Skip to main content

Full text of "Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Menander protector et Agathias"

See other formats 


ΗΙδΤΟΚΙΟΙ ΟΒΑΕΟΙ 



ΜΙΝ0ΒΕ8 ΕϋΙϋΙΤ 



ι_υρονιουδ 



ϋΙΝϋΟΒΡίυδ 



ΜΕΝΑΝϋΕΚ.. 



/αχ 

/ 



ΗΙ8ΤΟΕΙ0Ι αΚΑΕΟΙ 

ΜΙΝΟΚΕ8. 

ΕΟΙΟΙΤ 

ι^υοονιουδ οίΝΒΟκπυδ. 

νοίι. π. 

ΜΕΝΑΝϋΕΚ ΡΒΟΤΕΟΤΟΚ ΕΤ ΑΟΑΤΗΙΑ8. 

ΙΙΡ8ΙΑΕ, 

ΙΝ ΑΕϋΙΒυδ Β. 6. ΤΕϋΒΝΕΒΙ. 
ΒΠ)ΟΟΟΙ<ΧΧΙ. 




ΤΤρ »β Β. β. 



ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ. 



§εοηηάυηι ηοο ΙιίδΙοποοπιηι ηπηοηιιη νοίηηιεη ιίποππιι 
εοηιρΙεοίΗυΓ ορβΓ3 δοπρίοηπη , Μεηβηάπ ΡΐΌΐεεΙοπδ Ιήδίο- 
ΓΪοΓϋΐη 1Ί\Ί£ΐΌθηΙα 61 Α$3ΐηί3β, ςαβπι Μεηβηά'εΓ δΐηάίοβε βδΐ 
ίπιίΐ3ΐιΐδ, ηίδΙοπβπιηι ΗοΓΟδ ςιιϊηφίθ. Αηηοΐ3ΐίοηεδ 3(1 υΐηιιη- 
ςυε δοπρΙοΓβιη οοάίευιηςϋε οοΐΐβΐίοηεδ, ςυυπι ηοηηαΐΐα (Ιβδί- 
(ΙβΓΗΓβπι ςυαβ ηυηο ρ3Γ3π ηοη ροΙβΓβηΙ, ΙβΓίίο βάίυη^εηΐυΓ 
νοίυηιίηΐ, ςυοά ρΓ3βΙβΓ 3ϋ3 Ζοδίπιί ηίδίοηβπ) οοηΐίηείυΐ βχ 
ΟΟθίΟβ νβΐΜδΙΟ Π1βΠΐ1)Γ3η30βΟ ΙηΜίοΙηβοββ ν3ΐΐ03Π3ε ηιιρβΓ Γβ- 
ρβΓίο, ςιπ οβΙβΓΟΓϋΐη Η1)γογιιπι βδΐ βι-οηείγρυβ, Ιοοίδ ηοη ρ3υοίδ 
βηιβη(ΐ3ΐ3ηι. Ιηΐβπηι άε (Ιυοηυδ ςυοδ ηυηο β(Ιο δοπρίοπηυβ 
Ιΐ3βο ιηοηυίδδβ δυΓΒοίεΙ. 

ΜεηηηιΙΐΊ ΡΐΌΐβοΙοηδ αιιβε δηροΓδυηΙ εχοεΓρΙ* βχ είυδ ηί- 
δΙοπ3, φΐ3 ΑββΙηίΛβ οοηΐίηυανοΓαΐ Ιη^ίοπαπιπι ΗοΓΟδ αυίη- 
ςυε, ρ3Γΐίηι (Ιυοηυδ ϋβ 1ε§3ΐίδ Γιΐυΐίδ 0οηδΐ3ηΙίηΐ3ηΐδ ρ3Γΐίηι 
ΙβΓίίο , εΐ ηοο ςυίάεπι ωυΐΐο 0Γβνί0Γ3 βΐ ρβυοίοΓβ, (Ιβ δεηΐεη- 
Ιϋδ δηηΐ εοιίδβΓν&Ια, ςυίηυδ βοοεάυηΐ 1Υ3£ΐηεηΐ3 ηοηηυΐΐβ θ ρ 1 1 · 1 
δυίάβπι εΐ βΐίηί οϊΐαΐα. ϋίπυδςυε άε 1ε$3ΐίδ Ιίΐυΐί φππη Νίβ- 
ηυηηυδ εΐ ΜΰΊΙεηΐδ Ηοεδοηε1ΐ3η3 ηΐεΓεηΙιΐΓ εάΊΐίοηε, ε#ο νεΓΟ 
οοάίοίηαδ άυοηυβ Μοη3οεηδίηυδ η. 185, ςαο ίρδο ίαπι Ηοε- 
δβηείϊυδ, εΐ 267, φι ο ίάεηι ηοη εΓ3ΐ υδυβ, άε ςηίουδ άΊχί 
ρΓββίβΙίοηε 3ά νοί. 1, ρ. XXVII, φΐαηΐιιιη εχ βωηοουδ νίΐίο- 
πιπί Ηοεβοηείίβηβε ηιιηιεΓυπι οοιτεχεπηι οδίεηάίΐ εο1ΐ3ΐίο οηηι 
111», φιαβ 3(1 ηυίυβ εάίΐίοηΐδ ρβ^ίηδδ τείβΐβ, δεά 3(1 Ηίβηι ίΐα 
βδΐ ίηδ1ί1ηΐ3 υΐ ηοηηίδί οοάΊοίδ υίπυδςυε 30 ε3 άίδδεηδυδ δίΐ 
ηοΐ3ΐυβ , (ΐη3ε βηΐεηι ιηε1ΐθΓ3 βχ ΠΗδ οοάίοίηυδ τεοερί , 3δΐε- 
Γίδοο δίηΐ άίδΙίηοΐ3 30 ϋδ ατιβε ίη Ηοεδοηβ1ί3Π3 βυΐ οοιτεοΐβ 
βυηΐ 3αΙ ηοη ηοΐηαδ νίΐίοδ3. Ηεπνεπίεηΐ νεΓΟ ίη δρίοϋε^ίο 
ΥβΙϊοβηο ρ. 216 — 221 εχηιηίΐ3 οοΐΐβΐϊο βιΐίΐίοηίδ Κοπΐ3η3β 



·» 

IV ΡΚΑΕΡΑΤΙΟ. 

βυπι ναΙίοΒίιο ρβΐϊηιρδβδίο, ιιηίΐο οο!ο§3δ (Ιο δβηίοηΐϋδ ουΊύβπιΙ 
Μαίυβ 0ο\\. ΥάΙ. νοί. 2, ραιίΙΟΓ »1^αβ ίρδίιΐδ Ηβπνβτιΐοηί βπιβη- 
(ΙαΙίοηοδ ηιυΐΐίδ ΠΙα ςυοηυο οχοοτρίβ νίΐίίδ ΙίΙ^ΟΓΒνΐΙ. Νοφίο 
δυίίΐαο ίηυΐίΐίδ ΓαίΙ οοιιιρβΓαΙίο , Ιιαικ! ραυεβ οχ ίΐΐίδ οίίβηΐίδ 
βοΐο^ίδ ΟοηδίΒηϋηίαηίδ, δβ(1 Γ3ΓΟ α ρποπηυβ οάίίοπυυδ 3(1- 

Ιΐίηίΐί. 

Ηίδ ΐ^ίΐιΐΓ ρΓαβδίϋϋδ, ηυίουδ ρΓΟχίηιί 03ηιβΓ3ηΙ βαΊΐοΓβδ, 
3(1ίυΙυδ ίβιη βχροάίΐΐοΓβπι ροΐυί ΓβαΜβΓβ Ιιυίιΐδ ΙιίδΙοποί ΙβοΙίο- 
ηβηι ({υαηι αυί βηΐβ ηιβ βυηοΌπι ίηηυιηβπδ Ιϋχ ι,ιΐυιη νΐΐϋδ, 
βΐ ΜβΗβηιβ ί]υί(1οηι εΐίβηι Ιπρίίοί, ςυβπι Νίβηυΐιπυδ Ιο^οηΐίΐηΐδ 
ρβπιηι οοηιιιιοίΐαηι βχηίηυβΓ3ΐ ίτβ^ιηβηΙοΓυπι δβτίβιη*), ίη 
υηβπι οοηϊυηβοηιία φιβηΟπη η*βπ ροΐυετβΐ ρβΓροΗνβΓβηΙ. 
Οα«ιβ νίΐί» οιηηίβ βηυπιΟΓβπ ςυυπι βη Ιιυίυδ βάίΐίοηίδ ΓβΙίοηβ 
ηοη πιίηυδ ηυβιη ρι-οχίιηββ βδδβΐ βΐίβηυω, β$ο αυοηυβ, υΐ 
ΝΟίΙβηιβ, ^ΓβνίοΓυηι δ»βρβ ίη ραΓβηΙηβδί 3(Μίάί οοιτβοΐίοηβδ βΐ 
δυίά3β ηοΐανι δοπρΙυΓαδ, ευίυβ Ιοοί ηοΐαϋ βυηΐ ίη ίηάΊοο 3(1 
ίΐΐυηι. ΡΙυπηια νβΓΟ δοπρίοπδ ηοη ΙβηΙυηι ηονίΐίί, ββά βΐίβηι 
οχοβτρίίδ ΙβηΙυηι οοηδβΓνβΙί β!) βοΐο^οπίβ (ΙβΓοπηβΙίδ βΐ οοη- 
ΐΓ30ΐίδ , τεείίυδ ίηίβεΐα Γβΐίηφίί ςυβπι ,-ηκΙποί οτ οηιβη(ΐ3Γί ηοη 
ορυδ 6δ( άίοί. Ιΐ3 ηίηϋ ίηοεπίυδ βδΐ ηοιηίηυιη ϋ3Γθ3Γοηιηι 
δοηρΙυΓ3, (]υ3β νεί βρυά βυηίΐβπι ηιυΙΙοαΛίβ ηκι^ίδ βρυά (ΙίνβΓ- 
δθδ (ΙίίϊοΓΐ δοπρΙΟΓβδ, 3ά ^00(1 ηοη δβιηροτ 3ΐΙοη(1βηΙβδ βίΐίΐυ- 
Γββ ηοηηυΐΐβ «μκιο ηοη 6Γ3ηΙ Ιβη^βηάβ ηιυΐβνβπιηΐ. δίο ςυβπι 
ΜβηβηαΊΌ ρ. 7, 18. 19. Ιιυίυδ βά. ΓοΐΉκηη "Ελονροι \πο"Ερον- 
λοι ηίδ βχοηιβΓ3ΐ ΝΐβΙίυΗπυδ, β3ηι οίΐβΐυδ βη ίρβο ρΓββΓ. ρ. 
XVI, η1)ί (Ιβ Οβχίρρο 3§ίί, β ϋβχίρρο βηηοΐβνίΐ δίβρηβηυδ Βνζ., 
Η3ΐ)βηΙ<|υβ βΐίβηι 3ΐϋ ρβΓίίιη ίΐ3 νβΐ δίωίΙίΙβΓ δθπρΐ3ΐη ρβΠίιη 
ροΓ αϊ ίη ρπηΐ3 , άο ςυίηυδ ν. δίβρηβηί ΤΗβδ. Νβςυο νβΓΟ 
ΜοηβηιΙβΓ ίη οηιηί άίβίβοΐο βάοο Γυίδδβ νίάβΙυΓ ηο£ΐΐ£βη8 υΐ 
ιηο(1ο γίγνεα&αι βοηηβτβΐ ιηο<1ο γίνεβ&αι, ηιοάο ήσβον ιηοάο 
ψτον , ηΊοαΌ άχρι ηιοίΐο μέχρις 3η1β νοοβίβιη, υΐ Γιΐ ίη Ηίδ 



*) 8βπβ8 ρπιηα Νίββυΐιπί (ρ. 282 — 342 βά. Βοηη.) ίηβοπ- 
ρΐΑ ββΐ ,,ΕχββτρΙα άβ ΙβραΙίοηίδΜ δατδαΓοηαη αά Βοτηαηοα", 
8βοιιη<1& (ρ. 344 — 426) ,,Εχοβτρία άβ ΙβςαΗοηίδηβ Ηοηιαηοηίΐη 
αά 9βηΙβ6", ί&τϋ& (ρ. 426—437) ,,Εχοβτρία άβ ββηίβηΗί*". 
(}\ι&πί Λϊ ν ί5ίοη6 πι οοηβιιΐΐο δοι-νηνί ίη Νίοοαυπί βιιηιηι&Γϋδ 
ηαίο ΡΓΛβίαϋοηί βυΐήβοΐίδ, βίβί ηυηιβΓίβ ο&ρίίαπι Νίβ^αίιπί 
πιοοπιιη βαΙ)8ΐΗιι1 ΟΕρίίαηι ηαπιβΓοβ. 



ΡΚΑΕΡΑΤΙΟ. 



V 



ηβ&Η£€Ηΐ€Γ δΟΓίρΙίδ εοίΐίείΐηΐδ , εΐ <]ΐκιο βαηΐ αΐία ηιυ1ΐ3 Ιπιίϋδ- 
ηιοάί, (1ε (]υίΙηΐδ ΐη οηηοΐ3ΐίοιιϊ1»ϋ8 (Ποεικίαιη ιηίηί επί. ϋε 
νϊΐ3 βΐ δεπρίίδ Μεηβηίΐπ ΙβηΙαπι ΓβΓβ βοίηιυδ φίβηΐυηι ίρ$β 
ΐη ϊηίΐίο ορβπδ (ΙίχβηΙ: φίβε 31) δηίίΐα 8. ν. Μένανδρος εχ- 
οβΓρία ίη ίηίϋο ΓΐΈ^πιβηΙοπιπι ροβηί. ΝίεηηΙιπϋδ Ιιαβε (Ιε βο 
δεπρδίΐ ίη Ρι-οΙε^οηιεηίδ ρ. XXXII. 

,,ΜΕΝΑΝϋΕΚ, Ευρ1ΐΓ»ΐ3β Γ., ΟοηδΙβηΐίηοροΙΗβηυδ, ίη ίυνεη- 
ΙαΙε Ιε^ιπη δΐυϋΐο 8686 (Ιβιΐοΐ'αΐ: 86(1 (|ϋθηίαΐη 3 οαυδί(1ίθθΠ1ΐΐι 
αιαηείθ 3ηίπιυ8 3ΐ)ηοιτεθ3ΐ, 3(1 δβ£ηίΙίβπι «Ιοίαρδίΐδ, ίη οιγοο 
Γ,'ΐοΐίυηιιυΐφΐε ΓιπΌπΙηΐδ ραίπιηυιιππη οίΓιιιΙϊΐ; Ι3η(1εηι νεΓΟ, α 
116068811316 3(1 ιηεΙίθΓ3 οοπίρυ I χιι 8 , ςοαπί 3 Μηιιποίο Ιηιρ6Γ3- 

ΙΟΓβ ΗΐΙβΓ3ΐ08 1ΐθηΐίηβ8 8ρΐ611(1ί(1ί8 ρΓ36Π1Π8 0ΓΠ3ΓΪ Υ1(1βΓ6ΐ, 86 

ίη Ιιοε ^εηει-ε 6χρβΓΐΓί 8ΐ3ΐηίΙ. Ιΐ3φΐβ ΙιίδΙοτίβηι Α£3ΐΙιΪ3ε 
οοηΙίηϋ3Γβ δίηί ρΓοροδυίΙ: φΐθ(1 βη 3(1νβη1η ΟοΙπ^ηι-υΓυπι 
Ηϋηηοηιηι ίη ΤίΐΓβοίβπι, ηαοδ Ββΐίδβπυδ Γ6ρΓ68δίΙ, βηηοφίβ 
558, υδφΐβ 3(1 βχοβδδυηι Τίηβπί Ιηορ. , 3. 582, ρει-ΓεείΙ. Οβ 
Γ6ηηδ 3ΐιηϊ 575 ι ) 3§β1)3ΐ ΙίΙίΓΟ VIII. ΡΓοΙεοΙοπδ εο£ΐιοπιεη, 
φΐυ 30 ΐΐΐυδίη ροβΐ3 ΑΐΙίοο άίδοππιίηβΙϋΓ, ίικίίοβΐ βυηι οοΙιογ- 
Ιίοαδ ρΓ36ΐοηίδ 1ηιρ6Γ3ΐοηδ 3(1 νοι ϊρΐιπη Γοίδδβ 2 ) : φΐ3ε Ιβπιεη 
ίΐΐο 3βνο ββςαε 30 8ε1ιοΐ3πί ίίιί,Ίΐη ΐ3ηΙηηιηιθ(Ιο εχει*εεΙ)3ηΙ 
ηιίΐΐΐκιιπ 3 ;. Ιη δοπηεηίΐί ^βηβΓβ ρΓΟΓδίΐδ βίιηία Λ^αΐΐιίαε 681; 
Γΐ(ΐ6η(1ηδ φΐοΐίβδ 86ηΙβηΙί3Γηηι 3ευηιίηβ 3υΙ νεΓηοππη εΐε^βη- 
ΙΪ3 δε 0δΙεηΐ3Γε ευρίΐ: νεΓαιη ΐαηιεη ίη τεηηδ #εδΙίδ ΓείβΓεη- 
(Ιΐδ οοηιΐδ αιιείοτ; είΓ03 ρορυΐοηιπι ηιοΓβδ, ΙβΐΓ3Γυηΐφΐβ Ιοη- 
^ίηιμίίΐηιηι δΚιιπι, εΐ ρεΓεβπηαηΙίηη>ίΙίηεΓ3 3(Ιπιο(1ϋηι ευποδίΐδ 
εΐ Γκίε (Ιί^ηιΐδ. Είυδ(1εηι Α£3ΐΙιί3ε ίηιίΐαΐίοηβ οΐϊαπι βρΐ^Γβηι- 
ηΐ3ΐ3 εοηιροηεΓβ ΙεηΐβνίΙ." Οαίυηδ Μαείίει-ηδ (νοί. 4. ρ. 200) 
3(ί(1ίΙ ρΓβεΙεΓ §αί(ΐ3ΐη ΜεηαηίΙη πιεηΐίοηβπι ΓβοβΓβ ΟοηδίαηΙί- 
ιηιηι ΡοΓρΙιγΓ. (1β Τηβω. 1, 2 ρ. 18 ει Τηβορηγίβοΐυηι δΐηιο- 
0311301 ΗίδΙ. 1, 3, φΐί ΜβηβηάΥιιπι οοηΐίηηβνίΐ. 

Αρ11ιί36 Ιπδίοπαπιιη Η1)Γ08 φΐίηφίε ίρβοδ φίοςηβ εηιεη- 
(ΙαΙίοΓεδ ς ι κι υ ι Νίεοηηηαδ βάίίΐί, άβ φΐο νπίοικία φΐαο ίη Κίεοΐν- 
εΐδεηί Αηηβΐίηηδ δοηρδί 3. 1869 Γαδε. 7 ρ. 457 — 465, δρει-ο- 



1) Μβη&ηά. ρ. 397. 20 β<1. Βοηη. [ρ. 84, 12 βά. Ιάρβ.] 

2) ν. Ηβίηοοοίππι 8. ν. ΡνοΙ^Ιοτ68 ίη βίιιβ β<3. Βήδβοηϋ. 

3) ΡΓΟΟορ. Αηβού. 24. ρ. 71. 



ΡΚΛΕΓΑΪΊΟ 



φιβ ίοΓβ υΐ ίη αηηοΐαΐίοηϋιυβ οοάίϋ&ιΐδ ιιϋ ιηίηί Ιίοο3ΐν3ΐίο3ηίδ, 
φιοπιω ιΐδαβ ηοη οοηοβδδυδ ΓυίΙ Νίβηυΐιπο. 

ϋα νίΐβ βΐ δΟΓίρΙίδ Α^αΐηίββ ςυ3β (ΗδδβπιΚ Νΐ6ΐ>αΗΗιΐ3 ίη 
ΓΓοΙβ^οιηοηίδ βιΐίΐίοηίδ Βοηηβηβίδ ρ. XIII — XIX Ηυίο ΡΓββΓβ- 
Ιίοηί βαηίβα: φήοαδ δί αάίαη^ηΙυΓ φΐββ ΤβιιίΓβΗιΐδ (1β βοάβηι 
3Γ$υαιβηΙο δοπρδίΐ ίη εοαηηβηΐΗΐίυηβ ρππιυηι β<Ιίΐ3 ίη δοΐιηβί- 
(Ιβννίηί ΡΙιίΙοΙο^ο νοί. 1 ρ. 495 — 511 , ηυηο Γβρβ1ίΐ3 ίη οριι- 
δουΐίβ ΙΛρβίββ βίΐίΐίδ α. 1871. (8ίηάί6η νηά ΟιαΓα&Ιεηβίώβη 
ζηγ ΟηβοΗϊεοΗβη ΖίΙβΓαίΗΓρβεοΜοΜβ ρ. 237 — 254) οπιηίβ 
ίβΓ6 βχΐιαιίδία βδδβ νϊϋβηΙιΐΓ ψι&β άβ Ιιοο βοηρΙοΓβ δοίπ ροδδηηΐ. 

8οι*ί1>βΙ)απι Ιιίρβί&β πιβηδβ Ιηΐίο. 



I 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ δϋΜΜΑΒϊΑ. 



I. ΕΧΟΕΚΡΤΑ ΌΕ ΙιΕ ΟτΑΤΙΟΝΙΒϋΒ ΒΑΚΒΑΚΟΚϋΜ 

Αϋ ΕΟΜΑΝ08. 

Αν3Γ6δ 30 ΙιΐδΙίηϊαηο 86(168 ρβίαηΐ ίηΐΓ3 6ηβ3 ΐιηρθΓΗ Κο- 
ιιιαηί (4). Ιϊιΐβιη 30 ΙυδΙίηίβηο ίη8ΐί$3ίί ηβΐΐβ £6ηιηΙ ειιηι Ηυη- 
ηίοίδ ββηΐίΐηΐδ (5). Μβζαπιίηιβ , Αη ΐαηιιη &ά ΑνβΓβδ 1β§3ΐηδ, 
30 Ηΐ8 ίηΙβππιίΐιΐΓ (6). Ιιβ£3ΐί Α να πιπί 3(1 ηονβδ 86(168 ρβίβη- 
ά3δ ιηίδδί ΒγζβηΙη άβϋηβηΙιΐΓ (9). ΙυβΙϊηιΐδ Αν3ΐ*υπι οοηβίΐϊο- 

Π68 8ϋρβΓΐ)β Γ68ρϋίΐ(ΐ4). Ρθ8ΐ ΙΗΟΓίβΠΙ Ζίοηί, ΡβΓδ3ΓαΠ1 Ιβ^βΐί, 

Μβοοάβδ Βγζβηϋϋπι ιηίΙΙίΙυΓ: ηβφΐβ ίρδβ ηβο δ3Γ30βηυηιηι 1β- 
£3ΐί, ςαοπιπι εβιΐδβπι βρυά ΙιηρβΓ3ΐ0Γβπι 3§ίΙ, ςηββ ουρίυηΐ 
ίπορβίΓβηΙ (17). Ταπίοπιιη ΙβββΙί 3 ΡβΓδΐδ δρΓβϋ ΒγζβηΙίιιηι 
ρΓοΓιείδοαηΙαΓ 3(1 οοηιηιβΓθί3 ουηι Κοπααηίδ ρβίβηίΐα (18). Ζβ- 
πΐ3Γθ1ιαδ 3 1β$3ΐίοηβ 3(1 ΤηΓΟΟδ ΓβάΊβηδ ΐΏ3£ηίδ ίΐίηβηδ αΊΓίί- 
ου1ΐ3ΐίΙ)ΐΐδ βΐ ρβποϋΐίδ ΙβοοΓβΙ (21. 22). ΑνβΓβδ βΐ Ρηηα 
Γοβάυδ ΐηβαηΐ (23). Ι,οη£ο1>απΙοπιπι 1β£3ΐί Αν3Γβδ οοηΐΓ3 Οβ- 
ρί(ΐ3δ 61 ΚοΐΏ3ηοδ δοΐΗοίΙβηΙ (24). Ιοπ^οΙκιγΛι ηυηο αϊ) Α υ.ί- 
ηυιΐδ, ηυηο 3 Κοηιαηίδ ααχίΐί» ρβΐιιηΐ (25). Βθίαηιΐδ, Αν3ΐ απι 
οΙΐ3^3ηπδ, Ιβ^βίοδ Κοιηαηοπιιη ίη νϊηειιία οοηπειΐ (26). Μβω 
ροδί ηιυ1ΐ38 άί8θβρ(3ΐίοηβδ ουηι Βοηο, Κοιηαηοππη (Ιιιοβ, ΙΓ&- 
Ιϋδ 31) οοδίάίοηβ δίπηπ ΓβοβάίΙ (27). δυρβΓ03 ΤβιφΙϋ ροδίυ- 
1313 βο.ΙυδΙίηο ουηι οοηίβηιρία ΓβρικϋαηΙιΐΓ (29). Τιιιχί ΙϋδΙί- 
ιιαω 3(1 ηβΐΐαηι ουηι ΡβΓδίδ Γβηονβηάυπι ίηοίίβηΐ (32). ΙϋδΙίηιΐδ 
ηυ1ΐ38 Αναηιιη οοηάίΐίοηβδ βάππΙΙίΐ (33). Ρβχ οοπφοηίΐαΓ 
ίηΙβΓ Κοηιβηοδ βΐ Αν3Γβ3 (34). Αναηιηι 1β£3ΐί 3 ΐ3ΐτοηί1>υδ 
βχρϋαΐί Γβδ δϋ3δ 3 Τίηβπο ΓβρβΙαηΐ (35). δβοοοηΐηβδ 1β£3ΐιΐ5 
α ΟΗοβΓοβ 3(1 ΙϋδΙΐηυηι πήδδΐΐδ 3(1 ίοβάιΐδ ίηΐβΓ ΡβΓ$3δ βΐ Κο- 



νΠΙ ΜΕΝΛΝυΚΙ 

πιαηοδ ίηδΙαυΓβηιΙυηι (36). Ιβεοίηΐδ ίηδοΐεηίειη ΟηοδΓοίδ βρί- 
8ΐοΐ3ΐη Τίηεπο βΐ δορηίβε Αη§υδΐ3ε ΐΓβίΙίΙ (37). δβηίπιηι βΐ 
Αίβηοτηιη Ιε^βΙί <1β ραοβ 3§ηηΙ ευπι Τίοεηο 0αβ83Γβ (42), 
Βοηιβηοπιπι εΐ ΡβΓ83Γυηι 1ε§3ΐί ίη εοηίΐηϋδ υΙπηδΟΛίε ίιηρεπΊ 
εοηνεηίηηΐ (46). Ζβεηβπβδ βΐ ΜβΙ)0(!β8 (Ιβ ρβεε ίηΙβΓ Κοπιβ- 
ηοδ βΐ Ρ6Γ838 ΓβδΙίΙιιβηϋβ 3§ηηΙ: ϋοπιαηί ΡβΓδβΓΠίβηΐ» βΐ Ι1)β- 
Γΐ3 εείΐαηΐ, 3β(1 ϋ3Γ3δ ορρίάηιη 3 ΡβΓδίδ δίηί Γεάάί ροδουηΐ. 
δείβνίηί ίη ϊ1ΐΓ30Ϊ3πι ίιτηιηρυηΐ (47). Τίηεπηδ 03βδ3Γ ρεεα- 
ηΐ3δ 3(1 3ΐίςυοδ β ρπηείρΐΐΗΐδ Ι,οη§ο1)3Γ(1θΓυηι εοηείΐίβηάοδ 
ηιίΙΙίΙ (49). ΡβΓδ3β βχ ίπιρΓονίδο 03δΙβΗϋπι Κοπιβηοπιηι εχ- 
ρυ^η3ΠΙ (51). Τ3ηο1ιθδάΓθ ίη βηεβ ίιηρεπΊ ίηεηΓδίοηεπι Γαοΐι 
(52). Μαιιποίιΐδ 0Ιι1οΐΏ3Γοη, ΡεΓδβΓηπι ορρί(1ηιη, οηδίάΊοηε 
ρΓβηιίΙ (57). Τίηεπηδ, ηΐ Ιΐβΐίαηι 3(ΙνβΓδΐΐδ 1»οη£θ1)3Γάθδ Ια- 
εαΐυτ, πιηΐΐοδ βοηπη (Ιοηίδ ίη ρ3Γΐβδ δηβδ ΐπκΙιιεΗ (62). Β313- 
ηηδ - Γβχ Λ ν ,) π 1 1 1 1 , ιΐδφΐβ 3ά 8ί πηί ιπη ρΓ0§Γβδδΐΐδ , δανιιπι ΙΓ3- 
ϋοϋΓο οοηηΐιΐΓ, 1>ο11 υιη εοηίπι 8εΐ3νίηοδ ρΓ36ΐβη(1βηδ (63). 
Μεηι 3 Τίηεήο υ ι δίπηίηπι δίηί εοηεε(ΐ3ΐ ροβίηΐβΐ (64). 
Τηεο^ηίδ, ιΐηχ Κοπΐ3ηοπιιη, δίπηίυπι ΓοΠΐΙβΓ οηΐίηεΐ (65). 



II. ΕΧΟΕΚΡΤΑ ΏΕ Ι,ΕΟΑΤΙΟΝΙΒϋδ ΚΟΜΑΝΟΚϋΜ 

ΑΒ ΟΕΝΤΕ8. 

Ιϋδΐίηίβηυβ Ηαηηοβ ϋΙί^ϋΓΟδ εοηίπι ΟοΙπ^υΓΟδ βχείΐβΐ (3). 
Ληιιηί-ϋδ, ιΐυχ ΡΓ3ηεοπιηι, Κ οηκιηίδ ηεΐΐηω ηιΐηαΙηΓ (8). Ρβ- 
(ΓΟδ ΡβίΓίείιΐδ, Ιυδϋηίβηί 1ε£3ΐηδ, εΐ Ζίεηηδ, 3 ΟηοδΓοε ηιίβδηδ, 
ίη εοηίΐηϋδ ηίπυδςυβ ίηιροπί εοη§π3δδί άβ ρ3εε ίηΙβΓ Κοηΐ3- 
ηοδ ει ΡεΓδβδ ίΐΓπιίΙβΓ εοπιροηεηίΐβ 3§ηηΙ. Οηηπι δηβηίβηι 
ρΓονίηεΐ3ηι ροδεεηΐί Κοηΐ3ηο η ος 11341131η εοηεεύεΓεί 1ε&3ΐηδ 
ΡεΓδ3Γαηι, ΡείΓηδ 3(1 ΟιοδΓοβηι ίρδηηι ρΓοβείδείΙηΓ, α ι 30 εο 
30<[ηϊοΓ08 εοηιΐίιίοηεδ ίιηρείΓεΙ (11). ΡεΙηΐδ (1ε διι«·ιηϊ3 ηίηίΐ 
3ΐηρ1ίαδ ρΓεείηηδ ευηβεεηΐηδ ρβεεηι εοιηροηίΐ: Βγζβηΐίηιη τε- 
νεΓδηδ πιοπΙηΓ (13). Ιηδίίηηβ ΙωρεπΗοΓ Ιοβηηειη 1ε£3ΐηπι 3(1 
ΟηοδΓοοηι ππΐΐίΐ, ςυί (Ιε εε(]εη(]3 δηβηΐβ 3&εΓεΙ: νεπιπι ίδ ΐη- 
ίεεΐ3 τε Βγζαηΐίιιηι Γε<1ίΐ (15), Ιοβηηεδ οΐ) Γειη ηιβίε §εδΐ3ηι 
οηιηΐηηδ ηοηοπηηβ εχηίΐηΓ (16). ΖεπΜΓεΙιΐ Ιε^βΙίο 3ά Τηι·- 
εοδ (19). ΟβδΟΓίρΐίο Ηίηεπδ είηβ εΐ εοη^Γεβδηδ εηηι ΰίδβηηΐο, 



Οίρίΐίζβίΐ 6ν Οοο^Ιε 



ΗΙ8Τ0ΚΙΑΚυΜ 8ϋΜΜΑΚΐΑ. 



IX 



Τογοογωοι οΌοβ (20). Τ3Γ£ίΙίθδ, Ανβπιοι 1β§3ΐϋδ, δίΓοιίοοι 
ορρίάΌοι ο ι ρ60θοΐ38 βίοι Ιπκϋ ροΐβοδ, δορ6Γΐ>6 ;ώ ΙοδΙίοο άΊ- 

ΙΏΪΐϋΙΐΙΓ (28). Ζ30Ω3Π33 0160*1003 3 3θρΙΐ!3 Ιθΐρ6Γ3ΐΠ0β 3(1 

0Ηθ3Γθβηι ιιιίδδυδ 3ηηιΐ38 ίοάοοίβδ οοοι ΡβΓ8ΐ3 οοοιροοΐΐ (38). 

ΤΓ3Ϊ3η«8 ρ08ΐ Ζ3θ1ΐ3Π3Ω1 0118808 φΐίοαΩβ 30ΩΟΓ001 10(100138 
ρ3018θίΐΩΓ (39). 0θ38 00001 ΤΐΟβΠΟδ 30θίρβΓ6 άβίΓβΟίβΙ, ΡβΓ- 

83β ίο οοβδ Κοοΐ3θθΓοαι ίοοοΓδίοοβδ ΓβοΐοοΙ (40). Εββαϋο 
ΤοβυίΙοΓί , Ββοοοί Γιΐϋ , 3(1 ΟΙιοδΓοβοι , ςοβοι ίο Αποβοίβ 1)β1Ιί- 
2βΓ3θΙβαι εοαιίΙβΙοΓ (41). νβίβοΐίηοδ, ΚοοιβηοΓοοι 3(1 ΤοίΌΟδ 

1β£3ΐΩ8, 3 ΤθΓΧ3ΐθΟ, (ΙϋΟβ βΟΓΟΟΊ , οοοίοοιβίϋδ βίβοίΐΟΓ (43). 

Τογοϊ 1)β11οοι Κοοΐ3θίδ ΐηΓβπιηΐ (45). Β3Ϊ300δ, Αναπιηι (Ιυχ, 

3 ΤίΟΘΠΟ 036831*6 ίθδΙϊ£3ΐθδ 0001 103^00 βΧΘΓΰίΙΟ 10 δβ(1βδ 
δθΐ3νίθΟΓ001 ΙΓΓΟΟίρίΙ (48). ΟηΟδΓΟβδ ίΐΐΙβΓ ίρδ3δ ραοϊδ 3θΐίθ- 

οβδ οβίΐοοι οοοι Βοαΐ3θίδ Γβοον3ΐ (50). ΕοίΙβοι ΐβοιροΓβ Ζβ- 

θ1ΐ3Π38 3(1 ΟΙίΟδΓΟβΟΊ 61 Ρθ6ΓΟ£ά3ΐΩβ5 3() ΤΐΟβΠΟΟΙ ιΐΰ ρ30β 

1β$3ΐί αιίΙΙοοΙϋΓ (54). Ζ3θ1ΐ3Π3δ 61 Τίιβθ(!θΓϋδ οοιο 3βςοίδ 
ρ3θίδ οοοάίΐίοοίϋοδ 3(1 ΡβΓδ3δ οιίδδί, 30 ΗθΓθΐίδ(ΐ3, ροδί ΟΙίΟδ- 

Γ0601 Ρ6Γ83Γ001 Γβ§6 , ίθ(1)£Ω6 βΧΟβρίί , ίοΓβΟΐίδ Γβ1)08 (ΙΟΟΙΟΟΙ 
Γ6Τ6Γΐ00ΐ0Γ (55). Ζ30Ω3Π35 ίΐβΓΟΩΙ 3 ΤΐΟβΠΟ 3(1 ρ306Ο1 00Ο1- 

ροοβοάβοι ίο ΡβΓδί30ΐ ιηίδδΟδ ίο οοοΓιοϋδ οοοι Αοάι^βο Ιβ^βΙο 

Ρ6Γ83Γ001, ΟΟΟνβΙΐίΐ, 86(1 1θΩ$ίδ (1ίδ0βρΐ3ΐίθθΐθ0δ θίθίΙ βίοΌίΐΩΓ 
(60). Βθ0131ΐί 8ΪΓΟΐίθ01 ΩΓ0601 Β31300, Αν3Γ001 (1θθί, (Ιβ(ΙβΓ6 

οο^οοΙογ (66). 



III. ΕΧΟΕΚΡΤΑ Γ>Ε 8ΕΝΤΕΝΤΠ8. 

ΚΓ3£016Ωΐθαΐ ρΓΟΟβΟΐϋ (2). δίΙζίϋΟΐΟδ 3(1ν6Γ803 Ερ1ι11ΐ3- 
1ίΐ3δ 61 ΑΥ3Γ68 1)β11ϋ01 ρ3Γ3ΐ (10). ΡπκΙβΩΐίβ 03ΐο1ρΜ Ερ1ΐΙΠ3- 
1Ϊ136 (10). 1*0 νΐθΙθΓΪ3β 100008(30113, (1ΰ 1ί1)6Γΐ3ΐβ (1ίθ60(1ί , (1θ 
3ΩΪ01Ϊ 00Ο8ΐ3θΙί3 (10). ΡβΙΠ ΡβΙΠΟΐί ΟΟ6Π0Γ ΗίδΙΟΠβ (1β 16£3· 
11006 ίρβίΟδ 3ά ΟΗοδΓΟΘΟΊ ΐ30(ΐ3ΐ0Γ (12). ΒΓβνβδ δβΟΐ6θΙΪ36 
(1β ίθΟΟΩδΐ3Ωΐί3 ΓθΓΐθ036, ά6 ρ6Π0θΙίδ ΟβΙΗ οίνίΐίδ , (1β ρΓΟνί- 

(Ι60ΐί3β οοοιοιοίΐίδ (30). Βαίαηί ίοιρο(1βιιΙί3 3(1νβΓδθδ Βοοΐ3- 
οοδ (30). Ββ 01316(110601136 ΙΟΓρίΙοάίοβ (35 β). Μβοβοάή βρί- 

£Γ3Ωΐαΐ3 10 Ιδ30Ζΐΐ301 Μ3§ΩΩ1 , φΐί 3(1 β(1βΩ1 ΟηΠδΙί3Ω3ΙΏ δβ 
ΟΟΟνβΠίΙ (353). Ιδ30Ζΐΐ3β 000δΐ3θ1ΐ3 ΙΟίβΓ ΩΙΟΓίίδ 0ΓΟ013ΐθδ 

(35ϋ). δβοΐ6θϋ3 (35 3) [ρ. 71, 24— 27 6(1. ϋρδ.] ΡΓοοορϋ 



χ 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ ΗΙ8Τ. ΒϋΜΜΑΚΙΑ 



Ιβυιΐβδ (353) [ρ. 71, 28 βά. ϋρ$.] ν»Π3β ββηίβηΐίββ (35 α) 
[ρ. 72, 25.] 44 [ρ. 90, 5 — 18.] Κοπιαηί ροβηαβ ΙιιιιηΙ ρΓΟ 
ΐηιιιβίΐιία 3^ν6Γδ»3 ροριιΐοδ νβοΐί^βίβδ (59). Μ3υποίιΐ5 ίη 
1Ι)βΠ3 Γβπο ιηβΐβ £βπΙ (59). ν3Π3β 8βηΐβη1ΐ3β (59) [ρ. 114, 
20.] 61 [ρ. 119, 30. 120, 1-9.] ΤβοΗοδίΙπ) ΡβΓ83 %γά- 
νίΙβΓ νιι!ηβΓ3ΐιΐΓ (61). Μαυηοίυβ 3 ΡθΓδίδ νίηοίΙιΐΓ (61). 



ΝΙΕΒϋΗΚΙΙ ΟΟΜΜΕΝΤΑΤΙΟ ΏΕ νίΤΑ ΑΟΑΤΗΙΑΕ 
ΕΙϋδΟϋΕ Ι,ΙΒΚΙδ ΗΙδΤΟΠΙΑΠϋΜ. 



Α§α11ιί38 ηβΐιΐδ βδΐ Μγπηββ 1 ) ΐη Αβοΐίϋβ Αδΐ3β 2 ), ραΐΓβ 
Μβππιοηίο, τΗβΙΟΓο 3 ), πΊ3ΐΓβ Ρβποΐββ, ηιβίΓοηα δ3ηοΙΪ8δίηΐ3, 
ς[ϋ3πι Ιήβηηΐδ 3ΐηίδί1 4 ). Ηββο ςυιιιη ηιοΓίιιβ αο δβρυΐΐβ δίΐ 
ϋοηδίβηΐίηοροΐί, οΓβάίΜΙβ βδΐ ρβίΓβω δβδβ ϋΐυο ίη ιΐΓ&βηι γο- 
^ίβω οοηΐυΐίδδβ , 3(1 ςυβιη υηίίίηυβ βχ ρΓονίηοϋδ θΓ3βοί δβΓ- 
ηιοηίδ οοηΠαβ1)3ηΙ <ιιιί άοοίπηββ ίη^βηίοςαβ οοηίκΙβΓβηΐ. 
Ργ31γ6ιώ Ικιΐίΐιίι νίπιπι 1ιοηοΓ3ΐιπη, ουίυδ Ιβαιβη ηοπιβη ϊ$ηο- 

Γ3ηΊ118 δ ): δΟΓΟΓβΠΙ Εΐ1£βηί3ΙΙ1, (1θθΐ3Π) ρΐ16ΐΐ3ΙΏ, (1ΐδΟΟΓ(Π ΠΪ3- 

Ιππιυπίο ί-ιιιιι ΤΗβοάοΙο φκκίααι οοηίυηοΐ3Πΐ β ). Αβ3ΐΙιί3Π), 
ρβηυ]ΙίΓΏ3 δγ1ΐ3ΐ)3 οοιτβρίβ, ηοδ νοοπππι*; 6γ3601 ίάβιη ηοαιβη, 
ρΓΟ 3θοβηΙυδ ΓαΙίοηβ, Λ^αΙΙιίαηι ρΓοΓοηιηΙ: Μςιιβ βιιιη ίρδίιΐυ 
οβ(6Γθδ(}αβ ίΐΐίυδ 3βνι Ιιοηιίηββ ίβοίδδο, ίΐη υΐ ρβηαΐΐΐιηβ 1οη$3 
υΙβΓβηΐυΓ, βχ ίρδίαδ 6ρί£Γ3Π)Π)3ΐίδ 3ρρ3Γ6ΐ 7 ). όίδοίρΐίηίδ ΙίΙ- 
ΙβΓβΓυπι, ηυ3δ φιί Ιι1>οι·π1ί βηίηιο 6δδ6ηΙ ρ6Γθΐρίβ1)3ηΙ 3πΙβ- 



1) Ργοοθπι. Ηίθΐ. ρ. 8. 9 βά. Βοηη. 8ηΐ7ΓηΕβιΐ8 νϋίοδβ 
<1 ϊ ί ί π γ αραά Επάοοίαπι ηΐφΐβ ίη ηοηηιιΐΐϊβ δτιί(1αβ οο<ϊίοίΙ)ΐΐ3. 

2) ϋηάβ Αβί&ηιΐδ νοααίιη· ίη Αηΐηοΐο^ία Ρ&ΙαΙίηα. 

3) Ργοοοιπ. 1. ο. — £ρί£τ&ηιπι& Μίοη&βΐϋ ίηΙβΓ Ιβδϋαιο- 
ηί&. 4) Ερί^Γ. 43. δ) Εί βΐτηιιΐ οαπι ρ&ίτβ «,Ιφίβ Λρα- 
Ιηί» ίτβίΓβ βί&Ια&ηι ροβαβπιηί Μ^τίη&βί; Ερί£Γ. Μίοΐιββίϋ. 



&£ου Ιννεάς ίήη — . ΕρΪ£Γ. 72. Ά\λά πατήρ με πό- 
ληος Ιναλλάξας Άγα&ίας — [πατήρ πόΐηος ςαο ββηβα άί- 
οηΙιΐΓ βχρίίοιιίΐ Βθίδ^ίαβ αά υοηβί. ΡοΓρη. νοί. 2 ρ. 611.] 
Ηαηά αΙίϊβΓ ίη Γι&ίίο ΡΓαάβηϋιΐδ Λχοίβρίαάβτη, δίάΌηίαβ Εανϊ- 
ρίάβτη, ρβηιιΐίπηβ, ρΓοάιιοΙίΐ ροβιιοηιη*: ηίο ο&πχι. IX. 231. 
ΟΓΰΗβΒίΓωη φιαίϋ αΚβΓ ΕνΗρΜβε, ΠΙ β ΡβήθΙβρη. Χ. 42. ΑεοΙβ- 



6) Ερί 




63. 54. 




XII ΝΙΕΒυΗΚΙΙ ΟΟΜΜΕΝΤΑΊΊΟ 



(|υαηι 86 αιΐ 1ε$ηιη Κοηκιικιπιπι δίικϋιπη εοηνεΓίεΓεηΙ, ΑΙεχαη- 
. (1π3β δίικίυίΐ: υικίβ 3ηηο 554, ΙυδΙίηίβηί νί^εδίωο οοΐανο, 
ροδί ηοιτίοΠβιη ΙβΓΓΗβ ιποίοιπ , φιεπι Α1εχ3η(1η3 ίρ§α, ηυη- 
>|ΐι;ιιιι βηίβα ιιιονβΓί δοΐίΐβ, δειίδεπιΐ, ΟοηδΙ^ηΙίιιοροΙίη Γβ^Γβδ 
δϋδ βδΙ δ ). Οαβηι δΙυιΙίοΓυιη ίυνεηίΐίαηι ευΓδίιηι φΐί ΓβριιΙβνβ- 
π ι , ηοη άυ!)ίΙα1)ίΙ Α^3ΐ1ιίαηι Ιυηε ιΐεοπηιιιη οεΐαναπι αβΐ3ΐίδ 
»ηηυηι β^Γεδδηηι ηοη Γυίδδε, είυδηυε ηαΐβίεηι ίη αηηυπι 536, 
νεί δεςαεηίειη , ίηείιΙεΓε. Ουυηι υθγο ΒεΓγΙυδ ϋΐα εΐβιΐε εοΐ- 
1»ρδ3 68361, ηοη άϋΐίαιη βδΐ βηπι ίη υι1>β τε§ϊ3 βηΙβεβδδΟΓβδ 
3ηάίνί83ε. όααε 8ΐυάΐ3 φιιιπι ηηίηίΐαε αηηοδ ίηιρΙβΓεηΙ, ηυβΠί 
ίη φιοϋβηι ερί$Γ3ηιηΐ3ΐβ ιηβηιίηίΐ 9 ): βΐ &Ηηί Ιε^εβ Κοηιβηαδ 
3Γΐεηι 8η3ΐη εδδε ίρβε ρΓοίΐίεΙιΐΓ 10 ) ; φιβηιιη εοβηίΐίοηβπι ευπι 
«ϋεεηϋί Γ3ευ1ΐ3ΐε ίΐα εοηίαηχίΐ υΐ ε3υδ3δ 3η1ε Ιπ1ηιη3ΐί3 0Γ3Γεΐ: 
κΐφΐε ΟοηδΙβηΙίηοροϋ , ηοί ίη 1>3δΠίε3 εΐίεηΐίηυδ ορεΓβηι «ν 
ί)3ΐ 11 ). Οβυδίίϋεί ΐηηε%8ε1ιοΐ38ΐίεί νοε3ΐ)3ηΙυι· 12 ), ηηΗε Α§3- 
Ιηίαε εο^ηοηιεη ηβεδίΐ. ΤεηηίΙ ααίειη ίδίαιΐ νίΐαε £εηιΐδ ίηνί- 
Ιυδ 3ε ηεεεδδίΐ3ΐε εοβεΐιΐδ, ηΐ νίεΐυηι δί1)ί φΐαεΓβΓεΙ 13 ) : ηβηι 
3(1 3ηιοεηίθΓ3 δΐηϋίβ 8ενοε3θ3ΐ βάοΐβδεβηΐεηι Ιιοηεδΐ3 νοίιιηΐβδ. 



ρίαάββ ντε ηιαηάαΐ τηίΙϋβΒΐ ο£. ίΜά. 108. 392. 548. 687. 921. 8οί- 
ΙίοβΙ οτιηοΐί ίβίΛ ΊΙ& ρΓθ£βΓ6^&ηί, αϊ ΑηϋοΰΜαηι, ΛΙβχαηάΗαιη, 
ΒαβίΙίατη, β&<ϊβπι δ^Παο» οοιτβρτα. Αίαιιβ ίη υηινβΓβυηι ΐβ- 
ηεικίηπι 681, ΟΓ&βοα ρΐΌηυηΙί&ηάί ΓαΙίοηβζη, <μι;ιιη ρβπηιιΗί 
ίηίβΓ ηοδίΓ&Ιββ ηι 0(1 ίο ααοά νοοηπί αβνο αάαίιο οτίαπι 6886 
οοηίβηάηηΐ, αυ&6 Ιαπιβη, ηί βχ νοίηπηηίοπδ οΙΐΛΓίαοβίδ οί ίη- 
βοπρϋοηίοηβ ρίοΐίβ οοηβίαΐ, ίη Αβξγρίο βαο Οαββαήουβ γο- 
οβρί» βΓαί, Γβ^η&ηίβ ΙαβΙίηίίΐηο ηοη »1ί!;βΓ αυαπι βηυ Ραΐ&βο- 
1θ£ΐ3 Οοηδΐ»ηϋηορο1ί οοΐίηηίβββ. Ηοο απί ροΓβρβχβήί ί&οίΐβ 
ίηΐβΐΐι^βί Α^αΐΐιί&ιη ηοβίηιπι Χερωνενς ρηπι& οοΓΓβρΙα ρι-ο- 
ίιιΓίΒδβ, Γβρυ<3ίαησ!&πιςυβ 6886 οοηίοοίυπιηι αυ&β θρΐ£Γ. 100. 
στήααν Χαιρωνεν ρΐΌ ατήοαντο Χερωνεν βοποί ίιι!>6ΐ. 

8) Ηίβ*. II. 16 ρ. 99. 9) Εϋί£ΐ\ 4. ΙΙΙο &ηηο λνται άϊ- 
οβΙ)}ΐηΙιιι·, υηάβ τα Χνσιμ,α των νόμων — ίηδΟΓ. βρί^τ. 23 — 
βχρίίοίΐη ροβββ νίάβηίηΓ. Α^αΐηί&β ΐΓ&ηβ ροιΊιπη ίη Γ6^ίοηβ 
ΡβΓΛβα πΐ0Γ»1)&1ηΓ, ηΙ ροβίΓβπιοΓϊΐηι (Ιβοβηι ΙϊοΓΟΓαηα βίη^αΐΗ- 
ιίαιη αίίϋοηΐΐ&ΐίίοηβ 8θ1ν6η<ϋδ ορβΓαηι (ΙβΓβί;, ρΐΌοπ! &ο αΓοίβ 
8*Γβρϋα , Γβπιοίηδ. 10) Ργοο6πι. 1. ο. 11) Ηιβ*. III. 1. 
ρ. 138. (ίιιοά δηι^Γη&θ ο&η8&8 ογ»8Η6 οοηίβεβηιηΐ, ρΓορΙβΓββ. 
φΐοά Σμνρναίον σχολαστικό* ίη Ιίοπβ οοΓΓηρΙίβ υοολγι νί- 
(Πδδβηί, ΐά νβΓΟ ηβςηβ »ά 8ΐοΗάϋαΐ6σι ΛΓ^υίυπι βδί; ουιηηιυη- 
Ιχιιη. 12) Ιηο. Οοίηοίη πόΐ Ο. Τηβοά. VIII. 10. 2. Τοιη. II. 
ρ. 627. 6<1. ΙΛρβ. 13) ΗίβΙ. III. 1. ο. 



ΡΕ νίΤΑ ΑΟΑΤΗΙΑΕ. 



XIII 



Εχ3Γΐΐ6Γ3ΐ ηοηάυπι ροεδίδ, νίνεΙ)3ηΙο,υε βάΐιιιε ίη ογο Ιιοηιιηιιηι 
ίθ])υΐ3β νβ1ϋ8ΐ3ΐ!8 : φΐίη ΠοΓεηβηΙ ίη ααΐα ίρ83 βίςυε ίηΙβΓ ρι*ο- 

06Γ68 ςαί νεΓδίΙ)11δ ρίΐηΐΤΐίΜιΙίδ μΙοΓΚΙΠ) δίΜ φΐίΙΟΓΟΓΟΙίΙ : φ 1,1111- 

ί]ΐιαιιι ηοη ίηιιηίηευβί δοΐαηι, νεταιη κπιικιηι ΐη£Γ3νβδεε1>3ΐ 
1)3γ1)3Π68, φΐαβ ηιυχ, εχϋηείο ρεηίΐηδ 3η1ίςαίΐ3ΐΐ8 Ιιιηιίηε, 
ώβηδίδδίιηίδ Ιεηεηηδ ηαοηιηκμιε πιιηΐ3ΐιϊΐ3ΐε (ϊΓ3βε3δ Γβ^ίοηβδ 
Γοεάβνίΐ, δΙυροΓειηηηε ρΓο ρπιάεηΐιβ ίηάαχίΐ. Αά 1ΐ38εε άεΐί- 

εΪ3δ Α§3ΐΗί38 (ΙοΙβΙΠδ ρΠΠΪΙΙΠΙ 3Π13ΐ0Γία 03Π111113 1)Γβνΐ3 80Π- 

ρδίΐ, (|Π3β ίη ηονοπι Π1)Γ08, 03ρΗηΐ3θ3 ίηδεπρίοδ, εο11ε§ί1 14 ): 
ρ1ϋΓ3(ΐηβ ρΓ3βΙβΓ03 είυβάειη ββηβηβ 3ΐί3: β (|ηοΓυπι ηαπιερο 
ιηυ1ΐ3 δυροΓβυηΙ βρί^Γ3πιπΐ3ΐ3 ηοη ίηνβηυβίβ. ΡοβΙβ3, δβιΐ 
Γ6βΐΐ3ηΐβ βάηυε ΙιΐδΙίηίβηο 15 ) , εοΙΙε^Η βΐφΐβ ίη δβρίβπι ΙίοΓΟδ 
(ΙίββδδίΙ βρΐβΓ3ηιπΐ3ΐ3, δίίΐϋίιΐβπι βίϋδ νβΓϋβ 3(1 1ίΗβΓ3ΐη ίηΙθΓ- 
ρΓβΐ3ηίΐ3 δηηΐ ΓβοβηϋοΓυηι, ηοηάυηι εάίΐβ 16 ); (ΐποά δί ίΐ3 βδΐ, 
(μΐ3εευηφΐε ίη Ηοε ^οπογο ΙυδΙίηΐαηο 3ηΙίςηίθΓ3, 'ρυδί Ρηϋίρ- 
ραηι Τηβδδβίοηίεοηδβηι δοπρίη, 1ε§ίηΐϋ8, 3ΐΐ3 εοΓοηβ, ευίυδ 
πιεηΐίο οηιηίδ ρεπεπί, εοηιρΓείιεηδ3 Γαίδδβ ηεεεβδε 6δΙ. Ππ.ί 
υρ6Γ3, 4υ3ΐιι Τηβθ(1θΓθ Ποουι ϊοηί 1Τ ) ίηδεπρδίΐ, ρβίβηα βδΐ βυηι 
ροΐεηΐίοηιιη , ηιιβίβδ Ρβηΐιΐδ δίΐοηΐίαπιΐδ Μβεεάοηίυδηιιε βχ· 
εοηδοί βΓβηΙ, ψιοπιηι ρίπιϊηιπ οοΐ 1 ί ^ ι ροοιηαΐϊ.τ, ΓβνοΓεηι 
3ΐιουρ3ΐυηι βδδε. Εχ Ιιίδ Ρβιιίαηι Ι3ΐιάί1)ΐΐ5 ηοη ίηιηιβηΐίδ βχ- 
ΙοΙΙϊΙ, αίςυβ εΐίεηΐίδ οΓΠείίδ εοπιίΙεΓ οοΐβτβ νκίεΐυι* 18 ). Ηοε 
ίρβο ΡβυΙο, ηίδί ηιε εοηιεεΙϋΓ* (ΙεείρίΙ, Ευίγοίιίβηοςυβ ςαο- 
(Ιβιη 1ΐ0Γΐ3ηϋΙ)υδ 19 ) , πιοΓίηο ΙιΐδΙίηίβηο ίηιρβΓ3ΐθΓβ 20 ), 3(1 Ιιί- 
δίοπβιη ββνί δΐιί δοπηβηάβηι βηίπηιηι βάίεείΐ, ςαιιηι 3(1 Ιπ§ε- 
δίπιηηι εεΠβ 3βΐ3ΐίδ βηηυηι ρβΓνβηίδδβΙ. Οβάο Ιβηιβη εαιη 
(Ηυ εοΐΐί^εηάίδ ΐ3ηΐυπιιηοάο ηβιτβΐίοηίοϋδ ορβΓ3ηι άεαΜδδε: 
η3πκΐυβ ορυβ ηυοα 1 3(1 ηοβ ρβΓνβηΗ «άβο βχί^υββ ηιοϋδ βδΐ, 
ηΐ, ςυυιη β3 (ρΐ3β (1β ϋηοδΓοίδ βχίΐα ηβιταηΙιΐΓ βεείίΐεπηΐ 3ηηο 
577, ηεπιο δίΐοί ρβΓδΗ3(1β3ΐ ΠΗ εοηδεΗηεηάο (Ιεεβηηίυπι ρο- 
Ιιιίδδβ ίιηρεηάΊ: ίηιο βο &αφ1ίιΐδ. Νβπι ηβ ίδΐ3 φιϊ<Ιοηι (1β 
Ι'ΟΓδΰπιηι Γβ$ίδ Γα^α 61 ηιοΓίβ ιηοχ ροδί βνεηΐηηι δοηρίβ βδδε 
ρεΓδρίευβ 3ρρ3ΓεηίΙ εοηδίϋβΓβηΙί 21 ). Η«υ(Ι Ι3πιεη (ΙεΜΙίδ εοη- 

14) Ερί^Γ. 7. 15) Ιά εχ ρΓ&βίβΙίοηβ αρρ&ΓβΙί. 16) 
ΡΓοοβπι. ρ. 6. 17) 8. Ραΐβΐίί; άβ ηιιο οίβοίο οοηβηΐβ I. 
ΟοΙΙιοΓΓβάαπι &ά Ο. Τή. VI. 23. 1. Π. ρ. 126. 18) ΗίβΙ. IV. 
9 ρ. 297. 19) Ργοοθπι. ρ. 7. 8. 20) ΙΜά. ρ. 11. 21) 
Ηί**. IV. 29» ρ. 272. 



XIV 



ΝΙΕΒϋΗΚΙΙ ΟΟΜΜΕΝΤΑΤΙΟ 



ίβεΐϋΓα βδΐ, αυ3ΐκ1ο Α^βϋιί^δ άβ Μβυηοϋ $βδϋδ ηβη οίκιί, ηοηε 
ϋίΙΗαε ρπνβΐηηι ίαίδδβ: φιίρρβ φιβαι, ν α1>3ς[ΐιβ υ!ΐ3 δυπΗηί Γη- 
δΐί^ίί εοπιπιβπιοΓβΙίοηβ, Ρβοΐί ίιϋυπι, πιβ^ίβίπιπι ηαίΗΐυιη , νο- 
031. Μ νβΓΟ 3(1 ΓβΓοΙΙβηάαηι Ραοηοϋ ορίηίοηβπι βαίΠοοι-βΐ _ φιί 
δίοί ρβΓδυαδϋΓαΐ Α#3ΐ Ιπαπι , φΐο ΙβηιροΓβ Ενα^πιΐδ ηίδίοππηι 
αοδοΐνΐΐ, δβίΐίεβΐ 3αηο 593, ηοίκΙυΐΏ β(1ί(1ίδδβ: 31 ίΐΐβ, αοοοπι- 
ϋαδ ίηδρβοΐίδ νβΓΜδ ςααβ υιγ ηυηςαβπι δίηβ Ιααάβ εοπιηιβπιο- 
Γ3Π(Ιυδ ΓβδΙίηαηΙϊϋδ 1β$ίΙ, ίρδ3 ρβΓ δβ εοηείαΊΐ 22 ). Ιΐαφίβ Λςα- 
Ιηίβηι Τίηβπο 3(1ηυε Γβ^ηβηΙβ, αηΐο αηηυπι 582, ςυο αηηο 
ΜηιΐΓίοϊυδ πυροπιιιιι αάβρίιΐδ βδΐ, β νίΐβ άβεβδδίδδβ αιΊήίΓΟΓ. 
λαηι οοίΐυ βίυδ ίαοΐιιπι βδδβ φκκΐ ΜδΙοπββ οριΐδ 3(1 ΓιηβΐΏ ηοη 
δΐΐ ρβΓάΌεΙυηι, ΜβηαηιΙβΓ ϊηηιιί ι, οΓ3ΐίοηβ ιΐδΐΐδ ραηιαι ςυίάβηι 

3ρΐ3 23 ), 86(1 ρΓ3Υ3β ίηΙβΓρΓβΐ3ΐίθηί ΠΠηϊΐηβ 0000X13: 030(1θ 

αιβηιΐηβήηιοδ ΟηοδΓοίδ ιηοΓίβπι νί§ίηΙί ΓβΓβ αηηίδ ροδί Ηηηηο· 
πιπί 3(1νβηΙϋπι ίη Τίιπκίαηι, ιι1)ί αοίηΐί Ιϋκτί θ3ΐΤ3ΐίο 30ΐ ατηρί - 
ΐυΓ, βεείάίδδβ. Αε ηβ ςοίδ ίοΓίβ δοβρίεβΙοΓ 3(1 πιοΐβδίίο™ 
ηβ£0ΐί3 ΜιΙιιιη, 3ΐφιβ ίΐβ οΐίο ςοοά ηίδίοηββ δοποβηάββ Ιπ- 
υοβΓβΙ ρπν3ΐαπι βδδβ, ίη βοάβοι νίΐ3β £βηβΓβ ρβπηβηβίδδβ νβΐ 
εο^οοηιίηβ ΙβδΙβ εοηαρβηυπι βδΐ. Οιιο οοηεβδδο ςυίδ 0Γβ(ΐ3ΐ 
ΟβΓΪ ροΐαίδδβ α ι δροηΐβ οπιϋΙβΓβΙ £Γ3ΐυηι ΙαΙιοτβηι 3 φΐο οιηηί 
νί βίςοβ αιιίοβ ρβΓδβςηβοοΌ ηβ^οΐϋδ ίοΓεηδίοιίδ 86 'άΊδΙίηβπ 
φΐβπΙοι· 24 )? ςοββ Ιαπιοη ουπιιιΐίΐΐβ οίΤβιτϊ αΙΪ35 Ιαθίαηιίαιη βίοι 
βδδβ ί'ίΐΐθΐυΓ, ηβ ϊηορία ρΓβηιβΙηΓ. Νθπιο (βιιιβη Ιππο ϋοηοίικίϋΐ 
Α£3ΐηΐ30ΐ αηηυηιοΓαπιΙιιιη βδδβ ίηίβΐίοίοοβ ίΐΐίδ φιί, ηβ Γβιοβ 
νβχβηΐυι*, 3 ΙίΚβΓίδ Γβοβ(ΙβΓβ εοαείί δηηΐ. Ναπι ίϊ 1 α 6Γ31 δείιο- 
ΙβδΙίεοΓαιη εοηάίείο νιΐ βοπιηι «ινππ'ιϊα Ιβ&ίοηδ βδδβΐ εοηιρβ- 
δββηάβ: ηβςηβ εΐίβηΐίοοδ εβηιίδδβ εΓβάβπιοδ νίπιιη φΐί ίηδί^ηί 
ΓβεοηάΊββ §1οπ3 βΐ νίνηδ βΐ ροδί πιοΓίβηι ΠοηιίΙ. Ιΐβαοβ, ηίδί 
Ιαδυβ 681 ίδ(3 (1β δΐια δΟΓίβ ςαβΓβΙβ, ίΐΐίδ βεεεηδβικίαδ βπΐ Α§3- 
Ιΐή38 ςοί, ηίδί 3άηΐ0(1ιιηι ΙααΙβ νίνβΓβ βΐίίδαοβ Ιαι^ίη ροδδΐιηΐ, 



22) Εοοιιπι ^ροδίιί ίη1;βΓ ίββίίπιοηίβ. νβιΊ)» ίΐ καΐ μήπω 
ΐ'τνχον έχδεδωκότες &ά βοΗρ^οΓββ ςαοβ ηοπιίη&νβΓαΙ; ΓβίβΓΠ 
ηοη ροββηηΐ: φΐ&β βί Εν&^ιϋ πιβηβ βδββί, Γ&Ιίοηβ ίηοοηίβ, 
βοήρβίβββί τυγχάνουοιν. 8ιιηί ίΐΐ» οηιηίηο πιβη(1θ8&, βί ηββοίο 
α,ηα Γβ ίηίθΓρΓθΙ&ηάα ςιι&β Μ&ηήοϋ αηϊηηιιη ιηονβΓβ ρο- 



ηιοπιλ: ώρμη&ην άρξασ&αι μετά την άποβίωοιν Άγα&ίον. 




23) V. Ιββίί- 



24) Ηίβί. III. 1. ρ. 138. 



ΏΕ ΥΙΤΑ ΑΟΑΤΗΙΑΕ. 



XV 



θ$βΓβ $ί|)ί νΜεηΙυι·. Οαββ ςηίάεπι ορίηίο ερΐ£Γ3ηιπΐ3ΐε οοηβι·- 
ΐΏΑΐϋΓ ςαο ίΐΐε, ρβΙβΓ ορρίάί άΊεΙυδ, ίη ηιηηίοίρίο βιιο Ιοοηπι, 
βηΐββ οηβοοεηίδ ίπΗηυηάίΙπβ ίοεάαπι 3ΐςηε (Ιείεβίβηίΐεπι , ριΐΓ- 
£3δδβ, 3ΐφιε βίβ^βηΐί βεάίβείο, ηεβείο ςαο, οπιβδδε άΊοίΙυΓ 25 ). 

Α1Ϊ3 ΓθΓΐ383β ρΓ3βΙβΓβ3 ρίβΐ3ΐΐ8 θΓβθ13 ίη ρ3ΐΠ3Π1 ΟΟηΙϋΠΐ: 

φίβε ηοη ιηίηϋ» ρΓορίβΓ Ιιαηο νίηυΐεηι φΐ3ΐη ε1οαυεηΙΪ36 
03ϋδ3, οιιιη οαπι ρ3ΐΓβ Μεηιηοηίο βΐ Γγ31γθ «Ιαΐυα οπιβνίΐ 26 ): 
οαίηδ ηοηοηβ, ηιιιιιη οΐίιη ΓηίδδβΙ ναΐ^ΐίββίπιαδ , ΐΐΐο ΐβπιροη; 
ίη ρπνβίοδ οοΐΐαΐί νίχ αΐίαά 8υρβΓβ8ΐ εχεπιρίαπι. 

Μ3Π811 3ΐιΐ6ΐιΐ νίι-ο 1 < 1 1 ΐίΐϋΐο οΐΐαιη ροδί Γιιηιΐδ εβάεπι ίηδί^ηίδ 
Γβιηα είοςηεηΐίβε : 3(1 φίπηι ΓβίβΓβικΙαιη 6886 νίιΙβίυΓ ςιιοά Με- 
Π3η(ΐ6Γ, ς ιιι 61(18 ηίδίοπβπΐ οοηΐΐηαανϊι , ίηίβηΐίβπι δϋβηι Ιϋηι 
νβΗβπιβηΙβΓ βχουβ&Ι. Ιΐβφιβ ςαηιη, ΓβηβΙίδ βυΐ) Β3δί1ίά3ηιπι 
ϊπιρβπο ΙίΙΙεπδ, ββηίΐβπι ΐ3υάεηι βρρβίβκηΐ ριΐδίΙΠ ίη^εηϋ ηο- 
ηιίηεδ, Α^3ΐ(ιί3ΐη ίηπίϋΐκΐυιη δίηί βυηιρβίΐ Ιεο ϋίβοοηυδ, αϊ 
Ηβδίυβ ίηιΠο3νΐΐ: εηί φίοιΐ ρΙβεαεΗΙ ίη ηαίαβ βεπρίοπδ, 
ςυο 6(Ηΐο |»6Γπΐ3§ηυΐϊΐ εετίο εερίΐ ηίβίοηα ίηεΓΟΠίεηΙυιη, ββΓ- 
πιοηβ βχιιιιίΓβηάο 8ρ1βη<ϋ<1απι ρηί1ο1ο$ί3ε (Ιοειιπιεηΐιπη ε<1εΓε, 
κΐ Γαοιιικίίδδίπιοδ ΟΛίΟδαυε Αΐϋοοδ, 81 « ^ ιι ι κ 3(1 ιηαηβδ (Ιο ίβοΐίδ 
ηοδίπδ ΓυηιοΓ ιηαηβΐ, ηοη δίηβ ϊηνϊιΐϊα Γειτε εχίβΐίηιο. ΗοάΊε 
Α$3ΐηί38 νίχ ευίςυβηι υ1ΐΓ3 ηιεάίοεπίβΚίΐη 38δηΓ£ει*ε ν ϊ«1οΙ>ϊ - 
ΙαΓ: ΙίεεΙ Ο. I. νοβδπΐδ, Ηαα 1 Ιβνίδ 3ϋεΙοπΐ3ΐίδ νίι*, (βΓδαπι 
βίϋδ 3ΐςηε ϋοΓκΙυπι οΜεεηάΙ $εηυδ ρΓβεάΊοεΙ. ΟβΓίβ ίρβε δεπηο 
βΓ36€υδ 3 ραηίαΐβ, αυβε 13 πιο η ηιίηίηια Ιβυδ εδδεί, 1οη$ε 
3ΐ)68( ; 30, ηβ 3 νίΐίίδ φΐκίβηι £Γ3ΐηιη3ΐίεί3 ΐηιηηππ χ, Ιιβικί Γ3Γ0 
άε^εηεπβ Ιοιμιβίαβ ηοΐ3 Γοβ(ΐ3ΐαΓ: Ιυπι νβΓΟ βάηιιχίβ ώβίεείο- 
Γαηι, Ιοηίο3β ρΓ36δβΓΐίπι, ερίεοηιηιαΛίε νβΓϋΟΓυηι νβηείβΐβ, 
δίνο φΐ36δίΐ3 δΐνο ϊιηρπκΙβηΙβΓ 338υπιρΐ3, δ3βρίδδίηιο οίΓβηάίΙ. 
0ϋ3β ηΐ εοηάοη3νεπ8 3βνί ίηίεΙίοίΐΛΐΐ , ρΜεείραβεςαε άΊΓβεηΙ- 
Ι3ΐί δοήοεηάί Ιΐηβιια επιοπβηίε, αηΐεφκιιη αιΐυΐΐα δίΐ αίφιβ β 
ηΐ3ΐΠ8 οοηδΟΓίίο εχίεπί νυΙ$3Π8, 0^13 ίαιη ςοοίίάίε υΙαηΙιΐΓ, 
ΐαηιβη, νιΐ ΐ3υάβηι ΐπηπαδ ΗίβΙοηοο, δβρίοηΐίβιη ^Γ.ινίΐαΐβπίφίο 
ΓβςιιίΓΟβ: 31 ί(1 ηοη ηιίηηβ ίΓυδΐΓ3 ίη Α^αΐΗία ηοβίΓΟ. Ιηιο ρο- 
Ιΐιΐδ ίβίαηυηι ίη^οηίυιη ίη δβηίοηΐϋδ ρΓοάίΙ ςαββ δβερίδδίηιο 
ρΓοΓβη, Ιη(33 3(Ιηιο(1υπι 3(ςυβ β Ιοοίβ ρεϋΐ33 εοπιπιυϋίοϋβ : 
ηοί νεΓΟ 3Γ§υΐε Ιοςηί 83(3^ίι Γη^ίάί38ίηΐ3δ. Υιγι ηοηί αηίιηιιιη 



25) Ερί^Γ. 72 26) Ερί &Γ . ΜίοΗ&βΠί 



XVI ΝΙΕΒϋΗΚΠ ΟΟΜΜΕΝΤΑΤΙΟ 

οαιη οδίοηίδϋοηβ ρΓββ δβ ΓβΠ: ηβηυβ Ιβπιοη, φίβηίαηι (Ηςηο- 
βεβΓβ ΙϊββΙ, ί3ΐδο: ιπιππιηίδ 30 ίηδβοΐαΐίοηβ ρ<ιηΙβΓ 3ΐί|αβ αϊ) 
»(Ιϋΐ3ΐίοηβ ρβΓ αηίνβΓδυπι ορυδ: οιήιΐδ, ςααβοαιη^αβ ίη βο τβ- 
ρΓβηβηάβηδ , 3(1 βο^ηοδββηάβδ Γββ $βδ1αδ δαιηηιυιη ρΓβΙίαηι 
3ΐφιβ αηίβ3 υΐϊΐίΐβδ βδΐ. Ιΐβΐϊοα Ιαιτιβη ηββοΐίβ ραΓαηι οο$ηίΐ3 
Ιιαϋυίδδβ νκΙβΙιΐΓ, ίη οπβηΙαΙΐΐΗΐδ 1οη#β νβΓδαϋοΓ. Οιιοηι 8ΐ 
ΡΐΌβορίο ψιυηι ίηββηίο Ιυπι βίνίΐί ιηί1Η;ιπφΐβ ρηκίβηΐίβ ]οη$β 
ΐηίβηοΓβηι βδδβ βίΐώοηο ίβεΐΐβ βοηεβδδβηδ, ΓβΙβηβΓβ ΐαηίθη 
ββάβηι Γ3ΐίοηβ δυρβΓ ββΙβΓΟδ οωηβδ, φι ι βοηδββαΐί δίΐηΐ, οηιί- 
ηβΓβ, νίπιπι 3ΐιΙβηι πιαίΐο πιβΙΐοΓβιη βδδβ Ρπ)βορίο. 

01ΐΓΪ8ΐΪ3ηυ8 3η ίιιβπΐ ίη υίπιιηςιιβ ρβΓίβπι (Ιίδριιίαΐυιη 
οβί: νβπιπι β<ϋΙο βρί£Γ3αιπ)3ΐ;β ηαο ΐΛηυΙβηι ΑΓβ1ΐ3η£β1ο άβ- 
(ΙίοίΐΙ 27 ) ίΐΐαηι Γβϋ^ίοηβπι ρΓοίβδδΐιπι βδδβ βχΐ™ (Ιηοίαπι βδΐ. 
Α ςιιο δί άΊδββδδβπδ, ίηΙβΓ ββΙβΓα ςυββ ρΓοΓβιτί ροδδβηΐ Πγ- 
ιηίδδίηΐϋηι βΐιΐδίΐβπι ορίηίοηίδ ΗΓβΐιηιβηΙυηι βδδβΐ, ςιιοά βρο- 
ρηΐΐιβ^πια βχ ηονο ΓοβίΙβΓβ δίηί ηοΐιιηι βδδβ ρΓοάίΙ 28 ). Νβφιβ 
ΐίΐ Ιβηιβη ββΓίηπι ΓοΓβΙ ίηάίβίυιη : βίβηίηα , (Ιοιηΐηπηίο Γβίφοηβ 
ΟΙιπδΙίβηα, ρβιιβοβ Ηΐοβ £βηΐϋβδ ηυί ϋοηδίβηΐίηοροΐί άβ<*β- 
1)3ηΐ Ι3ΐί3 ηοΐβ 1ΐ3ΐ)ΐιίδδβ ηοη βδΐ ςυοίΐ (ΙυΙίΙβιηαδ : βΐφιβ υΜ 
ί(Ι ρΓοΓβΓΐ Οΐιπδΐίβηιιπι ΙοηιιβηΙβπι ΐηάιιβίΐ. ΜίΙβηι νβΓΟ ίΐηί- 
ιηαηι ίη ΓβρΓβηβηύβηάίδ 3ΐίβηίδ δ3βπδ, ηίδί ίηιρΓου3 δΐηΐ 31- 
φΐβ ίηιηκηιΪ3, 61 ίηιΐιιΐ^οηΐΐαπι ^υαβ βιτοη ίη Ιιιιΐιΐδίηυιΐί Γβ- 
ηιΐδ, υΐροΐβ ηοη νοίιιηίαπο, νβηίαπι ΙηυυίΙ 29 ), ίηΙβΓ δ3βνοδ 
ίΐΐίαδ 3βνί ίϋΓΟΓβδ νίχ αΐίηί βχδρββ(3Γβδ ςιΐ3ηι αρικί βοβ φΐί 
< I οιηίηοηΐιιπη βηιάβΐίΐβΐβ βΐ δ3βνίΐί3 νβχ3ΓβηΙιΐΓ ίρδί. Ιΐαφιο 
|)Γθ1)3θί1β βδΐ, £βη1ί1ί ρ3ΐΓβ ρΓοοί'βαΐϋπί, 6Γ3ββ3ηϊβίδ(]ϋβ δίικίϋδ 
ίηηιιΐηΐιιηι βΐ ϋβίββίβΐιιηι , ηβ Ιβ^απι ροβηίδ ηοηιίηιιπιςιιβ νίο- 
Ιβηΐίββ οηηοχίαδ βδδβΐ, ηοη ορίηίοηίδ νί βάϋϋοΐιιπι, ΟΙιηβΐίαηίβ 
δβ 3(ϋυηχίδδβ. 

ΗίδΙοπαπιηι ΗΒΗ νυΐ^ο βχ βούίββ Ιιΐι^άιιηβηδί ίηδοηηαη- 
Ιιιγ περί της Ιουστινιανού βασιλείας : νίΐΐο ηΐ3ηίΓβδΙο : ςυαπι 
ββπρίοΓ δβ άβ ωοΓίβ ΙϋδΙίηί 0βι*ηΐ3ηί Γ. — ^αί ίαοβηΐβ Ιιιβϋηο 
ίυη. Ιπιρ. ηβωΐιΐδ ββΐ — IV. 22. ρ. 255 : άίφΐΒ (1β ΟΗοδΓΟίδ 
βηβ (577) IV. 29. ρ. 272 (ΗβΙαππη βδδβ ρΓΟίηΐΙΙβΙ. Αι Μβπι 
βοάβχ ΓββΙβ, ρΓΟ ϋϋϋδ 3βΐ3ΐίδ πιοΓβ, <|«β«ι βΐ Ευλ^γΙο, Ιοβηηβ 



27) Ερί^Γ. 4. 28) - Ηίβ*. III. 12. ρ. 165. οί. Ιηάίοβιη 
Ογλθο. β. ν. ζηλόω. 29) ΗίβΙ. I. 7. ρ. 28. 



ΌΕ ΥΙΤΑ ΑΟΑΤΗΙΑΕ 



XVII 



Ερΐρηβηϊβηδΐ , βΐϋδφΐβ δβΓνβΙιιπι νίύβπιυδ, Ιίϋι-Οδ τύμονς 

¥0031. 

Οοίΐΐςβδ δεηρίί ρβΓρβυεί δυρβΓδυηΙ. ϋβ ΚβΙκΙί^βΓβηο βΐ 
Ι,υ^ιΐϋΐιβηδί, ςαίηιΐδ ϋβιΐδ δυπι, αΊχί ίη ΡΓΕβΓ. ναΐίοαηϋπι πιβιη- 
1)Γ3ηαοβιιιη βδδβ βηϋηϋυπι ιηίηί δί$ηίβε3νΚ Αη£. Μβίιΐδ, ςυί 
ν3Π3ΐιΙβδ δοηρΙυΓ3δ βχ ^ααΓίί Ιίηπ ίηίΐίο άβ1ίί)3ΐ3δ βρβείπή- 
ηΐδ Ιοεο πιΐδίΐ. Εββ οαιη Κβηα"ί8βΓ3ηο Ηογο Κα εοηνβηίυηΐ ιιΐ 
νβΜβ ρΓθ1)3ΐ)Πβ δϋ Ηυηε ίηάβ βχδεπρίιιπι βδδβ. ΕχδεπρΙιΐδ 
βιιΐβιη βδΐ βχ εοάίεβ ίηΙββΓο: υΐ νβΐίεβηυβ, ιηοηβηΐβ Μβίο, 
ηυηε ηιιίίΐοηι βδΐ, δυρρίβΐίδ 3 ΓβεβηΙίοΓβ ηΐ3ηυ βΐίφΐυΐ Γοΐίίδ, 
δοι! 4 ιι ο η Ϊ3 πι 63 3ΐίςυ3ηϋο (ΙββΓαηΙ, ίη(1β 0Γΐ3β δΐΐηΐ Ι3βυιΐ3β ϊπ 
νβΓδίοηβ ΡβΓδ0Π3β, ΙίεβΙ εοαΊεί ςαο ίδ ιΐδΐΐδ βδΐ ειιπι Κβηάί- 
$βΓ3ηυ ρΓ0χίπΐ3 ίηΙβΓεβθβΙ 3Γ6ηί(3δ. Τβιηεη Ιήε νβΐίεαηιΐδ εο- 
<Ιβχ ηΐ 3ΐϊηα3ϊκ1ο ίηδριεΐ3ΐαΓ ορίίΐηιΐιιηι βδΐ, ςυο ρίβηβ άβ βάβ 
βΐφιβ 3υεΐοΗΐ3ΐβ ΚβΗάίββηηί εοηδΐ3Γβ ροββίΐ. ΡΜβΙβΓβ* βχ 
ΜοηΙβΓ3ΐεοηΐο ΗβιΊβδίιΐδ Ρβοηείο βύδεπρδίΐ ίηΐβ^πιπι οριΐδ 
βχδΐ3Γβ βΓββεβ ίηΙβΓ εοάίεβδ βεπρίοδ ΟΐΙοηοηίβηοδ; 3ΐφιβ ίη 
οο(1. ΜΜίν. ηίΜίοΐΙιβεββ ν3ΐίε3Π3β αηΐίφιαβ Α§3ΐηί3Πΐ (1β 1>β11ο 
ΓιοΐΙιοππΏ : β εοηΐΓ3Γϊο ίη ΜβΓείβηβ νβηβΐϋδ εθ(1. 000X11. 1ί- 
1)Γ0δ ροδΙβηοΓβδ, άββείβηΐίυιΐδ ρππιο βΐ δβευηάΊ ρβΓίβ: δείϋεβΐ, 
υΐ νΐάβίαι-, ϋΐη ΐρδ3 ί!β ΝβΓδβΙίδ οβίΐο Ιΐβΐίεο ηβιτβΐίοηβ. 

Οαυιη βυΐβπι Α§3ΐηΐ3δ ίη βοηιηι ηυπιβΓΟ ΓαβΓίΙ ηίδίοπεο- 
ΓϋΐΏ ςαοδ ΟοηδΙβηΙίηαδ ΡοΓρΙιγΓΟ^βηίΙυδ ίη βε1θ£3δ Γβ(1ί§ί 
ίϋδδίΐ, Ιβ^ιιηΙαΓ βχ ϋΐο Ιπα (1β 1β§3ΐίοηίοαδ βχεβΓρΙα ίη εο- 
(ΙίεβΒβνβΓΟ, φιοππη εο!ΐ3ΐίο ειιπι θάϊϋδ θβηβΙϋΓ άοείίδδΐπιο 
δρβη£βΗο. ΜυΐΙο ρΐαδ ίθβηι δβηρΙΟΓ 3(1 Ιίΐυΐυηι (ίβ δβηίβηΐίίδ 
εοηΓβΓΓβ (!βϋβ1)3ΐ, φιεηι ηυρβπΊπιβ ίη Ιαιηίηίδ 0Γ3δ ΓβύυχίΙ 
Α. Μβίιΐδ, υιγ ίυνβηαΊδ ΙίΙΙβΠδ (ΙίνίηίΙυδ δ3βειι1ο ηοβίΓΟ εοη- 
0668115, βΐ ,,ειιί ηβιηο είνί' ηβςιιβ ΗοδΙίδ ςηίηίΐ ρτο ΓβεΙίδ ΓβίΙ- 
ιΙογο ορβΓββ ρΓβΐίηπι." 8βχ Γο1ΐ3 άβ Ιιίδ βχεβΓρΙίδ δυρβΓβδδβ 
ίδ ηοδ βάοεβΐ (ΟοΙΙ. \ Γ 3ΐίε3η30 δεπρίοππη βΓββεοπιιη II. ρ. 464): 
ςυοΓηηι εοΐΐβΐίοηβιη 30 βίϋδ βπιίείΐίβ ρβΐίδδβηι , ίπφβίΓβΙυπιπι- 
ςαβ Γαίδδβ εβΓίβ δείο ; νβπιπι ορβΓβ ίβηι ρΓοΟί^βΙο ηοΐυί πιο- 
ΙβδΙυβ βδδβ νίΓΟ πήηίηιβ οΐίοβο. 

ΡΓββΙβΓββ δυρβΓβδΙ ίη Ρ3Γίδίη3β Γβ^ίββ εοά. ΜΟΟΙ. ιηβπι- 
1>Γ3η3εβο, Κοηΐβΐιίβηίΐβιιδί, ίοΐίυηα ιιηίευηι, εαίηδ ΙβεΙίοηββ <}ΐΐ3β 
ΥΒΠβηΙ, άΜ. Ιίδίΐβπι ΓθΓΐ3δδβ ΙβΓηιίηίδ εοηΙίηβΙαΓ ΓΓβ^πιβηΙϋπι 
άβ ΡΓβηείδ Ι,ΒηΓβηΙίβηαιη ΙΙΧ, 17. 9. — ιιηί ίη ρΐηΐ. ΙΧΧΐν^ 

Η18Τ. ΟΒ. ΜΙ.Ν. II. Ο 



XVIII ΝΙΕΒΙΤΗΚΙΙ ΟΟΜΜΕΝΤΛΤΙΟ 



13. 64 ν3Π3 βχ ςυίηςαβ Ιίβπδ βχοβΓρΙβ ιηνβηίπ, ΗίΐΓΐβδίιΐδ 
ίηηοΐανΐΐ, ΒαικΙίηίυπι δβουΐιΐδ, 031. οοϋϋ. Ογ. Η. ρ. 530. ΠΙ. 
ρ. 113, <ιιιο<Ι οριΐϋ ίπδρίοίβηΐ φιίβϋδ Ηΐο Γπιί ροδδβ εοηΐίη^ίΐ. 



ΤΕδΤΙΜΟΜΑ ΕΤ ΐυΌΙΟΙΑ ΏΕ ΑΟΑΪΗΙΑ. 



ΜΙΧΑΗΛΙΟΤ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΤ. 

Ή πόλις^Λγα&ίαν τον ρήτορα ^ τον ΰτιχαοιδόν, 
δίζυγος ευεπίης §υ&μόν άγασβαμενη , 

ως μήιηρ έτέλεοαεν έφ* υιέϊ, και πόρε τηνδε 
εικόνα , καϊ στοργής μάρτυρα και σοφίης ' 

Μεμνόνιον δε τοκήα, κασίγνητόν τ ε σύν αντω 
ε'στησεν, γενεής αύμβολα σεμνοτάτης. 

ΕηαρΗιιε ΗίδΙ. 6<χ1. IV, 24 βχ βά. ΚοΙ>. δΙβρΗ. 
πέπρακται δε καΐ έτερα τω Ναρσή λόγου πολλού άξια, 
Βουσελινον και Συνδούαλδον καταπολεμήσαντι , και τα 
πολλά προσκτησαμένω μέχρι ίίκεανού' άπερ Άγα&ία μεν 
γέγραπται τω §ήτορι , ούπω δε ίς ημάς αφΐκται. 

Ιάεηι Η>Μ. V, 24. 
τά ϊχόμενα δε τούτω (τω Προχοπίω) 'Λγαΰίω (βίο) τω ρη- 
τορι και Ιωάννη έμω τε και πολίτη και ουγγενει καθ* είρ- 
μον ίστόρηται, μέχρι της Χοσρόου του νέου προς "Ρωμαίους 
φυγής , και της εις την αυτού βασιλείαν άποκαταστάσεως^ 
Μαυρικίου — νποδεξαμένου — βασιλικός, καϊ — κατα- 
γαγόντος , εΐ καϊ μηπω ϊτνχον έκδεδωκότες. 

1οαηη6$ δΰύοΐαεϋαιε ΕρίρΗαηίεηΒίΒ ίηίΐίο ΓΓθ^ηιβηΙί. 
τά μεν ο σα Ρωμαίοι τε καϊ Μήδοι πολε μουντές άλληλοις 
ϊπα&όν τε και Εδρασαν κατά την Ιουστινιανού τον ' Ρωμαί- 
ων αύτοκράτορος βασιλεία ν , γέγραπται Αγα&ία τω Μυρι- 
ιταω, ανδρι τοΐς ίν Βυξαντίω ρήτορσι καταλεγέντι διαφα- 
νώς, και μετά γε Προκόπιον τον Καιΰαρέα τά προς τους 
βαρβάρους πραχ&έντα άναγράψαντι. 

Μβηαηάεν ΡγοΙζοΙογ αρ. δυκίβπι δ. ν. Μένανδρος, 
ώρμή&ην ίπι τηνδε ΰυγγραφην, άρζασ&αι μετά την άπο- 



ΌΕ νίΤΑ ΑΟΑΤΗΙΑΕ 



XIX 



βίωσιν τον 'Λγα&ίου, και της ιστορίας ποιήσασ&αι την 
αρχήν. 

8πίάα8 βΐ Ενάοοία δ. ν. Άγα&ίας. 
*Λγα$ίας σχολαστικός Σμυρναίος (ηιβΙίΟΓβδ οοίΐϋ. 3ρ. ϊΜίΜαηι 
Μνριναΐος) ο γράψας την μετά Προκόπιον ιστορία ν τον 
Καιβαρία* τα κατά Βελισάριον , και τας Ιν Ιταλία και ίν 
Λιβύη πράξεις* τουτέστι τά κατά Ναρβην έν Ιταλία καϊ 
τα ίν Ααξικτί καϊ Βυζαντίω. οντος συνέταξε καϊ έτερα 
βιβλία εμμετρά τε και καταλογάδην , τά τε καλούμενα Αα- 
φνιαχά, και τον κύκλον των νέων Επιγραμμάτων, ων αυτός 
ϋυνήξεν έκ των κατά καιρόν ποιητών· συν ήκμασε δε Παύ- 
λω τω Σιλεντιαρίω και Μακεδονίω τω υπάτω, και Τρι- 
βουνιανω, ε*πϊ των Ιουστινιανού χρόνων. 

8οΗ61ίχιηι ΡαΙαίίηαε ΛηίΗοϊορίαε. 
Άγα&ίου σχολαστικού Άσιανον Μυριναίον , ου στέφανος, 
αλλά συναγωγή νέων Επιγραμμάτων, ηκμασεν δ' ούτος 6 
9 Λγα&(ας ίπί Ιουστινιανού του μεγάλου * ϋγραψεν δε και 
ίστορίαν και τά επονομαζόμενα Ααφνιαχά' έγραψε δε ταντα 
ίπιγράμματα προς θεόδωρον Λεχουρίωνα. 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΒΙΑΚϋΜ δϋΜΜΑΚΙΑ. 

(Εχ βάιΗοηβ Βοπεηδί.) 



Ι,ΓΒΕΚ I. 

(.οΐΐιι ίη Ιΐαΐί» ΝβΓββΙί 8β (ΙβάυηΙ: ηιοχ ΙαΐΏβη ΓβΙβϋβδ β 
ΡΓβηοίβ Ηΐιχίϋ» ρβΐϋηΐ (Οβρ. 1). ΡΓαηοΐδ; Ιβικίβδ βοηιιη (2). 
Κβ^βδ Γγ3ιιοογιιπι ςυβΙΙυοΓ, Οηίοάονββί Γιϋί (3). ΤηβικϋηβΠιΐδ, 
1 ι ;ι ιιοοπιιη γοχ , οαϊ βιιοοθίΐίΐ ΤΙιβιιάίΙ>3ΐϋα5 ρυβΓ (4). Ιβ#3ΐίο 
ΟοΙΙιοΓυπι 3(1 ΤηβυαΊϋβΙιΙυη] (5). Τηβικίίοβίίΐϋδ βχβΓοίΙυιη ίη 
Ιΐ3ΐΐ3ηι ιτιίΐΐίΐ , άαείΐηΐδ ΙβιιΐΙιπιί 61 Βιιϋϋηο. Αΐ3ΐη3ηηίδ (6). 
ΡΓ3ν3 Αΐ3Πΐ3ΐιηοΓυηι Γοΐΐρίο. Ι,βιιΐΐιβπδ βΐ ΒυΐΠίηί δυρ6ΓΜ3 (7). 
ΝβΓδββ 3ά Ουηιβδ (ΙυοίΙ (8). ΟιιπίΒβ ορρυ§ηαΐ3β (9). ΝαΓδβδ 
Οαηιβηιηι ηιυπ)5 βιιίΓοάίΙ (10). Οοΐΐιοδ Τυ$οΐ3ηι 1)3ΐ)ΐΐ30ΐ6δ ίη 
ιΐβύίΐίοηβπι ΗοοίρίΙ (11). Ι.ιιο» οίιχυπίδβδδβ (12). Ν3Γδβΐίδ 
ΐΏο^η3ηίηιίΐ38 (13). Ριι1ϋ3Πδ βΐ Ββτυίοπιπα οίαάβδ (14). Γυΐ- 



XX 



ΑΟΑΊΉΙΑΕ 



03Π8 οοουηι1>ίΐ. βοίΗί ίη ΑβιηίΗβ βΐ Ιΐ£υπ3 α Βοηι&ηίδ »1οίι- 
οίιιηΐ (15). ΝβΓδβδ πιίΐίΐυηϊ βηίηιοδ οοηβππ3ΐ(16). §1βρη3ηυδ 
3 Νβ.ΓδβΙβ Γίΐνοηϋαιη πιίδδαδ ρΓββίβοΙοπίΐΏ ϊ^ηανιΉηι ΓβρΓβηβη- 
ό!ίΙ (17). ΝβΓδβδ Ιυοηηι θεηιιο ορριίβηαίβηι οβρίΐ (18). ΕχβΓ- 
είΐα ίη Ιιίοβι-ηβ άίπιίδδο Ββνβηηβω ρΓοΓιοίδοίΙιΐΓ (19). Α Ιϊ^ογ- 
ηιΐδ Οοΐΐιαδ ΰαηΐ3δ δροηΐβ ΝβΓδβΙί (ΙβϋίΙ (20). ΝβΓδβδ, Υαππχ 
ίη ηιίΐίΐίβπι βΰδοίΐίδ, ρΓορβ Αππιίηιιηι οαιηΡΥβηοίδ οοηίΐί^ίΐ (21). 
Ρυ$3 δίηια]3ΐ3 βοβ άβνίηοΐΐ (22), 

Ι,ΙΒΕΚ II. 

Ργοχιμο νβΓβ ΡΓ3ηοί βΐ ΑΙαιιιαηηί Βαΐίΐιηο βΐ ΙβυΙηβη ϋιι- 
οΐηιΐδ Ι131Ϊ3Μ νβδίβηΐ (1). Ιβαΐηβπδ ουηι οορϋδ δϋίδ άοπιυιη 
ρΓοΒοίδοβηδ 3ΐ Ηυηηίδ βΐ Βοιηβιπδ οΙβΗβ βΓποίΙυΓ (2). Ιρδβ 
ουηι οορίβπιιη ΓβΗςαϋδ ϊη νβηβΐίβ $Γ3νί ποογοο εοιτβρίοδ ρβπΐ 
(3). ΒυΐΠίηιΐδ τβοβάβηδ 0381Γ3 ροηίΐ ίη Οβπιρβηίβ [αά Οβδίι- 
Ιίηαηι Πυπιβη (4). ΗογΙβΙογ βχβΓοίΐυπι δυυπ). ΡΓβηοοηιιη 3Γ- 
ηΐ3ΐιΐΓ3 (5). ΝβΓδβδ Βαΐίΐίηο οΐινκιηι ρΓΟ^ΓβΗίΙυΓ: ΡΓαηοοπιηι 
εοιητηοαπίδ ίηΙβΓοίρίΐ (6). ΝαΓδβΙίδ ίιΐδΐίΐίβ (7). Αοίβδ υΐηηςυβ 
ίηδίΓυίΙυΓ (8). Ιηδί§ηίδ ΡΓβηοοΓϋΠΐ οΐβίΐβδ (9). Ν3Γδ6(ίδ νίοΐο- 
Γΐ3 ουηι ρπδΐίηίδ Ογβοοοιίπϊ) ΐΓορηβίδ οοιηρ;ΐΓ3ΐιΐΓ (10). ΝβΓδβδ 
ο.νοΓίΊΐυπι δΐιηηι 3 δβ$ηίΙί3 Γβνοο3ΐ (11). Είιΐδ ΟΓβΙίο (12). 
ΟοΙηοπιηι Γβ1ί(μιί3β, Β3$η3Γβ όΊιοβ , Οαηψδίδ οϋδίάβηΙυΓ (13). 
Β3^η3Γβ Ο00Ϊ5Ο, Οοϋιϊ δβ (ΙβϋαηΙ. Οηίοΐΐιβηιΐδ Ρπιποοιαπι 
Γβ^ηο ροΙίΙϋΓ (14). Ιη^βηδ Ιβιτββ ιηοΙιΐδ. νβηββ ββρΐβηΐίιιπι 
(1β 6ο δβηίβηΐϊββ (15). Οοβ ίηδίιΐβ οοιίβηι 1βπ*3β ιηοΐα ΓιιηάίΙιΐδ 

ν3δΐ3ΐϋΓ (16). ΪΓβΙΙβδ οΐίπΐ δίπΐίΐί 03ΐ3Πΐίΐ3ΐβ 3ΓΩΪ0136 (17). 

Β6ΐΙυπι ΒοωβηοΓϋπι βΐ ΡβΓδβηιπι (18). ΜβπηβΓοβδ Ιβζοηιηι 
βηβδ ίην3(1βΓβ οοηβΙιΐΓ (19). Βοηΐ3ηϊ ϋοΐο ορρΓβδδί ΓβοβΗβΓβ 
οο^υηΙιΐΓ (20). Βοηιβηί βχ Γυ§3 Νβδίιηι δβ Γβοίρίυηΐ (21). 
Μβπηβι-οβδ, βχβΓοίΙυ ΓβάϋοΙο, ΜβδοΗίΙηββ, Ιηβπββ ορρίαΌ, ωο- 
γιΙιιγ (22). 8βρη1οΓ3ΐβδ ΡθΓδ3πιπι πΐυβ (23). Νονβ ΡβΓδβπιπ» 

δαρβΓδΙίΙΐΟ 3 ΖθΓ038ΐΓΟ ρΓθίβθΐ3 (24). ΡβΓ836 δΟΟ νβΠΪδ Γβ- 

^ηίδ νβποδ ηιοΓβδ ΐΓβχβπιηΐ (25). Νονί ΡβΓδίοί Γβ^ηί οπ^ί- 
ηβδ (26). ΑΓΐ3Χ3Πδ $βηυδ (27). ΟηοδΓοΐδ βπκΐίΐίο ίη δυβρί- 
οίοηβπι νοοβίϋΓ (28). ΙΥβππίδ ρηϋοδορίιί δρβοΐβπι ρΓ3β δ& 
ΓβΓβηβ 3 ΟΙιοδΓΟβ π)3£ηί 3βδΙίηΐ3ΐϋΓ (29). Ρηίίοδορίιοηιιη Βυ- 
ηι;ιηο] ιιιώ ίη ΡοΓδίαηι ηιί£Γ3ΐίο (30). Πιιϊ δρβ δΐΐ3 άβίβοΐί ίη 
ρβΐπβηι ΓβίΙβηηί. Ιη ΗίηβΓβ 3 ηιΟΓίαο ψιοίίβηι δθρβίίοικίο 



ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ δϋΜΜΑΚΙΑ. 



XXI 



νίδΐι ηοοίυπιο άβΙβιτβηΙυΓ (31). Μ3$η3 ϋΓβηϋ βρυά ΟηοβΓοβιη 
$Γ3ΐί3 (32). 

Ι.ΙΒΕΚ ΠΙ. 

Α^αΐΐιίαβ αυβΓβΙββ οΐίαπι α Γβηαδ ΓοΓβηδίΙιΐδ ι1ο5ϊ«Ιογ3ιιΙϊν (I). 
ΝαοΙιοΓα^αη ΡβΓδβπιηι άιιχ ογοηΙιιγ. Μβηίηί βΐ Βυδϋοί ίη 6α- 
|>3ζβηι, Ι,ίΐζοΓίιηι γο^οιώ , οάΊυηι (2). ΙηδκΚίδ βίπιοΐίβ ουιη βο 
ι υ πνοή ίη η I (3) 6υ1)3ζβ8 3ΐ) Ιθ3ηηβ, ΚυβΙίοί ΓΓ31Γ6, οεοκΙίΙιΐΓ (4). 
Ι,3ζοηιιη ίηαΊ£η3ΐίο. Κοπιβηί Οηο^ηπδ οηβίάΊοηβιη ρ3Γ3ηΙ (5). 
ΡβΓ83β ΓοΓίΗβΓ ΓθδίδΙυηΐ (6). ΤϋΓρίδ ΚοΜβηοππη Γϋ£3 (7). 
ΙϋΖΟΠΙΠ) ρΟδΙ 03β(1βΠ1 Γββίδ (1θ1ίθθΓ3ΐίθ (8). 0γ31ιο ΑββΙίβ αϊ 

3(1 ΡβΓ838 άββοίβηΐ δυβάεηΐίδ (9, 10). ΟοηΐΓ3 Ρη3Π3ζβδ 3ά 

Ικίοηι ΚθΠ)3ηίδ δ6ΓΥ3Ι1(ΐ3Π1 1ΐΟΓΐ3ΐΜΓ (11, 12, 13). ΙιΐδΙίηίβηιΐδ 
ΑΐΗ3η38ΐϋπι 3ΐ1 03υδ3ΐτι οο^ηο8εβη(ΐ3ΐη ίη Γ,βζοΓυηι ΙβΓΓβιτι 
πιίΙΙίΙ. ΚιΐδΙίοιίδ βΐ Ιοβηηβδ ίη νίηοαΐ3 οοηϋοίαηΙϋΓ (14). 
ΤζβΙηβδ, Οιώβζίδ ίΓβΙβΓ, Ιβζοπιπι Γβ^ηυπι βοοίρίΐ. δοΐβποηϋδ 
3(1 άοη3 Γβ§Ϊ3 (ΙίδΙπυυβηοβ ίη Λδίαιτι ιηΐδδυδ (15), 3 Μίδίηιίαηίδ 
ορρΓβδδηδ οαπι ΙίοβΓίδ δηίδ ΐηΙβΓίιοίΙυΓ (16). Οαο ΓαοΙο Μίδί- 
ιηίβηϊ 3(1 ΡβΓδ3δ (Ιοδοίδοιιηΐ. ΠίΠηιηίΙ.ΊΓίπη πιαηιΐδ 3 Ναοΐιοπι- 
§3πβ 3(1νβΓδηδ Ηυηηοδ δβυίΓΟδ ιηίδδ3 (17), 31) Ιιίδ ηοοίυπιο 
ρΓΟβΙίο νιοΐ3 οοηοί(1υηΙυΓ (18). Ν3οηοΓ3£3η, ρβοΐδ οοηάίΐίοηί- 
ϊ>υδ ΓπίδΙτβ ουίβΐίδ, 3(1 Ρ1ΐ3δί(ΐ6ηι υΓηεηι οχρυ^ηαηϋαηι δβ οοη- 
ΓβΓΐ (19). Κοπιβηί βχ Νββο 3ά ββηι οοιηπηιηίβηά3πι βΐ (ΙβΓβη- 
άβηάβπι 3<χυΐΎΐιηΙ (20). ΜυηίπιβηΙβ Π3να1κι ίηδίηιυηίατ. ΡβΓδ 
Κοηΐ3ηυΓυηι, ρΓΟβΙίο Ιβπιβί'β οοπιηιίδδο, 3β§Γβ ίη ορρί(Ιυηι δβ 
ΓβοίρίηηΙ (22). ΜβΓίίηαβ Ποίο ηυηΐίο ηιίΐίΐιιιη βηίιηοδ οοηβι·- 
ηΐ3ΐ (23). Ρ3Γΐβ οορί3Γαπι 3(1 δρβουΐίΐηίΐυπι βπήδ83, Ν3οηοΓ3£3η 
βχβΓϋίΙυηι 3άνβΓδαδ ορρΜυπι (ΙαοίΙ. ΙϋδΙίηυδ, άβυω ίη ρΓορίη- 
φΐο Ιβπφίο 3(1θΓ3ΐυΓηδ, ϊηάο ρΓ0£ΓβάίΙηΓ (24). ΚβνβΠβηδ 
ΡβΓδ3δ ορρίάυηι δαπιηΐ3 νί ορρυ^ηβηΐβδ 3 ΙβΓ^ο βάοπΙηΓ (25). 
Ρπιηυιη δίηίδίΓαηι οοΓηη βΟΓυιη ίη Γη£βπι νβΠίΙϋΓ (26). Μοχ 
ηηίνβΓδί, ΙηΓ03ΐίδ ΟΓίΙίηίηυδ, ίη^βηΐί οΐ3(1β Γϋ^ηΙηΓ (27). 
Μαίιϊ ΡβΓδ3Γαπι 1 1" χ π ο , ψιϊ ίη πιβηηδ Κοπιβηοπιπι ίηοίάβηιηΐ, 
ιηίδβΓβ ρβΓβαηΙ. Ν3οηοΓ3$3η ουπι ρβάβδίή βχβΓοίΙιι Ιιί1)βπΐ3- 
Ιυπι ίη ΙΙβΠ3ηι ρΓοΗοίδοίΙιΐΓ (28). 

* 

Ι.ΙΒΕΚ IV. 

Ιυιΐίοίιιιη (Ιβ οαειίβ Οαηβζίδ, Αΐηβηβδίο ςυββδίΙΟΓβ, ίηδίίΐιιί- 
ΙηΓ (1). ΡππιυΐΏ ΙιΐδΙίηίβηί 1ίΙί€Γ3β 3(1 Ηαίιηυιη (Ι3ΐ3β, ςυίουδ 



XXII ΑΟΑΤΗΙΑΕ 

€ιι1)3ζβπι ΒγζβηΙίαπι ιηίΙΙί ίϋδδθΓθΙ, ΓβοίΙβηΙιΐΓ (2). Οι*3ΐίο θο- 
ευδ3ΐοηιπ] Β(ΙνβΓ5υ5 Πϋίπιιιιη εΐ Ιοβηηεπι (3, 4, 5, 5). 1 Υίχ 
δβίΐπΐίδ νιιΐ^ί είβηιοπίιΐδ, Ιιί Ιοη§3 υι*3ΐίοηε δε (ΙοΓοικΙυηΙ (7, 8, 
9, 10). Οβιΐδβ ιιίπηιφιο ρβΓΟΓβΙλ ΑΐΗαηαδίαβ Γβ08 ιίαπιπαΐοχ 
δυρρΗείαπι Ηυοΐ ίαοεί (11). Μΐδΐηιίβηοηιπι 1ε#3ΐί ααχίΐϊαηι 
ρβίβηΙεδ εοπιίΙεΓ 3 Ν3ε)ΐ0Γ3§3η6 εχείρίιιηΙιΐΓ (12). ΙηδεςιιεηΙί 
3ηηο Ηοηΐ3ηί ν ΒβΓβζε θ ι Ρ1ΐ3Γδ3ΐιΐε (Ιιιείΐιιΐδ, ΜίδίπΗαηίδ Ιιείΐιπιι 
ϊηΓεπιηΐ: ϊη ϋηί1>υ$ ΑρχϊΠοπιηι ΡθΓδηπιαι εχεΓείΙϋδ ϋδ οΐινίβηι 
νβηίΐ (13). Κοηΐ3ηί Ηιιηηοδ δβΙπΓΟδ Ιιοε βηηο ειιω ΡεΓδίδ ηιι- 
Ιϋβηΐβδ εχ ίωρΓονίβο αάοΓίί νεΙιεπιεηΙεΓ ρΓεηιυηΐ ; ΡεΓδβπιιη 
εχεΓείΙα δΐιρεΓνεηίειιΙε τεεειίαιιΐ (14). Ιηΐεππι ΕΙωίηζιΐΓ, (Ιαχ 
Βοωβηοηιπι ;ώ ΙαδΙίηο ιιιίδδΐΐδ, Κίκηίοροΐίη, Ιβζίευπι ορρΜααι, 
3 ΡεΓδίδ οΐιω εχριι^ηβΐυπι , βυυίΐο 3§§Γεδδϋδ οεευρβί. Μίδί- 
ηιίβηί Ιε£3ΐθδ ΑρδΗίοΓαιη ρβείδ ε3ΐΐδ3 3 ΚοπιβίΗδ πιίδδοδ οεεί- 
<1υηΙ (15). Ιι*3ΐί Ηοπιβηί Γιηεβ εοπιπι ίην3άυιιΙ εΐ εχεΓείΙυπι 
νίηεαηΐ. νίεΐί ΤζβεΗβΓ, εβδίεΐΐυπι ηοιιηίΐίδδΐπιιπιι, δε ΓεείρίαηΙ 
(16). ΟικκΙ Κοπιβηί δε$ηίΐεΓ οΐΐδκίεηΐεδ βΐι ίθ3ηηε 03εη3, 
ςαεω ΜϋΓΐίηυδ 3(1 εοδ ηιίδεΓ3ΐ, ηονο δΐυάιο ίηείΙβηΙιΐΓ (17). 
ΟεηΙυπ) εοπιηι, ΙΠο ιΐιιοο , εχρΙθΓ3ΐο ΗίηεΓε, ;κΙ ορρί(1υαι δΐι!> 
ίρδ3 3Γεε δίίαπι ηοείιι 3(1δθβηι1υηΐ (18). ΟρρΓεδδίδ ρεΓ ηοείίδ 
ΙεηεΙίΓβδ ειΐδίοάίΐΐϋδ οιηηεδ ίηεοΐβδ εηιύεΐίδδίπιε ΙηιείύβηΙ (19). 
8ε(1 ίρδί ρβαίο ροδί 3 Μΐδίαηβηίδ ευπι ηΐ3£Π3 < Ι,κίο (ΙεΙχϋάιιη- 
(αΓ. ΥεΓίιηιΐηηιεη Κοιηηηίδ ηίΗΠο δεείιΐδ ε3δ1ε11υιιι ορριΐ£Π3η- 
ΙίΙ>υδ, Μίδίπιί3ηί ρβεεπι οΓβηΙ, ςα»πι Ιοβηηεδ εοηεεάίΐ (20). 
Μϊ>ίηιϊηηοπιιη Γεουδ εοηιροδΐΐίδ ΙπδΙίηίβηιΐδ δυιηηιαηι ίιχιρβ- 
πυιη ΜίΐΓΐΊηϋ 3ΐ)Γ0£3ΐυπι ΙϋδΙίηο ΐΓ3(1ίΙ (21). Ιοβηηεδ ςιιίιίαιη 
ΑίεΓ, νεηίβ α!> ΙιΐδΙίηο ίπφείΓβΙβ, ηεΓβπο ηΌΙο 3 ρΓΟνΐηείβΙίοιίδ 
ρεειιηΐ38 εχί$ίΙ (22). ΟΙιοδΓοεδ Ν3ε1ΐ0Γ383ηειη ρΓορΙεΓ εΐ3(!εηι 
3(1 Ρ1ΐ3δΐη υΓΐ)ειιι 3εεερΐ3πι εχεοπβπ ίαΐεΐ (23). ϋΐ^Γεδδίο (1ε 
ηόνϊ ΡεΓδίεί ίπΊρεπί Γε^ίουδ (24, 25, 26, 27, 28). ΟβηβαΊδ, 
ΡεΓδ3πιπι τε^ίδ, Γβΐ3 ευιιι δίηιίΐίίιΐδ Ζεηοηίδ Ιδβιιπ εΐ ΚεροΙίδ 
ε3δϋιυδ εοηιρ3Γ3ΐιΙυΓ. ΟηοδΓοίδ, ηονίδδίπιί τε^ίδ, ίη^ίοπα 
ΐϊΐΟΓδ (29). 3εΓ£Π ίηΙεΓρΓεϋδ βίΐί^βηΐία ΙαυιΚιΙιΐΓ. ΟΙιοδΓοεδ 
ρεΓ ΖίεΙιιιιη Ιε^βΐηηι ΒνζαηΙίιιπι ηιίδδΐιηι ίηιΐυείβδ εαπι ΙιΐδΙί- 
ιιίβηϋ ρβείδείΙϋΓ (30). 

ΙΙΒΕΚ V. 

ΤζβηοΓϋπι ΙβίΓοειηίβ. ΤΙιεοάοΓίΐδ εχ ΟοΙοΗΐίΙβ εοηΐι* εοδ 



ΗΙ8Τ0ΚΙΑΚΙΤΜ δϋΜΜΑΚΙΑ. XXIII 



ρΓοίβοΙϋδ θ3δΐΓ3ροηίΙ ρΓορβ Τηεο(Ιοπ3(1επι (1), ίοίςυε Γβΐίοΐ- 
Ιβδ ρ3Γνο δαεεεδδΐι εΐβίοδ, ίΐοΐο είΓουπινβηΙΟδ (ΙβνίηείΙ, φιίΐιΐδ 
ΙπιρβΓ3ΐθΓ 3ηηυυπι δΐίρβηιϋϋΐη ίπιροηίΐ (2). Βγζβηϋππι ίη^εηΐί 
ΙβΓΓ3β πιοΐϋ εοηειιΙίΙιΐΓ. ΜοΓδ Αηβίοΐϋ (3). Ιυάίείυηι νιιΐ^ί ύβ 
β3 ΓβΓοΙΗΐιΐΓ (4). ΤβΓΓΟΓ δϊηίδίπδ νβΐίείηπδ 3ΐιο1ιΐ5, Βγζβηΐίηοδ 
3(1 ν3Π3ΐη νίηαϋδ θδΙεηΐ3ΐίοηεηι ίπιρεΙΠί (5). Οβιΐδβ Ιεπ*3β 
ηιοΐιηπη 3 ςιή1)ΐΐδ(ΐ3ηι ίη \3ροπΙ)ϋδ δυυίειτβηείδ ροηίΙιΐΓ. Αη- 
Ιηεπηί ιυεεΗαηΐα Ιερΐάυιη εοπιηιεηΐυηι (6, 7, 8). Ιιΐδϋηίβηιΐδ 
<[μιιιμ 3ΐί3 3β(1ίΩεί3, 1 1 π 1 1 δβηείίδδίπκηη δορΗϊηε ηειίεηι Γ63ε<ΙϊΠ- 
οαικίαπι ειΐΓ.Ίΐ. Οιιίιΐδ (Ιεδοπ'ρΙίο 3 Ραυίο δίίβηΐίαηο εοηιροδίΐα 
ΙαικΙ.Ίΐυΐ' (9). ΡεδΙΐδ ΒνζβηΙϋ βΓ3δδ3ΐϋΓ (10). ϋε ρήδείδ Ηαη- 
ικιπιιη δεάΊΙηΐδ εΐ ΓβΙίδ. Ηαηηί ΟοΙπ^απ, Ζβυει^βηε (Ιιιεε, 
ΡίΟΐυϋηπηι ίιηρβπυηι ίην3(1ιιιιΙ, (ίπιοοκπιι εΐ 0Ιΐ6Γδοηθ$ιιηι ρε- 
ΙεηΙεδ (11). Οεδεπρϋο ΟΗεΓδοηεδί. Ζ3ΐ)βΓ£3η ρεΓ ηιιιπιπι 
ηΐ3§ηιιπι (ΙεΓεηδοηοιίδ νβειιυπι δΐιοιίΓΟβηβπι Γε§ίοηεπι ίη^Γεδ- 
δϋδ, ίρ$ί ΠνζαηΙίο πηιιιίικΊ (12). ΗυηηοΓαηι δ3ενίΙΪ3 εΙδΙυρΓΠ. 
Μί1ί(3Γεδ Βοηιβηί ίπιρεπί ορεβ Ιιπη ν;ιΚΙο ίιηιηΐηιιΚιο οταιιΐ (13). 
03ϋδ3ε Ιιυίυδ (ΙεεΓεπιεηΙί. ϋιΊ>δ παβ^ηο ΙεΓΓΟΓβ ιηιρΙεΙιΐΓ (14). 
δείιοΐβποπιιη πιίΗΐϋΐη οπ$ο εΐ εοηάίΐΐο. Βε1ίδ3πιΐ3 ΐ3πι δεηεχ 
(ΙεΓεηάεηίΙβε ιιγΜ ρΓ3ε6είΙϋΓ (15). Ιδ εχεΓείΙιιπι υηάβφιαφιβ 
εοΐΐεείϋπι εχ ιίΓοε εάΊιείΙ, ει 3(1 νίΓΐιιίεηι εΐ ηκ>(1εΓ3ΐίοηεπ) εχ- 
ΗθΓΐ3ΐυΓ (16, 17, 18). Ηβε θΓ3ΐίοηε οοηΓιπηβΙί Κοποβηί 1)3Γ- 
1)3Γ0δ ευιη ίη^εηΐί εΐ3(1ε ΓερεΙΙυηΐ (19). Οιπυιΐδ Γιΐ£3ΐίδ, 
ρΓΟίίηιΐδ Βε1ίδ3Γίυδ ΓενοεβΙιΐΓ (20). ΟηεΓδοηεδίιπι ίηΐβπηι 
(ί(ίπΐ)ίΐηιΐδ , ΟοΓΟίΗεί ΟΗϋδ, δίΓεηιιε (ΙεΓεηάΊΐ. Ηιιηηΐ «κΙ είι*- 
αιηηκινί^.ΊΐκΙη πιαηίπ)6ηΐ3 εχ οβίαιηίδ Γ3ΐεδ εοηβείιιηΐ (21). 
0ιιίΙιΐ5 νβεΐί δεχεεηΐί Ηοηοίηεβ 3 Κοπιβηίδ οΙ>νίαιη ηηνίβηηΙίΒιΐδ 
3(1 υηυπι οπιηεδ βυΐ ηιει·£ΐιηΙυΓ 3ΐιΙ εαεώιηΙυΓ (22). Νοπ 
πηιΐΐο ροδί 1>3γΙ)3π εΙΪ3πι ΙβΓΓβδίΓΐ ρΓοεΙΐο νίηειιηΙιΐΓ. Ζβηει·- 
§3η, ιιυτο βΐ) ΙυδΙΐηίαηο βεεερίο, υηίνεΓδ3δ Ηυηποπιηι εορΐ3δ ίο 
ρ3ΐΠ3δ δείΐεδ Γβιίαοϋ (23). 1η ςυοδ άεεεάεηΐεδ Ιϋδ1ίηΐ3ηιΐδ 
δβηάΠεηιιπι , υΐΠ£ΐΐΓοηιπι τε^επα, ϊηείΐβΐ (24). ΡβΓρβΙιι» ίηιΐβ 
οε!ΐ3 εχοΓίβ, ςιιίοιίδ ηβε §εηΐεδ ίηνίεβιη δε εοηδίιπιευαηΐ (25). 



υΐ9ΐιιζ 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ ΙΈΑΟΜΕΝΤΑ. 



δαί(ΐ38: Μένανδρος Προτίχτωρ , ίύτοριχός, δς 1 
λέγει περί εαυτού ' "Έμοι πατήρ Ευφρατας Ιχ Βυ- 
ζαντίου ορμώμενος ην' ούτος δη ου ν ηχιότα της 
των λόγων μετειλήχει παιδείας. Ηρόδοτος μεν ουν 

5 όμόγνιος δέ μοι, της προς των νόμων άπογευ- 
ΰάμενος παιδείας είτα άφηνίαΰε της περί ταύτα 
όπουδής' άλλ' έγωγε ουτι χρηναι ωό μην μη χαΐ νό- 
μοις όμιλήΰαι χαΐ ές τέλος ίχέΰ&αι των πόνων, χαϊ 
δή άφιχόμην , ως μοι ύπηρχ% δυνατόν, ήχιβτα δε 

ίο εχρηΰάμην τή έπαγγελία τού έπιτηδεύματος' ου γαρ 
μοι δυμήρες ην άγωνίζεϋ&αι δίχας ούτε μην ίν τη 
βαΰιλειω 6τοα δαμίζειν χαϊ δεινότητι λόγων τάς των 
ίντυγχανόντων οίχειούβδαι φροντίδας, χαι τα Σπου- 
δαία τοιγαρούν πάρεις χαι τα χείριβτα ελόμενος χε- 

15 χηνώς περιενόύτουν , χαί μοι χαταδύμιοι ήβαν οϊ τε 
θόρυβοι των χρωμάτων χαϊ οί άμιλλητηριοι των Ιπ- 
πων αγώνες, Ετι γε μην χαι ή παντόμιμος όρχηΰις, 
ου μην άλλα χαϊ παλαίβτραις έναπεδυόμην, χαϊ ές 
τοσούτον εξώχειλα άφροαύνης ως χαϊ τον φαινόλην 

2ο άποδύΰαΰ&αι, ύυναποδύΰαοδαι δε αύτω χαι το νου- 
νεχές χαϊ άλλο ο, τι ες βίον άγλάΐ'ΰμα. έπέι δε 

Η18Τ. ΟΒ. Μ I Ν . ΙΓ. 1 



2 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

» 

Μαυρίκιος το βασίλειον διεδήσατο κράτος, τούτο μεν 
προμηϋ'έστατα έχων ές τους υπηκόους, τοϋτο δε καϊ 
Μουσών έραστής ποιημάτων τε και Ιστορίας ηδιστα 
έπαΐων, ώς και το πολύ της νυκτός μέρος κατανα- 
λίσκειν περί τάς τοιαύτας φροντίδας και παρορμαν 5 
ίντεΰ&εν καϊ όζύνειν τοις χρημαΰι τούς άμβλυτέρονς 
τον λογισμόν, άγαπητώς εν τω τότε έγωγε άλύων 
καϊ δυσανασχετών τω μη τα δέοντα έ'χειν , αναλογι- 
ζόμενος ην ώς ού χρεών άνόνητά με περινοστεΐν. 
ώστ αν ουν μη δια παντός κενεμβατοίην , ώρμή&ην ίο 
ίπϊ τήνδε την συγγραφήν, άρζασ&αι μετά την άπο- 
βίωσιν Άγα&ίου καϊ της ιστορίας ποιήσασ%αι την 
άρχήν" [8ιι1) Γιηβπι 3(1 ίηβηίϋνοδ ρβΓίίοίρίυηι 3(1(1βηϋαηι 
νίύ*;3ΐυι\ Ιη ώστ 9 αν ουν εοηδβηΐίΐ οοά. νδΐίο. αριιιΐ 
Μβίιιηι ρ. 353. Οιιοίΐ ίη ώς ουν αν πιυίδΐιιηι 6Γ31 15 
εοηΐΓ» 1ί1)Γ09. ΚβρβΙΗ ροδίΓβΐΏΗ Ιιυίιΐδ ίτ3£ηιβηΙί, ςυοά 
ρ^ΓίΙβΓ βίςιιβ ]>Γθχίπιιιηι βχ ρΓΟοβπήο ρβΐίΐυπ), Εικίοοί» 
ρ. 299: Μένανδρος Προκτίκτωρ (δίο) ιστορικός, 
έγραψε τά μετά την άποβιωβιν του Άγα&ίου , ητοι 
διάδοχος της εκείνου Ιώτορίας.] 20 

2 (Ού τοσούτον τω της δίφρίβΐ ΝίβΒ.) λέξεως εύ- 
γενει όσον τη των πραγμάτων άφηγήσει καρπούσ&αι 
δαρρήσας' πώς γαρ οιόν τε ην έμε ές τοσούτον άφι- 
χ&αι παιδείας ώς καϊ ές το συγγράφειν ίέναι\ αμέ- 
ριμνος γαρ έσότι έμοιγε 6 βίος και έκδεδιητημένος 25 
νπήρχεν. [Εχε. ύβ δβηίβηΐ. (ωά. ρ. 341) ρ. 353 βά. 
Μβί., 426 ΝίβΙηιΙΐΓ.] 

3 "Οτι έπειδη Μηδοι τη περιμαχήτω των Κόλχων 
. χωρα προσκα&εζομενοι, ως αν ποιησωνται γε αυτήν 
)2 'κατηκοον, μετά πολλούς όσους άγώνας χρόνου τε 3ο 

συχνού τριβέντος αντοΐς ουδέν τι περαιτέρω έδρα- 
σαν, αλλά γαρ τά τε πλείονα της Ααξικής και 6 



1 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 3 

Φάβις η πόλις, έν&α λέγεται είναι τα του Αίψου βα- 
σίλεια, ούδεν ήττον υπό * Ρωμαίους έτύγχανον οντα' 
τέλος δε έδοξε *Ρωμαίοις τε καϊ Πέρααις, ων μεν έν 
κατοχή ύπηρχον, είτε φρούρια εϊτε έτερα άλλα (άττα 

5 Νκώ. ίη ΐηά.), ουτι μετα&εΐναι, είναι δε έν τω α$τω 
μέχρι ου άΰφαλέβτερον διευκρινη&είη τα της διαφο- 
ράς, καϊ τοίνυν έδόκει ουκ άλλως, έκεχειρία τέτις έγε- 
γόνει οβον ονπω τελεωτάτης ειρήνης ίχουΰα έλπίδα, 
τά τε μέγιστα των πολιτευμάτων ήουχίαν ηγον. 

