversa, usque ad spo- 
ram bene evolutam sat evidentia observare credidi. Prima stadia omnino 
conformia cum iis, qua in D. dichotoma a Thuret (Jud. phyc. tab. X XIX. 
fig. 10) quam nitidissime exposita fuerunt. Me judice vero non est ipsa hie 
cellula cortiealis, que denique in sporam mutatur; sed intra cellulam corti- 
ecalem. novam cellulam generari puto, eujus forma magis oblonga intra cel- 
lulam eortiealem magis angulato-rectangularem jam dignoscatur. Ut hze cel- 
lula nova sensim grandescit et magis magisque supra frondem promunula fit, 
demum quoque parietem cellule cortiealis rumpit, et laceras partes hujus 
paulo postea quoque observare credidi. Quum ita libera eminet spora juve- 
nilis, fit sensim. quasi pluribus partibus seorsim prominulis composita (pri- 
marias partes geminas ad apices cellulie adhue decumbentis oblongz sepositas, 
dein mediam partem contraria directione quasi effluentem observare credidi); 
partes ita diversis direetionibus secedentes potius expansiones paulisper diver- 
gentes, quam cellulas proprias lubenter dixissem; at sub stadio paulo poste- 
riore mihi adparuit membranam spore magis magisque conspicuam gerere 
signa compositionis cujusdam, quasi cellulis obliteratis, directione tangentis 
eireumambientibus, fuisset compositam; denique vero, sub econformatione magis 
magisque perducta ipsius spore, membranam cingentem omnino contiguam et 
pellueidam | adparere, satis constat. Mutationes form ipsius spora et compo- 
sitionem. membrane adparentem in multis speciebus observare credidi. Spore 
maturte membranam nune vidi inferne attenuatam et a fronde solutam, forsan 
expansione cellularum proximarum expulsam. Nune, at rarissime, vidl spatia 
vaeua et adhue hiantia in seriebus cellularum  corticalium indicare cellulas 
qui modo dieto sporis pregnantes fuerunt. 

Ex 1is, qui ipse observare credidi de evolutione organorum, quas sporas 
singulas denominarunt, forsan conjicere liceret hzc organa minus simplicia 
considerari debere, quam matura demum viderentur. Stadiis nimirum inter- 
mediis, qua» observare credidi, indicari forsan putares sporas adparenter sim- 
pliees. transformatione quadam partis magis composite? oriri. Sub ejusmodi 


suppositione meminisse placet in quibusdam speciebus obvenire alia organa 


Analecta Algologica. 61 
magis composita et sua structura frondem Dietyotz referentia at magnitudine 
maximopere redueta, meros diceres pumiliones. lac obvenire numerosissima 
in iisdem individuis, in quibus sporas singulas quoque plurimas evolutas 
observavi; et utraque organa in his omnino promiscue mixta supra fron- 
dem emergentia videre licet. Ejusmodi specimina eodem tempore vivipara 
et sporifera, in quibusdam speciebus omnino normalia mihi adparuerunt; 
dum in plurimis speciebus organa propagationis diversa in diversis indivi- 
duis semper obvenire statuerunt. Si assumere liceret sporas sie dictas sin- 
gulas esse propagula transmutata, neque abnorme videretur utraque organa 
in iisdem individuis obvenire; nec prorsus aliena. viderentur stadia illa in. 
 termedia, quie sub evolutione percurrere. viderentur spore hoe modo trans 
mutatae. 

Ut hoe modo spore singulhe propagula viderentur proprii cujusdam ge- 
neris, ita quoque pluribus aliis modis individua Dictyotearum | multiplicari 
animadvertere placet. Sunt revera species haud paues, in quibus precipue 
ab inferiore fronde proveniunt partes adventitie (? , quz& plerumque magis fili- 
formes et sectione transversali structuram sibi propriam monstantes, Stolones 
aliarum plantarum quasi referentes, a quibus sensim elongatis ccspites fron- 
dium novi generari videntur. Prima indicia harum indicavi, Dictyotam. re- 
pentem olim deseribens. Eadem eximie evoluta in specie, quam iisdem sua- 
dentibus D. radicans denominavit Harvey; sed preterea haud paucas alias 
speeies stoloniferas vidi, quoque in diversis Generibus Dietyotearum. a. me 
ereatis. Species his stolonibus radicantes defectu stupz radicalis a. multis aliis 
Dietyotearum formis diversas esse observare credidi '). 


l 


!) Hoe loco przterea animadvertere forsan opportet partes adventitias alias quoque 
obvenire, qus si ad nova individua formanda non conferant, tamen ad frondes quasi extra 
ordinem amplificandas in certis speciebus easdem oriri, facilius diceres. Dum propagula, de 
quibus mox supra dixi, una cum sporis singulis a fronde adultiore pullulare videntur, sunt 
alim species, in quibus quasi gemmas adventitias, nunc ab ipso margine, nunc a pagina 
frondis admodum juvenilis generatas vidi. Quales has mihi cognitas habeo, easdem oriri 
putarem modo, quo consimiles in D. dichotoma descripsit Reinke. Cum cilüs, de quibus 
supra mentionem feci, has nullo modo comparandas puto; dum enim ciliw et dentes in 
proxima vicinia ipsius foci evolutionis inchoari videntur, et ab hoc remote citius excrescere 
desinunt; gemm: contra adventitie et a margine et a pagina jam formata oriuntur et 
excrescere pergunt, nune frondem quasi pinnis ornatam (JD. patens) monstrantes, nunc ra- 
mulis lateralibus vage przditam (Dict. repens). ; 


62 J. G. Agardh. 


Quod denique attinet ipsum contentum eorum organorum, qua propaga- 
tioni inservientia docuerunt, me propriis observationibus paucissima didicisse 
confiteor. Constat 'Thuretium docuisse sporas sie dictas singulas demum in 
4 partes fieri divisas, quare has partes tetrasporas nominavit, et suadentibus 
his organis, ut videtur, affinitatem Dictyotearum eum Florideis quoque procla- 
mavit. Hane de affinitate opinionem quoque nonnullorum applausu receptam 
fuisse, cognitum est. Mihi ipsi aliter de hae affinitate judicanti minus qui- 
dem referre adparuit, quibusnam argumentis probaretur doctrina. Attamen 
monere placet ipsum divisiouis modum, quem ieones datz in Dietyoteis indi- 
eant, quemque aliquando cruciatum dictum vidi, non eodem prorsus: modo 
perfici, quo in Florideis semper perfectum observavi!). Nescio porro quare 
hane divisionem spore magis probaret affinitatem cum Florideis quam eum 
Fucaeeis, in quibus spore quadrigeminse quoque aliquando generantur. 

Quousque numerum quaternarium sporarum speciebus plurimis normalem 
assumere liceat equidem nescio. In una saltem specie (D. furcellata) obser- 
vavi sporas singulas, quas dixerunt, maturas esse latiore membrana cinetas 
et demum contimere partes multo numerosiores (16—20); utrum vero hs» partes 
jàm primaria divisione generarentur, an iterata divisione quaternaria ita nu- 
merosa obvenirent, observare mihi non contigit. 

Nec de eontentu sporarum, quae intra soros Dietvotarum generantur, omnia 
dubia sublata fuisse, dicere auderem. Statuit quidem "Thuret easdem indi- 
visas separari; sibi autem non contigisse eadem germinantia observare. Nee 
observationes quasdam proprias hae de re afferendas habeo; meminisse autem 
plaeet iconem a Harvey in Phyeologia Britannica datam, monstrare sporam 
obovatam modo omnino peculiari subdivisam, eui nee antea nec postea simile 
observatum seio. Hodie autem mihi eognitum habeo existere Fucaceas, in 
quibus spora modo prorsus consimili dividuntur. Nec ullas video rationes, 
quare sporam divisam delineaverit Harvey, nisi illam hoe peculiari modo di- 
visam revera observaverit; nec ejusmodi eongruentiam in divisionis modo spo- 
rarum omnino fortuitam considerandam esse putarem. 


!') Dum in Florideis spzrospora cruciatim divisa primum in duo hemispheria sub- 
divisa fit, quorum singula directione linee meridianz dein dividuntur; in Dictyoteis, contra, 
fide iconum ommnes partes separarentur divisionibus a polo ad polum continuatis. Hine 
alio quoque modo partes disposi: adparent; gemin: nimirum partes quasi externz ad- 


parent, aliis duabus partibus quasi interioribus (fide 1conum!) 


Analecta Algologica. 63 


Species Dietyotz: sequenti modo hodie disponere conatus sum !). 


Sus-Grwvus IL PrarvprcrvowN cellulis fertilhibus per totam aream interiorem frondis sine ordine 
conspicuo densius sparsis. 


"Taurus I. D. wrenicaNTIS. 


1. D. Vittarioides, 
2. D. latifolia. 
9. D nigricans. 


Tmarus III. D. ocknraAT. 
9. JE. ocellata. 


Tarsus IL. D. prcuorowa. 
* Species subregulariter. dichotome. 
4. D. Bartayresiana. 
9. D. apiculata. 
6- D. dichotoma. 
*. D. patens. 


** Species subpinnatifide. 
: 8. D. pardalis. 


Sus-Grwvs II Pus porHona cellulis fertilibus quasi in oases, per totam aream interiorem 


sinc ordine conspicuo sparsos, collectis, inter oases fertiles spatia majora sterilia 


Iinquentibus. 


Tarvs IV. D. Naxvoss. 


10. D. Diemensis. 
11. D. Nsvosa. 

12. D. polypodioides. 
13. D. atomaria. 


Txrmvs V (?) D. pENTATA. 


* Species vix conspicue caulescentes. 
14. D. Mertensii. 


** Species subcaulescentes. 
15. D. dentata. 


16. D. Brongniartii. 


Tarsus VI. D. cnENvrATA. 
* Sp. margine integriusculo. 
17V. D. Sandvicencis. 


** Sp. margine segmentorum armato. 
18. D. spinulosa. 
19. D. erenulata, 


20. D. Binghamiz. 


Sus-Grxus III. Srmmocanpus cellulis fertilibus conjunctis in soros, fere lineas parallelas, 
totam aream interiorem longitudinaliter percurrentes, formantes, lineis initio areas 


subregulariter interruptas formantibus, serius irregulariter disruptis, interspersis sepe 
cellulis fertilibus singulis. 


!) Animadvertere placet partes fructificationis in permultis speciebus nondum ita cog- 


nitas essc, ut de affinitate specierum certius statuere liceat. Dum innotescant, dispositionem 


supra datam przsmittere ausus sum, 


64 J. G. Agardh. 


Tamus VII. D. rivramc. : Tmrus VIII. D. crum, 
* Fronde subregulariter dichotoma. 26. 'D. eiata. 
2]. D. hgulata 21. D robusta: 


** Segmentis frondium mcdiis magis productis, 
exteriora breviora ct. quasi àm vachide al- 
ternantia gencrantibus. 

22. D. fenestrata. : 

283. D. pinnatifida. 

24. D. radicans. 


95. D. hturata. 


Sum-ceNus IV. Nrvmocanrus cellulis fertilibus sparsis in mediana pagina quasi lineam longi- 
tudinalem fructiferam formantibus. | 


Tarsus IX. D. nimwzAmis. Tmus X. D. rascionx. 
28. D. linearis. * Fronde subregulariter. dichotoma. 
29. D. divaricata. 930. D. fasciola. 


** Segmentis frondium mediis magis productis, 
exteriora. breviora etl quasi. im rachide al- 
ternantia. gerentibus. 

Tnmvs XI. D. runcELLATA. 91. D. cervicornis. 
* Fronde subregulariter. dichotoma. 92. JD. acutiloba. 
39. D. bifurca. 


** Segmentis frondium mediis magis productis subpinnatifidis. 
234. D. alternifida. 


*** Fronde inferne caulescente, ramos laterales furcatos. sustinente. 


e» 


35. D. furcellata. 


Sus-Grzwus Ll. Pravvprorvo  celéwlis fertilibus per totam aream | interiorem frondis, sine or- 
dine conspicuo sparsis. 


Targus E. D. wiemicAwTIs. — Species majores, awt parce subdivise aut iteratis dichotomiis de- 
composite, stipite quasi proprio suffulte, et inferne stolomibus filiformibus ra- 
dicantes, superne plerumque  vivipare, in partibus. junioribus fenestrate; n 
adultioribus secus longitudinem | dense. striate, striarum | cellulis rectangula- 
ribus, omnibus subsimilibus, cellulis fertilibus per totam aream. interiorem. den- 
sius sparsis. 


* Species parcius dichotome, secmentis paucis at. majoribus et elongatis, linearibus. lan- 
ceolatis, 


Analecta Analogica. 65 


1l. D. VrrTARIOIDES (J. Ag. mscr) fronde supra stipitem euneatum et sto- 
lonibus filiformibus radicantem prcelonga, angusta, lineari-lanceolata, ut- 
rinque fere :equaliter attenuata, paucis bifureationibus subdivisa, demum 
à tota superficie vivipara, segmentis erectiusculis obtuse acuminatis, adul- 
tioribus longitudinaliter dense striatis, cellulis corticalibus rectangularibus, 
omnibus subsimilibus, suo diametro 2plo—3plo longioribus. 


Hab. ad oras australes Nove Hollandie (J. Dr. Wilson!) 


Species ipsa sua forma facilius distincta; Frondes vidi pedales et ultra, sub tota sua 


longitudine ter quaterve tantum divise, 3—4 lineas latz, infra bifurcationes paulisper 
euneatim dilatatz, usque latitudinem 6-linearum attingentes, csterum fere lineares; singula 
segmenta longitudine nunc 6-pollicari, terminala adultiora acuminata, juniora velut prolifi- 
cationes acumine obtusiore przdita; infima longius deorsum attenuata in stipitem evi- 
dentem, a quo inferne exeunt stolones, aut si mavis radiculze, quales in sua D. radicante 
depinxit Harvey. Sectione transversali facta structuram vidi Dictyots. A facie totam 
adultiorem plantam vidi longitudinaliter dense striatam, cellulis corticalibus rectangularibus 
suo diametro 2plo—3plo longioribus, venarum et interveniorum vix diversis. [n adultio- 
ribus a tota superficie pullulant prolificationes dense, — modo D. nigricantis, at in nostra 
multo majores. In ejusmodi prolificationibus cellulam terminalem Dictyotz: | me vidisse, 


forsan addere opportet. 


2. D. LATIFOLIA J. Ag. mscr. fronde supra stipitem cuneatum et stolonibus 
filiformibus radieantem ambitu sub-ovata aut late cuneata, paucis bi- 
furcationibus subdivisa, demum a tota superficie vivipara, segmentis am- 
bitu lanceolatis acuminato-obtusis, supra sinus parum patentes erectius- 
culis, adultioribus adhue sat conspicue fenestratis, cellulis corticalibus 
rectangularibus elongatis strias subflexuosas formantibus. 


Hab. ad oras Nove Hollandue australis (Wilson!); ex Israeliten bay 
mis. F. de Mueller! 


Frons hujus brevior at latior quam  antecedeutis, vix pedalis longitudine segmentis 
vero sspe pollicem latis, infra bifurcationem nunc bis pollicem :quantibus, quoad formam 
magis lanceolatis (quam linearibus). Csterum modo crescendi cum antecedente convenire 
videtur; its frons inferior attenuata in stipitem angustum cuneatum, a quo stolones fili- 
formes deorsum porrectz: emittuntur. In fronde circiter pedali, vix. ultra 3 —4 bifurca- 
tiones adsunt; segmenta longitudine pluripollcaria, ambitu sublanceolata, supra axillas 
parum patentes erectiuscula; terminalia nunc longius, nunc abruptius in apicem obtusius- 
culum attenuata. Specimina quoque adultiora structuram fenestratam adhue sat conspi- 
cuam monstrant; stratum  corticale offert adspectum magis irregulariter striatum quam in 
antecedente: Cellulas fertiles singulas emergentes per totam superficiem dense sparsas vidi; 
nunc autem has cum propagulis plurimis, sepius a pagina quasi vivipara, nune a margine 
provenientibus, mixtas. 

Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX. 9 


66 J. G. Agardh. 


. . * * * * LI * * * 
Hujus specimina diu habui minus bene przsparata, quare speciem propriam his pro- 
ponere duybitavi. Hodie speciem puto admodum distinctam, quam suadente habitu inter 
species hoc loco proximas positas, quasi intermediam forsan considerare liceat, non obstante 


structura, qu: forsan potius aliam Generis Tribum suaderet. 
** Species iteratis bifurcationibus decomposito-dichotome. 


9. D. wIGRICANS J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 94. 


D. nigricans, qu: inter species mihi cognitas longe maxima Generis videtur, iis per- 
tinet speciebus, quarum frondes juniores eximie fenestratz? adparent, adultiores vero fiunt 
striate cellulis corticalibus rectangularibus, venarum diametro circiter duplo longioribus, 
interveniorum magis quadraticis, omnibus vero in strias longitudinales conjunctis. 

Que nomine D. Kunthii a Harvey inter Algas Australiw recepta fuit species, mihi 
quidem diu dubia adparuit. In Synopsi phyc. austral. hanc speciem ex duobus locis di- 
versis provenientem memoravit. Forsan assumere licet ea specimina, qus sub nis 73 
A & B ab eo distributa fuerunt, ex locis in synopsi memoratis provenire — Mihi hodie hzc 
examinanti adparuit ea, quie sub n:o 73 DB. ex King Georges Sound habui, aut ad D. ni- 
gricantem aut ad D. latifoham esse referenda: propagulis a fronde provenientibus cum his 
speciebus conveniunt. Utrum vero ad unam aut alteram ex his speciebus pertineant, ex 
unico specimine manco, quod vidi, dijudicare non audeam. Alterum in collectione Har- 
veyana sub n:o 73 A ex Fremantle distributum specimen est mihi nimium juvenile quam 
ut certum judicium de hoc proferre auderem. Structura convenit cum planta, quam ex 
Nova Zelandia Glossophoram Harveyi dixi, et ad genus Glossophorz certius pertinet. Dum 
vero in Gloss Harveyi radix eximie fibrosa adest, planta australasica a Harvey distributa, 
desinit in nodum radicalem indivisum at eximie stuposum.  Segmenta plants australasicz 
sunt fere duplo latiora, quam eadem in speciminibus Nove Zelandie vidi. $i licet his ob- 
stantibus tamen ad eandem speciem pertineat, patet hanc sub juniore evolutionis stadio ab 
adultiore planta non parum differre. 


Tarsus II D. picHorow m. — Species subregulariter  dichotome, unc subpinnatifide, callo ra- 
dicali vir stuposo affime, fronde temwi membranacea diutius conspicue fenestrata 
insignes, venarum mempe cellulis longioribus intervenia cellulis brevioribus con- 
texta. cingentibus, cellulis fertilibus per totam aream. interiorem densius sparsis. 


* Species subregulariter dichotome, segmentis terminalibus junioribus apiculatis. 


4. D. BARTAYRESIANA ALamowr. J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 97.  Harv. 
Ner. Bor. Americ. Tab. VIIL D. cuspidata  Kütz. Tab. phyc. vol. LX 
lab. 20. 


Hane speciem in omnibus oceanis calidioribus obvenire conjicerem.  Specimina ex India 
occidentali, qu:e primitus descripta fuerunt, sunt paulo minora, lineam aut sesquilineam 
lata, apieculis junioribus in exsiecata planta contractis et nigrescentibus plerumque dignos- 
cenda.  Frondes sunt conspicue fenestratze: cellulas interveniorum vidi breves, quadratico- 


Analecta Algologica. 67 
angulatas, vix suo diametro sesquilongiores. In venis cellule corticales tenuiores et hinc 
longiores, nune suo diametro usque 3plo longiores. Specimina ex Cape Flattery Novo 
Hollandie tropiez& gerunt segmenta fere bis lineam lata; media forsan paulisper magis 
evoluta at vix diversa; segmenta juvenilia sque apienlata; adultiora nunc obtusa. Inter 
specimina ex Ceylona sub n:o 23 collectionis Fergusonianz distributa, forsan dus species 
mixtz», quarum unam ad JD. Bartayresiamam. referendam. putarem. 

Ob apieulos segmentorum  juveniliun D. Dartayresianam ad D. dentatam adproxi- 
mandam esse olim suspicatus sum; hodie structura frondis mihi melius cognita, alias 
ejusdem esse affinitates assumsi, suadente precipue JD. apieulata, qui transitum parat ad 


D. dichotomam. 


5. D. APICULATA J. Ag. mscr. frondis decomposito-dichotomz segmentis line- 
aribus, inferioribus admodum latis lateralia conspicue angustiora susti- 
nentibus, apicibus patentibus, juvenilibus apieulatis, adultioribus pluri- 
mis sensim obtusis, cellulis fertilibus supra totam aream interiorem dense 
sparsis- 


D. dichotoma Harv. Alg. austr. exs. n:0 70 (partim). 
Hab. ad oras australes Nov: Hollandiz. 


H»c plurimas species rite dichotomas magnitudine superans, his vero plurimis quoque 
tenuior. Specimina habui pedalia et ultra, inferioribus segmentis usque 6 lineas latis, su- 
perioribus sensim angustioribus, supremis circiter latitudine D. dichotomam :eqantibus. In 
speciminibus eximie characteristicis segmenta terminalia fere omnia in apiculos geminos 
patentes excurrunt, qu:& hoc modo affinitatem cum D. Dartayresiana proximam indicare vi- 
dentur; in aliis apiculi quidem adsunt at magis state provecti et nunc longiores; in plu- 
rimis denique segmenta nonnulla (media) apicibus obtusis instructa, paucis (magis late- 
ralibus) acuminatis. In specimine, quod a Harvey in A/g. Atsír. nomine D. dichotom:e 
distributum habui, apices plurimi obtusi videntur, paucissimis acuminatis. —Evolutionis 
differentias ex his. diversitatibus indicari putavi. PFrondem tenuiorem quam in plurimis 
alis vidi et eximie fenestratam, hoc quoque charactere ad D. Bartayresianam accedentem. 
Interveniorum cellulas longiores quam in D. Dartayresiana vidi, suo diametro circiter ses- 
quilongiores; breviores vero quam in D. dichotoma, quas suo diametro pluries longiores 
observavi. 4*l'rabeculas tum longitudinales, tum transversales venarum quasi cellulis tenui- 
oribus contortis compositas dicerem.  Cellulas fructiferas per totam aream interiorem dense 


sparsas vidi. 


** Species subregulariter dichotome, segmentis terminalibus (latioribus aut angustis) obtusis. 


6. D. picHOTOMA J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 92. 


De hae specie ad ea refero, qus l. c. dixi. Hodie tantum addere placet: Frondem 
(cum alüs speciebus comparatam) esse admodum tenuem et membranaceam at eximie fene- 
stratam. Vene et longitudinales et transversales quasi cellulis tenuioribus et quoad dia- 


68 J. G. Agardh. 


metrum suum longioribus quasi invicem contortis constitutz.  Intervenia vero cellulis, magis 
rite rectangularibus et latioribus formantur. His interveniorum cellulis, suo diametro 2plo 
—^4plo longioribus a D. Bartayresiana dignoscatur. 

In D. implexa apices sepe angustos obvenire constat; attamen vix cum apiculis D. 
Dartayresianze hi conveniunt; in nonnullis sunt erectiusculi in aliis patentes, quin immo 
aliquando subdivarieati. Nescio vero quousque ejusmodi differenti: ad diversas formas 
dignoscendas valeaut. : 


74. D. PATENS J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 93. 


De hae specie vix aliquid novi hodie addere potuerim. Specimen rite fructiferum non 
vidi. Fenestratam, at cellulis corticalibus magis obtectam specimina indicare videntur. 


Species subpinnatifide, segmentis nimirum mediis magis evolutis, quasi rachidem inter 
laterales alternantes subflexuosam formantibus. 


9. D. PARDALIS Küfíz. Tab. phycol. vol. IX tab. 39. J. Ag. Didr. Alg. Syst. 
II p. 100. 


Ex unico loco natali hanc tantum habui. Rachidibus inter segmenta alternantia flexu- 
osis, a basi sursum longe attenuatis, jam dignoscatur. A facie observata fenestrata adparet, 
celluhs interioribus translucentibus suo diametro circiter duplo longioribus.  Intervenia cel- 
luhs corticahibus rectangularibus suo diametro 2plo—3plo longioribus constituta. ^ Venarum 
cellule parum diverse, nisi tenuiores.  Cellulas fertiles per totam aream interiorem densius 
sparsas vidi in partibus latioribus frondis; in segmentis vero angustioribus tantum lineam 
medianam angustiorem occupantes.  Cellulas fertiles nunc fasciculo filorum articulatorum 
bracteatas observavi. 


Tuus III D. ocgzpATU Species dichotomo-decomposite, inferne. evidentius stuposc, firmiore 
frondis textura. instructe, in. partibus junioribus fenestratee, in adultioribus secus 
longitudinem | dense. striate, corlicalibus cellulis rectangularibis, omnibus subsi- 
milibus, cellulis fertilibus per totam. arcam interiorem. dense dispositis. 


9. D. OCELLATA J. Ag. mscr. fronde supra stipitem cuneatum stuposum di- 
chotomo-decomposita, crassiuscula et firmiore, segmentis linearibus, prin- 
cipalibus inferne attenuatis euneatis, supremis obtusiuseulis, junioribus 
fenestratis, adultioribus secus longitudinem dense striatis, corticalibus 
cellulis reetangularibus, omnibus subsimilibus, suo diametro duplo-triplo 
longioribus. 

Hab. ad oras Nov: Zelandie et Tasmaniw. 
Hane esse speciem, quam nomine D. dichotom: in operibus de Algis Nova Zelandiw 


enumerarunt, non egre suspicarer. Primo intuitu a majore quadam D. dichotoma non 


admodum diversa revera videretur. Accuratius vero eam examinanti, pluribus cujusdam 


Analecta Algologica. 69 


momenti characteribus distincta adpareat. Dum enim stupa in D. dichotoma et ejus proxi- 
mis specibus vix adest, h:»c admodum conspicua in D. ocellata, stipitem inferiorem scandens, 
mihi adparuit. Planta junior, que magis membranacea adhuc-^manet, nec admodum differt 
adspectu ab aliis speciebus rite dichotomis majoribus; segmenta ejusdem vidi usque 9—4 
lineas lata; superiora angustiora et nune paulisper acuminata; in adultiore planta segmenta 
sepius angustiora adparent at incrassata et sat firma, atque in his segmenta principalia, 
basi angustiora quasi stipitata adparent; ita formam repetentia quam in juniore planta 
stipites primari induunt. His exterioris form:e differentiis accedunt aliz, ex structura frondis 
deductze.  Frondes nimirum juniores rite fenestratz» adparent, adultiores vero, cellulis cor- 
ticalibus obtectz, opacs et dense striats obveniunt, cellulis striarum invicem parum di- 
versis, rectangularibus aut subquadraticis, diametro suo ssepius 2 '/,—3plo longioribus. Cel- 
lulas fertiles per totam medianam partem frondis dense sparsas vidi. 

Prima specimina, qus hujus vidi, juniora et membranacea, antheridnus evidentioribus 
instructa, nomine D. ocellatz, jamdudum designavi. Postea ex diversis locis natalibus plan- 
tam adultiorem habui. Quamquam hanc inter Algas Nov» Zelandi$ nomine D. dichotomze 
enumeratam fuisse suspicor, tamen me nulla specimina hoc nomine inscripta coram habuisse 
confiteor. Ob frondem demum crassiusculam striatam, et stupam radicalem sat conspicuam 
propriam Tribum huie speciei creare malui, quam alias vitiare, introducta specie male 


lis pertinente. 


Sus Gzewus II Prxnpornoma cellulis fertilibus quasi im oases per totam aream interiorem sine 
ordine conspicuo sparsos collectis, inter oases fertiles spatia majora  sterilia 
linquentibus. 


Txrus IV. D. Noavose Species majores subregulariter  dichotome, juveniles tenuiores et fe- 
nestrate, adwultiores secus. longitudinem. striatee, striarwm. cellulis elongatis rect- 
angwularibus, omnibus subsimilibus, cellulis fructiferis arcas maculeformes, quasi 
soros oblongos in fronde pluri-seriatos constituentis, occupantibus. 


10. D. DIEMENSIS Sond. mscr.; JKütz. Tab. phycol. vol. IX tab. 31; J. Ag. 
Bidr. . Alg. Syst. LI p. 97; D. mevosa Harv. Phyc. austr. tab. 196 
(non Swhr) 


e 
Cellule strati interioris numerosis seriebus disposit», et magnitudine plants» comparata 


minute, a superficie subquadratice aut rectangulares adparent, suo diametro vix ultra ses- 
quilongiores. Zon:s transversales, quie septis transversalibus cellularum interiorum oriuntur, 
anfractus flexuosos efficiunt. Cellule corticales venarum parum diverse ab illis interve- 
niorum, at forsan paulo longiores. Marginales cellule, quas in plurimis vidi quasi circa 
marginem -tortas, in hac specie vidi magis lateraliter excurrentes. Cellule fructiferz in 
areis elongato-oblongis, ambitu quasi definitis, proveniunt; quasi oases hoc modo formantes 
spatus sterilibus cinctos. n his areis fructiferis nune sporas sic dictas singulas, at agre- 
gatas, nunc soros (at juniores) in diversis individuis observavi.  Characteres, quibus hzc 
species a sequente dignoscatur, jam indicavit Harvey, et ipse l. c. ulterius exposui. Hodie 
tantum addere placet me fragmenta quidam senilia vidisse, quie quoad firmitatem frondis 
D. n:vosam fere zquant. 


70 J. G. Agardh. 


11. D. wzevosA Suhr. Alg. Eckl.'m:o 8 fig. 4.  Kütz. Tab. hye. TX» T0b399 
J. Ag. Bidr. Alg, Syst. IT p..96. .D. polycarpa Kuiz. l. c. tab. 31, et 
JD. .grandis «AJKaite. 4. 67. 125.32. 


Quod de structura antecedentis speciei dixi, id quoque de hae valere putavi. Ob evolu- 
tionem magis magisque perductam cellularum corticalium in media fronde, facies fenestrata 
frondis magis obsolescit, in frondem striatam abiens. Melius quam iu plurimis alüs in hac 
specie vidi mutationes form:, et divisiones cellularum directione nune transversal, nunc 
longitudinali perductas, prout aut in unam aut alteram divisionem abeat. Demum, przva- 
lente evolutione longitudinali, cellule  corticales omnes coeunt in strias elongatas, quibus 
adultior aut magis senilis frons obtecta adpareat. 


19. D. PoLvPODIOIDES Lamowur. 


Hujus a Lamouroux jamdudum depicts; speciei specimen nondum vidi. 


19. D. ATOMARIA Hauck im Atti del Mus. Civ. di Stor. Nat. di Tricste. Vol. 
VII 1884 cum icone! 


Hab. ad oras Indie Malabariez. 


Species videtur inter majores Generis, habitu et magnitudine forsan potissimum D. ni- 
gricantem referens, at me judice diversa, et jam ciliis marginalibus a plurimis dignoscenda. 
Ex specimine a me observato cellule fertiles adparent in maculis minutis, per superficiem 
sparsis dispositz, spatiis sterilibus oases fertiles, ambitu certo vix limitatos, separantibus. 
Totam frondem adultiorem striatam vidi cellulis corticalibus rectangularibus, suo diametro 
duplo aut subtriplo longioribus, parietibus tenuioribus pellucidis invicem separatis, strias 
elongatas formantibus; in fronde paulo adultiore ares cellularum interiorum fere quadra- 
tice, parum translucentes mihi adparnerunt. Ciha a basi latiore acuminata, vix conspicue 
articulata dicerem; sed extra strias frondis marginales quasi generate, cellulas corticales 
cerunt secus suam longitudinem in strias conjunctas.  Cellulam  terminalem Dietyots» me 
observasse, addere placet. 


Tuus y.(?) D. pevrATU Species stupa fere destitulee, adparenter. pinnatifide, mimirum scg- 
mentis frondis dichotome | mediis sensim magis productis lateralia. quasi in 
rachide alterma | sustinentibus, munc in monmullis sat conspicue caulescentibus; 
juniores conspicue fenestrate, adultiores secus. longitudinem. striatee, striarwm 
cellulis rectangularibus omnibus subsimilibus; cellulis fructiferis. 


* Species vix comspicue cawlescentes, segmentis principalibus a lateralibus parum diversis. 
14. D. MzmrENsm (Ulva Mertensiü Mart. Fl. Crypt. Drasil. Tab. 1.) D. 
Maxrtensii Kütz. Tab. Phyc. vol. EX tab. 36. D. Drongniartii var. Auctor. 


Hujus speciei diu nulla specimina habui; denique plura, ex diversis locis sub nomine 


D. Brongniartii missa comparanti mihi, speciem jamdudum  deseriptam recognoscere con- 


Analecta Algologica. 71 


tigit. Me judice est planta a D. Brongniartii sat diversa, multo minus quam hzc cau- 
lescens, caule ab alis segmentis vix diverso, nisi quod h:ec alternantia sustinet. D. Bron- 
gniartiài vera est multo major et latior; caules principales sunt duplo latiores quam rami 
alternantes, nec ita inter ramos flexuosi ut in D. Mertensu. Specimina cum icone Martiana 
potissimum congruentia, qui ex Ins. Guadeloupe sub nomine D. Brongniartii mihi missa 
fuerunt, monstrant fenestratam faciem jam in icone indicatam, et substantia magis mem- 
branacea cum original Uva JMertensii congruentia putavi. In his vero rachides princi- 
pales apicibus admodum obtusis instructas vidi, dum segmenta lateralia apices acuminatos 
2—93 fidos sspe gerentia observavi. Ex diagnosi, quam Kützing sux D. subdentato (T'ab. 
phye. tab. 53) tribuit, simile quid in hac forma obvenire putares. Preter hsec specimina 
magis membranacea, alia habui substantia firmiore instructa et fuscescentia, in quibus 
structura fenestrata minus conspiclatur. Eandem plantam in his agnoscere putavi, at 
state magis provectam. 

Denique plantam vidi ex Swan River Nov: Hollandis, ramificationis norma cum allatis 
convenientem, at magis elongatam et decompositam, fere pedalem longitudine, structura vero 
ita diversam ut ad eandem speciem eam referre dubitarem. Totam enim opacam vidi, fene- 
strata structura nusquam translucente, et dense striatam cellulis corticalibus suo diametro 
circiter 3plo longioribus, et omnibus fere conformibus. Specimina vero adhuc paucissima 
vidi, que nomine D. filicine interea designavi. 


** Species magis conspicue caulescentes, &empe segmentis principalibus firmioribus et struc- 
tura citius transmutata a lateralibus evidentius diversis. 


15. D. pENTATA .Lamowr. J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 96.  Kütz. Tab. 
phycol. vol. IV tab. 55. 


Hane quoque ex oceano atlantico orientali ad Ins. Thomé lectam (ex Herb. Hort. Bot. 
Coimbr.) habni. 


16. D. BRoNaNiRTIH C. Ag. J. Ag. l.c. p. 98. Küle. tab. phyc. l. c. 
tab. 35. 


Sub nomine hujus species plures designatas vidi. Qu:e primitus sub nomine descripta 
fuit dignoscatur tum magnitudine, plurimas alias species Generis superante, tum segmentis 
principalibus eximie caulescentibus, qui» non tantum segmenta minora probe alternantia 
sustinent, sed quoque latitudine sspe duplo majore a lateralibus differunt. Dum seg- 
menta lateralia sua substantia sspe eximie membranacea insignia sint, caules mox cras- 
siusculi et firmiores adpareant; adultiores fiunt opaci, cellulis corticalibus mox densioribus 
obdueti, superficie tota quasi dense striata. Partes juniores a facie inspectz sunt translu- 
centes et sat conspicue fenestratz. 


Tmsus Vl. D. cnENvzATE Species stupa radicali imstructe plus minus evidenter pinnatifide, 
nimirum segmentis fromdis dichotome mediis sensim magis productis, laterales 
quasi im vrachide altermas sustinentibus; juniores fenestrate, adultiores opace 
secus. longitudinem | dense. striate, cellulis corticalibus rectangularibus omnibus 
subsimilibus, soris fructiferis eximie prominulis per totam aream interiorem sparsis, 


12 J. G. Agardh. 


* * * * . à 
Marginibus segmentorum àntegriusculis. 


17v. D. SANDVICENSIS J. Ag. PDidr. Alg. Syst. p. 99; an Sonder et Külz. 
Tab. phyc. vol. IX tab. 302 


** Mayrginibus segmentorum plus minus conspicue armatis. 
18. D. sPINULOSA Harv., J. Ag. l. c. p. 97. Kütz. tab. phyc. vol. IX tab 26. 


19. D. cRENULATA J. Ag. bidr. Alg. Syst. p. 99. D. Bartayresiana p. den- 
ticulata. Kütz. Tab. phyc. vol. LX tab. 16. 


20. D. BrNGHAMLE J. Ag. mscr. elata, supra stipitem cuneatum stuposum 
pinnatifida, eaulescens segmentis mediis et principalibus latioribus inter 
segmenta lateralia probe alternantia paulisper flexuosis, segmentis junio- 
ribus supra: basem conspicue attenuatam obovato-lingulatis mfra apicem 
obtusum nune dente uno vel altero obtuso instructis, adultioribus decom- 
positis supra basem swepe dentieulo acuto ineurvo marginali armatis 


D. Kwunthii Farlow. Anderson et Eaton Alg. Am. Dor. s. n. 93. (nom C. Ag.) 


Hab. in oceano pacifico superiore ad S:ta Barbara Californie lectam 
mihi misit D:na. Bingham. 


He est species nobilissima, plurimas alias Generis magnitudine partium superans. 
Frondes vidi ultra pedales longitudine, caule et segmentis principalibus lineas 4 latitudine 
superantibus. Tota planta, velut segmenta singula a basi attenuata sensim fiunt latiora; 
ita infima pars frondis in stipitem cuneatum abit, stupa admodum conspicua instructum. 
Paulo superius margines tum plant» inferioris tum segmentorum principalium armati ob- 
veniunt uno aut altero apiculo incurvo; nunc horum loco prolificationes minutissim: pullu- 
lantes adsunt. Segmenta lateralia 4— 6 pollices longa, distantiis circiter pollicaribus al- 
terne exeuntia et compositionis eandem normam offerentia, at revera paucis segmentis con- 
stituta. Qus sunt ultimi ordinis longitudinem attingunt sspe sesquipollicarem; sunt, hz:ec 
initio fere linearia. obtusa aut sspius obovato-limgulata apice obtusa, infra apicem nunc 
dente uno aut altero obtuso alternante instructa.  Segmenta plurima supra basem jam ses- 
quilineam lata, superne 3-lineas et quod superat :squantia. 

Partes juniores eximie fenestratas dicere licet, fenestris minutis, trabeculis transver- 
salibus et longitudinalibus fere sque latis. In partibus adultioribus superficies magis opaca 
longitudinaliter striata adparet, cellulis corticalibus rectangularibus, diametro suo 2plo— 
3plo longioribus. A superficie eminent protuberantie fere globos», qu: a cellulis fructi- 
feris initio minutis longitudinaliter et transversaliter seriatis orte videntur. Soros ex his 
demum formatos cum iis in D. crenulata observatis congruentes putarem. 

Initio hane speciem suadente habitu ad D. Brongniartii potissimum accedere putavi; 
pluribus autem ejusdem characteribus consideratis D. crenulatzs proximam conjicerem. Hoc 


suadent stipes eximie stuposus et armatura segmentorum. Fructus quoque a me in D. 


Amnaleecta Algologica. 19 


Binghamise observati cum iis D. crenulate potissimum congruere videntur.  Faciem fene- 
stratam citius in tenuiore D. Brongniartii obsolescere quam in firmiore D. Dinghamisw; fron- 
dem vero hujus fenestris admodum minutis pro magnitudine plants sat firmam fieri patet. 
In partibus adultioribus utraque planta fere sque striata adpareat. Addere placet me 
cellulam terminalem Dictyoto in hac specie observasse. 

Ad hane speciem mihi videntur pertinere specimina ex California provenientia, quie 
in coll. Alg. Amer. Bor. distributa fuerunt, nomine D. Kunthi Ag. inscripta.  Specimina 
hee paulo juniora mihi adparuerunt quam ea, quie supra descripsi; nec in illis apiculos 
marginales observavi. A vera D. Kunthi non solum habitu, sed etiam structura diversa 
mihi adparuerunt. Cellulas corticales monostromaticas vidi, nec in stratum cellulis pluri- 
seriatis contextum evolutas. A facie frons eximie fenestrata adparet in D. Dinghamis, 
cellulis corticalibus rectangularibus suo diametro saltem 2plo longioribus. In vera D. 
Kunthii frons fenestrata vix translucet; et cellule corticales omnes subsimiles fere qua- 
dratice adparent. 


Sus-Grzxus III SrmmGocamrus cellulis fertilibus per totam aream interiorem in soros, fere lineas 
longitudinales parallelas formantes, colectis; lineis fertilibus initio areas. sub- 
regulariter interruptas  occupantibus, serius irregulariter disruptis, interspersis 
sepe cellulis fertilibus singulis. 


Tumeur VIL. D. uevrarzE. Species sepe stolomibus filiformibus radicantes, dichothomo-decom- 
posite, aut segmentis mediis magis elongatis subpinnatifidee; fronde crassiuscula 
conspicue fenestrata, cellulis venarum. et. interveniorum — plus minus. diversis, 
septis transversalibus sepe àn senili adhuc conspicuis lineas anfiactitosas surswm 
arcuatas ànter margines formantibus. 


* Pyonde sat regulariter dichotoma sulfastigiata. 


2]. D. LiGULATA Küfz. Tab. JPhyc. vol. IX tab. 18. J. Ag. Bidr. Alg. 
Syst. II p. 95. 
Dum species alie hujus Tribus sspe ita decompositze, ut frondes earum subpinna- 
tifidas quandoquidem dixerunt, specimina D. ligulatz», qu: vidi, sunt omnia sat probe dicho- 
toma. Ea vero est in dispositione fructuum congruentia inter D. zomatam et D. ligulatau, 


ut de affinitate harum specierum dubitare vix liceat. Structuram frondis in D. ligulata 
eximie fenestratam vidi. 


** Segmentis frondiwm mediis magis clongatis, segmenta exteriora. breviora, et quasi in 
rachide allernantia gerentibus, ecterum invicem vix conspicue diversis. 


22. D. FENESTRATA J. Ag. mscr. fronde anguste lineari, tenaci, decomposito- 
dichotoma, mox segmentis mediis magis productis, segmenta exteriora 
quasi in rachide alternantia gerentibus, sinubus patentibus, apicibus ob- 
tusis, cellulis. venarum et interveniorum sat conspicue diversis, cellulis 
fruetiferis. 

Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 10 


(4 J. G. Agardh. 


- 


Hab. ad oras australes Nov:e Hollandie (J. Brae. Wilson!) 


Hsc ramificationis norma ad D. pinnatifidam accedens, offert frondem angustiorem, 
formas D. linearis parum latitudine superantem; at substantia firmiore et tenaci instructa. 
A facie adspecta est eximie fenestrata. Cellule interiores translucentes, rectangulares ad- 
parent suo diametro 2plo—3plo longiores. Cellulas fructiferas rite evolutas me nondum 
observasse, dicere fas est. 4 


283. 7D. PINNATIFIDA Aie. Tab. phyc. vol. IX tab. 39. 


Postquam in Bidr. Alg. Syst. II p. 100 de hac specie mentionem feci, specimina ha- 
bui ex Florida, qu: ab Australicis a me ad hane speciem relatis diversa: puto. X Neutrius 
specimina bene fructifera vidi. 


24. D. RADICANS Hare. Phyc. austr. tab. 119. 


Specimina, que hodie ad hane speciem refero, indicare viderentur speciem esse quoad 
adspectum, formam segmentorum, et substantiam admodum variam, Harvey, qui nonnullas 
formas sibi cognitas habuisse videtur, przcipuum characterem speciei a radiculis filifor- 
mibus, ab inferiore parte frondis descendentibus, deduxisse videtur. Hoc charactere quoque 
conveniunt forms, quas hodie ad speciem Harveyanam refero. Sed hse organa in pluribus 
speciebus certe diversis quoque obvenire, dicere fast est, si quoque in plurimis multo minus 
conspicua. Fila hsc radicantia, quz cum stolonibus plantarum superiorum forsan compa- 
randa videntur, a segmentis inferioribus, nunc a margine, nunc ex ipsa pagina proveni- 
entia, quin immo aliquando quoque a segmentis superioribus exeuntia vidi, sepe sunt polli- 
caria longitudime, et setam crassitie zquantia, demum dura teretiuscula, sectione tramns- 
versali intra corticale stratum submonostromaticum cellulas interiores plures et plurise- 
riatas monstrantia. Forsan credere licet partes a planta matre sejunetas, demum his adju- 
ventibus organis adfixas fieri, novas plantas ita generaturas. 

Specimen a Harvey depictum, quod plantam juvenilem sistere putarem, colore et sub- 
stantia ab alüs speciebus parum abludere videretur. At plantas vidi multo firmiores quam 
in plurimis alhüs speciebus, quas ad eandem speciem referre vix dubitavi. Segmenta in his 
vidi quasi transverse zonata, zonis a margine ad marginem demum lineas arcuatas for- 
mantia, lH hmes indicant septa transversalia, quibus separantur cellulz strati interioris; et 
inerescente magis segmentorum parte media, lineas sursum arcuatim prominulas fieri finxi. 
Parietes preterea cellularum, qui iteratis divisionibus magis magisque augentur, simul eras- 
sitie inerescere videntur et demum admodum conspicui fiunt, ita ut senilis a facie observata 
demum admodum conspicue fenestrata adpareat. Hoc modo planta senihs firmior et tena 
cilor adpareat quam in plurimis alis speciebus. 

Quoque quoad formam segmentorum differentias adesse putarem, quibus duas species 
diversas indicari facilius forsan quis crederet. ln forma a Harvey depicta segmenta et 
sursum et deorsum attenuata ad formam lanceolatam tendentia viderentur; ubi latiora (in 
media sua parte) lineam parum superantia latitudine. Alia specimina gerunt segmenta 
latiora (2.lineas lata) ambitu fere linearia et magis obtusa. Hoe modo fere differunt 
forms, quas olim species diversas putavi, supposita insuper diversa dispositione cellula- 
rum fertilium. 


: n 
Analecta Algologica. (9 


In specie nimirum, quam propriam D. radieantem Harveyi sistere putavi, cellulas 
fructiferas modo fere D. dichotoms dispositas per totam superficiem dense sparsas ob ra- 
tiones allatas supposul. In alia vero, quam nomine D. zonate descripsi, cellulas fructiferas 
in areis fere quadraticis medis frondis dispositas vidi; spatiis sterilibus areas fertiles sepa- 
rantibus. Quum vero hodie differentias allatas in dispositione fructuum ab :etate frondis 
pendere, conjicere liceat, utrasque formas ad unam eandemque speciem referre placuit; 
nimirum: 


cv. D. mapiaNs Harv. l. c. segmentis utrinque attenuatis, sublanceolato-linearibus. 


B. D. zowamA J. Ag. l. c. Bidr. Alg. Syst. II p. 96 segmentis magis linearibus, termi- 
nalibus obtusis. 


In una forma, quam ad D. radicans Harv. retuli, specimina senilia nonnulla vidi, in qui- 
bus antheridia adfuisse videntur, at non ita conservata ut de earum structura certius quid 
statuere auderem; plures ejusmodi soros in eadem area fertili obvenisse, et areas fertiles 
sterilibus separatas fuisse ex reliquiis, qu: vidi, concludere ausus sum. In forma, quam; 


ad D. zonatam retul, positionem cellularum fertilium a me descriptam observavi. 


2b. DI-LITURATA dJ. 4g. Sp. Alg. et .Bidr. Alg. Syst. II p. 97. .D. liturata 
et D. Pappeana Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 38. 


In opuseulo citato hanc speciem ad Tribum JD. AN«evosc retuh, indicata vero diffe- 
rentia, quam 1n dispositione cellularum fertilium jam eo tempore mihi cognitam habui. Ho- 
die tum suadente diversitate form» macularum fertilium, tum comparata structura frondis 
qui multo evidentius fenestrata adparet quam in speciebus Nzvosis, speciem ad D. radis- 
cantem potius adproximandam esse, mihi adparuit. 


Tuus VIII. D. cruav Species stupa radicali sensim  instructe, dichotomo-decompositee | et 
subfastigiate, munc ciliis marginalibus instructe, fronde crassiuscula fenestrata 
at mox opaca et longitudinaliter dense striata, striarum cellulis rectangularibus 
omnibus subsimilibus. 


2032 DX OIEEATA Jo Ag. Sp. .9.. 93..et DBidr...Alg.- Syst. FE». 94. 


De hae specie ad ea refero, qu: l. c. jam dixi. $1 ab Auctoribus rite limitata esset, 
hec species in omnibus maribus calidioribus obvenire videretur. 

In planta Indis occidentalis, quam primam descripsi, frons sat regulariter dichotoma 
obvenit; stupa frondem inferiorem scandente, velut cilhis marginalibus a multis speciebus 
jam dignoseatur. Hodie addere placet frondem adultiorem a facie observatam  obvenire 
opacam et quasi striatam, cellulis corticalibus nimirum in lineas rectas, longitudinales con- 
junctis totam superficiem dense obtegentibus. Cellule corticales venarum et interveniorum 
vix invicem diverse, nisi in venis paulo longiores (suo diametro 2plo—3plo longiores — 
in interveniis :equales aut sesquilongiores) et rectangulares, in interveniis nunc fere 
quadraties.  Cellulas fruetiferas nunc in disco sparsas vidi, nunc fere 1n soros collec- 
tas, at soros fere in plures lineas longitudinaliter seriatos intra marginem sterilem. Hac 
dispositione cellularum fertilium D. ciliata ad D. lingulatam et D. zonatam accedere vi- 


76 J. G. Agardh. 


deretur. Has vero species frondium facie admodum conspicue fenestrata diversas puto. 
Specimina, qui ex India occidental habui, ala sunt angustiora (D. ciliolata Kütz), ala 
latiora. 

Speeimina ex Ceylona sepe majora et latiora obveniunt. 

Qui sub nomine 2. ciliate ex Nova Hollandia a Harvey distributa fuit, mihi con- 
venire videtur, nisi forsan magis gelatinosa. Quo respectu forsan nec differt forma a Har- 
vey sub n:0 70 a Alg. Austr. exs. distributa, at nomine JD. dichotome iuscripta. He 
nimirum quoad habitum facile videretur forma illa notissima: JD. implexa. Planta hse 
Harveyana minor mihi adparuit quam JD. ciliata, dichotomo-decomposita fastigiata, et fere 


ad quodque segmentum torta, apicibus patentibus, breviter acuminatis. Quamquam hane 


juniorem plantam crederes, tamen tota longitudinaliter striata cellulis corticalibus rectan- 


ceularibus. Hine eam potius ad D. ciliatam, quam ad D. dichotomam accedere putarem. 
Cum planta dicta Harveyana (Alg. Austr. exs. n:0 70 a) specimina quidam ex Insula Nor- 
folk ab Is. Robinson lecta, congruentia putarem. Dum vero specim. Harveyanum juvenile 
mihi adparuit, specimina ex Ins Norfolk senilia. Revera tota planta est eximie csspitosa 
dichotoma et fastigiata, segmentis vix lineam latis et per totam longitudiuem spiraliter 
tortis. Quia ad quamque torsionem frons fit contracta, interstitia vero latiora manent, tota 
frons moniliformis adpareat. In segmentis inferioribus, a marginibus insuper proveniunt 
cilia sat elongata, juniora quasi articulata, adultiora structuram dense striatam ipsius fron- 
dis monstrantia. Segmenta infima stupa: altius scandente obtecta vidi; nostra specimina 
sterila. Addere placet me structuram Dictyotz 1n nostra observasse; exstat vero species 
Dilophi (D. momiliformis) eadem fere conformatione frondis, at structura frondis cum spe- 
ciebus Dilophi conveniens. 


91? D. RoBUSTA (J. Ag. mscr.) fronde in stipitem cuneatum (in nostris non 
stuposum) attenuata, sursum paucis bifureationibus dichotoma, segmentis 
obovato-linearibus obtusissimis aut truncatis, supra axillam rotundatam 
patentibus, longitudine segmentorum latitudinem eorundem vix ter supe- 
rante, tota cellulis eortiealibus dense striata. 


Hab. ad oras australes Nove Hollandie, sub n:o 19 mihi a J. Br. 
Wilson!) missa. 


Species ab omnibus aliis facilius dignoscenda, habitu proprio robusto. Specimina, quie 
vidi, sunt obscure brunnea, membranacea at rigidiuscula, charts? parum adhzrentia. Ex 
adparatu radicali inerassato frondes exeunt vix 23-pollicares longitudine, segmentis vero 
4—6 lineas latitudine zquantibus, Iuferne frons in stipitem conspicuum cuneatim ate- 
nuata, stupa (saltem 1n nostris) nulla stipitem scandente. Paucis (3—5) bifurcationibus 
frondes fiunt dichotom:e, segmentis majoribus prope basem paulo angustioribus, dein sub- 
linearibus at infra bifurcationem dilatatis; segmentis novis supra axillam inferne patentibus, 
dein subincurvato-adproximatis, terminalibus obtusissimis, simplicibus nempe rotundato apice, 
alis ad novam divisionem pronis truncatis aut subemarginatis. 

Ex habitu affimtatem cum Dilopho opaco aut cum (Glossophors specie facilius eon- 
jiceres, at sectione transversal structuram Dictyotz vidi, cellulas nimirum interiores unica 


serie infer margines dispositas indivisas, atque  corticales monostomaticas. | Quamquam 


Analecta Analogiea. (M 


omnibus aliis fere firmior, basem incrassatam stuposam non gerit. Plantam nostram ju-. 
niorem puto; hine plantam forsan serius stuposam fieri, et magis decompositam, non gre 
conjicerem. Secus margines paulo obsoletius fenestrata; at per totam aream interiorem ad- 
paret opaca et longitudinaliter striata; strie constituuntur cellulis omnibus subconformibus, 
plurimis subeubicis, venarum et interveniorum vix conspicue diversis, nisi venarum paulo 
longiores diceres. In eadem serie longitudinali cellulas alias indivisas et quadraticas, aliis 
secus longitudinem divisis, novas series inchoantibus; patet cellulas ita divisas angustiores 
esse, magis rectangulares et suo diametro longiores. 

Ignotis fructibus proxima affinitas dubia manet. Quoad structuram frondis speciem 
ad D. eiliatam accedere putarem.  Comparata fronde admodum robusta, ad Tribum D. Ni- 
gricantis eam pertinere, forsan quis assumeret; at nusquam vivipara, et quamquam spe- 
cimina juniora, frons jam opaca et striata adparet; quod aliam affinitatem indicare mihi 
adparuit. 


Sus Grxus IV. NEumocamgpus (Schowsb.) Cellulis fertilibus. singulis sparsis aut hinc inde ad- 
proximatis, lineam. fertilem im. media fronde secus longitudinem. segmentorum 
continuatam formantibus. 


Twrsus IX. D. nmzamms Species anguste lineares apicibus segmentorum  obtusiusculis paten- 
libus aut. divaricatis, in partibus junioribus evidentius fenestrate , im adultioribus 
plus minus opace longitudinaliter. striate, cellulis corticalibus angustis rectan- 
gularibus, omnibus subsimilibus. 


DS ED'SEINEARIS- C. 49-; .. 9., Bédr- Alg. Syst: p. 101. D. Unearis & D. 
angustissima Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 2l. 


Frondis cellule interiores in juniore planta eximie translucentes, magn: et rectangu- 
lares adparent, suo diametro 3plo—4plo longiores, et earum series longitudinales 5— 6 inter 
margines numeravi. Cellule cortieales supra parietes harum longiores adparent, et suo 
diametro sspe triplo longiores. Qus inter has adsunt, intervenia formantes, sunt con- 
spieue breviores, nunc fere quadratiez: aut suo diametro parum longiores. In planta adul- 
tiore cellule corticales excrescentes fiunt longiores, et plurim: consimiles, strias longitu- 
dinales formantes.  Cellulas fertiles supra medianam lineam segmentorum provenientes vidi. 

Ut hujus speciei duas formas l. c. memeravi, in eodem loco natali a me lectas, unam 
angustissimam, alteram plus duplo latiorem, ita quoque ex Ceylona duas formas habui 
eodem modo diversas; unam tenuissimam, quam swb »:o 129 Coll. Fergus. distributam ha- 
bui; alteram latiorem sub m:o 52 Coll. Fergus; quam cum Harveyana sub n:o 57 iden- 
ticam putavi. Apices segmentorum sunt in hac breviores fere emarginato-truncatw. —Ut- 
raque forma a D. lineari differre videtur fronde magis opaca, superficie striata, cellulis 
corticalibus rectangularibus, dense juxtapositis — in interveniis angustis tamen magis qua- 
draticis. Latiorem formam sub nomine JD. ceylanice a Kützing depictam fuisse assumsi. 

Àn ad D. linearem pertineant: JD. fibiosa Kuütz. tab. 15, et D. divaricata Kütz. tab. 
23 mihi dubitandum videtur. Ita fere quoque de JD. «quaii Kütz. Tab. 20 & 21 judicavi. 


18 J. G, Agardh. 


29. D. pivARICATA J. Ag. Btdy. 1l. e: p: 101. -D. acutiloba  Kütz. (non Jf. 
Ag.) Tab. phyc. vol. IX tab. 29. 


Hane in omnibus oceanis obvenire suspicor. Inferne sspe obvenit intricata et torta, 
superne nunc prolongata et crebre dichotoma; dignoscatur sspius segmentis ultimis a basi 
latiore. subito attenuatis et divergentibus,  Adultior a facie inspecta dense striata adparet, 
cellulis rectangularibus lineas elongatas formantibus, modo fere diceres D. fasciole. A pa- 
einibus saepe pullulare videntur appendicule, quz sensim excrescentes sspe ramificationem 
magis irregularem reddunt.  Specimina ex India occidentali habui numerosa. E mari 
rubro provenientia vix distincta putarem; specimina plura comparavi, qu: cum planta a 
De Notaris mihi data congruere videntur. Hane sistere D. Notarisii Kü'z. Tab. Phyc. vol. 
IX tab. 25 assumsi, Apicibus paulo obtusioribus vix distat planta ex Mauritio. 


Tisus X D. rascione Species anguste lineares apicibus segmentorum acuminatis instructe, 
in partibus junioribus quasi articulate, nempe cellulis interioribus fere. «que 
longis instructee, deim. vero cellulis interioribus magis excrescentibus cellulas in- 
leriores in vicinis seriebus  longitudinalibus alternantes monstrantibus. in adul- 
Horibus partibus plus minus opace et longitudinaliter striatee cellulis corticatibus 
angustis rectangularibus, omnibus subsimilibus. 


Fronde subregulariter dichotoma, a basi sursum longe attenuata, apicibus erectius- 
culis acutis. 


90. D. rasciOoLA Aoth. J. Ag. Didr. Alg: Syst. p. 103. 


Facilius quam plurims Species alise Generis hzc dignoscatur, si nimirum justis limi- 
tibus cireumseripta fuerit. Ut vero l. c. monui plures adsunt forms, de quibus forsan 


adhue dubia adsint. 


Neck 


Segmentis frondium. mediis magis productis, segmenta cxteriora breviora et quasi im 
rachide alternantia. gerentibus. 


91. D. cERVvICORNIS XKüle. Tab. phyc. vol. IX tab. 24. J. Ag. Ddr. Alg. 
Syst. l. & p... 104. D. fascqvola. .Harv.. Nera Dor; amer. tab EB aba 
(fide spec.) 


Ad D. fasciolam certe proxime accedit, et &i1 specimina minus characteristica exami- 
nantur, formam ejusdem ludentem facilius quis crediderit. Quoad structuram quoque cum 
D. fasciola convenit. Cellulas venarum et interveniorum rectangulas vidi; interveniorum 


forsan paulisper latiores — Fructus quoque consimiles observavi. 


JUD 
- 
n2 


D. AGCUTILOBA. 9. Ag. (91-219 5305 9T. 


Nostra specimina ex Insul. Saudwieh reportata fuerunt; specimina ex mari Chinensi 
provenientia in Zub. 29 depinxit Kützing, que eo judice eandem speciem  constitue- 


rent. Modo D. fasciole cellulas interiores in superioribus partibus fere sque longas ob- 


Amaleeta Algologica. 19 


servavi; in planta juniore venas cellulis tenuioribus et intervenia cellulis latioribus rect- 
angularibus constitutas vidi. In planta adultiore frondem quasi longitudinaliter striatam; 
cellulas nimirum corticales omnes subconformes et diametro suo pluries longiores observavi. 
Apices dentiformes et acuminatos. Cellulas fertiles modo D. fasciole dispositas jamdudum 
descripsi, Nec in hoc, nec in antecedente segmenta media caulescentia dicerem, utpote a la- 
teralibus vix nisi situ diversa. 


Tnrus XI D. FeuncEurArs. Species anguste lineares apicibus segmentorum | acuminatis in- 
signes, in. partibus junioribus tenere, (exsiccatione quasi irregulariter collabentes, 
venis nimirum  subprominulis, interveniis collabentibus); im partibus adultioribus 
longitudinaliter striate, cellulis corticalibus angustis rectangularibus, venarum 
el interveniorum | parum. diversis. 


* Fronde sat regulariter. dichotoma subfastigiata. 


39. D. BrFURCA J. Ag. mscr. fronde cwspitosa estuposa tenera (exsiccatione 
collabente) subregulariter dichotoma et sepe prolifieationibus a diseo aut 
a margine emergentibus decomposita, sinubus patentibus, segmentis an- 
guste linearibus margine integerrimis, terminalibus geminis supra axillam 
patentem sensim ineurvis et aeuminatis, in suprema parte vix conspicue 
artieulatis, adultioribus dense striatis, cellulis cortiealibus reetangularibus 
suo diametro pluries longioribus. 


Hab. ad oras Nove Hollandiw tum tropiez€ (Port Denison, a Kilner 
lecta) tum australis (Port Phillip: Wilson). Sp. a Ferd. de Mueller 
mihi missa. Y 
. Specimina numerosa indicare videntur frondem esse 5— 6 pollicarem, at admodum an- 
gustam, latitudine vix lineam superantem, superioribus partibus latitudine inferiores fere 
wquantibus. Tota frons ssepius sat regulariter dichotomo-decomposita, nunc insuper pro- 
lnficationibus aut a pagina media aut intra marginem exeuntibus foliolosa. Segmenta su- 
prema gemina invicem similia, rite evoluta fiunt supra axillam patentem convergentia 
subfaleata et acuminata; adhuc juniora et breviora et magis obtusa adpareant; in supe- 
riore parte horum segmentorum cellule interiores íranslucentes articulos minus conspi- 
cuos referunt; infra apices vero cellule interiores elongat:z in seriebes vicinis alternantes 
adpareant, precipue in seriebus mediam paginam oceupantibus fiunt admodum elongats. 
In partibus junioribus vens longitudinales et septa transversalia quasi prominula ab in- 
terveniis collapsis sat diversa, frondi superficiem tribuunt inequalem, quasi pagins essent 
alis locis inflatz, alis depressz. Cellule corticales, demum magis conspicus, sunt rectan- 
gulares et suo diametro longiores demum totam superficiem quasi striatam reddunt. — Cel- 
lule fertiles 1n mediana parte paginarum provenientes, quasi lineam longitudinalem fer- 
tilem referunt. 
Inter species magis cognitas potissimum ad D. fasciolam accedere forsan censeatur. At 
planta est huie multo tenerior, et quoad structuram potius ad D. furcellatam accedens. D. 
furcellata vero est magis caulescens et gerit ramos fere in fasciculos laterales et alter- 


80 J. G. Agardh. 


* 


nantes collectos. D. bifurca est magis regulariter dichotomo-decomposita. In D. fasciola 
sunt segmenta terminalia magis elongata (subulata) et stricta, atque longius deorsum et 
magis conspicue articulata. Im D. bifurea sunt gemini ramuli introrsum incurvi et fere 
faleati, parum conspicue articulati — In ipso sinu cellule corticales pluriseriatz, ab utroque 
ramo obvie, linea media subflexuosa separantur —- ut hoc in formis D. lineari vicinis 


sepe obtineat. " 


** Segmepntis frondium mediis sensim amagis productis subpimnatifidis, exterioribus et ju- 
nioris frondis dichotomis. 


34. D. ALTERNIFIDA J. 4g. mscr. fronde cewspitosa estuposa tenera et ex- 
siecatione collabente, juniore sat regulariter dichotoma, adultiore seg- 
mentis mediis subpinnatifidis, sinubus patentibus, segmentis anguste liea- 
ribus margine integerrimis, terminalibus brevioribus patentibus a basi 
latiore acuminatis subobtusis, adultioribus dense striatis, cellulis corti- 
calibus rectangularibus suo diametro 2plo—9plo longioribus. 


Hab. ad oras Nove Hollandie tum australis, tum. tropieze; mihi a F. 
de Mueller et J. Br. Wilson missa. 


Quoad structuram hse species potissimum cum antecedente convenire videtur, eique 
ni fallor affinitate proxima. luvenilis nimirum admodum tenera, et septis sparsim quasi 
nodose prominulis, aliis partibus collabentibus insignis, adultior. firmior, opaca et quasi 
striata, seriebus densis longitudinalibus cellularum corticalium admodum conspicuis in- 
structa. Cellule hs rectangulares sunt suo diametro 2 —5plo longiores. Frondes juniores 
ita regulariter dichotom:s ut specimen nomine "D. dichotom:z vers" inscriptum habuerim. 
Sensim vero segmenta principalia excrescunt in rachides flexuosas, segmenta alia breviora 
alternantia gerentes. Sub hoc stadio specimina D. pinnatifidam haud male referunt; et 
ignota mihi adhuc vera D. pinnatifida, plantam australasicam ad illam retuli. Vera D. 
pinnatifida et quoad substantiam frondis subcarnosam et quoad structuram fenestratam ad 
aliam Tribum pertinens, hodie mihi sat diversa adparet. Prseterea D. alternifidam inter 
D. bifurcam et D. furcellatam quoad ramificationis characteres fere intermedia, ab utraque 
recedit tum hae ramificationis norma tum latitudine frondis — sesquilineam saltem quante. 
Cellulas fertiles medianam lineam paulo latiorem occupare quam in alus observare cre- 
didi. Ceterum vero specimina vario modo diversa obveniant: pro stadio evolutionis, aut 
magis rite dichotoma aut subpinnatifida; nunc nuda, nune prolificationibus a disco emer- 
gentibus dense obsita (var. foliolosa); nunc secus mediam frondem nulla, at foliolis a mar- 
gine forsan paulisper incrassato provenientibus (var. prolifera). Hane ultimam formam tan- 
tum juvenilem et tenerrimam me vidisse, dixisse placet. 


Fronde inferne. caulescente, caule anguste lineari ramos laterales conspicue temuiores 
sustinenle, apicibus furcatis sepe tenuissimis, patentibus aut. erectiusculis. 


35. D. rURCELLATA C. 4g., J. Ag. Sp. p. 90. D. furcellata partim. J. Ag. 
Didr.. Alg. Syst. p. 102. (nec Harv., nec Kütz.) 


Analecta Algologica. 81 

Species jam ab initio parum intellecta, utpote ad specimen mancum descripta, dein 
eum alis et quidem omnino diversis confusa, revera hodiedum ab Algologis vix cognita. 
Que primum a C Agardh descripta fuit plauta est species Dictyots, structuram frondis 
in hoe Genere normalem offerens, nimirum duplici strato, corticali monostromatico con- 
texta. Qui dei a Harvey sub nomine D. furcellatz; in icone pulcherrima illustrata fuit, 
eam structura a primarla differre et Harvey et sequentes omnes 1gnorarunt —Speciem pri- 
mitus descriptam igitur hoe loco nomine D. fwrcellat'e C. Ag. retineo; Harveyanam vero 
speciem, structura cum .D. pawiculata convenientem, hoc loco nomine Pachydictyon furcel- 
latum. descriptam videas. 

In caule D. furcellatz:» (C Ag.) transverse secto structuram*normalem Generis Dictyot:e 
vidi: cellul:: interiores magno, unica serie a margine ad marginem juxtapositz: obteguntur 
cellulis multo minoribus strati corticalis. nullis omnino interjacentibus cellulis strati cu- 
jusdam intermedii. In fronde ejusdem juniore et superiore, at fertili, à facie observata 
cellulas strati interioris vidi diverso modo collapsas, septis tum longitudinalibus tum 
transversalibus sparsim fere mnodose prominulis, longitudinalibus medix frondis swpe rugas 
elongatas formantibus, ad quas cellulas fertiles affixas facilius diceres. Cellule corticales 
sub hoc evolutionis stadio minus conspicus, at rectangulares adsunt; in forma, quam senilem 
D. furcellatam sistere putavi, cellule interiores parum translucentés obteguntur seriebus 
densis cellularum  eorticalium, qus in his omnes rectangulares adparent et seriebus longis 
superpositz:  strias secus longitudinem frondis decurrentes referunt. Hac suadente structura 
speciem D. fasciole vicinam putavi. 

Eam vero differentiam ramificationis inter D. fasciolam et D. furcellatam adesse puto, 
quam in multis aliis speciebus affinibus hodie assumsi: nimirum in D. furcellata, sensim 
evolvitur caulis proprius elongatus, ad quem rami breviores lateraliter adfixi adpareant. 
Plantam exsiccatam hoc modo bene evolutam, facilius quis ad D. paniculatam referre forsan 
decipiatur. Junior vero planta, velut rami a parte inferiore arrepti, toti dichotomi ad- 
pareant, qualem D. furcellatam descripsit C. Agardh et ipse im speciebus Algarum speci- 
minibus nondum rite evolutis deceptus. Specimina vero paulo magis evoluta caulem infe- 
riorem jam indicant, si quoque ex his ramificationis normam propriam adhuc :egrius discernere 
liceat. Demum specimina habui admodum characteristica, ramifieationis norma peculiari 
magis fere D. paniculatam referente, Cellulas fertiles secus medianam partem frondis sparsas, 
quasi in lineas plures seriatas vidi. 


XIII. Paehydietyon J. Ag. Gen. nov. 


Frons ecostata, bifurcatione cellule terminalis repetite dichotoma, segmentis 
flabellato-subfastigiatis, ssepe pinnatim. dispositis, decomposita, demum sub- 
triplici strato eellularum contexta: sérafo inleriore. cellulis majoribus, per 
unieam seriem a margine ad marginem dispositis, zonas interiores for- 
mantibus; Zntermedio cellulis minoribus rotundato-angulatis demum  pluri- 
seriatis; corficali cellulis monostromaticis, secus longitudinem frondis se- 


riatis, supremis in cellulam terminalem convergentibus, constante. 
Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 11 


89 J. G. Agardh. 


De Dietyoteis olim. seribens (Bidy. Alg. Syst. II Afd.) indicavi differen- 
fias structure, quie Inter species, ad Genus Dictyote antea relatas, intercede- 
rent; et his dueentibus tum Genera Dilophi et Glossophore nova proposul, tum 
sectionem propriam D. paniculate institui. Dum fere in hae unica specie 
typum quodammodo abludentem mihi cognitam haberem, novum Genus huic 
condere dubitavi; hodie vero, quum eandem structuram in aliis bene distimetis 
speciebus observaverim, novum Genus his condere, vix hesitavi. Inter Ge- 
nera proxima Paehydietyon, quoad structuram frondis, eum G/ossophora | potis- 
simum convenit. 

In Paehydietyo, ut in speciebus Dictyote typiels, stratum interius com- 
ponitur cellulis paulo majoribus, unicam seriem a margine ad marginem for- 
mantibus, sub seque longis, ita ut frons junior, translucente luce observata, 
artieulata et quasi polysiphonea adpareat. Ut in speciebus typieis Dietyotze 
stratum. corticale monostromaticum im Paehydietyo quoque adest, cellulis. pris- 
matico-cylindraceis in fila elongata eonjunctis constitutum; et he cellulae cor- 
ticales, interioribus. omni respeetu minores, quasi retieulo proprio exteriore 
articulos interiores cingunt. At inter hoe strata, intermedium proprium stra- 
tum i Pachydietyo sensim. evolvitur; in juniore fronde hoc parum conspi- 
cuum, in adultiore sepe alia strata crassitle :quat aut immo superat; sectione 
faeta transversali frondis eellulas ejusdem videre licet demum pluriseriatas, 
corticalibus. rite. antepositas, et magnitudine has :quantes, at quasi vacuas, 
nimirum contentu colorato cellularum corticalium carentes. De prima origine 
hujus strati dubia quidam mihi adfuerunt. Nune prima initia ejusdem dig- 
noscere credidi in cellulis minutis, quas in axilla inter geminas cellulas inte- 
rioris strati quandoquidem observare putavi; aliis autem locis eortieales cellulas 
vidi verticaliter. elongatas, et transversaliter dein. divisas, interioribus partibus 
stratum | intermedium sensun formaptibus. In frondis parte ima J«chyd. mi- 
Horis magis inerassata et fere teretiuscula hoe precipue mihi evidentissimum 
adparuit.. Cellule nov; ita formate quoque magnitudine eum cellulis corti- 
ealibus conveniunt, et his revera anteposit: videantur ubicumque segmentum 
feliciter ductum observare liceat. 

Frondium partes. inferiores, inerescente magis magisque strato hoe inter- 
medio, fiunt hoec modo sensim inerassate, et sepe oaulescentes adparent, 
ramos quasi magis pinnatim dispositos -sustinentes. — Frondes a facie ob- 
servatee/ plerumque. admodum  opae:, quasi limeis elongatis cellularum corti- 
alium. striatze. 


Analecta Algologica. 83 


In segmento longitudinali frondis cellulas interioris strati, exterioribus 
ampliores, semper facilius dignoscere mihi licuit; s] quoque breviores, et exte- 
rioribus, undique prementibus plus minus corrugate sepe obvenijant. — Cellulas 
strati mmtermedii et eortieales, utpote tenuiores magis elongatas lubenter diceres. 

Utrum fructificationis indole Genera, qu: Dietyotie. proxima. sunt, omnino 
invicem conveniant, an quodam respectu diversa sint, mihi quidem adhuc 
latet. Cellulas fructiferas in. P. paniculato observavi sphaericas, supra mediam 
paginam emergentes, plerumque paucas adproximatas; nescio an assumere aude- 
rem has fasciculo filorum  involucrantium ab initio cinetas fuisse; sepe ni- 
mirum in viemia sporarum vidi fila magis elongata at apicibus deperditis 
quasi senilia; nune sporiferis cellulis nondum evolutis fila vidi breviora in- 
eurva et breviter articulata, qualia a Harvey in. PAye. austr. tab. XN XVIII 
depieta exhibentur. Nune in ejusmodi fasciculo cellulam rotundatam observavi, 
quie vero quid sit nescio. 

Sequentes species hodie Pachydietyo adnumerandas credidi: 


|. PACHYDICT. FURCELLATUM  Harv. phyc. aust. tab. XXXVIII. (non Ag.) 
Dict. furcellata J. Ag. (partim) m. Bidr. Alg. Syst. Il. Afd. p. 102. 


Hab. ad oras occidentales et australes Nov: Hollandiz. 


Duas species sub nomine JDcf. furcellate confusas fuisse, hodie assumere cogor, com- 
paratis structurz differentiis, quz adsunt inter specimina, eodem nomine descripta. In 
una, quie primariam D. furcellatam (€. Ag. sistit, structuram agnovi, quam plurimis spe- 
ciebus Dictyotz:, normalem hodie censeo: cellulite nimirum interiores monostromatics cellulis 
corticalibus quoque unicam seriem formantibus obteguutur. In altera. quie est species & 
Harvey deseripta, inter hzc strata sensim cum :etate formantur cellule intermediis, quie 
denique stratum sat conspicuum efficiunt. Species Harveyana hoe modo structuram offert 
quam Pachydietyo characteristicam. supra describere conatus sum. Quoque quoad habitum 
species ist:» oculo adsueto diverse adpareant: rami nimirum, qui in utraque forma plus 
minus pinnatim disponuntur, sunt in J. furcellata C. Ag. basi sspe longius nudi, superne 
crebrius furcati ramellis acuminatis patentibus quidem, at vix proprie divaricatis. In D. 
furcellati./.- Harveyi vami in caule demum  firmiore sunt magis horizontahter egredientes, 
ramulis patentissimis, ultimis divergentibus. $1 vero hz habituales notz; minus conspi- 
ciantur, specles evidentius structura differunt. Hinc quoque in planta exsicceta caules in 
Pachydietyo sepe sentiuntur duriusculi (cultro dissectij; in Dictyota molliores 

Species, quas rite distinguere hodie conatus sum, a plurimis antea confusas fuisse, 
patet. Specimen a €. Agardh descriptum admodum pauperum. Harvey qui in planta a 
se inventa speciem Agardhianam recognoscere credidit, suse D. furcellatz:» dedit 1conem, 
habitum eximie illustrantem. Sed preter Agardhiananr speciem diversam quoque aliam, 
quam 1pse D. angustam antea denominaverat, cum sua identicam consideravit. — Mihi spe- 


cimen ab ipso Harveyo nomine D. anguste designatum comparanti, hane potius congruere 
d : 


84 J. G. Agardh. 


adparuit eum forma, quam nomine Dilophi Gunniani descripsi. [Ipse de speciebus Dictyo- 
tearum scribens (Bidr. Alg. Syst. l. c. p. 102), duas formas adesse monui, at differentiis 
structurz adhue ignotis, nec mihi licuit inter formas rite distinguere. Kützing, qui spe- 
cimen Harveyanum examinavit, hujus structuram quoque exposuit (Tab. phyc. vol. IX 
tab. 24). Me hane structuram in Diet. furcellata non vidisse, jam eo tempore monui 

Duas formas Pachyd. furcellati coram habeo. Una minor, 53— 6 pollicaris caule pri- 
mario tenuiore, at duro et i exsiecata filiformi. Hsc a Harvey et Kützig depicta. Altera 
8 polliearis et ultra, caule crassitóie majoris P. paniculatz, Hzc precipue ad P. panicu- 
latum accedit, at colore letiore et precipue ramulis divarieatis diversa.  Ramulos ultimos. 
a facie observatos, sepius vidi articulatos, translucentibus nimirum cellulis strati interioris 
sub :que longis; articuli hoc modo formati longitudine sua diametrum frondis circiter 
wquant.  Cellulas corticales median: frondis sspe obscuriores (ntpote prius maturescentes) 
vidi, costam mediam quasi mentientes. 


2. PacHYD. MINUS (D. minor Sonder Alg. Preiss. p. 154. J. Ag. Bidr. Alg. 
Syst. p. 194. 


Hab. ad oras australes Nove. Hollandiz. 


He revera est species admodum distincta, structura frondis cum aliis speciebus Pa- 
chydietyi conveniens; specimina circiter 3pollicaria vidi, segmentis pro magnitudine plante 
latioribus, lineam tamen vix :equantibus, sub-carnosa, at elastica et facilius reviviscentia. 
Sub microscopio tota fenestrata adparet, hneis admodum anfractuosis zonas sursum con- 
vexiuseulas separantibus. Cellule  corticales elongat:e suo diametro circiter 3plo longiores. 
Csterum ad ea refero, quie l]. c. de hac specie dixi. 


9. PACHYDICT. PANICULATUM Jet. panieulata Auct. J. Ag.- Didr. Alg. Syst. 
p. 106. 


Hujus plures esse formas, alias segmentis terminalibus obtusis, plurimas segmentis ul- 
timis acuminatis. Quoque quasdam ramificationis differentias adesse vidi; at has differentias 
v 1 l D 

vix species diversas indicare putavi. P 


XIV. Dilophus J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p: 84. 


De Dietyoteis olim. seribens, Genus Dilophi proposui 1is speciebus Di- 
etyotee Generis, in quibus cellule. interiores subdividuntur parietibus, qui sunt 
eum utraque pagina frondis paralleli; ita ut cellule interiores aut 2:as aut 
4-ternas series, inter utramque paginam superpositas, efficiunt. — Cellule strati 
interioris. hoe. modo in his fiunt minores, et sectione faeta transversali frondis 
fere quadratic! adparent, nunc angulis paulisper rotundatis instructis, et om- 
nes invicem utraque directione e regione positz. Generis, his characteribus 


E 
Analecta Algologica. 85 


instituti, speeles sex jam eo tempore mihl cognitas habui. Postea haud pane 
alie mihi innotuerunt, inter quas nonnullas, propria modificatione structure, 
novum Generi typum indieantes putavi. Dum nimirum in plurimis antea 
eognitis speciebus fuerunt cellule interiores median: frondis, quie novis factis 
divisionibus pluriseriatzte obvenerunt, postea alite mihi innotuerunt species, qua- 
rum cellule median: frondis aut indivise, aut parcius divise permaneant, 
certcte vero alie quidam, marginibus viem:e, subdividuntur, quasi vallum. mar- 
ginale, in utraque pagina prominulum, nune nudo fere oculo conspicuum, for- 
mantes. Sectione facta transversali frondis, hoe modo adpareat ambitum seg- 
menti in aonnwllis adparere ovalem, mediana parte frondis ierassata, mar- 
gines versus sensim attenuata; 1n «lüs vero intra-marginalem lineam — esse 
ineorassatam, mediana parte tenulore, fronde quasi utrinque canalieulata. Inter 
species margine incrassato frondis instructas nonnulhe sunt (D. marginatus), 
in quibus differentia inter margines et paginam interiorem admodum abrupta 
eonspieiatur; ut vero hoe in unica specie rite observatum fuerit, facilius eun- 
dem typum recognoscere liceat in aliis, quarum margines inerassati magis pe- 
detentim attenuantur paginam versus medianam. 

Cellulas interiores, quae divisionibus longitudimalibus modo supra descripto 
subdividuntur, non pari passu breviores fieri, sectione facta longitudinali fron- 
dis mihi conspicuum fuit. Zonz igitur transversales, quie in fronde a facie 
observata Dietyotz: cujusdam plerumque conspieiantur, eztedem quoque in spe- 
eciebus Dilophi permanent, si quoque in fronde obseuriore difficilius trans- 
luceant. Dum vero zons in Dietyota constituuntur monostromatiea serie cel- 
lularum.| juxtapositarum, a margine. ad. marginem extensa; zone in Dilophis 
formantur cellulis quoque alia directione — a pagina ad paginam —- quasi 
polysiphoneis. —Cellulas longitudinales, divisione ita ortas, fere prismaticas vidi, 
suo diametro pluries (circiter. 4plo) longiores; nune unum aut alterum ex his 
transversali divisione in. 2:as partes divisas observare credidi. Zonas novas 
hoe modo demum oriri forsan conjicere. liceat. 

Quod attinet partes fructificationis. vix certius quid de his statuere au- 
derem. Species plurims, recentius detecte, tantum paueloribus speciminibus 
hucusque mihi innotuerunt; et specimina, quae habui, nec omnia fructifera; 
nee partes fruetificationis diversas in eadem specie observare mihi contigisse 
facilius intelligatur. Ex Hs, que observavi, lubentius conjicerem organa frueti- 
fera in Dilophis ab 1s vix diferre, quie in speciebus Dicetyotee innotuerunt. 


Pustulas supra paginam prominulas in pluribus revera vidi; et sporas intra 


86 J. G, Agardh. 


has generatas nune pauciores, nune numerosiores observavi; in uma specie 
(D. folioso) has fere globosas vidi, at stipite brevi evidenter adfixas. In 
pluribus sporas sie dictas singulas, et evolutionem harum in una specie (JJ. 
Wilsoni) evidentiorem quam in ulla alia Dietyotea sequi mihi licuit. —Cellulas 
fertiles rarius tantum lineam angustiorem median: frondis occupantes, ssepius 
easdem supra totam mediam frondem densius sparsas obvenire dicerem. 


Sequenti modo species hodie cognitas disponendas eiredidi: 


Sserio I. Awcrerres. frondibus. secus medianam paginam. incrassatis, margines versus plus 
minus conspicue attenuatis, sectione tranmsversali ambitum | ovalem | monstram- 
tibus; cellulis strati interioris in. mediana. p igina. plures series (sepe 4) for- 
mantibus, marginibus proxime per series pauciores (mune per unicam) dispositis. 


* — Frondibus. linearibus dichotomis, aut magis vage furcatis. 


a) Cellulis fructiferis lineum. angustiorem mediane frondis occupantibus. 


l. Dir. REPENS J. Ag. Alg. med. p. 38. Bidr. Alg. Syst. II p. 106. Kütz. 
Tab. phyc. LX tab. 9. D. cyprieus Grun. mscr. Dict. simplex  Kütz. 
L0: lab. 9. 

Hab. in mari mediterraneo et nigro, ad littora Galloprovinere! et Ni- 
cec! ad Cyprum! ad httus Tauri! 


Hujus speciei — a D. fasciola sine dubio distinctissim: -- plures formas mihi hodie 
cognitas habeo et has a diversis littoribus maris mediterranei et nigri. Preter primariam, 
evidenter juniorem, quam cispites minutos, surculis decumbentibus invicem conjunctos, ag- 
mina densa in limite maris formantes descripsi, quoque adeltiorem, a diversis locis nata- 
libus comparavi. Plantam adultiorem. vidi quoad habitum vix a JD. fasciola distimgu- 
endam. basi paulo latiorem linearem. subregulariter dichotomam (JDiloph. cypricus Grun.) 
apicibus longe attenuatis: nunc inferne magis incrassatam et magis irregulariser ramosam, 
sepe prolificationibus fere teretiusculis instructam (quales "JD. dichotome" formas quasdam 
depinxit Reinke). Ejusmodi formas magis irregulariter ramosas, ramellhsque filiformibus 
intricatas, a fulero  arreptas, in sinu tranquillo ad ins. St. Marguerite olim legi. A facie 
planta adparet longitudinaliter striata, cellulis corticalibus rectangularibus suo diametro 
2plo - 4plo longioribus. Minori augmento observata monstrat cellulas interiores quasl in 
artieulos aut zonas transversales conjunctas; in prolificationibus teretiusculis articuli hi 
admodum conspicui adparent, diumetro circiter squales, Sectione facta transversali structura 
a Dictyota fasciola speciem diversam evidentissime monstrat: cellule nimirum interiores 
sunt in mediana parte frondis septo cum paginibus parallelo sabdivise, duplicem, nunc 
forsan 4-plicem seriem formantes; margini autem proxim:e sepe indivisse simplicem seriem 
formantes. Sectione facta longitunali adparet cellulas easdem interiores nullo septo transversali 
subdivisas fuisse, sed sua longitudine square zonas in superficie conspicuas; sunt hoe modo 


4 cellulas corticales longitudino circiter :equantes. Frondes a facie inspectze admodum 


Analecta Algologica. 87 


obseurz:: adparent, stris longitudinalibus cellularum corticalium notat:, et transversim zo- 
nate, zonis diametro frondis cireiter duplo — quadruplo brevioribus -- in fronde com. 
planata. Cellule cortreales alie latiores et breviores, suo diametro circiter :equales, alii 


(divisione longitudinali facta) angustiores, longiores adparent. 


Ut plurimum — in planta juniore — cellulas interiores medi» frondis duplicem se- 
riem formantes vidi; nunc vero — in adultiore planta in segmentis fere teretiusculis cel- 


lulas interiores 3—4 series inter paginas formantes observavi. Hanc differentiam :wtatis 
putavi. In iis, quarum cellule mediz frondis per 4 series disposit», sunt, vidi cellulas mar- 
2$ini proximas duplicem seriem formantes. His structur:z characteribus certum puto spe- 
ciem esse a D. fasciola diversam et una cum haud paucis speciebus aliis, eodem modo a 


typicis speciebus Dictyotz diversis, ad Genus proprium Dilophi referendas. 


2. Dil GuNwwIANUS (J. Ag. BDidr. Alg. Syst. p. 106.) fronde basi stuposa 
anguste lmeari decomposito-dichotoma, sinubus patentibus, segmentis ter- 
mimalibus subdivergentibus attenuatis obtusiusculis, cellulis interioribus 
frondis medie per 4 series, margini vicinis per duas series dispositis 
corticalibus plurimis subquadratiecis diametro. :qualibus, aliis | sesquilon-, 


gioribus. 
Hab. ad Tasmaniam et oras australes Novee. Hollandise. 


Hujus tantum pauca specimina habui. Hc inferne magis distanter dichotoma, superne 
iteratis bifurceationibus magis decomposita, et sspe prohficationibus decompositis obsita, 
segmentis terminalibus brevibus obtusiusculis patentibus aut sspe subdivaricatis.  Cellulas 
interiores medix frondis 4 series, margini proximas 2 series formantes plerumque vidi, 
Cellulas cortieales vidi admodum breves, suo diametro :equales aut vix sesquilongiores, Spe- 


cimina, qui? coram habui, colore castaneo, in exsiccata fere nigrescente, insignia. 


9. D. FASCICULATUS (J. Ag. mscr.) fronde basi stuposa, anguste lineari de- 
composito-dichotoma, ramis principalibus quasi fasciculos distinctos eodem 
modo decompositos formantibus, sinubus patentibus, segmentis sepe spar- 
sim tortis, terminalibus patentibus subacuminatis, cellulis interioribus plu- 
rimis per 4 series dispositis, corticalibus rectangularibus suo diametro 
2plo—4plo longioribus, cellulis fructiferis lineam longitudinalem angustio- 


rem frondis medio occupantibus. 
Hab. ad oras australes Nove Hollandie & "Tasmaniz. 


Hane antecedenti proximam puto, tum diversitate quadam ramificationis, tum cellulis 
corticalibus conspicue longioribus dignoscendam. Rami nimirum majores quasi per se fasci- 
culos distinctos efficiunt, longitudine paulisper in:zquales, et singulas horum partes eodem 
modo decompositas. Frondes vidi nunc dimidiam lineam, nunc hmeam, latas; angustiores 

^ 


siepe una aut altera torsione adparent in axsiccata quasi sparsim contractz.  Segmenta in- 


SS J. G. Agardh. 


r 


feriora pollicem circiter distantia, superiora duplo breviora, omnia adparent tenuiora et 
spe sat attenuata. Ín speciminibus, quie coram habui, cellulz corticales elongat:z adpa- 
rent, rectangulares et suo diametro 2plo—4plo longiores. Color frondis fuscescens; et sub- 
stantia membranacea; qualem in juniore planta suspicari liceret. Nostra tamen fructifera, 
cellulis fructiferis lineam longitudinalem  angustiorem medie frondis occupantibus. — Has 
vero ^c pustulis, supra frondem elevatis, oblongis, sporas obovatas plurimas (usque 3o 
numeravi); »u»c prolificationibus constitutas observavi. | 


b) Cellulis fructiferis. totam  medianam frondem, linea. marginali excepta, occu- 
pantibus. 


2. Dir. TZENLEFORMIS J. 4g. mscr. fronde supra stipitem. teretiusculum stupo- 
sum eomplanata, anguste lineari, decomposito-dichotoma, segmentis supra 
axillas patentes erectiusculis, per totam longitudinem :eque latis, termi- 
nalibus attenuatis obtusiusculis, cellulis interioribus. quadruplicem. seriem 
inter paginas formantibus, cortiealibus plurimis subquadraticis, aliis parum 
longioribus, fruetiferis secus totam medianam frondem dispositis. 


Hab ad oras australes (Port Phillip) et occidentales (Champion bay) 
Nove Hollandie (F. de Mueller !). 


Hsc ita quoad habitum JD. fastigiatam | (Harv. Phyc. austr. tab. L XX X). refert, ut 
specimina utriusque diu in Herbario sub eodem nomine servata habuerim.  Detecta vero 
differentia, quiz inter species Dilophi «ancipites et iarginatas intercedit, statim mihi ad- 
paruit D. T'eniceformem esse speciem bene distinctam. In haud paucis speciminibus, quie 
coram habui, stipes adest quasi proprius, teretiusculus, lineas paucas aut fere pollicem 
longus, stupa fuscescente obductus, cujus ex apice quoquoversam exeunt frondes haud 
paucs, quie ab ima basi plan:, Lhineares, lineam circiter latz, bifurcationibus fiunt decom- 
posit: (inter supremas et infimas bifurcationes 0—6 numeravi, segmentorum indivisa parte 
1—3 pollices longa). Supra axillas patentes segmenta magis erectiuscula, nunc supra 
axillam paulisper incurvata vidi; terminalia attenuata  obtusiuscula. — Frondes a facie 
observat: admodum  obscur: et striatz;s adparent, cellulis corticahibus plurumis fere qua- 
draticis, aliis paulo longioribus; lubenter dixissem longiores esse venarum, breviores in- 
terveniorum at inter utrasque ejusmodi distinctionem urgere vix auderem. n nonnullis 
fragmentis pustulas vidi supra paginam elevatas, non tantum secus lineam longitudinem 
dispositas, sed supra totam medianam frondem sparsas — linea tantum marginali excepta, 
Soros hos rotundatos, evidentiore membrana cinctos, sporas 4—6-—8 obovatas continentes, 
vidi (in fronde a facie observata); sectione facta transversali apices sporarum prominulos, 
sinu inter singulas conspicuo, perisporio quasi lamelloso; nunc quoque exterioris membrane 


laceras partes, observare credidi. 


9. Dir. oPACUS (J. Ag. Diédr. Alg. Syst. p. 107). fronde supra stipitem tere- 


: » : : : , 
tiuseulum | complanata, sursum longius stuposa, latiuscula | decomposito- 


89 


Analecta Algologica. 


diehotoma, segmentis supra axillas patentes patulis, sua longitudine inter 
bifureationes proximas latitudinem circiter ter superante, terminalibus ob- 
tusissimis truncatis, cellulis interioribus quadruplieem seriem inter pa- 
ginas formantibus, cortiealibus subangulato-rectangularibus diametro ses- 


quilongioribus, fructiferis. 


Hab. ad oras magis australes Nove Hollandiee Port. Phillip (F. de 
Mueller! Wilson!) Israeliten-bay (Miss Brooks!) 


Specimina, qui l. c. descripsi, comparatis aliis, qus postea habui, senilia mihi adpa- 
ruerunt, ideoque ramificatione magis irregularia; juniora magis regulariter et dense dicho- 
toma, bis lineam saltim lata, longitudine segmentorum inter bifurcationes proximas lati- 
tudinem ipsorum bis aut ter superante. Segmenta terminalig obtusissima, apice rotundato 
aut fere truncato. Frons tota sspe latior quam longa, stupa sursum longius scandente 
inferne tomentosa, infimo segmento paulo angustiore stipitem formante. Tota frons, minori 
augmento observata, areolata adparet, areolis sub-rectangularibus, diametro circiter sesqui- 
longioribus. Zonarum linee transversales at anfractuosse quoque in fronde juniore parum 
conspicuz. Cellule corticales sub-angulatz rectangulares. diametro suo circiter sesquilon- 
siores. Sectione trapnsversali evidentissime vidi frondem in media sua parte paulo cras- 
siorem quam in parte marginibus proxima; in adultiore cellulas interiores 4 seriebus inter 
paginas dispositas, margini proximas vero tantum 2:as series ab initio, demum vero has 
quoque 4 series offerentes,  Cellulas fructiferas bene evolutas non vidi; inchoantes quasdam 


videre credidi, et has ita per superficiem sparsas, ut demum totum discum fructiferum fieri, 


facilius suspicarer. 


**  Fyndis dichotome segmentis lateralibus. brevioribus, quasi in rachide alterne pinna- 


tifida et caulescente dispositis. 


6. D. GUINEENSIS (Kütz.) frondis dichotom:w segmentis lateralibus brevio- 
ribus, quasi in rachide alterne pinnatifida et caulescente dispositis, an- 
ouste linearibus et eodem modo decompositis, apicibus acuminatis, cel- 
lulis interioribus frondis median: sepius duplicem seriem, margini proxi- 
mis simplicem  formantibus, corticalibus rectangulhribus suo diametro 
fere 2plo longioribus, fructiferis medians frondis partem | majorem  oe- 


cupantibus. 
Spatoglossum | Guincense Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 46. 12. — Diloplus 
Gwineensis J. Ag. Dédr. Alg. Syst. IT. p. 108. 
Hab. in mari Indie | occidentalis. 


H:ec est epecies minor, 9— 4 polliearis, segmentis latioribus semilimeam latitudine parum 


superantibus, ultimis fere setaceis. Frons eximie videtur csmspitosa, radiculis filiformibus 


emissis radicans, stupa vix conspieua. Sectione facta transversal, vidi cellulas interiores 


Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX. 12 


" 


90 J. G. Agardh. 


plurimas frondis median: duplici serie dispositas, margini vicinas vero simplici serie, nullas 
4-plici, ut eas pinxit Kützing in infima parte. In partibus junioribus observare liceat 
zonas transvercales lineis anfractuosis distinctas, ita breves ut 6 —'7 zonas diametrum 
frondis sua longitudine squantes dicerem; in adultiore fronde vix conspiciantur, sed tota 
striata adparet cellulis corticahbus suo diametro 2plo—4plo longioribus. Aliquando mar- 
cines leviter contracti mihi adparuerunt at obsolete; distantius diametrum frondis su- 
perantibus. In superficie frondis pustulas supra paginam elevatas, intra membranam laxi- 
orem sporas paucas ut adparuit 4:as foventes, alias vacuas, pellicula deperdita tantum 
excavatione in superficie indicatas. Cellulas fructiferas per majorem aream interiorem frondis 
obvenire vidi. 


4. Dit. WILSONI J. lj. mscr. frondis dichotomwe segmentis lateralibus bre- 
vioribus quasi in rachide alterne- pinnatifida et eaulescente dispositis, 
linearibus et eodem modo decompositis, apicibus acuminatis, cellulis in- 
terioribus. frondis mediane / quadruplicem seriem, margini proximis pau- 
elores series formantibus, corticalibus rectangularibus suo diametro 1 '/, 
— 9plo longioribus, fructiferis. mediane frondis partem | majorem  occu- 
pantibus. 


Hab. ad oras australes Nove Hollandi?; a J. Dr. Wilsson ad Port 
Philip Heads lecta! 


Inter species generis mihi cognitas hzc fere maxima, circiter longitudine pedalis, 
rachidibus majoribus fere 3 lineas latitudine swquantibus.  Coterum ad eas Generis species 
pertinens, in quibus segmenta principalia caulescentia adparent, et minora quasi in rachide 
alternantia sustinent; lateralibus et supremis fere pinnatifidis, sensimque attenuatis, ultimis 
omnibus acuminatis. Segmento transversaliter secto adpareat cellulas interiores per 4 se- 
ries inter paginas esse dispositas 1n mediana parte, frondis extimis pauciores series forman- 
tibus. A facie conspectam frondem vidi dense striatam, striis medianw frondis latioribus 
marginalibus conspicue tenuioribus, his in segmentis ultimis acuminatis fere totum apicem 
obtegentibus. Cellule corticales 1 '/j,—3plo, aut Z2plo—4plo suo diametro longiores mihi 
adparuerunt. In fructifera totam interiorem partem frondis fertilem vidi, tum sporis sic 
dietis singulis abunde instructam, tum  pustulas nonnullas sporis intermixtas observavi, 
at has apertas et vallo cirecumducto sat conspicuas. Sporas singulas a cellula corticali 
elongata sat conspicue transformatas observare putavi. Cellu!a fertilis initio decumbens 
et nullo respectu, ut mihi adparuit, ab alius corticalibus distincta, fit sensim magis ob- 
longa, apicibus obsceurioribus quasi in cellulas (?) separatis; media parte, dein magis pro- 
minula, sensim in partes conglobatas plures, ut mihi adparuit abeunte. Magis periphericas 
ex his partibus sensim obsolescere et in perisporium hyalinum abire lubentius assumerem. 
Perisporium. denique a cellulis contiguis separari putarem; utpote pluribus locis in serie 
cellularum eorticalium  vaeuum adesse vidi, eryptam hiantem oblongam referens. Quo vero 


modo ipse sporz separantur, mihi quidem observare non contigit, 


pA 


Analecta Analogica. 


Srero II. Manoir: frondibus margine incrassato in. utraque. pagina — prominulo. cinctis, 
cellulis strati. interioris in ipsa pagina unicum aut geminas series formantibus, 


im margiue vero per series duplo mwuwnerosiores dispositis. 


" 


* Cellulis interioribus in media fronde sepe indivisis unicam. Seriem, marginalibus 2—Íí 


series formantibus. 


S. Dirt. ANGUSTUS (J. Ag. msc;.) fronde basi stuposa, anguste lineari, de- 
composito-dichotoma, simubus patentibus, segmentis terminalibus | eonfor- 
mibus rotundato-obtusis, cellulis interioribus medianz frondis. indivisis, aut 
margini vicinis per duas series, ipsum marginem formantibus per 4 series 
dispositis, fructiferis. 

Hab. ad oras Nove Hollandie australes: J. Dr. Wilson!) 


$st hse Species duplo circiter angustior quam J. fasti ;iatus, semilineam latitudine 
parum superans, et 3— 4 polliearis longitudine, ramificatione decomposito-dichotoma et seg- 

mentorum forma lineari conveniens, ita ut formam juniorem hujus forsan considerare li- 

ceret. Attamen stupa sat conspicua frondem adultiorem esse forsan suadeat. Inter bi- 

fureationes proximas segmenta. semipollieem quant longitudine, nunc paulo longiora, 
terminalia conformia, apice rotundato-obtusa. A facie observota frons fenestrata adparet 
venis eonspieuis intervenia separantibus. Are: interiores rectangulares diametro suo sesqui- 
duplo longiores; quie margini sunt proxim:w fere in zonas conjunctz, lineis tamen an- 
fractuosis zonas separantibus. In mediana parte frondis arez magis alternantes. —Cel- 

.lulas interiores in mediana parte frondis plurimas indivisas vidi, paucas dein (que 4—5 

a margine sunt distantes) in duas series divisas, ipsum marginem formantes per 4 series 

dispositas vidi. 

9. DiL. MARGINATUS J. 4g. mscr. fronde cwspitosa radieulis emissis radi- 
cante, lineari decomposito-dichotoma, segmentis supra sinus angustiores 
ereetiuseulis, terminalibus eonformibus rotundato-obtusis, adultioribus quasi 
rugis transversalibus in areas quadraticas subdivisis, cellulis | interio- 
ribus median; frondis indivisis aut margini vicinis per duas series, 
ipsum marginem formantibus per 4 series dispositis, cellulis. fructiferis 
areas quadraticas oceupantibus. 

Hab. ad oras australes Novie Hollandi:e; ex Port Phillip mihi a | F. 
de Mueller missa: nune 27Myfils adhzerens radicibus, in. limite. maris 
obveniens conjiciátur. 

H:ec creseendi modo D. repentem, segmentorum forma D. fastigiatum refert, margine 
admodum conspicuo ante omnes alias insignis — Ciespites revera constituuntur frondibus nu- 
merosis, state ut videtur admodum diversis, aliis latitudine D. fastigiatum zquantibus aliis 


multo angustioribus, aliis decomposito-dichotomis, aliis simpliciusculis; quin immo in his 


^ 


z 


92 J. G. Agardh. 


segmenta fere 23-pollicaria vidi indivisa. IW frondibus bene dichotemis segmenta supra sinus 
angustos magis erectiuseula vidi quam in alus et apicibus rotundatis obtusa, In adul- 
tioribus margines jam exiguo augmento observati conspiciantur elevati et in his frondes 
quasi rugis transversalibus im areas quadraticas, sua longitudine latitudinem frondis circiter 
wquantes, subdivise facihus conspiciantur.  Sectione transversali frondis facta margines in- 
crassati fere formam clavz oblongz referunt, in qua series quaternas cellularum interiorum 
faeilius. dignoscero licet (cellulis ipsius clavz extimis paucioribus, quasi non rite-evolutis). 
In ipsa pagina cellule, quse margin proxime, paucme per duas serles disposite; intimas 
plurimas indivisas vidi (quales in Dictyota adparent) Cellule corticales ut in aliis mono- 
stromaticz, marginales a paginalibus vix diverse. A facie frons striata adparet cellulis 
corticalibus rectangularibus, suo diametro circiter 3plo longioribus; margines incrassati 
calà teretiuseculi ad instar admodum conspicui. Lines anfractuos:s transversales, quibus 
zone cellularum. interiorum designantur, certis distantiis fiunt quasi coacervatze et magis 
irregulariter flex:e, sensimque fiunt his locis quasi in plicam transversalem prominulam con- 
junctis»; et hz pliez, fere certis distantiss obvenientes, frondem exsiceatam quasi in areas 
quadraticas subdivisam reddunt. In interstitio inter plieas geminas area. totum discum 
occupans fructifera fit —— forsan diceres analoga dispositione, quam antea in JDétyota zo- 
nata descripsi. Sunt spor:e sic dictz singule at hoc loco plurims, quas in D. marginato 


hoe modo obvenientes observavi. 


** Cellhul's interioribus in. media fronde per duas series dispositis, marginalibus 4 series 
cl nunc forsan plures formantibus. 


a) Fronde dichotoia  subfustigiata. 


10. D. rasTIGIATUS (Sond.) J. Ag. Bidr. Alg. Syst. p. 107. 


Dictyota. fastigiata  Sond. pl. Preiss. Küfz. Tab. phycol. vol. IX tab. 
13 Hurv. Phyc. austr. tab. LX XXII. 


Hab. ad oras Nove IHollandiete tum occidentales, tum australes. 


Jam antea monui plantam huie simillimam, si quidem hoc ex habitu judicatur, ad oras 
Novie Hollandie australes adesse. Illam autem speciebus, quas 4ripifes dixi, verum D. 
fastigiatum — Ma ginatis adnumerandam esse, hodie statuere licet. Specimen ipsum Sonde- 
derianum observanti mihi adparuit cellulas interiores in mediana parte frondis per duas 
series dispositas esse, margines autem 4-nis seriebus constitutos esse. In icone Harveyana 
cellule interiores duabus seriebus disposit:e pinguntur; quas vero esse interioris partis frondis 
facilius crederes. In icone Kützingiana pars marginis depicta adest, quadruplici serie cel- 
lularum contexta; huic autem proximz cellule ipsius paginz triplici serie dispositzs pin- 
guntur. Hevera cum :tate numerum serierum augeri , jam antea de hac specie scribens 
(l. e.) monui; quod, observata tamen differentia, quam inter margiues et ipsam paginam 
adesse putavi, hodie repetere placet. In plurimis a me observatis numerum vidi qualem 
supra indicavi; aliquando margini proximas cellulas per 3 series, ipsius marginis autem per 
4 dispositas vidi; nunc utriusque partis series auctas observavi.  Cwterum duas formas ad- 


esse putavi: unam breviorem et latiorem atque densius bifurcatam, hane nune in partibus 


, n 
Analecta Algologica. 053 


junioribus fenestratam vidi; in adultioribus dense striatam; alteram magis elongatam, seg- 
mentis inter internodia circiter. pollicaribus et angustioribus; hare obscurius striatam et 
cellulis eorticalibus brevioribus instructam.  Diversitates autem has tantum ab state pen- 
dere conjeci. In nonnullis margines paulisper inzquales vidi, quod quoque Harvey in des- 


eriptione animadvertit. 


11. D. MwONILIFORMIS J. 4g. mscr fronde dichotoma subfastigiata flagelliformi, 
inferne anguste lineari complanata, ramis ramulisque omnibus monilifor- 
mibus, certis distantiis nimirum torsione contractis, inter stricturas arti- 
eulos ovales formantibus, cellulis interioribus medianz frondis per duas 
series dispositis, marginalibus 4 series formantibus, corticalibus diametrum 


ipsarum squantibus aut duplo longioribus, fructiferis. 


Hab. ad oras occidentales Nov: Hollandizte (Champion bay; D:r Elliot) 
a F. de Mueller mihi missa. 


Strieturz, torsione frondis orte, qui sparsim in multis obveniunt, in hac ita regulares 
ut partes omnes superiores omnino monihformes adpareant. Quamquam frons angustior 
quam in plurimis, vix lineam dimidiam superans, tamen frondem usque 7 pollices longam 
vidi, ima parte plana lineari paulisper incrassata et quasi caulescente, ramis ramulisque 
omnibus moniliformibus. Articuli inter stricturas ovales, infimi nunc fere bis lieeam longi, 
plurimi lineam longitudine circiter zquant. Articuli s'»pliees torsionem (eadem servata 
directione) unifariam perficiunt; div/si ita ut margines, qui in inferiore articulo externi 
fuerunt, supra divisionem fiunt interni. Sectione transversah vidi ceilulas median:w frondis 
per duas series inter paginas dispositas; marginales vero 4 series formantes. A facie frons 
obscura fenestrata adparet. Lines transversales, quibus zonz designantur transversales, 
admodum  anfractuoss et magis irregulares mihi adparuerunt quam in plurimis. Cellule 
corticales breves, at tota frons admodum obscura, ita ut :gre discernantur singuli. 

Animadvertere placet existere speciem Dictyote, externe subsimilem habitu, at struc- 


tura diversam. 


b; Frondis dichotome segmentis lateralibus brevioribus quasi in vachide alterne. pin- 
natifida dispositis; apicibus segmentorum latioribus olt sis. 


19. D. ALTERNANS J. 4g. Bidr. Aly. Syst. II p. 108 frondis dichotomee 
segmentis lateralibus brevioribus, quasi 1n rachide alterne pinnatifida 
dispositis, supra sinus subrotundatos latiuseulis linearibus, terminalibus 
parum attenuatis rotundato-obtusis, cellulis interioribus medianw frondis 
indivisis aut plurimis per duas series, ipsum marginem formantibus per 
4 serles dispositis, corticalibus rectangularibus diametro suo circiter duplo 
longioribus. 


llab. ad oras Indi: occidentalis. 


9g4 J. G. Agardh. 


Hoe specles ad Marginatas certius pertinet, licet transitus a margine crassiore in me- 
diam partem tenuiorem magis: pedetentim quam in plurimis aliis perductus fit. In ipsa 
mediana parte paucas cellulas interiores vidi indivisas, dein plurimas per duas series dis- 
positas, marginales denique 4 series monstrantes.  À facie frons sat conspicue Zonata ad- 
paret, zonis in disco sspe sursum arcuatis, adultioribus plerumque lineis transversalibus 
at anfractuosis separatis. Colore et substantia fere D. dichotomam refert, ramificationis 
norma primo intuitu dignoscenda. Minori augmento observata frons fenestrata adparet, 
interveniis rectangularibus diametro suo circiter sesquilongioribus.  Corticales cellule in 


nostris minus conspicuz. Ex iis, qu: vidi, specimina nostra adhue juniora putarem. 


13. D. rorrosUs (J. Ag. mscr.) frondis dichotomew segmentis majoribus seg- 
menta minora densius decomposita corymboso-flabellata quasi in latus 
dejecta gerentibus, nune quoque .a diseo consimilia generantibus, seg- 
mentis singulis junioribus cuneatis apice truncatis sensim. subdivarieato- 
bifidis, denique supra sinus rotundatos decompositis, cellulis interioribus 
medianz frondis per. duas series, marginem formantibus per 4 series 
dispositis, cortiealibus aliis diametrum :squantbus, aliis duplo longioribus, 
pustulis sporiferis totum discum occupantibus. 


Hab. ad oras Nove Hollandig australes, ex vieimnia Port Phillip mihi 
a J. Dr. Wilson missa. 


Hujus est frons colore et adspectu formam quandam D. dichotom:e referens, at ramü- 
ficationis norma jam diversam speciem prodens. Sub stadio juniore eam nec ramificatione 
admodum diversam adparere, facilius suspicarer. Bene vero evoluta, segmenta principalia 
quasi minora in latus dijecta generat, qu: singula et separata frondem D. dichotom: :mu- 
lantia diceres. [ime laternlia dense decomposita, segmentis sensim angustioribus, demum 
flabella fere corymbosa formantia. In aliis speciminibus ex ipsa pagina rachidum ubi- 
cumque pullulant prolificationes, ab initio obovato-cuneatz», sensim in corymbos consimiles 
abeuntes, (Qus autem ita a facie cum D. dichotoma quandam similitudinem prodere vide- 
retur, hsc revera structuram habet Dilophi, qualem hane in speciebus marginatis sspe 
deprehendimus, si quoque inter marginem et medianam partem minus adparentem diversi- 
tatem diceres. A facie observata frons membranacea fenestrata adparet, fenestris potius 
alternantibus quam in zonas magis evidentes conjunctis; cellule corticales aliw diametro 
parum longiores alie fere duplo longiores. In uno specimine vidi pustulas supra totum 
diseum dense dispositas, eximie prominulas, ovales; intra membranam mi fallor sensim ob- 
solescentem  sporas circiter ZO rotundato-obovatas foventes. Una sum pustulis fertilibus 
in eodem segmento vidi maculas paucas, cellulis longitudinaliter et transversaliter seriatis 
(quarum ultra 40 in macula numeravi) constitutas; quales in Dictyoteis magis frequentes 
obvenire novimus. Sporze ipse fere globose, at stipite brevissimo insidentes, particulis mi- 
nutis faretze mihi adparuerunt 

Plantam proliferam, a me primitus observatam, nomine dato indicavi; postea aliam 


adparenter magis diehotomam habui. 


s oQn5 
Analecta Algologica. Jj» 


c) Frondis dichotomee segmentis lateralibus brevioribus quasi dn. rachide. alterne 
pinnatifida dispositis, apicibus segmentorum lateraliwm. demum. acuminatis. 


14. Dir. TENER (J. .y. mscr.) frondis dichotomee segmentis lateralibus bre- 
vioribus, quasi im raehide alterne pinnatifida dispositis, ramis princi- 
palibus fere faseieulos distinetos eodem modo decompositos formantibus, 
sinubus patentibus, segmentis sparsim tortis anguste linearibus scpe cons- 
pieue aeuminatis, cellulis iaterioribus frondis medianw per duas series, 
marginalibus per plures series dispositis, cellulis fructiferis per totam me- 
dianam partem sparsis. 


Hab. ad oras australes Nov: Hollande; ad Port St. Phillipp mihi a 
J. Br. Wilson missa. 


Quamquam hanc speciem distinctissimam puto, tamen animadvertere placet eam et 
quoad structuram interiorem et quoad externam formam variam facihus videri posse. In 
specimine nimirum juniore transverse secto facihus crederes speciem esse Dictyotz; in parte 
vero ejusdem speciminis infima jam conspiciantur cellule ejusdem margini vicine per dup- 
licem seriem dispositzs, interioribus plurimis indivisis. In planta paulo adultiore vero dig. 
noscere liceat medianam partem frondis duplici serie cellularum | interiorum, marginalem 
autem partem 4 plici serie contextam. His vero accedit marginem minus abrupte quam in 
ahis plurimis, quas ad sectionem marginatarum retuli esse a mediana parte distinctum; in 
juniore planta nimirum marginales cellule quasi a puncto centrali magis radiantes dispo- 
nuntur, quam  verticaliter paginas versus exeuntes; in adultiore contra margines et extror- 
sum attenuatz et introrsum magis pedetentim in medianam partem transeuntes adpareant; 
hinc cavendum ne in planta magis incrassata structuram ad typum JAncipitum confectam 
putares; quod eo facilius fieri posse putarem, quum in planta tenerrima parietes cellularum 
magis quam in plurimis aliis molles et flexuosi adpareant. 

Quod dein attinet formam exteriorem quoque animadvertere placet segmenta exteriora 
in nonnullis parum attenuata videri et fere obtusa adpareant; sparsim vero quoque in his 
obveniunt segmenta attenuata, pr:wcipue ea in latus dejecta, qui ad ulteriorem evolutio. 
nem minus prona dicerem. 1n plurimis speciminibus, quz vidi, segmenta hzc lateralia 
eximie attenuata evidenter in acumen producta. Qua nota hanc speciem ab alus mihi cog- 
nitis, qui? ad sectionem marginatarum pertinent, distinctam putarem. 

Speeimina hujus vidi longitudine usque pedali, quamquam vix lineam lata, im infe- 
riore parte sat incrassata et quasi consistentia firmiore przdita, superne admodum tenera; 
plurima admodum decomposita, ramis majoribus quasi fasciculos laterales eodem modo de- 
compositos gerentibus, minoribus sparsim tortis in segmenta sublaterahter pinnatifida ex- 
crescentibus; sunt apices horum qui nune ad evolutionem ulteriorem proni obtusiusculi, 
nune vero simpliciusculi in acumen producti obveniunt.  Frondes a facie vise fenestratz 
obveniunt; in segmentis ultimis cellule interiores in zonas adhue conspieuas disposito; 1n 
ramis paulo adultioribus linez transversales, at anfractuoss, zonas separantes in parte mar- 
ginali nune conspiciantur; in mediana parte frondis aresx fenestratze alternantes adpa- 


rent, Cellule corticales rectaungulares diametro 2plo-— triplo longiores. Specimina fructifera 


96 J. G. Agardh. 


sporis cie dietis singulis sparsis, precipue in mediana linea at latiore frondis emergentibus 


instrueta observavi. 


: XVI. Lobospira. 


E 


Genus hoe, fere eodem tempore ab Areschougio et Harveyo creatum, sine 
dubio Dictyotz?e proximum, essentiales characteres hujus servans, at diceres 
modo fere inexspeetato hos characteres mutans.  Cellulam nimirum terminalem 
quam versus convergunt series longitudinales cellularum  eorticalium, adesse 
videas, et bifurcationis hujus cellule testes permanent segmenta plurima bi- 
euspidata; plantam quoque planam generari, laeinie docent. ta dicere liceret 
coepisse institui Dietyotam, at sub progrediente evolutione exivisse plantam 
adspectu admodum diversam. —  Segmenta ultima revera permanent plana et 
bifurea; adultiores vero partes sensim inerassate et torsione spirali mox mu- 
tate, abeunt in ramos et caules teretiuseulos, segmenta probe alternantia et 
spirali ordine disposita emittentes; hoe modo plante tribuentes habitum "Thuyoi- 
deum, quem nomine specifico indicatum voluit Harvey. 

Inter species Dietyotz: supra jam memoravi formas, im quibus segmenta 
media, quamquam cum lateralibus conformia, tamen fiunt suo modo caules- 
centia; in Lobospira vero non tantum caules obveniunt sua forma distincti, 
sed etiam strato proprio axili instructi. Sunt quoque inter Dietyotas non. 
nulle, quas radicantes dixerunt, nimirum flagellis teretiusculis descendentibus 
instruct: ; in Lobospira organa ut putarem analoga, at quasi magis evoluta, 
recognoscere credidi in ramulis teretiusculis recurvato-hamatis, quibus rami 
inferiores, ramulos omnes hoe modo transmutantes, sspe instructi obveniant. 

Quamquam igitur Lobospiram habitu suo toto et evolutione partium in 
formas invicem diversas formatione denique coste proprie a formis quasi 
normalibus Dietyotearum admodum diversam esse putares, tamen et compa- 
ratis characteribus essentialibus, et suadentibus formis quibusdam quasi typum 
versus novum tendentibus, Genus hoe proxima affinitate cum Dietyota et aliis 
huie proximis Generibus junctum esse, me judice omnino certum adparuit. 
Pauca adhue hoe loco addere placet de partibus singulis, quz modo paulisper 
diverso ab Areschougio et Harveyo describuntur. 

Statuit. Areschoug frondem esse inferne stupa ferruginea caulem scan- 
dente instructam, quam quoque in speciminibus adultioribus evolutam vidi. 
In multis vero speeimmmibus — que undarum v1 a parte infima arrepta pu- 


D 


; ( 
Analecta Algologica. 97 


tarem — stupam deficere vidi. Nec de stupa mentionem feeit Harvey, qui 
contra radieem fibrosam et pinxit et descripsit. Patet vero ea organa, qus 
descendentis radicis partes judicavit llarvey, revera esse ramos plante in- 
feriores, modo omnino proprio transmutatos. Mirum sane adpareat neque 
Areschougium neque lHarveyuim de his organis mentionem fecisse, quamquam 
in longe plurimis speeiminibus mihi obviis sat conspicua observavi. Dum in 
ramis superioribus 3 —4 pollicaribus ramuli exeunt pollieares suis segmentis 
lateralibus lineam cireiter longis instructi; rami inferiores, contra, quoque 
3—4 pollieares, gerere videntur ramulos 9—4 lineas longos recurvato-hamatos, 
fere utrinque at precipue superne attenuatos, legumen paulisper nodulosum 
mentientes. Partes has hamatas esse ramulos transmutatos, in quibus nulla 
segmenta adsunt, nisi superficiem paulisper in:qalem ita explieandam censeas, 
mihi vix dubium videtur. Organa, ita orta, cum radicibus sie dictis in. non- 
nullis Dictyotearum speeiebus observatis analoga putarem. Dum vero istis 
radicibus, quee cum flagellis in. plantis superioribus lubenter compararem, fune- 
tiones sibi proprias supponere liceat, organa Lobospire potius eum eirrhis, 
in Hypnee quibusdem speciebus obvenientibus, analoga putarem. Me au- 
tem organa hamata Lobospire nusquam alias Algas amplectentia vidisse, di- 
cere fas est. 

Caulem. ramosque Lobospire ab initio. esse. planos ramulisque. distiche 
exeuntibus instructos, eosdem vero spiraliter tortos sensim fieri teretiusculos 
et segmenta spiraliter disposita et alterna generantes, id jam docuit Are- 
schoug. Quandam quoque tendentiam ad ejusmodi dispositionem. deprehendere 
forsan lieeat in quibusdam speciebus Dictyote et Dilophi, in quibus tota frons 
normaliter, ut videtur, torta obvenit, ipsa forma frondis vero in his plana. 

Frons a facile observata fenestrata adparet, modo diceres Dietyotie .cujus- 
dam; dignoscere liceat cellulas cortieales alias (precipue marginales) longiores 
et angustiores rectangulares (quales venas in Dietyota constituere supra dixi); 
alias precipue in medio segmento breviores, suo diametro parum longiores 
quadratico-rotundatas, intervenia constituentes. Inter has cellulas sporas vidi 
in soros minutos conjunetas; sporis emissis, excavationem vacuam sat conspi- 
euam observavi, marginatam cellulis corticalibus paulisper prominulis, quasi 
sub incremento spore compressis. Ipsum fundum exeavationis nune cellulis 
strati interioris quasi denudatis constare, nunc vero obtectum cellulis multo 
minoribus, longitudinaliter et transversaliter seriatis.  Dubitavi anne conclu- 
dere liceret antheridia jam ex his evaeuata fuissent. Alis locis, ubi spore 

Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 13 


98 J. G. Agardh. 


minus mature, quoque pustulas vidi, magnitudine unicam sporam parum su- 
perantes, cellulis. minutis longitudinaliter et transversaliter seriatis obtectas, 
quales supra in Dietyota antheridia obtegentes deseripsi. 

51 eaulis eylindraceus sectione transversali observatur, hune 3pliei strato 
contextum videas; intimum, costam immersam consfituens, constat cellulis am- 
bitu rotundatis, parietibus inflexis et vage curvatis, sparsim interstitia, quasi 
plieis parietum: oceupata linquentibus; in interiore nucleum rotundatum fusces- 
centem dignoscere licet; hine totum stratum leviter fuscescens.  Comparafa 
sectione longitudinali adpareat cellulas hujus strati esse suo diametro 4plo 
longiores. — Intermedium stratum. cellulis magis rotundatis et invicem laxio- 
ribus contextum; sectione longitudinali vidi has cellulas esse suo diametro 
eireiter duplo longiores.  Cortieale stratum  monostromaticum vidi; cellulie ejus- 
dem extimas cellulas strati intermedii fere cquant magnitudine. 

Quod attinet segmenta propria, quie spirali ordine disposita. deseribuntur, 
monuit Areschoug diversitatem | adesse inter superiora ommia rite bifurca, et 
infima ramorum ramulorumque, qu:e lanceolato-acuminata dixit. ^ Ejusmodi 
differentiam quoque vidi; at hoec vix aliud significare putavi, quam quod in 
multis aliis Algis obveniat, nempe lacinias infimas esse minores et minus de- 
compositas quam superiores. Supremum segmentum, in quod rami ramulique 
exeurrunt, nune 3-euspidatum observare liceat, cuspide nimirum uno indicante 
initium ipsius caulis sensim. excrescentis. : 


l. L. BiCcUSPIDATA Aresch. Phyc. nov. p. 37.  Harv. Phyc. austr. tab. 34. 


Suam plantam ex Australia occidentali habuit Harvey; suam ex Port Adelaide Are- 
schoug; ex vieinia Port Phillip numerosa specimina vidi In Herbario ditissimo R. Gunnn 
nullum hujus specimen Tasmanicum adfuit. 


Siphonearum forme mihi novae. 
Codium. 


Scribenti mihi de hoe Genere (in Bdr. Alg. System. (V afd.) VILI. 
Siphonece p. 35) omnibus ejusdem speciebus charaeteristicum videbatur, utri- 
culos habere strati exterioris quoad formam consimiles, nimirum pyriformes; 
$i quoque hee forma in diversis speciebus ita mutata esset, ut utrieuli, sepius 
obtusissimi, nunc fierent in acumen produeti e£ membrana, qua constituerentur, 


nune tenuis maneret et facile collapsa, nune inerassata et fere tumens per- 


^ 


Analecta Algologica. 99 


sisteret quoque in speciminibus exsiceatis. Postea vero, novis mihi allatis for- 
mis Nove LHollandiz, didiei nonnullas ibidem obvenire species, in quibus utri- 
culi admodum elongati et suo diametro multiplo longiores, demum fere omnino 
eylindraeei obveniant, et preterea ita diversi, ut infra apieem exteriorem 
strietura sat conspicua separatur extima pars utrieuli, capitulum rotundatum 
mentiens,.in utrieulo ccwterum cylindraeeo terminale. Species hae utriculorum 
structura ab alus diversas proprium Sub-Genus constituere putarem, quod hoc 


loco paucis adumbrare eonabor. 


Sum-Grwus 2. RarmorrzzaA wriculis strati exterioris demum: admodum elongatis, suo diametro 
multiplo longioribus, cylindraeeis, infra. apicem. strichura membrane: capitulum 
subglobosum terminale scparantibus. 


]. Corn. srowciosUM Hamv. (Phyc. austr. tab. LV). 


Hab. ad oras Nove Hollandiw austro-oceidentales; im spiritu vini ser- 
vatam mihi missit J. Bracebridge Wilson. 


Ad ea, qu: de hae specie dixit Harvey, paucissima addere mihi liceat. Specimen de- 
pictum  Harveyanum multo minus in lobos lobulosque divisum videtur, quam nostrum. In 
hoe tantum primarie partes formam referunt, quam pinxit Harvey; he enim in lobos .lo- 
bulosque iterum iterumque excrescunt, ita ut ultimi crassitiem digiti minoris fere tantum 
attingant, et fiant ovati, cylindracei aut magis obovati, quoad formam ludentes. In his 
extimis structuram vidi, quam pinxit Harvey, nimirum utriculos alios longissime pyrifor- 
mes, alios cylindraceos, suo diametro  multiplo longiores. In utrieculis pyriformibus vidi 
sporangia fusiformia, suo diametro:4—5plo longiora, ita ad utriculos affixa ut infra apices 
horum inflatos spatium sufficiens lateraliter adpresso sporangio maneat.  Utrieulorum api- 
cibus supra eminentibus obteguntur hoc modo sporangia.  Observanti vero mihi lobos plantae 
inferioris, quodam modo mutata sese obtulit structura; nimirum utrieulos vidi longiores, 
8—]O0ies suorum diametrum superantes, fere omnino cylindraceos, et paulo infra apicem, 
strictura membran:z circumcirca conspicua, quasi capitulum subglobosum. extrorsum versum, 
separantes. Dum utrieuli sporangia .generantes fere vacui adpareant, sunt contra utriculi 
capituliferi granulis minutissimis precipue in ipso capitulo farcti; quin immo in nonnullis 
apicem capituli paulisper productum observavi, quasi poro terminali ajertura granulis coa- 
cervatis formaretur. Granulis his interieribus colorem potius griseum quam virescentem 
observavi. Fila interiora, quz intra utrieulos axile stratum Codiorum efficiunt, quoque in 
Cod. spongioso adesse vidi, diametro utriculis multo tenuiora; utriculi nunc ima basi in 
ejusmodi filum sensim «sensimqae attenuantur, nunc lateraliter ab ejusmodi filo utriculum 
provenientem observavi. 

Utrum utrieulis, forma divers:s, quos supra desribere conatus sum, functiones attri- 
buantur diverse, an tantum 3indicarent statis stadia ipsius plantz diversa, mihi quidem 
omnino latet, Si dubitari nequit sporidia mobilia in organis sporangla dictis continerl, restat 


decidere quid sint granuula in utriculis aciculeformibus contenta: utrum (suadentibus ob- 


100 | J- G. Agardh. 


servationibus Pringsheimii de Bryopside organa mascula sisterent, an comparatis organis 
in Bryopsidis speciebus aliis observatis assumere liceret organa ejusdem generis (sporidia) 
nunc in sporanglis propriis (Dryopsis Balbisiana) nune in ramulis (Br. arbuscula) generari 
posse. lic vero organa in eodem specimine Codii hoc modo obvenirent. Videas porro que 
de qualitatibus granulorum dixi sub specie sequente. 


2. Cop. POMOIDES (J. Ag. mscr.) fronde dura, ovali-globosa, lata basi sessili, 
contexta utriculorum strato latissimo compacto, cavitatem internam, filis 
pereursam circumcirca ambiente, utrieulis acieuleformibus longissimis cy- 
lindraceis, suo diametro decies aut fere usque vieesies longioribus. 


Hab. ad oras australes Novze Hollandis; legit J. Br. Wilson. 


Frons forma et magnitudine pomi minoris, nunc magis globosa aut paulisper obovata 
(ni fallor junior) nune magis surgens ovalis, longitudinali diametro circiter bipolhcari, 
transversali:sesquipolheari, admodum firma, dura et compacta (saltem qualis in spiritu 
servata', ita ut vix rumpitur externa vi, et elastica ita ut cultro acuto longitudinaliter 
secta dimidiz partes contrahantur, marginibus paulisper involutis. In dissecta adparet 
stratum externum, quod utriculis constat, esse validum, digitis minoris crassitie, dum stra- 
tum internum, quod filis elongatis constat, spatium internum angustius implet; filis elasticis 
hujus interioris strati fieri videtur ut. dimidis partes frondis dissectz non latius dehiscant 
sed contrahuntur fere clauss. — Utrieuli sunt prelongi, suo diametro decies et quod superat 
(nune vicesies) longiores, cylindracei, nunc in media parte paulisper inzquales, infra apices 
quasi strictura membran  circumambiente contracti, capitulo fere globoso terminantur. 
Utriculos frondis superioris inferioribus breviores vidi, forma vero convenientes; hinc forsan 
concludere licet frondem apice increscere.  Frondes lata basi adnatas, adhszrentes putarem 
fundo, alus algis obsito; saltem in fasciculo utriculorum inferiorum fragmenta observavi 
Ceramii, eujus fila abrupta longis radiculis prodita fuerunt; has radieulas utriculos Co- 
di fasciculatim ambientes, et invicem demum concretas, intra partem infimam spongiosam 
Codii exuberantes deprehendi (a quoque fere geniculo celluloso Ceramii egredientes, nunc 
singulas elongatas, nunc mox fasciculatim divisas observavi). 

Sporangia hujus Speciei frustra qussivi. Utriculorum vero capituli densa congerie 
eranulorum erant impleti; adposuo Chl. Z. lIodio vidi granula capitulorum manere virescen- 
tia; granula vero in inferiore parte utriculorum magis sparsa atro-csruleum colorem assu- 
mere. In Codio Spongioso Harv.. mox supra descripto, vidi in parte frondis, quam juve- 
nilem et fructiferam observavi, granula interiora tum utriculis contenta, tum in sporangiis 
coacervata conservare colorem virescentem, adposito Chl. Z. Iodio; in parte contra frondis, 
quam adultiorem putavi et sterilem, vidi granula interiora omnia, et ea capitulorum et 
qui 1n inferiore parte utriculorum magis sparsa obvenerunt, atro-cxruleo colore induta, 
Utrum vero granula qualitatibus diversa quoque functionibus alis prodita essent, hodie 
haud liquet. 


HALIMEDA RECTANGULARIS 5^v. sp. dJ. .Ag. mscr. wWescens et parum incru- 
stata, tota plana et distiche expansa subtrichotomo-decomposita, articulis 


ER. 


NATPg! 
I : 


Analecta Algologica. 101 


planis linearibus utrinque truneatis et spatio angustissimo invicem sepa- 
ratis, sua loneitudine latitudinem artieuli eireiter triplo superantibus, ter- 

2) o ) 
minalibus truneato-obtusis nune subcelavatis. 


Hab. ad oras Nove Hollandie boreali-occeidentales; (fragmentum plantze 
, 
superioris tantum vidi). 

Quantum ex fragmento a me observato judicare liceat, frons videtur erectiuscula et 
ramis fere trichotome divisis decomposita, tota fere distiche expansa. Dum in plurimis 
speciebus Generis partes superiores plus minus versatiles viderentur, favente ipsa forma 
articulorum, articuli in nostra truncatis apicibus superpositi, et spatio angusto sejuncti in 
idem planum expansi permaneant. Articuli longitudine circiter semipollicares et 2—3 
lineas lati, adparent elongati et lineares, quoad formam rectangulares, terminales rotundato- 
truncatzs.  Structuram ab ea Halimed» vix diversam putarem; vidi fila interiora elongata, 
extrorsum pyrifornuter dilatata, ramulosque conformes quoquoversum emittentia, terminalibus 
pyriformibus subhexagono-angulatis, angulis prominulis subrecurvatis supra vicina incum- 
bentibus. Planta virescens plana, minus incrustata quam plurim: aliw. 

Quibusnam alis proxima sit, vix certius statuere auderem. quum partem plants su- 
periorem tantum videre contigerit. Ex 1s, que vidi, ad Zalimedam monile Lamowr. et 


H. cylindraceam  Dcsne proximam conjicerem, 


Bracebridgea Gen. mov. Siphonear. J. Ag. 


Frons ecylindracea vage decomposito-Éramosa, ramis extimis conspicue atte- 
nuatis, elementis quasi heterogeneis composita; axili nempe regione sipho- 
nibus eylindraceis oblongis superpositis, seriem unicam centralem forman- 
tibus constituto; intermedio strato axiles siphones cireumeirea densissime 
obtegente, filis confervoideis longius articulatis secus longitudinem exeur- 
rentibus, calearea substantia invicem et eum siphonibus axilibus coalitis, 
contexto; exteriore denique composito filis magis verticaliter exeuntibus, 
brevibus artieulatis, parce dichotomis, ramis invicem liberis; articulis filo- 
rum interioribus cylindraceis, terminalibus obovatis. T«^. II /rg. I——3. 
Generi novo potissimum  characteristiconm putarem quod quasi ex una 

parte Valoniaceum ex altera Confervoideum facilius quis diceret. Suadente 

exteriore habitu potissimum | Codio tomentoso aut Caulerpe papillose algam 
vieinam putares; a Codio vero ramis superioribus  conspieue attenuatis jam 
externo habitu dignoscatur.  Accuratius examinata Genus sui juris, mihl sal- 
iem hueusque ignotum, indicare adpareat, quod Siphonoclado forsan proximum 


putarem; si quoque partibus constituentibus quasi magis compositum. 


102 JG ET 


Facto segmento transversali frondis, siphonem centralem validum dig- 
noscere licet, cinctum siphonibus multo tenuioribus, quorum circiter 30 in 
orbem interiorem, siphonem eentralem cireumeirea arcte includentem, dispositos 
numeravi; extra hos alios eum interioribus irregulariter alternantes; hos autem 
sparsim. numerosiores, et aliis in ambitu locis pauciores; horum interiores seg- 
mento transversali observatos mutua pressione obovatos ambitu, exteriores sepe 
alia directione non omnino teretiusculos.  Vacua inter ommes siphones quasi 
substantia intercellulari impleta observavi, unde interiora omnia adpositione 
arete cohaerentia adparent, exteriora invicem plus minus discreta at adproximata; 
adposita guttala aeldi murlatiei solvitur substantia interposita, bullis aéreis 
vivide effervescens.  Siphones tum axiles, tum fila exteriora constituentes mem- 
brana erassiuseula et firma cinguntur, in qua compositionem lamellosam sepius 
dignoscere licet. Segmento faeto longitudinali frondis siphones axiles oblongi 
adparent invicem diaphragmate sejuncti, quod membrana conformi contextum 
mihi adparuit. Strati intermedii cellule, invicem arctius eonjunetzs, quoque 
eellulas oblongas, at multo tenuiores et hine magis elongatas, invicem non e 
regione positas, sed plus minus alternantes, fere in stratum conjunctas referunt, 
quod ab interiore per translucentem. membranam siphonum axilium sat eons- 
pieuum observavi. Intermedii strati fila exteriora omnino confervoidea constant 
filis elongatis, sine conspicuo ordine exeurrentibus, vage ramosis et inter se 
irregulariter. flexis, hime. densius adproximatis, illine. invieem. magis separatis 
et 1tà vage omnino dispositis, siphones interiores strato spongioso filorum lon- 


O'« 
g18 


eitudinalium. cingunt. Hee deorsum ab origine decurrentia putarem, et lon 
articulis. confervoldea, intra membranam exteriorem sspe tubum interiorem 
admodum angustum monstrant; quia inter alia nune densius Juxta-posita, nune 
Invieem magis distantia, eadem inferne nee stricta nec rite eylindracea di- 
cerem; in superiore sua parte eadem fieri magis rite cylindracea et articulis 
brevioribus constituta, faseieulos strati exterioris subverticaliter exeuntes susti- 
nantia. Hi faseieuli eireumeirea totam plantam investientes, ab apicibus ra- 
morum usque ad partem radicalem fere conicam et uberius spongiosam, con- 
stant filis brevibus, paucis dichotomiis ramosis, subfastigiatis, rite divisis in ar- 
tieulos breves, inferiores diametro circiter duplo longiores, superioribus paulo 
brevioribus, supremis subglobosis diametro subaequalibus. | Membrane. artieulo- 
rum omnium admodum conspieuz. —Endochromata dilutissimo colore  vires- 
centia; in artieulis terminalibus vix contrahuntur exsiecata; adposito Chl. Z. 


lod. in inferioribus sparsim. coerulescentia. 


103 


Analecta Algologica. 


Axiles siphones apiee exeurrere in cellulam. terminalem conjicio; non 
vero hoe observavi, utpote apices extimi plerumque in nostris deficiunt; in 
parte infra terminal vidi siphonem centralem unica serie exteriorum eviden- 
tius tenuiorum cinetum; et: ex hae serie exteriorum fila dichotoma subver- 
ticalia provenientia; ex his (ita formam plante tribuentibus) fila exteriora de- 
mum spongiosa deecurrentia putarem. 

Plantam esse Valoniaceis proximam vix dubitarem, quamquam ramelli 
subverticaliter exeuntes, totam superficiem formantes, sunt artieulati modo di- 
ceres Confervarum. Sunt vero alie Siphones, in quibus ejusmodi artieula- 
tionem. (Struvea, Apjohnia) obvenire putares. Partes vero in his alio modo 
disponuntur; habitus totius plante fit hoc modo omnino diversus, qualem fere 
Codium  tomentosum offerre diceres. — Inter Algas Confervaceas Genus olim 
deseripsi Awadema "fronde heterogenea, caule continuo subcorneo, fibris elon- 
gatis simplicibus inarticulatis eoneretis constituto; superne articulata? (Icom Ag. 
C. Ag. sub tab. LX), iv quo frons articulata fit suo modo continua. 


Unieam Speciam Generis novi: 


]. BRACEBRIDGEA AUSTRALIS nov. Sp. J. Ag. mscr. 


Hab. ad Port Elliot, Encounter bay, legit D:na Hussey; inter alias 
Algas mihi a F. de Mueller missa. 


ANADYOMENE CIRCUMSEPTA J. Ag. ov. Sp. rosulato-esspitosa, frondibus de- 
mum reniformiter latissimis, margine integriusculo cinetis, lamin:  sub- 
ecortieat;], venis principalibus assurgentibus ternis prelongis cylindraceis, 
penultimis et antepenultimis subgeminatis fere :equelongis, peripheriam 
frondis integriuseulam quasi duplici cireuitu. claudentibus, terminalibus in- 
vicem subliberis geminatis. 

T. D E andie tropic; pauca specimina a 
Hab. ad Cap Flattery Nove MHollandie tropicz; pauca spec 
Johnson lecta mihi misit F. de Mueller. 

Magnitudine fere Amad. stellate et sub forma atque structura aliarum specierum sat 
cognita, hsc species tamen ab alus distincta adparuit. In fronde inferiore venas princi- 
pales vidi pauciores et minus flabellatim divergeutes quam in Anad. stellata; ssepius ter- 
natas vidi przlongas et cylindraceas; supremas, penultimas et antepenultimas, geminatas 
et que longas, quare his frondes quasi duplici serie circumvallatz? adpareant; quia vens 


penultim: et antepenultims sunt seminatim juxta-positz:e et parallele, et omnes ejusdem 
seriei longitudinem eandem  attingentes, circuitus frondium integriusculus nascitur, nec ut 


104 J. G. Agardh. 


in plurimis speciebus alus in rosulas flabellatim expansas abire tendit. Quia a vertice 
vene cujusque inferioris, geminz  novz generantur, siphoues in diversis zonis alterne su- 
perpositze. adparent. Inter terminales invicem subliberos nunc dignoscere Dicet antecedentis 
seriei apiculum conicum persistentem.  Crenule terminales sensim concrescentes zonam no- 
vam formaturz, 


Speciem ecorticatis lubenter adnumerarem, quamquam sub majori augmento initia 
strati cujusdam cortiealis dignoscere putavi.  Dispositio venarum magis cum speciebus cor- 
tieatis congruere mihi adparuit. In his vero frondes multo crassiores vidi, et margines 


insequales, quasi cellulis flabellatim in rosulas minutas divergentibus constitutas. 


Mierodietyon JDecsm. 


Satis. constat plures species hujus Generis ab auctoribus distinetas fuisse; 
inquirenti autem. mihi quibus characteribus dignoscerentur species distinetz, 
adparuit hoe respectu nullos- revera. indicatos fuisse. | Auctores vero plurimos, 
qui de-his plantis seripterunt, ex locis natalibus, in quibus specimina in- 
venta fuerunt, species dignoscere periculum fecisse. Nec hoe tamen ita, ut 
singulis locis suas species tribuere ausi sint. 

De fruetificatione Generis nullas observationes factas fuisse scio. De modo 
erescendi vix eertius statuere licet.  Plurimos plantam ab initio planam con- 
siderasse putarem (conf. Zanardini, Hewck aliosque); sunt vero observationes 
recentiorum, quibus deducere forsan liceat plantam juvenilem fuisse globosam. 
demum vero fieri explanatam, una pagina inferiore, a superiore forsan quoque 
in planta adultiore aliquando dignoscenda; analogiam quandam eum Hydro- 
dietyo (quod assumsisse videtur C. Agardh) ita indicantem. Formas vero 
ejusmodi elobosas species distinctas constituere considerarunt  (Mécrodictyon 
Spongiola  Derth.; M. Schmitzü Miliarakis). Has formas mihi ignotas perma- 
nere, dixisse placet. Ex altera parte statuitur aliquando a centro frondis fere 
plane laminas numerosas assurgere — forsan assumeres modo, quo frondes 
rosulatee in Anadyomene obveniant; quo charaetere, a Decaisue indicato, ful- 
tus sectionem. propriam creavit Gray specie] maris rubri, quam JM. tenwius 
nominavit. Me nusquam ejusmodi lamellas observasse dicere fas est, nisi hoe 
charactere indiearetur rete lamine aliquando obvenire pluribus ramellis quasi 
duplicatum. | Utrieulos retis sepius octogonas statuit Decaisne; me vero ju- 
dice, ut plurimum eylindraceos esse putarem; latera vero articulorum, ex qui- 
bus novi generantur ramelli, nune complanata mihi adparuerunt; quod -vero 
an sua observatione indicare voluerit Decaisne, nescio. 


105 


Amnaleeta Algologiea. 


Affinitate proxima Genus ad 4madyomene accedere. omnes ni fallor ho- 
dierni assumserunt; quod non tantum externo habitu sed quoque ipso ramifi- 
cationis typo probatum putarem. Sunt nimirum inter Biphonaceas haud pauca 
exempla, in quibus ex eodem articulo primum rami gemini oppositi gene- 
rantur, novis dein Znfra hos ex eodem articulo provenientibus. — Ejusmodi 
ordinem inter Confervaceas me vidisse, non memini. Hoe vero modo rami- 
ficationem lamins stellat:? in Mierodietyo oriri, assumere posse credidi. 

Ex eo, quod nullis specificis characteribus species diversas distinguere co- 
nati sunt, sequitur, me judice, ut de speciebus aliter alii judicaverint. Dum 
Zanardini ommes species antea descriptas ad unam eandemque speciem, quam 
M. wmbilicatum nominavit, retulerit, contra in ultima, a De-Toni data, enu- 
meratione 6 memorantur species, de quibus singulis vix ali dantur cha- 
raeteres, quam qui (generiei) ommibus speciebus, sub diversis stadiis, forsan 
pertineant. Nee ex locis natalibus diversis de speciebus rite judicare liceat. 
Quas prima vice ad insulas Sandwich detecta fuit C. wmbilicalis, eandem quo- 
que ad Novam Hollandiam obvenire statuit C. Agardh (Sjs*. p. 85). Spe 
cimen autem jam hoe loco distinguitur, C'var. tenuius") quod ad Gades lectum 
et a Cabrera missum in Herb. Agardh adhue servatur. Huic proximam esse 
plantam ad oras "Teneriffe lectam facilius credidisses; at hane plantam, bene 
perspecta affinitate cum specie Anadyomenis, nomine novo Zmad. Calodictyon 
proposuit Montagne. Decaisne, qui inter Algas maris rubri plantam subsi- 
milem detexit, ejusque affinitatem tum cum specie ex insulis Sandwich descripta, 
tum eum planta Agardhiana, quam immo identicam supposuisse videtur, tum 
cum planta Montagnei congenericam assumsit, omnes ad Genus proprium 
Mierodietyon retulit. De specifica vero harum differentia tacuit. Endlicher, 
Harvey, J. E. Gray, aliüque dein species ad Genus Mierodietyon allatas 
vario modo intelleetas et denominatas enumerare continuarunt. — Lubenter 
eonfiteor neque mihi contigisse invenire charaeteres, quibus species e di- 
versis locis natalibus provenientes probe dignoscerentur. Dum vero detegantur 


^his utere meeum.? 


l. MiceRob. VELLEYANUM JZnd/. robusta, ramis sparsim quasi reticula su- 
perposita formantibus, articulis ramorum  ramulorumque diametro cir- 
citer 4plo longioribus, terminalibus utrieulos elongatos conformes con- 


stituentibus. 
Lunds Univ. Ársskr. "Tom. XXIX. 14 


106 J. G. Agardh. 
Conferva. umbilicata Vell. in. Tr: Lim Soc. V tab. 7. 


Hab. ad insulas Sandwieh (Herb. C. Ag.) 


Fragmenta speciminis, qui hujus vidi, comparatis plurimis aliis a me observatis, ar- 
ticulis. multo robustioribus dignoscantur. In una pagina speciminis adsunt glebz, et frag- 
menta aliarum Algarum, quibus frons forsan ab initio adfixa fuerit. Supra reticulum unius 
paginis nunc quasi novi reticuh laxe superimeumbentis partes observare credidi. "Articuli 
tum in ramis principalibus, tum in ramulis fere omnes suo diametro 4plo longiores; termi- 


nales, utriculos oblongos obtusiusculos constituentes, parum breviores vidi. 


9. MiCR. TENUIUS C. Ag. Syst. p. S5 membranacea, denique paginam planam 
tenulssimam referens, ramis majoribus quasi venas magis conspicuas, fron- 
dem varia directione pereurrentes formantibus, articulis venarum prin- 
eipalhium 2plo, sepius 93plo—4plo longioribus eylindraceis, venularum 
brevioribus, suo diametro 1 /,—2plo longioribus, terminalibus articulis 
ovatis obtusis. 


a) Fomwa ArLANTICA:  Hydrodict. wmbilicatum 9 tenuwius. C. Ag. Syst. Ll. e. Anadyomene 
calodictyon Mont. Canar. p. 190 pl. VIII. 


b) FomwA wzprERRANEA: AMicrodictyon wumbilicatum ILanard. Icon. tab. XIX. (excl. synon,) 
c) Fonwa Emvmmza: AMicrod. Agardhianum Decaisn. arab. p. 115. 


d) Fomwa avsrnaus: AMicrodictyon Agardhianum Have. phe. austr. tab. L. Microdictyon 
Montagnei Harv. in. Fr. Isl. Alg. m:o 89. 


Plantam ad Teneriffam lectam eum Gaditana identicam esse, suadente loco natali, fa- 
cilius assumeretur; ex icone a Zanardinio data concludere vellem plantam mediterraneam 
quoque eandem speciem sistere; plante maris rubri me nullum specimen vidisse, confiteor, 
Ipse autem Decaisne suam plantam cum Agardhiana identicam, ni fallor, habuit.  Speci- 
mina Novz  Hollandie numerosa vidi, et hzc a planta Gaditana vix dignoscere liceat. In 
utraque venz principales magis conspicus fiunt et quasi a venulis distinctz, ob articulos 
suos, longiores quam in venulis. In planta Gaditana hi articuli sunt diametro 9plo—4plo 
longiores, et fere eandem longitudinem articulorum in planta Nov» Hollandim sepe vidi; 
nunc hos articulos suo dirmetro tantum 1 /,—2plo longiores. Paulo magis diversa vi. 
deretur planta ex Friendly Islands. In hac vidi articulos ab initio sat elongatos; hos 
autem ad mediam suam partem swpe constrictos vidl, et a strictura novos ramulos emit- 
tentes llinc articulos sensim subdivisos fieri conjeci; et dissepimentum novum ad strictu- 
ram formari. Inter ramos venarum principalium articuli nunc pauciores 9—4, nunc plures 
(usque 7) adsunt; inter ramos majores, minores ad quodque geniculum proveniunt. In ra- 
mulis articuli fiunt breviores, sspe diametro suo sesquilongiores,  Reticulum totius plante 
membranam admodum tenuem refert, venis percursam. 


mea. 


Analecta Algologica. 107 
3. MM. obscURUM (J. Ag. mscr. fronde tenue membranacea atrovirente, ve- 
nis majoribus a venulis vix conspicue diversis, articulis venarum — suo 
diametro vix sesquilongioribus, venularum diametrum :equantibus aut vix 


eonspieue superantibus, articulis terminalibus attenuatis obtusis. 
Hab. ad oras Nove Caledoniwe; specimen mihi misit J. E. Gray. 


Ob venas venulasque densiores tota planta obscura et fere nmigrescens dicenda. Ex 
adparentia membrane (frondem constituentis, unam paginam iuferiorem alteram superiorem 
lubenter crederem.  Ramuli nimirum in una vix eminent, in altera sursum ab iuitio por- 
recti; sensim vero omnes in reticulum planum tenue coalescentes, A formis antecedentium 
specierum brevitate articulorum differt; eandemque ob causam reticulum quamquam tenue, 
obscurum nudo oculo adpareat. 

Inter plantas a Gray descriptas nullam vidi, quam ad nostram referre auderem, nec 
suadente descriptione, nee loco natali. Specimen vero mihi missum nomine JMicrod. calo- 
dictyon inscriptum fuit; sub hoe vero nomine Gray atlanticam speciem memoravit. Nostram 
plantam a JSíruvca  delicatula. (Murray & Boodi), quam ex eodem loco natali a Viellard 


lectam enumerant, mihi omnino diversam videri, dixisse placet, 


4. M. cRassUM J. Ag. mov. Sp. fronde robusta conspicue eribrosa, venis 
majoribus a venulis vix conspicue diversis, omnibus admodum crassis, 
articulis venarum. venularumque diametro vix longioribus, ob genicula con- 


traeta. submoniliformibus. 
Hab. Ex insulis Bahama mihi misit D:na Curtiss. 


Ex planta exiccata :egre quidem dicitur utrum frons reticulata superpositis pluribus 
seriebus ramulorum. anastomosantium revera constitueretur, an oriatur ejusmodi adparentia 
pluribus superpositis partibus ejusdem lamine.  Lubentius illud crederem, suadentibus frag- 


mentis a me observatis, in quibus quasi plures superpositz lamin: reticulatz viderentur. 


. Missa vero indicata differentia, differentias speciei ex articulis multo brevioribus quam in 


alis speciebus deducere ausus sum.  Genienla quoque magis contracta, quare articuli fere 
moniliformes adpareant. De foima totius plantz:, ex fragmentis a me observatis, judicare 


non auderem. Fila anastomosantia retis crassiora quam in aliis. 


Species Generis excludende. 


5.  Micmopnreryo ciaTuRiTUM (Mart. Preuss. Exp. p. 25 tab. 4 fig. 1) m De-Ton Syll. p. 
963 ut species hujus Generis adhue enumeratur. .Quamquam nullum specimen hujus plante 
examinare licuerit, tamen ex icone data judicanti mihi adparuit, illam vix sistere speciem 
hujus Generis genumam. Tanta revera ejusdem videtur cum icone Anadyomenes Leclan- 
cheri Decaisne congruentia, ut species has saltem congenericas, si non ad eandem speciem 


pertinentes, lubenter conjicerem. 


€ 


108 J. G. Agardh. 


6G. Micnopiervos. sr. (Hare. in. Alg. Ceylon.*exsicc. n:0 76) me judice nulla genuina Sp Ge- 
neris videtur, utpote potius OConfervaceis pertinens; utrum autem inter has species 
propria sisteret, an ad C. compositam Harv. adproximanda esset, vel potius cum C. 
anastomosante Harv. potissimum compararetur, id mihi nondum liquet. 


Cystodietyon Gray. 


Genus hoe, quod inter Anadyomene et Microdietyon eo modo interme- 
dium conjicerem, ut structura eum Anadyomene preeipue eonveniat, at spatia 
vacua, inter venas venulasque pertusa, swnc formantur ut in JMécrodictyo; quie 
vero suo proprio modo disposita, alia minora alia majora; mw parenchymate, 
cellulis minoribus contexto, aliis locis venas venulasque conjungente ut in spe- ' 
eiebus Anadyomenis genuinis. 

Hujus Generis formas, hucusque in eolleetionibus rarissimas, tribus spe- 


eiebus diversis pertinentes suspicor: 


Il. CyvsropicTYON LECLANCHERII Gyay. im Journ. of Dot. march 1966 tab. 44 
fg. 6. Amadyom. Leclancherü .Decaisne in. Voy. de la. Venus. Tab. I 
Didi 


Ex Soohoo Arehipelago; in frondibus Sargassorum crescens. 


Ex icone Decaisnei frondem hujus lineari-lanceolatam diceres, longitudine 3—-6 polli- 
carem, utrinque attenuatam; ubi latissimam vix pollicem latitudine zquantem; totam poris 
majoribus minoribusque, aliis 2— 9 lineas, alis vix lineam diametro attingentibus, plurimis 
rotundatis aut secus longitudinem paulisper oblongis, invicem separatis parenchymate con- 
tiguo margineque integriusculo. Ex analysi structure, quam dedit parenchymatis, hoc 
videre licet contextum tum venis majoribus ad normam fere Anadyomenis flabellatim ra- 
diantibus; spatiis intercedentibus minoribus cellulis occupatis; ipsis poris cellularum margine 
cinctis, probe limitatis, sine ordine conspicuo inter venas obvenientibus; ven: pinguutur 
articulate: singulis articulis cylindraceo-oblongis, suo diametro pluries longioribus. 

Ex fragmento hujus, mihi benevole a J. E. Gray misso, paucas his addere placet. 
Formam frondis linearem agnoscere credidi, marginibus integris continua serie tuborum 
longiorum definitis; hi tubi longissimi, siepe unicam seriem formantes, rite cylindracei ad- 
parent; et ejusmodi quoque. plures interiorem frondem longitudinaliter percurrunt. — Frondis 
formam linearem his deünitam fieri lubenter assumerem; articuli horum longissimi quasi in 
nodum desinentes, ex que plures articuli plus minus conformes flabellatim excurrunt, more 
venarum in Anadyomene; interstitia inter venas ad eandem normam cellulis minoribus nunc 
implentur, nunc sparsim pertusa, poris sic dictis rite limitatis originem datura.  Pori 
majores inter venas principales (longitudinaliter excurrentes) plus minus seriatim et lon- 


eitudinaliter dispositi; alis parenchymatis lacinia angustiore separatis, alis latiore; la- 


109 


Analecta Analogica. 


cinie nunc directione transversali, et pluribus venulis flabellatim transversaliter  excur- 


rentibus constituto. 


2?  MICRODICTYON CLATHRATUM AMart. im Preuss. Exp. p. 25.  De-Tomi Syll. 

p. 363. 

In mari Indico calidiore, ex pluribus locis ut videtur reportata. Hoe mihi nullo spe- 
cimine cognita, nec ex descriptione data colligere liceat, an ab antecedente forma differret, 
aut quonam modo dignosceretur. Si ex analysi in icone data quid deducere liceret, vens 
omnes magis cylindracez viderentur, parenchymatis cellulis magis angulatatis. Poros irre- 


gulariter dispositos esse ex verbis ucitatis forsan concludere liceret. 


3. (OYSTODICTYON PAVONIUUM J. .ig. mscr. venis primariis supra nodos ad- 
modum  conspieuos flabellatim radiantibus, interstiis ima basi parenehy- 
mate oceupatis; dein poris plurimis sursum seriatis, infimis minutis, 
superioribus sensim majoribus transversaliter. oblongis frondem fere stel- 
latim pertusam monstrantibus, venis laciniarum limitaneis longe articulatis, 
artieulis eylindraceis, interiorum articulis minus elongatis oblongis. 

Hab. ad oras Floride: D:na Curtiss. 

De ipsa forma totius frondis certius statuere non auderem; lacinias autem subflabel- 
latas saltem bis pollicem latas vidi. Ex nodo quodam majore principales venas saltem 9 
flabellatim et fere stellatim divergentes excurrunt, filis elongatis constitutz, a quibus dein 
tota dispositio pendere videretur. In ima parte nimirum venule conformes, inter venas 
singule formantur, intenstitiis harum aut parenchymate aut poris seriatis minutis occu- 
patis; dein (venulis nullis) interstitia occupantur serie pororum, sursum sensim majorum, 
(in ejusmodi serie poros superpositos usque 1O radiantes numeravi, infimos vix lineam, su- 
premos 3—4 lineas latitudine.  Vensz limitanez quasi filo elongato constitute, nunc hie 
nunc illie ejusmodi nodum generat, quare ambitus frondis ex specimine exsiccato :egre 
certius statuatur. Comparatis aliis speciebus tum forma frondis, tum dispositio partium 
in nostra admodum diversa adparuit. Articuli parenchymatis frondem constituentes cras- 


siores et magis oblongi quam in alis speciebus mihi adparuerunt. 


Pterodictyon Gray im Journ. Dot. l. c. p. 70. 


Species, qui huie Generi adnumerantur, Microdietyoneis quodammodo 
analoge, s1 non vera affinitate iisdem proxime, facilius habeantur. |J. E. 
Gray, qui Genus proposuit, typieam ejusdem speciem Cladophoram? anastomo- 
santem  Harv. expressis verbis nominavit. Constat vero speciem istam Har- 
veyanam ab aliis Algologis alio modo interpretatam fuisse. Dum enim Har- 
vey hane sine allatis dubiis ad Confervaceas retulerit, et J. E. Gray eum 


110 J. G. Agardh. 


Mierodietyonels proximam  supposuerit. affinitatem, recentissim1 auctores (MurrejJ 
et Doodl) plantam Harveyanam inter Struveas, ut meram hujus Generis spe- 
clem enumerarunt. Seribenti mihi hodie de Mierodietyoneis quibusdam ad- 
paruit speciem dietam Harveyanam quoque eo potius comparandam esse quum 
speciem, huie ut putarem proximam, ad Microdietyoneas relatam fuisse, videam. 

Meminisse. placet inter Cladophoras haud paucas esse species, in quibus 
stipes articulo basali prelongo eylindraceo constituitur; et articuli hunc inse- 
quentes una cum superioribus omnibus frondem artieulatam, et vario modo in 
typis diversis Cladophore formatam, efficiunt. Stipitem in his Confervaceis 
esse strieturis annulatum, qualem in Valoniaceis obvenire constat, nondum ob- 
servatum fuisse, scelo. Sunt quoque specles Cladophore haud paues, ramis 
oppositis instructzes. Inter ejusmodi formas et Clad.? anastomosantem. Harveyi 
vix alie inventz fuerunt differentie, quam quie a Harvey jam indicantur; 
differentias nimirum hie indieavit in dispositione disticha ramorum, et in ra- 
mulis ultimis anastomosantibus.  Adeunti mihi speeimina ab eo distributa, 
adparuit stipes elongatus, unico artieulo longissimo constitutus, at imfra plu- 
mulam disticham ramorum, artieulo breviore instructus: plumulam ipsam, qua- 
lem depinxit Harvey, talem in fronde juniore quoque vidi pinnis ultimis sub- 
distiche  eonerescentibus, nee vero ita conjunctis ut tubos limitaneos, quasi 
peripheriam totius. frondis effieientes, constituerent; in planta vero adwifiore, 
ramis infimis sensim exerescentibus, stipitem vidi ramis oppositis geminis nunc 
instruetum, infra plumam terminalem; tum hane, tum plumulas laterales, ab 
infimis ramis formatas, demum excrescentes in globos intrieatos quorum ra- 
muli anastomosantes, in diversas directiones porrecti, quasi comam terminalem 
effieiant. Globulos hos intrieatos demum ipso suo erescendi modo fieri a sti- 
pite solutos et per undas cireumjectos, non :gre conjicerem; revera plantam, 
quam ex Ceylona sub n:o 76 sub nomine: AMicrodictyon sp. distribuit. Harvey, 
ejusmodi globum speciei vicine non segre eonjicerem.  Ramuli in. hae specie 
multo magis decompositi mihi adparuerunt. 

Struveas veras a struetura indicata admodum diversas esse comparanti 
faeilius patet. Non tantum stipes tubulosus validus, demum plus minus cons- 
pieue strieturis. annulatis instructus, affinitatem. cum  Valoniaceis indieat evi- 
dentem; sed etiam structura plumulw, ambitu definitze, et dispositio pinnarum 
pinnularumque ita perducta, ut coalescentibus pinnis ultimis, tota plumula 


quasi intra certos et definitos limites cohibeatur. 


Analeeta Algologica. 111 


Nescio an assumere auderem differentias 1ta indicatas quoque diversas 
vivendi rationes indicare. Olim de Confervarum  Generibus seribens '), in- 
dieavi certas esse species, quarum com: ab inferiore parte (stipite) solute, 
ad superfieiem aquarum  adseendentes, ibidem in esspites conjunetze, demum 
sporidia generant. Ejusmodi species (Conferva Unum et affines) mihi Genus. Laq- 
chetes. constituerent — Simplices harum hodie Chetomorphas nominarunt. Inter 
ramosas Comfervam fractam et affines eodem modo viventem putarem: mede- 
antibus bullis aereis (oxygenii?) ab ipsis evolutis et inter fila adproximata 
initio eohibitis, ad superfieiem aquarum adsceendere coguntur. Sunt alii Con- 
fervarum typi, qui alium vivendi modum indicare videntur *). 

Specles igitur, quas ad Genus Pterodictyon hodie referendas puto, a plu- 
rimis Conferveis differre videntur, non tantum characteribus à ramificationis 
norma et subsequente evolutione com: deductis, sed subposita quoque vivendi 
ratione forsan iis propria; a S?phoneis, quales has intelligo, Pterodictyon, for- 
san analogum, at affinitate revera longius remotum putarem. 

Cum Clad. anastomosante Harv. ex Nova Hollandia proxime convenire 
putarem tum specimina ex Ceylona, a Ferguson s. n. 98 distributa, tum at- 
lantica ex Guadeloupe a Duchassaimg et a Mazé (s. n. Struvee delicatule sub 
pl. numeris divulgata.  Characteres, quibus hse specimina ex diversis locis 
natalibus dignoscerentur, frustra qucesivi. Speciem autem affinem at sui juris 
in spec. ex Ceylona, quod sub n:o 76 distribuit Harvey, fronde multo magis 
decomposita diversam, lubenter conjicerem. Comparato specimine a Harvey 
sub nomine Conf. composite inter Algas Insule Mauritii enumerato, hoe vario 
respectu eum  Ceylonensi congruens vidi, at ramulos anastomosantes vlx certe 
dicere auderem. 

Quod attinet alias species ad Struveam a Murray et Doodle relatas, nul- 
lum judicium de his equidem auderem. Tantum moneam plantam, quam 
Genus proprium Phyllodietyon ereavit J. E. Gray, a veris Struveis mihl ex- 
iconibus datis sat diversam adparuisse, stipitis et costarum indole; ex 1cone 


1) J. Ag. in. act. Holm. 1846: AwapzmwA nov. Gen, Confervar. (C. Agardh Icon. Alg 
im ed. im lection. a. J. G. Agardh adjectis sub. n:o IX infra (Lychete mirabilis). 

?^) In citata dissertatione de  Amadema, proprium Genus (Acanthonema assumsi, cu; 
Confervam  aculeatam  Montague typum consideravi. Hac planta postea examinata, im ea 


speciem Dallie recognovi, quam a Jallim seoparia, a Harvey descripta, vix misi loco 


"matali (Patagonia) diversam puto. Nomine Clad. aculeatz: in De Toni Syll. p. 340, ea- 


dem obvenit, 


1128 J. G. Agardh. 


Struvee  ramose a Piecone data, nec hane veram Struvem speciem putarem. 
Inter Struveas, quales ab auctoribus dietis cireumseribuntur, saltem 3 typos - 
diversos conjicerem, (Pterodictyon, Phyllodictyon et Struvea. Harv.) Quid. sit 
Talarodictyon | (Jindl. Gen. plant. Suppl. III. sub. n:0. 29), una cum Hydro- 
dictyon & Mierodietyon /. c. familiam Hydrodietyearum | constituens, conjicere 
vix lieet. Ex deseriptione data formam ad Anadyomene Leclancheri affinem 
nonnulla suadent, et in Indice Generum Algarum a Harvey dato "Talaro- 
dietyon synonymon  Anadyomenes supponitur; sin ita revera esset, Cysto- 
dietyon modo crescendi eum Mierodietyoue convenire, assumendum videretur. 
In Syll. Algar. Dc-Ton&i "Palarodietyon ut Genus maxime obseurum post Stru- 
veam enumeratur in familia quadam propria, ad quam Mierodietyon, Boodlea 
et Struvea referuntur; Cystodictyon vero una eum Dictyospheria & Anmadyo- 
mene in familia Anadyomenearum. Mihi hodie has omnes comparanti, idem 
lubenter ferrem judicium, quod jam in Bidr. Alg. Syst. de Siphoneis scribens 
(p. 109) dixi: similitudines, quie adsint, notande videntur ut analogie, vix affi- 
nitatem veram indieantes. Ejusmodi analogie inter algas plurimw obveniunt; 
multarum  fructificatione cognita, analogias ab affinitatibus in his dignoscere 


didieimus.  Multe ali;& recognoscende restant. 


Xanthosiphonia Nov. Gen. Ectocarpearum. J. Ag. mscr. 


Frons filiformis ex flavescente virescens, quoquoversum ramosa, artieulata, poly- 
siphonea, articulis nempe eylindraceis, in eellulas plures in orbem dispo- 
sitas :que longas sensim abeuntibus contexta, ramulis junioribus et su- 
premis monosiphonels. Fructus: siliquee ex lancoideo subulatee longissima, 
articulis. brevissimis plurimis, diametro siliquee duplo—4plo brevioribus, 
in partes longitudinales plurimas in orbem dispositas segmentatis. 

Quale Genus Polysiphoniw est Ceramieis propriis, tale Xanthosiphoniam 
diceres Eetocarpels typicis, suadente struetura frondis. In Xanthosiphonia vero 
fructus quoque adsunt iis Eetocarpeorum simillimi, si quidem hoe ex structura 
observata concludere liceat. Ipsa frons sterilis e£ magis virescens Cladophore 
speciem graciliorem sistere primo intuitu videretur; fructiferam vero magis 
flavescentem vidi; et structura comparata facilius patet plantam sistere Genus 
novum inter Éctocarpeas. 

Cujusdam momenti mihi hze forma nova adparuit, utpote in novo Genere 


novum habemus exemplum, easdem structure typicas formas in diversis se- 


: 5) 
Análecta Algologiea, 11: 


rebus. Algarum swpius revenire. Ut habemus Ectocarpeas hucusque cognitas 
eum Ceramieis, Chordarieas eum. Helminthocladeis structura mirum. in modum 
convenientes, ita Xanthosiphoniam  Polysiphoneis analogam putavi; nee vero 
ob ejusmodi similitudines structurw, affinitatis. quaedam indicia inter. plantas; 
hoe modo analogas, agnoscere vellem. 

Novi Generis species duas mihi cognitas habeo, unam australasieam, al- 


teram. americanam : 


1. X. Warrsu J. Ag. mscr. filis gracillimis ramosissimis quoquoversum. vage 
expansis, primariis inferne laxius contortis, quasi in ramos prineipales 
eonjunetis, superne subfaseieulatim. expansis. plumas tenulssimas. forman- 
tibus, ramulis tenuissimis 1n apieem aeutum desimentibus, articulis. poly- 


siphoneis suo diametro paulisper longioribus. 


Hab. ad oras Nove dHollandie australes; specimen. Aug. 1884 a I. 


Watts lectum sub nomine Cladophorz gracilis Harv.?. mihi missum. 


Habitus ita est Cladophorse cujusdam, ut specimen hujus sub nomine €l. Gracilis diu 
in Herbario habuerim.  Accuratius inspectum Polysiphoniam quandam pulcherrime virentem 
coram habere putares, Rami inferiores superioribus parum crassiores fere dichotomi adpa- 
rent, erectiusculi at patentes, superiores fere fasciculatim expansi, ramis minoribus cum aliis 
lateralibus alternantibus, ultimis in acumen sat conspieuum desinentibus. — Articuli in filis 
primariis diametro circiter longiores sat conspicue polysiphonei; quot vero siphones adsint 
wgre dicitur; ad dichotomias ramorum siphonem centralem adesse, infra ramos dilatatum 
et truncatum, quandoquidem credidi; at hoc minime certum mihi adparuit. In articulis 
supremis siphones singuli, in penultimis collaterales gemini mihi adparuerunt; in inferio- 
ribus articulis sensim. siphones plures generari putarem, nune invicem paralleli, nunc quasi 
per lineam spiraliter adscendentem dispositi; sectionibus factis siphones esse laxius invicem 
coh:rentes observare credidi; attamen dicere fas est sectiones transversales bene factas ob- 
servare mihi non contigisse, 


Plantam hane australasicam sterilem tantum vidi. 


9. X. HaLLUuE (J. Ag. mscr.) fis gracilibus ramosissimis quoquoversum ex- 
pansis, primariis inferne laxius eontortis quasi in ramos principales cras- 
siuseulos conjunetis, superne subfaseiculatim | expansis, plumas tenuiores 
formantibus, ramulis singulis tenuissimis in acumen obtusiusculum desi- 
nentibus, articulis polysiphoneis circiter. diametrum longitudine zequantibus, 
fructuum. siliquis longissimis. 

Hab. ad oras Floride (St. Augustine); a D:na Hall lectam mihi misit 
Dma  Curtiss. 
Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX, 15 


THER : J. G, Agardh. 


Species evidenter antecedenti proxima, at paulisper firmior et magis colore Ectocarpi 
speciem referens. Characteres, quibus dignoscatur, vix alios vidi, quam ramulos minus acutos 
et precipue articulos breviores, minus distincte et regulariter, ut. mihi adparuit, siphones se- 
parantes, Articulos nimirum steriles plurimos vidi vix diametrum longitudine :quantes, dum 
in specie australasica articuli plerumque suo diametro evidentius sunt longiores, n specie 
Floridana siliquie eximie evolut:z et longissim: adsunt, lancoideo-subulat:s, maturescentes 
filo sterili inferne duplo crassiores, superne in apicem subulatum longissime products, pe- 
dicello sterili brevi suffult»; articulis silique 4 diametrum ejusdem circiter :quantibus. 
In siliqua. articulos ultra 30 numeravi, et plures sspe adesse convictus sum; articuli ma- 
qurescentes quasi geminatim superpositi linea geminos articulos separante novam divisionem 
articulorum. ni fallor indicante. . Singule partes transversales ita ortz, lineis longitudina- 
liter. ductis plurimis subdividuntur. Intra concamerationes, ita divisionibus transversalibus 
et longitudinalibus ortas, nune vidi elobulos magis rotundatos in quibus sporidia mobilia 
lubenter agnoscerem, 

Plantam admodum gelatinosam, :egrius reviviscentem et quasi fragilem vidi; totam 
endochromate flavescente coloratam, nee articulos hyalinos a fascia colorata separantem, ut 


in Éctocarpi speciebus ssepius obveniat. 


Laminariearum forma mihi nova. 


EÉCKLONIA STENOPHYLLA J. jg. scr. stipite . . . in frondem pinnatam ex- 
panso, pinnis angustis cuneato-linearibus margine integerrimo subineras- 
sato emoetis paginibus secus longitudinem sublineatis, lineis. canaliculos 
planatos in alterutera elevatos aut demersos referentibus, soris linearibus 
secus longitudinem elongatis, interstitia inter lineas occeupantibus. 


Hab. ad oras Nov:e Hollandi:e australes; fragmentum a. Molineux lectum, 
mihi misit F. de Mueller. 


Plant: admodum singularis tantum fragmentum vidi, quod dimidiam partem supe- 
riorem nov:e speciei LEcklonie sistere putavi. Stipitem nimirum nullum vidi; ipsius laminz 
vero dimidiam partem coram habui, cujus pinn:e imferiores adfuerunt 4, aliis in persistente 
apice indicatis, ut videtur abruptis. Pinnsz evolutz» circiter bis pollicem distantes, supra 
axillas rotundatas patentes, ima basi circiter 5 lineas lat:e, sursum sensim latiores fere 6 
lineas (ubi infra apicem latissimz) latitudine :quantes, in apicem obtusiusculum excurrentes; 
per totam longitudinem circiter sesquipedalem integerrimi;, et quasi margine inerassato 
cinctz:;; margine infra apicem vix conspicue undulato.  Proter marginem hune.incrassatum 
ipse pagins striis elongatis, secus longitudinem parallelis, notate adparent; striis nimirum 
constitutis quasi canaliculis in una pagina levissime prominulis, in altera obsolete exca- 
vatis; prominula et exceavata parte in utraque pagina alternantibus. In fronde trans- 
verse secta vidi soros in canualieulis excavatis formatos, lineas fere lineares formantes, 
sterilibus et fertilibus partibus alternantibus adspectum longitudinaliter striatum frondi 
adtribuentibus.  Proter has strias neque pagins neque margines protuberantis aut spinalis 


ornantur, sed frons cartilaginea et firma levissima. videatur. 


Analecta Algologica. 115 


Algas magnitudine frondium insignes sepe parum intellectas obvenire facilius expli- 
catur ipsa earum mole, specimina inter paginas herbariorum recepta fere negante. Accedit 
quoque, quod in multis habituales not: diversarum specierum minus conspiciantur, ut hoc 
inter Laminarieas obtinere mihi facilius persuadeam. Qui hoc loco describitur planta, cujus 
unicum tantum hucusque vidi fragmentum, inter permulta Specimina Algarum ex oris Australice 
quie examinavi, exemplum hujus generis mihi pr»bet insigne. S1 specimen ad oras Africo 
lectum fuerit, hoc quidem facihus ut specimen juvenile Ecklonise buccinalis quispiam ha- 
buisset; ad novam Hollandiam vero obveniens, et accuratius examinatum, characteres offerre 
adparuit, quibus ducentibus affinitates proximas quoque dubias quispiam consideraret, $1 
nimirum in nonnullis Generibus Laminariearum tum coste obveniunt frondem longitudinaliter 
percurrentes (Cymathere, Cos(aria), tum sori fructiferi in nonnullis adsunt ita dispositi, ut 
cum evolutione costarum formam et evolutionem sori proxime connexam facilius considera- 
retur (Postelsia, cujus folia evidentissime costulato sulcata soros longitudinales gerunt secus 
costulas dispositos); ita quoque pinnam fructiferam nostri plant: soris longitudinalibus 
secus strias dispositis instructam, facilius quis conciperet.  Qui:e si revera ita essent, spe- 
ciem ab Eckloniis longe remotam facilius habuissem, utpote soros supra laminarum partes 
late vageque effusos, in alüs formis ad Icklonias relatis, obvenire constat (ita in Eck. 
exasperata video maculas informes, nunc et latitudine et longitudine ultra-pollicares, in 
utraque pagina fere — eadem expansione oppositas, salvis quoque spinulis supra paginas 
eminentibus) Inter formas vero simillimas, quibus subgenus Capew forsan jure quodam 
reservatum velles, alias video, im quibus lamins paginarum quasi rugoso-bullatz aut fene- 
stratz, nimirum quasi in areas oblongas (aut magis quadraticas aut rectangulares) sub- 
divise, medeantibus jugis ab una pagina elevatis in altera demersis; et ex his areis soros 
sensim provenientes inchoari facihus crederes. Ejusmodi formis ducentibus, formam hodie 
descriptam speciem-* Eckloniw judieavi, cujus vero arez paginales ita elongatz» obveniant, ut 
linee prominule longitudinales fere tantum conspiciantur, transversalibus fere obsoletis, In 


Laminaria flabelliformi Rich. paginas, descripto modo bulloso-rugosas putavi, 


Fueacearum forma mihi nova. 


Enchophora (Subgenus F'ucodi?) J. Ag. mscr. 


ENCHOPHORA RUGULOSA (J. Ag. mscr.) fronde dura teretiuscula, infima. parte 
sterili perbrevi decomposito-ramosissima, ramis basalibus crassiusculis con- 
spieue subverrucoso-rugosis, singulis mox desimentibus in receptaculum 
longissimum, 4—-6 pollicare, teretiusculum | subclavieforme. longitudinaliter 
rugulosum, canalieulis conspicuis cum rugis subtortis fere articulatim al- 
ternantibus. 


Hab. ad oras Nove Hollandie ut videtur rarissima; specimen ex South 
Australia a Molineux lectum mihi missit F. de Mueller; fragmentum 
ex Tasmania, a Miss Lodder lectum, quoque habui. 


116 J. G. Agardh. 


B 
Ut in Fucodio gladiato frons sterilis sspe perbrevis et densius ramosa obveniat, re- 


ceptaculis elongatis et parum ramosis superata, ita in presente partem frondis sterilis, 
quamquam dense decompositam, wix pollicem longitudine superantem vidi, ramis ejusdem 
singulis in receptaculum (?) usque 4 pollicare abeuntibus. Partes frondis sterihs sunt tere- 
tiuscule, erassitiem penn:z scriptori fere :quantes, at verrucoso-rugosissims et fere diceres 
inequaliter collabentes nisi textura durissimz, densissime, ramoss, ramis non raro quasi 
oppositis, ita adproximatis ut a cespite sterili vix ultra pollicari receptacula usque 20 
exeuntia numeravi. Receptacula durissima, teretia at quasi rugis elevatis, secus longitu- 
dinem subspiraliter excurrentibus instructa, rugis suo dorso rotundatis, invicem sejunctis 
suleis quoque subspiraliter tortis, ita ut a rugis sulcisque subalterne interruptis adparentia 
quedam articulorum oriatur. Quoad formam receptacula teretiuseula, superne paulisper 
crassiora quam in infima parte, vix conspicue clavata dicenda, simpliciuseula aut ramis 
paucis patentissimis instructa, sepe curvata, crassitiem penn:e  columbins circiter attin- 
gentia. Stratum cellalarum intimum contextum vidi cellulis densissime juxtapositis et elon- 
satis, forma ceterum insequalibus, omnibus densissime concretis; intermedium cellulis bre- 
vioribus magis parenchymaticis'quoque arcte conjunct/s; extimis prismata subverticalia 
formantibus. In rugis elevatis vidi cellulas magis vertiealiter radiantes et, ut mihi ad- 
paruit, intercedentibus spatis minoribus vaculs, disruptione parenchymatis forsan ortis; 
pluribus ejusmodi spatiis radiantibus rugas elevatas formari et denique scaphidia oriri con- 
jicerem; at in specimine à me examinato nulla rite evoluta videre mihi contigit. 

Adest quidem, me judice, in structura frondis Fucacearum quidam differentia, qua 
forsan insistere opportoret sí Genera PFucacearum rite describenda hodie quis susciperet. 
In nonnullis oriuntur spatia cellulis laxioribus anastomosantibus impleta aut demum va- 
cua, in aliis cellulis. densissime juxtapositis frons componitur; quod a modo vivendi quo- 
dam modo pendere facilius crederes.  Oriuntur vero ejusmodi diversitatés suis propriis locis 
in diversis formis, quod caute observandum videretur. In Xiphophora Dillardieri Mont, 
quam cum mostra hodie deseripta specie forsan quis comparare vellet, structuram aliam 
vidi. Magis structura convenire Fuc. capensem putarem; in hoc vidi sporas intra cellulam 
fertilem. triangule quadridivisas, quod Ozothalhi characteristicum putarunt; sporas quadri- 
divisas quoque 1n Sarcophyco habemus, at sporas hujus in 25 partes zonatim divisas diceres, 
intermedia vero parte longitudinaliter in duas secedente. Patet, me judice, Genera Fuca- 
cearum ulterius esse examinanda, antea quam certum judicium de charactere et limitibus 
Generum certius judicare liceat; Quum igitur hodie mihi- omnino incertum adparuit cui 
Generi formam mihi omnino novam referrem, Subgenus proprium ei constituere malui quam 
aliud. vitiare introducta forma forsan omnino alhena. 


De Florideis 


cure posteriores.. 


ANTITHAMNION NIGRESCENS JJ. Jg. mscr. erectiuseula subvage ramosa atque 
dense pinnis oppositis distichis peetinata; pinnis ad imam partem sursum 


peetinato-pinnulatis, superiore parte nuda elongata recurvata; pinnulis ad 


Analecta. Algologica. LT 


quodque genieulum exeuntibus brevioribus ineurvis, infima excepta pa- 
rum ramosa, omnibus simpliciuseulis, articulis ramorum et pinnarum dia- 


metro sesquilongioribus, pinnularum vix brevioribus. 
Hab. ad oras Nov: Hollandiz australes; Spec. ad Port Phillip Heads 
lectum mihi misit J. Br. Wilsson. 


ILec est species ex Tribu Ant. plumul:e sat conspicue diversa ramificationis norma 
sibi propria. Pinnsz mempe eximie recurvatz;) sunt tantum in ima sua parte pinnulis sur- 
sum exeuntibus pinnulat:z, superiore parte elongata recurvata pinnulis destituta. Ipsis pinnie 
longitudine variant, inferiores articulis. 15 —20 constitutz, superiores medie articulis cir- 
citer 10, supremi sensim breviores, Ex his articulis tantum paucs infims» 3 —4 pinnulis 
instruetz;); tota superiore parte pinnarum piunulis nuda.  Pinnule breves, suo ordine in- 
curvatz:| omnes simplices, infima excepta, quie simili modo ineurva pinnellam generat externo 
curvaturs latere.  Pinnz  pinnuleque omnes firmie et obtuss? adparent. | Articuli in ramis 
principalibus admodum conspicui sunt diametro sesquilongiores, membrana crassa pellucida 
cincti; in pinnis piunulisque suo diametro paulo longiores, si non semper sesquilongiores. 
Fructus nullos videre contigit. Ob pinnas elongatas simpliciuseulas frons oculo nudo quasi 
hirsuta adpareat.  Frondes breviores circiter sesquipollicares, colore obscuro insignes. 

Sunt forsan qui statuerent opus esse supervacaneum novam speciem describere Generis, 
cujus form: jamdudum deseript:e (Aw. plumula, A. Pylaisei, A. cruciatum) et ab omnibus 
prioris svi Algologis receptz;, unam eandemque speciem constituerent, suadentibus formis 
quibusdam in ultimo oceano Boreali obvenientibus!). De his formis intermediis oceani 
Borealis nullum jndicium feram; patet vero species, quarum characteres a diversa ramifica- 
tionis norma deducantur, nullo modo judicari debere suadentibus formis depauperatis, ex 
quibus ipsa norma ramificationis vix eluceat; nec species 1denticas considerari debere quia 
specunina suppetentia ejusmodi sint. ut ex 11s judicari nequeat, utrum ad unam, an ad 
alteram speciem. deseriptam referantur. Ubi species allatz rite evolut:e | obveniant, ibi 
hueusque ita diverse consideratz:s fuerunt, ut de earum diversitate vix quispiam dubita- 
verit. Species Antithamnni in 3psa ramifieationis norma miram offerunt diversitatem, qua 
suadente species disponere periculum feci (Aral. A/gol. p. 20), ad quam hoc loco mihi 
referre sufficiat, Ad oras Dahusie, quasi m lhimite inter Algas Atlanticas et Dorealis oceani 
sitas, formas depauperatas ipse quoque olim legi, quarum alias ad Ant. cruciatum? alias 
ad A. plumula referendas conjeci; nec vero ex lus patere putarem unam speciem esse al- 
terius formam quandam variantem, C. Pylaisei, quale hoe rite evolutum vidi, a €. plumula 
evidenter diversum judicavi. 


BPONGOCLONIUM 8COPARIUM JJ. Ag. mscr. cspitosa ecspite rotundato quoquo- 
versum expanso, ramis fasciculatim iterum. iterumque divisis composita, 
sigulis supra stipitem. minus conspicue funiculariter compositum fasci- 
eulatim radiantibus, ramis ramulisque quoquoversum egredientibus erecto- 
!) Cfr. de his Kolderup  Rosenvinge  Groentands  Haf-Alger. p. 787 ubi opera alio- 

rum citantur. 


]18 J. G. Agardh. 


patentibus strietiuseulis inequilongis, artieulis ad genieula vix conspicue 
contraetis diametro sepius 3plo— 4plo. longioribus. 


Hab. ad oras. australes. Nove Hollandie; ad Western Port (sub n:o 
21) a J. Bracebridge Wilson leeta; ad Orford 'lTasmanie a D:na. Me- 


A 


redith in speluncis marinis. 


Cospites vidi validos, circiter 4 pollicares expansione, quoquoversum porrectos, ramis 
ramulisque fasciculatim compositis, singulis majoribus a stipite funiculariter composito at 


parum distincto provenientibus; partes fructiferas im nostris frustra quielvi. 


BPONGOCLONIUM FASCICULATUM  J. Ag. mov. sp. elata caulescens alterne decom- 
posito-ramosa, ramulis simplieiuseulis patenter adscendentibus cireumelrc: 
spongiosis, fascieulisque. alternantibus brevibus rachidi subadpressis quasi 
nodosis; ramellis faseieulorum. terminalibus conspicue ineurvatis cerassius- 
culis, artieulis. ramellorum | diametro. 2plo— 4plo longioribus, eystocarpils 
pluribus intra fasciculos in. nodum conspieuum. subeonfluentibus. 


Hab. ad oras australes Novie Hollandize; ex Port Phillip Heads mihi 
a J. Br. Wilson sub n:o 17 missa. 


Inter species Spongocloniorum majores alie sunt quarum rami patentissimi et undique 
que obteeti plante exsiccatz adspectum tribuunt frondis decomposito-pinnatze (Sp. plumi- 
gerum et Sp. dasyurum); sunt alie species, qui eadem fere ramificationis norma gerunt 
plumas (pricipue terminales) magis apertas, frondem decomposito-plumosam potius refe- 
rentes (Sp. Wullastonianum, Sp. Wilsonianum, Sp. superbicns) ; in alüs rami patentes et 
evidentius quoquoversum porrecti adspectum frondi tribuunt magis decomposito-ramulosum. 
Inter has Sp. conspicuum ramis ramulisque inferne fere spongiosis (ramellis fere nullis 
extra superficiem liberis) superne in penicillum solutis, dignoscendum:; et Sp. fasciculatum, 
cujus rami ramulique inferne spongiosi, superne autem quasi alterne nodosi, nodis penicillo 
ramorum incurvatorum, constitutis. Intra ramos hos ineurvatos et iisdem obtectos vidi nu- 
cleos plures cystocarpiorum fere in nodum densum conglomeratos, Singuli nuclei. gemmidiis 
numerosis, rotundatis, sine ordine bene conspicuo conjunctis, constituti.  Sectione trams- 
versali caulis inferioris vidi tubum centralem majorem cinctum plurimis minutis dense in- 
vicem conjunctis, quos a filis deeurrentibus ab initio formatis assumsi. Ut in Sp. cons- 
pieuo frons spongiosa facilius solvitur; hine structuram et ipsam ramificationis normam 
filorum, quibus rami ramulique obtecti obveniunt, :egre discernere liceat; ramificationem 
earum sat irregularem observare credidi, et articulos eorum breves diametro circiter duplo 
longiores; in nodis fasceiculorum fila elongantur ramis incurvatis constituta; et articuli usque 
4plo diametro longiores mihi adparuerunt. Speciem a C. Brouniano bene diversam mihi 


adparuisse dixisse placet. 


Analecta Analogica. 119 


Dasythamnmnion mov. Gem. J. Ag. mscr. 


Frons teretiuseula. pinnatim. subdistiche ramosa, filis funiculariter. coalescentibus 
stupam. axilem spongiosam formantibus, ramentisque extra stupam liberis 
elongatis, tomentum externum  constituentibus composita, quasi hetero- 
genea; stupa nimirum a filo primario axili articulato monosiphoneo mi- 
noribusque cingentibus composita; ramentis liberis a filis extimis secus 
stupam  exeurrentibus generatis. Favelle in ramulis subdistichis prove- 
nientes, coma ramentorum ineurvatorum obtecte, et quasi in eodem nido 
plures juxtapositte, intra periderma  hyalianum. gemmidiorum | fasciculos 
numerosos foventes; fasciculi singuli quasi filis dichotomis extrorsum fasti- 
glatis, a centrali regione provenientibus, cireumcirea extrorsum  radian- 
tibus, eonstituti, Spherospore . . . Tab. II. fig. 4—7. 

Una cum speciminibus, quie ad Wrangeliam clavigeram typicam perti- 
nentia putavi, plantam habui ita speciei Harveyane habitu simillimam, ut 
speciem diversam in ea vix quisplam susplcaretur. hamulum fruetiferum vero 
examinanti mihi cystocarpia omnino diversa sese obtulerunt. Intra ramulos 
involuerantes nimirum observavi nucleos plures, tum. unum majorem et adul- 
tiorem, tum plures minores et evidenter juniores; utrosque intenslore colore 
insignes. Nucleo majore dein examinato haud strueturam  Wrangelie, sed Ce- 
ramiacez plante stupens agnovi. PHabitum consimilem et compositionem fron- 
dis quoque in nonnullis Callithamniorum formis .(Spongocolniis) adesse, mihi 
mox in mentem venit; et inter has quoque cystocarpia pluribus nucleis (adul- 
tioribus et junioribus) intra eundem adparatum involucralem inclusis constituta, 
observata fuisse. Dum vero in plurimis Ceramiaceis nuclei constant gemmidiis 
plurimis, sine conspieuo ordime intra periderma hyalinum  nidulantibus, alia 
mihi adparuit dispositionis ratio in planta a me examinata. Nimirum in hac 
dispositionem. gemmidiorum eandem recognoscere credidi, quam antea videram 
in planta Capensi, novi Generis Aristothamnii mihi typica. Nimirum obser- 
vavi fasciculos gemmidiorem numerosos, invicem distinctos, quasi a centrali 
regione extrorsum et quoquoversum radiantes; fasciculos singulos quasi filis 
dichotomis sursum aut extrorsum fastigiatis formatos; omnesque membrana 
hyalina nuclei cohibitos. Ipsum nucleum rotundatum vidi, stipite brevi suf- 


fultum. . His observatis eertum mihi adparuit plantam à me observatam, quam- 
l 


-— c VETERE 


130 J. G., Agardh. 


quam habitu mirum in modum eum :Wrangelia celavigera ') convenientem, ía 
men revera ad Caramiaceas referendam esse, et inter has forsan Genus con- 
stituere. proprium, quod suadente structura nuclei ad. Aristothamnion. proxime 
aecedere putarem, si quoque habitu et compositione frondis eum Spongocloniis 
potissimum | convenire. videretur. — His vero ita positis animadvertere placet, in 
formatione stupose. frondis quoque. diversitatem. quandam adesse, utpote ramenta 
in nova planta quasi magis heterogenea adparent quam in $pongocloniis; h:ee 
ramenta setas magis :semulantia dicerem; sunt simpliciuseula et ineurva, et a 
filis. secus. stupam exeurrentibus extimis, quasi diversis, provenientia. — Ignotis 
adhue sphierospori, vix conjicere liceat. quo. Generi his suadentibus, novum 
Genus inter Ceramiaceas proximum videretur. 

S) charaeteribus a ,Harveyo usitatis. 1n. speciebus | Callithamniorum.dispo- 
nendis hodie quis adhue insisteret, is speciem a me descriptam ad. Dasythamnia 
Hlarveyi. referre. vix. dubitasset. Quum vero hodie Spongocloniis jus. proprii 
Generis agnoscere placuit, nomen DHlarveyanam | Dasythamnil revera. vacans, 
nostro. Generi adoptare, licitum. putavi. 

Quamquam speeimina — WArangeliee | clavigeree, quie habui plurima, novo 
examini subjecl, tamen non unieum vidi, quod cum nova speele congrueret. 
speciem. novam villositate magis rigidiuscula instructam. esse, et totam ramifi- 
cationem. magis  distiche. pinnatam esse, attento forsan videatur. | Sub miero- 
seopio ramenta magis rigidiuscula adpareant, et à basi ad apicem fere eandem 
erassitiem. servantia. — Articuli sunt suo diametro parum longiores; dum in Wr. 
clavigera articuli medii. ramellorum sunt. diametro. cireiter. sesquilongiores, ter- 
minalibus conspicue attenuatis. Dum. Wr. clavigera. exsiecata sepe nigrescens 


obvenit, specles nova magis rufescens mihi adparuit. 
1]. DasvTH. SETOSUM J. 4g. mscr 
Hab. ad oras Nove Hollandie australes: ex Encounter bay a. D:na 


HIussey. leetum. specimen mihi misit F. de Mueller. 


DALLIA HAMULOSA «09. Sp. J. Ag. mscr. frondis vage ramose ramis ramu- 
lisque. quoquoversum. egredientibus, inferioribus subsponeglosis, superioribus 


eonspieue  artieulatis. ramulos oppositos ant subternatos emittentibus, ra- 


') De. structura. partium. fructifieationis Wr. clavigerie, quas minus rite cognitas pu- 


tarem, refero ad ea, quie infra attuli sub. Wrangelia. 


Analecta Algologica. 121 


mulis simplieiuseulis aut ima basi subgeminatis patentibus, in apicem 
aeutissimum longissime. attenuatis, articulis. penultimis et antepenultimis 
sepius spinulis singulis aut. geminis, nune quoque retroflexis armatis. 


Hab. ad Novam Hollandiam australem; specimina paucissima, ad ostia 
Hopkins River lecta, mihi missit F. de Mueller! 


Hec est Balliwe sp. distinctissima, ob caules superiores evidentius articulatos ramulisque 
oppositis instructos quodammodo ad B. callitricham | aecedens, ramellorum forma et ar- 
matura proximam affinitatem cum Dallia scoparia indicans. Ab hac vero specie evidentius 
distincta, ramulis geminis aut ternis ex eodem articulo exeuntibus, nunc sat conspicue op- 
positis, nunc, ut mihi adparuit, geminis magis collateralibus, tertio opposito. Ramuli ipsi 
simpliciusculi, ab ima basi longissime attenuati m apicem aoeutissimum exeuntes, toti arti- 
eulati, articulis circiter diametro duplo longioribus; juniores, ut mihi adparuit, spinis late- 
ralibus destituti, adultiores ex articulis penultimis aculeos sspe geminos, nune patentissimos 
nunc quoque retroflexos, emittentes. 

Specimina colore rubiginoso insignia vidi; at paucissima habui. 


Griffithsia. 


Satis inter Algologos constat quasdam esse species australes, habitu fere 
Griffithsias referentes, quas ad Callithamnia retulit Harvey in sectione pe- 
culiam, nomine G'ffihsioides collectas; nimirum characteribus fructifieationis 
has magis cum Calhthamnis quam cum speciebus Griffithsiie/ convenientes 
judieavit. Epierisim Floridearum seribens, has species ad Griffithsias referre 
perieulum feci, quamquam easdem involueris sphzerosporarum fere nullis in- 
structas indicavi. Observationes quasdam postea factas, affinitatem proximam 
harum specierum illustrantes, me vidisse, non memini. Hodie antheridia in 
una harum specie (Gr. elongata) me observasse, animadvertere placuit. Sunt 
hee in ramulo breviore subterminalia, quasi verticillis superpositis pluribus 
constituta, quoad structuram eximie convenientia eum ils, qui in Gr. setacea 
nitidissime a "Thuret depicta novimus. Dum vero in Griffithiis plurimis ty- 
pieis antheridia. ejusmodi plura intra involucrum collecta obveniant; antheridia 
Gr. elongatee sunt quasi singula, in. ramulo breviore proprio terminalia, ramis 
cingentibus sterilibus vix ab aliis ramis diversis.  Antheridia ad hune typum 
confecta inter Callithamnia vix adesse putarem; unde affinitatem proximam inter 


Griffithsias his speciebus vindicatam. conjicerem. 
Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 16 


123 J. G. Agardh. 


De affinitate Gulsonize. Tab. II fig. 13. 


Fruetus hujus Generis hucusque, quantum scio, ignoti fuerunt; hine affi- 
nitates ejusdem adhue dubias eonsideratas fuisse facile patet. Harvey, qui 
primus Genus instituit, in Synopsi Phycologie australi adjecto, illud ad cal- 
cem Cryptonemiacearum, post Nemastomam, et ita Ceramiaceis proximam enu- 
meravit; in Flora 'lasmaniea vero, ubi descriptionem et icones ejusdem de- 
dit, Genus inter Dasyphleam et Areschougiam inseruit; adjecta observatione 
sibi Catenelle proximum videri. Ipse in Epierisi inter Crouaniam et Dasy- 
philam Genus enumeravi, quod suadente structura his potissimum . convenire 
videbatur; fructu adhue ignoto affinitate mihi dubium dixi. In ultima, quod 
vidi, Floridearum dispositione Schmitz propriam habet Crouaniearum fami- 
liam, cui Genera quidam  Ceramiacearum referuntur, et inter hee Gulsonia 
inter Crouaniam et Gattyam loeum *obtinuit. Contigit demum specimen exa- 
minare cystocarpiis instructum, quibus ducentibus Genus Wrangelie affinitate 
proximum putarem. 

Speeiminis fructiferi nodos observavi hine magis prominulos, et hos nodos 
eystocarpia plura foventes. Fila nimirum peripherica, hoc loco prolongata, 
quasi brachia expandunt, fructum inclusum ima sua basi amplectentia; supra 
nucleum, peridermate tectum, in spatio sat amplo erectiusculum, iterum con- 
niventia, filis eireumcirca prolongatis, fere diceres carpostomium formantibus. 
He fila nodi lateralia sunt elongata, dichotoma et articulis superpositis plu- 
ribus constituta; intra hse fila ipse nucleus sustinetur filo centrali, simpliei 
et breviore, paucis articulis brevioribus constituto, cujusque articulo supremo 
sursum attenuato quasi pedicello insidet nueleus initio minor et subglobosus, 
dein magis ovalis et admodum grandescens, gemmidiis obovatis validis, quasi 
ab axi centrali quoquoversum radiantibus constitutus. Gemmidia non admo- 
dum numerosa, superficie quasi granulosa; demum sub lente invicem separata 
circiter. 40 numeravi. Fila involucrantia intima, nueleum proxime amplec- 
tentia, nune breviora et tenuiora observavi; nune his intimis, ut putarem, 
sensim  dissolutis, spatium vacuum magis amplum oritur, cujus im centro nu- 
cleus pedicellatus eminet; extra hoc vero spatium fila involucrantia exteriora, 
admodum elongata persistunt, adparatum involucralem proprium constituentia; 
apicibus secedentibus quasi carpostomium nucleo maturo formantibus. Fila hie 
involuerantia quoad adspectum magis fila. Griffithsiie/ aut. Wrangelie. quam 
Crouanie referre, animadvertere placet. 


Analecta Algologica. 123 


.Ex adparatu fruetifero  deseripto concludere ausus sum Gulsoniam potis- 
simum ad Wrangelieas accedere. Dum vero nucleus Wrangeli in. disco 
depresso magis dilatatus et sepe hemispherieus obvenit, fit in. Gulsonia pedi- 
eellatus, ambitu globosus aut ovalis, bracteis nullis inter gemmidia obvenientibus. 


SPYRIDIA CERAMIOIDES J. .Ag. mscr. fronde teretiuscula quoquoversum vage 
ramosa, ramis ramulisque subconformibus conspicue articulatis, articulis 
biannulatis, cortice polysiphoneo articulorum et genieulorum .zonas fere 
wquelongas constituente,*ramellis plurimis distichis et ineurvis, a basi ad 
apicem fere seque crassis, ipso apice ovato-acuminato, articulis ramorum 
diametro duplo brevioribus, ramellorum sesquilongioribus. 

Hab. ad oras Floride; Sp. à D na Curtiss mihi missa. 


Hee est species mihi nova, ut putarem sat distincta, inter plures antea cognitas suo 
medo intermedia, Quoad structuram ad species biannulatas accedit, cortice nempe poly- 
siphoneo ipsius articuli et geniculum investiente zonas fere sque longas formante; hs zons 
invicem sat distinctz quoque in ramis permanent, at singule ita breves ut 4 zon:s con- 
junctz:) sua longitudine diametrum rami circiter :quent. Quia zons parum crassitie auctz, 
quoque rami majores in planta exsiccata sat conspicue articulati adparent; articulos diceres 
Ceramii rubri subsimiles.  Ramelli sat firmi et crassiusculi adparent, a basi ad apicem vix 
conspicue attenuati, et articulo supremo ovato in apicem acutum brevissimum excurrente. 
Articuli ramellorum sunt suo diametro circiter sesquilongiores; nuda parte articuli zonam 
corticatam longitudine fere duplo superante. Ramificationem ramellorum fere disticham 
dicerem; at ubi rami excrescere incipiant, hi non idem planum servare mihi adparuerunt, 
sed juxta margines ramelliferos inchoantes sensim in alias directiones tendunt. Hac ten- 
dentia ramificationis nova species ad species fronde compressa et distiche ramosa insignes 
tendere videtur. Comparata vero structura ad species biannulatas proxime affinem puta- 
rem; ramelh vero in his multo tenuiores adparent et longius articulati; articuli nimirum 
ramellorum in Sp. biannulata diametro duplo longiores; in Sp. breviarticulata sunt circiter 
triplo longiores; in Jp. Ceramioide ramelli, magis iis Sp. opposite similes et robustiores, 
articulos diametro circiter sesquilongiores habent. 


De structura et affinitate Erythroclonii. T«^. II fig. 12. 


Inter Algologos satis constat esse Algas habitualibus notis invicem. simil- 
limas, quas vero, structura et characteribus fructus diversas, ad alias regiones 
systematis referre consuevimus. Sunt alie, que eundem structure typum of- 
ferre adpareant, quz vero fructibus differre videntur. Hodierna est quiestio 
utrum Genera fructuum struetura invicem diversa, structura vero et adnuente 
habitu convenientia, tantum analoga considerare opporteat, an in systemate 


124 J. G. Agardh. 


naturali postuletur, ut ea tantum Genera affinitate juncta judieentur, quz et 
fructibus et structura et habitu convenientia adpareant. Hoe respeetu Erythro- 
clonium. prebere exemplum "consultandum, mihi adparuit. 

Epierisin. systematis Floridearum seribenti mihi jam videbatur illam esse 
inter Areschougiam et Erythroclonium. eongruentiam structure, ut utrumque 
Genus in unum conjungure propensus fuissem; ex altera parte quoque monui 
Erythroelonium. in multis Rhabdoniam referre, et nonnullas species horum 
Generum aute esse dignoscendas: Steries plantas presentia aut defectu tubi 
axilis, ,fertiles. cystocarpiorum struetura fere tantum esse distinguendas. — Patet 
Harveyum fere eodem modo Genera dignoscenda voluisse. Nimirum de /Jb- 
donia  charoide / scribens dixit hane plantam eum | Erythrocl. angustato tà. con- 
venire, ut eam sistere Erythroclonii speciem haud dubiam ab initio conside- 
rasset; se autem faeta sectione transversali frondis tubum axilem deficere 
observasse, et hine speciem ad hhabdoniam retulisse. In ultimis fere Phy- 
cologie | australis. tabulis. fere. eodem modo de Jabdonia verticillata et Ery- 
throclonio Mueller judicavit; confitetur has species antea a se confusas fuisse, 
demum vero axilem siphonem in Erythroelonio observasse, et hoe ducente 
charaetere specles alio respectu simillimas dignoscere el licuisse. 

Quod vero ipsum. hune charaeterem attinet, animadvertere placet quoque 
in speciebus Rhabdonie tubum quendam axilem in partibus quam maxime 
juvenilibus. quandoquidem observari; ita ramellos juveniles, a fronde Aab- 


donic | Charoides pullulantes, filo axili tenuissimo instructos facilius diceres; et 


) 
eodem modo in junioribus partibus Zhabdonie verticillate tubum axilem adesse 
ineauto faeilius videretur. In Epierisi, de Erythroclonio Muelleri scribens, dixi 
siphonem  eentralem in vera specie, sub hoe nomine descripta, revera adesse; 
speciem autem existere externo habitu simillimam, filis interioribus longitu- 
dinalibus in axili regione adproximatis instructam, cujus inter fila axilia. alia 
esse majora diametro, alia minora; si fortuito a crassioribus unum axile ad- 
pareat, strueturam — Erythroclonii Mueller in hoe specimine adesse facillime 
quis crederet. Quod ita dixi, numerosis comparatis speciminibus confirmare 
auderem. Inter plurima specimina, quie ad Erythroclonium Muelleri referun- 
tur, paucissima vidi, quz» veram structuram Erythroclonii offerunt. Placeat hane 
strueturam paulo accuratius examinare. 

5i longitudinali sectione frondis structura  rythroclontà angustati aceura- 
tius examinatur, totam frondem a basi ad apicem pereursam videbis tubo axili 


artieulato valido, cujus intra membranam cerassiuseulam hyalinam. dignoscere 


: r 
Analecta Algologica. 125 


licet. artieulos. ad. genieula (ob contentum eollabentem) quasi nodosos, et ex 
his nodis fila articulata tenuissima at colorata fere vertieillatim. exeuntia et 
intra. membranam ipsius tubi areuatim ab uno nodo ad alterum transeuntia; 
hee fila (ipsius tubi axilis) cum filis extra tubum stratum intermedium for- 
mantibus quasi anastomosibus fiunt conjuncta, et hoe modo fila strati inter- 
medii frondis ab axili tubo provenientia dicerem. 5i transversali sectione 
frondem Erythroclonii observare placeat, tubum axilem membrana erassiuscula 
einetum faeilius dignoscere liceat; et intra ipsam hane membranam fila a ge- 
nieulis provenientia, at transverse secta quoque plus minus numerosa adpa- 
reant. Stratum cortieale cellulis magis rotundato-angulatis componitur, nune 
paueas serles in JErythr. angustato formantibus, nune in aliis speciebus (in 
fronde senili et densius cortieata) quasi in fila longiora probe radiantia et 
vertiealia evolutis, quasi stratum cortieale formantibus (in JE. Sonderi, I. 
pyrifero); et ejusmodi stratum. quoque in vera planta J£ AMuelleri obvenire, 
nonnulla fragmenta mihi suadent. Peculiarem hane et admodum compositam 
strueturam frondis. Erythrocloniorum a nemine indicatam vidi; hanc tamen in 
affinitate judicanda probe considerandam esse patet. 

51, contra, longitudinali sectione ramum adultiorem. Zühabdonie verticillate 
examinare placeat, frondem quoque tribus stratis contextam diceres: corticale 
nimirum stratum contextum cellulis pauci-seriatis rotundato-angulatis; inter- 
medium filis plerumque granuloso contentu faretis et suo modo anastomosan- 
tibus, hine in fila angustiora et longiora productis, ilhne quasi in nodum 
oblongum intumescentibus; in parte exteriore hujus strati nodi sunt numero- 
siores et cellulas oblongas longitudinaliter dispositas fere referentes; in parte 
interiore strati nodi separantur et in fila longiora exerescunt. Infra ipsum stra- 
tum intimum frondis paucissimos dignoscere licet nodos; fila autem plurima 
fiunt eylindracea et secus longitudinem exeurrentia, quamquam leviter eurvata, 
nonnulla paulisper ampliora, cincta alis paulo tenuloribus.  Sectione trans- 
versali partis adultioris. eadem strata quoque dignoseantur: in axili parte ni- 
mirum fila longitudinalia transverse secta obveniunt; inter hee accuratius ob- 
servata, dignoscere licet alia paulo ampliora, cincta angustioribus; intermedium 
stratum filis paulo laxioribus, sparsim in nodos incrassatis; cortieale denique 
cellulosum paucioribus seriebus ni fallor semper contextum. 

Ramulum juniorem ZU. verticillate sectione. transversali observanti seg- 
mentum plerumque adpareat collapsum, peripherieo strato celluloso, paucis filis 
cum faseieulo quodam centrali conjunceto. Fasciculus iste centralis evidenter 


fc —RIU RBS 


126 J. G. Agardh. 


emgitur filis. tenuloribus; nune quoque observare lieet filum fascieuli. centrale 
adesse, exterioribus paulisper amplius. Animadvertere placet hoe centrale fi- 
lum membrana tenuissima esse constitutum, et quoad structuram vix ullo 
respectu recedere ab illis, quibus numerosa fila longitudinalia in fronde adul- 
tore ejusdem  speeiminis constituuntur. In segmento paulo adultiore fasci- 
eulos ejusmodi plures mediam partem frondis oceupantes, a corticali strato 
quasi disruptos observare liceat. Partem inferiorem speciminis ejusdem denique 
quasi faretam observavi, et structuram supra deseriptam adultioris frondis 
offerentem. 

Ex us igitur, qui ipse vidi, deducere ausus sum, tubum quendam ecen- 
tralem sub juvenili stadio in speciebus Rhabdoni; quoque obvenire posse; hune 
autem non nisi situ axili ab alus sensim formatis esse distinctum. — Ut. in- 
ereseit frons, numerosiores proveniunt tubi interiores, simili modo cineti mi- 
noribus, et omnes conformes, conjunctim stratum  eentrale Rhabdonie for- 
mantes. Sub unoquoque vero evolutionis stadio tubi isti interiores et stru- 
ctura et functionibus a tubo axili Erythroclonii — totam frondem semper 
permeante et totam dispositionem partium exteriorum fuleiente — evidentius 
diversi. adpareant. 

Quod attinet eystocarpila Erythroclonii e£ Rhabdontie invicem. comparata, 
quoque in his differentias adesse observavi, quibus me judice patet hae Ge- 
nera nullo modo affinitate proxima. consideranda esse. Exterioribus quibusdam 
notis sat bene quidem convenire videntur. lta cystocarpia utriusque Generis 
intra membranam frondis sensim admodum expansam formantur majora, quasi 
filis ambientibus obtecta; et inter hee fila nucleum sustinentia formantur cel- 
lulie/ peeuliaris. indolis rotundato-angulatz, singulis contentum coloratum sepe 
in 4 partes subdivisum foventibus. Stratum peculiare his cellulis formatum, 
quod sératum. circumnucleare. dixi, et in diversis Algis obvenire, et in isdem 
nunc adesse, nune deficere doeut (Anal. Algol. p. 111—112) et ita quoad na- 
turam magis transitorium. mihi adparuisse, tum in. Erythrocloniis tum in hkhab- 
doniis obvenire eonstat. In Erythroclonio angustato, eujus cystocarpia hucusque 
ignota videntur, stratum hoc ceireumnucleare admodum  evolutum observavi; 
contentum autem harum cellularum in partes multo numerosiores subdivisum. 
Quo vero major sit in partibus quasi exterioribus fructus congruentia, eo magis 
mirum mihi videtur ipsum nucleum Erythroelonii & Rhabdonue invieem dif. 
ferre. In ipso Erythroclonio. angustato observavi placentam firmam et. validam 


— iransformatione ni fallor tubi axilis formatam — et ab hae quoquoversum 


^ Analecta Algologica. 127 


exeuntia fila gemmidufera plurima clavseformia, simplicia misi infima basi 
subdivisa, evidentius articulata, articulis infimis tenuloribus nempe minus ma- 
turis, supremis multo erassioribus, gemmidia, ni fallor, singula rotundata for- 
mantibus. Strueturam nuclei in Er. Sonderi proxime congruentem vidi. 

In Rhabdonia verticillata, cujus cystocarpia nec antea descripta vidi, nu- 
cleum validum, ad placentarem  adparatum minus conspicuum, a nodo strati 
interioris ni fallor formatum, adfixum observavi; gemmidia ejusdem magna et 
subpyriformia, ni fallor indivisa, pedicellis tenuioribus adfixa vidi, alia. matu- 
rescentia majora, alia Juniora multo minora, quoquoversum radiantia. 

Suadentibus igitur eharaeteribus ipsius nuclei Erythroclonium. Areschougize 
proximum dicerem; nucleum autem ZWbdomie verticillate structuram offerre 
quam aliis speciebus hhabdonig. charaeteristicam. putavi. Hine Erythroclonium 
et Rhabdoniam Genera potius analoga censeo, quam vere affinia. 

Quod denique attinet distinctionem specierum, quie nomine Erythr. Muel- 
leri et. Rhabdonie | verticillate im Herbarüs servantur, addere placet speciem 
veram Erythrocloni me observasse, hane vero rarissimam mihi obvenisse. 
Speciem sub hoe nomine primitus descriptam esse veram speciem Erythroclonii 
ex l1cone a Kützing data concludere liceat. Magis forsan dubitandum vide- 
retur speciem sub hoe nomine a Harvey descriptam (tab. 298) quoque iden- 
ticam esse, quod tamen denegare non auderem. Restat denique decidere anne 
sub nomine ZWabd. verticillate dus forms, habitu paulisper diversm, sepius 
occurrerent. 


Areschougia. 


Inter Species, quibus hoe Genus instituit Harvey, duo saltem Genera 
diversa dignoscere putavi, quorum unum Erythroclonio propinquum, alterum 
Heringie et Spheerococco proximum disposui. Qu:enam species singulis his 
pertinerent jam antea me indicasse puto; tamen de una specie pauca hodie 
moneam. 

Inter species proprias Areschougiee 4. dwmosam (Harv. Phyc. austr. tab. 
282) in Epierisi enumeravi. De hae specie constat illam ab initio sterilem 
tantum delineatam fuisse; Harveyum vero postea (Sym. Phyc. austr. p. XLI) 
indicasse, se quoque fruetiferam observasse. Mihi species Generis postea enu- 
meranti, nullum specimen authentieum llarveyang plante adfuit; specimina 
autem nonnulla sterilia coram habui, qui cum Harveyana icone ita conve- 


128 J. G, Agardh. 


nientia putavi, ut veram plantam me coram habere non dubitaverim. Quum 
postea specimen fructiferum mihi misit. J. Dr. Wilson plante, tum habitu 
paulisper diverse, tum fructibus instructzt, quibus hane ad longe aliam re- 
elonem systematis relegatam finxi, hane sine hesitatione ut novam speciem 
Stenocladi:e (Sf. ramulosa) in Analect. Algot. p. 101 descripsi. — Postea. spe- 
ecimina ex pluribus loeis Australie comparare mihi hcuit, quibus patere pu- 
tarem specimina, quae sterilia Aresch. dumosam PHarveyi sistere credidi, tantum 
esse juniora, et ad eandem speciem pertinere, quam fruetiferam nomine Sfenc- 
cladie ramulose m Anal. Algol. 101 descripsi. Restat vero decidere 8i spe- 
cimima Harveyana Aresch. dumose cum nostra omnino conveniant. Structuram 
interiorem. frondis multo magis densam pinxit Harvey; in nostra structuram 
vidi fere qualem Erythroclonii descripsi. 

In Synopsi Phycologie australis Harvey novam speciem adjecit iis, quas 
antea iconibus et descriptionibus eximie illustraverat. Novam hane speciem, 
nomine Aresch. Graeilarioldes inscriptam, nec inter species Australie distri- 
buit, nec speeimen authenticum, alio modo distributum comparare mihi licuit. 
Suam plantam ex Australia occidentali a Clifton lectam tantum memoravit. 
Attamen plantam Harveyanam recognoscere credidi in speciminibus quibusdam, 
a diversis loeis Nove Hollandiw australis provenientibus, quie sine dubio 
speclem Areschougiw constituant propriam, quamquam hodie characteribus zegre 
cireumseribendam.  IHlujus pauca tantum vidi specimina et plurima plus minus 
dissoluta, sine dubio a profundiori mari rejecta. He colore corallino-rubro 
plerumque dignoscenda, et substantia magis gelatinoso-cartilaginea | instructa, 
plantam indieare videntur multo robustiorem quam 4r. Lawrenciam; revera 
partem inferiorem nunc vidi erassitie pennam anserinam :quantem aut immo 
superantem; et hane exsiccatione eximie cartilagineam et corallino colore suf- 
fusam facile Eucheumatis speciem prodere putares. Struectura vero frondis 
velut ecystocarpia speciem  Areschougie indicant. —Partes plante superiores 
sepe decortieatas vidi, et probe cavendum mne ex his de structura frondis opi- 
nio erronea concipiatur. Ex specimine bene conservata judicans dicerem 
speciem esse Aresch. Laurencie proximam, at multo (saltem duplo) robu- 
stiorem precipue in partibus inferioribus; frondes esse teretiuseulas et quo- 
quoversum ramosas, ramis magis patentibus, nune immo subdivaricatis; Cysto- 
earpia in ramulis crassiuseulis intumescentia, et sterili parte ramuli sepe su- 
perata, nune siliquam referunt crassiorem utrinque attenuatam, nune apice 
obsoleto fere obovatam.  Nucleum vidi Areschougie sat evidentem, ad fila 


* 


Amalecta Analogica. 129 


strati medii suspensum, et strato cireummucleari (quale hoe in Ar. ligulata 
deseripsi) einetum, gemidiis majuseulis, ab interiore extrorsum quasi radian- 
tibus conglobatis constitutum. 


Inter species fronde complanata et subdistiche a. margine ramosa insignes, 
sequentem speciem novam hodie imserendam putavi: 


ARESCHOUGIA INTERMEDIA J. Ag. mov. sp. fronde a caule ima basi teretiusculo 
complanata lineari, exsiecata adparenter costata,. a margine subpinnatim 
distiche. ramosa, atque distanter et minutissime subserrata, pinnis pin- 
nulisque linearibus basi eximie constrictis, apicibus acuminatis, pinnulis 
eystocarpia a pagina plana mamille-formiter prominula plerumque sin- 
gula gerentibus. 


Hab. ad oras australes Nove Hollandie. — Ad ostia Hopkins River 
legit Desmond 1895; mis. F. de Mueller. 


Jam in Epierisi de Ar. Uigulata scribens adnotavi alias formas esse latiores, alias an- 
gustiores. Has formas angustiores, plurimis speciminibus observatis, speciem propriam si- 
stere hodie convictus fui, quam inter Ar. Sftwarti et Ar. ligulatam omnino intermediam 
dicerem.  Madefacta frons anceps seu ex tereti compressa, exsiecata fere plana et costata; 
sectione facta transversali frons compressa supra costam paulisper prominula, marginibus 
rotundatis, "Tota distiche decomposita, pinnis pinnulisque a margine exeuntibus subflabel- 
latim expansa; singulis partibus fere duplo angustioribus quam in Ar. ligulatai dum in hae 
pinnule apice obtuse, sunt in Ar. intermedia eximie attenuat:», lanceolato-lineares dicends. 
In planta fructifera cystocarpia paulo infra apicem tument et sspe singula, supereminente 
apice sterili breviore; in Ar. Laurencia cystocarpia in inferiore parte generantur, unde 
pinnule fertiles quasi in rostrum elongatum attenuantur. Hoc respectu Ar. Stuartii magis 
cum mostra convenit; ipsa vero planta hujus multo tenerior, angustior et colore magis roseo 
instructa mihi adparuit. Sunt quoque, ni fallor, forms» hujus magis teretiusculo, qui ad 
Ar. Laurenciam magis tendere diceres; dum Ar. intermedia ad Ar. ligulatam evidentius 
adproximatur. Qualem structuram nuclei in Ar. ligulata, talem quoque in Ar. intermedia 
me vidisse, addere placet. Stratum circumnucleore contextum cellulis angulatis, nucleolos 
plures eoloratos foventibus, ahüs et plurimis evacuatis, quoque observavi, (cfr. de his J. Ag. 
Florid. morphl. tab. XVIII cum. expl.) 

Species hodie mihi videtur sat bene distincta. 


BINDERA (?) RAMOSA (ov. sp.) fronde ex tereti compressa sublineari a mar- 


ginibus paulisper attenuatis ramos conformes, strictura propria haud 
Luuds Univ. Ársskr, Tom. XXIX, 1* 


130 | J. G. Agardh. 


separatos, nunc suboppositos nune per spatia subsecundatos emittente, ra- 
morum junioribus subincurvatis, adultioribus patentibus in novos ramulos 


sensim. abeuntibus. 


Hab. ad oras australes. Nov:e. Hollandize; ex. Western Port specimina 
misit J. Bracebridge Wilson! 2 


Igsnotis migi cytsocarpiis de Genere paulisper dubitavi, utpote quoque ramificatione 
paulisper diversa nova species distat. Dum nimirum in speciebus typicis Dinders» rami 
prolificationes referunt, petiolo angustissimo brevi instructas, rami in nova specie adsunt 
quasi proprii, a submargine frondis compresse exeuntes. Juniores ramuli subclavati et pe- 
tiolo evidenter tenuiore suffulti, at mox in ramos abeunt frondi conformes, et basi vix con- 
spieue tenuiore instructos. Rami ramulique obtusi, majores apice attenuati obtusi. —Lati- 
tudine frondes vix 4 lineas :equant; ramis ramulisque circiter 2:as lineas im exsiecata 
latis. Sectione facta transversal vidi margines frondis tenuiores, disco ob stratum cor- 
ticale magis evolutum evidentius incrassato — in planta sph:erosporifera. 

De proxima affinitate speciei forsan adhuc dubitare opportet, utpote cystocarpia non- 
dum observare licuit; structuram vero frondis cum ea Binders? omnino congruentem finxi. 
Sectione facta transversal vidi stratum intimum constare filis tenuioribus paucis anastomo- 
santibus; articulis horum extimis mox valde dilatatis oritur stratum intermedium cellulis 
adparenter vacuis rotundato-angulatis, parietibus tenuioribus gelatinosis instructis; stratum 
cortieale adparenter filis moniliformibus contextum; basalia horum  reticulatim conjuncta, 
quasi interstitia cellularum interiorum sequentia, emittunt ramos conformes magis vertica- 
liter exeuntes, extra cuticulam hyalimam in segmento facilius emergunt. Dum in Bind. 
Splanchnoide sphszrospore in soris minutis supra superficiem sterilem eminentes viderim, 
sph:rosporas D. ramoss supra totam paginam provenientes observavi, marginibus attenuatis 
exceptis, quos steriles vidi. Sphsrospor:z inter inferiores cellulas strati corticalis evolut:e 
sat magnae, rotundato-oblongs, cruciatim divise mihi adparnerunt; at sepe magis rotun- 
datze triangule divise facilius dicerentur. Charts arctissime adhzret exsiecata; colore ob- 
scurius rubescente ab aliis speciebus quoque diversa. 

Ex ns, qui attuli, patet speciem ab alus Dinderz speciebus in nonnullis differre.  Ig- 
notis autem cystocarpiis nescio cui Generi melius referreretur. 


CHRYSYMENIA HUSSEYANA J. Ag. mov. sp. fronde membranacea plana cras- 
siuseula decomposito-pinnata, pinnis a rachide media latiore distiche egre- 
dientibus, sine ordine evidentiore densius dispositis 2—9 pollicaribus, eodem 
modo at sparsius pinnulatis, pinnis pinnulisque sublinearibus, termina- 
libus longe acuminatis, cystocarpiis supra paginam emersis globosis, limbo 
dilutiore centralem  nucleum eingente conspicuis, spharosporis magis glo- 


bosis per pinnulas densius sparsis. 


Hab. ex Encounter Day Nove llollandie australis a. D:na  Hussey 
lectam, mis. F. de Mueller. 


Analecta Analogica. 131 


H:e est species Chrysymenie distinetissima, sectionem Generis fere sui juris consti- 
tuens, habitu Grateloupiam aut Gigartinam pinnatim decompositam referens, structura om- 
nino ab his diversa, velut cystocarpiis emersis subglobosis, quis, velut in Chrysymeniis 
sepe norma est, nucleum coloratum minorem intra membranam cingentem subpellucidam 
continent, facilius dignoscatur. Specimina pauca vidi at ultra pedalia, crassiuscula at 
plana, colore corallino rubro et livido-hyalino variegata, substantia gelatinosa insignia, et 
exsiccata charts sat bene adhsrentia. Rachides frondem percurrentes simpliciusculs, 3—6 
lineas late et plans, utrinque a marginibus pinnas plurimas subconformes at breviores et 
paulo laxius decompositas emittentes. Pinns distantia 1—2 linearum superposit», a mar- 
gine utroque :zque egredientes, semper ita singule ut non gemin:s in eodem latere rachidis 
proveniant, sed nunc opposite, nunc alternantes videantur, omnesque distiche expanss; 
majores 3—4 polliceares longitudine, minores paulo breviores, eadem ramificationis norma 
decomposite, at pinnulis brevioribus et paulo laxioribus instructz, pinnis pinnulisque 1—2 
limeas latis, terminalibus longe acuminatis fere ensiformibus. . Cystocarpia supra paginam 
pinnarum pinnularumque emergentia subglobosa, lente parum augente inspecta, quasi nucleo 
interiore minore colorato et membrana latiore cingente constituta adparent. Sub micro- 
scopio structura tum frondis tum fructuum Chrysymeniam sat evidenter indicant; segmento 
transversali pinnule facto, frons contexta videtur cellulis interioribus majoribus, intimis per 
duas series fere dispositis, et exterioribus strati interioris paulo minoribus in stratum cor- 
ticale, filis. verticalibus contextum, abeuntibus. Inter geminas series interiores, qu: di- 
rectione margines versus paulo longiores adparent, dignoscere licet vacuum interius at 
parum conspicuum, rimam angustam mentiens, Cellule interiores cotentum laxius fovent. 
In Cystocarpio maturescente dignoscere licet tum nucleum maturum, paucis gemmidiis magis 
rotundatis, invicem facilius disjunctis; tum a placenta basali, cellulis minutis densioribus 
contexta, lobos plures minores a placenta basali surgentes; hi lobi quasi supra pedicellum 
simpliciuseulum gemmidia plurima rotundata minuta, sine ordine bene conspicuo conglobata 
fovent. In specimine sphsrosporifero observavi eandem frondis structuram, at vacuum in- 
ternum vix conspicuum.  Sph:erosporse admodum magn: obovato-globoss, in cel'ulis intimis 
strati corticalis, ut mihi adparuit, evolutz, singul:w et licet in segmento sparse, jam fere 
lente parum augente dignoscendz. 

Ex-habitu plantz exsiccatze hanc potius Gigartinam quam Chrysymeniam facile putares. 


Accuratius examinatam Chrysymenisc speciem insignem vidi. 


Plocamium. 


Inter Algologos satis constat species plures Ploeamii, quas ad sub-Genus 
proprium. Thamnophore retuli, nune formas proferre admodum diversas, quie 
ab Algologis aut specles sui juris, aut forme unius ejusdemque speciei con- 
siderate fuerunt. llarvey, qui primam harum mentionem fecit, ad speciem 
propriam, JPlocamii midifici nomine insignitam, formas istas abludentes initio 
retulit. Extremas vero formas intermediis conjunetas esse eum aliis obser- 
vanti, demum ei placuit unam eandemque speciem at admodum variantem in 


€ 4 
1823 J. G. Agardh. 


omnibus agnoscere, quam in Phycologia australi sub nomine PI. proceri eximia 
icone. illustravit. Ifee non tantum JJ. AMertensià Grev. et Pl. procerum J. 
Ag. sed etiam formas compleeteretur, quas ipse sub nomine Z7. nmidifici et PW. 
prolifer?. inter spee. Australasie distribuerat. Mihi novam ejusmodi formam 
hodie deseripturo adparuit certum de his formis judicium fere non licere, nisi 
certius statueretur cujusnam nature essent diversitates, quie inter formas di- 
versas intercederent. 

Nidos istos, in typieo /ocaméo midifico ia conspieuos, offerre ramifica- 
tionis normam, omnino alienam ab illa in omnibus aliis Plocamiis normalem, 
omnibus mnotisimum puto; ejusdem quoque jamdudum iconem dedit Kützing 
(Tab. phyc.. vol. XVI tab. 55 sub nomie JL Mertensii. Dum nimirum 
pinnis pinnulieque. in omnibus Ploeamiorum speciebus proveniunt aut geminc, 
aut ternie. (nune. immo quaternate) in alterutero. margine alternantes, nidi isti 
constituuntur ramellis. repetita bifureatione diehotomo-corymbosis, et fiunt in 
pinna sua terminales. Ejusmodi differentiam. ramificationis in partibus diversis 
ejusdem speciei obvenire normalem, inter Aleas rarissimam putarem, nisi di- 
versjs quibusdem partibus aliam ramifieationis normam assumere liceret. |. Ut 
igitur certius quoddam judicium de formis istis abludentibus ferre liceret, mihi 
quidem. inquirendum videtur, eujusnam nature sint partes, qu: ramificatione 
sua propria tam insignem offerunt diversitatem. ab ea, quam Plocamiis nor- 
malem assumere consuevimus. 

Comparanti mihi specimina his nidis eximie evolutis instrueta adparuit 
nune tantum infimam pinnam, nune utramque geminarum collateralium in 
nidos termimmales subeorymbosos esse transmutatam; nune tantum inferiores 
pimnas ramorum hoe modo ceorymbosas obvenire, nunc (quod rarius) totam fron- 
dem (sterilem) modo dieto corymbis istis exuberantem. — Nune obser ravi alios 
ramos ejusdem individui corymbosos (et ita steriles), alios rite fructiferos et 
in his dispositionem partium. fructificationis, qualem Plocamiis normalem no- 
vimus. In frondibus fructiferis. nidos vidi tum in nis, quarum pinnae pinnu- 
leque alie sporophyllis fuerunt ornate, tum in aliis individuis quorum in 
axillis eystoearpia bene evoluta obvenerunt. Addere placet obvenire individua, 
in quibus maxima pars frondis nidis dietis instructa obvenit, quee demum ita 
fransmutata adpareat ut Ploeamii speciem in illa agnoscere sane dubitaveris : 
tota frons in his quam maxime gelatinosa videtur; et ex ejusmodi formis 
faeilius. suspiearetur antheridia in his adesse. Mihi vero corymbos horum 


individuorum. examinanti, nulla adparuerunt organa quibus naturam antheri- 


333] 
Analecta Algologica. 159 


diorum adseribere auderem. Hamos corymborum vidi prineipales cellulosos, 
extremos articulatos, omnes sua membrana bene definita cinetos; in cellulis 
granula coacervata, at vix alio modo distincta, vidi. 

Quamquam igitur antheridia Ploecamii mihi adhue ignota manent, tamen 
nidos esse antheridiorum initia assumere non auderem. Contra ejusmodi sub- 
positionem id precipue afferendum putarem, quod nidos observaverim in iis- 
dem individuis, in quibus aut cystocarpia aut sporophylla adesse mihi ad- 
paruerunt. 

Perpendenti hee omnia mihi verisimile adparuit nidos sistere evolutionis 
quandam formam, eertam quandam ob causam, magis fortuito ortam, nece evo- 
lutionis. quoddam stadium praebere Plocamiis normale. Qualiter. Zmuis. cotinus 
ut exemplum afferam sat cognitum, abortientibus plurimis floribus, coma sua 
peeuliari fruetifera ornatur, ita forsan suspicari liceret partes fruetificationis 
in Plocamis quibusdam modo proprio transformatas fierl, aut nimia ubertate 
speciminis, aut forsan deficientibus quibusdam elementis, qui lpsis sporis aut 
gemmidiis essent propria. Ex altera vero parte quoque monendum videtur 
ramos nidorum extimos esse eximie divaricatos, quasi illorum ope facilius 
adfix:e aliis. Algis adhererent partes Plocamiorum rejectz; et quum in multis 
alis Algis vario modo partes transmutantur, ut earum ope partes affixz in 
nova individua excrescere valeant, forsan conjecture locus videretur. Plocamia 
simili modo forsan multiplicari. 

Utrum nidi, sie. dieti, in unica et eadem specie tantum adsint, an in 
pluribus speeiebus vieinis obvenirent, his neutiquam dietum volui. Comparanti 
mihi aeeuratius formas vicinas videretur specunina eximie nidifica ad formas 
PL Mertens potissimum accedere. Suadente vero alia specie, mox infra de- 
seribenda, quam eerte speciem distinetam puto, consimiles formas quoque in 
aliis. obvenire, concludere ausus sum. Qu: si ita sint, ulterius confirmatum 
putarem  nidifieas formas potius stadium  peeuliare, at quasi abnorme indicare, 
quam characterem sistere speciei eujusdam propria. 

Consimilem transmutationem partium in alis Algis obvenire, vix mihi 
cognitam habeo, nisi organa ista peculiaria, quee. Generi. Seirospore. characte- 


ristica. putarunt, simili quodam modo explicanda viderentur. 


21a. PrLoCAM. PATAGIATUM J. .Ag. mscr. fronde latiuscula lineari subecostata 
peetinato-pinnaia, pinnis alterne geminis, inferiore simplici laeiniisque su- 


perioris a basi latiore acuminatis subulatis integerrimis, sporophyllis in 


134 * eden Gs Aari 


glomerulum densum hemispherieum  axillarem  paginibus latis quasi im- 
pressum  faseieulatis, ramis fasciculi simplieiuseulis elavato-oblongis sub- 
spathulatis, pedieello sterili duplo erassioribus, dupliel serie sphzerosporas 
monstrantibus. 


Hab. ad oras australes Nov: Hollandiw: Encounter bay: Miss Hussey; 
ad ostia Hopkins River. Speeimima misit F. de Mueller. 


Hic est species Plocamii forsan nobilissima, inter P/. procerum et Pl. corallorhiza suo 
modo intermedia, latitudine frondis hane tamen non squans, forma et dispositione partium 
ad PI. procerum. potissimum accedens. Dum in Pl. Mertensii et Pl. procero frondes sspe 
obvennunt sat elongatz, nunc ultra pedales, et licet tenerz tamen tenaces, sunt in nova 
nostra specie frondes plerumque breviores, vix pedales longitudine, et quamquam frondium 
partes fiunt latiores, tamen sub przparatione speciminis partes solvantur facilius, aquam ut 
putarem nimium avide bibentes, Rachides pinnarum superiorum et vigentium sunt sepe 
bis lineam latz, et pinnis in planta juvenili sepe ita densis instructz, ut internodia lon- 
gitudine sua latitudinem rachidis vix superant; in inferiore rachides denudatz angustiores 
adparent et internodia fiunt longiora in planta magis adulta et excrescente; pinnarum forma 
est linearis elongata; ob pinnulas densas apices (pinnz) obtusiusculi &epe adparent. Quoad 
ramificationis normam (pinnis geminis unius marginis cum totidem alterius rite alternan- 
tibus) cum speciebus quas proximas dixi convenit. Ut in PT. procero pinna infima gemi- 
narum simplex manet et a basi latiore in acumen producta; nee compositionis, nec mutati 
forms indicia vidi — qualia in Pl. Mertensi sepius obveniant. Pinna superior, contra, 
laciniis consimilibus ita densis et subulatis przdita, ut horridam facile diceres, si non mol- 
liores viderentur apiculi; et. pinuule revera eandem dispositionem, si quoque minus conspl- 
cuam offerrent, quam pinns magis evolute. Quamquam vero specimina allatis notis a 
proximis dignoscere liceat, speciem ab aliis distinctam proponere non ausus fuissem, nisi 
sporophylla ad diversum typum confecta observaverim, Dum nimirum in PI. Mertensn et 
Pl. procero fasciculi fructiferi sporophylla gerunt magis elongata et incurvata, qui formam 
leguminum  Loti edulis referentia dixi, fasciculum fructiferum vidi in PY. patagiato con- 
stare sporophyllis clavato-oblongis, supra pedicellum tenuiorem subspathalatim expansis, 
lamina spathule adparenter complanata duplicem seriem spherosporarum offerente; pedi- 
cellis ipsis simplieibus quasi a pedunculo communi (si quoque minutissimo) exeuntibus. 
Qua nota sporophyllorum h:ee species cum aliis nonnullis Plocamii speciebus convenire di- 
ceres. Dum in speciebus vicinis fruticuli sporophyllorum laxiores adpareant, sunt in PI. 
patagiato minuti et magis compacti, nudo oculo caput acicule fere referentes, et juxta 
axilas quasi supra paginam incumbentes — ita situ eum fruticulis sporophyllorum Pl. co- 
rallorhizz;e magis convenientes, quamquam his videntur multo minores. 

In Pj. patagiato, pricipue in speciminibus, quie ipso suo habitu plantam juniorem pro- 
dere videntur, et iisdem fere locis, inquibus sporophylla bene evoluta in planta adultiore 
obveniant, observavi fruticulos quasi foliaceos et admodum conspicuos, qui sub microscopio 
constare videbantur laciniis plurimis furcato-decompositis, in infima sua parte paulo latio- 
ribus, sursum? vero angustatis, singulis ramis formam fere lanceolatam monstrantibus, furcis 


terminalibus patentibus. Pluribus ejusmodi fascieulis in vicinia ejusdem axille proveni- 


| Analecta Algologica, 13 


entibus, fruticuli ita juxta-positi admodum conspicui fiunt, at nudo oculo fere foliacei 
adpareant. 

Hos fasciculos constituere organa proprii cujusdam generis, patet. Quum eodem loco 
obveniant, in quo frutieuh fructiferi in aliis speciminibus, facilius forsan conjicere liceret 
aut degenerationem quandam abnormem partium, in quibus organa fructificationis norma- 
hter generantur, aut organa propria (Antheridia?) in his latere. Ut jam supra monui, 
antheridia in Plocamio hucusque ignota manent; organa a me observata in speciminibus, 
que juniora videntur, obvenire, cuidam forsan suadere videretur hzc organa revera sistere 
antheridia Plocamii; in iisdem vero, quoque sub majori augmento observatis, nihil vidi quod 
ejusmodi conjecturam probare adparuit. Lacinias fasciculorum in inferiore sua parte in- 
crassatas equidem vidi, tumescente parte a superiore evidentius distincta; ipsam autem 
structuram cellularum vix nisi compositione distinctam. Hine degenerationem quandam in 
organis a me observatis, ut supra jam dixi, lubentius assumerem. 

Animadvertere placet organa dicta alium situm habere in Pl. patagiato, quam in 
speciebus vicinis; dum nimirum in JJ. midifico nidi sic dicti transformatione ipsarum pin- 
narum formantur, ipse pinnz in 77. pafíagiato intact: maneut, et fasciculi ex ipsa pagina 
emergunt — tamen in vicinia axillarum. Hine forsan magis prolificationes referunt. In 
sua distinctione diversarum formarum Harvey quoque formam quandam fproliferam  me- 
morat, at specimen hoc nomine inscriptum a J/. midifico vix diversum putarem. 

Pl. patagiatum - sistere speciem sui juris, nullis dubius vacare putarem. Eandem, ad 


-oras N. Hollandie haud infrequentem obvenire lubenter assumerem; specimina vero sub 


nomine J7/. proceri insignita suspicor. Cum hac quoque convenit pinna infima geminarum 
simplici et subulata; dum in P/. Mertensii hec pinna sspe fit magis elongata et uno aut 
altero ramello instructa atque denique sepe in nidos dictos abeat.  Nidis analogos fasci- 
culos in Pl. patagiato ex ipsa pagina emergentes esse, diversitatem indicari specierum, mihi 
adparuit sat conspicue probatam. 

81 allatis argumentis jure concludere liceret Species allatas Plocamii, quamquam invi- 
cem ita similes ut ad unam eandemque speciem a plurimis facilius referrerentur — tamen 
sistere species diversas, patet quam difücile sit dijudicare, quinam species sint distincts, 
quinam tantum forms diverse ejusdem speciei. Facilis est. labor eas conjungere formas, 
quas non nisi accuratiore examine dignoscere liceat; longum vero est iter comparatione 
accuratiore formarum decidere, quinam sint species propriis characteribus distincts. 8i 
jure statuit Fossilium investigator peritissimus, spadices fuisse Palmarum, quas antea ad 
Genus quodam Dicotyledoneum retulerant, patet quousque perveniant doctrine, neglecta 
accuratiore formarum distinctione. 


CuURDUEA? InvINEZE J. Ag. mov. sp. fronde plana carnosa exsiecatione car- 
tilaginea, subdichotome laciniata, axillis. subpatentibus, segmentis angu- 
stis. linearibus elongatis demum  subfastigiatis, apicibus obtusis, cysto- 
carplis à pagina plana juxta marginem emergentibus hemisphericis api- 
eulatis, sphirosporis. . . . 


| 
| 
1 
: 
| 


136 J. G. Agardh. 


Hab. ex Geographe bay Novis Hollandiw  austro-occidentalis a M:rs 
Irvine lectam mihi misit F. de Mueller. 


Frondes numerose ima basi callosa approximat:, gregarie assurgunt, ccspites circiter 
pedales formantes, ab ima basi complanatz, inferne lineam vix latitudine superantes, dein 
2—93 lineas sensim lat», fere magis plans quam ancipites, inferne simpliciuscule, dein 
circiter 3 polliees supra radicem fere decomposite-dichotom: et fere demum  fastigiatze, 
ramifieatione tamen haud nimium regulari, lacinüis nempe nunc minoribus quasi magis 
lateralibus ab ala quasi principali egredientibus, initio quasi distichis supra axillam 
acutiorem, dein magis quoquoversum porrectis, junioribus et superioribus sensim latitu- 
dine lineam vix superantibus. Secus margines superiorum segmentorum cystocarpla pro- 
veniunt, nune sparsa singula, nune plura adproximata, ab utraque pagina plana emer- 
gentia, valida hemisphierica et apiculata, plus quam dimidiam latitudinem segmenti fer- 
tilis attingentia. 

Sectione facta frondis hanc contextam vidi cellulis angulato-rotundatis pluriseriatis, 
stratum interius durum formantibus; et strato corticali cellulis minoribus superficiem versus 
subradiantibus, in fila propria vix conjunctis. Pericarpium validum cellulis fere confor- 
mibus contextum; infimis basalibus fere horizontaliter dilatatis, quasi plura strata decum- 
bentia infra placentam validam formantia; dein cellule latera pericerpii formantes fiunt 
oblique sursum excurrentes, et suprem:e demum, tectum pericarpii formantes, iterum magis 
lateraliter dilatatz et plures series cellularum horizontalium formantes, h: quasi tectum, 
nucleum obtegens efficiunt. Initio hoc tamen in mamillam surgit, quam demum ruptam in 
adultioribus deficientem putavi. Ipsa placenta quoque valida, rotundata hemisph:erica, cel- 
lulis conformibus at minoribus contexta; inferioribus cellulis magis irregulariter conjunctis, 
superioribus sensim magis extrorsum radiantibus, in fila demum elongata conjunctis et sen- 
sim fila sub-moniliformiter articulata formantibus. Horum cellulis plurimis superpositis, 
totidem gemmidia rotundata et fere eodem tempore maturescentia formantibus; nucleus 
maturus demum constitutus quasi in rima angusta inter placentam et pericarpium nidulatur. 
Substantia plant:z exsiccatz eximie cartilaginea et fere cornea fit. 

Species ut mihi videtur distinctissima, charactere precipuo e situ cystocarpiorum de- 
ducendo. Sunt nimirum hzc non margini immersa ut in C. lacimiata, sed margini vicina 
a pagina utraque plana emergunt subhemisphsriea. Frondes gregarism crescentes csspites 
densos subpedales efficiunt.  Curdies laciniatz:) formas vidi nune admodum angustas, seg- 
mentis fere linearibus instructas, at substantia frondium alia facihus hse dignoscantur. 

In Bidr. Alg. Syst. p. 58 de Sarcocladia scribens, descriptionem dedi structure cy- 
stocarpii, ex qua deducere ausus sum hoc Genus ad Melanthalieas. esse referendum et in 
serie. Generum ante Curdiseam inserendum illud enumeravi, Inter Curdisam et Sarco- 
cladiam differentiam Generieam vix aliam hodie putares, quam qu: ex crescendi modo 
frondium  deduceretur, quam quoque Sacrocladiam ut Genus novum instituens indica- 
verat Harvey. Utrum dignoscerentur sphzrosporis hodie non liquet. Quum in nova 
Specie supra descripta sphsrosporas frustra quszsivi, forsan dubitandum videretur, utrum 
Curdiee an Sarcocladie, potius adnumeraretur. — Exstant nimirum forms Sarcocladis, 
qui magis ereetiusculw excrescere videntur, in quibus differentie structure inter Genera 
vix adsint. 


: ; ] p 7 
Analecta Algologica. 27 


HEnINGIA ? riLIFORMIS Hare. Acc. of Mar. Dot. of West austral. p. 549. 


Inter plantas sub itinere coilectas, de quibus l. c. breviter mentionem fecit, Harvey, 
adest quedam  Heringia? filiformis, brevi diagnosi descripta ad quam illustrandam nec 
ipse postea, nec alii, si quid scio, ulterius contulerunt.  Heringis mirabili structura ei- 
milem dixit, at fructu ignoto, speciem Generis dubiam consideravit. Ex unico loco, Gar- 
den-Island, suam habuit, eamque speciatim raram dixit. Specimina parum completa, quie 
inter Algas Australie distribuit, ad speciem ulterius cognoscendam parum contulerunt. 
Inter specimina plurima Algarum Novae Hollandis, qu: ipse vidi, unicum demum specimen 
hujus Algsz recognoscere contigit, et hoe quin immo fructiferum, quod hoe loco paucis de- 
scribere placuit. 

Frons nostre est circiter longitudine 4-pollicaris, formam Gelidii australis, ramulis 
lateralibus destitutam potissimum referens, at quoad consistentiam firmior, subcartilaginea, 
lateraliter ramis sparsis conformibus instructa, nunc vero cispitulos minores ramulorum 
quasi a nodo rami primarii egredientes emittens, apicibus terminalibus longius acuminatis. 
Ad ramos ramulorumque inferiorem partem cystocarpia proveniunt, ramo fere sesqui-eras- 
siora, hemispharica, lata basi sessilia, carpostomio nunc subprominulo.  Cystocarpia nunc 
in superiore ramulo (quasi geniculato) singula, sepius in inferiore parte plura paulo magis 
adproximata. Nucleus intra pericarpium, filis radiantibus constitutum, lateraliter adscen- 
dens, filis gemmidiiferis a placenta elongata centrali circumcirca sursum radiantibus, in 
inferiore sua parte tenuioribus, articulis magis angustis, in supremo articulo gemmidium 
subpyriforme foventibus. 

In ramo transverse secto tubum centralem validum vidi, immediate cinctum cellulis 
strati intermedii, octonis circiter in orbem tubo centrali proximum dispositis, Stratum 
corticale validum filis verticalibus circumcirca radiantibus contextum. 

Speciem Harveyanam igitur et jure distinctam, et characteribus habitualibus sueto oculo 
quoque dignoscendam, putarem; sua structura propria instructam ad Genus Heringise jure 
relatam fuisse quoque assumsi. 

Specimen, quod vidi, ex Encounter bay a D:na Hussey lectum mihi misit F. de 


Mueller, 


Wrangelia Tab. II fig. 8— 11. 


Species numerosas, que ad hoe Genus relatz fuerunt, invicem differre puto 
non tantum habitu swpe admodum diverso, sed etiam fructificationis diversi- 
tatibus plus minus conspicuis, Jam  Epécrisim scribens monui in cystocarpiis 
nonnullarum adesse paranemata, quie in alüs aut omnino deficerent, aut tan- 
tum sparsiora intermixta, aut fere tantum nucleum bracteantia obvenirent. 
Quod attinet spherosporas, has in omnibus triangule quadridivisas suspicor; 
dispositionis tamen norma has in diversis speciebus quoque invieem diversas 
obvenire, mihi cognitum habeo. Ejusmodi differentiis saltem. subgenera in- 
dicari, lubentius assumerem; sed de limitibus horum nee hodie certius statuere 

Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX. 18 


138 "3. G. Agardh. 


licet, fructibus. multarum specierum? nondum cognitis. Pauca tamen de his 
jam hodie premonenda. videntur. 

Ejusmodi typum proprium (Ormithopodium) in Wi. Watisi? lubenter assu- 
merem. Dum enim in multis speciebus spharospore, plus minus sparse, ad 
ramulos vix transmutatos interlore latere proveniunt, sessiles et globos; eas- 
dem eontra in ramulis. propriis et proprio ordine evolutis, involucra. peculiaria 
ramellis tenuioribus eximie ineurvatis constituta formantibus, in. Wr. Wattsiüi 
eeneratas observavi. lise involucra a ramellis lateralibus transmutata, sie- 
pius rite opposita et disticha a ramulis elongatis exeuntia; ipsa constituta 
ramellis pluribus, nempe infimo incurvato et a latere pinnis pluribus oppo- 
sitis suo ordine incurvatis instructo, nune quoque superiore, quem inferiore 
oppositum  dieeres, aucto. In his involueri ramis, qui sunt ramulis sterilibus 
conspicue tenulores, at czterum artieulati et subconformes, sphsrosporw elo- 
bose et triangule divise ad genieula proveniunt, sessiles, magn: et conspicu:, 
triangule divise. In Whr. crassa, quam alio respectu. Wr. Wattsii proximam 
suspiearer, sphaerosporas observare nondum mihi contigit. 

Alterum ejusmodi typum proprium, quod fere Genus sui juris (Kalidio- 
phora) constituere. putarem, mihi prebet ila Wreang. clavigera, jam habitu 
proprio ab alis Wrangelis sat diversa, colore, consistentia, et fronde ubi- 
eunque obtecta. Dum in alius multis ecystoearpia Wrangelie constant gem- 
midiis minutis quas] laxius conjunctis et invicem distantibus, intra nucleum 
quasi gelatinosum adparenter periphericis, at revera singulis suffultis pedicello 
elongato, a centrali placenta radiante, superne in sacculum gelatinosum am- 
plum expanso, saceulis diversorum aut invieem vicinis, aut paranematibus 
sparsis gelatinosis interstinetis, consimilibus paranematibus involucrum tenue 
formantibus; structura nuclei in Wr. clavifera admodum diversa mihi ad- 
paruit, nee in 1eone llarveyana feliciter reddita. Intra ramulos involucrales 
(supremos ramuli fertilis) magis elongatos et incurvatos, nucleus omnino glo- 
bosus in ramulo terminalis adest, filis densissimis a centro quoquoversum ra- 
diantibus constitutus; maxima pars hujus nuclei componitur paranematibus 
densissimis, inferioribus sursum plus minus conspicue incurvatis et ramosis, 
interspersis. gemmidiis pyriformibus sat conspieuls, quasi pressione parane- 
matum sensim cireumcirea prorumpentibus; gemmidla erupta nuda, brevi pe- 
dicello nune adfixa. Sph:rosporas intra involucrales ramellos imeurvatos et 
sepe conspicue prolongatos in apice ramulorum lateralium evolutas observavi; 
in axilla nimirum ramellorum involucrantium proveniunt czespituli subfasciculati, 


- 


722 ; 9( 
Analecta Algologica. 159 


ipsi ramellis quodam modo transformatis, racemos minutos formantibus, com- 
positi; in his racemis articuli terminales in sphewrosporas obovatas, intra 
limbum pellueidum sporas 4 triangule divisas foventes tument. Ipsa hae 
sphierosporarum formatione et dispositione. Wrangelia clavigera ab aliis Wran- 
geliaceis diversa adparuit. | Anfheridia ejusdem in ramulis consimilibus et fere 
eodem modo dispositis obvenientia, intra articulos singulos generata et eorum 
membrana ab initio cincta, subglobosa observavi, cellulis minutissimis et den- 
sissime dispositis, quasi a centro extrorsum radiantibus constituta. In lis, 
qua adultiora finxi, observavi partes minutas subpyriformes extra superfi- 
clem emersas, quasi mutua pressione expulsas. In cellulis antheridia for- 
mantibus vidi eontentum quasi in 4 partes secedentem; singulis his par- 
tibus quasi filis laxioribus minutissimis a centro radiantibus subfastigiatis 
constantibus. 

Partes fructiferas Wrangelie clavigere in ramulis proprii, brevibus ét 
lateralibus, sub-distiche ab adultioribus. ramis provenientibus, semper evolutas 
putarem. In ejusmodi ramulis, quorum ramelli terminales elongati et incur- 
vati apices obtegunt, ipse partes fructiferre quasi intra nidos collecte obve- 


niunt — quod nomine generico dato indicatum volui. 


De antheridiis Coeloclonii. 


Ut in speeiminibus fructiferis eystocarpia hujus Generis in ramulis ultimis 
proveniunt externa, ita quoque in alis speciminibus generantur corpuscula 
sat conspicua externa, subglobosa aut magis ovalia vel immo oblonga, cir- 
eumcirea globulis minutissimis obtecta, quie antheridia plantze sistere lubenter 
erederem. — Comparatis cellulis exterioribus plante globuli, quibus compo- 
nuntur antheridia, celluhs multo minores adparent; sunt sime ordine, mihi 
eonspieuo, densissime glomerati et ita densissimi, ut quomodo inserti sint, 
haud conspieiatur. Leviter compressis antheridüs observavi globulos sphiw- 
ricos innumeros subtranslueentes, colore autem roseo tenuissimo tinetos se- 
parari, in quibus majori adhibito augmento quasi membranam exteriorem 
dignoscere licuit, a contentu forsam fluido dignoscendam. | Quo modo ad- 
fixi simt globuli, aut quomodo contineantur in massulas exteriores, distin- 
guere non valui; axem interiorem, qualem in Antheridüs multorum dig- 


noscere liceat, nec observare contigit; sed quasi sustentaeulo adherent plurim: 


140 J. G. Agardh. 


quod globulis pressione solutis persistere videtur informe, punctis vel lineolis 


minutissimis constitutum. 

Neque igitur hec antlieridia cum illis Laureneie (L. pinnatifid:), neque 
cum iis Donnemaisonie congruentia videntur. Potius convenire videntur an- 
theridia Chondriopsidis, hodie sat eognita, qualia pinxit. T/ruret. (Anther.. crypt. 
pl. VII), missa vero tum ipsa forma totius antheridii, tum margine celluloso, 


tum forma corpusculorum. 


Explicatio Iconum. 


"Tabula I. 


1—2. GYMNOSORUS VARIEGATUS. 


1. 


Pars frondis fertilis transversaliter secta, monstrans cellulas interiores e regione 
positas, extimis geminas corticales sustinentibus. Ex singulis paribus harum 
cellule fertiles obovatz singule exeunt, nud» et nullis paraphysibus cinctz. 


Cellule fertiles intra perisporium hyalinum globulos (sporas) suboctonas foventes. 


9—D.  CHLANIDOPHORA MICROPHYLLA. 


9. 


4. 


Segmentum transversale rami, stupa obtegente derasa, monstrans frondem distro- 
maticam, cellulis utriusque paginx e regione positis. 

Fragmentum lacinie fertilis in qua antheridia (?) soros oblongos, supra cellulas 
paginales prominulos, secus longitudinem segmenti radiantes formantia, nunc 
sparsa, adsunt. In eadem lacinia sporas paucas obovato-globosas, sparsas, me 
observasse, animadvertere placet. 


antheridium, quale hoc evidentius septatum vidi. 


MICROZONIA VELUTINA. 


Pars frondis superioris fertilis tranusversaliter secta, monstrans frondem plejo- 
stromaticam, coutextam cellulis corticalibus et interioribus magnitudine et forma 
subsimilibus; seriebus verticalibus quasi per paria conjunctis, omnibus e regione 
positis. Supra paginam repentia adsunt fila articulata et ramosa, cxspitulos 
minutos formantia, cellulas fertiles obovato-globosas et intra perisporium hyali- 
num contentum granulosum foventes, gerentia.  Paranemata aha simplieiuscula 


sparsiora vidi; haec cellula fertili terminata. 


4—S8.  LOBOPHORA NIGRESCENS. 


7 à. Segmentum transversale frondis, monstrans frondem pleiostromaticam contextam 


4 b. 


cellulis, series verticales inter paginas formantibus; intimis directione inter pa- 
ginas circiter duplo latioribus, corticalibus geminis demum singulis interiorum 
antepositis. 

Segmentum longitudinale, ex quo sequi videretur cellulas intimas sensim sub- 
divisas fieri, cellulas intermedias, initio sque longas et e regione positas, sensim 


subdivisas obvenire, extimis brevioribus 


142 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


J. G. Agardh. : 


8. Pars frondis a superficie observatá, longitudinaliter striata, at linea innovationis 
obscurius notata. In vicinia hujus lines: sori adsunt transversaliter oblongi, 
emersi et quasi elevato margine cincti, invicem disjuncti, quasi zonam disrup- 
tam formantes, Sori a facie observati quasi corpusculis rotundatis (Fig. 9 a) 
limbo cinetis, dense stipatis constare viderentur. Partibus vero acu derasis 
soros constitutos vidi organis clavato-sliqueformibus (ad 8) transverse zo- 
natis. Interiora horum, diseum sori oecupantia et magis verticaliter egredi- 
entia, simpliciuscula vidi; marginibus vicina (ad $c) quasi a cellulis cortica- 
libus decumbentibus adscendentia, apice siliquas conformes at forsan paulo adul- 
tiores gerentia. 


9—10.  'TlAONIA ATOMARIA (forma ciliata). 

9«a. Antheridium (?) juvenile, a facie frondis observatum; ambitu subrotundatum, 
quasi cellulis juvenilibus rotundatis, et certo quodam ordine dispositis con- 
stitutum. 


9 5. cellulze ejusdem a latere observatz, transverse zonatze. 


9 e. Ejusmodi cellula in filum angustum superne prolongata. 


Fig. l0 a. Sunt cellule frondis corticales acu arreptze et a vicinis sejunctz, filum articu- 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


latum mentientes; ex his vero exeunt fila articulata invicem libera plus minus 
ramosa. Alia ejusmodi fila (fig. 10b ct c) exeunt simplicia aut fere simplicia, 
infimo articulo paulisper dilatato affixa, sepe verticalia. In his filis nunc ter- 
minalia, nunc lateralia et brevi pedicelle adfixa, obveniunt organa siliquieformia, 
quie cum organis Cutleriw et Zanardiniw potissimum comparanda putarem. 


1l. PADINA PAVONIA. 


]1. Organa a me olim nomine antheridii memorata in fronde, soris concentricis cel- 
lularum fertilium instructa; in pagina frondis aversa obvenientia, sparsius dispo- 
sita et paulisper invicem distantia, lineam concentricam tamen formantia; siliquas 


obovato-clavatas transverse zonatas et areolatas referunt. 


12—18. DiICTYOTA CRENULATA. 

12. QOCellula fructifera admodum juvenil, cujus in interiore contentum in plures 
partes subdivisum observare credidi; his demum membranam cellule fertilis 
perrumpentibus, et iteratis divisionibus soros prominulos hujus speciei for- 
mari putarem, 

13. ejusmodi sorum sistit maturescentem. Una cellula contentum monstrat in nu- 
merosas partes subdivisum. Ejusmodi soros cum illis D. dichotom: vix rite ana- 


logos putarem. 


14—16.  DICTYOTA FURCELLATA C. Ag. (non Harv.) 
14. pustula juvenilis, qualis plerumque in fronde Dictyotarum obvenit. 
]o. Spora initio vix diversa ab iis, quas sporas singulas in Dictyoteis denomi- 


nerunt. lee autem monstrat contentum in partes sat evideoter seriatos sub- 


Analecta Algologica. 143 


divisum. Fig. 16 est ejusmodi spora adhuc magis evoluta, in qua contentum in 
numerosas partes, limbo cinctas, subdivisum observavi. Quin immo plures ejus- 
modi cellulas, magis adproximatas et fere confluentes, intra linbum subgela- 


tinose inflatum, quandoquidem vidi. 


Tabula II. 


1—3.  BRACEBRIDGEA AUSTRALIS. 


lis 


2. 


- 


.Filum longitudinale exterius frondis superioris, fila lateralia, quasi. Confervoidea, 
stratum exterius frondis constituentia emittens. 

segmentum transversale frondis interioris, filum validum axile et fila inter- 
media (uno latere in segmento presentia) multo tenuiora transverse secta mon- 
strans. 

Segmentum longitudinale frondis paulo inferioris, tum cellulas tubi axilis va- 
lidas, tum multo tenuiores et elongatas strati intermedii invicem coalitas, tum 
fila confervoidea ex his provenientia invicem libera monstrans. 


4—*. JDASYTHAMNION SETOSUM. 


4. 


[ba] 


6. 


Filum axile validum monosiphoneum, sectione longitudinali denudatum, una cum 
filis multo tenuioribus longitudinalibus secus primarium decurrentibus, exhibens. 


segmentum íiransversale ejusdem, in quo tum filum primarium ipsius caulis, tum 
geminorum ramulorum (fere distiche exeuntium) transverse secta conspiciantur; 
tum fila multo tenuiora frondem obtegentia, alia secus longitudinem excurrentia 
transverse secta, alia ex his lateraliter provenientia dignoscere liceat. 

Pars suprema ramuli fertilis, cujus fila involucralia nonnulla, plurimis resectis, 
conspiclantur tum nucleum cystoearpü unum maturescens, et plures inchoantes 
circumambientia. 

Nucleus maturescens gemmidiis plurimis, in fila extrorsum radiantia seriatis, 
constitutus, 


8—11. WRANGELIA CLAVIGERA Aarv. 


8. 
9. 


10. 


Ist; 


Pars superior ramuli sphsrosporas in ramellis fertilibus terminales exhibens. 


pars superior ramuli, nucleum cystocarpii gemmidiis clavsformibus plurimis cir- 
cumcirca radiantibus inter fila sterilia bracteantia farctum exhibens; filis involu- 
crantibus extertoribus plurimis resectis. 

Antheridium quale sph:srosporarum modo intra ramulos terminales formatum 
observavi, adhuc junius et membrana cinctum, filis minutis radiantibus con- 
textum. 


Idem magis maturum et filis multo densioribus constitutum; a superficie partes 
minutas, quasi pressione mutua expulsas, numerosas vidi. 


144 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


12. 


19. 


J. G, Agardh. 


ERYTHROCLONIUM ANGUSTATUM. 


exhibet structuram fili axilis, qualem hane observavi in fronde longitudinaliter 
secta: a nodis geniculorum exeunt fila tenuissima arcuata submoniliformia, alia 
nodos invicem conjungentia, alia ex filo axili im stratum intermedium abeuntia. 


Eandem strueturam fili axilis paucis mutatis in. Areschougia vidi. 


2 

GULSONNIA ANULATA. 
Pars segmenti transversalis ramuli? fructiferi; conspiciatur tubus axilis validus, 
cinetus filis decurrentibus minoribus, et fila peripherica cystocarpium involu- 


crantia: nucleus in filo transmutato terminalis, gemmidiis densis radiantibus py- 


riformibus constitutus. 


Pap 


tvota furcellata; 


vC C 
NVOOC) (OE en 
«QOO? d» 


Agardh Analecta Algol. Cont, 


4-16 Die 


Fig 1 


, 


(LIALLLLEEILIILIIJ - 


KIT 
am e 
(0425. c 

Le 
iwi 


Fig./-&6 Lobophora nigrescens, Fig. 9-10 Taonia atomaria; 


Gymnosorus variegatus; Fig.3 5 Chlanidophora mierophylla; Fig.6 Mierozonia velutina 


Fig. 1l Padina pavonia; Fig 12-15 Dietyota erenulata; 


Lunde Umivers. Arsskr Tom. XXIX. 
ig. F2 


Lunds Ümniers. Ársskn Tor. XXIX. 


Agardh Analecta Algol, Cant 


Tab. IT. 


j* 

J 4 uo NS 

j 774 NS 
P 0 ex 
7. Pa 1221 

o E 


V LAN 


uso 


z: 


; 


[55] 


j LUE 


M S 
"ur a 


Fig.1-3 Bracebridgea australis; Fig. 4—7 Dasythamnion setosum, Fig. 6-11 Wrangelia clavigera; 
X Fig. 12 Erythroelonium angustatum; Fig. 19 Gulsoma annulata. 


PE 


— MMALECTA. ALGOLORICA 


bU 


OBSERVATIONES DE SPECIEBUS ALGARUM MINUS COGNITIS 


EARUMQUE DISPOSITIONE. 


AUCTORE 


J. G. AGARDH. 


CONTINUATIO II. 


LUNDJZE MDCCCXCIV. 
TYPIS EXPRESSIT E. MALMSTRÓM. 


à 
| 


De Typis Ceramiorum diversis, structura frondis et dispositione 
Spharosporarum indicatis. 


"The Ceramia are almost as unsatisfactory to 
the Botanist as the Rubi, and their varieties quite 
a« numerous. 4[arv. in Phye. brit. 


Quamquam fpecies Ceramiorum ante alias Algas fere omnes ad oras Europe 
irequentes obveniant, tamen confiteri fas est vix existere Floridearum 6eenus, cujus 
Species revera minus intelliguntur. Charaeteres, quibus jam tempore Lightlooti 
distinguebantur species 3 diverse (C. rubrum, C. diaphanum et C. ciliatum) iidem 
adhue apud recentiores ut principales retineri videntur, nunc adjectis notis quibus- 
dam habitualibus, aut sparsim allato quodam charactere fructificationis magis vage 
definito. Mihi ipsi, £pécrisim scribenti, ejusmodi characteribus Species usque 51 
dignoscere licere adparuit. Kützing vero Ceramiorum Species usque 75 enumeravit, 
quas ad 7 Genera diversa retulit, quce vix aliis characteribus dignoscantur. 

Species, quie ad typum C. eiljati accedere viderentur, sunt revera pauci; 
nec multas Species inter formas ad typum C. rubri confectas agnoscere voluerunt; 
plurim:e ita ad typum Cer. diaphami pertinentes viderentur. Patet diffieillimum 
lore in numerosa grege Specierum, quae ita typum C. diaphani offerrent, invenire 
characteres, quibus dignoscerentur Species, precipue si ex ramificationis norma et 
externo habitu certi Specierum charaeteres :egre definiantur. Hinc patet facilius 
fieri potuisse ut species diverse sub eodem nomine sepe intelligantur. Nec mirum 
videbitur si verba Harveyi, supra allata, veritatem proderent vix refutandam. 

Nee ipsa illa Genera 1 Kützingiana aliis characteribus fundata viderentur, ex- 
cepto tantum Genere, quod sub nomine Ceramii retinuit, in quo Irondes strato 
corticali eontinuo instructas indicavit. Charaeteres structure Generum iidem memo- 
rantur, quibus tres illas Species dignoscere voluerunt veteres Algologi. Sphierosporae 
aut immersas aut erumpentes, nunc in tumoribus propriis evolutas quidem memo- 
ravit; at has tantum in paucis Speciebus observatas fuisse patet. llinc in unoquo- 
que fere Genere obveniant Species, qu:e suadentibus iconibus, ab ipso postea datis. 


vix bene consociantur eum aliis ejusdem Generis. 


JE DETIUT NPINCRROIOR URNECIPEPEDPT DP SPCDIMSCPNSS POERAONE AO 


d J. Gi Agardh, 


"P characteres isti, quibus suas Species fundarunt veteres, in omnibus Speciebus 
postea distinctis seque evidentes obvenirent, non admodum difficile forsan. videretur 
Species Ceramiorum rite disponere; at zona illa »d/utphana», quie 1 nonnullis bene 
distineta. adest (limitibus rite truncatis), non solum nunc admodum angusta, nunc 
latior obvenit; sed etiam limitibus minus certis in. quibusdam quasi lacera excurrit. 
Accedit quod articuli superiores et adhuc juniores in omnibus speciebus sunt breves, 
inferiores vero et adultiores. siepe. plus minus elongantur; quare zon: diaphan:e, 
quie. partes non corticatas ipsorum) articulorum indicant, quoque cum :etate mutantur. 
Punt revera Species, in quibus zon: diaphan:e in. partibus junioribus sunt. admodum 
anguste, in adultioribus vero fiunt proelongie; sunt vero etiam alie Species, in quibus 
4,on:e diaphan:e in. penultima parte. frondis sat conspicu: et probe distincte ob- 
veniant, in inferiore autem plus minus obliteratte, evolutione nimirum continuata 
cellularum, quibus zon:e colorat:e. constituuntur. Eadem ita adparentia Zonarum, 
quie in unà Specie ab articulorum longitudine, minus aut magis extensa pendeat, 
h:ee in alia specie ab evolutione cellularum | geniculi, quie supra articulos interiores 
expanderi pergunt, provenire videatur. 

Comparanti nimirum partem inferiorem et superiorem ejusdem plantie facilius 
adpareat ipsos articulos pro :etate et evolutijonis stadio sepe quoad longitudinem 
admodum varias obvenire. Sunt Species quarum articuli in penultimis ramulis 
diametrum longitudine :equant; in lisdem vero articuli inferiores sepe fiunt dia- 
metro multiplo longiores. Sunt alie quarum articuli inferiores longitudine diametrum 
parum superant. Me judice nullo modo ex ejusmodi differentia jure concludere 
liceat. longitudinem. artieulorum in eadem) Specie variam obvenire. , Artieulos infe- 
riores cum :etate sepe exerescere lubentius dicerem; at tendentie, quz in omnibus 
lorsan adesse videatur, alios fines aliis Speciebus positos esse, assumendum putavi. 
Cera. secundatum. articulis suis brevibus a. C. rubro revera sat. diversum putavi. 

Comparanti icones hucusque datas, et diagnoses verbis expressas Ceramiorum, 
vix ali: mihi adparuerunt indicat:e differentize. geniculorum, quam quie ex exteriore 
lorma (ex angustia aut latitudine zon:; ex expansione aut evlindracea aut magis 
nodose prominula ejusdem) deducantur; de forma cellularum constituentium, earum- 
que conjunctione in certas aut varias qualescuneque figuras, nihil omnino indieatum 
vidi. Structuram autem geniculorum accuratius examinanti mihi adparuit hoc re- 
spectu differentias adesse, quz me judice characteres prebeant, diversis Typis in- 
signes. (Quamquam igitur ejusmodi characteres vix conspiciantur nisi in fronde 
paulo majori augmento examinata, tamen in his insistere eo minus dubitavi, quum 
in multis ita observatis characteres et sat adparentes, et eximie constantes mihi ad- 
paruerunt. Tis diversis cellularurn. dispositionibus et formis Typos diversos indicari 
lubenter concluderem. Nec hoe judicium ab eo infirmatum putavi, quod etiam 
Species adsint, in quibus potius tendentiam ad certam quandam dispositionem agno- 
scerem, quam hane in omnibus :;eque perduetam et :eque ceonsplieuam. 

ln partibus fructificationis differentias adesse, quibus in speciebus Ceramiorum 
disponendis uti opporteret, facilius mihi persuadeam. Quod attinet Cystocarpia, 


- 


Analecta. Aleologicea. D 


sirueturam horum in plurimis saltim. Speciebus sat congruentem putarem. [In nucleo 
juniore equidem gemmidia vidi certo ordine superposita, subdichotomo-fastigiata, 


 quoquoversum radiantia; serius intra membranam laxiorem et magis gelatinosam 


gemmidia ab hoc ordine relaxantur, et nonnullis forsan. eruptis, reliqua. quasi muco 
cineta, sine ordine certo conjuneta vidi. Has differentias esse :etatis, observare 
credidi. Infra nucleum maturescentem nunc infantilem inchoantem quoque vidi, ut 
hoe in multis aliis (4g. Morphol. tab. X VI. fig. 21) obvenire constat. (uod de 
cystocarpiis nonnullorum observarunt, ramos involuerantes obvenire. nunc plures, 
nune pauciores; nunc elongatos, nunc breviores, quin immo aliquando eosdem esse 
defieientes; hoc equidem quoque vidi; at eujusnam momenti sint characteres inde 
dedueti, hodie conjicere vix auderem. 

Spherosporas vero vario respectu diversas obvenire in multis speciebus Cera- 
miorum, id mihi hodie certius constat; et ex his characteres summi momenti dedu- 
cere licere, id nullis verbis explicare opus sit. De characteribus horum infra ube- 
rius dicam. 


matis constat in omnibus speciebus Ceramii duo strata cellularum sat diversa 
obvenire, nimirum nferiws constitutum cellulis plerumque majoribus et plus minus 
elongatis, unica serie longitudinali superpositis, quos artieulos denominarunt; et ez- 
terius. quod. cortieale dicerem.  H:ec strata jam in apicibus supremis inchoantur 
diversa; paulo nimirum inlra articulos supremos transversales indivisos dignoscere 
lieet — in multis admodum conspicue — nonnullos :etate paulisper provectiore, qui 
nova [aeta divisione in unam partem paulo majorem, mox situ inferiorem, ipsum 
artieulum formaturam, et paucas nonnullas conspicue minores, in cellulas corticales 
sensim abeuntes; h:e initio quasi coronulam minutam, ipso articulo cireumpositam 
effieiunt. Que ita generantur strata, singula per se inerescere pergunt. Pro diver- 
sitate; vero specierum alias formas, alium. increscendi modum, et aliam dispositionem 


cellularum | eorticalium  generatura. Ut cognoscantur species diverse, et quomodo 


ad structuram sibi propriam pervenerint, inquirendum putarem «quomodo in quaque 
specie utrumque stratum ad structuram speciei eharacteristicani formandam contulerit. 
Hune in finem et partes frondium juveniles, et adultiores comparandas esse, patet. 

Stratum corticale jam in partibus frondis junioribus sat evolutum adesse, om- 
nibus speciebus normale putarem. In speciebus, quas nomine C. diapheni olim 
eomprehensas voluerunt, stratum hoc cortieale ipsis septis — inter articulos strati 
interioris — superpositum semper adest; et hujus strati evolutione septa quasi an- 
nulo clauso cellularum minorum (genieulo) einguntur. Aunulus vero ita formatus 
Tere jam ab initio in nonnullis angustior — paucis seriebus transversalibus cellu- 
larum formatus, in aliis latior et mox sua latitudine diametrum fili s:equans..— In 
nonnullis speciebus quasi piger, nimirum sub evolutione frondis ulteriore vix accre- 
sceens; in aliis evidenter cum :etate aecrescens. (Quin immo in haud paucis spe- 
ciebus functiones cellularum cortiealium in geniculis inferioribus ita reducte ad- 


, 

" 

3 
2 

Du" 
y 


6 J. G.'Agardh. 


pareant, ut horum genicula — cum superioribus ejusdem individui comparata — 
omnino languescentia putares, Sunt species hac struetura insignes, quas ad Leplo- 
gonie et. Stenogonia. retuli... Sunt contra alie Species, et hiec nee. paucse, in. quibus 
eenieula cellulis novis formatis nune ab uno, nunc ab, utroque margine latiora ex- 
crescunt (Zygogoni«).. Sunt. Specles in quibus Zonie, genieulorum latitudine. aucta, 
ijmen cylhndraceie manent; sunt alie in quibus genicula magis nodosa, evolutione 
cellularum | intermediarum. eminent. Patet, ut mihi videtur, ejusmodi differentias 
majoris momenti considerandas esse. Zonas corticales latiores 1n. speciebus, quarum 
articuli parum. elongantur, invicem. permanere adproximatas; easdem autem discretas 
obvenire debere in speciebus, quarum. artieuli admodum: elongati exerescunt, id. faci- 
lius intelligatur; patet vero Zonas ab initio diseretag, in adultioribus obvenire posse 
adproximatas, sl lpsie zon:e novis cellulis. formatis excerescere. pergunt. latitudine. 
Patet igitur quoque obvenire posse ut frondes Zonis corticatis et ecorticatis sub- 
similiter. variegatie obveniant, quamquam formantur modo omnino diverso. Si 1gitur 
lormas ita adparenter consimiles, at revera diverso modo ortas, eodem nomine 
»Ceramii diaphani» Wtelligere voluerunt, patet quoque ejusmodi speciem revera 
fietitiam esse; utpote charactere dato tantum indicantur form:e certo quodam re- 
speetu congruentes, quas et in diversis speciebus obvenire et alio modo in diversis 
oriri, hodie assumendum putarem. 

[n Speciebus haud paucis, quas ad formas Ceramii rubri referre consueverunt, 
artieuli: supremi ita breves obveniunt, ut apices ramorum swepe continuo strato ob- 
teet. adpareant, ipsis articulis interioribus ab exteriore facie aut inconspicuis aut 
tantum translucente luee conspiciendls. Ut vero ipsi articuli interioris strati sensim 
elongantur, siepe in his quoque cellulas strati corticalis, quie. diversis geniculis per- 
tinent, invicem dignoscere liceat —- et hoe modo eandem revera esse structuram, 
quam Ceramiis privam assumere consuevimus. In ejusmodi vero speciebus peculi- 
arem quendam evolutionem cellularum corticalium, priecipue intermediarum perfici, 
patet; et hace evolutione, certis speciebus tvpica, demum oriri structuram quam 
formis, quas olim ad. Cer. rubrum: retulerunt, characteristicam lubenter dicerem. Ut 
vero hie rite intelligatur, de structura in paucis aliis speciebus pauca quoque moneam. 

Inter Species, quas ad tvpum Cer. rubri contextas putarem, exstat Species, sub 
nomine C. w»iens a €. Agardh prima vice descripta, at hodiedum minus revera 
cognita. Fronde a facie inspecta articuli strati interioris vix conspiciantur; et fron- 
dem subgelatinosam quasi tubo axili interiore filisque. vertiealibus ab eo. provenien- 
tibus, eontiguum stratum fere formantibus eontextam, facilius quis putaret. Ob pa- 
rietes. magis gelatinosos cellulite. extimie. apicibus suis rotundatis, magis vertiealiter 
exeuntibus, frondem «quasi punetatam monstrant. Artieulos interioris strati admodum 
breves observavi, et hine quasi totum artieulum filis verticalibus obtectum obiter 
inspleienti facilius videretur. Cellulas primarias ipsorum genieulorum, unica serie 
iransversali quam maxime regulariter eireumpositas, angulato-rotundatas et anasto- 
mosi brevi lateraliter invieem junctas vidi. Quot fuerunt hi cellule in circulo di- 
cere non auderem, 10—12 numerare credidi; ex his fw magis verticaliter exeunt 


Analecta Algologiea. [i 


quasi fila minuta, 3—4 articulis oblongo-rotundatis superpositis constituta, fasciculos r 
genieulares proprios formantia; f4m sursum et deorsum has cellulas geniculorum in- * M 
'timas anastomosibus junctas. vidi cum cellulis strati intermedii, secus directionem K. 
plantze. longitudinalem paulisper elongatis, unica fere serie superpositis; his ultimis 4 
quoque anastomosibus sparsim junctis. Quoque ab his alia fila magis. verticalia v 
exeunt, at breviora, directione et forma cum filis geniculorum conniventia. — Strata | 
E. igitur tria diversa cellularum, «quie in speciebus ad tvpum Cer. riri confectis digno- ; 
53 seantur, quoque in C. wife»fe adesse convictus fui. Cellulas hujus speciei et quoad A 
1 lormam et «quoad dispositionem evidentius. distinctas dignoscere putavi quam in E 
E speciebus, «quibus Cer. rubri nomen sepe tribuerunt. Stratum intermedium adest j 
p. evidenter distinetum, cellulis extra articulos strati interioris et secus. longitudinem 2 
P. in stratum conjunctis contextum; at structuram hane partis adultioris cum juniore 1 
p- comparanti vix non [facilius videretur cellulas strati intermedii sub prolongatione V 
b. ipsius artieuli sensim. formam suam propriam assumsisse ; stratüm igitur intermedium ^ 
vx ; revera esse contextum cellulis strati exterioris, quie subprolongatione articulorum Er 
D sensim aliam formam induere et dispositionem sibi propriam vindicare coguntur. * 
3 In speciebus nonnullis, quas magis ad typum Cer. di«phani contextas. diceres. " 
3 analogas mutationes cellularum | quoque. observare. liceat, Quamquam. enim. Zonie "m 
b. genieulorum in plurimis harum. adpareant ambitu definitzie. et marginibus suis trun- E 
E catis probe limitatze, sunt alie species, in «quibus Zon:e paulisper adultiores sensim à 
E. excrescere inchoant. Cellule, «uie in Zonis ambitu definitis sunt adproximat:e et "e 
d angulat:e, atque proprio suo modo disposit:e, fiunt contra in. Zonis excerescentibus : 
E- magis elongatie, cylindrace:e aut oblong:e et secus longitudinem articuli longitudi- Fr 
E. naliter exteusgw, initio laxiores dispositzte, demunm nunc quoque densiores, Mihi ad- m 
l. paruit hanc extensionem genieulorum et formam atque dispositionem: cellularum di- » 
p versam simili modo explicandam esse; dum artieuli manent breviores cellule. geni- i: 
E eulorum sufficiant functionibus, iisdem) tributis; «quum. vero articuli admodum | pro- N 
v longari incipiunt, quoque cellulas geniculorum multiplicari opus esse, facilius putares ; 
* et quie sub hae stadio evolutionis formantur cellulie. geniculares, quoque subire 
E. mutationem form:e, quami ex articulis subito elongatis provenientem supra indicavi. 
E Animadvertere placet esse cellulas genieulorum intinas, quie dn Cer. nitenti x 
Ls hane mutationem subeant, exterioribus omnibus ut videtur intactis. unt vero ipsi 
2 articuli in hace specie breves et mox, ut videretur, suam longitudinem: definitam ; 
-: — attingentes. Forsan conjicere liceret paulisper aliam fore dispositionem in iis Spe- 
! ciebus, «quarum articuli serius prolongari incipiunt, aut densiore strato geniculari | 
E demum  obteguntur. .Animadvertere «quoque placeat plures esse Mpecles, quarum "n 


Zon:w genieulares non tantum ab inferiore margine excrescentes observantur, sed 

etiam a superiore; «quin etiam in nonnullis esse superiorem marginem, qui in cel- 

lulas istas prolongatas et longitudinaliter dispositas excrescere incipiat!) — Swpius, d 
'| Natis constat in multis Florideis obvenire fila, quie. secus frondes decurrentes, functionibus 

radicularum. instructa censeantur. In nonnullis extra frondem decurrentia; in alis intra ipsam 

AB membranam frondis, quasi in spatio inter strata diversa, quibus cellule extimie contextie adpareant. 


y " - r a E & 
P v ^ T 
? " fL 10 5er 30 t 3 
2 a o reE $t E Er 
4 wc - EPA 
» n MEN 
; x , " t " n 2. NU UNE 
ro J. G. 'Agardh. PURI LN ASTU 


ni fallor, ab utroque margine cellulze excrescentes adparent, et demum supra me- 
diam (zquatorialem) regionem àrtieuli obvie, nunc diu disceret: adpareant, nunc 
citius invicem fiunt mixto. 

"i denique in formis, quie ad. Cer. ruübruni plerumque adnumerat:e. fuerunt, 
partes frondis :tate diversas comparare placeat, strueturam analogo modo explicari 
posse, mihi quidem videretur. ln superioribus partibus vidi cellulas corticales quasi 
smgulas per se rotundatas aut paulisper angulatas, omnes consimili modo invicem 
junctas. Paulo inferius observavi cellulas minores plures invieem adproximatas, 
quasi evelades. formantes, quas subdivisione. cellularum. simplicium ortas lubenter 
conjicerem. Cyclades. invicem paulisper. distant; superiores magis rotundats aut 
oblongize mox adparent; inferiores sensim elongantur et partibus numerosioribus in- 
vicem  adproximatis constitutze, a vicinis paulo evidentiore spatio separantur. Qui 
initio partes fuerunt disceretie. et. paucie, eyelades. Yormantes, sensim. fiunt. numero- 
sjores, et magis magisque adproximantur in /mnmiéas eloungatas; in adultioribus igitur 
partibus. frondis, prout. et longitudine. excreseunt cellule. primuni Tormatze, t:enias 
formantes, et crassitie augetur stratum  cortieale, novis genératis cycladibus inter 
tenias sparsim: obvenientibus, sensim structuram oriri putavi, quam Speciobus dietyo- 
phleis characteristicam | describere eonatus sum. Stratum) exterius in his nimirum 
constat cellulis plurimis, quarum alke quasi in venas, longitudinaliter exeurrentes et 
lere reticulatim. junctas disponuntur, alie. Intervenia. implent. 

Procter differentias. strüucturz, qui ab evolutione strati cortiealis plus minus 
aut alio modo perducta pendeant, et «quibus differentie lle magis habituales ni 
lallor oriuntur, quibus in speciebus Ceramiorum disponendis plerumque usi sunt 
Algologi — alios deducere licet characteres ex forma cellularum constituentium, et 
ex niodo, quo in. geniculis disponuntur cellule. corticales in. diversis speciebus; quos 
lubenter majoris momenti considerarem. 

Cellulas. genieulorumi forman illam globosam et dispositionem itransversaliter 
aut longitudinaliter seriatam, quam plurim:e icones illis tribuant, raro revera servare 
putarem. Mj quoque juniores, et in paucis nonnullis speciebus quoque. adultiores 
(Cer. gracillinum, C. miniatum)  cellalie. ita. format: et. disposite adpareant; tamen 
in longe plurimis et alias formas induere et certas typicas dispositiones assumere 
tendunt. In C. isogono Hearv., à cujus nomine forsan quispiam suspicaretur cellulas 
seniceulorum omnium esse conlormes, quasque rotundatas quoque in 1cone pinxit 
Harvey, cellulas vidi et forma invieem diversas et suo proprio modo invicem eon- 
junctas. In hae nimirum Specie, ut in mulüs alis, cellulas medias geniculorum, 
plurimis exterioribus paulisper latiores vidi et pressione mutua subangulatas; mar- 
einales vero magis rotundatas, quasi ulterius excurrere tenderent; cellulas quoque 
proprio modo dispositas dicerem, «qualiter has quoque in numerosis speciebus ob- 
venientes observavi. ^i quoque in dicta Specie hse dispositio minus perdueta 
Cellulas deeurrentes in. Ceramtis semper intra eutieulam immersas observavi. Nee iisdem funetio- 


nes radieularum adtribuendas esse, quod in yc. Gener. indicare videtur Kützing, jure quodam 
ex eo eonceludere auderem, quod. cellulzie exeurrentes quoque ai superiore margine nunc proveniant. 


Analecta. Aleologica. 


. adpareat, tamen sueto oculo haud diffieile recognoscenda. — Ubi hane dispositionem 


evidentiorem vidi, cellulas corticales quasi in fasceieulos plures conjunctas dicerem; 
hi fascieuli quasi a genieulo sursum et deorsum alterne exeuntes, tum a cellulis 
nonnullis angulatis et latioribus, tum aliis angustioribus et magis rotundatis con- 
stituuntur; extrorsum, margines versus geniculorum, omnes fasciculi quasi margime 
truncato geniculi limitautur. conem Harveyanam (ut alio utar exemplo) C. rubri 
(Ph. Br. (ab. 181) inspicienti adpareat cellulas ejusdem omnes rotundatas et eon- 

- formes vix certo ordine dispositas depictas fuisse. (Quoque hane Speciem accuratius 
inspieienti tamen adpareat cellulas esse et forma invicem paulisper diversas, et dis- 
positionem admodum complicatam monstrantes; de qua jam supra quomodo expli- 
caretur meam attuli opinionem. Quum in aliis *Speciebus alias dispositiones cellu- 
larum corticalium  obvenire observaverim, et has dispositiones quoque adesse con- 
gruentes in pluribus Speciebus, quas aliis characteribus quoque affines considerandas 
putarem, majorem vim characteribus ab hae dispositione petitis adtribuendam esse 
putavi. 'Pribus igitur infra allatas characteribus à forma et dispositione cellularum 
corüiealium petitis, fundare non dubitavi; et quum ipsos characteres, quibus hoc 
respectu "lribus diverse dignosceantur, infra singulas deseribere molitus sum, hoec 
loco ulterius de his dicere snpervacaneum duxi. 

Ut vero probe intelligatur cujusnam sint valoris ejusmodi characteres a stru- 
ctura genieulorum deducti, meminisse placet alios quoque vitz:e. functiones attributas 
fuisse stratis illis duobus, quibus frons Ceramiorum constituta. adparet. De his 
functionibus igitur pauca moneam. 


Quod attinet strata illa diversa, quibus componitur frons Ceramiorum pauca 
adhuc animadvertere placet de functionibus, quibus quieque perfungi videantur. 
Sunt nimirum qui statuere voluerunt alias functiones aliis cellulis Floridearum 
attribuendas esse: alias ita esse, quibus forma frondis, singulis Speciebus priva. 
sustinetur; alias quibus ipsius vite functiones perficiantur. In multis aliis Florideis, 
quarum frondes in exteriores partes, forma et functionibus parum conspicue diversas 
subdiviste adpareant, equidem majorem vim ejusmodi distinctionibus attribuendam 
esse dubitarem. Unum cellularum stratum fit in his plerumque interius, alterum 
exterius, et dicere forsan liceret ipsam formam [frondis ab uno magis quam ab al- 
tero pendere, et hoc modo alias functiones iisdem attributas fuisse. Attamen caven- 
dum mihi videtur ne hoec modo latius quam fas fuit statueretur de functionibus vitie 
diversis. In multis Florideis, quarum frondes teretiusculee aut plane crassitie aut 
latitudine cum :etate augentur, siepe obtinere putarem ut e:edem cellule, quie sub 
uno evolutionis stadio sunt exteriores, fiant sub alio interiores et aliis functionibus 
przditze; sunt autem quoque ali:, eadem forma exteriore pr:zedite, in quibus unum 
stratum sub evolutione vix mutatur, altero inerescente. Satis hodie constat esse 
nonnullas Algas articulatas, in quibus rami novi ad apicem artieuli formantur; dum 
Lunds Univ. ÁrsskrifA, Tom. XXX. 2 


? Y ^ ME P M x 5 
^ ; 
nw * Vr " PER 
aen, T TAN 4 x 
" CEN ru 
2 


10 JG Aeardh. 


aliquando ex eodem articulo. juxta. basem. quoque generatur radieula. Sunt alie 
Alg:e, in quibus observatum fuit geminos ramos ad apicem artieuli provenire; quo- 
rum unun  adscendentem sensim excereseere in ramum; alterum vero mox descen- 
dentem sensim mutari in radieulam. Generatim igitur de functionibus cellularum 
diversis caute judicandum putarem. 

Quod attinet Species Ceramiorum mihi quidem videretur in his magis con- 
spicue quam in plurimis alüs alias functiones diversis stratis attributas fuisse. For- 
mam nimirum [rondis totam et quoad dimensiones partium, et quoad ramifieationis 
normam atque densitatem ab evolutione strati interioris pendere, facilius quis con- 
tenderet, aliis vitze. functionibus strato corticali tributis. Hevera in partibus frondis 
maxime juvenilibus cellule, «quie diversis stratis pertinent, quoad contentum colo- 
ratum, quem continent, invicem vix diverse mihi obvenerunt. Mox autem hoe re- 
spectu h:e quoque diverse adparent. [Ipsi articuli fiunt endochromate colorato destituti, 
dum contentu colorato cellule geniceulorum tument.  Artieuli elongantur, fiunt ra- 
mosi, firmiores et crassiore membrana cinguntur prout spatium postulatur majus et 
firmiore columine opus sit. Cellulie autem. genieulorum contentu colorato scatentes, 
fiunt nune magis quasi succose, nunc numero augentur, et vario modo mutantur, 
prout in Speciebus diversis earum functionibus opus esse conjiciatur. — Diversitates 
igitur, quie. adsunt in evolutione et configuratione cellularum, quibus componuntur 
cenieula in diversis speciebus, majoris momenti forsan considerandas esse, non :egre 
assumerem. Et hoc respectu observatiuneulas quasdam quoque addere placet. 

Sunt Species nonnulle (C. gracillimim,. C. elegans), quarum stratum corticale 
in partibus junioribus eximie evolutum adest; cellulite. ejusdem (aliis comparatis 
Speciebus) mihi adparuerunt majores, quasi magis succo tumentes, et intra spatium 
genieulis commissum breve, magis verticaliter evolutze. LHine genieula sat conspicue 
extra. membranam fili prominula adpareant, utrinque quasi truncata; quamquam 
eenieula sub hoc stadio admodum adproximata sint, tamen invicem separantur 
strictura. fili, inter diversa genicula sat conspicua. ^1 eum speciebus allatis com- 
parantur alie specles, quas illis proximas facilius quis crediderit. (Cere. fastigiatum, 
C. diaphanun, C. striclum)  genicula in his diceres quasi intra limites ipsius fili im- 
mersa et extrorsum vix prominula. Inter Species vero allatas sunt nonnulli, 
quarum genicula inferiora fere tabescentia videntur, iisdem vero magis decrescen- 
tibus in aliis. 

Sunt ali; Species, in quibus geniceula alio prorsus modo diversa generantur. 
Sunt nimirum in his paupertate cellularum genicularium insignia. lta in Cer. 
macilento genicula superiora paucis quibusdam cellulis genicularibus in orbem dis- 
positis sunt constituta. Quasi hse idis functionibus, quibus perfungerentur cellulie 


cenieulares, segre suffieere. putares, ipsi articuli strati interioris — «quorum inferiores 
in hae specie admodum elongati adpareant — diutius colorati permanent; nimirum 


hos articulos inferiores coloratos vidi tenuissimo strato, quasi extracto in strias lon- 
gas, parieti interiori adglutinatas. 


Analeeta. Agologica. : 11 


In nonnullis aliis Speciebus, quarum genieula longis articulis separata et. geni- 
ceulares cellulas, ita pauciores, functionibus :egre sufficere forsitan. suspicaretur, nunc 
vidi ramulos minutos laterales à geniculis inferioribus quasi prolificantes obvenire ; 
lorsan credere liceret genieula in his, ramis junioribus adproximata, et cellulas hoc 
modo numerosiores ortas quasi auxiliares eellulas et hune in finem creatas conside- 
randas esse. In ejusmodi ramulis quoque Sphirosporas ssepius generari mihl ad- 
paruit (C. ramulosum  Harv.). 

Qu: denique jam supra uberius memoravi genieulorum mutationes, quibus 
nune nov: cellule singulis geniculis numerosiores creantur, nunc ipsa genicula 
conneetuntur et in nonnullis in stratum contiguum conjunguntur, preter alias quas 
his adscribere liceat functiones, quoque in eum finem perduci ut functionibus certis 
sufficerent cellule. corticales; id forsan jure quodam quoque assumere liceret. 

Si vero assumere opporteret cellulas istas a geniculis excurrentes hunc in 
finem. ereatas fuisse, quoque patere putarem his neutiquam attribuendas esse fun- 
etiones. radieularum, cujuscumque sint generi. In Cer. gracilhimo, eujus cellule 
corticales inferiores quasi tabescentes adparent, proveniunt radiculie, seu fila radi- 
cularia elongata, quibus ramos frondium diversos demum conjuncetos fieri docuerunt. 


Sph:erosporas intra stratum ceorticale, geniculis superpositum generari omnibus 
Ceramiorum Speciebus characteristicum puto. Pars. autem. ejusdem, quie demum 
fit gravida, aut magis quasi indefinita eirca totum geniculum :eque expanditur, aut 
ad certas et quasi ambitu definitas regiones limitata obvenit. Characteribus, quos 
ex ejusmodi diversitate deducere liceat, principalem quandam vim et dignitatem 
superioris quasi ordinis adscribendam esse, judicavi llis igitur suadentibus species 
Ceramiorum triplici serie disponendas esse assumsi; Series ita formatas Jefoclinit, 
Diploclinia. et. Periclinia nominavi. Characteres harum infra uberius expositos videas. 

Preter characteres ex ipso proventus modo Sph:erosporarum deductos, alium 
assumendum putavi a modo quo maturescentes Sphorosporse sese exhibent in Spe- 
ciebus diversis, et matur a planta matre separantur. (Quo nimirum modo Terra- 
rum globum in hemisph:eria aut secus longitudinem) aut secus latitudinem: subdivi- 
sum delineare consueverunt, eodem fere dicerem «"/ ita sunt posit:e intra geniculunm 
Spherospore, ut quasi uno polo (inferiore et deorsum verso) inter cellulas geniculi 
adfix:e, altero. vero (et sursum spectante) fiunt demum nud:e, at externe sspe circa 
imam basem cellulis quibusdam «quasi bracteantibus stipatie; a4/ omnino immersie 
generantur BMph:erospore, unum (secus longitudinem) hemisphierium. introrsum, al- 
terum extrorsum priebentes; in bis, ubi demum erumpentes obveniant, hemisphie- 
rium exferius ab uno polo ad alterum denudatum observare liceat, inferius. totum 
aut saltim. :equatorlali regione interiore adnatum. Demum: maturescentes hie quasi 
verticaliter erupt:e, nullis basalibus cellulis inferne bracteat:ie adparent. Specles, quie 
modo primum descripto Sph:erosporas exhibent, probe verticillatas lubenter dicerem; 


dt 


NE T 
& VT re SUPER LS M aoi , 

" AW Y^ Pille. ene . 1" ho 

; e» 1 a qe /3 
[^ ! 
: ] - | , E PR each. el TPMVDERN 

m . n iv Gu S re ici 
12 .^ 3. G* Agardh. : DONC EAR 


quie altero modo sunt. Sphierosporilerie, his potius characteristicum dixissem Sphzero- 
sporas esse in Series transversales dispositas; revera in eodem geniculo plures ejus- 
modi Serles transversales obvenire nunc vidi, quarum unam seriem inlra, alteram 
supra dissepimentum, quod ipsos artieulos vicinos separat, dispositam sspe vidi. 

Si his indieatis characteribus quoque insistere liceat, sequi putarem, quoque 
intra feries, quas supra designavi, certum dispositionis ordinem assumendum esse. 

Comparanti denique 1psam structuram genieulorum, adparuit mihi hane in di- 
versis Speciebus obvenire admodum diversam, et quoad formam cellularum, «quibus 
formantur genieula, et quoad modum, quo cellulee istze. proprio modo «disposit:e. ob- 
veniant, aut in quem plus minus conspieue tendentes adpareant. Lxstant Species 
externo habitu revera sat similes, at quoad structuram geniculorum conspieue invi- 
cem diverse, Ejusmodi diversitatem structur:ie in Speciebus vere affinibus existere 
posse, id assumere negarem. Quum contra observaverim eandem genieulorum 
structuram in Speciebus, quas bene diversas considerarunt, assumere non dubitavi 
plures. diversos existere typos, structura genieulorum indicatos; intra quos Species, 
alis characteribus distinctas, plus minus numerosas dignoscere opporteret. llis 
structurse differentiis insistens, Tribus numerosas characteribus cireumscribere posse 
credidi, quibus adjuvantibus species Ceramiorum numerosas certius dignoscere 
licere. speravi. 

Quod Tribus numerosas propriis nominibus designavi, id commodum judicavi, 
utpote his nominibus utens ipsos characteres Tribuum pluribus locis repetere evi- 
tarem; quod dictum volui, ne mihi imputaretur, divisionem quandam (Generis a me 
molitam fuisse. 


Clavis dispositionis Specierum Ceramii. 


SERIES l:v. décrocLINTIA. CGenieulis exteriore latere ramorum fertilibus, sphierosporas subseeun- 
datim «dispositas gerentibus; Sph:erosporis in eenieulo aut singulis, aut pluribus in hemi- 
cyelum dispositis, nunc fere totis emersis, nunc immersis aut in glomerulo celluloso quasi 
ex geniculo effluente, generatis: 


TRiBUS IL. CILEROGONIA: "TRIBUS IL. STENOGONIA: 
]l. Cer. macilentum J. Ag. mscr. 4. Cer. fastigiatum Harv. 
2. Cer. ramulosum Harv. 5. Ger. australe Sond. 
3. Ger. subtile J. Ag. 6. Cer. corymbosum J. Ag. 


Cer. Cliftonianum J. Aw. 


-1 


'"l'kisus III. GONGYLOGONIA: 
8. QCer. tenuissimum Ib. 
NUES '"l'RIrBUS IV. SPARGANOGONIA: 
9. Cer. puberulum 5sond. 10. Cer. echionotum J. Ap. 


MERIES IL. DrcnocnrNIA geniculis in fronde subdisticha: ad. utrumque. submarginem | fertilibus, 
spheerosporas «quasi marginibus imumersas generantibus; Sphzerosporis aut utrinque singulis, 
aut pluribus in hemieyclum dispositis — nune una vel altera intra cellulas paginales for- 
matis verticillum mentientibus. 


Sphierosporie in his quasi in certa parte frondis planat:e aut distiche ramosi. generantur, 
in Series marginales utrinque singulas conjunctz. Cellule. priegnantes. nimirum in quoque articulo 


A en 


Analecta Algologica. 


L2 P t " 

sunt gemini, ad utrumque marginem. singuli, spheerosporam dimidia sua parte margini quasi im- 
mersam, altera dimidio prominulam generantes. 

! Sunt plerumque artieuli penultimi ramorum superiorum, qui in his fiunt. sphierosporiferi, 
ordine adscendente Sphsrosporas generantes in articulis suis adhue brevioribus et ad genieula 
quasi contraetis. Ut | sphserosporee primum format:e in articulis inferioribus maturescunt; et ex 
his demum separantur, proveniunt nov:e in artieulis superioribus. Series sphierosporarum  marzi- 
nales ita sursum continuo acerescunt, evaceuatis sensim inferioribus. In iis Speciebus, quarum 
sphierospor:e in ramulis quasi ad id proprie evolutis proveniunt, organa hoe modo sph:erosporifera 
omnino stichidiosa adpareant. 

In singulis artieulis s:epissime duas tantum cellulas sphierosporiferas observavi; nunc vero 
in partibus. nonnullarum, quasi nimium foecundis, in media pagina una vel altera cellula fit quo- 
que spherosporifera; cavendum ne sphzerosporse in his probe verticillat:e consideraventur. Bit for- 
san quoque ut ejusmodi cellula, unica aut paue:e, marginalibus proxim:e disponuntur, hemieyclum 
quasi mentientes; quod tamen me in certa quadam specie observasse, non memini. 

Species, quie hace dispositione marginali sph:erosporarum dignoscantur, pauciores tantum 
vidi; alias tamen zonis geniculorum invicem distinctis (frondes diaphanas veterum. Algologorum 
referentes); alias vero zonis genieulorum plus minus confluentibus. Inter Species quie hujus seriei 
 hueusque inventzs fuerunt, pauciores, hac differentia insistere nolui. Suadente autem differentia 
strueturze, quam  geniceula in diversis Speciebus offerunt, duas Tribus, huie Seriei assumen- 
das. eredidi : 


"TRIBUS V. lHOM.EOCYSTIDE.E: 'l'üuiBvs VI. HETEROCYSTIDE.E: 
li. Cer. miniatum Suhr. . Qer. cancellatum C. Ag. 
Cer. flexuosum Kütz. 
Cer. apieulatum J. Ag. 
Cer. stichidiosum J. Ag. 


C. pennatum Crouan. 
C. pusillum Harv. 


MERIES IIEL. PERICLINIA genieulis in fronde teretiusceula circumcirca fertilibus, sphizerosporas nu- 
merosas verticillatas aut Series transversales formantes in cellulis infra corticalibus gene- 
rantibus; sph:ierosporis maturescentibus «ut omnino immersis et singulis quasi ex nodo 
(ejeetis) erumpentibus; «wf singulis dimidiu circiter hemisph:erii parte interiore immiersis, 
altera hemisphzerii parte externa denudatis; «uf quasi vertieillum proprium formantibus, 
ima sua parte inter cellulas senieuli bracteantes immersis, superiore sua parte denudatis 
invicem liberis. 


7 Spherosporis immersis, series transversales intra. genicula formantibus. 


'T''aü5Us VIL. PACHYGONIA: TarBus IX. LEPTOGONIA: 
16. Cer. elegans Ducl. 25. Cer. Hooperi Harv. 
Cer. Deslongchampii. 
'TRiBus VIII. GroroPHLEA: eee 
1Y. Ger. eodicola J. As. mscr. ; (s ^. cornieulatum. Mont. 
18. Cer. botryocarpum (Griff. 98. n strictoides. Crouan. 
19. Cer. nitens C. Ag. 
DAXCPX DL -— ". monacanthum J. Ag. mscr. 
20. Cer. subcartilagineum J. Ag. mscr. | 
21. Cer. Derbesii Sol. 
22. Qer. Crouaniorum J. Ag. mscr. 
23. Cer. barbatum Kütz. : 
24. Ger. divergens J. Ag. mscr. (TniBus X. IsoGOoNIA: 
30. Cer. isogonum Harv. 


/ 1 13 "EAS 7 X : - x 
k T E Tw 1 S ELA ls : ji 
! « TC j * M VP : 
x Tum j MRATUA uotddo 
POOSNCET d iis. "i 
AS ANTRC SEI C n XL ANT 
14 J. G. Agardh. DEA 
, 
(TRIBUS Xl. ZvGOoGONIA: 'lTuisus$ XIII. DricTYOPHLEA: 
31. Cer. circinnatum Kütz. E 49. Cer. rubrum Huds. 
32. Cer. nodiferum J. Ag. mscr. 14. Cer. vimineum J. Ag. mscr. 
59. Cer. Irutieulosum kütz. VK M 
54. Cer. Diasolettianum kKütz. 45. Cer. squarrosum. 
35. Cer. confluens (Kütz.?) J. Ag. dE. 
36. Cer. Aucklandieum Kütz. 46. Cer. pedicellatum J. Ag. mscr. 
31. Qer. arborescens J. Ag..mscr. 47. Qer. tenue J. Ac. mscr. 
m 48. Qer. vestitum J. Ag. an Harv.? 
238.? Cer. areticum J.. Ag. 
Nc 19. Cer. secundatum Lb. 
39. "Oer. ciliatum Ellis. ; MT 
10. Cer. robustum J. Ag. 50. QCer. nobile J. Ag. mscr. 
4l. Cer. uncinatum Harv. 5l. Cer. obsoletum €. Ag. 
'"TRiBUS XII. STRICHOPHIL.EA: 52. Cer. flabelligerum J. Ag. 


42. Cer. Zebrinum J. Ag mscr. 


P; o Spherosporis verticillos proprios demum. aperlos et bracteatos formantibus. 


TnriBUS XIV.  ACROGONIA: 'TuibUs XNVL — DICTYOGONIA: 
55. QCer. gracillimum Harv. 509. Cer. virgatum Harv. nov. Zel. 
Cer. byssoideum Harv. 60. Cer. Californieum J. Ag. mscr. 


61. Cer. Floridanum J. Aeg. mscr. 
TRIBUS XV. BRACHYGONIA: US 


54. Cer. strictum  Harv. 3 62. QOer. torulosum J. Ag. 
595. Cer. pellucidum Crn. 63. Cer. excellens J. Ag. mscr. 


56. Oer. wquabile J. Ae. mscr. 
21. Cer. diaphanum Lightt. 


58. Cer. acanthonotum Carm. 


Tuinvs L. CirgROGONIA.  Genieulis totius frondis intercedente. zona. frensversali nuda. invicem. distin- 
elis, juniorum . ramorum. parum. prominalis, adultiorum admodum. angustis et pauperis, 
cellulis. constituentibus paucis. invicem | subdistantibus, rotundatis et. quasi succosis, fere 
quoquoversun. tendentibus. | Sphloerosporis exteriore latere ramulorum. provenientibus secun- 
datis, junioribus intra globum. cellulosum. extra. geniculum. prominulwum generatis, singulis 
et. immersis, demwm fere. totis prominulis mudis et. globosis. 


'"ribum peculiarem. poscere. mihi videntur Species nonnulle, dispositione sphierosporarum 
secus ramulos secundata ad Ectoclinim evidenter pertinentes, quarum vero genicula dispositione 
et forma cellularum diversa mihi adparuerunt; et, ni fallor, quoque sph:erosporis alio modo for- 
matis Typum proprium indicare videntur. Dum nimirum genieula in Sfenogoniis heterocystide: 
mihi adparuerunt atque cellulis suis, quamquam paucis, ad dispositionem illam reticulatam, «quie 
plurimis Ceramiis videtur characteristieag, tendentia vidi; in Chaerogoniis cellule genieulorum pau- 
elores, magis rotundat:ie et quasi sueceoss, quasi nullo ejusmodi ordine eerto dispositie mihi obve- 
nerunt. Ut in Gongylogoniis sphierospor:e in parte geniculi, quasi lateraliter effluente, extra eeni- 
culum. nodum elobosum formante, ita quoque in Ch:erogoniis oriuntur sph:ierospor:e, Dum vero 
in Gongylogoniis in hoc nodo laterali immers:ie permanent, easdem vidi in. Ch:erogoniis demum 
supra basem paulisper adhue cellulosam prominulas, magnas et globosas, et (resorptione ni fallor 
cellularum) superne nudas. 


s 


Analecta: Algologiea. 15 


Species, quas huie Tribui adseribendas putavi, ramifieatione magis irregulari quoque ingignes 
dieerem ; rami nimirum vix proprie dichotomi et fastigiati, sed admodum patentes, et evolutione 


ramulorum juniorum, — quos ob brevitatem articulorum et apicibus acuminatis instructos proli 
lieantes facile diceres — magis irregulariter ramosi viderentur. Ipsi articuli sunt in junioribus 


ramulis brevissimi, fiunt vero mox admodum elongati; genieulis inferioribus angustissimis, dum in 
Gongylogoniis genicula densius cellulosa fiunt inferne dilatata. 
Ad hane Tribum sequentes Species refero: 


l. Cm. wacruLENTUM 4. Ag. mscr. nana, filis tenuissimis irregulariter et patenter 
ramosis in e:spites vix pollicares conjunctis, articulis ramorum superioribus 
brevissimis, zona nuda vix longiore distinctis; ?nferioribus prelongis; geniculis 
omnium angustissimis, cellulis constituentibus paucis rotundatis et succosis in 
certum ordinem conspieuum vix adproximatis, sphzerosporis exteriore latere 
ramellorum subsecundatis, intra glomerulum lateralem cellulosum formatis, de- 
mum superne nuda parte globosa prominulis subsingulis. 


Hab. ad oras Nov:e Hollandi:e australes ad Port Phillip (J. Br. Wilson !). 


Inter Species Ceramiorum mihi eognitas hee evidenter infima.  Apices ramulorum simplices 
subito attenuati, articulis brevioribus constituti; mox vero artieuli elongantur, et fila inferiora sunt 
articulis preelongis przedita. Ubi articuli prolongari incipiunt genieula vidi fere tantum cellulis 
ipsis genieularibus (singula serie in orbem dispositis) constituta, et has quasi vesieulas globosas, 
artieulos separantes, referentes; quot sunt h:e vesieule dicere non auderem (saltem 4 putarem). 
Dein ad basem harum novze cellule, at minores (saltim initio) proveniunt, geniculum cellulosum 
formaturz. Etiam in inferioribus genicula ita tenuia permanent, ut primariam seriem cellularuni 
dignoscere liceat, a postea seeneratis vix obteetam. Planta sphzerosporifera generat elomerulum 
lateralem, quasi a eeniculo effluentem et pariter cellulosum; intra hune sphzerospore generantur 
singuli, demum globos: et sat magn:ze, superiore sua parte fere nudz (cellulis, ut observare cre- 
didi, superioribus sensim abortientibus). Nunc ejusmodi elomerulos paucos collaterales observare 
credidi — omnes longa Serie seeundatos exteriore latere ramulorum obvenientes. 

In Syn. Phye. austr. s. n. 628 sub nomine C. repens speciem Nov. Hollandite enumeravit 
Harvey, eujus nullum specimen vidi, nec inter species distributas hee enumerata fuit. Hane ean- 
dem sistere speciem quam sub nomine C. macilenti hodie enumero, facilius conjicerem. Quum 
vero nullam in diagnosi de structura mentionem factam) vidi, et speciem sua simplicitate et aliis 
characteribus insignem hoc loco enumeratam vellem, novo nomine nostram designare malui quam 
sub nomine Harveyano formam forsitan admodum diversam describere. 


2. CzxR. gnAmvuLOsUM Harv.; J. Ag. Epicr. p. 95. 


Ceespites hujus Speciei vidi late effusos, sspe pluripollicares expansione, ramis patentibus, 
terminalibus elongatis, inferioribus ssepe ramulos conspicue attenuatos quasi prolificantes emitten- 
tibus; hine ramifieatione eum specie antecedente sat convenientes. Nee sphierosporarum characte- 
ribus Speciem a priore abludentem putavi. Attamen dicere fas est, genicula numerosioribus cel- 
lulis eontexta me. vidisse, et has cellulas forsan magis dispositione ad &Gongylogonia tendentes. 
Hine de affinitate paulisper dubius hzesi. Sph:erosporas tamen cum iis C. macilenti mox descriptos 
convenientes observare credidi. 


3. Cxm. sunTILE J. Ag. Epicr. p. 94. 


MNtruetura genieulorum et formatione sphserosporarum Cer. subtile ad €. ramulosum accedere 
putarem; erassitie firmiorem et Genicula cellulis numerosioribus constituta magis irregulariter dispo- 
sita putarem. Caeterum céespites minores vidi. 


»" 35 EN e ^ Ue 
d | " j t , EA UT T * S. dish m P ie í 
LJ J $ n v 7 A d r! 
; " KU ur 2j * M ^Y " ^ 
A " e SCC M N z pod P 
d - 
3 [ 3r T s » d: e K n ? "5 LI 
à i " LUCR XP DLP us 
16 J. G. Agardh. d Eo sip. * 


TuiBUs IL | STENOGONIA.  Geniculis folius frondis intercedente: zona. transversali muda. invicem. distin- 
ctis, juniorum ramorum. parum prominulis, aduitiorum admodum angustis et pauperis, 
cellulis constituentibus aliis latioribus angulatis, aliis temuioribus rotundatis conjunctim ad 
dispositionem  reticulalam | tendentibus. | Spheerosporis exteriore latere ramulorum proveni- 
entibus, aut. singulis aut. pluribus semicirculariter. juvtq-positis, inferiore sua parte intra 
cellulas. geniculi immersis, superiore dimidia parte aut fere totis wis, cellulis sterilibus 
extrorsum. bracteantibus. 


Hane Tribum, qualem illam intelligo, quoad structuram genieulorum Leptogoniis analoezm 
puto; sphzeerosporis vero non intra genicula imumersis, sed superiore sua parte nudis et liberis a 
Leptoeoniis diversam. Cum  Aerogonlis convenit sphserosporis erectiuseulis nudis; at genieulis 
superioribus vix conspicue prominulis differt. Ab utrisque przterea differt sphzerosporis tantum 
uno latere genieulorum provenientibus, et in his subsecundatim dispositis. 

Dum in permultis et forsan plurimis Ceramiorum 5peciebus genicula cum :etate et expan- 
sione et firmitate accrescere videntur, tum novis cellulis generatis, tum expansione jam existen- 
iium; alia videtur genieulorum ratio in paucioribus illis Ceramiis, quie ad Stenogonia, Leptogonia 
et Acrogonia retuli; genieula nimirum inferiora in his vix accrescunt, sed adparent fere superi- 
oribus tenuiora. In stenogoniis cellulite geniculorum ita paue:s in partibus inferioribus adparent, 
ut quasi functionibus destitutas facilius quis suspiearetur. i igitur in his cellulite perpaucse ob- 
veniant, et fere tantum per duas Series transversales disposit:e adpareant, segre quidem de certa 
quadam earum dispositione judicandum videretur; attamen comparatis precipue geniculis paulo 
latioribus, quibus cinguntur bases ramorum egeminorum, vix dubium mihi adparuit eandem cellu- 
Ólurvum dispositionem obvenire, quam plurimis Speciebus normalem fiuxi; nempe genicula hetero- 
eystidea contexta esse cellulis subreticulatim junctis. lac struetura geniculorum Stenogonia ab 
alis Tribubus, quz ad Ectoclinia retuli, diversa putavi. Sed ab aliis Ectocliniis Stenogonia insuper 
differunt. sphzerosporis maturescentibus nudis fere totis aut saltim superiore sua parte. 

Conjunetis his characteribus sequentes species ad hane Tribum hodie refero, quamquam «de 
una aut altera adhuc dubia quidam mihi adesse videntur. 


a) frondibus dichotomis subfastigiatis. 


4. CER. FASTIGIATUM. 


Inter speeinina numerosa, quie comparare licuit, paucissima sph:erosporis instructa vidi; 
quibus suadentibus C. fastigiatum ad hane Tribum pertinere, assumsi. 
l 5 , 


D. CER. AUSTRALE GS0nd.; J. Ag. Epir. p. 98. 

Specimina hujus a Harvey distributa sterilia vidi. Alia nonnulla, in Spiritu servata, quarum 
structuram percipere non licuit, at ramificatione convenientia, sphierosporifera vidi, et in his sphiero- 
sporas ad eenienla adultiora subsecundatim provenientes, non vero singulas, sed 2— 5 ex eodem 
veenieulo eruptas collaterales et totas fere nudas globosas atque ita magnas ut suo diametro cras- 
sitiem artieuli fere :equarent. 


6. Cn. convwBosuMx J. Ag. Epicr. p. 93. 

IIanc Speciem structura eeniculorum velut ramificatione eum antecedentibus convenientem 
puto. In segmentis penultimis vidi sph:erosporas exteriore latere genieulorum subsingulas, aut 
plures semieireulariter dispositas, superiore sua parte nudas, cellulis genieuli bracteantibus fere in 
filum. prolongatis. 

Ab hac specie parum diversa specimina quedam ex Nova Hollandia habui, ramis magis 
patentibus et articulis inferioribus multo longioribus distineta. €enicula qualia huie Tribui cha- 
raeteristica et spharosporas fere omnino emersas, 3—4 semicireulum fere formantes in his ob- 
servavi. Dum vero de affinitate et limitibus Cer. ramulosi dubia mihi manent; ad Speciem pro- 
priam h:ee specimina referre dubitavi. / 


b) ramulis in rachide elongato alternantibus. 


(. Cmn. CrnieroNiíANUM J. Ag. Epir. p. 93. 


f 


Analecta: Aleologiea. 1 


'(Txirsus II. GowGvLoGoN1A. Geniculis junioribus intercedente zona transversali muda invicem. di- 
Stinetis, zonas corticales angustas. subnodoso-prominulas  formantibus, adultioribus anc 
supra. articulos tumidos latius expansis, zonam eorum equatorialem angustam mudam lin- 
quentibus; cellulis. constituentibus. junioribus invicem. subdistinetis. (quasi. gelatina. inter- 
cedente) rotundatis «wt oblongis. sub-diformibus, singulis indivisis aut. divisione pluribus 
quasi im ecycelades conjunctis. Splherosporis in. glomerulo, exteriore latere ramorum quasi 
efflwente. admodum: conspiewo minutius. celluloso immersis, initio subsingulis, denm. plu 
ribus, plus minus subconfluentibus. 


Ad hane Tribum refero: 


a) Geniculis inermibus, demwm articulis cylindraeceis elongatis nudis invicem separatis. 


8. CEm. rENUISSIMUM Lb. Hydr. Dan.; J. Ag. Epier. p. 94. C. nodosum | -Harv. 
Phyc. Br. tab. XC. 


Specimina tenuiora, quie ad C. diaphanum plerumque retulerunt algologi, nune nomine C. 
araehnoidei insignita, ad €. tenuissimum sepius pertinentia putarem. In €. nodoso Harv. favellas 
nudas pinxit, quales ipse quoque observavi. In Specimine ex India occidentali, Cer. arachnoideum 
var. patentissimum. à. Crouan. inscripto, favellas vidi supra axillares, quasi involueratas; structura 
genieulorum hoc eum Cer. tenuissimo convenire putavi. At Specimina sepe male reviviscentia. 


b) Genieulis. superioribus precipue externo. latere ramulorum. armatis, spinulis ume sin- 
gulis; inferioribus geniculis ex utroque margine in fila longiora excurrentibus, admodum 
latis zona cquatoriali articulorum. muda. angustiore separatis, sepe spinulis minoribus 
instructis. 


9. Cmm. rvBERULUM JSond.; J. Ag. Epicr. p. 102. C. monile Hook et, Hav. 


Geniceula juniora in hace specie parum media sua parte tument, marginibus vix exceurrentibus; 
in adultioribus articuli magis tument, et oblongi adparent, genieulis utrinque excurrentibus mediam 
iquatorialem. regionem artieulorum nudam linquentibus. In ramis supremis ineurvatis genieula 
plerumque unico aculeo validiore articulato armata vidi; in adultioribus, plerumque spinulie mi- 
nores numerose eireumceirea provenientes adsunt. Nune spinulas deficientes aut parum conspicuas 
observavi. Articuli ipsi tumentes frondem demum fere torulosam reddunt. Glomeruli fruetiferi 
superiorum ramorum sunt ab initio evidenter unilaterales et seeundati; inferiores fiunt nunc quasi 
cireumcirca effusi; sphzerosporas in illis singulas auf paucas vidi, in his gepe numerosas et adpa- 
renter pluriseriatas, et ni fallor semper immersas. Cellulas genieulorum in ramis junioribus laxi- 
ores vidi et quasi membranis magis eelatinosis cinetas. 


Tuius IV. SPARGANOGONIA.  Geniculis sterilibus. latioribus. complanatis | heterocystideis, nempe cel- 
llis. geniculorum mediis latioribus subangwulatis, exterioribus fere in fila subdivisis; mar- 
ginem. superiorem àn junioribus truncatum. servantibus, inferiorem mor conspicue 
decurrentem; demum. (in adwultioribus) er utroque margine quasi laceris filis magis 
conspicue | excurrentibus; zonis. mudis dnfer. superiora genicula brevioribus, inter. adultiora 
ob filu deeurrentia  subobtectis; splherosporis exteriore. ramulorum. latere initio singulis, 
demwm: pluribus. collateralibus àmmersis. 


Ab alis Eectoecliniis hrec Tribus genieulis complanatis latioribus et demum ex utroque mar 


seine exeurrentibus, sat diversa adpareat. Structura genieulorum igitur Zygogoneis analogam; ab 
his vero generatione sphserosporarum unilaterali diversam judicavi. 


Unieam tantum Speciem, huie Tribui adseribendam hodie mihi cognitam habeo: 


10. .CgR. gcuroNovUM J. Ag. Epicr. p. 102. 


Tnibcs V. IHow.EocvsTIDEJX.  Geniculis wvamorwum, fun juvenilium tum. adultiorum, invicem. plus 
münus distinctis, Zonas. corlicales. latas. et. transversales, ewm mulis alternantes, forman 
tibus; cellulis | genieulorum | omnium: rotundatis. aut. parum. angulatis, demum invicem 


Lunds Univ. Ársskrift, Tom. XXX. 3 


zar: but bL oue 


, 
4 

^ 

E 


: T e 
VR. " ES- o» vM E » 
" U. 5 et NEED »" j E 
^ ed - ^ 
- E t ^ E : 
AMA. Te 
" 2 ^ » * " TN 
) xd t 
15 J. G. Agardh. N E 


paulisper. distantibus, in formas definitas alias vix conjunctis. |: Spherosporis intra vamos. 
penultimos | breviarticulatós  provenientibus, quasi. distiche. dispositis, in. articulo geminis, 
nempe intra. cellulam. utriusque. marginis. singulis, verlicaliter a margine subprominulis, 
omnibus conjunctis secus utrumque marginem seriem. longitudinalem formantibus. 


Species, quam hujus Tribus tvpicam judicavi, quoad habitum ab iis, quas ad €. diaphanum 
olim. retulerunt, non admodum abludit; nec structura penitiore genieulorum ab illis magis rece- 
dere, forsan primo intuitu videretur. Ab istis omnibus vero C. méiniahun differt formatione et 
situ. sphierosporarum: et his ducentibus Species dieta convenire videtur eum aliis nonnullis, habitu 
et structura frondis admodum «diversis. Nimirum hodie species plures mihi cognitas habeo, quo- 
rum in artieulis secus utrumque marginem sph:erosporze longitudinaliter seriatz:e adparent. In 
plurimis Speciebus, qui hane dispositionem. sphierosporarum offerunt, frons est evidentius com- 
planata, et in his ita forsan magis exspectandum videretur dispositionem marginalem sph:erospo- 
rarum eum forma complanata frondis certum habere nexum, Quum vero eadem obvenit dispo- 
«itio in fronde, qu: habitu et structura a formis magis frequenter obvenientibus parum recedit, 
liuxi dispositionem peculiarem. sphzerosporarum potius proprii indolis considerandam esse; et species 
hae structura insignes Typuni sibi proprium constituere. Ut ieitur habemus unam Seriem speci- 
erum, in quibus spherosporw exteriore latere ramorum penultimorum secundat:e generantur; ita 
aliam constituere opporteret iis, in quibus spierospors ad utrumque marginem lineam longitudi- 
nalem, marginalem et prominulam etfieiant. Ut illum Seriem  efoclinia dixi; ita hauc nomine 
Diplocliniarwm. designavi. Hujus seriei Tribum primam institui Speciebus quie eharacteribus stru- 
cturee eenieulorum supra allatis dignoscendce videntur. 


11. Czxxm. wmiwiATuM Swhr; Harv. Phyc. austr. tab. CCVI A. 


Apices hujus acuminati monstrant eenicula fere confluentia; in ramis penultimis separantur. 
invieem. in zonas utrinque probe limitatas; dum articuli intercedentes breviores manent genieula 
constare diceres cellulis angulato-crotundatis, parum invicem diversis, quales fere eas monstrant 
forms, qui C. diaphano proxime vicinze sunt.  Articeulis vero paulo magis exerescentibus, ita ut 
ipsi artieuli diametro fere duplo longiores adpareant, cellulas geniculorum observare liceat seeus 
longitudinem frondis subseriatas. Si sub hoe stadio linee adparentes accuratius comparantur, re- 
cognoscere liceat alternas ita esse diversas ut dum alize sint deorsum simplices et sursum fiant 
quasi ramos:ze; alie, eum illis alternantes, sursum simplices, fiant deorsum ramoss; ipsi autem 
rami a me dietij una aut altera cellula infra terminali geminas terminante tantum constituuntur. 
Quamquam igitur h:ec structura euidam adpareret vix notanda, de ea tamen mentionem feci utpote 
tendentiam forsan indicans ad structuram magis perductam,. quam Platygoniis characteristicam 
judicavi. 

Sphzrosporas, quales easdem pinxit Harvey, ipse quoque vidi; at characterem in iisdem 
positum vix percipere liceat, nec ita ut fas sit zestimare, nisi comparatis aliis Speciebus quae a 
me ad eandem sectionem Generis at ad Tribum sequentem, struetura frondis sat diversam referuntur. 
^j idem character reveniat in Speciebus, frondium structura admodum diversis, dum alise Species, 
quie. structura frondis conveniant, aliam sphzerosporarum) dispositionem monstrant, hoc mihi non 
alio modo explieandum adparuit, quam ommnino typica differentia Specierum. 

Utrum formi, quie nomine C. miniati deseriptz?e fuerunt, ad unam eandemque speciem an 
ud diversas pertineant, hodie mihi nullomodo certum adparuit. Specimen originale, a Suhrio mihi 
datum, ita revera incompletum restat, ut certum judicium ex eo fingere vix liceat. Quoad stru- 
eturam genieulorum vix differentiam vidi; apices minus patentes et magis obtusiusculos observare 
credidi. Plantam Suhrii adnatam vidi Gelidio, in quo speciem maris Caribzi recognoscere putavi. 
Collao (non Callao) ut locum natalem su:e speciei serjpsit Suhr. 

(Quod attinet dispositionem ramorum et formam, frondem  teretiuseulam observare credidi; 
Harvey compressam dixit, rachide flexuosa distiche subbipinnata. Sphiwrosporas pinxit quales exi- 
mie ceharaeteristicas ipse quoque vidi. Has neque cum iis C. isogoni, neque eum probe verti- 
cilatis convenire jam ex icone Harveyana colligere liceat. 


Analecta Algologica. 19 


TnrBvs VI. IPgrEROCYSTIDE.E.  Geniculis ramorum: juveniliwum nwne invicem. zona nwdliuseula. distin- 
elis, adultiorum. et. (in. plurimis speciebus) fere omnium. invicem. subeonfluentibus, cellulis 
corticalibus stratum. sensim. contigwwum | heterocystideum.formantibus. | Spherosporis quasi 
distiche dispositis in. articulo geminis, nempe intra. cellulas utriusque marginis singulis, 
verticaliter a margine. dimidia sua parte prominulis, omnibus conjunctis utroque latere 
ramorum. seriem. longitudinalem. formantibus; munc in nonnullis, uberius fructiferis wnam 
«wt alteram. cellulam. paginalem. quoque spherosporiferam.generantibus. 


Species pauciores, quas in unica Tribu conjungendas putavi, conveniunt tum fronde fere 
continue cortieata et heteroeystidea, qua hane Tribum a Hontieocystideis diversam eenseo, tum 
sphzerosporarum dispositione marginali, qua a plurimis Speciebus aliis heterocystideis diversam 
puto. Qualem autem Tribum ita constitutam cireumseriptam volui, talem confiteri fas est illam 
Species complectere sua structura paulisper diversas. In C. cancellato nimirum genicula superiora 
zona diaphana sat conspicue distincta vidi; cellulas genieulorum medias, ipsis septis articulorum 
superpositas, latiores et angulatas vidi; marginales vero genieulorum, ex utroque margine excur- 
rentes, fiunt longiores et cylindracez, et demum supra :equatorialem regionem obvi:e adproxi- 
mantur. In aliis vero et plurimis Speciebus, quas huie Tribui pertinere putavi, structura strati 
corticealis, vix ab ea recedit, quam Dietyophleis characteristieam putavi, cellulis forma diversis 
quasi retieulatim in venas et intervenia conjunctis. Ab his et omnibus fere aliis Ceramiorum 
Mpeciebus (exeepto C. miniato) dignoscantur dispositione sph:erosporarum, quasi proprium Typum 
indicante. In 1ironde nimirum aut compressa, aut forsan teretiuseula at ramificatione disticha, 
sphierosporz seeus utrumque marginem aut submarginem in series longitudinales fiunt conjunct:e. 
Articuli in his Speciebus fertiles admodum breves permanent et numerosis ejusmodi superpositis 
sphzrosporas generantibus partes fertiles proprie formantur in Speciebus nonnullis, quasi inferi- 
oribus — in alis a ramulis propriis eodem modo diversis organa quasi propria stichidiis analoga 
generantur; utraque sensim elongata, inferiore parte effoeta, superiore adcrescente novas sph:ero- 
sporas marginales generante. Singuli nimirum articuli in his speciebus geminas sphierosporas (ad 
utrumque marginem singulas) generant. Cellule ita fertiles interiore suo hemisphezerio quasi mar- 
eini immersze permanent; exteriore prominulo quasi nudo. Species, quie hoe modo fructiferce 
fiunt, ita intermedi: adpareant inter eas, in quibus sph:erosporze tantuni ad unum marginem pro- 
veniant, et plurimas eas, in quibus sph:erospor:e in articulis priegnantibus verticillatim. dispositce 
obveniant. Dicere tamen fas est me observasse in quibusdam Speciebus Dichoclineis (sphierosporas 
marginales generantibus) nunc uberius fructiferis, sparsim unam aut alteram spheerosporam in 
cellulis paginalibus quoque generari. 


7 Genieulis ramorum juniorum. zona mula separatis, adultiorum. heterocystideis, mediis 
cellulis | angulatis, exterioribus ab. utroque. margine. excurrentibus, longitudinaliter 
seriatis supra medios articulos junctis. 


12. CxRn. caNcELLATUM 4g. Sp. p. 145. 


Sub nomine Jeroceratis Kützing proprium Genus creavit Cer. cancellato, et novse. speciei 
C. Hlexuoso, cujus characteres minoris momenti adpareant cuicumque diagnoses datas comparanti. 
Hine Epierisin seribens species ita distinctas sub nomine Cer. cancellati conjunxi. Hodie, structura 
accuratius eomparata, easdem revera invicem diversas esse vidi, at characteribus, qui vix nisl eas 
dem accuratius comparanti adpareant. In specimine Cer. c«ncellati, quod. typieum putavi, zon:e 
corticales juniorum ramorum sunt invicem distinctz| zonis nudis sat evidentibus; ut elongantur 
articuli, zonze nud:e sensim obteet:e evadunt filis ex utroque margine zon:e corticat:e excurrentibus. 


In €. flexwoso stratum corticale totam plantam obducere vidi, nullis zonis nudis intermittentibus. 


Genieulorum cellulas in. €. cancellato heterocystideas quidem vidi, nempe niedias geniculorum latiores 
angulatas dense juxtapositas, ordinem quendam proprium vix servantes; exteriores angustiores 
longitudinaliter seriatas et sensim excurrentes quasi in fila, senieula diversa conjungentia; in 
J. flexwoso totum corticale stratum constare cellulis subretieulatim junctis, aliis venas, aliis inter- 
venia quasi formantibus. Differunt igitur Species eodem modo quo Dictyophliea a Strichophlzeis 
aut Dietvogoneis nonnullis diversa descripsi. 


v ie "4 ét 
P by : " N re " c " 
) rat a he ^ rend 
ICE PME EET iiem 
"Y diss $Tur. : , , 
20 J. &. Agardh. — DUMTT EPOR NA 


Quod attinet. sphierosporas utriusque mpeciei, has facilius quis, icones Kützingianas ( Tab. 
Phyc. vol. 13 tab. 22) consulens, putaret esse omnino exsertas et eum iis congruentes, quas in icone 
Cerumii isogonii pinxit Harvey, huie Speciei me judice charaeteristieas. Mihi autem comparanti 
specimina, quie ad species Kützingianas referenda putavi, sphzerosporas nullo modo eum C. /sogono, 
sed eum C. miniato et. C. apiculato congruentes; easdem nimirum in utraque specie sécus margines 
series longitudinales formantes, haud totas exsertas, at exteriore hemisphzerio nudas; interiore 
margini quasi immersas. Utramque $peciem igitur non ad typum Pericliniorum pertinere, sed. ad 
Dichoelinia esse referendam. 


Tf Geniculorwm . zonis vir invicem. distinctis, sed 4n stratum. subcontimuumn. lotam. fron- 
dein. obducens. confluentibus, cellulis subreticillatim. dispositis, quasi venas et intervenia 
separantibus. 


a) Spherosporis dn. partibus ramorum. infra-termninalibus, eeterum vir. transformalis, 
evolutis. 


13. Czm. rnExvosuM JCWiz. Sp. alg. et Tab. phye. Vol. 13 tab. 22. 


De characteribus, quibus hane speciem a €. cancellato diversam putavi, jum supra, de hae 
ultima. seribens, meas attuli observationes.  Prieterea. hane speciem minus eomplanatam conjicerem, 
et densiore strato obteetam.  Apicees ramulorum breviores et obtusiuseulos vidi; hine specimina 
nostra, quie vidi pauciora, stadium magis senile C. cancellati sistere, diutius putavi; suadente vero 
structura strati corticalis, in utraque forma alium typum indicante, de differentia specifica dubitare 
non licuit. 

Prieter specimina Capensia, qu:e typicam plantam. Kützingianam sistere putavi, specimina 
habui, ex Florida a D:na Curtiss mihi missa, quie a Capensibus dignoscere mihi non lieuit, "Tum 
in Capensi, tum in Floridana planta prieter ramos alterne et distanter (interjectis articulis nume- 
rosis 5 et quod superat) exeuntes, vidi in interstitiis sd articulos inferiores ramulos minutos 
seeundatim  prolificantes; eujusnam vero nature sint, mihi latet. Ejusmodi ramulos quoque in 
C. cancellato obvenire vidi; et in C. apieulato quin immo admodum frequentes obvenire putavi. 
In €. stichidioso sunt ejusmiodi ramuli, qui in Stichidia transformantur. In €. apiculato rami ter- 
minales brevissimi, in acumen producti et gemini subdivarieati, mihi admodum characteristiei ad- 
paruerunt. In C. flexuoso ramuli terminales sunt breves, fere «delt:eformes et obtusiusculi; in 
C. cancellato eosdem. vidi elongatos a basi latiore. in apicem lanceolatum desinentes. Ilis suaden- 
tibus differentiis forsan. dubium adpareat, anne specimen, quod €. cancellati nomine a kKützingio 
depietum fuit, ad €. flexuosum revera pertineret; quod nisi comparato specimine authentico hodie: 
vix dijudicatur. 


14. CkR. APrICcULATUM J. 4g. Epr. p. 105. 


Hec Species mihi pluribus characteribus admodum «distineta. adparuit. 

Sphierosporie in ramorum parte superiore marginibus revera immers;e, series. longitudinales 
secus utrumque marginem formantes, Speciem ad. Dichoclinia referendam. esse docent; at sepe 
partes hoe modo fertiles sunt admodum foecundie, ita ut in media parte ramulorum nua aut altera 
cellula paginalis quoque fit sphzerosporifera. Hac adparentia deceptus, spheerosporas cireumcirca 
vertieillatas huie Speciei male tribui. In €. apieu]ato sunt partes infraterminales ramiorum, quo- 
rum in articulis brevibus submoniliformiter contractis sphierospor:ze longis seriebus marginalibus 
proveniunt; et hoe eharaetere €. apieulatum et C. eancellatum species affinitate proximas judicavi. 
C. cancellati nomine nostram Speciem a Harveyo ut incolam  Nov:e Zelandi:e enumeratam fuisse 
jun antea indicavi. 

In C. apiculato rami nune fere truncati, sepius evidenter in apieulos duos brevissimos et 
divarieatos secedentes. Rami adultiores primarii fiunt ad genieulum quodque quintum (circiter) 
quasi distiche  fureati, et insuper ramulosi prolificationibus minoribus fere ad quodque genieulum 
seneratis. IEEe prolificationes in €. apieulato paulisper magis irregulariter quam in proximis pro- 
veniunt; nimirum non tantum a margine distich:e, sed mox quoque a faeie paginali, minores api- 
culum. fere. referentes, adultiores sensim longiores, sensimque in ramos novos properantes. Hoc 


Analecta Algologica. 21 


modo ramificationem totius frondis magis irregularem: generant. HRamuli vero neque in formam 
magis lanceolatam tendunt, quam €. cancellato et C. stiehidioso, si quoque diversis modis cha 
racteristicam dicere liceret; sed cylindracei adparent et decomposito-dichotomi, ramis patentibus, 
in articulis brevibus sph:erosporiferis. 

Quoad structuram drondis, speciem ad Dietyophlweas pertinere facilius quis putaret. Com 
paratis vero aliis speciebus, structura diversis, at sph:irosporarum evolutione eum €. apiculato 
congruentibus, concludere ausus sum sph:erosporas marginales indicare typum fructificationis pecu 
liarem, intra quem strueturs diversitates obveniant similes iis, quas intra alios typos agnoscere 
credidi. 


b) Splerosporis in ramulis propriis magis transformatis demum. organa. stichidiosa 
cmaulantibus, evolutis. 


15. Cun. sricHiDi0suM J. Ag. Epicr. p. 109. 


Hec est Species alterne distiche pinnata, pinnis s:epe ad geniculum quodque 4—25:ve exeun- 
tibus, et inter pinnas alternas prolificationibus evidenter minoribus, ad genieulum quodque fere 
exeuntibus, initio fere secundatis, dein quoque utroque latere provenientibus, subdistichis, instructa. 
llis prolifieationibus sensim magis decompositis, ramis demum densis fere fasciculatim congestis 
et quasi proprio modo transformatis, organa Mtichidiosa formantur, in quibus sphierospor:se prove- 
niunt, suo proprio modo «dispositz.  Stiehidia nimirum initio simpliciora sunt eximie lanceolata, 
articulis brevissimis plurimis superpositis constituta, utrinque munita serie unica marginali sphiero- 
sporarum, quiz marginibus quasi immers:e at paulisper prominule generantur. Ut vero Stichidia 
ex ipso apiee sterili (iunt sensim bifurca et in novos ramos excrescentia, hi novi rami, quasi ex- 
terno latere ramulorum turgescentes, ibidem generant unicam sphserosporarum seriem; et gemina 
ita conjunctim series duas marginales Stiehidii primarii continuare viderentur. Quum dein rami se- 
cundi ordinis fiunt apice furcati, pars indivisa quoque secus marginem antea sterilem Sph:erosporrs 
gravida turget; et insequentibus dein novis generationibus ramellorum fertilium, eodem modo 
transformatis, oriuntur fasciculi demum densi Stichidiorum, quie tum forma lanceolata, tum cre- 


scendi modo — sursum nimirum sensim fiunt prolongata et apice pregnantia ut inferne persistant 
effoeta — Stichidia Rhodomelearum sat bene referrentia »viderentur. Hoc primario evolutionis 


modo sph:erosporarum, exteriore latere furearum, hanc speciem cum prima Sectione Generis supra 
indicata analoggm videri, animadvertere placet, si quoque sub sequente evolutione in aliam dispo- 
sitionis normam transire videatur. (Quoad structuram strati corticalis, Speciem a Dictyophlieis 
braehyarthriis vix recedentem vidi. HKamuli ramique cellulis quasi suecosis subangulatis corticati; 
harum divisione eyclades formantur, et demum structura oritur, quam Dietyophleeis characteristieam 
putavi. At supra articulos breves h:iec structura strati corticalis paulisper minus conspicua videatur. 

iii Bpecies forsan hwjus Tribus, at ob defectum. speciminwum fertiliuwm mihi quoad affini- 

fates dubie. 


? CER. PENNATUM Ürouan Florul. PFinisterre; J. Ag. Epicr. p. 104. 


Quum hujus BSpeciei specimen fertile nullum videre hucusque mihi contigerit; de affinitate 
ejusdem certum judicium ferre non liceat. Plantam fertilem in Fl. Finist. pl. 12 n:o 87 depictam 
vidi; at ex analysi data certum judicium deducere non auderem. Fronde sua complanata, distiche 
alterne decomposita, Species inter Ceramia insignis adpareat. Comparanti mihi structuram adparuit, 
hanc esse talem, qualem Dietyophlieis eharacteristicam deseribere conatus sum. Hine, suadente simul 
structura, Speciem ad Tribum nostram lleterocystidearum referendam esse, forsan suspicari liceret. 


? Cem. rusrinLUM Harv. Phgc. austr. Syn. n:0 619. 


Specimen authenticum, quod hujus habui, sterile vidi; nec alia specimina certe ad eam per- 
linentia observare mihi contigit. Examinata structura et comparato habitu atque ramificationis 
norma, Speciem ad Tribum Heterocystidearum esse referendam suspicari liceret. 

Animadvertere tamen placet plures Species, perpusillas et habitu fere congruentes, me vi- 
disse; quarum unam ut hujus Speciei formam olim enumeravi (C. pusillum var. lanceolatum JJ. Ag. 


ME m t 
- o * ] 3 t * 
A - -* * 
D d : 5. AE E xpi : 
Tres TM fel nd H M "" " * 
dE ue Nd nS ce S e| 
» LENA ma CU du 
29 | 4 C TEN T 
B J. G. Agardh. | C EN S 


Alg. Nov. Zel. n:o. 106). Mihi hanc hodie comparanti, am a specie Harveyana structura admodum 
diversam: esse adparuit. "Tertiam. dentque formam e Nova Zelandia postea habui, nanam, et aliis 
lere adhue minorem; hane quoque ab aliis forsan diversam. Has vero plantas, paucis specimi- 
nibus tantum mihi cognitas, et quoad fructifieationis normam ignotas, hodiedum nec ita invicem 
comparare lieuit, ut characteres Specierum, ad quas nertineant, rite exaratos proponere auderem. 


Tuisus VIL PaenvGoxrA. Genieulis totius frondis intercedente zona transversali muda. invicem. di- 
slinctis, zonas corticales latas et crassiwsculas, supra articulos sat. conspicue prominulas 
ipsis formantibus; corticalibus cellulis forma. parwm. diversis rotundatis, in geniculis supe- 
riorum. ramorum densius conjunctis, in geniculis vero adultioribus pawlo laxius dispositis 
plurimis. majoribus, minores quasi per cyclades junctas foventibus, aliis minoribus sim- 
plicioribus nondum. aut parcius. divisis, rotundatis, omnibus quasi gelatima | cohibitis. 
Spl«erosporis intra genicula penultima vir conspicue mutata immersis, duplici serie trans- 
versali dispositis, verticaliter demum. emissis. 


Muadentibus characteribus ex structura peculiari geniculorum deductis, Tribum propriam 
Cer. eleganti instituendam. putavi. De hae nimirum Specie mox infra scribens statuere ausus sum 
structuram. Genieulorum ejusdem ab aliis omnibus Speciebus differre. Hane Speciem jam obiter 
inspicienti adpareat genieula esse admodum prominula, cellulis extinis quasi extra superficiem 
artieulorum prominentibus, quo eharaetere speciem cum Cer. gracillimo convenire, forsan. quispiam 
suspicearetur. At in his speciebus sphirospore typos diversos indicant. Nec ipsa structura geni- 
culorum ita congruit cum illis, quas (olim ad C. diaphanum relatas) ex habiftw affines viderentur; 
neque igitur cum his C. elegans bene conjungi putarem. Ut vero multz alie Species diaphanc 
adproximantur illis contigue corticatis, quie. dictyophliwea dispositione cellularum corticalium insignes 
videntur; ita mihi suspieandum adparuit C. elegans formam constituere Gloiophlieas versus ten- 
dentem.  Characteribus a sphserosporarum evolutione deductis quoque adnuentibus Pachygonia 
ad Tribum €Gloiophlearum affinitate potissimum accedere vix dubitarem. 

Unieam Speciem hujus Tribus hodiedum mihi cognitam habeo: 


16. Cxz. ELEGANS Duc; J. Ag: Epicr. p. 97. 


Speciem habitu (ramificationis norma et fronde zonis regulariter transversalibus pulchre 
varieeata) cum C. diaphano congruente, sub hoc nomine jamdudum descriptam fuisse constat. 
Hane mihi accuratius examinanti adparuit ilam a vero C. diaphano non tantum dispositione 
sph:ierosporarum, sed quoque struetura geniculorum ommnino diversam esse. Revera hane Speciem 
ab omnibus aliis mihi cognitis speciebus ita diversam putavi, ut Tribum sibi proprium poscere 
mihi videretur. 

Genieula in tota fronde invicem separantur zonis articulorum nudis probe transversalibus et 
latiuseulis; supra ipsos articulos genicula evidentius prominula vidi; hoe respectu, at non aliis 
characteribus, Species potissimum cum C. eraciliimo conveniens videretur. 

Dum in permultis alis Speciebus cellule genieulorum sunt arctius conjunctze, et eo modo 
invicem diverse atque ita dispositze ut eenieula harum specierum heterocystidea et dietyophliea 
describere ausus sim; genicula contra, in C. eleeante, juniora cellulis magis rotundatis et omnibus 
magnitudine fere sequalibus contexta; adultiora vero cellulis paulo laxius dispositis, aliis majoribus, 
minores quasi per cyelades junctas foventibus, aliis minoribus et simplicioribus — nondum aut 
parcius in ceyclades divisis. In adultioribus cellule hz omnes invicem magis conspicue distantes, 
quasi gelatina ambiente cohibitz;, et rotundat:e adparent. Si quoque in his dispositionem quan- 
dam, in eam dictyophleearum tendentem agnoscere quis vellet; ita nempe ut cycelades alice sursum, 
alie. deorsum ex medio senieulo exeuntes adpareant; tamen et in forma cellularum et in earum 
nexu quasi liberiore diversitates sat conspieuas adesse accuratius comparanti facilius adpareat. 

Sph:ierosporas in €. elegante vidi intra genicula ramorum penultimorum latiuscula immersas, 
dupliei serie dispositas, superiorem) seriem intra senieuli partem superiorem, inferiorem seriem 
intra geniculi partem inferiorem ; utramque seriem rite transversalem pluribus sphierosporis intra 
cellulas eenieuli immersis, demum ut adpareat verticaliter eeredientibus constitutum. 


. )? 
Analecta. Mgologica. 25 


Genieula et superiora et inferiora supra ipsos articulos admodum  prominula. vidi, quo cha 
ractere speciem eum C. gracillimo potissimum convenire videretur. Dum vero in hae ultima Specie 
sunt fere tantum genicula ramorum superiorum, qui hoc charactere insignia adpareant, et fila 
inferiora frondis tenuissima et arachnoidea videantur, Cer. elegans contra monstrat fila inferiora 
conspieue inerassata, et eenieula superioribus crassitie saltim. haud inferiora. 


^ 


"TRIBUS VIIL. GroroPHrL.EA. Genieulis ramulorum  jwvenilium plus minus invicem. distinctis, inferi 
oribus omnibus confluentibus, cortice demum. subgelatinoso-cartilagineo ;. cellulis corticalibus 
quasi laoioribus, mimus conspicue demum: subreticulatim. junctis, aliis quasi venas secus 
longitudinem. exeurrentes, aliis intervenia. (iinus conspicua) constituentibus, omnibus endo 
chroma.  rotundatum. «ut. oblongum. intra. membranam: erassiusculam et subgelatinosam fo- 
ventibus. Splerosporis intra. corticem. subnodoso-twmidam. imaimnersis, demwm verticaliter 

* emissis. 


IIane Tribum quoad dispositionem cellularum corticalium vix ab ea recedere, quam C. rubro 
1 charaeteristicam describere conatus sum, primum animadvertere opportet. Conspiciatur tamen ad- 
x modum diversa, ni fallor ob consistentiam magis gelatinosam strati eortiealis (in madefaeta), quod 
B- exsiecatione fit plus minus cartilagineum.  Fiuxi hane ob causam neque formam exteriorem cellu- 
E. larum ecorticalium fieri :eque angulatam (mutua cellularum pressione) neque contentum cellularum 
formas :eque rectilineas assumere — in brevioribus cellulis nimirum fieri rotundatum, in paulo 
longioribus oblongum. Forsan eadem adjuvante causa, stratum corticale quoque crassius adpareat, 
: et sub procedente evolutione novarum cellularum extim:e cellulze. minutie, magis puncta rotundata 
p^ quam cellulas angulatas referre videantur. Hane structuram, licet non optime expressam, tamen 
Bc in icone Cer. Derbesii in Tab. Phyc. Vol. XIII tab. 14 a Kützing indicatam recognoscere liceat. 
JE Tribum Gloiophlearum in dispositione cellularum corticalium cum Tribu Dictyophleearum 
E. potissimum convenire patet; quamquam ob formam magis rotundatam et minutiem cellularum h:ec 
dispositio minus conspicua fit. Przeter hanc diversitatem et ipsam consistentiam gelatinoso-carti- 
i lagineam 1rondis adultioris, aliam quoque differentiam inter has Tribus adesse putavi; genicula 
7 nimirum in planta juvenili Gloiophliearum sunt invicem separata nunc linea limitanea brevissima 
R. transversali, nunc ipsa dispositione cellularum calathiformi evidentius distincta. 
3 Ad Gloiophleas sequentes Species referendas putarem: 
4- Geniculis. ramorum. juniorwum. supremis utrinque sub-truncatis, linea. limitanea muda 
angustissima separatis. 


E 11. QCzm. Coprcona (J. Ag. mscr.) gloiophlea, fronde pygm:ea, setacea dichotoma 

et ramulis interjectis subsecundatis acinaciformibus parum composita, tota api- 

cibus supremis exceptis dense corticata, cellulis angulato-rotundatis densius 

subsparsis (dispositionem reticulatam vix monstrantibus) articulis brevibus dia- 

metrum vix squantibus, genieulis ramulorum supremorum excepta linea limi- 

: tanea transversali subceonfluentibus, sphsrosporis in ramulis ante-penultimis 
externe vix mutatis immersis subverticillatim dispositis paucis. 


Hab. ad oras Californie »ex S:ta Cruz» mihi missa. 


d Species, vix semipollicaris longitudine at fere setacea, teretiuscula dichotoma ramulisque 
3 interjectis subsecundatis parum composita; ramulis terminalibus ineurvis, nune forcipatis, longe 
E: attenuatis fere acinaciformibus.  Artieuli breves et vix rite dignoscendi, longitudine diametrum 
iquantes aut breviores per totam superficiem corticati, ad genicula vix conspieue contracti. Geni 
cula vix nisi in ramulis ultimis linea tenui limitanea transversali separata; tota planta inferiore 
cortieata, cellulis angulato-crotundatis, fere nusquam dispositionem reticulatam indicantibus, sed 
potius quasi densius sparsis aut singulis per se, aut per cyclades non admodum compositas junctis. 
Sphsrosporas vidi intra cellulas genieulorum magis irregulariter verticillatas immersas; Involu- 
crales ramellos 4—5 favellam subcentralem multoties longitudine superantes. 


24 J. G. Agardhi. NT 


185. Cum. nBorRYvocARPUM (Griff i» Harv. Phyc. Drit. tab... 215. Cer. lanciferum 
Kütz. Tab. phyc. Vol. XIII. tab. 8. 


Inter formas Cer. rubri hiec species olim enumerata fuit; hodie quoque caute ab illa specie 
dignoseatur. Genieula in suprema ramorum parte sunt invicem distincta linea limitanea trans- 
versali angustissima; et in ramulis prolifieantibus juvenilibus genieula nune fiunt sat conspicue 
ealathiformia. In inferioribus partibus plant:e adultioris stratum cortieale adparet gelatinosum (in 
madefaeto specimine hoe sat conspicuum). Ab aliis speciebus Gloiophlieis differre videatur cellulis 
cortiealibus supra ipsa eenicula media magis angulatis. * 

Cieterum typicam dispositionem cellularum cortiealium Ceramii rubri quoque in hae digno- 
scere licet. Cellule eorticales in ramis junioribus sunt minus angulatz?,, nempe maeis rotundae, 
et in paulo inferioribus, quie sunt per cyclades conjuncte, magis oblong:e, quasi fascias juxta- 
positas :emulantes; demum in adultis h:e reticulatim disposit:e adpareant aliis venas secus longi- 
tudinem decurrentes, aliis intervenia constituentibus. At intervenia cum :etate minus conspicua 
fieri videntur; et in articulis inferioribus doliiformibus stratum cortieale eellulis oblongis fere tan- 
tum in serles longitudinales dispositis contextum facile diceres. Articuli doliiformes sunt suo 
diametro circiter sesquilongiores; supra ipsum genieulum evidenter constrieti, deim strato corti- 
cali supra artieulos exeurrente crassiores adparent; supra :equatorialem regionem quasi tenuiore 
strato filorum obtecti. 


19. Czn. wrrENS C. Ag.; J. Ag. Epicr. p. 101. 


Inter Species Ceramiorum mihi cognitas hzee magis quam ulla alia a communi typo Generis 
abludere, facilius videretur. Madefact:e structuram examinanti frons tota fere continua primo in- 
tuitu adpareat; sub brevi vero temporis spatio ita servata, structuram Ceramiorum quoque hzc 
offert. ui ita ab aliis videretur strueturse differentia ex eo pendere putarem, quod in hae specie 
Gloiophliearum) characteres, a natura strati corticalis pendentes, quasi ad excessum perductos Iuben- 
ter dicerem. Ob eximie gelatinosum stratum corticale hoe fiuxi in planta exsiceata ita contractum, 
ut limites egeniculorum nulli adpareant; sub spatio vero brevi (in madefacta) eenieula in apicibus 
rumorum longius attenuatis invicem separantur, limitanea linea transversali hyalina tamen angu- 
stissima. Stratum corticale sat crassum videtur, cellulis extimis admodum minutis rotundatis; in 
plantz adultiore, ob eandem substantiam eelatinosam, facilius solvuntur partes strati cortiealis, 
quasi tota esset ad dissolutionem prona; et in ejusmodi fragmentis cellulas extimas per eycelades 
junetas observare licet. Articuli interiores omnes superiores sunt breves, longitudine diametrum 
fili circiter s:equantes. In fronde adultiore eenieula submoniliformiter tument, quod tamen non ab 
evolutione sphsrosporarum pendere putarem sed potius a parietibus cellularum tumentibus dedu- 
cendum conjicerem. Sphsrosporas in haud paucis speciminibus a me examinatis frustra quiesivi; 
Montagne (Syll p. 445) easdem vidit totum ramellum oceupantes, transversim subquaternas et 
strato cortieali immersas. E 

Ad hane Speciem referendas puto icones Kützinglanas: 

Ceramium leptophleeum Kütz. Tab. phyc. Vol. XIII tab. 5. 
divaricatum Kütz. l. c. tab. 12. 
;£ Geniculis ramorum. jwveniliwum (et. prolificantiwm) | calathiformibus, invicem sat. con- 
spicue distinctis, adultiorum moo confluentibus. 


* Spherosporis in ramis vix mutatis obvenientibus. 


20. Cmm. suBCARTILAGINEUM (4. Ag. mscr.) gloiophliea, fronde setacea dichotoma 
subfastigiata ramulisque lateralibus subeonformibus quoquoversum egredientibus 
virgata, ramellis ultimis elongatis a basi conspieue crassiore longe acuminatis, 
genieulis horum ecalathiformibus longa serie superpositis, adultiorum mox con- 
fluentibus, artieulis inferiorum holocliniis diametro circiter sesqui-longioribus, 
sphierosporis in ramulis penultimis molliter nodosis imimnersis subverticillatis, 
in vertieillo paucioribus, demum  verticaliter emissis. 


Analecta Algologica. 25 


Cer. rubrum ^usTrRALE Harv. et. Auct. — Cer. flagelliferum  Kütz. Tab. phyc. vol. 
XIII. tab. 8? 


Hab. ad oras Tasmanice et Novam Hollandiam australem, ut putarem, frequens. 


Speciem, sub novo nomine hodie enumeratam, diu revera in colleetionibus obviam fuisse 
puto, inter formas, qui sub nomine Cer. rubri adhue venditantur, haud probe distincta. Est Species 
ad oras Australiv€ revera frequens obveniens. 

Ut €. botryocarpum juvenile obvenit rubro et in roseum tendente colore instructum, senile 
vero pallescit in partibus inferioribus (in caule et ramis principalibus — quod membranis cellu- 
larum gelatinose tumentibus, ipso contentu earum quasi diminuto, adscribendum putarem); ita 
etiam Species australasica, nunc (juvenilis) fere roseo colore suffusa, fit senilis admodum pallescens 
fere ex geriseo pallida, nune colore dilutissime roseo suffusa. Ipsa quoque substantia in senili et 


inferiore planta mutata videtur; recens sine dubio- gelatinosa, fit in partibus senilibus plant:ze infe- 


rioris cartilaginea; et hoc quidem eo usque conspicuum, ut Speciem fere nudo oculo observatam 
hoc charactere dignoscere liceat. 

Ramifieatio paulisper variat; nunc probe dichotoma ramis quoquoversum egredientibus, ramis 
superioribus paulisper densioribus, patentibus, et sub bifurcationibus iteratis sensim attenuata; 
nune fit sensim prolificationibus simpliciusculis lateraliter quoquoversum egredientibus magis vir- 
gata (formam sic dictam virgatam C. rubri referens). Ramelli ultimi elongati et à basi conspicue 
crassiore longe acuminati. Genicula in his adparent calathiformia, et longa serie superposita, intra 
membranam fili hyalinam, in his sat conspicuam. A margine supero geniculi calathiformis sspe 
cellule, quae conspiciantur extim:ze quasi in apiculum (intra membranam) product: adpareant (in 
planta a facie observata apiculi isti laterales obveniant, at circumcirca adsunt a margine inferioris 
genieuli exeuntes, artieulum superiorem (calathiformem) quasi margine cingunt) Cellule, quibus 
componuntur genicula superiora, sunt rotundatze& et quasi sui juris simplices; adparent vero in 
genieulis adultioribus quasi nova generatione cellularum subdivisz, et per cyclades dispositze, et 
demum in stratum reticulatum conjunctz. In partibus superioribus articuli sat conspicui diametrum 
longitudine circiter zequant; in inferioribus plantze junioris forsan minus evidentes, sunt diametro 
circiter sesquilongiores. Endochromata cellularum corticalium magis rotundata aut oblonga, de- 
mum in stratis extimis fere. punctiformia adparent. Spherosporas vidi in ramis penultimis aut 
antepenultimis molliter nodosis, intra cellulas geniculorum immersas, nunc plures subverticillatas, 
at sepius non admodum numerosas. / 

Ramos superiores plantze bene evolut:ze examinanti facilius videretur frondem esse ancipitem, 
media parte teretiuscula quasi utrinque in alam excurrente, et ramellis juvenilibus intra marginem 
a media parte teretiuscula provenientibus. Hoc autem non ita esse, convictus fui. Oritur, me 
judice, adparentia ex eo quod ramelli juveniles proveniant antea quam corticale stratum rami gene- 
rantis, suam attigerit crassitiem.  Nov:e nimirum series cellularum corticalium rami sensim sen- 
simque plures formantur, basem ramelli magis magisque inclusam circum-ambientes. 


21. Czz. Drmarsu $0l; J. Ag. Epicr. p. 101; Kuitz. Tab. phycol. Vol. XIII. tab. 14. 
DBoryna. gracilis Bonnem. Hydr. loc. p. 54? 


Jam ex icone, quam hujus Speciei dedit Kützing (Tab. phyc. vol. XIII. tab. 14) deducendum 
videretur structuram hujus Speciei esse quodammodo peculiarem: Ejusdem nimirum genicula supe- 
riora esse invicem distincta, linea transversali limitanea nuda; inferiora invicem confluentia vero 
offerre structuram sibi propriam, utpote frondem pinxit quasi punctatam. Revera quoad structuram 
cum Specie, quam sub nomine C. subcartilaginei mox descripsi, in plurimis convenientem vidi. Medi- 
terranea autem planta, saltem quoad. specimina pauca, qu:ze vidi, sunt australasicis minora. Utrum 
vero ad eandem Speciem pertineant, an in his unam mediterraneam, alteramque australasicam 
Speciem dignoscere opporteat id mihi hodie neutiquam clarum. 


22. Cxm. CRovawiaNuM J. Ag. mscr. 


Exstat forma atlantica, magnitudine australasicum C. subcartilagineum forsan squans, cujus 
unicum tantum vidi Specimen ex Anglia, nomine C. rubri a D:na Griffiths olim inscriptum, alte- 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXX. E! 


; , X t * D 24 , 
E. - rid Hx ! d P - NR "d 
PUDE APE E 
26 : 
26 J. G. Agardh. 


rumque ex littore Gallie sub nomine C. rubrum var. diaphanmum Crouan in. Desmaz. pl. crypt. mihi 
ab ipsis missum. De affinitate proxima hujus Speciei cum C. Derbesii ex una parte, cum C. sub- 
cartilagineo ex altera, mihi nulla restant dubia. Dum vero artieuli tantum breves obvenire videntur 
in C. Derbesii (diametro longitudinem circiter :equante) sunt in forma memorata atlantica diametro 
fere triplo longiores. : 

In Dissertatione, jam 1824 publici juris facta, Bonnemaison dedit descriptionem Speciei, 
quam eum planta, jam antea sub nomine C. gracilis a Dec. in fl. Frane. descripta, identicam  judi- 
cavit. Characteres sux plante quosdam ita bene reddidit Bonnemaison ut eam aut cum C. Derbesii 
aut cum C. Crouaniano identicam facilius suspicares. Suam speciem tantum ex Atlantico habuisse 
videtur Bonnemaison, utpote specimina tum ex Anglia a D:na Griffiths missa memoravit tum ab 
ipso et aliis ad littora peninsule Bretagne lecta. Hine C. Crouanianum eum Boryna gracili Bon. 
nem. identicam facilius habuissem; suam vero expressis verbis circiter bipollicarem dixit, quod 
potius indicare videretur suam plantam cum C. Derbesii identicam esse. Ex longitudine articulo- 
rum a Bonnemaison indicata deducere non licet utrum Cer. gracile cum una aut altera Specie con- 
veniret; indicat nimirum eosdem in ramulis latiores esse quam longos, quod revera ad rem dijudi- 
'andam parum referre putarem; de articulis vero inferioribus, quibus dignoscantur Species, nihil 
dixit. Quum nullum specimen Joryne gracilis comparare mihi licuerit, nomina certa posteriora 
incertis, si quoque prius datis, anteposul; prseterea addere placet, nullo modo certum mihi videri 
plantam Bonnemaisoni revera identicam fuisse cum planta Candolleana primitus descripta. 


** Spherosporis ramulos prolificantes minutos et subtransformatos occupantibus. 


23. CR. BARBATUM Kfz. Tab. phyc. Vol. XIII. tab. 9. 


Speciem ramificationis norma ex una parte cum Cer. secundato, ex altera cum C. obsoleto 
ut videretur convenientem, facilius quis putaret his proximam, si non uni vel alteri identicam; et 
tamen tum structuram non parum diversam, tum spharosporas alio modo sitas et evolutas obser- 
vare liceat, si omnes has formas accuratius examinare quis susceperit. 

Si in C. barbato ramuli prolificantes juveniles accuratius examinantur, adparet genicula esse 
calathiformia, in apice vero ramorum ipsius frondis subconfluentia generari; Speciem igitur hoc re- 
spectu neque cum C. secundato, nec cum C. obsoleto omnino congruere; articuli inferiores, qui in 
utraque Specie sunt breves, diametrum circiter longitudine sequantes, fiunt in C. barbato demum 
diametro usque 2:plo longiores; sunt prseterea articuli dense corticati, cellulis corticalibus modo 
fere Ceram. rubri dispositis; attamen observare liceat cellulas in ramorum parte inferiore esse 
minus conspicue angulatas, nimirum supra ipsa genicula breviores et obsoletius angulatas, supra 
ipsos articulos vero obvenire magis oblongas, fere in strias longitudinaliter excurrentes dispositas. 
Speciem igitur structura strati corticalis potius Gloiophleas, quam Dictyophleas zemulari. Sphiero- 
sporas evolutas vidi in ramulis minutis prolificantibus substichidiosis, hoc respectu igitur speciem 
ad C. obsoletum adpropinquari; sphzerospore vero minus dens: nec articulos fertiles reddunt mo- 
niliformes. Kützing in speciminibus depictis ramulos prolificantes omnes maxime regulariter secun- 
datos pinxit; in nostra vero sunt nunc secundati singuli, nune gemini ex eodem geniculo colla- 
terales, nunc minoribus ad genicula intermedia quin immo oppositis. 

Specimina non admodum completa, quz» ad Speciem Kützingianam referre ausus sum, tum 
ex mari adriatico (Ancona), tum e mari nigro (ad Constantinopolin et ad littus Taurize) lecta habui. 

Animadvertere placet Species istas, ramulis fertilibus prolificantibus subsecundatis insignes, 
habitum proprium hoc modo inter Ceramia sibi induentes, in locis natalibus omnino ut videtur 
separatis hucusque tantum inventas fuisse: unam nimirum in mari boreali (ad insulas Foeroenses), 
alteramque ad Cap. b. Spei in oceano australi frequentes obvenire; tertiam vero in mari nigro et 
adriatico inventam, nondum neque in Mediterraneo neque ad oras Atlanticas calidiores observatam 
novi. Si porro structuram harum Specierum rite percipere mihi contigit, neque Species habitu ita 
convenientes, characteribus structure? omnino congruentes adparent. Systematicis ejusmodi con- 
siderationes majoris momenti mihi quidem viderentur. 5i species hodiernas numerosas ab origine 
ex una primaria ortas fingeres, explicatu difficile mihi videtur, quomodo in locis diversis persiste- 
rent hodiernz, suo proprio modo diverse, neque aboriginali quadam neque filialibus persistentibus 
n locis, quibus jungerentur patriw hodie disjunctze. 


E 


woo 


IDESSCTNSACRDETIE ENCGES 


RW Ti 


Jp a ks ox a OR MUN 
A. B doen 7 ^ 1 » 
; Analecta Algologica. 2 


24. OCzm. pnrvERGENS (J. Ag. mscr.) gloiophlea, fronde setacea patenter dichotoma 
ramis eximie divergentibus ramulisque demum plurimis fere ad quodque geni- 
eulum quoquoversum prolificantibus divaricato-ramosis subhorrida, ramellis sen- 
sim elongatis et longe attenuatis, geniculis horum calathiformibus longa serie 
superpositis, adultiorum mox confluentibus articulis inferiorum holocliniis, ra- 

- mulis sphzrosporiferis subtransformatis, in articulis diametro fere duplo brevio- 
ribus moniliformiter nodosis, sphsrosporas verticilatas apice subemergente 
nudas, inferiore parte immersas foventibus. 


Hab. ad oras Novse Zelandie et 'lTasmanie; tantum ex paucis locis mihi obvia. 
; I 


Hsec est species sui juris admodum distincta, evidenter Gloiophleis pertinens, suadente 
structura frondis inferioris magis gelatinos:x, et ramulis superioribus atque prolificantibus genicula 
ealathiformia atque evidentius invicem distineta monstrantibus. In Tribu Gloiophlearum digno- 
scatur ramificatione patenter dichotoma, quin immo divergente, ramulisque demum plurimis, ad 
quodque fere geniculum quoquoversum prolificantibus, brevibus et divaricato-cramosis at mollioribus 
quodammodo horrida. Artieulos in planta inferiore vidi diametro usque duplo longiores, nunc 
sesqui-ongiores (in madefacta (ob tumens stratum corticale) breviores quam exsiccati adpareant); 
inferior planta exsiecata articulis dilutius coloratis, et geniculis obscurioribus nunc variegata ad- 
paret, modo C. rubri, nunc zons diverse magis confluentes. Specimina, quie hujus habui, tum ad 
Invereargill Novs Zelandivt haud pauca lecta, tum pauca ex Tasmania monstrant plantam 3—4 
pollicarem densius decompositam, in partibus inferioribus crassitiem Cer. rubri circiter attingentem, 
partibus superioribus et ramulis prolifieantibus conspicue tenuioribus. Frons ab initio fit teretiu- 
secula et dichotoma, ramis quoquoversum porrectis, angulo admodum patente divergentibus; in 
juniore et sterili planta ramuli prolificantes pauci adparent; in adultiore favellifera pauciores ob- 
veniant, in sphsrosporifera vero ita numerosi ut habitum omnino peculiarem plant:z tribuere vi- 
dentur. Proveniunt nimirum in hac ad quodque genieulum nunc singuli et minores, nunc gemini 
subeollaterales et plerumque longiores, nune suboppositi, nunc collaterales inter ipsos ramos (qui 
circiter ad quodque 7 geniculum fiunt ipsi furcati)  Prolificationes nunc adpareant a linea media 
frondis emergentes, nunc magis intra marginem frondis quasi anticipitis (quod tamen quomodo 
explicandum sit de C. gloiophleo scribens dixi) proveniant, initio breves simplices, sensim longiores 
et ipse dichotom:e, apicibus elongatis et longe acuminatis terminatz.  Genieula in his prolifica- 
tionibus juniora calathiformia et invicem evidentius distincta, longa serie superposita; fiunt demum 
spheerosporifera moniliformia, atque in articulis brevibus diametro fere duplo brevioribus, verti- 
cillum sat regularem fovent; sphszrosporz ipsse pro tenuitate ramulorum magn:e et prominul:e, 
apice fere nudiuscule, supra imam partem, cellulis corticalibus immersam, quasi bracteate. Ramulos 
sphsrosporiferos hoc modo in siliquas moniliformes transmutatos facile diceres. In planta favelli- 
fera ramulos prolificantes pauciores at forsan longiores vidi, favellis ipsis involucratis, 


TRrBus IX. LrProGoNiA. Geniculis totius frondis zona transversali muda invicem plus minus distin- 
ctis, zonas corlicales angustas, supra articulos parum. prominulas ipsis formantibus; corti- 
calibus cellulis invicem. diversis, nempe geniculorum mediis latioribus subangulatis, exterio- 
ribus minoribus, conjunctim quasi fasciculos breves, venis et interveniis reticulatim junctis 
constantes formantibus. |Spherosporis intra genicula verticillatim | dispositis, interiore 
(longitudinali) dimidia parte immersis, exteriore hemispherio verticaliter emergentibus, 
nudis et pellucidis. 


Struetura genieulorum superiorum, zonam utrinque truncatam et ambitu quasi definitam, 
supra articuli membranam vix prominulam formantium, hsec Tribus ex una parte cum $Sfenogoniis 
ex altera eum JBrachygoniis convenit. Cellulzte geniculorum corticales sunt invicem diverse, alic 
paulo majores angulatz, alite minores rotundatz; sunt quoque ita invicem juxta-posite ut reticu- 
latim quasi in venas et intervenia junctze adpareant; at ob brevitatem totius zonsz hse dispositio 
minus conspieua videretur, nisi alite Tribus, hae structura magis conspicua instructe, characterem 


; d "" 2 M 
E lr x 
-—- - ess e e. ^ 
E - Y) ". - 3 e 
e. : dapi kr 
er o y A " 
* à " - 
28 J. G. Agardh. 


dispositionis proderent. Nec ut distinctam Tribum proposuissem, nisi sph:zerospor:z alio modo evo- 
lute distinetionem poscere mihi videbantur. Dum nimirum JSfenogonia iis pertinent, in quibus 
sphszrosporze tantum latere genieulorum exteriore proveniant in ramis fertilibus supremis, sunt 
verticillatim dispositze in Leptogoniis velut in Brachygoniis. Dum vero in Brachygoniis sphserosporze 
inferiore sua parte (deorsum versa) inter cellulas genieulorum injmersse permanent, superiore (sur- 
sum versa) parte denudata quasi libera; in Leptogoniis contra sunt vertiealiter emergentes, hemi- 
sph:erio uno longitudinali exteriore nudo et prominulo ; altero interiore immerso. 

Si de speciebus hujus Tribus rite judico, sunt pr:zcipue ad littora limosa (ostia fluminum, 
Portus inclusos) obvenientia. Hinc forsan colore obscuriore species ejusdem ssepe instructze. Rami- 
fieatione dichotoma et apicibus forcipatis cum plurimis aliis Ceramiis conveniunt, at in pluribus 
rami terminales sepe prolongantur et rectiusculi adpareant. 

Disponantur : 


7 Geniculis inermibus. 


a) Spherosporis in ramis superioribus plerumque evolutis. 
25. Czm. Hoorrmi Harv. Ner. Bor. Am.; Farlow. Mar. Alg. of N. Engl. p. 136. 


26. Cen. DzsrowecHamrm J. Ag. Epicr. p. 97. 


b) Spherosporis in ramulis lateralibus (quasi prolificantibus) sepe evolutis. 


21. CER. cogNicvuLATUM Mont. mscr.; J. Ag. Epicr. p. 98. 


Hane Speciem, qualem rite evolutam cognoscere putavi, inter plurimas mihi eognitas pauper- 
tate ut ita dicam geniculorum, — qu:ze in ramulis superioribus fere tantum duplicem seriem transver- 
salem cellularum offerunt, insignis mihi adparuit. In partibus supremis vidi cellulas geniculorum 
non rite transversales sed quasi adscendentes; hinc genicula calathiformia s:epe adpareant. Sin- 
gul:e cellulae sunt diu rotundatz, et genieula hoe modo fere homeocystidea adparent. In partibus 
vero adultioribus genicula heterocystidea dignoscere licet, et dispositionem illam reticulatam cellu- 
larum, quam in permultis Ceramiis admodum evidentem, in C. cornieulato vero ob paupertatem 
et angustiam genieulorum minus evidentem fiuxi. In ramulis superioribus ipsos articulos brevis- 
simos quoque vidi; ita ut cellulam, sensim in articulum abeuntem, esse unam ex genicularibus 
facilius quis putaret, contentu colorato convenientem, attamen a geniecularibus magnitudine mox 
dignoscendam. 

His locorum angustiis quasi abnormitates quaedam sub formatione sphawrosporarum oriri, 
forsan facilius quoque suspicari liceret. Ut grandescunt spherospor:s vix nisl singulis spatium 
expansionis adest; hine plurimas cellulas geniculi fertilis sursum cogi putarem; his ita spatium 
sphzrospora necassarium parantibus. (t vicini articuli hoe modo mutantur, una spheerospora 
magis dextrorsum, altera proximi articuli sinistrorsum porrigitur, ita ut sph:rosporas inchoantes 
in diversis articulis spiralem quandam dispositionem assumere, facilius quis crederet. Quamquam 
vero ita sphserospor:e in diversis geniculis in diversas directiones tendere viderentur, tamen in 
partibus spatio uberiore sensim przeditis, spheerosporas generari verticillatas, ex membranis post 
elapsum persistentibus assumendum putavi. In frondibus senilibus, quas olim sub nomine C. sili- 
quosi ut speciem sui juris descripsi, fructus mihi pr:zsentes vix nisi siliquas effoetas speciei, cujus 
postea ex Montevideo specimina magis completa habui, hodie assumere posse credidi; et ejus- 
modi esse formam, quam nomine C. corniculati Mont. descripsit Kütz. in Tab. phye. assumendum 
putavi. 


28. Cmm. srRicTOrDES ÜCyrouan im Alg. Gwadeloup. p. 148. 


Hee species jure distincta mihi videtur; ad C. Hooperi ex una parte, ex altera ad C. corni- 
culatum accedens. 

Quantum ex Specimine, a Cel. Maze mihi benevole communicato, judicare licet, planta vi- 
detur repens, flagellis emissis supra limosa decumbens, deorsum radiculas, sursum ramos emittens. 
Rami ita adparenter fiunt secundati. In superioribus partibus, in ramulis quasi prolificantibus, 


Analecta Algologica. 29 


sphzerosporas juniores vidi, quas demum more C. Deslongchampii verticaliter erumpentes fieri 
facilius suspicarer. 

Fere in nulla alia Specie evolutionem genieulorum facilius sequi putavi. In ramis penul- 
timis genicula cellulis quasi duplice serie transversali dispositis, rotundatis et invicem vix diversis 
constituuntur; his seriebus quasi intervallo nudo separatis. Paulo inferius divisione harum cellu- 
larum, genieula ejusmodi 4 seriebus transversalibus contexta vidi. Ex duabus seriebus geminis 
pars superior geniculi, ex inferioribus vero inferior pars fit dein sensim formata. Partes nimirum 
ita sejuncte, divisione cellularum in cyclades separantur, et dein in fascias longitudinales, sursum 
et deorsum paulisper expansas coeunt. Cellulite genieulorum diutius permanent rotundat:e, demum 
parum invicem diverse in dispositionem illam retieulatam tendere videntur quam aliis speciebus 
hujus Tribus normalem credidi. 

Sphsrosporas in superiore dimidia parte geniculorum inchoantes vidi, quas maturas more 
C. Deslongchampii, demum verticaliter erumpentes fieri vix dubitarem. 


jj Geniculis armatis, nimirum im ramis forcipatis, exteriore latere spinula. valida late 
conica et rectiuscula instructis. 


209. CER. moNACANTHUM (J. Ag. mscr.) fronde ultra capillari dichotomo-decomposita 
fastigiata, segmentis patentibus, terminalibus forcipatis incurvis, articulis infe- 
rioribus diametro duplo longioribus, interstitiis pellucidis nudis, geniculis spi- 
nula unica articulata recta et late conica instructis, sphserosporis verticaliter 
erumpentibus, initio exteriore latere ramulorum subsingulis, dein subverticillatis 
extra geniculum erumpentibus et exteriore sua dimidia parte nudis. 


Hab. ad oras Tasmanie (Hb. Roland Gunn) frondem Codii exspitulis vix 
pollicaribus obducens. 


Species mihi videtur sui juris, quibusdam characteribus C. acanthonotum :emulans, revera 
autem admodum diversa, sphserosporis alium omnino typum indicantibus. Planta est multo firmior 
C. diaphanum crassitie saltim. :equans, si non hanc superans, et adspectu magis hanc referens; 
articulis tamen inferioribus diametro duplo (vix ultra) longioribus, superioribus diametrum vix 
sequantibus. Planta esterum est probe dichotoma, apicibus eximie forcipatis, geniculis exteriore 
latere forciparum unica spina articulata recta et late conica instructis (In C. wncinato, cujus est 
patria non admodum diversa, spinule supra mediam suam partem quasi angulo facto recurvatze 
sunt.) Genicula omnia sunt rite limitata, zonam angustam inter articulos diaphanos formantia; 
cellulas earundem vidi invicem dissimiles, quasi in venas et intervenia secedentes, ut in aliis 
hujus Tribus speciebus. Sph:erosporas observavi bene evolutas, magnas et verticaliter supra cel- 
lulas genieuli prominulas; nimirum sursum et deorsum vix dissimiles, at znferiore (longitudinali) 
quasi hemisphzrio intra geniculum immersas, exteriore emersas et adparenter nudas, cellulis geni- 
eulorum lateraliter invicem disjunetis — hoc modo ad typum C. Deslongchampii dispositas. Initio 
spheerosporas exteriore latere ramulorum przecipue obvenientes observare credidi, dein in circulum 
subverticillatim provenientes suo diametro latitudinem geniculi fere superantes. Ob magnitudinem 
sphaerosporarum et uberiore earum proventu rami superiores distorti adpareant, spinis insuper 
exteriore latere provenientibus horridi. 


TRrBus X. IsoaGoNrA. Geniculis totius frondis, intercedente zoma transversali muda, invicem plus 
minus distinctis zonas corticales latas, supra articulos parum prominulas ipsis forman- 
tibus; corticalibus cellulis invicem diversis, nempe mediis geniculorwum latioribus subangu- 
latis, marginalibus | zonarwm.| subexcurrentibus, omnibus quasi fasciculos longitudinales, 
venis elongatis et interveniis reticulatim. junctis constantes formantibus. | Spheerosporis in 
geniculis partiwm. superiorum. initio immersis | verticillatis, maturis fere totis verticaliter 
emergentibus, pellicula sua. hyalina fere circumcirca conspicua cinctis, ad cellulas geniculi 
quasi externe adpositis. 


M x3 cum 


CAT C ERirt , 3 
2. (- nh " UE sas Mn E - 
; ), ii ee CPC ^ * A : 
E z ES * "P Tis v e i 
: E E Ey I SPTH ! 
i 
30 J. G. Agardh. 


Hane Tribum, cujus unicam Speciem mihi hodie cognitam habeo, structura geniculorum vix 
a nonnullis Dictyogoniis diversam vidi. Zon:e genieulorum heterocystidez' adparent, mediis (supra 
septa articulorum dispositis), majoribus angulatis a marginalibus subdiversis, omnibus quasi fasci- 
culis juxtapositis cellularum retieulatim junctarum — venas et intervenia formantium, constitutis. 
Fascieuli ita in zonam conjuncti, nusquam in fila extra zonam corticatam excurrentia tendere vi- 
dentur; sed genicula omnia truncata adparent, marginibus vicinis zona nuda separatis. Nec arti- 
culi, diametro fere squales, conspicue expanduntur longitudine. 

Quoad structuram genieulorum hsc Tribus a (nonnullis saltim) Diectyogoniis vix diversa 
videtur. Isogonia igitur Dietyogoniis proxima putarem. Ab hac vero Tribu velut ab omnibus 
alis quantum novi, Isogonia differunt sphrerosporis. EH:e initio nimirum geniculis latis immers:ze, 
fiunt demum fere omnino emersz, totze fere liberze quasi superíicie fuissent adglutinatzte; nimirum 
infima sua basi cellulis geniculi erupt:e adhserentes. Sunt quidem intra genieulum nune unica serie 
transversali verticillatim dispositzie, nune geminis seriebus, una nimirum intra superiorem marginem 
genieuli, altera intra geniculi partem inferiorem; matur:z forsan macis irregulariter erumpunt et 
ita dispositionem verticillatam eruptze minus evidentem monstrant quam hoc in icone Harveyana 
indicatum fuit. Nec igitur ut in Dictyogoniis sph:wrosporz ita posite ut verticillum magis pro- 
prium (quod diceres) formantes (nempe ima basi intra cellulas inferiores geniculi quasi bracteantes 
receptze, superiore apice nud:e) nee ut in Leptogoniis verticaliter uno longitudinali hemisph:erio 
(exteriore) eminent, altero intra geniculam immerso. . 

Ex ieonibus a Kützingio in Tab. Phye. datis et charaetere Generis Pteroceratis, ab illo in 
Spec. Alg. exposito, facilius quis crederet, alia quxdam Ceramia ad Isozonia esse referenda. In 
iconibus enim datis sph:erosporsz in C. cancellato et C. flexwoso omnino emers:z pinguntur.  Atta- 
men in C. cancellato longe aliter dispositionem vidi. Sph:erospor:e nimirum ad utrumque marginem 
quasi semi-immers:e generantur, et in quoque articulo gemins; in articulis fertilibus brevibus et 
longa sensim serie superpositis sphszrosporze hoc modo quasi seriebus geminis marginalibus longi- 
tudinaliter dispositas dicere liceret. Nec sph:rosporas omnino ita emersas vidi, ut eas pinxit 
Kützing. Hine C. cancellatum ad longe diversas species adproximandam esse credidi. 


30. Cm. 1rsoaoNvw Harv. Phye. austr. tab. 206. B. 


Specimen a Harveyo depietum est revera pumilum; specimina saltim tripollicaria coram. 


habui. Quod attinet structuram, in icone Harveyana haud bene redditam, ad ea refero quie mox 
supra de hoc Tribu dixi. 


Tnuisvs XL  ZvGoGoNiA. Geniculis ramorwm superiorum. plus minus adproximatis, inferiorum evi 
dentius distantibus, sensim sat conspicue heterocystideis, mwnc superiore suo margine 
truncatis, inferiore in fila rectiuscula subsimplicia supra articulum inferiorem decurrentia 
sensim. excrescente; nmwmnce inferiore margine truncato quasi pigro, superiore vero margine 
im fila supra articulum. superiorem. adscendentia excurrente; nmwnce utroque margine àn 
fila supra articulos proximos expansa exuberante; filis excurrentibus (in nonnullis) ipsos 
articulos temwi strato filorum.  obdwcentibus genicula demum. subconjungentibus. Sphero- 
sporis in intermedia quadam. parte geniculorum. incrassata. evolutis verticillatis àmmersis, 
demwm. verticaliter. emissis. 


f Geniculis omnino inermibus. 


a) Superiore geniculorum margine. truncato. pigro, inferiore in fila supra articulum 
inferiorem. decurrentia sensim. evoluto. 


3l. CER. crRCINNATUM. 

Genieula penultima in hae specie, qualem illam intelligendam censeo, mox monstrant ipsius 
gzeniculi fere zonas transversales geminas, quarum superior in inferioribus artieulis transmutata 
fit in cellulas fere heterocystideas et pigras partis superioris geniculi; inferior vero expanditur. 
in cellulas decurrentes, anguste oblongas et coloratas, series simplices, eximie regulares, swpe 
formantes. 


r 
] 


TAGS" 


c3 


TERITSRECEPHET EM RUPTA TI ngo 


Analecta Algologica. 31 


Quale igitur C. cireinnatum interpretandum mihi videtur, bene distinctum mihi adparuit 
genieulis superiore margine truncatis, ab inferiore vero margine decurrentibus in ramorum partibus 
paulo adultioribus. Frons ejusdem est dichotoma, ramis quoquoversum patentibus, terminalibus 
sspe forcipatis. . Adspectu refert plantam, quam nomine C. diaphani olim intellexerunt. $Sph:ero- 
sporas vidi in ramulis lateralibus parum diversis inferne subtorulosis, nempe in medio geniceulorum 
annulo, media sua parte incrassatis, intra superiorem geniculi marginem subprominulas, immersas 
et subverticillatas; in nostris ipse. sphéierosporse minores non admodum conspicue. 

Cer. cireinnatum nune vidi filis admodum tenuibus fere capillaribus constitutum (sp. ex 
Gadibus Hispanis); nunc filis eadem fere crassitie at articulis magis elongatis przditum (sp. ex 
Algier); nune multo firmioribus filis instructum (sp. ex Anglia meridionali nomine Cer, rubri quon- 
dam inscripta, quamquam hzc gerit zonas variegatas, quibus C. diaphanum olim dignoscere 
voluerunt. 

Utrum inter formas ita mihi obvias aliw adessent differentise, an tantum setatis aut loci 
natalis sint forme variantes mihi non liquet. In Epicrisi ad C. cireinnatum retuli iconem Har- 
veyanam JPhyc. Brit. tab. 276, Ceramài decurrentis nomine inscriptam, quz sat bene refert formam 
ex Anglia, quam ad C. circinnatum supra retuli. Ulterius hodie examinanti mihi specimina supra 
citata Anglica, hsc revera ad (C. cireimnatum pertinere agnoscere putavi; at speciem a Harveyo 
delineatam, ad speciem diversam referendam esse, suspicor. 


b) inferiore geniculorum margine subtruncato pigro, superiore in fila supra articulum 
superiorem adscendentia sensim evoluto. 


82. CR. NoprrFERUM J. Ag. 


Hane Speciem inter Ceramia australi habitu cum Cer. isogono Harv. potissimum convenire 
facilius quis diceret, at differt tum structura frondis accuratius comparata, tum sphzerosporis, in 
C. isogono erumpentibus, in C. nodifero immersis. 

Genicula superiora sunt invicem rite distincta, zona diaphana intercedente, et nulla in his 
adparet ulterioris evolutionis tendentia; hsec structura permanet dum ipsi articuli sunt suo dia- 
metro aut breviores aut longitudine diametrum tantum :equant. Ut vero articuli magis elongantur 
et oblongi aut lagenzformes formantur, genicula et sursum magis conspicue et deorsum parum 
in fila excurrentia prolongantur, zonam tamen nudam, et bene conspicuam et rite limitatam, 
linquentia. 

Genieula juniora revera sunt contexta cellulis heterocystideis, ab intermedia parte (ipsa dia- 
phragmate articulorum superposita) fere zeque evolutis, et utraque parte cellulis heterocystideis 
constante; hse zonze geniculorum in inferiore sua parte parum mutatz, fiunt tantum paulisper la- 
tiores, zonam geniculi margine suo inferiore truncatam servantes. Superiore vero margine cellule 
geniculi fiunt excurrentes in fila breviora, sursum tendentia, tamen non admodum conspicue pro- 
longata. Articulorum zona nuda ipsius geniculi latitudinem ita fere zquat. Articulos vidi ob 
longos, suo diametro sesquilongiores. 

Sphserospore quoque alio modo quam in C. isogono proveniunt: sunt nimirum in ramulis 
penultimis, quorum genicula sunt rite limitata et articulis diametro brevioribus dignoscantur, verti- 
cillatim dispositze, hemisphzerio suo exteriore subnud:z et media sua parte singulie subprominulsz; 
articuli pregnantes (ob ipsorum brevitatem et immersas spheerosporas) fiunt fere annuliformiter 
tumentes; serius, sphserosporis elapsis, articuli antea fertiles paulo longiores adparent, circumcirca 
nodosi et fere torulosi. 

Specimina hujus $Speciei, quz primum vidi, inter Polysiphonias crescentia ad Chatam ins. 
lecta fuerunt; postea tum ex Port Phillip habui eximie convenientia, tum paulisper robustiora ex 
Nova Zelandia. * 


33. CER. rRuTICULOSUM Az. 


Qualem hane speciem intelligo, hac est forma dichotoma ramulis alternis subpaniculatim 
dispositis; inferne crassiuscula setacea sursum attenuata articulis inferioribus suo diametro saltem 
duplo longioribus, zonis fere tribus diversis variegata. Partem geniculorum inferiorem. vidi cellulis 
heterocystideis subfasciculatis constitutam, et swperam cellulis a superiore margine geniculi excur- 


32 3:'G: AgardHi: 


rentibus, paulo minus coloratam ; tertiam denique zonam nudam.  Cellulas igitur excurrentes, qui- 
bus adproximari videntur genicula proxima, a margine superiore genieulorum pr:ecipue provenire 
mihi adparuit; hinc hane Speciem a plurimis aliis ipsa origine cellularum excurrentium differre, 
observare credidi; qua nota h:ee Species eum australasico Cer. nodifero congruere, ita videretur. 
Addere placet ramulos a parte genieulorum, inter zonam inferiorem et superiorem intermedia, sem- 
per provenire. 

Plures formas, huie proximas si non omnino identicas, sub diversis nominibus enumeratas 
et depietas distinxit Kützing. Primarium C. fruticulosum | ( Tab. phuc. Vol. XII tab. 73) in mari 
germanico provenire dixit; ex Speciebus Alg. vero patet descriptum Spec. a Shuttleworth datum 
habuisse; hinc ad oras Britannis lectum forsan conjicere licet. Sub nomine AZ. cateniforme aliam 
Sp. in Tab. 71 depinxit; hane quoque ad littora Anglie lectam; tertiam denique ut HH. siliquosum 
proposuit, quod a Berkeley datum, quin immo ad Torbay lectum dixit. Specimen a Harvey in 
Phyc. Brit. Tab. 276 depietum vix ab his differre forsan conjicere liceat. $i quis diversitatem in 
evolutionis modo zonarum adesse suspicaretur, observasse placet ipsum Kützingium de A. cateni- 
forme dixisse »zonas distantes inferiore margine lobato-crenatas lobulis rotundato-obtnusis»; de H. 
siliquoso »Zonas latiores margine inferiore distincte amputato, superiore sursum currente»; de 
H. fruticuloso vero nullum. ejusmodi characterem in Sp. Alg. memorasse; Tabulas Phycologicas 
vero adeunti adpareat ipsum in AZ. cateniform?, non inferiorem sed superiorem marginem lobato- 
crenatam depinxisse; in aliis vero utrumque marginem truncatum proposuisse. Specimen C. fruti- 
culosi ex Gallia habui, a Celeb. Crouan datum, cum icone Kützingiana optime congruens, ex quo 
characteres Speciei deducere posse credidi. 


c) wtroque geniculorwm margine sensim  excurrente in fila supra articulos prowimos 
expansa; fis emcurrentibus (in ramis adultioribus aut parwm. elongatis) mediam 
partem. | articulorum. nudam. linquentibus, aut totos articulos. tenui strato. filorwm 
obdwucentibus. 

34. Cn. BrisonEgTTIANUM JXKülz. 

Qualis hzc forma mihi hodie cognita est, iis pertinere videretur, quorum ex habitu illam 
ad C. diaphanum retulissent veteres Algologi; est nimirum zonis obscurioribus et dilutioribus con- 
spicue variegata. ; 

In partibus supremis genicula latiuseula sunt admodum adproximata et linea limitanea nuda 
angusta tantum separantur. Cellule earum sunt rotundat:ze et omnes homogene:e adparent; inter- 
media genicula fiunt sensim cellulis fasciatim collectis heterocystideis composita, fasciarum cellulis 
extimis excurrentibus, fascias ab utroque margine geniculi quasi laceras monstrantibus. In infe- 
rioribus geniculis exeurrentes partes parum ulterius evolut:e, zona hyalina ipsius articuli latitudinem 
geniculi circiter squante; demum in inferiore ramorum parte artieuli ulterius elongati habent 
denudatam partem zona colorata sat conspicue longiorem. 

Nomen huic form:e anteposui, quod aliis certius judicavi. Suam nimirum a Biasoletto lec- 
tam se habuisse nomine dato indicare voluisse Kützingium, conjicere ausus sum; et ex eodem 
nostram habui. Frons ejusdem est sat regulariter dichotoma, sursum attenuata, apicibus sub- 
corymbosis. 

Plures formas distinxit Kützing, quas ex una parte cum nostra congruentes facilius quis 
putaret. Harum unam C. decurrens in sua Tab. 71 depinxit; quod vero nomen vario modo dubiis 
vexatum mihi adparuit. Primaria sp. sub hoc nomine descripta specimen vix unciale, articulis 
inferioribus diametro parum longioribus instructum spectat; at huic, varietatis ad instar, plantam 
spithameam setaceam a Harvey ei missam, et hanc identiceam fuisse eum Specie, quam in Tab. 
276 Phycol. Britannice depinxit Harv., forsan assumere liceret. Mihi vero minime certum videtur 
formam  Harveyanam cum kKützingiana identieam esse. Multo potius supponendum videretur 
C. decurrens. Kütz. cum C. Biasolettiano. congruere, quod vero vix nisi accuratius comparatis spe- 
ciminibus dijudicatur. 


3D. CER. CcONFLUENS JKz. 


Inter Species, quarum genicula ab utroque margine excurrentia vidi, hanc formam speciem 
sui juris distinctam agnoscere debui; obiter inspectam facilius quis putaret C. rubro potissimum 


Analecta. Algologica. 29 


3:plo 


adproximandam esse. In partibus inferioribus articuli elongati sunt revera suo diametro 2 
longiores, doliiformes aut fere lagenwformes, et ubique obtecti. 5i autem stratum corticale in 


partibus inferioribus accuratius examinatur, haud constare adpareat cellulis retieulatim junctis, sed 


cellule. angustius oblong:s quasi in lineas inter genieula expansas conjunctze adpareant. In supe- 
rioribus partibus. genicula latiuscula constituta videntur cellulis subrotundatis densius juxta positis. 
In genieulis ramorum intermediorum vix ulla vidi, qu:e rite heterocystidea dicerem; sed cellule 
rotundatz, quas in supremis dense dispositas dixi, fiunt in paulo inferioribus quasi in cyclades 
longitudine magis expansas, et his quasi ulterius elongatis cellulze in lineas elongatas disponuntur, 
quibus invicem junguntur genieula diversa. Hoc modo typum quasi proprium (Sfrichophlea Holo- 
cliniorum) in hac fere dignoscere liceret. 

Speeiei, quam structura deseripta insignem describere conatus sum, tantum e mari nigro 
Specimina habui; juniora circiter bipolliearia (articulis paulo brevioribus instructa) adultiora cir- 
citer 4-pollicaria, dichotoma et prolificationibus parce virgata, habitu C. diaphanum quoddam refe- 
rentia. Kützing suam speciem fundavit speciminibus nanis in Stypocaulone scopario hospitantibus; 
formam magis juvenilem Speciei — in his agnoscendam esse, suspicatus sum. 


360. Cen. AvckraANDICUM iz. 


.Sub hoe nomine Speciem propriam descripsit Kützing, fundatam specimine ex insulis Auck- 
land a J. D. Hooker reportato, et sub nomine C. rubri distributo. Novam suam Speciem ad Cera- 
mia propria retulit Kützing, in quibus artieuli continuo strato corticali obtecti adessent; et in Tab. 
Phiyc. vol. XIII. fab. 7. speciem his characteribus insignitam, quoque illustravit. In C*rypfog. ant- 
arctica p. 79 tum C. rubri var. tenuem, tum C. diaphani variet. &. Aucklandicum memoratam video. 
De hac ultima dicitur esse sat peculiarem formam C. diaphani. Mihi specimen ex Ins. Auckland 
sub nomine C. rubri a Harvey datum examinanti, hoc quidem mihi adparuit neque ad C. rubrwm, 
nec ad C. diaphamum jure referendum esse; sed ad viciniam pertinere specierum, qu:e geniculis 
exeurrentibus dignoscantur. In partibus superioribus vidi genieula admodum lata, tenui zona dia- 
phana invicem distincta; et hoc modo eam ad formas diaphanas olim referendam fuisse; partes 
autem adultiores esse strato corticali subcontinuo, quale illud pinxit Kützing obtectas. Si autem 
genicula superiora observantur, h:e vix heterocystidea mihi obvenerunt, sed cellulis rotundatis 
dense juxta-positis numerosas quasi series transversales formantibus, constituta; genicula autem 
paulo. adultiora iisdem fere cellulis contexta, at aliter disposita; laxiora adparent, nempe cellulis 
geniculi ab utroque margine excurrentibus, a latere quasi flabellatim radiantibus contexta. Hinc 
speciem propriam sub nomine dato ex hoc specimine, admodum sane fragmentario, latere lubenter 
putarem; quin immo typum quodammodo proprium, quem in nonnullis aliis formis Oceanorum 
frigidiorum quoque recognoscere credidi, cujus autem specimina pauca hucusque examinare 
mihi licuit. 

21. CER. ARBORESCENS J. Ag. mscr. elata. arboriformis, trunco ultra setaceo, ramis 
decomposito-dichotomis sensim tenuioribus, ultimis fere capillaribus comam 
subeorymbosam formantibus, ramulis lateralibus prolificantibus quoque sspe 
instructa, articulis inferioribus diametro 2—3:plo longioribus, decurrenti-corti- 
catis, genieulis superiorum ab utroque margine excurrentibus zonam tamen 
nudam linquentibus, sph:serosporis simplici serie verticilatis immersis, verti- 
caliter demum emissis. 


Hab. ad oras Atlanticas Europz, ut videtur haud infrequens; eandem, ut 
putarem, ex littoribus Ameriez:e foederatz:e quoque habui. 


Formam, quam ut novam Speciem hodie proponere ausus sum, tum ad oras nostras haud 
infrequentem legi, tum ex littore Gallize (a Chauvin sub n:o 99 et 107 in Hb. C. Ag.) tum ex De- 
vonia a D:na Griffiths sub nomine C. rubri habui; eandem quoque a Le Jolis (sub n:rs 16 et 53) 
sub nomine C. diaphani missam. Ipsis his determinationibus diversis patet, ut putarem, esse 
formam intermediam inter eas Species, quas olim distinctissimas Generis putarunt. 


Lunds Univ. Ársskrift. "Tom. XXX. 5 


34 J. G.' Agardh. 


Mihi Species admodum distineta adparuit, jam habitu, arborem pygm:eam referente, digno- 
scenda. Plantam vidi s:zpius 4—6. pollicarem, a trunco et ramis principalibus inferioribus ultra 
setaceis, in ramulos superiores multo tenuiores, spe tenuissimos et eximie corymbosos attenuatam. 
Ramelli ultimi elongati in apices simpliciuseulos ssepius attenuati. 

In ramis superioribus genicula latiuscula, cellulis rotundato-angulatis paulo laxius dispositis 
contexta, zona nuda diaphana probe separantur; in ramis paulo inferioribus, quorum articuli magis 
prolongati, suo diametro usque duplo longiores, geniceula vidi exeurrentia in fila articulos sensim 
obtegentia. Genicula intermedia mihi accuratius observanti adparuit esse marginem superiorem 
ceniculi a quo fila magis elongata provenire incipiunt, inferiore margine serius et quasi in cellulas 
magis angulatas expanso. Mox vero utrisque marginibus exeurrentibus, totum artieulum quasi 
filis elongatis rectiuseulis obteetum, observare liceat, paucis quibusdam cellulis rotundatis ipsa geni- 
cula tegentibus. Lines tamen nunc minus simplices adpareant quam in aliis pluribus decurrentibus. 
Infra apices ramorum tenues et elongatos vidi cystocarpia, bractea conformi suffulta, nucleo sat 
magno constituta. Sph:erosporz cirea mediam partem genieulorum subtorulose inerassatam pro- 
venientes sat magn:e verticillatie denique verticaliter emisse. 

Speciem ab aliis, quarum genicula excurrentia fiunt, magnitudine et habitu arborescente 
dignoscendam putavi. Quia genieula superiora zona diaphana evidentiore separantur, inferiora 
autem filis excurrentibus juncta obveniunt, facilius explicatur quare hane formam alii ad €. dia- 
phanum, alii ad €. rubrum referendam judicarunt. Inter Species numerosas a Kützing distinctas, 
nullam vidi, quam nostrze identicam considerare ausus sum. 


Species forsan hujus Tribus, paulisper dubia. 


38. CER. amoTrcUM (J. Ag. mscr.) fronde setacea subregulariter dichotoma, seg- 
mentis patentibus subfastigiatis, terminalibus forcipatis apice ineurvis, articulis 
superioribus cylindraceis, inferioribus sublagen:seformibus 1 '/A—2:plo diametro 
longioribus, geniculis cellulis rotundato-angulatis sine ordine conspicuo dense 
juxta-positis zonas latas truncatas, demum: cellulis ex utroque margine exeur- 
rentibus conjunctas, sphzerosporis intra ramulos superiores verticillatim dispo- 
sitis immersis, verticaliter emissis. 


Hab. ad Spetsbergen et Norvegiam arcticam (Exp. suecanse !). 


Sub hoc nomine speciem intelligo, in oceano arctico ut putarem frequentiorem, cujus alia 
specimina ferunt genieula juniora invicem zona nuda diaphana distincta, a/i« genicula juniora ma- 
gis adproximata, adultiora vero, diametro nunc duplo longiore formam dolii aut lagen: referentia, 
invicem sub-confluentia. llla magis formam Cer. diaphani referentia, hse sspe ni fallor ad C. 
rubrum relata. 

A speciebus, sub his nominibus rite circumscriptis, forma arctiea, me judice, discedit ipsa 
structura geniculorum. In ramis nimirum junioribus vidi ipsa genicula admodum lata, et zona 
nuda admodum brevi invicem distincta. Cellsle quibus constituuntur sunt omnes subsimiles, initio 
globosz, sensim mutua pressione angulatz, mediis geniculi a marginalibus vix conspicue diversis; 
genieula juniora quasi numerosis cellulis dense juxtapositis et fere lineas transversales et longi- 
tudinales formantibus, contexta, utrinque truncata et rite limitata adparent; in geniculis paulo 
adultioribus neque medias geniculi cellulas forma a marginalibus diversas vidi, neque cellularum 
dispositionem illam, quam quasi venis et interveniis reticulatim junctis constitutam, tum in Dictyo- 
phlzis, tum in Dietyogoniis describere conatus sum. Si denique articuli inferiores, formam dolii aut 
lagen:e referentes, accuratius examinantur, mihi adparuit cellulas cortieales harum sensim oriri cellulis 
genieulorum a quoque margine excurrentibus. Plantam arcticam ita ipsa formationis modo strati 
corticalis neque ad Dietyophleas, neque ad Dictvogonia esse referendam; formationis vero modo 
cellularum à margine exceurrentium potius eum Zygogoniis convenire; quamquam neque h:e forma 
cellularum, qu:e genieula constituunt, omnino convenientia dicerem.  Sphzerosporas in nostris spe- 
eiminibus observare hucusque mihi non contigit. 


Analecta Algologica. 35 


Dixisse placet me specimina arctiea plura comparasse, quie ex loeis natalibus eum nostra 
congruere, facilius suspicaretur. Ita plantas ex Groenlandia, et insulis Orcadum, velut formam 
quam nomine C. rubri var. squarrosi Harv. ex America foederata missam habui; sed in his stru- 
eturam Cer. rubri agnoscere credidi. 


jj Geniculis circumcirca. armatis, spiwwulis conicis plus minus validis subverticillatis, geni- 
culis. superiore margine truncatis, ab. inferiore margine plus minus conspicue eaxcur- 
rentibus, cellulis infimis secus articuli longitudinem prolongatis. 


39. Czxm. cinraTuw Ellis; Harv. Phyc. Brit. tab. 139; J. Ag. Epicr. p. 103. 
Hab. in mari Atlantico ad oras Europcas. 


: De characteribus hujus et sequentis Speciei infra dixi, quibus tum invicem, tum ex aliis 
dignoscantur. In Cer. ciliafo, qualem hane speciem intelligendam censeo, geniecula vidi subhetero- 
cystidea et primo intuitu adparenter utrinque truncata. Geniculis autem paulo inferioribus accu- 
ratius observatis, adpareat marginem superiorem in his permanere truncatum et partem superiorem 
geniculi cellulis in venas et venulas reticulatim junctis esse contextam. In inferiore vero parte 
geniculi cellule infimze marginis fiunt sensim elongat:ze et ita tendentiam ad eam structuram, quam 
in sequente Specie multo evidentiorem et huic Tribui peculiarem observare liceat. 


40. Cm. gonusTUM J. Ag. mscr.  Echinoceras ciliatum | Kuüitz. Tab. phycol. vol. XII. 
tab. 86. 


Hab. in mari mediterraneo et sinubus vicinis. 


Speciem, quam novo hoc nomine designare anteposui, plurimi auctores a vero Cer. ciliato 
haud diversum crediderunt. Kützing vero hane ut suum Echinoceras ciliatum exhibuit. Mihi 
autem speciem, qua primitus nomine C. ciliatz&, ab Ellisio distineta, dein a Dillwynio depicta, et 
a plurimis sub nomine eodem designata fuerit, speciem fuisse atlanticam consideranti, adparuit 
hane sub nomine Cer. ciliati esse retinendam, et mediterraneam formam novo nomine esse 
designandam. 

A OC. eiliato h:ee species mediterranea sat diversa mihi obvenit. Spin: ejusdem valid, 
basi lata affixz' et magis verticaliter exeuntes, in ramis ultimis foreipatis vix nisi externo curva- 
ture latere et fere singule exeuntes, in penultimis vero jam circumcirca verticillatz? adpareant ; 
quin immo formas vidi, in quibus preter primarias spinulz: minores magis irregulariter exeunt. 
Sueto oculo jam his characteribus dignoscatur species mediterranea, quz nunc brevior et robustis- 
sima adparet, nunc magis elongata et nudo oculo eum vero C. ciliato magis conveniens. Speci- 
mina habui ex Malaga, alia ex Lusitania, a Welwitsch, alia ex Adriatico a C. Agardh, alia ex 
Smyrna, qu: omnia sub nomine C. ciliati designata fuerunt; sub nomine Borqynie ciliaris a. Grate- 
loup et sub nomine Cer. forcipati Dec. ab. Algologis Gallice quoque distributa. 

Qui hoc modo forma diutius cognita revera videtur, mihi precipue a vero C. ciliato diversa 
adparuit, genieulis ab inferiore margine magis conspicue exeurrentibus, in omnibus ramis paulo 
adultioribus. Genicula superiora brevissima ; inferiora fiunt zona diaphana, initio brevissima, sen- 
sim paulo longiore distineta. Margines geniculorum superiores truncati et vix conspicue mutati 
adpareant; margines vero geniculorum inferiores (unt sensim laceri filis supra articulum inferiorem 
sat conspicue decurrentibus — quod tamen ex icone a Kützingio data vix conspiciatur. 

Structuram accuratius observanti adpareat geniculum quoque juvenile quasi in duas zonas 
transversales obvenire divisum; superior constat cellulis brevioribus magis rotundato-angulatis ; 
inferior zona cellulis secus longitudinem paulo magis elongatis contexta. Spin:s qu:e adsunt ex 
media parte geniculi proveniunt, ipsis articulorum geniculis superpositze. Si vero in parte paulo 
adultiore zonz observantur, ea, quz supra spinas verticillatas adest, vix mutata et perbrevis ad- 
pareat; quz autem infra spinas obvenit, est plus minus elongata, et longitudine superiorem duplo- 
triplo superans. Patet hoc modo unam geniculorum partem (superam) permansisse pigram et vix 
mutatam, alteram vero (interiorem) filis excurrentibus sensim sensimque fuisse expansam. Hoc 
crescendi modo Cer. robustum ad C. circinnatum proxime accedere, patet. 


a L 
36 J. G. Agardh. 
Oellulee genieulorum sepius ita dense ut structuram genieuli segre dignoscere liceat; ubi 
eandem evidentius observare licuit, heterocystideam vidi. : 


4l. Cmm. vNcrwATUM Harv. im Fl. Nov..Zel. IT. p. 957; J. Ag. Epicr. p. 102. 


Hujus Speciei distinetissimze affinitas mihi adhuc dubia manet, utpote de sphzerosporarum 
positione nihil, quantum scio, hucusque innotuit. Specimina, qu:e tantum pauciora habui, tum a 
Harvey mihi missa, tum a "Travers lecta, omnia sterilia vidi. Si aliis suadentibus notis suspicionem 
proferre liceret, speciem C. ciliato proximam putarem, in eo nimirum convenientem ut genicula 
superiore margine truncata, inferiore evidentius in fila decurrentia at brevissima decurrente. In 
C. ciliato vero tendentiam ad hane structuram observare credidi, at adhuc minus conspiecuam. In 
C. robusto non tantum ejusmodi tendentiam, sed quoque fila decurrentia sat eonspieua observavi. 
Hine forsan suspicari liceret omnes invicem esse proxima affinitate junctas; et sub hae supposi- 
tione omnes ad Zygogonia esse referendas. 

Ceramium. wuncinatwm vero genieulis superioribus admodum prominulis supra articulos multo 
tenuiores eximie eminentibus quoque insigne adpareat; hine dubium cuidam forsan videretur anne 
speciem ad Acrogonia revera pertineret. 

Denique dicere opportet speciem habitualibus notis quoque .O. acanthonotum «quam  pro- 
xime tangere. 

Dubia de affinitate, qu:ze ita afferre opporteret, vix nisl cognitis spb:zerosporis soluta suspi- 
carer. Sphseroso»oras immersas demum  verticaliter emissas Zygogoniis characteristicas assumi. 
In C. àcanthonoto vidi sphzrosporas probe verticillatas intra genieulum erectiuseulas, inferiore sua 
parte immersas, superiore nudas, cellulis inferiorem partem obtegentibus quasl involucrum sph:ero- 
sporis maturis prwebentibus. 

Diversitates ita adesse inter Tribus, quas cum C. uncinato comparare placeat, evidentius 
patet; nec facile conjiciatur utrum uno aut altero modo sphzerosporz in €. uncinato generarentur. 
Quoad distinctionem vero Speciei ab aliis nulla dubia restare videntur; revera spinule admodum 
insignes apice suo quasi refracto et deorsum tendente distinctionem Speciei ab aliis omnibus sat 
conspiecuam reddunt. 


'"TRrbus XII  SrRrcHOPHL.EA. Fronde tota ab apicibus supremis deorsum strato corticalà subcontinuo 
obtecta, zonis scpe discoloribus variegata; cellulis. corticalibus admodwm mawutis, supra 
ipsa genicula vic forma diversis at minus conspicue ordinatis, supra articulos series longi- 
tudinales simpliciusculas sat. regulares formantibus, puncta oblonga. referentibus ; omnibus 
invicem. pawlisper distantibus. | Spluerosporis intra. genicula. subnodoso-tumida | àmmevsis, 
paucis in series transversales dispositis, demum. verticaliter emissis. 


Inter Species, tota superficie strato corticali obducta insignes, quas olim ad viciniam Cer. 
rubri referre consueverunt, sunt pauciores nonnulle, quas ad Tribum sui juris Sfrichophlearwum. 
referendas putavi. Stratum corticale est in his fere totum homogeneum, contextum cellulis mi- 
nutis rotundatis, quie oculo minus armato fere punctiformes obvenirent; supra mediam partem 
geniculorum h:e cellulzte magis inordinat:e adparent, evidenter ad divisionem pronze, et sspe in 
paucas minores divise, partibus quasi eyclades minutos formantibus. Ut vero supra articulos con- 
similes cellule continuantur, h:e paulisper elongat:z adparent et fiunt summa regularitate seriatze, 
striis plurimis longitudinaliter excurrentibus artieulos obtectos monstrantes. In plurimis Cerami- 
orum speciebus, quas perfectiores forsan dicere liceret, cellulze supra ipsa septa articulorum  obve- 
nientes, et in media parte geniculorum sit», formam offerunt plus minus diversam ab iis, quze 
magis marginales disponuntur. Hoe vero vix obtinet in Striehophlkeis; eellulze genieulorum vix 
forma differunt, at dispositione; et forsan functione. Ut nimirum articuli longitudine inerescunt, 
series superficiales cellularum corticalium sensim deficerent nisi novis creatis hee quoque longi- 
tudine inerescerent, quod fieri putarem divisione iterata cellularum, quie genieula obtegunt. — 
Striarum cellulze endochromate colorato sat conspicu:se fiunt. 

Paucas Striehophleearum species vidi, et inter has adhue pauciores, quas hodie certis cha- 
racteribus cireumsceribere auderem. 


s d 


SÉ 


i 


Analecta. Algologica. 


42. Cem. ZxngiNUM (J. Ag. mscr.) Yronde minori pinnatim decomposita ramis sub- 
distichis densius decompositis, ambitu fere ovatis, ad genieulum quodque quin- 
ium-deeimum exeuntibus, nee non simpliciuseulis ramellis ad. genieula inter- 
cedentia nune exeuntibus; segmentis patentibus rigidiusculis, terminalibus 
subdivaricatis acuminatis; artieulis diametro duplo-triplo longioribus, zonis geni- 
eulorum obseurioribus et artieulorum dilutioribus variegatis; cellulis corticalibus 
puneta oblonga aut rotundata referentibus, in strias elongatas simpliciusculas 
secus longitudinem exeurrentes conjunctis. 


Hab. ad S:ta Cruz Californie. Spec. colleg. D:r €. L. Anderson. 


H:ec est Species minuta, ramificatione Cer. pusillum aut C. pennatum referens, at tenuior 
quam h:zee, ramis vero magis decompositis instructa. Teretiusculam. putarem potius quam planam, 
ramis vero in rachide longiore ssepius nudiuseula alterne exeuntibus distichis et densius decom- 
positis adspeetum pr:ibet frondis pennatz.  Ramorum ramuli alterne exeuntes, inferiores patentes 
et paulo longiores, superiores sensim minores, supremis acutis et fere divaricatis ; ambitum rami 
decompositi reddunt ovatum. "Totum specimen a me descriptum vidi zonis obscure purpureis bre- 
vioribus geniculorum, et dilute rnbentibus duplo longioribus articulorum variegatum. In ramulis 
ultimis et penultimis genieula et articuli breves vix structura diversi adparent; cellulis rotundatis 
et fere puncta zmulantibus, singulis aut in cyclades minutas conjunctis; ut vero articuli paulisper 
elongantur cellule cortieales sensim in series longitudinales admodum regulares supra ipsos arti- 
culos seriate adparent; in ipsa media parte cellule corticales vix diverse, at magis irregulariter 
disposite, et sepe divise in eycelades. Prout articuli elongantur series longitudinales continuantur 
novis cellulis supra genicula formatis. Quoad formam articuli fiunt sensim lageneformes, con- 
strictam partem sursum, incrassatam deorsum gerentes. Sphsrosporas vidi in ramulis superioribus 
vix mutatis immersas, minutas, et verticaliter emissas; paucas seriem transversales formantes. 
Structuram hujus Speciei aecuratius observanti patere putarem esse precipue inferiorem marginem 
genieulorum, cujus ope series cellularum decurrentes formantur; et superiorem esse pigrum, ut. 
pote tenue intervallum hoe loco nune eonspiciatur. Specimen, ni fallor ejusdem speciei, favelli- 
Ierum multo densius corticatum vidi, quare structura in hoc difficilius conspiciatur. 


TarBus XIIL  Dricrvoprni,EA.  Fyonde fofa ab apicibus supremis deorsum strato corticali subconfluente 
obtecta, cellulis. corticalibus. retieulatim dispositis, aliis quasi in venas secus longitudinem 
exewurrentes conjunctis adparenter fibrosis, aliis intervenia, cellulis brevioribus angulatis 
constituta. formantibus; omnibus invicem, densius jwrtapositis. Spherosporis intra genicula 
subnodoso-tumida, immersis, pluribus in series transversales wt plurimum singulas, nunc 
intra. idem. geniculum. geminas dispositis, demum verticaliter e nodo emissis. 