ίο έπεί ούν ταΰτα τηδε έχώρει καΐ οι γε άμφΐ τον Ζα- 
βεργάν Ούννοι πόρρω που της "Ρωμαίων έπικρατείας 
άπεληλαμένοι έτύγχανον, τηνικαύτα Ιουστινιανός, έν 
ν ω γαρ είχεν ως έλεύβονται καϊ αυ%·ις οί Κοτρίγου- 
ροι δηώβοντες τά έπΐ Θράκης, έγκείμενός τε ην τω 

ΐδ Σανδίλχω τω των Ούτιγουρων ήγεμόνι, άνίει τε 
ουδαμώς παραινών , πρεσβείας τε βυχνάς έκπέμπων 
και άλλοτε άλλω τρόπω άνερε&ίξων, ως αν άμωβγέ- 
πως έκπολεμώαη γε αυτόν ως τον Ζαβεργάν. προΰ- 
ετίδει δε ταϊς ώς τον Σάνδιλχον άγγελίαις 6 αυτό- 

2ο κράτωρ ώς εΐ γε καταγωνίΰοιτο τους Κοτριγονρους, 
καϊ τά ο6α έτηβια χρήματα έκ της "Ρωμαίων έπικρα- 
τείας άπονεμη%έντα ήσαν τω Ζαβεργα, μετα&ήσειν 
ώς αυτόν, και τοίνυν 6 Σάνδιλχος , 'Ρωμαίοις γαρ 
έπιτηδειος έβούλετο είναι, βασιλεΐ έαήμηνεν ώς πέ- 

25 φυκεν ούχ οβιον μεν ουδε άλλως ευπρεπές τους 
ομοφύλους αφάνισαν άρδην, μη ότι όμόγλωσσοί τέ 
είσι καϊ όμόσκηνοι ημΐν καϊ όμοία χρώνται στολή 
και διαίτη, αλλ* οτι καϊ συγγενείς καϊ (καν Νίεΐ).) 
έτέροις τισΐ τετάχαται ήγεμόσιν. όμως δ* ούν, Ίου- 

30 στινιανός μεν γαρ 6 τά τοιάδε έγκελευσάμενος, 
αύτίκα την ϊππον τους Κοτριγούρους άφελόμενος 
οίκεϊον ποιησομαι κτήμα, ώς αν μη έχοιεν οτω όχού- 

1* 



4 



ΜΕ Ν Α ΝΌ ΚΙ 



μενοι σίνοιντο τον ς ' Ρωμαίου ς. [Εχο. ϋβ Ιβ§3ΐ. ρ. 132 
—133 βιΐ. Ρ 3 Γ„ 344—345 ΝίβΙηιΗι\] 
Ι Περϊ Άβάρων, ώς πολλά περινοβτηύαντες ηκον 
' 6$ Άλανονς , καϊ ικεται ίγένοντο Σαρωαίον τον 
Αλανών ηγονμενον, ώς αν δι' αντον γνώριμοι έαοιν- 5 
το Ρωμαίοις. 6 Λ Ίονβτίνω τω Γερμανού, κατ 
εκείνο καιρόν των έν Λογική καταλόγων έξηγονμένω, 
των Άβάρων τιίρι έδηλωΰεν, 6 δε Ίονΰτϊνος Ίονΰτι- 
νιανω βαόιλεΐ. και δη ένεκελενΰατο 6 βαβιλενς τω 
ΰτρατηγω ΰτέλλειν ές Βνζάντιον την πρεόβείαν τον ιο 
£&νονς. καϊ ονν Κανδϊχ όνομά τις ηρέ&η πρεσβενΰό- 
μένος νπερ Άβάρων πρώτος, δς ίς τα βασίλεια εβφοι- 
τηόας έλεζε τω αντοκράτορι ώς πάρεση το μέγιϋτόν 
τε καϊ άλκιμώτατον των έ&νών καϊ ώς το φνλον οι 
"Αβαροι ακαταμάχητοι τ ε είαι καϊ το άντιβτατονν ΐδ 
οϊοί τε ραδίως άπώΰαΰ&αί τε καϊ διαφ&είρειν , και 
ώς προβήκόν έβτι τω βαύιλεΐ ές όμαιχμίαν ύψάς εται- 
ρίόαΰ&αι άλεζητήράς τε εχειν άγα&ονς, καϊ ώς ονχ 
άλλως εννονύτατοι εαονται ττ} Ρωμαϊκή πολιτεία η 
δώροις /ς τα μάλιότα τιμιωτάτοις καϊ χρημαύιν έτη- 20 
αίοις καϊ γης ενφορωτάτης οίκήΰει. ταντα τφ αντο- 
κράτορι έπειδη ηγγειλεν 6 Κανδίχ, αντίκα, ον γαρ 
έύφρίγα οι το όώμα ονδε ηκμαξεν ή αλκή, ώΰπερ 
άμίλει ηνίκα Γελίμερά τε τον Βάνδιλον κάί Ονίτ- 
τιγιν τον Γότδον άμφω έτι νεάζων έ&ετο δοριάλω- 25 
τον , αλλ* ηδη γηραλεος τε ην και το άνδρεΐον έκεινο 
φρόνημα καϊ φιλοπόλεμον μετεβέβλητο ίς το φα&ν- 
μότερον , ταντα έγνω ετέρω τρόπω καϊ ονχϊ πολεμώ 
την βαρβαρικην άποκρονύαύ&αι δνναμιν. καϊ κατή- 
γωνίΰατο αν καϊ άρδην ηφάνιύεν, εί καϊ μη πολεμώ, 3ο 
αλλ* ονν ενβονλία, εϊ γε μη τω όφειλομένω τέλει 
πρότερον ηφανίο&η αντός' ον γαρ πολλώ νύτερον 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 5 

ωχετο έχεϊσε. έπεϊ ονν ηχιστα ην οϊός τε περιεΐναι, 
την ετέραν έτράπετο. [Εχο. ό!β Ιβ£3ΐ. ρ. 99—100 Ρηγ., 
282-283 Νίβ1)ϋ1ΐΓ.] 

"Οτι δημηγορήσας 6 βασιλεύς, τον τε ίερον ξ,νλ- 5 

5 λόγου το άγχίνονν τε χαϊ βονλεντικόν τον βασιλέως 
έπαινέσαντος , παραχρήμα τά τε δώρα ^στελλε, σει- 
ράς τε χρνσώ διαπεποιχιλμένας χαι χλίνας έσ&ήτάς 
τ ε σηριχάς χαΐ έτερα πλείστα έχμαλ&αχώσαι οία τ ε 
οντα αλαζονείας άνάπλεα φρονήματα (ίΐβ 8αί<338 ν. 

ίο έχμ. ρΓΟ φρονήματος), προς τοις χαΐ πρεσβενσόμενον 
ΒαλεντΤ,νον, εϊς δή οντος των βασιλικών μαχαιρο- 
φόρων , χαΐ προντρεπετο το φνλον όμαιχμίαν έσά- 
γειν 'ΡωμαΙοις χαϊ χατά των αντιπάλων όπλίζεσ&αι, 
έμφρονέστατα, οΐμαι, προμη&ενσάμενος 6 βασιλεύς 

ΐδ ως η νιχώντες οί "Λβαροι η χαϊ ησσώμενοι έ% άμ- 
φοΐν περι&ώσι 'Ρωμαίοις το σννοϊσον. τον δ} Βα- 
λεντίνου έχεϊβε άφιχομένον χαϊ τά δώρα παραΰχο- 
μένου χαϊ οσα έσήμηνεν 6 βασιλεύς έζειπόντος, 
πρώτον μεν έξεπολεμώ&ησαν Ονιγονροις (Οντιγον- 

2ο ροις ΝίβΙηιΙΐΓ., Ονγ. ίηίΓβ ρ. 109 Ρ3Γ.) 5 Ζάλοις, 
Ονννιχώ φνλω' χαϊ Σαβείρονς δε χα&εϊλον. [Εχο. <3β 
1β§3ΐ. ρ. 100 Ρθγ., 283 — 284 ΝίβΙιιΙΐΓ. Λημηγορήσαν- 
τος τον βασιλέως τον τε — τον βασιλέως έπαινέ- 
ααντος οίΐβΐ 8υί038 ν. άγχίνονς.] 

»5 "Οτι έπεί οί άρχοντες *Αντών άδλίως διετέ&η- 6 
σαν χαϊ παρά την σφών αντών ελπίδα έπεπτώκεσαν, 
αντίκα οί"Αβαροι έκειρόν τε την γήν χαϊ έληίζοντο 
την χώραν. πιεζόμενοι δ 9 ονν ταΐς τών πολεμίων 
έπιδρομαϊς ως οϊόν τε έπρεσβεύσαντο ως αύτούς, Με- 

3ο ζάμηρον τον Ιδαριζίον, Κελαγαστον άδελφόν, έπΐ 
την πρεσβείαν χειροτονήσαντες , έδέοντό τε πρίασ&αι 
τών τινας τον οίχείον φνλον δοριαλώτων. χαϊ τοί- 



6 ΜΕΝΑΝΌΚΙ 

νυν Μεξάμηρος 6 πρεσβευτής , ΰτωμύλος τβ ων χαϊ 
ύψαγόρας, ώς Ά βάρους άφιχόμενος απέρριψε βήματα 
υπερήφανα τε χαΐ δραΰύτερά πως. (υπερήφανα πως 
χαϊ δραβύτερα διιί(ΐ38 ν. απέρριψε.) ταύτα τοι 6 
Κοτρίγουρος έχεϊνος, 6 τοϊς Άβάροις επιτήδειος, ο 5 
χατά 'Λντών τα έχ&ιατα βουλευαάμενος, έπεϊ 6 Μεξά- 
μηρος ύψηλότερον η χατά πρεαβευτήν διελέγετο, 
είπεν ώς τον Χαγάνον "ούτος 6 άνηρ μεγίβτην 
εαότι περιβέβληται δύναμιν έν "Ανταις, οΐός τε 
πέφυχε χατά των όπωοούν αύτω πολεμίων άντι- ίο 
τάττεα&αι. δει τοιγαροϋν άποχταν&ήναι τούτον χαϊ 
το λοιπόν άδεώς έπιδραμεΐβ&αι την άλλοτρίαν." 
τούτω πειΰ&έντες οι "Λβαροι , παρωβάμενοι την των 
πρέσβεων αιδώ έν ουδενί τε λόγω δεμένοι την 
δίχην, άναιροΰόι τον Μεξάμηρον. ε% έχείνου πλέον ΐδ 
η πρότερον έ"τεμνον την γήν των Άντών χαϊ ούχ 
άνίεΰαν άνδραποδιξόμενοι χαϊ αγοντές τε χαϊ φέ- 
ροντες. [Εχε. άβ 1β§8ΐ. ρ. 100—101 Ρβι\, 284—285 
Νίβ1)ΐι1ΐΓ.] *) 



7 *) Νίΐήΐ οιηηίηϋ Ιπιο ροΓίίηβηΙ; φΐ&β Ζβηοοίαβ 4, 32 βί 
Ρ1ιοϋιΐ5 8. δαίάαβ ροηιιηΐ: Θρφκες ορκια ουκ επίστανται' 
ταύτης μΐμνηται Μένανδρος §ν ττ} πρωτ-η. λέγει γαρ οτι £ν 
τανττι (αυτή ΡΙιοΙίαβ) τή γΰ 6 πρεαβύτατος άκοντισ&ίϊς διά 
του ατή&ονς άπώλετο' και έντεν&εν *Ίωσι καϊ Αίολεΰαιν 
αίνιγμα εγ ενετό, Θράκες ορκια ουκ ίπίατανται, Ββά ρΓορίβΓ 
Ζβηοβϋ Η&άιί&ηο 8.θφΐ&1ί8 αβΙ&Ιβιη Μβηαηάή ΡΐΌΐβοΙοΐΊβ 
οβιΊβ ηοα 688β, οαί ΙήοηΗ ΝίβοαηΓίϋβ ρ. 439, βί ΡβΓ£&πιβηο 
νβΐ Ερηββίο ροΐίαβ οοηνβηίτβ, αηίιηαάνθΓΐίΙ ΗθπίθΙθΓηυβίυβ. 
διιίά&β ΙΛΗ άβίβποΓββ ό πρεαβυτης νβΐ πρεσβεύς τις> υηάβ 
ό πρεσβευτής ηοηηιιΐΐί βοήρβθπιηΐ. Αϋα οοηίιιβίοηβ ίη οοά. 
ΟοίβΙίηΪΛηο »ραά Οιιίβίοπίαιη ρ. ^143, η. 261 β&άβιη ροηϋιΐΓ 
βχρίίο&ΐίο: Λέγεται Ιπϊ των τοις ορκοις ουκ Ιμμενόντων, παρ' 
όσον οΐθρακές ποτε σπειαάμενοι προς τους Βοιωτούς καϊ όμο- 
ααντες νυκτός ίπι&έμενοι πολλούς αυτών άπέκτειναν , αα&β 
ίηίά'βιη βί &ραά Γβΐίαηοβ ίη ββςηβηίί Θρακία παρευρεαις. Νοη 
αηίπιαοΙνβΓίβΓΛΐ Νίβοαηπηβ ηβ 8ιπ<ϊλθ ' φΐίαβηι , αυβηι ηηυπι 
ηιβηιοΓ&Ι, οοηνβηίΓβ ΠΙαά ίν τΤ] πρωττ]. 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 7 

"Οτι "Λμμιγος ι ) 6 Φράγγος έβτρατοπεδενβατο 8 
αντικρύ τού ποταμού Άττίΰον, # προσδόκιμοι ησαν Τ 'ιΙ' & * 6ί 
οΐ ' Ρωμαίοι διαβήοεβ&αι. 6 δε Ναρβης τούτο ϊγνω- ηίαηί35 ' 
κώς Παμφρόνιον, ος έν τοις βασιλέως πατράσιν ετέ- 

6 Χει, καϊ Βούνον, προεστώτα της αντοϋ βασιλέως 
περιονσίας , εκπέμπει πρεσβενσομίνω αμψω ώς "Αμ- 
μιγον, ίδηλωσέ τε αντω έκποδών γενεσ&αι καϊ μη- 
δαμώς πόλεμου αν&ις κινησαι κατά ^Ρωμαίων ' ίκε- 
χειρια γάρ τις έγεγόνει μεταζν τού χρόνου Φράγγοις 

ίο τε καϊ 'Ρωμαίοις. 6 δε "Λμμιγος δια των πρέσβεων 
απεκρίνατο ώς ουκ ενδώσοι ποτ ε ίστ αν αντω το 
άκόντιον οία τ ε εΰτι κραδαίνειν η χειρ. [Εχο. <1β 
Ιβ£3ΐ. ρ. 133 Ρηγ., 345-346 ΝίβΒυΙΐΓ.] 

"Οτι εδεζατο Ίονστινιανός παρά Άβάρων πρέό- 9 

ΐδ βεις , εφ* ω άψας περια&ρήσαι γην , οποι το φύλον 
&ήσονται τάς οικήσεις, καϊ 6 μεν βαβίλενς, Ίονότι- ηηηι86 · 
νον τον στρατηγού σημήναντός οΓ, εν βονίή εποιή- 
σατο ες την Έλονρων χώραν κατοικίσαι το ί&νος, 
£ν%·α προ τού ωκονν οΓΕλονροι * δ έντερα δε προόα- 

2ο γορενεται Παιονία ' καϊ ει γ ε &νμήρες αντοϊς εγέ- 
νετο, και κατένενσεν αν 6 βασιλεύς, αλλ 9 εκείνοι 
Σχν&ίας οντι ωοντο δεΐν §σεσ&αι εκτός* αντης γάρ 
δήπον&εν εΰότι εφίεντο. τούτο μεν ονν ον προνβη, 



χ ) "Λμμιγος] ,,Ηίο Αηιίη^αβ (ΠοίΙιΐΓ & Ρ&ιιΐο ΠΙ), II 
1ιΪ8ίοΓ'κιβ Ιιοη^ο^&Γάοπιιη: ,,Απήη^ιΐθ νβΓΟ άπιη Α^ίάίηο, Οο- 
ΐηοπιπι οοπιίΐί, οοπΙγλ ΝΛΓ3βίβπι Γβ1)β1ΐΛΓβ ρ&Γ&ηϋ &αχί1ίο 
638β ηοη ΑαΜίΑΐ, νίοίαβ ΝβΓββίίβ £ΐ&<Κο ρβππήΐαι·, \νίάιηιΐ8 
οβρίαβ Βγζ&Ώίιιινα ιηίΙΙϋαΓ.** 8ίο βϋ&πι ηοπιίη&ΙαΓ »1> Αίιηο- 
ηίο ίη ΙίΙ). II αίβί. Ργ&πο. βί &1> Ηοηη&ηηο ΟοηΙϊαοΙο ίη 
ΟΙιγοπϊοο, φΐοά βάιΐηπι ββΐ α Ο&ηίβίο. Ιη Αρρβηάίοβ νβΓΟ 
ΜαΓββΙΗηί ΟοηιίΙίβ, οχ φΐα Ηβπη&ηηιιβ Ιι&βο άββιιπιρβίΐ, 
οπιηίηι^αβ ρβΓρβΓαπι θχ&γεΙιιγ, αηηκβςηβ, ςαο & Ν&ΓββΙβ άβ- 
ν ίο I ιΐ8 ββΐ, ηι&Ιβ ίΙββί^η&ίαΓ, οαπι ηαβο οΐ&άββ &ηηο 33 ^3ίί- 
ηίβηί ηΐ πήηίπηιιη οοηίί^βπί." ν&ΐββίαβ. 



8 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

έστειλε δε ομως Ίονστΐνος ό στρατηγός τον ς πρέσβεις 
ες τό Βνζάντιον, εδηλωσέ τε τω βασιλει ώς αν αυ- 
τόν εν κατοχή έσοιντο επι πολύ. έφιλοποιησατο 
γαρ των πρέσβεων ενα όνομα Οίκοννίμων ' ίν άπορ- 
ρήτω τέ οί έλεγεν 6 Οίκοννίμων ώς έτερα διαλεγό- 5 
μενοι έτερα γνωματεύονσι, καΐ ώς λόγοις μεν ες τά 
μάλιστα μετριοις χρώνται καϊ ώς την έπιείκειαν 
παραπέτασμα προβάλλονται τον δόλον, τω έμπεδώ- 
σαι δήδεν τό εννονν ώς τους ( Ρωμαίους , ώς αν 
ταύτη διαπεραιω&εΐεν τόν"ΐστρον, τό δέ γ ε βονλό- ίο 
μενον αντοϊς της γνώμης έχει ετέρως, καϊ ώς , εϊ γε 
διέλ&οιεν τον ποταμόν , βούλονται πανστρατι έπι- 
%·έσ&αι. τούτων ουν Ίονστΐνος έγνωσμένων αύτω 
τω βασιλεΐ έσημηνεν ώς αν οί πρέσβεις των Άβά- 
ρων έγκα&ειργμένοι ώσιν εν Βύζαντίω ' ταύτη γαρ ΐδ 
ουκ άνε\οιντο διελ&εϊν τό ρεϊ&ρον, πρίν η άφε&ώ- 
σιν οί πρέσβεις, εν ω δε ταύτα έπρασσεν ό ΊονστΖ- 
νος, ονχ ήττον παρεσκευάξετο άμα φυλάκων τάς δια- 
βάσεις τον ποταμού ' Βώνον γαρ τον πρωτοστάτην 
τού δητικού καΐ οίκετικού τη τού ποταμού απένειμε 20 
φυλακή, οί δε πρέσβεις των Άβάρων έπεϊ ουδέν τι 
ώνησαν ώνπερ αιτούντες προς βασιλέα άφίκοντο, 
δώρα, ώσπερ σύνη&ες ην αύτοϊς, παρ 1 αυτού είλη- 
φότες, καΐ μ\ν ονν ώνησάμενοι τά δσα χρεών, τούτο 
δε καϊ οπλών (πλή&ος άάά'ιί Νίβΐ).), άφει&ησαν μέν, 25 
ομως δ' ονν Ίουστίνω λά&ρα ένεκελεύσατο ό βασι- 
λεύς τρόπω τω τά οπλα άφελέσ&αι παρά σφών. καϊ 
ονν ό στρατηγός έπεϊ έδε%ατό γ ε αν&ις έπανιόντας 
τονς πρέσβεις, κατά ταύτα έποίει. έντεύ&εν ηρξ,ατο 
η δνσμένεια "Ρωμαίων τε καϊ Άβάρων, ηδη εκ πολ- 30 
λού ύποτυφομένη, καϊ μάλιστα τω μη ώς δάττον 
άφε&ήναι τονς πρέσβεις, συνεχέστατα γάρ έσημηνεν 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



9 



ο Βαϊανός ώς αν Ιπανέλ%οιεν * το μελετώμενον δε 
α άψα επισταμένος 6 βασιλεύς άλλοτε άλλως διετία ει 
το παρόν, οπως ίς την βασιλίδα πόλιν έγχα&ειργμέ- 
νοιείεν. [Εχε. <1β Ιβ^βΙ. ρ. 101 Ρηγ., 285-286 
5 ΝίβΙ)ϋ1ιι\] 

"Οτι 6 προς τον κρατούντος ήδικημένος χαλεπαί- 10 
ν ει ώς τα πολλά τω κοινω. 

"Οτι 6 Σιλζίβονλος 6 των Τούρκων ήγεμών, ήκη- 
χόει γαρ ηδη των Άβάρων της φυγής πέρι και ώς 

3ο τα Τούρκων διαδηλησάμενοι ωχοντο , οία φύσει 
φρονήματι έπεται βαρβάρω, άπαυδαδισάμενος ίφη 
ώς "οντε όρνεις πεφνκασιν , οπως τι] πτήσει ανά 
αιθέρα διαφύγοιεν των Τούρκων τά %ίφη, ούτε μην 
ίχ&ύες, ώς αν υποβρύχιοι γενόμενοι ές τά κατώτατα 

35 τον δαλαττίου άφανισ%ήσονται κλύδωνος, άλλ' 
ΰπερ&ε περινοστούσι της γής' και ήνίκα μοι 6 κατά 
των Έφ&αλιτών διανυσ%ήσεται πόλεμος, έπι&ήσομαι 
καΐ 'Λβάροις και τάς εμάς ηκιστα φεύζονσι δυνάμεις." 
ταύτα λέγεται έπικομπάσαντα τον Σιλξίβουλον ίχε- 

2ο ο&αι της έπ Έφ&αλίτας ορμής. 

"Οτι ο Κάτονλφος κωλύων τον των Έφ&αλιτών 
ηγεμόνα της πρόσω πορείας έφ&έγγετο βαρβαρικόν 
μεν τι και παροιμιώδες , όμως δ' έχόμενον πει&ούς, 
ενα κύνα έν τοις οίκείοις ό&νείων δέκα ρωμαλεώτε- 

25 ρον είναι. 

"Οτιπερ ούδεν ούτω βέβαιον ώς το τής νίκης 
"βέβαιον. 

"Οτι ίν τοις μεγίστοις κινδύνοις πολλάκις παρα- 
πέση γε τη τόλμη το ελπίζεσ&αι (παρέπεται τή τόλμη 
80 το λογίζεσδαι ΒβΜ.). 

Ου γάρ ϋμοιγε τάλη&ή σιγητέον, αλλ" ούδε προς 
χάριν αν εΐποιμι των μέγα δνναμένων. οϊς γάρ ούκ 



10 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

Ινεστι το εύχλεές, τούτοις εγκώμια προσφέρων τις 
παρά την πάντων δόζαν χαταγέλαστον τί&ησι τον 
επαίνου μενον , χαϊ την άλή&ειαν έπισχιάζειν βουλό- 
μενος χάν τοις όμολογουμένοις ψεύδεσ&αι δόζει. 

"Οτι άναπτερωτόν τι χρήμα η νίχη χαϊ διαδι- δ 
δράσχειν οία τε ούσα ραδίως. ταύτα τοι χαι "Ομηρος 
αύτήν φησιν έπαμειβεσ&αι τους άνδρας. 

"Οτι ψυχή τυραννουμένη προς φόβου των δεόν- 
των χατ ου δ εν ότιοϋν προμη&εύ σεται. 

Πάν γαρ άγα&όν τε χαι χαχόν τη άν&ρωπίντι ίο 
ταλαντεύεται γνώμη χαι τω βουλομένω προσδέχεται 
την ροπήν. [Εχε. 8βηΙβηΙ. (οοά. ρ. 341) ρ. 353 — 
355 Μβί., 427-428 ΝίβΒυΙΐΓ.] 

"Οτι ανά την εω τε χαϊ Άρμενίαν τελεωτάτη τις 
είναι ειρήνη έδόχει, χατά δε την Ααζιχήν εκεχειρία 15 
ην *Ρωμαίοις τε χαι Περβαις. έπεί ουν ώσπερ ημι- 
τελή τά τής ειρήνης υπήρχεν, εδέδοχτο δε 'Ρωμαίων 
τε χαϊ Περσών τοις βαοΊλεύΰι πληρεστάτην ήσυχίαν 
άγειν, τούτου ένεκα ^Ιουστινιανός στέλλει Πέτρον, 
ος των χατά την αύλήν ταγμάτων ήγείτο, διαλεχ&η- 20 
σόμενον Χοσρόη περί των καθόλου σπονδών, χαϊ 
τοίνυν άφιχομενου έν τοις όρίοις του Λάρας , χατά- 
δηλόν τε ποιήααντος τω τών έωων βαρβάρων βαόι- 
λεϊ ως πάρεστιν έπιχηρυχευσόμενος άμφΐ του χατα- 
&έσ&αι τά όπλα εχασταχόσε , έχπέμπεται αύτό&ι χαϊ 25 
Περσών πρεσβευτής , ω δήτα υπήρχε μεν άξίωμα 
το Ζίχ, μέγιστόν τι τούτο παρά τοϊς Πέρσαις γέρας, 
προσηγορία δε αύτω Ίεόδεγουΰνάφ. ούτος δε πα- 
ρευναστήρ τού χατ αυτόν βασιλέως υπήρχε, χαϊ 
τοίνυν έν ταύτώ γενόμενοι οί πρέσβεις, χαι τών χατ 3ο 
αυτών έπιχωρίων άρχόντων εις εν ζυνα&ροισ&έντων, 
χατέστησαν ές έχχλησίαν. χαϊ Πέτρος 6 τών *Ρω- 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



11 



μαιών πρεσβεντης , άποχρώντως £χων της τε άλλης 
παιδείας καΐ της των νόμων, ϋλεξεν ώδε* ( ' πάρεσμεν, 
ω άνδρες Πέρσαι, προς τον 'Ρωμαίων βασιλέως στα- 
λέντες. οποίος δε 6 κα&' ημάς βασιλεύς περιττόν αν 
εϊη λέγειν , των πραγμάτων τον άνδρα διηγονμένων 
νμϊν. πάρειμι μεν ονν έφ' ω τα της ηδη γεγενη- 
μένης ές τελεωτάτην είρήνην μετασκενάσαι. άναδι- 
δάζαι δε βονλομαι πρότερον προς οΐαν νμϊν πολι- 
τείαν χαΐ οσην αί σπονδαΐ βεβαιω&ήσονται. αλλ 1 
εΐ και τις μεγαλορρημων είναι βο'ξω, το σννοϊσον 
άμφοτέραις ταϊς πολιτείαις δηρώμενοι μη άχ&εσ&ήτε 
τη περιττολογία. ονκ ές μακράν γάρ έν δέοντι δό- 
ξει τα τοιαύτα λελέχ&αι, έπαινε&ήσομαί τ ε προς 
υμών, των πραγμάτων υμάς άναδιδασκόντων την 
ίκ των λόγων ώφέλειαν. γενησονται τοίννν νμϊν αί 
ξνν&ηκαι προς 'Ρωμαίονς. αρκέσει δε "Ρωμαίους 
είπεϊν' δηλοϊ γαρ η προσηγορία τα λειπόμενα. 
χρεών ονν νμάς, ως προς τοσαντην πολιτείαν σπει- 
σομένονς καΐ ον περί βραχέων βονλενομένονς , τα 
κάλλιστά τε καΐ σννοίσοντα μάλλον ελέσ&αι, και αντί 
των άδηλων τον πολέμον το προδηλότατον πάσιν 
άν&ρώποις της ειρήνης άγα&όν άσπάξεσ&αι. και 
μη τις νμάς άπατάτω λογισμός ως νενικηκατε 'Ρω- 
μαίονς , έπηρμένοι τω την Άντιόχειαν άλώναι προς 
νμών καΐ αττα "Ρωμαϊκά χωρία, τό γάρ νπερβάλ- 
λον της "Ρωμαϊκής εντνχίας 6 &εός έκόλασεν έν 
τούτω, τφ μη νομίξειν αν&ρωπον άνθρωπου διαφέ- 
ρειν πολύ» καΐ εΐ μεν τό φύσει δίκαιον έκράτει, 
ούτε φητόρων ούτε νόμων άκριβείας ούτε μην έκ- 
κλησίας καΐ της περι ταντα ποικιλίας των λόγων 
ϋδει' αν&αίρετα γάρ τοις βιωφελέσι των πραγμάτων 
προσετέ&ημεν. έπειδη δε πάντες άνθρωποι δίκαια 



12 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

κα&εστάναι νομίξομεν (τά κεχαρισμένα ζάάίί Νίβΐ).), 
προσδεΐκαΐτής εκ τών λόγων τερ&ρείας ήμΐν. τοιγαρ- 
ου ν καϊ ές έκκλησίαν ζυνεληλύ&αμεν, ώς αν πείσοι- 
μεν έκαστοι τούς (τους άλλους Νίβΐ)., π. ημάς αυτούς 
Ββΐίΐί.) δεινότητι λόγων έπιεικείς είναι, οτι μεν ουν 5 
άγα&όν ειρήνη καϊ τουναντίον πονηρόν 6 πόλεμος 
ουδείς άντερεϊ. εί γαρ καϊ παρά την κοινήν των 
άν&ρώπων δόζαν βέβαιον ήγηόόμε&α το νικάν, οΐμαι 
τον νενικηκότα κάκιστα ζην ί% ων δακρύουσιν έτεροι, 
ούτω δήπου καϊ το κρατειν λυπηρόν, μήτι γ ε το ίο 
κρατεΐσ&αι λυπηρότερον. διό τοίνυν ο κα& ημάς 
βασιλεύς άπέσταλκε σπεισομένους ημάς καϊ προτέ- 
ρους ίκετεύσοντας κατα&έσ&αι τον πόλεμον, ούχ ώς 
δεδιώς μεν τά πολέμια , φοβούμενος δε μη προφ&ά- 
σοιτε διαλεγόμενοι πρότεροι περί της ειρήνης της 15 
φιλτάτης ήμϊν. μη δήτα ουν, ως προς της των &ο- 
ρύβων απαλλαγής*, τάς κατ 9 αλλήλων έπεκτείνωμεν 
δυσμένειας, πολιτείας γαρ ευ πολιτευόμενης άλλό- 
τριον πέφυκε πως το μη στοχάζεσ&αι των ζυμβησο- 
μενων εκ του πολέμου, διαγραφέτω τις υμών ίν 2ο 
ταϊς ψυχικαϊς δεωρίαις ώσπερ παρόντας τούς πεπτω- 
κότας κατολοφυρομένους , άναλογιζέσ&ω και τάς καί- 
ριας των πληγών ίπιδεικνύντας έποικτιξομένους τ ε 
και έπεγκαλοϋντας ως τη τών κρατούντων αβουλία 
διέφ&αρται το ύπήκοον ' είτα τούς περιόντας είσπράτ- 25 
τοντας ημάς τούς άπολωλότας τυχόν μεν γονείς, 
τυχόν δε παΐδας, ζυμβάν δε τούς φιλτάτους η τον 
όντιναούν καϊ απλώς άνδρωπον. έν&υμη&ώμεν 
χηρω&είσας τάς οίκίας ανδρών και την νεωτάτην 
ήλικίαν όρφανισ&εϊσαν , καϊ πανταχού μεριζόμενον 3ο 
τον &ρήνον, έφ* εκάστω συγγενείας ονόματι, εί γάρ 
καϊ δοίημεν το πίπτειν ύπίρ πατρίδος είναι καλόν, 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



13 



πάβης αφροσύνης έβτϊν άνάπλεων δύνασδαι μεν 
άνευ κίνδυνων χάριν ίκτίνειν τη δρεψαμένη , τω δε 
δοκείν μειονεκτείΰ&αι των αντίπαλων μη βουλεα&αι. 
οΐμαι και την Περσίδα γην καΐ την 'Ρώμην αυτήν, 
δ εί'περ ήδύναντο φωνάς άφιέναι , ταύτα δήπου&εν 
ημάς άντιβολεΐν. μη ουν αίσχυν&ώμεν του πολέ- 
μου κατα&έσ&αι το φορτίον' το γαρ έπικαίρως 
άπαντα πράσσειν μάλλον ήμϊν προσοίσει της αν- 
δρείας την εύκλειαν. μηδέ τις ημΐν ες προχάλυμμα 

ίο του μη έ&έλειν κατατι^έναι τα οπλα τούτο δη το 
κάλλιΰτον την είρήνην δυσεύρετον είναί τι χρήμα 
καΐ δυσπόριστον εϊπη. ου γάρ, ώς οϊονται πολλοί, 
τά κάκιστα μεν προχειρότατα καΐ αυθαίρετα προσ- 
ίπταται τοϊς άν%ρώποις, τα δε αυ βέλτιστα των πρά- 

15 ζεων διαδιδράσκει τε και διολισθαίνει καΐ δυσάλωτα 
πέφυχέ πως. πάν γαρ άγα&όν πάσιν άν&ρώποις 
είρήνη δοχεϊ — *) εγώ δε κατεπλάγην αν ταΐςκομψο- 
λογίαις, εΐ μη 'Ρωμαίοι μεν ύμείς, ημείς δε Πέρσαι 
έτυγχάνομεν οντες. μη ουν οΐεσ&ε περιόδω $ημά- 

2ο των λήΰειν ημάς οποϊοί τίνες κα&εβτώτες ηκετε τευ- 
ζόμενοι του συνοίσοντος. έπειδή δε προβάλλετε 
την είρήνην ώσπερ παραπέτασμα της δειλίας, και 
ταύτη το φανερώτατον της ατιμίας ίπισκιάζειν ο£εσ&ε, 
βραχέα διαλεχ&είην' ου γαρ σύνηθες άνδρΐ Πέρση 

8δ περιττολογία διεξιέναι των πραγμάτων τά καίρια. 
Χοσρόης 6 πάντων ανθρώπων, εΐπερ βούλεται, βασι- 
λεύς ούτε την Αντιοχείας άλωσιν έγκαλλώπιΟμά τι 
καΐ έγκώμιον εαυτω περιτίθησιν εί γαρ και φοβε- 
ρόν ύμϊν και έργωδέστατον είναι δοκεί το παρ 9 ημών 

»ο πραχθέν, ομως ήμεΐς πάρεργον ηγούμεθα τον οντι- 



*) „Όββ3ί ίηίίίιιιη οπιΐίοηίβ Ιβ£&ϋ ΡβΓβΕΠίπι." ΝίβΙ>. 



14 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



ναούν των πολεμίων νικάν ' πεπαιδευμένα γάρ ακρι- 
βώς το κρατεϊν, κα&* οΰον τά λοιπά των ανθρώπων 
γενη κρατεΐσ&αι μεμαδήκασιν νφ' ήμών' ούτε μην 
ετέρας "Ρωμαϊκής πόλεως καταστροφή προς όγκον 
ημάς εξαίρει ποτέ* το γάρ προχειρότατον ημίν ον 5 
δανμαατόν. και ταύτα μεν αρκέσει προς ίλεγχον 
της μάτην άπερριμμένης παρ* υμών άδολεσχίας. 
"Ρωμαίοι δε το σύνηθες πράττουσι περί σπονδών 
πρότεροι διαλεγόμενοι Πέρσαις. ήσση&ηναι (ήσση- 
δέντες ΝίβΙ>.) προς ημών νενικήκατε τω τάχει, προ- ίο 
τερήσαντες την είρήνην αίτεΐν, και ταύτη την ίν 
τοις πολέμοις άδοξίαν έπικαλύπτετε , τφ δή&εν μη 
έφιέμενοι μάχης επιεικείς είναι δοκεΐν. όπερ αν 
ήμεϊς, εΐπερ έμελλήσατε, καΐ κρατούντες έπράζαμεν. 
όμως δεχόμεθα τους λόγους, την είρήνην περί πλεί- 15 
στου ποιούμεθα, φρόνημα γάρ ευγενές τω πρεποντι 
ξυμμεταρρυϋ'μίξειν τά πράγματα! 9 οϋτω δε και του 
Ζιχ είπόντος, οί αμφοτέρων έρμηνεϊς διασαφήνισαν- 
τες έφ' εκάτερα μέρη τά ρήματα διδάσκαλοι των νοη- 
μάτων έγίγνοντο, πλείστων καΐ ετέρων άπερριμμέ- 2ο 
νων λόγων, νυν μεν αυτού τού χρειώδους χάριν, 
νυν δε καϊ κόμπου ένεκα καΐ τού μη δοκεΐν ήττον 
έχοντας της ειρήνης έφίεσ&αι. Πέρσαι μεν διηνεκείς 
ήζιουν έσεσ&αι τάς σπονδάς, προς δέ γε καϊ χρυσίον 
ρητόν έφ' εκάστω ένναυτω ύπερ τού μη κεχρήσ&αι 25 
τοις οπλοις χομίξεσ&αι από "Ρωμαίων 9 καϊ τεσσαρά- 
κοντα μεν έτών, το γούν έλάχιστον τριάκοντα, προ- 
ειληφότας έκτος συντελεσ&ησομένων (πάν το συν- 
τελεσ&ησόμενον Νίβΐ).) ίνι ξυνα&ροισμώ , οϋτω βού- 
λεσ&αι κατατιδέναι τά όπλα. "Ρωμαίοι δε τουναντίον 3ο 
όλιγοχρονίους τάς ζυν&ήκας είναι έβούλοντο, προς 
τοις * μήτε μην κατατι&έναι τι υπερ της ειρήνης. 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



15 



άμίλλης δε περί τοντον έπϊ μέγα χινη&είσης χαϊ 
λόγων προελδόντων ηχιστα ολίγων , τέλος έδοζεν 
ώστε έπϊ πεντήκοντα μεν ϊτη 1-ννεστάναι την είρή- 
νην, 'Ρωμαίοις δε άποδο&ηναι την Λα&χήν' στερράς 

δτε είναι χαϊ έρρωμένας τάς σνν&ήχας χαΐ χρατεϊν 
έχασταχόσε , τούτο μεν χατά την εω, τοντο δε χαϊ 
έν Αρμενία, άλλα γαρ χαϊ εν αύτη δηπον τη Λα- 
ζιχη, οντω μέντοι ώς τριάχοντα χιλιάδας έτησίας 
χρνσίον νομίσματος άποφέρεσ&αι Πέρσας της είρη- 

ιο νης ενεχα άπό "Ρωμαίων, έβεβαιώ&η δε τοντο ώστε 
'Ρωμαίονς έν όμάδι δεχαετίας ποσότητα προπαρασχεϊν 
οντω' παραχρήμα μεν ένιαντών επτά, χαϊ μετά την 
των επτά ετών παραδρομην, ονχ ές άναβολην, χατα- 
τι&έναι των λοιπών τριών ετών την σνντέλειαν ' εΙ& 

15 οντω χα&' εχαβτον ίτος πορίζεσ&αι Πέρσας το ώρια μ ε- 
νόν ένιανσιαΐον. &?οξβ #£ χαϊ περι τον χατασχαφη- 
ναι τον μοναστηριον οΐχον τον λεγόμενον Σεβαστια- 
νόν χαϊ ίδρνμένον έν τοϊς με&ορίοις, χαϊ άπολήψε- 
6%αι 'Ρωμαίονς τον τόπον, 'Ρωμαίων μεν χα&εστώτα 

2ο άπ' άρχής, Περσών δε παρασπονδησάντων χαϊ έν 
χατοχη τούτον ηδη γενομένων , τείχει τε χατησφα- 
λιΰμένων το ίλαβτήριον. οί ά£ άλλα γάρ οντε ές 
τέλεον χατέσχαψαν οντε μην ένεχείρισαν 'Ρωμαίοις. 
ταντά τοι ονδε έν ταϊς σπονδαϊς έμφέρεται. έστέρ- 

κχ&η δε ώστε τάς λεγομένας τη Λατίνων διαλέχτω 
σάχρας έί άμφοΐν τοϊν βαΰιλέοιν αντον έπιχομισ&ή- 
ναι, έπιβεβαιονΰας άπαντα οβα προς των πρέσβεων 
έμπεδω&έντα έτνγχανε. χαι τοίννν τά τοιάδε έατάλη 
αντόδι. ξννέβηύαν δε χαϊ ές τοντο ωβτε χατά μίαν 

30 μοΐ,ραν προελδεΐν την χαλονμένην σάχραν έχ τον 
^Ρωμαίων βασιλέως, έπιψηφιζομένην περί των προδο- 
ΰησομένων χρημάτων της τριετίας μετά τον εβδομον 



16 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



ένιαντόν , ώς χατα%ήσονσι ταύτα 'Ρωμαϊοι Πέρσαις. 
εχνρώδη (δε &άάΊΙ Νίβΐ).) ώστε χαϊ ίχ τον βασιλέως 
Περσών όμολογίαν έν γράμμασι προελ&εΐν ώς, 
ήνίχα πορίσαιντο Πέρσαι των τριών έτών το όφειλό- 
μενον χρνσίον, βασιλεί' Ρωμαίων το περί τον τοιονδε 5 
βεβαιωτιχόν άναδο&ήσεται γράμμα, ή μεν τον Ρω- 
μαίου αντοχράτορος περί της ειρήνης ομολογία, την 
Οννή&η φέρονσα προγραφήν , γνώριμος ήμΐν ές τα 
μάλιστα τνγχάνει ' η δε τον Περσών βασιλέως γράμ- 
μασι μεν έγράφη Περσιχοΐς, τή δε Έλληνίδι φωνή ίο 
χατά ταύτα δήπον&εν Ισχύει τα ρήματα 9 "Θείος, 
άγα&ός, είρηνοπάτριος , αρχαίος Χοσρόης, βασιλεύς 
βασιλέων, εντνχής , εύσεβής, άγα&οποιός , ωτινι οι 
θίοΐ μεγάλην τύχην χαι μεγάλην βασιλείαν δεδώ- 
χασι , γίγας γιγάντων , έχ δεών χαραχτηρίξεται, 15 
Ίονστινιανώ Καίσαρι, άδελφώ ήμετέρω." ή μεν ονν 
προγραφή οντω πη εδήλον , άτάρ ή δύναμις τών 
λεχθέντων τοιάδε νπήρχεν. εϊποιμι δε αύτήν γε 
δήπον τών λόγων την σνν&ήχην' άναγχαίον γαρ 
ϋγωγε φή&ην χρήσ&αι ονχ άλλως, ώς αν μή νπο- *ο 
τοπήσοι τις ετέρα φράσει παρατετράφ&αι τι ων άλη- 
&ώς είχεν οντω' "Χάριν άπονέμομεν τή αδελφό- 
τητι τον Καίσαρος περί της χρείας της ειρήνης της 
μεταξύ τούτων τών δύο πολιτειών, ημείς μεν Ίεσδε- 
γονσνάφ, &είω χονβιχονλαρίω, εχελεύσαμεν χαϊ έ%ον- 25 
σίαν δεδώχαμεν , ή αδελφότης τον Καίσαρος Πέτρω 
μαγίστρω τών 'Ρωμαίων χαι Εύσεβίω έχέλενσε χαι 
επέτρεψε χαι ε%ονσίαν δέδωχε λαλήσαι χαι τραχταΐσαι. 
χαι ο Ζΐχ χαι 6 λεγόμενος παρά 'Ρωμαίοις μάγιστρος 
χαϊ Ενσέβιος τά περι της ειρήνης χοινώς έλάλησαν 3ο 
χαϊ έτραχτάΐσαν , χαϊ έτύπωσαν την είρήνην πεντή- 
χοντα ένιαντών, χαϊ έγγραφα πάντες έσφράγισαν. 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. Π 

ημείς ουν , κα&ά 6 Ζιχ και ό μάγιστρος των 'Ρω- 
ααίων καϊ Εύσέβιος έποίησαν, βεβαίως ϊ'χομεν την 
είρηνην και έμμένομεν αύτοΐς." οΰτω μεν έπΐ 
λέξεως είχεν. όμοιοτρόπως δε καϊ η τον "Ρωμαίων 

δ βασιλέως έτύγχανεν ονσα ομολογία, άνευ της προ- 
γραφής ης είχε το βασίλειον γράμμα το Περσικόν. 
καϊ έν τοιοΐσδε 6 Σύλλογος διελύ&ησαν. έν δε δή 
έτερα ξυνελεύσει μεγαλαυχούντος του Ζιχ καϊ έπΐ 
Χοσρότι βαύιλεϊ κομπολογία χρωμένου, φάσκοντός 

ίο τε ώς άμαχώτατός τε έστι καϊ νίκας περιεβάλετο 
πολλάς και ώς 0* ον χρόνου την κίδαριν άνεδηΟατο 
άμφΐ τα δέκα έ&νη καταγωνισάμενος κατέστησεν ες 
φόρου άπαγωγην , καϊ ότι την των Έφ&αλιτών κα- 
τεστρέψατο δύναμιν, και μεν ουν βασιλείς έχειρώ- 

ΐδ σατο πλείστους, και ώς άγανταί τε αυτόν καϊ τε&ή- 
ΐΐαΰιν οΐ εκείνη βάρβαροι, καϊ ώς κατά το προσήκον 
καϊ ουκ άπεικός αύτω η έπωνυμία κεκόμψευται τό 
βασιλέα προσαγορεύεσ&αι βασιλέων, ταύτα και τα 
τοιάδε του Ζιχ περϊ Χοσρόου μεγαληγορία χρησαμέ- 

2ο νου, εν διηγήματι έξήλ&εν ό Πέτρος τοιάνδε ίστορίαν 
τινά, ώς έγένετό τις έν τοις πάλαι τε και άνωτάτω 
χρόνοις βασιλεύς Αιγύπτιος όνομα Σέσωστρις, και 
ούν γε συμπνεούσης αύτω της τύχης μεγάλα εφύΰα 
καϊ έ&νη μέγιοτα καδεϊλεν , ως δονλαγωγήσαι και 

& βασιλείς, και επί τοσούτον άρ&ήναι αλαζονείας ώς 
και όχημα χρυσοκόλλητον ζυμπήΐασδαι, και άν&' ων 
ίππους δξον η έτερα ελκνστήρια ζώα τους δοριαλώ- 
τους έκείνους βασιλείς ύπαγαγειν τφ ζυγω, ούτω τε 
διφρευόμενον δια των λεωφόρων έπιφέρεσ&αι τοις 

3ο ύπηκόοις. τοϋτο επει όσημέραι έπετέλει, των τις βα- 
σιλέων τό όχημα ελκόντων κατά τό άκρον έζευγμένος 
συνεχέστατά πως και λελη%ότως εις τούπίσω τό βλέμ- 

ΗΓ5Τ. ΟΒ. ΜΙΝ. II. 2 



] 8 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

μα έπιΰτρέφων έδεάτο τον τροχόν κνλινδονμενόν τ ε 
και τή της κινήόεως 6ννεχεία έν εαντω περιελιττό- 
μενον. έποχονμενος δη ονν 6 Σέβωΰτρις, έπέακηψε 
γάρ, "τί δήτα" έ'φη "τοντο ποιείς , ω οντος;" 6 δε 
άμοιβαδόν έφη "ω δέόποτα, ορών τον τροχόν ώς 5 
&αμά περιδινούμενος ονκ έπι της αυτής βάσεως μέ- 
νει οδε, άλλα γαρ άνω κάτω φερόμενος την άρματο- 
τροχίαν έργάξεται." τοντο άκηκοώς 6 Αίγνπτιος^ 
και μεν ονν τεκμηράμενος ώς νπαινίττεται το άβτά- 
δμητόν τ ε και παλίμβολον της τύχης καΐ ώς τροχω ίο 
κνλιομένω ϋοικε τα άν&ρωπεια, ξννήκε μή άρα καΐ 
αντός χρόνω ποτε τοιούτφ προΰπταίοη δνΰτνχήματι, 
τον λοιπόν τε έπανΰατο κατά τον προλεχ&έντα τρό- 
πον άρματηλατεϊν* προς τοις (τονς Άάάϊί Νίβΐ).) 
δονλωμένονς οΐ βαβιλεΐς άφήκε καϊταϊς ΰφών [αν- ΐδ 
των] ήγεμονίαις ένεβίβαΰεν αν&ις. ένταν&α Πέτρφ 
ίπανΰατο της ίατοριας 6 λόγος, εγχαλινωΰαντι την 
τον Ζΐχ περί Χοΰρόον μεγαληγορίαν. είτα διελέ- 
γοντο αν δις περί των πρακτέων, άπαντα μεν γαρ, 
ώς ένήν, άμφίβολα έν τάξει καΐ χόΰμω χα&ειβτήχει. 20 
τα δ' ονν περί Σονανίαν ϊτι έν μετεώρω υπήρχε χαΐ 
νπελελειπτό 6φιΰι μόνα έπ άμφιβόλω. τφ τοι έλε- 
%εν ώδε Πέτρος* "Πλείΰτων ίπαίνων άξιος έύτιν 
άνήρ ος τέλεια βονλενόμενος τέλειον έπι&ηΰοι ταϊς 
πράξεβι το πέρας, ει γάρ έλλείπει τι των δεόντων, 23 
έλλιπες οΐμαι και τω βουλευομένω φρόνημα, ουκ 
εική δε και μάτην είρηται νυν ήμϊν 6 λόγος * προς 
6ε δε φερόμενος, ώ Ζίχ, 'Ρωμαέοις τε και Πέρσαις 
φανήαεται λυΰιτελέύτερος. εϊποιμι δέ πως φανερώ- 
τερον. Σουανία 'Ρωμαέοις υπήρχε και "Ρωμαίοι δο 
Σουάνοις έκέλευον. άμέλει Τζα&Ιου Σουάνων έξη- 
γονμένον Άείτατός (ίηίτδ ΈξΙΰατος) τις "Ρωμαίος άνήρ 



ϋιςιΐιζβ^ ογ ν^ΟΟΟ^ 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. * 19 

των έκεϊσε "Ρωμαϊκών καταλόγων ίτύγχανε προεστώς ' 
αλλά χαί έτεροι τίνες ' Ρωμαίων έν Σονάνοις έποι- 
ονντο τάς διατριβάς. δυσμένειας δε τίνος (γενομέ- 
νης ζάάΊΐ Νίβ&.) μεταξύ τον Ααζών βααιλέως καϊ 
5 Μαρτίνον τον 'Ρωμαίον τηνικαντα έκεϊσε στρατη- 
γονντος^ τούτον ένεκα ο Κόλχος ούχ απέστειλε Σον- 
άνοις το σύνη&ες σιτηρέσιον' έ%ος γαρ πέμπεσ&αι 
σϊτον ίχ τον Κόλχων βασιλέως, διό δνσανασχετονν- 
τες οί Σονάνοι τω των νενομισμένων νστερη%ηναι, 

ίο χατάδηλον έποιήσαντο Περΰαις ως , εί γενήσοιντο 
αντον, Σονανίαν έγχειρίσονσιν αύτοϊς. ίν τούούτω 
Έζισάτω χαί τοις ετέροις ήγεμόσιν των "Ρωμαϊκών 
ταγμάτων εφασαν ότι Γ< πολνπλη&ία Περσών άγγέλ- 
λεται χωρούσα χατά Σονάνων , προς ην άζιόμαχον 

ΐ5 ούχ εχομεν δύναμιν. αλλά το σννοϊσον βονλεύσασ&ε, 
ζύν τοις ένταν&α "Ρωμαίων χαταλόγοις νποχωρονντες 
τή Μηδική στρατιά" τοσούτω χρησάμενοι Σονάνοι 
δόλω, και δώροις άναπείσαντες τούς τών καταλόγων 
έπιστάτας, άπεβάλοντο παρά σφών την "Ρωμαίων 

2ο φνλακήν. οί δε Πέρσαι ξνν τάχει παραγενόμενοι 
Σονανίαν £λαβον. ληπτέον ονν έντεν%εν ως καϊ 
'Ρωμαίων ανέκαθεν νπήρχεν καϊ "Ρωμαίοις αρμόζει 
τήμερον. ""εΐ γάρ δικαιότατα Ααξικης κύριοι κα&εστή- 
καμεν, κα&ά δήπον&εν νμεϊς έψηφίσασ&ε, Σονανίας 

25 της νπό Ααζικήν ούκ από τρόπον δεσπόσομενΓ ό δε 
Σονρηνας εφη "άχ&εσ&ε μάλλον "Ρωμαϊοι^ ότι έ'&νος 
αυθαίρετα και εκονσίως προσεπέλασεν ημΐνΓ ο Ζϊχ 
νπολαβών £φη "" αντόνομοι γεγόνασι Σονάνοι και 
ούπώποτε τη Κόλχων νπεκλί&ησαν άρχηΓ αν&ις 

3ο ώς τον Ζιχ ϋλεξεν ό Πέτρος "'εί' γε μη βούλει, ω 
Ζίχ, έν τοΐς της ειρήνης σνμβολαίοις όνομα το 
Σονανίας εγχαράζαι, σήμηνον ώς άποδίδως μοι Λα- 

2* 



20 " 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



ξιχην ξύν τοις νποτεταγμένοις ίδνεύιν αντήΓ 6 Ζίχ 
" εΐ τοντο" ε"φη ποιηβω , άδεια οοι δο&ηΰεται χαϊ 
περί Ιβηρίας άμφιΰβητειν, χατ' ίξοναίαν τε είποις 
αν ώς χαι αυτή χατηχοος ίγεγόνει Λαζών" "έν- 
δηλος" η δε 6 Πέτρος "γεγε'νηόαι, ώ Ζίχ, ώς ον 5 
βονλει πάβαν ημΐν άποδονναι Ααζιχην, άλλα τινα 
μοΐραν αντής" πολλά μϊν ονν χαϊ έτερα 'Ρωμαΐοι 
τε χαϊ Περβαι είπόντες τε χαϊ άχηχοότες Σονανίας 
κερί ομως ον ξννέβηΰαν. δοχει τοιγαρονν αντοις 
περί τον τοιονδε τον βαΰιλέα έπιβχοπήοαι Περόών. ίο 
χαϊ ορχω ίπιύτώβατο ο Ζίχ, $ νενόμιοται Πέρβαις 
ομννειν, ξννεπιλαβέό&αι Πετρω ώς Χοορόην άφι- 
χνονμένω ί'νεχα Σονανίας. είτα τον Ζίχ τονς περί 
"Λμβρον τον Άλαμοννδάρον τον των Σαραχηνών 
ηγονμένον χινήύαντος λόγονς, φάαχοντός τε οτι γε 15 
δήπον χαϊ αντόν, ώόπερ χαϊ τον προ αντον ηγεμόνα 
τον Σαραχηνιχον, χομίζεΰ&αι χρεών τάς εχατόν χρν- 
Οιον λίτρας , άντεΐπεν 6 Πέτρος, ωύτε τον προ "Λμ- 
βρον ηγεμόνα δωρεά τινι άγράφω, οσω αν ηβονλετο 
χρνοίω χαϊ όπηνίχα, 6 χα&' ημάς ίφιλοφρονεϊτο *ο 
δεαπότης. τοιγαρονν έβτέλλετο τή ταχντητι των 
δημοβίων ίππων όχονμενος άνηρ αγγελιαφόρος ώς 
τον Σαραχηνον, άποχαταατήΰων οί το οπερ έτνγχα- 
νεν αντω πεμφ&εν προς τον "Ρωμαίων βαΰιλέως. 
οντω τε ές τονμπαλιν έχ τον Σαραχηνον ώς βαοιλεα 25 
τον ημεδαπόν έπέμπετο δωροφορών πρεΰβεντης, 
είτα άντιδώρω αν&ις έφιλοφρονεϊτο τον Σαραχηνον 
6 ημάς αντοχράτωρ. "εΐ βονλεται ονν χαϊ 

"Λμβρος χατά ταντα ποιεΖν, ενδοχει χαϊ τω χα& 
ημάς βαΰιλεΖ' εί δε* γε ον βονλεται, χινεϊ τηνάλ- 3ο 
λως, προς γε χαϊ ήλιδιώτατα φρονεί, άποίβεται γαρ 
ονδϊν ότιονν." τούτων διαμφιαβητη&έντων χαϊ ετέ- 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



ρων έγράφησαν αί πεντηχοντούτιδες σπονδαι περ- 
σιστϊ καϊ ελληνιστί, μετεβλήθη τε, τό Έλληνιχόν είς 
Περσίδα φωνήν χαι τό Περσιχόν είς Ελληνίδα, οι 
δε τάς ζυν&ήχας βεβαιούντες "Ρωμαίων μεν Πέτρος 

δ 6 των περί βασιλέα χαταλόγων ήγεμών χαι Εύσέβιος 
χαΐ έτεροι, Περσών δε ό Ζΐχ 6 Ίεσδεγουσνάφ χαι 
Σονρήνας χαΐ έτεροι, των ούν ε% έχατέρου μέρους 
ομολογιών έν συλλαβαΐς άναληφ&εισών , άντιπαρε- 
βλή&ηΰαν άλλήλαις τω ισοδυναμώ των έν&υμημά- 

ιο των τε χαΐ ρημάτων, όσα δε έσήμηνε τα της ειρή- 
νης γραμματεία, λελέξεται. χαι δή δόγμα έγράφη 
πρώτον ως δια της στενοπορίας της εισόδου του 
λεγομένου Χορουτζόν χαΐ τών Κασπίων πυλών μη 
έφεϊναι Πέρσας η Ουννους η 'Λλανούς η ετέρους 

ΐδ βαρβάρους πάροδον ποιεΐσ&αι χατά της "Ρωμαίων 
έπιχρατείας } μήτε δε "Ρωμαίους έν αύτφ δήπου τφ 
χώρω μήτε μην έν άλλοις Μηδιχοϊς όρίοις στρά- 
τευμα στέλλειν χατά Περσών, δεύτερον, ως αν οί 
σύμμαχοι Σαραχηνοϊ έχατέρας πολιτείας έμμένοιεν 

2ο χαι οί τοις βεβαιωδεΐσι, χαΐ μήτε τους Περσών χατά 
"Ρωμαίων μήτε τους "Ρωμαίων όπλίζεσ&αι χατά Περ- 
σών, χατά τρίτην τά%ιν , ώστε τους έμπορους "Ρω- 
μαίων τε χαι Περσών τών όποιωνούν φορτίων, τού- 
τους δε χαΐ τους τοιούσδε ποριστάς χατά τό «ξ αρχής 

25 χρατήσαν ίδος έμπορεύεσ%αι διά τών είρημένων δε- 
χατευτηρίων. δ', ως αν οί πρέσβεις χαΐ οί τή τα- 
χυτήτι χρώμενοι τών δημοσίων ίππων προς τάς 
απαγγελίας, 6 μεν ές τά "Ρωμαίων, 6 δ' ές τά Περ- 
σών ή&η άφιχνούμενοι χατά τε την άζίαν χαϊ τό 

30 προσήχον εχαστοι τιμη&εΐεν χαϊ της δεούσης τεύ- 
ζονται έπιμελείας , άπαλλάττεσ&αί τε σφάς μη χρο- 
νοτριβούντας , άλλά γάρ χαϊ τάς έμπορίας, ας έπι- 



22 



ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



φέρονται, άμοιβάξειν άκωλύτως τε καϊ άνευ ϋυντε- 
λείας τινός, ε διετυπω&η ώατε τους Σαρακηνούς 
και τούς όποιουύούν βαρβάρους έμπορους εχατέρας 
πολιτείας μή δια ξένων ατραπών ποιεΐ6&αι τάς πο- 
ρείας, μάλλον μεν ουν δια της Νιόίβεως χαΐ του 5 
Λάρας, μήτε μην ανευ κελεύαεως αρχικής ίέναι κατά 
την άλλοδαπήν. εί μέντοι παρά το δοκούν τολμή- 
Οουΰί τι, ήγουν, το λεγόμενον, χλεπτοτελωνήΰουΰιν, 
άνιχνευομένους υπό των έν τοΐς όρίοις αρχόντων 
%ύν τοις οόα έπιφέρονται, είτε Άΰβύρια φορτία εΐεν ίο 
εϊτε 'Ρωμαΐα, παραδίδονται εύ&ύνας υφέζοντας. <ί', 
ως εΐ τίνες, έν ω χρόνω 6 πόλεμος %υνεΐ6τήκει, ηύτο- 
μόληόαν, τούτο μεν ως Πέρύας άπό 'Ρωμαίων, τούτο 
δε άπό Περΰών ως ( Ρωμαίους, εί γε βούλοιντο οί 
προακεχωρηκότες ές τά οΐκοι έπαναατρέφειν , μή 15 
γίγνεα&αί βφιόιν έμποδών μήτε μήν κωλύμη χρή- 
οασ&αί τινι. τούς μέντοι έν καιρώ ειρήνης αυτομό- 
λους ήγουν καταφεύγοντας εξ ετέρων είς ετέρους μή 
ύποδ έχεβ&αι , άλλ' έκ παντός τρόπου καϊ άκοντας 
έγχειρίξεό&αι τοίς έ£ ων και άπέδραΰαν. ξ' μέρος 20 
των απονδών, ώβτε τούς έπεγκαλούντας περι του 
όίνεο&αί τι ΰφάς τούς άντιπολιτευομένους δίκη τέ- 
μνεύδαι το φιλονεικούμενον ή δι εαυτών τών τήν 
βλάβην πεπον&ότων ή δι 9 οικείων άν&ρώπων έν τοις 
μεδορίοις παρά τοΐς άρχουόιν εκατέρας πολιτείας 25 
ζυνιόντων' ούτω δε τον ζημιώβαντα άκέβαΰ&αι το 
βκάξον. η , ω6τε τού λοιπού μή έγκαλεΐν Πέρΰας 
'Ρωμαίοις ένεκα τού έπικτίζεα&αι το Λαρας, έδοζε 
καϊ άμφοτέραν πολιτείαν τού λοιπού μηδαμώς έπι- 
τειχίξειν ήγουν περιοχή τινι κατααφαλίξειν τι τών 3ο 
έν τοΐς όρο&εβίοις χωρίων, ίνα μή πρόφαΰις έντεύ- 
&εν έαοιτο ταραχής καϊ έκ τούτου διαλυδή<5ονται αί 



ΪΈΑΟΜΕΝΤΑ. 23 

όπονδαί. &' , μη ίπιεναι ή πολεμειν νπηχόω £&νει ή 
χώρα τινϊ άλλη τονς εκατέρας πολιτείας, μάλλον μεν 
ονν αν εν βλάβης χαΐ χατ 9 ονδεν οτιούν πημαινομε- 
νους ίν τψ αντψ μενειν, ώς αν χαϊ οΐδε άπολανοιεν 

δ της ειρήνης, ι, ώστε μη πολνπλη&ίαν στρατού ίς 
το Λάρας ίνιζάνειν, πλην ο6η γε άρκεσα προς φν- 
λαχήν τον άστεος, μήτε δε τον της εω ότρατηγόν 
χατά ταντην ένιδρνό&αι, τον μη ίχ τον τοιούδε ίπι- 
δρομάς η βλάβας γίγνεσθαι χατά Περσών ' εί δε γε 

ίο άρα τι τοιούτον ξννενεχθείη, ίπαγιώ&η τον άρχοντα 
τον Λάρας διατι&εναι το πλημμελη&έν. μία προς τή 
δεχάτη των σπονδών βεβαίωσις, ώστε ει πόλις ετέ- 
ραν ζημιωθεί πολιν η όπωσονν διαφθείρει τι των 
αυτής , μη τω νόμω τον πολεμον μήτε μην δννάμει 

15 στρατιωτική , άλλως δε δόλω τινϊ χαϊ κλοπή ' είσι 
γαρ τοιοίδε τίνες άνοσιονργοϊ οί ταύτα πράσσοντες, 
ώς αν πολεμον Εσοιτο πρόφαόις ' ίβεβαιώ&η τοιγαρ- 
ονν τα τοιοντότροπα άναζητεΐν ίς το ακριβές και 
έπανορ&ονα&αι τονς δικαστάς τονς ίν τοις περασιν 

2ο εκατέρας πολιτείας ιδρνμένονς. εί δε γε αντοϊ ονχ 
Εσονται ίχανοί άναστέλλειν τάς προς αλλήλους των 
άστνγειτονων φθοράς , έστέρχ&η ώστε την διαδιχα- 
σίαν αναπέμπεσαι ώς τον της εω στρατηγον, ώς εί 
γε εϊσω μηνών 2ξ μη τμη&είη τα της άμίλλης χαϊ ο 

κξημιω&εϊς μη λήψεται το άπολωλός, τον άδικήσαντα 
λοιπόν ίπϊ ποινή ίς το διπλάσιον τω ήδικημένω είναι 
νπεν&ννον. ώς εί' γε μηδε οντω πέρας ε%οι, διετν- 
πώ%·η το πονούν μέρος πρεσβείαν στέλλειν ώς τον 
βασιλέα τού ήδιχηχότος. είτα εί μηδε νπο τού βα6ι- 

8ο λεως γενήσεταί οί το άποχρών χαϊ διπλούν το 6φλη~ 
&εν άναλήψεται χατά το ώρισμένον εντός ίνιαντού, 
οσον ίπ 9 ίχείνω τω δόγματι διαλελνβ&ω τα των 



24 



ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



σπονδών, δεντέραν προς τή δεκάτη μοίραν των 
σπονδών κατανοήσεις τάς προς &εον ίκετείας, έτι τε 
καΐ τάς αράς, οϊον τω μεν στέργοντι την είρήνην 
είναι τον &εόν ΐλεων τε και ξνμμαχον δια παντός, 
τω δε άπατηλώ των τ ε έμπεδωδέντων νεοχμώσαί τι δ 
βονλομένω τον &εόν έσεσ&αι άντίπαλόν τε καΐ πο- 
λέμων, τρίτη προς τή δεκάτη των νομισ&έντων 
ίόχνς πεντηκοντοντιδας είναι τάς σπονδάς, έρρώσ&αί 
τ ε τά της ειρήνης έπι πεντήκοντα ένιαντονς , άρι- 
&μονμενον τον ένιαντον κατά το άρχαϊον £&ος, έκά- ίο 
6τον ίτονς τη τριακοσιοστή καΐ εξηκοστή καΐ πέμπτη 
ήμερα περατονμένον. ίσχύσαι δε καΐ τούτο, κα&ά 
έφην, ώστε έ% άμψοΐν άποκομισ&ήναι ανλλαβάς 
έκείσε, δηλονόας ως καΐ αμφω στέρξαι ταύτα έφ' 
οίς έβεβαίωσαν οί πρέσβεις, πέρας τε δεξαμένων των ι& 
σνν&ηκών, άντεδό&ηόαν αί λεγόμεναι σάκραι. τον* 
των δε δοξάντων καΐ ίσχνροποιη&έντων εκτός ένο~ 
μία&η τά περί των εν Περσίδι Χριστιανών, ώστε καΐ 
νεώς οίκοδομεϊν καΐ έπι&ειάξειν σφάς άδεώς καΐ τονς 
χαριστηρίονς νμνονς, κα&ά νενόμισται ήμίν, άκωλν- 2ο 
τως έπιτελείν, αλλά γάρ μήτε καταναγκάζεσαι εις 
μαγικήν μετιέναι δρησκείαν μήτε μην δεοκλντείν 
άκονσίως τονς παρά Μήδοις νενομισμένονς δεονς, 
καΐ οί Χριστιανοί δέ, ωστε ήκιστα και οΐδε τολμωεν 
μετατι&έναι μάγονς ές την κα& ημάς δόξαν. έκρά- 25 
τησε δε ωστε καΐ τονς ΰνήσκοντας τοις Χριστιανοίς 
έπ έξονσίας είναι ΰάπτειν έν τάφοις, η νενόμισται 
παρ 9 ήμίν. τοντων οντω προελ&όντων και έν κόσμω 
καϊ τάξει γενομένων, έπεί άνεδε%αντο οϊ γε ές τούτο 
τεταγμένοι τάς σνλλαβάς τοϊν δνοίν βιβλίοιν , καϊ 3ο 
άπηκρίβωσαν τω ισορροπώ τ ε και ίσοδννάμω των 
ρημάτων τά έν&νμήματα, αντίκα οϊ γε ίσόγραφα 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



έτερα έπετέλονν. χαϊ τά μεν χνριώτερα ξννειλη- 
δέντα τε χαϊ χατασφαλισ&έντα έχμαγείοις τε χηρί- 
νοις ετέροις τε οΐς εΐώ&ασι Πέρσαι χρήσ&αι, και 
έχτνπώμασι δαχτνλίων υπό των πρέσβεων, Ιτι μην 

δ χαϊ ερμηνέων δέχα προς τοϊς δυο, £ξ μεν ' Ρωμαίων 
ονχ ψτον δε Περσών, αμοιβαία τή δ άδει τα της 
ειρήνης βιβλία παρέσχοντο άλλήλοις. το μεν τή 
Περσών φωνή γεγραμμένον ένεχείρισε Πέτρω 6 Ζίχ, 
χαϊ Πέτρος δε τω Ζΐχ το τή Έλληνίδι, χαϊ αν&ις 

ίο τον Ζΐχ το ίβορροπονν τή γραφή τη Έλληνίδι βιβλίον 
γράμμασι Περσιχοϊς διασεσημασμένον, ανεν της των 
έχτνπωμάτων ασφαλείας, είληφότος, το σω&ησεσ&αί 
οί τάς μνημας, χαϊ Πέτρος ονχ άλλως έπετέλεσεν 
αμοιβαίως, είτα έπϊ τούτοις διελν&ησαν, των τ ε 

15 ορίων απο ίγένοντο , χαϊ 6 Ζΐχ εις τα πάτρια η&η 
έπορενετο, άτάρ 6 Πέτρος Ιμεινεν αντού, έπ&ειάσων 
τή γενε&λία εορτή τον Χριστού τον &εον' ήδη γαρ 
προσεπέλαξε της ημέρας το σέβας* έτι δε χαϊ τή τού 
&εον έπιφανεία τά νόμιμα άγιστενσας μετά ταύτα 

20 επέβη της Περσών, χαϊ ίν τοϊσδε πέρας είλήφει 
τα των ζνν&ηχών. προ δε της αναχωρήσεως τών 
πρέσβεων, παραγενομένων τινών Περσών είς το Λα- 
ρας, οίς το τοιόνδε εν φροντίσιν νπήρχεν, αμα ένίοις 
τών ερμηνέων χαι τοις τών πλαστίγγων έπιστάταις, 

2δ άποχατέστη τοις περί τον Ζιχ τά οφειλόμενα χρή- 
ματα τών επτά ένιαντών, έφ' οίς αϊ %νν&ήχαι προήλ- 
&ον. ως δε Πέτρος άφίχετο προς βασιλέα Περσών 
έν τω προσαγορενομένω Βιδαρμαΐς, διαλεχ&ησόμενός 
οί περι Σονανίας , ές τά βασίλεια προελ&ών έλεξεν 

3ο ωδε' ""Ηχομεν, ω βασιλεύ, παρά σέ, το μεν έν βε- 
βαιώ την είρήνην ϋχειν εντνχήσαντες ήδη, τό δε χαϊ 
όψε γονν τενζόμενοι τών διχαιοτέρων παρά σού μη 



26 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

άχθεΰόμενοι. 6 γάρ το παρόν εν διαθείς και βχε- 
διάβας, ώς ειπείν, το ΰυνοΐΰον πώς ούχι τών μελ- 
λόντων προμηθεύεται πολλώ τω διαφόρω, καθ* οαον 
χαΐ χρόνω τω πλείονι; μεγίστου τοίννν πέφυκε βα- 
σιλέως το δύνασθαι μεν πλέον ίχειν , μη βούλεσθαι δ 
δε' το γάρ υπερβάλλον της Ισχύος ίν σώφρονι κο- 
λάζεται λογισμώ. έπεί ονν το ζέον τον πολέμου 
κατέσβεσται νυν ημϊν καΐ ώσπερ άνεπνεύσαμεν , είς 
δε μόνος υπολείπεται σπινθήρ, φημί δΐ σπινθήρα 
κακών την Σουανίαν, απειλούσαν ημϊν μεγίστην ίο 
Ζσεσθαι δυσμένειας έμπύρωσιν, γενοΰ κώλυμα τών 
δεινών καΐ προκατάπαυβον ημϊν έλπίδα τών κακών, 
εν 6οι γάρ τών άμηχάνων τον πόρον άνεθέμεθα, 
μηχανησαμένω τά δέοντα, μία γάρ τις έύτι τελεω- 
τάτη του πολέμου κατάλυΰις το προστεθηναι καΐ ΐδ 
Σουανίαν ημϊν, εί'περ Ααζικής κύριοι καθεστηκαμεν. 
6 γάρ δεσπόσας του ηγεμονικού πώς ούχ ε%ει το ύπο- 
βεβηκός; οϋτε γάρ ΑαζοΧ ούτε μην αυτοί Σουάνοι 
προς άμφιΰβητηΰιν ΐοιεν ώς ούχ υπήκοος η Σονανία 
Ααζών ανέκαθεν ην καΐ οτι ψήφω του Ααζών βασι- 2ο 
λέως 6 Σου ανίας αρξων το κύρος έδέχετο." ταύτ 
ειπών Πέτρος έν γράμμαΰιν έπεδείκνυ Χοΰρόη πα- 
λαιτίρους Ααζών βασιλείς, καΐ άλλους υπό άλλων 
χειροτονηθέντας Σουάνων ηγεμόνας, είτα και αύθις 
£λε£ε "τον δικαίου τοίνυν ημϊν , ω βασιλεύ , καΐ 25 
Σουανίαν παρέχοντος, ούχι σύ προτερήσας έν κέρδει 
σχησεις αμφότερα, και το δόζαι μη άδικεϊν καΐ το 
δοκειν δωρεϊσθαι το προσήκον πάσιν; ούτω γάρ αν 
καΐ 6 καθ 9 ημάς βαβιλεύς (ούχ Άάάϊί ν»1βδ.) οΓοιτο 
άδιχεϊσθαι, εΐ γε το οίκεϊον ώσπερ δώρον λήψεται 3ο 
παρ* υμών, έπεί χαΐ Ααζικην οϊεται ουκ άλλως ίχειν. 
διαβεβαιουμένων γάρ ημών καΐ έναργέστατα δεικνύν- 



Οΐ9ΐΙιζβο 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



των ώς 'Ρωμαίων έχ πλείστον χρόνου κτήμα χα&έστη- 
χεν, άντεΐπας αυτός τω του πολέμου νόμω Ααζιχήν 
οίχειώΰασ&αι, χαϊ ομως τω βούλεσ&αι την δίχην άτρω- 
τοι/ είναι προνργιαίτερον £&ου σώφρονα χεχτήσ&αι 

5 λογισμόν η χείρα δννατήν. τοιγαροϋν έποιήσω την 
ούχ άνάγχην άνάγχην, χαϊ τω γενναίω της μεγαλο- 
φροσύνης έψηφίσω κατά σαντον, χαϊ νιχάν ηζίωσας 
ηττημένος τον πρέποντος, χαϊ απλώς άποχατέστησας 
ημϊν Αάζιχήν ώσπερ οίχειόν τι χτήμα μετα&είς χαϊ 

ίο την εξονσίαν μεταγαγών έφ' ημάς. ονχ άλλως δε 
χαϊ περί Σονανίας άντιβολονμεν το οίχεΐον προΐχα 
λαβείν, χαϊ χάριν δε ομολογήύειν ημάς νμϊν τω 
μη έξημιώσ&αι το οίχεΐον, νμάς δε τω χρείττονι τω 
δνναβδαι τοσούτον ωύτε δωρεισ&αι δοχεϊν χαϊ το μη 

15 νμ έτερον! 9 χαϊ 6 βασιλεύς έλεζεν ωδε' Η Οντω δητα 
ψνχήν λόγων χηρενονύαν χαϊ τον πεί&ξΐν ϋρημον 
ενρονύα η της σοφίας δνναμις περιφρονούσα . το 
άσ&ενες χαταγωνίξεται , ώσπερ φάρμαχον εν ελχει 
προσπλαττόμενον χαταβιβρώσχει μεν το νοσούν, συν- 

2ο αναζωπνρεϊ δε την νγιειαν τω χάμνοντι. εί γαρ το 
δίχαιον ονχ εϊπέ τισιν, εί'ποι δε τό άρμόδιον, ονδεν 
ήττον χαϊ ούτω νιχήσει. τοιγαρούν η σοφία τούτου 
ενεχα της ισχύος των οπλών χρατεΐ, ότι πολέμου 
μεν δνναμις ονχ οία τε πέφνχε τον πραχτέον γενέ- 

25 σδαι (περιγενέσ&αι ΝίεΙ).), εί μη πω χαι εαντην αύτη 
διαχρήσεται, το δε της σοφίας άσώματον χαϊ φρού- 
ριον χα&έστηχεν εαντής ' πρός γε χαι φρουρεί τον 
χεχτημένον αντήν. έντεύ&εν ονν ούδε αντός, ώ 
"Ρωμαίων πρεσβευτά, όσπερ είχότως ίν τοσαύτφ σο- 

30 φία τε&ραμμένος περιεΐναι τοις ρήμασι μεμά&ηχας, 
μεμφ&είην πρός τίνος Βγωγε μη πείδειν μα&ών' 
πλην ώς αν οΐός τε ώ, χαν εί μη τοις ρήμασι τηλαν- 



28 



ΜΕΝΑΝΒΚΙ 



γώς, αλλ 9 ομως τω βονλομένω τής γνώμης, ώς ένε- 
στιν, έν φανερω προ&είην το δίκαιον* δοίημεν, ώς 
έδικαιολογήσω περί Σονανίας, την άλή&ειαν όντως 
έχειν. Λαζικήν μεν έχειρωσάμην, Σονάνοις δ\ ονδε 
προσέβαλον, η μόνη ακοή τω τον Μερμερόην ημϊν 5 
σημήναι ώς ονκ ίστιν αξιόλογος ονδε μην περιμάχη- 
τος η χώρα ονδε βασιλικής έργον έκστρατείας, αλλ 9 
εν νπάρχει των έ&νών των περί τον Καύκασον, και 
ώς έχονσι βασιλίσκον καΐ ώς 6 χώρος έστι Σκν&ών 
πάροδος, άπεβίω Μερμερόης, είτα ο Λ αχό ε ργ αν ίο 
(Ναχοραγάν Α§3ΐΙπίΐβ) νπήλ&ε τη στρατηγία. γεγραφε 
τοίννν ημϊν καΐ αντός ονκ άλλως περι αντών, οτι 
τον Κανκάσον τάς άκρωρείας οίκονσι κα\ οτι δήτα 
κλώπές τ ε καϊ λαφνραγωγοϊ και χαλεπών έργων καϊ 
άνοσίων κα&εστήκασιν έργάται. ήβονλόμην ονν κατά 15 
όφών έλάσαι στρατείαν, οι δε κατορρωδήύαντες αντί 
Σονάνων έγένοντο Πέρΰαι, ώς είναι δήλον έντεν- 
δεν άνήκειν μοι την χώραν, καϊ έχειν ονκ αρνούμαι, 
καϊ τοίννν δηλοϋσιν νπακονοντες ημϊν άσμενέστατα 
τω καϊ τοις δούλοις άρχεσ&αι τοις ημών. αμελεί και 20 
τον Ζΐχ έν γράμμασι δηλώσαντος ώς 'Ρωμαΐοι Σονα- 
νίαν έπιζητονσι λαβείν, τοσούτον πόρρω&εν ώή%ην 
νμας τον δίκαιον φήσαι, κα&' ο6ον ον πλησίον έγε- 
νόμην τον πεί&εΰ&αι τω παραλόγω της ακοής, πλην 
ήττη&ήσομαι τον δννατον, κα&' οόον οίη&είην περί- 25 
έσεσ&αι, μη ονχΐ ταύτα φρονεϊν τω κα& 9 νμάς βα- 
σιλεϊΓ ταύτας δήπον&εν αντάς άπεκύησε τω νω τάς 
έννοιας 6 Περσών βασιλεύς, καϊ έν τούτοις ο λόγος 
έπέπαντο προς βραχύ περί Σονανίας αντφ. καϊ 
αν%ις, ώσπερ έν μετα%νλογία τινί, περί "Αμβρον τον 3ο 
Άλαμοννδάρον τον Σαρακηνον διελεγέσ&ην άμφω, 
τον βασιλέως οντω πως άρζαμένον' "Ό κα& 9 ημάς 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



29 



"Λμβρος 6 Σαρακηνός ονχ ηκιύτα επιμε'μφεται τω 
Ζίχ, καΐ καταβοήν πεποίηται τάνδρός ουκ έλαχίατην, 
ατε ουδέν τι όνήόαντός γ ε αυτόν, ηνίκα έαπενδύ- 
με%α ώς υμάς." χαΐ 6 Πέτρος "έν ούδενΐ χρόνω 

δ πώποτε" ίφη "φητόν τι χρυβίον ίκομίΰαντο έχ 'Ρω- 
μαίων οι καθ·* υμάς Σαρακηνοί οϋτε μην άνάγκη 
χινι οϋτε καθ 9 ομολογίαν τινά, άλλα δήτα 6 πατήρ 
"Λμβρου 'Αλαμούνδαρος έ'ατελλε δώρα τω ' Ρωμαίων 
αύτοκράτορι, χαΐ ο γ ε δεχόμενος άντεδωρεϊτό γ ε αύ- 

ιο τόν. οπερ εφ 9 έχάότω ένιαυτώ το τοιόνδε έγίγνετο 
ουδαμώς, αλλ 9 £ύτιν οτε χαΐ πέντε παρωχημένων 
έτών. τούτο γουν διεύώθη τε χαΐ διεφνλάχθη 9 Αλα- 
μουνδάρω τε χαΐ ημϊν επί χρόνον ηκιβτα ολίγον, 
έξεπίβταται δε το χρείττον οτι ουχί δητα έρρωμένα 

15 φρονών ές Πέρσας τά τοιάδε έπραΰβεν Άλαμούνδα- 
ρος. τοιγαρονν διεβεβαιοΰτο ώς εί και υμεϊς πόλε- 
μον κινηΰοιτε καθ 9 ημών, 9 Αλαμουνδάρω γε άπρα- 
κτος τε χαϊ άνενέργητος έβται η μάχαιρα της ' Ρωμαίων 
εκατι πολιτείας, ταϋτα μεν ου ν ίπί τινι διέμεινε 

αοχρόνω' νυν δε 6 ΰος μεν άδελφός, δεαπότης δε 
έμός, ίθετο έν νω εμφρονέύτατα , οΐμαι , ω βαόιλεΰ, 
ίφη τε ώς εί βεβαίως £χει τά πολιτεύματα την είρή- 
νην, τί δηποτε άρα λυόιτελήβει μοι του λοιπού ύπη- 
κόοις τε καΐ δούλοις προΰφθέγγεαθαι Περΰών ώς 

25 αν καταπρόοιντο τών κεκτημένων τά πράγματα, 
ήγουν πορίξειν τι αύτοις η πορίξεΰθαι παρά βφών; 99 
— "ε£ προ της ειρήνης 99 £λεζεν ό βαΰιλεύς "εκατέρω- 
θεν έότέλλοντο πρεββεΐαι και άμοιβαίοις έφιλοφρο- 
νεΐύθε δώροις άλλήλους, χρηναι οΐμαι άτρωτα είναι 

»ο τά ο6α έότέρχθη προ του." ταύτάις μεν ούν αύταΐς 
καϊ περί "Λμβρου ταϊς δικαιολογίαις έχρηαάβθην, και 
αύθις άντελογίξοντο περί Σουανίας. ό δε βαΰιλεύς 



30 ΜΕΝΑΝΡΕΙ 

είπεν "οπηνίκα £γωγε παρεστηαάμην Σκένδεις τε 
καϊ Σάραπα καϊ Ααζικήν, ύμεϊς ού φατε οτι τηνι- 
καύτα Σουανίαν έν υπηκόων εϊχετε μοίρα. ένδηλον 
ούν έντεϋ&εν ώς ουκ έτύγχανον οντες υπό Ααξούς. 
η γαρ αν και αυτοί %νν τοις κρατοϋβιν ήμΐν προβ- 5 
εχώρηβαν" 6 Πέτρος εφη άμοιβαδόν "τούτο ού 
γέγονεν, έπεϊ ο Σουάνος όνκ άπέβτη, κα&ά δήπου- 
&εν ου δούλος ην 6 Λαζός. φημί δε ώς του καΟ·' 
ημάς δούλου 6 δούλος άφηνίαύεν ουδαμώς" — 
"τήμερον" είπεν ο βασιλεύς "δέκα ηδη παρωχήκασιν ίο 
ένιαυτοϊ έξ ου Σουανίαν έν κατοχή έποιησάμην' 
πρέσβεις πολλάκις έδεζάμε&ά τε και έζεπέμψαμεν ώς 
'Ρωμαίους ' καϊ τι δήτα έ% έκείνου τον όντιναούν ου 
κεκινήκατε λόγον ένεκα Σου ανίας " — " έπειδή τηνι- 
καύτα" ϋλεξεν 6 Πέτρος "καϊ Ααζικης κύριος έγεγό- ΐδ 
ν εις, καϊ εϊπερ έ'φην ώς δει παραχωρήσαί μοι 
Σουανίας, άντελεζας αν * τίνος χάριν; 9 καϊ εϊπερ 
αυδις έφην "έπεϊ Ααζικής έστι κατήκοος\ άπεκρίνω 
"τίνα γαρ 6ε γνωρίξομεν Ααξικής" καϊ λοιπόν άντε- 
ρεϊν εϊχομεν το παράπαν ουδέν." — "τούτο φής" 2ο 
εϊπεν 6 βασιλεύς "οτι Σουανία Ααζών υποχείριος ην. 
εϊπερ έν γράμμασιν οιός τε εΐ τεκμηριώσαι το τοι- 
όνδε, ηκιστα άποτεύ%χι του δέοντος" καϊ 6 Πέτρος 
"ούτι μελλήσω, άναδιδάζω δέ σε τάλη&ές. άρχαϊον 
£&ος, ώ δέσποτα, τόδε έκράτησε παρά Ααζοΐς, ο Σου- 25 
ανίας ηγεμών ύπηκουε τω Ααζω, καϊ άνάγραπτός οι 
έπεφύκει ές δαΰμοφορίαν, καϊ τοίνυν έκομίξετο παρ* 
αύτοϋ 6 Ααζός καρπούς τε μελιττών καϊ δέρρεις καϊ 
έτερα άττα. όπηνίκα δ 9 ούν ο Σουάνος άρχων άπε- 
βίω , έχειροτόνει *ό τοις Ααζοϊς έφεστώς τον διαφυ- 3ο 
λάζοντα του άποιχομένου την αρχήν, έν τούτω γράμ- 
μασιν έχρητο ώς τον ' Ρωμαίων αυτοκράτορα των 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



31 



ζνμβεβηχοχων πίρι, χαι ανχος ανχιγραφω ίπιόχολτ} 
ένεχελενεχό οι εχπίμψαι χά σύμβολα χής χών Σονά- 
νων ηγεμονίας οχψ μεν βούλοιχο, Σονάνω δ* όμως 
άνδρί. χονχο χην ίύχνν ίλαβεν έχ χών Θεοδοοίον 
5 τον χα&' ημάς βασιλέως χρόνων μέχρι Περόξον χον 
νμετέρον πάππου χαι Λέονχος χον χα& ημάςΓ είχα 
έχ της χλαμύδος 6 Πέχρος ίν φανερό προχομίζει 
βιβλίδιόν χι, ίν ω σχοιχηδόν χε χαΐ διηρημενως ίδη- 
λοννχο Λάζων βασιλείς , οΐ Σουάνων ίχειροχόνησαν 
ίο ηγεμόνας, είχε δε ονχω χον γραμμαχείον η δύνα- 
μις, εί χαΐ μη ονχω χά φημαχα' "οΐδε Λαζών βασι- 
λεΐς , οΐ γε βασιλίσχονς επέσχησαν Σονάνοις , ε% ον 
χρόνον Θεοδόσιος χό 'Ρωμαίων διηννσε κράτος χαι 
Οναράνης χό Περσών άχρι Λέονχος ανχοχράχορος 
ΐδ καΐ Περόζον." χαΐ διεξ,ελ&ών 6 Πεχρος ίφη "άχρι 
τούχων ί'ΰμεν ίν γράμμασι Λαξών χε βασιλείς χαι 
τονς οόοι υπό Λαζοΐς άρχονχες έγένονχο ΣονάνωνΓ 
χαΐ 6 βασιλεύς " εί ζνγχωρήσομέν 6οι χό παρά σον 
προχομισ&εν γράμμα ζνναιρόμενον χή χαχά σε πολι- 
20 χεια ίχειν χό πισχόν, αρα χαΐ χά ημέχερα συμβόλαια 
πισχεν&ησονχαι διχαιόχαχα;" — "οϊμαιΓ — "πλην* 
η δε 6 βασιλεύς "όπερ έφης , $χεχαι πει&ονς οχι 
δηχα ονχοι οι βασιλείς οί μεν ονχως, οί δε άλλως 
ίγένονχο. ίπειδή δε ννν περι άμφηρίσχον διαλεγό- 
κμε&α δούλου, εί μεν εναργέσχαχά πως δννη&είης 
άποφηναι ως πέφνχε σός, λήψη γε αυτόν ' εί δε χό 
χοιόνδε όνχ οϊός χε ει πισχώσασ&αι, χαΐ άλλως βού- 
λεχαι ό Σονάνος νποχεχάχ&αι χή "Ρωμαίων αρχή, 
ηχισχα έσομαι ίμποδων. χούχον περαιχερω ονδεν 
3ο όχιονν δννήσομαι ποιεΐν." ό δε Πεχρος "ονχι 
πεύση, ω δέσποχα, προς χον Σονάνον, οποι βούλε- 
χαι είναι ; ίζονσιάξει γάρ ανχός , όβον ίπΐ χαύχη γε 



32 



ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



δήπου τη μούρα" — "ά&ρει δέ" 6 βασιλεύς "ώς ου 
βούλομαι περι Σουανίας της χωράς τι πυ&έσ&αι 
προς των Σουάνων, έπει ούδε οσιον οϋτε μην άλλως 
δίκαιον περί της γης αύτής ίν δούλου κινδυνεύεσ&αι 
χρίΰει." οΐδε μεν ουν οι λόγοι προήλ&ον ε| άμψοΐν. 5 
[Εχε. άβ 1β£&1. ρ. 133—147 Ρηγ., 346—373 ΝιβΙίϋΙΐΓ.] 
12 "Οτι φησί Μένανδρος 6 Ιστορικός περί Πέτρου 
του πρέσβεως χαί Χοσρόου ' (( οΐδε μεν ουν οΐ λόγοι 
προήλ&ον έ% άμφοϊν, χαί ούχ έτερα νοήματα ελέχ&η 
Σονανίας πέρι, ούδε μην άνθ' ετέρων ετέραις λέ£ε- ίο 
σιν έχρησάμην, η το χ&αμαλώτερόν πως έ'βτιν η των 
λόγων, καθ' οΰον οϊόν τέ μοι, μετέφρασα ες το Άτ- 
τικώτερον. ού γαρ ξμοιγε δνμήρες τα είρημένα κυ- 
ρίως και ές ίμε ηκοντα, ως οϊμαι, ες το ακριβές 
μεταφέρειν ές ετερολογίαν, και τω γλαφυρφ των ΐδ 
ρημάτων ουχί τα οσα έρρή&η, άλλα γαρ την της ρη- 
τορικής έπιδείκνυσδαι δύναμιν, μάλιστα και περί 
σπονδών οΰτω μεγίστοιν δυοιν βασιλέοιν καΐ πολι- 
τείαιν ποιουμενω μοι την άπαγγελίαν. εί δε γε άρα 
βούλεταί τις τά οσα Περσών βασιλεύς και Πέτρος 2ο 
τηνικαύτα άκριβολογησαμένω ήστην είδέναι, άνα- 
λεζάσ&ω ταΰτα έκ τής αύτοϋ Πέτρου συναγωγής ' 
άπαντα γαρ αύτω άναγέγραπται ές το ακριβές οπόσα 
Χοσρόης καΐ πρέσβεις 'Ρωμαίων καΐ Περσών £λε%άν 
τε καΐ ήκουσαν αύτοις τοις λόγοις τών φ&εγξαμένων 25 
είρημένα, εϋτε κατά %ωπείαν τινά έ% άμφοϊν τοϊν 
μεροιν τυγχάνουσι λεγόμενα είτ' ουν κατασοβαρευό- 
μενοι σφών £λε%αν άττα η είρωνευόμενοι ή και έπι- 
τω&άζοντες ή και άποφλαυρίξοντες* καΐ απλώς οσα 
ένήν καΐ οπως περι τόσου πράγματος διαλεγομένους 3ο 
τους άμφοτέρας πολιτείας άνδρας εΙπεΖν, έν&ένδε 
άναλεκτέον. τεύχος γάρ μέγιστον έσότι τών τοιώνδε 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 33 

πεπλήρωται, οΐμαι, £νν άλη&εία λόγων, εί μη Πέτρω 
κεκόμψενταί τι της αντον χάριν ενκλείας, ώς αν τοΐς 
μετέπειτα δειχ&είη ώς μάλα έμβρι&ής τε και άνάλω- 
τος έν τω ρητορενειν τφ καταμαλά%αι φρονήματα 

5 βαρβαρικά σκληρά τε καΙ ογκώδη, άπαντα δη ονν 
εν τη περι τούτων βίβλω άναλεγόμενος όστισονν 
ενρηύει' ον γαρ έμοιγε νπηρχεν άναγκαΐον ονδε 
άλλως αρμό δ ιο ν εν ζνγγραφή περιττολογία χρήσ&αι 
και έφ 9 ένϊ κεφαλαίω έμφιλοχωρειν ' ώς, εί'γε άπαντα 

ίο άνεγραψάμην τα ο6α κατ ίκείνην γε δηπον φέρεται 
την διφ&έραν, άπέχρησέ μοι αν η των σπονδών φα- 
ψωδία έ$ μεγίστης ιστορίας νπό&εύιν. έγώ δε έκεϊ- 
&εν άρνσάμενος ο,τι χρειώδες έν ολίγω ελε%α 99 
[Εχε. άβ δβηίβηΐ. (οοά. ρ. 342) ρ. 355— 357 ΜβΙ., 428 

15 _430 Νίβΐιυΐιι·.] 

"Οτι ονδεν προέβη περί της Σονανίας, αλλ 9 ο 13 
Πέτρος άπρακτος Ανεχώρησε των Μηδικών ορίων, 
ομως δ 9 ονν έσπείσατο Πέρΰαις, καΙ κατέ&εντο τον 
πόλεμον άμφότεραι πολιτεΐαι. καϊ οΐ μεν Μηδοι έκ 

2ο της τών Κόλχων γης έπ οίκον άνεχώρησαν ' άτάρ 
ές το Βνξάντιον άφικόμενος 6 Πέτρος ον πολλώ 
νστερον κατέλυσε τον βίον. [Εχε. 1β£3ΐ. ρ. 147 
Ρ3Γ., 373 ΝίβΒυΙΐΓ.] 

"Οτι έπΐ Ίονΰτίνον τον νέον οι τών 'Λβάρων 14 

2δ πρέσβεις παρεγένοντο έν Βνξαντίω, τά σννή&η δώρα ΐή^\' 
ληψόμενοι, άπερ τω κατ 9 αντονς §Θ , νει 9 Ιον6τινιανός * 1 ' 
6 προ τον βασιλεύς έδίδον' ησαν δε καλωδιά τε 
χρνΰώ διαπεποικιλμένα , ές το εΐ'ργειν τι τών άπο- 
διδραακόντων έπινενοημένα, και κλϊναι ομοίως και 

30 άλλα τινά ές το άβρότερον άνειμένα. τότε δη ονν 
οί πρέαβεις τών 9 Αβάρων ές πεϊραν Ιέναι τον βασι- 
λέως έβονλοντο, εί γε ονκ" άλλως (ουδαμώς έζέΰται 

ΠΙ8Τ. ακ. ΜΙΝ. π. 3 



34 ι 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



Νίβΐ)., είη 3<ΜίΙ ΜβΗ.) δώρα λαμβάνειν αύτοΐς καΐ 
τη "Ρωμαίων ραθυμία επεντρυφάν καΐ τό αμελές 
αυτών οίκείον τί&εβ&αι κέρδος, καϊ δη παρά βασι- 
λέα φοιτάν ή%ίουν. καϊ ουν τούτο ίφειμένον αντοΐς, 
ετι γε μην καϊ δια των ερμηνεων ό,τι βούλονται λέ- 5 
γειν, τοιοϊβδε έχρήααντο λόγοις' " Χρεών, ώ βαύιλεν, 
κληρονομοϋντά 0ε της πατρώας αρχής καϊ τους πα- 
τρώους φίλους ουκ άλλως ήπερ ο πατήρ 6 ύος εν 
ποιειν, καϊ ταύτη φαίνε6&αι μάλλον διάδοχου είναι 
τετελεντηκότος τω μηδέν έναλλάττειν ων έκεινος ίο 
έπραττε περιών. οντω γαρ καϊ ημείς της αντής άν- 
&ε%όμε&α γνώμης , και ονχ ήττον το τής ευεργεσίας 
όνομα μετα&ήΰομεν, εί οε καϊ μετ ίκεϊνον ενεργε- 
την άποκαλεβοιμεν " προς γε καϊ αΐβχνν&ηβόμε&α 
τω πεπον%εναι καλώς μη τοις όμοίοις άμείβεβ&αι ΐδ 
τον δεδρακότα. και γαρ πάτερα τον όόν δώροις ημάς 
φιλοφρονούμενον άντεδωρουμε&α τω και δυνάμενοι 
μη κατατρεχειν την 'Ρωμαϊκήν, άλλα πλέον ένδείκνυ- 
$%αί η. τους γαρ εκ γειτόνων νμϊν βαρβάρονς, την 
Θράκην αεί περικόπτοντας, ήφανίααμεν ά&ρόον, και 20 
ουδείς όβτιΰονν αυτών περιλέλειπται τα Θρακών 
ορίσματα χαταδραμούμενος' δεδίαΰι γαρ τών Άβά- 
ρων την δύναμιν φιλίως εχουΟαν προς την "Ρωμαίων 
αρχήν, πεπεισμένα δη ουν ως ίν τούτω μόνω και- 
νοτομήσεις ημάς τω πλέον παρίχειν ημϊν ή 6 6ος 25 
εδίδου πατήρ* άνΟ^ ων καϊ ημείς ήπερ εκείνω γε- 
νησόμε&α σοϊ κατά το πλέον νπεύ&ννοι καϊ μείξο- 
νας εποφλήσομέν σοι τάς χάριτας. πάρεσμεν ούν 
ληψόμενοι τα κατά το είω&ός. γνώ%·ι γάρ ως άλλως 
ουκ ϊστι δυνατόν τον κα%" ημάς ηγεμόνα σοι τε καϊ 3ο 
τη "Ρωμαίων εύνούστατον εσεσδαι πολιτεία, εϊ γε μή 
έγχειρισ&είη πρότερου αύτωτά έφ' οίς ού κινεΐν όπλα 



ΡΒΑΟΜΕΧΧΑ. 



35 



κατά 'Ρωμαίων έγνωΓ οι μεν τών Άβάρων πρέσβεις 
τοιαύτα διεξήλ&ον , έπαμφοτερίζοντες τη γνώμτ}' 
τούτο μεν γαρ έδόχονν Ικετενειν , τούτο ά£ άπειλεΐν. 
ωοντο γαρ ώς ταύτη δεδίζονταί τε καΐ έκφοβήσονσι 
5 τον βασιλέα, και ώς εκ τούτον άναγκασ&ήσονται ' Ρω- 
μαίοι ώσπερ νπόφοροι είναι Άβάρων. ο δ\ βασιλεύς 
ονδεν έτερον η ψόφον ηγησάμενος τα των Άβάρων 
ρήματα, άντέλεξεν οντω' ^Προβαλλομένων υμών σνν 
ίκετεία την μεγαληγορίαν, οίομένων τε τη σνγκράσει 

ιοταντχι των λόγων το σπονδαξόμενον νμϊν άννσειν, 
άμφότέρας, ώς ειπείν, έκπεπτώκατε της έλπίδος ' οντε 
γαρ νπο&ωπενοντες ημάς απατήσετε οντε μην άπει- 
λονντες έκφοβήσετε. πλείονα δε νμϊν έγώ παρέχω τον 
ήμετέρον πατρός το πέρα τον δέοντος επηρμένονς 

ΐδ ν μας τω πρέποντι σώφρον ίξειν ' 6 γαρ μεταρρν&μίζων 
τονς άτάκτονς των λογιΰμών και ώσπερ παιδενων τε 
καΐ ανακόπτων της επ όλέ&ρω των αν&αδιζομένων 
ορμής όφ&ήσεται κατά το μάλλον ενεργέτης ηπερ ό 
χορηγός της τρνφής, ος φιλεϊν μεν δοκεϊ, προφάσεως 

20 δε μικράς έπιλαβομενος τον δή&εν ενεργετονμενον 
ήφάνισεν εν&έως. απιτε τοιγαρονν πλείστον πριά- 
μενοι παρ* ημών καν γονν έν ξώσι τελεϊν καϊ αντί των 
' Ρωμαϊκών χρημάτων τον κα& ημάς φόβον εις όωτη- 
ρίαν είληφότες. οντε γάρ δεη&εέην ποτε τής κα&' νμάς 

25 όνμμαχίας, οντε τι λήψεσ&ε παρ" ημών η κα&' όσον 
ημϊν δοκεϊ, ώσπερ δονλείας ϋρανον, καϊ ονχ, ώς ο£εσ&ε, 
φορολογίαν τινάΓ τοιοντον έπισείσαντος φόβον τον 
βασιλέως τοις πρέσβεσι τών Άβάρων , κατεγνωκότες 
έκ τών είρημένων οι βάρβαροι ώς.ονκ άνέζεται σφών 

3ο της πλεονεξίας, και ώς ονδ^ν αντοϊς έπιδο&ήσεται ων 
έκομίζοντο προ τον, καϊ ώς το λοιπόν άδεώς ονκ έπι- 
δραμοννταιτήν'Ρωμαΐκήν, έν δνσ&νμέα τ ε ετνγχανον 

3* 



1 




36 Λ^ΝΑΝϋΚΙ 

πολλή καΐ αναλογιζόμενοι ηααν οποι τα παρόντα εκ- 
βηύεται χαΐ οποι τνχης αντοΐς χωρήόοι τα πράγματα ' 
οντε γαρ μενειν ίν Βνξαντίω άνόνητα η&ελον ούτε 
μην άπρακτοι άπιεναι ίβονλοντο. ομως δ 9 ονν των 
κακών αντοίς αιρετώτερον νπηρχεν άπονοΰτηΰαι ώς 5 
τονς δμοφνλονς. και τοντοις ενω&έντες ίς την των 
Φράγγων χωράν άφίκοντο, τον βαΟιλέως την άπο- 
λογίαν δανμάβαντες. [Εχε. ιΐβ 1β£3ΐ. ρ. 101—103 Ρβι\, 
286—290 Νίβ1>ιι1ιι\] 
15 "Οτιΐονατϊνος 6 άνεψιός'ΐονΰτινιανον κατ* ίκεΐνο ιο 
ϊήδ^ 5 καιρόν Ίωάννην τον ΚομεντΙολον ίς τά Περύών η&η 
ηι 1 εύτειλε πρεαβενΰόμενον. παρηγγνηΰε δε οί εκ μεν 
τον ίμφανονς άνακήρνζιν ποιήααΰ&αι της αντον έπϊ 
την βαΰιλείαν άναγορενύεως κατά το είω&ος 'Ρω- 
μαίοις τε και Πέρβαις, ίν ταντω δέ, εϊ γε καλέσοι ΐδ 
καιρός, και άμφι Σονανίας κινηόαι λόγονς. ταντην 
γαρ ονπω Χοόρόης άποκατεότηβε 'Ρωμαίοις , καίτοι 
της Ααζικης παραχωρήΰας, ης υπήκοος ονΟα η Σονα- 
νια ίτνγχανεν. αλλ* αί μεν πεντηκοντοντιδες ύπον- 
δαι ηύαν, ας £δετο Πέτρος ο των περι βαβιλέα κατα- 2ο 
λόγων ηγεμών' τά δε περι Σονανίας ίπ* αμφιβάλω 
ην. Ίονΰτΐνος δε 6 βαβιλενς ίνεκελενβατο Ίωάννην, 
ώς εΐ' γε βονλοιντο Περΰαι και ωνιον άποδόο&αι την 
χωράν, ετοιμότατα φη<5αι ϋχειν. η γάρ Σονανία αξιό- 
λογος μεν ονδαμώς, ομως δε έπιτηδείως έ'χονΰα &έ- 25 
Ο ε ως ίς τά μάλιΟτα όνίνηϋι την "Ρωμαίων άρχην τω 
μη 9ΐ αντής ίπιτιδεμένονς Περοας τά των Κόλχων 
ορια λνμαίνεό%αι. Ιωάννης ονν ίκ Βνξαντίον άρας, 
καϊ ώς τάχιύτα την πορείαν άννβας, εν ταϊς κατά την 
πάροδον πόλεόι των αναγκαίων φροντίδα δεμένος 3ο 
πολλήν, τούτο προειρημένον αντω εκ βαοιλεως, άφί- 
κετο ες το Λάρας. ίντανδα τον κατά πόλιν ολκον 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



37 



τον νδατος έπεσκεύασε καϊ νδροχοεια έπενόησε , και 
μεν ονν άλλα άττα τών ίν άστει αναγκαίων είργάσατο. 
διήγαγε δε αντού ημέρας δέκα τω τονς Ιν τή Νισίβει 
τη πόλει πανηγνρίξειν τε καϊ αγειν εορτήν, κάκ τον- 
5 τον την πρεσβείαν μη νποδέζασ&αι. 6 δε Ιωάννης 
δεχ&εϊς μετά την εορτήν την φονρδίγ αν (φρονδίγαν 
8ιιίι)Βδ ν. νεκνία) προσαγορενομένην, ο έστιν ελληνιστί 
νεκνία, ίκ των έν τη Νισίβει αρχόντων έ%επέμφ$η 
σύν τη νομιξομένη τιμή πρεσβεύειν ες τά βασίλεια 

ίο Περσών ' καϊ άπαντα , ων ένεκα ίσταλτο, έν δέοντι 
καταστησάμενος, έν τούτοις νπήρχεν. 6 δε Χοσρόης 
έν μια των ημερών τών Σαρακηνών πέρι αντω έκίνησε 
λόγονς. τά γαρ Σαρακηνικά φύλα μυριάδες ταύτα, 
καϊ το πλείστον αντών έρημονόμοι είσίκαϊ αδέσποτοι, 

15 καϊ μεν ονν της 'Ρωμαίων , έστιν α καϊ της Περ- 
ά ών νπηκοα πολιτείας, οντω δε διακεκριμένων αντών, 
Ίονστινιανός , μεγαλόφρων άνηρ καϊ βασιλικώτατος, 
τονς μηδίξοντας Σαρακηνών δώροις έδεξιούτο κρα- 
τούσης ειρήνης. 6 δε Ίονστϊνος, έμβρι&ής τε ών και 

20 βαρβάρων φρονήματι ηκιύτα νποχαλών , έν ονδενΐ 
λόγω έποιήσατο τονς οσοι έμήδιξον τών Σαρακηνών, 
οί δέ, πλέον εκτικώτα τον γαρ το φνλον, άποκοπην 
τούτο ήγησάμενοι τω βασιλεϊ ένέκειντο Περσών μη 
περιιδεϊν αντούς αντω άνακειμένονς. τω τοι άρα 

25 καϊ Πέτρον έκεϊσε πρεσ βενσαμένον, ωσπερ τοις Σα- 
ρακηνοις νπεν&ύνονς όντας *Ρωμαίονς έλεγε δεΐν 6 
Χοσρόης άποδίδοσ&αί σφισι το χρέος, 'εΐτα καϊ Ίω- 
άννον αντόσε άφικομένον τοις αντοΐς έχρήσατο ρη- 
μασι. διισχνρίζοντο γάρ πως οι Σαρακηνοί ως νπερ 

3ο τον είρήνην αγειν καϊ μη καταδεϊν την'Ρωμαίων τά 
τοιαύτα έκομίζοντο χρήματα, έντεύ&έν τ ε έβιάζοντο 
την τού πράγματος φύσιν. 6 δε Ιωάννης ώς εώρα 



38 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



σφάς ον κατάτό δέον το επίκλημα ποιούμενους, είπεν 
ί( ει μεν ετερός τις, και ουχί Χοσρόης 6 πάνυ, %υνε- 
πελαμβάνετο τοις αδίκως έπεγκαλούσι Σαρακηνοΐς, 
ήττον αν υπήρχε δεινόν. τοαοϋτον δε βασιλέα Περ- 
σών, περι πλείστου ποιονμενον τα μή έναντία τής 5 
των πραγμάτων φύσεως, προσ&ήσω δε και τα Γ Ρω- 
μαίων άσπαξόμενον, συνηγορούντα τοις έ&έλουύιν 
άδικεΐν δαυμάσαιμι λίαν καϊ ύπερεκπλαγείην. ομως 
δε ραθυμία τον νουν ουκ επιτρέψω, ( Ρωμαΐος πεφυ- 
κώς , άναδιδάζω δε το πάν, καίτοι του βασιλέως ού ίο 
δεομένου διδασκαλίας, αλλ 9 έν είδόσι τής διηγήσεως 
προϊούσης, ό γαρ προεγνωκώς ήδη τα οβα τω δικαίω 
ζυνάδει, ταύτα πάλιν άναδιδαχ&εϊς έπιρρώσει τω 
άδεκάστω το συνειδός. Πέτρος μεν γαρ δ προ ημών 
πρεσβευτής, ος έναγχος παραγενόμενος έβεβαίωσε τά ι? 
τής ειρήνης, έμπειρία λόγων και δεινότητι πειθούς 
και τά περί των νυν επεγκαλούντων Σαρακηνών, καϊ 
έτερα οβα διημφισβητήθη, οίος έγένετο παρακρούβα- 
σθαι. έγώ δε φητορευειν τε και πείθειν ήσκημένος 
ουδαμώς, ομως τω (προς τω ΝίβΙ>.) περιεϊναι τη δίχτ] 2ό 
τών Σαρακηνών ε%ω προς υμών, τω (το Νίβΐ).) μι) 
βτέργειν υμάς αντί 'Ρωμαίων Σαρακηνούς, και ταύτα 
τους άδικωτάτους, καϊ άντιτου συνοίσοντος τοΐς καθ 7 
ημάς (υμάς Ββίνΐί.) πολιτεύμαβι το άξύμφορον. οι καθ* 
υμάς γαρ Σαρακηνοί, οταν δε λέγω Σαρακηνούς , 25 
αναλογίζεστε, ω Μήδοι, το άλλόκοτόν τε καϊ παλίμ- 
βολον τού έθνους, ούτοι δήτα ούν προς βασιλέως 
Ιουστινιανού δώρα μεν λαμβάνειν είώθεισαν, το δε 
εθος αύτοΐς τω τού παρέχοντος έβεβαιούτο βουλήματι. 
ύπερηδόμενος γαρ τή ειρήνη καϊ οϊς ουκ έχρήν το βο 
μεγαλόδωρον έπεδείκνντο. καϊ μάλλον έκαίνιξεν εκου- 
σίως φιλανθρωπίας υπερβολή προς το μή αναγκαίου 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 39 

τά πράγματα ήπερ άκουΰίως, εΐ&έμις ειπείν, έποιεϊτο 
των αναγκαίων την βνΰταβιν. μαρτύρων όέμοι βαφέ- 
ατατον τον δώρα τούς Σαρακηνούς , καΐ ούχ ώς νπερ 
σπονδών, ως φασι, κομίζεσ&αι τα τοιαύτα χρήματα. 

5 και αυτούς άντιδωροφορεϊν τον καθ-' ημάς βασιλέα, 
και προς ταύτα μεν οΐμαι μηδ' όντιναούν άντερεΐν. 
ε I δε καΐ δοίημεν ώς Ιουστινιανός αυτούς κατά \υν- 
δήκας έφιλοφρονείτο τοις χρήμασι, συνεμετρή&η τω 
βίω του δωρουμένου βασιλέως καΐ Ουνανεπαύβατο 

ίο τούτου τη τελευτη το δωρούμενον. ού γαρ ένός 
ανδρός £9·«, φημι δε το πλέον, και νόμω μη λυσιτε- 
λούντι, και εί πεφυκε βασιλεύς ο το £&ος ίσχυροποιή- 
σας ήγουν νομο&ετήσας , πολιτεία χαταδικασ&ησεταί 
ποτε. ημείς δε τοσούτον άπεχομεν του διδόναι τι το 

15 λοιπόν Σαρακηνοΐς, κα&' οσον Ιουστινιανός μεν καϊ 
προς τους βαρβάρους ήπιώτατος, ο δε νυν 1 Ρωμαίων 
αυτοκράτωρ προς πάντας είναι βούλεται φοβερώτατος. 
ού χρεών ουν ταύτα τούς Σαρακηνούς όνειροπολεΐν' 
ού γάρ τι τοιούτον ό καθ' ημάς βασιλεύς ελοιτο ποιεΐν. 

20 εύκτόν δε ύμιν γενήσεται το την είρήνην αύτόν έ&έ- 
λειν ερρώσ&αι, καϊ μη οίεσ&αί γ ε αύτόν ελαττον Βχειν 
Ρωμαίους ίν ταις ηδη γεγενημέναις σπονδαϊς. ταύτη 
γάρ άνέξεται μη οπλα κινειν! 9 ούτος μεν ούν ούτως 
έλεζε. και περί μεν των Σαρακηνών τό λοιπόν ούδε- 

2δ μία τις εφερετο μνήμη, επιτηρήσας δε τό δοκεΐν ουκ 
έργωδώς άμφΐ Σουανίας απέρριψε λόγους ώς δέον 
υπό 'Ρωμαίους αύτην κα&εΰτάναι , εί' γε καϊ Ααζικής 
επελάβοντο εννομώτατα αύτοί, 6 δε Περσών βασιλεύς 
τούς περι Σουανίας μεν λόγους έδοζε παραδέχεσ&αι, 

30 χρηναι δε αύτόν εφη περι ταύτης άμα τοϊς έν τέλει 
των Μήδων βουλεύσασ&αι. μετά ταύτα 6 Ιωάννης 
λόγους προΰήγαγε τω Ζιχ τω καϊ Ίεσδεγουσνάφ, και 



* 



40 



ΜΕΝΑΝΡΚΙ 



μεν ονν ετεροις τιοϊ των παρά Περβαις ηγεμόνων, 
οί δε έλεγαν ώς ετοιμότατα έχοιεν Σονανίας παραχω- · 
ρήΰαι "Ρωμαίοις, οντω μεντοι έφ* ω χρήματα λήψε- 
ο&αι χαΐ ώνιον δέβδαι την άπαλλαγήν. χαΐ προς 
γε όνν&ήχας αλλάς τινάς δείν £ψα6χον γενέβδαι^ 5 
αίύχράς τε χαΐ άναξ,ίας της "Ρωμαίων αρχής, χαΐ βέ- 
βαιον α ας ουδαμώς την περι βαοιλέωςΊονΰτίνον χρα- 
τήβαβαν δόζαν ως έΰτι μάλα εμβριθής τε χαι χατη- 
χριβωμενος. "Ιωάννης δε τά τοιάδε άχηχοώς, χαΐ 
ον ΰφόδρα της τον αντοχράτορος ύτοχαζόμενος γνώ- ίο 
μης, άβονλότατα διεπράζατο ' Εβτειλε γάρ παρά Σου- 
άνονς, τον 6φών βαΰιλεα βονλόμενος δεζιώοαβ&αι^ 
δελεάΰαντος ονν αντον ες τούτο άτοπίας ίλδεϊν 
αντού Χούρόον, ίΰχήπτετο δε το τοιόνδε χαι έμη- 
χανάτο , οπως έοΌιτό γ ε αντω ες διχαιολογίαν τινά ΐδ 
ώς αντοι Σονάνοι, χαίτοι προτραπέντες, ονχ άνάσχετα 
ποιούνται "Ρωμαίοις νπαχονειν. εζηπίΰτατο γάρ οτι 
ονν ώνηβαν οί προς Ιωάννον 6ταλέντες. μετά ταύτα 
επηγγείλατο Χοβρόης ότελλειν πρεαβεντην ώς βα- 
ΰιλεα "Ρωμαίων τον ταύτα άπαντα ίν δέοντι χατα- 2ο 
ΰτηοόμενον * χαΐ άνέζενξεν Ιωάννης ές το Βνζάντιον. 
16 "Οτι ΊονΟτΐνος 6 βαΰιλενς ίπει £πύ&ετο ώς έν 
Σονανία εϊη πεμψας χαΐ οτι τοϊς "Ρωμαίων ον προαέ- 
δεντο Σονάνοι, έχαλέπαινεν, οϊα είχός. χαι παρα- 
πρεοβείας έχρίνετο Ιωάννης, άτε ον προς το 6ννοϊ0ον 25 
τη πολιτεία διαπραζάμενος. ονδε γάρ χρήναι αντον 
εφαΰχε βτεϊλαι, εϊ γε μη τούτο ένεχελενόατο 6 βα- 
ΰιλενς, χάχ τοντον δούναι πρόφαβιν Περΰαις το 
άδίχημα ξνΰχιάξειν χαι προφερειν λόγονς ώς αντοι 
Σονάνοι άπηνήναντο τά "Ρωμαίων, αλλ* ονδε έν 3ο 
αρχή την τοιαντην προβδε%αβ&αι πρόχληβιν, ή Σον- 
άνονς προτρεψαΰ&αι είναι νπό "Ρωμαίονς , ή τοντον 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ 



41 



γε ένεκα πρεσβευτην έν Βυζαντίω γενέσθαι, ούδέτε- 
ρον γαρ έξ άμφοϊν ευπρεπές είναι τη πολιτεία ηγη- 
σατο. Ίωάννην ούν περιφρονήσας 6 αυτοκράτωρ έν 
τη των αν επιτηδείων ίταί,ε μοίρα , έγνωμάτευσε δε 
5 οπως τα ημαρτημένα εύ δια&είη. [Εχο. (1β 1β£3ΐ. 
ρ. 148—151 ΡβΓ., 373—380 Νίβ1>υΙιι\] 

"Οτι ήγγελ&η Ίουότίνω ως έκ της Περσών έπι- 17 
κφατείας έζώρμησεν 6 Ζΐχ πρεσβευσόμενός τε και ϊή™ 
δίαλεχ&ησόμενος περί Σουάνων, έν ταύτώ καΐ φιλο- ηι 2 ' 
ο φροσύνης ρήματα άποκομίσων βασιλεΐ, ίτι τ ε καΐ τά 
έφ' οϊς 9 Ρωμαίοι προσεγκαλούσιν ευ δια&ησόμενος. 
6 δε'ΐουστϊνος έν βουλή έποιεΐτο η μή προσδέξασ&αι 
την πρεσβείαν η προσδεχόμενον εΐδέναι τον Ζιχ ως 
τά κατά νουν αύτω άνυσ%ησεται ουδαμώς, καϊ δη 
δ ξυγκροτη&είσης αύτω έκκληΰίας δοκεΐ κατάδηλον 
γενέσθαι Ηι οδοιπορούντι τω Ζΐχ διά 6υλλαβών 
"Ιωάννου ως το παράπαν ούδϊν των δοκη&έντων 
προσεδέξατο 6 βασιλεύς, τούτου γενομένου, το 
γράμμα ένεχειρίσ&η Τιμοδέω των αμα Ιωάννη γ ενό- 
ν μένων ενϊ κατά δη την Περσών προ του. καϊ ούν 
Τιμο&έω ένεκελεύόατο βασιλεύς βήματα μεν δήδεν 
της ές "Ρωμαίους φιλίας αποκομίσαι βασιλει των Περ- 
σών , ύπαντιάζοντι δε, ώαπερ εικός, τω πρεσβευτή 
έπιδεϊ%αι την" Ιωάννου έπιστολην, ως αν έσοιτο εζεπι- 
5 ύτάμενος ό Ζιχ καϊ σαφέστατα προγιγνώσκων την βα- 
σιλέως βουλην. Τιμό&εος ούν, τούτο έπιτετραμμένον 
αύτω, παρεγένετο έν τοϊς όρίοις. γνούς δε ως οΰπω 
πάρεστιν 6 Περσών πρεσβευτής, έπορεύετο ο γε αύτίκα 
προς Χοσρόην. ζυμβάν δε οντω, του Ζιχ δι 9 ετέρας 
) ατραπού ές την Νίσιβιν άφικομένου, έκεϊ τε διατρί- 
φαντος τω διατε&ήναι το σώμα άρρώστως, έν τοσούτω 
Τιμόθεος προς του Περσών βασιλέως άφε&εις έπι- 



ΜΕΝΔΝϋΒΙ 



κατέλαβε τον Ζΐχ έπανερχόμενος κατά δή την Νίσ ι β ιν 
έτι νοσώδη, τά τε γραφέντα οι προς Ιωάννου ενεχεύ- 
ρισεν. 6 δε καταμα&ών ώς £ς τουναντίον αύτω 
των ελπισ&έντων ή οδός γίγνεται και ώς ουκ αισίως 
οι προβήσεταιτά της πρεσβείας, δυσ&νμία περιπεσών 5 
και τη νόσω κάτοχος ων κατέστρεψε τον βίον. και 
μεν δη χαΐ Ίωάννην αύτίκα συνέβη τε&νάναι. μετά 
ταύτα άγγέλλεται έν Βυζαντίω ώς έτερος η%οι πρε- 
σβευτής 6 προσαγορευόμενος Μεβώδης. ούτος ες την 
βασιλίδα επορεύετο εζωγκωμένος καΐ μάλα βρεν&υό- ίο 
μένος, καϊ ελπίδα έχων ώς περι Σουανίας αύτω κινη- 
δήσονται λόγοι και οτι Πέρσας άρέσκουσαι γενήσονται 
ξυν&ήκαι. ταύτη τη διάνοια έπηρμένος έν Βυζαντίω 
ηει, αυ&αδέστερον η κατά πρεσβευτήν δεμένος τοις 
κατά την οδοιπορίαν. παραγενομένου δε, βασιλεύς ΐδ 
γάρ ηδη έπέπυστο Μεβώδου της αλαζονείας πέρι, και 
οποία άττα έλπίζων την άψι%ιν έποιήσατο, τάς μεν 
εκ βασιλέως Περσών έδο^ε δεχεσ&αι προσρήσεις κατά 
τον εΐω&ότα %εσμόν, περιεφρόνησε δε ομως τον Με- 
βώδη και άπεφλαύριζε μηδε την οίανούν συνουσίαν 2ο 
ώς αύτόν ποιούμενος, ώς δε ες τουναντίον ηπερ 
εβούλετο τά της πρεσβείας οι έχώρει, και το παράπαν 
ούδεν αύτω έλεζε περί Σουανίας 6 βασιλεύς, έπειτα 
εζελιπάρει 6 Μεβώδης τούς άμα οΐ Σαρακηνούς ες 
λόγους ίεναι τω αύτοκράτορι. εϊποντο γάρ άμφι τούς 2δ 
τεσσαράκοντα οίκείω τινι πρεσβευτή ταττόμενοι. 6 
γάρ των Σαρακηνών φύλαρχος "Αμβρος έκπέμψας 
υπήρχε και ογε £ύν τω Μεβώδη πρεσβείαν διαλεχ- 
ϋ-ησομενους περι ών χρημάτων προς "Ιουστινιανού 
έκομίζοντο. Μεβώδης ούν του σκοπού τού περί Σου- 
ανίας άμαρτών, ως αν μή πάντη άπρακτος άναχω- 
ρήσοι, έπιμελέστατά πως ήντιβόλει της ώς βασιλέα 



ϋίρίΙίζΘοΙ 6γ ΟθΟ§1 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



43 



τυχείν εισόδου τους Σαρακηνούς, καϊ τοίνυν ύπο- 
λαβών 6 αυτοκράτωρ "τί γαρ δ ήτα" έφη " βούλον- 
ται οί καθ' υμάς Σαρακηνοί^" ώς δε έγκείμενον 
εώρα, κατένευσε μόνω είόιέναι τω ίκείνων πρε- 

5 σβευτη. ηπιότατο γαρ ώς άπαυ&αδιξό μένος ουκ αν 
ελοιτο άνευ των επομένων ώς βασιλέα φοιτήσαι, 
άλλ' ώσπερ ηνίκα παρά Ίουστινιανόν ξυν άπασι τοις 
άμα αντοΐς των Σαρακηνών οί πρέσβεις έγίγνοντο, 
και τον οντω βουλεσ&αι το συνη&ες διασώξοντα ποι- 

ιο ησειν. έντεϋ&έν τε ενπρόΰωπον ωετο ε%ειν αίτίαν, 
ώς αυτός μεν τά αρμόδια βασιλει διεπράζατο, 6 δε 
Σαρακηνός ηκιΰτα εγνω τά δέοντα* είτα κατά δη 
τον βαρβάρου άντιΰτραφηΰεται το έπίκλημα. καϊ 
ουκ άλλως απέβη η βασιλεύς έστοχάσατο. 6 γάρ 

ΐδ δή Σαρακηνος άπρεπες είναι το παρεϊναί οι μόνω 
ώς βασιλέα ύποτοπήσ ας, και το κράτησαν δή&εν κα- 
ταλύειν ούχ αίρετέον αυτω, άπηνηνατο την ές βα- 
σιλέα πάροδον. τότε 6 βαΰιλεύς τον μεν Σαρακηνόν 
τελεώτατα περιεφρόνησεν, 6 δε ές τον Μεβώδη παρ- 

20 ηγαγε τάς αίτιας, 6 των Περσών πρεσβευτής 
"ώ δέσποτα" ελεζεν'Όύ πάρειμι όυνεπαμύνων, ει γε 
6 Σαρακηνος έπλημμέλησέ τι, άλλως δε άκουσόμε- 
νος, όπως, εί μεν αρμόδια τω δικαίω λέγοι 9 μη πε- 
ριόψομαι, εί δέ γε ές τουναντίον οφδήσεται αδίκως 

ζζέπεγκαλών, αυτός έγώ καταδιαιτησω του Σαρακη- 
νοΰ" 6 βασιλεύς έπιτω&άζων "ηκεις, ώς Ζοικεν, 
ούχι πρεσβευσόμενος , αλλά δικάσων" 6 Μεβώδης 
αύτίκα ογε τω πληκτικό του λόγου συγχέας το 
πρόσωπον έφοινίττετο. τοιγαροϋν παραχρήμα τον 

3ο αυτοκράτορα προσειπών τ\περ δέμις οϋτως άνεχώ- 
ρησεν. όλίγαις δε ύστερον ήμέραις αυ&ις ές τά βα- 
σίλεια παρελθών παρητεΐτο λιπαρώς περι τής των 



44 



ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



Σαρακηνών εΐϋύδον. τον 9ϊ βαΰιλέως άνανεύοντος 
ονχ οΟιον έ'φαακεν είναι μη τά οΰα επετέλει προ 
τον παρά 'Ρωμαίονς πρεαβενόμενος 6 Ζϊχ καΙ έμΐ 
αν&ις ίπιτελεϊν. "οί γαρ χα9' ημάς Σαρακηνοί 
άμα αντώ παρά βασιλέα εγίγνοντο. δει ονν καϊ έμΐ 5 
των Ϊ0ων εκείνω άπολανειν, ώς αν μη ώβπερ λελω- 
βημέναι ώσιν αί μεταξύ "Ρωμαίων τε καϊ Περΰών 
όνν&ήκαι." ό βαΰιλεύς προς ταύτα όργίλως Ιχων 
"τί ονν, εΐ καϊ πεφώραται ό Ζϊχ έπΐ μοιχεία καϊ 
ετερω οτω πλημμεληματι των άνηκέβτων άλούς, καϊ ίο 
6οΙ κατ 9 ίχνος εκείνω Ιτέα; η ού ζνναιβ&άντ] βαΰι- 
λεΐ "Ρωμαίων καϊ Ίονΰτίνω διαλεγόμενος τότε 
κατορρωδήσας 6 Μεβώδης περιδεης τε γενόμενος 
πρηνης εκείτο ίπ έδάφονς, προς αρνηΰίν τε κατα- 
φεύγων καϊ άναινόμενος είρήό&αί οί τά τοιάδε. τον- ΐ5 
αύτη απολογία χρωμένον , 6 αντοκράτωρ §δοξεν 
νπάγεβ&αι τη πει&οΐ, έ*λε%έ τε ?< εοικεν ονν 6 ερ- 
μηνενς ημϊν έτερα άν& ετέρων φράβαι. εί τοίννν 
ονδεν λέλεκταί ΰοι παρά το προΰήκον, Ϊ6%ί το επί- 
κλήμα άπονιψάμενος" όντως 6 βαΰιλενς εκοντϊ 2ο 
αποπροΰποιηόάμενος τά λεχθέντα προς ©α τον είδέ- 
ναι, των ειρημενων την αγνοιαν νπεκρίνετο, καϊ δη 
ές το ηπιώτερον μετηνέχ&η , ώς αν μη δρααύτερός 
τ ε καϊ κατά το μάλλον νψαγόρας ϋβοιτο ο Μεβώδης 
τω ές ίννοιαν Ζχειν ΰννειδέναι τον αντοκράτορα τη 25 
των ρημάτων τραχύτητι. ούτω δη ονν τον βαΰιλέως 
παρακρονΰαμένον την νπόνοιαν "'οίμωζέτω" η δε 6 
Μεβώδης "καϊ τά Σαρακηνικά φύλα άπαντα καϊ 
'Άμβρος αντός καϊ η πρεββεία η κατ αντούς' έμοί 
γαρ όιγή ϋόοιτο εκατί τε αντών, ονδ' εϊποιμί τι λοι- 3ο 
πόν." τούτων οντω κεκινημένων , πλείΰτα μεν και 
αλλα ο βααιλεύς τον Σαρακηνον είπε κακώς, και ώς 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. 45 

μεταβολεύς τε και παλιγκάπηλος ήχοι. προς τοϊς δ' 
ϋφασκεν ώς ονχ οιός τε πεφνκε λήσειν οτον ένεκα 
βαβιλεΖ έντενξόμενος άφίκετο. "φηοΐ γαρ ώς έδέλοι 
τά σννή&η χρήματα κομίσασ&αι προς ημών, άν& ων, 
5 οΐμαι, κομιεΐται ξνμφοράς 6 κατάρατός τε καΐ άπο- 
λούμενος. γελοιώδες γαρ, εί Σαρακηνών §&νει, και 
ταύτα νομάδων, * Ρωμαίοι γε οντες τεταξόμε&α ές 
φόρων άπαγωγήν" 6 Μεβώδης "εΐεν" έφη *ώ δέ- 
σποτα, εί καϊ απρακτον , ομως αποπέμψεις αύτόνΓ 

ιοό βασιλεύς ( καϊ εί μη παρεγένετο, οΰον το γε εφ* 
ήμιν, αλλ 9 ονν άπίτωΓ "καϊ εμϊ ζνν αντώ κελευ- 
6ον" η δε ο Μεβώδης. εις τέλος έλ&ούσης της πρε- 
σβείας ίν τούτοις, τόν τε Περσών πρεσβεντην καϊ 
τονς Σαρακηνούς ο βασιλεύς α μα άφήκεν ές τά πά- 

15 τρια η&η άπονοστησοντας. οντω δε άπεσιγηδη 
άπαντα τη τον αύτοκράτορός νοννεχεία τά οσα Ιω- 
άννης έπϊ τη πρεσβεία διεπρά^ατο ού κατά το προσ- 
ήκον, ως δε οι Σαρακηνοί ένδον της εαυτών έγέ- 
νοντο, άπήγγειλάν τε τώ'Άμβρω την τον βασιλέως 

20 βονλήν περί τούς μηδίζοντας τών Σαρακηνών, τότε 
6 "Λμβρος Καμβύση (Καβώση ηΐ3Γ£θ) τω άδελφώ, 
ος Άλαμοννδάρω τφ τών νπό "Ρωμαίους Σαρακη- 
νών ηγονμένω άντικα&ισταμενος ην Λ σημαίνει κατα- 
δραμειν την Άλαμοννδάρον γήν. ηδε δε η γή νπό 

κΑραβίαν τέλει. [Εχε. άβ 1ο§3ΐ. ρ. 103-106 ΡβΓ., 290 
— 295 Ν. Μβηβηϋπ νίϋβηΙιΐΓ ςιΐθβ δυκίβδ ΙιαΙ)6ΐ ν. φητόν.] 