-c- Artfieulis inermibus. 


7 DorrcmamTHRIA arficulis frondis teretiusculee sensim. prolongatis, adparatu Jfib- 
roso-retieulato paulo laxius obtectis, frondem inferiorem. zonis geniculorum. obscu- 
rioribus et articulorum subdiaplanis variegatam. monstrantibus. 


43. Cem. RguBRUM Huds. ef auct. partim. 


Inter formas numerosas, quas huic jamdudum distinetze Speciei adnumerare consuevimus, 
quanam primaria fuit, :egre sane hodie dicitur. Quia ad specimina ad oras Britannizre obvia ab 
initio fuerit descripta, forsan suspieandum videretur illam formam sub primario nomine conser- 
vandam esse, quam Speciei quasi typicam considerarunt veteres Algologi Anglie. Quie a Dillwyn 
sub nomine C. rubre delineata fuit, monstrat formam inferne admodum incrassatam, superne 
tenuem, articulis brevibus instructam et totam corticatam, cortice supra ipsos articulos translucente. 
In descriptione dixit eam smpe excresceere longitudine 18—20 pollicari, eamque à colore obscure 
purpureo aut rubro in Lletiorem facilius pallescere; ramificationem esse variam, ssepius tamen 


J- a. Agardh. 


dichotomam; dissepimenta obscure rubra et swepius contracta; artieulos esse pulchre reticulatos et 


mediam versus partem translucentes. 5i rite Harveyanam iconem interpretatus sim, speciem hoe 


loco pari modo intellectam putarem, ea tamen differentia ut specimen favelliferum, ni fallor, ra- 
mulis lateralibus instructum depinxerit. Denique afferre placet Speciem in Alg. Mar. de Finisterre, 
ubi Species Ceramiorum optime determinat: videntur, eodem modo intellectam adparuisse; duas 
lormas hoe loco distinctas ad speciem pertinentes putarem; animadvertere tamen placet unam, 
quam nomine VAR. DIAPHANUM intellectam voluerunt esse diversam ab iis, quas ipse hoc loco 
decurrentes dixi; nec eam congruentem puto cum planta, quam sub nomine Cer. rubrum var. dia- 
phanwm in Desmaz. pl Cryp. distributam dixerunt, si quidem hoc ex specimine ab ipsis misso 
dijudicaretur, quod structura cum Cer. Derbesii proxime convenit. 

Qualem igitur speciem, nomine C. rubri conservandam intelligo, hane puto sub juniore 
stadio saturatius purpuream (Crouwan sub n:0 174), eam vero sensim abire in colorem fere roseum 
( Crouan l. e. sub n:o. 173); sub juniore stadio aut totam obvenire corymbosam, aut ramis superio- 
ribus magis adproximatis et subfasciculatis instructam ; sub adultiore stadio nunc ramulis paucis 


a primariis ramis pullulantibus, nunc densioribus, precipue in planta favellifera. Articulos vidi 


ubieumque obtectos strato corticali, geniculis latiusculis in ramulis ultimis vix linea quadam limi- 


tanea nuda separatis, articulis eylindraceis diametro brevioribus; in ramulis paulo inferioribus ipsa 
zenieula fiunt aliquantulum constrieta et obseuriora artieulos diametro circiter sesquilongiores sepa- 
rantia, et media parte translucente facilius distinguendos. In partibus plante inferioribus cellul:e 
strati corticalis sunt dense juxtapositz;e aliis quasi venas longitudinaliter excurrentes, aliis inter- 
venia cellulis latioribus et maeis conspicue angulatis contexta formantibus. Sphserosporas vidi in 
vieinia proxima geniceulorum immiersas, singulas nodoso-prominulas et verticaliter emissas; nunc 
uniea serie transversali nune geminis seriebus, quin immo aliquando sparsim in cellulis a geniculo 
paulisper remotis (in hysterophoris). 

Planta ad oras Europe atlantieze excelsior obvenit, apud nos in scrobiculis tenuiorem vidi 
qualem fere quoque ex Tago salso a Welwitsch lectam habui. Specimina ex insulis Falkland, et 
ad oras Americce foederatze, ex Terre Neuve, velut ad insulam Vancouver lecta vix distineta putarem. 

Specimen, nomine »Cer. rubrum fascieulatum Crouan Herb.» inscriptum, Cer. rubro proximum 
putarem, at ramis vix pollicem longis fascieulatim decompositis subregulariter alternantibus, habitu 
omnino proprio instructum.  Speciem propriam in hoc latere facilius conjicerem. 


44.  Crm. vrmixEUM. Cer. rubrum: virgatwn J. Ag. Epicr. p. 100. Cer. rubrum. Kütz. 
Tab. phyc. vol. XIII. tab. 14. ; 


Sub nomine Cer. rubrum d. virgatum hane. formam in Epierisi enumeravi. Ex habitu, sat 
bene expresso, specimen sub nomine Cer. rubri im Tab. phyc. Kütz. vol. 13 tab. 4 delineatum, ad 
nostram pertinere vix dubitarem. Quum sub nomine Cer. vireati aliam speciem ex Australia de- 
scripsit Harvey, novo nomine Speciem a me intelleetam proponere cogor. Specimina sph:erospori- 
lera ramulis virgatis eximie curvatis et torulosis instructa sub nomine C. moniliformis quondam a 
D:na Griffiths insignita vidi; addita ab ea observatione speciem esse propriam, ad €. Deslongehampii 
(C. Agardhianum Griff.) proximam, quod tamen accuratius comparata structura agnoscere noluerim. 

Ramulos ultimos usque ad apicem esse strato cortieali obductos (nune penultimos in juvenili 
planta linea diaphana, genieula &eparante instructos vidi) mihi indicare videntur speciem Cer. rubro 
proximam esse. In speciminibus paulo junioribus struetura revera vix aliter diversa mihi adpa- 
ruit quam in eo quod interveniorum cellule ab illis venarum paulisper minus diverse. videantr. 
Genieula in inferioribus filis decurrentibus, supra medium articuli quasi obviis, juncta videri, spe- 
ciem ad deeurrentes (Zygogonia) pertinere, cuidem forsan suaderent. Plantam quoque a C. arbo- 
rescente cautius esse distinguendam, monere placet, quamquam ramificatione hz species sat di- 
verse adpareant, et ramulis supremis facilius dignoscantur. Ut spherospore proveniunt, ramuli 
fertiles in C. rimineo fere torulosi tument, sphserosporas seriebus transversalibus nune singulis, 
nune geminis dispositas, foventes; sph:ierosporas in suo nodo singulas prominulas et demum: verti- 
caliter emissas observavi. In planta rite evoluta artieulos inferiores suo diametro circiter triplo 
longiores; in adhue adultiore et incrassata saltem duplo longiores, et totam zonis geniculorum et 
articulorum variegatam. In planta inferiore articuli tument inter ipsa genicula sat conspicue con- 
stricta; et hoc modo planta inferior quasi doliis superpositis catenata ad pareat. 


Analecta Algologica. 39 


i? BRaAcHYARTHmIA arficulis frondis feretiuscule inferioribus parum prolongatis Í 
(diametrum. longitudine vix aut. parum superantibus) differentiam strati corticalis [; 
geniculorum. et articulorum parum conspicuam monstrantibus. e 


* Ramis frondiwm.sterilibus plus minus conspicue dichotomis et (quoquoversun 
patentibus. 


45. CER. sQuARROsUM. Cer. rubrum. squarrosum. Harv. et. auct. 


Sub nomine Cer. rubrum var. squarrosum hanc. formam jam a Harveyo distinctam fuisse, 
constat. Mihi vero hzc Species non ita cognita, ut certam opinionem de proxima ejusdem affi- h 
nitate proferre auderem. Structuram strati corticalis ad typum. Cer. rubri accedentem videre cre- 

didi, ob articulos breves potius ad Cer. secundatum quam ad formas Cer. rubro vicinas, accedere 
putarem; fructiferam nec ipse vidi, nec ita memoravit Harvey ut opinionem de proxima affinitate i 
conjicere liceat. 

Inquirendum vero mihi videtur anne cum specie indicata Harveyi conveniat forma quzdam 
arctica, eujus paucissima tantum specimina vidi ex Groenlandia et insulis Orcadum. In his stru- 


cturam strati corticalis ad typum C. rubro characteristicum contextam observare credidi, nisi forsan a 
E diversum in eo quod genicula superiora invicem line: angusta limitanea sejuncta videntur, ipsa à 
" 
|. latiuseula et cellulis rotundatis magis regulariter in series transversales (saltem 4) dispositis, con- 1 


texta; quze vero in antepenultimis coalescunt et magis adhuc inferiora monstrant cellulas in venas 
et intervenia dispositas. Sphsrosporiferos ramulos vidi geniculis nodoso-prominulis instructos et 
longa serie moniliformes, sphzrosporis immersis intra nodos prominulos admodum magnis, at in d 
verticillo paucioribus 4—5. Utrum in his species diversa lateat, hodie vix dicere liceat. : 


7* Ramulis spherosporiferis prolificatione generatis, parum a stevilibus diversis - 
quoquoversum. egredientibus. M 
46. Cm. PEDICELLATUM J. Ag. mscr. C. rubrum pedicellatum. J. Ag. Epicr. 1 


L Non sine h:sitatione novam speciem huie formie instituere ausus sum. Est nimirum quasi 
intermedia inter Cer. rubrum. et C. secundatum. | Structuràm strati corticalis comparanti mihi adpa- 
ruit speciem potius cum C. secundato quam cum C. rubro comparandam esse. Artieuli nimirum 
diametro parum longiores, strato corticali admodum denso obtecti, cellulis ejusdem  saturatiore 
colore instructis; ut in aliis speciebus brachyarthriis cellule deeurrentes sepius magis lineas juxta- 
positas quam reticulatim intertextas referentes adpareant. A C. secundato, cui hanc ob structuram 
speciem proximam putarem, differt ramulis prolificantibus magis irregulariter et fere quoquoversum 
egredientibus. Dum C. secundatum est species in mari boreali frequentior, C. pedicellatum ex 
oceano calidiore precipue habui; tum ex littore Gallis et Hispaniee tum ex America foederata 
specimina mihi adfuerunt, at pauciora. His proximum putavi specimen in Hb. C. Aeardh ad 
oras Chilienses lectum. 


41. OxR. rENVE J. Ag. mscr. (C. rubrum. tenue. J. Ag. Epicr. 


Sub hoc nomine intelleetam vellem speciem, aliis formis ad C. rubrum relatis tenuiorem, 

sesqui-bipollicarem, in mari atlantico calidiore parcius, ut putarem, obvenientem.  Fructiferam 

habui ex Brest, a Crouan mihi missam, nomine Bor. gracilis Bonnem. inscriptam. Planta quoquo- 

versum dichotoma, ramulis patentibus inferne setam crassitie sequans aut parum superans, sensim 

sursum attenuata in erassitiem fere capillarem; tota est corticata, geniculis plantze junioris supremis 

linea limitanea nuda angustissima separatis, inferioribus mox coalescentibus, strato corticali infe- 

riore ad normam Cer. rubri cellulas in venas et intervenia retieulatim dispositas monstrante. 

Sphrrosporas vidi in ramulis prolificantibus simplicibus utrinque attenuatis cylindraceis proveni- E 
entes, verticillatim immersas, simplici serie dispositas; in ramulo juniore genicula fertilia parum 

eminent, sensim vero intumescentia fiunt moniliformia, articulo fertili diametro conspicue breviori. 

Hos ramulos fertiles sensim. prolongari putarem in fila longiora dichotoma et nodulosa, in quibus 
spherosporas aut nullas aut unam aut alteram sparsam (hysterophoram) observavi. 


40 T Agardh. 


Animadvertere placet fila fructifera prolificantia nune unum latus, nune alterum subsecun- 
datim servare, seriebus secundis quoque inter eosdem ramos proximos dispositis subalterne pro- 
venientibus, nunc ramulis geminis ex eodem geniculo prolificantibus fere oppositis. Hae disposi- 
tione ramulorum prolificantium, speciem ad Cer. pedicellatum proxime accedere, lubenter conjicerem. 
Denique addere placet me articulos inferiores vidisse sua longitudine diametrum circiter szequantes ; 
et speciem hoe modo evidenter ad Brachyarthria esse referendam. 

Utrum a planta descripta atlantica sit specie diversa, an tantum sub alio evolutionis stadio 
lecta sit, forma e mediterraneo ex oris Corsieze mihi obvia, decidere non auderem. Planta ista 
corsicana, cujus inter specimina fragmenta €Gymmnogongri Griffithsi:?e deprehendi, mihi adparuit 
paulisper magis gelatinoso cortice obducta, quasi ad Cer. Derbesii tendens. He ramulis nodu- 
losis instructa, stadium senile speciei supra descriptze sistere putavi. Et ab his vix diversa puto 
specimina a Welwitsch sub n:o 129 Phycol. Lusitan:e distributa. 


48.? CzeR. vesrvITUM J. Ag. Alg. Nov. Zel.; am Hawrw.? » 1 


De algis Nove Zelandize quondam scribens, ad speciem Harveyanam, sub nomine allato in 
Fl. Nov. Zelandiw p. 256 descriptam, retuli pauca specimina ad Dunedin et Banks peninsulam a 
Bergegren lecta. Mihi hodie h:ze iterum examinanti, ad Speciem nullam aliam mihi cognitam refe- 
renda putavi; utrum vero cum specie Harveyana nostra conveniant, nondum mihi liquet. In nostra 
Speciem ad viciniam Cer. rubri referendam agnoscere putavi, at minutam et tenuiorem, geniculis - 
quoque in ramulis ultimis in stratum corticale continum subconfluentibus; in inferioribus structu- 
ram reticulatam Cer. rubro characteristicam agnoscere putavi. Articulos vidi diametro parum lon- 
giores; ita speciem brachyarthris speciebus C. rubro affinibus proximam putarem. Rami primarii 
ut in his quoquoversum egredientes; at ramuli prolificantes quoquoversum exeuntes cum primariis 
mixti, frondes densius ramulosos reddunt; quod nomine forsan indicare voluit Harvey. Nostram 
sterilem vidi. Y 


* Ramulis spherosporiferis prolificatione  generatis (parum. diversis) secun- 
datis distichis. 


49. Cen. sEcuNDATUM Lb. Hydr. p. 119. 


Non potui quin formam jam a Lyngbyeo distinctam et characteribus suis propriis rite de- 

lineatam et descriptam, ut speciem sui juris agnoscerem.  Ramificatione peculiari dichotoma quidem s 
at prolificationibus interiore latere ramorum, siepe ad geniculum quodque provenientibus ab initio 
secundatis, demum quoque exteriore latere ramorum at parcius provenientibus jam dignoscatur. 
Ipsi articuli vero sunt plerumque breviores quam in €. rubro, quamquam in speciminibus majoribus 
articuli suo diametro quoque duplo longiores obveniant; fronde in ejusmodi speciminibus zonis 
obscuris et diaphanis quoque variegata. t quoque in his cellulas strati corticalis vidi densiores, 
plurimas oblongas et saturatius coloratas. 

Speciem certis locis in Oceano Atlantico (ad insulas Foeroas) frequentem obvenire constat ; 
eandem quoque ad Terre Neuve a Delapylaie lectam habui. Plantam non in mari mediterraneo 
nec in adriatico obvenire scio. Kützing, qui tot formas Ceramiorum ex mari adriatico provenientes 
distinxit, C. secundatum tantum ut varietatem Cer. rubri e mari septentrionali memoravit; nec 
Hanck de ea mentionem fecit. Eo magis obstupui, quum inter Algas admodum paucas, quas ex 
mari Nigro videre mihi contigit speciem €. secundato admodum similem quin immo frequentom — . i 
obvenire observaverim; specimina ^abui tum ad littus Taurie, tum in viciniea Constantinopolis ; . 
lecta. Mihi plantam maris nigri cum paucis quibusdam e mari adriatico comparanti, non tantum 
habitum, sed quoque structuram et sph:zerosporas pari modo dispositas observare credidi, quare 
indem speciem in his deprehendare credidi, de qua vero ulterius, de Cer. barbafo scribens, paucas 
observationes suo loco videas. ; 

Spherosporas C. secundati in proxima vicinia geniculorum esse dispositas, et sepe duplicem 
seriem transversalem formantes, singulas esse in suo nodo subprominulas et apertura verticali 
demum exeuntes, dixisse placet. 


wi à; Analecta. Algeologica. 41 


UÍUS Panis -spherosporiferis prolificatione generalis quasi proprio modo. trans y 
formatis substichidiosis, secundatis et distichis. : 


DU. Cmm. NoBrLE (J. Ag. mscr.) ironde setacea elata dichotoma raimnisque brevio- 
ribus alternis decomposita, sph:erosporifera prolificante ramulis secundatis con- 
spieue transformaatis substichidiosis lancoideis, articulis stichidiorum  monilifor- 
miter torulosis sphierosporas numerosas verticillatas immoersas demum verticaliter 
emissas loventibus, artieulis sterilibus superioribus diametrum :equantibus, in- 

E lerioribus vix duplo superantibus. 


| 4 Hab. ad oras australes Nov:e. Hollandi: et Tlasmanie. 


E. Specimina, quz inter Algas Australasie distribuit Harvey sub nomine Cer. rubri, ea mihi 
quidem a Specie Europzea admodum diversa adparuerunt; quie sub nomine C. flagelliferi a. IKützing 
- depieta fuit (Tab. phye. XIII. tab. 5) ad eandem pertinere lubenter conjicerem, lieet neque rami 
fieatione neque charactere convenientem puto. 
Specimen Harveyanum, quod habui, est ultra pedale, colore et adspectu Ceramii rubri et ad : 
E modum. crassum (exsiecatum ita adparet latum, ut frondem complanatam fuisse facilius quis suspi- 
C caretur)  Rachides principales sustinent ramos alternos, ad formam corymbosam tendentes (quod a 
iumen neque ex nomine, neque ex icone Kützingiana) adpareat. In ramulis corymborum articuli 
b paulisper nodosi; in nodis sphzerosporas continent nunc pauciores, nunc plures, nunc fere duplicem 
seriem transversalem formantes; quod ita variant, me judice indicat ejusmodi specimina sistere 
stadium posterius quasi hysterophorum; et ejusmodi stadium in icone Kützingiana depietum 
suspicor. In eodem revera specimine vidi ramellos, pauciores subsecundatim prolificantes, simpli- 
[. eiuseulos, quasi transformatos et magis stichidia propria :smulantes, quorum in artieulis brevis- 
simis fere moniliformiter torulosis sphzrospor:ze numeros:z nidulantur, rite verticillatim disposit:e, 
immersze et demum: vertiealiter emisse. His primariis eruptis stichidia in ramulos elongari finxi, 
EB quorum in articulis diametrum fili longitudine zequantibus et fere cylindraceis, at ad genieula pa- 
1 rum nodosis, nodis reliquias sphaserosporarum foventibus. Fructifieatione hoe modo explieata assu- 
» mere ausus sum speciem esse sui juris et affinitate ad Cer. obsoletum proxime accedere. Addere 
: placet frondem esse colore magis purpureo aut saturatius coecineo instructam, et genieula in sup- 
: remis apicibus, — junioribus forcipatodneurvatis, adultioribus patentibus — esse linea limitanea 
E angustissima nuda rite transversali separata; mox vero invicem coalescentia cellulis eortiealibus 
retieculatim dispositis, ad typum accedentia, quem C. rubro normalem deseribere conatus sum. 
Artieuli inferiores obsolescentes, diametro circiter duplo longiores. 
« Adest ad oras Nov:e Zelandisre forma quzedam vivide colorata, et filis seque. validis instructa, 
à characteribus quibusdam cum C. nobili, qualem hane speciem supra descripsi, sat conveniens. Hane zn 
tamen eum C. nobili identicam esse, assumere dubitavi, quum structura strati eortiealis utramque 
P. congruere haud certus sum. Mihi nimirum adparuit speciem Nov:e Zelandize forsan potius ad Gloio- 
phleas esse referendam, utpote cellulas strati corticalis modo Diectyophlearum minus evidenter 
dispositas observare eredidi. Ex altera vero parte stratum cortieale multo minus gelatinoso-carti- 
1 laeineum vidi quam in Gloiophleis propriis. 
Plantam Nove Zelandie ramellis minutis fere ad quodque genieulum proliticantibus laucoi 
2 deis in acumen conspicuum productis instructam observavi, sphzrosporas autem nullas evolutas 
^ vidi. Novam speciem in his speciminibus latere suspicarer; quam in Herb. nomine C. validi 
designavi. 


E Dl. Cmm. omsoLETUM jJ. Ag. Epier. p. 101. 


ES - Hane Speciem ramificationis norma et struetura strati cortiealis ad Cer. secundatum proxime 
accedere, ceomparanti easdem facile videretur. Rami distanter dichotomi interiore latere furearuni 
ramulos prolificantes seeundatos, fere ad quodque geniculum exeuntes, emittunt; et structura strati 
corticalis fere eadem videtur in utraque specie, parum abludens ab illa, quam C. rubro characteri- 
stieam assumsi. His proximam formam sub nomine C. barbati ex mari adriatieo pinxit Kützing. 
Species has omnes proximas esse vix quispiam dubitaret. Mirum tamen obveniat his formis — 


Lunds Univ. Àrsskrift. Tom. XXX. 6 


d M cn 1 
y Vete e ETE TC EE 2 
ni 1 m" M b We 
EL Y -rD » t "»" AX 
- 2d » ? T 
s EP p LU ELE. RE 
- [ » f x * UN [/ ur n m 
- Tur : 3H t. 
is LR nunt POM 
3 7s y E FK 
12 J. G. Agardh. ur 
tan diversis locis obvenientibus — nullas analogas neque ex atlantico calidiore, neque ex medi- 


terraneo hucusque cognitas esse. "Mihi Mpeeiem capensem cum PFoeroensi eomparanti quoque ad- 
paruit, dispositione sphierosporarum, has differre, Dum nimirum in Foeroensi sphierosporie. evol- 
vuntur in ramulis, quorum artieuli suo diametro saltim duplo longiores sunt, et in his immersi 
minuti nee admodum conspicui proveniant, alia omnino esse ratio in specie Capensi. Sph:erosporie 
nimirum hujus proveniunt in ramulis proliticantibus, quorum articuli ita breves ut tres super- 
positi longitudine sua «dinmmnetrum fili. vix :equent, nodos fere moniliformes: formantes, in. quibus 
sphierosporzie numeros; et magn: in verticillis admodum conspicuis et regularibus disponuntur. 
Maturas sph:erosporas ima basi inter cellulas geniculi inferioris immersas, superiore sursum versa 
parte nudas, at quasi cellulis inferioribus bracteatas observare credidi. Ipsi rami sphierosporiferi 
sunt quasi pedieello brevi suffulti;, dein quasi in stichidium lancoideum moniliforme expansi, in 
quo vertieillos usque 9 superpositas numeravi, à ramuli parte penultima formatos, suprema parte 
apieuliformi sterili. Cer. obsoletum hoc modo a €. secundato sat diversum putavi, cum €. nobili 
vero affinitate proxima junetum. 


4 Artieulis. superioribus exteriore. ramulorum. latere. spimula non adimodwnmn:. conspicua 
armatis. 


02. CER. FLABELLIGERUM J. Ag. Epicr. p. 103. 


Utrum hane speciem sat distinctam ad Tribum Dictyophliearum,; an potius ad Tribum sibi 
proprium referrem equidem dubitavi. Structuram strati cortiealis in artieulis inferioribus ab ea 
C. rubri vix diversam dicere auderem, nisi cellulas, artieulos inferiores obtegentes, paulisper magis 
elongatas dicerem, hoc modo magis strias secus longitudinem ductas, quam retieulatim. junctas 
referentes; quod tamen de quibusdam speciebus aliis brachyarthriis quoque dicere forsan liceret. 
speciem quoque differre genieulis ramorum superiorum, quamquam adproximatis, limitanea linea 
supra medium articulum: nuda, dicere opportet; quie tamen differentia mox evanescit. Mitus sphiero- 
sporarüm suo modo quoque diversus adpareat.  Artieuli nimirum totius plantze sat breves perma- 
nent, et in partibus superioribus sterilibus fere cylindracei adparent; fertiles autem fiunt cireum- 
cirea. intumescentes, et in nodis sphoerosporas singula serie transversali dispositas fovent. Ramulis 
omnibus superioribus hoc modo priegnantibus, planta superior tota adpareat nodoso-torulosa. Ipsmw 
sphierosporzre sunt immersse et intra nodum sibi proprium singuli, demum ab apice nodi supremo 
vertiealiter egredientes. Spinulas conicas artieulatas, exteriore latere genieuli singulas nunc parum 
conspieuas esse (nunc in speciminibus favelliferis deficientes?) animadvertere. placet. 


'"iinvs XIV. AcRoaoNriA.  Genieulis totius frondis intercedente. zona transversali wdla invicem di- 
shinctis, zonas corticales angustas in fronde superiore quasi annulos elevatos supra articulos 
breves formantibus, in. inferiore fronde. tenuissima et arachnoidea. obsolescentibus et parum. 
conspicuis ; corticalibus cellulis rotundatis, quasi succose tumentibus, subverticaliter et dense 
cocretatis, vix certo ordine. dispositis. Spherosporis in geniculis superioribus verticillos 
fere. proprios formantibus, inferiore sua. parte. inmmersis, superiore demwum udis, cellulis 
qgeiiculi inferioribus quasi externe. bracteatis. 


Genieulis. ramulorum superiorum elevatis, annulum brevem at extra articulos prominulum 
;emulantibus, hzee "Tribus a plurimis aliis dignoscenda mihi adparuit. Genicula vero, quie in supe- 
rioribus ramis ita conspicua adparent, in inferioribus ramis non aderescunt nec latitudine zon:e, 
nec amplitudine; hine genicula inferiora eum iis Stenogoniorum potissimum convenientia vide- 


rentur. ecedit vero, quod in .Merogoniis inferiora fila — «quasi nimia elongatione ipsorum arti- 
culorum debilitata — tenuissima et fere arachnoidea adparent, in quibus genieula inter articulos 


prielongos adhue angustiora quasi obsolescentia putares. it quoque ut radieulis, quie. ab. inferio- 
ribus eenieulis Cer. gracillimi exerescentes et elongatze eum aliis ramis conjunetz; —- ne cespitis 
partes nimium distraherentur — ad genicula infirmanda conferant. 

Sphierosporie, quie. in Stenogoniis externo latere ramulorum penultimerum secundatim seriatze 
eenerantur, in. Aerogoniis rite. verticillatte mihi obvenerunt; ita me judice Aerogonia Brachygoniis 


eter iode ao egti eor Analecta. Algologica. 45 


proxima esse indicantes, Inter has Tribus vero geniculorum structura diversa diversitatem prodere 


— mihi visa est. 


Acrogoniorum unieam tantum Speciem hodie mihi cognitam habeo: 


03. Cm. emAcILLIMUM Harv. Phyc. Brit. tab. 206; J. Ag. Epier. p. 92. 


Animadvertere placet Cer. gracillimuwm in nullo Specimine, quod ex oris Atlantici Oceani 
habui, mihi sphzrosporiferum obvenisse. Nec ab alio sphzerosporas C. gracillimi observatas fuisse 
scio. In Spec. vero, quod ad eandem speciem referendam putavi, ex "Tasmania proveniente (Hb. 
KR. Gunn) sphirosporas vidi, quales supra descripsi; easdem) forma magis obovatas, in verticillo 
paucas, suprema parte majore nuda magis patenter porrecta, ima basi intercellulas geniculi infe- 
riores immersa, externe cellulis ejusdem porrectis sat conspicue bracteata observavi. 


: Crg. ByssoipkUM (Harv. Ner. Bor. Americ. II. p. 218). Hodie comparanti mihi specimen 
originale à Harvey datum hoc vidi eharacteribus structur:ze eum. Cer. gracillimo omnino conveniens, 
Eandem vidi differentiam inter genieula superiorum ramorum et inferiorum; genicula superiora 
eodem modo supra ipsos articulos prominula; cellulas geniculorumi suceosas rotundatas fere bo- 
tryoideas, C. gracillimo ita characteristicas. Sph:erosporas in sua planta nullas observavit Harvey, 
nec in specimine dato easdem vidi. Alia vero habui specimina, ex Key west quoque provenientia, 
a Melvile lecta, quorum unum (s.n. 22) sph:erosporiferum vidi. Ob sphierosporas permagnas hujus 
speciminis rotundatas et eximie maturas unicam sph:erosporam in qnoque genieulo maturam vidi: 
et has sphierosporas exteriore latere subseeundatas observavi, ita ut hac dispositione sphierospo- 
rarum C. Byssoideum Tribum sibi propriam inter Ectoclinin constituere facilius quis assumeret; 
accuratius. vero mihi genieula minus matura ejusdem rami fertilis observanti adparuit plures 
sphirosporas at paucas in nonnullis adesse; quare concludere ausus sum singulas tantuni sphzero- 
sporas in quoque verticillo eodem tempore maturescere, et his, ut supponere liceat, ejeetis alteram 
increscere, et hoe modo sph:erosporis admodum magnis maturescentibus spatium sufficiens obtineri. 
His observatis patet C. byssoideum ad C. eracillimum quam proxime accedere; quin immo spe- 
ciem sui juris, me judice, vix sistere. Quod Harvey de differentia. magnitudinis dixit, vix ejus 
momenti considerarem, ut hanc ob rem QC. Byssoideum specie distinetum. assumere auderem. 
Specimina state diversa diversitatem hoe respectu monstrare, facilius quis. crederet, 


TisUs XV. DmaecuvGoNr. — Geniculis fofius frondis zona. transversali nuda. invicem. plus minus di- 
stinctis, zonas corficales angustas, supra articulos parum. prominuas ipsis formantibus, 
corticalibus cellulis. invicem. diversis, nempe. geniculorum. mediis latioribus subangwulalis, 
exterioribus minoribus, conjunctim. quasi fasciculos breves, venis et interveniis reliculutim 
junctis. constantes, formantibus. — Spherosporis in. geniculis superioribus. verticillos fere 
proprios erectiuseulos. formantibus, inferiore sut parte immersis, superiore demum anulis, 
cellulis geniculi inferioribus quasi externe bracteatis. 

Ut Species hujus Tribus hodie intelligo, easdem: puto habitu et structura frondis à Lepto 
zoniis vix recedentes. -Sphierosporarum vero evolutione has Tribus invicem. dignoscendas esse 
putavi. Comparanti nimirum (€. diaphanwm et C. Deslongchampii vix non facilius adparebit unam 


zenerare sph:ierosporas in quibus partem inferiorem et superiorem «dignoscere licet, alteram. vero 


in quibus interius et exterius hemispheeriumi demum quasi separantur. In Brachygoniis iti pars 
sphirosporie quie deorsum spectat fit immersa et cellulis partis geniculi inferioris sphierosporie 
erectiusculie. bracteat:e adpareant; in Leptogoniis vero quasi secus longitudinem hemisphieria: sepa- 
rantur in unum dimidium interiorem alterumque exterioren. 

Structuram  genieulorum in speciebus infra allatis. omnibus convenire putarem. — Genicula 
nimirum inferiora vix aderescunt latitudine zonarim, sed persistunt. subsimilia at discreta, ipsis 
articulis. longitudine acerescentibus. Cellule. genieulorum. fiunt. sensim. invicem paulisper diversie, 
in- structuram. abeuntes, quam quasi venis et interveniis distinetam, plurimis Ceramiorum seetio- 
nibus characteristieum. consideravi. 

Ad Brachygonia sequentes species adnumero : 


Me a E SUN DE e ME DPI NETS 
^ z PU NS d» "- Eher US " 
í o v "t * ^ 
^ CERT re 2 $e m * : 
t y ; x Ter MUSS T 
E Nr mn c P - ái 
. p o MS dw «x 
. : » rod Y - x: pax 1 2 " ^C ix iw" AK. 
: : s LN bs i- T RAE D 
44 J. G. Agardh. UR LEO A scant 
E Ae ar eo EL 
jo Genieulis inermibus; - EE: 


wo dpsis. articulis: ramorum. inferiorum. admodum elongatis, suo diametro pluries longi- 
oribus, fere rite cylindraceis : 


DL 


54. Cum. srRIOTUM Marr. ( Grev.; Harv. Phyc. Brit. tab. 334; J. Ag. Epter. p. 97. 
DD. Cam. rELLUCIDUM Cy:;n P'nist. p. 140. (Specles mihi vix cognita.) 


o0. Con, xQUABILE J. Ag. mser.. Cer. diaphamun Harv.. Phyc. austr. et. Alg. Austr. 
distrib. 
Hab. ad oras Novie Hollandiz. 


Quie nomine C, diaphani ex Nova lIhollandia: distributa luit Species, articulorum forma. et 
longitudine ad. C. strietum. magis accedens, at erassitie filorum €. diaphanum :equans; hane spe- 
elem diversam. faeile putarem, inter species dictas quasi interme«dium. 


ho ipsis. articulis. ramorum. inferiorum. plus minus. elongatis, demum inferiore parte 
magis dnflata. sub-lageneformibus. 


51. Cum. prAPHANUM Lighlf.; Lyngb.; Harv. Phye. Brit. tab. 192; J. Ag. Epicr. p. 98. 


jpjoGenieulis exteriore. latere. ramulorum. superiorum. aculeo. articulato, valido « media 
zona assurgente, instructis. 


58. Cmgn. AcANTHONOTUM Üarm.; J. Ag. Epicr. p. 103. 


Monere. placet. me vidisse genieula hujus Speciei heteroeystidea, at cellulas invicem parum 
diversas, tzmen ut mihi adparuit ad dispositionem tendentes, quam. Drachygoniis characteristieam 
putzvi. Sph:zrosporas me nee tales observasse, quales in iconibus nune depietus vidi.  Sphiero- 
sporzee nimirum mihi adparuerunt demum.singule admodum prominule, sua basi inferiore inter 
cellulas geniculi recepte, apice vero nudze, verticeillum sat prominulum, cellulis geniculi inferioris 
quasi braeteantibus cinctum, apice patentem formantes. Qua quidem structura ducente C. acantho- 
notunr ab aliis speciebus armatis sat distinetum putavi. 


Tuipus NVIEL  DrervoGoNtrA.  Geniculis totius frondis, intercedente zona. transversal vwla, invicem 
plus. minus. distinctis, zonas corticales latas, supra artieulos parum. prominulas, ipsis for- 
mantibus; corticalibus cellulis. invicem | diversis, mediis nempe. geniculorum | (que/ septis 
ey tieulorwin: sunt. superposita) plus aninus conspicue angulatis, limitaneis magis elongatis 
et. angustioribus, — pro diversitate specierum. dispositione paulisper diversis. Splerosporis | 
im geniculis partium | superiorum. — nunc in ramulis propriis — cirewncirca. torulosis, 
verticillos | prominulos. formantibus, inferiore sua. parte immersis, superiore fere dimidia 
iwdis, quasi inferne cellulis inferioribus et exterioribus geniculi bracteatis. 


Species hujus Tribus iis pertinere dicerem, quas olim ad formas €. diaphani propinquas 
judicarunt. Genieulorum zon:e invicem distinct:ze. permanent, limitibus rite transversalibus separate. 
Zonse nudo interjacentes tamen nune ad lineam angustam limitaneam sunt reducte. Cellule geni- 
culorum, quie in probe JDiaphanis, sunt omnes subsimiles, rotundato-angulatz, et quasi in series 
Qransversales plus minus densas conjunctz, fiunt contra 1n. Platvgoniis plus minus invicem diversie, 
tum dipsa forma cellularum, tum dispositione, quam ali: species aut evidentius monstrant, aut in 
quam alie abire forsan tendunt. Est nimirum h:ee dispositio nune sat conspicua, nune vero ita 
purum perducta, ut vix ejusdem indicia adesse putares, nisi comparatis iis, in quibus magis per- 
duetà  obveniret. Revera igitur diversitates in structura geniculorum inter Species hujus Tribus 
adesse confitendum: videretur. Utrum autem ists diversitates "'ypos strucetur:e diversos indicarent, 
an tantum  gradationes sisterent in evolutione ejusdem strucetur:e id forsan dubium videntur. 5i 


j x , A VER Ed : Analecta. Algologica. 45 


s 
E — vero quoque hoc respectu aliter judieent systematici, differentias taumen, quas in structura geni- 
eulorum) adesse vidi, sistere characteres haud parvi momenti iis, qui in Ceramiis rite disponendis 
, 5 * * * * LH B B 
^ operam sint daturi, id mihi quidem certum: adparuit. 
5" : His igitur a structura eenieulorum deductis characteribus — si quoque paulisper difficilius 
y: observandis et rite describendis — primariam quandam vim adtribuendam esse, mihi certum ad 
CE 3 * * D . " . ó Yos . 
n paruit; quare, his precipue adjuvantibus, Species hujus Tribus disponere conatus sum. 
E ; Cellis geniculorum mediis latioribus angulatis, marginalibus zonarwm. secus longitu 
1 dinem frondis quasi. flabellatim. junctis, flabellis marginis superioris et inferioris in 
m. -- vicem. subalternantibus. 
E. a) Fronde feretiuscula dichotoma, ramis quoquoversum. egredientibus ramwulosa. 
- 
r 1 AT. OZnp. 3 24 d 
59. —— CreR.- vrgcATUM JHarv-: Fl. Nov. Zel. p. 256; J. Ag. Epier. p. 96. 
E Species hzc, evidenter sui juris, minuta, circiter pollicaris et quoquoversum ramosa, ambitu 
3 pyramidata, ramis principalibus elongatis, ramulis brevioribus alternantibus, st decompositis et suo 
ot modo virgatis, habitu sat aliena ab iis speciebus, quas hoe loco ei proximas posui; structura vero 
e. senieulorum et sphserosporarum positione cum speciebus distiche ramosis precipue conveniens. 
LP Genicula heterocystidea, nempe cellulas medias, quie septis articulorum — proxime super 
| 25 posit:e. sunt, vidi latiores angulatas; exteriores vero sursum et deorsum elongantur, quasi flabel 


latim expansse, ipsarum ramificatione; terminalibus indivisis et rotundatis; et his limitantur genicu- 

lorum zons; qua invicem separantur in partibus mediis zona diaphana est ecorticata; in inferioribus 

caulinis partibus zona diaphana ad lineam limitaneam) angustam fit reducta. Articuli breves, dia- 

metrum :equantes aut immo adhue breviores. 

E Spherosporas vidi in ramis antepenultimis torulosis vertieillatas, magnas et prominulas, 
superiore sua parte emergentes et nudas. 


L- b) Fronde feretiuscula | dichotoma, sensim. subpinnatim | decomposita, | pinnis. alternis 
A subdistichis. 
- . 60. Cem. CarrrogNicUM (J. Ag. mscr.) ronde ultra-capillari teretiuseula — ramis 


: brevioribus densius decompositis subcorymbosis fere regulariter alternantibus, 
ramulisque simpliciusculis inter majores ramos interiore eorum latere subsecun- 
datis, pinnatim. decomposita, segmentis terminalibus obtusiuseulis, geniculis 
heterocystideis, mediis latis zona nuda conspicua separatis, articulis cylindra- 
ceis demum diametro duplo longioribus, sph:erosporis intra ramos penultimos 
verticillatis, prominulis, superiore sua parte denudatis. 

7 Cer. diaphanum. Farl. And. & Eat. Alg. exsice. Am. bor. n:o 31. (excel. syn.) 

Hab. in oceano pacitico ad oras Calforniie. 

T : . Sub nomine Cer. diaphani hane speciem ex California missam habui; sub eodem nomine in 
n Farlow. Anders. et. Eaton. Alg. exs. Am. Bor. sub u:o 31 quoque distributa fuit. Plures alias Species 


xm quoque referre, dieere fas est. Inter has €. müniatum; a quo sterilis dignoseatur ramificatione 
evidentius disticha, ramis magis decompositis in rachide elongata alternantibus, intercedentibus 


- 5—10 articulis inter ramiüferos; ramulis vero simplieiuseulis quoque fere ad quodque genieulum 
E- exeuntibus, interiore ramorum latere secundatis; a C. müniato csterunm fertilis dignoscatur sphzro- 
* . sporis verticillatis, dum in dicta Specie sunt marginibus immersz, geminas series longitudinales 


in ramis superioribus formantes. (Genieula quie in €. miniato facilius dicerentur homseocystidea, 

in C. Calitornico monstrant typum, quem Dietyogoniis (heterocystideis) characteristicum putavi. 
Nimirum mediam partem genieulorum, supra ipsa septa articulorum expansam, cellulis an- 

gulatis latioribus contextam vidi; qua vero extra. has obveniunt cellule, sunt quasi flabellatim 


conjunetz, et supra artieulos plus minus excrescentes, mediam zonam (zquatorialem. articulorunm) 
plus minus latam linquentes.  Flabella cellularum, quz ita margines geniculorum efficiunt, certo 


"Tv oqet 


id; 


* 
: 


i » 1 E 
EXCEL NETS SE LE RM 
P * : : z ^i 7-3 das zd EM 5 K 
"n 2 2 x. m 1 "n d M-« e 
, t « x E E ex $^ 
E E PUE "SE T um Am 
km ^ AX 
- iles Vos Qs S n 
B CCS 
46 J. G. Agardh. 


quoque ordine disposita observavi, nimirum quie ex uno margine expanduntur, non opposita, sed 
alterna. eum iis quie ex altero margine ejusdem genieuli exeunt, Cellülie eorundem. tamen ita 
ordinatze ut margines omnium linea transversali 3imitantur. 

Apices ramulorum vidi obtusiuseulos, et eenieula superiora invicem admodum  adproximata ; 
pauulo inferiora fiunt linea angusta separata; et in ramis paulo 4nferioribus zona nuda latior ob- 
venit. Ixcereseentibus dein geniculis in adhuc inferioribus, zona nuda fit iterum angustior supra 
articulos eylindraceos, diametro circiter duplo loneiores. 

Mphierosporas cirea articulos ramorum penultimorum verticillatas magnas, media sua parte 
superiore denudatas, inferiore intra cellulas inferiores seniculi quasi bracteantes excepto; sphiero- 
sporas in verticilo saltem 6 numeravi evolutas; has ni fallor cum nova serie posterius evolvenda 
alternantes. 


VaR. DECIPIENS J. Ag. mscr. 


Priter formam primarium supra descriptum, aliam habui quoque ex California mihi missam, 
quam plurimis suadentibus characteribus (ex habitu, ramificationis norma, sphzerosporisque omni 
respectu consimilibus, cum C. Californico eonvenientem vidi; quam structura eenieulorum sua- 
dente ad Dietyogonia referre vix dubitassem. Dum vero in €. ealifornico genieula heterocysti- 
dea, zona articulorum nuda invicem distincta, et marginibus haud exeurrentia vidi; alteram habui 
lormam, in qua genieula heteroeystidea ab utroque margine, at pricipue ab inferiore in fila lon- 
eiora deeurrentia observavi. In partibus ejusdem junioribus marginem superiorem pigrum et trun- 
cato margine limitatum dicerem; nferiorem autem in fila longiora decurrentia, qualia in Dietyo- 
goniis nonnullis aliis (€. foruloswm:. et C. excellens) obvenire statui, et hiec linea truncata desinentia. 
In partibus vero adultioribus quoque marginem superiorem exceurrentem vidi in fila magis sparsa 
quarum nonnulla longiora, fila descendentia ex margine superioris articuli quoque attingunt. Sub 
hoe igitur stadio hane formam ab iis ad Zygogonia relatis structura vix recedentem dicerem; atta- 
men monere fas est sphwerosporas in Zygogoniis immersas generari et demum: verticaliter fieri 
emissas; easdem vero in Dicetyogoniis esse verticillatim. eximie prominulas, inferiore sua parte inter 
cellulas  bracteantes imumnersas, superiore apice nudas. Hoc charactere forma descripta Californica 
cum Dietvogoniis evidenter convenit. landem iegitur his pertinere patet. lx speciminibus vero 
paucis qu:ze ejusdem vidi, ut speciem sui juris illam enumerare dubitavi. 


61. Cm. FrogrpaNvuM (J. Ag. mscr.) ironde ultra capillari teretiuscula ramis bre- 
vioribus densius decompositis elongato-corvmbosis fere regulariter alternantibus 
decomposita, ramulisque brevioribus ad ramos adultiores provenientibus demum 
hirta, segmentis terminalibus acuminatis subdivergentibus, genieulis heterocysti- 
deis, non admodum latis, zona nuda conspicua separatis, articulis oblongis fere 
formam clepsydr:ie referentibus, diametro circiter. duplo longioribus, sphiero- 
sporis intra ramos penultimos verticillatis prominulis, superiore sua parte 
denudatis. 


Hab. in oceano atlantico ad oras Florid:e, ut videtur frequentior. 


Quamquam habitu h:ec Species eum | (€. ealifornico ita convenit, ut utramque ad unam ean- 
demque speciem. pertinere facilius videretur; tamen diversas species in his agnoscere non dubitavi. 
Haud. pauca habui specimina Plante Floridanz, in qua quoque Algologi ejus regionis verum Cer. 
diepheainunm: agnoscere nec dubitarunt. 

Genieula hujus Speciei vidi structuram offerre, quam supra in €. Californico deseribere 
conatus sum; CGenieulai nimirum pari modo heteroevstidea vidi; at cellulis admodum parea; in ra- 
mulis vix nisi eellulis quibusdam: rotundatis, 2—2 series transversales formantibus, constituta vidi. 
Articulis. in. partibus adultioribus dein ipsis tumentibus, at media sua parte constrictis, Tormanm 
clepsydrze fere: referentibus, eenieula occupant haud partem: istam constrietam, sed maxime infla- 
tam, et in hae zonam angustam formantia. Ni vero zona ita formata accuratius examinatur, eon- 
stare. adpareat in media sua parte cellulis. brevioribus angulatis; quie dein sursum et deorsum 


" 


- 


- Analecta. Aleologiea. 1i 


 nbeunt in fila breviora subflabellatim divergentia. Fila flabellata in hac specie breviora manent 


— forsan ob articulos in medio constrietos, quasi spatium exiguum excurrentibus prebentes, Fila 


"sursum et deorsum exeurrentia flabellis superioris et inferioris marginis subalternantibus contexta. 


Ramos typiee distichos putarem, ex media parte ipsius genieuli egredientes, ad genieulum quodque 
4—6:tum alternantes, intermediis eenieulis diu pigris; Ramuli alternantes sunt admodum decom 
positi, ramulis terminalibus aeuminatis subdivergentibus; sphirosporze in ramulis superioribus et 
lateralibus eximie torulosis verticillatze, validz, superiore maxima parte nud:, inferiore cellulis 
braeteantibus stipat:e.  Favellas nullo respectu ab illis aliarum specierum diversas vidi. 

Ramos initio simplieiores magis distiche decompositos vidi; demum magis decompositos, 
"mulis forsam magis quoquoversum porrectis constitutos fieri, forsan assumere liceat. 


i; Cellulis geniculorum mediis latioribus subangulatis, marginalibus zonarum subercurren 
fibus, omnibus quasi fasciculos longitudinales, venis elongatis et interveniis reticulutim 


junctis constantes, formantibus. 


a) Fronde teretiuscula. dichotoma, ramis quoquoversum egredientibus. 


62. CER. roRvLOsUM J. Ag. Epicr. p. 99. 


Plantz, quae sub hoc nomine prima vice a me descripta fuit, specimina pauca in Hb. R. 
Gunn, nomine nullo inscripta vidi; et hzc habitu eum €. rubro. Aucfor. sat convenientia, structura 
vero feculiari instructa indicavi. Postea ex diversis locis natalibus Nov:e. Hollandisie et Tasmanim 
plura habui, eadem struetura congruentia, habitu autem ita diversa ut duas Species, structura con- 
gruentes at ramificatione diversas, hodie distinguere cogar. Unam nimirum et primariam dieho 
tomam et ramis (si quid video) quoquoversum porrectis, ramulisque lateralibus fructiferis magis 
vage exeuntibus instructam; alteram vero adspectu nobilissimam, 6—8 pollicarem, subdistiche ra- 
mosam, et fructiferam obsitam ramulis in suprema frondis parte exteriore latere ramorum subxe- 
eundatis, in inferiore vero fronde utroque latere ramorum ad quodque genieulum provenientibus 
wepius oppositis, nune immo pluribus subverticillatis; Hanc ultimam formam sub nomine (C. er 
cellentis hoc loco enumeravi. 


Priter characterem l. c. a me indicatum, — nempe zonas genieulorum esse ita decurrentes 
ut genicula inferiora fierent adparenter fere confluentia, attamen cellulis extimis zonam limitaneanm, 
si quoque angustissimam, nudam linquentibus — utraque species ab aliis, quas hoc loco: proximas 


disposui, in eo convenire videntur, ut zonas latas eeniculorum quasi pluribus fasciis longitudi- 
nalibus contextas monstrent. Ie fascie, si accuratius observantur, non ut in speciebus, quas 
mox supra heterocystideas dixi, cellulis fere conformibus at flabellatim excurrentibus composite 
adparent, sed constant aliis cellulis evidentius secus longitudinem excuyrentibus quasi venas longi- 
tudinales formantibus, aliis latioribus intervenia implentibus — et ita referentibus strueturam, 
quam C. rubro ejusque affinibus normalem describere conatus sum. In genieulis minus adhuc 
dense obsitis, cellulas primarias ipsis septis articulorum superpositas, majores (et latiores et lon- 
eiore&) observare credidi, alias sursum, alias deorsum porrectas, atque has alternantes, extrorsum 
margines versus sensim divisas, aliis cellulis venas, aliis intervenia formantibus. Structuram geni- 
eulorum, quam in his speciebus observavi, ejusdem esse typi, quem aliis Dietyogoniis characteri- 
stieum putavi, at ejusdem quasi gradum evolutionis sistere supremum, me assumere posse credidi. 

Ad C. torulosum plures formas referendas credidi: qualem speciem intelligo, est planta pluri- 
pollicaris; junior inferne fere setacea, ramis superioribus sensim attenuatis, ultimis fere capillaribus; 
articulis superioribus cylindraceis diametro circiter cequalibus, genieulis zona nuda latiore separatis ; 
articuli inferiores diametro 1',—2 diametro longiores, zona angusta ad sequatorialeni regionem arti- 
culorum nuda; ramuli qui adsunt laterales a medio genieulo proveniunt. Aliam formam proliferam 
vidi. Adultiorem ejusdem plantam totam crassitie fere setaceam, qwne breviorem subfastigiatam 
(hae ramifieatione szpius in planta favellifera); nunc elongatam ramulis lateralibus sparsis torulosis 
obsitam, quam sphsrosporiferam descripsi. 


45 Jie CH. NACER DERE ETE EE : ry 


b) Fronde. teretiuscula. dichotoma, sensim. adparenter. pimnatim decomposita, pinnis. se- 
cundatis oppositis aut. verticillatis. 

03.  CkR. EXCELLENS (J. Ag. mscr.) fronde ultra setacea elongata diehotoma ramu- 
lisque. obsita. brevioribus ad. quodque genieulum sensim provenientibus, sup- 
remis exteriore latere ramorum seeundatis, inferioribus oppositis aut demum 
pluribus vertieillatis, articulis inferioribus diametro usque triplo longioribus ad 
genieula contractis, interstitiis pellucidis ad lineam transversalem. angustam 
reductis, ramulis lateralibus sphzerosporiferis laucoideis torulosis, sph:erosporis; 
intra artieulos nodosos verticillatis, admodum prominulis. 


Hab. tum ad oras Tasmanie (Ostia Tamar Miss Oakden!) tum ad Port 
Phillip Heads (J. Br. Wilson!) tum ad Geographe bay a M:rs Irvine lecta. 
Spec. misit /. de Mueller. 


Hanc Speciem, inter Ceramia nobilissimam, Cer. toruloso affinitate proximam, putavi. Stru- 
etura geniculorum eum dieta specie ita convenit, ut ea ducente vix diversas putarem.  Genicula 
superiora nimirum zona nuda evidentiore at angusta, nune fere ad lineam limitaneam reducta, 
separantur. Cellulite medie, quie supra septa articulorum dispositze sunt, offerunt structuram reti- 
culatam, quam formis Cer. rubro vicinis characteristicam novimus; extra has cellulas magis angu- 
latas cellulete marginales transeunt fere in fila decurrentia, qualia fere in Zygogoniis obveniant at 
hie supra :equatorialem zonam artieulorum prolongari desinunt, lineam limitaneam angustissimam 
inter genieula vicina linquentia. 

Species vero hae structura genieulorum congruentes ramifieatione et habitu admodum di- 
verse mihi obvenerunt. In C. excellente frondem putarem teretiusculam — quamquam exsieca- 
tione collabentem facilius quis eomplanatam putaret — et numerosis intercedentibus articulis 
diehotomam, demum vero ramulis ad quodque geniculum exeuntibus nune secundatis aut oppo- 
sitis — in fronde favellifera; — nune verticilatis — in fronde sph:zerosporifera — habitum induens 
sibi fere proprium. Rami terminales sunt aeuminati, et sepe singuli porrecti, involucrales plures 
simpliees, pro :etate alii longiores, alii breviores. 

Iamuli spheerosporiferi sunt eximie torulosi, nunc simpliciusculi laucoidei, nunc ipsi ramelli- 
leri incurvati et exteriore curvature latere ramellos sphizerosporiferos torulosos gerentes. Sph:ero- 
sporas vidi rite verticillatas. 


pe Epiphleea 


curie posteriores. 


Genus hoe institaenti mihi (Didr. Alg. Syst. VI. p. 18) haud. pauca adfuisse 
dubia, nostra perlegenti facilius pateat. Plantam, admodum insignem a Harvey 
primitus depictam cum specimine ex Herbario Dublinensi dato non bene convenire, 
mihi adparuit. Duos esse characteres, «quibus precipue insistere videtur Harvey, 
descriptionem datam comparanti facilius videretur: sfipifem nimirum conicum, eujus 
ex apice lamina in plura folia expanditur; et laminam 6wllosam in icone eximie 
redditam. Memoravit quoque llarvey se tum specimina caule instructa, tum alia 
habuisse fragmenta, ex quibus assumere posse credidit laminas obvenire diametro 
2—53 pedales; quas ob laminam bullatam ad eandem speciem pertinere suspicatus 


Analecta Algologica. 49 


est. Specimen vero datum eum his non rite congruere mihi adparuit; stipes qui- 
dem adfuit, admodum conspicuus, at cylindraceus et foliosus — nimirum foliis 
non tantum apice, sed etiam infra apicem egredientibus et ita pluribus superpositis ; 
nee in his foliis indicia quizedam adparentize. bullosze. mihi obvenerunt. Fragmenta 
autem bullosa mihi jam eo tempore cognita fuerunt, quz ad aliam plantam — 
quam 4. Kallymenioidi proximam putavi. referenda suspicatus sum. Hine errorem 
quendam aut in specie describenda aut in ea limitanda commissum supponere lice- 
ret; hine quoque speciem, quam ipse examinaveram, quamque ad novum Genus 
Epiphlez pertinere putavi, novo nomine, contra characteres Speciei non omnino 


. contrario, insignitam descripsi. 


Quod vero mihi eo tempore latuit, fragmenta ista fronde eximie bullosa in- 
strueta, que Halymenicze Kallymenioldi pertinentia judicavi, revera provenire a planta, 
in qua, saltim sub posteriore vite stadio, stipes conicus adest, cujus ex apice frons 
ampla foliacea provenit, id hodie pluribus observatis speciminibus certum comperi. 
Süpitem autem hune tantum minorem, 3—4 lineas longum, colore obscurius pur- 
purascente, ne dicam nigrescente instructum, me observasse animadvertere placet. 
In speciminibus junioribus frondes a scutello radicali, ima basi magis incrassato, 
sursum attenuato provenientes vidi. Stipitem vero, qualem pinxit Harvey, quemque 
usque sesquipolliearem descripsit in planta senili obvenire posse, facilius mihi per- 
suadeam. Comparato igitur tum stipite, tum fronde bullosa, concludere ausus sum 
plantam a Harvey depictam et nomine Sehizymenie ?. bullosc inscriptam revera sistere 
speciem omnino diversam ab ea, quam nomine Zpiphlee Harveyi descripsi !). 

Ipsum Genus Epiphlece, inter formas ad Halymeniam quondam relatas digno- 
scendum putavi sphzrosporarum evolutione intra stratum proprium — quasi nema- 
theciosum. Sph:rosporas consimili modo in Constantimea evolutas esse constat; 
dum vero in his sphaerospore zonatim divise obveniant, easdem in Epiphlea cru- 


" Quod attinet plantam à Harvey in icone (fab. 277 Phe. astral.) illustratam, adhuc nauca 
animadvertere placet. Frondes ejusdem pinxit (et dixit) ambitu rotundato-reniformes, margineque 
undulato aut repando instructas, demumque admodum irregulares; superficiem laminz admodum 
bullatam bullis hine prominulis, illinc excavatis — sub juniore statu planiusculam. (Folia ejusmodi 
juniora reniformia et plana tantum vidi in planta quam JZEp:phl. Harveyi dixi.) Plantam sub no- 
mine H. Kallymenioides a me descriptam quoad formam frondis admodum variam putavi. Speci- 
mina tenuissima membranacea, qualia nomine ZHalymenie? Cliffoni depinxit Harvey (Phyc. austr. 
tab. 103) a bullosis multo firmioribus certius dignoscere equidem nondum didiei. Hine formam 
frondis esse mox subpalmatifidam non segre assumerem; et quoque inter formas, bullis inchoan- 
tibus instruetas, specimina supra aream inferiorem indivisam palmatifida vidi. Lobos autem ex 
teriores in aliis speciminibus nune excerescere conformes, nune quoque in lobos quasi proprios 
abire, nune ambitu magis ovales, 4 pollicares longitudine, et 3—4 pollices latas, nostra specimina 
docent. Specimina omnia adultiora, quorum haud pauca habui, modo descripto eximie bullosa 
vidi; ubi bullzie nondum rite eminent, frondem quasi maculis minutis obscurioribus variegatam 
vidi. In specimine majore, eximie bulloso palmatifido, frondem inerassatam antheridiis instructam 
assumere ausus sum (clr J. Ag. Bidr. Alg. Syst. VI. p. 8); in aliis speciminibus bullosis nec sph:e- 
rosporas, nec cystocarpia observare mihi contigit. In .H. Kallymenioide, qualem hanc cognovi, 
lobos reniformes, quales in sua jcA.? bullosa pinxit Harvey, me numquam vidisse, animadvertere 
plaeet. An igitur Scehizymenia? bullosa Harv. Phyc. et Halym. Kallymenioides species diversas re- 
vera constituerent, quamquam invicem proximas? ; 
Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXX. 


*-1 


cdi endet oto 


, 


DER Sor DR ate CR 


* 


Ai sd 


T5 atrae ae 


c i 


:, 
Y 
3 


» EX "v, 
dM "S LR 


50 TEGU Nar NM 2 NS RIA Aie 


clatim divisas observaveram; - Hoe charactere igitur Genus novum facilius distin- 
etum putavi. Charaeterem. hune generieum in utraque specie a me descripta quo- 
que videram. Utrum Species Epiphleze structura cystocarpiorum cum Kallymenia 
convenirent, quod suadente stipite et sphzerosporis 1n Constantinea saltim analogo 
modo obvenientibus conjicere liceret, aun magis eum JSehizymenia, ad quod suam 
speciem cum dubio retulit Harvey, id ignota ecystocarpii structura mihi latere, ex- 
pressis verbis dixi . Quod vero hoc tempore mihi latuit, id hodie de structura 
evstocarpii et affinitate proxima Generis, nova suppeditarunt specimina. In speci- 
mine nimirum, cum E. grandifolia quoad externam formam proxime conveniente, 
eystocarpia observavi, non intra stratum interius frondis modo Kallymeni:e immersa, 
sed infra superficiem paginarum, quasi in strato corticall intimo 1mmersa, nec magna 


? Ex habitu et structura multa Genera Floridearum dignoscere licere, satis constat. Sunt 
quoque qui urgent Species revera affines ejusmodi notis quoque convenire debere. Mihi autem 
multis exemplis certum adparuit et intra idem Genus species habitu sat diversas obvenire posse, 
et in Generibus, fructu diversis, species habitu admodum similes obvenire posse. Difficultates, 
qui in Speciebus et Generibus dignoscendis adsunt, insuper ssepe augentur in formis illis majo- 
ribus, membranam expansam, simpliciuseulam, fissam aut lobatam, referentibus, quze raro integrze 
colliguntur et quarum partes liberze forsan vario modo excrescentes demum admodum dilatatze 
obveniant. Ipsas diu cognitas al. edwlis et. .H. reniformis veterum Auctorum formas his speciebus 
proprias assumere satis constat; hanc vero formam ex speciminibus Herbariorum, szepe vario modo 
dilaceratis, vix quispiam deduceret. De speciebus ex longiuquo allatis idem valere cauti Algologi 
conjiciant. De pluribus Speciebus diversorum €xenerum lubenter assumerem easdem elongatas 
exerescere et frondes sensim fieri longitudinaliter fissas, singulis laciniis formam obovato-elonga- 
tam assumentibus; lacini: hoc modo ortze usque ad imam partem sejunctze quasi petiolo cuneato 
eum trunco basali (radice) junguntur: phylla numerosa hoe modo in fasciculum conjuncta tum in 
Capensi JPachym. carnosa, tum in australasica P. sfipifata vidi; in nonnullis vidi margines adhuc 
saucios, in aliis vulnera cicatrieata, margine demum quasi elevato teretiusculo. Alias formas habeo 
diverso omnino modo undarum vi ruptas et vage excrescentes, at specie sine dubio diversas, qua- 
rum partes autem structura cum prioribus convenientes (.Pach. «poda, P. prostrata) vix quispiam 
distingueret. Crescendi modo admodum peculiari cum ultimis his convenire Sarcodiam platycarpam 
Harv. videre credidi. Huic autem Genus peculiare Sebdenice instituit Harvey (Aug. Ceyl. sub m:o 
52) quod Halymeniis proximum assumsi. x. 

Quum de his plantis rejectis bullosis agitur, dixisse placet me ultimo tempore habuisse 
fragmenta qu:edam maxima, crassissima et expansione ultrapedalia, ex insulis Auckland prove- 
nientia, a Cel. Ferdin. de Mueller mihi missa, quie sterilia cuinam Generi pertinerent vix con- 
jicere ausus fuissem; fragmenta cireumjecta et in lacinias irregulares disrupta fuisse, patet; exsic- 
cata obscure purpurea at insuper maeulis obseurioribus variegata et quasi sordida; eadem sub 
brevi spatio temporis immersa, aquam avidissime bibentia vidi, et in media parte sparsim in bullas 
hine. prominulas, illinc coneavas, marginibus subinecurvatas expansa. Ejusmodi characteribus faci- 
lius forsan quis erederet hic fragmenta aut ipsam Schizymeniam? bullatam referre, aut Capensem 
illam Irideam orbitosam Suhrii, cujus specimina majora, fere eodem habitu instructa, facilius quis 
diceret. Suadente loco natali nec unum nec alterum supponere auderem. Nec formam Aeodis 
nitidissim:e ita mutatam in his fragmentis agnoscere vellem. Inter species vero Nove Zelandiz 
a me descriptas alia adest species, Pachymeniam laciniatam puto, cujus specimina admodum vari- 
antia vidi, nunc elongata et laciniis angustioribus instructa, nunc magis palmatim divisa et in 
lobos majores nunc admodum latos abientia. Unam eandemque speciem in formis ita diversis 
Novas Zelandisee assumsi; et cum latioribus formis harum, quas colore consistentia et structura 
convenientes credidi, speciem ex insulis Auckland convenire facilius mihi persuadeam. Plantam : 
Novio Zelandiz et sphiaerosporis et favellis Pachymenicz instructam vidi; fragmenta rejecta ex In- 
sulis Auckland tantum sterilia vidi. 


Analecta Algologica. 51 


et quasi composita (modo Kallymenie) sed minuta et simplieiuscula, ita situ et com- 
positione Nemastomam | aut. Pachymeniam | referentia.. Dum. vero. in his Generibus 
nucleus intra infimam partem strati corticalis, in sinu receptus quasi nudus obvenit, 
nucleum lEpiphleze observavi intra proprium stratum cireumnucleare immersum. 
Fila hujus strati vidi cirea nucleum eonvergentia, demum dense intertexta, quasi 
cellulis minutis angulatis articulata; hoe stratum, nucleum circumcirca ambiens, in 
fruetu adhue juniore undique clausum, nisi forsan fila versus, carpostomium demum 
Tormantia, magis hians; sensim vero hoe stratum consumitur, ita ut sub seriore 
stadio partes ejusdem (tenuiore strato constitutas) quasi laceras et nucleum ipsum 
minorem spatio intercedente cingentes observare liceat. Ipse nucleus omnino glo- 
bosus mihi adparuit, quasi fasciculis filorum obconicis, quoquoversum radiantibus 
contextus, filis demum in gemmidia rotündata plurima et minuta solutis. Nucleum 
igitur structura Nemastomam, situ potissimum  Pachymeniam, at presentia strati 
cireumnuclearis ab his diversum dicerem. 

Quale igitar Genus Epiphlez:: hodie mihi cognitum habeo, id dicerem affinitate 
Paehymenie proximum, forma frondis in diversis speciebus obveniente, ab hoe vix 
diversum; structura nuclei conveniens at pr:sentia strati cireumnuclearis et sphzero- 
sporis intra stratum peculiare subnematheciosum evolutis facilius distinctum. — Utro- 
que hoc charactere Genus Pachymenie superius dicerem. Plante Paehymeniarum 
magis carnoso-cartilaginez, et hine specimina, qu:ze vidi, charte vix adhsrentia, 
mihi adparuerunt. Specimina Epiphlez, si quidem hoc ex paucis, quz eoram habui, 
judicare liceat, omnia, charte arctissime adh:rentia vidi, quamquam plantas seque 
magnas et crassas assumere opportet. 


THAMNOCLONIUM? CANDELABRUM J. Ag. mscr. fronde superne teretiuscula in- 
lerne subeompressa, ramis conformibus sub vage exeuntibus sparsim ramosa, 
ramentisque minutis per totam superiorem partem subverticaliter exeuntibus, 
nune brevioribus nunc paulo longioribus, quasi inzqualiter muscosa, ramentis 
supra stipitem dense ramulosis, terminalibus setas invicem distantes, extrorsum 
porrectas, duras et acutissimas, inferne anastomosibus junctas, superne corym- 
bosas referentibus. 


Hab. ad oras Nov: Hollandiw australis; in Spencers Gulf a Halloran lectum 
Iragmentum tantum habui. 


Specimen, quod vidi, est circiter 4 pollicare, inferne crassitie pennam scriptoriam fere szequans, 
at ut videtur leviter compressum, sursum admodum attenuatum, in ramos ramulosque patentes 
paucos subdivisum, et per totam longitudinem ramentis quasi bryoideis obductum.  Ramenta sub- 
vertiealiter exeuntia, inferne ubi breviora, 1—2 lineas longa, sparsim duplo longiora in ramis supe- 
rioribus obvenientia. Ramenta admodum decomposita; singulis eorum ramis in fasciculum corym- 
bosum desinentibus, quem setis acutis substantia adparenter cornea instructis, invicem distantibus 
at inferne anastomosibus junctis, apicibus extrorsum porrectis, candelabrum fere referentibus di. 
cerem. In his setis, si sub augmento majore conspieiantur, cellulas interiores elongatas juxta- 


P Ko Uh 
j TUR j 
M d Né L^ YA v. E 
" VN tet tw L , 
AA nA M ; / 
PSU 2 i be fu 
/ "rs iua n4 4 

. r] i u : 4 

(5 x TE 
52 J. G. Agardh. 


positas et quasi invicem conglutinatas, at ni fallor anastomosantes, dignoscere putavi. Rami, ex 
quibus exeunt setze, sunt obdueti epidermide, constante cellulis hexagono-angulatis, parum longio- 
ribus quam latis, series horizontaliter superpositas formantibus (quales in planta polysiphonea ob- 
venire novimus) cellulis in seriebus vicinis alternantibus. Anastomoses, quibus setz inferne jun- 
guntur, substantia et structura vix differunt. Ramenta sectione-*transversali observata, tota cellulis 
oblongis anastomosantibus, invicem concretis et nullo alio certo ordine dispositis constare vide- 
rentur. $i cellula centralis quzedam adest, hzc ab exterioribus vix diversa; et cellule peripheri:e, 
qui a facie subhexagon:ze adparent, ab interioribus magnitudine non admodum conspicue differunt. 
Substantiam setarum corneam lubenter dicerem. Nunc inter ramos ramentorum ipsum apicem 
rachidis nudum et quasi calvum vidi. 

Ei, cui incumbit determinare specimina Floridearum, ssepius obvenire puto, ut cuinam inter 
species habitu et structura subsimiles, specimen aut minus completum aut sterile referatur, du- 
bium adpareat; diffieilior adhue fit quiestio de nomine, si species determinanda et habitu et stru- 
ctura ita a cognitis abludit, ut ne de Genere quidem certam opinionem aut conjecturam concipere 
liceat. 81 vero de planta agitur, qus et habitu et structura ita dissimili est instructa, ut fere 
omnino incertum maneat, ad quam regionem systematis illa pertineat; forsan optimum videretur 
ejusmodi plantam siecis pedibus omnino transire. Planta, quam supra describere ausus sum, ejus- 
modi mihi revera adparuit. Nescio sane an Floridea sit. Habitus est ita diversus, ut Spongiam 
quandam facilius quis supponeret. Quum vero ramulos cinctos vidi cellulis hexagonis, in series 
superpositas fere polvsiphoneas junctis, et habitum in Thammnoclonio et Polyphaco non omnino 
abludentem novi — speciem ut Florideam describere malui, sperans fore ut plantam, quie typum 
sibi omnino proprium constituere adpareat, dilipentius quzererent colleetores Australi. 

Fructibus plantze ignotis omnino incertum puto ad quod Genus referenda sit. Satis constat 
species Thamnoclonii et Polyphaci diu invicem proximas consideratas fuisse. Fructibus vero de- 
tectis, genera revera longius distare, vix quispiam hodie dubitaret. Ita forsan quoque de specie 
supra descripta, rite demum cognita, suspicari liceret. Cuicumque autem speciem inter antea de- 
scriptas quzrenti, eam potius inter Thamnoclonia, quam in Generi sibi proprio esse inveniendam, 
lubenter assumerem. 


De structura fructuum Thysanocladiae. 


Species hujus Generis, quarum haud paucas hodie descriptas fuisse constat, 
nondum quoad fructificationis partes ita ut fas fuit cognitas putarem. Icones datze 
sunt et paucs et characteres fructificationis non rite reddere mihi adparuerunt. In 
Epicrisi characteres Generis describere equidem conatus sum; et jam eo tempore 
habituales quasdam differentias protuli; qu:ze vero, quid sibi valeant nondum indi 
eatum novi In nonnullis cystocarpia videram, in aliis speciebus specimina sterilia 
mihi tantum adfuerunt. Ex modo, quo in una Specie (TA. oppositifolia) eystocarpia 
delineata fuerunt in Phycologia Harveyana, diversitatem quendam fructificationis 
adesse, fere supponere liceret. In nulla specie Generis sph:ierosporas hodiedum ob- 
servatas fuisse scio. 

Quod primum attinet sphzerosporas, animadvertere placet me hodie easdem in 
nonnullis speciebus consimiles observasse; sunt iu his zonatim divise, in ramellis 
vix mutatis immersse, et demum ita dense ut infra superficiem stratum fere pro- 
prium contiguum efficiant; alias harum adultiores vidi et rite divisas, aliis junio- 
ribus nondum ut mihi adparuit divisis. Sphserosporas pro magnitudine plantarum 


Analecta Algologica. 58 


admodum minutas dicerem, quod de sph:erosporis hoc modo divisis sepe obtinere 
putarem. In TA. lara Sond. (non Harvey) vidi apices rumellorum, quasi novellos, 
at evidentius siliquzeformes —  Sporangia lancoidea fere dicerem — «quorum inter 
cellulas eortieales plurimas elongatas, quas facile quis crederet inchoantes, sphaero- 
.Sporas dignoscere putavi, paulo infra superficiem immersas; paucas harum paulo 
erassiores et profundius immersas observavi, in quibus sph:rosporas zonatim divisas 
intra membranam dignoscere putavi. In Z/ysanocl. coriacea in apicibus quasi pau- 
lisper elongatis, sublancoideis et incrassatis vidi stratum corticale magis evolutum; 
et inter cellulas hujus spherosporas consimili modo dispositas et divisas observavi. 
In TA. serrata, cujus pinnas steriles subregulariter dentibus oppositis probe serratas 
diceres, vidi ad apiees pinnarum serraturas quasi magis irregulares, nimirum spar- 
sim in pinnam clavieformem et inermem, longitudine pinnas serratas fere cequantem 
produetas; stratum corticale in his amplius evolutum, et inter cellulas hujus vidi 
sphserosporas, eceteris cellulis circiter duplo erassiores, et zonatim divisas. His emis- 
sis alias cellulas ejusdem ordinis, omnes aut plurimas in sphierosporas abire suspi- 
carer. Exstat preterea Species, olim sub nomine Príonitis Colensoi descripta, de 
qua jam in Epierisi monui sph:zerosporas ejusdem esse zonatim divisas, dum in 
speciebus Prionitidis sph:srosporas eruciatim divisas obvenire constaret. Cognitis 
hodie sph:erosporis in pluribus speciebus TThysanocladir, suspicionem de affinitate 
tum allatam, hodie confirmatam facilius quis diceret. 

Cystocarpia. in pluribus speciebus jam in Epierisi deseribere quidem mihi 
licuit; in aliis eo tempore mihi ignota fuerunt. In duabus speciebus, certo respectu 
ab alis abludentibus, eadem videre mihi nondum licuerat. In una Specie (TA. op- 
positifolia), habitu. paulisper abludente instructa, a Harvey depicta, peculiarem quen- 
dam structuram facilius quis exspectaret. Hine de cystocarpiis ulterius pauca hodie 
afferre placet. 

Cystocearpia in omnibus speciebus a me examinatis (Th. lara, Th. Harveyana, 
Th. dorsifera. Th. coriacea et Th. oppositifolia) eandem offerre structuram nuclei, 
observare credidi. A placenta nimirum centrali; in ramos plures quoquoversum 
radiantes subdivisa, fila gemmidiifera a singulis placentie ramis quoque radiantia 
exeunt, sat evidenter fasciculatim congesta, in inferiore sua parte cylindracea arti- 
culata et ramosa, ramis in superiore parte clavato-moniliformibus, sensim in gem- 
midia conglobata subrotundata subdivisis. Antea quam gemmidia rotundata for- 
mantur, vidi fila terminari cellulis cylindraceis fere baculiformibus (in T. oppositi- 
folia) admodum peculiarem adspectum  preebentibus; quod tamen stadium antece- 
dens evolutionis constituere putavi. Extra fila gemmidiifera propria stratum cireum- 
nucleare validum adest, filis clavato-caudatis, nune quoque sparsim articulatis, in 
parte sua crassiore contentu sat conspicuo, szepe lutescente, in parte tenuiore minus 
conspicuo instructis, nucleum circumcirca ambientibus, et hune quasi strato proprio 
peripherico cingentibus. In nucleo juniore hoc stratum magis filis elongatis con- 
stitutum, et filis cireumambientibus undique clausum; fit vero in nucleo magis 
maturescente sensim disruptum et denique plus minus dissolutum, gemmidiis in 


' NN 
3 CU . Ried X PE w 1 "gs CS 
i t e "v ^ VIX 
: A 
- h »- e 
, à J 
54 J. G. Agardh. 


spatio eireumnucleari erumpentibus plus minus sejunctis et. demum ad. carposto- 
mium, singulis nucleis antepositum, conductis. 

"i vero his omnibus proxime convenire videntur Species a me observatze, aliis 
nonnullis tamen differre videntur, quod a structura singulis speciebus propria pen- 


dere putarem. Constat nimirum 1psas frondes in nonnullis speciebus obvenire fere . 


omnino planas, folium piunatifidum referentes diceres ((TÀ. dorsifera, Th. coriacea) ; 
stratum. quoddam frondis interius in his vix conspiciatur, nisi sectione transversali 
frondis observatum; certis vero locis infra apicem pinnarum (plerumque ultimarum) 
verrueee mamillteformes proveniunt in una, aut sepe in utraque pagina subopposit:e, 
in quibus ceystocarpla generantur. Has verrucas cum Spongiolis in Polyide fere 
analogas dicerem; has enim verrucas cum cystocarpiis lpsis affinium Generum haud 
comparandas putarem; sed evolutione precipue strati interioris frondis, his locis 
lormantur spongiole quasi proprii generis, in quibus nuclei eystocarpiorum nume- 
rosi generantur. Singuli nuclei minuti, globosi, placenta sua propria et conspicua 
instructi, fila gemmidiorum quoquoversum radiantia emittentes. Singulis quoque 
nucleis sua sunt carpostomia, quie pro sita nucleorum in sponglola quoque quoquo- 
versum spectant. Dum igitar in alüs Generibus, quorum cystocarpla nucleo im- 
merso constituuntur, nuclei obveniunt singuli et plerumque per majorem partem 
frondis sparsi, fiunt in 'Physanocladia modo dieto certis locis numerosi collecti et 
ita evolutionem quasi superioris ordinis attingentes. 

Sunt alice Species Thysanocladiee (Th. Harveyana — Th. larva Harv., non Sonder), 
qui fronde magis pinnatim subdivisa, quam pinnatifida, instructa diceres, quarum 
frondes quoque ab initio complanatze formantur; fiunt hz: quoque inferne erassiores, 
ita tamen ut regionem quandam costalem a marginali discernere vix liceat — ut 
in pinnatifidis nonnullis (Th. costata Harv.). Ut his speciebus pinnatis quasi pecu. 
lire animadvertere licet, pinnas quasi adventitias (inter pinnas primarias oppositas) 
a margine caulis inferioris inerassati sepe provenire; quibus provenientibus rami- 
fieatio frondis magis irregularis adpareat. 51 in his margo sterilis pinnarum minus 
conspleua adest, sequitur quoque spongiolas fructiferas sub forma quadam propria 
— a speciebus pinnatifidis diversa — obvenire debere. Easdem revera vidi in api- 
cibus pinnarum incrassatis, quasi receptacula terminalia obovata et complanata con- 
stituentibus evolutas, margine sterili vix notabili cinetas. Hee receptaeula tum in 
pinnis primariis, tum in seceundariis a rachide pullulantibus evoluta vidi; eadem vix 
nisi externo adspeetu a spongiolis mox supra desciptis distinguenda putavi. 

Paulisper alia videretur struetura T'hysanocl. laxe Sond. (non. Harv.) quse ste- 
rlis vix nisi fronde multo angustiore a. T. Harreyana diversa adpareret. Stratum 
nimirum interius in fronde angusta superiore ab initio minus evolutum, quin immo 
sectione faeta transversali partis superioris hujus speciei frondem fere tubulosam 
aliquando putares; sectione. quoque 1acta frondis inferioris strueturam. Rhabdonize 
facilius forsan quis crederet. In ejusmodi segmento accuratius examinato eam 
tamen differentiam observare credidi, ut fascieuli filorum extimi, qui stratum quod- 
dam interius ab exteriore separant, modo proprio dispositi adpareant; adsunt nimirum 


Lf ow 


YU SUC 


DET T VE : 


Analecta Algologiea. 55 


alia fila (longitudinaliter exeurrentia) quze transverse secta adpareant, alia quasi ab 
interiore margine frondis tubuloss exeurrentia et introrsum porrecta, quasi diversos 
faseieulos separantia. In superiore parte frondis (fere tubulosse) hsec fila crassiora, 
nune quoque ramosa et contentu magis conspicuo instructa, totum interius laxe 
implent, precipue ab uno pariote ad alterum transeuntia; ramis tamen horum aliis 
sursum, alis «deorsum exeurrentibus; qu: ex his deorsum tendunt fiunt demum 
tenuiora et directione servata stratum interius Irondis hse constituere putarem. [n 
parte frondis superiore subtubulosa, in qua cystocarpia jam inchoantia vidi, stratum 
interius filis erassiuseulis fere tantum constare vidi; et ex his ipsum stratum cir- 
eumnucleare formari putarem; in parte vero paulo inferiore ejusdem receptaculi 
(seu parte fructifera) stratum interius magis evolutum, spongiole aliarum analogum 
vidi; et in hoe nucleos plures, attamen pauciores, suo strato circumnucleari cinetos ; 
ubi contigerit nucleum bene transsectum observare, hunc vidi eum iis aliarum spe- 
cierum congruentem, velut carpostomia singulis nucleis anteposita, quoquoversum 
patentia observavi 8i igitur partes cystocarpis pregnantes formam quandam re- 
ceptaeulorum quoque offerrunt, tamen hane siliquosum partem magis forma quain 
structura diversam dicerem. 

In Specie, quam ab aliis habitu suo potissimum distinctam putares (T7. oppo- 
sififolia), characteres et structuram aliarum specierum quoque agnoscere putavi. 
Caule valido inerassato potissimum eum T. Harveyana convenire videretur; et velut 
in hae specie ramulis novis magis inordinate prolificantibus caules adultiores sepe 
uberrime instructi adparent. In ejusmodi ramulis superioribus et sepe admodum 
angustis spongiole fructiferze formantur valide, supra paginas emergentes, modo 
earum speclerum, quas supra pümaatfidas dixi. (us igitur habitu et ramificationis 
norma paulisper separantur alie? Species Thysanocladie supra allatze, ezedem quasi 
conjunguntur characteribus fructuum in 7". oppositifolia obviis. Ipsos nucleos fere 
evidentiores vidi quam in aliis speciebus et cum his eximie structura congruentes. 
Spongiolas, nucleis pregnantes, ob ipsarum magnitudinem, et ob angustas pinnas 
in quibus formantur magis quam in alis speciebus conspicuas dicerem. Qualem 
strueturam spongiole, nucleos numerosos, carpostomia quoquoversum singulis ante- 
posita, placentam ramosam et gemmidia supra describere conatus sum, tales quoque 
in Th. oppositifolia has partes vidil. 

Species, quie sub nomine Priomiis Colensoi olim descripta fuit, quamque affi- 
nitate dubiam olim consideravi, quoque hodie quoad affinitates dubiam mihi adpa- 
ruisse, animadvertere placet. Si habitum considerare placet, hane fere zque bene 
cum Rhabdonia ramosissima ae cum "Thysanocladiis convenientem dicerem. Sphzero- 
sporas et in 'Physanocladiis et in Rhabdonia zonatim divisas obvenire; quales in 
specie dieta easdem observavi. Cystocarpia ejusdem hodie quoque comparare licuit ; 
at eadem esse cum 1is Thysanocladie congruentia vix dieere auderem. Stratum 
cireumnucleare validum quidem adest; at ipsos nucleos minutos Thysanocladize non 
vidi. Sed placentam magnam validam; et inter fila placentam cum strato cireum- 
nucleari conjungentia, vidi fila gemmidiifera in fasciculos numerosos divisa; singula 


. 
" 


J E à f uv. E M UMS r4 
56 J. G. Agardh. dE 


fila clavata, ex articulis superioribus singula gemmidia, ut mihi adparuit, separantia. 


Speciem igitur suadentibus nucleis potius Rhabdoniis adproximandam esse erederem.- 

Quod attinet affinitates Ipsius Generis Thysanocladiw, satis constat Genus ad 
diversas familas relatum fuisse. In Epierisi Thysanocladiam una eum Tichocarpo 
Areschougi:e proximum disposui, indicata vero differentia structure, quam defiei- 
ente tubo centrali generatam facilius quis crederet; quo charactere potius Rhab- 
doniam tangere videretur. Mihi vero ipsam structuram nuclei et formationem gem- 
midiorum in his Generibus paulisper diversam consideranti adparuit Thysanocladiam 
potius Aresehougiee adproximandam esse. EHodie vero mihi, situm et ipsum forma- 
tionis modum nucleorum perpendenti, hane de affinitate sententiam quoque dubiam 
videri confiteor. Nescio anne assumere liceret 'Thysanocladias propriam quandam 
familiam constituere, quam «dispositione nucleorum cum Spongiocarpels analogam 
dicerem, horum autem formatione quandam cum Farlowia congruentiam offerentem, 
neutris autem rite affinem con]Jicerem. 

In Speciebus Rhabdoniee omnibus, quarum cystocarpia hodiedum examinare 
mihi lieuit, nuclei nusquam numerosi et quasi in spongiola congesti mihi obvene- 
runt, sed semper singuli et suis diversis locis per frondem) sparsi. Ipsi autem hi 
nuclei sunt in diversis speciebus paulisper diversi; nucleo nimirum in nonnullis 
simpliciore, in alüs, quarum placenta magis composita, quasi in fasciculos fertiles 
plures subdivisa. Carpostomia singulis his fascieulis anteposita nusquam vidi, sed 
unieum carpostomium in suprema parte pericarpii evolutum.  H:ec structura in non- 
nullis Rhabdoni:e speciebus (JU. femera, Rh. Coulteri) sat conspicua adest; stratum 
exterius frondis sterilis cum ipso pericarpio comparanti facilius adpareat parietem 
periearpi cellulis multo magis numerosis et in fila sensim longiora (carpostomium 
versus) radiantia esse contextum. Sunt vero alie Species, quarum nuclei intra 
frondem tubulosam adparenter immersi et in media fronde centrales pinguntur 
CHRh. coccimea, Rh. dendroides); si im his contigerit fructum adhue minus evolutum 
sectione transversali observare, evidentius patere putarem pericarpilum proprium 
(unilaterale in ramulo) cellularum seriebus radiantibus indieatum, quoque in ejus- 
modi speciebus adesse. Nuclei igitur in Rhabdoniis sunt intra sua periearplia sin- 
guli et. per carpostomia quoque singula sua gemmidia emittentes. 

Ipsos quoque nucleos in diversis Rhabdonisze speciebus esse paulisper diversos 
nec denegatur; in nonnullis (Rh. coccimea) nucleum minorem, in placenta simpli 
eiuseula simplicem fere dicerem, in alis (Jh. femera, Hh. Coulteri) ipsa placenta, 
quasi composita ramis quoquoversum radiantibus, fila emittit alia sterilia eum strato 
cireumnueleari conjuneta, alia gemmiüdiifera fascieulos fertiles, filis sterilibus quasi 
invieem separatos formantia. Hine dicere liceret nucleos ipsos in Rhabdonia aut 
simplices generari, aut quasi compositos, fascieulis pluribus invicem subseparatis; 
in '"Thysanocladia vero nucleos formari numerosos intra adparatum proprium con- 
gestos; singulis his sua. adesse carpostomia; nueleis singulis (quamquam minutis) 
nune gemmidia quasi in fasciculos plures sejunetos collecta. generantibus. 


Ts 


EP 
L| 


) 


AT 


Analecta. Algologiea. 


Quod attinet. Z'ehocarpum, de affinitate hujus Generis adhue equidem dubi- 
tarem, Intra ramulos forsan proprios cystocarpia formari, et in his nucleum termi- 
nalem in placenta erectiuseula et carpostomium terminale observare eredidi. Nucleum 
vero in ramulo initio hine lateraliter prominulum videre eredidi; quod eum structura 
dieta non bene congruere putarem; structuram aliam a. Ruprecht. quoque indieatam 
luisse, animadvertere. placet. 

Species ipsius Generis "Thysanocladi:ie antea memorate, plurimi quidem. invi 
cem ita conformes viderentur, ut de proxima illarum affinitate. vix dubitare lhieeat. 


Ea autem, quam sub nomine 7. serrale inter Algas ex Friendly Islands distribuit 


» Harvey, habitu ab aliis paulisper recedit, ita ut de affinitate hujus quispiam forsan 


dubitaret. Im speeiminibus mihi obviis ejusdem cystocarpia frustra quisivi; quare 
eertum de affinitate judieium ferre non auderem.  Sphierosporas vero in partibus 
quasi transmutatis obvenientes, Genus diversum indicare facilius forsan quis puta- 
verit. Conjeeturam vero de affinitate omnino vanam putarem, ignotis eystocarpiis 
speciei, quam habitu ad alias plures tendentem agnoscere opporteret. 

Proter species, supra allatas, formam mihi novam hoe loco memorare placet. 
quam sub nomine »Thysanocladie sp.?» ex Mombassa, Sansibar, mihi misit Hauck. 
Hane nullo nomine speeifieo insignitam postea novi, nec forsan a Hauck deserip- 
tam, tantum sterilem vidi. Nee igitur de affinitate hujus judicium quoddam auderem. 


HywENOCLADIA CERATOCLADA (J. Ag. mscr.) cwspitibus admodum decompositis, 
ramos subeorymbosos formantibus, frondibus angustis linearibus, inferne com- 
planatis et szubpinnatim a margine ramosis, superne teretiuseulis et adparenter 
«epe dichotomis, ramulis ultimis sursum sensim brevioribus subseeundatis 
aeuminatis, apices subeervicornes constituentibus, eystocarpiis . . . . 


Hab. ad oras australes. Nov:e Hollandie, ex Port Phillip a J. Br. Wilson, 
ex Eneounter bay a D:na Hussey mihi missa. 


Quamquam hujus nullum specimen fructiterum hucusque videre mihi contigerit, tamen sua- 
dente structura frondis speciem novam Hymenocladis: vix dubiam in ea agnoscere putavi; quam 
ipsa ramificatione frondis ab aliis speciebus angustis Generis sat distinctam putavi. Dum enim in 
speciebus Generis angustis et decompositis nonnulle sunt tote teretiuscule et suo modo ramose, 
alie vero complanatze et pinnis plurimis decomposito-pinnatz, nova species aliam et sibi propriam 
ramificationis normam offerre mihi adparuit. Me tamen duas formas coram habuisse, dicere fas 
est, quarum unam multo tenuiorem et magis decompositam, partibus frondis superioribus Cera- 
mium quoddam crassitie. parum superantibus, mihi a Wilson missam, nomine H. cerafoclade pri- 
mitus distinxi; (hanc. nullomodo eum. ERYTHRONEMA (J. Ag. Anal. I. p. 97) identicam esse, dixisse 
placet). Alteram formam, quam corymbosam lubenter dicerem, latiorem vidi, rachide inferiore lineam 
latitudine superante et inferne conspicue complanata, ramis a submargine exeuntibus, aliis (infe- 
rioribus) magis pinnatim dispositis, aliis subdichotomis, partes superiores subcorymbose expansas 
monstrantibus. Utraque forma egerit ramulos ultimos nonnullos subsecundatos et adproximatos, 
ita forma referentes alias Algas, quas cervicornes nunc dixerunt. Utrum hoe charactere proprius 


Lunds Univ. Arsskrift. Tom. XXX. à 8 


(XS TTNPOIHAET y. 


D. 


LI 


DN J. G. Agardh. 


indieatur typus in pluribus speciebus Hymenocladire reveniens, eui quoque 4H. dactyloides, quam- 
quam multo firmior, pertineret; an eharacterem unius ejusdemque speciei indiearet, ut supra for- 
mas disposui, id vix nisi novis et fructiferis speciminibus observatis, certius dijudieatur '. 


LXXIII.  RuopvuEviA. (Crixornona) Capensis J. Ag. 


Mpeeles Capensis, quam sub nomine JA. foliifere missam accepi, a Specie 
australi omnino «diversa mihi adparuit, quamquam habitu simillima videretur. In 
planta australi, qualem hane ex insulis Chatam provenientem deseripsi, vidi folia a 
margine prolificantia, dum in Specie Capensi sunt intra marginem, fere a media 
parte foli oriunda. eetione transversali hujus facta, mihi adparuit margines esse 
paulisper. rotundato-dilatatos, media pagina ita obsoletissime. canalieulata in sterili, 
In planta. sph:erosporifera. vidi phylla prolifieantia magis gelatinoso-cartilaginea, et 
sectione. transversali eadem constituta strato cortieali in fila minutissima. monili- 
formia evoluto, et inter h:ec fila sphierosporas oblongas crassiusculas eruciatim di 
visas provenientes. In seetionibus a me factis margines sori nematheciosi, adhuc 
magis prominulos, saltim initio steriles observavi; posterius tamen sph:erosporas 
paucas in parte marginis, quam soro proximam vidi. Patet igitur Speciem Capen- 
sem ad sectionem Generis referendam esse, quam nomine. Clinophore. designavi. 
Structuram plante sterilis, cum ea. A. folifere  comparanti mihi adparuit hane 
quoque diversam esse, cellulis interioribus nempe in Ah. folüfere sectione trans- 
versali brevioribus, in forma Capensi sat conspicue longioribus. Formam Capensem 
igitur Speclem sistere diversam putavi, quam nomine 4/0. Capensis i Herbario 


designa vi. 


LXXXIII. |. Runopornvruss. 


Hoe Genus, quale hodie Species numerosas complectens constituitur, typos 
plures invicem diversos, affinitate tamen proximos, comprehendere facilius putarem ; 
quos ut Subgenera distinguere e re esse judiceavi. Non tantum strueturam frondis 
in his esse paulisper aliam, sed etiam cystocarpia et alio modo sita, et &liam peri- 
carpii et preelpue adparatus carpostomii structuram offerentia jam antea monui. 
Postea autem non tantum novas modifieationes hoc respectu adesse, sed etiam 
sphserosporas offerre differentias didici, quibus omnibus in speciebus dignosceendis 
et disponendis uti opportere facilius mihi persuadeam. 


" Preter formas habitu externo diversas, quas Species ad Hymenocladiam hodie relat:e of- 
lerre videantur, quoque in situ et formatione cystocarpiorum modifieationes adsunt, quibus typos 
diversos indicari facilius forsan quis conjiceret. Me tum hae adparentia duetum, tum male inter- 
pretata analysi ipsius structurse frondis deceptum, formam mihi paulisper insolitam Hymenocladice 
Usneie ut speciem propriam Chnrysymenise (»Chrys. Hasseyane) deseripsisse, hodie confiteor. 


—— n! 


UC E 


Analecta. Algologica. 50 


In Speciebus Generis antea cognitis eystocarpia carpostomio proprio instructa 
vix observata fuisse scio. In plurimis pericarpia. cellularum. seriebus. quibusdam, 
ab interiore extrorsum radiantibus, aut paucioribus et certo loco pericarpii obveni- 
entibus, aut omnibus eodem modo radiatim dispositis instructa esse, satis constat ; 
et series istas radiatas loco carpostomii esse facilius videretur. Demum vero in 
Specie mihi nova eystocarpium cearpostomio proprio structum vidi, quie ita typum 
sul juris offerre mihi adparuit. In alia Specie, jam antea a me deseripta, sphiero- 
sporas obvenire fere in sorum collectas, specimina bene fructifera docuerunt, quod 
comparatis aliis quoque typum proprium indicare facilius assumerem. 

Si eellulas radiatim. dispositas in pericarpio c:eterum clauso vices carpostomii 
perfungi, jure assumserunt, tamen observare restaret quomodo gemmidiis inclusis 
ipse exitus pateret. ln nonnullis harum speciebus revera vidi series istas radiatas 
admodum prolongatas et fere nematheciosas fieri, quare forsan conjicere liceret eas- 
dem ipsarum evolutione denique sublevari, et eystocarpium hoe modo fieri apertum. 
MI dn una Specie, loco hujus adparatus, earpostomium proprium adest, hiec quidem 
mihi videtur typum sat peeuliarem indicare inter multas alias species. 

Quum antea placuerit subgenera certis nominibus designare, quoque subgenera 
hodie deseripta, certis. nominibus instrueta proposui, quibus situm eystocarpil in 
fronde indicatum vellem. 


IV. s. ENDporcorn.EMA fronde plana superficie. rosulato-areolata, cellulis cortàcalibws supra interi- 
ores subsimplici serie dispositis rotundatis; interioribus majusculis per duas series 
paginibus | parallelas dispositis subalternantibus; phyllis. prolificantibus fructiferis: cysto- 
carpiis supra mediam. paginam, utrinque emergentibus, pericarpio cellulis radiatim dispo- 
sitis, in wna pagina magis dissitis carpostomiwm formantibus contexto; spherosporis secus 
mediam. paginam. àncrassatam: fere in sorum collectis. 


Inter Species antea jum deseriptas A. Brookeanam ad sectionem H yalophle:e equidem retuli, 
suadente structura carpostomii; alio vero respectu species hic cum speciebus antea ad Hyalo- 
phleam relatas parum revera convenit; comparatis quoque speciminibus bene sph:erosporiferis 
hane speciem ab alis mihi cognitis differre vidi sphaerosporis secus mediam paginam quasi sorum 
formantibus; quod proprio subgeneri sat characteristicum putarem.  Habitu et situ cystocarpiorum 
Speciem dietam ad A. volams proxime accedentem facilius quis putaret. 

Hujus Subgeneris unica mihi cognita Species est: 


Ru. BgookEANA J. Ag. Didr. Alg. Syst. IV. p. 54. 


Spherosporiferze plantze phylla. prolifieantia structuram et dispositionem. cellularum: rosulato- 
areolatam, «quam in sterili multarum specierum descripsi, parum mutatam offerunt. t media 
phyllorum pars incrassata adparet, et in hac incrassata parte sphorosporz densius sparse obve- 
niant, marginibus utrinque sterilibus. Si igitur phylla fertilia luei objecta adspiciantur, eadem 
soro longitudinali esse instructa, facilius suspicaretur; ipsum autem stratum  corticale in parte 
fructifera vix mutatum observavi. 


(VIL) CnAsPEDONIA fronde plana. subrosulato-areolata. cellulis corticalibus supra inferiores subsimplici 
serie dispositis, interioribus majusculis, per duas series paginibus parallelas dispositis in- 
vicem. alternantibus ; pericarpio marginali fere toto prominulo, cellulis ejusdem interioribus 
majoribus submonostromaticis, exterioribus subradiantibus in 4pso vertice carpostomium 
subproprium. cingentibus. 


: 


b 


Un s 


L^ ' 
^ 
" i j Bs iv" à 
d PN J^ CY: v 
Mo 3 i y4 Suo 
T -*5 n» 5 F 
" x 4 d ' 
à re Y 
» Un 2 ) es 
L^ d v vU, 
H " v4 wi * 
: 5 
" i ^ "AXE 
60 J. G. Agardh. 


Qualem nucleum in aliis Speciebus Rhodophyllidis, nucleolis pluribus cireumcirca. dispositis, 
filieque radiantibus invicem separatis, compositum observavi, talem quoque in nova specie hodie 
descripta contextum vidi. Singuli nucleoli filis fasciculatis constituti, in articulis superioribus 
zemmidia conglobatz, mueo quasi cohibita fovent. Fila sterilia nueleolos separantia et sparsim 
anastomosantiz, in stratum tenue cireumnucleare cirea nucleim conjunguntur. Extra hoc ipsum 
pericarpium adest, strato 4»feriore monostromatico, majoribus cellulis constituto, et exteriore cellulis 
minoribus fere in fila fasciculata conjunctis constitutum. — Adparatum carpostomii, filis raciantibus, 
certo loco pericarpii evolutis et demum: secedentibus, eonstitutum, qualem in subgeneribus pluribus 
Hhodophyllidis obvenientem vidi, in novo Subgenere non adesse putarem; nec modo Hyalophle:we 
et Pericladizre pericarpium  cireumceirea filis fascieulatis quoquoversum quasi apertum componitur ; 
sed in novo Subgenere in 1pso vertice pericarpii, extra frondem fere emersi, carpostomium sub- 
proprium observare credidi, eireum-znmbientibus cellulis propriis in orbes superpositos conjun- 
etis. eimetunm. : 

Dum in plurimis hueusque mihi cognitis 5peciebus Rhodophyllidis cellule. interstitiales aut 
nullie. aut. sub forma. venarum demun conspiciantur, structura in. Craspedonia ad typum, quem in 
Callophyllide sat cognitum putavi, magis accedere fere dicerem. | Ut in. plurimis speciebus aliis 
cellule interiores conspieue majores per duas series dispositze observantur, ita quoque in praesente 
"pecie; at separantur h:e cellule majores minoribus, quasi interstitialibus; quarum ali: interiores, 
alie exteriores, quie exeurrere. videntur in cellulas minores subfasciculatim dispositas strati corti- 
lis. Ut in multis aliis cellule. cortieales (a superficie. observatze) quasi rosulate: cingunt majores 
inferiores, ita quoque in nova nostra specie; at ubieumque majores obtegere videntur (nee strato 
supra verticem interiorum deficiente). 

Dum in multis Rhodophyllidis Speciebus Cystocarpia nunc intra ipszin laminam) quasi im- 
mersa, nunc intra marginem «quasi intumescentem, nunc in processubus marginalibus quasi pro- 
pris evoluta formantur, sunt in Craspedonia marginalia quidem, at extra marginem quasi magis 
eminentia; hinc placenta mihi adparuit basalis intra periearpium, nec inter utramque paginam ex- 
currens quasi intermedia; hine quoque earpostomium proprium in vertice formatum fiuxi. 

Unieam speciem subgeneris hodie mihi cognitum scio: 


HuoporHvynLIs wARGINALIS J. Ag. mscr. Ironde latiuseula plana cwespitosa, de- 
composita. di-trichotoma, segmentis sublimearibus supra axillas rotundatas paten- 
tibus et fere divergentibus, superioribus angustioribus, supremis attenuato- 
obtusis, eystocarpiis margini immersis, sepe nunierosis seriatis subsphiericis. 
Hab. ad Western Port Nov: Hollande legit J.. Br. Wilson. 
Speciem nostram habitu et situ fructuum species plures Fauchecze mirum in modum referre, 
at structura et frondis et fructuum diversam esse, dixisse placet. Specimina nostra 2—3 pollices 


longa, segmentis circiter 2:as lineas latis. Substantia firma membranacea at subcartilaginea. Charte 
non admodum firmiter adh:eret. 


De structura Nizymeniae. 


Quamquam. planta hujus Generis typica ad oras Australie. sat. frequens. obve- 
niat, et. ipso suo habitu facilius dignoscatur, eani tamen quoad characteres rite. de- 
finitam. fuisse, vix quispiam: diceret. Sphierosporas adhue Algologis ignotas suspicor. 
Easdem in verrueis minuti, quie supra paginas frondis sepe adsunt, frustra quie- 
sivi; nec in organis magis prominulis, m quibus suadente Phacelocarpo sphiero- 
sporas obvenire forsan quispiam conjiceret, easdem invenire mihi contigit. In his 
ultimis, quie sepius adsunt, tantum eystoearpia vidi; et verrucas dietas aut strati 


Analecta Algologica. 61 


corticalis exuberantis indicia putarem, aut initia eystocarpiorum quie Dorsan mima- 
tura. decidunt. Ipsam structuram frondis in operibus systematicis rite. expositam 
luisse, nee dicere auderem. Hane enim structuram — revera sat compositani —- 
sub. evolutione sensim admodum mutatam fieri ex deseriptione et ieonibus datis vix 
concludere lieeret. is vero prietermissis idea Generis vix concipiatur. Pauca 
igitur de his hodie monere placet. 

Seetione faeta frondis junioris hanc fere. putares ab initio tubulosam, filis qui- 
busdam. sparsioribus, admodum tenuibus, articulatis et anastomosantibus, cavitaten 
interiorem oceupantibus. Hoe stratum, quod acie dicerem, in icone. Harveyana a 
medio illo strato valido; quod ex icone filis curvis vage intertextis constitutum. pu- 
tares, reprsesentatur. Stratum  nfermediwn. quod in fronde juvenili eavitatem inte- 
riorem cingit, jam validum, eellulis rotundato-angulatis contextum est, ut hoc quo- 
que in icone Harveyana adpareat; at cellule ejusdem sunt verticaliter superpositie 
et extrorsum sensim in fila strati cortiealis stipatissima abeuntes. Pr:eter hoec ultima 
strata vero, quie in icone Harveyana haud difficile recognoscantur, adest stratum 
in fronde juvenili paueis quibusdam filis admodum conspicuis, quie eurvata et varia 
directione exeurrentia, adinodunm erassa jam. adpareant; hiec. neque artieulata, neque 
endochroma quoddam eontinentia facile viderentur. Hee, si ad primam: eorum ori- 


einem sequuntur, paucis quibusdam: articulis (2—3) cylindraeeis, — quas a cellulis 
strati. intermedii intimis transmutatis ortos credidi — superne constituta. vidi, dein 


a his inartieulata contimuantur, seeus parietes interiores strati intermiedii deseen- 
dentia, stratum proprium, quod hyphoideum lubenter dicerem, formantia. — Hiec. in 
icone Harveyana lineis duabus obscurioribus indicata putarem. Qualiter hoec strata 
orta et interpretanda erediderim in Morphol. Florid. p. 125 et tub. X XIIT. fig. 9? 
jam indicavi. In partibus inferioribus et adultioribus fila hyphoidea numerosiora 
evadunt, et denique totum interius implent adparatu densissimo filorum, quie cur- 
vata et omni direetione intertexta viderentur. Hane structure idieam ex icone 
Harveyana facilius quis eliceret. 

Sed proter mutationes strueturwe, quie ab ipsis cellulis constituentibus earum- 
que multiplieatione deducere liceat, ali obveniunt im contentu eellularum, ipsam 
consistentiam frondis habitualem quoque mutantes. Dum enim frondes juveniles 
adpareant plan: et tenue membranace:, seniles fiunt et cartilaginece. et. ancipites, 
struetura interiore quasi omnino mutata. Implentur nimirum in his cellule mirum 
in modum granulis amylum referentibus, et ejusmodi cellulie, uberrima. evolutione 
filorum hvphoideorum a strato intermedio solut:ie, sparsim. quoque in strato interiore 
obveniant. Ubi plantam hoe respectu quam maxime mutatam habuerim, stratum in- 
terius amplissimum vidi et totum filis hyphoideis densissimis, interspersis sparsim 
cellulis amylophoris, contextum, et in farragine ita densissima strati axilis proprii 
nulla omnino indicia vidi. Plant:e, ita mutatee, et habitu et structura alienze, Genus 
proprium Amylophor:e instituere. quin. immo inductus fui (Anal. f. p. 99), quod 
vero hodie omnino exstirpatum vellem, utpote non typum sed stadium evolutionis 
proprium indicans, 


cd 


rc ud WT. 


: NS » 
E 275 e "* Ay. , J 
RD " AUR Ks S , ; 
NET y ut Uu x A 
4 " , my dT í« A *j 
T Jd » pe ; $ 
us / Ex ; b » 
- / * 
1) LH 
602 J. 6. Agardh. 


bl L 


CN. 31. Honrornvrtvu. (Gen. nov. Delessericarum). 


Frons una pagina inferiore adfixa, superiore convexiuscula, quasi ex tereti- 
complanata, enervis eellulis subinordinatis pleiostromaticis contexta, interioribus 
majoribus eylindraceo-oblongis per plures series dense juxtapositis, stratum 
interius. formantibus, exterioribus, multo minoribus subrotundatis aut secus 
superficiem. paulo longioribus, laxius juxtapositis stratum exterius formantibus. 
Cystoeerpir n - superiore. pagina sessilia, marginibus vicina, intra pericarpium 
hemisphizerieum. | submonostromatieum. nucleum. simplicem. foventia; placenta 
basalis, nodo oblongo constituta, sursum fila gemmidiifera plurima. emittens; 
fila. artieulata parce. dichotoma fastigiata, superne invicem sublibera, in arti- 
culis. terminalibus clavato-obovatis gemmidia conformia subsingula foventia, 


Sort 


Quoad formam frons complanata adparet, inferne simplicior, lineari-cuneata,, 


dein. palmatim aut nune subpinnatim «decomposita, segmentis dichotomis, superne 
densioribus irregulariter. flabellatis, marginibus nunc paulisper flexuosis. PFrondes 
minores cirelter sesquipollieares longitudine, lineam-sesquilineam late, segmentis 
sublinearibus, terminalibus rotundato-obtusis. In superiore pagina ad segmenta supe- 
riora et sepe margini vicina proveniunt cystocarpla, supra paginam elevata hemi- 
sph:ieriea; periearpio submonostromatico in sinu inter paginam et inferiorem partem 
pericarpii cireumceirea munito quasi fasciculo cellularum elongatorum, totum sinum 
implente. Ipsum mucleum vidi optime evolutum, a placenta basali, quasi supra 
fundum deeumbente, et nodo oblongo constituta, fila gemmidifera plurima, tenula 
articulata et superne dichotomo-ramosa emittentem. Fila singula, in axillis fere jam 
novis cellulis priegnantia, quie sensim in gemmidia nova excerescere videntur; ma- 
tura  gemmidis pyriformibus singulis terminata. C'arpostomium vidi in pericarplo 
evaeuato terminale. Infra placentam fila anastomosantia »basalia adsunt, plexum 
placentarem sustinentia. 

Beetione. frondis transversali adparet frondem esse seriebus pluribus super- 
positis eellularum | contextam. In juniore segmento he rotuhdat: adparent, chro- 
matophoris minutis intra parietem fere singula serie dispositis; in fronde adultiore 
segmentum quasi magis complanatum consttuitur cellulis interioribus cylindraceo- 
oblongis, dense adproximatis, quasi per plures series superpositis; ab his stratum 
extimum, cellulis multo minoribus constitutum, sat distinctum adpareat; paginam 
inferiorem magis planam et cellulis. infimis sparsim deperditis contextam a supe- 
riore convexiuseula dignoscere putavi; et hine plantam decumbentem putavi; hine 
quoque in sectione transversali pulvinaris ad instare hine plani, illine tumentis 
semihemisph:erici formam frondis videri. Cellule. paginze/ inferioris quoque decolo- 
ratas, et sparsim deperditas; superioris pagins?:» magis sursum porrectas et coloratas 


observare eredidi. 


"vo 


ET 


IDEE S 


Ho Lex 


EATLLIII 


Ic 


- 
! 
| 


Analecta. Algologica. 623 


Colore. et. forma. plant:ie. suadente. speciem quandam Gymnogongrl, at chartie 
adhzerentis, coram habere crederes !). 
Species hodie unica mihi cognita: 


1l. HzxmrorH. AUSTRALE J. Ag. mscr. 


Hab. ad Port Phillip Heads; sub n:o 51 mihi à J. Dr. Wilson missa. 


CXII. NuoPBYLLUM. 
SkcTIO VIL. BorRYOGLOSSUM. 
-- Fronde membranacea. subavenia. 


43.». N. rRoLrFERUM J. Ag. mscr. fronde juniore lanceolata supra stipitem brevem 
simplieiuscula, adultiore sat firma prolifieationibus à margine exeuntibus de- 
mum adparenter pinnata et inferne stipite in inerassata media fronde quasi 
costam immersam f[formante subcostata, phyllis prolifieantibus junioribus ob- 
ovatis, adultioribus lanceolatis, omnibus aveniis, cystocarplis intra marginem 
immersis soris lineam demum  elongatam intra marginem formantibus. 


Hab. ad Port Philip Heads sub n:o 12 & 18 a J. Br. Wilson mihi missa. 


Dum in plurimis Nitophylli speciebus frons fit aut dichotoma aut plus minus laciniata, nova 
nostra species, dum junior, foliolum fere probe lanceolatum refert, stipite brevi suffultum. Sensim 
vero a margine hujus emergunt appendicule, quz foliola minuta obovata referunt, inferne ab ini- 
tio angustata, angustata parte sensim in stipitem abeunte. His phyllis prolificantibus initio spar- 
sioribus, demum sat regulariter dispositis frons adultior fere rite pinnata obveniat. Phylla adul- 
tiora longitudine sesquipollicaria vidi, latitudine 2—3 lineas lata et sat evidenter lanceolata. A 
facie tota frons contexta videtur cellulis conformibus rotundato-angulatis, neque costata ut vide- 
retur, neque venis quibusdam instructa. Si vero sectione transversali observatur, adpareat frondem 
in mediana parte longitudinali esse evidenter incrassatam, nempe extra unicam seriem, cellulis 
paulisper majoribus magis oblongis constitutam, utrinque seriebus cellularum verticaliter radiantium 
esse sat conspicue incrassatam. Series has constitutas vidi cellulis magis quadraticis, quarum 10 
—12 sspe in serie vertieali superpositas numeravi extimis superficiem frondis formantibus e re- 
sione positis, interioribus in seriebus vicinis alternantibus. Extra regionem hanc incrassatam frons 
multo magis attenuata constituitur cellularum  uniea serie mediana, et corticalibus cellulis mono- 
stromaticis, interspersis una aut altera cellula intermedia. Extra regionem hanc tenuiorem ipsi 
margines paulo crassiores, cellulis inter medianas et cortiecales interjectis paulo numerosioribus. 
Cystocarpia haud at in N. marginali ipsum marginem occupant, sed frondi intra marginem ste- 
rilem. exteriorem immersa, fere in medio inter utramque paginam intumescentia, pericarpii parte 
supra et infra nucleum fere zque crassa, ipso nucleo valido quasi depresso inter utramque partem 


7 Obs. Genus constituere aliud, inter Herpophyllum et Nitophyllum intermediam, plantam 
quandam Californie, mihi a Farlow datam, et nomine, ni fallor, Binghamiz ab auctore mihi ignoto 
instructam, lubenter conjicerem. Hxc plana rite dichotoma, at segmentis a margine exeuntibus 
aucta, habitum offert Nitophylli, structuram vero ita diversam ut lacun:z interiores irregulares 
inter utramque paginam adsint, spatiis interjacentibus magis irregulariter cellulosis demum sph:ero- 
sporiferis. OCystocarpia cum aliis Delesserieis convenientia vidi, et sphserosporas in soros collectas ; 
.at structura 1rondis typum a Delesserieis aliis diversum hane priebere assumi. Nescio quo loco 
hiec planta descripta fuerit; nec nomen certum datum fuisse scio. 


64 J. G. Aeardh. 


sito; supra placentam depressam .fila gemmidiifera, fasciculos ramosos formantia, quoquoversum 
sursum radiantia videntur, in articulis terminalibus gemmidia conspicue majora generantia. mori 
intra utramque marginem folii adultioris evoluti, lineam aneustam, sterili margine fere angustiorem 
in media circiter parte foli efficiunt. Lt 

Species mihi videtur nova nisi eadem sub nomine N. stipitati a Harvey in Fl. Tasmanica 
deseripti obveniret. Hujus vero BSpeciei nullum specimen hucusque videre mihi contigit. Itami- 
fieationis norma speciem novam ad Hemineuram frondosam quodammodo accedere, cuidam forsan 
videretur, quod soris intra marginalibus adhuc magis corroboratum facilius quoque suspliearetur. 
At cellule longitudinaliter elongatz, «uibus constat costa in Hemineura in nostra omnino desi- 
derantur; et eystocarpia, quie in Hemineura a mediana linea laciniarum emergunt, in nova Specie 
intra marginem proveniunt. Addere placet: in Hemineura lacinim minus sunt patentes quam in 
N. prolifero, quare quoque exsieeata specimina utriusque sueto oculo dignoscantur. 


CXI 1i.  Paceuvanossuu Gen. nov. Delesseriearum. 


Frons plana, crassius membranacea, linearis, prolificationibus intra marginem 
ortis, ssepe ex eodem loco pluribus, quasi in rosulas sparsas conjunctis uberius 
ramosa, facie tota ceonformiter cellulosa- subavenia, cellularum seriebus inter 
paginas numerosis radiatim superpositis contexta, cellulis znfimis unicam seriem 
inter margines lormantibus suboblongis, exterioribus subceubieis. Cystocarpia . . . 
Sori in jugis linearibus intra margines utrinque elevatis evoluti, nematheciosi, 
inter fila elongata articulata sterilia sphzerosporas paucas rotundatas triangule 


divisas infra superficiem sitas, generantes. 


Quamquam unicum tantum habui specimen, non potui quin in hoe typum 
Generieum sui juris et admodum peculiare agnoscerem. Planta hze est obscure 
purpurea, c:espitosa, a radice in stipites plures 4— 6 pollieares, subdivisa, forma et 
ramificatione fere magis PAyllophoram referens, at consistentia magis carnosa. Fron- 
des lineares, sesquilineam fere latz, prolifieationibus sparsim aut densioribus aut 
invicem paulisper dissitis, omnibus subeonformibus instructz:.. —Phylla prolifieantia 
juniora sunt lanceolato-linearia, obtusiuseula et subsingula, a regione margini vicino, 
at intramarginali, provenientia; pluribus sensim [ere ex eodem loco simili modo 
ceneratis, lrondes fiunt quasi phyllis aliis rosulatim dispositis, aliis singulis densius 
obsitzee; nonnullis horum sensim prolongatis rami novi formantur conformes. Sectione 
facta transversal totam facile diceres contextam cellulis. conformibus quintuplici 
serie inter paginas «dispositis; in segmento vero accuratius examinato dignoscere 
licet. mediam. frondis partem (inter paginas) paulo ecrassiorem, et margines paulo 
tenuiores, extrorsum subdilatatos et obtusiores; et porro observare liceat seriem in- 
timam  cellularum, quie exterioribus paulo majores et oblong:e adparent, a media 
lrondis parte margines versus seriem propriam formantes; ex his, quasi costalibus, 
cellulite. reliquie, quasi cortieales, series paginas versus radiatim dispositas efficiunt. 
Hie eellulie. cortieales fere. cubie;e adparent, et interioribus ita minores, ut tribus 
horum seriebus ssepius anteponuntur gemin: cellule eostales. Sectione longitudinali 


Analeetai  Aleologica. 62» 


— . — frondis cellule eonstituentes paulisper longiores quam late adpareant. A [acie cel. 
E: lulie. corticales. omnes. conformes. subhexagono-areolatte/ et. alternantes..— In. planta 
sorifera jam nudo oculo fere conspiciatur regio quiedam intra marginalis, lineam 
longitudinalem elevatam, demum in utraque pagina prorainulam, effieiens,/ Sectione 


elevatum, contextum certis seriebus cellularum corticalium duplo circiter longioribus 
quam in pagina sterili. Nunc has cellularum series vidi supra cellulas frondis 
proprias sine transitu eminentes et jugum quasi omnino proprium formantes, ver- 
tice. jugi fere complanato; infra planatum verticem, vidi alias serierum cellulas in 
sphierosporas  evolutas, aliis tenuioribus fila «quasi bracteantia formantibus; nunc 
vero fila magis nematheciose evoluta a jugo «quoque lateraliter radiantia obser- 
,, vavi, quod stadium evolutionis posterius judicavi. Inter fila nematheciosa sphiero- 
:: sporas rotundatas triangule divisas, unicam seriem in suprema parte jugi formantes, 
B vidi. Quia juga in utraque pagina opposita generantur, patet sectione transversali 
E jugi fertilis dispositionem utrinque radiatam fere nematheeium subglobosum referre. 
E Inter Species Delessericarum mihi cognitas plantam nostram typum (Crenerieum 
sat distinctum referre mihi adparuit. Ut plantam, quam huie proximam judicarem, 
forsan potissimum  Nifophyllum. proliferum. J. Ag. Epicr. p. 699. nominarem, in quo 
tum phylla prolificantia adsunt, tum sori sphierosporarum intraanarginales et lne- 
| ares generantur; eujus nee structura interior admodum «dissimilis adpareat. Ab ipsa 
E. vero forma frondium et phyllorum prolificantium concludere liceat. plantas has nullo 
- modo identieas esse; et ex structura diversa sori, quie im ON. prolifieante à soro nor- 
E mali Nitophvllorum non abludere mihi visa est, in presente vero specie structuram 
T- sibi omnino propriam offerre mihi adparuit, lubenter assumerem, plantas has, si 
quoque certo modo consimiles, tamen diversos typos referre. 
* Speciem- noyi Generis typieam nomine Inventricis designatam volui: 


1l. Paceuvarnossux HvussEevawuM J. Ag. mscr. 
E Hab. ad oras Nov:e Hollandie australis, ad. Port Elliot à. D:na. Hussey. in- 
venta; sub n:o 206 mihi missam subministravit F. de Mueller. 


lis, qui urgent in systemate naturali typos vere naturales omni respectu convenire debere, 

plantam hoe loeo deseriptam systematieo respectu conferendam lubenter suaderem. Quoad habitum 

4 et ramificationis normam non tantum cum Delesseriis e sectione Hypoglossorum, sed etiam cum 

Lenormandie specie, sub nomine L. Hypoglossum a me descripta, tantam offert habitus similitu- 

dinem, ut hae suadente unam pro altera facilius sumeretur. Easdem vero omnino diversas esse, 

jam ex struetura diversa evidentissime patet, quod examinatis fructibus ulterius confirmatur. $&i 

igitur Ceramieas et Polysiphonias in systemate Floridearüm adproximandas esse urgetur, patet 

eas quoque Rhodomeleas, quz habitu a Ceramieis quam maxime abludunt (Polyphaeum, Lenorman- 

diam aliasque, habitu quam maxime diversas) seeumi ad eandem systematis regionem trahi debere; 

Ni vero inter has adsunt form:e, habitu Delesserieis simillimze, et hze eodem jure suis similibus 

z proxime disponantur, tantze oriuntur dispositionis absurditates, ut totam dispositionem systemati 

: cam indévia deflexam fuisse, vix non statim intelligatur. Me judice typi naturze certis. characte- 

ribus conveniant, aliis fiant divers; ; et systematicis opportet decidere quienam similitudines sint 
ejusmodi momenti ut iis suadentibus form:e adproximarentur. 


Lunds Univ. Ársskrift, Tom. XXX. ES) 


faeta transversali folii fertilis adpareat hane lineam efficere jugum in utraque pagina 


m is : ial ! 
BUG 9-9 SSRIPAENE B TACUIT RR 
x ees "E Pm "D qq | i 
E , : E i Y A 
^ on P hi 2b [5 Tuc 
i -" is w p | 25A 
Y i, M -- t » " "mi 
» LI x bu ra : mis 3 QS e^ 
E " ' j^ " " 
66 J. G. Aeardh. NS ; 
CXV.  DuLESSERIA. 
Inter. Species. Delesserke, quie ad / sectionem. ITvroarossux pertinent, forme 
plures ad. Novam Hollandiam. obveniunt, quas nondum rite distinetas putarem. 
Jam in Epierisi pag. 489 de D. Hypoglossoide seribens monui duas diversas Species 
-ub hoe nomine a Harveyo distributas fuisse. Idem quoque de D. revoluta, meis 
comparatis speciminibus, dieere fas est. Plures postea inventze fuerunt formie, in- 
vicem revera proximie, quie autem certis characteribus invieem. abludere mihi adpa- 
ruerunt. De his speciebus diversis earumque. dispositione pauca hodie afferre placet. 
Tainus VIIL  Hyvpoarossuw (cfr. Epicr. p. 488). 
* Costa ior. corticata, nempe cellulis elongatis wumerosis, non e regione positis, sed vage 
desinentibus, obtecta. 
E 8) Prolificationibus a. costa media. subunifariam. prorwmpentibus subvage ramosa. 


1) Foliolis. junioribus et. permultis. adultioribus in. costam folii generantis quasi de 
currentibus, demun: basi denudata quasi petiolo proprio suffultis. 


272. D. vxpuraATA J. Ag. mscr. lronde. corticato-costata prolifieationibus a. eosta moe- 
dia. subunifariam. emergentibus decomposito-cramosa, foliolis fere omnibus in 
costam. folii gencrantis quasi decurrentibus, infimis demum basi denudatis pe- 
tiolatis, omnibus lineari-oblongis undulatis margine heterocystideo integerrimis. 

Hab. ad King. Georges Sound: Harvey. 

Inter Algas exsieeatas Australie hoe, numero 281 D inseripta, sub nomine D. spathulatze 
Sond. distributa fuit. Specimen unieum quod vidi, plantam 2—3 pollicarem indicat, substantia 
admodum gelatinosam et chartie. arctissime adhzerentem, tenuissima membrana et subpellucida dilute 
rosea instructam.  Marginem vidi eximie undulatum, at nusquam in dentes exeurrentem. — Cellulas 
quidem marginales breves et ab interioribus elongatis sat diversas sed molles et nusquam extra 
marginem hyalinum integerrimum prominulas vidi. 
2tb. D. pgxTIcULATA (J. Ag. mscr.) Ironde corticato-costata, prolifieationibus a costa 

1 

media subunifariam emergentibus decomposito-cramosa, foliolis fere omnibus in 

costam foli generantis quasi decurrentibus, infimis demum basi denudata pe- 

üolatis, omnibus sublineari oblongis undulatis, margine heterocystideo in den- 
tes invicem distantes delteformes, acutos, pluribus serlebus juxtapositis cellu- 
larum formatos abeunte. 


Hab. ad King Georges Sound: Harvey. 


Inter Algas exsiecatas Xustralasicas sub n:o 219 DB. hiec a Harveyo distributa fuit, nomine 
D. revolutze inscripta; at a vera D. revoluta, quam ex Fremantle leetam habui, certe sat distincta ; 
et eum priore Specie a me supra deseripta, multo magis conveniens, Planta est 2—95 pollicaris 
valide costata, et foliolis a costa prolificantibus decomposita. Foliola juniora petiolo proprio vix 
separata, sed quasi lamina decurrente marginata (nec unico loco ejusdem folii gemina opposita et 
petiolata (ut in vera D. revoluta) folia eenerantur) a media costa emergentia et ex eodem folio 
eenerante plura superposita formantur; lamina fere lineari oblonga, longitudine latitudinem in 
adultioribus multoties superante, undulata et plicata, plieis in dentem sspe exeurrentibus. Ut ex- 
crescunt foliola, costa inferne denudata in stipitem validum abit. Cellule laminam admodum 


* T 
xv 


Analecta: Aleologien. 61 


tenuem: constituentes, sunt juxta costam breviores; quie mediam partem. lamine occupant sunt 
admodum elongatze, endoehromatibus sat eonspieuis suo diametro 3:iplo-—4:plo longioribns, Dentes, 
qui sepe plieam. terminare. videntur, habent formam «deltse, et sunt pluribus seriebus. cellularum 
in latiore parte formati, terminali cellula in aeumen producta. 


2(c. D. rRorENDENS (J. Ag. mscr.) lronde. corticato-costata, prolificationibus a costa 
media subunifariam | emergentibus deceomposito-rumosa, follis junioribus in 
costam folii generantis quasi decurrentibus, adultioribus petiolatis, omnibus sub- 
lineari oblongis undulatis, margine heterocystideo, juniore subintegerrimo, acdul- 
üiore singulis cellulis protensis appendiculas obtusas minutissimas. referentibus. 

Hab. ad oras Nov:  Hollandiie australes; ex Port Phillip Heads mihi a 
J. Br. Wilson missa. 


Est hse sine dubio antecedentibus proxima, at planta major, in eispites semipedales et 
admodum «decompositos exerescens, eonsistentia magis membranacea foliorum quoque diversi. — Dui 
plures forme ob margines appendiculis instructos ad. D. revolutam referebantur, hane quoque hujus 
Speelei formam eum expresso dubio assumsi (JJ. revoluta imajor?); cuicumque vero has formas 
accuratius comparanti vix non statim adpareat ipsas éstas appendiculas diverso modo esse con- 
formatas, In forma quam hodie D undulatanm: dixi, margines sunt inteeerrimi et cellulie marei- 
nales omnes intra margimem continentur; in D. denticulata dentes obveniunt deltieformes, basi lata 
pluribus seriebus juxtapositis formata, sursum attenuatze in apicem acuminatum monosiphoneun 
desinentes. In D. profendens denique dentes. proprii nulli adsunt, at cellulre. terminales obtuse 
extra marginem alio respectu inteeerrimum  protenduntur et hoe modo marginem quasi erenu 
latum reddunt. 


27d. D: ARMATA. J. Ag. mscr. tronde. corticato-costata, prolificationibus a costa media 
subunifarjam emergentibus decomposito-cramosa, foliolis fere. omnibus in costam 
folii generantis quasi decurrentibus, imfimis demum basi denudata.: petiolatis, 
ommibus sublinearibus undulatis  tortisquie, margine. heteroeystideo 1 dentes 
deltzeformes. validos, simplices aut. subdentieulatos, acutissimos. protracto. 


Hab. ad Port Phillip Heads; a J. Dr. Wilson mihi missa. 


IH:eec est species ad typum antecedentium, si quid video, formata at evidenter speciem) sui 
juris constituens, quare alite quoque sua armatura propria insignes aut inarmatse, species sui juris 
constituere suspicatus sum. In D. armata frons videtur admodum mucosa, ehartze. arctissime ad 
hirens et partibus supra chartam confluentibus difficilius ut videtur preeparanda; colore coecinceo 
quoque abludens. Frondes 3—4 pollicares, costa inferne denudata crassitiem  penni passerino fere 
attingente, superne lamina foliolorum omnium decurrente partes fere. confluunt; singula. foliola 
lere lineari; adparent at torta et undulato-erispa marginibus armatis. Ut in antecedentibus cel- 
lule laminam constituentes, in parte ad costam proxim:e sunt breviores, dein in media parte lon- 
giores et angustie, strictz:e, exterioribus brevioribus mareine bheteroeysto laminam cingentibus. Iox 
hoc margine dentes proveniunt alii majores, alii minores, majoribus sepe serie minorum armatis. 
A lata basi, cellulis pluribus latioribus formata, articuli superiorem partem. dentis formantes subito 
attenuantur in apicem, &epe monosiphoneum, tenuem at vix proprie acutum. — Fructos nullos 
vidi; de affinitate Speciei, quie et structura et ramificationis norma proxime eum aliis Speciebus 
IIypoglossi convenit, nulla dubia mihi videntur. 1 


b» Foliolis utrinque. attenuatis, nimirum. petiolo evidenti moxc instructis et scepius for 
mem: probe lanceolatam:. offerentibus. 


28. D. mvrPoarossum. 
Inter Zypogloss«, quie ramifieationis norma propria dignoseantur facilius, plures sectiones 
assumendas credidi, quas comparata structura nec :egre dignoscere licet. Inter eas D. revoluta 


Lo 54 f. rA im m4 


ES err C pa E a Re" Ss ULT Aur 


68 J. G. Agarwh. mam OT. Xr esie) 


Foliis ambitu magis definitis, et certo tuntum loco. prolifieationes geminas oppositas generantibus a 
Del. deuticulata mox. descripta. facilius. dignoscatur. Reliqui hodie deseriptae species nov;e ad 
D. Hyposlossum. et. D. heteroeystidezum JJ. 4g. Didr. Alg. Syst. IV. p. 71. potissimum | accedunt; 
Folin autem. in. his sunt utrinque evidentius attenuata, petiolo nempe evidenti mox instructa, et 
torni. magis lanceolam. offerentia, — Apoglossa venis dignoscantur. 


OX VIE CRDOGLOSSA 


ljpierisin. Floridearum: seribenti nulla. specimina. eystocarpiis instructa. Generis 
Caloglosse/ mihi adfuerunt, quare habitu potissimum | ductus, et aliorum sequens 
judicia, Genus novum, quod ut subgenus Delesserie. jam immstituerat. Harvey, inter 
Delesserieas disposui. Postea Caloglossam Sarcomenie a Sclunitz adproximatam vidi; 
et Genus in dissertatione propria à. Cramer uberius illustratum fuisse constat, Quum 
vero neque novie dispositionis rationes allatas vidi, nec Monographo, cui in curis 
fuisse videtur materialia quam amplissima sui operis conquirere, contigisse videtur 
certius quid. de structura eystocarpl statuere, operze pretium fore putavi, si ex spe- 
eiminibus, mihi hodie presentibus, ea afferam, quie ad structuram et affinitates 
Generis illustrandas. conducere. putavi. 

Fx wdeseriptione Harveyana, jamdudum data, constat ceystocarpia ad costam 
provenire, eademque esse fere globosa et intra pericarpium sporas numerosas, pla- 
centa basali adnatas, generare; addidit Cramer. eystocarpia ad paginam frondis inle- 
riorem — a qua in axillis segmentorum. proveniunt frutieuli minuti radieularum: — 
in segmento singula, at sepe in mediana quadam parte internodi generari; ita ob- 
venientia locis, quibus alie vitse. functiones lere deficere videbantur. Quin immo 
statuit inter 46 cvstocarpla, a se observata, se saltim 32 numierasse, quie aut juni- 
orm aut adultiora ita sita fuissent. Witum in internodio in quibusdam aliis dubium 
el adparuisse !). 

Quod dixit. Harvey. cystocarpia formari »at the expense of the rootlike pro- 
cess», 1d ita intellectum. vult. Cramer ut. eystocarpla ad ilas axillas haud. proveni- 
rent, a quibus generarentur radicule. 8i jure quodam assumere mihi videor cysto- 
carpia quasi transmutatione ramuli (adventitii) generar] posse, dissensum qui ita 
adesse videretur de situ cystoearpiorum — ad axillas (observante Harvey) in. inter- 
nodiali parte, sec. Cramer — minoris momenti forsan considerare liceret, si quidem 
ü Cramer jure statueretur ejusmodi ramos variis locis obvenire posse. Nec negare 
auderem internodii partem supremam juvenilem post generationem primam eysto- 
'"rpii posse. prolongari. É 

In fronde fructifera, à facie inspecta — cystocarpia vertiealiter a. costa. frondis 
provenientia facilius quidem viderentur. In sectione igitur vertiealiter faeta, placen- 

5 Faseieulum: minorem frondis eystocarpiiler:e observanti mihi Aadparuit eystocarpia raro ad 
ipsas axillas segmentorum esse sessilia; alia vidi paulo supra basem folioli, alia ad mediam. par- 
tem, alia infra apicem folii adhuc indivisi obvenire. 


E- : : Analecta: Algologieu. 069 


taremi | basemi evstocarpli cost:e. proximam, et carpostomium in ipso apice (vix con- 
spieue produeto) eystocarpii subglobosi situm observare liceat. 8i contigerit ejus- 
modi sectionem. facere per ipsam mediam partem cystocarpii, pericarpium observare 
liceat ad. imam basem singulis aut. geminis appeudiculis minutissimis externe calca- 
ratum, quibus ipsam paginam [rondis fruetiferie. transversaliter sectze indicari putavi; 
.appendieuhe nimirum iste, a basi sensim aeuminatze, unica serle cellularum  con- 
stituuntur. Me nune unicam tàntum appendiculam vidisse, dixisse placet; quod a 
sectione non rite verticaliter facta mihi explicare conatus sum. Sit vero quoque 
ut in fronde [fructifera pars lamin:e extra. costam non :eque evoluta obveniret. In 
speeimmine exsiecato- eystoearpia nune dextrorsum nune sinistrorsum paulisper deflexa, 
me quoque observasse dicere fas est!) 

Pericarpium  maturescens a latere. observatum fere sphiericum. dicerem, ima 
basi contractum et apice, carpostomium ambiente, parum productum. Totum ob- 
tectum. vidi cellulis rotundato-angulatis quasi anastomosantibus; infimis basem con- 
traetam formantibus paulo minoribus.et densioribus, ut videtur pluriseriatis ; 1nediam 
partem ambientibus cellulis vix certo quodam  adparente ordine dispositis (nec trans- 
verse, nec longitudinaliter seriatis); supremis, earpostomium cingentibus, quasi series 
transversales plures superpositas formantibus. LInfim:e cellule. pericarpil. quasi trans- 
eunt in pulvinar dense eellulosum, a costa adscendens. 

Quod maxime juvenile cystocarpium observare credidi, id constare vidi quasi 
lobo proprio, proveniente ad nodum, ubi tum gemina segmenta (»dichotoma») in- 
vicem separata, tum ab altera. pagina. ramulus adventitius niagis evolutus mihi ad- 
paruit. Hune ramulum paulisper recurvatum: observare credidi, quod de segmentis 
ultimis frondis adparenter dichotomie certius statuere non auderem. —Lobus (trans- 
mutandus) a cellula «quadam costali propriu supra paginam sterilem. emergente 
proveniens, ambitu fere semicircularis, ccterum totus cellulis rotundato-angulatis, 
flabellatim in series geminatas, a centrali cellula. peripheriam versus radiantes, con- 
textus mihi. adparuit. Series cellularum. geminatas omnes conformes. observavi, nec 
ullam quasi costalem dignoscere putavi. Lobus novellus ita ipsa sua structura jani 
ab initio naturam sibi propriam vindicare videretur. Suadente forma cellularum, 
totam supériorem partem a limbo paginali formatam; unicam vero cellulam basalem, 
majorem et endochromate paulisper obscuriore instructam, costam referre, facilius 
suspicarer. Lvolutione ulteriore hujus cellule. eostalis. totum. interius eystocarpii 
sensim formari; ipsum: vero pericarpium cellulis paginalibus numero, forma et dis- 
positione sensim mutatis contextum fieri, forsan. conjicere. liceret. 

!" BP jure statueretur (Cramer [. c.) ramos adparenter diehotomos, revera esse alterne 
pinnatos, pinnis nempe externe natis mox formam et dimensiones rachidis generantis assumen- 
tibus — cui analosyam formationem «quoque in aliis Florideis (Callithammon plumula) vidi — et 
jure quodam quoque assumere mihi videor eystocarpia transmutatione rami adventitii nunc oriri, 
nec absonum forsan videretur, cystocarpia nune dextrorsum, nunc sinistrorsum: paulisper deflexa 
fieri, prout generarentur ramis aliter sitis. Mihi autem hanc flexionem cystoearpii parum referre 
adparuisse, lubenter confiteor. In plantis antea exsiecatis quie observavi, alia. vertiealia, alia sur 
sum, alia lateraliter parum «deflexa. vidi. 


*RY 
nd 


(0 J. G. Agardh. 


Ipsas cellulas lobi juvenilis in series longitudinales et transversales seriatas, 
in supremo apice (carpostomium cingente) pericarpiü matureseentis parum irans- 
mutatas adhuc dignoscere putavi; inferius pericearpium, prout interiores partes in 
costali regione augentur, admodum distentum fieri pátet, quare quoque cellulas peri- 
erpii numero forma et dispositione sensim mutatas fieri, assumere opporteat. In 
media, magis convexa et distenta- parte pericarpii, quoque cellulas plurimas. vidi; 
easdem a facie observatas fere inordinatas et forma diversas dicerem; mihi ecdem 
videntur, quas in cystocarpio adhuc juniore cellulas rotundato-angulatas paginales 
magis referre. dixi; easdem tamen in cystocarpio maturescente secus longitudinem 
eystocarpi elongatas fieri et magis cylindraceas observare eredidi. 

Comparato fructu maturescente sat magno, ipsum pericarpium (sectione facta 
verticali observatum) tenue mihi adparult; supra imam partem paulisper crassiorem, 
lere usque ad apicem breviter apiculatum fere eandem crassitiem servans; consti- 
tuitur nimirum, rite evolutum, seriebus cellularum circumcirea ab ima basi sursum 
adscendentibus, et in apice apiculato iterum «quasi conulventibus. Ips:s cellulie. con- 
sütuentes (sub hoc stadio) sunt cylindraeeo-angulatie, apicibus et angulis invicem 
anastomosantibus. Quia ejusmodi series longitudinales plurimie secus. peripheriam 
lateraliter. juxtaposit:ie. sunt; et plures quoque ejusmodi senes (38—4 sieplus nume- 
rare. credidi) ab interiore extrorsum superposite sunt, omnesque invicem anastomo- 
sibus junguntur, totum  perlearplum maturum «quasi retieulo. cellularum. anastomo- 
santium. contextum dicere liceret; stratum. tamen intimum, filis longitudinalibus nune 
magls Hlberis, et paulisper magis ab exterioribus distantibus eonstitutum, quasl stra- 
tuni proprium cireumnucleare efficere, facilius quis. dixerit. 

Pars basalis evstocarpii sensim incrassata et limitibus minus forsan distinctis 
tum. extrorsum. abit in cellulas ipsum  pericarpium superne evidentius distinctum 
sustinentes, tum n(rorsum in  placentarem regionem, quam pro stadio evolutionis 
quoque paulisper aliter contextam vidi. Sub statu magis juvenili cellulas ejusdem 
rotundato-oblongas magis contiguas et quasi faretas observare credidi, suprema parte 
quasi indicia. loborum | priebente,.— Exerescente. magis adparatu placentari, cellulie 
inferiores. paulisper magis distantes adpareant, et inferne invicem anastomosibus 
junet:ie, superne in cellulas magis oblongas, quasi lobos plures, paulo magis con- 
spieuos, constituentes. Lobi ita invicem separantur sensim plures et ambitu fiunt 
magis ovati, inordinati quidem, medio supra planum basale magis dilatatum ut mihi 
adparuit majore. Lobi singuli pluribus eellulis superpositis constituuntur, quorum 
in interiore. gemmidiorum initia conglobata dignoscere lieet, superioribus primum 
exerescentibus, insequentibus sensim inferioribus. Inter lobos centralem majorem 
et. magis elevatum primum maturescere putarem; genumidia nimirum intra cellulas 
supremas hujus, inferioribus majora vidi, rotundato-oblonga aut paulisper obovata, 
et invicem. sensim distineta. In cystoearpio, quod magis adultum et fere senile di- 
cerem, regionem placentarem (sensim excerescentem) magis elevatam et cellulis sub- 
contiguis contextam vidi; et supra hane gemmidia matura obovato-rotundata fere 


- 


Analecta. Algologica. 11 


conglobata et quoquoversum radiantia observavi; sectione faeta hie gemmidia. faci- 
lius dilabentia mihi adparuerunt, qualia fere à. Harvey. depicta. fuerunt. 

Ni contigerit cystocarpii bene evoluti sectionem. longitudinalem observare, ad- 
pareat cellulas placent: plures esse adscendentes, una media paulo longiore, et omnes 
invicem esse anastomosibus junctas; Ex his cellulis fila, paucis articulis 3—95 con- 
stituta, obovata, intra articulos, ad genicula contractos, gemmidia singula, obovata 
limbo hyalino cincta [foventes; fila gemmidiifera numerosa a singulis lobis placen- 
taribus egredientia in nucleum densum in fructu maturo coalescentia.  Nucleum 
nune strato cireumnucleari eellularum anastomosantium cinctum vidi. Hine nucleum 
juvenilem constare fasciculo cellularum. anastomosantium, quarum interiora in pla- 
centulas abeant, a quibus fila gemmidiifera excrescunt; exteriora, ubi adhuc perma- 
neant sterilia, stratum ceireumnucleare formantia. 

Dum in permultis Delesserieis fila gemmidiifera invicem. sublibera cylindracea 
adparent et in articulo terminali prsecipue (aut forsan solo) gemmidium obovato- 
clavatum generant, eadem in Caloglossa vidi obovato-clavata, ad genieula contracta, 
gemmidia pauca seriata foventia, terminali gemmidio majore; eadem ita differentia, 
quam inter Gracilarieas et Sphzerococceas adesse statui. 

Quoad structuram cystocarpii igitur, qualem vidi, rationes vix adesse putarem, 
quare Genus Calogloss:e, a. Delesserieis remotum, Sarcomeni:e adproximandum esset !). 
Ab aliis Generibus Delesseriearum, in quibus sori spheerosporarum paulisper diverso 
modo in diversis Generibus formantur, Caloglossa quoque proprio modo suos gene- 
rare, hodie constat, 

Quicumque nimirum partem frondis sphzrosporis maturescentibus fertilem paulo 
aecuratius examinaverit, vix non statim videbit hane constitutam esse cellulis quasi 
duplicis generis; alias nempe angulato-rotundatas, sph:erosporas singulas hyalino 
spatio quasi cinctas, foventes; alias vero forma propria omnino abludentes, magis 
cylindraceo-elongatas, invicem retieulatim anastomosantes, et poris numerosis invicem 
junctas. Mi sub lente magis augente sorus a pagina examinatur, observare licet 
cellulas reticulatim junctas constituere stratum proprium superficiale, intra quod 
sphserospor:e quasi immersee et nullis superficialibus cellulis obtectte adpareant. $i 
sorum eundem ita ab una pagina examinatum, ab altera pagina quoque observatur, 
eandem plane structuram sori et dispositionem cellularum videre liceat. Patet igitur 
ipsum sorum inter paginas tribus seriebus cellularum superpositis esse contextum, 
quarum superficiales constituuntur cellulis magis elongatis, retieulatim junctis; medium 
autem stratum esse contextum cellulis rotundato-angulatis, sph:erosporas ipsas gene- 
rantibus. Comparata structura costie, cellulas medias sph:erosporiferas tubo axili 


"In eystoecarpio 4). Hypoglossi, quam formam aliis eharaeteribus Caloglossz? proximam  pu- 
íarem, vidi strueturam nuclei quoad plaeentarem adparatum et formam gemmidiorum Caloglosse 
sat convenientem: gemmidia maturescentia tamen paulisper evidentiore pedicello instructa. Ipsum 
neriearpium in D. hypoglosso fere monostromatieum dicerem, initio hemisph:erieum, demum carpo- 
stomio valde producto et hiante superatum. 


n2 J. G. Aeardh, " 


analogas, cellulas autem supeniciales reticulatim: junctas, tubis (cellulis) axilem. ein- 
gentibus respondere, facilius quis dixerit. A 

Ut vero intelligatur. quomodo structura sori supra descripta, Caloglossis cha- 
racteristica !), oriri censeatur, meminisse opportet frondem sterilem totam, extra co- 
stam constare unico strato cellularum, quarum intimi, cost. vicin:e, hanc latitudine 
(directione inter paginas) :equant, exterioribus sensim angustioribus; omnibus vero, 
à pagina observatis. series subregulares a costa margines versus formantibus. $i 
quoque dispositionem serialem sphorosporarum a dispositione seriali cellularum fron- 
dis sterilis quodammodo pendentem quis contenderet, animadvertere tamen placet 
sph:erosporas non immediate : cellulis frondis sterilis generatas fuisse, sed easdem 
seriatas obvenire, perducta antea transformatione cellularum sterilium proprio modo, 
et ita quidem ut cellule sphierosporiferze. quoque seriatie. obveniant. 

Quod atünet retieulum. externum, sphierosporas quasi strato proprio in utraque 
pagina cireumdans, huie nihil simile novi in aliis Delesseriearüm Generibus. De 
priesentia et positione hujus reticuli, ejusdemque structura mihi dubia vix manent; 
de origine vero ejusdem et explicatione totius structurie alia forsan aliorum sint judicia. 

In parte frondis magis juvenilis, a pagina examinata, parietes cellularum initio 
translucentes et quasi magis gelatinos] videantur; sensim vero eosdem firmiores fieri 
et crassiuseulos adparere, limitibus inter singulas cellulas sat conspieuis. 5i fingere 
lieeret. spatia. intercellularia. sensim oriri, svstema proprium ex his evolutum, quod 
lorma et dispositione, haud obscuram proderet similitudinem cum cellulis retieulatim 
junetis, sphierosporas cingentibus, animadvertere placuit, quum revera sub evolutione 
posteriore stadia adsint, qu:e ad ejusmodi explicationem conducere forsan viderentur. 
Hane vero explicationem certius rejieiendam esse, alia stadia evidenter docent. 

Sectioneni transversalem per frondem sph:erosporiferam, quam im. Tab. 11. fig. 
9 el 10 dedit Cramer inspicienti, et comparata quoque explicatione iconum, adpareat 
cellulas, quie in frondis sterili parte sunt. monostromatiez, in fertili parte fuisse sub- 
divisas in tres cellulas superpositas; et, si verba ejusdem rite intellexerim, has omnes 
luisse sph:erosporiferas, sph:erosporis vero in plurimis jam elapsis videretur — in 
paucis vero sph:erosporas pr:esentes et has omnes in cellulis inter utramque fron- 
dem mediis persistentes pinxit. Paginales cellulas hoe divisionis modo cum cellulis 


coste. congruentes esse videretur; cellulas vero ipsius costie axiles numquam sphiero-- 


sporiferas fierl, certius constare putarem. Quod vero attinet cellulas exteriores utri- 
usque pagin:e, confiteor me nullas ex his sphierosporiferas observasse; nimirum, ut 


jam supra monul, sorum à pagina visum describens, ipsas sph:erosporas observavi 
7 8i sorus in. D. hypoglossum. sectione transversali observatur, hune videre liceat supra utram- 
que paginam conspicue elevatum, et limite admodum: conspicuo et abrupto in paginam sterilem 
multo tenuiore abeuntem.  Sorum ipsum incrassatum observavi quatuor seriebus. cellularum. super- 
positis. contextum; cellulis extimis multo minoribus sterilibus, series paginales utrinque forman- 
tibus; geminis vero series cellularum multo majorum interiores spherosporas generant. Sph:ero- 
spore ita eemin:ze opposit:ze interiores generantur, quamquam egrandescentes forsan magis irregula- 
riter dispositzie videantur, singulis ad suam paginam sensim emergentibus. Inter cellulas sphiero- 
sporiferas, adparatus quidam: cellularum anastomosantiun: forsan adest at parum conspieuus. 


E- 
k 


Analeeta.: Aleologtea. in 


semper immersag, intra maculas retieuli im utraque pagina. circumambientis, adpa- 
renter nudas, h. e. membrana. sphierosporie. tantum. extrorsum: obteetas. 

Nee mihi eértum videtur ipsum divisionis ordinem et numerum cellularum 
fieri modo a Cramer deseripto. Ex iis, quie. vidi, equidem  eonjicerenm cellulas pagi- 
nales steriles. primum (directione. (ipsius plantze) longitudinali) in duas partes sub- 
divisas fieri, quarum unam (coste proximam) sensi im sphierosporam, alteram 
(margimem | versus dispositam) sterilem. at ulterius. exerescentem: et. subdividendam 


conjieerem. — Cellula, in sphierosporam  transmutanda fit suo. contentu validiore et 


ambitu certo mox sph:riea; alteram molliorem. finxi et sub extensione — in formam 
fere diceres leguminis of edulis — sensim circa cellulam sphierosporwe quasi cir- 
cumfusam dicerem. Sub hoe priore suo stadio cellulam. tenuissima membrana. et 
vix distineuenda. einetam. putarem; qualem quoque in permultis suis iconibus illam 
delineavit Cramer, eurvatura et longitudine pro situ et mutua cellularum | pressione 
paulisper diversam. Dum hoe modo cirea sph:erosporiferam cellulam. fit. magis 
magisque cireumfusa, eam in geminas partes subdivisam suspicor, quarum una 
secus paginam inferiorem, altera secus superiorem extensam putarem,  Cellulas ita 
formatas, anastomosibus invieem conjunctas, in strata superficialia, intra quie sphie- 
rospore quasi immersce nidulantur, excrescere putarem.  Sphierosporiferas vero cel- 


ulas, his geminis divisionibus sporas generare quaternatas, satis constat !). 


In speciminibus antheridia generantibus soros videre credidi ambitu magis im- 
definitos, nune marginibus segmentorum quoque magis vieinos. Cellule. paginales 
in locis fertilibus magis divisz, nec in certum ordinem ita conspicue ac in sterili 
fronde radiatze mihi adparuerunt. Quomodo sub iterata productione cellularum, 
ipse. cellule. antheridiorum | generantur, nullum certum judieium concipere valui. 
Bpeeimina antheridiifera minus bene priparata et paucissima tantum habui. 

Quod attinet distinetionem | specierum, quam proposuit Harvey, certum judi- 
cium hodie vix auderem. In fronde juniore et perangusta, qualem ex lIludson 
Liver ad. West Point a Bailley lectam habui, cellule paginales plurimi. secus longi 
tudinem plante exeurrentes adparent, ipsee elongate et costie fere. parallele, extimis 


'; Qualem. frondem sterilem adultiorem pinxit Cramer, cellulis paginarum anegulatis, certo et 
sat conspicuo ordine dispositis, et parietibus suis tenuioribus invicem distinetis, talem me quoque 
vidisse, expressis verbis dixisse placet. De pluribus iconibus vero, in quibus partes frondis sphie- 
rosporiferee depinguntur, animadvertendum putarem, eas aut stadia nondum rite evoluta sistere, 
aut ex partibus non bene reviviscentibus delineata fuisse. Neque ex verbis, quibus evolutionem 
et structuram sat complicatam explicare voluerit, me semper ideam claram ejus sententis con- 
cipere valuisse eonfiteor. dposita guttula acidi muriatiei strata superficialia in soro maturescente 
semper vidi cellulis reticulatim junctis evidenter contexta; cellula ipsas, in reticulum coalitas, 
vidi angulatas et anastomosibus junctas. Sphzerosporas inmersas vidi nec easdem in iis cellulis 
evolutas putarem, quibus strata superficialia formantur, quod ex icone Tab. III. fig. 10 (comparata 
explicatione) assumsisse videtur Cramer. Adspectum vero, quem in multis suis iconibus reddere 
voluit, me quoque subsimilem vidisse in speciminibus, quz aut soros juniores gererent, nut ob 
preparationem. male. perduetam minus bene reviviscentes mihi adparuerunt. Qu:e omnia ingenue 
confitenda mihi adparuerunt. Structuram plantz, adparenter simpliciorem, revera admodum. eom: 
plieatam esse putarem. Qualem ipse hane concipere valui, talem me reddere debuisse putavi. 


Lunds Univ. Ársskrift. Tom. XXX. : 10 


fs J. G. Aegardh. 


tantum. brevioribus transversaliter seriatis;. In. parte. vero. ejusdem. frondis. inferiore 
et. paulisper latiore. vidi eellulas istas elongstas im geminas subdivisas, et his divi- 
«onibus iteratis sensim. abeuntes in cellulas subquadraticas. Patet igitur cellulas 
paginales, «quie. i. fronde bene evoluta a facie observata fere fascieulatimi a. costa 
radiantes adparent, revera. oriri. subdivisione cellularum longitudinaliter dispositarum. 
Cellulie | paginales in. Calogl. Leprieurii hoe modo fiunt ambitu subquadratie;; In 
Cal. Mnioide à. Harvey. distincta. eellulie, quie. à costa marginem. versus radiantes 
adparent, fiunt. vectangulares, et plurimas. sepe. diametro suo usque duplo longiores 
vidi. Hoe. charactere. velut. forina. segmentorum unam formam ab altera. diversam 
esge, Épierisimi seribens jam monui. Postea formas €. Mnioidi congruentes structura 
tum ex insulis. Bermuda, tum ex Florida habui; quare euidam magis dubium for- 
sun videretur. anne unius ejusdemque Speciei viderentur form:ie diverse. | Quoad 
colorem nullam inter easdem diversitatem. vidi. €. Mnioidlem tantum sterilem vidi. 
[nter specimina quie ex Nova Hollandia vidi, tum nonnulla. admodum angusta, tum 
alia. latiora. habui; nonnulla. cellulis. multo longioribus, alia. brevioribus pr:edita ; 
nunc vero in c:espite eodem utramque formam habui. Hine :etate, crescendi modo 
aut loco natali differentias pendere facilius quis crediderit. 

Denique addere placet me in. €. Mnioide organa quiedam observasse, quie mihi 
quam. maxime dubias manent. EFhee filis tenuissimis parum eurvatis albescentibus 
elongatis, sua longitudine latitudinem. dimidiam. frondis haud :equantibus, nunc sin- 
eulis nune pluribus adproximatis, quasi a. puneto conspicuo in superficie frondis 
emergentibus, sub augmento maximo tubam interiorem quasi granulis subseriatis 
inpletum | monstrantibus. .X certo loco frondis provenientia non vidi; hine para- 
stica. lubentius. consideranda. videntur. Puneta tamen a quibus proveniunt. frondi 
imniersa: non ;gre putarem; hine dubitavi anne organa quiedam secernentia in his 


dignoscere. opporteret ? 


CATENELLA PROCERA 4. Ag. mscr. lrondibus numerosis in ciespites erectiusculos 
2—-pollieares, inferne. quasi sparsim. conglutinatis, singulis inferne. subeylin- 
draceis et vix conspicue artieulatim. constrietis, superne eomplanatis, a mar- 
eine distiche. et subopposite ramulosis, ramulis sterilibus magis elongatis sub- 
conformibus, fertilibus obovatis aut lancoideis ad mediam partem incrassatam 
eystocarpiorum nucleos plures adproximatos, subverrucose prominulos gerentibus. 


IIab. ad oras Novice. Hollandiie. orientalis; ad. exitum. fluvii Paramatta a. Miss 
King lectam mihi misit F. de Mueller. ; 


Hec sine dubio est species admodum: distincta ab omnibus speciebus, quas antea deseriptas 
vidi. Frondes quidem, ut in aliis, densius cspitosse, at ezespites ereetiuseuli 3—4 pollieares ra- 
mulis dense /intertextis, inferioribus quasi conglutinatis (pulvinaria. depresso-hemisphieriea, quasi 
cellulis. radiatis constituta, quibus eonereseunt alite Generis species, in nostra non vidi); singulas 
Irondes. inferiores. facilius eylindraeeas diceres, strieturis parum conspieuis et vix plusquam 3—25 


| 
| 
| 
| 


! Analecta. Algologica. (D 


inter ramos inferiores, &epe bis pollicem. invicem: distantes, Rami plurimi superiores oppositi 
udparent et distiehi; at monere placet ramos non ad strieturas oriri, sed. infra strieturas, et. infe 
riores nunc quoque longius infra strieturam, fere ad mediam: partem. articulorum. — Ramuli. plurimi 
semini oppositi, nune terni aut subquaterni adproximati, simplieiusculi, in exsiccata formam aut 
lanceolatam in adultioribus, aut obovatam in junioribus exhibentes. Ad partem horum dilatata 
vidi eystoearpiorum nucleos plures, supra paginam verrucose prominulas in planta exsiecata. Planta 
purpurea, partibus suis inferioribus laxius chartze adhzeret, ramulis vero superioribus obovatis ad 
modum eollabentibus firmius adfixa. —Xrtieulos, stricturis formatos, nune 2—3 lineas loneos, nunc 
semipollieares et quod superat vidi; plantam ab aliis speciebus deseriptis admodum diversam esse, 
primo intuitu adpareat. 

Ob magnitudinem: plantze in hac faeihius quam in minoribus de structura frondis et fractuum 
judicatur. Eine de his pauca hoe loeo addere placet. 

Quoque in inferiore planta frondem cavitate interiore intra strata exteriora frondis instru 
ctam lubenter dicerem; et cavitatem quoque ad genieula vix interruptam. — Attamen sparsim frae- 
menta vidi strati cujusdam axillis, quod filis tenuissimis anastomosibus conjunetis constare mihi 
adparuit. Nune reliquias ejusdem, contentu magis fuscescente instructas, ad mediam partem arti- 
eulorum. exteriorum, ubi ramuli proveniant. Ut vero intumeseit frons juvenilis hoc stratum. eva- 
nescere putarem et interiorem cavitatem limitatam videre licet filis laxioribus longitudinaliter ex- 
eurrentibus et invicem anastomosibus sparsius junctis, quale hoe in Phye. Gen. pinxit Kützing. 
In planta cystoearpiis fructifera vidi nucleos inter h:ee fila longitudinalia et strata exteriora fron 
dis suspensos, retieulo magis composito contextos. Inter maeulas reticuli ampliores adparatus 
placentaris constare videtur cellulis multo minoribus fere punctiformibus, suo ordine reticulatim 
conjunctis; ex singulis harum tumentibus gemmidia admodum magna formari putarem ; ut mature- 
seunt semmidiag, singula intra maculas retieuli majoris ambientis nidulantur. Ipsum placentaremi 
idparatum centralem intra retieulum) finxi, eemmidiis cireumcirea radiagntibus; singulis quasi intra 
cameram retieuli exterioris spatiosam nidulantibus. Ipsa gemmidia admodum magna, obovata, ad 
apicem tenuiorem apieulo minutissimo adhorent. sive transversali, sive longitudinali seetione 
nucleum  dissectum observavi, gemmidia quasi radiantia ab adparatu centrali placentari proveni- 
entia observare credidi. Extrorsum vero, superficiem versus frondis, vix obvenientia vidi. line 
nucleos, in articulo fertili numerosos, gemmidia introrsum pandere, et ex dissoluto articulo demum 
liberos fieri putarem, carpostomii adparatu proprio nullo. Carpostomium, a Harvey in Catenella 
depietum, forsan ejusmodi dissolutione explicare liceret. 

Zx lis, quie de siruetura. nnelei dixi, coneludere ausus sum Genus Catenelhe esse aut IIyp 
neaceis aut Solierieis proximum. "Plurnerellam (Schm. Rissoelkun et Cystoclonium his adproximare, 
vetant sane nostrie de affinitatibus Floridearum:. concepti opiniones. 


WmaANGELIA? scEPTRIFERA 4. Ag. mscr. Ironde. elata, inferne filis decurrentibus, 
stipites denso. velamine obducentibus stuposa, sursum pyramidata, ramis erecto- 
patentibus oppositis strictis, codem modo. sursum. decompositis, et supra axillas 
ramulorum breviorum turba fascieulatis, ramellis omnium. apice 2—35 cuspidato 
horridis, sphierosporis pedicellato-elavatis, eirca. genicula. penultima. provenien- 
tibus, nullo adparatu involucrahi tectis. 

Hab. in. Oceano Indico ad oras Arabke meridionales. 


Alea admoduni conspicua, saltem  semipedalis, ramis numerosis eiespltose radiantibus con 
stituta. Ut in pluribus aliis Meis Griffithsioideis, itz «quoque in presente frondes inferiores fiunt 
stupos;, filis artienlatis monosiphoneis secus frondem decurrentibus callithamnioidels, ab ima 
parte. ramorum ut videtur provenientibus. "Tota superior planta pyramidata, ramis raümulisque 
ereeto-patentibus ceireumeirea egredientibus.  Xrtieuli rachikdis primarie erassi eylindracet diametro 


E 


LI 
6 J. G Agardh. 


circiter. 5:iplo longiores; ramorunr artieuli ima basi erassiores, dein inlra medium: quasi contracti, - 
superiore parte (supra contractionem) iterum inerassati. Ex dieta parte basali inerassatz ramuli 
minores proveniunt quasi ex medio artieulo separati, (nee inferiore sua parte quasi exeuntes ab 
apiee artieuli inferioris, ut. hoe fere semper norma est) Ramis ramulisque ita ab infima parte 
artieuli ramosi provenientibus, ramifieatio oritur quasi peculigris indolis; et facilius diceres totzun 
plantam) quasi fascieulis ramorum superpositis esse contextzm.  Prieter ramulos geminos primarios 
oppositos, plures plerumque adsunt ramuli minores, omnes adparenter conjunctim supra noduni 
basalem egredientes. Rami ramulique plurimi sunt apice 2— 3 cuspidati, aculeis nimirum conicis 
divergentibus sat conspieuls horridi. Infra apices hoc modo divergenter armatos, ad apicem: arti- 
euli penultimi vidi exspitulos minutos sph:erosporarum ex parte convexiuseulu articuli penultini 
provenientes; omnino nudos, nisi dieere liceret eosdem in sinu inter cuspides divergentes esse his 
quast teetos..— Sphierospor:ie: singulie. obovatze. in | pedicellum  attenuatze, triangule divise. In alio 
specimine vidi ramellos brevissimos obovatos, brevi pedicello tenuiore suffultos, duobus articulis 
sepe constantes, inferiore adparenter nudo, superiore paulisper incrassato obovato-eloboso, et intra 
membranam quasi fila clavata plurima, ab axili quadam regione quoquoversum radiantias mon- 
strante.  Organa ita observata, quie magnitudine ramellos cuspidatos potissimum. referre. videren- 
tur, antheridia plantze sistere. conjicerem. 

Cystoearpii frustra quizesivi. Elis vero égnotis, affinitatem plante? mihi magnopere incertam 
videri, lubenter confiteor. Armatura ramorum  Dalliam aut Spuyridiam, Yorsan. euidam  suaderent; 
at adspectus et habitus multo magis Griffithsiam aut Wrangeliaim: prodens, vix ejusmodi: eharac- 
teri vim quandam. addere: mihi adparuerunt. Nee cum ELaluro affinitatem | quandam: assumere 
auderem. Ex paucis dis, quie supra attuli, lubentius in hac planta typum) Generis proprii agno- 
seerem, de eujus vero affinitate proxima nihil certius statuere liceat. 


De IhuopbowELA ELATA 0nd. 


quoad eharacteres et limites accuratius determinanda. 


Quum prima vice hane speciem. deseripsit Sonder, eandem. ad. Rhodomelam 
retulit; /— Harvey. vero, qui ! postea. ejusdem iconem dedit, in plurimis pro more op- 
imam, speciem ad. Rytiphkeam: transtulit. Nomine. Claduri: novum | Genus. huic 
plantie institutum. fuisse. postea. novimus. 

lis, qui imm Generibus Ithodomelearum «determinandis characteres majoris. mo- 
menti ex struetura. et. forma. stichidiorum deducere. consueverunt, animadvertere pla- 
cet deseriptionem | sporophyllorum, a. Sondero datam, magis convenire cum planta 
lHhodomeleis. propinqua; sporophylla: nimirum dixit minuta, non articulata, clavata 
vel oblonga, in axillis ramulorum aggregata, brevissime pedicellata. sphierosporas 
triangule divisas includentia.— Harvey. vero, qui inter characteres Rytiphleie stiehidia 
lelrasporas. biseriatas. ineludentie vemoravit, in icone suie [|tyt. elatie quoque. stichi- 
dia convenientia. pinxit, eadenique breviter lanceolata et duplicem seriem. sphzero- 
sporarum foventia deseripsit.  Inquirendum ita cuidam videretur an revera eadeni 
planta hoc modo diverso deseripta fuisset. Ipse, jam antea de hae Specie seribens, 
monui ( Didr. Alg. Syst. IV. p. 106) formas. ejusdem. obvenire invicem non. parum 
diversas, ita. ut ex l)psa ramificatione. plures distinguere. liceret; mihi autem ex pau- 
eis a me observatis certum judicium de his ferre, nimium. temere adparuüisse. — Diu 


hr 


Tus e j OLANDA SN 
; Uoc Sip ee t$ 
E "n * 


3 Analecta. Algologica. fi 


autem. in. Herbario. formam fronde fere. umbellatin: ramosa a. Harveyana: diversani 


nomine. Züyliphl. «mbellatee distinctam habui. Hodie fructibus. utriusque. comparatis, 


de differentiis horum. pauca hoe loco addere: placet: 


liHobpowELA ELATA JjS0nd. 


Frons nsque sesquipedalis alterne ramosa 
decomposita, ramulis ultimis subulatis obtusius 
aeuminatis, usque in upieem. eorticatis. 


Cellule. cortieales obloneg:e/— elongatze, quasi 
in strias per totum frondem decurrentes eonjun- 
etie (quales ho in multis speciebus. Chondirop- 
sidis disponuntur. 

Intra stratum corticale, eujus cellule, sec- 
tione transversali observatze, directione radii lon- 
ejores videntur quam tangentiali, siphones ad- 
sunt o majores, ambitu validi, quorum longitudo 
diumetrum ipsorum vix bis superat; cellulam 
centralem minorem cingentes; hine - 

SSecetione transversal stratum: interius sipho- 
nibus paucioribus et validis contextum. adparet. 

Stichidia ad ramos ramulosque in fasciculos 
congesta, ipsa brevissima obovato-oblonga aut 
ambitu subspathulata obtusa, quasi corticata (et 
vix conspicue articulata) sph:serosporas  subim- 
mersas sine conspieuo ordine eircumcirea geren- 
tia (fere qualiter in Chondriopside disposita . 

Cystocarpia in pedicello sepe ipsis longiore 
adparenter terminalia, subeglobosa aut paulisper 
ovata, pericarpio crasso valido, cellulis interio- 
ribus elongatis in fila elongata. earpostomium 
versus excurrentia conjunctis, exterioribus fere 
in fila extrorsum radiantia: abeuntibus. 


ymIPHLEA UMBELLIFERA J. 4g. 


Frons saltem. pedalis umbellatini ramosa de 
composita, ramulis ultimis subulatis acutis, apicc 
acuto artieulato, articulis brevissimis polysipho- 
neis constante. 

Infra apicem articulis brevissimis contextuni 
stratum eorticale oritur, cellulis brevibus rotun- 
dato-angulatis sine ordine conspicuo dispositis 
contextuni. 

Intra stratum: eorticale adsunt siphones ami 
bitu minores (5 aut forsan plures) externe tecti 
cellulis numerosis ambitu parum minoribus; hinc 


Seetione transversali stratum interigs cellu 
lis numerosis minoribus contextum adpareat. 

Stiehidia ad ramos ramulosque in fascieulos 
congesta, singula mox suo diametro saltem duplo 
loneiora, lancoideodineurva utrinque attenuatz, 
conspicue articulata, sphierosporas in articulo 
seminas, seeus loneitudinem: stichidii duplicem 
seriem formantes gerentia. 

Cystocarpia in pedicello sepe ipsis breviore 
adparenter  terminalia subglobosa, — pericarpio 
erasso valido cellulis magis conformibus pluri- 
seriatis, rotundato-aneulatis contexto. 


Ex ii, quie vidi. concludere ausus sum duas esse species, quie invicem forsan 


ranmifieatione. aliquando minus conspicue dissimili; simillimze. adpareant, quarum una 
charaeteribus stiehidiorum suadentibus ad. Rytiphlieas proxime aecedere. videtur, al- 
tera. ad. Chondriopsides magis adpropinquari mihi adparuit. Utraque planta inarti- 
eulata videretur, exsiecata nigreseens et rugosa, madefacta opaca, et vix nisl com- 
pressione faeta artieulos breves interiores indicans. | Specimina madefacta Rhodomelwe 
lusceseentia, Rytiphleie magis nigrescentia vidi. Ramulos ultimos Rytiphle paulo 
tenuiores vidi quam illos Rhodonmelv. 

Comparatis priecipue descriptionibus stichidiorum, ab auctoribus datis, vix du- 
bium mihi videretur unam. plantam, quam Rhodomelam: elatam. Sonderi dixi, veram 
esse speciem BSonderianam.  [econen: vero a. Harveyo datam. quoad maximam parten 


. eandem speciem speetare; stiehidia vero in fig. 3 reddita, ex specimine Rytiphleie 


umbelliferze mutuata. fuisse, et his ducentibus Harveyum plantam ad Genus Rytiphleuw 


2 Ph " t 
: - dd CNN 4 :: 
2 DAE !s - 
» Re ji dX GN 
7 ! PRETIE cue í 
r B SER. ^ ) A 
d 7 T : : TN ST 
: j PS 
"mo E 
(6 J. G. Apardh. 


transtulisse. Ipse in Spec. Mgarum, duce. Harveyo, speciem Sonderianam inter Ryti 
phlieas enumeravi, characteribus diagnostieis Generum a me nondum rite. perceptis. 

Priter formas à me supra descriptas obvenit alia, quam vario respectu diver- 
sum vidi. Dum nimirum in /Zodomela elata. Sond.*rami singuli aut. subsinguli a 
enule/ primario subalterni exeunt, aliam. formam quoque habui, in qua rami sine 
ordine evidente, plerumque plures adproximati demum proveniunt, quasi fascicula- 
tim. certis locis congesti, et fere horizontaliter a caule egredientes. Harvey ejus- 
modi formas observasse adparet, easdem vero ramifieatione ex ramis primariis orta 
explieandas. putavit; dum ipse eosdem vidi a caule primario seorsim. provenientes, 
8| quoque admodum. adproximatos; plantam hoe modo diversam memoratam: volui, 
utpote distinetionem supra faetarn inter ramifieationis normam in. KA. elata. et. Royt. 
umbellifera, winoris esse momenti cuidam indicare forsan. videretur. Specimina hoc 
modo insignia characteribus structurie interioris euni: Rhodomela. elata. omnino. con- 
eruere mihi adparuerunt.  Differunt vero in eo quod fiunt exsiecatione multo magis 
collapsa et artieuli breves in planta exsiecata. admodum conspicui adparent, modo 
fere diceres Kyvt. australasieze.— Hine. tertiam: quandam: plantam. in his latere quando 
quidem suspicatus sum.  Specimina vero, quie pauca vidi, juniora putavi; quod et 
priesentia. antheridiorum. indicatum. conjeci. 

Antheridia revera vidi zd / apices ramulorum bene evoluta; juniora globum 
rotundatum, in exsiecata quoque conspicuum et quasi penicillatum referunt. Sub 
mieroscopio constare videntur organis plurimis admodum compositis, intra. involu- 
crum filorum. artieulatorum: et. ineurvatorum dense congestis, ipsum globum termi- 
nalem formantibus. — Antheridia ipsa juniora siliquieformia videntur, globulis maju- 
seulis hyalinis, ut videretur, constituta, Exteriora ex his primum extra globum 
eminent, im filo artieulato elongato, demum: separantia antheridia: siliquieformta, 
panieulami uberrime. globulis hyalinis. compositam  referentia; singula filo axillari 
constituta, intra membran tenuissimam. hyalinami: globulos plurimos majusculos 
fere. paniculatim. dispositos gerentia. His extimnis, ut videtur, eum suls ramis in- 
volucralibus elongatis plus minus dissolutis, novi rami ex fasciculo terminali globoso 
sensim. prolongari conjieerem, donee omnia suo ordine evoluta succrescere. licuit. 

Antheridia, «qualii vidi, ita nee eum antheridiis Chondriopsidis, quie. compla- 
nata. et. cellulis. suis. marginantibus. mstructa hodie sat bene cognita videntur, nec 
cum antheridiis Ivüiphleze: pinastroidis, qualia hiec a. Greville, Derbes et Solier aliis- 
que. observata fuerunt, bene congruere patet. Novum igitur Genus inter. Rhodo- 
meleas latere, hiec. organa quoque. indicare forsan: viderentur. Ipsam Antheridiorum 
formam: potissimuni ad eam. Polysiphoniie aecedere, forsan. videretur, globuli autem 
majores et laxius dispositi mihi adparuerunt. 

Hujus tertie. plantze. nullum. speeimen: sphierosporilerum | (nee. vapsuliferum) 
vidi; eam vero preterea struüeturie differentiam: offerre. mihi adparuit ut in. ramulis 
(ejusdem junioribus, more Jfiphleie/ collabentibus, artieuli. collapsi: diametro. fere 
duplo breviores adpareant; sectione faeta transversali horum. siphones perieentrales 


6. plerümque. sat conspleuos et magnos, siphonem ceutralem. simplieem. eingentes 


Analecta. Algologica. (0 


observavi; strato corticali contexto uniea serie eellularum, directione radii. elongatis, 
tangentiali angustis. In. ramulo. paulo. adultiore siphones pericentrales magni per- 
manent, at stratum. corticale sensimi magis magisque fit evolutum in eellulas angu- 
lato-elongatas et anastomosibus junctas, ab interiore extrorsum fasciculos. subracdi- 
antes formantes. Siphonem centralem simili modo cellulis minutis, in stratum pro- 
prium pericentrale, intra siphones fere intactos evolutum vidi, 8i contigerit sectioneni, 
per ipsum genieulum: ductam, sectione transversali/ observare, adpareat stratum 
corticale a cellulis strati pericentralis — eximie: hoc loco eellulis anastomosantibus 
contexti — originem ducere; ipso siphone centrali hoc loco ut mihi adparuit minore. 

Ex is, quie hoc loco dixi, de planta illa tertia, quie. forma. Rhodomelie. elati 
cuidam incauto forsan videretur, satis patere putarem eam speciem sui juris con- 
stituere. evidentem, quam suadente habitu et struetura. Rytiphlieis proximam facilius 
credidissem. | Buadentibus autem antheridiis omnino diversis ab iig, quas Rytiphleis 
characteristieas putarunt, eam forsan cum aliis quibusdam eonstituere. Genus. sui 
juris. lIgnotis autem in nostra planta et evstocarpiis et stichidiis hoe Genus novum 


nee characteribus nec limitibus rite instituere. ausus sum. Ipsam autem. plantam 


typieam. nomine. Bolboclinium rhytidophlewm interea: designavi. 


De Antheridiüs Lenormandiae. 


Satis inter Algologos constat Antheridia in paucis illis (teneribus Floridearum, 
in quibus organa ita dicta cognita sunt, nunc offerre formas sat dissimiles, quin 
immo in Generibus, qu:e. proxime affinia. plerumque ereduntur. Ita jam in Morp/. 
J'lorid. p. 139. adnotavi Antheridia yfiphlee / offerre. formam. admodum diversam 
ab ea, quam in Polysiphoniis diu cognitam novimus. Bit ut ex ejusmodi differentia 
concludere liceret antheridia in affinitate judieanda Floridearum. quoque eujusdam 
momenti consideranda esse. Hine hodie placet adnotare, me in. Lenormandia, eujus 
antheridia hucusque ignota videntur, observasse hie organa proxime convenientia 
eum iis, quie in Zfiphlea deseripsi. (Florid. Morph. Tab. XX XIII fig. 24 et. 25). 
In specimine nimirum JLenorm. spectabilis totam. superficiem. fruticulis minutis spar- 
sis et invicem paulisper distantibus, aliis minoribus, aliis (pro evolutionis gradu) 
paulo majoribus, ipsam lineam marginalem fugientibus, in regione autem costali 
ique obvenientibus instruetam; hi frutieuli admodum ramulosi constituuntur ramis 
teretiusculis, ima basi crassioribus, magis irregulariter polvsiphoneis, superne tenui- 
oribus submonosiphoneis, singulis his in corpusculum sphierieum desinentibus. Intra 
membranam pellucidam hujus articuli terminalis, dignoscere lieuit corpuscula minu- 
tissima. plurima. oblongo-rotundata, quasi a puncto centrali quoquoversum radiantia, 
colore quasi lacteo instructa.  Antheridia igitur Lenormandie proxime convenire 
viderentur eum iis a me in Rytiphlea l. e. depictis; Mihi igitur, nonnulla. Genera 


LE 
TEDSVAC , tee (a 
L3 "A Cum x $t et "1 
k bs. : 
I ttm * RE L r id EDS 
zv ias dep pb rar 
Rp L3 a Pe 

2 » y rd "n E. M) í 

/ "- " x - z - »* e 

: : vc EO 23A FS S 

80 T. G. Agardh. - ^ 


Rhodomelearum in "Tribum proprium. Apiansiearum. colligenti (Anal. Algol. I. p. 143) 
suadente structura. consimili stichidiorum, animadvertendum. adparuit, hane conve- 


niente forma Antheridiorum. -— in Hytiphkea et. Lenormandia. observata: — quoque 
congruere. 4 


lLENoRMANDIA PARDALIS J. Ag. nor. sp. minuta, fronde membranacea. cortieata, 
prolificationibus a. lamina. intri marginem nunc in vieinia coste emergentibus 


deconiposito-cramiosa, phyllis  juvenilibus sub-obovatis, adultioribus. lanceolato- 


oblongis, apice rotundato-emarginatis, margine integerrimis, stichidiis ellipsoi- 
deis suo diametro vix. duplo longioribus, paucis in fasciculos minutos, fere 
lineas longitudinales formantes, collectis. 


Hab. ad Port Elliot, EÉncounter bay Australie, à. D:na. Hussey. lectam, mihi 
misit F. de Mueller. 


Forma sine dubio L. spectabili proxima, at me judice Species distincta; revera et multo 


minor et magis decomposita; jugamenta primaria vidi 3—4 pollices longa, at vix 3 lineas lata, 
lorma fere rite linearia, inferne costa prominula instructa, superne membranacea, costa fere usque 
in prolificationibus ultimis dignoscenda. Ex jueamento primario, distantiis vix 2—23 lineas supe- 
rantibus secundaria foliola exeunt, plurima intra marginem orta, paucis inferioribus a costali re- 


ejone emergentibus; ex ejusmodi jugamento primario 2—-5 pollicari foliola usque 10 utrinque 


numeravi; et ex his alia simpliciuscula pollicem circiter longa, alia circiter bipolliearia, novis foli 
olis decomposita; folia adultiora sunt in media parte latiora, apices versus angustiora, basi eviden- 
iius euneata, apicibus obtusis emarginatis — ubi latissima, vix 2 lineas lata. 

Structuram vidi: L. spectabilis, cellulis interstitialibus numerosioribus, ut mihi adparuit, in- 


struetam dieerem.  Frutieuli stichidiorum maculas obscuras rotundatas referentes, series fere lonei- 


iudinales inter costam et margines dispositas efficiunt; singuli stichidiis paucis 3—06, sessilibus 
lere rite ovalibus utrinque obtusis, longitudine latitudinem ipsorum vix duplo superante; sphiero- 
sporas eeminis seriebus superpositas, at in serie vix ultra 5—4 numeravi. Soros in una pagina 
prizcipue evolutos observare credidi. 

Ex iis, quiz vidi, speciem L. spectabili proximam dicerem, conveniente structura et rami- 
lieationis norma in utraque Specie eadem. Dum vero folia et stichidia in L. spectabili ad formam 
obovatam plus minus conspicue tendentia videntur, fiunt in L. pardali ovalia (elliptica aut oblonga), 
quie differentia in forma stiehidiorum pr:cipue eminet; stiehidia nimirum in L. pardali apice suo 
inferiore fere zque obtusa ac superiore et omnino sessilia adparent.  L. spectabilis, qualem mihi 
cognitam habeo, frondes et partes frondium omni respectu majores, pauciores et minus compositas 
offert. L. pardalis est minor, phyllis minoribus et magis decompositis instructa; costs? quoque 
phyllorum evidentius conspieuz, | Ut igitur L. latifolia simpliciore et majore fronde a 4. spectabili 


differt, ita. pardalis compositione frondis et minutie partium diversa mihi adparuit. 


Dasventoxiv. Gen. nov. (Polyzoui; proximum). 


Frons teretiuseula. polysiphonea pinnatim. ramosa. ramulisque: fere ad. quodque 
cenieulum. quoquoversum egredientibus dense vestita, subspongiosa; ramulis 
ambitu subdefinitis patentissimis, a rachide (sua) recurvata deorsum nuda sur- 
sumi ramellos alternantes. longe  acunminatos et subdivergentes emittentibus. 


Fructus: Stichidia a. rachide. ramulorum. transmutata | legaminiformia 


Analecta Algologica. 81 


fere in gyrum recurvata, apicibus obtusis oblonga, ramellis persistentibus a 
lateribus et sursum armata, sphierosporas magnas, unica serie curvata dispo- 
sitas foventia. 


Utrum plantam Polyzonie, ut mihi adparuit characteribus a stichidio deductis proximam, 
Genus proprium constituere opporteret, an Subgenus ramificationis norma diversum, id mihi qui- 
dem dubium facilius videretur. Si Subgenus Polyzonie consideraretur, hoe sane habituales notas 
Polyzonie omnino vitiaret, utpote a disticha dispositione partium, quie Polyzoniis elegantissimum 
habitum przbet, nostra quam maxime diversa videretur. A characteribus vero ita adparenter di- 
versis transitum ab uno in alterum facilius cogitari posse patet. Dum in uno Genere sunt aut 
folia, quse marginem folii superiorem et inferiorem diversum przbent, aut ramelli distiche dispo- 
siti, qui sursum et deorsum aliam ramifieationis normam generant; eosdem facile diceres ramellos, 
qui novo nostro Generi, characterem przebet diversum in eo quod circumcirca a rachide proveni- 
entes videntur et ordine minus evidenter indicato. Attamen in Polyzonia ramulos fertiles et ste- 
riles ipsa dispositione sua invicem magis distinctos considerari opportere, observare placeat, dum 
in Dasyclonio est ipsa rachis eujuseumque ramuli superioris quiz transformationem subeat. Quo- 
que quoad gradum transformationis differentiam quandam adesse, forsan assumere liceat; utpote 
in Dasyclonio ramelli in rachide transmutata persistere videntur. Quoad dispositionem sphzro- 
sporarum vix differentiam adesse putarem inter plantas a me comparatas. 

Speciem hujus Generis unicam hodie novi: 


1. Dasrcr. AcicARPUM J. Ag. mscr. 


Hab. ad oras Nov: MHollandie australes aliis Algis aderescens; ad Port 
Phillip a J. Bracebridge Wilson lecta. 


Frondes vidi 2—3 pollieares, alias Algas esespitibus suis investientes, Dasyam quandam rigi- 
diuseulam et densius ramulosam szemulantes; nune easdem parcius et magis vage ramosas, nune 
ubi melius evolutas ramis densioribus pinnatim dispositis instructas. Ramuli fere ad quodque 
geniculum horizontaliter exeuntes et quasi recurvati polysiphonei rigidiusculi et omnes fere ejus- 
dem longitudinis, rachidem circumcirca ita investientes, ut hanc fere spongiosam diceres; ex his 
ramulis quasi primariis sursum exeunt ramelli inferne crassi et polysiphonei, sursum attenuati et 
suprema parte monosiphonei, juniores acumine evidente terminati, adultiores hebetati et nunc 
obtusi; ramelli omnes sursum porrecti at invicem plus minus divergentes; qui ad apices ramorum 
proveniunt ramelli mihi tenuiores et quasi longiores atque magis divergentes adparuerunt. In his 
ultimis artieulos vidi monosiphoneos et suo diametro paulo longiores, dum in caule et ramulis, 
articuli polysiphonei sua longitudine diametrum circiter zequant. Sectione transversali vidi caules' 
siphonibus sex circa centralem in orbem dispositis et externe cortice nullo obtectos; siphone cen- 
trali pericentralibus minore. Stichidia ab ipsa rachide ramulorum ita transmutata videntur, ut 
latus inferius ramuli vix mutatum persistere et quasi dorsale latus stichidii permanere dicerem 
superius vero latus tumet in pulvinar validum cujus evolutione stichidium evadit sursum peram- 
plum et fere gyroso-crecurvatum, formam leguminis Loti edulis quodam modo referens. Stichidium 
maturum hoc modo dorsali latere quasi arcuatim excisum, ventrali vero latere (sursum inflato) 
tumidum; in interiore seriem longitudinalem unicam sph:zerosporarum generans, a superficie ra- 
mellis sparsioribus persistentibus obsitum; In stichidio adhuc juniore apicem sensim sursum atte- 
nuatum rachidis adhue persistentem n:ine vidi; hunc apicem sensim dejectum putarem, ipso stichi- 
dio maturescente apicibus magis obtusis ni fallor instructo. In stichidio maturo cellulas corticales 
latus dorsale occupantes szepe longiores vidi, quasi seriem propriam formantes; qu:e ventrali latere 
stichidii persistere videntur cellule, minores et minus evidenter seriatz;e mihi adparuerunt. 

Quum prima vice hane Speciem examinandam habui, speciem novam Bostrychise coram 
habere suspicatus sum, habitu et stichidiis curvatis validis " at fere effoetis ductus; eamque 


' Quod attinet formam stichidii in Bostrychia ad ea refero, quie in Amal. Algol. I. p. 137 
dixi. Hodie tantum addere placet formam stichidii in diversis speciebus adparere non parum di- 
versum. Sunt species (B. Harveyi) in quibus stichidia. facile crederes vix ullo respectu ab iis 
Lunds Univ. Àrsskrift, "Tom. XXX. 11 


J. G. Aegardh. 


nomine Bostr. acicarpe denominavi. Dispositione sphirosporarum postea accuratius examinata, 
speciem hoc respectu multo magis ad Polyzoniam accedere putavi. Habitum autem Polyzonise 
nimium abhorrentem consideranti mihi, melius adparuit typum Generis novi in ea agnoscere. 


4 


Dasva cannrTHAMNION JSond. in Dispositione Dasyarum, a me ante aliquot 

: annos publiei juris facta, ut species mihi parum cognita et quoad affinitates omnino 
p dubia memorata fuit. Postea specimina hujus sat numerosa et stichidiis pr:egnantia 
observare contigit, quibus ducentibus pauca de affinitate speciei hoc loco addere placet. 


. Jam ex icone Kützingiana patet speciem esse minutam vix longitudine pollicem superantem, 
ambitu cylindraceam, caule simpliciuseulo aut ima basi parum ramoso, numerosa prole in aliis 
p. Algis obvenientem, suo modo Dasycladum referentem. Frons tota est ecorticata articulis caulinis 
b diametrum circiter szquantibus quadrisiphoneis. Ad genieulum quodque secundum ramuli prove- 
niunt sub-zeque longi, ima basi nunc excepta toti monosiphonei, patentissimi et acuminati. Inter 
m hos ramulos stichidia proveniunt quoque a ramulo monosiphoneo transformata, et pedicello mono- 
E siphoneo instructa, juniora quoad formam ovata et aeumine brevi instructa, adultiora fiunt ob- 
longa, et in lis quz vidi (quamquam alia juniora, alia quoque plus quam adulta spharosporas 
pauciores simul generantia. 

Ex habitu hane speciem ad subgenus Rhodonematis pertinere facilius conjecissem ; at sua- 
dente structura stichidiorum aut ad Stichocarpum aut ad Pachydasyam species referenda videtur; 


B stichidia nimirum singulis superpositis seriebus cellularum formata observavi, quarum altern:e 
ME series fertiles, altern:z steriles mihi adparuerunt. Quia vero stichidia non ut in Stichocarpo à 
EU ramulo polysiphoneo transformata fiunt, species ad Pachydasyas referenda videtur, inter quas vero 


sectionem propriam constituere putares. 


Dasva nrRTA J. Ag. mov. sp. rachidibus frondis inferioribus dense corticatis, 
"morum superioribus polysiphoneis, omnibus ab ima basi frondis conspicue 
hirtis, ramis ramulisque intermixtis quoquoversunm egredientibus, ramulis poly- 


siphoneis alterne patenter pinnulatis, ramis corticatis fere cireumcirca paten- 


tissime ramellosis, ramellis omnium  monosiphoneis rigidiuseulis acuminatis, 
artieulis ramellorum diametro 2:plo—3:plo longioribus. 
Hab. ad oras Nov:e Hollandi:e australis legit J. Bracebridge Wilson. 


Habitus hujus plantze exsiecatze fere magis cum formis Call. plumule vieinis convenit, quam 
cum speciebus Dasy:z. Planta nimirum tenuitate illas fere zequat et in rachidibus fere usque ad 


Rytiphlzarum discedere, et in quibus vix conspicua videtur differentia inter latus ventrale et dor- 
sale (sphserosporis nimirum quasi duplici serie longitudinali dispositis) Sunt ali species (D. fe- 
nella) in qua differentiam inter dorsale et ventrale latus stichidii admodum conspicuam observare 
credidi: nimirum dorsale latus in apicem sterilem swpe sat evidentem exeurrere; ventrale autem 
latus vidi pulvinatim expansum et sphaerosporas in hac latere per plures series longitudinales 
juxta positas, quin immo demum easdem vidi ab hae una pagina emergentes. In hae specie igitur 
semivertieillatas forsan quis diceret. — Animadvertere placet Cel. Schmitz in eadem planta stru- 
cturam stichidii omnino diversam statuisse. (Cfr. Schmitz in libello »JDe Lophothalie J. Ag.» in- 
scripto.) Hac observatione fretus ad conclusiones, mihi sane inexpeetatas, pervenit, 


Analecta. Algologica. 85 


imam basem hirtis caules verticillatos Callithamniorum forsan quispiam conjiceret. Sub micro- 


scopio facilius contra elucet plantam esse Dasy:e eujusdam tenuioris, qualem fere Harvey in Ver. 


Austr. tab. XXI. D. collabentem delineavit. Sectione nimirum facta transversali caulis inferioris 
observavi cellulam centralem admodum minutam, cinctam pericentralibus 4 multo majoribus, quas 
cingunt ali exteriores, tum decurrentibus filis strati exterioris intra membranam externam re- 
ceptis, tum interpositis aliis cellulis minoribus. Sectionem caulis ipsius cingunt ramelli plus minus 
compositi callithamnioidei, ab ipso cortice quasi pullulantes. Planta a facie observata in parte 
superiore monstrat articulos polysiphoneos, a quibus tum ramuli minores patentes et alternantes 
proveniunt, tum ramelli callithamnioidei, sepe patentissimi; articuli polysiphonei plurimi sua longi- 
tudine fere diametrum :equant; juniores et tenuiores ramuli articulis polysiphoneis diametro suo 
sunt fere sesquilongiores. Penicilli terminales paulo molliores et paulisper corymbosi conniventes, 
vix alio respectu a ramellis inferioribus rigidiusculis, strictis et conspicue attenuatis, et fere verti- 
caliter a caule exeuntibus diversi. Articuli in his adultioribus sunt diametro suo circiter duplo 
longiores, vix ultra triplo longiores. In terminalibus penicillis vidi antheridia elongata a ramellis 
calithamnioideis transformata, pedicello articuli infimi monosiphoneo suffulta, et filo longiore ste- 
rili superata, ipsa fere lancoidea, superpositis verticillis constituta. 

Speciem hane bene diversam putavi a D. MEREDrITHLE (J. Ag. Alg. Syst. VI. p. 96) ramis 
ramulisque minus dense corticatis et quoque in inferiore parte plantze ramellis fere verticaliter 
exeuntibus hirtis. In D. Meredithiz articuli primarii longiores videntur et fiunt densius corticati, 
cortice in adultioribus partibus fere nudo. Ob evolutionem caulis multo magis perductam D. Mere- 
dithisj structuram caulis admodum diversam fieri conjeci; in segmento nimirum caulis interioris 
hujus vix cellule primarie (siphones) conspiciantur, sed totum interius filis decurrentibus im- 
pletum observavi. 

Mihi tantüm licuisse, in speciminibus a me observatis, deprehendere antheridia impense 
equidem doleo. Ignotis aliis partibus fructus vix hodie decidere liceat, utrum species in systemate 
juxta D. Meredithize inserenda sit, an ad aliam sectionem Generis revera pertineat. 


De structura et affinitate proxima Trigeneae. 


Satis inter Algologos constat Genus illud Trigenes a Sondero, Algas Preissi- 
anas describente, institutum fuisse; et hoc, ab ipso inter Polysiphoniam et RKhodo- 
melam dispositum, characteribus Digenecze proximum, ramentis vero non articulatis 
crassis et carnosis distinctum, consideratum fuisse. Genus Sonderianum dein in 
Ner. Australi a Harvey adoptatum fuisse, adjecto charactere cystoearplorum, quie 
in ramentis sessilia, globosa et fasciculum sporarum pyriformium continentia de- 
scripsit. Harveyum vero postea, peracto itinero, sub quo plura in diversis locis 
natalibus comparare licuerit specimina, eademque recentia observare, speciem typi- 
cam Generis meram Speciem Rhodomels considerasse, cujus structuram et habitum 
quoque icone data in P/yeol. «wstr. illustravit. Descriptionem plant:e hoc loco datam 
perlegenti adpareat Harveyum plures characteres a Sondero indicatos siccis omnino 
pedibus transiise; quin immo cum expressis quoque verbis statuisse fructus, quan- 
tum innotuerant, nullo respectu ab iis Rhodomel:e differre. Hinc Genus Sonderi- 
anum abolendum statuit, et plantam revera admodum singularem sub novo nomine 
Fihodomele | Trigenee introduxit. Mihi postea in forma, quam novam speciem Son- 
deriani Generis sistere putavi, fila articulata ramosa Callithamnioidea, quie in sua 


84 J. G. Agardh. 


planta fertili obvenientia  memoraverat. Sonder, observanti adparuit h:ee revera ita 
esse abnormia, ut his precipue ducentibus Genus Sonderianum restituendum cen- 
serem (J. Ag. Bidr. Alg. Syst. VI. p. 113). Generis igitur Sonderiani, quale cha. 
racteres ejusdem eo tempore concipere valverim, novam dedi descriptionem. | De 
proxima autem ejusdem affinitate me nullo modo certam concepisse opinionem 
pateat .ex signo dubii, quod numero Generis adseripsi. Nec hodie de affinitate 
Generis certius judicare auderem; mihi autem interpretationem hucusque datam 
hujus plante omnino esse erroneam, ejusdemque eum HKhodomela affinitatem pro- 
ximam revera admodum dubiam videri, ingenue confiteor. 

Animadvertere. placet jam. Sonderum de structura frondis sequentia attulisse: 
»frons primaria stratis. duobus composita, parenchymiatico exteriore, epenchymatico 
interiore». Nisi magnopere fallor, his verbis paucis indicatur differentia, qua T'ri- 
genea a longe plurimis Rhodomeleis diversa videatur. Characterem nimirum ab 
artieulatione. frondis petitum, — frondem esse quasi articulis polysiphoneis super- 
positis contextam —-, quem, si quoque cellulis novis strati corticalis seepe velatum, 
in longe plurimis HKhodomeleis adesse constat, hune characterem in Trigenea desi- 
derar, id ex verbis Sonderi rite intellectis sequi putarem. Neque enim sectione 
lacta transversali cellulam quandam propriam centralem, cinctam certo numero cel- 


lularum. pericentralium. — quibus articulus polysiphoneus in plurimis Rhodomeleis 
componitur — in Trigenea adesse puto; neque sectione facta longitudinali, cellulas 


interlores longitudinaliter juxtapositas et parallelas, quibus artieuli polysiphonei in- 
terlores in fronde corticata Rhodomelearum constituuntur, in "Trigenea detegere 
contigit. Structuram igitur, verbis allatis Sonderi indicatam, diversum omnino Rho- 
domelearum typum indicare, equidem assumerem. 

Sunt revera Genera quiedam Rhodomelearum, quie compositione ipsius frondis, 
quasi cellulis in rete 'coalescentibus insignia adpareant. Horum nonnulla gerunt 
Irondem, ut videtur totam) interiorem, cellulis eylindraeeis anastomosantibus con- 
textam, exterioribus vero cellulis extra. frondem porrectis invicem liberis, fere cylin- 
draceos articulos referentibus aut in fila callithamnioldea prolongatis. Inquirendum 
mihi videtur anne eum his sua structura magis conveniret Trigenea. —— 

Stratum. axile. in. Trigenea quidem adest. contextum cellulis sub eylindraceo- 
"atis, his vero non stricte invicem parallelis, si quoque secus longitudinem 


elong 
porrectis, sed paulisper distantibus, flexuosis et invicem anastomosibus junctis. Hujus 
reticuli interioris — ita stratum axile subproprium formantis — quasi rami adsunt 
intra. ipsam frondem carnosam oblique exeurrentes, qui in inferioribus et interio- 
ribus suls partibus lere consimiles, et cellulis elongatis constituti, extrorsum vero 
et sursum continuantur eellulis latioribus, quasi magis parenchymaticis et endo- 
chroma sat conspicuum (nune subclavatum) foventibus; supremis et extimis cellulis 
minoribus, stratum  corticale constituentibus. Quia eellulze intimie. angustce, medie 
autem  consplceue latiores, extimis denium minoribus, facilius fieri posse putarem ut 
sectione lacta transversali, cellulam strati axilis tenuiorem »«rilem» et cinetaun sipho- 


, 
1 
A 


Analecta Algologica. 85 


nibus latioribus, et has denique quasi corticatas describere potuerunt. 5ectione facta 
longitudinali, structura, quamquam facile decipiens, melius intelligatur. 

In Generibus (Hanovia, Halodictyon) quarum textura interior reticulata, nullis 
cellulis eortiealibus, in stratum proprium coalescentibus, obtegitur, et dispositionem 
interiorem cellularum  anastomosantium, nullis vinculis spatii cohibitam, magis con- 
spieuam fieri, facilius intelligatur; ipsas quoque cellulas constituentes strato amplo 
corticali cohibitas, in Trigenea formas paulisper magis irregulares induere nee mi- 
ramur. Qualem structuram CGattyzee novimus, aliis Algis Callithamnioideis compa- 
ratis, talem fere structuram "Trigene:z dicerem, comparatis aliis formis reticulatis 
Rhodomelearum. 

Si hoe modo assumere liceret cellulas corticales 'Trigeneze constare filis extimis 
retieuli, longitudinaliter juxta-positis et uberiore muco frondis, quasi intra cuticulam 
eohibitis, vix mirum videretur si certis locis fila hzc magis conspicua, et certas 
partes frondis quasi terminantia observare liceret. Ita quoque, sectione facta longi- 
tudinali seeus superficiem ramuli, nonnullis locis observare contigit series longitudi- 
nales strati corticalis, quamquam ssepius invicem proximas, et intra gelatinam fron- 
dis quasi stratum contiguum formantes, tamen sparsis locis invicem separari, spatia 
angusta vacua intra stratum cortieale linquentes. Ex qua observatione concludere 
ausus sum, has series longitudinales strati corticalis, quasi juga constituere longi- 
tudinaliter excurrentia, ut plurimum invicem adproximata, et ob consistentiam gela- 
tinosam frondis quasi in stratum conjuncta, nune vero invicem secedere, quasi rimas 
inter spatia obtecta formantia. Reticulatam dispositionem cellularum ita usque ad 
stratum corticale perductam quoque dicere liceret. 

Ingenue confiteor me de iis, quie ita observare credidi, initio dubitasse; at 
alis nonnullis ulterius observatis structuram indieatam confirmari, mox didici. Sec- 
tione transversal! nimirum facta rami frondis adultioris, hune haud solidum obser- 
vavi et cireumcirca clausum, sed sinubus profundis, introrsum paulo latioribus ct 
sinuosis, extrorsum angustioribus et sinu angusto nunc apertis exsculptum, quale 
segmentum revera obveniret in caule valleculis inter juga prominula longitudina- 
libus exarato. Addere lubet parietes vallecularum nusquam mihi obtulisse signa 
disruptionis eujusdam; nimirum parietes interiores vallecularum vidi integriusculos, 
laceris partibus nusquam iis adh:erentibus. 

Ex sinu interiore segmenti (a me transsecti quin immo observavi filum a 
pariete interiore proveniens, totum intra sinum receptum, paulisper gelatinosun:, 
eurvum et cylindraceum, cellulas minutas oblongas, in articulos adparenter polysi- 
phoneos conjunetas fovens. Mihi quidem adparuit prisentiam hujus fili quoque 
ad structuram illustrandam sua conferre. Sine dubio adsunt specimina Zodomelie 
Trigenee, qux per totam longitudinem et cireumcirca obsita videntur ramentis quo- 
quoversum exeuntibus, ut in icone Harveyana pinguntur; at alia eoram habeo, in 
quibus ramenta numerosa unilateraliter provenientia adsunt, nune 1aagis in c:espites 
collecta, hine quasi secus lineam longitudinalem disposita. $i aeeuratius h:e lines 
longitudinales observantur, quasi prominule et tomentose adpareant, comparato 


"- 


cur A M e E 


] 


1. nid. ALT AE 
ED TTE. gP Lm 


n. 


1 


GM PM 


pU. 4 o PN 


pP 


BAM. 
"VIS TS 


WS 


86 J. G. Agardh. 


cortice nudo contiguo et compacto in aliis partibus ejusdem rami. Lineam hane 
tomentosam provenire filis intra rimam longitudinalem modo dicto generatis, et sen- 
sim in ramenta abeuntibus mihi vix dubitandum adparuit. Nune rimam tomen- 
tosam rite et late hiantem vidi. 

8i eum his, quie ex structura plante sterilis deducere ausi sumus, comparantur 
ea, qua rarius observata videntur in planta sphzerosporifera, neque hzc eontra 
structuram. supra indicatam Generi characteristicam testari viderentur. Meminisse 
placet jam Sonderum distinxisse inter ramenta alia sferilia, quze plerumque sim- 
plieia et nuda dixit, alia frwefifera, quie ramosa, filis artieulatis callithamnioideis 
ramosis obsita, dicuntur. EH:e fila quz revera in planta, adspectu Trigenes, ad- 
modum pàaradoxa adpareant, et comparato modo quo a Sondero describuntur faci- 
a Harveyo, in posteriore opere 


lius haud rite concepta forsan quispiam crederet 
citato, nullo verbo memorantur. Inter specimina haud pauca, quie ipse vidi, tan- 
tum in unico, quod ad speciem propriam referendam credidi, a me observata fue- 
runt. In hoe, quod sphsrosporiferum putavi, vidi ramenta superiora inferioribus 
sterilibus tenuiora, sua structura vero vix a ramentis sterilibus abludentia, nisi sub- 
stantia quasi magis gelatinosa; ab his vero ramentis nune magis cylindraceis, nune 
certis distantiis quasi paulisper constrictis, fila articulata monosiphonea exeuntia 
observavi, nunc sine conspicuo ordine a ramento magis cylindraceo emergentia, 
nune ad stricturas ramentorum quasi numeroslora. Sine conspicuo quodam cellu- 
larum corticealium transitu a fronde cellulosa et gelatinosa emergunt fila hsec call 
thamnioidea, sursum paulisper incurvata at rigidiuscula, dichotoma aut magis vage 
ramosa, a basi ad apicem vix attenuata. Qualia fere omnia vidi, sunt articulis 
conformibus diametro fere sesquilongioribus, monosiphoneis constituta, articulis lato 
margine hyalino membran:e cinetis. Comparatis cellulis eorticalibus hiec fila omnino 
heterogenea viderentur. Sin vero assumere liceret eadem in rimis (s quoque vix 
conspicuis) quas in cortice adesse supra demonstrare conatus sum, generari, eodem 
modo quo filum polysiphoneum supra descriptum in fronde sterili observavi, fila 
hae, fertilia dicta, minus quoque heterogenea videri putarem. ^ Unieo loco obser- 
vare credidi esspitem callithamnioideum a filo polysiphoneo interiore provenire, 
(fila sepe basi bisiphonea dixit Sonder); sed de situ et origine fili polysiphonei, 
nullo modo me certum esse confiteor. 

Quod attinet ipsas partes fructiferas, has a Sondero male interpretatas fuisse 
facilius patet, nec liquet quomodo has partes connexas putavit cum filis, quze fer- 
tilia dixit. Ipse loco dieto easdem sequentibus verbis descripsi. (»Ramulos supre 
mos sphifosporiferos vidi plus minus aeuminatos, media parte crassiore fertiles, 
adparenter inarticulatos; cellule corticales in his minutce, angulato-rotundatze fere 
in lineas longitudinales paulisper flexuosas quasi dispositee; intra stratum corticale 
spherospors pauciores adproximat:e translucentes conspiciantur. —Sectione [acta 
transversali adparet sph:erosporas intra stratum corticale densum esse omnino im- 
mersas, intra siphones, vix ab aliis cellulis dignoscendos, generatas, geminis simul 
conspieuis e regione positis, ad eundem artieulum adparenter pertinentibus. In 


Analecta Algologica. | 8T 


parte fertili stratum cortieale magis gelatinosum videtur, et erumpentibus demum 
spherosporis facilius ut adparuit secedens. Sphsrosporas maturas triangule divisas 
vidi. Ejusmodi sphserosporas eruptas inter fila conniventia faseieulorum haud pau- 
eas observavi, sordibus vero simul inter fila collectis cohibitas. Glomerulos sphiero- 
sporarum hoe modo inter fasciculos filorum  exceptos a Sondero ut favellidia de- 
seriptos fuisse, mihi vix dubium videtur.») 

Comparanti mihi hodie partes fructiferas ita descriptas, vix meliora quadam 
addenda habui. Utraque organa, a Sondero descripta, esse ejusdem generis, et utra- 
que intra ramenta evoluta; ea vero, quie sphzrosporas dixit, juniora putarem; alia 
proprio quodammodo transmutata conjicerem. | Quoque in aliis quibusdam Florideis 
sporas intra frondem germinantes observatas fuisse, meminisse placet. In ramento 
fertili 'Trigenezee equidem observare putavi corpuscula alia minora, magis rotundata 
et in his divisionem quaternariam sat evidentem dignoscere licere; ubi in eodem 
ramento plura ejusmodi corpuscula superposita adfuerunt, suprema minora observavi; 
inferiora majora vidi et divisa in partes, varias formas et positiones induentes; has 
sphaerosporas putarem, ob germinationem jam inchoatam mutatas. Forsan conjicere 
liceat eas partes fuisse, ita mutatas, quas ut »favellidia oblonga, sporas 4— 6 sub- 
angulatas continentia» descripsit Sonder. — Hodie comparata structura frondis, quam 
supra describere conatus sum, hane revera ejusmodi putarem ut sph:erosporas jam 
intra plantam matrem germinantes fieri haud segre conjicerem. Si suspicari liceret 
sphasrosporas generari in parte quadam (in filo subpolysiphoneo) intra rimas frondis 
adhue inclusas, et ita ob angustias locorum ipsas sporas difficilius separari, quoque 
conjiciendum mihi adparuit, sporas jam intra vincula plant: facilius gerniinantes 
obvenire. Plantulas demum  eruptas inter fila calhithamnioidea fere flabellatim in- 
curvata exceptas fieri, et hzc fila hune in finem creata fuisse, nec absonum forsan 
videretur. 

Ad ea, quz de structura eystoearpii l. c. dixi, nihil hodie addendum scio. In 
specimine uberius fructifero Trig. wmbellate, ramulos umbelle fructiferos plurimos 
vidi, plus minus evidenter ineurvos, et ad mediam circiter suam partem interiore 
latere cystocarpium validum gerentes. Ramuli hoc modo fructiferi consistentia et 
adspectu a ramentis sterlibus vix discedere videntur. Nonnulla ramenta apice cla- 
vata et calva vidi, forsan ex apice novam umbellulam generatura. In Trigenea 
australi ramenta nune vidi ultra pollicem longa, et formam, hae armatura horridam, 
lubenter erinaceam dixissem.  Swpius ramenta vidi qualia a Harvey depicta. Radi- 
cem in Tr. umbellata fibrosam vidi; in Tr. australi potius sceutatam putaverim; at 
in unico specimine hanc a me observatam fuisse confiteor, hinc de forma haud 
certus sum. 


88 J. G. Agardh. | | 


LrssowiA BREVIFOLIA J. Ag. mscr. ramis caulinis teretiusculis, supremis, folia 
singula sustinentibus, ex tereti compressis; folis latis ambitu ovalibus, sua 
longitudine ipsorum latitudinem vix quadruplo superantibus, obseure fusce- 
scentibus, margine calloso-glandulosis, glandulis truncatis, paginibus ob cavernas 
infra superficiem excavatas densissimas et demum fere superpositas minutis- 
sime verruculosis. 


Hab. ad insulas Auckland a Capt. Fairchild lecta; specimina a Ferd. v. 
Müller mihi missa. 


Heec ut species sui juris primo intuitu dignoscatur; quod eximiis characteribus structurze 
quoque confirmatur. Species videtur nana, fide speciminum tota vix pedalis, caule primario vix 
digitum minorem ima basi wquante, et dein ramis pennam seriptoriam circiter crassis ter quater- 
que diviso, folia 4—5 polliearia longitudine, latitudine usque sesquipollicaria, sustinente. Ima basi 
folia sensim in petiolum ex tereti compressum attenuantur, et pari fere modo in apicem: excurrere 
videntur (plurimis in nostris superne erosis. Color foliorum obscurius fuscescens, demum in se- 
nilibus ita obseurus ut cum colore nigrescente petiolorum congruere videretur. Si pagina foliorum 
lente parum augente observatur, superficies folii minutissime verruculosa adparet, quod a cavernis 


(mucifluis?) rotundatis, densissime juxtapositis et nunc fere pluriseriatis, interioribus majoribus, 


exterioris seriei paulo minoribus, invicem tenuiore nariete sejunctis; omnibus quasi intra stratum 
corticale, quod elomerulis minutis coloratis fere in unaque cellula obvenientibus colore suo fusco 
quasi ipsum dignoseatur. Glomeruli isti colorati in glandulis marginalibus callosis uberrime pro- 
veniunt; ita ut structuram harum propriam zegre dignoscere liceat. Soros fructiferos non vidi. 

Species Generis Lessonie, quamquam insignes et a pluribus Algologis iconibus illustratas, 
tamen non facile characteribus datis dignoscere licere, jam de Algis Nov:ze Zelandig scribens 
monui. Easdem quoque ab aliis Auctoribus al.o modo limitatas fuisse, non :egre putarem; quod 
vero non nisi characteribus diversarum Specierum melius exhibitis, et comparatis speciminibus 
certius dijudicatur. Quod attinet characteres structure, de quibus l. e. monui, de his nova argu- 
menta probantia a Specie hodie descripta deducere ausus sum. Revera l. c. dixi Species hemis- 
phorii australis forsan apte in «duas sectiones separari; ad primam, in quibus folia lacunis fere 
nullis conspicuis instructa vidi, pertinere : 

1.5 D. SurREE J^-Ag. 

2. L. NIGRESCENS Borg (partim). 

3. L. FUSCESCENS (Borg part.?) Hook & Harv. Crypt. 

4. L. ovATA Hook & Harv. 

Ad alteram sectionem retuli speciem, quam tum ad oras Chilenses, tum ad Nov. Zel. obve- 
nire putavi, in qua lacunz oblonge mucifluze infra stratum corticale utriusque pagin:e observa- 
veram. Speciem Nov: Zelandiwe nomine Z. variegatre descripsi et hanc ultimo tempore descrip- 
tione et iconibus a R. M. Laing (in Trans. N. Zealand Institute 1893) illustratam videas. 

Pauca de speciebus Generis hoc respectu hodie addere placet: 


LESsSsONIA SuHmrir. Folia angustissima, glandulis truncatis vix conspieuis marginalibus longa 
serie instructa. Lacunas nullas in hac vidi. ; 


LESSONIA NIGRESCENS (vera) Folia evidenter latiora, alio respectu (structura et glandulis) 
vix recedens a L. Suhrii. 


L. ruscEscENs (Dorg Voy. Coqu. pl. 3). Qualem hane depinxit Bory foliis lanceolato-line- 
aribus pedalibus et ultra, margineque sparsim instructo glandulis in dentes acuminatos productis, 
talem. quoque habui. JVonnwlla specimina, qui quamquam fructifera ad juniorem plantam refe- 
renda. putavi, supra radicem in petiolos eomplanatos mox abit quasi acaulis, ipsis foliis pedalibus 
et ultra, aliis parum conspicue callosis, in aliis glandulz dentiformes adsunt. Soros vidi admodum 
elongatos, sspe majorem partem folii oecupantes. In hac vidi lacunas rotundatas infra stratum 


yq WERT 


" 


Analecta Algologica. 50 


cortieale immersas, sat conspieuas et numerosas, at nullo eontentu colorato distinetas; hine. parum 
conspieuas.  4//a specimina (que plantam: adultiorem: et arboveam putavi) supra truneum solvuntur 
in ramos foliiferos numerosos; folia in his sunt lanceolato linearia. ultra pedalia, dentibus conspi- 
euis armata. Mori sunt breviores oblongi, aut singuli, aut plures invicem distantes. Laeunas pro- 
prias infra stratum cortieale non vidi. BSparsim vero adsunt spatia minora, quie quasi digruptis 
pluribus cellulis orta viderentur. llane veram L. fuscescentem, a Bory depietam, sistere censeo. 


L. ovarA Hook. & Harr. Specimina, quie ad hane pertinere putavi, tum nomine £L. fusce 
scentis inscripta ab ipso Boryo, tum a Durville &ub itinere lecta mihi data fuerunt. Hanc speciem 
minorem putarem, ramis ramulisque numerosis decompositam, petiolis fere teretiusculis in folia 
ovato-lanceolata abruptius abeuntibus. Folia, quie. plurima. vidi, sunt 4—5 pollicaria. In inferiore 
parte folii glandulee marginales nunc adsunt pauec et parum conspicui; in superiore parte mar 
eines admodum tenues, ut plurimum inermes. Laeunas parum conspieuas, majores, nonnullas cel 
lulas disruptas :emulantes, tantum in hac vidi. 


L. vagnrEGATA. .De hac tum ad ea quz l. e. antea de structura dixi, tum ad fusiorem doe. 
seriptionem et ieones a Laing datas referre sufficiat. Foliorum forma angusta et sublineari hiec 
species a supra deseripta L. brevifolia facilius dignoscatur; ipsa vero suadente struetura has spe 
cies proximas esse, forsan conjicere liceat. 


Inter Species Lessonis, im hemisphzrio boreali obvenientes, me tantum Less. Laminarioidem 
observasse, dixisse placet. Folia multo tenuiora hujus Speciei structuram diversam prodere forsan 
facilius quis crederet. Strata vero tria diversa in hae ut in antecedentibus dignoscere lieet; 4nti- 
num, quod filis longitudinalibus varie intertextis constituitur, ab intermedio sat conspieue diver- 
sum adparet; Zntermediwm, sectione. transversali observatum, contextum diceres cellulis rectangu- 
laribus aut subquadraticis, parietibus sepe flexuosis; corficale denique xubmonostromatieum et 
tenue, cellulis subquadraticis, cogtentum eoloratum foventibus contextum; nusquam laeunarum 
indicia vidi. 


HowoEosrRrcHUs sPIRALIS J. Ag. wor. sp. lrondium ramis inferioribus ineras- 
satis subtereti-compressis, stupa  ferrugimea sursum longius obduetis, superio- 
rbus complanatis nudis aut sparsi seeus costam stuposa macula obductis, 
per totam longitudinem spiraliter tortis, spir:e lobis inferioribus in dentes irre- 
eulares excurrentibus, terminalibus in. flabellum. minutum «desinentibus. 


Hab. ad littus oecideutale Nov:e. Hollandi:ie; speeimina ad Eucla. lecta com- 
municavit F. de Mueller. 


Ex speciminibus sat completis, qu:e. vidi, hiec. inehoari videtur planiuscula et paulo latior, 
modo diceres Zonm. Turnerianc, at quasi magis irregulariter lacera, numerosis frondibus ex eadem 
stupa brunneo-tomentosa exeuntibus. SBtupa hace tomentosa frondes adultiores seandit, ita ut fere 
stipites teretiusculos diceres in adultioribus, compressos in paulo junioribus. Superne stipites ex- 
panduntur in ramos quoquoversun) sursum porrectos, quos in specimine exsiecato fere flabelli- 
formiter expansos diceres. Rami omnes sunt evidentissime et sine interruptione spiraliter torti, 
margine spirarum sepe in dentes a margine quasi lieso exeunte; et ejusmodi dentes ssepe quoque 
in ramis terminales adsunt, ita ut tota planta exsiecata magis irregulariter lacera aut dentata sd- 
pareat. Ubi vero plante lacinias supremas bene evolutas et conservatas observare liceat, has 
videbis flabelliftormes, at admodum minutas, 1—2 lineas longitudine, latitudine vero vix lineam 
excedentes. Luce obversam frondem videre licet qnasi costa interrupta pereursam; et ab hae, 
sepe tomento obducta, rami et segmenta nova nunc provenire videntur, plurimis quasi bifurca- 
tione generatis. | 


Lunds Univ. Ársskrift, Tom. XXX. 19 


900 J. G. Aegardh. 


Qualem hane vidi, speciem distinetissimam putarem; et Species Generis Homoeostrichi mihi 
vix dubia, quamquam caute determinanda. A facie observata monstrat cellulas longitudinaliter 
exeurrentes, strias omnes conformes et seque invicem distantes formantes; at in planta, ezteris 
plurimis magis obscura, structuram rite concipere forsan non semper contingat. Dum in con- 
vceneribus plerumque frondem 6 stratis cellularum inter paginas contextum observare liceat, saltem 
8 in presente, sectione facta transversali, numeravi; et hane ob eausam structuram in planta a 
facie observata minus evidentem conjeci; et euidam incertum forsan videretur utrum Zonariis an 
ITomoeostrichis adnumeranda esset. Sectione facta transversali eellulas eortieales singulas singulis 
interioribus antepositas observare quidem credidi; at quibusdam locis corticales (divisione facta) 
geminas singulis interioribus antepositas vidi, quod cuidam probare forsan videretur characterem 
his Generibus diagnosticum revera minus valere. Mihi autem aliter judicanti sequentia de hac 
re afferre liceat. lis locis, ubi in priesente specie divisionem cellularum corticalium vidi, quoque 
ipsum contentum cellularum mutatum observavi; nunc nimirum quasi dense conglobatum, nunc 
in partes rotundatas evidentius divisum, et (ut mihi adparuit) ejusmodi partes 8 putarem. Dein 
in cellulis, divisione primarie ortis, evidentius vidi partes 4 omnino globosas et contentu fusce- 
scente facilius distinctas. Novis dein divisionibus has partes iteratis vicibus subdivisas conjicerem, 
ita ut in nonnullis cellulis cortiealibus minutissimas partes fere hyalinas invicem sat evidenter 
distinctas observavi. Extra ipsas cellulas, has mutationes subeuntes, demum limbum hyalinum 
incrassatum quasi nematheciosum videre credidi, intra quem particulas hyalinas, invicem paulisper 
remotas dicerem. Unico loco hune limbum ipsum marginem incurvatum (frondis tort:e) occupare 
vidi, quasi nemathecioso strato frondis marginem cingentem. In nulla alia specie simile quid 
observatum seio. Si alia quidam organa his compararem, nescio anne in Sfoechospermo organa, 
que hujus Generis antheridia suspicatus sum (Amal. Alg. Cont. I. p. 40 et 41), cum illis analoga 
conjicere auderem. 

Quibus quidem omnibus perpensis speciem novam bene distinctam inter Homoeostrichi 
species alias disponendam putavi. Ubi divisionem cellularum corticalium obvenire observavi, hoc 
non ut in Zonariis propriis ex ipsa evolutione normali frondis pendere suspicatus sum, sed pecu- 
liari evolutioni partium fructificationis adscribendum conjeci. 5i revera autheridia modo a me 
indicato in Zonarieis formarentur, et si credere liceret organa a me observata ') cum iis in Stoecho- 
spermo descriptis analoga essent, patet Genera ista, quie Dietyoteis adnumerant recentiores, quo- 
que in formatione Antheridiorum offerre differentias haud pr:etermittendas. 


MyniopESMA. 


Systematic] hoe Genus inter inferiora Fucacearum disponere consueverunt, 
sepe Carpoglosso proximum, utpote evolutione partium eum hoc conveniens; com- 
parata vero ipsa structura frondis, Genera h:ec proxime affinia vix quispiam putaret. 
Mi vero Genera, quie analoga partium evolutione sat convenientia viderentur, sua 
structura differant, lubenter sane conjicerem ejusmodi Genera potius certo respectu 
analoga, quam vere affinia eonsideranda esse. Ex altera parte quoque meminisse 
opporteret. Myriodesmata alio quodam respeetu eum quibusdam  Cystoseirwe spe- 
ciebus eonvenire, in quibus fola juniora plana atque costata a tuberosa prominentia 


' In specimine a me observato sparsim obvenire maculas paulisper translucentes, et sectione 
facta transversali cellulas eortieales his locis deficere, videre credidi. Cellulas transmutatas et a 
superficie demum solutas finxi, lere analogo modo, quo line: ists in fronde Halyseris diu cognit:e 
lormari videntur. 


TETSD SS 


Analecta. Algologica. 01 


admodum eonspieua proveniant; quod idem in quibusdam Myriodesmatis speciebus 
quoque obtineat. funt qui crediderunt Carpodesmiam his quoque adproximan- 
dam esse. 

In Phycologia australi Harvey 4 species enumeravit, quarum tres melius cog- 
nitas iconibus illustraverat, quartam sibi non obviam recognoscendam) censuit. In 
Bidr. Alg. Syst. VI. p. 5 et squ. tum. novam. Speciem descripsi, tum «de Specie, 
antea a paucis observata, observationes paueas attuli, quibus speciem et quoad 
locos natales incertam et quoad affinitates dubiam illustrare speraveram. — Postea 
vero tum nonnullas formas mihi novas habui, tum specimina antea cognitarum, 
quibus errores quosdam in,speciebus limitandis commissos corrigendos putavi. Hinc 
de Speciebus Generis distinetissimi hodie pauca addere placuit. 

Omnibus formis hodie mihi cognitis normale putarem ut decompositione magis 
magisque perdueta foli primarii pinunatifidi frondes plus minus composite prove- 
niant. Segmenta infima folii sepe opposita generantur, superiora sepe alternantia, 
suprema nune diehotoma adpareant (Harvey ramifieationem. typice. dichotoman, 
nune vero jugamento medio sensim formato, consideravit (loe. eif. sub tab. X XIV.). 
In media parte folii costa sensim oritur magis magisque conspicua, sursum sepius 
evanescens; pro diversitate specierum h:ee costa in laciniis aut non conspicua fit, 
aut in lacinias sensim seandens, nune quoque in media parte laeinie antea con- 
spieua quam in ima parte eum costa jugamenti primarii juncta fuerit. Coste ita 
lormat:e. deorsum. continuantur in caulem teretiuseulum demum conspicue diversum, 
quem folis dejeetis perennantem putarem. | Ex apice hujus sub novo vegetationis 
periodo nova folia generantur. ln nonnullis hune apicem foliiferum in. protuberan- 
tiam propriam evolutum vidi, et ex apice protuberantie folia nune singula, nunc 
plura evoluta (qualia im  Cystoseira | Montaguei. olim. descripsi (Sp. Alg. I. p. 217). 
Hane protuberantiam nune durissimam vidi, nunc utrinque quasi definitam, nunc 
superne in petiolum proprium attenuatam. 

Inter species Generis plures obvenire typos diversos, et quidem sat dissimiles, 
patet. Utrum autem form:e, quie his singulis pertinent, sint species distinct:e, aut 
tantum formi ejusdem speciei diverse, nou :eque certum statuitur. Formam igi- 
tur, quam nomine JM. imtegrifolii denominavit Harvey, nune et quidem swpius 
dentieulis aut serraturis marginatam vidi; hanc initio ut speciem propriam nomine 
M. pimnatifidi designavi. De M. latifolio adnotavi lacinias ultimas obvenire nunc 
lere ecostatas, nunc fere costa usque ad apicem prolongata instructas — ut hoc in 
icone Phye. australis quoque videas. Ipsum autem specimen Harveyanum, quod 
inter Algas Austral distributum habui, costa infra apices evanescente instructum 
observavi. Quum ejusmodi characteribus Species Algarum diverse sepe digno- 
scantur, patet quam difficile de specierum limitibus in Myriodesmate statuere liceat. 
Quatenus igitur ex speciminibus, quai hodie: coram habui, judicare licuerit, limites 
specierum mihi cognitarum ducere conatus sum, nullo modo certus plures Species 
sub formis ad eandem speciem relatis non comprehensas fuisse. 

Species raihi hodie cognitas sequenti modo disponendas censeo: 


n 
E. 
À 


í 


DAR. MEO 
dE 


ls 


o E 


* 


8.4 ovile Eher 


t 
1 
MN 


NAR M Ve m cdi [, r 
; € - dcdit ra o. ASA ORE "E 
a VERF » y" Ve rr dee TU 
JOE : : 1 " 1 tas A 
D * FEED. - , 
' * nop M YATTEA 1 Nec. 
í 1 P^ o - T Ed Jh. 3e L 
^ e si MANC MS ta md 7) 74 
1 LR. ^ ae 
à ^ - t 215 "M. 
Qo zl e d 
Jz J. G. Agardh. 


L  Seaphidiis secus. cóstem  wnica utrinque serie disposilis. 


Fyoudibus.foliaceis a / caule. proprio. teretiusculo et. ramoso inmediate. exeun- 
lHibus, pinnatifide decompositis; laciniis infimis oppositis, supremis alternantibus. 


i 


* Laemiis angustis fere subulatis integekrimis. 


l. M. rxzrroeuvynLUM J. Ag. bidr. Alg. Syst. VI. p. 6. 


3t 


Lacintis. linearibus serratis. (demum. firmiore. textura. subcoriaceis et. sccpe 
tortis). 


2. M. srmgRULATUM (Lamowr.) Harv. Phyc. austr. tab. 219. 


Il. Neaphidiis wtroque. latere: coste plures. series formantibus, aut sine ordine conspicuo 
sparsis. 


jp oFyoudibus sine nodo. basali e caule proprio feretiusculo et ramoso. exeuntibus, 
pinnatifide. decompositis, laciniis infimis oppositis, superioribus sepe alternan- 


libus aut. adparenter: subdichotomis. 


9. M. iwrEGRirOLIUM Hare. FL Tasm. tab. 196; J. Ag. l. c. p. 6. 


Duplices hujus esse formas Ll c. monui, quas initio species diversas. sistere putavi. las 
vero-ad unam eandemque speciem referendas. esse, numerosa specimina docuerunt. 


i. M. rarrFoL1vM Harv. | Phyce.- austr. tab. . X XIV. 


Hujus plures formas distinguere placet, quie an ad eandem. Speciem: pertineant mihi hodie 
nullo modo certum videtur; nempe 


"7. LINEARIS laciniis latiusculis, inferioribus a rachide latiore oppositis, exterioribus adparenter 
subsecundatim diehotomis, terminalibus sublinearibus fere usque ad apicem costatis, scaphi- 
diis paucioribus 2—3 series utroque latere cost:e formantibus. 


$6. OBLONGA laciniis primariis latiusculis, inferioribus oppositis, exterioribus adparenter sub- 
secundatim  diehotomis, terminalibus suboblongis fere ecostatis, scaphidiis plurimis fere per 
totam. paginam dense sparsis. 


(^ PURIUSCULA tota pinnatifida, laciniis inferioribus in rachide latiuseula oppositis, superioribus 
alternantibus oblongis, costa rachidem mediam percurrente, infra apicem evanescente ; laci- 


niis ima basi et superne ecostatis, in media parte costam sensim evidentiorem prieparan- 
J tibus; seaphidiis fere. per totam paginam: sparsis. 


Fx paucis speciminibus, quie hucusque vidi, dijudieare non auderem utrum forms, eharac- 


3 teribus allatis. diverse, Species sui juris constituerent, an sint form:ze ejusdem speciei abludentes. 
iy Quod in Phyeologia australi depinxit Harvey, id laciniis ultimis linearibus et usque ad apices 
: costatis evidenter instruetum est, velut ramificatione quasi diehotoma, quam proprio modo sibi ex- 
2 plicavit. Harvey, dignoseatur. Formam huie respondentem ipse quoque habui. Specimen vero, 
E quod inter Algas .NXustralie distributum habui, ad formam $. oblongam. pertinet. — Utramque for- 


mam laciniis tenuioribus eximie membranaceis instructam vidi. Hoc ultimo respectu admodum 
diversa. videtur. forma, quam «wriuwseulam nominavi. H:ee enim primo adspectu ita diversa adpa- 
reat, ut de «differentia specifica vix quispiam «dubitaret. Accuratius vero eam examinanti iidem 
lere characteres ramifieationis et dispositionis partium adpareant.  Attznen tota planta evidentius 


pinnatiflda: et primarie et seeundarie partes offerunt lacinias pinnatifidas, inferiores oppositas, 
superiores probe alternantes. Cost: primarie forsan paulo minus conspicui, et quie in laciniis 
lormantur initio in media parte lacinig? conspieuz fiunt nee a costa raehidis sursum in lacinias 
abeunt. Caulem teretiuseulum, erassitie pennam. corvinam :equantem vidi; singulas frondes ramo 
pollieauri. eylindraceo -&uffultas,; .— Radieem seutatam: vidi. 


Analecta: Algologica. 903 


fij Frondibus «a modo basali oblongo-aewminato. durissimo exeuntibus, pinnatifidis, 
laciniis infimis. suboppositis, superioribus alternantibus, omnibus in rachidem 
«latam: decurrentibus. 


3 D. M. rusEROsUM (J. Ag. mscr.) lrondibus a nodo basali oblongo-aeuminato duris- 
simo egredientibus, supra petiolum brevem filiformem pinnatifidis, laciniis in- 
imis suboppositis, superioribus alternantibus oblongo-linearibus undulatis, om- 

- nibus margine undulato quasi ustulato denticulisque. minutis subserrato. decur- 
rentibus, scaphidiis utroque latere costzie. numerosis. sparsis. 

Hab. ad littus oecidentale Nov:e  Hollandiie; fragmenta tantum. pauca, ad 
Eucla lecta, mihi misit Z. de Mueller. 


Folia singula, nune semina vidi a nodo basali, 4 lineas circiter longo, oblongo et utrinque 
attenuato, diametro fere bis lineam :equante provenientia, longitudine vix tripollicaria et pinnati 
fida, paribus laciniarum infimis 2—3 suboppositis, sequentibus laciniis fere totidem utrinque alter- 
nantibus, ommibus in rachidem alatam decurrentibus; singulis oblongo-inearibus, 3 lineas circiter 
latis, costa obseuriore usque ad apices continuata percursis, et margine undulato crispo cinctis. 
Ob colorem mareinis obseuriorem, dentieulisque. eoncoloribus instructi, ipsa lamina flavescente, 
folia quasi ustulata dicerem.  Dentieuli marginis revera leviter incurvi; folia tamen lubentius 
dentieulata quam  serrulata dixi. Extra eostam cryptostomata densius sparsa vidi, quare speciem 
ad eas, in quibus scaphidia pluriseriata obveniant, retuli. 

Nodum basalem a me supra memoratum, quoque in aliis speciebus Generis adesse puto, at 
in plurimis minus conspicue ab ipso caule diversum. In specie a me hodie descripta ambitu sat 
definitum vidi, durissimum et solidum; tenui lamina transversali ejusdem observata, stratum quod- 
dam centrale, cellulis minutissimis sine ordine conspleuo eirca centralem aggregatis adesse vidi; 
hoc eingunt cellule strati cujusdam a margine ad marginem ducti, quod cellulis rotundato-oblongis 
contextum adparuit. Extra hoc maximam partem nodi cellulis quasi paginalibus, a media parte 
extrorsum radiantibus in semiorbem, et eadem «directione paulo longioribus. In ipsa costa folii 
disseeta vidi cellulam centralem cinctzm cellulis magis oblongis, parietibus szpe flexuosis; extra 
has, maximam partem coste oceupantes, cellulas corticales simplici serie dispositas. 

Nodum deseriptun quoque in nonnullis aliis speciebus obvenire puto, si quoque ambitu 
minus rite definitum. Inter alias Aleas analoganm) partem vix obvenire puto, nisi forsan in Genere 
Oystoseire nodi, in pluribus Speciebus jamdudum cogniti, a quibus fasciculi foliorum exeunt (in 
C. Montaguei, C. selaginoides etc), analogi censeantur. 


L.L.L 


Trig; Polis ambitu magis definitis pinnato-lobatis, singulis petiolo proprio, a nodo 
basali egrediente, suffultis, costa media apice evanescente percursis, lobis enervibus. 


6. M. QvEnRcrroLrvM (Dory Voy. Coquill. p. 79) folis supra basem tuberosam 
singulis aut 2—3 emergentibus pedicellatis, junioribus obovatis, adultioribus 
oblongis pimnato-lobatis, costa sursum evanescente pereursis, omnibus margine 
subdiscolore evidentius dentieulato cinetis, lobis simplicibus obtusis enervibus, 
sua longitudine latitudinem folii circiter :equantibus. 


Hab. ad oras Nov:e. Hollandize australes (D:na. Hussey!) ad. Nov. Zelandiam 
(fide Bory. l. c.). 


Folia, quie in nostris tantum juniora et sterilia vidi, sunt in caule teretiuseulo, pennam cor- 
vinam (et quod superat) erasso, atque ramoso, sepe gemina aut terna a nodo basali elongato, cy- 
lindraceo aut clavato egredientia, singula petiolo tenuiore suffulta; juniora. folia obovata et apice 
paulisper in:equalia, dum longitudine sint sesquipolliearia; sensim longiora, 3—4 pollicaria in lobos 
pauciores, utrinque 2—3 exerescentes; lobi oblongi obtusi circiter pollicares, sua longitudine lati- 


M ru 


04. J. G. Agardh. 


tudinem rachidis (folii) :quantes.: Costa a petiolo continuata ipsum tolium percurrit, infra apicem 
evanescens, lobis omnino enervibus. Margines tum folii tum loborum, colore paulo obscuriore 
colorati, secus totum folium in denticulos minutos acuminatos excurrunt; denticulis in vertice 
loborum convergentibus. In partibus foliorum adultioribus dentieuli obsolescentes, et in margine 
inzequalem  serraturam fere magis referunt. Cryptostomata in folis adultioribus plurima, sine or- 
dine conspicuo sparsa. 

Plantam a Bory depietam cum nostra identieam esse putavi, quamquam vario respectu ab- 
ludentem; folia nimirum sunt longiora et lobis pluribus instructa; quod :etati adultiori adtribuen- 
dum finxi. Nee characteres, quos in nostra exhibui, omnino evidentes pinguntur, si quoque eos- 


dem in planta Boryana adfuisse, subolere liceat. 


1. M. CarornuvntLUM (J. Ag. mscr.) folis supra basem incrassatam singulis aut 
seminis emergentibus pedicellatis, junioribus obovatis pinnato-lobatis, lobis 
sensim. exerescentibus latitudinem: rachidis sua longitudine superantibus, de- 
mum ipsis simili modo decompositis, lobis primariis costa sursum evanescente 
pereursis, secundariis subecostatis, omnibus margine integerrimis, scaphidis in 


parte superiore enervi densissime sparsis. 
Hab. ad Port Phillip Nov. Hollandi: australis a. J. Br. Wilson mihi missa. 


"Nj hane Speciem hodie rite intellexerim, proxime cum antecedente specie conveniret; at 
jun primo intuitu diversa videretur marginibus omnibus integerrimis. EÍoe ductus charactere 
plantam juvenilem pulcherrimam sub nomine hodie recepto designavi; dein vero observata diffe- 
rentia, quie in M. integrifolia adest, finxi characteri a marginis differentia deducto diffidendum 
esse, et nostram plantam tantum :etate a Boryana Lessonia Quercifolia differre. Quae igitur de 
M. Quercifolio (in. Bidr. Alg. Syst. VI. p. 7, quoad plantam a me observatam dixi, ea omnia M. 
calophyllum spectant. Postea utriusque plante specimina comparare licuit, quibus patet, duas 
esse species invicem sine dubio proximas, quarum specimina rite evoluta characteribus hodie alla- 
tis facilius dignoseantur. Specimina juniora, forma et ramificatione simillima, dignoseantur mar- 
sinibus in una integerrimis, in altera evidentissime denticulatis. Adultiora folia in M. Qwuercifolia 
sunt umbitu oblonga et pinnato-lobata, lobis simpliciusculis oblongis; in M. calophyllo lobi inte- 
riores maris elongati iterum  decomponuntur, lobis nova serie loborum conformium instructis. 
Hine folia adultiora in M. (Quercifolio oblonga, folium Querei sat bene referunt; in M. calophyllo 
folia, magis latitudine expansa, palmatifida fere diceres, si non lobi singuli generarentur in rachide 
pinnatim dispositi et inferiores s:wpe oppositi. 


De interpretatione partium. Scaberiae, et de limitibus atque 
affinitate Generis. 


Adeunti omnes, quos novi, de Fucaceis seriptores, mihi nusquam de foliis 
quibusdam propriis Seaberie mentionem faetam fuisse adparuit; nec de partibus 
inferioribus et juniore planta ejusdem observationes quasdam publici juris. factas 
novi. lHarvey, qui sine dubio plantam, ad oras Australie haud. raram, vivam vidit, 
et qui in sua. Phyeologia ejusdem dedit iconem, nullam «de foliis propriis mentionem 
fecit; partem. inferiorem stipitis et ramorum denudatam dixit; nee alias partes appen- 
dieulares memoravit quam omnibus nota receptacula, vesieulis rotundatis sparsis 


Analecta Algologica. 05 


mixta; hine quoque animadvertit se semper hane plantam fruetiferam vidisse. Inter 
plurima, quie ipse vidi, a diversis locis N. Hollandise et. "Tasmanize specimina, uni- 
cum tantum mihi adfuit in Herb. Rol €unn asservatum, in quo adfuerunt rami 
quidam inferiores, basi quidem hi quoque denudati, apiee vero foliis subulato-fili- 
lormibus, pollieem circiter longis, pennam passerinam crassitie circiter cquantibus, 
plurimis simplieibus, paucis uno vel altero ramello instructis, quasi comatis. Comam 
hane aceuratius inspicienti mihi adparuit folia' exteriora, spicam minutam recepta- 
eulorum inchoantium fulerantia adesse; quin immo nonnulla folia subulata, basi sua 
dilatata in. receptacula. transmutari, observare credidi. 

Quibus quidem observatis patere putarem deseriptiones hucusque datas ita 
corrigendas esse, ut et folia proprii generis et vesiculw et receptacula ut organa 
appendieularia Generi Seaberie agnoseantur. Presentia horum organorum Genus 
ex una parte cum  Coccophora analogiam quandam indicat; ex altera forsan assu- 
mere oporteret Seaberiam minus eum aliis Generibus Australasig — (quie. (Sargassis 
exceptis) plurim:e in partibus phyllodiiformibus scaphidia generant) — convenire, 
quam eum illis Cystoseirzee Speciebus, in quibus Spies fructiferee formantur a par- 
tibus appendieularibus cum rachide incrassata coalescentibus (Cysfos. «mentacea, Cyst. 
Ericoides alisque consimilibus) Hine habitum Seaberiz, ab aliis Fueaceis Austra- 
lasi; ita abludentem obvenire, lubenter assumerem. 

Mihi vero strueturam Seaberie ita explieanti adparuit aliam formam, antea 
quidem parum cognitam, revera esse ejusdem Generis speciem. — Nimirum sub anno 
proxime prweterlapso describendam habui formam, cujus specimina valde imperfecta 
judieium quoddam de vera ejusdem affinitate vetare videbantur. Novam hane for- 
mam sub nomine Zncophore rugulose in Anal. Alg. Cont. I. p. 115 descripsi. Novis 
fragmentis hujus plant:e mihi allatis, ulterius de partibus antea deficientibus et de 
affinitate ejusdem hodie certiora quidam afferre mihi liceat. 

Ad ea, qui de ima parte plant: dixi, nihil addere habeo. Partes vero, quie 
receptaeula longitudinaliter suleata inchoantia credidi, sunt revera stipites omnino 
denudati, a quibus partes appendieulares omnes dejeet:e fuerunt. Fragmenta nova, 
quie eoram habeo, monstrant stipites hos terminari spica cireiter bipollicari, duplo 
crassiore, et constituta esse receptaculis minutis, ita dense imbricatis ut rachis inter 
singulas nusquam conspiciatur. H:ec receptacula, quoad formam eum iis Seaberi:e 
lere convenientia, at conspieue minora, sunt fere ovata, subpeltatim affixa, et appen- 
dieulis externis peltato-lobatis dense obsita; ipsa receptaeula ita in spicam conni- 
ventia, ut spirali quodam ordine disposita et quasi series longitudinales plures tor- 
tas efficere. videantur.  Appendieule, receptacula obtegentes, secus longitudinem 
receptaeuli demum elongate et lateraliter lobulose mihi adparuerunt; lobulis cellu- 
las conspieuo ordine dispositas monstrantibus. Structuram ipsius scaphidii et con- 
tentum non ita evidentem vidi, ut de his certius quid statuere auderem. Ex rachide 
receptaeulis denudata mihi probabile adparuit, receptacula ab initio subverticillatim 
disposita fuisse, 3:bus aut 4 ex eodem quasi articulo provenientibus; sensim vero 
torsione quadam rachidis, eadem in ordinem quendam spiralem transire. Quie enim 


96 J. G. Aeardh. 


artieuloruni. adparentia in. rachide suprema adest, ea in inferiore rachide vix con- 
spiciatur; h:iee enim magis continua, nisi quod receptaculorum pedicelli minutis- 
simi sparsim persistunt; his quoque dejectis oriri putarem puncta immersa, quie 
inter rugas longitudinales stipitum adesse vidi, et sub quibus ostiola seaphidiorum 
demum formari antea suspicatus sum. 

Ex forma et armatura externa receptaculorum, ita observata, satis patere puta- 
rem hane plantam cum Seaberia proxime convenire. Addere placet me in una 
spica, eieteris paulo crassiore, observasse vesiculas paucas (tantum 2 vidi) rotun- 
datas, simili modo inter receptacula plus duplo minora intermixtas, minus tamen 
conspleuas, quam sspe in specie typiea Scaberie. obveniant. 

Qualem: totam partem inferiorem. sub nomine. Eneophor:e. deseripsi, talem. quo- 
que nova specimina mihi allata exhibent. In novis speciminibus stipites sunt paulo 
breviores. Spies d[ruetiferie. sustinentur stipite. vix  pollicarl, nune adhue breviore, 
at hi stipites sunt erassiores et magis rugosl; ut elongantur, eosdem graciliores fieri 
patet. Qu:e igitur receptacula inchoantia antea conjeci, hie revera sunt racehides 
persistentes, quie dejectis ipsis receptaculis inferioribus sursum excereseere pergunt, 
spicas novas generaturte. 

At preter organa dicta quoque alias spicas vidi, modo dicto superne fructi- 
feras, at inferne instructas foliis subulato-filiformibus, pollicem circiter longis, spicam 
terminalem quasi fulerantibus. In stipite inferiore plant:e magis incrassato quoque 
rudimenta adsunt foliorum hujus generis; et partes inferiores, quas in Encophora 
deseripsi erassiusculas et eorrugatas, ab initio obsitas fuisse ejusmodi folis ex frag- 
mentariis partibus lubenter assumerem. Iu spica inchoante et stipite breviore sul- 
fulta ejusmodi folia quoque adfuisse forsan. conjicere liceat. In inferioribus caulinis 
partibus basem foliorum | teretiuseulam; in folis vero spicam fulerantibus, basem 
vidi evidenter lateraliter dilatatam —- quasi in formam) peltatam tendentem. — Hine 
concludere ausus sum receptacula peltata transformatione foliorum oriri. ln planta 
igitur nostra, qualem eam hodie describere posse putavi, tum caulis proprius a ra 
dice scutatim dilatata surgens, tum rami adsunt partes proprie appendieulares susti- 
nentes; et inter partes appendieulares tum folia propria, tum. vesieulas et recepta- 
eula proprio modo transformata dignoscere opportet. Que ita adsunt organa 
diversa, ea fere invicem magis distincta quam in plurimis aliis Fueacearum Gene- 
ribus obvenire, patet. 

Planta, quam nomine £weophore rugulose antea descripsi, quamque deficien- 
übus partibus appendieularibus XZphophore analogam, si non affinitate proximam 
conjicere. ausus sum, hodie partibus appendieularibus loeupletata, alias certe sibi 
quoque vindieare videtur affinitates.  Preter ea, quie jam supra dixi de partibus 
appendicularibus tum —Seaberie tum | Encophore, peculiarem. illum characterem, qui 
in armatura partium adest — cui nihil simile inter alias lF'ucaceas obvenire novimus 
— ceomparanti vix dubium putarem has plantas esse proxima affinitate junetas. i 
quis animadverteret. armaturam dictam forsan esse minoris momenti, utpote ea du- 
cente JSeaberiam. et. Polyphaceun in unum Genus conjungere voluerunt; h:ee autem 


oU oon oMF€mMMRMRRHRBEIIEBHEÉEERSREREREPEEDMP 


Analecta. Meologiea. 91 


Genera hodie diversissima  eonsiderari; 1onere placet plantas ita proxime affines 
habitas, revera ommibus aliis characteribus differre. — Seaberiam autem et. Encopho- 
"wm, ut partes utriusque omnes comparare lieuerit, invicem. quam: proxime con- 
gruere. Quie vero si ita sint, patet ipsam quoque armaturam peculiarem, eujus 
nihil analogum in aliis Fucacearum Generibus novimus, characterem sistere. haud 
infimi momenti in aflinitate harum plantarum dijudicanda. | Omnibus ita rite per- 
pensis mihi vix dubitandum videtur has plantas esse species ejusdem Generis Sca- 
beri; dum vero species typica hujus Generis est magnitudine insignis, s:epe pluri- 
pedalis et frequens. inveniatur ad oras ust "alie; altera pygmiea obvenit et admodum 
rara, velut partium. forma parum diversa dignoscatur. 

Inter alia. Genera. Fucacearum | Seaberiam, qualem suis partibus omnibus in- 
struetam describere conatus sum, Coecophorse proximum Genus constituere, evolu- 
üonem partium comparanti forsan nec dubium videretur, Rami Coccophore sunt 
pariter teretiuseuli subangulati et. duriusculi. Folia adesse duplicis lere generis, alia 
inferiora sterilia elongata et filiformia vidi (hzsc. vero vix memorata); alia Toliiformia, 
dilatata basi instructa, quarum transmutatione receptacula inflata. formantur !). 

Species igitur Scaberie hodie mihi sunt: 


1l. ScaB. Aaamgpur Grec, Hare. Phye. austr. tab. 164. 


Ro 


Scan. RuGULOsA.  Emcophora rugulosa J. Ag. Anal. Algol. Cont. I. p. 115. 


Preter loca natalia, l. e. enumerata, quoque ex Eucla (W. Austr) plan- 


tam habui. 


CysTOPHORA  THYSANOCLADEA (4. Ag. mscr.) rachidibus ramorum angulatis, 
pinnis a latere. planato egredientibus, inferioribus sensim abruptis residua alter- 
nantia minuta non recurvata linquentibus, superioribus complanatis distiche 
'"acemosis, ab utroque margine rachidis complanat:e. ramellos :eque longos fili- 
formes simplieiuseulos aut parcissime ramosos, densissime at rite seriatos emit- 
tentibus, fertilibus moniliformibus. : 

Hab. ad oras occidentales Nov:e. Hollandi:ie; ex Eucla unicum. habui frag- 

mentum speciei distinetissimie. 


Quum primo intuitu hane vidi, speciem "Thysanocladi:e, Th. oppositifoli:e vicinam at magis 
polystachvam: et tenuiorem, coram habere credidi; accuratius examinatam, vidi speciem Cysto- 
phorz, at characteribus pluribus ab aliis abludentem. In Cystophoris ipsam formam caulis pri- 
marii inferioris sepe. characteres specierum: offerre eximios convictus fui; quomodo hic inferne in 
nostra formatus sit, nescio; in superiore parte a latere comipressum diceres, residuis nimirum  ra- 
morum a latere plano egredientibus. Rami, qui fere in omnibus Cystophorm speciebus distichi et 
alterni generantur, ita quoque in priesente disponuntur; Dum vero in nonnullis speciebus rami, 
ab initio distichi, sensim. videntur quoquoversum porrecti et ita invicem diversi ut inferiores fiant 


* In Landsburgia folia, si quidem consimiliter disposita, alizim ommino formam offerunt. 


Lunds Univ. Arsghitt. Tom. XXX. 13 


dec csv wt 
ba ES 
"n 7 


à 


O8 3. G. Agardh. . 


superioribus longiores, nune fascieulatim congesti, nune flabella terminalia formantes; rami in 
nostra contra racemos distiehos efficere diceres, ramellis vero omnibus subeeque longis, a. margine 
rachidis ex ancipite-planate ita dense egredientibus, ut totum facile diceres folium fimbriis loneis 
filiformibus ornatum. Ipsi rumelli, fimbrias formantes, sunt admodum tenues et filiformes, in ra-. 
mis supremis juvenilibus sunt simplices et incurvati, paucas lineas longi; in adultioribus sensim ——— - 
longiores, semipollieares, simplices aut uno alterove ramello instructi, tenuitatem filiformem eon- 
servantes. Xd supremani partem racemi paulo longiores et densiores adparent, nunc longitudinem lr. 
polliearem  attingentes. Inter h:ec fila longiora sunt alia, quie in receptaeula abeunt, nune uno We 
iut altero seaphidio intumescente in:equaliter nodosa, nune pluribus suprapositis receptacula irre- 

eulariter monilitormia formantibus. Addere placet me in transversaliter secto receptaeulo vidisse 


alia scaphidia antheridiis, alia Sporis instructa, iis aliorum Fucacearum convenientia. Sporas vero ] 


subdivisas me non observasse. ; - 


Quamquam hucusque specimen unicum et mancum tantum observare licuit, speciem admo- 
dum distinetzm | deseribere, differre nolui. Jam antea de dispositione et eharacteribus Specierum 
Cystophorz. scribenti (De Algis insul.. Chatam in. Vefensk.. Akad. Handl. Of versigt n:0 2, 1870) mihi 
adparuit receptaenla Iructuum in diversis speciebus obvenire ita diversa, ut in nonnullis recepta- 


eula. fere. siliquieformia (DIossevillea Decsne) aut triquetra secus margines gererent ostiola scaphi- —— » 
diorum hiantia; in aliis vero receptacula teretiuseula aut compressa maeis sparsim seaphidia gere- 
rent pustulose inflata, ostiolis lineam  marginalem vix servantibus. is ultimis speciem hodie de- 


scriptam pertinere patet. Inter has, tres sunt species (C. Broinit, C. monilifera et C. subfarcinata), e 
in quibus pinni; a latere plano egredientes adsunt; ab his vero omnibus nostra facillime digno- "M 


seatur ramis stricte (bifariam) racemosis, ramellisque a. margine evidente exeuntibus ita densis 
ut potius fimbrias eloneatas foli constituere. viderentur (quod nomine specifico dato indicari 
voluissem . 


- —— H9 


Explicatio Iconum. 


Fig. 1—2. CrnRAwiUM vrwiNEUM J. 4g. 


Fig., 2 
Fig. 3 


Fig. 4 
Eon 
Fig. 6 
«Bio 
Fig. 8. 
«bio 9x 


Negmentum longitudinale, in quo ad e endochroma articuli intra membranam articuli (a) 
collapsum; strati exterioris celluke intim:e (€) et nonnulli exteriores e" anastomosibus 
junetze conspiciantur. 

Megmentum transversale, in quo ad e endochroma articuli interioris, intra. membranam 
articuli sinuose collabentis ad «, et cellule c intra membranam exteriorem formatz  plu- 
ribus seriebus superpositze adparent. Animadvertere placet initialia ramulorum, sub forma 
fili tenuissimi artieulati ab ipso endochromate artieuli provenientia 7? me observasse. 


» uU 

6. CERAMIUM NITENS. 

SNegmentum longitudinale, in «uo ad « cellule artieuli; ad c' eellulze strati exterioris in- 
time; ad e" eelluke strati exterioris; et ad 5g celluhe eenieulares primaricze, anastomosibus 
lateralibus in annulum conjunct:e. 

Monstrat easdem cellulas iisdem litteris desienatas. 

est segmentum transversale frondis paulo junioris; et 

est segmentum frondis paulo adultioris; litteris adscriptis easdeni partes designantibus. 
Monstrat structuram genieulorum, qualem in permultis Speciebus, quas olim ad Cer. dia- 


pham. referre consueverunt, normalem lubenter dicerem. — Ad descriptionem hujus stru- 
eturie pag. 8—9 supra datam, velut ad plurima rite observata specimina, referre sufficiat. 


CER. roRULOSUM J. Ág. 


Monstrat structuram genieulorum, sectione loneitudinali observatam, qualem. typicam di- 
cerem in Zygogonlis, quarum genieula non utrinque truneata permanent, sed ocius tar- 
diusve excurrentia generantur. 


Segmentum transversale Cerainii Deslongchampii. 


Fig. 10—14. HzxnPoPrHvrrLUM AUSTRALE J. Ag. 
I] L] 


Megmentum transversale frondis, una pagina inferiore) subexeavata, altera. convexa. 
Segmentum transversale superioris frondis. 

Segmentum frondis fructiferze verticaliter per mediam partem cystocarpii duetum; a pla- 
centa basali fila gemmidiifera sursum radiantia adparent; gemmnidia clavata in articulis 
supremis terminalia. 

Cellula a. parte. frondis inferiore eum endochromate. 


Fila anastomosantia, in ima parte cystocarpii gemmidia bracteantia. 


FQ Cu 
LN à p.47. 
^ 
nNv-or- PALEUM 
LE 
br * 
EN ^*^ n n di z 


Lunds Univers. Ársskr Tom XXX. 


dS D 0 90 j 
€, f if 1m E 
3o ouo 


4) Gn opp yap 6000 
10 OQ 


(fli QD 


— UENEUEUNETWUNSNTES 
B. Fig. 1-2 Ceramium vimineum, Fig.36 Cer nitens; Fig.7 Cer diaphanum (Auet.), 
.... Rig.8 Cer torulosum; Fig.9 Cer. Deslongchampir, Fig.10-* Herpophyllum australe. 


L 


EE 


" 


T A L| 


b 
NEW YOnK 
BOTANICAL 


CARpEH: 


ANALECTA ALGOLOGIDA 


OBSERVATIONES DE SPECIEBUS ALGARUM MINUS COGNITIS 


EARUMQUE DISPOSITIONE. 


AUCTORE 


J. G. AGARDH. 5 


.CONTINUATIO III. 


LUNDZE MDCCCXCVI. 
TYPÍS EXPRESSIT E. MALMSTRÓM. 


«^ 


De formis, quas ad Punctariam referre consueverunt. 


Cuicumque descriptiones Algarum, quibus formas quas ad Genus Punctaricwe 
pertinentes dignoscere voluerunt, accuratius perlegenti vix non adpareat quam revera 
incerta sunt ea, quie de his statuuntur, sive de characteribus ipsius Generis qu:estio 
sit, sive agitur de speciebus diversis, quas huie Generi adscribere consueverunt. 
Dum nonnullis plaeuisse videtur formas permultas, sibi notas, ad unam eandemque 
speciem referre, quam sub diversis evolutionis stadiis formas varias et adspectum 
diversum assumere conjicierunt, aliis adparuit species plures revera existere, quas 
vero certis characteribus dignoscere difficillimum, et fere frustraneum opus conside- 
rasse videntur. Inquirenti propius adpareat inter Punctarieas plures existere formas, 
revera diversas, at externo habitu subsimiles, quas Algologi unius regionis identicas 
considerarunt cum consimilibus in alia regione obvenientibus. Accedit quod inter 
Algologos opinionem jamdudum divulgatam fuisse videretur has plantas sub evo- 
lutione quoad formam 1rondis et habitum non parum mutari. Qus sub nomine 
Ulve plantaginee jamdudum  deseripta fuit planta ex mari Adriatico, hanc et C. 
Agardh et Lyngbvye cum forma in sinu Codano obveniente identicam judicarunt. 
Ille quin immo formam, habitu sat diversam, a Lyngbye nomine Ulvee rubescentis 
inscriptam, ut formam adultiorem et senilem Ulv:e plantaginifoli:te assumere vix 
dubitavit. Greville, qui species ad oras Anglie obvenientes pro suo tempore eximie 
ilustravit, tum. Ulvam plantagineam veterum Auctorum in forma ad oras Anglie 
obveniente recognoscere credidit, tum duas alias — unam nempe tenuissima fronde 
instructam, alteram admodum dilatatam, potissimum habitu distinctas, assumsit. 
D:na Griffiths, eui neminem Algas sus regionis melius cognoscentem egomet novi, 
omnes 3 formas a (Greville distinctas, ad unam eandemque speciem pertinere, in 
litteris datis certius urget. Quin immo formas fuscescentes, quas Punctariam plan- 
tagineam  Grevillei sistere sine ullo dubio assumsit, in eadem plagula cum forma 
paulo latiore et magis virescente, quam ut Punot. latifoliam descripserat Greville, 
ab ipso pr:paratas distribuit. Formas tenuiores et angustiores, quas Pwunctariam 
tenuissimam | Grevillei sistere assumsit, in iisdem scrobiculis cum aliis speciebus ob- 
venientes, vix nisi formam juniorem ejusdem speciei illam considerasse, patet. 


J. G. Agafdh. 


Exemplis fretus plurimis bene cognitis Floridearum, quibus demonstratum 
censeo consimilem habitum et eandem fere structuram obvenire posse in Generibus 
fruetifieatione diversis, hoc loco ut multis aliis, precipue quum de Algis forma 
simplieiore instructis agitur, facilius mihi persuadeam zegre ex habitu et exteriore 
forma frondis de differentiis tum Specierum tum Generum certius judicari. Mihi 
hae trutina formas diversas examinanti, quas sub eodem nomine venditari speci- 
mina docent, adparuit species plures ad oras Sinus Codani obvenientes, haud eadem 
structura instructas esse, quam speciebus eodem nomine denominatis aliunde mihi 
missis charaeteristicam putavi. Quin immo species ad oras Britanniwe et Gallic 
obvenientes, eodem nomine insignitas, nee semper identicas vidi. Comparanti deni- 
que nitidissam iconem plante ad oras Gallie / obvenientis, quam ut Punctariam 
latifoliam illustraverat Dornet, ex qua characteres Generum Punctarie et Phyllitidis 
deducerentur, mihi adparuit haud eandem semper in his Generibus, qualia circum- 
scripta vidi, obvenire structuram. Quum igitur formas quasdam aliunde missas 
determinandas habuerim, mihi quoque incumbere visum est, illa recognoscere, quae 
post editum Volumen primum Specierum Algarum in Systemate reformando attu- 
lerunt recentiores. Mihi autem hzc nova opera de ipsa structura frondis, quam in 
diversis formis observare mihi licuit, admodum pauca attulisse confiteor !). 

Inter formas sub nomine Punctarie descriptas, sequentes typos (structura fron- 
dis diversos) Genericos dignoscere putavi. Eosdem quoque diversitate quadam fructi- 
fieationis dignoscendos esse facilius conjiceremi; quum vero de his alix: forsan sint 
aliorum opiniones, characteribus ipsa structura frondis indicatis. hoc loco precipue 
insistendum credidi : 


l:o. In JPwnctaria plantaginea (vera. Grevillei, nec plurimorum) vidi plantam distromaticam, cel- 
lulis corticalibus et interioribus probe distinctis; interioribus pluriseriatis, cellulis diversarum 
serierum ita oppositis, ut cellulas diversarum serierum (invicem antepositas) quasi articulum 
polysiphoneum quodammodo formantes diceres. Corticales vero cellule ssepe interioribus 
duplo breviores, ita ut geminz corticales singulis interioribus antepositze obveniant in 
segmento frondis transversali observatz. Genus hae structura designatum nomine Pun- 
ctaric retinui. 


'" Quomodo Genera, fructificationis indole et ipsa structura frondis definita, denominerentur, 
id nec fortuito, seu ut cuique placeat, dijudicandum putavi. Inter Algas, in quibus Genera continuo 
sub-dividuntur prout characteres Generum melius cognoscuntur, vix ullum hodie subsisteret Genus, 
quod veteres Algologi nomine Confervs,, Fuci, Gigartinsze, Sargassi, ut multa alia recentiora taceam, 
designarunt. Regulam his exemplis illustratam non nisi totius scientize damno aboliendam, ante 
omnia retinendam credidi. Si novis characteribus et aliis limitibus circumscribitur Genus Pun- 
ctarie, nomen íamen Generis retinendum credidi speciei, quam quasi Generi typicam proposuit 
Greville, primus Generis Punctarie creator; et si sub eodem nomine specifico aliw€ species de- 
scriptz: fuerunt nomen speciei retinendum putavi form:e, quam coram habuerit primus nominis 
Auctor. Qu:zenam vero h:ec [fuerit forma, si nec a descriptione data, nec ex looo natali ubi ob- 
veniat certius colligeretur, potissimum a speciminibus authenticis dijudicandum credidi. 5i igitur 
Greville ad Genus Punctarice tres species retulerit, quas posteri typos Genericos diversos sistere 
inveniant, nomen Genericum retinendum censeo form:e, quam quasi typicam primus auctor Generis 
illustravit. Si sub nomine Punetariwe latifoli:e: duze species diverse descriptz?e fuerunt, quas ad di- 
versa Genera pertinere postea intelligatur, nihil impedit quo minus nomen specificum retineatur, 
quodque in suo Genere forsan et characteristicum et in nullos errores inducens. 


| 
| 


Analecta Algologica. 3 


In pluribus formis, quas diversas Species ejusdem Generis putavi, dispositionem dictam ob. 
servavi, at ita mutatam ut cellulre interiores nunc tantum geminas series inter paginas superpo- 
sitas, nunc 3—4 singulis paginibus quasi pertinentes. Cellule, quee hoe modo intima adparent, 
nunc ita adproximatz, ut parietibus quasi concrescentibus conjuncti adpareant; nunc in medio 
rimam vacuam formantes, parietibus intimis in his paulisper introrsum ventricosis. 


2:02. In PuNcTARIA LATIFOLIA (Borm. et Gallor; non Greville et Anglor) vidi plantam cellularum 
stratis (consimilibus) plus minus numerosis contextam, cellulis exterioribus et interioribus 
fere sque magnis et invicem oppositis, rotundato-cubieis, sua directione secus frondem lon- 
gitudinali propriam crassitiem vix superantibus. Genus hae structura designatum JHomio- 
stroma dixi. 

In pluribus formis, quas species diversas hujus Generis putavi, series cellularum nunc (in 
diversis speciebus) paucas vidi, nunc plures, nunc immo plurimas, at quoque in his, omnes eodem 
modo dispositas. Species hujus Generis, quoad adspectum et habitum cum speciebus aliorum 
Generum ita congruentes vidi, ut easdem mirum in modum confusas fuisse vix quispiam miraret. 


3:0. In PUNCTARIA LATIFOLIA Gyev. et Angl. (non. Bornet nec Gall.) vidi frondem quasi filis ex- 
trorsum et superne coalescentibus, introrsum et inferne liberis ortam, demum laminam 
pleiostromaticam referentem, in qua cellulas interiores paulo longiores et minus arcte coalitas, 
exteriores vero diceres magis rotundato-hexagonas, in seriebus longitudinaliter vicinis szepe alter- 
nantes. Typum Genericum, hac structura frondis distinctum, nomine .Vematophlec designavi. 


Formas structura dicta insignes, nunc angustiores vidi et aliquando sub alio nomine desig- 
natas, quas vero vix nisi stadia evolutionis ejusdem speciei considerandas putavi. 


4:0. In PtvNCTARIA TENUISSIMA (Grev. si de identitate hujus speciei rite judicaverim, vix alio- 
rum) — laminam frondis vidi admodum tenuem, tantum duobus stratis coalitis contextam, 
utroque strato superficiali et fructifero, nullis cellulis interioribus strata superficialia sepa- 
rantibus. Cellulas corticales utriusque strati vix invicem rite oppositas vidi; easdem alter- 
nantes pinxit Kützing. Typum Generieum, hac structura designatum, sub nomine Jiplo- 
stromii a Kützing jamdudum designatum puto '). 


" De nomine Diplostromii, quod a Kützing mutuatus sum, paulisper dubitavi. Ille nempe 
in Phycologia generali sub hoc nomine Genus proprium instituit, quod quoque analysi data ita 
illustravit, ut de identitate nostre plante cum illa ab ipso illustrata vix dubitarem. Nomen datum 
Grevilleii sub sua specie illustrata quoque citatum video. Postea Species Algarum scribens, idem 
Genus assumsit, sed novam speciem ei adnumeravit, nempe Junct. wndulatam (a me descriptam). 
Preter hoe Genus vero aliud ab eo institutum, nomine JDesmotrichi ibidem at alio loco systematis 
enumeravit, ad quod Diplostromium tenuissimum quoad partem quoque pertinere dixit. In Tab. 
phyc. sub nomine Desmotrichi plures species vix congenericas depinxit, inter quas JJ. balticum ob- 
venit; sub nomine Diplostromii vero tum 4). femwissimwm, tum D. undulatwm et preterea Punct. 
lemwissimam depinxit. In Synopsi Kjellmanni ut typicam plantam Desmotrichi Punctariam undu- 
latam J. Ag. depictam video, quam egomet Zomoeostremati adnumerandam putarem. 

Comparanti Tabulas phycologicas Kützingii Vol. V4. tab. 44—49 adpareat Kützingium diffe- 
rentias in structura frondis sat conspicuas jam indicasse, quibus ducentibus Genera plura Diplo- 
stromii, Punctarie, Phycolapathi quoque proposuerit. Sub nomine vero Punctarise (si quidem hoc 
ex analysibus structur:e datis concludere liceat) tum quandam attulit P. fenwissimam (quam vix ut 
plantam Grevillei agnoscendam putarem), tum Punct. latifoliam Grevill., tum P. angustifoliam (quam 
P. tenwissimam Griff. (non alior) sistere vix dubitarem); ipsam autem speciem, quam typicam Ge- 
neri Grevilleano agnoscere putavi, sub novo Genere Phycolapathi ut PAhycol. plantaginewn depictam 
facilius forsan quispiam conjiceret. (Quoque ut speciem Phycolapathi ( PA. fissum) formam depinxit, 
quam cum ÜUlva rubescenti Lyngbyei identicam facilius assumerem, quamque speciem Punctarize 
Grevillei propriam agnoscere non dubitavi. De aliis, quze &ub nomine Phycolapathi et Punctarize 
depictze fuerunt form:e, mihi aut habitu aut structura ita diversz adparuerunt, ut certum judicium 
de his statuere haud auderem. In JPAye. lanceolato l. c. tab. 47 (ex Berkeley sound) typicam plan- 
tam omnino diversi Generis jam agnotam fuisse suspicor. 


2 


J. G. Agardh. 


Preter hos typos — quos omnes ab Auctoribus ad Punctarias relatos vidi, 
quosque fructificationis indole non nimium diversos crederes, quamquam hoe re- 
spectu modifieationes quasdam quoque adesse putaverim — denique addere placet: 


5:0. In planta, quoad habitum vix a Punctaria plantaginea Auct. dignoscenda, quam ex California 
habui, me vidisse eandem dispositionem cellularum, utramque paginam constituentium, quam 
speciebus ipsius Generis Punctarie characteristicam describere conatus sum, at inter series 
interiorum  cellularum invicem disjunctas cavitatem conspicuam interiorem formantes; intra 
hane cavitatem fila articulata monosiphonea plurima vage cavitatem interiorem secus longi- 
tudinem pereurrentia. Hanc structuram typum ommnino proprium et quasi superiorem sistere 
Generis novi, quod nomine Zndarachne designavi, vix dubium mihi adparuit. In Endarachne 
vero trichosporangia observavi, non ad typum Punctariw, sed qualia Phyllitidi characteristica 
jamdudum indicavit Bornet. Genus novum igitur juxta Phyllitides infra descriptum videas. 


De speciebus, quas ad Genera mox breviter indicata pertinentia puto, et quo- 
modo intelligantur ea videas, quie infra attuli, Genera diversa ulterius describens. 


]. Puwcrama Grev. ef Auct. (excl. spec.). Tab. nostr. fig. 1. 


Characteres Generis, jamdudum (suadente forma frondis) creati, hodie tum a 
structura frondis, tum a partibus fructificationis, quantum innotuerunt, deducendos 
putarem. De his inquirenti mihi adparuit cellulas frondis in pluribus speciebus, 
quas tyvpieas considerare opportet, proprio modo dispositas esse. Cellulas nimirum 
duplicis generis, alias corticales breviores, alias interiores ut plurimum duplo lon- 
glores; interiores series longitudinales, pro :etate et diversitate specierum plus minus 
numerosas vidi; ubi series plures, cellule. interiorum serierum cellulas exteriorum 
longitudine :equant et iisdem subregulariter oppositz:e generantur. Singulis cellulis 
interioribus geminas corticales oppositas observavi. Hine, transversali facta sectione 
frondis, cellule series extrorsum radiantes in fronde plana efficere videntur, inte- 
rioribus cellulis adparenter vacuis, corticalibus duplo brevioribus, endochromate colo- 
rato impletis. Pro diversitate specierum cellule seriei intim:e. unius pagin:e intimas 
alterius. aut. omnino tangunt, et frondem solidescentem diceres, aut intim:e cellulie 
utriusque paghie invicem paulisper distant, rimam vaeuam interiorem formantes, 
pariete introrsum verso harum cellularum plus minus introrsum ventricoso. 

Ubi Sporangia bene evoluta observare credidi, h:ec a cellula. infra-peripheric: 
transmutata orta dicerem; ubi a facie observata, eadem juniora secus longitudinem 
oblonga mihi adparuerunt; adulta in fronde transversaliter secta globosa vidi, intra 
cellulas proximas corticales ita immersa, ut his, cireunmicirea. paulisper compressis, 
quasi involuero eineta adpareant. llinc in segmento paulisper crassiore observata 
intra stratum  cortieale omnino immersa facilius viderentur, qualia eadem in sua 
Punctaria latifolia pinxerunt. auctores Florulie. Finisterrze (quam. veram. P. latifoliam 
Grev. egomet agnoscere nollem). 

Sporangia, modo dieto immersa, globosa vidi, intra membranam sat conspi- 
cuam hyalinam, corpuseula globosa, evidentius in series transversales (et forsan 
etiam in longitudinales) disposita, foventia observavi in specie, quam Ulvam rube- 


- 


Analecta Algologica. o 


scentem nominavit Lyngbye, quamque formam suc Zon. plantagines:e. jam conside- 
ravit C. Agardh. Quomodo alterum organorum €enus in Punctaria dispositum sit, 
nece ab auctoribus allatum vidi, nec mihi ipsi observare contigit. Forsan conjicere 
liceret utriusque generis organa forma et dispositione magis convenientia obvenire; 
et hane ob rationem nondum rite distincta. (In specie sub nomine P. Crouaniana 
infra descripta vidi soros minutos sporangiorum, quorum media sori obovata, extima 
magis elongata, inclusa corpuseula modo paulisper diverso foventia. 

In Genere limitando ita characteribus allatis, a struetura deductis, insistere 
ausus sum; his autem fretus. limites Generis, mihi sat conspleuos, assumere ausus 
sum. Opera aliorum adeunti mihi vix certum adparuit, quomodo plures formas, 
habitu subsimiles, et subsimili modo sub curriculo vite transmutatas rite digno- 
scendas putarunt. Hinc plurima erronea, qu: de his statuantur, supponere mihi 
fere necesse fuit. Qu: fuit forma Generi Grevilleano evidenter typica, paucis re- 
vera cognita videtur; cum hac vero. ut congenericas, duas species in Algis Britan- 
nicis eonjunxit ipse Greville, quas a typica planta et structura et fructu diversas 
vidi, et invieem vix naturali nexu cohsrentes. CGrevilleana vero typica forma mihi 
cum specie, a Lyngbye olim nomine Uflv. rubescentis descripta, characteribus struc- 
ture et fructus convenire adparuit. Suadentibus iisdem characteribus, ad Genus 
Punectarie pertinere putarem plantam, in Florula Finisterrie. Crouaniana sub nomine 
P. latifolie  delineatam; quam neque eum Grevilleana. ejusdem nominis, nec eum 
ea a Bornet delimeata identicam characteres structurz et fructus in icone indicati 
mihi demonstrant. Characteres Generis Punctarie in icone Crouaniana rite (si quo- 
que modo paulisper rudi) exhibitos, dicerem; et ad hanc iconem eo lubentius re- 
ferre placuit, quum in icone Grevilleana de propria structura frondis nihil attulit 
ipse creator Generis. 

Ut Species diversas, Generi Punctarie proprias, sequentes agnoscere hodie 
propensus sum: 


* Seriebus cellularum interiorum inter utramque paginam sepe geminis, invicem coalitis. 


1l. P. PrawTAGINEA (Grev. Alg. Brit. p. 53. tab. 9; fronde simplici lanceolata, lon- 
p ; 
gius in stipitem conspieuum tenuem attenuata, apice obtuso rotundato, parum 
attenuato. 


Hab. ad oras Anglie et Scotis, ut putarem rarius obveniens. 


Specimina, cum ieone Grevilleana optime congruentia, tantum ex oris Britannis orta vidi. 
Ab ipso Grevilleo ad C. A. Agardh, sub nomine Laminaric debilis initio missa; hec specimina 
examinanti mihi adparuit, eadem cum icone Grevilleana omnino convenire. In his series cellu- 
larum interiores tantum geminas, invicem coalitas vidi et ipsam frondem simplicissimam. A spe- 
ciminibus Grevilleanis vix habitu diversas dicerem tum plantam in Herb. Dillwyni, nomine Ulv. 
plantaginez inscriptam, tum specimen sine nomine a D:na Griffiths 1830 lectum, quod animad- 
vertere placuit, quum eam omnino diversas plantas postea confudisse patet. Sporangia, qualia 
expressis verbis et memoravit Greville et depinxit, me quoque vidisse, addere lubet. 

Hane esse Speciem, quam sub nomine P/ycolapathi plantagimei depinxit Kützing (Tab. phy- 
col. Vol. VI. tab. 48) lubenter assumerem. 


TU, "-— 


6 J. G. Agardh. 


** Seriebus cellularum^ interiorum. inter. utramque. paginam (sepe) pluribus invicem coa- 
litis, ipsa. fronde sepe rimis longitudinalibus fissa, demum frondem laciniatam referente. 


2. P. mvazEscENs (Lb. Hydr. dam. p. 31 tab. 6) fronde crassiuseula  obovato-lan- 
ceolata demum superne dilatata et rimis longitudinalibus magis irregulariter 
fissa, fere laeiniata, seriebus cellularum interioribus pluribus, omnibus invicem 
rite coalitis. 

Hab. in sinu Codano et mari boreali Norvegiam alluente. 


Hane sistere speciem a planta Grevillei, sub nomine Punct. plantagine: descripta diversam, 
haud is sum, qui urgerem.  Specimina coram habeo, qu:& quoad formam frondis a Grevilleana vix 
diversa viderentur. Sed formas has lubentius ut distinctas species afferre placuit, quam ad con- 
Iusionem, jam antea nimiam, ulteriora afferre contribuerim. Qualem plantam ad oras Codanas vivam 
vidi, eam nunc adspectu dicerem eum specie Grevilleana eximie convenientem, nunc et sepius 
forma diversam, latiorem et in lacinias divisam, qualem eam pinxit Lyngbye. Nostram quoque 
dicerem adparenter magis carnosam, hinc pluribus cellularum interiorum seriebus contextam; et 
in nostra dissecta sporangia observare contigit, qualia Generi characteristica finxi, ubi eadem bene 
evoluta observare contigerit. Ita a me observata indicare mihi adparuerunt plantam, in Florula 
Finisterree. sub. nomine Punetarie latifoli:ze delineatam, esse Punctariete Generis speciem, quod ne- 
que de Punctaria latifolia Grevillei, neque de planta sub nomine Punctariz latifolie a Bornetio 
eximie delineata dicere auderem. Nostram vero esse speciem Lyngbyanam, quam in Tab. phyc. Vol. 
VI tab. 48 sub nomine « Phycolapathwm fissum» depinxit Kützing, id mihi nullis dubiis vacare videtur. 


Seriebus cellularum | interiorum, wtrique. pagine. pertinentibus paucis, introrsum. sub- 
distantibus, quasi. vacuum. internum, at angustum; inter utramque paginam forman- 
libus (anne ad hane sectionem nostri Generis pertineant species hodie sub nomine 
Phiysematoplece descripta?) 


3. P. CgovawiawNa /(J. Ag. mscr.) fronde angusta lineari lanceolata, utrinque longe 
attenuata, stipite conspicue tenuiore szepias suffulta et superne ssepius in laci- 
nias paucas erectiuseulas subdivisa, inter paginas excavata, rima vacua an- 
gustissima et vix conspicua, cellulis utramque paginam constituentibus sub- 
iriplei serie dispositis, omnibus subrotundato-oblongis, intimis (secus longitu- 
dinem frondis expansis) suo diametro sesquilongioribus, singulis harum adpa- 
renter duas series cellularum  subfuleientibus, his rotundatis aut directione 
paginas versus sublongioribus. 

Hab. in aliis Algis (Codio & Pyenophyco) erescens ad oras Gallicze superioris. 


Sub nomine «Punctaric tenwissime Cr. exs. non. Grev.» hanc formam a Le Jolis missam diu- 
tius in Herbario servavi. Nescio vero an h:zece sit, quam in Fl. Finist. p. 167 enumerarunt Crouan 
sub nomine P. tenuissim:, et cui adjectum vidi synonymon J. plantaginea var. Crouami Thur. 
Eam, quoad formam frondis Punct. tenuissimam Grev. et Anglorum referre, et colore lutescente 
instructam quoque eum hac convenire forsan quispiam putaret; frondem vero evidenter crassio- 
rem et magis gelatinosam putarem, utpote charte arcte adhzrentem.  Dissectam magis elastice 
expansam observavi; et vaeuum interias, si quoque admodum angustum, dignoscere lieuit, cellulis 
intimis quasi introrsum  ventricosis limitatum. Has cellulas, directione latitudinis frondis, suo 
diametro circiter sesqui-ongiores vidi; singulis harum quasi duas series cellularum, superficiem 
versus radiantium sustinentibus. Inter has cellulas vertieales initia sporangii observare credidi 
at hee admodum juvenilia. Ipsam structuram frondis, Punctariwe characteristicam, evidentiorem 
vidi in hae specie quam fere in ulla alia. A P. tenuissima Grev. et Angl. eam conspicue diversam 
putavi. Specimina, a Le Jolis mihi missa, magnitudine varia, alia P. plantagineam fere squantia, 
alia fuerunt minora, quie ideam vulgo receptam P. tenuissim:e sistere lubenter dicerem, Specimina 


Analecta Algologica. 1 


minora et majora comparavi, nulla ut mihi videtur inter utraque nisi in frondis magnitudine diffe. 
rentia. Eadem quoque videtur frondis tendentia quasi ramifieationis laciniatze. 

Specimen authenticum nullum Physematophle:, Generis Kjellmanni, accuratius examinare 
mihi contigit. Suadente specimine ex oris Ameriez septentrionalis, quod ad hoc Genus referen- 
dum credidi, mihi hoc Genus ab ipso Genere Punctarie sua structura non admodum diversum 
videretur. At de determinatione nostre plantze dubitans, certum judicium de hac re proferre nolui. 


Species ad Punctariam velata, vie hwic Generi prorima: 
P. LamrNaRIOIDES ÜCrouan Fl. Fünist. p. 167. 


Plantam hanc aliis Speciebus tum Punctarie, tum Generum vicinorum admodum dissimilem, 
ut stadium adultum plant: junioris (P. ecspitose) admodum diverse considerarunt Auctores. Ra- 
tiones hujus judicii vix alias attulerunt, quam quod eodem loco unam plantam sub vere, alteram 
sub auctumno inveniri. A nemine postea plantam memoratam fuisse scio. Ipsa comparatione me 
stupefactum fuisse confiteor, nec habitu nec structur:e characteribus congruentiam quandam indi- 
cantibus. Nec cum alia quadam planta Speciem Crouanianam congruentem scio, aut ita cuidam 
consimilem esse ut de affinitate suspicionem quandam proferre liceret. Plantam esse monstrosam 
non :zegre conjecissem; quam forsan dilacerata fronde Asperococcei sinuosi ortam temeraria con- 
jectura quispiam supposuisset. Sectione facta frondis transversali utramque paginam vidi corticatam 
cellulis minoribus, interjecto intermedio strato cellulis minutis subalternantibus contexto. Sua- 
dente hac structura forsan potius ad Asperococcos (Asp. compressum) plantam referrendam pu- 
tarem. Sed quoque inter has typum sibi proprium fere indicans. 


2. .HoworosrRowa J. Ag. mscr. | Tab. nostr. fig. 2. 


Frons plana simplex et ecostata, pluribus stratis cellularum contexta, cellulis 
interioribus et exterioribus fere sque magnis et invicem oppositis rotundato- 
subeubicis, aut directione secus frondem longitudinali propriam crassitiem pa- 
rum superantibus, corticalibus ab interioribus forma vix diversis.  Sporangia 
a cellulis cortiealibus parum transformatis formata, nunc singula, supra super- 
ficem parum emersa, nunc in soros collecta (demum subverticaliter prominula, 
et velo corticali tenuissimo dejecto adparenter nuda). 


Speeiebus quibusdam, ad Punetariam plerumque, ni fallor, relatis, novum 
Genus hodie instituendum censeo, quod structura frondis abludente pr:ecipue diver- 
sum judicavi. Dum in Punctaria cellule. corticales. gemin:e singulis interioribus 
antepositte generantur, et strata, quibus componitur frons, hoc modo evidentius di- 
versa adpareant, cellule contra et corticales et interiores in Homoeostroma quoad 
formam et dispositionem invicem vix diverse generantur. SBectione facta transver- 
sali frondis, cellularum strata numerosiora conspiciantur et cellulis in omnibus plus 
minus rite antepositis, omnia subsimilia adparent quoad formam et dispositionem 
cellularum; quoad functiones vero ita diversa, ut in extimis generantur partes fructi- 
ficationis. Has partes esse duplicis generis ex iconibus pulcherrimis, a Bornetio 
datis, concludere liceat. Me autem has partes paulisper aliter vidisse confiteor; 
hine et de charactere et de limitibus Generis non sine h:esitatione meam opinio- 
nem protuli. 

" Plures adesse species, quas in diversa Genera separare videntur recentissimi 
de his plantis scriptores, primum animadvertere placet. Kjellman, qui recentissimas 
Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 2 


ui 


LI 


8 J. G. Agardh. 


opiniones sine dubio refert; Punctariee undulatz:e, quam olim deseripsi, tum novum 
Genus Desmotrichum a Reinke propositum adoptavit, tum sub nomine Punctariae 
ipsam illam plantam typicam putavit, quam nitidissimis iconibus illustraverat Bornet. 
Me autem judice ist: species, quze ita diversis Gerneribus tvpie: propositz fuerunt, 
sunt revera invicem proxim:e, et structura frondis et partibus fructificationis, quas 
egomet vidi, sat bene congruentibus. ln P. wndwlata ssepius inter utramque pagi- 
nam 4 series cellularum numeravi; intimis forsan minus firmiter invicem cohsren- 
tibus; et ubi easdem vidi casu separatas, parletibus suis hyalinis ad genieula quasi 
leviter contractas; in planta, sub nomine Pwnctarice latifolie à Bornetio illustrata, 
series cellularum totidem pinguntur, quoad formam et dispositionem cellularum vix 
diverse, Hine has plantas congenericas lubenter suspicarer. 

Quoad fructus easdem quoque congruentes putarem, suadentibus iis, qu:e ipse 
observare credidi. Aliter autem organa fructifera ab auctoribus laudatis observata 
fuerunt. In nostra P. wndulata nimirum cellulas fruetiferas maturescentes, supra 
superficiem frondis emersas, fere verticaliter prominulas, et numerosas quasi in soros 
superficiales collectas, observare credidi. Preterea autem residua quasi pellieulze 
tenuissimze nune quoque observavi, quam primitus sorum, postea nudum, initio 
obtegisse, lubenter suspicarer. Partes hujus pelliculie. vidi sat late expansas, et ab 
hae fila superficialia fasciculatim  exeuntia quoque videre credidi. lta in planta, 
quam juniorem, at rite evolutam, suspiearer; dein eandam plantam sensim fieri 
multo firmiorem, fuscescentem et nune sesquilineam latam, et filis dejectis quasi 
denudatam; hane exsiccatione fragilem et charte laxius adhsrentem dicerem. 

In planta ex Devonia — nomine JPunctarie plantaginee a D:na Griffiths in- 
scripta, cum qua quoque convenire putavi specimen in Herb. Dillwyn nomine 
Ulve plantaginee inscriptum, et quie forma frondis ejusque adspectu ita veram 
Punctariam plantagineam  Grevillei refert ut eandem ab hac differre vix quispiam 
suspicaretur — vidi frondem sectione transversali polystromaticam (cellulas in serie 
transversali superpositas usque 5 nume:avi, omnes adparenter invicem similes sub- 
quadratico-Crotundatas, extimas ab interioribus vix diversas; a facie observatas eas- 
dem vidi sat conspicue longitudinales strias formantes, cellulis harum suo diametro 
vix longioribus. paulo magis quadraticis. In planta a facie observata vidi soros 
minutos supra paginam sparsos, corpusculis, ut adparuit a puncto quodam quasi 
radiantibus, paucis constantes, intra marginem sat conspicuum hyalinum endochroma 
magis obseurum foventes. Sectione transversali ejusdem [írondis, paulo supra sti 
pitem facta, vidi cellulas ejusmodi fertiles (supra marginem frondis) in sorum col- 
lectas et subvertiealiter a. fronde emersas, et supra hune sorum pelliculam elementis 
nondum omnino dissolutis contextam.  lutra cellulas verticales contentum trans- 
versaliter divisum fere conjicerem. Hanc plantam nomine om. plantaginee infra 
enumeratam videas. 

Inter plantas virescentes stipitatas, olim sub nomine Ulvs plantaginifoliz in- 
tellectas, in mari adriatieo et mediterraneo obvias, quoque specimina nonnulla habui 
in quibus plantam nomine Punctarie latifoliie à. Bornet illustratam recognoscere 


Analecta Algologica. 9 


credidi. Hec planta mediterranea mihi adparuit pleiostromatica et cellulis interi- 
oribus in series transversales plurimis conjunctis dignoscenda. Ob tenuitatem fron- 
dis segmentum transversale zegre ita ducitur, ut de dispositione cellularum propria 
certius statuatur; hinc dispositionem cellularum minus regularem aliquando mihi 
obvenisse conjeci. SMerierum interiorum cellulas exterioribus paulisper majores quo- 
que hane ob causam me aliquando observasse, mihi explicare conatus sum. [n his 
speciminibus observavi cellulas paucas extimas, paulisper supra paginam prominulas, 
contentu suo obseurlore dignoscendas, quas cum 1is a DBornet in sua P. latifolia 
observatas convenientes dicerem.  Easdem vero nec supra paginam emersas vidi, 
nec apieulis sic dictis seepe olim memoratis, utpote fructiferas partes comitantibus, 
cinctas, quales has partes in sua JPunet. latifolia indicavit Meneghini. Hine nostra 
specimina juvenilem sistere plantam speciei, quam nomine P. /at?folie illustravit 
Bornet, conjicere ausus sum. Specimen nomine JP. /atifolie Grev. inscriptum, ex 
Cherbourg a Le Jolis missum, cum planta mediterranea convenire videtur colore et 
forma quoque adnuente. Ad eandem vero quoque referenda putavi specimina quie- 
dam nomine JPunct. plantaginee a Le Jolis mihi olim missa, colore magis fusce- 
scentia, quee ad veram P. plantagineam, me judice, haud pertinent. 

Me, ita judicantem, certe non fugit, eas plantas, quas ad unam eandemque 
speciem referendas credidi, a diversis auctoribus diverso modo fructiferas descriptas 
fuisse; ex quo facilius forsan quis deduceret species esse diversas, in quibus fructus 
diversi obvenirent. Quantumcumque hoc verisimile adpareret, tamen in id consen- 
tire dubitavi, quum structuram frondis identicam in speciminibus a me comparatis 
observare crediderim.  Constet preterea in permultis plantis plus minus affinibus 
sporangia adesse duplicis generis; quod anne quoque valeat de formis, quas Pun- 
ctarle proximas considerare consuevimus, hodiedum fere nescimus. Nec certius li- 
quet, anne fructus sub diversis stadiis evolutionis sat dissimiles, nudos aut obtectos, 
immersos, prominulos aut omnino verticaliter supra paginam eminentes; singulos, 
paucos, aut in soros collectos in iisdem speciebus obvenire possent. Denique dixisse 
placeat, de his omnibus difficillime judicari nisi comparatis speciminibus tum authen- 
ticis, tum sub diversis stadiis evolutionis collectis. 

Inter specimina a Le Jolis ad Cherbourg lecta, tum unum, fronde tenuiore et 
virescente instructum, quod quoque nomine P. latifolice Grev. tuit inscriptum, tum 
alia habui, nomine Punct. plantagineze Grev. inscripta, fronde fuscescente et adpa- 
renter magis gelatinosa abludentia; inter hsc ultima unum adfuit fronde magis an- 
gusta P. plantagineam Auct. referens; alterum latius, P. latifoliam Bornetii, ut 
putarem, sistens. ln his omnibus structuram frondis vidi, quam Homoeostromati 
characteristicam credidi. Hiec vero specimina fructifera observare non contigit. In 
speciminibus vero aliis, qui ex mari Adriatico et Mediterraneo habui magis vire- 
scentia. at quasi gelatinosa et chart: adhzrentia, quoad formam frondis vix diversa, 
et ita cum speciminibus, quz& olim nomine Ulv:e plantaginifolite designare consue- 
verunt, magis congruentia, et structuram vidi et partes fructificationis quales a 
Bornet describuntur. In his plantis igitur eandem speciem recognoscere putavi, at 


D «NS 


í 


Eo CLP AP ois cadi nios cg M 


1 
* 


10 J. G. Agardh. 


colore et tenuitate frondis, velut numero serierum transversalium cellularum, quibus 
lrondem contextam vidi, pro :etate diversam. Le Jolis quoque (lg. mar. Cherb. 
p. 69) tum P. latifoliam tum P. plantagineam, quales hi in Crouan Alg. Finist. 
sub n:o 58 & 59 representantur, ad eandem speciem 'sub nomine Peunctarie latifolie 
Grev. conjunxit. Esse hanc P. latifoliam, «uam sub nomine P. latifolize illustravit 
Bornet, sine ullo dubio assumendum putavi. Hane vero eum JPeunct. latifolia. Gre- 
ville! comparanti mihi adparuit has plantas ita structura frondis differre, ut ne ad | 
idem Genus easdem hodie referendas esse, assumendum . putarem. 

In segmento frondis a Bornet depicto cellulze 4 seriebus disposit:?e, omnes con- 
similes ex quadratico-rotundat:se et ita juxta posit:e ut et longitudinaliter et trans- 
versaliter singulie, singulis antepositzte adpareaut, Kjellman cellulas et conformes et 
hoc modo dispositas obvenire, Generi characteristicum | putavit, series cellularum 
vero 4--(1 nuncupavit. Mihi quidem eadem adparuit dispositionis norma et quo- 
que forma cellularum, qualem hane ssepius vidi. At series cellularum inter paginas 
frondis sepe tum multo numerosiores vidi, tum formam et dispositionem nunc 
paulisper irregularem observare credidi. In parte nimirum inferiore frondis cellu- 
larum series nunc minus regulariter disposit:e mihi adparuerunt; et his locis accu- 
ratius observatis, cellulas seriei cujusdam interioris directione paginas versus in- 
trorsum quasi prolongatas, et pariete introrsum subventricoso instructas esse; et 
hoe modo serierum ordinem turbatum fuisse adparuit. Mihi hoc observanti assu- 
mendum videbatur series cellularum: eum :etate sensim augeri, et intimas esse series 
cellularum, quie directione. paginas versus sensim dilatantur, et has ad. duplicem 
latitudinem  dilatatas, novo pariete in geminas separari. Sub hac evolutione parie- 
tem dilatatum et tenuiorem cellularum. generantium sursum aut deorsum in cellulis 
generantibus proximis cogi, et dispositionem cellularum hoc modo irregularem ad- | 
parere, id quoque lubentius assumendum credidi. Series cellularum hoc modo sen- 
sim augeri, et nova serie creata ordinem et dispositionem cellularum Generi privam 
restitutam fierl, nec segre assumerem.  Qu:e quidem si ita sint, quoque patere pu- 
tarem non esse numerum serierum, sed ordinem et dispositionem cellularum, quem 
Generi characteristicum considerare opportet. Quin immo ex iis, quie vidi, lubenter 
concluderem series cellularum in planta juniore et superiore pauciores obvenire de- | 
bere quam in adultiore. et. inferiore; ordinem «quoque melius retineri in planta 
juniore et superiore quam in inferiore, in qua parietes cellularum adultiorum diffi- 
cilius novis seriebus spatia necessaria cedere supponerem. Mihi igitur transverse 
sectione in lpsius stipitis structuram inquirenti hunc densissimis cellulis et aretis- 
sime coneretis contextum in Homoeostromate adparuisse, quod eo potius dixisse 
placet, quum structura ipsius stipitis differentiam inter Punctariam latifoliam Gallo- 
rum, et eam Anglorum, cuicumque observanti evidentissimam: fieri certius confiderem. 


Sequentes species Homoeostromatis hodie dignoscendas putavi. 


|l. H. vxpvrLATUM (Punclaria  wundulata. J.. Ag. — Diplostromium | undulatum — Küitz. 
Desimolrichum. undulatim Ike. (€  Kjellman Pheophye.). 


Analecta Algologica. 11 


Hane plantam, ad oras Svecie et Daniw uberius obvenientem, ibidem sat constanter in 
Zosterz foliis crescentem vidi. Nec aliunde specimina habui. Qu:e ad oras Angliw obvenit, P. 
tenuissima sspe dicta, in foliis Zostere crescens, eam puto tum habitu tum characteribus structure 
et fructus diversam. | Nostram plantam pro evolutionis stadio quoque paulisper diversam obvenire, 
dixisse placet. Juvenilem tenuissimam, ssepe pilis obsitam et magis gelatinosam, charts arctius 
adhsrentem vidi; adultiorem adparatu filorum sspe dejecto vix charte adhsrentem, fuscescentem 
undulatam et linearem, latitudine lineam quin immo nunc superantem.  Gelatinosa substantia 
amissa, frondem ita fragilem vidi ut leviter compressa in partes secedat. In planta adultiore 
fuscescente cellulas quadruplicem seriem formantes vidi; in geminis seriebus interioribus cellulas 
rotundatas et paulisper majores quam in exterioribus, at omnes invicem sat conspicue exterioribus 
antepositas; interiores quasi vacuas, exteriores contentu obscuriore dignoscendas. In planta fructi- 
fieationem parante nunc corticales geminas singulis interioribus antepositas observare credidi; 
cellulas fructiferas sensim fieri magis prominulas et in soros collectas, jam supra indicavi. 


2. H. rraAwTAGINEUM (J. Ag. mscr. fronde eximie lanceolata aut (in adultiore) 
apice magis rotundato instructa, in stipitem admodum tenuem inferne atte- 
nuata, media parte pollicem latitudine vix superante, juvenili virescente, adul- 
tiore fuscescente plana aut margine leviter undulata. 


Hanc fere tantum ex oris Devonize me habuisse, dixisse opportet. 


Confusionem existere summam specierum quas ad Punctarig Genus retulerunt, jam supra 
indieavi; et hoc de nulla magis valet quam de presente. Inter specimina nimirum a D:na Grif- 
fiths distributa, nonnulla sunt (qu:e initio ab eo lecta suspicor) quie externo habitu ita Punctariam 
plantagineam | Grevillei referant, ut specimina utriusque invicem diversa esse vix quispiam suppo- 
neret. Posterius, Punctaria latifolia Grevillei detecta, hujus specimina angustiora et magis fusce- 
scentia cum primaria sua P. plantaginea identica putavit D:na Griffiths; hine postea quoque acrius 
urget nullam esse nisi :etatis differentiam inter P. plantagineam. et P. latifoliam. 

In speciminibus nomine P. plantagine:ze inscriptis, a D:na Griffiths 1830 lectis, vidi structu- 
ram frondis, qualem Homoeostromati characteristicam putavi; facta sectione transversali, vidi 
frondem numerosis seriebus cellularum contextam; interioribus et exterioribus seque magnis, ad- 
parenter 4:tico-rotundatis et rite oppositis; planta a facie observata vidi cellulas secus longitudinem 
frondis seriatas, sua longitudine diametrum parum superantes. Sori superficiales, congestis quasi 
cirea punctum fertilem sporangiis 5—6-pluribusque, frondem, a facie visam, punctatam facile di- 
ceres. In segmento a me facto, magis marginem frondis sequente, sorum magis marginalem ob- 
servavi, constitutum cellulis juxtapositis, vertiealiter a fronde prominulis, quas sporanegia sistere 
Generis assumsi. Intra membranam sporangii pellucidam vidi contentum obscuriorem constare 
corpuseulis minutis, quas seriatim ordinatas fuisse, potius conjeci, quam observavi. Extra sorum 
ita constitutum fragmenta vidi, quie veli eujusdam dejecti restantes partes lubenter credidissem. 

Observasse placet Grevilleum suz  Punctarie plantagineze nullum loeum natalem intra De- 
voniam indicasse. Aliam autem speciem, quam Punctariam latifoliam denominavit, pr:ecipue ex 
oris Devonie provenientem indicasse, quamquam specimina Devoniensia, a D:na Griffiths lecta et 
nomine P. plantagine:ze inscripta, ei vix ignota fuisse, assumerem. | Nonne hinc conjicere liceret 
differentiam structure inter formas plantaginifolias ei haud ignotam fuisse. 


3. HomxosTR. LATIFOLIUM J. Ag. mscr.  Punctaria. latifolia  Bornet. Etud. p. 13, 
pl. V. (eximie!) et Kjellm. |. c.! (non Greville et Auct Brit.). 


Quod de confusione specierum (sub om. plantaginec) attuli, id fere quoque de Punctaria 
latifolia Auct. valere dicerem. Planta sub nomine Punct. latifoli:te à. Greville descripta, me judice, 
haud identiea est cum ea, quam ex oris Gallix illustravit Bornet; plantam Bornetii recognoscere 
putavi in speciminibus a Le Jolis ad Cherbourg lectis, quorum unum, nomine Punctarie latifolice 
inseriptum, admodum tenue et virescens, cum formis ex mari mediterraneo et adriatico proveni- 
entibus, olim sub nomine Ulv:e plantagine:e intellectis sat bene convenire putavi; tum alia nomine 
Puncet. plantagineze Grev. inscripta magis fuscescentia. In speciminibus mediterraneis tum struc- 


^ 


12 J. G. Agardh. 


turam frondis — seriebus ecellularum inter paginas 4—5 — tum cellulas fertiles per frondem spar- 
sas, quales pinxit Bornet, recognoscere putavi. In speciminibus nomine P. plantaginez inscriptis, 
colore magis fuscescente instructis, series cellularum inter paginas numerosas observavi et stipi- 
tem, qualem supra describere conatus sum; fructificationis autem nulla indicia observare contigit. 

His addere placet me in planta, nomine P. latifolizee a Le Jolis inscripta, stipitis sectionem 
transversalem observasse, at in hae vidisse structuram eandem, quam in lamina invenire credidi, 
si quoque ob densitatem cellularum minus evidentem, et cellulas minutas series paulisper minus 
regulares a pagina ad paginam formantes. Ipsum autem stipitem vix nisi laminam angustatam 
in his dixissem — dum in Punct. latifolite Grev. stipitem ambitu definitum, et propria sua struc- 
tura laxiore instructum lubenter dicerem. 


3.  NEwaToPHLEA J. Ag. mscr. — Tab. nostr. fig. 5. 


Frons supra stipitem, ambitu subdefinitum,. plana, simplex et ecostata, gela- 
ünoso-carnosa, quasi filis extrorsum et superne coalescentibus, introrsum et 
inferne subliberis orta, laminam demum  pleiostromaticam referens, cellulis 
interioribus magis oblongis, eum vicinis minus arcte coalitis, exterioribus magis 
rotundato-hexagonis invicem concretis et in seriebus longitudinalibus vicinis 
sepe alternantibus, contexta. — T'ichosporangie a cellulis corticalibus supra pa- 
eginam subvertiealiter prominentibus formata, in soros minutos pauca collecta, 
alia (verticaliter prominula) sporangium globosum limbo pellueido cinctum men- 
tientia, alia (a latere observata) oblonga contentu articulatim subpolysiphoneo. 


Jam supra de speciebus diutius cognitis ad Punctariam relatis agens, indicavi 
has fuisse ab alüs observatoribus alio modo interpretatas, ita ut patere putarem 
sub eodem nomine species diversas sepe intellecetas fuisse; idem lubenter dicerem 
de specie illa, nomine P. /latifolie a Greville primum descripta. Satis constat hane 
ad oras Devonise obvenientem postea a diversis locis natalibus tum  Britannie, tum 
Gallie et Italiie enumeratam et deseriptam fuisse, quin immo iconibus illustratam. 
Jam vero icones dictas comparanti adpareat easdem vix ad eandem plantam perti- 
nere posse. Quam dedit im A/g. [íal. Tab. IV. iconem Meneghini, illam videas 
sporangiis globosis, supra paginam omnino emersis, et apiculis (olim sie dietis) 
cinetis instructam ; et cellulas interiores frondis in hac elongatas et corticalibus mul- 
tiplo longiores putares. Iu icone JPunctarie latifolie, quam in Alg. Brit. dedit 
Harvey, sori admodum conspicui supra paginam pinguntur omnino emersi, et or- 
gana obveniunt, quie his verbis describuntur: «Fructification in minute distinet dots, 
composed of roundish prominent seeds, intermixed with club-shaped filaments». 
[n icone autem plantze ad oras Galli: obvenientis, quam nomine Punctaric latifolie 
dedit Bornet, quam speciem ad oras Galli:e sub hoc nomine intellectam esse putares, 
sori haud emersi adparent; organa fructifieationis duplieis generis, utraque a cel- 
lulis cortiealibus vix conspieue supra paginam eminentibus formata, potius immersa 
dieeres. Cellule steriles subjacentes, quas diametro paulisper longiores fide iconis 
Harveyans crederes, at diametro vero multiplo longiores, fide iconis Meneghinii, 
in ieone Bornetii evidentius suo proprio modo seriat: et cellulis corticalibus rite 
antepositz:e. pinguntur. Charaeteres, quales in Puncetaria latifolia ita a. Bornet indi- 


| 


Analecta Algologiea. 15) 


cantur, tales postea a Kjellman Generi Punctarie, quoque Punctariam plantagineam 
comprehendentis, tribuuntur. Mihi denique hodie formas Punetarie, aliunde missas 
examinanti, diversitates ita evidentes adparuerunt inter specimina sub eodem nomine 
divulgata, ut in characteres specierum et Generum accuratius inquirere operw pre- 
tium fore judicavi; qu: ita didiei, publici juris facere ausus sum. 

Quas prima vice descripta fuit Pewnctaria latifolia, cam qua specimen ex Nova 
Hollandia a Harvey sub n:o 64 H. inter Algas Australie distributum congruere 
putavi, me judice a planta, quie sub eodem nomine inter plantas Galli: enume- 
ratur, ita diversa est, ut ad idem Genus utramque plantam referre noluerim. Dum 
in formis Punctariearum, quas ad Punctariam et Homoeostroma supra retuli, cel- 
lulzee oriuntur divisione continuata cellularum, qu:e vieibus plus minus iteratis multi- 
plicantur, atque suo proprio et suo, cuique Gener] characteristico, modo, fiunt dis- 
positze, cellulas contra in typo Generico, cui P. latifoliam Grevillei pertinere putavi, 
ab initio artieulorum ad instar in filis invicem liberis nasci dicerem ; fila ista in 
ima et interiore parte plus invicem distantia persistunt, at sursum et extrorsum 
excrescentia quasi conglutinata fiunt, frondem quasi filis coalitis constitutam et soli- 
descentem formatura. Quomodo nimirum nonnulla Genera Chordariearum (qualia 
intelligenda putarem) contexta adparent filis introrsum liberis et articulatis, extror- 
sum in frondem adparenter continuam coalescentibus, aliis Generibus, forma frondis 
a prioribus vix typicee diversis, frondem cellulosam solidam offerentibus, ita fere 
structuram Nematophlec: a Punctariis diversam lubenter considerarem.  Differentiam 
indieatam in stipitis ima parte transversaliter secta precipue conspicuam observavi; 
dum nimirum in speciebus Pwnctarie propriis stipitem transversaliter sectum nume- 
rosis cellulis, a pagina ad paginam seriatis, densissime juxtapositis et evidenter 
arcte conecretis contextum observavi, stipitem in Punctaria latifolia Grevillei vidi 
intus quasi cavum, filis liberis et invicem distantibus laxius occupatum, strato ex- 
teriore quasi corticali cellularum, cavitatem internam velante. Quia fila interiora 
laxius disposita sunt, nec invicem concreta in ordinem certum cohibentur, facile fit 
ut in segmento transversali nonnulla, ex proprio suo ordine rupta, longitudinaliter 
posita observare contingat; et in his, ita positis, evidentissimum mihi adparuit fila 
interlora esse invicem libera, secus longitudinem stipitis excurrentia, articulata, arti- 
culis diametro circiter duplo aut sesqui-longioribus. 

Nee alim ipsius stipitis indolem przetermittere opportet, quam jam ex icone 
Harveyana ab eo observatam putares, si quoque non eo omnino modo expositam, 
quo intelligendam putarem. Imam nimirum frondis partem subcochleatam obser- 
vare credidi,; una pagina quasi excavata aut canaliculata, altera multo latiore in 
semi-orbem expansa. In pagina canaliculata cellulas corticales vidi per plures series 
dense superpositas, secus latitudinem frondis minus elongatas; in pagina vero dor- 
sali cellulas laxius dispositas et inter has fila radicularia numerosa, cvlindracea et 
articulata, erumpentia. In juvenili planta hoc modo diversitatem paginarum adesse, 
in plantis superioribus frequentissime obviam, inter Algas raro obvenientem, at in 


14 J. G. Agardh. 


aliis nonnullis, ad Dictyoteas. siepe relatis quoque obvenientem. | Plantam evolutam 
omnino planam obvenire ex iconibus datis facilius videretur. 

Fila interiora, qu:e in ima fronde simplicia et longitudinaliter excurrentia vidi, 
ut partibus suis superioribus oblique extrorsum tendentia diriguntur, apice geminis 
articulis superposita vidi; et in [fronde canaliculata inferiore, transverte secta, fila 
in margines canaliculi excurrentia et magis elongata et subdivisa, in cellulas corti- 
cales flabellatim dispositas atque invieem quasi concretas abeuntia dicerem. Qualem 
dispositionem cellularum in ima parte frondis ortam observare credidi, talem quo- 
que in superiore planta structuram frondis, si quoque magis compositam, expli 
candam credidi. ln superiore planta segmentum tenue et feliciter ductum monstrat 
cellulas intimas invicem vix arcte concretas, nune spatio sj quoque angustissimo 
disjunetas, ad genieula subcontractas, media: parte cellule subventricosa; cellulas 
has interiores exterioribus paulo longiores, quare dispositionem cellularum, quoque 
ubi invicem concrete adpareant, revera a dispositione, quam Punctarie speciebus 
charaeteristicam putavi, sat diversam, aut saltim. diverso modo ortam, assumendum 
putavi. Series cellularum extimas a facie observanti mihi, adparuit easdem, magis 


obiter observatas, consimiles obvenire tum forma subrotundato-quadratica aut nunc 


subhexagona, tum dispositione in lineas nunc longitudinales, nunc transversales, 
tum adpositione omnium conformi, qua superficiem planam ortam diceres.  Con- 
fiteor vero me neutiquam ab hac facie structurce de origine omnium conformi con- 
vietum fuisse. Observare credidi cellulas proximas, quas (divisione unius ortas) 
arcte concretas putares, nune facilius invicem separari, et parletes in ita separatis 
esse lateraliter tumentes; nec certum mihi adparuit superficiem frondis revera esse 
planam, sed unam cellulam, alteri ita juxtapositam, ut una, media sua parte, super- 
emineat alteram. Quod autem certius assumere ausus sum, ordimem cellularum, 
quas ex icone Bornetii didicimus esse et longitudinaliter et transversaliter seriatas 
in speciebus ad Homoeostroma supra a me relatas, alium esse in planta, quam 
novo Generi Nematophlez typieam putavi. Cellule intim:e in hac evidenter exte- 
rioribus longiores, quare ordinem quoque diversum fieri patet. 

Quod denique attinet partes fructificationis, de quaruni situ et vera natura in 
speciebus, quas ad Punctariam referre consuevimus, multa incerta adhuc illustranda 
restant, sequentia a me observata afferre placet. 

Inter eos, qui sub tempore Domin:e. Griffiths vixerunt et ea duce in studium 
Algarum introducti fuerunt, satis constare putarem, eam de formis ad Pwunctariam 
latifoliam relatis suam propriam fovisse opinionem. lllam enim non solum formam 
bene evolutam, admodum latam, ex viridi flavescentem, sed etiam aliam fuscescen- 


tiem, quam vero JPunct. plantagineam aliorum. constituere eredidit, et denique for- 
l 1 Ui 


mam lamina multo angustiore et tenuiore instructam, ut formas :etate diversas 
unius ejusdemque speciei, iterum iterumque ursisse, patet. uin immo omnes has 
tres, sepe in eadem chart: plagula exsiecatas, distribuit. Patet Grevilleum aliam 
fovisse opinionem, 3 species diversas ad Punctariam referens, quas quoque in di- 
versis locis natalibus obvenientes descripsit. A posteris nune unam, nunc alteram 


Analecta Algologica. 15 


opinionem adoptatam fuisse putarem. Mihi ipsi, hodie meam qualemcumque opi- 
nionem prolataro, adparuit specimina illa, qu:e à D:na Griffiths sub nomine Pun- 
ctarig; tenuissim:e mihi data fuerunt, de quibus quoque dixit eadem sepe in iisdem 
serobieulis una eum P. latifolia obvenire, structura frondis ita cum vera P. latifolia 
Grevillei convenire, ut eadem non nisi formam adhuc juniorem P. latifoli:e lubenter 
considerarem. Qu: autem nomine JP. femwissime à Grevilleo ipso descripta fuit 
planta, eam me judice omnino diversam esse speciem, id eo auguror, quod nullo 
verbo plantam a D:na Griffiths lectam indicavit, nec inter loca natalia su: plantze 
Devoniam memoravit, sed suam sub :estate ad insulam Scoti frequentem dixit, 
addita observatione, in hac re judicanda haud minimi momenti, suam esse in foliis 
Zosteree esespitose crescentem; quod aliam omnino speciem me judice indicat, de 
qua infra ulterius dicere placeat. 

In specimine P. tenuissimce a. D:na Griffiths dato, unguem latitudine vix supe- 


rante, longitudine magis evoluta specimina P. latifoliee. fere :equante apicibus 
utrinque attenuatis, hinc formam lineartlanceolatam offerente -— organa quidam 


fruetificationis, quasi in soros minutos, supra paginam laxius sparsos collecta obser- 
vavi. Alia ex his, quie verticaliter a fronde prominula putavi, globosa mihi adpa- 
ruerunt et limbo pellucido cincta, alia ejusdem sori (qu: longitudinaliter observata 
putavi) oblonga vidi, endochromate zonatim in partes transversaliter oblongas 4— 6 
(quasi in artieulos brevissimos) subdiviso. H:ec ultima lubenter trichosporangia di- 
cerem —- nisi initia sisterent organorum, qu: olim nomine apiculorum designare 
consueverunt. Utraque organa supra paginam prominula putavi. quod vero, quum 
in segmento transversali frondis eadem observare mihi non contigit, certius statuere 
non auderem.  Cellulas frondis in hoc specimine nullo respectu a speciminibus 
Punet. latifolize differre, addere placet. Frondem vero exsiccatam multo tenuiorem, 
nec chartee adhserentem mihi obvenisse. 

In specimine bene evoluto P. /latifolie. (Griff. «€ Grevill.) a facile observato 
vidi frondem subcarnosam, quasi apiculis verticaliter prominulis, sparsim densioribus 
et fere juxtapositis, sparsim invicem distantibus obsitam. n segmento transversali 
hujus feliciter ducto. vidi soros constare cellulis corticalibus transformatis in tricho- 
sporangia oblonga semi-immersa, nempe inferiore sua parte intra limites strati cor- 
üicalis. demersa, superlore circiter dimidia parte supra paginam eminentia, et quia 
ambitu oblonga, apices singulos per se prominulos fieri patet. Endochroma pauli- 
sper fuscescens, in numerosas partes oblongo-globosas subdivisum. quas tum trans- 
versaliter tum longitudinaliter seriatas dicerem. Series transversales superpositas 
6—8 numerare credidi; quot siphones longitudinales sint, :egre dicitur; oculo ad- 
versi, 2—4 mihi adparuerunt. 

Mihi fructificationis partes ita paulisper diversas in speciminibus diversis ob- 
servanti non latuit, ex ipsa diversitate partium argumenta querere licere, quibus 
species diversas in formis a me descriptis quispiam demonstraret. Plantam juve- 
nilem et senilem ejusdem speciei alio modo fructiferam esse, vix quisplam suspl- 
caretur. Meminisse tamen placeat ipsam quoque fructificationem sub evolutione 
Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 3 


TON 


16 J. G. Agardh. 


mutari posse; et fructificatiodis partes quasi duplicis generis in pluribus plantis 
affinibus obvenire, vix quispiam hodie denegaret. Latet revera qu:znam organa in 
diversis partibus observatis demum evoluta proveniant. 

Speciem unicam Nematophlecz Generis hodie assumerem: 


1l. Nx. raTiFOLIA ((Punct. latifolia  Grev. Alg. Brit. p. 52). Kute. Tab. Phyc. 

Vol. VI. tab. 45. 

Comparanti mihi hodie icones a Kützingio datas, vix dubium adparuit plantam ab eo sub 
nomine JP. latifolie depictam sistere speciem CGrevilleanam ejusdem nominis; speciem autem in 
eadem tabula illustratam, sub nomine Punct. angustifolie, eandem esse quam sub nomine Punct. 
tenuissimc suo tempore a D:na Griffiths distributam habeo. D:nam Griffiths hane stadium sistere 
juvenile Punctarie latifolie, supra jam attuli; me autem in hac planta observasse partes fructi 
feras quoque monere opportet; et has quoque a Kützingio observatas fuisse ex icone data patet. 
Qualem structuram frondis a Kützingio redditam videas, talem non bene congruere cum structura 
in icone Bornetiana indicata, comparanti adpareat, quamquam veram structuram Nematophles ex 
icone Kützingiana vix quispiam suspicaretur. 


4. DirrosrRowrw Kute. Phycol. Gen. p. 299 Tab. 20. II. 


"ub nomine indicato et loco dicto Genus proprium, cujus indolem et structu- 
"m pulchra analysi quoque descriptam videas, jamdudum proposuit Kützing, quod 
postea in operibus recentiorum frustra qusesivi. Loco dicto duas species huie ad- 
scripsit, quarum una nomine D. plantaginei Ulvam plantagineam Lyngb. (cui Pun- 
ctarla plantagmea  Grev. adscripta fuit) sisteret; alterum sub nomine Diplostromi 
tenuissimi cum Punctaria tenuissima Grevillei identicam supposuit. In Spec. Alga- 
rum novum Genus recepit, excluso tamen Dipl. plantagineo, adjecta vero specie 
quam sub nomine Punet. undulatz:e egomet deseripseram. In PAycologia expressis 
verbis dixit suam D. tenuissimam in Zostera maris baltici crescentem obvenire. In 
Speciebus | Alg. D. undulatum in Zostera ad littus Bahusize inventam fuisse memo- 
ravit. Si his adjiciatur. Punctariam tenuissimam  Grevillei quoque in Zostera ad 
littora. Scoti:se. crescentem. inventam fuisse, patere putarem quam facile in errores 
irruerent posteri, suas proprlas species ex planta in qua proveniant comparantes. 

Mihi nullam. authentieum specimen Punct. tenuissim:e Grevillei hucusque ad- 
fuisse, doleo. Ex 1is, quie in descriptione su:e plantee dixit Greville, lubenter con- 
jieerem | P. tenuissimam | Greville cum typica specie Generis Kützingiani convenire. 
De sua nimirum dixit Greville: «Fronds aggregated, often forming a thick fringe 
on the leaves of Zostera marina, 2—8 inches in length and 1—3 lines in widht, 
allways attenuated. at the base, but either attenuated at the extremity or abruptly 
terminated and rounded, the margine entire or somewhat denticulate, waved or 
even — — Colour a very pale transparent yellowish or reddish green, beeoming 
slightly darker when dried». ' 

' Quare nomen Diplostromii, in Phyeologia Generali & Spec. Algar. novo Generi receptum, 
in Tab. Phye. in. Desmotrichum mutaverit Kützing nescio. Quin immo species omnino allienas 
sub novo Genere inclusas fuisse putarem. 


bh Zasdif 


Analecta Algologica. 1f 


Inter species, quas speciem CGrevilleanam sistere supposuerunt, nullam equidem 
cognitam scio, quam ita in descriptionem a Grevilleo datam quadrat quam species 
dieta Kützingiana. Specimen vero, quod sub nomine Punct. tenuissimc:e à. Dna 
Griffiths datum examinavi, mihi hoe vix nisi formam angustam speciei, quam sub 
nomine JP. /afifolie primus descripsit Greville, sistere adparuit; et ita quoque ipsa 
judieavit D:na Griffiths; suam vero speciem non ex Devonia habuit Greville, sed 
tantum ex insula Bute eam provenire expressis verbis dixit. Qu:e dein a Harvey 
Phye. Brit. tab. 248 depicta fuit planta, eam nec in Zostera crescentem, nec colore 
virescente instruetam depictam fuisse patet; structuram quoque su: plante tribuit, 
quam potius affinitatem eum PAyllitide tenuissima indicare facilius putares. — Speci- 
mina, nomine P. wndwlate inscripta, mihi olim misit Le Jolis, quie in. A/g. Mar. de 
Cherb. ut var. Zostere (Le Jol. Alg. Cherb. n:) 176) sub Punctaria latifolia memo- 
rata suspicor; hxc neque convenire cum P. uwndulata J. Ag.; neque ad P. latifoliam 
esse referenda, hodie certius statuere auderem; sed hane revera sistere speciem, 
quam sub nomine JPunef. temuissime olim. descripsit Greville lubenter assumerem. 
Hoe statuens, sequentibus insistere putavi, quibus Genus sui juris, olim a Kützing 
propositum, indicatum putarem. 

In. Diplostromio Kütz. frondem vidi multo tenuiorem quam in Generibus huie 
proximis. Ipsam laminam frondis duobus stratis contextam vidi; utrumque igitur 
superficiale et fructiferum, interiore strato proprio nullo. Cellulas utriusque strati 
conformes, quadraticas aut subhexagono-angulatas, in utraque pagina pon stricte 
oppositas (easdem sub-alternantes pinxit Kützing); a pagina easdem dicerem in 
series longitudinales et transversales, nune sat evidentes, nune magis dextrorsum 
aut sinistrorsum radiantes, quod a latitudine frondis, aliis loeis alia, plus minus 
pendere putarem.  Cellulas fructiferas esse duplicis generis ex observationibus 
Kützingii concludere licet. De his infra eonjecturas meas afferam. 

In planta paulo adultiore frondes vidi nune tenuissimas et planas, nune undu- 
latas; :/las ambitu lineartlanceolatas, utrinque longe acuminatas, in media parte 
circiter 3 lineas latas; has latiores et marginibus undulatis instructas, nune sursum 
obtusiores, quin immo infra apicem latitudine nunc pollicem :equantes. Quod autem 
ad speciem cognoscendam optime conferre putarem, in margine juvenili, in pilos 
rigidiuseulos aeuminatos, inferne nune crassiores et cellulosas, superne in filum 
articulatum et sspe apice fraeto quasi rigidiusculum desinentes; nune pilorum loco 
marginem in dentem latiorem deltzeformem exceurrentem vidi. In planta adultiore 
margines lubenter dicerem magis cieatricatos, aut quasi involuto margine circum- 
vallatos. Hae structura nostram plantam cum ea a Kützingio depicta convenire 
patet; cui nihil simile observatum scio in plantis, quas proxime affines considerare 
consueverunt. Species vero a Kützingio depicta revera multo angustior quam nostra ; 
qualem frondem in forma maris Daltici exspectandam putarem. 

Dentes et pilos marginales a Grevilleo non memoratos fuisse contra nostram 
de identitate specierum opinionem afferre licere, me quidem non fugit. Hos vero 
pios et «entes existere, vix quispiam observaverit, plantam magis adultam inspi- 


Fr» 


18 J. G. Agardh. 


ciens; quin immo in juvenilr eosdem obvenire facilius quis prwtermitteret. Quod 
autem alio respectu dixit Greville, de e:espitibus in. Zostera crescentibus, de forma 
et tenuitate frondis, de colore virescente magis in plantam nostram quadrat, quam 
in alias, eum quibus Grevilleanam speciem compararunt Algologi posteriores. 
Quocumque vero modo de synonymia speciei judicare placeat, id tamen cer- 
tum puto, nostram plantam cum typica specie a Kützing sub nomine Diplostromii 
descripta congenericam esse. Ipsum autem hoe Genus characteribus structure accu- 
ratius examinatis ita differre, ut illud adoptandum:) esse mihi nullis dubiis vacare 


adparuit. — Cum nostra Punctaria wundulata. speciem. typicam haud. congenericam 
esse ut credidit Kützing — id quoque hodie mihi structuram comparanti haud 


dubitandum adparuit. 

Ex icone, quam dedit Kützing, suam speciem angustiorem fuisse quam mnost- 
ram vidi, lubenter assumerem. In esspitibus vero in Zostera crescentibus, ex mari 
atlantico provenientibus, frondes vidi latitudine frondis admodum variantes. Spe- 
cimen quin immo coram habeo quod nomine Punctarie latifoli:e. quondam. inserip- 
tum fuit. Angustiore fronde instructa specimina vidi nitida tenuissima et plana, 
viresceutia, Ulvam referentia; latiora marginibus uudulatis instructa, parum eras- 
siora, colore magis in lutescentem vergente. Neque in his stipitem proprium adesse 
dixerim.  Swepius plantam exsiccatam charte minus arcte adhzerentem vidi. 

Fronde latiore a [acie observata, structuram frondis in aliis locis paulisper 
aliam. videri, quoad directionem  eellularum. eonstituentium, observandum. credidi; 
nune enim lineas longitudinales sat regulares constituentes, nunc in alias directiones 
radiantes, quod multiplicatione cellularum in geminas aut (iteratis vicibus) quaternas 
oriri, mihi explicare conatus sum. Hoe modo frondes fieri et certis locis latiores, 
aliis angustiores, et undulationes marginales oriri; quas in fronde adultiore szepius 
adesse putarem, mihi quoque explieare conatus sum. 5i structuram frondis, quam in 
icone Punctarie temuissime su: plantz:e tribuit Harvey (Ph. Brit. tab. 248), hoc modo 
explicandam esse quispiam assumeret, contra hoc et habituales notas plantze Har- 
veyan:ze nimium recedentes et structurs?e analysin sane nimium rudem, si nostram 
speciem referret, facilius quis objiceret. De hoe vero infra ulterius dicam. 

Saltim ad interim duas species Diplostromii adesse assumerem : 


l. DrrrosrcR. Darmrrcem (Desmotrichum balticum Kütz. Tab. Phye. Vol. VI. tab. 4.) 
hoe vero mihi ignotum. 


2. Dirr. mENuISSIMUM  KüUlc. Phye. Gen. tab. 20. II. Punctaria. temuissima | Grev. 
(non poster. Punctaria undulata Le Jolis (nec J. Ag.) in. Herb. — Punet. lati- 
folia. var. Zostere Le Jol. in. Alg. mar. de Cherbourg p. 69. 


Hane speciem tum ad oras Atlanticas Europeas tum ad oras Ameriesm obvenire specimina 
mihi missa docent. Quia in Zostera crescentem, eam ssepe eum Punctaria undulata J. Ag. com- 
paratam fuisse, patet. Lam vero diversam esse jam indicavit Le Jolis. Eandem a Punet. latifolia 
Grev. longius distare, mihi evidentissimum  adparuit. Quod attinet plantam nomine Punetari:e 
tenuissim:s a. Harvey in Phycol. Brit. tab. 248 delineatam, de hae seorsim pauca monere placuit. 
Specimen authenticum. Harveyanum ex Britannia me nullam vidisse, primum animadvertere pla. 


Analecta Algologica. 19 


cuit. Speeimina vero plura a Harveyo data, ad oras Ameriese foederatz lecta habui, quin immo 
ex. locis natalibus a Harvey in .Ver. Bor. Am. dictis; et hiec. bene congruentia eum descriptione 
ab eo ibidem data. Alia specimina ex his virentia et chartz arctissime adh:erentia; alia. fusce 
scentia, prioribus multo majora marginibus spe undulatis przedita. Plantam his habitualibus notis 
eum JAunct. wndulata J. Ag. mire congruentem lubenter dicerem.  Struetura vero comparata utrius- 
que plants certius statuere audeam unctariam wndwlatam structuram offerre, quam. Homoeostro- 
mate characteristicam putavi, quare hanc supra sub hoc nomine descriptam videas. In specie 
Harveyana senili et fuscescente (quamquam fragilissima et difficilius ita dissecta ut structurain 
facta sectione transversali observare contigerit) vidi frondem qualem supra deseripsi Diplostromio 
characteristicam. | Hine has plantas nullo modo identicas considerare cogor. 

Comparanti mihi dein plantam juvenilem, qualem in spec. a Harveyo datis hanc vidi, mihi 
non contigisse confiteor observare pilos marginales, quos in Dipl. tenuissimo sspe adesse dixi; at 
in alio specimine (ex Red. Hook a Hooper mihi misso) quod habitu simillimo convenit, totam 
plantam juvenilem his pilis pulcherrime fimbriatam vidi. Mihi igitur nullum dubium adparuit, 
quare hane plantam Harveyanam ad Diplostromium referre negarem. 

Comparanti mihi dein ipsam structuram speciminis (ad Fort Hamilton lecti) in hac vidi 
structuram diversam ab ea, quam in aliis omnibus a me comparatis speciminibus observaveram; 
nimirum vidi eellulas frondis quaternatim divisas, quadrigeminis partibus quasi evidentiore vallo 
à proximis separatis — hinc structuram, quam in icone ( Phycol. Brit. tab. 248) Harveyana, tamen 
modo paulisper rudi depietam videas, quamque cum strüctura, Phyllitidi characteristica forsan 
facilius quis comparandam, si non identicam crediderit. Mihi vero quoque alias partes ejusdem 
frondis comparanti adparuit partes quaternas ulterius subdivisas fieri, nunc 6 nunc 8 corpuscula 
minora, demum plus minus evidenter transversaliter et longitudinaliter seriata monstrantia.  Cel- 
lulas vero his pr:xgnantes, non verticaliter a fronde exeuntes, sed directione servata frondis quasi 
decumbentes, et a quadratica. forma in rectangularem nunc paulisper elongatas. 

Cellulas fertiles, quas ita vidi, sistere trichosporangia Diplostromii; cellulas vero solitarias 
et sparsas, quas in icone citata Kützingiana depictas video, aut sporangia diversi generis, aut 
fructificationis inchoantis indicia nimium juvenilia conjicerem. 

In specimine fuscescente eandem speciem senilem agnoscere putavi, quam sub juventute 


. virentem et fibris marginalibus s:wpe instructam vidi, quamque fructiferam modo mox dicto expli- 


candam vellem. 


De structura et affinitate Phyllitidis, atque de speciebus Generis. 


Si sectione transversali observatur structura in specie quadam Phyllitidis, patet 
cellulas interiores frondis esse invicem plus minus dissimiles, alias esse majores, 
alias minores, invicem non e regione positas, sed potius alternantes, et sepe invi- 
cem ita conjunetas ut minores inter majores quasi intercalares facilius diceres. 
Hae structura frondis specimina quoque sterilia Phyllitidis ab iis Punetariearum, 
eum quibus siepe confusa fuisse putarem, dignoscere licet. 

Qusnam vero sit hujus strueture indoles propria, et quomodo oriatur, id et 
diffieilias dicitur, et ab Algologis hodiedum vix rite intelleetum putarem. Plurimi 
quin immo de structura anatomica frondis propria tacent. Kützing, qui in icone 
Phyeologis: Generalis structuram pro more eximie delineavit, vix tamen eandem 
intellexisse, patet. Kjellman, hodiern: seienti:e interpres, qui Seytosiphoneas ut 
subordinem | Éncoeliearum | adoptavit, precipuam harum differentiam ex evolutione 


» 
P 


E. 


1 T. Lune 


20 J. G. Agardh. 


strati corticalis deducere tendit, quamquam differentias strati corticalis ab evolutione 
strati interioris haud parum dependentes lubenter assumerem. — Exstat species, ab 
Algologis revera parum cognita, quam infra sub nomine «PAyllifis tenuissima» de- 
scriptam videas, cujus frons quoque magis evoluta tenuissima manet; mihi hane 
translucente luce sub microscopio a facie observanti adparuit totam frondem inte- 
riorem esse percursam quasi reticulo interiore costarum, costularumque, quarum 
ille. longitudinaliter secus frondem excurrentes, constare videbantur tubulis longio- 
ribus principalibus, qui uno aut altero angustiore cincti videbantur; 4c paulo bre- 
viores, quasi trabeculis transversali directione exeurrentibus constitutze, fila. reticuli 
longitudinalia invicem  connectentes.. Macularum areas, filis dietis inclusas, cellulis 
brevioribus rotundato angulatis occupatas dicerem. | Frondem lente satis augente 
observatam cellulis multo minoribus angulato-rotundatis corticatam vidi; cellulas 
has eorticales supra fila retieuli interioris serles longitudinales formantes, supra tra- 
becula vero transversaliter seriatas initio vidi; ubicumque vero ab origine (supra 
cellulas strati interioris) cellulas eorticales minutas et monostromaticas vidi, omnes- 
que has vix ulla indicia divisionis quaternari:? monstrantes. Qualem structuram 
ita vidi, in fronde rite emollita et adhuc juvenili, talem quoque eandem a Kützingio 


observatam fuisse patet. quamquam fila reticuli — in Ironde forsan non optime 
emollita, — «quoad structuram minus evidentia in 1cone exposita fuerunt. 


Ut vero intelligatur quomodo h:ec structura frondis sensim formata fit, ipsum 
evolutionis modum frondis observandum putavi. Ad oras freti Sundici pluribus 
locis adest planta, jamdudum sub nomine Zwei fascie var. descripta; hsec ab initio 
angustissima adparet. et frondem  pluripollicarem admodum tenuem facilius cylin- 
draceam diceres; segmento autem transversali facto frondem revera complanatam 
vidi, cellulis interioribus admodum minutis, per plures series. superpositis, invicem 
rite alternantibus, et unico strato cellularum  corticalium cinetis. 5*1 hee frons à 
facie conspiciatur, tota quasi longitudinaliter striata adparet, cellulis minutis fere 
oblongis et paulisper moniliformiter conjunctis, strias longitudinales constituentibus. 
Plantas ejusmodi cyvlindraceo-lineares in eodem cespite cum aliis sursum sensim 
magis dilatatis deprehendere licet, quas in formam Fuci fascite normalem trans- 
euntes facilius diceres. His ultimis a facie observatis faciem striatam et strias sim- 
plices. plantes linearis inferne. videbis; ubi autem frondes dilatari incipiant, strice 
inferne simplices. geminis superioribus continuantur; et in parte adhuc magis dila- 
tata striie adhue numerosiores flexuos: adparent fasciculos gyrosos formantes, quo- 
rum alii dextrorsum alii sinistrorsum flectuntur, conjunctim quasi seriem flexuosam 
transversalem formantes; prout dein cellule infra cortieales sensim fiunt dilatatze 
cellule. strati corticealis quoque subdividuntur, singuli initio in. geminas, gemin: in 
quaternas. Hoc modo et series longitudinales sensim multiplicari, et cellulas in 
quaque serie eontinuatis divisionibus augeri, facilius assumendum putavi. 

[In planta dissecta juniore cellulie. omnes strati. interioris admodum minute 
adparent, rotundat:e et plus minus alternantes atque ita juxta-positee ut attenuat:e 
partes unius cellulite. plus minus superpositze fiant crassiore parte vicinarum, | Parietes 


Analecta Algologiea. 21 


cellularum ita tenulssim:e adparent, ut singule sub hoc stadio evolutionis quoad 
limites quin immo difficilius dignoscantur. Ut magnitudine increscunt, singulee hee 
cellule dividuntur, et in formas abeunt, quas in complicata frondis structura sin- 
gulis predestinatas putares; alic elongantur secus longitudinem frondis in costas 
interiores abiturze, alie secus latitudinem distenduntur, trabecules transversales de- 
mum constituentes; dum intermedisw cellulite, areas inclusas formantes, magnitudine 
quoquoversum fere aque expanse, cellulas rotundato-angulatas constituant. Hine 
si plantam senilem observare contigerit parietibus laceram, hane videbis contextam 
cellulis forma directione et magnitudine admodum diversas, quales in icone Kützin- 
giana (Phyc. gener. tab. Tab. 24. III. fig. 6) ab interiore observatz, delineatze. fue- 
runt, quamquam, juga areas rotundato-angulatas reticuli separantia, multo simpli 
clora reddidit, quam eadem vidi (tubis majoribus minoribusque contexta) ^i cum 
hac structura, a Kützingio depicta, structuram comparare placeat, quam in l1cone 
sua reddidit Bornet (Efwd. pl. IV fig. 2), vix quispiam putaverit eandem esse archi- 
tectonicam structuram, quam modo ita diverso exposuerunt observatores oculatissimi. 
Tamen eandem fuisse structuram, qualem vero sub diversis evolutionis stadiis ean- 
dem observaverint, mihi vix dubium adparuit. 

Jam supra monui cellulas interiores primarias, sectione facta transversali fron- 
dis mihi obvenisse alternas, nec e regione positas, aliasque esse majores, minoribus 
quasi interealaribus interstinctas, quod quomodo cum structura frondis adultioris a 
me descripta consistere videretur, cuidam forsan ulterius explicandum adpareret. 
Patet vero, me judice, arcas reticuli interioris, quas cellulis rotundato angulatis con- 
textas dixi, sectione transversali observatas obvenire debere conspicue majores. 
quam tubi secus longitudinem 1rondis elongati. quibus costas costulasque reticuli 
interioris contextas dixi; et has, sectione transversali observatas, vix alio modo 
quam quo oculo mihi adparuerunt, obvenire posse. 

Stratum, quod proprium corticale dicerem, sub stadio plantze adhuc sterilis, 
monostromatieum vidi, cellulis à facie observatis, demum: quadratico-rotundatis, con- 
textum. Prout eellulzie proxime interiores elongantur, cellulas cortieales quoque sub- 
divisas fieri, ex planta juvenili supra descripta concludere liceat. In planta paulo 
adultiore, in qua cellule subjacentes in diversas directiones magnitudine augentur, 
cellulas cortieales. quoque quoad dispositionem, paulisper aliter dispositas mihi ad- 
paruisse, jam supra monui; cellulas corticales, eundem sequentes ordinem, multi- 
plieari debere prout dilatantur cellule. subjacentes, a priori forsan quoque assumere 
liceret; et ita revera in planta superne dilatata strias longitudinales numerosiores 
observavi, quin immo —- prout alie interiorum »»agis, alie minus dilatatze fiunt. — 
lineas cellularum  eortiealium, flexuosas fieri, concludere ausus sum. Mox autem 
ipsas cellulas corticales omnes fere :que distantes et eodem modo seriatas, quales 
in icone citata Kützingiana depict:e obveniant, lubenter dicerem. 

Stratum proprium fertile demum oritur subdivisione quaternata cellularum. 
quibus stratum corticale sterile antea fuit contextum. — Cellulie. quaternat:e. primum 
formata, vertiealiter excrescentes novam seriem cellularum conformium generant; 


29 J. G. Agardh. 


et continuatis ejusmodi generationibus stratum fertile oritur, prismis aut columnis 
densissime juxtapositis cellularum minutissimarum, quas tum verticaliter, tum hori- 
zontaliter quaternatas vidi. Quo ordine quadrigemin: partes formantur, utrum in- 
fim: aut suprem:e sint primitus generate, an iteratis vielbus eczedem verticaliter 
dupliearentur, equidem nescio. Nec ab aliis observationes de hoc allatas vidi. ln 
specimine JP. faseiw, quod bene fructiferum observavi, singula trichosporangia, 
quasi pressione mutua, supra superficiem strati fertilis ejecta nune vidi. In ita 
soluto trichosporangio, singulas partes quadrigeminas, invicem magis distantes, nulla 
membrana cohibitos observare credidi. 

Quod in icone Bornetiana sat evidenter conspiciatur, trichosporangia ab initio 
ita dense juxtaposita sunt ut nullis omnino paranematibus spatium vacat, quin 
immo ipsam formam et dispositionem singulis datam mutua pressione ortam facile 
putares. Quadrigeminas partes (intra singulas areas) invicem membrana tenuissima 
separatas, extrorsum vero membrana firmiore et evidenti a vicinis disjunctas esse. 
patet. Quod vero specimina alia fertilia comparanti seepius quoque in hoe Genere 
adpareat, nimirum ejusmodi organa quaternata invicem nunc magis distantia ob- 
venire, et quasi alio modo ita disposita, ut alia magis singula, alia pauca aut nume- 
rosa quasi vallo proprio magis conspleuo cireumcincta et ab aliis disjuncta adpa- 
reant, id nec ex icone. nec ex descriptionibus, qu:e vidi, explicatum putarem. Quam- 
quam jam supra monul me vidisse singula trichosporangia, supra stratum fertile 
sublibera eminentia, quasi mutua pressione ejecta, vix hoc modo mox memoratam 
dispositionem explicandam putarem. Comparanti mihi structuram frondis interiorem, 
quam supra deseribere conatus sum, et erescendi modum, quo hee oriatur structura, 
nimirum orlginem et adparentem dispositionem cellularum corticalium a cellulis sub- 
jacentibus pendere, patet dispositionem cellularum fertilium quoque a forma et 
magnitudine earum cellularum pendere, a quibus ]pse proveniant. 51i Igitur cellulae 
interiores et magnitudime augentur et in alias directiones sensim abeant, ut struc- 
turam offerant peculiarem, quam Generi propriam describere conatus sum, hoc vix 
ita fierl posse putarem ut nulle in dispositione cellularum fertilium adparerent 
mutationes. His perpensis facilius assumendum putarem diversitates, in dispositione 
cellularum  fertilium sub evolutione sori fructiferi et obvenire debere et a forma 
sensim. mutata cellularum interiorum. quoque explican. (uie igitur sub uno evo- 
lutionis stadio adparueruut cellulte. quaternatz densissime juxta posite, easdem sub 
altero (ut cellulie. subjaceentes magnitudine et forma augentur) invicem magis dis- 
junetas adparere lubenter assumerem. Quin immo observare credidi esse cellulas 
cortieales rotundato-angulatas, a «quibus trichosporangia generata proveniant, dum 
cellulze. fibris (ipso retieulo interiore) superposit:e sepe nud: mihi obvenerunt. Hine 
areas areolasque früctiferas nune densissimas, nunc disjunctas adparere quasi vallis 
interjectis. separatas. Ilanc adparentiam quoque evidentiorem fieri putarem in lis 
speciebus, quarum reticulum fibrosum interius magis conspieuum generatur (in 
Ph. tenuissima). 


Analecta. Algologica. 22 


In descriptione Ordinis novi Encoeliearum, eui multa Genera olim. Dictyoteis 
& Grevilleo relata adnumerantur, statuit Kjellman, adesse conspicuam differentiam 
quoad ipsum modum, quo formantur organa fructificationis in Generibus, quse ab 
eo proxima disponuntur. Dicitur nimirum organa fructificationis in nonnullis Ge- 
neribus (Pewnctaria) exigua modifieatione a cellulis. vegetativis transformata fieri, 
dum in alis tum quoad magnitudinem tum quoad formam cellularum mutationes 
multo longius perductas fieri; et speciatim de Sevtosiphoneis allatum video, quo- 
modo cellulze. epidermaticee in. gametangia mutatzee oriantur. Quod vero attinet struc- 
turam in Phyllitide, qualem hanc vidi, nescio sane anne potius dicerem, peculiarem 
Generis structuram potius oriri mutationibus, quze in structura strati interioris, sub 
evolutione perducta, observare credidi. Comparanti mihi Genera, quie à Grevilleo 
ad suam Dictyotearum familiam relata fuerunt, et memoria repetenti mihi struc- 
turas frondium diversas et modum, quo hs structur: in singulis proveniaut non 
parum dissimiles, adparuit haud obscuram obvenire analogiam inter Genera a me 
ad Zonarieas relata (Anal. Alg. cont. I.) et speciatim inter. Homoeostrichum et. Phylli- 
lidem.  Strias elongatas, quas frons juvenilis in. PAhyllitide fascia monstrant, in 
Homoeostrichis facile recognoscere putavi;. quie in fronde dilatata Phyllitidis obve- 
niant striarum divisiones, quarum multiplicatione flexuosi generantur striarum fasci- 
euli, interiorem. structuram, quasi costis longitudinalibus et trabeculis transversalibus 
contextam  preeuntes, has striarum divisiones quoque in. Homoeostrichis obvenire 
dicerem, attamen nodos minus conspieuos formantes, utpote invicem magis distantes 
in fronde sepe magis dilatata.  Quie igitur linez sic dietze. innovationis in fronde 
flabellata Zonariearum obveniunt, eas potissimum compararem cum  trabeculis trans- 
versalibus costas interiores flexuosas jungentibus, in rite evoluta fronde Phylhtidis 
obvenientes. Quia vero invicem magis distant nodi in fronde flabellata Zonariea- 
rum, — lineam arcuatam formantes —; in fronde vero Phyllitidis et angustiore 
et magis obtecta sensim sensimque formantur magis obscurg, ejusmodi analogice 
strueturzie. preetermittuntur facilius, quum de Generibus agitur, quie. fructificatione 
conspicue diversa longius distare viderentur. 

Quod attinet species ad Genus Phyllitidis relatas, de his quoque admodum 
diversas foveri opiniones, patet. Easdem certis et magis conspicuis characteribus 
invicem distinctas esse, vix quispiam diceret; ignotis hucusque, ut putarem, interi- 
oris structure differentiis. Quum vero de plantis agitur, quee quoad habitum eum 
aliis pluribus convenire videntur, et in ejusmodi speciebus structuram internam. 
nune conspieue diversam, observare liceat, patet descriptionibus ex habitu deductis 
nec nimiam vim adtribuendam esse, et ob hanc rationem de speciebus alio modo 
ab aliis judicari. Quod igitur de speciebus Punctari:te demonstrare conatus sum. 
esse lormas invicem diversas, qui: sub eodem nomine sspe venditantur, id quoque 
de speciebus Phyllitidis valere, lubenter assumerem. Quin immo de his speciebus 
conjicerem esse dictu adhuc difficilius qu:zenam sint species, quae sub eodem nomine 
à diversis descriptee fuerunt. Sequentes formas lubenter species diversas conjicerem: 

Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 4 


2 


T. 


24 J. G. Agardh. 


l. Pnmnxrurris TENUISSIMA (4. 4g. mscr.) lronde sterili tenuissima fere translucida 
areolata, ambitu plus minus evidenter lanceolata, juniore virescente aut-pallida, 
adultiore incrassata lutescente, apicibus utrinque longius acuminatis. 


Hab. in Oceano atlantico calidiore; specimina vidi ad oras. Devonize a. D:na 
Griffiths leeta (nomine £L. faseie inscripta), alia ad Plymouth a Budd data; 
ad oras Floridze, a D:na Curtiss missa; ex mari Adriatico a Naccari lecta 
ün Hb. €. Agardh); ex Hispania in Herb. C. Ag. inter formas ad Lamíi- 
nariam debilem. relatas. 


Insistens descriptione supra data ipsius structurz frondis, quam in hace specie przcipue 
evidentem vidi, diagnosin supra datam ad speciem a congeneribus dignoscendam sufficere speravi. 
Revera tenuitatem eximiam folii sterilis et ipsam formam frondis characteristicam puto, quam- 
quam hoe contra Harveyum statuere audeam.  Plantam sterilem ita revera tenuem video ut lit- 
teras libri, per frondem translucentes, sine difficultate legere lieuerit. Frondem longitudine usque 
pedalem et ultra aliquando vidi, latitudine autem nune bipollicarem, nunc semiunciam vix :equan- 
tem; sive autem latiorem sive angustiorem vidi, formam a latiore parte utrinque longe attenuatam. 
Latiora et tenuissima specimina ex Florida et Hispania vidi; angustiora ex Devonia; et hse tan- 
tum fructifera. à 

Synonyma speciel segre eruantur nisi comparatis speciminibus. Nostram plantam a D:na 
Griffiths sub nomine wei fascie Turn. Syn. datam ex pluribus locis Devoni: habui; et adeunti 
mihi descriptionem (p. 386) a Turnero datam formam trondis eum nostra eximie congruentem 
vidi. TTurnerum autem suam plantam, ex boreali littore Hiberni: provenientem, cum Fuco Fascia 
Fl. Dan. identicam habuisse, vix quispiam miraret, qui judicia recentiorum Algologorum. de atfi- 
nibus plantis comparaverit. Mirandum autem videtur Grevilleum in ./g. Brit. Fucum fasciam 
non memorasse. Lx forma frondis in icone Phyec. Brit. Harveyi tab. 45 data, hanc nostram spe- 
ciem spectare facilius dubitarem; hane enim nec habitum nostre plante rite exprimere, nec ex 
structura depicta nostram spectare quispiam conjiceret. Formam frondis, Punctarie plantaginece 
tab. 128 ibidem adscriptam, multo melius reddere adspectum nostre speciei dixisse opportet, quam- 
quam analysis strueturze et fructificationis, longe diversam suadet. Exstat revera species a Mene- 
ehini olim sub nomine Punctarie latifolie depicta, quiz et structura et fructu cum Harveyana 
convenire videretur. ll:zc vero mihi nullo specimine cognita. 

Utrum nostra planta in aliis parasitica obveniat, an more Fuci fascie ver: in saxis pro- 
veniat, certius statuere non auderem. Utramque vero plantam hoc respectu convenire, lubenter 
conjicerem. Nee igitur Punct. tenuissimam  Grevillei et Harveyi, quie in aliis plantis erescentes 
indicantur, nostram speciem sistere assumsi; quamquam structuram plante Harveyan: fructifiea- 
tionis indole cum nostra convenire, forsan quispiam suspicaretur. 


2. Pm. rascra F7. Dam.; Lymgb. et recent. 


Comparavi specimina ad munimentum Tre Kroner prope Hafniam (Loc. natal. plantz:e Lyng- 
bvans) lecta, eum speciminibus atlanticis ex Gallia et Britannia, quie et forma frondis et structura 
congruentia putavi, nisi angustiora dicerem Hafniensia, in mari minus salso obvenientia. Omnia 
quoad formam  cuneato-oblonga, in stipitem tenuem longissime attenuata. Forma frondis conve- 
nientia tum ex Groenlandia, tum ex America boreali habui. Qualem speciem vidi, talem quoque 
ex Devonia et Hibernia habui; nec vero specimina h:ec Devoniensia ad Ph. tenuissimam refe- 
renda, nec Groenlandica ad  Endarachne ob structuram pertinentia putarem. Veram Zh. faseiam 
sua forma et fronde paulisper firmiore distinetam putarem. 

Quod attinet structuram frondis ad ea refero, quie jum supra de Generis structura dixi; 
revera. totam evolutionem junioris plantz? in ea forma, quam Phyll. fascium  Hafniensem sistere 
putavi, observavi. Comparata structura interiore in 4h. femwissima J. Ag. et Ph. fascia, qualem 
hane in planta rite evoluta, sectionibus faetis, observare credidi, utramque plantam eundem typum 
offerre lubenter dicerem; at in Ph. fascia cellulas interiores minores putarem, quam in ZA. fenwis- 
sima; et hane Forsan ob eausam totam plantam quasi magis compactam lubenter dicerem. 


Analecta Algologica. 25 


3. Pmnvrr. oxsPrTOSA J. Ag. 


Specimina, qu:& ad hane speciem referrenda putarem, tum ex portu Flenipolitano habui 
(sepe nomine JZam. cwneate Suhr inscripta) tum ex Devonia (« Meadfoot 1830: lecta) a D:na Grif- 
fiths data, nullo nomine ab ipsa inscripta (adnotatione vero facta se illam a Bindero datam sub 
nomine L. debilis habuisse; porro specimen sub nomine Z. fascie a Farlow missum ex Boston; 
tum denique ex Seotia sub nomine L. debilis a Traill missa. Inter hsc ultima vero duplicem 
typum lubenter agnoscerem; nonnulla nimirum oblonga et magis undulata, alia in formam cune- 
atam F. fasciee tendentia. Nec in una, nec in altera horum structuram observare contigit, quam 
in Ph. fascia describere conatus sum. In planta admodum juvenili et tenuiore nec translucente 
lumine, nec sectionibus factis plantze adultioris convictus fui structuram hujus speciei cum vero 
Fuco fascia convenire. In juvenili cellulas ita minutas et ita dense juxta positas vidi, ut disposi- 
tionis certum quendam ordinem detegere non valuerim. Segmento facto ipsius stipitis, quem in 
presente firmiorem et paulo evidentius a lamina distinctam dicerem, vidi cellulas interiores ad- 
modum minutas, angulatas, series plures a margine ad marginem in segmento complanato-oblongo 
formantes, in proximis seriebus subalternantes; in seriebus duabus intimis cellulas forsan paulisper 
majores quam in exterioribus dicerem. Stratum cortieale vero vidi cellulis minoribus superpositis, 
in fila verticalia radiantia conjunctis, quie trichomatibus in superiore pagina eodem modo juxta- 
positis analoga suspicarer. Partes nempe fructiferas Phyllitidis, quamquam nondum rite evolutas, 
in planta supra descripta tum Devoniensi tum Scotica observare credidi. 

Suadente fructificationis indole speciem hane eum Phyll. fascia affinitate proxima junctam 
esse, mihi quidem haud dubium videtur; utrum diversitates, quie in structura frondis adesse pu- 
tarem, a diversitate typi pendeant, an a minutie partium, quz structuram propriam nimium ob- 
seurat, id hodie in suspenso linquere placeat. Ex iis, quz dixit Kjellman, lubenter conjicerem 
eum formas diversas a loco natali pendentes judicasse. Kützing in Phycologia, sub nomine Phylli- 
tidis, Ph. fascite. Genus proprium creavit, quod Zonarie proximum disposuit. JL. ewneatam Suhrii 
vero ut formam L. debilis in Genere proprio Phycolapathi recepit; Plantam sub nomine Zh. cespi- 
tos Le Jol. a Bornet depiectam cum nostra congruere putarem. 


4.. Pm. pE2siLIS C. Ag. Sp. Alg. p. 120. 


Specimina hujus, qualia l. c. descripta fuerunt, in Herb. C. Ag. adhue exstant, ei ex Hispania 
missa; in deseriptione data dixit: stipitem esse setaceum mox explanatum in laminam (plerumque) 
biuncialem, sed etiam ultra pedalem 1—1''; unciam latam cuneato-ovatam;. preterea dixit sub- 
stantiam esse pellucide tenerrimam, ita ut exsiccata planta levissimo halitu moveatur. Charte 
non adh:zrere. Specimina a me hodie comparata, tenuitate frondis, inter Laminarias certe insignia, 
et nomen hoc modo merito datum putares. Mihi autem has formas hodie comparanti, easdem ad 
diversas species esse referendas adparuit; nimirum specimen, quod ultra pedalem dixit, tenuitate 
frondis quoque insigne, velut forma lanceolata quoque dignoscendum ad plantam nomine Z7. fe- 
nwissime supra descriptum, sine dubio referendum puto. Alia a H:enseler ex Malaga («in portu 
Malacitano:) et inscripta nomine «Fuci phyllitis Clem.:, ad speciem sub nomine Phyll. c:zespitosze 
enumeratam (nter hzc vero quoque fragmentum soro instructum Laminarie deprehendi); denique 
pauca adsunt specimina fronde breviore et latiore insignia, magis cum icone Grevilleana in Alg. 
Br. tab. V data congruentia. EH:ec igitur veram Jl. debilem sistere assumsi. 

Me autem nullum specimen ex insulis Scotize occidentalis, quas suc speciei patriam nuncu- 
pavit Greville, umquam vidisse memini, nec igitur de identitate hujus plante conjicionem quan- 
dam proferre auderem. $Specimina nonnulla, quze a Traill missa habui, plantam subsimilem indi- 
eare videntur, quamquam conspicue minorem. 


: 26 J. G. Agardh. 


ExpARACcHNE nov. Gen. J. Ag. mscr. Tab. nostr. Fig. 5. 


E Frons plana simplex ecostata. triplici strato constans; aa? sat conspicuo filis 
secus longitudinem frondis execurrentibus tenuissimis articulatis, vage inter- 
textis, quasi tubulosam frondem implentibus; intermedio cellulis parenchyma- 
ücis arcte cohsrentibus fere simplicem seriem formantibus; una eum ocorti- 
calibus cellulis duplo brevioribus secus longitudinem frondis excurrentibus. 
Stratum fertile totam frondem continuo strato obducens, filis verticalibus trun- 
catis, binatim  quaternatis, artieulatis, artieulisque 4-natim divisis contextum. 


Plantam toto adspectu  Phyllitidem  fasciam | referentem, si quoque diversam 


| 
| 
substantia magis mucosa (utpote chart:e arcte adhserentem viderim), novum Genus 
constituere censeo, quod inter Phyllitidem et Sevtosiphon intermedium putarem. 
Suadente habitu et cellularum dispositione, quibus frons exterior contexta adpareat, 
velut strato fructifero vix interrupto, quibus tota frons demum obducitur, vix ditfe- 
n rentiam inter typum hodie descriptum et Phyllitidem adesse putarem. Dum vero 
in Phyllitide frondem solidam, totam cellulis parenchymaticis contextam novirmus, 
r frondem novi Generis tubulosam dicerem, attamen cavitate interiore inter utramque 

paginam filis impletam tenuissimis, fere arachnoideis, secus longitudinem plante 

sine ordine certo vage exeurrentibus, invicem liberis simpliciusculis aut paree ra- 
E mosis, artieulatis, articulis. diametro duplo aut pluries longioribus; inter hzc fila 
albescentia sparsim. vidi nodos minutos virescentes, qui quasi cellulis paucis minu- 


tjissimis vix certam formam monstrantibus adproximatis constare videntur, a quibus 
fila nova excrescentia forsitan quis supponeret; mihi autem hzc corpuscula quoad 
functiones penitus dubia permanent. 

Partes fructiferce/ strato continuo totam frondem obducere videntur. A filis 
longitudinalibus, quibus stratum corticale proprium formari dieerem, exeunt fila 
verticalia binatim et quaternatim juncta, articulis brevissimis articulata, quorum: 
smguli divisionibus novis in partes geminatas-quaternatas secedunt, apielbus suis 
lere truncatis et juxtapositis stratum fructiferum continuum efficiant. Cellulas ex- 
timas ipsius frondis, secus longitudinem frondis excurrentes, vidi geminas super- 
ficiales singulis inferioris strati longitudine :squantes; et his cellulis brevioribus sin- 
gulis fila verticalia gemina superposita vidi. Articulos singulos in filis vertiealibus 
initio diametrum :equantes, transversali divisione in duos; et partes transversales 
ita ortas novis divisionibus longitudinalibus in partes 4-nas subdivisas observavi; 
hine tum ipsa fila verticalia binatim-quaternatim juncta, tum partes ipsorum et longi- 
tudinaliter et transversaliter binatim-quaternatim dispositas dicere liceat. Partes has 
fructileras descriptas organa sistere, quze trichosporangia sepe nominarunt, assumere 
posse credidi. Initio stratum. fruetiferum | gelatina tectum observare credidi; hane 
gelatinam in. velum. mutatam non vidi. Nec alias partes fructificationis obser- 
vare contigit. 


Analecta Algologica. 2 


Ad Seytosiphon et Phyllitidem Genus novum potissimum adproximari vix 
dubitarem. 
Species mihi uniea cognita: 


]l. Ewnaz. Biwanamis J. Ág. mscr. 


Hab. in Oceano pacifieo ad littus Californie; mihi a D:na Bingham 
olim missa. 


Forma magnitudine et adspectu a Phyll. fascia vix dignoscatur, nisi forsan magis gelatinosa 
— utpote chart:e arcte adhzrentia nostra omnia specimina vidi. Frondes in stipitem tenuem 
longe attenuatze; maximas vidi fere 8 pollicares et 9 lineas latas; quoad formam alias magis an- 
gustiorem  Punctariam plantagineam Grev., alias magis Phyllit. fasciam referentes. Frondes evi- 
denter ewspifosee conjuncte.  Colorem quasi sordide olivaceum lubenter dicerem. 


De Trichosporangiis Dictyotae crenatae. (Tab. nostr. Fg. 6.) 


Ad ea, qui antea de Organis fructiferis Dictvotearum attuli (mal. Algol. 
Cont. I. p. 55), observatiunculam addere placet, ex specimine Detyote crenate sub 
ultimo tempore mihi misso deductam. 

Nimirum in hoc vidi frondem — paulo magis elongatam quam in specimi- 
nibus antea a me descriptis (ztate paulisper magis provectam conjicerem) — den- 
sius obtectam soris minutis. oculo nudo paulisper discoloribus. His attentius ob- 
servatis, in dis agnovi organa simillima iis, quie in icone Thuretii (Anth. des Algues, 
Ann. Se. Nat. Bot. Tom 3 pl. 2) ut organa, antheridia D. dichotom:e foventia, pul- 
cherrime depicta fuerunt. Juniora h:zec organa in nostra vidi pustulie oblongze ad 
instar supra frondem (exsiccatione admodum collapsam) conspicue prominula; adul- 
tiora ealathum supra frondem emersum referentia. In segmento feliciter per me- 
dium ducto agnoscere putavi cuticulam clausam, unica serie cellularum angustarum 


contextam — facilius putares lpsas esse cellulas minutas strati corticalis ita sub- 
levatas — et intra hanc eutieulam observavi cellulas paulo majores, a basi planata 


pustulee emergentes, sursum  porrectas. Alias ejusmodi pustulas, a latere visas, 
semiapertas observavi, ipso vertice, quasi distractione, lacero. Alias denique, cuti- 
cula quasi opereuli ad instar sublata et dejecta hiantes, vallo basali ut mihi adpa- 
ruit, elevato et truncato cinctas. ipso vero fundo calathi saltim triplici serie longi- 
tudinali cellularum angulatarum instructo. Has cellulas interiores angulatas tricho- 
sporangia adhue juniora putavi. ln alis nimirum calathis, apice hiantibus (quasi 
pressione ab interiore contentu disruptis) vidi corpuscula angulata et truncata, in- 
vicem quasi membrana ambiente soluta disjuncta, et evidenter constituta globulis 
minutis, adspectu triehosporangia in mMcytosiphone et Phywllitide hodie satis cognita 
ita referentia, ut organa cum his identica agnoscere vix dubitarem. —Globulos mi- 
nutos. quibus constituuntur. ex viridi-fuscescentes, magnitudine et adspectu cum 


L4 


28 J. G. Agardh. 


organis in Phyvllitide congruentes dicerem; et eosdem ab initio quaternatim junetos 
fuisse lubenter conjicerem, quamquam hoc in his partibus D. crenatz,, mutua pres- 
sione magis inordinatis, me observasse haud contenderem. Infra supremam seriem 
trichosporangiorum jam sublevatam, inferiorem sucerescere observare credidi; et 
ejusmodi novissimam seriem in fundo calathi omnino aperto me observasse lubenter 
assumerem. Comparanti igitur corpuscula intra calathum — Dict. erenate observata 
cum lis, quie intra calathum Dict. diehotom:e observavit "l"huret, mihi utraque neu- 
tiquam identiea consideranda adparuerunt. 

"Si on, quie ita observare credidi, rite à me reddita fuerunt, ulterius patet, me 
judice, quam arcte Genus Dietvotie cum aliis Dietyoteis Grevillei affinitate juncta 
sint. Nee mihl liquet quo modo h:ee organa expliearentur, si Dictvote ad Flori- 
deas pertinere statueretur. 


De Speciebus Eckloniae australasicis annotamentum. 


Vetus est litigium. Algologorum de speciebus Ecklonis. 1n Phycologia Australi 
animadvertit. Harvev: 2f fhe characters. relied. on as. distinguishing these forms be of 
specific value, 4f. could be easely lo multiply the. Species of. Ecklonia to. amy extent, by 
selecting specimens. grown. at. düfferent. levels and. with different. exposure. Contra. ea. 
quie dta. dixit, egomet diversam: opinionem proferre noluerim; animadvertere tamen 
placet ex Isdem nullo modo indicatum fuisse, aliis inventis characteribus species 
plures dignoscere non lieere.  Revere de ortu et evolutionis modo Sori fructiferi in 
his Eckloniis fere nihil allatum. vidi; hinc quoque latere videretur utrum eodem 
modo, an diverso expanduntur Mori in formis, quas ex characteribus habitualibus 
diversas forsan quispiam credidisset. 

Comparanti specimina, qu: haud pauca coram habui, longe plurima revera 
sterilia mihi adparuerunt. In nonnullis vero, quie suadente habitu propriam A. ra- 
dialam | (E. vadiatum Turn.) sistere putavi, sorum vidi continuum, mediam partem 
cujusque  pinnie | occupantem, limbo laterali sterili, latitudinem ipsius sori vix 
iquante, utrinque cinetum, apicibus sorji tum sursum. tum deorsum rotundatis, 
limbo sterili saltim pollicari. et. supra et infra sorum, in pinna conspicuo; pinna 
transverse secta vidi sorum in utraque pagina prominulum, organis fructiferis, quie 
Laminarieis propria sunt, constantem. 

ln. forma. vero, quam A. erxasperatam. dixi, evolutionem et expansionem sori 
modo prorsus diverso fieri convictus fui. ln pinnis hujus fructificationem paran- 
tübus, lere totam superficiem plnnz vidi quasi rugis in una pagina prominulis, in 
altera. suleo. conformi exaratis, longitudinaliter juxtapositis, singulis juga linearia 
paulisper sinuosa et «quasi invicem  anastomosantia referentibus, percursam, limbo 
sterili dentes formante .cinctam. A facie lente paulisper augente observata, valle- 


Analecta Algologica. 29 


cule ita formatee adparent in media parte, superficie quasi insequali, collapse, Ipsis 
jugis superficiem magis squalem at magis gelatinosam (ut a granulis sepe adhse- 
rentibus videretur) monstrantibus. Pinn:e hoc modo fertiles tum tenuitate, tum 
rugis a rachide frondis fere coriacea sat conspicue diverse adpareant. Facta trans- 
versali sectione pinn:e, vidi soros lineares fructuum inchoantes, a vallecula quasi 
scandentes, lineas longitudinales constituere, interjectis stris sterilibus.  *pecimina. 
quie describere conatus sum, tantum organa juniora fructificationis continere mihi 
adparuerunt; et suspicioni locum forsan cuidam videretur, soros hos inchoantes de- 
mum confluere in sorum continuum, quem in Ze. radiata supra descripsi. Con- 
ügit vero mihi quoque pinnam comparare evidenter senilem; pinnam fertilem hujus 
vidi magis explanatam, jugis intercedentibus vix conspicue elevatis virescentibus, 
at soris fructiferis ob colorem fuscescentem admodum conspicuis lineas breviores 
oblongas, aut longiores et magis lineares, nunc singulas per se et simplices aut 
ramum emittentes, nunc plures invicem anastomosantes, formantibus. Analysi facta, 
ejusmodi sori, partes fructificationis Laminarilearum rite evolutas in his agnovi. 
Patet igitur, ut putarem, juga elevata primum formari, ut sori juniores — in valle- 
culis formati — initio tegerentur; dum in planta magis evoluta sori ipsi ob evo- 
lutionis modum proprium invicem separati persisterent, forma sua oblonga evolu- 
tionis modum proprium indicantes. 

Ex modo fructificationis, in his diversis foris ita conspieue diverso. deducere 
ausus sum, plures species Ecklonie ad oras Xustraliw certius obvenire. Tertiam 
ejusmodi formam  Eeklonie jam antea descripsi (Jekl. stemophylla Anal. Alg. Cont. 
Il. p. 114); quam formationis modo sori cum Eckl. exasperata hodie descripto con- 
venientem indicavi. Addere placet me hoc loco quoque in aliis Laminarieis con- 
similem formationis modum breviter indicasse. Restat igitur dijudicare anne in 
omnibus Laminarieis characteres ex evolutione sori deducti ad species (aliis charac- 
teribus diffieillime dignoscendas), melius intelligendas conferre valeant !). 

Quum in opere nuperius publici juris facti Guignardi nullam. mentionem 
factam vidi de organis muciferis Feklonie erasperate addere placet me hec organa 
in lacinia folüformi dictze speciei admodum conspicua observasse. lpsas glandulas 
mucigenas, infra superficiem seriatas, singulas intra cavitatem conspicuam et canali 
proprio ad superficiem scandentem immersas, constare dicerem: corpusculis globosis 
pluribus, cavitatem interiorem «quin immo fere implentibus. Corpusceula hie glo- 


'" Observare placet formam illam Canariensem, quam sub nomine Capec biruncinate ( Bory 
Voy. Coqu.) descripsit Montagne, quoad habitum cum specie dieta Boryana proxime congruere. Ean- 
dem vero quoad formationem sori magis cum Eckl. radiata convenire, fide tabul: a Mont. I. c. 
date. In specimine Ecklonie, quod ex Algoa-bay Cap. b. Spei vidi, habitum speciei Canariensis 
recognoscere credidi; at specimen nostrum sterile. In specie sub nomine Lam. flabelliformis ab 
Ach. Richard descripta, formationem fructus convenire eum ea supra descripta E, exasperatie cer- 
tius assumere ausus sum. In permultis speciminibus Eckloniarum Novze Hollandise, quee hodie 
comparare licuit, me nullos fructos vidisse, dixisse placet. 


30 : J. G. Agardh. 


bosa, quasi cellulis minoribus dense conglobatis contexta; ipsa ad divisionem prona 
viderentur, utpote sph:zerosporarum modo sensim subdivisa facilius conjecissem. 
Quousque autem hsec organorum evolutio procederet, mihi sequi non licuit. 


De evolutione et dispositione receptaculorum in speciebus Sporochni. 


Adjuvantibus fascieulis filorum, quibus in. Sporochno terminantur rami ramu- 
lique, quoque receptacula generari, vix dubitandum mihi videtur. Qualia ipsa 
receptacula constituta videntur, eadem constare dicerem tum axili parte, inferne 
pedicellum sterilem  continuante, superne im fasciculum. comosum  desinente, tum 
ipso adparatu fructifero, sorum exteriorem formante. Exteriores has partes pro 
diversitate speclerum certam induere formam mihi quoque certum videtur. Hane 
vero formam pro stadio evolutionis mutari; et ipsum adparatum fructiferum demum 
perfunetis functionibus quoque dejeetum fieri; nec. diffieile concludere liceat.  De- 
jeetis autem ipsius sori partibus axilem partem persistere, styli ad instar tenuioris, 
pedicellum paulisper crassiorem superantis et in fasciculum filorum terminalem —- 
stigma styli diceres desinentis — id hodie animadvertere placet, ne stylosam partem 
quem ipso pedicello tenuioremi vidi, receptaculum consideremus proprium, et forma 
sua rite cylindracea ab ea aliarum specierum: diversum. Formas ejusmodi «sylosas» 
in pluribus speciebus observare contigit; quare certam speciem hoc charactere de- 
signatam (^Spor. stjlosus) adesse, mihi quidem dubitandum. adparuit. 

In receptaculo igitur dignoscere vellem /wm pedicellum, in diversis speciebus 
nunc brevem et quin immo brevissimum, nune infra receptaculum quoque juvenile 
conspicue elongatum, quin immo ipso receptaculo nune multo longiorem ; £m ipsum 
receptaculum in diversis speciebus forma diversum; nunc nimirum admodum elon- 
gatum et evidentius c/laratum ; nunc breve, subpyriforme aut fere globosum ; nunc 
ellipsoideum | aut. oblongum. Has. formas receptaculi, quamquam pro ctate et evo- 
lutionis stadio plus minus varias, tamen ad Species Sporochnorum dignoscendas 
optimos pr:webere characteres, facilius mihi persuadeam. 

Pedicellum, quo sustinetur ipsum receptaculum, diversis speciebus quoque af- 
ferre. characteres haud. spernendos, animadvertere placet. In nonnullis nimirum 
perbrevis, ipso receptaculo brevior aut receptaculum vix :equans longitudine, fit ad- 
modum elongatus in aliis; quie vero differentia, quamquam sub evolutione et pedi- 
cellus et ipsum receptaculum paulisper mutantur, tamen ad species dignoscendas 
eximios offerre characteres facilius patet. — Ut inflorescentize. spéicate, racemose et 
paniculate: inter plantas superiores dignoscantur, ita analogas differentias in dispo- 
sitione receptaculorum Sporochni obvenire denique dicerem. | 

Fascieulum terminalem pro diversitate specierum nunc esse fenuiorem et dilu- 
tius vireseentem, nunc admodum copiosum et obscurius virescentem, equidem 


EU ies Analecta Algologica. 


observare credidi: utrum vero hoc ubertate aut exilitate loci pendeat, an diversis 1 » 
P speciebus privum, dijudieare non auderem.  Penicillum sub juniore evolutionis sta- n 
dio semper adesse, eundem vero sub evolutionis stadio posteriore fieri minus con- 
spieuum, et denique in multis fere omnino dejectum videri, lubentius assumerem. 
Fila illis penieillorum eonformia, demum in planta senili, quoque stylum (post de- 
lapsum sori persistentem), omnino pilosum reddere nune vidi. 

In ipso crescendi modo frondis, quousque ipsa ramificationis norma patefaciatur, - 
species Sporochni non parum invicem differre, denique monere opportet; et hane k: 
ob ramifieationis diversitatem differentias in dispositione receptaculorum magis con- h. 
spieuas fieri, patet. Munt revera species, in quibus rami a rachide primaria (ipsa Ea 
indivisa) exeuntes, simplices permanent, quamquam pluripollicares, quin immo ali- 
quando ultrapedales obveniant; omnibus his ramis receptacula plurimia apoda aut "a 
brevi pedicello suffulta gerentibus, dispositio receptaculorum fit fere rite spicata ; B) 
sunt alie species, eodem modo ramis simpliciusculis ramosc, in quibus receptacula 
pedicello plus minus elongato suffulta racemosa diceres. Sunt denique species in E 
quibus rami ramulique admodum decompositi generantur, in quibus receptacula E 
magis panieule ad instar disposita adpareant. A 

Quibus quidem omnibus rite perpensis species Sporochnorum, quales rite inter- EC 
pretatas putarem, modo paulisper diverso disponendas, sequentes assumerem. 


; Heceptaewlis cylindraceis «wt oblongis, pedicello ipsis munc breviore munc eadem 
«equante, suffultis. 3 


* Ramis omnibus simplicibus elongatis, receptacula plurima, seriebus longis dispo- t 
sita, spicata «ut subracemosa. generantibus. ] 


1. Sr. PEDUNCUCLATUS. P 


Receptacula rite evoluta pedicellata vidi, pedicellis aliis longitudinem receptaculi fere zequan- 
tibus, aliis (et sspe inferioribus) pedicello ipsis quin immo duplo breviore instructis. Ipsa re- » M 
ceptacula suo diametro fere quadruplo longiora, infra penicillum persistentem, at tenuem et bre- 
viorem, quasi constricta. 


2. Sr. anaciLis J. Ag. mscr. fronde virgata ramis simpliciusculis elongatis per 


longas series receptacula racemosa gerentibus, receptaculis cylindraceis, pedi- Aer 
cello tenuiore ipsum receptaculum sua longitudine :equante aut demum pauli- E 
sper superante suffultis. f. 
Hab. ad oras Nove Hollandiw (Port Phillip, Encounter bay), Tasmani:w (et 
Z forsan Nov: Zelandize?). r 
D 
m 
Non possum quin hanc formam speciem sul juris considerarem, Europseo Sp. pedunculato E 
1 proximam, tum ob penicillos tenuiores, tum ob receptacula evidentius pedicellata, ipsa quoque EU 
forma receptaculi cylindracea aut in ovalem tendente vix a specie Europzea diversam. In speci- T 
: Au : f à L 
mine vero senili, quod ad eandem refero, pedicellos pertenues una cum stylo denudato sesqui T 
1 lineam longos vidi, eui simile in vicinis speciebus magis cognitis haud vidi. Ex fragmento Sp. " 
stylosi ex Nova Zelandia, quod comparare licuit, hane speciem cum nostra congruere conjicerem. 
* 
. » 7 
3. Sr. cowosus C. Agardh (non Harvey) Sp. pedunculatus var. australis. Harv. E. 
Phe. austr. Synops.; anne huc quoque Sp. apodus Harv. Phye. austr. ? ES 
Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. | 5 
C Y 
, 
Lj , I 


32 J. G. Agardh. 


In Spor. comoso C. Ag. receptacula fere sessilia aut brevissimo pedicello suffulta vidi; eylin- 
dracea dicerem at apice paulisper constricta. In plurimis speciminibus Nov:e Hollandis, quie 
haud pauca vidi, a Harvey tum ad Sp. apodwm relata, tum sub nomine Sp. pedunculati var. 
australis memorata, receptacula convenientia dicerem cum iis, qui in Sp. comoso €. Ag. (non 
Harvey) comparare licuit. Ipsa receptacula vidi suo diamétro 3:plo—4:plo longiora, rite evoluta 
quoad formam fere ellipsoidea, erassitie ipsius receptaculi rachidem rami circiter zequante.  Pedi- 
cellum, conspicue tenuiorem, nunc vidi vix quartam partem receptaculi :equantem, nune ubi lon- 
gissimum vidi, sua longitudine vix receptaculum :equantem. Utrum ex his differentiis pedicelli 
species duas diversas, an tantum :setates aut stadia concludere opporteat, dijudicare nolui.  Speci- 
mina, qu:ze vidi, mihi tantum stadia evolutionis diversa sisteze adparuerunt. — Speciem hanc 
Novie. Hollandi:e. Sp. pedunculato proximam puto, at conspieue robustiorem. 


*"* Ramis decompositis, ramulis receptacula. plurima, seriebus longis disposita, spi- 
cata aut racemosa, generantibus. 


4. fr. pECoMPosrTUS J. Ag. mscr. 


Hab. ad oras occidentales Nov:e Hollandisee; Ejusdem. ni fallor specimen 
ex Monta-bay habui. 


Dum Sp. eomosi, qualem mox supra hanc intelligendam proposui, specimina habui usque bi- 
pedalia, rachide permeante ramis simplicissimis nunc usque pedalibus instructa, cui ita ipsa ramifica- 
tionis norma admodum insolita characteristiea adpareat, specimina pauca vidi quze receptaculis quoad 
formam et dispositionem convenientibus proxima viderentur, quoad ramificationis normam vero et 


firmitatem frondis alium typum indicare mihi adparuerunt. d imam nimirum basem frondem. 


sua firmitate potius Sp. scoparium referre diceres; ramis vero ramulosis ramulisque receptaculi- 
feris ad Sp. comosum Harveyi accedere; characteribus ita ab omnibus speciebus mihi cognitis 
eandem differre, putarem. 


i£ RHeceptaculis elongatis claveformibus, pedicello ipsis vix longiore suffultis. 


liemis. simplicibus elongatis receptacula invicem magis distantia, racemosa dispo- 
sita generantibus. 


5. BP. GzaxRTNERA C. Ag. 


Inter species subsimpliciter pinnatis, hze forsan et maxima et nobilissima, ramis circiter 
pedalibus, laxius receptaculiferis, receptaculisque evidenter clavatis, tenuiore pedicello, ipsorum 
longitudine suffultis dignoscenda. 


** Hawds alüs simplicibus, alis ramulosis, ipsa rachide ramis ramulisque recepta- 
cula, invicem. magis distantia, racemose disposita generantibus. 


6. Sr. HanvEevaNus J. Ag. mscr. Sp. comosus. Harv. Phye. austr. tab. CIV. (non 
C. Ag.). 


Hane speciem, quam inter omnes Australie potissimum communem dixit Harvey, tum ad 
oras occidentales et australes Nov:e  Hollandize, tum ad Tasmaniam obvenientem, et pro diversi- 
tate loci natalis nune magis contractam, nune elongatam aliisque characteribus variantem, ipse 
quoque a diversis locis natalibus habui et modo dicto alias formas indutam. Nee is sum qui 
contra ea, quz certius statuerit, opinionem aliam lubenter afferram. Attamen confiteor me inter 
specimina, nomine Spor. comosi ab eo inscripta, differentias observasse, quas e loco natali pen- 
dentes assumere vix auderem. (Qualem nimirum unam vidi, quam nomine Sp. comosi depinxit 
(tab. CIV), hanc dicerem receptaculis evidenter pedicellatis instructam; receptacula juniora vidi 
cylindracea, in pedicellum vero evidenter tenuiorem ipsis circiter duplo breviorem attenuata, apice 
fere truncata penicillata; in specimine vero, quod hujus formam adultiorem sistere putavi, recepta- 
eula paulisper pyriformia observavi supra pedicellum vix conspicue mutatum. Hane formam no- 


dins, dii n o 


Analecta Algologica. 933 


mine Sp. Harveyani hodie designatam vellem, utpote a Spor. comoso Agardhiano diversam.  Soro 
demum dejeeto pedicellum vidi stylo nudo fere longitudine :equalem, lineam circiter longitudine 
iequantem. 

In altera forma, quam nomine jp. Herculei olim designavi, vidi receptacula rite evoluta 
supra pedicellum brevissimum fere omnino cylindracea aut vix conspicue utrinque attenuata, cla- 
vam cylindraceam 3—4 lineas longam referentia, penicillo minori sessili superatam.  Increscente 
dein receptaculo, forma fere cylindracea aut sursum vix conspicue incrassata permanet, at pedi- 
cellus fit conspicuus sua tenuitate majori. In fronde senili dejectis partibus fertilibus, tum pedi- 
cellum. tum stylosam partem pedicello tenuiorem dignoscere liceat, partibus his fere longitudine 
zqualibus, aut stylosa parte longiore. Receptacula ita denudata (una cum pedicello) longitudine 
usque 4 lineas longa vidi; eadem nune glaberrima, nune non tantum apice sed etiam stylosa 
parte pilosis. 

His hodie ulterius observatis non potui quin formas, olim a me distinctas, ut species sui 
juris hodie adhuc considerarem. 


1 


Sr. HemgcvLEvs J. Ag. 


De hae specie videas quz mox supra dixi. 


ji; Heceptaculis pyriformibus unc longioribus, munc magis rotundatis, pedicello ipsis 
malto longiore suff'ultis. 


8. Mr. Moongi Harv. Phyc. austr. tab. 19. 


Typum proprium in hac specie una cum sequentibus lubenter agnoscerem: convenit nimirum 
cum $Sp. Harveyano in eo quod sporangia non tantum ex ramulis simplicibus fiunt transformata, 
sed etiam in ramis majoribus (ipsis ramulosis) generantur. Dum vero in Sp. Harveyano recepta- 
cula ita formata racemose disposita permanent, eadem in Sp. Moorei paniculatim disposita diceres. 
Nimirum przter receptacula a ramulo simplici transformata, ramuli ramosi simul generantur, in 
quibus quasi pedicelli infimi, conspieue longiores, demum quoque fiunt novo ordine ramellorum 
instructi. In jp. radiciformi et Sp. scopario eandem receptaculorum dispositionem obvenire pu- 
tarem; at ob ramulos densiores et magis decompositam ramificationem, dispositio hzec minus con- 
spiecua adpareat. In omnibus his receptacula pyriformia aut subrotundata, pedicello ipsis multiplo 
longiore suffulta, ab illis antecedentium specierum sat conspicue diversa adpareant. 


9. Sr. RADICIFORMIS. 


10. SP. SCOPARIUS. 


Species Adriatici maris, sub nomine Sp. dichotomi a Zanardinio descripta, mihi nullo speci- 
mine cognita; ipsa ramificationis norma frondis ita ab aliis speciebus aliena videtur, ut vere 
congenericam esse dubitarem. Nonne potius hanc speciem cum speciebus Carpomitre comparare 
opporteret ? 

De tribus speciebus a Kuetzing in Tab. Phyc. depictis judicium ferre nolui, quum speci- 
mina harum specierum nulla authentica observare mihi contigit. Si ex loco natali speciminis 
suspicionem ferre liceat, Sp. sphserocephalus Kütz. ex Cap. Riehe Nov:ze Hollandis occidentalis 
proveniens, ab ipso Harvey ut formam Sp. radiciformis distributam habeo; nec ipse hanc a formis 
adultioribus Sp. radiciformis diversam assumsi, quantumcumque habitu a forma juniore (et forsan 
profundioris maris) quam ex Tasmania distribuit Harvey recedentem. 


24 J. G. Agardb. 


De dispositione et synonymia Cystoseirarum. 


Satis constat Cystoseiras sub evolutione frondis quoad adspectum et formam 
partium. non parum mutatas fier]; revera frondem juvenilem facile diceres referre 
fohum quoddam pinnatim decompositum, quod sensim magis magisque excresceret 
et sensim novis partibus conformibus sursum fieret auctum. Sub evolutione et 
transmutatione partium hujus foli rachides abeuntes diceres in caulem et ramos, 
laciniasque in folia, quze ssepe acieularia et plus minus dense imbricata obveniant. 
In fronde igitur evoluta sspe dignoscere licet tum eawdicem perennantem. ssepe 
validum, nunc ancipitem et distiche pinnatum, nunc teretem et quoquoversum ra- 
mosum; tum ramos sensim deciduos, nunc complanatos et distiche exeuntes, nune 
teretiusculos et quoquoversuni ramulosos; eosdemque sub certis conditionibus nunc 
faretos, nunc vesiculis 1ntra lpsos intumescentibus, aut singulis aut concatenatis in- 
structos; tum parles fructiferas nunc a sterilibus vix nisi evolutione scaphidiorum 
diversas et vix proprie distinetas, nune scaphidiis in certa parte, ainbitu et positione 
definita provenientibus, receptacula quasi propria formantes; receptacula vero ta 
formata nunc a ramuli parte: suprema et nuda, nunc a rachide ramuli una cum 
spinulis ab ea exeuntibus conjunctim plus minus transformatis orta, quasi amenta 
propria, nunc spinulis minus confluentibus squarrosa, nunc lisdem densius super- 
positis imbricata, constituentia. 

*$1 frondes diversarum specierum hoc modo ex unico typo principali jure quo- 
dam deducere liceret, patet differentias, quie in evoluta fronde diversarum specie- 
rum adesse videntur, pendere debere tum a transformationis gradu plus minus per- 
ducto, tum a modo plus minus diverso, quo transformantur partes. Comparanti 
eas partes specierum diversarum, quas inferiores dicerem, mihi adparuit in eadem 
specie haud raro obvenire posse folia et ramos, quoad gradum transformationis non 
parum diversos, attamen transitus ab illis in. hos sat evidentes monstrantes. Aliter 
lubenter judicarem de organis istis majoris momenti, quie nomine receptaculorum 
in diversis Generibus Fucacearum siepe et quoad formam et quoad situm et evo- 
lutionis gradum diversa proveniunt. ^i quoque quisplam diceret differentias horum 
organorum, qu:e in diversis speciebus Cystoseire observantur, nune minus conspi- 
cuas esse, nune minoris momenti, tamen lubenter confiteor me easdem aliter judi- 
care, quum agitur de speciebus, quie alio respectu quam maxime affines viderentur. 
Differentias receptaculorum adesse in ejusmodi speciebus mihi quidem indicare vi- 
detur, de affinitatibus veris esse ulterius inquirendum. — Sunt, nimirum differentiz;, 
qui a gradu transmutationis in diversis speciebus forsan plus minus perducta pen- 
deant; sunt forsan ali, quie quasi à tvpica quadam differentia provenire videntur. 
Utrumque in speciebus veteris Generis Cystoseir: obvenire, lubenter conjicerem. 
Dum nimirum in iis speciebus, quie conformatione partium ipsum nomen Cysto- 
seirie optime meruerunt, scaphidia generantur numerosa et quasi immersa intra 
organa siliquzeformia, modo fere Sargassorum a ramello quodam demum formato 


Analecta Algologica. 95 


et proprio modo transformata; eadem contra in longe plurimis speciebus a rachide 
ramuli una cum folis (spinulis) ab ea exeuntibus conjunctim transformata gene- 
rantur. Comparatis speciebus, in quibus receptacula modo hoc diverso formantur, 
quoque alias quasdam differentias magis habituales agnoscere putavi, quibus om- 
nibus suadentibus, primariam quandam divisionem €eneris in. Zucystoseiras et. fta- 
pidophoras lubenter assumerem. | Quod dein attinet specles Rapidophore, alias 
video differentias, et quidem admodum insignes, quas vero a gradu transmutationis 
plus minus perducto pendere assumsi. unt revera species (C. abies marina, C. 
Montagnei) im quibus scaphidia proveniunt in parte ambitu vix definita ramuli 
superioris, interspersis vero spinulis, quas cum proventu scaphidiorum vix eviden- 
tius conjunetas putares. Ex his vero evidentissimum putavi transitum ad alias 
species, in quibus partes fructifer:e et ambita fiunt magis definitze, et evidentior 
adpareat connexus inter rachidis partem fertilem et spinulas nunc adpressas, nunc 
magis squarrosas; prout ipse rachides fertiles fiunt breviores, et spinulz?& adproxi- 
mantur. pars fertilis adpareat et ambitu magis definita et spinulis proprio modo 
seriatis obtecta, amentum quoddam plantarum superiorum haud male referens. $i 
quispiam inter Eucystoseiras et Rapidophoras quasdam inferiores tvpos diversos 
agnoscere noluisset, eo evidentius form:e magis evolut:ie. utriusque typi discedere 
mihi adparuerunt. 

Jam Species Algarum scribens species Cystoseiree spinulis armatas in propria 
sectione disposui. Quum dein vidi species alio prorsus ordine a Valiante (p. 15) 
seriatas, rationes hodie afferre placuit, quibus ductus affinitates harum plantarum 
aliter. judicavi !). 

Quum et sat numerose sunt species, quas ad sectionem Rapidophorse perti- 
nent, et singulas harum pro :etate et evolutionis stadio formas invicem sat diversas 
induere constat, facilius patet easdem quoad characteres et limites ssepe dubias ad- 
paruisse. Accedit quod h:w species ad oras Europ:sas abundant, quare jam ab 
auctoribus, qui primi de .Algis scripserunt, nominibus diversis instructze videntur. 
qui a sequentibus auctoribus haud semper rite interpretata fuerunt. BSynonymiam 
specierum hoc modo admodum diffieilem fieri patet. Nomina specierum, qualia 
Selaginoides, Ericoides,  Erice marine, Abietis marine.  Granulate, Crinite et quae 
sunt alie, notas habituales revera indicant, ex «quibus de specie deseripta et ita 
nominata nullo modo certius judicare licet, nisi specimen authenticum quoque com- 
parare contigerit; nec multum abest quin idem dicerem de speciebus sub posteriore 
tempore descriptis. Hinc nece vitio verterem Vailanteo, si in eximio opere aliter de 
quibusdam formis judicavit, quam ipse easdem interpretandas credidi. Quum autem 
icones ab eo datas ad species rite dignoscendas eximie conferre putaverim, placuit 
synonyma, quie diversis speciebus pertineant, hoc loco quoque indicare. 

' Animadvertere placet me observationes meas conscripsisse antea quam Volumen Operis 
De 'Toni conferre licuit. Quum vero plures species ibidem aliter intellectas vidissem, nostras 


reprimere nolui. 


2 
, 
, 
: 
N 
L 
- 
^ 
y 


" 


56 J. G. Agardh. 


Porro animadvertere plaeuit nonnullas species, forsan quie in limite maris aut 
parum infra crescentes obveniant, vesiculis destitutas obvenire; alias autem esse 
species, quis nunc aut sspe iisdem instructas inveniantur, nunc vero vesiculis 
Parent. In mari mediterraneo interiore, ubi fluxus et refluxus aquarum parum 
conspicuus adest, nullam speciem  Rapidophors vesiculis instructam vidi; in spe- 
cjebus vero affinitate proximis Oceani atlantici vesieulas obvenire constat. At 
Eucystoseiras mediterraneas numerosis vesiculis sepe s non semper instructas esse, 
jamdudum innotuit. Preterea adnotandum videtur statum quendam hyemalem, 
omnibus fere partibus superioribus denudatum, ab :estivali admodum diversum, in 
plurimis, si non in omnibus speciebus HRapidophor: obvenire, sub quo species di- 
versas quoque habitum diversum induere constat. Dum nonnulli species partibus 
infimis caulescentibus denudatis at aliter vix inutatis persistunt (C. FEricoides), sunt 
alie in quibus ramorum partes infim:e tuberoso-incrassat:e fiunt, dn organa quasi 
propria transmutatz:, a quibus (quasi hybernaculis) ramelli sstivales ex apice de- 
mum proveniunt. Hiec organa, jam a Wulfenio eximie deseripta et /ophulorum 
nomine insignita, me judice ad species dignoscendas prseebere eximios characteres, 
non possum quin iterum iterumque moneam. Dum in nonnullis speciebus (C. gra- 
nulata, C. concatenata, C. Opuntioides) tophuli levissimi adparent et in formam coni- 
cam tendentes; sunt 1n alüs (C. Montagnei. C. corniculata) verrucoso-crugosi in for- 
mam  oblongo-globosam abeuntes; sunt denique in nonnullis tenuiores fere conici, 
at spinulis minutis saltim. initio armati (€. selaginoides Wwlf.). 

Quod attinet modum, quo spinulie et rachides in partes fructiferas formandas 
contulisse viderentur, haud paucas obvenire gradationes inter species diversas Rapi- 
dophor:e, denique animadvertere placuit. Has gradationes tum a transmutatione 
raehidis, uno aut altero modo perducta, tum a spinulis plus minus adproximatis, 
nunc invicem distantibus, et parum conspicue mutatis, nunc adproximatis et adpa- 
renter bracteantibus, quasi receptacula propria nunc squarrosa, nunc mbricata for- 
mantibus.  Seetiones primarias (Generis his formare gradationibus tamen minus 
aptum putavi. 

His premissis dispositionem sequentem specierum Generis Cystoseire propo- 


nere ausus sum: 


Sup-GEkxus ].  harrpopHoRa. 


Fronde jwvenili folium  pinnatim. decompositum, sensim magis magisque ex- 
crescens et laciniatum referente; adultiore sensim transmutata, rachidibus in 
caulem et ramos, lacimiisque in folia acieularia plus minus dense imbricata 
abeuntibus; fronde adwltiore ita. (demum) generante tum. eaudicem perennantem 
sepe validum: teretem aut. subteretem. et lere quoquoversum ramosum; tum 
ramos sensim deciduos et in planta maris profundioris nunc vesiculis intra 
ipsos intumescentibus plerumque singulis instructos; tum veceptacula a. ramuli 
parte suprema una cum spinulis ab ea exeuntibus conjunctim plus minus 


transformatis orta. 


EV epo Analecta. Algologica. o1 


-- Prondiwum partibus. junioribus folium. complanatwum | et costatum, laciniisque confor- 
" mibus linearibus .decompositum. referentibus, adultioribus sensim. feretiusculis et quo- 
quoversum | deflexis, scaphidiis in ramulorum parte suprema, ambitu plus minus de- 

Jinita. dmmersis. Species sepe tophwlis instructa. 


* Fronde, ut videtur, numquam. vesiculis instructa. 


1l. C. ABIES MARINA (Turn.) J. Ag. Sp. I. p. 216. 


Ramorum bases callosas, inter particulas glareosas littoris latentes vidi. Scaphidia in parte 
suprema subcomplanata sparsa et spinulis interstincta. formantur. 


Do . 12. C. Mowraemzr (J. Ag.) Sp. Alg. p. 216. Valiant. p. 25 tab. XIII. 


Hane speciem C. abieti marins proximam putavi, quamquam caule valido tophuloso in- 
| structam. Scaphidia fere eodem modo disposita dicerem, in parte subcomplanata at spinulis diver- 
gentibus instructa, ambitu vix definita frondis superioris. 


3. C. Oruxmrorpss (Bory) J. Ag. Sp. p. 217. Valiant. p. 26 tab. XIV. 


Ex paucis speciminibus, quie hujus vidi, illam inter C. Montagne? et C. concatenatam inter- 
mediam putarem. Juniorem plantam in parte saltim inferiore foliis linearibus complanatis in- 
structam vidi, superiorem autem et adultiorem ramos teretiusculos filiformes gerentem. —Tophulos 
vidi supra basem contractam conicos et leves. Receptacula non ita evoluta vidi, ut de iis judi- 
cium ferre auderem. Specimen hujus speciei, a Cabrera olim missum, nomine uci crimiti Desf. 
inscriptum in Herb. Agardh adest, quod anne veram plantam Destontainesii referret, dubitavi; 
[ nisi hane potius in C. concatenata suspicaretur.  Receptacula bene evoluta nondum videre 

mihi contigit. 


4. C. cogwicuLATA (Wudf.) J. Ag. Sp. p. 220.  Cyst. Erica marina Valiant. p. 
23 tab. XII. 


Rationes mihi quidem latent quare speciem, a Wulfen, ut ei mos fuit, eximie descriptam, 
sub nomine novo a Valiante proponitur. Adeunti opus Naccarianum, quo nititur Valiante, pateat 
Naecarium suam speciem cum Juco corniculato Wwlf. identicam judicasse; nomen vero mutatum 
fuisse, quia cum sua specie quoque €Gmelinianam, nomine wei Érice marine inscriptam, con- 
venientem putaverit. EH:ec vero species, quicumque sit, mihi certe collectiva videtur, utpote 
synonyma allata quoque species maris atlantici spectant. Nec ex icone Gmeliniana judicium quod- 

- dam certum de specie depicta, me judice, ferre liceat. Folia complanata plant:e juvenilis equidem 
vidi, at pauca et magis pinnatifida; et citius, ut putarem, in ramos teretiusculos transmutata. 


D. C. sqvangRosa (De Notar.) J. Ag. Sp. p. 9221. 


Ex specimine, ab auctore mihi dato, decidere non auderem an caulis proprius in hac specie 
revera adsit. Eam hoc respectu ad C. abietem marinam accedere, facilius quis conjiceret. 


6. C. SBzrLAGINOIDES Wulf. C. amentacea var. Selaginoides J. Ag. Sp. p. 220. 
C. amentacea, forma Valiante tab. IX fig. 2? 


Hab. hsc in mari mediterraneo ad Groeciam, Italiam, Galliam et Hispaniam. 


Nomine Fuci selaginoidis formas tenuiores spinulisque sparsioribus instructas olim s:zepe 
f denominatas fuisse putarem. Mihi hodie formas hoc nomine designatas examinanti adparuit sal- 

tim 2:as species inter istas dignoscendas esse, quarum unam firmiorem et sat robustam ad C. 

amentaceam potissimum accedere putarem, alteram ramis spe filiformibus, folia forsan initio con- 
1 stituentibus, instructam.  Spinule in illa breviores at firm:e, in hae longiores et tenuiores. (Quod 
autem przcipuum distinctionis characterem inter utramque formam considerarem, a tophulis in 
una forma (graciliore) sat conspicuis, in altera vero deficientibus lubenter deducerem; et hoc fretus 


JL 


38 í J. G. Agardh. 


charactere. Fucum  selaginoidem Wwulteni eum una identieam esse, vix dubitarem. | Animadvertere 
placet Wultenium. suum | ucum selaginoidem et. F'ucum. corniculatum ut species invicem. proximas 
onumerasse; de Fuco selaginoide expressis verbis statuisse caudicem gibberosis tophulis obsitum 
esse, Hine formas hoe charactere insignes verum Fueum selaginoidem Wulfeni sistere assumen- 
dum putavi. Ipsos tophulos in nostra vidi nunc (juniores) magis acuminatos et acieulis minutis 
instructos, nunc obtusiores et ab iis €. eornieulatz&e non admodum «diversos. Finxi jconem supra 
citatam  Valiantei (fab. LX fig. 2) forsan ad hane speciem referendam esse. Receptacula in C. 
selaginoide mihi adparuerunt admodum elongata ex eylindraceo-nodosa et spinulis invicem paulisper 
distantibus subpatulis instructa, fere qualia in sua €. selaginoide pinxit Valiante. 


Fronde intra. partes ramulorum inferiores (im. planta adultiore) nunc in. vesiculas 
singulas aut sub. concatenatas intumescente. 


mo 


C. GRANULATA (L.) J. Ag. Sp. p: 217. 


-1 


In speciminibus atlanticis hujus magis elongatis vesiculas generari, satis constat; in speci- 
minibus vero vicini maris mediterranei (caule valido, et tophulis conicis at truncatis glaberrimis 
instruetis) vesiculas nullas vidi. 


8.. C. coxcaTENATA (C. Ag.) J. Ag. Sp. p. 218. 


Folia juvenilia hujus lanceato-hnearia, costata et integerrima; inferiora in fronde adulta et 
elongata nune quoque linearia et plana, superne in ramulos teretiusculos abeuntia; caules prima- 
rios inferne tophulis a conica basi aeuminatis instructos; et radicem paulo juniorem fibrosam de 
mum: fibris subconfluentibus instructam esse, hodie repetere placuit.  Comparanti igitur tum 
Cystoseiram. (?) dubiam. Vailant. tab. X V. tum. C. Opuntioidem facilius videretur has formas proxi- 
mas esse, Seripsit quoque olim Cabrera in scedula specimine, C. concatenatze addita: «Hie abs- 
que dubio est Jweus erimitus Flore Atlantic | Desfont., vide iconem in Barrelieri opere ab ipso 
citato». Animadvertere tamen opportet €. concatenatam. esse vwesiculis et quidem sspe concate 
natis instructam et ramos in fronde elongata szpe gerere ramulos oppositos, quod utrumque non 
bene cum (€. Opuntioide congruit. Inter formas forsan plures, quas olim nomine Fuci criniti de- 
nominarunt, speciem quandam mediterraneam, vesieulis ni fallor semper destitutum, sub nomine 
Cyst. crinitte. a. Duby. distributam fuisse eonstat, quam ipse dein ut typicam formam C. crinitze 
adoptare debere credidi. 


---4- PFrondiwum. partibus junioribus fere mox teretiusculis et ramos sepius quoquoversum 
eweuntes. referentibus, adultioribus basi vix peculiariter incrassatis, nec tophulos, ab 
apice novos annorum ramos emittentes, generantibus; scaphidiis in. parte ramulorum. 
suprema, ambitu. subdefinita, et aciculis plus minus. densis bracteantibus obtecta, 
immersis. 


* Ramis frondis adultioris plus minus. evidenter distiche  decompositis, bifariam 
exeuntibus, a cawudice saltem | initio et. diutius compresso (demwm ramulis quasi 
adventitiis sub vage exeuntibus magis teretiusculo). 


9. C. sRACHYCARPA (J. Ag. mscr). | Cystoseira  erimita. Valiante  Cystos. p. 20 
Tob XI DET: 


Speciem hane caute dignoscendam puto, utpote veri ejusdem ramificationis characteres faci- 
lius. prietermittuntur, nec in senili planta sque conspieui permanent ac in juniore revera inve- 
niantur. In ramis ramulisque plante quoque senilis dispositionem disticham ramorum sat con- 
spieuam videre credidi. Quoque in caudice primario validiore, tum a forma ejusdem compressa, 
ium a ceieatrieulis, post delapsum ramorum persistentibus, bifariam exeuntibus a marginibus in- 
erassatis, concludere licet ramos ab initio fuisse distiche egredientes, quamquam lineam mediam 
marginum vix servant. In planta magis senili observare credidi ramos quoque a paginibus spar- 
sim provenire, et his adjuvantibus, ut suspicor, eaudex demum magis teretiusculus adpareat. 


Analecta Algologica. 39 


Ejusmodi plantam aut cum (C. barbata aut cum C. erinita identicam forsan quispiam credidisset. 
Speciem tamen esse distinctissimam, comparato quoque fruetu facilius mihi persuadeam. €. bar- 
bata, quam revera longe diversam judieavi, gerit receptacula ovato-laneeolata nuda, quibus me 
judice typus indicatur omnino diversus. Cysf. erinita vero, quie receptacula generat magis typice 
convenientia, hzc sunt multo magis elongata et spinis invicem paulo magis distantibus in:equaliter 
nodulosa. In C. brachycarpa spinule magis adproximatz, et paulo magis patentes, quare recepta. 
cula breviora, suo diametro 3:plo—4:plo longiora, quoad formam potius oblonga, quam lancoidea 
et spinulis magis squarrosa dicerem. Caudex firmus rectus et substrietus sspe adpareat, qualis 
quoque in icone Valiantei redditur. 

Specimina, quas a pluribus locis maris mediterranei habui, a me ipso inter rejectamenta ad 
Salerno olim lecta hodie «descripsi. Plantam Vailantei cum nostra convenire vix dubito, quam- 
quam suam non omnino iisdem characteribus fundatam descripserit. 


** Ramis frondis adultioris a caudice sc pe valido teretiusculo quoquoverswm eaxewun- 
tibus teretiusculis et spinulosis. 


; Spinis receptaculorum plus minus discretis et acicularibus, amenta magis 
squarrosa. formantibus. 


a) Species vesiculas non generantes. 


10. C. emiwrrA. (Duby) J. Ag. Sp. p. 293. C. selagimoides Val. tab. X et XI 
(eximie !). 


Speciem hanc, olim a me descriptam, sub nomine diverso iconibus eximiis illustravit Valiante. 
Hie nimirum nomen adoptavit a Naccari mutuatum, qui sub hoc nomine plantam a Wulfenio olim 
descriptam intelligendam esse credidit. Jam supra vero monui F. selaginoides Wulfeni nullo modo 
eandem esse, quam suis iconibus illustravit Valiante. Plantam igitur nec nomine evidenter falso 
denominandam vellem. Quod attinet nomen Zwei erimiti lubenter crederem sub hoc quoque di- 
versas plantas intellectas fuisse. Quisnam primaria planta Jesfontainesii fuerit equidem ignoro; 
et hoe forsan hodie :gre dijudicatur. (uz vero si ita sint, vix melius scio quam nomine C. eri- 
nite eam designare plantam, de qua nulla dubia restarent. Hinc hodie sub nomine C. crinitze 
intellectam vellem speciem, cujus fragmenta ab ipso Duby data, tum ad Corsicam, tum ad Niezeam 
lecta, congruentia putavi cum specie a me ut C. erimita descripta. De synonymis igitur, quze 
jamdudum attuli, nulla mihi restarent dubia, nisi de sua specie dixisset Duby (ot. Gall. p. 936) 
eam esse tuberibus nodosam et de vesieulis minimis globosis aut lanceolato-globosis monilifor- 
mibus loquitur, quod sane parum in nostram quadraret. His characteribus si fides habenda esset. 
species Dubyana potius C. granulatam aut C. concatenatam C. Ag. spectaret. Aliud vero speci- 
men nomine F. criniti Desf. inscriptum vidi, quod ad C. Opuntioidem referendum putavi. Quin 
immo specimen in Hb. C. Agardh vidi, a Bonnemaisonio ex Armorica missum, adjecta observa- 
tione hane plantam a Lamourouxio nomine P. criniti inscriptam fuisse; quod vero specimen me 
judice ad C. granwulatam pertinet. Ex ejusmodi synonymis difficultatibus vix alium puto exitum, 
quam iis fidem habere, quorum aut licet comparare specimina aut descriptiones ita factas ut de 
lis dubitare nequeat. Hoc ultimo respectu neminem sane Abbati Claudiano (Klagenfurthensi) ante- 
positum vellem. 


11. C. scoPramRrA (J. Ag. mscr.) nana, a caudice trunciformi, teretiusculo, quoquo- 
versum ramoso, ramos basi vix conspicue incrassatos, dein filiformes sursum 
porrecetos plurimos quasi in scopas conjunctos emittente, spinis subulatis elon- 
gatis et suo diametro multo longioribus divergenter patentibus, supremis in 
receptacula breviora, suo diametro circiter triplo longiora, eximie squarrosa 
conjunctis. 


C. sELAGINOIDES J. Ag. et Auct. partim. 
Acla Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 


[S7] 


J. G. Agardh. 


Hab. in mari mediterraneo, ad oras Hispanie, Galloprovincis, Corsiez et 
Italie; eademque ni fallor ad oras Aegypti. 


Species Algarum scribens, hane formam a F. selaginoide Wulfenii distinguere non ausus 
sum; potius in eadem formam quandam juniorem ejusdem süspicans. Characteribus a presentia 
aut defectu tophulorum deductis hodie majorem vim attribuenti mihi adparuit eam ut speciem 
: sui juris agnoscendani) esse. Quoad receptacula hane inter C. brachycarpam et C. crinitam. inter- 
mediam dicerem; ramis quoquoversum exeuntibus ab illa, et caudice multo minus evoluto ab 
utraque distinctam.  Caudice et ramifieationis norma ad. C. amentaceam magis accedit, a qua vero 
receptaculis squarrosis evidentius distat. 


en ET 


b) Species vesiculis supra. basem ramwulorwm: generatis (in. planta profundioris 
maris) instructe. 


12. C. Emicorpzss (LJ; J. Ag. Sp. p. 221 et Auct. 


ram 


De charactere et limitibus hujus speciei nulla dubia hodie adesse putavi. Ex mari medi- 
4 terraneo me nullum specimen vidisse, quod ad hanc certius referre auderem, dixisse placet. Inter 
plantas a Welwitsch P. Lus. distributas veram C. EÉricoidem in n:o 82 agnoscere putavi. Que 
sub n:o 96 nomine C. Jwniperine distributa fuit, eam vix nisi plantam juniorem ejusdem putarem, 


quamquam habitu suadente ad C. a«mentaceam forsan quis eam facilius referret. Sub nomine C. 
macropode Welw. inscripta, sub mn:o 94 distributa, mihi videtur nimium juvenilis planta, de qua 
" certum judicium equidem ferre non auderem. 
B 
P" 18. C. wvmicA (Gmel. J. Ag. Sp. p. 222. 
D 
i VAR. OCCIDENTALIS receptaculis brevioribus oblongis, spinis crassiusculis obtusis. 
^ : 


C. myrica Palm. Alg. Daham. n:o. 8. 


C. myrieam in mari rubro abundare, satis constat; eandem quoque in sinu Persico obvenire 

assumitur. Ex mari mediterraneo specimen nullum vidi, nec exinde memoratam scio. Eo magis 

T mirum mihi adparuit eandem ad Floridam et insulas Bahama provenire. Gmelin quidem eandem , 
Ü quoque ad Kamtsehatkam inventam fuisse memoravit; at suo tempore et longe postea locos na- 
tales Algarum ssepe non rite indicatos fuisse, haud pauca suadent exempla. In Ner. Bor. Ameri- 
cana speciem non memoratam vidi, nec inter Algas Guadeloupenses enumeratam. | Comparanti 


I mihi specimina occidentalia eum Orientalibus, rachides illorum spinis paulisper crassioribus et ob- 
tusioribus laxius forsan obsitas et receptacula breviora et quoad formam magis oblonga quam in 
his, qu: receptaeulis fere duplo longioribus et tenuioribus instructa vidi. Ex paucis vero speci- 

: minibus plantz occidentalis, quz vidi, decidere non auderem an revera species sint diversz, quie 
4 in locis ita diversis generantur; dum ad oras Europzas atlanticas et in mari mediterraneo, in 
quibus tot alite Cystoseirarum generantur, hz dissit;? species omnino desiderarentur. 
1 Tf Spinis receptaculorum. adprocimatis subregulariter superpositis, amenta magis 
propria imbricata formantibus. 
B. 
14. C. amENTACEA (Dory) J. Ag. Sp. p. 219. Valiant. Cyst. tab. IX fig. 1 et fig. 3. 
Hoe species in mari mediterraneo occidentali frequentissima videtur; specimen ex Adriatico: 
; rite conveniens me vidisse non memini. Inter plantas a Schousboe ad Tanger lectas hane non 
E memoravit Bornet; sed ad Massiliam ab eo lectam; unde quoque in Hb. C. Agardh specimen a 
" Beck datum, a Schousboe nomine Fuci sedoidis inscriptum adest. Hodie hane speciem sub no- 
1 mine Boryano ssepius obvenire putarem; olim hane quoque diversis nominibus sepe inseriptam 
vidi: nomine £F. Erice marine a Bertoloni (ex portu Lun:x); nomine FK. selaginoides a Bonnemaison 
(ex Neapoli), a €. Agardh nomine C. Zricoides — quibus una cum aliis — aliarum specierum 
b. synonymis concludere liceat quam ineerta sint nomina a Veteribus data. 
, 
^ 
" 


Analecta Algologica. 41 


In Specieb. Algar. ut varietatem attuli wucum  Selaginoidem | Auct, quo nomine plures di- 
versas species olim comprehensas fuisse patet. LHlodie duas saltim diversas formas inter has 
dignoscere putavi, quarum unam et primariam Wulfeni sub nomine allato inter species tophulis 
instruetas enumeravi; inter reliquas speciem propriam, nomine C. seoparie supra deseriptam, 
dignoscere putavi; hane notis habitualibus magis ad €. amentaceam accedere videretur; recepta- 
culis vero squarrosis eam ita diversam esse patet, ut speciem propriam in ea latere luben- 
tius suspicarer. 


15. QC. ssEDporpzs (Desf.) J. Ag. Sp. p. 221. 


16. €C. goBusTA (J. Ag. mscr.) caule trunciformi elongato cylindraceo dense sub- 
murieulato, ramisque consimilibus subalterne egredientibus sesquipollicem cir- 
citer distantibus decomposito, frondibus basi vix conspicue incrassatis, sub- 
sequelongis cireumcirea dense spinosis, spinis imbrieatis subulatis incurvis 
subgeminatim egredientibus, vesiculis nullis, receptaeulis ..... 


Hab. ad oras Nov:  Hollandie occidentalis; ex Israeliten-bay a — Miss 
Brooke lecta. 


Plante admodum conspicuz unicum hucusque tantum vidi specimen, aut fragmentum spe- 
ciminis circiter 8 pollieare, quod ad Cysf. sedoidem JDesf. affinitate proximum judicavi, suadente 
habitu, quamquam ex loco natali proveniens, a patria reliquarum Cvstoseire specierum remotis- 
simo. Dum vero in C. sedoide caulis validus simpliciusculis permanet et ramis quasi simpliciu- 
seulis undique vestitus, caulis in nova nostra specie ramis cauli conformibus, bi-tripollicaribus, 
sesqui-pollieem . cireiter distantibus ramosus obvenit, intervallis inter ramos denudatis at minute 
murieulatis, pennam  scriptoriam crassitie" superantibus. Rami isti eodem modo decompositi. 
Rachides hoc modo primarie omnes sensim denudats fiunt, teretiuscule, at reliquiis ramentorum 
dejectorum  persistentibus muriculatze adparent. Spinsz, quie ramificationes ultimas sistunt, usque 
ad imam basem ramulos investientes, sunt elongat:e fere totze cylindraces et eximie incurvs ; & 
rachide solutas vidi easdem suo diametro 6—10:plo longiores. Receptacula frustra quzesivi, nec 
glandulas vidi, quz in C. sedoide spinas fertiles basi eximie prominulas reddere videntur. 

Ob patriam ab ea aliarum specierum ita remotam, formam Cystoseire cujusdam in hac 
agnoscere diu dubitavi. Formam quandam novam Rytiphleze cujusdam potius in ea supponere 
propensus fui. Sectione vero facta transversali spins, nihil equidem vidi, quod Rhodomeleam 
plantam indicare credidi. Fascieulum observavi cellularum centralem, quem cellulze minores cir- 
eumeirea cingere videbantur. Hinc plantam exsiccatione omnino nigram et firmam admodum 
singularem, Cyst. sedoidi ad interim proximam disponere ausus sun. 


Sus-Gzwus IÍ.  "TussiorHYrzUM. 


Fronde juvenili folium pinnatim decompositum sensim magis magisque ex- 
crescens et laciniatum referente; adultiore sensim transmutata, rachidibus in 
caulem et ramos, laciniisque in folia fere acicularia plus minus dense imbri- 
cata abeuntibus; fronde adultiore ita demum generante tum cawdicem peren- 
nantem validum ancipitem, alterne et distiche ramosum, tum ramos sensim 
decidüos conformes, tum ramulos vesiculis in planta maris profundioris intra 
ipsos intumescentibus plerumque singulis instruetos; tum receptacula a. ramuli 
parte suprema una cum laciniis ultimis ab ea exeuntibus conjunctim plus 
minus transformatis orta. 


cue 


42 J. G. Agardh. 


Cystos. fibrosam ab alim speciebus Generis paulisper alienam obvenire, vix 
quisplam denegaret. Inter Rapidophoras et Eucystoseiras quodammodo intermediam 
lubenter dicerem. Planta juvenilis a folio lanceolato-lineari costato et pinnatim 
decomposito :eque evidenter provenit ac species plures Rapidophorw; rachides quo- 
que sensim inerassat:ie in caulem abeunt sat validum, at ancipitem et per totam 
longitudinem a. marginibus  distiche ramosum, ramis quam marine vegulariter. alter- 
nantibus; hine habitus fit diversus, suo modo versus Cystophoras tendens. Rami 
inferiores fiunt sensim decidul, ima parte persistente nec in tophulum mutata, nec 
partem deciduam quasi articulatione ut in Cystophoris separante. Vesiculas in aliis 
speciminibus deficere, in alis adesse, constat. In ramo adultiore et ipso ulterius 
subdiviso nullas vesiculas vidi; in minoribus ramulis siepe evolvuntur paulo supra 
basem ramuli, nunc concatenatz.  Receptacula ad typum Rapidophorw evoluta di- 
cerem, a rachide fertili una cum laciniis ultimis transmutata: partibus rachidis 
fertilibus in receptaculum elongatum fere torulosum confluentibus, laciniis vero 
minus transmutatis, fila magis elongata referentibus. 

Differentiis indicatis insistens, 1n €. fibrosa typum proprium, inter Rapido- 
phoras et Eucvstoseiras intermedium lubens agnoscerem; ut unicam speciem hujus 
typi C. fibrosam considerarem, nisi formam quandam, ad insulam Guadeloupe Cali- 
fornie obvenientem ad eundem referendam esse, demonstraretur. In hae specie, 
quam nomine nondum insignitam scio, habitum et ramificationis normam haud 
absimilem vidi, at receptacula teretiuseula, nulloque adparatu laciniarum instructa, 
forsan potius affinitatem cum Cystoph. Spartioide indicantia viderentur. 


11. C. mRosa (Huds.) J. Ag. Sp. p. 226. 


De specie distinctissima, cujus stadia evolutionis diversa et forme, a loco natali mutatze, 
diversis nominibus olim venditata fuerunt, hodie nulla dubia permanere puto. 


SuB-GENus lII.  EvcvsrosEmA. 


Characteres hujus subgeneris a formationis modo receptaculorum deducendos 
putavi; et de his meam qualemcumque opinionem jam supra indicavi. Quse alie 
subgeneris sunt differentise, hz et revera minus conspicu:, et indicantur difficilius. 
Dum vero characteres Generum in Fucaceis magis a notis habitualibus hauriantur 
et quoad magnam partem pendeant a modis diversis, quibus partes quiz in iisdem 
evolutzte  proveniant, aut invicem separantur tum forma plus minus distineta, tum 
ordine quo in fronde generantur, aut modo quo ad frondem plus minus compositam 
formandam eonjunguntur, patet, me judice, eas quoque observari debere differen- 
tias, quibus ali: si quoque obscurius indicari videntur affinitates. 

Si igitur ejusmodi characteribus vim quandam attribuere placeat, patet recepta- 
cula in Thesiophyllo ct. Rapidophora origime et compositione ab iis aliarum Fuca- 
cearum non parum recedere; dum eontra in Eweystoseiris receptacula, quie. adsunt, 
magis cum iis in Bargassis et prwecipue in Cystophorwe speciebus (nonnullis) con- 
venientia dicerem.  Eucystoseiras vero alio respectu ab his 6Generibus sat aliena 


| 


Analecta Algologica. 43 


videri, tum ex modo quo vesieule in his generantur, tum aliis notis, quas magis 
habituales plerumque considerant. deducere auderem. 

Facilius quidem videretur ordinem totius evolutionis et omnes istas partes. 
quas proprie vegetativas plerumque considerant, in omnibus Cystoseire speciebus 
esse sat convenientes. Frondes in omnibus inchoari patet quasi sub forma folii 
sensim excrescentis, quod sub evolutione sensim fit transformatum, partes et organa 
diversa, qu:e in planta evoluta adsint, formaturum. Quoque hoc respectu quandam 
esse evolutionis diversitatem in subgeneribus diversis, mihi adparuit. Dum nimi- 
rum in speciebus aliorum subgenerum hanc transmutationem quasi in partibus di- 
versis, at suecedanels magis magisque mutatis perfici dicerem, nescio an in Eucysto- 
seirlis assumere opporteret easdem sspe esse partes, quie sub evolutione ab una in 
alteram formam transirent. Ezedem revera partes, quie juveniles in C. abrotamifolia 
et C. discorde sub forma foli pinnatifidi inferne generantur, superne sspe adparent 
in rachidem plus minus angustam ramis filiformibus instructam desinere. In C. 
discorde, cujus folia generantur margine crenulata, sspe evidentissime transeunt 
foha in rachides s:wpe pr:zlongas et has immo murieulatas. 5i in Tesiophyllo et 
Rapidophora ipsa folia generantur quasi magis propria et sui juris, atque perfunctis 


functionibus quoque demum dejecta fiunt, eadem in Eucystoseiris magis potius in- 


definita, sensim mutata, et demum obsolescentia fere dicerem. | ln (€ abrotanifolia, 
quam annuam aut raro biennem quoque dixit Valiante, totam hanc transmutatio- 
num seriem quasi in eodem ramo perfectam simul observare quandoquidem licet. 
In C. discorde plantam primi anni subsimili modo excrescere putares; in planta 
secundi anni persistentes caules et quasi jam transmutati sub sua jam mutata 
forma excrescere pergunt in plantam, quam F. foenieulaceum olim dixerunt. Cau- 
lem proprium hoc modo «quoque in Eucystoceiris demum obvenire posse patet; at 
ut plurimum parum conspicuum vidi. 