Οτι αρχομένον τον τετάρτου έτονς της Ίονστί- 18 
νον βασιλείας πρεσβεία τών Τούρκων άφίκετο έν ϊ«ί5? 
Βνζαντίω. ώς γάρ τά τών Τούρκων έπϊ μέγα ηρ&η, ηί 4 * 

3ο οί Σογδαϊται οι προ τον μεν Έφ&α λιτών, τηνικαντα 
δε Τούρκων κατήκοοι, τον σφών βασιλέως έδέοντο 
πρεσβείαν στεΐλαι ώς Πέρσας, ώς αν έκεϊσε άπιόντες οι 



46 



ΜΕΧΑΝϋΚΙ 



Σογδαϊται ώνιον παράσχοιντο την μέτα%αν τοΐς Μη- 
δοις. καϊ ούν πείθεται 6 Αιζάβουλος, άφίησί τε πρε- 
σβευσομένους Σογδαΐτας. ξηγείται δε της πρεσβείας 
Μανιάχ. άφικόμενοι δη ούν παρά βασιλέα Περσών 
έδέοντο της μετάζης περί, οπως αν ευ τίνος κωλύ- 5 
μης αύτοϊς προέλ&οι επ αύτη τά της έμπορίας. 6 
δε Περσών βασιλεύς, ουδαμώς γαρ αύτώ ήρεσκε τά 
τοιάδε, ώς αν μη εν&ένδε άδεια έσοιτο Τούρκοις τοΐς 
Περσών έμβατεύειν όρίοις, άνεβάλετο ές το αύριον. 
καΐ μεν ουν αυ&ις αναβολή έχρητο πάλιν έτερα, ώς ίο 
#ϊ άλλοτε άλλως το παρόν άπεκρονετο, τών Σογδαϊ- 
τών έκλιπαρούντων τε καΐ έγκειμένων, τότε Χοσρόης 
εκκλησιάσας άνελογίξετο. και ου ν ο Κάτουλφος εκεί- 
νος 6 Έφ&αλίτης, ος δια την έκ του κατ αύτόν βα- 
σιλέως γεγενημένην βιαίαν μίζιν τη γυναικί προν- ΐδ 
δωκε το όμόφυλον τοις Τούρκοις, ούτος γούν, μετα- 
νάστης γαρ έν τω μεταξύ ίγεγόνει του χρόνου καϊ 
εμήδιζεν ήδη, παρήνεσε βασιλει τών Περσών την 
μέτα^αν ουδαμώς άποπέμψασ&αι, αλλά γάρ καί 
ώνήσασ&αι καϊ τά υπερ αύτης μεν κατα&έσ&αι τι- 2ο 
μήματα, δεωμένων δε αυτών τών πρέσβεων ταύτην 
άφανίσαι πυρί, ώς αν μήτε άδικεϊν δόζη μήτε μην 
βούλεσ&αι χρήσ&αι τη έκ Τούρκων μετά£η. καϊ η 
μεν μεταξά έπυρπολή&η , αύτοι δε ές τά πάτρια η&η 
άνεχώρησαν τω γεγενημένω ήκιστα χαίροντες, έπειδή 25 
δε τω Λιξαβούλω τά ζυγκυρήσαντα ϋφρασαν, αύτίκα 
όγε καϊ ετέρα πρεσβεία έχρητο ώς Πέρσας, φίλο- 
ποιήσασ%αι την κατά σφάς πολιτείαν βουλόμενος. 
έπει δε η Τούρκων πρεσβεία αύ&ις άφϊκτο, 6 βασι- 
λεύς άμα τοΐς έν τέλει Περσών καϊ τω Κατούλφω 3ο 
έγνωμάτευε, πάντη άζύμφορον είναι Πέρσαις φιλίαν 
δέσδαι ώς (προς Βάάιιηί δυΐίΐβδ βΐ Ζοη^Γβδ ν. έγνωμ.) 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



47 



Τούρκους ' το γάρ Σκυ&ικόν είναι παλίμβολον. 
ταύτη τον και παρηγγύηΰε δηλητηρίω φαρμάκω ΙνΙ- 
ονς διαφ&αρήναι τών πρένβεων, όπως άπείποιεν 
της ίκεϊΰε μετέπειτα παρονβίας. χαΐ δη οί πλεϊΰτοι 

5 των πρεαβευΰαμένων Τούρκων τη περί την έδωδην 
μίζει των αναιρετικών φαρμάκων αύτοϋ που τον 
βίον κατελυΰαν πλην τριών η τεΰΰάρων. &ρούς δε 
εφοίτηΟε Περβαις ως διώλοντο τω πνιγηρώ των Περ- 
οών ανχμώ τών Τούρκων οί πρέΰβεις, άτε της αύ- 

ιο τών χώρας &αμά νιφετώ παλυνομενης καΐ αδύνα- 
τον ον αύτοϊς άνευ κρνμώδονς καταντήματος βιο- 
τενειν (ίΐβ διιίάβδ ν. νιφετός ρι-ο βιοτεύον). ταύτη 
τοι καΙ άλλως ύποτοπηβαντες οΐγε την ίπιβουλην 
διέφυγον, ούτω ζυμβάν είς την πατρωαν ίπανελ- 

ιδ κόντες τά άπερ οί Πέρόαι και οΐ διεψι&ύριόαν ταύτα, 
όμως 6 Λιξάβουλος, άγχίνους γάρ τις καΙ δεινός, 
ουκ ηγνόηΰε το πραχ&εν, ωήδη 84 9 όπερ και ην, ως 
έδολοφονηδηύαν οί πρεόβεις. Εν&εν τοιγαρούν η 
δνΰμενεια ηρζατο Περόών τε και Τούρκων, καί 

20 λαβόμενος 6 Μανιάχ , ο$ τών Σογδαϊτών προειότή- 
κει, τοιονδε καιρόν Συμβουλεύει τω Λιξαβονλω 
άμεινον είναι Τούρκοις άΰπάΰαΰ&αι τά ^Ρωμαίων 
χαϊ παρ* αυτούς ώνιον άποχομίξειν την μεταξαν, 
ως γε χαϊ κατά τό πλέον τών άλλων άν&ρώπων 

25 χρωμενους, ετοιμότατα δε ίχειν ίψη 6 Μανιάχ και 
αυτός βυναπαίρειν τοίς πρέββεβιν τών Τούρκων * καϊ 
ώς ταύτη φίλοι %6ονται 'Ρωμαιοί τε και Τούρκοι, 
τούτοις δηπου κατανεύαας τοίς ρήμαόιν 6 Λιξάβου- 
λος έκπεμπει αυτόν τε και ίτέρους τινάς ώς βα6ΐ- 

3ο λέα 'Ρωμαίων πρεΰβευαομένους, προΰρηβεις τε άπο- 
κομιούντας καϊ δώρα μετάξης ουκ ολίγον τι χρήμα 
και όυλλαβάς τινας. τοιάαδε τινάς έπιΰτολάς έπιφε- 



48 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



ρόμενος 6 Μανιάχ άπήρζατο της όδοιπορίας. καΙ δή 
ές τά μάλιστα πολλην διανύσας ατραπόν, χώρους τ ε 
διελδών έσότι πλείστους όρη τε μέγιστα και άγχι- 
νεφή καΙ πεδία και νάπας λίμνας τε καΙ ποταμούς, 
είτα τον Καύκασον αυτόν το ορός υπερελ&ών , το 5 
τελευταΖον άφίχετο ες Βυξάντιον. χαϊ τοίνυν είς τά 
βασίλεια παρελ&ών χαϊ παρά βασιλέα γενόμενος 
άπαντα έπραξε τά όσα έπεται τω της φιλίας &ε6μω, 
το τε γράμμα χαϊ τά δώρα ενεχείρισε τοίς ες τούτο 
άνειμένοις , χαϊ έδείτο μη άνονητους αυτψ γενέσ&αι ίο 
τους της όδοιπορίας ιδρώτας, άτάρ 6 βαβιλεύς 
άναλε%άμενος διά τών ερμηνέων το γράμμα το Σκυ- 
&ιχόν άσμενέστατα προύήχατο την πρεσβείαν. τοι- 
γαροϋν ηρετο τους πρέσβεις περι της τών Τούρκων 
ηγεμονίας τ ε και χώρας, οι δε γ ε έφαόαν τετταρας ΐ5 
μεν αύτοΐς είναι ηγεμονίας, το δε γ ε κράτος του Σύμ- 
παντος Ε&νους άνεΐσδαι μόνω τω Λιζαβούλω. προς 
γε έλεγαν ώς παρεστήσαντο καΙ Έφ&αλίτας μέχρι 
καΙ £ς φόρου άπαγωγην. "πάσαν ουν" £φη 6 αυτο- 
κράτωρ "την τών Έφ&αλιτών έκποιήόαα&αι (ίδιο- 2ο 
ποιήσασ&ε νβΐ ωκειώσασ&ε Ββΐιΐί.) δύναμινΓ "πάνυ 
μεν ουν" έλεξαν οί πρέσβεις, αύ&ις 6 βασιλεύς 
"κατά πόλεις η που άρα κατά κώμας ωκουν οί 'Εφθα- 
λΐται;" οι πρέσβεις "αστικοί, ώ δέσποτα, το φυλον" 
"εύδηλον ουν" η δε 6 βασιλεύς "ώς εκείνων δήπον 25 
τών πόλεων κύριοι κά&εστήκατε" "καΙ μάλα" £φα- 
σαν. 6 βασιλεύς "άρα ημάς άναδιδάξατε όση τών 
Άβάρων πληδύς της τών Τούρκων άφηνίασεν έπι- 
κρατείας, καϊ ει τίνες έτι παρ* ύμΐνΓ "είσΐ μεν, ώ 
βασιλεύ, οΐ γε τά ημέτερα στέργουσιν ετι, τους δε 3ο 
δήπου&εν άποδράσαντας οϊμαι άμφι τάς εί'χοσιν εί- 
ναι χιλιάδας! 9 είτα άπαρι&μησάμενοι οί πρέσβεις 



ΓΕΑΟΜΕΝΤΑ. 



£%νη κατηχοα Τούρκων τό λοιπόν ήντιβόλονν τον 
αυτοκράτορα είρηνην τε ξυνεστάναι καϊ όμαιχμίαν 
'Ρωμαίοις τε και Τούρκοις. προσετί^εσαν δε ώς καϊ 
ετοιμότατα ϊχουσι καταπολεμήσαι της "Ρωμαίων έπι- 
δ κρατείας το δυσμενές , όπόσον ές την κατ' αυτούς 
άγελάξονται ηπειρον. έπΐ τούτοις άμα τω λέξαι τώ 
χεϊρε ύ'φοϋ άνατείνας 6 Μανιάχ οι τε Ιύν αύτφ 
ορκω έπιστώσαντο μεγίστφ η μην όρ&ογνώμονι διά- 
νοια ταύτα είρήσ&αι. προς γε και κατεχεον αράς 

ίο σφίσιν αύτοίς, ϊτι γε μην καϊ τω Λιζαβούλφ, άλλα 
γαρ καϊ παντί τω £&νει, εϊ γε ουχί τα επηγγελμένα 
άλη&ή τε ε£η καϊ πρακτέα, ούτω μεν ούν τό φύλον 
οι Τούρκοι φίλοι έγένοντο 'Ρωμαίοις και τή κα& 
ημάς ουχί άλλως έφοίτησαν πολιτεία. [Εχο. άβ Ιβ§3ΐ. 

ΐδ ρ. 106—108 ΡβΓ. , 295—300 ΝίβΒυ^Γ.] 

"Οτι των Τούρκων , των Σακών καλουμένων τό 19 
πάλαι, πρεσβείας ποιησαμένων προς Ίουΰτΐνον περί 
ειρήνης εν βουλτ} εποιήσατο 6 βασιλεύς έκπέμψαι 
πρεσβείαν ώς Τούρκους, καϊ δη Ζημάρχφ τ φ Κί- 

2ο λικι ξλεγε παρασκευάζεσαι έπΐ τούτω , 3$ των προς 
εω πόλεων τηνικαϋτα υπήρχε στρατηγός, επεϊ ούν 
άπαντα αύτφ τα όσα προς μακράν όδόν έζηρτυμένα 
ην, ηνίκα προς τό πέρας ηνύετο της Ίουστίνου βα- 
σιλείας τό τέταρτον έτος, τω δευτέρω ένιαυτώ της 

25 πεντεκαιδεκαετηρίδος περιφοράς, περι τά προοίμια 
του παρά Αατίνοις Αύγούστου μηνός, 6 μεν Ζη- 
μαρχος άπηρεν έκ Βυζαντίου ξύν αύτφ Μανιάχφ 
και τοις άμφ' αύτόν. [Εχε. άβ 1β£3ΐ. ρ. 151 — 152 
Ρβγ. , 380 Νίε1)υΙΐΓ.] 

3ο "Οτι πολλών ημερών όδόν διανύσαντες οΐ περ\2§ 
Ζημαρχον έπειδή παρήσαν έν τοις τών ΣογδαΙ'τών 
τόποις, οπηνίκα, τών ίππων απέβησαν, τών Τούρ- 

ΗΙ8Τ. ΟΚ. ΜΙ Ν. IX. 4 



50 ΜΕΝΑΝΌΚΙ 

κων ενιοι, ώς έοικεν, ές τοντο άνειμένοι, ωνιόν 
βφιύι προΐΰχοντο βίδηρον, οϊμαι τω ποιηΰααϋ'αι §ν- 
δειζιν τινα ώς μέταλλα αντοϊς υπάρχει βιδήρον. λέ- 
γεται γαρ ώς παρ' αντοΐς ουκ ενπόριΰτόν τι χρήμα 
6 αίδηρος' τανττ) ενεύτι τεκμηριώβαι ώς νπαινιττό- 5 
μενοι έχειν γην βιδηροφόρον τω τοιωδε έχρηύαντο 
κόμπω.*) έτεροι δε τίνες τον φνλον το κατά αφάς 
αντονς άναφανεντες, ονς είναι ελεγον των άπαιΰίων 
ελατήρας, άγχον ηλ&ον των περί Ζημαρχον. καϊ 
τοίννν άπαντα οβα επεφεροντο**^ φορτία άράμενοι ίο 
έ&εβαν εν με'οω. είτα τοις τον λιβάνον κλάδοις πνρ 
άνάψαντες ττ} Σχν&ικη φωνή βάρβαρα άττα φη- 
ματα νπεψι&νριζον , έπιπαταγονντες δε κώδωνί τινι 
και τνμπάνω νπερ&εν τον φόρχον περιεφερον τό 
φνλλώδες τον λιβάνον τή φλογΐ λακιξόμενον, καϊ 15 
άμα γιγνόμενοι μανιώδεις και ίμβριμονμενοι (έμβρι- 
μώμενοι ΓβοΙβ ΙίββΓ υηιΐδδακίββ ν. έμβριμάται, \ιΙ έμβρι- 
μώμενος δίηβ Ιοοο Μβηβικίή Ζοιΐ3Γ3δ ρ, 70ό) τα πο- 
νηρά άπελαννειν έδόκονν* οντω γαρ αποτρόπαιου 
τίνες είναι και άλε&κακοι έδόκονν. άποδιοπομπη- 2ο 
ύάμενοι δη ονν, ώς ωοντο, τα δνύχερή Ζημαρχον 
τε αντον δι αντης παρήγαγον της φλογός, ώδε τε 
έδο%αν καϊ ΰφάς άφαγνίξειν. τοντων δε ταντχι γε- 
γενημένων έπειτα έπορενοντο %νν τοις ες τό τοι- 
όνδε τεταγμενοις, ίνα 6 Χαγάνος αντός ην, εν ορει 25 
τινί λεγομένω Έχτάγ, ώς αν εϊποι χρνύονν όρος 

·) 11*. δυίάαδ ν. αόμπω 6* νπαινιττ. ρΓΟ κοπβο, <^αί βΐίαιη 
1)ΐ3 ϊστι ρΐΌ ϊνεατι. 

**) επεφ. — βάρβαρα βχ 8αί<ί& ν. φορτία βηρρίβνϋ Τοαρ. 
Έχηβηά. νοί. 2, ρ. 356, Η&1>βί<μΐ6 βαίάαβ βΗ&ιη ν. νπεψι&νρίξετο 
βχ Ιιοο Ιοοο χαΐ Σκυθική φωνή βάρβαρα — νπειρι&νρίζετο. 
Εχ βοάβπι 8ιικ1α ν. άπαίαιον ρΛαΙΙο ηηί6 απαίσιων ΓββΐϋιιΙτιπι 
ρϊο άπουσίαν. 



Οΐ9ΐΙιζβο 



ΡΒΑΟΜΕΝΤΑ. δΐ 

"Ελλην άνήρ. και τοίνυν αυτού άφικόμενοι, οπη 
τηνικαύτα τω Αιζαβούλω ησαν αί διατριβαί, κατά 
δη κοιλάδα τινά του προσαγορευομένου χρυσού 
ορούς , ίπε\ ουν οΐ περί Ζήμαρχον έκεΐσε έφοίτησαν, 
5 μετακλητοί γενόμενοι παραχρήμα του Λιξαβούλου 
ηλ&ον ες όψιν. ην δε άρα ένδον σκηνής , κα&ήστο 
δε επί δίτροχου κα&έδρας χρυσής, ελκομένης, όπη- 
νίκα ε" δει, ύφ 9 ίππου ενός. προσειπόντες δε τον 
βάρβαρον, ώς έ&ος αύτοΐς, τά δώρα προΐσχοντο. 
ίο χαϊ τοίνυν οΐς γε τούτο έν φροντίσιν ην ύπεδέξαντο. 
άτάρ 6 Ζημαρχος "σοΙ δήτα, έφη, ώ τοαούτων έ&νών 
ήγεμόν, 6 κα&' ημάς βασιλεύς 6 μέγας, άγγελιαφόρω 
χρησάμενος έμοί, έσήμηνεν είναι ές αεί την τύχην 
αίσίαν τε καϊ άγα&ην , έν ηδονή ποιουμένω σοι τά 
ΐό'Ρωμαίων, και πρός γε φιλοφρονουμένω ημάς. έστω 
δέ σοι κρατειν αεί των δυσμενών καϊ λαφυραγωγεΐν 
το πολέμιον. άπέστω δϊ βασκανία τις ώς πορρω- 
τάτω ημών οία τε ούσα διαρρηγνύναι τους της φι- 
λίας δεσμούς, έπιτήδεια έμοιγε τών Τούρκων τά 
2ο φύλα και οσα κατήκοα Τούρκων ' ε%ετε δε την [τά 
Νίβΐ).] κα& ημάς και ύμεϊς ουκ άλλως" τοιαύτα 
άττα έλεζεν 6 Ζημαρχος ' 6 δε δη Λιζάβουλος καϊ 
αυτός προσρησεσιν έχρήσατο όμοίαις. είτα το λοι- 
πόν έτράπησαν ες δοίνην , και πανημέριοι ευ ω- 
ν* χούμενοι διετέλουν εν αύτη δήπου τη σκηνή, κα- 
τ εσκεύαστο δε αύτω έ% υφασμάτων σηρικών τε 
και διαπεποικιλμένων τοΐς χρώμασιν εύτεχνως. 
οί'νω μεν ουν έχρήσαντο, ούχ* όμοίω δε τω παρ* 
ημϊν έκ&λιβομένω ίκ της αμπέλου* ου γάρ δη άμ- 
3ο πελοφόρος αύτοΐς η γη ούδε μην έγχωριάξει παρ\ 
αύτοΐς το τοιόνδε γένος' ετέρου δέ τίνος βαρβαρι- 
κού ένεφορή&ησαν γλεύκους, καϊ άνεχώρησαν οποι 

4* 



52 . ΜΕΝΑΝΟΚΙ 

αντοις ή κατάλνβις ην. είτα ες το ανριον έν έτερα 
τινϊ καλνβη ξννήλ&ον, ήμφιεΰμένη δε καΐ χαταπε- 
ποιχιλμένη (καταπεπνκαΰμέντ] δυί(ΐ33 ν. καταπεπνκα- 
ΰμένον, υΐ θΐΐβπιπι βχ διαπεποικιλμένων, φχοά §αρΓ3, 
ΓβρβΙίΙυπι νίάββΙαΓ) ονχ άλλως έ£ ιματίων αττικών, 5 
ένδα χαΐ αγάλματα διάφορα τή μορφή είβτήκει. 6 
δε Αιζάβονλος ένίξανεν έπΐ κλίνης τίνος ολης εκ 
χρνβον. κατά δε δη το μέύον τον ένδιαιτήματος 
κάλπεις τε χρνΟαΐ και περιρραντήρια , έτι τε πί&οι 
χρνύοϊ. δοινησάμενοι δ' ονν και αν&ις, και τα οβα ίο 
έχρήν εν πότω είπόντες τε καΐ άκηκοότες, άνεχώρη- 
ΰαν. τη έξης έν έτερα έγένοντο διαίτη, έν&α ξύλι- 
νοι κίονες ήΰάν τίνες, ένδεδνμένοι χρνΰω, χρνβή- 
λατός τε κλίνη ομοίως, ηντινά γε δήπον καΐ ταώνες 
χρνΰοΐ τίτταρες χωρούν, κατά δε δη το έμπρόΰ&ιον ΐδ 
της διαίτης έπϊ πολν παρετέταντο άμαξαι , έν αΐς 
πολν τι χρήμα άργνρον έπήν, δίΰκοι τε καϊ κανά, 
ον μην άλλα καϊ τετραπόδων ινδάλματα πλεϊβτα, 
και αντά γ ε δήπον&εν άργνροποίητα, ουδέν τι άπο- 
δέοντα των παρ' ημϊν, τοντο μεν ονν τω των Τονρ- 2ο 
κων ήγεμόνι ένεΰτι χλιδής, των δε περί Ζήμαρχον 
έτι έκεϊοε ένδιατριβόντων, έδοξε τω Λιξαβονλω ωΰτε 
αντον μεν Ζήμαρχον αμα εϊχοΰι δεραπενταϊς τε καϊ 
οπαδοΐς επεα&αί οί έκβτρατενομένω κατά Περΰών, 
τονς δε άλλονς 'Ρωμαίονς έπαναΰτρέφοντας κατά δή 25 
την χώραν των Χολιατών άναμένειν την Ζήμαρ- 
χον έπάνοδον. καϊ δή ος προνβη, δώροις τε φιλο- 
φρονηβάμενος αντον ς άφήκε, τον δε Ζήμαρχον καϊ 
δεραπαίνη έτίμηΰε δοριαλωτω' ή δε ην έκ των λε- 
γομένων Χερχίς. καϊ 6 Ζήμαρχος ΰνν τψ Λιξα- βο 
βονλω έπορενετο μαχηβομένω Πέρΰαις. έν ταντχι 
δήπον τή πορεία γενόμενοι, έν χωρω τινϊ καταλυ- 



ΓΚΑβΜΕΝΤΑ. 



53 



σάντων αυτών έπικαλουμένω Τάλας ύπαντιάξει τώ 
Λιζαβούλω Περσών πρεσβευτής, και τοίνυν ξυνε- 
κάλεΰε παρ* αύτω έστιασομένους τους τε "Ρωμαίων 
καΐ Περσών πρέσβεις, καΐ δή παραγενομένων αύ- 

5 των, τους "Ρωμαίους 6 Λιζάβουλος έν τιμή πλείονι 
έποιήσατο, ώς καΐ κατά την έπικυδεστέραν άνακλϊ- 
ναι στιβάδα, προς γε και πλείστα έπιμεμφόμενος 
ην τους Πέρσας , άτε δή προς αυτών άδικα πεπον- 
δώς, καΐ ως τούτου ένεκα ίρχεται πολεμήσων. 6 δ ε 

ίο Περσών πρεσβευτής, του Άιζαβούλου συντονώτερον 
έπεγκαλούντος, περιφρονήσας τον νόμον της σιωπής 
τον ισχύοντα παρ* αύτοϊς έν ταϊς έστιάσεσιν , επι- 
τροχάδην ήρζατο διαλέγεσδαι, του Λιζαβούλου γεν- 
ναίως τά έπικλήματα άπω&ούμενος, ώς καΐ &αυμά- 

ΐδ σαι τους παροντας το υπερβάλλον της αυτού οργής, 
ώς παρ 9 ούδεν δεμένος τον νόμον πολλοίς τε καΐ 
άκολάστοις έχρήσατο. ίν τούτοις άπαλλαγεντων , 6 
μεν Λιξάβουλος παρεσκευάξετο την έπϊ Πέρσας, τω 
τοι άρα τους άμφΐ Ζήμαρχον μετακαλεσάμενος , και 

20 ώς ένήν, προς τους "Ρωμαίους φιλίαν έμπεδώσας, 
άφήκεν αυ&ις άπονοστήσοντας , έτερον πρεσβευτήν 
αύτοΐς συναποστείλας τω τον πρότερον λεγόμενον 
Μανιάχ τεΰνάναι. ην δ\ έπίκλησις τω μετ ίκεϊνον 
πρεσβευτή Ταγμά αύτω, αξίωμα δε Ταρχάν. ούτος 

25 δή ούν έστάλη υπό Λιζαβούλου ώς "Ρωμαίους πρε- 
σβευσόμενος. καΐ μεν ούν σύν αύτω ο του ήδη 
άποιχομένου παις, φημί δή του Μανιάχ, κομιδί] 
μειράκιον, όμως δε το πατρώον διαδεζάμενος γέρας, 
ίτι μήν καΐ τήν μετά τον Ταγμά Ταρχάν κληρωσά- 

μ μένος άξίαν' οΐμαι δε τω έπιτηδειότατόν τε και 
εύνούστατον γενέσθαι τω Λιζαβούλω τον Μανιάχ 
του πατρώου τον παϊδα τυχεϊν αξιώματος, έπεϊ ούν 



54 



ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



ό Λιζάβουλος διαφηκε τούς περι Ζήμαρχον, έπικα- 
ταλαμβάνου6ι τούς πρότερον άφε&έντας "Ρωμαίων, 
ου ην ξυντε&ειμένον αύτοΐς. και τοίνυν ίν τω αντώ 
γενόμενοι της ές τα οικεία όδοιπορίας άπηρ%αντο, 
καϊ δη καταλελοιπότες την πρωτεύουοαν πόλιν των 5 
Χολιατών δια φρουρίων έπορεύοντο, [Εχο. (1β 1β§αΙ. 
ρ. 152-154 Ρ3ΐ\, 380-385 Νίβ1)ΐι1ΐΓ.] 

"Οτι δια&ρυλη&\ν κατά την Τουρκίαν, οΰοι αγ- 
χίδυροι ηΰαν, ως "Ρωμαίων ένδημούΰι πρέόβεις κάϊ 
ως πορεύονται την έπι το Βυξάντιον άμα πρεΰβεία ίο 
Τούρκων, ο των έκείντι έ&νών ηγεμών έδηλωΰε τω 
Λιξαβούλω %ύν ικετεία ως αν και αυτός έκ τον 
αφετέρου τινάς άποατείλαι έθνους έπι &έαν της 
"Ρωμαϊκής πολιτείας, και τοίνυν 6 Λιξάβουλος έφίετο* 
και έτεροι δε προεβτώτες έ&νών ταύτα έξήτουν' 6 δε 15 
ούδενϊ ζυνεχώρηΰε των πάντων η μόνον τω των 
Χολιατών ηγεμόνι. και ουν και τούτον παρειληφότες 
οι "Ρωμαίοι διά του λεγομένου ποταμού '&ήχ, και 
άτραπόν διανύΰαντες ουδαμώς όλίγην , έγένοντο 
κατά δη την λίμνην την απλετον έκείνην καϊ εύρείαν, 2ο 
ένταύδα ό Ζημαρχος ένδιατρίψας ημέρας τρεις στέλ- 
λει Γεώργιον, ος άνεϊτο ες την τών έπιτομωτέρων 
βυλλαβών άπαγγελίαν, προδηλώαοντα τω βαΰιλει 
την αφών αυτών έκ Τούρκων έπάνοδον. και ουν 6 
Γεώργιος άμα Τούρκοις δέκα προς τοις δύο άπήρ- 25 
ξατο της επί το Βυξάντιον οδού, ανύδρου τε μάλκ 
οϋΰης καϊ πάντη έρημου, ομως δ' ουν έπιτομωτέρας. 
6 δε Ζημαρχος κατά δη τά ψαμα&ώδες της λίμνης 
παροδεύων έπϊ ημέρας δέκα καϊ δύο, δυαβάτους τέ 
τινας χώρους παραμειψάμενος, έγένετο κατά τά φεΐ- 30 
&ρα του "ΐχ, ου μην αλλά καϊ κατά τον Λαΐχ, και 
διά λιμνών ετέρων αυ&ις ές τον Άττίλαν' πάλιν ώς 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



55 



Ούγούρους (Ουτιγούρους Ιιΐο βΐ ροδίβα Νίβ1).)> ΟΪ 
δη και σφισιν άπήγγειλαν ώς εις τά περί τον Κω- 
φηνα ποταμόν $$ τά λάσια τέσσαρες χιλιάδες Περ- 
σών έπιτηρούσι προλελοχισμένοι, ώς αν χειρώσωνται 

5 παριόντας αυτούς, ταύτη ζοι 6 των Ούγούρων ηγού- 
μενος, ος διέσωξεν έκεϊσε τον Λιζαβονλον το κράτος, 
πληρώσας ύδατος ασκούς παρέσχετο τοις περι Ζή- 
μαρχον, ώς αν έχοιεν ο&εννδρεύσοιντο δια της άνυ- 
δρου ίόντες. εύρον δε καΐ λίμνην , και παραμειψά- 

ιο μενοι το μέγα τούτο ύδροστάσιον άφίκοντο ές ίκεί- 
νας τάς λίμνας , εν αϊς έπιμιγνύμενος άπόλλυται 6 
Κωφήν ποταμός. έ% έκείνου δη του χώρου πέμπουσι 
διοπτήρας προδιασκεψομένους εΐ γε ώς άλη&ώς οί 
Πέρΰαι ίνεδρεύουΰιν' οΐ δη άνιχνεύσαντες άπήγγει- 

15 λαν μηδένα Ιδεϊν. όμως £ύν μεγίΰτω φόβω άφί- 
κοντο ές Άλανίαν, χατα το μάλλον δεδιότες το φύλον 
των Όρομουσχών. [Εχο. άβ 1β£3ΐ. ρ. 108 — 109 Ρβτ., 
300—301 ΝίβΒυΙΐΓ.] 

"Οτι γενόμενοι εν 1 Αλάνια παρά Σαρώδιον τον 22 

2ο εκείνης ηγεμόνα, καϊ άμα τοις επομένοις Τούρκοις 
έσφοιτησαι βουλόμενοι, 6 Σαρώδιος τον μεν Ζημαρ- 
χον και τούς επόμενους έδέξατο άσμένως, τους δε 
δη πρέσβεις των Τούρκων Ζφασκε μη πρότερον της 
ώς αύτόν εισόδου τυχεΐν η κατα&εμένους τά όπλα. 

2δ τοιγάρτοι καϊ άμιλλα αύτοϊς έγένετο περί τούτου επί 
ημέρας τρεις, καϊ Ζημαρχος ην των φιλονεικουμέ- 
νων διαιτητής, τέλος άπο&έμενοι τά όπλα οί Τούρ- 
κοι, ώς Σαρωδίω έδόκει, ώς αύτόν έσεφοίτησαν. 6 
δε δη Σαρώδιος παρηγγύησε τοις περί Ζήμαρχον 

3ο δια της των Μινδιμιανών ατραπού ηκιστα ίέναι , τω 
κατά την Σουανίαν τούς Πέρσας ένεδρεύειν' αμει- 
νον δε είναι διά της λεγομένης Ααρηνης ατραπού 



56 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



οίκοι άποχωρεΐν. ταύτα έπεί έγνω 6 Ζήμαρχος, δια 
της Μινδιμιανής έΰτειλεν άχ&οφόρους δέκα μέτα%αν 
έπιφερομένους , άπατήβοντας Πέρΰας τω προεχπεμ- 
φ&ήναι την μέτα\αν χαϊ προτερήβαι τη όδω, έχ 
τούτον τε ύποτοπήΰαι ώς ές το αυριον παρέόται χαϊ * 
Ζήμαρχος. χαϊ οί μϊν αχθοφόροι ωχοντο άπιόντες, 
Ζήμαρχος δε δια της Λαρηνης παρεγένετο ίς Άψι- 
λίαν, τη Μινδιμιανη χαίρειν ειπών, ές τα εύώνυμά 
τε έάσας αυτήν, η επίδοξοι ηβαν έπιθήΰεβθαι οί 
Πέρΰαι. χαι ηχεν ές το 'Ρογατόριον , είτα χατά δη ίο 
τον Εύ%εινον Πόντον, είτα ναυτιλία χρηΰάμενος ες 
Φάβιν ποταμόν, πάλιν ίς Τραπεζούντα* οΰτω τ ε 
δημοΰίω ϊππω ές Βυζάντιον παρά βαβιλέα είβελθών 
έψραβε το πάν. Ζημάρχω μεν οΰν έν τοιοΐαδε έλη- 
%εν η πορεία χαι άποπορεία έπΐ Τούρκους. [Εχε. ι& 
1θ§31. ρ. 109—110 Ραι\, 301—302 ΝίβΙ>α1ΐΓ.] 

"Οτι Άβάρων χαϊ Φράγχων βπειβαμένων προς 
αλλήλους χαι της ειρήνης έμπεδώτατα έχούΰης 
έαήμηνεν ο Βαί'ανός Σιγιαβέρτω τω των Φράγχων 
ήγεμόνι οια λιμω πιεζόμενης αύτω της ατρατιάς, χαϊ 2ο 
ώς χρεών εΐη βαβιλέα χαθεατώτα, χαϊ προς γε αυτό- 
χθονα, μη περιιδείν ατράτευμα έ'ναπονδον. έψααχε 
δε ώς εΐ γε έπιρρώαει των Άβάρων το ατράτευμα 
τοις άναγχαίοις, ου πλέον η τρεις ημέρας αύτοϋ έν- 
διατρέψει, ειτα άπαλλαγήαεται. ταύτα έπειδή άπήγ- 25 
γελτο τω Σιγιαβέρτω, παραχρήμα ο γε αλευρά τε 
έατειλε τοις Άβάροις χαι οΐς χαι όαπρια χαι βόας. 
[Εχο. (1β Ιβ^ρ. 110 Ρηγ., 302-303 Νίβ^αΙίΓ.] 

"Οτι Άλβοΐνος 6 των Λογγιβάρδων μόναρχος, ον 
γαρ αύτω άπέληγεν ή προς Κονιμούνδον απέχθεια, 3ο 
αλλ 9 έχ παντός τρόπου φετο δείν χαταατρέψααθαι 
την των Γηπαίδων έπιχράτειαν , ταύτη τοι πρέαβεις 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 57 

έζέπεμψεν ώς τον Βαϊανόν, ές όμαιχμίαν παρακα- 
λών. παραγενομένων δε των πρέσβεων, ηντιβόλονν 
μή περιιδειν αφάς υπό Γηπαίδων τα ανήκεστα πε- 
πον&ότας, μάλιστα καϊ "Ρωμαίων των άγαν έχ%ίστων 

5 Άβάροις συμμαχούντων τοις Γήπαισιν. έδίδασκον 
δε ώς ου κατά τοσούτον προς Γηπαιδας τον πόλε- 
μον άναρρίψουσι καθ* οσον Ίουστινω μαχήσονται, 
βασιλεΐ τω των 'Άβάρων έ&νει ές τα μάλι6τα δνΟμε- 
νεστάτω γε όντι, ος παρωσάμενος τάς Ιουστινιανού 

ίο τον μητραδέλφου σπονδάς προς Ά βάρους έκ πολ- 
λού γεγενημένας των είω&ότων έστέρησε. προσετί- 
δεσαν δε ως εϊ γε έσοιντο άμα Αογγιβάρδοις, ακα- 
ταμάχητοι γενησονταί πως, και ώς καταστρεφόμενοι 
Γηπαιδας του τε πλούτου σφών, έ'τι γε μην καϊ της 

ΐδ έκείνων κοινή κρατήσουσι χώρας , καϊ ώς η Σκυ&ια 
το λοιπόν αυτοΐς εύημεροϋσί γε ίς αεί, καϊ μεν ονν 
η Θράκη αύτη έσται εύεπίβατος, και απλώς ζύν ον- 
δενΐ πόνω έκ γειτόνων ορμώμενοι την 'Ρωμαίων κα- 
ταδραμοννται, και ώς άχρι αντοϋ γε δήπου τον 

20 Βνζαντίον έλάΰονΰιν. Ζφασχον δε οί των Αογγι- 
βάρδων πρέσβεις ώς καϊ σννοίσει τοίς Άβάροις την 
προς 'Ρωμαίονς άσπάσασ%αι μάχην' η γαρ αν έκεϊ- 
νοι προτερήσονσι καϊ έκ παντός τρόπον κα&ελονύι 
την Άβάρων δύναμιν , οπον και γης τυγχάνουσιν 

25 οντες. [Εχο. όβ 1β£βΙ. ρ. 110—111 Ρβι·., 303— 304Νίβ1).] 

"Οτι 6 Βαΐανός τους των Αογγιβάρδων πρέσβεις 25 
δεζάμενος έδόκει τούτους περιφρονειν, τω βούλεσ&αι 
γε αυτός κερδαλεώτερον &έΰ&αι ώς αύτούς την συμ- 
μαχίαν, καϊ πη μεν το μη δύνασ&αι, πη δε το δύ- 

30 νασ&αι μεν προΐσχετο, μη βούλεσ&αι δε. %υνελοντα 
δ\ είπεϊν άπαντα τρόπον απάτης τοϊς δεομένοις 
έπισείσας έδοζε μεν πεί&εσ&αι μόλις, ούκ άλλως δ& 



58 



ΜΕΝΑΝΟΕΙ 



• 



η το δεκατημόριον των τετραπόδων απάντων, οόα 
παρά Αο'γγιβάρδοΐζ νπήρχεν, αντίκα κομίσάιντο, 
και ώς ει γένοιντο κα&νπέρτεροι, ημισν μεν της 
λείας εξονβιν αντοί, την δε των Γηπαίδων χώραν 
ε£ς τέλεον. α δη καΐ ίγ ενετό, καϊ έχώρονν Γηπαισι 5 
πολεμησοντες. έπειδη δε ίπύ&ετο Κονιμοννδος, λέ- 
γεται δείσας ώξ καϊ ανδις παρά βασιλέα Ίονύτϊνον 
έπεμψε πρέσβεις, καϊ ώς ονδεν ήττον η πρότερον 
%ννεπιλαβέσ$αι οι τον κινδύνον ικέτενε, καϊ πάλιν 
το Σίρμιον καϊ την εϊσω Άράον ποταμού χώραν ίο 
ίπηγγέλλετο δώσειν, αιδώς τε αντόν ονκ είχεν ηδη 
περί των αντών όμωμοκότα απα% και τοις ορκοις 
ονχϊ έγκαρτερηΰαντα. διό δη καϊ βάΰιλενς Ίονστϊ- 
νος εν είδώς τε και τεκμαιρόμενος τοις φ&άσασιν 
ώς Κονιμούνδω ενεστι πίστεως ονδεν ότιονν, άνη- ΐ5 
ναό&αι μεν οντι ωετο χρηναι την ξνμμαχίαν, ανα- 
βολή δε ομως παρεκρούσατο τον βαρβάρον την αϊ- 
τησιν' £φη γάρ ώς διεσκεδασμένα τά ' Ρωμαϊκά 
νπάρχει στρατεύματα, %υν σπονδή δε ώς οϊόν τέ 
ίστιν ά&ροίσας αντίκα έκπεμψοι. άκήκοα δε περι 2ο 
Κονιμούνδον και τοιάδε, έμοι δε ον πιστά ' λίαν 
γάρ άναιδες νπηρχε τον παρασπονδήσαντα περί 
των αντών δεΐσδαι καϊ πάλιν ' λέγεται δε ώς και 
Λογγίβαρδοι τηνικαντα έπρεσβεύσαντο παρά Ίον- 
στΐνον, και οτι Γηπαιδας της ώς 'Ρωμαίονς άγνω- 2δ 
μοσύνης πλείστα οσα κακηγορησαντες την έκ 'Ρω- 
μαίων μεν Φηρώμενοι σνμμαχίαν ηννσαν ονδεν, 
κατεπράξαντο δε ομως προς τον βασιλέως μ7]δετέ- 
ρονς της "Ρωμαίων άπολαύσαι έπικονρίας. [Εχε. (1β 
Ιο§3ΐ. ρ. 111 Ρ3Γ., 304—305 ΝίββιιΙΐΓ.] *> 
26 "Οτι ΒαΙ'ανός 6 των ^Αβάρων ηγούμενος, έν ω 
66 χρόνω το Σίρμιον ήβούλετο πολιορκήσειν , Βιταλια- 



ΡΒΑΟΜΕΝΤΑ. 



νόν τε τον ερμηνεα και Κομιτάν εΐχεν εν δεσμοΐς. 
αμφω γάρ τώ ανδρε τούτω Ίουστΐνος 6 βασιλεύς 
ήδη στείλας νπήρχεν ώς αυτόν, αίτήσοντας αύτοΰ 
ώς αν αττα διαλεχ&είη γε αύτοϊς. 6 δε παρά τον 
5 κοινόν των πρέσβεων δεσμόν εΐχεν εν δεσμοΐς. 
[11). ρ. 111 Ρ<η\, 305 Νίβ1)ΐι1ΐΓ.] 

"Οτι 6 Βαϊανός μετά την τειχομαχίαν στέλλει 27 
τινάς άμφϊ της ειρήνης διαλεχ&ησομένους. £νιοι δε α * 
των έν Σιρμίω ανά το ήλίβατον τον βαλανείον , ο 

ίο δήτα τω δήμω έτύγχανεν άνειμένον, έπι κατασκοπτ} 
των πολεμίων κατά το συνη&ες ένιζάνοντες, χαΐ έν 
άπόπτω καραδοχουντές τε και «ϊεώμενοι ει που έπή- 
λυσις ίοται βαρβαρική, ώς κατενόησαν τους των 
Άβάρων αγγελιαφόρους ήδη προσιόντας , τω μήχει 

15 της ατραπού άποπλανη&έντες και ου πω κατεγνωκό- 
τες το άχριβες ύπετόπησαν είναι πλη&ύν Άβαρικήν, 
έδήλωσάν τ ε αύτίκα και το σημεΐον κα&εΐλον. 6 δ ε 
Βώνος προς τούτο δυόχεράνας σαφέστερον έσπευσε 
καταμαδεϊν τάλη&ές. γνούς δε ολίγους είναι τους 

2ο 3 *Α βάρους καΐ βούλεσδαί οί έπικηρυκεύσασ&αι, εξε'- 
πεμψε και αυτός τους ποιησομένους τάς καταλλαγάς 
ές τά έ%ω του τείχους. έτι γάρ έκ του έλκους πε- 
ριώδννος ην, και 6 Θεόδωρος 6 ιατρός ουκ εία τον 
στρατίαρχον έν φανερω γίγνεσθαι τοις έναντίοις. ε£- 

2$κός γάρ μηδε είδέναι έφασκε τους πολεμίους ώς 
έβλή&η. εί δε τοϋτο κατάδηλον έσται αυτοϊς, τότε 
ανάγκη μη ύποχρυπτειν , ώς αν μη υπόνοια γένηταί 
0φι6ΐ του άποβεβιωχεναι αυτόν, οι δε, έπει έτεροι 
περι της ειρήνης ήλ&ον διαλεχ&ησόμενοι καϊ ουχί 

30 αυτός, ύπενόησαν ώς διώλετο ό στρατηγός, καϊ αύτω 
έ&έλειν έφασχον έν συνουσία γενέσθαι, τότε ό 
Θεόδωρος, του συνοίσοντος ευ μάλα στοχασάμενος, 



60 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



§λε%εν ως τό λοιπόν ού χρεών αποκρύπτεσαι τον 
ΰτρατηγόν, μάλλον μ\ν ούν ές τα £%ω ίεναι της πό- 
λεως καϊ ές όψιν γίγνεό&αι των βαρβάρων, καΐ φαρ- 
μάκω τινϊ το έλκος περιότείλας άφίηόιν αυτόν, και 
δη προελ&ών 6 Βώνος, άγχού τε των βαρβάρων γε- 5 
νόμενος, έφάνη ΰφίαι. τότε οΐ πρίαβεις τοιάδε άμοι- 
βαίω τω λόγω ίφαβαν' "ταύτα ημϊν, ώ *Ρωμαΐοι, 
διαλεχ&ήναι προς ν μας 6 των Άβάρων έκέλευβε δε- 
οπότης' μη μοι μεμψιν τινά ποιη6αό&αι πόλεμον 
άραμένω ' νμεΐς γαρ πρώτοι την αίτίαν τον πολέ- ίο 
μον δεδώκατε. πολλοίς γάρ πόνοις όμιλήόας καΙ 
αποδημίας ούχ ηκιΰτα ποιηοάμενος μόλις έχειρωαά- 
μην χαντην την χώραν, καϊ υμεϊς άφείλεύ&ί μοι 
βιαίως αυτήν, προς τοις καϊ τον Ουόδίβαδον τω 
των δοριαλώτων άνηκοντά μοι νόμω ίχετε λαβόντες. ΐδ 
άλλα γάρ καϊ ύβρεις ες τα μάλιβτα πικράς 6 καθ' υμάς 
κατεχεέ μοι βαΰιλενς, ον μόνον άπαξ η δις, άλλα 
καϊ πολλάκις ' των δεόντων τε ούδεν ήβονλή&η δια- 
πράζαύ&αι. ει τοίννν τοιαύτα προς νμών ήδικημε'- 
νος τοϊς όπλοις έχρηβάμην , ουδαμώς υπάρχω μεμ- 20 
πτεος. καϊ ννν ονν εϊ γε βονλεο&ε περι όπονδών 
τε και ειρήνης ήμιν &εο&αι λόγους , ετοιμότατα $χο- 
μεν' εν ύμιν τε κείΰ&ω προτιμήόαι το όυνοΐβον καϊ 
τά είρηναια προ του πολέμου ελέα&αι" προς ταύτα 
άπεκρίνατο ο Βώνος' "πρότεροι μεν ημείς ουκ ήρ- 25 
ζάμε&α πολέμου ' ούδϊ γάρ καΟ·' υμών ήλάΰαμεν, ές 
τουναντίον μεν ου ν 0υ κατά της 1 Ρωμαίων ήλααας ' 
λοιπόν δε*, οτι καϊ 6 βαΰιλεύς Ιν βουλή ίποιηβατο 
χρήματά 6οι έπιδούναι' τοιγαρούν καϊ παρεύχε τοις 
κατά πρέϋβεΰιν. έπεϊ δ\ κατενόηΰεν αύ&αδιζό- 3ο 
μενον και νπερ αυτήν δήπου την βαρβαρικήν άλα- 
ξονείαν £%ωγκωμε'νον ρήματα τε υπερήφανα Οημή- 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ 



01 



νανχα καϊ χης 6ης δυνάμεως κα&νπέρχερα, χηνι- 
κανχα καϊ ανχός αχε άγχινονς έπεχέλεύε χα οικεία, 
καϊ χο νυν δε έχον ημέχερόν έόχιν ώς βαΰιλέα ύχεΐ- 
λαι ους αν ΰν βονλη&εέης πρέσβεις χους βεβαιώΰον- 
δ χας χά περί χής ειρήνης, μηδέ γαρ έν ημϊν είναι 
νόμιζε καν γονν φ&έγ%αα&αί χι , μήχι γ ε καϊ εχέρως 
η κα&ά βαόιλεΐ χω ημεχέρω δοκεϊ διαπράξαΰ&αι." 
χαύχα Βωνον είρηχόχος, εύ έχειν έδοζε χω Βαϊανω 
χά ρήματα, έΰήμηνε δε αν&ις' "έπειδή χά ές όμαι- 
ιο χμιαν επόμενα μοι έθνη αίΰχννομαι, αιδώς χέ με 
έχει, ε£ γε πάνχη άπρακχος έν&ένδε άναχωρηύω 
μηδέν χι όνήαας έμανχόν, ώς αν μη ονν δόζω μά- 
χην πεποιηκέναι καϊ άκερδη χην έπιχείρηβιν , βρα- 
χέα μοί χινα πέμψαχε δώρα. καϊ γάρ έν χή Σκνδία 
15 περαιωθείς ονδεν όχιονν έκο μισά μην, καϊ χών άδν- 
νάχων έΰχΐ κάνχεν&εν ηχιοχα ώφελη&ένχα με άπε- 
λενΰεβθαιΓ Β ων ω δε χω βχραχηγω καϊ χοΐς οΰοι γε 
άμφ* ανχόν , ην δ\ 6 χης πόλεως μέγιΰχος Ιερεύς, 
έδοξεν ενλογον μεν είναι χό προχεινόμενον' ονδε 
2ο γάρ πλεϊβχα ίβούλεχο κομίΰαΰ&αι, αλλ 9 αχρι δ£- 
όχον ενός άργνροποιηχον και ολίγον χρνΰίον, έχι 
γε μην καϊ άμπεχονιον οηρικον' πλην έδεδίεααν 
οΐ περί Βωνον ίδιοβονλήόαι καϊ ουχί γνώμη χον 
ανχοκράχορος απανχα διαπράζαό&αι. άνχεβημηναν 
25 τοιγαρονν ανχω ώς ΐ( ννν έχομεν βασιλέα φοβερόν 
τ ε χαϊ εμβρι&έότατον, καϊ ουκ άνεζόμε&α ονδε ο6α 
οϊόν χέ έΰχι διαλα&εΐν ανχόν έπιχελέΰαι αν&αιρε- 
χ ως, άλλως χε καϊ ημείς, αχε έν ΰχραχενμαχι χνγ- 
χάνονχες, ονκ έπιφερόμε&α χρημάχων περιονβέαν η 
30 μόνον ΰτρατιωχικην έφεόχρέδα, ην γε δήπον ί καϊ 
αεριβεβλήμε&α , έχι χε χά οπλα. δωροφορηΰαι δη 
ονν χφ χών Άβάρων ηγονμένω ε£ ων ένχαν&α ηκο- 



υι 



62 



ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



μεν έχοντες ευτελών, ά&ρει, ώ Χαγάνε, μη χαϊ ύβρις 
πέφνχε' τις. άζιότιμον δε\ χα&ά £φην, ώδϊ ουκ έ'χο- 
μεν' τα γάρ τιμαλφέύτερα των έφοδίων ημΐν εν 
ετέροις ύπάρχουΰι τόποις καΙ ώς πορρωτάτω ημών. 
εί ονν 6 χα&' ημάς αυτοκράτωρ φιλοφρονηϋεταί Οε 5 
δώροις, ουκ όχνήΰομεν δήπον χαΐ ημείς γεγη&ότες 
τε χαΐ τω βαβιλεΖ επόμενοι ταντα διαπράξαβ&αι, κα& 
οΰον οιοι τε εΰμεν , ώαπερ φίλω προσφερόμενοι καΙ 
όμοδούλω." προς ταντα άγανακτήβας 6 Βαϊανός 
Ονν ορχω ηπείληύεν η μην ύτράτενμα εχπεμψειν ίο 
την "Ρωμαίων έπιδραμονμενον. χαϊ δη τον στρατη- 
γού χατάδηλον αντώ πεποιηχότος ώς έί,έοται μεν οί 
ποιεϊν Ζΰα αν δννήύοιτο, είδέναι δε ώς ον πάντως 
επ άγα&ω των οτελλομένων Εόται η έπιδρομη, αν-ζ 
το ς Εφη ότι "τοιούτους έπαφήύω τη ' Ρωμαϊκή ώς εΐιϊ 
χαϊ ΰνμβαίη γε αφιΰι δανάτω άλώναι, αλλ* έμοιγε μη 
γενε'ΰ&αι τινά ΰυναίσϋ'ηύιν" χαϊ δη παρεκελεύβατο 
δέχα χιλιάδας των Κουτριγούρων λεγομένων Ονν- 
νων διαβηναι τον Σάον ποταμόν και δηώΰαι τά περι 
Λαλματίαν, αυτός δε ί,νν πάθη τη κατ αυτόν πλη- 2ο 
δνϊ διελδών τον "Ιοτρον ες τά των Γηπαίδων διε- 
τριβεν όρια. [Εχε. (1β Ιβ§3ΐ. ρ. 111—114 Ρβι\, 306 
—310 ΝίβΙ>υΙΐΓ.] 
28 "Οτι ό Βαϊανός 6 των Άβάρων ηγεμών έν βονλτ} 
δβ8 ' έποιηΰατο πρεΰβενοαό&αι χαϊ περί σπονδών λόγους 25 
προσαγαγεϊν. τον δε Βιταλιανόν ίζητει χρυσίον οί 
παραΰχεϊν, ώς αν μη λεηλασία χρήσοιτο χατά δη τον 
της έκεχειρίας χαιρόν. ο Ιοβονλήδας, χαϊ είλη- 
φώς έχ τον της Ίλλυρίδος υπάρχον νομίσματα ον 
μείον η οκτακόσια, παρέσχετο τω Βαϊανω. ταύτη τοι 30 
χαϊ Εστειλε τον Ταργίτιον 6 των Άβάρων ηγούμενος, 
ξ,ύν τω και Βιταλιανόν τον ερμηνέα, τω βασιλεϊ 



ΓΕΑΟΜΕΝΤΑ. 



63 



λέγοντας ώστε το Σίρμιόν οι ενδο&ήναι, καϊ τά ανν- 
ή&η χρήματα , α Κοντρίγονροι χαΐ Οντέγονροι προς 
Ίονΰτινιανον έκομίξοντο βασιλέως, οία δή αντον 
άμφω τώ φνλω τοντω κα&ελόντος' προς τοις καϊ 
5 Ονσδίβαδον τον Γηπαιδα, έ'φαόκε γαρ τονς Γηπαι- 
δας απαντάς αντω άνήκειν, ατε δή καϊ αντονς προς 
αντον καταπολεμη&εντας. άφικομένων δή ονν των 
πρέσβεων κατά δή την βασιλίδα πάλιν, παρελθόν- 
των τε ως τον αντοκράτορα, εφη 6 ΤαργΙτης "ώ 

ίο βασιλεν , πάρειμι σταλείς νπό τον σον παιδός' πα- 
τήρ γαρ αντός αληθώς Βαϊανον τον κα&' ημάς δε- 
σπότον. πέποι&α δή ονν ως έπιδείζασ&αι προ&ν- 
μηθειης τήν περί τον παϊδα ΰτοργήν τω διδόναι τά 
τον παιδός. οντω τοίννν εχόντων ημών, τάχα δε 

15 σον και ημών, άρα ονχι παραχωρήσεις αντω των 
γερών \ ον γάρ ές άλλότριον οντε μήν πολεμιόν τινα 
τά διδόμενα μετα&ήσοις σχεδόν, ονδε μεταβήσεται 
τών παρεχομένων η κνριότης, η πάλιν εις 0ε άνα- 
δραμεϊται διά τον παιδός, εϊ γε παράσχοις αντω τά 

20 έφ' οϊς ηκω , τήν τ ε πόλιν το Σίρμιον και τά χρή- 
ματα κατ 7 $τος , οσα βασιλεύς Ίονστινιανος τοις 
Κοντριγονροις καϊ Οντιγονροις έδίδον, Βαϊανον 
ζήμερον δεσπόζοντος τούτων γ ε δήπον τών έ&νών' 
£τι και Ονσδίβαδον τον Γηπαιδα καϊ τονς περι αν- 

25 τόν ' ονδε γάρ περί τούτων άντερει τις ως ούχΐ 
πεφνκασιν άνδράποδα Βαϊανον Γ ταντα 6 Ταργί- 
χης έλεζεν. άτάρ ό βασιλεύς "ον πρεσβενσόμενος 
ηχείς, ώς ϋοικεν, ώ ΤαργΙτα, μάλλον μεν ονν προς 
άγνοονντας ημάς τεκμηριώΰαΰ&αι βονλόμενος τών 

30*Λβάρων τονς τρόπονς. εί γάρ, ως φατε, δοιημεν 
νμΐν τά οΰα τοις πρώην Ονννοις, οϊκτψ μάλλον καϊ 
ον φόβω, τω μή έδέλειν αίμα εκχεϊν, Ίονστινιανός 



64 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



έδίδον , γελοιόν γε αν εϊη, * και οίς το φιλάν&ρω- 
πον άπονέμειν δει και οϊς άντιτάττεό&αι, φανώ μεν 
οι αντοί, οπότε οι δείλαιοι Κοντρίγονροί τεκαι Ον- 
χίγονροι, ονς διαβεβαιονβ&ε προς ημών κομίζεσαι 
χρήματα, τούτο μεν φνγόντες ημάς, τοϋτο δε πεπτω- δ 
κότες νφ' ημών τνγχάνονΰιν άρδην ήφανι6μένοι. τί 
ονν παράαχοιμεν νμΐν τα των ήΰύωμένων ; αλλ* ον 
χή φνΰει ξννάδει τών πραγμάτων καϊ κρατεΐν άμα 
καϊ νπερ τών κεκρατημένων ετέροις χρήματα κατα- 
δεΐναι. ού γαρ άποχρών , εΐ φανείημεν απα\ τον ίο 
τα δέοντα φρονειν έΰτερημένοι, αλλά γαρ καΐ εις 
6ννή&ειαν ελκειν την άφροΰυνην οΐεΰ&ε δεΐν; τ6 
ονν ποιώμεν τον Ονσδίβαδον; νμΐν άποδοίημεν; 
ονχ οντω πεφνκαμεν ηλίθιοι ώΰτε τα ημέτερα κα- 
ταπροέο&αι, και χαντα βαρβάροις και λνμαινομενοις 15 
τη κα&' ημάς πολιτεία. 6 γαρ προ ημών χό βαβέ- 
λειον άναδεδεγμενος κράτος Γήπαιδας ίπήλνδας ον- 
τάς είόεποιήΰατο καΐ χώραν αντοΐς απένειμε χήν 
περί χο Σίρμιον, είτα καΐ πολέμον κινη&ε'ντος ανχοΐς 
ώς Αογγιβάρδονς , ώαπερ εικός, ζννεπελαβόμε&α 2ο 
του κινδννον χοΐς οίκείοις. και αν έκράτονν οΐ Γή- 
παιδες τη 'Ρωμαίων χειρί, εΐ γε μή άνδραποδώδεις 
ώφ&ηΰαν καΐ τω της γνώμης δολερώ τους ενεργέχας 
ίλνπηοαν. άν& ων έπιβονλενΰαντας ήμϊν άβνγ- 
γνωύτα ον 'Ρωμαίοις έδοξε μετελ&εΐν τονς άγνωμο- 25 
νήβαντας, οίς ίνεύτι μή αντιτι&έναι τάς τιμωρίας 
Ιύορρόπονς χοΐς πλημμελήμαύι, μάλλον μεν ονν πε- 
ριιδείν, ώς αν νφ' έτερων ές το παντελές διαφ&αρή- 
βοιντο. εΐ τοίννν άλλως ονκ ε"χει ταύτα, έπείπερ 
ημείς Ιπεγκαλεϊν άξιοι καδεατήκαμεν, οτι χονς ημϊν δο 
ανήκονχας $χεχε Γήπαιδας, άντέβτραπται καθ' ημών 
τα τών έγκλημάτων. νμεΐς μ\ν γαρ τον Ονΰδίβα- 



Ό'\$\\\ζβ<ί 6γ ΟθΟ§1 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. . 65 

δον, ημείς δε καΐ τονς Γηπαιδας νμάς τονς λοιπούς 
ειαπράζοιμεν. 'Ρωμαΐοι γάρ άνωθεν τε και έ% αρχής 
όωφρονίξειν έτάχ&ημεν το άνόητον, ον μην ανόητοι 
τίνες είναι νομίζεβ&αι. άλλα το Σίρμιον έγχειρίβω- 
δ μεν βαρβάροις ; ουκ άρκέόει γάρ νμϊν το περιεϊναι 
μέχρι όπλα κινειν ον βονλοιντο 'Ρωμαΐοι. άλλ' έρεΐς', 
ώ Ταργΐτα , οτι διαβήαεται "ΐΰτρον 6 Χαγάνος , £τι 
γε μην καΐ τον "Εβρον, και οτι τάς ίπι Θράκης αν - 
τοβοει παραΰτηύεται πόλεις, άλλα προφ&άσονύιν αί 

ιο'Ρωμαί'και δννάμεις και της ελπίδος αντόν άφαιρή- 
ΰονται, και μάλλον αντοί ϋκεναγωγήΰονΰι τά ^Αβά- 
ρων. καΐ ον πανσόμε&α καταβάλλοτπες τε χαΐ 
χειρονμενοι, εως αν έφνβρίΰΎΐ το βάρβαρον. λνόιτελψ 
0ει δε 'Ρωμαίοις άντί της εΙρήνης 6 πόλεμος. *Αβά- 

15 ρων γάρ των νομάδων τε και επηλνδων κα&εβτάναι 
φιλονς της ώς αντονς δνΰμενείας βαρύτερον, άλλως 
τε και φιλίας νπούλον κα&εύτώβης. κρεϊββον ίν 
τοϊς ύωμαΰιν καΐ ονχΐ ταϊς ψνχαΐς φερειν τά τραύ- 
ματα, προς ταύτα, ώ Ταργΐτα, και τόξα και ίπποι 

20 και μνρίαι δννάμεις οπλιτών £ΰτω6αν ίν παραβκενή ' 
ον γάρ ήΰνχία τον αννοίΰοντος αίρετώτερονΓ το- 
όαντα ειπών ό αντοκράτωρ, μεγαληγορία τε χρηόά- 
μενος πολλή, των Άβάρων άφηκε τονς πρέαβεις, 
πρότερον Βώνω τω βτρατηγω έν γράμμαΰι πλεϊοτα 

25 επιμεμψάμενος οτι γε ολως ώς αντόν τοιάδε προϊβ- 
χομενονς έΰτειλεν ές Βυξάντιον, προς γε και αημη- 
νας Βργον εχεΰ&αι και πάντα τά πολεμιότηρια όρ- 
γανα επιβκενάξειν, βαφώς έπιύτάμενον ώς ξνγκρο- 
%η%η6εται ο προς ^Αβάρονς πόλεμος καΐ μάλα αντίκα. 

30 χαι δη ό Βώνος, έπεϊ το βαΰίλειον άνελέζατο γράμμα, 
χά προς τον πόλεμον έζηρτνετο. [Εχε. ιΐβ 1⧻1. 
ρ. 154-156 Ρ3Γ., 385-389 Νίβ1)ϋΙιι\] 

ΗΙ8Τ. ΟΒ. ΜΤΝ. II. 5 



66 · ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

29 "Οτι αν&ις ηλ&ε Ταργίτιος βονλόμενος πρεαβεν- 
ΪΜΟ,Οαΰ&αι ώς βαβιλέα, έκεϊνά τε Εφη τω βα'ΰιλεΐ καϊ 

ηκοναε προς αντον άπερ καϊ άλλοτε, την τε γαρ 
πόλιν το Σίρμιον έβονλετο προς ' Ρωμαίων κομίβα- 
α&αι , ατε οίκεϊον ον αντώ κτήμα εζότε τα των Γη- δ 
παίδων νπ αντον διέφ&αρτο πράγματα, έτι τε καϊ 
χρήματα, άπερ'ΐονΰτινος (I. Ίου ΰτινιανός) τοις Ονν- 
νοις εφ 9 εκάβτω ένιαντώ ίδίδον' και, οϊα μηδέν ε£- 
ληφότων αυτών ίκ των παροιχομενων έτών, άπαντα 
ομού Ταργίτιος είοπράττειν η\ίον , οντω τε λοιπόν ίο 
τάς ίνιανβιαίας βυντάζεις ερρωμενας κατατι%έναι 
'Ρωμαίοις. πρός γ ε καϊ τον Ονΰδίβαδον ίί,ητει οία 
προΰήκοντα τω των δοριλήπτων αντώ &εΰμώ. και 
έτερα δε τινα προεβάλλετο ο Ταργίτιος ν περηφάνιας 
άνάπλεα, ων ονδένα λόγον εποιεΐτο 6 βαΰιλενς, άλλα ΐ5 
γαρ τά τε λεγόμενα προς αντον άπεφλανριξε, καϊ 
μεν ονν βαΰιλικώς ίχρήτο τοις §ήμαθιν. Ιπ\ τούτοις 
ονν διάφοροι πρεαβεΐαι φοιτήααΰαι, ώς διηνύα&η 
πλέον ονδεν, διαφήκε τον Ταργίτιον 6 βαΰιλενς, ε£- 
ρηκώς αντώ ύτέλλειν έκεΐΰε Τιβεριον αντοκράτορα 2ο 
οτρατηγόν, περί τον παντός διαλεχ&ηΰόμενον καϊ 
βεβαιωΰοντα τά εκαότα. [Εχε. 1β§3ΐ. ρ. 114 Ρω*., 
310—311 Νίβ1>υ1η·.] 

30 "Οτι ίν ταις ενπραγίαις τών δναμενών διπλαϋιά- 
ζεΰ&αι πίφνκε το Εχ&ος. 25 

"Οτι το εντνχεΐν ονς ονκ εχρήν νπό&εΰις γιγνε- 
ται τον μη τά δέοντα φρονεϊν τοις μη λογιύμώ βε- 
βηκότι χρωμενοις τη τύχη. 

"Οτι φιλοτάραχον χρήμα 6 δήμος καϊ φν6ις αντω 
η προπετεια. 8ο 

"Οτι χαλεπον άμελονμενον το χρήμα (άμελονμε- 



ΓΚΑΟΜΕΝΪΑ* 



νος παραχρήμα ΒίίΙιΙί.) καΐ δυΰχαταγώνιότον έμφν- 
λιος πόλεμος. 

"Οτι ανδρείας έπίδειζις προερχομένη κατά των 
φύύει δνύμενών καΐ ον κατά των όμοδιαίτων ίνδο- 
5 ξότερον τί&ηύι τον έπιδεικνύμενον. 

"Οτι οί Γότδοι παντελώς υπό ' Ρωμαίων ήττή&η- 
οαν. καϊ έ'γωγε τά τοιάδε άγαμαι ονδαμώς' χρόνω 
γαρ βνμμορφονό&αι πεφνκε τά ανθρώπεια, ενροις 
τ ε ύχεδόν απαόαν ίύτορίαν των τοιώνδε χαλεπών 

ιοάνάπλεων, γένη τε μέγιΰτα καϊ πόλεις νυν μεν ίς 
άγαν ενημερήσαντα , ννν δε ες το μη είναι κατολι- 
Ο&ήύαντα παντελώς, ταύτα μεν ονν καϊ τά τοιάδε η 
περιφορά νεοχμονΰα τον χρόνον και προ τον έπεδεί- 
ξατο , καϊ μεν ονν έπιδεί%εται αν&ις, καϊ έπιδεικνν- 

ΐδ μένη ον πανσεται, £ατ αν άνδρωποί τε ώόι καΐμάχαι. 
"Οτι μέχρι τοσούτον δέον πονεΐν άχρι της έκ 
τών πόνων ώφελίας έν απολαύσει κα&εΰτάναι δν- 
ναιτό τις* 6 γαρ μη οντω βιοτενων, εί καϊ πλέον 
Εύχε τών άλλων, ήττον εχει τών άγα&ών. 

20 "Οτι 6 %νν τχι δννάμει τών πέλας νικήόας ονδεν 
ήττον ώΰπερ νενικηκόύι τοΐς ηύβημένοις παραχωρή- 
σει μεγαλανχειν τω προς διττήν αυτούς άγωνίζεβδαι 
δύναμιν. 

"Οτι κινδύνων έλπίς άνευ κινδύνων τίδησι τον 
25 έλπιζοντα τω προηαφαλισ&αι τών δνΰχερών τή δο- 
κήόει τά πράγματα, πολλάκις γάρ και το γ' άληδες 
ιν υπόνοια γενόμενον άσφαλές, 

"Οτι και αύ&ις 6 τών ' Αμάρων ηγούμενος ταϊς 
πρώην έχρήόατο άπειλαΐς. και επειδή κομπάζων και 
30 μεγαλορρήμων εΰ&' οτε υπάρχων οϊός τε ούκ έγένετο 
έκδειματώΰαι τούς 'Ρωμαίους' ούτοι γάρ δή προς 
οϊς ούκ ορρωδία τις αυτοις ένέΰκηψε, άλλα γάρ καϊ 

5· 



68 ΜΕΝΑΝϋΒΙ 

άπεφλαύριξον και περιεφρόνουν τον βάρβαρον, ού μην 
άλλά καϊ κομπωδεστέραις έχρώντο ταΐς άντιλογίαις. 

"Οτι μεμίσηται τυραννίς, καϊ αντίπαλος εί'η (αει 
Βθΐίΐί.) ό τυράννου μένος, [Εχε. ϋβ δβηίβηΐ. (οοϋ. ρ. 342, 
351), 357—358 Μβί., 430-432 Νίβΐηιΐιι·.] 5 

31 διπάαδ: Έπιδουπήσαι, έπικτυπήσαι . . . . Μέναν- 
δρος ' "Οι δε'Άβαροι κατά την του πολέμου κίνησιν 
εβούλοντο ηχον έγειραν ζυμμιγή τε και αγρών 9 §τι 
τε %υν τω άλαλάγματι έπιδουπησαι τοις τυμπάνοις, 
όπως αν ές τοσούτον αύτοϊς 6 κτύπος έϊ,αρ&είη ώς ίο 
καταπλήζαί τε καϊ δεδίζασ&αι το 'Ρωμαΐκόν. ταύτα 
έπεί προέγνω 6 Βώνος, προαφηγησατο τοις στρατιώ- 
ταις ώστε αυτούς τω ά&ρόω μη καταπλαγηναι, αλλά 
προανατυποϋντας όπερ ε"μελλεν ϋσεσδαι έ&ίζεσ&αι 
τη δοκήσει καϊ τω μηπω παρόντι προς το έσόμενον, 15 
καϊ όταν αϊσδοιντο τον πάταγον των τύμπανων, 
άντιπαταγεΐν καϊ αυτούς ταΐς άσπίσι καϊ έπαλαλά- 
ξειν το ένυάλιον και παιωνίζειν καϊ τοις ύδροχόοις 
άγγείοις %υλίνοις ούσιν έπικτυπεϊνΓ ΡβγΙοπι Ιιογιιιίι 
ΓβρβΙίΙ ν. δεδίζαα&αι. . 20 

8αί(ΐ3§: Άνάρροπον. Μένανδρος* "Κατιόντων 
των Άβάρων κατ 9 ολίγους, οι στρατηγοί γνώμη 
έχρώντο παραχρήμα έπι&έσ&αι οφίοι, κάκ τούτου 
άνάρροπον τι&έναι την τών Άβάρων κατάβαβινΓ 

32 "Οτι άλλα τε πολλά αίτια έγένοντο του πολέμου 25 
\^1\^Ρ(ομαίων τε καϊ Περσών, το δέ γε μάλλον αναπτέρω- 
σαν Ίουστΐνον ο κινηΰαι (και κίνησαν ΝίβΒ.) κατά 
Περΰών το £&νος οι Τούρκοι έγένοντο, οΐδε γάρ 
έσβάλλοντες ές την Μηδικην της τε γης έτεμον, 
ϋστειλαν δε καϊ ώς Ίουστΐνον πρεσβείαν έφ ψ συν- βο 
εκπολεμώσαί γε αυτόν Πέρσαις, κοινή τε κα&ελεΐν 
έ%αιτούντες αμφοτέρων τους δυσμενείς και τά τών 




ΓΕΑβΜΕΝΤΑ. 69 

Τούρκων μάλλον άΰπάΰαό&αι' ούτω γάρ αν τη μεν 
"Ρωμαίων , τη δε Τούρκων επιτιθεμένων ίν μέσω τα 
Περϋών διαφ&αρήναι. ταύταις ταΐς έλπίΰιν £τε ηρμέ- 
νος Ίουΰτϊνος ραδίως ωετο την Περύών καταατρέ- 
5 ψεα&αι δύναμιν και ες το μη είναι ζυνελάαειν. καϊ 
ούν, ως οϊόν τε ην, έν βεβαιώ ε%ειν αυτού την προς 
Τούρκους φιλίαν άπαντα παρεΰκευάζετο. [Εχε. (ϊβ 
1β£3ΐ. ρ. 114 Ρ»ι\, 311 Νίβ1)ϋΗΓ. Ργο Ίουβτϊνον πκιΐο 
Ίουύτινιανόν διιίϋίυϊ ν. ΰυνεκπολεμ] 

ίο Οτι αυ%-ις οι Αβαροι πρεΰβειαν ίΰτειλαν ως 33 
' Ρωμαίους, καϊ περί ων πολλάκις, περι των αύτών α ' 7 
έπρεΰβεύοντο. ως δε ούδεν ύπηκουον οι 'Ρωμαϊοι, 
ου γάρ Ίουΰτινον τον αυτοκράτορα ηρεΰκε, το τε- 
λευταιον του Άψϊχ ές πρεΰβειαν έληλυ&ότος %υνη- 

ΐδ ρεύε Τιβερίω και τοις περί τον Άψϊχ παραΰχεϋ-ήναι 
γήν τους "Ρωμαίους, ίνα κατοικίζεσαι μέλλοιεν οι 
"Αβαροι , εί' γε των παρά ΰφίΰιν αρχόντων λήψονται 
τους παιδας ομηρεύΰοντας. και ουν τα τοιάδε Τι- 
βέριος έΰήμηνε βαΰιλεΐ. αλλά γάρ τω αύτοκράτορι 

20 ούτι έδόκει τοις πράγμαΰι των * Ρωμαίων είναι λυΰι- 
τελές' ουκ άλλως δε είρηνεύΰειν έφαΰκεν, εί' γε μη 
αυτού δητα τού Άβάρων ηγουμένου λάβοι των παί- 
δων τινάς ές 6μΐ]ρους. Τιβερίω δε ου ταύτά έδόκει* 
έγνωμάτευε γάρ ως, εϊ γε των παρά Σκύ&αις άρ- 

25 χόντων λήψονται τους παιδας , οία εικός, βουλευο- 
μένου τού Χαγάνου τά ζυντε&ειμένα παρώΰαΰ&αι, 
ου ΰυγχωρήΰειν ποτε των ομηρευόντων τους πατέρας. 
Τιβέριος μεν τοιάΰδε υπήρχε γνώμης, βαΰιλεΐ δε 
ούχ ούτως έδόκει' αλλά γάρ δήπου καϊ ένεμέΰιζε 

30 τοις "Ρωμαίων ΰτρατιάρχαις τον πόλεμον άναβαλλο- 
μένοις, ΰυλλαβαις τε έχρήτο ώς αυτούς διαγορευού- 
ΰαις ώς δέοι τοις βαρβάροις ένδείκνυΰ&αι οτι γε δή- 



70 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

πον *Ρωμαίοις ουχί £ς το άβρο6ίαιτον 6 βίος, Άλ- 
λως δε ώς φιλοπόλεμοι τε εΐύι καϊ φερέπονοι. ίπει 
δε τά της έριδος ενίκα και δ πόλεμος ήπειλεϊτο, Τι- 
βέριος εόήμηνε Βωνω εν γράμμαύι φνλάξαα&αι τσς 
διαβάύεις τον ποταμού. [Εχο. ιΐβ 1β§αΙ. ρ. 114 — 115 · 
Ραγ.. 311—312 ΝίβΙ>ιιΙΐΓ.] 

34 "Οτι μετά την νικην των Άβάρων , ηττη%εντος 
570 ' Τιβερίον τον ΰτρατηγον, μετά τάς ζνν&ήκας ύννή- 

ρεόε πρεσβενΰαβ&αι ώς τον "Ρωμαίων αντοκράτορα. 
και δη Τιβεριος %νναπε6τειλε τη πρεοβεία Άαμιανδν ίο 
τα%ίαρ%ον, εόήμηνε τε τω βαύιλει άπαντα τά ξννε- 
νεχ&έντα, καϊ περι ων βονλεται το Άβαρικόν. και 
έόπείΰαντο τελεως 'Ρωμαΐοί τε και "Λβαροι. [Εχο. ιΐβ 
1β§3ΐ. ρ. 115 Ρ3Γ., 312—313 ΝίοϋαΙίΓ.] 

35 "Οτι των Άβάρων 6πειόαμένων καϊ ες τα οίκεΐα 15 
απερχομένων , οι Σκαμάρεις έγχωρίως ονομαζόμενοι 
ενεδρενύαντες άφείλοντο ϊππονς τε και αργνρον και 
ετέραν άποόκενην. τοντων ένεκα πρεόβείαν ίότει- 
λαν αν%ις ως Ύιβεριον , των κεκλοφότων περι έπι- 
μεμφόμενοι, £τι και τά αφαιρεθέντα άνακομίύαβϊϊαι 2ο 
βονλόμενοι. καϊ δη άνερεννη&έντες οι την κλοπην 
είργαόμένοι έν φανερω τε γενόμενοι, μοΐράν τινα 
άποκατέότηβε τοις 'Λβάροις. [Εχε. <1β 1β§3ΐ, ρ. 115 
Ρ3Γ., 313 ΝίβΙηιΗΓ.] 

35 3. "Οτι τή κακηγορία ίνεΰτιν ώς τά πολλά επιχαι- 25 
ρεκάκω ονοη άόκνως περινοότειν τε καϊ νπενρννε- 
όδαι (Γοιΐ3δδβ νπερενφραίνεο&αι (ςακίηί έπενφρ.) 1β- 
£8η(1υπι ίΐίοίΐ Ηβηνβπίβη.). το εαντης ονν επιτελονόα 
εφότον (ίφοίτα Βοΐνΐί.) ψι&νρίξον6α κατά τοντον. 
ίπεϊ δε ίνεφώλενε τοις ώοί, το άύτά&μητόν τε και ζο 
άλλόκοτον τοντον ίκτραγωδονόα , οι ύτρ[ατιώταϊ\ 
νπήκοον (οι κατά την Περβών Άρμενίαν και '/βη- 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 71 

ρίαν υπήκοοι ιΝίβΙ;.) ηχ&οντο, και περιέφερον ίν 6τό- 
ματι τον ηγεμόνα άτε άνοβιονργόν. 

"Οτι 6 ίΰτορικός φηΰι Μένανδρος περϊ Ίοαοζίτον 
τον εν Περβίδι ότανρω&έντος , τραγωδίαν δεμένος 
και τον άνδρα εΰ&' ο,τι άγαβ&είς' "εν νω ίβαλόμην 
ώς και α^ιον τω τον &εον &εραπενττ} τω βαρβάρω 
εν εζαμετρω ίπίγ ράμμα λέζαι. καΐ δή λελεκταί μοι 
επίγραμμα ώδε*)' 

ην πάρος ίν Περΰτ}0ΐν εγώ μάγος Ίοαοξίτης 

είς όλοην άπάτην ελπίδας ίκκρεμάΰας. 
εντε δε πνραός Ιδαχζεν εμήν πάλιν, ηλ&ον άρήζαι, 

ηλ&ε δε καΐ Χριύτον πανβ&ενεΌς θεράπων, 
κείνω δ* εύβεβ&η δνναμις φλογός, άλλα καΐ ίμπης 
νικη&εις νίκην ηνν6α &ειοτέρην." 
"Οτι 6 αντός Ίβαοζίτης, παραινυνντων αντόν 
ίΰτανρωμενον οντα ες τα πάτρια μετα&εϊναι νόμιμα 
και βώζεβ&αι, εφη μεταμελεα&αι ούχ οτι ίς τούτο 
ε"γνω ΰωτηρίας ίλδειν, άλλ' οτι £γνω όψε*. ταύτα 
Ελεγε γλιχόμενος κατά το άπαραίτητόν τε καΐ καρτε- 
ρόν των ονρανίων' εκατόν δε παλαιών ΰτεφάνων τά 
άκήρατα άνακεϊύ&αι νικητήρια, και ηζίον το βραχύ 
καϊ άνόνητον τον βίον δοκεΐν τί&εσ&αι ίπΐ φητω 
μιΟ&ω τινι τού διαβιώναι ίς αεί. 

"Οτι η ες τά μεγιΰτα των εγχειρημάτων όρμη 
πλέον πεφνκε το άναχαιτίξον τον παρορμώντος §χειν, 
άλλως τε και ην ανδις ώΰιν οι ίς προύπτον κίνδν- 
νον ε&ελοντες άφιεναι. 

"Οτι περϊ Προκοπίον τού ιότορικού και δικηγό- 
ρον φηαιν 6 Μενανδρος' "ου γάρ ίμοιγε δννατόν 

ι · 

*) 'Ήοο θρί£ΓΛΐηπΐ£ΐ β<ϋίαπι εβί ίη. Αη11ιο1θ£ί& Ρβΐ. νοί. I, 
ρ. 27, 1, 101, ιιΜ 1ιοπιίηΪ3 ηοηιβη βοπΙήΙιΐΓ Ίϋβοζήτης." Νίβ- 

1>Ιΐ1ΐΓ. 



72 ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



1 



ουδέ γε άλλως πέφνχε δνμήρες τοΰαντη λόγων 
άχτΐνι την ίμαντον δρναλλίδα άνταναΰχείν. άρχε- 
6 ει δε μοι έν μιχροΐς πάγχαλον δεΖ6&αι τοις εμαν- 
τον χαι τω Άόχραίω επεσ&αι ποιητή ηλίδιόν τινα 
χαΐ παράφρονα είναι φάΰχοντι τον ές τους χρείχτο- 5 
νας άμιλλώμενονΓ 

"Οτι μετά την των *Αβάρων ητταν λέγεται ώς ... 
έχαφτα άγγελί... χρηβτα 6 των Άβάρων \ ΰτρητιβρν- 
δης ώς Τιβεριον' χαΐ Βριάλειος αγγελιαφόρος έ"λεζεν 

τι δη | 6 Αιγχερίωνος οντε $ρος ίο 

εχάΰτης δαΰπιχω \ μον έξενεγχεΐν έτόλμηαεν, εν η 
πολλά μοι γράμματά τ ε χαΐ διφ&ε'ραι \ εΐύίν, ό&εν 
άναλεγόμενοι γνώβεβ&ε ώς δνβχαταγώνιβτά τε χαϊ 
άμαχώτατά εατι τά φνλα τά Σχν&ιχά' Τιβεριον δε 
φάναι άμοιβαίω. [Ρπογη ϋβ Γβιχ ΓβάίηΙβ^ΓδίκΙ» : ότι 15 
μετά την των Άβάρων ητταν λέγεται ώς χα& εχα- 
ατα άγγελιαις έχρήαατο 6 των Άβάρων Στρατηγός 
Τιβρίδης προς Τιβεριον' χαϊ Βριάλειος ο αγγελια- 
φόρος έλεζεν ' "τέ δη, ώ Ίϊβεριε .... οντε προς .... 

έίενεγχεϊν έτόλμηοας χτε. ΗΕΙΜΈΚΟΕΝ.] είναι 20 

έπιτήδειον*) [Εχο, (1β δβηίβηΐ. (οοά. ρ. 351, 352) 

ρ. 358—361 Μβί., 432—434 Νίβ1>ϋϊΐΓ.] 

36 , 
». 572 "Οτι τον δεχάτον ετονς άννΰ&έντος των πεντη- 

Ιϋ8ΐ,ηι 7 χοντο ντίδων ύπονδών, μετά την ΰφαγήν Σονρήνα, 



*) ,,Ρππιιΐδ 1οοπ8, εί Γβοίβ Νίβ1>ηηι·ίιΐ8 οοηίβοϋ, Ρθγ- 
β&πηβηϋβ ββΐ, <μιί (μιηπι α οιιΐΐιι Γβΐί^ίοηίβ Οΐιπβίί&ηβ,β ρι-ο- 
ηίοβΓοηίαι· , 8ιΐΓβη&πι ρι·&βίΌοΙιιιη ηβΟΛΓηηί; βί α ΡοΓβΐβ α& 
Κοηΐ3.ηο8 άοίβοβΓβ (571 ρ. Ο.). V. Εαα^ππβ δ, 7; ΜβηίϋκΙβΓ 
ΐτ. 36. Εχ βοάβπι Ιοοο ρβΙΗα £αβπηΙ φίΛβ ηοοβ Ιβ&οζί- 
ί»ο Οηπδίί&ηί βθςηιιηΙιΐΓ. ΚβΚφία φιο ρβΓίίηβΛηΙ; πιίημβ 
ραΐβΐ. (}πΑβ ροδί; η»βο ίη Εχο. ιΐβ δβηΐ. Ιβ^αηΙιιτ, βίκίβηι 
1ι&1)63 ίη Εχο. (1β 1β£. ίταζΏΐ. 43. " Μαΐίβηιβ. 



ϋίςίιίζβά βγ Οοο^Ιο 



ΡΗΑΟΜΕΝΤΑ. 73 

έν τούτω 6 Περσών βασιλεύς στέλλει Σεβόχ&ην, άν- 
δρα Πέρσην, ές πρεσβείαν ώς Ίουστΐνον τον βασι- 
λέα, των έν Περσαρμενία μεν %υνενεχ%έντων άγνοιαν 
δή&εν νποκρινόμενος , άλλως δε τό συντεταγμένον 
δ'Ρωμαίονς κατατι&έναι χρυσίον βουλόμενος, οία δή 
της δεκαετίας περαιω&είσης , ής τα χρήματα ι5φ' εν 
έκομίσατο, είτα έμπεδώτατα %υνεστάναι την είρήνην, 
χα&ά που ένεγέγραπτο ίν ταΐς ζυν&ήκαις. σφόδρα 
γαρ εν άρχαΐς ετάραζε Χοσρόην αίσ&όμενον ώς βα- 
ιο σιλεύς "Ρωμαίων προς πόλεμον ωρμα τα είρηναϊα 
παρωσάμενος, έδεδοίκει τε μη πως εκ μεγάλης πα- 
ρασκευής έπί&οιτό τε αντω , καϊ άλλως ούχ ήκιστα 
φροντίδα έτί&ετο, εις έσχατον γήρας ίληλακώς καϊ 
ήδη έκλελυμένος ταΖς όρμαΐς τον πολέμου, ώστε ερ- 
15 ρώσ&αι τα είρηναϊα καϊ ώαπερ αμελεί πατρωον 
χτήμα τοις γε αυτού παισιν ασάλευτα τε και άτρωτα 
καταλιπεϊν. Σεβόχ&ην μεν ούν Ίουστΐνος φοιτή- 
σαντα ες τον βασιλέα οντι μάλα προσίετο, επεί και 
άλλως, ηνίκα είσήλ&ε κατά δή το είω&ός τον αύτο- 
20 κράτορα προσκυνήσων, χαμαΐ ρίψαντος εαυτόν, ούτω 
ξνμβάν, 6 πίλος, ος έπϊ τη κεφαλή κατά το νενομι- 
σμένον Πέρσαις έπέχειτο, ες τοϋδαφος έπεσε, τούτω 
αίσίω τινί συμβάλω χρησάμενοι οί έν τέλει και ο 
δήμος ταΐς κολακείαις τον βασιλέα έπτέρωσαν ώς 
25 όσον ούπω υποπεσεϊταίγε αύτω ή Περσίς. τω τοι άρα 
Ίουστϊνος έπηρμένος τε ήν ταΐς έλπίσι και μετεωρίξετο 
τϊ\ διάνοια, τα κατά νουν ράστα έκβήσεσ%·αι οίόμε- 
νος. Σεβόχ&ην δή οΰν άγγείλαντα έφ' οϊς παρεγέ- 
νετο 6 βασιλεύς περιεφρόνησέ γε αυτόν και έν ού- 
ζο δενΐ λόγω έποιεϊτο τον άνδρα. §φη τοιγαρούν ώς 
αυτόν ώς ή φιλότης χρήμασι βέβαιου μένη ούκ 
άγα&ή' αισχρά γαρ καϊ άνδραποδώδης ώνητή τε η 




74 ΜΕΝΑΝΌΚΙ 

τοιάδε. φιλίαν δε την ίαόρροπόν τε χαι ουχί χερδα- 
λεαν όρίξεα&αι, έν % χαι το βέβαιον πεπηγε φνόει 
τινί. προς τοϊαδε άνεπνν&άνετό γ ε προς αντον μήτι 
χαι περί της χατά ύφάς Αρμενίας βονλοιτο δια- 
λεγεα&αι. Σεβόχ&ης δη ονν άπεχρίνατο άχηχοεναιό 
μεν τον αντον βααιλέα ώς ανά τα εχείντ] βραχεία 
τις εγ ενετό ταραχή, ατεΐλαι δε ομως τινά τον δννά- 
μενον έν χόαμω δέα&αι τά γεγενημένα χαϊ τον &ό- 
ρνβον χαταπαναοντα. Ίονατΐνος δε Περύαρμενίονς 
προφανέατατα £φη είύδεζαα&αι Περαών άποχωρή- ίο 
ααντας, χαι ον περιόψεα&αι αφάς άδιχονμενονς, οϊα 
δή ομογνώμονας τά είς δέον. Σεβόχ&ης δη ονν ίν 
Πέρύαις άγχίνονς τε α μ α χαϊ νομίζω ν τά περί το 
&εΐον ονχ άλλως η χα&ά νομίζονύι Χριατιανοί, έπι- 
μελεατατά πως έδεΐτο τον βααιλέως Ίονατίνον μή ΐ5 
χινήααί τι των εν χόαμω, εν νω τε βαλεαδαι τον 
πόλεμον, όντως άδηλον πράγμα χαϊ ονχ επί ρητοΐς 
*1ωδότα χωρεΐν, χαϊ οτι δή, εΐ γε οντω τνχοι, χαϊ 
χρατονντων "Ρωμαίων ες τονναντιον αντοις περι- 
όταίη τά της νίχης. εύιόντες γαρ ες την Περαών 2ο 
χαϊ έπϊ μαχρότατον όδοιπορίας έλαννοντες ενρή- 
αοναιν απαντάς γ ε δήπον περι το ΰεΐον ονχ 
άλλως ήπερ αντον εαπονδαχότας' ώς, εϊγε ελοιντο 
τονς τοιοναδε άποχτινννναι, ονδεν ήττον αντοί 
πάλιν ήττη&ήοΌνται. ον δήτα ονν χρεών χατά 25 
Χριβτιανών τονς όμοδόξονς %·ήγειν τά ζίφη. άλλα 
γάρ τοις οντω λίαν όμαλοις τε χαι έπιειχεΰι λο- 
γοις Ίονατϊνος ονχ ωετο χρηναι ϋαεα&αι πειθή- 
νιος, ίφη δε ώς, εΐ γε παραδείη δάχτνλον ενα, χι- 
νηδήαεται χαϊ ώς ες την Περαών ελάαοι' δαρρεΐν 30 
τε ώς, εί προς πόλεμον ορμήαοι, χα&ελει τε Χοΰρόην 
χαι αντος βααιλέα χειροτονήαοι Περααις. οντω τοί- 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 75 

νυν ύπερόρια ειπών απέπεμψε Σεβόχ&ην. [Εχο. ϋε 
1^31. ρ. 115-117 Ραγ., 313— 316 Νίβ1)υ1)ΐ\]*) 

δαίάβδ: Ουμέλοναΰτώ, ου φροντιΰτεον. Με-3βΙ). 
νανδρος' "ταύτη τοι καΐ της Νιύίβιος πολιορκίας 
5 ου μελον αυτω. ) 

"Οτι έπει Ίουατινος τάς φρένας παρεκόπη καί 37 
Τιβεριον άνεδείξατο διοικειν της πολιτείας τα πράγ- ίύ^ί,α 
ματα, εν άπόρω ήσαν αυτός τε Τιβεριος χαϊ η βαβι- ιι ' 
λίς Σοφία όπως διά&οιντο τα των πολέμων, άλλα 

ίο γαρ ΙΙλυΰε το απορον όφών βασιλεύς 6 Περσών ώς 
τον ' Ρωμαίων αυτοκράτορα στείλας Ίάκωβον, ος τά 
Περσικά ρήματα τη Έλληνίδι φωνή διασαφηνίξειν 
ηπιότατο, συννοήσας γαρ ώς έ$ ϊσχατον νυν ίλ- 
πίδος ο[ 1 Ρωμαίοι κατολισ&ήσαντες ήδιστον μεν αν 

15 £χοιεν ίπι ταΐς οίαισούν ζυν&ήκαις διαλύσαι τον πό- 
λεμου , ου μην δαρρήόειαν πρεσβείαν τινά στειλαι 
δια το ουκ ευπρόσωπου είναι τον άρζάμενον πολέ- 
μου άπάρζαΰ&αι και ίκετείας' προτερησας ούν 6 
Περβών βασιλεύς την αίσχύνην προανεΐλε , καΐ τω 

2ο κατεπτηχότι της γνώμης αυτών έπενόηΰε πρόφαΰιν 
ώς αν 2λ&οιεν ες λόγους αίτησόμενοι μεδ' ίχετηρίας 
είρηνην. στέλλει τοίνυν Ιάκωβου, άμεινόν πως βου- 
λευσάμενος , ώς ου πώποτε αν εύκλεεστερον Πέρσαι 
τον προς "Ρωμαίους κατάδοιντο πόλεμον' τοααϋτα 

25 γαρ έυδώσειυ "Ρωμαίους , οσα αν ε&ελήσωσι Πέρσαι 
αυτοί, η δε σταλεΐσα προς αυτού ώς Ίουστΐνον 
έπιστολη οϋτε της ηλικίας ην του Περβών βασιλέως, 

*) ,,Ροβί Ιιιιηο Ιοοιιπι ββςααηΙτίΓ ίη νιιΐ£. άηο θχ 8ιγπο- 
ο&ϊϊλ ρβίίί&, βί Ιβηιηΐίΐ της β' βίβλου, φΐοά &ά βιιηάβπι 
ρβΓίίηβί.** ΝίββαΙιι·. 

**) ,,ϋβ ΝίδίΙή α Μ&Γοί&ηο, φΐί α. 572 άηχ Οπβηϋδ οοη- 
ΒίίΙιιίιΐ3 ββΐ;, οΙ)8β35Λ ν. ΤΗβορΙΐΛΐι. Βγζ. αρτκΐ ΡΗοΙίαπι (Ιιηίιιβ 
βά. νοί. I, ρ. 448, 28) βΐ Εη&ςτ. 5, 8." Μϋΐΐβπιβ. 



ϋίςΐιΐιζβο) &ν 



76 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

μειρακιώδης ούσα παντοίως, ούτε δΐ άλλον τίνος 
οϊμαι έμφρονεστάτου. έτερον γαρ τον όντιναούν 
άπαυ%αδιζεσ%αι ουκ άπό τρόπου ην' εκείνον μέντοι 
ου βρεν%ύεσ%αι ίσως έχρήν ούδε νψαγόραν τινά 
είναι καΐ άπειρόκαλον. ή γαρ έπιστολή ύβρεως τ ε 5 
μεστή και όνειδισμού καΐ μεμε&υσμένων ρημάτων 
υπήρχε, καϊ ή μεν έπιστολή ύπερηφανίας τε ην και 
αλαζονείας πλήρης ' εισάγεται δ* ουν Ιάκωβος , ου 
μην ώς Ίουστΐνον, άτε νοσώδη τυγχάνοντας αλλά 
γαρ ώς την βασιλίδα, έπει αυτή %υν Τιβερίω άπαντα ίο 
έπραττεν. άναλεζαμένη τοίνυν τά γράμματα έπηγ- 
γείλατο καϊ αυτή στέλλειν τον πρεσβευσόμενον ώς 
βασιλέα Περσών καϊ άμφϊ των δπωΰοϋν κεκινημέ- 
νων διαλεχ&ησόμενον. στέλλεται δ 9 ουν Ζαχαρίας, 
εν τοις βασιλείοις καταταττόμενος ίατροϊς, έπιφερό- ΐ5 
μένος γράμμα ίκ τής βασιλίδος. [Εχο. (1β 1β&3ΐ. 
ρ. 118—119 Ραι\, 316—317 Νίβ&ιιΙΐΓ.] 

Έκ του ζ' λόγου. 
3 "Οτι ή βασιλις Σοφία Ίουστίνου Ζαχαρίαν πρέ- 
δ 6βιν στέλλει ώς τον Περΰών βασιλέα Χοσρόην, έν 80 
τοϊς βασιλείοις ίατροΐς καταταττόμενον. καϊ ούτος 
μεν αυτού άφικόμενος, τεσσαράκοντα πέντε χιλιάδας 
χρυσού νομίσματος παράσχων, τίθεται τάς %υν$ήκας 
ανά τήν εω ένιαυσιαίας, ώς αν έσοιτο έκεχειρία. έν 
τοσούτω γαρ έφασκε σταλήσεσ&αι προς τής βασιλί- 25 
δος μέγιστον πρεσβευτήν τον τελεώτερά πως περϊ 
απάντων διαλεχ&ησόμενον, έτι μήν καϊ τον πόλεμου 
διαλύσοντα, τυχόν ίν μέσω και τού * Ρωμαίων βασι- 
λέως μεταβαλόντος ές το έρρωμένον. ούτω μεν τάς 
επ ένιαυτόν ποιησάμενος σπονδάς περϊ τής κατά 3ο 
την εω 'Ρωμαίων έπικρατείας , ου μήν καϊ περϊ της 
έν Αρμενία, κατα&έμενος δήπου&εν αυτού καϊ μό- 



ΓΚΑΟΜΕΧΤΑ. 



77 



νον ένεκα τεΰΰαράχοντα πέντε χιλιάδας χρνύών νο- 
μιύμάτων, έπανηχεν. έμπεδω&έντων δε άρα των τοι- 
ούτων, Ενβέβιος 6 ΰτρατηγός ές Βνζάντιον μεταύτέλ- 
λεται. [Εχο. <1β 1β£3ί. ρ. 156 Ρβι·., 389—390 Νίβ^υΙΐΓ.] 
5 "Οτι δη ατέλλεται κατά την Περΰών χωράν πρε- 39 
αβεντης Τραϊανός , έν τοις βαβιλείοις πατράβι τε~ 
λών χαΐ την λεγομένην τον χοιαίΰτορος (χοιαίβτωρος 12 ' 
ΓβεΙβ δυί(ΐ38 ν. χοιαίβτωρ) διέπων αρχήν, ην οΐμαι 
έχ τον άναξητειν ωδε λελέχ&αι 'Ρωμαίοις. ξνναπε- 

ιο βτάλη δε χαΐ Ζαχαρίας, ον εν άγχος έμνήο&ην , έφ' 
ω, εί μεν οϊοίτ' ϊοονται, άμα έμπεδώΰι χατά την τε 
έωαν χαϊ την Άρμενίαν εντός τριών ίνιαντών έχε- 
χειρίαν. έν τοβοντω %ννέλ&οιεν έ% εχατέρας πολι- 
τείας έν τοις όρίοις, οΤ διαλνΰονβι τα αμφίβολα, 

»5 βονλεναοιντό τε χαϊ τρόπω τω χατα&ήαονΰι τα όπλα 
ες τέλεον' εί δε γε μή οντω προχωροίη , τοις γονν 
προς ηλιον οίχονΰιν την τοιάνδε έχεχειρίαν παντί 
τρόπω ποιήβαβ&αι. παραγενόμενοι τοίννν οι πρέ- 
αβεις προς βαΰιλέα Περαών, ες έχχληΰίαν τε χατα- 

20 βτάντες, έλεζάτην τοιάδε. (Ζητεί έν τω Περί δημη- 
γοριών.) — πολλών δε χεχινημένων λόγων, χαϊ των 
μεν Περαών μαχροτέραν ποιεΐβ&αι την είρηνην Γε- 
μένων, άχρι τε πέντε ένιαντών βεβαιούν την έχεχει- 
ρίαν, των δε 'Ρωμαίων τριετηρίδας είναι βονλομένων 

25 τάς ΰπονδάς , τέλος ονχ ίΰχνΰαν οι πρέΰβεις χα&ά 
έπετέτραπτο 6φάς ποιήόαΰ&αι τάς βννδήχας, έπι δε 
πέντε ένιαντονς είναι έρρωμένας βννηρεΰεν αμφό- 
τερα πολιτεία , χατά δη την εω μόνον, τριάχοντά τε 
χιλιάδας νομιβμάτων χρνύών χατατι%έναι 'Ρωμαίονς 

30 £τει εχάΰτω. %ννήρεύε δε τά τοιάδε, εί βαοιλενς 6 
'Ρωμαίων έπιψηφίύοιτο. [Εχο. άβ 1β§&1. ρ. 156 — 157 
Ρ<π\, 390—391 Νίβ1>υ1ιι\] 



78 



ΜΕΝΑΝΒΚΙ 



40 "Οτι επειδή Τιβερίω ηδη τά της πολιτείας περι- 
εκέχυτο πράγματα , Τραϊανός τε καϊ Ζαχαρίας τώ 
πρέσβει ώς αύτόν έγεγράφεσαν μη βούλεσ&αι Πέρ- 
σας άχρι τριών ετών ποιήσασ&αι τάς ζυνϋ-ήκας, πεν- 
ταετηρίδας δε είναι μάλλον, και ος ουκ έπινεύσας, ον 5 
γαρ αντον ηρεσκε μακροτέραν ποιεΐσ&αι την έκεχει- 
ρίαν, έσήμαινεν ώς αυτούς μάλιστα μεν αχρι δυο 
ένιαυτών τάς τοιάσδε βεβαιώσαι σπονδάς' εΐ δε' γε 
άδύνατα έχοιεν, περαιτέρω μη άνέζεσδαι η τριετίας, 
ΰταλείόης δη ούν τοις πρέσβεσι της τοιάσδε έπιστο- ίο 
λής, καϊ δή άναλεζαμένων ο,τι ίδηλου το γράμμα, 
Μεβώδου έπΐ τούτω άφικομένου εν τοις άμφΐ τό 
Αάρας ορίοις, αία&ομένου τε ώς ταΐς ηδη υπό 
Τραϊανού και Ζαχαρίου δοκιμασ&είσαις σπονδαΖς 
ου στέργουσι 'Ρωμαΐοι, έπαφίησι τον Ταγχόσδρω κατά Χ5 
της 'Ρωμαίων επικρατείας, καϊ ος ά&ρόον έπιδρα- 
μών ένέπρησε τά όσα πλησιόχωρα του Λαρας, εως 
επείσ&η Μεβώδης δέζαΰ&αι τάς τριάκοντα χιλιάδας 
των χρυβών νομισμάτων άν' έτος της τριετηρίδος 
ένεκα είρηνης, έφ* ω έν τοσούτω τούς άρχοντας 20 
εκατέρας πολιτείας εις εν ξυνιόντας βουλεύσασ&αι 
όπως δει τά όπλα κατα&έα&αι τελέως. πρόνοια 
δέ τινι στοχαξόμενος τού συνοίσοντος τά τοιάδε 
επετέλει 6 Καίσαρ* ηπίστατο γάρ ώς άχρι ένιαυτών 
τριών άποχρώσα αύτω έσται η παρασκευή Πέρσαις 25 
τε άξιόμαχος άναφανήσεται. ζυνησ&άνοντο δε καϊ 
Πέρσαι της τοιάσδε προμηθείας τού Καίσαρος, ώς 
ούδενός ετέρου ένεκα γίγνεται αύτω άναβολή η προ- 
ορωμένω τού μέλλοντος, οπως ές το δέον αύτω προ- 
παρασκευασ&ήσοιντο αι δυνάμεις, κατεφρόνουν δε 3ο 
όμως τών * Ρωμαίων , ατε άναμαχέσασδαι ού δυνα- 
μένων, εΐ και πλείων αύτοις ένδο&είη χρόνος, έπεϊ 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 79 

ουν ανακωχή εγεγόνει ανά την εω, μετενήνεκτο δε 
άπας ίπι την Άρμενίαν 6 δόρυβος, άλλον άλλα αυ- 
τής διακληρωβαμένων, ηρος αρχομένου ουνεατη πό- 
λεμος. [Εχο. (Ιο ρ. 157 — 158 Ρβι\, 391—392 

5 ΝίβΙηΐΙΐΓ.] *) 

"Οη 6 Τιβεριος 6 Καΐΰαρ βτέλλει Θεόδωρον τον 41 
Βάκχου πρεοβευΰόμενον ώς βαϋιλεα Περοών, τω 
δοκεΐν μεν δμολογήβοντα χάριτας άν%* ων τον μί- 
γιβτον "Ρωμαίων πρεββευτήν ίς τά μάλιΰτα ίτίμηΰε 

ίο Τραιανόν, ηνίκα Εναγχός γε δήπον την δι* αυτού 
έδέζατο πρεΰβείαν, ίκπαλαι το τοιόνδε νομιΰ&εν ως 
άμφοτερας πολιτείας, ώότε μετά τους μεγάλους πρε- 
αβεις ότελλεο&αι έτερους ηΰΰονας της των μεγίστων 
πρέΰβεων αποδοχής τε εκατι καΐ φιλοφροαύνης. άμα 

ΐδ #£ ίνετείλατό οι διαλεχ&ήναι ώς ετοιμότατα έ'χοι 
κατά το ηδη εμπεδω&εν ίν τοις όρίοις της εω ατεί- 
λαι τους 'Ρωμαίων άρχοντας γνωματεύΰοντας ζύν 
τοις νπ' αυτού έκπεμφ&ηοομένοις ηγεμόΰι Περοών 
άμφΐ της ειρήνης καϊ τά αμφίβολα διευκρινήΰοντας. 

2ο Θεόδωρον μεν αυτού άφικόμενον βαβιλεύς 6 Περ- 
όών καταλέλοιπεν ίν τω Αάρας τη πόλει τους τ ε τον 
άνδρα αξσντας, έγκελευοάμενος , εν&α αν μά&οιεν 
τον βαΰιλεα είναι, έπικαταλαβεΐν , ώς αν μη τά εί- 
%ιβμενα ίπ\ πρεΰβευτη πράβ<5ων άναβολη χρήβοιτό 

26 τινι. άμα γάρ ηβούλετο καϊ πολέμοις ομιλεΐν καϊ 
δεχεΰ&αι την πρεΰβείαν ' ταύτη γάρ εκφοβήαειν 
ωετο ίς τά μάλιΰτα ' Ρωμαίους, τω τοι άρα την οδοί- 
πορίαν διανύβας διά τού λεγομένου Άρρεβτών κλί - 



·) ,,Εχ Ιιοο Ιοοο ςα&εάαπι βχοβΓρδίΙ 8υκ1α3, ηοη ηοπιίη&ίο 
ΑΐιοίοΓβ, ν. δοηιμάοας: ^Μα&ών ώς ταις ηδη υπό Ζαχαρίου 
δοκιμαο&είσαις απονδαις ον στεργοναι "Ρωμαίοι, ίπαφίησι 
τον Τανχοσδρώ κατά της "Ρωμαίων Ιπιχρατείας." Μϋΐΐβπκ*. 




80 ΜΕΝΑΝΒΚΙ 

ματος καϊ τον Μαρεπτικών άφίκετο έν Πβρσαρμε- 
νία , ονκ οίομένων των Ρωμαίων οντω γε δήπον 
δάττον ήζειν αυτόν, είωδότων γαρ των Περσών έν 
τοις έμπροσθεν χρόνοις άμφΐ το πέρας τον την έπω- 
ννμίαν Αυγούστου κληρωσαμένου μηνός άναφαίνε-5 
σδαι κατά δη της Περσών Αρμενίας καϊ τηνικαύτα 
τον πόλεμον συγκροτεΐν, προτερήσας αυτός είσήρ- 
ρησεν αντό&ι. ξννηνέχ&η τοιγαρονν άπαξ προκατει- 
λημμένους και άφνστερήσαντας τονς 'Ρωμαίους δι' 
όλον τον έτους ονδεν ότιοϋν ύφάς διάπράξασ&αι έν ίο 
καιρώ, ούτε γαρ το στράτευμα \ννή&ροιστο το 
' Ρωμαϊκό ν, αλλ 9 οι μεν περι Κονρσον και Θεό- 
δωρον τονς στρατηγούς, επειδή αντοΐς άπήγγελτο 
ώς νεμεσά τε και αγανακτεί 6 Καίσαρ, ότι δη 
έσβαλόντες εν Αλβανία μή αν έστησαν απαντάς 15 
Σαβείρους τε και Αλβανούς , αλλ' ότι όμηροις 
πεποι&ότες έζεχώρησαν , κατεγνωκότες τε έξ αυτής 
της πείρας, τω άφηνιάσαι αντίκα από 'Ρωμαίων τον 
ΣαβεΙρα, ως ου κατά το δέον έπεπράχεσαν παρώ- 
φ&η τε υπό όφών το συνοΐσον, ώσπερ αμελεί εκ μ 
μεταμέλειας αυδις έλάσαντες εν ' Αλβανία [πρεσβείας] 
ήγον τους Σαβείρους τε καϊ Αλβανούς, πανοικία 
σφάς μετοικίζοντες ές τά τήδε του Κύρου ποταμον, 
ώς λοιπόν έν τή 'ΡωμαΙ'κή διαιτάσ&αι χωρά. έτι ούν 
Θεόδωρος τ ε και Κουρσός έν τούτοις ένησχολημένοι 25 
έτύγχανον. είτα έγκελευσαμένου του Καίσαρος 7ου- 
στινιανόν τον της ε'ω στρατηγόν μεταφοιτήσαι καϊ 
έν Αρμενία γενέσθαι αυτόν ήγησόμενον του πολέ- 
μου, ούδεν ήττον καϊ "Ιουστινιανός οϋπω παρήν, τω 
σιιμήναι τοϋτο αύτώ τον Καίσαρα όψε και ουκ έν 3ο 
καιρώ τοις πράγμασι χρήσασδαι, πρός γε καϊ της 
συνή&ους διανομής του χρυσίου τοις εωοις καταλό- 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



81 



γοις γεγενημένης ούκ έπικαίρως, άλλά δηχα άφυσχε- 
ρησάσης. έπ αδείας ούν οϋχω πως καϊ άχονιτι 
έλάσανχος έν Περσαρμενία Χοσρόου, μηδενός οΓ 
άνχικα&ισχαμένου , οι μεν δασμοφόροι χης ηχχονος 
Αρμενίας οϋχε έχρησανχο φυγή, έκλελοιπόχες χούς 
αγρούς οιγε, αλλά γαρ καϊ χά οοα έπιχηδεια %υνε- 
κόμιζον χω σχραχω. προβαίνονχι δε Χοόρόΐ] άνά χά 
πρόσω οί έν χω κλίμαχι Μαχραβανδών χαΐ Ταραν- 
νών ηκισχα £μενον, ώς μηδενα πάμπαν μηχε αν- 

ίο δρωπον μηχε μην ύποξύγιόν χι όφδήναι. αχ ε γαρ 
πολεμίου βασιλέως επελ&όνχος άπέδρασε πάν χό γεη- 
πονοϋν, και πάνχτ] χά έκείνη έχηρευεν ανθρώπων ' 
αλλά χαΐ γηράσαι βονλόμενον (αγοράσαι βονλομενων 
Μϋΐΐ.) μηδέν χι χών πάνχων ζώων [ην\ ένχυχείν. έν 

ΐδ χονχω και Θεόδωρος 6 Βάκχου έφοίχησεν ώς αύχόν, 
εδεξαχό χε χον άνδρα χαϊ ζυνόμιλός οί έγίνεχο ημε- 
ρώχαχά πως, χον μεν Καίσαρα δι ευφημίας άγων, 
φάαχων χε άσπάζεσ&αι χην ώς αύχόν είρήνην χε χαϊ 
φιλοφροσύνην ' μηδε γάρ γεγονέναι χης Ιχ&ρας [(χαϊ) 

2ο λύσεως Νίβΐ).] χών σπονδών αϊχιον' Ίουόχΐνον δε χον 
βασιλέα ίς χούνανχίον λέγων χαχώς. είχα ες χά 
πρόσω ηλαυνε διά χης καλούμενης Βαδιανης, ίπομέ- 
νου οί καϊ Θεοδώρου ' έσβάλλει χε είς χην "Ρωμαίων 
Άρμενίαν καχά Θεοδοσιούπολιν , λήγονχος ηδη χού 

25 £αρος' ώσχε καχά χαύχόν ζυνενεχ&ήναι χους χε άγ- 
γελιαφόρους άφικέσδαι έν Βυξανχίω χους δηλώσον- 
χας ώς άπροσδόκηχα έπέσχη χχι "Ρωμαίων Αρμενία 
βασιλεύς 6 Περσών και όσον οΰπω προσενεχ&ήσεχαι 
Θεοδοσιουπόλει, και αύχόν έκεΐσε παρεΐναι. έπεϊ ούν 

30 έγένεχο αύχού } έσχραχοπεδεύσαχο ές χό "Λραβησσών 
έπικεκλημενον χωρίον, άμφϊ χό μεσημβρινόν κλίμα 
χον άσχεος, χό δε δή "Ρωμαίων σχράχευμα, αύχό γε 

ΗΙ8Τ. ΟΒ. ΜΙΝ. II. 6 



82 ΜΕΝΑΝΌΚΙ 

δήπου τό συνα&ροισ&έν , ώς προς άρκτον περί το 
κλίμα τό καλούμενον συναγόμενον , ες ύπώρειάν 
τίνα όρους, άτάρ 6 Χοΰρόης αυτού περι Θεοδοσιον - 
πολιν έπ όψεσι Θεοδώρου έξέταττε τάς ίππικάς 
δυνάμεις, ες λόχους τε καΐ φάλαγγας διακρίνων τε 5 
και μετακοσμών. και αυτός τον ΐππον διελαύνων 
ενδεικνύ μένος ην, οϊα δή ουκ εκ προνοίας τινός, ώς 
έτι ερρωται αύτω και σφριγά τό σώμα. διενοείτο δε 
πως Θεοδοσιονπολιν έκπολιορκησαι' ϋννοια γάρ οι 
έσεφοίτησε μη οϊόν τε £ΰεσ$αι αν άλλως την Περσών ίο 
^Αρμενίαν άνακτήσασ&αι και Ίβηρίαν, εί μη πω όχν- 
ρωτάτην έσότι 'Ρωμαίων χειρώσοιτο πόλιν, έκεΐσέ τε 
κα&εδουμενος άνασώσεται την ές τονπίσω λοιπόν 
έγκαταλελειμμένην Περΰαρμενίαν τε καϊ Ίβηρίαν. 
τοιγαρούν αναμφιβόλως είχε Θεοδοΰιουπολιν αίρη- ιό 
σειν. ώστε νποφαίνων τε και αίνιττόμενος ώς άλώ- 
σεταί γ ε αύτω πάντως η πόλις, ηρετο Θεόδωρον 
οποία δη κατά τό μάλλον άνάλωτος , είναι δοκει πό- 
λις, τό Λάρας η δητα η Θεοδοσιονπολις ' ώς, εί γε 
οΰτως άσφαλεστάτην , έδηλου 9% τό Λάρας, ε%εΙλε, 2ο 
πόσω μάλλον την οΰχ οΰτως ίσχυράν παραστήσοιτο 
Θεοδοΰιουπολιν; Θεόδωρος μεν ουν άπεκρίνατο εμ- 
φρονέστατά πως, άνάλωτον είναι έκείνην φησας την 
πόλιν την ές αεί φρουρουμένην υπό &εοϋ. 6 δε βα- 
σιλεύς ό Περσών, πριν η Θεόδωρον προς αντον 25 
άφε&ήναι, ώς έγένετο άγχοϋ Θεοδοσιονπόλεως, κα- 
τενόησε την πόλιν εν μάλα και ώς άλη&ώς ίς τά 
πολέμια παρεσκευασμένην. καί τίνων μεταξύ γενο- 
μένων άφίηαι βασιλεύς ο Περσών Θεόδωρον ές Βν- 
ξάντιον έλευσόμενον, έν γράμμασι μεν κατάδηλον 3ο 
ποιήσας τω Καίσαρι ώς ηδεται καί αυτός τη ειρήνη, 
και ώς, εί πρϊν έκστρατεύοι άφίκετο Θεόδωρος, οντε 



Η 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



έζετάζατο αν αντός ουδέ γ ε έκίνησε τάς δυνάμεις, 
νυν δε άκλεες αύτω είναι δοκει έχστρατευσαμένω 
ηδη διαλύσαι το στράτευμα" τους γαρ άν&ρώπους 
η τον χερδαλέου γε εχατι η δόξης όρεγομίνονς 
δ άπαντα πράσσειν. έπηγγέλλετο δε ώς άπονοστησας 
ες τα οίχεϊα έκπέμψοι τους επιτηδείους αντώ άρχον- 
τας ίν τοις όρίοις της εω, διαλεχ&ησομένονς τε και 
δια&ήσοντας τά περί της ειρήνης άμα τοις έκπεμ- 
φ&ησομένοις "Ρωμαίων ήγεμόσιν. ταΰτα μεν ούν 

ίο έσήμηνε τω Καίσαρι. έχλιπαρούντος δε αντον Θεοδώ- 
ρου ώστε έπισχεΐν την είσβολην 9 £δο%εν έπινενειν, εί' 
γε άχρι τριάκοντα ημερών αγγελία φοιτί^σοι ώς αντον 
σταλεϊσα ίχ τον Καίόαρος τά δέοντα βονλενσαμέ- 
νον. επειδή δε Θεόδωρον άφήχεν, ώς Εγνω μητε έ% 

15 εφόδον την Θεοδοσιονπολιν οϊόντε ον (ΝίΰΙ). ρΓΟ οντα 9 
οιηίΙΙίΙ $ιιί(ΐ3δ ν. ε% εφόδον) αντώ έζελεϊν, μητε γε μην 
πολιορκία τε καΐ μηχανημασιν έσεσ&αί οΐ ές το λν- 
ύιτελες άποπειραδηναι τον τείχονς, ζννελενσεσ&αι 
γαρ εν τούοντω τάς 'Ρωμαϊκάς δννάμεις, καΐ δη 

20 άφηκε την Θεοδοσιονπολιν. [Εχε. ίΐβ Ιβ£3ΐ. ρ. 158 
—160 Ρθγ. , 392-397 Νίβ1ηι1ιι\] 

"Οτι ίπΐ Τιβερίον Καίσαρος οί των "Ρωμαίων 
στρατηγοί είσβολην ές Άλβανίαν ποιησάμενοι, καΙ\ 
όμήρονς λαβόντες Σαβείρων κάί άλλων έδνών 9 ηκον 

25 Βνζάντιον. άφικομένονς δε εν Βνζαντίω τονς 
πρέσβεις των ένδεδωκότων εαντονς ^Αλανών τε χαϊ 
Σαβείρων 6 Καίσαρ δέχεται επιεικώς καΐ πάνν φι- 
λαν&ρώπως' πν&όμενός τε παρ" αντών όπόσα χρή- 
ματα αντοΐς έδίδον 6 Περσών βασιλενς, δεδωκώς τε 

30 έζονσίαν σφίσιν ές οσον ηβονλοντο έζάραι τή ψεν- 
δολογία το χρήμα καΐ τω κόμπω τάλη&ες έπικαλν- 
ψαι, "διπλάσια τοντων έγωγε παρέζω" έφη "τοις τε 

6* 



84 ΜΕΧΑΝΟΚΙ 

εν τελεί υμών , προς δε δή καϊ ύμΐν αύτοΐςΓ έπι 
τούτοις ηΰ&ηΰάν τε οί βάρβαροι, καϊ έδόκουν χάριν 
είδέναι τω κρείττονι άν& ων υπήκοοι "Ρωμαίων έγέ- 
νοντο. ηγγελλον δε ως 6 'Λβεϊρ άπεΰτη ουκ ες μα- 
κράν , ολίγα τε φροντίΰας των ομήρων Περΰαις 5 
προβετέ&η. τοις μεν ουν πρέββεβιν αύ&ις εν αυν- 
ονΰία γενόμενος 6 Καΐΰαρ τα οΰα αρμόδια διελέχ&η, 
και £φη τους τ ε προΰχωρούντας αύτω έκοντι μάλα 
εύεργετήύειν , τους δε γε ου βουλομένους και άκον- 
τας ε%ειν υπό την αυτού χείρα βία καϊ δυνάμει, ίο 
[Εχο. (!β Ιβ^βΐ. ρ. 119 ΡβΓ., 317—318 ΝίβΙ^υΙΐΓ.] 
43 [Έκ του ή λόγου*).] "Οτι περί το δεύτερον £τος 
άβ?ω τ ί δ Τιβερίου Καίβαρος ηγεμονίας , μιχρω πρότερου 
π ' η τάδε %υνενεχ%ήναι τα περί Χοαρόην, πρεββεία 
έατάλη αύ&ις από "Ρωμαίων ώς Τούρκους , Ουαλεν- 15 
τίνου ές τοϋτο χειροτονη&εντος* εϊς δε ούτος των 
βαΰιλείων ζιφηφόρων. καϊ ουν έπεϊ αύτω επετε&η 
ή πράξ,ις, άρας ωχετο ξύν τοις κατ 9 αυτόν όπαδοΐς, 
£τι γε μην και Τούρκοις εκατόν προς τοις εξ. ένε- 
δήμουν γαρ τηνικαϋτα Τούρκοι κατά το Βυζάντιου *ο 
η δη ίκ πολλού υπό τού ΰφετέρου άλλοτε άλλοι έχ- 
πεμφ&έντες ϋδνους. ίνίους μεν γαρ αύτών Άναγκά- 
ότης ενταύ&α έπεκόμιΟεν, ές πρεββείαν εχειόε άφι- 
κόμενος' τίνες δε άμα Εύτυχίω την άφιζιν έποιή- 
ΰαντο κατά την βαόιλίδα πόλιν' άλλοι δε έτύγχανον 25 
κατά το Βυξάντιον διατρίβοντες μετ αύτού δήτα 
Ουαλεντίνου πρότερον άφιγμίνοι, δις γαρ Οναλεν- 
τΐνος έπρεΰβεύόατο ώς Τούρκους, άλλοι δε αύν 
Ήρωδιανω, ομοίως δε καϊ άμα Παύλω τω Κίλικι, 

*) ,,ΕιτοΓβιη ίη ηαπιβΓΟ Π1>π θββθ αρραΓβί, βίςακίβηι 1β- 
£&ϋο αά Τιιγοεβ αηηο ββοαηάο ΤΠίβπί Ο&βββπβ, δαρβΓβΙίΐο 
ΙαβΙίηο, πιί89Ε εβί." Νίβ»>υ1ιι\ 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 85 

ώς ε% απάντων τούτων ζυνα&ροιβϋ-ήναι Σκύ&ας άν- 
δρας έκ του φύλου των επιλεγομένων Τούρκων Ιξ 
προς τοις εκατόν, ους δή απαντάς άναλαβών Ουα- 
λεντϊνος άπήρε τον βαύιλείου α6τεος. χρηβάμενος 

5 δ ε ταΐς ταχνπλόοις των ολκάδων, δια τ ε Σινώπης καΐ 
Χεραώνος, η έοτιν αντικρύ η ών*), τον ηλίου ανα- 
τολών πέφνκεν ιδρυμένη, ού μην άλλα καΐ Άπατού- 
ρας, έτι δε καΐ δια φύλων, κατά δή το ψαμα&ώδες 
της παρέκει τα ορη της Ταυρικής τα νεύοντα 

ίο ίπι μεΰημβρίαν. εκείνα δή οΰν τά ίκ των λιμναίων 
υδάτων περι&εόμ ενα^ πεδ ία οι γε άμφΐ Οναλεντϊνον 
&τ;τα(ί«μ£ΐ/(Η , και ετέρους δε πλείοτονς δονακώδεις 
τε καΐ λοχμώδεις, έτι τε καϊ ύδατώδεις διεληλυ&ότες 
χώρους, ου μην αλλά και δια της λεγομένης Άκκά- 

15 γας, όνομα δε γνναικός άρχούόης των ανά τά ίκείνη 
Σκυδών, χειροτονη&είΰης τηνικαντα ές τούτο υπό 
Άναγαίον , ο$ εκράτει του φύλου τών Ουτιγούρων, 
ώς δε Σύμπαν ειπείν, πολλαΐς άτραποΐς όμιλήβαντες 
καϊ δυΰχωρίαις, παρεγένοντο ένδα τά πολεμικά ΰνμ- 

20 βολα του Τονρζάν&ον έτύγχανεν όντα' οντος δε 
είς τών παρά Τούρκοις ηγεμόνων, έν οκτώ γάρ 
μοίραις διεδάΰαντο τά έκείντ] άπαντα, οϊς γε του 
φύλου τών Τούρκων έλαχε προεατάναι' Άρύίλας δε 
όνομα τω παλαιτέρω μονάρχω Τούρκων. 6 γονν 

*) ,,ί,οοιιιη ίταοίαπι βί ίΌβάίββίπιβ (ΙβρΓ&ν&ίιπη, ίΐβ ηΐ »1) 
ΉοββοΙιοΚο θάίίυβ ββ*, ΓβϋηςαβΓβ οο^ογ: ηίΐιίΐ βηίιη άβ Αρ&- 
ΙιΐΓίΐ βί ΡΙιγΙίβ, Ιοοίβνβ, φίοπιπι ηοπιπια ίη Ιιαβ ίοπηαβ πια- 
Ι&Γΐ ροΐαίβββηί, βίΐαίάβπι ΐηνβηίο. ϋβ ΟΙιβΓβοηβ ίίΐιηβη Βΐΐδρί- 
οογ δοπρίαπι ίαΐ38β : η ίστιν άντίΥ,ρυ Σινώπης [καϊ τών του 
"ίστρου στομάτων προς τών ίσηαερινών] του ηλίου κ. τ. λ." 
Νίββαίιι·. „1ιβηίιΐ8 οοΓπ^αβ: ης ίστιν άντι%ρύ Ήϊών, [ητις ίπΐ 
τών] του ηλίου αν. κτλ. Ώβ £ίοηβ ρβηίηβ. β Γβ^ίοηβ ΟΙιβΓ- 
βοηββί ΤΓΛοΙιβ&β 8ΪΙ& ν. ΡΗη. VI, 6. ΑραΙανα δϊΐα ββΐ ρΓορβ 
ΡΙίΛη&^οΓίίίπι ; .ν. ΗβοαΙββυβ £γ. 16δ; 81γ»1)0 XI, ρ. 757; Ρΐί- 
ηίιΐδ VI, 6,6. ϋβίϊκίβ δοηρδβππι διά Σινδών." ΜϋΙΙβΓ. 