De paucis speciebus Eucystoseirzre ad ea, quie in Sp. Alg. attuli nihil hodie addere haberem, 
nisi C. barbatam a Valiante alio modo interpretatam vidissem. Qualem illam depinxit, receptaculis 
elongatis instructam, eandem a C. Hoppii vix distinctam hucusque habui. Veram C. barbatam 
olim a Bertoloni sub nomine F. abietis $. tab. IV fig. 2 b et c depictam et quoque descriptam pu- 
tarem, exclusis tamen synonymis plurimis. Hane formam tum ex mari Adriatico, tum ex medi- 
terraneo orientali prsecipue habui, eandem vero raro ad oras Galloprovinci:e legi. In Herb. C. 
Agardh tum nostra nomine dicto insignita; tum Valiantei, tum ipsa C. Hoppei, omnes sub nomine 
Fuci abietis a Bertoloni ex porta Lun:e miss:e adsunt. Si C. barbatam ut speciem sui juris assu- 
mere opporteat, hanc putarem incolam maris minus profundi; hinc vesieulis nullum specimen ejus- 
dem instructum vidi; dum in C. Hoppii, qualem hanc intelligo, quoque specimina maris minus 
profundi vesiculis inchoantibus instructa sczpe vidi; ex profundiori mari specimina €. Hoppii pluri- 
pedalia excrescere vesieulisque uberrimis esse instructa, satis constat. Veram C. barbatam esse 
perennantem et long:evam assumere auderem, utpote caudice valido, pedali et pennam anserinam 
crassitie :equante instruetam; ex hoc ceaudice rami, sepe parum ultra crinales crassitie numero- 
sissimi pullulant et ramificationibus densissimis subdividuntur. In extimis his ramificationibus 
receptacula generantur breviora et quoad formam ovaía, dum receptacula in formis C. Hoppii 
lanceolata lubenter dicerem. 

C. barbatam extra mare mediterraneum evagare dubitarem; sed formas ita evagantes, quas 
ejusdem speciei putarunt, ad alias species referendas suspicor. 


J. G. Agardh. 


Plures esse species Eucystaseirie dubitari nequit; easdem vero tum pro setate, tum pro 
diversitate locorum natalium. maximopere varias obvenire, id certum mihi videtur. Inter formas 
diversarum specierum, hoc modo mutatas, limites unius cujusque certos statuere, arduum est opus. 


De typis Specierum diversis atque ex his deducta dispositione specierum 
in Genere Cystophorae. 


Quale Genus Cystophore hodie characteribus distinctum. et limitibus. circum- 
1 seriptum fuit, tale quoque retinendum putarem, quamquam inter numerosas species 
5 singulae. uno aut altero charactere peculiari ab aliis differre viderentur. Ideam Ge- 
neris in omnibus eandem esse, quamquam hanc in diversis speciebus plus minus 
E" perductam, aut modo paulisper diverso expressam, lubenter dicerem. Species di- 
; verse, quas ita ad eundem typum peculiarem confectas putares, sepe sunt invicem 
m simillimze et invicem non facile semper dignoscauntur. Eandem vero speciem quo- 
E que sub evolutione frondis stadia diversa percurrere patet. quie invicem ita dissi- 
milia sepe adpareant ut incauto species diversas sistere facilius viderentur. Ut 
itaque diversitates, quie ita adsunt inter formas numerosas hodie cognitas, et stadia 
evolutionis in diversis speclebus analoga rite interpretantur, pauca hodie de evolu- 
" tione frondis ejusque compositione afferre placuit. 

E Frondem puto in omnibus generari caule simplici pereurrente ramentisque 
distiche aut subdistiche dispositis, invicem conformibus et rite alternantibus atque 


internodio fere :eque longo invicem disjunctis, instructam. Inter ramulos hoe modo 


A generatos novos quosdam aut alio ordine dispositos oriri, nusquam obvenire, id 
AR mihi quidem certum adparuit. Prout ramuli, ab initio sat dense dispositi, magis 
V . * e n . . . cw f . 
E magisque exerescunt, nonnulli quasi effoeti aut superflui sensim dejiciuntur, quasi 


artieulatione paulo supra basenmi ipsorum facta; aliis vegetis excrescentibus in ramos 


cauli conformes et suo crescendi modo cum hoc congruentes; demum vero hos quo- 
D que suo ordine atque articulatione. pari modo facta dejiciendos, ubicumque spatia 
et commoda evolutionis id. postulare videntur. Ex ramulis ultimi ordinis ita sensim 
l generatis organa alia formantur plus minus conformia cum iis, quie in aliis Fuca- 
p. cearum Generibus obvenire constat: nimirum folia, vesiculee et receptacula ; pro di- 
versitate vero specierum vix omnia probe distincta; folia nimirum sepissime vix 
nisi situ a ramulis dignoscenda; vesieule ssepius formantur distinetze, in. nonnullis 
vero speciebus, quasi superflue fuissent, non evolutie; ubi evolutee situ et forma 
cum lis Bargassorum potissimum congruentes; receptacula plerumque quasi propria, 
et sua forma definita et à certa parte frondis plus minus conspieue transformata ; 
quie quoque eum lis Sàargassorum potissimum comparanda putarem, quamquam 
alio modo et ordine scaphidia siepe disponantur. 

cR Patet caulem. primarium, eui incumbit totam sustinere frondem, ipsam et apice 
m. indefinite inerescentem et evolutione. ramorum majore pondere continuo auctam, 


EL Iw. eL 


Analecta. Algologiea. 45 


demum obvenire debere admoduni firmum; hoc vero diverso modo perfici posse 
species Cystophorw evidentissime docent. Sunt revera nonnulhe species. in. quibus 
caulis fere anceps generatur, ramis ab utroque margine exeuntibus (C. sparfioides, 
C. platylobium) ; sunt ali:, in quibus caulis fere ab initio teres generatur et eireum- 
cirea fere seque incrassatus, quamquam rami ab eo exeuntes distichi revera pro- 
veniunt (C. paniculata, C. racemosa, C. Grevillei, C. botryocystis); sunt denique spe- 
cies, in quibus eaules angulati aut magis obtusanguli aut acutanguli generantur, 
ramis non a marginibus sed a lateribus magis planatis provenientibus. Prout ra- 
chides uno aut altero modo sub evolutione continuata formantur ita diverss, ori- 
untur quasi typl proprii quibus in speciebus disponendis ut charactere majoris 
momenti facilius quis uteretur. Preceipue in nonnullis speciebus, in quibus rami 
a lateribus complanatis caulis aeutanguli proveniunt, rachides quamquam contraria 
directione inerassatte quasi ponderosa mole ramorum deflex:e adspeetum prebent 
admodum singularem, quem quoque primi harum specierum deseriptores nominibus 
datis (F. retroflexus, F. retortus) indicarunt. 

Als vero quoque esse modos. quibus diverse species molem ponderosam —- 
quoque inter lFucaceas magis insolitam — sustinere valeant, id quoque evidentis- 
sime docent plurime: Cystophorarum species. Prout nimirum rami ramulique gene- 
rantur aut sua densitate aut magnitudine nimii, aut perfunetis propriis functionibus 
superflui, eosdem sensim sensimque dejectos fieri, id omnibus speciebus Generis 
characteristicum puto. Hoc quoque fieri modo peculiari, Generi] characteristico, 
lubenter dicerem. Solvuntur nimirum et ramuli et rami quasi artieulatione paulo 
supra basem facta, residuis partium dejectarum una cum rachide in qua insident 
persistentibus. Partes hoc modo formantur quasi propri, scalariformes, in quibus 
insident superne partes nondum deject:ze. 

Preter hane caducitatem. ramulorum ramorumque cujuseumque sint ordinis, 
ramos quoque dispositione disticha, probe alternante, et intervallis sub:eque longis 
continuata ramulorum, insignes dicerem. Revera sub forma ramelli minutissimi 
incurvati, cujus supra basem mox novus oritur, contraria directione curvatur:e evol- 
vendus, prima initia ramulorum mihi obvenerunt. Ubi rite juvenilem hunc ramum 
excrescentem observare contigit, hune vidi in rachidem elongatam et strictiusculam 
alterne quasi pinnatam, pinnis :eque distantibus a basi patentissima mox rachidem 
versus ineurvatis, et apicibus demum sub continuata curvatura rachidem attin- 
gentibus. Ut excerescunt ramelli, hoc ordine formati, rectiusculi fiunt, et mox fere 
eandem longitudinem attingunt; ejusmodi rachidem una cum ramellis forma et 
compositione folium pectinatum referre facile diceres. Sunt species nonnullie, in 
quibus ramulos et superiores et inferiores seque longos et probe distichos persistere 
diceres /C. racemosa, C. pectinata, C. thysanoclada). |n longe plurimis vero spe- 
ciebus ramelli inferiores fiunt magis elongati et iteratis vicibus decompositi; et hos 
ita elongatos nec ordinem probe disticham servantes facile diceres. Hinc ramuli 
in ejusmodi speciebus multo densiores adparent, quin immo in planta juniore non- 
nullarum specierum rami hoc modo formati densissimi ramulosi adpareant et a 


Mb su 


AEN 


mds 


46 J. G. Agardh. 


facie. inspecti ramulis quoquoversum egredientibus fere fareti incauto viderentur. 
Dejectis vero sensim sensimque ramellis ramisque nimiis rachides nudiuseul: ad- 
parent scalariformes, residuis ramellorum ramulorumque ordinem omnium probe 
disticham fuisse, evidenter testantes. Inter specimina harum specierum, alia juniora 
et alia senilia, habitum sepe ita diversum obvenire vidi, ut species diversas in his 
stadiis evolutionis diversis incautus facilius assumeret !). 

Folia propria, qualia bene distincta in plurimis Sargassis obvenire diceres, 
aut qualia sub certo evolutionis stadio Cystoseirarum quoque adesse putares, talia 
in Cystophoris obvenire, :egre assumerem. [n una specie (C. platylobium), quam 
formam Generis supremam forsan quis haberet, nunc in specimine juniore vidi 
raumellos infimos quasi suffultos folio proprio simplici, sublanceolato-oblongo, ab 
aliis omnibus partibus postea evolutis evidenter distincto. At jam in ramis huic 
infimo proximis rachidem primariam conformibus secundariis obsitam vidi, ramello 
infimo in his in vesiculam validam obovato-sph:ericam. ssepe. transmutato. 

Vesiculas et situ et forma convenientes cum lis in C. platylobio mox memo- 
ratis in plurimis speciebus obvenire constat; sunt rami ramulive infimi, deorsum 


porrecti, qui in vesiculas transmutantur. In nonnullis speciebus — in quibus rami 
ramellorum mole ponderosa minus aut vix deflexi adsunt — vesiculas numquam 


obvenientes putarem (C. spartioides, C. paniculata). Iu (C. dumosa sterihi et adhuc 
ramellis tenuioribus at numerosis instructa paucas vesiculas evolutas vidi; iu speci- 
mine vero ejusdem speciel, receptacula uberrime generante, vesiculas vidi numero- 
siores quam in plurimis aliis. Exstat alia specles /C. botryocystis), in qua ramuli 
fere omnes inferiores breves et parum evoluti vesiculam generant minorem; supe- 
rioribus in receptacula numerosa abeuntibus. Ex iis, quie. vidi, concludere ausus 
sum vesieulas in iis speciebus iisque locis obvenire evolutas, in quibus iisdem opus 
fuisse videretur. Nec igitur ex earum defectu in nonnullis speciebus (C. paniculata, 
C. spartioides) deducere vellem has species, tot aliis characteribus eonvenientes, e 
Genere excludendos esse. 

Heceptacula ut organa sul juris, et suis propriis functionibus instructa et a 
certa parte (suprema ramulorum ultimorum) plus minus transformata, in omnibus 
speclebus (Generis obvenire, id quoque hodie satis constare putarem. | Ubi magis 
evoluta et magis transformatam partem constituentia eadem dicerem siliquam line- 


arem aut lanceolatam ssepius referre; hane vero siliquam nune magis complanatam, 


" Sunt, ni fallor, precipue nonnulle species, in quibus h:ec differentia inter stadia evolu- 
tionis juvenilia et senilia conspiciantur evidentissima; et in his ipsa nomina specierum quando- 
quidem testantia mihi videntur utrum sub uno an sub altero evolutionis stadio ejusmodi species 
ab initio descripta fuerit pl. junior in €. subfarcinata; adultior in €. refrofleza, senilis in. C. dis- 
lenta). 1n unaquaque specie, precipue inter eas, in quibus rami a latere caulis proveniant, tum 
stadium quoddam ramulis quasi farctum ; tum aliud magis expansum, in quibus rami laxiores et 
inferne. denudati retroflexi adparent et rachidibus scalariformibus evidentius instructi (C. reforía, 
C, retroflexa); tum. senile (C. distenta) in quibus rachides scalariformes fere denudatz persistunt, 
nune :zemulantes catenas nauticas in medio erassissimas, ipsarum molem :egre sustinentes et vario 
modo deflexas, forsan in loco natali revera deeumbentes. 


Analecta Algologica. Lr 


nunc teretiuseulam  obvenire, nunc sat conspicue torulosam, nunc scaphidiis parum 
prominulis subszqualem. —Receptaeula vero obvenire tum quoad gradum transfor- 
mationis totius partis, tum quoad situm scaphidiorum, quie in lis generantur, in 
speciebus aliis plus minus diversa, id paulo accuratius specierum examen indicare 
mihi adparuit. Sunt revera species, in quibus scaphidia provenire putares, aut 
singula sparsa, aut pauca adproximata, aut numerosa conjuncta im ramulis alio 
modo aut ulterius vix transmutatis. Sunt vero quoque alie species, in quibus 
partes fertiles quasi in organa propria fiunt transmutat:e, et hoc quidem jam fere 
antea quam seaphidia in lis generari incipiant. In receptaculo proprio ita formato 
scaphidia pro diversitate speclerum nune magis adproximata, nune intervallo con- 
spicuo disjuncta; sepe in articulis, hoc modo quasi formatis, plerumque gemina 
opposita, series geminas quasi marginales formantia; nunc, ubi minus rite ante- 
posita in serles magis irregulares quasi tendentia. His diversitatibus typos paulisper 
diversos indieari lubenter assumerem; et his precipue insistens species Generis 
hodie sat numerosas disponere periclitatus sum, quamquam patet species facilius 
alio modo (quoad ramificationis normas diversas) disponere licere. 
Species Cvstophorze igitur sequenti modo hodie disponendas putarem: 


Ll. Species receptacula propria et rite transformata vir generantes. 


; Scaphidia im ramulis ultimi ordinis filiformibus, quasi nodos fertiles admo- 
dum prominulos, invicem subvage distantes formantia, apicibus ramulorum 
fertiliwm et intervallis conspicue tenuioribus teretiusculis. 


* Ramulis wltimis a margine rachidis ancipitis subcostate exeuntibus fere 
racemos termanales, foliwm pectinatum. cmulantes formantibus. 


1. C. rHuvsaNOcLADI1A J. Ag. 


** Ramis ramulisque im caule acutangulo « lateribus planatis exeuntibus, 
inferioribus ejusdem ordinis magis excrescentibus fasciculos ramulorum 
fere paniculatim. decompositos cemulantibus. 


C. PornvcvsTIDEA JAresch. 
C. MONILIFERA 4. Ag. 


C. suBFARCINATA JAMMerl. 


i; Scaphidia in ramwlis ultimi ordinis filiformibus ad mediam partem. incras- 
satam densius aggregata quoquoversum  verrucosa et poro apería, quasi re- 
ceptacula f'usiformàia utrinque attenuata formantia. 


* Caule ancipite ramis ab utroque margine distichis, vesiculis nullis. 


5. C. SPARTIOIDES. 


"* Cmule teretiusculo, ramis fere quoquoversum exeuntibus, vesiculis munc 
nullis, nunc plurimis. 


6. C. PANICULATA J'urm. 


-1 


C. BoTRvocvsTISs Sond. 
Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund, T. VII. fr 


yy 4» 


48 
REMIT f 
9. 
TOSMD 
| 155007 
li27 SG: 
129 C. 


T. G. Agardh. 


IL Species receptacula propria et in. certam formam transformata. generantes. 


iij Heceptaculis ovatis. subcompressis, scaphidia parum prominula et fere quo- 
quoversum directa ordinem certum vio servantia generantibus. 


r 
4 


Bnowwnu Turn. 


jj; HReceplaculis compressis crassis scaphidia secus utrumque marginem fere sin- 
gula per se prominula, et per paria secus longitudinem superposita generan- 
libus; verrucis prominulis strictura. parum conspicua et brevissima separatis, 
sepius evidenter bifariam dispositis, nunc paucis sub quadrifariam tendentibus. 


* Caule. teretiusculo ramis plus minus conspicue distiche dispositis. 


(XREVILLEI. 


LI 


Jaule  angulato, ramis plus manus conspicue retrofractis a. latere. plano 
egredientibus. 


TORULOSA. 


ScALARIsS (receptaculis brevioribus vix ultra semipollicaribus). 
DISTENTA (receptaculis longioribus circiter pollicaribus). 


cusPIDATA (J. Ag. mscr.) caule complanato acutangulo, ramis a latere plano 


egredientibus, rachidibus ramorum fere mox teretiusculis sensim. denudatis 


scalariformibus, residuis brevibus sat conspicuis, ramulis subfascieulatim dense 


congestis et densius faretis, receptaculis inferne dense verrucosis angulatis 


scaphidia sub quadrifariam, superne bifariam disposita foventibus, apice fili- 


formi elongato substerili terminatis. 


Hab. ad oras Nov: Hollandi:e australis (Encounter-bay a Miss Hussey lecta). 


Species ramificationis norma et ramulis densis a Cystophora subfarcinata vix recedens, at 


receptaculis a plurimis sat conspleue diversa. Heceptaeula nimirum pollicaria aut sesquipollicaria 
sunt in inferiore parte crassiuscula, paribus scaphidiorum adproximatis et singulis per se magis 
prominulis instructa fere angulata adparent; verrucis prominulis in media parte receptaculi bifa- 


riam, in 


infima parte quasi novis scaphidiis sub quadrifariam dispositis; ipso apice elongato fili- 


formi, unum aut alterum nodum gerente superata, et proprio suo modo quasi euspidata adparent. 


14. |. 
1520 


JM n (s 


Hip; Heceptaculis complanatis lanceolatis. linearibusve. scaphidia secus utrumque 
marginem. fere singula per se prominula et per paria secus longitudinem 
superposita. generantibus, verrucis prominulis strictura parum conspicua sepa- 
ratis; ramis ultimi ordinis receptaculisque racemos distichos formantibus. 


- 


Jaule jwniore sub complanato, ramis a lateribus planatis exeuntibus, sen- 
sim incrassato, ramulis ultimi ordinis a rachide ev angulato-tereti exeuntibus. 


XIPHOCARPA ( Harv.). 
RACEMOSA AHarv. 

** Cawule rachidibusque cito teretiusculis, ramwlis ultimi ordinis receptaculis- 

que a margine rachidis ancipitis et conspicue. costatee exeuntibus. 


PECTINATA,. 


p. Analecta. Algologica. 49 


E "I Cawle yachidibusque junioribus planis demwnm inferne incrassatis, ramulis 
ultimi ordinis receptaculisque a. margine. rachidis ancipitis et. costatee 
| exeuntibus. 


ORO prm TOBIUM: 


Trz?j; Beceptlaculis complanatis lanceolatis. linearibusve scaphidia per paria secus 
longitudinem. superposita generantibus, verrucis parium. prominulis intervallo 
sterili sat conspicuo separatis. 


* (Caule juniore subcomplanato, ramis a latere plano exeuntibus, inferne 
E sensim incrassato subconformi, rachidibus superiorum. ex angulato mox 
teretiusculis. 


18. C. gEToRTA Mert. 


** (Cawle juniore complanato, ramis a latere plano exeuntibus, inferne sen- 
sim incrassato valido subquadrangulari, rachidibus superiorum ex angu- 
lato teretiusculis. 


19. C. s1niQvosaA J. Ag. 


*** Cqule juniore et adultiore complanato, ramis a latere plano exeuntibus. 
20. C. pnvmosa Grev. 


DP ar RETROFLEXA Lab. 


De speciebus Sargassorum Japonicis scholia. 


Seribenti mihi de Sargassis Australie opere pretium me facturum adparuit, 
sj una cum illis dispositionem specierum omnium mihi cognitarum dare periclitatus 
fuissem. lta una cum aliis species Japonicas quoque enumeravi; adnotationibus 
vero de quibusdam speciebus jam eo tempore factis indicavi me de characteribus 
et limitibus harum specierum, ex descriptionibus datis et speciminibus mihi obviis 
nullam certam opinionem dare potuisse. Quin immo indicavi (p. 121) mihi in 

| animo esse alio tempore de his speciebus Japonicis seorsim scribere, quod hodie 
3 eo lubentius suscipere ausus sum, quum seriem speciminum harum specierum sat 
completam mihi benevole communieavit Kjellman, quibus evidenter patet evolu- 
tionis stadia diversa formas admodum diversas induere. Species antea ad speci- 
mina pauca et parum completa ssepius descriptas, singula ejusmodi stadia ssepius 
referre. quoque monere placet; hinc ex ejusmodi descriptionibus species vix nisi 
comparatis quoque speciminibus dignoscere licere liquet. Quod eo potius animad- 
vertere debui, quum specimina authentica specierum, quas jam 1859 deseripsit 
E Harvey. mihi nondum adfuerunt. 

Species Japonicas ad diversa subgenera, a me l. c. instituta, sequenti modo 
referendas, putavi; velut specierum affinitatem proximam numeris ante singulas 

L species positis indicatam vellem. | 


" LI 
50 J. G. Agardh. 
SuB-GENus Il.  Scumzoprnuvous. 


l0. S. PATENS J. 49. |: 69 p.206: 


Ad ea, quie de hac specie antea attuli, referre fere sufficiat. Rachides inferiores plant:e 
junioris sunt complanatz, superne filiformes et a marginibus distiche decomposite. In planta 
senili vidi caulem communem teretem, digitum minorem :equantem crassitie, et rachides ima basi 
teretiusculas. 


16... Sana. PiNNATIFIDUM (Harv. Proceed. of the Amer. Acad. Vol. IV p. 327). 


Species S. patenti evidenter proxima; ab hac specie differre videtur foliis inferioribus plantze 
junioris latioribus et brevioribus lobis oblongo-lanceolatis margine dentatis, limbo latiore rachidis 
decurrente invicem conjunctis, costa et ecryptostomatibus numerosis instructis. Rachides ramorum 
superiores planatz, inferiores subancipites. Vesieul:e sph:erico-ellipsoideze, folio conformi superatze. 
— In planta paulo adultiore folia pinnatifida lobis anguste linearibus pinnatifida, ab iis S. patentis 
parum recedunt. Speciem tamen diversam esse forsan quis ex eo concluderet, quod lacinise ter- 
minales et juniores (in speciminibus a me observatis) latiores et subdentati: e permanent quam in 
feriores (adultiores); plantam autem ita evolutam simpliciorem quoque vidi; adultiorema et fructi- 
feram non habui. Ex diagnosi Harvevana differentiam quandam receptaculorum adesse vix vide- 
retur; nec vesicularum differentiam quandam observavi. 


SuBg-Gzus III. | BacrRopnRYcus. 


Species, quie ad hoc subgenus pertinent, comparatis alis subgeneribus, ita 
arcta affinitate. contineri videntur, ut mihi dubitandum adparuit an inter eas plura 
subgenera instituere opporteret. Pro et contra rationes sine dubio afferre liceat. 
Ut vero facilius dignoscantur species, typos, qui mihl adparuerunt magis distincti, 
ad "Tribus diversas referre placuit, quas sequentibus eharaeteribus cireumscribere 
conatus suni. 


QTniBus L — Rachidibus ramorum. teretiusculis ramulos adscendentes quoquoversum. emittentibus, inferio- 
ribus sepe sulcatis, obtusangulis; foliis pinnatisectis, laciniis in rachide filiformi alter- 
nantibus; vesiculis cylindraceis aut ellipticis folio aut. mucrone. superatis, receptaculis 
cylindraceis. utrinque | attenuatis. acuminatis in ramo ramulisque terminalibus. |SPONGO- 
CARPUS Aiz.) 


17:.. 4S. HogNERI J 2749-1. 03 97: 
18. S. FEweERr J. Ag. l. c. p. 58. 


18.1. 8. sPATHULATUM J. Ag. l. c. p. 58 (in adnot). 


Sub hoc nomine l. e. designavi formam, quam foliis lacinia terminali latiore et minus pro- 
funde divisa sublobata terminatis diversam indicavi. Cogitare liceret ejusmodi plantam forsan 
sistere partem inferiorem plante, quie superne desineret in normalem $. Horneri; at postea habui 
aliud S. spathulati fragmentum ex parte plant:e superioris, in quo folia vidi S. spathulati juniora, 
in quibus costa quoque in lobo terminali latiore evanescens adparuit. Plantam adultiorem jam 
l. e. substantia firmiorem dixi, quam in vulgari S. Horneri. Vesiculas et receptacula, qualia in 
S. Horneri notissima, vidi. 


19; Sz EXDICINUM asus d. Agudctor 


19.1. 8. ronvopoxTuM (J. Ag. mscr.) rachidibus ramorum teretiusculis ramulos ad- 
scendentes quoquoversum emittentibus, inferioribus suleatis, jugis interceden- 


Analecta. Algologica. 5l 


tibus obtusangulis aculeisque incurvis sparsis armatis, foliis subpinnatisectis, 
laciniis in rachide filiformi sub-alternantibus, ima sua basi indivisis, superne 
grosse dentatis aut laciniatis, vesiculis eylindraceis suo diametro 3:plo—-4:plo 
longioribus, inferioribus folio superatis. receptaculis 

Hab. ad oras Japonie (ad Goto, Petersen!) Sp. ded. Kjellman! 


speciei distinctissim:ze tantum partem inferiorem sterilem vidi, ex qua vero ulterius probari 
puto formas plures, ad typum 5. Horneri confectas, ad oras Japonie obvenire. Revera 5. polyo- 
dóntum primo adspectu speciem esse S. Horneri proximam prodit, at evidenter quoque diversam. 
Rachides ramorum sunt nullomodo triquetre aut alis decurrentibus angulatie; sed cylindraces at 
suleat:ie, jugis intercedentibus prominulis obtusangule, et prseterea sparsim muriculat:e, aculeis 
minutis incurvis, simplicibus aut subdivisis, diametrum rachidis sua longitudine vjx :equantibus, 
nune singulis, nunc pluribus seriatis. In superiore planta rarescunt aculei. Folia vix 2 pollices 
longitudine :zequantia, 4—-6 lineas lata, sunt plus duplo latiora quam qu: latissima vidi in 8. 
Horneri; ut in hac sunt pinnatisecta, laciniis autem non adscendentibus et deltzeformibus (ut in 
S. Horneri) sed patentibus et fere horizontaliter patulis, ad suam basem integriusculis, superne 
vero dentatis, dentibus validis nunc. fere palmatim dispositis, a latiore basi acuminatis. Folium 
infimum fulerans ramuli semper evesiculosum vidi; quie superiora in ramulo proveniunt supra 
petiolum brevem in vesiculam cylindraceam intumescunt, quam forma cum ea in S. Horneri con- 
venientem dicerem, at in nostris (adhuc junioribus) minorem (sub stadio evolutionis, quod vidi) 
vesieulze plurimze superantur folio plus minus evoluto. 

Preter plantam juvenilem evolutam, quam descripsi, formam vidi adhuc juniorem, circiter 
'tripolliearem, in qua characteres rachidis adsunt evidentissimi, at folia paulo latiora et magis pin- 
nati-obata, lamina vix ad medium incisa, et ips: laciniee multo obtusiores fere truncat:e et mar- 
gine exteriore minute dentate. Hanc sistere plantam juvenilem ejusdem speciei assumere vix 
dubitarem. 


TnrBus IL — Rachidibus. ramorum | angulatis, nunc magis ex ancipite complanatis, mune imagis subtri- 
quetris, ramulis quasi tortione petioli adparenter. retrofractis. 
-- Vesiculis siliquaformibus suo diametro fere plus duplo longioribus. 


20. $8. ComnmgawUM J. Ag. l. c. p. 58. 


21. S. RiweeorpiawvMm Harv. Proc. Am. Acad. IV. 1859 p. 328. 


Hanc speciem, cujus nullum specimen authenticum vidi, cum antecedente — ad fragmenta 
parum completa descripta — in plurimis congruere lubenter assumerem.  Specimina, qui speciem 


Harveyanam sistere putavi, indicant formam giganteam pluripedalem, forsan Sargassorum maximam. 
Caulis communis, ut in aliis Sargassis szepe norma est, sensim oritur teretiusculus pennam scripto- 
riam crassitie superans, inter reliquias persistentes ramorum delapsorum flexuosus, nune superne 
in ramos paucos conformes divisus, pedem et quod superat altus, inferne in scutellum conicum 
radicale incrassatus. Rami majores nunc basi conformes, mox, velut superiores omnes, 4—5 pe- 
dales, rachidibus fere complanatis instructi gerunt ramulos 3—4 pollices invicem distantes, et ut 
adpareat quasi ex margine provenientes, supremis erectiusculis, mediis subhorizontaliter patulis, 


infimis subreflexis. Folia inferiora, in ramis inferioribus provenientia, sunt 6—8.pollicaria et an- 


guem fere lata, lanceolato-linearia, integerrima, fere coriacea et nigrescentia (in exsiccata) costa 
fere immersa vix conspicua. Superiora folia multo minora, 1— 2 pollicaria, forma vero et adspectu 
ab inferioribus parum diversa. Vesieule nune pollicem fere longs et suo diametro fere triplo 
longiores, magis oblongs aut fusiformes, inferiores nune breviores et paulo erassiores, in panicula 
superiore magis pyritormes, folio terminate, aut hoc abrupto truncatze aut acuminat:ie. Receptacula 
Ioliformia complanata, pedicello suffulta, secus ramulos superiores racemosa, lanceolato-linearia, 
minute verruculosa. ; 

Speciminibus, quie S. Ringgoldianum sistere conjeci, mihi adhue ignotis, S. Coreanum ut 
speciem propriam deseripsi ad specimina parum complefa. Ex his receptacula minus compressa, 


52 


[m 


G. Agardh. 


subelavato-siliquzeformia mihi adparuerunt. Hinc utramque speciem seorsim enumerare hodie quo- 
que malui. Utrum alie ad essent diversitates ex meis S. Coreani speciminibus eruere non licuit. 


---- Vesieulis spherico-ellipsoideis, suo diametro vix sesqui-longioribus. 


v Hachidibus ramorum. inferiorum er ancipite complanatis, a margine folüferis, 
ipsis grosse aculeatis, superioribus plus minus conspicue triquetris, levibus. 


22. 8. macRocagPUM C. Ag.; J. Ag. l. e. p. 60; Halochloa polyacantha Kütz. Tab. 
Phye. Vol. X. iab. 98. 


Specierum Japoniearum hanc fere nobilissimam dicerem, et magnitudine et elegantia partium 
insignem. Caulis communis adest teretiusculus pennam seriptoriam crassitie fere s»quans, parum 
elongatus (sec specim. a me visa) at decompositus ramis conformibus paulo tenuioribus. Ex his 
exeunt rachides ramorum sterilium ex ancipite-complanat:z lineam fere latze, a margine tum ob- 
site aculeis crassis ineurvis, latitudinem rachidis sua longitudine vix :zequantibus, tum foliis tor- 
sione petioli sensim unam paginam superan aliamque inferam gerentibus. E:sdem rachides in 
ramos elongatos fructiferos abeuntes superne fiunt lives et plus minus conspicue triquetrz. Folia 
triplicem fere formam offerunt; in planta inferiore sterili folia costata obveniunt nunc usque 6—8 


pollicearia, 4—5 lineas lata, lanceolato-linearia argute et eleganter serrata — serraturis haud raro 
duplieatis — in nonnullis dentibus —, plurimis simplicibus — ad basem in petiolum evidentem, 
nunc aculeo uno vel altero instruetum contracta, apice plus minus acuminata. — In frondibus pro- 


longatis (demum fructiferis) folia fulerantia ramorum ab iis ramorum sterilium vix recedunt nisi 
quod sint paulo minora; in ramulis vero folia fiunt multo angustiora, lamina angusta costam per- 
currentem marginante instructa, serraturis in dentes minutos, szpe oppositos reductis. Sunt deni- 
que folia ramulorum suprema adhuc angustiora, angustissime linearia et ssepius omnino integer- 
rima, quin immo fere filitormia facile dicerem. Vesicul: quoque forma et magnitudine in diversis 
partibus diverse; magis sphgriez et pauciores, forsan paulisper minores in partibus sterilibus 
foliosis; in fronde elongata numerosiores et magnitüdine Pisum superantes; in ramulis minoribus 
minores et pro magnitudine magis elongatze, pedicellatzie et mucrone aut folio superatz. —Recepta- 
cula magis evoluta mihi adparuerunt compressa et fere complanata, lanceolato-linearia, pollicenx 
et quod superat :equantia; quo juniora eo magis in formam clavatam tendentia, pedicello di- 
stincto suffulta. 

Ex descriptione supra data, quani ad specimina numerosa et subdiversis evolutionis stadiis 
collecta exaravi, pateat quam diffieile sit specimina Herbariorum s:zpius misera ad suas species 
proprias certius referre. Specimen prima vice a €. Agardh descriptum tantum fragmentum sistit 
plant:e superioris, quod non nisi aeeuratius comparatum cum planta supra descripta ad eandem 
speciem referre licuit. 


Tf HRachidibus ramorum. inferiorum. triquetro-angulatis spiraliter. tortis, ala. con- 
spicua incequali et dentata marginatis. 

93. S. micnacaNTHUM ( Küifz. Phye. gen. p. 367) rachidibus caulescentibus triquetro 
angulatis dense spiraliter tortis, ala conspicua in:quali et dentata marginatis, 
runulis torsione petioli decurrentis retrofactis, folis lanceolato-linearibus fere 
pinnatisecetis, laciniis in rachide angustissima alternantibus, deltzeformibus, a 
basi obliqua. attenuatis obtusiuseulis, vesieulis ex ellipsoideo subsph:erieis, folio 
aut mucrone terminatis, receptaculis ... Katz. Tab.'Phyc. Vol. X. tab. 98. 


Ex Japonia (Kjellman !). 


Speeimina sterilia tantum vidi; hzc vero speciem ebaracteribus insignem facile probant. 
Folia forma, adspectu et consistentia fere S. Horneri referunt; sunt nimirum non tantum pari 
modo alterne pinnatisecta laciniis deltzeformibus, sed in eo quoque convenientia ut sparsissima 
quidem punctis obseurioribus notata obveniant; hze puneta sensim a parenchymate eireumdante 


TO— oÓ—ÓEEPUBPEPR "Ln 


E PM Analecta Algologica. 53 » ; 


f 
separari videntur, laminam hoe loco poro minuto pertusam linquentia ". A speciebus vero, quas r 
S. Horneri proximas puto, S. micracanthum evidentissime differt rachidibus ramorum triquetro- 
alatis; quo charactere hze species magis accedit ad S. fortile ejusque species affines. In his vero 


speciebus rachides triquetre minus alat» adparent; nec als dentibus obsit; quo charactere spe- E. 

cies Kützingiana transitum parat inter S. macrocarpum et S. tortile. Nesiculas in hac specie vidi A 
piso minores et fere sphericas; minutis prominentiis quasi verrucosas — et (in nostra planta Mr 

z : G o d 

juniore) folio terminatas. A 

F ÉR ud 

Tff HRachidibus ramorum. inferiorum.  triquetro-angulatis, dense aut laxius spira- | 
liter. tortis, ipso margine levi inermibus. E 

1 i Je 
. * Folüs plante evolute nervo percurrente instructis, plus minus difformi- E 

bus, inferioribus latioribus incisis. sub  pinnatisectis, superioribus linea- E 

) ribus, serraturis distantibus. 2. 
24. &S. scoPARIUM Twrn. J. Ag. l. c. p. 60. E. 

E Inter S. macrocarpwm et S. tortile hanc speciem quasi intermediam dicerem. —Rachidibus de 


ramorum levibus (nec aculeatis) triquetro-angulatis (nec ancipitibus) S. scoparium et S. tortile a 
S. macrocarpo dignoscantur, et preterea forma foliorum.  Invicem quam maxime affines puto n 
S. scoparium et S. fortile. S. scoparii plantam puto firmiorem et robustiorem, foliis inferioribus 
frondis sterilis (at elongat:) pinnatifidis, linearibus, rachide evidentius alata lacinias deltzeformes Us s 
à conjungente. In planta fructifera folia pinnatifida rariora obveniunt et adhuc angustiora; folia : 
autem plurima bractealia linearia integerrima et fere setacea aut filiformia adparent. De suo F. 3 
scopario jam dixit. Turner hanc speciem tum a F. siliquartro tum ab aliis omnibus in eo differre E 
, quod iidem rami folia alia simplicia alia pinnatifida generant.  HalocAl. pachycarpa Kitz. ad S. 
scopariwm. forsan pertineat. 


2 emos Ag. -J. A9. Le. p. 60. TM 


Folia inferiora plant:ze esse in hac specie multo minora quam in antecedentibus, haud laci b 
niata, sed lanceolata et serrata, jam ex iconibus a me antea citatis adpareat. Folia superiora, 
contra, esse profundius incita, laciniis fere setaceis; suprema denique bractealia esse angustissima "EN 

. linearia et minora jamdudum quoque constat. rds 
5 Halochloam | siliquastrum et .H. macracanthwum | IKütz. tab. 97. ad. S. tortile lubenter reterrem ; 
à anne quoque ad eandem Halochl. scoparia l. c. fab. 935 fig. & & b (nec d) pertineat, dubito. 


** Foliis plante evolutee nervo. percurrente instructis, plus minus difformi- 
bus, inferioribus latioribus sub. duplicato-serratis, supremis bracteantibus 
angustissime linearibus. 


26. S. sgRRATIFOLIUM C. Ag. J. Ag. l. c. p. 49. AHalocM. longifolia  :Küitz. 0. c. : 
tab. 100. 


E Rachides ramorum in hac ut in proximis sunt revera triquetro-angulatz et ramuli ob tor- 
I- sionem petioli adparenter retrofracti, ut hoc in planta inferiore facilius conspiciatur; quia vero 
longius distant folia caulina, rachides complanat:e aut ancipites adpareant, et hoe modo offerunt 
characterem, quo species ab aliis facilius dignoscatur. Folia in planta fructifera vix differunt nisi 
angustiore forma et serratura vix conspicua, demum fere nulla; folia plante inferioris sunt 3—4 
pollicaria lanceolatolinearia membranacea et costata, paucioribus dentibus et nunc serie utrinque 
singula cryptostomatum instructa; folia superiora fiunt multo angustiora linearia et fere integer- e 


' Puncta obscuriora a me observata cum cryptostomatibus comparare non ausus sum, ut- 
pote structuram aliam observare credidi. Poros minutos in iisdem locis obvenire, in quibus antea 


fuerunt puncta obscuriora assumere ausus sum. In formis S. Horneri vicinis laminam eodem ' 
4 inodo perforatam vidi. Kützing de sua specie dixit folia esse pellucido-membranacea, quod ean- E 


dem rem spectare putavi. 


54 J. G. Agardh. 


rima. Receptacula sunt tenuiora, ezeterum vero dispositione et forma ab iis S. scoparii et S. tortilis 
vix diversa. Vesieulas in planta sterili piso majores, in fertili panicula fere magnitudine :equales. 


*** Folüs pro «tate plus minus difformibus; junioris plante anguste linea- 
ribus acute serratis; adultioris sterilis angustioribus subintegerrimis; fer- 
Filis subfiliformibus. 


21. S. RopaERsiaNvuM Harv. in Proceed. Amer. Acad. Vol. IV. p. 327. 


Speeimina (tum sterilia, tum fertilia) ex Japonia (Goto, Shimonoseki, Naga- 
sakij mihi misit Kjellman. 


Eundem typum principalem, quem in prioribus describere conatus sum, h:ec refert; nimirum 
planta inferiore et sterili a superiore et fertili ita conspicue diversa ut eandem speciem in iisdem 
agnoscere diu dubitaverim; a prioribus vero differt 5. Rodgersianum foliis omnibus indivisis, et 
paucis inferioribus exceptis, quie serrata vidi, quoque integerrimis; quo charactere foliorum potis- 
simum ad S. siliquastrum. accedere. videretur, quamquam S. Hodgersiamum sub evolutionis stadiis 
diversis habitu suo admodum mutato speciebus mox supra enumeratis magis adpropinquari mihi 
adparuit. Differentia vero quz ita adest inter formam juniorem sterilem et adultiorem fertilem, 
intermediis stadiis transitum parantibus, forsan minus quam in aliis speciebus conspiciatur. 

Plantas, quas S$. Rodgersianum. Harv. constituere putavi, speciem sistere antecedentibus mi- 
norem et densius ramosam, qualem magis in limite maris aut in serobieulis crescentem putarem, 
jam ab initio animadvertere placuit; speciminibus sterilibus circiter pedalibus supra partem infe- 
riorem firmam admodum «dumosis; fertilibus sensim magis elongatis in paniculam sesquipedalem, 
partibus omnibus tenuioribus eomosam, abeuntibus. 

Caulis. communis (in omnibus a me visis) brevissimus, pollicem :equans longitudine aut pa- 
rum ultra, et pennam scriptoriam crassitie vix superans, mox in ramos paucos conformes tenui- 
ores et vix unciales longitudine, quasi partes ipsius caulis constituentes solvitur. Hi rami ipsius 
caulis superne continuantur rachidibus magis excrescentibus, inferne evidentius triquetro-prisma- 
ticis, angulis fere in alas productis, superne ob ramulos densissimos adparenter quoque tetragonis 
et magis magisque obtusangulis. Ramuli a rachidibus trifariam et demum adparenter quoquo- 
versum exeuntes sunt breves, 2—3 pollicares, inferiores ob bases foliorum quasi decurrentes, po- 
sterius conspicue retrofraceti et demum dejecti, appendicem persistentem et sat conspicuum lin- 
quentes. Folia inferiora plant:ze sterilis junioris vidi linearilanceolata, bipollicaria longitudine, 
latitudine ubi latissima vix 2-dineas superantia nunc integerrima nune obsoletius serrato-dentata, 
costa percurrente at immersa et eryptostomatibus parum conspieuis instructze; hane plantam Sag. 
siliquastrum? var. pyriferum Harv. l. c. forsan. sistere initio supposui; quum vero Harvey in sua 
planta receptacula diversa ab iis quie | vidi descripsit, suppositionem  erroneam hodie assu- 
mere malui. 

In planta magis evoluta, in qua rami ramulique mox deseripti rite evoluti adsunt circiter 
pedales, ramulis brevibus dense obtecti, folia magis coriacea adsunt angusta et lineam latitudine 
vix sequantia ultra polliearia longitudine, utroque apice attenuata; inferiora horum margine in- 
squalia, nune in dentes obsoletos paucos abeuntia, superiora paulo angustiora at adhuc plana, 
nunc immo dere bipollicarin ; rarissime folia nonnulla superiora vidi serrata, longe plurimis ejus- 
dem speciminis integerrimis.  Vesieulie pauc: et pro magnitudine plante fere minute, ellipsoide:e, 
petiolo ipsas :quante longitudine suffultze, folio angusto et elongato terminate. 

Ut planta fit adultior et in stadium fructiferum abiens, partes superiores omnes fiunt magis 
attenuatz, et rachides primarie excereseunt elongate, demum saltim sesquipedales, rachidibus pri- 
maris inferne adhue angulatis, et residuis ramorum dejectorum retrofractis armatis; superne vero 
tum ipsis ramuligque lateralibus teretiuseulis, tum foliis filiformibus cerinalibus nune usque bipolli- 
earibus, paniculam elongatam  eomosam formantibus. In hac panicula et vesieule proveniunt 
numerosiores, maris ellipsoldez, suo diametro sesquilongiores et utrinque evidenter attenuatze in 
petiolum et folium terminale. In planta hoc modo evoluta vidi ramulos supremos fertiles, re- 
ceptaecula fere eylindracea et utrinque attenuata, pedicello quo insident conspieue 3:plo—4:plo 


Analecta Algologica. 55 


crassiora, vix semipollicem longitudine superantia, in rachide tenui subracemosa. Hoc stadio plan- 
tam sub nomine $. Rodgersiani a Harvey descriptam fuisse conjeci, specimen vero authenticum 
nullum vidi. 


**** Foliis plante evolute superioribus ànferioribusque indivisis subconfor- 
mübus, inferioribus latioribus sublanceolatis, superioribus magis spathu- 
latis, nervo sursum evanescente percursis. 


28. S. six1iQquASsTRUM Turn. Hist. tab. 82. J. Ag. l. c. p. 60. 


Tfff Rachidibus ramorum inferiorum et juniorum subtriquetro-angulatis, superiorum 
et adultiorwum magis teretiusculis, ramulis vix conspicue retrofractis. 


* Folüs inferioribus superioribusque lanceolatis, spe argute serratis, ener- 
vibus aut nervo evanescente instructis. 


20. S. exERvE C. Ag. J. Ag. l. c. p. 61. 


Partem inferiorem hujus plante resognoscere credidi in specimine mihi allato, quod caulem 
proprium gerit teretiusculum pollicarem et ramos circiter pedales plantze foliosz et sterilis. Ra- 
chides ramorum inferiores sunt evidentius trigono-angulate, marginibus foliorum in angulos rachi- 
dis decurrentibus, basibus ramulorum demum eximie retrofractis. Folia in his ramis sunt cir- 
citer sesqui-pollicaria, 4 lineas lata, inferiora fere ovato-lanceolata, superiora lanceolata, grosse 
serrata serraturis nunc obsoletis, omnia ecostata et crassiuscula fere coriacea diceres. In ramulis 
brevibus vesieule tantum paucs adsunt, plurime muticz fere obovatz (unam aristatam, nullam 
folio coronatam vidi. Color fere castaneus. 

Plante superioris sterilis numerosa vidi specimina foliis enervibus lanceolatis argute ser- 
ratis plerumque facilius dignoscenda; quoque in his vesiculas obovatas muticas ssepe vidi, nunc 
vero aristatas; at in spec. fertilibus numerosas vesiculas ellipsoideas probe aristatas vidi. 


29.1. 8. FULVELLUM Turm. Hist. tab. 66. J. Ag. l. c. p. 61. 


** Polis inferioribus subspathwulatis, superioribus obovato-linearibus | sub- 
enervibus. 


29.5.? S. RosTrRATUM J. Ag. mscr. 


Hab. ad insulam Formosam; unde specimina sub n:o 353 a Playfair lecta 
descripsi. 


Plantam affinitate admodum dubiam puto, utpote receptacula armata alias affinitates indi- 
care viderentur; ob habituales notas hoc loco inter plantas consimiles interea enumerandam credidi. 

Specimina vidi ultra pedalia longitudine, subpinnatim decomposita, rachidibus inferne sub 
. eompressis-angulatis, superne filiformibus et ut adparuit quoquoversum ramulosis. Folia inferiora 
pollieem longitudine parum superantia vidi, cuneato-obovata, inferne integriuscula, apice crenato- 
dentata; superiora angustiora, magis lanceolato-inearia, omnia nervo evanescente percursa, opaca 
et obscure fuscescentia, cryptostomatibus in latiore folio pluriserialibus; in angustioribus utrinque 
unicam seriem fere formantibus. Vesicule in planta foliosa piso parum minores, obovato-sphze- 
riee, petiolo ipsarum longitudine infra vesiculam dilatato et in superioribus nunc in aristam ex- 
currente fultze; nunc petiolum vesicula longiorem vidi. Quo magis planta in partem fructiferam 
abit vesicule elongantur, fiunt fere siliquzeformes-ellipsoideze,, et superantur rostro, ipsas nunc 
longitudine sequante. In suprema ramulorum parte folia angusta, media parte inflata, marginibus 
vero cingentibus planatis quasi inter folia et vesiculas intermedia. Cryptostomata in vesiculis ad- 
sunt, at non admodum conspicua. Receptacula in axilla foliorum initio singula, dein plura sub- 
racemosa angulato-prismatica, marginibus serratis, in planta superiore vidi. Receptacula tamen 
quoque magis inermia, in specimine folioso me vidisse, adnotare decet. Utrum organa diversa 
intra ejusmodi receptacula obvenirent, an eadem; id observatione certa decidere mihi non licuit. 


Acía Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 8 
1 


JO HCNALUA 


E 


"a 


56 J. G. Agardh. 


Dum in speciebus Australie numerosz species Arthrophycei receptaculis armatis dignoscan- 
tur, inter species Japonicas nullam scio preter supra descriptam, quam hoc charactere insig- 
nem novi. 


*** Fols 4nferioribus superioribusque, subcuneatis obliquis, hinc excisis in- 
ftegerrimis, illinc arcuatim expansis, secus latus arcuatwm et ipsum api- 
cem dilatatum grosse serratis, aut minute dentatis. 


30. S. CurwENsE J. Ag. l. c. p. 61. S. hemiphyllum J. Ag. Sp. p. 331 (non F. 
hemiphyllus Turn.) 


Hab. ad Hongkong in littore Chinensi. 


Folia hujus circiter pollicaria longitudine, latissima qu:e vidi circiter latitudine semipollicem 
squantia, uno latere quasi exciso subrecurva integerrima, altero arcuatim expanso et apice rotun- 
dato grosse serrata, fere omnino enervia, eryptostomatibus puncta elevata referentibus, a quibus 
fasciculi pilorum sat conspicui plerumque exeunt. Vesiculas a parte folii infima secus marginem 
non serratum intumescentes observare credidi, marginis parte serrata superne initio marginatas, 
hac parte tamen mox in aristam brevem abeunte, quam diutius persistentem in spec. nostr. vidi. 
(In S. hemiphyllo Turn. vesicule initio aristatz, demum in formam obovatam plurim:e ni fallor 
abeuntes. In parte plants superioris numerosa folia ramulorum in vesieulas abeunt, plantam 
natantem indicantes. Receptacula non vidi in parte superiore plantz (circiter bipedali et caule 
teretiusculo instructa) a me observata. 

Satis constat plures formas Sargassorum descriptas fuisse, quie convenire videntur forma 
ila peculiari foliorum, quam nomine speciei primum descripte wei hemiphylli designavit Turner. 
Folia nimirum in his generantur ecostata, basi cuneata, superne iniquilatera, uno margine sub- 
exciso, altero arcuatim producto, apice nunc rotundato serrato-dentato, nunc subtruncato uno aut 
altero dente oblique posito instructo, nune inermi. Harum specimen completum nullum vidi, vix 
ab alio observatum scio; form: desceriptz?? szpius partem superiorem plante sistere videntur; 
ramos superiores natantes et longe porrectos crederes plants elongatsz. Hine diversitates, qu:ze 
in forma foliorum adessent, forsan a ramo aut superiore, aut inferiore observato pendere, facilius 
quis conjiceret. Attamen meminisse placet Grevilleum, qui sub nomine S. Henslowii unam for- 
mam harum descripsit, cujus specimen 3—4 pedale coram habuit, tum folia inferioris rami tum 
superioris depinxit, neutiquam in his eandem formam observasse videtur, quam aliis harum privam 
designarunt alii. Hine species diversas plures facilius quis conjiceret. Greville in sua planta 
receptacula minuta cylindracea paniculata (et inermia) descripsit; in aliis tantum specimina sterilia 
observata videntur. . Quibus omnibus colligere licet quam incerta sunt ea, quae de speciebus hodie- 
dum descriptis statuuntur. Si vero species plures inter has adesse assumeretur, formam supra 
descriptam ad speciem sui juris referendam putavi. Inter alias formas descriptas S. hemiphylloides 
(Kütz. Tab. Phycol. Vol. II. tab. 7) ex insula Java, nostre proximam putarem; folia autem in haec 
sub conformia marginibus vix lobatis distincta diceres. 


80.1. S. ngurPHynLUM Turn. S. Henslowu Grev. Alg. Orient. n:o 1 pl. IV.  Spon- 
goc. hemiphyllus  Koitz. tab. phyc.. Vol. X. tab. 90 (reproducta ipsa ieone Tur- 


neriana). 


Comparanti iconem primariam Turnerianam cum icone a Greville data suse S. Henslowii 
mihi quidem adparuit vix ullam inter formas depictas aliam obvenire differentiam quam eam, quae 
ex diverso evolutionis stadio facilius deducere liceret. Planta Turneri fuit superior pars plant:e 
sterilis; Greville tum folium plant: inferioris depinxit paulisper abludens (inzquilaterum fere ob- 
longum, et superioribus fere duplo majus) tum receptacula inermia, qui minuta cylindracea et 
subpaniculata dixit. 

Qui si ita sint mirum sane adpareat Grevilleum novo nomine suam designasse. Vix quis- 
piam assumeret iconem  Turnerianam speciei, ita a plurimis abludentis, Grevilleo ignotam fuisse; 
hine forsan potius conjiciendum videretur eum has plantas rite diversas considerasse. Quod vero 


Analecta Algologica. 5 


si assumeretur, haud minus mirarer eum ne verbo quidem de adparente similitudine su:e plantze 
cum. Turneriana animadvertisse. 

Quod primum sub nomine S. hemiphylli descriptum fuit specimen ex Portu Nangasaki Ja- 
ponie provenit. Planta Grevillei in mari Chinensi lecta dicitur. Ipse postea specimen habui 
[ructiferum «e mari Coreano» ortum, quod ad eandem speciem referendum credidi, quamquam 
diversum vesiculis plurimis subsphzericis et muticis; mihi vero hoc in planta elongata et uberius 
fructifera quasi stadium magis senile indicare adparuit, vesiculis aristatis paucis quoque presentibus. 


30... S. micRoMERUM J. Ag. l. c. p. 62. 


Hab. ad oras Japonise. 


Planta videtur minor, vix ultra pedalis, cesspitosa et modo crescendi ut videtur insignis. 
Radices nimirum videntur fibrose et admodum decomposite, decumbentes et intricate, et a plexu 
harum stipites csespitosi proveniunt circiter pedales et tenues, crássitie pennam passerinam vix 
aut parum superantes, juniores et steriles fere teretiuscule et inermes, adultiores (ob partes de- 
jectas) residuis persistentibus inzquales et forsan subangulatze. Folia in planta juniore, superiore 
et inferiore, velut in stolonibus radicalibus adhuc inevolutis plante adultioris, sub cuneato-linearia, 
vix ultra semipollicaria, et vix ubi latiora bis lineam latitudine superantia, quoad formam inter 
cuneatam et magis linearem paulisper varia; ubi cuneata in iisdem dignoscere licet unum latus 
longitudinale sub-excisum et sub-integerrimum, alterum arcuatim expansum et dentibus quibus- 
dam parum conspicuis instructum; plurimis basi cuneatis et omnibus fere ecostatis, et punctis 
cryptostomaticis fere seriem mediam formantibus instructis. In adultioribus panicula fructifera 
circiter superiorem dimidiam partem frondis occupans, admodum decomposita, folia filiformia 
pauca receptacula fulerantia servans, inferioribus omnibus in vesieulas minutas transmutatis; vesi- 
cule juniores ellipsoideze et aristatz, adultiores paulo magis obovate muticze, pedicellis longitudine 
ipsam vesieulam nunc zquantibus, nunc duplo brevioribus. Receptacula clavato-filiformia, in ramis 
superioribus subracemosa, singulis ab initio folio fulerante angustiore suffultis. 


**** FWolis inferioribus ovalibus-sublanceolatis serrato-lobatis immerse costatis, 
superioribus sublanceolato-linearibus subecostatis, nunc hinc uno aut altero 
dente obsoleto instructis, illinc subintegerrimis, bracteantibus linearibus. 


80.3. S. convxEcaRPUM Hav. l. c. et J. Ag. l. c. p. 61. 
Hab. ad oras Japonie (Hakodate! Spec. mis. Kjellman). 


Quod de S. micromero supra dixi (eandem nimirum esse plantam minorem vix ultra peda- 
lem et crescendi modo csespitosam) quoque de hac valere lubenter dicerem.  Habitum prodere 
mihi videtur plante parum infra maris limitem aut forsan in serobiculis crescentem. At firmitate 
partium  antecedentem speciem longe superat. Radices fibrose videntur et dense intricate, folia 
quasi radicalia propria et rachides ramorum in czspites conjunctas sustinentes. Folia radicalia 
longitudine vix pollicaria, 3 lineas fere lata, ovalia et in petiolum attenuata, admodum coriacea, 
costa fere immersa instructa, obtuse dentata; paulo superiora ramorum sterilium magis lanceolata, 
fere polhcaria, evidentius serrata, seu fere argute lobata. ln ramis excrescentibus folia fiunt sen- 
sim angustiora, magis integriuscula aut tantum dente uno aut altero instructa; ramulos fulcrantia 
paulisper spathulata, superiora plurima linearia, alia obtusiuscula, alia acuminata, ommia costata et 
cryptostomatibus parum conspicuis instructa.  Vesiculse piso minores ellipsoidez, petiolo ipsis 
plerumque breviore suffultzee, folioque terminali sepe parum mutato aristatte, nunc (in nonnullis 
ramis) fere nulle, nunc in ramulo breviore plures. Receptacula in axilla folii fulerantis nunc 
singula, nunc plura, fere diceres fasciculatim collecta, at omnia brevi pedicello suffulta et demum 
racemosa, crassiuscula et eximie clavata, cum iis S. siliquastri potissimum comparanda, 2—3 lineas 
longa, verrucosa et inermia. 

Confiteri fas est me speciei Harveyanse nullum specimen authenticum vidisse; et tantum 
ex diagnosi data de identitate utriusque judicasse. Nostram characteribus receptaculorum ad 


i 
58 J. G. Agardh. 


S. siliquastrum potissimum accedere putarem; crescendi modo cum $. micromero mox descripto 
comparandam credidi. Rachides ramorum admodum tenues et filiformes vix conspicue angulata 
magis cum S. micromero affinitatem prodere mihi quoque adparuerunt. 


-- AwGUvLATJ4E (inter EusARGASSA RACEMOSA propriam sectionem forsan formantes) 
rachidibus. ramorum. obtuse angulatis, sepe residuis partiwm delapsarum obsitis; vesi- 
culis obovato-spharicis sepe glandulosis; receptaculis in. pedicello brevi axillari subsin- 
gulis cylindraceis et. inermibus, demum (bracteis delapsis) racemosis. 

Inter species Sargassorum Japonicas sunt nonnulle, de quarum affinitate pro- 
xima dubitandum videtur, utpote ex una parte ad Bactrophycos adproximari viden- 
tur receptaculis in axilla foliorum szngulis, aut demum dejectis bracteis) racemosis; 
ex altera vero parte ab his diverse adpareant formatione vesicularum, quas semper 
à suprema parte foli generatas putarem, utpote vesiculas nec folio nec mucrone 
terminatas observavi. Sunt preterea alia nonnulla in his speciebus, quibus invicem 
affines forsan viderentur, quse tamen characteribus certis segre exprimuntur. De 
speciebus harum nonnullis antea descriptis, ad specimina admodum incompleta, nec 
affinitates certas ab auctoribus indicatas scio. Quin contra potius dicerem has 
quoad affinitates plus minus dubias sepius consideratas fuisse. 

Suadente una specie, sub nomine $. validi mox infra descripta, facilius suspi- 
carer has species sub evolutione frondis non parum mutari; quod in speciebus 
disponendis nec prztermittendum putavi. He species frondes sferiles et fertiles 
non tantum, ut multe alie, sat diversas monstrat, sed etiam mihi explicare videtur 
quomodo oriuntur et quid sibi valeant certi characteres quoque in aliis obvenientes. 
Hae igitur ducente specie quoque characteres aliarum judicare et exponere co- 
natus sum. 

In planta hujus infantili vidi rachides ramorum in inferiore sua parte esse 
lineares et complanatos, costa intra laminam fere 2:as lineas latam percursas, su- 
perne foliis lacinias folii pinnatifidi :emulantibus instructas, marginibus et foliorum 
et rachidis in serraturas sparsas excurrentibus. In alio paulo adultiore ramo ejus- 
dem speciminis vidi folia magis integriuscula et evidentiore petiolo proprio instructa 
et ipsam rami rachidem ex tereti-compressam, marginibus in aculeos minutos spar- 
sos et longius distantes productis. In specimine adultiore, cujus 2 rami steriles, 
tertio in paniculam fertilem mutato, vidi rachides ramulorum sterilium ex tereti 
angulatas et juga leviter prominula quasi aculeis minutis series longitudinales for- 
mantibus armata. Ipsa folia magna, saltem bipollicaria, lanceolato aut obovata, vidi 
apieulis admodum minutis serrata, et ipsas paginas horum eryptostomatibus glan- 
dulas subprominulas smulantibus instructas. In rachide ejusdem fertili non potui 
quin easdem partes agnoscerem; folia, exceptis paucis inferioribus obovato-linearibus 
at minutis semipolliearibus, omnia superiora angustissime linearia integerrima at 
serie unica cryptostomatum — glandulas prominulas zmulantium — instructa, in 
rachidibus duplo angustioribus filiformibus.  Preter folia vesieulas vidi paucas sub- 


| 
1 
1 
4 


Analecta Algologica. 59 


globosas et suo ordine glandulosas; et receptacula denique teretiuseula laucoidea, 
utrinque attenuata. Nec potui quin summam analogiam agnoscerem inter hane 
panieulam fertilem et plantam quam nomine $5. mücroceratüi olim descripserunt; et 
facile fieri posse putarem hanc ultimam revera sistere paniculam fertilem si non 
ejusdem speciei tamen speciei proximze. Glandulas in partibus panieule fertilis ita 
conspieuas, aculeosque in jugis plante sterilis invicem quodammodo analogos esse, 
et characteres prebere cujusdam momenti in affinitatibus judicandis, quoque suspi- 
candum credidi. 


138.1. S. vaninuM J. Ag. mscr. rachidibus ramorum inferiorum obtuse angulatis et 
secus angulos proeminentiis rigidis (in parte juniore adproximatis, inferne 
magis sparsis) obsitis, superiorum tenuioribus sublwvibus; foliis inferiorum 
obovatis margine obsolete serrulatis, costa percurrente et cryptostomatibus 
plurimis multiseriatis instructis; superiorum sublanceolatis subintegerrimis; 
vesieulis subsphsricis nune apiculatis, receptaculis in pedicello brevi axilla- 
ribus laucoideo-cylindraceis inermibus, demum in ramulo racemosis. 


Hab. in mari Coreano (Broughton-bay: Herb. Crouan); ex Hakodate Japo- 
nie Hb. Kjellman. 


Hsec est species suis characteribus admodum insignis, et qua prsecipue suadente characteres 
vicinarum specierum exstruere conatus sum. Non tantum frondes steriles et fertiles, ut in multis 
alis, invicem sat diversas exhibet, sed etiam in sterilibus rachides ramorum magis conspicue an- 
gulatas, et proeminentiis conicis in parte adhuc juvenili inter folia proxima densis, in adultiore 
invicem magis remotis, seriatim obsitas offert. Petioli foliorum cum his angulis sunt contigui et 
in inferiore ramo quin immo ita conspicue torti, ut folia fere diceres retrofracta. In speciebus 
proximis hi quoque characteres, licet minus conspicui, obveniant. Comparata planta infantili, 
quam ad presentem speciem pertinere non dubito, patet rachides ramorum in inferiore sua parte 
esse lineares complanatas, costa intra laminam, fere 2 lineas latam, percursas, superne foliis, quasi 
laciniis folii pinnatifidi instructas, et inter folia fere serratas. Folia sub hoc stadio evolutionis 
sunt disticha lamina verticali. Prout excrescit planta, evanescunt laminz, costam rachidis margi- 
nantes, at serrature indicia permanent proeminentias supra descriptas constituentia. Folia tor- 
sione sensim perducta petioli unam paginam superam et alteram inferam offerunt. Als rachidis 
complanat:e superne sensim evanescunt, et folia magis quoquoversum porrecta demum fere tri- 
fariam disposita adparent. 

Prseterea caulem communem plante evolutze vidi teretiusculum, supra scutellum radicale 
pollicarem, pennam corvinam circiter crassitie zequantem, superne ramos admodum patentes emit- 
tentem, alios magis elongatos et sensim fructiferos, alios steriles breviores et foliosos. Folia ju- 
niora et plurima in ramo sterili sunt obovato-lanceolata obtusa, in petiolum sspe elongatum atte- 
nuata, alia, quasi folia plantze fructiferze indicantia, in formam lanceolatam excrescentia; hzc 
usque 3 pollicaria longitudine, latitudine 5—6 lineas :quantia, omnia firma coriacea costa per- 
currente et cryptostomatibus plurimis fere sine ordine sparsis instructa, marginibus serrata, serra- 
turis vero parum conspicuis, nunc fere obsoletis. In frondibus fructiferis folia magis lanceolata 
et angustiora, demum fiunt bracteantia angustissima et enervia. Vesiculas tantum in frondibus 
fructiferis vidi; et has minutas subsphszericas muticas nunc mucrone brevi coronatas. (Receptacula 
fere tantum in planta Coreana me vidisse, addere lubet; frondibus fructiferis in planta Japonica 
nostra fere denudatis.) 


138.2. S. m1icRocERATIUM Mert.; C. Ag. Dec. n:o 33. (Turn. Hist. tab. 130.) 


De affinitate speciei, ad specimina nimium incompleta primitus descriptze, ad ea refero quse 
de antecedente specie dixi. Mihi vix dubium adparuit has species invicem esse proximas, si 


m 


60 J. G. Agardh. 


quoque ejusdem speciei stadia diversa non referrent. In Spec. Algar. I. p. 36 jam monuit C. 
Agardh Turnerum ipsa folia non vidisse; nec a Kützingio Tab. Phyc. Vol. X tab. 94 postea hsec 
depicta. Vesiculas dicerem sphzerieas at glandulosas aut juniores forsan obovatas; rite ellipsoideas 
aut aristatas non vidi. Nee plantam Kützingianis speciebus Myagropsidis affinem putarem. 


138.3. 8. expANsuM (J. Ag. mscr.) rachidibus ramorum inferiorum obtuse angulatis, 
superiorum teretiusculis, omnibus sublevibus, foliüs inferiorum lanceolatis ob- 
soletius serratis, costa percurrente et cryptostomatibus plurimis sub-multi- 
seriatis instructis, superiorum linearilanceolatis subintegerrimis ocostatis et 
serie utrinque singula cryptostomatum instructis, vesiculis breviter petiolatis 
subsphzricis, receptaculis in pedicello brevi axillaribus, cylindraceis et iner- 
mibus, demum 1n ramulo axillari racemosis. 


Hab. in mari Japonico, Kap. Nomo, Herb. Kjellman! 
] Caulis primarius supra seutellum radicale sensim elongatus, 3—4 pollicaris, teretiusculus, 


quoquoversum emittens ramos admodum patentes et elongatos (ultra pedales vidi) quorum alii 
steriles foliosi, alii inferne fiunt sensim denudati, superne ramulis vesiculiferis et fructiferis pin- 
natim egredientibus instructi. Rachides ramorum inferne obsoletius angulatz»; superne anguli 
adhue magis obsoleti; proeminentice conies sparsissime adsunt, quz foliorum delapsorum cicatri- 
catz vix habeantur. Folia ramorum in ramis foliosis adhuc sterilibus sunt eximie lanceolata 
2'[—9 polliearia longitudine, 5 lineas circiter lata, utrinque attenuata, alia argute serrata, alia 
serraturis obsoletis margine sub-inzqualia, omnia costa percurrente instructa et eryptostomatibus 
demum sparsis numerosis (in junioribus angustioribus fere biseriatis) obsita. Ut prolongantur 
rami, in frondes fructiferas abituri, ramuli proveniunt, in parte inferiore foliis multo angustioribus 
obsiti, superiore parte excrescente foliis latioribus adhuc instructa, sensim eodem modo trans- 
mutanda. In frondibus fructiferis hoc modo transmutatis, rachides inferne sensim denudantur, 
superiore parte ramulis 2—3 pollicaribus pinnatim subdivisa. Folia ramulorum sunt multo angu- 
stiora, lineam parum superantia latitudine, plurima integerrima, alia dente uno aut altero serrata, 
et costa fere usque ad apicem producta velut cryptostomatibus juxta costam biseriatis munita. 
Vesicule, ubicumque adsunt, fere sphserie:s et petiolo ipsis breviore suffultze, eas S. bacciteri 
magnitudine circiter :quantes. Receptacula clavato-cylindracea, circiter 2-lineas (in nostris) longa, | 
verrucosa et inermia, pedicello brevi suffulta, demum in ramulo racemosa. ; 

Forma foliorum lanceolata hse species ad S. confusum potissimum accedit, differt precipue 
ramificatione patentiore, costa percurrente foliorum majorum, et rachidibus ramorum sparsissime 
proeminentias offerentibus, de quibus in S8. confuso quoque mentionem feci et quie adhue magis 
conspicu:r in S. valido obveniunt. 


, 138... S. runraiNosum Külz. Sp. Alg. p. 619. Tab. Phycol. Vol. XI. tab. 19. 
Hab. ad Kamtschatkam Horner; ex Jeto Japonie, Hb. Kjellman. 


Fragmenta, quie ad hane speciem pertinere suspicatus sum, rachidibus tenuioribus et minus 
conspicue angulatis, foliis angustioribus et quoad latitudinem adparenter longioribus, magisque 
linearibus, at precipue costa percurrente instructis a S. confuso diversa putavi. In nostris cau- 
lem communem teretem, crassitie pennam columbinam :equantem, vidi. Rachides obtusanguls, 
folia angusta, et rami nusquam retrofracti mihi adparuerunt. In nostris vesicularum petioli non 
ita elongati obveniunt, ut in icone Kützingiana pinguntur. Vesiculas in nostris paulo majores 
vidi quam in S. expanso. Specimina nostra sterilia: Kützing in suo specimine receptacula deli- 
neavit laucoideo-cylindracea, utroque apiee acuminata. 


188.5. 8. coxrusuw Ag. Syst. p. 301. J. Ag. Sp. p. 9294. 


In mari Japonico. 


Analecta Algologica. 61 


Postquam l. c. hane speciem descripsi, nulla habui specimina, qui ad speciem illustrandam 
conducant. Characteres pr:ecipuos positos putarem in rachidibus ramorum sat firmis, conspicue 
angulatis, sparsim et prscipue circa basem paulisper dilatatam ramulorum proeminentiis conicis 
(vix omnibus partium delapsarum residuis) obsitis; porro, in foliis ramos fulcrantibus lanceolatis 
acuminatis et in petiolum longe acuminatis, bis pollicem longis et tres lineas latis, costa parum 
supra medium folii evanescente instructis, et eryptostomatibus secus costam utrinque seriatis. 
Folia omnia ramulorum multiplo minora at eandem fere formam servantia, si quoque ita angusta 
ut linearia dicerentur, enervia et fere unica serie cryptostomatum instructa. Rami ramulique om- 
nes (in planta superiore) adscendentes subpyramidati, aut potius laucoidei ambitu, foliis circum- 
circa ambientibus obtecti. Vesicule juniores obovato-sphzries, adultiores sphzerieze muticez, petiolo 
ipsis breviore suffulte, glandulis in adultioribus vix conspicuis, in junioribus parum prominulis. 
Receptacula clavato-cylindracea in axillis singula et simplicia (in nostris adhuc juniora) Color ex 
fulvo nigrescens foliis quasi glaucescentia suffusis. 

Dubitavi an ad hane speciem, a C. Agardh in Syst. Algar. primitus distinctam, plantam re- 
ferrem in Tab. Phycol. Kützingii Vol. XI tab. 11 depictam, quam e mari Coreano provenientem 
dixit. Suam speciem sub nomine S. Acinarie proposuit Kützing, et sub hoc nomine $. confusi 
specimen, e Japonia a Langsdorf reportatum, misit Mertens. 58i vero icone Kützingiana ad S. 
confusum C. Ag. referreretur, folia inferiora plante nulla depicta fuisse patet, in quibus forma 
eximie lanceolata foliorum et costa superne evanescens pr:iecipuos characteres speciei subministrant. 


De propria structura et crescendi modo Dictyospheaeeria sericeae. 


Si superficies frondis hujus speciei, quam tum icone tum speciminibus distri- 
butis hodie satis cognitam putares, ab una aut altera pagina lente parum augente 
observatur, totam contextam facile diceres cellulis 5—6-gonis, quz» supra mediam 
cellularum partem nudz viderentur, marginibus vero ipsis densiore et obscuro quo- 
dam adparatu velatis. Hujus adparatus przsentiam diu nullo verbo ab auctoribus 
indicatam fuisse confiteri fas est; nec ex icone a Harvey data presentiam ejusdem 
quisplam supponeret. Algologos igitur hodiernos quasi ex improviso et de prze- 
sentia et de structura hujus adparatus captos fuisse dicerem observationibus a Mur- 
ray factis, quas in propria disquisitione de structura Dictyosphserie nuper publici 
juris fecit. Quamquam vero iconibus structuram peculiarem hoc loco illustratam 
fuisse novimus, propriam indolem ejusdem difficilius intelligendam esse, non tantum 
ex eo videretur quod duobus modis omnino diversis observata explicaverit ipse 
Murray; sed mihi quoque, structuram descriptam percipere conanti, tum ipsas ico- 
nes à Murray datas comparanti, tum propriis observationibus in structuram pecu- 
liarem. inquirenti, nec unam, nec alteram explicationem omni respectu adoptandam 
adparuisse. 

Qualem, sectione facta transversali frondis, structuram reddidit Murray (Tab. 
VI fig. 7) talem quoque me eandem vidisse lubenter confiteor. Qusritur vero quo- 
modo observata structura rite explicanda sit. In una pagina (p. 4) dixit Murray: 
«The cross section shows the thallus to be several cells thick with a stratum of 
large cells in the middle and two or three above and below it». Has cellulas, si 


62 J. G. Agardh. 


verba illius rite interpretatus,sim, conjunctas fieri aliis cellulis («bordering cells with 
tenacula») quas (fig. 6) quoque delineavit. Missa omnino norma dispositionis tena- 
eulorum, quam ex iconibus datis non rite claram mihi reddere contigerit, ex ipso 
nomine dato functiones horum organorum —- antea'separata conjungere, aut saltim 
continere — facilius quis supposuerit — modo dicerem subsimili quo in Valonia 
fastigiata rami fibulis externis conjuncti arctius cohibentur. Haud pauca inter si- 
phoneas exempla quoque cognita habemus, in quibus partes singule adproximate, 
in proprias partes conjunetz?e exerescunt. Ejusmodi vero functiones in Dictyospheeria 
cellulis propriis commissas finxit (at putarem) Murray, et his cellulis quoque pro- 
priam structuram et dispositionem tenaculorum, in fig. 6 exhibitam, tribuisse patet. 

Paulo autem infra de structura frondis addidit ipse Murray: «I have said that 
the thallus is several cells thick, but the view is probably equally tenable that the 
cells immediately overlying and underlying the cells of the middle layer are merely 
spaces enclosed by membranes separated from the wall of the middle layer by the 
growth of the bordering cells, and now suspended, as it were, from one border to 
the other. In favour of this latter view, I should state that I have never seen any 
cell eontents in these overlying and underlaying spaces, while those are plentiful 
but disorganised in the cells of the middle layer». — Mihi quidem nullis dubiis 
vacare videretur hanc ultimam structure explicationem veram esse. Sunt membra- 
nul externe cellularum earum, quas medias dixit, quz& sensim sensimque sepa- 
rantur, et nune tenulssim:s, nunc paulo crassiores adparent, nune a margine ad 
marginem ejusdem cellulie expansse, nunc easdem supra plures cellulas extensas ob- 
servare credidi. Quod igitur ipse cellule magn: polvgons frondis unicum stratum 
constituunt, id mihi quidem nullis dubius vacare adparuit. 

His vero positis quzeritar quomodo explicarentur vacua illa cellulas mentientia, 
quie Interloribus (strati medii) cellulis superposita, ut vacua descripsit Murray.  Pa- 
rietes. eorum faciales — quibus vacua a media cellula separantur — nune vidi 
membrana tenui et (sine quodam organisationis indicio) conformi constitutos, nunc 
eosdem evidentius crassiores, et in his transectis vacua interiora quoque obvenire 
similia iis, quibus designarentur (in sectione verticali facta) «the bordering cells», 
in icone a Murray data (ad 5) Quin immo quosdam ejusmodi parietes quoque in 
icone sua ipse delineavit Murray, et ejusmodi ad « obvenire designavit. "lenaeula 
illa (of the bordering cells) quibus mediantibus continerentur invicem cellulze medize 
proprie, quoque lateraliter directa (cellulas versus proprias medii strati) lubenter 
supposuerim; quem ad finem vero adessent in parietibus istis, quibus spatia vaeua 
ab ipsis cellulis separantur mihi explicare frustra conatus sum.  Radiationem illam 
membranz, quam in fig. 6 tenaculis characteristicam depinxit Murray, hane frustra 
equidem qu:esivi in fascieulis istis cellulas ipsas hexagonas intercedentibus, nomine 
bordering cells a Murray indicatis; in parietibus vero vacua externa ab ipsis cellulis 
(strati medii) separantibus radiationem ejusmodi obsoletiorem observare mihi contigit. 
Si igitur, me judice, dubitare non liceat parietes istas faciales, lacunas vacuas cir- 
cumdantes, a pariete ipsarum cellularum sensim separatas fuisse, quoque radiationem 


Analecta Algologica. 63 


hoe loeo potius distractionis indicium, quam coneretionis quidam organa indican- 
tem, lubentius considerarem. 

. Totam igitur illam organisationem peculiarem, adparenter cellularum series 
plures superpositas indicantem, revera distractione continuata membranarum ipsas 
eellulas eireumdantium ortam conjicerem. Quse vero quomodo oriatur, et quem in 
finem perducitur, hoe sane ulterius inquirendum lubenter concederem. 

Spatia adparenter vaeua et quoad situm, et quoad formam, et quoad finem 
diversa, in multis plantis obvenire satis constat, et ejusmodi in Algis in certum 
finem creata facilius conjicere liceat. In Fucoideis supremis ejusmodi obvenire 
nune in certis partibus quasi in organa propria (vesieulas) evolutis, nunc intra par- 


tes parum transformatas, et vario modo dispositis — singulis aut numerosis con- 
catenatis — omnibus est certe notissimum. Eadem in nonunullis nune desiderari, 


nune eximie evoluta obvenire, Maerocystides docent, quarum in foliis radicalibus 
vesiceule deficiunt, in superioribus autem eximie evoluta adsunt. Ejusmodi suaden- 
tibus exemplis dubitari nequit eadem certum in finem fieri creata. ITune vero finem 
alium esse posse in Algis demersis, alium in iis ad superficiem maris profundi 
emergentibus facilius quoque quis conjieeret. Situm et formationis modum in di- 
versis Algis quam maxime varium obvenire testantur Florideze multe, in quibus 
nune quoque ad ipsam conformationem frondis exterioris conducere viderentur. 
Ejusmodi vacua in his nunc distentione quadam, nune multiplicatione cellularum 
exteriorum cum disruptione cellularum interiorum conjuncta orirl, ssepius obser- 
vatum puto; et residuas partes cellularum disruptarum ad margines interiores partis 
inflat, nune sat conspieuas (Harv. Phye. austr. tab. LX X XIII), nune omnino nul- 
las ( Harv. ibid. tab. LVII) obvenire, meminisse placet. Formas, quales G/oiosacei 
et species Asperococci plures, crescentes erectiusculas et distentas teneri, nec collap- 
sas, id aut cellularum exteriorum elastieitati adsceribendum, aut distentione aeris 
eujusdam inclusi effectum fieri, facilius quis supponeret. lIfine quoque Dietyosphz- 
riam favulosam in formam  bulloso-inflatam ab initio exerescere, plurimos de ea 
scribentibus assumsisse putarem. Murray quoque de hoc statu juvenili dixit se sub 
hoe observasse «a solid mass of cells in the young state, the interior cells beeing 
less firmly united than the peripherical cells, but ultimately becoming hollow in the 
older specimens». Mihi paginam interiorem Íírondis adultioris Dietyosph. favulosece 
bullatim  inflatze observanti nulla adparuit differentia structur:e inter hane et exte- 
riorem paginam. Frondem bullatoinflatam hujus speciei demum ruptam fieri in 
lacinias, quas utrinque consimiles putarunt satis constat. In fronde ejusdem admo- 
dum juvenili cellulas vidi fere singulas per se extrorsum prominulas et adhuc rotun- 
datas, nec mutua pressione hexagono-angulatas; in singulis his cellulis membranam 
numerosis at tenuissimis quasi lamellis invicem distinetis contextam videre credidi, 
qualem in sua Dictyosphsria Valonioide in T«5. XVIII fig. 4, structuram mem- 
bran: in utriculis illis tenuissimis depinxit Zanardini. Quoque in nostra organa 
ila peculiaria, inter lamellulas sparsa, qu:& primum a Kützing observata, sub primo 
suo evolutionis stadio nomine Keümzellen et granulis quibusdam impleta; sub poste- 
Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 9 


64 J. G. Agardh. 


riore vero vacuolas constituere dixit; de quibus ipse postea (Didr. Alg. System. IV. 
p. 117 lab. 11 fig. 2 € 3) observationes quasdam attuli. Le organa hucusque 
quoad naturam mihi dubia confiteor; eadem vero ubicumque in parietibus przesentia 
ad structuram peculiarem  Dietyosphzeriee rite interpretandam clavem sistere, mihi 
vix dubium videri hodie quoque dixisse placet !). 

Seribenti mihi olim de Siphoneis (Bidr. Alg. Syst. V. p. 113) et structurz si- 
militudinem. summam inter plantas evolutas Jetyospheerie favulose et D. sericec, 
qualem hane eo tempore mihi cognitam habui, consideranti mihi adparuit diversi- 
tates habituales forsan ex eo pendere, quod frondem J. sericee, quam quoque ab 
initio vesiculosam supposuerim, citius disruptam fuisse, et hinc oimmnino planam in 
speciminibus herbariorum adparere. Quum postea specimina plura tum junioris, 
tum adultioris plantzte comparare licuerit, quas laminas simpliees, erectiusculas et 
fere cartilagineo-elasticas sistere videbantur, quibus crescendi modum a Harvey jam- 
dudum indicatum in hae specie revera obvenire facilius quis crediderit, ad meam 
de hae specie conjecturam revenire placuit. 

In Ner. Bor. Amerie. p. 50 statuit revera. Harvey de JD. favulosa scribens: 
«On the coast of Australia ?) a second species is equally common, differring from 
D. favulosa in the frond beeing never vesicated and in the component cells beeing 
very much smaller, the surface flatter, and the frond having a silkv lustre». Diffe- 
rentias in crescendi modo allatas explicare ausus sum, conjectura facta frondem D. 


sericece. ocius, nimirum multo juniorem, fieri in laminas disruptam. —Quceritur igitur 


an revera ita sit. 

'" Me judice ea, quie in ipsa structura Dictyosph:erite dubia videantur, vix explicanda puta- 
rem, nis] accuratius cognitis et quoad ortum, et quoad mutationes et quoad functiones organorum 
illorum, de quibus l. e. conjecturas quasdam attuli. Vix dubium mihi videtur hos «discos» intra 
ipsam membranam parietum generari. Ubi eadem maxime juvenilia videre credidi, discum refe- 
runt ab initio rotundatum, mox spe paulisper oblongum; in planta maxime juvenili, eujus pari- 
etes observare credidi quasi lamellosos, hzc organa vidi inter lamellulas, quasi bull: inflatze ad 
instar obvenientes; at intra membranam suam propriam contentu quodam virescente instructa. In 
pariete paulo adultiore discos semper lamellula ipsius cellule tectos puto. In pariete adhue adul. 
tiore inter duas cellulas bullas vacuas easdem referre dicerem, vix oppositas sed probe alternantes, 
ita dispositionem monstrantes, quam in sua icone /ig. 2« tenaculis sic dictis tribuit Murray. Mihi 
autem nusquam contigisse confiteor dentes istos aut crenula observare, quibus hzec organa instructa 
delineavit Murray. Ubi obveniant in cellulis istis maxime juvenilibus, discos hos certe integerri- 
mos vidi, quales eosdem quoque pinxit Zanardini; et eosdem ibidem contentu quodam instructos; 
et consimilia organa obvenire in radieulis cylindraceis cum nulla alia membrana conjunctis, contra 
functiones iisdem a Murray suppositas, mihi quidem suadere viderentur. In specimine adparenter 
senili hos discos vidi admodum  conspicuos, evidenter seriatos, quasi intra vittas marginibus para- 
lelas, interiore latere cellularum majorum obvenientes, evolutas (ita in specim. Australasico 
D. favulose). 

7 Animadvertere opportet D. favulosam in Synopsi Alg. Austr..à Harvey non indicatam 
fuisse. Eandem tamen, aut saltim. speciem crescendi modo et magnitudine cellularum constituen- 
tium congruentem, ibidem obvenire omnino certum puto. Vidi specimina tum juniora «vesieated» 
(minora et majora diametro usque pollicem superante) tum alia in laminas curvato-planatas pluri- 
pollieares disrupta; illa ex Champion-bay, hisce sine loco natali a J. E. Gray mihi missa, at utpote 
a R. Brown leeta. Hine plantam Sonderi jure ad D. favulosam relatam fuisse, eontra dictum Har- 
veyl forsan supponere liceat. 


Analecta Algologiea. 65 


Qualia herbariorum specimina D. serice:, magis evoluta vidi, eadem dicerem 
laminam planatam firmam, rigidiusculam et sub-elasticam, expansione 3— 4 pollices 
latam, 1!/;»-—2 pollices altam, et ita reniformem (basi subcordata) et ambitu exteriore 
rotundato-obatam, colore fere in fuscescentem tendente, paulisper nitidam, quod 
nomine dato quoque indicare voluit Harvey. In specimine vero madefacto plante 
ut putarem paulo junioris, frons crassiuseula et subcarnosa adpareat, et lamine 
ejusdem non singule et simplices, sed plures quasi imbricatim superposite, ita ut 
recentes sua forma et dispositione florem quendam, petalis imbricatis plenum, re- 
ferre facilius dicerem, ita inter Algas suo crescendi modo c:sspitem  Anadgomenis, 
nec Valonie :emulari. Observare credidi lobos primum evolutos esse minores et in 
ezspite rosulato inferiores obvenire; serius separatos magnitudine sensim augeri; 
et esse hsc interiora aut superiora, quibus specimina Herbariorum fere plana et 
adparenter simplicia (inferioribus liberata) et quasi monostromatica, flabellata aut 
reniformia, constituuntur. 

Sub ejusmodi evolutione foliorum novorum, infra csspitem rosulatum sensim 
oritur area quzdam  basalis, supra inswqualitates loci natalis expansa, cujus ex la- 
inia deorsum versa emittuntur radiculte sensim plurim:e, prout sursum ex ea ad- 
scendunt foliola nova!)  Radiculas has cylindraceas vidi, ilia tubulosa flexuosa et 
inequali :emulantes, crassitie cellulas frondis squantes, longitudine diametrum ip- 
sarum pluries superante; plurimas in apicem coecum obtusum excurrentes, aliis 
sparsim (ubi adfiguntur?) radicellas multo tenuiores et acuminatas emittentibus. 
Plures ejusmodi radicellas sparsim densius juxtapositas vidi; easdemque provenire 
a «disco», intra membranam radiculze formato, observare credidi. 

Hujus areze basalis presentiam fuisse, quam indicare voluit Harvey, statuens 
frondem esse «umbilicatam et medifixam» lubenter conjicerem; quin immo ipsis his 
verbis indicari eum frondem adhuc juniorem descripsisse. 8i vero expressis verbis 
dixit Harvey, frondem numquam vesicatam obvenire, et tamen in icone frondem 
pinxit. evidenter incurvam, et facile diceres laciniis convergentibus instructam, hoc 
vix aliter intelligendum putarem, quam se ipsum ejusmodi vesicatam frondem non 
observasse, quamquam ex incurvatis laciniis, modum crescendi, quem in D. favu- 
losa sibi bene cognitam habuerit, quoque in nova specie subsimilem forsan sup- 
posuerit. 

Inter specimina paucissima juniora, quie mihi examinare lieuit, intimum fo- 
lium in ezspite rosulato formam vesiez rupte quoque magis evidentem observavi, 


" Aream hane basalem, de qua si quid vidi, silent auctores, quoque in Dictyosph:eria favu- 
losa obvenire, eamque suis propriis functionibus instructam esse lubenter dicerem. Ab initio mo- 
nostromatieum putarem et stratum constituere, quale in sua JD. valonioide pinxit Zanardini; hoc 
stratum sensim forsan fieri ipsum pleiostromaticum; et nescio anne specimina nonnulla Herbario- 
rum, qui D. favulose nomine distributa fuerunt, incrassato hoc strato admodum senili revera 
constituerentur. Infra bullatas frondes D. favuloss, quz media sua parte affixas, dein sursum 
liberas adscendentes, nunc observare credidi numerosas juniores frondes a strato basali pullulantes. 
Demum deperdita fronde adultiore bullato-inflata, novas frondes ex strato basali excrescere forsan 
conjicere liceret. 


66 J. G. Agardh. 


quam laciniis eonvergentibus sui speciminis depicti indicavit Harvey. Hoc folium 
intimum quoque vidi multo tenuius, quin immo sparsim plicatum, quasi margine 
involuto fuerit cinetum. n ipso eentro ejusdem (quod fronde umbilicata designa- 
verat Harvey) corpuscula 3—4 sursum surgentia vidi, ita vero minuta, ut nisi magis 
albescenti colore instructa fuissent, vix oculo nudo conspicerentur. H:ec corpuscula, 
2 


3 lineas longa, cylindracea, aut leviter compressa fere ex eodem puncto emer- 
gentia, gelatinosa et colore dilutissime virescentia aut fere hyalina; ita quoad ad- 
spectum et crassitiem magis referentia radiculas deorsum tendentes, quam vesiculam 
aut laminam sursum evolvendam. Ob minutiem et ipsorum membranam tenerri- 
mam et gelatinosam, structuram interiorem, sectione facta transversali, mihi non 
bene percipere licuit; observare credidi illas esse contextas cellulis plurimis et mi- 
nutissimis, siue certo ordine mihi conspicuo dispositis, exterioribus cellulis, ut mihi 
adparuit, verticaliter dispositis. Utrum hiec corpuseula initia sisterent. Algze omnino 
diverse, an in his prima initia vesiculie excrescentis Dictyosphieri:e agnoscere oppor- 
teret, mihi sane latet. ^41 ex adspectu illorum judicarem, corpuscula omnino aliena 
conjecissem. Quum vero ipso illo loco frondis obvenerunt, ex quo novas vesicatas 
frondes provenire exspectarem, et memor quomodo ex fronde D. valonioides vesieas 
adparenter alienas provenire observavit Zanardini, corpuscula a me observata silentio 
preterire nolui. Nec aliud hucusque habui specimen sat juvenile et completum, 
quod illis instructum exspectare liceret. 

Jam ex ipsa evolutione frondis adultioris in certam formam tendente — quam 
seplus vidi circiter duplo latiorem quam longam — forsan facilius quis concluderet 
ipsam dispositionem cellularum aut in diversis partibus ejusdem frondis aliam esse 
debere, aut a magnitudine vel torma cellularum, in diversis partibus quodam modo 
diversa, pendere. Obiter vero inspicienti cellulze omnes et conformes, 5—6:gonse, 
et magnitudine vix conspieue diverse viderentur. Ut sepe norma videtur in par- 
tibus, quz cellulis rotundato-angulatis contexte sunt, cellulas JD. sericee invicem rite 
alternantes facile diceres, vix conspicua quadam diversitate dispositionis in partibus 
saltim. superioribus frondis magis evolute. Si hs cellulte maturescentes cum iis 
D. favulose comparantur. easdem in JD. sericea multo minores semper obvenire vi- 
dentur. Ipsam dispositionem vero cellularum accuratius observanti mihi adparuit 
cellulas in inferiore parte frondis ita dispositas obvenire, ut quasi series ab ima 
parte frondis peripheriam versus radiantes efficiant (nee cellula inferior (i istis se- 
riebus) eum. duabus proxime superioribus alternans disposita adpareat) Series has 
radiantes, quas ita dignoscere liceat, nunc magis strictas, nunc lineas paulisper cur- 
vas formantes dicerem. — Supra inferiorem partem lamine, in qua has lineas ra- 
diantes detegere liceat, easdem obsolescere dicerem, et in tota superiore parte frondis 
cellulie/ alternant retieulatim | junctz. Ex his forsan quispiam conjiceret ordinem 
quendam alium obvenire debere in fronde juvenili, cujus sensim facta mutatione 
lormam totius frondis adultioris sensim mutari et ad rupturam frondis bullatim in- 
flatze conferre, suspicari liceret. 


Analecta Algologica. 61 


In plurimis adultioribus speciminibus, quie vidi, marginem frondis oculo nudo 
minutissime crenulatum lubenter dicerem, et cellulas extimas quasi cujusdam rup- 
ture indicia offerentes. In lamina vero juniore et tenuiore, qualem supra deseri- 
bere conatus sum, nune plicas vidi, quas analogiam quandam cum replicato mar- 
gine Padin:w indieantes facile quispiam suspicaretur. Mihi autem marginem hune 
supremum speciminis juvenilis — sectione frondis directione radii faeta observanti, 
adparuit marginem supremum laminc inflexum offerre cellulas quoque radiatim 
superpositas: supremam cellulam (apice) extrorsum convexiusculam, proxime infe- 
riores (2—3) parietibus planis sejunctas (quasi articulos sisterent fili radiantis) et 
ipsas indivisas; infra has alias 2—3 vidi pariete oblique et transversaliter ducto in 
cellulam unam superiorem et alteram inferiorem in dispositionem alternantem cellu- 
larum jam abeuntes; membranas has juveniles tenues et leevissimas vidi, nullo ad- 
paratu tenaculorum invicem conjunctas. 

Ex iis, quie de erescendi modo Dict. sericee supra attuli, patet me judice, quan- 
dam suspicari licere analogiam inter speciem hanc et diutius cognitam JJ. favulosam ; 
et differentias, quas hoe respectu adesse viderentur facilius explicari, si assumere 
liceret. D. sericeam. ab initio vesicatam, jam sub juniore :etate disruptam fuisse. 
Hoe respectu utramque speciem ad idem Genus referre vix dubitarem. Utrum idem 
concludere liceret ex penitiore structura frondis, id difficilius quidem dijudicatur. 
Quod in utraque specie obveniant corpuscula illa — quoad naturam et functiones 
forsan dubia, qui supra indicavi ut discos intra ipsos parietes cellularum immersos, 
queque nomine Keimzellen denominavit Kützing, et qu: ut tenaeula descripsit 
Murray — id ut putarem plurimis adparuisse congruentiam proximam utriusque 
plante certiorem reddere. Patet vero differentias alias, admodum conspicuas, inter 
utramque speciem revera obvenire. Spatia illa vaeua Dict. sericee, quibus cellulas 
proprias utrinque cinctas esse primus indicavit Murray, harum nulla indieia in 
Dict. favulosa nec ile assumsit, nec ab alio observata fuisse scio. Perpendenti vero 
mihi ejusmodi vacua, si quidem recte supra stabuerim eadem aut consimilia in 
multis Algis obvenire certum in finem creata, quin immo eadein in diversis parti- 
bus ejusdem individui generari, prout his partibus diversis aut illis opus sit, aut 
superflua essent, adparuit nec his differentiam majoris momenti adtribuendam esse. 
Si bullatim exerescit frons D. favuloss, et ipso suo crescendi modo frons continetur 
diu vesieuliformis, forsan suspicari liceret, vacuis istis spatiis, intra ipsam (mono- 
stromaticam) frondem formatis, huic speciei non opus fuisse. In D. sericea vero, 
quam jam admodum juvenilem ruptam fieri assumsi, et dein excrescere in laminam 
latam erectam et initio admodum tenuem, huie spatiis vacuis sensim formatis opus 
fuisse, eademque hunc in finem creata, forsan quispiam assumeret. 

Utrum organa illa, qui tenacula dixit Murray, characteres sisterent, quibus 
suadentibus species dicte in diversa Genera distraherentur, an in unum idemque 
cogerentur, id ex modo quo hzc organa rite explieantur pendere putarem. Revera 
ex eo modo, quo hsc organa a Murray descripta fuerunt, potius typos. diversos 
indieantia, facilius quis suspicaretur. In JD. favulosa nimirum hsec organa ita de- 


LI 


68 J. G. Agardh. 


lineata fuerunt ut quasi immediate unam cellulam hexagonam eum altera conjun- 
gerent; in iconibus datis membranam unius cellulee hexagon: eum membrana. alte- 
rius connexam pinxit, quasi clavis plurimis utramque membranam  permeantibus; 
caput, ut ita dicam, clavi in una cellula obveniens depinxit, apicem vero clavi intra 
alterius cellule. membranam paulisper flabellatim expansum, margiueque suo crenu- 
lato (fig. 2 ef 2a) terminatum !. Ex ipso pariete (fig. 2a) depicto, patet clavos 
esse ita dispositos ut capita et apices (vicibus mutatis) intra cellulam utramque iis- 
dem perforatam alternant. In JD. sericem contra, inter cellulas polygonas frondis, 
adessent cellulie proprii generis («borderimg cells») in quibus (si descriptionem et 
icones datas rite interpretatus sim) organa, quie tenaeula dixit, obvenirent. Hsec 
tenaeula, qualia in fig. 6 depicta, secus parietes a quibus proveniunt longa serie 
unifariam disposita pinguntur; in vicinis vero cellulis, parietes tenacula generantes 
alternantes obvenirent (in una dextrorsum in altera sinistrorsum porrecte) Tum 
presentia duplieis generis cellularum, tum ortu et dispositione diversa tenaeulorum, 
structuram D. sericee a D. favulosa ia. diversam ut typos diversorum Generum has 
species sistere, facilius quis suspicaretur. Dum in una structuram Valonie proxi- 
mam, in altera structuram A4nadyomenis — si quoque paulisper mutatam —-, faci- 
lus forsan quispiam suspicaretur ?. Mihi cellulas polygonas in fronde adhue juve- 
nili observanti nullas ejusmodi cellulas doliiformes observare licuit; in fronde adul- 
tiore cellulas polygonas marginali quodam adparatu paginas versus obtectas facilius 
quidem credidissem, at hunc ita arcte adhs:rentem et densum ut singulas ejusdem 
constituentes partes mihi dignoscere non licuerit. Attamen nonnullis locis plantze 


" Observare placet mihi non contigisse marginem hunc crenulatum observare; frustra quo- 
que mihi explicare conatus sum quem in finem crenul:e, spatium versus cellule interius directo, 
ibidem patescerent. 

?) Quocumque modo structura D. serice:e interpretata fit, eandem admodum complicatam fa- 
cilius putares; et lubenter confiteor mihi non contigisse nec ex iconibus comparatis, nec ex expli- 
'atione earundem à Murray data, nec ex iis quiz ipse vidi certam elicere opinionem de propria 
structura hujus speciei. In icone fig. 5 a Murray data, in qua frondem qualem a superficie in- 
spectam pinxit, cellulze magn: polygon:w disjunctz adparent cellulis admodum diversis, quas dolii- 
formes lubenter dicerem aut sub-cylindraceas, suo diametro circiter sesquilongiores, unica serie 
quasi artieulatim superpositas; has cellulas tantum superficiales esse forsan ex eo colligere liceret 
quod in fig. 7, in qua structuram frondis verticali versus paginas sectione observatam pinxit, plu- 
res cellulas polygonas invicem sine ejusmodi adparatu interiore adpropinquatas pinxit (membrana 
nimirum simplici disjunetas); quod quoque sequi putares ex descriptione in pag. 4 datis: «the 


borders of the hexagonal cells are every where lined with rows of smaller cells — sometimes 
single, sometimes double rows — running along the tops of the hexagonal walls, and these are 


discovered to be attached by tenacula alternately on either side;. In interpretatione iconum, de 
fiv. 6 ipse non dixit utrum, sectione transversali facta frondis, dispositionem tenaculorum cellulas 
versus polygonas dextrorsum et sinistrorsum sitas, h:zec figura monstraret; ut egomet iconem Mur- 
rayi interpretandam credidi; (Nec tamen [facile intelligitur quomodo cellule istze plures seriatze, 
in fig. 6 delineatz:,, convenirent cum struetura frondis in fig. Y delineata; in hac nimirum cellule 
medic frondis conspicue exterioribus latiores, dum in fig. 6 omnes sque magne viderentur) Si 
quoque descriptionem a Murray datam rite interpretatus sum, h:ec fig. 6 illam interpretationem 
structurie frondis spectaret, quam in pag. 4 ipse descripsit; ex interpretatione vero quam dein in 
pag. 9 ipse dedit, qua ducente ipsz cellulite monostromatiese essent et conspicue majores, at spa- 
tiis vacuis utrinque cinctze, hzec fig. 6 difficilius sane intelligatur. 


Analecta Algologica. 69 


adultioris sectione transversali facta frondis (precipue in inferiore parte ejusdem) 
observavi eellulas polvgonas, cellulis istis doliiformibus, quas in fig. 5b pinxit Mur- 
ray, adparenter cinctas. Ejusmodi locis observare credidi eellulas polygonas cum 
retieulato adparatu marginali laxius fuisse junctas, ne dieam ex eo disjunctas; et 
retieulatam ipsum adparatum nune fere qualem illum a facie depinxit Murray (fig. 
5) nune vero (nescio an oculo aliter situm, an sub alio evolutionis stadio observa- 
tum) constare ipso pariete cellularum hexagonalium magis inerassato et utrinque 
problematicis istis organis (diseis supra memoratis) alterne dispositis, fere ut eadem 
in fig. 2a pinxit Murray (in D. favulosa); attamen eadem eo respectu diversa, quod 
erenulas nullas observare mihi contigit. 

Me quidem haud fugit separationem illam cellularum hexagono-angulatarum 
.at adparatu reticulato marginali, quam observare credidi, novas offerre interpreta- 
tionis difficultates. Nec dicere auderem quomodo hz solverentur. Animadvertere 
tamen placet nos de fructificationis norma  Dietyosph:eri:e revera nihil scire. 5i de 
nonnullis Siphoneis inferioribus certius constat sporidia motu predita in frondis par- 
tibus vix ullo modo mutatis generari, tamen in permultis aliis Generibus fructifica- 
tionis partes proprias, vario modo in diversis obvenientes, cognitas esse patet. Solus, 
qui de partibus quibusdam fructificationis Dictyosph:erite mentionem fecit, fuit Har- 
vey, et hie quoque fere Algologorum solus, qui plantam vivam examinaverit. In 
Ner. Bor. Americ. sequentia habet: «when the cells have been separated !), each 1s 
seen to be marked at the line of junction by a. double row of cireular discs ?). In 
full grown cells the primordial utricte is easely separated from the outer cellwall, 
and contains a green granular endochrom; from which by celldivision 4 new cells?) 
are formed, and thus the frond extends by repeated quadrisection of the component 
cells». Qus ita dixit quoque in Tab. XLIV B iconibus illustravit, quas ad fictas 
suppositiones confectas suspicari non licet. 


PornvcogniA CnowpRoipEs (J. Ag. mscr.) fronde carnoso-crassa, in rachide flexuosa 
alterne subpinnatim dichotoma, decomposita, laciniis sursum sensim angustio- 
ribus linearibus, supra axillas dilatatas subrotundatas patenter porrectis, ter- 
minalibus obtusis, eystocarpiis 


Hab. in Waterloo-bay Australie legit Miss O. Halloran! 


') Utrum externa vi, an sub certo evolutionis stadio, revera non statuit Harvey; quod vero 
postea adjecit de separatione utriculi primordialis in cellulis watwrescentibus, me judice, potius in- 
dicare videretur, separationem fieri sub certo quodam stadio evolutionis. 

* Has discos a Harvey quoque depictos, externos nullo modo cum organis interioribus ab 
aliis pluribus descriptis comparandos esse patet. Ubi ipse cellulas disruptas vidi, nodos a Harvey 
depietos, potius sistere putarem residua, ad angulos obvenientia parietum ruptorum. 

?) Quia ejusmodi divisionem quaternariam nemo postea observaverit, idcirco eandem sub 
Stadio evolutionis proprio obvenire posse egomet haud negarem, si quoque dubitare liceat de ex- 
plicatione a Harvey eidem tributa. 


(0 J. G. Agardh. 


Quum alim, hucusque descriptz, species Polycoeliw colore roseo et tenuitate membranacea 
hodie sat cognitzee videntur, novam speciem ejusdem Generis recognoscere putavi, quam habitu — 
ramifieationis norma, colore et consistentia — potius Gymnogongrum referre dicerem. Est nimi- 
rum planta circiter 3-pollicaris, purpurea et crassiuscula, et exsiccata inferne superficiem mon- 
strans in:wqualem, quasi bullis minutissimis pustulosam; quibus structuram internam admodum 
peculiarem jam indicatam diceres. Rachides inferiores 3—4 lineas latas vidi, supremis vix lineam 
latitudine superantibus; omnes inter ramos, alterne a margine exeuntes, conspicue flexuoss; par- 
tes majores frondium in ramos sub corymbose expansos sat conspicue tendunt; segmenta proxima, 
sat regulariter alterna, distantiis 3—4 lineas longis inferne separata, superioribus sensim brevio- 
ribus. Axill&e omnium inter rachidem et eximie patentes ramos fere rotundatze adpareant. Color 
eximie purpurascens. Sectionibus factis structuram interiorem Polyceoehl:w facilius recognoscere 
credidi, cellulis interioribus maximis unica serie inter margines dispositis, membrana tenuissima 
plus minus exsiccatione collapsa cinctis, et exterioris strati cellulis reticulatim anastomosantibus 
cireumcirea obtectis. In partibus plantz superioribus cellulas interiores subvacuas vidi; plures, 
evidenter contractione ad mediam longitudinem facta, in duas novas subdivisas observavi, quas 
introductis partibus strati corticalis sensim magis separatas fieri dicerem; per parietem gelatinosum 
cellularum interiorum fila tenuissima et sparsissima a cellulis strati corticalis emissa cum ipso 
endochromate interiore juncta observare credidi. Stratum corticale constat cellulis brevioribus et 
admodum fÍirmis, quarum interiores in reticulum anastomosantes, exteriores in fila verticalia vix 
conjunctas vidi; cellulz superficiales fere globoss et in muco fere inordinate adparent. 

Sectionibus longitudinalibus et transversalibus comparatis, vix aliam differentiam vidi, quam 
in longitudine cellulàrum longiorum; quse in segmento longitudinali nunc sunt suo diametro ses- 
quilongiores; in segmento transversali suo diametro subwquales. In parte inferiore et crassiore 
irondis nunc strati intermedii initia videre credidi in cellulis aut lacunis medias cingentibus, suo 
proprio reticulo cinctis. 


Callophyllis (cura posteriores). 


Proter characteres a structura cystocarpii deduetos, ipsam structuram frondis 
esse Callophyllidi characteristicam, satis hodie constare putarem. Characterem struc- 
turee, quem speciebus omnibus genuinis typicum dicerem, tamen in diversis specie- 
bus esse nune evidentiorem, nune minus conspicuum, monere placet; quod sspe 
pendere putarem a magnitudine cellularum majorum, quz adparatu peculiari filo- 
rum anastomosantium cireumdantur. lta in specie Capensi (Call. discigera) cellulas 
interiores rotundatas admodum minutas vidi; hinc stratum interius frondis hujus 
speciei totum filis anastomosantibus contextum incauto facilius videretur. In nulla 
specie, mihi cognita, structuram typicam Generis evidentiorem vidi, quam in specie 
infra descripta (Calloph. Gigartinoides); stratum. nimirum filorum anastomosantium - 
circa cellulas majores rotundatas :eque evidentissimum adpareat, quacumque direc- 
tione sectionem tenuiorem frondis observare placeat. Meminisse quoque opportet 
cellulas interstitiales quoad ipsam suam formam adparere in diversis speciebus di- 
versas, precipue si sectione transversali observantur. Nune enim articuli earundem 
breves adpareant fere rotundato-angulatze, magis cellulas minores majoribus inter- 
jeetas :mulantes (quales fere in Hymenocladiis seepe observantur); in eodem vero 
specimine, si sectione longitudinali structura comparatur, easdem cellulas interstitiales 


Analecta Algologica. 1l 


observare licet elongatas et fila anastomosantia referentes (C. Harveyana). Ipsa ni- 
mirum fila anastomosantia, quasi retieulum proprium, secus longitudinem frondis 
expausum efficiunt, in quo articuli longitudinali directione exeurrentes fiunt lon. 
giores, quam alii, qui transversali directione excurrunt. Cellule interiores majores 
sunt preterea in diversis speciebus nunc magis elongate, nune breviores — in his 
suo diametro vix ultra sesquilongiores —; hinc in speciebus, quarum cellule inte- 
riores breviores permanent, cellulas interstitiales quoque breviores obvenire, et invi- 
cem parum dissimiles, sive longitudinali sive transversali frondis sectione obser- 
vantur, id puto sat conspicuum in nonnullis speciebus (C. Lamberti, cujus ex eodem 
ramo, si sectiones longitudinales et transversales comparantur, cellule interiores ma- 
jores, sectione longitudinali observatee, suo diametro vix ultra sesquilongiores, sec- 
tione vero transversali fere rotundatz adpareant) — ln formis vero, quas ad C. 
coccimeam. retulit Harvey, et cellulas interiores vidi longiores et fila anastomosantia 
articulis longioribus et eylindraceis contexta. Hae adparentie diversitate deceptum 
fuisse Kützingium — qui tum Genus Callophyllidis instituit, indicata structura di- 
stinetum, tum aliud typo C. Lamberti creavit — forsan conjicere liceret. Compa- 
rata hae structure differentia in diversis speciebus, characteres specierum certiores 
forsan ducere licuisset, nisi ejusmodi differentias et verbis difficilius rite descriptas 
et pro setate partis descriptzte quoque paulisper varias fieri, facilius suspicaretur. Id 
hodie tamen monere placuit nonnullas existere species, in quibus cellule interiores 
majores fere tantum per duas series (inter paginas) dispositzte adpareant (C. obtusi- 
folia, et C. marginifera — infra descripta —), dum in aliis (quantum meminerim) 
omnibus per series plus minus numerosas dispositas vidi. 

Ipsam structuram nuclei in diversis speciebus paulisper diversam obvenire 
forsan videretur; nimirum nucleolos minores, quibus componitur, esse in aliis invi- 
cem magis distinctos, intercedente strato magis conspicuo filorum interstitialium ; in 
alis nucleum nucleolis magis arcte conglobatis contextum. Nescio vero anne hiec 
differentia precipue penderet ab :etate partis, in qua generantur cystocarpiorum 
nuclei. Nimirum in fronde adultiore, cujus cellule interiores rotundate jam magis 
evolutzte adsunt, nucleolos in his generatos quoque fieri majores et invicem magis 
adparere distinctos; nucleos vero in parte juniore evolutos (in ligulis aut dentibus 
marginalibus, minutis et posterius provenientibus), cujus cellulze adhue minute przeg- 
nantes fiunt, quoque fieri nucleolis minoribus et densius conglobatis compositos, for- 
san assumere liceret. llinc quoque structuram nuclei Generi characteristicam, evi- 
dentiorem  adparere in speciebus eystocarpia per frondem) sparsa generantibus; in 
Call. laciniata aliisque, quarum nuclei in dentibus aut fimbriis minutis marginalibus 
generantur, structuram nuclei minus evidenter nucleolis compositam obvenire, faci- 
lius explicari finxi. Inter stadia vero structurie ita extrema quoque intermedia 
(C. Hombroniana Mont.) obvenire, meminisse placet. 

Ducentibus characteribus. tum a structura frondis, tum a nucleo composito 
deduetis, plurimas species a me (Generi adseriptas, eidem quoque pertinere hodie 
lubenter assumerem. De una vero olim sub nomine C. Brownec descripta, videas 

Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 10 


3 TCT á "TA h 
"^ c. E » "A P 
NET RT TRE 
VC wt ro T RUN, pec enis ecc * iai J 
Mt T duc: 
"d. d Ll "n 
r 

LI 
"7€ 
12 J. G. Agardh. 


qua infra sub novo Genere  Diplocystidis attuli; de alia, mihi et quoad structuram 
et limites speciel incerta !), me nihil hodie certius statuere posse impense doleo. 

. In iis speciebus disponendis, quie Generi certius pertinere videntur, primarios 
characteres ex situ cystocarpiorum hauriendos esse, hodie quoque lubenter assume- 
rem; patet nimirum nonnullas esse species, in quibus cystocarpia fere in unaquaque 
parte frondis provenire, quasi vaga; alias vero esse, in quibus aut margini immersa, 
aut margini vicina generantur. Sunt nonnulle specles in quibus infra apices fron- 
dis plus minus dissectie aut pinnatim decompositz:e subsingula generantur — in la- 
cinia (aut pinnula) paulo latiore quasi mediam partem occupantia, limboque angusto 
sterili cincta; in pinnula angustiore vero ita tumentia ut nodosa promineant, uno 
aut geminis apicibus sterilibus quasi mucronata. Sunt denique species in quibus 
ipsam frondem sterilem diceres, cystocarpiis vero in fimbriis aut ligulis — quasi 
in hune finem evolutis — provenientibus. Qu: vero ita adesse videntur in situ 
evstocarpiorum diversitates, certis speciebus privse, fiunt in aliis aut minus conspi- 
cuz, aut non semper conjunctz:e eum iis habitualibus notis, quibus ducentibus spe- 
cies alio modo adproximandas esse putares. Hine de magis minusve apta disposi- 
tione specierum quoque aliter judicari posse liquet ?). 


' CarLoPHYLLIS ORNATA JMonf. mihi vario respectu dubia manet; me ipsum nullum speci- 
men plantze a Montagne descripte certius determinatum observasse, dixisse placet. 5i quoque ex 
analysi fructus et structure conjicere liceret speciem Montagnei ad Callophyllides jure relatam 
fuisse, tamen characteres vix ita redditos putarem, ut certam opinionem hoe respectu proferre 
auderem. Specimina, qu:& suadente habitu ipse ad speciem Montagnei referre ausus sum, certe 
à structura Callophyllidis recedunt, nisi assumere liceret eadem, quamquam externe conservata, 
quoad interiorem structuram dissolata fuissent. Plures formas revera coram habui, quie habitu 
congruentes, structüra tamen diversas putarem. ln planta ex Port Jackson a me olim (Bidr. Alg. 
Syst. IV. p. 55) ad speciem Montagnei relata, iterum iterumque a me examinata, certe nulla in- 
dicia ejus structurzre observare contigit, quam Callophyllidi characteristicam putavi. Ex nova Ze- 
landia fragmenta habui alia, qui? ad. plantam Montagnei referenda suspicarentur; mihi potius Haly- 
menize speciem indicantia, quamquam quoad structuram nee bene eum hoc congruentia. Denique 
fragmenta ex Cap Adare a Navarcha Kristenson, antareticas regiones investigante, reportata, plan- 
tam his omnibus comparandam habui, cujus structuram nec Kallymeniam nec Halymeniam indi- 
cantem putarem, utpote cellulas interiores plus minus rotundato-angulatas — intimas maximas, 
seriem interiorem formantes; his proximas conspicue minores, — stratum vero corticale filis verti- 
calibus moniliformibus densissime juxta positis, 3—4 articulis superpositis constitutis contextum. 
Inter hse fila vidi sph:wrosporas oblongas cruciatim «divisas, pro magnitudine plantzte admodum 
magnas; nonnullas elapsas poro hiante designatas vidi. 

?j 8i eadem evolutionis stadia fructuum in formis quibusdam proximis comparantur, lubenter 
dicerem eystocarpia in C. carnea (qualem typicam puto) velut in C. Lamberti (qualem ssepius vidi), 
plerumque generari fere immediate infra apicem, et hoe modo quasi margine plus minus evidente 
cincta. Hune marginem in C. carnea inermem vidi; in C. Lamberti nune dente laterali armatum 
aut quasi pluribus minutissime subcrenulatum. In formis vero, quarum apices angustiores for- 
mantur (€. coccinea, C. carnea, C. corymbosa, C. Lambertii formis angustioribus) lubenter dicerem 
lacinias szpe ita angustas obvenire, ut in ipsis apicibus cystocarpla generari nequeant; hine cysto- 
carpia in his paulo inferius provenire, fere laciniis latiora et apiculo sterili longiore s:epe superata. 
Form: anguste fertiles (diversarum specierum) hine invicem magis convenientes adpareant; et ex 
his forsan facilius concluderetur, omnes ad unam eandemque speciem esse referendas. Quum 
vero quoque in his una aut altera nota adsit, quibus originem diversam prodere mihi adparuerunt, 
lubentius assumerem has species quoque quoad dispositionem aut adspectum fructuum nunc sat 
congruentes obvenire posse. 


Analecta Algologica. 1/5] 


Satis constat plures formas Callophyllidis, invicem quam maxime affines, ad 
oras Australie frequentissimas obvenire; has species certis characteribus rite cireum- 
seribere diffieillimum | esse. patet — Nec. hodie conabor characteres indicare, quibus 
potissimum dignoscerentur !). 

Mequentes formas ultimo tempore mihi missas habui, quas species proprias 
sistere confidentius dicerem. 


CaLLoPHYLLIS GiGaAsTINOIDES J. Ag. mscr. fronde ex tereti compressa anguste line- 
ari, inferne adparenter dichotoma, superne eorymbosa, ramis majoribus paten- 
tibus. ramulis erectiuseulis bi-trifidis subulatis, evstocarplis infra axillas supe- 
riores frondi immersis (in exsiccata adparenter prominulis), cellulis strati inte- 
rioris evidentiore margine interstitialium cinetis. 


Hab. ad oras Novsw Hollandiee australes ex Encounter-bay (D:na. Hussey !), 
ex Waterloo-bay (Halloran !). 


Ex habitu hane potius Gracilari:: aut Gigartinz speciem facilius quis conjiceret; tum vero 
cystocarpiis, tum structura frondis comparatis, speciem esse Callophyllidis convictus fui. Facto 
nimirum segmento transversali frondis vidi stratum interius contextum cellulis paulo majoribus 
rotundatis, pariete fere gelatinoso cinctis, invicem vero prseterea separatis adparatu filorum tenuis- 
simorum anastomosantium, reticulum sat conspicuum inter cellulas quasque proximas formantium. 
Strueturam adspectu admodum peculiarem quoque in eystocarpiis recognoscere liceat. Nucleus ni- 
mirum, nucleolis plurimis compositus, continetur filis reticulatim anastomosantibus et quasi his 
intercedentibus in nucleolos numerosos subdivisus permanet; filis anastomosantibus intra cellulas 


') CALL. COCCINEAM sub formis sat diversis obvenire jam ex speciminibus a Harveyo «istri- 
butis concludere licet; dum forma, qus ei normalis fuisse adparet, tota pinnatim decomposita vi- 
detur, pinnis pinnulisque sensim tenuioribus at linearibus instructa, aliam dixit comatam, quam 
suadente adnotatione ab ipso facta in specimine quod habui, substantia tenuiore laciniisque supe- 
rioribus magis capillaribus distinctum, speciem quoque propriam sistere supposuit. Specimen aliud, 
C. coccinec var. erinalis nomine inscriptum, laciniis teque tenuibus at multo longioribus distinctum, 
quoque habui. Utramque formam in Epicrisi ut varietatem C. eoccineze sub nomine C. coccinea 
var. erinalis. conjuingendam putavi. Ultimo tempore numerosa specimina hujus habui, eamque 
quoque fructiferam videre licuit; quibus comparatis propriam speciem in hae forma agnoscere vix 
dubitarem, quam nomine eximie characteristico a Harvey proposito Call. comata ( Harv. mscr.) de- 


signatam vellem. Dum alie form:e affines ramificatione magis pinnatim decomposita dignoscantur, 


frondem €. comatz dicerem ditrichotome aut inferne subpolychotome laciniatam, segmentis in- 
fimis anguste linearibus, superioribus angustissimis demum sepe capillaribus, eystocarpiis inter 
lacinias antepenultimas anguste lineares immersis, sua latitudine laciniam angustam quasi nodo 
cireumcirca elevato superantibus. Specimina tum Harveyana a D:r Curdie lecta, tum alia a J. Br. 
Wilson ad Western Port, tum denique numerosa a Clarks Island a F. de Mueller mihi missa com- 
paravi; plurima superne in lacinias fere capillares attenuata; in unico vero tantum specimine 
eystocarpia adspectu Cysfoclonii purpurascentis veterentia vidi. Parte inferiore frondis complanat:e 
transversaliter secta, segmentum vidi lineare, paucis seriebus cellularum majorum in media parte 
instructum, alis minoribus interiores cingentibus, filis intercellularibus elongatis, inter parietes 
gelatinosas tenuissimis; cystocarpiis transectis structuram eximie evolutam Callophyllidis me vi- 
disse, quoque dixisse opportet. 

Preter formas magis normales C. coceines, exstat quoque forma swbarborescens, stipitis parte 
inferiore latiuscula denudata truncum formante, ramorum coronam, corymbose expansam susti- 
nente. Specimina hujus breviora vidi, 2—4 pollices longa, stipite lineam circiter lato, ramis ramu- 
lisque decompositis sensim angustioribus. structura cunr €. coecinea hane congruere putavi. 


Ie de^ 


LI 


(4 J. G. Agardh. 


majores rotundatas introductis ét-quasi placentas formantibus, ipsis gemmidiis rotundatis minutis 
intra spatia, cellulas rotundatas antea referentia, initio conglobatis demum subliberis, et extra nu- 
cleolos plus minus evagantibus. 

Structuram frondis, quam (Generi typicam puto, in diversis speciebus plus minus conspi- 
euam esse, supra monui; in nulla specie me hane evidentiorem vidisse; quam in €. Gigartinoide 
quoque hoe loco dixisse placet. 


CALLOPHYLLIS MARGINIFERA 4. .1g. mscr. lronde. complanata tenuissime membrana- 
cea, pinnatim decomposita pinnis tenuioribus et demum angustissimis a rachide 
lineari. plana. densissime a margine provenientibus flexuosis et decompositis, 
ultimis subdichotomis, evstocarpiis ex margine pinnarum filiformium infra api- 
cem subreflexum globosis, cellulis strati interioris rotundatis majuseulis fere 
duas series subregulares inter paginas formantibus. 


Hab. ad oras australes Nov:e. Hollandie; ex Fowlers-bay a. Halloran lec- 
tam habui. 


Frons videtur gelatinosa, ita ut arctissime chart: adhaereat, et tenuissima ita ut Nitophylli 
speciem facilius quis suspicaretur. Hachidem inferiorem nunc angustam, sesquilineam latitudine 
parum superantem, nunc fere 4 lineas latam omnino planam, per totam longitudinem pinnis aliis 
conformibus, aliis angustioribus a margine provenientibus densissime decompositam vidi; rachides 
pinnarum latiores ima basi in petiolum angustum contract:ie; in pinnulis angustioribus hoc parum 
conspicuum; ultim:e pinnulw angustissinie ligulas filiformes at flexuosas referentes. In superiore 
parte pinnularum eystocarpia fere globosa conspiciantur, quasi a margine lateralia et apice super- 
eminente s:epe paulisper reflexo. Cystocarpia vidi lobo, a quo eminent, evidenter latiora, ipsis 
neque lobo, neque apieulo terminatis. 

Sectione facta frondis inferioris (pinnz) structuram Callophyllidis evidentissimam vidi; nimi- 
rum frondem complanatam latiusculam, duplici serie cellularum. majorum contextam; cellulas has 
angulato-rotundatas dicerem, quamquam  mollissimas, vix e regione positas sed irregulariter alter- 
nantes, intercedente regione media, filis interstitialibus paulo numerosioribus occupata, quasl co- 
stam diceres laxius compositam; cellulas preterea ejusdem seriei consimili at tenuiore ejusmodi 
regione separatos vidi, et utramque seriem, marginali latere ejusmodi filis in stratum corticale 
abeuntibus terminatam. Cellulite majores consimiles in plurimis speciebus Callophyllidis sunt per 


plures series dispositz, nimirum nune 3—4 ubi majores, nunc plures series ubi minores formantes; 
in unica specie (C. obtusifolia) inter hodie mihi cognitas, cellule interiores majuscule duas tan- 
tum series inter paginas efficiunt; et hoe species tenuitate et consistentia frondis eximie mem- 
branacea quoque eminet. Tum vero habitus et subdivisionis modus frondis in hac specie magno: 
pere differt a specie supra e me descripta, tum situs cystocarpiorum alium Typum Generis mihi 
indicare videretur. Nimirum in C. obfusifolia cystocarpia in ipsa fronde media intumescentia pro- 
veniunt, qua nota hzc species eum pluribus aliis convenire constat; dum in €. marginifera si si- 
tum cystocarpiorum rite explicaverim, hunc cum C. fenera et paucis aliis congruentem suspicatus 
sum. In C. aleicormi, quiz tenuitate frondis membranacea eum specie hodie descripta ante alias 
convenit, vidi cellulas interiores rotundatas per plures series dispositas, et cystocarpia haud mar- 
ginalia, sed in media fronde generata observavi. 

Ad hane speciem proxima credidi specimina nonnulla, multo minora 2—3 pollicaria, rachi- 
dibus primariis vix lineam latis, supremis fere filiformibus, ramosissimis fere corymbosos refe- 
rentibus. Structura ejusdem comparata Callophyllidis speciem quoque agnoscere credidi. Pructus 
Irustra quisivi. Hanc ex Nova Hollandia australi mihi a Halloran missam nomine Call. margini- 
lerte var. micromer:e designavi. 

Animadvertere placet me aliam habuisse formam ex Australia occidentali, adspectu cousi- 
milem et tenuitate frondis fere :eque insignem, quam vero et structura diversam vidi (cellularum 
seriebus pluribus contextam) et ramifieationis norma forsan alia dignoscendam. EHujus cystocarpia 


Analecta Algologica. 15 


nulla vidi; sed sphierosporas cruciatim divisas, certis locis incrassatis subnematheciosis ramulorum 
provenientes. Speciem novam in hac latere lubenter assumerem, nisi hane formam quandam ab- 
ludentem C. coccines suspicari forsan liceret. 


BiwpERA Karirrogwmis J. Ag. mscr. frondis decomposito-pinnat:' ramis articulatim 
constrietis, infra strieturas ramos conformes, duplici serie superpositos, sub- 
umbellatim egredientes emittentibus, articulis ramorum utrinque attenuatis ob- 
longis, terminalibus obtusis. 


Hab. ad oras Nove Hollandie australis; ex Waterloo-bay specimen a Hal- 
loran lectum misit F. de Mueller. 


Adspectum hujus speciei nomine specifico dato sat bene illustratum putarem. Revera habi- 
tum Lomentarie Kaliformis planta exsiccata sat bene refert colore, substantia et ramis articulatim 
constrictis; dum vero in specie dicta rami verticillos ramulorum magis regulares a geniculis emit- 
tunt, rami in specie nova infra strieturas exeunt, quasi verticillos plures superpositos et spatio 
sensim majore distinetos formantes: ita in articulo adultiore vidi ramos 4:plici serie superpositos; 
his in quaque serie paucioribus (geminis aut ternis); in articulo superiore geminas series, in infe- 
riore serie, paulo supra mediam partem articuli exeunte, ramos geminos; in superiore artieulo ra- 
mulos 4:nos, conspicua jam infra stricturam distantia, emissos, ramulos 4:os subverticillatos, in 
articulo terminali plures ad apicem paulo magis adproximatos, vidi. Articulos rami majoris ultra 
pollieares longitudine et pennam cygneam crassos; articulos ramorum infimos longiores, vix polli- 
cares, superioribus sensim brevioribus suo diametro lineam parum superantibus at eodem ordine 
ramos emittentibus. Segmento transversall facto non tantum structuram Binder:e, sed etiam spon- 
giolas sphzerosporiferas superficiales, sphierosporis ad basem filorum subcruciatim divisis instructas, 
evidentissime vidi. 


De Typis adparenter diversis !), qui Chylocladiae Generi adscripti fuerunt. 


Vix est aliud Genus Floridearum inter ea, quie magis cognita considerantur, 
de cujus charactere et limitibus forsan potius dubitandum videretur; quale a me in 
Epicrisi limitatum et descriptum fuerit, tale typos plures habitu, ramificationis norma 
et structura frondis admodum diversos complecti diceres. Charaeteres Generi pro- 


') Meminisse placet jam Lyngbyeum duo Genera proposuisse, unum nomine Gastridii, ad 
quod Fue. clavellosum et Fwuc. Kaliformem una cum aliis adnumeravit, alterum typo Fwco articulato 
nomine Lomentarie. Dein Gaillon adoptato nomine Lomentarie, huie permultas species, revera 
invieem non parum diversas, adscripsit. Greville vero primum sub adoptato nomine Gastridii, 
dein hoe mutato sub nomine Chylocladice tum formas stricturis quasi articulatas (Jh. Kaliformis, 
Ch. articulata), tum. continuas. (C. clavellosa) tum. formam. tantum in ramis elongatis stricturas 
offerentem (Ch. ovalis) conjunxit. Genera hoc modo et quoad characteres, et quoad limites ut 
videretur vacillantia, equidem adoptavi; at characteribus a structura nuclei pr:ecipue deductis fre- 
tus, plurimas species Grevilleani Generis et servato nomine Genus Lomentariw ad familiam pro- 
priam retuli; sub nomine vero Chylocladiz, alios species Grevilleani Generis retinui; quin immo 
in hoc iterum conjungens formas, quas Lyngbye suis novis Generibus typicas consideraverat. 


re elt -À 


PARE DEP NINH EN C RN A 


16 J. G. Agardh. 


prios, ex fructuum indole desumptos, nusquam revera rite redditos putarem. Sub 
annis, post editam Epierisin przterlapsis, tum novas quasdam formas suo modo di- 
versas ipse deseripsi, tum alias habui, fructu melius evoluto instructas, quibus quo- 
que suadentibus de affinitate et dispositione specierum melius judicare mihi licuit. 
Dum igitur aliis placuit species a me conjunctas in diversa Genera distrahere, mihi 
hodie liceat rationes afferre, quibus ducentibus Genus Chylocladize retinendum | ad- 
paruit, si quoque in plures sectiones subdivisum. 

Quale Genus Chylocladi: certis characteribus cireumsceriptum finxi, hoe inter 
Genera, qui ei affinia videbantur, differre putavi tum fronde plus minus tubulosa, 
et intra partes tubulosas adparatum fibrosum, nunc citius evanescentem, nunc diu- | 
tius persistentem fovente; tum sph:srosporis in ramulo parum aut plus minus mu- | 
tato demum aggregatis, immersis, magnis triangule divisis; subgenera autem, qualia 
a me proposita, invicem «differre tum structura plus minus firma strati exterioris 
(nempe strati partes cavas aut tubulosas cireumdantis), tum habitu et ramificationis 
norma, singulis subgeneribus subpropria. Quomodo h:e differenti? structure con- 
nectuntur cum differentiis in dispositione partium fructificationis, quales has cogno- 
verim, id hodie mox afferre conabor. | 

Quod primum attinet stricturas frondis, quas in pluribus speciebus, alio re- | 
spectu diversis obvenire vidi, animadvertere placet has nullo modo diaphragmate | 
interiore. transversali (qualia in. Champia et. Lomentaria. adsunt) suffultas esse; sed 
revera. formantur (Cyl. articulata) strato. cellularum. longitudinalium interiore his 
locis persistente, dum in internodiis, sensim paulisper inflatis, intim: cellule 
obliterantur: me judice igitur huie characteri haud nimiam vim adtribuendam 
esse, patet. 

Quoad ipsam structuram strati, quod frondem tubulosam cingit, duplicem ty- 
pum equidem lubenter agnoscerem: in nonnullis nimirum speciebus stratum hoc 
-9 seriebus eellularum eontextum ; eellulas 


exterius molliter gelatinosum et tenue 2 
harum interiores exterioribus sat conspicue majores vidi (in speciebus Chylocladiie 
propriis); in aliis (Chondrosiphon Kittz.) cellulas exteriores et interiores magnitudine 
minus diversas, fere omnes minores dicerem, et plures series verticaliter superpositas 
formantes. ine in his ultimis cavitatem interiorem pariete exteriore multo firmiore 
cinetam, et stratum externum potius carnosum, aut fere paulisper elasticum, puta- 
rem. Nescio vero anne ab hae quasi substantie diversitate pendeat cavitatem inte- 
riorem, quam in omnibus fibroso adparatu tenuissimo ab initio instructam putarem, 
at serius nune residuis hujus adparatus omnino fere deficientibus, nunc plus minus 
persistentibus occupatam obvenire. Differentiam in structura frondis interiore, quam 
ita jam in juniore et sterili fronde adesse suspicor, demum in fructifera magis con- 
spieuam fieri lubenter conjicerem; quin immo in planta sphierosporifera abire in 
typum ita diversum, ut characteres Generis proprii in plantis ita evolutis dignoscere 
vix quispiam dubitaret. 

Epicrisin scribens formam illam, habitu suo proprio distinctam, quam sub no- 
mine CArysymenie rosee a Harvey delineatam. novimus, substantia [frondis eum |. C. 


Analecta. Algologica. üt 


clavellosa convenientem, huie quoque proximam disposui. Postea ex Nova Hollandia 
habui speciem, habitu ita convenientem, ut speciem dictam borealem in hac facilius 
quis recognoscere eredidisset. In Chr. rosea me cystocarpla nulla vidisse, doleo. 
Harveyo quoque soros sphierosporarum tantum cognitos fuisse, patet. In specie 
vero australasica, quam sub nomiue Cyl. monochlamydee descripsi ( Bidr. Alg. Syst. 
VI p. 22) tum :eystocarpia, tum soros sphserosporarum ita diversa vidi, ut typum 
quodammodo proprium in hac specie agnoscere hodie vix dubitarem. quem infra 
nomine P/yllocladie enumeratum videas. 

Suadente habitu ad eundem Typum tertiam speciem adnumerandam cónjice- 
rem, quam nomine Cyl. Cliftoni inseriptam, hujus speclei specimen sistere diu ere- 
didi. Inter species nimirum Nov: Hollandi: a Harvey distinctas, sub nomine 
Chylocl. Cliftoni adest forma, et ramificationis norma et structura interiore peculiaris, 
in Tab. LVII. Phyc. australis depicta. Non tantum propria ramificationis norma, 
fere verticillata, sed etiam struetura hse fere omnino aliena ex icone videretur. 
Specimen vero, quod sub hoc nomine inscriptum et quoque ni fallor a Clifton lec- 
tum habui, modo prorsus diverso interpretandum credidi. Nimirum eodem modo, 
quo in CAyl. rosea et. Ch. monochlamydea, ramos hujus speciminis, quasi prolifican- 
tes, rarius ex summo apice exire, sepius plus minus evidenter iufra apicem a mar- 
eine frondis compresse exeuntes putarem. Ab initio ramos omnes paulo infra api- 
cem foli generantis provenientes conjicerem; ipso autem apice dein exerescente 
ramuli primum formati, infra apicem paulisper distantes, sepe oppositi permanent ; 
novis dein supra primum formatos generatis bina ejusmodi paria (in exsiccata nunc 
vertieillata] adpareant. $i folium generans longius excrescens, serius nova folia ge- 
neraret, observare licet paria foliorum alia ad basem magis adproximata, alia infra 
apicem pullulantia; et hoc modo aliw generationes fiunt longius distinctze. — Ita, in 
specimine, a me observato, nune ejusmodi 3 generationes invicem disjunctas nume- 
ravi. Ex exsiccato specimine plurimos ramos a margine provenientes putarem fron- 
dis compressie, sparso uno aut altero foliolo forsan quoque a facie proveniente. 
Ipsam substantiam frondis tenuissime membranaceam. et colorem dilutius roseum 
dicerem.  Segmento facto frondis structuram, in icone Harveyana indicatam, in 
nostro specimine equidem non vidi; frondem nimirum tubulosam, unica aut forsan 
sparsim duabus seriebus cellularum interiorum coutextam, parietibus harum pellu- 
cidis gelatinosis et mollioribus, potius inswqualiter oblongis quam formam magis 
rotundatam, in icone Harveyana indicatam, monstrantibus. Inter cellulas majores 
adparatum cellularum interstitialium, in icone Harveyana indicatum, ipse non vidi. 
Stratum corticale cellulis minutis et quasi in:qualiter superpositis contextum ; nunc 
in ipso margine (frondis compresss) cellulas in fila brevia verticalia exeuntes, ob- 
servavi. Cavitatem frondis evidenter tubulos:e laxius percursum vidi filis mollissi- 
mis hyalinis; fila horum cylindracea dicerem, nunc interjecto articulo breviore rotun- 
dato; at fila hsec ita tenuissima, ut vix nisi magis aucta conspiciantur. 


L 


18 J. G. Agardh. 


Comparanti ea, que ipse observavi!) mihi certum adparuit specimen nostrum 
Chyl.. Cliftoni nomine inscriptum sistere speciem diversam tum ramificationis norma, 
tum ipsa structura frondis a CAyl. rosea et Chyl. monochlamydea vix. dignoscendain. 
Speciem hanc nomine Chylocladie tenere infra enumeratam. videas. 

In. Épierisi Sub-Genus proprium. sub nomine JMicropuntie institui speciebus 
fronde artieulato-constrieta dignoscendis. "Pres ejusmodi charactere distinctas species 
ibidem enumeravi, et postea aliam habui (CA. Ramsayana) speciem, eodem habitus 
charaetere admodum insignem. Inter species vero ita artieulatim constrietas, alise 
quoad structuram interiorem et substantiam frondis convenire videbantur eum sub- 
genere Chondrothamnii, alie magis cum. Chondrosiphone congruere mihi adparuerunt. 
Facilius igitur mihi persuadeam aut uni aut alteri characteri haud nimiam vim ad- 
tribuendam esse. Comparanti mihi quoque partes fructiferas adparuit Chylocl. arti- 
eulatam ia. proxime cum. Chyl. elavellosa convenire ut has species ad diversa Genera 
referre equidem noluerim. 

Inter species quas in. Epierisi ad. Sub-Genus Chondrothamnii referendas putavi, 
tum in habitu et ramificationis norma differentiam quandam adesse, patet. Com- 
paratis vero quoque differentiis, quie in structura fructuum indicantur, facilius quo- 
que ex his quispiam concluderet typos (enericos diversos adproximatos fuisse. 

Inter formas Chylocladiie, post editam Epierisin a me observatas, adest forma 
sub nomine Chylocl. corynephora (Bidr. Alg. Syst. VI. p. 23) a me descripta. Sua- 
dente consistentia et ipsa structura frondis hanc speciem, ad Chondrosiphones per- 
tinere l. c. dixi. Ea vero est habitus et ramificationis differentia, ut fere eodem 
jure quo alias sectiones. Generis Chylocladize instituere placuerit, huie quoque spe- 
ciel sectionem propriam assumere vellem, quod sub nomiue JMicrocereus infra dispo- 
situm videas. Lubenter dicerem hoc subgenere transitum parari ad Genus, quod 
sub nomine Chondrosiphon proposuit Kützing; a quo denique ad aliud. Sub-Genus, 
quod sub nomine Zndodictyon. infra enumeravi, transitum manifestum parari mihi 
adparuit. 

Quiestiones vero de affinitate plantarum, qu:ze subsimili structura. congruentes 
putantur, me judice certius dijudicantur comparatis quoque congruentiis, qu:ze in 
dispositione et structura partium fructificationis adesse videntur. Florideas nimirum 
eadem aut consimili structura frondis instructas sspe quoad partes fructificationis 
differre, satis constat; velut Florideas habitualibus notis congruentes, structuram 
admodum diversam frondis sspe offerre. novimus. Quod igitur primum attinet 
sphierosporas, in Genere Chylocladi:e. sequentia observare placet. 

In. Chylocladia | clavellosa. sphierosporee. in. ramulis vix mutatis sparse descri- 
buntur, ubieumque de iis mentionem factam video. ln ramulis quoad structuram 


' Quomodo explicantur diversitates in ramificationis norma et structura frondis, quie inter 


iconem Harveyanam et descriptionem a me datam sat conspicue intercedant, :egre dijudicatur. Sit 
ut dui species diversze, at habitu subsimiles adsint, quarum una simplicior (a me descripta) alte- 
rius forma junior confiderata fuerit, structuram alio modo interpretatam fuisse, a pr:iparatione 
pendere neutiquam putarem. 


Analecta Algologica. 19 


vix mutatis easdem ipse quoque vidi, nimirum intra cellulas strati exterioris, quan- 
tum vidi ne minime quidem mutatas, sine ordine bene conspicuo nune sparsiores, 
nune numerosiores nidulantes; quse sparsiores obvenerunt, majores et forsan adul. 
tiores mihi adparuerunt; quie numerosiores adproximaic, eas lubenter juniores con- 
siderarem, et magnitudine inzquales prout sensim maturescere incipiant. Ipsam 
membranam Írondis exteriorem, sorum fertilem obtegentem, nullo respectu supra 
sorum mutatam vidi. Per cellulas nimirum minutas et rotundatas strati corticalis 
vidi sphzrosporas magnas et obscuras conspicue translucentes. At hane ipsam 
membranam sparsis locis rami fertilis quasi perforatam observavi poro rotundato, 
admodum conspicuo, diametro pori magnitudinem sph:srospore maturz sequante. 
Infra porum apertum [et ita intra membranam exteriorem| observavi adparatus cu- 
jusdam interioris fila tenuissima (vix nisi admodum aucta rite observanda) Ipsum 
marginem pori cellulis strati corticalis ne minime quidem mutatis limitatum vidi. 
Faeilius concludere liceret porum rotundatum ipsius sphzrospore inerescentis ex- 
pansione, ejusdemque denique facta eruptione primum formari et dein persistere, 
sphzrosporis postea maturescentibus exitum oblaturum. Me judice autem contra 
ejusmodi explicationem afferre licet adparatum filorum, quem infra ostium pori prze- 
sentem vidi, quamquam hune in Chylocladia clavellosa ità parum conspicuum ut 
eundem [facile nullum diceres; quem vero in aliis speciebus evidentius prsiesentem 
pretermittere haud liceat; ipsas quoque sphsrosporas intra adparatum ejusmodi 
fibrosum generari plurimz mihi notze species quoque testantur. 

Qualem hane totam structuram vidi in. Chl. clavellosa, talem omnino et omni 
respectu — et quoad sporas adparenter sparsas, et quoad poros, et quoad structu- 
ram non mutatam strati corticalis, supra spheerosporas translucentes — adparatum 
sphsrosporiferum in Chylocladia. articulata. vidi, quod meminisse placet, quum quoad 
structuram frondis has species quasi antipodice distantes considerarunt. Aliam spe- 
ciem a me, sub nomine Chylocladie phalligere descriptam, quam Chyl. articulate 
nimium affinem considerare nonnullis placuit, quoad dispositionem sphserosporarum 
a Chyl. articulata. vix aliter recedere, quam sphzerosporis magis aggregatis, quasi in 
fasciam transversalem conjunctis, intra quam poros plures conformes presentes ob- 
servare credidi, hoc loco animadvertere quoque placet. 

Longe diversam vero structuram et dispositionem sphsrosporarum obvenire 
putares in speciebus, quas suadente habitu et ramificationis norma peculiari typum 
illum proprium sistere credidi, quem mox supra sub nomine Phyllocladie indicavi. 
In Tabula illa, supplementi loco sub numero 358 a Harveyo Phycologie Britannicze 
adjecta, sphsrosporz sat conspicue in soros numerosos per paginam sparsos dispo- 
site pinguntur; quoque hoe modo sphszrosporas dispositas vidi in unico specimine 
fertili, quod hujus speciei habui. In specie huie proxima, quam sub nomine Chylocl. 
monochlamiydec | descripsi, membranam frondis — quam in sterili parte, sectione 
facta transversali cellulis exterioribus subverticalibus monostromaticis, interioribusque 
conspieue majoribus angulatis constare vidi — in parte fertili nematheciose evolu- 
tam observavi, nimirum in plexum retieulatum, filis tenuissimis artieulatis et in 
Acta leg. Soc. EEsOOEr. Lund. T. VII. 11 


80 J. G. Agardh. 


rete anastomosantibus contextum, omnino transmutatum. In hoc plexu ipsas cel- 
lulas eorticales in stratum tenuissimum, magis secus superficiem elongatos, tenuitate 
et forma vero cum interioribus nemathecii magis congruentes, quasi superficiem 
nematheciosam obtegentes vidi; intra hoc stratum; quasi superficiale, fila interiora 
anastomosibus juncta, concamerationes sat magnas magis angulatas efficiunt; et in 
his camerls sphsrosporas magnas subsingulas nidulantes observavi. Sphsrosporas 
(adhuc juniores) ad ramulum reticuli interioris singulas adfixas et in hoc ramello 
terminales videre credidi; adultiores forsan intra cameram liberas, admodum mag- 
nas, triangule divisas evidentius vidi. Comparato specimine Cyl. rosee eandem 
structuram sori recognoscere credidi. 

Cuieumque placeat nova et numerosa instituere Genera ei characteres a sphiero- 
sporarum dispositione deductos, quales ex una parte in. Cyl. clavellosa et Ch. arti- 
culata, ex altera in. Chyl. monochlamidea | describere conatus sum, quasi diversorum 
Generum pignora forsan sufficiant. C'omparanti vero mihi totam evolutionem et 
memoria repetenti quomodo in Ch. clavellosa intra porum adparatum filorum tenuis- 
simorum quoque observare liceat, ipsasque sph:serosporas intra h:e fila vix dubie 
generatus obvenire, veri simile adpareat differentias Indicatas magis pendere ab evo- 
lutione magis perducta ejusdem structur:e et filorum tenuitate atque consistentia 
diversa, quam ex vere typica diversitate structurc, quz in iis obveniat. 

Si assumere liceret structuram diversam, quam quoque inter Chylocladias 
fronde molliore et gelatinosa insignes, adesse vidi, ex ipsa consistentia frondis et 
plus minus perducta evolutione organorum pendere, patet hanc diversitatem quoque 
multo magis conspicuam obvenire debere in iis Chylocladise speciebus, in. quibus, 
ob ipsam substantiam frondis, texturam strati interioris diutius permanentem con- 
jicere liceret. Revera quoque in his sive structuram ipsius frondis, sive structuram 
partium  fructificationis respicias, haud pauce:ze sunt species, in quibus omnia multo 
evidentius adpareant, quam in speciebus, quas Chylocladiie. Generi typicas conside- 
rare consuevimus. 

Matis. revera. constat. Kützingium (i» Phyc. Gener. p. 458) Genus novum no- 
mine  Chondrosiphon proposuisse, quod tum tubulosa fronde, tum cystocarpiis glo- 
bosis, carpostomio rite pertusis, spermatiis ellipticis seriatis, spermopodio centrali 
subdendroideo insidentibus; tum tetrachocarpiis in cavernulis carpocloniorum dense 
aggregatis ellipticis quadrigeminis distinetum et admirabili quoque icone illustratum 
fuit. Lubenter dicerem characteres ita exhibitos in nonnullis speciebus sat conspi- 
cuos obvenire; eosdem vero rite interpretatos fuisse, equidem dubitarem. In spe- 
clebus quibusdam, (Generi Kützingiano certe proximis, vidi adparatum fibrosum intra 
frondem tubulosam diutius, si non semper persistentem. Ne tamen Kützingianum 
Genus contaminarem, his speciebus Sub-Genus proprium Endodictvon. infra ulterius 
illustrandum, assumsi. Dispositionem sph:erosporarum, in icone Kützingiana pul- 
cherrime exhibitam, reddere properarunt posteri de hoc Genere scriptores. In hae 
dispositione nihil sane adest, quod bene congruere videretur cum genesi et dispositione 
sph:ierosporarum, quam Generi Chylocladi:e typieam. supra demonstrare conatus sum. 


Analecta Algologica. 81 


In specie vero illa. quam sub nomine Chylocladic corynephore olim. descripsi 
(Bidr. Alg. Syst. VI. p. 23), quamque hodie mox supra ob notas magis habituales, 
nee eum uno, nec eum altero subgenere congruentes, ut subgenus proprium, nomine 
Microcereus indicavi, structuram cum  Chondrosiphone potissimum convenire dicerem. 
Frons ejusdem mihi eximie elastica adparuit et color ex purpureo in lividum tran- 
siens. Segmento facto eximie tumet membrana exterior, quale hoc im Chondr. ro- 
busto vidi. Cellule interiores in nostra hexagono-angulatz: adparent et fere unieum 
stratum constituentes, cavitatem interiorem magis conspicuam eingentes. Supra hoc 
stratum (quod translucet) cellulae exteriores minut: adparent. In planta sphiero- 
sporifera stratum ipsum corticale vix mutatum vidi; invicem ita arcte coh:rent 
cellule ejusdem et sub evolutione sori tam diu non mutat: persistunt, ut hoc modo 
oriatur structura. quam suo Generi Chondrosiphonis characteristicam exhibuit Küt- 
7ziug. Deficlente nimirum extrorsum spatio sphzsrosporis grandescentibus sorus in- 
trorsum cogitur, sphzerosporis quasi a puncto membran:e exterloris persistente intror- 
sum radiantibus. Mihi vero sorum ita formatum accuratius examinanti adparuit 
ipsas cellulas strati interloris omnino transmutatas fuisse; nimirum sub hoc stadio 
cellulas interiores rete nematheciosum constituentes, cujus inter maculas sphserospor:e 
invicem disjunetzee, et quasi intra eameras simgule nidulari videbantur. Utrum cel- 
lule minute strati superficialis introflexi ipssie quoque denique transmutarentur an 
obtegerentur evolutione admodum conspicua strati interioris nematheclosl, id forsan 
cuidam dubium videretur; factis vero tum sectionibus transversalibus, tum compa- 
ratis soris diversis a facie, certum mihi videtur Chylocladiem: corynephoram cum  evo- 
lutione spharosporarum in Chylocladiis aliis supra descriptis convenire. Soros ni- 
mirum a facie observanti mihi, nunc quasi poro hiante at majore aperti adparue- 
runt, quales has supra in Ch. articulata et Chyl. clavellosa descripsi, at (intra aper- 
turam) adparatum interiorem paulo evidentiorem monstrantes; sectione autem facta 
transversali totum sorum introflexum quasi poro late hiante hemisphzrico apertum 
observare contigit; membranam externam ipsius pori excavati cellulis minutissimis 
nematheeciosis contextam) vidi, quare cellulas strati corticalis, quas diu non mutatas 
at introflexas supra descripsi (in soro juniore) easdem quoque demum nematheciosas 
fieri patet. Hac transmutatione ipsam superficiem (pori excavati) quoque magno- 
pere auctam fierl, necessario sequitur; eamque ita evolutam fere in semicirculum 
expansam et totam intra superfieiem rami fertilis immersam observavi —Sphzro- 
sporis jam emissis, ipsum rete nematheciosum persistens, intra ramulum, sacculi 
subglobosi ad instar, suspensum vidi. Me judice his rite observatis dubitari nequit 
spharosporas Chylocladiw suo proprio modo evolutas fieri, quamquam hunc evolu- 
lionis modum in diversis speciebus plus minus conspicuum obvenire et pro setate 
evolutionis forsan plus minus diversum adparere. 

Cum his a me observatis comparanti mihi analysin in tabula a Kützingio da- 
tam Chondrosiphonis, quam lente paulisper augente observatam admirabilem dice- 
rem, non tantum structuram sor] quam ipse suo Generi characteristicam indicavit, 
sed quoque adparatus filamentosi indicia, manu artificis eximii depicta vidi; de his 


82 J. G. Agardh. 


vero nee ipse mentionem fecit, nec aliis in mentem venit quodam modo illis in- 
sistere !). 

Quod quoque in aliis, à me observatis, speciebus sphserosporas evolutas fieri 
in plexu filorum anastomosantium id hodie mihi quidem vix dubitandum adparuit. 
Evolutionem vero hujus plexus, in nonnullis speciebus parum conspicuam et quasi 
intra membranam vix mutatam strati corticalis retineri; in aliis vero speciebus ob- 
venire magis conspieuam, soros quasi proprios nematheciosos formantem; soros ita 
formatos nune magis superficiales, quasi nudos, nune quin immo omnino immersos 
dicerem; eosdem denique in nonnullis extra superficiem ramuli sterilis eminentes 
quoque observare credidi. 

Quod attinet structuram Cystocarpiorum in speciebus a me ad Genus Chylo- 
cladie relatis, sequentia animadvertere placet: In Chylocladia clavellosa et Ch. arti- 
culata tum quoad formam externam, tum quoad structuram pericarpii, carpostomii 
et nuclei summam  congruentiam observare credidi. Lubentius conjicerem ipsum 
nucleum ex adparatu filorum interno (in juvenilibus partibus frondis prcesente, quo- 
que in juvenili eystocarpio, quin immo in hoc forsan ulterius evoluto) generari; 
fila hsec tenuissima in reticulum, maculis minutissimis contextum, conjuncta, sub 
evolutione gemmidiorum sensim coalita fieri in nucleum compactum et quasi con- 
glutinatis gemmidiis rotundato-angulatis totum compositum; quem in maturescente 
cystocarpio semper vidi, assumere ausus sum. Hujus reticuli primarii in mature- 
scente fructu reliquias fere nullas cirea nucleum presentes (quales in. subgenere 
Endodictyo, infra descripto, sepe adesse observavi) equidem, detegere valui?); at in 
canali carpostomii, supra nucleum sensim formato, fila interiora anastomosantia, api- 
cem versus excurrentia, reticuli interioris testes permanentes assumere ausus sum. 
Hine nucleum Chylocladiste ipso suo formationis modo cum evolutione nuclei, quem 
in Fauchea coronata olim. delineavi (Ftorideern. Morphologi tab. XIX fig. 5—7) quam 
proxime convenire, assumere ausus sum. [Infra nucleum maturescentem, nucleolum 
minorem, pari modo conglutinatis gemmidiis multo minoribus contextum, nune quo- 
que observavi (ut hoe in pluribus Generibus proximis observare sepe liceat)  Pla- 
centzte vero cujusdam interioris nulla indicia vidi; nec ex formationis modo nuclei 
mox descripto placentam propriam adesse conjicerem. 

In Chylocladia monochlamydea, quam typicam plantam subgeneris Phyllocladize 
assumsi (ignotis mihi adhue cystocarpiis in Chl. rosea), vidi cystocarpia pro magni- 
tudine plantze magna (nempe diametrum dimidium frondis in qua insident, :equan- 
tia ovato-globosa, basi nempe (loco pedicelli) conspieue contracta, et apice sterili 
attenuato superata, nucleum subglobosum foventia. Intra pericarpium proprium 
membranaceum, cellulis subhexagono-angulatis contextum (his minoribus quam in 
ipsa fronde) adparatus filorum anastomosantium adest arachnoideus, ab ima plani 


* Hauck quin immo mutuatis iconibus a Kützingio datis, lineas, modo admirabili a Küt. 
zingio indicatas, in puncturam inordinatam transmutavit. 

*) Ita. in Chyl. clavellosa; in Chyl. articulata. reliquias retieuli in fructu maturescente adhuc 
presentis nunc vidi. 


Analecta Algologica. 83 


placentaris parte egrediens, secus parietem pericarpii exeurrens, in parte inferiore 
evstocarpii quasi externum periearpium interiore strato subfuleiens, superne, ni fal- 
lor, ab initio continuatus adparatu reticulato ad carpostomium ducente. In ima 
parte retis fila breviora et maeulis densius adproximatis invicem parum distant, su- 
perne sensim fiunt laxiora. Ipsum nucleum constare vidi gemmidiis subrotundatis 
aut paulisper oblongis. singulis membrana gelatinosa pellucida cinetis; his coale- 
scentibus gemmidia in nucleum oblongo-rotundatum dense conglobata mihi ad- 
paruerunt. 

Quam proxime conveniat tota hzec structura evstocarpli cum ea mox supra 
descripta in Cyl. clavellosa, et quam bene una ad alteram explicandam conferat, 
me judiee patet. Nec minus conspieuam analogiam puto inter structuram ita de- 
scriptam, et eam quam mox infra, in novo Sub-Genere ( Endodicftyon) adesse obser- 
vavi quamquam, ut facilius dicerem, ob ipsam substantiam frondis, differentice 
magis conspieus euidam forsan adesse viderentur. 

Quod vero dein attinet structuram cystocarplorum in cseteris formis, a me ad 
Chylocladiam relatis, confiteri fas est mihi multo magis de typica congruentia horum 
dubitandum adparuisse. lam ex analysi Kützingiana Generis C/ondrosiphonis diver- 
sitatem insignem facilius quis conjecisset. Pericarpium admodum crassum, carpo- 
stomio regulari et sat conspicuo apertum;  nucleum constitutam filis gemmidiiferis, 
a placentari cellula conspicua, ab ima basi pericarpii surgente radiantibus, in quibus 
gemmidia seriata ovalia aut subrotundata generantur, typum omnino diversum prodere 
non segre assumsissem. [nter specimina, quie ad Genus Kützingianum certius perti- 
nere videntur mihi nullum adfuit, ex quo certius de structura cystocarpii statuere aude- 
rem. Mihi autem comparare licuit eystocarpla bene evoluta speciei a me olim sub no- 
mine Chylocladie: acicularis descriptz:e, quam ad ipsum Genus Chondrosiphonis quoque 
posteri nonnulli referre non dubitarunt. Cystocarpia hujus vidi (Tab. nostr. fig. 7) 
intra pericarpium externum subglobosum, apice carpostomio subregulari pertusum, 
nucleum subsimplicem, tela arachnoidea, filis reticulatim anastomosantibus contexta, 
einetum foventia; filis retieuli interioribus a plano placentari egredientibus gemmidia 
ellipsoidea, sine ordine conspicuo demum conglobata generantibus. Characteres hujus 
typi quoad magnam partem ab ipsa consistentia frondis pendere, forsan assumere 
liceret; dum vero in Chondrosiphone (KWíz.) frondem tubulosam nullo interiore 
adparatu fibroso preditam novimus, ejusmodi adparatum in fronde Chyl. acicularis 
adesse, partes ejusdem adhuc persistentes me docuerunt. Hinc quoque intra peri- 
carpium eundem persistere lubentius conjicerem. Revera quoque nucleum reticulo 
admodum conspieuo filorum magis tenacium — maeulas rotundato-angulatas consti- 
tuentium, circumcirca cinctum observavi. ln media parte hujus reticuli ipsum nu- 
cleum suspensum vidi, nimirum et infra nucleum in spatio supra planum placen- 
tare proximo. et inter nucleum et cellulas ipsius pericarpii intimas adparatum reti- 
cul observavi. quin immo supra nucleum in cellulas magis radiatim dispositas ca- 
nalem carpostomii cingentes continuatum vidi. lpsum nucleum cellulis telz con- 
similis formatum fuisse testes permanentes mihi adparuerunt ipsa gemmidia paulisper 


84 J. G. Agardh. 


oblonga, appendiculis minutis. sparsim obvenientibus invicem conjuncta, at in media 
parte nuclei dense conglobata. Ipsum pericarpium cellulis rotundatis densius con- 
junetis. constare diceres, at has cellulas rotundatas intimas laxius dispositas obser- 
vare credidi, quin immo suis appendiculis in rete interius transeuntibus. Patet, ut 
mihi adparuit, quam optime structura nuclei in speciebus propriis Chylocladize ex- 
plicaretur. si eandem originem et dispositionem nuclei in his assumere liceret; dum 
vero adparatum mox descriptum nuclei in C/ylocladia aciculari (ob substantiam aliam 
et firmiorem) quasi 1pso oculo evidentissimum demonstrare lieeat, nucleum diceres 
in speciebus mollioribus gelatinosis Chylocladise, ob mox evanescentem aut colla- 
bentem adparatum filorum interiorum, adspectum omnino diversum assumere. Hane 
explicationem nuclei lubenter quoque veram conjicerem, quum inter species eom- 
paratas differenti:e, quas. sphierospore / offerant, prorsus ex consimili origine expli- 
cand: mihi adparuerunt. 

Characteres vero, quibus hoe modo  Chyl. acicularis ab. aliis omnibus mihi cog- 
nitis. speciebus. Chylocladie distare videretur, mihi sane ita conspicui adparuerunt, 
ut huic speciei — quam ex habitu potissimum cum speciebus Chondrosiphoni typi- 
cis congruere putares, ab his vero toto adparatu cvstocarpiorum quam maxime dil 
ferre — "Tribum peculiarem instituere satius putarem, quem sub nomine Zndodictyon 
infra enumeratum videas. 

Tvpum vero omnino diversum facilius conjicerem in planta, quam Chylocladize 
speciebus propriis affinitate proximam | faellius. quis susplcaretur, quod quoque et 
ipse et ali assumere vix dubitarunt. Speciem puto sub nomine Cyl. Baileyance 
descriptam. Ut sepius intellectam putarem, hanc fronde filiformi sursum attenuata 
instructam, ramisque conformibus, superne sspe subsecundatim dispositis ramosam, 
descriptam novimus. Ramos ejusdem subulatos siepe ad basem paulisper contractos 
equidem vidi; hine, forma eorum multo angustiore excepta. forsitan a forma et dis- 
positione ramulorum in Chylocladia rosea eam non ita diversam obvenire. ut eandem 
ramificationis normam, in Chyl. rosea ita conspicuam, in Ch. Baieyana obvenire 
omnino denegare auderem. Ex altera parte CAhyl. Baileyanam cum | Chyl. uncinata 
maris mediterranei convenire facilius suspicaretur, quamquam me (adposito signo 
dubii) de affinitate proxima. dubitasse meminerim.  Harveyo, prima vice Ch. Bai- 
levanam  deseribenti, tantum sterilem plantam cognitam fuisse, patet. Mihi tum 
sphierosporas, tum cystocarpla observare contigit. In ramo frondis sphierosporifero 
superficiem sterilem — cellulis interioribus translucentibus majoribus angulatis, quasi 
interspersis corticalibus minoribus contextam — a maculis superficialibus minutis, 
certo limite quasi cireumseriptis, nematheciosis faeilius dignoscere lieuit. ln eodenY 
ramulo plures ejusmodi maculas vidi. Cellulas frondis sterilis magis angulatas in 
maculis nematheciosis omnino transmutatas fuisse, patet; inter cellulas transmutatas 
retieuli nematheeiosi sphzerospors  validie admodum  conspieu:s adparent. 5i igitur 
suadentibus eharacteribus, ex hae formationis modo sphsrosporarum deductis, de 
alfinitate | Chyl.. Baileyane judicare liceret, hane. plantam. haud. eum Chylocl. clavel- 
losa, quam ob habituales notas frondis proximam facilius quis suspicaretur, sed eum 


————" P 


Analecta Algologica. 85 


Chil. rosea. potius convenire, patet '. Quod dein structuram cystocarpil attinet, ty- 
pum omnino diversum in hoe recognoscere putavi. Cystocarpium fere globosum at 
apice paulisper porrectum, demum carpostomio perruptum dicerem. (remmidia matu- 
rescentia ob gelatinosam plant:e substantiam, ut finxi, externe invicem plus minus coa- 
lita mihi adparuerunt. Nucleo vero juniore feliciter longitudinaliter secto, structuram 
interiorem dignoscere putavi omnino diversam ab ea, quam Chylocladiis typicam dice- 
rem, et alio prorsus modo interpretandam. Ab ima nimirum basi cystocarpii ( Tab. 
nostr. fig. S) vidi placentam propriam, elongatam et immo validam, carpostomium 
versus porrectam, ramisque inferne suboppositis decompositam, superne, ut in ramis 
ejusdem ultimis, trichotomam ; ex ramis ita formatis gemmidia obovata et pedicello 
longiore evidenter angustiore, sat conspicuo fulta, plurima vidi. Extra nucleum 
nulla vidi rudimenta adparatus cujusdam reticulati. In fructu adultiore gemmidia 
densius in nucleum conglobata vidi; et in nucleo sub hoc stadio maturiore dissecto 
placentarem adparatum, in juniore evidentem, frustra qusesivi. Hinc pedicellos gem- 
midiorum admodum tenues sensim obliterari crederem. Mihi hane structuram, quam 
in segmento feliciter ducto sat conspicuam videre credidi, explicaturo, adparuit eam 


multo magis prodere affinitatem cum Lomentarie speciebus —— quamquam ipsam 
structuram frondis in his non parum diversam meminerim —- et facile ita conji- 


erem. Chyl. Baileyanam | sistere typum proprium. Genericum. inter. Lomentarieas, 
quem nomine Zooperia designavi. Preeter structuram frondis diversam Genus novum 
a Lomentaria diversum putarem sphsrosporis, quas in ramis frondis, ccterum vix 
mutatis, obvenire vidi in maeulis superficialibus nematheciose evolutis; in ejusmodi 
maeulis sphzrosporas vidi validas triangule divisas, in soros minores, filis nema- 
thecii suo modo "interceptis, collectas. Qua dispositione sph:erosporarum | Genus 
Hooperie cum Phyllocladia potissimum convenire videretur ?). 

Quod denique attinet species, quas dubio adposito 1n Subgenere proprio, sub 
nomine Zrythrocolon conjunxi, dixisse placet mihi nondum contigisse easdem fructi- 
feras observare. Ob congruentiam quandam in notis magis habitualibus easdem ad 
Chylocladiam relatas fuisse, patet. Has vero congruentias nullo modo ita evidentes 
puto, ut de affinitate harum cum Chylocladia certius statuere liceat. Nec liquet an 
vere congeneriez sint species, quas ab aliis Chylocladi:w speciebus abludentes, ad 
proprium Sub-Genus conjunxi. Comparata structura, quam in nonnullis adesse con- 
stat, admodum me judice singulari, certius concludere auderem has constituere Ge- 
nus sui juris, de quo infra meam qualemeunque opinionem afferre placeat. Ibidem 
quoque pauca monere placet de aliis quibusdam formis plus minus congruentibus. 


" Quod. attinet. Chyl. uncinatam, dixisse placet me nullum specimen fructiferum vidisse. 
Btruceturam consimilem sori a Zanardinio observatam fuisse facilius forsan quis conjiceret. 

" Quoque de Cystocarpiis, in Cyl. wncinata à Zanardinio depictis, hoe loco animadvertere 
placet, de affinitate hujus speciei :gre ex icone data certum judicium ferre licere. Externa forma 
pericarpii eum Chyl. clavellosa convenire videtur; nncleum depietum potius eum nucleo Chondro- 
siphonis, a Kützingio depicto congruere diceres. : 


| 


LECT NT vet 


x 


*» MU. 


L 
86 J. G. Agardh. 


Ex iis, quie supra attuli, patere putarem ipsum Genus Chylocladie, quale hoc 
a me limitandum credidi, differentias admodum conspicuas offerre tum quoad struc- 
turam frondis et notas magis habituales ramificationis, tum quoad evolutionem 
spharosporarum, et forsan quoque quoad structuram eystocarpiorum.  Quie autem 
maxime conspliciantur habitus differenti;], has vix conjunctas dicerem eum charae- 
teribus ex evolutionis modo sphzrosporarum deductis; quin immo mihi adparuit 
sphserosporarum dispositione species habitu quam maxime diversas (Chyl. clavellosa 
et Ch. articulata) vevera. potissimum convenire. Hinc, me judice, Genera charaete- 
ribus habitualibus cireumscripta (qualia a nonnullis recentioribus proposita fuerunt) 
neutiquam  adoptanda mihi adparuerunt. $i porro ejusmodi characteribus insistere 
opporteret, plures ejusmodi tvpos habituales ut nova Genera agnoscere cogeremur. 
Species, quas uno charactere convenientes diceres, alio plus minus distantes adpa- 
reant. Potius, me judice, dicere liceret eundem typum, at quoad evolutionis gra- 
dum plus minus perductum, in omnibus revenire; et hune typum lubenter dicerem 


ob ipsam consistentiam frondis — quze in nonnullis mollissime gelatinosa, in aliis 
carnoso-elastica. videtur — non tantum induere habitum diversum, sed quoque quoad 


structuram. partium. characteres offerre in diversis speciebus admodum dissimiles. 

Si his denique quoque accedit, typos revera alienos, nunc his, nunc illis Chylo- 
cladi:e| speciebus notis habitualibus ita accedere, ut facilius ejusdem typi forme 
viderentur, patet quam diffieile de naturali dispositione specierum rite judicatur. 

Quomodo charaeteres ex structura frondis et lructifieationis indole deducti in 
iis Speciebus, quas suadente forma exteriore affines putarunt, reveniant plus minus 
mutat, tvpos principales — quos nunc quoque (enera diversa putarunt — infra 
enumerare placuit, adjectis speciebus, quas singulis pertinere putavi: 


TRiBUS [. CHONDROTHAMNION [ronde coccinea molliter gelatinosa teretiuscula quoquoversum ra- 
mosa tubulosa, filis sparsissimis cavitatem percurrentibus cito evanescentibus instructa, 
peripherico strato cellulis rotundato-angulatis, interioribus majoribus, exterioribus mi- 
nutis, quasi gelatina pellucida anhista cinctis; cgysfocarpiis externis intra pericarpium 
suburceolatum, carpostomio cellularum seriebus radiantibus ceincto instructum, nu- 
cleum  rotundatum, nullo fere adparatu filorum cinctum, gemmidiis plurimis arcte 
conglobatis angulato-rotundatis constitutum foventibus; spherosporis in ramulis adpa- 
renter externe vix mutatis sparsis aut aggregatis, in plexu filorum subcortieali evo- 
lutis, per porum rotundatum demum emissis. 


Huic Tribui hodie adnumero: 
]. Curr. CLAVELLOSA. 


2.? CHYL. UNCINATA. 


(TRiBus Il. PuvrrLocLADriA [fronde eoecinea, molliter eelatinosa, ex tereti compressa et a submar- 
eine ramis foliola pinnatim disposita :mulantibus instructa, tubulosa, filis sparsissi- 
mis cavitatem percurrentibus cito evanescentibus instructa, peripherico strato cellulis 
rotundato-angulatis, interioribus majoribus, exterioribus minutis, quasi gelatina pellu- 
cida auhista cinetis; eysfocarpiis externis intra pericarpium subglobosum, carpostomio 
parum conspieuo instructum, nucleum rotundatum, adparatu arachnoideo filorum ana- 
stomosantium ad carpostomium excurrente cinctum, gemmidiis plurimis arcte conglobatis 


Huic 


, 
so 


Analecta. Algologica. 8' 


rotundato-oblongis constitutum foventibus; spherosporis in ramulis cceterum parum 
mutatis, intra soros transmutatione strati corticalis nematheeiosos collectis, in plexu 
filorum anastomosantium subnudo evolutis. 


'"Tribui hodie adnumero: 


Cnuvr. goskA AHarv. 


4. (Onvr. woNocHLAMYDEA J. Ag. Bidr. Alg. Syst. VI. p. 22. 


D. CmuvL. TENERA J. Ag. mscr. 


'TRiBus III. 


MicRocEREUS fronde subfirmiore coccinea teretiuscula, ramis ab initio clavczeformibus, 
dein cylindraceis pinnatim decomposita tubulosa, filis cavitatem sterilem percurren- 
tibus fere nullis, peripherico strato cellulis rotundato-angulatis, interioribus majoribus, 


exterioribus minoribus; cystocarpis ... sphaerosporis in ramulis clavatis, ezeterum pa- 


rum mutatis intra soros nematheciosos infra superficiem sterilem immersos sacculi- 
formes, in plexu filorum anastomosantium, in gyros introrsum radiantes collectis. 


p- Huic Tribui hodie adnumero: 


'6. Cnvr. cogywEPHORa (J. Ag. Bidr. Alg. Syst. VI. p. 23). 


3 "TRIBUS IV. 


-1 


MicRoPUNTIA fronde nunc coccinea tenuiore et gelatinosa, nunc ex purpureo-livida 
subfirmiore, stricturis externe conspicuis articulata ambita cylindracea, quasi prolifica- 
tionibus a nodo emergentibus ramosa, di-trichotoma, nunc subverticillata, tubulosa, 
filis ceavitatem sterilem percurrentibus fere nullis, peripherico strato cellulis rotundato- 
angulatis, interioribus majoribus, exterioribus minoribus; cysiocarpiis externis, intra 
periearpium nunc urceolatum, nune subglobosum, nucleum aut subnudum, aut resi- 
duis filorum persistentibus cinctum, gemmidiis plus minus dense conglobatis consti- 
tutum generantibus; sp/«erosporis in ramulo minori aut intra stratum corticale vix 
conspieue mutatum immersis, poro aperto demum liberatis, aut in maculis nemathe- 
ciosis, in plexu filorum anastomosantium numerosis. 


a) Fronde subgelatinosa coccinea, eysfocarpiis suburceolatis nucleum rotundatum de- 
mum 1fere nullo adparatu filorum cinctum, gemmidiis plurimis conglobatum foven- 
tibus, spluerosporis intra stratum corticale vix conspieue mutatum nidulantibus, poro 
aperto demum liberatis. 


ChRYL. ARTICULATA. 


8. Cur. PHALLIGERA. 


b) Fronde firmiore carnoso-elastica ex purpureo sspe livida, cysfocarpiis subglobosis, 
nucleum rotundatum, s:epe reliquiis filorum anastomosantium cinctum, gemmidiis 
rotundatis quasi appendiculis minutis invicem junctis subdistantibus formatum fo- 
ventibus; spherosporis in maeulis nematheciosis intra plexum filorum anastomo- 
santium numerosis. 


9. Cuvr. vuBELLATA ook. £& H. 


10. Cnr. Rawsaxawa J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV. p. 46.) 


11.2? Cnr. GEsrniDproipEs Zarv. 


") €Chyl. Ramsagyanam 1l. c. describenti mihi cystocarpia ignota adhuc fuerunt. Novis dein 


observatis speciminibus, de cystocarpio hujus speciei sequentia addere placet. Cystocarpium sub- 
2globosum, strictura conspicua ab ipsa fronde, cui insidet, distinctum. —Pericarpii complanata basis, 
cellulis rotundato-angulatis contexta; supra hanc cellule pericarpii consimilibus cellulis pluriseriatis 


Acia Reg. Soc, Physiogr. Lund. T, VII. 12 


vifus 


88 J. G. Agardh. 


Tuisus V. ENpopDriCcTYON fronde 'ex purpureo livida aut ssepe virescente teretiuscula et subvage 
ramosa, anguste tubulosa, tubo filis tenuissimis reticulatim anastomosantibus plus mi- 
nus impleto, strato exteriore cellulis minoribus pluriseriatis magis elasticis contexto; 
interioribus harum rotundato-angulatis, exterioribus oblongis vertiealibus; cystocarpiis 
intra pericarpium subglobosum, carpostomio regulari pertusum, nucleum globosum, 
tela arachnoidea, filis tenuissimis reticulatim conjunctis contexta cinctum, et gemmi- 
diis ellipsoideis in fila subseriatis plus minus demum conglobatis constitutum foven- 
tibus; spherosporis ad apices ramulorum subsiliquose tumentes, quasi maculis nema- 
theciosis subpulvinatim expansis constitutos, intra plexum filorum, reticulatim ana- 
stomosantium numerosis. (Tab. nostr. fig. 7.) 


12. CnHvr. RieENS !) 


183. Cnr. ACICULARIS ?). 


continuantur; in regione carpostomii in cellulas radiatim seriatas, inferiores magis rotundatas, su- 
periores magis elongatas, abeunt. Cellulre pericarpii introrsum paulo laxius dispositz, et intime, 
magis angulatzte, quin immo quasi appendicibus anastomosantes. Eodem fere modo cellule plani 
placentaris, quasi appendicibus protractis in cellulas nucleum constituentes abeunt. Singula gem: 
midia rotundata membrana hyalina firma cincta, appendice protracto cum proximis coh:erent. 

7" Ch. rigens est, ni fallor, species jamdudum descripta, at a diversis auctoribus alio modo 
interpretata; prima vice a C. Agardh sub nomine Sphaeroc. rigens (Sp. Alg. p. 332) descripta, et 
sub eodem nomine specifico a me ad Chylocladiam relata (Sp. Alg. p. 362). Hanc vero ad Geli- 
dium retulit Greville, et eo duce eandem inter Gelidia enumeravit Kützing. Eandem vero spe- 
ciem sub nomine Sph. radicans in Bory Belang. Voy. p. 165 descriptam fuisse suspicor; et dein 
sub nomine Gelidium radiectns a Montagne in Cuba quoque icone, tamen parum illustrante, intro- 
ductam. Speciem Montagnei tum (pag. (13) sub nomine Sph. radicans, tum (pag. (67) sub nomine 
Gelidii in Spec. Alg. Kützingii introductam vidi. In illo loco quoque Gracilarium radicantem Mont. 
Voy. Bonite citatam video. In Syll. Montagnei vero nullam Gracilariam sub nomine citato memo- 
ratam puto. $i hrec omnia citata eandem speciem spectant, facilius videretur speciem in maribus 
calidioribus haud raram obvenire. 

Segmento facto transversali, fÉrondem tubulosam vidi, cellulis parietem tubi constituentibus 
omnibus minutis et pluriseriatis. Stratum corticale monostromaticum, cellulis verticaliter paulisper 
elongatis, quasi tenui strato gelatin: exterioris conjunctis; intra hoc cellulas vix majores rotun- 
dato-angulatas per plures series superpositas. Totum interius nunc adparenter cavum, at reticulo 
filorum anastomosantium quoad partem saltim occupatum. Hoe strato plantam eum Ch. aciculari 
proxime congruentem puto, et structura sua tubulosa a Gelidiis evidenter distinctam. —Cystocarpia 
frustra quazsivi; sphzaerosporas in apicibus siliquose inflatis, quos tamen quoque paucissimos vidi, 
quoad dispositionem et evolutionis normam cum Cyl. aciculari proxime convenire, observare credidi. 

*) Chyl. acicularem à me quondam inventam, a nemine postea ut putarem observatam, postea 
ab Algologis diverso modo interpretatam fuisse inquirenti facile revera patere putarem. 

Cystocarpia ejusdem vidi ad ramos frondis externa subglobosa, pericarpio pluribus seriebus 
cellularum contexto, structuram ipsius frondis sat bene referente: ccllulas nimirum extimas, verti- 
cali directione paulisper longiores, inferne unicam, dein fere duas series formantes, apice vero cel- 
lulze earpostomium cingentes verticaliter superpositz2e numeros: fiunt, quasi series longitudinales, 
canalem carpostomii circumdantes, efficientes. Supra placentarem basem pericarplij ad mediam 
ejusdem regionem paulisper elevatam, cellulis paulo minoribus et densioribus contextam, apiculi 
cellularum quasi paulisper eminentes continuantur filis tenuissimis reticulatum anastomosantibus, 
retieulo suo tum nucleum validum gemmidiorum cingentibus, tum superne in fila canalem carpo- 
stomii cingentia abeuntibus. Patet, ut putarem, ipsum nucleum gemmidiorum ejusmodi filis — 
in cystocarpio medio et juniore densioribus — ab ipsis nodis, fila reticuli jungentibus, formatum 
fuisse. Et enim in filis carpostomium formantibus ab ejusmodi nodis magis evolutis cellulas for- 
matas fuisse observare liceat, ipsis reticuli brachiis (filis) tum cellulas superpositas, tum vicinas 
quasi anastomosibus jungentibus; et ipsa gemmidia nuclei suprema et infima in nucleo nondum 
omnino maturo a nodis reticuli formata fuisse sat conspicuum mihi adparuit. Ob elasticitatem 


Analecta Algologica. 89 


TRiBus VIL? CmowpRosriPHON JKüUfz. (an Genus proprium, characteribus a structura Cystocarpii 
deductis dignoscendum)? 
Species hujus Generis, me judice a diversis Auctoribus mirum in modum confusas, sequen- 
tes assumendas putarem: 


14. CnowpRos. goBusTUM (Denot. prosp. Ligur. (1846) fronde paulisper compressa, 
ramis (saltim ab initio) distiche exeuntibus et omnibus fere rite oppositis, de- 
mum aliis nune a facie exeuntibus subvertieillum mentientibus, ramulis utrin- 
que conspleue attenuatis. Ad hane certius pertinere videntur: Chondr. com- 
pressus Kütz. Sp. p. 861 (1849) fide Tab. Phycol. Vol. XV tab. 79; Chylocla- 
cladia mediterranea. Zanard. Icon. tab. XLIV. | Ch. robusta J. Ag. Epicr. p. 299. 
Chylocl. compressa. Ardiss. 


Nucleum in hac specie, supra planum placentare eminentem, ab initio fuisse tela arachnoi- 
dea filorum anastomosantium cinctum fila lacera intra tubum frondis adhue pr:esentia testare puto. 
Qualem vero texturam frondis et pericarpii in Chyl. mediterranea pinxit Kützing, talem quoque in 
hac, ezeterum dicerem. 


15. Cnm. rrgMuM (Chrysym. firma J. Ag. Alg. medit. (1842). | Chondr. mediterraneus 
Kutz. Phye. Gen. tab. 53. (1843), Tab. Phyc. Vol. XV tab. 78.  Chondr. vigi- 
dum Denot. Prosp. Lig. (1846). 

Ad hane preterea referenda suspicor: Chondr. radicans Kütz. Tab. Phyc. 
Vol. XV tab. S0, Chylocladia polycarpa et. Chal. firma. Zanard. Icon. tab. 110. 


In fronde tubulosa hujus adparatum filorum anastomosantium nullum me vidisse, animad- 
vertere placuit, nec in icone Kützingiana, cystocarpia exhibente, ejusmodi fila nucleum cingentia 
adparent. "Totum nucleum, qualem depictum vidi, typum omnino diversum indicare facilius quis 
crediderit. 

Preter ramulos primarios, quoque adventitios provenire, quibus ramificatio quandoquidem 
subverticillata adpareat; dum rami inferiores sepe sunt oppositi, superiores ssepe sparsos aut al- 
ternos vidi. Hoc modo formas irregulares oriri adpareat, quas a nonnullis in iconibus et descrip- 
tione quoque memoratas fuisse constat. Et hoc modo mihi explicare ausus sum icones nonnullas 
offerre formas sat abludentes. 

Opinionem de his formis a me professam Ardissone in Phyc. Medit. amplexisse, dicere pla- 
cuit contra Hauck, qui ad unam eandemque speciem omnes descriptas formas retulit, et his in- 
super, tamen cum signo dubii, quoque Ch. acicularem adjiciens. 


HoorrRia (Nov. Gen. Lomentariearum?) J. Ag. mscr. (Tab. nostr. fig. 8.) 


Frons coccinea. molliter gelatinosa, teretiuscula, quoquoversum ramosa tubu- 
losa, filis cavitatem percurrentibus fere nullis instructa, peripherico strato cel- 
lulis rotundato-angulatis, interioribus majoribus, exterioribus minutis, contexta. 


Írondis gemmidia non ut in Ch. clavellosa in nucleum quasi clausum coalescunt, sed extima sejun- 
guntur, quasi extrorsum tendentia, aut nondum rite transformata. Hac conformatione nuclei tran- 
situm ad Faucheam, qualem nucleum in hac explicare conatus sum (Morph. Florid. tab. XIX), 
parari, mihi sat conspicuum adparuit. 

Sphsrosporze in apicibus incrassatis fere laucoideis ramorum generantur evolutione et trans- 
mutatione cellularum in maculas nematheciosas, supremam partem ramuli fere siliquose incrassa- 
tam generantes. In his maculis vidi fila elongata sspe trichotoma, exterioribus brachiis sterilibus, 
intermedio in sphzerosporam mutato, initio obovatam, demum triangule divisam. ; 


A5 eh 


90 J. G. Agardh. ; 


Cystocarpia ad ramos. lateralia, intra pericarpium externum, globoso-ovatum, 
nucleum adparenter simplicem, nullo adparatu filorum cinctum, foventia; nu- 
cleus. gemmidiis obovatis a. placentcze basilaris validze ramis exeuntibus, in pedi- 
cello tenuiore terminalibus, demum arctissime :stipatis, constitutus. — Sphero- 
spore in maculis ramulorum superficialibus, nematheciose evolutis, quasi de- 
finita linea cireumseriptis provenientes, intra eellulas infra-corticales generate, 
magn:z, rotundatze, triangule divise. 


Jam supra rationes attuli, quibus suadentibus Genus sui juris constituere cogor plante, 
quam antea Chylocladiz& speciem vix dubiam habuerunt. Quoad structuram frondis characteres 
vix adesse putarem, quibus suadentibus Genus sui juris huic constituendum putares. Quoque 
quoad sph:erosporarum evolutionem Chyl. Baileyan:s, vix characteres adesse viderentur, quibus 
Genus proprium indicatum putares. OCystocarpia vero, si quidem conformationem horum: organo- 
rum in Chylocladi:z speciebus propriis rite concipere valui, typum omnino diversum indicare mihi 
adparuerunt. Mihi nempe in cystocarpio juvenili, longitudinaliter per mediam partem feliciter | 
secto, placenta adparuit valida, a fundo placentari sursum carpostomium versus adscendens, ramis 
subtrichotome divisis decomposita, ramellis ultimis singulis in gemmidia obovata transmutatis. In 
alio eystocarpio felieiter secto vidi placentam breviorem, et gemmidia pedicellis multo longioribus 
atque admodum tenuibus quasi gelatinosis suffulta; his (pedicellis) forsan demum sub dissolutis, 
structuram in maturescente fructu ita mutatam, ut gemmnidia potius in nucleum conglobata diceres. 
Carpostomium proprium vix adesse putarem; sed apicem ceystocarpii paulisper porrectum demum rup- 
tum [facilius conjicerem. Frons a facie visa monstrat adspectum cellularum quam rosulatam dixi, 
nempe alias cellulas majores (interiores), quasi cinctas minoribus (exterioribus). 

Huie Generi unicam speciem mihi notam refero: 


l. H. Barrkvawa (Chyl. Baileyana Harv. Ner. Bor. Am. p. 185 tab. X XC. Ch. 
uncmata var. 4? J. Ag. Epir. p. 297. ^ 


IEnvrmocotoN Nor. Gen. 

Epierisin. scribens sub nomine allato et adposito signo dubii quasdam species a Harveyo 
sub nomine Chylocladire descriptas, ut sub-genus proprium conjunxi, de quibus jain eo tempore 
dixi easdem forsan Genus sui juris constituere, quod vero fructibus ignotis certius definire mihi non 
lieuit. Nec hodiedum de affinitate ejusdem certius quid statuere valeam.  Comparata vero struc- 
tura in una specie (Ch. podagrica), quam typum omnino peculiarem sistere putavi, et hane struc- 
turam cum specie illa à Harvey sub nomine Chyl. Cliftoni in icone delineatam sat congruentem 
observanti mihi adparuit typum proprium Genericum in his certius esse recognoscendum. 

In Chyl. podagrica nimirum structuram vidi, quam in nulla alia Floridea me observasse 
memini. Speciem hane esse quasi phyllis inflatis concatenatis decompositam, junioribus horum 
forsan a submargine adultioris exeuntibus, stipite brevissimo tenui adfixis, dein ambitu rotundatis, 
sensim vero elongatis rotundato oblongis obovatisve, his apice rotundato truncatis. Ex specimine, 
quod vidi, phylla tantum pauciora hoe modo superposita putarem. Utrum phylla juniora omnino 
elobosa ambitu, an compressa sint, dicere non auderem; adultiora certius compressa putarem, om. 
nia certe eavitatem ampliorem intra membranam exteriorem adparenter tenuem at elasticam con- 
tinentia. Dum in alis Florideis excavatis sspe signa disruptionis cujusdam permanent, contra- 
rium dicerem de specie dicta, a me examinata; membranam nimirum, cavitatem validam obtegen- 
tem vidi tribus seriebus cellularum superpositis contextam. Ex his intermedium cellulis majoribus 
rotundato-angulatis subhexagonis, at directione radii complanatis contextum; extrorsum et intror- 
sum h:e cellule unica utrinque serie cellularum minorum limitantur, quarum extrorsum limitaneze 
vix nisi colorato contentu ab introrsum versis distinctze adpareant. Cellule strati intermedii, quas 
complanatas facilius dicerem, sunt supra mediam suam partem paulisper convexiuseule et mar- 


Analecta Algologica. 91 


gines versus contrahuntur, ipsis dissepimentis inter singulas membrana tenui formatis. Supra 
ipsa h:ec dissepimenta introrsum et extrorsum cellule strati exterioris et interioris, cellula una 
aut altera intermedia firmantur. Nonnullis locis cellulie strati interioris, seque minutz ac aliis 
locis, quasi reliquias adparatus eujusdam interioris adesse putavi, quamquam hoc nullo modo cer 
tum dicere auderem. 

Cum hac a me observata structura (in (€. podagrica) structuram a Harvey in icone Ch. 
Oliftoni exhibitam congruere facilius assumerem; in hac vero ita mutatam ut cellulas strati inter- 
medii multo majores seriem cavitatum majorum facilius diceres; dissepimenta inter has cavitates 
qui» in Ch. podagrica membrana simpliei constituta observavi, in Ch. Cliftoni serie cellularum 
interealarium occupantur; et strata extrorsum et introrsum seriem eavitatum interiorum cingentia 
non unica sed pluribus seriebus cellularum minorum constituuntur. Transitum ad hanc magis 
compositam strueturam sat evidentem adesse putavi in cellula intercalari quam dissepimento super- 
positam in Ch. podagrica vidi; at ut evolutionem novam hujus structure cavitates exteriores in 
icone Harveyana dissepimentis superpositas lubenter assumerem. 

.. Strucetura hoe modo in speciebus dietis indicata, mihi revera ita insolita adparuit, ut typum 
Generieum proprium in his speciebus agnoscere vix dubitarem. Ignotis vero fructibus vanum 
putarem de affinitate novi Generis hodie conjecturas quasdam proferre. 

Quod denique attinet alias nonnullas formas, quas sub nomine Erythrocolon memoravi, di- 
xisse placet mihi nondum contigisse easdem fructiferas observare. Quoad structuram frondis eas- 
dem magis cum Chondrosiphone quam cum speciebus Erythrocolonis mox sub hoc nomine de- 
scriptis, convenire; forsan quispiam diceret, nisi easdem fronde saltim superne stricturis constricta, 
cum Ch. articulata comparandas quis statueret. Crzeterum mihi quoque incertum manet, anne di- 
verse species quoque sub eodem nomine intelligantur. Species, que-a Kützing nomine Lomen- 
tari valide (Tab. Phyc. Vol. XV tab. 85) depieta fuit, tantam habet cum Chyl. Muelleri, a Harv. 
in Phyc. austr. tab. 138 depicta, similitudinem, ut utramque iconem spectare eandem plantam non 
segre assumerem.. Meminisse autem placet, plantam, quie prima viee nomine JZLomentaric (Gastro- 
clonium) Muelleri a Sonder deseripta fuit, quamque eum sua Chyl. Muelleri identicam consideravit 
Harvey, huie expressis verbis Sonder caulem solidum cartilagineum adscriptum fuisse. Me quo- 
que habuisse plantam ex pluribus locis Novse Hollandiz, quam a Lomentaria valida caule proprio 
instructam facilius distinctam putares; et in hae planta speciem Sonderi potissimum conjiciendam 
esse. Hunc. stipitem cartilagineum cellulis totum demum impletum vidi, dum ex iconibus Har- 
veyi et Kützingii articulis longioribus frondem inferiorem instructam putares. Revera ex speci- 
minibus a me observatis, qure ad Loment. Muelleri referenda putarem, stipitem quoque in his ab 
initio artieulatum fuisse assumsi; at his sensim impletis genicula quasi obsolescere dicerem; tubu- 
losis articulis sensim impletis. Comparanti mihi ipsa genicula utriusque plante, hzec vidi sectione 
transversali omnino impleta constare cellulis hexagono-angulatis, extimis in Loment. Muwelleri in 
stratum corticale cellulis multo minoribus contextum et firmum transire; in Cyl. valida vero geni- 
cula eodem modo impleta, at cincta strato corticali magis gelatinoso, velut totam hanc plantam 
intra stratum hyalinum anphistum gerere cellulas corticales sparsius dispositas. Denique memi- 
nisse placet tertiam plantam, a me sub nomine Lomenfíarie opuntic descriptam, habitu cum Gasfro- 
clonio Muelleri quam proxime congruentem adesse. Ignotis mihi fructibus in his omnibus, con- 
jecturam de affinitate harum plantarum omnino vanam dicerem. Nec ex cystocarpiis a Harveyo 
depictis in sua Ch. Mwelleri certius quid concludere auderem ; ex hoc vero potius Chrysymenise 
quam Chyloeladice speciem suspicarer. 


HvwENocLADIA suBULOSA J. Ag. mscr. fronde tereti et filiformi, (crassitie setam pa- 
rum superante) dichotome decomposita, ramis supremis quasi geminis acinaci- 
formiter arcuatis, latere interiore nudis, extrorsum ramis secundatis, suo ordine 
ramuliferis, ramulis patentissimis subulatis et rigidiusculis, evstocarpiis globosis, 
ad ramos ramulosque sessilibus, suo diametro crassitiem rami superantibus. 


92 J. G. Agardh. 


Hab. ad oras occidentales Nove Hollandiee a M:rs Ryan ad. Eucla lectam 
mihi misit F. de Mueller. 


Hsc mihi nova Sp. Hymenocladi: adparuit, quamquam tenuitate frondis ab aliis speciebus 
admodum diversa adpareat, crassitie Ahnfeltiam plicatam vix superans. Emollitam sat gelatinosam 
et colore subroseo suffusam vidi, quare exsiccata paulisper cartilaginea adpareat et chart: sat bene 
adhzrens. Oswspitem  subglobosum diametro 3—4 pollicarem, et ramis quoquoversum exeuntibus 
densioribus et plurimis constantem, crassitie inter primarios et secundarios non admodum diversa ; 
in ramis singulis ramificationem diceres inferne dichotomam ramis patentissimis; superne rami 
obveniunt sspe gemini sub:zquales et fere arcuatim supra axillam patentem incurvati, interiore 
curvaturz latere nudi, exteriore consimilibus ramis ramulisve instructi, ramulis ultimis a basi la- 
tiore evidenter acuminatis. Ad ramos ramulosque cystocarpia ad latus externum proveniunt; in- 
teriore latere ramuli fertiles infra cystocarpium szpe quasi refracti aut geniculati adpareant. Cysto- 
carpia sua magnitudine crassitiem ramuli in quo insident fere superant: sunt globosa nucleo ma- 
turo obseuriore pericarpium quasi translucente. 

Segmento facto transversali frondem solidam vidi, nec cavam, cellulis intimis majoribus fere 
in orbem dispositis, neutiquam vero polysiphoneam structuram indicantibus; extrorsum hse cellula 
interiores cinguntur minoribus, qui suo ordine teguntur corticalibus, quas fere in fila verticalia 
brevissima tendentes dicerem. Segmento facto longitudinali convietus fui frondem revera esse so- 
lidam, nec certis quibusdam isthmis solidis interruptam; cellulze interiores, hoc modo observat, 
majores et alternantes adparent; extra has cellule consimiles at multo minores, corticalibus verti- 
caliter ut videtur sensim divisis, interiore parte, ut putarem, in cellulam strati medii transeunte. 

Cystocarpio transversaliter secto, periearpium quasi totum emersum, et conspicue elevatum 
cernitur, totum constitutum cellulis plurimis, quarum interiores paulo majores rotundato-angulatz, 
et vix certo ordine dispositzte adparent, exterioribus quasi in fila verticalia peripheriam versus 
radiantia conjunctis, intra membranam suam pellucidam contentum obovatum foventibus, Canalis 
carpostomii in suprema parte per pericarpium crassiusculum hiat; planum placentiferum, cellulis 
quasi interioribus frondis formatum paulisper eminet, cellulis minoribus contextum, nucleum quasi 
tenuiore stipite suffultum sustinens. $Stipes nuclei pedicellis quasi pluribus, ab axili interiore et 
principali exeuntibus, contextus, ramis singulis fere pyriformibus, superne ob gelatinosam consi- 
stentiam in nucleum majorem fere globosum gemmidiorum maturescentium coalescentibus. In 
nucleo, hoc modo coalito, certius dignoscere putavi tum adultiorem partem gemmidiis majuseulis 
evidentius coloratis, compressione mutua angulato-ovalibus, constitutam, tum infra hanc nuclei 
partem nucleolos (aut nucleolum), immaturis et minoribus gemmidiis constantes, singulos ni fallor 
suis pedicellis suffultos. Supra nucleum spatium interioris cystocarpii vacuum vidi, nec filis con- 
ductricibus quibusdam occupatum. 

Zx lis, quse vidi, concludere ausus sum hanc formam esse Hymenocladie Generis speciem 
novam; quamquam ab aliis speciebus minutie partium conspicue diversam. Hinc primo intuitu 
speciem Chylocladie, Chyl. Baileyanam fere referentem, conjeci. Ut autem segmento facto fron- 
dis, structuram interiorem comparare licuerit, speciem novam Hymenocladie in ea agnoscere non 
dubitavi. Sphsrosporas vero me non vidisse, confiteri opportet. 


LXXII. 1. DiPLocvsrrs (Nov. Gen. J. Ag. mscr.). 


Frons carnoso-membranacea. plana dichotomo-laciniata, stratis duobus contexta: 
inleriore cellulis rotundatis magnis pluriseriatis, extimis harum et intercalaribus 
— spatia intereellularia dilatata occupantibus — series cellularum minorum 
eonstituentibus; exteriore cellulis minutis rotundatis vix in fila propria verti- 
calia intra. mueum ambientem conjunctis. Cysfocarpia intra pericarpium hemi- 


Analecta Algologica. 93 


spherieum, carpostomio regulari apertum, cellulis plurimis angulato-rotundatis 
contextum, nucleum rotundatum, plano basali impositum, gemmidiis plurimis 
arcte conglobatis constitutum foventia. JSpherospore intra stratum corticale 
magis gelatinosum, in fila brevia evolutum sparse oblong:e, cruciatim divisz. 


Genus novum proponere audeo, quod structura anatomica frondis eum Callophyllide conve- 
nire dicerem, cystocarpiis vero extra frondem omnino emersis, et sua structura affinitatem cum 
Chrysymenia potissimum, ni fallor, indicante distinctum putarem. Quomodo igitur Callophyllis 
structura sua anatomica inter Gigartineas dignoscatur, eodem puto Diplocystidem inter Rhodyme- 
nieas Genus proprium sistere conjeci. 

Habitus frondis sterilis Callophyll. laciniatam, at majorem et fimbriis marginalibus destitu- 
tam ita refert, ut speciem typicam Generis, prima vice observatam, nomine Call. Browneew descrip- 
serim (J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV. p. 36). Postea diu nulla alia ejusdem vidi specimina. Hodie 
vero tum plante sphserosporiferee tum capsuliferze fragmenta habui plura, quibus Genus proprium 
indicatum credidi, forsan juxta Chrysymeniam disponendum. Ut in Chrysymeniis sepe obtineat 
nucleum cystocarpii obscurum quasi vallo cireumambiente et subtranslucente cinctum videri, ita 
quoque in planta, Generi novo typica, eystocarpia jam ex planta exsiccata structuram consimilem 
prodere mihi adparuerunt. Facto revera segmento transversali frondis capsuliferz cystocarpia 
vidi supra frondem omnino emersa, intra pericarpium proprium, sua altitudine (supra frondem. 
crassitiem ipsius frondis circiter squante, nucleum obscurum foventia. Hoc pericarpium, fere 
forma hemisphsricum, contextum vidi cellulis in inferiore et exteriore sua parte paulisper elon- 
gatis et oblongis, in superiore pericarpii parte magis rotundato-angulatis, his omnibus potius fere 
alternantibus quam e regione positis; in vertice vero pericarpii canalem carpostomii latiusculum 
vidi, cellulis eanalem cingentibus lineas extrorsum radiantes formantibus. Ipsum pericarpium vidi 
plano placentari quasi proprio ab ipsa fronde distinctum. Supra hoc planum placentare vidi fila 
nonnulla quasi a centro, extrorsum et sursum radiantia at abbreviata, qu:e filis nucleum ambien- 
tibus in juniore fructu forsan presentibus residua conjicerem; et supra hunc adparatum vidi nu- 
cleum validum rotundatum, gemmidiis rotundatis plurimis conglobatis constitutum ; gemmidia muco 
ita arcte cohibita finxi, ut nullum dispositionis ordinem observare contigerit. Nec nucleos juniores 
infra adultiores inchoantes vidi. 

In alio specimine sphzrosporifero vidi stratum corticale magis gelatinosum et supra super- 
ficiem frondis sterilis conspicue eminens, cellulis nimirum, qu:e in planta sterili minut: et rotun- 
date, fere decumbentes in exsiecata, quasi elongatis et rite verticalibus, aliis longioribus fere cla- 
vatis, aliis brevioribus et in sphzrosporas oblongas suo diametro saltim duplo longiores, cruciatim 
divisas abeuntibus. Fila sterilia propria adesse tamen vix dicerem, sed stratum gelatinosum oriri 
putarem membranis ipsarum cellularum corticalium intumescentibus. 

Cellulas minores, quas intercalares indicavi, prreter magnitudinem vix alio respectu a majo- 
ribus, quas sepe maximas lubenter dicerem, recedere putarem. Nec cellule hz interstitiales inter 
omnes cellulas majores :eque evolutze adesse videntur; cellulze nimirum majores tum ob ipsam 
formam suam magis oblongam nunc certo spatio adproximantur, nunc magis distant: tum contentu 
cellularum plus minus denso in cellulis minoribus ", laxiore in majoribus magis forsan diversz 
adpareant, quam revera essent accuratiore examine subjecta. Ubi ips: cellule. majores invicem 
magis adproximate obveniant, structuram frondis cum specie revera longe diversa convenientem 
(Chrys. Agardhi puto a Harvey jamdudum descriptam) incautus forsan quispiam assumeret. Hanc 
speciem Harvey in Sub-Genere proprio sub nomine Cryptarachne disposuit; quod et structura fron- 
dis et cystocarpiis forma sua et dispositione cellularum ab aliis Chrysymeniis non parum distinc- 
tum assumerem. Structuram tubi interioris, quem nomine dato indicavit Harvey, in icone data 
non bene exhibitam fuisse, hoc loco monere placet ne quispiam crederet eam structuram, quam 
hodie Diplocystidi characteristicam indicavi, a Harveyo in sua Crypt. Agardhii observatum fuisse. 
Ipsum specimen Harveyanum iterum observanti mihi adparuit stratum interius frondis tubuloss, 
rite expansum, constare filis tenuissimis cylindraceis et articulatis longitudinaliter excurrentibus, 
at ita densis ut cavitatem frondis tubulose implere videantur modo, forsan paulisper rudi, a 


') De contentu cellularum peculiari hoc loco dicere, supersedeo, 


- 2" 


T4 


4* 


vp w 


E 

r*) 
! 

- 


04 J. G. Agardh. 


Harvey rite revera reddito: Hiné structuram Crvptaraehnes et Diploeystidis, revera omnino diver- 
sam esse, hoe loco monuisse placet. 

Ipsius Generis Diploeystidis unicam tantum speciem, hodie assumendam putavi, quamquam 
inter specimina juniora (rosea et angustiora) atque senilia, quze sub nomine Call. Browne: olim 
deseripsi, habitus differentie sat insignes adesse videantur. Hine. 


Il. Drer. Bnowxgx (Calloph. Brownece J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV. p. 36). 


Hab. in mari Indiam occidentalem alluente: Specimina a  D:na Curtüiss 
mihi missa. 


De fructibus Cord ylecladite furcellatae. 


Sub nomine Gymnogongri furcellati Harvey specimina quidam distribuit (Ag. awstr. ref. 
sub n:0 295), quie sub nomine Cordylecladie furcellatzte. ( Epier. Florid. p. 327 postea descripsi). 
Postea hujus Algze admodum singularis plura habui specimina, qu:e ad Genus Cordylecladiz illu- 
strandum non parum conferre mihi adparuerunt. 

Quoad formam exteriorem hanc Algam cum pluribus aliis sat convenire, loco citato jam 
dixi; et eum pluribus aliis eam hoc respectu quoque sat congruere facilius videretur. Comparatis 
partibus fruetificationis, has eum planta typica Cordylecladis:e convenire, hodie dixisse placet. In 
Gracilaria furcellata ( Harv. tab. 286), quam nostre simillimam facilius quis putaret, rami cylin- 
dracei et juniores longe acuminati atque cystocarplis sparsis secus latera ramorum singulis in- 
strueti a Harvey  pinguntur. In Cordylecladia furcellata ramos in planta viva paulisper angulatos 
lubenter suspicarer et exsiccatos quasi elastica substantia insignes — dum in Gr. furcellata duriu- 
sculos et fere corneos maturescentes dicerem. In Cordyl. furcellata frondes numerosze ab expan- 
sione radicali planata proveniunt. QCystocarpia vero ad apices ramorum truncatos generantur plura 
(2—6 putarem) quasi uvam minutam, at admodum conspieuam, formantia. Ubi inehoantur adhue 
juvenilia apicem diceres cireumeirea verrucosum, verrucis singulis sensim in coccidium globosum 
intumescentibus. Maturo coccidio transecto pericarpium adparet cellulis rotundato-angulatis, plu- 
rimis — circiter 10—12 superpositis — contextum apiee carpostomio haud producto pertusum. 
Intra imam basem pericarpii placenta cellulis numerosis densis, sursum quasi radiantibus con- 
texta adparet; cellule laterales et basales placentee in fila longiora expanduntur, exteriora quasi 
cellularum series pericarpii inferioris seeus longitudinem dispositas formantia, interiora tum ipsum 
nucleum sustinentia, tum fila longiora, nucleum cireumambientia, telam ad carpostomium condu- 
centem formantia. Ipsum carpostomium canalem ima basi latiorem, superne angustum sistit ostio 
vix emerso. Cirea carpostomium series cellularum  periearpii plurimz sursum oblique radiantes 
adparent. Ipse nucleus globoso-reniformis, validus et «densissimus, gemmidiis quasi conglobatis 
plurimis contextus, filis intimis placentze adparenter sublatus; intra maturescentem nucleum gem- 
midia invicem sublibera adparent, membranis cellularum generantium ut videtur dissolutis; eadem, 
divisione orta, variam offerre formam, mutua compressione rotundato-ecuneatam aut angulatam, et 
in toto nucleo forsan millia adesse, facilius mihi persuasum habeo. Ubi nucleum integrum vidi, 
reniformem basem, lobis pluribus deorsum productis formatam observare credidi. Quantum tota 
hie structura eystocarpii ab ea Gracilarize discedit facilius patet. 

Specimina alia, et quidem sepius, vidi apice quasi appendice peculiari instructa ; nimirum 
in nonnullis ramos apice in siliquam ipso ramo duplo crassiorem, initio sursum aeuminatam, dein 
apice dejecto aut soluto, clavam subspathulatam referentem, observavi; sectione hujus facta cla- 
vam spharosporis plurimis intra stratum cortieale immersis cruciatim quadridivisis uberrime onu- 
stam vidi. Quam bene h:e sphzrosporarum dispositio et formationis modus conveniat eum illa 
diutius cognita Gracilaria ereeta Grevillei patet. 


Analecta Algologica. 95 


Denique in aliis speciminibus vidi apices expansos in corpusculum ambitu ovalem aut pyri- 
formem, ipsa sua substantia evidenter teneriorem, ramo sustinente duplo aut triplo latiorem. Hoc 
transversaliter secto vidi cellulas interiores majores et laxiores, revera in plurimis dicerem effoe- 
tas; et corpuscula hse tum colore, tum substantia, tum forma (quin immo capsulam Polytrichi 
eujusdam referentia) omnino aliena facilius quis putaret. Contigit vero, ubi h:ec organa, bene evo- 
luta vidi, sectione facta transversali superficiem earundem, plus minus longitudinaliter corrugatam, 
ubique strato ut adpareat gelatinoso obtectam; hoc vero stratum gelatinosum revera constare filis 
tenuissimis et artieulatis, apice fere obovato terminatis, ita densis, ut singulas vix seorsim obser- 
vare liceat. H:ec organa terminalia ramorum, revera sistere antheridia Generis, mihi nullis dubiis 
vacare adparuit. 

Quamquam igitur Cordylecladia furcellata quoad habitum cum multis aliis convenire videtur, 
tamen pateat eam sistere Cordylecladie Generis speciem sine dubio bene distinctam ; et mihi novo 
exemplo probare videtur quam parum valeant habituales note et characteres a structura frondis 
deducti in affinitate Floridearum judicanda; Qui jubent eas plantas tantum vere affines videri, 
qui omnibus eharacteribus congruentes adpareant, ii somnia vana sibi fingere mihi quidem videntur. 


De speciebus Generis Curdieae admonitum. 


Preter speciem typicam (€. laciniata Harv.) plures alias Generis formas ad oras Nov: Hol- 
landie obvenire, mihi certum videtur, quibus vero characteribus has rite distinguendas esse, hodie 
indicare vix liceat, ramificationis norma ut videtur paulisper varia et fructuum situ in pluribus, 
ut mihi adparuit, diverso. Ne vero sub eodem nomine diversissimce confundantur hoc loco mo- 
nendum volui: 

Sub nomine Ahodomenice? coriacee Harvey (ün Ag. Nov. Zel. p. 545) speciem descripsit, quam 
ad Gracilariam postea (Jl. Nov. Zel.) retulit, quamque ipse postea (Epicr. p. 401) ut speciem Chwr- 
diee enumeravi, adjecto synonymo .Sph. coriaceus Kütz. tab. Phyc. Vol. XVIII tab. 95. Ad Sph. 
coriaceum, hoc loco depictum Kützing nimirum ipse SpA. coriaceum (Kütz. Sp. Alg. p. 784) citat, 
quo ultimo loco Sph.? coriaceus sub n:0 62 enumeratur, at synonymo adscripto: ZAhodym.? coriacea 
Harveyi — in Hook. & Harv. Lond. Journ. 1845 p. 545 descripta. Comparanti vero mihi speci- 
mina quieedam nuperias mihi missa cum icone in Tab. Phye. data, adparuit hane nullomodo veram 
plantam Harveyanam sistere debere. Exstat przeterea Ahyncococeus coriaceus Kütz. Sp. Alg. p. 755 
descriptus, cui ipse nullo dubio allato, SpAeroc. coriaceum Sonder Pl. Preiss. p. 45 refert, quie est 
planta omnino diversa et cum aliis haud confundenda. Sequentes igitur species probe distin- 
guendas esse patet: 


1l. 'TuxsaANocLADIA coRiACEA  Harv. Ner. Austr. p. 90 Tab. XXXVI. J. Ag. 


Epier. p. 287.  Spherococcus coriaceus | Sond. Pl. Preiss. p. 192. — Rhayncococcus 
coriaceus Kütz. Sp. p. 755. 


2. QCOuRnprEA coRrACEA J. Ag. Epicr. p. 401 (excl Svn. KWtz.). | Rhodymenia? co- 
riacea Hook. et Harr. 


98. CuRprEA KumrziwaiaNa JJ. Ag. mscr. | Spher. coriaceus | Kütz. Tab. Phyce. Vol. 
XVIII. iab. 95. excl. syn. 


Specimina hujus speciei, quibus comparatis speciem novam Curdiez agnoscere credidi, et 
habitu et fructibus ab aliis paulisper abludentia videntur, at characteribus certis vgre definienda. 


Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII, 13 


meo 


96 J. G. Agardh. 


De differentiis in structura frondis, que in diversis Liagorae 
speciebus observantur. 


lis, quibus injunctum fuerit Liagorw species dignoscere, vix non adparuisse 
putarem esse dictu difficillimum, quanam sint aut forms ejusdem speciei, aut di- 
versas species constituant. Hine facilius explicari posse credidi, quare alii species 
pauciores, alii. numerosas distinxerunt. Dum igitur ipse, «Epierisin» scribens, sua- 
dentibus speciminibus a me examinatis species tantum 11 assumere ausus sum. 
Tormas Liagorarum in Algues de la Guadeloupe usque 23 ex unica quasi regione 
enumerarunt Celi Crouan. In hoc vero formarum catalogo characteres specierum 
nullos datos fuisse constat. Nec vero ab aliis, qui species novas descripserunt, cha- 
racteres specierum alii dantur, quam illi magis habituales, qui ex adspectu frondis 
exsiccatzte et ex ramificationis norma deducantur. Mihi autem omnino certum ad- 
paruit existere formas certis habitus characteribus convenientes, in quibus ipsa 
structura frondis plus minus diversa adpareat. Patet quoque, me judice ipsum 
modum diversum, quo incrustantur frondes, indicare differentias majoris momenti, 
utpote revera a rationibus viti» penitioribus sine dubio deductas. Nee speciminum 
diversitates, ejusmodi characteribus indicatas, ex gradu evolutionis aut setatis obser- 
vate deducendas puto, utpote comparatis partibus supremis et inferioribus ex uno- 
quoque fere specimine pateat, quomodo hoc respectu mutantur singulce species et 
quem ad gradum inerustationes perficiantur. PFrondem igitur antea swo modo in- 
erustatam nec ita mutari putarem, ut unam pulvere quasi farinaceo adspersam de- 
mum quasi strato continuo et contiguo obtectam fier| putarem; nec crederem fron- 
dem juniorem strato levissimo incrustatam demum abire in frondem strato pulve- 
raceo rugosam. Quin immo ex ejusmodi differentiis alias diversitates quoque pen- 
dere non segre assumerem. Revera in iis speciebus (L. viscida), quse strato con- 
tünuo levissimo fuerunt incrustatze; vidi erustam ramorum inferiorum integram at 
quasi articulatim nune dejectam fieri; et in parte ita denudata axile stratum frondis 
consistere filis tenuioribus extimis quasi in stratum proprium subcartilagineum con- 
junctis. Rarius tamen observavi majorem partem frondis hoc modo dejectam fuisse, 
quod dietum volui ne specimina ita denudata species proprias considerantur. Sunt 
alite species, ad eas pertinentes quas crusta magis pulveraceo-rugosa instruuntur, in 
quibus, crusta demum  partialiter dejecta, stratum axile mollius permanet et quasi 
piis paucis persistentibus subhirtum, quod tamen me rarissime vidisse confiteor. 

Comparanti analyses structuram illustrantes diversarum specierum (ex. gr. ?m 
Tab. Phyc. Kützingü) facilius videretur omnes species eodem modo et consimilibus 
elementis compositas esse; saltim ex diversitatibus, quz inter partes diversarum 
specierum, ut singule per se observantur, obvie viderentur, diffieillimum putarem 
unam speciem ab altera dignoscere. Analogis autem partibus frondium, quie sunt 
diversarum specierum, juxtapositis et comparatis, differentizte adpareant, tum in modo, 
quo fasciculi filorum corticalium a strato axili exeunt, nune magis adproximati, 


dina 


Analecta Algologica. 9f 


nune evidentias invicem ad imam basem distantes, tum in longitudine filorum corti- 
calium (si eum diametro strati axilis comparantur) in diversis speciebus nunc ad- 
modum diversa; tum in ipsa forma et crassitie filorum, quibus stratum corticale 
constituitur. Dum enim in nonnullis fila corticalia tenuissima adparent et przelongis 
articulis inferne constantia, superne vero eximie moniliformia dicuntur; fiunt eadem 
in aliis multo firmiora et articulis brevioribus et magis cylindraceis constituta. Quum 
diversitates, quie ita adsunt, minus ex ipsa forma elementorum quam relativa eorum 
firmitate et dimensionibus pendeant, characteres ejusmodl specierum verbis quidem 
difficilius exprimuntur; quamquam comparatione facta in juxtapositis revera sat 
conspicui adesse videantur. 

Sunt preterea quoque alie Specierum differentize, quas nec iconibus exhibere 
liceat, nec facile verbis indicantur, quibus autem comparatis evidentius fit species 
Liagorarum quin immo quasi ad diversos typos confeectos fuisse — ipsam puto con- 
sistentiam gelatin, unamquamque partem frondium involventis. Quod ut intelli- 
gatur, comparant precor segmentum transversale frondis L. viscide et L. Cheyneane: 
revera his comparatis adpareat: 

in L. viscida fila longitudinalia strati interioris obvenire rite eylindracea, sub- 
libera et invicem distineta spatiis minutis, in quibus dignoscere licet singula (aut 
seplus plura) evidenter tenuiora, quoque invicem libera et distincta; his omnibus 
conjunctis stratum axile, frondem longitudinaliter percurrens constituentibus. In 
exteriore ambitu hujus strati axilis fila dicta tenuiora cum setate multiplicantur; et 
sunt hze fila tenuiora, numerosiora et invicem densius intertexta, quze dejecto strato 
inerustato stratum axile cartilagineum, mox supra a me memoratam, constituant. 
In partibus adhuc junioribus frondis sunt hze fila tenuiora longitudinalia, a quibus 
fila strati corticalis exeuntia observare eredidi. Fila cortiealia, hoc modo ab axili 
strato exeuntia, sunt sat conspicue rite verticalia (pro diversitate specierum nunc 
longiora, nunc breviora, inferne ienuissima et cylindracea, superne moniliformia 
subclavata, et adposita guttula acidi invicem sublibera adparent, intra muceum mol- 
lissimum, gelatinosum et translucens. 

in L. Cheyneana ejusque affinibus fila longitudinalia strati interioris adultiora 
(ob frondem minus elastice gelatinosam) sunt invicem adproximata et sepe (forma 
mutata) ex tereti ancipitia, demum quoque (saltim in nonnullis speciebus) invicem 
subconcrescentia; fila longitudinalia angustiora his intermixta vix dignoscere liceat. 
Hoe stratum axile fila tenuiora cingunt, a quibus fila strati corticalis exeunt, nunc 
magis verticalia, nune sursum adscendentia, filis validioribus cylindraceis et breviter 
articulatis constituta; adposita guttula acidi muriatici, eadem invicem coh:erentia 
vidi, quasi glutine cohiberentur in fasciculos quasi irregulariter laceros. Quoque 
in planta per diem emollita fila vix ita separantur, ut singula fila invicem soluta 
dignoscere liceat. 

Differentiis fultus, quas ita monstrant specimina Herbariorum, aqua et acido 
muriatico adposito emollita, typos specierum Liagorze duos dignoscere putavi, quibus 
in speciebus disponendis, me judice insistere liceat. Utrum ex indole chemico strati 


ANUA WV 


iuc: 


98 J. G. Agardh. 


mucosi, quo tota planta, ealee soluto induta adpareat, an forsan a diversitate strati 
inerustantis in diversis speciebus forsan alia, id. systematico respectu parum referre 
mihi adparuit. 

Quoad ipsum situm calcis incrustantis nec cettum mihi videtur, hune in om- 
nibus speciebus omnino eundem esse. In specie, quam nomine Z. orientalis infra 
descripsi, calcem intra stratum externum depositum lubenter crederem. In alis 
(L. viscida) et forsan plurimis calcem totum stratum corticale induere, facilius quis 
putaret. [n £L. Cheyneana ali: partes strati corticalis calce incrustat:e, alie filis ad- 
parenter nudiuseulis, maculas plus minus conspieuas occupantibus, constantes facile 
viderentur. In L. Cliftoni, si hs:ec species revera Generi pertineat, partes inerustatze 
demum quidem obveniant, at minus quam in plurimis conspicu:s. [In L. Cheyneana 
ejusque affinibus bullas (calee soluto provenientes) nullas ex ipsis fasciculis filorum 
corticalium provenientes vidi; quin immo in partibus frondis ultra diem acido im- 
mersas fasciculos filorum corticalium adhue conglutinatos vidi. lpsam formam in- 
erustationis hoe modo in diversis speciebus fieri diversam lubenter assumerem; et 
hane diversitatem, sl quoque a characteribus quasi magis physiologicis pendentem, 
ita in speclebus dignoscendis characteres sistere cujusdam momenti, non segre 
conjicerem. 

Inter typos, quos ita dignoscere putavi, et quibus Sub-Genera hodie fundare 
ausus sum, quasdam in partibus fructificationis quoque adesse differentias suppo- 
nere forsan liceat. His autem in typis definiendis insistere dubitavi, nescius an in 
omnibus speciebus Sub-Generum e:edem obvenirent diversitates. Antheridia nimi- 
rum in nonnullis evoluta ad apices filorum corticalium obvenire magna et globosa, 
ipsa filis minutissimis fastigiatis quoquoversum radiantibus contexta jam indicavit 
Harvey; ipse hzee in pluribus speciebus (L. Cheyneana ejusque affinibus) observavi. 
In aliis speciebus, quie ad alterum typum. Generis pertinent, antheridia observavi 
multo tenuiora et facilius prwtermittenda, qualia hee a Kützing minus bene evo- 
luta depicta fuisse conjicerem. ; 

Quum de lis characteribus, quos majoris cujusdam momenti in speciebus digno- 
scendis putavi, apud auctores fere nihil allatum viderim, facilius patet, quare syno- 
nyma paucissima adferre ausus sum, ubicumque agitur de speciebus, quce non ex 
maribus Europam alluentibus proveniant. Jam hodie quidem constat Liagorce spe- 
cles (sine dubio admodum numerosas) obvenire in maribus forsan omnibus calidi- 
oribus; utrum vero sint esdem species, quie in diversis locis natalibus divulgata 
obveniant, id sgre dijudieari putavi, nisi accuratius examinatis speciminibus; quin 
immo ils presentibus comparatis nune difficillimum dietu putarem, utrum sint spe- 
cles diverse, an form:e ejusdem paulisper mutat: Ex pluribus locis Nov:e. Hol- 
landiee formam habui LZ. viseide proximam, cujus vero ex aliis interjacentibus re- 
gionibus nulla specimina hucusque deprehendere mihi contigit. Quse à me ipso 
sub nomine £L. annwlate olim descripta fuit forma, eandem proxime convenire eum 
specle quam nomine Z. valide descripsit Harvey vidi; et eandem facile putarem, 
quam sub nomine £. Cemomyce distributam habui. Diagnosin specierum in hoc 


Analecta Algologica. 99 


Genere difficillimum mihi adparuisse dixisse placet. Sunt quoque cognite regiones 
(India occidentalis), in quibus species admodum numerosie obvenire videntur. 

Denique quoque confiteor me de affinitate plantz:s, quam nomine Galazaure 
Cliftomi icone illustravit Harvey. dubia quidam habuisse, de quibus infra, de hae 
specie scribens, mentionem feci. 

In Genere. cujus form:e difficilius dignoscantur, licitum. putavi quoque iis uti 
characteribus, quibus Herbariorum specimina exsiecata dignoscenda videntur, Ejus- 
modi differentias revera a diversis vitte characteribus pendere, non :egre assumerem ; 
et ita explicatis, iisdem uti licere equidem finxi. 

Species Liagore sequenti modo dispositas vellem: 


Sum-GENvus L  Evrraaona fronde tota mucoso-gelatinosa, inferne et sursum longius 
strato calcis, in diversis speciebus vario incrustata, apicibus subnudis, 
gelatina indutis; aa strafo filis teretiusculis, aliis latioribus invicem di- 
stantibus, aliis tenuioribus, interstitia oecupantibus et extrorsum in stra- 
tum subproprium adproximatis, contexto; sfrato corticali filis verticaliter 
exeuntibus fascieulatis subeylindraceo-clavatis, extrorsum moniliferis, intra 
mucum gelatinosum invicem liberis constituto. 


-- Frondibus exsiccatis crusta. pulverulenta. obductis. 


j Axili strato in. emollita ubique translucente angusto et suo diametro longitudinem 
fascieulórum. (corticalium) neutiquam «quante. 


* Fronde pinnatim. decomposita subpaniculata. 


l. L. omrENTALIS J. Ag. mscr. fronde tereti a basi sensim parum attenuata, pln- 
natim decomposita et ramis sursum brevioribus paniculata, crusta farinacea 
secus axem efflorescente instructa, axili strato (in emollita) ubique translucente 
angusto et suo diametro vix dimidiam partem longitudinis fasciculorum 
cwquante, fasciculis verticalibus 4»ferme tenuissimis hyalinis supra axillas acu- 
tissimas distanter dichotomis et articulos przwlongos gerentibus, superne co- 
rymbo brevi ramellorum terminatis, ramellis corymbi erectiuseulis adproxi- 
matis invicem liberis breviter articulatis. 


Hab. in oceano Indico; ad Ceylonam a W. Ferguson lecta. 


Frondes vidi circiter semipedales, ramis inferioribus 3—4 pollices longis, sequentibus sur- 
sum sensim brevioribus, ita ut totam frondem eximie paniculatam diceres. Rami simili modo de- 
compositi ramulis patentibus nunc quoque arcuatim reeurvatis, omnibus apicem versus parum atte- 
nuatis obtusis. Superficies in exsiccata secus mediam lineam crusta pulverulenta obducta, mar- 
gine quasi gelatinoso et molli ubique :equali. In emollita (acido adposito) axile stratum fere ubi- 
eumque conspiciatur ut tenuis chorda filorum tenuissimorum; fila ejusdem angusta vidi et hyalina. 
Fila fasciculorum corticalium prelonga, sua longitudine diametrum strati axilis circiter 2:plo—3:plo 
superantia, et fere omnino verticaliter exeuntia; sunt per maximam partem interiorem tenuissima, 
stricta et cylindracea, axillis acutissimis dichotoma, articulisque pr:longis instructa; fiunt extror- 
sum densius diehotoma et artieulis brevioribus przedita, hinc corymbo brevi et subfastigiato ramel- 
lorum breviorum terminata. Hi ramelli ultimi erectiusculi et invicem adproximati gerunt articulos 
breviores et magis ovales aut obovatos, ultimis suo diametro vix duplo longioribus. 


100 J. G. Agardh. 


Quamquam fasciculi (in emollita) primo intuitu bifariam discedere viderentur, tamen accura- 
tius inspecta cireumcirca ceque provenientia facilius adpareant. Fila axilia alia paulo latiora, alia 
tenuiora observavi; et ex filis his tenuioribus fasciculorum fila provenientia videre credidi, singula 
per se et invicem distantia interjecto spatio ejusdem fili axilis. Fila tenuiora latioribus exteriora 
quoque observare credidi; hinc forsan tubis duplicis genéris stratum axile contextum conside- 
rare opporteat. 

Cum planta supra descripta tum plantam ex Japonia sub expeditione Wrightiana collectam 
et sub nomine Z. pulverulente distributam, tum specimina ex Nova Hollandia a J. Br. Wilson 
mihi missa comparanda putavi, utpote ramificatione magis pinnata congruentia. Utraque autem 
forma mihi diversa adparuit structura paulisper abludente. Stratum nimirum axile quoque in his 
angustum adpareat in partibus junioribus frondis et inter fasciculos subnudum forsan quoque ad- 
pareat; fasciculi hi in partibus junioribus elongati fere verticillatim dispositi generantur; at in 
partibus paulo adultioribus fasciculi mox fiunt ita densi ut stratum axile omnino obtegant; ipsa 
fila fasciculorum ramis multo magis patentibus quoque instructa et quasi uberiore gelatina circum- 
fusa stratum axile observare quoque vetant. Utraque planta, tum Japoniea tum Australis, quoque 
exsiccata strato pulverulento usque in margines continuato a planta Ceylonensi diversa adpareat. 

Speeiminibus vero singulis a me observatis, de specifica eorum differentia judicare non licuit. 


Fronde. dichotomo-decomposita, rotundato-corymbosa. 
2. L. rEPROsA J. Ag. Epicr. p. 516. 


Stratum interius quasi chordam interiorem tenuem constituere lubenter dicerem, suo dia- 
metro longitudinem fascieulorum corticalium vix :equantem. Stratum hoc interius, quod a facie 
haud xgre nudum dignoscatur inter fila fasciculorum, tum filis longitudinalibus angustioribus, tum 
tubis latioribus, suo diametro duplo—triplo latiore angustiora superantibus, constare crederem. 
Fascieulos filorum cortiealium a filis angustioribus egredientes putavi. 

Fila peripheriea elongata, introrsum tenuiora et cylindracea articulata, articulis diametro 
4:plo et quod superat longioribus, et dichotoma, furcz ramis patentibus, fiunt extrorsum adparenter 
erassiora, et articulis brevioribus obovatis aut ellipsoideis — nune introrsum inter ramos furese 
minus tumentibus, extrorsum conspieue intumescentibus — instructa, ob furcas magis apertas pa- 
tentia, fere divaricata, articulis supremis brevissimis. In superioribus frondis ramis fasciculi ma- 
sis adproximati stratum continuum et sat densum constituere videntur; et in his partibus fila 
fasciculorum. admodum elongata et verticalia adpareant; in ramo vero paulo adultiore axile stra- 
tum facilius nudum observare licet, inter fasciculos magis distantes. Organa qu: antheridia ut 
plurimum considerantur, in hac specie observare credidi, corymbulos minutissimos circa articulos 
terminales formantia, in quibus — in radiis stellatim radiantibus — fere alterna radia globulo 
simplici terminantur; in aliis contra speciebus (L. Cheyneana) vidi organa, qualia a Harvey quo- 
que depicta, multo majora capitulos globosos formantia, in quibus partes minutas fere globose 
congestas dicerem.  Cystocarpia, involucro radiante instructa Generis, specimina plura mihi quo- 
que obtulerunt. 

Exstat forma, structura interiore frondis vix diversa, at ramificatione diversa; in ramis 
nempe frondis corymbos: rami majores — invicem dichotomia separate — novis ramulis pinna- 
tim dispositis — instructi adparent. 

Utramque formam ex India occidentali habui. 

Quoad structuram cum L.leprosa proxime convenire putarem L. proliferam Cr. in Fl. G«adel. 
p. 185; quie tamen fronde admodum robusta instructa est. Specimina, qui nomine 4. leprose ex 
Friendl. Isl. distribuit Harvey, ea mihi structura magis deperdita adparuerunt, ita ut de congru- 
entia horum nullum judicium ferre licuit. 


L 


L 


Amili strato (in. emollita) latiore, in. ramis junioribus angustiore vix translu- 
cente; in adwltioribus ob fasciculos intercedentes haud. conspicuo; fasciculis invi- 
cem. distantibus gelatima quasi. immersis, ramellis eorum patulis invicem non 
conglutinatis. 


T7 


* Fronde dichotoma, mune. interspersis ramis quasi prolifera. 


LS 


Analecta Algologica. 101 


3. L. ruLvERULENTA C. Ag. J. Ag. Epicr. p. 516. 


Hane speciem ad L. leprosam potissimum accedentem putarem; l. c. ramificatione frondis, 
nempe presentia ramulorum pinnatim emergentium eandem a L. leprosa dlgnoscendam putavi. 
Comparata vero structura, quoque hoc respectu differentiam inter has species adesse patet. Dum 
nempe axile stratum in L. leprosa angustius manet et fere in tota fronde chordam refert angu- 
stam, fasciculis filorum corticalium admodum elongatis et strictioribus cireumcirca cinctam ; stra- 
tum axile in L. pulverulentze partibus adultioribus a facie nusquam conspiciatur sed tota frons 
quasi gelatina communi immersa manet. In apicibus ramorum stratum peripherieum quasi verti- 
cilis densissimis compositum, revera constat filis elongatis sua longitudine diametrum chord: 
axilis adhuc tenuioris superantibus; in ramis vero jam paulo adultioribus et ipsum axile stratum 
erassitie augetur et fila peripherica, utpote sensim ramis magis patentibus instructa quasi breviora 
adpareant. Ipsi fasciculi uberiore gelatina cincti, invicem revera distant, at ipsi ramellis invicem 


adproximatis constituti, hoc modo quasi cyclades referunt a facie inspecti; et hine structure for- 


san adscribendum incrustationem  pulverulentam obvenire. In planta emollita gelatina uberior 
permanet; hinc fasciculi intra gelatinam suspensi totum axile stratum in plant: partibus paulo 
adultioribus obtegunt — dum in L.leprosa fasciculi longiores et utrinque quasi diffluentes stratum 
axile quasi denudatum exhibeant. 

Specimina hujus speciei tantum ex India occidentali habui. 


** Fyonde pinnatim decomposita, ramis racemosis. 


4. L. orProsirra J. Ag. mscr. fronde tereti à basi sensim parum attenuata, ramis 
superioribus dichotomis pinnatim racemosis, ramulis subregulariter oppositis a 
basi latiore acuminatis, crusta pulverulenta obductis, axili strato in ramis ju- 
nioribus angustiore vix translucente, in adultioribus ob fasciculos intercedentes 
haud conspicuo, fasciculis invicem parum distantibus gelatina quasi immersis, 
ramellis eorum patulis invicem non conglutinatis. 


Hab. ad oras Floride. 


Species hec mihi videtur inter plures alias quasi intermedia: ramificatione nimirum cum 
L. pinnata et L. decussata Mont. potissimum convenientem putavi, at frons in his strato calcis 
continuo obducta; dum in presente stratum calceis magis L. pulverulentam zemulari diceres.  Ra- 
muli frondis oppositi in L. decussata fere rite cylindracei adparent, in presente vero a parte in- 
feriore crassiore fiunt sensim longius attenuati nunc quoque acuminati. Quoad structuram inte- 
riorem cum L. decussata nostram sat bene convenientem dicerem. Ramos pari modo apice obtusos 
et pulvinare filorum densissimorum terminatos, quoque in nostra vidi. Specimen a me descriptum 
cystocarpiis eximie evolutis instructum fuisse, dixisse placet. 


-F--2- Frondibus (im exsiecata) crusta calcarea continua, nunc sparsissimis punctis denu- 
datis adspersa. 


; Awili strato (in emollita) translucente angustiore, et suo diametro longitudinem 
fascieulorum vim cquante. 


* Pyonde dichotomo-decomposita, rotundato-corumbosa. 


5. L. rENvis J. Ag. mscr. fronde tereti dichotomo-decomposita subcorymbosa, 
apicibus (exsiecatione) complanatis obtusis. tota inferiore parte obtecta crusta 
calearea continua, sparsissimis punctis denudatis adspersa, axili strato (in emol- 
lita) translucente angusto et suo diametro vix longitudinem  fascieulorum 
squante, fasciculis verticalibus inferne tenuissimis hyalinis supra axillas acu- 


» 


MUR ; 
" dit ^ K "ONE ETENN , : 
KCN cv E cant ^ 
j ded A. T A T * cdi . 
: ! 
102 J. G. Agardh. 


tissimas  distanter dichotomis, superne corymbo brevi ramellorum terminatis, 
in ipso apice ramorum frondis in pulvillum densissime fastigiatum conjunctis. 


Hab. ad oras Indis occidentalis; ex Florida pauca tantum habui specimina. 


Quamquam. exsiecata strato caleis continuo obducta — interspersis tantum punetis minutis- 
simis virescentibus, tamen suadente structura ad L. leprosam potissimum accedere mihi videretur. 
Pertinet nimirum illis, quarum stratum axile angustam chordam referat (suo diametro longitudinem 
fascieulorum cortiealium vix :quante) et quorum fila cortiealia interiora hyalina adparent; atque 
in ramis frondium paulo inferioribus in fasciculos colliguntur paulisper invicem distantes ita ut 
spatia minuta nuda inter singulos obveniant, in quibus axile stratum quasi nudum dignoscere 
liceat. In ramis ultimis frondium fasciculi sunt dense adproximati et in ipso apice in pulvinar 
lere disciforme filorum inevolutorum terminantur. Fila fasciculorum sunt infra pulvinar paulisper 
longiora ita ut (quamquam apicibus incurva) rami terminales frondium paulisper clavati adpareant. 
Articuli filorum corticalium inferiores sunt eylindracei et prielongi atque axillis aeutissimis dicho- 
tomi; superiores corymborum terminalium breviores et incrassati, sphzrico-oblongi, diametro cir- 
citer sesquilongiores. 


** Fronde pinnatim. decomposita, ramis racemosis. 


6. L. pEcvssaTA Mont. Cent. VI. n:o 98 p. 64.  Phycol. bor. Americ. sub n:o. S9. 
Nemalion. Liagoroides. Crouan. in. Fl. Guadel. p. 178 fide spec. (calee quoad ma- 
ximam partem ab axi soluto). 


Hanc plantam, quam ex St. Vincent descripsit Montagne, ex Guadeloupe Crouan, prelongam 
et ramificatione diversam testantur auctores citati, €Quoad structuram eum antecedente (L. tenui) 
ita convenientem observare credidi ut, nisi adfuisset ramificatio omnino diversa, eandem speciem 
in utraque facilius quis supposuisset. Stratum corticale fere totum apicibus ipsis exceptis, obscu- 
riore eolore dignoscendis, strato caleis contiguo, sparsim quasi articulatione interruptum obtectum 
vidi. Fila strati corticalis sua longitudine diametrum strati axilis fere :equant, et hoc. modo axi 
tenuiore frons percursa adpareat. Ipsa fila fasciculorum sunt admodum tenuia et cylindracea, ex- 
ceptis articulis supremis magis clavato-moniliformibus, articulis ellipsoideis diametro sesqui-duplo 
longioribus. Fila in supremis partibus dense disposita et ipso apice pulvinare filorum densissimo- 
rum terminato; dum vero hoc in L. fenwi pulvinare fere disciformi constituitur, in L. decussata 
hoe minus truncatum et potius in apicem obtusum paulisper oblongum desinit. Fila corticalia in- 
feriora in planta emollita facilius ab axi solvuntur, et ut videtur eximie elastica, ut corymbuli 
minuti ramellis bene patentibus, extra frondem ejiciuntur. Axile stratum calce et filis periphericis 
quoad maximam partem solutis persistens, eximie purpureum et ramis suis sepe oppositis et race- 
mosis instructum sistit plantam Crouanianam supra indicatam. : 

Characteres structure in hac et antecedente specie ita convenientes, dum species ramificatione 
omnino diversa recedant, mihi quidem quam maxime probant species Liagorze ad externam faciem 
et characteres habituales hodie haud disponendas esse; nec vero, ex altera parte, specimina rami- 
ficatione diversa ad eandem speciem referre opporteat. 


zr Amd strato (im emollita) demum valido, suo diametro longitudinem fascieulorum 
pluries. superante, ubicumque. obtecto, fasciculorum filis in ramis frondium wulti- 
mis rite verticalibus densissime jwcta-positis, in penultimis mwnc laxioribus, sen- 
sim. solutis, residuis in. parte incrustata secus superficiem. prostratis. 


1. L. vaisorpa (Forsk.) J. Ag. Epicr. p. 518. 


'Typum fere sibi proprium monstrat illa. in mari mediterraneo divulgata L. viscida; quem 
distinetum  dieerem brevitate fasciculorum  cortiealium comparato diametro strati axilis admodum 
valido. Ubi contigerit stratum axile denudatum observare facilius conspiciatur totam fere crassi- 
tiem frondis ab ipso strato axili effiei; fasciculosque peripheriecos zonam admodum angustam re- 
vera constituere, In ramis supremis frondis fasciculi bene evoluti sub microscopio fere corymbosi 


Analecta Algologica. 103 


facilius solvuntur, et iu his circiter 12 artieulos superpositos numeravi; ex his 1—2 infimi cylin- 
dracei diametro suo vix 3:plo longiores, sequentes breviores fiunt et sensim magis ovales, termi- 
nalibus subglobosis; axille fere ramellorum, omnium evidenter patentes, ita ut apices ramellorum 
in fronde a facie inspecta invicem hiantes esse sat conspicue adpareat; utpote gelatinosz et arti 
culis fere globosis instructe, frondem quoque minus auctam his ramellis ultimis hiantibus et arti- 
culis subglobosis instructis facilius dignoscere liceat. 

In parte inferiore frondis, qu:e ealeis strato continuo obducitur, reliquias fasciculorum supra 
stratum axile prostratas sub certa forma vix dignoscere licet in planta emollita. 

Speeimina hae structura convenientia vidi tum a multis Maris mediterranei littoribus (Ita. 
lie, Galli& et Hispanis) tum ex littore atlantico ad Brest. 

Forma, quae sub nomine L. viscidz var. laxa divulgata fuit, cujus a pluribus locis natalibus 
Nove Hollandie specimina habui, vix structura frondis ab Europwa diversa mihi adparuit. Ean- 
dem quoque formam in spec. ex Mauritio recognoscere credidi. 


8. L. CxgRaAworpDES Lamour.; J. Ag. Epicr. p. 519. 


Nee hane formam structura sua interiore a L. viscida diversam putarem. Forma exteriore 
frondis, nune evidentius canaliculata (in partibus adultioribus) nunc longius deorsum adparenter 
teretiuseula, sub nomine L. viscidz quoque in colleetionibus obvenit. Me quoque hanc formam 
ex Mauritio habuisse dixisse placet. 1 


9. L. pnrisrENTA (Mert.) J. Ag. Epicr. p. 519. 


Eundem typum structure, quem in L. viscida describere conatus sum, quoque in hac spe- 
cie recognoscere putavi, quamquam primo intuitu nimium diversam structuram quispiam forsan 
putaret. Fila nempe terminalia fasciculorum in partibus frondium supremis L. distente, omnino 
verticaliter superficiem versus exeuntia, ita dense adproximata stipantur, ut fila pressione mutua 
fiunt angulata; hinc ejusmodi pars frondis a superficie observata facilius videretur cellulis sub- 
hexagono-angulatis contexta, endochromate colorato tereti intra membranam hyalinam translucente. 
Ut vero cellule hz terminales secus longitudinem fiunt divise, partes superne divergunt et struc- 
tura primaria minus conspicua fit. In L. viscida, multo magis gelatinosa, parietes expanduntur 
facilius, et cellulae subdivise divergentes adparent. In utraque specie partes, quz fuerunt rite 
inerustate, in emollita adparent fasciculis fere denudatz, nempe quasi filis secus superficiem strati 
axilis prostratis admodum irregulariter obtectz. 

Strueturam utriusque speciei consimilem esse comparatis partibus diversis ejusdem speci- 
minis LL. distent facilius revera mihi persuadeam. In ramo nimirum juvenili cellul:e angulat:e 
peripheriez: endochromate suo rotundato unico facilius conspiciantur; in parte autem paulo infe- 
riore vidi cellulam angulatam endochromatibus geminis rotundatis instructam, nullis inter endo- 
chromata parietibus conspicuis. In alia vicina parietes fiunt conspicui intra cellulam primariam 
distentam; dein singulas novas cellulas mutata directione simili modo subdivisas. Nunc plura 
ejusmodi paria intra parietem distentum dignoscere putavi. In L. viscida vero cellule nove for- 
mate, parietibus mucosis parum cohibite, citius et magis divergenter separate, formam magis 
globosam quoque induuntur. 


Sum-GzwNvus Il. Gomarra fronde tota subglutinosa, inferne et sursum longius strato 
caleis, in diversis speciebus vario incrustata, apicibus vix diversis; axili 
strato interiore filis mutua pressione subangulato-ancipitibus nune sub- 
concretis, exteriore filis cylindraceis tenuioribus contexto; strato corticali 
fills nunc magis verticaliter. exeuntibus, nunc magis adscendentibus et 
quasi axi adpressis, crassiuseulis subeylindraceis invicem quasi congluti- 
natis, et in fasciculos pannosos et plus minus laeeros conjunctis. 

specimina hujus subgeneris emollita adspectum przebent ab illis specierum primarii Sub-Generis 

(Liagore) ssepius admodum diversum, quod adscribere propensus sum differentiis quibusdam in 

Acta Reg. Soc, Physiogr. Lund, T. VII. 14 


sz dee 


104. J. G. Agardh. 


consistentia et indole gelatinz, frondes cireumdantis. Dum enim fila fasciculorum tum in apicibus 
frondis nondum inerustatis, tum in inerustatis que acido emollitzte fuerunt, invicem libera adpa- 
rent, servata forma propria filorum et articulorum, in speciebus ab initio cognitis Generis Liagor:e, 
alium omnino mihi przbuerunt adspectum specimina emollita in nonnullis speciebus sub recentiore 
tempore descriptis. Partes nimirum quoque in his gelatinosm, at ob consistentiam quandam aliam 
gelatine fila adparent quasi glutine conjuncta, quare fila fascieulorum adposito acido nec invicem 
solvuntur libera et formam propriam recuperantia, sed invicem coh:rent in fasciculos magis pan- 
nosos et inzqualiter laceros. Ob gelatinam horum minus elasticam quoque deducendum putavi 
ipsa fila strati axilis nec formam suam cylindraceam retinere; mutua nimirum pressione fila inte- 
riora et aliam formam induere, et interstitia plus minus evanescere, facilius assumerem; et ita 
differentias structure quoque explicari. Adposita gutta acidi muriatici bullas aereas przecipue a 
strato axili extimo separari, observare credidi, intactis fere filis fasciculorum pertinaciter congluti- 
natis (saltim in speciebus huie Sub-Generi precipue characteristicis). 

Adspectum quod attinet frondis inerustatze, easdem fere differentias, quas in Sub-Genere 
Euliagore describere conatus sum, quoque in Sub-Genere Goralie observare eredidi, comparatis 
pluribus formis, quas ut species diversas descripserunt. Quin immo quoque in his, quamquam 
adhuc paucioribus, ramificationis differentias observare putavi, quibus suadentibus haud paucas 
species in typicis Liagoris assumserunt. Hinc in novo Subgenere species ad eandem normam 
disponere periclitatus sum. 


-d- Frondibus exsiccatis crusta. calcarea. pulverulenta parum | conspicua | obductis; 
viva planta filis densissimis invicem liberis fere tota tomentosa. 


10.? L. Cnrrrowi. Galaxaura  Cliftoni/ Harv. Phyc. austr. tab. 275.  J. Ag. Epicr. 


p. 000. 


Hane speciem esse L. Cheynean:e affinitate proximam hodie quoque lubenter assumsissem 
eamque in Subgenere Goralie analogam esse cum forma, quam nomine L. orientalis inter Eulia- 
gore species supra descripsi. Mihi autem hodie specimen Harveyanum iterum examinanti adpa- 
ruit in segmento longitudinali a me facto favella quasi conico-ovata, intra membranam hyalinam 
gemmidia plurima subpyramidatim superposita continens; qua ducente speciem nullo modo ad 
Liagoras pertinere, sed ad Cryptonemeas referendam esse, vix dubium adparuit. Quum autem 
dein plures ejusmodi favellas quzrerem, nullam invenire contigit quam unicam, prima vice a me ob- 
servatam. Quamquam hane, infra apicem fili (fasciculorum) lateraliter exeuntem sat distinctam 
observaveram, tamen quid extraneum esse et initia forsan sistere plante cujusdam inchoantis, 
potius assumendum putavi. Speciem igitur cum signo dubii inter alias hoc loco enumerare malui 
quam unica observatione fretus, speciem aliis suadentibus characteribus L. Cheyneanzse proximam, 
a Genere exclusam ad alium locum systematis relegare. Addere placet me in aliis Liagorz spe- 
ciebus plantas minutas parasiticas (Callithamnia aliasque) sepius observasse, testantes ut putarem 
ipsam texturam Liagorarum inchoantibus his minutis parasiticis esse aptissimam. 


---4- Frondibus exsiccatis crusta. pulverulenta | obductis, interspersis fasciculis extra 
calcem. prominulis subnudis. 


4 Fasciculis magis verticalibus, filis tenuioribus minus arcte conglutinatis. 

11. L. cogvwnosa (J. Ag. mscr.) fronde tereti, exsiecatione inferne complanata, 
superne teretiuscula dichotoma, sensim corymbosa ramisque infra corymbum 
lateralibus prolifera, apicibus subdivergentibus, tota crusta farinacea, inter- 
spersis fascieulis extra caleem prominulis nudis obdueta, filis fascieulorum in 


congeries quasi laceras in emollita coh:srentibus. 
Hab. ad littora Floridz et insulas Bermudas. 


Magnitudine et ramificatione suadente hanc potissimum cum L. valida aut L. pinnata for- 
san quis conjungeret; dum vero in his crusta calcarea continua et levis frondes obducit, nostra 


Analecta Algologica. 105 


quoad adspectum strati corticalis, ad L. Cheyneanam proxime accedit, ipsa ramificatione ab hac 
distincta. ; 

| Confiteri fas est hanc speciem inter subgenera a me hodie proposita precipue transitum 
parare. Fila nimirum fasciculorum fere eandem formam pr:ebent, quam Euliagoris characteristicam 
dixi; sunt inferne cylindracea, superne in corymbulis terminalibus moniliformia, at fila singula vix 
invicem libera sed quasi glutine cohibentur, at glutine minus cohzrent quam in aliis. $i species 
inter Euliagoras disponeretur, neque cum pulverulentis, neque cum L. valida bene conjungeretur, 
ipso adspectu magis cum L. Cheyneana conveniente. Hinc huic proximam disposui. 


TT Fasciculis invicem | subdistantibus, secus longitudinem | quasi sursum. accum- 
bentibus et axem. obtegentibus; filis dichotomis rigidiusculis, invicem. plus 
minus firmiter conglutimatis (antheridiis ad apices ramellorum globwm. den- 
siorem. formantibus). 


12. L. Cmzmxwzawa Harv.; J. Ag. Epir. p. 515. 


De hac specie, diutius cognita, fere dicerem magis dubitandum videri utrum cum aliis spe- 
ciebus Liagorze congenerica sit, an cum alia quadam nimium congrueret. 

'Transversa frondis facta sectione, vidi stratum axile contextum tubis coalitis paulo latioribus 
et angulatis, extimis cylindraceis fila fasciculorum emittentibus. Intra hos tubos vidi endochroma 
multo angustius, contiguum aut magis granulosum, et coloratum, quod in nulla alia specie obser- 
vatum scio. Antheridia, quz jam a Harveyo indieata fuerunt, in ramellis fasciculorum terminalia 
aut subterminalia quoque observavi, articulis supremis conspicue majora, globo sph:erico filorum 
fasciculis radiantibus farcto constituta. Ceterum fila fasciculorum magis Callithamnion aut Cera- 
mium referunt, quam cum filis fasciculorum in aliis speciebus Liagorz. Sunt nimirum rigidiuscula 
et crassiora, ramis patentibus dichotoma, articulis fasciculorum brevibus, superioribus diametro 
circiter sesquilongioribus; terminali articulo nune conspicue obovato.  Fasciculi paulo inferiores a 
facie observati invicem distant (fere ut in L. pulverulenta) spatiis inter singulos magis irregularibus 
et quasi laceris, ob fila magis rigidiuscula et muco fere nullo emollita; extimis ramellis parum 
invicem conglutinatis. Dum in partibus saltem juvenilibus plurimarum fasciculi sat verticaliter 
ab axili strato exeunt, sunt in L. Cheyneana quasi secus longitudinem accumbentes, inferioribus 
paulisper superiores obtegentibus. Singuli autem ramelli invicem magis liberi permanent, quam 
in speciebus sequentibus hoc loco descriptis, quarum fasciculi conglutinati, totam frondem quasi 
verrucis irregulariter prominulis et laceram reddere videntur. 

Inter specimina Novze Hollandie et Indis occidentalis, diversitatem specificam adesse vix 
putarem. Alia specimina, utriusque regionis, ramis obtusioribus nunc praedita, nunc apicibus quasi 
prolongatis tenuiora vidi. 

In A/g. Gwadel. p. 188 species sub nomine Galax. valide enumerata fuit, cui Liíag. valida 
Harv. ut synon. adscribitur. Comparato specimine, mihi a Cel. Mazé benevole misso sub nomine 
Gal. Liagoroides Cr. (cui Gal. valida Crn. quoque inscripta fuit) est hzc species cum £L. Cheyneana 
me judice identiea, et neutiquam cum L. valida Harv. conjungenda. 

Specimina L. Cheynean:s, saltim plurima quz vidi, habent ramos frondis elongatos, supra 
axillas sursum patentes erectiusculos, terminalibus elongatis tenuioribus. 


13. L. ELoNGaATA Zanm. 


Nullum specimen authenticum hujus speciei mihi observare contigisse, impense doleo. Spe- 
cimina, quie huie speciei pertinentia putavi, tum e Mauritio, tum ex Florida habui; et his suaden- 
tibus speciem ad L. Cheyneanam proximam affinitate considerarem. 

Fila peripherica vidi admodum robusta, articulis inferioribus et exterioribus fere :eque cras- 
sis et suo diametro fere nusquam plus quam duplo longioribus. Fasciculi in apicibus supremis 
fere verticaliter exeunt; inferiores vero quasi secus axem aecumbentes, vix proprie dichotomi sed 
subpaniculati; apicibus subconglutinatis singulos fascieulos inszquales et quasi laceros dicerem. 
Hine superficies frondis inzequalis et magis rudis adpareat quam in molliore L. Cheyneana. Inter 
partes incrustatas fasciculos nudiusculos obvenire, modo L. Cheyneanz, quoque animadvertere placet. 


ro 


1 
* 106 J. G. Agardh. 


-E-e- Frondibus exsiccatis crusta. rugoso-qranulosa. vic interrupta fere totis obductis. 


* PFrondibus subdichotomis. 


14. L. gvceosa Zanm. 


4 


Nullum specimen authenticum hujus vidi; specimina vero ad hanc speciem relata, et e mari 
rubro oriunda a pluribus habui, quare de speciei determinatione vix dubitarem. Ramos exsicca- 
tione paulisper eollabentes, quod de sua specie dixit Zanardini, quoque vidi. Zanardini suam spe- 
ciem crusta ecalearea continua obductam dixit; crusta vero continua non eo sensu ita dicta vide- 
tur, quo in L. valida, nempe superficiem planam et levissimam esse; sed crusta eximie rugoso- 
^ 2granulosa nusquam interrupta totam frondem obduetam esse observare opportet. 


Eust adii. at-il, dh 


qu 


—— 


** Fyrondibus pinnatim. dense decompositis; totis velut singulis ramis dense ra- 
mosis pamiculas conicas formantibus. 


— 
MP 


15. L. PaNrCULATA (J. Ag. mscr.) frondibus (exsiccatione) crusta calcarea rugoso- 
j granulosa vix interrupta fere usque ad apices obduetis, teretiusculis et densis- 
sime pinnatim decompositis, totis velut singulis ramis panieulas conicas for- 
mantibus, ramis panieularum inferioribus sspe oppositis, apicibus terminalibus 
conspieue supereminentibus simplicibus conicis. 


n Hab. ad oras Indie oecidentalis; mihi a D:na Curtiss missa. 


Primo adspectu forsan quispiam in hac L. decussatam Montagnei, qualem hanc inter Algas 
he Phye. American: sub n:o 89 distribuerunt; dum vero in hac rami crusta continua levi obducun- 
M iur, hoe respectu cum L. pinnata magis convenientes, rami in nostra crusta granuloso-crugosa ob- 
dueti magis L. rugosam referunt. HRamificationis norma L. pinnatam versus tendere quidem vide- 
retur, at magis elongatam putarem (parte superiore, quam tantum habui, saltem 6-pollicari) et den- 
sissime ramis conformibus obtectam pyramidatam. In ramis conicis ramulos inferiores sspe 
oppositos vidi, rachide supereminente nuda conico-attenuata. Quoad affinitates et structurze typum 
nostram neutiquam cum dictis speciebus convenire, sed ad typum L. Cheyneanz aecedentem pu- 
tarem. Fascieulorum fila nimirum conglutinata vidi ut in L. Cheyneana, at stratum inecrustatum 
/ maculis nudis vix interruptum, sed ubique fere granuloso-crugulosum. In fragmento, quod paulo 
Y diutius acido immersum servavi, fasciculos vidi non rite verticaliter exeuntes sed quasi in una- 
Y quaque direetione supra frondem .quasi prostratos et filis multo. firmioribus quam in Liagoris pro- 

priis constitutos. Fila nimirum eorum intima paulo magis cylindracea, superiora paulo magis ad 

genieula contracta, articulis omnium crassis, diametro vix ultra duplo longioribus, superiorum ses- 
; quilongioribus aut squalibus; nec (ut in Liagoris propriis mollibus et gelatinosis, sed rigidiusculis 
et plus minus conglutinatis — exsiccatione quoquoversum quasi prostratis. Speciem igitur ad 
typum L. Cheynean:e confectam dicerem; eam vero, non ut in hace, esse strato rite pulverulento 
obductam sed potius granuloso-cugoso; nee frondis incrustatze quasdam partes vidi quasi punctis 
denudatis interruptas ut in L. Clhegyneana. 


| ---E-E---- Frondibus exsiccatis crusta. levi et subeontinua. fere. totis obductis. | .Awili strato 
(in. emollita) ubicumque | obtecto  fasciculis in. ramo frondis superiore subverti- 
cillatim | adprowimatis, in. inferiore parte densissimis; filis fasciculorum validis 
breviter. articulatis fere. cylindraceis, in. corymbulos terminales incurvatis. 

De affinitate specierum, quie invicem. proxim:e, hoe loco una cum L. Cheyne- 
ana in idem subgenus referuntur, equidem dubitavi, utpote fila faseieulorum minus 
quam in alis speciebus L. Cheynean: proximis in emollita cohzrent quasi eon- 
glutinata. Mihi autem eadem typica structura in utrisque adparet comparatis filis 
fascieulorum robustis, fere totis cylindraeeis et artieulis suis brevibus instructis ; 


^ 


Analecta. Algologica. 107 


dum vero fasciculi in L. Cheyneana rachidibus magis aecumbentes et quasi longius 
protraeti quodammodo paniculati adparent, sunt contra in L. valida et L. pinnata 
magis verticaliter exeuntes et quasi corymbulos ramellis subincurvatis constituentes. 
Accedit quod in Líag. valida antheridia observavi illis in L. Cheyneana obvenien- 
tibus proxime convenientia, nimirum ad apices filorum globosa, filis radiantibus 
densissime juxtapositis quoque valida dicenda. 


* Fronde dichotomo-decomposita, rotundato. corimbosa. 


16. LL. vàrrpa Aarv.; J. Ag. Epwr. p. 517. 


Hc usque ad apices strato caleis continuo obtecta, ita ut stratum axile nusquam adpareat 
in planta non lesa; exceptis tantum apicibus frondis colore plerumque purpureo dignoscendis. 
In specim. emollito superficies quasi corymbulis maculata mihi adparuit, nimirum apicibus fasci- 
culorum supremo apice quasi planatis, ramellos monstrantibus quosdam crassiores et coloratos sub- 
divergentes in medio, hos vero cinctos ramellis multo tenuioribus magis hyalinis, quibus spatia 
inter ramellos crassiores diversorum fascieulorum implentur. Ab interiore observata structura, 
agnoscere putavi fila interiora prelonga et axillis acutis dichotoma, superne autem bh:ec terminari 
quasi deplanato corymbo filorum qu: artieulis brevibus et crassiusculis constituuntur. Si majori 
augmento observantur corymbi a facie, cincti adpareant cellulis minutissimis quasi quoquoversum 
radiantibus, quas antheridiorum partes facilius quis conjiceret, nisi calee expulsa hz partes minu- 
tissimz tantum residua sisterent cellularum terminalium. 

In icone a Harvey data hujus structure nullam indicationem videre liceat: cellulz superi- 
ores et inferiores breviores pinguntur supremis ellipsoideis. In icone Kützingiana structuram a 
me memoratam eximie redditam videas; et in icone sua (fig. c.) organa, qu:e antheridia mihi minus 
evoluta adparuerunt, quoque rite evoluta depinxit. 

Specimen ex Madagascar vidi quod cum specie Floridana convenire putavi. 

Ex oris N. Hollandiz occidentalis specimina habui, quee speciem sub hoe nomine Harvey- 
anam quoque sistere putavi. Sunt majora et admodum firma; an in his speciem a Sonder sub 
nomine L. australasi: descriptam recognoscere opporteret, dubitavi. 


1v. L. AwNurnaTA J. Ag. Epicr. p. 518. 


Huic speciei, quam L. validze proximam putarem, characteristieum censeo ramulos superiores 


fasciculorum esse crassiores et fere usque ad apices verticaliter porrectos: hinc in planta a facie 


observata ipsi tantum apices filorum conspiciantur, at hi ita dense juxtapositi ut, pressione mutua, 
membrana eorum angulata adpareat. 4 facie igitur superficies quasi cellulis minutissimis angu- 
latis contexta videretur, endochromate intra cellulas singulas rotundato. Unicam speciem hac 
structura convenientem puto L. distentam; hanc autem fronde et aliter ramosa et substantia multo 
firmiore instructam, dum in L. annulata frons emollita admodum mucosa adpareat. A L. valida 
nostrum distinctam vidi ramis fasciculorum crassioribus, in corymbos magis elongatos conjunctis, 
articulis intra corymbos diametro parum longioribus rotundato-ellipsoideis, terminalibus fere ob- 
ovatis; inferiores articuli fasciculorum sunt elongati et cvlindracei, ut in plurimis speciebus norma 
videtur. In planta exsiccata apices frondium ssepe aceuminatos vidi et admodum conspicue 
divergentes. 

Patet structuram, quam huic speciei characteristicam putavi, fere magis convenire cum ea 
quam sux L. validee in icone data tribuit Harvey. Hine forsan suspicaretur utramque plantam 
ad eandem speciem esse referendam, unam autem sterilem observatam fuisse (LL. annulata J. Ag. 
et L. valida, a Harvey depicta) alteram antheridiis instructam (LL. valida J. Ag. et icon. Kützin- 
giana). Transitus vero nullos me vidisse, dicere fas est. 

Ad nostram L. annulatam pertinere suspicor: L. viscida sub n:o 47 ex Friends [sl., à Harvey 
distributa; JL. cenomyce inter Algas qui in mari Indico a Wright collecta, postea distributa fuerit. 
Specimina ezterum habui tum ex India occidentali, tum a Mauritio. 


Te 


108 J. G. Agardh. 
** PFyonde-pinnatim. decomposita. 
18. L. rrmwNaTA AHarv. 


Structuram hujus speciei cum illa L. valide» proxime convenientem observare credidi. Stra-, 
tum axile ubieumque obteetum videtur fasciculis filorum densissimis. In fasciculis vidi fila plante 
emollittée parum mucosa, potius modo L. Cheynean:z invicem subeonglutinata; utpote vero fila 
magis verticaliter exeunt, ipsa exsiecatione quasi depressa finxi et hoc modo invicem magis sepa- 
rata. Ipsa fila sunt crassiuscula et comparatis Euliagor:z speciebus valida, magis cylindracea et 
articulis brevioribus instructa. 

A specie Harveyana vix diversam puto formam, sub nomine L. pinnata var. arbuscula et 
sub n:o 163 in Fl. Guadel. à Crouan enumerata. Specimen quod vidi monstrat frondem densissime 
iterato-pinnatam et ramificationem densiorem quam in ulla alia forma Liagorarum vidi. 


HyvrwxA vaLrDA (J. Ag. mscr.) csespitosa virgatim ramosa, ramis filiformibus, prin- 
eipalibus rectiuseulis, lateralibus inferioribus sepe infra apicem incrassatis re- 
eurvato-uncinatis; ramulis quoquoversum egredientibus, superioribus erecto- 
adpressis utrinque attenuatis, inferioribus patulis, senilibus subinerustatis ex 
virente albescentibus, exsiecatione angulatis, fructiferis 


Hab. ad oras precipue occidentales Nov:e Hollandi:e (Champion-bay); rarius 
specimina habui ex Encounter-bay. 


Hoc Hypneis majoribus adnumeranda (saltim ultrapedalem vidi) et crassitie ramorum prin- 
cipalium pennam columbinam superans, ssepe ex virescente albida, nunc magis grisea, et senilis, 
adposito acido, bullas aereas emittens; exsiecatione junior teretiuscula adparet, senilis nune sub- 
angulato collabens. Rami teretiusculi et demum «quoquoversum ramosi, at superiores fere subu- 
lati rachidibus adpressi fere bifariam exeuntes facile viderentur; inferiores magis patuli et demum 
fere horizontales, fiunt modo H. episcopalis recurvato-uncinati, cirrhos in planta majori, in ezxespites 
validos excrescente constituentes. Plantam tantum antheridiiferam vidi; facta transversali sectione 
Irondis structuram Hyvpne:e observare credidi. Colore plant:ze adultioris nune Liagoram distentam 
aut Spyridiam squalidam referre facilius quis diceret; hoc modo a L. episcopali, vividis coloribus 
sepius instructa, facilius dignoscenda; planta quoque crassior, in c:espites ultra pedales, cirrhis 
ramos inferiores conjungentibus intricata. 

In speciminibus, quorum haud pauca habui, nullos fruectiferos observare hucusque contigit; 
antheridia vero bene evoluta in nonnullis vidi, in ramulis superioribus maculas subhyalinas parum 
prominulas, marginem hyalinum referentes formantia. In segmento transversali per ejusmodi ma- 
culam facto, et partibus levi pressione paulisper distentis, observavi singulas cellulas, quasi fasci- 
culum filorum tenuissimorum emittentes; fasciculorum fila tenuissima hyalina a cellula ipsa corti- 
cali, colorato endochromate dignoscenda, facilius revera dignoscantur: sunt moniliformia, singula 
superne simpliciuscula (si recte viderim) articulis ellipsoideo-sph:ericis (4—6 sepius) superpositis 
constituta; inferne divisione dichotoma in ima parte multiplieata, dein simplicia verticaliter radi- 
antia et externe quasi strato hyalino obtecta, ipsis filis vix dimidiam crassitiem strati gelatinosi 
occupantibus. Macula hyalina gelatinosa, qua antheridium formatum diceres, revera fasciculis plu- 
rimis, a diversis cellulis corticalibus ortis, et invicem adproximatis et quasi confluentibus, hoc 
modo contexta videretur, parte extima macul» hyalinz fere tantum gelatina subincumbenute con- 
stituta, filis ipsis antheridiorumi quasi fasciculos interiores a cellulis cortiealibus provenientes 
constituentibus. 


Analecta Algologica. 109 


LavRENRCIA CASUARINA 4J. Ag. mscr. fronde tereti filiformi ultra setacea subpinnatim 
decomposita, ramis nunc (et initio) vagis quoquoversum exeuntibus, nunc (et 
demum) ramulis novis ad nodos ramorum pullulantibus, quasi verticillos ramu- 
lorum generantibus, ramulis sterilibus cvlindraceis, sphzerosporiferis clavizefor- 
mibus, verrucoso-spongiosis, in axillis verticillorum fasciculos breviores for- 
mantibus. 


Hab. ad oras Nove Hollandie australis. Ex Port Elliot a D:na Hussey 
lecta specimina mis. F. de Mueller. 


Est hsec revera species sat conspicua inter Laurencias filiformes Nov: Hollandise; et textura 
adparenter firmiore subcartilaginea, et ramificationis norma, quasi ad nodos paulisper incrassatos 
verticillis ramulorum instructa, ipsisque ramulis simpliciusculis elongatis et cylindraceis habitum 
peculiarem fere Ahnfelti:te cujusdam induens. Jam parum supra radicem rami plures quasi nodum 
primarium generant ramorum, 4—8 pollices longitudine zequantium, qui singuli dein distantiis cir- 
citer polliearibus, nunc ramulum unicum, nunc geminos, quin immo adparenter oppositos, ssepius 
verticillum aut fasciculum quasi ex nodo inerassato emittunt; Ex his alii elongantur in ramos 
consimiles abeuntes, alii breves et simpliciusculi permanent, verticillum r:mulorum mentientes. 
Caules rami ramulique crassitie parum diversi, pennam passerinam crassitie circiter cquantes, et 
probe cylindracei, in exsiccata planta szpe decolorati et cartilaginei adparent. In planta sph:zero- 
sporifera eadem videtur ramificationis norma; nimirum inter nodos ramorum novi fasciculi ramel- 
lis 3—5 constituti formantur, sterilibus multo breviores; ramelli horum supra pedicellum brevis- 
simum obovato-oblongi, suo diametro 3—4:plo longiores, infra apicem obtusiusculum fasciam sphzero- 
sporarum gerentes. 

Quia frondes s:xpius decoloratz: et quasi substantia cartilaginea instruciz, atque ramifica- 
tionis norma paulisper varia adpareat prout rami aut sparsiores aut magis conspicue in fasciculos 
collecti proveniant, mihi hanc speciem diu affinitate dubiam fuisse, dixisse placet. Demum, ut 
contigerit plantam bene evolutam examinare, speciem Laurencie in ea recognoscere haud dubitavi. 


De formis quibusdam insignioribus Polysiphoniae. 


89.1. Porvs. LowaissIMA J. Ag. mscr. elata tota filiformi et parce pinnatim decom- 
posito-ramosa, ramis conformibus parce quoquoversum ramulosis, inferne nu- 
dis, superne adparenter subuliferis. spinulis minutissimis sparsis, stichidia mi- 
nuta singula aut pauca subfasciculata fusiformia constituentibus, articulis 
4-sphoneis diametro sublongioribus usque ad apices ramorum adparatu corti- 
cah strias elongatas referente obtectis, sphzrosporis extra stichidia fusiformia 
parum prominulis. 


Hab. ad oras australes Nove Hollandie; a D:na Hussey lecta spec. misit 
F. de Mueller. 


Suadente habitu hanc potius putares speciem admodum elongatam Hypne:e cujusdam, ramen- 
tis denudate, quam speciem Polys. Hookeri proximam; Specimen revera habui sesquipedale, totum 
fere ejusdem crassitiei filiforme, distantiis pollicaribus et ultra ramos conformes pinnatim emit- 
tens; rami conformes 6—8 pollicares ramulis paucis conformibus instructi, omnes in apicem subu- 
latum excurrentes. Sectione vero facta transversali adparet structura Polysiphoniz, qualis in sec- 
tione Hystrices inscripta (in J. Ag. Sp. Alg. p. 1016) hzc definiatur. Nimirum circa cellulam cen- 


»* ;] 
; » 
TRE aM 4 fd i PR. 
Ca NPRAM ] , " 
] "UT T " DUM m 
L1 

z 110 J. G. Agardh. 
"M 
E tralem minorem vidi cellulas 4, pericentrales validas, tenui membrana cinctas, hinc molles et 
: flexuosas, nullis cellulis interstitialibus disjunctas; extra has stratum corticale cellulis minutis 
/ plurimis contextum. A facie hoc stratum cortieale adparet contextum filis tenuibus secus fron- 
Es dem decurrentibus ita densis et elongatis ut frondem a facie observatam longissime striatam facile 


diceres. Ut mihi adparuit, h:ec fila, e regione diaphragmatis singula aut pauca emittuntur; et una 
cum aliis a superiore parte decurrentibus conjunguntur in stratum corticale, quod articulos inte- 
riores ita dense obtegunt, ut superficiem rami a facie observatam quasi filis tenuissimis striatam 
facile diceres; hoc modo ipsi articuli vix nisi faeta sectione longitudinali conspiciantur diametro 
paulisper longiores. Una cum filis corticalibus sparsim ad articulos proveniunt fasciculi stichidio- 
rum, quibus rami quasi minutissimis spinulis armati adparent. Ipsa stichidia, crassa et rigida, 
fere fusiformia adparent, teretiuscula et sphszrosporis vix prominulis (in articulo ut videtur sin- 
ezulis) parum verrucosa, pedicello tenuiore brevi affixa et in apicem obtusiusculum superne attenuata. 
Specimina nostra purpurea potius quam nigrescentia dicerem. 


89.». Porvs. Hookegmi Harv. J. Ag. Sp. Alg. 


80.5. Pornvs. vanrpa J. Ag. mov. sp. elata, pinnatim  decomposito-ramosa, ramis ra- 
mulisque invicem diversis; ramis (nimirum) elongatis, invicem distantibus us- 
que ad apices corticatis non ramelliferis, ramulis abbreviatis secus ramos di- 
stanter dispositis, in spiculas plures dense subcorymbose congestas divisis, 
spieulis densissime ramelliferis subsquarrosis, ramellis subulatis rigidiusculis 
articulatis. et. polvsiphoneis, articulis. diametro subbrevioribus, keramidiis in 


pedicello robusto subterminalibus globosis. : 
Hab. ad oras Novie Hollandisie tum australis, tum  oceidentalis. 


Plantam vidi supra scutellum radicale ultra pedalem, ramis nonnullis inferioribus simpliciu- 
sculis nunc instructam, dein subalterne ramosam, ramis superioribus nunc ultra pedalibus, sim- 
pliciuseulis aut. ramo. conformi uno aut altero instructis, erectiusculis (ramificationem dicerem 
Chordariw flagelliformis) cerassitiem penn: passerinz :equantibus aut superantibus. Ex his ramis 


ramellos artieulatos et polysiphoneos nusquam exeuntes vidi; distantiis autem ' 


4 aut '» pollicem 
longis, ramulos exeuntes dicerem quasi cezspitulis minutis diversz structurz ramos longos ornantes. 
Csespituli hi componuntur quasi spieulis pluribus subsquarrosis, nunc ipsis simpliciuseulis pedi- 
cello brevi suffultis, sub-corymbose congestis in rachide breviore, nunc in novas spieulas abeun- 
tibus. Singule spieulze constituuntur ramellis brevibus subulatis polysiphoneis et articulatis, arti- 
culis diametrum  subiquantibus aliis fere diametro duplo brevioribus; nunc ad genieula subcon- 
tractis.  Ramellos subulatos circumcirca exeuntes, rachidem omnino obtegentes vidi; plurimos in 
planta sterili simplices dicerem, nonnullos suo ordine in spieulam novam tendentes, aut in cysto- 
carpium, quod supra pedicellum incrassatum terminale et subglobosum vidi, desinentes. Gemmidia 
in dissecto ceystocarpio vidi filis longioribus inferne parum ramosis, superne simpliciusculis sulf- 
fulta, clavato-subpyriformia, omnia sub:que longa, fascieulum quasi priemorsum formantia, parum 
ultra mediam partem cystocarpli protensa. Stichidia vidi in csspitulis magis ramosis et paulo 
mollioribus quam in sterili, à ramellis parum transformatis, et ssepe subtoruloso-inerassatis for- 
mata, in articulis singulis sphierosporas plus minus prominulas generantia. 
Hujus speciei, inter Polysiphonias mihi cognitas magnitudine et firmitate frondis eminentis, 
specimina nimium incompleta diu in Herbario servavi, donec ultimo tempore specimina distribu- 


enda habui, qu: nomine certo insignire opporteret. Initio dubitavi anne ea sisteret formam 
EC " Polys. Hookeri magis senilem; ultimo tempore eam potius esse novam quandam Rytiphles aut 
J Rhodomel:e formam ob habitum admodum diversum lubenter supposuerim.  Accuratiore hodie 
E facta structurce comparatione, eandem esse speciem Polysiphonis, cum P. Tasmanica et. P. Hookeri 
du potissimum comparandam, agnoscere putavi, quamquam habitu non parum diversam. 
A : Quamquam in hac planta speciem propriam, adspectu a vera P. Hookeri non parum diver- 
; sam, hodie agnoscere putavi, non potui quin eandem huie ita proximam judicarem ut facilius 
E. dubitandum videretur, anne ejusdem speciei formam quandam senilem in ea potius agnoscere 
2" 
L 
1 
j 
| 
D 1 


1 MAU / 
"m "Te 


Analecta Algologica. 111 


opporteret. Easdem vero sistere species diversas ex eo potissimum deducere ausus sum, quod 
comparata structura utriusque, differentiam sat conspieuam vidi. Segmenta nimirum inferioris 
plant: eomparanti mihi, siphones pericentrales in P. Hookeri multo majores et molliores adparu- 
erunt — quales in icone Harveyana quoque depinguntur — in P. valida vero conspicue minores 
— et suis proxime cingentibus parum majores; in 7. Hookeri (quoque in speciminibus adultio- 
ribus) et siphones interiores et cellule exteriores invicem suis parietibus magis gelatinosis di- 
stinetz:» adparent; in P. valida omnes cellulas interiores ita concrescentes vidi, ut potius reticulum 
referant poris plurimis pertusum. Ab hae differentia structures substantiam omnino aliam harum 
plantarum pendere putavi. Dum P. Hookeri est planta mollior, exsiecatione collabens et chart: 
plus minus arcte adhzrens, colore coecineo plus minus interlucente; P. valida coutra est planta 
firma rigidiuscula, exslecatione vix conspicue collabens, fere tota chart: haud adh:erens, et colo- 
rem nigrescentem servans — in omnibus (et haud paucis) a me observatis speciminibus. His 
characteribus species nostra potius ad P. Tasmanicam et P. Hystricem accedere dicerem; ab his 
vero magnitudine et aliis characteribus evidentius diversa. 


PorvsrPHONIA CAULESCENS J. Ag. mscr. corymbosa, ramis subpinnatim egredientibus 
inferne mox corticatis, superne fasciculato-penieillatis mollissimis, articulis 
8— 12 siphoneis extus strato corticali cinctis, diametrum zequantibus aut parum 
longioribus, siphonibus pericentralibus serie minorum a centrali separatis, 'cysto- 
carpi ovatis pedicello brevissimo suffultis. 


Hab. ad insulas Chatam; a Travers lecta. 


Caulem in speciminibus haud paucis, qus vidi, esse admodum evolutum, crassitie pennam 
passerinam :equantem, patet. Ex hac caule rami numerosi subpinnatim proveniunt iterum iterum- 
que subdivisi, terminali coma subcorymbosa penicilati et mollissimi; articulis in his diametro 
circiter :zequalibus aut parum longioribus, adparenter 4-siphoneis. Sectione transversali rami mi- 
noris observavi siphones 8—12 in orbem circa centralem validiorem dispositos, extrorsum strato 
corticali cinctos, interstitialibus filis, tum centralem siphonem cingentibus, tum ramis ad stratum 
cortieale exeurrentibus, inter siphones pericentrales et invicem sub-reticulatim junctis, sat con- 
spieuis. Cellule strati corticalis verticaliter sublongiores. Cystocarpia in nostris vidi minora et 
ovata pedicello brevissimo, unico articulo constante, suffulta. 

Si jure quodam primariam subdivisionem Polysiphonise Generis, suadente numero siphonum, 
in Oligosiphoneas et Polysiphoneas, instituerim, patet paucissimas esse polysiphoneas, in quibus 
stratum quoddam corticale siphones interiores obtegit; dum contra in Oligosiphoneis evolutionem 
strati corticalis proprii szpius obvenire constat. Mihi igitur species Algarum scribenti Polys. 
Brodiwei, quam polysiphoneam vidi, at cortice obductam ob alias affinitatis rationes inter Oligo- 
siphoneas enumerandam esse adparuit. De hac specie insuper adnotaveram pericentrales siphones 
introrsum a siphone centrali strato tenuiorum demum separatos fieri; quod. quoque in paucis aliis 
obvenire monui. Perlustranti mihi hodie specimina quzdam ex insulis Chatam mihi olim missa, 
quie inter numerosas species Polysiphonisz eo tempore dignoscere non licuit, adparuit unam spe- 
ciem ex his eandem structuram peculiarem offerre, quam P. Brodisei typicam descripsi; quare 
hane hodie quoque describere placuit. $i plures ejusmodi species inveniantur, inquirendum vide- 
retur anne hz in sectione propria Polvsiphonearum melius disponerentur. 


PorvsieHoNiA vERSICOLOR (Je cystocarpio structura observatio). 


In Ner. Australi Tab. XVI. Harvey iconem dedit Polys. versicoloris, ex qua cystocarpia hujus 
speciei obvenirent exteriore latere ramulorum sessilia et obovata, et huic fidens cystocarpia hujus 
speciei in Sp. Alg. descripsi. Hodie specimen habui huie speciei ni fallor proximum, in quo cysto- 
carpia obveniunt obovato-subglobosa carpostomio intra apicem ne minime quidem prodncto, peri- 
carpio apice demum potius fissura hiante. Ipsum pericarpium pulcherrime variegatum cellulis 
rotundato-angulatis endochroma coloratum intra parietes latos hyalinos foventibus. Cellule hoc 


Aeia Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 15 


112 J. G. Agardh. 


modo facilius invicem distinetz, tum in series transversales, plurimis cellulis constitutas tum in 
longitudinales carpostomium versus adscendentes disponuntur. Ex cystocarpio inchoante probe 
observato adpareat cystocarpium generari interiore latere ramuli generantis; initio ramuli pars, 
exteriore latere cystocarpii conspiciatur parum mutata, interiore latere cum pericarpio coalito ; 
demum ramuli fulerantis vix adest pars quedam conspicua, et cystocarpium quasi terminale in 
pedicello plus minus elongato videretur. 


De Alsidio comoso Zar. et de formis, qux huic proximae 
supposit:e fuerunt. 


Inter Species Floridearum magis conspicuas Nov:e Hollandise vix ulla exstat 
hodiedum dubiis uberius vexata, quam illa jam anno 1863 a Harvey sub nomine 
Alsidii? comosi delineata.  Przter specimen primitus descriptum, quod tantum sistit 
partem plante superiorem et sterilem, aliud certius determinatum vix existere sta- 
tuit Schmitz («LorHorHaLIiA» pag. 229). Patet ipsum Harveyum Genus, ad quod 
pertineret planta, sibi incertum considerasse; quoque dicere fas est analysin struc- 
ture, ab eo datam, nec omni respectu ita elaboratam fuisse, ut ea ducente certius 
de affinitate plantze judicare liceret. Ipse quidem postea (Didr. Alg. Syst. VI p. 52) 
plura specimina descripsi, qui ad  A/s. eomosum referenda putavi, quamquam et 
invicem et a planta depicta Harveyvana vario respectu diversa viderentur. Quo- 
modo numerose species Dasys, Sarcomenis, ali;que sub diversis evolutionis stadiis 
nunc filis tenuissimis obsite, nunc filis dejectis nud: adpareant, eodem putavi plan- 
tas a me ad Alsidiwum comosum relatas nunc obvenire posse pilis obsitas, nunc his 
plus minus denudatas, aut omnino nudas. Hine ut evolutionis stadium posterius 
assumere posse credidi quidam specimina superne pilis obsita, inferne coma de- 
jecta nune quoque superne ramulos in apicem subulatum exeurrentes offerentia. 
Meo damno assumere nolui plures plantas sub diversis evolutionis stadiis partes 
offerre posse hoc modo dissimiles. 

Contra ea, quse ita assumere ausus sum, acerbius invectus est Schmitz, sta- 
tuens specimen Harveyanum, quod ipse examinaverat, sistere speclem propriam, 
de qua ezterum judicare non liceret, nisi novis allatis speciminibus a loco natali 
provenientibus; Harveyanam autem plantam esse adproximandam Generi novo 
MungRAYELLE — quod speciei olim sub nomine Bostrychic periclados descriptze in- 
stituerat —; specimina vero, quie a me ad Als. comosum relata fuissent, esse 
invicem diversa: unum horum, cujus specimen in Herb. Berolinensi !) una cum 
scedula, manu mea inscripta, asservatum  observaverat, sistere speciem non descrip- 
tam Generis novi, quod CAondriopsidi proximum censuit; hanc formam, cujus «an- 


' Me numquam Specimen Alg:z cujusdam ad Herbarium Berolinense misisse, memini. Si 
igitur planta quiedam, manu mea inscripta, ibidem asservata esset, facile fieri posse putarem, eam 
revera non authenticum esse documentum me: culpze, 


————— ————————————— P 


Analecta Algologica. 113 


theridia» in icone data delineaveram, neque cum planta Harveyana, neque cum 
plantis aliis, quz stadia tum juniora tum senilia ejusdem plant:e consideraveram, 
conjungendam esse, peremtorio modo statuit. 

Sub tempore postea prsterlapso tum specimina numerosa habui unius forms, 
quam Alsidii comosi formam adultiorem sistere putavi. tum fragmentum ipsius spe- 
ciminis Harveyani examinare et cum nostris comparare licuit; quibus revera pateat 
plures formas invicem analogas a me conjunetas fuisse, quarum stadia evolutionis 
saltim. juniora invicem facilius subsimilia adpareant, dum  adultiora et fructifera 
plus minus invieem diversa forsan conjicere liceat. llinc ad has formas, quales 
easdem hodie mihi cognitas habui, revenire placuit. 

Sequentes formas diversas hodie dignoscendas puto: 


1:0. ArsrpivM? coMwosuM (Harv. Phyc. austr. tab. 270). 


Qualem plantam Harveyanam mihi hodie cognitam habeo, hanc dicerem mollissimam, coc- 
cineam, carnoso-gelatinosam, ramisque cylindraceis aut a basi longius attenuatis decomposito-ramo- 
sam; fronde ramisque inferne continuis nudis, superne (et pro setate) aut brevius aut longius co- 
mosis, fwm filis simpliciuseulis a rachide subcontinua singulis egredientibus, fw penicillis latera- 
libus a rachide sua articulata fila conformia emittentibus, mollissime pilosis; rachidibus penicillo- 
rum cylindraceis polysiphoneis, pedicello initio monosiphoneo, demum polysiphoneo suffultis, arti- 
culis pedicelli infimis, infimisque filorum simplicium conspicue moniliformibus. 

Formam, quam his characteribus circumseribere molitus sum, esse veram speciem Harvey- 
anam tum comparato specimine (?/; 1893 collecto, et sub n:o 10 mihi a J. Br. Wilson misso) tum 
examinato fragmento ipsius speciminis Harveyani, mihi omnino certum videtur. Ubi in parte 
superiore speciminis ramuli juniores comosi adsint, hi characteres przebeant speciei eximios et 
revera ita peculiares, ut de Specie dubitari nequeat. Ejusmodi ramulus nimirum in ima sua parte 
articulis paucis moniliformibus (monosiphoneis) constat, quibus quasi pedicellus formatur ramulo 


 polysiphoneo superiore; cui nihil simile novi in alia planta, nisi analogam differentiam qusrerem 


in illis speciebus Dasyz, quarum stichidia polysiphonea pedicello monosiphoneo sustinentur. Supra 
pedicellum ita constitutum rachis ramuli juvenilis fit dilatata et polysiphonea, nimirum constituta 
siphonibus pericentralibus 4, articulos diametro vix longiores probe cylindraceos formantibus. Ex 
articulis ita polysiphoneis ad geniculum quodque secundum ramelli exeunt  monosiphonei, qui suo 
ordine ad imam basem paucis articulis (szepe 3) brevioribus, diametro vix longioribus, monilifor- 
mibus constituti, dein continuantur articulis eximie cylindraceis et suo diametro circiter 4:plo lon- 
gioribus (his omnibus monosiphoneis). 

In fragmento a me examinato ipsius speciminis Harveyani dignoscere mihi licuit tum (mi- 
nus conservatum) ramulum minorem cylindraceum polysiphoneum, tum plures ramellos monosi- 
phoneos, ima basi artieulis paucis moniliformibus instructos, quos cum juxtapositis ramulis nostri 
speciminis bene conservati omnino congruentes putavi. Quamquam neque Harvey, neque Schmitz, 
qui Ll. c. specimen Harveyanum se examinasse dixit, de his articulis infimis moniliformibus men- 
tionem quandam fecerunt, tamen characterem eximium speciei his indicari, mihi facilius persua- 
deam. Neque in structura frondis adultioris, nec in consistentia gelatinoso-carnosa frondis diffe- 
rentiam inter plantam Harveyanam et nostram detegere valui. 

Strueturam monosiphoneam inferioris rachidis ramulorum supra descriptam tantum in peni- 
cilis junioribus vidi: pedicellum nimirum horum moniliformem et monosiphoneum demum, ser- 
vata articulorum forma ellipsoidea aut subglobosa, quoque fieri polysiphoneam, siphonibus peri- 
centralibus 4, leviter incurvis, observavi. 

De struetura plante supra descriptze pauca addere placet. Sectione transversali rami infe- 
rioris nullam cellulam centralem certam dignoscere mihi licuit. Parietes cellularum gelatinosi et 
flexuosi (contractione forsan plantz gelatinosz sub exsiccatione peracta) mihi adparuerunt; cellulas 
interiores alias majores, interspersis aliis minoribus, dignoscere putavi. Strati intermedii cellulas 
(in segmento transversali) directione radii magis elongatas observare credidi; amylacea granula in 


mv 


E 


114 J. G. Agardh. 


cellulis vix vidi. Tenui sublata lamellula rami superioris, a superficie observata, cellulas vidi strati 
corticalis directione longitudinali plantz quasi in lineas longitudinales conjunctas; has lineas sub 
elongatione plante longiores fieri, et dein, ad certam longitudinem elongatas, easdem pariete trans- 
versali fieri subdivisas, velut plantam crassitie auctam sensim in novas lineas longitudinales cellu- 
larum divisam fieri, assumendum credidi. Stratum corticale (ex parte magis evoluta) cellulis ob- 
longis, diametro suo circiter duplo longioribus paulisper angulatis ita contextum adpareat. 

Quod attinet ipsum adspectum exteriorem plantze, dixisse opportet nostram a planta depicta 
Harveyana ita diversam adparuisse, ut dum Harvey suam ramis fere usque ad imam partem vir- 
gatis, ramulis sub:wque longis pinxit; nostram dicerem ramificatione magis paniculatam, ramisque 
inferne longius nudis instructam. In planta autem, cujus partes inferiores et superiores in eodem 
specimine sat diverse adpareant, diversitatibus hujus generis haud nimiam vim adtribuendam 
esse, finxi. 

Specimen supra descriptum adeuratius examinanti mibi adparuit penicillos nonnullos, quos 
tamen paucissimos vidi, esse cseteris paulisper crassiores; initio quidem finxi hos sistere penicillos 
magis excrescentes et ramos illos formantes, in quibus ramelli omnes singuli et simplices gene- 
rantur, quales ramos comosos et virgatos pinxit Harvey. In nonnullis vero ejusmodi penicillis 
observavi ipsam rachidem superne monosiphoneam et multo magis elongatam, atque in ramos 
novos consimiles subdivisam. Ejusmodi rami rachidis fuerunt rigidiusculi, leviter incurvi, in api- 
cem obtusiusculum desinentes. Articuli eorum omnes inferiores diametro breviores, terminali arti- 
culo vero elongato (apicem ipsum rami obtusiuseulum formante) Ab articulis horum nullos pilos 
exeuntes vidi: hine nudi adparent et nullo modo molles dicendi. Articuli in ipsa rachide et in 
ramis evidenter monosiphonei, at ob brevitatem admodum lati adpareant; et totus adparatus, in 
penicillo inferne polysiphoneo comoso et mollissimo terminalis, ita alienus mihi adparuit, ut in 
ejusmodi partibus organa proprii generis agnoscere facilius quis indueretur. Qualia organa mihi 
obvenerunt, suspicionem quandam de natura eorum pronuntiare vix auderem, sj quoque compa- 
ratis nonnullis speciebus Lophothalie, stichidiorum initia in his organis suspicanda viderentur. 
Sin vero hoc quoque assumeretur, tamen lateret, quamnam structuram hee organa rite evoluta 
offerrent. Hine Genus A/sidit comosi Harv. et affinitates ejusdem proximas adhuc dubias conside- 
randas esse, mihi quidem adparuit. 


9:0. ALSIDIUM COMOSUM SENILE (4J. Ag. l. c. p. 55). 


Ad ea, qui l. e, de hae forma attuli, certiora quzdam hodie addere non licuit. Quoad ad- 
speetum ramellorum, qui in stipitibus frondium persistunt, ramificationem magis virgatam fuisse, 
lorsan dicere liceret. Quoad substantiam ramorum plantam potius molliorem et carnosam dicerem, 
quam gelatinosam aut cartilagineam.  Seetione faeta transversali cellulam propriam centralem cer- 
tius dignoscere mihi non lieuit. Stratum vero centrale cellulis aliis latioribus aliis tenuioribus 
intermixtum observare eredidi: cellulze interiores utpote pariete crassiore magis gelatinoso cinetz, 
quasi proprium stratum sistere forsan videretur. $i hane formam ad A4/s. comoswm pertinere, jure 
quodam statuere liceret, adpareat caules primarios Alsidii comosi admodum erassos, diametro pen- 
nam anserinam superantes, a superiore sua parte emittere caules quasi secundarios numerosos 
rite cylindraceos et in inferiore sua parte longius nudos, aut ramulis sparsissimis multo tenuio- 
ribus obsitos"; quod hoc loco animadvertere placuit, utpote in specie mox infra describenda 
caules principales inferne longius nudos, a radice probe seutata depresso-eonica exeuntes videre 
contigerit. 


3:.. Ars. coMosuM J. Ag. l. c. (non .Ha»v.). 


Quale l. e. ex observationibus propriis ut formam magis adultam descripserim, ad diversam 
speciem pertinere, hodie convictus fui; cujus tum formam primariam, coma molliore obsitam, 
tum adultiorem subuliferam et stichidiis fruetiferam, ad proprium Genus Gonatogenie mox infra 
relatum videas. 

? Ipsam radicem validam [fuisse ramis descendentibus fibrosam ex planta nostra dedu. 


cere auderem. 


Analecta Algologica. T5 


GoxATOGENIA nov. Gen.  J. Ag. mscr. 


Frons teretiuseula, quoquoversum ramosa, jwvemüis articulata oligosiphonea, 
tota fere fronde aut ramis longius deorsum ramellosis, ramellis coloratis mono- 
siphoneis; adultior ramellis denudata, subulifera. sensim nempe magis polv- 
siphonea et evolutione cellularum  interstitialum demum fere tota continua, 
cellulisque adparenter inordinatis contexta, partibus fructiferis c:spites axil- 
lares formantibus: cystocarpiis ovato-urceolatis, in pedicello tenui ipsis longiore 
terminalibus subsingulis, intra pericarpium cellulosum, carpostomio apertum, 
gemrmidia subclavata, fascieulum basalem formantia generantibus; sfichidiis a 
ramello minuto polysiphoneo et subpinnatim ramoso transformatis corymbu- 
lum minutum formantibus, verrucosis et corticatis, sph:zerosporas in articulo 
subsingulas, subspirali ordine superpositas triangule divisas foventibus. 


In planta, huic Generi typica, stadia evolutionis sequentia adesse observavi, 
quie seorsim describere, e re esse judicavi: 


à) FORMA PENICILLATA. Plantam, evidenter admodum juvenilem, filis tenuis- 
simis roseis comosam vidi; fila coms, quamquam subtilissima, vix eodem modo 
gelatinosa dicerem, ut in A/sidio comoso Harv. (supra descripto); charte quidem 
arctissime adhzerent, ita ut integros penicillos :zegre observare liceat. Fila singula 
quasi rigidiuseula et fragilia adpareant; in specimine exsiccato :egre a charta sol 
venda; nunc eadem quasi a basi refracta observavi; sunt monosiphonea et articulis 
prelongis constituta, infimis articulis, singulis aut paucis, diametro vix longioribus, 
at spe magis cylindraceis quam rite moniliformibus.  Penicilli, quales sunt, ex 
apice ramuli sat conspicue conieci provenire adparent; inferiorem et maximam par- 
tem hujus ramuli vidi strato corticali densiori obductam et omnino continuam, 
superiorem vero aut supremam partem ramuli evidentius acuminati articulatam et 
polysiphoneam, articulis diametro fere brevioribus invicem minus distinctis et ob 
siphones pericentrales singulos subprominulos rachidem hane papulosam lubenter 
dieerem. Ex hae rachide tum fila singula mox supra descripta exeunt, tum ex 
paulo inferiore parte penicilli sensim proveniunt. In penicillis maxime juvenilibus, 
rachidem superiorem polysiphoneam vidi et pedicello monosiphoneo quoque sutful- 
tam; at hane structuram, in Als. comoso (vero et supra descripto) ita conspicuam, 
in Gonatogenia et minus evidentem et citius evanescentem dicerem. n rachide 
polysiphonea papulosa fila singula quasi a basali cellula rotundata, inter papulos 
immersa provenientia putares. Congruentie, quas ita in evolutione et dispositione 
partium in Alsidio comoso et forma juvenili Gonatogenie adesse putares, mox ob- 
solescere videntur, et forma sequens oritur hujus, adspectu revera admodum diversa: 


b) FoRMA SUBCARTILAGINEA. llane, quam sub stadio evolutionis posteriore, 
substantia frondis omnino mutata fere corneam dicerem, s:wpius vidi pedalem et 
immo sesquipedalem, admodum: decompositam, ramis ramulisque a basi latiore atte- 


? 


116 J. G. Agardh. 


nuatis in apicem acutum; stipitem inferiorem longius fere nudum, diametro lineam 
fere :equantem, a scutello radicali planato-conico exeuntem. Rami basi magis nudi, 
fiunt superne ramulis patentibus ramulosi; ramuli inferiores pollicares, superiores 
breviores, lineas paucas longi et a basi crassiore conspicue attenuati. Planta tota 
adspectum przbet, quem sub hoc stadio squarroso-sparteum dicerem. In nullo fere 
specimine, a me observato, cellulam propriam centralem dignoscere mihi licuit. 
Stratum vero interius cellulis interioribus quasi magis gelatinosis et parietibus fle- 
xuosis mollioribus a cellulis strati medi dignoscendis contextum. Hae structura 
strati. interioris. plantam ab aliis externo habitu plus minus congruentibus digno- 
scendam putavi  Plantam hujus stadii juniorem magis carnosam rarius vidi; plu- 
rima specimina rigidiuscula et cornea. Color in junioribus purpureus fit in adul- 
tioribus magis lividus. 

ln forma, quam subcartilagineam dixi, stichidia observavi, ab axillis ramuli 
subulati egredientia, fasciculum minutum formantia. Ramulus ita fertilis est eylin- 
draceus polysiphoneus at corticatus, cellulis magis irregulariter positis, superne tum 
ipse in stichidium desinens, tum a superiore sua dimidia parte pinnatim obsitus 
aliis stichidiis, patenter egredientibus, lancoidels, quorum infimi nune gemini in 
suo pedicello, quasi in novum ramulum fertilem tendentes. Singula stichidia sunt 
ambitu lancoidea, nimirum pedicello evidenter tenuiore, at polvsiphoneo et subcor- 
ticato suffulta, et apice conspicue attenuata, in media sua parte, post emissum 
sphserosporarum inferiorum paulisper irregulariter polysiphonea, articulis diametro 
paulo brevioribus (in nostris apiee adhuc fertilibus), sph:erosporas subspirali ordine 
adscendentes, in artieulis singulas (ob brevitatem articulorum nune geminas aut 
ternas, at non probe verticilatas adpareant) magnas et evidenter triangule divisas 
foventia. 

Cystocarpia quoque in planta adultiore et cartilaginea, pinnulis paucis subu- 
lato-truncatis obsita, provenientia observavi; sunt ad nodos et quasi spinularum 
loco, nunc una aut altera harum mixta, fasciculum minutum axillarem  formantia; 
pro magnitudine plante: admodum minuta, pedicello ipsis duplo-triplo longiore at 
admodum tenui, spinulis adhuc persistentibus conspicue tenuiore suffulta, ovato- 
urceolata, carpostomio nimirum nunc protracto nunc magis truncato, sua crassitie 
crassitiem rami generantis vix :equantia; plurima in suo pedicello singula, nunc 
vero in eodem pedicello gemina (pedicello nimirum paulo infra apicem gemina 
cvstocarpla gerente, uno superiore subterminali et struma vix conspicua (rami fer. 
tilis) ad basem instructo, altero in ramello brevi infra superiorem egrediente.  Peri- 
carpium pro magnitudine cystocarpli admodum crassum, et pluribus seriebus cellu- 
larum. minorum contextum, cellulis a superficie observatis quasi lineas undulatas, 
a basi carpostomiun) versus adscendentibus, formantibus; interioribus cellulis peri- 
earpli pluriseriatis rotundato-angulatis vix evidentem ordinem monstrantibus, si recte 
viderim cellulis interstitialibus minutis inter majores obvenientibus. Carpostomium 
ipsum vix eminens. Dissecto cystocarpio supra placentam basalem, ut adparuit 
cellula majore formatam, quasi filorum fascieulos plures, filis articulatis ramosis 


7 


: Analecta Algologica. if 


constantes, tum apice tum a ramellis filorum egredientia gemmidia obovato-clavata 
gerentes observavi. Gemmidia hoe modo obvenientia tamen non admodum nume- 
rosa vidi; singula magis clavsformia quam obovata, et pedicello longiore suffulta. 
Nucleum basalem hoe modo formatum, supra inferiorem partem cavitatis vix ex- 
tensum vidi. 'Totum cystocarpium in pedicello elongato eapsulam Weissice eujus- 
dam referre diceres. 

Stichidiorum structura ita cognita, me judiee, patet plantam descriptam, si 
quoque eum Dasya et Lophothalia habitu congruentem, tamen ab his affinitate lon- 
gius discedere, et potius eum Rhodomela, Alsidio et Bryothamnio convenire. Ut 
in Bryothamnio, stiehidia Gonatogenie in ramulo, quasi proprio, ex axilla ramuli 
sterilis. proveniunt; et ipse sph:zrospore extra stichidia prominent more diceres 
Rhodomele et Alsidii Hine stichidia fiunt paulisper torulosa. In Lophothalia, 
cujus stichidia magis convenientia putares, dispositione considerata sphzerosporarum, 
struetura frondis polysiphonea melius permanet. Nec in his situs partium fructi- 
ficationis ita axillaris obvenit, quod nostro novo Generi characteristicum assumere 
ausus sum. 

Meminisse placet alia organa, ut videretur, eodem modo in axillis ramulorum 
plante, a me ad Alsidium comosum relatz, obvenientia, olim descripta fuisse (Bidr. 
Alg. Syst. VI. p. 55 tab. 11. 2), hie quoque in axillis provenientia. In axillis ni- 
mirum ramorum, qui subulati firmi et inarticulati mihi obvenerunt, observavi ccespi- 
tulos minutos filorum artieulatorum, in quibus structura evidenter polysiphonea mihi 
conspieua fuit, et quorum ad articulos superiores organa siliquzeformia obvenire 
vidi, quz: a me nomine An/heridii designata fuerunt. Animadvertere placet fila 
ista axillaria, evidenter polysiphonea a me observata fuisse, et ipsa organa, quz 
nomine antheridiorum designavi, esse suffulta stipite monosiphoneo articulato. Hodie 
specimen his organis instructum iterum observanti mihi adparuit, hzc organa rite 
descripta fuisse, at admodum minuta ita ut nudo oculo vix extra axillam crassiu- 
sculam eminentia adpareant. Quum ex iis, quie observavi, concludere liceat has 
partes esse admodum juveniles (utpote stipitibus mono-polysiphoneis instructe) et 
in ipsis organis, qui nomine antheridiorum designavi, nec initia sphzerosporarum 
observare contigit, nee structuram antheridii ita evolutam ut de natura eorum cer- 
tius concludere liceat, patet prsematurum fore hodie de natura horum organorum 
judicare. Sit forsan ut in his organis (olim observatis) stichidia nondum rite evo- 
luta quispiam assumeret; quod tamen haud sine h:zsitatione suspicandum mihi ad- 
paruit, quum ipsarum sph:erosporarum nulla indicia observare contigerit. 81 contra 
initia essent antheridiorum, patet characterem novi nostri Generis, axillari positione 
organorum utriusque generis, eximie corroboratum videri. 

Plantam, quam novo Generi typicam consideravi, sub diversis evolutionis sta- 
diis offerre adspectum admodum diversum, id de pluribus aliis quoque valere, hodie 
certum mihi videtur. Hoc non tantum in multis Dasyarum et Sarcomeniz spe- 
ciebus obvenire diutius cognitum fuit; sed etiam de iis speciebus valeat, quie sub 
nomine Alsidii? comosi saltim a me comprehense fuerunt. ln his vero insuper 


118 J. G. Agardh. 


accedit easdem invicem, quoad structuram frondis interiorem, non admodum diversas 
mihi obvenisse. In fronde corticata, at adhuc juniore Alsidii? comosi Harveyani, 
tria strata diversa dignoscere putavi: nimirum intimum, contextum cellulis oblongis 
eylindraeeis, sat amplis, suo diametro 6:plo—10:plo longioribus, omnibusque sub- 
consimilibus, haud e regione positis, sed diaphragmatibus transversalibus conspicue 
alternantibus. Cellulte. hujus strati subvaeu:s fere viderentur aut sparsius granula 
quiedam foventes. Quse his cellulis strati interioris proxim:e sunt, h: fere eandem 
formam et structuram monstrant, at fere duplo numerosiores adparent et granulis 
amylum :emulantibus ssepe. multo densioribus impleti; hzee granula adposito CAl. 
Z. Jod. siepe nec coerulescentia, nec alio modo mutata vidi; nune vero in strato 
intermedio plante senilis eadem coerulescentia observavi. Stratum exterius frondis 
endoehromate cellularum colorato evidentius dignoscatur. Compositam autem hane 
structuram a ramis ramulisque polvsiphoneis sensim mutatam fuisse patet. Hane 
autem structuram ita descriptam in aliis, quz sub nomine Alsidii? comosi a me 
comprehense fuerunt form:z, quoque obvenire putavi, quamquam hz quoad con- 
sistentiam plus minus mutate. [In organis, qui: antheridiorum nomine olim salu- 
tavi, structuram  polvsiphoneam frondis jam rite indicavi; et in ramo tenuiore 
plante, quam hodie stichidiis instructam deseripsi, observavi sectione facta trans- 
versali cellulam centralem minorem cinctam pericentralibus 6, parietibus admodum 
tenuibus instructis. In plante partibus paulo adultioribus, preter siphones prima- 
rios, quos una cum planta longitudinaliter excerescente formatos finxi, alios inter 
primarios ut putarem deorsum decurrentes, adesse putavi. quibus structura primaria 
frondis quasi personata obvenit. Ut hoe modo sensim crassitie augentur ramuli, 
ab initio articulati et polyvsiphonei, eosdem sensim fieri conicos et inarticulatos in 
specie typica novl nostri Generis, assumendum credidi. 
Generis novi à me hodie descripti unicam specieni novi: 


l. GowaToGENIA sUBULATA J. 4g. (Alsidium ? comosum J. Ag. Bidr. Alg. Syst., 


quoad. maximum partem. descriptionis et quoad icon. Tab. II 2). 


Hab. ad oras Novis Hollandie australis; ex Port Phillipp (forma comosa) 
sub n:o 37 (1885); (forma subulifera, coma subamissa) '/193 sub n:o 161 a 
Bracebridge Wilson mihi missa; formam subuliferam ex Adelaide, Encoun- 
ter-bay, Streakv-bay. Lacepede-bay a pluribus lectam misit F. de Mueller. 


In Genere deseribendo plurima jam dixi, quz& ad speciem recognoscendam conducere spe- 
ravi. Addere placet specimina haud pauca a me observata fuisse, plurima autem coma amissa, 
et ramulis subulatis dignoscenda. In paucis vidi caulem radice scutato-expansa suffultum. — Ex 
hoe, velut pluribus aliis comparatis, patet caulem demum validum obvenire, crastitie inferne pen- 
nam corvinam fere zequantem, sursum sensim attenuatum. In duobus speciminibus rejectis, evi. 
denter senilibus, et superne denudatis, que tamen ad nostram speciem referenda confido, vidi 
caulem inferiorem pennam cygneam crassitie fere superantem, et externe totum rugis longitudi- 
naliter decurrentibus irregularibus obteetum, cortieem arboris Dicotyledonei referentem diceres ; 
inter rugas stipitis, quem perennem conjicerem, rami quasi adventitii hic illie emergunt, quos plan- 
tas annuas sistere putarem. Hoc caule transversaliter secto, vidi caulem interiorem offerre struc- 
turam, quam supra describere conatus sum; nimirum cellulam centralem, cinetam pericentralibus 


u—————" vv-———— 


Analecta Algologica. 119 


5—6—1 fere :eque magnis, intercellularium cellularum minorum strato sat crasso invicem distin- 
ctis, et omnibus contentu granuloso conspieuo plus minus faretis; adposito acido bulle aere:e 
plurimze solvuntur. Extra hoc, quod stratum proprium frondis lubenter dicerem, stratum fusce- 
scens suberosum adest, quod rugis, singulis per se externe elevatis, componitur; in rugis longi- 
tudinalibus transverse sectis, partem interiorem dignoscere putavi, quam ramis antea vigentibus 
respondere conjicerem, et partem exteriorem suberosam et fuscescentem. Prout rami novi adven- 
titii proveniunt, rugas novas primariis accedere, et corticem demum validum irregulariter rugosum 
formatum fieri, supponere ausus sum. 

Ex ipso modo, quo in littore colliguntur Algse et in Herbariis servantur specimina, facilius 
obtineat, ut de partibus inferioribus Floridearum majorum multa revera lateant. Przecipue inter 
Rhodomeleas haud paucas putarem, quie evolutione partis inferioris magis conspicue dignoscantur. 
In nulla autem mihi cognita adparatum corticalem vidi, qualem supra describere conatus sum. 

Ex iis, que de hac specie hodie dixi, patet, ut sperarem, plantam sub diversis evolutionis 
stadiis adspectum prszbere admodum diversum. Juvenilem nempe totam mollissimam, ramis fle- 
xilibus secus superiorem suam partem coma tenuissima laterali obsitis (hanc. A/sidium comoswum 
Harveyi sistere initio putavi, quamquam Harveyanam plantam coma densiore villosam dicerem). 
In specimine paulo adultiore vidi in apicibus paucis supremis comam adhuc praesentem, totam 
autem plantam inferiorem ramis subulatis instructam, et consistentiam magis carnosam. Demum 
vero, hae ulterius excrescente, plantam fieri magis cartilagineam et ramis distantioribus instructam 
ex haud paucis speciminibus concludere ausus sum; at tantum in paucis horum organa fructi- 
fieationis: à me descripta observare contigit. Specimen [fuisse plante subulifere, cujus organa 
l. e. delineavi, et me his ducentibus opinionem de plantis, quas proximas supposueram, ibidem 
protulisse, hodie meminisse placet. Postea quoque alias plantas memini, ad Lophothaliam relatas, 
pluribus characteribus (habitualibus) congruentes, stichidiis autem suo modo diversas; quibus com- 
paratis demum mihi fuit evidentissimum, omnes has plantas, quamquam analogas, tamen sistere 
typos Genericos diversos, quos hodie, me judice, dignoscere opportet. 

Plurima Genera Rhodomelearum, qualia intelligenda putarem, sspissime saltim tum habitu 
et structura frondis, tum partibus fructificationis, modo plus minus diverso formatis designata 
finxi. Si quis quzreret, quare Harvey, qui Alsidii comosi tantum specimen sterile observaverat, 
hoc non cum Dasy:se speciebus quas plurimas observaverat, sed Alsidiis adproximandum (si quo- 
que eum dubio) statuerit, meminisse opporteret eum expressis verbis dixisse se tum ob habitum, 
tum ob caulis laxiorem texturam, novam formam ad Alsidium retulisse; addita vero insuper ob- 
servatione, illam forsan propius accedere ad Rhodomelam comosam, utpote hzec quoque in omnibus 
partibus juvenilibus ramellis byssoideis modo Dasy:se vestita videretur. Quibus dictis patere puta- 
rem eum indicare voluisse novam plantam, quamquam habitu cum speciebus Dasys congruentem, 
tamen ob structuram tum cum Rhodomela comparandam, tum cum dubio ad Alsidium rela- 
tam fuisse. 

Assumendum putavi fuisse Alsidium Blodgetti — quam speciem Harvey paucis annis antea 
icone eximia illustraverat — cui novam speciem comparandam voluerit Harvey. In hac tamen 
adparatum pilorum, in Als. comoso ita conspicuum, obvenire nescio; nec ex icone liquet ejusmodi 
pilos a Harvey observatos fuisse. Hine, de Als. comoso scribens, comparationem cum Rhod. co- 
mosa et speciebus Dasyse, forsan addidit. Als. Blodgetti revera cum Als. comoso vario respectu 
congruere, concedendum videretur. Ramos ejusdem nunc molliores et elongatos, nunc ramulis 
rigidiuseulis in acumen sat conspicuum desinentes putarem (de dispositione eorum disticha, ut 
habet Harvey, equidem non omnino certus sum)  Ramulos conicos paulo infra apicem sat con- 
spicue 4-siphoneos vidi; ad imam vero basem ramulorum siphones, qui sunt extimi, quasi in ra- 
mum decurrentes, ibidem generant siphones aliis rami principalibus angustiores; hinc in ramo 
siphones adparent duplicis generis, aliis nempe latioribus, aliis angustioribus, et utrisque sensim 
magis divisis, superficies frondis corticatze demum quasi venis interveniisque longitudinaliter at 
oblique excurrentibus sat conspicue variegata adpareat. Sectione facta transversali ramuli junioris 
cellulam axilem vidi cellulis pericentralibus 4 cinctam — ex icone Harveyana siphones 5—6 peri- 
centrales facilius quis putaret et in descriptione ipse 5 dixit; qu: vero differentia, quum de arti- 
culis brevibus agitur, et facilius a segmento non rite verticali forsan explicaretur, et in planta, 
cujus siphones modo dicto formantur, quoque in diversis locis variare forsan conjiciatur. Ipsos 


Acta Heg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 16 


5 


120 J. G. Agardh. 


siphones interiores aliis cellulis. subeonformibus cinctos intra stratum cortieale proprium vidi. In 
adultiore parte frondis siphones multiplicari patet, introductis aliis, ut mox dixi. Hinc segmentum 
transversale ex adultiore fronde offerre debere structuram sat diversam facilius patet; nec hanc 
admodum diversam ab ea, quam in sua ieone Alsidio comoso tribuit Harvey. Stichidia in Als. 
Blodgetti observata fuisse nescio. 2 

De speciebus aliis Alsidii, invicem revera sat diversis, sequentia addere placet : 

In As. corallino, quam. speciem typicam Generis considerare opportet, ipse habitus frondis 
ab alis speciebus sat diversus adpareat. Stichidia ejusdem cum Rhodomela et Generibus huic 
proximis potissimum affinitatem prodere mihi adparuit. Crusta radicalis horizontaliter late ex- 
pansa, a& qua turba frondium succrescit, ita revera insolita considerata fuit, ut hanc in nomine 
Generis adoptando nec omissam, nec in descriptione Generis omittendam facilius quis putaret. 
Nectione facta frondis transversali vidi cellulam axilem minutam, siphonibus pericentralibus evi- 
denter majoribus s:epius 1 sectione obovatis cinctam. Extra has cellule paucs minores intra 
stratum corticale proprium adsunt. 

Als. Helminthochorton habitum offerre sat distinctum ab eo, quem Als. corallino typicum 
novimus, satis constat. Primarias tamen quasdam frondis partes decumbentes, fila paulisper crassiora 
constituentes, vidi; hze sparsim quoque in expansiones erustaceas dilatatze mihi obvenerunt; ab his 
lIrondes novas paucas emergentes observare credidi. Sectione facta transversali, cellulam centra- 
lem vidi, a pericentralibus 7—8 parum diversam. Extra has paucas alias, omnesque rotundato- 
aüngulatas, parietibus flexuosis X Organa fructifera observare non contigit. 

Quod attinet Rhodomelam comosam, hoc loco addere placuit mihi nullum specimen hujus 
plantze observare contigisse. Ex icone, in Ner. Austr. data, structura hujus speciei magis cum 
Polysiphonia, quam cum Alsidio affinitatem prodere, mihi quidem videretur. 

Conjeeturam denique, a Sehmitzio propositam, de affinitate quadam harum plantarum, cum 


"Chondriopside, hoe loco refutare non conabor, ignotis mihi omnino rationibus, quibus ejusmodi 


conjectura niteretur. Detectis in nostra planta stichidiis evidentissimum fit eandem Rhodomeleis 
typicis pertinere; quod certe dieere non liceat de Chondriopsideis, qu:e Generibus: Chondriearum 
ita sunt proxim:e, ut an jure Rhodomeleis adproximarentur, systematicis plurimis dubium adparuit. 


De structura et affinitate Sarcomeniae. 


Exemplo sane non pr:etermittendo, me judiee, monstrant Sarcomenie species 
quam parum valeant characteres, ex habitu deducti, in affinitatibus Floridearum 
dijudicandis. Dum nimirum ea species, qu:e Generi novo typica fuit, Sondero vide- 
batur Delesserieam prodere et sine dubiis expressis quoque iisdem adnumerata fuit, 
alie. sunt species, qui, quum prima vice deseriptze fuerunt, sine ulla hiesitatione 
Polysiphoni: species considerabantur (Howtehinsia miniata. C. Ag., Polysiphonia muta- 
bilis e&t P. Vietorie Harv.). Tertium. denique. typum eas species constituere facile 
putares, quie sub nomine Dasye (Jas. lemera. Harv.) ab initio deseriptee fuerunt, 
aut postea suo nomine dato typum Dasy:e referre videbantur. Cuieumque species 
dietas eum Generibus, ad quie ab initio referrebantur, comparanti adpareat eas eum 
his quoad notas habituales non parum convenire; easdem vero accuratius exami- 
natas certis et sat conspicuis characteribus ab iisdem differre; omnesque, quantum- 
eumque habitu diversas, invicem convenire certis characteribus tum structure, tum 
partium  fructificationis; quibus quidem ducentibus mihi omnino certum videtur 
omnes intima affinitate junctas esse, Lubenter re;era dicerem eundem typum pri. 


LR 


Analecta Algologica. 121 


marium in omnibus adesse, hunc vero diverso modo sub evolutione fieri in diversis 
speciebus mutatum. 

Que vero si ita sint, patet, me judice, quoque ipsam ideam Generis non ex 
unica specie bene deducere licere; sed species diversas comparari opporteat. In 
Bareomenia, ut in multis aliis Generibus, una species evidentius id monstrat, quod 
in alia tantum conspiciatur obscurius aut plus minus personatum. (venera condere 
uniea suadente specie quasi typica, et missis characteribus mihi adparet ab id:za 
systematis naturalis revera alienum. Hoc vero insistens principio Sarcomeniam, 
suadente 5. Delesserioide, ad  Delesserieas referre perstitit. Schmitz (Gat. Florid. 
p. 11), quod alis precipue comparatis speciebus mihi quidem omnino absurdum 
visum est. 

Comparanti species Sarcomenie omnes cognitas mihi evidentissimum adparuit 
et structuram frondis et partes fructificationi proprias indicare plantas polysipho- 
neas, quales in Rhodomeleis cognovimus; easdem vero in eo a plurimis distinctas, 
quod siphones invicem non :equivalentes fiunt. sed alii aliis functionibus perfun- 
guntur. Dum in Polysiphonia et Dasya siphones pericentrales, qui in diversis spe- 
ciebus quoad numerum variant, tamen omnes fiunt conformes et iisdem functionibus 
induti viderentur, sunt contra siphones marginales in Sa«rceomenia et forma et fun- 
etionibus a reliquis pericentralibus diversi. Inter reliquos siphones, qui centralem 
proxime cingunt, sunt interiores illi gemini, qui inter margines sunt centrali colla- 
terales (in. fronde ancipite aut plana) propriis functionibus induti; sunt nimirum 
hi, a quibus et antheridia organa sibi characteristica exserunt, et stichidia duplicem 
suam seriem sphsrosporarum generant. Siphonem centralem, quem in nonnullis 
Rhodomelearum Generibus ab initio aut parum distinctum aut sensim in stratum 
plus minus mutatum abire constat, in Sarcomenia sub forma sibi propria persistere 
putarem. Quoque in lis speciebus Sarcomenisw, quz sub evolutione frondis quam 
maxime mutate obveniant, — nimirum sub elongatione et divisionibus cellularum 
in cellulas forma varias nunc in fronde teretiuseula, nunc in fronde complanata 
abeuntes — vidi siphonem centralem, fili tenuissimi, monosiphonei et longis arti- 
culis superpositis constituti ad instar, frondem densissime corticatam perceurrentem 
(S. tenera). Articulos ejusdem cum prolongatione frondis quoque prolongari patet, 
utpote hos longissimos vidi. A siphone hoe centrali ramos singulos :eque tenues 
ad ramos exteriores excurrentes observavi. ln stichidiis omnium specierum, quie 
a ramulis adhuc juvenilibus transmutata videntur, siphonem centralem sub forma 
fili tenuissimi, totum stichidium percurrentis facilius quoque observare lieet. Quse 
vero ezeterum 1u diversis speciebus adpareant differentize, sine dubio admodum con- 
spieuz. eas omnes explicari putarem tum evolutione cellularum in diversis partibus 
plus minus perducta, tum earundem directione in diversis speciebus ita mutata, ut 
frondes generantur in nonnullis plus minus teretiusculze, in aliis plus minus com- 


planatze. 
Inchoantur nimirum partes juveniles totius frondis — ubi has sat juveniles 
invenire contigit — aut saltim superiores partes — quas juniores facilius observare 


Y J. G. Agardh. 


licuit. (stichidia, antheridia) — plus minus evidenter ancipites, articulate et poly- 
siphoneam structuram indicantes; in quibus vero siphones marginales sunt c:eteris 
siphonibus duplo breviores ita ut gemini marginales superpositi interiores singulos 
longitudine squant. Hane primariam frondis strdcturam videas tum longitudina- 
liter. expositam, tum in sectione transversali Sarcomenie intermedie a Grunow (in 
Novara Tab. XI fig. 1d et f) delineatze. In speciebus vix corticatis, quas ipse vidi, 
Irondes initio ancipites fiunt, secus axem longitudinalem in media sua parte plus 
minus incrassate, et in formam magis cylindraceam quam vitteeformem tendentes. 
Artieulos harum specierum siphonibus pericentralibus juxtapositis 8 contextos dice- 
rem; nimirum puto marginales duos (quorum singuli sunt duabus partibus super- 
positis constituti) costales duos, siphoni centrali in paginibus frondis superpositos, 
et intermedios 4, nempe in utraque pagina geminos, singulis inter costalem et mar- 
ginalem dispositis. A facie igitur in quaque pagina 5 adpareant, utpote iidem 
marginales in utraque pagina conspiciantur. Hane structuram in pluribus formis, 
quas ut species diversas descriptas novi, obvenire puto, parum revera diversam. 

Animadvertere placet speciem a Grunow depictam, quamquam majorem et 
robustiorem, in segmento transversali siphones centrali proximos utriusque lateris 
tantum singulos offerre, eundemque igitur siphonem in utraque pagina conspicuum 
esse; dum in nostris geminos, cuique nempe paginsi suum observavi. Non «segre 
suspicarer hane differentiam aut in diversis speciebus — nune magis complanatis 
nunc magis cylindraceis — obvenire, aut ab zetate partis pendere, quod tamen in 
eadem specie certis observationibus mihi statuere non licuit. In Sarcomenia muta- 
bili segmentum transversale frondis anceps fere vidi, quoad formam fere quale in 
Novara sus S. itermedie tribuit Grunow; adposita vero guttula acidi muriatici, 
forma frondis fere cylindracea evasit, et siphones pericentrales quasi duplici serie 
dispositos vidi: nimirum circa axilem (czteris conspicue minorem) 4 interiores 
(nempe utroque latere coste imfermedios geminos, qui singuli in sua pagina conspi- 
ciantur); extra hos tum marginales sepe majores, tum costales scepe ceteris angu- 
stiores observavi. Quin immo contigit in specie dieta observare ipsum endochroma 
siphonis centralis quasi in brachia 4 filorum tenuissimorum expansum, et per poros 
cohserere cum siphonibus 4 interiorem seriem pericentralem formantibus. Mihi igi- 
tur nullo modo dubium adparuit siphones, quos intermedios dixi, esse in specie 
dicta 4, geminis cuique pagin:e pertinentibus. 

Cum hoc tamen neutiquam denegare volui siphones in fronde ancipite aut 
magis complanata singulos generari, quales eosdem pinxit Grunow. Contra, hoc 
quin immo normale putarem in speciebus complanatis et in partibus quibusdam. 
quie jam sub juvenili :etate transmutantur in stichidia. Hsec organa, qua in plu- 
rimis speciebus evoluta vidi, utroque latere cost:» unicam monstrant cellularum se- 
riem, spherosporis prognantem. In S. Delesserioide quin immo contigit videre sti- 
chidium transversaliter. sectum; et hujus ambitum rite ovalem; secus diametrum 
segmenti longiorem tres cellulas collaterales vidi, quarum intermediam angustam 
siphoni axili respondentem assumsi; et huie collaterales utrinque singulas in cellulas 


Analecta Algologica. 123 


spharosporiferas mutatas. Siphones, quos cosfíales dixi. in stichidio adhuc juniore 
dignoscere putavi, at admodum minutos; totum denique periphericum stratum cel- 
lulis corticalibus contextum. 

— Preeter species, quas totas aut fere totas ecorticatas dicerem /S. miniata, S. in- 
termedia) et Polysiphoniam mirum in modum referentes, sunt ali: nonnulla, quse 
aut tantum ad imam basem sunt corticate (S. mutabilis Harv.) aut caule quasi 
proprio et magis conspicuo instructe, in quibus stratum ocorticale obvenit et magis 
evolutum, et altius seandens (6S. corymbosa J. Ag.). In omnibus vero his tota fere 
planta articulata adparet, articulis modo mox descripto polysiphoneis. Cellulze hujus 
strati corticalis sunt siphonibus interioribus tenuiores, at sepe eandem longitudinem 
servantes; hinc totam plantam in his articulatam et polysiphoneam fere dicere liceret. 

Sunt alie haud paucas species, in quibus stratum corticale magis evolutum 
obvenit, nimirum et crassitie magis auctum, et ad superiores plant:& partes jam in 
juniore planta scandens. In speciebus his corticatis observare licet cellulas corti- 
cales primum formatas permanere longiores et siphones proprios magis cemulantes ; 
dein novis factis cellularum corticalium divisionibus, tum (ni fallor) longitudinalibus, 
tum transversalibus, serius formate cellule: eorticales alias formas monstrant. In 
S. Dasyoidis et S. Victorie partibus adultioribus cellulas corticales dicerem lineares, 
et secus frondem lineas longitudinales flexuosas et quasi anastomosibus junctas for- 
mantes. Inter lineas longiores, et quasi venas longitudinales corticis constituentes, 
sepe dignoscere licet quasi intervenia sparsa, cellulis brevioribus et magis angulatis 
contexta, quas divisione longiorum ortas vix quispiam denegaret. Comparanti ra 
mulum recentius corticatum cum ramo densius corticato ejusdem speciminis vix 
non certum adpareat, cellulas in strato corticali magis evoluto breviores divisione 
cellularum longiorum oriri. Prout igitur in diversis speciebus stratum corticale aut 
tenue permanet, aut densius excrescit, ipsam formam cellularum, quibus constitui- 
tur, quoque aliam obvenire debere patet. Magnam igitur et admodum conspicuam 
cellularum differentiam, quz inter species dense corticatas (^S. femere, S. Delesserio- 
ides) et minus dense corticatas (S. Dasyoides, S. Victori) obvenire videretur, revera 
ab evolutione strati corticalis aut magis aut minus perducta pendere, facilius dice- 
rem. ln permultis vero, ne dicam in plurimis Rhodomelearum Generibus 1d obti- 
nere novimus, ut alie species nud: et polvsiphone:e generantur, alie cortice ob- 
tectee. Ob corticem igitur in diversis speciebus Sarcomeni: aut parum evolutuni 
aut admodum densum; et hanc ob causam alias species obvenire articulatas et 
polvsiphoneas. alias ita dense corticatas ut inarticulatze et a facie inspectee admo- 
dum dissimiles viderentur; nullomodo concludere vellem genera alia aut diversas 
affinitates his indicari characteribus. 

Inter species dense corticatas sunt nonnulle, in quibus corticale stratum jam 
in partibus junioribus ita densum obvenit, ut primariam structuram Generis non 
nisi in partibus quam maxime juvenilibus observare liceat, aut in partibus fructi- 
feris, que admodum juveniles jam trausmutatze fuerunt. Hanc in structura frondis 
diversitatem in formis obvenire puto, qux a.Harvey sub nomine Jasye tenere 


^ 4 


124 J. G. Agardh. 


comprehense fuerunt. Primaria structura fit sub evolutione frondis ita revera mu- 
tata, ut Genus proprium in his facilius quis inveniret. Quod vero ut intelligatur, 
paulo accuratius structuram in his formis investigari opportet. 

Sub nomine Dasye tenere duas formas distribüit Harvey, invicem revera pro- 
xime convenientes, at certis characteribus, ut videretur, sat conspleue dignoscendas. 


De hac sua specie monuit Harvey eandem tum ad Fremantle et King Georges. 


Sound Australie occidentalis abundare; tum vero quoque eam ad Port Phillip Vic- 
tore obvenire. Postea plura ejusdem habui specimina tum Nov: Hollandiw occi- 
dentalis, tum australis, quie convenire mihi adparuerunt eum iis Harveyanis, quie 
ejusdem regionis fuerunt. Quum formis his. invicem paulisper diversis, transitum 
parari putavi inter formas articulatas et polysiphoneas, de quibus supra mentionem 
feci, et dense corticatas, in quibus neque polvsiphoneam structuram neque articulos, 
quales sunt in Sarcomenie speciebus antea memoratis, obvenire videretur, plaeuit 
hoe loco in has formes paulo accuratius inquirere. 

Duc forms, a Harvevo sub nomine D. tenere comprehenssw, dignoscantur, 
me judice, precipue characteribus ab evolutione plus minus perducta strati corti- 


calis provenientibus, ita nimirum ut in una cellul:e corticales — ubi in strato corti- 
eali quam maxime evoluto observantur — sunt admodum elongate et lineares ad- 


parent, ipsarum diametro multo longiores; in altera vero e:edem cellule. breves ad- 
parent, suo diametro vix triplo longiores, immixtis quoque aliis adhue brevioribus 
et subangulatis. 541 fides habenda sit analysibus in icone Harvevana (Phye. «ustr. 
lab. 257) datis, est hoe ultima forma, quam sub nomine Daaye lenere delineavit, 
quamque postea in Synopsi sub nomine Sarcom. tenere enumeratam putares.  For- 
mam priorem sub nomine Sare. dolichocystidee hoc loco distinguere placuit. 

In S. dolichocystidea totam frondem tenuiorem dicerem et molliorem, ramifiea- 
tione in partibus inferioribus adparenter dichotoma, supremis ramis vero subsecun- 
datis. Ramulos superiores — saltim. in planta adhue juniore — examinanti mihi 
ramelli supremi artieulati adparuerunt (artieulis diametrum circiter :equantibus) et 
polvsiphonei, siphonibus tribus (in fronde a facie inspecta) interioribus oculo ad- 
versis sque longis, marginalibus vero duplo brevioribus, et ita Sarcomenis struc- 
turam characteristicam offerentes. nu ramulo vero paulo inferiore observavi sipho- 
nes marginales ita mutatos, ut ex geminis superpositis unum vidi vix elongatum, 
alterum. vero. fere duplo longiorem, nempe apice devium et quasi seriem novam 
longitudinalem cellularum  eortiealium. inchoantem. — In ramo cortieato, ramulum 
hune artieulatum  sustinente. articuli heterosiphonei quoque jam obsoleseere mihi 
adparuerunt, utpote ipsi siphones vix conspiciantur. sed rachides quasi filis tenui- 
bus, secus longitudinem: deeurrentibus corticate adparent. n partibus frondis ad- 
hue magis :etate provectis, structuram observare licet, quam a speciebus corticatis 
supra memoratis (S. Dasyoides) vix distinctam diceres. 

In S. /enera, quam ut veram. Harvevanam speciem distinguere placuit, eandem 
structuram. tvpicam obvenire putarem, at ob cellulas corticales, jam in ramulis juve- 
nilibus formatas, eandem structuram bene evidentem mihi vix licuit observare, 


Analecta Algologica. 125 


Ultimos quos vidi ramulos fere subulatos dicerem, a conica basi dense corticata in 


partem supremam brevem et fere cylindraceam attenuatos; in hac parte cylindracea - 


siphones interiores translucentes dignoscere quidem putavi, at cellulis corticalibus 
jam ita obtectos ut de illis vix certius statuere liceat. Hine quoque in partibus 
adultioribus, que adhue densius corticatze sunt, eorticales cellulas extimas adhuc 
magis sua forma abludeutes fieri, facilius conjiciendum putavi. Dum igitur in $. 
dolichocystidea  cellulas corticales fere omnes elongatas, evlindraceas et suo diametro 
pluries longiores vidi, easdem in S. /emera (vera) dicerem eylindraeeo-oblongas suo 
diametro vix triplo longiores, et intermixtis aliis rotundatis aut subangulatis adhuc 
brevioribus. ln icone Harveyana hune 5$. temere characterem (cellulas perbreves) 
quoque exhibuit Harvey. 

Quale stratum  cortieale in JS. le»era contextum vidi, tale quoque in S. Hyp- 
neoide obvenire dicerem; cellulite. vero (saltim nonnulli) adhue paulisper elongatze 
in illa, fiunt in S. Hypneoide tere omnes breves et fere angulato-rotundatze dicendi, 
magnitudine tamen insquales et tantum obscurius ita dispositcze ut tendentiam quan- 
dam ad venas et intervenia formanda detegere liceat. Stratum corticale quoque 
fere usque ad ramulos ultimos scandit, et in ipsa planta sterili structuram polysi- 
phoneam, qualem Sarcomeniis minus corticatis characteristicam novimus, vix dete- 
gendam putarem. In planta autem stichidiis instructa, tum ipsos ramulorum ulti- 
morum apices supremos, tum stichidia maxime juvenilia, in quibus adhue sph:ero- 
sporas vix distinguere liceret, observavi artieulos brevissimos modo Sarcomeni:e 
polvsiphoneos; at jam infra horum artieulos supremos adhue nudos cellulas strati 
.eortiealis inchoantes observavi. Quin immo siphones costales, quos dixi, angustiores 
inter alias cellulas latiores dignoscere putavi. 

Quod de structura S. Hypneoides dixi. id fere adhue magis conspicuum de 
Sure. Delesserioides valere putarem. "lota planta fere eodem modo eorticata obvenit 
Stichidia quoque, quie in hae specie numerosa proveniunt in pedicellis demum ra- 
mosis, utrinque secus costam pullulantibus, jam paulo adultiora stratum eorticale 
monstrant ita evolutum, ut de structura primaria stichidii certam ideam concipere 
vix liceat. Maxime vero juvenilia adeunti mihi observare licuit articulos paucos 
penultimos et antepenultimos probe articulatos et polysiphoneos, atque rite instruc- 
tos cellulis marginalibus geminis, quie potius verticaliter elongate singulis interio- 
ribus antepositt&? adparuerunt. Infra hos articulos subnudos stratum corticale omnes 
partes plantze ita obducit, ut structuram propriam Generis, hac ducente specie, segre 
quidem subolere liceat. 

Adsunt preterea in ipsa forma frondium, quie in nonnullis speciebus a forma 
quasi primaria ancipite in cylindraceam tendit, in aliis vero in planam et foliaceam 
abit, velut in ramificationis norma, adparenter diversa et in alias directiones diver- 
gente, diversitates, a quibus habituales quie adparent differenti: facilius deducere 
liceret. Comparanti icones Harveyanas, quie diversos typos habituales referunt, et 
lormas frondium et ramificationis normas admodum diversas obvenire, facilius patet. 
Ita in S. Delesserioide a 1ronde plana et costata folia conformia intra margines 


.' 
[ 


126 J. G. Agardh. 


exeunt, sepe rite opposita, et ex eadem pagina quasi prolificantia. In S. Hypneoide 
frondem ex tereti compressam, ramis ramulisque oppositis distiche a submargine 
exeuntibus instructam docuit Harvey. In 5$. /enera denique frondem teretiusculam 
decomposito-dichotomam, ramis quoquoversum exeuntibus minoribus sepe secundis 
instructam. Et si adfulssent aliarum specierum icones, ali€ facile viderentur hoe 
respectu diversitates. Qui vero ita forsan viderentur typi diversi, revera explicari 
putarem tum a forma frondis sub evolutione plus minus mutata, tum a directione 
plus minus diversa, in quam partes sensim discedunt, tum evolutione strati corti- 
calis propriam structuram Generis plus minus velante. 

De his mutationibus pauca adhuc adferre placet. 5i in  Sareom. Delesserioide 
examinare contigerit folium. admodum juvenile, et suo apice supremo instructum 
(quod in plurimis Herbariorum speciminibus haud facile deprehenditur) hoc folium 
videre licet tenulssimum et in apicem conspicuum excurrens. Cellula terminalis 
adest unica, sursum convexiuscula et fere hemisph:sriea, deorsum planata et evi- 
denter unum post alterum articulum monosiphoneum, multo latiorem quam longum, 
deorsum separans. ljusmodi artieulos adhue indivisos 39—4 numeravi; infra hos 
cireiter 5:um et paucos sequentes in 3 partes divisos vidi, quorum centralis pars 
siphonem axilem, laterales partes vero siphones axili collaterales representare patet. 
Partes ita observatze initio breves, mox directione longitudinali folioli fiunt longi- 
ores; et paulo infra, siphones ejusmodi 5 forsan numerare licet, initio probe di- 
stünetos, at inter hos mox alii eadem directione sub collaterales adparent, strati cor- 
ticalis initia sine dubio prebentes. Ut siphones ita formati fiunt suo diametro cir- 
citer duplo longiores, extimos vidi divisos in duas partes secus longitudinem folioli 
superpositos, quie ita sistunt initia siphonum marginalium. Initio hi siphones mar- 
ginales parum secus longitudinem folioli augentur, at conspicue verticaliter ab. axi 
elongantur, ita ut adhue juniores et indivisi adparent cylindracel, apieulos eylindra- 
ceos verticaliter exeuntes referentes. Hos apiculos transversalibus dein divisionibus 
in artieulos novos divisos vidi. Hoc modo siphones marginales, qui in plurimis 
speciebus Generis plus minus cylindraceis secus longitudinem plantz singulas series 
longitudinales constituunt, fiunt in S. Delesserioide verticaliter elongati, et demum 
in series verticales cellularum, ab axi quasi radiantium, transmutati. Patet vero 
has series verticales sub elongatione totius folioli quoque seeus longitudinem augeri 
debere, et revera in parte plante paulo adultiore cellulas ejusdem vidi latitudine 
sua propriam longitudinem usque duplo superare. Intimas ita dilatatas, verticali 
directione faeta divisione, in novas duas partes subdivisas observavi; et cellule ita 
novze format:e initiales. fiunt novis seriebus cellularum marginalium. Dum igitur 
siphones marginales in speciebus magis cylindraceis eandem servant directionem 
longitudinalem, in quam tota frons eylindracea exerescere tendit; omnino contrarium 
obtinere diceres in 5. Delesserioide: dum interiores siphones secus longitudinem 
exereseunt, marginales mutata directione verticaliter elongati fiunt, et suo ordine 
iterum. iterumque subdivisi. Oritur hoc modo regio quidam costalis suo modo 


Analecta Algologica. 121 


eorticata, et ale quasi propric, costam marginantes, et suum corticale stratum pau- 
lisper diversum generantes. 

Jam ex icone Harveyana Dasye tenere (Phyc. austr. t. 257) adpareat ramos 
eximie corticatos in nonnullis speciebus obvenire ramellis tenuissimis monosiphoneis, 
quasi Callithamnioideis, obtectos. Hsec fila ab illis polysiphoneis aliarum specierum 
admodum aliena videri, facilius patet; nece in specie, quam propriam Harveyanam 
finxi, stadia intermedia observare contigit, quibus explicaretur quomodo fila dicta 
& structura aliarum specierum deducere liceret. In specie vero huic proxima, aut 
forma illa, quam sub nomine $. dolichocystidee supra memoravi, contigit observare 
stadium evolutionis quasi primarium, quod ad partes istas explicandas eximie con- 
ferre putavi. Observare nimirum contigit rachidem admodum juvenilem rite arti- 
eulatam et polysiphoneam, artieulis in superiore rachide brevissimis, superioribus 
ut mihi adparuit 4-siphoneis, et siphonibus omnibus consimilibus constitutos; paulo 
inferius (in eadem rachide) articulos vidi siphonibus marginalibus instructos, et hos 
ad normam Sarcomenie duabus partibus superpositis constitutos; geminarum par- 
tium inferiorem observavi una eum siphonibus interioribus articulum polysiphoneum 
constituere pergentem; superiorem autem partem, quasi a rachide solutam, filo lon- 
giore monosiphoneo continuatam. Articuli infimi hujus fili breviores permanent, 
eylindracei et endochromatibus quasi apicibus truncatis invicem intra tubum hya- 
linum paulisper separatis instructi; superiores articuli longiores excrescunt, quales 
fere in icone Harveyana tab. 257 in filis depictis Callithamnoideis adparent. $i 
contigerit ejusmodi rachidem juvenilem et bene evolutam (nullis partibus deficien- 
tibus) observare, adpareat filum ejusmodi monosiphoneum a quoque artieulo rachi- 
dis provenire at alterni, dextrorsum in uno articulo, sinistrorsum in altero; fila al- 
ternantia sat conspicue distiche exeuntia vidi, rachidem in aliis ancipitem aut com- 
planatum fere przsagientia. Ipsos ramellos monosiphoneos alios vidi elongatos, 
quales in citata icone Harveyana pinguntur, alios evidenter juniores articulis bre- 
vissimis monosiphoneis in tota parte inferiore constitutos, apice vero longiore indi- 
viso superatos. Subdivisione partis terminalis articulos breves monosiphoneos gene- 
rari patet; et exerescentibus dein his articulis fila juvenilia brevissima, initio pauli- 
sper incurva et quasi rigidiuscula, sensim in adultiora magis patentia et sspe 
flaccida Callithamnioidea sine dubio abeunt. Ex iis, qui ita observavi, deducere 
ausus sum esse cellulam superiorem siphonum marginalium, quse initialis fit filis 
istis in rachide dextrorsum et sinistrorsum alternantibus, quibus frons postea ad- 
spectum ita ab aliis abludentem induta videtur. Ex permultis filis ita inchoatis — 
uno a quoque articulo — plurima cito evanescere patet. Credere forsan licet non- 
nulla subdivisione articulorum monosiphoneorum in rachides novas polysiphoneas 
transmutari. Sub evolutione vero strati corticalis jam in rachide adhue juniore fila 
plurima, quz ad rachidem juvenilem tuendam evoluta facilius quis crederet, utpote 
serius superflua, dejecta fieri, non sgre assumerem !), 


?) Inter fila descripta monosiphonia S. dolichocystidee et ea, qux in juniore forma Alsidii 
comosi suo loco descripsi, analogiam sat evidentem obvenire, facilius quis putaverit. In A/s. comoso 


Acta Beg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 17 


. 
L. E 


J. G. Agardh. 


eu M 
Quod de filis monosiphoneis in Sarcom. dolichocystidea dixi. id quoque valere - 


de filis in. Sare. fenera. vera obvenientibus lubenter conjicerem. Typum ramificatio- - 
nis in speciebus ita proximis diversum obvenire, vix suspicandum videretur. Ut — 
vero supra jam monui, stratum corticale in Sare. femera jam in rachide juvenili ita — 
evolutum adest ut ipsos siphones primarios ejusdem omnino nudos observare mihi —— 
haud contigerit. Hinc cellulas initiales ramellorum, inter cellulas corticales rachidis E: 
dignoscere non licuisse patet; easdem quoque jain ab initio inter cellulas corticales — 
obtrudentes plus minus devias fieri debere, facilius quoque suspicandum videtur. . 
Fila Callithamnioidea igitur, quz» in icone Harveyana quasi a ramo dense corticato 
lere vage exeuntia pinguntur, neque partem suam infimam nudam monstrare de- 
bere; neque esse cellulas corticales, a quibus fila provenire videntur, quz revera 
sunt initiales filorum, assumere posse credidi. Nec a stichidüis — quz l.c. a Har- —— 
vey filis omnino denudata at corticata pinguntur, quze vero mihi nune juniora ob- — — 
venerunt —, certum judicium ferre auderem; stichidia nimirum observavi vix den- 
sius corticata quam in aliis speciebus Generis vidi, at sub hoc evolutionis stadio E 
filis monosiphoneis elongatis plus minus obtecta. llzc fila modo a me supra in 
$. dolichocystidea descripto a siphonibus marginalibus provenientia observare ere- 
didi; at ob formam et dispositionem cellularum in stichidio paulisper mutatam de: 
prima horum filorum origine haud certus sum. 

*i in fronde ancipite Sarcomenic — nunc ad formam cylindraceam, nune ad 
complanatam magis tendente — supponere liceret ramorum prima initia inchoari 
in siphonibus marginalibus, patet hzec initia obvenire debere intra corticem, sensim 
magis evolutum, plus minus velata. In speciebus fronde cylindracea et strato cor- 
ticali demum  densiore instructis (S. Dasyoides) ramos revera videre credidi quasi 
intra stratum corticale emergentes, et hujus strati cellulis quasi ima basi cinctos. 
In speciebus fronde magis complanata insignibus, rami revera non a marginibus 
ipsis sed intra margines evidentius. proveniunt, quasi ab intramarginali regione, in 
qua marginales partes ab origine site fuerunt. In specie, quz magis conspicue 
costalem regionem separat ab alis quasi propriis. est regio ista intramarginalis, ex 
qua et prolifieationes ramorum emergunt et fructificationis partes diverse, nunc 
plurimze juxtapositze et ipse conformiter ramosa. amos in stichidia mutatos haud 
raro marginales videre licet, nunc quoque secundatos. ln S. Hypneoide, quam a 
margine distiche ramosam quin immo dixit Harvey. ramos ab initio intramarginales 
lubenter putarem. Quibus omnibus saltim suspicari liceret prima ramificationis ini- 
tia quzrenda esse in ea regione frondis, quz in planta juvenili siphones marginales 
generat — nisi potius ipsos hos siphones esse ejusdem evolutionis prima initia quis- 
piam assumere maluerit Sunt nimirum ut supra indicavi siphones, quos inter- 


eadem ex articulo rachidis quoque secundo quoquoversum egredientia vidi et articulis infimis 
moniliformibus instructa. In 4. dolichocystidea vero a quoque articulo, dextrorsum et sinistrorsum 
alternantia, et articulis infimis truncatis instructa. Exstat inter Callithamnioideas illa Warrenia 
romosad 4 rachide valida, attamen monosiphonea, fila tenuia subsimilia emittens, 


y 
, 


, 


td E Analecta i1zologica. 


medios dixi. a quibus et antheridiorum et stichidiorum organa propria generantur, 


. ut hoc infra demonstrare conabor. 


Antheridia Sarcomenie nondum descripta scio, nec nisi m unica specie (S. 


B. Dasyoide) eadem observare. mihi contigit Qualia vero vidi eadem ita proprie in- 


i 
" 


* 


dolis mihi adparuerunt ut ad idzam Generis rite concipiendam haud parum con- 
ferre putarem. S. Dasyoides iis pertinet speciebus Generis, in quibus rami ramu- 
lique majores eylindraeei et densiore strato cortical obtecti fiunt; ramuli vero mi- 
nores probe arüculati et fere usque in apices tenuiores polysiphonei adparent; 
siphonibus modo supra descripto dissimilibus. Sunt hi ramuli — a basi paulo 
latiore longe et conspicue attenuati — qui in S. Dasvoide supra basalem par- 
iem breviorem polysiphoneam et inerassatam adhuc magis tument in antheri- 
dium siliquosum subfusiforme, saltim sub juniore ztate superatum ramuli parte 
tenuiore sierih. In ipso antheridio teretiusculo dienoscere licuit siphones mar- 
ginales,. sua divisione in geminas partes superpositas a cseteris diversas, at ut 
easdem vidi ezteris crassiores (forsan quia in antheridio a íacie observato sipho- 
nes isti quasi a latere observantur]; siphonem vero costalem, oeulo adversum, cze- 
teris conspicue tenuiorem. Has omnes salüm ab inito steriles dicerem.  Siphones 
vero, quos intermedios dixi. ab alüs evidenter diversos fasciam rectangularem 
utroque latere siphonis costalis referentem. — Ex his siphonibus intermediis, a 
latere extrorsum verso subverticaliter exeuntes observavi pilos minutissimos, quasi 
capitulo rotundato terminatos. densissime juxtapositos. ita ut totam superficiem quasi 
minutissime glandulosam diceres. Si sub juniore stadio glandule observantur, ad- 
pareant quasi per cycelades junetz, utpote plures quasi ex eodem puncto basal: 
emergentes. In planta. ipsa non parum gelatinosa, hzc organa eximie gelatinosa 
adpareant; et colore corpuseulorum albescente distincta, antheridia in his organis 
siliquosis 'aguoscere non dubitavi Quoad adspeetum cum antheridiis tum. Polyss- 
phonie tum JDasye eadem potissimum congruentia dicerem; dum vero antheridia 
in his Generibus quasi organa sui juris formare videntur, siliquzeformia, probe te- 
retiuseula et cireumcirea conformia; in Sarcomenia, contra, oriuntur in parte rami 
quadam transmutata, cujus sunt siphones certi qui fertiles fiunt, aliis partibus rami 
fertilis (saltim sub stadio a me observato) non transmutatis. Addere placet mihi 
adparuisse siphones fertiles in autheridio, cum tate magis magisque gelatinoso, 
seusim fere ab aliis solutos obvenire, siphonibus marginalibus (ut mihi adparuit) ab 
alis separatis: Quod vero utrum ab evolutionis stadio penderet, an ipsa pressione 
vitri. quod objecto superposueram. efficeretur, id certius dijudicare non auderem. 
Satis eonstare videretur stichidia Sareomenism in plurimis speciebus obvenire 


sub forma sibi propria, Rhodomeleas plantas sat couspieue indicante. Jam supra 


monui mihi contigisse sectionem transversalem bene ductam observare im Sar. 
Delesserioide.  Ambitum hujus vidi rite ovale; intra peripherieum stratum, cellulis 
minoribus corticalibus contextum, seeus diametrum longiorem cellulas tres collate- 
rales observavi, quarum intermediam angustam siphone axili tenui et elongato con- 


-  sütutam, collaterales utrinque singulas, a siphonibus quos :/wéermedios dixi trans 


130 J. G. Agardh. 


mutatas, spheeosporas generantes; siphones, quos costales dixi, intra cellulas corti- 
cales proprias tenues et parum conspicuos — in stiehidio saltim juniore adhuc digno- 
scere putavi. In Sarcomeniis omnibus, quas stichidiiferas vidi, structuram ita indi- 
catam adesse putarem: nimirum generantur articulata et siliquzeformia siphone axili 
angusto longitudinaliter percursa, et in cellulis huic collateralibus majoribus et ad- 
parenter cubicis, utrinque seriem sph:srosporarum longitudinalem generantibus !). 
Dum igitur in. Dasya intra articulos singulos sphaerosporz generantur plures et verti- 
cilate; in  Lophothalis vero, velut in Polysiphonia, in articulo singule, at ita in 
diversis articulis positzte ut spiralem quendam ordinem in parte fertili describere 
videantur; in JSarcomenia duplicem seriem longitudinalem efficiant. Si igitur in 
affinitate Rhodomelearum dijudicanda quandam vim attribuere placeat modis di- 
versis, quibus sphsrospore disposite  obveniant, Sarcomenias hoc respectu potissi- 
mum Amansieas referre dicerem. 

Quod denique attinet cystocarpia, quz, infimis exceptis speciebus, in omnibus 
alis observare licuit, eadem dicerem non tantum in omnibus speciebus ita congru- 
entia, ut de affinitate specierum nulla mihi restent dubia, sed in ipsa sua structura 
prebere argumentum evidentissimum in affinitate Generis demonstranda. Qus in 
diversis speciebus adsunt differentizte eystocarpiorum, ab eo pendent, quod in non- 
nullis tenue corticatzte. obveniunt, dum in plurimis pericarpium a siphonibus peri- 
centralibus denudatis fit transformatum. 

In speciebus infimis et omnino ecorticatis me nulla cystocarpia vidisse doleo; 
nec ab alis eadem observata novi. In specie vero his proxima (S. corymbosa J. Ag.; 
infra descripta) velut in pluribus speciebus sursum longius corticatis (S. Dasyoides, 
S. dolichocystidea, S. tenera. Harv.?) vidi cystocarpia a superiore latere ramuli bre- 
vioris bracteantis prominula, juniora circiter a medio hujus ramuli emergentia fere 
hemisphserica, dein magis intumescentia; adultiora quasi ramulo breviore nune 
apiee deflexo calearata fere diceres; demum fere sphierico-ovata aut leviter urceeo- 
lata et carpostomio sat conspicuo instructa; in his totum pericarpium seriebus cellu- 
larum quam maxime regularibus, ab ima basi provenientibus et earpostomium ver- 
sus radiantibus contextum adparet. Quot sunt hz series statuere non auderem, at 
plus quam decem certius numeravi (nonne 12. duplicato numero siphonum peri- 
centralium interiorum forsan orte?) Cellule hse seriatz sunt circiter duplo latiores 
quam longs, baeulos minutos, quam maxime regulariter transversaliter superpositos, 
emulantes. Pericarpium ita formatum (et nullis cellulis eorticalibus obtectum) fere 
translucens dicerem. $i contigerit series has cellularum baculiformium ab interiore 


" Ex icone S. intermedize a Grunow data, comparata desciptione ejusdem, forsan cuidam 
adpareret stichidia in hac specie obvenire minus transformata quam in aliis, ramulos fertiles magis 
wmulantii, quam stichidia rite transformata (stichidia ramosa vel simplicia quin immo descripsit 
Grunow) Attamen ejusmodi transitum obvenire posse in speciebus affinibus et alio respectu con- 
gruentibus, haud :gre conjicerem. 

*) In. S. dolichocystidea et S. tenera. cystocarpia magis oblonga vidi, et fere sesquilongiora 
quam lata. Alio vero respectu vix diversa. Utrum h:ec sint juniora, an sub pr:eparatione formam 
mutaverint, equidem nescio. Lubenterj?juniora conjicerem. 


Analecta Algologica. 131 


latere pericarpii observare, adpareat unamquamque seriem suffultam esse filo tenui- 
ore cylindraceo, longitudinaliter a basi pericarpii carpostomium versus excurrente ; 
et singulis his filis series singule cellularum baculiformium ad mediam partem cel- 
lulzte adfixas esse, sat conspicue observavi. Ipsa hsc fila illis analoga esse, qua in 
multis aliis Floridearum  eystocarplis quasi conductricia a basi pericarpii carposto- 
mium versus adscendunt, lubenter assumerem. Ipsum fasciculum gemmidiorum 
vidi a basi cystocarpii sursum adscendens, nunc in cystocarplis magis ovatis bre- 
viorem, nunc in magis oblongis sursum magis porrectum.  Gemmidia in articulis 
terminalibus filorum, quibus fasciculos centralis constituitur, singula et obovata vidi. 

Animadvertere placet me hane structuram  pericarpii, non tantum in specie 
eujus frons parum corticata fit (S. corymbosa) sed etiam in pluribus speciebus fronde 
et citius et densius corticata instructis (S. Dasyoides). ln S. Victore vero, cujus 
frondem vix densius quam in S. Dasyoide corticatam dicerem, et cystocarpia vide- 
rentur eodem modo in ramulo provenientia, at magis forsan globosa, frustra quze- 
sivi series istas longitudinales cellularum  baculiformium, quas in speciebus mox 
memoratis pericarpio tribuunt adspeetum ita peculiarem. "Totum nimirum cystocar- 
pium obtectum dicerem cellulis rotundato-angulatis et parum conspicue carposto- 
mium versus radiantibus. Supra fundum pericarpii basalem fasciculum gemmidio- 
rum adsceendentem vidi; fila ejusdem inferiora invicem paulisper anastomosibus 
juneta, superioribus invicem distinctis in gemmidia obovata desinentibus. In $. 
Delesserioides denique, cujus frondem novimus dense corticatam, cvstocarpia adultiora 
observavi, quze structura pericarpii eum $S. Victorie potissimum congruentia mihi 
adparuerunt; in junioribus — qus in pedicellis sepe ramosis posterius nata non 
sgre dignoscenda videntur — sat evidenter dignoscere credidi, supra partem ;jnfe- 
riorem cystocarpli jam corticatam, series istas cellularum baculiformium quas in 
speciebus minus corticatis mox supra descripsi precipue infra ipsum carposto- 
mium conspicuas. 

Comparats igitur iis, quz in pericarpii structura diversa obvenire videntur in 
diversis speciebus, assumere posse credidi diversitates a deficiente strato corticali 
in nonnullis, ejusdemque evolutione plus minus continuata aut sursum longius 
scandente in aliis, revera pendere. Si jure quodam assumere posse credidi totum 
cystocarpium transmutatione rami ramulive generari; sequitur fere quoque series 
istas cellularum baculiformium a frondis ecorticate siphonibus collateralibus, abbre- 
viatis et proprium in finem transmutatis oriri. In speciebus vero lubenter corticatis 
quoque cellulas corticales ad pericarpium formandum plus minus conducere debere. 
Sin ita, adnotandum videtur stratum corticale altius scandere in articulata S. Vic- 
lorie, quam in S. Delesserioide, in qua cystocarpia saltim juniora infra carpostomium 
subecorticata observavi. — Fila tenuia intra series cellularum pericarpii carposto- 
mium versus excurrentia dixi, velut nucleum totum evolutione strati ipsius axilis 


generata facilius suspicarer. 
Quod attinet affinitates Genericas Sarcomenie, pauca quasdam de his quoque 
addere placuit. 


132 J. G. Agardh. 


Si omnes species supra allatas ad idem Genus pertinere jure quodam statu- 
erim, patet non eam esse habitus congruentiam ut notis habitualibus suadentibus 
certam quandam opinionem de affinitate Generis deducere liceat. Nec in evolutionis 
norma et structura cystocarpiorum differentias vidi, quibus Marcomenia ab aliis 
Rhodomelearum Generibus differret. Quod attinet antheridia, hsc in diversis Gene- 
ribus sub formis sat diversis obvenire constat; dum vero hsec organa in haud pau- 
cis Generibus adhuc ignota manent, nec his bene insistere licet in affinitatibus 
Rhodomelearum judieandis. Restant igitur characteres, qui tum a structura frondis, 
in diversis Generibus alios tvpos offerente, tum a modo, quo generantur sph:ero- 
spore. in alüs Generlbus sat conspicue diverso, deducere liceret. His igitur pre- 
cipue insistens in Anal. Alg. I. p. 143 et sequ. meam de affinitatibus harum plan- 
tarum opinionem attuli. Hoc loco Sarcomeniam una cum T:wnioma propriam sec- 
tionem Rhodomelearum eonstituere putavi; nec ab opinione. ita ibidem confessa. 
discedere rationes quasdam allatas novi. 

Jam supra monui dispositionem sphzrosporarum in Sarcomenia potissimum 
suadere affinitatem quandam cum Amansieis. Hac vero dispositione sphzerospora- 
rum convenire quoque putarem Genera illa, qui» nomine Hanoriearum üt sectionem 
propriam formantia ibidem distincta fuerunt. [Ipsa structura frondis in his Gene- 
ribus ita revera diversa est, ut ea suadente potius affinitates Hanoviearum magis 
Dictyureas et Anomalophylleas versus tendere facilius quis judicaverit. 

Aliud quoque existere Genus. quoad affinitates ab omnibus ni fallor systema- 
ticis magis hodiedum dubium consideratum, quod hoc loco siccis pedibus haud 
transeundum credidi: puto Heferocladiam, cujus vero unicum exstare specimen, jam- 
dudum ad oras Nov:e Hollandi:e oecidentalis lectum, tantum novi. Plantam steri- 
lem hujus habitu et ramifieationis norma  Delesserieam referre constat, stichidiis 
vero, ut ramos ejusdem fructiferos denominare placuit, omnino diversis nomen 
Heterocladite meruisse. Utroque hoc respectu plantam peculiarem eum Sarcomenia 
Delesseriolde analogias offerre patet. Mihi vero, sub hac suppositione plantam ite- 
rum examinanti adparuit, affinitates ejusdem in directionem aliam tendere. Ramulos 
adparenter ita heterogeneos, in quibus sph:srospore? immerse generantur, nomine 
stichidiorum. vix denominandos putarem; et plurima ea, qux» jam in Sp. Alg. de 
his dixi, hodie confirmanda putavi: potius revera ramulos fertiles cum iis Chondri- 
opsidis cujusdam compararem, in quibus sph:zerospor:ie circumcirca immerze gene- 
rantur; attamen diversos tum ipsa sua forma, tum filis Callithamnioideis, quibus 
investiuntur. Fila Callithamnioidea (saltim nonnulla) fasciculatim exeuntia observare 
credidi. et in axilla ejusmodi fasciculi (a latere observati) sph:erosporam quasi ima 
parte rami (fasciculum  generantis) bracteatam observare credidi. ln sphierospora 
vero jam sporas invicem separatas (et si ex magnitudine concludere liceret) jam in- 
choata germinatione admodum magnas observavi. Ob hunc situm et indolem spha- 
rosporarum tum ob fila involucrantia Callithamnioidea, Heterocladiam ad ''rigeneam 


adproximandam esse equidem conjicerem. 


Analecta Algologica. 188 


Si quis urgeret ipsis illis filis Callithamnioideis, qu:e in nonnullis speciebus 
Sarcomenie cognita sunt, eodem jure affinitatem inter Heterocladiam et Sarcome- 
niam probarí; animadvertere placet vix ex ipsa przsentia horum filorum judicium 
quoddam certum ducere licere. Sunt nimirum ejusmodi fila cognita in permultis 
Generibus et Chondriearum et Rhodomelearum. [n multis vix alias functiones lis 
adseribendas putarem, quam ut indumento suo molliori partes maxime juveniles 
obtegant . Alia sunt Genera, in quibus fila saltim analoga conerescunt anastomo- 
sibus, velo quasi proprio frondem plus minus continuam obtegentia / Dictyurus, Thu- 
retia). Sunt alia Genera, in quibus ejusmodi f[ila, ulterius transformata, ipsa in 
stchidia convertuntur. Sunt denique pauca illa (Trigenea, Heterocladia) quasi vivi- 
para, in quibus fila sub evolutione sphi:rosporarum ad sporas, ex vinculis demum 
emissas, suscipiendas generata viderentur. 

Organa, in quibus sphsrospore in Dietyureis et Anomalophylleis generantur, 
utpote magis transformata, lubentius nomine stichidiorum designata vellem; at sti- 
chidia in his typum omnino diversum ab eo, quem Sarcomeniis characteristicum 
putavi, referrentia mihi adparuerunt. Ut nimirum in speciebus Dasy:s, quas huic 
Generi rite limitato pertinentes statui, stichidia in his omnibus gerunt sphzrosporas 
verticillatim dispositas, dum in Sarcomenia, velut in Amansiels, stichidia utroque 
latere costee unicam gerunt sphzrosporarum seriem, sphszrosporis oppositis — et 
ita in quoque articulo geminis ?). 

De speciebus diversis Sarcomenie earumque dispositione pauca quoque hoc 
loco adnotare placuit: 


* Species ecorficate, «aut strato corticali ita. tenui obducte, wt articulos polysiphoneos 
quoque in inferiore fromde dignoscere liceat. 


1. S. wmrNiaATA. 


Que a me in Spec. Algarum ad Sarcomeniw Genus relata fuit wfchinsia miniata C. Ag. 
sectionem Generis fere sibi propriam constituere facile diceres, tota fronde evidenter articulata 
distinctam. Formas huic sectioni pertinentes, quas vidi, a facie observatas, cylindraceas facilius 
quis putaret et articulos ejusdem omnes (inferiores et superiores) siphonibus juxtapositis 8 con- 
textos: nimirum marginales 2, quorum singuli duabus partibus superpositis constituti, costales 2 
qui csteris ssepe angustiores adparent, et intermedii 4, quorum 2 in quaque pagina tantum con- 
spiciantur. 

In Herbario Agardhiano unicum specimen hujus adest, ad Gades a Cabrera lectum; aliud 
ex eodem loco proveniens inter pl. Schousboei memoravit Bornet. 

Specimen, at non optime conservatum, ad ostia Burnett River Nov:e Hollandise a J. Keys 
lectum quoque habui. Juxtapositis utriusque plant: fragmentis, nullam inter hzc differentiam 
observavi. Ipsos articulos vidi diametrum sua longitudine circiter :quantes. 


') Jam in sporis germinantibus Lawrencig pinnatifide ejusmodi fila obvenire docui (Cfr J. 
Ag. de propagat. Algar., Ann. des Sc. Nat. Oct. 1836). 

^ Mihi adparuit ejusmodi characteribus majorem vim in affinitatibus Rhodomelearum diju- 
dicandis adtribuendam esse, quam habitualibus notis. Nec igitur me piget, nec pudet, Generg 
plura Rhodomelearum ejusmodi characteribus ducentibus cireumscribere conatum fuisse, quamquam 
Sehmitzio placuisse video contrariam opinionem proferre. 


Pe uM 
"s 


33 iffa x 


AM 
- 


Ei Uf 


c INS e 


B 


* * 
T Mt 


254 ad Ade C aub am i» 


134 J. G. Agardh. 


92. SARCOMENIAM INTERMEDIAM 


a Grunow in Novara tab. XI illustratam, nec a mox memoratis admodum diversam putarem; ipsam 
plantam vero esse et longiorem et paulo firmiorem. Sectione transversali hujus facta, frondem an- 
cipitem delineavit Grunow, siphonibus costalibus (quos dixi) ezeteros latitudine sequantibus, si non 
superantibus; quod animadvertere placuit quum in plurimis speciebus siphones dictas aliis angustiores 
vidi. Numerum siphonum in segmento transversali alium quoque indicavit, ut supra jam monui. 

Qua sub nomine $. rhizocarpe & Harvey in Syn. Ph. Austr. sub n:0 188 enumerata fuit 
species, et S. mutabili proxima disponitur, eam mihi nullo specimine cognitam esse, dixisse placet; 
ex characteribus a Harvey ei adscriptis ab antecedentibus sat diversam putarem. 


3. SARCOMENIZ MUTABILIS Zarv. 


Plura comparare licuit specimina, quarum totam frondem articulatam dicerem, infimis tan- 
tum articulis strato corticali ita tenui obductis ut quoque in his articulos polysiphoneos dignoscere 
putavi. In tota superiore parte frondis ramos ramulosque a facie observatos complanatos credi- 
dissem, articulis circa centralem 8-siphoneis et siphones omnes fere rectangulares monstrantibus. 
In icone vero hujus (mihi communicata) segmentum frondis depictum vidi anceps, et siphones 
numero forma atque dispositione convenientes eum iis, quos in icone su: speciei tribuit Grunow. 
Sectione facta transversali formam ancipitem frondis quoque ab initio videre credidi; adposita 
vero guttula acidi muriatici forma frondis rite expans: fere cylindracea mihi adparuit et siphones 
centrales cireumdantes numero et modo dispositionis supra a me descripto convenientes. 


4. SaRc. cognywmbosa J. 4g. mscr. caulescens et sursum longius paulo densiore 
strato corticali instructa, tota vero conspicue articulata cylindracea, ramis infe- 
rioribus superioribusque adparenter alternis aut dichotomis distantibus, inferne 
nudis, apice ramellis densioribus et tenuioribus corymbosis, articulis diametrum 
circiter squantibus, siphones pericentrales 5 a facie monstrantibus, stichidiis 
admodum elongatis lancoideis, cystocarpiis ovatis ecorticatis. 


Hab. ad oras Nov: Hollandie australis sub n:s 41 et 42 jam 1885 mihi 
a J. Br. Wilson missa. 


Hanc speciem structura suadente S. muíabili proximam hodie putavi; specimina vero diu 
in Herbario servata ob totam formam frondis potius S. tenere adproximanda ab initio credidi. 
Dum $. mutabilis, qualem hane novi, ezspites subglobosos format 2—3 pollicares, ramorum parte 
inferiore erassitie setam parum superante, in superiorem parum dissimilem abeunte; czespites vidi 
S. corymbosz 4—5 pollicares, caule ramisque inferioribus crassitie pennam passerinam zquantibus 
&ut superantibus, inferne et sursum longius nudis, singulis superioribus in corymbos ramulorum 
tenuiorum solutis. A S. tenera aliisque speciebus caulescentibus differt corticali strato multo te- 
nuiore articulisque polysiphoneis fere usque ad imam basem dignoscendis. Articulos in fronde 
teretiuscula diametrum circiter squantes et structuram monstrantes, quam Generi characteristicam 
putavi. Segmento facto transversali frondis (inferne paulisper subcartilaginei) vidi siphonem cen- 
tralem (margines versus) geminis collateralibus et extra hos unico marginali cinctam. Extra hos 
vidi siphones, quos dixi costales, una cum corticalibus cellulis stratum tenue formantes. Cysto- 
carpia vidi ovata, ecorticata et periearpium seriebus cellularum baculiformium evidentissime con- 
textum, quale supra describere conatus sum. Stichidia fere lancoidea ita elongata observavi, ut 
articulos superpositos 10 fertiles numerare licuit. 


** Species corticate, nempe ramis junioribus ramulisque articulatis polysiphoneis, adul- 
tioribus corticali strato sensim magis magisque evoluto instructis, cellulis strati corti- 
calis elongatis lineas angustas referentibus. 


5. S. DaSvoIDES. 


In hac specie rami principales teretiusculi et continui strato corticali densiore obteguntur. 
Ramuli juniores subancipites videntur et fere usque ad apices admodum tenues polysiphonei; 


Analecta. Algologica. 180 


partes eorum juniores 4 siphoneas putarem, paulo adultiores modo Generi characteristico 8 sipho- 
neas (extra centralem). In ramo bene explieato sat conspicue videre credidi ramulos esse in r&- 
chide oppositos, quod vero in plurimis sspe dense ramulosis vix conspiciatur. 


KB. VICTORIZX. 


In hac et 5. Dasyoide fere eandem structuram observare credidi; hine species has proximas 
dicerem et invicem revera difficilius dignoscendas. Ramulos in S. Dasyoide a parte sua inferiore 
. magis incrassata in apicem longe attenuatum evidentius decrescere putavi, quod vero ut charac- 
terem distinctionis eertum urgere dubitarem. Quoque S. Victorie specimina ssepe longdora vidi et 
ultra pedalia, quod vero nec a 5S. Dasyoide alienum putarem. Articuli ramulorum, qui adhue poly- 
siphonei manent, forsan in 5S. Victorie diametro suo paulo longiores sunt (diametro suo circiter 
se&quilongiores) quam in S. Dasyoide. Stratum corticale in 5S. Victorie — tum translucentibus si- 
phonibus interioribus, tam ob alias breviores et spatia intermedia occupantes — magis evidenter 
offerre adspectum venarum elongatarum, interveniis sparsim interjectis variegatum ; in S. Dasyoide 
cellule longiores, quas venis S. Victori? analogas putares, breviores vidi, et stratum corticale faci- 
lius diceres cellulis ejusdem generis contextum. Quod autem mihi adparuit characterem consti- 
tuere inter has plantas precipue notabilem, a structura diversa pericarpii haurire vellem. In $. 
Victorie cystocarpia — qu:e velut in aliis speciebus a superiore latere ramuli bracteantis (cujus 
apicem nunc liberum subdeflexum vidi, nunc cum pericarpio confluentem) proveniant — fere om- 
nino globosa et pericarpio — ob stratum corticale ut putarem sat evolutum — cellulis rotundato- 
angulatis, directione longitudinali (carpostomium versus) paulo longioribus quam latis contextum 
— dum in S. Dasyoide pericarpium ecorticatum dicerem, quasi translucens, seriebus cellularum 
baeuliformium (transversali directione elongataruim) totum fere constitutum. Inter stichidia, quz 
in utraque specie examinavi, differentiam quandam specificam vix obvenire putarem. 

Ob summam, quam in colore et substantia sub prszparatione subeant mutationem species 
Bareomenis, ut hoc jam suo tempore animadvertit Harvey, :egre dicitur, comparatis speciminibus 
Herbariorum, utrum in forma et ramificatione, in nonnullis magis erectiuscula, in aliis magis pa- 
tente characteres quasdam specierum invenire liceat, an differentie, quiz hoc respectu adesse vi- 
derentur, tantum a przparatione pendeant. Equidem specimen coram habeo colore fere purpureo 
instructum, in quo rami densissimi, magis stricti et erectiusculi, ambitu lanceolati videntur, rachi- 
dibus crassiusculis simplicioribus a basi conspicue et longe attenuatis. Ejusmodi specimen juve- 
nile putavi, quamquam cystocarpia in hoc jam inchoantia vidi. Alia omnia specimina, qua habui, 
sunt aut colore roseo instructa, aut (magis transmutata) colore sublutescente suffusa. In his om- 
nibus ramuli patentiores mihi adparuerunt. In speciminibus qu:e P. Victorie putavi, melius prz- 
parata, ramos fere patentissimos et ambitu oblongos dicerem, quod ex specimine originali Pol. 
Victorie, a Harvey distributo vix quispiam suspicaretur. Si quzdam boc respectu differentia inter 
species vicinas revera adsit, hoc tantum comparatis speciminibus recentibus dijudicandum putavi. 

*** Species densius corticate, nimirum. rachidibus adultis. cylindraceis fere usque. ad 
apices corlicatis, corticali strato aut toto cellulis brevioribus subrotundatis contexto, 
aut intermüixtis alis secus longitudinem frondis oblongis; rachidibus plante juvenilis 
a margine polysiphoneo, aut paulo adultioris a strato corticali (ut adpareat) supremo 
Jila. articulata monosiphonea emittentibus. 


6. BaRc. poLrcHOCYsTIDEA J. 4g. mscr. frondis densius corticatze rachidibus adul. 
tis cylindraceis, ab ima parte multo crassiore sensim longe attenuatis ramisque 
adparenter dichotomis, revera secundatim flabellatis, interiore axillarum latere 
fruetiferis, supremis in rachides articulatas et polysiphoneas abeuntibus; a si- 
phonibus marginalibus fila subsimplicia articulata et monosiphonea emittentibus. 


Hab. ad oras tum Nov: Hollandi:z australis (Brighton beach, Western Port) 
tum magis occidentalis (King Georges Sound, Israeliten-bay, Eucla) ut vide- 
tur non admodum rara. 

Aeia Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VII. 18 


136 J. G. Agardh. 


Sub nomine &. tenere Harvey duas formas, me judice specie forsan diversas, at affinitate 
sine dubio proximas conjunxit, quarum unam tantum ex oris Nove Hollandis occidentalis hucus- 
que vidi, alteram ibidem quoque obvenientem, at precipue ex diversis locis Nov:;e. Hollandi:xe 
australis mihi missam.  Differentiam quandam inter has adesse, jam ex speciminibus exsiccatis 
suspieari fere liceret, suadentibus speciminibus a me observatis, nimirum in una vidi frondes ab 
ima parte multo crassiore in supremam multo tenuiorem longe et sensim sensimque attenuatam, 
ramifieatione totius adparenter a dichotoma non admodum abludente; in altera sursum quoque (at 
paulisper minus. attenuata, rachides supremas crassiores fere subulatas dicerem, et fere sat con- 
spicue secundatas. Quod autem ita ipse vidi ex icone Harveyana contradicitur; nisi habitum et 
ramificationis normam, qualem 5$. doliehoeystideze dieerem, ex specimine unius speciei, characteres 
nutem structuro ex altera depictos fuisse, assumere liceret, quod, quum Harvey utramque plantam 
identicam consideraverit, non penitus absurdum putarem. 

Precipuos eharaeteres harum specierum ex differentiis structure deducere ausus sum. Dum 
enim in S. fenera vera, quam sub nomine Dasy: tener: (in Mar. Bof. of Col. of West. Austr. p. 
543) prima vice descripsit Harvey, cellulie corticales breves, suo diametro circiter triplo longiores 
et immixtis aliis sub-angulatis adhue brevioribus obveniant; in specie hodie a me descripta (5S. 
dolichocystidea) cellulas corticales omnes elongatas cylindraceas et suo diametro multiplo longiores 
vidi, quod quidem ex :zetate diversa partis observatee deducere vix auderem. 

In speciminibus bene characteristicis 5S. fenerc, qualem hanc intellexit Harvey, ramificationis 
norma propria sat conspicua adest: rami nimirum subsecundatim flabellati, ramis novis interiore 
latere furcarum generatis, quod in 1ructifera prweceipue evidentissimum fit. Etenim stichidia in 
fasciculos minutos collecta, et cystocarpia pedicello conspieuo suffulta, una cum filis tenuissimis 
monosiphoneis secus latus internum ramorum longa serie secundatim disposita adparent. 

Utramque speciem ab aliis speciebus Generis differre evolutione filorum tenuissimorum fa- 
cilius patet. Hee fila in utraque tenuissima, articulata et monosiphonia, in nulla alia specie hodie 
cognita Generis obvenire, assumere posse credidi; et his suadentibus speciem primitus descriptam 
Harveyanam ad Dasyam relatam fuisse, conjicere liceat. Ex iis, qui in €renere describendo supra 
attuli, satis patere putavi, hic fila neque verticillata generari, quod in diagnosi data dixit Harvey, 
neque eadem in utraque specie eodem modo disposita obvenire, quod ex evolutione strati corti- 
calis (ut. supra describere molitus sum) in 5. fenera ocius usque ad rachides supremas magis per- 
ducta deducere ausus sum. 

Cystocarpia in utraque specie observare contigit; eandem quoque structuram offerentia, quam 
in speciebus minus corticatis Generis supra describere eonatus sum. Hane structuram obvenire 
in speciebus his, quarum [frondes densius corticatie sunt, eo potius animadvertere placuit, quum 
in fronde, quam minus corticatam lubenter dicerem, S. Victori stratum corticale quoque pericar- 
pium obducere videtur. Ipsam formam cystocarpii in S. dolichocystidea magis elongatam vidi; 
quod vero ab state juniore pendere, facilius conjicerem. Stichidia, qualia in aliis speciebus Ge- 
neris deseripsi, talia quoque in hac vidi. 


i. $BARC. TENERA Harv. 
Ad ea, qui de hac specie supra dixi, refferre sufficiat. Quales characteres offeruntur in 
iconibus, quibus hane speciem illustratam voluit Harvey, tales quoque speciei charaeteristicos di- 
cerem; formam puto cellularum strati corticalis, quam multo magis cum iis S. Delesserioides, quam 
cum illis specierum autecedentium sectionum congruentes dicerem.  Cystocarpia, quie pinxit Har- 
vey, adhue juniora putarem, hine formam paulo magis elongatam quam in adultioribus observavi. 
Structuram  periearpii eximie congruentem vidi cum iis aliarum specierum, in quibus corticale 
stratum nullum evolutum adest. In specimine bene fructifero cystocarpia eximie secundatim dis- 
posita vidi interiore latere ramulorum fertilium. 
Species usque ad apices corticate plus minus complanate et costate, quasi prolifica- 
tionibus utroque. latere. coste provenientibus, singulis aut nwmnerosioribus, ramosa ; 
rir wmquam fila articulata. qenerantibus; strato. corticali cellulis brevioribus rotun- 
datis constituto. 


See 


——— 


—————— P v—— 


Analecta Algologica. 1391 


S. Sanc. HvrwEorpgs Harr. 


E" 9. Sanc. DErEssERIO0IDES Sond. 


É- Stratum corticale in utroque specie contextum est cellulis minutis rotundatis, attamen invi- 
cem paulisper diversis, aliis magis punctiformibus, aliis parum elongatis vix certo ordine dispo- 
sitis; hac structura strati corticalis proxime connectuntur cum S. tenera Harv.; à speciebus vero 

: supra enumeratis plurimis, quarum cellule corticales lineas longiores referunt et in series longi- 

tudinales quasi connectuntur — facilius dignoscantur. Supra ipsam costalem regionem in 8S. De- 

lesserioide, quasdam cellulas paulisper magis elongatas tamen adesse, dixisse placet. 

In S. Hypneoide ramellos quosdam habui admodum juveniles, in quibus articulationem sat 
evidentem vidi et cellulas marginales geminas (verticaliter marginem versus longiores, singulis 
interioribus articulos antepositas. Quin immo dignoscere licuit seriem siphonum costalium, cellu- 
lis suis tenuioribus distinctam, et siphones quos dixi intermedios; quibus omnibus structuram Sar- 
- comeniz confirmatam putavi. lnter ramulos quosdam supremos quoque stichidia Generis vidi ad- 

modum elongata et longiore duplici serie sphzierosporarum instructa. 

In S. Delesserioide tum cystocarpia tum stichidia vidi, sz:pe in pedicello ramoso evoluta ; 
partibus fertilibus demum dejectis, pedicellos persistentes observare licet. In cystocarpio non ni- 
mium maturo infra carpostomium observavi series istas cellularum baculiformium, quibus peri- 
carpia in speciebus minus corticatis constituta dixi; inferiore parte pericarpii in his jam corticata ; 
in cystocarpiis adultioribus structuram cystocarpii cum illa in S. Vietorie& supra descripta magis 
congruentem vidi. Quoque in stichidiis stratum corticale fere usque ad apices extensum dicerem 
et cellulas eorum paginales parum a marginalibus diversas. 


Species a. Genere excludenda.: 


: Sub nomine Sarcomenia? Sandersoni Harv. fragmentum plantze ad Natal a J. Sanderson 
: lectzte, mihi quondam misit Harvey, quam spithameam bi-tripinnatam et disticham dixit. Nuper 
examinanti mihi hanc plantam adparuit eam ad Sarcomenias haud referendam esse. 

Plantam vidi complanatam, alterne decomposito-pinnatam, rachidibus linearibus ultra lineam 
latis, pinnulas conformes at paulo angustiores, alterne emittentibus; sinubus inter rachidem et 
pinnulas angulo fere 45" egredientes subrotundatis. Pinnule infim:ze, quie vidi, longitudine circiter 
semipollicares, marginibus in dentes alternos acutiusculos, rachidis latitudinem dimidiam vix sua 
longitudine attingentes, suo ordine productis. Ad apices denticulorum vidi quasi fruticulum minu- 
tissimum in novam seriem organorum radiantium expansum. In his accuratius inspectis stichidia 
ovata agnovi, incurva, crassiuscula, articulis brevissimis fere globoso-cellulosis (19 superpositos 
numeravi pedicello brevi insidentize. — Hsec stichidia quoad structuram convenientia vidi cum 
lis, que subgeneri Eupogodontis Dasy:ze characteristica descripsi. Suadente habitu speciem puta- 
rem Dasye planc proximam. 


E LLLLLooo ABD 


Fig. 1. 


Fig. 2. 


Fig. 4. 


Fig. 4 a. 


Fig. 4 b. 


Explicatio Iconum. 


PuwcTARIA RUBESCENS J. Ag. 


Structura frondis, qualis sectione facta transversali adpareat, cum paucis cellulis fructi- 
Ieris immersis. 


HowoEosrTRoMA PLANTAGINEUM J. Ag. 
Fig. superior monstrans structuram frondis a facie observatam. 
Fig. inferior monstrans structuram frondis, sectione facta transversali, prope marginem 


frondis ita ducta ut sorus fere marginalis quoque conspiciatur; cellulis hujus verticaliter 
porrectis, quasi velo pellucido subdissoluto obtectis. 


NEMATOPHLAZA LATIFOLIA 4. 4Ag.: structuram frondis sterilis monstrans. 
Segmentum transversale stipitis inferioris teretiusculi. 
Segmentum transversale stipitis medii, marginibus crassis paulisper incurvatis subcucullati ; 
fila interiora, invicem libera, extra frondem inferiore sua parte in radiculas mutantur. 
Segmentum transversale lamin:w inferioris paulisper oblique ductum et leviter compres- 
sum, in quo cellule interiores plurim:e rite juxtapositz:? adpareant, aliis extrorsum de- 
flexis; interiores harum monstrantes quomodo cellule interiores, secus longitudinem fron- 
dis elongate, in fila interiora stipitis abeant. 

Pars segmenti transversalis laminz adhuc junioris, monstrans quomodo fila interiora 
cellulas extimas sustinent. 

Ejusmodi segmentum frondis paulo adultioris. 


Segmentum longitudinale, secus marginem frondis junioris ductum, ab interiore obser- 
vatum, in quo celluhke paulo evidentius in fila adproximata at vix proprie concreta 
adpareant. ] 


" 


NEMATOPHLXA LATIFOLIA 4. Ag.; structuram frondis adultioris et partes 
fructiferas monstrans. 


iex specimine Punctarie lenmuissim«e Griff. (non alior) paucas lineas lato in eadem philyra 
cum Punet. latifolia Griff. a D:na Griffiths preparato)! fragmentum frondis fructiferz a 
lacie observatum monstrans tum cellulas exteriores steriles rotundato hexagonas et invi- 
cem rite conjunctas, tum alias fertiles; ex his alie (verticaliter observatz) contentu sub- 
globoso, alie (a latere observata) contentu zonatim subdiviso instructze mihi adparuerunt. 
(ex specimine Punctarige latifolie a D:na Griffiths preparato latissimo) segmentum longi- 
tudinale; soros in hoc a latere observatos sat conspicue cellulis paulisper prominulis 
modo proprio transformatis constitutos vidi; eosdem a facie observatos referre dicerem 
apiculos prominulos, contentu suo obscuriore (nigrescente) a planta fuscescente dignoscendos. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


Fig. 


6. 


6 a. 


6 b. 


6 e. 


-1 


& 


-1 
ES 


ExpaRACHNE BrxGaHaMLE J. Ag. "n 


, 


Segmentum longitudinale frondis fructiferz ; monstrans cavitatem interiorem, filis arach- 
noideis vage percursam, paucis cellularum stratis obtectam; harum cellulis extimis fila 3 
verticalia 2—4-natim juncta fructifera, demum frondem strato vix interrupto obtegentia, | 
sustinentibus. 
Fila interiora parum ramosa et articulata (magis aucta) exhibet. 


Monstrat structuram et dispositionem  cellularum in strato exteriore fertili («Tricho- ? 


sporangia»). y us $ 
DrcTyoTA CRENATA. a 
y "B 
Segmentum tenue refert organorum, qu:ze supra frondem J2Dict. crenate emersa observavi. | 
Intra indusium ab initio clausum, et unica serie cellularum contextum, calathiforme, cel- » 
lulas observavi interiores sensim in organa mutatas, quz trichosporangia Generis si- " 
stere putavi. 3 
Sistit calathi jam aperti segmentum tenue, verticali directione paginam versus confectum. 
Intra margines indusii aperti, cellulas interiores, in trichosporangia transmutandas, sal- 
tim duplici serie superpositas vidi. 
Sistit ipsius indusii membranam adultiorem paulo sollertius expressam; cellulis ipsis in- j 
terioribus quasi inanibus. m 
Sistit calathum adultiorem, rite apertum, a facie observatum. Intra indusium, evidenter ; 
unica serie cellularum contextum, cellulee inclus: per plures series cellularum angula- : ü 
tarum, àlternantium dispositz, in quibus organa, quz trichosporangia judicavi, sensim 
evoluta fieri observare credidi.: : 
'lTricehosporangia, plus minus composita, juniora corpusculis subangulatis plus minus de- 
compositis; adultiora corpuseulis magis rotundatis, et evidentius quaternatis, obser- 
vare credidi. 
ks £l 3l D , 4 
ExpopicrvoN (Sub-Genus CuvrocraprE J. Ag.) Cm. AcicuLARIS J. 4g. : 
Segementum verticale per medium ceystocarpium et partem frondis fructum sustinentis; 
facilius conspiciantur: carpostomiwm terminale, seriebus cellalarum radiantium cinctum; 
nucleus centralis, suffultus et cireumcirca cinctus retieulo filorum, elastice distento; ipsis 
gemmidiis appendiculis retieulis diutius conjunctis. 
Sistit cellulas carpostomii; 
Mes - 
cellulas reticuli ; | 
cellulas gemmidiorum, nondum maturas, paulo evidentius expressas. 1 
Segmentum transversale per frondem sphirosporiferam, hine nematheciose evolutam, 
inter nodos retieuli sphzrosporas gerentem; illine sterilem, cellulis minoribus per plures 
series dispositis contextam. 3 
Sphorospora triangule subdivisa. 
| 
HoorERrA DBAILEYANA. 
Monstrans partem placentz junioris, qualem pericarpio utrinque resecto denudatam vidi - 
(ramis infimis gemmidia sat bene evoluta monstrantibus, supremis adhuc juvenilibus). 
Placentze partem depictam tantum sistere ramum inferiorem totius placentze decompo- 
sitze monere opportet. 1 
b. 


AC) 


ASNSZ 99; 


P M o A 
er eMe o y; 


y 
——X 


SEOSGG 


yEE 


MEAE 
900 Q9 gr d 
9. Qo 
» 


f9 8) 
iQ 
7j 


XO 


XOT 
)E^ 
ex 


$: 2 ^N j 2 

BY j S Did 
p i8 8g - 
e UN S n [0n /f 


Xe 


9/7; 0s 
/ j j de 
/ NU 


EA 
AX 
7 
IN 


Ma 
«S zc 

VM 

[U] 


€ B8. 


Figq.1 Punetaria, Fig.2 Homeostroma, Fi q.34eNematophlaea, Fig.5 Endarachne, 
Fig.6 Dictvota, Fig 7 Endodictyon, Fig.9 Hooperia. 


T 


ANALECTA ALEOLOGIUA 


OBSERVATIONES DE SPECIEBUS ALGARUM MINUS COGNITIS 


EARUMQUE DISPOSITION E. 


AUCTORE 


J. G. AGARDH. 


CONTINUATIO IV. 


TÉ AAA LL 


LUNDZE MDCCCXCVII. 
LUYPIS EXPRESSIT E. MALMSTRÓM 


IL De Generibus quibusdam Floridearum, quorum affinitates hucusque 


male intellectas putarem. 


Inde ab illo tempore, quo intelligere incoeperunt Algologi Ceramia veterum 
Auctorum eum Zlorideis proxima affinitate juncta esse, prima quoque conamina ad 
systematicam quandam dispositionem Generum deducere licet. Alii structure ana- 
tomieze frondis, qua ducente antea Ceramieas et Florideas dignoscere consueverant, 
nimiam tribuentes vim, fructificationis diversas formas parum curarunt ( Kützing), 
ali formis sph:zrosporarum earumque divisionibus alio modo in aliis factis fidentes, 
his systema Floridearum innitendum putarunt (Jiuprecht); alios denique capsulis sic 
dietis Floridearum, quarum diversas formas nominibus diversis designare incoeperant, 
insistendum voluerunt, aut, diversis his characteribus conjunctis, nec certis quibus- 
dam characteribus przevalentibus, dispositionem Floridearum instituendam putarunt. 
Mihi quidem, quum incerta manu et non sine multis dubiis primas lineas syste- 
matis cujusdam Floridearum  exarare auderem, adparuit omnibus istis conjunctis 
characteribus insistere opportere. Aliis autem characteribus aliam esse vim et signi- 
licationem, expressis verbis sequentibus contendere ausus sum: »admodum dispares esse 
posse fructus Floridearum in simillimo et habitu et frondis structura. Possunt etiam 
in externa quamvis magna similitudine fructuum nuclei vel ipsa gemmidia, semina 
ut ita dicam, immane quantum discrepare. [Itaque hodie trita illa antehac vestigia 
relinquens sic statuo: similem frondis structuram fructusque similem formam aut 
dispositionem analogiam habere, nec affinitatem. Hanc vero nullam esse, nisi sit 
in nucleis fructuum, quos capsulares dixerunt, congruentia. Sic mihi videntur fa- 
milie Ceramiearum, Gloiocladearum, Gastrocarpearum, Spongiocarpearum,  Cocco- 
'arpearum ita tantum recte ab Algologis institutze, sj gradus quosdam perfectionis, 
sive sit in evolutione frondium, sive in forma aut dispositione fructuum, non affini- 
tates herbarum significatas his nominibus volunt. Ut in reliquis plantarum familiis, 
sic in. Florideis adparet. quum summa forme simplicitas, tum a simplicitate ascen- 
siones, existuntque aliee aliis complicatiores perfectioresque; idque ita ut a diversis 
formarum principiis orlentes per series et ad exitus abeant diversos. Quam ob rem 
in unaquaque serie, si non invenirentur cogitari certe possent Ceramieze, Gloioclade:e, 
Gastrocarpec, et quie sunt reliquze». — J. Ag. Prefat. Spec. Alg. Vol. II. pars 1. 


2 J. G. Agardh. 


Mihi hoe modo diversitatem inter analogias habituales et typicam. indolem indi- 
care olim conanti, hee. verba repetenda videntur hodie, quum demonstrare conatus 
sum tria Genera, quie habitu suadente quam maxime dissimilia adpareant, revera 
esse quasi emanationes ejusdem typl, et hinc revera invicem juncta esse affinitate 
proxima. Vidi nimirum hie Genera, si rite examinantur, congruere evolutionis 
modo et forma Gemmidiorum, quibus characteribus summam fidem in affinitate di- 
judicanda tribuere ausus sum; quamquam  hzec ipsa Genera quam maxime diversa 
adpareant non tantum quoad habitum, et eam structuram frondis, cui summam fidem 
tribuerunt alii, sed etiam quoad modum, quo ipsas partes fructificationis gestant 
alie. species. Sin in eodem Genere ejusmodi differentias obvenire viderim, patere 
putarem, quibus characteribus potissimum insistere opportet. Hinc majoris putarem 
momenti hzc Genera rite intellecta fieri, quare quoque de structura rite intelligenda 
uberius seorsim) dixi. 

Perpendenti vero quam parum cognitam) revera penitiorem structuram nuclei 
in multis Florideis considerare opporteat, multa in dispositione systematica emen- 
danda restare, mihi quoque hodie concedendun, quin immo urgendum adparuit. 
Primas igitur lineas dispositionis svstematicze Floridearum, quas jam in introductione 
operis exarandas putavi — ut intelligeretur quibusnam characteribus primariis dis- 
positio niteretur — nullo modo reddere systema. quoddam definitum, aut familias 
quales limitibus et characteribus rite circumsceriptas definiendas suspicarer. Quin 
immo sub editione ipsius operis varia mutanda me agnovisse comparanti adpareat. 
Et dein multas formas, antea ignotas aut male intellectas, ad affinitates Floridearum 
rite intelligendas contulisse, certe non 1s sum qui negarem. 

Mihi vero de affinitate. nonnullorum. Generum hodie aliter. judicanti dixisse 
quoque opportet, me nulla hucusque dubia habuisse de ipsis principiis, aut de rela- 
tivo valore characterum, quibus dispositionem Floridearum instituendam esse, olim 
assumere ausus sum. Ubicumque vero structuram male aut minus rite intellectam 
fuisse, quoque dispositionem aliam assumendam putavi. Patet vero mihi, de struc- 
tura penitiore nuclei in longe plurimis Generibus proprio Marte inquirenti, haud 
pauca obscura, alia dubia adparuisse. (Quod vero, si de ipsa structura explicanda 
quam observare credidi valeat, magis adhuc id jure quodam assumendum putarem, 
ubicumque. quiestio. fuerit. dijudicare utrum structuram quandam. abludentem, aut 
magis ad unum, an ad alterum typum propius adproximandam esset. Structuram 
igitur, quam uno tempore formam quandam abludentem unius typl, sub altero novis 
formis intermediis observatis, ad aliam regionem systematis pertinere, vix quispiam 
contra ipsa fundamenta dispositionis argumentum sistere, jure quodam argueret. 

Ex iis, quiz attuli, quoque sequi videretur dubias affinitates vix obvenire debere 
inter. eas familias, quie suis characteribus invicem evidentius diverse adpareant. 
Sunt potissimum: intermedize. quiedam. Familie, de quarum limitibus exules qusedam 
quasi ambigere videntur de affinitate. Inter has, nonnullis jam antea sedes certas 


indicare molitus sum; de aliis hae loco pauca infra alferam. 


Analecta Algologica. í 


]. De structura nucle* et. affinitate Cystoclonii. 


Accuratius. structuram hujus plantze, ad oras Europeas frequenter obvenientis, 
examinanti mirum sane adpareat «quam parum illam intelleetam | fuisse patet. A 
nemine, quod scio, structuram cystocarpii maturescentis rite. redditam dicerem ; ne 
carpostomium quidem, sat conspicuum in medio latere preegnantis rami, memoratum 
vidi. Harvey, qui in. PAycologica. Britannica ejusdem iconem dedit. ( Tab. 116) struc- 
turam fructus vix melius reddidit, quam hane jam a Lyngbye illustratam. videbis ; 
ipsam plantam ut speciem Zypnee attulit.  Kützing, qui novum Genus Cysfoclonii 
creavit et ejusdem iconem dedit, cui posteriores omnes fidem habuisse videntur, 
novam Generi creavit familiam Cvstocloniearum, cui Dasyphlieam et Hypneas retulit. 
Ipse agnoto Generi Kützingiano locum in systemate inter Gigartineas, Callophyllidi 
proximum paravi; quo loco a Crouan et Hauch quoque retinetur, nulla ut videtur 
de aberrantia structurz facta mentione. Schmitz sub nomine Cystocloniearum pro- 
priam quandam familiam retinuit, in qua Cystoclonium inter Rissoellam et Cate- 
nellam dispositam video; et adjectis aliis Generibus, quie quoad structuram: cysto- 
carpiorum mihi admodum diversa. adparuerunt. 

In structuram, ita ut videbatur diverso modo intellectam, hodie inquirenti mihi 
adparuit hanc alio prorsus modo interpretandam esse. Nucleum revera vidi inter- 
jacentibus quibusdam filis in nucleolos quosdam divisum, hos autem, ni fallor, pro 
evolutionis stadio, juniore aut senili, adspectu paulisper diversos. Ut structura rite 
intelligatur, meminisse placet fasciculum axilem filorum longitudinalium totam fron- 
dem pereurrere; horum transimutatione quadam ita facta, ut plures nucleoli circum- 
cirea dispositi, et extrorsum porrecti generarentur, singulis filis sparsioribus invicem 
disjuncti; hzec fila sterilia tum iuter nucleos magis lateraliter excurrentia, tum ex- 
trorsum abeunt in adparatum nucleolos cireumambientem, cujus cellule | ultimze 
stratum — peripherieum, cellulis directione tangentis elongatis contextum ceireumcirca 
abeunt, unico autem latere pericarpii in cellulas radiatim dispositas abeunt. carpo- 
stomium ita formantes, quale in speciebus Rhodophyllidis carpostomium ssepius for- 
matum vidi. In fasciculo fertili gemmidia plurima adparent sat evidenter fascicu- 
latim radiantia, quasi fasciculo denso filorum orta, quorum articuli inferiores steriles 
et non íransmutati sustinerent gemmidia densius congesta, quoad formam invicem 
sat diversa, aliis magis elongatis, subpyriformibus, aliis (plerumque exterioribus) 
magis angulatis et brevioribus, quasi iterata divisione ortis, et magis irregulariter 
conglobatis. Quamquam igitur in dispositione partium quandam analogiam obser- 
'are licet eum structura. Rhodophyllidis, tamen typicam quandam differentiam inter 
cystocarpia utriusque (Generis assumendam credidi. Prieter fila nimirum, quie de- 
scribere conatus sum, alia quaedam vidi, in evstocarpio juniore at rite evoluto pau- 
cissima, quie vero in senili, post evaeuationem gemmidiorum primariam, novam 


generationem preparante mihi multo magis eonspieua obvenerunt. In his nimirum 


4 J. G. Agardh. 


observavi tum gemmidia quaedam  ántecedentis generationis, tum fila placentaria 
crassiuscula haud pauca at sparsa, et quasi partes disjunctas filorum quie. dissolve- 
rentur constituentia, tum alia fila adparenter juniora, fasciculatim a prioribus exe- 
untia, multo tenuiora, et fere moniliformia dicenda, quorum articuli oblongi alii 
integri, ali quasi in partes transversal divisione dilapsas facilius crederes. His filis 
junioribus fascieulatim a partibus senilium  provenientibus novam generationem gem- 
midiorum parari vix dubium mihi adparuit, et his ita indicari proprium quendam 
modum formationis nuclei, eujus exempla pauca at admodum conspicua vidi in 
Generlbus, quibus Dwdresnayeas et. Dumontiaceas ut. Ordines sui juris proponere 
ausus sum.  Peculiarem hane structuram illustrantes icones dedi in. Z'lorid, Morph. 
Tab. XVI «€ Tab. XVII, ad quas hoc loco relegasse placet. Quum igitur his indi- 
cari proprie eujusdam structure indicium, lubenter conjicerem | Cystoclonium in 
systemate Floridearum ad. Dumontiaceas ante alias esse adproximandum. | Generibus 
autem horum paucis et revera adhuc parum cognitis, difficilius dicitur ceuinam horum 
proximum. disponeretur. Europ:is Generibus horum Cystoclonium quoad evolutio- 
nem cystocarpiorum evideuter superius, lubenter putarem. 


Il. De structura et affinitate Spyridiearum; nec non de dispositione 


specierum pauca adnotanda. 


Inter formas magis cognitas Floridearum vix est Genus, de cujus vera affini- 
tate opiniones magls invicem diversas hodie professas video quam de ea Spyvridiz. 
Formam «quam olim crediderunt Ceramaceis proximam, eam quoque hodie ut Genus 
quoddam a Typo paulisper abludens plures hodierni considerare videntur; quod 
vero nec egomet olim assumsl, nec hodie agnoscere vellem.  Spyvridieas constituere 
familiam sui juris, a Ceramiaceis remotam, revera jamdudum demonstratum credidi. 
Inquirendum vero me judice manet, quonam loco Systematis hic familia dispo- 
neretur. Ut nimirum Polysiphoniw, cum (veneribus Rhodomelearum, fronde aliter 
evoluta insignibus conveniant, ut Ceramieie et Wrangelize suls quieque familiis supe- 
rioribus proxims considerantur, ita quoque lubenter concluderem formas illas ad 
Spyridie Genus hodiedum relatas sistere typum, eujus ali essent formi, frondis 
evolutione superiore distinet:e. Assumere ausus sum consimilem evolutionem frondis 
potius analogiam «quandam  strueturc, quam certum indicare affinitatis indicium. 
Qu:ie vero si ita essent, quieritur cuinam alie familie Spyridieas proximas dispo- 
nere opporteret. 

Qua in re judieanda primum animadvertere placet typum Spyridiz a formis 
illis ad. oras Europias obvenientibus, quas unicam speciem sistere considerant Algo- 
logi hodierni, varias ob causas minus evidentem mihi adparuisse, quam illum in 


alis formis evolutum provenire putarem. Comparanti formas diversas hodie ad 


Analecta Algologica. 5 


Spyridiam relatas mihi adparuerunt non tantum evolutione frondis, sed etiam struc- 
ture et fructificationis characteribus ita diversas, ut ejusmodi adnuentibus in aliis 
Familiis Genera diversa creare vix dubitaverint. Potius fere hoc modo Spyridiam 
dieerem. familiam sui juris, quam Genus quoddam aberrans Ceramiacearum. 

Quod primum attinet habituales notas, quibus opinionem de affinitate eum 
Ceramieis potissimum fundatam conjicerem, animadvertere placet ad oras Australize 
existere species, suo adspectu et magnitudine frondis, atque majore evolutione 
strati corticalis potius validam quandam Gracilariam referrentes quam plantam rite 
Ceramiaceam. 

Iis, quibus structura frondis in affinitate judicanda majoris momenti videretur, 
animadvertere placet Spyridiam, hoc respectu, pari jure, si non majore, eum Poly- 
siphonia congruentem videri. Sunt nimirum species Spyridie nonnullie, in. quibus 
rachides superiores ramorum ramulorumque strato illo corticali carent, quo caules 
ramique inferiores in specie Europ:ea densius corticati obveniant. In ejusmodi spe- 
ciebus (Sp. breviarticulata, Sp. biannulata) tum. articuli ipsi ramorum (adhuc ecorti- 
eati) cineti adparent siphonibus numerosis, modo diceres Polysiphonisc articulum 
interiorem cingentes, tum genicula annulo consimili at conspicue breviore cincta 
adpareant. Hanc structuram et normalem et Spyridize speciebus omnibus characteri- 
sticam putarem; eandem quoque in partibus superioribus Spyr. filamentos: obve- 
nire jamjam indicavi (ZJlorid. Morph. tab. XVI. fig. 1. (icone hac a Kützingii Phy- 
ecologia mutuata) quamquam ab aliis de his plantis scriptoribus vix verbo memo- 
ratam.  Sectione facta transversali superioris ramuli — nondum cortice obducti — 
articulum interiorem vidi siphonibus plurimis (circiter 20 numeravi) cinetum, sin- 
gulis siphonibus circumcirca sua membrana cinetis et endochromate suo colorato 
farctis. In parte corticata frondis cellule primarie subdivise adparent, et corticem 
effidunt magis evolutum, cellularum seriebus pluribus superpositis — intimis con- 
spieue majoribus, extimis] minoribus formam cylindraceam servantibus, contextum. 
Quod ita in nonnullis speciebus sat conspicuum adest stratum exterius polysipho- 
neum, id in plurimis speciebus, quas magis corticatas dicerem, obsolescere patet, 
nec vero hane ob causam, ipsam indolem structurz inquirenti pretermittendum. 
De speciebus Polysiphonisz satis inter omnes constat ipsa genicula obvenire ecorti- 
'ata, et hine omnes siphonum quasi annuli invicem :zequales obveniunt; in spe- 
ciebus Spyridie siphonum annuli quasi duplicis generis formantur, alii geniculis, 
alii articulis superpositi, his plerumque conspicue longioribus. 

In ramis ultimi ordinis, quos ramellos dictos voluerim, ipsos articulos in longe 
plurimis speciebus obvenire ecorticatos, genicula vero quamquam brevissima, semper 
zona ista cellularum minutissimarum esse cincta, id quoque eum indole indicata 
structurte cohzrere putarem. In longe plurimis speciebus hzee zona corticalis ra- 
mellorum parum conspicua permanet; in paucis cum :etate paulisper latior evadit 
( Spyr. insignis) nunc in specie huie proxima (Sp. Cupressoides) stratum hoc corticale 
ipsos articulos ramellorum quoque obducere vidi. 


6 J. G. Agardh. 


Quod hoe modo proprio genieula strato cellularum cincta formantur, id cum 
aliis. strueturze. characteribus coh:erere, animadvertendum «quoque videtur. Ramos 
nimirum cujuscumque ordinis sint (»ramellos, ramulos et ramos») semper genieulis 
superpositos nasci, pro certo statuere licet. Eosdem vero ita natos, et plerumque 
admodum patentes, ex eodem geniculo nunc singulos, nunc geminos, et siepe probe 
oppositos, quin immo in rachide quarundam compressa distichos, nunc plures et 
adparenter verticillatos provenire. id cum structura dicta geniculorum quodammodo 
coh:ierere. lubenter suspicarer — si quoque hane dispositionem diversis speciebus 
plus minus characteristicam quoque dicere liceat. 

Sunt quoque cellule. isttio genieulorum. minutze, typo Generis ita characteristic, 
quie nune singuli, nune plures in eodem geniculo, in sphrierosporam transmutatze 
generantur. Quum vero cellulis his in geniculo sterili minutissimis, ne dicam in 
strato tenuissimo vix percipiendis, spatium evolutioni sufficiens deficere videretur. 
sigulie pregnantes immense tument, et extra genicula prominentes, pro diversitate 
specierum. nune ad geniculum singuli, nunc plures ex eodem geniculo exteriores 
et nud: adpareant. Quin immo aliquando interiore latere ramelli quasi secundatie 
obveniant. 58i ob conformitatem in structura frondis, Spyridieas Rhodomeleis pro- 
xime disponendas esse quis conjecerit, meminisse placet sphzerosporas in. Rhodo- 
meleis longe plurimis internas et s;epe in partibus proprio modo transformatis gene- 
rari, a quo charactere igitur Spyridieas quam maxime differre patet. 

De antheridiis Spyridi: mentionem quandam hucusque factam fuisse vix me- 
mini. Hinc de his, qualia eadem in Sp. opposita observavi, pauca adferre placuit. 
[n specimine hujus paulisper denudato, ramellis nimirum in inferiore parte ramorum 
delapsis, in superiore vero eorum parte densioribus, utpote ramellos adproximatos 
gerentibus, observavi quasi fasciculos minutos, modo proprio quasi deformatos. 
Ejusmodi fasciculos vidi paucos sparsos, stipite brevi, basem ramelli :emulante suf- 
fultos; prseter unum aut alterum ramellum non transformatum, alios plures obser- 
vavi, eurvatos et corymbulos minutos formantes dicerem. Ramelli ita transmutati, 
crassitie steriles vix superantes, teretes et oblongo-cylindracei, fere intestiniformes et 
colore albescentes, globulis minutissimis contexti mihi adparuerunt; majore aug- 
mento adhibito in illis dignoscere licuit axem interiorem, pluribus articulis super- 
positis. monosiphoneis contextum, cireumcirca filis minutissimis verticalibus densis- 
sime obtectum. Fila hse globulo parum majore terminata. Singula antheridia suo 
stipite non transformate suffulta; totum corymbulum quasi bractea suffultum dicerem. 

Quod: denique attinet cystocarpia, animadvertere placet eadem forsan parcius 
in speciminibus Spyridiearum evoluta fieri; saltim rarius eadem in speciminibus 
herbariorum. obvenientia putarem. Nec igitur eadem hucusque ita deseripta vidi, 
ut de tvpica horum organorum structura certius, me judice, statuere liceat.  Quie 
adsunt icones, structuram cystocarpii illustrantes, et paucz;e et quie adsunt ita in- 
vicem dissimiles, ut his comparatis typum structurte omnino diversum facilius quis 
supposuerit. Ut. vero frondes Spyridi:te non tantum pro diversitate specierum invi- 


cem admodum dissimiles formantur, sed etiam pro :etate et evolutionis stadio sub 


Analeeta Algologica. 1 
aliis formis obvenire adpareant, earundem tamen formas et structuras diversas, rite 
intelleetas ad eundem typum: referre liceat, ita forsan quoque conjiciendum . vide- 
retur, cystoearpia Spyridiwm, si rite observata, et situ et structura et evolutionis modo 
invicem convenientia demonstrare licere. 

Quod primum attinet ipsum situm cystocarpiorum, eadem semper geniculis 
anteposita obvenire patet, utpote transformatione aut ramelli aut ramuli orta statuere 
liceat; qualia quoque eadein sita delineavi (lorideern. Movrph. tab. XVI. fig. 11). 

Paulo diffieilius dijudicatur utrum  transformatione «melli aut ram? (quibus 
structuram plerumque diversam tribuere supra ausus sum) cystocarpia orta vide- 
rentur. Ex icone a Harvey data (Im Pe. austr. tab. CLVIIT.) cystocarpia in. Spyr. 
opposita in ramello inferne non transmutato terminalia obvenirent. Ex ieone vero 
ab eodem data in JPhyecologia | Britannica. eystocarpia. Spyr. filamentose à. ramulo 
transformata potius crederes; qualiter quoque orta putares, comparata icone a Farlow 
data, quam postea ad structuram Generis illustrandam mutuavit Hauch. Structuram 
eystoearpii simplieissimam, «quam ipse vidi, comparanti mihi adparuit cystocarpla 
semper transformatione r«m? (nec ramelli) generari. 

Quod dein attinet ipsam structuram cystocarpii, hanc nusquam ita redditam 
putarem, ut certius quoddam de typiea ejusdem structura judicium ferre liceret. 
Quod inter Florideas certe sat insolitum putares, pericarpium externum obvenire 
in plures lobos subdivisum, id siccis ut dicam pedibus a systematieis transitum 
fuisse, primum animadvertere placet. In singulis his pericarpii lobis nucleum im- 
niersum et quasi sui juris depictum putares. Quomodo ejusmodi structura orta 
fuisset non liquet. Nec cujus formi gemmidia essent, quomodo disposita et affixa 
si quis quiereret, hoe vix ex iconibus datis quispiam certius eoncluderet. Structu- 
ram interiorem cvstoearpii, qualem ipse l. e. delineare conatus sum, ab icone a 
Farlow data, quam postea adoptavit Hauch, ita diversam facilius putares, ut struc- 
turam ejusdem plantze | utroque loco delineatam fuisse, vix quispiam supposuisset. 

Ut igitur de affinitate Spyridiz:e certum quoddam judicium ferre liceat, ulterius 
inquirendum mihi adparuit non tantum quinam sit typica, ut ita dicam, structura 
eystocarpli, quonam modo oriatur et quasnam sub evolutione subeat mutationes ; 
.utrum in diversis speciebus consimilis adpareat, an in aliis speciebus diversa obve- 
niret; denique quomodo structura ejusdem rite explicaretur; utrum h:ee familiam 
sui juris indicaret, an cuinam alie potissimum conveniret. Ut de his omnibus cer- 
tius quid statuere liceret, ipsam structuram cystocarpii, tum saltim in specie, quam 
hoe respectu simplicissimam, tum in aliis, quas evidenter structuram magis com- 
positam offerre vidi, ulterius examinandam putavi. En qu: his didici: 

Form: illius Novze Hollandize, quam ut speciem sui juris, nomine Sp. biannu- 
late descripsi, quoad habitum cum Sp. filamentosa proxime convenientem, plura 
specimina habui cystocarpiis uberius instructa. Hec eystocarpia vidi subglobosa 
(nec in lobos plures externos subdivisa) in ramo brevi terminalia, infra pericarpium 
suum externum ramellis paucis non transmutatis, quasi involuerantibus suffulta. 
Segmento longitudinali tenui per mediam partem hujus cystocarpii facto, vidi in ima 


Acta Reg. Soc, Physiogr. Lund. T. VIII 2 


8 J. G. Agardh. 


parte stipitem. externum (intra ipsum pericarpium) continuatum apiculo prolongato, 
quem infra medium eyvstocarpii sensim obsolescere dicerem. Hune apieulum in ima 
sua parte articulatum, artieulis brevissimis et conspicue polysiphoneis (sua structura 
partem. Polysiphonie cujusdam mire referentibus); tum ex his articulis, tum ex apice 
apieuli evanescentis fila tenuissima plurima, inferne cylindracea et longius articulata, 
apice moniliformia, nempe articulis paucis ovalibus terminata, exeuntia observavi. 
His filis tenulssimis et elongatis quoquoversum porrectis, infimis basem versus, me- 
dis peripheriam, terminalibus apicem versus cystocarpii tendentibus, totam exterio- 
rem partem) eystocarpii impletam «dicerem, ipsis apicibus filorum superficiem cysto- 
carpli constituentibus. Circa apiculi interioris partem supremam, quam ipsam sen- 
sim. sursum obsolescere dixi, observavi corpuscula quzedam firmiora, quorum suprema 
potius globulis minutissimis congestis formata, quam organisatione distincta preedita 
dicerem; alia ejusdem. generis corpuscula paulo majora, quoad formam evidentius 
lancoidea, interioribus globulis verrucosis subarticulatim. junctis repleta; alia denique 
probe articulata, artieulos monosiphoneos brevissimos monstrantes; ulterioribus factis 
seetionibus transversalibus. cystocarpli, hzc corpuscula cirea apiculum interiorem 
eireumclrea. disposita, una cum filis tenuissimis ab illis egredientibus fascieulos mi- 
nutos formantia observavi, quie pignora credidi ramulorum juniorum, aut postea 
obsolescentium; aut serius forsan in fasciculos gemunidiorum transmutatos,. —  Prioe- 
terea. intra ipsum eystocarpium, at prope basem ejusdem dignoscere putavi reliquias 
ramuli non evoluti. "Totam hane compositionem eomparanti mihi adparuit stipitem 
ipsum) sistere inferiorem) partem rami non transmutati, cujus superiorem. partem 
cun) suis ramulis in placentares partes gemmnidia sustinentes transmutatam  finxi, 
ramellis exterlores partes pericarpli. formantibus !). 

In evstocarplo ita à me observato, quod stadium magis juvenile sistere forsan 
quis putaverit, gemmidia mihi adparuerunt rite evoluta, utpote et majuscula et for- 
mam. eandem. definitam obovatam omnia servantia, atque proprio quasi modo, an- 
eustiore suo aplee affixa; eadem) vero primo intuitu, quasi inter fila pericarpii magis 
sparsa, et ad ipsa fila extrorsum) radiantia affixa.  Segmentis vero transversalibus 
quoque faetis eystocarpii. adparuit et gemmidia ipsa, et fila, quibus affixa viderentur, 
cirea. axilem. quandam. regionem. fasciculatim— disposita obvenire; singulisque his 
lascieulis suam esse regionem) axilem, cirea quam tum gemmnidia quodammodo longi- 
tudinaliter. seriata, tuni alia fila. sterilia. extrorsum radiantia observare putavi. Sin- 
eula hiec. gemimnidia quoque adeuratius observanti, mihi adparuerunt nunc adfixa ad 


' Quomodo. rite explicarentur, fila illa tenuissima, quibus totum pericarpium quasi ab initio 


impletum: dixi, euidam. dubium forsan zdpareat. 81 jure quodam. assumere liceret. totum eystocar- 
pium a ramo transmutato oriri, forsan quoque sequi videretur, ut fila ista tenuia ab ipsis runellis, 
quos in Spyridia obvenire novimus, transmutata considerarentur. Quod quoque lubenter conclude- 
rem. ex adparentia, quam in icone a me olim data. (Ulorid. Morph. tab. XVI fig. 15) depinxi, ubi 
ipsa eenieula horum: filorum. quasi adparatu quodam proprio nodosa mihi adparuerunt. Hane ad- 
parentiam in fructu magis senili Sp. filamentose hodie observato quoque vidi. Attamen contra ejus 
modi explicationem meminisse placet ramellos plant;e sterilis in omnibus speciebus Spyridi:e sim- 


plices obvenire, dum fila pericarpium lormantia evidenter et quasi typice diehotoma mihi adparuerunt. 


LI 


9m 


Analeeta Algologica. 9 


adparatum quendam, ipsis filis vix erassiorem at magis vage et subalterne. divisum, 
nec eodem prorsus modo artieulatum. | Ex hoc quasi axili adparatu :egrius distin- 
guendo tum gemmidia singula, suo pedicello suffulta, tum fila. elongata. pericarpii 
exeuntia observare credidi. Finxi esse hujus adparatus partes, quas in fructu magis 
evoluto Spyrid. filamentose olim. depinxi (Florid. Morph. tab. XVI fig. 12 et 13). 
In alia specie partes hujus adparatus, magis invicem distinctas observare credidi, 
aliis filis ejusdem  anastomosantibus, aliis proprio suo modo ramosis. Fila (in e: 
specie) anastomosantia magis limites constituere inter nucleolos diversos; et his ad- 
juvantibus in maturo fructu nucleolos diversos invicem disjunctos fieri et ad. gem- 
midia, expellenda forsan conducere; fila contra quz ramosa dicerem, ab initio saltim 
ad gemmidia sustinenda magis proprie conferre. Ipsam vero dispositionem — «quasi 
fascieulis. pluribus in orbem dispositis ortam, nexu quodam coh:rere eum. corpus- 
culis a me supra descriptis, quae ramulorum abortientium partes juveniles sistere 
conjeci, nec :egre egomet suspicarer. 

Quale pericarpium externum. in. Spyr. biannulata. observavi, tale hoc nulla 
membrana propria tectum observavi. Tota sua conformatione illud Wrengeliam 
quandam referre facile dicerem. Dum vero in. Wyrangeliis multis depinguntur cysto- 
urpia in apice rami magis terminalia, involuerantibus ramellis sursum. plus minus 


hiantibus aperta; dispositionem ipsam partium in dicta Spyridie specie, pluribus 


quasi fasciculis -— qui 1n apice rami generantis circumcirca dispositi obvenirent, 
ortam lubenter dicerem — eadem quasi dispositionis differentia, quam inter Dorste- 


nium et Morum obvenire novimus. Quod vero ad hane dispositionis congruentiam 
quam maxime conferre videretur, in eo positum putares, quod in Wrangelia !) cysto- 
arpium proprium vix evolutum adest, sed in apice rami non transmutati ea organa 
conjuncta obveniunt, quz in multis aliis Florideis intra organa propria, et proprio 
modo generata obvenire novimus. Nec aliter eystocarpium ita dietum Spyridice bi- 
annulate interpretandum putarem. Aliis comparatis Spyridic speciebus forsan dicere 
opportet non esse unicum ejusmodi ramum, sed plures, quorum conniventibus par- 
tibus cystocarpium sic dictum oritur, quodque in aliis speciebus insuper magis 
transformatum et pericarpio proprio inclusum obvenit, et hine carpostomio suo pro- 
prio quoque instructum. 