86 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



Ουαλεντϊνος παρά τον Τονρζαν&ον άφικόμενος , 0$ 
προ των άλλων ηγεμόνων νπαντιάξων ετύγχανε τοις 
έκεΐσε παραγενομένοις, είτα σννησ&ήναι φράσας τω 
Καίσαρι "Ρωμαίων, ές τούτο γαρ άφΐκτο έκεΐσε, 
προσφ&εγξόμενος τους προεστώτας τον φύλον των 5 
Τούρκων, Τιβερίον ηδη ες των Καισάρων άναβεβη- 
κότος κράτος ' προς τοις καϊ ώς αν η φιλοφροσύνη 
ονχ ήττον έν βεβαιώ έσοιτο και αί μεταξύ "Ρωμαίων 
τε καϊ Τούρκων προελ&ονσαι σπονδαί, ας έ&ετο 
Λιλξίβονλός*) τε καϊ Ίονστΐνος 6 βασιλεύς, Ζημάρ- ίο 
χον πρώτον έκεΐσε φοιτήσαντος, ηνίκα έσημηνεν 6 
Λιλξίβονλος ώς "Ρωμαίων φίλος ονχ ήττον καϊ αντω 
έπιτήδειος και δυσμενής ομοίως, καϊ οπως τα τοιάδε 
άτρωτα τε καϊ απερίσπαστα μένοι. τω τοι άρα έπειδη 
τηνικαντα "Ρωμαίοι Πέρσας έπολέμονν, έπΐ τη προσ- ΐ5 
ρήσει έ'φη Οναλεντϊνος, δέον είναι έν καιρώ καϊ αυ- 
τόν έπι&έσ&αι Πέρσαις. ταντα πρεσβεύοντος αν- 
τίκα 6 Τούρξαν&ος ""άρα ονν ονχι νμεΐς" £φη "Όυ- 
τοι έκεϊνοί έΰτε "Ρωμαίοι, δέκα μεν γλώσσαις, μια δε 
χρώμενοι απάτη και άμα λέγων έπέβυσε τοις δέκα 2ο 
δακτύλοις το στόμα το εαυτού, είτα έλε%εν αν&ις 
"'ώσπερ νύν έπϊ τω κατ 9 έμε στόματι δάκτνλοί είαι 
δέκα, ώσαύτως δε καϊ νμεΐς οι "Ρωμαίοι πλείοβι κε'- 
χρησ&ε γλώσσαις ' και ταύτη μεν έμε απατάτε, ττ} δε 
άλλη τα κατ 9 έμε άνδράποδα τονς Ουαρχωνίτας. 25 
καϊ απλώς άπαντα τα έ&νη, βημάτων τε ποικιλία 
καϊ τω δολερώ της διανοίας, είρωνενόμενοί τε καϊ 
νπο&ωπεύοντες αυτά μεν ώσπερ έπϊ κεφαλήν ώσ&έντα 
τη βλάβη περιφρονείτε, ύμΐν δε αύτοΐς το λυσιτελές 
έκπορίξετε. άλλα γαρ και νμεΐς οί πρέσβεις ήμφιε- 3υ 

*) 8πί(1α8 ν. προορήσεα θΙ Σιλξίβονλος (β^), φΐί βχ Ιιοο 
Ιοοο ηοιιηιιΐΐα αίΓβιΙ, ίία ΒΟπΙϋ ηιιοά βαρΓΑ ο. 8 Λιξάβονλος. 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



87 



ύμένοι το ψεύδος ηκετε ώς έμέ, και 6 ΰτείλας υμάς 
ούχ ηκιβτα πέφυκεν άπατεών. και υμάς μεν δια- 
χειρίζομαι παραχρήμα καΐ ουκ ές άναβολην ' ό&νεΐον 
γάρ τι καϊ εκφυλον ψεύδεύδαι Τούρκω άνδρί. ό ό£ 
5 κα& υμάς βαύιλεύς έκτίαει μοι δίκας έν δέοντι, 
έμοϊ μεν φιλίας έχόμενα διαλεγόμενος , τοις δε δη 
Οναρχωνίταις τοις ημετέροις δούλοις, έδηλου δε 
τους Άβάρους, άποδράβαβι τους δεΰπότας γενόμε- 
νος £νόπονδος. οι μεν Ούαρχωνϊται , ατε κατήκοοι 
ίο Τούρκων, ηνίκα βούλομαι, ώς έμε ηζουαι' και εϊ γε 
την κατ 9 έμε ιππείαν έοα$ρη6ουΰι μάΰτιγα ώς αυ- 
τούς έκπεμφ&εΐΰαν , ες τα κατώτατα φεύξονται της 
γης' άντιβλέποντες δε ήμΐν, ώς εικός, ού φονευ&ή- 
ΰονται ζίφεβι, μάλλον μ\ν ουν ταϊς όπλαϊς καταπα- 
ΐδ τη&ηβονται των ημετέρων ίππων , και δίκην άπο- 
λοΰνται μυρμήκων. και περι μεν των Ουαρχωνιτών 
ταϋτα ύμΐν έν βεβαιώ, ύμεΐς δέ, ώ 'Ρωμαίοι, τι 
δήτα άρα τους κατ 9 έμε πρέύβεις δια του Καυκάαου 
όδοιπορούντας έπι το Βυξάντιον άγετε,, ώς έμε φα- 
ιό άκοντες μη είναι ετέραν άτραπόν, δι ης αύτοις εαται 
η πορεία ; ταϋτα δε έπιτελειτε, ώς άπείποιμι δια τάς 
δυόχωρίας έπι$έβ%αι τη Ρωμαίων έπικρατεία. πλην 
έγωγε έζεπίόταμαι μάλα ακριβώς όποι τε δ Λάνα- 
πρις ποταμός , ου μην άλλα και ο "Ιότρος έ'ν&α κα- 
κταρρεϊ κάί ίνα ο "Εβρος , όπό&εν τε έπεραιώ&ηΰαν 
ές την 'Ρωμαϊκήν το ήμέτερον δουλικόν οί Ουαρχω- 
νΐται. ουκ αγνοώ την κα&' υμάς δύναμιν. έμοι γάρ 
νποκέκλιται πάΰα η γη , αρχομένη μεν έκ των του 
ηλίου πρώτων ακτινών, καταλήγουΰα δε ές τα πε- 
ζό ρατα της εσπέρας, έύα&ρήβατε, ω δείλαιοι, τα Άλα- 
νικά £&νη, §τΐ γε μην και τα φύλα των Ουτιγούρων, 
οΐ γε έπΙ πολύ &αρρα?.έοι τέ τίνες οντες καϊ τη οί- 




88 ΜΕΝΑΝΌΚΙ 

χεία πίσυνοι δυνάμει άντετάζαντο μεν τω άχαταμα- 
χήτω των Τούρκων, ονχ άπώναντο δε των ελπίδων, 
ταύτη τοι χαΐ ύπαχούονσιν ήμΐν, χαΐ έν μοίρα χα- 
%εστήχασι δούλου" τοσαύτα μεν ουν τω Τουρ- 
ξαι/θω εχεχόμπαστο' ύψαγόρας γάρ τις άνήρ χαΐ 5 
αλαζονεία χαίρων. 6 δε Ουαλεντϊνος άχηχοώς έλεζεν 
ώδε ' "εΐ μη χαλεπώτατόν πως χαΐ ανιαρό ν ύπήρχεν, 
ώ Τούρχων ήγεμόν, χαϊ παντός όλε&ριώτερον θανά- 
του το τε&νάναι ημάς υπό σού, ζώσαν δε παρά πά- 
σιν άν&ρώποις την χαχηγορίαν περινοστεϊν , χαϊ ίο 
τούτο δη μηπωποτε πραχ&έν , χαινοτομούμενον υπό 
Οού^ ττ} πράξει την μαρτυρίαν διασαφηνίξειν εμελ- 
λεν ως άπεχτεινας άνδρας πρέσβεις, χαϊ το τη άχοη 
χαϊ μόνη φοβερόν έ~ργω δειχ&ήσεται φοβερώτερον, 
9 εύ%αίμην αν τω χατά σε %ίφει τημερον την τελευ- 15 
ταίαν ίδεϊν, τούτο μεν ψευδολογία χαίρειν άχηχοώς 
τον χατ ίμε βασιλέα, τούτο δε ψευδόμενους αύτώ 
τους πρέσβεις, διό δη έχλιπαρούμεν πραότερον 
ήμϊν προσβλέψαι χαϊ ύποχαλάν της οργής χαϊ το 
λίαν ό£ύ&υμον φιλαν&ρώπω χαταμαλάττειν, έτι γ δ 2ο 
μην τω χοινω των πρέσβεων πεί&εσ&αι νόμω. ει- 
ρήνης γάρ έσμεν ίργάται χαϊ πραγμάτων οσίων τα- 
μίαι χαδεστήχαμεν. άλλως τε δει σε χαϊ της πα- 
τρώας χληρονομούντα γης τε χαϊ τύχης χαϊ τους 
πατρώους διαδέχεσ&αι φίλους, χαϊ ωσπερ ηγεϊσ&αι 25 
χαϊ αυτούς χτήμα πατρώου είναι, οπότε χαϊ Λιλζζ- 
βουλος 6 πατήρ 6 σος, αυθαίρετα προσδραμών 
χα&' ημάς πολιτεία, το φιλορρώμαιος μάλλον ή φιλο- 
πέρσης είναι ήσπάσατο. μεμένηχε τοιγαρούν νμίν 
τά χα& ημάς άχρι χαϊ τού νύν αφ&αρτά τε χαϊ 3ο 
ασάλευτα, χαϊ δή της αυτής έχόμενοι φιλοφροσύνης 
διατελούμεν ήμεϊς. ούχ άλλως δε χαϊ τά χα&' υμάς, 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 89 

εν οιδα, τω βεβαίω ατήύεται' όρ&ότατα γάρ διάνοια 
προόφερομένη προς τον πέλας καΐ μη έκτραπεϊ6α 
τον πρέποντος ονκ άγνωμονη&ήύεται τω άδήλω της 
τύχης άνταλλάγματιΓ οντω δ^ Οναλεντίνον είρη- 
ζκότος, ό Τούρ%αν&ος εφη ώς "δέον νμάς ένταν%α 
άφιγμένονς, ω 'Ρωμαϊοι, εν μεγίΰτω τε πέν&ει εν- 
ρόντας έμέ, άρτι&ανής γάρ μοι Λιλξίβονλος ό πατήρ, 
καταχαράττειν τα πρόΰωπα ταϊς μαχαίραις, επομέ- 
νονς τω παρ 9 ήμΐν έπϊ τοις τε&νεώΰιν ίΰχύοντι 

ιονόμω." καΐ δή αντίκα Οναλεντϊνος, καΐ όΰοι γ ε 
αντω έπηκολού&ηΰαν , τοΐς αντών ζιφιδίοις διεχα- 
ράζαντο τάς [όφάς] αντών παρειάς, τότε δε εν μια 
των πεν&ίμων ημέρα τέτταρας δοριαλώτονς Ονν- 
νονς δεβμώτας άγαγών κατοιχομένω ήδη τω πατρίς 

ιδ δόχια δε τη οικεία γλώττη προύαγορενονύι τα έπϊ 
τοϊς τε&νεώβι νόμιμα, τούτονς δη ονν τονς δειλαί- 
ονς ές μέαον άγαγών άμα τοις πατρωοις ΐπποις τη 
βαρβάρω ένεκελεύετο φωνή έκεΐβε άπιονύιν άναγ- 
γεΐλαι Λιλζιβούλω τω πατρί, οπόύην αντω .... 

20 επειδή δε τά της πατρώας ταφής έπετέλεβεν ό Τονρ- 
ϊ,ανδος, έτερα πλεΐύτα ο6α διαλεχτείς Οναλεντίνω 
είτα άφήκεν ές τονς ένδοτέρω ηγεμόνας Τούρκων, 
έτι τε και ώς τον αντον όμαιμον , τον λεγόμενον 
Τάρδον, ποιούμενον τάς δίαιτας κατά δή το Έκτελ 

2δ όρος' δύναται δε τό Έκτελ χρνΰονν. έκεΐβε τοίννν 
κατά τό Έκτελ όρος άπιόντος Οναλεντίνον , ήπεί- 
ληβεν ό Τούρξαν&ος ή μήν αντίκα έκπολιορκήβειν 
τον Βόαπορον * άρζαμένων. τοιγαρονν παραχρήμα 
όγε Ονν πλείΰτη δννάμει Τούρκων έζέπεμψε τον 

3ο Βώχανον κα&αιρήϋοντα Βόΰπορον , Άναγαίον ήδη 
περί τά έκεϊβε ΰτρατοπεδενομένον ονν ετέρα δννάμει 
Τούρκων. [Εχε. άβ Ιβ^Ι. ρ. 161—164 Ρ 3 ι\, 397—404 Ν.] 



90 ΜΕΝΑΝΌΚΙ 

44 "Οτι ορθότατα διάνοια προσφερομένη προς τον 
πέλας και μη εκτραπεΐσα τον πρέποντος ουκ άγνω- 
μονη&ήσεται τω άδηλω της τύχης άνταλλάγματι. 
[ν. Γγ. 43, ρ. 89, 1 ; ] 

"Οτι έλπίδι τον νικάν τον πλείονος όρεγόμενος, 5 
της άδηλον ροπής άναλογισάμενος το σφαλερόν 
ε%ει την αυτού δόκησιν άβονλίας νπό&εΰιν. 

"Οτι οί άνθρωποι ου καθ 9 αυτούς αδικούνται 
μόνον, άλλα συναδικούνται και φίλων, ως εικός, 
νφ' έτερων παβχόντων κακώς. ίο 

"Οτι ούχ όστις άντεπφονλενει τού δίκαιον κατό- 
πιν όφ&ήσεται, άλλ' ος επιβουλεύει των χαλεπών 
ύπό&εσις γίνεται. 

"Οτι άφιλοπρωτία μόνη και φθόνου κατάλυσις 
τα καιριώτατα συνιστά. 15 · 

"Οτι το ενδαιμον ούκ έ% αντομάτον τινός έπιρ- 
ρεΐ, άλλ' οτι της άλη&ονς ευτυχίας οι πόνοι γονείς ' 
ο&εν και ηδντερα τις η εκ των πόνων άπόλανσις. 
[Εχε. δβηίβηΐ. (οοά. ρ. 321) ρ. 361 Μβί., 434 Νίβ- 
1>ιιΗι\] 2ο 

45 "Οτι έν ω η πόλις Ό Βόσπορος ηλω, οι πρέ- 
σβεις ετνχον παρά Τούρκοις οί τών' Ρωμαίων , κάκ 
τούτου γέγονε δηλον ως Τούρκοι έζεπολεμώ&ησαν 
'Ρωμαίοις. τω τοι άρα καΐ τούς σταλέντας, εν οϊς 
Οναλεντΐνος υπήρχε, κατέσχεν 6 Τούρζαν&ος, έφν- 25 
βρίζων τε ίς αυτούς και άποφενακίξων και χά άλλα 
κακώς χρώμενος, είτα ούτως άφηκεν. [Εχε. ιΐβ 1β£3ΐ. 

ρ. 164 ΡβΓ., 404 ΝίεΙπιΙΐΓ.] 

46 "Οτι των στρατηγών δ χουντών την Περσών Άρ- 
ίάδΐΐηί μενίαν, Ιν τούτω παρεγενετο Ναδώης, ές την λεγο- 3ο 

13 ' μενην σμικράν χειροτονηθείς πρεσβείαν , προς Χοσ~ 
ρόου έκπεμφθείς' ος της διά Θεοδώρου τού Βάκχου 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 91 

πρεββείας εδοξεν άμοιβαίαν άποκομίξειν εκ τον 
Χοΰρόου άγγελίαν, κυρίως δε ώς ετοιμότατα £χοι 
και αυτός ατεΐλαι τους άρχοντας κατά δή τα όρια 
της εω, ώς αν εν τω αύτω γενόμενοι τοις ίκ *Ρω- 
5 μαίων έκπεμφ&ηβομένοις όκοπήοοιέν τε και διαΰκέ- 
ψοιντο όπως χρη τά όπλα κατα&έα&αι. άνακρινομε- 
νου τούτου πρώτον τις αρα πολιτεία της λύαεως 
των πεντηκοντοντίδων ΰπονδών αιτία έγένετο. ωτινί 
γε δήπου έμφρονέβτατά πως άπεκρίνατο 6 Καϊααρ 

ίο ώς πρεΰβυτέρω τυγχάνοντι βαΰιλει Περαών αυτός 
£τι νέος ων, και όύον έπϊ τή ακμή της ηλικίας 
Χοΰρόον παις κα&εΰτώς έτοιμος εϊη έφ' οπερ αν 
έκεΐνος ήγήσοιτο επεα&αί οι, καϊ είτε τά ξίφη βού- 
λοιτο είτε την ήουχίαν , άκολου&ήύειν. άποπέμ-ψας 

15 ουν έπϊ τοιοΐόδε τον Ναδώην ό Καΐόαρ ουκ ες μα- 
κράν καϊ αυτός έστειλε κατά την εωαν τους ευ δια- 
%ηθοντας τά αμφίβολα, ίς ταύτόν όυνελευΰομένους 
τοΐς Περΰών ήγεμόΰιν. η6αν δϊ οι ΰταλέντες Θεό- 
δωρος 6 Πέτρου, ός των ίν τή αυλή καταλόγων προ 

2ο τούτου γενόμενος ήγεμών τηνικαύτα των βαΰιλεΐ 
άνειμένων προειΟτήκει δηΰαυρών, οι γε από της 
δαψιλείας τη 'Ρωμαίων π ροοαγ ο ρεύονται φωνή , λαρ- 
γούς (λαργούμ ροΐίυδ) γάρ οί Λατίνοι το δαψιλες 
όνομάξουβιν, "Ιωάννης τε και Πέτρος, αμφω τή των 

25 υπάτων τετιμημένοι αξία , πρός γε καϊ Ζαχαρίας έν 
τοις βαύιλείοις καταταττόμενος ίατροΐς. οϊ δή γενό- 
μενοι ές Κωνΰταντΐναν πόλιν την μεταξύ των πο- 
ταμών άνέμενον έλευαόμενον έκ του Χοαρόου ες τά 
περί Νίόιβιν και το Λάρας Μεβώδην τον Σαννα- 

30 χοερύγαν , ω δή το κύρος των περί την είρηνην 
έπέ&ηκε Χοορόης. κατ αυτόν δε τον χράνον και 
Άβτέριος, εις των βααιλείων διαιτητών, ους δη 




92 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

αντιγραφέας άποκαλέΰοις , δοριάλωτος ών άντιρέδη 
νπό Χούρόον, φωρα&εϊς ώς κρνβδην έγεγράφει βα- 
ΰιλεί των "Ρωμαίων έπι&έο&αι κεκακωμένοις νυν | 
Πέρΰαις. Μεβώδον δε άφιχομένον έν τοις δρίοις 
άμιλλα μέν τις γέγονε πρότερον αντω τε χαΐ τοις 5 
άμφί Θεοδώρω και Ζαχαρία περί τον οποι δέον 
ποιήΰασ&αι την ζννέλενΰιν. "Ρωμαίοι μεν γαρ η\ι- 
ονν έν τοις τελονόιν έπι το Λάρας χωρίοις, οία δη 
οίκείοις κα&εατώΰι, ζνγκροτεϊΰ&αι την έκκληαίαν' 
άτάρ οί Πέροαι έφαΰκον , έπεϊ η πόλις αντοϊς τω ίο 
&εΰμω τον πολέμον νπεκλίϋ-η, ονκ από τρόπον και 
τα οόα γε νπο την πόλιν άρμόξειν αντοϊς, καΙ ον 
δέον έκεΐαε ζννιέναι, οία μη καθεστώτων όρο&εαίων. 
μετά γονν ταύτα , οντω δοκονν άμφοτέροις τοις μέ- 
ρεβι, ζννήλ&ον έν τω δη λεγομένω Ά&ραήλων' προς ΐδ 
τοϊς καΙ οί έπιχώριοι άρχοντες πολιτείας άμφοτέρας. 
και τοίννν προντί&εΰαν ας γε δήπον&εν ωοντο κατ 9 
αλλήλων τάς πολιτείας έ'χειν αίτιας, ώς της ετέρας 
την ετέραν άδικα τε καΙ ονχ ο0ια είργαΰμένης , πα- 
ραΰπονδηαάΰης τε καΙ πόλεμον αδικον ελομένης. 2ο 
πλείστων δε οΰων ρημάτων έ% άμφοίν τοϊν μεροιν, 
ώς πη έτνχεν, έρριμμένων, χνδην τε περιονΰών των 
δικαιολογιών τω εκαατον έ&έλειν τη κατ αντόν πο- 
λιτεία, οία εικός, εννονβτατον εαντόν άποφήναι, 
τέλος ές δημηγορίαν πρώτοι 'Ρωμαΐοι κατέστησαν. 25 
[Εχε. ϋβ Ιβςαί. ρ. 119—120 Ρ»γ., 318—320 ΝιοοιιΙιγ.] 
47 "Οτι οί πρέσβεις ζννελ&όντες τε και είς 'έν γενό- 
%Τ8?' μενοι κατά δή τά ορια της εω έ% άμφοτέρας πολι- 
ϊΪΙΙμ! , την είρηνην οπως βεβαιωδηναι δέον διασκε- 
ψόμενοι, γλαφνρά τε καΙ ποικίλα ρήματα έκαστοι ζο 
άπορρίψαντες , είπόντες τε και άκηκοότες τά οσα 
χρεών, τνχον και τά 06α μη χρΒων, τέλος ξννηκαν 



ΓΕΔΟΜΕΝΤΑ. 93 

οι πρέσβεις περί μεν τον διαρραγήναι τάς σπονδάς 
τίς αίτιος και ον, τό τοιόνδε σιγη&ήναι , διερεννήσαι 
δε τρόπον οτω έμπεδω&ήσεται τά είρηναΐα τον λοι- 
πόν και αί άμφήριστοι πολιτεϊαι χατά&οιντο τά οπλα. 

5 εν&νς ονν Μεβωδον κατά τάς προίην %νν&ήχας , αΐ 
Συνέστησαν επί τον αντοκράτορος Ίονστινιανον, τάς 
τριάκοντα χιλιάδας των νομισμάτων φήσαντος χρή- 
ναι τονς 'Ρωμαίονς τη πολιτεία Περσών κατατιδε- 
ναι άν' έτος, έ"τι γε μην άποχωρηόαι Περσαρμενίας 

ίο τε καϊ Ιβηρίας, προς δέ γε καϊ αντονς τονς οσοι γ ε 
αίτιοι της άποστασίας άποδο&ήναι βαΰιλεϊ των Περ- 
Οων χρησομένω σφίσι ταΐς προσηκονσαις φωναΐς 
(ποιναΐς ββΜ.). τοΰαντα τον Μεβωδον κατατεί- 
ναντος, οΐ των "Ρωμαίων πρέσβεις, το τοιόνδε εκ 

15 τον Καίσαρος παρεγγνη&εν αντοΐς , αντίκα οΐγε 
χοντο αντό ονδε τοννομα προσίεσ&αι ϊψασαν της 
ειρήνης, εϊπερ έπι σνντελεία τινϊ και ατε ες φόρον 
άπαγωγήν Πέρσαι έλπίξοιεν 'Ρωμαίονς εξειν τον 
λοιπόν ' μηδε γάρ άνε%εσ&αι τον τοιόνδε τον Καί- 

20 σαρά τι παρασχέσ&αι, μήτε μην ωσπερ άμέλει ων ιόν 
τι χρήμα πρίασ&αι την είρήνην. οντω δη γάρ εΐ 
εσοιτο , οντι είναι μόνιμον ονδε βεβαίαν. χρήναι 
χοίννν "Ρωμαίων έλεγον οί πρέσβεις πρότερον τον 
τοιόνδε άπειπεϊν, οντω τε έφ' οΐς δέοι τά της είρή- 

26 νης προΐέναι διασκέψασ&αι. και αν&ις εκατι τον 
τοιόνδε τερ&ρείας λόγων άπερριμμένης πολλής Ιξ 
άμφοίν τοϊν μεροϊν , και ονχ νποχαλώντων έν αρχή 
των Περσών, αλλ 9 ή τάς άνέκα&εν τριάκοντα χιλιά- 
δας τον χρνσον νομίσματος ή προσάπαξ ως χρή μέγα 

80 τι κατα&έσδαι δικαιολογονμένων, τό τελενταιον εδο- 
ξεν 6 Μεβώδης έπιδεικννναι δήδεν αντοϊς έκ τον 
κατ αντόν βασιλέως γράμμα άρτι σταλέν, έν ω πε- 



94 ΜΕΝΑΝΌΜ 

ριείχετο ώς χάριν της προς Καίΰαρα φιλίας άνέ- 
ξοιτο και χρημάτων έκτος έ$ Ιΰοτιμίας άναρρώααι 
την είρήνην. τούτο επειδή κατά την βαβιλίδα διε- 
δρνλη&η πόλιν , άπαντες άνεπτερώ&ηΰάν τε καΐ 
έδόκουν οΐ τε εν τέλει καΐ οβος έτερος όμιλος ήδη δ 
άργήΰειν τα ζίφη καϊ έμπεδώτατα κα&έζειν την εί- 
ρήνην, έπεϊ ο Καϊβαρ Περΰαρμενίας τε καϊ δη Ιβη- 
ρίας αυτής ετοιμότατα ειχε παραχωρήύαι ΠέρΟαις, 
ααφέύτατα έζεπιατάμενος ώς ούπώποτε ένδώΰοιεν 
τοΰαντης έΰτερημένοι χώρας, ουδέ γ ε εί τελέως κα- ίο 
τολιβ&ήοοι και έζίτηλα Εβοιτο τα πράγματα Περβών. 
τους μέντοι γενεάρχας Περΰαρμενίων, άλλα γάρ και 
τους τω γένει Οψων ηνωμένους, καϊ απλώς τον όν- 
τιναονν οι γε αύτομολήΰαντες ηΰαν ώς "Ρωμαίους, 
οντε έκδώαειν, αλλ 9 ονδε ετέρως έμπεδώβειν έ'φαακε ΐδ 
την είρήνην, εί' γε μη άδεια εΰοιτο τοις βουλομένοις 
Περύαρμενίων τε καϊ Ιβήρων την Οφετέραν έκλι- 
πόντας άναβκενάΰαΰδαι ες την "Ρωμαίων, λόγον 
γάρ ονχ ήκιύτα έποιεΐτο πολύν 6 Καΐΰαρ των όμω- 
μοο μένων υπό Ίονΰτινιανον (ΐ. Ίουύτίνου) τον βα- 2ο 
ΰιλέως τοις Περααρμενίοις καϊ τοις μεταχωρήβασιν 
Ιβήρων, ώμωμόκει γάρ 6 βαΰιλενς ώς κα&' οο*ον 
οϊόν τέ έΰτιν αντω άπαντα άνακινήΰειν τρόπον, ώς 
άν καϊ αυτήν γε δήπου την δρεψαμένην ΰφάς ποιη- 
Οεται ύποχείριον ' εί δέ γε αχρι τέλους ουτι έ'βοιτο 25 
δυνατός προς τον πόλεμον άν&έ%ειν, αλλά τους αι- 
τίους της άπούτάΰεως και τους τω αϊματί αψιαι 
προΰήκοντας, %υνελόντα δε ειπείν τους όΰοι βον- 
λονται "Ρωμαϊκής μεταΟχεϊν πολιτείας, ούπώποτε 
ποιήαεα&αι έκδοτους, έδόκει δε και βαΰιλεύς 6 Περ- 3ο 
ύών ήδεΰ&αι επί τοΐβδε, ως αν Ρωμαίοι μ εκατη- 
αοιντο της Περΰαρμενίας τε και Ιβηρίας, έξονοίαν 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ 



95 



#£ αυτός προσνέμοι, όποι έ&έλουσιν οι τήδε οίκή- 
τορες ίέναι, ούτι από τρόπου γε, οΐμαι. ηπιότατο 
γάρ, πλην όλιγίστων των εν τέλει , οϊ της αποστά- 
σεως ήρξαν, ώς ουδείς Περσαρμενίων καΐ Ιβήρων, 
5 πό&ω της &ρεψαμένης, ος φύσει τοις άν&ρώποις ένι- 
ζάνει τ ε καϊ προσπέπηγβν, άνασκευάσοιτο ές την 
ό&νείαν. άλλως τε καΐ άμα ήλπιζε του πολέμου 
λωφήσαντος έν δέοντι δέσ&αι τα Περσαρμενίας τ ε 
και Ιβηρίας* αΐδε γαρ αύτω αί χώραι πάμφοροί τε 
10 ύπηρχον και πλείστα έσότι έδασμοφόρουν. τοιγαρ- 
οϋν δια ταύτα ήρέσκετο βασιλεύς Περσών έπι 
τοΐσδε τον πόλεμον κατα&έσ&αι. προσήλ&ε δ% τω 
Καίσαρι διανοεϊσ&αι, ώς αν το λοιπόν μηδεμία ύπο- 
λείποιτο τού πολέμου αίτια, της Περσαρμενίας τε 
1δ καϊ Ιβηρίας εκατι την πόλιν το Λάρας παρά ύφών 
άντιλήψεσ&αι , ηκιστα μεν τού κερδαλέου χάριν ' ού 
γαρ δ ή τι το Λάρας ή πόλις ές έτερον τι όνησιφό- 
ρος η τω άΰφαλέοτατα έ'χειν καϊ της υπό "Ρωμαίους 
έωας ώοπερ τι ϋρυμα προβεβλήσ&αι, άμα ούν το 
2ο ατύχημα άχέσασ&αι βουλόμενος τω άπειληφέναι *Ρω- 
μαίους τα οικεία, αμα δε καϊ μηδένα σπιν&ήρα τού 
πολέμου καταλιπεϊν έ&έλων , έγνω άνασώσασδαι το 
Λάρας η χρήμασιν ήγουν έτέρω τρόπω τινί. περί 
μεν ουν τού χρηναι έξ Ισοτιμίας την είρήνην προ- 
25 ελ&εΐν, πριν η διακρι&ήναι τον έν Αρμενία πόλε- 
μον, έδόκει καϊ ζυνέ&εντο Πέρΰαι. μελλόντων δΐ 
δσον οϋπω παραχωρησαι 'Ρωμαίοις καϊ τού Λάρας 
η ούδενός ήγουν όλιγίστης χρυΰίου ποσότητος, δη- 
λονότι πρότερον άφ^σταμένων "Ρωμαίων Περσαρ- 
μενίας καϊ Ιβηρίας, έν φ τα τοιάδε οί έζ εχα- 
τέρων διαλεγόμενοι (διαλέγονται Ββΐϋί.) πρέσβεις, 
γέγονεν (ή) κατά την Άρμενίαν Συμπλοκή, έν % 



96 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

προβπταίύαντες οί 'Ρωμαΐοι μεγάλος παρά πολν 
της ίλπίδος ες το ήττον ώλίό&ηΰαν. διό δη των 
Περύών ταϊς ενπραγίαις επηρμένων , ό ΰφών βα- 
ύιλενς έφαακεν ολως περί το την πόλιν το Λάρας 
ένδονναι 'Ρωμαίοις μη ένδε%αΰ&αι λόγον τινά. αν- 5 
τός μεν γαρ κατά τον κοινόν τον πολέμον &ε6- 
μόν βία καϊ δννάμει ίζελεΖν καϊ προακτήβαΰ&αι 
το Αάρας άπιΰχνρίζετο' τονς δε γε 'Ρωμαίονς Πέρ- 
α αρμενίαν τ ε καΐ Ίβηρίαν άποΰτήΰαι παραόπονδή- 
όαντας, προς δε γε και άφηνιάόαντας τονς ταντ-% ίο 
οίκονντας άπο Περύών νποδε%αβ&αι. κάί τοίννν 
αν&ις 6 βάρβαρος &ραύνς τε καΐ νψανχην ην, και 
μεν ονν έπι τοϊς ζννενεχ&εΐύιν ίβρεν&νετο μέγα. 
ήπείλει δε και προ τον πέρατος των τριών έτών της 
ηδη ξννεΰτώσης εκεχειρίας, ης ίντός έδόκει την βΙ- 15 
ρήνην ανά την εω έρρώύ&αι, τά οπλα κινήύειν, καΐ 
κατ αντην γ ε δήπον την προς ηλιον άνίύχοντα 
χώραν %νγκροτήβειν τον πόλεμον, πρότερον κατά- \ 
δέμενον 'Ρωμαίοις το νπερ της τοιαύτης ανακωχής 
δεδομένον χρνβίον, ήνίκα Ζαχαρίας 6 Ιατρός και 2ο 
τόδε ίμπεδώβας νπηρχεν. ίψαύκε ίΙ τά χρήματα 
άποδώαειν κατά τοΰοντον, καθ' οΰον ένέλιπε τή 
τριετία ' είτα όντως πολέμον άπάρξεβ&αι αν&ις. 
ταντην ονν Μεβώδον οΐα δη έκ βασιλέως Περύών 
άπαγγείλαντος την γνώμην, οι των "Ρωμαίων αρχον- 25 
τες παραβήύεα&αι μεν οΐδε τάς %νν&ήκας ηκιστα 
ϋλεγον' ονδε γάρ ξνντετάχ&αι ίν ταις ίζεΐναι %·&,- 
τέρω βονλομένω των μερών η τον χρνΰίον παντός 
ηγονν μοίρας τινός ως την τψρααχόμενον άναδοα- 
μονόης διαρρηγννναι τάς όπονδάς. ομως δ 9 ονν 80 
περί τοντων αν&ις ίν άπορρήτω άλλήλοις Μεβώδης 
τε καΐ Ζαχαρίας εν τω αντω Ανερχομένων διελε- 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



γέσ&ην , έχοινολογονντό τ ε και προντί&εσαν τά όσα 
αμφω τώ άνδρε φόντο χρηναι είρησ&αι' έπειρώντό 
τε έτερος έτερον όπως ξννέλ&οιεν ές καταλλαγάς αί 
πολιτεΐαι. καΙ Μεβώδης μεν ίσχνρότατά πως άπο- 

5 μννμενος ην ώς βονλεται τώ Καίσαρι χρησιμώτατα 
έζειπεΐν* αίτησασδαι, χαϊ μεν δη έπιτηδειότατος εί- 
ναι οΐ' Ζαχαρίας δε (ηρετο) ει οϊόν τε εϊη λα%ραιό- 
τατα χαϊ ηχιστα έζεπισταμένον τινός νπερ της πό- 
λεως τον Ααρας ρητόν τι παραβχεϋ&αι χρνσίον. 

ίο Ζαχαρίας δε εφασχε τά τοιάδε, έπιτετραμμένον αντω 
προς τον Καίσαρος, ονχ ές το εμφανές, ονδε μην 
έτερον έζεπισταμένον τινός η Μανριχίον τον Παν- 
λον, τά μάλιστα εννονστατα ώς τον Καίσαρα έχον- 
τος, ος ίν τω τότε τον βασίλειον Ι&ννειν έχληρώ- 

15 ύατο λόγον' ώστε άμέλει μηδε προς των βασιλείων 
γραφέων τά περί τον τοιονδε γεγράφ&αι, τω μάλα 
έν παραβνότω είναι τά βεβονλενμίνα τω Καίβαρι. 
γράφει δ' ονν Ζαχαρίας ώς εΐ'ποις σν (Ζαχαρία, 
ώς, εί λέγοι σοι Νίβΐ).) Μεβώδης λντρα δή&εν τον 

20 Ααρας τον βασιλέα χομίσασ%αι Περσών, αντω πει- 
σ&ήσεται δ Καίσαρ τά χρήματα χατα&ήσειν , χαϊ δη 
ονχ ές άναβολήν. ταντα τοίννν Ζαχαρίον , εί χαϊ 
μη αναφανδόν, νπαινιττομένον δε όμως τώ Μεβώδβ, 
ονδεν όγε Εφασχε περί τούτον επιτετράφ&αι προς 

25 τον βασιλέως Περσών, ονδε μην άνέ%εσ&αι όλως 
έπϊ χρημασι μετα&εϊναι τό Αάρας. διεβεβαιοντο {δϊ) 
εμπης χαϊ όρχοις τισίν έπετί&ει τό πιστόν ώς ννν εί 
προέλ&οιεν αί %νν%ηχαι, νστερον αίτονντι τώ Καί- 
σαρι δώσειν ώσπερ έξαίρετόν τι δώρον τον βασιλέα 

3ο Περσών την πόλιν. πρόδηλος ονν ην έντεν&εν μη 
έρρωμένα φρονών τή ' Ρωμαίων άρχή , αλλά πόρρω 
της αληθείας φδεγγόμενος, βονλόμενός τε 'Ρωμαίονς 

ΗΙ8Τ. ακ. ΜΙΝ. II. 7 



Οίςίΐίζβοί Οοο^Ιε 



98 ΜΕΝΑΝΓΚΙ 

μεν αμαχητί νπαναχωρησαι της Περΰαρμενίας καΐ 
Ιβηρίας , τελενταΐον 9% άμφΐ τον Αάρας αίτεϊν καΐ 
των έπηγγελμένων ηκιατα τνγχάνειν, είτα την εν 
νατερω βονλην , κα&ά δηπον το περιφερόμενον 
εκείνο φηβι , μη έχειν ίαχύν , ωαπερ καΐ Σονανίας 5 
πέρι ίν τω πρώτω ήπατή&η Πέτρος νπό τον Ζίχ. 
ομοίως ονν χαϊ 6 Μεβώδης ήβονλετο δράβειν. έπεί 
δε έώρα Ζαχαρίαν έβότι έμφρονέβτατον χαϊ ονχ οί- 
ον τε ον αντω παρακρούδαβ&αι τον άνδρα, 6 δε την 
ετέραν έτράπετο, ως αν τρόπω τω άπατη περιέλ&οι ίο 
τονς 'Ρωμαίονς. ίπΐ χρόνον γαρ τίνα ζννήει ίς 
ταντό τοις άμφΐ Ζαχαρίαν, έλπίδα νποβτρωνννς 
ώς £ΰοιτο είρηνη χαϊ ως έπινενύοι 6 Περσών βασι- 
λεύς ένδονναι 'Ρωμαίοις το Λάρας, ταύτη οΐόμενος 
έχλύσειν την εις τον πόλεμον προ&νμίαν τον Καί- ΐ5 
ααρος. χαϊ ονν έν τοιοϊύδε τριβομένον τον χρόνον, 
χαϊ των ε% εχατέρας πολιτείας πρέσβεων περί ταντα 
ένησχολημένων, οντω τε φερομένον τον εωον πολε'- 
μον έπ' άδήλοις, χατά δε το τέταρτον Ετος Τιβε- 
ρίον Κωνσταντίνον Καίσαρος βασιλείας έν τη Θράκη 20 
ξννηνέχ&η το Σχλαβηνών έ&νος μέχρι πον χιλιάδων 
εκατόν Θράχην χαϊ αλλα πολλά ληίσασ&αι. [Εχε. <1β 
1β£ίΐΙ. ρ. 120—124 Ρ3Γ., 320-327 Νίβ1)ΐώι\] 
48 "Οτι κεραϊζομένης της Ελλάδος νπό Σκλαβηνών 
578, καΐ άπανταχόσε άλλεπαλλήλων αντη έπηρτημένων 25 
των κινδύνων, ό Τιβέριος ονδαμώς δνναμιν άζιό- 
μαχον έχων ονδε προς μίαν μοϊραν των αντιπάλων^ 
μήτι γε καϊ πρό&πάσαν (πάντας Ββΐιΐί.), οντε μην 
οίος τε ων πολέμοις σψίσιν νπαντιάξειν τω άνά τονς 
εωονς πολέμονς τάς "Ρωμαίων τετράφδαι δννάμεις, βο 
πρεσβεύεται ώς Βαΐανόν τον ηγεμόνα των 'Λβάρων, 
τηνιχαντα ον δνΰμενώς έχοντα προς 'Ρωμαίονς, 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



άλλως δ^ τη καθ' ημάς πολιτεία χαίρειν έ&έλοντα 
δή&εν εν&νς έκ προοιμίων της αντον Τιβερίον βα- 
σιλείας, ταύτη τοι καϊ πεί&ει γε αντον κατά Σκλα- 
βηνών αρασ&αι πόλεμον, ως αν όπόσοι την "Ρωμαίων 
δδηοΰσι^ τοις οίκείοις άν&ελκόμενοι κακοΐς, έπαρκέ- 
σαι τε βουλόμενοι τη πατρώα κατά το μάλλον, παυ- 
σαιντο μεν του την "Ρωμαΐκην λεηλατειν, οι δε περί 
της οικείας τον κίνδννον αναδύονται, τον Καίσα- 
ρος τοίννν την τοιάνδε ως αντον βτείλαντος πρε- 

ιο σβείαν, οϋτι ήπεί&ηαεν 6 ΒαΙ'ανός. εκπέμπεται δ' 
ουν έπΐ τούτω Ιωάννης, ος δη των νήσων διηνυε 
την άρχην τηνικαΰτα καϊ τάς Ίλλυρίδας Ι&ύνειν 
έλαχε πόλεις, ούτος παραγενόμενος εν Παιονία τη 
χωρα , μετηγαγεν ές την "Ρωμαίων αντον τε τον 

15 Βαϊανόν και τάς των Άβάρων δυνάμεις, ίν ταϊς δη 
λεγομέναις όλκάσι μακραις τά βαρβαρικά διαβιβά- 
αας πλήδη. καϊ λέγεται άμφΐ τάς εξηκοντα χιλιάδας 
ιππέων δωρακοφόρων ές την "Ρωμαίων διαπορ&μεν- 
δήναι. έν&ένδε αυδις διά της Ιλλυριών διαγαγών, 

2ο είτα ές την Σκυ&ών άφικόμενος, ϊμπαλιν διελδεϊν 
παρεσκευασε τον "Ιστρον έν ταΐς κάλου μέναις άμφι- 
πρύμνοις των νεών. έπειδη δε έπεραιώ&η ές το 
κατ αντίκρυ του φεί&ρου, παραχρήμα τά$ τε κώμας 
ένεπίμπρα των Σκλαβηνών καϊ έαίνετο τους άγρους, 

25 ηγέ τε καϊ έφερεν άπαντα, ούδενός πω των έκεϊσε 
βαρβάρων δαρρήσαντός οί ές χείρας έλδεϊν, ές τά 
λάσια δε καϊ κατηρεφη της ϋλης καταπεφευγότων. 
η δε των Άβάρων κίνησις κατά Σκλαβηνών (εγίγ- 
νετο) οϋτι γε μόνον της του Καίσαρος ένεκα πρε- 

3ο σβείας καϊ τω βοΰλεσ&αι τον Βαϊανόν "Ρωμαίοις έκ- 
τΐσαι χάριν άν& ων ές τά μάλιστα έφιλοφρονεΐτό γε 
αυτόν 6 Καίσαρ, άλλ' ότι γε αύτω καϊ έχ&ιστοι 

7* 



100 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



νπηρχον Ιδίας εκατι δυσμένειας. &τειλε γάρ ώς 
αυτόν Λαυρέντιον καϊ τους όσοι εν τέλει τον £&νονς 
6 των *Αβάρων ηγούμενος, ΰφάς τε νπακονειν κε- 
λενων Άβάροις και ές φόρου άπαγωγην ϋσεσ&αι 
άναγράπτονς. Λανρίτας δε καϊ οΐ γε ξνν αύτω ηγε- 5 
μόνες "και τις άρα" εφαΰαν "ούτος πέφυκεν αν- 
θρώπων καϊ ταϊς του ηλίου Ξέρεται άκτΐσιν , ος την 
κα&' ημάς νπήκοον ποιήσεται δύναμιν; κρατεϊν γάρ 
ημείς της άλλοτρίας είώδαμεν , καϊ ονχ έτεροι της 
ημεδαπής, και ταύτα ημΐν εν βεβαιώ, μέχρι πόλε- ίο 
μοί τε ώΰι και ξίφη" όντως άπαν&αδισαμένων 
των Σκλαβηνών, ονκ άλλως και οΙ"Λβαροι διετέ- 
λουν χρώμενοι μεγαληγορίαις. είτα έκ τούτον προ- 
πηλακιΰμοί και νβρεις, και ατε βάρβαροι τω σκληρά 
τε και ογκώδη φρονήματα έχειν την ώς άλλήλονς 15 
άνεύόβηβαν ϋριν. καϊ οι ΣκλαβηνοΙ το 0φών αντών 
όργίλον ονχ οιοί τε οντες εγχαλινώύαι τονς εκειύε 
άφιγμένους πρέσβεις άναιρούσιν, ώς ετέρω&εν αμε- 
λεί ίκπνστα γενέσθαι ταύτα Βαϊανω. τούτο τοιγαρ- 
ονν κατά Σκλαβηνών έπίκλημα ποιούμενος έκ πολ- 2ο 
λον 6 Βαϊανός, και νποκρύφιον $χων ώς αυτούς το 
εχ&ος , και άλλως άσχάλλων, οτι αντω νπήκοοι ονκ 
έγένοντο , μήτι γε προς αυτών και τά ανήκεστα πε- 
πονθέναι, και άμα μεν χάριν είδέναι βονλόμενος τω 
Καίσαρι, άμα και πολνχρηματον την χώραν ενρή- 25 
σειν οΐόμενος, άτε έκ πολλού της "Ρωμαίων νπό 
Σκλαβηνών (πεπορ&ημένης) , της δε κατ 9 αν- 
τονς γης προς ετέρον τινός πάντων έ&νών ουδαμώς. 
[Εχε. (Ιο Ιβ^βΙ. ρ. 164-165 Ραι\, 404-407 Νίβΐ).] 
49 "Οτι δ Καίσαρ έστειλε κατά την Ίταλίαν χρνσίον 3ο 

578. — * ' ίν * «ν # 

σνχνον , αχρι κεντηναριων τριάκοντα, ατινα γε δη- 
πον Παμφρόνιος όνομα, αξίωμα βασιλέως πατήρ. 



ΓΕΑΟΜΕΝΤΑ. 101 

εκομίβατο Ικ της πρεαβντέρας 'Ρώμης, κατά δη την 
βαΟιλίδα τηνικαύτα άφιγμενος έπΐ τούτω, έφ' ω 
δεήΰεις τω Καίοαρι προύαγαγεΐν τη Ιταλία έκτε- 
τρνχωμένη ταΐς των Λογγιβάρδων έπιδρομαϊς έπα- 

\μύναι. ο ό*£ Καΐααρ, ίπεί αντω 6 πόλεμος ο Περ- 
σικός άπαντα ην καϊ ένεκειτό γε όλος, ίκεΐβε 6τρα- 
τιάν ονχ οϊός τε ην έκπεμπειν . οι5ό^ μην αμα τη 
εφ καϊ κατά την εύπέραν πολεμητέα γε αντω είναι 
εδόκει. χρήματα δε άλλως £π έδωκε Παμφρονίω, έφ' 

10 ω τινας των ηγεμόνων τον Λογγιβάρδων ίδνονς, εί' 
πως γε £ΰται αντω δννατά, πείΰοι τον κίρδονς 
ιμείραντας μεταβαλεΰ&αι ως 'Ρωμαίονς %νν τη κατ 
αντονς δννάμει, και τούτο μεν τη Ιταλία μη ενο- 
χλεΐν, τούτο δε καϊ κατά την εω πολεμηαείοντας καϊ 

15 τη 'Ρωμαίων ίπικρατεία έπικονρηΰαι. άπει&ονντων 
δε των Λογγιβάρδων , οία εικός , την ετέραν ίεναι, 
και τινας των Φραγγικών ηγεμόνων διά της των 
χρημάτων επιδόσεως εταιρίΰαό&αι, καϊ ταντη γε 
λεηναί τε καϊ έκτρΐφαι των Λογγιβάρδων την ίν- 

20 ναμιν. [Εχο. (Ιβ 1β§αΙ. ρ. 124 Ρ3ΐ\, 327—328 Νίεΐ).] 

"Οτι ηνίκα Τραϊανός καϊ Ζαχαρίας 6 βαΰίλειοςδΟ 
Ιατρός τάς όπονδάς έτί&εντο, παρ 9 εκαβτον τηνι- α * 
καντα των όπωβονν προϊόντων λόγων η καϊ γρα- 
φομένων ίν ταΐς %νν%ηκαις, εϊ γε Τραϊανός η 

25 Ζαχαρίας, εφ' οϊς οΐ Πε'ρσαι έπραΰβον , οΐγε ονκ 
ήβονλοντο %ννομολογεΐν , Μεβώδον τηνικαύτα η 
όιωπάν και μόνον τό προβταττόμενον δέχεβ&αι κε- 
λενοντος η τοντονί τον άνδρα άπειλούντος αντοΐς 
επαφήΰειν, και αμα τω λόγω ίπιδεικννντος τον 

3ο Ταγχοΰδρώ τηνικαύτα τοις όρίοις. έφεατηκότα της 
εώας, καϊ δη τέλος έπαφέντος, καϊ πλείΰτας όαας 
κώμας τε και άγρονς ίμπρήϋαντος, εως οϊ γε 



102 



ΜΕΝΛΝϋΚΙ 



άμφΐ Τραιανόν αυτοί το χρυσίον ήκον κομίζοντες 
των σπονδών, και τοσαύτη δήπου χρησαμένου κατά 
"Ρωμαίων ϋβρει Μεβώδου ώς μηδέ άζιώσαι τα εϊρη- 
ναΐα χρήματα έν τοις με&ορίοις κομίσασ&αι, έγκε- 
λεύσασ&αι δε 'Ρωμαίοις ές την Νίσιβιν άποσώσαι, 5 
ετερά τε ουκ ανεκτά περί την τον χρνύίον παράλη- 
ψιν κατανδαδιύαμένον τε και έπεντρυφήσαντος αν- 
τοίς, ύστερον δε ές τούτο αυτό περιελ&εΐν και 
δεη&ήσεσ&αι "Ρωμαίους Χοσρόης έλπίσας, εΐ γε κα- 
ταπροτερττιΰοι τον της εφόδου καιρόν των σπονδών ίο 
άφροντιστήσας, η και δράσειν Ισως τι μέγα, και χα- 
ταπλαγέντα τον Καίσαρα τελέως της Περσών Αρμε- 
νίας τ ε καϊ Ιβηρίας καΐ των έκείντ] χωρίων άποστή- 
ΰεα&αι, παρά πολύ την της εω δήωσιν της Περΰαρ- 
μενίων τε και Ιβήρων προσχωρήσεως ήγούμενον' ΐδ 
άμα δε και έπέπυΰτο Χοΰρόης παραΰκευάξειν στρα- 
τιάν ές τά μάλιότα πολλήν τον Καίσαρα , και ήδη 
στέλλειν κατά την εωαν Ιππαγωγούς όλχάδας' όλίγω 
πρότερον η αϊ τριετηρίδες σπονδαΐ τελευτήσεσ&αι 
Εμελλον , προ ήμερων δήπου τετταράκοντα έπαψίησι 20 
κατά της "Ρωμαίων γης της εκ των ορίων του Λά- 
ρας ες τήν μέσην των ποταμών στρατιάν ίππικήν, 
άμφι τάς είκοσι χιλιάδας, ης περί τάς δώδεκα μεν 
ήσαν Πέρσαι, &υρεοφόροι τε και ίπποτο%όται, Σάρα- 

κηνοι δ\ καϊ Σαβεΐροι (ων Συμπάντων ήρχον οί 25 

δίφρίβΐ Νίβ1>.) συν τοις "Ρωμαίων άρχονσι περι τον 
πώς δει προελ&είν τήν έν γένει όρεινήν (είρήνην 
Νίβΐ).) διασκεπτόμενοι. ο δή καϊ μάλιστα άλαξονείας 
τε καϊ άναισχυντίας ου μικράν προσήψε τω Χοσρό% 
δό^αν, τάς τε ζυν&ήκας οΰτω πως άνέδην ουκ όχνή- 3ο 
σαντι %υγχέαι, καϊ ταύτα ολίγης προς το πέρας αντω 
ένδαψιλευομένης παραδρομής ημερών, καϊ οτι γε 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



103 



τον αυτόν, άτε δη έπεγγελών "Ρωμαίοις } άμα τε και 
περί ειρήνης διαλεχ&ηΰόμενον έν τοις όρίοις έχειρο- 
τόνηΰεν καϊ άμα έν τοις αύτοϊς χωρίοις, έν αυταϊς 
ώς ειπείν ταϊς ήμέραις πολέμου τε καϊ ταραχής και 
5 ΰπονδών αυγχύβεως αίτιον, τούτον δή ούν τον 
Μεβώδη βουλευμάτων τε ηγούμενον καϊ τοϋ παντός 
ϋχοντα κύρος όπλίΰας έξέπεμψε, προς γε και Σα- 
πώην τον Μεαιράνου (Μαιράνου Γγ. 52), ανδρός 
ουκ άγεννοϋς άπενεγκάμενον δόζαν. [Εχε. <1β 1β§3ΐ. 
ίο ρ. 165—166 Ρ3Γ., 407—409 Νίβ1)ΐιΗι\] 

"Οτι οι Μήδοι δεδιότες την των 1 Ρωμαίων είσβο- 51 
λήν κατά της Περΰών υαον οϋπω έΰομένην και Λ ' 5 
έπανιόντες το λεγόμενον Θαυνάριος φρουριον, χη- 
ρεϋον "Ρωμαϊκής έπικουρίας, έν κατοχή έποιήΰαντο' 
15 καϊ έπ' οίκου άνεχώρηΰαν, μηδέν το παράπαν της 
άναιΰχύντου των βπονδών ζυγχύΰεως α%ιόν τι πο- 
ριβάμενοί) μήτε μην μέγα τι "Ρωμαίους βλάψαντες, 
ώς ύπωπτεύ&ηΰαν την αρχήν. [Εχα (1β 1β£3ΐ. ρ. 125 
Ρ*ι\, 328—329 ΝίβΙ)ϋ1ΐΓ.] 

20 "Οτι Ταγχοΰδρώ ααφώς έξεπιότάμενος καϊ αυ- 52 
τός την Χοΰρόου βουλήν, ώς Μεβώδης άναπτερώ-* 6 
6ας αυτόν εϊη μη μεΐναι το πέρας των τριετηρί- 
δων απονδών, αϊ γε άμφϊ της εω έμπεδω&εΐβαι 
έτύγχανον, καϊ ότι οϋτω δοκούν αύτω αναμφιβόλως 

25 έμβαλειν αυτόν τε Μεβώδην καϊ Σαπώην τον 
Μαιράνου κατά της προς τήν εω των "Ρωμαίων 
έπικρατείας, είτε προύτεταγμένον οί τοιάδε έκ Χο- 
ΰρόου εΐτε και αυτομάτως τούτο βκοπών έφ' εαυ- 
τού , ώοπερ άμέλει δευτέραν άφεϊς αγκυραν, έκτρα- 

3ο πεϊς άπό τού Κι&αρίξων ώρμηβε και αυτός κατά τής 
"Ρωμαίων έν ανατολή χώρας άπό των Αρμενίας έμ- 



104 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

βολών, διπλην έκεΐσε την ταραχην ποιησόμένος. 
[Εχε. ύβ Ιββ&Ι. ρ. 125 Ρηγ., 329 Νίβ1>ϋΙιι\] 

\ διιίιΐβδ ν. έμβρι&ή νούν' Μένανδρος "6 δε Ταγ- 
χοσδρώ, 6 τον Χοσρόου στρατηγός , ουχί έλέφαντάς 
τε καΐ άγροίκων ομιλον χαΐ έτερα αττα φόβητρα, 5 
κόμπω μεν αρμόδια, ένεργά δε και έμβρι&ή ουδα- 
μώς , άλλα τους μαχιμωτάτους τε καΐ ενοπλοτάτονς 
άγείρας, πλήθους τε άγεννούς αντάλλαγμα τους τά 
πολέμια δεινούς άποκρίνας" καΐ αν&ις' " εστάναι 
τε έμβρι&έστατα καϊ έπαμύνειν τη πόλει" ίο 

Εαάβπι ΓβρβΙιιηΙιΐΓ ν. Ταγχοσδρώ. ΑΙΙβπιπι Γγ3§- 
ιηβηΐιιπι βη Μβηβη<Μ δίΐ Νίβΐίϋΐιπϋδ, ρΗϋδ αη Ιιαε ρβΓ- 
ϋηβαΐ ίηοβΓίυπι βδδβ Μϋΐίβηΐδ βηίαιαάνβιΙβίΊΐηΙ. 

I: "Οτι 6 Τιβέριος καϊ ετερόν τι προστί&ησι τω δε- 
δογμένω και ές τά μάλιστα &εώ κεχαρισμένον. ΐδ 
πολλούς γαρ των παρά 'Ρωμαίοις δορικτήτων Περ- 
σών , μάλιστα τους έν τέλει, ων £νιοι καϊ τω βαβι- 
λείω γένει Συνημμένοι ησαν, έστειλε Χοσρόη δωρο- 
φορήσας. είτα πρέσβεις έπΐ τω τοιωδε έζέπεμψε 
Ζαχαρίαν τε αυ&ις, τον βασίλειον Ιατρόν , ατε πολ- 20 
λάκις χρησιμώτατά τε και ευνούστατα έξυπηρετησά- 
μενον ταΐς κατά τον πόλεμον τούτον πρεσβείαις. 
τούτον δη ούν τον άνδρα τη λεγομένη άπό έπαρχων 
ά\ία διακοσμήσας έχειροτόνησε και πάλιν, καϊ δη 
πρεσβευσόμενον άφηκεν, οϊα δή και αυτού Ζαχα- 25 
ρ ίου την πρεσβείαν ταύτην γενέσθαι ξυνω&ήσαντος, 
ύύν τω καϊ Θεόδωρόν τινα, ενα των βασιλείων μα- 
χαιροφόρων, αξίωμα και αύτώ στρατηγού περι&εές. 
τούτω τώ άνδρε πρεσβευσομένω άπονείμας Χοσρόγι 
έζέπεμψεν, ϋγραψέ τε έπιεικείας άνάπλεα ρήματα. 3ο 
ό ά& νους της έπιστολής' "έγώ και βούλομαι την 
είρήνην καϊ δια το δεόσδοτον ούσαν ασπάζομαι, χαΐ 



ϋίςίΐίζβά 6γ Οοο^Ι 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



ωσπερ φύσει τινί προσιξάνει μοι τά της φιλίας υμών. 
τοιγαρούν ετοίμως έχω της Περσαρμενίας τε πάσης 
άφίστασ%αι και Ιβηρίας, ου μην των βουλομένων 
ημϊν υπακούειν Περσών Αρμενίας τ ε καΐ Ιβήρων. 
5 άναδίδωμι δε καΐ τό Άφουμών φρουρών, χαΐ της 
Άρζανηνής υμΐν παραχωρήσω, το Λάρας μόνον αντί 
τοσούτων άνακομιζόμενος προς υμώνΓ ταύτα Τιβέ- 
ριος ο αυτοκράτωρ Χοΰρόγι σημήνας έφήκε Ζαχα- 
ρία τε χαΐ Θεοδώρω χαΐ μεγίστων πρέσβεων έχειν 
ίο ίσχύν και την είρήνην ως αν οϊοί τε έσοιντο διατι&έ- 
ναι. μετά ταύτα της οδοιπορίας Ετι σχομένω στα- 
λέντε άνδρε, οντω παρασχόν, χαϊ Χοσρσης 6 Περσών 
βασιλεύς καταπλαγέίς τοις ξυμβεβηκόσι, προφ&άσας 
εκπέμπει ώς τον 'Ρωμαίων αύτοχράτορα πρεσβευτήν, 
ΐδ χαϊ άφικνεϊται χειμώνος αρχομένου ηδη ος έπΐ ττ} 
πρεσβεία έχειροτονή&η Πέρσης άνήρ, τούνομα Φε- 
ρογδά&ης, ούχ ήττον και αύτός φιλαν&ρωποτάτους 
έν έπιστολτ} διακομίζω ν λόγους προς του Περσών 
βασιλέως, εν % έγέγραπτο ωδε' *' ει μεν το δίκαιον 
20 ποιήσαι βουλη&είης, ώ "Ρωμαίων βασιλεύ, καλώς αν 
πράζοις τους τε την άποστασίαν της Περσαρμενίας 
βουλεύσαντας γενεάρχας εκδιδούς ήμϊν ύφ έχοντας 
ποινάς, έν τοις όρίοις τε της Περσών τε καΐ 'Ρω- 
μαίων άναρτη&ησομένους , διδούς δεκαΐ την έντεύ- 
25&εν συμβάσαν ξημίαν Πέρσαις. εί δε προς ταύτα 
έναντίως έχεις, πράζαι το φίλοις πρέπον' τούτο δέ 
έστι ζυνδραμεϊν έν τοις ορίοις αύ&ις τους έκατέρας 
άρχοντας πολιτείας, τά της ειρήνης, ώς αν δύναιντο, 
μεταξύ αλλήλων δια&ησομένους' έφ' ω δε τά τοί- 
χο αύτα προελδεΐν, άνακωχήν γενέσθαι τινά! 9 ωδε μεν 
ου ν καΐ η Χοσρόου έδήλου έπιστολη' πλείστων δε 
ημερών κατά την βασιλίδα πάλιν διαγενομένων εν 



106 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



ταΐς ίν μέσω σννονσίαις Τιβερίον τον βασιλέως και 
Φερογδά&ον τον Περϋών πρεσβεντον , γράφεται, μεν 
άπιούσιν επί την πρεσβείαν Ζαχαρία τε καΐ Θεοδώρω 
τοις πρέσβεσιν ίνδιατρΐψαι κατά την εω, και οντι 
μάλα ίν σπονδή %έσ&αι δηλώσαι όφών αντών την 5 
παρονσίαν βασιλεΐ των Περσών, πρϊν η εκ της βα- 
σιλίδος άφε&είη Φερογδάδης 6 Περσών πρεσβεντης. 
προελδόντων δε και κεκινημενων ίσότι πλείστων 
λόγων, εκπέμπει τον Φερογδά&ην 6 βασιλεύς ίπϊ 
τούτοις, οίς δη και προ τον έγεγράψει δια των *Ρω- ιο 
μαίων πρέσβεων, ίκεχειρίαν δ$ οντι ωετο δεΐν έπι 
μήκιστον χρόνον ένδιδόναι Πέρσαις' άποχρην γαρ 
έφασκε τω βονλομενω την είρηνην καΐ μη δια τνς 
τον χρόνον πλείονος άπατης προμη&ενομενω πα- 
ρασκενης άφορμην και δύο μηνών η τριών παρα- ιό 
δρομήν. και ονν άπηρεν έπΙ τοις τοιοϊσδε 6 Φε- 
ρογδά&ης ίκ τον Βνξαντίον. [Εχο. <1β 1β§3ΐ. ρ. 125 
Ρ3Γ., 409—411 ΜβΙηΛι·.] 
) Ότι 'Ρωμαΐοι καΐ Πέρσαι %ννεστησαντο αν την 
είρηνην, εί μη Χοσρόης ωχετο έ% ανθρώπων καΐ μ 
Όρμίσδας 6 Χοσρόον, άνοσιονργός όντως άνηρ, την 
κίδαριν άνεδησατο. οΐμαι μ\ν ονν ίγωγε ονκ άλ- 
λως , πλην αλλά και ως έκνρώ&η , άτε Χοσρόον £τι 
περιόντος, Ζαχαρίαν τε καΐ Θεόδωρον ίσφοιτησαι ές 
την Περσών πρεσβενσομένονς. ονπω γάρ την των » 
Σύρων παραμειψάμενοι ησαν και ούδϊν ο, τι της 
^Ρωμαίων ένηλλάγη πρεσβείας, διό καϊ εκ βασιλέως 
αντοις γράμματα ίστάλη έχεσ&αι της όδοιπορίας έπϊ 
τοις αντοΐς' γνώναι μεν γάρ ίν μέσω την Χοσρόον 
τελεντήν, ομως δε και προς τον ίκείνον παϊδα ού%& 
άλλως φρονεΐν, ετοίμως δε ίχειν τον πόλεμου έπι 
τοΐς ηδη Χοσρόη γραφεΐσι καταλΰσαι' ετι γε μην 



ΓΕΔΟΜΕΝΤΑ. 107 

και τους άφε&έντας αιχμαλώτους ώς αν έγχειρίοωοι 
τω Περαών βαβιλεΐ. προβημήναντες τοίννν οί Γ Ρω- 
μαίων πρέββεις ΰύν πολλή τε τιμή καΐ ευφημία κατά 
την Νίβιβιν έγένοντο' έν %αυματι τε μεγίβτω έποι- 
5 οϋντο Πέρΰαι την 'Ρωμαίων άμφΐ τους δοριαλώτους 
φιλαν^ρωπίαν. έν τούτω δε καΐ Τι β έρως 6 αυτο- 
κράτωρ ατέλλει αύδις, του ηρος αρχομένου, Μαυρί- 
κιον κατά την προς άνίύχοντα ήλιον άποκαραδοκή- 
ύοντα το έΰόμενον, έγκελευΰάμενός οί, προς οπερ 

ίο αν ό Περσών βααιλεύς τραπή, ύπαντιάξειν τε και 
παρασκευάξεα&αι προς εκατέραν των πραγμάτων ρο- 
πήν. και ο μεν, κα%ά βαΰιλεΐ έδόκει, ανά την εω 
έμενε, το πρακτέον έπιτηρών' προϊόντων δε των 
πρέαβεων ές τά η&η Περαών, ίπειγομένων τε &εά- 

ΐδ $αι$%αι τον αρτι τω βαΰιλείω &ρόνω έπιβεβηκότα, 
οίομένων τε ές τά μάλιβτα τεύζεβ&αι τιμής, ου μην 
άλλα καϊ των απουδαζομένων οϋτε (ούδενός ΝίβΙ>.) 
άποτεύζεύδαι, οία μετά τοΰαύτην νίκην πράους τε 
χαϊ πάβης αύ&αδεέας άπηλλαγμένους του 'Ρωμαίων 

20 βαΰιλέως έπικομιξόμενοι λόγους' καϊ ώς ου μόνον 
α%ρι ρημάτων αύτοϋ το φιλάν&ρωπον, μάλλον μεν 
ουν ίργοις έπιδεικνυμένου , τω τοΰούτους δοριαλώ- 
χους τοις Πέρΰαις αυτούς έπαναγαγεΐν , τούτων ελ- 
πιξόντων γε αυτών κυρήβαι αναμφιβόλως , ές του- 

25 ναντίον Συνέβη απαν. πρώτον μεν γαρ κατά μέβον 
της όδοιπορίας τών τις παρά Πέρβαις τοις βαΟιλι- 
χοΐς τε και δημοοίοις πράγμαΰιν εξυπηρετουμένων, 
ους, εϊ τις τή Λατίνων χρήβοιτο φωνή, άΰηκρήτις 
ττροβαγορεύαειεν , ύπαντιάβας ήρετο ΰφάς ο, τι βού- 

30 λοιντό τε καϊ ο,τι ηκοιεν καϊ οποίαν άποκομίξοιεν 
άγγελίαν. αλλά τούτω μεν οι γ ε άμφΐ Ζαχαρίαν τ ε 
χαϊ Θεόδωρον ώδε άπεκρίναντο, ώς τά τοιάδε τω 



108 ΜΕΝΑ ΝΟΕΙ 

παρά Περβαις μαγίΰτρω, χα&ά τούτον χαλοΰβι 'Ρω- 
μαΐοι, ρητεον, χαί ουχί αύτω. ταύτα ειπόντες εϊ- 
χοντο της οδού. έ£ έχείνου ηχεν ετερός τις έχ Περ- 
σών, ος έτριβε την όδοιπορίαν αύτοΐς χαί διαμελλειν 
Ιποίει, βραδυτητος χρώμενος επινοίαις, Ιεναι τε £ςζ 
τά πρόσω μη συγχωρών. ΰτα&μοις τε γαρ πλησιαι- 
τεροις χαϊ παρασάγγαις ολίγοις ίχρητο, άλλοτε άλ- 
λους χώρους περιφερών τε χαί αποπλανών , χάχ 
τούτου τά χάχιστά σφισι προεδήλου, χαϊ ίδείχνυ τη 
περί την όδοιπορίαν πλάνη ουδέν τι φιλοφροσύνης ίο 
έχόμενον η της προσηχούσης αίδοΰς πρέσβεσιν. ην 
δε το πραττόμενον έξ έπιβουλής τε χαϊ μελέτης, 
ώότε έπισχεϊν σφάς οσον αν χρόνον οϊοί τε ωύιν, ίν 
τούτω την χατά δύναμιν πο^σομώΌνς του πολέμου 
παρασχευήν, τά επιτήδεια τε συνα&ροίσοντας άπο- 15 
τε&ηβόμενα χατά δη το οβορ οϋπω άναγχαϊον 4ς 
Νίσιβίν τε χαϊ το Άάρας τάς πόλεις , ε*τι γε μην χαί 
τά πέραν του Τίγριδος ποταμού χαί τά τηδε φρού- 
ρια άνάπλεα &έσ&αι των έδωδίμων, ως άκρίδος 
ούτω ξυμβάν χαταδηληύαμένης τους έχείνη χαρπονς, *> 
χαί αμα έρημωδέντων χατά την προλαβούσαν "Ρω- 
μαίων έπιδρομην απάντων των χατά ταύτα χωρίων, 
λιμού τε ύφοδροτάτου τοις εχεΐσε ίνσχήψαντος, προς 
δε γε έφ' ω χαί στρατολογησαι, ατε πολεμησείοντος 
ες το εμβριθές του βασιλέως Περσών, έπεϊ δε ταντα % 
αύτοις ίβεβούλευτο, μόλις μετά πλείστας οσας ημέ- 
ρας Ιδό&η τοις πρέσβεσιν ές τά βαΰίλεια έσφοιτήσαι. 
χαϊ τά μεν πρώτα, χα&ά τη συνήθεια έδόχει, &οινη- 
σάμενοι χαϊ το έχ βασιλέως γράμμα έγχειρίσαντες, 
προς γε χαί τους δοριαλώτους άποδεδωχότες , εν- * 
θένδε άνεχώρησαν , φιλοφροσύνης μηδέν οτιονν εν- 
ρηχότες. τη δε ύστεραία 6 παρά Πέρσαις της αν- 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ 



λής ηγεμών και Μεβώδης έπνν&ανέΰ&ην την δννα- 
μιν της πρεύβείας. των δε είπόντων ότι δη περι 
ειρήνης ηκοιεν πρεοβενύόμενοι , αντίκα οιγε ον δη 
προαίεντο τονς περι τοντων αντών λόγους, φάΰχον- 

5 τες ονκ έπιτετράφϋ'αι τι τοιόνδε , άλλα ονλλαβάς 
άποδόντας άντιλαβειν χρηναι, καΐ ώς &άττόν γ ε δή- 
πον της Περύών άπαλλαγηναι. ίν φανερώ τοίννν 
ποιηααμένων την έφιεΐΰαν αύτοϊς τοΰτο κέλενΰιν, 
Ζγνωύαν εν βραχεί ο, τι δύναται ή έπιΰτολή τον 

ίο Ρωμαίων αντοκράτορος και την αφιζιν της πρεύβείας 
απαύαν, ώς έτοιμος εϊη καταύβενννναι τα ίκ τον 
πολέμον χαλεπά καΐ την περιμάχητον αντοΐς Άρμε- 
νίαν άπαύαν άμαχητί ένδονναι, παραχωρήΰαι δε 
ΰφιύι καΐ Άρξανηνής, αντιχαριξό μένος τον Άαρας το 

ι^Αφονμών φρονριον. έδέξατο μεν ονν καΐ αν&ις αν- 
τονς βαβιλενς ο Περόών, τραχντητι δε χρώμενος 
προς εκαΰτα των φιλαν&ρώπως γεγ ραμμένων οντε 
άποατήύεβ&αι £φη πώποτε τον Λάρας, ον μάλλον γε 
η της Νιβίβιος η Σηγγάρων, άπερ και αντά εκ 'Ρω- 

2ο μαίων άπιύχνρίζετο ϋχειν ΠέρΟας, οντε μην έλαττώ- 
<5ειν τι των πατρώων κτημάτων, αλλ* εί μεν οιόν τέ 
έατιν, ές άνζηΰιν αντά ένεγκεΐν, εί δ\ μή, άλλα γάρ 
καταλελειμμενα φνλάζειν. Χοαρόην μεν γάρ τον 
πάτερα £φη ώς εί γε περιήν, Ιύως το τοιόνδε £πρα- 

25 %εν αν καϊ το Λάρας άφηκε 'Ρωμαίοις. τω γάρ 
προΰκτηΰαμένω τι και τοντο άποβεβληκότι ονχ όν- 
τως αιΰχρόν' αίΰχννη δε ομοίως άπαύιν άν&ρώποις 
καταπροέύ&αι τά πατρώα, ταντα είρηκώς, διά Με- 
βώδον πάλιν αντοΐς έποίηΰε κατάδηλον ώς έπΐ τίνι 

30 μέγα φρονονντες άξιον 6ι προς ημών άνακομίζεύδαι 
το Λάρας; ποιον νενικηκότες πολεμον; ποίοις έγ- 
καλλωπιξόμενοι τροπαίοις; ποϊ δητα κα%νπέρτεροι 



110 ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



γενόμενοι Περσών; αλλ 9 ότι απειρίας δραζάμενοι 
τον Ταγχοσδρώ καϊ περιαγαγόντες αυτόν ες άλλοτε 
άλλους χώρους, επειδή περιπλανωμένου έ% "Αρμε- 
νίας έκείνον εις 'Λρζανηνήν και από Άρζανηνής ές 
Άρμενίαν άδειαν έσχον οΐ 'Ρωμαϊοι καταδραμεΐν την 5 
εω Περΰών ' τω τοι άρα βρενθύονται ίσως καϊ με- 
γαλαυχοΰσιν, ύποτοποΰντες έν έλάττονι μοίρα τά 
ημέτερα κεΐσθαι. "Ιστωσαν ούν" §φη "'Ρωμαϊοι ώς 
ούδε άλλως ανέχομαι της ειρήνης, εΐ μήπω κατατι- 
θέναι μέλλοιεν καϊ τά όσα προς βασιλέως 9 Ιουστι- ίο 
νιανού έκομιξόμεθα χρήματα άν έτος. 99 τοΰαυττ] 
μεγαληγορία χρησαμένου Όρμίσδα μόλις άφείθησαν 
Ζαχαρίας τε και Θεόδωρος, άχρι τριών ήδη φθινόν- 
των μηνών έκεΐσε ένδιατρίψαντες , πάντων δε των 
δυσχερών ές πεϊραν έλθόντες* καϊ γάρ ούδε οσον ΐδ 
αέρα καθαρόν άναπνεύσαι, ου μην προκύψαι έκ τον 
τέγους, ίνα ένδιαιτώμενοι ήσαν, ξυνεχώρουν οΐς η 
φυλακή τών πρέαβεων άνειμένη έτύγχανε, το τε 
δωμάτιον αυτό ζοφώδές τ ε ην καϊ άδιάπνευστον χαΐ 
ώρα θέρους ές τά μάλιστα άναρμόδιον, ώς δοκειν 20 
είναι το χρήμα είρκτήν. τοις τοιοΐσδε τοίνυν δει- 
νοΐς έκτετριμμένους διαφήκαν, πολλώ δυσκολώτερον 
αύθις προς τήν έπάνοδον αύτοΐς χρησάμενοι, ώς 
μήτε τών αναγκαίων ές το άποχρών σφισι μεταδιδό- 
ναι, τρίβειν τε τον χρόνον και μακροτέραν αντοϊς # 
τήν πορείαν έργάζεσθαι. μιας γάρ ημέρας όδόν 
σφάς άγαγόντες έπι τά πρόσω, ττ} έφεσης δι έτέρας 
άτραποϋ ές τοϋμπαλιν έπανήγον, εως πολλών ανια- 
ρών αυτούς άναπλήΰαντες, ώς και εκάτερον αμελεί 
νόσω βαρύτατη περιπεσεϊν, έξώσθησαν της Περσών. 3ο 
άφικομένης δε ταύτης της αγγελίας παρά βασιλέα 
"Ρωμαίων καϊ παρά τήν πάντων έλπίδα προσπεσον- 



ΓΚΑΟΜΕΝΤ Α. 1 1 1 

• 

σης, ου γαρ ωή&η πώποτε Πέρσας έπι σμιχροΐς 
ουτω χαι λίαν συμμέτροις την είρηνην μη προσδέ- 
ζεσ&αι, Μαυριχίω μεν είχότως έσήμαινεν έ'χεσ&αι 
του πολέμου χατά τον προχωροΰντα τρόπον, χαι τά 
5 άλλα περιεσχόπει, ώς αν άμηγέπτ] οίος τε έσοιτο 
βοη&ήσαι τοϊς πράγμαοιν. οϊ {τω Ββ&Ιί.) 81 τά μεν 
αλλα ούχ είχε χαχώς το στράτευμα* χαΐ γαρ την 
διανομήν των χρημάτων έπεποίητο. [Εχε. (1β 1β£»1. 
ρ. 168—171 Ρθγ., 411—417 ΝίββυΙΐΓ.] 
ίο [διιίόβδ ν. Μαυρίχιος ' "Ούτος δε προχειρίζεται 56 
στρατηγός της εωας υπό Τφερίου Καίσαρος, ος *' 579 ' 
Μαυρίχιος έν πολέμοις μεν χαΐ άγώσιν ονχ έντε- 
δραμμένος, ίμψρων δε άλλως χα! έμβρι&ής χαΐ χα- 
τηχριβωμένος , ζυγχεράσας τε έν εαυτω άμψω τά 
15 ίναντίως ϊχοντα άλληλοις, ογχον φρονήματος χαΐ 
πραότητα, πάσης υπεροψίας τε χαΐ οφρύος έλεύ&ερα. 
τοιούτον δη τίνα τον Μανρίχιον οντά η των πραγ- 
μάτων ηγεμονία παραλαβοϋσα άνέδειζέ πως εύχλεέ- 
βτερον τη πείρα." 
20 Νοηηιιΐΐβ Ιιοπιηι ΓβρβίιιηΙιΐΓ ν. όγχος. Μβηβικίπ 
Ιοουπι βδδβ οοηίβοίΐ νδίβδίϋδ.] 

"Οτι πολιορχούντων "Ρωμαίων το Χλωμάρων, χαΐ 57_^ 
προόβολάς εν χύχλω ποιούμενων , τάς τε έλεπόλεις τί&«πί 
μηχανάς περιστησάντων , προς δέ γε χαΐ υπονόμους 
» Βνερ&εν ύπορυττόντων ές το αφανές, στέλλει Βιγ- 
γάνης ώς Μανρίχιον τον τον φρονρίον αρχιερέα* 
Χριστιανοί γαρ ησαν οϊ της Άρξανηνης άπαντες, 
ταντη τοι, ώς αίδονς άζιω&ησόμενον προς 'Ρωμαίων 
Χριστιανών όντων τον προεστώτα των Ιερών τον 
ιο Χρίστου, Ιχετεύειν επέτρεψε τω μνσταγωγφ , είλη- 
φότας όπόσος ην αύτοϊς χρυσός τε χαΐ άργυρος 
άτίαναστηναι χαΐ μη πέρα πονεϊν. ουτε γαρ ένδώ- 



112 ΜΕΝΑΝϋΚΙ 

■ 

σειν ποτέ Βιγγάνου τον ηλιον όρώντος τους οσοι γε 
ές το Χλωμάρων είσί ( Ρωμαίοις εαυτούς, προσμενόν- 
των τε τη πολιορκία Χριστιανών έσεσ&αι το δια- 
φ&ειρόμενον πλή&ος χαΐ άσεβήσειν 'Ρωμαίους προς 
&εον περιορώντας άναιτίως τους ένδον άπολλνμέ- 5 
νους. ταύτα Βιγγάνης έδηλου. Μαυρίκιος δε πολλά 
τε καΐ επαγωγά τω ίερεϊ διαλεχτείς και τοις αμα 
αύτω προς ίκετειαν άφικομένοις , πίστεις τε εύνοιας 
προς του ιερέως είληφώς, άπαγγέλλειν έκέλεναε 
Βιγγάνη ως, εϊπερ εαυτόν ένδώσει 'Ρωμαίοις, άζιώ- ίο 
ματός τε μείζονος ηπερ έφ' ου νυν έστι παρά Πέρ- 
ααις άζιω&ήσεται προς ^Ρωμαίων, κτήσεως τε δίπλα- 
6ίας και άλλης εύπορίας γενήσεται κύριος, καΐ έτερα 
δέ, όπόσα ην έφολκά, ειπών άφίησιν αυδις Ενδον 
του φρουρίου γενέσθαι τον Ιερέα και τους %ύν αύτω. ΐ5 
αλλά γάρ 6 Βιγγάνης εύνούστατα Εχων ως βασιλέα 
Περΰών και ές την κατ αυτόν πολιτείαν, έτι γ ε μην 
τω χώρω πίσυνος, ηκιστα ταις μεγίαταις ύποσχέσεσι 
Μαυρικίου τά ώτα ύπέσχε, και ταύτα βάρβαρος ών 
ούκ αφήνιασε του πρέποντος, την δε έ% άρχης δου~ *ο 
λείαν τιμιωτέραν ηγήΰατο πλούτου, .στέλλει δε αύ- 
&ις τά ές άγιστείαν του &εού άνειμένα, περιρραν- 
τήριά τε καΐ έκπώματα και άλλα οσα τιμαλφέστατα 
σκεύη, ως Μαυρίκιον, κα&άπερ άμέλει λύτρα τούτου 
του φρουρίου ταύτα ύποδέχεσ&αι άντιβολών, τήνκ 
πολιορκίαν καταλύσοντα. άτάρ 6 στρατηγός έπειδη 
ταύτα έ&εάσατο, ού προσήκατο, καίτοι έρίτιμα τνγ~ 
χάνοντα ' ηζειν γάρ έφασκεν ού τά Ιερά σκυλεύσων 
ούτε μην Χριστώ μαχησό μένος , άλλα σύν Χριστώ 
πολεμήσων , και μάλλον έξαιρησό μένος τους δμοδό- * 
ζους προς τών ούκ όρ&ά φρονούντων Περσών, είτα 
έν απορρητω ε'λεζε τω Ιερουργώ οσα έχρην, σννεχώ- 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



113 



ρηβέ τε αυ&ις εΐ'αω γενέύ&αι τον φρουρίου, ώς δε 
έπανήκε το τελευταίου 6 Ιερεύς 6 βάρβαρος, και ου- 
δέν ότιούν ές το ί&ύ της γνώμης έφ&έγξατο, ές 
τουναντίον μεν ουν τα Περσών έπεφώρατο άΰπαξό- 
δ μένος, Συλλαμβάνεται μεν ογε καΐ οί ξνν αύτω, αύ- 
&ις δε έγκελευόαμένον του στρατηγού είχοντο της 
πολιορκίας οι 'Ρωμαϊοι. [Εχε. (1β 1ο§3ΐ. ρ. 125—126 
Ραγ., 329—331 ΝίβΙίΐιΙΐΓ.] 

δυίϋβδ ν. άπετάφρευον. Μένανδρος ' Γί " Οί 'Ρω- 58 

ίο μα ιοι γαρ ουκ άπετάφρευον το πρότερον , ουτε μην 
εν έπιοτήμγι πάμπαν το τοιόνδε εΐχον πρότερον η 
Μαυρίκιον τον Παύλου ηγήΰαα&αι του εώου πολέ- 
μου ' έπειδη δε ογε την ότρατηγίαν είχεν ηγεμο- 
νεύουύαν αύτω της έπι την βαΰιλείαν ατραπού, το 

15 τοιόνδε ρα&υμία παροφδεν ές το δέον έπανηγαγε. 
'Ρωμαίοις γαρ μη βουλομένοις ην το χρήμα και εις 
λη%ην χατώλιΰ&εν' πόνος γαρ οκνω πολέμιος." 

"Οτι, ώς Βοικε, πριν η Μαυρίκιον ηγεμονεύβαι του 59 
στρατού, τα κατά των δασμοφορούντων άδικηματα 

2ο τσφηλε ' Ρωμαίου ς. ταύτη τοι και κατά τινα δεήλα- 
έον όργην τα δοκηδέντα ούκ έτελέσ&η, άλλα γάρ 
καΐ επέσκηψεν ές τουναντίον, φιλεΐ γάρ πως το δεΐον 
άδικα πεπραχόόιν ούδ' οίομένοις τάς ποινάς έπιφέ- 
ρειν, ώς αν τω παραλόγω των άποβάντων όωφρονί- 

25 ζοιντο πλέον. 

'Λφεΰτηκότος γάρ έτι του των πολεμίων στρατού 
και το πλήδος της* Ρωμαϊκής στρατιάς δεδιότος, και- 
ροφυλακούντος δε εϊ πη διασπασδεϊεν καΐ δώσοιεν 
αυτοί της καθ* εαυτών έφόδου καιρόν άσνμφορον' 

3ο £δο%ε δέ τιΰι τούς άμα πάντας άπροΰμάχους νομιξο- 
μένους, τούτους κατά την πολεμίαν διαιρε&έντας 
εύεπιχειρήτους ποιήσαι. 

Ηΐ8τ. απ. μιν, χι. 8 



114 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



"Οτι ειπών περί τών όχταχοσίων λευκών ίππων 
τών υπό Άζαρέφ&ου άλόντων χαϊ ίς δρίαμβον άχ&εν- 
των φησϊν 6 ίστοριχος Μενανδρος' "Ταύτα μεν η 
αβουλία χαΐ ή χαταφρόνησις ήλίχα χατειργάζοντο 
χαχά παραστήσαι βουλομενω λέλεχται, χαΐ ώς 6 &εός, 5 
ηνίχα αν ου ξυνεπιλαμβάνηται , χαΐ τα δοχοΰντα ευ 
βεβουλεύσ&αι περιάγεται ες τουναντίον, χαι ώς άγαν 
χαλεπόν χαι πολιτείαν διαφ&εΐραι δυνάμενον τό τών 
ύπηχόων άνηχοον. Μαυρίκιος μεν γαρ 6 τών "Ρω- 
μαίων ατρατηγός ευ βεβουλευμένος , χαΐ καθ* οαον ίο 
οιόν τε ην άν&ρώπω προέγνω τάς άδηλους τών πρά- 
ξεων άποβάσεις, τη δετών άλλων στρατηγών άχοσμία 
τω μή φυλάζαι τα προς αύτοΰ είρημενα τε χαΐ παρ- 
εγγυη&έντα ές εσχατον χινδυνου τά "Ρωμαίων ηλασε 
πράγματα, χαι ούχ η σταλείσα μεν προς του ήγεμό- ΐδ 
νος χατά τε το Αούβιον χαι Ίβηρίαν ταύτα έδνότύ- 
χηΰε στρατιά μόνον , αύτος δε ο Μαυρίχιος άπα&ης 
χαχών έ'μεινεν, [άλλα] χάχείνος εις τελευταίας διω- 
λίσδησεν ίλπίδας^ ομως διεσώ&η μόγις" 

"Οτι η τών προσδοχη&έντων άνάγχη τον προβ- » 
δοχώντα §α&υμότερον διατίδηβιν. [Εχε. (1β δβηίβηΐ. 
ϊοο(1. ρ. 321) ρ.362, 363 Μβι», 434—436 ΜβΙπιΙΐΓ.] 
60 "Ότι παρεσχευάζετο ο Τιβεριος διαλύσαι τον προς 
Πέρσας πόλεμον. τοιγαροϋν οϋτως άρεσαν τω βασι- 
λείς άφίη6ιν έπι τούτω Ζαχαρίαν έν τοις "Ρωμαίων % 
τε χαι Περσών με&ορίοις πρεΰβευΰόμενον χαι αν&ις ' 
ον δη χαϊ πολλάχις έπι ταϊς τοιαύταις έχειροτόνηαε 
χρείαις. 6 δε άφιχόμενος , χαϊ δήλον χαταστήσας έφ' 
ω έποιησατο ώς Πέρσας την άφιξιν^ 6 μεν ύπήρχεν 
έν τούτοις , βασιλεύς δε Περσών έχπέμπει Άνδέγαν. * 
ούτος δ\ άνηρ χατά τοσούτον έχέφρων τε ην και 
πράγμασι πλείστοις όμιλήσας, χα& οσον τε αντώ 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



115 



έπϊ μακρότατου και τα του χρόνου %υνέβαινεν έπι- 
ΰφραγίζοντι τω πάνυ γηραλέω το νουνεχές, επειδή 
δε βυνηλθέτην άγχον της πόλεως του Λάρας ξι)ν 
τοις και οι των έκείνη πόλεων "Ρωμαίων τε και Περ- 
ά ΰών ηγεμόνες , οί μεν δη έξηρτύοντο εκαβτοι δια- 
λεχθηβόμενοι περί του οπως δέον καταθέβθαι τον 
πόλεμου ' 6 δεγε των μεθορίων λεγόμενος προτήκτωρ, 
δήλοι δ\ παρά 'Ρωμαίοις τον ες τούτο καταλεγόμενον 
άζίας, τον βασίλειον προβκεπαύτήν , ούτος δη ουν 

ίο κατεακεύαΰε καλύβας , ίν αϊς έμελλον εκατέρας πο- 
λιτείας πρέΰβεις τα είρημένα διαβκέπτεύθαι' τούτο 
γαρ το λειτούργημα άνωθεν τε καΐ έ% άρχης τω προ- 
τήκτωρι έπιτέτραπται. παραβκευαβθέντων ούν των 
τοιώνδε ένδιαιτημάτων , καΐ γενομένων έν τω αύτω 

ΐδ του Άνδίγαν τε καΐ Ζαχαρίου καΐ των της περιοι- 
κίδος αρχόντων, του μεν Άνδίγαν την αυνέλευύιν 
ποιούμενου ίκ τού Ααρας, Ζαχαρίου δε ίκ τού Μάρ- 
δις, καΐ αύθις ούχ ήττον τοις αύταϊς χρωμένων δι- 
καιολογίαις, αϊβπερ καϊ έν ταΐς προτέραις πρεββείαις ' 

2ο και των μεν Περοών βουλομένων κομίζεβθαι από 
Ρωμαίων τά οΰαπερ έκ πλείοτου χρόνου είώθεβαν 
χρήματα τά διομολογηθέντα έπΐ των Ίουβτινιανού 
χρόνων, προς τούτοις έχειν καϊ το Λάρας, των δε 
δη Ρωμαίων «ξ έναντίας άπιΰχυριξομένων ωΰτε μηδέν 

25 κατατιθέναι μήτε μην ωβπερ τιμήματος τίνος πρία- 
οθαι την είρήνην, αλλά γάρ καϊ άναβώβαβθαι από 
Περύών τό Ααρας, αντάλλαγμα μέντοι παρέχοντας 
την έ£ άρχης Περΰαρμενίαν τ ε καϊ ^Αρζανηνήν α ν ευ 
των άμφοτέρας χωράς οίκητόρων των οβοι τη 'Ρω- 

αο μαίων προβεχώρηααν πολιτεία, — πλείβτων ούν, 
ώβπερ εικός, έπϊ τηλίκω πράγματι προενηνεγμένων 
λόγων και ηκιβτα εις έργον άχθέντων , μήτε μην τη 

8* 



116 



ΜΕΝΑΝΒΚΙ 



βυμφωνία άμφοιν τοΐν μεροϊν Συμβαινόντων άλλη- 
λοις, τον Ανδίγαν παρακρούΰαα&αι Ζαχαρίαν ύπο- 
τοπήΰαντα έφ 9 ω &έΰ&αι βυν&ήκας ουκ ές το ευ- 
πρεπές, αλλά γαρ πάντη άόυμφόρους τή'Ρωμαίων 
αρχή, φάναι λέγεται τοιάδε' "τείχη καϊ πύλαι, και 5 
εΐ τι τοιούτον, ω άνδρες, φυλακτήριον , φνλάττειν 
μέν, ώς εΐχός, δυνηαεται και πόλιν και πολιτείαν 
όλην' έν οϊς δε τυγχάνουβιν οι τούτοις περιπεφραγμέ- 
νοι, κρύπτειν ου φάδιον. φήμη γαρ άει χειρούται 
τα πράγματα , και τα δοχούντά πως άδηλα κα&εΰτά- ίο 
ναι προτί&ηβι ταΐς άχοαις, ώοπερ έπ' αγοράς έν 
φανερώ τω βουλομένω πρίαβδαι ωνια. τοιγαρούν 
καϊ ημείς έζεπιΰτάμε&α την 'Ρωμαίων αρχήν πολέ- 
μοις άντερείδουΰαν πλείότοις, και πολλαχόύε της 
οικουμένης οπλα κινούσαν και τη δυνάμει μεμερισμέ- ΐδ 
νην όχεδόν έφ* έκάΰτω βαρβάρω γένει, και την καθ' 
ημάς πολιτείαν ουκ από τρόπου 'Ρωμαιοι γιγνώΰκουοι 
μηδενΐ των πάντων άν&ρώπων νύν πολεμούσαν η 
'Ρωμαίοις μόνοις. ώς ουν υμών μεν πολλοίς έ&νεΰι 
μαχομένων , ημών δε μόνοις νμΐν, ούτω καϊ τάς 20 
ζυν&ήκας ανάγκη διατ&έναι. βέβαιον γαρ αν γένοιτο 
'Ρωμαίοις τε το περιεϊναι καϊ προς πολλά διαγωνιξο- 
μένοις ί&νη και προς μίαν των Περΰών πολιτείαν, 
κα&άπερ καϊ ημϊν έν βεβαιώ γενήΰεται το κρατειν 
προς ούδένα τών άλλων η προς 'Ρωμαίους μόνους 25 
εχουύι την διαφοράν καϊ τω προς ενα καϊ τον αυτόν 
παρατάττεΰ&αι πόλεμον." ταύτα έπεί £λε%εν 6 Αν- 
δίγαν, άκηκοότα Ζαχαρίαν λέγεται ύπομειδιάΰαι και 
ωδε ειπείν "εύ σοι γένοιτο, ω ' Ανδίγαν, και Πέρύη 
πεφυκότι και μαρτυρούντι *Ρωμαίοις της ανδρείας καϊ 30 
παρατρώύαντι την άλή&ειαν ουδαμώς, εΐ γαρ μη, ώς 
£φης, η 'Ρωμαίων περιεοπάτο δύναμις, και την πολυ- 



ΓΚΛΟΜΕΝΤΑ. 



117 



χειρίαν τον κατ αυτήν στρατού κατά πολλά της οικου- 
μένης ίζετεινεν £&νη, καϊ ώς ίγεφύρωσε τή δυνάμει 
την %άλατταν καΐ τάς ηπείρους ϋζευζε τω πανταχού 
παρεϊναί τε καΐ περιεϊναι, τί αν οϊει πεπονδέναι Περ- 
ί σας η έπϊ πόσον άντισχείν τάδε τω πολεμώ ; οΐμαι μ\ν 
ουν ^γωγε καυτό γε δηπου τοϋνομα συμφ&αρήναι 
Περσαις, και μόνω νίκησαν τω μηδεποτε φέρεσ&αι τ ή 
μνήμτ]" τούτων Ζαχαρία είρημένων 6 'Ανδίγαν τή 
σιγή ίδήλωσε το νενικήσδαι τω λόγω. τοιαύτα μεν 
ίο ουν άμφω διελεγε'σ&ην. ίν τοΰούτω δϊ ο Ταγχοσδρώ, 
Περσών στρατηγός, άμα τή Περσική στρατιά ίς τά 
ιππάσιμα τά περι την Νίσιβιν έστρατοπεδεύετο κατά 
τον Μυγδόνιον ποταμόν. Μαυρίκιος δε χαρακώσας 
υπήρχε τάς άμφ' αυτόν δυνάμεις ίν τω δη λεγομενω 
ΐό Μονόκαρτον, ίν άγχι%ύρω Κωνσταντίνης της πόλεως, 
εστι γάρ δηπου τά περί το Μονόκαρτον άπαντα 
ενυδρά τε καΐ ίππόβοτα καϊ στρατω ίνσκηνώσασ&αι 
άγα&ά. οΰτω μεν ούτοι άπεταφρεύοντο. άτάρ ο 
"Ανδίγαν έ'τι ξυνεστώσης της ίκκλησίας έχράτο και 
2ο πτοίαις τισΐ καϊ φενακισμοϊς, Ζαχαρία ύποδηλών ώς 
αυτός εί'η μόνος 6 διακωλύων τον Ταγχοσδρώ την 
'Ρωμαι'κήν γήν κατασεϊσαι άπασαν, τυχόν γάρ ίν ω 
διαλεγόμενος ην άνεφαίνετό τις τούτων δη των ίς 
τάχος ίππαζομενων τε καϊ τάς αγγελίας τω τάχει 
25 των ίππων διακομιξόντων, πλαττόμενος ίκ του Ταγ- 
χοσδρώ ίστάλ&αι. καϊ δη τον ' Ανδίγαν ιδία λαμβά- 
νων ίνεχειρίξετό οΐ ίπιστολήν, ίν $ ίνεφερετο ώ$ 
Ταγχοσδρώ δήδεν γεγραφότος, οία άκαϋ-εκτου ούσης 
της Περσών στρατιάς, μάλα τε όρμώσης και δή ίμ- 
3ο βαλειν ίς την 'Ρωμαϊκήν. τοιαύτα ψευδομίνης της 
επιστολής, συνεφεύδετο τοις γεγραμμενοις καϊ ό 
κονιορτός, ος τω άγγελιαφόρω, άτε άρτι άφιγμενω 



118 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



έχ της όδοιπορίας, Ονμπεπλαϋμένος τε καϊ ένιζάνων 
πολύς περϊ την κόμην νπήρχεν. άμα δε και 6 Άν- 
δίγαν διαλεγόμενος τω η&& νπεκρίνετο, καΐ τη άλλη 
κινήύει τον αώματος νπεφαινετο οία μη ίφιέμενος 
πολέμου, το μετά ταύτα κατά δη τον ζνλλογον 5 
εαντόν άναμιγννς, έ'φαΰκε Ζαχαρία ώς ενοχλοΐτο 
νπο τον Ταγχοαδρώ και ώς έόημηνέν οί την προ- 
δνμιαν τον ΰτρατού είναι άφόρητον έγχαλινούα&αί 
τε αδύνατον , τούτο μεν έν πολλαΐς μνριάβι ζννι- 
βταμένης της Περΰικής δννάμεως , τούτο δε καϊ ές ίο 
τά μάλιατα ιεμένης την ' Ρωμαίων άπασαν καϊ δη 
παραντίκα πνρπολψειν , καϊ ώς, εί μεν 'Ρωμαιοι 
ελοιντο, καθ' ον αν βονλοιντο τρόπον Πέρβαι, έμ- 
πεδώααι τάς ϋπονδάς, άφέ£ε0&αι των οπλών* εί δε 
γε ον βονλοιντο , ζνγχωρήσειν αντω έμβαλεϊν πάρα- ΐδ 
χρήμα ες την εωαν 'Ρωμαίων' ονδε γάρ άν&έξειν 
αντονς καν γούν τον κτνπον των φαρετρών τον 
Περΰικού άκονΰεσ&αι πλή&ονς. άλλως τε δε δεδιέ- 
ναι την τού κατ 9 αντονς βαΰιλέως όργην ες χρόνον 
τούόνδε άναβαλλομένονς τον πόλεμον. οντω μεν ονν 2ο 
ό Άνδίγαν δολερώτατά τε καϊ αλαζονικότατα τω 
κόμπω χρηαάμενος των ρημάτων έπλάττετο έκοντϊ 
μη προβίεαδαι τον πολεμον το αντεξονΰιον. βννεϊς 
δε καϊ Ζαχαρίας το άπατηλόν των είρημένων, καϊ 
την κομπολογίαν παραπέτασμα είναι τού ψεύδους, 25 
'ώ Άνδζγαν" £φη "ονκ έν τφ άπατάν το έχέφρον 
δηλούται, μάλιΟτα τού άπατωμένον ζννειδότος. τ 
γάρ οί'ει με μη έζεπίβταΰ&αι ώς πλάΰματά έατι τά 
υπό Περσών πραβαόμενά τε καϊ λεγόμενα καϊ ονδεν 
έτερον η δόκηβις καϊ άποβκιάσματα καϊ φενακισμοί, βο 
καϊ ώς ΰν αυτός άπαντα ταύτα έδραματονργηόας, 
έννοών έκφοβήοειν'Ρωμαίονς; ώς αν ονν βονλει καϊ 



Ό\ςί\Χ\ζβό Οοο^Ιε 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 119 

άρεΰτόν ΰοι εί'η, έφίημι ποιεΐν, πλην εν Ϊ6$ι ώς 
ίν άρχαϊς τονδε τον πολέμον 'Ρωμαίοις το όπλοφο- 
ρειν φορτιχώτατόν τι έφαίνετο' ώΰτε άμέλει καΐ ικε- 
τείαις έχρώμε&α ώς νμάς μη άναγκαβ&ήναι ύφάς 

5 επιλαβέο&αι οπλών, κατά τοβοντον γαρ ες το άπό- 
λεμον επιρρεπέστατα ειχον ώς καΙ άχρι Άπαμείας 
ίλάόαι Πέρβας , χαϊ μεν ονν άχρι αντης γε δήπον 
Αντιοχείας, υμών τε προς ταντα μη νποχαλαοάν- 
των, άφ' ον ήβπάσαντο "Ρωμαίοι το έ&ελοχίνδννον, 

ίο οΐμαι μη άγνοεϊν Πέρσας ώς ονδε μέχρι αντών 
των με&ορίων άναιμωτΐ οίοι έγένεβ&ε άφιχέο&αι. 
ννν γονν πεπαιδενμένων άχριβώς "Ρωμαίων τον πο- 
λεμον θαρραλέοι τέ έΰμεν και ενέλπιδες ώς, εί' γε 
χινήΰοι 6 Ταγχοαδρώ , νπαντιάαειν οι ίν αντοΐς γε 

15 δήπον τοϊς ορίοις δόρν "Ρωμαϊκόν εν μάλα τε&ηγμέ- 
νον, διατιτράν τάς λαπάρας οϊόν τε ον αντον. ώς ονν 
εν έζεπιβταμένων "Ρωμαίων τονς Περΰών βόλους, 
πράττε οντωΓ τούτων ονν και ετέρων πλείστων ει- 
ρημένων μεν, μάτην δε ομως , προήλ&ε γαρ ονδεν 

20 ότιονν, τότε τω Μανρικίω έν γράμμαβι δηλοΖ Ζαχα- 
ρίας άφιχέο&αι ίς τα προ Κωνβταντίνης πεδία, οϊαδη 
εχεϊοε τον πολεμον ξνγχροτήΰοντι. ωσαύτως δε και 
ο Ταγχοαδρώ κινηΟας τα Περσικά στρατεύματα έπα- 
γόμενος ψι ές τα περι Κωνΰταντίνην. [Εχο. άβ Ιβ£δΙ. 

2δ ρ. 171—174 Ρ*ι\, 417—423 Νίβ1ηι1ιι\] 

"Οτι φημη αεί χειρονται τα πράγματα, και τα 61 
δοκονντά πως άδηλα κα&εστάναι προτέδειχε ταϊς 
άχοαΐς, ωσπερ έπ αγοράς έν φανερω τω βονλομένω 
πρίασ&αι ώνια. 

8ο . . . ηλλάξατο τον πονεΐν βίον τινά α . . . . μενόντων 
φησϊ και τον ένδοζοτέρον το άδοϊ,ον. 



120 



ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



"Οτι ουκ έν φώμη σώματος, άλλ' έν ανδρεία ψυ- 
χής ή τον πολέμου ροπή κινδυνεύεται. 

"Οτι ούδεν οϋτω ραστώνης καϊ τρνφής και άνα- 
παύλης ώς κίνδυνοι καί πόνοι κα&εστήκασιν οικείοι, 
πόνος μεν γαρ (τοϊς) των προκτη&έντων άπολαύου- 5 
σιν, ώσπερ ταμιείόν τι της εύκλείας καλέστηκε ' τρυφή 
δ 9 άνευ του προπαιδεύεσ&αι πόνοις του κάκιστα ζην 
ήγεμών' εστι δε (ένίοτε δε νβΐ υΐ Ββΐιΐί. ϊστιν οτε) και 
αυτού του ζην μετά της άδοζίας απαλλαγή. 

"Οτι Ταγχοσδρώ έβλή&η υπό τίνος όλε&ρίαν τινά ία 
πληγήν. καϊ έμοιγε ουκ άπότροπον {από τρόπον Β.) 
φαίνεται το τοιόνδε τι γενέσθαι* έργάτις γάρ των 
τοιούτων η τύχη. πολλοί γάρ πολλάκις των λίαν 
ευδόκιμων υπό αδόκιμων έσφάλησαν, καϊ φύσει τινι 
τά παράδοξα τω άνδρωπείω συμπεριφέρεται γένει. 15 

"Οτι 6 Μαυρίκιος ήττη&είς υπό Περσών μεγίστη 
κατείχετο άνία' οϊς γάρ παρ* έλπίδα τι αποβαίνει, 
καϊ εν μεν τω καιρώ της πράξεως άν&έλκονται τή 
του περισσεύεσ&αι ανάγκη , παρά πάσης δ\ της τιμής 
(φιλοτιμίας Ηβην.) του έργου έν ησυχία γενόμενοι 20 
τό λοιπόν ά&υμότατα διατελοϋσιν άρα λογιζόμενοι... 
(άναλογιζόμενοι Ηβπν.) καϊ της έλπίδος έζέπεσον' 
καϊ Μαυρίκιος ούδε (ούδεν γάρ Ηβπν.) δει δή αυτών 
σιωπάν, ων ήττον (ων ήττων Ηβπν.) [Εχε. <1β δβηίβηΐ. 
(εοϋ. ρ. 322) ρ. 363, 364 Μβί., 436—437 Νιβ1>ϋΙΐΓ.] 2> 
62 "Οτι Ιταλία υπό τών Αογγιβάρδων 6χεδόν άπασα 
580 ' έπεπόρ&ητο. διό δή καϊ έκ της Συγκλήτου βουλής 
της πρεσβυτέρας 'Ρώμης άμα ίερεύσιν έκ του προε- 
στώτος έν 'Ρώμη τών Ιερών πεμφ%έντων τινών, 
παρεγένοντο πρεσβευόμενοι ώς τον αυτοκράτορα ζο 
τοις έκεΐσε μέρεσιν έπαρκέσαι. άλλ' 6 Περσικός 
πόλεμος έν Αρμενία τε κατά ταύτόν καϊ ές τά 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



121 



περί την εωαν ζυνεστηκώς τε καΐ ουκ άπολήγων, 
μάλλον μεν ονν έπϊ τά μείζονα δυσχερή έκτεινόμε- 
νος, ούδεμίαν άζιόλογον συνεχώρησε στρατιάν τε τον 
αυτοκράτορα, ούδϊ μην άποχρώσαν τοις έκεϊσε πράγ- 

5 μασι δύναμιν ατεΐλαι. ομως δϊ και Ικ των παρόντων 
τε καΐ ενδεχομένων στράτευμα ζυναγείρας ίστελλεν 
ο βασιλεύς, καΐ την άλλην έτίδετο έπιμέλειάν τε 
και σπουδήν , εΐ ηώς τινας των ηγουμένων του Λογ- 
γιβάρδων έθνους δεξιώσεται δώροις ύποπεί&ων καΐ 

ίο μεγίστας έπαγγελλό μένος χάριτας , ήδη τε πλείστοι 
των δυνατών μετετί&εντο ως ' Ρωμαίους , την έκ του 
αύτοκράτορος ώφέλειαν προσδεχόμενοι. [Εχε. (1β 1β£βΙ. 
ρ. 126 Ρβι\, 331—332 ΝίβΙηΛι·.] 

"Οτι Βαϊανός 6 των Άβάρων Χαγάνος ουδεμιάς 63 

ίο αφορμής η σκήφεως λαβόμενος, ούδϊ ψευδή γονν & 0 
κατά ' Ρωμαίων αίτίαν άζιώβας τινά συνθεϊναι, άλλα 
γάρ και κατά τόδε ομοίως το έτος Ύαργίτιον προς 
βασιλέα στείλας, ως τά συνταχθέντα κομίσαιτο των 
χρημάτων, όγδοήκοντα δΐ χιλιάδες ύπήρχον είς έτος 

2ο εκαστον νομισμάτων, έπειδή τον τ ε άλλον φόρτοι/, 
ον έκ των χρημάτων ένεπορεύσατο , καΐ το χρυσίον 
έχων έπανήκεν ως αυτόν, έκεϊνος άναισχυντότατα 
καΐ βαρβαρώτατα άφνω παραλυσας τάς συν%ήκας, 
ας προς Τιβέριον της Καίσαρος έπιβάντα τύχης ευ- 

25 &ύς εν άρχαις έποιήσατο, καΐ πανστρατιά κινήσας 
άφικνείται κατά δη τον Σάον ποταμόν, μεταξύ Σιρ- 
μίου πόλεως καΐ Σιγγηδόνος, καΐ γεφυρούν έπεχείρει 
τον ρουν, έπιβουλεύων μεν Σιρμίω τή πόλει και 
παραστήσασδαι ταύτην βουλόμενος' δείσας δ\ μη 

30 διακωλυ&είη προς των 'Ρωμαίων των έπιφυλαττόν- 
των έν Σιγγηδόνι και την έκ πολλού του χρόνου 
πεϊράν τε και έπιστήμην έν ταϊς του ποταμού ναυ- 



ΟίρίΙίζβά 6γ 



122 



ΜΕΝΑΝΌΚΙ 



ΰΐν ύπιδόμενος , βονλόμενός τε προ τον την βονλήν 
ίς το φανερόν ίκπεαεΐν το ίγχείρημα τελεώοαο&αι, 
πλοία ύνναγείρας κατά την άνω Παννονίαν εις τον 
"ΐϋτρον πολλά βαρία, καϊ ον κατά λόγον της ναυπη- 
γικής τέχνης, ομως ίκ των ένόντων μακράς ανμπη- 5 
ζάμενος ατρατιώτιδας νανς , καϊ πολλούς ίν ανταΐς 
επιβιβάΰας όπλίτας ίρέτας τε, ον κατά κόομον, αλλά 
βαρβαρικός τε και άνωμάλως ταΐς κώπαις τνπτοντας 
το ύδωρ, κινήύας ά&ρόον ταΐς τε ίπακτρίΰι κατά τον 
ποταμόν, και αντός μετά πάσης της Άβάρων ΰτρα- ίο 
τιάς πεζη διά της Σιρμιανης πορενόμενος νήαον, 
παραγίγνεται κατά τον Σάον ποταμόν. διαταραχ&εν- 
των δε των ίν ταΐς πόλεβι τανταις "Ρωμαίων καϊ το 
εγχείρημα Ονννοηβάντων, τον τ ε ίν Σιγγηδόνι στρα- 
τηγού , Σήδον τοννομα, στείλαντος προς τον Χαγά- 15 
νον καϊ ίπερωτώντος ο,τι δη και βονλόμενος ειρή- 
νης βεβαίας τε καϊ φιλίας σννεστώσης αντω τε και 
"Ρωμαίοις προς τον Σάον άφίκετο ποταμόν, άμα δε 
λέγοντος ως ον περιόφεται γεφνρούν επιχειρονντος 
αντον τον ποταμόν , ουκ ίπιτρεποντος ολως τον αν- 20 
τοκράτορος' ον κατά "Ρωμαίων τι μηχανώμενος έφη 
βονλεσ&αι πηγνύναι την γεφυραν, άλλως δε κατά 
Σκλαβηνών χωρεΐν, και διαπεραιούμενος τον Σάον 
επιβαίνων τε ίς την "Ρωμαίων αύ&ις τον "Ιατρον 
διαβήσεσ&αι κατ 9 αυτών , πλοίων αντω πολλών 2δ 
παρά τον 'Ρωμαίων αντοκράτορος ίς την διάβα- 
ύιν παρασκευαζομένων, τούτο γάρ δη καϊ πρότε- 
ρον προς χάριν τον "Ρωμαίων βασιλέως πράζαι, και 
πολλάς αιχμάλωτων μυριάδας ίκ της "Ρωμαίων γης 
Σκλαβηνοΐς δεδουλωμενων ίλεν&ερας αν&ις "Ρω- 30 
μαίοις άποδονναι. ννν δε ύβρία&αι μεν έλεγε προς 
αντών ον βονλομενων το συνταχ&εν τηνικαύτα τίλος 



ΓΒΑΟΜΕΝΤΑ. 



παρά βφών κα&' εκαστον έτος έπ αυτόν κατατι%έ- 
ναι' καϊ πρέσβεις δε Άβάρων σταλέντας προς αυτών 
άνγιρήσ&αι. δια ταϋτά τ ε ηκειν ές τον Σάον , και 
επί τούτω πρέσβεις εκέλευσε δέζασ&αι παρ* αύτοϋ 

5 τον Σή&ον σταλησομένους δι αύτοϋ ώς τον αυτο- 
κράτορα, καϊ αίτησοντας παρασκευάσαι κατά τον 
"Ιστρον αύτω τά πλοία διαπεραιοϋσδαι μέλλοντι κατά 
Σκλαβηνών. όμνύειν τε έλεγεν έχειν ετοίμως τούς 
νομιξομένους μεγίστους παρά τε Άβάροις και 'Ρω- 

ιο μαίοις όρκους, ώς ούδεμίαν τινά κατά "Ρωμαίων η 
κατά της Σιρμίου πόλεως μηχανώμενος βλάβην, άλλ' 
επι τη του £&νους των Σκλαβηνών έφόδω την γέ- 
φυραν βούλοιτο πήζασ&αι. ταύτα ου πιστά μεν ούτε 
Σή&ω αύτω ούτε τοις έν Σιγγηδόνι έδόκει "Ρωμαίοις. 

15 όμως δε ούτε παρασκευην Ικανην έχειν οίόμενοι, 
στρατιωτών τε ολίγων αύτοΐς παρόντων καϊ δρομά- 
δων νεών πολλών ου παρουσών, οΐα της κινήσεως 
ταύτης εξαίφνης τε και άπροσδοκήτως γενομένης, αμα 
τε του Χαγάνον διαπειλεϊν άρζαμένου και διαμαρ- 

20 τύρασ&αι, ώς αυτός μεν ταις προς "Ρωμαίους συν- 
τε&ειμέναις αύτω περί της ειρήνης έμμένοι συν&ή- 
καις, κατά δε τών εαυτού τε καϊ "Ρωμαίων πολεμίων 
Σκλαβηνών χωρών ούκ άφε%εται τού έργου της γε- 
φυρώσεως* εί δέ τις δαρρήσοι "Ρωμαίων ?ι/ γούν 

25 άφεΐναι βέλος κατά τών έπιχειρούντων πηγνύναι 
την γέφυραν, γιγνώσκειν αύτούς ώς αύτοϊ της αίτιας 
της τών σπονδών ηρζαντο καταλύσεως, και το έν- 
τεύ&εν, ατε έκπολεμώσανχας αύτούς τό *Αβάρων 
εδνος, μη μέμφεσ%αι ο,τι αν παρ αύτών η "Ρω- 

ζομαίων ηγεμονία πά%η. ταύτα δείσαντες οί έν Σιγ- 
γηδονι τούς όρκους γούν αύτόν όμνύναι προυκα- 
λοϋντο. καϊ ος παραυτίκα τούς τ ε Άβαρικούς ώμνυεν 



124 



ΜΚΝΑΝϋΚΙ. 



όρκους, ξίφος βπαβάμενος καϊ έπαραβάμενος έαυτώ 
τε καϊ τω'Λβάρων έ&νει παντϊ ως, ε ί κατά Ρωμαίων 
τι μηχανώμενος γεφυρούν βουλεύοιτο τον Σάον, υπό 
ξίφους μεν αυτόν τε καΐ τό 9 Αβάρων απαν άναλω&είη 
φύλον, τον δε ούρανόν άνωθεν αύτοϊς καϊ τον έπΐ δ 
του ουρανού θεόν πυρ έπαφηόειν, και τά πέριξ όρη 
και τάς ϋλας αύτοϊς έπιπεΰεΐαθαι και τον Σάον πο- 
ταμόν υπερβλύοαντα όυγκαλνψειν αυτούς, τοιαύτα 
βαρβαρικώς άπομοοάμενος ο Χαγάνος, "νυν" έφη 
"και τους ' Ρωμαίους όρκους όμνύναι βούλομαιΓ καϊ ίο 
άμα ?]τει παρ 9 αυτών τι δη πιύτόν τε καϊ αεβάβμιον 
εχειν νομίζοιεν, καθ 9 ου τους όμνύντας την τον 
θεού μηνιν, ην έπιορκοΐεν, ουκ έκφεύξεύθαι. παρα- 
χρήμα ουν ο της Σιγγηδόνος πόλεως την άρχιερω- 
αύνην διέπων τάς θεοπεβίας βίβλους αν τ ω διά των ΐδ 
εν με6ω τάς αγγελίας διακομιξόντων [ένεχείριοε]. 
καϊ ος δολερώτατά πως έπικρυψάμενος τον νουν 
άνίβταταί τε έκ της καθέδρας καϊ ούν φόβω δήθεν 
πολλω καϊ ΰεβάΰματι ταύτα προόποιηΰάμενος δέ- 
χεΟθαι καϊ προΰκυνηύας προθυμότατα ομνυόι κατά 2ο 
τού λαλήααντος τά έν ταϊς άγίαις διφθέραις φήματα 
θεού μηδέν των είρημένων παρ 9 αυτού διαψεύ- 
αεΰθαι. δέχεται τοιγαρούν 6 Σήθος τους παρ 9 αυ- 
τού πρέαβεις, καϊ άποΰτέλλει εις την βασιλίδα Τι- 
βερίω τω αύτοκράτορι. εως δε οι τε πρέαβεις την 2 δ 
έπΐ την βαβιλευουβαν πόλιν όδόν διηνυον, καϊ ό 
αυτοκράτωρ ίμελλε ταύτα άκονΰεαθαι, 6 Χαγάνος 
έν μέοφ διαμελλήαας ονδίν πάαη ΰπουδή και πολν- 
χειρία, όνμπάαης αύτω της 9 Αβάρων, ώς ειπείν, 
ατρατιάς ονμπονούόης, έγεφύρου τον ποταμόν, δει- 3 <> 
ναι (πέρας έπιθεϊναι Νίβϋ., πίδΐίιη φθάααι) βουλό- 
μενος πρίν η 6 αυτοκράτωρ αυτόν αυννοήΰας το 



ΡΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



125 



βούλευμα διακωλύειν αύτόν εκ τών ίνόντων έπιχειρή- 
σοι. [Εχα (1β 1β83ΐ. ρ. 126—129 Ρβι·., 332—336 ΝίβΙηιΙΐΓ.] 

"Οτι άφικομένων των πρέσβεων των Άβάρων εις 64 
την βασιλίδα, καϊ αιτούντων τον αυτοκράτορα παρα- 

5 σκευάσαι τάς ναΰς τω Χαγάνω και ττ} στρατιά των 
*Αβάρων ές τόν'Ίστρον διαβησομένί] κατά Σκλαβη- 
νών, θαρρούντα γάρ ηδη τον Χαγάνον ές την φιλίαν 
την αύτοϋ την γέφυράν τε ές τον Σάον έργάζεσθαι 
ποταμόν καϊ βούλεσθαι τους κοινούς έχθρούς αυτού 

ίο τε καϊ'Ρωμαίων Σκλαβηνούς έκτρΐψαι, ταύτα άπαγ- 
γειλάντων εύθύς μεν το έπιχείρημα και την ίννοιαν 
τού Χαγάνου διεγνω σαφώς 6 αυτοκράτωρ, ως την 
πόλιν το Σίρμιον έζελειν βουλό μένος έργάξοιτο την 
γέφυραν άποκωλύσαι βουλόμενος την των άναγ- 

15 καίων είσκομιδήν, όπως λιμώ παραστήσοιτο την πό- 
λιν. ου γάρ ην άποχρώσας δαπάνας ές αύτην προ- 
αποθεμένος, τή συνεστώσχι προς Άβάρους ειρήνη 
θαρρών, άπορων δε στρατιάς, ούτι λέγω προς την 
Άβάρων δύναμιν άντιταζομένης , άλλ' ούδε ολιγί- 

20 στης ολως ύπαρχούσης αύτω , πάντων τών στρατιω- 
τικών καταλόγων ές τον προς Πέρσας πόλεμον έν 
Αρμενία τε και τή μέστ} τών ποταμών ένησχολη- 
μένων, άπεπροσποιεΐτο δήθεν ως ου συννοήσας το 
βουλευθεν τω Χαγάνω. Εφασκε δη βούλεσθαι μ\ν 

25 και αύτος κατά Σκλαβηνών αυτούς χωρήσαι, πολλά 
της ^Ρωμαίων έπικρατείας δ^ούντων' ουκ είναι δε 
της επιχειρήσεως τον καιρόν Άβάροις συμφέροντα, 
Τούρκων ηδη περί Χερσώνα έστρατοπεδευμένων και 
ταχεΐαν αϊσθησιν αύτών, ην τόν'Ίστρον διαπεραιω- 

Μθώσι, δεδομένων, άλλα έπισχεΐν γάρ νύν είναι κα- 
λόν αύτούς καϊ ύπερβαλέσθαι την έπιχείρησιν. αύτος 
δε ού πολλού την χρόνου διάνοιανγνώσεσθαι Τούρκων 



126 ΜΕΝΑΝΌΕΙ 

όποι δή και της εφόδου την έννοιαν 'έχοιεν, και 
ταύτην δήλην ποιήβειν τω Χαγάνω. ταύτα ουκ έλα&ε 
τον των Άβάρων πρεοβευτήν έζεπίτηδες προς τον 
βαΰιλέως όυμπεπλαΰμένα, καΐ ως τον από Τούρκων 
αύτοις προβαλλόμενος φόβον έφε\ειν ήλπιζε της έπι- 5 
νοίας αυτούς. £δο%ε δ* ονν πεί&εΰ&αι, καΐ ΰυνετί- 
&ετο πάντως έπιβχήβειν τον Χαγάνον. ην δ ε ούτος 
6 μάλιΰτα ενάγων αυτόν αεί και παροτρύνων ες τον 
κατά "Ρωμαίων πόλεμον. καΐ ούτος μεν δώρα, έφ' 
οϊς ύπέβχετο, πολλά κομιβάμενος έζώρμηβε της βα- ίο 
ύιλίδος ' καΐ συνέβη κατά την Ιλλυριών αυτόν διο- 
δεύοντα μετά τών προπεμπόντων ολίγων "Ρωμαίων 
προς τών κατατρεχόντων την χώραν Σκλαβηνών 
άναιρε&ήναι. ου πολλοί δε διέδραμον ήμέραι και 
παραυτίκα έτερος ηκεν εκ του Χαγάνου σταλείς ες ΐδ 
την βασιλίδα πρεσβευτής, Σολαχος τούνομα, ος 
εισόδου προς βαβιλέα τυχών φανερώτατα ήδη και 
μετά γυμνής της αναίδειας £φη ώδε' "ως 6 Σάος 
μεν ηδη διαπέφρακται ποταμός γεφυρωθείς ήλί&ιόν 
τι νομίζω διαβεβαιούσ&αι' το γάρ προδηλότατον έν 20 
είδόΰι λέγειν ψόγος τω λέγοντι, καΐ ουδεμία μηχανή 
"Ρωμαίους έπαρκέσαι Σιρμίω τη πόλει, μήτε τροφής 
μήτε μήν ετέρας τινός βοηθείας διά του ποταμού το 
λοιπόν ές αυτήν έσπλευσομένης, πλήν εί μή τοσαύτη 
"Ρωμαίων άφίκοιτο πλη&ύς ως δυνάμει και βία τήν 25 
τε τών Άβάρων άπελάσαι στρατιάν και διαλύόαι τήν 
γέφυρανΓ χρήναι γούν τον αυτοκράτορα μηδαμώς 
έκπολεμώσαι μιας ένεκα πόλεως ευτελούς, μάλλον 
δε χύτρας, ταύτη γάρ αυτή δήπου&εν έχρήσατο τ ή 
λέξει, Άβάρους τε καΐ τον τών Άβάρων Χαγάνον, 3ο 
«λλ' έξαγαγόντα σώους απαντάς τους έν αυτή στρα- 
τιώτας τε καΐ οίκήτορας, ου μην άλλά καΐ ο6α έοτίν 



ΡΗΑΟΜΕΝΤΑ. 