In. Spyridia filamentosa et quomodo sub maxime juvenili stadio cystocarpium 
ortum vidi (ig. 16 et 17) tum quale posterius, introrsum nucleolos plures filis ste- 
rlibus separatos generat et extrorsum pericarpio proprio cingitur (77g. 12——15) 
iconibus in. Zlor. Morph. tab. XVI datis describere conatus sum. | Adultiorem fruc- 


tum, ne dicam senilem, hodie observanti mihi, nullum carpostomium observare con- 


^ sIn Wrangeliis :eque ac in Chondrieis et Rhodomeleis eystocarpium a ramulo transformato 
oritur. Prout vero ramulus fertilis fuerit aut magis aut minus transformatus, fructus plus minus 
diversi formantur; in Wrangelieis inferioribus nuclei sunt adparenter nudi et partibus constant 
nunc minus, nunc magis transmutatis; in Chondrieis et Rhodomeleis, evolutione superioribus, nu- 
cleus consimili structura e:eterum donatus pericarpio proprio cingitur.»  J. Agardh, Sp. Algar. Vol. 


JHUUL. PE PY 


10 een Agardh. 

tügit. Membranam exteriorem in gelatinam sensim dissolutam fieri, ex iis qux vidi, 
facilius revera conjecissem. | Nec enim a Farlow in eadem specie, nec in aliis spe- 
clebus carpostomium quoddam in Spyridie speciebus descriptum novi. 

Spyr. oppositam, quam  1cone eximia illustravit. Harvey, hodie quoque com- 
parare placuit. Hane speciem et ramificatione opposita et substantia ipsa frondis 
a formis ilis Spyridie filamentoss vicinis sat diversam obvenire constat. Cysto- 
carpla ejusdem dixit. Harvey in apice ramellorum subglobosa generari, nullo invo- 
luero suffulta eadem esse 3-doba et J3dfascieulos gemmidiorum foventia. H:ec quo- 
que hodie comparanti mihi adparuit eadem esse pedicello sutfulta; ex structura 
vero hujus non ramellum sed ramum 1n eo recognoscere credidi; proprium quod- 
dam involuerum non vidi, sed infra ipsum  pericarpium ramellum, at vix trans- 
mutatum. Ipsum cystocarpium vidi membrana evidente et quin immo fere sub- 
cartilagimea cinctum ; cellulas hujus membranze rotundatas, quin immo interne sub- 
divisas sepe vidi, partibus suis ut crediderim in novas cellulas abeuntibus, si spatium 
interius. deficeret. gemnmidiorum  fasciculis excrescentibus. Quin. immo membranam 
cystocarpii circumcirca inspiclenti mihi quoque observare contigit! carpostomium 
rotundatum, ore non prominulo, at evidenter perforato. ectione faeta transversali 
structuram typlcam eandem, quam supra in Sp. biannulata deseribere conatus sum, 
recognoscere credidi; at fila interlora, qu:ze admodum mollia et tenuissima. vidi in 
Sp. biannulata, multo firmiora vidi et ipsa fere cartilaginea dicenda; in inferiore 
sua parte subeylindracea, et longioribus articulis. constituta, superne brevioribus 
ellipsoideis, terminalibus rotundatis 1n. cellulas. membranam: exteriorem. formantes 
abeuntibus. He fila ab ima parte eystocarpii provenientia et ibidem in fasciculum 
densiorem  basalem conjuncta et erectiuscula, sursum magis magisque subdivisa 
(dichotomiis densioribus), plures quasi fasciculos formantia, quos inter gemmidiorum 
nodos magis coarctatos dicerem, supra hos vero quasi in scopas dilatatas, totam 
peripheriam cystocarpii quasi sustinentes. Formam. gemmidiorum obovatam — vidi; 
eorumque dispositionem magis botryoldeam, qualem sub certo evolutionis stadio 
omnibus speciebus typicam putarem. Lobos exteriores, quos ternos depinxit Harvey, 
in hae specie indicare fructum quasi tribus coalescentibus ortum, mihi quidem vix 
suspicandum: adparuit; utpote fasciculos gemmnidiorum non semper ternos, sed nunc 
quin immo plures observare credidi ; et his omnibus, si quidem hoe rite observavi, 
carpostomium unicum omnibus sufficere, 

Denique in specie, quam evolutione strati corticalis cseteris omnibus Spyridice 
speciebus quasi. perfectiorem. facilius. quis putaverit, structuram eystocarpii paulo 
accuratius. deseribere placuit. In Spyridia eupressima, quam evolutione strati corti- 
calis multo magis perducta ab aliis omnibus admodum diversam. putares, quoque 
quoad. structuram: eystocarpii admodum diversam obvenire, primo intuitu facilius 
quis. putaverit. Cystocarpium nimirum hujus, quod supra stipitem brevem et con- 
spieue distinetum. vidi validum, basi quoque ramello non transmutato bracteatum 
lere reniforme et in lobos geminos sat conspicue distinctos expansum, singulis lobis 


carpostomio suo hiante, at parum prominulo superatis. Sectione facta transversali 


Analecta Algologica. 11 


infra verticem, ita ut per carpostomium interius cystocarpii inspicere liceret, fila 
sterilia plurima, quasi a centrali quadam regione provenientia et extrorsum «quoquo- 
versum radiantia vidi, quie terminalibus suis articulis ipsam membranam exteriorem 
cystocearpii formantia putarem; qualiter hoc in juvenili fructu Spyridie filamentosce 
olim. descripsi. A superficie observatum ipsum pericarpium fere gelatinosum dice- 
rem, cellulis minutis rotundatis contextum, quasi interstitiis minus coloratis invicem 
conjunctis. Leviter compresso pericarpio (superposita vitri tenui lamellula) ipsam 
tenuem membranam exteriorem ruptam vidi, et nucleos gemmidiorum geminos vali- 
dos denudatos, singulos ex ima basi sui lobi adscendentes et erectiusculos, quos 
supra basem latam fere ovatos dicerem, et botryoideos, gemmidiis circumcirca. ab 
interiore extrorsum porrectis et dense conjunctis ut videretur formatos; nucleos ita 
denudatos nec singulos, nec utrosque conjunctim vidi filis quibusdam cireum-am- 
bientibus cohibitos, nec muco quodam  obtectos; sed ut videretur ab interiore quo- 
dam adparatu gemmidia sustinente suffultos; gemmidiis vero extrorsum radiantibus 
interiorem nuclei structuram velantibus. Segmento vero facto longitudinali tenuiore, 
adparuerunt interiora fila elongata placentaria, a basi cystocarpii adscendentia. ipsa 
hyalina, inferne cylindracea et articulis longioribus constituta, infima subumbellatim 
ramosa, dein brevioribus articulis et apice ramis paucioribus (4—3-—2) instructa, 
supremisque suis articulis filiformibus gemmidia singula sustinentibus. Ipsa gem- 
midia maturescentia obovata dicerem, tenuiore sua basi affixa, in ultimo articulo 
filorum placentarium terminalia. Fila placentaria fasciculos plures formantia vidi; 
interiores et centrales nuclei longiores, exteriores breviores, omnes vero, ut mature- 
scere videntur plus minus ramosos et consimili modo gemmidia singula ad apicem 
articuli supremi (quasi pedicello) sustinentes. Hoc modo gemmidia terminalia, cir- 
cumcirca extrorsum radiantia totum adparatum placentarem omnino obtegentia vidi ; 
et totam nucleum, nullis adhuc gemmidiis emissis assumere adspectum thyrsoideum 
aut botryoideum, quem nucleo Sp. filamentos:e in icone data tribuit Farlow facilius . 
concipere liceat. Sub sectionibus a me factis pluribus contigit quoque observare 
nucleum, ut putarem longius :etate provectum, at a me unilateraliter lesum ; in hoc 
observavi fila quidam quasi diversi generis, longius: articulata et anastomosibus 
juncta, quibus sensim sese extendentibus et in alias directiones distractis, ipsum 
nucleum quoque diffluere vidi. Finxi h:e fila anastomosantia fuisse magis limi- 
tanea et certum in finem creata; lubenter conjicerem et horum forsan ope gem- 
midia fasciculorum maturescentium sensim expilsa fieri, ut spatium patesceret suf- 
ficiens gemmidiis nondum rite maturis. 5i plures hoc modo assumere liceret gem- 
midiorum evacuationes sub maturescentia factos, explicarentur facilius et diversitates, 
quie in dispositione gemmidiorum aut coarctata aut laxiore, et in numero gemmi- 
diorum, quse nunc innumer:e nunc pauciores adpareant intra cystocarpia Spyri- 
diearum diversa, ubieumque accuratius observantur. Quin immo ex presentia hujus 
adparatus filo'um anastomosantium conjiciendum f[finxi quomodo explicare liceret 
nucleos genunidiorum plures (quin immo in cystocarpio in plures lobos exeunte 
intra divercos hos lobos seorsim sese evolventes) ex unico formato carpostomio de- 


12 J. G. Agardh. 


mum emitterentur. Ut olim de cystocarpiis aliorum. Generum (in. Ziodomeneis et 
Ceramieis) statuere ausus sim, — infra nucleum maturescentem sepe obvenire alium 
inchoantem, — ita quoque in Spyridia opposita nucleos alios superiores, majores 
et magis maturescentes, alios (parum inferiores) «minores, et gemmidiis minus ut 


putavi evolutos constantes, observavi. 


Coniparatis dis, quie tum de evolutione frondis supra dixi, quem in diversis 
speciebus alium. habitum induere hodie novimus; tum de structura Generi propria, 
quam potius Polvsiphoneam quam Ceramieam :emulari. lubenter dicerem; tum de 
structura Cystocarpiorum, ut forsan cuidam in diversis speciebus videretur variante, 
in omnibus vero a favella Ceramiorum diversa, concludere auderem veram quan- 
dam affinitatem. cum Ceramieis haud. assumendam esse; si suadente structura fron- 
dis quoddam de affinitate judicium ferre liceret, potius Spyridieas Rhodomeleis 
accedere dicerem. | Ex structura cystocarpii, —- comparatis priecipue adparatu pla- 
centari et forma gemmidiorum in specie, cujus cystocarpia ante ea aliarum specie- 
rum rite evoluta vidi —, Spvridieas offerre typum cum Rhodomeleis potissimum 
convenientem putarem. Hunc autem typum intra ipsam Genus Spyridi:, quale hodie 
intelleetum aut adhuc intelligendum voluerim, evolutione sua in aliis speciebus aliter 
perducta varium, conjecl. Ut in Wrangelia ceystocarpia, quie dicuntur, in apice ramo- 
rum terminalia, constare videntur elementis iis adproximatis (gemmidiis et partibus 
bracteantibus) at non proprie transmutatis et concretis, quz in eystocarpio rite trans- 
mutato Rhodomelearum iu cystocarpium proprium conjuncta obveniunt; ita cysto- 
carpium quod dicitur Spyridiarum (in aliis speciebus) nunc oltfert gemmam quan- 
dam terminalem apertam, partibus iis disjunetis, quas in aliis concretas et in cysto- 
earpium proprium connexas dicerem. Ita explicata struetura patet diversitatem in 
diversis speciebus magis a transmutationis. gradu plus minus perducto quam a typica 
quadam structure. diversitate pendere. Inu infimis speciebus hine nee bracteales 
partes conjunctas esse, nec lis apertis carpostomio opus esse; in supremis, bractea- 
libus partibus concretis, et oritur membrana propria pericarpil, et carpostomium 
adest, proprio suo modo evolutum. Analogam «quandam  evolutionem et disposi- 
tionem partium. in omnibus his consimilem putarem; omnesque has in systemate 
adproximandas esse, quamquam non ad unam eandemque familiam conjungendas. 
Spyvridieas. igitur putarem. Wrangeliis superiores, Rhodomeleis inferiores; inter has 
Iamilias intermedias easdem. lubenter dicerem. 


Species hodie cognitas, sat numerosas, sequenti modo disponendas putarem: 


I. Fronde. teretiuscula | quoquoversum | ramosa, inferne et sursum longius corticata; ra- 
inellis. adparenter. ecorticatis, supra genicula. plus minus evidenter fascia. cellularum 


corticaliwm, sepius minutissimarwum, cinctis. 


lTuriBus SPyR. FILAMENTOS E,  Ramellis sine ordine conspicuo egredientibus, 


basi viv conspicue incrassatis, apice acumine simplici terminalis. 


E £9 
Analecta Algologiea. 13 


l. SPvRiDIA BIANNULATA J. Ag. Epicr. p. 967. 


Ut intelligatur structura €eneris et rite dignoscantur species divers:e, h:ee ante alias con 
sulenda. In hae enim tota superior pars frondis articulata manet, Polysiphoniam :emulans articulis 
suis invicem distinctis, siphonibusque suis aliis ipsos articulos, aliis genicula investientibus; sipho 
nibus genieula investientibus annulo angustiore, siphonibus articulorum annulo fere duplo latiore 
cingentibus. Genieulis antepositi ramelli generantur; hinc quoque ramos iisdem antepositos gene 
rari patet. Ramelli elongati incurvi, basi vix incrassata filiformes «dicendi; articulis horum «dia 
metro sesqui-duplo longioribus. In ipsa fronde articulata et incrassata articuli mox ita breves ut 
binze series siphonum articuli (exterioris; una cum siphonibus geniculorum interjacentibus articulum 
interiorem longitudine :equent. 


2. SP. BREVIARTICULATA J. Ag. l. c. 


In hae siphones articulorum et geniculorum minus invicem distant quam in 8p. biannulata ; 
hine articuli minus conspiciantur quam in Sp. biannulata. Rami ita subito attenuati ut fere spini- 
formes obveniant. Ipsi articuli breves ut in antecedente. Ramelli tenues et filiformes articulos 
gerunt diametro circiter duplo longiores. 


3. SP. FILAMENTOSA J. Ag. l. c. 


Qualem hane quoad structuram frondis et cystocarpiorum vidi, talem in lorideern. Morphol. 
Tab. XVI fig. 11—17 reddere conatus sum. Nusquam nec apud Harvey, nec apud Hauch pecu. 
liarem. indolem structurzie ex analysibus datis concipere liceat. Utrum inter species multas, a Küt- 
zing distinctas, quas in unum conjunxit Hauch, ejusmodi differentisee adsint ut icones a Hauch 
datzie in certam quandam formam quadrarent, in qua annuli siphonum, qui genieulis et articulis 
superpositi adsint, revera longitudine :equales sint, quales eosdem pinxit Hauch, decidere equidem 
non auderem; in forma vero, quam depinxi, hoc respectu differentiam esse facilius patet. 


4. Sr. CERAMrOIDES J. Ag. Amal. Alg. Cont. I. p. 123. 


Nescio anne hanc formam "Tribum sui juris constituere putarem.  Tenuitate £rondis initiali 
ad formas mollissimas Generis pertinens; raehides gerit inerassatos inferne evolutione strati pecu- 
liaris. filorum. decurrentium, quibus articuli primarii sensim obteguntur, paulisper laxius dispositis. 
Ipsi articuli lrondis fere diametrum longitudine :equant et fiunt conspicue doliiformes, supra me- 
diam partem ventricosi, geniculis conspicue contractis, 

Plures alias formas ex India occidentali revera habui; de quibus vero hodie certius judicare 
non auderem. 


TRiBUS 8SPYR. SPINELLZ. — amiellis sime. ordine conspicuo egredientibus, a 
basi conspicue incrassata. sursum. sensim. attenuatis, acumine simplici, munc uno 
aut altero vecurvato auctis. 


D. SP. SPINELLA Sond. J. Ag. Epicer. p. 9269. 


^i quoque parum conspicua differentia hzc a Mp. filamentosa differre videretur, tamen specie 
diversam agnoscere vix dubitarem. Ejusdem quoque plures esse formas, alias tenuiores, alias ro- 
bustiores, quas habitu invicem quoque sat diversas vidi, monuisse placet. Hanc differentiam habi 
itualem quoque in speciminibus ex Nova Hollandia oriundis vidi, Prseterea vero quoque specimina 
ex insulis Sandwich habui, qu:e convenientia putarem. Quod igitur de Sp. filamentosa assumse- 
runt, hane subdiversis formis obvenire, id quoque de hae specie lubenter assumerem. 


6. Sr. cowPLANATA J. Ag. Epicr. p. 271. 


Speciem hane Indi: occidentalis antecedenti proximam putarem. 


14 J. G. Agardh. 


*** "'"RIBUS SPvRrIDLE OPPOsITE.  Ramellis a vachide demwm  (evolutione conti- 
nwuata strati. corticalis) validissima plus minus. denudata: et! adparenter | con- 
tinua, ab initio geminis geniculo oppositis, demum nunc. abortu. singulis, nunc 
pluribus subverticillatis, ipsis articulis ramellorwm.ecorticatis. 

Species, quie hujus sunt typi hucusque cognitie, tantum ad oras Novie. Hollandi:e. provenire 
videntur. Omnes rami usque ad apices strato corticali subeontinuo obdueti, ramellis ipso geniculo 
antepositis fere intra corticem emergentibus, articulis ramellorum ecorticatis, ipsis genieulis tenuis 
sima zona cellularum corticalium minutissimarum obductis. Sub senili stadio caules frondium denu 
dati aderescunt et nunc durissimi potius Gracilariam quam plantam: Ceramieis con; parandam referunt. 


€. SP. orPosiTA Harv. J. Ag. Epicr. p. 270. 


Speciem hane sat vulgarem, et ex plurimis locis tum. Nov:e. Hollandize tum. Novie. Zelandize 


reportatam, sph:ierosporiferz:un. nondum  observatam fuisse — in ye. australi, ubi eandem icone 
eximia illustravit Harvey, expressis verbis dicitur, se sph:erosporiferam nondum vidisse — nec 


mihi Epierisin scribenti planta, sphierosporis instructa cognita fuit. Hine hodie pauca de ea addere 
placuit. In specimine ramellis plurimis denudato, superne autem ramellis densioribus quasi race- 
moso, observavi inter ramellos normales simpliciusculos, alios breviores intermixtos, quos decom 
positos ramellis brevioribus et siepe truncatis fere corymbosos dicerem. In his sphzerosporas nume- 
rosas, ut in aliis speciebus omnino emergentes; in nonnullis, ramellorum superiore parte dejecta, 


partes inferiores corymbi fertilis sph:ierosporis densius obtectas observavi. 


8. Sr. PnROLIFERA Zavv. J. Ag. Ewicr. p. 269. 
[/) 1 1 


Ex icone lHarveyana ideam de hae specie claram vix concipere liceat. Illa enim sistit sti- 
pites plantze adultioris, a quibus lateraliter emergunt ramuli prolifieantes novi anni adhuc juveniles. 
Ejusmodi stipites omnino denudatos, quin etiam multo validiores quoque haud paucos vidi, multo 
potius Gracilariam. giganteam quam plantam Ceramieis comparandam referentes, Antea vero quam 
ejusmodi stadium senile attingit planta, habitum pr:ebet non parum «diversum, nimirum supra 
eaulescentes partes inferiores — nune durissimas et fere ligneas — frondem ramis ramulisque «e- 
compositam, alias Spyridias habitu referentem observare liceat. In partibus frondis incrassatze, 
evolutionem proprii strati corticalis validissimam, exigua cellula axili in medio segmenti transver- 
salis. dignoscenda, stratum  axile referente. Dispositione initiali ramorum h:ec species cum 5p. 
opposita convenire videretur. Dum vero in Sp. opposita ramelli eemini adpareant magis regulariter 
oppositi et breviores, eosdem videre licet in Sp. prolifera nunc verticillatos; aliquando uno aut 
altero. obsolescente aut in ramum excrescente quasi paulisper magis irregulariter dispositos. In 
ramis siphones articulorum et geniculorum diu dignoscere liceat, utpote siphones geniceula obte- 
gentes fere duplo breviores quam illi quibus articuli obteguntur. Utrisque his conjunctis sua lonei- 
tudine crassitiem rami junioris :zequant. Ramelli elongati, a basi paulisper crassiore longe aeumi 
nati, articulis diametro :equalibus — aut usque duplo longioribus. Ramelli s;epius bifariam dispositi. 
In apice supremo nunc ramellos plures, basi siliquose inerassatos, inferne quasi contentu pulveraceo 
instructos observavi; an in his antheridiorum initia suspicari liceret ? 

In 5p. opposita et Sp. prolifera ramos usque ad apices cortieatos dicerem, ramellis oppositis 
quasi intra eortieem: generatis.. In ramellis ipsi articuli nudi, genieulis ramellorum obductis tenuis 


simo strato corticali, cujus cellulas minutas vix nisi magnopere auct:e discernere liceat. 


Tnipvs SPvRrD. PLUMOS E, Jeamellis a rachide. distiche decomposita cervicor- 
niter. ramosa, demum. validissima, in. partibus junioribus secundatis, in adultio- 
ribus. oppositis, in. acumen. simplex desinentibus, «articulis. ramellorum. ipsis 


ecorticatis. 
9. Sr. prLUMOSA Schm. 


Speciem hane capensem, omnium fere elegantissimam, typum sui juris constituere putarem, 
ramellorum  struetura. ad. Spyridiam oppositam proximum, evolutione stipitis dense corticati cum 
alijs speciebus Capensibus comparandam, dispositione ramellorum in partibus junioribus secundata, 


Analeeta. Algologica. 15 


in adultiorum rachide complanata utrumque marginem occupante ab omnibus aliis speciebus hodie 
mihi cognitis diversum.  Ramellorum suadente structura speciem ad Spyr. oppositam proximam 
suspicarer. 


II. Fronde. teretiuscula | quoquoversum | ramosa. inferne. et sursum longius corticata, ra 
mellis nune. tantum supra genicula evidentiori fascia cellulavum. corticalium munitis, 
mwnc fofis corticatis, a basi conspicue latiore sensim acuminatis, apice aculeis plu 
ribus retrorsum wncinatis armato. 


10. Sr. AcvrLEATA J. Ag. Epicr. p. 271. 


Fronde teretiuscula, ramis quoquoversum egredientibus, ramulisque a basi evidenter crassiore 
sensim attenuatis h:zec species ex una parte ad Spyr. spinellam accedit, apicibus vero ramellorum 
pluribus aculeis retrorsum uncinatis ad aliam sectionem Generis pertinens. In planta juvenili, 
quam ad hane speciem referrendam putavi, apiees ramorum quin immo circinnatim incurvos et 
nudiuseulos vidi; Adultior vero mox multo firmior evadit, ramellis eum iis Sp. spinelle magis con- 
eruentibus, a basi conspicue latiore attenuatis, articulis brevioribus diametrum longitudine non ad 
modum superantibus et precipue armatura apicis ad sequentes species evidentius accedens. 


1l. Sr. HongRiDULA Schm. 


Hane speciem Capensem sub diversis nominibus insignitam habui; qualem rite determinatam 
suspicor, speciem puto Sp. aculeate proximam, at magis rigidam, ramis magis fasciculatim con- 
junetis densioribus, articulis ramellorum suo diametro fere duplo brevioribus et uncinis terminalibus 
longioribus, sat conspicue diversam. — Nunc ramellos ad basem paulisper angustiores et ad rachides 
paulisper complanatos magis bilateraliter dispositos observare credidi, at hoe non ita evidenter, ut 
ad Sp. complanatam speciem adproximandam: esse assumerem. 


12. Sr. iwsIGNIS J. Ag. Epicr. p. 272. 


Dum in proxime antecedentibus articuli ipsi ramellorum ecorticati obveniunt, geniculis tenui 
fascia cortieali instruetis, corticale stratum in Spyrid. insigmi inchoatur angustum, supra genieula 
juniora expansum; fit vero sensim latius in. Spyr. insignis partibus adultioribus, ita ut demum supra 
membranam ipsius artieuli plus minus expansum, angustiore fascia ecorticata articuli singuli sub- 
hyalini notati adpareant. In Sp. Cupressima Harv. hsec fascia ecortieata ramellorum fit quoque ob 
tecta, et ramelli toti corticati, tantum translucente lumine artieulati conspiciantür. 


13. S». cuprREssiNA Harv. J. Ag. Epicr. p. 972. 


III. — Frondis dense corticate ramis ramulisque basi contractis, apiceque acuminatis, quasi 
im frondem grosse articulatam. conjunctis, vamellis adpareuter ecorticatis supra. geni- 
cula plus minus. evidenter. fascia. cellularuwm | corticalium, sepius. minutissimarum 
cinctis ; acumine simplici terminatis. 


* "TRIBUS SPYRIDLE CLAVAT/E fronde compressa, ramis vamellisque a. submargine 


distiche exeuntibus. 
14. Sr. cnLAvATA JKWz. J. Ag. Epir. p. 271. 


Npeciem hane Oceani Atlantiei facilius distinctam putavi fronde evidentius distiche pinnatim 
decomposita ramis ramellisque a submargine probe exeuntibus. Characteres, quos huie Seetioni 
Generis hodie adsceripsi, nempe ramos ramulosque quasi in frondem erosse articulatam conjunetas 
esse, hiec quidem species minus evidentes monstrat, utpote rami ramulique basi parum constrieti. 
et apice magis obtuso terminantur; speciem vero ita evidenter sequenti proximam judicavi, ut hac 
nova ducente, modo hodie adoptato disponendam putavi. Ramos igitur magis elavatos dicerem 
quam ambitu laucoideos; ramellos conspicue breviores probe distichos et oppositos acumine sim- 
plici, terminatos, et articulos eorum breviores, diametro vix duplo longiores, plerumque endochro- 
mate magis coloratos, 


Acta Heg. Soc. Physiogr. Lund. T. VIII. 3 


16 J. G. Agardh. 


15. Srvngrp. Wirsowis J. Ag. mscr. frondis compresse, a margine decomposito- 
pinnatz?  pinnulis lancoideis supra pedicellum conspicue attenuatum sublinea- 
ribus, suprema parte iterum acuminatis, totis dense corticatis, secus totam 
longitudinem sparsius ramelliferis, ramellis* elongatis filiformibus in acumen 
simplex exeurrentibus, artieulis horum diametro plus duplo longioribus. 


Hab. ad oras Nov:e Hollandi: australes (sub n:o 58 mihi a Wilson 1887 missa). 


Frondis inferioris partes inerassatze fere teretiuscul:e. adpareant, at revera compress:e et di- 
stiche. decomposito-pinnat:e, pinnis a submargine egredientibus, ultimi ordinis supra pedicellum 
eonspicue attenuatum laucoideis, totis cortieatis, articulis earum translucentibus diametro frondis 
triplo brevioribus, ramellis verticillatis filiformibus longe articulatis acumine simpliei terminatis. 

** "TRIBUS SP. SQUALID/& fronde feretiuscula. ramis circwmcirca vacemose dispositis, 
ramulis ultimi ordinis subincurvatis, interiore latere ramellifero piloso et demuwm 
spherosporas quasi im fasciam: latiorem. longitutinalem: collectas gerente. 


l6. Sr. squaLIDA J. Ag. Epter. p.. 270. 
De hae specie admodum singulari ad /deseriptionem antea datam refero, Ex habitu eum 
Hypnea. valida. (J. Ag. Amal.) nostram potius quam eum speciebus Spyridi:e eongruentem facilius 


quis putaverit 


II. De structura et affinitate Furcellariae. 


"i modo mox supra indicato structuram Spyridiearum, 1 speciebus diversis 
adparenter diversam, explicare contigerit, inquirendum nihi adparuit anne quoque 
ali:e. essent. structure Floridearum, quas evolutionis gradu invicem admodum  dissi- 
miles diceres, et tamen ejusdem structur:e typie:e forsan revera sisterent evolutiones 
diversas. Nescio equidem anne ejusmodi exemplum in Generibus illis diutius cog- 
nitis. Z'urcellariee et. Polyidis haberemus. 

Satis revera constat, quam proxime PFurcellariam et Polyidem affinitate junctas 
assumserunt Algologi veteres omnes. Quamquam characteribus a fructifieationis 
partibus deductis magis quam plurima alia Genera. Floridearum differre. viderentur, 
eadem tamen et habitu et structura frondis ita proxima adparuisse patet, ut quin 
immo a Kützingio, speeies Algarum sceribente, in idem Genus cogerentur. Lubenter 
confiteor me ipsum considerasse hze Genera ita invicem diversa, ut eadem ad om- 
nino diversas regiones systematis relegare ausus sim. Utrumque vero Genus ab 
aliis. proxime dispositis tamen ita diversum) consideravi, ut singulis ordinem sui 
juris. ereandum | putaverim; quorum unum inter Florideas (ut mihi adparuit) infe- 
riores, alterum inter superiores disposui. Semi: quoque in: diversis sui syste- 
matis. Floridearum locis hsec / Genera. disposuisse constat; PFurcellariam. Halarach- 
neis, quie seetionem. Nemastomacearuni, Polyidem: vero famili: Rhizophyllidearum 


adnumeravit. 


Analeeta. Algologica. . N 


Suspieandum . forsan videretur opiniones ita contrarias obvenire debere, quum 
aut partes quibus nituntur, non rite explicantur, aut agitur de singulis Generibus, 
quie a Typis majoribus quasi aberrantia dieuntur. De his facilius fieri. putares, ut 
opiniones proveniant diverse, utpote nulla cum aliis faeta comparatione, opiniones 
aliorum varias difficilius corrigere liceat. Quo magis hoc generatim valeat, eo magis 
opus esse putarem, ut ejusmodi quasi monotypica Genera, quoad proprias suas 
partes rite deseripta fierent. Et hoe respectu de utroque Genere pauca animad- 
vertenda putarem. 

Qualem frondem fructiferam | Furceellari:e delineavit, et structuram. nucleorum 
in icone Suppl. Phycol. Brit. tab. 357 dedit Harvev, talem in plurimis rite redditam 
lubenter agnoscerem. Patet certas esse partes frondis, quie fructiferie evadunt, 
certis suis locis gemmidiorum nucleos in interiore evolventes, extrorsum quoque 
forma paulisper mutata frondis dignoscend:z. Partes has fructiferas nomine recepfa- 
culorum a veteribus Algologis denominatas fuisse, meminisse placet; easdemque nec 
cum cystocarpio proprio, nec cum ramo non transmutato, gemmidiorum nucleum 
unum vel alterum includente, jure comparandas esse, imme judice patet. Ut sfichi- 
dium dignoseatur a ramo sph:erosporifero non transmutato, ità receptaculum PFur- 
cellarize transmutatum, nucleos gemmidiorum plurimos fovens, dignoscere voluerim. 
Ejusmodi receptaculum in nulla alia. Floridea me observasse puto; structuram vero, 
quam huie quodammodo eomparandam putarem, offerunt Spyridiz species nonnulli. 
nucleis suis pluribus intra receptaculum minus compositum dignoseend:e; aliis spe- 
ciebus Spyridie hoc receptaculum in eystocarpium proprium mutantibus. 

Ex icone Harveyana mox citata patet nucleos gemmidiorum validos circa re- 
gionem quandam axilem in orbem dispositos obvenire, et plurimos ejusmodi super- 
positos, ab initio invicem distinctos, demum et prout ambitu ineresceunt sensim fere 
confluentes fieri, quales in fig. 2 Tab. 357 Phye. Brit. depictos videas. Fila. revera 
plurima, qu: in axili regione receptaculi longitudinaliter excurrentia vidi, quoque 
ramos, areuatim superficiem versus deflexos, emittunt. Alia horum fertilia gemmi- 
diorum fasciculos densos sustinentia, alia sterilia manent, et fascieulatim dense con- 
gesta inter nucleos et supra hos extrorsum magis expansa, ipsos nucleos suis api- 
cibus paulisper magis divergentibus obtegunt. Ipsos nucleos gemmidiorum botryoi- 
deos dicerem, genmidiis pyriformibus aut obovatis, a filis placentaribus interioribus 
quoquoversum radiantibus. Patet compositionem nuclei hujus structure haud bene 
intelligendam esse, nisi contigerit segmento tenui facto ipsam centralem (axilem) 
nuclei regionem observare. Ejusmodi segmento per medianam regionem fasciculi 
feliciter ducto, vidi singulis nucleis sua esse fila placentaria, intima rite ab axili 
regione extrorsum radiantia, et gemmidia a horum ramellis formata rite pyriformia ; 
interiora. secus fila placentaria magis longitudinaliter disposita extrorsum radiantia, 
quo exteriora (in singulis nucleis) eo magis divergentia et quoquoversum radiantia, 
tum pressione mutua magis difformia.  Structuram igitur nuclei. qualem illam vidi 
et interpretandam putavi. talem ex icone Harvevana vix rite conspicuam fieri, 
dixisse placet. 'Nec placentationis modum, nec formam gemmidiorum, nunc (qualia 


à 


18 J..G. Agardh. 


juniora) magis pyriformem, nunc (qualia. exteriora) magis obovatam. monstrant, rite 
concipere licet. Partem nuclei, quam in fig. 3 delineavit Harvey, transversalem 
sectionem nuelei exterioris reddere, forsan dicere liceat, at ex ejusmodi segmento 
facilius quispiam deduceret erroneam illam suspicionem de convenientia nuclei cum 
»favella», qualem. hane in alüs familiis adesse novimus; et ejusmodi id::un de 
structura. nuclei sibi quoque revera finxit Harvey. 

Qualem typicam structuram nuclei in. Furcellaria observare credidi, et qualem 
totam compositionem receptaculi sie dicti Furcellarie. interpretandam . putarem, com- 
paratis quoque lis, quie ex diversis speciebus Spyridiearum didici, ipsum hoc recepta- 
culum. validum Furcellarize. potissimum compararem eum »fructu» plurilobo in non- 
nullis speciebus Spyridiee obveniente; sua vero forma elongata et suis multo nume- 
rosioribus nucleis. Gemmidiorum, nucleisque alio modo dispositis quoad. characteres 
exteriores admodum diversum lubentissimus concederem. | Adparatum filorum steri- 
lium, quibus separantur nuclei in. Spyridia, opposita. et in. Furcellaria — sive formam 
florum, sive. dispositionem | nucleos. cireumambientenm: comparaverim — vix magis 
diversum dicerem, quam eandem :obvenire vidi in diversis speciebus Spyridiz. 
Nucleis in. Furcellaria. numerosioribus et in. receptaculo quoad formam admodum 


diverso haud nimiam vim tribuendam putarem, utpote utroque respectu hoe in 


fructu. diversarum. specierum Spyridize variare vidi. Quod vero attinet characteres, ' 


quos egomet summi momenti in affinitate judicanda judicavi — puto structuram 
nucleorum, placentationem. et. ipsam formam gemmidiorum — (Genera haec a me 
comparata, lubenter affinitate. propinqua, conjicerem. 

"in vero assumere ausus sum ipsa illa organa, quz in nonnullis speciebus 
Spyridie vix magis evoluta aut alio modo nucleos gemmidiorum disposita generant 
— quam eadem in receptaculo Furcellari:&. obvenientia. observavi —, hsec eadem 
organa in aliis speciebus Spyridiste trausmutata. obvenire in. cystocarpium probe evo- 
lutum, pericarpio suo proprio obtectum, et carpostomio rite evoluto apertum, nec 
non adparatu placentari, qualem in supremis Florideis obvenire novimus instructum 
— nonne jure quodam concludere opporteret congruentias, quz in partibus majoris 
momenti adesse videntur indicare typlcam affinitatem; differentias. vero indicare 
modos diversos aut gradus, quibus ab inferioribus ad superiores adscendit formas 
typica eadem structura? 

Mihi hac trutina structuras comparanti, quas in. Spyridia. et. Furcellaria hodie 
dignoscere putavi, memoria quoque repetenti quomodo quoque alii Floridearum typi 
secedere videntur tum in formas alias, quas arficulatas denominare consuevimus — 
nomine a preterlapso jamdudum tempore mutuato — tum in eas, quas narhiculatas 
olim. adpellarunt; adparuit supponere forsan licere consimilem differentiam in sua 
serie. quadam alia, eujus inter formas. artieulatas Spyridieas dispositas vellem, inter 
inarticulatas vero. F'urcellarieas et l'orsan. Spongiocarpeas ? 

De aflinitate. proxima. Polvidis admodun: dissentire systematicos quoque hodi- 
ernos satis constat; organa ejusdem fructifera ita ab omnibus aliis Generibus Flori- 


dearum recedere ut jam  Grevilleo adparuit Polyidem sistere ordinem propriuin à 


: ( 
Analecta. Algologica. 19 


Florideis distinetum, quem  Fureellarieis in| eadem Tabula. juxtapositum, iconibus 
pro suo tempore eximiis illustravit. Postea splendidissimis in. Nof. Algol. a. Thuret 
el. Bornet. datis, aliisque a me in. Florid. Morph. Tab. XX XII fig. 4—9 ad proprias 
observationes delineatis, structura fructificationis ita quidem hodie cognita Algologis 
videretur, ut et de typica ejusdem structura nulla restarent dubia — nec quomodo 
hzc /struetura expliearetur, nec cum quibus aliis Generibus affinitatem proximam 
systematicam indicaret. Dissentientes vero systematicorum opiniones quum viderim. 
alio modo hoe vix explicandum putarem, quam aut ob structuram non rite intel- 
lectam, aut quia de valore eharaeterum, quibus inniteretur systematica dispositio, 
invieem dissentiant. Has ultimas ob rationes concipere liceat Polyidem a 'Thuret 
et Bornet ad Dudresnajam proxime accedentem consideratum fuisse; mihi vero 
majorem. vim charaeteribus ab ipsa forma et dispositionis norma gemmidiorum de- 
duetis tribuenti, Polyvidem inter Corynospermeas disponendum esse. Evidentissimum 
revera mihi adparuit gemmidiorum formam in Polvide ita cum aliis Corynospermeis 
congruentem esse, et suo formationis modo quoque a Dudresnaja ita recedere. ut 
de affinitate horum Generum opinionem meam omnino contrariam hodie quoque 
retinere auderem. 

Rationes quasdam generales his hodie adhuc addere placet. 5i ex similitudine 
partium. certum quoddam de congruentia judicium deducendum concederem, postu- 
landum videretur easdem partes quoque comparatas fuisse. Quid sub nomine gein- 
midii intelligendum: videretur, id ipsis eorum functionibus a natura determinatum 
lubenter dicerem. Quomodo autem generantur gemmidia, quibus locis nata, quo- 
modo disposita, nune singula nunc vario modo conjuncta, in parte vix transmutata, 
aut in organis vario modo et plus minus transmutatis obvenientia, id rite concipere 
svstematicorum opus dicerem. In plurinis quidem facilius intelligitur quomodo 
pars gemmidia continens interpretanda sit, in aliis non item. De Spyridi: speciebus 
demonstrare conatus sum, gemuidia in nonnullis speciebus, quas lubenter superiores 
dicerem, obvenire intra organa quie eystocarplis plurimarum analoga esse vix quis- 
pium dubitaret; dum in aliis speciebus gemmidiorum nuclei plures ita disponuntur, 
ut organa eosdem continentia, vix nomine eystocarpii proprii denominanda vide- 
rentur. In Furcellaria mihi quidem suboluit structuram consimilem, at multo magis 
perduetam, obvenire; quod olim ut receptaeulum  Furcellarize designarunt veteres 
Algologi, id sine dubio est pars qu:edam fructifera transformata, quam vero vix 
quispiam nomine cystocarpii designatam vellet. Hoc autem receptaculum proxime 
convenire cum fructibus plurilobis, qui in nonnullis speciebus $pyridie obveniant, 
id egomet lubenter assumerem. 

His vero ita positis quseritur quid sit spongiola ista Polvidis, ab omnibus aliis 
Typis Floridearum. quam evidentissime abludens. Vix quispiam diceret hanc esse 
formam quandam abnormem eystocarpii, utpote nucleos gemmidiorum innumeros 
continentem; nonne multo potius eam cum receptaculo Furcellarize analogam, suo 
modo vero mutatam, quispiam conjecisset? Dum in nucleo Furcellarie structuram 
favellee obvenire suspicatus sum, de ejusmodi congruentia in exterioribus fructus 


20 J. G. Agardh. 


partibus. parum revera. referrendum. credidi. Hodie melius ut sperarem | intelleeta 
nuclei structura, ad dictam comparationem revenire placuit. 

Antea vero quam de his comparandis rationes quasdam ulterius afferam, placet 
de evolutione ipsius spongiole fertilis in Polyide observatiuneulam addere. Tum 
in speeiminibus fertilibus pluribus, qui vidi, tum in iconibus plurimis, quarum 
plures revera exstant eximiis, spongiol:e depinguntur externe prominul:e, roseo. colore 
facilius dignoscend:e, quasi verrucam constituentes unilateralem, secus longitudinem 
rami plus minus elongatam, at ita ambitu definitam ut facile illam crederes quasi 
membrana externe cohibitam. Patet vero ex iconibus ejusdem datis totam esse 
constitutam filis ab interiore extrorsum radiantibus, qu:e quia ejusdem longitudinis, 
superficiem | verrucie. reddunt modo dicto :equalem. Quod vero ita in. plurimis ob- 
timere. videtur stadium depietum, id in paucis vidi ita mutatum, ut primarie ver- 
rue: superficiem quasi efflorescentem putares, novis minoribus corymbulis, aut glo- 
bulis minoribus superpositis inique longis, superficiem superiorem obtegentibus. 
In specimine (sub hac evolutionis stadio exsiccato) tota spongiola, quasi male et 
nimium compressa, fere omnino dissoluta adpareat. Ejusmodi corymbulam, quem 
apleulo solvere contigit, vidi suffultam filo tenulore (quasi evlindraceo stipite) hva- 
lino elongato, quem, majore adhibito augmento, quasi filis interioribus laxius tortis 
at tenuissimis contextum dicerem; et circa partem superiorem hujus stipitis vidi 
nucleolos rotundatos minores plurimos circumcirca ita dispositos ut omnibus con- 
junetis corymbus minutus constitueretur. Qu:e in juniore nucleo Polvidis adparent 
ut fila sterilia. nucleos separantia, hzec aut omnino inter nucleos coryimbuli defici- 
entia aut plus minus dissoluta mihi adparuerünt !)  Nucleoli plurimi, quos cireum- 
cirea in eorymbulo dispositos vidi, rite maturi mihi obvenerunt, utpote gemmidiis 
in definitam suam formam evolutis et invicem facilius sese disjungentibus instructi. 
Quibus omnibus concludere ausus sum stadium evolutionis a me observatum, nullo 
modo fortuitum. considerandum esse, sed sistere. ultimum. quoddam  evolutionis sta- 
dium  spongiole, monstraus modum. sibi proprium, quo nucleis innumeris genimi- 
diorum emissioneni demum parat. Polyides ?). 

' Comparanti mihi stadia juniora, olim a me depicta (Florid. Morph. Tab. XXXII fig. 7? et 
fig. S) facile eonjicerem. alios nucleolos inferiores generari, alios superiores in fertili spongiola; et 
alios. fascieulos forsan steriles (fig. 7) permanere, alios magis evolutos (fig. 8) demum sistere ejus- 
modi fasciculos prolongatos, quos hodie deseribere conatus sum.  Lubentius conjecissem, hos filo 
rum: faseieulos filorum  prolongatos in inferiore sua parte invicem contineri filis quibusdam trans- 
versalibus, at nulla ejusmodi observare. contigit 

? Quoque de prima evolutione spongiolee monuisse placet, illam multo minus fortuitam vi- 
deri, quam ex deseriptionibus forsan. quis coneluderet./ In eodem ramorum faseieulo frondis supe- 
rioris spongiolas omnes subseeundatas dicerem, in ramulo quasi reeurvato sursum versus. — Credere 
licet, ramum fertilem ipsa forsan expansione spongiohe aderescentis fieri deflexum, quare ex. media 
regione eujusque spongiolhe «deflectitur. rami pars superior sterilis. Spongiola hoc modo sursum 
versu. obvenit, initio parum longior quam lata, sensim vero longitudine plures lineas superans, 
servata. unilaterali directione, Esse eadem fila ipsius frondis, quie magis exerescentia spongiolam 
efficiunt, dubitari nequeat; at ex situ spongiolie concluderem, tantum esse fila frondis proxima, quie 


exereseunt spongiolam formantes. 


Analecta. Algologica, 21 


Ut ipse igitur structuram concipere valeam in tribus illis Typis comparatis 
. F'ureellarie, | Polyidis et. Spyridie, eandem dicerem ab aliis omnibus mihi cognitis 
Florideis eo modo diversum, ut nucleos gemmidiorum dicerem nec in ipsa fronde 
non mutata generatos, nec in cystocarplis rite transmutatis evolutos. Hine nuclei 
nec nudi in ipsa fronde nidulantur, nec cinguntur proprio quodam pericarpio, sin- 
gulos nucleos obtegente, nec matura gemmidia per carpostomium proprie ad id 
- evolutum emittunt. Evolvuntur contra in his Generibus quasi proprii indolis or- 
gana, quasi intermedia, quibus nomen receptaculi (hoc loco) retinendum putavi. 
Dignoscantur hzee receptacula ipsa sua forma a sterilibus partibus plus minus di- 
versa, et suis functionibus, utpote non singulos nucleos, sed plus minus numerosos 
foventia. Ubi hzc receptacula obveniunt minus transformata, partem frondis ste- 
riis exteriore sua forma repetunt (J'wrcellaria); ubi vero magis transformata, in 
eystocarpia aliarum Floridearum, et sua forma et prisentia carpostomii, et diminuto 
nucleorum numero fere transeuntia viderentur (Spyridie species). 

Ipsa autem Genera fiunt invicem diversa prout eundem typum aut magis aut 
minus evolutum, aut sibi proprio quodam modo mutatum referant. Icone supra 
citata Harveyana monstrat nucleos innumeros Fureellari& collectos in 5 cohortes 
longitudinaliter totum receptaculum  permeantes et hinc gemmidia ab axili strato 
quoquoversum exeuntia. ln Polyide ipsum receptaculum unum ejusmodi tantum 
generat cohortem, et hinc nuclei unifariam dispositi obveniant, at quasi hoc. modo 
nimium congesti, extra limites ipsius receptaculi evolutionem suam ulteriorem con- 
fiunt. In Spyridia denique, cujus receptaculum ipsa sua forma paucioribus nu- 
cleolis aptum putares, nucleoli fiunt pauciores quare quoque tota structura recepta- 
culi formam fere cystocarpii referre, facilius dixeris. 

Mihi quidem ita partes eomparanti, quai primo intuitu organa quam maxime 
dissimilia constituere adpareant, si quis objiceret typicam differentiam Generum, 
quie proxime affinia eonsiderare ausus sum, optime probari ex ipso modo omnino 
diverso, quo evolvuntur nuclei — intra spongiolam Polyidis, intra receptaculum 
Furcellari:, intra cystocarpium Spyridie — dixisse placet similes fere differentias 
obvenire in modis admodum: diversis, quibus evolvuntur sphserosporg./— Sunt Genera 
plurima in quibus spbsrosporz singule generantur intra frondis partes non trans- 
mutatas; sunt alia Genera in quibus sphsrospore plurimze colliguntur in soros; 
sunt Genera in quibus son ejusmodi proveniant in parte frondis non aliter trans- 
mutata; sunt alia in quibus sphzrosporz generantur in parte quadam ipsius frondis 
suo modo transformata; sunt denique Genera in quibus partes propriz& proveniant 
plus minus transformatz, quas hunc in finem creatas facilius dixeris. Intra unicam 
quandam familiam ejusmodi differentias in gestatione organorum obvenire posse, 
quin imm«c a plurimis eoncessum | putarem. 


22 J. G. Agardh. 


IV. De partibus fructificationis Hydrolapathi, et de affinitate 


hujus Geueris. 


Jam ex icone, in PAycologia Britannica à Harvey data, concludere liceat utraque 
organa propagationis in illa diu cognita Jelesseria sanguinea. generari modo quodam 
sibi proprio, et ab aliis, plurimis si non omnibus Speciebus veteris Generis Delesserice 
diverso. Eodem modo quoque judicasse Kützingium, forsan assumere liceat, utpote 
sub nomine Jelesserie hane. fere. unicam. in suo Genere separavit, aliis ad. plur: 
Genera diversa separatis. Mihi quoque jam primas lineas systematis cujusdam Flo- 
ridearum. exaranti Genus Kützingianum Delesserie ab aliis Delesserieis quin immo 
ita diversum adparuit, ut has plantas ad diversas familias relegandas putarem; et 
opinionem de diversitate harum plantarum ita expressam quoque in continuatione 
Operis me postea retinuisse, lubenter dicerem. Hine quoque stupens confiteor me 
observasse  Sehmitzium revenire voluisse ad opinionem, quam jamdudum desertam 
putaveram. Ad structuram  Hydrolapathi, hane preeipue ob causam, hodie reve- 
nire placuit. 

Utraque organa fructifera. in. Hydrolapatho in. phyllis proprie ad id evolutis 
generar primum animadvertere opportet; nec easdem esse frondis sterilis partes, 
quie posterius in partes fructiferas abeunt. Utriusque fructificationis organa à 
phvllis minutis, ex costa plantze. evolutze prolifieantibus, generari, satis revera con- 
stat. Jure quodam quoque dicere licere, esse foliola minuta, quie certum in finem 
fiunt translormata; et hine quoque eadem folioli sterilis quiedam gerere indicia quo- 
que suspicandum videretur; et analogias quierenti quoque ejusmodi adesse adpareat. 
Attamen dicere fas est partes in trangmutato foliolo revera obvenire ita dissimiles, 
ut szegre quoque recognoscantur. Dixisse quoque placet tantum esse exteriores par- 
tes, quales in leonibus hucusque datis depict: fuerunt, quas hoe modo cuidam 
congruentes adpareant. De structura et,indole propria organorum fructificationis 
ex l]eonibus datis judicium: quoddam ferre, revera. vix lieeat. De his igitur paue: 
hoe loco adferre. placuit. 

Folium. adhue juvenile et tenerum, a superficie observatum, jam instruetum 
videbis costa sua propria, eum lateralibus eostulis ab illa egredientibus, et paren- 
chvmate proprio, costulas separante. Has partes a superficie Irondis observatas, 
ipsa earum structura facilius quoque dignoscere licet; eostzie eostulteque nimirum 
dignoscantur cellulis. elongatis seeus harum longitudinem exeurrentibus; interstitia 
vero constant cellulis cubico-angulatis, quie varia directione disposita, flabella pul- 
cherrima, inter costas vario modo disposita zemulantur. $i esgdem partes, sectione 
laeta. transversali folii ejusmodi junioris observantur, easdem. videbis quoque struc- 
tura propria dignoscendas; parenehymatosas nimirum partes facile diceres unice 
serie cellularum. juxtapositarum contextas, nisi intelligere licuisset ex modo, quo in 
parte à facie observata cellule. juxtapositze obveniant, easdem esse angulatas, angulis 


! 


" D 
Analecta Algologiea. 25 


in una pagina, facie vero in altera alternantibus, et ita easdem revera sistere du- 
plieem seriem, at hane cellulis utriusque pagin:e. alternantibus eontextam. — Costze 
autem costuleque, sectione transversali observat:e, adspectum  priebent admodum 
diversum; nodum oblongum, supra utramque paginam :eque et circiter dimidia sua 
parte prominulum, quoque struetura omnino diversa dignoscendum efficere videntur. 
In hoe nimirum nodo oblongo dignoscere licet cellulam centralem, magnitudine et 
situ. conspieuam, margines versus parenchymatis utrinque cellulis 2 —3 minoribus 
firmatam; secus utrumque nodi marginem unicam seriem cellularum cortiealium, 
quie extra nodum in eellulas ipsius parenchymatis excurrunt, et suo modo evidenter 
docent parenehymatosas partes duplici strato: contextas esse. [In nodo denique cel- 
lulas paucas intermedias, stratum axile eum corticalibus conjungentes, adesse ad- 
parent. Qualem folii sterilis jam [ere sub infantili stadio structuram vidi, talem 
quoque obvenire debere in phyllis ejusdem transmutatis facilius quis conjiceret. 
Quo vero magis hane structuram in phyllis fructiferis mutatam videas, eo majorem 
vim ejusmodi mutationibus tribuendam esse, facilius suspicarer. Ljusmodi muta- 
tiones et quoad modum et quoad gradum in diversis Florideis obvenire diversas, 
id vix mihi hodie dubitandum adparuit. Videamus quomodo et quem ad gradu 
mutantur partes fructifere in Hydrolapatho. 

Foliola sphsrosporas generantia revera obveniunt et quoad gradum et quoad 
modum ita transmutata, ut vix in alia Floridea majorem complicationem structurze 
observaverim.  Organa, quie / sporophylla denominavit Harvey, et quorum formam 
exteriorem  obovatam, pedicello tenui suffultam, in fig. 2 l. c. delineavit, et quie a 
Kützing ut carpoclonia distincta foliacea petiolata ecostata describuntur, quoad ad- 
spectum et formam sat cognita viderentur; nusquam vero nec ab his, nec a me 
ipso, strueturam Generis describente, quoad structuram interiorem ita descripta vidi, 
ut ideam quandam de eorum structura quispiam deduceret. Quz vero sit hzc 
struetura, et quomodo intelligatur, id revera nec facile dijudicatur. 

Jam ex modo, quo provenire videntur sporophylla — in planta quam lamina 
propria folii senilis detersa diceres, ut folia novella a vetusta costa pullulantia — 
faeilius quispiam concluderet eadem sistere partes easdem aut analogas illis, quas in 
folio non mutato adesse novimus; et in racemo juniore, uberius sporophyllis instructo, 
dignoseere liceat plures quasi gradationes, quibus a forma dilatata folii transitus 
parantur ad formam sporophyllis propriam, in iconibus delineatam, et in quam 
tendere dicerem sporophylla serius evoluta. . Dum vero. membrana | folii juvenilis 
est tenuissima, et in exsiecata fragilis adparet, costis eostulisque rite distinetis per- 
cursa, sporophyllum dicerem erassiuseulum et gelatinosum, quare non sine diffi- 
cultate sectiones ejusdem facere liceat, veram illius structuram bene illustrantes. 
8i vero ejusmodi sectionem facere contigerit, dignoscere liceat tum partem quandam 
interiorem validam, tum marginem tenuem et circumcirca. ambientem, adspectu ad- 
modum dissimilem, cellulis minutis et paulo firmius eoh:erentibus contextum, quem 
ipsius laminze folii partem sistere persistentem facilius quis supponeret. Interiorem 
sporophylli partem admodum incrassatam, gelatinosam et adspectu ita mutatam, ut 

Ac!a Reg. Soc. Physiogr. Lund. "T. VIII. 4 


H 


24 J. G. Agardh. 
A 


propriam ejusdem indolem: diffieilius intelligendam lubenter dicerem. Est hzc in- 
erassata pars sporophylli, quam unicam reddunt icones dat:z, preetermisso omnino 
margine tenul, quem tamen nusquam deficere vidi, quemque ad typicam structuram 
intelligendam sua conferre putarem. à 

Segmento transversali per sporophyllum rite evolutum feliciter ducto, adpareat 
ipsam incrassatam partem contextam esse cellularum stratis pluribus superpositis, | 
quie externe teguntur unica serie cellularum, quas proprie indolis forsan. quispiam | 
supponeret. Cellulas nimirum constituentes ?mferiores polygonas vidi et reticulatim 
junctas, nodis retieuli poro permeante conspicuo ab uno ad alterum nodum tra- 
ducto; exteriores autem cellulas sporophylli potius hexagonas dicerem quam poly- 
£gonas, utpote superficiem planam totius sporophylli constituentes. Utpote vero h:zee 
superficies plana efficeretur, et valleculze. (quie inter cellulas revera polygonas obve- 
nirent) obtegerentur, cellule&e superficiales sporophylli seeus margines cinetie adpa- 
rent, cellulis (?) deplanatis minutissimis, qu:e duplici serie extrorsum et introrsum 
verse. parietes cellularum exteriorum obtegunt; parte centrali cellul:e exterioris hexa- 
gonie denudata; et ante hane partem centralem nudam sph:erosporam interiorem 
rite antepositam  evidentissime vidi. In cellulis infra jacentibus sporophylli, quas 
polvgonas et retieulatim junctas dixi, sphzerosporas singulas in media parte cellule 
simili modo nidulantes observavi. Quum igitur cellule hze. sphierosporiferze in | 
transmutato sporophyllo plurimuze generatze fuerint et per plura strata superposit:e, 
facilius quoque patet ipsas sph:ierosporas immenso fere dicerem numero obve- 
nire debere. 

De singulis partibus, quie ad. structuram. peculiarem. sporophyllorum producere 
conducant, seorsim pauca monere placet. Quod primum attinet minutissima illa 
organa, quie lubenter limitaneas cellulas dicerem, utpote circa parietes eellularum 
hexagonalium obvenientes, easdem recognoscere credidi in cellulis, quibus marginem 
supra descriptum, sporophyllum totum ceingentem, contextum dixi. Has eellulas 


limitaneas multo magis conspieuas obvenire in cellulis magnitudine admodum auctis 


sphierosporiferis, facilius mihi persuadeam; in cellulis vero tenuem. marginem con- 
stituentibus easdem obvenire minus conspieuas, et magis invicem confluentes faci- 
lius assumerem. | Cujus sint naturse forsan. dubitandum videretur, utpote magis. la- 
mellulas quam cellulas contentu proprio instructas, in cellulis sphzerosporiferis zemu- 
lantes.  Cellulas minutas, quas in. Khodophylleis quibusdam cellulis majoribus secus 
margines superpositas observavi, quasque eonjunetim roswlatas dixi, sunt partes eum 
quibus organa. limitanea in sporophyllis Hydrolapathi potissimum comparanda putavi. 

Quod dein attinet. structuram interiorem sporophylli et ipsam dispositionis nor- | 
mam. spheerosporarum, hanc a plurimis aliis mihi cognitis Florideis abludentem 
facilius. dicerem. Dum nimirum sphzerospore in longe plurimis Florideis aut in 
strato corticali proveniunt, in cellulis eorticalibus parum mutatis generatze, aut ubi 
in organis peculiaris indolis interiores generantur, easdem ita tamen dispositas di- 
cerem ut maturescentibus iisdem lacilior pateret exitus. Hine sphzrosporas ut or- 


gana quasi corticalia, gemmidia vero in strato axili generata, ut huie pertinentia 


Analeeta. Algologica. 2b 


olim assumere ausus sum. [In sporophyllo vero Hydrolapathi, quale supra describere 
conatus sum, sphzerospore in plexu interiore, cellulis reticulatim conjunctis consti- 
tuto, multiplici serie superpositee disponuntur; modo itaque generate obveniunt, cui 
simile me vix observasse confiteor. Hane ob dispositionem peculiarem sphzerosporas 
generari plurimas jam supra animadvertere placuit. 

Ut vero hzc peculiaris struetura. sporophyllorum. Hydrolapathi rite intelligatur, 
meminisse quoque opportet adparatum illum reticuli cireumambientis, quibus cellule 
sphierosporiferwe interiores polygon:z et exteriores hexagone invicem continentur. 
Cum hoc adparatu analogias quaerenti mihi in mentem venit quoque alias obvenire Flo- 
rideas, in quibus cellule sphzerosporiferze similibus — at quasi transmutatis in fila reti- 
culi peculiaris paulo longiora et invicem anastomosantia — continentür. De evolutione 
hujus plexus, nunc parum conspicui nunc evidentioris, hoe loco afferre placet, quod 
alio loco de Chylocladize speciebus seribens dixi: »Evolutionem hujus plexus, in non- 
nullis speciebus parum conspieuam et quasi intra membranam vix mutatam strati 
cortiealis retineri; in aliis vero speciebus obvenire magis conspicuam, soros quasi 
proprios nematheciosos formantem; soros ita formatos nune magis superficiales, 
quasi nudos nunc quin immo omnino immersos dicerem; eosdem denique in non 
nullis extra superficiem ramuli sterilis eminentes quoque observare credidi». J. Ag. 
Anal. Cont. III. p. 82. 

Ad structuram intelligendam, quam, omnino peculiarem et a plurimis aliis 
Florideis abludeutem in Hydrolapatho sphszerosporifero adesse putavi, varias formas, 
qui in Chylocladeis obveniunt, potissimum ita consulendas putarem.  Organa suo 
modo nematheciosa dicerem, consimili quadam evolutione partium ambientium ; at 
a typica dispositione diversa forsan provenientia, potius consimilem evolutionis quen- 
dam gradum probant, quam ejusdem typi formas diversas. 

Quomodo oriatur h:ec peeuliaris structura sporophyllorum | Hydrolapathi, et 
quomodo deduceretur a structura quam maxime ut videretur abludente folii sterilis, 
cum his neutiquam dictum putavi. Ut hzc intelligatur, animadvertere placet race- 
mum sporophyllorum in icone Harveyana depietum paucis quibusdam et invicem 
longius distantibus sporophyllis rite transformatis constare. Ut ipse racemum sporo- 
phyllorum vidi, hune dieerem plurimis et dense juxta-positis et invicem non parum 
dissimilibus sporophyllis constare. Alia inter hzc sporophylla majora vidi et mar- 
gine evidentiore, nune quin immo superne in laminam excurrente, cincta, quie 
nondum rite transformata facilius quis putaret; alia rite adhuc foliiformia, at magis 
ovalia et margine angustiore cincta; alia denique in formam quam depingunt icones 
evidentias transeuntia —- omnia autem ita dense disposita (in racemo ut putarem 
juniore) et ob gelatinosam indolem in exsiccato specimine ita cohzerentia, ut formas 
has diversas facilius quis non rite distinxerit. In omnibus vero his eadem organa, 
quoad formam diversa, prout sub evolutione racemi fructiferi aut in initio minus 
iransformata; aut serius evoluta magis transformata obveniant singula sporophylla; 
id mihi nullis dubiis vacare adparuit. Sporophylla igitur vidi nunc latiora et magis 


ovalia, nune in formam tendentia, quam iis tribuunt icones date. — Nulla vidi, in 


206 J. G. Agardh. 


quibus marginem sterilem cireumambientem, si quoque angustissimum non detegere 
lieuit.. Structuram et dispositionem supra descriptam sphzerosporarum in sporophyllo 
magis foliiformi transverse secto, me observasse, dixisse placet. 

Quierenti mihi quomodo peculiaris. ila sporophylli structura a foliolo sterili 
deducere liceret, adparuit jam in sporophyllo admodum juvenili structuram prima- 
riam. conspicue mutatam obvenire. Dum in foliolo sterili infantili jam dignoscere 
licuit; costam. costulasque. quoad structuram. a. parenchymate interjacente. diversas, 
in juvenili sporophyllo nulla fere vidi ejusmodi diversitatis indicia; cellulas earun- 
dem omnes quasi in cyclades, cellulis paucis constitutas, et invicem spatiis minutis 
sejuncetas dispositas vidi; in interstitis. jam  sphzerosporas minutas, colore magis 
roseo instructas, dignoscere licuit; hine ceyclades cellularum in cellulas cireumpositas 
mutari facilius. concluderem. In. inchoante. jam. sporophyllo crassitiem folioli con- 
spieue auctam observare credidi, et lubens crediderim hoc eo modo factum fuisse 
ut cellulae. magis elongatze, quibus cost: costulzeque in. juvenili folio sterili instructze 
videntur, in inchoante sporophyllo magis interiores evolverentur, corticalibus cellulis 
magis extrorsum dispositis. In sporophyllo, quod inter alia plus minus evoluta, 
quam maxime juvenile putavi. vidi, supra pedicellum tenuiorem. laminam adhuc 
minutissimam offerre. forman fere. siliquze. erassiusculie, in. qua. eellulas medias pau- 
lisper longiores forsan dignoscere liceret. In interiore media parte sporophylli rite 
evoluti, quale illud supra describere molitus sum, quasi in pluribus superpositis 
cellularum stratis sphierosporas maturescentes generante, medianam quandam regio- 
nem dignoscere putavi, quam vero parietibus magis adproximatis cellularum, quas 
utrinque proximas vidi, potius ortam dicerem, quam axili quodam strato proprio 
adhue persistente dignoscendam. ) , 

Qualem igitur structuram sporophylli Generis Hydrolapathi intelligendam  cre- 
didi, hanc. putarem a sporophyllis aliarum. Floridearum mihi cognitis ita recedere 
ut his suadentibus vix certam quandam de affinitate Generis opinionem proferre 
auderem. Quoad formam, divisionis modum et dispositionem sph:xrosporarum quan- 
dam analogiam. eum Chylocladia agnoscere putavi; nec vero hane ob causam affini- 
tatem. quandam inter Genera alio respectu nimium dissimilia supponere auderem. 
Nec quia hoc respectu. Hydrolapathum et Delesserieas omnes mihi cognitas quam 
maxime diversas putavi, utrasque invicem longius disjungendas urgere auderem. 
At si aliis characteribus suadentibus Hydrolapathum a veris Delesserieis longius 
remotum credidi, hoe. judicium certe non infringitur, congruentia quadam hodiedum 
cognita inter sporophylla. Hydrolapathi, et soros sphierosporiferos Delesseriearum. 

In. affinitatibus Floridearum | dijudicandis, habitualibus notis insistere, id vix 
hodie cuidam in mentem venire putarem. 

Quie si ita sint, restat tantum, me judice, characteres quizerere dispositionis 
systematiete in ipsa structura et evolutionis modo cystocarpiorum. | Quod hos atti- 
net, lubenter moneani ipsam cystoearpii structuram in Hydrolapatho neutiquam esse 
lacilius. percipiendam a fructu maturescente valido et innumeris suis gemmidiis 


eius disjunetis. 5i. contigerit eystoearpium juvenile rite evolutum examinare, 


Analecta Algologica. 21 


nucleum hemispheerieum | nueleolis. pluribus supra adparatum placentarem in semi- 
orbem expansis constantem) videbis; alia fila subpaniculatim. ramosa. nucleolos susti- 
nent, alia sterilia videntur inter nucleolos ad pericarpiuni: excurrentia.  Structuram 
et compositionem nuclei hoc modo potissimum congruere cum eo in pluribus Rhody- 
menieis (Hymenocladia aliisque) obveniente. Fila inter nucleos excurrentia sterilia, 
forsan quispiam cum filis costularum compararet; Carpostomiun: modo Rhodoph yl 
lidis evolutum. | His insistens rationibus meam de affinitate Hydrolapathi opinionem 


protuli (pier. p. 369); et hucusque nullas rationes sane vidi, cur ab ea discederem !). 


IL De singulis Speciebus et Generibus Floridearum observationes. 


V. De planta fructifera Ballia hamulosae. 


Jam ante aliquot annos hanc plantam sterilem ut novam speciem Balh:e deseribere ausus 
sum (Amal. Alg. Count. I), characteribus a ramificatione. frondis (ramulis oppositis aut ternis) et 
armatura ramulorum (nempe ramellorum articulis supremis infra terminalem ssepe apiculis retror- 
sum subrecurvis armatis) distinctionem speciei sat conspicuam assumens. Postea plures formas a 
diversis locis natalibus Nov:e Hollandic meridionalis habui; — «quibus, si quidem ad eandem spe- 
ciem pertinerent, suadentibus dubia quzdam mihi adesse videbantur, anne in specie, quam ita non 
admodum infrequentem credere liceret, aliam quandam speciem Harveyanam suspicari opporteret. 
Exstat revera Wrangeliee species, a Harvey sub nomine Wyangelie muwucronate descripta, cujus spe- 
cimen authenticum nullum vidi; eujus quoque characteres quodam saltem respectu cum nostra 
congruere facilius cuidam videretur? Hinc speciem nostram, quam cum Julia scoparia affinitate 
proxima junctam dixi, ulterius examinandam  judicavi; et qus postea de ea didici ea hodie at- 
ferre placuit. 

Dalli: speciebus omnibus mihi cognitis id proprium lubenter dicerem, ut alias et s:epe ad- 
modum diversas formas sub evolutionis stadiis diversis induantur. Ipsam illam frequentissimam 
Balliam callitricham ita maxime diversam adparere (B. Hombroniana, B. callitricha, B. crassa) sub 
stadio admodum  juvenili, sub adultiore et senili satis constat; quin immo, si stadia h:ec rite se- 
lecta juxta-ponereuntur, «quoque oculo adsueto facilius fallerent. —Balliam. scopariam | quoque sub 
diversis evolutionis. stadiis sat diversam obvenire constat; speciem igitur novam, a me descriptam, 
quoque sub diversis evolutionis stadiis sat diversam obvenire, facilius quoque conjecissem. 

In planta sterili, qualem descripsi, ramificationis norma, qu:e in fructifera sat conspicua adest, 
parum revera eminet: fila inferiora ramellis minus obsita quidem adparent, superioribus evidentius 
densioribus; hoe vero in fructifera fit multo magis conspicuum: rami in his in inferioribus partibus 
gerunt ramellos simpliciuseulos ad genieula — longioribus articulis sejunceta; superiores vero ramo 
rum partes, brevioribus articulis sejunct:e, loco ramellorum simplicium, s:epe ramulos simili modo 
compositos ex uno aut altero ramello ulterius evoluto generant. Ramelli quoque in ipso apice 
ramuli adhue inevoluti quasi comosi adsunt, et mollissimi. Quare hac evolutionis norma, in planta 


?) In enumeratione data Generum Floridearum  Schmütz p. 11 ad ipsum Genus Delesseri:e 
quoque Hydrolapathum refert; et ex syllabo Zngleri Extr. distrib. p. 5 Delesseriam sanguineam 
una cum JD. sinuosa et D. alata ut typicas plantas Delesseri:&e enumerat. Diversum modum, quo 
evolvuntur sph:erosporz his verbis indicat: »Sporangien mit tetraedrisch geordneten Tetrasporen:. 

7) Wrangeliam mucronatam esse plantam omnino diversam, tum icone Harveyana comparata, 
tum specimine, ad eandem certius referendo, postea didici. 


98 J. G. Agardh. : 
í 
fructifera. eximie conspicua, habitus plant:e fructiferee quoque admodum diversus adpareat: plantam 
diceres elongatam, c:espitulis. alternantibus ramulorum obsitam et apice eiespitulo consimili como 
sam, interstitiis. vero ad genieula ramellos simpliciuseulos ternos aut oppositos gerentibus. Hoe 
modo planta sterilis vix nisi ramulis oppositis simpliciuseulis apiceque s:epius magis conspieue 
hamatis a. Ballia scoparia. differt; fructifera vero, cespitulis ramulorum alternantibus ramulisque in 
apice supremo comam minutissimam ramellorum molliorum formantibus instructa, habitum offert 
quodammodo  Callithamnion eruciatum. reterentem. 

In planta fructifera utrumque fructum. demum observare quoque licuit; utrumque a termi- 
nali comosa parte plus minus transformata evolutum. In planta sph:erosporifera vidi ezespitulos 
à me descriptos a sterilibus parum diversos, at ut mihi adparuit, ramellis propius conjunctis, quasi 
invicem conglutinatis constantes: in his, interiore latere ramellorum, vidi sph:erosporas in ramello 
minutissimo demum paulisper ramelloso (nunc singulas in ramello terminales, nunc paucas, et ut 
putarem triangule divisas); glomerulos ejusmodi sph:erosporarum ad artieulos inferiores ramelli fer- 
tilis paucos observavi; singulas sph:erosporas membrana tenaci et firma cohibitas dicerem. 

In planta favellifera vidi comam terminalem multo magis quam in sterili evolutam, extror- 
sum ramellis horridam et interiores partes, his ramellis cireumcirca quasi coalitis obtectas; sectione 
longitudinali per hanc partem feliciter ducta, vidi favellam validam, globoso-creniformem, filis inti- 
mis utriuque (infra nucleum) deflexis impositam, et exterioribus supra nucleum sese claudentibus 
obtectam, intra membranam, ut mihi adparuit tenacissimam et arctius claudentem, gemmidia plu- 
rima foventem. €Gemmidia extima verticaliter posita observare credidi; interiora sine ordine con: 
spieuo juxtaposita dicerem, at singula paulisper discreta, quasi invicem disjuncta gelatina solide- 
scente. Hac suadente structura plantam cum  Wrangelia aut. Spyridia nullo modo comparandam 


esse, evidentissime adparuit. 


VI. De fructibus Thamnocarpi, Generis Harveyani. 


Raro, ut putarem, exemplo inter Florideas adhue persistit Genus, ante semi- 
seculum jam creatum, quodque. postea pluribus detectis speciebus auctum, eujus 
tamen fructus usque ad nostra tempora permanent fere ignoti. Ignota autem fructi- 
ficationis. indole, patet characteres Generis a structura quadam propria frondis et 
notis magis habitualibus ab initio deductos fuisse; ejusmodi tamen characteres 
sepius fallere. multis. exemplis docent Floridez; et ipsos illós characteres, quibus 
Genus Harveyvanum ab initio institutum fuerit, sub diversis evolutionis stadiis non 
que conspleuos obvenire, ex ipsa eorum peculiari obvenientia facilius deducere 
liceret. His denique accedit quod, ignotis fere omnino 1is characteribus fructifica- 
tonis, quibus suadentibus de affinitate Floridearum judicare consuevimus, non nisi 
ecnjectura adhue nititur opinio de affinitate specierum, quie Generi. Thamnocarpi 
hucusque relatie. fuerunt. Quie quidem si ita sint, facilius intelligere liceat avidos 
luisse de systemate Floridearum seribentes cognoscere indolem fruetificationis pro- 
priam, qua eognita demum certius dijudicaretur, quibus Genus Harvevanum alffini- 
tate proximum foret. 

Dicere fas est structuram, quam Generi novo typicam judicavit Harvev. haud 
in omnibus ejusdem speciebus :eque conspleuam obvenire. In specie tvpiea Generis 


stadium: evolutionis observaverat. Harvey, sub quo specimen sterile refert habitum 


"" 


Analecta Algologica. 29 


Gigartinze | cujusdam  firmioris; in planta vero fertili, quum a ramulis Gigartinam 
wmulantibus fasciculos minutissimos Callithamnioideos provenire observaverat, his 
quidem deducendum  eredidit, Generi novo typieum esse, ejusmodi offerre frondis 
differentias. Quuin vero in alià specie (Callithamnion? | penicillatum) consimilem 
structuram, at multo minus conspicuam, rite observaverit, hanc tamen adhue in 
Phye. austr. sab nomine dieto inter Callithamnia retinuit, dubio tamen allato anne 
quoque in hoe speciem "Thamnocarpi dignoscere opporteret. Dum vero inter species 
dietas summa obvenire videretur habitus differentia, facilius intelligere quidem lice- 
ret, ejusmodi conjecturas admodum dubias obvenire debere. 

Monuisse quoque placet alias quasdam formas Nove Hollandi:e ad novum 
Genus Thamnocarpi tum ab ipso Harveyo, de Algis Tasmanise scribente, tum à 
me ipso postea relatas fuisse; Harveyum vero postea de his speciebus aliter judi- 
"usse, ita ut in Sys. Phyc. austr. primariam sp. unicam Generis enumeraverit; 
Genus, hoc loco Ceramiaceis relatum. inter Dasvphilam et Ptilotam dispositum fuit. 
Preter quod sphzerosporas in typica specie ad fila callithamnioidea obvenire nudas 
sphserieas et triangule divisas, hucusque nihil de fructifieationis partibus allatum vidi. 

Quum igitur mihi demum contigit habere novam speciem, utroque fructu bene 
instructam, hodie ejusdem dare placuit descriptionem, quam et fidelem speravi et 
ita completam, ut de charactere et affinitate Generis liceat certius judicare. Spe- 
ciem hane eo respectu quoque examinandam lubenter dicerem, quum inter speciem 
Callithamnioideam, quam ad  Thamnocarpos referre dubitavit Harvey, et magis 
Gigartinoideas (quas Generi typlcas proposuerat) fere intermediam considerare liceat. 

In Thamnocarpo Griffithsiode, totam plantam superiorem vidi habitum referre 
Callithamnii, pinnatim  decompositi, rachidibus superioribus pinnisque alterne pro- 
venientibus, quoquoversum porrectis, strictiusculis et ab ima basi articulatis, inferne 
simpliciorbus, sursum densius virgatis, apiceque subfascieulatis, ramulis aliis sim- 
plicibus a basi latiore in apicem aeuminatum sensim attenuatis, plurimis bifidis aut 
iterum  pinnatim ramellosis, terminalibus (demum in favellam abeuntibus) submo- 
niliformiter contractis, articulis fere omnibus diametro-sesquilongioribus. Ad apices 
subfascieulatos ramuli terminalis pars superior in favellam abit, ab apice ramoso 
transmutatam.  Cirea hane ramelli proximi inferiores incurvantur, involucrum con- 
stituentes circa ipsum nucleum. initio subglobosum, qui hoc modo fere tecto cireum- 
ambiente obtegitur. Articuli filorum incurvatorum persistunt parum mutati. Ipse 
nucleus initio rotundatus adparet; paulo serius subdivisum vidi, nimirum compo- 
situm. nucleolis aliis. majoribus, aliis minoribus, ab axilibus cellulis supremis 2—3 
(parum. mutatis) Tere quoquoversum porrectis. Singuli nucleoli rotundati, sua mem- 
brana hyalina tecti; gemmidia plurima in nonnullis, in aliis pauciora sine ordine 
conspleuo disposita, extima subverticaliter extrorsum porrecta, foventes. 

Planta sphzerosporifera magis regulariter pinnata adparet, pinnulis plurimis 
superioribus subdistichis et falcatis; interiore latere horum sunt seriatze sphiero- 
spore, nimirum ad genicula, introrsum leviter prominula, vidi pedicellum brevem, 
unico articulo breviore et paulo tenuiore (quam ipsa sph:erospora) constitutum, et 


30 J. G. Agardh. 


ad apicem hujus vidi fasciculum minutum, ssepius 2—3 sph:zerosporis sub-globosis 
formatum, nudum (nee ullo adparatu involuerali cinctum); ipsas sphierosporas sim- 
plicees vidi et triangule divisas. 

Quales partes fructiferas observare contigerit, easdem evidentissime, me judice 
doeuisse patet "hamnocarpum cum aliis Ceramieis quam proxime eongruere; quin 
immo his suadentibus haud facile quispiam diceret quomodo ab aliis dignosceretur. 
Differentiam vero Genericam ex structura frondis deducisse Harveyum facilius in- 
telligatur. Quo vero modo hzc differentia oriatur. id paucis quoque explicare co- 
nabor, suadente structura in specie dicta a me observata !). 

Pinnam pinnulis obsitsun in. Thamnocarpo. Griffithsioide observanti mihi adpa- 
ruit pinnulas esse :eque simplici adparatu artieulorum  contextas ac in plurimis 
Callithamniorum speciebus easdem constare cuique notissimum est. [n rachide 
contra pinnis obsita mox oritur fasciculus filorum, a basi pinnul: aut pinn: de- 
scendens, intra ipsam membranam rachidis generatus et intra hanc continuo acere- 
scens, filis suis articulatis et articulis endoehromate suo colorato instructis Calli- 
thamnion quoddam diceres interiorem  veferentibus.  Prseter fila hzc interiora Calli- 
thamnioidea deorsum ab axillis inferioribus decurrentia, alia consimilia a superioribus 
axills sensim. formata obveniant, quz fiunt circa basem inferioris pinn:&. oblique 
deflexa, ita ut pinnam Callithamnioldeam oriri diceres a rachide filis interioribus 
contexta. 5i accuratius fila hzc interiora observantur, eadem ipsa ramosa quoque 
videbis, ramulis. suis novis et sursum et deorsum generatis; hane ramificationem 
deorsum et sursum porrectam ?) (intra membranam pellucidam nee :egre observan- 
dam) Generi tvpicam putarem; et hac ulteriuz perducta frondem demum oriri va- 
lidam, quam Gigartinam quandam (in alis speciebus) referentem dixerunt, id mihi 
nee zegre explicandum adparuit. 

Sub stadio dicto totum articulum, a facie observatum, impletum dicerem filis 
Callithammnioideis facilius dignoseendis, alis sursum, aliüs deorsum ramosis. Sub 
" Sunt revera haud paucl typi fructibus nunc congruentibus, nunc plus minus diversis cog 
niti, in quibus frondes ab origine articulatim — ut olim dixerunt — subdivise obveniant. Nee 
hodie inauditum «dicere fas est, ejusmodi frondes demum obvenire externe obtectas proprio quodam 
strato corticali. Hoc vero stratum corticale in singulis ejusmodi typis, proprio modo oriri, nec 
hodie dubitandum mihi videtur. Ejusmodi stratum in Ceramio obvenire, omnibus notissimum pu- 
tarem; quin immo quomodo hoc oriatur in diversis speciebus diversum, nuperius quoque demon- 
sirare conatus sum. Inter Ceramiacearum Genera magis Callithamnioidea ejusmodi stratum obve- 
nire in. Spongoclonio et Lophothamnio, filis a ramis ramulisve decurrentibus (quasi functionibus radi- 
cularum instructis) constitutum, hodie quoque meminisse placet. De his autem plantis scribens 
monui fila ista decurrentia ezfra euticulam seeus frondem descendentia obvenire (Anal. Alg. p. 59 
et 43). Ejusmodi. structuram. quoque in aliis Generibus recognoscere licere, id mihi hodie quoque 
meminisse opportet. 

" Quamquam  pinnulas monosiphoneas descripsi, easdem ad articulum basalem in inferiore 
latere. quasi bracteatas s:epe vidi filo a rachide adscendente (articulo hujus inferiore longiore et 
superiore breviore obtuso) Intra rachidem alia fila sursum, alia deorsum ramosa fieri quoque ob 
servare credidi; quamquam  artieulos interiores, «quos in rachidibus quoque junioribus, observare 
liceat, filis eireumambientibus omnino obteetos primo intuitu diceres, Ubi vero in superiore pinna 
ipsi rachidis articuli interiores translucentes adpareant, fila exteriora. sat conspleua et deorsum et 


sursum ramosa mihi adparuerunt, 


Analecta. Algologiea. 91 


continuata evolutione horum filorum: sensim. eadem. novis divisionibus subdivisa fieri 
patet, quibus demum stratum proprium cortieale, cellulis brevibus verticaliter fere 
positis contextum oritur, quibus interior structura callithamnioidea omnino obtegitur 
— modo lubenter dicerem quo in fronde polysiphonea artieuli interiores strato cor- 
tieali obteguntur. 

Dum dieto modo rachides pinnarum et rami frondis strato exteriorum filorum 
cireumdantur, ipsi artieuli interiores et primarii intacti. persistunt, suo endochromate 
colorato fareti; hos artieulos sua longitudine diametrum rami paulisper superantes 
dieerem; in rachide, sensim magis magisque adparatu filorum exteriorum inerassata, 
diametro zequales, aut immo breviores adpareant. 5i comparantur articuli rachidis 
eum iis pinnularum illos his duplo circiter crassiores facilius diceres; articulos vero 
pinn:;s, $i cum articulis filorum corticalium compararentur, saltim triplo crassiores 
diceres. Ipsos vero hos filorum corticalium articulos invicem esse paulisper dissi- 
miles, alios paulisper erassiores alios tenuiores — prout ramos aut ramulos (horum 
filorum) efficiant, id quoque meminisse placuit. 

Strueturam frondis peculiarem, quam supra deseribere conatus sum, quoque 
suo modo adparentem fieri debere sectione facta transversali frondis adultioris, fa- 
cilius quidem videretur. Revera, sectione faeta transversali frondis inferioris. vidi 
cellulam  centralem validam, et suo endochromate peculiari farctam, pariete suo 
cylindraceo hyalino à partibus exterioribus facilius distinctam ; extra hane vidi fron- 
dem, quasi in plures fasciculos dispositione partium subdivisam; intra hos fasciculos 
filum. quoddam centrale primarium cinetum minoribus dignoscere licuit, quorum 
plurima longitudinaliter exeurrentia; alis vero magis oblique positis formam cylin- 
draceam in his dignoscere licuit. Patet cellulam centralem ita conspicuam sistere 
ipsam cellulam rachidis junioris centralem; et fasciculos filorum, quibus in planta 
juvenili rachis mox cincta obvenit, quoque in caule principali, si quoque suo modo 
mutatos, recognoscere liceat. Species alias, ad Genus Thamnocarpi relatas, quas 
adultiores, utpote habitu Gigartinoideo distinctas, alium typum referre forsan quis- 
piam credidisset, me hodie quoque comparasse, dixisse placet; eandemque structu- 
ram typiceam in his obvenire haud :egre assumerem. Fila vero strati interioris 
omnia non tantum firmiora vidi, sed quoque contentu suo granuloso aliud evolu- 


tionis stadium indicantia; tum quoque fila corticalia extima, — quorum articulos 
oblongos diu Callithamnioideos dixi in T. Griffithsioide, — eadem in Th. Gwnniano 


et 7/1. Harveyano, divisione ut putarem repetita, in cellulas breviores et magis 
angulatas dicerem transmutata. Quo jure, in aliis pluribus Generibus species alias 
corticatas, alias ecorticatas congenericas sinere consuevimus, eodem differentiis al. 
latis vix aliam vim tribuendam censeo. Quod vero attinet speciem illam insignem, 
nomine Zhammocarpi? glomuliferi à me descriptam, paulo infra de structura pecu- 
liari hujus seorsim dicere placuit. 

Ex iis, quie de fruetu utroque in. Z/amn. Griffithsioide supra dixi, satis patere 
putarem Genus Thamnocarpi optimo jure Ceramieis relatum fuisse; et ipsum Genus 
struetura sua peculiari ab aliis Generibus facilius distinetum videri. Ob hane struc- 


Acla Reg. Soc. Physiogr. Lund. "T. VIII. 5 


22 J. G. Agardh. 


turam peculiarem frondis Genus potissimum analogum videri cum .Spongoclonio et 
Lophothamnio; dum vero in his fila secus frondem decurrentia, extra cuticulam 
primarie frondis generantur, ita caules sf«posas formantes, a quibus nune quoque 
ramelli proveniunt quibus frons quin immo inférne hirta adparet —- fila, contra; 
ejusmodi decurrentia intra epidermidem in TAammnocarpo generantur caulem suo 
modo polysiphoneum formantia. Analogiam vero, quam inter JSpongoclomiwm et 
Thamnocarpwum quis forsan inveniret, ex ipsa fructificationis indole vix corroboratam 
dicerem, utpote in Spongoclonio, velut in aliis Generibus Callithamnioideis sphzero- 
sporie singulis seeus ramos generantur; dum in aliis Generibus nonnullis (Grif- 
fithsia) sphierosporas quodam modo fasciculos minores formantes dicerem. | Quo 
igitur modo Spongoclonium ad Callithamnia aecedere videretur, eodem modo 'Tham- 
nocarpum ut formam quandam superiorem et sspe eximie corticatam Generibus 
Griffithsioldeis forsan quis conjiceret. 

Quod preterea attinet formas. illas "Thamnocarpi, quas. ob caules magis evo- 
lutas eum. Gigartinis comparare voluerunt, monuisse placet hodie in pluribus Gene- 
ribus, fronde articulata «distinctis, obvenire analogas differentias in fronde vetusta 
nonnullarum specierum (Spyridia prolifera. et quie sunt. alize); quibus quandoquidem 
nonnullite. species ab aliis ejusdem (Generis admodum conspicue differunt, nee vero 
eam ob causam heterogenez: considerantur. 

Alia vero mihi adparuit ratio speciei, quam nomine ZT/amnocarpi ?. glomuliferà 
descripsi (Algern. System. IV. p. 6—9). Quod jam olim de ea monui, esse diffi- 
cilimum ignotis fructibus ferre judicium de affinitate, id quoque hodie repetere 
placuit, numerosis postea observatis ejusdem speciminibus, vario modo diversis, at 
omnibus ad eandem speciem, ut putarem pertinentibus; aliis nudis, aliis glomuli- 
leris, elomulis in nonnullis substantia membran:ze mollibus, in aliis calcare obduetis 
frondem exsiecatam quasi globulis albescentibus glomulorum loco instructam. | Quam- 
quam eandem habui tum e Nova Hollandia occidentali, tum ex australi, diversis 
locis et temporibus lectam, nulla omnino indicia fructificationis hucusque observare 
contigit. Quum autem hodie de structura et affinitate "hamnocarpi scribere ausus 
sum, plaeuit meminisse differentiam ipsius structure frondis, qua ducente lubenter 
conjicerem speciem dietam sistere. "'ypum novi Generis, quod potius ipso Generi 
Ceramii quam. Griffithsiis adproximandum putarem, quamquam facillime fieri posse 
coneederem ut potius Wrangelize, aut Spyridi:e, aut. Asparagopsidi fructus demum 
detecti Genus afline. demofistrarent. Analogia quadam in architeetonica structura 
frondis. ductus speciem ad "Phamnocarpum, rite tamen expressis dubiis, ad interim 
retuli; quomodo vero ipsius structure. indole à. "hamnocarpo differre mihi videtur, 
hoc loeo afferre tamen. placuit, 

In. Th. Griffitlhsioide deseribere conatus sum primariam structuram rami juni- 
oris quam proxime convenire eum plumula Callithamnii eujusdam, articulis eylin- 
draceis monosiphoneis, intra membranam  pellucidam anhistam endochroma. coeci- 
neum foventibus. Hane structuram in interiore frondis senilis adhue persistere 


vidi; endoehroma intra articulos. adesse, et articulum interioreni quoad. formam et 


00 


Analecta. Algologica. o0 


dimensiones vix conspicue mutatum.  Differentias vero, quie in fronde senili sat 
conspicuz adsunt, oriri evolutione filorum intra ipsam membranam articulorum sur- 
sum et deorsum excurrentium; et hoe fila suo ordine constare facile diceres arti- 
eulis eallithamnioideis oblongis, intra suam membranam  endochroma  coloratuim 
foventibus. Hee fila cuim setate. ramifieationibus et sursum et deorsum) generatis 
multiplicari; et si sectionem longitudinalem frondis feliciter ductam observare con- 
tigerit, adpareat h:zec fila quoque dissepimenta transversalia, quie inter artieulos pri- 
marios adsunt, pervadere; hoc modo totus articulus interior cingitur strato filorum 
evidentissimo, et ut adpareat sensim plus minus incrassato. Structuram hoc modo 
quandam offere analogiam eum ea Ervthroclonii eujus indicia olim dedi (Anal. Alg. 
Cont. I. Tab. II. fig. 12) dixisse placet; et hac evolutione filorum intra ipsa geni- 
cula, hzec sensim euni setate fieri invicem magis distantia quoque observare credidi. 

Si cum hac structura comparatur.filum articulatum juvenile. Th.? glomuliferi 
differentia admodum conspicua adpareat; ipsius fili junioris consistentia admodum 
gelatinosa; articuli, qui adsunt sat distincti, nullum endochroma coloratum foventes 
viderentur; ipsa genieula contractione quadam conspiciantur distincta, et Ceramii 
diaphani ad instar cinguntur periscelide filorum tenuissimorum, sursum et deorsum 
ab ipso geniculo excurrentium.  Filum maxime juvenile, quod iu acumen elon- 
gatum excurrere vidi, fit hoc modo variegatum ipsis articulis hyalinis, diametro 
sepe duplo longioribus, et geniculis pro :etate angustioribus aut latioribus roseo 
colore suffusis. Ipsa autem hsec genieula contexta vidi duplici zona, una cellulis 
deorsum tendentibus breviore et quasi pigra; altera contexta filis longioribus sur- 
sumr eum :etate exerescentibus, et his demum cum zona inferiore superioris articuli 
concrescentibus totus articulus initio hyalinus demum aut citius velatus adparet et 
coloratus, mediante strato a geniculis excrescente. Patet quam  conspleua adest 
analogia inter structuram Ceramiorum et eam, quam in Th.? glomulifero describere 
conatus sum. 

Si transversali facto segmento structuram Th. glomuliferi accuratius examinare 
placuerit, totum filum interius vacuum facile diceres, et introrsum strato sat con- 
spicuo gelatinoso et hyalino vestitum, et externam faciem consimili at tenuiore 
strato hyalino obtectam. In intermedia parte fila adsunt, quibus stratum coloratum, 
pro setate plus minus erassum, efficiatur. In filo juvenili mox supra descripto fila 
genieulorum sursum excrescentia, unicam seriem cireumcirca clausam formantia 
putarem; singula fila simplicia observare eredidi. Longitudinali facta sectione fron- 
dis vidi stratum interius pelatinosum circumcirca continuar] margine suo hyalino 
quasi paulisper undulato, et genieula quie adsunt inter articulos, consimili margine 
sursum et deorsum euni) articulis conjuncta. |n interiore geniculo canalem angu- 
stissimum, lies paulisper flexuoss ad instar dignoscere putavi. Filorum stratum 
exterius articuli ante geniculum paulisper introrsum productum vidi at ne minimum 
filorum parietis vestigium ipsum genieulum intrare vidi. 

Qualem hanc structuram typicam putarem, eandem facile dicerem a structura 
Thamuocarpi ita diversam, ut formas dictas affinitate quadam propius conjunctas, 


21 J. G. Agardh. 


vix conjicerem. Nee aliam formam mihi coguitam puto, eum qua T/.? glomuliferum 
affinitate propius junctam supponere auderem. Hinc suadente tantum. quadam ana- 
logia habituali (caules validos et ramellos callithamnioideos comparanti) speciem 
jamdudum  deseriptam | eodem loco systematis retinere malui quam, nova faeta de 
affinitate conjectura, seque incerto loco speciem. insignem disponere. 

His de characteribus et limitibus 'Thamnocarpi Generis allatis, species ejusdem 


L 


sequenti modo disponendas putarem: 


* FPyonde fere tota articulata. Callithamnioidea. 
1l. Tm. rENicrLLATUS (Callith. penicillatum. Harv.. Alg. exs; ef. Phyc. austr. tab. 273). 


Comparanti mihi hane speciem eum sequente rami ramulique adparuerunt multo tenuiores 
et magis decompositi, quare artieulos hujus dicerem suo diametro circiter quadruplo longiores, dum 
in sequente fila firmiora et artieulos multo breviores suo diametro circiter duplo longiores. 


2. "ln. GmRirrrTHsIODIDES J. Ag. mscr. 


Hab. ad oras Novie Hollandize australes, mihi à Br. Wilson missa. 


Hane speciem, habitu Callithamnii speciem majorem (2—3 pollicarem) referentem, at rachi 
dibus primariis cerassioribus instructam, quoad structuram. vero. et. fructuum. indolem diversam, 


supra uberius descripsi. 
** Fyonde sterili magis. Gigartinoidea, ramellis penicillatis obsita, his demwm fructi- 
dA E ot 
3. "Tu. GuwwrANus Harv. ?» Hook. Icon. tab. 662. J. Ag. Epicr. p. 82. 


4. 'Tu. Hamgvsvawus J. Ag. Epir. p. 82. 


*** Species excludenda: PERISCHELIA Gen. nor.; an ad viciniam Ceramii adproximandum ? 


l. P. eromvrirERA (Thamnocarpus (7) glomuliferus J. Ag. Didr. Alg. Syst. IV. p. 6). 


VII. De speciebus Microcladiae et formis quibusdam, mihi novis. 


Comparanti icones specierum | jamduduin. cognitarum. adpareat inter species 
hos insignem esse ramificationis differentiam, nimirum in M. glandulosa fere dicho- 
tomam, ramis superioribus elongatis subeorymbosis; in M. Coulter! vero raumifica- 
tionem eximie pinnatam, pinnis subdistichis regulariter alternantibus. Cum hac ul- 
tima. specie. formi. sequentes. Novie. Zelandi:e. ramificatione quam proxime conve- 
nire videntur. 

4. M. riwNaTA (J. Ag. mscr.) fronde filiformi-compressa, tota dense et quam 


maxime regulariter pinnata, pinnis secus rachides permeantes alternis distichis 


decomposito-pinnulatis glabris, pinnulis in aeumen longius attenuatis, juvenilibus 


Analecta Algologica. 2D 
in pinnula adultiore ad marginem superiorem provenientibus, sensim alter- 
nantibus patulis, sphzerosporis 

Hab. ad oras Nov: Zelandise, mihi sub n:ris 43 & 55 a Cel. Laing missa. 

H:ee est species evidenter M. Coulteri proxima, quam ramifieationis norma consimili facilius 

eandem speciem habuissem, nisi ingente mari disjunetas species eautius comparandas suasisset. 

Hae faeta comparatione vidi plantam Nov: Zelandi:e evidentius distiche pinnatam pinnis densio 

ribus, medie frondis demum longioribus ita ut tota frons pr:ebet ambitum lanceolatum ; dum in 

M. Coulteri, rami superiores s:wepe longiores, ad M. glandulosam — fere corymbosam —- tendere 
viderentur. Nee eandem utriusque structuram observare credidi. 


6. MregocrnADiA Nov ZgLANDLE J. Ag. mscr. fronde teretiuscula ramis prima. 


ris elongatis simpliciuseulis, secus totam suam longitudinem tum hirtis — 


ramellis tenuissimis circumcirca pullulantibus —, tum  lateraliter. ramulosis, 
ramulos breves supra stipitem simpliciusculum dense decompositos subcorym- 
bosos gerentibus, ramellis crassis dichotomo-subpinnatis teretiusculis et quo- 
quoversum directis, extimis subdivergentibus a basi erassiuscula subito atte- 
nuatis conicis. 

Hab. ad oras Nov: Zelandis, a St. Clair, mihi a Cel. Laing missa. 


H:ee est speeies et adspectu et characteribus admodum insignis. Circiter tripollicaris longi- 
tudine rachidibus simpliciuseulis crassis subito attenuatis tum ramulis suis corymbosis, 2—3 lineas 
longis, racemose dispositis, tum ramellis simpliciusculis, aliis simplicioribus, aliis in novos corymbos 
at conspicue breviores properantibus; tota planta exsiecata adspectum pr:ebet quodam modo rudem 
et incomptum. Quem vero adspectum planta, aqua emollita, omnino quidam mutat; utpote hanc 
potius gelatinosam diceres et adspectu suo magis Gloiosiphoniam quandam breviorem et crassiu- 
seulam referente; structura vero accuratius examinata patet hane esse cum Microcladia conveni- 
entem. Ut in aliis speciebus hujus Generis sunt rami superiores evidenter articulati, at articulis 
brevissimis, geminis articulis conjuncta sua longitudine d ametrum ipsorum vix superante; hi arti- 
culi singuli subdivisi adparent cellulis minoribus intra membranam articuli inclusis; et his, in 
partibus paulo adultioribus, varias formas induentibus articuli minus conspiciantur, et rachides 
velut rami crassiuseuli adparent et gelatinosi, in partibus paulo inferioribus; apicibus ramulorum 
vero conicis subito attenuatis, vera structura in his facilius conspiciatur. Segmento transversali 
facto frondis inferioris, structura vera frondis quoque facilius fit evidens.  Articulum aut cellulam 
centralem ita vidi validam rotundato-oblongam, extra suam membranam spatio vacuo minore cine- 
tam (quod expansione quadam strati exterioris lubenter adseriberem); Extra hoe spatium stratum 
cellularum quoddam intermedium vidi, cellulis numerosis majoribus in orbem dispositis contextum ; 
extra has denique cellule proprie corticales multo minores et endochromate colorat:e monostro- 
matices.  Cellulas corticales 4 ante singulas intermedias dispositas vidi; ipsa cellula axili interme«diis 
plus duplo majore. X cellulis eorticalibus facile diceres ramellos hirtos provenire. 

In specimine a me deseripto cystocarpla vidi intra corymbos laterales ramorum lateralia, vix 
proprie involuerata, at in congerie ramorum ita lateraliter adfixa ut et inferioribus et superioribus 
facilius obteguntur; pro magnitudine plantze minuta dicerem, vix diametro ramum in quo insident 
superantia, intra periderma hyalinum gemmidia numerosa foventia. 

Ut aliis Oceanis su:e sunt species Microcladi:e evidentius distinct:e, ita hane speciem, Oceano 
australi propriam et eximiis characteribus distinctam, seorsim describere placuit. 


256 J. G. Agardh. 


VII. De charactere. Generis Gelinariae, pauca iwldenda. 


In. Bidr. Aly. Syst. VI. pag. 11 de structura et affinitate Generis. GELINARLE meam qualem- 
eumque opinionem dixi; postea specimina haud pauca habui, quibus suadentibus hodie pauca ad- 
dere placuit. De affinitate Generis contra opinionem ibidem professam nihil equidem animadver- 
tendum mihi videtur. Quoad characteres, quibus Genus ab aliis dignosceretur, addere placet : 
stratum  eortieale, quod totam plantam margine sat lato et conspicuo cingit, constituitur in planta 
eystocarpiifera et sterili, filis radiantibus densissimis et tenuissimis, invicem ita arete coh:erentibus, 
ut structuram nisi admodum auctam vix rite discernere liceat; in planta vero bene sph:erosporifera, 
hiec fila fere baculiformia excreseunt, invicem sublibera et ut mihi adparuit, vix plus quam duobus 
artieulis. fere eylindraceis constituta. Articuli hi nunc invicem similes, suo diametro 3:plo—4:plo 
longiores, nunc inferior paulo tenuior, quasi pedicellum superiori constituens; supremum nimirum 
aut cylindraceum aut paulisper obovato-cylindraceum | observare credidi; et demum separatum in 
sph:ierosporam eruciatim  subdivisam abire putarem.  Finxi separatione facta articulum supremum 
cito formam ovatam assumere et subdivisam fieri; plures ejusmodi sph:erosporas liberas et sub- 
divisas revera vidi; nullam autem adhuc adfixam mihi qu:erenti invenire contigit. 

Quod «dein attinet species geminas, jam a Harvey indicatas, addere cogor me speciem pri- 
mitus descriptam sub nomine Gelin. Ulvoidee in speciminibus ex Swan River a Clifton lectis (sub 
n:o 434 A. Harv.. Alg. austr. distrib.) et aliis a Jones ibid. inventis tantum habuisse. H:ec ramentis 
lateralibus elongatis lanceolato-linearibus, vix conspicue dentatis dignoscantur. Alteram speciem, 
quam l. e. sub no vine G. Harveyanam  designandam proposui, ramificatione magis decomposito- 
pinnata, pinnis pinnulisque aliis lanceolatis, aliis dentes deltoideos referentibus dignoscendam, a 
pluribus locis priecipue  Nov:e. Hollandise. australis. habui. FHujus, me judice, du:e sunt forme: 
quarum un magis contraetzm et densius decomposito-cramosam nomine .Vemastome? Gelinarioides 
distribuit Harvey; alteram magis elongatam, sub nomine Gelinarie Ulvoidee (ab ipso tab. LXXXV 
Phyc. austr. depietam) vix nisi :etate et evolutionis gradu diversam putarem. Hane a specimine 
Cliftoniano distributo specie diversam esse, mihi hodie vix dubitandum: videretur. 


IX. 


CALOPHYLLIS RAMENTACEA 4. Ag. mscr. lronde plana latiori lineari-lanceolata, superne 
sparsius laciniata, laciniis conformibus, velut prolificationibus a margine ex- 
crescentibus conformibus, àt multo tenuioribus pinnatim. fimbriata, phyllis pro- 
lificantibus angustissimis linearibus sursum sspe incurvatis inferne sterilibus, 
superne cystocarpiis singulis aut pluribus marginalibus infra apicem sepe 
supereminentem instructis. 

Hab. ad oras australes Nove: Hollandi:e; mihi sub nu:ris 20 & 51 a Br. 
Wilson missa. 

Specimina a me observata sunt 6—8 polliearia, inferne. vix lineam latitudine superantia, fiunt 
in media sua parte conspicue plana, lineas 3—4 latitudine :equantia, in suprema parte sensim an- 
gustiora, ita ut rachidem linearilanceolatam «dicere liceat. Ipsam hanc rachidem tum in ramos con- 
similes pauciores, 1—2 pollices longos et paulisper angustiores, tum in fimbrias plurimas angustis- 


sime lineares, a margine unam supra alteram distantiis 1—3 lineas :equantibus dispositas, subdi- 
visam vidi. Finbrie complanat:e omnes lineares, alie. dimidiam lineam latitudine haud :equantes, 


i t 


Analecta Algologica. 2 
alie latiores; alie simplices, alie suo ordine ramulo uno aut altero instruet:e, alice demum in ramos 
frondis, quos dixi abeuntes. Fimbrias has omnes, ut exerescunt, sensim introrsum incurvatas di 
cerem; maxime juveniles lineares et simpliciusculas, paulo adultiores supra stipitem quasi sbn 
pliceem, sursum cystocarpio marginali nunc truncatas, nune deorsum quasi apieulo geniculatim «li 
vergente braeteatas; fimbrias autem ad divisionem pronas mox ramulis pluribus instructas et sen 
sim suo ordine pinnatas, et in segmenta frondis abeuntes. Fimbri:e plurim:e sua longitudine lati 
tudinem frondis vix superant. 

Sectione faeta frondis transversali structuram Callophyllidis recognoscere credidi, nempe cel- 
lulas interiores frondis majores oblongas et facilius tumentes invicem disjuncetas vidi filis inter 
cellularibus tenuioribus, in stratum corticale frondis, ni fallor, exeurrentibus. In fronde vero exi 
mie eomplanata cellulze istic majores secus medianam lineam utrinque fere unica tantum serie a 
margine ad marginem ducta disponuntur, quare cavendum ne hane structuram Rhodophyllidis spe- 
ciem indicare putares. Cavendum quoque ne Cystocarpla marginalia, transversa sectione obser 
/inti obveniant quasi in pedicello terminalia; ita nimirum observata eadem globosa vidi, intra 
suum pericarpium, strato corticali paulisper magis evoluto, et cellulis inter-cellularibus magis elon- 
gatis in stratum circumnucleare filis anastomosantibus contextum; nucleum centralem pluribus 
nucleolis constitutum: vidi. Nucleoli singuli separantur filis paucis anastomosantibus, supra nucleum 
densioribus; at nullomodo adparatum carpostomii, speciebus Rhodophyllidis characteristicum  dete- 
gere valui. Gemmidia ipsa nullo certo ordine intra nucleolos conglobata, oblongo globosa vidi; 
singulos nucleolos strato filorum  anastomosantium invicem disjunctos. 

Speciem hane, jam sub anno 1885 missam, diu mihi dubiam servavi, utpote fructibus non 
bene evolutis nescius cui Generi pertineret. Demum specimen habui eystocarpiis rite evolutis et 
structura comparata cum  Callophyllidis speciebus affinitatem demonstrans. Qualiter hodie dispo 
nantur species hujus Generis, patet conspicuam obvenire differentiam tum quoad habitum frondis, 
tum quoad situm cystocarpiorum; dum nimirum in nonnullis speciebus frondes obveniunt com- 
planatze, eystocarpia frondibus immersa gerentes, sunt ali:e in quibus frondes admodum decompo- 
sitz;e certis quibusdam locis in cystocarpia quasi magis propria intumescentes. Inter species vero 
ita quasi extremas alite sunt intermediz, quibus speciem hodie descriptam adnumerandam credidi. 
Epierisin scribens ad sectionem Generis III species quasdam Europ:eas, quas habitu frondis Ao 
duymenias referentes dixi, alias vero ad oras australes obvenientes, quas Calliblephariformes descripsi 
utpote fronde decomposito-pinnata instructas; speciem novam inter has suo modo intermediam, at 
Calliblephariformibus pertinentem lubenter assumerem. 


X. be Erythroclonio Muelleri, et formis quibusdam ex habitu 
difficilius. dignoscendis. 


Jam ex icone data et ex iis, quze de hae specie dixit Harvey, Phycologiam suam Australem 
claudens, concludere liceat hane esse speciem rarius observatam et facilius confundendam cum 
planta australi alia, quam in collectionibus sat frequentem obvenire constat. Revera eam sua ex- 
teriore forma non tantum cum Z/ebdomnia vertieillata ita convenire constat, ut non nisi analysi 
structurie faeta de distinetione harum specierum certiorem me putaverim; quin immo structuram 
comparanti aliquando dubium adpareat, anne in ipsa Zhabd. verticillata aliquando cellula quzedam 
centralis, a filis ambientibus diversa adesset. Cui vero contigerit ipsam illam plantam observare, 
quam nomine Zryfhroclonii. Muelleri designatam voluit Harvey, ei sane vix dubium videbitur, duas 
species a Harvey designatas revera admodum diversas esse, quamquam externo habitu simillimas 
et modo quo sub :etatis stadiis diversis mutantur, sat convenientes. 

Nec tamen his, qu:e attuli, dubia omnia, quibus species dietie contaminantur, allata putarem. 
Exstat revera alia Rhabdoniz species, quam comparato habitu externo Zrgyfhrocloniwm. Muelleri 
adhue magis referentem. dicerem, quam nullo nomine designatam sub n:o 392 distribuit Harvey, 


38 J. G. Agardh. 


quamque ipse postea nomine Zhabd. clavigere designavi. Huic denique simillimam ultimo tempore 
aliam. habui, quam dissectam et structura interiore et fructibus ita diversam stupens observavi, ut 
hane ad aliam omnino regionem systematis referendam esse, nullis dubiis vacare mihi quidem 
evidentissimum videretur. 

Multas Algas admodum structura et fructibus diversas obvenire inter eas, quas habitu con- 
venientes olim sub nomine Ceramii, Halymenis, Gigartin:e, Delesseri:e et comprehensas fuisse con- 
stat, kl quidem hodie dubitari nequeat. Sunt vero et ii qui adhuc urgere videntur habitus quan- 
dam congruentiam postulari opportere inter Genera quie in systemate proxima disponuntur. His 
exempla a me mox citata -- in quibus sub forma magis insolita exteriore, differentias et structure 
et fructificationis. obvenire patet — contrariam opinionem sat probantia, mihi quidem consul- 
tanda esse, videretur. 

Ut has species habitu simillimas, at revera diversas, facilius dignoscere liceat, pauca «de sin- 
eulis hodie adferre placeat. 


l. ERvYTHROCLONIUM MUELLERI. H:ec species in collectionibus mihi ex Australia missis 
rarior tantum adfuit, priecipue ut putarem ad australes oras obveniens. Planta mihi pennam passe- 
rinam crassitie vix :zequans, decomposito«liehotoma, aut ssepius ubi rami majores exeunt minoribus 
paucis illi einguntur, ramificationem quodammodo umbellatam ita prieceipue in superiore parte repe- 
titam monstrans. Rami majores, ita umbellati, eylindracei adparent et inferne, evolutione strati 
corticalis (cellulis. plurimis superpositis ab interiore extrorsum- radiantibus constantis) solidi adpa- 
rent, quasi in caules purpureos mutati; ramuli vero minores a stipite evidenter tenuiore prove- 
vientes pedicellati adparent dum unico articulo constantes, aut articulis pluribus superpositis arti- 
eulati, articulis infimis cylindraceis intermediis oblongis, terminalibus elavatis. In his clavis sup- 
remis cystocarpia nunc obveniunt plura, zonam sph:erosporarum diceres referentia, at revera cysto- 
carpia valida constituentia; quibus evolutis costa in segmento transversali pr:iesens vix conspiciatur, 
aut in lobus dejeeta, aut forsan in placentam ipsam transmutata. Nucleus eystocarpii in. planta 
tenuiore validus dicendus, constituitur filis plurimis evidenter clavatis, articulatim | constrictis, sup- 
remis eujusque fili rotundatis, et demum solutis fere globosis, infimis magis pyriformibus et mutua 
pressione angulatis. Fila cireumnuclearia pauca cystocarpium ambientia adsunt. 

Inter umbellas ramorum ramulos minores paucos pullulantes vidi; nec modo Erythrocl. Son- 
deri aut. Rbhabdoniz verticillatze plurimis ejusmodi ramellis frondes obtectas quasi hirtas. 


2. RHABDONIA CLAVIGERA 4. Ag. hujus haud pauca ex diversis locis Nov:e. Hollandi:e spe- 
cimina vidi, nec habitu nec ramificationis norma ab Erythr. Muelleri ut videretur diversa; et ex 
habitu judieanti h:ee specimina juniorem plantam Erythrocl. Muelleri sistere facilius forsan adpa- 
reant. Me judice autem has plantas et quoad structuram et quoad fructus indolem diversas esse 
certius dicere auderem. " 

Quoad habituales notas una ab altera vix differt planta. In Hh. elavigera magnitudinem, 
coloreni et ramificationis normam eandem fere dicerem, quam in Erythr. Muelleri describere conatus 
sum; differentias enim, quas vidi, sequentes facilius quispiam evolutionis stadia diversa indicantia 
putaverit; nimirum frondes in ZA. clavigera magis nmiembranaceas et tenuiores in tota planta, ex- 
cepta tantum infima parte, quie contra mihi paulisper cartilaginea adparuit, ut planta ab infima 
parte. repente et anastomosibus laxioribus in rete conjuncta surgens provenit. Rami ejusdem 
2—3chotomi aut umbellati dein distantiis circiter pollicaribus pioveniunt, internodiis cylindraceis, 
ipso genieulo prolifero conspicue contracto. Ramulos fere omnes cylindraceos dicerem, terminales 
nunc clavatos, nunc obtusos, nune acuminatos; adultiores supremos nunc pollicem fere :equantes. 
In dissecta planta nusquam cellulam centralem | Erythroclonii observare contigit. Hine speciem 
esse Rhabdonisie assumere ausus sum; quod comparato nucleo utriusque plantze hodie quoque con- 
firmatum putavi. Nuclei nimirum in Erythroclonio plures adproximati, filis brevibus clavatis in 
glomerulum conjunctis constituti; in Rhabdonia constituuntur nucleo conspicue majore oblongo fere 
ejusdem structuree quam in Ner. Bor. Amer. Ahabdonic tenere tab. NNIIIL. (»Solieria ehordalis») de- 
pinxit Harv. filis zemmidiiferis superne in gemmidia plurima invicem libera solutis; stratum tamen 
cireumnucleare in nostra jam subdissolutum vidi. Plantam igitur, quam habitu vix ab Erythroclonio 
Muelleri distinguere liceat, esse speciem sui juris et ad Genus diversum pertinere, id hodie dubi. 


iari. nequeat. 


aln C" UB e UL 


- 


* LI 
Analeeta Algologica. 39 


D 


3. COELOCLONIUM CLAVIFERUM. Epicrisin Floridearum seribens, sub nomine Coel. incrassati 
speciem  Coeloclonii Generis deseripsi validam, cáule crassitie penn:e anserinze et quod superat in 
struectam, ramis conformibus at duplo tenuioribus pinnatim exeuntibus, primitus paulisper invicem 
distantibus, dein novis s:epe ad basem priorum pullulantibus, et in speciminibus cystocarpia per 
magna generantibus adspeetum fere uvieformem  plantze, ut. videtur admodum gelatinos:e. prieben 
tibus. Hujus dein alia specimina habui, utpote nondum :eque ceystocarpiis fertilia, adspectum 
minus ramentis et cystocarpiis uvieformen  priebentia, attamen valida, pedalia caule pennam  cor- 
vinam saltim crassitie :equante et ramulis pennam passerinam cerassitie superantibus.  Pr:eter hiec 
vero, evidenter ad eandem speciem referenda, quoque pauca habui e Tasmania sub n:o 294 a D:na 
Meredith et sub n:o 34 a EHalloran missa, quie magnitudine partium et toto habitu Rhabdoniam 
clavigeram ita referunt ut incauto ad hane speciem fere sine dubio pertinentia viderentur. Utrum 
h:ee formam juniorem ejusdem speciei constituant, an speciem sui juris, decidere vix hodie 
liceat; in uno autem specimine observavi soros sph:ierosporarum infra apices ramulorum, zonam 
transversalem more diceres Laurenci:s constituentes; quod speciem adultam propriam indicare vide- 
retur; hane interea nomine Coeloclonii claviferi designare placuit. 

De his Coeloclonii formis animadvertere placet caules ab initio continuos, nec articulatim 
constrietos videri, cellulis fere triplicis ordinis contextos, extimis nimirum brevioribus rotundato 
cubieis, et intima serie axillari, in qua cellulam centralem propriam szepius dignoscere liceat. Sub 
stadio evolutionis magis provecto cellulas strati interioris in segmento longitudinali elongatas vidi; 
et in segmento facto transversali cellulze. h:&. mediz per lineas, a margine ad marginem frondis 
exeurrentes, disposit:e mihi adparnverunt. Specimina, quie. sub nomine C. inerassati primum de- 
seripsi, habitum admodum diversum, magis eum speciebus typicis Coeloclonii Generis. congruentem 
offerre, dum specimina hodie memorata Rhabdoniam clavigeram multo magis referentia dicerem. 
Rami ramulique utriusque ad basem contracti, magis clavati in forma angustiore, magis oblongi 
adpareant in forma incrassata. 

In uno specimine Coel. incrassati vidi agglomerationes cellularum supra superficiem eminentes, 
rotundato:oblongas et sat magnas, quas cujus natur: essent dubitavi. In nulla alia planta me 
consimiles observasse memini, Cellulas earum :eque magnas, rotundatas vidi, et nullo certe ordine 
dispositas, minores quam superficiales ipsius frondis. An in his antheridia Generis agnoscenda 
essent, dubitavi. à 


XI. 


TuHvsANOCLADIA ANGUSTIFOLIA (4. Ag. mov. sp.) frondibus a caule ancipite incras- 
sato planis, opposite pinnatim decompositis, demum in axillis et secus rachi- 
dem proliferis, pinnis patentissimis rachideque sensim :equaliter incrassata 
enervibus, pinnulis inferne nudiusculis linearibus, a medio pinnulatis, supre- 
mis apice pinnuliferis, sterilibus pinnis pinnulisque supremis ominibus subu- 
latis, fertilibus . . 


Hab. ad ostia fluminis Cygnorum Nov; Hollandi: occidentalis. 


De Thysanocladiz speciebus olim scribens, duas sectiones Generis assumsi, quarum unam 
fronde juvenili pinnatim decomposita pinnis oppositis, adultiore in axilla aut secus rachidem pin- 
nas novas seriatas aut fasciculatas generante distinctam indicavi; alteram vero pinnulis utrinque 
singulis instructam. Cum hoe charactere ramificationis alium characterem junetum punctarem. In 
una nimirum Íírondes in media sua parte plus minus incrassats, quasi eostatze et ala decurrente 
marginat:e, quasi pinnatifidzee. adsunt; in altera ipsc rachides cum :etate fiunt inerassatze et nulla 
ala deeurrente. einguntur, at in his inter pinnas primarias proprias generantur pinnul: nov:e; et 


Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VIII. 6 


E 


40 J. G. Agardh. 


frondes in his proprie pinnatas lubenter dicerem. Hoc charactere ramificationis conveniant species 
ists, sat habitu dissimiles, 7T. Harveyana et Th. oppositifolia. — At inter formas has adparenter 
dissimiles, species hodie descripta mihi omnino intermedia adparet; magnitudine et habitu potis- 
simum ad Th. Harveyanam aecedens; pinnarum pinnularumque forma magis Th. oppositifoliam 
referens. Fructus in nostris nullos vidi; pinnas vero pinnüulasque supremas sspe truncatas vidi, 
partibus fructiferis ut putarem dejectis. 


XII. De planta sphirosporifera Areschougiae dumosae. 


Inter Genera nova a Harvey, ex Australia redeunte, instituta, fuit Areschougia, tum ex habitu 
in pluribus speciebus ab ipso delineatis, tum pr:ecipue structura frondis, in omnibus ut videretur 
conveniente, facilius dignoscenda. ^ Cystocarpia situ paulisper diversa in pluribus delineaverat ; 
sph:zerosporas tantum in una specie et hae quidem habitu magis ab aliis abludente in. Phycologia 
illustrata vidi; in charactere Generis sphzerosporas zonatim divisas Generi tribuit. Ipse postea, 
suadente structura cystocarpiorum, "lypos duos diversos intra limites Harveyani Generis agnoscere 
putavi, quorum unum  Erythroclonio, alterum sub nomine Sfenocladie ad Sph:erococcoideas juxta 
Heringiam  disponendum putavi. In utroque Typo alias species teretiuseulas, alias complanatas 
obvenire, assumere ausus sum. [n speciebus Stenocladisie nullam speciem sphzerosporiferam obser- 
vare mihi eontigerat. Quum hodie sphzerosporas vidi in specie illa sat distincta, quam nomine ze- 
schougie dumosce sterilem delineavit Harvey, quam vero cystocarpiis cognitis ad Stenocladiam revo- 
candam esse postea docui — pauca hodie de sph:zrosporis saltim hujus speciei — dum in aliis 
PNtenocladiis sphierospor:ze lateant — afferre placuit. 

In speciminibus quibusdam Abr. dwmose, in quibus frondes paulisper magis earnosas et coc- 
cineas observare credidi, quam in speeiminibus plerumque magis cartilagineis et lividis plant:e 
vulgaris, observavi apices in haud paucis ramulis esse paulisper siliquose inflatos. "Transversali facta 
sectione horum vidi stratum extimum in cellulas pyriformes mutatum; nempe pedicello tenuissimo 
hyalino apicem. pyriformem, colorato nucleo instructum, sustinente; hine frons quasi strato proprio 
basi translucente cincta adparuit, cujus in aliis partibus plantze nulla indieia observaveram. | Quie- 
renti mihi dein partes magis evolutas contigit observare partes illas supremas a fronde solutas, et 
intra. membranam  hyalinam. nucleum coloratum, eruciatim in partes 4 subdivisum. "Totum itaque 
stratum exterius continuum (in partibus frondis siliquose inflatis) sistere stratum proprium sph:zero 
sporiferum modo fere dicerem, quo idem in Gelinaria supra describere conatus sum — ad 
sph:ierosporas. generandas evolutum. — Addere placet sphierosporas ipsas, hoc modo creatas, esse ad 


modum minutas ita ut divisionis modum, non nisi sub augmento validiore clare percipere valuerim. 


XII. De Delesseria speciebus quibusdam adnotanda. 


Quamquam Genera olim jam creata JDelesseriee et. Nitophyllà in. longe plurimis 
speciebus admodum  distineta. adpareant, tamen in iisdem nonnullas esse species, 
quie quoad eharacteres quasi abnormes, quibus nonnullze induuntur, inter utrumque 
Genus ambigere cuidam forsan viderentur. Ejusmodi exemplum in illa Delesseria 
Endiviefolia  Warveyi sat cognitum habemus, quie, me judice, sistit speciem | N?fo- 
phylli. ad species nempe nonnullas hujus Generis aretius accedens. Sunt alie 


utriusque Generis species, quie eharaetere quodam: sibi. proprio ita alien; adpareant, 


Analecta Algologica. 4] 


ut singule typum sibi proprium Genericum constituere facilius viderentur. Ejus 
modi exemplo habemus in Hemineura, quam Harvey typum Genericum consideravit 
sui juris, ipse autem subgenus constituere Delesserite assumere ausus sum. — Aliud 
ejusmodi exemplum facilius quis putaret formam illam, non parum ab aliis ablu- 
dentem, quam Harvey sub nomine AN?fophylli erosi icone eximia illustravit. Aliud 
ejusmodi exemplum  przbet inter Delesserias, species illa, a me nomine JD. simi- 
lantis descripta, quam Harvey ne specie quidem distinctam putavit a specie ab 
ipso sub nomine D. Lyallii designata. Quum denique hodie agitur qu:estio de affi- 
nitate D. sanguinee, de hac D. similante, quam potissimum ad D. sanguineam acce- 
dere quis putaverit, pauca quoque de hac hoc loco animadvertere placuit. De sin- 
gulis quibusdam his speciebus, suo proprio modo inter utrumque Genus limitaneis, 
hinc pauca hoc loco adferre placet. 


1. De Jelesseria Quercifolia cum  Nitoph. Gattyano comparata. Speciem dietam Delesseri:e, 
jamdudum distinctam et iconibus illustratam, omnibus numeris cognitam facilius quis credidisset; 
in ieone Boryana de fructiferis partibus nullam mentionem factam fuisse nemo miraret; in icone 
Harveyana rite depictos soros diceres, in parenchymate inter costas costulasque maculas plurimas 
rotundato-angulatas formantes. At in speciminibus retate provectis et parenchymate dilacerato in- 
struetis vidi margines laceros cinctos phyllis minutissimis obcuneatis, in sporophylla propria trans- 
mutatis; sectione facta transversali vidi sph:erosporas, tum in soro, tum in sporophyllo, duplici 
serie dispositas, extra costalem regionem, sua structura magis compacta dignoscendam. | Utramque 
formam esse ejusdem speciei mihi haud dubium adparuit; utramque ex eodem loco Californi: lec- 
tam; et qualem hanc dignoscere putavi, talem quoque ex insulis Falkland et Nova Zelandia quoque 
habui. Cystocarpia vidi in parenehymatosa parte foliorum sparsa, nunc coste vicina, perpendi- 
culariter a fronde emergentia, fere hemisph:eriea, suprema sua parte mamillariter prominula; carpo- 
stomium canali proprio apertum et cinctum filis verticalibus, cellalarum serie submoniliformi con- 
textis; pericarpio ipso pluribus seriebus cellularum, quas magis lateraliter expansas dicerem con- 
stituto; placentam, carpostomio oppositam, supra planum basilare eminentem, et fila innumera 
gemmidiifera moniliformia sustinentem, qualia Delesserieis charaeteristica putavi. At preter hanc 
plantam, quam rite typicam putavi, vidi ex California specimina, qu:e frondem monstrant fere 
6-pollicarem, ambitu obovatam, costis costulisque quasi magis deplanatis et latioribus; ipsas areas inter 
costas costulasque immenso sororum maculiformium numero densius obtectas. Hanc formam obiter 
comparanti cum specie Nitophyll, a me sub nomine NX. Gafftyani descripta, utriusque formam 
fruetiferam ad unam eandemque speciem pertinere, facilius videretur. t species has certius di- 
versas esse, quoque habitum externum aceuratius examinanti adpareat. .Vifoph. Gattyamwm. est 
species multo magis gelatinosa, et sub quoque stadio chartz arctissime adh:eret; nec rumpitur 
lacius in exsiccata. Margines sspe undulatissimi evolvuntur; et stipites in planta senili intra 
folium in nervos planatos validos continuantur in superiore parte folii, spatia mentientes vacua, 
inter soros rotundatos ipsum parenchyma obtegentes. Folium hoc modo fertile eum forma supra 
dicta JD. Quercifolie: facilius quispiam identicam concluderet. 5i vero specimina exsiccata aceura- 
tius comparantur, quoque in his species diversas dignoscere licere, patet: cost:e nimirum in /J. 
Quercifolia magis horizontaliter patentes et oppositze facilius conspiciantur; in AN. Gaftyano juniore 
supra stipitem costatum parum conspiecus, fiunt costi, in adultiore magis venas referentes, et 
longitudinali directione folium amplum fpercurrentes; nunc dichotom:e, nunc quin immo invicem 
anastomosi junetz;e. Cystocarpia in .V. Gafftyano venis, ni fallor, semper imposita: soros minutos 
rotundatos numerosos parenchyma inter venas occupantes vidi. Specimina JN. Gaffyani tum ex 
Nova Hollandia, tum ex Nova Zelandia a F. de Mueller missa habui. De specie, quam huie pro- 
ximam supponere ausus sum, JN. erispatum. Hook. et. Harv., nihil certius comperi; iconem et ipsam 
descriptionem a Harvey datam, non bene congruere patet. 


2. Jam supra de JD. sanguinea scribens monui. hanc, quamquam cum pluribus speciebus 
Delesserize babitu sat convenientem; tamen fructibus admodum diversam mihi jamdudum adparuisse; 


42 J. G. Agardh. 


nec me rationes hodiedum habuisse ab opinione olim de diversitate professa recedere, dicere pla- 
cuit. Ut vero certius de his rationibus judicium ferre liceat, eas veras Delesseri: species com- 
parandas putarem, quas habitu adnuente JD. sangwinec potissimum proximas quis supposuerit, 
Ejusmodi speciem puto illam, quam olim cum 7. Lyalli conjunxerunt Hooker et Harvey, quam 
vero ipse sub nomine »J. similans» descripsi. Exteriore habitu ductus, vix quispiam dubitaret 
has plantas Australie. cum | DJ. sanguinea proxima affinitate junetas esse; sin vero characteribus a 
fructificationis indole deductis invicem differant, patet me judice, habituales congruentias in affini- 
tate dijudicanda multo minus valere, quam ejusmodi congruentiis adseribere olim consuevimus. En 
quie de structura partium fructificationis in. JD. similante observationibus didici: : 

Sporophylla JD. sunilantis vidi, ciliarum  marginalium al instar, longa serie margines obdu- 
centia, crassitie et forma obovato-euneata facilius dignoscenda. Sectione eorum transversali facta, 
eadem a foliolo minutissimo transformata diceres, interiore media regione, a margine ad marginem 
ducta, cellulis minoribus et densius dispositis formata, costalem regionem folioli minuti efficiente ; 
utroque latere hujus regionis, series camerarum fertilium adest, in quibus singulis singul:e: sphizero- 
spore majuscule triangule divise nidulantur. Inter cameras fila, quasi artieulis minoribus con- 
texta, a centrali regione exeuntia, superne L[ascieulatim. ramosa exeunt, quasi stratum corticale 
sporophylli formantia. (Addere placet, jam. hoc loco de his partibus loquens, cellulas corticales 
extrorsum ubique excurrere in fila verticalia articulata brevissima acieulceformia, quibus D. similans 
obsita adpareat; quibus vero caret simullima D. Lyalli. — Cystocarpia in folio majore sparsa facile 
quispiam diceret, a nodo quodam costali crassiore formata, interjacente parenehymate adparenter 
monostromatico, quo respectu analogiam quandam eum 4. sanguinea adesse, monuisse placet. Hinc 
extra medianam regionem folii pericarpium utrinque eminet, inferne et superne triplice saltim serie 
cellularum. contextum, uno latere (inferiore) placentam, altero (superiore) carpostomium generans. 
Carpostomium, canali apertum, filis numerosis submoniliformiter artieulatis cinctum. . Placentam 
(subbilobam), fila. gemmidiilera plurima, sursum carpostomium versus et lateraliter quoquoversum 
porrecta, moniliformia et conformia eum iis, quz Delesserizte speciebus aliis eharacteristica. putavi ; 
gemmidia moniliformiter conjuneta terminali przecocciore foventia vidi. 

Una cum his characteribus, quos lubenter Generi proprios dicerem, alium junctum esse, 
speciei ut putarem rite eharacteristicum, jam supra memoratum: puto fila illa invicem libera, aci- 
culeformia aut subulata, numerosis articulis brevissimis formata, quibus extrorsum continuantur 
cellulze/ corticales, sub microscopio habitum omnino proprium huic speciei tribuentes. Eadem: vidi 
sque conspicua in planta sphierosporifera ae in speeiminibus eystocarpia gerentibus. In ipso eysto- 
carpio cellulas carpostomii iisdem) destitutas observavi; in utroque autem latere segmenti (ex cysto- 
carpio transverse secto) vidi quasi frutieulum minutum horum filorum. Nullam speciem mihi cog- 
nitam habeo, in qua simile quid adesse novi, nisi in specie illa, admodum insigni et sui juris, 
quam nomine Aifophylli erosi pulehra icone cognitam reddidit Harvey; eujus in eystocarpio summo 
consimilis adest filorum adparatus ( Harv.. Phyc. austr. fab. 94 fig. 3). Nec vero hane ob congruen- 
tiam. specialem, affinitatem certam quandam inter species has indicatam putarem. In specie AN. 
similanti ita proxima ut eandem ne varietatis quidem nomine distinctam putaverit Harvey (D. 
Lyalli), sporophylla comparavi; h:ee latiora. vidi at eodem modo sphizerosporifera; attamen nusquam 
filorum corticalium quaedam indicia vidi. Hine coneludere ausus sum hune adparatum peculiarem 
sistere. characterem speciei eximium, at nullo medo ejus indolis, ut proprium typum Genericum 


priesentia hujus indicatum conjicerem. 


(8. His ita convieto mihi revenire placuit ad formam illam peculiarem, quam nomine .Vifo- 
phylli erosi. cognitam reddidit Harvey, quamque suo proprio modo ortam, quasi formam quandam 
exuberantem explicandam credidit. Pauca revera hujus plantze. peeuliaris specimina hueusque Algo- 
logis adfuisse conjicerem, hine quoque parum intelleetam lubenter dicerem. | Qualem illam mihi 
hodie cognitam confido, eandem dicerem et quoad formam exteriorem frondis, et totum adspeetum 
plantze sub. diversis evolufionis stadiis ita mutari, ut omnino «diversas plantas in his stadiis diversis 
faeilins quis supposuisset. Quin immo sub unoquoque stadio eandem ab aliis ita differre, ut neque 
ex uno, nee ex altero evolutionis stadio de affinitate ejusdem proxima facilius dijudicatur. 

Plantam sterilem. alium. habitum offerre. jam. Harveyum supposuisse videtur; et plura mihi 
revera. adfuerunt specimina, in quibus nulla adparatus eujusdam marginalis indicia observantur; 


alia, in quibus inchoans adest, fere magis cilia minuta marginalia referens; alia denique in quibus 


/ 


Analecta Algologica. 48 


multo magis evolutus adfuit; in his fimbrias breves, a Harvey depictas steriles, transmutatas dice 
rem in lacinias, soris numerosis sph:erosporarum  variegatas; has autem circumcirca fimbriis sui 
ordinis einetas. Dum igitur planta Harveyana habitu Zhodophyllidem. Nitophylloidem ante alias om- 
nes referre diceres, et planta sph:erosporifera vario respectu ad formas quasdam angustas JJeles- 
serie frondosc accedere viderentur, ipsa planta sterilis adspeetu potius ad Rhodymeniam quandam 
accedere videretur. 

Quamquam habitu Nitophyllorum species invicem admodum diversas novimus, tamen lubenter 
assumerem typicam eorum ramificationis normam esse aut diehotomam, aut palmatifidam ; nec vero 
rite pinnatam; specimina vero. rite evoluta JVif. erosi vidi ab initio sat conspicue pinnatim decom- 
posita, quo charactere plantam magis eum quibusdam Delesserit speciebus, quale hoe Genus hodie 
limitibus cireumseriptum fuit, congruere patet; frondis autem pinnis inferioribus sensim excrescen- 
tibus primarium ramificationis typum in JV. eroso obsolescere, nune quoque deperditis pinnis haud 
semper rite conspieuum fieri. Plant:e sterilis rite evolutze rachides et pinnas primarias fere ovato- 
lanceolatas dicerem, media sua parte nunc quoque 6 lineas latitudine :equantes, nullo omnino cost:ze 
indicio adparente; at in apice summo terminali cellulre. priesentiam, nune quoque inferius, eostalis 
regionis divisione mox facta, cellularum ejusdem evanescentis indicia, observare credidi. Ubi h:ee 
indicia evidentiora vidi, cellulas cost:ze ternas fere oblongo-reetangulares, suo diametro 1 '/»—3:plo 
longiores, at invicem subalternas; cellulas vero ipsius lamin:e hexagono-angulatas, sectione trans- 
versali frondis submonostromaticas, ad angulos cellula interstitiali fere jam pr:zesente instructas. 
In fronde adultiore, transversali sectione facta, observavi cellulas interiores subcubicas, cellulis 
cortiealibus utrinque singulis obtectas, omnibus ejusdem longitudinis; ubi sori inchoantur vidi (in 
sectione transversali) singulas cellulas interiores transversali facta divisione in geminas fieri sub- 
divisas, et cortieales eodem modo in geminas, interioribus paralelas, has autem ulterius intra ipsum 
sorum novis factis divisionibus cum frondis plano parallelis, abire in series juxtapositas transver- 
sales, quarum cellulas intimas (geminas) fertiles, et extimas steriles vidi. Ut sub evolutione sph:e- 
rosporarum grandeseunt cellule fertiles, ulterius subdividuntur steriles cellulte, quare singulis cel- 
lulis sphzerosporiferis superpositzie evadunt steriles multo numerosiores, quasi in fasciculum cellu- 
larum. cameras sphzerosporarum obtegentem transmufatze, (Quoque in interstitiis inter cameras fer- 
tiles vidi cellulas quasdam interstitiales evolutas. Intra singulas eameras, demum subeubicas, sin- 
gulas sph:ierosporas, propria sua membrana hyalina cinctas vidi; cellulis obtegentibus demum quasi 
in soro maturo laxius conjunctis sphzerosporas ejectas fieri, easdemque sub hoc stadio triangule 
divisas obvenire, evidentissime vidi. 

Qualem plantam sterilem et adhuc juvenilem descripsi, talem quoque vidi eystocarpiis paucis 
instructam.  Adparatum marginis in nostra magis in cilia pauciora, qualia in nonnullis speciebus 
Delesseriz&e sepius obveniunt fructifera, evolutum «dicerem. In hoe cystocarpio structuram vidi, 
qualem in icone sua optime reddidit Harvey. Nimirum cystocarpium supra paginam frondis pla- 
nam hemisph:erice inflatum, periearpio subtripliei serie cellularum formato; placentam supra ba- 
salem paginam, numerosioribus cellulis quasi incrassatam ; carpostomium superum, et fila gzemmi- 
diifera invicem libera submoniliformia, terminalibus artieulis majoribus, et ordine, quo maturescunt 
gemmidia, suprema sensim emittentibus. nimadvertere vero insuper placet me quoque observasse 
peculiarem illum fruticulum a Harveyo observatum — «quem adparatus filorum marginalium ulti- 
mum indicium facilius quis conjiceret —, at insuper, ubi supremam cystocarpii partem (segmento 
transversali facto) rite observare licuit, hane vidi superne prolongatam et paulisper incurvam, quasi 
in proboscidem, intra quam observare credidi canalem carpostomii prolongatum excurrere. Ipsa 
fil gemmidiifera, ima sua basi subfasciculata, fasciculis singulis a cellula placentze egredientibus, 
mox trichotomia separatis in fila invicem libera, et distineta bene vidi. 

Comparanti mihi omnia, quie ita observare credidi, mira mihi adparuit congruentia eum 
forma illa, quam typum novi Generis olim credidit Harvey, quod sub nomine Heminewre prima 
vice descripsit, dein vero, ut sub-Genus Delesseriw, quod hodie sat cognitum putarem. Inter has 
congruentias meminisse placet Hemineuram ramificationis norma pinnatifida a plurimis Delesserieis 
distare; costalem quandam frondis regionem dignoscere quidem licere, at superne fere evanescentem. 
In. Hemineura et Nit. eroso eadem videtur tendentia frondis in lacinias plurimas excrescere; quod 
hie lacinie im .H. frondosa sunt latiores, in .N. eroso fiunt angustiores, easdemque hanc ob causam sub 
diversis nominibus descriptas fuisse, vix causam puto cur in affinitate judicanda ad diversa Genera 


44 J. G. Aezardh. 


referrerentur h:e species. Harvey in duabus iconibus, diverso tempore datis, cystocarpia Hemi 
neure depinxit (in Ner. austr. tab. XLV. et in Phycol. Austr. tab. 179) et utroque loco eystocar- 
pium depinxit prolongatum in apicem incurvum; et huie omnino consimilem vidi in JVifoph. eroso 
(rite fructifero a me observato. Soros sph:erosporiferos in icone Harveyana N. erosi, et in iconibus 
Harveyanis Hemineure admodum dissimiles obvenire lubenter concedam; at observasse placet, 
soros NN. erosi a Harvey depictos sistere stadium ut ita dicam juvenile, et vix rite evolutum; coram 
vero habeo specimen ejusdem plant:e uberrime soriferum, soris non in fronde sed in laciniis late- 
ralibus uberrime evolutis; his laciniis a lacinia Hemineurw uberius sorifera quoad formam vix 
dignoscendis; dum vero lacinia AHemünewre cingitur margine parenehymatoso, lacinize sorifer:e JN. 
erosi cinguntur adparatu illo proprio marginali, huic speciei characteristico. 

Quibus omnibus perpentis lubenter assumerem plantam illam, sub nomine XN. eros? descrip- 
tam, quam in sua enumeratione specierum Nitophylli primam ante alius species disposuit Harvey, 
quamque ipse in Epier. eum V. Pristoideo ad Dawsonias retuli, forsan potius ad Delesserias esse 
referendam, et inter has locum sibi vindicare prope Del. frondosam, cui subgenus proprium AHemnmi- 
neurce instituendum jamdudum assumsi. 


XIV. De structura fructuum Generis Zanardiniae J...1j. 


Plantam jam ab Ellisio descriptam, et in maribus plurimis calidioribus obvenien- 
tem, non ita ac fas fuit cognitam esse, hodie confiteri opportet. Quamquam pluribus 
iconibus illustratam et descriptionibus quoad formas exteriores, quibus sub evolu- 
tione induitur, cognitam putares, haud pauca de structura ejusdem mihi dubia re- 
stare confiteor. Ipsam plantam exteriorem sub aliis vite stadiis subire differentias 
inslgnes, ex comparatis iconibus, jamdudum datis, satis patet. Eam juniorem obve- 
nire purpuream, senilem calce obductam et demum fieri albescentem et fragilem ; 
partem ejusdem superiorem esse complanatam et, ut videretur, cum :etate dejectam, 
inferiorem. autem  perennantem teretiusculam, filis articulatis. villosam, jam 1860 
icone Harveyana didicimus; et tamen hucusque latere putarem, quid revera sibi 
valeant mutationes hoc modo cognit:e. Fasciculum filorum, quo partem inferiorem 
teretiusculam coronatam vidit Clifton ( PAye. austr. Harv. tab. CX XXVI fig. 2 et 5) 
organa generare propria, quie antheridia sistere putavit Harvey, a nemine poste: 
observatum scio; nee huic consimilem in alia planta observatum. —Cystocarpia, si 
quid scio, a me primum observata et descripta, a nemine postea quod vidi, ulterius 
illustrata. Sphzrosporas in planta, quam ad eandem speciem referre ausus sum, 
descripsit Zanardini; quales autem has observavit, tales a nemine iterum observatas 
scio; ut hodie sphzrosporas me vidisse puto, modo prorsus diverso easdem et pro- 
venientes, et forma sua atque divisionis modo diversas putarem. 

Rationibus olim allatis insistens, huie plantze, quam antea speciem Galaxaurce 
considerarunt, Genus novum proposui; quod nomine Zanardinice designavi. Postea 
nostrum. Genus sub nomine Brachycladie a Sondero descriptum fuisse docuit Schmitz; 
Genus vero hoe Sonderianum, ab eo ipso ad Ceramieas relatum, nec a. Harveyo, 


nee.a me ipso cognitum, nec quoad deseriptionem datam facile recognoseendum — 


IBN IU OOCTWUNUER Fem 
PLU j . 
Y n 


Analecta Algologica. 4D 


fila interiora (stratum interius constituentia) cincta descripsit »filis verticalibus den- 
sis abbreviatis subdichotomis articulo colorato terminatis, stratum periphericum to- 
mentosum efficientibus» — quod sane vix quispiam nostram plantam spectare sup- 
poneret. (Harvey in JSynops. Phyec. austr. Brachycladiam ut Genus sibi ignotum 
inter Haloplegna et Dudresnaiam disposuit; Haloplegmati qnoque proximum, ut 
Genus mihi ignotum, enumeravi.) 

De iis, quie ita vario respectu dubia mihi adparuerunt, hodie pauca ad- 
lerre placet: 

Partem inferiorem teretiuseulam, suis organis instructam, et superiorem com- 
planatam comparanti mihi adparuit, unam sistere plantam sterilem et perennantem, 
alteram  fertilem et peracta fructificatione dejiciendam. Hane partem superiorem 
suo juniore :tatis stadio esse mollem et coceineam, eandem vero sensim fieri calce 
obductam; eandemque ita mutatam dejectam fieri, et demum dissolutam, partes ip- 
sos fructiferas spargentem, suspicandum mihi adparuit. 
| Sub hoe ultimo stadio fructificationis partes sequenti modo dispositas vidi: 
Cystocarpia nimirum globosa, intra stratum frondis corticale omnino immersa, et 
ssepe ita dense juxtaposita ut in eodem segmento transversali 5-—4 juxtaposita et 
lere sese tangentia observare liceat, singula peripherico suo filorum adparatu cincta, 
et, ut facile videretur, omnino clausa; si vero contigerit ejusmodi cystocarpii partem 
mediam, segmento facto, rite 'denudatam observare, adpareat carpostomium adesse 
cellulis. numerosis ilezeformibus, extra superficiem [frondis eminentem fasciculum 
admodum conspicuum formantibus; exterioribus horum a basi sua paulisper intror- 
sum nutantibus, interioribus erectiusculis ipsum carpostomii canalem cingentibus. 
Has carpostomii cellulas esse formatas a cellulis corticalibus ipsius frondis extror- 
sum porrectis, ex ipsa earum) forma et dimensionibus patet. Sunt nimirum admo- 

dum valide, crassitie fere, cellularum, quibus frondis corticale stratum formatur, 
at his longiores, et in apicem obtusiusculum liberum prolongate; dum fila ipsum 
eystocarpium globosum circumambientia tenuissima et invicem vix rite dignoscenda 
lubenter dicerem. Equidem nullam Florideam scio, in qua carpostomium consimile 
vidi; quale vidi, potissimum cum illis Rhodophyllearum compararem. | Quod attinet 
dispositionem gemmidiorum intra nucleum globosum, fasciculos numerosos, a strato 
nucleum circeumambiente exeuntes et introrsum versos observavi; singulos hos fasci- 
culos ramosissimos vidi, et decompositos, ramis minutissimis extimis singula gem- 
midia minutissima sustinentibus. 

Qualem plantam his cystocarpiis instructam vidi, eandem dicerem calce om- 
nino obtectam, rigidiusculam et albescentem; interne fructiferam esse, externe vix 
conspiciatur. Nunc tamen vix eminente prominula parte calcis cystocarpium emi- 
nens dignoscere putavi. Aliter omnino dispositionem  sphszrosporarum observare 
credidi; has nimirum in planta calce obducta ut maculas minutas purpurascentes 
conspicuas fieri hodie lubenter describerem. 

Nimirum ejusmodi macula, transversa sectione frondis ab interiore observata, 
vidi frondem his locis esse infra superficiem paulisper exeavatam, cavernula vix 


46 J. G. Agardh. 


prominula, sed explanata —- et initio, ut putarem, vix aperta, demum apertura 
latius patente; ex parte patente corpuscula intensius colorata eminent, et his a super- 
fieie observatis maeula oritur purpurascens minuta, in fronde (calce grisea obducta) 
facilius. conspieua. ln ipsa cavernula observavi coloratas partes constare minutis- 
simis filis. clavzeformibus, quarum plurima a fundo medio quasi incrassato prove- 
nientia, tum alia ab uno aut altero magis lateraliter sito pulvinulo consimili nume- 
rosa (at singula per se) provenientia; hinc, si recte statuerim, cavernulam sensim 
fieri magis apertam, et fila ipsa tenuia demum magis conspicua fieri lubenter assu- 
merem. Singula hzc fila clavzeformia vidi, simplicia, pedicello tenuiore artieulato 
affixa, nunc articulo obovato terminata, nunc hune quoque divisum, et, si recte 
observaverim, demum in 4 partes zonatim divisum; partes istas lta separatas fere 
elobosas vidi. Ex iis, qui vidi, concludere ausus sum, fila minuta clavzeformia 
sistere spherosporas Generis, at dispositas modo sibi proprio, eujus alia habemus 
exempla magis cognita inter plantas Sqwamarieis relatas. n nostra vero planta or- 
gana dicta nullis paranematibus cincta vidi !). 

Si in his organis, mox descriptis, sphzerosporas veras agnoscere opportet, patet 
suppositionem, olim a Zanardinio professam de transformatione cellularum cortica- 
lium in sphzerosporas globosas et alio modo subdivisas ( Zanard. Icon. Tab. X XII D. 
fig. 3— 5) erroneam fuisse, nisl hae suadente concludere opporteret omnino diversas 
plantas sub habitu et forma exteriore simillimas latere; quod vero, si sub habitu 
paulisper diverso plures species quoque obvenirent, me judice, vix quispiam hodie 
assumeret, 

Quamquam ea, qui ita observare credidi, non sine h:esitatione Algologorum 
observationibus ulterioribus submittere volui, et mihl ipsi a structura aliarum Flori- 
dearum ita abnormia adparuerunt, ut certam opinionem de affinitate hujus plante 
singularis, enuntiare noluerim, tamen sperare ausus sum nostras observationes con- 
ferre debere, ut quoque aliis placeat plantam peculiarem novis observationibus 


submittere. 


XV. De Genere Rhododact lis. 


Satis inter Algologos constat Harveyum sub nomine Chondrie rubre in. Phy- 
ecologia australi plantam, et admodum econspieuam et quoad affinitates quodammodo 
dubiam, depinxisse, quam postea ut typicam novi Generis, nomine Z/ododactylis, 
ulterius describere conatus sum. Dum Harvey suam plantam, ut fert nomen ab eo 


" Epierisin Floridearum seribens partes fructiferse, quas hodie diversas assumere ausus sum, 
eadem sistere organa, sub diversis evolutionis stadiis observata, eredidi; quales easdem hodie mihi 
cognitas putavi, in plantis quoque aspectu diversis dignosceendas, et situ intra plantam revera di- 


VeTRO 8j quoque subsimili obvenientes, errorem : me eommissam, aenoscere debui, 


Analecta Algologica. 41 


datum, Chondrieis retulerit, ipse Genus novum llypneaceis pertinere demonstrare 
conatus sum, fide structurze ipsius nuclei, intra Cystocarpium obvenientis. Qualem 
autem structuram nuclei observaveram, talem neque habitum plant:: nec formam 
ipsius pericarpii in aliis Hypneaceis obvenientem indicare, facilius quispiam animad- 
verteret. Hine quscunque ad plantze affinitates illustranda conducant ulterius colli- 
genda viderentur; et ejusmodi pauca hodie afferre placuit, 

Harvey suum plantam tantum a Clifton lectam memoravit; ipse eandem ex Bunbary et 
Geographe-bay habui, at sterilem et adspectu sat diversam. Dum planta juvenilis obvenit roseo- 
coecinea, et magis carnosa, qualem eaim pinxit Harvey, ipse eandem quoque senilem habui, decoloratam 
et quasi cartilagineam, caule incerassato, pennam cygneam crasso, instructam, et numerosos ramos, 
in fasciculos fere scoparios ramulorum setaceorum exceurrentes gerentem. Sub hae forma species 
quasdam, Rytiphles:e et Rhodomel:e hodie adscriptas, magnitudine et adspectu fere refert, et ab in- 
cauto harum quandam formam sistere facilius forsan consideraretur. Nec ex descriptione structurze 


frondis in his omnibus certum quoddam judicium de differentia harum plantarum —- quie certius 
Rhodomeleis pertinent — forsan quispiam elicere contingat; attamen revera diversissimas esse, 


proprio examine convietus fui. Quod jam iconem Harveyanam comiparanti adpareat, cellul:ze ma- 
jores 5, circa cellulam centralem in orbem dispositie, sat conspieu:e adsunt; parietibus suis gelati- 
nosis hz omnes juxtapositzte et invicem sese tangentes adparent; et extra has stratum quoddam 
intermedium, cellulis minoribus vix ordine certo dispositis contextum adest; denique cellulas mar- 
ceinales, adhue minores, dignoscere liceat. In planta a me observata, quam senilem putavi, hanc 
structuram multo magis perduetam dignoscere putavi: cellula centralis et pericentrales 5 :eque 
conspieuz adsunt, sectione transversali fere cylindracez, at non invieem adproximatze, sed dis- 
junetze cellulis interstitialibus minoribus; quin immo centralem cellulam ipsam minoribus faretam 
nunc observare credidi; stratum intermedium vix conspicue mutatum; stratum vero exterius ulte- 
rius evolutum, cellulis subradiatim dispositis contextum. Quin immo, ob gelatinosam substantiam, 
hane structuram admodum conspiecuam dicerem; in planta autem senili, caule suo valido instructa, 
stratum insuper adest proprium corticis cujusdam eximie evolutum, interiorem structuram, quam 
mox descripsi, cireumcirea obtegens. (Qualem hane structuram interpretandam putavi, illam in 
Rytiphle& et Rhodomel: speciebus comparatis admodum diversam mihi obvenisse, dixisse placet; 
utpote in his structuram ab aliis speciebus magis corticatis Polysiphoni:e aut Rhodomeles vix di- 
versam dicerem.- In Rhododactyle vero alium structure typum, nimirum qualem in speciebus 
Mychode: et Ectoclinii describere conatus sum, talem quoque in Rhododactyle agnoscendum pu- 
tarem. Patet quam bene hie structur: typus consociatur cum opiniones;olim a me confessa de 
affinitate Rhododactylis cum Hypneaceis. 

Denique addere placet me ex Tasmania habuisse plantam, quam cum Harveyana congene- 
ricam putarem, multo tenuiorem et in partibus adultioribus ecomplanat:m, ramulis a submargine ut 
videtur exeuntibus capillaceis, aliis rectiusculis, aliis modo Hypne:se incurvatis, cujus vero frag- 
menta pauca observata hodie describere supersedeo. Hanc multo potius Hypneam agnoscendam 
esse patet. Ex paucis vero, qu:ze vidi, characteres ejusdem hodie exarare nolui. 

Preterea autem mihi adsunt plantze magis gelatinosse tenerse, forma exteriore conniventes, 
quas vero nisi fructibus cognitis sgre disponendas putarem. 


XVI. Dolichoschelis (an Sub-Genus Coeloclonii ?). 


CokLOCLONIUM GRACILIPES J. Ag. mscr. frondis inferne et superne teretiusculze me- 
dia parte complanato-dilatata subplana et adparenter costata, ambitu obovato- 
lancoidea, parte frondis superiore teretiuscula, ramis filiformibus a submargine 


Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VIII. r 


48 J. G. Agardh. 


exeuntibus corymbum.terminalem fertilem  formantibus, infra apicem ramu- 
lorum eystocarpia singula obovato-globosa subpedicellata gerentibus. 


Hab. ad Port Elliot Nove Hollandie australis, sub n:o 468 a Miss Hussey 
mihi missa. 


Hujus unicum tantum habui specimen, habitu ab omnibus mihi cognitis Florideis ita diver- 
sum, ut plantam peculiarem in hoc agnoscere vix quispiam dubitaret. Quo magis vero ab om- 
nibus mihi cognitis ipsa sua forma abluderet, eo difficilius de affinitate ejusdem certum judicium 
proferre opporteret. Nee vero de hae re, rite perpensa, nimium dubitandum mihi adparuit. 

Frondem vidi 5—4 pollicarem longitudine, inferne et superne teretiusculam, media parte 
complanato-dilatatam, subplanam et adparenter costatam, ambitu obovato-lancoideam, nimirum supra 
partem inferiorem teretiusculam circiter pollicarem, sensim  complanatam vidi et quasi in folium 
planum, ambitu lineari lancoideum, aut à parte superiore planata deorsum longe attenuatum trans- 
mutatam. Supra partem foliformem frons iterum teretiuscula continuatur ramis angustioribus, 
infimis a margine folii exeuntibus, dein a rachide adparenter teretiuseula provenientibus, ipsis fili- 
formibus, iterum iterumque subpinnatim divisis, fere corymbum ramellis patulis laxum formantibus. 
Infra apices hi ramuli ultimi generant ecystocarpia obovato-sphzeriea, pedicello brevi, in quo insi- 
dent, duplo circiter latiora. Partem dilatatam, folium semulantem, latitudine lineam parum supe 
rantem vidi. 

Mectionem frondis in parte dilatata vidi elongato-ovalem, nimirum supra costalem regionem 
parum inerassatam marginibus rotundatis instructam.  Cavam hane partem haud vidi, sed cellula 
centrali conspicua, ambitu magis rotundata, instructam, ex qua series cellularum tenuiorüum mar- 
gines versus continuantur; his utrinque singula serie cellularum majorum cinetis. Extra has stra- 
tum ceorticale cellulis minoribus, fere duplicem seriem formantibus contextum, adest. Omnibus 
quasi gelatina immersis. Ee pars frondis plana superne fit ita angustata ut hane partem feretem 
lubenter dixerim; et hane quidem partem transversaliter sectam fere teretiusculam vidi, intra lim- 
bum scelatinosum  monstrantem cellulas 6—1, in orbem circa centralem dispositas; his conspicue 
minores eorticales adsunt, quasi intra marginem hyalinum recepti. Inter cellulas corticales et axil- 
lares indicia frondis tubulosse observare credidi. Ramos infimos, ex margine frondis planatze exe- 
untes, facilius /erefes dicerem. | Cystocarpia vidi infra ramulos supremos externa, subglobosa; peri- 
carpium contextum cellulis corticalibus, quas inordinatas facile diceres, at intra gelatinam invicem 
anastomosantibus, superne in carpostomium desinentibus. Placenta basalis, cellulis obovatis ana- 
stomosantibus sub stadio juvenili, ut videtur, cincta; superne in fila trichotoma abiens, qu:e superne 
desinunt in gemmidia valida pyriformia, leviter ut mihi adparuit rugulosa. 

Ex deseriptione data satis patere putarem plantam nostram proxime quoad structuram fron. 
dis et eystocarpii eum. Genere. Coeloclonii, quale hoe coneeperim, eongruere; ignotis vero aliis par- 
tibus fructiferis non facile dijudieatur utrum. Genus proprium, suadente forma peculiari frondis, an 
Subgenmus constitueret. Hine nomine proprio Subgenus instituendum putavi plantze, quam speciem 


sui juris constituere, cogor. 


XVII. De modis diversis, quibus species Mychodeae structuram 


tvpicam Generis mutant. 
M! 


Quale. Genus Harveyanum, characteribus paulisper mutatis adoptavi, tale ad- 
hue suis characteribus rite eireumseriptum putarem. Species vero Generis tum 
habitualibus notis invicem diversas, tum quoad strueturam invicem paulisper disce- 


dentes, alio modo ita disponendas, ut eharacteribus structurze majorem vim adtribuere 


rdi. ah 


Analecta Algologica. 40 


liceat, Species nov: plures pluresque detect:e urgere viderentur.  Dispositionem 
igitur specierum novam proponere hodie ausus sum. 

Epierisin scribens, Sub-Genera 2 assumenda putavi, ducente przecipue structura 
strati corticalis, quod in nonnullis speciebus minus evolutum, nimirum fere unica 
serie cellularum radiantium contextum, in aliis vero in fila magis elongata radiantia 
transmutatum descripsi. Adsunt vero in dispositione cellularum interiorum alise 
differenti:te, quibus cum habitu sat diverso junctis typos diversos melius indicari 
crederem. His igitur suadentibus dispositionem specierum paulisper mutatam pro- 
ponere placuit. 

Patet revera structuram, quam Generi toto charaeteristicam lubenter dicerem, 
effici transformatione cellularum, mediam quandam partem frondis constituentium. 
Tota nimirum frons filis anastomosantibus exstruitur, quorum alia propius conjuncta 
columnam  axilem efficiunt, alia extrorsum tendentia frondem exteriorem filis con- 
similibus radiantibus quasi implent. Horum vero filorum certee qusedam cellulze — 
pro diversitate specierum alie, atque in diversis speciebus aliter dispositze, nunc 
pauciores, nunc in aliis numerosiores — fiunt transmutatee, nimirum intumescentes 
in certam formam, pro situ et dispositione in aliis speciebus diversam. Has cel- 
lulas transmutatas, in exsiecata planta collabentes et parum conspicuas, at aquam 
adpositam avidissime bibentes, in formam primariam frondis recentis intumescere, 
facilius patet. Formam igitur primariam [frondis recentis Mychode: species recu- 
perant facilius quam plurimse alie; et his comparatis facilius patet quam proxime 
forma exterior frondis et omnes fere habituales not» a dispositione et forma harum 
cellularum pendeant. 

Comparanti vero mihi species quoad formam exteriorem subsimiles adparuit 
eandem exteriorem formam subsimilem obvenire posse in speciebus, quarum struc- 
turam interiorem evidenter diversam vidi, quod vero neque mirandum adparuit 
perpendenti eandem formam exteriorem, quam sub nomine Gigartinze, Chondri, 
Halymeni:, Laurenciw, Delesseriee indicatam putarunt veteres Algologi, hodie obve- 
nire posse agnoscunt recentiores in pluribus Floridearum familiis diversis. Intelli- 
gatur quoque hoc modo formam exteriorem consimilem obvenire posse in eodem 
Genere, mutatione quadam structur: interioris. Finxi égitur structuram interiorem, 
quam in diversis speciebus Mychode:e typicam observare credidi, sistere characteres 
majoris momenti; quibus igitur ducentibus species hodie mihi cognitas dispo- 
nere conabor. 

Nullam Generis speciem extra oras Australie lectam hodiedum novi. Quse 
nomine Mychodecw in A/g. de la Guadeloupe describuntur species, quorum speci- 
mina a Cel. Mazé mihi benevole missa (sub nomine Mych. pennate Cr.? ect M. Gua- 
deloupensis inscripta) examinare mihi lieuit, ad unam eandemque speciem pertinentia 
suspicor; hane autem nullam speciem Mychodece, sed potius Ahabdonie speciem sui 
juris agnoscendam esse putarem. In juniore planta, quam nostra specimina referre 
suspicor, facilius quis speciem Halymenie supposuerit suadente structura utriusque 
strati; at sphserosporas zonatim divisas, quamquam  paucissimas, observare contigit ; 


50 . TG. Agardh. 


et in parte inferiore speciminis paulo adultioris stratum interius Rhabdonis sat 
conspicuum recognoscere credidi. Hine inter Rhabdonias complanatas hanc. quoque 
formam speciem constituere sul juris facilius conjecissem. Cum hac tamen ulterius 
comparandam suspicor plantam, eodem loco descriptam, nomine Zymenocladie di- 
varicate Harv. var. tropica. Huic habitus fere idem adest et sphzrosporas zonatim 
divisas, at structuram potius Rhodophyllidis agnoscere credidi. 


Sequenti modo species Mychodez, hodie mihi cognitas, disponendas credidi: 


TRiBUSs L. MyvcnuopEkA cellulis strati imedii permagnis, aquam. avide bibentibus circa axem. in orbem 
dispositis, sectione transversali obovatis; filis àntercellularibus fere singulas series forman- 
tibus, cellulas corticales submonostromaticas sustinentibus. 


Cystocarpiis terminalibus ramulos clavatos terminantibus. 


l. M. rrezurNALIS (J. Ag. Epicr. p. 570.  Harv. Phyc. austr. tab. 200) fronde 
paniculatim. ramosa, ramis elongatis patulis. 


2. M. rowairPES (J. Ag. mscr. | Gigartina longipes. Kitz. Tab. Phye. IX. tab. 84) 
fronde pinnatim. ramulosa, ramulis abbreviatis quoquoversum. subhorizontaliter egre- 


dientibus, ramos. subthyrsoideos formantibus. 


Hab. ad oras australes Nove. Hollandise (.Br.. Wilson). 


Ax 


Cystocarpiis infra. apicem, subulatum:. persistentem. subterminalibus. 


3. M. rusirnua (J. Ag. Epicr. p. 271. | Acanthococcus | pusillus Harv.. Phyc. austr. 
lab. 260). 
Frondem minutam teretiuseulam et quoquoversum ramulosaim, ramis superioribus subcorym- 
bosis et fastigiatis, ramis infra apicem cuspidatum capsuliferis. Cellulas medias aquam avide bi- 
bentes hujus minutas vidi et minus evidentes, at modo dicto dispositas putarem. 


*9* (Cwstocarypis in ramis frondium. plus minus elongatis lateraliter. provenientibus. 


4. MrcH. MEMBRANACEA J. Ag. Epicr. p. 571. 


In dispositione cellularum majorum, aquam avide bibentium, vix a Mycehod. terminali ditfe 
rentiam video; circa axile stratum h:ze cellulze in segmento transversali obovatze, in orbem dispo 
sitze, filis intercellularibus paucis disjunetz. Sph:erosporas zonatim divisas, in strato corticali parum 
evoluto nidulantes quoque vidi. Ramificationem frondis paniculatam ramis elongatis patulis notis- 
simam assumsi. 

5. M»voenu. RAMULOsA (J. Ag. mscr.) fronde teretiuscula carnoso-cartilaginea, sub- 
vage ramosa ramulisque subulatis subhorizontaliter. quoquoversum egredien- 
tibus densius ramulosa, demum infra apicem subrefractum ramulorum cysto- 
carplis singulis instructa, strato corticali submonostromatico, cellulis firmioribus 
arctius coalitis contexto. 

Speeimina hujus tum ex Nova Hollandia occidentali, tum a meridionali 
pauciora habui. 

Specimina hujus juniora fere gelatinosa vidi, ramulis subpinnatim dispositis jam instructa ; 
adultiora et fructifera dura et subeartilaginea. Quoad structuram ab illa M. membranacea vix di- 
versa; quoad ramifieationem eum  Mgchodea. nigrescente convenientem, potissimum dicerem. 


Analecta Algologica. 51 


TRrBus IL. LkcrrHITES fronde teretiuscula aut paulisper ovali, cellulis strati medii aquam. avide bi- 
bentibus circa axem vir conspicue dilatatwum. in orbem. dispositis, nunc per. plures series 
superpositis, intimis majoribus, exterioribus sensim minoribus, filis intercellularibus spar- 
sim nwmerosis in stratum. corticale abeuntibus. 

* HFyondis teretiusculee cellulis corticalibus submonostromaticis, cystocarpiis in ramis fron 
dium. plus minus elongatis lateraliter erwmpentibus. 


6. M. camwosA (J. Ag. Epicr. p. 571. ,Havrv. Phyc.: austr. (ab. 142). 


Fronde paniculatim ramosa, ramulis ultimis in acumen. productis subdivergentibus h:ec ple- 


rumque dignoscenda. 


** Frondis teretiuscule, nwnec paulisper ovalis, cellulis corticalibus evidentius inm fila radi- 
antia evolutis, cystocarpis in. ramulis brevioribus lateraliter erumpentibus sepe acu- 
mine terminatis. 


1. *Mxen. gamaTA J. Ag. Epier. p. 5072.  Harv. Phyc. austr. tab. 141. (» Acanth. 
FEvingii» ). 


8. Mvoen. oBrvsaANGULA (Harv. Phyc. austr. Synops. sub n:o 462). 


Qu:ze sub nomine Mych. hamat:e obvenit planta, ea mihi magis carnoso-teretiuscula adparuit; 
adest vero planta, huic me judice proxima, quam ambitu magis ovali frondis transverse sectze di- 
versam vidi, et in fronde exsiccata linearem facile diceres, costa prominula fere insignem. Anne 
hane esse speciem sui juris, facilius quispiam dubitaret. (Quamquam specimen plante Harveyan:e 
diette nullum authenticum vidi; tamen de identitate nostr:z, plantze cum  Harveyana vix dubitarem. 


TnrBus III. PrATYDOME frondis ovalis aut complanate cellulis strati medii aquam avide bibentibus 
Secus axem. plus minus conspicue complanatum. elongatis oblongis, unicam. aut plures series 
intra-paginales formantibus. ; 


* Frondis complanate cellulis corticalibus submonostromaticis. 
9. Mrvoen. gPIscoPALIS J. Ag. Bidyr. Alg. Syst. IV. p. 82 (frondis compresse ra- 
mis flagelliformibus). 


10. Mxycm. Harvwrwriorpes Zamard. 4| Ag. Bidr. Alg. Syst. IV. p. 82 (frondis 
B E B B B . ] . . H 
decomposito-pinnate pinnis ultimis brevibus sublinearibus). 


11. Myvocenu. rAsTIG1ATA Harv. J. Ag. Epicr. p. 572 (irondis decomposito-pinnatze 
pinnis superioribus flabellatim dispositis). 


Hane in c:zespites minutos vix bipollicares evolutam, proxime M. pusillam referre videretur, 
at planta evidenter complanata et dispositione cellularum aquam avide bibentium evidenter diversa ; 
strato corticali quoque minus evoluto. 


12. M. comPnEssa Havv. J. Ag. Epier. p. 572. | Harv. Phyc. tab. 201. 


, ** Pyondis complanate cellulis corticalibus in fila. radiantia evidentius evolutis. 

13. M. srrNvrLIFERA (J. Ag. mscr.) fronde decomposito-pinnata pinnis superioribus 
adparenter subflabellatim dispositis, superioribus nimirum fastigiatis ramulisque 
subulatis spinulosa, czeterum ssepe superne inarmata, inferne apiculis minutis- 
simis circumcirca provenientibus nunc quoque totam superficiem obtegentibus 
horridula, cellulis strati medii secus axem elongatis, strati exterioris in fila 
radiantia conjunctis. 


52 | J. G. Agardh. 


Hab. ad oras australes Nov: Hollandie; sub n:o 156 ex Fowlers-bay a 
Haloran mihl missa. : 


Species hiec armatura densa plante inferioris mihi admodum singularis adparuit, nimirum 
totam inferiorem frondem obsitam vidi apiculis eylindraceis obtusiusculis, suo diametro 9:plo—4:plo 
longioribus, ita densis ut in frondis tenuiore segmento 6—8 ejusmodi numerare liceat, cellulis strati 
cortiealis totum interius apiculorum, ut videretur, constituentibus. In inferiore fronde hi apiculi totam 
superfieiem obtegunt; in superiore fronde initia eorum secus ramos adscendentia videre credidi. 
H:ee organa analoga ilis in quibusdam Hypne:e speciebus ( H. seticulosa) obvenientibus forsan assu- 
mere opportet, at in Mych. spinulifera ita brevia, ut sua longitudine vix diametrum dimidium rami 
generantis :squantia dicerem, et ita demum densa ut totam inferiorem frondem obtegentia vide- 
rentur. Speciem structura frondis inter M. fastigiatam et M. nigrescentem. intermediam dicerem. 
Segmentum frondis nimirum vidi oblongo-elongatum, strato centrali axem medium  occupante 
Mychodee instructum; cellulis aquam avide bibentibus secus axem dilatatum frondis quasi decum- 
bentibus oblongo elongatis, utrinque seriem formantibus parallelam, 6—8 cellulis constitutam; his 
ipsis in sectione transversali suo diametro circiter duplo longioribus; supra has median: pagin:e 
consimiles paucas at magis rotundatas vidi, et extra has fila strati corticalis pleiostromatica.  Fruc- 
tus vero nullos observare contigit. 


14. M. wrengEscENs Harv. J. Ag. Epicr. p. 572. 


Qualem structuram in M. spinwlifera mox supra descripsi, talem quoque in .M. nigrescente 
obvenientem vidi. Fila radiantia strati peripheriei in planta juvenili fere immediate ex strato axili 
provenientia observare credidi; et ita fere quoque structuram persistere in planta [ructifieationem 
parante; in parte inferiore frondis cellulzte medi: intumescentes et aquam avide bibentes secus 
axem per duas fere series dispositzie obveniunt. Ramuli a submargine ramorum distichi et s:pe 
(non semper) oppositi adparent, plures lineas longi; hos demum fructiferos infra apicem obsoletum 
lere truncatos vidi et admodum crassos, nunc ipsos compositos. 


15. .M. »rerrcHa Harv. Fl. Tasm LL 105.1997 -J- "Age Emir pee o. 


16. M. ronrosa Harv.; J. Ag. Epicr. p. 573. Gymnog.. foliosus Harv. Phyc. austr. 
tab. 194. 


Inter M. disticham. et. M. foliosam «differentiam ramificationis ita adesse puto ut illam magis 
pinnatim. decompositam, hane magis dichotomam superne sepe flabellatam. Phylla a margine 
egredientia sunt in M. foliosa nunc obovata, cystocarpiis singulis infra apicem obtusum immersis 
instructa, nune obovato-inearia aut lanceolata, et in his sph:erosporas Generis observavi, Structu- 
ram omnium, qualem in JM. spinwulifera descripsi. 

Formam nanzm quoque habui, vix pollicarem, quasi unieo artieulo oblongo constitutam, intra 
marginem cystocarpiis submarginalibus 2 instructam. 


XVII. Endogenia J. Ag. mscr. (aune- nov. Genus? vix Sub-Genus 
M ychodea). 


Frons teretiuseula  earnosa, stratis fere tribus cellularum contexta — omnibus 
quasi in fila artieulata, secus frondem plus minus longitudinaliter exeurrentia 
conjunctis; articulis filorum junioribus pyriformibus, eandelabriformiter super- 
positis aut. quasi lateraliter anastomosantibus, adwultioribus sensim magis elon- 


Analecta Algologica. 553 


gatis et cylindraceis; filis adultioribus tum stratum arile magis proprium con- 
stituentibus, tum ramis suis fere conformibus fila magis oblique excurrentia 
strati medii — maximam partem [frondis interioris constituentis — sustinentia, 
tum denique abeuntia in stratum periphericum, cellulis ultimis clavato-pyri- 
formibus, magis verticaliter porrectis contextum; partibus fruetiferis 


Preter species Mychode: proprias, mox supra enumeratas, aliam ad oras 
Australi: obvenire plantam, quoad aflinitates mihi adhuc dubiam, utpote eandem 
hueusque tantum sterilem, et in unico specimine mihi adhuc tantum obviam, ob- 
servare licuerit, quam, certo quodam respectu cum speciebus Mychodeze eonveni- 
entem, hoe loco memorandam putavi. Hanc equidem vidi exteriore sua forma fere 
Gracilariam. | confervoidem magis quam aliam quandam formam rite eognitam refe- 
rentem. Specimen nimirum, quod hucusque unicum observavi, est ultra pedale, 
tenuitate frondis, ramificatione nee omnino absimili et toto suo habitu ita speciem 
dietam referens, ut si ex mari quodam Europo;o mihi hoc allatum fuisset, hoc ad 
Gracil. confervoidem referre vix dubitassem. Quod hoc respectu animadvertere tamen 
credidi, in eo vidi, quod apices ramorum quasi in partes — foliola invicem sepa- 
rata referentes, pluribus locis quasi dilapsas observavi, cui nihil comparandum vidi, 
nisi hoe aut simile quod in forma illa parum cognita existeret, quam nomine Cor- 
dylecladie irregularis quondam descripsit Harvey; eujus vero structuram longe aliam 
observasse memini. Structuram in planta nostra, hoe loco memorata, potius struc- 
turam versus Mychode:w tendere dicerem, quamquam nec bene cum hace conveni- 
entem. Hine inquirendun: mihi adparuit anne species dicta obveniret inter formas 
Mychodese, mihi non antea cognitas, quas nomiue similem quodammodo habitum 
indicante descripserunt alii. 

Hoe respectu. monuisse placet jam Sonderum (in Linea Vol. 25 p. 685) sub 
nomine Aeanthococcus | Gracilaria. descripsisse plantam, quam ipse Sonder Aecantho- 
cocco aciculari J. Ag. affinem dixit. Hzc autem species nostra est cum hodierna 
Muychodea. carnosa identica; et Epicrisin seribens, speciem Sonderianam inter species 
inquirendas Mychodez equidem enumeravi. Harvey vero in Synops. Algar. Austra- 
lie, aliam. quidem speciem, a Sondero eodem loco (pag. 679) sub nomine 7Mychodece 
Muelleri inscriptam, eum  Mych. carnosa identicam declaravit, nullo omnino dubio 
allato. Hine dubia, quz ipse Sonder attulit de diversitate su: speciei (M. Graci- 
larie) ab eadem Aecanth. Gracilaria sublata fuisse, forsan facilius quis fingeret. In 
Synopsi Algarum, quam in Phycologia Australi dedit Harvey, unam speciem, a 
Sondero nomine Mych. Muelleri (Linnea p. 679) descriptam, cum sua Mych. carnosa 
identieam judicavit; alteram vero speciem Sonderianam (sub nomine Ac. Gracilaria 
(Linnea p. 683) memoratam, ut speciem sui juris enumeravit. Utrum signo dubii, 
a Harvey ante nomen Generis adposito, indicare voluerit plantam Sonderianam sibi 
omnino ignotam, an affinitate dubiam fuisse, id haud liquet. Neque ex eo quod 
Sonder ex geminis speciebus a se descriptis nec veram (cum specie Harveyana 
identicam) fuisse supposuerit, identitatem utriusque form: — a Sondero descriptze 


54 J. G. Aeardh. 


— concludendum putarem. Hine patere forsan videretur formam quandam, a Son- 
dero nomine 4c. Gracilarie primitus descriptam ad oras Australie obvenire, quam 
neque a Harvey cognitam, nec a me ipso in Epicrisi, aliter quam inter inquirendas 
memoratam, suspicari liceret. Quid sit hsec 4e. Gracilaria Sond. non. nisi novo 
examine speciminis Sonderi, revera dijudicandum putarem. 

Ex descriptione a. Sondero data hujus 4e. Gracilarie colligere quidem liceat 
structuram in plurimis cum ea Mychodes congruere et sphaerosporas quoque zona- 
tim. divisas in ea obvenire. Meminisse tamen quoque placet, alia quoque Genera 
et consimili structura instructa — ut facile euidam  observatori videretur — et 
sphzrosporis consimili modo subdivisis instructa obvenire, quie tamen alio respectu 
diversa esse, nec omnino exclusum putarem. Quamquam igitur revera van:e sint 
ejusmodi conjecturis, tamen quum de Algis agitur ejusdem regionis, de ejusmodi 
congruentiis tacere vix liceat. In planta illa a me observata, quam eum  4canthoc. 
Graciluria Sonderi comparandam putavi, sequentia observanda hodie voluerim. 

In. specimine a me observato, quod cum planta a Sondero nomine Aeanthoe. 
Gracilaria identicum hodie conjeci, facilius quis structuram Mychode:e adesse puta- 
reí, comparato tantum segmento transversali frondis. Cellulas nimirum superficiales 
frondis minutas et per seriem unicam dispositas, quales has descripsit Sonder, quo- 
que in nostra vidi; easdem vero eellulas, a superficie frondis observatas, elongatas 
vidi; easdemque unicam seriem coustituentes forsan jure quodam dicere liceret ; 
dum revera in Mychode: speciebus multis cellulie exteriores fila. extrorsum radi- 
antia, ut plurimum sat evidenter pluribus articulis constantia, obveniant. Quod 
dein attinet. cellulas interiores, monuisse placet has in Mychodea eximie tumentes, 
stratum quasi proprium cirea axile formantes, in segmento transversali mihi adpa- 
ruisse aut rotundatas aut transversaliter oblongas, quin immo ambitu obovatas et 
cirea axem in orbem dispositas; ejusmodi vero stratum quasi proprium et his ana- 
logum in specle nostra, quam sub nomine Aecanth. Gracilaria. antea descriptam 
conjecl, frustra quszesivi. Cellulas hujus revera omnes, interiores velut exteriores, 
"secus longitudinem frondis elongatas dicerem; has vero invieem ita obvenire diver- 
sas, ut alias principales — forma cylindracea cellularum distinetas — alias inter- 
cellulares, forma obeonica ecellularum (primo intuitu) admodum «diversas. Aceuratius 
has ultimas comparanti adpareat easdem quasi artieulis obovatis aut pyriformibus, 
candelabriformiter superpositis velut anastomosibus lateralibus conjunetis constitutas 
esse; singulos hos articulos, dum Jjwn/ores, esse deorsum in pedicellum tenuem atte- 


3 


emittentes; a«dultiores vero, sensim magis elongatos, fieri cylindraceos, et in formam 


4 consimiles 


nuatos, et a superiore sua et incrassata parte novos articulos 1 


cellularum, quas principales dixi abeuntes. Ipsa dispositione cellularum eum My- 
chodea ita convenire dicere forsan liceret, ut ali; quasi principales in fronde adul- 
Hore eylindrace:e. adpareant; alii, quasi secundariz, et a strato axili (cellulis eala- 
briformiter superpositis constituto) exeuntes, inter cellulas eylindraceas, intercellulare 
stratum. quoddam eonficiunt. Omnes autem hi cellulie, eujuseumque form:e sint, 


Db 


Analecta Algologica. 


fiunt directione frondis elongate; nec ab hac directione abludunt cellulie corticales, 
;suo ordine elongat:e. 

Qua quidem rite comparata et perpensa tvpica harum plantarum structura, 
jure quodam dieere mihi videor, potius inter easdem quandam existere structurze 
analogiam, quam eundem structure typum in omnibus obvenire. Cui revera typo 
principali, pertineat nostra planta, quam 4e. Gracilariam. Sonderi constituere putavi, 
id, me judiee, vix dijudicatur. nisi cognita quoque structura Cystocarpii; ex qua 
rite cognita ipsa indoles strueturse quoque certius intelligatur. Hine ignotis omnino 
in hae Ae. Gracilaria eystocarpiis, priematurum censeo de affinitate Generis judi- 
cium ferre. De planta vero hoc loco mentionem feci, utpote hane plantam potis- 
simum in vieinia Generis Mychodece à. posterioribus Algologis hane plantam quze- 
rendam esse, supposuerim !). - 

Structuram plante, quam typum CGeneris,novi sistere finxi, suo modo rite 
endogeneam lubenter dicerem.  Finxi nimirum stratum axile esse quasi primarium, 
cellulis ejusdem artieulos pyriformes ab angusta basi in clavam superne incrassatos 
emulantibus contextum; his ab apice inerassato articulos conformes emittentibus, 
ramificationem oriri magis magisque compositam, quam candelabriformem dixi. Ut 
rami candelabri inerescere pergunt, eosdem in formam eylindraceam abire; et ejus- 
modi fila adultiora esse, quze stratum axile constituere putarem. | Ut vero ramuli 
novi a candelabro primario oriuntur, ab his formari putarem fila strati intercellu- 
laris, initio candelabriforiia, demum suo ordine magis cylindracea, et suo ordine 
novos artieulos generatura. [os articulos, in superiore ramorum parte extrorsum 
in clavam desinentes observare credidi, quam terminalem partem rami ab axe pro- 
venientis sistere lubenter putarem. Qualem igitur ramificationis normam putarem 
in pluribus Florideis monosiphoneis, quas olim articulatas dixerunt, talem in Endo- 
genia nostra, rarius in aliis Florideis inarticulatis obvenientem, dicerem. 

Species mihi hodiedum unica novi Generis est: 


l. EwnpocxEwNiA GmRactLtARIA JJ. Ag. mscr. (am Acamthocoecus | Gracilaria | Sond.. im 
Linmnea Vol. 25 p. 683?) 
Hab. ad oras australes Nov. Hollandi:: (spec. sub n:o 456 ex Port Elliot a 
D:na Hussey mihi missum). 


" Me quidem non fugit fuisse Algologos, qui me judice structur:ze characteribus nimiam vim 
tribuentes, urgere voluerunt affinitatem inter Genera, qualia Cystoclonium et Mychodea esse agno- 
scendam. Mihi vero hanc opinionem illis hodie pertinere, de quibus olim dixerunt observandam 
esse, non vero imitandam.  Nuclei eystocarpiorum in Generibus dictis maturescentes et conglobati 
in speciminibus antea exsiecatis quin immo cuidam consimiles adpareant, at revera modo prorsus 
diverso hi quoque nuclei formari videntur. Fila interiora in utroque typo stratum interius frondis 
efficiunt; in fructifera vero fronde Mychode:e h:zec fila quasi concamerationes efficiunt, inter quas 
(quasi parietales) singula gemmidia, omnia introrsum versa, et convergentia exeunt. Fila vero axilia 
Cystoclonii ramulos emittunt numerosos, extrorsum tendentes; alii horum steriles manent et nucle 
olos demum separant; alii vero in clavam tument, quam. vidi oblique in partes numerosas divisam, 
quas dein in gemmidia tumentes, sine ordine conspieuo conglobatas dieerem. Hae suadente struc- 
tura nuclei diversa, Genera Mychode:e et Coeloclonii, structura frondis quodammodo analoga puta- 
rem, nee vero affinia judicavi. 


Acta Meg. Soc. Physiogr. Lund. "T. VIII. 8 


56 : J. G. Agardh. 


Habitum speciei. potissimum  Gracil. confervoidem referre jam supra indicavi. Strueturam 
vero Genus omnino diversum indicare, supra quoque demonstrare conatus sum.  Finxi nimirum 
stratum axile esse primarium, cellulis ejusdem articulos pyriformes, ab angusta basi in clavam * 
superne incrassatos, :emulantibus contextum; his ab apice inerassato conformes articulos emitten- 
tibus rmmificationem oriri, in modum «diceres candelabri magis magisque compositum. Ut vero 
rami candelabri increscere pergunt, eosdem in formam ceylindraceam abire, ita cellulas interiores 
frondis constituentes, modo et evolutionis ordine eodem quo ramulos exteriores juveniles elavatos 
in multis Algis in cylindraceos ramos abire novimus. Ramis candelabri invicem ut putarem ana- 
stomiosibus eonjunctis, cellulas frondis adultioris ut plurimum conjunctas exerescere, assumsi; utrum 


aliquando. ramos candelabri invicem. solutos exerescere tenderent — quod forsan quispiam suspi- 
earetur ex observatione supra allata — apices frondium nunc invicem quasi in foliola sejuncta ex- 
crescere — id nee contendere nec denegare auderem. 


XIN. De situ et structura sphirosporarum Gulsoniae. 


Satis inter Algologos constat varias fuisse de affinitate. Generis Gulsoniz opi- 
niones: Harveyum illud initio Cryptonenmiaceis retulisse, demum vero indicasse, se 
illad Catenellzi». proximum considerare; Ipse (im Epierisi) Genus inter Crouaniam et 
Dasyphilam. enumeravi. Schmitz, qui propriam instituerat. Crouaniearum . familiam, 
huie Gulsoniam, inter Crouaniam et Gattyam dispositam, retulit. Demum mihi 
examinare contigit specimen cystocarpiis instructum, quibus suadentibus Genus 
Wrangelie affinitate. proximum hodie statuere ausus sum. Qui cum ita fuerunt 
opiniones diversi, monulsse placet mihi hodie quoque contigisse sph:zerosporis in- 
structun; specimen examinare.  Sphierosporas nimirum vidi in nodis admodum 
prominulis inferioris partis frondis cireumcirca sparsius dispositas, intra articulos 
ultimos. filorum. terminalium, hisque quasi obtectas; juniores in ejusmodi filo ez- 
teris. breviore terminales et paulisper ovales, adultas fere rite sphzericas et eviden- 
üissime triangule quadridivisas. Opinionem igitur de aflinitate Generis a me pro- 


fessam, hac observatione sphzerosporarum nullomodo refutatam fuisse, dixisse placet. 


XX. De speciebus Dictymeniae earumque characteribus. 


Quamquam iteratis vicibus de speciebus Dietymenise seribere ausus sim, tamen 
ad eas, utpote me judice non ita ae fas fuit intellectas, hodie adhuc revenire placuit. 
Quoad habitum species Dietymenii cum iis Vidali: non parum congruentes 
vider], satis constat; dum vero Vidalia eum Amansia et Rytiphlaea magis congruere 
patet, Dietymeniam cum Polysiphonia potissimam comparandam esse, quoque elucet. 
Quo jure in Polysiphonia dignoscere opportet tubum aem, siphones infer- 
medios, et stratum corlieale (saltim in nonnullis speciebus evolutum); eodem in Diety- 


Analecta Algologica. Dt 


menia eadem strata obvenire lubenter dicerem. Quia vero frons in Dictymenia 
generatur plana, ne dicam foliiformis, costa costulisque et interjacente parenchy- 
mate instructa, cellulas alias «iles, alias 2nlermedias, alias corticales exspectandas 
dicerem, easdemque fieri et quoad formam et quoad dispositionem vario modo 
mutatas. In ipsa costa custulisque cellule. axiles et intermediie. secus. longitudinem 
eostarum elongat:?? adparent et cylindracec:; in lamin: partibus parenchymatosis 
cellulae. plus minus dilatat:&e et angulatze. formantur; pro diversitate vero specierum 
nune majores et rotundato-angulat:e plerumque hexagon:e adpareant, nunc directione 
longitudinis lamin:ze angustiores, et a cellulis ecostarum cautius dignoscend:ze. —Corti- 
cale stratum denique putarem in omnibus speciebus Dictymeni: adesse, cellulis ad- 
modum minutis contextum supra partes parenchymatosas expansum ; supra adparatum 
costalem, filis tenuioribus constans, in nonnullis speciebus parum conspicuum, et supra 
cellulas parenchymatosas rotundato-angulatas translucentes !, facilius prrietermissum, 
supra costalem adparatum adparenter huie quasi pertinens ?; in nonnullis speciebus 
densius evolutum, et in his demum totam frondem adultiorem strato corticali evi- 
dentiori obducens. 

Ut rite dignoscantur species his diversitatibus structure potissimum  insisten- 
dum esse, patet. Sectione facta transversali frondis adwltioris (et inferioris), cellulas 
frondis origine diversas adhuc dignoscere licet; cellulam axilem cost: vidi continu- 
atam in lamina, unica serie cellularum collateralium, utrumque marginem versus; 
cellulas intermedias parenchymatis, angulatas et majores, a facie observatas nunc 
translucentes lubenter dicerem, et in diversis speciebus quoad formam paulisper 
diversas; stratum corticale denique pro diversitate specierum, nunc tenuissimum et 
cellulis tenuissimis contextum, nunc validum pluriseriatum (in D. Harveyana). 

Jam ex comparatione iconum duarum, quas dedit Harvey, conspicuam obve- 
nire structure differentiam in speciebus diversis conjicere liceat. In icone D. Son- 
deri celulas lamin:&  parenchymatos:we interiores trauslucentes rotundato-hexagonas 
— reticulum interius menticutes — depinxit; in icone vero data in Ner. Austr. tab. 
VII speciei, quam a Sondero postea nomine D. Harveyane designatam novimus, 


" In fronde paulo juniore transverse secta observare licet cellulam ipsam axilem medi:e 
costi, utrinque in lamina cinctam unica serie cellularum margines versus exeurrentem. — Cellulas 
intermedias extra cellulam axilem (paginas versus) geminis brevioribus obtectam;: quia h:e eum cel- 
lula axili disponuntur altern:z, quoque in lamina cellulas intermedias eum axilibus alternantes ob- 
servare licet. EH:e sua longitudine (aut latitudine in segmento observato) axiles cellulas ipsius la- 
min: :equantes. Eine has in utraque pagina oppositas obvenire, et admodum turgentes, ex utraque 
pagina translucentes fieri, adpareat. Has cellulas eum etate increscere, et in diversis speciebus fieri 
quoad formam paulisper diversas, animadvertere placuit, utpote hoc modo characterem pr:ebeant 
distinetionis specierum insignem. 

? In speciebus majoribus cellulas costarum plus minus doliiformes vidi, utroque apice pla- 
nato; et has ita longitudinaliter superpositas ut qu:e diversis articulis pertinent series longitudinales 
efficiant; qu:e. vero in parenchymate lateralem marginem frondis constituunt, has observare licet in 
diversis articulis alternantes. Explicatur vero h:ec differentia dispositionis ex eo, quod rami non 
angulo recto a costa axili exeunt; quia enim sursum adscendunt rami, cellulze sunt diversorum 
articulorum, quze costalibus cellulis proxim:e disponuntur. 


Li 
[o «) 


J. G. Agardh. 


^ 


eandem structuram vix quispiam conjiceret. Quales has species hodie mihi cog- 
nitas putavi, easdem dicerem referre typos duos maxime dissimiles specierum, quz 
intra limites Dictymenie obveniant; in una nimirum vidi cellulas parenchymatis 
intermedias (a pagina observatas) rotundato-hexagonas per stratum tenue corticale 
translucentes; in altera cellulas intermedias in partibus parenchymatis junioribus 
paulisper translucentes, at conspicue longiores quam latas, mox vero in quoque 
parte adultiore obtectas strato corticali admodum conspicuo, quod sensim structuram 
interiorem frondis a facie observatze obducit. 

Hos typos principales, a structura indicatos, corroborari putares characteribus 
a situ et evolutionis modo stichidiorum petitis. Constat nimirum stichidia in D. 
Sonderi et D. tridente in. glomerulis pedicellatis supra. paginam emergentibus pro- 
venire; in specie vero, quam nomine J. Harveyane designavit Sonder, stichidia.a 
denticulis marginalibus transformatis generari. 

Cuinam igitur characteres earum specierum, quas suis iconibus illustravit Har- 
vey, comparanti, videretur forsitan Genus Dictymenise speciebus revera heterogeneis 
fuisse compositum; hosque diversos typos forsan majori jure fuisse separandos. 
Contra ejismodo vero separationem observasse placuit, species alias intermedias 
hodie cognitas esse, in quibus strueturam, quam uno typo characteristicam putares, 
conjunctam  obvenire videbis cum fructiferis partibus, quales alteri typo characteri- 
sticos diceres. Quod imneminisse juvat, sub nostro tempore, in quo de idc:a Generis 


et specierum tot divulgantur opiniones divers. 


Preterea monuisse hodie placet plures esse rationes, quare difficilius rite digno- 
scantur species Dictymenie, nisl easdem observare licuerit in speciminibus, suis 
diversis partibus rite instructis; ejusmodi dicerem habituales differentias :etatis, ni- 
mirum modum diversum, quo diverse species sub diversis evolutionis stadiis suas 
formas exteriores mutant. 

In. plurimis speciebus Generis partes superiores et fructiferas cum partibus 
inferioribus et. sterilibus comparanti adpareat, has partes in eadem specie ita diver- 
sas obvenire, ut in his species diversas facilius quis agnosceret. Specimina ita plu- 
rina habui speciei a Harvey in. Ner. Australi sub. nomine . fridentis depictze, quam 
nomine D. Hamgvrvawo jSonder postea denominatam novimus, numerosis specimi- 
ulbus distributam; hzc specimina a Harvey distributa, caule complanato sat qui. 
dem firmo et strato corticali proprio instructa observavi; quamquam hiec specimina 
nunc ultra pedalia vidi, eadem tamen omnia sistere plantam, qualem sub eodem 
anno evolutam putarem; alia nimirum habui specimina, evolutione ulteriore caulis 
admodum mutata; evolutione. nimirum strati corticalis, in regione ipsius coste in- 
choante (Ma ut hane sectione transversali observatam fere quadri-alatam dicerem) 
dein utrinque. expansa, caulem hujus vidi demum formari validum, alato-tereten, 
crassitie pennam corvinam sub:zquantem. $i igitur speciem hane rite intellexerim, 


Analecta Algologica. 59 


eandem putarem perennantem et pro :etate alios characteres offerentem. | Eandem 
tamen esse speciem suadent tum characteres structurze in partibus superioribus frondis ; 
tum hoc ex innovationis modo partium fructificantium certius concludere ausus sum. 
Inter specimina nimirum a Harvey mihi missa adfuerunt nonnulla, nomine Jet. 
Harveyanc var. flabelligera. inscripta, in quibus stichidia inchoantia dignoscere puto 
intra penicilum filorum tenuissimorum evoluta (de quibus ulterius infra dicam). 
Consimili modo partes fructiferas evolutas fieri in planta, quam perennantem et 
valido caule instructam dixi D. Harveyans, ex speciminibus ejusdem numerosis 
didici. Quum nimirum partes suprem:z denuo increscere incipiant, easdem vidi 
penieillis filorum longis densissimis et mollissimis instructas, quorum evolutione 
continuata formantur pinnse nove consimiles iis, qui sub priore anno formate 
plantam juniorem D. Harveyans constituere novimus. A facie nimirum h:e partes 
resuscitatte monstrant stratum corticale supra costas costulasque, cellulis suis an- 
gustis jam striatum, ipsis pinnulis ultimis fere ecorticatis. Cellulze subjacentes paren- 
chymatis sunt elongatz, sua latitudine pluries longiores, qua nota JD. Harveyanam 
ab aliis mihi cognitis speciebus dignoscendam esse puto. Inter fila penicillorum 
tenuissima tum vidi schidia, qualia speciei characteristica puto (a dente pinnarum 
initio lanceolato demum  toruloso formata), tum (in aliis speciminibus) antheridia 
valida cylindraceo-siliquzeformia, una cum filis penicillorum quasi corymbum magis 
patentem formantia. His filis fascieulorum dejectis stichidia adpareant fere qualia 
eadem a Harvey depicta novimus. : 

De speciebus Dictymenise antea scribens (Zllg. Syst. IV. p. 104) indicavi D. 
Harveyanam differre ab aliis speciebus in eo, quod in hac specie dentes omnes for- 
mati (saltim potentia) in pinnas excrescere tendunt; dum in aliis speciebus alii 
dentes inevoluti persistunt inter alias lacinias rite evolutas. Hoc ultimo charactere 
hodie ulterius insistere placuit; puto revera hoe charactere plures species, invicem 
sat diversas congruere; de quibus, ne confundantur, pauca ulterius infra afferam. 

Preter differentias, quas afferunt partes ipss caulescentes sub setatis stadiis 
diversis, dixisse opportet frondem adhuc foliiformem sub suis evolutionis stadiis in 
diversis speciebus adparere paulisper diversam, quasi dignoscere opporteret stadium 
quoddam Jjweemile, aliud adolescens, et demum aliud fructiferum. 1n plurimis spe- 
ciebus, ne djcam in omnibus, vidi juveniles partes, et colore coccineo et majore 
latitudine. frondis, magis Delesserieam referente, sat conspicue diversas ab adultio- 
ribus; has ultimas vero steriles a fertilibus adhuc magis conspicue differre. Quando- 
quidem his differentiis species diversas indicari facilius equidem assumere inductus 
fuissem ; quum. vero analogas obvenire in diversis speciebus Generis vidissem, 1is- 
dem in speciebus rite dignoscendis haud nimium insistere didici. 

His in genere dictis, de singulis speciebus pauca hodie addere placuit: 


Il. D. SoNDERIANA. Comparanti iconem Harveyanam h:ec species facilius videretur latitu- 
dine frondis velut ramificationis norma, ab aliis speciebus sat conspieue distincta: frondem illius 
diceres pinnatifidam laciniis alternantibus oblongo-nearibus pinnatim dispositis, rachidibus laci- 
niisque costatis margine serratis, costis costulisve alternantibus tum ad lacinias, tum ad serraturas 


60 J. G. Agardh. 


excurrentibus. Suam plantam ex Nova Hollandia occidentali habuit Harvey ; et fere ex iisdem 
locis haud pauca habui specimina, de quibus lubenter dicérem incertum mihi adparuisse, utrum 
lacinias eorum dicerem oppositas aut alternantes. Revera plura habui specimina, quibus ducen- 
iibus pinnas majores rite oppositas facilius quis dixerit; ut vero sub evolutione sensim magis sece- 
dunt paria pinnarum, serraturas et lacinias velut costas costulasque ad eas exeurrentes, rite alternantes 
descriptas fuisse, vidi. In speciminibus quibusdam, qu:ze utpote tenuissima membrana instructa, et 
colore coecineo suffusa, plantam juvenilem D. Sonderi sistere putarem, vidi rachidis primarie api- 
cem longa serie pinnarum minutissimarum  obsitam, et has omnes pinnas conformes; in parte in- 
feriore ejusdem speciminis vidi rachides alias ejusmodi pinnis minutis obsitas, interspersis vero 
nonnullis aliis in lacinias rachidi conformes exerescentibus; in parte denique infima ejusdem spe- 
ciminis alias vidi in lacinias rite evolutas, suppressis quasi intercedentibus, quz sub forma dentium 
permanent. Hine concludere ausus sum ramificationes omnes initio consimiles nasci et fere rite 
oppositas; at, ut opportunitalibus locorum satisfaciatur, certas quasdam excrescere in rachides aut 
lacinias novas, aliis reductis, dentes aut serraturas frondis evolutze constituentibus. Exigua quoque 
faceta dislocatione, pinnas, qu:e ab initio opposit:e generantur ita secedere ut s:epius alternantes 
adpareant, aut denti plus minus reducto oppositzie permaneant. Sectione facta transversali frondis 
hujus junioris, vidi ambitum ejusdem magis oblongo-linearem. 

Dum igitur in 7. Harveyana (qualem. hane hodie intellectam putarem) pinn:e. pinnul:eque 
ommnes, quie ab initio generantur, consimiles exerescere pergunt; aliam fieri ramificationem D. Son- 
deri mihi explicare. conatus sum ex modo quo in hae specie alie a. pinnis ab initio ereatis fiunt 
suppress:ze, aliis in lacinias frondis pinnatifid:e exerescentibus. Nimirum in ejusmodi planta, alterne 
pinnatim. decomposita, costas costulasque provenire certo quodam ordine plus minus evolutas — 
eodem modo quo in fronde tereti articulata rami proveniunt a certis quibusdam articulis, interjectis 
aliis pigris articulis — id ex planta a me observata certius assumere ausus sum. Spatium, inter 
ramos pinnasve evolutas interjectum, indicari putarem pluribus paucioribusve articulis pigris inter- 
jacentibus inter artieulos, a quibus rami aut ceostzee evolut:e generantur. Utrum hoc spatium am- 
plius adpareat an magis reductum, id a latitudine rami quodammodo pendere quoque pateat. Mihi 
hae trutina DJ. Sonderi et D. tridentem | comparanti: adparuit costas costulasque in D. Sonderi ad 
gzenieulum quodque seeundum, interjecto tantum unico artieulo pigro exire alternantes; in planta 
vero D. tridentis (quamquam latitudine frondis angustiore) cellulas pigras 3—4 observavi inter eas, 
à quibus eost: eostulieque in hae specie provenientes vidi. 


2. D. rRIDENS. Qualem hane speciem mihi rite cognitam putavi, eandem dicerem et struc- 
tura frondis et situ stichidiorum ad D. Sonderi proxime accedentem.  Ramificationis norma pinna- 
tifida, nempe aliis liciniis in pinnas exerescentibus, aliis ad dentes. 2—3:fidos reductis D. tridentem 
veram cum D. Sonderi congruere constat. Stichidia utriusque speciei supra paginas generari quo- 
que certum videtur. Dum vero de D. Sonderi certius constare videtur plantam fructiferam et plan- 
tam sterilem. quoad habitum totius plante vix diversas obvenire; hoc neutiquam idem dicere 
auderem de planta fructifera et sterili D. fridentis. Qualem nimirum hane sferilem vidi, ex Museo 
Parisiensi ni fallor ab initio divulgatam, eam dicerem membranaeeam, circiter duas lineas latam, 
habitu et structura eum D. Sonderi sat. convenientem; specimina vero fructifera, quarum haud 
pauea habui ex diversis loeis et temporibus aliis lecta, semper conspicue angustiora (et hinc forsan 
mihi quoque conspieue firmiora) obvenerunt; eandem ramifieationis normam servantia. Glomerulos 
stichidiorum. in his vidi 2—3 conjunctim a pagina emergentia in pedicello proprio terminalia, sti- 
chidiis plurimis arcte conjunctis constituta; apicibus prominulis stiehidiorum glomerulos fructiferos 
apieulis erinaceo-horridos fere dicerem. Specimina D. tridentis, qu:e senilia putavi, vidi caule valido 
angulato tereti instructa. Hinc hane plantam forsan quoque perennantem suspicari liceret. 

Quamquam plantam D. tridentis ita sub omni stadio angustiorem vidi quam D. Sonderi, ta- 
men cellulas pigras eostarum costularumque plures (2—4) interjacentes observavi inter eas, a quibus 
costie. costulieque in hae specie proveniunt. 


2. D. ANausTA (J. Ag. mscr.) fronde membranacea. areolata, pinnis angustis line- 
aribus, pinnulisque. conspieue. tenuioribus alternantibus decomposita, pinnis in 


planta juniore subflabellatim. secedentibus, in adultiore plus minus insqualiter 


Analecta Algologica. 61 


prolongatis, pinnulis juvenilibus penicillo filorum  subcorymboso terminatis, 


adultioribus alterne pinnellatis; stichidiis . 
Hab. ad oras tum oceidentales, tum. australes Novse Hollandize. 


Formam, quam ut novam speciem hodie proponere cogor, ad D. tridentem proxime acce- 
dentem putarem; laciniis lateralibus nimirum aliis exerescentibus, aliis in pinnulas minores reduc- 
tis, invicem alternantibus utramque speciem convenire dicerem. Dum vero in D. tridente pinn:e 
medisz longiores exereseentes, interjectis minoribus, frondes reddunt ambitu laneeolatas, aliam «di- 
cerem ramificationis normam in D. angusta. In planta juvenili pinp:e elongatz, a basi ad apicem 


D 


sque anguste lineares, 3—4 pollicares longitudine et lineam vix lat:e, flabellatim fere secedant et 


fere omnes fastigiat:: desinunt; in planta adultiore singuli flagellorum rami fere sine ordine con 
spieuo adhuc magis prolongantur, paucioribus ramis conformibus instructi, at secus totam longi- 
tudinem obsiti pinnulis innumeris (ut lubenter dicerem) alternantibus, sua longitudine latitudinem 
rachidis circiter sequantibus. In adultiore planta vidi caulem teretiuseulum denudatum, a quo fron- 
des quasi prolificantes dicerem; flabella lateralia formantes. Dum rachides admodum angust:e per 
manent, lineam vix latz, pinnulas dicerem plant: junioris 2—3 lineas longas, evidenter pinnatim 
decompositas, ramis suis inferioribus filiformibus polysiphoneis, juvenilibus in corymbum filorum 
tenuissimorum solutis, senilibus pinnulas abruptas et truncatas referentibus. In rachidibus elon- 
gatis pinnas alternantes ad geniculum quodque quartum exeuntes vidi; artieulis pigris saltim 3:bus 
inter :rtieulos pinnas gerentibus. Quoad structuram interiorem frondis eandem cum 4A). fridente 
potissimum convenire vidi; at cellulas intermedias translucentes minus rite rotundato-hexagonas 
dicerem (sed secus longitudinem  pinn:e paulisper longiores quam latas, costis costulisque simili 
modo corticatas, at ut mihi adparuit cortice in junioribus partibus citius proveniente) In speci- 
minibus paucioribus, quie vidi tum ex (Geographe-bay tum ex Encounter-bay, fructiferas partes 
frustra qu:iesivi; quare nescio utrum has modo D. tridentis in superficie paginarum formarentur, 
quod suadente structura conjicere liceret, an intra fila eorymborum terminalia, quibus pinnulas ter- 
minatas vidi, more D. Harveyan:e generata supponere opporteret. 


4. D. rNTERSTINCTA J. 4g. De specie, quam sub hoc nomine olim proponere ausus sum, 
hodie dixisse plaeuit, eam mihi adparuisse ab aliis sat distinctam, quamquam nonnullis suis cha- 
racteribus ad unum, aliis ad alterum Typum Generis tendere dicerem. 

Quamquam enim in hae vidi stichidia, more JJ. He«rveyanc, transformatione dentium margi- 
nalium generari, et ipsa stichidia observavi instructa sphzerosporis eximie tumentibus in quoque 
articulo singulis, tota sua structura frondis eam multo magis cum JJ. fridenfe convenire dicerem, 
Cellule interiores validze rotundato-hexagon:e adpareant in parenchymate rite evoluto et adparenter 
nud:e, costa costulisque evidentius corticatis. Inter costulas, ad geniculum quodque tertium alterne 
exeuntes et admodum conspicuas, duos articulos pigros observavi. Hine structuram multo magis 
cum typo JJ. fridentis, quam cum eodem JD. Harveyane congruere patet. 

Nee quoad ramificationis normam D. Harveyan:e eam ramosam dicerem. | Ut olim monui D. 
Harveyana iis pertinet speciebus, in quibus dentes marginis omnes in novas pinnas excrescere 
pergunt. In JD. imferstincta. (velut in. D. Sonderi et. D. tridente) alii dentes exerescunt in pinnulas, 
alis persistentibus inevolutis, aut dentiformibus aut suppressis. In JD. inferstincfa — cujus speci- 
mina vidi alia jwvenilia et fere Nitophyllum quoddam colore et tenuitate frondis referentia, alia 
adulta, in quibus partem inferiorem sterilem paulo latiorem et superiorem fructiferam dignoscere 
lieuit (paulisper invicem diversas) alia denique sen?li« in quibus caulem crassum angulato teretiu- 
seculum obsitum observavi novis frondibus ab eo pullulantibus — nonnullas pinnas vidi rite evo- 
lutas, interstinetis aliis dentiformibus. 

In speciebus, quas (comparata JD. Harveyana) D. tridenti et D. Sonderi proximas judicavi, 
charaeteristiecum monui cellulas parenehymatis a facie observatas, adparere rotundato-hexagonas; 
et hanc cellularum. parenchymatis formam non tantum in juvenili D. z/lerstincte planta, sed. quo- 
que in senili vidi. 

Speciem igitur omnibus structurze characteribus ad unum 'Typum Generis referendam, quoad 
vero evolutionem stichidiorum ab hac differre et cum alio typo Generis congruere posse, id inso- 
lito ut putarem exemplo, JJ. inferstincfa mihi docuit. 

; 


62 J. G. Agardh. 


5. D. HARVEYANA Sonder. Quamquam de hae specie jam supra plurima attuli, qu:e de -ea 
hodie dicenda habui, hoc loco de ea seorsim repetere placuit 

Ramifieationis norma illam a ce:eteris cognitis speciebus esse ita diversam ut dum in aliis 
speciebus marginales dentes alii in lacinias excreseunt raehidibus conformes, aliis sub forma den- 
tium. persistentibus, in. D. Harveyana, contra, dentes marginales omnes in lacinias novas (saltim 
potentia) exerescere pergunt; et hune characterem monstrant specimina tum senilia, tum juvenilia. 

Structuram hujus speciei ita esse abludentem, ut dum in aliis speciebus costie et parenchy- 
matos: partes generantur conspicue divers: et hane structuram eonspieue diversam servant, eas- 
dem partes in D. Harveyana jam in juvenili minus conspicue distinetas et certis suis limitibus 
minus evidenter cireumseriptas, et postea sub adultiore. eorundem stadio diversitatem magis magis 


que obsolescere procipue ob continuatum et supra omnes partes rachidis expansam evolutionem 
strati corticalis. 