127 



αύτοις τών φερεύθαι δυνάμενων κτημάτων, παρα- 
χωρήύαι τω Χαγάνω της πόλεως, γυμνής τε καϊ 
ερήμου το λοιπόν καθεβτώΰης. δεδοικέναι γαρ αυ- 
τόν μη νυν μεν ταϊς της ειρήνης έμμένειν προβ- 

5 ποιοιντο "Ρωμαίοι συνθήκαις, μέχρι τον κατά Περβών 
διαθεϊντο πόλεμον, διαθεμένοι δε μετέπειτα παν- 
ΰτρατια κατά Άβάρων χωρήΰοιεν, ετοιμότατον επι- 
τείχιύμα ταντην γ ε δήπου την πάλιν $χοντες κατ 
αυτών, και ουτε ποταμώ μεταξύ μεγίΰτω οϋτε μην 

ίο έτερα τινί δυΰχωρία παντελώς διειργόμενοι, ΰαφες 
τε εΐναι και φανερώτατον ώς ουκ ίπί καλώ τω 
*Αβάρων, ειρήνης τω αύτοκράτορι προς αυτούς στα- 
θεράς ύυνεβτώόης , τηλικαϋτα περί την πόλιν τό 
Σίρμιον ωκοδομήΰατο τείχη, χαίρειν μεν γαρ εφαΰκε 

ΐδ τον Χαγάνον καϊ επί τοις καθ* εκαατον $τος ΰτελ- 
λομενοις αύτω παρά βαΰιλεως δώροις' καλόν γαρ 
ύπάρχειν κτήμα καϊ χρυοόν καϊ άργυρον και μεν 
ούν έΰθήτα ΰηρικήν' απάντων δ' ούν άζιοκτητότε- 
ρον είναι τούτων καϊ τιμιώτερον την ψυχήν, περί 

2ο ης φοβούμενον αυτόν καϊ άναλογιζόμενον ώς τά 
πολλά τών εις τον φθάΰαντα χρόνον κατ έκείνην 
δήπου την χώραν έπελθόντων εθνών τοιούτοις δώ- 
ροις * Ρωμαίοι προκαλε'ααντες , τέλος ές καιρόν έπι- 
θεμενοι πανωλεθρία διεφθειραν , ουκ άποβτήύεβθαι 

κ της έπιχειρήύεως , ού δώροις, ούκ επαγγελίαις, ούχ 
ετερω τινϊ τών πάντων, πριν άν την πόλιν τό Σίρ- 
μιον χειρωϋάμενος την Σιρμιανήν άπαΰαν οίκειώ- 
ΰηται νήΰον , ην δικαιότατα και προϋήκειν αύτω 
Γηπαίδων πρότερον κτήμα γενομενην, αύτών δε υπό 

^Αβάρων πολεμηθέντων (καταπ. Νιβΐ).), ώς εντεύθεν 
και τά κτήματα κατά τό εικός αύτω μάλλον καϊ ου 
'Ρωμαίοις άρμόξειν. ταύτα ετάραζε μεν, καϊ την διά- 



ϋίςίΐίζβά 



128 



ΜΕΝΑΝΟΚΙ 



νοιαν δεινώς υπό τ ε οργής και λύπης συνέχεε τον 
αύτοκράτορος' τοις είκοσι δε, ώς ένήν, λόγοις και 
αυτός χρησάμενος άντέλεζεν ώδε* ( *ώς οϋτε δυνάμει 
καϊ ανδρεία χειρός οϋτε σοφία περιήλ&εν ημάς 6 
Χαγάνος , άλλα είρήνας τε και ΰυνδηκας καϊ δεόν δ 
τον όμοδεντα κα&υβρίσας , ηαντί που δήλον. πλέον 
δε όμως ούδε αύτω την άπιΰτίαν οΐμαι παρεξειν' 
%άττον γαρ αν αύτω μίαν των θυγατέρων κατεγ- 
γυήσω, δυοϊν ύπαρχουσών, η τό Σίρμιον την πόλιν 
εκών παραδώσω, ει δί γε δυνάμει καϊ βία ταύτην ίο 
εζέλοι, και οΰτω τον υβριΰμένον παρ* αυτού &εόν 
ξκδικον αναμένων αύτός ηκιστά τι καταπροεσ&αι της 
"Ρωμαίων πολιτείας έννοη&είην ποτέ*" έπϊ τούτοις 
τον πρεΰβευτην άποπεμψάμενος , παρεσκευάζετο έκ 
των ένόντων τη πάλει άμύνειν , στρατιάν μεν, ώς 15 
έφ&ην είρηκώς, ούδε βραχειάν τινα έχων, στρατη- 
γούς δε και ηγεμόνας καϊ λοχαγούς στελλων, τούς 
μεν δια της Ιλλυριών, τούς δε δια Δαλματίας, ώς 
αν την πόλιν δια φρουράς έχοιεν. [Εχε. (1β 1β£3ί. 
ρ. 129—131 Ρ3Γ., 336—340 Νίβΐηιΐιι·.] 2ο 
65 "Οτι Θεογνις επεί ίν Κασία και Καρβωναρία ταϊς 
νήσοις έγένετο, λόγων αύτω κινη&έντων περι σπον- 
δών, προσεδεξατο. παραγενομένου τε του Βαϊανού 
και του ίππου άποβεβηκότος , τε&είσης οί καθέδρας 
χρυσής ένιξάνει αύτού , έκ διαλίδων υφασμάτων 25 
σκευασδείσης αύτω ώσπερ καλύβης τινός, άλλα γαρ 
καϊ ώσπερ άντ ίρύματος προ των στέρνων αύτω 
καϊ του προσώπου προυβάλλοντο θυρεούς, δια τό 
μή έκτοξεΰσαι "Ρωμαίους τυχόν ούτω δη ά&ρόον ίς 
αύτόν. άτάρ οΐ γ ε άμφΐ Θέογνιν παραγενόμενοι, 3ο 
βραχύ τε άφεστώτες του χωρίου, ίνα 6 Βαϊανός 
έφεξόμενος ην , διελέγοντο ερμηνέων Ουννων 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 129 

τάς πίστεις διαβαφηνιζόντων περϊ σπονδών, και 6 
μεν Βαϊανός §φασκε δείν νπείκειν οι *Ρωμαίονς 
αμαχητί τον Σιρμίον , οϊα δή το λοιπόν μηδεμιάς 
νπολελειμμένης μηχανής ές το μη άλώναι το άστν. 
5 προς τω και χητει των αναγκαίων &άττον νποβλη&ή- 
σεσδαι , τοντο μεν έ% άμφοϊν τοϊν μεροϊν κεκωλνμέ- 
νης αυτή της σιτοπομπίας, τοντο δε και της των 
^Αβάρων δννάμεως τω πολεμώ μη νποχαλώσης , άχρι 
ον νποχείριον ποιήσοιντο την πόλιν, προνβάλλετο 

ίο δ ε καίτινα ενπρόσωπον αίτίαν τον ίμείρειν δεσπόσαι 
τον άστεως , δια το μη αντομόλονς ίκ της Άβαρικής 
στρατιάς, άγχι&νρον ονσης της. πόλεως, εάντονς 
ίνδιδόναιΡωμαίοις. τούτων οι διαλεγομενων άντεΐπε 
Θεογνις ώς πρώτον μεν ονδε αντός ίνδώσει τω 

ΐ5 πολεμώ πρότερον η το Άβαρικόν ίνδονναι, άλλως 
τε μη ελπίξειν τον Βαϊανόν τοιοντονς ενρήσειν 
'Ρωμαίονς όποίονς καΐ βονλεται. ταντα αντών καΐ 
τα τοιαντα αποφηναμένων , κάί ξνμφωνησάντων 
ονδαμώς προς είρήνην , διαρρήδην Θεογνις άπειρη- 

20 κώς των σπονδών £φη ώς τον Βαϊανόν άναχωρεϊν 
τε αντόν καϊ προς πολεμον παράτα%ιν ε%οπλίζεσ%αι, 
ατε ανριον και ονκ ες άναβολην άναρρηξοντος αντον 
την μάχην. ίπι τοντοις απηλλάγησαν, [Εχο. (1β 1β£3ΐ. 
ρ. 131—132 Ρβι\, 341—342 Νίβ1πι1ιι\] 

25 "Οτι έπϊ τρεις ήμέρας (ενιαντονς ΝίβΙ).) πόλεμος 66 
'Ρωμαίοις και 9 /4βάροις σννεκροτή&η , μηδεμιάς δννά- α ' 0 
μεως "Ρωμαϊκής κατά την προς Δαλματία γεφνραν 
επιφανείσης , καίτοι σαθρότατα ϊχονσαν. άλλά γάρ 
και ό Άψϊχ καϊ το. κατ αντόν Άβαρικόν αντον έφε- 

3υ δρενοντες πρότερον τοΰαντην καταφρόνηΰιν ίπεδεί- 
ξαντο κατά'Ρωμαίων ώστε μετενεχ&ήναι σφάς κατά 
δή την ετίραν γεφνραν , άλλην τε δνναμιν προΰτε- 

ΗΙ8Τ. ακ. ΜΙΝ. II. 9 



130 



ΜΕΝΑΝϋΚΙ 



&ήναι χη δυνάμει Βαϊανον. πιεζόμενων χοιγαρονν 
των έν χω Σιραίω λιμώ μεγιβχω, ηδη χε άπχομέ- 
νων αδεμίχων χροφών χω έβχερήβ&αι χών αναγκαίων 
καΐ γεγεφνρώΰ&αι χην διάβαβιν χον Σαον , και 
Σολομώνος χον χηνικανχα προεαχώχος χον Σιρμίον 5 
έκμελεβχαχά πως διαχελοννχος και μηδέν όχιονν 
ΰχραχηγίας έχόμενον έπιδεικννμένον , πρός γ ε καϊ 
χών χής πόλεως άπειρηκόχων χοΐς χαλεποϊς, όλο- 
φνρομενων χε και ές χάς εόχάχας έλπίδας έζωλιβ&η- 
κόχων , καχαμεμφο^ενων χε χοΐς 'Ρωμαίων ηγεμόβι, ίο 
Θεόγνιδός χε ανχον όλιγοχειρίαν νούοννχος' χανχα 
[έπει} Τιβέριος 6 βαβιλενς καχέμα&εν, αίρεχώχερον 
ηγηόάμενος μη 6νναιχμαλωχιβ%ηναι χη πόλει χών 
οίκηχόρων χον ομιλον, εν γράμμαΰι κελεύει Θεόγνιδι 
καχαλνΰαι χον πόλεμον επί σπονδαΐς ώβχε νπεζελ&εϊν ΐδ 
παμπληϋ-εϊ χονς χηδε οίκοννχας, μηδέν έπιφερομέ- 
νονς χών οικείων η μόνον χό ζην και παραΰχόν ονχω 
περιβόλαιον εν. και δη ΰννεβηΰαν έπϊ χαΐς χοιαΐΰδε 
%νν&ήκαις, καϊ χα χον πολέμον έλώφηβεν^ έφ' ω 
παραχωρηΰαι μεν 'Ρωμαίονς Άβάροις χης πόλεως, *ο 
Άβάρονς δε 'Ρωμαίοις χον έν χη πόλει πλή&ονς^ 
ανεν χών οΰα εκάβχω ίν περιονβία νπηρχεν. έπε- 
ζηχει δε 6 Χαγάνος και χριών έχων παρωχημένων 
χρνΰίον , ων ονκ είληφει χι καχά χό βννη&ες, χών 
παρεχομένων ανχώ νπερ χον μη χρηβ&αι οπλοις. 25 
ηβαν δε χα είρηναΐα χρήμαχα εκάΰχω Εχει άμφι 
χιλιάδας όγδοηκονχα χρνόίον νομιύμάχων. £χι γε 
μην και ενα χινά χών νπ* ανχώ χαχχομενων , ος 
προΰεχώρηαε χή ' Ρωμαίων πολιχεία, κα%α λέγεχαι, 
χχΐ γνναικϊ χον Βαϊανον ές αφροδίσια βννελ&ών. 3ο 
χανχτ] χοι καχάδηλον έποίηοε Θεόγνιδι εκδο&ηναί οί 
χον ανχόμολον' η γαρ αν άλλως μη άνεζεβ&αι ίδεΐν 



ΓΚΑΟΜΕΝΤΑ. 



131 



5 βπονδάς. 6 δε γε άντεβημηνεν ώς η γη του 
'Ρωμαίων βαΰιλεως μεγίΰτη τ ε έΰτι και άπλετος, και 
ώς δυβευρετόν τι φυγάς άνήρ εν αύτη άλώμενος, 
τυχόν δε οτι και όλέ&ρω ηλω. προς ταϋτα άντέλεξεν 
δ 6 ΒαΙανός όμνύναι τους ' Ρωμαίων ηγεμόνας ώς 
άναμαύτεύβουΰι, και εϊ τι ευροιεν τον φυγάδα, άπο- 
κρυφοιντο ουδαμώς, αλλ* ίκ παντός τρόπου έγχει- 
ριειν αυτόν τω των 'Λβάρων μονάρχω' εί δε γ ε 
τετελευτηκως εί'η, και ουτω ΰημηναι. [Εχε. (1β 1β§3ΐ. 

ίο ρ. 174—175 ΡαΓ., 424—425 ΝίββυΗι·.] 

"Οτι Θέογνις **** [Εχε. άβ δβηίβηΐ. (εοϋ. ρ. 322) 
ρ. 364 Μβι, ςιιί 3ΐ1(Κΐ: ,,ΤΗβο§ηίδ ίΐοχ βΓ&Ι Ποπιοηυδ 
εοηΐΓ3 ΑΙ)3Γ08 βρικί δίπιιίυπι πΓΐ>βηι; ίά(]ΐιβ 3(1βπτ)3ΐιΐΓ 
ίη ίιηβ €οΙο^3Γυηο Μβηβηϋπ βίΐίΐβπιηι; ιιη<1« εο<?ηοδείίηυδ 

ΐδ βχοβΓρΐ3 ηυοφιβ ν3ϋϋ3Π3 ρΓορβ 3ΐ)βδδβ η Γιηβ."] 

ΤΙιβορίιγΙ. δίπιοο3ΐΐ3 ΗίδΙ. I, 3: Το δ 9 οπως 
Σίρμιον ηλω Μενάνδρω τω περιφανεϊ βαφώς διη- 
γόρευται' περί ων ου μοι ΰχολή ίπεργαβτικώτερον 
τοις μακροϊς έκείνοις λόγοις έπεζελ&εΐν, αυ&ις δ' 

2ο άριζήλως είρημένα μυ&ολογεΰειν. 

ΜβΓ§ο οο(1. Ρ3Πδ. δΐΓ3ΐ)οηίδΐι. 1393 βρικί Τζδείιυείάυιη 
νοί. 6, ρ. 226: 'Λκρφεβτερον τα Περ6ικά Ι&η Μέ- 
νανδρος 6 Πρακτίκωρ (δίε) εν τη εαυτού ιΰτορία 
παρε&ετο. 

25 ΡΓ3βΐ0Γβ3 3ρΐ1(1 δυίίΐβίϊΐ ΠΟηΠΙΐΙΙβ 3(1 Γβδ 3 Μβη3η(1π> 

ηβΓΓβίβδ δρβοίβηΐίβ ΓΓ3§πιβηΐ3 βί (π1)ΐιβηϋ3 εοηπείυηΙιΐΓ, 
φΐ3β ΒβΓη1ΐ3π1γ εοΙΙβ^ίΐ ίη ίηοΐίεβ, ςυοπιπι υηιιηι β$ο 
ηιβπιοΓβνί ρ. 45, 26, βί 3ΐ1βηιπι ρ. 104, 3, βί ΙβΓίίυπι 
ρ. 111, 10. 



9* 



γ». « ΑΓΑΘΙΟΤ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΤ ΜΤΡΙΝΑΙΟΤ 

Υ<?ιι. 5 

ΙΣΤΟΡΙΩΝ Α. 



4, 1-18 ΝϊβΙ). 

Καλόν μεν τι χρήμα χαϊ ενδαιμον νΐχαι πολέμων 
καν τρόπαια πόλεων τε ανο«α<?μοΙ χαϊ άγλαΐσματα 
χαΐ άπαντα όπόσα μεγάλα τε χαΐ ά%ιάγαστα εργα. 
ταϋτα δε χαΐ τα τοιάδε δόζαν μεν τινα χαΐ ηδονήν 
τοις χτησαμένοις έπάγει, άποβιοϋσι δε αντοΐς χαϊ 5 
εχεΐΰε οίχομένοις οϋτι μάλα έ&έλονσιν επεσ&αι, 
Ρ. 2 άλλα χαϊ λή&η παρεμπεΰονΰα ίπιχαλνπτει χαϊ παρα- 
τρέπει τάς άλη&εΐς των πράξεων αποβάσεις" ηδη δε 
χαι των έπιΰταμένων άποβιούντων οί'χεται χαϊ δια- 
διδράσχει η γνώΰις £ύν αντοΐς σβενννμένη. όντως ιυ 
αρα μνήμη γνμνη άνόνητόν τι χαι ον μόνιμον ονδε 
τω μαχρω %ννεχτείνεσ&αι πέφνχεν χρόνω. χαϊ ονχ 
αν, οϊμαι, η πατρίδος προχινδννενειν ένιοι έγνωσαν 
η αλλονς άναδέχεσ&αι πόνονς, εν είδότες ως εΐ χαϊ 
Β σφόδρα μέγιστα δράσαιεν, ζνναπολεΐται το χλέος 15 
αντοΐς χαι διαρρνησεται μόνω τω βίω αντών έχμε- 
μετρημένον , εί μη τις, ως έοιχε, %·εία προμήθεια το 
άσ&ενες της φύσεως άναρρωννϋσα τα έχ της Ιστορίας 
έπεισήγαγεν άγα&ά χαϊ τάς έν&ένδε ελπίδας, ον 
γάρ , οΐμαι, χοτίνον γε ενεχα χαι σελίνον οι Όλνμ- 30 
πιονΐχαι έν ταΐς χονίστραις έναπεδνοντο, ονδ' αν οι 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ. 133 

5, 1-β, 6 Ν. 

άγαμοι των πολέμων άγωνιστάί λάφυρων γε μόνον Ο 
και τον παραντίχα χερδαλέον έφιέμενοι ες προνπτόν 
τε χάί διάφανη χίνδυνον Οφάς αντονς άφιάσιν, άλλα 
δόξης αμφότεροι εχατι βεβαίας τε χαΐ άχηράτον , ην 

5 ονχ οϊόν τε άλλως καρπώσασ&αι η της ιστορίας 
αντονς άπα&ανατιξονΰης , ονχ οία τα Ζαμόλζιδος 
νόμιμα χαΐ η Γετικη παραφροσύνη, αλλ 9 ώς άλη&ώς 
τρόπω τινϊ &είω τε χαΐ ά%ανάτω, και ω μόνω δν~ ϋ 
ναται τα &νητά ες άεϊ διαβιώσκειν. ράδιον μεν ονν 

ίο ηχιύτα αν είη άπαντα διεζιεναι χαι άπαρι&μεΐσ&αι, 
όπόσων άγα&ών η ιστορία τον βίον εμπίπλησι τον 
άν&ρώπειον' ώς δε Συλλήβδην ειπείν, οιμαί γε αντην 
φιλοσοφίας της πολιτικής ον μάλα μειονεχτεΐσ&αι, 
ει μη τι χάί μάλλον όνίνησιν. η μεν γαρ οιά τις 

15 άστεμφης δέσποινα χάί ά&ώπεντος κελεύει χαι δια- Ρ. 3 
τάττει οποίων τε εχεσ&αι και οποία διαφεύγειν προσ- 
ήκει, ώσπερ τω πείδοντι καταμιγνύσα το άναγκάζον' 
η δε τω δέλγοντι πλείστω χρωμένη καϊ οϊον καρν- 
κενονβα τάς απαγγελίας τη ποικιλία των παραδειγ- V. 6 

2ο μάτων και παριστώσα τω λόγω έν οϊς τε ενδοχιμη- 
καβιν αν&ρωποι ενβονλία χρησάμενοι και δικαιοσύνη 
και έν&α διημαρτον τον προσήκοντος η γνώμης τινός Β 
εναντίας η τύχης ήγησαμένης, λαν&άνει ταΐς ψνχαΐς 
ηρέμα τάς άρετάς έσοικίξονσα' το γάρ προσηνές 

25 ανταΐς και αν&αίρετον μάλλον τι έμφνεται χάί προσ- 
ιζάνει. εγώ μεν ονν ταντα έκ πλείστον σκοπών τε 
χάί διαλογιξόμενος νπεράγασ&αι μεν χρηναι ηγονμην 
χάί κοινονς άννμνεϊν ενεργέτας τονς όπόσοις ηδη 
αίτοιαίδε πραγματεϊαι διαπεπόνηνται , ον μην έγχει- Ο 

3ο ρητέα γε ίμοί τωδε τω πόνω εδόκει ονδε την άρχην 
άποπειρατέα. έτνγχανον γάρ μάλλον δη τι εκ παί- 
δων τω ηρωω ρν&μω άνειμένος, και με ηρεσχεν τά 



134 ΑΟΑΤΗΙΑΕ 

6, 6-7, 13 Ν. 

ήδνβματα των τής ποιητικής κομψενμάτων. καΐ τοί- 
ννν πεποίηταί μοι εν έξαμετροις βραχέα άττα ποιή- 
ματα, α δη Λαφνιακά έπωνόμαύται , μν&οις τιοϊ 
πεποικιλμένα έρωτικοΐς και των τοιούτων άνάπλεα 

Β γοητενμάτων. εδοξε δε μοι πρότερον κάκεϊνο άξιέ- 
παινόν τι είναι καΐ ονκ άχαρι, εΐ γε των επιγραμμά- 
των τα άρτιγενή και νεώτερα, διαλαν&άνοντα ετι και 
χνδην οντωΰϊ παρ ένίοις νποψι&νριξόμενα, άγεί- 
ραιμί τε ώς οΐόν τε ές ταντόν και άναγρά'ψαιμι 
εκαοτα έν κόαμω άποκεκριμενα. και ονν δή και τόδε 
μοι έκτετελεαται ετερά τε πολλά αγωνίσματα, τον 
μεν άναγκαίον χάριν ον μάλα πεποιημένα, άλλως δε 
Ρ. 4 Ιαως προβαγωγά καϊ θελκτήρια. καϊ γαρ δήτα ή 
ποίηοις ιερόν τι χρήμα καϊ θεαπέύιον' έν&ονΰιώόι 
γονν εν αυτή αί ψνχαί, ειποιάν όβοφός οΆρίύτωνος, 
και λίαν ώδίνονΰιν έπαφρόδιτα , οοαι δή ώς άληθώς 
μοναόληπτοι γίγνονται καϊ τήδε κάτοχοι τή βακχεία, 
έμοι μεν ονν τοΐβδε θαμίζειν εδόκει καϊ ον μήποτε 
εκόντι είναι τα νεανικά ταντα και έπιτερπή βπονδά- 

Β ύματα μεθιέναι, άλλ' επεΰ&αι τοις Λελφικοϊς έκεινοις 
προγράμμαύι καϊ τα οικεία γιγνώΰκειν. επεί δε έν τω 
κατ έμε χρόνω ξννεβη μεγάλονς μεν πολεμονς 
πολλαχον της οίκονμένης άπροοδόκητα ξνρραγήναι 
έ&νών τε πολλών βαρβαρικών μεταναΰτάύεις γενέ- 
ύ&αι καϊ πράξεων άδήλων τε και άπίύτων παραλό- 

0 γονς άποβάοεις καϊ τνχης άτάκτονς άντιρροπίας 
γενών τε καταλνόεις και πόλεων άνδραποδιβμονς 
και μεταβολάς οίκητόρων και οιον άπαντα τα ανθρώ- 
πεια κεκινήα&αι, επειδή ονν ταντα καϊ τα τοιάδε 
ξννέβη, δεδιεναι μοι πως ίπήλ&ε μήτι άρα ονχ όύιον 
εί'η εργα οντω μεγιΰτά τε και θαύματος άξια και 
τοϊς μετά ταντα χρήόιμα έαόμενα καϊ όνηόιφόρα 



ΡΚΔΕΓΑΤΙΟ. 135 

7, 13-9, 1 Ν. 

καταλιπείν άμνηΰτα το μέρος και ΰεΰιγημένα. τοι- 
γάρτοι έδοζέ μοι ουκ άπό τρόπου είναι καΐ τον Τ> 
%υγγράφειν άμωύγέπως άποπειράο&αι, ώς άν μοι μη 
άπας 6 βίος έν μυθολογία τ ε καΐ περιττώ πόνω άνα- 
δλω&είη, αλλά τι φεροιτο καΐ άναγκαΐον. πολλοί δέ 
με καΐ των έπιτηδείων επείγοντες καϊ έγκελενόμενοι 
έξηρέ&ισαν την όρμήν και έπέρρωβαν, έν τοις 
Ευτυχιανός 6 νέος ' αρχηγός τ ε ην της παραινέοεως 
άνηρ τα πρώτα τελών έν τοις τών βασιλέων υπογρα- Ρ. 5 

ίο φεϋαι και τα άλλα άγα&ός καϊ άγχινούότατος, 
παιδείας δε άποχρώντως έχων καϊ του τών Φλωρι- 
δών γένους αριύτον έγκαλλώπιβμα γεγενημένον. 
ούτος δη ούν 6 άνηρ, περί πλείύτου γαρ τάμα έποι- 
είτο καϊ ώς αν μοι άμεινόν τι έαται εύκλείας τε πέρι 

15 καϊ της άλλης ωφελείας ΰφόδρα οί έπεφρόντιΰτο, 
ουκ άνίει έπείγων και χρηϋτάς έμφ αίνων τάς έλπίδας. 
δεϊν γαρ ουκ έφαύκεν ούτω χαλεπόν ηγεΐο&αί μοι Β 
και άνηνυτον τό έγχείρημα, ούδε τω μήπω ές πεϊραν 
έλ&εϊν, ώαπερ ναυτιλίαν οί ά&αλάττωτοι, κατα- 

2ο πεπλτφι&αι * οΐεό&αι δε μάλλον ου πόρρω τετάχ&αι 
ιΰτορίαν ποιητικής, άλλα άμφω ταύτα είναι άδελφά V. 7 
καϊ ομόφυλα καϊ μόνω £ϋως τω μέτρω άλλήλων 
άποκεκριμένα. ώς δη ούν οΐκο&εν οϊκαδε ου 6ης της 
μεταατάοεως δαρροϋντά τ ε ίέναι έκέλευεν και ΰ&ένει Ο 

25 παντί έχεσ&αι έργου, άλλα γάρ τοιαύτα έπάδων ηδη 
μοι καϊ αύτω βουλομένω κατεκηληαέ γε ραδίως και 
έπειθε, καϊ τοίνυν ές τάδε άφΐγμαι. άλλά μοι εί'η 
άξιοι/ τι δράύαι της προθυμίας καϊ τού μεγέ&ους 
τών έργων ώς έγγυτάτω Ικέύδαι. δηλωτέον δε 

3ο πρότερον όατις τέ είμι και ό&εν , τούτο δη το τοις 
ζυγγραφεύΰιν εΐ&ιβμένον. έμοι Άγα&ίας μεν όνομα, 
Μύρινα δε πατρίς, Μεμνόνιος δε πατήρ, τέχνη δέ ό 



136 ΑΟΑΤΗΙΑΕ 

9, 1—10, 5 Ν. 

τά "Ρωμαίων νόμιμα και οί των δικαβτηρίων αγώνες. 
Μύριναν δε φημι ου το Θρακών πόλιύμα, ονδε εί 
τις έτερα κατά την Ευρώπην τνχόν η Αιβύην τωδε 
κέκλψαι τω ονόματι, άλλα την έν τη Άΰία πάλαι 
υπό ΛΙολέων άπωκιΰμένην άμφι τάς έκβολάς τον 5 
Πυ&ικού ποταμού, ος δη ρέων εκ Λυδίας της χωράς 
ες τον εΰχατον ανλώνα του κόλπου του Έλαΐτου 

6 έμβάλλει. γένοιτο μεν ουν έ'μοιγε τελεώτατα τήδε 
τροφεία ως οϊόν τε άποτΐΰαι καΐ άπαντα τά κλεινά 
καΐ πάτρια έργα ές το άκριβες άναγράψαι, νυν δε ίο 
η μεν ευγενής και ιλαος και της προθυμίας ημάς 
άποδεχέα&ω , εμοϊ δε έπι τά κοινά και μέγιβτα των 
πραγμάτων ίτέον. ποιήοομαι δε την ζυγγραφήν 
ούχ ηπερ καΐ ετέροις εν τω παρόντι πεποίηται. ήδη 

Β γάρ που καϊ άλλοι τά νυν ές τόδε πόνου άφίκοντο, 15 
άλη&είας μεν ως τά πολλά ήκιβτα μέλον αύτοΐς καϊ 
του τά γεγενημένα ως έχουβι τύχης διεζιέναι, οΰτω 
δε διαφανώς κολακεύειν πολλούς τών δυνατών καϊ 
ύπο&ωπεύειν έλόμενοι ως εί' ποτε άρα καϊ άλη&ή 
φήβαιεν , άπιβτεΐβ&αι. καίτοι έγκωμίω μόνω τφοϋή- 2ο 

Ο κειν οι ταύτα δεινοί φαοι τά προβόντα ότωούν άγα&ά 
κατά το μάλλον έξαίρειν' ίύτορία δε έπαινεϊν μεν 
καϊ ηδε τους ευ τι δράβαντας ου πάμπαν άναίνεται, 
ου μην τούτό γε οκοπόν , οΐμαι 5 και γνώριύμα έχειν 
έ&έλει ' άλλ' εί' που ή τών πράξεων άπεργαόία έπαι- 25 
νον η ψόγον έπάγοι, ου βιάζεο&αι αυτήν δέμις ούδε 
καταποικίλλειν τά γεγενημένα, οί δΐ ίότορίαν μεν 

Β ποιεϊβδαι όμολογούαι, και το της επιγραφής έπάγ- 
γελμα τούτο αύτοΐς ύποφαίνει, πεφώρανται δ\ ομως 
τή πείρα κομψευόμενοι την έπωνυμίαν. τους μεν 3ο 
γάρ έτι περιόντας , είτε βαοιλεις εΐεν είτε και άλλως 
έπίΰημοι , ου μόνον τή άψηγήαει τών έζειργαβ μένων 



ΡΚΑΕΡΑΤΙΟ. 137 

10, 5—11, 12 Ν. 

έγκωμιάζουΰιν , ή >>άρ αν ολίγα ήμάρτανον , έν- 
δηλοι δε απαβι γίγνονται οτι δή αύτοΐς ουδέν τι άλλο Ρ. 7 
διεβπούδαβται η μόνον έπαινεϊν τ β καϊ άγαβ%αι καΐ 
πέρα τον αναγκαίου ' τους δε ήδη τε&νηκότας, όποιοι 

5 τίνες και έτύγχανον όντες , ή κάκιστους άποκα- 
λονϋι καϊ τα κοινά λυμηναμένους ή το γοϋν έλαττον 
δεινον κατολιγωρούσιν αυτών, ώς μηδε μνήμης 
τινός μεταδιδόναι. ταύτη τε οϊονται τα παρόντα ευ 
τι&έναι και τό άει κρατούν έκ&εραπεύοντες ώφέλειαν Β 

ίο σψίσι πορίξεσ&αι , κακώς επιΰτάμενοι ώς και αυτούς 
δήπου τους προς αυτών έπαινουμένους ου μάλα τα 
τοιάδε άρέσκει, λογιζόμενους ώς ούχ ικανόν εσται 
τό της κολακείας άρίδηλον την περί αυτών δόζαν 
βεβαιώσαι. ούτοι μεν ουν ξυγγραφόντων ώς πη 

15 φίλον αύτοϊς και είδισμένον , εμοί δε τό άλη&ίξεσ&αι 
περί πλείστου εκτέον , ες ο τι χωρήσει. μεμνήσομαι Ο 
#£ των όσα παρά τε 'Ρωμαίοις καϊ τών βαρβάρων 
τοις πλείστοις ές τόδε του καιρού έπράχ&η άξιαφή- 
γητα, ου μόνον υπό ανδρών §τι βιουντων τυχόν, 

2ο μάλλον μεν ουν και τών ηδη άποιχομένων, και 
ούδεν ο τι παρήσω τών λόγου ά%ίων. τοιγάρτοι ει 
και μη πρότερον ες τό ζυγγράφειν προήγμαι η μόνον 
έ% ότου Ίουΰτΐνος 6 νέος την αυτοκράτορα μετήλ&εν Ό 
αρχήν, Ιουστινιανού τε&νηκότος , αλλ* εγωγε και 

26 έπϊ τους ανωτέρω χρόνους άναδραμοΰμαι, καϊ όπόσα 
οϋπω ετέρω τω ίκπεπόνηται, ταϋτα δε οίκεϊον ποιή- 
αομαι έργον, τα μεν γαρ πλείστα τών κατά τους 
Ιουστινιανού χρόνους γεγενημένων έπειδή Προκο- 
πίω τω ρήτορι τω Καισαρεία&εν ές τό άκριβες άνα- 

3ο γέγραπται , παριτέον έκεΐνα ϋμοιγε, άτε δή άπο- 
χρώντως είρημένα' τά δε μετ' έκεΐνον ώς οιόν τε Ρ· 8 
διεξιτέον. προοίμια μίν γάρ αύτώ της ιστορίας V. 8 



138 ΑΟΑΤΗΙΑΕ · 

11, 12-12, 19 Ν 

Άρκάδιος άποβιούς έποιήδη και τω εκείνον παιδί 
Θεοδοσίω Ίσδιγέρδης 6 Περσών βασιλεύς κηδεμών 
γεγενημένος, τά χε Ουαραράνη καΐ Περόζη ξυνενε- 
χ&έντα , κάί οπως Καβάδης βασιλεύς καταστάς 
άφηρηται τήν αρχήν χαΐ είτα ΰάττον αυτήν άνεκο- 5 

Β μίσατο, οπως τε'Άμιδα ηλω προς αυτού, ^Ανάστα- 
6ίου 'Ρωμαίων βασιλεύοντος, κάί όσους αύθις μετ 
εκείνον ΊουΰτΖνος 6 πρεσβύτης έν τωδε τω Εργω 
διεδεξατο πόνους, εξής δε τους Περσικούς πολέμους 
όπόσοι δή προς τ ε Καβάδην καϊ Χοσρόην άμφΐ ίο 
Συρίαν καϊ 'Λρμενίαν , και μεν δή κάί τά Λαζών 
όρια Ιουστινιανό τω "Ρωμαίων αύτοκράτορι διαπε- 
πολέμηνται , τούτους δε απαντάς έκ των Προκοπίου 

V λόγων άριστα αν διαγνοίης, Γελίμερά τε τον Βαν- 
δίλον, και Καρχηδόνα τήν πόλιν και τήν ξύμπαόαν 15 
χώραν των"Λφρων από Βονιφατίον τε και Γεξερίχον 
και της έν τω τότε αποστάσεως πολλοίς ύστερον 
χρόνοις Ιουστινιανό δουλω&εΖβαν καϊ πάλιν της 
' Ρωμαίων επικρατείας μέρος γεγενημένην. μετά δε 
τήν των Βανδίλων κατάλυΰιν καϊ ο β α οΐ Μαυρού- 2ο 
ΰιοι το έθνος έδρασαν τ ε καϊ πεπόν&ασι πολλαχού 

Ε της Λιβύης κατά "Ρωμαίων παραταττόμενοι , ότι τε 
Στότξας καϊ Γόνδαρις "Ρωμαίων μεν ήστην, τυραννώ 
δε καταστάντε μεγίστων ξυμφορών τε και στάσεων 
αίτιωτάτω τη Λιβύη γεγόνατον, καϊ ως ου πρότερον 25 
έλώφησε τά δεινά, πρϊν έκείνω τώ ανδρε διαφ&α- 
ρήναι' άλλά καϊ τάδε άμέλει άπαντα εύροις γε αν 
έν έκείνοις ' οπως τε ή στάσις ή έμφύλιος έν Βυζαν- 
τίω κατά του βασιλέως άρ&εισα κάί έπί μέγα κακού 
άφιγμένη τά κοινά έδηλήσατο ' τάς τε των Ονννων 30 

9 έπιδρομάς , ως δή έν τω τότε τόν'Ίστρον ποταμόν 
περαιω&έντες μέγιστα οία τήν'Ρωμαίων άρχήν έλυ- 



ΡΚΑΕΡΑΤΙΟ. 139 

12, 19—14, 2 Ν. 

μηναντο , Ιλλυριούς τε και Θετταλούς καϊ τά πλείστα 
της Ευρώπης ληισάμενοι , μέρος δε τι καϊ της Άσίας^ 
τον Έλλήσποντον διαβάντες. Σουρών δε η πόλις η 

. εν Συρία καϊ Βέρροια καϊ * Αντιόχεια η προς Όροντη 

5 ποταμω όπως οικτρότατα υπό Χοσρόου πεπόρ&ηνται, 
την τ ε Εδέσσης πολιορκίαν , καϊ οπως έν&ένδε άπο- Β 
κρονσ&εϊς έπειτα άπιών ωχετο, πάρεστι και ταύτα 
έν τοίΰδε &εάσασ&αι' τάς τ ε των ΛΙ&ιόπων και 
'Ομηριτών παρατάξεις, και ότου δη χάριν άμφω 

ίο έκείνω τω φύλω ες τόδε δυσμένειας ηλ&έτην. εί'ρη- 
ται δε αύτω πολλά καϊ του μεγίστου λοιμού περί, 
οπως τε την αρχήν κατ* εκείνο του καιρού ές το 
άν&ρώπειον 'γένος έσήρρησε καϊ οποΐα άττα παρά- 
λογα έν αύτω ζυνηνέχ&η. άλλα γαρ καϊ όπόσα 

ΐδ ύστερον τω ^Ρωμαίων στρατω άνά τα Λάζων πολιό- Ο 
ματα και Πέτρας το φρουρών, πρός τε Χοριάνην 
καϊ Μερμερόην καϊ τά Περσικά έζείργασται πλή&η, 
καϊ ταύτα έκει&εν άναλεκτέον' μεταβάντι δέ οι έπι 
της Εσπέρας οπως τε Θευδέριχος 6 των Γότ&ων 

2ο βασιλεύς άπεβίω και Άμαλασούν&α ή τούδε παις 
υπό Θευδάτου άνηρηται, και άπαντα ων δη ένεκα 
6 Γοτ&ικός πόλεμος άνερράγη , ούδε ταύτα έκείνω Ό 
παρείται, ού μεν ουν αλλ' ούδε οπως Ουίττιγις 6 
μετά Θεύδατον τού Γοτθικού γένους κρατήσας υπό 

25 Βελισαρίου τού στρατηγού μετά γε πλείστους όσους 
άγώνας δοριάλωτος ές το Βυξάντιον ήκται ' ούδέ γε 

. όπως Σικελία τε καϊ 'Ρώμη καϊ Ιταλία τούς έπήλυ- 
δας άποβαλούσα βαρβάρους πάλιν ή&εσι πατρίοις 
μετεκοσμεΐτο. λάβοι δε αν τις έν&ένδε και ότι 

3ο Ναρσης 6 τομίας ές Ίταλίαν έστάλη , στρατηγός 
αύτοκράτωρ πρός τού βασιλέως γεγενημένος , τούς ρ. ίο 
τε κλεινούς έκείνους πολέμους, οΐ δή αύτω πρός 



ΟίςίΙίζβά 6γ ΟθΟ§ΐ£ 



140 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 1. 

14_, 2-15, 9 Ν. 

Τωτίλαν άριύτα διαπεπόνηνται' οτι τε αύ&ις μετ' 
εκείνον Τεΐας 6 Φρεδιγέρνου την Γοτ&ικήν ήγεμο- 
νίαν διαδεζάμενος ουκ ές μακράν κάί αυτός άνη- 
ρέ&η. ταύτα δε πάντα ες έκτον τε καϊ είκοβτόν έτος 
της Ίουβτινιανού βαΰιλείας γεγένηνται , καϊ Προκο- 5 
Β πιω μεν τω ρήτορι εν τοιΰδε, οΐμαι, αύτω τά της 
Συγγραφής διήνυβται καϊ ζυνετελέα&η ' έγώ δε ες τά 
έχόμενα τούτων, εφ' απερ καϊ την άρχήν ώρμή&ην 
Ιέναι, καϊ δη επί ταντα ειμί. καϊ δη έχομαι των 
πραγμάτων. ίο 

Ρ. 11 1. Επειδή Τεΐας 6 μετά Τωτίλαν των Γότ&ων 
V. 9 ήγεμών καταοτάς άνακαλεβάμενος τάς δυνάμεις και 

\^ι£ 2 πόλεμον πανΰνδΐ πρός τε Ναρόήν τΐάί "Ρωμαίους 

ηί * ηί26 παραταγμένος ήττή&η τε κατά κράτος καϊ αυτού 
πολέμων διεφ&άρη, οι τε περιΰω&έντες των Γότ&ων, 15 
έγκειμένων 6φίθι "Ρωμαίων καϊ ουκ άνιέντων, πιε- 
ζόμενοι ταϊς τε επιδρομαΐς και οτι εν χώρω άνυδρω 
έτύγχανον ξυνειλεγμένοι , ύπονδάς τί&ενται πρός 
Ναραήν, εφ' ω την μεν οίκείαν άδεώς νεμοιντο 
χώραν , βαΰιλει δε τών'Ρωμαίων κατήκοοι το λοιπόν 2ο 
όντες διατελοιεν' έπειδή ταϋτα τήδε εχώρει, έδόκει 
μεν άπααι πέρας έχειν τά των εν Ιταλία πολέμων' 
Β τά δε ην άρα προοίμια, οΐμαι γάρ ούδε έπιλείψειν 
ποτε τον αιώνα ημών τά τοιάδε, μένειν δε ές αεί 
και άκμάξειν, Ιΰζ' αν ή αύτη φυΟις άν&ρώπων η, 25 
επεί καϊ ανω&εν ήμΐν, ώς έπος ειπείν, ξννεβήλ&ε 
τω βίω. και ούν μεΰτή μεν ή ποίηβις, πλήρης δε 
ζυμπααα ίατορία πολέμων τε καϊ παρατάξεων , κάί 

Ρ. 21 ουκ αν άλλο τι εϋροις έν τηδε κατά το μάλλον άνα- 
γεγραμμένον. αίτιον δε οΐμαι τούτων ούχ , όπερ οι 3ο 
πολλοί φαΰιν, άοτέρων τε πορείας κάί το μεμορμέ- 
νον καί τινας παραλόγους άνάγκας ' εΐ γάρ τά της 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 1. 141 

πεπρωμένης έν πάσι νικωη, άφαιρε&είη δε των ^ ν ~ Ά ^^ 2 
θρώπων τό προαιρετόν καϊ έκούσιον, παραινέσεις*™^ 
μεν άπάσας χαϊ τέχνας χαϊ διδασκαλίας χενά χαϊ 
άχρηστα νομιοϋμεν, οίχησονται δε φρούδοι και 

5 άκαρποι αι των άριστα βιούντων έλπίδες. ου μέντοι 
αλλ* ούδϊ τό θείον αίτιον , ως γε έμε γιγνώσκειν, 
φόνων τε και Συμπλοκών ήγεϊσθαι προσήκει, τό 
γαρ αγαθόν έκεϊνο καϊ άλεζίκακον φόνιόν τε και Β 
φιλοπόλεμον ουτ' άν έγωγε φήσαιμι ούτε είπόντι 

ίο πιστενσαιμι. ες δε πλεονε%ίαν τε και άδικίαν αι των V. 10 
ανθρώπων ψνχαΐ αυθαίρετα κατολισθ αίνου σαι πο- 
λέμων τε και ταραχών άπαντα έμφορούσιν , ένθένδε 
τε όλεθροι ζυμβαίνουσι πολλοί και γένη ανθρώπων 
ανάρπαστα γίγνεται και μνρίαι αλλαι ώδίνονται 

15 χήρες, ούτω γαρ δη καϊ τότε οί Γότθοι, έπειδή τάς 
σπονδάς θέμενοι και διακριθέντες οι μεν αυτών εΐσω 
του Πάδου πρότερον διαιτώμενοι ποταμού §ς τε 
Τουσκίαν καϊ Αιγουρίαν , καϊ οθι εκάστω θυμηρές 
τε ην και είθισμένον , έχω ρουν , οί δε έκτος δια- 

2ο βάντες άμφΐ Βενετίαν και τα τήδε φρούρια και 
τα πολίσματα, ηπερ και έν τω προ του, έσκεδάν- Ο 
νυντο ' επειδή ου ν έν τοισδε έτύγχανον όντες, 
προσήκον αυτούς τα μεν όμωμοσμένα τοις έργοις 
αύτοΐς έμπεδώσαι, τα δε σφέτερα έν τω άσφαλεΐ 

25 κατέχοντας κινδύνων άπηλλάχθαι χρονιών καϊ μόλις 
γοϋν τών δεινών άναπνεύσαι, οι δε έλάχιστον 
έπισχόντες νεωτέρων αύθις έφιεντο πραγμάτων, 
καϊ ες αρχήν ετέρου πολέμου χαθίσταντο. έπεί τε 
αυτοί κατά σφάς ούκέτι προς "Ρωμαίους αξιόμαχοι 

30 ωοντο είναι, αύτίκα παρά τούς Φράγγους έτράποντο, 
αμεινον σφίσιν αύτοις τα παρόντα έσεσθαι κρίνοντες 
και την ώφέλειαν ες ο τι μάλιστα διαρκεστάτην, 



142 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΤΜ I. 2. 

16, 12-17, 17 Ν. 

Λ ίηώ- 3 Β ^ Υ Β ^ ομόρων τε και άστυγειτόνων ξυμμαχίαν επα- 

ηΐ&ηί 26 γόμενοι είτα δάττον άναμαχέσοιντο. 

Ό 2. Πρόσοικοίτε γάρ είσι τη Ιταλία καϊ άγχιτερμονες 
τό γένος των Φράγγων. εΐεν δ' αν ούτοι οΐ πάλαι 
ονομαζόμενοι Γερμανοί, δήλον δε' άμφΐ 'Ρήνον γαρ 5 
ποταμόν οίκούσι χαϊ την ταύτη ηπειρον, έ*χουσι δε 
χαΐ Γαλλίων τα πλείστα , ου πρότερον προς αυτών 
κατεχόμενα, άλλ' ύστερον ίπικτη&έντα , χαϊ την 
Μασσαλίαν πόλιν , τους Ιώνων αποίκους, ταυτην 
γαρ δή πάλαι Φωκαεις εξ Άβιας υπό Μηδων άνα- ίο 
στάντες κατώκισαν, Λαρείου τού'Τστάσπεω Περοών 
βασιλεύοντος, χαϊ νυν έξΈλληνίδος έστί βαρβαρική' 
την γαρ πάτριον άποβεβληχυία πολιτείαν τοις των 
κρατούντων χρήται νομίμοις. φαίνεται δε χαϊ νυν 
ου μάλα της αξίας των παλαιών οίκητόρων κατά- ΐδ 

1>. 13 δεεΰτέρα. είσϊ γαρ οί Φράγγοι ου νομάδες, ώόπερ 
αμελεί 'ένιοι τών βαρβάρων , άλλα και πολιτεία ως 
τά πολλά χρώνται 'Ρωμαϊκή και νόμοις τοις αύτοΐς 
καΐ τά άλλα ομοίως άμφί τε τά συμβόλαια και 
γάμους και την του &είου δεραπείαν νομίζουσιν. 2ο 
Χριστιανοί γάρ άπαντες τυγχάνουσιν οντες καϊ τη 
όρ&οτάτη χρώμενοι δόξη ' εχουσι δε και άρχοντας εν 
ταϊς πόλεσι και ιερείς, και τάς εορτάς ομοίως ημϊν 
επιτελούσι, καϊ ως εν βαρβάρω γένει ίμοιγε δοκούσι 
σφόδρα είναι κόσμιοι τε και άστειότατοι καϊ ούδεν 25 
τι Ιχείν τό διαλλάττον η μόνον το βαρβαρικόν της 
στολής καϊ τό της φωνής ιδιάζον, άγαμαι γάρ αυτούς 
ες τά μάλιστα έγωγε τών τε άλλων ων ίχουσιν άγα- 
Β &ών καϊ της ίς άλληλους δικαιοσύνης τε και ομονοίας, 
πολλάκις γάρ ήδη και πρότερον, και μεν δή και τω 3ο 
κατ 9 εμε χρόνω, τυχόν μεν ίς τρεις, τυχόν δε καϊ 
ίς πλείους ηγεμόνας της αρχής αύτοΐς μεμερισμενης, 



υΐ9ΐιιζβα ογ ν^ου^κι 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ Ηΐ8ΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 2. 3. 143 

17, 17—18, 22 Ν. 

ούπώποτε πόλεμον ηραντο κατ 9 αλλήλων ονδε αΐματι*^* 2 
εμφνλίω την πατρίδα έγνωσαν μιαίνειν. καίτοι ^ι/0"α ηί » η » 26 
αν μεγάλαι δυνάμεις ισόρροποι τε χαϊ άμφήριστοι 
άναφανεϊεν , ενταύθα ανάγκη φρονήματα φύεσθαι 

5 σκληρά και ογκώδη , φιλοτιμίαι τε , ώσπερ εικός, 
ώδίνονται και φιλοπρωτίαι καΐ άλλα άττα μνρία 
ταραχών τε και στάσεων γονιμώτατα πάθη. Ζμως 
παρ' ίκείνοις, ει και £ς πλείστας όσας αρχάς τύχοιεν 
διηρημενοι, ούδεν ο τι τοιόνδε ξυμφερεται. αλλ 9 

ίο εϊπερ άρα και τινα ίριν τοίς βασιλεύσιν ίγγενέσθαι 
%ννενεχθείη, παρατάττονται μεν άπαντες ώς πολε- ο 
μήσοντες και τοίς οπλοις διακριθησόμενοι , και ειτα 
όμόσε χωροϋσιν' ίδόντες δε αλλήλους εκατέρωθεν 
η πληθύς αντίκα το χαλεπαϊνον άποβαλόντες ές 

15 όμοφροσύνην μεταχωροϋσι καΐ τους ηγεμόνας κελεύ- 
ονόι δίκη μάλλον τά αμφίβολα διενκρινήσασθαι' ει 
δε μή, μόνους έκείνους αγωνίζεσαι και έν σφίσιν 
αύτοις διακινδυνεύειν , ως ούχ όσιον όν ούδε πάτριον 
ίδιας αυτών ένεκα δυσμένειας τά κοινά πημαίνεσθαι 

2ο και άνατετράφθαι 1 ευθύς δη ουν τάς τε φάλαγγας 
διαλύουβι και τά όπλα τίθενται, και τό λοιπόν 
ειρήνη αύθις καΐ ήμερότης φοιτήσεις τε παρ 9 αλλή- 
λους αφύλακτοι και έπιμιζίαι, και φρούδα οίχεται τά 
δεινά, ούτως άρα αύτοις τό μεν νπήκοον δίκαιον 1> 

25 και φιλόπατρι, τό δε γε άρχον ευμενές εν δέοντι ν. 11 
• καΐ πειθήνιον' ταύτά τοι καΐ διατελοΰσι δύναμιν 
βεβαίαν ϋχοντες και νόμοις χρώμενοι τοις αύτοΐς, 
καϊ τών μεν οικείων ούδεν ο τι άποβεβληκότες, 
πλείστα δε ο6α επικτησάμενοι. δικαιοσύνη γαρ καϊ 

30 φιλότης οΐς άν εντραφείη , εύδαίμονα τίθησι πολι- 
τείαν και μόνιμον και ηκιστα πολεμίοις άλώσιμον. 
3. Ούτω μένουν οιΦράγγοι άριστα βιονντεςσφών 



144 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 3. 

19, 1—20, 7 Ν. 

·*&τε αυτών και των προαοίκων κρατούΰι, παίδες εκ 
" 26 πάτερων την βαΰιλείαν διαδεχόμενοι, άλλα γαρ καΐ 
ές έκείνο τον καιρόν, οτε δη οί Γότ&οι ώς αυτούς 
έπρεΰβεύοντο, τρεις αντοίς ηγεμόνες έτύγχανον 
14 όντες. ονκ από τρόπον δε μοι είναι δοκεί βραχύ τι 5 
ίίνω&εν άρξαμένω τον γίνονς καϊ των ζννενεχ&έν- 
των τω προ τον έλάχιΰτα διεζελ&όντι ϋπειτα ές 
ίκείνονς , οΓ δη έν τω τότε έκράτονν , την έκδρομήν 
καταπανΰαι τον λόγον Χιλδίβερτος μεν γαρ και 
Χλω&άριος, έτι δε Θενδέριχος και Χλω&ομήρος ίο 
αδελφοί έγεγένηντο. οντοι δϊ έπειδη αύτοις Χλω- 
δοαϊος 6 πατήρ έτε&νήκει, διενείμαντο τέτραχα την 
βαβιλείαν κατά τε πόλεις καϊ ε&νη, ες οϋον, οϊμαι, 
των ίΰων εκάατω μετειναι. ον πολλω δε νΰτερον 
Χλω&ομήρος κατά Βονργονξιωνων έπιΰτρατεύαας, ΐδ 
γένος τοντο Γοτ&ικον αντονργον τε περιφανώς 
τα πολέμια, έν αντω δη τω πολέμω άκοντίω τα 
ατέρνα τνπείς άνηρέ&η. πεαόντος δε αντον , έπειδη 
Β την κόμην οί Βονργονξίωνες κα&ειμένην και άφετον 
έ%εα6αντο και μέχρι τον μεταφρένον κεχαλαΰμένην, 2ο 
αντίκα έγνωσαν τον ηγεμόνα των πολεμίων άποκτα- 
νόντες. δεμιτόν γαρ τοις βαΟιλενΟι των Φράγγων 
ονπώποτε κείρεβ&αι, άλλ 9 άκειρεκόμαι τέ είΰιν έκ 
παίδων άει και παργιώρηνται αντοΐς άπαντες εν 
μάλα έπι των ώμων οί πλόκαμοι, έπεί καϊ οί 25 
έμπρόσ&ιοι έκ τον μετώπον βχιξόμενοι έφ' έκάτερα 
φέρονται, ον μην ωαπερ οί των Τούρκων τε και 
Άβάρων άπέκτητοι και αύχμηροί καϊ ρνπώντες και 
ένέρύει άπρεπώς άναπεπλεγμένοι , αλλά §νμματα 
γάρ έπιβάλλογΟιν αύτοΐς ποικίλα καϊ ές το ακριβές 3ο 
διαξαίνονΰι. τούτο δε ώαπερ τι γνωριΰμα και γέρας 
Ο έζαίρετον τω βαΰιλείω γένει άνεΐβ&αι νενόμιβται' 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ I. 3. 4. 145 

20, 7-21, 15 Κ. 

έπεϊ το γε νπήχοον περίτροχα χείρονται χαΐ χομάν 
αντοϊς περαιτέρω ον μα λα έφεϊται. τοχε δη ονν τού™*™-β 
Χλωϋ-ομήρον τήν χεφαλήν οί Βονργονξίωνες άποτε- 

. μόντες , χαΐ τοις άμφ * αύτόν στρατεύμασιν άναδεί- 

5 ζάντες , ψοφοδεείς αντίκα πεποίηνται απαντάς χαΐ 
ό νο ελπίδας , χαΐ χατεάγη αύτοϊς άγεννώς τα φρονή- 
ματα, χατεπτηχότες τε ήσαν χαΐ οίοι ονχέτι έ&έλειν 
αναμαχέσασ&αι. χαΐ δή τοις μεν νενιχηχόσιν , $περ 
άριστα αύτοΐς £χειν έδόχει χαϊ έφ' αϊς φόντο χρηναι 

ιοζυν&ήχαις 6 πόλεμος διελέλντο, τον δε Φραγγιχον 
ομίλου ο τι έσέσωστο, ασμενοι ές τα 6φέτερα έπα- 
νΐ]εβαν. οντω δε τον Χλω&ομήρον διαφ&αρέντος 
αντίχα ες τούς αδελφούς, ον γαρ δη παις αντω 
έγεγόνει, ή έχείνον αρχή έμερίζετο. ονχ ές μαχράν Ό 

η δε χαϊ Θενδέριχος νόσω άλονς άπεβίω, χαταλιπών 
Θενδιβέρτω τω ν[φ τα τε αλλα άγα&ά χαϊ μεν δή 
χαϊ το της ηγεμονίας αξίωμα. 

4. Παραλαβών δε τήν πατρωαν αρχήν 6 Θενδί- 
βερτος τονς τε Αλαμανούς χατεότρέψατο χαϊ αλλα 

20 αττα πρόσοιχα έ&νη. τολμητίας τε γαρ ήν ές τα 
μάλιστα χαϊ ταραχώδης χαϊ πέρα τον άναγχαίον το 
φιλοχίνδννον χεχτημένος. ήνίχα γονν τοϊς 'Ρωμαίοις 
6 προς Τωτίλαν τον ηγεμόνα των Γότ&ων ώδίνετο 
πόλεμος , τούτω δή τότε τω Θενδιβέρτω έβεβούλεντό 

25 οι χαι διεσπονδαστο , εως έν Ιταλία Ναραής τε χαϊ 
τα στρατεύματα έμόχ&ει χαϊ ένησχόλψο, αύτός πλή&η ρ. ΐδ 
άγείρας αλχιμά τε χαϊ μαχιμώτατα ές τα έπΐ Θ ράχης 
άφιχέσ&αι χωρία, απαντά τε τά τηδε χαταστρεψά- 
μενος άμφΐ το Βνζάντιον τήν πόλιν τήν βασιλίδα 

3ο τον πόλεμον μεταστήσαι. οντω δε ένεργόν το βον- 
λενμα έποιεΐτο χαϊ τήν παρασχενήν έμβρι&εστάτην 
ως χαϊ πρεαβεύεσ&αι προς τε Γήπαιδας χαϊ Λογγι- 

ΠΙ8Τ. ΟΒ. ΜΙΝ. 11. 10 



146 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 4. 

21, 15-23, 1 Ν. 

*£·η> 2 βάρδους χαϊ άλλα αττα πρόύοιχα Ε&νη, εφ' ω χαϊ 
ηΐ»ηί 26 οΐδε ξνλλάβοιντο τον πολεμον. ον γαρ ωετο ανεχτά 
είναι ότι δη βασιλεύς Ίονοτινιανός εν τοις προ- 
γράμμαΰι τοϊς βαύιλείοις Φραγγιχός τε χαι Άλαμα- 
νιχός, Ετι δε Γηπαιδιχός τε χαΐ Αογγιβαρδιχός , χαι 5· 
ετεροις τοιοΐΰδε όνόμαοιν άνεχηρνττετο , ώς δή τον- 
Β των αντω των έ^νών απάντων δεδονλωμενων. αντός 
V. 12 τε δη ονν χαλεπώς Εφερε την νβριν χαι τονς άλλονς 
ζνγχαλεπαίνειν η%ίον , άτε δη χαι ζνννβριΰμενονς. 
οΐμαι μεν ονν, εί χαι τηνδε την ΕχΟτρατείαν Εποιή- ίο 
ύατο, άπώνατο αν ονχ εν χαλώ της προπετείας, άλλα 
τνχον μεν ίν Θράχη, τνχον δε εν Ίλλνριοίς τάγμαύι 
περιπεύών Ρωμαϊχοϊς άχλεώς αν διεφ&άρη. τό γε 
μην ες εννοιαν ταντα βαλέό&αι, χαι είτα ε&ελήβαί τε 
χάί Εφίεβ&αι, χαϊ τό γ 9 Εχείνον μέρος άπαντα ηδη 15 
πεπράχ&αι , χράτιότον αν είη τον άνδρα τεχμηριώ- 
ύαι ως δεινός τ ε ην χαϊ αν&άδης χαϊ οίος τό μανιώ- 
δες χαϊ Εμπληχτον άνδρείαν ηγεΐαδαι. εί γαρ μη 
εφ&αβεν η τον βίον τελεντη τό Εγχείρημα, £0ως αν 
χαϊ Ενήρζατο της πορείας ' ννν δε Επί &ήραν ίων 2ο 
Ο τανρος αντω νπαντιάξει μέγας τε χαϊ νψίχερως, ον 
των τι&αοών δηπον τοντων χάί άροτήρων, αλλ 9 
νλονόμος χαι όρειος χαϊ τοις χέραΰι τό άντίπαλον 
διαφ&είρων ' βονβάλονς, οιμαι, τόδε τό γένος χαλονύι* 
πλείστοι δε ανά την Εχείνη ηπειρον νέμονται* άμφη- 2Λ 
ρέψεις τ ε γαρ αί νάπαι χαϊ τά όρη λάσια χαϊ 
δνόχείμερα τά χωρία, απαόι δε τοντοις τό ζώον 
ηδεα&αι πεφνχε'. τοντον δη ονν 6 Θενδίβερτος Εχ 
τίνος νάπης ιδών άνα&ορόντα χαι Επερχόμενον 
ειοτήχει εν διαβάς, ώς τω δόρατι νπαντιάΰων' 6 δε 3ο 
Επειδή άγχον Εγεγόνει, τη ροπή τον δρόμον φερό- 
μενος ες δένδρον τι τών ον λίαν μεγάλων τω 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΑΚΙΤΜ I. 4. 5. 147 

23, 1-24, 8 Ν. 

μετώπω κορύττεται , και το μεν διεσεισ&η τ ε απαν*ν-ψ* 
καΐ «η #ατ$(>α κατίκλίθ*^, ξνμβεβηκε δε αθροον ΏίΛηί2& 
ορπηκα μέγιστου των έν&ένδε κεχαλασμένων βιαιό- ϊ> 
τερον προσραχ&έντα την κεφαλήν τον Θενδιβέρτον 

ξ,πατάζαι' ο 6ί % καίρια γαρ ην η πληγή και άνν- 
ποιστος, αντίκα ύπτιος έπεπτώκει, καΐ μόλις φορά- 
δην ές τα οίκεϊα ήγμένος αν&ημερόν άπεβέω. δια- 
δέχεται δε την αρχήν Θενδίβαλδος 6 παις, ος δη, ει 
καϊ νέος ην κομιδη και έτι νπό παιδοκόμω τι&η- 

ιο νονμενος, αλλ* έκάλει γε αντόν ές τήν ήγεμονίαν Ό 
πάτριος νόμος. 

5. Κατ 9 έκεϊνο δή ονν τον καιρόν, έν ω Τεΐας 
μεν έτεδνήκει, τοις δε των Γότθων πράγμασιν Ρ. 16 
όθνείας το λοιπόν έδει έπικονρέας, τότε δε βασιλείς 

ΐδ παρά Φράγγοις Θενδίβαλδός τε ην το μειράκιον και 
μεν δή Χιλδίβερτός τε καϊ Χλωθάριος οί τον παιδός 
μέγιστοι θείοι, ως αν οί 'Ρωμαίων εϊποιεν νόμοι. 
αλλ 9 επί τούτονς μέν , πορρωτάτω γαρ έτύγχανον 
απωκισμένοι, ον χρήναι ωοντο οί Γότθοι ίέναι, προς 

2ο #£ Θενδίβαλδον αναφανδόν έπρεσβεύοντο. ον μήν 
απαν γε το έθνος, μόνοι δε οί έκτος Πάδον ποταμού 
ίδρνμένοι' οί γαρ δή άλλοι ήδοντο μεν και οϊ τω 
νεωτερισμό καϊ τη των καθεστώτων κινήσει, έτεθή- 
πεσαν δε ομως άμφιγνοονντες τα έσόμενα, καϊ τό 

25 άστάθμητον δεδιότες της τύχης μετεώρονς τε καϊ 
αμφιβόλονς είχον τάς γνώμας , καραδοκονντες μεν Β 
και διαπννθανόμενοι τα ποιούμενα, βονλενόμενοι δ% 
των κρατούντων γενέσθαι, οί δε των ετέρων πρέσβεις 
άφικόμενοι ές όψιν τε τω ήγεμόνι καταστάντες καϊ 

3ο απασι τοις έν τέλει έδέοντο μή σφάς περιιδειν νπό 
"Ρωμαίων πιεξομένονς , ξνλλαβέσθαι δε μάλλον τον 
αγώνος και άνακαλέσασθαι γένος πρόσοικόν τε καϊ 

10* 



148 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 5. 

24 , 9- 25, 14 Ν. 

"ϊηίιί* ψίλιον και άρδην οίχήσεσ&αι κινδυνεύον. έδίδασκον 

»ίαπί26(5^ ώς χαΐ αυτούς ές τά μάλιβτα ζυνοίσει μη έφιέναι 
'Ρωμαίοις έπΐ μέγα δυνάμεως αίρομένοις, αλλά παντϊ 
σ&ένει την αΰζην κολούειν' Γ< εί γάρ άπαν το Γοτ%·ι- 
κόν γένος έκποδών ποιήσονται, ουκ ές μακράν 9 5 
Εφασαν οί πρέσβεις "χαϊ χα&' υμών αυτών η%ουσι 
Ο χαΐ ανανεώνονται τους προτέρους πολέμους, έπι- 
λείψει γάρ αυτούς ούδ' οπωστιούν εύπρόσωπος αιτία 
ές προχάλυμμα της πλεονεξίας , άλλά σύν δίκη γ ε 
υμάς δόζουσι μετιέναι, Μαρίους τινάς καΐ Καμίλλους ίο 
και τών Καισάρων τους πλείστους άπαρι&μούμενοι, 
ώς δη πάλαι ποτε τοις άνω Γερμανοΐς πολεμησαντας 
και τά ύπερ *Ρηνον άπαντα κατάσχοντας * ταύτη τε 
ού βιάξεσ&αι δόξουόιν, αλλ 9 όσίως έπιστρατενειν, 
ώς ούδ4ν τι οδνεΐον μαστεύσαντες , αλλά κτήματα 15 
τών σφετέρων προγόνων άνακομιούμενοι. τοιούτο 
γάρ δη τι και ημΐν έπαγαγόντες έπίκλημα, ώς δη 
Θευδερίχου πάλαι του ημετέρου ηγεμόνος καΐ οίκι- 

Υ. 13 στού ου προσηκόντως της Ιταλίας έπιλαβομένου, 
άφηρηνται μεν ημάς τά οίκεϊα, το δ\ πλείστον 2ο 
Ι> άπεχτόνασι του γένους , γύναια δε καΐ παΐδας τών 
παρ 9 ημΐν εύδαιμόνων ανδρών αφειδώς ηνδραποδί- 
σαντο. καίτοι Θευδέριχος ού βία ελών, άλλά Ζήνω- 
νος πρότερον του σφών βασιλέως έπιτρέψαντος την 
9 Ιταλίαν προσηγάγετο , ούδεν "Ρωμαίους άφελόμενος, 25 
η δη γάρ αύτης άπεστέρηντο , αλλ 9 9 Οδόακρον κανε- 
λών τον έπηλύτην, τον τύραννον, τάκείνου άπαντα 
κατέσχε τώ του πολέμου δεσμώ. οί δέ, έπειδη 
βιάζεσ&αι αύτοις μάλλον έξήν, ούδεν ένδίκως πεπρά- 
χασιν, άλλά Θευδάτω πρότερον 9 Αμαλασούν&ης δή&εν 3ο 

Ρ. 17 εχατι χαλεπηναντες , καΐ ταύτην άρχην τε καΐ πρό- 
φασιν τω πολέμω δέμενοι^ είτα μέχρι νυν ού με&ιά- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. δ. 6. 149 

25, 15-27, 2 Ν. 

αιν, άλλά φέρουΰι βιαίως άπαντα ούτοι δη οί ύοφοί Λ £^ 
τε χαΐ όειΰιδαίμονες χαι μόνοι ξι)ι> διχαιοθύνΐ] ΏίΛβί2 * 
πολιτεύεο&αι βρεν&υόμενοι. ίνα δη ούν μη ταύτα 
πα&ουβιν ύμίν μεταμελήύη της ραθυμίας ϋότερον 
5 ούχ έν δέοντι, προτερητέον έν τωδε τους πολεμίους, 
χαΐ ον διαμαρτητέον τον παρόντος καιρού, αλλά 
ότράτευμά τε ότέλλειν έπ αυτούς άζιόμαχον καΙ 
ΰτρατηγόν έξ υμών αυτών άγα&όν τά πολέμια, ος 
δη τον προς "Ρωμαίους πόλεμον αριότα διανύΰας 

ίο απελαθεί τ ε αυτούς έν&ένδε ως τάχιότα καΙ την 
χωράν ημίν άναβώαει. ούτω γάρ ποιοϋντες τω τε 
Γοτ&ιχω γένει ες τά μάλιβτα χαριεΐα&ε, όωτήρες β 
άναφανέντες χαΐ άλεζι'κακοι , τά τε υμέτερα αυτών 
εν τω άόφαλεΐ δήβεδ&ε, εΐ γε μηδέν υμϊν ίτι πολέ- 

ΐ5 μιον έχ γειτόνων παρείη' προς δε γε χαι χρήματα 
υμϊν έόονται μυρία , ου μόνον τά "Ρωμαίων ληιοα- 
μένοις , αλλά γάρ δη χαΐ αύτοι έτερα χατα&ήύομεν" 
6. Ταύτα επειδή έφαααν οι πρέαβεις,Θευδίβαλδος 
μεν, ην γάρ μειράχιον άγεννες χαϊ άπόλεμον , ηδη 

20 τε νοόώδης κομιδή έγεγόνει χαϊ το αώμά οί πονη- 
ρως διέκειτο , τούτων δη ούν εχατι ου μάλα ογε 
τών πρέσβεων ην, ούδε ωετο χρηναι ό&νείων ενεχα 
ζυμφορών οίχείους χαρπώοαό&αι πόνους. Αεύδαρις 
χαι Βουτιλΐνος , ει χαϊ τον βασιλέα αφών ηχιότα 

πήρεόχεν, αλλ 9 αύτοί άνεδέχοντο την ζνμμαχίαν. ο 
τούτω δε τώ άνδρε ηΰτην μεν άδελφώ χαϊ το γένος 
'Λ&αμανώ, δύναμιν δε παρά Φράγγοις μεγίότην 
είχέτην, ως χαϊ του αφετέρου έ&νους ηγεϊΰ&αι, 
Θευδιβέρτου πρότερον παραόχόντος. οι δε Άλαμα- 

3ο νοί, εΐ γε χρη ΆΰιννΙω Κουαδράτω επεβ&αι, άνδρΐ 
Ίταλιώττ] χαϊ τά Γερμανιχά ές το ακριβές άναγε- 
γραμμένω , ζυνήλυδές εΐόιν αν&ρωποι χαϊ μιγάδες, 



150 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ I. 6. 7. 

27, 3-28, 8 Ν. 

\ α * 55 . 2 κα * τ °ντο δύναται αύτοΐς ή έπωνυμία. τούτους δε 

ηί»ηί26#ροΓ£ροι/ Θενδεριχος ο των Γότθων βασιλεύς, ηνίχα 
χαΐ της ξυμπάσης Ιταλίας έχράτει, ες φόρου άπα- 
γωγήν παραστησάμενος χατήχοον είχε το φύλον. 
Ό ως δε 6 μεν άπεβίω, 6 δε μέγιστος Ίουστινιανώ τε δ 
τω ^Ρωμαίων αύτοχράτορι χαΐ τοις Γότθοις πόλεμος 
ξυνερράγη, τότε δη οί Γότθοι νποθωπεύοντες τους 
Φράγγους, χαϊ οπως αν αύτοΐς φίλοι τε ές τά 
μάλιστα χαι ευνοι γένοιντο μηχανώμενοι, έτερων τε 
πολλών έξίστανται χωρίων χαϊ μεν δη χαϊ το Άλα- ίο 
μανιχόν γένος άφίεσαν. άγείρειν τε γαρ έν τω τότε 
πανταχόθεν τάς ΰφετέρας ωοντο χρήναι δυνάμεις 
χαι της υπηκόου όπόσα περιττά χαι ου λίαν ίπίχαιρα 
μεθιέναι, ως ούχέτι άρχης τε πέρι χαϊ δόξης άγω- 
νιούμενοι, άλλ' ήδη τον ύπερ αυτής της Ιταλίας 15 
χαϊ του μή πάμπαν άπολωλέναι άναρρίψοντες χίν- 

Ρ. 18 δυνον. χαϊ τοίνυν το του μέλλοντος 6φαλερόν τω 
αυθαιρετώ δήθεν τής γνώμης προχαταλαβόντες 
εχουσίαν πεποίηνται την άνάγχην. οϋτω δή ουν 
χαϊ τό των Αλαμανών έθνος υπό Γότθων άφειμένον ίο 
Θευδίβερτος αυτός έχειρώσατο' έχείνου τε διαφθα- 
ρέντος, ήπέρ μοι ήδη έρρήθη, έπΐ τον παϊδα Θευδί- 
βαλδον τή λοιπή άμα ύπηχόω χαϊ οΐδε έχώρουν. 

7. Νόμιμα δε αύτοΐς είσΐ μέν που χαϊ πάτρια, τό 
δέ γ ε έν χοινω έπιχρατούν τε χαϊ άρχον τή Φραγγιχή 25 
έπονται πολιτεία, μόνα δέ γε τά ές θεόν αύτοΐς ού 
ταύτά ξυνδοχεΐ. δένδρα τε γάρ τινα [λάσχονΛι 
χαϊ φεΐθρα ποταμών χαϊ λόφους χαϊ φάραγγας, χαι 
τούτοις, ώΰπερ οσια δρώντες, ίππους τε χαϊ βόας 

ν · Μ χαϊ άλλα άττα μυρία χαρατομούντες έπιθειάζουΰιν. » 
Β αλλά γάρ ή τών Φράγγων αύτούς επιμιξία , ευ 
ποιούσα , χαϊ ές τόδε μεταχοσμεΐ χαϊ ήδη έφέλχεται 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ I. 7. 151 

28, 8-29, 13 Ν. 

τονς εμφρονεβτερονς , ον πολλού δε, οΐμαι, χρόνου 
καϊ απαβιν ίκνικήβει. το γαρ της δ όζης παράλογόν ηίΛίά25 
τε καϊ ϊκπληκτον καϊ αντοις , οϊμαι, τοις χρωμενοις, 
εΐ μη πάμπαν εΐεν ηλίθιοι , γνώριμου τέ έΰτι και 

δ ενφώρατον καϊ οίον άποόβήναι ραδίως. έλεεϊβ&αι 
μεν ονν μάλλον η χαλεπαίνεβ&αι δίκαιοι αν εΐεν 
καϊ πλείστης μεταλαγχάνειν συγγνώμης άπαντες 
00οι δη τον άλη&ούς άμαρτάνονσιν. ον γαρ δήπον 
έκόντες είναι άλώνται καϊ όλισ&αίνονσιν , άλλα τον 

ίο άγα&ού έφιέμενοι, ίπειτα σφαλέντες τη κριό ει το λοι- 
πόν ίχονται των δοκη&ε'ντων άπρίξ, οποία αττα καϊ 
τνχοιεν όντα. την γε μην των δνσιών ωμότητα καϊ Ο 
κακοδαιμονίαν ονκ οίδα εΐ οϊόν τε λόγω άκέσασδαι, 
είτε άλσεσιν έπιτελοϊντο ώσπερ άμίλει παρά βαρβά- 

ΐδ ροις είτε τοις πάλαι νενομισμένοις δεοϊς , οποία αϊ 
των Ελλήνων έ&έλονΰιν άγιΰτεΐαι. εγώ μεν γαρ 
ηγούμαι μηδέν τι είναι το ήδόμενον βωμοις αϊματι 
μιαινομενοις και ζώων όλέ&ρω βιαιοτάτω' εΐ δε γε 
άρα και ότιονν τά τοιάδε προσίεσ&αι πεφνκεν, άγα- 

20 &όν μεν ονκ αν εί/η ονδε ημερον , άγριον δε τι Ισως 
καϊ μανιώδες, όποιον τον Λεΐμον άναπλάττονόι 
μάτην οΐ ποιητάί καϊ τον Φόβον, Έννώ τε τινα καϊ 
"Ατην χαϊ"Εριν, ως αν αντοί φαΐεν, την άμαιμά- 
κετον ' προστί&ει δε τούτοις, εί βούλει, καϊ τον παρά 

25 Περσαις καλού μενον 9 Αρειμάνην καϊ των άλλων π 
χδονίων φασμάτων όπόσα κακονργα καϊ μιαιφόνα. 
ταύτα μεν ονν εί καϊ ίσως αν τω δοκοϊεν ον μάλα 
τη επαγγελία προσήκειν, είναι δε περιττά καϊ άλλό- 
τρια των έφ 9 α ίέναι ημίν διεσπονδασται, άλλ' 

3ο ϋμοιγε καϊ λίαν αρέσκει άπαντα ες μέσον άγειν τά 
έγνωσμενα, καϊ τά μεν χρηστά των πραγμάτων έν 
ίπαίνω ποιεΐο&αι , των δε ονχϊ τοιώνδε κατηγορειν 



152 ΑΟΑΤΗΙΑΚ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 7. 8. 

/ 29, 14 — 30, 19 Ν- 

αναφανδόν χαϊ το άξνμφορον διελέγχειν. εί γαρ 
τή*ηί20μη τοντο έχοιεν αί ίύτορίαι, ώς ταύτη γε καΐ μάλλον 
χρήύιμοί τε είναι καΐ βιωφελέσταται, μόνη δε άφή- 
γηΰις εΐεν των γεγενημένων απλή τε χαΐ ανεξέταστος, 
Ρ. 19 χινδννεύααιεν ΐύως αν παρ 9 ένίοις, εί μη λίαν δει- 
νόν ειπείν , ον πολλω είναι άμείνονς των εν γνναι- 
χωνίτιδι παρά την ταλαόίαν άό ο μ εν ων μν&ολογημά- 
των. τούτων μεν ονν πέρι ώς πη εχάατω φίλον, τήδε 
οίέό&ω, εμοϊ δε ηπερ 6 πρότερος εφερετο λόγος, 
ταύτη Ιτέα, Λεν&αρις γαρ χαϊ Βουτιλϊνος επειδή 
την αρχήν χατά "Ρωμαίων έπιοτρατεύειν ώρμη&ψην, 
έπηρμένω γε ήΰτην αμφω ταΐς έλπίΰι χαϊ οϊω ούχ- 
έτι ίν τω χα&εύτώτι τρόπω βιοτεύειν. Ναρύήν μεν 
γαρ τον ότρατηγόν ονδε την προοβολήν νποότή- 
6εα&αι ωοι/το, άπασαν δε τήν Ίταλίαν οίχεΐον αντοϊς 
εβεα&αι χτήμα, χαϊ προς γε Σιχελίαν χαδέζειν. 
Β &ανμάζειν δε εφαΰαν των Γότθων, εί μάλα οντω 
πεφρίχααιν άνδράριόν τι δαλαμηπόλον όχιατραφες 
τε χαϊ άβροδίαιτον χαϊ πόρρω τον αρρενωπού 
τεταγμενον. οί μεν δή, βρεν&υόμενοι τή τοιαύτη 
δόζη χαϊ άγερωχον ποιούμενοι τήν παράτα%ιν , ίχ 
τε Αλαμανών χαϊ Φράγγων ΰτράτενμα ίς πέντε χαϊ 
εβδομήχοντα χιλιάδας άλχίμων άνδρών άγείραντες 
παρεόχενάζοντο τά πολέμια, ώς αύτίχα μάλα ες τήν 
Ίταλίαν χαϊ δή έμβαλονντες. 

8. Ναρΰής δε 6 των "Ρωμαίων στρατηγός, εί χαϊ 
τάδε ές το άχριβες ονπω έπέπνύτο, άλλα προμηδεία 
γε πλείστη χρώμενος χαϊ φ&άνειν άεϊ τάς των πολε- 
μίων έ&έλων ορμάς, αντίχα τά ές ΤονΟχίαν πολί- 
0 α ματ α, υπό των Γότθων έτι κατεχόμενα, έγνωχε 
βιαιότατα παραστήσασ&αι. οντε γάρ τή νίχη πέρα 
τον μετρίου φρναττόμενος ές άπειροχαλίαν έπήρτο, 



ΑΘΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΔΚυΜ I. 8. 9. 153 

30, 19-32, 4 Ν. 

ούτε, όπερ έτερος αν έπεπόν&ει, ές ραοτώνην τε χαι 
ήδυπά&ειαν μετά τους πόνους ε%έχλινεν, άλλ* εύ&ύς™*™ 2 * 
όπως εϊχεν ορμής χινηβας τον ατρατόν έπι την 
Κύμην έχώρει' πόλιβμα 6ε Ίταλιχόν η Κύμη έχυ- 

δ ρωτατον χαΐ οίον ου ραβτα πολεμίοις άλώναι, ΐδρυ- 
χαι μεν γαρ έπΙ λόφω τινι δυβπροαόδω τ ε χαΐ 
άνάντει' έΰτι δ\ χαΐ έν περιωπή τον πελάγους του 
Τυρόηνιχου. έπΙ γαρ τη άχτη 6 λόφος άνέχει , ώς 
χαΐ άμφ' αυτόν δηπου τον πρόποδα ροχ&εϊν τε χαϊ 

ίο περικλάβ&αι το ροθιον, άνω δε έρυμα περιβέβληται 
πυργοις τε χαϊ έπάλζεΰι χαρτερώτατα έξειργαόμένον. V. 15 
Τωτίλα τε ουν χαϊ Τεΐα τοις βαύιλεϋΰι πρότερον των Ο 
Γότ&ων γεγενημένοις ι όπόΰα ίπίτιμά τε ην χαϊ 
ά%ιάγα<$τα των χτημάτων, ίν τφδε τω φρουρίω, ώς 

15 βέβαιον ον, έφυλάττετο. ένταύ&α δε ουν δ Ναρόής 
άφιχόμενος περί πλείΰτου έποιεϊτο ελεΐν τε ώς τά- 
χιΟτα το χωρίον χαϊ των χρημάτων χρατήΰαι, ώς 
μψε οι Γότ&οι όρμητηριον άαφαλες έχοιεν αύτω τε 
τά της νίχης τελεώτατα ές ο τι μάλιότα έξεργαβ&ειη. 

^Αλίγερνος γαρ 6 Τεΐα νεώτατος αδελφός του ηγε- 
μόνος των Γότ&ων γεγενημενου , ένδον γε ην του 
περιβόλου χαϊ στράτευμα όπόβον οϊόν τε ην άμφ' 
αυτόν άγείρας ουδέν τι είρηναϊον έβουλεύετο' χαϊ 
ότι μεν Τεΐας έν τω πολέμω άνηρητο χαϊ τά των 

«5 Γότθων πράγματα έχεχμηχει τε χαϊ διελέλυτο ηδη 
που ές το άχριβες ήχηχόει, 6 δε ούδ' ώς άνίει ούδε Ρ· 20 
την %υνενεχ&εΙύαν έδείμαινε τύχην, άλλα τω τε 
χώρω πίΰυνος χαϊ τη των άναγχαίων ευπορία 
δρααύς τε ην έτι χαϊ ύψαυχην χαϊ οίος άμννεύ&αι, 

30 ην τις έπίοι. 

9. Ευ&υς δη ουν 6 Ναραής έγχελευύάμενος 
προσήγε τον ότρατόν. οί δε £ύν πολλω πόνω ές το 



154 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 9. 

32, 9—31, 10 Ν. 

Ά ££**γεώλοφον άναβάντες χαϊ τω φρονρίω πελάύαντες 
ηίαηί 26 αντίκα τοις δορατίοις ηχόντιξον των έν ταίς επάλξεβι 
φαινομένων καϊ τα τόξα επήχονν &αμά των βελών 
άναπεμπομενων , ΰφενδόναι τε έφεροντο μετάρύιοι 
καϊ μηχανήματα, οπόόα προς τειχομαχίαν άνείται, 5 
Β άπαντα Ικινεϊτο. οί δε άμφΐ τον Άλίγερνον ανά τά 
μεταπνργια τον τείχονς ξννειλεγμενοι ον Οχολαί- 
τερον άντακοντίξοντές τε χαΐ άντιτο&νοντες διεμά- 
χοντο, λί&ονς τε έκ χειρών μεγάλονς έπαφιέντες 
χαΐ φιτρονς χαϊ πελεχεις, χαΐ οπερ αν ον πόρρω ίο 
της χρείας έδόκει, μηχαναϊς τε έχρώντο χαϊ αμνν- 
τηρίοις, χαϊ ονδεν ο τι παρεΐτο. τά γε μην *Αλι- 
γέρνον τοζενματα χαϊ μάλα τοίς 'Ρωμαίοις άρίδηλα 
ην. ροίζω τ ε γάρ πολλώ χαϊ ταχντήτι ον ατα&μηττ} 
τά έκείνον ίφερετο βέλη ' ώς είπερ χαϊ ές λί&ον τινά ΐ5 
έμπέβοιεν η Ιτερόν τι όχληρόν χαϊ άτέραμνον, 
διαρρήγννβ&αι άπαν τί} βία της ρνμης. Παλλάδιον 
γονν εκείνον , ην δε ον των έρρα&νμημένων παρά 
€ τω Ναρβη 6 Παλλάδιος, αλλά Στρατεύματος τε 
ηγειτο 'Ρωμαΐκον χαϊ εν τοϊς μεγίβτοις ταζιάρχοις 2ο 
ετέλει, Ιδών γονν *Λλίγερνος αντόν αιδήρω τε 
τε&ωραχιΰμένον χαι φρονήματι ξνν πολλώ τω τείχει 
έπιφερόμενον , άφίηαι βέλος αντώ ίχ τον μετεώρου, 
χαι αντίκα διεπερόνηβεν τον άνδρα διαμπάζ αντώ 
δωράκι χαϊ άΰπίδι' οντω δη τι δννάμει τε τών 25 
πολλών περιην χαϊ χαρτεραΐ αντώ ερνΰαι τοξον α[ 
χείρες ' πολλαις μεν ονν χαι έφεσης ημεραις οί 
χοιοίδε άχροβολιύμοί έγίγνοντο , χαϊ ονδεν ονδε 
όποτεροις προνχώρει τών έλπιο&έντων' τοϊς τε γάρ 
'Ρωμαίοις αίοχρόν έδόχει η άναχώρηόις πριν παρα- 3ο 
ϋ ότήβαΟ&αι το χωρίον χαι οί Γότ&οι άδηλοι ηΰαν 
ώς ονδεν τι μάλλον ένδωΰείοντες τ# πολιορκία. 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚ17Μ I. 10. 155 

33, 11-34, 15 Ν. 

10. Ναρΰής δηουν 6 στρατηγός ήΰχαλλέ τε αγαν*££** 
καϊ ίχαλέπαινεν , εί χρόνος τοϊς 'Ρωμαίοις πολύς εν™* 11 ^ 
έλαχίότω πολιχνίω τετρί^εται. άλύοντι δέ οί χαι 
εκαΰτα γνωματεύοντι £δο£εν χρηναι άποπειράΰ&αι 
δ τον φρουρίου άμηγέπη τρόπω τοιωδε. έν τω προς 
ήλων άνίόχοντα του λόφου τετραμμένω άγχώνι 
αντρον τι ΰπεότιν άμφηρεφές τε χαι γλαφυρωτατον, 
ως αδυτά τε έχειν αυτόματα και κύτος ευρύ χαΐ 
βαρα&ρώδες' ένταύ&α δη πάλαι φααΐ την Σίβυλλαν 
ίο την πάνυ την Ίταλήν ένδιαιτωμένην φοιβόληπτόν 
τε είναι χαΐ £ν&ουν χαι προαγορεύειν τα έΰόμενα Ρ. 21 
τοϊς πυν&ανομένοις, λέγεται δέ ποτ ε χαΐ Αίνείαν 
τον Άγχίσου αύτοϋ άφιχόμενον απαντά οί την 
Σίβυλλαν φάναι τα ύστερον ξυνενεχ&έντα. ύπερ 
πταύτην δη ούν την σπήλυγγα μέρος τι του περι- 
βόλου ήρήρειστο χαΐ έφειστήχει. Ναρσής δε τούτο 
έπιφρασάμενος προς αύτοϋ είναι ωή&η, χαΐ ούν 
αύτίχα άνδρας ως πλείστους υπό τά χοϊλα ίμβαλών 
του σπηλαίου όργανα φέροντας λι&οτόμα χαι τοιχω- 
2ο ρύχα έξεχόλαπτεν ήρέμα χαΐ διέτεμεν του άντρου 
τον οροφον, Μα το ίρυμα ήδραστο, χαι ές τοσού- 
τον έξέχοπτεν χαΐ διεχά&αιρεν την βάσιν της οίχο- 
δομίας ές οσον ήδη την αρχήν του θεμελίου V. 16 
άπογνμνούσ&αι. τότε δε ξύλα ορδιά έν χόσμω 
>ΰ υπεστήριξε , ταύτη τε άνειχεν άπαν το αχ&ος του Β 
τείχους, ώς μη ύπορρέοι χατά βραχύ χαι διαλύοιτο 
η αρμονία, ξυναίσ&ησίς τε του δρωμένου ταχεία 
γίγνοιτο τοίς Γότ&οις' η γαρ αν χατ αρχάς εύ%ύς 
επιβοη&ούντες χαΐ το πεπον&ός άχεσάμενοι διεφύ- 
) λαττον το λοιπόν βεβαιότατα, ίνα δε μή πάμπαν τά 
ποιούμενα έπιγνοϊεν μηδε του πάταγου της λατο- 
μίας έπαΐοιεν, τότε δη ές οτι μάλιστα έπεφέροντο 



156 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 10. 

34, 16-36 , 2 Ν. 

ανα&εν τω τείχει 6 των "Ρωμαίων ύτρατός άλαλά- 
ηίαηϊ26 ζοντες και επικροτουντες ' σορυβος τε ην περα του 
αναγκαίου πολύς χαΐ ταραχώδης η πολιορκία, έπεί 
δε άπαν ηδη το τείχος όπόΰον τω αντρφ παρετέτατο 
εκκρεμές τε ην και μετίωρον καΐ μόνοις έπεβεβήκει » 
Ο τοις ζνλοις, α δη όρ&οΰτάδην έτνγχανον έρηρειόμένα, 
τότε δη φυλλάδα νήβαντες καϊ δ τι της ϋλης ταχυ- 
δαες τε καϊ αύον, καϊ είτα ύποδέντες πυρ τε έναύ- 
ΰαντες έκτος άπεχωρουν. ουκ ές μακράν δε της 
φλογός άρδείβης, τα μεν Στηρίγματα εν&νς άνδρα- ίο 
κούμενα κατε&ραύετο καϊ προς την άντί&εΰιν ένε- 
δίδον ' του δε έρύματος όπόβον έπ 9 αύτοις ηωρείτο, 
ύφίξανεν ά&ρόον καϊ κατωλίοδαινεν τη κενότητι, 
πύργοι τε οί έν&ένδε και προμαχεώνες έ%απιναίως 
άπορραγέντες των άλλων ές το πρανές έζεκυλίβ&η- 15 
Ό 6αν ' η τε πύλη η τωδε τφ μέρει προβαραρυΖα %ννε- 
κέκλειτο μεν ευ μάλα βεβαιότατα , ως δη πολεμίων 
παρόντων, καϊ τα κλεΐ&ρα υπό των φυλάκων κατεί- 
χετο , η δε αύτοϊς μοχλοϊς τε καϊ βαλανάγραις έκτι- 
ναχ&εΐΰα ές την ηόνα καϊ τάς ύπιλάδας ήρήριπτο, 20 
άμα τ ε άπαντα τά \υμπεπηγότα έτι έκλύζετο, ατα&μοί 
καϊ γεϊ6ον και ύπερδύριον και οί δαιροί τω ούδω 
ένηρμοόμένοι' τούτων δε γεγενημένων, τοΐς*Ρωμαίοις 
ραδίως το λοιπόν έΰιτητέα είναι έδόκει ανά το πό- 
λιϋμα καϊ περιοπτέα των πολεμίων, ημάρτανον δ\&> 
καϊ ως της έλπίδος. Σήραγγες τε γαρ τίνες καϊ 
άπορρώγες του τε λόφου καϊ των ένδο&εν περιαυ- 
λιόμάτων έπϊ μέγα έκτεινόμεναι κρημνώδες άτεχνώς 
Ρ. 22 καϊ δυοέμβολον ούχ ήττον απεδείκνυαν το χωρίον, 
καϊ Ναραής μεν δαρραλεώτερον τω φρουρίφ αυ&ις »ο 
προοέβαλλεν , ώς καϊ αύτοβοεϊ άπαν άναρπαόόμενος ' 
τών δε Γότ&ων ένταύ&α %υνειλεγμένων καϊ παντί 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕυΜ I. 11. 157 

36, 1—37, 8 Ν. 

ΰ^ίνει αμυνομένων άπεκρούετο καϊ ουδέν τι μάλλον 
είχεν άνύτειν. ηί&ηί 26 

11. Έπει δε πολεμώ τε χαΐ έπιδρομαϊς ελειν δηπου 
το χωρίον αδύνατα ην , ίγνω μη απαθή τή στρατιά 
5 Ιν τοϊβδε διαπονεΐσδαι , αλλ 9 ές Φλωρεντίαν καϊ 
Κεντονχέλλας και άλλα αττα πολίσματα της Τουσκίας 
χωράς εύ&ύς άφικέσ&αι , απαντά τε τα τ%δε κατα- 
στψάμενος προτερήααι την έπήλυσιν των πολεμίων, 
ηδη γαρ αύτω Λεύδαρις καΙ Βουτιλίνος και τα 
ίο Φράγγων δε και Αλαμανών στρατεύματα είσω του 
Πάδου ποταμού ηγγέλλοντο παρείναι' ων δή ένεκα β 
κινηόας ώς τάχιστα το πλείστον του στρατού Ιπι 
ταύτην έχώρει. έπεί δε Φιλίμουδ 6 των %υν επομέ- 
νων Έρούλων στρατηγός ου πολλαΐς πρότερον ήμέ- 
ΐ5 ραις νόσω άλούς έτε&νήκει, §δει δε άρα αυτούς ίδίω 
τινί τάττεσ&αι ηγεμόνι^ αύτίκα ο γε Φούλκαριν 
αύτοΐς τον όμόφυλον έπιστήσας, τον Φανι&έου 
άδελφιδούν , έκέλευσεν άμα Ιωάννη τω Βιταλιανου, 
καΙ πρός γε Βαλεριανω και Άρταβάνη, και μεν δη 
ο καϊ άλλοις στρατηγοϊς καΙ ταξιάρχοις, %ύν τω πλείονι 
καΙ άλχιμωτάτω στρατω τάς "Αλπεις το ορος περιελ- 
δόντας, ο δη εν μέσω Τουσκίας τε της χωράς καϊ 
Αιμιλίας ά ν έχει, άμφΐ τον Πάδον Ικέσδαι ποταμόν, 
αντον χ ε στρατοπεδενσαμένους καϊ τα έρυμνά των ο 
χωρίων προκαταλαβόντας άποκρούεσ&αι και άνα- 
οτέλλειν τάς των πολεμίων έφόδους, καϊ εί μεν 
άπώοασδαι αύτούς τελεώτατα δυνη&εΐεν , χάριν 
είδέναι τή τύχη, εί δέ γε βιαξόμενοι τω πλή&ει οϊοί 
νε ονκ εΐεν, άλλα σχολαιτέραν αύτοίς ποιησασ%αι 
:ήν τζορείαν και ου μάλα θαρραλέους άνά τα πρόσω 
Όοιτάν με%ιέναι, δεδίττεσθαι δ\ αύτούς ές τά μάλιστα 
αϊ εΐργειν ώς πορρωτάτω , εως αύτός τά εν ποσϊν 



158 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΑΚϋΜ I. Π. 12. 

37, 8-38, 16 Ν. 

& ·^ 2 άπαντα ή βούλοιτο δια&είη. οι μεν ούν κατά ταύτα 
™** ί26 έχώρουν , κατίλιπεν δε και εν Κύμη δύναμιν ά%ιό- 
ν · 17 χρεών, οπως δη προβκα&εδούμενοι καϊ ϋνδον τούς 
δυσμενείς ίγκατείργοντες χρονιά γούν αύτούς παρα- 
ϋ ΰτήύοιντο πολιορκία, και οι μεν χαράκωμα περιε- 5 
βάλλοντό τε και τάς έξόδους ίφύλαττον, εί πού τινα 
ελοιεν έπϊ χιλόν ιόντα, ωοντο γάρ αύτοίς ηδη που 
ες ένιαυτόν πολιορκουμένοις άπαντα ίξαναλώο&αι 
τά ίπιτηδεια. Ναροής δε ταις πόλεΰι προοβαλών 
άκονιτί τάς πλείότας προβηγάγετο. Φλωρεντιοι μεν ίο 
γάρ υπαντιάβαντες και τά πιοτά κομιαάμενοι ως 
ονδεν άχαρι πείθονται, οψάς τ ε αυτούς έ&ελονταϊ 
καΐ τά οίκεΐα παρέδοβαν. Κεντονκελλαϊοι δε όμοια 
επραττον. Βολατερραϊοι δε ουκ άλλως, ούτω δε καΐ 
Αουναϊοι, και μεν δή καϊ Πιβαίοι. ώδε πως άρα 15 
αντώ έξ ούριας άπαντα £&ει καϊ όδω ιών τά έν 
ποΰϊν εχειρούτο. 
Ρ. 23 12. Μόνοι δε οί έν Λούκα τη πόλει διαμέλλειν 
έπειρώντο καϊ ηκιΰτα εφιεναι, καίτοι πρότερον ίτύγ- 
χανον οϊδε ξυν&ήκας %·έμενοι προς Ναρΰην, όμηρους 2ο 
τε παραόχόντες καϊ επομοβάμενοι ώς εί γε τριάκοντα 
παραδράμοιεν ημεραι και μη τις αύτοΐς μεταξύ παρα- 
γένοιτο ξυμμαχία, όπόβη οία τε είναι άμύναβ&αι καϊ 
ες πόλεμον έμφανή, ούκ έκ πύργων τε και περιβόλων, 
αλλά ξυΰτάδην παρατάξαα&αι' εί μη ταύτα ούτω *» 
ζυνενεχ&εΐεν, η μην αύτίκα την πόλιν εγχειριείν και 
παραδώοειν. ωοντο γάρ ούκ ές μακράν παρέβεό&αι 
τους Φράγγους καϊ έπαρηξειν. τούτοις δε πίΰυνοι 
τάς τοιάύδε έπεποίηντο ξυν&ήκας. αλλά τότε η μεν 
κυρία παρ ωχηκει , οί δε ούπω παρηΰαν, τοίς δε καί$ο 
ώς βουλομίνοις ην περιοράν αμελεί και άναίνεύ&αι 
Β τά Συγκείμενα. Ναρόης μεν ούν εξαπατηθείς, ώΰπερ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΙΙΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 12. 159 

38, 17—40, 3 Ν. 

εικός, εχαλέπαινε χαϊ ές τειχομαχίαν παρεσχευάξετο. *°·5Ρ* 
ένίοις δε των αμφ αντον χαι χρηναι έδοχει τους ΏίΛηί2& 
όμηρους απαντάς διαφ&αρήναι, ώς αν οΐ έν τω άστει 
άνια&εϊεν χαΐ ταύτη ποινάς ύφέξοιεν της απιστίας. 

5 6 δ ε στρατηγός, γνώμη γαρ άπαντα έπραττεν χαΐ 
ού λίαν τη όργη ϊ,υνεχώρει , ούχ ες τόδε ώμότητος 
ηει ώς άποχτεΐναι τους μηδέν ο τι ηδιχηχότας άν&' 
ών έτεροι έπλημμέλουν, δόλον δε όμως τοιόνδε τινά 
έμηχανήσατο. παρήγε γαρ ίς μέσον αυτούς έναλ- 

ιο λάγδην μεν τω χεΐρε υπό την 1%ύν περιεβφιγμένους, 
χάτω δε το χάρα έπινενευχότας, έπεδείχνυέν τ ε τοις 
όμοφύλοις οντω πως οίχτρότατα διαχειμενους , χαϊ 
ηπείλει δάττον αυτούς άναιρησειν , εΐ μη τάχιστα 
φ&άσαιεν εχεινοι διαπραξάμενοι τά όπόσα έτύγχανον ο 

15 ώμολογηχότες. ξύλα #£ αύτοίς βραχέα ίχ του μετα- 
φρένου έπι τους τένοντας ύπεβέβληντο , §άχεσί πως 
κεκαλυμμένα, ώς μη διορωεν χαϊ πόρρω&εν οι πολέ- 
μιοι, έπεϊ δε ούχ έπεί&οντο, αύτίχα έχέλευε δή&εν 
στοιχηδόν απαντάς καρατομεΐα&αι, χαϊ οΐ δορυφόροι 

2ο σπασάμενοι τά ξίφη βιαιότατα £παιόν τε χαι έπεφέ- 
ροντο, ώς δη τους αυχένας άποτεμούντες' η δε πληγή 
τοΐς ξύλοις έγχρίπτουσα ουδέν τι αυτούς μάλλον 
έΰινετο, χατέπιπτον δε ομως πρηνεΐς έχεϊνοι, προσ- 
τεταγμένον αύτοις, ησπαιρόν τε εθελούσιοι χαϊ 

25 ίλυσπώντο , ύποχρινόμενοι το διολωλέναι. ιδόντες 
δε οΐ έν τω άστει, χαι τω διεστάναι ώς πλείστον ού 
τά άλη&ή διασχοποϋντες άλλ' η τά φαινόμενα, ώλο- Ό 
φύροντό τε ά&ρόον χαϊ ξυμφοράν εποιούντο τά γεγε- 
νημένα. ησαν γάρ οί άνδρες οι όμηρεύοντες ού των 

30 πολλών τε χαϊ άγεννών , αλλ 1 έπίσημοι έν τοις 
μάλιστα χαϊ εύπατρίδαι. ώς δη ούν τοιούτων αύτούς 
άποστερείσ&αι οίομένους χωχυτός έπειχε μυρίος, 



« 

160 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ I. 12. 13. 

4<), 4-41, 11 Ν. 

ε.0.552 οίμωγαί τε ήχούοντο δαμιναι χαϊ φ&εγμα ΰρηνώδες 

πίαηί2βχαΙ διωλύγιον, γύναια δε πολλά διαπληχτιξόμενα χαΐ 
τάς έφεότρίδας περιρρηγνυντα ανά τους προμαχεώ- 
νας ίφοιτων , τυχόν μεν μητέρες ούβαι των άπολω- 
λεναι δοχονντων, τυχόν δ\ επίχληροι, τυχόν δε αλλω δ 

Ρ. 24 ότωούν τρόπω μέλον αύταις. χαΐ δη τω Ναραή 
άπαντες αναφανδόν έλοιδοροΰντο , αλαζόνα τ ε άπο- 
χαλούντες χαϊ άτάβ&αλον, χαϊ ^ργω μεν αυτόν είναι 
λέγοντες βίαιόν τε χαϊ μιαιφόνον, την δε του εύβε- 
βεϊν άει χαϊ το θείον θεραπεύειν δόξαν άλλως αύτω ίο 
χεχομψεΰό&αι. 

13. Ταΰτα δε αυτών έπιβοώντων^ "αρα ούν ούχ 
νμείς" £φη ο Ναρβης "τοΐαδέ τε αίτιοι ολέθρου 
γεγένηοθε περιφρονήόαντές γε αυτούς χαϊ χατα- 
προέμενοι 9 υμϊν τε αύτοις ου τά χρηΰτά βουλευΰά- 15 
μενοι φανεΐύθε ορχον ίπίορχον όμωμοχότες χαϊ 
άνέδην παραβπονδήβαντες ; αλλ 9 ε£ γε χαϊ νυν 
έθελήόοιτε μεταμαθεΐν το ί,υνοΖβον χαϊ ίργω τά 

V. 18 %υγχεΙμενα διανύβαΰθαι, ούδεν τι ϋλαττον εξετε' 
ούτοι τε γάρ αύθις άναβιώβονται χαι την πόλιν 2ο 
Β υμών ηχιύτα πημανουμεν. ει δε μή 9 ου τώνδε πέρι 
ύμΐν το λοιπόν αλγητεον , αλλ 9 ηδη φράξεσθε όπως 
μη χαϊ αύτοι άπαντες όμοια πείΰεΰθεΓ ταϋτα δε 
επεί ηχουον οι Αουχανοί, έξαπατάν γε αυτόν ηγοΰντο 
χαι φεναχίξειν έπϊ τή των χειμένων άναξωγρήύει. 25 
χαϊ ηΰάν γάρ ως αληθώς άπατη οι λόγοι , ου μέντοι 
γε ηπερ έχεινοι ωοντο , προθυμότατα δ\ αύθις άνω- 
μολόγουν όμως χαϊ έπώμνυντο 6φάς τε αυτούς χαϊ 
την πόλιν αύτιχα παρέξειν αύτω ές ο τι βούλοιτο 
χρήΰθαι, εί' γε τους όμηρους ΐδοιεν περιόντας ' ατε δη 30 
γάρ αύτοΐς άδύνατον είναι δοκούν τούς τεθνεώτας 
άναβιώναί) ευπρεπέστατα ηγοϋντο ταύττ] γοΰν άπο- 



ΑΟΑΊΉΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚΙΤΜ I. 13. 161 

41, 11-42, 10 Ν. 

ϋείΰαύ&αι το έπίχλημα χαι έπι βφάς αντονς τα δίκαια *·£· 5 . δ * 
μετα&εΐναι. τότε δη ονν 6 Ναραής έγχελενΰάμενος^^^ 
άνίύτηύί τε αντονς ά&ρόον χαΐ έπεδείχννντο τοις 0 
ομοφνλοις βωοί τε χαΐ άδήλητοι. οί δε έόιδόντες 

5 αντονς χατεπλήττοντο μεν, ώύπερ εικός* τω παρα- 
λόγω της &έας , ον μην ονδε ώς άπαντες έχτελεϊν 
τα όμωμοΟμένα φόντο χρηναι, αλλ* ηύαν οι χαϊ 
άνηνοντο. έπειδή γαρ αντοΐς περιηύαν οί άνδρες, 
χαϊ το άλγονν της γνώμης χαϊ άνιώμενον ές το 

ίο ενελπι μετεβεβλητο, πάλιν, άτε δη όμιλος, ές τα 
πρότερα έπανηεβαν χαι τα της άπιύτίας ένίχα. ές 
τοντο δε αντών άβελτερίας έληλαχότων, Ναρδής ό 
ύτρατηγός πολλή χρώμενος τη μεγαλοφροΰννη 
άφίηδι τοντονς εν&νς χαϊ ές τα οίχεϊα έχπέμπει, 

15 οντε λντρα χομιύάμενος οντε άλλο τι την πόλιν Ό 
δμολογεΐν άναγχάοας. &ανμαζόντων δε των Λονχα- 
νών χαι οτον δη ενεχα τοντο δράαειεν άμφιγνοονν- 
των, "ον ζννη&ες έ'μοιγε" εφη " βωμολοχίαις τε χαι 
γλίόχραις έλπίβιν έγχαλλωπίζεβδαι, οΐμαι γαρ χαϊ 

2ο τοντων ανεν, εί μη ώς τάχιύτα έχοντες είναι προΰχω- 
ρήΰοιτε, αλλά ταντά γε νμάς παραοτήαονται" χαι 
άμα λέγων έπεδείχννεν τα ξίφη. οί μεν δη άνδρες 
άφειμένοι χαϊ τοις όμοφνλο^ άναμιχ&έντες έν 
ενφημία πολλή τον Ναρύήν έποιονντο έπϊ τον ς 

25 ζνλλόγονς φοιτώντες ' έμέμνηντο δε της χομιδής τε 
χαι έπιμελείας δπόβης Βτνχον προς αντον , οτι τε 
μειλίχιος χαι ενόμιλος χαι το μεγαλονργόν έ"χοι τω 
διχαίω άναχεχραμένον εχαβταχον έψιδνρίζετο. χαι 
ημελλον άρα ονχ ές μαχράν οΐδε οί λόγοι μείζονα 

Λοτών οπλών διαπράττεσαι, χαταχηλονντες τον πλη- ρ, 25 
%ονς οπόβον φίλερι χαι παλίμβολον , χαι ώς πλεί- 
ατονς άναπείαειν τα "Ρωμαίων ελε0&αι. 

ΗΙ8Τ. ΟΒ. ΜΙΝ. II. 11 



162 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙΒΤΟΚΙΑΕϋΜ I. 14. 

42, 17-43, 22 Ν. 

·Μ8 14. *Έτι δε του Ναρσοϋ τή πολιορκία προσκα&ημέ- 

^^νου, τα ές Αίμιλίαν ύταλέντα των Ρωμαίων στρατεύ- 
ματα*, έταράττετο τοις ξυνενεχ&εϊσι και δυσ&ν- 
μια, ώσπερ εικός, πολλή εαλώκει. επειδή γαρ αντόβε 
άφίκοντο , τα μεν πρώτα %νν ευβουλία τε και τάξει 5 
άπαντα έπραττον, και εϊ που ή κώμην τινά η πόλισμα 
δυσμενές ληισόμενοι ήεσαν ^ Συντεταγμένοι ευ μάλα 
εχώρουν και ου πόρρω του μετρίου τάς επελάσεις 
εποιούντο ' αϊ τε αναχωρήσεις αύτοις ού διεσπασμέ- 
ναι, αλλ* έν κόσμω ίγίγνοντο, των μεν όπισ&οφυ- ίο 

Β λάκων εν τω δέοντι χώρω μενόντων, ίς πλαίσιον δ^ 
της φάλαγγος ταττομενης καΐ την λείαν ες μέσον 
άπολαμβανούσης , ως αν βεβαιότατα διασώζοιτο. 
οΰτω δε αυτών τό γ ε κατ αρχάς τά πολέμια χωρία 
λυμαινομένων , όλίγαις ύστερον ήμέραις άπαντα ι* 
διέρρει τά πραχ&έντα και άνετέτραπτο. Φούλκαρις 
γάρ 6 τών Έρουλων στρατηγός ανδρείος μεν δήπου 
ην και ούδεν ο τι πολέμιον ίπεφύκει δειμαίνειν, &ρα- 
σύς δε καΙ ταραχώδης καΐ τό δραστήριον ού μάλα 
έν δέοντι κεκτημένος, στρατηγού τε και ήγεμόνος ού 2ο 
τό κοσμεϊν και διατάττειν την φάλαγγα γνώρισμα 
είναι ηγειτο, άλλ' ε£ που προφανείς έν μάχη καϊ 
προαλάμενος &υμώ τε ά&ρόον έμβαλών ες τους 
Γ αντιπάλους έπειτα αύτουργήσειε τά πολέμια, ταύτη 
γε ηϋχει και έβρεν&ύετο. τότε δή ούν και μάλλον 25 
ές άπειροκαλίαν ηρμένος έπιδρομήν ές Πάρμαν 
έποιεΐτο την πόλιν' έτύγχανεν δε η Πάρμα υπό τών 
Φράγγων ήδη κατεχομένη ' προσήκον δε αυτόν κατά- 
άκοπους πρότερον έκπέμφαι τους γνωματεύσοντας 
ές τό ακριβές τά βουλεύματα τών πολεμίων, ούτω 3ο 
τε έν τάξει έπι προεγνωσμένοις Ιέναι, όδε προπε- 

19 τεία μόνη και ορμή παραλόγω πίσυνος έπαγόμενος 



ΑΟΑΤΙΙΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕ^Μ I. 14. 15. 163 

43, 22-45, 6 Ν. 

%νν άκούμία το των Έρούλων βτράτευμα καϊ άλλους 
όπόοοι εκ των ' Ρωμαϊκών εΐποντό οι ταγμάτων™*™ 2 * 
δρομαΐος έχώρει, ονδεν ο τι άντίζουν έβεβ&αι νπο- 
τοπήβας. ταύτα δε προμαχών Βουτιλϊνος 6 των 

5 Φράγγων ήγεμών ές άμφι&έατρόν τι ού πόρρω της Ώ 
πόλεως ίδρνμένον , άνεϊτο δε τούτο άνδράαιν, οϊς 6 
βίος δεωμένον τον δήμου προς &ηρία διαγωνίξεΰ&αι, 
ένταύ&α δή ουν άπολεξάμενος έκ των οικείων ατρα- 
τοπέδων τους εύ&αροεις τε καΐ μαχιμωτάτους άπέ- 

ιο κρυπτέ , καϊ μεγίατην ένέδραν καταβτηύάμενος 
έπεακόπει και άνέμενεν τον του έργου καιρόν, επει 
δε Φουλκαρίς τε καϊ οί'Έρουλοι εί'βω των πολεμίων 
ετύγχανον προελδόντες , τότε δε δοθέντος του %υν- 
βήματος έκδραμόντες οίΦράγγοι έσβάλλουβιν ά&ρόον 

15 ες αυτούς ατάκτως τ ε καϊ παρημελημένως ίόντας, 
εύ&ύς τε ούδενι κόβμω τούς έν χερόϊν απαντάς τοις 
ξίφεϋι διεχρώντο, καταπλαγέντας τω αίφνιδίω και Ρ. 26 
άπροβδοκήτω, μονονουχί αεβαγηνευμένους' μόλις δε 
οί πλειβτοι ξυναιβ&ανόμενοι ουπερ έγεγένηντο ζυμ- 

2ο φοράς άγεννή καϊ αίβχίβτην ήβπάζοντο οωτηρίαν. 
παραδόντες γαρ τά μετάφρενα τοις πολεμίοις έφευ- 
γον προτροπάδην, αλκής τε άπάβης έπιλεληβμένοι 
και της χρονίας των κινδύνων μελέτης, 

15. Ούτω δε του βτρατού διαρρυεντος Φούλκαρις 

2όό 6τρατηγός άμα τοις άμψ* αυτόν δορυφόροις περι- 
λελειμμένος χρήναι ωετο μη ομοίως άποδιδράβκειν, 
άμεινον δε δράαειν θάνατον έλό μένος εύκλεά η το 
άγεννώς έπιβιώναι. και τοίνυν είβτήκει ως οϊόν τε 
ήν ασφαλέστατα, επί τύμβω τινί τά νώτα έρηρειΰμέ- 

3ο νος, καϊ πολλούς τών πολεμίων διέφ&ειρεν, νυν μεν β 
ά&ρόον έπιών, νυν δε άντωπός ήρεμα ές τά όπίΰω 
υποχαζόμενος. έξόν δε αύτω και ως έτι εύκολωτατα 

π* 



164 ΑβΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ I. 15. 

45, 11 Ν. 

^0.552 άποδράναι , καϊ των οπαδών ούτω ποιεϊν άντιβο- 
ηΐαηΐ 26 λούντων , * και πώς αν νποβταίην την γλώτταν" £φη 
" Ναρβοϋ μεμφομένην μοι της αβουλίας " δεδιώς δή 
ουν, ώς £οικε, την κακηγορίαν μάλλον τον ξίφους, 
£μενεν καϊ έπϊ πλείστον άντεΐχεν καΐ ουκ άνίει μα- :> 
χόμενος , εως τω πλή&ει ζυνειλημμένος καϊ πολλούς 
άκοντίοις τα στέρνα βλη&είς, ήδη δε καϊ πελέκει την 
κεφαλήν κεχαραγμένος , μόλις δυσ&ανατών ϊπεσε 
πρηνής έπϊ της άσπίδος. έπ* αύτω δε καϊ οί άλλοι 
Ο χύδην έκτείνοντο άπαντες, όσοι δή έτύγχανον άμφ* ίο 
αυτόν μεμενηκότες, τυχόν μεν έ&ελονταί, τυχόν δε 
και υπό των πολεμίων είργόμενοι. Φούλκαρις μεν 
ούν στρατηγός αιρε&είς ου λίαν απώνατο της τιμής, 
άλλα βραχύ τι εύημερήσας, ώσπερ έυ όνείρατος 
ευφροσύνη, ταχεϊαν εΰχε καταστροφήν της τε αρχής » 
καϊ του βίου. τούτου του πα&ους γεγενημενου 
τα μεν των Φράγγων φρονήματα έπήρτο ίπϊ μέγα 
καϊ έπερρώννυτο, Γότ&οι δε οι Αίμιλίαν τε καϊ 
Λιγουρίαν και τάς εχομενας χώρας οίκον ντες, οί δή 
πρότερον ϋπουλον μεν καϊ ουκ έλευ&έραν , είρήνην 20 
δε ομως καϊ ομαιχμίαν, τω δεδιότι μάλλον της 
γνώμης ή τω ήδομένω , επεποίηντο , ούτοι δε τότε 
1) άνα&αρρήΰαντες καϊ αναφανδόν παρασπονδήσαντες 
αντίκα τοις βαρβάροις κατά το όμοδίαιτον προσεχώ- 
ρουν. τά δε των 'Ρωμαίων στρατεύματα, ων δή 25 
Ιωάννης τε 6 Βιταλιανοΰ, ηπέρ μοι ήδη έρρή&η, καϊ 
* Αρταβάνης ήγούντο, του τε Έρουλικού ομίλου όπό- 
ΰον ττ} φυγή διεσέσωστο, αύτίκα ές Φαβεντίαν 
μετανέΰτηΰαν τήν πόλιν. ωοντο γαρ οι στρατηγοϊ 
ου προς αυτών είναι άμφϊ τήν Πάρμαν ίτι ιδρύσ&αι 30 
του τε πλή&ους τών πολεμίων αυτού άγερ&έντος 
καϊ οτι παραλόγως εύημερήσαντες ούκετι έχρώντο 



ΑΟΑΤΠΙΑΕ ΙΙΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. Ιδ. 16. 165 

40, 11—48, 1 Ν. 

τη τνχτ] μετρίως, αϊ τε γάρ πόλεις των Γότθων 
αύτοΐς άνεπετάννυντο χαι δη φρούρια εχνρά χατα- ηίΆηί2(] 
λαβόντες έπίδοξοι ήοαν πανΰυδι αντοΐς έπειΰπε- 
ΰεΐβθαι. ταύτα άρα οι βτρατηγοϊ ώς πληΰιαίτατα 
ό 'Ραβέννης ίχέύ&αι διενοή&ηύαν, χαϊ ταύτη τους πολε- 
μίους άλέαα&αι, έπει μηδε αξιόμαχοι αύτοΐς φόντο 
είναι, τούτων δε τω Ναρΰη άπηγγελμένων, ηΰχαλλε 
μίν ογε χαϊ έδνϋφόρει επί ττ} των βαρβάρων αλα- 
ζονεία χαϊ τω Φούλχαριν ά&ρόον απολωλέναι, άνδρα 

ίο ου των άαήμων χαϊ λανθανόντων, άλλ' άνδρειότατον 
εν τοις μάλιΰτα χαϊ άρίδηλον, νίχας τε πολλάς άνα- ν · 21 
δηϋάμενον χαι οίον ούπώποτε αν πολεμίοις, οΐμαι, 
άλώναι, εί μετην έν μέρει χαϊ ευβουλίας τη ρώμη. 
τούτων μεν ουν εχατι ύπερήλγει χαι ώλοφύρετο, ου 

ΐό μην, ώαπερ οι πολλοί, χατεπέπληχτό γε χαι έδεδίει, Β 
άλλα χαϊ το άμφ 9 αυτόν στράτευμα , επειδή αυτούς 
εώρα τω παραδοθώ χατεπτηχότας , εγνω παραίνεβιν 
αύτοϊς εν χοινω ποιηβααθαι , ώς αν προς εύψνχίαν 
αυτούς άναχαλέΰοιτο χαι τό δεδιός έχθεραπεύβοι, 

2ο 16. *Ην γάρ 6 Ναρβής έ'μφρων ές τά μάλιστα χαι 
δραστήριος χαι δεινός άρμόσασθαιτω παρεμπίπτοντι, 
χαι παιδείας μεν αύτω ούτι μάλα μετην ούδε τά 
της εύγλωττίας έπεφρόντιστο , φύύεως δε ογε δεζιό- 
τητι διέπρεπε χαι παραΰτηύαι οϊός τε ην λόγω τά 

25 βεβουλευμενα , χαϊ ταύτα τομίας γε ων χαϊ έν τοις 
βααιλείοις τρυφερώτερον άνατεθ ραμμένος, ην δε 
αρα χαι τό σώμα βραχύς χαϊ ές ίσχνότητα έχδεδιη- Ο 
τημένος, τό δε άνδρειον χαι μεγαλουργόν ές τοσού- 
τον έχέχτητο ές όσον άμέλει χαϊ άπιστεΐσθαι. ούτως 

3ο άρα ότω άν έν τη ψυχή φρόνημα έλευθέριόν τ ε χαϊ 
γενναιον ένη, τούτω δ\ ούδεν ότιούν χώλυμα γίγνε- 
ται μη ουχί είναι άρίστω. τότε δη ούν ό Ναρΰης 



166 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΙΜ I. 16. 

43, 1—49, 5 Ν. 

παρελθών ές μέσον της στρατιάς ίλε%ε τοιάδε' ' Τοις 
χί&ιύ26μΙ ν εΐ&ιαμένοις εκάστοτε των πολεμίων κρατεΐν και 
διά παντός αισίων πειράσ&αι των ϋργων, τούτοις εί 
γέ τι χαΐ προς βραχύ μη κα& οσον οΐονται χρηναι 
ξνμπέσοι , παραιρεΐται το χαΐρον εν&νς και τάς 5 
ελπίδας αμβλύνει, έγώ 9ϊ προσήκειν οΐμαι τοις 
εμφροσιν εν ταϊς ενπραγίαις τή τύχη μή ζννεζαί- 
V ρεσ&αι, άλλ' ώς ράδιου ον μεταβολών γίγνεσθαι των 
παρόντων , όντως άει παρεσκενάσδαι τάς γνώμας. 
τοϊς γαρ ωδέ πως ϊχονσιν τρόπον ήδιστον μεν εντν- ίο 
χία φανεΐται, ον σφόδρα δε λνπηρον εί πον και παρά 
γνώμην σφαλεΐεν. ορώ τοίννν νμάς, ω άνδρες, 
πλέον η κατά το ξνμβάν άνιωμένονς , και δηλον ώς 
ονχ ετέρω&εν τούτο πεπόν&ατε η μόνον τω πέρα 
τον μετρίον μεγαλανχείν τή τον νικάν %ννη%εία ΐδ 
και μηδέποτε διαμαρτεΐν οίη&ήναι, ωστε, εΐ τήνδε 
την δόζαν αφέντες μόνον κα& έαντόν σκοπησοιτε 
το πραχ&έν, ονκ αν νμΐν όφ&είη τηλικούτον δει- 
Ρ. 28 νόν δπόσον άλλως ηγεΐσ&ε. εί γάρ καΐ Φούλκαρις 
ο στρατηγός , ατε δή βάρβαρος και το προπετες έπι- 20 
χωριάξων προς τοσαντα πολεμίων πλή&η %νν άκο- 
σμία διακινδννεύσας μετέσχεν εκείνων είκότως ώνπερ 
άκόλον&ον ην, αλλ 9 νμΐν, ω άνδρες, ονδ' ως 
άποκνητέον τά ννν ονδε τά προεγνωσμένα μετα&ε- 
χέον. αίσχρόν γάρ, εί Γότ&ων μεν οί περιόντες, και 25 
ταύτα τον γένονς αντοΐς διαρρνέντος, οί δε καϊ 
ξνμμαχίας έπάγονται και μείξονς ημϊν εγείρονσι 
πόνονς καϊ ον παντελώς άπειρήκασι προς τάς τνχας, 
ημείς δε ννν ήττήσ&αι μόνον νποτοπήσαντες τω μη 
σφόδρα νενικηκέναι καταπροήσομεν των προνπαρ- 30 
ξάντων την ενκλειαν, άποβαλόντες την προ&νμίαν. 
Β καίτοι χαίρειν ημΐν μάλλον προσήκει έπι τω γεγενη- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ I. 16. 17. 167 

4», 9-50, 15 Κ. 

μένω. έν τούτω γάρ, οΐμαι, το υπερβάλλον της εύτυ- ^°·5? 
χίας κεκόλαόται καϊ το λίαν διαφθονεΐαθαι πεφεύ- ηίαηί2ΰ 
γαμεν, και το λοιπόν θαρρεϊν ημϊν πάρεϋτι τους 
αγώνας, ώς ένθένδε πάλιν νικάν άρχομένοις. εΐ γαρ 

5 και πληθει Σεμνύνεται το πολέμων , αλλ εύκοΰμία 
γε κατά το μάλλον αυτών, ην αωφρονώμεν , περιε- 
ϋόμεθα , μαχούμεθά τε προς άνδρας έπηλυδας χαϊ 
των επιτηδείων, ώαπερ εικός, άπορούντας, ευ τού- 
των ημείς έχοντες ' φρούρια δε πολλά και πόλεις 

ιοάΰφάλειαν ημϊν, εϊ που δεηθεί, παρε%ουσι, τοις δε 
ταύτα ουκ έΰται. %υναγωνιεϊται δ\ και το κρεϊττον 
ημϊν, ως ΰφόδρα δικαίως ύπερ των οίκείων άμυνο- 
μένοις' οί δε την έτερων δηούαιν. ούτω πανταχόθεν 
ημϊν το μη λίαν εύέλπιδας είναι παράλογον, μητι Ο 

15 γ ε δεδιεναι. ούκούν Αουκανοϊς τε τούτοις μηδαμώς 
έφώμεν άναπνεύΰαι της πολιορκίας, καϊ προς τον 
ολον πόλεμον άπας τις υμών έμμελέότατα τή προ- 
θυμία παρεΰκευάύθωΓ 

17. Τοιαύτα 6 Ναρβης ειπών έθάρρυνέ τε αύτίκα 

20 το ότράτευμα και μάλλον ακριβή την πολιορκίαν 
προς τούς Λουκανούς έποιεϊτο. έχαλέπαινε δε τοις 
άλλοις στρατηγοΐς , αι/θ' ων τά επίκαιρα χωρία V. 25 
καταλιπόντες οί δε ές Φαβεντίαν έτύγχανον άφιγ- 
μένοι καϊ ές τουναντίον αύτώ τά της προμηθείας 

85 έχώρει. ό μεν γαρ άμφΐ Πάρμαν την πόλιν ώαπερ 
έν προβόλου καϊ έρύματος μοίρα τετάχθαι τά %ύν 
έκείνοις ΰτρατεύματα χρηναι ηγεϊτο, οπως οί μεν 
κώλυμα εΐεν τοίς έναντίοις ές τά πρόαω ίέναι, αυτός Ό 
δε κατά Οχολήν ευ μάλα τά ές Τουσκίαν άπαντα 
καταΟτηβάμενος είτα έπ' αυτούς διαβαίη. νύν δε 

3ο έκείνων πόρρω μεταναύτάντων Συνέβαινε τούς άμφϊ 
τον Ναρΰην προτέρους έκκεΐύθαι τοις πολεμίοις' 



168 ΔΟΑΤΙΠΑΕ ΗΙδΊΌΚΙΑΚΙΓΜ I. 18. 

50, Ιό— 51, 19 Ν. 

\η9ΐί 2 ουκονν άνεχτόν τούτο ηγούμενος, έΰτελλεν αντίκα 
ηί&ιπ26 6 }^ τους ΰτρατηγούς άνδρα των οι ες τα μάλιοτα 
επιτηδείων , ω δη Στέφανος μεν όνομα ην, πατρίς 
δε πόλιβμα Ίλλυρικόν η Έπίδαμνος, έπικερτομή- 
ΰοντά γε αυτούς της δειλίας χαϊ διελέγζοντα ως 5 
πεφώρανται τα χοινά χαταπροέμενοι, εΐ μη αύθις ες 
Ρ. 29 τα πρότερα ίπανήζοιεν. Στέφανος μεν ονν άνδρας 
ες διαχοβίους ίππότας μαχιμωτάτονς χαΐ τη οπλίαει 
άριΰτα έύχευαβ μένους έπαγόμενος, ώς τάχιϋτα η ει, 
μόχ&ω δε ζνν πολλώ χαΐ αγρυπνία την πορείαν ίο 
έποιούντο. άπόμοιρα γαρ των Φράγγων ανά τα 
τηδε πεδία εφοίτων χιλού τ ε ενεχα χαΐ της λείας, 
ην έχ των αγρών άφηρούντο. νύχτωρ τοιγαροϋν 
οι'Ρωμαΐοι τα πλειβτα εχώρουν, ξυνεβτραμμενοι τε 
επί βφάς αλλήλους όπιοθοφυλαχούντες , ώς , είΐΒ 
δεηβοι, χαϊ διαμάχεβθαι ούχ άπαράΰχευοι φανηβό- 
μενοι. οίμωγαι δε ηχούοντο των άγροίχων χαϊ μυχη- 
Β ματα βοών άπελαυνομένων χαϊ πάταγοι της ϋλης 
διατεμνομένης. χαϊ τοις τοιούτοις δεινοίς παντα- 
χόθεν περιβομβού μενοι μόλις ές Φαβεντίαν τε χαϊ 20 
τό ότρατόπεδον ΐχοντο. τότε δη ου ν ές όψιν έλ&ών 
τοις βτρατηγοϊς, **%ί δη ταύτα 9 ίφη 6 Στέφανος 
"ώ γενναίοι, πεπόν&ατε; πού δε των προτέρων 
έργων η εύχλεια χαϊ η των τοβούτων τροπαίων χομπο- 
λογία; πώς δε αν Ναρΰής Αουχανούς τε ελοι χαϊ τα 25 
έντός Αλπεων άπαντα παραΰτηόοιτο, υμών γε μόνον- 
ουχί ώόπερ ίν ζυν&ηχαις δίοδον τοις πολεμίοις 
παραβχομένων χαϊ έφέντων αυτοΐς οι βούλοιντο 
χατ έζουΰίαν ίέναι; χαϊ έγώ μεν ουδέν τι φλαύρον 
εΐποιμι ές υμάς, άλλος δέ τις ϊΰως έρει μαλαχίαν 3ο 
Ο είναι τό χρήμα χαι τών χοινη ζυνοιΰόντων ολιγω- 
ρίαν. ει μη γάρ φ&άΰοιτε θάττον ές Πάρμαν έπαν- 



ΑΟΑΤΗΙΑΚ ΗΙ£ΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 17. 18. 169 

51, 19—53» 6 Ν. 

ελ&όντες, Ναρβής μεν ούποτε άνήβει χαλεπαίνων^ψ- 
και καταιτιώμενος υμάς των έβομένων , ει γε τι™*™ 2 * 
άντίπαλον ζυνενεχ&είη. όκοπειτε δέ, ώ λωβτοι, 
όπως μή χαϊ βαΰιλεύς νεμεβήβει. 
5 18. Ύαύτ άκούΰαντες οί στρατηγοί και Ναρβοΰ 
είναι έγνωκότες, ώς μεν ού δίκαια ΰφίαιν έπικαλοίη 
λέγειν ουκ εϊχον, όκήψεις δε τινας προΐόχοντο και 
αίτιας ώς άρα προς ανάγκης μεταναύταΐεν , άτε 
ουκ ενόν έν τοις περί Πάρμαν χωρίοις των έδωδί- 

ιο μων τοις ατρατιώταις ές το άποχρών μεταλαγχάνειν * 
μηδε γαρ παρεϊναι Άντίοχον ενταν&α τον υπάρχον, 
ω τά τοιάδε άνειται. ου μέντοι αλλ 9 ούδε το χρυβίον 
το είωδό$ αύτοΐς διανενεμήΰ&αι. Στέφανος δη ούν 
ώς τάχιΰτα εν 'Ραβέννη άφικόμενος τόν τε υπάρχον ϋ 

ΐδ ίν&ένδε ώς τους Στρατηγούς ηγαγε και τά αμφί- 
βολα ώς οίον τε ην άκεύάμενος έπειβεν άπαντα 
αύτίκα παλινδρομηΰαι, καϊ αύ&ις προς την Πάρμαν 
ατρατοπεδεύααΰ&αι. επει δε ταύτα διαπραξάμενος 
ες Λούκαν έπανηκε, δαρρεϊν τε ϋφαοκε τω Ναρΰτ} 

2ο καϊ £>ύν προμήθεια έχεΰ&αι των πραγμάτων, μηδε 
γαρ παρενοχληβειν αυτω τους πολεμίους, ύλλ' 
εΐργεσ&αι τάς έκείνων ορμάς, τών'Ρωμαϊκών αύτοΐς 
ταγμάτων έν δέοντι αυ&ις εφεδρευόντων. Ναρΰης 
δη ούν το λοιπόν ούκ άνεκτόν είναι ηγούμενος, εί Ρ. 30 

25 μέλλοιεν οί ΛουκανοΧ επί πλειύτον άντέχειν ούτω 
πως άνειμένα πολιορκούμενοι , επέλαζε τοις τείχεΰιν 
άφειδώς' καϊ αύτίκα αϊ τε ελεπόλεις μηχαναϊ προΰή- 
γοντο και ανά τάς τύρΰεις πυρφόρα έρρίπτοντο βέλη, 
οι τε ές τά μεταπύργια φαινόμενοι ίβάλλοντο λί&οις 

30 τε καϊ χοζεύμαοιν , καϊ διετέμνετο εΰτιν ου η του 
περιβόλου οίκοδομία και άπααα ιδέα κακού περιει- 
ότήχει την πόλιν. οί μεν ούν πρότερον ομηρεύόαντες V. 26 



170 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 18. 19. 

53 , 6—54, 10 Ν. 

*ΐα8ΐ?- 2 τ ° τε ^ κλέον έπραττον ές τους ( Ρωμαίους, και τόγε 
η^αι1^ ^ 26«^ , έκείνοις τάχιβτα αν απαόα η πόλις ύπεκλί&η' 
νυν δε οί των Φράγγων άρμοοταί, οϊ δή έτύγχανον 
ένδον έπι φρουρά του άΰτεος έγκαταΰτάντες , ένέ- 
κειντο παροτρύνοντες πολεμεΐν χαΐ τοις οπλοις διω- 5 
δεΐα&αι την πολιορκίαν. αύτίκα δη ουν αϊ τε πύλαι 
άνεπετάννυντο χαΐ έπεκδρομάς έξαπιναίους ές τους 
'Ρωμαίους έποιοϋντο , ταύτη οίόμενοι περιέβεβ&αι. 
αλλ* ήμελλον οιγε δράν μ\ν έλάχιΰτα τους πολε- 
μίους, μεγάλα δε ήλίκα πημαίνε<5% αι. οι γαρ δή ίο 
πλεΐβτοι των Αουχανών ηδη άναπεπειβμένοι ύπο 
των ένδον πραττόντων έδελοκακοϋντες έμάχοντο. 
έπει δε αύτοϊς &αμά πειρωμένοις ούδεν των έλπι- 
β&εντων προυχώρει, άλλα πολλούς των σφετέρων 
Ο άποβάλλοντες αίύχράς τε χαΐ άγεννείς άναχωρήΰεις ΐδ 
εποιούντο , αύ&ίς τε εΐοω του περιβόλου γενόμενοι 
άχριβεΰτερον ίγχατείργοντο , ως μηκέτι αύτοΐς είναι 
ε\ιτητέα, τότε δή άπαντες ως ούχ οΐόν τε ον αύτοΐς 
άλλως αφάς αυτούς διααώααϋΟ'αι, μετεβάλοντο προς 
άνάγχης ές το είρηναΐον τάς γνώμας χαΐ το παρόν 20 
ευ δια&εΐναι ήβούλοντο. και ουν αύτίχα τα πιοτά 
κομιΰάμενοι προς Ναρύοϋ ώς ούδεν αύτοΐς των 
προγεγενημένων ένεκα όργιεΐται, την τε πόλιν παρέ- 
δοσαν καΐ έαεδέχοντο αΰμενοι τον ατρατόν, τριών 
ηδη μηνών έν τη πολιορκία τριβέντων, καΐ ή<5αν 25 
αυ&ις βαΰιλέως του 'Ρωμαίων κατήκοοι. 

19. Ναραής δε, ίπεί έζεπεπολιόρκητό οί ή Λούκα 
Ό καΐ ούδεν §τι άντίπαλον ην, άποδιατρΐψαι μεν έν 
αύτη ούτι μάλα ωετο χρήναι ούδ' όοον άναπνεϋύαι 
τών πόνων, καταλιπών δε αυτού Βόνον τον οτρα- 3ο 
τηγόν τον έκ Μυαίας της προς τω "Ιΰτρω ποταμώ 
παρατεταμένης, άνδρα ζυνέοεώς τε ές άκρον ήκοντα 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 10. 171 

51, 11-55, 18 Ν. 

και λίαν άγα&όν τά τε πολιτικά και πολέμια, δννα-^ο^ 
μίν τε αύτώ παραδούς άζιόχρεων και ο6η φαδίως™*™^ 
ημελλεν, εΐ και τι νεωτερίβοιεν οι τηδε βάρβαροι, 
περιέαεβ&αι και κα&έζειν , ταύτα δη ονν ούτω κατα- 
*>ύτηβάμενος ηπείγετο ί&ύ της 'Ραβέννης Ιέναι, έφ 
ω τά ένταν&α ΰτρατενματα ες το διαχειμάξειν με- 
&ήΰει' έπειδη γάρ το μετόπωρον ηδη ετελεντα και 
άμφι τάς χειμερίους τροπάς ταύτα επράττετο, πολε- 
μητεα μεν ου οι ές έκεϊνο τον καιρού είναι ίδόκει. Ρ. 31 
ίο ή γάρ αν τούτο νπερ των Φράγγων ημελλεν έΰεοΰ'αι, 
οΐς γε πολεμιον μεν το πνίγος και πλείβτην έντί&ηΰι 
δυό&υμίαν , και ουκ αν ποτε δερονς έκόντες είναι 
διαμαχέααιντο, ΰφριγώΰι 81 υπό τού κρύους άεϊ και 
ρωμαλεώτατοι γίγνονται καΐ ηδιΰτα τότε διαπονούν- 
15 τ αι. έχουΰι γάρ προς τούτο οίκείως τω δνΟχείμερον 
πατρίδα χεκτήα&αι και οίον ζυγγενες αύτοις είναι 
το ψύχεΰ&αι. τούτων δη ονν εκατι διαμέλλειν έπει- 
ράτο και ές νέωτα τον πόλεμον μετα&έα&αι. καΐ ούν 
διαϋκεδάαας το ύτράτευμα κατά λοχαγούς καΐ ταξίαρ- 
χο χους άνά τά έχόμενα πολίΰματά τε καϊ φρούρια δια- 
χειμάξειν εκέλευΰεν , άμα δε ηρι άρχομένω ηκειν ες Β 
'Ρώμην απαντάς και άγείρεϋ&αι, ως έν&ένδε πανΰυδί 
παραταγμένους, καϊ οι μεν κατά ταύτα έχώρουν' 
Ναραής δε έπι 'Ράβενναν ιών μόνους έπήγετο τούς 
25 άμφ' αυτόν δεραπευτάς τε καϊ δορυφόρους και ούοι 
της αρχής αύτώ ύπηρέται έτύγχανον όντες, οϊς δη 
τά αρχεία έπεφρόντιατο της τε άλλης εύκοβμίας πέρι, 
και οπως μη χύδην άπαοι τοΐς βουλομένοις ώς αυτόν 
έβιτητέα εί'η. τούτους δε ίδος 'Ρωμαίοις εκ των 
3ο κιγκλίδων έπονομάζειν καϊ της έν τούτοις επιμε- 
λείας, εΐπετο δέ οί και Ζανδαλάς ό των οίκοτρίβων 
οπαδών πρωτοβτάτης και όαον άλλο οίκετικόν και ο 



172 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΛΚϋΜ I. 20. 

55, 18-07, 4 Ν. 

' Λ £ί*? 2 ούοι τομίαι κατευναβτηρες. άγων δη ούν τους ί,νμ- 

πΐΛπι 2ο ζάντας άνδρας ες τετρακούίους ίπ\ 'Ράβενναν ηει. 

20.Έντοντίρ δε* Αλίγερνοςό Φρεδιγέρνου μεν παις, 
αδελφός δε Τεΐα γεγενημένος, ου δη και πρότερον 
έπεμνήΰ&ην εν τη της Κύμης πολιορκία, ούτος δη & 
ό Άλίγερνος, επειδή οι Φράγγοι ίς την Ίταλίαν 
παρηΰαν χαι ες αυτούς ηδη τα των Γότ&ων πράγ- 
ματα μετεχώρει, μόνος γε πεφηνεν τότε ζννεϊς το 
ζυνοΐΰον και ΰτοχαζόμενος των μελλόντων, βουλευο- 
μενω γαρ αντω περί των παρόντων προβήλ&εν ίο 

V. 27 έννοεΐν ώς αρ* οι Φράγγοι ΰκήψιν μεν τινα χαι 
Ό προχάλνμμα ευπρεπές το της Συμμαχίας όνομα 
ποιούνται, ώς δη μετάχλητοι άφιγμενοι, το δε βου- 
λόμενον αυτών της γνώμης ετερόν τι ψανεΐται ' ου 
γαρ ε&ελήΰουΰιν , εΐ χαΐ των "Ρωμαίων περιέΰοιντο, « 
παραχωρήβαι τοις ΓυτΰΌΐς της Ιταλίας, αλλ* £ργω 
προτέρους εκείνους καταδουλώαονται , οϊς τω λόγω 
ηκουΰιν επαμυνοϋντες , άρχοντάς τε αύτοΐς έπιύτη- 
ύονύι Φράγγους καΙ άψαιρηύονται των πατρίων 
νομίμων αυτούς, ταύτα δη ούν έν εαυτώ &αμά » 
λογιζόμενος χαΐ άνελίττων , άμα δε και τη πολιορκία 
πιεζόμενος , άμεινόν οι χατεψάνη , την τε πόλιν και 
τά χρήματα τω Ναρΰη παραδοΰναι και το λοιπόν 
"Ρωμαϊκής μεταλαχεΐν πολιτείας, κινδύνων τε άπο- 
γενέβ&αι καΙ βαρβαρικών διαιτημάτων. οβιον γαρ® 
ωετο είναι, εί μη τονς Γότ&ους έ'νεβτι την Ίταλίαν 

Ρ. 32 κεκτήΰ&αι, τους γοΰν ίκ παλαιού οίκητοράς τε και 
Ι&αγένεϊς το ανέκαθεν ηγεμόνας αύτην άνακομί- 
ύαβδαι καΙ μη μέχρι παντός τών ύφετερων άποβτε- 
ρειβ&αι. ταύτα δη ούν αυτός τε ίπιτελεΐν το μέρος 3ο 
ίγνώκει καΙ άπαβι τοις όμοφύλοις παράδειγμα ευβου- 
λίας γενέβ&αι. καΙ τοίνυν τοις πολιορχούαι 'Ρωμαίοις 



ΑΟΑΤΗίΛΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΕϋΜ I. 20. 173 

57, 4-58, 9 Ν. 

διαγγείλας πρότερον ώς ε&ελοι προς τον στρατηγόν 
ίέναι, καϊ είτα έφειμένον αντώ παραγίγνεται ^$ηΐΜ*8β 
Κλάσσεις, ου δή τον Ναρσήν διατρίβειν επεπνστο. 
ϊδρνται 81 το φρουρών ίν τή 'Ραβεννης περιοιχίδι. 

5 καϊ δη ές οψιν αντώ άφιγμένος τάς τε χλεΐς της 
Κύμης ένεχείρισε καϊ άπαντα νπηρετήσασ&αι ώμο- 
λόγει προς εννοίας αντώ* και ος άπεδέχετό τε αυτόν 
της προσχωρήσεως και μείξοσιν άγα&οΐς έπηγγέλλετο Β 
άντιδωρεϊσ&αι' τότε δε εν&νς άπόμοιραν μεν τίνα 

ίο των άμφι την Κνμην στρατοπεδενομένων έκελευσεν 
εϊσω τον περιβόλου γενέσ&αι, αντήν τε την πόλιν 
καΐ τά χρήματα παραληψομένονς καϊ άπαντα ίν τω 
άσφαλει διαφνλάζοντας , το δε λοιπόν στράτενμα εν 
ετέροις πολίσμασί τε και φρονρίοις άναχωρειν, ώς 

15 άν και οΐ διαχειμάσοιεν. καϊ όντως άπαντα έπράτ- 
τετο. ίπεί δε 6 των Έρούλων στρατός οικείου αν&ις 
ηγεμόνος έχήρενε, δνο δε ίίνδρε ηβτην εν αντοίς 
έπισήμω τε και άμφηρίστω, εμερίξοντο η πλη&νς εφ* 
εκάτερον ταΐς γνώμαις. το μεν γαρ τι αντώ ν περϊ 

2ο πλείατον τον Άρούδ έποιούντο , και άπαντα σφίΰιν Ο 
αμεινον ωοντο £σεσ%αι, εΐ γε ίκεΐνος ηγοιτο' τους δε 
6 Σίνδουαλ ηρεσκεν, ατε δή δραστήριος ες τά 
μάλιστα και ευ τά πολέμια ήσκημίνος. οις δη και 
Ναρσης τέμενος τούτον γε αντοΐς ίφίστησι στρατη- 

25 γον καϊ ίστελλεν καϊ τονς οπη άριστα ημελλον δια- 
χειμάξειν. τον δε Άλίγερνον ές Καίσηναν την πόλιν 
άπεπεμπεν, είρημενον αντώ , ίπειδάν αντόσε άφι- 
κηται, άναβάντα ίς το τείχος νπερκνπτειν αναφαν- 
δόν, ώς άπασιν όστις εϊη διαγνωσ&ήναι. προσέταττε 

30 #£ ταύτα, οπως δή οι Φράγγοι, έν&ε'νδε γαρ διαβή- 
σεσϋ-αι ημελλον, δεάσαιντό τε αντόν αντομολήσαντα 
καϊ άπαγορενσαιεν τη έπι την Κνμην πορεία και 



174 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 20. 21. 

58, 9-59, 13 Χ. 

α. ο. 552 των χρημάτων έλπίδι, ιΰως δε καϊ παντϊ τω 

ηΐΛηί26 Λ ; 0 ^ ε μ ω5 ω ^ απάντων προκατειλημμένων καϊ ο 
Ό μεν έπειδή παριόντας έώρα τους Φράγγους, έπεκερ- 
τόμει τε αυτούς έκ τον μετέωρου καϊ έπέακωπτεν 
ως μάτην το λοιπόν έπειγομένους καϊ κατόπιν 5 
ήκοντας των πραγμάτων , του τε πλούτου παντός 
υπό "Ρωμαίων κατεχομένου καϊ αυτών γε δη των 
παραΰήμων της Γοτ&ικής ηγεμονίας* ως εϊ γε καϊ 
τις το λοιπόν βαβιλεύς των Γότ&ων άναδειχ&είη, μη 
εχειν οτω άρίδηλος εΐη καϊ έπίτιμος, αλλ 9 άμψιέν- ίο 
νυο&αι μόνον βτρατιωτικην έψεβτρίδα καϊ ίδιωτεύειν 

Ρ. 33 τω αχήματι. οι δε Φράγγοι άφύβριξον μεν ες αυτόν 
και ελοιδορούντο και προδότην άπεκάλουν του 
γένους, και πως άμφίδοζοι έγίγνοντο έπϊ τοις 
παρούαιν, ως και βουλεύεΟ&αι εί πολεμητέα' ένίκαη 
δε ομως το μη μεταμέλειν αύτοΐς, άλλ' έφ' α 
ωρμηντο την αρχήν, καϊ δη έπϊ ταύτα ίέναι. 

21. Έν τούτω δε 6 Ναρσής τη 'Ραβέννη έπιβτάς 
και τοις ένταύ&α ατρατεύμαΰιν όμιλήύας καϊ πάντα 

V. 24 £ ν δέοντι καταβτηύάμενος ές ^Αρίμινον έχώρει την 2ο 
πόλιν £ύν τοις όπόβοι αύτω και πρότερον εΐποντο. 
επειδή γαρ Ουάκκαρος ό Ουαρνος το γένος όλίγω 
πρότερον έτε%νήκει, άνήρ έν τοις μάλιβτα δεινός τε 
και φιλοπόλεμος, αύτίκα 6 παις 6 εκείνου Θευδί- 
βαλδος, τούτο γαρ όνομα τω παιδί, άμα τοις επο- 25 
Β μένοις Ουάρνοις , βαΰιλεΐ τω ' Ρωμαίων προύεχώρει 
και έςΆρίμινον παρήν, ως αυτού τω Ναρΰη έντευ- 
ξόμενος. ων δη ένεκα ένταύ&α καϊ ογε άφΐκτο, έφ' 
ω απαντάς χρυαίω φιλοφρονηβάμενος βέβαιους ές 
ο τι μάλιΰτα έχοι Συμμάχους, εν τούτοις δε αύτού 30 
διημερεύοντος άνδρες των Φράγγων ές διΰχιλίους 
άναμϊ% πεζοί καϊ Ιππόται, οΐ δή έτύγχανον ές άρπα- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ I. 21. 175 

59, 13-60, 18 Ν. 

γάς τε καϊ λεηλασίας της χωράς νπό των όφετέρων 11 - 0 ™ 2 
ηγεμόνων αταλεντες, ούτοι δε αγχον της πόλεως η * Ληί2 ° 
γεγενημένοι τους τε αγρούς έΰίνοντο καΐ τονς βόας 
εΐλκον τονς άροτηρας καΐ άπαντα έ'φερον άνέδην, 
δ ώς χαΐ αυτόν δηπον τον Ναρβην έπιφράΰαβ&αι τα 
ποιούμενα, ηατο γαρ ες νπερωόν τι δωμάτιον έν 
περιωπή τον πεδίον, αντίκα δή ονν, αίβχρόν γάρ τι Ο 
καϊ άγεννες ωετο είναι το μη ονχΐ ίκ των παρόντων 
άμνναβ&αι, νπεζήει τον αύτεος, ϊππον ίπφάς ενη- 

ιο νιωτάτον καϊ άγερώχον και οίον ονκ άτακτα έζάλ- 
λεό&αι καϊ 6κιρτάν , άλλα τάς τε έπελάΰεις και άνα- 
βτροφάς τή πείρα πεπαιδενμένον ' άλλα γάρ καϊ των 
άμφ' αντον τονς όπόύοι ον πάμπαν άγνώτες τά 
πολέμια ηααν επεβδαί οι έκέλενε. και οι μεν ές τονς 

ίο ΐππονς άνα&ορόντες, ηύαν δε άνδρες ές τριακοΰίονς, 
εφωμάρτονν τε καϊ επήλαννον ί&ν των πολεμίων, 
οί δε έαιδόντες αντονς έπιόντας ύποράδην μεν 
ονκετι ήλώντο ονδε\ οΐμαι, της λείας εγίγνοντο, 
ήΘ'ροίζοντο δε έπι βφάς άπαντες , τό τ ε ίππικόν καϊ 

2ο οι πεζοί, και ές φάλαγγα ξννετάττοντο, βα&εΐαν μεν Ό 
οντι μάλα, πώς γάρ οϊόν τε ην ον όφόδρα πολλών 
αντον άφιγμένων ; καρτεράν δε όμως τω ζνναβπιβμω 
καϊ τω τά κέρα έν κόβμω ζνννενενκέναι. οί δε 
'Ρωμαΐοι έπειδη ές τόξου γε ηδη βολήν έγεγένηντο, 

25 έμμίξαι μεν και ξνρράξαι τοις πολεμίοις εν πάρα- 
τεταγμένοις ηκιβτα ωοντο χρήναι, τοξενμαύι δε καϊ 
άκοντίαμαόιν άκροβολιζόμενοι έπειρώντο βφηλαι τονς 
πρωτοατάτας καϊ διαρρήξαι την πνκνωβιν τον με- 
τώπον. αλλ 9 ίκεινοι ταϊς άοπίΰιν άριΰτα περιπε- 

3ο φραγμένοι ιβταντο άβτεμφεΐς καϊ άδόνητοι, ονδαμον 
τό ξννεχες της τάξεως διαΰπώντες , έπεϊ και νλης 
τινός λαΰίας κνρηααντες ώβπερ έρνματι τοις δένδροις 



176 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ I. 22. 

60, 19—61, 21 Ν. 

^ώη- 2 *Χ9® ντ °· & κ(χ 1 τ °ΐ$ άγγωύιν ημύνοντο βάλλον- 
ηϊαηϊ2Γ )τ£ ς' ούτω γάρ αύτοις τά επιχώρια δόρατα έπωνό- 
ρ · 3 * μααται. 

22. '&ς δε ούδεν έπημαίνοντο, διαλογιαάμενος 
άπαντα ο Ναροής , βαρβαριχήν τινα ΰτρατηγίαν χαϊ δ 
μάλλον τοις Ούννοις μεμελετημένην έμηχανάτο. έχέ- 
λενε γαρ τούς άμφ' αυτόν ΰτρεψαντας τά νώτα ες τά 
όπίΰω άναχωρεΐν προτροπάδην , ώ$ δη δεδιότας καϊ 
φεύγοντας, χαϊ εχχαλεϊύ&αι τονς βαρβάρους ως άπω- 
τάτω της νάπης ανά τά -ψιλά τού πεδίου ' αύτω γάρ ίο 
τά λοιπά £φη μελήΰειν. χαϊ οι μεν χατά ταύτα 
εποίουν χαϊ ίφευγον. οι δε Φράγγοι τη φυγή ε£η- 
πατημένοί) χαϊ άλη&ες το δεος είναι ύποτοπήβαντες, 
Β αύτίχα θαρραλέοι την τε φάλαγγα διέλυβαν χαϊ της 
ύλης νπεχβάντες ίς την δίωζιν ηπείγοντο. χαϊ η 
πρώτοι μεν ίζε&εον οι νππόται' εϊποντο δε χαϊ των 
πεζών όπόοοι άλχιμώτατοι χαϊ ποδώχεις' χαϊ άπαν- 
τες άφειδώς ενέχειντο, ως αυτόν δηπου τον Ναρσήν 
αύτίχα μάλα ξωγρήαοντες χαϊ πόνω ξύν βραχεί πέρας 
εύχτόν έπι&ηοοντες απαντι τω πολεμώ, χαϊ οι μεν 2> 
εύχοΰμίας άπάύης επιλεληΰμένοι χύδην τε χαϊ άφύ- 
λαχτα εχώρουν, γεγη&ότες χαϊ εύωχούμενοι της 
ελπίδος, οι δ^ *Ρωμαΐοι ανά τά πρόΰω εφέροντο 
άφειμένοις τοις ΐπποις, φαίης τε άν αύτούς εργω 
τρεααντας άλεείνειν' οντω δή τι έγγύτατα τού άλη- 25 
Ο &οΰς το δεδιεναι νπεχρίνοντο. έπεϊ δε οί βάρβαροι 
έν γυμνω ηδη τω πεδίω εβχεδάννυντο της νλης ως 
πορρωτάτω άποσπαβ&έντες , τότε δη αθρο'ον, τού 
Στρατηγού αημήναντος , επιβτρέψαντες οί 'Ρωμαϊοι 
τού ς ίππους χαϊ ές ταναντία ΰφάς αύτούς έζελί- 30 
ζάντες νπηντίαξον τοις διώχουβιν άντιμέτωποι, χαϊ 
απαντάς τω άπροβδοχητω χαταπεπληγμενους $παιον 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδϊΟΚΙΑΚϋΜ I. 22. 177 

61, 22-62, 13 Ν. 

αφειδώς καϊ άντ δώνουν , και ες παλίω%ιν τά τ ή5*£^ 2 
φυγής μετεχώρει. οί μεν ουν ίππόται των βαρβάρων™*™ 2 * 
ζυναιύ&όμενοι του περιβτάντος κινδύνου, καϊ τά- V. 25 
χιατα εκδραμόντες ανά την ΰλην αυ&ις καϊ το ΰφών Ό 
5 ατρατόπεδον, άΰμενοι άπεβώζοντο. οί δε πεζοί έκτει- 
νοντο άκλεώς , μηδέ χείρα κινεΐν ύποότάντες , αλλά 
τω παραλόγω της μεταβολής τε&ηπότες χαΐ οίον 
παράφρονες γεγενημένοι. άπαντες τοιγαρούν ϊκειντο 
ΰποράδην, ωαπερ αμελεί ύών ή προβάτων αγέλη 

ίο οικτρότατα διαφ&αρέντων. έπει δε έκεΐνοι άνηρηντο 
οί άριοτοι άνδρες, πλείους οντες ή έναχόβιοι, αυτίκα 
οι άλλοι άπεχωρουν καϊ μετανίύταντο , καϊ έπΐ τους 
ύφετέρους ηγεμόνας ε παν /μα αν , ώς ουκετι αύτοις 
έν τω άβφαλεϊ έαόμενον του λοιπού πλή&ους άπο- 

15 χεχρίΰ&αι. Ναρΰής δε αυ&ις ές 'Ράβενναν άφικό- 
μενος, και άπαντα τά τηδε άριατα δια&είς, ανά την 
'Ρώμην εχώρει καϊ αύτοϋ διεχειμαζεν. 



ΗΙ8Τ. ΟΒ, ΜΙΝ. II. 12 



ΑΓΑΘΙΟΤ ΣΧΟΛΑΣΊΊΚΟΤ 

ΙΣΤΟΡΙ&Ν Β. 



Λ ΐ»'δ*ΐ 3 Ι.'Ήδη δε του ήρος έπιγιγνομένου ένταύ&α κατά 
" ίΛηί ^ 7 τό προβτεταγμένον ζυνεκροτοΰντο αϊ δυνάμεις και 
ν 26 άπαντα η&ροιβτο τά Στρατεύματα. Ναρΰης δεέζαβκεΐν 
τε έπϊ πλέον αυτούς έκέλευεν τά πολέμια και έπερ- 
ρώννυεν τον &νμόν ταϊς χαθ' ημέραν μελέταις, τρο- 5 
χάξειν τε άναγχάζων χαι νπερ των ίππων εν κόβμω 
άναπάλλεα&αι §ς τε πυρρίχην περιδινεϊβ&αι χάί 
&αμά τη ΰάλπιγγι χαταβομβεΐ6&αι το ένυάλιον έπη- 
χούΰη, ως μη πάμπαν τω άνειμένως διαχειμάξειν 
Γ> έπιλεληΰμένοι του πολέμου είτα εν αύτω δη τω ΐ0 
άγώνι μαλ&αχιύ%εϊεν. έν τούτω δε οι βάρβαροι 
βχολαίτερον πορευόμενοι τά εν ποΰϊν άπαντα έδηουν 
χαΐ έλυμαίνοντο. ύπερβάντες δε ως άνωτάτω *Ρώμην 
τε την πάλιν χαΐ άπαύαν την περιοιχίδα ηεβαν ανά 
τά πρόοω, έν δεξιά μεν έχοντες τά Τυρβηνικά πελάγη, 1δ 
έπΐ πάτερα δε αύτοΐς παρετέταντο αι του Ιονίου 
κόλπου ρηγμΐνες. έπεί δε ές Σάμνιον την χωράν 
Ρ. 30 ούτω χαλουμένην άφίκοντο, ένταϋ&α διεκρί&ηόαν 
έφ' έκατέραν πορείαν. καΐ ΒουτιλΙνος μεν άμα τω 
πλείονι καϊ άλκιμωτάτω ατρατώ άνά τάς Τυρόηνιχάς & 
φόνας έχωρει' καϊ Καμπάνιας τε τά πλείστα έληίβατο 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΛΚϋΜ II. 1. 179 

64, 10—65, 22 Ν. 

καϊ μεν δη καϊ; Λευκανίας έπέβη , καϊ είχα Βρεττία α ^·^ 3 
προσέβαλλεν, καϊ μέχρι του πορ&μοϋ προήλ&εν, ο£ ηίΛηί27 
δη Σικελίαν τε την νήσον καϊ το τέρμα της Ιταλίας 
άποκρίνει. Λεύ&αρις δε τα λοιπά στρατεύματα έπα- 

5 γόμενος *Απουλίαν έλαχε σίνεσ&αι καϊ Καλαβρίαν. 
καϊ εως ' Τδρούντος της πόλεως ΐχετο, η δη έπΐ τω 
αίγιαλώ ΐδρνται της Άδριάδος &αλάττης, ο&εν 6 
Ιόνιος άρχεται κόλπος, οσοι μεν ονν αυτών Φράγγοι 
ιθαγενείς έτύγχανον όντες, ούτοι δε φειδοΐπολλή άμφϊ 

ίο τα Ιερά και ευλάβεια έχρώντο , ατε δη τα όρδά καϊ 
όΐ του κρείττονος πέρι νόμιμα προσιέμενοι, 'ηπέρ μοι β 
ήδη έρρή&η, και παραπλήσια τοις 'Ρωμαίοις ΐερουρ- 
γοϋντες. το δε Άλαμανικόν απαν, έτερα γαρ έκείνοις 
ές τοϋτο δοκεΐ, έδήουν τους νεώς αφειδώς και άπη- 

ΐογλάνζον. πολλάς μεν γαρ κάλπεις ιεράς, πολλά δε 
περιρραντήρια πάγχρυσα, συχνά δε κύπελλα καϊ 
κανά καϊ οσα ταΐς μυστικαΐς άγιστείαις άνεϊται, 
ταϋτα δε αφαιρούμενοι άπαντα οίκεΐα κτήματα 
έποιοΰντο. τοις δε ούδε τάδε άπέχρη, άλλα τάς τε 

2ο όροφάς τών ιερών ανακτόρων κατέβαλλον και τάς 
κρηπϊδας άνεκίνουν ' λύ%ρω τε τά τεμένη περιερρειτο 
καϊ τά λήια εμιαίνετο, πολλαχού νεκρών άταφων 
περιερριμμίνων. αλλ* ουκ ές μακράν αυτούς τά 
Ιν&ένδε μετήλδεν μηνίματα. οι μεν γάρ πολέμω, το V. 27 

2δ δέ τι αυτών νόσω διεφδάρη, και ουδείς όστις άπω- Ο 
νατο της προτέρας έλπίδος' άδικία γάρ και &εού 
ά&εραπευσία φευκτά μεν άει καϊ άζύμφορα, μάλιστα 
δε έν τω προσπολεμεϊν καϊ παρατάττεσ&αι. πατρίδι 
μεν γάρ έπαρήγειν καϊ νόμοις πατρίοις καϊ τοις 
ταϋτα λυμαινομένοις ήκιστα έφιέναι , άλλα παντϊ 
σ%ένει άμύνεσδαι, όσιόν τι αν εί'η καϊ μάλα γενναϊον ' 
οσοι δε κέρδους εκατι καϊ δυσμένειας άλογου μηδέν 

12* 



180 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 1. 2. 

65, 22 — 67 , 8 Ν. 

Λ ^^επίκλημα ϋνδικον έχοντες έπειτα φοιτώσιν άνά την 
ηί&ηί 27 ο^ζ/^^αι/ τούς μηδέν ήδικηκότας ΰινόμενοι, οντοι δε 
Χ) αλαζόνες είβΐ καΐ άτάα&αλοι, οντε &έμιν είδότες 
οντε μέλον αντοΐς ει το δεΐον νεμεαα τοις γιγνομέ- 
νοις. τοιγάρτοι ποιναί γε αυτούς μετίαοιν ακριβείς 5 
καΐ Οφίβιν ές άνηκέΰτονς ζνμφοράς τα πράγματα 
τελεντώοιν, εΐ καϊ έπι βραχύ ενημερεΐν νομιαδεϊεν. 
όποια καϊ τότε τοις άμφΐ Λεν&αριν τε χαΐ Βοντιλϊ- 
νον βαρβάροις ί,ννέβη. 

2. Επειδή γαρ ταντα εδραοαν καϊ πολν τι λα- ίο 
φνρων περιεβάλοντο χρήμα, ήδη τε το έ'αρ παρω- 
χήκει καϊ ή τον &ερονς ήκμαξεν ώρα, Λενδαρέω μεν 
δατέρω των ηγεμόνων βονλομένω ήν οΐκαδε άπο- 
νοότήααι καϊ τον όλβον έμπίπλαύ&αι. έατελλεν δε 
ώς τον άδελφόν άγγελιαφόρονς , παρακελενόμενος ΐ5 
καϊ τόνδε ώς τάχιβτα ίπανιέναι, χαίρειν είπόντα τω 
Ρ. 37 πολεμώ καϊ τη άδήλω τύχη των έαομένων. Βοντι- 
λίνος δε και ότι ώμωμόκει τοίς Γότ&οις ή μην ξννά- 
ραβ&αι αντοϊς τον προς Ρωμαίονς αγώνα, καϊ οτι 
αντόν έκεϊνοι έ&ώπενον, βαβιλεα ΰφών άναδε&,ειν 2ο 
έπ&ρνλονντες, έδόκει οΐ μενετέα είναι και τα %νγκεί- 
μενα διαννΰτέον. καϊ 6 μεν τούτων δή ένεκα έμενε 
τε αύτον καϊ τα ες τον πόλεμον έξηρτνετο. Λεν- 
%αρις δε άμα τη άμφ' αύτον δννάμει εύ&νς άπε- 
χώρει καϊ ώς αν άαφαλέότατα την λείαν διακομίόη 25 
ήπειγετο, βεβονλενμένον αντώ, έπειδάν οϊκαδε ϊκη- 
ται, τότε δή εν&ύς ώς τον άδελφόν ϋτειλαι το ατρά- 
τενμα ζνλληψόμενον αντώ τον κινδννον. αλλ 9 οντε 
εκείνω ές τέλος απέβη τα δοκη&έντα τω τε άδελφω 
Β ον μάλα ήρκεαεν έπαμνναι. ήδη γαρ αντώ άνά την 3ο 
αύτήν πορείαν έπανερχομένω μέχρι μεν Πικηνον 
της χώρας ούδεν οτι άντίπαλον ζννηνέχ&η' ώς δε 




ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 2. 181 

67, 18-68, 16 Ν. 

ενταύθα όδω ιών εγεγόνει, αυτός μεν περι την*- 0 -®® 
φάνον έΰτρατοπεδενετο την πόλιν , έστελλε 6ε εν&νς,™*™ 21 
ωόπερ εΐώ&ει, προωνλακας καϊ διοπτηρας άνδρας ίς 
τριόχιλίονς , ου μόνον έπιβκεψομένονς τα πρόαω, 

δ άλλα γαρ χαΐ εΐ πον πολέμιοι φανεΐεν άμννονμέ- 
νους. Άρταβάνης δε καΐ Ονλδαχ 6 Ονννος, έτνγχα- 
νον γαρ άμα ΰτρατενματι 'Ρωμαϊκω τε χαΐ Ονννικω 
ίς ΠιΟανρον την πόλιν ξννειλεγμένοι χαϊ έφε- 
δρενοντες τη παρόδω, οντοι δη ονν, έπειδή ίχείνονς 

ίο τους προπορεντάς έ&εάααντο έν αντω δη τω αίγιαλω 
τον Ίονίον κόλπον χαϊ τή κροκάλΐ] πορενομένονς, Ο 
νπεκβάντες τον άΰτεος έαβάλλονΟιν ά&ρόον ές αντονς, 
εν μάλα παρατεταγμένοι, και πολλούς μεν τοϊς ξιφεβι 
παίοντες διεχρώντο, ένιοι δε αντών νπερ το χρη- 

15 μνώδες χαι άπερρωγός της χάνος άναβάντες έπειτα 
χατά τον πρανούς νποφερόμενοι, χαϊ ές την θάλατ- 
ταν κατωχάρα έκπιπτοντες απώλλνντο, έμφορονμε- 
νοι τον ρο%ιόν. έπηρται γαρ πως ενταύθα η ακτή 
χαϊ ωΰπερ γεωλοφόν τι αποτελεί, ον πανταχόθεν 

20 βατόν τε καϊ ενεπίδρομον ονδε οϊον τοις έπ* άκρον 
γιγνομένοις ενκόλονς παρέχειν τάς αναβάσεις, αλλ* 
όλιβθηρόν ώς τά πολλά καϊ σηραγγώδες καϊ ίς το 
βαθννόμενον της ρηγμΐνος επικεκλιμένον. οντω δη 
ονν των πλείστων διαφθειρομένων, χαθορώντες οι 

2δ άλλοι έφνγον ονδενϊ κόομω , βοή τε ζνν πολλή χαϊ Ι> 
οιμωγή ανά το ύτρατόπεδον έσπεσόντες θορνβον 
χαϊ ταραχής άπαντα έπλησαν , ώς αντίκα μάλα των 
'Ρωμαιων έπελενσομένων. αντός τε δη ονν Αενθαρις 
διανίστατο ες παράτα%ιν, καϊ άπαν το στράτενμα 

3ο εκινεΐτο . καϊ τοίννν άναλαβόντες τά όπλα ες φά- 
λαγγα καθίσταντο βαθεΐάν τε καϊ έπϊ μέγα πάρα- 
τεταμένην. έν τοντοις δε αντών καταατάντων , καϊ 



182 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕυΜ II. 2. 3. 

68, 16-69 , 20 Ν. 

Λ ^^ούδΙν ότιοϋν αύτοΐς έτερον έν νω τί&εσ&αι παρέ- 
η\&ηΐνι χονχος του καιρού , οί πλείστοι των αιχμαλώτων 
αφύλακτοι ά&ρόον γεγενημένοι άπεχρώντο έν δέοντι 
τη των πολεμίων άσχολία' αυτοί τε γαρ ως τάχιστα 
διεδίδρασκον χαι των λάφυρων όπόσα οΐόν τε ην 5 
ές τα έχόμενα φρούρια διεχόμισαν. 
Ρ. 38 3. ΈπεΙ δε'Λρταβάνης τε χαΐ Ουλδαχ, ωοντο 
V. 28 γαρ ούχ αξιόμαχοι είναι , ηχιότα έπε%ηγον το στρά- 
τευμα , τότε δη οί Φράγγοι, διελύετο μεν αύτοΐς η 
παράτα\ις , χατά σφάς δε γιγνόμενοι χαΐ γνωμα- ίο 
τένοντες, διεγίγνωσχον όπόσων έτύγχανον αφηρη- 
μένοι, τΐρίν γε δη ούν και έτερον τι πα&εΐν, έδόχει 
αύτοΐς έν χαλώ έ*σεσ&αι, εί γε ως τάχιστα έχ Φάνον 
της πόλεως άναστάντες ίοιεν ανά τά πρόσω, χάί 
τοίνυν αντίκα έχωρουν , αφέντες δε έν δεξιά τον ΐδ 
Λ 1όνιον χόλπον χαΐ άπασαν την παράχτιόν τε χαΐ 
ψαμα&ώδη πορείαν άνά τους πρόποδας τον Άπιν- 
ναίου όρους έπορεύ&ησαν. ούτω τε ι&ύ Αιμιλίας 
χαΐ *Αλπισκοτίας έλδόντες μόλις τον Πάδον έπε- 
ραιούντο. χαταλαβόντες δε Βενετίαν την χωράν, ές&> 
Β Κένετα την πόλιν χατηχοον ούσαν σφών έν τω τότε 
ηύλίξοντο , αύτον τε το λοιπόν έν τω άσφαλεΐ διαι- 
τώμενοι ησχαλλόν τε όμως χαΐ έδυσφόρουν, χαι 
πολύ τι υπήρχε διάφανες της γνώμης το άνιώμενον. 
αίτιον δε ην, ότι δη αύτοΐς έλάχιστα έχ της λείας 25 
έλείπετο, χαι έδόχει άχαρπα χαι άνόνητα διαπεπο- 
νηχέναι. αλλ' ου μέχρι τούδε μόνον αύτοΐς τά των 
δυστυχημάτων έχωρει' όλίγω γάρ ύστερον χαΐ νόσος 
τις λοιμώδης εφ&ειρε τά πλη%η έ%απιναίως έπεισ- 
πεσούσα. χαι οί μεν αύτών μοχ&ηρόν αποκαλούν- 3ο 
τες τον περιχείμενον σφίσιν άέρα αίτιον έκείνου τον 
πά&ους γεγενήσδαι ηγούντο, οί δε ότι πολέμους τε 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδϊΟΕΙΑΚυΜ II. 3. 4. 183 

69, 21-71 , 5 Ν. 

ύυχνούς καϊ όδοιπορίας μακράς διανύβαντες ά&ρόον Λ ^π°> 
ές το άβροδίαιτον μετεβέβληντο , την της διαίτης™*™- 1 
παραλλαγήν ητιώντο, την δέ γ ε ως άλη&ώς αρχήν υ 
τε καΐ ανάγκην της ξυμφοράς ού μάλα διενοούντο. 

γ> ην δε αρα, οΐμαι, η αδικία καΐ το πδρίυβρίβ&αι προς 
αυτών τά τε &εΐα αφειδώς και ανθρώπεια νόμιμα, 
αυτός δη ονν 6 ότρατηγός καϊ μάλα ένδηλος ην ότι 
δη αυτόν %εήλατοι μετήλ&ον ποιναί. παραπλή% τε 
γαρ ίγεγόνει καϊ έλύττα περιφανώς 9 κα&άπερ οι 

ίο ίκφρονες καϊ μεμηνότες, κλόνος τε αυτόν έπεϊχε 
μυρίος καϊ οίμωγάς άφίει βαρείας* και νυν μεν 
πρηνης, νυν δε καϊ έπϊ πάτερα έν τω έδάφει κατέ- 
πιπτεν, άφρω τε πολλώ το βτόμα περιερρεϊτο και 
τω όφ&αλμώ βλούυρώ γε ηβτην και παρατετραμμένω. 

15 ές τούτο δε άρα ό δείλαιος άφϊκτο μανίας ωΰτε 
αμελεί καϊ των οικείων μελών άπογεύ$α6%·αι. έχό- Ι> 
μένος γαρ οίάξ των βραχιόνων καϊ διααπών τάς 
βάρκας κατεβίβρωακε γε αύτάς , ωΰπερ δηρίον δια- 
λιχμώμενος τον Ιχώρα. οΰτω δε εαυτού έμπιπλά- 

2ο μένος, καϊ κατά βμικρόν ύποφ&ινύ&ων , οικτρότατα 
άπεβίω. ί&νηβκον δε χύδην καϊ οι άλλοι, ούδίν ο τι 
καϊ άνιέντος τού κακού , εως άπαντες διεφ&άρηοαν. 
καϊ πνρετω μεν οι πλείστοι πιεζόμενοι νηφαλεοι γε 
ομως άπωλλυντο. ένίοις δε και αποπληξία ενέ- 

25 ακηπτεν Ισχυρά καϊ ετέροις καρηβαρία καϊ πάρα- 
φροούνη ετέροις. ποικίλα μεν γαρ αύτοις επεφερετο 
πά&η, άπαντα δ\ ες ολε%ρον άπεκρίνετο. Λευ%α- 
ρίω μεν ουν καϊ τω οι επομένω όμίλω ίςτόδε τύχης Ρ. 39 
τά της έκστρατείας έτελεύτα. 

30 4. 9 Εν ω δε ταύτα εν Βενετία %υν έβαινε, Βουτι- 
λΐνος άτερος στρατηγός τά μέχρι τού πορθμού της 
Σικελίας πολίσματά τε καϊ φρούρια σχεδόν τι άπαντα 



184 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ II. 4. 

71 , 5—72, 10 Ν. 

*^ 8 £ 53 λυμηνάμενος έπανηει αυ&ις ώς τάχιστα Ι&υ Καμπα- 
ηίαηί27 ν £ α ς τε χαΐ 'ρώμης' ηχηχόει γάρ τον Ναρβήν χαϊ 
τάς βαΰιλέως δυνάμεις αυτού που ή&ροϊσ&αι , χαΐ 
ήβούλετο μη μέλλειν έτι μηδε άλάβδαι, άλλά παντί 
τω ΰτρατω παρατα%άμενος τον ύπερ των όλων χίν- & 
δυνον άναρρΐψαι, έπει χαϊ μέρος τι ούχ έλάχιβτον 
χαΐ της άμφ* αυτόν στρατιάς νόσω έαλωκει χαϊ 
διεφ&εέρετο. ηδη γάρ του βέρους λήγοντος χαι του 
φθινοπώρου αρχομένου , αί μεν άμπελοι τω καρπω 
Β έβρί&οντο, οι δε χητειτών άλλων Επιτηδείων, άπαντα ίο 
γάρ τω Ναρσή έμφρονέστατα προδιήρπαστο , οί δε 
τους βότρυς αφαιρούμενοι χαϊ ταις χερβί δια&λί- 
βοντες ένεφορούντο του γλεύκους, αύτοσχεδιάξοντες 
τον άν&οσμέαν. ένδένδε τε αύτοίς ή γαστηρ έπϊ 
μέγα έφέρετο χαι διέρρει, και το μεν τι αυτών ΐδ 
ε&νησχεν αύτικα, ησαν δε όΐ χαϊ διεγίγνοντο. πριν 
γε δη ούν χαϊ απαΰιν έχνικησαι τό πά&ος, έδόκει οί 
είναι πολεμητέα, ές ο τι ίχβαίη. χαι τοινυν άφιχό- 
μενος ές Καμπανίαν στρατοπεδεύεται ου πόρρω 
Καπύης της πόλεως άμφί τάς οχ&ας του Κασουλίνου 2ο 
V. 29 ποταμού, ος δη ρέων έχ του ορούς του Άπινναίου 
Ο χαι ανά τά έχείνγι πεδία περιελιττόμενος ές την 
Τυρσηνιχην φέρεται &άλατταν. ένταύ%α δη ούν 
ίδρύσας τον στρατό ν χαράκωμα τ ε περιεβάλετο καρ- 
τερόν καΐ έπεποίδει τω χώρω' 6 γάρ ποταμός αύτω 25 
έν δε&α ύπορρέων άντ έρύματος είναι έδόχει του 
μη τινα έπιέναι, χαϊ τους των αμαξών τροχούς, ας 
δη ώς πλείστας έπηγετο, στοιχηδόν ές άλληλους 
άρμόσας ένέπηζε τά έπίσσωτρα τω έδάφει, άχρι και 
ές τάς πλήμνας περιχώσας, ώς μόνα τά ημικύκλια** 
ύπερανέχειν καΐ προβεβλήσ&αι. τούτοις δη ούν και 
ίτέροις ξύλοις πολλοίς άπαν τό στράτευμα έρυμνώσας 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ Π. 4. δ. 185 

72, 10-73, 13 Ν. 

£%οδόν τινα ον μάλα ενρειαν καταλέλοιπεν κενήν*- 0 ·^ 
τών περιφραγματων , ω<? ή* τήσ#δ αντοΓ^ ηί&ηΐ27 
ραδίως χι βονλοιντο κατά τών πολεμίων έφόδονς τε Ό 
καΐ έπανόδονς ποιεϊσ&αι. οπως δϊ αν αντω μηδε 

δ τά της γέφυρας τον ποταμού αφύλακτα εί'η μηδε γε 
έν&ένδε πημαίνοιτο , προκαταλαμβάνει τ ε αντην και 
πνργον τινά ζνλινον ένταν&α τεκτηνάμενος έφίστη- 
6 ιν εν αντω άνδρας οπόσονς οΐόν τε ην μαχίμονς τ ε 
καΐ άριστα ώπλισμένονς , έφ' ω ίκ τον άσφαλονς 

ίο άμννεσ&αι καΐ άπερνκειν τονς 'Ρωμαίονς διαβη- 
σείοντας. οντω δε έκαστα δια&είς ωετό οι τά 
παρόντα ίν δεοντι παρεσκενάσ%αι, ώς καΐ έν αντω 
δήπον κεισόμενον πολεμον κατάρχεσ&αι καΐ ον 
πρότερον μάχης έσομένης, πριν αν έκείνω εϊη βον- 

15 λομένω. και τά μϊν άμφΐ τω άδελφω έν Βενετία 
Συμβαίνοντα ονπω έπέπνστο, έ&ανμαζεν δε οτι δη Ρ. 40 
αντω κατά το ξνγκείμενον το στράτενμα ονκ επε- 
πόμφει' και νπετόπαξεν ώς ονκ αν ές τοσούτον 
εμέλλησεν , εΐ μη τι αντοΐς %ννηνέχ&η δεινόν και 

2ο άντίξονν' πλην αλλά καΐ ίκείνων άνεν περιέσεσ&αι 
τών πολεμίων ηγεϊτο, ατε δη τω πλη&ει καΐ ως 
νπερβάλλων, ές τρεϊς γάρ αντω μάλιστα μνριάδας 
μαχίμων ανδρών η λειπομένη στρατιά ξννετάττετο' 
ή δε τών "Ρωμαίων δνναμις μόλις έν όκτωκαίδεκα 

25 χιλιάσιν έτνγχανεν ούσα. 

5. Αντός τε δη ονν ώδε πως άριστα είχε προ- 
θυμίας, και άπαντι τω στρατώ παρεκελενετο γιγνώ- 
σκειν ώς 6 παρών άγών ονκ έπι σμικρό τινι χωρήσει, β 
"αλλ 9 η κα&έξομεν" Βφη "την Ίταλίαν, ον δη καΐ 

3ο εκατι άφικόμεδα , η λελείψεται ημϊν άπασιν άκλεώς 
έν&άδε τε&νάναι. ονκονν τόδε ημάς , ω γενναίοι, 
άντ έκείνον έλέσ%αι προσήκει, έξόν άνδρας άγα&ονς 



186 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΑΚϋΜ II. 5. 

73, 13—74, 18 Ν. 

*ίηΒΐί 3 ^ ν τ Φ π °λψ ω γενομένους άπόνασ&αι ων έφιεμε&α" 
™ &ηί2Ί Βουτιλΐνος μεν ονν ταϋτά τε και τά τοιάδε παραινών 
τοις πλή&εσιν ουκ άνίει. οΐ δε έπερρώννυντο ταίς 
ελπίσι και τά όπλα ως πη έκάστω φίλον παρε- 
σκευάξοντο. ώδΐ μεν γαρ πελέκεις έ&ήγοντο πολλοί, 5 
ώδΐ δε τά έπιχώρια δόρατα, οί αγγωνες, ετέρω&ι δε 
των άσπίδων αί διερρωγνΐαι προς το εν έργον μετε- 
ποιούντο , καΐ ραδίως αύτοϊς άπαντα παρεσκεύαστο. 
Ο λιτή γάρ τούδε τον £&νους η όπλισις καΐ οία ου 
τεχνιτών δεΐσ&αι ποικίλων ή μόνον υπ* αυτών, ίο 
οΐμαι, των χρωμενων διακοσμείσαι, εί και τι 
διαφ&αρείη. θωράκων μεν γάρ καΐ κνημίδων άγνώ- 
τες τυγχάνουσιν οντες , τάς δε κεφαλάς οί μεν πλεί- 
στοι ασκεπείς £χουσιν, ολίγοι δε καΐ κράνη άναδον- 
μενοι μάχονται ' γυμνοί δε τά στέρνα είσϊ και τά ΐδ 
νώτα μέχρι της όσφϋος , ένταύ&α δε άναξυρίδας , οί 
μεν λινάς, οι δε καΐ σκυτίνας διάζωννύμενοι τοΐς 
σκέλεσι περιαμπίσχονται. Ζπποις δε ήκιστα χρώνται, 
πλην σφόδρα ολίγων, ατε δή αύτοϊς το πεξομαχεΐν 
ξύντροφόν τε ον καϊ πάτριον καΐ άριστα μεμελετη- «ο 
μένον. ξίφος δε τω μηρώ καϊ άσπίς τή λαια πλευρά 
0 παρηώρψαι, καϊ τοίνυν τόξα η σφενδάνας η άλλα 
άττα εκηβόλα όπλα ουκ επιφέρονται , αλλά πελέκεις 
γάρ αμφίστομους και τους άγγωνας, οίς δή και τά 
πλείστα κατεργάζονται* είσι δε οί άγγωνες δόρατα κ 
ου λίαν σμικρά, ου μεν οΰν άλλ 9 ούδε άγαν μεγάλα, 
άλλ } οσον άκοντίξεσ&αί τε, εί που δεήσοι, καϊ ές τάς 
άγχεμάχους παρατάξεις προς τάς έμβολάς έφικνεϊσ&αι. 
τούτων δε το πλείστον μέρος σιδήρω πάντοδεν 
περιέχεται , ώς ελάχιστον τι διαφαίνεσ&αι του ξύλου 30 
και μόλις όλον τον σαυρωτήρα' άνω δε άμφι το 
V. 30 άκρον της αιχμής καμπύλαι τίνες ακίδες έξέχουσιν 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕίΑΚϋΜ II. 5. 6. 187 

74, 18—76, 1 Ν. 

εκατέρωθεν αυτής δήπου της έπιδορατίδος, ωΰπερ*·^™ 
άγκιβτραύπογναμπτόμενα, και ίς τα κάτω νενεύκαθι. ηίίχη ** Ί 
χαΐ οϋν άφίηύι τυχόν εν ξυμπλοκη τούτον δή τον Ρ. 41 
άγγωνα Φράγγος άνήρ. χαΐ εί μ\ν σώματι που 

5 έγχρίψειεν , έβδύεται μεν εί'ΰω , ώαπερ είχός , ή 
αιχμή, °ντε δε αύτδν τον βλη&έντα οϋτε άλλον τινά 
έρύύαι ραδίως ίνεστι το δόρυ. εΐ'ργουΰι γαρ αί 
άκίδες Βνδον ένεχόμεναι τη ΰαρχΐ και πικροτέρας 
έπάγουύαι τάς όδύνας, ωΰτε εί χαϊ μη χαιρίαν τον 

ίο πολέμων τρω&ήναι ξυνενεχ&είη , άλλα ταύτη γε 
διαφ&αρήναι. εί δε γε 4ς άαπίδα παγείη, άποκρε- 
μαται μεν αυτίχα ε% αυτής χαϊ ξυμπεριάγεται, συρο- 
μένου έν τω έδάφει του άπολήγοντος ' ό βλη&εϊς 
οϋτε έξελχύσαι τούτο δη δύναται το δόρυ διά την 

15 εσδυσιν των ακίδων οϋτε %ίφει διατεμεϊν τω μή Β 
ίφικνεΐσ&αι τοϋ ξύλου, άλλά τον σίδηρον παρα- 
τετάσ&αι. έπειδάν δε τούτο έσίδοι 6 Φράγγος, 6 δε 
ά&ρόον επιβάς τω ποδι καΐ ίμπατήσας τον σαυρω- 
τήρα καταβρί&ει την άαπίδα χαϊ κατάγει, ώς ύπο- 

2ο χαλάσαι την τοϋ φέροντος χεϊρα και γυμνω&ήναι 
την κεφαλήν και το στέρνον. τότε δη ούν αύτόν 
άφρακτον εκείνος ελών ραδίως άπόλλυσιν, ή το 
μετωπον πελέκει πατάτας ή δόρατι ετέρω την φάρυγα 
διελάσας. τοιαύτη μεν τοις Φράγγοις ή οπλιΰις και 

2δ έν τοϊσδε τα ές τον πόλεμον παρεσκευάζοντο. 

6. Ναρσής δε 6 των "Ρωμαίων στρατηγός επειδή 
ταύτα έγνώκει, αύτίκα ογε απαντι τω στρατω άρας ο 
έχ τής "Ρώμης στρατοπεδεύεται ου πόρρω των πολε- 
μίων, άλλ' οσον πάταγου τε άχούειν καΐ διοράν το 

3ο χαράκωμα ' ούτω δε των στρατευμάτων άλλήλοις 
άναφανέντων, πολλή μϊν εκατέρωθεν ύπήρχεν παρά- 
τάξις, πολλαι δε φρουραι καϊ άγρυπνίαι και των 



Ό'φζβό ϊ>γ Οοο^Ιε 



188 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ Π. 6. 

76, 1—77, 7 Ν. 

η ο.:»ό3 οτρατηγών ανά τα πλή&η περινοστησεις' ελπις δε 
ηίΛηί27 κ«1 και παλιμβολία καΐ όσα τοις περί μεγάλων 
άγωνιουμένοις παράλογα ίγγίγνεται πάδη, άλλοτε 
άλλοις έπεφοίτα' τα δε της Ιταλίας πολίσματα 
μετέωρα ην άπαντα καϊ δεδονημένα^ εφ' ους αν και 5 
χωρησοιεν άμφιγνοούντα. εν τούτω δε οί Φράγγοι 
τάς εχομενας κώμας δηούντες τά Επιτήδεια αφίβιν 
ϋ αναφανδόν διεκόμιζον. Ναρύής δε τούτο Ιδών αίσχος 
οίκεΐον ηγεΐτο και έχαλίπαινεν , εί' γε εξείη τοις των 
δυσμενών άχ&οφόροις ούτω δη τι άνειμένονς έγγύ- ίο 
τατα διαπορεύεσ&αι, ώσπερ ονδεν ο τι άντίπαλον 
δεωμένοις. έδόκει ονν αντώ ονχ έπιτρεπτέα το 
λοιπόν , άλλα παντί σ&ένει διαχωλντέον. Χαράγγης 
δε τις άνηρ Αρμένιος ενηρί&μητο μεν τοις 'Ρωμαϊ- 
χοϊς ταζιάρχοις , άνδρειότατος δε ην ές τά μάλιστα χ 5 
χαΐ φρενήρης χαΐ έν δεοντι φιλοκίνδυνος. τούτω 
δη ονν τω Χαράγγη, ϊδρντο γαρ άμφΐ το τέρμα του 
στρατοπέδου πλησιαίτατα των πολέμιων έσκηνημενος, 
παραχελεύεται 6 Ναρσής έπιέναι τοις άμαξηλάταις 
Ρ. 42 χαΐ σίνεσδαι αυτούς κα& ο τι αν δύναιτο, ώς αν 2 ο 
μηκετι χιλόν διακομίζειν τολμωεν. χαΐ ος αθρόοι/ 
εζιππασάμενος άμα ολίγοις τού άμφ' αυτόν τάγματος 
τάς μεν άλλας αμάρας αφαιρείται καϊ τούς άγοντας 
χτείνει ' μίαν δέ τινα αυτών χόρτω σεσαγμένην άγρίω 
τ ε και γεγηραχότι προσάγει τω πύργω, ον δη έπϊ της 
γέφυρας οι Φράγγοι ετύγχανον έζειργασμένοι^ ηπερ 
μοι εΐρηται πρότερον. χαι ονν εντ*αύ&α προσπελάσας 
την άμαζαν πύρ έμβάλλει τω χόρτω * μεγίστης δε 
φλογός έζαπίνης άρ&είσης , ραδίως άπασα η τύρσις 
ένεπίμπρατο, άτε δη ζνλοις ίσκενασμενη. οί ό*£80 
άνδρες τών βαρβάρων όπόσοι επί φρουρά έτεταχατο^ 
επειδή άμύνεσ&αι ουκ ήδύναντο, άλλ' ηδη που καϊ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ Π. 6. 7. 189 

77, 7—78, 13 Ν. 

αντοί πνρπολειΰ&αι η μέλλον, ίγνωύαν αίθ είναι γο»^ 53 
χωρίον , καΐ οί μεν μόλις έν&ένδε διεκπεβόντες έπΐ****** 
τό 6φών βτρατόπεδον καταφενγονβιν, οί δε 'Ρωμαϊοι β 
τής γεφνρας εγκρατείς έγεγένηντο. τούτων δε οντω 

ζζννενεχ&εντων) αντίκα οί Φράγγοι ταραχής , ως τό 
εικός, ένεπίμπλαντο και προς τα οπλα έχώρονν, 
ύφαδάζοντες τω δνμω και λνττώντες, κατέχειν τε 
έν έαντοις τα φρονήματα ουκ ήδνναντο, αλλά τόλμη- 
τίαι γε ήόαν πέρα τον μετρίον και θαρραλέοι, ως V. 31 

ίο μηκέτι ηρεμεΐν έδέλειν μηδέ διαμέλλειν, αλλ 9 αν&η- 
μερόν παρατάττεβ&αι, καΐ ταντα προειρημένον αντοϊς 
νπό των 9 Αλαμανικών μάντεων μη δεϊν έκείνης της 
ημέρας διαμάχεβ&αι η γιγνώόκειν ως άρδην άπαντες 
άπολοννται. οΐμαι μεν ονν, βΙ και τή νβτεραία η 

15 και καΟ·' ετέραν ή ζνμβολή έγεγόνει, πάντως αν 
τοντο εκείνο επεπόν&εόαν οπερ και έν τω τότε Ο 
άπίβη. ον γαρ δηπον η της ημέρας εναλλαγή άπέ- 
χρηΰεν αν αντοϊς ές τό μή ονχι ποινάς άποτΐύαι ων 
έτνγχανον ήβεβηκότες. πλην αλλ 9 ομως, είτε οντω 

20 ζνμβάν είτε καΐ ίσως των 'Λλαμανικών χρηβμολό- 
γων οτω δή ονν τρόπω τά έβόμενα έπιφρασαμένων, 
ον κενόν τοϊς πολλοίς ονδε άτελεντητον εδοξεν είναι 
τό μάντενμα. όπως δε των εφεξής έκαστα έπράχ&η 
αντίκα ές τό ακριβές ως οΐόν τέ μοι λελέζεται. 

25 Ί/Ο μεν γαρ των Φράγγων λεώς ώδε πως είχεν 
ορμής και ήδη αντοϊς τά οπλα μετεκεχείριύτο. έ£ώ- 
πλισε δε καΐ 6 Ναρσής τονς 'Ρωμαίονς, και νπείήγε 
τον στρατοπέδον, έφ 9 ω έν μεταιχμίω γενέσ&αι, 
ονπερ έδει αντονς ές φάλαγγα χαταστήναι. έν ω δε β 

3ο τό στράτευμα έκεκίνητο καΐ ήδη 6 στρατηγός τω 
ΐππω έπεβεβήχει, άγγέλλεταί οί ως "Ερονλός τις 
άνήρ, ον των πολλών παρ 9 αντοίς καΐ διαλαν&α- 



190 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 7. 

78, 13—79, 16 Ν. 

Λ ^^νόντων, αλλ 9 ευπατρίδης έν τοις μάλιστα και άρί- 
ηί»ηί27 $ηλος , ενα των οικείων θεραπόντων άπεκτονώς ε£η 
οικτρότατα ίφ* οτωονν χαϊ σφαλέντα. αύτίχα δή 
ουν επισχών τω ρυτήρι τον ϊππον παράγει ές μίσον 
τον άνδροφόνον , ώς ούχ οσιον όν έπϊ τον πόλεμον ό 
ίέναι πριν άπολνμήναα&αι και άφαγνίσαι το μίασμα, 
επεϊ δε αντω πνν&ανομενω το πραχ&εν άνωμολόγει 
ο βάρβαρος χαϊ ούχ άνηνετο, τουναντίον μίν ούν 
Ρ. 43 χαϊ έφετόν είναι έφαΰχε τοις χεχτημένοις τους 
σφετέρους δούλους η βούλονται μετιεναι, ότι τε χαι ίο 
οι έτεροι, εί μη σωφρονοΐεν, άλλα γαρ χαϊ οΐδε 
παραπλήσια πείσονται' επειδή ούν, ώσπερ ού μετα- 
μελον αύτω της παροινίας, δρασύς γε ην &£ χαϊ 
ύφαγόρας χαϊ λίαν φονώντι έωχει , παραχελεύεται ο 
Ναρσής τοΐς δορυφόροις άποχτείναι τον άνδρα, χαι 15 
ό μεν ξίφει τήν λαπάραν διατορη&εϊς έτε&νήχει. 6 
δε των Έρούλων όμιλος , οία δή βάρβαροι , ήνιώντο 
χαϊ έχαλέπαινον, χαι απόμαχοι ϋσεσ&αι διενοοϋντο. 
6 δε Ναρσής ούτω πως το της μιαιφονίας άγος άπο- 
διοπομπησάμενος , χαϊ των Έρούλων ολίγα φροντί- 20 
σας, έχώρει ανά τήν παράταξιν, άνειπών εν κοινω 
Β χαϊ άναβοήοας ώς ο γ ε βουλόμενος της νίχης μετα- 
λαχεΐν %υνεπέσ&ω. ούτω δή τι άρα διαφανώς επε- 
ποί&ει τη του κρείττονος επικουρία χαϊ ώς έπϊ προ- 
διεγνωσμενοις ίφοίτα. Σίνδουαλ δε 6 των Έρούλων 25 
ήγεμών αίσχρόν τι είναι ήγεϊτο χαϊ άγεννές , ε£ γε 
πολέμου τοσούτου ζυνεστηκότος αύτός τ ε και 6 άμφ' 
αύτόν στρατός λιποτα%ίου άλοιεν, δό%οιέν τε τω μεν 
εργω δεδιεναι τους πολεμίους , σκήψιν δε τινα και 
προκάλυμμα της δειλίας τήν περϊ τον τε&νεώτα® 
εϋνοιαν πεποιήσ&αι. οϋκουν ήρεμεϊν άνασχόμενος 
έσήμαινε τω Ναροή άναμενειν, ώς και αυτών όσον 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ Π. 7. 8. 191 

79, 16—81|, 1 Ν. 

ονπω παρεσομένων' 6 δε μενετέα μεν ουκ έφη,^ο.^ 
μελησειν δε ομως αντω οπως αν έν δέοντι καϊ οΐδε^ηΐ^ 
τετάξοιντο, εί καΐ όλίγω ύστερον τνχοιεν άφιγμένοι' 0 
οι μεν ονν"Ερονλοι εν μάλα έξωπλισμένοι έπορενοντο 
βάδην έν κυΟαω. 

8. Ναρσης δε έπεϊ εν τω χώρω έγεγόνει, ον δή 
ξνμπλέκεσθαι ημελλεν, αντίκα ές φάλαγγα καθίστη 
τον στρατόν και διέταττεν, οί μεν ονν ιππείς εκα- 
τέρωθεν έπι των άκρων έτετάχατο δοράτια φέροντες 
και πέλτας, τόξα τε και ξίφη παρηωρημένα' ηύαν 
δε οΐ και σαρίσας έκράτονν. αντός δε έπΙ τον 
δεξιού κέρως είστηκει. Ζανδαλάς τε 6 των οπαδών 
επιστάτης τον τε θητικού καϊ οίκετικού όπόσον ονκ 
άπόλεμον ην, άλλα καϊ οϊδε παρηΰαν. έπι πάτερα 
δε οί άμφΐ Βαλεριανόν τε καϊ Άρταβάνην , προστε- ο 
ταγμένον αντοϊς νποκρνπτεσθαι προς βραχύ ανά τα 
λάσια της νάπης , και έπειδάν έσβάλλοιεν οΐ πολέ- 
μιοι, τότε δη άθρόον αντοις έκ τον αφανούς έπιέναι 
και άμφιβόλονς ποιεΐσθαι. άπασαν δε την μεταξύ 
χωράν 6 πεζός εΐχεν. έμπροσθεν μεν γαρ έπι τον γ. 32 
μετώπου οί πρωτοΰτάται θώρακας ποδηρεις ένειμένοι 
και κράνη καρτερώτατα τον ξννασπισμόν έπεποίηντο * 
έξης δε οι άλλοι ές βάθος άλληλοις ένέκειντο, έως 
ές τούς ονραγονς 6 ξνλλοχιΰμός έτελεντα' το δε 
ψιλον άπαν και έκηβόλον όπισθεν περιέθει και άνέ- 
μενεν τον καιρόν, ηνίκα δέοι άκροβολίζεσθαι. άπε- 
κέκριτο δε τόπος τοις Έρονλοις της φάλαγγος τό 
μεΟαίτατον, και ην έτι κενός* ον γάρ πω έκεινοι ρ. 44 
παρήβαν. έν τούτω δε άνδρες δύο των Έρούλων, 
έτύγχανον γάρ ηδη ηντομοληκότες παρά τούς πολε- 
μίονς όλίγω έμπροσθεν , ως καϊ άγνοειν δηπον τά 
ύστερον τω Σινδοναλ βεβονλενμένα, έξωτρννέτην 



192 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΧΜ II. 8. 9. 

81, 1—82 , 6 Ν. 

ζ · 0.553 απαντάς τούς βαρβάρους ώς τάχιστα έπιφοιτάν τοις 
ηί&ιύπ'Ρωμαίοις' (( εύρήσετε γαρ αυτούς" έφάτην " ταραχής 
τε καϊ άχοσμίας άναπεπλησ μένους , του μεν Έρον- 
λιχοΰ στρατού χαλεπαινόντων και ξνγχινδυνενειν 
άναινομένων, του δε άλλου πλήθους τή έχείνων $ 
Β αποστάσει χατ απ επ ληγμένου", τούτοις δε 6 Βουτι- 
λινος άνεπέπειστο §αδίως, τω βούλεσ&αι, οι μα. 
άλη&ή γ ε αύτά χα%εστάναι. αύτίχα δη ου ν επήγε 
τον στρατόν, χαϊ άπαντες ξύν προ&υμία έχώρουν 
ι&ύ των 'Ρωμαίων, ού μην ηρεμαΐοι ονδε χατάιο 
χόσμον, άλλα τοις άγγέλμασιν αν επτ ερωμένοι δορύβω 
εί'χοντο χαϊ προπετεία , ώς αυτοβοεϊ άπαν το άντι- 
στατούν άναρπασόμενοι. ην δε αύτοϊς η ίδέα της 
παρατάξεως οίονει ϋμβολον ' δελτωτω γαρ έωχει, χαϊ 
το μεν έμπρόσ&ιον , οπόσον ες οξύ εληγεν , στεγανόν ΐ5 
τε ην χαϊ πεπυχνωμένον τω πάντο%εν ταις άσπίσι 
περιπεφράχ&αΐ) φαίης τε αν αύτονς συός χεφαλήν 
Ο τή ξυν&έσει άποτνπώσαΰ&αι' τα δε σχέλη εχατέρω- 
&εν χατά στίχους τε χαϊ λόχους ές βά&ος ξυγχείμενα 
χαϊ έπϊ πλείστον ες το έγχάρσιον παρατεταμένα μ 
διίστατο αλλήλων ήρεμα χαι άπεχέχριτο χαι προϊ- 
όντα ές μέγιστον εύρος άπετελεύτα, ώς χαι το μεταξύ 
χωρίον χενόν χα%·εστάναι χαι τα νώτα γυμνά των 
άνδρών στοιχηδόν διαφαίνεσδαι. άπεστραμμένοι 
γαρ σφάς αύτούς ίτύγχανον , οπως αν τοις μεν& 
πολεμίοις άντιπρόσωποι εΐεν χαι έχ του άσφαλούς 
άγωνίξοιντο τάς ασπίδας προβεβλημένοι , τα δε οπι- 
σ&ίδια τω άλλήλοις άντιτετάχ&αι διαφυλάττοιντο. 

9, Άλλα γαρ τω Ναρσή τύχης τε αίσίας χυρη- 
σαντι χαϊ το πραχτέον άριστα μηχανησαμένω άπαντα »ο 
Ό ές δέον απέβη, έπειδή γαρ οι βάρβαροι ξύν 
βοή πολλή χαϊ άλαλαγμω δρομαΐοι έπανελ&όντες 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ II. 9. 193 

82, 6-83, 10 Ν. 

ξ,ννέρραξαν τοις 'Ρωμαίοις , αντίκα διέύειβαν τούς »*β· Σ» 53 
έπΐ τω όμφαλω πρωτο6τάτας άμφΐ το κένωμα έό- ηίιχηί21 
πεσόντες ' οϋπω γαρ παρήβαν οί'Έρουλοι, η τε αρχή 
διατεμοΰαα το βάθος των λόχων χαΐ φόνον ον πολύν 

5 έργαόαμένη ύπερ τους ουραγούς έζηνέχθη. £νιοι δε 
αυτών καΐ περαιτέρω έχώρουν ως το Οτρατόπεδον 
των 'Ρωμαίων αιρησοντες. τότε δή 6 Ναρβης έπι- 
κάμψας ήρεμα χαι ύπομηχύνας τα χέρα, χαΐ έπι- 
κάμπιον έμπροόθίαν, ως αν οί ταχτιχοϊ όνομάΰαιεν, 

ίο την φάλαγγα χαταΰτήβας, παρακελεύεται τοις ίππο- 
τοζόταις έφιέναι τά βέλη εκατέρωθεν έναλλάγδην ες 
τα μετάφρενα των πολεμίων, οί δ\ κατά ταύτα 
ραδιως έποίουν. ατε γάρ πεζούς οντάς τους βαρβά- 
ρους έκ των ίππων ύπερανέχοντες , εύκολώτατα Ρ. 45 

15 ηδύναντο βάλλειν το άφεΰτηκος καΐ ήπλωμένον καΐ 
ελεύθερον του έπιπροαθούντος. και ην ου χαλεπόν, 
οϊμαΐ) τοίς επί των άκρων ίππόταις το μεν κατά 
αφάς μέρος των δυβμενών καΐ πληΰιαίτατον ύπερ- 
βαίνειν τοϊς βέλεθι 9 τους δε άντικρύ φαινομένους 

20 τιτρωακειν. διεπερονώντο τοιγαροΰν πάντοθεν τά 
νώτα οί Φράγγοι, τών μεν ίπι του δεξιού κέρως 
τεταγμένων ^Ρωμαίων τούς έκειθεν λυμαινομένων, 
τών δε έπϊ θάτερα τούς ετέρους, οϋτω τε οί άτρακτοι 
παραλλάζ ές τάναντία φερόμενοι και άπαν τό 

25 παρεμπϊπτον διαφθείροντες έλάνθανον, ούτε φυλά- 
ξαΰ&αι τών βαρβάρων οίων τε γιγνομένων οϋτε όθεν β 
βάλλονται όαφώς έπιύκοπούντων. αντιμέτωποι γάρ 
τοις 'Ρωμαίοις έατώτες, καΐ ές μόνον τό καθ 9 αυτούς 
ώς εκαότοι αποβλέποντες , και προς μεν τούς 

30 έμπροσθεν όπλίτας εκ χειρός διαμαχόμενοι, τούς ν. 3$ 
#£ ιπποτο%ότας ώς δή όπισθεν τεταγμένους ου μάλα 
όρώντες, τά τε ύτέρνα ού βαλλόμενοι, άλλα τά 

ΗΙ3Τ. ακ. ΜΙΝ. II. 13 



194 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ II. 9. 

83, 11-84, 15 Ν. 

»·^δΜν(5τ«, ονχ εΐχον διαγιγνώβχειν ονπερ έτνγχανον 
ιηαηΐ 27 οντ££ χαχον. τοις δε πλείύτοις ουδέ τον διαπορεΐν 
χαί άμφιγνοηβαι τά ποιούμενα χώρα έγίγνετο , αμα 
τη πληγή της τελεντής έπιφοιτώβης. πιπτόντων γαρ 
άεϊ των έχτός εν&νς οί £νδο&εν άνεφαίνοντο, και 5 
Ο τούτον &αμά γιγνομένον διέρρει αντοΐς τά πλή&η 
ως τάχιβτα χαί ήφανίζετο χαί ές όλιγότητα νπε- 
χώρει. έν τοντω δε Σίνδονάλ τε χαί οί"Ερονλοι 
πελάβαντες τη μάχη νπαντιάξονβι των πολεμίων 
τοις διαπεραιω&εΐόι την παράταξιν χαί προαλαμέ- ίο 
νοις. αντίκα δη ονν αντοΐς ές χείρας έλ&όντες έργον 
εί'χοντο' οι δε τω άπροΰδοχήτω χαταπλαγέντες , χαι 
μάλλον ενεδραν είναι το χρήμα νποτοπήόαντες, 
εν&νς ές φνγην έτράποντο, χαταιτιώμενοι τονς 
αντομολήααντας 9 ως δη νπ έχείνων έξηπατημένοι. ιβ 
οι #£ άμφΐ Σίνδοναλ ονχ άνίεόαν, αλλ 9 ένέχειντο, 
εως τονς μεν χατεβτόρεβαν , οί ές τάς του ποτα- 
Τ) μον έξέπεβον δίνας. οντω τε των Έρονλων τφ 
αφετέρω χωρώ έγχαταΰτάντων , το τε χένωμα έπλη- 
ροντο χαι η φάλαγζ ξννεχέχλειτο , χαι το λοιπόν 2ο 
οι Φράγγοι, χα&άπερ ές αρχνς ξννειλημμένοι, 
έχτείνοντο πάντο&εν. η τ ε γαρ τάξις αντοΐς τελεώ- 
τατα διελέλντο χαί χνδην έπϊ βφάς νπειλίττοντο, 
ονχ έχοντες ο τι χαϊ γένοιντο. οι δε 'Ρωμαΐοι ον 
μόνον τοις τόζοις αντονς διεχρώνζο, αλλά τό τε 25 
οπλιτιχόν χαί οί ψιλοί έπήεβαν δοράτιά τε άχοντί- 
ζοντες χαί τοις χόντοις διωδονμενοι χαι ταΐς μαχαί- 
ραις χατατέμνοντες , οι τε ιππείς νπερχερώβεις 
ποιούμενοι νπεδέχοντο αντονς είσωχαι άπελάμβανον. 
εί δέ τι αντών χαι διέφνγε τά ξίφη^ οί δε τη διώξει 3ο 
ρ. 40 έχβιαζόμενοι ές τον ποταμον χατεφέροντο , χαι νπο- 
βρνχιοι γιγνόμενοι έ&νηαχον' οιμωγή τε ήχονετο 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 9. 10. 195 

84, 15—85, 18 Ν. 

απανταχού τών βαρβάρων οικτρότατα διολλυμένων ' α. 0.553 
αυτός τε δή ονν Βουτιλΐνος 6 στρατηγός χαϊ ολονηΐαι»27 
το στράτευμα πανωλεθρία ήφάνιστο, ίν τοις καν οΐ 
των Έρουλων προ τήσδε της ξυμπλοκής μεταβάντες, 

δ χαϊ ουδείς όσης των Γερμανών ίς τα πάτρια ένό- 
στησεν ήθη , ότι μη πέντε άνδρες οτω δη ουν τρόπω 
διαδεδρακότες. πώς δε ούχ αν είη άρίδηλον ως 
ποινάς ύπέσχον τών αδικημάτων χαϊ υπερτέρα τις 
αυτούς μετήλθεν άνάγχη; 6 μεν γαρ μυρίος έχεΐνος 

ίο όμιλος τών Φράγγων τε και Αλαμανών χαϊ τών όσοι 
δν αύτοΐς τυχόν έτεροι τον πόλεμον ζυνδιήνεγκαν 
άρδην άνήρπαστο, μόνοι δε όγδοήκοντα τών'Ρωμαίων 
άνδρες άπέθανον, οΓ δη ετύγχανον ύποδεξάμενοι β 
την πρώτην εμβολήν τών πολεμίων, ήρίστευσαν δε 

ΐ5 εν τώδε τω έργω τών μεν 'Ρωμαΐχών ταγμάτων 
σχεδόν τι άπαντες , βαρβάρων δε τών ζυστρατευο- 
μένων Άλίγερνος 6 Γότθος, παρην γαρ χαϊ δς εν 
τ ϊι ράχΏ > Σίνδουάλ τε ο τών Έρουλων στρατηγός, 
χαϊ ουδέν τι ίλαττον έσχε τών άλλων, άπαντες δε 

20 τον Ναρσήν ίν έπαίνω έποιοϋντο χαϊ άπεθαύμαζον, 
ως τή ίχείνου προμήθεια έπϊ μέγα δόξης χωρή- 
σαντες. 

10. Νίκη γαρ οΰτω λαμπρά χαϊ διάφανης χαϊ ες 
τόδε υπερβολής προελθοϋσα ου ραδίως, οΐμαι, άνά 

25 τον έμπροσθεν χρόνον ετέρω τω ξυνηνέχθη. ε£ δέ 
που άρα χαϊ έτεροι πρότερον παραπλήσια τοΐς ο 
Φράγγοις πεπόνθασιν, αλλ* εϋροις γε αν χαϊ έκεί- 
νους αδικίας ίκατι διαφθαρέντας. Λάτις μεν γαρ 
πάλαι 6 Δαρείου σατράπης άμα στρατεύματι Περ- 

30 σικω Μαραθώνάδε άφιγ μένος καταστρέψασθαι την 
Άττικήν ωετο χρήναι, καΐ μεν δή καΐ άπασαν τήν 
Ελλάδα, αίτια δε ήν της εφόδου όσιον μεν ούδεν 

13* 



196 Α0ΑΤΗ1ΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ II. 10. 

85, 18-87. 2 Κ. 

^<^ 3 οι5ά£ δίκαιον, ότι δε βασιλέα Λαρεΐον, ώς έοιχε , τό 

ηΐνάϊΐχής Ασίας μέγε&ος ουκ έχώρει, άλλά δεινά έποιεΐτο 
εί μη χειρώόοιτο καΐ την Ευρώπην. ταΰτά τον και 
ηττώντο άνά κράτος υπό Μιλτιάδου οί Μηδοι. το- 
σούτοι γάρ αυτών ίν τωδε τω έργω άνηρηνται ώστε 5 
άμελεί προ της μάχης τους * Αθηναίους , λέγεται, γάρ 
Ώ ούτω, χιμάρους Ισαρίθμους των άπολουμένων δυσμε- 
νών τη Άρτέμιδι &ύσειν άπειλήσαντας , ες τοσούτον 
ίλεω έντυχείν τ# Υγρότερα καΐ άπόνασ%·αι της ευ- 
γηρίας ές όσον μη οίους τε γενέσθαι τό χαριστήριον ίο 

V. 34 άποτϊσαι, άλλ' έπιλιπειν θυομένας έτι τάς αίγας και 
προς άντίδοσιν μη διαρκέσαι. Ξέρξης δε έχείνος 6 
πάνυ χαΐ τα του !3ερ%ου θαύματα τω άρα γε τρόπω 
υπό των Ελλήνων νενίκηται η ότι ό μεν άλάζών τε 
ην και άτάσθαλος χαΐ καταδουλωσόμενος χει τους 15 
ούδεν ηδιχηχότας , μόνω τε τω πλήθει πίσυνος χαι 
τη των οπλών παρασκευή ευβουλία ου μάλα έχρη- 
το* οί ό*ε 06ιά γε δρώντες ύπερ της σφετέρας έλευ- 

Ρ. 47 θερίας ημύνοντο, ούδεν αύτοϊς τών ές δύναμιν 
παρειμένον , άλλά βουλευόμενοί τε τά δέοντα χαι Η 
έπιτελούντες; τά δε Γυλίππου τρόπαια του Σπαρ- 
τιάτου την τε Νιχίου χαΐ Δημοσθένους χατάλυόιν 
χαΐ άπαντα τά έν Συραχούααις χαχά μών άλλοθεν 
εΰροι τις αν γεγενημένα η ε% άνοιας τε χαι άδιχίας ; 
τί γάρ ηβούλοντο οι Αθηναίοι τους έπι θύραις πόλε- %ι 
μίους άφέντες, οι δε ώς πορρωτάτω έπιότρατεύειν 
χαΐ λυμαίνεσαι τη Σικελία-, πολλά μεν ούν και 
έτερα έχοι τις αν άπαριθμεϊσθαι αφροσύνης τ ε και 
άδικίας τοιάδε κυήματα, και όπως σίνονται τους 
χρωμένους, πλην άλλά και ταύτα ηγούμαι άπο- 3ο 
Β χρώντως έν τω παρόντι είρήσθαι. τότε δε οί 'Ρω- 
μαίοι, ές γάρ τά πρότερα αύθις ίτέον, τους μεν 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ II. 10. 11. 197 

87, 2—88, 12 Ν. 

σφετέρονς νεκρούς , η νενόμισται , χαταχώσαντες, 
τούς δε των πολεμίων σκνλεύσαντες, μέγα τι χρήμα ηί3Μ * 27 
η&ροισαν οπλών, χαταστρεψάμενοι δε αυτών χαΐ Β 
το χαράχωμα χαΐ άπαντα διαρπάσαντες, οντω δη τή 

γ, λεία σεσαγμένοι, παιανίζοντας τε χαΐ ότεφανηφο- 
ρονντες χαι τον στρατηγό ν εν χόσμω προηγούμενοι 
ες την 'Ρώμην έπανήλ&ον. ην δ\ Ιδεΐν επί πολύ τα 
άμφι Καπύην άπαντα πεδία τω λύ&ρω περιρρεόμενα 
χαΐ νπερχειλη τον ποταμον τω νπερπεπλησ%αι 

ίο σωμάτων, έμοϊ δε τις των έπιχωρίων χαϊ έλεγεΐόν 
τι έφη ες χύρβιν τινά λ&ίνην υπό τον γεγράφ&αι Ο 
άμφι τάς όχ&ας τον ποταμον ίδρνμενην, ώδε πως 
εχον ' 

ρει&ρα Κασονλίνον ποταμον βεβαρημένα νεχροις 
!5 δέκατο Τνρσηνης ήιόνος χροχάλη, 

ηνίχα Φραγγιχά φύλα χατέχτανεν Αύσονις αιχμή, 

όππόσα δειλαίω πεί^ετο Βοντιλίνω. 
ολβιον αν τόδε χεύμα, χαϊ θάβεται αντί τροπαίον 
αΐματι βαρβαρικό δηρόν έρεν&όμενον. 
2ο τούτο μεν ονν το έπίγραμμα , είτε ως άλη&ώς έγχε- 
χάραχται τω λί&ω εϊτε χαι άλλως αδόμενον ές έμε 
ΐχετο , ούδέν, οΐμαι, το χωλνον έν&άδε άναγε- 
γράφ&αι. ϊσως γαρ χαι ές μαρτύρων ούχ άχαρι αν 
εϊη των εν τηδε τή \νμπλοχη γεγενημενων. ο 
25 11. Έν τούτω δε τοϊς Ρωμαίοις ήγγέλλετο χαϊ 
τά έν Βενετία έπΐ Λεν&αρίω τε χαϊ τοϊς αμφ* αύτόν 
απασι %ννενεχ&έίη:α. τότε δη ονν χαι μάλλον οι τε 
άστοί χαι τά στρατεύματα χορείας έτέλονν χαι πανη- 
γύρεις, ώς ονδεν έτι αύτοίς άντίζονν προσγενησό- 
3ο μενον , αλλ 9 έν ειρήνη το λοιπόν βιοτεύσοντες. των 
γάρ έμβαλόντων ές την Ίταλίαν πολεμίων οντω δη 
απανταχού διολωλότων ούχ ωοντο αλλονς έπιβήσεσ&αι. 



198 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΐδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 11. 12. 

88, 12-89, 17 Ν· 

β.α&53καΙ ταύτα μεν τό πλή&ος διενοείτο , οΐα ου των 

νίΛΏί π ακριβών στοχαξεσ&αι πεφυκοτες , αλλ ες ραστωνην 
έκβεβλημένοι καϊ προς τό ηδόμενον της γνώμης 
άπαντα κρίνοντες, τω δε Ναρσή όρ&ώς έκαστα 

Ρ. 48 διασκοποϋντι ακολασία έδόκει το χρήμα καΐ πάρα- 5 
φροσύνη , εί' γε ωοντο μηκέτι ε£ειν ανάγκην έτερους 
ύποδύεσ&αι πόνους, αλλά χρηναι μάλλον ες το 
τρυφερώτερον της διαίτης ές άεϊ μεταβεβλήβ&αι. 
ίλείπετο γαρ, οΐμαι, αύτοίς υπό άβελτερίας τάς 
ασπίδας τυχόν καΐ τα κράνη άμφορέως οίνου η καϊ ίο 
βαρβίτου άποδόσ&αι' οϋτω περιττά τό λοιπόν και 
άνόνητα ηγοΰντο τά όπλα. 6 δε στρατηγός τά εικότα 
διεγίγνωσκεν ώς άρα και αύ&ις πόλεμοι έσονται 
Φραγγικοί, και έδεδίει μηποτε οί 'Ρωμαΐοι ές τό 
άβροδίαιτον τραπέντες τά φρονήματα διαφ&αρεΐεν, 15 
είτα ει παρατάξεως έπέλ&οι καιρός, οί δε οκνω 
εϊκοντες άπαγορεύσαιεν τοις κινδύνοις. και ία ως 
Β αν ου πολλω ϋβτερον και τόδε ζυνέβη, εί μη δάττον 
δεΐν ωή&η ζυγκαλεσάμενος τά στρατεύματα και 

V. 35 παραίνεΟιν προ α άγων άρίστην ές τό σώφρον τε και 2ο 
άνδρεϊον τάς γνώμας μετάγειν και νποτέμνεσ&αι 
τό υπερβάλλον της μεγαλαυχίας. οϋτω δη ούν 
απάντων ζυνη&ροιΰ μένων παρελ&ών ές μέσον £λε£>εν 
τοιάδε. 

12. "Τους μεν ά&ρόον και ου πάλαι ζυμβάν & 
ευτυχίας τινός μεταΰχόντας ουκ απ εικός , οϊμαι, 
προς άπειροκαλίαν έκκλϊναι καϊ τω ά£υνή&ει κατα- 
πεπλήχ&αι, μάλιστα η νίκα τω άπροσδοκητω καϊ τό 
παρ' άξίαν προσή. ύμεΐς δέ, ω άνδρες, ποίον αν 
και προβάλοισ%ε σκη~ψιν, ην τις υμάς της μεταβο- 30 
λής αίτιωτο; πότερον ώς νυν έγεύσασ&ε νίκης, ου 
Ο πρότερον είω&ότες; άλλ' ύμεΐς οί Τωτίλαν τε και 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΑΚϋΜ II. 12. 199 

89, 17-90, 22 Ν. 

Τεΐαν καϊ άπαν το Γοτδιχόν ε&νος εκποδών ποιησά- » ·*> 
μενοι. αλλ ως μείζονος η χαδ υμας αυτούς πει-™*"ί*? 
ράβ&ε της τύχης ; χαΐ ποίον αν μέγε&ος ευδαιμονίας 
τη των * Ρωμαίων δ όζη ζυμμετρη&είη ; ζυγγενες γαρ 

5 ημΐν και πάτριου κρατεϊν αεί των πολεμίων, χαΐ 
τοίννν κρατείτε, χαΐ ούτε μειόνων η κα&' όσον 
νικάτε άξιοι καλεστήκατε ούτε του προαήχοντος 
καταδεεστέραν παρέχεστε την πεϊραν. μέτεστι δε 
τούτων νμΐν ουκ έκ ραστώνης τε και ηδυπα&είας, 

ίο αλλ 9 έκ πόνων συχνών καΐ ίδρώτων και της των 
κινδύνων μελέτης, ούκονν χρεών υμάς κάί νυν 
ίμμένειν τοϊς προεγνωσμένοις, και μη μόνον ηδεσ&αι 
τοϊς παρούσιν, άλλα και του μέλλοντος πέρι όπως Ι> 
όμοιον εσται σκοπεϊν. τοις γαρ μη ταύτα λογιξο- 

ΐδ μένοις ου μόνιμα τά της εύπραγίας , αλλά προς 
τουναντίον ως τά πολλά μεταχωρούσιν αι τύχαι. 
καΐ τεκμήριον έστω σαφές τόδε το των Φράγγων 
πά&ος, έω' ω νυν ν μ εις δικαίως αύχειτε. ευ γάρ 
αύτοΐς τέως των πραγμάτων εχόντων, οι δε προς 

2ο άλαξονείαν τραπέντες πόλεμον ηραντο χαθ' ημών, 
ου προορώμενοι το σφαλερόν της έλπίβος. άπολώ- 
λασι τοιγαρούν άπαντες τή σφών αυτών άβουλία 
μάλλον η τοις ημών οπλοις. αίσχρόν τοίνυν υμάς, ρ. 49 
ώ άνδρες 'ΡωμαΙοι, ταύτό πα&εϊν τοϊς βαρβάροις, 

25 και μη τοσούτον ταΐς γνώμαις αυτών περιεΐναι 
οπόσον ττ} φώμη' μηδε γάρ οΐέσδω τις υμών ως 
ούδεν ετι πολέμων ϋσται, απάντων δή&εν τών 
δυσμενών διαφδαρέντων. καίτοι ε£ καΐ τούτο βε- 
βαίως προσην, άλλ' ούδ' ως ύμΐν μετα&ετέον τους 

3ο τρόπους ούδε τού πρέποντος άφεχτέον. ου μην 
ούδε %υμβαίνουσαν εύροι τις αν την τών πραγμάτων 
φύσιν ταΐς ύμετέραις έννοίαις. οί γάρ Φράγγοι, 




200 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 2. 13. 

90, 22—92, 6 Ν. 

\°·\?*πολυάν&ρωπόν τι γένος και μέγιβτον και λίαν όρ&ώς 
ϊ)ΐ8ηί27 τα πολέμια ηΰκημενον, απομοιρα δε τις αυτών οι 
νενικημένοι βραχεία και ούη μη δέος αύτοίς έμβα- 
Β λεΐν, μάλλον μεν ούν καΐ προς όργην άναύτηβαι. 
ούκουν είκος αυτούς ηρεμήύειν ονδε κα&ε%ειν εν 5 
άπορρητω την ΰβριν, άλλα πλείονι ότρατώ καθ·' 
ημών ηζονΰι καΐ ουκ ές μακράν άναμαχοϋνται. νυν 
ούν ύμεΐς, εί δοκεΐ, παρέντες την §αδυμίαν άνα- 
νεώβαβ&ε το φιλοκίνδυνον πλέον η πρότερου , οΰω 
καΐ μείζονα τών φ&αόάντων τά έόόμενα προόδοκη- ίο 
τέον. οντω γάρ υμών διατελούντων, εί μεν ως 
τάχιύτα παρειεν , καΐ δη παρεΰχευαΰμένοις νμϊν 
προββαλουΟι καΐ οΐοις μελληβεως μη προαδεΐβδαι. 
εί δε και παντάπαΰιν ένδοίεν, εΐρήβ&ω γάρ άμφω, 
άλλά το γε ύμέτερον εν άΰφαλεΐ κείβεται χαΐ τά ιό 
Ο κράτιΰτα δόζοιτε αν βεβουλεϋβ&αι" τοιαύτα του 
Ναρΰοΰ παραινέΰαντος αιδώς άπαντα κατεϊχεν τον 
ύτρατόν, μεταμέλον αύτοίς της παροινίας. καΐ οί 
μεν το έκμελές τε καΐ άχολαΟταΐνον της γνώμης 
άποβαλόντες ές τά πάτρια η&η μετεχοΰμούντο. 20 

13. Άποδαΰμος δε τών Γότ&ων ες επταχιύχι- 
λίους άνδρας μάχιμους άποκεκριμένοι , οΓ δη έτύγ- 
χανον πολλαχου τοις Φράγγοις προΰβεβοη&ηκότες, 
λογιζόμενοι ως ούκ άνηαουΰιν οί 'Ρωμαΐοι, άλλ 9 ηδη 
καΐ τοις ούκ ίς μακράν έπιπεοούνται , αύτίκα οΐγε 25 
ες Κάμψας το φρούριον άνεχώρουν. βέβαιον γάρ 
επιεικώς ην και έρυμνοτατον το χωρίον τω έν ορει 
V. 36 τ ε χεΖ6&αι άνάντει καΐ προς αύτη δήπου τη άχρω- 
Ό νυχία πέτρας τε άποτόμους πάντο^εν άνέχειν καΐ 
παρατεταύδαι, ώς μη πολεμίοις εύέφοδον είναι. 3ο 
ένταϋ&α δη ούν οΐδε οί Γότ&οι ξυνειλεγμένοι ωοντο 
έν τω άαφαλεί &εΰ&αι και προΰχωρειν τοΐς'Ρωμαίοις 



ΟίρίΙίζβά 6ν ΟθΟ$1 



Α6ΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚυΜ II. 13. 14. 201 

92, 7-£>3, 11 Ν. 

ούτι μαλα ηβούλοντο, μάλλον μεν ονν καί παντί*^*™ 
β&ένει άντιτετά£εβ&αι, ην τις έπ αυτούς ΐοι. ^|οί- ηί*ηί27 
τρννε γάρ αυτούς ίς τούτο χαΐ άνεκίνει άνήρ βάρ- 
βαρος, ος δή αφών καί ήγεϊτο, 'Ράγναρις όνομα, 

5 καίτοι ούχ ομογενής αύτοΐς ύπήρχεν ούδε ομόφυλος, 
ήν γάρ έκεΖνος ίκ των Βιττόρων καλουμένων, 
Ούννικον δε το ϊδνος οι Βίττορες, αλλά τω δεινός 
ές τά μάλιΟτα είναι και πανουργότατος καί οίος οτω 
δή τρόπω δύναμιν εαυτω περιβάλλεό&αι έκράτει τ β Ρ. δΟ 

ίο τον ομίλου καί άναμα%ει6%αι διενοεϊτο, ως αν 
έν&ένδε και μάλλον άρίδηλος γένοιτο, εύ&ύς δή 
ούν 6 Ναρόής άπαντι τω ατρατω έπ αυτούς έχώρει, 
καί είτα έπειδή αύτω ούχ οϊόν τε ήν έ% έπιδρομής 
τω φρουρίω πελάζειν και έν δυαχωρία διαχινδυ- 

ιζνεύειν, 6 δε ές πολιορχίαν κα&ίβτατο καί παντού εν 
έφρούρει ως μηδέν ότιοϋν τοις £νδον έΰκομίζοιτο, 
μηδέ γε εκείνοι άδεώς η βούλοιντο ΐοιεν. αλλά γάρ 
έν τοΐαδε ου μάλα οι βάρβαροι έπημαίνοντο. αφθο- 
νία γάρ πλείοτίβ οΰη των αναγκαίων έχρώντο, έπείπερ 

2ο αύτοΐς ήδη απαντά τε τά έπιτήδεια και των κτημά- 
των τά τιμαλφέΰτατα έν τωδε τω φρουρίω, ώς 
άλώναί γε αυτό ουκ ένόν, έόενήνεκτο. άόχάλλοντες 
δε ομως έπί τη των 'Ρωμαίων προύκα&εδρία, καί Β 
αίύχρόν ηγούμενοι, εί μέλλοιεν ούτω δή έπί πολύ 

25 έν περιβάλω μετρίω ξυνειλήφ&αι καί έγκατείργεΰ&αι, 
έχδρομάς μεν κατά των αντιπάλων &αμά έποιουντο, 
εί πως αν αύτούς έν&ένδε άπώβαΰ&αι δυνη&εϊεν, 
ούδεν δε ο τι καί μνήμης ά\ιον έπραττον. 

14. 9 Εν τούτοις δε του χειμώνος τριβέντος, αμα α ££Μ 

&ήρι άρχομένω ές λόγους έλ&ειν τω Ναρόη δ******* 
'Ράγναρις των παρόντων πέρι χρήναι ωήδη, καί ούν 
έπιτετραμμένοναύτω παρήν αμα ολίγοις έν μεταιχμίω, 



202 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 14. 

93, 11-94, 17 Ν. 

& ·£· 554 ξννηλ&έτην τε αμφω ές ταντό και πολλά άττα διελε- 
*ι*ηΐ28γ8σ&ην. Ιδων δε ο Ναρσής τον Ραγναριν ές αλαζο- 
νείαν ήρμένον καΐ πλείστη χρώμενον μεγαληγορία, 
ώς μειζόνων χε ή κατ αυτόν έφίεσ&αι χάχ τον 
Ο νπερτέρον έπικομπάζειν, διέλνσεν αντίκα την %ννον- 5 
σίαν και άπηγόρενσεν τη ξ,νμβάβει, και άπέπεμπέ 
γε αυτόν αν&ις & τονπίσω άπρακτου έπϊ τοις προ- 
τέροις μενονντα. 6 δε έπειδή έν τω λόφω έγεγόνει, 
και ήδη ον πόρρω τον τείχονς άφΐκτο , χαλεπαίνων 
ότι δη αντω ονδεν ότωνν των έλπισ&έντων απέβη, ίο 
εντείνει ήρεμα λα&ραίως το τοξον, καΐ είτα ά&ρόον 
μεταστραφείς άφίηΰι βέλος ί&ν τον Ναρσον , διή- 
μαρτε δε τον σκοπού, έτέρω&ι γαρ πον άπεπτη ό 
άτρακτος και κατέπεσεν ονδενα σινάμενος. μετήλ&ε 
δε όμως η δίκη εν&νς την τον βαρβάρον παρανο- ΐδ 
Ό μίαν. οί γάρ άμφΐ τον Ναρσήν δορνφόροι έν οργή 
το έκείνον ποιησάμενοι θράσος έπιτο%άζονται ές 
αντόν, και πλήττεται καιρίαν 6 δείλαιος, πώς γάρ 
ονκ ήμελλεν, αδικόν τι και άγεννες εγχείρημα δρα- 
σας ; και μόλις μεν αντόν οί οπαδοί φοράδην εϊσω *ο 
τον περιβόλον διακομίζονσιν , ημέρας δε δνο άρκε- 
αας άκλεώς άπεβίω, καΐ τά της απιστίας αντω καΐ 
παροινίας ές τόδε κακόν έτελεντα. έκείνον δε 
διαφ&αρέντος αντίκα οί Γότ&οι , ον γάρ άντέχειν 
έτι τη πολιορκία οιοί τε είναι ήγονντο , έδέοντο τον 25 
Ναρσον τά πιύτά σφίσι παρασχέσδαι, ώς τον ζην 
αντονς ονκ άφαιρήσει. ο δή καΐ τάχιστα όμωμο- 
όμένον, σφάς τε αντονς εκείνοι καΐ το φρονριον 
Ρ. 51 παρέδοσαν. Ναρσής δε άπέκτεινε μεν ονδένα τω 
ταντά τ ε όμωμοκέναι καΐ άλλως ονχ όΰιον είναι 30 
τον ς ωμότατα διαχειρίζεσαι, ώς αν δε 

μη αν&ις νεωτερίσαιεν , απαντάς ώς βασιλέα ές το 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 14. 15. 203 

94, 17—95, 21 Κ. 

Βυζάντιου έότειλεν. έν ω δε ταντα έποάττετο.\°^ 
Θενδίβαλδος το μ,ειραχιον , ος δή των προθοικονν- ηί&ιύ26 
των την Ίταλίαν Φράγγων έκράτει, ήπέρ μοι εΐρηται V. 37 
πρότερον, οντος δε οικτρότατα ήδη έτε&νήκει τη 

5 νόύω περιτακείς τη ξνντρόφω. ίπεϊ δε Χιλδίβερτόν 
τε και Χλω&άριον, ως δη και τω γένει έγγντάτονς, 
έπΐ τον κληρον τον παιδός 6 νόμος ίκάλει, αντίκα 
έρις αντοΐς ένέπεύεν δεινή και οία μικρόν δεϊν τω 
παντι λνμήναο&αι γένει. Χιλδίβερτος μεν γαρ 

ίο γηραιός ηδη νπήρχεν και πόρρω πον ηκων της ήλι- Β 
κίας, καΐ προς γ ε άα&ενεια εί'χετο πολλή , ώ$ %ννε- 
ακληκέναι οί άπαν και διατετήχ&αι το ύώμα. παίδες 
τε αντω άρρενες ονκ ήύαν οί την αρχήν διαδεχό- 
μενοι , αλλ' έν δνγατράαιν έγηροκομεΐτο. Χλω&ά- 

15 ριος δε ρωμαλέος ην ϊτι χαΐ ονπω λίαν έγεγηράκει, 
πλην οόον ές πρώτην ρντίδα , νίονς τε ειχεν τέττα- 
ρας, βονπαιδας ηδη καΐ δαρραλεονς και προς το 
ένεργόν ώρμημένονς. τοιγάρτοι ον με&εκτέα έφαύκεν 
τω άδελφω των Θενδιβάλδον χρημάτων, ως ονκ ες 

2ο μακράν και αντής δηπον της Χιλδιβέρτον βαύιλείας 
ές αντόν τε και τονς οίκείονς παϊδας μεταπεόον- 
μένης. και τοίννν ον διήμαρτε της ελπίδος, ό γαρ 
πρεόβντης εκών ενεδίδον τον κληρον , δεδιώς, οΐμαι, Ο 
την δνναμιν τον άνδρός και άπαλλαξείων της ες 

25 αντόν δνομενείας. όλίγω τε νοτερον αντός μεν 
άπεβίω, άπαν δε το των Φράγγων κράτος ες μόνον 
Χλωδάριον κατερρνη. εν τοΐαδε μεν τά Ίταλιωτών 
και Φράγγων πράγματα εχώρει. 

15. *Τπό δε τον αντόν χρόνον δέρονς ωρα εΰειύε 

3ο μέγα έν τε Βνξαντίω καΐ πολλαχον της 'Ρωμαίων 
αρχής, ώς καϊ πόλεις ανχνάς νηβιωτικάς τε καϊ 
ήπειρώτιδας ά&ρόον ανατραπήναι καϊ άρδην τονς 



204 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. Ιδ. 

95, 21-97, 3 Ν. 

οίκήτορας διαφ&εΐραι. Βηρυτός γούν ή καλλίστη, 
ϋΐαηί 28 το φοινίκων τέως έγχαλλώπιβμα, τοτε δη απηγλαΐσ&η 
άπασα καϊ κατέρριπτο τά κλεινά έκεΐνα καϊ περιλά- 
Ε> λητα της οίκοδομίας δαιδάλματα, ώς μηδέν ότιούν 
σχεδόν που λειφ&ήναι η μόνα της κατασκευής τά 5 
εδάφη, πολύς μεν ονν όμιλος ί&αγενών τε και 
ένδαπίων ανδρών άπολώλασιν, ύποπ,επιεσμένοι τω 
άχ&ει, πολλοί δε νέοι έπήλυδες εύπατρίδαι τε καϊ 
παιδείας άριστα έχοντες, οΓ δη παρήσαν τους *Ρω- 
μαίων αυτού άναλεζόμενοι νόμους, τούτο γάρ ίο 
πάτριον τη πόλει και ώσπερ γέρας τι μέγιστον τά 
τοιάδε αύτη άνεϊται διδασκαλεία, μετεσκευάσαντο 
τοιγαρούν έν τω τότε οι των νόμων ύφηγηταϊ ες 
Σιδώνα την πόλιν την γείτονα, καϊ έν τηδε μετηκτο 
Ρ. 52 τά φροντιστήρια , εως πάλιν ή Βηρυτός άνεδομή&η. ΐδ 
και γέγονεν ηκιστα μεν οποία πρότερον ην, πλην 
αλλ 9 ούχϊ ες οσον καϊ άγνοεΐσ&αι ώς έκείνη εΐη ή 
πάλαι, αλλ 9 ούτος μεν 6 της πόλεως άνοικισμός καϊ 
ή των διδασκαλείων έπάνοδος χρόνω ύστερον ημελλεν 
'έσεσδαι. τότε δε καϊ έν τη μεγάλη 9 Αλεξάνδρεια τη 2ο 
προς τω Νείλω ιδρυμένη ποταμω , καϊ ταύτα ουκ 



κλόνου έλαχίστη μεν καϊ άφαυροτάτη καϊ ου πάμπαν 
άρίδηλος , γέγονε δε όμως. άπαντες δη ούν οί έπι- 
χώριοι, καϊ μάλιστα οι σφόδρα γεγηρακότες, έν 25 
%αύματι μεγάλω το %υνενεχ%\ν έποιούντο, ως ούπω 
πρότερον γεγενημένον, έμενέν τε οίκοι όστις ουδείς, 
Β αλλ 9 ανά τάς λεωφόρους τά πλή&η ζυνέρρει, τω 
άπροσδοκήτω δήπου καϊ παραδόζω πέρα του μετρίου 
κατ απ επ ληγμένοι, έμοϊ δέ γε καϊ αύτω , έτύγχανον $ο 
γάρ αύτού διατριβών παιδείας ένεκα της προς των 
νόμων, δεδιέναι προσήει, καϊ ταύτα έπϊ λίαν σμικρά 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚίΑΚϋΜ Π. 15. 205 

97 , 3-98 , 7 Ν. 

τή χινήβει, λογιξομένω οτι δη αντοϊς αί οίχοδομίαι*^ 0 ■** 
ονχ ίβχυραϊ ονδε ενρεΐαι τγγχάνσνβιν ονααι ονδε ηί * 1ύ ** 
οϊαι χαι προς βραχν άναβχέύ&αι δονούμενα*,, άλλ' 
ίβχναι άγαν χαϊ άβδενεΖς, εφ' ένΐ γαρ υφαίνονται 

5 λί&ω. αλλά γαρ χαΐ ο τι λόγιμον ίν τή πάλει, 
έδείμαινον χαΐ οΐδε, οντι που, οΐμαι, το ήδη παρω- 
χηχός, αλλ 9 οτι αντοις χαι έΰαύ&ις ταντό τούτο 
ξνμβήΰεβ&αι ονχ από τρόπον έδόχει. οι γαρ την 
αίτίαν τούδε τον πά&ονς άνα%νμιάΰεις τινάς είναι 

ίο λέγοντες ξηράς τε χαΐ λιγννώδεις υπό τά γλαφνρά Ο 
της γης είργομένας χαΐ τω μή διαπνεΐα&αι ραδίως 
όφοδρότερον Βνδον περιδινονμένας το έπιπροό&ούν V. 38 
Άπαν ύαλενειν, εως τή βιαία φορα: της ύτεγνότητος 
ένδιδονύης ες τονμφανες άναχ&εΐεν, οι δη ονν τά 

15 τοιαύτα φνύιολογονντες την ΑΙγνπτίαν φαοί χωράν 
ονπώποτε βείεβ&αι πεφνχέναι, ως δή χ%αμαλήν τε 
άτεχνώς χαΐ νπτίαν χαι ήχιΰτα ύηραγγώδη, έντεν&έν 
τε ονχ έμφορονμένην ' εί δε γε χαΐ νποδέξαιτο, άλλ' 
αντομάτως νπό χαννότητος &αμά έξατμιξομένην. 

2ο έπει δε έν τω τότε ήδε η δόξα εν ποιονύα επεφώ- 
ρατο τ ε χαϊ άπελήλεγχτο μή ύφόδρα εν βεβαίω χει- 
μένη, είχότως άρα έδεδίεύαν οι γενναίοι, εί' γε προς 
τονναντίον αντοϊς χωρηΰει τονπίγραμμα, χαϊ χινδν- Ό 
νενόοιεν το λοιπόν ον γαιηόχον μόνον, άλλά χαι 

25 ένούίχ&ονος πειράύ&αι τον Ποσειδώνος. Ι'ΰως μεν 
ονν εί χαί τι μέρος της Αίγνπτον χεχίνηται, άλλ' 
ονχ έπιλείψονοι τονς τά τοιαύτα δεινούς χαϊ έτεροι 
λόγοι, δι 9 ων αν χαϊ ως ή των ατμών όφίσι χρατν- 
νοιτο δόξα. ' έμοι δε δοχούόιν, ως μεν οΐόν τε 

3ο άν&ρώπω τεχμηρίοις τιαϊ χρωμένω των αδήλων πέρι 
διανοείσαι, ον πάμπαν διαμαρτείν τού πιθανού χαι 
είχότος, τούδε γεοντοςάλη&ούς πολλω απολείπεσαι, ρ. 53 



206 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 15. 16. 

98 , 7-99, 14 Ν. 

\ηΒΐϊ? π ® ζ * ν τιξ ^ τ ° * κ 9 ι β*5 τα αφανή και υπέρτερα 
™*™ 2 * διαγνοίη ; άπόχρη δε ήμϊν, εϊ γ ε τοσούτο μόνον 
είδείημεν ώς &είω νω και βουλή κρείττονι άπαντα 
διατέτακται' φύσεως δε αρχάς και κινηθείς και τάς 
εκάστου των γιγνομένων αιτίας σκοπεϊν μεν τω δ 
λόγω και διερευνάν ου παντελώς αχρηστον ϊσως 
ονδε άχαρι νομιστέον, το γε μην οΐεσδαί τε και 
πεποι&εναι ώς ίνεστιν έφικέσ&αι του οντος μήποτε 
αλαζονεία είη το χρήμα καΙ άμα&ε'ότερον της διπλής 
εκείνης αγνοίας, αλις μεν ούν τούτων Βμοιγε. 6 δε ίο 
λόγος αύ&ις ές αύτον έπανίτω. 

16. Κατ 7 έκεΐνο γαρ του καιρού και η Κως ή 
Β νήβος ή προς τω τέρματι του Αίγαίου κειμένη, έλά- 
χιατόν τι μέρος αυτής έσέσωστο, ή δε άλλη απασα 
έπεπτώκει, ποικίλα τε αυτή καΙ ανήκουστα προσε- ίο 
γένετο πά&η. ή τ ε γαρ δάλαττα έπϊ πλείστον 
άρ&εΐβα κατέκλυΰεν τα παράκτια των οικημάτων καΙ 
διέφ&ειρεν αύτοΐς χρήμαΰι καΙ άνδρώποις, τό τε 
μέγεθος του βρασμού έξαίσιον οίον γεγενημένον τα 
έν%α ουκ ένήν άναρριχάσ&αι τό ρό&ιον άπαντα 2ο 
έρριψε καΙ κατέβαλεν. άπολώλασι δε χύδην σχεδόν 
τι άπαντες οι άστοί, είτε έν ίεροις έτύγχανον πεφευ- 
γότες είτε και οίκοι διαιτωμενοι είτε και αλλού έ ποι 
Ανειλημμένοι, έμοί γούν έκ τής Αλεξάνδρου υπό 
τον αυτόν χρόνον κατά τό Βυξάντιον άνακομιξομένω, 25 
€ και έν τήδε τή νήσω, ούτω παρασχόν , έν παράπλω 
γαρ κείται, κατάραντι, οίκτρόν τι πέφτγνεν δέαμα 
και όποιον ουκ αν αποχρώντως ύπογράψοι ό λόγος, 
άπαν μεν γαρ τό άστυ σχεδόν που χώμά γε ην έπϊ 
μέγα ήρμένον και λί&οι κείμενοι σποράδην κιόνων 30 
τε τρύφη και ξύλων κατεαγότων και κόνις πολλή 
ΰπερδεν φερομένη καΙ έπηλυγάξουσα τον αέρα, ώς 



ι 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ II. 16. 17. 207 

99, 14—101, 2 Ν. 

μηδέ αύτά που τά των λεωφόρων χωρία ραδίως*£^ 4 
διαγιγνώΰκεΰ&αι, πλην υβον ύπονοηβαι. ολίγα ^ηΐαηίββ 
αττα δωμάτια είΰτηκεααν άπα&ή, καν ταύτα ούχ όαα 
τιτάνω τυχόν καΐ λί&ω καΐ ταύτη δη τη ότερεμνιω- 

5 τερα και μάλλον μονίμω κατά τό εικός ύλη έζείρ- 
γαΰτο, μόνα δε τα εκ πλίν&ου άπεφ&ου και πηλού 
άγροικότερον πεποιημενα. άνδρες δε βποράδην όλί- Ε> 
γιβτοι άνεφαίνοντο ΰχυ&ρωποί τε άγαν καΐ κατηφείς 
και ωβπερ τελεωτατα τω βφετέρω βίω άπειρηκότες' 

ίο προς γαρ τοις άλλοις δεινοις και άπαν τό έπιχώριον 
ύδωρ την του ακραιφνούς και ποτίμου φυόιν ά&ρόον 
άφηρημενον ές τό άλμυρόν ήρεμα και άποτον μετε- 
βέβλητο. καΐ ην άπαντα τα τηδε φευκτά καΐ άνα- 
τετραμμενα, ως μηδέν έτερον ύπολελεϊφ&αι τη πόλει 

ΐδ προς εύκούμίαν η μόνον τό κλεινόν των Άβκληπια- 
δών όνομα καΐ την εφ' *Ιπποκράτει μεγαλαυχίαν. 
οίκτείρειν μεν ου ν τά τοιάδε ού πόρρω του άν&ρω- ρ. 54 
πείου τρόπου είναι δοκεΐ, δαυμάζειν δε άτεχνώς καΐ ν. 39 
χαταπεπληχ$αι ανδρών αν εϊη ού μάλα τά παλαιά 

2ο επισταμένων , ούδε ότι ές άει τούτο δη τό της νλης 
χωρίον ποικίλα πα&ήματα ύποδέχεβ&αι πέφυκε. 
πολλάκις γάρ ηδη και πρότερον πόλεις γε όλαι 
ΰειόμω διεφ&άρηύαν , ως τους άρχαίους οίκητορας 
άποβαλούΰαι ύφ' ετέροις αύ&ις οίκιΟταίς άνορδω- 

25 δήναι. 

17. Αι γούν Τράλλεις η πόλις, η έν τη 9 Ασία 
νύν καλούμενη χωρά άγχού που τού Μαιάνδρου 
ποταμού ιδρυμένη, τό μεν παλαιόν Πελασγών γέγο- 
νεν αποικία, υπό δε τους Αυγούστου Καίσαρος χρό- 
*ο νους έσείσ&η τε άπασα και άνετράπη , καΐ ουδέν Β 
αύτης ο τι έσεσωστο. ούτω δε τού άστεος οικτρότατα 
κείμενου, άγροικόν τινά φασι τούτων δη των 



208 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ II. 17. 

101, 2—102, 9 Ν. 

& ^^γεηπόνων , Χαιρήμονα τοννομα, σφόδρα τήν ψυχήν 
™ Λϋί 28 άλωναν τω πάδει, χαι ονν ονχ ένεγχόντα δανμάσιόν 
τι ήλιχον χαΐ άπιστον Εργον άννσαι. μήτε γάρ της 
οδού το μήκος η τήζ πρεσβείας το μέγε&ος χατορρω- 
δήσαντα μήτε οτι μεγίστοις, ώσπερ είχός, όμιλήσειν 5 
ήμελλεν χινδννοις, χαΐ ταντα έπ' άδήλω τή τύχη, 
μήτε των οΐχοι τήν έρημίαν μήτε άλλο τι των οπόσα 
διανοούμενοι άνθρωποι μεταμαν&άνονΰι τα δοχη- 
0 %ίντα , άφι χέβ&αι , μή οτι εν 'Ρωμτ] , άλλα γαρ χάί 
ες των Κανταβρηνών τήν χώραν, άμφ' αντάς δήπον ίο 
τάς τον '&χεανον χιόνας , έτνγχανεν γάρ αντον που 
6 Καΐβαρ έν τω τότε πρός τι των έ&νών διαμαχό- 
μενος, άγγεϊλαί τε οι τά %ννενεχ$έντα χαΐ όντως 
έλειν τον βασιλέα ως αντίχα δή μάλα νπατιχονς 
επτά των έν τοις μάλιστα ενπατριδών τε χαι ενδαι- ΐδ 
μόνων ανδρών έχ της *Ρώμης άπολεζάμενον άμα τω 
σφετέρω πλή&ει στειλαι ές τήν άποιχίαν, χαι τονς 
ως τάχιστα εν τω χώρω γενομένονς χρήματά τε 
πλείστα οσα έπιδόντας χάί σπονδή χρησαμένονς 
Ό άναδομήύαι αν&ις τήν πόλιν χαι ες το μέχρι τονδε 2ο 
ύωξόμενον άπεργάσασ%αι σχήμα, ννν ονν οι ίχείντι 
άστοί Πελασγοί μεν ονχέτι αν διχαίως χλη&εϊεν, 
* Ρωμαίοι δε μάλλον, εί χαΐ τά της φωνής ές το έλλη- 
νιχόν τε χαι άττιχώτερον μετεβάλοντο. πώς γάρ ονχ 
ήμελλον προσοιχονντες τήν Ίωνίαν; ταντα δε οντω 25 
ξννενεχ&ήναι δηλοΐ μέν πον χαΐ ή πάτριος τον 
άστεος ιστορία, ονχ ήχιστα δε τονπίγραμμα, οπερ 
Εγωγε έχεΐσε έλ&ών άνελεζάμην. Εν τινι γάρ τών 
άμφΐ τήν πόλιν άγρών, ο&εν δή ων έτνγχανεν 6 
Χαιρήμων, Σιδηρούς δε όνομα τώ άγρώ έχείνω, > 
βωμός ϊδρυται άρχαιότατος, έν ω δή πάλαι, ως 
έοιχε, τού Χαιρήμονος άγαλμα έφειστήχει. νυν. γάρ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ Π. 17. 18. 209 

* 102, 9—103, 16 Ν. 