Ipsas cellulas parenchymaticas — quas in omnibus aliis speciebus rotundato-hexagonas vidi, 
hine majores et magis conspicue translucentes — dicerem in JJ. Herveyana angustiores, et secus 


longitudinem rachidis elongatas, suo diametro circiter duplo longiores. Has cellulas parenchymatis 
interiores D. Harveyan:ze, minus a cellulis eostarum jam ab initio minus diversas obvenire; et eas- 
dem serius, evolutione strati corticalis, magis supra omnes rachidis partes expansi, extrorsum vix 
conspicuas fieri, facilius quispiam dixisset. 

Demum meminisse placet, fructileras partes in. D. Harveyana. transformatione ipsius rachidis 
pinnul:ie exerescentis generari, dum in D. Sonderi et D. tridenti stichidia vidi in glomerulis, supra 
ipsam paginam provenientibus evoluta. Ad ea vero, quie jam supra de partibus fructiferis D. Har- 
veyan:e dixi, pauca adhuc addere placet : 

Hodiernis Algologis satis cognitum putarem EHarveyum in Synopsi, quam Phycol. australi 
adjunxit, propriam formam sub nomine: JJ Harveyama var. flabelligera distinxisse; eujus quoque 
ab ipso data plura specimina habui. Mihi hzc specimina observanti eadem me judice nullam spe- 
ciem aut formam propriam sistere, sed evolutionis stadium offerre D Harveyane stichidia parantis. 
Intra penicillos nimirum filorum tenuissimorum, qu:e constare vidi filis longis articulatis mono- 
siphoneis, plura corpuscula, quze teretiuseula pyriformia- polysiphonea et brevissime articulata vidi, 
in quibus stichidia juvenilia recognoscere credidi, at ob tenuitatem et mucosam substantiam peni- 
cili, exsiecatione ita compressa, ut in planta exsiccata, sub lente observata, fere flabellum minutis- 
simum constituere viderentur. Comparatis vero pluribus contigit observare alia juniora, quie pyri- 
formia dicerem, alia apice paulisper prolongato magis acuminata, hinc ambitu magis siliquieformia, et 
artieulis mediis tum latioribus tum paulisper longioribus instructa; ejusmodi corpuscula intra peni- 
cillum vidi plura adproximata et invicem parum diversa, singulis vero penicillis filorum minoribus 
sulfulta, quze fere coztanea putarem; contigit vero quoque unum aut alterum observare magis elon- 
gatum, e:zteris paulo inferiorum, in quo mediam partem incrassatam et evidenter intra articulos 
polvsiphoneos sph:erosporam subtorulose prominulam generantem. Patet igitur h:ee organa revera 
esse stichidia, adhue quam maxime juvenilia, suis penicillis cincta, posterius in pinnas (suis pin- 
nulis instructas) exerescentia; penicillos singulos simplices demum: rite evolutos in stichidium abire 
quale senile illud delineavit Harvey, id quidem vix dubitandum mihi adparuit. Revera alia habui 
specimina, in quibus stichidia infima rite evoluta adfuerunt, a pinnulis inferioribus transmutata, 
superiore parte ejusdem  pinn:& in penicillum tenuiorem desinente. Ipsam structuram frondis 
plantie/ penicilliferzte. Harveyanz quoad. eharaeteres strueturie eum. D. Harveyana convenire, quoque 
dixisse placet. Quomodo stichidia in D. Harveyan:ze. planta. annua. ita formata vidi, eodem in planta 
resuseitata tum stichidia inter penicillos consimiles provenientia, tum antheridia in diversis speci- 
minibus generata, me observasse, jam supra dixi. 


6. Dicr. PECTINELLA ZHarv. De hac specie mihi hodiedum non licuisse certiora qu:edam 
afferre, doleo. In planta originali Harveyana vidi rachidem linearem decompositam ramis aliis siepe 
rite evolutis, aliis sub forma dentium inevolutis, et sepius serraturas simplices :emulantibus; his 
quoque subregulariter oppositis. Seetione faeta transversali, infra stratum corticale validum, cellulis 
minutis irregulariter pluriseriatim superpositis et in utraque pagina fere :qualiter evolutis centrales 
cellulas paucas permagnas facilius dignoscere licet, unica serie ab ipsa eostali regione exeuntes; in 
ipsa eosta cellulam centralem vidi paginas versus superatam cellulis nonnullis quasi a costa radian 
tibus, *unt nonnulla in his, quibus speciem ad Kützingiam tendere, forsan quis supposuisset. 


Analecta Algologica. 653 


Preter specimen Harveyanum authenticum, quod mox descripsi, alia quiedam habui, qure 
quoad ramifieationis normam et habitum eum EHarveyano congruentia putares.  Seetione vero 
transversali faeta vidi frondem, preter ipsas laminas subcanaliculatim a costali regione divergentes, 
esse munitam lamina consimili at duplo angustiore, quasi a dorso eost:ie exeunte. In ipsa costa 
facilius dignoscere putavi siphonem axilem, cellulis 8, quasi a costali radiantibus et ita positis ut 
3 paginas versus proprias, una laminam versus costalem, alteramque huie oppositam canalieulam 
versus mediam. Extra hune adparatum axilem, cellulzie in lamina duplicem seriem efficiunt cellulis 
alternantibus. Extra has stratum corticale cellulis minoribus monostromaticis constituitur. 

At preter has plantas, hodie descriptas, alias simillimas existere patet, de quibus sterilibus 
nullum de affinitate judicium, egomet auderem. 


XXI. De charactere proprio Bostrychiae, et de "Typis Sub-genericis 


diversis, qui intra Generis limites comprehenduntur. 


[nde a tempore, quo Genus Bostrychi: instituit Montagne, illud ab omnibus 
Algologis receptum fuisse constat, nec quoad characteres alio modo interpretatum, 
nee quoad limites aliter cireumseriptum, nisi novis detectis speciebus uberius locu- 
pletatam. | Hodie vero, si quis quzreret quibusnam characteribus novum Genus ita 
institutum  dignosceretur, confitendum | mihi adparuit species ilius contineri magis 
consimili modo. vivendi — in locis marinis subsalsis et ad exitum fluviorum — 
quani characteribus propriis a structura et fructu deductis. Saltim ejusmodi cha- 
racteres nec ab Auctore Generis, nec ab aliis rite indicatos hucusque me vidisse 
confiteor. 

Quod Species Algarum scribens, ipse de structura Generis dixi, structuram 
nempe ab illa. Polysiphonie non admodum recedere, id hodie ita tantum verum 
puto, ut eharaeterem: structure, quem novo Generi proprium considerare opporteret, 
hune nec ab auctore Generis, nec ab aliis eum sequentibus rite indicatum fuisse, 
hodie dicerem.  Analogiam quandam structure inter Polysiphoniam et Bostrychiam 
adesse patet; frondem nimirum in utroque Genere cellulis elongatis, quas siphones 
nominarunt, proprio modo conjunctis contextam esse; compositionem autem harum 
cellularum fieri modo prorsus diverso in his duobus Generibus, id mihi quidem 
sat evidenter adparuit. Dum nimirum in Polysiphonia siphones peripherici, una 
eum siphone axili, sunt invicem :eque longi et in artieulos quasi geniculis clausos 
conjunguntur, et ita dispositi permanent sive articuli exerescunt breves aut lon- 
giores, sive nudi permanent aut corticati; et hoc modo totius frondis articulos geni- 
eulis ab initio formatis invicem arctius cohzrere patet; typum sane omnino diver- 
sum in Bostryehiis detegere licet, in lpso modo diverso, quo ad subsimilem com- 
positionem frondis tendere videatur. In Bostrychiis nimirum typicum mihi adpa- 
ruit omnes cellulas constituentes demwm fieri plus minus invicem alfernantes; hinc 
axilem  siphonem a cseteris omnibus longitudine diversum generari; in speciebus 
quasi magis compositis, siphones proxime circumdantes fiunt demum axili siphone 

Acta Heg. Soc. Physiogr. Lund. T. VIII. 9 


64 J. G. Agardh. 


circiter duplo breviores, et in quaque serie extrorsum insequente siphones exteriores 
interioribus circiter duplo breviores demum permanent, usque dum, in extima serie 
cellulze. eorticales ssepe fere subcubiee adpareant. Sunt revera ali: species, in qui- 
bus hane siphonum dispositionem minus evidentem, si non omnino diversam facilius 
quis diceret; in speciebus nimirum, quas sub nomine Sfictosiphonie proprium Sub- 
Genus constituere putavit Harvey. In his nimirum speciebus, sua simpliciore struc- 
tura habitum nune sat diversum induentibus, articuli qui initio formantur increscere 
pergunt, siphone centrali precipue admodum elongato, articulis ejusdem pr:longis 
quasi plures diversos verticillos superpositos articulorum breviorum sustinentibus. 
Articulos vertieillorum, ut in his elongantur, sensim ita subdivisos fieri ut interiores 
paulo longiores adpareant, exterioribus cellulis sua longitudine diametrum vix supe- 
rantibus. In his vero (rite evolutis) totam superficiem facile diceres cellulis eubicis 
(quos stictos nominavit Harvey). evidentissime alternantibus contextam. In speciebus, 
quarum cellule exteriores siphonum ad instar magis rectangulares adparent, struc- 
turam rite polysiphoneam facilius quis dieeret. At in his quoque accuratius in- 
speetis, plerumque videas unum aut alterum  siphonem, demwm cseteris non rite 
antepositum, uno suo apice alios supereminere; sunt vero in his pr:ceipue axiles. 
siphones, qui ab exterioribus differunt; in fronde harum (magis gelatinosa?) sspe 
eximie translucente observare licet axilem siphonem angustum pr:elongis suis arti- 
culis sustinere verticillos plures, nune numerosos exteriorum cellularum. 

Dum in Polysiphonia igitur articuli superpositi invicem conjunguntur et quasi 
coherent. genieulis in frondem, ipsa hae, structura firmiorem, et in eundem forsan 
finem siphones peripherici subspiraliter torti in multis speciebus quoque obveniant ; 
aliter in. Dostrychia, at in eundem finem factum fuisse lubenter conjicerem: siphones 
in fronde earundem magis gelatinosa. nimirum exerescere tum longitudine inzequales, 
tum unaquaque directione invicem  alternantes (sursum et deorsum, extrorsum et 
introrsum). Mihi ita statuenti meminisse quoque placet articulos siphonum, ut plu- 
rimum. admodum eonspieue, invicem connexos fieri quasi anastomosibus, non tan- 
tum inter articulos proximos ejusdem siphonis, sed quoque inter siphones alter- 
nantium  serierum, si hoe concludere liceat tum ex struetura, quam in segmento 
tenui longitudinali Helicothamnii vidi, tum in fronde adultiore et magis gelatinosa 
Stictosiphoni; observare contigit, in qua stictos extimos, ab interioribus. solutos, 
anastomosibus cohrzerere quasi in catenas longas secus longitudinem plante extensas. 

Quod dei fructileras partes attinet, hodie de Cystocarpiis, in paucissimis hu- 
cusque. observatis, nihil afferendum habui. De stichidiis vero, qux in Generibus 
Khodomelearum diversis dignoscendis optimos ssepius probent characteres, dicere 
cogor eadem nec ab auctore Generis, nec ab eum sequentibus Generis illustratori- 
bus, rite, me judice, interpretata fuisse. 

De stichidiis dixit. Montagne eadem esse siliquieformia, tetrasporas globosas 
quadrigeminas aut triangule divisas, duplici serie inclusas foventia. ' Ipse Species 
Algarum scribens, stiehidia siliquzeformia dixi a ramulo. transformata, intra arti- 


eulos sph:erosporas plures vertieillatas triangule divisas foventia. A plurimis se- 


Analecta Algologica. 65 


quentibus eodem fere modo describuntur; sphzrosporas biseriatas plurimos vidisse 
patet, et ita quoque in Speciebus Algarum, easdem dispositas nuncupavit Kützing. 
In Tab. Phycol. plures tamen species depinxit, in quibus sphzerosporas triplici serie 
dispositas video. Mihi hodie stichidia in numerosis speciebus observanti, eadem in 


omnibus a me observatis fere eosdem characteres peculiares servare adparuit. Quum 


in multis Generibus Rhodomelearum — iis priecipue, in quibus frondes plus minus 
complanatee obveniant —- sphserospor:e duplici serie dispositte generantur, dixisse 


placet hane dispositionem mihi Bostrychiis haud typi am adparuisse. Eodem qui- 
dem tempore sph:rospore in geminis seriebus longitudinalibus invicem paulisper 
distantibus sepe quidem  maturescere videntur; at inter has, nunc in tertia serie 
spherosporas evolutas vidi; et extra fertiles serles primarias, alias vidi. quas suo 
ordine fertiles fieri non segre suspicarer. Stichidia obvenire siliquosa, vix quispiam 
denegabit; at siliquosa fiunt omnino proprio modo, quem apice sterili subrefracto 
indicatum, si non testatum dicere vellem.  Obvenit nimirum in multis speciebus ut 
apices ramulorum steriles plus minus curvati excrescunt; in nonnullis obtinet ut 
rani, quin immo pinnatim excrescentes, tota sua superiore parte recurvantur; ita 
unam paginam 1frondis sursum: versam, alteram deorsum; paginas ita aliter versas 
nune quoque alio modo (novis ramellis ex uno latere erumpentibus) diversas fieri 
constat; et indolem peculiarem ejusmodi signis indicatam forsan quoque in evolu- 
tione stichidiorum persistere, forsan suspicari liceret; et apicem stichidiorum recur- 
'itum, quem in multis et omnibus a me observatis stichidiis obvenire novi, non 
possum quin ejusdem testem  considerarem. Ejusmodi vero conjecturam quoque 
observatione directa probatam puto. In ramulo nimirum bene fructifero B. fenelle 
vidi ramulos inferiores (ramorum superiorum) utroque latere ramelliferos; superiores 
vero latere deorsum verso rite ramellis secundatis obsitos, latere vero sursum verso 
ramellis denudatum; ipsam autem rachidem hujus ramuli in stichidium transmu- 
tatam. Hoc evolutionis ordine comparato, vidi stichidia esse sph:erosporifera eodem 
latere, quo in ramulo non transformato ramelli secundati obvenerunt. Paginam 
hanc fertilem demum sursum versam sspe vidi. 

Ex iis, quze ita vidi, concludere ausus sum ipsam formam stichidiorum, quam 
in permultis speciebus eandem vidi, characteristicam Generi esse, fere cymbiformem 
dicerem, sua prora (apiculo terminal) instructam; uno latere, quem ventralem. dixi. 
quasi inflatam. aut fwrgidam, et in hoc plures series juxtapositas et longitudinales 
cellularum spharosporis pregnantium generantem; alio latere, quem dorsalem dice- 
rem, rectiusculam aut recurvatam, et apiculo supereminente formationis modum et 
formam peculiarem adhuc indicante. In latere pregnante articulos polysiphoneos 
dignoscere licet, at transmutatos, et in singulis articulis sphzerosporas plures gene- 
rantes, semiverticillos ita formantes; at in his sphszrosporas non omnino contempo- 
raneas (in duabus seriebus) sepe evolventes. Articuli singuli stichidioruni invicem 
sepius separantur quasi interjectis geniculorum cellulis minutissimis — in speciebus 
Generis corticatis; in specie non eorticata articulos proximos nullis ejusmodi cellulis 


66 : J. G. Agardh. 


distinctos esse observare credidi —— at hoc in unica tantum specie, a me observatum 
fuisse confiteor. 1 

Exstat species habitu firmiore et ramificationis norma a plurimis aliis (D. ar- 
buscula) diversa — cujus fructificationis partes, a nemine hucusque quantum novi 
observatzte —, quam stichidiorum structuram eximie illustrantem dicerem. Stichidia 
nimirum in hac vidi quoad formam exteriorem fere qualia in B. Montagnel pinxit 
Harvey; at ob articulos interiores, per stratum corticale magis translucentem struc- 
turam interiorem melius indicantia. ln hoc stichidio articuli, rite clausi, sunt suo. 
diametro circiter duplo breviores; in singulis his sphzerosporas tres fere simul ma- 
turescentes vidi et ita positas ut mediam supra alias paulisper eminentem, duabus 
collateralibus paulo inferius dispositas im ventrali pagina. Ejecta sphzerospora supe- 
riore laterales adhuc persistere et collaterales series longitudinales formantes puto. 

Species Algarum scribens, formas quas ipse observaveram 14 species diversas 
constituere putavi, et 5 preterea ab alis descriptas, a me vero nullo specimine cog- 
nitas Insuper enumeravl. Postea novas species haud paucas ab alis descriptas 
(Croutn in. Flor. Guadel. aliisque) vidi; et mihi quoque ipsi plures formas, ab aliis 
abludentes at ut species sui juris agnoscendas, comparandas habui. Patet igitur 
Bostrychiam | pertinere iis Rhodomelearum Generibus, qua plurimis representantur 
speciebus. $i de characteribus ipsius Generis supra monere ausus sim, eosdem 
hodiedum vix rite intellectos fuisse, facilius fieri posse patet, ut nec de characteribus 
specierum rite judicaverint descriptores. Patet revera multas species, si non pluri- 
mas, ex characteribus, quos magis habituales dicerem, dijudicatas fuisse. Quot for- 
mas ejusmodi differentiis diversas observarunt, tot species diversas creandas puta- 
runt. Inter species numerosas dignoscere typos, ipsa structura frondis diversos, 
nullum conatum factum fuisse scio, pretermisso illo olim facto Harveyano, Sticto- 
siphoniam ut Genus sul juris constituente. Ejusmodi vero typos plures dignoscere 
licere, tum. forma et. dispositione. cellularum. constituentium diversos; tum harum 
partium. compositione aut simpliciore aut magis perducta; tum ramificationis norma 
in diversis varia aut saltim alio modo perducta) accuratius specierum examen me 
docuisse puto. Ejusmodi characteribus vero neglectis, species habitu aut crescendi 
modo congruentes invicem magis similes obvenire posse patet; et quo magis, auge- 
atur specierum  descriptarum numerus eo difficilius fore species rite diversas probe 
dignoscere, mihi adparuit evidentissimum. 

Nescio quoque anne jure quodam assumere auderem, species quasdam Bos- 
trychiee creatas fuisse characteribus, quos fere fictitios dicerem, utpote aut ab evo- 
lutionis gradu speciminis descripti; aut a modo crescendi, aut. vivendi ratione de- 
ductis, — Preetermissis diversitatibus, quas hoe modo ortas putarem, specimina nunc 
descripserunt, qualia observatori obvenerunt sub stadio quodam peculiari evoluta, 
aut modo quodam peculiari magis fortuito viventia. Hane meam suspicionem ex- 
plicaturo, paulo ulterius de vivendi ratione Bostrychiarum admonuisse placuit. 

Bostrychias, saltim  exsiccatas, fragilitate frondis. peculiari insignes esse, in 


pluribus .animadvertere credidi, aliis eximie mucosis; utpote in aquis obvenientes, 


Analecta | Algologica. 61 


in quibus alie Floridee vix degunt, exepectandum putarem easdem quoque proprio 
quodam modo ad alias plantas aut corpora circumvaga, tamquam adminicula, ad- 
niti. -Ut igitar de Hypneis monui, alias esse partes, quibus in hune finem utuntur 
*pecies alio respectu proxim:z, ita quoque de Bostrychiis puto, alias species alio 
modo in eundem finem posse transmutari. Cavendum igitur ne transmutationes in 
hune finem factas characterem  judicaremus, singulis speciebus rite proprium; sit 
ut in diversis sectionibus Generis hoc fiat proprio quodam modo; sit ut in specie- 
bus proximis, aut in eadem specie hoc obtineatur pluribus modis diversis; sit de- 
nique ut in speciminibus Herbariorum diversis alia charactere carere viderentur, 
quibus alia specimina insigniter characteristica adparuisse docuerint. Ejusmodi cha- 
ractere fictitio puto designatam fuisse speciem, a Montagne nomine JB. cormigerce 
deseriptam: su: speciei characteristicum dixit: ramos ramulosque alternos esse di- 
stiche pinnulatos, secundarios corniformi reflexos; quod quoque suo modo in icone 
Kützingiana B. cormigere redditum putares. Mihi ipsi hanc formam examinanti 
/adparuit in ramo, ramulis alternantibus instructo, pinnulam nfimam extrorsum a 
rachide exeuntem peculiari modo transformatam fuisse; dum enim rami superiores 
ramulis alternantibus sensim decompositi fiunt, ramus infimus, quasi dejectis ramulis 
omnibus superioribus, proprio modo deformatus adparet, nempe plus minus trun- 
catus rigidus, nunc brevior, cornu zemulans subrecurvatum, nune longior introrsum 
curvatus, quasi in cirhum tendens, nunc brevior recurvatus, et evidenter proprium 
in finem  delormatus, qualem in icone a Kütging depictum videas. Comparanti 
mihi plantas has vidi hz:ee cornua revera varias offerre formas diversas; vidi non- 
nulla breviora et rigiduscula, alia elongata, nunc incurva, nunc recurva, breviora 
apice nune truncata, nunc apice novis cellulis crassis et obtusiusculis prolificantia, 
nunc cellulis his extimis evidenter longioribus, in novas partes tendentia. In spe- 
cimine quodam quoque videre contigit rachidem rami ejusmodi polysiphonei quasi 
abrupti terminatam geminis stichidiis inferne quasi conuatis juxtapositis et parallelis 
uno latere (ventrali) monstrantibus series longitudinales spheerosporarum duplo. nu- 
merosiores, superne quasi ope apieculi sterilis terminatis invicem subseparatis. Hanc 
esse monstrosam quandam deformationem rachidis antea abrupti mihi evidentissi- 
mum adparuit. Structuram ipsam ramuli cornuti observanti adpareat eam semper 
polysiphoneam (nisi cellulis minutis corticatam), nec monosiphoneam (quod r:mulis 
ejusdem frondis normale); hinc patere putarem esse rachidem ipsam truncatam, 
quam certum in finem transformatam fuisse facilius concluderem. Hunc in finem, 
quoque alias obvenire deformationes ipsum specimen depictum Kützingii (fig. f) 
testatur. 

Sunt alie species, in quibus ejusmodi partium transmutationes, at alio quo- 
dam modo factas, obvenire constat. lta in specie illa Chilensi, quam nomine 5. 
Harveyi in "Tab. 22 delineavit Kützing, infra basem ramuli cujusque novi papillam 
truncatam provenire videas, quam certum in finem creatam crederem, utpote late- 
raliter a rachide erumpentem; has quoque explicavit Kützing ut papillas ad basem 
ramulorum obvenientes. Meminisse placet his quoad situm omnino peculiarem ana- 


68 J. G. Aeardh. 


logas obvenire in Bostrychia Montagnel, at dicerem modo diverso in eundem finem 
creatos. Dum igitur in nonnullis speciebus Generis Dostrychi: sunt apices ramo- 
rum principalium, qui in certum [finem eximie incurvati generantur (Helicotham- 
nion): obveniunt in alis rami quasi peculiaris indolis, juxta basem pinnarum nor- 
malium. lateraliter evoluti; qui quasi adventitii in eundem finem forsan inserviant 
( Plilothamnion); aut in aliis generantur glandule, consimili modo disposite (latera- 
liter a rachide emergentes (DB. Harveyt. chilensis); aut sint (rachides) partes ipsorum 
ramulorum; quie certum in finem plus minus transmutatze. obveniant ( B. cornigera). 
Utrum hi diversi modi singulis speciebus characteristici permanent, an in pluribus 
in eundem finem obveniant consimiles, id me judice tantum accuratiore formarum 
comparatione dijudicare liceat. | 

Si quidem jure quodam statuerim obvenire inter species ad. Bostrychiam re- 
latas tum in ipsa structura frondis differentias, non tantum quoad gradum, sed 
etiam quoad normam dispositionis sat conspieuas; tum in ipsa ramificationis norma, 
quam in nonnullis quidem ab ipsa interiore structura deducendam forsan quispiam 
voluerit, quam vero in aliis ab ipsa structura vix dependere putavi; tum denique 
hos characteres et structurie et ramificationis vario modo in diversis complicatos 
obvenire; facilius patere putarem, his (ante alias) insistere opportere differentiis in 
speciebus dignoscendis et disponendis. Revera ejusmodi differentiis, quasi prima- 
ris, Typos diversos indicari; et his Tvpis rite quoad limites circumsceriptis et suis 
propris characteribus distinctis, et species facilius recognoscere licere, et dispositio- 
nen) specierum hoc modo magis systematicam fieri, assumere ausus sum. 

Mihi autein, ita species numerosas Generis ad suas quasque proximas referre 
conanti, facilius adparuit species, quas uno ducente charactere ad unam Tribum 
pertinere, nunc aliis ducentibus ad aliam potius referendas fuisse; et ejusmodi con- 
siderationibus dispositionem specierum in Genere admodum naturali Bostrvchi: ni- 
mium complicatam fieri facilius quis putaverit. Si de hac re aliter judicaverim, 
sufficiat, dixisse ita revera esse debere in quaque familia rite naturali: »facies non 
omnibus una, nec diversa tamen, qualem decet esse sororum», 

Conatum igitur certos invenire typos, et inter typos diversos invenire charac- 
teres, et ita singulis speciebus certum quendam dispositionis ordinem, quem pro- 
prium in usum hodie suscepi, hunc forsan quoque aliorum in usum publici juris 
lacere ausus sum. 

Ut jam Species Algarum scribens formas eo tempore cognitas DBostrychise ad 
duo Subgenera diversa retuli, quibus nomina jam antea data usurpanda credidi; 
ita hodie quoque "Tribus Generis Bostrychi: numerosas — quas suadentibus cha- 
racteribus tum. ab ipsa structura interiore frondis, tum a ramificationis norma de- 
ductis assumendas eredidi —, "T'ypos duos quasi principales indicantes credidi, quos 
ipsis nominibus datis designandos putavi. 

Satis nimirum inter Algologos constat proprium Genus Stictosiphonie in Crypto- 
gamia antaretica creatum fuisse novis quibusdam speciebus; quod vero Genus ips: 


lorma cellularum | exteriorum a. Dostrychia pricipue dignoscendum putarunt; dein 


Analecta Algologica. 69 


vero novis inventis speciebus, quas ipso charactere dato intermedias observaverat 
Harvey, Genus novum ab ipso abolitum fuisse. Missis vero characteribus, quibus 
Genus hoc designatum crediderunt, typum tamen proprium et ab illo Bostrychia- 
rum, quale hoe Genus ab initio ereatum fuisse novimus, diversum, his speciebus 
designari posse putavi. Dum nimirum trondem in Bostrychiis propriis quasi con- 
textam dieerem aseiculo siphonum longitudinalium, quem fere semper aliis sipho- 
num exteriorum seriebus obtectum observavi, omnesque hos et proprio modo invi- 
cem conjunctos et quasi definita articulorum longitudine invicem ad structuram 
peeuliarem ereandam  preedispositos; in Stictosiphoniis contra, qualem horum struc- 
turam peculiarem intelligendam credidi, totam compagem frondis magis gelatinosze 
contineri dicerem w»ico siphone axillari, cujus singuli articuli prelongi sustinent 
quasi verticillos cellularum superpositos plures, quarum cellulze conspicue breviores 
— quas sensim in eundem finem discedere lubenter dicerem —, demum mature- 
scentes et invicem alternantes nunc fere cubic: adparent, quales Stictyosiphoniis pro- 
pris tribuerunt Generis auctores, nunc magis adspectu rectangulares, apicibus vero 
siphonum aliis alios supereminentibus. 

'l'ypos igitur hae diversa dispositione siphonum aut cellularum  eonstituentium 
indicatos primarios credidi; et in speciebus disponendis sistere clavem dispositionis 
precipaum, quocumque modo "Tribus diversas, aliis characteribus a structura fron- 
dis aut a ramificationis norma deductis disponere placeat!) Quod ut indicarem, 
ipsis nominibus Tribuum formam dedi, quam .ad typos quasi secundarios invicem 
dignoscendos conducere speravi. 

Clavem igitur dispositionis specierum, qualem hanc hodie instituendam putavi, 


sequentem dare placuit: 


Species disponantur: 


* L SmrrcTOSIPHONIA fronde tota ad apicem fere supremum polysiphonea, stictis nempe 6—5 
cirea siphonem centralem in orbem dispositis contexta; siphone centrali excrescente 
in articulos cum :etate longiores, unieam seriem lonegitudinalem anastomosibus coh:e- 
rentem formantes, peripherieis cellulis brevissimis endochroma subcubico-angulatum 
foventibus, invicem demum conspicue alternantibus. 


* Fronde ecorticata wnicam. seriem. stictorum circa centralem. generante. 


* Frondiwm ramis quoquoversum. subvage exeuntibus. 


T] D mUX a. 


') Quie. supra et infra de structura et limitibus Generis, atque de dispositione specierum dixi, 
jam (sub auetummno pr:terlapso) antea scripta fuerunt, quum recentissimum opus (RHODOMELACE/E 
von £r. Schmitz et P. Falkenberg sub Jan. 1897 impressum) mihi benevole misit Cel. Editor operis. 
Mihi opus novum obitér intuenti nihil adparuisse, quod ad.opiniones a me hoc loco. professas, mu- 
tandas contulerit, dixisse placuit. Stupens observavi characterem, quo Genus Murrayell:e sat in- 
considerate finxit Schmitz, adhuc retineri, quamquam characterem e structura monosiphoneà ra- 
mellorum petitum, in haud paucis aliis speciebus invenire liceat; nec ipsam structuram Generis 
admodum  characteristicam, nec characterem stiehidiorum omnino peculiarem ab auctoribus obser- 


vatam fuisse, me judice patet. 


Ü J. G. Agardh. 


** Frondiwm ramis quoquoversum. exeuntibus, adwultioribus pinnatim. dispositis, supre- 


mis nunc evidentius corymbosis. 4 
2. B. Laingii. 


9. B. Hookeri. 
4. PB. glomerata. 


*f Fronde quasi corticata, nimirum extra primariam stictorum seriem, novam. generante 
d 


conformem, quasi corticalem. 
D. B. vaga. 


IL BRAcHYSIPHONIA fronde tota ad apicem fere supremum polysiphonea, siphonibus nempe . 
6—8 cirea centralem in orbem dispositis contexta; siphone centrali excrescente in 
articulos cum :etate longiores, unicam seriem longitudinalem anastomosibus coh:eren- 
tem  formantes, periphericis cellulis suo «diametro evidenter longioribus endochroma 
prismatico-rectangulare foventibus, siphones breviores mentientibus. 


; Fronde ecorticata unicam seriem. siphonwm circa centralem. generante. : 


* Fyrondis teretiusculee ramis quoquoversum subvage exeuntibus. 


6. B. simpliciuscula. 


** Fyondis feretiusculee/ ramis. quoquoverswm | exeuntibus, in vachide elongata. subregu- 


lariter. alternantibus. 
(. B. radicans Mont. 
8. 


B. rivularis Harv. 


*** Fyowdis dferetiuscule/ vamis. subdistiche exeuntibus, in. rachide elongata subregula- 


riter. alfernantibus. 
9. B. bipinnata. 


IH.  PrLATYSIPHONIA fronde subcomplanata ad apicem fere supremum  polysiphonea, siphonibus 
nempe 6—8 siphonem centralem. subcomplanatum immediate cingentibus, aliis sub- 
margines, aliis paginas spectantibus contexta, siphone axili excerescente in articulos 
cum :etate longiores, unicam seriem longitudinalem. formantes;. periphericis cellulis suo 
diametro evidenter longioribus, endochroma prismatico rectangulare foventibus, siphones 
breviores :emulantibus. 


* Frondis subcomplanatee ramis. subdistiche a submargine exeuntibus, in rachide subregu- 


lariter. alternantibus. 
10. B. Nov:e Zelandisw. 


IV. ORTHOTHAMNION frondis quoquoversum ramos:e rachide ramisque teretiusculis, inferne con- 
spieue polysiplioneis, nempe siphonibus primariis invicem :eque longis eylindraceo- 
prismaticis, cirea axilem. duplo longiorem in orbem dispositis conjunctim fasciculum 


primarium frondis constituentibus. 


*. Frondis ecorticatee tetrasiphoniee subdichotom«e ramellis monosiphoneis ad apicem articu- 
lorum. singulis quoquoversum. | exeuntibus. instructa, aliis ramellorum in ramos inferne 
4 siphoneos transmulatis, aliis sensim dejectis. 


11. B. periclados. 


**  Frondis subecorticatee ramis polysiphoneis quoquoverswm. alterne pinnatim. egredientibus, 
terminalibus. subcorymbosis, ramellis vamos vamulosque. terminantibus deorsum. longius 
monosiphoneis, articulis monosiphoneis doliiformibus suo diametro couspicue longioribus. 

12. B. Wardii . 
13. B. Moritziana. 
14. B. Guadeloupensis. 


V. HELICOTHAMNION frondis teretiuscul:ie. quoquoversum ramos:e rachide ramulisque polysipho- 
neis ad apicem fere supremum corticatis, nempe siphonibus primariis subseque longis 
cylindraceo-prismaticis circa axilem duplo longiorem conformem in orbem dispositis 


Analecta Algologica. (El 


conjunctim fascieulum primarium frondis formantibus; his extrorsum obtectis seriebus 
cellularum corticalium; cellulis corticalibus eum quaque serie exteriore interioribus 
duplo brevioribus, omnibus invicem alternantibus. 


* Siphonibus primariis 4 in orbem circa axilem duplo longiorem. dispositis, strato corti 
cali tenwiore usque in apices ramorwm supremos obtectis. 


15. B. eapillacea Cr. 


** Siphonibus primariis 8 in. orbem circa axilem duplo longiorem dispositis, strato corti- 
cali usque in apicem. vamulorum supremos obtectis. 
16. B. Harveyi Mont. 
1v. B. Seorpioides Mont. J. Ag. 
VIL  EcHINOTHAMNION frondis teretiusculze ramis quoquoversum egredientibus, plus minus decom- 
positis, usque in ramos supremos cortieatis, siphone nempe axili proxime cincto sipho- 
phonibus 4 divisione iterata bis geminatis, extrorsum preterea cellulis corticalibus 


rotundatis extrorsum: cinctis . 
, 18. B. ewspitula J. Ag. 


VIL — DrsSTICHOTHAMNION frondis evidenter complanat:? ramis a margine exeuntibus subregulariter 
alternis decompositz, usque in ramos supremos corticatze, siphone axili plus minus 
conspicue diverso, margines versus cellularum seriebus quasi propriis continuato, pa- 
ginas versus extra siphones proprios longiores cellularum breviorum seriebus corticato. 

19. B. terrestris Harv. 
20. B. sertularia Mont. 


VIII. PmrILOTHAMNION frondis distiche ramosse rachide ramisque teretiusculis eonspicue polysipho- 
neis et extus corticatis, nimirum siphonibus primariis numerosis et fere ejusdem lon- 
gitudinis circa axilem duplo longiorem in orbem dispositis, conjunctim fasciculum cen- 
tralem formantibus, his extrorsum tectis, cellulis duplo brevioribus, cum interioribus 
alternantibus. 


* Frondiwm ramellis apice aut deorsum longius monosiphoneis. 
21. B. tenella Vahl. 


** Frondiwm ramellis fere ad apicem usque corticatis. 
29. B. Mazei Cr. 
28. B. Montagnei Harv. 


IX. PTEROTHAMNION frondis teretiusculze superne distiche pennat:ze, pinnis cylindraceis oppositis 
usque ad apices corticatis, rachidibus polysiphoneis, siphone axili quasi proprio strato 
cellularum minorum cincto, his cellulis adparenter per radios, inter siphones pericen- 
trales exeuntes, cum strato corticali proprio conjunctis. 

24. PB. calliptera Mont. 


X. DENDROTHAMNION frondis subcompressze distiche alterne pinnat:e rachide ramisque conspicue 
polysiphoneis et usque in apicis ramellorum supremos corticatis, nimirum siphonibus 
primariis numerosis et fere ejusdem longitudinis cirea axilem duplo longiorem in or- 
bem dispositis conjunctim fasciculum centralem formantibus, his extrorsum tectis cel- 
lulis duplo brevioribus cum serie interiore proxima alternantibus. 

25. B. arbuscula. 
26. B. Binderi. 


Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VIII. 10 


12 J. G. Agardh. - 


(TRrBvS Il. SrrCTOSIPHONIA fronde tota ad apicem fere supremum polysiphonea, stictis nempe 6—8 
cirea. centralem. siphonem in orbem «dispositis contexta, siphone centrali exerescente 
in artieulos cum :etate longiores, unicam seriem longitudinalem anastomosibus cohz- 
rentem  formantes, periphericis cellulis. brevissimis endochroma subcubico-angulatum 
foventibus, invicem demum conspicue alternantibus. 


; Fronde ecorticata. wnicam. seriem. stictorum circa centralem. generante. 


* Frondiwm ramis quoquoversum subvage exeuntibus. 
1l. BosmR. mixrA Harv. Phyce. austr. tab. 176 A. 


Qualem hane speciem depinxit Harvey, talem me eandem vidisse lubenter dicerem, | Quin 
immo quod in A4/g. Antfarct. (London Journ. pag. 270) de more speciei dixit, eandem inter alias 
Algas immixtam crescere — unde nomen datum — id quoque me vidisse (in speeim. ex Burnett 
River Nov: Hollandize ubi in eortice arborum stratum fere pannosum efficiat) afferre placet. Ob 
membranam ejusdem eximie translucentem facilius quam inu aliis ipsam structuram frondis con- 
cipere liceat. iphonem axilem in speciminibus rite evolutis revera vidi suo endochromate :equare 
longitudinem siphonum exteriorum 2— 5, ita nimirum ut cirea eundem articulum siphonis axilis 
vertieillos stictorum saltim. duos, ipsis vere geniculis antepositum verticillum alium. Ipsos autem 
stietos» ita. breves, ut sua longitudine latitudinem ipsorum vix :equant; endochromata longiorum 
quie vidi fere eubico-angulata dicerem. In hace planta, ita structuram interiorem eximie monstrante, 
quoque facilius adpareat non tantum articulos siphonis axilis invicem quasi anastomosante parte 
breviore esse conjunctos, sed quoque stietos superpositos eodem modo conjunctos obvenire, ita ut 
in partibus plantie. adultioris nune stictorum quasi catenas 8 simili modo coh:erentes, invicem quasi 
solutos sub pressione vitri superpositi, nunc observaverim ; dum in junioribus partibus tantum 4 
stietorum series adsunt, supremis apicibus filorum monosiphoneis. 

In spec. ex Cap. b. Spei, quod nee a planta Nov:e Hollandiz, nee a Tasmanica diversum 
putarem, vidi stichidia, qualia Generis puto, nempe infra apices ramorum intumescentia, ipso apice 
sterili subreeurvato terminata, ambitu fere lancoidea, dorsali latere (szepe deorsum: verso) sterilia, 
ventrali latere conspicue tumente quasi ventrieosa, in articulis brevibus sph:erosporas saltim triplici 
nune quadruplici serie generatas, plerumque vero in geminis seriebus numerosiores. Articulos 
prignantes stietis lateralibus rite antepositas obvenire, serie vero stictorum sterilium articulos preeg- 
nantes separare, quoque observare credidi. 

**  Fyondiuwm. ramis quoquoversum. exeuntibus, adulfioribus pinnatim. dispositis, supre- 
mis mwnc evidentius corymbosis. 


2. B. Lairwarr J. Ag. mscr. fronde. tota. ecorticata teretiuscula, ramis quoquover- 
sum exeuntibus pinnatim dispositis subalternis — frondem distiche pinnatam 
mentientibus — pinnis inferioribus simplicioribus, quasi pinnula simplici subu- 
lata aut paucis consimilibus constitutis, superioribus decompositis, terminalibus 
subcorymbosis, stictis eubico-hexagonis, infimis latitudine propriam suam longi- 
tudinem fere superantibus, series 5 cirea siphonem centralem in orbem dispo- 
sitas. l'ormantibus. 


Hab. ad oras Nov:e Zelandisee sub n:o 11 misit Laing! 


Hiec est Stietosiphonite species evidentissima, tota ecortieata, et stietis suis in orbem cirez 
centralem. siphonem longiorem dispositis dienoscenda.  Segmento faeto transversali, evidentissime 
vidi siphonem centralem, immediate cinctum stietis hexagonis 8 in orbem dispositis. In ramo a 
facie. observato vidi siphonem axilem translucentem artieulis longioribus contextum, ita ut hujus 
singulis articulis. elongatis usque 4--8 series superpositas stietorum adpositas vidi hos vero 
artieulos prielongos facile suspiearer suo ordine subdivisos, invicem autem anastomosi coh:erentes, 
prout. rami frondis exerescunt longiores. Eandemque structuram ab ima parte frondis fere usque 
ad apices eonformem vidi, oetonis seriebus longitudinalibus in ima parte, quaternis in ramulis 


Analecta . Algologica. To 


superioribus, articulis supremis 2—3 exceptis, in quibus divisionem jam videre licet inchoatam. 
Comparata forma et ramifieationis norma frondis, facilius quis supposuerit hane speciem cum B. 
bipinnata Harv. identicam esse, quamquam revera longius distant, accuratius comparata structura 
harum specierum. Ex altera parte ad oras ipsas Nov: Zelandise adest planta (B. disticha J. 
Ag.) a qua cautius dignoscatur nostra, supra descripta, fronde teretiuscula et ramificatione non 
rite disticha. 


3. B. HooxkRi Harv. in Crypt. antarct. pag. 177 tab. 186 fig. 9. 


Hane speciem, cujus esspites vidi vix unciam altos, inferne et per totam frondis longitudi 
nem teretiusculam, ecortieatam, ramis quoquoversum exeuntibus, inferioribus magis pinnatim dis- 
positis, supremis corymbos minutos efficientibus instructam dicerem, et ut putarem ipso suo habitu 
dignoscendam.  Sectione transversali frondem vidi teretiusculam, siphonibus 8 extra axilem pauli- 
sper crassiorem in orbem dispositis contextam, at ob brevitatem et dispositionem siphonum alter 
nantem in ima parte crassiore nunc (precipue sectionem non rite transversalem observanti) sipho- 
nes usque 10 facilius quispiam crediderit. A facie observatam totam diceres stietis brevibus, suo 
diametro vix longioribus cinctam, alterne ramosam; stietorum series superpositas 8 inter ramos 
alternantes numeravi. Stichidia terminalia vidi et laucoidea, apice suo sterili et recurvo terminata, 
latere dorsali sterili, ventrali latere tumido (extrorsum et demum sspe sursum verso) sphzerosporis 
fere regulariter biseriatis, interspersis cellulis minutis rotundatis quasi corticalibus. 


4. B. eromERATA (J. Ag. Sp. Alg. II. 3. p. 859). 


Ad ea, qu:ze l. e. de hace specie dixi, hodie addere placet : 

Segmento transversali facto vidi frondem rite teretem et ecorticatam, siphonibus pericentra- 
libus 8, cirea axilem parum crassiorem, in orbem dispositis, contextam; hinc ad B. Hookeri sine 
dubio proxime accedentem, ramificatione vero diversam, dicerem. 

;; Fronde corticata, nimirum. extra primariam. stictorum seriem, novam generante, con- 
formem, at quasi corticalem. 


5. B. vaaa4 Hook. et Harvey Crypt. antarct. Tab. CLX X XVI. a. 


Hane speciem suo crescendi modo B. mixtam referre dicerem at fronde conspicue firmiore 
instructam, nempe in suis partibus crassioribus extra siphones primarios, consimili strato — quasi 
cortical! munitam. Segmento transversali per hanc partem feliciter ducto vidi siphonem axilem 
cinetum siphonibus 8 in orbem immediate circumpositis; at extra hos aliud stratum, stictis fere 
consimilibus formatum, quasi corticale adesse. Segmento longitudinali facto siphonem axilem c:e- 
teris duplo longiorem, qualem illam vidi; periphericos siphones proprio suo diametro duplo lon- 
giores; stiectos corticales siphonibus conspicue breviores vidi. Stichidia in ramulis terminalia, sub- 
nodoso-artieulata et apieulo suo sterili recurva superata, structuram, quam in aliis speciebus Generis 
normalem putavi offerentia. 


TRrBus Il. BRACHYSIPHONIA fronde tóta ad apicem fere supremum: polysiphonea, siphonibus nempe 
6—8 cirea centralem in orbem dispositis contexta; siphone centrali excerescente in arti- 
eulos eum :etate longiores unicam seriem longitudinalem, anastomosibus coh:zerentem 
formantes, periphericis cellulis suo diametro evidenter longioribus, endochroma pris- 
matico-rectangulare foventibus, siphones breviores mentientibus. 


* Fronde ecorticata, wnicam seriem. siphomwm circa. centralem. generante. 
. 
* Frondis teretiusculee ramis quoquoversum subvage exeuntibus. 
6. B. siwPrrCTUsCULA — Harv. Friendl. Isl. Alg. m:0 23.  Bostr. rivularis .Phycol. 
Austral. Tab. CLX XVI. B. (non Harv. Ner. Bor. Americ. tab. XIV. D.). 


H:ec species B. mixtze proxima et cautius sane distinguenda; non tantum in iisdem regio- 
nibus cum ea obveniens, sed etiam utramque speciem in eodem strato pannoso obvenientem vidi, 


(4 :J. G. Agardh. 


nune quoque immixtis fragmentis Catenelle. Dum vero JB. mirfía stictis latioribus quam longis 
aut (ubi longiores) magis rotundato cubicis dignoscenda mihi adparuit, de Sf. simpliciuscula charac- 
teristicum dicerem stictos esse longiores quam latos et ita magis siphones alios Bostrychi:e refe- 
rentes. Revera stictos vidi suo diametro circiter sesqui-ongiores, et rectangulares adparent api- 
cibus suis truncatis; hinc quoque eosdem obiter inspicianti siphones referre viderentur Bostrychia- 
rum et sua forma et dispositione. Hanc quoque facilius putarem speciem, qua ducente Harvey 
Stictosiphonias, antea in (Crypt. antarctica «distinctas, iterum inter DBostrychie species immixtas 
introduxit. 

In eadem tabula Phycologiw australis Harvey duas species depinxit iconibus, quas ad spe- 
cles dignoscendas quoque eximie characteristicas lubenter dicerem; quarum unam stictis 8 alter- 
nantibus instructam, alteram vero siphonibus periphericis 6, in orbem cirea siphonem axilem dis- 
positis, hanc hoc modo a priore sat conspicue distinctam; Ultimam insuper nomine instructam 
speciei, quam antea in JNVer. Boreal. Americ. sub nomine Bostrychie rivularis icone pulchra illustra- 
verat. Mihi specimina B. rivularis American:ze, et quie eodem nomine ex Australia depinxit Har- 
vey, utraque invicem admodum diversa adparuerunt; et hoc ita quidem ut unam Americanam 
magis Bostrychiis Auctorum referendam, australasicam vero Stictosiphoniis Harveyanis pertinere 
certius crediderim. 

Quod primum attinet numerum síictorum circa siphonem centralem, hunc in partibus diversis 
ejusdem speciminis et pro :etate partis alium esse, monuisse placet; stictos in supremis ramis pau- 
clores, in adultioribus usque 8 numeravi. Sectione facta transversali frondis, stictis alternantibus 
brevissimis instruetze, facilius fit ut stictos aut pauciores aut numerosiores putares; in ipsa B. sim- 
pliciuseula Novce. Hollandice siphones pericentrales nunc 6, nunc 8 observare credidi. 

Inter specimina Australasica, mihi obvia, nulla equidem vidi, quze cum Americana B. rivu- 
lari congruentia putarem; a pluribus vero diversis locis Novce Hollandize et Nov:e. Zelandis plan- 
tam habui, quam cum ea a Harvey sub nomine B. rivularis in Phyc. australi depicta congruentia 
conjeci. In his a facie observatis siphonem centralem translucentem stictis exterioribus conspicue 
longiorem in partibus inferioribus observare credidi; et articulos sic dictos exteriores, quos sipho- 
nibus 6 rite invicem antepositos constitutos pinxit Harvey, alternantes vidi, attamen apicibus unius 
parum supereminentibus eos aliorum. (uamquam igitur B. simpliciuscula sua structura ad Bostr. 
rivularem. proxime accedentem concederem, et cautius utramque dignoscendam esse, tamen si inter 
Stictosiphonias et Bostrychias structurze differentiam adesse concedatur, B. rivularem in Phyc. 
Australi depictam ut speciem Stietosiphonize agnoscere equidem non dubitarem. 

Inter species a Harvey ex Friendly Isl. distributas (sub n:o 23) specimen obvenit nomine 
Bostr. simpliciusculee inscripta, quam cum speciminibus sub nomine B. rivularis a Harvey ex 
Australia depictis convenire putavi. Nomine igitur B. simpliciuseulie. hiec. quoque. denominanda 
putarem. 

Proterea hoc loco memorare placet me ex Paramatta River (Nov: Hollandice orientalis) spe- 
cimina pauca habuisse plantee, quie habitualibus notis ad B. simpliciusculam, qualem hane ex 
Friendly Islands distribuit Harvey, accedere quis putaret. Mihi autem illam, segmento transversali 
observato, obvenisse dense corticatam, cellulis siphonem centralem proxime cingentibus 6, et his 
externe pluribus seriebus corticalium  cinetis — et omnibus minutis et magnitudine invicem non 
admodum diversis; Speciem novam in hae forma latere conjicerem ; dum autem specimina pauca 
et sterilia tantum viderim, speciem novam, in Tribu alia forsan disponendam, describere supersedeo. 


** Fyondis teretiuscule ramis. quoquoversum exeuntibus, in rachide elongata subregu- 
lariter. alternantibus. 


(. B. gAvICANS Mont. 


Frondem inferiorem hujus Speciei decumbentem pinxit Kützing, eamque hoe modo crescen- 
tem esse, ex ipso nomine dato forsan concludere liceat. Ex ejusmodi vero strato singulas rachides 
surgere vidi, frondem teretem. quoquoversum ramosam formantes. In rachide inferiore rami quo- 
quoversum exeuntes sensim magis secedunt alternantes, at breviores, superiores, quos magis elon- 
gatos et simplieiores vidi, initio paulisper ineurvi mihi adparuerunt, et quasi deorsum nutantes; 
ut exerescunt ad ramificationem inferioris plant:e plus minus transeuntes. . 


Analecta Algologica. (5 


In planta transversaliter secta frondem ecorticatam vidi, stietis rectangularibus 8 evidenter 
alternantibus contextam, quie usque in apices supremos dignoscend:e frondem cingunt. In ramellis 
ultimis sunt breves, latitudinem ipsorum circiter zequantes, dein proxim:e sua latitudine duplo lon. 
giores, inferiores suo diametro 4:plo longiores. Inter ramos alternantes artieulos circiter 8 inter- 
cedentes numeravi. Stichidia vidi, qualia Generis deseripsi. Sph:erosporis ventrali pagina stichidii 
in series longitudinales 3—4 (duabus sspe principalibus) dispositis instructa, pedicello tenuiore 
suffulta, apice retrofracto sterili terminata. t 

Plantam nomine B. Leprieurii inscriptam habui, quam B. radicanti proximam putarem, at 
nullo specimine originali a me observato, nullam de hae specie opinionem proferre auderem. 


8. B. grvvuramis ZAarv. 


Qualem hane suam speciem delineavit Harvey talem eandem me habuisse tum ex meridio- 
nali, tum ex magis boreali Americz foederatz :sestuariis, lubenter dicerem. | Siphonem centralem, 
cireumjacentibus 6—8 periphericis sesquilongiorem vidi. Dixisse quoque placet me hanc speciem 
vidisse fere usque ad apices polysiphoneam; paucis artieulis supremis submonosiphoneis, quo cha- 
ractere hanc speciem a B. Moritziana potissimum dignoscendum putavi. Fragmenta Caloglossze 
nunc in speciminibus B. rivularis immixta vidi, utrumque plantam in iisdem locis natalibus obve- 
nire testantia. 

Sub nomine B. polysiphonioides Crouan specimen bhabui plante ex Guadeloupe quam ad 
B. rivularem proxime accedere putavi; at specimen. ita mancum ut de hac specie nullum judi- 
cium ferre auderem. 

*** Fyondis teretiuscule ramis subdistiche exeuntibus, in rachide elongata subregula- 
riter. alternantibus. 


9. B. mieiNNATA AHaró. Fry. Isl. Alg. m:o *17. 


Hsc est species bene distincta ramis distiche exeuntibus ex rachide teretiuscula, ad geni- 
culum circiter quodque quartum; hos ramos usque ad apices polysiponeos vidi. In juvenili parte 
fere 4 siphoneam dicerem, stictis suo diametro circiter sesquilongioribus; serius 8 siphoneam vidi 
stictis his elongatis suo diametro circiter 3:plo longioribus. Qualia stichidia in aliis pluribus spe- 
ciebus descripsi, talia quoque in hac vidi. 

Animadvertere placet existere alias formas disticha ramificatione insignes, in quibus hzc. 
tendentia dispositionis quoque in ipsa dispositione cellularum conspiciatur (B. Nove Zelandic) ; 
quare hzec à me alio loco disposita fuit. 


'TaiBvus III. PraATYsIPHONIA fronde subcomplanata tota ad apicem fere supremum polysiphonea, 
siphonibus nempe 6—8 siphonem centralem subcomplanatum immediate cingentibus, 
aliis submargines, aliis paginas spectantibus, contexta, siphone centrali exerescente in 
articulos cum :etate longiores, unicam seriem longitudinalem anastomosibus coh:eren- 
tem formantes; periphericis cellulis suo diametro evidenter longioribus, endochroma 
prismatico-rectangulare foventibus, siphones breviores mentientibus. 


* Fyondis subcomplanate: ramis. subdistiche « sibmargine exeuntibus, in rachide subrequ- 
lariter alternantibus. 

10. B. Novx ZgLANDLE J. Ag. mscr. fronde minuta a surculis repentibus erectiu- 
scula compressa, ramis a submargine distiche et alterne exeuntibus pinnatim 
decomposita, pinnis pinnulisque fere subulatis usque in apices supremos poly- 
siphoneis, siphonibus fere unicam seriem, mox aliis inchoantibus cinctam for- 
mantibus, primariis endochroma prismatico-rectangulare foventibus, secundariis 


' 


angustioribus, inchoantibus sursum acuminatis 


Hab. ad oras Nov: Zelandis, mihi sub n:o 21 a D:no Laing missa. 


16 J. G. Agardh. 


Hsc forma Novsz Zelandis, antea si quid scio non observata, characteribus rite examinatis, 
mihi adparuit sistere typum fere sibl proprium inter numeftosas Bostrychiz species. Hine de ea 
sequentia afferenda putavi: 

Quod de multis speciebus valere putarem, nempe faciem externam obiter visam, mirum in 
modum Polysiphoni: structuram referre, id quoque de nova specie lubenter dicerem. Est nimirum 
hic usque ad apicem supremum  Polysiphonea siphonibus inferioribus adparenter cylindraceis, et 
in articulos Polysiphoniam mentientes conjunetis. In segmento vero transversali feliciter facto 
vidi siphonem axilem directione margines versus paulisper longiorem et eadem «directione cellulis 
geminis, quas axillares dicerem, auctum; geminas paginas versus cellulas utrinque 4 ita dispositas 
vidi ut ambitum ovalem ommnes simul constituant; cum his, quasi siphonibus primariis, totidem 
minores eum primariis alternantes cireumcirea dispositas vidi. In fronde a facie observata, ean- 
dem structuram quam Polysiphoniam referre facilius recognoscere eredidi; supremo articulo conico 
indiviso, proxime sequentibus jam subdivisis siphonibus brevissimis fere latioribus quam longis 
dein deorsum sensim longioribus, siphones magis cylindraceos referentibus, quasi probe in articulos 
conjunctis, his tamen in proximis articulis jam invicem alternantibus. In fronde superiore aceu- 
ratius inspecta siphones secundi ordinis ut apieuli minuti, siphonibus primariis interjecti, ad basem 
artienlorum provenientes, et hos primariis evidenter breviores vidi. Adultiores siphones mutua 
pressione angulatas et plus minus conspicue alternantes vidi. 

In fronde igitur juniore a facie observata facilius coram habere putares Polysiphoniam, arti- 
eulis vero brevissimis hanc instructam; et horum articulorum siphones facilius crederes rite super- 
positos, at sua brevitate insignes, et ita revera breves ut qui viderentur singulos articulos consti- 
tuere huie artieulo 4£plo breviores mihi adparuerunt; siphones quoque sub hoc stadio rite super- 
positos diceres: quin immo in fronde leviter compressa eosdem vidi in series longitudinales 5 
conjunetos (una nimirum jam in duos collaterales subdivisa; aliis eodem modo sensim subdivisis, 
series 8 exteriores sensim formantur, cirea axilem immediate cireumposit:e. In segmento trans- 
versali vidi siphonem axilem exterioribus paulisper ampliorem, margines versus auctum collatera- 
libus; omnibus mutua pressione paulisper angulatis et cum proxime vicinis, plus minus conspicue 
alternantibus. Ipsum siphonen) centralem a facie observatum, utpote in planta parum translucente 
et exterioribus obtecta parum conspicuum dicerem; ubi in fronde leviter compressa denudatum 
vidi, singulos articulos ejusdem) saltim 2:as series cellularum. parietalium superpositas sustinentem 
observavi; nune in parte adultiore saltim. 4 ejusmodi series superpositas, cellularum angulatarum 
sustinentem numeravi., 

De specie eceterum addere placet; minutum frondem me ' vidisse circiter sesquipollicarem 
5—4 pinnatam, pinnis distichis regulariter alternantibus compositam: artieulos 2——3 inter pinnas 
proximas alternantes numeravi. Artieuli pinnarum sua longitudine vix diametrum proprium :equant; 
siphones vero sua longitudine diametrum suum proprium 3—4plo superant. Fructiferas partes in 
nostris frustra qu:esivi. 


TRrBUS IV. ORTHOTHAMNION frondis quoquoversum ramos;e rachide ramisque teretiusculis, inferne 
adparenter polysiphoneis, nempe siphonibus primariis sub:eque longis cylindraceo- 
prismaticis, circa axilem «duplo longiorem ceonformem in orbem dispositis conjunctim 
fascieulum. primarium. formantibus, nunc nudum, nune corticatum, extus nimirum cor- 
ticalibus cellulis brevioribus obtectum. 


* Frondis ecorticatee tetrasiphonie: subdichotonwe ramellis monosiphoneis ad. apicem articu- 


lorum. singulis quoquoversum. egredientibus insiructe, aliis ramellorum. in ramos inferne 
Í-siphoneos transmwtatis, aliis sensim. dejectis. 


11. B. rERiCcLADos C. Ag. 


Hane speciem. eum. B. Twomeii Harv.. identicam | esse, jamdudum monui, illamque sub hoe 
nomine icone eximia Ilarveyana sat cognitam esse hodie forsan assumere liceret; eandemque pro- 
xime accedere ad species quasdam aliorum auctorum, ramifieatione magis pinnatim disposita digno- 
scendas, primum hoc loeo animadvertere placuit. 

Qualem hane 4siphoneam et siphonibus suis seque longis Polysiphoniam referentibus, pinxit 
Harvey, talem quoque me eandem: vidisse juvenilem lubenter dicerem; et ita eandem sistere formas 


Analecta Algologica. TUR 


quasi primarias, Bostryehise structura instructas. Jam vero in ejusdem speciei parte inferiore et 
paulo adultiore vidi siphones primarios 4 secundum longitudinem divisos in geminos collaterales 
— et hoe quidem quoque in ipsis speciminibus Harveyanis. Ita hoc respectu hane speciem ad 
typieam compositionem aliarum specierum quoque aecedere patet. Nulla vero eorticalis cujusdam 
strati indicia vidi. Endochromata siphonum suo proprio diametro usque 4:plo longiora dicerem. 
In planta juvenili ramelli monosiphonei ssepe ad quodque genieulum exeunt singuli, fiunt sensim 
ineurvi, artieulis suo diametro in ima parte 1'/»—2:plo longiores. Ramuli tetrasiphonei oriuntur 
magis sparsi. 


** Fyondis subecorticate ramis polysiphoneis quoquoversum alterne pinnatim. egredientibus, 
terminalibus subcorymbosis, ramellis ramos ramulosque terminantibus deorsum longius 
monosiphloneis, articulis monosiphoneis doliiformibus suo diametro conspicue longioribus. 


12. B. Wamnnpimu Zare. Friendl. Isl. Alg. m:o. 18. 


Hanc speciem inter alias Generis rite dispositam fuisse, magis spero quam confido; quam 
quam enim iteratis vicibus ejusdem habere sectionem transversalem, numerum siphonum eorumque 
dispositionem rite exhibentem; hoc ob statum subdissolutum speciminis mihi non contigisse con- 
fiteor. Ramos ramulosque in rachide.polysiphonea alterne et quoquoversum esse egredientes, et 
terminales eorymbosos aut subfaseiculatos observare eredidi. Articulos horum polysiphoneos longi- 
tudine ipsorum diametrum circiter zequantes. 1n rachidibus horum crassioribus siphones primarios 
8 conjicerem et totidem corticales cum primariis alternantes in planta a facie observata videre cre- 
didi. In ramis ramulisque omnibus ramellos terminales serie plus minus elongata monosiphoneos 
observavi, et hae observatione ductus speciem hoc loco inserendam esse judicavi. Hos ramulos 
monosiphoneos erassos dicerem et teretes at vix rite cylindraceos, sed ad genicula contractos, hinc 
doliiformes, proprio suo diametro duplo circiter longiores. Horum articulos inferiores sensim longi- 
tudinaliter subdivisos fieri, divisione facta primum, in 2 et fere mox in 4, demum inferiores in: 8 
siphones quoque observare eredidi. ln inferioribus rachidibus cum his siphonibus alios angustiores 
et sque longos alternantes obvenire assumsi, quamquam «de dispositione siphonum in his, nulla 
sectione transversali observata, nihil certius statuere auderem. 

Inter subeorymbosos ramulos superiores stichidia observavi quoad formam congruentes cum 
ilis aliarum specierum Generis et pari modo suffulta ramulo longiore et angustiore. In pagina 
horum fertili et ventrieoso vidi 4 series longitudinales fertiles. 

His de specimine a Harvey in Friendly Isl. dictis, specimina alia habui ex Sydney in Para- 
matta River lecta, qu:» cum Harveyana planta optime convenientia confido, rachide polysiphonea 
alterne et subdistiche ramosa, ramulisque plurimis elongatis monosiphoneis, corymbos laterales 
formantibus sat conspicue distincta. Segmento transversali rachidis vidi evidentissime siphones 
primarios 6 in orbem circa axilem teretiusculam dispositis, et extus corticalibus cellulis pauci seri- 
atis cinetis. segmento longitudinali facto vidi siphonis centralis articulos circiter 2:plo longiores 
quam proxime exteriores, his suis exterioribus quoque duplo longioribus, extimis omnium brevis- 
simis; omnibusque invicem .anastomosantibus, tubo articulorum ad eenicula infiato, interstitiis 
angustis. 


13. B. Momirziawa Sond. J. Ag. sp. 


Qualem hane speciem intellexi, talem illam prima vice a Sondero intellectam fuisse puto, 
sub nomine vero Polysiphoni: Moritzian:e in Spec. Algarum Kützingii allatam. Quas vero ipse 
formas putavi ejusdem speciei, has species diversas assumsisse Montagne satis quoque constat, et 
ita interpretatas," easdem fuisse in KAWfzingii Tab. Phycolog. Vol. XV. depictas; nimirum A. mono- 
siphonia Tab. XXIV. a.b. e; B. cornigera Tab. XXIV.d—g. — Aliam formam sub nómine 5. lepto- 
cladie a Montagne descriptam, ibidem «depictam non vidi. Preterea quoque ad eandem speciem 
referendam suspicor formam, sub nomine Polysiph. spinescens in. Mont. Gwian. n:o. 12 (Anm. des Sc. 
Natur. Tom. XIV p. 289 et Syll. p. 423) quam cum signo dubii adposito in Spec. Algar. p. 866 
sub Db. Harveyi memoravi. Hane ultimam sistere speciem Bostrychi:, fide Spec. a Montagneo mihi 
datis convietus fui; at non omnino certum mihi videtur anne hzec quoque esset forma 5. Moritzianc. 
De his formis hodie ulterius afferre placuit: 


18 à J. G. Agardh. 


In. B. monosiphonia Mont. transversaliter per partem inferiorem secta vidi siphonem centra- 
lem pericentralibus 1—8 in orbem dispositis immediate cinetujm, eorticali strato nullo.  Apices ra- 
mellorum. vidi longa serie monosiphoneos, hine plantam non esse formam: B. rivulari proximam 
deducere ausus sum. Plantam vidi ramis ramulisque quoquoversum exeuntibus pinnatim dispo- 
sitis, supremis subfaseiculatis, fructiferis. subeorymbosis; hine plantam haud esse,formam JB. Two. 
meji (B. periclados Ag.); facilius quoque deducere liceat. In ipso specimine Montagnei stichidia 
observavi; in ramulo nimirum corymboso, ramellis suis monosiphoneis instructo, vidi rachidem 
ramuli transeuntem in stichidium Generis, nempe ventrali pagina series longitudinales 3—4 sph:zero- 
sporis przegnantes gerens, apice sterili monosiphoneo superatum; rachidem in stichidio vix aliter 
mutatam vidi, quam stictis in articulos fertiles mutatis, nullis cellulis intercedentibus, si quid vidi, 
articulos fertiles separantibus — ut hoe in plurimis Bostrychiis obtinere dicerem. 

De Bostr. leptoclada Mont., sec. spec. mihi a Montagneo ipso datum, tantum dicerem, me 
sectione faeta transversali frondem. vidisse siphonibus pericentralibus 8 in orbem circa axilem dis- 
positis contextam. 

De B. ecormigera lubenter concedam hanc charactere illo peculiari, cui hie species nomen 
debet, admodum distinctam  adparuisse; mihi autem in aliis, formis quoque comparanti transmuta- 
tiones varias, quas ramulus ramorum infimus subire tendit, adparuit has minus indicare characteres 
specificos  certzie. speciei quam indicia sistere peculiaris eujusdam vivendi generis. Ut nempe in 
Hypneis alisque per undas cireumjeetis obtineat ut ramuli proprium in finem definito quodam 
modo transmutantur, ita de quibusdam  Bostrychiis, proprio quodam modo viventibus, cornua, et 
elandulz varie form:ze, quas admodum insignes observarunt, similem quendam in usum oriri pufa- 
rem, ut hoe uberius jam supra monui. 

Denique de JB. Moritziana monuisse placet hane speciem cum JA. rivulari et ramificationis 
norma et plurimis suls characteribus quam proxime congruere; has autem species evidenter in eo 
differre, quod in una specie ramellorum articuli deorsum longa serie monosiphonei generantur, in 
altera vero ramellorum articuli ad supremum fere apicem polysiphonei adpareant. 


l4. Bb. GuaprrLoupENsSIS ÜCrouan in Schram et Mazé Fl. Gwuadeloup. p. 253. 


Quamquam hane formam, hueusque quantum novi indeseriptam, plantam parum conspieuam, 
esspites laxiores 1—25  pollieares in rivalis aqu:ze duleis Guadeloupensibus formantem sistere puta- 
rem, tamen ob quosdam characteres ejusdem hoc loco non prietermissam vellem. 

In inferiore ejusdem: parte ramis polysiphoneis alternantibus, ad articulum quemque octavum 
sat divergenter egredientibus, et stietis suo diametro vix ultra duplo longioribus instructa, ramulos 
superne gerit corymbosos et ramellos ultimos monosiphoneos. Loco vero, in quo J. cornigera dicta, 
cornu suum transformatum gerit, eodem in £A. Gwadeloupensi ad ramulum polysiphoneum pinnatum 
vidi ramulum elongatum, sua longitudine hune :equantem, at omnino simplicem, subulatum, a basi 
ad apicem cortieatum. In B. Guadeloupensi consimilem recognoscere eredidi in ecorymbis termina- 
libus ramulorum, in quibus ramelli monosiphonei plus minus numerosi quoque adsint. 

De B. Wardii mox supra seribens, mihi non contigisse dixi ejusdem (ex Fr. Isl.) habere seg- 
mentum transversale, ex quo de ipsa structura interiore et dispositione cellularum rachidis certius 
judicium ferre lieeret.. Hoc vero mihi in B. Gwadeloupensi contigisse puto, ex quo structuram ejusdem 
sui juris fere dicerem.  Rachidem nimirum in hae vidi compressam aut. potius segmentum oblongum 
monstrantem. In hoc segmento vidi siphonem axilem cireumjacentibus conspicue majorem, et direc- 
lione margines versus elongatum; hunc cinetum siphonibus 6, nempe lateribus paginalibus utrinque 
duabus, paulo majoribus, marginalibus lateribus vero uniea cellula cinctum. | Extra hane cellulam 
marginalem aliam minorem vidi, quasi juniorem. Comparata struetura in aliis speciebus forsan 
deducere liceret. tendentiam quandam inesse huie speciei ramificationis magis distiehze. | Forsan 
conjicere liceret. eandem aut consimilem dispositionem in 5. Wardii obvenire, et has species hoe 
modo ad eas tendere, in quibus rami magis distiche dispositi revera obveniant. Nescio :n assu- 
mere liceret eellulam illam, extra marginales cellulas. obvenientem, indicare tendentiam formare 
stratum quoddam: cortieale; eujus in esteris speciebus, quas ad Orthothamnia pertinentes credidi, 
aliud indicium non observavi. Hamellos superiores longius deorsum monosiphoneos obvenire, 
sistere characterem, quibus proxim:e species a plurimis aliis dignoscantur denique monuisse placet; 
quamquam hune characterem quoque in paucis aliis obvenire nec obliviscendum. . 


Analecta Algologica, "19 


"TRIBUS V. HELICOTHAMNION frondis teretiuscul:ie quoquoversum ramosie rachide ramulisque poly- 
siphoneis, ad apicem fere supremum quasi eortieatis, nempe siphonibus primariis sub- 
sque longis eylindraceo-prismaticls eirca. axilem duplo longiorem conformem in orbem 
dispositis conjunctim fasciculum primarium frondis formantibus; his extrorsum ob- 
tectis seriebus cellularum eorticalium; cellulis eortiealibus eum quaque serie exteriore 
interioribus duplo brevioribus, omnibus invicem alternantibus. 

Si in peculiari quodam "lribu structuram typieam DBostrychis:e queererem, Heli- 
eothamnia hane structuram reddere lubenter dicerem. Dum in Sfictosiphoneis, quales 
illas ambitu eircumsceribendas putarem, frondes constituantur cellulis quasi duplicis 
generis, nempe siphone centrali, admodum elongatis articulis superpositis quasi ana- 
stomosi conjunctis constante, et cellulis exterioribus omnibus fere unius generis, in 
aliis speciebus nune cubico-angulatis, nunc ceylindraceo prismaticis, omnibus sub- 
sequalibus et invieem conspieue alternantibus; in. Helieothamniis typicam. structuram 
eo modo diversam dicerem ut cirea siphonem centralem siphones proximi elongati, 
in orbem dispositi, faseieulum primarium frondis, quasi articulis polysiphoneis con- 
stitutum efficiant, hune autem nusquam nudum sed obtectum paucioribus aut plu- 
ribus seriebus cellularum exteriorum, in quibus exteriores eum quaque nova serie 
proximis interioribus duplo breviores adparent; cellulis extimis plus minus rite cubico- 
angulatis. Quot igitur sint serles cellularum exteriorum, tot articulos superpositos 
ejusdem) fili exterioris sua longitudine :equare articulos singulos siphonis axilis,. lu- 
benter dicerem. Hinc ex artieulorum longitudine quoque dijudicatur quot sint series 
cellularum  ceoncentriearum.  Patere putarem ex hoe quasi incrementi ordine, arti- 
eulos primarios longitudine sensim sensimque exerescere, prout frons augeatur longi- 
tudine, et inferne quoque increscat latitudine; ex hoc evolutionis ordine consequitur 
quoque ut frons melius contineatur genieulis articulorum in seriebus proximis rite 
alternantibus. In eundem [finem id factum fuisse putarem ut articuli superpositi 
anastomosibus conjunguntur, ita quasi in catenas cohierentes. 

Quum in speciebus, structura dicta instructis, series siphonum qui primario 
fasciculo proxime exteriores disponuntur, ab his vix aliter quam sua positione et 
longitudine articulorum diversi adpareant, cuidam forsan videretur omnes revera 
consimiles quoque eodem nomine designandos esse. Nec mihi aliter adparuisse 


lubenter concedam; at opportunitatis causa —- ut inter species numerosas Generis 
distinetiones faciliores redderem —-- me eosdem diversos designasse confiteor.  Ac- 


cedit tamen quoque alia eausa. Numerum quaternarium. quodammodo Generi typi- 
cum putarem: sunt species in quibus siphones primarios 4&mnatos adesse constat; 
sunt aliz& et he» numerose in quibus siphones omnes consimiles et quasi articulum 
formantes 8 in orbem disponuntur; sunt nonnullze in quibus diverso modo una aut 
altera cellula adjecta quasi eortiealis obveniat. Si igitur in Helicothamniis siphones 
alii intimi. consimilem orbem subzque longis articulis claudere videntur, hune quo- 
dammodo analogum lubenter assumerem, si quoque siphones ejusdem nune qua- 
terni, nune octoni generarentur, aut cellule cortieales series superpositas nunc pau- 
cilores nune numerosiores et hanc ob causam interioribus subsimiles adparerent. 
Acia Rcg. Soc. Physiogr. Luud. T. VIII. 1i 


80 | J. G. Agardh. 


* Siphonibus primariis 4 dn orbem circa axilem duplo longiorem dispositis, strato. corti- 
cali tenmwiore usque in apices ramorum extremos obtectis. 


15. B. caPrLLACEA Cr. im Fl. Gwadel. p. 9254. 


Hane speciem in cavitate rupium insul:e Guadeloupe inventam, numerosis filis fere capilla- 
ribus in stratum conjunctis, fide speciminis mihi benevole a D:ne Maze dati eonstare dicerem. 
Ramos ramulosque tetrasiphoneos videre credidi, hos vero ad apicem usque cortieatos, ultimo fere 
tantum articulo monosiphoneo, sequentibus omnibus jam divisis; supremfs ut videbatur 4:natis, suo 
diametro brevioribus, dein ulteriore divisione geminis duplo brevioribus ante singulos interioris 
seriei dispositis. Sectione longitudinali fili adultioris vidi siphonem axilem apicibus obtusis et 
media parte prominula sustinere duas series superpositas siphonum duplo breviorum, et extra hos 
aliam. seriem. cellularum corticalium, quas conspicue minores et fere rotundatas vidi. 

Crescendi modo igitur hane speciem ad Stictosiphonias nonnullas aecedere dicerem; sipho- 
num numero primario cum B. Tuomeji eandem ecomparatam forsan quis vellet; at frondibus usque 
ad apices corticatis, concludere ausus sum eam revera ad Helicothamnia referendam esse; at hujus 
Typi formam quandam, aliis multo inferiorem considerandam putavi. 


** Siphonibus primariis 8, in orbem circa acilem duplo longiorem: dispositis, strato corti- 
cali wsque in apicem ramulorum. obtectis. 


16. B. HanmvEv: (Mont.?) Harv. Phyc. Austr. tab. 252. 


Qualem hane mihi speciminibus ad Novam Zelandiam lectis cognitam habeo, talem omnibus 
suis characteribus ad. Helicothamnia propria eandem proxime aeeedentem dicerem. | Est nimirum 
planta teretiuseula in esspites sesqui bipollicares laxiores exerescens, ramis alternis patentibus quo- 
quoversum egredientibus, usque ad apices supremos corticatis. Fere evidentius quam in aliis spe 
clebus ramos supremos regulariter incurvatos vidi; quin immo in nostra eosdem vidi assumere for- 
mam fere cirhorum, omnibus nempe supremis et junioribus in nodum terminalem simul conjunctis. 
Hune nodum obiter observatum fructum sistere, facilius quis putaverit. Ut excrescunt rami in 
curvati, sensim recurvantur et ita patentes obveniant rami inferiores. speciem hane ad oras Nove 
Zelandise semper marinam obvenire putavi; eandemque hoe modo obvenientem a pluribus locis, a 
Bergeren lectam, habui. 

Charaeterem, à ramis supremis incurvatis desumptum, in icone Harveyana haud indicatum 
vidi. An igitur in hac speciem diversam supponere opporteret equidem dubitavi. Revera ex rivulis 
aqui duleis Novie. Zelandise specimina quizedam. habui a Harvey, nomine P. distans inscripta, quam 
ramis invicem multo longius distantibus diversam dicerem.  Internodia nimirum inter ramos pro- 
ximos diametrum rachidis eosdem ferentis, usque 8ies superantes vidi; et in his papillas vidi, mox 
infra. describendas. : 

Qu: à. Montagne sub nomine B. Harveyi prima viee deseripta fuit planta, eam in Fl. Chil. 
deseriptam fuisse constat; eandem ex aquis subsalsis [ns. Chiloe provenientem in specim. mihi 
dato adnotavit. IFlane vidi ramis inferioribus simpliciuseulis elongato-subulatis, et invicem longius 
distantibus instructam, supremis ramulis paucioribus et minus eonspieue incurvis. Totam frondem 
corticatam dicerem. Patet hane eandem fuisse plantam, quam sub hoe nomine in Tab. Phycol. 
((. 22) depinxit Kützing; »papillis illis peculiaribus» ad latera ramorum ramulorumque provenien- 
tibus. instructam; papillos hos quoque in nostro sp. à Montagne dato obvenire, quamquam minus 
prominulos, dixisse placet. Internodia inter ramos proximos rachidis longitudine diametrum ejus- 
dem quater superantia vidi. 

Quse. omnia afferre. volui, utpote mihi dubium adparuit anne plures form:e invicem plus minus 
diverse. sub. eodem. nomine conjunetze fuissent. De planta, quam icone illustravit, Harvey dixit 
eandem ex multis diversis locis Australi. provenientem ; et ad. Novam Zelandiam in subsalsis ad 
eulnos erescentem a Berggren ad Bay of Islands, Banks peninsulam, et Warrington lectam. iisdem 
characteribus, supra allatis instructam. In his nulla omnino glandularum indicia vidi; ramos infe- 
riores magis horizontaliter diseedentes; internodia inter ramos diametrum rachidis circiter 4:plo 


superantia dicerem. 


Analecta Algologica. 81 


1v. B. Scomrrorpgs (Gm.) Mont. J. Ag. Sp.  Harv. Phye. Brit. tab. 48. 


Speciei Europe:e strueturam revera non rite intellectam fuisse puto. Nec ut intelligatur suf- 
ficere putarem, ut sectione facta transversali frondis, ipsam ideam strucetur:e ex iis quie ita in con- 
speetum veniant explicandam esse. Facta sectione longitudinali frondis et hac obiter inspecta to- 
tum interius fasciculo filorum longitudinalium contextum facilius putares. Sin contigerit ejusdem 
habere sectionem longitudinalem tenuem secus axem duetum, observare licet siphonem axilem pro- 
prium artieulis prelongis superpositis contextum; hune cingunt siphones proximi, 6—8 in orbem 
dispositi, quos una cum siphone axili fasciculum primarium quasi constituunt, quem in pluribus 
aliis speciebus ecorticatum novimus. Articulos horum vidi articulis siphonis axilis duplo breviores. 
Extra hos unam extra alteram siphonum longitudinalium, eum interioribus dispositione alternan- 
tium seriem dispositam vidi, articulis exterioris seriei duplo brevioribus quam in serie proxime in- 
teriore, usque dum in extima serie cellulze subeubie:e obveniant. Siphonibus ita omnibus cum iis 
proxim:e seriei longitudine diversis et dispositione alternantibus efficiatur ut frondi tribuatur fir- 
mitas et cohsrentia partium, quam anastomosibus insuper auctam putares. 


'THRiBUs VI. EcCHINOTHAMNION frondis teretiuscul:ze ramis quoquoversum egredientibus, plus minus 
decompositis, usque in apices supremos cortieatis, siphone nempe axili proxime cincto 
siphonibus 4, divisione iterata bis geminatis, extrorsum pr:eterea cellulis corticalibus 
rotundatis, extrorsum munito. 


Qualem structuram in sequente specie nana observare credidi, talem in nulla alia specie ob- 
venientem, me observasse confiteor; at ob minutiem frondis et difficultatem ejusdem habere seg- 
menta rite transversaliter et longitudinaliter ducta, me in errorem facilius ductum fuisse lubenter 
quoque agnoscerem. Qualem vero structuram vidi, talem eam describere conabor: 

In fronde, quam adhue juniorem puto, transversaliter secta sat evidenter vidi circa axilem 
tenuiorem siphones 4, axili plus duplo crassiores, in orbem dispositos, sua longitudine diametrum 
frondis circiter :equantes; circa hos, et cum illis alternantes, totidem corticales, at tenuiores vidi. 
In segmento transversali alio paulo inferioris frondis.vidi siphones primarios 4, longitudinaliter ita 
subdivisos, ut siphones periphericos primarios 8 interiores, et 4 exteriores, cum primariis 8 alter- 
nantes lubenter dixissem; denique extra hos cellulas corticales numerosas vidi. — Sectione longi- 
tudinali (sub pressione vitri superpositi) siphones singulos (antea 4) in geminos collaterales (ita 8) 
divisione longitudinali subdivisos observavi; et circa hos cellulas corticales, duplo tenuiores. Cel- 
lularum corticalium alias magis ceubico-crotundatas genieulis antepositas; alias magis cylindraceo- 
oblongas siphonibus antepositas, his vero duplo breviores; ita ut singulis siphonum articulis gemini 
cellularum cortiealium  verticili antepositi disponantur. Mihi autem incertum manet anne series 
corticalium cellularum inter siphones proprias et cum his alternantes demum disponerentur. 

Ob habitum frondis rigidiusculam et structuram, ramis usque in apices supremos corticatis 
typum hujus speciei cam Distichothamniis potissimum convenire assumsi. Quum vero in his dis- 
positio ramorum disticha insignior eminet quam in aliis, propriam 'Tribum nov:e speciel insti- 
tuere anteposul. 


18. B. cxsPrrTULA J. Ag. mscr. nana, nigrescens, czespitulis plurimis in stratum 
laxius conjunctis, singulis semiunciam longitudine vix superantibus teretiusculis 
quoquoversum alterne ramosis, terminalibus subcorymbosis, ramis crassis ulti- 
mis rigidis, brevioribus conico-subulatis usque ad apicem polysiphoneis et corti- 
'atis, siphonibus pericentralibus 4, divisione longitudinali geminatis, corticalibus 
numerosloribus siphones et septa obtegentibus. 

Hab. ad oras Nov:e Zelandiee; ad Middle Islands legit J. Dall; mihi a Ferd. 
de Mueller missa. 


Mihi hane speciem sat peculiarem prima vice observanti dubitandum adparuit anne in ea 
speciem olim a Montagne, nomine Hypnec multicornis descriptam, agnoscere deberem.  Comparata 


82 J. G. Agardh. ; 


vero tum magnitudine admodum diversa, tum structura omnino alia quam su: speciei tribuerat 
Montagne, in nostra speciem sui juris agnoscere haud dubitavi. Nostram esse speciem Bostrychiz, 
quamquam sua structura peculiari preditam, et hine typum sibi proprium, quam mox supra de- 
scribere conatus sum, indicantem, id nullis dubiis vacare, assumendum putavi. 

Ejusdem frondes, inter Janias minutas exerescentes, una cum his stratum laxius plus minus 
expansum efficit. Frondes singulas longitudine vix semiunciam :equantes, erinales crassitie fere 
dicerem, aut in ima parte paulo erassiores, inferne ramis abruptis plus minus spinescentes, superne 
continuantur ramis quoquoversun: et alterne subpinnatim egredientibus, supremis fere in corymbum 
desinentibus. In planta a facie visa frondem Polysiphonise eujusdam nigréscentis et rigidiusculce 
forsan quis assumeret; in accuratius examinata structuram Bostrychize, at modo proprio ab aliis 
paulisper mutatam, agnoscere vix dubitavi. 

De ipsa Hypnea multicorni, quam ut speciem Bostrychie dubiam olim enumerare ausus 
sum, me nihil hueusque vidisse, quod ejusmodi suspicionem confirmaret, dixisse opportet. Kützing 
qui eandem plantam ad suum Genus Lophurz retulit et in. Tab. Phye. Vol. XV tab. 40 ejusdem 
iconem dedit, hane tamen vix ita eharacteristicam, ut de affinitate certius judicare liceat. 


(TniBvs VIL  DisTICHOTHAMNION frondis, evidenter complanatze, ramis a margine exeuntibus sub- 
regulariter alternis plus minus decompositz:,, usque in ramos supremos corticatze, si- 
phone axili plus minus conspicue diverso, margines versus propriis cellularum seriebus 
continuato, paginas versus extra siphones proprios longiores cellularum breviorum se- 


riebus cortieato. 
19. PB. rcemmEsTRIS Hare. Friendl. Isl. Alg. n:o 22. 


Hane speciem sui juris putarem, ramificationis norma ad B. sertulariam proxime accedentem. 
Plantam vidi plurimis proximis minorem, paucas lineas altam, plurimis plantulis in ezspites rotun- 
dato-glomerulatos congestis constitutam; textura vero frondis evidentius firmiore quam in aliis spe- 
ciebus, quie erescendi modo consimili in ceiespites late expansos at nanos convenientes viderentur. 
Ab his vero omnibus ramificationis norma quam maxime diversa B. terrestrem differre patet, eam- 
que hoe respectu eum B. sertularia potissimam convenire, ramis ramulisque usque ad apices supre- 
mos corticatis. Rachides ramulorum quoque ab ima basi suis ramellis alternantibus pinnatze, su- 
perne desinentes in apicem subulatum, s:epe longius ramellis nudum et evidentius articulatum. 
Ubi hune apicem longiorem et tenuiorem vidi, articuli ejusdem cuidam, obiter inspicienti, forsan 


monosiphonei viderentur, at accuratius inspecti divisionem jam indicatam produnt. 


20. B. sERTuLARIA Mont. Ann. Sc. Nat. Ser. IV tom. XII. Kütz. Tab. Phyc. Vol. 
X y. tab. 25. 


Frondes hujus speciei vidi usque ad apicem fere supremum corticatas et admodum regula- 
riter pinnatim  decompositas, pinnis a basi latiore subulatim attenuatis, at obtusis, tota fronde a 
facie observata stictis rotundato subangulatis purpureis, limbo suo hyalino cinctis obtecta. 

Fronde transversaliter. secta. vidi dispositionem. siphonum interiorum, quam ramificationem 
disticham. jam indicantem lubenter dicerem, modo conspieuo a plurimis diversam. Siphonem nempe 
centralem vidi ex tereti compressum, et exterioribus multo majorem; lateribus paginalibus eundem 
siphonibus utrinque geminis, quoque paulisper ovalibus; marginalibus vero lateribus utrinque ternis 
magis ecylindraeeis siphonibus proxime cinetum; ita siphones 10 in seriem axili proximam con- 
junctos dicerem, quos siphonibus interioribus in. Helicothamniis analogos putarem, hos vero forma 
invicem. paulisper diversos; extra hune, quasi eentralem, fasciealum. vidi frondem einetam duabus 
seriebus cellularum. corticalium. breviorum, quas breviores et alternantes, lubenter corticales dicerem. 


Tuiscs VIE. PrrLOTHAMNION frondis distiche. ramose. rachide ramisque teretiusculis conspicue 
polysiphoneis et extus corticatis, nimirum siphonibus primariis numerosis et fere ejus- 
dem longitudinis, cirea. axilem duplo longiorem in orbem dispositis, conjunctim fasci- 
culum. eentralem. formantibus, his extrorsum tectis cellulis duplo brevioribus alter- 


nantibus. 


n 


Analecta Algologica. 83 


! 
* Frondium ramellis apice aut deorsum longius monosiphoneis. 


91. B. rENELLA Vah, C. Ag; J. Ag. in Sp. Alg. (B. elegans Cr. in Fl. Guadel. 
B. muscoides Cr. ib. |. B. calamistrata, Harv.. Ner. Bor. Amer.). 


Quamquam ramificationem hujus distiche pinnatam novimus, tamen causas ejusmodi dispo 
sitionis ex indole struetur:ze vix deduceudas putarem. Segmento nimirum. facto transversali, rachi- 
dem teretiusculam, et siphones cirea centralem intimos 6—7 in orbem dispositos et extrorsum cin- 
ctos pluribus seriebus exteriorum eum quaque serie sensim duplo brevioribus. Quoad structuram 
igitur Ptilothamnia cum Helicothamnuiis convenire; ab iisdem vero differre ramellis plus minus 
monosiphoneis, dixisse placet. 

Quoad ipsam ramificationis normam lubenter animadverterem: Quamquam rami a rachide 
teretiuseula exeunt «distichi, rami ramulique supremi deorsum deflectuntur ita ut quasi a rachide 
superiore et ipso incurvato dependentes adpareant. Ipsam rachidem hoe modo afferre unam pagi- 
nam sursuni versam, alteram deorsam; et hace fultus observatione in stichidio dicere ausus sum 
unam paginam, quam sursum versam vidi et fertilem, ventralem, alteram quam sterilem vidi dor- 
salem, apicem vero sterilem stichidii dorsum versus recurvatum. Quin immo in ramulo bene sti- 
chidiifero, vidi ramulos superiores latere deorsum verso rite ramellis secundatis obsitos, sursum 
vero ramellis denudatos; et hoc evolutionis ordine comparato patet sphzerosporas in stichidio 
eodem latere generari, quo in ramulo non transformato ramelli secundati obveniant. 

Denique mihi non pretermittendum videtur, me in hac specie szepe ad basem ramulorum 
distiche exeuntium observasse ramulum adventitium, minorem at conformem, lateraliter juxta basem 
pinnarum infimarum provenire — itaque eodem loco, quo in nonnullis aliis speciebus glandul:ze 
istzte peeuliares proveniunt (B. cornigera et que sunt alie). 

Inter species supra allatas me nullam specifieam differentiam observasse denique dixisse 


placet. B. calamistratam ex Ceylon distribuit Harvey, quam neque a planta novi orbis dif- 
ferre putarenr. 


** PFyondium. ramellis fere ad apicem, usque corticatis. 


22. B. Mazzi Crouanm 4m Fl. Guadel. p. 253. 


H:ec est species B. Montagnei evidenter proxima, structura et ramificationis norma, quantum 
vidi, conveniens; at comparatis speciminibus utriusque speciei sequenti modo diversas dicerem. 

Dum B. Montagnei est czteris Generis speciebus fere omnibus major (s:epius tripollicarem 
vidi) B. Mazei circiter pollicarem dicerem.  Pr:eter ramos probe distichos et rite alternantes B. 
Montagnei, vidi horum ad basem ejusmodi ramum appendicularem, qualem in B. tenella mox supra 
deseripsi; hujus rami adventitii nullum indicium in B. Mazei observavi. 

Dum in B. Montagnei ramos superiores elongatos decurvatos et quasi dependentes novimus, 
rachides terminales elongatos B. Mazei vidi simplices (nudiusculos) et subulatos. 

Dum in B. Montagnei rami distichi alternantes separantur spatio, rachidis crassitiem cequante, 
ramos vidi in B. Mazei distare spatio latitudinem rachidis bis superante. Dum in B. Montagnei a 
facie observata vidi stietos subeubicos, eosdem in B. Mazei dicerem magis oblongos suo diametro 
circiter duplo longiores. 

Sub nomine JB. Mazei var. in Fl. Guadel. p. 254. seorsim enumeratur forma, quam in cavi- 
tatibus rupium infra superficiem maris demersis obvenientem statuerunt. Hane stratum magis pan- 
nosum formantem «descriptam vidi. Si specimen mihi a Maze missum ad hane plantam revera 
pertineat, eandem «dicerem adspectu potissimum ad B. eapillaceam  aecedere. Attamen nonnulla 
sunt, quibus eandem sat diversam affinitatem prodere putarem.  Fasciculos nimirum vidi ultra 
pollieares, ex strato decumbente assurgentes, quos apice dilatatos observavi quasi corymbose ex- 
pansos, et sat conspicue ab exteriore parte fasciculi introrsum ineurvos. Ramos hos paulo aecu- 
ratius observanti, ramos ex rachide disticehos exire, eosdem esse totos corticatos apice s:epius ob- 
tuso, nunc paucis artieulis ecortieatis. Ex iis, qu:ze vidi, potius conjicerem hanc plantam B. Mon- 
tagnei referre. Utrum vero ejusdem sit pars inferior ita crescens, aut alio modo ad eam pertinens, 
hoe quidem aliis dijudicandum linquor. 


23. B. MowmaewE1i Aarv. Ner. Bor. Americ. tab. XIV. 


84 J. G. Agardh. 


'TRriBUSs IX. PTEROTHAMNION frondis teretiuscule ramis superne distiche pennatis, pinnis cylindra- 
ceis oppositis usque ad apices corticatis, rachidibus polysiphoneis, siphone axili quasi 
proprio strato cellularum minorum cincto, his cellulis adparenter per radios, inter 
siphones pericentrales exeuntes, cum strato corticali proprio conjunctis. 


24. B. caAnniPTERA Mont. 


Speciem exterioribus characteribus habitualibus faeilius distinctum quoque sua structura pe- 
culiari Tribum sibi proprium poscere putares. Siphonem centralem nimirum non proxime tangunt 
siphones pericentrales, ut in e:seteris omnibus mihi cognitis speciebus Bostrychi:w; sed eodem dice 
res modo, quo in nonnullis aliis Rhodomeleis siphonem centralem quasi interjacente strato cin 
ctum. obvenire novimus, id quoque in B. ecalliptera observare liceat. MH:e cellulite sunt evidenter 
minores, et potissimum convenientes dicerem cum cellulis corticalibus à quibus nec omnino sepa- 
rantur. Ejusmodi nimirum quoque inter siphones pericentrales sparsiores adsunt, et his interja- 
centibus quasi per radios conjunguntur cellule. pericentrales cum propriis corticalibus.  Siphones 
pericentrales nune 6—47 nunc 8 numeravi. 

Ex icone data Kützingiana (Tab. Phyc. Vol. XV. Tab. 19) patet eum hanc peculiarem struc- 
turam jam vidisse. 


TniBUs X. DENDROTHAMNION frondis subcompress:e, distiche alterne pinnat:ze, rachide ramisque con- 
spicue polysiphoneis et usque in apices ramulorum supremos corticatis, nimirum si- 
phonibus primariis numerosis et fere ejusdem longitudinis circa axilem duplo longiorem 
in orbem «dispositis conjunctim fascieulum centralem formantibus, his extrorsum tectis 
cellulis duplo brevioribus eum serie interiore proxima alternantibus. 


Species du:, huie tribui ut putarem pertinentes, frondis compositione et firmi- 
tate majore ita a plurimis speciebus Generis primo adspectu aliene adpareant, ut 
cuidam dubium forsan adpareret an. vere eum ils nexu naturali conjunctz essent. 
Revera habitualibus suadentibus characteribus fere sequo jure cum formis, quales 
Riytiphlea | cloiophylla, convenientes forsan quispiam crediderit. Speciem vero dic- 
tam Rytiphlez, eum pluribus Polvsiphonie speciebus quoque convenientem, has ut 
formas. complanatas Polvsiphoni:e Generis disponendas putavi, dispositione sphzero- 
sporarum ejusmodi affinitatem indicante. Dum vero in speciebus Bostrychiw dietis 
fruetus omnino ignoti permanserunt, ex his de aflinitate vera harum specierum 
nullum. de affinitate indicium ex his deducere licuisse patet. Quum demum mihi 
contigerit utrumque fructum in. B. arbuscula observare, de his paulo uberius dicere 
placuit. Quoad structuram interiorem. frondis ejusdem, hane, hodie ulterius com- 
paratam, cum aliis Dostrychiee speciebus propriis convenientem vidi. 

Cystocarpia in ramulis plant:e minutze fere arboriformis supremis, admodum 
decompositis, eximie corymbosis et apicibus plus minus incurvis quasi nutantibus 
uberius evoluta vidi, ad ipsos ramulos fere sessilia et sua magnitudine crassitiem 
ramuli, in quo insident, bis circiter superantia, fere rite globosa, strato corticali, ra- 
mulorum subsimili, cireumcirea cincta; carpostomii prominuli nullum indicium vidi; 
tota hac superiore plantz;e. parte. admodum in nostris gelatinosa, eadem facilius rupta 
vidi et gemmidia brevispino pedicello suffulta, fere obcuneata, lateraliter ex. vin- 
culis erupta observavi. 

In. speceiminibus diversis, fere eodem modo apice dense corymbosis stichidia 


vidi, admodum elongata et lancoidea, fere dicerem quoad formam fere eadem B. 


Analecta Algologica. 85 


Montagnei referentia, apiculo sterili minus recurvato quam in plurimis aliis; at alio 
respeetu structuram stichidiorum in Bostrychiis eximie illustrantia. Stratum corti- 
eale, quod forsan ob minutiem partium in aliis speciebus magis segre dignoscitur 
a partibus interioribus, in B. arbuscula ut stratum proprium facilius adpareat cel- 
lulis suis angulatis contextum; et hoc stratum exterius tum limites inter articulos 
stichidii superpositos, tum ipsos articulos proprio suo strato obducere vidi, et quo- 
que laterales partes stichidii proprio strato obtegere. Utpote cellule strati corticalis 
eximie tument, fiunt magis translucentes et ita dispositionem partium in interiore 
rite dignoscere licuit. Hoe modo singulos articulos perbreves observare, latitudine 
artieuli longitudinem circiter bis superante. Intra ejusmodi articulum 5 sphzro- 
sporas ita juxtapositas vidi, ut intermediam oculo adversam superiorem dicerem, 
geminis lateralibus paulo inferius sitis; et hanc dispositionem vidi evidentiorem in 
ima parte et magis ventricosa stichidii submaturescentis. Ut sursum stichidium 
maturescit, eandem structuram in sequentibus articulis obvenire patet, et hoc modo 
series sphsrosporarum longitudinales oriri. Sphserosporas vero in serie media et 
magis ventricosa ante alias lateraliter sitas preecociores in quoque articulo observare 
eredidi; et hine, his ejectis, laterales series geminas evidentius ssepius observare 
licere. Forsan ex ipsa forma stichidii concludere liceret hane quoque esse debere 
et structuram et evolutionis ordinem: sphzrosporarum; EÉxplicatur quoque ex ordine 
ita indieato quare formam ipsius stichidii, et dispositionem sphzerosporarum in aliis 
speciebus aliam observarunt auctores. Lx iis, quie ita vidi, concludere quoque ausus 
sum et formam stichidiorum et dispositionem sphsrosporarum optimos prebere 
characteres, quibus Bostrychi:ie Genus ab aliis dignoscere liceret, et hos characteres 
hueusque fuisse nimium neglectos. 

Quod attinet structuram frondis, in Tribu, quam speciebus allatis creandam 
putavi, hane dieerem parum abludentem ab ea. quam proprio Generi Bostrychiz 
putavi eharaeteristieam, si quoque in dispositione siphonum interiorum, tendentiam 
quandam detegere liceret ramificationis distich:s, quam externe characterem hujus 
Tribus sistere putavi. 

Huie Tribui, duas species adseribendas esse putavi, quarum unam tantum mihi 
cognitam habui, cui itaque omnia, qu: de hac Tribu attuli, certius tantum adsceri- 
benda putarem. De altera specie, mihi cognita tantum icone a Harvey data, nihil 
hodie afferendum habui. Eam vero in serie specierum quoque memorandam credidi. 

Species igitur mihi sunt: 


25. B. ARBUSCULA. 


26. JB. BrwNDERI. 


De B. Binderi dixisse placet mihi nullum ejusdem specimen observare contigisse. Hinc de 
proxima ejusdem | affinitate forsan mihi dubitandum videretur. Patet ramificationis normam et ha- 
bitum forsan indicare affinitates cum B. sertularia. 

Quoque alias nonnullas species, quas adspectu magis insolitas dicerem, ab Auctoribus descrip- 
tas fuisse, quas quum easdem ipse non viderim, hoe loco omittere malui, quam interpretationem 


86 J. G. Agardh. 


earum dare forsan falsam. Ejusmodi puto 5. Vieillardi Kütz. Tab. Phyc. XV. fab. 26; B. pilifera 
fab. 25; B. ypilulifera Mont. ib. tab. XVIII; ut de iis taceam, quie in. FT. Gtadel. enumerantur, a 
me nondum observatze. 


XXII. De organis fructiferis Cliftoniae et de affinitate Generis obser- 


vationes ulteriores. 


Species hujus Generis, ob peculiarem ramificationis normam inter Algologos 
diu. celebrati, tamen nec quoad partes fructificationis rite cognitas, nee quoad aff 
nitates Generis proximas rite dijudicatas fuisse, facilius forsan quis dieeret. Mihi 
saltim, prout nova specimina allata comparare licuerit, utroque respectu Genus ita 
peculiare adparuit, ut hodie quoque ad id revenire placuerit. Harveyo, Phyvcolo- 
giam australem scribenti, jam duas species cognitas fuisse constat, quas quoque 
iconibus illustravit; neutrius autem fructificationis quasdam partes sibi cognitas 
habuit. Ipse quidem (in Morphol. Floridearum). stichidii juvenilis figuram dedi; 
tum novam speciem (i JDdr. Alg. Syst. IV. p. 113) describens, quoque evstocarpii, 
quale hoc in CHff. pectinata. videre. contigit, dedi deseriptionem; tum quoque de 
affinitate Generis (in Anal. Algol. dispositionem. quandam Generum omnium Rhodo- 
melearum instituens) meam qualemeunque opinionem dare, periculum feci. Si his 
addere oporteat habituales notas Generis ita peculiares obvenire, ut ex his de affi- 
nitate propria Generis vix quispiam certius conjiceret, satis patere putarem, quare 
hodie quoque ad hoc Genus revenire placuerit. 

Quoad habitum peculiarem, quem Cliftoni: speciebus typicum putarem, repe- 
tere placet, frondem foliiformem esse apice ineurvam; mediam partem folii esse in 
costam propriam incrassatam; in ipsa lamina folii dignoscere opportere unum latus, 
quod dorsale dicerem, in alam eontinuam expansum; et alterum latus venfrale (folii 
incurvati) in. geminas series pinnarum (aut foliolorum) exeurrens.. Ipsas pinnas quasi 
a geminis marginibus, interiore latere folii ineurvati formatis, esse provenientes; 
has vero pinnas, proprio quoque modo dispositas; nusquam nimirum oppositas, sed 
semper ita alternantes ut pinnas unius marginis, cum illis alterius marginis alter- 
nantes, certo articulorum costi numero invicem: separatas fieri dicerem. | Pinnas 
unius marginis rite evolutas in Cf. pectinata ia. vidi cellulis eorticalibus demum 4 
invicem separatas, quarum duas intermedias, et duas ipsis pinnis fere antepositas ; 
pinnis alterius marginis cum his alternantibus, et invieem eodem modo sejunctis. 

Stichidia, quoad propriam suam formam lubenter dicerem aeimaciformia ; uno 


nimirum latere (dorsali) leviter reeurva et ala econspieua — alam dorsalem ipsius 
frondis representante — munita; altero vero latere ventricosa, et geminis jugis pro- 
minulis — margines frondis, in binas series phyllorum minorum excurrentes indi- 
cantibus -— instructa. Hine in stichidio transverse secto tum latus dorsale et ven- 


irale invicem facilius dignoscere licere ex ipsis jugis (prominentiis externe prominulis); 


Analecta Algologica. 8i 


tum in interiore situm sphzerosporarum diversum, prout stichidium aut in superiore 
(vel inferiore) affemwata parte, aut in media magis venfricosa parte transverse dis- 
sectum fuerit, et prout ipsas sphierosporas aut juniores et minutas observare con- 
tingat, aut adultiores et ita tumentes, ut nullas cellulas intermedias (nisi. collapsis 
membranis indicatas) dignoscere liceat. Segmentis transversalibus pluribus hoc modo 
eomparatis dignoscere putavi sphserosporas per duas series marginales, a. dorsali 
latere (ala) ad ventrales margines stichidii acinaeiformis esse dispositas, ipsis sphzero- 
sporis utriusque seriei, nune (ubi magis maturis) invicem adproximatis, nunc, ubi 
junioribus, eellula una vel altera invieem disjunctis. Hine mihi adparuisse tum 
ipsam formam stichidii in. C7iffonia, quam  aeimaciformem dixi, potissimum convenire 
eum stichidio Bostrychie (quod eymbiforme dixi); utrumque tum suo apice, ventrale 
latus versus incurvato insigne; tum dispositione sphzerosporarum comparata, quas 
in utroque Genere haud una serie longitudinali, nee geminis seriebus longitudinalibus 
superpositas vidi, sed revera per plures series longitudinales, quas in segmento 
transversali juxtapositas facilius quis dixerit, si quoque ab initio revera alternantes 
quis putaverit. — Quo magis hic forma exterior et structura interior stichidii obiter 
visa cum stichidiis nonnullis aliis Rhodomelearum convenire adpareat, eo potius 
quoque insistendum putarem differentiis, quie in stichidio accuratius observato ad- 
esse vidi, tum in propria forma exteriore stiehidü, tum in dispositione sphzrospo- 
rarum diversa. Utroque respectu stichidia in Generibus dictis alium omnino typum 
indigitaut, quam illa stichidia magis evoluta (tum  Polyzonie, tum. Amensic), ut de 
aliis Generibus, minus evolutis, taceam. 

Quoad ipsum situm stichidiorum in fronde Cliftonizte, quem olim ex specimine 
depauperato judieans dixi eum esse, ut stichidium  transformatione pinnule ortum 
putarem, hodie animadvertere placet hoe ita tantum verum esse, ut ex singulis 
pinnulis singula stiehidia oriri putarem. n speciminibus uberius fructiferis, quz 
hodie vidi, stichidia numerosa in corymbos minutos, pedicello insidentes, conjuncta 
dicerem; quosque omnes latus versus dorsale frondis exeuntes observavi. Hinc 
totum eorymbum transformatione rami totius ortum intelligere liceat, cujus pinnas 
singulas in stichidia singula transformatas fuisse, patet. 

Cystocarpia, l. e. a me descripta, dixi sat magna et globosa, ad partes frondis 
magis adultas breviter pedicellata, szepe, ut cuidam videretur, a frondis latere ven- 
trali (h. e. pinnis instructo) prominula; rectius forsan quoque de his hodie statuere 
licere, eadem transformatione rami (nec pinnz) oriri; et ita situm, quem rami non 
transformati in fronde occupant, eystocarpiis adtribuendum esse. 

Segmento longitudinali per eystocarpium — C/;ff. pectinate | facto, pericarpium 
validum magis reniforme vidi, et laxius nucleum (forsan adhue juniorem) ambiens, 
fere tribus eellularum stratis contextum, quorum intimum quasi in fila moniliformia, 
articulis diametro circiter duplo longioribus contexta, carpostomium versus conver- 
gentia, dissolutum vidi; a placenta basali, supra basem cystocarpii paulisper pro- 
ininula, cellulisque majuseulis rotundato-angulatis contexta, fila gemmidiifera non 
admodum numerosa exeuntia observavi, quie singula ima basi articulo filiformi brevi 

Acta Beg. Soc. Physiogr. Lund. T. VIIL 12 


88 J. G. Agardh. 


suffulta, dein in corymbos simpliciuseulos gemmidiorum expanduntur. lpsa gem- 
midia, simplici et brevi pedicello suffulta, vidi admodum elongata et eximie pyri- 
lormia, suo diametro pluries longiora. 

Prieter organa vero fructifera dieta, de quorum indole dubitari nequeat, quo- 
que hodie alia vidi, quz» non possum quin ceonjicerem antheridia Cliftoni: sistere, 
quamquam admodum dissimilia ab iis, quee in plurimis aliis. Rhodomeleis obvenire 
constat, sub hoc nomine intelleeta. Organa !, quie ita interpretanda putarem, trans- 
formatione earum cellularum orta, quibus ipsam costam (seu rachidem frondis folii- 
formis) constitutam puto; et hiec organa ita sita observavi, ut ex cellulis inter alam 
frondis dorsalem, et ventralem intermediis provenientia dicerem. Dum igitur ala 
et pinnz situm  oceupant marginibus frondis transformat:e. respondentem, organa 
dieta (quzv antheridia sistere putavi) in una aut altera pegima fohli transformati 
provenientia putarem. In parte coste, hoc modo inter alam ex una parte et series 
pinnarum ex altera sita, cellulas, antheridia generantes, series transversales for- 
máantes observare credidi; hinc partes antheridiorum e situ elapsas (aut eruptas), 
inter pinnas unius marginis et alam alterius exceptas fieri debere, hoc loco jam 
animadvertere placuit. Organa, quie transformatione harum cellularum orta, obser- 
"are eredidi, adspectu quoque peculiari insignia vidi; a cellulis nempe coste sterilis 
magis rectangularibus, sensim tumentes, rotundatze adparent et magis gelatinosse; 
quie jumiorag pulavi, en ambitu magis globosa et minora vidi; sensim vero tumentia, 
hie fere sphierosporam referunt. obscuram, in qua quin immo nunc subdivisionis 
eujusdam indicia videre eredidi; sub lente magis augente observata, eadem vidi 
quasi globulis rotundatis minutissimis constituta (aut repleta); quo majora eadem 
observavi, eo magis adspectum  gelatinoso granulosum  assumentia; demum singulas 
majores subdivisas fieri, et in plures cellulas aut glomerulos secedentes, partibus 
quasi a. medio quodam centro aut parte majore separatis constantes; et sub hoe 
stadio, quod adultius finxi, contentu suo granuloso (quasi' partibus minutissimis sine 
conspieuo ordine conglobatis constituto), paulo magis antheridiorum adspeetum et 
consistentianmi  preebentes. Addere. placet: totam dispositionem horum organorum 
eam esse, ut partes earundem gelatinosas inter alam unius lateris et pinnas alterius, 
quasi in nido peculiari receptas fier, opporteret. : 

Organa, quie dta antheridia Cliftonize sistere. conjicerem, ipsa sua forma et 
proprio suo adspeetu, ab antheridiis plurimarum: Floridearum quam maxime rece- 
dere, id mihi quidem sat evidenter adparuit. Juniora, qu: ab initio tantum ob- 
servare contigit, multo potius sphierosporas zemulari patet; adultiora sistere sphszero- 
sporas eruptas, quas, peculiari modo, ob situm aut ipsam earum consistentiam, inter 
serles pinnarum et alam frondis receptas aut retentas fieri, forsan facilius quispiam 
conjiceret. Quin. immo lineas istas, ab initio parum conspieuas, et dein partes, in 
quas organa secedere observasse credidi, ad ejusmodi conclusionem conducere, haud 

" In. recentius publici juris faeto opere Falkenberegii, plurima, quie de »Cliffonea» dixit, aut 


aliter interpretata, aut ita exposita, ut sere mihi intellivenda adparuerint. Qu:e antheridia dixit 
organa, ea aut ita observata, aut ita descripta, ut eadem vix recognoscenda putarem. 


Analecta Algolozeca. 89 


negarem.  Fingere liceret adultiora et subdivisa organa sistere sph:erosporarum par- 
tes, quas ipsa architectonica Cliftoniee structura suadente, proprio modo inter partes 
alias frondis exceptas et jam germinantes putares, ut de aliis quibusdam »spheero- 
sporis» observatum fuisse constat. lx altera vero parte contra ejusmodi interpre- 
tationem. animadvertendum  adparuit, me observasse has partes alio modo  proveni- 
entes et ex cellulis propriis, alio modo sitis, generatas fuisse, quam ea organa, in 
quibus sphzrosporas Generis Cliffoniee sine omni dubio recognoscere credidi. 

Quum igitur mihi evidentissimum | adparuit hzc organa. Cliftonizte nullomodo 
spherosporas hujus Generis sistere. inquirendum putavi anne alia inter Florideas 
existerent organa, cum quibus ea in Cliftonia observata, quoad naturam. identiea 
considerare liceret. Inter Genera Rhodomelearum melius cognita nulla ejusmodi 
organa observata fuisse, assumere ausus sum. [In nonnullis vero Generibus Novze 
Hollandi:,. hodiedum minus cognitis, organa certo quodam respectu cum dictis or- 
ganis Cliftonize. convenientia me vidisse suboluit, quamquam hiec quoad suam na- 
turam alio prorsus modo interpretata fuisse scirem. De partibus nimirum | Zrigenece 
ante aliquot annos scribens, sequentia de suppositis ejusdem sph:erosporis dixi: 
»Sectione facta transversali adparet sphzerosporas intra stratum corticale densum 
esse omnino immersas, intra siphones, vix ab aliis cellulis dignoscendos generatas, 
geminis simul conspicuis e regione positis ad eundem articulum adparenter perti- 
nentibus. In parte fertili stratum corticale magis gelatinosum videtur, et erumpen- 
tibus demuii sphizerosporis facilius ut,adparet secedens. Sph:erosporas maturas tri- 
angule divisas vidi. Ejusmodi sph:erosporas eruptas inter fila conniventia fascicu- 
lorum haud paucas observavi, sordibus vero simul inter fila collecta cohibitas. 
Gloimnerulos sphierosporarum, hoc modo inter fasciculos filorum exceptos, a Sondero 
ut favellidi« descriptos fuisse, mihi vix dubium videtur». 

Comparanti mihi hodie organa ea Cliftoniee, qu: antheridia judicavi, nulla 
scio organa cum his magis convenientia, quam ea quie BSonder in T'yigenea ut 
f'avellidia descripsit, quie. vero ipse spherosporas hujus plante sistere putavi; at has 
spherosporas. ut finxi, jam intra partes plant:e germinantes, et hinc proprio quo- 
dam modo mutatas. Nimirum inter has, sic dictas sphierosporas, alias minores vi- 
deram, in quibus divisionis quaternarke indicia quiedam detegere credidi; alias 
autem, quas in situ intra plantam germinantes finxi, et hinc varias formas et posi- 
tiones assumentes; atque (ut finxi) ob germinationem jam inchoatam, quoque quoad 
structuram mutatas. Memoria. repetenti mihi, quie ita observaveram, placuit hodie 
comparare hzc organa eum ii, quie antheridia Cliftonise sistere judicavi, et evi- 
dentem inter utraque vidi et form:e exterioris, et structurze organorum et situs in 
planta eadem generantis analogiam. |n utriusque plantie organis me observasse 
alia juniora, rotundata, et lineis separationis a centro superficiem versus excurren- 
tibus, divisionis modum quendam indicantibus, similem dicerem ei, quem in sphiero- 
sporis triangule divisis normalem diu novimus; hodie vero mihi observare contigisse 
hic organa in Cliftonia fieri sensim majora et in plures partes sensim secedentia, 


tum in partibus ita separatis et formam partium magis obovatam fieri et. disposi- 


9a J. G. Agardh. 


tionem quasi a basali quadam parte radiantem ; denique in singulis his partibus 
structuram interiorem quasi iisdem propriam, nempe easdem quasi innumeris par- 
tibus minutis, at arctius cohzerentibus, rotundatis contextas. — Mihi igitur has partes 
in Trigenea et. Cliffonia. comparanti, tum ex modo, quo in ipsa planta generari vi- 
dentur organa, tum ex adspectu ipsorum organorum et sub juniore et sub adultiore 
evolutionis stadio; tum denique suadente structura interiore eorundem sub stadio 
magis evoluto, concludendum: mihi adparuit organa dieta revera sistere organa ejus- 
dem naturg, qualia in. Generibus comparatis hiec obveniant Dum. vero in. Zrigenea 
(ipsis sphierosporis hujus Generis adhuc ignotis), dubitare liceret anne organa dieta 
sph:zerosporas €eneris sisterent, ejusmodi dubia de natura organorum) in Clftonia 
vix obvenire debere videretur. utpote in hoc Genere sphzerosporas alias, longe alio 
modo et provenientes, et demuru sitas, recognoscere licuerit. 

De natura horum) organorum ita ex analogia judicanti mihi denique alia quo- 
que planta Novas Hollandiz, parum: revera hodiedum cognita, in memoriam Algo- 
logorum revocanda adparuit -— puto plantam illam peculiarem, quam ut Genus sui 
juris sub nomine. Heterocladie: jamdudum: descripsit Decaisne. Ipsam frondem hujus 
complanatam esse, et magis Delesserieam quandam referentem, ramos vero fructi- 
feros esse teretiusculos et inferne nulla artieulationis cujusdam indicia monstrantes, 
superne autem coma callithamnioidea vestitas; et inter fila hujus com:e organa ob- 
venire, in quibus sphzrosporas Generis agnoscendas esse docuit Decaisne, quod 
quoque a posterioribus Algologis ') sine ullo dubio receptum putarem. Mihi hee 
organa  Heterocladie hodie examinanti, dubia de earum natura surrexisse confiteor. 
Spherosporas nimirum dictas revera nec intra rachides ramorum fertilium (modo 
spharosporarum in aliis Florideis normali) immersas videre contigit, sed in ramis 
fila Callithamnioidea generantibus nidulantes. et ita (saltim posterius) quasi extra 
frondem propriam receptas; easdem nec sphszerosporarum aliarum. aliquo modo in 
partes 4 rite subdivisas observare contigit. (Iconem ipsam Decaisnet hodie com- 
paranti mihi nec in hac organa ab eo depicta ita rite subdivisa adparuerunt. —Ma- 
jora horum organorum, quasi leviter compressa, nune divisionis cujusdam indicia 
monstrare dicerem; quin immo nunc partes 4 dignoscere credidi. at partes invicem 
arctius cohzrentes. Relietis igitur opinionibus, antea de his organis expressis, et 
comparatis organis, qux antheridia Cliftoni: sistere con]jeci, organa dieta tum | Hefero- 
cladiee kaum. Trigenee antheridia harum. plantarum. sistere, hodie lubenter assumerem. 

Organa illa, quie antheridia harum plantarum sistere putavi, in Generibus ob- 
venire, quz ob alias partes fructiferas, nec non ob totum habitum invicem admo- 
dum diversa considerare consuevimus, si quis mihi objiceret, dixisse placet conspicuas 
ejusmodi habitus differentias inter haud paucas Rhodomeleas obvenire, quas tamen 


'; In. recentissima  Rhodomelearum dispositione (»AAodomelacece» von Schmitz et. Falkenberg) 


sub nomine Heterocladiee/ Genus. Decaisnei intellectum puto, at hoc loeo icone illustratum, quam, 
comparata icone a Decaisne data, ad eandem plantam pertinere vix quispiam supposuerit. Lx 
modo, quo deseribuntur organa fructifera, opinionem de eorum natura agnotam putarem; quam a 


Decalsne primitus datam, dein ab Algologis omnibus insequentibus receptam: suspicor. 


Analecta Algologica. 91 


invieem proxime affines assumere vix dubitarunt ii systematicorum, qui affinitates 
Rhodomelearum nonu ex habitu frondium, sed ex structura partium fructificationis 
dijudieandas esse putarunt (ita. Zijodomelam. et. Odonthaliam, Polysiphoniam et. Dicty- 
meniam, alia ut taceam, invicem proxima affinitate juncta. Genera, quin immo eos 
assumsisse, quibus Algae artieulatzte ab inarticulatis longius sejunctz:e adhuc. obve- 
nerunt Me quoque eandem opinionem diu amplexisse, quin immo in primis, quae 
seripsi de Florideis operibus, id hodie lubenter confiteor. Hoc ductus principio, 
quoque opinionem de affinitate "Trigenez (Anal. Algol. Cont. II. p. 54) meam de 
affinitate hujus Generis opinionem jam ante annos professas sum; et ad rationes 
l. c. allatas hoc loco ulterius referre placuit. 

Si vero organa quizedam fructificationis, externe subsimilia aut alias ob causas 
invicem comparanda adpareant in plantis, quas suo habitu aut alias ob causas lon- 
gius in systemate separatas considerare consuevimus, inquirendum sane mihi vide- 
retur, utrum ejusmodi plantee, vitio ut ita dicam naturre quodam, consimilia organa 
generarent, an vitio systematicorum plant: longius in systematibus disjunctze fuerint, 
qua sdfadente organorum similitudine affinitate proxim:e viderentur. Et hoc quidem 
eo majore jure urgeri mihi videretur, quum agitur de speciebus tum suo habitu, 
a melius cognitis magis abludente insignibus, tum de ejusmodi formis magis inso- 
litis certee. eujusdam regionis, ex qua regione formas typicas adhuc minus cognitas 
suspicari liceret. Ejusmodi formas, quas hodiedum fere monotypicas dicereni, sistere 
Genera a me hodie comparata lubenter dicerem: sunt suo habitu invicem diversa 
et suis propriüs characteribus a. plurimis Rhodomelearum formis nimium recedentia, 
quam ut, suadentbus aliis formis Rhodomelearum, certum judicium de organis ab- 
ludentibus ferre liceret. Ex patria harum algarum, suis propriis formis feracissima, 
paucas quasdam formas hodiedum) nobis cognitas esse, monuisse placet; ignoramus, 
quibus intermediis formis magis forsan adproximari viderentur form:e, qu:e hodie 
heterogeneze nobis adpareant. [n affinitate dijudicanda Generum: ejusmodi regionis, 
lubentius equidem insisterem characteribus, a congruentia organorum fructificationis 
deductis, quam ex habitualibus notis plus minus convenientibus. Quum igitur agi- 
tur de tribus illis Generibus: Cliftonia, Heterocladia et Trigenea, quie tum invicem, 
tum ab aliis Rhodomelearum Generibus, et habitu et fructificationis partibus (saltim 
quales has hodiedum intellectas novimus), differre putarem. dum me judice conve- 
nire viderentur organis quibusdam, quibus similia in aliis Generibus detecta nulla 
hodiedum cognita mihi adparuerunt, certe difficilius dijudicandum: videretur, utrum 
uno an altero modo tum de ipsis eorum organis, tum de Generum affinitate judi- 
care opporteat. Hoc vero judicium diversum fore putarem, prout affinitates Rhodo- 
melearum aut ex habitus conformitate, aut ex congruentia organorum fructificationis 
deducere conantur systematici. Mihi quidem affinitates Rhodomelearum ex structura 
stchidiorum dijudicandas esse statuenti ejusmodi judicium difficillimum fore patet. 
quum stichidia tum  Heterocladizte. tum Trigene:e hodiedum ignota conjicere ausus 
sim, utpote organa hucusque ut stichidia horum considerata alio modo interpretanda 


esse assumeserim. 


99 J. G. Agardh. 


Si vero, ut fert opinio Algologorum hodierna, ex ipsis organis dictis certum 
judicium de affinitate proxima plantarum, que invicem plus minus affinia conjice- 
rem, haurire non liceat, jure tameu quodam inquirendum mihi adparuit, anne aliis 
quibusdam rationibus suadentibus, de affinitate Generum — quie organis a me an- 
theridia dietis. convenientibus adproximanda conjicerem —, conjecturam quandam 
ferre liceret. Hoc respectu primum ipsam frondis structuram, ut ita dicam, ana- 
tomicam consultandam putarem. 

De Trigenea olim. (Anal. Alg.. Cont. H. p. S4) scribenti mihi placuit memoria 
repetere characterem. quendam ipsius structure frondis, quem jam a Sondero cha- 
racteristicum. consideratum) fuisse videram, nimirum »frondem primariam esse stratis 
duobus contextum, perenchymalio exteriore, epenchymatico interiore», addita a me 
observatione: »nisi magnopere fallor his verbis paucis indicatam fuisse differentiam, 
qua Trigeneam a longe plurimis Rhodomeleis diversam esse» conjicerem: dum ni- 
mirum in Rhodomeleis melius cognitis frondem quasi articulis. polysiphoneis super- 
positis contextam — si quoque hauc structuram  evolutione strati corticalis sepe 
plus minus velatam — novimus, hanc structuram in Trigenea desiderari, ex verbis 
rite intellectis Sonderi sequi putarem. — Structuram igitur verbis allatis Sonderi indi- 
catam, diversum omnino typum Rhodomelearum referre, assumere ausus sum. Sua- 
dente hac structura, quam epenchymaticum dixit Sonder, Trigeneam convenire cum 
Generibus istis paucis Rhodomelearum, in quibus frondem cellulis numerosis cylin- 
draceis, interioribus invicem anastomosantibus, exterioribus nunc in reticülum laxe 
conjunctis, nunc magis Callithamnioideis et invicem lere liberis, expressis verbis 
assumere ausus sum (Conferas ea, quie ipse hoe respectu de 7'(igemea dixi (Anal. 
Algol. Cont. Il. p. S4) et de Heterocladia (Anal. Algol. Cont. III. p. 132). 

Inquirendum igitur mihi adparuit anne ex hac structur: convenientia assu- 
mere liceret, typum quendam proprium HRhodomelearum indicari; et hunc in finem 
quinam esset structura interior ipsius coste in Cliftonia — de qua apud auctores 
nullam. mentionem faetam fuisse memini — animadvertere placuit quie hodie ob- 
servavi. Siruecturam pinnarum tetrasiphoneam jam quidem pinxit Harvey; et ejus- 
modi strueturam. polysiphoneanmi in partibus quoque aliis junioribus obvenire, forsan 
assumere liceat. Sectione vero facta trausversali ipsius coste adultioris, quam in 
omnibus partibus adultioribus evidenter distinctam novimus, siphonem quendam 
centralem vix certius recognoscere licere, dicerem; et hujus quasi loco, axilem re- 
gionem. vidi lasceieulo filorum  tenuiorum  oecupatum; longitudinali facta sectione 
jpsius costie. observavi fila. longitudinaliter exeurrentia numerosa, quorum interiora, 
exterioribus conspicue tenuiora et articulis longioribus instructa vidi, exteriorum arti- 
culis magis rite eylindraceis, suo diametro circiter quadruplo longioribus; his conjunetis 
ipsam  polysiphoneam partem coste. constitutam esse putarem; quie extra dictas 
cellulas in parte costie exteriores proveniunt cellulze, stratum. corticale ejusdem. con- 
stituentes. putarem. — Cellulas. intimas ipsius coste plurimas rite longitudinaliter ex- 
currentes dicerem, at invicem nec secus longitudinem) eoneretas, nec ullo modo in 


arüeulos polysiphoneos conjunetas, sed invicem liberas; et quin immo nonnullas 


. 9 
Analeeta | Algologica. 95 


earundem vidi oblique excurrentes, quasi ad dispositionem tendentes, quam in par- 
tibus inferioribus et magis secus longitudinem expansis in. «novia. et. Halodietio 
obvenire quis crediderit, si quoque in his Generibus, ad alium (et facilius diceres 
omnino habitu diversum) Typum tendentibus, ejusmodi congruentiam parum per- 
duetam lubenter conjiceres. 

Structuram vero, eujus in caule Cliftoni&e. quzdam: indicia adesse mihi sub- 
oluit, hane, si quoque alio quodam modo evolutam, in Bosíirychia adesse forsan 
quispiam -conjlceret. Mihi quidem ejusmodi suppositionem, quam aliis de Rhodo- 
melearum systemate seribentibus vix suppositam putarem, proferenti, quoque ra- 
tiones indicare opporteat, quibus structuram dictam, si non certius demonstratam, 
tamen nee omnino rejiciendam putavi. Et hoc quidem respectu ad ea, quie pro- 
priam structuram Dostrychisee describens supra jam attuli, referre forsan haud suffi- 
ciat; hinc ulterius ad structuram  Dostrychie illustrandam quoque de Typis aliis 
Rhodomelearum hoc loco pauca afferre placuit: 

In ipso modo quo in Rhodomeleis cellule conjunguntur, frondem earum, ha- 
bitu plus minus diversam, formaturc, triplicem typum: agnoscendum putavi: 

1:5. In fronde, quam lubenter rite polysiphoneam dicerem, siphones puto ejus- 
dem articuli seque longos, longitudinaliter exeurrentes, et ita invicem concretos atque 
genieulis utrinque ita cohibitos, ut frondem optime jure articulatum dicere liceat ; 
siphonibus eundem -articulum constituentibus in his sque longis; longitudine vero 
artieulorum pro situ in fronde et pro diversitate specierum varia; velut ipsos arti- 
eulos nune nudos, nune strato eorticali obtectos, hodie dicere liceat. 

Hane structuram frondis obvenire proxime eandem tum in Generibus aliis 
fronde eylindracea instructis, tum in complanatis, quamquam ex indole et structura 
stichidiorum differentias adesse inter Genera structura dicta convenientes, assu- 
mendas putavi. 

2:0. In fronde. quam lubenter ex Generibus hodie cognitis magis Callitham- 
nioideam dicerem, cellulas constituentes in artieulos rite superpositos conjunctas vix 
dicerem ; cellulas elongatas, quibus constituuntur, nec invicem parallelas, nec secus 
longitudinem invicem connatas. sed positione plus minus divergentes, ipsis apicibus 
vero invicem quasi in rete conjunctas, mediantibus anastomosibus ex apicibus emis- 
sis; frondem exteriorem, ipsa ramificationis norma. admodum ab aliis diversam con- 
stituant, quare quoque (ob diversam ita frondis structuram) Rhodomeleis pertinen- 
tem quodammodo zegre agnoscere voluerunt; fructibus vero congruentibus demum 
Genera hac structura insignia Rhodomceleis rite adscripta fuisse, nec ab ullo hodie 
denegatum fuisse scio. 

2:0. In fronde Bostrychis, cellulas constituentes quoad situm et dispositionem 
cum isdem Polysiphonearum congruere patet, easdem vero, longitudinaliter juxta- 
positas, invicem haud seeus longitudinem concretas obvenire, sed invicem spatio 
pereeptibili probe sejunetas, nici quod definitis locis conjunguntur auastomosibus, 
tum apices articulorum ejusdem fili, tum fila longitudinalia diversa at juxtaposita, 
quasi suis definitis locis fili elongati conjungentibus. Structuram Bostrychie hoc 


94 J. G. Aeardh. 


modo intermediam esse inter eam quam Generibus polysiphoneis characteristicam 
dixi, et aliam in Generibus Callithamnioideis obveniéntem. Ipsam directionem cel- 
lularum. in. Generibus, frondem  reticuli ad instar evolventibus, paulisper diversam 
obvenire in axilibus partibus et exterioribus ejusdem frondis perpendenti mihi ad- 
paruit, structuram  Bostrychisie eum  Generibus istis Callithamnioideis potissimum 
comparandam esse. 

Mihi vero hoc modo de Typis structura frondis diversis, quos in aliis Rhodo- 
melearum Generibus adesse adparent, statuenti, neutiquam in mentem venisse Rhodo- 
melearum quandam dispositionem ejusmodi differentiis fundatam, proponere, id ex- 
pressis verbis dixisse placuit; rationes quasdam tantum afferre volui cur in dispo- - 
sitione. Generum systematica characteres e structura ipsius frondis petitos, haud 
omnino omittendos putarem; sin vero ejusmodi characteribus quandam. vim attri- 
buendam esse assumere liceret, indicatum voluerim Cliftoniam saltim eum Generibus, 
quie. proprie. Polysiphoneas dixi, neutiquam proxime convenientem videri; quin 
inno eandem, structura suadente ipsius costi, potius convenire cum Generibus 
illis, quorum typicas formas magis Callithamnioideas dixi, quibus quoque Bostrychias 


hoe respectu adpropinquari suspicatus sum !). 


Quirenti vero mihi characteres proprios — quos ex ipsis organis fructifica- 
tionis deducendos esse egomet lubenter assumerem — quibus ducentibus tvpi Rhodo- 


melearum revera diversi certius dignoscerentur, dolendum quidem adparuit nec mihi, 
nec aliis contigisse Algologis hiec organa in omnibus illis Generibus observare, quie 
ob unum aut alterum characterem | abludentem | plus minus abnormia considerare 
consuevimus. 5i quidem jure quodam assumendum putavi plures supponere licere 
typos, quos ab eo, quem in nostris plurimis Rhodomeleis agnoscere. consuevimus 
plus minus aberrantes viderentur; si ejusmodi typos aberrantes in| CAffonia, in 
Hoeterocladia, in. Trigenca, quin. immo in. Dosfrychia. recognoscere credidi, et in his 


— invicem plus minus abludentibus — organa fructificationis omnia nondum rite 


'j Strueturie. differentias, quas in ipsa fronde Rhodomelearum dignoscendas putavi, nullomodo 
rite intelleetas fuisse, hoe loco monuisse placet. Ut hoc respectu unico subsistam exemplo, Genera 


ista omnibus notissima — JPolysiphoniam puto et  Bostrychiam ita omni respectu convenientia 
considerari putarem, ut facile dicerem me nescire, quo charactere strueturie frondis ne dicam 
quoque quo charactere structure. stiehidiorum ab Auctoribus de iis seribentibus indicato, hzc 


Genera invicem distincta. judicarentur; quin immo a Montagneo, qui tum Bostryehiam ut Genus 
sub juris proposuit tum plurimas hujus Generis species novas descripsit, vix ullo modo indicatum 
putarem quonam charactere Genera. dieta digenoscerentur. Hine quoque suspicandum mihi adparuit 
formas. ejusdem: speciei alias. fnisse ad. Polysiphoniam relatas, alias inter. Bostrychias militantibus. 

Mihi ita judicanti de iis, quie antea de his Generibus seripta videram, hodie quoque de re- 
centissima  Rhodomelearum dispositione, a. Sehmifz et Falkenberg data, dixisse opportet primariis 
istis neglectis characteribus, quos tum ex struetura ipsius frondis deducendos putavi, tum ex struc- 
tura. omnino diversa. stiehidiorum sine omni dubio sequi putarem, in una eademque Zophothaliearum 
dieta. familia recepta. fuisse Genera, utroque respectu me judice diversa; ne dieam diversissima. 
De peeuliari illa, in ipsa frondis compositione typica differentia, qua Bostrychiam a plurimis Rhodo- 
melearum Generibus diversam putavi, nullum. verbum allatum vidi; hine multo minus characteres 
a tvpica stichidiorum differentia indieatos dicerem. Hoc modo in eadem Lophothaliearum familia 


conjungere licuisse Genera, qu:e, me judice, ad omnino diversas regiones Rhodomelearum pertinent. 


m——o5o———— ———————————— 


——————— 


Analecta Algologica. 95 


cognita confiteri opportet, facilius eluceat nee de affinitate proxima horum Generun 
certius judicare licere; conjecturas tamen proponere liceat de affinitatibus, quie an 
vere sint, postera dies docebit. 

Quum vero, me judice, agitur quzestio anne plures typos inter Rhodomeleas 


assumere opporteret, quos a Typo  - quem in nostris plurimis Rhodomeleis agno- 
scere. consuevimus — plus minus aberrare cuidam viderentur, jure quodam inqui- 
rendum mihi hodie adparuit quibusnam characteribus — ignotis adhue stichidiis 


horum €enerum, quorum ex typica structura affinitates Rhodomelearum precipue 
judieandas credidi — Genera illa, quee hodie plus minus abnormia adpareant, in- 
vicem aut congruentia, aut invieem evidentius diversa viderentur. Hoe respectu 
tum ipsam typicam structuram frondis comparandam esse mihi adparuit, tum cha- 
racteres minoris momenti, quibus plus minus congruere videntur ejusmodi Genera 
affinitate dubia, consultandos putarem. Hune in finem precipue consultanda mihi 
adparuisse organa illa, quoad naturam forsan dubia, quse autem in Cliftonia anthe- 
ridia hujus Generis sistere certius assumere ausus sum. Si eum his, quoad struc- 
turam et functiones congruentia viderentur organa, quie in Heterocladia ut sphzero- 
spore hujus Generis hucusque deseripía fuerunt, in Trigenea vero nunc (a Sondero) 
favellidia, nune spherosporas sistere (a me ipso antea) considerata fuerunt; si organa 
ista tum invicem congruentia mihi adparuerunt, tum ab organis aliorum Generum, 
cum quibus eadem comparata voluerunt ali, evidenter aberrantia vidi; si alia or- 
gana, quie in Generibus dietis antheridia horum Generum considerare liceret, hucus- 
que saltim ignota manent; his rationibus conjunctis jure quodam assumere mihi 
videor ob ipsam horum organorum congruentiam, quoque affinitatem horum Gene- 
rum saltim ad interim suspicandam esse. 

Sin vero his organis fructiferis suadentibus, ejusmodi affinitatem conjicere li- 
ceret, quoque hodie monere placuit congruentiam quandam habitualem, in his Gene- 
ribus me observasse, quem cujusdam momenti esse lubenter supponerem: puto api- 
cem illum frondis incurvatum, quem in fronde tum Cliftonize, tum  Heterocladise, 
tum Bostrychie presentem minoris momenti forsan considerare liceret, quem vero 
haud prztermittendum putarem quum eundem suo modo conferre vidi, ad eam 
structuram stiehidiorum determinandam, quam his Generibus omnino characteri- 
sticam. puto; quo organisationis respectu ad ea refero, quie supra jam de forma 
stichidiorum in his Generibus dixi. Hae ductus consideratione hoc loco dixisse 
placet, me in Heterocladia observasse ipsum illum ramulum., cujus in inferiore parte 
organa vidi, quie tum Decaisne, tum 1pse olim sphzerosporas judicavi, hune quoque 
ramulum fertilem observavi apice (proprio omnino modo) incurvatum; quin immo 
eundem, ab initio spiraliter contortum fuisse lubenter conjicerem !). Ejusmodi ha- 


" Fruticulos filorum  Heterocladice examinanti mihi, organa quzdam, prieter majora, sphiero- 
sporas sie dietas foventia, alia adparuerunt multo minora, quz supra stipitem in spiram Helicoideam, 
quam maxime regulariter contortum desinentia observare credidi. Quomodo h:zec organa minutis- 
sima eum majoribus ramulis, in quibus sph:erosporas nidulantes recognoscere voluerunt, comparare 
opporteat, id mihi quidem omnino dubium adparuit. 


Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. VIIJ, 13 


96 J. G. Agardh. 


bitualem. eongruentiam nullomodo attulissem, nisi Genera allata toto suo habitu ita 
diversa fuissent, ut potius longius in systemate separata, quam invicem congru- 
entia unicuique adpareant. 

Patet. vim. et valorem, quem ejusmodi characteribus tribuere opporteat, vix 
dijudicare licere, dum alii lateant characteres, quibus in affinitate judicanda pre- 
cipaum quendam valorem tribuere consuevimus. Dum in pluribus hodie compa- 
ratis Generibus ipsa stichidia ignota manent, nescimus revera utrum ea organa rite 
comparentur, quie alii sphierosporas judicarunt, ipse autem antheridia sistere putavi. 
Sin autem his organis niterentur judicia, de affinitate Generum, patet quoque- has 
affinitates alias considerari debere, prout ipsa organa, quibus niterentur, diverso 
modo explicantur. Eine hodie neutiquam licere de affinitate Generum certius sta- 


tuere facilius quoque adpareat !). 


Quum hodie suscipere ausus sum de structura et affinitate Cliftonire ea afferre, qu:ze à novis 
allatis. Clff. pectinatie/ speciminibus rite fructileris docul, pauca quoque addere placuit de planta 
illa. perinsigni, quam jam fere ante sieeulum inventam, postea vero ab Algologis Australi: frustra 
quiesitam novimus, et cujus tantum fragmenta a specimine primitus invento disjuncta, Algologis 
omnibus posterioribus consultanda tantum adfuerunt. Quo loeo Novie Hollandize specimen. prima- 
rium. Cliftoniee. semipennatee à. Peronio lectum fuerit, id revera neseimus. Harvey speciem ad oras 
Novie. Hollandiie oecidentales. obvenire suspleatus est; neque vero ab ipso, nec ab aliis investiga- 
toribus Algarum hane plantam inventam fuisse expressis verbis dixit. Qualem imaginem ejusdem 
dedit. Lamouroux, talem illam quoque a. Harvey redditam: diceres, eaule eylindraceo et levi instruc- 
tam; quomodo ex hoc caule teretiusculo generarentur partes, seu folia sie dicta tristiche exeuntia, 
id. ramificationis propriam indolem  quierenti, expliceatu diffieile quidem videretur. Qu:e ex hoc 
speeiminis fragmento didici, ea jamdudum: afferre molitus sum. Postea novum habui specimen in 
Encounter. bay à. D:no Vereoe e profundis protracetum, ex quo observato sequentia de hae specie 
parum cognita hodie addere. placuit. 

Colorem: illum. roseum. et puleherrimum, quem sue. plantze tribuit Harvey, nostram plantam 
haud. referre, sed. potius. plantam. colore. sordide purpurascente indutam vidi. Nostrum specimen 
suffültum vidi caule. pennam  corvinam fere crasso, et. lere 6 pollieari, attamen hune tantum supe 
rioreni. partem. plant:ie. sustinentem ; hune eaulem quoque residuis partium delapsarum fere suo modo 

" qn reeentissima. de / Rhodomelearum | struetura. et dispositione Generum faeta expositione 
(» Rhodomelacee: von. Fr. Schmitz und. P. Falkenberg») hodie video Cliftoniam sub n:o 4í in propria 


quadam. HRPOSIPHONEARUM "Tribu eui preter. Cliftoneam quoque. Polysiphonia. denella. adnume- 
rata. luit ita. dispositam, ut. Polyzonieis (quibus prieter. Polyzoniam. et Leveilleem quoque. Diptero- 
siphonia sub quo Genere Polysiphonia heteroclada et. Polys/ph. dendritica. militant) proxime inse- 


quentibus, Genus. quasi intermedium eonsideratum fuisse putares. Hine affinitates Generis dijudi- 
eatas Fuisse, suadentibus characteribus, quos magis habituales lubenter eonsiderarem, et neglectis 
His n PFrutificationis partibus petitis, quibus, me judiee, in Rhodomelearum Generibus disponendis 
precipue insistendum videretur. Hoe modo faetum fuit ut in eódem Tribu Genera eonjunguntur, 
quie suadentibus. stiehidiis ad Typos omnino diversos Rhodomelearum, me judice, pertinent. Me 
quoque. in hoe opere diutius exspeetato multa alia dieta vidi, quie eum iis, quie ipse observavi, 
parum. eongruentia putarem. — De Cystocarpiis Cliftonize dieitur eadem esse minuta et fere globosa; 
dum eadem eum aliis comparata: mihi potius maena obvenerunt et. fere reniformia; formam propriam 
stichidiormm. et. dispositionem sph:erosporarum neutiquam rite indieatam putarem, quibus vero rite 
examinatis Genus eum. Bostrychia eonvenire putavi; antheridia ita descripta vidi et quoad formam 


et quoad dispositionem ut longe alia organa ita interpretata fuisse, patet. 


BALISE lv MIT T 


Analecta Algolovica. 91 


tomentosum dicerem; ipso tomentoso residuo rotundatas ciceatriculas ramorum delapsorum cinsgente. 
Seetione facta transversali caulem ipsum teretiuseulum) vidi, et totum interius cellulis minoribus 
occupatum; nec dispositionis bitrifari:te partium, quam in superiore parte ramorum: dignoscere li 
cuit, indicia quzedam offerens. Si secatur ramus superior, observatur cellula centralis magna. rotun- 
dato-ovata, duabus seriebus cellularum paulo minorum cincta; hie eellulie ita. disposit:e, ut. una sub 
fuleiens jugum, quod in alam frondis externam abit; gemin:e autem anteposit:ze videntur seriebus 
foliorum geminis externis. Preter h:ee organa externa ipsi rami proveniunt, suo proprio ordine ab 
axili parte exeuntes; et ita sensim densi, ut horum reliqui, cireumcirea caulem investiunt quasi 
tomentosum. In specimine vero hoc, a me observato, partes nullas Iructiferas observare contigit. 


IIL De singulis Speciebus et Generibus Fucoidearum observationes. 


XXII. De formis quibusdam Nereiae adscriptis, earumque partibus 
fructificationis. 

Genus NRrELE, quale in Icone Zanardiniana illustratum, hodie, ni fallor. ab 
omnibus receptum fuit; Speciem australem  Nereiz&e. Harvey. quidem descripsit, et 
icone quoque haud omittenda illustravit, quam vero 1n receutissima harum Alga- 
rum recensione frustra quiesivi. Utramque plantam. sive ad unum. idemque Genus 
referrerentur, aut diversa constituere viderentur, ad 'T'ypum bene recognoscendum, 
sua conferre putarem. 

Qualem primitus descriptam NW. filiformem vidi, hanc dicerem fronde minori, 
pollices paucos alta, at crassa et dense decomposita, ramis subdivaricatis obtusissi- 
mis, ultimis subtruncatis in fasciculum filorum terminalium densum terminantibus. 
Huic simillimam speciem vidi ex Nova Hollandia, at hanc fere usque pedalem et 
multo magis decompositam, eadem vero ramificationis norma insignem. | Frondem 
in hac observavi cellulis superficialibus frondis quasi singulis per se prominentibus 
obtectam, ita facilius dixissem quandam analogiam cum Mesembryanthemo crystallo- 
phoro offerentem. Ad basem ramulorum minorum nonnullas cellulas quasi magis 
intumescentes et paulo majores, demum fere pyriformes obvenire, quas Sporangia 
uniloeularia sistere facilius conjicerem. Hanc formam, a Br. Wilson ex Port Phillip 
Heads mihi missam. nomine N. rorHocLaApLE, olim designavi. 

Ab his formis typicis Nereie, species illa a Harvey nomine JNereie australis 
designata, sub n:o 66 F. & G. distributa, in Phye. Awstr. enumerata et in. Fl. Tas- 
manica lab. 188 icone admodum insigni illustrata; formam: sistit diversam, admo- 
dum conspicuam, et cum nulla alia mihi cognita specie confundendam. Quin immo 
lubentius dubitarem anne in hac dignoscere opporteret typum Genericum proprium, 
habitualibus notis magis ad. Desmarestiam tendens, evolutione fructificationis- partium 
ad typum jSporochn?, ut putarem, sat conspleue tendens. 

Quod primum atünet congruentiam cum typicis plantis Nereie, species hiec 
australis adspectum przebet admodum diversum. Dum ille sunt plantze suis ramis 


983 j J. G. Agardh. 


ramulisque divaricatis, admodum crassis quasi in nodos truncatos, at coma densa 
terminatis insignes; Nerela australis adspectum  pfrebet admodum diversum, cum 
juniore planta Desmaresti:e aculeatze. multo potius congruentem. 

Nereiam australem. revera vidi pro :etate aut evolutionis stadio sub formis 
admodum diversis obvenire. Plantam, quam magis.juvenilem facilius agnoscerem, 
filis. suis conlervoldels, ramos ramulosque superiores, coma laxa et mollissima in- 
vestientibus, Desmarestiam | aculeatam potissimum | referre, jam supra monul. Sub 
stadio, quod potius senile judicarem, offert plantam. coma. denudatam, apicibus fere 
in acumen productis. At inter utrumque stadium quasi intermedias plantas vidi 
fructiferas, suo modo tvpum Sporochnoidearum, me judice, sat conspicue indicantes. 
Sub hoc stadio plantam in F7. Tasmanica depictam fuisse lubenter dixissem. 

Sub studio, quod maxime juvenile vidi, planta filis suis confervoideis obsita, 
ut jam dixi magis Desmarestiam. aculeatam, quam aliam quandam mihi cognitam 
refert. Ipsi rami ramulique in cuspidem molliorem sunt excurrentes; infra hunc, 
apicem filorum quasi penicilli longius deorsum pluma mollissima obtegunt; ipso 
apice acutiinato et increscente terminato quasi penicillo paulo densiore. Hune vero 
peniecillum terminalenmi (forsan. magis deciduum) nunc deficere vidi. Iufra hunc api- 
cem rami vidi rachides, alterne quasi contractas et expansas, quas] nodosas; ipsis 
nodis loca fertilia. indicantibus; penicillis nimirum filorum ex nodo egredientibus, 
soro supra superficiem Ipsius rachidis elevato constitutis.  Organa sori pyrilormia 
vidi, invicem distincta, at adproximata, affixa pedicello tenuiore; quasi articulos 
3-4 superpositos, polvsiphoneo modo in partes paucas divisas monstrantia. ln his 
corpusculis pyriformibus sporangia pluriloeularia Generis agnoscenda. putarem. 

Specimina alia. vidi coma uberiore et deusiore sspe instructa, alio modo fructi- 
fera; soros nimirum in his supra ramos conspicue adultiores provenientes puto, 
verrucas laterales constituentes, cystocarpla Gracilarie cujusdam  seinulantes. | Hzc 
sunt organa, quie in icone Harveyana depicta videas; globoso-conica ibidem depin- 
guntur; qualia depicta, eadem diceres sistere fructus notissimos Sporochni, at sub 
forma diversa et Genus forsan proprium indicantia. Hos fructus in pluribus spe- 
ciminibus adultioribus observavi, at coma sepe destitutos et magis irregulariter 
hemisphsericos, potius verrucas zemulantes. His dissectis vidi eadem constare tum 
paranematibus paucrarticulatis, articulo. terminali obovato instruetis. tum. organis 
paulo majoribus intermixtis, quie sporangia unilocularia obovata sistere putarem. 
Fructus hos, cystocarpia szemulantes, nullo pericarpio cinctos esse, dixisse placet. 

Denique addere placet me quoque specimina vidisse, quie denudata ejusdem 
plante lubenter dicerem; adparatus penicillorum in his aut omnino deficere, aut 
nubeeula vix conspicua adest ramulos supremos cingens. lu his rami ramulique 
nunc in apicem sat conspicuum exceurrunt, nunc penicillo at tenuissimo terminantur. 
In ramis horum a facie observatis sepe adsunt sori minutissimi at evidenter plante 
cul insident pertinentes... A. facie observati admodum mucosi adparent, filis minutis 
à centro quodam radiantibus constituti; 1n ramo transversaliter secto vidi hos con- 


sütutos filis elavatis articulatis à. centrali quadam: regione extrorsum radiantibus, 


Analecta Algologica. 99 


evidenter stratum quoddam proprium constituentibus, ipsa centrali regione filis magis 
elongatis et tenuioribus contexto. Eos soros esse initia eorum, quos mox supra 
descripsi demum sporangia unilocularia cum paranematibus constituentes, vix dubi- 
tarem; et hinc plantas has denudatas, quamquam habitu admodum diversas, tamen 
ad eandem plantam pertinere. mihi facilius persuadeam. 

Si recte statuerim. plantas has omnes, a me comparatas, ad unam eandemque 
speciem pertinere, patet sporangia duplicis generis, qu:e hodie unilocularia et pluri- 
loeularia seepius dicuntur. quoque in Sporochnoideis obvenire. 


XXIV. 


(9 a.) DiroeHvs cmiwrTUS (J. Ag. mscr.) fronde czespitosa, radiculis emissis radicante, 
decomposito-dichotoma subflabellatim expansa, segmentis patentibus, supra ba- 
sem angustiorem dilatatis sensim in formam sublinearem abeuntibus, apicibus 
ingqualiter. furcatis et coma segmentorum filiformium crinitis, cellulis interio- 
ribus median: frondis indivisis aut margini vicinis duas serles sparsimque 


plures formantibus, cellulis fructiferis 


Hab. ad oras occidentales Nov:e. Hollandi:e (ad. Rottnest Isl. a Walcott lec- 


tam mihi misit F. de Mueller). 


Immemor adparatum fibrarum, quas su: D. radicanti characteristieam judicavit Harvey, ex 
parte frondis inferiore pr:cipue provenire, formam hodie descriptam quoque ad dictam speciem 
esse referendam initio eonjeei. (Quum autem in planta aeeuratius examinati apices segmentorum 
vidissem ejusmodi fibris sat conspicue crinitos, oper:e pretium credidi, plantam peculiari hoe adpa- 
ratu instructam quoque quoad structuram interiorem aceuratius examinare, et fere stupens vidi eam 
sistere structuram quam Generi Dilophi characteristicam designavi; et speciatim congruere cum 
speciebus sectionis II; nimirum cellulas interiores medi: pagin:e indivisas obvenire, marginibus 
autem duplicem seriem cellularum inter utramque paginam generantibus. In segmento igitur tenui 
transversali margines vidi subclavatim dilatatos, media frondis parte tenuiore. (ua quidem obser- 
vata structura, mihi saltim fuit evidentissimum, adparatum fibrarum terminalium quibus segmenta 
crinità vidi, nullomodo speciem novam ad viciniam Dictyot:e radicantis vindicare, si quoque func: 
tionibus consimilibus adparatus peculiaris creatus videretur. 

Quoad adspectum, colorem: et consistentiam vix a vulgari Dict. dichotom diversam dicerem. 
Ramificationem vero minus rite dichotomam, magis flabellatam et ob segmenta ima basi angustiora, 
lineam circiter lata, sursum sensum dilatata, quin immo bis lineam latitudine superantia, apicibus 
segmentorum iterum angustioribus, abludentem dicerem.  Apices segmentorum insuper pluries sze- 
pius dichotom:e videntur antea quam in appendices filiformes subfascieulatim congestos solvuntur: 
appendices filiformes, et vage curvatas, 3—4 lineas longas, nunc quasi apice spathulato terminatas. 


100 , J. G. Agardh. 


XXV. De organis fructiferis Generis Spatoglossi observatio. 


Inter Dietyoteas (in. Anal. Algol. Cont. LI.) de speciebus et limitibus Spatoglossi 
Generis scribens, partes fructificationis. mihi parum cogritas esse confessus sum. 
Postea unius Speciei ibidem descriptie. (Spatoglossum. Grandifoliwm) specimina. non- 
nulla bene fructifera ex insulis Abrollos Nov:e Hollandise occidentalis habui, quibus 
suadentibus hodie pauca de fructificationis una. forma. addere placet. 

Fructifera folia paulo crassiora at fere minora quam in planta sterili, a me 
olim observata, dicerem et ramifieationem palmatam sat conspicuam offerentia, mag- 
nitudinem tamen servantia plantze inter Dietyoteas raram, laciniis foliorum singulis 
fere pedalibus et pollicem circiter latis. In novis speciminibus vidi partem infimam 
frondis supra stupam dilatatam radicalem tomento fulvescente, modo in Dictyoteis 
frequente, obductam. In foliis fructiferis vidi totam fere superficiem quasi maculis 
oblongis, lineam circiter longitudine, latitudine dimidiam circiter attingentibus, nuuc 
magis rotundatis, spatiis sterilibus intercedentibus utraque directione conspieue ma- 
joribus, ita ut inter margines frondis soros 8—10 fere eandem quasi zonam occu- 
pantes, numerare liceat. Folia ita fructifera sspe cribrosa vidi. quod soros elapsos 
obiter inspicienti forsan cuidam indicaret; at aliis multo majoribus, aliis minoribus 
tendentiam quandam  dissolutionis foliorum  senilium lubentius assumerem. Ipsos 
soros observavi supra paginam sat conspicue emersos: trausversa nimirum facta 
sectione. frondis tria ejusdem strata distincta vidi; extimis quasi cellulis minoribus 
in maculas fructiferas elevatas evolutis: has constitutas vidi sporis aut sporangiis (?) 
obovato-globosis, subverticalibus membrana. sub-distincta tectis; his contentu suo 


liberatis, membranas persistentes putarem, paraphysibus ut putarem) nullis. 


XXVI. De speciebus Myriodesmatis, mihi novis. 


Generis Fucacearum facilius distincti species plures, invicem evidenter affines, 
at characteribus admodum insignibus distinctas, in. Analect. Algol.. Cont. II. jam de- 
seripsi; quibus ducentibus subdivisionem quandam Generis l. c. quoque proponere 
ausus sum. Jam vero hodie, paucis preterlapsis annis, duas species novas deseri- 
bendas habui; quarum unam, omnium fere nobilissimam: facilius dicerem, alteram. 
eujus tantum fragmentum hucusque habui, suo tamen modo typum in JM. Quwerci- 
folio obvium, sat conspicue mutantem.  Characeteribus igitur insistens, quibus in 
speciebus disponendis l. c. usus. sum, formas novas sequenti modo et indicatis nu- 


mieris quomodo in serie specierum dispositas vellem, describere, periculum feci. 


5. M. mrriNNATUM J. Ag. mscr. lolis supra basem incrassatam singulis aut ge- 


minis emergentibus pedicellatis, singulis a rachide lanceolata alterne grosse 


k 


[LJ 
Analecta Algologica. 101 


dentata, nova folia consimilia alternantia emittentibus, lobis primariis secun- 
dariisque costa sursum evanescente pereursis, junioribus margine subdentatis, 


seaphidiis in foliolis secundariis utroque latere ceostzte numerose sparsis, 


Hab. ad littus oecidentale Novse. Hollandi: — ex Geographe-bay specimen 
parum completum habui. 


Plantam magnitudine et eharaeteribus ad MM. Quercifoliwm proxime accedentem recognoscere 
eredidi, caule teretiusculo, foliisque a tubere inerassato fusiformi singulis aut geminis provenientibus 
pari modo instructam. Dum vero hze folia in M. Quercifolia pinnatolobata dicerem, lobis ad ba- 
sem vix conspicue angustatis et forma fere oblongis — et (in nostris) sat conspicue oppositis; lobi 
in M. bipinnato in nova foliola prolongantur, qu:e ad basem contracta et quoad formam lanceolata 
a dente rachidis primarii provenientia et alternantia proveniant. Folia pinnatisecta dicere liceret ; 
at folia hoe modo composita ex eodem tubere caulino gemina proveniunt. Rachides ita divisas 
fere 6 pollicares longitudine, latitudine 3— 5 lineas latas, ipso petiolo folioli, latitudine vix lineam 
superante. In caule senili ramos geminos oppositos vidi; tuberibus paria foliorum generantibus. 

ii1; Foliis ambitu magis defimitis, pinnato-lobatis, singulis a petiolo teretiusculo (haud 
nodoso) provenientibus geminatis, costa media. superne evanescente percursis, lobis 
enervibus. 
Y 


9. M. emawprFOLIUM J. Ag. mscr. folis in caule teretiusculo. geminatis, singulis 
petiolo teretiuseulo suffultis, ambitu lanceolatis, inferne costa infra medium 
obsolescente instructis, a margine in lobos paucos, infimos oppositos, superiores 
alternantes, omnes eeostatos plus minus conformes abeuntibus, marginibus om- 
nium argute dentatis, scaphidiis utroque latere eost:ie plurimis, sine ordine 
conspicuo sparsis. 


Hab. ad oras australes Nove Hollandizee; ex Port Elliot sub n:0: 491 mihi 
missa (D:ma / Hussey). 


Species nobilissima foliis ultrapedalibus longitudine, quoad formam lanceolatis, petiolo tere- 
tiuseulo semipollieari suffultis, supra cuneatam basem, distantia circiter bipollicari, in lobos geminos 
oppositos, et dein (distantiis iisdem eonservatis) in lobos pauciores sparsos aut subsecundatos abe- 
untibus. Lobi ita formati plus minus folio eonformes, at «emper simplices vidi, ipso folio circiter 
duplo angustiores; minores circiter bipollieares quasi superne in formam magis ovatam tendentes ; 
adultiores, quos nunc 3—4 pollieares vidi, evidenter in formam lanceolatam abeuntes; omnes revera 
ad basem plus minus conspicue contracti, Margines omnium in dentes apieulatos, 2— 3 lineas in- 
vicem distantes excurrunt. Scaphidia per omnes partes foliorum densissime sparsa vidi; inter co- 
stam et submarginem ejusdem zon: 10—15 numeravi; eademque ita posita ut earpostomia alia 
unam paginam, alia alteram spectant. Ubi seaphidium tumet cellule strati interioris fere in fila 
soluta diceres, quorum alia rami parietem, apice earpostomio pertusum, alia interiora versus ten- 
dentia. Parietem interiorem pluribus quasi stratis contextum vidi, et ad hune spore singulz, invi- 
cem paulisper distantes, ex ovali-globoss, magn:e et saceulo suo hyalino inclusze et paranematibus 
cinctz generantur. Paranemata, quie ex hoe pariete basali exeunt, in fasciculos minutos collecta, 
ima basi ramosa, et ex hae parte antheridia lineari-oblonga, suo diametro pluries longiora emit- 
tentia. A medio faseieulo filum eylindraceum, artieulis longis contextum provenire vidi; numerosis 
fasciculis ejusmodi fila carpostomium versus emittentibus oritur ita paranematum fasciculus.  Para- 
nemata a superiore pariete et quasi a teeto scaphidii exeuntia, breviora vidi et laxiora; hzc vero 
antheridiis quoque instructa, Antheridia eranulis bene evolutis instructa. Hine scaphidia in Myrio- 
desmate hermaphrodita judicavi. 

lransversali facta sectione frondem contextam vidi cellulis directione paginarum elongatis, 
suo diametro 52:plo—4:plo cireiter longioribus; 3—4 ejusmodi series inter paginas superpositas, di- 
versarum sererum cellulis invicem  altermantibus; aliis obtusioribus, aliis angustatis. Supra hoc 


" 


102 J. G. Agardh. 


stratum interius, vix ullo eonspieuo endochromate coloratum, cellul:e. strati exterioris verticales 
breves et obtus:e exeuntes frondem ambiunt. 4 

suadentibus iis characteribus, quibus species hodie cognitas ad diversas sectiones disponendas 
judicavi, iis pertinent in quibus seaphidio utroque latere eostre numerosas series irregulares con- 
stituere. videntur; et inter has iis adproximandam censeo, in quibus folia a caule eylindraceo pro- 
veniunt, nee a nodo basali exeuntia. Qu:e dicuntur folia, nec modo  Myriodesmatis lufifoliee fron- 
dem «deeompositodlaciniatam referunt, sed folia quasi propria, suis laciniis vero instructa, constitu- 
entia dicerem; qualia in. M. Qwuercifolio et M. Calophiyllo descripsi. Dum vero in his lobi omnes 
obtusi adparent et ita folia Querci nostratis referunt; folia contra novie speciei ambitu lanceolata 
et lobis paucioribus plus minus conformibus instructa; quare h:ee ipso suo habitu quoque primo 
intuitu dignoscenda videtur. 


XXVII. 


CvysTOPHORA INTERMEDIA (J. Ag. mscr.) caule subtereti sparsim vix conspicue com- 
presso. decomposito-pinnato, pinnis a submargine caulis regulariter subdistiche 
egredientibus. inferne sensim. scalariformibus, pinnulis ad imam basem sensim 
abruptis, vesiculis nullis. receptaculis ad apices pinnularum fasciculatis toruloso- 
evlindraeeis. utrinque. attenuatis, scaphidiis invicem subeonfluentibus aut sin- 


gulis levi eontractione disjunetis, quoquoversum hiantibus. 
Hab. ad oras australes Novie Hollandize (Port Elliot, mihi a D:na Hussey missa). 


Hec. est forma. intermedia inter duas Species, quas certo respectu extremas Generis totius 
diceres, nempe | Cystophoram | paniculatami (caule. tereti ramisque magis quoquoversum exeuntibus, 
ramulisque supra baseni plus minus vage abruptis instructam) et Cusf. sparsioidem (caule suo com- 
presso plano, rüimisque a margine eaulis egredientibus ab aliis omnibus speciebus distinctam). Dum 
igitur Cysf. paniculata magis sarmenta inordinata fruticum referre diceres; erectiusculi et excelsiores 
scandunt caules | C, dnfermedie, hoc respectu C. sparsioidem referentes. At alios qnoque vidi cha- 
raeteres :-— Cuysf. paniculata. gerit radicem: validam, radieulis plurimis deorsum tendentibus, nidum 
avis quis diceret. referentem; in. C. infermedia vidi scutellum radicale superne in nodum validum 
inerassutum, cujus a parte suprema surgit virgorum silva, singulis in. caules teretiuseulos immediate 
abeuntibus. In €. paniculata/ eyma. receptaculorum. adparet eximie terminalis, inferne suffulta ra- 
mellis multo longioribus filiformibus, ipsis receptaculis vix bis lineam longis, scaphidiis singulis 
plus minus verrucose prominulis; in C. /nfermedia ramuli omnes superiores adparent fertiles, re- 
ceptaculis eylindraceis, fere 5 lineas longis, sparsius hic illie quasi artieulatione contractis, ezeterum 
cylindraceis, apicibus attenuatis. 

Patet, ut sperarem, novam nostram speciem suis charaeteribus inter. C. panieulatam et C. 
sparfioidem. quasi ambigere; me judice, autem magis ad C. sparfioidem revera. accedere, quamquam 
ab hae specie eaule suo facilius dignoscendam. — Exstat vero ad oras pacifieas Ameriem septentrio- 
nalis, ex. California mihi missa non denominata Species, quie suadentibus exterioribus eharacteribus 
quoque his proxima videretur. Dum vero Cystophorze ad. oras. Australie generantur, Cystophylla 
proveniunt in mari pacifico superiore; et hodie — dum est confitendum nos nescire utrum Ge- 
nera bucacearum in scaphidiorum structura offerant characteres, quibus rite dignoscantur typi di- 
versi —, vanum putavi de vera eorum affinitate suppositiones novas proferre. 


- p 


EM wr WERL. 


"t , , x ^ . 


Explicatio Iconum. 


"paboo 


J 
D. GSPYRIDIA BIANNULATA. 


Fig. 1. Segmentum longitudinale Cystocarpii, monstrans hoc transformatione rami (nec ramelli) 
transformatum fuisse; hinc in pedicello structuram rami dignoscere licere; et ex disposi- 
tione partium interiorum plures ramulos transtformatos fuisse, patere putavi: in inferiore 
nempe parte adparent corpuseula quzdam) obseuriora, quce ramulorum minorum pignora 
judicavi, forsan sensim obsolescentia, aliis in superiore parte cystocarpii cireumcirca sine 

T^ ordine sparsis, structuram offerentibus, quam in Fig. 2 delineavi. Totum igitur cystocar- 
pium interius constare vidi partibus cireumcirea sine ordine bene conspicuo dispositis, 
qualiter in Fig. 4 sectionis transversalis tenuissimi, partes interiores monstrantis, disposi- 
tionem partium indicare molitus sum. In cystocarpio adhuc juniore (Fig. 1) tum digno- 
scere licere fila monosiphonea et articulata plurima, ab interiore extrorsum radiantia, ul- 
timis suis articulis brevibus stratum periphericum cystocarpli constituentibus; iisdem vero 
in interiore, gemmidia pyriformia, adparenter sparsa, at revera circumcirca ordine suo 
disposita, sustinentibus. 

Figs. 2. Corpuscula dicta, qualia in interiore cystocarpia junioris evoluta vidi, tum constituta ra- 
mulis vix transmutatis, nunc ramulo quasi sutfultis, tum in fila abeuntibus articulata et 
monosiphonea, quibus majorem partem cystocarpii interioris demum quasi impletam diceres. 


Fig. 23. Monstrat fila hzc cystocarpii interioris transmutata (diehotoma articulata et monosiphonea) 
quorum ex articulis inferioribus singulis gemmidia pyriformia singula generantur, superi. 
oribus fasciculis dichotomis eorundem filorum in pericarpium coalesceentibus parum muta- 
tum, ipsa testante forma cellularum pericarpii in hac specie. 


Fig. 4. Sistit segmenti transversalis tenuissimi partes interiores quasdam exhibentis; ex quibus 
comparatis. concludere liceat totum cystocarpium constare fasciculis filorum plurimis ex- 
trorsum radiantibus, a centrali quodam adparatu, ut putarem inferne axiles partes magis 
contiguas sustinente, in superiore parte cystocarpii quasi in fasciculos numerosos, sine 
ordine adparente dispositos, soluto. Lobos fasciculorum numerosos in hae specie contineri 
intra pericarpium subglobosum, nusquam, quantum vidi, in lobos externe prominulos ex- 
pansum, animadvertere placuit; nec in hoc pericarpio, filorum cellulis radiantibus con- 
texto, opus esse carpostomio quodam proprio, atque hoc ita in hac specie deficere, mihi 
adparuit explicatu facilius. 


Fig. 5. Sistit structuram frondis in ipso geniculo, qualem hanc vidi, in segmento transversali, 
per geniculum ducto. 


Fig. 6—8. SrvmipiA CuPnEssiINA. 


Fig. 6. Segmentum longitudinale cystocarpii, per mediam ejusdem partem paulisper oblique duc- 
tum; ita ut in inferiore parte cellularum '' series ipsius pericarpii plures adpareant, in 


Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. "T. VIII. 14 


104 


superiore carpostomium proprium, quale in hac specie vidi, rite evolutum et hians facilius 
dignoseatur. Ab ima parte interioris eystocarpii, nucleos gemmidiorum geminos mature- 
scentes, ambitu obovatos, et suis filorum fasciculis suffultos observare liceat. Fila sterilia 
anastomosantia, nucleolos separantia, in icone neglecta fuisse, monere placuit. 

Sistit. fasciculi gemmidia sustinentis fila pauca superiora, qualia h:ec adhuc juniora vidi, 
tri-dichotoma et articulata, ipsis apicibus supremis initia gemmidiorum monstrantibus. 


Ejusmodi gemmidium, quale maturescens, vidi. 


9——11. SPyvRIDIA OPPOSITA. 


Jp (T 
Big eS 
x 

ig. 

Fig. 9. 
Fig. 10. 
Eig 


Sistit fragmentum ramuli, cujus ex genieulo provenire vidi ramellos nanos minutissimos, 
eorymbos sph:erosporis fertiles formantes. — Spharosporas ipsas, a geniculo ramelli emer- 
gentes, nudas vidi et triangule divisas (fig. 9 «). 

Ex maturescente cystocarpio — in plures lobos externe eonspieuos subdiviso — fila quze- 
dam nuclei interioris exhibet, qualia eadem, nondum ut putarem omnino maturis gemmi- 
diis przegnantia; exteriora horum filorum sterilia vidi, dichotoma et articulis elongatis cy- 
lindracels contexta; intra has alia turgescentia et articulis moniliformibus sursum dilatatis 
constituta, fere clavata, fasciculum nuclei demum formatura eonjeci. Hine ex articulis 
horum gemmidia propria singula formari vix putarem; potius subdivisione articulorum ex 
singulis articulis gemmidiorum nucleolos formari, lubentius assumerem. 


Antheridia monstrat, qualia eadem vidi in specimine — quasi ramulis plurimis dejectis 
denudato — admodum minuta, a rimnulo fere horizontaliter ex fronde emergente (in in- 


feriore sua parte structuram rami, in superioribus structuram ramulorum ut conjicerem 
indicante) transmutata. (Qualia hzc organa demum rite evoluta putavi, talia gelatinosa 
dicerem, intra membranam translucentem, corpuseulis minutissimis plurimis, sine ordine 
conspieuo dispositis, farcta. 


Fig. 12—13. ZawanRnpiNIA J. Ag. (Galaxaura marginata. Auct.). 


ule 2 p» 
big. 13. 


Cystoearpii monstrat structuram, qualem in hoe Genere eandem videre credidi. Intra 
membranam frondis, jam calce obductam (et infra utramque paginam frondis) eystocarpia 
plura juxta-posita vidi, fere globosa, singula tum suo peripherico strato (pericarpio) in- 
clusa, tum filis artieulatis frondis sterilis introrsum fascieulatim ambientibus cincta; a 
dieto peripherico strato eystocarpii cireumcircea exeuntes vidi fascieulos introrsum porrectos 
gemmidiorum minutissimorum; hosque singulos supra pedicellum brevem filiformem gem- 
midia minutissima, suls stipitibus singula suffulta, sustinentes. Intra pericarpium pro- 
prium — prout ejusdem contingat observare segmentum tenuius aut erassius — corym- 
buli gemmidiorum adparent aut pauciores aut numerosiores, omnes vero a peripherico 
strato introrsum vergentes. Quo loco periphericum stratum ipsius eystocarpii cum strato 
frondis exteriore connexum vidi, huie oppositum ipsum carpostomium adesse putavi, suo 
vero proprio modo filis peculiaribus cinetum. Nimirum hoec loco vidi cellulas quasdam 
validas et ventricosas (enteromorphas) verticaliter ex fronde exeuntes et supra superficiem 
frondis eminentes, quarum exteriores paulo longiores et leviter incurvas, interiores bre- 
vViores; ommnes conjunctim ipsum carpostomium cingentes conjicere ausus sum. Has cel- 


lulas exteriores — quas Carpostomium Generi proprium et cui simile in alia Floridea me 
observasse non memini — a cellulis exterioribus ipsius frondis transmutatis ortas puta- 


rem; sunt nimirum suo diametro his sequales, at verticaliter excrescentes, propriam for- 
mam enteromorpham assumentes. 


Partem sistit segmenti frondis sph:erosporiferze, eujus in superiore et albescente parte, 
maeulas quasdam colore purpurascente conspieuas vidi. His transverse sectis, observavi 
'avernas infra superficiem frondis immersas; juniores minores et fere clausas, dein ori- 
ficio dilatato sensim magis hiantes, nune in utraque superficie frondis presentes; infima 
cavern: parte in pulvinar conspicuum intumescente. Ex pulvinare provenientia vidi or- 
gana propria, quie sphaerosporas Generis sistere suspicatus sum. 


105 


Fig. 13 a, b, c. Corpuscula obovato-clavata, stipite eylindraceo. fere rite artieulato (artieulis nimirum 

paucis cylindraceis) suffulta, superiore parte tumida sensim proprio modo transmutata ; 
artieulo terminali partes 4 sat conspicue disjunctas nunc offerente. Quomodo h:ee cor- 
puseula diversa vidi litteris datis designare volui, transmutationem sensim peractam (nt 


conjicerem) indicantibus. 


Fig. 14. EwnposcENiA GmRaciLARIA J. Ag. mscr. 


[cone data, segmentum tenue fyondis longitudinaliter sectz»e exhibente, structuram frondis 
me judice proprie indolis, indicatam vellem. 


Tab. Il. 


D. HyvpROLAPATHUM SANGUINEUM. 


Fig. 1 

Fig. 1. Segmentum transversale folii sterilis ita duetum, ut tum structura .costulite in media parte 
segmenti adpareat, tum partes adh:zerentes ipsius lamin:e conspiciantur. 

Fig. 2. COCellule quzdam ipsius laminse, quales a facie adpareant. 

Fig. 3. Cellulz ejusdem, quales paulisper elongate, supra eostulas adsunt. 


Fig. 4. Folioli sphzerosporiteri (Sporophylli) transverse secti fragmentum; monstrans cellulas inte- 


riores frondis et numero auctas — plures series inter utramque paginam superpositas 
constituentes — interiores et quoad formam ab exterioribus ita diversas ut interiores 
polygonas et reticulatim junctas — nodis reticuli poro conspicuo ab uno ad alterum no- 


dum permeante conjunctis —; exteriores vero cellulas paginas versus complanatas et ad 
hane suam paginam offerentes incrassatas membran:ze partes, interstinctas tenuioribus, et 
proprio modo dispositas. In ipso centro. unius eujusque cellulze, sphzerosporam triangule 
divisam observavi. (Sporophylla hane structurze indolem nec in specie quadam ad Deles- 
serieas a me relata, me vidisse puto. Dispositionem sph:serosporarum, quam huie potis- 
simum analogam dicerem, puto eam quam in Chylocladie speciebus quibusdam obvenire 
vidi, eujus in Amal. Algol. Cont. IIT. tab. I fig. 7 e dedi iconem.) 


Fig. 5. Monstrat cellulas quasdam strati exterioris ejusdem Sporophylli, quales easdem vidi ex- 
trorsum complanatas, 5 


6-eonas; sua membrana alterne inerassata, alterne attenuata ; 
cwm qua parietis structurz? anne convenirent species quiedam  Rhodophyllidis, dubitavi. 


Fig. 6— 1. HxrERocrLADIA AvsTRALIS JDecsn. 


Fig. 6. Rami íructiferi, superne filis suis Callithamnioideis uberius obsiti ramulum sistit infra 
apicem suum incurvatum, in incrassata et magis gelatinosa parte fructiferum, in supremis 
suis partibus in fila sensim tenuiora et Callithamnioidea abeuntem. In parte fructifera 
tum gelatinosam membranam pertusam observavi poris rotundatis majusceulis, tum intra 
consimilem excavationem organa vidi, quiz hodie comparanda credidi eum organis istis 
Cliftonie, in quibus Antheridia hujus Generis recognoscenda putavi. Ipsa organa inclusa, 
quie vidi paucissima, sph:erosporas sistere, suo proprio modo in partes secedentes, hodie 
equidem dubitandum credidi. 

Fig. T7. Sistit ejusmodi ramulum? adhue minutissimum, quem in superficie ramuli (in fig. 6 deli- 
neati) observavi; hunc tantum ope microseopii vidi supra superficiem prioris eminentem, 
evidentius spiraliter incurvatum ; nescio anne in hoe ramelli novi inchoantis prima initia 
recognoscere opporteret. 


Fig. 8—18. CrrrroN1A PECTINATA Harv. 


Fig. 8. Monstrat dispositionem partium exteriorum: dignoscere licet frondis apice ineurvatze ven- 
trales margines in geminas series pinnarum (foliolorum) exeurrentes; dorsalem marginem 
in alam non interruptam frondis abeuntem. 

Fig. 9. Sistit partem ejusdem sub stadio magis evoluto et magnitudine auctam; ut adpareant: 

cellulze alee dorsalis elongate, oblongo. cylindraces, pluribus seriebus superpositze; cellulae 


exteriore» paues tum ipsius coste, tum geminarum pinnarum angulato-rotundatz; intra 
has sphirosporz, sectione denudat:e, singule, diversis stichidiis pertinentes. 


Fig. 10. Segmentum offert longitudinale tenue ipsius cosíe: dignoscere licet stratum axile, filis 
longitudinaliter exeurrentibus contextum, et quomodo hec fila invicem disposita obser- 
vavi; intima tenuiora sensim subdivisa (fig. 10 &), nec omnia directione longitudinali fron- 
dis excurrentia; fila costze ?nfermedia, siphonibus circa axilem regionem in orbem dispo- 
sitis (ni fallor) comparanda: et, extra h:ec, exteriores cellulas, quasi diversa strata cellu- 
larum corticalium formantes. 


Fig. IO a. Pars fili interioris, quale hoc subdivisum observare credidi. 
Fig. 11. Segmentum longitudinale offert ipsius cystocarpii. 


Fig. 12—15.  Monstrant structuram stichidii,. «qualem hanc. vidi sectionibus factis transversalibus 
per diversas eorum partes, tum superiores et inferiores, tum medias; et hinc dispositio- 
nem sph:erosporarum atque cellularum. ambientium paulisper diversam monstrantes, In 
his segmentis: tum partem hinc proeminentem, dorsale latus stichidii, tum «quasi cornua 


cenua «dignoscere licet, quibus margines frondis geminas — a «quibus pinn:e in fronde 
sterili emergunt — repr:esentari putares. Utroque stichidii latere, inter alam dorsalem et 


juga ventralia sph:erosporas per singulas utrinque series transversales dispositas esse, 
observare placeat; unica ejusmodi serie cellularum sterilium. axilem regionem represen- 
tante '. segmenta invicem paulisper diversa obvenire debere, prout ex stichidiis setate 
diversis, aut ex alia parte transverse secta desumtis, meminisse placet. In segmento fig. 
15 cellulas intercalares quales vidi, quoque expressas volui. 


Fig. 16—18. Organa monstrant, qu:e antheridia Cliftoni:e sistere putavi; in Fig. l6 dignoscere licet 
tum nonnullas eellulas, dorsalem alam frondis constituentes; tum in regione costali pro- 
[2-) 

pria nonnullas cellulas proprio modo transmutatas; et denique pinnulam e ventrali latere 

persistentem. Hinc patet cellulas transmutatas in latere frondis paginali obvenire; eas- 

dem vero, quales vidi, admodum tumidas et gelatinosas mihi adparuisse et contentum 

peeuliari modo intra membranam  gelatinosam subdivisum obvenire; adhuc juniores (fig. 

11) contentum eorum subdivisionis quzedam signa monstrare; quie adultiora putavi (fig. 16 
5 MM 

plures partes et ambitu magis definitas (nec rite quaternatas) offerentes; singulas denique 
has partes magis rotundato-oblongas atque contentu granuloso farctas dicerem (fig. 18). 


'j Meminisse placet structuram stichidii, qualem in Cliftonia vidi, in paucis tantum EKhodo- 


meleis obvenire. Dun in ramis sph:erosporiferis Polysiphonie unica generatur sph:erospora intra 
singulos articulos; gemin:ze vero sphzerospor:e intra singulos articulos formantur in multis generibus 
fronde complanata s:epe instructis; sph:erosporas vero numerosas verticillatim dispositas obvenire 
in speciebus Dasys, quale. hoe. Genus rite instituendum putavi; typum stichidii in Cliftonia et 
Bostrychia obvenientem suo modo his proprium dicerem. In singulis nimirum articulis sph:ero- 
sporas numerosas provenientes dicerem, at has non verticillatas, sed magis unifariam versas, quasi 
semiverficillos formantes. 


QIERARA 
KEW Yonk 


a.o0 qm ^ hi I c A Tab, ». 


9009 
(S) 
9oQQ 


09 
dà 
0 
Se 


* E 
TERN ES RAS 
EYES S oz 
00 QS NSSSST 


uer 


D 


[4] 
o2 


o00000 
99ooo 


o 
eoo 
JENSEN 
oo0 


- Fig.-3. Spyridia biannulata Fig. 6-8 Spyridia cupressina. Fig. 9-1 Spvridia opposita. 


Tig.12-13 Zanardinia marginala. Flig.14.Endogenia. 


^u y 


- Fig.1-5 Hydrolapatkum. Fig. 6-7 Heterocladia. Fig. 8-18. Cliftonia pectinala. | 


" 


Index 


Generum et Specierum, 


in Opusculis Analecta Algologica cum. Cont. I, II et. 11I inscriptis 


memorantur. 


/Nomina admissa litteris Romanis, Synonyma cursivis traduntur.) 


Acrochstium Anal. 45. 
Acrothamnion Anal. 23. 
pulehellum Anal. 25. 

Alsidium comosum Cont. III. 112. 
 eomoswum 4. Ag. Cont. III. 120. 

Amansia Anal. 169. 

J Dzmelii Anal. 172. 
Dietrichiana Anal. 172. 
Hawkeri Anal. 173. 
mamillaris Anal. 172. 

Melvilli Anal. 173. 
pinnatifida Anal. 172. 
prolifera Anal. 175. 
pumila Anal. 172. 
Robinsoni Anal. 174. 

Amphiplexia Anal. 104. 
Hymenocladioides Anal. 111. 

Amylophora Anal. 99. 

Coleze. Anal. 100. 


Anadyomene circumsepta Cont. I. 103. 


' Leclaucheri Cont. I. 108. 


Antithamnion Anal. 18 et Cont. II. 116. 


(Antithamnion) adnatum Anal. 21. 


Americanum Anal. 21. 
applicitum Anal. 21. 
comosum Amal. 21. 
cruciatum Anal. 21. 
dispar Anal. 21. 
divergens Anal. 21. 
floceosum Anal. 21. 
gracilentum Anal. 21. 
Hannafordi Anal. 20. 
horizontale Anal. 20. 
mucronatum Anal. 21. 
nigrescens Cont. I. 116. 
nodiferum Anal. 20. 
Plumula Anal. 20. 
Pylaisei Anal. 21. 
simile Anal. 20. 
subulatum Anal. 20. 
verticale Anal. 20. 


Areschougia Cont. I. 127. 


intermedia Cont. I. 129. 


Aristothamnion Anal. 44. 


(Aristothamnion) purpuriferum Anal. 45. 
Ballia hamulosa Cont. I. 120. 
Bindera Kaliformis Cont. III. 75. 

ramosa Cont. I. 129. 
bBlastophye Anal. 70. 

phyllophora Anal. /2. 

Wilsonis Amal. 72. 
Bracebridgea Cont. I. 101. 

australis Cont. I. 105. 
Callithamnion Anal. 1. & 51. 

«dnatum nal. 21. 

«egagropilum. Anal. 21. 

«mericanum Anal. 21. 

applicitum | Anal. 21. 

Dorreri. Anal. 91. 

botryocarpum Anal. 485. 

comosum Anal. 21. 

cruciatum. Anal. 21. 

JDasyoides. Anal. 27. 

dispar Anal. 20. 

davergens Anal. 21. 

elegans Anal. 28. 

lastigiatum Anal. 54. 

Jloceosum Anal. 21. 

gracilentum Anal. 21. 

heteromorphum. Anal. 25. 

horizontale Anal. 20. 

interruptum Anal. 254. 

mucronatum Anal. 21. 

Muelleri Anal. 27. 

maywurum. Anal. 251. 

nodiferum Anal. 20. 

Orbignianum Anal. 23. 

Pikeanum Anal. 234. 

plhima Anal. 20. 

polyrhizum Anal. 48. 

pulehellum Anal. 25. 

purpuriferum Anal. 45. 

Pylaisei Anal. 21. 

radieans Anal. 48. 

roseolum Anal. 51. 

simile Anal. 20. 

sulalatim. Anal. 20. 

tetracladum:  Nnal. 21. 

'urneri Anal. 50. 

Vineouverianum. Anal. 27. 

verticale. Anal. 20. 

virgatulum Anal. 48. 
Callophyllis Cont. HI. 70. 

coccinea var. Cont. IIT. 7 

Gigartinoides Cont. EHI. 7 

marginifera Cont. III. 74. 
Caloglossa Cont. IL. 658. 
Ceramium . Cont, IH. 


*» 
"». 
D 
0. 


(Ceramium) acanthonot 


E. 


wquabile Cont. IL. 44. 
apieulatum Cont. II. 20. 
arborescens Cont. Il. 33. 
aretieum Cont. II. 34. 
Aucklandieum Cont. II. 33. 
australe Cont. II. 16. 
barbatum Cont. II. 26. 
Biasolettianum Cont. II. 32. 
botryocarpum Cont. Il. 24. 
byssoideum Cont. Il. 14. 
^lifornieum Cont. II. 45. 
cancellatum Cont. II. 19. 
eiiatum Cont. II. 35. 
cireinnmatum Cont. II. 30. 
Cliftonianum Cont. II. 16. 
Codieola Cont. II. 93. 
confluens Cont. II. 32. 
cornieulatum Cont. II. 28. 
corymbosum Cont. Il. 16. 
Crouanianum Cont. II. 925. 
Derbesü Cont. II. 25. 
Deslongchampii Cont. II. 28. 
diaphanum Cont. II. 44. 
divergens Cont. II. 27. 
echionotum Cont. II. 17. 
elegans Cont. II. 22. 
excellens Cont. II. 485. 
lastigiatum Cont. II. 16. 
Hlabelligerum Cont. II. 42. 
flexuosum Cont. II. 20. 
Floridanum Cont. II. 46. 
Írutieulosum Cont. II. 31. 
gracillimum Cont. II. 43. 
Hooperi Cont. II. 28. 
isogonum Cont, II. 30. 
macilentum Cont. IL. l5. 
miniatum Cont. Il. 18, 
monacanthum Cont. Il. 29. 
nitens Cont. II. 24. 

nobile Count. II. 41. 
nodiferum Cont. II. 3 
obsoletum Cont. II. 41. 
pedicellatum Cont. II. 39. 
pellucidum Cont. II. 44. 
pennatum Cont. II. 21. 
puberulum Cont. II. 17. 
pusillum Cont. Il. 21. 
ramulosum Cont. Il. 15. 
robustum Cont. II. 35. 
rubrum» Oonbel we 
secundatum Cont. Il. 40. 
squarrosum Cont. II. 39. 
stichidiosum Cont. II. 21. 


um Cont. "n 44. 


"n. (Ceramium) strictoides Cont. II. 28. 

P strietum. Cont. IL. 44.. 

E subeartilagineum Cont. IL. 24. 
t subtile Cont Il. 15. 

E tenue Cont. II. 39. 


EC tenuissimum Cont. IL. 17. 
A. torulosum Cont. II. 47. 
E uncinatum Cont. II. 36. 
RA vestitum Cont. II. 40. 


| vimineum Cont. II. 35. 
"Ag virgatum Cont. ll. 45. 


E c Zebrinum Cont. II. 37. 

E. Ceratothamnion Anal. 35. 

E. Pikeanum Anal. 36. 

b Chlanidophora Cont. L. 6 & 16. 
E mierophylla Cont. L 15. 


P. Chondriopsis Anal. 143—147. 
Ee arborescens Anal. 158. 
atropurpurea. Anal. 150. 
Baileyana Anal. 156. 
E Boryana Anal. 151. 
bulbosa Anal. 159. 
Capensis Anal. 149. 
cartilaginea Anal. 160. 
coerulescens Anal. 152. 
corallochiza Anal. 153. 
crassicaulis Anal. 161. 
Curdieana Anal. 152. 
dasyphylla Anal. 152. 
debilis Anal. 155. 
divergens Anal. 151. 
folhnifera Anal. 159. 
fusifolia Anal. 156. 
Harveynaa Anal. 155. 
lanceolata Anal. 157. 
littoralis Anal. 150. 
macrocarpa Anal. 148. 
nidifica Anal. 161. 


3 ovalifolia Anal. 159. 
E. riparia Anal. 148. 
Oe secundata Anal. 14$. 


sedifolia Anal. 153. 
striolata Anal. 157. 
subopposita Anal. 149. 
succulenta Anal. 154. 
tenuissima Anal. 156. 
Chrysymenia Anal. 88. 
Cliftoni Anal. 88. 
Dickieana Anal. 90. 
Husseyana Cont. I. 130. 
Chylocladia Cont. III. 75 & 86. 
acicularis Cont. III. 88. 
articulata Cont. III $87. 


| (Chylocladia) clavellosa Cont. IIT. 86. 


Chlanidote (subgen. Rhabdonis) Anal. 117. | 
. Cordylecladia furcellata Cont. III. 94. 


' Dasya callithamnion Cont. II. 82. 


corynephora Cont. III. 8. 
firma Cont. III. 89. 
Gelidioides Cont. III. 87. 
monochlamydea Cont. IIl. 
phalligera Cont. ILI. 87. 
Ramsayana Cont. III. 87. 
rigens Cont. IIL 88. 
robusta Cont. III. 89. 
rosea Cont. III. 87. 
tenera Cont. III. 87. 
umbellata Cont. III. 87. 
unecinata Cont. IIl. 86. 
Codium Cont. I. 98. 
Pomoides Cont. I. 100. 
spongiosum Cont. I. 99. 
Coeloclonium Cont. I. 139. 


oo 
-1 


Crossocarpus Anal. 100. 


, Cryptonemia Wilsonis Anal. 72. 
| Curdizea Cont. III. 95. 


Irvine: Cont. I. 135. 
Cyclospora. Anal. 162. 
Curtisi:&&. Anal. 164. 
Cystodietyon Cont. I. 108. 
Leclancheri Cont. I. 108. 
pavoninum Cont. I. 109. 
Cystophora Cont. III. 48. 
cuspidata Cont. III. 48. 
Thysanocladea Cont. IL. 97. 
Cystoseira Cont. III. 24. 
.Abies marina Cont. III. 37. 
amentacea Cont. III. 40. 
brachycarpa Cont. III. 38. 
concatenata Cont. III. 38. 
corniculata Cont. III. 37. 
crinita Cont. III. 39. 
Ericoides Cont. IIl. 40. 
fibrosa Cont. III. 42. 
granulata Cont. III. 98. 
Montagnei Cont. IIl. 37. 
myrica Cont. III. 40. 
Opuntioides Cont. HI. 37. 
robusta Cont. III. 41. 
scoparia Cont. III. 39. 
sedoides Cont. III. 41. 
selaginoides Cont. III. 37. 
squarrosa Cont. III. 37. 
Daetylymenia Anal. 54. 


hirta Cont. Il. 32. 
Dasyclonium Cont. II. 80. 

acicarpum Cont. II. 81. 
Dasythamnion Cont. L 119. 


(Dasythamnion) setosum Cont. I. 120. 


Delesseria armata Cont. II. 67. 
denticulata Cont. II. 66. 


: hypoglossum Cont. II. 67. 
j^ protrudens Cont. IL. 67. 
Y undulata Cont. Il. 66. 


Dieranema Montagnei Annal. 1185. 
Dietyosph:sria Cont. III. 61. 
Dietyota Cont. I. 45. 
aeutiloba Cont. I. 78. 
alternifida Cont. I. 80. 
apieulata Cont. I. 67. 
atomaria Cont. I. 70. 
Bartayresiana Cont. I. 66. 
bifurea Cont. I: 79. 
Binghamis Cont. I. 72. 
Brongniarti Cont. I. 70. 
cervicornis Cont. I. 78. 
eiliaía Cont. I. 75: 
erenata. Cont. III. 27. 
crenulata Cont. I. 72. 
dentata Cont. I. 70. 
denticulata Kütz. Cont. I. 29. 
dichotoma Cont. I. 67. 
Diemensis Cont. I. 69. 
divarieata Cont. I. 78. 
fasciola Cont. I. 78. 
fasciola  Harv. Cont. I. 78. 
fastigiata. Sond. Cont. T. 92. 
fenestrata Cont. I. 78. 
furcellata Cont. I. 80. 
furcellata Cont. |. 893. 
latifolia Cont. I. 65. 
ligulata Cont. I. 73. 
liturata Gon ub. 
Mertensii Cont. I. 70. 
minor Cont. L 84. 
nevosa Cont. I. 70. 
nigricans Cont. I. 66. 
ocellata Cont. I. 68. 
paniculata. Cont. | 84. 
pardalis Cont. I. 68. 
patens Cont. I. 68. 
pinnatifida Cont. I. 74. 
Polypodioides Cont. I. 70. 
radieans Cont. I. 74. 
radicans Harv. Cont. I. 75. 
robusta Cont. I. 76. 
Sandvicensis Cont. I. 72. 
simpler Kiütz. Cont. I. 86. 
spinulosa Cont. I. 72. 
Vittarioides Cont. I. 65. 
zonata.Gont. I. 75. 
Dietyoteee Cont. I. 1. 


Dilophus Cont. L 84. 
alternans Cont. IL. 93. 
angustus Cont. I. 91. 
Cypricus Gru. Cont. I. 86. 
fasciculatus Cont. I. 87. 
fastigiatus Cont. I. 92. 
foliosus Cont. I. 94. 
Guineensis Cont. I. 89. 
Gunnianus Cont. IL. 87. 
marginatus Cont. I. 91. 
moniliformis Cont. I. 93. 
opaeus Cont. I. S88. 
repens Cont. I. 86. 
''eeni:eformis Cont. I. 88. 
tener Cont. I. 95. 
Wilsoni Cont. I. 90. 

Diplocystis Cont. III. 92. 
Browne: Cont. III. 94. 


Diplostromium Cont. III. 16. 


Baltieum Cont. III. 18. 
tenuissimum Cont. III. 18. 


undulatum  Kàtz. Cont. III. 10. 


Ecklonie Sp. Cont. HI. 28. 
stenophylla Cont. II. 114. 


Enchophora rugulosa Cont. I. 115. 


rugulosa Cont. lI. 96. 
Endarachne Cont. III. 26. 
Binghami: Cont. III. 27. 


| Epiphlea Cont. II. 48. 


Epymenia Anal. 91. 
aeuta Anal. 98. 
angustata Anal. 94. 
cuneata Anal. 91. 
Halymenioides Anal. 91. 
membranacea Anal. 93. 
obtusa Anal. 93. 
variolosa Anal. 94. 
Wilsoni Anal. 92. 


| Erythroclonium Cont. I. 123. 


Erythrocolon Cont. ILI. 90. 

Erythronema Anal. 97. 
Ceramioides Anal. 98. 

Eucheuma Anal. 118. 
aeanthoeladum Anal. 123. 
ehondriforme Anal. 125. 
gelatinee Anal. 125. 
Gelidium Anal. 123. 
eehinocarpum Anal. 125. 
horridum Amal. 121. 
Isiforme Anal. 122. 
jugatum Anal. 122. 
nudum Anal. 121. 
Sehrammii Anal. 124. 
serra Anal. 123. 


(Eucheuma) speciosum Anal. 126. 
spinosum Anal. 122. 
Euhymenia Subg. Anal. 65. 

Gloiosacecion Amal. 84. 
Brownii Anal. 86. 
hvdrophora Anal. 85. 
pumilum Anal. 85. 

Gonatogenia Cont. III. 115. 
subulata Cont. III. 118. 

Griffithsia Cont. I. 121. 

Gulsonia Cont. I. 122. 

Gymnosorus Cont. I. 6 & 9. 
collaris Cont. I. 11. 
nigrescens Cont. 1. 12. 
variegatus Cont. I. 11. 

Gymnothamnion Anal. 27. 

Halosaecion firmum Anal. 86. 
hydrophora Anal. 85. - 

Halothamnion Anal. 37. 

Halymenia Anal. 53. 
chondriopsidea Anal. 57. 
Dasyoides Anal. 38. 
decipiens Anal. 57. 
dichotoma Anal. 56. 
digitata Anal. 54. 
dilatata Anal. 53. 
Durvillei Anal. 55. 
elongata Anal. 57. 
fastigiata Anal. 57. 
floresia Anal. 58. 
Floridana Anal. 59. 
formosa Anal. 55. 
Halymenioides Anal. 52. 
Harveyvana Anal. 55. 
Kallymenioides Anal. 53. 
maculata Anal. 53. 
Monardiana Anal. 54. 
platycarpa Anal. 53. 
trigona Anal. 57. 

Halyseris Cont. I. 42. 

Heringia filiformis Cont. IL. 137. 

Herpophyllum Cont. II. 62. 
australe Cont. II. 63. 

Heterothamnion Anal. 25. 
Muelleri Anal. 27. 

Homoeostrichus Cont. I. 6. 
canalieulatus Cont. I. 16. 
multifidus Cont, Ll. 15. 
Sinclairii Cont. I. 15. 
spiralis Cont. II. 89. 
stuposus Cont. Ll. 15. 

Homt:eostroma Cont. HI. 7. 
latifolium Cont. III. 11. 
plantagineum Cont. III. 11. 


(Homsostroma) undulatum Cont. HI. 10. 
, Hooperia Cont. III. 89. 


Bailleyana Cont. III. 90. 
Hormophora Anal. 77. 
australasica Anal. 78. 
Hymenocladia Anal. 82. 
ceratoclada Cont. II. 57. 
conspersa Anal. 83. 
divaricata Anal. 84. 
filiformis Anal. 83. 
subulosa Cont. III. 91. 


Hypnea Anal. 103. 


. valida Cont. III. 108. 
Iridea Anal. 59. 
australasica Anal. 60. 
Tagana Anal. 64. 
Isymenia (Subgen ) Anal. 56. 


». Kallymenia Anal. 60. 


Berggreni Anal. 66. 
capensis Anal. 67. 
eribrosa Anal. 69. 
demissa Anal. 67. 
dentata Anal. 66. 
Dubyi Anal. 67. 
Harveyana Anal. 64. 
microphylla Anal. 65. 
microphylla. J. Ag. Anal. 14. 
Nitophylloides Anal. 69. 
Ornata Anal. 69. 
Pennyi Anal. 69. 
Polycoeliotdes Anal. 76. 
polvides Anal. 69. 
reniformis Anal. 64. 
HRequienii Anal. 65. 
rosacea Anal. 68. 
schizophylla Anal. 63. 
Tasmaniea Anal. 66. 


|! Laureneia casuarina Cont. III. 109. 
Lejollisia Anal. 52 & 1206. 


sgagropila Anal. 126. 


| Lenormandia Anal 167. & Cont. II. 


pardalis Cont. II. 80. 
Leptoeladia Anal. 95. 
Binghami:re Anal. 96. 


| Leptosomia Anal. 86. 


Cliftoni Anal. 88. 
gelatinosa Anal. 88. 


. Lessonia brevifolia €ont. Il. 88. 


fuseescens Cont. II. 885. 
nigrescens Cont. II. 88. 
ovata Cont. II. 88. 
Suhri Cont. II. 88. 
variegata Cont. II. 89. 


| Liagora Cont. III. 96. 


(Liagora) annulata Cont. III. 
Ceranoides Cont. III. 1095. 
Cheyneana Cont. III. 105. 
Cliftoni Cont. III. 104. 
corymbosa Cont. III. 104. 
decussata Cont. III. 102. 

TI distenta Cont. III. 102. 

elongata Cont. III. 105. 

leprosa Cont. HII. 100. 

p opposita Cont. III. 101. 

WWE orlentalhis Cont. III. 99. 

j panieulata Cont. Ill. 106. 

[* pinnata Cont. IIT. 108. 

P pulverulenta Cont. III. 101. 

E. rugosa Cont. III. 106. 

E tenuis Cont. III. 101. 

Ee valida Cont. III. 107. 

B. viseida Cont. III. 102. 

rs Lobophora Cont. I. 7 & 21. 

nigrescens Cont. l. 23. 

; Lobospira Cont. lI. 96. 
E bicuspidata Cont. I. 98. 
LME Lophothamnion Anal. 42. 
a comatum Anal. 45. 
, Lychnonches (Sub.-Gen. Rhabdonise) Anal. 


-- Ie 

25 Meredithia Anal. 73. 

p microphylla Anal. 74. 
pt nana Anal. 76. 

M Polveoelioides Anal. 76. 

3 Meristea (Sub.-G. Kallymenis) Anal. 67. 
P Mierodictvon Cont. I. 104. 
T clathratum Cont. I. 107 & 109. 
* erassum Cont. I. 107. 
jc. obseurum Cont. I. 107. 

7 tenuius Cont. I. 106. 

i Velleyanum Cont. I. 105. 
TT Mierothamnion Anal. 18. 

E" Mierozonia Cont. I. 7 .& 18. 

T velutina Cont. I. 19. 

L Myriodesma Cont. II. 90. 

calophyllum Cont. IL. 94. 
E. integrifolium Cont. II. 92. 
E. latifolium Cont. II. 92. 

E leptophyllum Cont. II. 92. 

U. Quercifolium Cont. II. 03. 
EM serrulatum Cont. II. 92. 

- tuberosum Cont. IL. 93. 
M. Nematophlea Cont. III. 12. 


latifolia Cont. III. 16. 
B Nitophyllum proliferum €ont.. HH. 
Nizymenia Cont. II. 60. 


62. 


| Pachydietyon Cont. I. 81. 


| Pachyglossum Cont. Il. 64. 


| Padinau ont eU: 
102. 


|. Peltasta Anal. 


| Phycopleris. Harveyana Cont. T. 15. 


| Phyllitis Cont. IIT. 19. 


Platythamnion Anal. 22. 


, Pleonosporium Anal. 36. 


| Ploearia furceellata | Anal. 


|! Ptilota Hannafordi Anal. 20. 
| Ptilothamnion Anal. 25. 
| Punetaria Cont. III. 1 


Opuntiopsis (Sub..G. Rhabdoni:i) Anal. 116, | 


Ornithopodium (Sub.-G. Wrangelic) Cont.l | 
138. " 

Ozophora Anal. 78. 
Californica. Anal 32. 


furcellatum Cont. I. 88. 
minus Cont. I. 84. 
paniculatum Cont. I. 84. 


Husseyanum Cont. IH. 65. 


australis Anal. 102. 
Perithamnion Anal. 28. 
arbuseula Amal. 31. 
Ceramioides Anal. 30. 
myurum Anal. 31. 


microloba. Cont. I. 15. 
Sinclairia Cont. I. 15. 


e:espitosa Cont. III. 25. 

debilis Cont. III. 25. 

fuseia Cont. III. 24. E 

tenuissima €'ont. III. 24. T 
Placophora cueullata. Anal. 175. 


heteromorphum Anal. 23. 
Orbignianum Anal. 29. 
Plocamium Anal. 94 & Cont. I. 1931. 
-hamatum Anal. 94. . 
patagiatum Cont. [. 1233. 
"Mandvicense Anal. 95. 
violaceum Anal. 94. 
118. 
Pollexfenia Anal. 164. 
erenata Anal. 165. 
nana Amal. 164. 
laciniata Anal. 166. 
Polycoelia Chondroides Cont. III. 69. 
Polyphaeum Anal. 174. 
intermedium Anal. 175. 
Polysiphónia caulescens Cont. HI. 
longissima Cont. HI. 109. 
valida. Cont. III.. 110. 
versjcolor Cont. III. 111. 
Pterodielyon Cont. I. 109. 


dA 


& 4. 
Crouaniana Cont. III. 6. 
Laminarioides Cont. IIl. 7. 
latifolia Born. Cont. HI. 5. & 11. 


NS on ERU 
(Punetaria) / 


TA QIPS a r4 cy Lond 
atifolia 
plantaginea Cont. IIf. 2 & 5. 
rubescens Cont. [IL 6. 


lemuissima Gr. Cont. III. 29 et 18. 


wndulata Cont. III. 10. 
Rhabdonia Anal. 111. 

compressa Anal. 115. 

racemosa Amal. 116. 
Rhodoctorton Anal. 16. 


Rhodomela erassicaulis Anal. 161. 


elata Cont. IL. 76. 
Rhodomele:e disp. Anal. 129. 
Rhodophyllis Cont. IL. 55. 

Brookeana Cont. IL. 59. 

marginalis Cont. II. 60. 


Rhodymenia Capensis Cont. II. 5 


cuneata Anal. 91. 

pertusa Anal. 81. 

variolosa Anal. 194. 
Rytiphl:a umbellifera Cont. II. 
BSarcodia marginata Anal. 98. 
Sarcomenia Cont. III. 120. 

corymbosa Cont. III. 1534. 

Dasyoides Cont. III. 1234. 

Delesserioides Cont. III. 1526. 


doliehoeystidea Cont. III. 135. 


Hypneoides Cont. III. 136. 
intermedia Cont. III. 134. 
miniata Cont. IIL. 133. 
mutabilis Cont. III. 134. 
Sandersoni Cont. HI. 137. 
tenera Cont. III. 1236. 
Vietori:ie Cont. III. 135. 


Sargassum Sp. Japonic. Cont. LI. 


Chinense Cont. III. 56. 
confusum Cont. III. 60. 
Coreanum Cont. IIT. 51. 
Corynecarpum Cont. Ill. 57. 
enerve Cont. III. 55. 
expansum Cont. III. 60. 
Fengeri Cont. III. 50. 
filieimum Cont. III. 50. 
fuliginosum Cont. III. 60. 
fulvellum Cont. III. 55. 
hemiphyllum Cont. III. 56. 
Henslowii Gy. Cont. HI. 56. 
Horneri Cont. III. 50. 
maerocarpum Cont. IIL. 52. 
mieranthum Cont. IIT. 52. 
microceratium Cont. III. 59. 
mieromerum Cont II. 51. 
patens Cont. III. 50. 
pinnatifidum Cond. HI. 50. 
polyodonthum Cont. HT. 50. 


"OA pare 


Grev. Cont. III. 3 et. 16. | (Sargassum) Ringgoldianum Cont. III. 51. 


Rodgersianum Cont. III. 54. 
rostratum Cont. III. 55. 
scoparium Cont. III. 57. 
serratifolium Cont. III. 50. 
siliquastrum Cont. [HI : 
spathulatum Cont. HT. : 
tortile Cont. III. 53. 
validum Cont. III. 59. 
Seaberia Cont. IT. 94. 
rugulosa Cont. II. 97. 


Sebdenia (Sub-Gen. Halymeniw) Anal. 53. 
, Spatoglossum Cont. I. 35. 


Areschougii Cont. I. 939. 
asperum Cont. IL. 36. 
cornigerum Cont. IL. 35. 
grandifolium Cont. I. 37. 
Gwuineense. Kiitz. Cont. I. 89. 
macrodonthum Cont. I. 37. 
Solieri Cont. Il. 537. 
Sehroederi Cont. I. 938. 
variabile Cont. I. 36. 
velutinum Cont. T. 19. 
Spermothamnion Anal. 45. 
Spongoclonium Anal. 39. 
fasciculatum Cont. TI. 118. 
scoparium Cont. IL. 117. 
Wilsonianum Anal. 42. 
Sporochnus Cont. III. 30. 
apodus Harv. Cont. III. 31. 
comosus Cont. III. 51. 
comosus Harv. Cont. HT. 32. 
decompositus Cont. III. 232. 
Gaertnera Cont. IIL 32. 
gracilis Cont. III. 31. 
Harveyanus Cont. III. 32. 
Hereuleus Cont. III. 32. 
Moorei Cont. III. 33. 
pedunculatus Cont. III. 31. 
radiciformis Cont. III. 23. 
scoparius Cont. II[. 93. 


. Bpyridia Ceramioides Cont. [. 123. 
, Stenocladia ramulosa Anal. 101. 
Stoechospermum Cont. I. 39. 


-— 


Stypopodium Cont. I. 7 et 20. 
atomariuwm  Kütz. Cont. IL. 29. 
altenuatum  Kiütz. Cont. I. 29. 
Jfissum | .IKiitz. Cont. I. 11. 
flavum Kite. Cont. L. 29. 
lacimiatum Kütz. Cont. LI. 11. 


'Taonia Cont. I. / et 24. 


atomaria Cont. I. 29. 
australasica Cont. I]. 30. 
Lennerbacher:z Cont. I. 30. 


Thamnoclonium Ad UR Cont. IL 51. (Cfonaria ont. l. 6 et 12. 
'"Thysanocladia Cont. II. 52. canaliculata Cont. IL. 16. 
Titanophora (Subg. Halymeni:) Anal. 59. eollaris Cont. I. 11. 
Trematocarpus fureellatus Anal. 118. crenata Cont. I. 13. 
Trigenea Cont. II. 83. Diesingiana Gont. I. 15. 
Wrangelia Cont. I. 137. flava Cont. I. 13. 
sceptrifera Cont. IL. 75. interrupta Cont. I. 153. 
squarrulosa Anal. 52. microphylla Cont. L. 18. 
Xanthosiphonia Cont. I. 112. |. amultifida. Cont. I. 15. 
Hallie Cont. I. 118. |. magrescens Cont. I. 12. 
Wattsii Cont. I. 118. '"urneriana. Cont. I. 14. 


Zeira (Subg. Kallymeni:e) Cont. [. 63. ; velutina. Cont. I. 19. 


Lundi MDCCCOXCVI, Typis expressit E. Malmstrón. ; 


T 


AR E^ fin 


n AALM 
1 
TL 


ut 


A 


TTTETETETT 


5 00214 6957 
VA CERE 2 


M 
[9 20 


qm 


LS ELI 


IRSE ARN obruere