ονδεν οτιούν εν αντω φαίνεται, έγκεχάρακται Λ*°·]** 
ομως έτι το έλεγεΐον τω βωμω ωδε πως έχον' ηίαηί28 
κλασ&είσας πάτρας σεισμω ποτε Κάνταβριν ές γάν ρ. 55 
Χαιρήμων έπτα, πατρίδα ρνσόμενος, 

5 Καίσαρι δ 9 είλιχ&εϊς περί γοννασι τάν μεγάλανχον 
ώρ&ωσε Τράλλιν , τάν τότε κεκλιμέναν. 
αν& ων σνγγενέες τούτο βρέτας, οφρ 9 έπΐ βωμω, 
οία δίκα κτίσταν , τάνδε φέροιτο χάριν, 
καΐ τά μεν των Τράλλεων πέρι ωδέ πως έχειν 

ίο πεπίστενται. πολλάς δε κατ* εκείνο τον καιρού και 
άλλας πόλεις εν τη Άβια, Ίωνικάς τε καΐ Αίολίδας, 
παραπλήσια παδεΐν ζννηνέχ&η. 

18. Πλην αλλ 9 έ'μοιγε νυν τά τοιαύτα παρέντι Β 
καΐ αύ&ις τον προτερον λόγον εχομενω έπΐ την των 

15 Ααξών χώραν καί τούς Περσικούς πολεμονς Ιτέα, 
έπει και κατά τούς αντονς χρόνονς έπράττετο έκαστα. 
'Ρωμαίοις γάρ και Πέρβαις ηδη μεν έκ πλείστον 
μέγιστος πόλεμος %ννειστήκει, και &αμά την άλλή- 
λων εδηονν και έλνμαίνοντο, νυν μεν έσβολάς άκη- 

2ο ρνκτονς μηχανώμενοι και εφόδους , ννν δε πολλω V. 40 
στρατω ές έμφανεΐς παρατάξεις χωρούντες. όλίγω 
δε Ζμπροσ&εν έκεχειρίαν έπεποίηντο, έφ' ω μεντοι 
ον τελεωτάτην άγειν ειρήνην, ονδε ωστε πάντο%ι 
των κινδύνων πεπαύσ&αι, αλλ 9 ο σον μόνον ανά την 

25 εω και τά της 9 Αρμενίας ορια εκατέρω γένει εσπεΐσ&αι, 
άμφΐ δε την Κολχίδα γήν τον πόλεμον διαφέρειν. ο 
οτι δε Ααξοι Κόλχοι το παλαιόν ώνομάζοντο και 
οντοι έκεϊνοι τνγχάνονσιν όντες, τοντό γε ονκ αν 
τις άμφιγνοήσειε τεκμαιρόμενος τω τ ε Φάσιδι και 

3ο Κανκάσω καί τη περί ταύτα έκ πλείστον οικήσει, 
λέγεται δε τονς Κόλχονς Αίγνπτίων είναι άποίκονς. 
φασϊ γάρ πολλω έμπροσθεν τού έπίπλον των άμφΐ 

ΗΙ8Τ. ΟΒ. ΜΓΝ. II. 14 



210 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ II. 18. 

103, 16—105, 1 Ν. 

8**01/ Ιάσονα ηρώων και πρό γε της των *Ασσνρίων 
■Λβΐϋ επικρατείας καΐ των Νίνου τε καΐ Σεμιράμιδος χρό- 
νων Σέσωστρίν τινα βασιλέα Αίγύπτιον μεγίατην 
ΰτρατιάν ίκ των έπιχωρίων άγείραντα καΐ άπασαν 
την Άσίαν έπελ&όντα καΐ καταΰτρεψάμενον , αλλά 5 

ϋ και έν τωδε άφικέα&αι τω χώρω, άπόμοιράν τε 
ένταύ&α καταλιπεϊν τον ομίλου, καΐ τοίννν έν&ένδε 
το των Κόλχων κατάγεσ%αι γένος, τούτο δε Διό- 
δωρος τε φησιν 6 Σικελιώτης καΐ άλλοι ως πλείστοι 
των παλαιών Ιστοριογράφων, οί δη ούν, είτε ΑαξοΙ ίο 
είτε Κόλχοι είτε Αιγύπτιοι μετανάσται, περιμάχητοι 
έν τω κα&' ημάς γεγενηνται χρόνω, καΐ πλείστοι 
οΰοι αγώνες της τούτων γε εκατι καταβέβληνται 
χώρας. Χοσρόης τε γάρ 6 Περσών βασιλεύς ηδη 
πολλά καϊ έπικαιρότατα των έκείνη χωρίων σφετερι- « 
σάμενος και κατέχων ουκ ωετο δεΐν μεδιέναι, αλλά 
και τά λοιπά χειρώσασ&αι διενοεΐτο, Ίουστινιανώ 
τε τω "Ρωμαίων αντοκράτορι καταπροέσ&αι Γονβάξην 
Ρ. 56 τον Ααζών έν τω τότε βασιλέα καϊ άπαν το £&νος, 
κατηκόονς οντάς καϊ εϋνους καϊ τά ές &εόν όμογνώ- *> 
μονάς , ουκ ανεκτά έδόκει ούδε οσιον. μάλλον μεν 
ου ν καϊ έπειράτο παντϊ σ&ένει άπώααΰ&αι ως τάχιστα 
τους πολεμίους, έλογίξετο γάρ και έδεδίει ώς εί τω 
πολέμω κρατησαιεν οί Πέρσαι, και άπάσης έπιλά- 
βοιντο της χώρας, ουδέν ε*6ται το κωλΰον αυτούς *5 
ανά τον Εϋζεινον πόντον άδεώς ναυτιλλομένους τά 
ένδότατα της ' Ρωμαίων άρχης άνιχνεύειν. τοιγ άρτοι 
στράτευμα τε μέγιστον καϊ άλκιμώτατον ένταΰ&α 
έτα%εν καϊ στρατηγούς έπέστησεν τούς άρίστους. 
Βέσσας τε γάρ και Μαρτϊνος και Βούξης ηγεϊτο, 3ο 

Β άνδρες έν τοις μάλιστα γεγενημένοι καϊ πολέμους 
συχνούς άγωνισάμενοι. ϊσταλτο δε καϊ Ίουστϊνος ό 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΑΚϋΜ II. 19. 211 

105, 1-106,* 5 Ν. 

Γερμανού, νεάξων μεν ετι χομιδή , τά δε πολέμια 
ήδη πεπαιδευμένος. ηί»ηί28 

19. Μερμερόης δε 6 των Περσών στρατηγός 
έπειδή πρότερον Άρχαιοπόλει τε δϊς προσβαλών 
5 άπεχέχρουστο χαΐ αλλα αχχα επεπράχει α δή £γωγε 
παρίημι, άποχρώντως γαρ που Προχοπίω τω ρήτορι 
τά μέχρι τώνδε άναγέγραπται , τότε δή αύ&ις, 
εν&Ινδε γαρ μοι άρχομένω τά εφεξής άρμοστέον, 
άφίχτο μεν ές Μουχείρισίν τε χαΐ Κοτάϊβιν το 

ίο φρούριον, έβούλετο δε την ές Τήλεφιν δνύχωρίαν 
παραμειψάμενος εϊσω τον Φάσιδος γενέσθαι ποτα- 
μού , χαΐ τω άπροσδοχήτω τους "Ρωμαίους έχπλήξας ο 
διά πείρας έλ&εϊν, εΐ πως αν ενια γοϋν των τήδε 
πολιόμάτων παραστήσασ%αι δννη&είη. ταΰτα δε 

ΐδ αύτω πράττειν έχ του έμφανούς πορευομένω χαΐ 
έπιόντι αμήχανα ήν. Μαρτϊνος γαρ ο στρατηγός 
αμα τγ} άμφ* αυτόν στρατιά ές την Τήλεφιν ιδρυ- 
μένος, φρούριον δε τούτο χαρτερόν τε χαΐ έχυρώ- 
τατον, διεφύλαττεν έπιμελέστατα τάς έσόδους. ϊστι 

2ο δ ε χαϊ άλλως το χωρίον δύσβατόν τ ε χαΐ άπρόόοδον. 
φάραγγές τ ε γάρ χαϊ πέτραι άπερρωγυιαι χαϊ ές 
άλλήλας έπιχλινόμεναι στενωτάτην άτεχνώς την 
ύποχειμένην άτραπόν έχτελούσιν. αλλο&εν δε ονχ τ> 
ίστιν ότωούν έσιτητέα. τά γάρ έχόμενα πεδία 

?δ ίλυώδη γέ είσι δεινώς χαϊ τελματώδη, λόχμαι τε 
δασεΐαι χαϊ δρυμοί άνέχουσιν, ώς χαϊ ενι άνδρί, χαϊ 
τούτω εύξώνω, απορον είναι το χρήμα, μήτι γε 
πλή&εσιν ώπλισμένοις. πλην αλλά χαϊ ως οί "Ρω- 
μαίοι ούδεν ότιούν πόνου άνιέντες, ει πού τι ευρον ν. 41 

30 των τόπων ΰφαλερόν τε χαϊ βάσιμον, αύτίχα ζύλοις 
τε χαϊ λί&οις περιέφραττον , χαϊ &αμά εν τοϊσδε 
έμόχ&ουν. διαπορουμένω δή ουν έν τοις παρούΰι 

14* 



212 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙΒΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 19. 20. 

106, 5—107, 12 Ν. 

χφ Μερμερό\] και πλεϊβτα διαλογιξομενω προοήλ&εν 
^^διανοεΐβ&αι ώς εί' γε οτω δη ονν τρόπω διαλύαοι 
την φρονράν των ( Ρωμαίων και ήρεμα άπώΰοιτο, ον 
πάμπαν αντω τα ές την διάβαΟιν άνηνντα %<5ται. 
Γ. 57 πολέμιων μεν γαρ τω χώρω ενδελεχεΰτατα έφε- 5 
δρενόντων ονχ οϊόν τε ην αμα αμφοτέρων κρατηααι * 
έκείνων δε ανιέντων, άλλα μόνην γε την δνΰχωρίαν 
άκεΰαΰ&αι και το δνβέμβολον της πορείας ές το 
ενέψοδον άμωΰγέπως μεταβκενάααι ον λίαν αδύ- 
νατα είναι ηγειτο. ήλπιζε γαρ την νλην εκτέμνων ίο 
τγι πολνχειρία καϊ ανακα%αίρων και των πετρών ο 
τι άντίξονν διακολάπτων και παραιρούμενος ον 
χαλεπώς διαβήβεβ&αι. ώς αν ονν ταύτα διαπράξοιτο, 
έπενόει τοιάδε' εβκηπτετο ά&ρόον νόύω τινι δεινή 
τε και άνηκέύτω εαλωκέναι, και ονν άνεκέκλιτο 15 
Ιϊ δνύφορών δή&εν και άύχάλλων καϊ το ξνμπεαόν 
όλοφνρόμενος' ο τε λόγος οντος ανά πάν αντίκα 
εφοίτα το βτράτενμα ώς 6 στρατηγός πονήρως τε 
εχοι καϊ ο σον ονπω άπολειται. οβονς τ ε αντών 
ηρεβκεν μιβδαρνεϊν τοις εναντίοις έπι τή των οικείων 20 
προδοσία καϊ λά&ρα ί%άγειν τα απόρρητα , οντοι δε 
το μεν άτρεκες ούκ εγίγνωσκον' άσφαλέστατα γαρ 
τό βούλενμα ίκρνπτετο και ονδε ές απαντάς τονς 
φιλτάτονς εζεπιπτε' μόνοις δε τοις ίν τω όμίλω 
περιαγομενοις 1\ηπατημίνοι τοις 'Ρωμαίοις διήγ- 25 
γελλον. οι δε §αδίως έπείδοντο, ού τοσούτον, οΐμαι, 
τ Χί Αγγελία όπόσον τω βονλομενω της γνώμης. 
Ο 20. Εν&νς δη ονν τ 6 ένεργόν τ ε και %ύντονον 
της φροντίδος νποχαλώντες ονκετι λίαν ακριβή την 
φνλακήν έποιονντο. όλίγαι τε παρωχήκεΰαν ημεραι 3ο 
καϊ 6 Μερμερόης ώς δη τε&νηκώς άπηγγελλετο. 
εκρνπτε γαρ εαντόν !ς τι δωμάτων, ώς καϊ παρά 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚυΜ Π. 20. 213 

107, 12-108, 17 Ν. 

τοις οίκειοτάτοις τηνδε νικηύαι την δόζαν. τότε δ ή Λ ££Ρ 
ονν και μάλλον τοις 'Ρωμαίοις περιττόν τι εδόκει™ &Ιϊί2% 
άγρνπνειν τε και έπΐ πολύ διαπονεΐσ&αι. και τοίννν 
με&έντες τάς περιφράξεις καϊ την εν τούτοις άπεργα- 

5 αίαν ες το άνειμένον μετίβαλλον , παννύχιόν τε 
καδεύδοντες καϊ ές τάς ίπαύλεις των αγρών διαιτώ- 
μενοι, καϊ οϋτε καταβκρπονς Ζβτελλον οντε άλλο τι 
ϋπραττον των δεόντων ωοντο γάρ ως ουκ άν ποτε β 
οί Περβαι, άβτρατήγητοι δή&εν γεγονότες, ίπ' 

ίο αντονς ηξουοι , μάλλον μεν ονν καϊ ως πορρωτάτω 
φενζοννται. ταντα δε γνονς 6 Μερμερόης ανακα- 
λύπτει εϊμπιναίως τον δ όλον καϊ έπιφαίνεται τοις 
Περααις οποίος και πρότερον, καίεν&νς ως είχε 
προ&νμίας απαντάς κινηΰας και την χαλεπότητα 

ΐδ της πορείας εν δια&είς , η πάλαι διενοεϊτο, παραγε- 
γονεν άγχοΰ τον φρονρίον , και ηδη επελαξε τοις 
'Ρωμαίοις κατεπτηχόβι τω παραλόγω καϊ οϊοις ονκετι 
άμύνεβ&αι, τότε δη ονν υ Μαρτΐνος ίγνω καταλι- 
πεϊν το χωρίον, πριν τελεώτατα παρελ&εϊν εί'βω τον 

2ο Μερμερόην καϊ μέγα τι κακόν τούς τηδε 'Ρωμαίονς 
έργάοαβ&αι. πώς γάρ ίνην αντονς όλίγονς γε οντάς Ρ. 59 
ίνεγκειν τά πλη%η τών πολεμίων και μη ονχΐ αντο- 
βοεί διαφ&αρήναι; οντω δη ονν καταΰτρατηγη&εντες 
νπό τών βαρβάρων, καϊ αίσχίΰτην ποιούμενοι την 

25 άναχώρηαιν, ηπείγοντο τοις άλλοις άναμιχ%ηναι 
βτρατεύμαΰιν. Ιτύγχανον γάρ οί άμφι Βεόΰαν τε 
καϊ Ίονβτϊνον Ιν πεδίω τινι βτρατοπεδενόμενοι, ον 
πόρρω Τηλεφεως -κειμένω, αλλά μόνοις ΰταδίοις 
επτά διεβτηκότι. ε*$τι δ\ ονδεν οτιονν άλλο ένταν&α 

3ο η μόνα χντρών πωλητήρια, ως και την προβηγορίαν 
Ιντενδεν τω χω ρ ω είλήφ&αι' Όλλάρια γάρ, ως άν Β 
Λατϊνός τις φήβοι, ίπωνόμαβται' δύναται δ\ τούτο V. 42 



214 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 20. 21. 

108, 17-109, 21 Ν. 

Ά \ν*ί?* τ Ώ Ελλήνων φωνή Χυτροπώλια. ήδη δε πολλών 
ηί»ηί28^α τω Μαρτίνω προτερησάντων καϊ έν τω άσφαλεϊ 
γενομένων , έβουλεύοντο άπαντες οΐ στρατηγοί έν- 
ταν&α τους δυσμενείς έκδεζάμενοι στήσεσ&αί τε ές 
παράτα%ιν καϊ διακωλύειν αυτούς ανά τά πρόσω 5 
Ιόντας. ην δε τις των έπισημοτάτων εν τοϊς ταζιάρ- 
χοις Θεόδωρος όνομα , το μεν γένος ελκών εκ του 
ε&νους των Τζανών, παρά 'Ρωμαίοις δε τε&ραμμέ- 
νος, καΐ ηδη το βαρβαρικόν του τρόπου, εΐ καΐ 
πάτριον ην, άποσκευασάμενος καϊ ές το αστειότατου ίο 
μετακοσμήσας. ούτος δη ούν 6 Θεόδωρος άμα τη 
Ο οικεία δυνάμει, εΐποντο γάρ αύτω ου μείους η 
πεντακόσιοι άνδρες των ομοφύλων , άμφΐ Τήλεφιν 
έτι έμεμενήκει, είρημένον αύτω υπό ΜαρτΙνου μη 
πρότερον έν&ένδε χωρήσαι, πριν αν δεάσοιτο άπαν- ι.δ 
τας τους πολεμίους έσβεβληκότας είκάσοι τε αυτούς, 
ως ίνεστιν, όσοι εϊεν καϊ γνοίη οπως ίχουοιν ορμής 
τε καϊ γνώμης. 

21. γ Ο δέ, ην γάρ ές άπαντα δραστήριος τε καϊ 
θαρραλέος , και δη κατά ταύτα έποίει ' καϊ είτα, 20 
έπειδή παρόντα εΐδε τά πλή&η των Περσών έντός 
του φρουρίου , £γνω τε αυτούς ου μέχρι τούδε στη- 
σομένους , άλλά καϊ σφόδρα πολεμησείοντας, αύτίκα 
ωχετο. εύρων δε κατά την πορείαν πολλούς των 
"Ρωμαίων ούκ εύ&υδρομήσαντας ές τά Χυτροπώλια, 25 
ΐ> ηπερ αύτοϊς διετέτακτο , αλλ 9 έν οίκημασι Λαξικοϊς 
έσπηδήσαντας και άφαιρουμένους £λυμόν τε και 
ξειάς καϊ άλλα άττα των έδωδίμων, άπελαύνειν τε 
αυτούς έπειράτο καϊ κατεμέμφετο της παράνοιας, 
ώς ούκ είδότας ούπερ τυγχάνουσιν όντες κακού, 3ο 
όσοι μεν ούν ήσαν αυτών ού λίαν λίχνοι τ λ ε και 
ακόλαστοι, ούτοι δ\ μεταμαδόντες το λωον ξυνεί- 



ΑΟΑΤΗΙΔΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕυΜ II. 21. 215 

109, 21—111, 4 Ν. 

ποντό τε αντω καϊ βάδην άπεκομίξοντο' πλην <*Μ' 
ον γεγένηται χωρά τω θεοδωρω αχολαίτερον διαγ- ιύ * ζύ ' 2 * 
γεΐλαι τοις ύτρατηγοΐς την έπήλνβιν τον Μερμερόον. 
ένίων γαρ Ιτι εκ τον ύτρατον τη αρπαγή έγκειμένων 

6 καϊ ονκ άνιέντων, έπιφοιτώοιν ά&ρόον οι Πέροαι, 
και όλίγονς μεν αντών εκτεινον , οι δε άλλοι δρο- 
μαΐοι §φνγον, καΐ δη ε\απιναίως έοπίπτονύιν ανά 
το ύτρατόπεδον ζνν οιμωγή καΐ δορνβω, ώς απαντάς 
ζννταραχ&ηναι τψ αίφνιδίω καϊ πέρα τον μετρίον Ρ. 59 

ίο δειμαίνοντας ες νπαγωγήν μετανιΰταο&αι. οι δε 
ύτρατηγοί, ονπω γαρ αντοϊς ίς φάλαγγα 6 ύτρατός 
έτετάχατο, δεδιότες καϊ όΐ μη βφίόιν ον παρεβκεναομέ- 
νοις έπιβταΐεν οί βάρβαροι, περιεφρόνονν μεν τα πρό- 
τερον δοκη&έντα, ονκ εΐχον δε ο τι και γένοιντο' 

15 οντε γαρ βονλενύαό&αι αντοίς περί των παρόντων 
δ καιρός ενεδίδον καϊ το ηδη καταπεπληχ%αι τάς 
γνώμας. εν&νς ονν άραντες έκ τον πεδίον καϊ 
άπαντα Επαγόμενοι τα ατρατενματα φχοντο άγεννώς 
καϊ άκόύμως, καϊ ον πρότερον έπανύαντο δέοντες 

2ο πριν ές την Νήΰον Ικέβ&αι. άπεβτι δε η Νηύος ηδε 
Τηλέψεως πέντε μάλιύτα παρααάγγαις. τούαντην Β 
άρα οι γενναίοι αν&ημερόν πορείαν διήννύαν, ώκν- 
τατα πεωενγότες. Εατι γαρ ό παραύάγγης , ώς μεν 
Ήροδότω δοκεϊ καϊ Βενοφώντι, τριάκοντα ότάδια, 

25 ώς δε ννν'Ίβηρες καϊ Πέρΰαι φαύίν, εν ένϊ μόνω 
των εϊκούι πλείονα. Ααζοϊ δε οντω μεν καϊ αντοϊ 
όμολογονόιν , ον μην δε τω ονόματι χρώνται, άλλα 
άναπανλας καλόν οι, και, οΐμαι, είκότως. οΐ γαρ 
παρ 9 αντοΐς άχ&οφόροι εκαύτον παρασάγγην 

3ο περαιω&έντες τά τε φορτία τίθενται καϊ ύφάς 
αντονς έλάχιύτον άναπαν ονύιν, ετέρων δηπον αμοι- 
βάδων διαδεχομένων, καϊ καθ·* όοον τοντο δρώύιν, 



216 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΊΌΚΙΑΚ17Μ Π. 21. 22. 

111, 4-112, 9 Ν. 

*ίίκ?ί- 4 ^» τοοοντον τάς οδούς διαμετροννται καϊ κατα- 

ηΐ**α&χ4μνον6ΐν. είτε δη ουν όντως είτε έκείνως τον 
β παραβάγγην κλητέον, πεντήκοντα γε κάϊ εκατόν 
αταδίοις έκ τον φρονρέον ή Νήσος διείργεται. έβτι 
δε το χωρίον έπιεικώς έχνρόν καϊ ονκ ενέφοδον, 5 
ταΐς των ποταμών περιβαλλόμενον δίναις, ο τε γαρ 
Φάβις καϊ 6 Λοκωνός, έκ τον Κανκάαον διακριδόν 
καταρρέοντε καϊ πολλώ τα πρώτα διεύτηκότε, εν- 
ταύ&α της των τόπων δέΰεως άναγκαξοναης ήρεμα 

V. 43 πληόιάζετον άλληλοιν καϊ ονκέτι απωδεν φ4ρ66&ον, ίο 
ώΰτε αμελεί των ^Ρωμαίων διώρνχά τινα μηχανηόα- 
μενων, καϊ ίκ τον Φάΰιδος έκροην ές τον Λοκωνον 
μετοχετενβάντων , τούτω δη τω τρόπω ες τα προς 
της εω τετραμμένα της Νηΰον ηνώύ&αι αμφω τω 
Ό ποταμώ καϊ ξννειλήφ&αι τον χώρον. έντεν&εν δε ΐδ 
αν&ις καμπάς τε καϊ περιελιγμούς ποιονμενω ονκ 
έλάχιβτόν τι χρήμα τον πεδίον εί'όω άπολαμβάνετον. 
προϊόντε δε ανά τα πρόβω ές δνόμενον ηλιον %νμ- 
βάλλετον αντομάτως καϊ άναμίγννβ&ον τελεώτατα, 
ως ταύτη γε άπαν το μεταξύ νήαον ες το ακριβές 20 
ίκτελείβ&αί. ένταύ&α μεν ούν οι'Ρωμαϊοι ετύγχανον 
Ιννειλεγμένοι. 

22. Ό ά£ Μερμερόης ές τα Χντροπώλια παρα- 
γενόμενος , καϊ πολλά της άνανδρίας έπιτω%·άϋας 
τούς ουκ άΐοντας καϊ λοιδορηαάμενος , ίγνω μη 25 
περαιτέρω Ιέναι μηδε τη Νη6ω προββάλλειν. οντε 
γάρ τα έπιτηδεια έκπορίζεβ&αι τοαούτω ΰτρατω έν 
μέθη τη πολεμία οϊός τε ην οντε άλλως παρεβκεύ- 

Ρ. 60 αβτο ές πολιορκίαν. τοιγάρτοι άποπορεντέα μεν 
αν&ις αύτω έπΐ Ύηλεψίν τε καϊ την έκείνΐβ δνύχω- 3ο 
ρίαν ού μάλα έδόκει, ζύλοις δϊ καϊ άκάτοις, α δη 
ές τούτο έπεποιηντο , ξεύξας τάς τον Φάΰιδος οχδας 



ΑΟΑΤΗΙΛΕ Η18ΤΟΚΙΑΚυλΙ II. 22. 217 

112, 9-113, 15 Ν. 

καϊ οίον γέφυραν τεκτηνάμενος διεβίβασεν άδεώς*££^ 
άπαν τό στράτευμα, ούδενός ένοχλούντος. και δή ιύΛτχϊ2 % 
τους ές 'Ονόγονριν Πέρσας ιδρυμένους τό φρούριον, 
ο δή πρότερον αυτός εν τή Άρχαιοπόλεως περιοικίδι 

δ έπιτείχισμα κατά των Ρωμαίων κατεστήσατο 5 αλλά 
τούτους γε τους Πέρσας έπιδαρρύνας καϊ ετέραν 
δύναμιν έμβαλών καϊ άπαντα τά τ#όε, ώς ένήν, 
κρατννάμενος, πάλιν ές τε Κοτάϊσιν καϊ Μονχείρισιν 
έπανήκεν. αύτίκα δε νόσω τινϊ πεπιεσμένος και 

ίο διατε&εϊς χαλεπώτατα, τό μεν πλείστον του στρατού Β 
καϊ άλκιμώτατον αυτού καταλέλοιπεν διαφυλάγοντας 
τά οικεία, αυτός δε ές Ίβηρίαν την χώραν μετήλ&εν. 
και τοίνυν ες πόλιν Μεσχι&ά ούτω καλουμένων μόλις 
ηγμένος, καϊ ουκ ίνεγκών τό πά&ος, τότε δη τεδνηκεν 

ΐδ ώς άλη&ώς ό Μερμερόης, άνηρ εν τοΐς μάλιστα παρά 
Πέρσαις γεγενημένος , καϊ δεινός μεν ές εύβουλίαν, 
άριστος δε τά πολέμια και σφόδρα την ψυχην 
άνδρειότατος' ος δη γηραιός ων ηδη καϊ εκ πλείστου 
άμφω τω πόδε πεπηρωμένος και οίος μηδε έφ' ίππου 

2&όχεΙσ&αι ομως έμόχ&ει ώσπερ τις νεανίας ρωμαλεώ- 
τατος και ουκ άπηγόρευεν προς τους πόνους, άλλά 
φοράδην ές τάς παρατάξεις έφοίτα, καϊ ταύτη τους 
μεν έναντίους κατέπληττεν , τοΐς δε οίκείοις παραι- Ο 
νών καϊ έγκελευόμενος καϊ τά πρακτέα όρ&ώς δια- 

25 τάττων πολλάς άνεδησατο νίκας. ούτως άρα τό 
στρατηγεϊν ού σώματος φώμη, μάλλον μεν ούν φρο- 
νήσει δοτέον. τότε δη τό σώμα τον Μερμερόου οι 
άμφ' αυτόν άνελόμενοι, καϊ έκτος που τον άστεος 
άποκομίσαντες , οντω δη έρημόν τε καϊ άκάλνπτον 

3ο κατά τον πάτριον £&εντο νόμον κνσί τε άμα καϊ των 
όρνέων τοΐς οσα μιαρά και νεκροβόρα παρανάλωμα 
γενησόμενον. 



218 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ II. 23. 

113, 16-115, 1 Ν. 

α Ίω«- 4 % * ^ Χ ^ ν τα φή ν °' ^έρόαι νομί- 

ηίαηί28 ξουΰι , χαυχη χε χών όαρχών αφαιρουμένων γυμνά 

βη χα οβχά πύ&εχαι ΰποράδην ανά χά πεδία περιερ- 

ριμμένα. δήχη γάρ χινι έμβαλεΐν ή λάρνακι χους 

Ό χε&νεώχας ή χαΐ χτ} γή χαχαχωννύναι ήχι6χα &έμις δ 

αύχοϊς. έφ' οχω δϊ αν ύώμαχι μη %άχχον χαχαπχαϊεν 

οι όρνις ή οί χύνες ούχ αύχίχα επιφοιχώνχες δια- 

οπαράξαιεν, χούχον δη ηγούνχαι χον αν&ρωπον 

βέβηλον γεγονέναι χους χρόπους χαΐ χην ψυχήν άδι- 

χον χαϊ βαρα&ρώδη χαϊ χω χαχω δαίμονι άνειμένην. ίο 

χόχε δή ούν χαι μάλλον οι έπιχήδειοι χον χείμενον 

ολοφύρονχαι, ώς χελεώχαχα χεδνηχοχα χαϊ ού μεχόν 

αυχω χής κρείττονος μοίρας, ος δε αν χάχιβχα χαχα- 

βρωδείη, μαχαρίξουΰι χής ευδαιμονίας χαϊ χην ψυχήν 

ύπεράγανχαι ώς λίαν άρίΰχην χαι δεοείχελον χαϊ ές 15 

Ρ. 61 χον χού άγα&ού χώρον άναβηβομένην. οι δε πολλοί 
χαϊ άαημόχεροι εΐ που έν βχραχοπεδω χΰχοιεν νόαω 

ν. 44 χινι δυβχολωχάχη πεπιεσμένοι^ ϊμπνοι ε\ι άγονται 
χαϊ νηφάλιοι, έπειδάν δε χις οϋχως εχχε&είη, άρχου 
χρύφος αυχω χαι υδωρχαϊ βαχχηρίαζυμπαράχεινχαι' 2ο 
χαϊ μέχρι μϊν οίος χε είη χής έδωδής άπογευεα&αι 
χαί χι δυνάμεως αυχω ύπολείποιχο , ό 81 άμύνεχαι 
χαύχη δη χή βακτηρία χά ίπιόνχα χών ξωων χαϊ 
άποβοβει χους δαιχυμόνας. ει δ\ οϋπω μεν πάμπαν 
διαφ&αρείη, νιχωη δε ομως χά χής νόθου ώς μηχεχικ 
χινείβ&αι χώ χεϊρε, χόχε δή χον δείλαιον ήμι&νήχα 
χαϊ αρχι ψυχορραγεΐν άρχόμενον χαχεΰ&ίουόι χαϊ 
Β προαφαιροϋνχαι χήν ίλπίδα χου ί'ΰως αν χαϊ περιέ- 
ϋεβ&αι. πολλοί γάρ ήδη άναρρωσ&ένχες άπενόσχηοαν 
ες χά οικεία , καΰάπερ έν αχηνή χαϊ χραγωδία ίχ 30 
χών όχόχου πυλών άφιγμένοι, Ιΰχνοί χινες χαϊ 
ενερόχρωχες χαϊ οϊοιδεδίχχεα&αι χους ένχυγχάνονχας. 




ΑΟΑΪΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ II. 23. 24. 219 

115, 1-116, 6 Ν. 

*ί ϋ τις όντως έπανήζει, εκτρέπονται γε αντόν Λ ·° 3 [^ 
άπαντες και άποφενγονΰιν ως έναγέατατον καϊ ύ#ο»ί«ι*3 
τονς χθονίονς Ιτι τελούντα, και ον πρότερόν σί 
έφεϊται των ξννή&ων μεταλαχεϊν διαιτημάτων πριν 

5 νπό των μάγων άποκαθαρθεέη το μιαύμα δήθεν τον 
έλπιαθέντος θανάτου καϊ οιον άνταπολάβοι το αύθις 
βιώναι. και εϋδηλον μεν % οτι δη των ανθρώπειων 
έθνών ως εκαότοι, εΐ γε οτω δη ονν νόμω εκ 
πλείότον νενικηκότι έμβιοτευΰαιεν, τούτον δη αριότον Ο 

ίο ηγούνται καϊ θεόπέαιον, καϊ εϊ που τι παρ 9 ίκεϊνον 
πράττοιτο, φενκτόν τ ε αντοις είναι δοκεΐ καϊ κατα- 
γελαατον καϊ οποίον ήδη και άπιΰτεΐοθαι. ίξενρην- 
ται ομως αίτίαι τοις ανθρώποις καϊ λόγοι των 
οικείων πέρι νόμων άλλοθι άλλοι, τυχόν μεν αληθείς, 

ΐδ τυχόν δε καϊ ες το πιθανώτερον έόκευαομένοι. καϊ 
ουδέν, οΐμαι, θαυμαότόν εί καϊ Πέροαι τα παρά 
0φί6ιν αύτοΐς £θη αίτιολογονντες άμεινονα πειρώνται 
των εκααταχοϋ άποφαίνειν ' έκεΐνο δε και λίαν θαυ- 
μάόαιμι αν, οτι δη οι παλαίτατοι της χώρας οίκή- 

2οτορες, εΐεν δ* αν οντοι Άύόύριοι τε και Χαλδαϊοι 
καϊ Μήδοι, αλλ 9 έκείνοις γε ου ταντά έδόκει. και 
γάρ άμφΐ ΝΙνον την πόλιν και ανά την Βαβνλωνίαν 
χώραν και πρός γε έν τή Μηδική τνμβοι τε καϊ β 
θήκαι των πάλαι τεθνεώτων ΐδρυντο, ουκ άλλον 

25 τινά η τον ήμέτερον άποαώξουβαι τρόπον, καϊ είτε 
όώματα είτε κόνις ην το κρυπτόμενον, ως δη ίκείνων 
κατά τον παρ 9 "Ελληοι νόμον πυρποληθέντων, ούδα- 
μώς όμοιά γε ταϋτα τοις νυν γιγνομένοις έτύγχανον 
όντα. 

3ο 24. Ονκουν έκεϊνοί γ ε ωδε έγιγνωύκον οϋτε 
περί τάς ταφάς ου μεν ούν άλλ' ούδε ές την της 
εύνης παρανομίαν όποια οι νυν άκολαΟταίνονβιν, 



220 ΑβΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ Η. 24. 

116, 6-117, 12 Ν. 

α.ο.554 01 5 μόνον άδελφαϊς τε και άδελφιδαίς άνεδην μιγνύ- 

Χ XX 5X1* ^ ^ ^ 

ηΐ»ηί28 μξνοι, αλλα πατέρες τε δυγατραύι και το δη πάντων 
άνοαιώτερον , ώ νόμοι γε και φύύις, νίοΙ ταΐς τε- 
κούβαις. οτι γαρ αύτοις καΐ τούτο κεκαινοτόμηται 
Ρ. 62 ίκεϊ&εν αν τις σαφέστατα διαγνοίη. λέγεται γαρ 5 
ποτ ε Σεμίραμιν την πάνυ την Άσσυρίαν ές τούτο 
άκρασίας ήρμένην ώς Νινύα τω παιδί έ&ελήβαι 
ζυνελ&ειν ες ταύτό και ήδη πειράν τον νεανίαν. τον 
δε απανήνασ%αι καΐ χαλεπήναι, καΐ τελευτώντα, 
έπειδη αυτήν εώρα σφαδάζουσαν καΐ έγκειμένην, ίο 
άποκτεΐναί τε την μητέρα καΐ τόδε το αγος αντ 
ίκείνον ελέσ&αι. καίτοι εί νόμω ταύτα έφεΐτο, ουκ 
αν, οίμαι, 6 Νιννας ες τόδε ώμότητος βει. καϊ τι 
δει τα λίαν παλαίτατα λέγειν ; όλίγψ γαρ ϋμπροό&εν 
των Μακεδόνικων και της των Περσών καταλύσεως ιό 
'Λρταζερζην φασι τον Λαρείου , Παρυσάτιδος της 
Β μητρός παραπλήσια τή Σεμιράμιδι παδούσης, και 
%υγγενέσ%αι οι Ιεμένης , άποκτεΐναι μεν αυτήν 
ήκιστα , έκκλϊναι ομως \υν οργή καϊ αποσεί- 
σασδαι, ως ούχ όβιον ον τούτο γε ονδε πατρώνω- 
ν. 45 ου#έ τω βίω ζυνει&ισμένον. Πέρσαις δε τοις νύν 
τα μεν πρότερα ε&η σχεδόν τι άπαντα παρεϊται 
άμέλει καϊ άνατέτραπται, άλλοίοις δέ τιΰι και οίον 
νενοδευμενοις χρώνται νομίμοις, έκ των Ζωροάστρον 
τού Όρμάσδεως διδαγμάτων κατακηλη&έντες. ούτος 25 

ό Ζωρόαβτρος, ήτοι Ζαράδης, διττή γαρ έπ* 
αύτω ή έπωνυμία, όπηνίκα μεν ήκμασεν τήν αρχήν 
καϊ τους νόμους §&ετο ουκ Ινεστΐ σαφώς διαγνώναι. 
Ο Πέρόαι δε αυτόν οί νύν ίπΐ 'Τστάσπεω , ούτω δη τι 
απλώς , φασί γεγονεναι , ώς λίαν άμφιγνοείσ&αι καϊ 3ο 
ουκ είναι μα&εΐν πότερον Λαρείου πατήρ είτε καϊ 
άλλος ούτος υπήρχεν 'Τότάαπης. εφ* οτω δ' ουν καϊ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 24. 25. 221 

117, 12-118, 8 Ν. 

ην&ηΰε χρόνω, υφηγητής αύτοις εκείνος καϊ χα&ν- *τ*ϊ&* 
γεμων της μαγικής γεγονεν αγιΰτείας, καϊ αυτας δη™*™** 
τάς προτέρας ιερουργίας άμείψας παμμιγεις τινας 
και ποικίλας ένέ%ηκε δόξας, το μεν γαρ παλαιόν 

δ Λία τε και Κρόνον καϊ τούτους δη απαντάς τους 
παρ'"Ελληβι δρυλουμένους ίτίμων %εούς, πλην γε 
οτι δη αύτοις η προσηγορία ούχ ομοίως εοώξετο, 
άλλα Βήλον μεν τον Άία τυχόν, Σάνδην τε τον 
Ήρακλέα, καϊ Άναίτιδα την Άφροδίτην , καϊ άλλως 

ίο τους άλλους έκάλουν, ως που Βηρωααώ τ ε τώΒαβν- 
λωνίω καϊ Ά&ηνοκλεΖ και Σιμάκω τοις τα αρχαίο- ® 
τατα των Άβύυρίων τε καϊ Μηδων άναγραψαμένοις 
ίοτόρηται ' νυν δε ως τα πολλά τοις καλουμενοις Μανι- 
χαίοις ζυμφέρονται, ές οΰον δύο τάς πρώτας ήγεΐΰ&αι 

15 άρχάς, καϊ την μεν άγα%ην τε άμα καϊ τά κάλλιΰτα 
των όντων άποκυήααΰαν, ίναντίως δε κατ άμφω 
ϋχουύαν την ετεραν' ονόματα τε αύταΐς έπάγονΰι 
βαρβαρικά και τη ύφετέρα γλώττη πεποιημενα. τον 
μεν γάρ άγα&όν είτε &εόν εϊτε δήμιου ργόν Όρμιΰδά- 

20 την άποκαλούΰιν, Άριμάνης δε όνομα τω κακίύτω 
καϊ ολε&ρίω. εορτην τε παθών μείζονα την των 
κακών λεγομένην άναίρεΰιν εκτελοΰόιν , εν η των Ρ. «>3 
τε ερπετών πλεΐοτα και των άλλων ξωων όπόαα 
αγρία καϊ ερημονομα κατακτείνοντες τοίς μάγοις 

25 προύάγουβιν ώαπερ ές έπίδειζιν εύβεβείας. ταύτη 
γάρ οϊονται τω μεν άγα&ώ κεχαριβμένα διαπονεΐΰ&αι, 
άνιάν δε και λυμαίνεο&αι τόνΆριμάνην. γεραίρονβι 
δε ες τά μάλιβτα το ύδωρ, ως μητε τά πρόΰωπα αύτω 
έναπονίζεο&αι μητε άλλως ίπι%ιγγάνειν, οτι μη ποτού 

3ο τε εκατι καϊ της των φυτών έπιμελείας. 

25. Πολλούς δε καϊ άλλους δεούς όνομάζουβι 
και ίλάοκονται ' τούτο Έλληνικόν. δυΰίαις τε 



222 Α0ΑΤΗ1ΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 25. 

118, 18—120, 5 Ν. 

>·Ρ ζ. 54 χρώνται καϊ άφαγυισμοΐς και μαυτείαις' χαΐ τούτο 
Λΐ&νΐ28 Ελληυικου. το δε πύρ αντοίς τίμιου τε είναι δοκεΐ 
και άγιώτατον, και τοίννν έυ οίκίβκοις τισίν ίεροις 

Β τε δή&ευ χαι άποκεκριμέυοις άοβεβτου οί μάγοι 
φνλάττονΰΐ) χαι ές έχεΐνο άφορώντες τάς τε άπορρή- 5 
τους τελετάς έκτελούόι χαι των έΰομέυωυ περί άυα- 
πνυ%άυουται. τούτο ίέ 3 οϊμαι, το νόμιμου η παρά 
Χαλδαίωυ ή έξ έτερον τον άυελέξαυτο γένονς' ον 
γάρ δή τοις άλλοις ζνμβαίυει. ώδε 0 πως άρα αντοΐς 
ή δόξα εκ πλείβτωυ 00ων έ&νών ήραυιβμέυη ώς ίο 
ποικιλώτατα ξνγκειται. χαί μοι τούτο ονκ από 
τρόπον δοχει γεγευήΰ&αι. άλληυ γάρ οντω πολιτείαυ 
ονκ οίδα ές πλείβτας μορφάς τε χαι ΰχήματα μετα- 
βαλούΰαυ χαΐ ευ ταντω μένειυ έπϊ πλείστου ον 
διαρκέβαβαυ , αλλά μνρίωυ ε&νών άλλοτε άλλων 15 

Ο έπιχράτειαν δεξαμέυηυ' τω τοι άρα καϊ είκότως 
πολλών ιδεών τε καϊ νόμων γυωρίαματα αώζει. 
πρώτοι μεν γάρ ων άκοή ΐβμεν Άόβνριοι λέγονται 
άπαΰαυ τήυ Άαίαυ χειρώόαβ&αι πλήυ Ίυδώυ τώυ 
νπερ Γάγγηυ ποταμού ίδρνμέυωυ. ΝΙυος τε πρό- *> 
τ ε ρου φαίυεται καϊ βαΰιλείαυ έυταύϋ'α βεβαίαυ κατα- 
ύτηβάμευος, Σεμίραμις τε αν μετ' έχειυου καϊ εξής 
άπαυτες οι τοντωυ άπόγουοι μέχρι και ές Βελεούν 
του Λερκετάδον. ές τούτου γάρ δή του Βελεούυ της 
τού Σεμιραμείον φνλον διαδοχής πανΰαμέυης, Βέλη- 25 
τάρας τις όυομα, φντονργός άυήρ καϊ τώυ έυ τοις 
βαβιλείοις κήπωυ μέλεδωνός καϊ επιστάτης, εκαρ- 
πώαατο παραλόγως τήυ βαΰιλείαυ καϊ τω οίχείω 
ίυεφντενόε γέυει, ώς πον Βίων ι γέγραπται καϊ 

Τ> Άλεζάυδρω τω Πολνΐατορι, εως ες Σαρδαυάπαλλου, 3ο 
ώς εκεϊυοί φαύι, της αρχής άπομαραυ&είΰηςΆρβάκης 
6 Μήδος χαΐ Βέλεόνς 6 Βαβνλώυιος άφγιρηυται 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗίδΤΟβΙΑΚϋΜ II. 25. 223 

120, 5—121, 11 Ν. 

αυτήν τους Άσσυρίους , χα&ελόντες τον βασιλέα, 
καϊ ί§ το Μηδικόν μετ έστησαν έ&νος, ε% τ ε καΙ™*™£* 
τριακοσίων ήδη προς τοις χιλίοις ή χαΐ όλίγω πλειό- V. 46 
νων ετών παρωχηκότων , Ιξ ου τα πρώτα 6 Νίνος 
δ των εκείνη κατέσχεν πραγμάτων, ούτω γαρ Κτησία 
τω Κνιδίφ τους χρόνους άναγραφαμένω καϊ Διό- 
δωρος ξύμψησιν 6 Σικελιώτης. Μήδοι τοίννν αυ&ις 
έκράτουν, καϊ άπαντα τοις έκεένων ίτάττοντο νόμοις. 
Ιζη δε καϊ τούτων εν τη αρχή διανυσάντων ον μείον Ρ. 6* 
ιο^ τριακόσια, Κύρος 6 Καμβύσου τον ^Αστυάγην 
χαταπολεμήσας ίπϊ Πέρσας την ήγεμονίαν μετήγαγε. 
πώς δε ουκ ήμελλεν, Πέρσης τε ων αυτός ί&αγενής 
χαΐ άμα χαλεπαίνων τοϊς Μηδοις δια τάς ξύν 
Άστυάγει παρατάξεις ; κρατήσαντες δε καϊ οί Περσί- 
α κοί βασιλείς οχτώ τε καϊ είκοσι καϊ διακόσια $τη, 
χαΐ μέντοι και η τούτων αρχή τελεώτατα διερρύη, 
στρατώ έπη λύτη και βασιλεϊ άλλοτρίω χαταλυ&εϊσα. 
Αλέξανδρος γαρ ό Φιλίππου Λαρειον· άποκτείνας 
τον Άρσάμου τον βασιλέα και άπασαν την Περσίδα 
2ο παραστησάμενος ές Μαχεδονικήν τά πράγματα μετέ- 
&ηκε πολιτείαν. ούτω γαρ ην μεγαλουργός ές τά Β 
μάλιστα καϊ άμαχώτατος ως έπειδή αυτόν καϊ άπο- 
βιώναι ξυνέβη, ομως τους έκείνου διαδόχους. Μακε- 
δόνας γε όντας, κατασχεΐν έπΐ πλείστον της άλλο- 
25 δαπής καϊ όδνείας καϊ έπϊ μέγα δυνάμεως άφικέσ&αι. 
και, οΐμαι, άχρι καϊ ές τόδε του καιρού ηρχον αν 
καϊ έπεκράτουν, τη του οίκιστού κρατυνόμενοι δόξη, 
εΐ μή ές άλλήλους στασιάσαντες καϊ δαμά κατά τε 
σφών αυτών καϊ προς "Ρωμαίους παραταξάμενοι 
3ο τον πλείονος %κατι διέλυσαν τάς οικείας δυνάμεις 
καϊ ονχέτι άνάλωτοι τοις πέλας έδόκουν. τοιγάρτοι 
άρξαντες ού λίαν έλάττονα χρόνον τών Μήδων , οτι 



224 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ II. 25. 26. 

121, 11—122, 17 Ν. 

α. α 554 μή ζ%τά ετεσι δέοντα, πειστέον γάρ κάνταύ%α τω 
™*ηΐ2Β Πολνΐατορι, ες τοσούτον δη ουν κρατησαντες, Παρ- 
0 δυαϊοί γε αυτούς, £δνος κατήκοον καΐ ήκιστα εν τω 
προ του όνομαστότατον , παρέλυσαν της αρχής τους 
Μακεδόνας, καΐ είτα έκεϊνοι των ολων πλην 5 
Αιγύπτου ήγούντο, Άρσάκου μεν πρότερον της 
άποβτάβεως άρξαμένου, ώς καΐ Άρσακίδας τους 
μετ' αυτόν ονομάζεσαι, Μι&ριδάτου δε ου πολλω 
ύστερον ες μέγα τί κλέος το Παρ&υαίων όνομα 
εζενεγκόντος. ΐυ 

26. Έβδομήκοντα δε έτών ήδη επί διακοσίοις 
παρωχηκότων από Άρύάκου του προτέρου ες Άρτά- 
βανον τον Εσχατον βασιλέα, ήνίκα τα ( Ρωμαίων 
Ό πράγματα ύποΆλεζάνδρω τω Μαμαίας παιδί έτετά- 
χατο, κατ' εκείνο δη του καιρού το Χοσρόου του 15 
καθ-' ημάς βασιλεύειν ηρζατο γένος, η τε μέχρι καΐ 
νυν παρά Πέρααις κατέχουσα πολιτεία έν τφ τότε 
αρχήν εΐληφε καΐ οϊον κατάστασιν πρώτην. Άρτα- 
ζάρης γάρ τις τούνομα, Πέρσης άνήρ , άδοξος μεν 
τα πρώτα και αφανέστατος , άλλως δε μεγαλουργός 2ο 
κα\ δραστήριος καΐ δεινός κινήσαι τα καθεστώτα, 
ζυνωμότας άγείρας και έπι&έμενος Άρτάβανον μεν 
αναιρεί τον βασιλέα, εαυτω δε περι&εϊς την κίδαριν 
και τήν Παρ&ικήν δύναμιν καταλύσας, αύ&ις τοις 
Πέρσαις τήν σφετέραν άνενεώσατο βασιλείαν. ήν δέ 25 
γε ούτος τη μαγική κάτοχος ιερουργία καϊ αύτουργός 
Ρ. 65 τών απορρήτων, ταύτά τοι καϊ το μαγικόν φύλον 
έγκραχες έ% έκείνου γέγονε καϊ άγέρωχον , ον μεν 
ήδη καϊ πρότερον και έκ παλαιού τήνδε τήν έπί~ 
κλησιν άποσώξον, οϋπω δε ές τούτο τιμής τε και 30 
παρρησίας ήρμένον, αλλ 9 οποίον υπό των έν τέλει 
έστιν ύι και περιοράσ&αι. δήλον δέ' ου γάρ αν οι 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ II. 26. 27. 225 

122, 18—124, 4 Ν. 

άμφϊ Λαρεΐον Πέρΰαι, Σμέρδιος πάλαι του μάγον 
μετά Καμβνβην τον Κύρον την βαΰιλείαν νπο0ν- ηίΛηί ^ 
ληααντος ξνμφοράν έποιονντο το γεγενημένον , και 
αυτόν τ ε τον Σμέρδΐν άπέκτειναν χαΐ πολλούς των 
δ οόοι όμογνώμονες ίκείνω έτύγχανον οντες, ώς ουκ 
έζόν τοις μάγοις τω βαΰιλείω %άκω ένωραΐζεβδαι 
καϊ ίξάνειν. οιίτω δε αντοΐς ου μιαροί §δοξαν είναι Β 
οί φόνοι, μάλλον μεν ούν καϊ μείζονος άξιοι μνήμης, 
ωύτε αμελεί την ότάΰιν έκείνην Μαγοφόνια εορτήν V. 47 

ίο όνομασ&ήναι και &υΰίας έπιτελεΐύ&αι χαριύτηρίους. 
νυν δε τψώΰιν αυτούς άπαντες και ύπεράγανται, 
καϊ τά τε κοινά ταΐς τούτων βουλαίς καϊ προαγο- 
ρεύβεοι διατάττεται καϊ ιδία έκάότω των Συμβαλ- 
λόντων η δίκην λαγχάνοντι έφίβτανται διαβκοπονντες 

15 τά ποιούμενα καϊ έπικρίνοντες , καϊ ούδεν οτιούν 
παρά Περ6αις δόξειεν αν £ννομόν τε είναι καϊ 
δίκαιον όγε μη υπό μάγου ίμπεδωδείη. 

27. Λέγεται δε την του Άρταξάρον μητέρα 
Πα β εκ ω τινϊ ξννωκηκέναι , παντάπαβι μεν άΰημο- 

Μτάτω καϊ ακυτοτόμω την τέχνην, της δϊ των άΰτε- Ο 
ρων πορείας δαημονεβτάτω καϊ οΐω ραδίως τά επό- 
μενα διαβκοπεΖΟ&αι' άνδρα δε βτρατιώτην Σάβανον 
όνομα, διάτής Καδονβαίων οντω ξννενεχ&ενπορενό- 
μενον χωράς, επιξενω&ήναί τε τω Παβέκω καϊ ές το 

25 ίκείνου δωμάτιον καταχ&ηναι' τον δε οτω δη ονν 
τρόπω, άτε, οΐμαι, μάντιν, έπιγνόντα ώς η τοϋ 
ξένον γονη άρίΰτη τε §6ται καϊ άρίδηλος καϊ επι 
μέγα ενδαιμονίας χωρηόει, άλύειν μεν και όλοφύ- 
ρεα&αι, οτι δη αύτω ούτε δνγάτηρ νπην ούτε 

30 άδελφη, ον μεν ονν ονδε άλλο τι γνναιον ώς εγγύ- 
τατα ξυνημμένον , τέλος δε ξυγκατακλϊναί οί την Β 
γαμετην καϊ της εύνής έπιχωρηΰαι, ύπεριδόντα μάλα 

ΙΙΙ8Τ. ΟΚ. ΜΙ Ν. II. 15 



226 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ II. 27. 

124, 4—125, 7 Ν· 

γενναίως τον αΐβχονς και της παρ αντίκα λώβης τε 
ηίνύ$»χαΙ ατιμίας την μέλλονταν τύχην άνταλλαζάμενον. 
οντω τε φνντα τον Άρταξάρην τραφήναι μίν νπό 
τω Παβεκω' έπεί δε νεανίας γενόμενος καρτερώτατα 
την βαύιλείαν κατέβχεν , £ριν εν&νς καΙ νείκος 5 
έξαίύιον αναφανδόν Σαβάνω τε καϊ Παβεκω άναρ- 
ραγήναι. εκάτερον γαρ ίδέλειν προς αντον τον 
τιαϊδα έπονομάξεύ&αι. μόλις δε άμφω ζνμβήναι εφ' 
φ δητα νΐόν μεν αντόν Παβίκον καλεϊβ&αι, εκ 
Ρ. 66 οπέρματος δε όμως Σαόάνον τεχ&έντα. οντω μεν ίο 
τον Άρταξάρην γενεαλογονντες οι Πέρΰαι αληθή 
ταντά φαβι καθεβτάναι , ως καϊ έν ταϊς βαύιλείοις 
διψθέραις άναγεγ ραμμένα, έγώ δε απάντων των 
έφεζής απογόνων, οβοι δη την αρχήν διεδεζαντο, 
τα τε ονόματα όλίγω νύτερον φράβω , καϊ πρός γ ε 15 
όπόβον εκαβτος έκράτηβεν χρόνον ' καίτοι απαύι τοις 
μέχρι ννν χρονογράφοις παρεϊται και ον περί πλεί- 
ατον γεγένηται τα τοιαύτα διερεννήσαβδαι. αλλά 
τονς μεν'Ρωμαίων βαβιλεϊς άπό'Ρωμνλον τνχόν καϊ 
ϊτι πρότερον από Αίνείον τον Άγχίύον αρχόμενοι*) 
μέχρι Άναύταβίον τε καϊ Ίονύτίνον τον πρεαβντέρον 
Β απαριθμούνται, τονς δε παρά ΠερΟαις, φημι δε 
τοντονς ίκείνονς, όπόβοι δή μετά την Παρθναίων 
' κατάλνύιν ίτνχον βεβαόιλενκότες , ονκετι ομοίως 
άντιτι&έντες τονς χρόνονς διενκρινήβαντο , δέον 25 
οντω ποιεΐν. έμοί δε το ακριβές και τούτων πέρι 
άναλέλεκται ίκ των παρά αφίΰιν Εγγεγραμμένων, 
και οΐμαι τη παρονΰη ζνγγραφή μάλα προΰήκειν 
απάντων έπιμνηβ&ήναι' και τοίννν προϊών έπιμνή- 
ΰομαι , ήνίκα αν δεϊν^οίηθείην , εί καϊ ονομάτων 3ο 
πολλών καϊ τούτων βαρβαρικών οντω δη τι ψιλώς 
καταλόγονς ποιείΰ&αι δεήβει, καϊ ταύτα ίνίων ονδεν 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ Π. 27. 28. 227 

·> 125, 7—126, 19 Ν. 

ο τι άζιαφήγητον είργαΰμένων' τοβούτον δε μόνον *ι°·*μ 
προς το παρόν εϊποιμι αν τον ύαφούς γ ε εκατι καί ηί * ηί28 
ίς πλεΐβτα χρησίμου, ώς εννέα τε καΐ δέκα καΐ προς 0 
γε τριακόσιοι ένιαντοί τελευτώΰιν ές το πέμπτον τε 

δ καϊ είκοβχόν έχος της Χοΰρόον τούτου βαβιλείας. 
κα& ον δη χρόνον οι τε έν τη Κολχίδι χώρα πόλε- 
μοι διεφέρονχο χαϊ τον Μερμερόην άποβιώναι %υνη- 
νέχ%η. διηνυΰχο δε άρα έν τω τότε Ίουΰχινιανώ 
βααιλεΐ όχτο) τε χαϊ εί'χοοιν έτη 'Ρωμαίων χρατονντι. 

ίο 28. Άλλα γαρ βραχέα αττα περϊ Χοΰρόον διεξ- 
ελ&ών αύχίχα έγωγε ανά τα πρότερα χαϊ δη έπα- 
νήξω. ύμνονύι γαρ αυτόν χαϊ άγανχαι πέρα της 
«|&ί$5 μη οχι οι Πέρααι, άλλα χαϊ ένιοι χών 'Ρω- Ό 
μαιών, ώς λόγων έραΰχήν χαϊ φιλοσοφίας χής παρ' ν. 48 

ιδ ημιν ές άκρον έλ&όνχα , μεταβεβλημένων αντω υπό 
τον ές την Περσίδα φωνην των Ελληνικών Εγγραμ- 
μάτων, χαϊ τοίννν φασίν όχι δη όλον τον Σταγει- 
ρίτην καταπιών εϊη μάλλον η 6 ρηχωρ 6 Παιανιενς 
τον 9 Ολόρον, των τε Πλάτωνος τον Άρίσχωνος ανα- 

2οπέπληΰται δογμάτων, και οντε 6 Τίμαιος αυτόν 
άποδράσειεν αν, εΐ χαι σφόδρα γραμμική θεωρία 
πεποίχιλται χαϊ τάς της φύσεως ανιχνεύει κινηθείς, 
οντε 6 Φαίδων οντε 6 Γοργίας, ον μεν ονν ονδε 
άλλος τις των γλαφνρών τε και άγχνλωτέρων διαλό- 

25γων, οποίος, οϊμαι, 6 Παρμενίδης, έγώ δε οϋτως 
αυτόν άρισχα έχειν παιδείας, χαϊ ταύτα της άκρο- 
τάτης, ουκ αν ποτε οίη&είην. πώς μεν γάρ οϊόν τε 
ην το άκραιφνες έκεΐνο των παλαιών ονομάτων καϊ 
έλευ&έριον και πρός γε τη τών πραγμάτων φύσει Ρ. 07 

30 πρόσφορόν τε καϊ έπικαιρότατον άγρια τινι γλώττη 
και άμονσοχάχη άποσω&ήναι ; πώς δ\ αν άνηρ βαΰι- 
λείω τύψω έκ παίδων καϊ κολακεία πολλή γεγανω- 

15* 




228 ΑΟΑΤΙΙΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ II. 28 29. 

126, 20—128, 7 Ν. 

*-ν'***μένο§) δίαιτάν τε λαχών ές ο τι βαρβαρικωτάτην καϊ 
ηί*ανΐΒ η ρύς πολέμους άεϊ καϊ παρατάξεις όρώσαν, πώς δή 
ουν ώδε βιούς ημελλε μέγα τι και λόγου άξιον έν 
τοΐσδε άπόνασ&αι τοις διδάγμασι και ένασκη&ηναι; 
ει μεν ουν έπαινοίη τις αυτόν, ότι δή βασιλεύς γ ε 5 
ων καϊ Πέρσης, έ&νών τε τοσούτων και πράξεων 
μέλον αυτό, 6 δε έφίετο γοϋν όμως άμηγέπη άπο- 
γεύεσ&αι λόγων καϊ τη περί ταύτα γάννυΟ&αι δόξη, 
Β ξυνεπαινέσαιμι αν καϊ ίγωγε τον άνδρα κα$ μείζονα 
&είην των άλλων βαρβάρων, όσοι δε λίαν αυτόν ίο 
σοφόν άποκαλούσι και μονονουχί τους όπη ποτε 
πεφιλοόοφηκότας ύπερβαλλόμενον , ώς καϊ άπάσης 
τέχνης τε καϊ έπιστήμης τάς αρχάς καϊ αίτιας διαγι- 
γνώσκειν, οποίον τον άγαν πεπαιδευμένον οί εκ τον 
περιπάτου ορίζονται, οί δη ουν ταύτα οίόμενοι 1 5 
έκείνη αν μάλιστα φωρα&εΐεν ου των άλη&ών έστο- 
χασμένοι, μόνη δε τη των πολλών επόμενοι φήμη. 

29. Άνήρ γάρ τις Σύρος το γένος, Ουράνιος 
όνομα , κατά την βασιλέως πόλιν ήλάτο , τέχνην μ\ν 
επαγγελλόμενος την ίατρικήν μετιέναι, τών δε Άρι- 2ο 
στοτίλους δογμάτων ούδεν μεν ές το ακριβές έγί- 
0 γνωσκεν, έκομψεύετο δε ως πλείστα είδέναι, βρεν- 
δυόμενος τω δύσερις είναι παρά τούς ξυλλόγους. 
πολλάκις γάρ ίων προ της βασιλείου στοάς καϊ εν 
τοΐς τών βιβλίων ήμενος πωλητηρίοις διεπληκτίζετο 25 
καϊ έμεγαληγόρει προς τούς αύτό&ι άγειρομένους, 
καϊ ταύτα δή τα είδισμένα ρημάτια του κρείττονος 
πέρι άνακυκλούντας, όποιον δή τι αύτοΐς ή τε φύσις 
έστϊ καϊ ή ούσία καϊ το πα&ητόν και το άξύγχυτον 
καϊ άλλα τοιάδε. τούτων μεν ουν Όί πλείστοι ούδε 3ο 
ές γραμματιστού, οΐμαι, φοιτήσαντες , ούδε μήν βίω 
άρίστω ίνδεδιητημένοι, ϋπειτα ράδιόν τι ηγούνται 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ II. 29. 229 

128, 7—129, 15 Ν. 

και προχειρότατον ύπερβά&μιον , το λεγόμενον, *&£Ρ 
πόδα τείνειν και θεολογίας ίφάπτεό&αι, πράγματος™™ 12 * 
ούτω μακαρίου τε χαϊ ανέφικτου χαϊ μείζονος η κατ 9 
ανθρώπους και μόνω τω άγνοείαδαι δαυμαξομενου. 

δ τοιγάρτοι τα πολλά περί δείλην όψίαν από κραιπά- 
λης , ώς τό εικός , και άκολαόίας ξυναλιζόμενοι, 
ούτω δη εκ του παρείκοντος έκείνων των υπέρτερων 
άπάρχονται λόγων καΙ ζητηΰεως δεΰπεόίας, αεί τε 
περί Ιαύτά ύτενολεβχούντες ούτε πείθονται υπό 

ίο όφών ούτε άλλως μεταμαν&άνουσι τα προεγνωύμένα, 
οποία αττα καΙ τύχοιεν όντα. Ιχονται δε δια παντός 
των αυτών οι αυτοί και τελευτώντες της φιλονεικίας 
χαλεπαίνουΰι κατ αλλήλων καΙ αναφανδόν διαλοι- 
δοροΰνται , φωνάς άόχημονας άφιεντες, ωόπερ εν Ρ. 68 

15 κύβοις διαμαχόμενοι. ούτω τε λύεται αύτοίς 6 άγων, 
και μόλις άπαλλάττονται, όνηβαντες μεν ούδ* οπωΰτι- 
ούν η όνη&έντες, $χ&ΐ6τοι δε αντί φίλων γεγενη- 
μένοι. ίν τούτοις δε τά πρώτα λαχών 6 Ουράνιος, 
ω απέ ρ 6 παρ 9 Όμήρω Θερΰίτης, ίκολωα καΙ μάκρη- ν. 49 

20 γορών ουκ άνίει. καίτοι ούδεν αύτω περι &εού 
βεβαίως εδόκει ούδε ηπιότατο όπως χρη εν τούτοις 
άντιφέρεβδαι τά είκότα' όμως νυν μεν τη πρώτη 
%έβει των πεύβεων έναντιούμενος , νυν δε πρίν 
αποκρίνεσαι άντερωτών τάς αιτίας των προβλη- 

25μάτων, ου ζυνεχώρει ίν κόΰμω ίεναι τον λόγον, 
άλλα διετάραττεν τό βαφές καΙ την εϋρεΰιν άνεΰόβει. β 
ηβονλετο μεν γαρ την ίφεκτικήν καλουμενην ζήλουν 
έμπειρίαν κατά τε Πύρρωνα καΙ Σεξτον τάς άπο- 
κρίόεις ποιεΐύ&αι καΙ τέλος £χειν την άταραζίαν τω 

3ο μηδέν ότιούν οΐεαδαι ληπτόν κα&εβτάναι' πλην αλλ' 
ούδε ταύτα άποχρώντως εμεμα&ηκει η όΰον άπομά- 
%ασ&αι όποράδην καΙ έλάχιότόν τι δηράΰαι καΙ τους 



230 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ II. 29. 30. 




129, 15 - 130, 20 Ν. 

»· ο·554 ουδαμώς παιδείας μετειληχότας ε%απατάν δύνασ&αι 
ηί»ηί28 κα ^ παράγειν. ων δε άρα έν λόγοις άμα&ής, αλλά 
αμαθέστερος γε ύπήρχεν τον βίον. ές γαρ τά δώ- 
ματα των εύδαιμόνων ίων χαϊ αιτούμενος αφειδώς 
τά ποικιλώτερα τών έδωδίμων , Ο-αμά τε ομιλών τη 5 
Θηρικλείω, καΐ λόγοις χρώμενος υπό μέθης αίσχροίς 
Ο τε άγαν καϊ άκολάστοις, γέλωτα ώφλίσκανεν πλεϊ- 
στον, ως και παίεσ&αι τυχόν επί κόρρης καϊ τοΐς 
έκπώμασιν ώσπερ τινί έωλοκρασία το πρόσωπον 
καταρραίνεσ&αι και είναι κοινύν άθυρμα τών δαι- ίο 
τυμόνων, ου μείον ή οί γελωτοποιοί και μιμολόγοι. 
άλλα γαρ τοιόσδε ων 6 Ουράνιος ηκέν ποτ ε παρά 
τους Πέρβας υπό Άρεοβίνδου του πρεσβευτού 
άπηγμένος. ατε δή άπατεών και κόθορνος καϊ οίος 
την ουκ οΰΰαν εαυτώ περιποιεΐν εύκοσμίαν, αντίκα ιβ 
ογε στολήν μεν ήμπίσχετο όεμνοτάτην, οποίαν παρ 9 
ήμϊν οι τών λόγων καθηγηται καϊ διδάσκαλοι άμ- 
φιεννυνται, ουτω δε σοβαρώ δήθεν καϊ έμβριθεϊ 
τω προσώπω έσεφοίτα ως τον Χοσρόην. 6 δε τω 
Ό παραδοθώ θεάματι κατ απ επ ληγμένος , καϊ ιερόν τι 20 
είναι είχάζων το χρήμα, καϊ φιλόσοφον αυτόν ως 
άληθώς ύποτοπήσας, ουτω γάρ αυτού καϊ ώνομά- 
ζετο, αόμενός τε είδεν καϊ φιλοφρόνως έδεζιοϋτο. 
καϊ είτα ζνγκαλεσάμενος τους μάγους ές λόγους 
αύτώ καθίστατο γενέσεως τε και φύσεως πε'ρι και εΐ 25 
τόδε το πάν άτελεύτητον έσται καϊ πότερον μίαν την 
απάντων άρχην νομιστεον. 

30. Τότε δή ουν ό Ουράνιος καίριον μεν ούδεν 
Ρ. 09 ότιοϋν έλεγεν ουδέ γε την αρχήν διενοεϊτο, μόνω 
δε τω θρασύς τε είναι καϊ στωμυλώτατος , καθά 30 
πού φησιν ο έν Γοργία Σωκράτης "ουκ είδώς έν 
ουκ είδόσιν 9 ένίκα. ουτω τε είλεν τον βασιλέα ό 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚυΜ II. 30. 231 

130, 21-132, 8 Ν. 

βώμαξ έχείνος χαι έμπληχτος ώς χρημάτων τέ οί^ 0 ·^ 4 
όωρήβαο&αί πλή&ος χαι χοινής μεταδοϋναι τραπέζης™*^** 
και άπάρξασ&αι φιλοτηύίας , οϋπω τούτο έπ αλλ ω 
τω γεγενημένον, έπόμνυό&αί τε πολλάκις ή μην 

5 ούπώποτε τοιόνδε άνδρα έωραχέναι. καίτοι πρό- 
τερον άρίΰτους ως άλη&ώς έτε&έατο φιλοσόφους 
έν&ένδε ώς αυτόν άφικομένους. ού πολλω γαρ . 
Ζμπρού&εν Ααμάσκιος 6 Σύρος και Σιμπλίχιος 6 
Κίλι% Εύλάλιός τ ε 6 Φρύζ χαΐ Πριΰκιανός 6 Αυδός Β 

ίο Ερμείας τε χαϊ Λιογένης οΐ έκ Φοινίχης χαΐ Ίσίδω- 
ρος 6 Γαζαΐος, ούτοι δη ουν άπαντες το άκρον 
άωτον , χατά την ποίηόιν , των ίν τω χα& ημάς 
χρόνω φιλοΰοφηόάντων , επειδή αυτούς ή παρά 
'Ρωμαίοις κρατούσα έπΐ τω χρείττονι δόξα ούχ 

ΐδ ηρεΰχεν , ωοντό τε την Περύιχήν πολιτείαν πολλω 
είναι άμείνονα, τούτοις δη τοϊς υπό των πολλών 
περιαδομενοις άναπεπειβμένοι ώς εϊη παρ 9 έκείνοις 
διχαιότατον μεν το άρχον και οποίον είναι ό Πλά- 
τωνος βούλεται λόγος, φιλοσοφίας τε χαϊ βασιλείας 

2ο ίς τ αυτό ί,υνελ&ούσης, σώφρον δε ίς τα μάλιστα χαι 
κόσμων το χατήχοον , χαϊ ούτε φώρες χρημάτων Ο 
ούτε άρπαγες αναφύονται, άτάρ ούδε την αλλην 
μετιόντες άδιχίαν , αλλ 9 εί χαι τι των τιμίων χτη- 
μάτων ίν οτω δη ούν χώρω έρημοτάτω καταλειφ&είη, 

25 αφαιρείται οβτις ουδείς των έντυγχανόντων , μένει V. 50 
#ί ούτως, εί χαϊ άφύλαχτον /}, σωζόμενου τω λελοι- 
πότι έστ αν έπανηκοι' τούτοις δη ούν ώς άλη&έσιν 
άρ&εντες, χαϊ πρός γ ε άπειρημενον αύτοίς έχ των 
νόμων άδεώς ένταύ&α εμπολιτενεσ&αι, ώς τω κα&ε- 

30 ατώτι ούχ επομένοις , οι δε αύτίχα άπιόντες ωχοντο 
ές αλλοδαπά και άμιχτα η&η , ώς έκείσε το λοιπόν 
βιωσόμενοι. πρώτον μεν ούν τούς έν τέλει άλαζόνας 



232 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΔΒϋΜ Π. 30. 31. * 

132, 3-133, 10 Ν. 

•^^μάλα εύρόντες χαϊ Λερα του δέοντος εξ,ωγχωμένους, 
τιϊαηί28 ίβδελύττοντό γε αυτούς χαϊ έχάχιζον* Επειτα δε 
^ εώρων ως τοιχωρύχοι τε πολλοί χαϊ λωποδύται οΐ 
μεν ηλίοχοντο, οί δε %αϊ διελάν&ανον, άπαν δε 
είδος αδικίας ημαρτ άνετο, χαϊ γαρ οί δυνατοί τους 5 
έλάττονας λυμαίνονται , ώμότητί τε πολλή χρώνται 
. χατ αλλήλων χαϊ απανθρωπιά , χαϊ το δη πάντων 
παραλογωτερον' εξόν γαρ εκάΰτω μυρίας οβας 
άγεβ&αι γαμετάς, χαϊ τοίνυν άγομένοις^ άλλα μοι- 
χεϊαί γε όμως τολμώνται. τούτων δη ούν απάντων ίο 
εχατι οί φιλόσοφοι έδυβφόρουν χαϊ 0φάς αυτούς 
ητιώντο της μεταΰτάαεως. 

31. Έπει δε χαϊ τω βαόιλεί διαλεχ&έντες 
εψεύύ&ηααν της έλπίδος^ άνδρα εύρόντες φιλοόο- 
Ρ. 70 φείν μεν φρυαττόμενον , ούδεν δε ο τι χαϊ έπαΐοντα 15 
των αίπυτερων , ότι τε αύτοΐς ούδε της δόξης έχοι- 
νώνει, έτερα δε αττα ένόμίζεν οποία ηδη μοι είρηται, 
την τε των μίξεων χαχοδαιμονίαν ούχ ενεγχόντες, 
ως τάχιστα έπανβεΰαν. χαίτοι Εύτεργέ τε αύτούς 
εκείνος χαι μενειν ηξίου , οί δε άμεινον είναι αφίόιν 2ο 
ηγοϋντο επιβάντες μόνον των 'Ρωμαϊχών ορίων 
αύτίχα ούτω παραβχόν χαι τε%νάναι η μένοντες 
παρά Πέρύαις των μεγίβτων γερών μεταλαγχάνειν. 
ούτω τε άπαντες οι κάδε άπενόΰτηβαν , χαίρειν 
είπόντες τή του βαρβάρου φιλοξενία, άπώναντο δε 25 
ομως της έχδημίας , ούχ έν βραχεί τινι χαϊ ημελη- 
Β μένω, αλλ 1 ο&εν αύτοις ο ίφεξης βίος είς το %νμηρές 
^ τε χαι ηδιβτον άπεχελεύτηθ\ν . επειδή γαρ χατ 
εκείνο του χρόνου 'Ρωμαιοί τε χαι Περόαι όπονδάς 
εδεντο χαϊ ξυν&ηχας 9 μέρος υπήρχε των χατ 9 αύτάς 3ο 
άναγεγ ραμμένων το δεΐν ίκείνους τους άνδρας ές 
τα όφετερα η&η χατιόντας βιοτεύειν άδεώς το λοιπόν 



ΑαΑΤΗΙΑΕ ΗΙ^ΤΟΚΙΑΚυλΙ II. 31. 233 

133, 10-134, 15 Ν. 

εφ' έαυτοίς, ονδεν ότιούν πέρα των δοκουντων^^ 
φρονεϊν η μεταβαλλειν την πατρωαν δοξαν αναγ- ηί»ηί28 
καζομένους. ου γάρ άνήκεν ο Χοσρόης μη ούχΐ και 
έπϊ τώδε συστηναι καΐ κρατεϊν την έκεχειρίαν. 

δ λέγεται δε αύτοις κατά την άποπορείαν θανμάσιόν 
τι ηλίκον καϊ μνήμης άξιον ζυνενεχθήναι. κατα- 
λύσαντες γαρ έν άγρώ τινι Περσικώ έθεάσαντο 
σώμα νεκρον άνθρωπου νεοθανούς , οϋτω πως Ο 
αταφον έρριμμένον. οί δε την ιίαρανομίαν τον 

ίο βαρβαρικού νόμου κατελεηΰαντες , καϊ ούχ οΰιον 
είναι ηγούμενοι περιιδεϊν το μέρος άδικονμένην την 
φύσιν , περιέστειλάν τε το σώμα ώς οϊόν τε ην δια 
των θεραπόντων καϊ τη γτ} καταχώσαντες έθαψαν, 
ώς δε έκάθευδον άπαντες ίκείνης της νυκτός , έδοξέ 

ΐδ.τις αυτών , ουκ οίδα δε όστις, ου γαρ έχω τοϋνομα 
φράσαι, έδοΐ,ε γούν ομως οράν κατ όναρ άνδρα 
πρεσβύτην , γνώριμον μεν ουδαμώς , ούδ' οΰον 
εΐκάσαι, άλλως δε σεμνόν και αίδοϊον καϊ φιλοσο- 
φίαν άσκοϋντι ίμφερη τω τε σχηματι της στολής και 

20 του πώγωνος τω λίαν εκκρεμεί καϊ άφειμένω, έμβοάν Ώ 
τ ε αύτώ καθάπερ έγκελευόμενον καϊ παραινοϋντα 
τόδε το Ιπος' 
μη θάψης τον άθαπτον , έα κυσΐ κϋρμα γενέσθαι, 
γη πάντων μητηρ μητροφθόρον ου δέχετ άνδρα. 

25 αφυπνισθείς δε άθρόον υπό του δέους άπηγγειλε 
τοίς άλλοις τον ονειρον. οί δε το μϊν παραυτίκα 
διηπόρουν ές ο τι άρα καϊ άποβαίη. έπεί δΐ ές το 
περίορθρον άναστάντες έβάδιξον ανά τά πρόσω, 
παρέρποντες έκεινο το χωρίον, οϋτω της τών τόπων Ρ. 71 

3ο θέσεως άναγκαξούσης, ου δη αυτοϊς τά έπι τη ταφή 
εσχεδίαστο, εύρίσκουσι τον νεκρον γυμνόν αύθις 
νπερθεν κείμενον , ώς δη της γης αυτόν τρόπω τινι 



234 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙΒΤΟΚΙΑΚυΜ II. 31. 32. 

1315—130 , 22 Ν. 

».ο. 564 αύτομάτω ες τούμφανες άναβαλούβης καϊ διαφυ- 
ιύατχί28 χάττειν άβρώτα μή άνααχομένης. καταπλαγέντες 
ν · 51 δε τω παραλόγω της &έας είχοντο της πορείας, μηδέν 
ότιούν το λοιπόν 1% αντω δράύαντες των 6φι6ι 
νενομιύμένων . άνελογίξοντο γαρ τον ονειρον , καϊ δ 
ώμολόγονν έντεν&εν ότι δη οι Πέρΰαι ποινήν Βχουΰι 
καϊ τιμωρίαν της ίπϊ ταις μητράαιν ακολασίας το 
άταφοι μένειν καϊ υπό των χννών ένδίκως διααπα- 
Β ράττεΰ&αι. 

32. Τούτων δ\ των ανδρών ίς πεΧραν ελ&ών 6 ίο 
Χούρόης όμως τον Ουράνιον πλέον ό.γάμενος ην χαϊ 
έπό&ει. αίτιον δε τούτου όπερ, οΐμαι, φύσει τω 
γένει πρόσεστι τω άν&ρωπείω' πεφύκαμεν γαρ 
άπαντες τα μεν καθ' αυτούς χαϊ παραπλήσια φίλα 
ήγείσ&αι χαϊ κάλλιστα, άλεείνειν δε χαϊ έκτρέπεσ&αι ΐδ 
το υπερβάλλον, τοιγάρτοι χαϊ ένταύ&ά οί έπανελ- 
δόντι γράμματα τε χεχαριΰμένα ϋστελλεν χαϊ δι- 
δαόχάλω έχρήτο. 6 δε ούχέτι έφαίνετο ανεχτός, 
βρενδυόμενος τή του βασιλέως φιλία, ως χαϊ άπο- 
χναίειν απαντάς Ιν τε τοϊς %υμποσίοις χαϊ ανά τους 20 

Ο Συλλόγους, μηδέν τι έτερον αδειν έ&έλων η οπως 
αυτόν έγέραιρεν 6 Χοβρόης χαϊ οποία άττα διελε- 
γέσ&ην. χαϊ πολλω ΰχαιότερος έπανήχεν ημϊν 6 
γεννάδας η πάλαι ύπηρχεν, ωσπερ τούδε £νεχα 
μόνου τοΰαύτην όδόν άναμετρησας, ομως , καίτοι 25 
φαυλότατος γε ων χαϊ χαταγέλαστος , άλλα τω 
πολλάκις ύμνεΐν τον βάρβαρον χαϊ δι 9 επαίνου 
ποιεΐσ&αι, αύτός δήπου κατά το μάλλον έπεισε τους 
πολλούς ως εϊη σφόδρα πεπαιδευμένος, οί γαρ άτα- 
λαιπώρως άπαντα προσιέμενοι καϊ άμφϊ ταύτα δ ή 30 
τά %ένα καϊ παραλογώτερα των ακουσμάτων δια- 

Ώ κεχηνότες ραδίως υπηγοντο έπικομπάξοντί τε αύτω 



* 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΐδΤΟΕΙΑΚϋΜ II. 32. 235 

135, 22-136, 7 Ν. 

χαϊ βεμνολογονμένω μήτε οβτις 6 επαίνων μήτε *ο.6Μ 
οντινα έπαινοίη χαϊ ίφ' οτω διαόχοπονντες. ες μεν^ηΐ2% 
γαρ Στρατευμάτων παρασχενήν χαΐ οπλών ενχοβμίαν 
και το δια παντός ίν τοις πολεμοις διαπονεϊϋ&αι 
5 δικαίως αν τις δανμάαειε *ζον Χοαρόην ως οντε οχνω 
εΐζαντα πωποτε οντε τη τον γήρως α6&ενεία ' λόγων 
δε πέρι χαϊ φιλοΰοφίας τοιούτον αντον ήγητεον οποίον 
είναι εικός άνδρα ζννόμιλόν τ ε χαϊ άχροατήν Ονρα- 
νιον έχείνον άποδεδειγμένον. 



ΑΓΑΘΙΟΤ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΤ 

ΙΣΤΟΡΙΩΝ Γ. 



137, 1-188, 15 Ν. 

*'αβ*? 4 ^* Τα μεν ονν παρά Πέρβαις νόμιμα καϊ η ποι- 
Ώΐ&τύ28χ£Χη χής αφών πολιτείας μεταβολή καϊ όπόβα χρήναι 

V 62 Ψ^^ ν πε $ Χ° α 90° ν Χαί τ °ν κατ ' αντον γένονς 
είρηύ&αι, ταύτα δη ονν άπαντα, εί χαϊ μακροτέρω 

ν έ%είργαβται λόγω χαϊ ον λίαν £χεται των προτέρων, 5 
αλλ 9 ον περιττά γε Ϊ6ως δόξειεν αν ονδε άχρηστα, 
μάλλον μεν ονν και το δέλγον, ώς εμε ήγεΐα&αι, 
ζνν τω ώφελίμω άπειληφότα. έ&έλω γαρ, εί ίπ 9 
έμοί ε£η, καϊ περί πλείβτον ποιούμαι ταΐς Μονβαις, 
Β φαβί, τάς Χάριτας καταμιγννναι. καίτοι ετέρω&ί ι υ 
με κα&έλκονΰιν αί φροντίδες, καϊ έπομαι γε οντι 
εκών είναι τή περιαγονβτ} ανάγκη, ή γαρ μοι 
ξνγγραφη, τούτο δη το μέγιΰτόν τε καϊ αεμνότατον 
§ργον καϊ πάσης ασχολίας νπέρτερον, εΐποι αν η 
λύρα η Βοιωτία, οδού τε καϊ βίον πάρεργον γίγνεται ΐδ 
καϊ ονκ ϋνεστί μοι ώς ηδιβτα έμβιων αι τοις πο&ον- 

Ρ. 73 μένοις. δέον γαρ τονς πάλαι σοφούς σχολαίτερον 
άναλέγεσ&αι μιμήσεως εκατι, απαντά τε τά έκαστα- 
χού ξνμφερυμενα γνωματενειν ές το ακριβές καϊ 
άναπνν&άνεβ&αι , άνειμένον τε άμφι ταύτα έχειν #> 
τον νούν και έλενδερον, αλλ* ίγωγε ημενος ίν τχι 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 1. 2. 237 

138, 15—139, 20 Ν. 

βασιλείω στοά βιβλίδια πολλά δικών άνάπλεα καΙ*£· 5 . 54 
πραγμάτων έξ εω&ινοΰ μέχρι καΐ ές ηλιον καταδύντα^^^ 
έκμελετώ καΐ άνελίττω' καϊ λίαν μεν άχ&ομαι τοίς 
ένοχλοϋσιν , άνιώμαι δε αύ&ις εί μη ένοχλοΐεν , ώς 
5 ούχ οΐόν τέ μοι ον των αναγκαίων άποχρώντως 
έμπίπλασ&αι άνευ πόνου και δυσπα&είας. πλην 
αλλ 9 ονδ' ώς άνήσω τονμόν ούδε άποπαύσομαι έστ Β 
αν 6 ίρως με άγη, εί και μοι τις νεμεσήσειεν ώς 
ύπερτέρων έφιεμένω και το λεγόμενον έν πί%ω 

ίο φιλεργοΰντι την κεραμείαν. εί γάρ τω και δόζειεν 
είναι τάμά νό&α γε ώς άλη&ώς και άνεμιαϊα και οϊα 
ψυχής ές πλζΐβτα μεριξομένης κυήματα, αλλ* έμαυτον 
γούν ίσως άρέσκοιμι αν, κα&άπερ των αδόντων οι 
άμουσότατοι. ώς αν δε μη περαιτέρω έκδρομάς 

ΐδ ποιούμενος καϊ μεταβάσεις ές άπειροκαλίαν έκφέ- 
ρεσ&αι δόξαιμι, αυ&ις δη ίμοιγε των Κολχικών 
αγώνων και του προτέρου λογού μεταληπτέα. 

2. Τότε γάρ 6 Χοσρόης, ηγγελμένον αύτω ώς γ. 53 
τεδνηκώς εΐη 6 Μερμερόης, περιήλγησεν μέν, ώσπερ ο 

2ο εικός, τη Συμφορά και ήνιά&η' ώς αν δε τά έν 
Αάζικη στρατεύματα μή χηρεύοιεν ηγεμόνος, αυτίκα 
ογε στρατηγον τον Ναχοραγάν άναδείκνυσιν, άνδρα 
των σφόδρα λογίμων τε και όνομαΰτοτάτων. και 
τω μεν τά ές την πορείαν παρεσκεύαστο και ηδη 

25 έχώρει. έν ω δε ην έκεινος έν τούτοις, παράλογα 
άττα και ά&εβμα έν τή Κολχίδι χώρα ζυνέβη. έπειδή 
γάρ οι 'Ρωμαΐοι, ώβπερ μοι πρότερον έρρή&η, 
ακλεέστατα έτύγχανον πεφευγότες και τά πράγματα 
το μέρος καταπροέμενοι τοίς πολεμίοις, Γουβάξης 6 

3ο των Ααζών βασιλεύς , ουκ άνεκτόν ηγούμενος το 
αίσχος, δεδιώς δε μάλλον μήτι καϊ πέρα τούτων 
άμαρτηδείη , αυτίκα Ίουστινιανω έ%ήγγειλεν έκαστα, ϋ 



ϋί9ίΙίζβ<ί £>γ 



238 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ III. 2. 

139, 20—141, 4 Ν. 

χαταιτιώμενος τους στρατηγούς χαι άπαν το %υνε- 
ηίβηί 2%νεχδεν ^ %ην εκείνων άνάγων άβελτερίαν , χαι 
πλέον έπεχάλει τω Βέσσα, χαϊ μετ έχεινον Μαρ- 
τίνω χαϊ 'Ρουστίχω. ούτος δε 'Ρούστιχος ην μεν 
Έλληνογαλάτης το γένος, παρην δε αύτόσε ονχ ώστε 5 
στρατηγός η ταξίαρχος η άλλο τι είναι των παρα- 
τάξεων μέρος, ταμίας δε μόνον των βασιλέως χρη- 
μάτων, ου μην των έχ της δασμοφορίας έρανιξο- 
μένων, άλλω γάρ τω ταύτα έπετέτραπτο, αλλά των 
όσα εχ των βασιλείων θησαυρών έπεπόμφει, έφ' ω ίο 
Ρ. 74 τους άριΰτενοντας έν ταϊς μάχαις τα προσηχοντα 
χομίξεσ&αι γέρα. έντεύ&έν τε ονχ άβημος ην ο 
άνηρ, αλλά χαι λίαν των δυνατωτάτων, ως χαϊ 
χοινωνός είναι των απορρήτων, βέβαιά τ ε τότε 
δοχεΖν χαι πιστότερα τά παρά των άρχόντων άναγ- 15 
γελλόμενα , ηνίχα αν έχεινον άρέσχη. Ιουστινιανός 
δε ηδη χαϊ πρότερον χαλεπαίνων τω Βέσσα, ότι δη 
Πέτρας ελών το φρονριον, πριν άφιχέο&αι τον 
Μερμερόην, δέον αυτόν τάς έ% Ιβηρίας έσόδονς 
χαρτερώτατα διαφράξατ, ξνλλαμβανούσης αύτω της κ 
φύσεως των χωρίων, ταύτη τ ε άβατα τοις βαρβάροις 
τά Ααξιχης όρια χαταστησαι, όδε τούτο με&ηχεν 
υπό ραστώνης, άργυρολογών δε περιενόστει τάς 
πόλεις τάς ύπ αύτω τεταγμένας. έχεϊνα δη ουν ό 
Β βασιλεύς μεμνημένος, έπειδή χαϊ ταύτα έπέπυστο,κ 
αύτίχα έπεί%·ετο' χαι τοίνυν παραλύσας τον Βέσσαν 
της άρχης, χαϊ πρός γ ε άφελόμενος αυτόν τά οίχεΐα 
ές ^Αβασγούς έξέπεμψεν, έχεΐσε μενούντα εως αν 
ετερόν τι έπ' αύτω διανοη&είη. τω δε Μαρτίνω 
πολλά νεμεσησας, ομως αύτω τά πρωτεία της ηγε- 3ο 
μονίας παρέσχετο, χαϊ ην έν τοϊς στρατηγοϊς πρώ- 
τιστος μεν αύτός, 9 Ιουστΐνος δε δεύτερος, χαϊ Βούζης 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ ΠΓ. 2. 3. 239 

141, 4—142, Β Ν. 

αύ μετ έκείνον, καϊ εξής οι άλλοι ώς εκαύτοι. άεϊ*· 01 ** 
μεν ουν και προτερον Μαρτίνφ τ ε καϊ Ρου0τίκω ηίΛηί28 
ουκ όρ&ώς τα ές Γονβάξην διέκειτο, άλλα δυόμένειά 
τις αύτοϊς ύπετύφετο , βαρεία τε καϊ δεινότατη οΰω 
5 καϊ διελάν&ανε, λαβοϋΰα μεν την άρχήνύπό φθό- 
νου καϊ βαύκανίας, άρ&εϊβα δε κατά το μάλλον τω Ο 
ξννεχεΐκαϊ άλογίΰτω της υποψίας, άπαν γάρ ότιονν 
νπ αυτού γιγνόμενον τω πεπον&ότι της ψυχής 
εξετάζοντες, καϊ πάντως άχ&όμενοι, ύπετρεφον τό 

ίο χαλεπαΐνον και έπερρώννυον. έπεϊ δε έκεΐνος ύπο- 
τοπήόας το έχ&ος, καϊ το λοιπόν ές τό άντιλυπεϊν 
προηγμένος, έκακηγόρει γε αυτούς πολλάκις ως 
άνάνδρους καϊ άλαζόνας, καϊ ούδϊν ότιούν μέλον 
αντοϊς των πρακτέων, Ις τ ε τά ζυμπόβια καϊ τούς 

ΐδ Συλλόγους νεμεύών άεΐ διετέλει, καϊ ούδε πρεΰβείας 

τυχόν άφιγμένης Ικ των προΰοίκων έ&νών άνίει και > ; : 
ύπεότέλλετο ' οί δε ταύτά τε ουκ ένεγκόντες καϊ 
πρός γε τάς ές βαβιλέα διαβολάς εν οργή ποιηβά- Ώ 
μενοι, καϊ γιγνώΰκοντες ως ουκ άνήΰει διελέγχων 

«ο εΐ που καϊ αυ&ις ΟφαλεΙεν , έβουλεύοντο ίκποδών 
τον Γουβάξην ποιήβαβ&αι, ως αν τίύαιντό τε αυτόν 
του φδάβαντος πέρι και τό λοιπόν ούδϊν οτι δει- 
μαίνοιεν. 

3. Πολλά δη ουν κατά αφάς κοινολογηαάμενοι 
25 καϊ πέρας έπϊ τήδε βτάντες τή γνώμη, έπειδή αυτόν 
ου προτερον διαχειρίόαΰ&αι ωοντο χρήναι πριν αν V. 54 
καϊ τον βαοιλέως άποπειρα&είεν , ατέλλουόιν ές τό 
Βυζάντιον Ίωάννην τον *Ρου6τικου άδελφόν , άγγε- 
λούντα δή&εν ώς μηδίξων ό Γουβάξης πεφώραται. Ρ. 75 
3ο καϊ ούν ές λόγους 6 "Ιωάννης τω βαβιλει λα&ραιο- 
τατα άφιγμένος διέβαλλε τον Γουβάζην ώς άπο- 
ότάντα ήδη καϊ τούς Πέρ6ας έπαγόμενον καϊ ούκ ές 



240 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 3. 

142, 8-143, 13 Ν. 

μακράν την χώραν έπ εκείνους μετα&ησοντα, ει μη 
ηίΛηί28 #άττοι/ οτω δη ονν τρόπω διακωλυ&εέη. ο δε βασι- 
λεύς καταπλαγεις μεν τω παραλόγω, οϋπω δε τελεώ- 
τατα πεπιβτενκώς , αλλ* έπϊ μέσης τίνος χωρησας 
έννοιας, "άγε" έ"φη *'όπως τον άνδρα παρασκευάσοιτε 5 
ά>ς ημάς έν&άδε γενέσ&αι". δείσας δε ο Ιωάννης 
μήποτε, εΐ γε έκεινος άφίκοιτο, τά της έπιβουλης 
άνακαλυω%είη, "εΐεν' £φη "ώ δέσποτα, τί δε άρα 
Β ποιητέον ημΐν 9 εϊ γε εκών είναι παραγενέσ%·αι ηκιστα 
ελοιτο" "άναγκαστέον αυτόν* η δε ό βασιλεύς "κατη- ίο 
κοον όντα καΐ πάση μηχανή έκπεμπτέον" εν&νς δη 
ουν ύπολαβών ό Ιωάννης " άναγκαξό μένος δ^ ε£ γε 
άντισταίη, τί αν γένοιτο έπϊ τούτοις" "τί δε άλλο 
γε" £φη ό βασιλεύς "η πείθεται τά των τυράννων 
και κάκιστα άπολεΐται" "ούδεν ουν $σται δέος" η ΐδ 

ο Ιωάννης τω τούτον αποκτενουντι; ου μεν 
ουν" £φη, " εΐγε άντιταττόμενός και ανήκουστων ως 
πολέμιος διαφ&αρεέη' . τοιαύτα δε του βασιλέως 
άποκριναμένον καϊ παραπλήσια τούτων έν έπιστολή 
τοϊς στρατηγοϊς σημήναντος, ούδεν %τι ό Ιωάννης 2ο 
περαιτέρω άνε πυν&άνετο , αλλ" έπειλήφ&αι ηδη και 
Ο £χεσ&αι του ζητουμένου άποχρώντως ηγούμενος έπα- 
νηκεν αυ&ις ες Κόλχους το γράμμα τούτο έπιφερό- 
μενος' ο δη Μαρτϊνός τε καϊ 'Ρούστικος άναλεζά- 
μενοι, καϊ μάλα εύπρεπώς έσκευωρήσ&αι το δράμα 25 
εύρόντες, εύ&ύς έπϊ την πράζιν έχώρουν. ξυγκα- 
λεαάμενοι δη ουν ΊουστΙνόν τε καϊ Βονζην και το 
μελετη&εν άποκρύπτοντες , χρήναι έ'φασαν την τα- 
χίστης ως Γουβάζην Ιέναι, ζύν αύτω τε βουλεύεσαι 
οπως τοις ές Όνόγουριν Ιίέρσαις κοινή έπελευσό- 3υ 
με&α. οί δε τούτοις πεπεισμένοι ζυνεπορεύοντο. 
εΐπετο δε αύτοΐς βραχεΐά τις έκ των ταγμάτων 



- 



ΑΟΑΤΗΙΛΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 3. 4. 241 

143, 13—144, 19 Ν. 

άπόμοιρα' γ νους δε 6 Γονβάξης ώς αντίκα μάλα οί 8 ^^ 54 
στρατηγοί έπ' αυτόν ηξονσι, καΐ ούδεν ότιονν άντί-™**™* 
%ονν νποτοπησας, παραγίγνεχαι άμφΐ τον Χωβονν Ό 
ποταμόν. ίντανδά τ ε αντοΐς 6 δείλαιος νπαντιάξει 
δ αφύλακτος τε και θαρραλέος καΐ λίαν ολίγους των 
οπαδών έπαγόμενος , καϊ τούτους άνόπλονς καϊ ουκ 
ες μάχην παρεσκενασμένονς. πώς δε ουκ αν οΰτως 
ϊκετο παρά φίλους τε κάί ζυνή&εις και φύλακας της 
χώρας καϊ ηκιΰτα πολεμίους, μάλλον μεν ουν και 
ίο των ό&νείων εχ&ρών άλεζητήρας ; 

4. Ούτω δε ίπι τών ίππων ημενοι άπαντες διε- 
λεγοντο άλλη?,οις οπως τα παρόντα δετεον' και τοί- 
νυν 6 'Ρούστικος "αγέ' £φη "ω Γονβάζη, οπως ημΐν 
ξννάροιο και %ννεπιληψη του πόνου κατά Περσών 
15 ίούσι, τούτων δη τών ές Όνόγονριν ιδρυμένων, 
αίσχρόν γαρ εί κα&εδοννται άδεώς έπΐ πλείστον έν 
μέση τη ημέτερα χώρα, και ταύτα όλίγιΰτοι οντες Ρ. 76 
καϊ ουδαμώς αξιόμαχοι . "άλλ' υμάς γ ε μόνους* η 
δε ο Γονβάξης "ανάγκη, ώ γενναίοι, ίν τώδε διά- 
νο γωνίσασ&αι ώς καϊ μόνους τών %ννενεχ%έντων 
αίτιωτάτους. εί γάρ μη φαότώνη πολλή άμφϊ τά 
πρακτέα εΐχεσ&ε καϊ ολιγωρία, οϋτ' αν το φρούριον 
ημϊν τούτο έπετειχίζετο ούτε όντως άκλεά φυγην 
καϊ άΰχήμονα νποστάντες έδραπετεύετε, ούτε αλλο 
25 τι ίγίγνετο τών ου προσηκόντων, νυν δη ονν , ώ 
λώστοι, εϊ γ ε δόξης έρασταϊ είναι φατε καϊ στρατη- 
γικοί φρονηματι γάννσ&ε , το παρειμίνον νμϊν 
άνακλητέον. ώς Εγωγε ού ποτε ε'ψομαι ονδε ζννδια- 
κινδννεύσαιμι, πρϊν αν άπαντα έκ&εραπεν&είη προς 
3ο υμών τά ημαρτημένα\ τούτων δε είρημένων, αν- Β 
τίκα, ώσπερ της άντιλογίας απόχρωσης προς Βλεγχον 
τον μηδισμον και τνραννίδος μεμελετημένης , ο 

ΗΙ8Τ. ΟΒ. ΜΙΝ. II. 16 




242 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 4. 5. 

144, 19-Η6, 4 Ν. 

*£ΛΜ'ΐωάννης έκεινος, 6 των δεινών αγγελιαφόρος, οπα- 
τχΐ&ηΐ2& βάμενος ήρεμα το έγχειρίδιον παιει τον Γονβάξην 
ν ' δδ άμφΐ το ύτέρνον , ονπω καιρίαν. 6 δε, έτνγχανεν 
γαρ έναλλάγδην $χων τώ πόδε νπερ τον ανχένα 
τον ϊππον , αθρόοι/ κατέπεΰεν , ου τοιούτον, οΐμαι, 5 
τη πληγή της χειρός οοον τω άπροβδοκήτω κατα- 
βεβλημένος. Ιλνΰπώμενον δε αυτόν £τι χαΐ άναβτη- 
Οείοντα παραΰτάς 6 τον 'Ρονΰτίχον δορυφόρος, 
προΰτεταγμένον αντω , χαΐ ϊ,ίφει πατάτας την 
κεφαλήν τελεώτατα χατακτείνει. οντω μεν ονν τον ίο 
Ο Γονβάξην καΐ επι τοϊαδε άνγιρήο&αί φα6ΐν οί τα 
(ΙκριβεΟτατα γιγνώβκειν πεπιβτενμένοι. Ίονότΐνος 
δε χαΐ Βονζης ήόχαλλον μεν και εδνβφόρονν χαΐ 
ξνμφοράν το πραχ&εν έποιονντο, η6νχΙαν 9% ομως 
ήγον, οίόμενοι βαβιλέα Ιονΰτινιανόν ταντα ΰαφώς ΐ5 
έπιβτεϊλαι. όδε των Ααζών όμιλος διεταράχ&η τ ε 
άπας χαΐ δνβδνμία κατείχοντο, ως μήτε άναμίγννό&αι 
το λοιπόν τοις 'Ρωμαίοις μήτε ζννεπιβτρατενειν 
αίρεΐο&αι, άλλα τον νεκρόν $ νενόμιόται καταχώ- 
ααντες $μενον όντως απόμαχοι, ως δή δεινά νβριαμέ- μ 
νοι κάί την πάτριον δόζαν άποβεβληκότες. 

5. Μεγιότον γάρ £&νος καΐ άγέρωχον οί Λάζοι 
Τ> καΐ μεγίόχων άλλων κρατούαι, τω τε παλαίω των 
Κόλχων ονόματι βρεν&νόμενοι πέρα τον μετρίου 
μεγαλανχονΰι, και τάχα ον λίαν άλόγως. έν γάρ 25 
τοϊς $ϋ , νεαι τοις οαα νφ' ετέραν βαόιλείαν τετάχαται, 
ονκ οίδα ίγωγε αλλο οντω κλεινόν που φνλον καΐ 
ενδαιμον, πλοντον τε νπερβολή καΐ πλή&ει κατη- 
κόων, τόπων τε ενκαιρία καΐ άφ&ονια των έπιτη- 
δείων κάί τή των ή&ών ενκοόμία τε καϊ δεζιότητι. 3ο 
καΐ τοίννν οι μεν πάλαι οίκήτορες των έκ της 
Ρ. 77 δαλάττης αγάδων άγνώτες παντάπααιν έτνγχανου 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΙΙΙΑΚυΜ III. δ. 243 

146, 4—147, 7 Ν. 

όντες, οϊς γε ούδε όνομα νεώς ήκούετο, πριν γ ε ί*)*^ 4 
αύτοϊς την 9 Αργώ έκείνην έπιφοιτήσαι. οί δε νν " ν τά*ηϊ2& 
καϊ ναυτίλλονταί γε ούτω παρασχόν καϊ τα της Ρ ' 77 
Εμπορίας κομίζονται κέρδη, είσί τε ού βάρβαροι το 

5 λοιπόν ούδε οντω βιοτεύουσιν , αλλ ' ές το πολιχικόν 
τε καΐ έννομον μεταβέβληνται τη προς "Ρωμαίους 
έπιμϊζία' ώστε εί τις τους χαλκόποδας ταύρους 
περιέλοι καϊ τάς των γηγενών άναβλαστήσεις καΐ 
όπόσα άλλα τερατώδη και άπιστα τη ποιήσει άμφΐ 

ίο τω Αίητη κεκόμψευται, εύροι γε αν τα παρόντα 
πολλω των προτέρων άμείνονα. τοιούτοι δη ουν 
οντες οί Λαζοϊ είκότως ουκ ανεκτά ήγούντο πεπον- 
δέναι, ως δη τον βασιλέα σφών παραλόγως άφηρη- Β 
μένοι. αύτίκα δ\ οί ' Ρωμαίοι, Μαρτίνου έζοτρύ- 

πνοντος, ήπείγοντο παν συ 61 έπι&έσ&αι τοις ές 'Ονό- 
γουριν Πέρόαις. τήνδε δε την έπωνυμίαν έκ παλαιού 
έλαχεν το χωρίον , Ουννων ίσως έν τοις άνω χρό- 
νοις, των δη Όνογουρων έπιλεγομένων , αυτού που 
ξνμβαλόντων τοις Κόλχοις, και είτα νενικημένων, 

2ο καϊ ώσπερ μνημείου χάριν καϊ τροπαίου την έπί- 
κληβιν ταύτην των έπιχωρίων ίπενεγκόντων. νυν 
δε ουχ ούτω παρά τοις πολλοίς ονομάζεται, άλλ' 
επειδή Στεφάνου τού θεσπέσιου ιερόν ένταύ&α 
ϊδρυται, ο ν δη πρώτον πάλαι φασίν ύπερ τών Χρι- 

25 στιανοΐς άριστα δοκονντων έ&ελοντήν διακινδυνευ- 
σαντα υπό τών ίναντίων καταλευσ&ήναι, τω έκείνου Ο 
ονόματι καλεϊσ&αι τον τόπον νενόμισται. ημάς δε 
ουδέν, οιμαι, το κωλύον ές γνώρισμα τη αρχαιό- 
τατη χρήσ&αι προσηγορία, έπεί καϊ ζυγγραφή μάλλον 

3ο προσήκει. 6 δη ουν τών "Ρωμαίων στρατός ές Όνό- 
γουριν ίέναι παρεσκευάζοντο. οί γάρ τού μιάσματος 
βουληφόροι ές τούτο ένέκειντο, ίλπίζοντες ραδίως 

16* 



244 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 5. 0. 

147, 7—148, 13 Κ. 

τούτο δή τό φρουρών καταότρέψαΰθαι' ταύτη τε 
νί&πί2Β τ ον βαβιλέα, εί καΐ τά τον δόλου γνοίη, μη λίαν 
αντοΐς χαλεπήναι, άλλα τη τελευταία πράξει εν 
καιρώ γιγνομένη το έπίκλημα διαλύβαι. άπαντες 
τοιγαροϋν οΐ τε ΰτρατηγοϊ καΐ αϊ δυνάμεις έν τω 5 
Άρχαιοπόλεως πεδίω ότρατοπεδευΰάμενοι τους τε 
Ώ καλουμένους ΰπαλίωνας έπεΰκεύαξον και τά των 
V. 56 μεγάλων λίθων άκοντιύτήρια καΐ άλλα αττα τοιάδε 
όργανα, ως, ει δεήόοι, τειχομαχήαοντες. Βατι δε 6 
ΰπαλίων πλέγμα έκ λύγων ες οροφής τύπον έζειρ- ίο 
γαΰμένον, ΰτεγανόν τε τη πυκνώνει και άμφηρεφές, 
τω εκατέρωθεν τά πλευρά ές τά κάτω παρατετάοθαι 
και περιβάλλειν το ύπερχόμενον. δέρρεις δε ύπερθεν 
και διφθέρας έπιβάλλοντες πάντοθεν περικαλύπτουαι 
τό μηχάνημα, τον μάλλον ερνμα είναι καΐ άπο- 15 
κρονειν τά βέλη. άνδρες δε έ*νδον έν τω άόφαλεϊ 
υποκρυπτόμενοι αίρουβι γε αυτό άφανώς και η 
βούλονται διακομίξου6ιν. έπειδάν δε προόενεχθείη 
Ρ. 78 πύργω τυχόν η περιβάλω, τότε δη νέρθεν εκείνοι 
την προακειμένην γήν άνορύττοντες καΐ τον χουν 2ο 
άνιμώμενοι, άπογνμνονΰι τά θεμέλια, και είτα 
μοχλοΐς τε και ύφύραις ένδελεχέοτατα πλήττοντες 
καταΰείουΰιν την οίκοδομίαν. οϋτω μεν ούν οί "Ρω- 
μαίοι τά ές πολιορκίαν παρεύκευάζοντο. 

6. 9 Εν τούτω #£ άλίύκεταί τις Πέρύης άνήρ υπό 25 
των Ίονότίνον δορνφόρων άνά τό φρούριον πορευό- 
μενος. έπει δε ές τό ΰτρατόπεδον έκεκόμιστο, 
ηναγκάξετο μαβτιγού μένος |ι)ν άληθεία έρειν τά 
Β των οικείων βουλεύματα, και δήτα άπήγγελλεν ως 
6 μεν Ναχοραγάν ές Ίβηρίαν ηδη άφικται, αυτόν $ο 
δ£ άπεύταλκώς εϊη τά ένταΰθα Στρατεύματα έπι- 
θαρρυνούντα, ως αντίκα μάλα τον Στρατηγού 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΑΚυΜ III. 6. 245 

148, 13-Μ9, 16 Ν. 

παρεύομένον. "οι δε ές Μονχείριΰίν τε και Κοτάνβιν*·^ 
τεταγμένοι Πέρΰαι ουκ ές μακράν ηζονβιν" έφη™™ 1 
"προββοη&ήβοντες τοις ες Όνόγονριν ομοφύλοις, 
έγνωβμένον αύτοίς ώς επ εκείνους ίέναι δια- 

5 νοειβ&ε" τούτων δε είρημένων , αντίκα οι των 
'Ρωμαίων Στρατηγοί έβουλεύοντο άμφΐ των παρόν- 
των, καΐ Βουξης μεν έφαβκεν χρηναι πρότερον 
παντι τω βτρατω νπαντιάξειν τοις έπερχομένοις. 
τοντων γαρ, ώς το εικός, δια την όλιγότητα νικω- 

ιο μένων, επόμενον είναι τους έν τω φρονριω τάχιΰτα ο 
προόχωρήβειν , έρημους γεγενημένονς' ει δέ γε και 
άντιβταϊεν , αλλ 9 ονδενϊ πόνω διαφ&αρήναι. ηρεβκε 
δε ταντα καΐ Ονλίγαγγον, τον τον Έρονλικον 6τ(*α- 
τεύματος ηγεμόνα, τοιγάρτοι έκεϊνος &αμά έπεφ&έγ- 

15 γετο παροιμιώδες τι, βαρβαρικόν μεν καΐ αφελές, 
ίνεργόν δε όμως και χρήβιμον' ώς δεΐ πρότερον 
άποαοβεϊν τάς μελίττας , και έπειτα το μέλι αχολαί- 
τερον αναιρείσαι. 6 δε 'Ρονβτικος, δραόντερος γαρ 
ηδη έγεγόνει και τνραννικώτερος , ωύπερ, οΐμαι, τω 

20 άδικηματι φρναττύμενος και τη προς Μαρτΐνον όμο- 
φροΰννη, ίϋκωπτέ γε τον Βονξην αναφανδόν και 
έπεκερτόμει, ώς ονπώποτε τα δέοντα λογιζόμενον. ο 
κράτιβτον δε £λεγεν είναι περιττω μεν πόνω το 
ατράτενμα ηκιότα έπιτρίβειν, απαντάς δε τω φρον- 

25 ρίφ πελάϋαντας §αδίως γε αντό καταατρέψαό&αι 
και προτερηΰαι την έζω&εν έπικονρίαν' σλίγονς δέ,_ 
εΐ γ ε αρα, βτέλλειν έπ έκείνονς, το τάχος της έφό- 
δον διακωλνβοντας. καϊ ην μεν πολλω άμείνονα τά 
τω Βονζη βεβονλενμένα , και της φνβεως έχόμενα 

3ο των πραγμάτων , ύτρατηγια τε άρί6τη πρέποντα καϊ 
τό δραύτηριον %νν τω άβφαλεΐ παρεχόμενα, έπει 
δέ, ώς έοικεν, απαύα η πλη&νς τον αγονς μετειληφει 



246 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ III. 0. 7. 

149, 17-151, 3 Κ. 

*·0·βδ**^ϊ ξυνεΐναί τε και επεύ&αι τοις μιαιφόνοις, ή κακίων 

ηίΛηί28 Τ6 χ α 1 άξύμφορος νενίκηκεν γνώμη ώς αν παραχρήμα 
ύπόβχοιεν δίκας. στέλλονται μεν γαρ Ατ' έκείνους 

Ρ. 79 τους έκ Μουχειρίΰιδος έρχομένους άνδρες Ιππόται 
ού π λείους η έζακόαιοι. ήγούντο δε αυτών Λάβρα- 5 
γεξας τε και Ούόίγαρδος , αμφω μεν βαρβάρω το 
γένος, "Ρωμαϊκών δε ταγμάτων προεστηκότ ε. οι δε 
άλλοι άπαντες άμα τοΖς Οτρατηγοϊς τω φρουρίω 
προαβαλόντες ευθύς ίργου εΐχοντο. τάς τε γαρ 
μηχανάς έκίνουν καΐ τών πυλών άπεπειρώντο καϊ ίο 
άμφικυκλώσαντες τω πλή&ει τον περίβολον πάντο%εν 
εαηκόντιξον. οί δε Πέρόαι, άλλα γαρ και ούτοι άνά 
τάς έπάλξεις δια&έοντες ώς οϊόν τε ην έκ τών παρόν- 
των ήμύνοντο, βέλη τε άφιεντες αυχνά καϊ τά 

V. 57 ίκτοόθεν φυλαττομενΌι. ό&όνας γάρ τινας και ΐδ 
άπλοιδας έκ του μετεώρου κρεμάααντες ταύτη τάς 
Β βολάς άβθενεβτέρας άπετέλουν , ίν τοίοδε πρότερον 
περιειργομένας, οπουδή τε πολλή καϊ προθυμία κατ 9 
αλλήλων διεμάχοντο. καϊ εϊκαύεν αν τις παρατάξει 
μάλλον η πολιορκία το χρήμα- τοΰαύτη άρα ην 2ο 
εκατέρωθεν η ταραχή καϊ ή τών ίργων έπίδειξις, 
τών μεν ύπερ της ΰφών οωτηρίας αγωνιζομένων, 
ώς ού μετρίου περιΰτάντος κινδύνου, τοϊς δε και 
μάλα αίΰχρόν είναι δοκούν άπαξ έπελθούβιν άπρά- 
κτοις έπανιέναι καϊ μή ούχϊ παραΰτήααόθαι το έπι- *5 
^τείχιΰμα και άπαλλάζαι τήν *Αρχαιόπολιν γειτονέ- 
ματος πολεμίου. 

7. Οι δε άλλοι Πέρΰαι ές τριΰχιλίους ίππότας 
μαχίμους Συντεταγμένοι, άραντες ίκ τε ΚοταΙ'όίου 
Ο καϊ Μουχειρίοιδος , έχώρουν έπι τήν Όνόγουριν. 30 
πορευομένοις δε αύτοΐς έκμελέβτερον και ουδέν ο τι 
πολέμιον διανοουμένοις, έαπίπτουΰιν άθρόον οι άμφΐ 



ΑΟΑΤΗΙΔΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 1 247 

151, 3-152, 5 Ν. 

τον Λαβραγέζαν και Ονύίγαρδον , και τω α£φνιδίω*££5* 

■ γ ε αντονς καταπλή%αντες εν&νς ές φνγήν έτρεψαν.™ 11 * 29 
τούτον δε άπηγγελμίνον τοις πολιορκούαι 'Ρωμαίοις, 
αντίκα οιγε δαρραλεώτερον έπιφερόμενοι τά τε παρα- 

5 πετάόματα ίκεϊνα κα%εϊλκον και ξι)ι/ άκοΰμία πολλα- 
χού τον τείχονς διεσκεδάνννντο, ώς ραδίως το 
λοιπόν τά τήδε άπαντα διαρπααόμενοι, ατε δή των 
£%ω&εν δνΰμενών πεφενγότων και ονδενός ε"τι 
ένοχλήαοντος. άλλ' εκείνοι τάχιΰτα καταμα&όντες 

ίο ώς ονχ άπας αντοΐς ο των "Ρωμαίων έπήλδεν ατρα- Ό 
τός, χιπερ την αρχήν ωή&ηααν, ολίγοι δε ΰφόδρα 
και 00οι κατάσκοποι μάλλον η πολεμιΰτάϊ άξιόχρεοι 
νομιό&ήναι, έπιβτρέφονοιν ε%απιναίως επ' αντονς 
άλαλάξοντες. οι δε την μεταβολήν ονκ ένεγκόντες 

ΐδ ίς παλίωξιν μετεχώρονν και πολλή εφενγον ξι) ν 
ταχντήτι. εΐποντο δε αύτοϊς ώς πληΰιαίτατα και οι 
Πέρΰαι διώχοντες, ώΰτε αμελεί ξννενεχ&ήναι , των 
μεν ίλεϊν, των δε άποδιδράΰκειν έπειγομένων, άμφω 
τούς τε φεύγοντας άμα καϊ τονς ές την δίωζιν 

«ο έγκειμενονς παρά τά άλλα των "Ρωμαίων Στρατεύ- 
ματα μιγάδην ίκεβδαι. δορύβον δε πολλού, ώς το 
εικός, άναύτάντος, άπαν δή το πλή&ος, περιφρο- ρ. 80 
νήΰαντες τήν πολιορκίαν και τήν όοον ονπω έλπι- 
ύ%εϊ6αν Ιΰεΰ&αι πόρ&ηβιν τον φρονρίον, και δή 

25 ξι) ν τοίς 6τρατηγοΐς άπιόντες ωχοντο, οντε διαγνώναι 
άναμείναντες ο τι ποτ ε έΰτι το γεγενημίνον ή οπό- 
ΰοι όντες αντοι είτα νφ 9 οΰων έλαύνονται, άλλ' 
βεΰαν οντω δρομαιοι καϊ διεταράττοντο , κα&άπερ 
πανικού δείματος έμπεΰόντος. οΐ δ\ Πέρΰαι κατά 

30 το μάλλον δαρρήύαντες πλέον έδίωκον. έπει καϊ οι 
έν τω φρονρίω, έδεώντο γάρ τά ποιούμενα, έκβάντες 
άθροον άνεμίγννντο τοις άλλοις, όμόοε τε το λοιπόν 



248 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 7. 8. 

. 152, 7-153, 13 Ν. 

*ΐα· επιΰπόμενοι λαμπροτεραν την φυγην των εναντίων 
™*™2Β είργάΰαντο. και ούον μεν ιππικόν των ' Ρωμαίων, 
Β ραδίως εκείνον ε%ω βελών άπεκομίοθηΰαν , ωκύτατα 
διαθέοντες ' του δε πεζού ομίλου πολλοί άπεχτείνοντο 
πιεζόμενοι τη γέφυρα του Καθαρού λεγομένου ποτά- 5 
μου, δι ης εδει πάντως πορεύεβθαι. ενταύθα γαρ 
δια την ΰτενότητα πολλοί άμα περαιούύθαι ούχ οιοί 
τε οντες ώθίζοντο αλλήλους χαϊ άντεώθουν. χαϊ οί 
μεν αυτών ες τα του ποταμού έζέπιπτον ρείθρα, οί 
δε άνελιττόμενοι ες τα όπίόω χαϊ ύπονοατούντες υπό ίο 
τάς τών πολεμίων έγίγνοντο χείρας, χαι ην απαν- 
ταχού χάχιύτα χαχίύτοις άναχεχραμενα. ί'ύως δε αν 
άπαντες εν τω τότε πανωλεθρία διεφθάρηβαν , εί 
μή Βούζης 6 βτρατηγός, βοώντων γ ε αυτών χαι 
όλοφυρομένων , ζυνεϊς το μέγεθος τού κινδύνου, ι» 
Ο έπιΰτρέψας αμα τή οικεία δυνάμει χαι αντιταγμένος 
τοις βαρβάροις άνεχοψεν ήρεμα την δίωζιν, εως 
εκείνοι την γεφυραν διαβάντες εν τω άαφαλεί μόλις 
εγένοντο, ηπερ χαϊ οί 'άλλοι άπαντες, εν μεν γαρ 
V. 58 τω προτέρω ύτρατοπέδω, ο δη άγχοΰ Άρχαιοπόλεως 20 
έπεποίηντο , ουδείς οΰτις αυτών έπανηχε. παραδρα- 
μόντες δε τούτο υπό τού δέους, χαι άπαντα οπόοα 
έπηγοντο εδώδιμά τε χαϊ άλλως άναγχαϊα χαϊ τίμια 
ίνταύθα χαταλελοιπότες χαι εν τοις ίνδοτερω χωρίοις 
άποβεαωβμένοι, ου μόνον εύχλεά χαϊ άγέρωχον, 25 
μάλλον μεν ούν χαι χερδαλεαν την νίχην τοις πολε- 
μίοις παρέοχοντο. 

8. Ούτοι γαρ ανδρών έρημα τά εκείνη πεδία 
Ό εύρόντες διελυύάν τε το χαράκωμα και άπαντα τά 
Ιντός ληιΰάμενοι οΰτω δη γεγηθότες επανήλθον ες 3ο 
τά οικεία χαϊ της προτέρας αύθις χώρας έκράχουν. 
καίτοι πώς ου λίαν άρίδηλον ως θείόν τι μήνιμα 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΤΜ III. 8. 249 

153, 13-154, 18 Ν. 

του άνούίου αίματος εκατι τα Ρωμαίων έΰφηλε πλή&η, 
ο'ί γε έβουλεύβαντό τε τα χείριοτα και οντες ον ******* 
μείον η πέντε μαχίμων ανδρών μυριάδες νπο τριΰχι- 
λίων Περβών άγεννώς οΰτω πεφεύγαϋι, πλείΰτους 

5 οβονς άποβεβληκότες ; πλην άλλ' αυτοί γε οί της 
μιαιφονίας έργάται ουκ ες μακράν την τελεωτάτην 
αν έπληξαν δίκην , ώς προϊόντες άφηγηύύμε&α. τότε 
δε χειμώνος έπιλαβομένον ανά τα πολίβματά τε καΐ Ρ. 81 
φρούρια άπας 6 6τρατός έύκεδάννντο , ηπερ εκάΰτω 

ίο διαχειμάζειν έτέτακτο. εν τούτω δε τα των Κόλχων 
πράγματα αμφίβολα γε ην ές τα μάλιΰτα καΐ τετα- 
ραγμένα. τοιγάρτοι και άπαντες οί έν τέλει διηπό- 
ρονν τίνες αν γένοιντο καΐ οποι τραπειεν. καΐ ου ν 
υπό τινα φάραγγα τον Κανκάΰον άγείραντες εν 

ΐό άπορρήτω το πλείΰτον τον έδνονς, ώς αν μη εκπνΰτα 
εϊη τοϊς'Ρωμαίοις τά μελετώμενα, βονλήν προντί- 
%εντο πότερον επι Πέρΰας μεταχωρητέον η μενετέα 
έτι παρά Ρωμαίοις. αντίκα δε πολλοί άπερρίπτοντο 
λόγοι, οι μεν έπι τάδε, οί δε ίπι πάτερα προκαλον- 

2ο μενοι. ην δε άκριτος η βοή καΐ ταραχώδης, μήτε 
τον λέγοντος όΰτις εϊη μήτε ο τι ποτΐ λέγοι δια- Β 
γιγνωΰκομένον ΰαφώς. τότε δή ονν οί δννατώτατοι 
ύιγήν μεν τοις πλή&εΰιν εχειν παρεκελενοντο, 
παριέναι δε τον βονλόμενον έν κόβμω και το πρα- 

25 κτέον διε%ιέναι όατις αν οϊός τε #. άνήρ δέ τις των 
λογιμωτάτων , Αίήτης όνομα, έδνΰφόρει μάλλον τι 
απάντων καϊ έχαλέπαινεν επι τω ζννενεχ&έντι, ων 
μεν καϊ άλλως μιΰορρώμαιος και τά' Περόών αεί 
προΰιέμενος , τότε δε καϊ πλέον τω ενπρούώπω της 

3ο αιτίας άποχρώμενος έζαίρειν έπειράτο πέρα τον 
προαήκοντος τό γεγενημένον' και ονδε βονλής 
έφαακεν δειν έπΙ τοις παρονΰιν, αλλ 9 εύ&ύς ές 



250 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚίΑΕϋΜ III. 8. 9. 

154, 19—156, 4 Ν. 

***τελεώτατον μηδιύμόν καταύτηναι. τών δε άλλων μη 
™&τΜ28χρή ναι λεγόντων ούτω δη τι έξαπίνης τον βίον ολον 
0 μεταόκευάβαΰ&αι, πρϊν δη ΰχολαίτερον όφίόι βον- 
λενομένοις το λώον άναφανείη, 6 δε άναατάς ξνν 
οργή καϊ προπηδήαας ές μέβους έδημηγόρει κα&άπερ 5 
έν δημοκρατικά) βουλευτηρίω. ην γαρ καϊ λέγειν 
δεινός πλέον η κατά βαρβάρους καϊ οίος τοις νοή- 
μαΰι ρητορενειν φνοεως δεξιότητι* καϊ τοίννν έλε%ε 
τοιάδε * 

9. "ΕΙ μεν έν λόγοις ημάς καϊ βουλαΐς ηδίχονν ίο 
'Ρωμαίοι, καλώς αν καϊ ημείς τοις όμοίοις αυτούς 
αμυνόμενοι διετελοΰμεν' νυν δε πώς άνεκτόν τους 
Τ> μεν ηδη τα πάντων δεινότατα δεδρακέναι, ημΐν δε 
τον του άντιδράΰαι καιρόν ες το μέλλειν καϊ βου- 
λεύεσαι διαρρυηναι; ου γαρ δη πάρεβτι λέγειν ώς ΐδ 
πολέμιοι μεν οΰπω τοις ^ργοις όντες πεφώρανται, 
είκαό&εϊεν δε αν μόνον μελετώϋι τούτο καϊ βουλο- 
μένοις , ούδε τεκμηρίων τινών έπιμνηοΟήναι δεήσει 
προς £λεγχον δήδεν έπιβονλης λαν&ανούοης. άλλα 
Γουβάξης μεν, 6 τηλικούτος ούτω πως ά&λίως ήφά- *> 
νιύται ώαπερ τις των πολλών και ημελημένων. οϊχεται 
δε φρούδον το παλαιόν τών Κόλχων αξίωμα και το 
λοιπόν ού τού άρχειν ετέρων άνδεκτέον ήμϊν, αλλ 1 
άγαπητόν εϊπερ έξη τών πρώην υπηκόων μη ΰφόδρα 
μειόνεκτεΐό&αι. πώς ούν ού λίαν παράλογου, εΐ περι *5 
Ρ. 82 τών οίς ταύτα κατείργααται κα&εδονμε&α διαύκο- 
V. 59 πούντες , πότερον αυτούς έχ& ιστούς η φίλους είναι 
κρίνου μεν; καίτοι γιγνώΰκειν χρεών ώς ουδε μέχρι 
τούτων αντοις το &ράαος εστηξει' άλλα και με&ιέν- 
των ημών το έπίχλημα οιδε ουκ άφέξονται χαΐ ηρε- 3ο 
μούντας άδεέστερον λυμανούντάι. είοϊ γαρ άμέλει 
δαρραλεώτεροι προς τους ύπείκοντας καϊ ύπερφρο- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕυΜ III. 9. 251 

156, 4—157, 10 Ν. 

νεϊν εΙ&ι6μένοι το ΰεραπεύον. ϋχουβι δε καϊ βαβιλέα*^*** 
πανουργοτατον και ταΐς μεταβολαΐς των αεί παρόν- »ι»ηΐ2$ 
των ήδόμενον' δ&ενδή καϊ τα της μιαιφονίας ά&ρόον 
διήνυσται, τον μεν έμβρι&ώς έγκελευβαμένου , των 
δ #£ προ&νμως νπηρετησάντων. καϊ πεπορ&ήμε&α 
μονονονχΐ προς αυτών ούτε αδικήματος άρζαντες β 
ούτε τίνος §χ&ους ξυμβάντος, άλλ' οποίας πρότερον 
εϊχοντο ξυνη&είας, της αυτής $χεαδαι δοκονντες, 
πεπραχαόιν ομως τα πάντων άνοΟιώτατα, ωαπερ 
ίο αν&ωρόν άναπληβ&ίντες ώμότψος καϊ μανίας και 
μίΰους καϊ πάντων ομού των τοιώνδε. άλλ' ου τά 
Περαών ή&η τοιάδε, πολλού γε καϊ δεϊ. φίλους τε 
γαρ ους αν έζ άρχής κτψαιντο βεβαιότατα ότέργειν 
πειρώνται καϊ την όργήν προς το άντίπαλον διατη- 
15 ροϋόιν ε"$τ αν άντίπαλον #. ήβουλόμην μεν ούν 
τχι Κολχικη πολιτεία την πάλαιαν δύναμιν προΟγε- 
νε'ΰ&αι, ως μηδαμώς αυτήν ξένης τινός και ίπηλυδος 
έπικουρίας προβδεΐβ&αι, άλλ 9 είναι τοις πάόιν £ς τε 
πολεμον και ες είρηνην αύταρκεβτάτην. έπεί 9% 
2ο εϊτε χρόνου διαφορά ειτε τύχης έναντιώμαύιν είτε ο 
καϊ άμφοτέροις ίκβιαα&έντες ές τούτο ηκομεν άβδε- 
νείας ώς ύφ' ετεροις τετάχ&αι, κράτιατον οΐμαι 
προαχωρείν τοις έμφρονεβτεροις καϊ την ευνοιαν 
προς το οίκεϊον και Ινβπονδον έν τω άτρέπτω παρε- 
25 χομένοις. ούτω δε καϊ περιεόόμε&α των ώς άληδώς 
πολεμίων, τω μήτε παντάπαόι το φ&άοαν άτιμώρη- 
τον καταλειφ&ψαι καϊ του μέλλοντος περι, οπως 
ίν τω άΰφαλεΐ κείαεται, τά δέοντα παρεΰκευάα&αι. 
το μεν γαρ υπουλον έκεΐνο τού τρόπου καϊ βωμο- 
»ο λόχον, δ προβαλλόμενοι μετά πραότητος δολεράς καϊ 
ομιλίας μεμηχανημενης τους πιστεύοντας άδικούόι, β 
περιττον ε"ΰται και άνόνητον, καϊ ούχ εξουβιν δπως 



252 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ III. 9. 10. 

157, 10—158, 15 Ν. 

\%$?ανχφ χρήΰονται καθ* ημών διά τό άμικτον της 

ηϊΆηί2Η δυβμενείας καϊ περιφανώς άποκεκριμένον. εί δ% 
καϊ πολεμείν πειραθείεν, άλλά προς Λάζους άμα καϊ 
Πε'ρΰας παραταττόμενοι , καΐ ταύτα ίν πολέμια γη, 
το γούν έντεύθεν ουκ αν ούδε την όρμήν ύποΰταΐεν, 5 
οϊ γε καΐ άρτίως παντϊ τω βτρατω μοίρα τινί των 
Μηδων έλαχίατη προσμίζαντες και προς φυγήν 
εύθύς αίβχίΰτην τραπέντες μέχρι και νύν μονονουχί 

Ρ. 83 πνευστιώΰιν υπό τον δρόμου, άπαΰι μεν ως ειπείν 
τοις άλλοις έλαττωθέντες ? μόνω δε τω τάχει τους ιο 
διώκοντας νενικηκότες. 

10. ί( Τούτου δ\ το μεν ίμφανες καΐ προχειρό- 
τατον αίτιον άνανδρίαν είποι τις αν και το μη τα 
προσήκοντα βεβουλεύβθαι. πρόβεΰτι γαρ αύτοις ώς 
άληθώς καθάπερ οίκεϊα και ζυγγενή και τά τοιαύτα 15 
ονείδη* πλην άλλα τοις έκ φύόεως μοχθηροΐς το 
αύθαίρετον άδίκημα προΰτεθεν έδιπλαβίαΰεν αύτοϊς 
τό άτύχημα, της τον κρείττονος προμηθείας δια το 
άγος εκπεπτωκόύι. τό γαρ νικάν ούχ οϋτω τοίς 
οπλοις οΰον τω εύαεβεϊ βεβαιοϋται , και ουκ αν ποτε 2ο 
μετειναι φήσαιμι της τού αγαθού Συμμαχίας πονη- 
ροις άνδράΰι καϊ μιαρωτάτοις. τούτοις ούν , εί'περ 
Β ευ φρονούμεν , ου προΰεκτεον, οίς οντε τά της 
γνώμης άριοτα Σύγκειται καϊ τό ΰώξειν άπαντα 
πεφυκός νεμεβα. ώς μεν ουν ή προΰχώρηΰις ήμΖν& 
εύκολος Ϊ6ται και προΟφορωτάτη και τω κρείττονι 
κεχαριΰμενη διά των πραγμάτων μάλλον η των λόγων 
δεδήλωται. ου μην ούδε άδικειν δόξοιμεν αν ούδε 
άπιβτοι καθεΰτάναι. πολλάκις γάρ ηδη και πρότερον 
υπό ' Ρωμαίων προπηλακισμένοι ίμμενειν καϊ ώς τοις 30 

V. 60 καθεβτηκόΰιν ηγούμεθα χρηναι , * φαυλότατον είναι 
κρίνοντες τό μεταβάλλεσαι ραδίως ίπί τιΰιν αίτίαις, 



Ό\§\\:\ζβό 6ν Οοο^Ιε 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΙΜ III. 10. 253 

158, 15—159, 20 Ν. 

εί χαϊ δεινόταται εΐεν , φορηταίς 8% ομως χαϊ οτ5 Λ ·£· 554 
παντάπα6ιν άννποίύτοις. το δε χαι μεγίΰτας β λάβας ω»ηΐ28 
χαΐ άνήχεότα πάΰχοντας ψέρειν δια παντός άταλαι- 
πώρως χαϊ προς μηδέν οτιονν αχ&εΰ&αι των άνοαίων Ο 

5 έργων χαϊ άτοπωτάτων ον ύωφρονονντων ανδρών 
είναι φημι, άλλα δειλών χαϊ ά&λίων χαι την περί 
τα χοινά ρα&νμίαν τω της άπραγμοβννης ονόματι 
βοφιζομενων. τούτον τον της μιαιφονίας πα&ονς 
ονχ άν, οΐμαι, παρ 1 ετέροις μειξόν τι γένοιτο οντ 

ίο αν γενόμενον περιοφ&είη. ονχονν ονδε ημΐν 
περιοπτεον , αΐβχννομένοις εΐ γε φανείημεν τον 
βαΰιλέως έπιλεληαμένοι χαϊ τονς άπεχτονότας νπο- 
δωπενοντες. εΐ γαρ οΐόν τε ην αντον ίν&άδε 
παρεϊναι, πάντως αν επεχάλει χαϊ χατεμέμφετο της 

15 ημετέρας ολιγωρίας , άνθ' ων ο[ άλιτηριοι οντοι Ό 
κατά την έχείνον γην Ηι ενδιαιτώνται χαι ον πολλώ 
πρότερον έζελήλανται. επεί δε οντ ε παρέύται το 
λοιπόν οντε φ&έγζεται, νμεϊς άναλογίβαο&ε τον 
άνδρα , χαϊ ώς εν μέβω τον ζνλλόγον παρε<$τώς 

20 οντω ταΐς Ιννοίαις νμών άνατνπονβ%ω , Ιπιδειχννς 
μεν την όφαγήν χαϊ το 6τή&ος χαϊ τον ανχένα, Ιχε- 
τενων δε το ομόφνλον ννν γονν τίβα<5%αι τονς 
πολεμίονς, είτα τις αν νμών άποδέξοιτο διαπο- 
ρονντων χαϊ όχοπονμένων εΐ δίχαιον προς τών 

25 Κόλχων οΐχτον τνχεϊν τον Γονβάζην ; ενλαβητέον 
γαρ ημΐν οπως μη το ονχ ευπρεπές δή&εν της Ρ. 84 
μεταβτάόεως δεδιότες με&ε%ομεν τον μιάσματος, 
χαταπροέμενοι χαι παρέντες το τιμωρεϊν τω τε&νη- 
χότι, χαϊ μάλλον έντεν&εν άπιΰτοι δόζομεν, ει γε 

30 τω βίω μόνον έχεινον την προς αντον οίχείωβιν 
άναμετρη6αντες %νναποβάλωμεν αντω χαι την μνή- 
μην, χαλώς μεν γαρ τών πραγμάτων χωρονντων 




254 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 10. 11. 

159, 20—161, 5 Ν. 

α ^^ 54 πολλή άνοια τά προεγνωσμένα μεταμαν&άνειν' έναν- 
ηί»ηί28τ^ δέ %ον φερομένων άζνμφορον, οΐμαι, τό μη 
ονχΐ δαττον άρμόξεσ&αι τω προσπίπτοντα τό γαρ 
βέβαιον έν τω ενλόγω κρίνεσαι χρή, καϊ τό έγκαρ- 
τερεΐν τοΐς παρούσιν ουκ έπαινετέον αεί, αλλ 9 ότε 5 
φρονήσει %νμπαραγίγνεται. Μα δε ξνμβαίνει ων 
Β μεν δει μεμνήσ&αι περιοράν , έχεσ&αι δε των ον 
προσηκόντων , ένταν%α τον μεταβάντος έφ' έτερα 6 
βεβηκώς επί τοΐς προτέροις μεμπτότερος. ταύτα δή 
ονν οί Πέρσαι πνν&ανόμενοι προς ημών καϊ ζννιέν- ίο 
τες στέρξονσιν ημάς είκότως καϊ νπερμαχούνται, 
χρηστοί τε όντες καϊ μεγαλόφρονες καϊ δεινοί τεκμαί- 
ρεσαι τάς γνώμας των πέλας, καϊ πρός γε χώραν 
όντως Ιπικαιροτάτην και δνναμιν άζιόχρεων , ην 
αντοϊ προ πολλών χρημάτων καϊ πόνων $%ειν τιμών- ΐ5 
ται, ές %νμμαχίαν αντεπάγγελτον προσλαμβάνοντες, 
μη τοίννν ετερόν τι παρά ταντα διανοείστε , άλλ' 
εν&νς έπιχειρεϊν τοϊς πράγμασι καϊ τό μελετη&εν 
άνακαλνπτειν' οντω γαρ αν ενκλειαν μεγίστην 
Ο άροίμεδα , όσιά τε δρώντες καϊ δίκαια καϊ προς τό 20 
ζννοΐΰον έζενρημένα" 

11. Τοιαύτα τον Αίήτον ε (πόντος αντίκα άπας 
6 όμιλος έπήρτο καϊ άνεβόα, καϊ αν&ημερόν ϊεντο 
μετανίστασ&αι , οντε τοΐς Πέρσαις προεγνωσμένον 
οντε οντω παρεσκενασμένοι ως διαλα&εΐν τνχόν η 25 
καϊ άμννασ&αι τονς 'Ρωμαίονς διακωλνοντας , άλλα 
μηδέν ότιούν τών έΰομένων διανοούμενοι, μήτε οποι 
αντοΐς έκβήσεται ή έπιχείρησις, άτάκτως ήπείγοντο. 
προσόν μεν τούτο και άλλως τοΐς πλή&εσιν, ήδεσ&αι 
τω νεωτερισμω καϊ ταΐς μεταβολαΐς τών πραγμάτων, 3ο 
οντοι δε καϊ μάλλον ήρε&ισμένοι ον μόνον οία δή 
βάρβαροι, άλλ' ότι τήν τε αίτίαν ενλογον είναι 



> 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 11. 255 

161, 5-102, 9 Ν. 

ήγουντο καί τούς λόγους έν μεγίότω ϋ·αύματι*££$* 
έποιοϋντο, ο δή και μάλλον αυτούς άνεκίνει κα}ηί*ηί28 
διεβόβει. οϋτω δε αυτών ταραττομένων , άνήρ τις ° 
Φαρτάζης όνομα, ων μεν ίν τοϊς μάλιστα παρά 

5 Κόλχοις, έ'μφρων δε χαΐ δημοτικός μάλα τους τρό- 
πους, έπέσχεν αυτούς της ορμής καί άνε'χοψεν, ν. 01 
ίκετεύσας μη πρότερον έπΐ την πρά%ιν χωρήσαι, 
πριν τι χαϊ αύτοΰ λέγοντος διαχούσαιεν. μόλις δε 
αυτών πεπεισμένων τη προς τον άνδρα αΐδοΐ χαϊ 

ίο χατά χώραν μεμενηχότων , παρελ&ών χαϊ αυτός ές Ρ. 85 
μέόον ϋλεζεν τοιάδε' ^Εικότα μέν, ώ άνδρες Κόλχοι, 
πεπόν&ατε, λόγων δεινότητι σφόδρα χεχομψευμένων 
τάς γνώμας έκταραχ&έντες. δυσμαχώτατον γάρ τι 
το χρήμα χαϊ οϊον απαντάς ανθρώπους έχπλήττειν. 

15 ούχ ήχιστα δε τούς οϋπω πρότερον ές πεΐραν αυτών 
χαταϋτάντας, ου μην παντάπασιν άνανταγώνιστον 
σώφρονι λογισμώ και της έχ τών πραγμάτων κρίσεως 
έχομένω. μη τοινυν άρεσκόντων υμάς τά είρημένα, 
λογιζομένους ως τω ά&ρόω μόνω χαϊ ά%υνή&ει 

2ο πεπίστευται, αλλ 9 ου τω πρέποντι χαϊ ώφελίμω. 
γιγνώόχετε δε μάλλον ώς εί χαι λίαν ύμϊν χεχα- 
ρισμένα δοχεΐ, αλλ 9 £νεστι κρείττονα τούτων έλέσ&αι' Β 
χαϊ το ραδίως άναπεια&ηναι τεχμηριον ύμϊν έναργες 
της απάτης γιγνέσ&ω. τω γάρ τά ψευδή ζυμβου- 

25 λεύοντι μείζονος τε κόσμου χαϊ ποιχιλίας ρημάτων 
προσδεΓ χάντεϋ%εν πολλώ τω δέλγοντι χρωμενος 
%άττον έφέλχεται τούς εύη&εστέρους. οΰτω δε χαϊ 
ν μ εις τον Αίήτου ΰοφίαματα προ&έντος έπαγωγά 
χαι παράλογα ούχ £στε όπως έφενακίσ&ητε' καίτοι 

3ο εί χαϊ μηδέν ϋτερον , αλλ 9 έκεΐνό γε καί λίαν έν 
προδήλω κείμενον εύροι τις αν ώς άλλης τινός ζητή- 
σεως αρχήν έμβάλλειν προήχ&η τών έφ 9 ά πάρεσμεν Ο 



256 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕυΜ III. 11. 

162, 9-163, 1δ Κ. 

^^άλλοτριωτάτην. χα&άπερ γάρ υμών απάντων ον 
ηΐ&ηί28$ Ην ά χα&εΰτάναι τα ζνμβεβηχότα φαΰχόντων χαι 
της άτοπον μιανφονίας ηχιΟτα χαταμεμφομένων χαΐ 
τοντο μόνον διασχοπονντων εϊπερ ώς άλη&ώς ημαρ- 
τηχαοιν οί τον Γονβάζην άπεχτονότες , παρήλ&εν 5 
χατηγορών έχείνων χαΐ πλείΰτονς οΰονς προφερό- 
μενος λόγους έπϊ τοις ηδη διεγνωΰμένοις. έγώ δε 
χαταράτονς μεν είναι φημι χαΐ χαχοδαΐμονας χαι 
οΐονς ηδιβτα %εαβαίμην αν όλέ&ρω τω πάντων 
χαλεπωτάτω διολλνμένονς, ον μόνον τονς πλήζαντας ίο 
Β χαΐ την ΰφαγήν ταΐς χερβϊν επενεγχόντας, άλλα χαϊ 
τονς όΰοι παρόν χωλνειν εφήχαν , προς δε γε χαι 
τονς ήβ&εντας χαι τονς μη λίαν νπεραλγηβαντας. 
πλην άλλ' ονχ, επειδή ταντα γιγνώύχω, ηδη πον 
χαι προβχωρεΐν τοϊς Πέρβαις \ννοίβει * ονδε τοντο 15 
λάβοι τις αν ώΰπερ επόμενον τω λόγω χαϊ ξννημ- 
μένον, ώς έχείνων παρανομηύάντων δεηαει χαϊ ημάς 
τα οίχεία νόμιμα χαταπροέύ&αι, ονδε ώς άπίατοις 
μεν αντοΐς άχ&εΰ&αι, παραπληοίαν δε χτήοαύδαι 
δόξαν. ννν γαρ ον το φ&άόαν χαϊ διηννύμένον χαι 2ο 
ονχέτι την τον μη γεγονέναι φνΟιν έπιδεχόμενον 
άναλογιξεό&αι χρή, ώς αν μη %νν τω δνμονμενω 
της ψνχής χαϊ χαλεπαίνοντι βονλενόμενοι λά&οιμεν 
εαντονς το χρϊνον έπι&ολονντες χαϊ την τον άμεί- 
νονος ενρεβιν προαφηρημένοι, άλλά τον μεν πά&ονς 25 
νφελείν, ές οΰον μη δοχεΐν ήμεληχέναι, πρόνοιαν 
δε των γονν λοιπών &έα&αι πραγμάτων, οπως 
Ρ. 86 άριστα χαδε6τη£ει. άνοήτων μεν γαρ άνδρών έπϊ 
τοίς παρωχημένοις χαχοϊς άγαναχτεϊν μέχρι παν- 
τός χαι άνιάβ&αι, σωφρόνων δε τάς άτάχτονςζο 
ροπάς γιγνώύχειν της τύχης, χαϊ ταϊς μεταβο- 
λαΐς μη ταράττεαδαι , μηδε των προτέρων έβτερη- 



ΑβΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚΙΙΜ III. 11. 12. 257 

163, 15-164, 20 Ν. 

μένους ζυνδιαφ&εΐραι καί τάς των μελλόντων &- α ^£ 31 
πίδας. οί»ηΐ88 

12. "'ΑΙΙ' ο μεν ξύμβουλος πάλαι τα Μήδων 
φρονών και με&ιστάν ημάς έπ έκείνους γλιχόμενος 

5 μορμολνττειν κα&άπερ τους παιδας πειράται , ώς δη 
τοϊς 'Ρωμαίοις ου των τετολμημένων άποχρηΰόντων, 
άλλα μειζόνων προσεσομένων' και ώς 6 βασιλεύς 
αντοις πανουργότατος καί τα της μιαιφονίας αυτός β 
έγκελευσάμενος εΐη, σπουδασ&εν έκ πλείστου καί 

ίο βεβουλευμένον' και ταύτα φάσκων ανυμνεί τους 
Πέρσας καί νπεράγαται , πεί&ειν ημάς έντεύ&εν 
οίόμενος ίκέτας εύ&ύς και αυτομόλους γενέα&αι των 
φνσει πολεμιωτάτων. προς τούτο γαρ άπασαν έχει 
την άναφοράν, ώδίνων εξ αρχής και μηχανώμενος 

ΐδ ώς αν αύτω τά μεμελετημένα προς έργον έκβαίη, και 
ξι) ι/ τω άνεζετάστω προτρέπων την της βουλής τά%ιν ν. ο 
ζυγχεϊ καί ταράττει καί προς τό άνόνητον μετα- 
βάλλει, ή μεν γαρ προτερεύειν έλαχεν άεί και 
ήγεΐσ&αΐ) βάσανον εμποιούσα τοίς οϋπω προδήλοις' 

2ο μόλις δε τού πρακτέου διαγνωσ&έντος , τότε δι) ο 
παρεϊναι χρεών το έδέλειν τυχεϊν και έφίεσ&αι των 
αίρε&έντων. ό δε τό πέρας αρχήν πεποίηται, έλό- 
μενος ήδη πριν τι σαφώς διασκοπήσαι. ποίον τοινυν 
τό έκ τής βουλής ώφέλιμον , εΐπερ της κρίσεως έν 

κ νστέρω παρή; νμεις δέ, ώ άνδρες Κόλχοι, μηδαμώς 
τάς γνώμας έτέρω τω κατειλημμένοι καϊ προς εν τι 
τέλος προδιωρισμένον όρώντες οϋτως επί τάς ζητή- 
σεις χωρείτε, πώς γαρ καί ενεστι τάς των πραγμά- 
των μεταβάσεις βιάξεσ&αι καί προς τό άρέσκον 

3ο μετασκευάζειν ; τουναντίον γαρ τούτοις επεσ&αι 
κοσμίως προσήκει καί τον λογισμόν έπ αυτά με- 
διέναι κα&αρόν καί αύτόνομον, ώστε κατά σχολήν ΐ> 

ΠΤ3Τ. ΟΚ. 5ΙΤΝ. XI. 17 



258 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΑΚϋΜ III. 12. 

164, ίΟ-166, 4 Ν. 

••ο-^τά προστυχόντα διενκρινήσαντα τον σννοίσοντος 
έφιχεσ&αι. οντω γαρ ημιν βονλενομενοις αντίκα 
φανεϊται ώς οντε έχ των 9 Ρωμαϊκών ταγμάτων οντε 
μην των στρατηγών απάντων, πολλώ δε γε μάλλον 
ούδε τον σφών βασιλέως τα της έπιβονλης έπΐ 5 
Γονβάζην %ννέστη. διατε&ρύληται γαρ ηδη παρ 9 
αντοΐς χαΐ άνωμολόγηται ώς 'Ρούστικος χαΐ Μαρ- 
τίνος , βασχηναντες αντώ της εντνχίας ές αντε- 
πάγγελτον ηλασαν χαχοδαιμονίαν , των άλλων ηγε- 
μόνων ονχ οπως ζνλλαβομένων, άλλα χαΐ περιφανώς ίο 
άνια&έντων. άδιχον ονν οΐμαι χαΐ πρός γε άξνμ- 
φορον ενός έ% απάντων ανδρός η χαΐ δνοϊν τνχόν 
ημαρτηχότοιν έ%νβρίσαι μεν ές τον ς κοινούς νόμονς, 
ονς στέργειν προνδέμε%α, πολιτείαν δε %ύμπασαν 

Ρ. 87 χαΐ δίαιταν %ννή&η χαΐ φίλην οντω πως ραδίως ι& 
αποΰχεναΰαΰ&αι , των την χωράν φρονρονντων 
χαΐ πολλούς όσους κινδύνων άναδεχομένων, ώς αν 
ημιν έν ενπα&εία βιοτεύειν προδότας δειχ&ήναι, 
χαΐ το δη πάντων άνοΰιώτερον , δόζαν όρ&ην πρός 
ενόέβειαν χαΐ την των ίερών άπορρητων σεμνότητα 2ο 
περιφρονησαι. πώς γαρ ού τοντο φανούμε&α δρών- 
τες, εί προΰχωρηΰαιμεν τοις τον κρείττονος έναν- 
τιωτάτοις; εί μεν γαρ διαχωλύσαιεν ημάς ταϊς αύταΐς 
αγιστείαις έμμένειν και μεταστησαιεν πρός την σφε- 
τέραν, τ ί τούτον πεισόμεδα χαλεπώτερον περιόντες^ 
τε χαϊ τε&νηχότες; τί δ\ χερδανονμεν άπασαν την 
Περσίδα, δώμεν γαρ οντω, προσλαμβάνοντες, τάς 
Β #£ ψνχάς έξημιωμένοι; εί δε γε καϊ με&εϊεν καΐ 
σνγχωρήσαιεν , αλλ 9 ού βεβαίαν ημϊν την εννοιαν 
εζονσιν, νπονλον δε μάλλον καϊ σφαλεράν, καί ω 
μόνη τή χρεία ξ,νμμετρονμένην. άμιχτον γαρ άεϊ 
τοις άν&ρώποις το ετερόγνωμον, και οντε δέους 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚίΑΚϋΜ III. 12. 13. 259 

166, 4-167, 10 Ν. 

προβπεόόντος ουτε τίνος εύεργεαίας ηγη6αμένης, Λ ^^ 
μόνιμος αύτοϊς έγγίγνεται πίβτις, πλην εΐ μη καΙ Ώΐαηί2 * 
ταϊς δόζαις όμοφρονοΐεν' τό τε ζυγγενες καϊ ίδιον 
και όμόφνλον, ει τούδε λειπόμενα τύχοιεν, ονόματι 
5 μόνω την οίκείωβιν ύποφαίνει , τοις δε ίργοις άλλο- 
τριοϋται. αντί ποίων τοίννν άγα&ών , ω άνδρες 
Κόλχοι, προς Πέρόας μεταβηόόμε&α , εϊ γε και ως 
εύονται δνΰμενεΐς καΐ μηδέν ημϊν πλέον Ιϋται τον Ο 
παρόντος η μόνον τό ραον βλάπτεό&αι προς αυτών, 

ίο οό ω τον έμφανονς τό διαλαν&άνον άφνλακτότερον ; 
άλλα γαρ, εί δοκεϊ, ζυγκεχωρήό&ω , μητε αδικον 
είναι τούγχείρημα μητε τον πρέποντος έότερημένον, 
καΐ ομολογείό&ω τα Περβών η&η βέβαια καϊ πιατά 
καΐ οία δια παντός έμμένειν ταϊς έόομέναις %νν&ή- 

ΐδ καις. εί γαρ και ταύτα δο&εϊεν, και μηδέν ημϊν 
των άλλων ίμποδών ϋΰται, άλλα τα της δννάμεως 
ονκ άρκέόει. πώς γαρ αν μεταχωρήααιμεν έφ' ετέ- 
ρονς, έφεβτηκότων ημϊν τών * Ρωμαίων , και οντω 
πολλών καϊ άνδρειοτάτων καϊ νπό κρατίΰτοις ΰτρα- Ό 

2ο τηγοϊς τεταγμένων; πώς δε καϊ οΐόν τε μη ονχι ποι- 
νάς νποΰχεϊν άνηκέατονς , τών μεν ονς έπαμννειν 
χρεών πόρρω πον κατά την 9 Ιβηρίαν Ετι μελλόντων 
καϊ άνειμένως πορενομένων, τών δε τίμωρηΰομένων V. 63 
την τε χώραν απαααν κατεχόντων καϊ ταϊς ημετέραις 

25 πολεύιν ένοικονντων ; 

13. " Καίτοι φηόΐν αντονς 6 γενναϊος οντοΰΐ μηδε 
την όρμην νποβτήύεβ&αι ημών, παραδείγματι χρω- 
μένος τοϊς ίναγχος ξνμβεβηκόβι. καϊ τίς άγνοήΰειεν 
αν ώς τάς τών πολέμων τροπάς ουκ έπι ρητοϊς 

3ο άνάγκη ζνμβαίνειν, ονδε τονς νυν ΰφαλέντας τυχόν 
τών ομοίων αεί μεταλαγχάνειν άποτευγμάτων ; του- Ρ. 88 
ναντίον γαρ ώς τα πολλά προς τους ήττη&έντας η 

17* 




167, 10—108, 17 Ν. 

& ^^νίκη μέτειβι χαΐ το δνύφορονν έκ&εραπενει. ον χρή 
ηί&Ώ^χοίννν ημάς, κα&άπερ είδιομένον αντοίς το λοιπόν 
έν άπάααις ταις ξνμπλοκαΐς έλαττονα&αι, πέρα τον 
μετρίον δαρρεΐν. εί μεν γάρ τοντω μόνω νενίκηνται, 
τω μη τά δέοντα βεβονλενβ&αι, προΟεκτέον μεν ήμιν 5 
τωδε μάλλον τω παραδείγματι καϊ προφνλακτέον 
τους εκ της άβονλίας κινδννονς. ον μην πρόδηλον 
εντεν&εν οίεό&αι δει το ραδίως αντών περιέβεόδαι. 
εικός γάρ τονς πρότερον άμαρτήΰαντας, καϊ δια της 
πείρας όποια φενκτέον πεπαιδενμένονς , καϊ αντό ίο 
Β δη το παροφ&εν άνακαλέόεό&αι τη περί των εφεξής 
έΰομένων έπιμελεία. εί δε το δεΐον αντοΐς χαλεπαίνει 
τής έπϊ τω κειμένω παρανομίας *αϊ ταύτη κεκάκων- 
ται, τί δει καϊ ημάς παρεϊναι καϊ ξννεπι λαμβάνειν, 
ώΰπερ ουκ έπαρκονντος έκείνον τά δίκαια δράβαι, 15 
άλλα τής έ% ημών ίπικονρίας προόδεομένον; ποία 
δε τις αν άόεβείας νπερβολή έτέροις λελείψεται, 
γε τόδε το άγα&όν άτιμάόαιμεν τη μεταβτάϋει , όπερ 
καϊ ήρεμονντων ημών νπερμαχει προΰηκόντως ; μη- 
δεις τούννν ήμΐν τον τε&νεώτα παραγέτω δή&εν τω *> 
λόγω λίαν άγεννώς όλοφνρόμενον καϊ ικετενοντα 
τονς όμοφνλονς οϊκτον τνχεΐν τω την ΰφαγήν έπι- 
δεικννναι. ταντα γάρ . μοχ&ηραΐς μεν ψνχαΐς και 
Ο άνάνδροις ΐαως άρμόβει, ον μην προΰαπτέον αντα 
βαύιλεΐ καϊ Ααξών καϊ Γονβάξη. εί γάρ έκεινος έν- 25 
ταν&α παρήν, πάντως άν , άτε δή θεοφιλής άνήρ 
γεγονώς καϊ φρενήρης, κατεμέμφετο μεν ημάς 
τοιάντα βονλενομένονς' έκέλενεν δε μη οντω κατα- 
πεπτωκέναι καϊ μαλ&ακίξεβ&αι καϊ δραπετενειν, 
κα&άπερ οίκέτας, αίρεϊϋ&αι, φρόνημα δε μάλλον 3ο 
Κολχικόν καϊ έλεν&ερον άναλαβόντας άντέχειν τής 
ξνμφοράς δαρραλέως καϊ προς μηδέν μεν αίσχρόν 



ΑΟΑΤΙΙΙΑΕ ΗΙδϊΟΚΙΑΚϋΜ III. 13. 14. 201 

168, 17-170, 4 Ν. 

καϊ άνάζιον των πατρίων ε%άγε6δαι τρόπων, εμμένειν*^®* 
δε τοις παρούσι και πεποιδέναι, ώς τον κρείττονος ΏίΆ * 12 * 
ηκιύτα το £&νος περιοψομένον. είτα πώς ον ύψόδρα 
παράλογον αντω μεν τω βιαίως άνηρημένω ταύτα Ό 

5 κατά το εικός έχειν δεδόχ&αι, ημάς δε τους την προς 
έκεϊνον εννοιαν ύκηπτομένονς τάναντία διανοεΐΰ&αι ; 
άλλα δέδοικα μή καΐ μόνου χάριν του διαλογίζεϋ&αι 
ταύτα καΐ διαύκοπεϊν μεγίύτας νφε%ομεν. δίκας. εί 
μεν γαρ επ άδήλοις έλπίβι και την έφ* έκάτερα 

ίο ροπην έπιδεχομέναις τα της άποατάβεως ημϊν εμε- 
λετάτο, ην μεν αν και τόδε δεινόν, έπι τηλικοντων 
πραγμάτων κινήΰει μόνης ήρτήβ&αι της τύχης, πλην 
άλλ' ίξήν ΐ6ως τοις ταύτα προηρημίνοις άδεεΰτερον 
γούν άναιοχνντήΰαι. εί δε πανταχόθεν προύπτον 

ΐ5 δείκννται το κακόν, πώς ον μιΰητέον αυτούς τοιαύ- Ρ. 89 
την Ιννοιαν έμβαλόντας; ως μεν ονν άφεκτεον ημϊν 
εκείνων και δη μετρίως ερρή&η. φημϊ δε δεϊν βαβι- 
λε ι τω* Ρωμαίων το ξνμβάνάναγγεϊλαι, ώς αν εν- 
δικώτατα μετέλ&η τούς τού μιάύματος αίτιωτάτονς, 

«ο και εί μεν ε&ελήοει, πεπαύΰ&αι το λοιπόν της προς 
'Ρωμαίονς διαφοράς καϊ ζννεργεΐν ανδις και £νθτρα- 
τεύεβδαι καϊ των προτέρων μετέχομεν ζννδιαιτη- 
μάτων' εί δε άπώΰοιτο την α\ίω$ιν , τότε δη βον- 
λεντεον ημϊν, είπερ ετέραν οδόν τραπηναι ζννοίοει. 

25 οντω γαρ ποιονντες οντε τον τε&νηκότος ίπιλελήοδαι 
δόξοιμεν αν οντε προπετεία μάλλον η γνώμη τά 
ημέτερα διατι&έναιΓ V. 64 

14. Είρημενων δε καϊ τούτων, παλινωδίαν το β 
λεγόμενον ηδον οί Κόλχοι καϊ μετεπεί&οντο. μάλιύτα 

3ο γαρ αύτονς είς τούτο ξννηλααε το δεδιέναι μήποτε 
αρα, εί μετααταϊεν, και την έπΐ τφ κρείττονι δόζαν 
άφαιρε&εΐεν. επειδή ονν η τού Φαρτάξον γνώμη 



262 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ III. 14. 

170, 4—171, 10 Ν. 

*ώι 5 ί 54 ^ ν ^ κα 5 «ντώβα οί αοίΰτοί καϊ εύπατρίδαι τον ί&νονς 
νίΜϊΜ'ΐονβτινιανώ βασιλει τά έπϊ Γουβάξη %υνενεχ%·έντα 
διήγγειλαν , απασάν τέ οί άνεκάλυψαν την άπάτην, 
ώς έχείνος μεν ούτε μηδίσας πώποτε οϋτε άλλο τι 
άχαρι κατά 'Ρωμαίων βουλευσάμενος ηλω, οί 9\ άμφΐ 5 
Μαρτΐνόν τε και 'Ρούστιχον, έπειδη αύτοΐς υπό 
§αστώνης δαμά σφαλλομένοις έπεχάλει τε τά εικότα 
Ο καϊ έχαλέπαινεν , οί δε ταύτην τε την συκοφαντίαν 
έμηχανησαντο καϊ τον ουδέν ημαρτηχότα διέφ&ειραν. 
έδεοντο δη ονν τη του κατοιχομίνον ψυχή τοντο δη ίο 
παρασχεΐν το χαριστηριον' έλεγον δε ουκ άλλο τι 
άρα η ώστε μη άτιμώρητον χαταλνχεϊν το αδίκημα, 
βασιλέα δε σφίσιν έπιστησαι ουκ ό&νεΐόν τίνα ονδϊ 
έπηλύτην, άλλα Τξμ&ην τον Γονβάξον νεώτερου 
άδελφόν έν Βυζαντίω χατ έχεϊνο τον καιρόν δια- 15 
τρίβοντα, ώς αν αύτοΐς πάλιν 6 πάτριος διαόώξοιτο 
νόμος και η άνέχα&εντον βασιλείου γένους άκραιφνης 
ομολογία, ό δε, όσια γαρ αύτω έδόκει καϊ δίκαια, 
ώς τάχιστα έπετέλει, καϊ ονν Ά&ανάΰιον , ενα των 
Ό πρώτα λαχόντων έν τη ζυγχλήτω βουλή , έστειλε 2ο 
διασκοπήσοντά τε το πραχ&εν ές το άκριβες και κατά 
τους ^Ρωμαίων νόμους χρινοΰντα. καϊ δη παραγενό- 
μένος 'Ρούστικον μεν εν&νς ές Άψαροϋντα έστειλε 
την πόλιν, καϊ τω έκείνη δεσμωτηρίω έγκα&είρξας 
έφρούρει ' Ιωάννη δε τω βασιλέα μεν φενακίβαντι, 25 
αύτουργω δε τον μιάσματος γεγενημένω, άπο- 
δράντι πως έν τφ τότε λα&ραιότατα και φυγή την 
σωτηρίαν καρπώσασδαι πειρωμένω , άλλ' έκείνω γε 
τω Ιωάννη έπϊ τοΐσδε πορενομένω υπαντιάζει οντω 
παρασχόν 6 Μετριανός, είς δέ γε ην ούτος τώι/30 
Ρ. 90 άμφΐ τά βασίλεια δορυφόρων , ους δη σχρίβωνας 
όνομάξονσιν' έσταλτο 81 αντόσε τούτου δη ενεχα, 



4 

ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΙΜ III. 14. 15. 263 

171, 10— 172 2 14 Ν. 

έφ' ω έ%νπηρετήύαβ&αί τ ε τω Ά&αναβίω χαι «ττα*^ 5 . 54 
αν. νπ' έχείνον χρι&είη, τόνδε ταύτα έπιτελέόαι' ηίΛηί2Ά 
ζνλλαβών δη ονν 6 Μετριανός τον Ίωάννην παρά 
τον διαιτητην άπεχόμιβεν. 6 δε χαΐ τούτον ές Άψα- 

δ ρούντα έζέπεμψεν, έν είρχτη τε χαΐ ποδοχάχη με- 
νούντα, εως 6 έν ποβίν άγων διαννβ&είη. 

15. "Αμα γαρ τφ ηρι άρζαμένω παρην 6 Ναχο-*·^^ 
ραγάν ές Μονχείριβιν , χαϊ αντίχα τα τε βτρατεν-™»·™^ 
ματα η&ροιζε χαϊ πλείότη ο6η χρώμενος προ&νμία 

ίο τά ές τον πόλεμον έζηρτνετο. τοιγάρτον χαϊ οί "Ρω- 
μαίοι άμφϊ την Νη6ον άγειρόμενοι παρεβχενάζοντο, 
χαϊ τά της χρίΰεως είχότως άνεχόπτετο. τί γαρ αν 
αντοϊς έν τω τότε προνργιαίτερον χατεφάνη της 
περι τον πόλεμον ενχοϋμίας ; ηδη δε χαϊ 6 Τζά&ης Β 

15 αμα Σωτηρίχω τω ΰτρατηγω έχ Βνξαντίον άφϊχτο, 
την τε πατρωαν άρχην χαϊ τά ταύτης παράσημα προς 
τού βασιλέως "Ρωμαίων, ηπερ έχ παλαιού νενόμιύται, 
δεδεγμένος. εΐοϊ δέ γε ταύτα Στέφανος χρνοούς 
λι&οχόλλητος χαϊ χιτωνιον ποδήρες νπόχρνΰον πέ- 

2ο διλά τε χοχχοβαφή χαϊ μίτρα ομοίως χρνοω τε χαι 
λί&οις πεποιχιλμένη. χλαμύδα δε άλονργη τοις βαοι- 
λεύύι των Λάζων ον &έμις άμπίΰχεύ&αΐ) λενχην δε 
μόνον ' ον μέντοι παντάπαόί γε χοινήν οντω χαϊ 
εί&ιβμένην , άμφϊ γάρ το μεβαίτατον έχείνη χρνβω 

25 νφάόματι εχατέρω&εν χαταλάμπεται. βαΰιλιχόν δε 
χαι το έμπερόνημα της χλαμνδος λί&οις τ ε έχχρεμέΰι ο 
χαι τη αλλη χαταΰχενή. έπιβάντα δη ονν τον 
Τξά&ην της νπηχόον χαϊ τχϊ βαβιλείω βτολτβ 
χεχοΰμημένον , αντίχα οι τε βτρατηγοι χαϊ απας 6 

3ο των "Ρωμαίων ΰτρατός δεζιονμενοί τε χαϊ τά είχότα 
γέραίροντες προηγούντο, έ\ωπλι6μένοι ώς ενπρε- 
πέύτατα , χαϊ έπι των ίππων οί πλείστοι όχονμενοι. 



-ν·. 

264 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΒϋΜ III. 15. 

172, 14-173, 20 Ν. 

*ϊα&ίί °^ Ααζοϊ ές τό χαΐρον μεταβαλόντες , και μόλις 
άποπανόάμενοι της ανίας, στοιχηδόν οΐ παρωμάρ- 
τονν, σάλπιγγες τε πανταχόθεν έπήχονν καΐ τά 
σημεία ές νψος έπήρτο. καΐ ήν η πομπή φαιδρά τε 

ν. 65 επιεικώς και γανροτάτη καΐ πλέον ή κατά την Ααξών 5 
βασιλείαν έζωγκωμένη. Τζά&ης μεν ονν ές την 
αρχήν καταστάς έταττεν έκαστα το λοιπόν καΐ διε- 
Ό κόσμει το όμόφνλον, ώς αντώ τε ην βονλομένω και 
6 πάτριος νπηγόρενεν τρόπος. Σωτήριχος δε ο 
ΰτρατηγός αντίκα εζχετο της πορείας, έφ' ηπερ καΐ ία 
έσταλτο. χρνσίον γαρ ίκ βασιλέως έκόμιζεν , έφ' ω 
τοις προσοίκοις βαρβάροις κατά τό ζνμμαχικόν δια- 
νέμοι, εί&ιΰμένον γε τον τ ο ίκ πλείστον και αν έτος 
γιγνόμενον. εΐποντο δε αντώ και των παίδων οι 
πρεσβύτεροι , Φιλάγριός τε καΐ 'Ρωμύλος , ώς αν ΐ5 
εν&νς άφ' εστίας μοχδεΐν έν δεοντι παιδεν%εϊεν, 
ΙπεΧ καΐ ες ήβης μετρον ηδη άμφω έληλν&έτην και 
ήστην οΐω διαπονεϊσ&αι. ό γαρ δή τρίτος αντών 
Ενστράτιος ίν Βνζαντίω έλέλειπτο , νέος γε ων έτι 

Ρ. 91 κομιδη καΐ άλλως τό σώμα ον ρωμαλέος, ώς δε ές 2ο 
την τών καλονμένων Μισιμιανών χώραν 6 Σωτή- 
ριος άφίκετο, οϊ,δή κατήκοοι μεν τον βασιλέως τών 
Κόλχων τνγχάνονσιν όντες κα&ά πον και οί Άψίλιοι, 
γλώτττι ί£ όμως χρώνται άποκεκριμένη και νόμοις 
ίτέροις' είσϊ δε τούτον δή τον Άψιλίων γένονς 25 
βορειότεροι καΐ τετραμμένοι ήρέμα ές ήλιον ανιόντα ' 
έπειδή ονν ές τούσδε παραγέγονεν, ίννοιά τις αντονς 
έσήλ&εν ώς άρα εν τι τών σφετέρων φρονρίων άμφ' 
αντά δή τά Ααζών όρια ίδρνμένον, ο δή Βονχλοον 
όνομάξονσιν, τοντο δε ογε βούλοιτο τοις Άλανοϊς 3ο 
καταπροέσ&αι, ως αν οι τών έδνών πρέσβεις τών 
άπωτέρω οίκούντων αντον άγειρόμενοι τον μισδόν 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 15. 16. 265 

173, 20-175, 3 Ν. 

αποφέροιντο , χαϊ μηχέτι ανάγκη τις εϋη τω τά χρή- 
μ ατ α παρεχομενω τας τον Κανχαβον περινούτεΐν™™ 20 
υπώρειας χαΐ αυτόν έπ' έχείνονς Ιέναι. Β 
16. Ταύτα δή οι Μι6ΐμιανόϊ εϊτε γνόντες είτε 

δ χαι νποτοπήΰαντες , βτέλλονβιν άνδρας δυο των 
παρά βφίβι λογίμων, Χάδον όνομα χαι Θνάνην. οΐ 
δε ενρόντες αυτόν άγχοϋ που έχείνον δή τον έρν- 
ματος ανλιξόμενον, χαι πλέον ές την δόχηΰιν 
έπιρρωΰ&έντες, '*άλλ' ον δίχαια δράόειν ημάς 1 έφα- 

ιο ΰαν "ώ στρατηγέ, διενοή&ης' χρή γάρ α ε μηδε άλλω 
τω επιέναι τά ημέτερα παραιρονμένω , μήτι γε χαϊ 
αντόν όντως έ&έλειν. εί δε ΰε ώς άλη&ώς μη ταντα 
άρέσχει, άγε οπως έν&ένδε ώς τάχιότα μεταβάς έν ο 
ετέρω άποδιατρίφεις χωρίω, χαι αε τά επιτήδεια 

πήχιΰτα έπιλείψονΰιν , άλλ' ήμεϊς άπαντα οίοομεν. 
ενταν&α γάρ 6οι ον μενετέα παντάπαβιν, ούδε 
άνεί,όμε&ά οου μέλλοντος ές τόδε χαι βχηπτομένουΓ 
οϋτω δε αυτών αυ&αδ ιξομέν ων , ούχ ανεχτά ήγηαά- 
μενος 6 Σωτήριχος, εί τοίς των Κόλχων χατηχόοις 

2ο έζείη χατά 'Ρωμαίων &ραύυνεβ&αι των ύφ' ους οι 
Κόλχοι τετάχαται, παραχελενεται τοις όπαδοϊς παίειν 
αντονς αίς έπεφέροντο βαχτηρίαις. οι δε χα&ιχοντο 
αντών αφειδώς, χαϊ ές τονπίύω ήμι&νήτας άπέ- 
πεμψαν. τοντον δε γεγενημένον, Σωτήριχος μεν 

25 ωετο μηδέν άντίπαλον έαεβ&αι, αλλ 9 ώαπερ άμέλει 
οίχέτας οικείους ήμαρτηχότας διαχειριΰάμενος , χαι 
ονδεν ότιονν ενλαβητέον αντώ, έμενέτε χατά χώραν, 
χαϊ είτα ννχτός έπιγενομένης έχάδενδε όφόδραάδεώς Ό 
χαι άφνλάχτως' ρντω δε οι τ ε παίδες χαι οι δορν- 

30 φόροι χαι όπόύον άλλο αντω &ητιχόν εΐπετο ή χαϊ 
δονλον έχμελέύτερον χαϊ οντοι άπαντες ή ώς έν 
πολεμίων χατεύχηνημένοι άνεπανοντο. έν τοντω δε 




266 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 16. 17. 

175, 3-176, 9 Ν. 

*ίαβ£ δ5 °^ Μιβιμιανοί, την νβριν ουκ ένεγκόντες, έπιφοι- 

ηΐΛηί29 τ£ 5^ι/ αντοίς καρτερώτατα έξωπλιΰμένοι, καϊ αντίκα 
επί το δωμάτων χωρήόαντες, ον δη 6 στρατηγός 
άνεκέκλιτο, κατακτείνονύι προτέρους τονς παρεν- 
ναΰτήρας των θεραπόντων, θορνβον δ έ, ω απ ε ρ 5 
εικός, καΐ πάταγου πολλού κινηθόντος, ξνναίαθησις 
μεν τον κακού αντω τε Σωτηρίχω και τοις άμφ' 
αντον άπαύιν έγίγνετο' καΐ τοίννν νπο δέονς ίκ 
των εννών άνεπάλλοντο , $%ι δε τω νπνω χαρηβα- 

Ρ. 92 ρονντες καΐ παρειμένοι άμννεσθαι αντοίς οντι μάλα ίο 
παρην. οΐ μεν γαρ ταίς ύιΰνραις τω πόδε περιελιττό- 
μενοι είργοντο της πορείας, οί δε καΐ ηδη έπι τά 
ξίφη όρμήσαντες και βχεδιάζειν πειρώμενοι τά πολέ- 
μια άλνοντες ηβαν οικτρότατα οϊα Ιν Οκότω και 
απορία, £ς τε τονς τοίχονς περιρρηγννμενοι καΐ οπη ΐ5 
έτνγχανον κείμενα τά οπλα έπιλεληΰμένοι' Ενιοι δε 

V. 66 αντών καϊ τω ηδη ξννειληφθαι άπειρηκότες , ονδεν 
οτι ίμηχανώντο , εβύων τε μόνον άλλος άλλοθι και 
ώλοφύροντο , ονκ Εχοντες ο τι καϊ δράσαιεν. οντω 
δε αντών καταπεπληγμένων , έπειΰπεαόντες οί βαρ- 2ο 
βαροι αντόν τε Σωτήριχον κατακτείνονΰι και τονς 
Β παϊδας καϊ προς γε ξνμπαντας τονς αλλονς , πλην 
ει μη τις Εκ τίνος τνχόν άλάμενος όρΰοθνρας η καϊ 
ετερω οποίω δη τρόπω λαθών διεβώθη. ταύτα δε 
δράοαντες οί άλιτήριοι εΰκυλευΰαν τονς κείμενους, 25 
τά τε άλλα οπό α α έπηγοντο κτήματα, και προς γ ε 
το βασιλέως άφελόμενοι χρνβίον, καθάπερ τινάς 
πολεμίονς ως άληθώς, άλλ' ονχΐ φίλονς τ ε και 
ηγεμόνας άπεκτονότες. 

17. Έπει δε αντοϊς τά της μιακρονίας άπείργα6το, 3ο 
καϊ το άνοιδαΐνον τέως της γνώμης καϊ όργιζόμενον 
τω άποπληαθήναι την έπιθνμίαν , νποχαλάν έδόκει 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΗϋΜ III. 17. 267 

176, 9—177, 15 Ν. 

χαΐ περιστέλλεσ&αι, τότε δη μόνον το πραχ&εν £ψ' 
αύτω διασχοπούντες άνελογίζοντο χαΐ ξυνίεσαν»*™** 
οποίος αύτοϊς άνέρριπτο χύβος, οτι τε ούχ ες μακράν 
ηξονόιν οΐ Ρωμαίοι τιμωρησείοντες , χαΐ ότι αυτούς 

δ ίχεϊνοι ονχ ύποστησονται. τοιγ άρτοι αναφανδόν άπο- 
στάντες, προσεχώρουν τοις Πέρσαις, χαΐ έπρεσβεύ- ο 
οντο, ύποδέχεσ&αί τε 6φάς αιτούμενοι χαΐ ώς δη 
χατηχόοις το λοιπόν έπαρηγειν. τούτων δε απάντων 
τοίς των ' Ρωμαίων στρατηγοϊς άπηγγελμενων , έχα~ 

ίο λέπαινον μεν οΐγε χαΐ έδυσφόρουν , τίσασ&αι δε 
παραντίχα τούς Μισιμιανούς ου μάλα ηδύναντο, 
πιεζόμενοι τή περί τον μείζονος ασχολία, ηδη γαρ 
6 Ναχοραγάν ε\ηχοντά πον χιλιάδας μαχίμων ανδρών 
επαγόμενος έπϊ την Νησον έφοίτα, Ίνα Μαρτΐνός τε 

15 χαι Ίουστΐνος ό Γερμανού χαι τα άμφ' αυτούς 
στρατεύματα έτύγχανον ζυνειλεγμενα' οί δε έχ των 
Οϋννων μισθοφόροι , των δη Σαβείρων ονομαζόμε- 
νων, παρήσαν γαρ τοις ( Ρωμαίοις οπλιτών άπόμοιρα Ό 
ον πολλά ίλάττουςτών δισχιλίων' ηγούντο δε αυτών 

2ο Βαλμάχ τε χαΐ Κούτιλζις χαΐ "Ιλιγερ , άνδρες των 
παρά σφίσιν όνομαστοτάτων , ούτοι δη ούν οί 
Σάβειροι άμφΐ την Άρχαιόπολιν χαι τα έχείνγ; πεδία, 
προστεταγμένον αύτοϊς υπό Μαρτίνου , έστρατοπε- 
δεύσαντο, ίφ' ω τούς πολεμίους, ένδενδε γαρ ημελ- 

25 λον διαβήσεσ&αι, ώς αν οϊοί τε ειεν πημαίνοντες 
χαλεπωτεραν αύτοϊς χαΐ σφαλερωτέραν ποιήσοιντο 
την πορείαν. ό δε Ναχοραγάν, έπειδη ές τούτο 
τετάχδαι τούς Σαβείρους έπεπυστο, άπολεζάμενος 
ίχ των Συστρατευόμενων Λιλιμνιτών άνδρας ίς 

8ο τρισχιλίονς, αύτίχα έπ' αυτούς έστειλε, παραχε- 
λευσάμενος, ην γαρ άλαζών χαϊ ύψηγόρος, άρδην 
απαντάς διαφ&ειραι , ώς αν μη οί ίόντι έπι τον Ρ. Οό 



263 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΑΙ III. 17. 18. Ί 

177, 15-178, 19 Ν. 

*ία·^ 5 κόλεμ,ον οπιβ&εν έκεϊνοι έφεδρεύονχες ύπολειφ&εΐεν ' 
ιιί»ιή29 0 £ #£ Αιλιμνϊχαι, μέγιύχον £&νος χών ένχός Τίγρηχος 
ποταμού χή Περΰίδι χώρα προΰοικού νχων , μαχιμώ- 
χαχοί χε είύιν εν χοΐς μάλιΰχα καϊ ού λίαν χοζόχαι 
καϊ έκηβόλοι, ώαπερ αμελεί οι πλεΐόχοι χών Μήδων. * 
Ιυύχούς χε γαρ έπιφέρονχαι καϊ ΰαρίύας καϊ ξίφος 
εκκρεμές από χον ώμου, μαχαιρίδα χέ χινα έλαχίΰχην 
χω λαιώ βραχίονι άναδούμενοι ασπίδας καν πέλχας 
προβέβληνχαι' φαίης χε αν αύχούς οϋχε πανχάπαόι 
φίλους ονχε μεν ονν όπλίχας καϊ αγχέμαχους, ίο 
πόρρω&έν χε γαρ ούχω χυχόν άκονχίζουϋι καϊ εκ 
Β χειρός αυ διαμάχονται, άγα&οϊ δε καϊ ζυρράζαι 
φαλάγγι πολέμια καϊ ώ&ιϋμώ χρώμενοι χάς πυκνω- 
θείς διαρρηγνύναι, Ις χε χό μεχαχάζαα&αι εύπεχεϊς 
καϊ άρμοοδήναι χω προϋπεΰόνχι. αύχοϊ δε καϊ ές 15 
χα προοάνχη γεώλοφα ραδίως άνα&έονχες προκαχα- 
λαμβάνουύι χα ύπερδέζια χών χωρίων, χρεπόμενοί 
χε ώκύχαχα διαφεύγουβι καϊ έπιόνχες εχέροις εμμε- 
λεβχατα ές χην δίωζιν εγκεινχαι, καϊ σχεδόν χι 
άπασαν Ιδέαν πολέμου μεχιόνχες καϊ έζηβκημένοι κ> 
μέγισχα οίνονχαι χους άνχιπάλους ' ως δε έπϊ πλει- 
<5χον ζυμπολεμεϊν τοις Περΰαις είώδασιν, ού μην 
ηναγκασμένοι , ωαπερ καχήκοοι. αύχόνομοί χε γάρ 
είσι καϊ έλεύ&εροι καϊ αγεΰ&αι υπό χου προς βίας 
ού πεφυκόχες. 23 
Ο 18. Τούχων δη ουν χών Λιλιμνιχών ό από- 
ν. 67 δαΰμός νυκχός επελθούσης καχα χών Σαβείρων 
έχώρουν , αμεινον είναι δοκούν £χι χα&εύδουσιν 
αύχοΐς έπισχήναι, οΰχω χε απανχας εύκολώχερον 
καχακχεϊναι' και, οΐμαι, ούκ αν διημαρχον χής έλ- ζο 
πίδος, εΐ μη χις αυτούς Εσφηλε χύχη. ίόνχες γαρ 
δήπου ές χόύχο, άνήρ χις αύχοΐς Κόλχος έν σκόχω 



ι 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ υΐδΤΟΗΙΑΚϋΜ III. 18. 269 

178, 19—180, ι Ν, 

και ερημιά ωδέ πως ζυνενεχθεν ύπαντιάξει' καί α ·°·· Γ ν* Γ> 

% % 9 4μ 9 % 9 .1 11 8 4* ~ 

τον αύμενεΰτατα ζυλλαβοντες αναγκάζουν της &2»ί*»υ» 
τους Σαβείρους ηγεϊοθαι πορείας. 6 δε προθυμό- 
τατα ύποβτάς το έπίταγμα, καϊ ηδη προπορευόμενος, 

5 επειδή νάπης τινάς λαΰίας έκύρηαεν , ύφιξάνει τε 
ήρεμα καΐ ύαοδύεται' οΰτω τε διαδράς τους επόμε- 
νους καΐ προτερήόας, ηκε δρομαΐος παρά τους Ό 
Ουννους' εύρων δε απαντάς ανειμένως ούτωαΐ 
άναπαυομένους καΐ ύπορρέγχοντας "ω δείλαιοι 9 εφη 

Ναυτικά μάλα άπολείβθε" \ τορόν τι ίμβοηαας κάϊ 
διαπρύΰιον. ούτω τε αυτούς μόλις άνακαλεΰάμενος 
ες έγρηγορβιν άγγέλλει τούς πολεμίους οΰον οϋπω 
παρεπόμενους, οί #£ ξύν θορυβώ διαναύτάντες και 
τα οπλα ' περιβαλόμενοι , έκτος του χαρακώματος 

ΐδ άπεχώρουν και ύπεκρύπτοντο διχη μεμεριΰμένοι ' 
κατέλιπον δε την τε εύοδον άφύλακτον και ούτω 
κατά χωράν ίΰτώτας τούς ίκ των ξύλων τε και 
έφεατρίδων έόκευαο μένους οικιακούς, οι δε Λιλι- 
μνΐται πλείότας μεν ούας ατραπούς τϊ\ απειρία των 

ίο τόπων άναμετρήοαντες, πλην αλλ 1 έτι ύπό το κνέφας 
ες το των Ουννων οτρατόπεδον άφιγμενοι έΰβάλλουαι Ρ. 94 
θαρραλέοι επί κακω τω όφετέρω, και εί'αω άπαντες 
γίγνονται. πάταγος δε ούκ ην ούδε βοή, ως αν μη 
εκείνοι ξυναίαθοιντο δήθεν και άφυπνιβθεΐεν , άλλ' 

25 ηρεμαΐοι τά δόρατα £ς τε τάς εύνάς και τάς καλύβας 
ηκόντιξον, ως τούς καθεύδοντας άναιρούντες. ηδη 
τε ωοντο απαν αύτοΐς ήνύοθαι το έργον, αλλά τότε 
οί Σάβειροι εκ της ένέδρας εκατέρωθεν ορμηθέντες 
έόπίπτουΰιν αύτοϊς έζαπιναίως και επιφέρονται, οί 

ζαδε άθρόον τω άπροαδοκητω καταπλαγέντες χαϊ ές 
τάναντία των έλπισθέντων περιηγμένοι διηπόρουν 
και έταράττοντο' ούτε γάρ φεύγειν αύτούς ραΰτα Β 



270 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 18. 19. 




180, 1—181, 6 Ν. 

«.0.656 ένην έν έλαχίστω χοορίω ζννειλημμένονς οντε μην 
ηίΛηΐ29^ το άχριβες τονς δνσμενεϊς διαγιγνώσχειν , οϊα έν 
ννχτομαχία χαι φόβω. τοιγάρτοι χνδην νπο των 
Σαβείρων έχτείνοντο, ονδ' οσον ές πεΐραν έλ&είν 
αμυνόμενοι ' χαι όχταχόσιοι μ}ν άνδρες ένδον έν τω 5 
στρατοπέδω διεφ&άρησαν, οί δε άλλοι μόλις νπεχβάν- 
τες ηλώντο σποράδην, ονχ επισταμένοι οποι χωρη- 
σαιεν' ηδη τε πόρρω που πεφενγέναι δοχονντες 
αν&ις ταντόν άνεχνχλονντο, χαΐ περιέπταιον τοις 
πολεμίοις. χαΐ ταντα μεν της ννχτός άπάσης έγίγνετο' ίο 
ηδη δε τον ορ&ρον χαραττομένον χαΐ ημέρας έπι- 
φανείσης, αντίχα των Άιλιμνιτων οί σωζόμενοι έπε- 
0 γίγνωσχον τάς πορείας, χαΐ ί&ν των Περσιχών £&εον 
στρατευμάτων, έγχειμένων σφίσι χαι ως των Σαβεί- 
ρων. Βάβας δε 6 στρατηγός , δς δη των ίν τη Κολ- ΐδ 
χίδι χωρα ίδρυμένων έχ πλείστον ^Ρωμαίων ηγεΐτο, 
άλλ' οντός γ ε ό Βάβας, έτνγχανε γαρ εν τω τότε 
χατά την Άρχαιόπολιν διαννχτερενσας , τω μεν 
%-ορνβω χαι τη βοη πάντοδεν περιεβομβεϊτο. εως 
δε σχότος ην χαι άδηλία των ποιούμενων, όδεκ 
αφασία εΐχετο πολλή χαϊ ένδον ηρέμει' ώς δε τον 
ηλίου έπανγάσαντος τάς άχρωρείας κατ είδε το άτρε- 
χες των τελονμ ένων , χαϊ τονς Λιλιμνίτας νπο των 
Σαβείρων έλαυνομένους , τότε δε χαϊ αυτός έχδρα- 
μών του άστεος άμα τω ζνμπαρόντι όμίλω ονχ ελά- 25 
χιστόν τι αυτών διεχρησατο μέρος, ώς μόλις έχ το- 
Ώ σοντων οϋπω χιλίονς τονς %νμπαντας παρά τον 
Ναχοραγάν άφιχέσ&αι. 

19. Ό δέ, έπειδή τησδε διήμαρτεν της πείρας, 
αύτίχα ψχετο έπΐ την Νήσον, χαϊ άγχοϋ πον των 8ο 
"Ρωμαίων στρατοπεδενσάμενος προνχαλεΐτο ές λόγονς 
άφιχέσ&αι οί τον Μαρτϊνον. χαι παραγενομένω "όν 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ III. 19. 271 

181, β- 182, 11 Ν. 

εφη ω οχραχηγέ, ές χούοΰχον άγχινοϋβχαχός γε*·ν·*&5 
ων χαϊ φρενήρης χαϊ των παρα Ρωμαίοις δυναχω- ηί * Ώί2() 
χαχων είχα ούχ έ&ελήβεις άποπαϋΰαι πόνου χε χαϊ 
όυΰμενείας άμφω χω βαόιλέε, αλλά με&ήχας αυτούς 

5 οϋχω δη έπϊπλεΐοχον χην αλλήλων έπιλν μαινόμενους, ν. 68 
εί δη ουν νυν γοϋν έΰχί ΰοι βουλομένω διαλλαγάς 
ποιήόαό&αι χαϊ %υν&ηχας, άγε όπως αύχός μεν ές 
Τραπεξούνχα χην πόλιν χην Πονχιχην άμα χω 
ΰχραχω μεχαβήαη , έν&άδε δε ημείς μενούμεν οί 

ίο Πέρΰαι' οϋχω χε χα χης έχεχειρίας ΰχολαίχερον δια- 
λεξόμε&α, πιόχοίς χρώμενοι αγγελιαφόρους, εί γαρ Ρ. 95 
μη εκών είναι απάγεις έν&ένδε χό στράτευμα , ζό&ι, 
ώ γενναίε, ώς προς ανάγκης άπελα&ήΰη. βεβαιόταχα 
γαρ εγώ χην νίχην έχω, χαϊ περιβέβλημαι ού χαλε- 

ΐδ πώχερον η χόδε χό χχημαΓ χαϊ άμα λέγων χόν 
δαχχύλων έπεδείχνυεν ον έπεφέρεχο. προς χανχα 
δε ύπολαβών "αλλ 9 ίμοιγε" 6 Μαρχΐνος " εύχχόν μεν 
η ειρήνη δοχεί χαϊ χιμιωχαχον , χαϊ ζυλλήψομαί 6οι 
προααγομένω χε αυχην χαϊ χα%ι6χώνχι % άμεινον δε, 

2ο οϊμαι, χαϋχα δράΰοιμεν αν, εϊ γε αύ μεν ώς χάχιόχα 
ές Ίβηρίαν μεχαχωρηβεις , έγώ δε έλευΰομαι ές 
Μουχείριΰιν, οϋχω χε χα έν ποόϊ διαϋκεψόμε&α. χής 
δε νίχης πέρι ΰοϊ μεν έζέΰχω μεγαλαυχεϊν χω λόγω 
χαϊ αύ&αδίζεΰ&αι χαϊ χών αγοραίων αυχην χαϊ αύ- 

π&αιρέχων ηγείο&αι χχημάχων' έγώ δε χαϊ χοΰχό Β 
φημι χή χοΰ χρείχχονος χαλανχεύε6&αι γνώμη , χαϊ 
ού παρά χους μέγα βρεν&υομένους ίέναι, αλλ 9 έφ' 
ους αν 6 πάνχων προαγωγός έπινεύΰτ { ." οϋχω δε 
χοΰ Μαρχίνου άνδρειόταχά χε χαϊ μάλα όΰίως άπο- 

3ο χριναμένου χαϊ χη χοΰ βαρβάρου νεμεόήαανχος 
αλαζονεία, ουδέν δε όχιούν προελ&όν είρηναϊον, 
διεχρί&ηΰαν απ 9 άλληλων. χαϊ ό μεν ές χό όχραχό- 



272 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ ΙΙΓ. 19. 20. 

162, 11-183, 16 Ν. 

^^πεδον έπανήκε, Μαρτϊνος δε ες την Νηβον. τω δε 
Ναχοραγάν μενετέα μεν αυτού ηκιϋτα έδόκει, ές δε 
τον Φάβιν την πόλιν Ιέναι διενοεΐτο, έκεΐύέ τε μάλλον 
έκκαλέααβδαι τους "Ρωμαίους, έπιμαχώτατον γάρ τό 
έκείνη ερυμα είναι έπέπυβτο, άτε δη ζυλοις άπαν 5 
6 έΰκεναβμένον , και τα έχόμενα πεδία ενομαλα τε και 
άγα&ά ένβτρατοπεδεύύασ&αι. ηδη δε η πόλις 6 
Φάβις άπαβιν, οΐμαι, διαδηλότατον ώς έκ τον ποτα- 
μού εϋληψε την έπωνυμίαν, πληύιαίτατα ύπορρέοντος 
καϊ άμψ' αυτήν ές τον Ευξεινον πόντον άπερευγο- ίο 
μένου. προς γάρ τω αίγιαλώ και ταϊς έκβολαις τό 
πόλιύμα ΐδρνται ' άφεβτηκε δί της Νήύον ?ξ μάλιστα 
παραοάγγαις έπΐ δνόμενον ηλιον. 

20. Εν&νς δη ονν 6 Ναχοραγάν πόρρω των 
νυκτών τάς ακάτους όπόαας εφ' αμαξών επήγετο, ΐδ 
ϋ ές τον ποταμόν έμβαλών καϊ ξυξεύξας , λανθάνει 
του ς "Ρωμαίους γέφνράν τέτινα έ% αυτομάτου πη%ά- 
μενος και άπαν τό πλή&ος ες τό αντιπέραν διαβι- 
βάύας' έβούλετο γάρ ές τά προς νότον άνεμον 
ίκέο&αι του άότεος , ο&εν δη αύτω ουδαμώς ημελλε *> 
τά ρεΐ&ρα του ποταμού κώλυμα έΰεΰ&αι τω περι- 
βάλω πελάξοντι' υπό γάρ τό άρκτώον κατ αρ ρ ει και 
παρατείνεται μέρος, και ο μεν άμφι το περίορ&ρον 
άρας έκ της ίίχ&ης είχετο της πορείας , καϊ την 
Νηΰον ώς άπωτάτω παραμειψάμενος ανά τά πρόσω 25 
έχώρει' μόλις δε περί πλή&ουοαν άγοράν οι'Ρωμαΐοι 
την διάβαβιν έγνωκότες διεταράχ&ησάν τε καϊ περί 
πλείστου έποιούντο προτερηΰαι ανά τό άστυ τους 

Ρ. 90 πολεμίους, τοιγάρτοι τάς τε τριήρεις καϊ 06οι τρια- 
κόντοροι παρώρμουν πληρώβαντες οξύτατα του ποτα- 3ο 
μού τω ρω κατεφέροντο. άλλα φ&άβας ό Ναχοραγάν 
άμφΐ τό μεΰαίτατον της τε Νήσου και του άστεος 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 20. 273 

1>3, 16—184, 22 Ν. 

έτύγχανεν ηδη ζνλοις τ ε καϊ λέμβοις το ενρος απαν^-ψ' 
της δίνης διαφραξαμενος το τε των ελεφάντων ΰτίφος ***** » 9 
οπιό&εν έπιΰτήΰας, ές οαον οϊόν τε ην αύτοϊς της 
βάβεως έφικνεϊύδαι. ο δε των "Ρωμαίων στόλος 

5 ταύτα πόρρω&εν Ιδόντες αντίκα πρύμναν έκρούοντο, 
πολλή τε χρώμενοι ίς τοϋμπαλιν τ% είρεσία χαλε- 
πώτατα προς το άντίπορόν τε καϊ ροώδες της φοράς 
άνταναγόμενοι άπεχωρηόαν. δύο δε ο α ως νανς κενάς 
των έμπλεόντων εϊλον οι Πέρβαι. οι γαρ δη άνδρες 

ίο ξυλλαμβάνεό&αι μέλλοντες τοις ΰδαϋι παραδούναι Β 
αφάς αυτούς εύτολμότατα κατε&άρρηΰαν , αντί τον 
μείζονος, οιμαι, καΐ προύπτου κινδύνου το ίλαττον 
δεινόν δηπου ελόμενοι, και μετεόχον μάλλον των εκ 
της τύχης άδηλων, τοιγάρτοι άφηλαντό τε κουφό- 

15 τατα καΐ υποβρύχιοι έπΐ πλεϊότον διανη%άμενοι μόλις 
ως τούς οικείους άπεκομίβ&ηόαν. τότε δη ονν οι V. 69 
'Ρωμαΐοι Βούξην μεν τον ατρατηγόν άνά την Νήαον 
κατέλιπον, άμα τω οίκείω ότρατεύματι έπιμελησό- 
μενόν τε των τηδε απάντων καΐ άλεξηβοντα ες ο τι 

2ο δεηβοί' οί δε άλλοι άπαντες κατά το έγκάροιον τον 
ποταμόν περαιωδέντες , και διά της χέρβου ετέραν 
τινά οδον πορευόμενοι , ως μη κατ αυτά τοις πολε- 
μίοις χωρήύαι, παραγίγνονται ές έκεΐνο δή το του 
Φάΰιδος έπώνυμον άότυ καϊ εϊύω των πυλών παρελ- Ο 

25 κόντες διεδάόαντο 6τοιχηδόν οί ότρατηγοϊ την 
φρουράν του περιβόλου, ου γάρ ωοντο αξιόμαχοι 
έ'σεβ&αι, εϊ γ ε ζυότάδην παρατάζαο&αι πειρα&εϊεν. 
πρώτος μεν ουν'ΐουΰτϊνος 6 Γερμανού καϊ 6 άμφ' 
αυτόν όμιλος ίν τω άκροτάτω μέρει τω προς 

3ο λατταν νεύοντι έτετάχατο' βραχύ δε τι άπωτέρω 
Μαρτϊνος είβτηκει 6 ΰτρατηγός και αί Μαρτίνου 
δυνάμεις ' άμφϊ δε το μεβαίτατον'Λγγίλας μεν έχων 

ΗΙ8Τ. ΟΒ. ΜΙΝ. II. 18 



274 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ III. 20. 21. 

184, 22-186, 6 Ν. 

α 'αβ£ 55 Μανρουβίονς πελταβτάς χαϊ λογχοφόρονς, Θεόδωρος 
υί»ηΐ29^^ Τζάνονς όπλίτας χαϊ Φιλομά&ιος Ίβαύρονς Οφεν- 
δονήτας και άχοντοβόλονς. όλίγω δε τούτων άπο- 
χεχριμένοι έφρούρονν Αογγιβάρδων από μοίρα χαϊ 
Ι> Έρονλων, Γίβρος δε ηγεϊτο αμφοτέρων, το δε λοιπόν δ 
άπαν τον τείχους χαϊ προς άπηλιώτην ανεμον άπο- 
ληγον τοις έωοις τάγμαβιν έπεφρόντιατο, νπο Βαλε- 
ριανω ότρατηγω τεταγμένοις. οντω μεν νπερ τον 
έρνματος η των Ρωμαίων οτρατιά έν κόϋμω παρίστατο. 

21. *Ην δε αντοΐς χαϊ χαράκωμα έμπροσθεν ίο 
χαρτερώτατα έξειργαβμένον, ώς άντέχειν εύ&νς προς 
τα ς έπιδρομάς χαϊ ον έν προβόλον μοίρα έγχεϊΰ&αι 
τω τείχει. έδεδίεΰαν γαρ είχότως έπ αύτω , άτε δη 
ζύλοις τε πεποιημένω χαϊ άλλως νπο χρόνον πολλα- 
χον διερρνηχότι. τω τοι αρα αντοίς χαϊ τάφρος 15 
μάλα ενρεΐα πέριξ ώρώρνχτο, νδατός τε ηδη μεότη 
χαϊ νπερχειλης έγεγόνει, ώς χαϊ τονς όχύλοπας, οΐ 
Ρ. 97 δη έτύγχανον ξννεχέβτατα έμπεπηγότες , διαλαν&ά- 
νειν χαϊ άποχεχρύφ&αι' της γαρ λίμνης, ην δη 
α μικράν δάλατταν όνομάζονβι, την ές τον Ενξεινον 20 
Πόντον έχροην φερομένην έντανδα μετοχετεύοαντες, 
ραδίως άπαντα έπληβαν. νηες δε φορτίδες μεγάλαι 
προς τή χυματωγί] της δαλάττης χαϊ ταϊς έχβολαΐς 
τον Φάΰιδος πληαιαίτατα τον αύτεος εφορμονβαι. 
μετεώρονς εϊχον τάς άχάτονς, χαι άμφ' αντά δήπον 2δ 
τα χαρχήόια των ίότών άνιμη&είΰας χαι βεβαιότατα 
αίωρονμένας, ώς πολλω άνέχειν τα μεγέ&η των 
πύργων χαι νπερφέρεβ&αι. ανω δε ΰτρατιώται 
ει6τηχεόαν χαι των ναντών όπόΰοι εν&αρσεΐς τε χαϊ 
πολεμιχώτεροι , τόξα τε φέροντες χαϊ Οφενδόνας, 30 
μηχανάς τε έχηβόλονς έν&έμενοι, προς το ένεργόν 
Β ηδη έΰχεναΰμένας. άλλα γάρ χαϊ ετεραι νηες δια 



>8^ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 21. 275 

1*6, 6-187, 12 Ν. 

του ποταμού άνηγμέναι επί θάτερον μέρος παρήύαν, *^£ 55 
ω δή Βαλεριανός έφειΰτήκει, ομοιότατα ταϊς άλλαις* ΐΆηϊ ™ 
έξηρτνμέναι, ώς αν εκατέρωθεν οΐ πολέμιοι έξ νπερ- 
δεξιών βαλλόμενοι άποκρούοιντο , πελαύείοντες τη 
5 πολιορκία, ώΰτε δε ταύτας δή τάς έν τω ποταμω 
νανς ηκιατα υπό τον πημαίνεόθαι, ΛαβραγέΖμς, 
'Άντης άνήρ, ταξίαρχος , καΐ Ονννός τις λοχαγός, 
Έλμίγγειρος όνομα, ούτοι δη, προΰτεταγμένον αντοίς 
υπό των Στρατηγών, έπακτρίδας τινάς άμφιπρνμνονς 

ίο δέκα πληρώβαντες έκ της αεί σφίΰιν επομένης δυνά- 
μεως, καΐ ώς ανωτέρω προελθόντες, έφρούρουν ξύν 
αγρυπνία καϊ περιε6κόπουν τάς διαβάΰεις έπιπ λέον- 
τες, νυν μεν έν μέΰω τω φείθρω, νυν δε έφ' εκα- Ο 
τέρας της όχθης, καϊ τοίνυν ένταύθα ξυνηνέχθη 

ΐδ τερπνόν τι λίαν καϊ έπίχαρι ως έν πολέμω και παρα- 
τάξει, έτι γαρ τούτων ανωτέρω αϊ 'Ρωμαϊκαι δύο 
τριακόντοροι, ας δή έμπροΰθεν έφην κενάς ανδρών 
υπό των Περβών άφηρήόθαι, αύται δή ουν αί τρια- 
κόντοροι, όπλίτας έχουΰαι Μήδους , έν τω ποταμω 

2ο έναυλοχούντο καλωδίοις της γης έξημμέναι. νυκτός 
δε έπιλαβομένης, οι μεν άνδρες έν αύταϊς έκάθευδον 
άπαντες* του δε ρου πολλού φερομένον, καϊ τα 
πείαματα διατείνοντος τη υπαγωγή των όλκάδων, 
άπορρήγννται τη μια 6 δεβμός έξαπιναίως' άφετον V. 70 

25 #£ αυτήν ή δίνη λαβούύα καϊ έλευθέραν, καϊ ούτε 
είρεΰίας άντιπραττούόης ούτε πηδαλίου ετέρωθι που ϋ 
ιθύνοντος, κατάγει πως αυτήν οξύτατα ές το πρόαω 
και παραδίδωΰι τοις άμφΐ Λαβραγέζαν 'Ρωμαίοις. οι 
δε έβιδόντες άΰμενοι εϊλον το θήραμα , καϊ έπετέρ- 

3ο πόντο τη ξυντυχία , ότι γ ε αύτοϊς ηδε η ναύς κενή 
πρότερου απελθούσα τότε δή ανδρών άνάπλεως 
έπανήκεν. · 

18* 



276 ΑΟΑΤΗίΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ III. 22. 

187, 13-188, 15 Ν. 

«·0·5δβ 22. Έν τούτω δε 6 Ναχοραγάν άπάύη ττ\ δυνά- 
ηί&ηΐ29μ Η άρας έκ του Στρατοπέδου τω άβτει έπέλαξεν, 
άκροβολίόαΰ&αί τε βονλόμενος καϊ άπόπειραν ποιη- 
6αύ%αι των 'Ρωμαίων , εί έπεζίαοι, ταύτη τε ααφέ- 
ΰτατα διαγνώναι όπως αύτω ές ετέραν τά ες τον δ 
πόλεμον παραακευαύτέα. τότε δη ονν οί Πέρβαι, 
έπειδη ές τόξου βολην άφίκοντο, αντίκα οϊγε, τούτο 
δη αύτοΐς το εΐ&ιΰμένον, &αμά έπετοζάζοντο ' πολλοί 
τε των 'Ρωμαίων τρω&έντες , οί μεν Βτι αμυνόμενοι 
Ρ. 98 άντεΐχον , ένιοι δε καϊ απόμαχοι έγίγνοντο. *Αγγίλας ίο 
#1 και Φιλομάδιος και των άμφ 9 αυτούς ταγμάτων 
άνδρες ές όίαχοΰίονς, καϊ ταΰτα προειρημένον άπάαη 
τή ΰτρατια υπό Μαρτίνου μένειν εκαβτον κατά 
χώραν, καϊ έκ του ασφαλούς άπομάχεΰ&αι, οί δε 
την καθ' αυτούς πύλην άναπετάααντες κατά των ΐδ 
πολεμίων έχω ρουν. Θεόδωρος δε 6 του Τζανικοΰ 
ομίλου ταξίαρχος έπεΐχε μεν τά πρώτα και ανέκοπτε 
την όρμήν, νεμεβών αύτοϊς της προπετείας. έπεϊ 
δε ουκ έπείδοντο , ύπήγετο και αυτός τοις πλείντοις 
ρ οΰτι εκών και ένεδίδου , εύ&ύς τε έφοίτα ξύν έκεί- 20 
νοις, ως μη άποδειλιάν νομια&είη, τούτου τ ε ένεκα 
μόνου τό ευπρεπές της ευβουλίας προΐΰχεο&αι' 
ηρεΰκε μεν γάρ αυτόν ουδαμώς τά ποιούμενα, μετέ- 
χειν δε όμως αύτών ηνείχετο ές ο τι αρα καϊ τελευ- 
τηβαιεν. καϊ μικρού γε άπαντες αύτού διεφ&άρησαν, *δ 
εί μη τις αυτούς ετέρα διέόωαε γνώμη έκ του κρείτ- 
τονος έπιοοωύ&εΐβα. οί γάρ Αιλιμνϊται ανά τον 
έκείντι χώρον εβτώτες καϊ ές φάλαγγα Συντεταγμένοι, 
έπειδη κατεΐδον την όλιγότητα των επερχομένων, 
ύπεδέχοντό γε αύτούς ήβυχη καϊ άνέμενον. ώς δε 30 
άγχοϋ ηδη παρήύαν, αύτίκα οιγε ηρέμα τά κέρα έπι- 
0 κολπώΰαντες περιβάλλονΰιν απαντάς καϊ ές ακριβή 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΙΠδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 22. 23. 277 

188, 10-190, 1 Ν. 

χύχλωβιν ίγχατεΐργον. οί δε Ρωμαίοι πάντο&εν *&2Ρ 
περιείλημμενοι , δράύαι μεν το λοιπόν ούδεν όζίοΰν»*** 1 ** 
τους πολεμίους διενοοϋντο' εύχτόν δε τι αύτοϊς 
έδόχει χαϊ απιΰτον, εί γε άμωΰγεπως διαδράβαιεν. 

5 χαϊ δη ίπΐ όφάς ελιχ&έντες χαι τα δόρατα προβεβλη- 
μένοι ίμπίπτουύιν ά&ρόον των πολεμίων τοις προς 
τω αατει εφεβτηχόσιν. οι δε έοιδόντες αυτούς πολλή 
τχι ρύμη φερομένους χαϊ οίον ταϊς ίλπίΰιν άπειρη- 
χότας, διέβτηΰαν εύ&ύς απ' αλλήλων χαϊ άπεχρί- 

ιο &ηΰαν, ούχ ένεγχόντες άνδρας δυοδανατοϋντας χαι 
οποι αύτοϊς το &ράΰος χωρήαει ού λογιζόμενους, 
οΰτω δε έχείνων εφε'ντων, έχδραμόντες οί'Ρωμαΐοι Τ> 
χατά το παρεϊχον αΰμενοι αυ&ις είσω του περιβόλου 
έγενοντο χαϊ την πύλην προβήραζαν. παρά τοβοϋτον 

15 μεν χινδύνου ΐχοντο ούχ ίπ αλλω τω άριατεύΰαντες 
η μόνω τω διαφυγειν χαϊ άποΰω&ηναι. 

23. Τοίς δε των Περσών άχδοφόροις ίχ πλεί- 
6του διαπονουμένοις Ις το την τάφρον χαταχωννύ- 
ναι, τότε δή απαΰα αύτοΐς άνεπέπληοτο χαϊ %υνήπτο 

20 άπανταχό%εν το άπερρωγός χαϊ μεμεριβμένον , ως 
χαϊ βάΰιμον είναι το χωρίον ατρατια τειχομαχούόη 
χαϊ τάς ελεπόλεις μηχανάς ού χαλεπός έν&ένδε 
προοάγεοδαι. μαχρός δε αύτοΐς η χατά την πολύ- 
χειρίαν έν τωδε τω £ργω χρόνος ίτρίβη. λί&ους γάρ 

25 χατά το μάλλον χαϊ χουν έμβαλόντες ού ραδίως προς 
τάς ζυγχλείβεις εζήρχουν, %ύλων ού μάλα παρόντων, Ρ. 99 
οτι μη όπόσα πόρρω&εν ίχ της νάπης χατατέμνοντες 
%ύν πόνω πολλω διεχόμιξον. οί γάρ 'ΡωμαΙοι ετύγ- 
χανον ήδη πρότερον απαντάς τους άμφΐ το αΰτυ 

80 αγρούς έμπρη6αντες χαι πρός γε τάς των οδοιπόρων 
χαταλύβεις χαϊ εί τι έτερον ίνδιαίτημα ώς πληύιαί- 
τατα ΐδρυτο. τούτο δε ίδραβαν, ως αν μη την 



■ 

278 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ ΙΠ. 23. 

190, 1—191, 5 Ν. 

*ΐαβΊί? ^ ν ^ Βν ^ £ υλην οι πολέμιοι πρόχειρον έχοντες ευκόλως 
ηΐ*ιή29 Τί $£ έπιτεχνησεις των έργων ποιοϊντο. έκείνης μεν 
V. 71 ονν της ημέρας ουδέν τι άξιαφήγητον άλλο έπράχδη, 
άλλά νυκτός έπιφοιτώσης 6 Ναχοραγάν άμα τοις 
πλη&εσιν ές το στρατόπεδον έπανήκεν. τ?} #£ ύστε- 5 
Β ραία 6 Μαρτΐνος τά τε των οικείων φρονήματα 
έπιρρώσαι βουλόμενος καΐ τούς έναντίους έχπλήξαι, 
η&ροισε μεν ές ταύτό άπασαν την των 'Ρωμαίων 
στρατιάν, ως δη τι των παρόντων πέρι διασκεψό- 
μενος' έσφοιτα δε ά&ρόον ές μέσον, οΰτω προς ίο 
αυτού μεμελετημένον, άνηρ τις των ου λίαν γνωρί- 
μων , κονιορτού τε άνάπλεως και οϊος έκ μακράς 
όδοιπορίας εΐκάζεσ&αι, ηκειν τε έλεγεν αντίκα έκ 
Βυζαντίου καΐ γράμμα του βασιλέως έπιφέρεΰ&αι. 
λαβών δε τούτο άΰμενέΰτατα δή&εν δ στρατηγός καΐ 15 
άνελίζας ουκ έν άπορρητω καΟ·' αυτόν άνελέγετο 
ούδε μόνοις τοις ομμασιν η^υχή δαών τω νω έσήγε 
Ο τά γεγραμμένα , αλλ* άνεβόα λαμπρά τη φωνή, ως 
άν άπαντες έπαΐοιεν. καΐ τω μεν βιβλιδίω έκείνω 
ίσως άλλο τι ένεγέγραπτο , ην δε όμως τά βοώμενα 20 
τάδε ' " έστάλκαμέν σοι καΐ έτέραν στρατιάν ου μείονα 
της προσούσης' καίτοι εί καΐ πολλω πλείους οι 
δυσμενείς τυγχάνοιεν όντες, άλλ' ουκ ές τοσούτον 
υμάς υπερβαλούνται τω πλή&ει όπόσον ύμεΐς τη 
ανδρεία, ώστε %υμβησεται την τε όλιγότητα και την 25 
άμετρίαν των Ισων μη άφεστηκέναι. ώς άν δε μηδε 
ταύτη έκεΐνοι μεγαλαυχοϊεν , δέχου και τούτον δη 
τον στρατόν, ώσπερ φιλοτιμίας μάλλον και έπιδεί- 
ξεως, αλλ 9 ού τού άναγκαίου χάριν απεσταλμένους, 
δαρρεΐν τοίνυν καΐ έργου έχεσ&αι %ύν προθυμία, 30 
ϋ ώς ημών ου δ εν ότιούν των δεόντων περιοψομένων." 
εύ&ύς δη ούν άνεπυν%άνετο όπη εΐη το στράτευμα. 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΑΚΙΙΜ III. 23. 24. 279 

191, 5-192, 11 Ν. 

ό ά£ "ου πόρρω" εϊπεν " άφεοτήχαοιν , η μόνον 
τέτταρΰι Λαζικοΐς παραβάγγαιςΓ καταλελοιπέναι ηίΛηί29 
γαρ αυτούς άμφϊ τον Νέοκνον ποταμόν έτι αύλι- 
ξομένονς. καΐ 6 Μαρτϊνος όργήν τινα τω προβώπω 

δ νποκρινόμενος , "άπίτωβαν αύ&ις" έφη "ως τάχιστα, 
χαΐ οίκαδε άναοτρεφόντων , ώς Ιγωγε ουκ αν ποτέ 
αύτοϊς έφείην έν&άδε γενέα&αι. δεινόν γαρ εί τώνδε 
των ανδρών των έχ πλείστου ημΐν ζυστρατευομένων, 
πολνν οΰον χρόνον διαπονηδέντων και πολλάκις 

ίο προς τους πολεμίους παραταγμένων, ηδη τε ου 
πόρρω ηχόντων έκποδών ποιησασ%αι το άντίπαλον 
χάί τελεωτάτην άναδήσασ&αι νίκην, οι δε ούτω Ρ.ΐοο 
κατόπιν τον αναγκαίου παρέχονται και μόνον ου χι 
άπογενσάμενοι των κίνδυνων εΐτα την όμοίαν άποί- 

ΐδ σονται δόζαν καΐ ές εκείνους άνενεχδείη το πέρας, 
χαι το δη πάντων άδικώτερον, τά γέρα έπ Ισης καρ- 
πώνονται τοΐσδε. αλλ* έκείνοις μεν αύτοϋ μενετέα 
ες οΰον ές την άποπορείαν παρασκευάσασ&αι , άπο- 
χρησουσι δε ημΐν ούτοι τό λειπόμενον του πολέμου 

2ο άριστα κατεργάσασ&αι' καΐ άμα ές τά πλή&η έπι- 
στραφείς' "η ουχί και ύμΐν ταύτα" έφη "δοκεΐ, ω 
άνδρες %υΰτρατιώται\ οΐ δ\ έπευφημησαν Ιύν βοή 
καΐ δίκαια είναι άνέκραγον τά τω στρατηγφ βεβου- 
λευμένα. καΐ οι μεν δαρραλεώτεροι έγεγένηντο και 

25 οίον ετέρων ου δεΐσδαι προσβοη&ησόντων. μάλιστα Β 
γαρ αυτούς ές έριν έκίνει και φιλοτιμίαν η των 
λαφύρων έλπίς καϊ οτι αυτοί ουκ ές μακράν άπαντα 
ωοντο κομιεΐσ&αι, ώσπερ ηδη τούς δυσμενείς άνε- 
λόντες, καϊ τούτο μόνον πεφροντισμένον αύτοϊς 

3ο οπως την λείαν διανεμούνται. 

24. Απέβη δε όμως καϊ δάτερον των Μαρτίνον 
διανοημάτων. 6 γάρ λόγος ούτος διά τού πλή&ους 



280 · ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕυΜ III. 24. 

792, 11-193, 16 Ν. 

*ΐα8«- 5 %ολίΐϊ&ή<ίας και πανταχού περιηγμένος καΙ παρ* 

ηΐ»ηί29 αύχούς άφΐκχαι χους Πέςβας , ώς αρα βχραχιά έχέρα 
'Ρωμαϊκή προς χω Νεόκνω ποχαμώ παραγέγονε καΙ 
ούον οϋπω χοΐς προχέροις άναμεμίξεχαι. άφαβία δη 
ούν απαρχές εϊχονχο, δεδιόχες εΐ μέλλοιεν χοβούχοις 5 
ηδη πόνοις χεχρυχωμένοι προς νέους άλλους καΙ 
Ο άκμητας παρατάττεβ&αι πολεμίους. 6 δε Ναχοραγάν 
ουδέν χι μελληβας καΙ ϊλην χινά μεχρίαν έκ χών 
Περβικών %6τειλε χαγμάχων ανά την άτραπόν έκεί- 
νην, καθ' ην ωετο διαβηβεβ&αι χους περί ων έτύγ- ίο 
χανε χή φήμγι έ\ηπατημένος. οΐ δε παραγενόμενοι 
απουδη χε και αγρυπνία ουκ έν δέονχι έχρώντο. 
καχαλαβονχες γαρ χα έπίκαιρα χών χωρίων νπε- 
κρύπχονχο αύχοϋ και άνέμενον χους ουδαμώς 
παρεΰομένους , γνώμην £χονχες άφυλάκτως αύτοΐς ΐ5 

V. 72 χώ άπροαδοκηχω τυχόν προϊοϋβιν έπιπεβεΐο&αι καϊ 
χό χάχος άνακόψαι της πορείας , εως οι έν χω αόχει 
έκπολιορκη&είεν. οϋχω μεν ουν δύναμις ου λίαν 
ΐ> έλαχίότη χών Περβών μάχην ηΰχόληχο , χού άλλου 
πλή&ους αφηρημένη, εύ&ύς δε 6 Ναχοραγάν έζήγε 20 
καϊ ως χόν ΰχραχόν, φ&άΰαι χην έπηλυβιν δή&εν 
βουλόμενος χών ουδαμώς παρεπομένων, και πολλώ 
ξύν φρονήμαχι καχά χών 'Ρωμαίων έχώρει, έπικομπά- 
ζων αναφανδόν καϊ έπομνύμενος η μην αν&ημερόν 
την πόλιν απαΰαν αύχοίς άνδράσιν έμπρήΰαι. έπε- 25 
λέληΰχό γάρ, ώς έοικεν, υπό αύ&αδείας 6 εμπληκχος 
ώς αρα έπΐ πόλεμον βει, πράγμα οΰχως άφανές χε 
καϊ άδηλοχαχον καϊ πολλάς έπιδεχόμενον έφ' εκάχερα 
ροπάς και μεταβάσεις , μάλιΰτά χε πάντων &είας 
τινός καϊ υπερχέρας ανάγκης άπηρχημένον, ο6ον ζο 

Ρ. ιοί καϊ ΰμικρόν ούδεν έν χαύχφ γίγνεχαι, αλλ 9 19νη 
χε άν&ρώπων μυρία και πόλεις ΰυχναι καϊ πολιχεία 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 24. 25. 281 

15)3, 16-194, 19 Ν. 

%ύμπασα ούτω παρασχόν ανακινείται και διαταράτ-*-^ 
χεται, καΐ τάς ύπερ των όλων έλπίδας σαλεύει. 6 ηί » ηι 
ά£ ες τοσούτον ίπήρτο αλαζονείας ώς καϊ τοΐς έργο- 
πόνοις καϊ νπ,ηρέταις, οΐ δη ανά την ύλην σκεδαν- 

δννμενοι τα δένδρα κατέτεμνον, τυχόν μεν ξυλείας 
ένεκα, τνχον δε καϊ έπισκευης των πολεμικών μηχα- 
νημάτων, τούτοις δη ουν άπασιν έκέλευεν , έπειδάν 
καπνόν άρ&έντα δεάσοιντο , τους δε γιγνώσκειν ώς 
πυρ ηδη τω των 'Ρωμαιων περιβόλω είη εμβεβλη- 

ιομένον, καϊ μεδείναι μεν τά έν χερσϊν έργα, δρο- 
μαίονς δε ώς αυτόν ηκειν καϊ ξυνεπιβάλλειν την 
φλόγα, ώς αν ραδίως άπαντα πυρπολημένη, καϊ 6 Β 
μεν τοιαύτα έφ' έαυτω βρεν&υόμενος εϊχετο της 
εφόδου. ΊουβτΖνον δε τον Γερμανού, ου γαρ ωετο 

ΐδ ίν τω τότε τον Ναχοραγάν παρέσεσδαι, ίννοιά τις 
&εό&εν, οΐμαι, έσήλ&ε πρός τινα νεών των παρά 
Χριστιανοϊς σεμνοτάτων , ου πόρρω της πόλεως 
άφεότηκότα, παραγενέσ&αι ώς τάχιστα και Ιπι- 
δειάσαι, και τοίνυν άπολε%άμενος έκ της Μαρτίνου 

2ο και της οικείας δυνάμεως ο τι καρτερόν τε καϊ μαχι- 
μώτατον καϊ πεντασχιλίους ίππότας άγείρας, άπαν- Ο 
τάς τε ώς ές πόλεμον άριστα ε\οπλίσας ,όδε %ύν 
Ικείνοις άπηλαυνε, των τε σημείων οι επομένων καϊ 
της άλλης στρατηγικής εύκοσμίας. ουτω δε ζυνε- 

25 νεχ&έν, ούτε οΐ Πέρΰαι κατείδον τούτους πορευομέ- 
νους, ου μεν ούν ούδε οΐ άμφϊ Ίουστΐνον έκείνους 
έπνφοιτώντας, άλλ' ετέρω&εν γάρ άφιγμένοι, άθροον 
τω περιβόλω προσέβαλλον, πλείονί τε η πρότερον 
τοζεία έχρώντο, ώς ουτω δη καϊ μάλλον τούς'Ρω- 

3ο μαίους έκπλη%οντες καϊ τάχιστα την πόλιν άρπα- 
αόμενοι. 

25. Τοιγάρτοι βέλη έφέρετο άμα συχνά, καϊ είτα Ό 



' 282 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ III. 25. 

1«6, 1-196, 6 Κ. 

»· ^55 ξχερα χαϊ άλλα έπι τούτοις απαντά τε τον μεταξύ 

ηίαηί29 άίρα ίπεχάλυπτον τη ζυνεχεία, ώαπερ άλλήλοις 
ξυμπεφυχότα. εϊχασεν αν τις το χρήμα νιφετω 
μεγάλω η χαλάξη πολλή ζύν βιαίω πν εν ματ ι χαταρ- 
ραγείση. άλλοι δε τάς τε μηχανάς έχίνουν χαϊ βέλη 5 
πυρφόρα ήχόντιξον, §ς τε τους χαλονμένονς σπα- 
λίωνας ύπεισδυόμενοι πελέχεσι κατά του τείχους 
επεφεροντο, ώς ζυλινόν τε ον χαϊ ταύτη ραδίως 
διατεμνόμενον. οί #£ τό δάπεδον διορνττειν έπει- 
ρώντο χαϊ της πρώτης βάσεως έφιχνείσ&αι, οΰτω τε ίο 
άνατρεπειν χαϊ διασπαράττειν το ζυμπεπηγός χαϊ 
ένηρμοσμένον. άλλα γαρ χαϊ οί 'Ρωμαίοι, £ς τε τους 
πύργους χαϊ τάς έπάλξεις εότώτες, άντειχον £ι)ι/ 
προθυμία χαϊ άπεμάχοντο , ώσπερ τη πείρα δειχνύ- 
ναι βουλόμενοι τό μη χρηναι αύτοϊς ετέραν δύναμιν 15 
προσγενέσδαι. η τε του ΜαρτΙνου απάτη ίν αύτώ 

Ρ. 102 δη τω £ργω διεφάνη ώς χρήσιμος τε ην χαι ένεργο- 
τάτη. άπαντες γαρ αφειδώς διεπονούντο , ούδενα 
οντινα τρόπον άμυντήριον με&ιέντες. δόρατα μεν 
γαρ πολλά έχ του μετεώρου άχοντιζόμενα τους πολε- «ο 
μίους έτίτρωσχεν , άτε δη πλή&ει γυμνω ίρυμάτων 
προσπίπτοντα χαϊ ούδε ένόν έτερω&ι φέρεσ&αι, 
λί&οι δε άμαζιαΐοι χατά των σπαλιώνων ίρρίπτοντο 
τά πλέγματα χαταγνύντες. μείον ες τ ε άλλοι διαβφεν- 
δονώμενοι τά χράνη των Μήδων χαϊ τάς άσπίδας 25 
χατέ&ραυον , πελάξειν τε αύτοις εν χρω τω τείχει 
ου μάλα έφίεΰαν, βιαιότερον ένοχλοΰντες. των δε 

V. 73 ταΐς άχάτοις, ηπερ μοι ηδη έρρή&η, εφεοτηχότων, 
οί μεν τόζοις χρώμενοι πλείστους έσίνοντο, άτε 
Β άνω&εν βάλλοντες , οί δε των μηχανών δαημο- 3ο 
νέστατα ηπτοντο, τά τε ύπόπτερα έχεΐνα τά χα\ ές 
τούτο έσχευασμένα δοράτια , πολλή ξύν άνάγχη 
< 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΠΙδΤΟβΙΑβϋΜ ΙΠ. 25. 26. 283 

196, 6—197, 11 Ν, 

έχτιναόΰόμενα έπι πλείστον έφέρετο, ως χαϊ πολλούς 
των βαρβάρων πόρρω&εν §τΐ έπερχομένους έχ του* 1 *™** 
αφανούς αύτοΐς ΐπποις διαπερονάΰ&αι χαϊ χατα- 
πίπτειν έ%απιναίως. βοή τε έπι μέγα έπηρτο χαϊ 
5 σάλπιγγες εχατέρω&εν πολεμιότήριόν τι μέλος έπή- 
δον. οί δε Πέρβαι χαΐ τοίς τυμπάνοις έβόμβουν χαΐ 
αφοδρότερον έπηλάλαξον έχπλήζεως ενεχα, ο τε των 
ίππων χρεμετιβμος χαΐ των ασπίδων 6 πάταγος χαΐ 
αί των δωράχων Συντρίψεις παμμιγη τίνα χαΐ άγριον 

ίο άνέπλεχον ήχον. εν τούτω δε Ίουστίνω τω Γερμα- 
νού έχ του νεώ έπανιόντι \υναίσ$ησις γίγνεται των Ο 
δρωμένων τή τε ταραχή χαϊ τω χτύπω. χαϊ αύτίχα 
τους άμψ αυτόν ίππότας ζυστρέψας χαϊ ές τάζιν 
τινά έν χόΰμω χαταΰτηόάμενος τά τε σημεία ές ϋψος 

ΐδ άρ&ήναι έχέλευε χαϊ απαντάς έχεσ&αι §ργου^ γιγνώ- 
αχοντας ως ούχ ά&εεί έτυχον τού άότεος έξεληλυ- 
Οότ££, άλλ* έφ* ω δεδίξασ&αι τους πολεμίους τω 
άπροσδοχήτω χαϊ άπελάσαι της πολιορκίας, ως δε 
βραχύ τι προελ&όντες χατείδον τους Πέρσας έγχει- 

20 μένους τω περιβόλω^ τότε δη ά&ρόον έμβοήσαντες 
έμβάλλουόι τω μέρει τω προς^ ττ} δαλάττχι πάρα- 
τεταμένω' έν%ένδε γαρ χαϊ έτύγχανον άφιγμένοι. 
χαϊ αύτίχα οί μεν χοντοϊς , οί δε όαρίόαις, οί δε χαϊ Ό 
ξίφεόι παίοντες, το παρεμπίπτον διέφ&ειρον, βίαιο- 

25 τέρας τε τάς έπελάσεις άνά τάς στίχας των έναντίων 
ποιούμενοι χαϊ ταΐς άσπίσιν έζω&ούντες παρερ- 
ρήγνυΰαν το %υνεχΙς χαϊ ζυντεταγμένον. 

26. Οί δε Πέρσαι τούτον έχεϊνον είναι τον 
στρατον ύποτοπήσαντες ον δη παρέσεσδαι ήχηχόεσαν, 

3ο χαϊ οτι διαλα&όντες τού ς ές τούτο άποχεχριμένους 
άφίχοντο, δορύβον χαϊ δέους ένεπίμπλαντο , χαϊ 
χύδην ές εαυτούς άνελιττόμενοι άπεχωρουν ήρέμα 



284 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚΧΙΜ III. 26. 

197, ϋ-198, Π Ν. 

*^· 5 ^ 5 ί§ τα όχίύω και ές ύχαγωγην έκινούντο. ταύτα 
ΒίΛη129 0£ χόρρω&εν οί Λιλιμνϊται ΰεασάαενοι , άμφΐ γαρ 
το μεβαίτατον τον τείχους έμάχοντο, ολίγους μεν 
Ρ. 103 αύτοϋ κατέλιχον, οΐ δε άλλοι έχώρουν έχι το χονού- 
μενον. *Αγγίλας δε καΐ Θεόδωρος οι των "Ρωμαίων 5 
ταξίαρχοι, ων δή καϊ χρότερον έχεμνήσ&ην, έχι- 
φραΰάμενοι την όλιγότητα των μεμενηκότων έχεξ- 
ίαΰιν άδρόον του άοτεος %ύν άχοχρώαΐ] δυνάμει' 
καϊ το μίν Χι αυτών διαφ&είρου0ιν , ενιοι δ\ άχο- 
δράντες ωχοντο ' τούτους τε οί 'ΡωμαΖοι διώκοντες ία 
ουκ άνίεβαν. οι δε άλλοι Λιλιμνϊται ταύτα ίδόντες, 
οΐχερ ηεβαν ως δη τοις Πέρΰαις χιεζομένοις έχαμυ- 
νούντες, έχιΰτρέφουΰιν αύτίκα έχΐ πάτερα, νχαν- 
τιάζειν βουλόμενοι τοις 'Ρωμαίοις, άμεινον είναι 
ηγούμενοι ε£ μάλλον τοις ομοφύλοις ές ο τι τάχιστα ΐδ 
έχαρήζαιεν, σχουδη τε άτάκτω και δρόμω πολλώ 
έφέροντο, ως φεύγουΰι μάλλον άχρεχώς η οτι έτί- 
Β ροις έχέρχονται είκασ&ψαι. &εον μεν γαρ ως δη 
τοίς οίκείοις χροσβοη&ησοντες , πλέον δε τι ύχηρχεν 
εν αντοϊς τού όργιζομίνου το ταραττόμενον. ή δε *ο 
των Περσών στρατιά, όχόση δη ως χλησιαίτατα 
χαρετάττετο, Ιδόντες τους Λιλιμνίτας ούτω δη τι 
%ύν ταραχή καϊ άκοόμία φοιτώντας, έτερον τε ούδεν 
η οτι άχοδιδράσκονσι διανοη&έντες , καϊ λογιζόμενοι 
ως ουκ αν χοτε έκείνοι ές τούτο αίσχους άφίκοντο, 25 
μη μεγάλου τινός καϊ άνυχοίστου χεριεστηκότος 
κινδύνου, τότε δη και αυτοί τραχέντες άγεννώς 
έσκεδάννυτο. η δε μελετωμενη τέως φυγή καϊ ύχο- 
λαν&άνουσα τότε δη αύτοΐς ές τούμφανες άνερράγη. 
άλλα γαρ καϊ οί Λιλιμνϊται ταύτα χερί τών Περσών 3ο 
οίη&έντες ζυνείχοντό γε αύτοις και ξυνε£έ&εον, 
Ο άχατησαντές τε άμα και έζηχατημένοι. τούτων δϊ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΓΜ III. 26. 27. 285 

198, 16—199, 22 Ν. 

γιγνομένων, πλεΐύτοι οοΌι χών "Ρωμαίων του περι-*^ 5 /* 
βόλου διεχβάντες λαμπροτέραν τοις πολεμίοις είρ-^^' 0 
γάόαντο την άναχώρηόιν, έπιΰπόμενοί τε αύτοΐς 
χαϊ το αεί λειπόμενον άναιρούνχες. άλλοι δ\ αλλο- 
5 &εν έπεζιόντες προς το άντέχον Ετι χαϊ ξυνεΰτηχός V. 74 



Γ 




• 





ων 



ούτω δη τι περιφανώς έχεχμήχει και διελέλυτο. οί 
δ% έπι τω ετέρω Συντεταγμένοι χαρτερώτατα άπεμά- 
χοντο. οΐ τ ε γαρ έλέφαντες αντ έρύματος πρόβε- 
ιο βλημένοι χαΐ έπειΰπηδώντες διετάραττον αύτίχα 
τον %υναΰπΐ6μόν των * Ρωμαίων εΐ που \υ$ταίη ' οΐ 
τε ύπερ τούτων όχούμενοι το%όται λίαν έαίνοντο Ό 
τους έπιόντας , οϊα ες ΰψος ηρμένοι χαι τω ύπερα- 
νέχειν εύόχοπώτατα βάλλοντες, αΐ τε των ιππέων 
ΐδ Ιλαι διεχτρέχουύαι ραδίως προοέβαλλον χαϊ ηνώχλουν 
άνδράσι πεξοίς χαι έμβρι&έατερον ώπλιΰμένοις , ηδη 
τε οί ταύτη 'Ρωμαΐοι ές φυγην έχχλίναντες απη- 
λαύνοντο. 

27. *Ανηρ δέ τις έν αύτοϊς των Μαρτίνου δόρυ- 
2ο φόρων, "Ογναρις όνομα, έν ατενωτάτω χωρίω ζυνεί- 
λημμένος, ως μηδε το άποδιδράΰχειν αύτω έλεύ&ερον 
είναι χαϊ έφειμένον, αύτίχα ογε άπειρηχώς τοις 
ζυνενεχ&εΐοι χαϊ ωβπερ της τύχης άποπειρώμενος 
έπιόντα οί δεινώς τον δραΰύτερον των έλεφάντων 
25 πλήττει βιαίως ανά την όφρϋν τω δόρατι χαϊ έμπή- Ρ. 104 
γνυΰι την αίχμην , ως απαν το λοιπόν άπχιωρήο&αι. 
ο #£ προς τε την πληγην δυβαναΰχετών χάί πρός γ ε 
του δορατίου άμφϊ τον όφ&αλμόν χραδαινομένου 
έχταραττόμενος , ύπεξήγετο άδρόον ές τουμπαλιν 
80 άναΰχιρτών χαϊ περιδονου μένος, την τε προνομαίαν 
νυν μεν ωοπερ ύόπληγγα περιτινάσαων έπληττε 
πολλούς των Περόών χαϊ έζηχόντιξε, νυν δε ές 



286 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 27. 

200, 1—201, 6 Ν. 

Λ ^Χ>όμηχ 0 ς εκτείνων τραχνν τινα και άγριον ηχον άφίει. 

ή·**** αντίκα δε τονς νπερ&εν εατώτας άποβειβάμενος 
κατέβαλε καϊ έμπατήόας διέφ&ειρεν. έπειτα δϊ καϊ 
άπαντα τον Περβικόν ομιλον άνεοάβει, τονς τε ίππους 
αναχαιτίζων οϊς αν έμπελάύειε καϊ τοίς όδούΰι τό 5 
Β έπιψαύον διατεμνόμενος καϊ άναχαράττον. καϊ ην 
άπαντα όλοφνρμού άνάπλεα και δορυβων. οι μεν 
γαρ ίπποι τη χαλεπότητι τον δηρίον έπτοημενοι ον 
μάλα τοϊς φντήρΰιν έπεί&οντο, άλλα τάς έμπροα&ίονς 
μετεωρίζοντες όπλάς έζεκνλιον τονς έλατήρας, οντω ίο 
τε άτακτα δια τον πλή&ονς έζήλλοντο, χνεν6τιώντες 
&αμά και φριματτόμενοι. των δε ανδρών ες εαντονς 
άναχωρονντων, απάντων τε ω%Όνντων αλλήλους καϊ 
παραγκωνισμένων, καϊ έκάΰτον προτερηΰαι τον 
πέλας έπειγομένον , πλείΰτοι ούοι έκτείνοντο υπό 15 
6φών, τοΐς των φιλτάτων τε καϊ ομοφύλων ξίφεαι 
περιπταίοντες. οντω δε της ταραχής έπϊ μέγα ίονόης, 
Ο οί 'Ρωμαΐοι, οπόΰοι τ ε ηδη έτύγχανον νπεκβάντες 
τον περιβόλον καϊ εί πού τι αντών ένδον έλέλειπτο, 
τότε δ ή άπαντες ές μίαν τινά φάλαγγα ξνΰπειρα- » 
&έντες, καϊ τό μέτωπον ως καρτερωτατα ταίς άαπίβι 
φραζάμενοι, έμπίπτοναι ζνγκεχνμένοις έτι τοϊς πολε- 
μίοις. οί δε τω ηδη προπεπονηκέναι την προαβολην 
ονκ ένεγκόντες ωκύτατα έφνγον, ονδε τούτο δρών- 
τες έν τάξει, ονδε ώατε καϊ άμννεβ&αι τονς έπιόντας, 23 
αλλ* έΰκεδάνννντο άλλος άλλο&ι ώς πη εκάατω 
προνχώρει. 6 δε Ναχοραγάν αλλά γάρ και αντός 
τω παραλόγω των γιγνομένων καταπεπ^ηγ μένος ές 
τα όπίαω δρομαίος άπήλαννε, σημαίνων άπαβι τη 
μάατιγι καϊ έγκελενόμενος ως τάχιΰτα φενγειν, τούτο 2» 
Ό δη τό προς έχείνων ηδη πραττόμενον. όντως άρα 
αντω τά της νψηγορίας ές τονναντίον άπέβη. οί δε 



ΑΟΑΤΙΙΙΑΕ ΠΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ III. 27. 28. 287 

201, 1-202, 14 Ν. 

'Ρωμαϊοι ον πρότερον άνηκαν διώκοντες τονς βαρβά- α ^;£ 5 _ 5 
ρους και άναιρονντες- πρίν γε δη 6 Μαρτίνος, άπο- 
χρηναι ηγούμενος, άνεκαλεϊτό τε αντονς υπό τή 
όάλπιγγι καϊ τον &νμόν έζημέρον. οντω δε οι 
5 Πέρΰαι μόλις εις το οίκειον ότρατόπεδον άπεΰώ- 
&ηθαν, ον μείον η δέκα χιλιάδας μαχίμων άνδρών 
εν τάδε τω Εργω άποβεβληκότες. 

28. Οι δε'Ρωμαΐοι έκ της διώξεως έπανελ&όντες 
τους τε όπαλίωνας ένέπρηβαν και όπόαα άλλα Περ- 

ιο Οιχά μηχανήματα άμφΐ το τείχος έλέλειπτο. έντεν&εν 
δε φλογός μεγάλης άρ&είΰης, οΐ την νλην κατα- Ρ. 105 
τέμνοντες νπηρέται των Περοών και αχθοφόροι, 
ίδόντες πόρρω&εν καπνόν ίς ϋψος αν έρποντα καΐ 
ίπΐ πολύ τον αέρος άνελιττόμενον , αντίκα οί δεί- 

13 λαιοι έπι τό άατν έχώρονν, οΙη&έντες\ ως πον τω 
Ναχοραγάν πρότερον έκεκόμπαατο, τον περίβολον 
πνρπολεΐα&αι. τοιγά ρτοι ξι) ν πολλά τω δρόμω έφέ- 
ροντο, δεδιότες, οΐμαι, μη όφάς παραδράμοι 6 τον 
έργον καιρός καΐ άπαντα τεφρω&είη, πρίν δη αντονς V. 75 

20 άφικέβ&αι. άμιλλά τε ην αντοϊς νπερ τον τάχονς, 
ονκ έπιΰταμένοις ως τω νικώντι ξνμβήαεται πρώτω 
τε&νάναι. άπαντες γαρ άμοιβαδόν νπό των "Ρωμαίων 
άλιβκόμενοι κατεκτείνοντο, ωύπερ τονδέ γ ε ένεκα Β 
μόνον παραγιγνόμενοι. άπολωλαΰι τοιγαρονν ον 

2δ πολλω έλάττονς των διόχιλίων. τοΰοντοις άνδράΰιν 
έργοπόνοις και τά πολέμια ηκΐ6τα μεμελετηκόΰιν ίς 
τε παράτα%ιν ονπώποτε άφιγμένοις αντομάτον τινός 
καϊ παραλόγον όλέ&ρον 6 Ναχοραγάν αίτιώτατος 
γέγονεν, ανόητα παρακελενοάμενος. όντως άρα ή 

30 αλαζονεία ον μόνον αντονς αίνεται τους χεχτημένονς, 
αλλά γάρ και ονς αν εκείνοις νπηρετεϊν ξνμβαίη 
καϊ πεί&εο&αι. τοντων δε ώδε ξννενεχ&έντων , οι 



288 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ III. 28. 

202, 14τ-203, 19 Ν. 

* ν^ί> μεν ' Ρωμαίοι ευέλπιδες ύπηρχον ές τά μάλιστα, ώς 
ηΐ»ηί29 κα } αύ&ις ραδίως περιεχόμενοι εΐ γε άρα καϊ άνα- 
0 μαχείσ&αι οι βάρβαροι πειρα&ειεν. όσοι δε αυτών 
έν τη μάχη έτε&νηκεσαν , ήσαν δε ου πλείους η 
διακόσιοι, τούτους δη ευπρεπέστατα έβαψαν, ύπερα- 5 
γάμενοι της προ&υμίας , ώς άνδρας άγα&ούς απο- 
δεδειγμένους* τους δε των πολεμίων νεκρούς σκυ- 
λεύσαντες οπλών τε αφ&ονον πλή&ος καΙ άλλων 
χρημάτων περιεβάλοντο. ου γαρ μόνον άσπίδας χαΐ 
θώρακας τυχόν καΙ γωρυτούς βέλων ίνιοι των κει- ίο 
μένων έπεφέροντο, άλλα ατρεπτούς γαρ παγχρύσους 
και περιδέραια καΙ έλλόβια καΙ άλλα άττα τοιάδε 
δηλυπρεπη ποικίλματα καΙ περίεργα, όποίοις οι 
Τ) έντιμότεροι των Μηδων έναγλαΐξονται του μάλλον 
είναι άρίδηλοι καΙ του άλλου ομίλου άποκεκρίσ&αι. ν> 
όδε Ναχοραγάν , έπειδή αυτόν τά τε έπιτηδεια έλε- 
λοίπει καϊ ηδη χειμώνος ωρα έπεγίγνετο, έφκει μεν 
αυ&ις πολεμησείοντι καϊ ές τόδε ζυσκευαξομένω. ου 
μην Εργω το βούλευμα έπετέλει, άλλα το των Λιλι- 
μνιτών στίφος τη ύστεραία έκπέμψας ανά το στά- 20 
διον καϊ ές έκείνους όράν τούς "Ρωμαίους άναπείόας, 
ταύτη τ ε δόκηΰιν παρασχόμενος του έπελεύσεσ&αι, 
αύτίκα ογε ΰχολαίτερον άμα τοίς άλλοις ότρατεύ- 
μαΰιν έπΐ Κοτάϊσιν καϊ ΜουχείριΟιν έπορεύετο. ώς 
δε πλείστον ηδη της όδοϋ προεληλύ&ει , τότε δη καϊ 25 
οι Λιλιμνϊται λύσαντες την τά\ιν ευκολώτατα άπε- 
χωρούν , άτε δη κούφως % αεί έσταλμένοι και άλλως 
άλκιμοι καϊ ποδώκεις. παρηΰαν δε αύτού και η 
άλλη Περσική άπόμοιρα , οΓ δη έτύγχανορ παρά τον 
Ρ. 100 Νέοκνον ποταμόν πρότερον άπεσταλμένοι δια τήν$ο 
Μαρτίνου άπάτην, ηπέρ μοι ηδη έρρή&η. γνόντες 
γαρ ώς ένενίκηντο μεν ο[ Πέρσαι, οι δε 'Ρωμαϊοι 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ III. 28. 289 

203, 19—204, 5 Ν. 

απάαης ηδη της χώρας εκράτονν , αντίκα οΐγε Λ ££™ 
πορείαν τινά διαλαν&άνονύαν καϊ των λεωφόρων β**»**» 
άποκεκριμενην διαννβαντες ίς Μονχείριΰιν ΐκοντο, 
των μεν αγώνων ηκιότα μεταύχόντες, τον δε της 

5 φνγής αΐΰχονς πολλω ίτι άκλεεύτερον μετειληφότες. 
έπειδή ονν άπας 6 στρατός ένταν&α έτνγχανε %ννα- 
γηγερμενος , τότε δη τό πλεΐύτον της Ιππικής δννά- Β 
μεως καταλιπών ίλάρχην τε αντοΐς έπιβτήβας Ονα- 
φρίζην, άνδρα των παρά Περύαις γνωριμωτάτων, 

ίο αυτός ζνν ολίγοις ίς Ίβηρίαν άπενόβτηβεν, ως ίκεϊβε 
διαχειμάόων. 



» 

ΠΙ8Τ. Ο Β.. ΜΙΝ. II. 19 



ΑΓΑΘΙΟΤ ΣΧΟΑΑΣΤΙΚΟΤ 

ΙΣΤΟΡΙΩΝ Δ. 



206, 1—206, 18 Ν- 

». 0.555 1. Ές τούτο δε νίκης τοις 'Ρωμαίοις τον πολί- 
ΏΐΑηί29μοι; κεχωρηκοτος , και ωόπερ ανακωχής των δεινών 
Ρ. 107 γεγενημένης, των τε οπλών το παραυτίκα ήρεμηχό- 
ν * 76 των, το'τ* ξητηβιν ηγετο τα επί Γουβάζη πρό- 

τερον τετολμημένα. και τοίννν 6 9 Αθανάσιος έπϊ 5 
&άκον τίνος υψηλού χα&ήατο εύπρεπώς, χλαμύδα 
ενειμενος, ωόπερ άμέλει οΐ άστιχώτατοι των ηγεμό- 
νων, παρηβαν δε αύτω άνδρες γράφειν τε ές τάχος 
πεπαιδευμένοι καϊ Επιτροχάδην άναλέγεβ&αι τα γε- 
γραμμένα* άλλοι τε ύπηρέται ΰοβαρώτεροι και δαη- ίο 
Β μονέΰτατοι της των δικαστηρίων κομψείας , κηρνχές 
τε μεγαλοβόαι καϊ οί των μαστιγών έπιστάται. άπαν- 
τες δε ούτοι εκ των ίν Βυξαντίω αρχείων έτΰγχανον 
άπολελεγμένοι. έπεφέροντο δέ, οϊς τοΰτο άνεϊτο, 
δεσμούς τ ε σίδηρους περιαυχενίους χλινοστρόφιά τε 15 
καϊ ποδοΰτράβας , και άλλα άττα όργανα κολαΰτή- 
Ρ. 108 ρια. και μοι δοκεΐ βασιλεύς Ιουστινιανός ουκ άπει- 
κός ούδε αυτομάτως, αλλ 9 έμφρονέότατα του δέοντος 
ίότοχαομένος ξύν τοιαδέ τινι τά%ει χαί εν κοσμία 
την κρίβιν προελδεϊν παρακελεύσασ&αι , ον μόνον 2ο 
οπως οί έκείντ] βάρβαροι, των 'Ρωμαΐκών σψίσι νο- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 1. 291 

206, 18-2ι8, 4 Ν. 

μίμων κομπωδέύτερον άναδεικνν μένων , θανμάζοιέν 
τε αντά και επί πλέον άρχεό&αι νπο τούτων %ννε&ι-™*™& 
Ο&είεν, αλλά και οπως, εί μεν ώς μηδίύας πρότερον 
6 Γονβάζης δικαιότατα φανείη άνχρημένος, μηκέτι 

5 άνιωντο οί Κόλχοι, μηδε ως τι δεινόν πεπον&ότες 
άγαναχτοΐεν. εί δέ γε άπαντα καταφενύάμενοι και 
ίίδιχον μίασμα δράβαντες άλοΐεν οί άπεκτονότες, 
οντω τε καταδιαιτη&έντες χαι νπο χήρνχι πομπω 
ανά τά πλήθη περιηγμένοι, είτα τω παλαμναίω Β 

ίο φει απάντων θεωμένων καρατομηθεΐεν , τότε δη 
μεΐζόν τι δόζειεν είναι το πέρας χαΐ διπλασίων η 
τιμωρία, ηπίβτατο γάρ ως, εί μεν οντω πως εν 
άπορρητω βαρβαρικωτερον 'Ρονύτιχόν τε και Ίωάν- 
νην διαφθαρηναι παρακελεύόοιτο , ονχ άποχρωντως 

ΐ5 ήγήΰαΰθαι αν τονς Κόλχονς την νβριν αντοις άπε- 
ύκενάσθαι ονδε προΰηχονύαν ποινην χομίΰαβ&αι 
των ημαρτημένων. διχαΰτηρίον δε καταβτάντος, 
χαι άντιλογίας εκατέρωθεν προελθονύης , χαι των 
υπηρετών άνω τε καϊ κάτω διαττόντων, καϊ οπως 

2ο των κρινομένων έκαστος ίν κόσμω εστήζει καϊ άπο- 
κρινεΐται διαταττομένων , ογκον τε δικαστικού φαι- Ο 
νομένον καϊ μεγαληγορίας άκονομένης, και ίπι τού- 
τοις τον ολέθρου φριχωδέστερον έπιγιγνομένον, 
τούτων δη ονν οντω πραττομένων έτερον τι αντοϊς V. 77 

25 μείζον χαι μάλα είχότως φανεϊσθαι το χρήμα έγί- 
γνωσκε καϊ τάχα την ά%ίαν τον έπικληματος νπερ- 
βάλλον. ταντα γάρ καϊ τονς έν Βνξαντίω αστούς, 
καίτοι θαμά έκεΐσε γιγνόμενα, καταπληττει καϊ έ£ί- 
στησι των φρονημάτων , μήτι γε βαρβάρονς και ούκ 

30 είθισμένονς. τούτων μεν ονν ένεκα, οΐμαι, 'Ρωμαϊ- 
κόν δικαστήριον, μάλλον μεν ονν Άττικώτατον, νπο 
τω Κανκάσω ξννεκροτήθη. 

19* 



292 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΊΌΚΙΔΒυΜ IV. 2. 

208, 5- 209, 10 Ν. 

•.0.665 2. Τότε δε 'Ρούβτιχός τ ε χαϊ Ιωάννης, έχ τον 
α\Ληί2ο δεόμωτηρίον ήγμένω, ανά το λαών μέρος έΰτήχατον, 
Τ) οία δη φεύγοντε. έπϊ πάτερα δε παρήααν χατηγο^- 
ρηβείοντες των Κόλχων οι έμφρονέβτατοι χαϊ ηδη 
έχ πλείότον την Ελλάδα φωνην έχμεμα&ηχότες. 5 
έδέοντο δε πρότερον την παρά βασιλέως έπιβτολήν 
εν χοινω άναχηρύττεβ&αι, ηνπερ έτύγχανε πρότε- 
ρον 6 Ιωάννης τούτων δη πέρι τοΐς βτρατηγοίς δια- 
χομίβας' αλλά γάρ χαϊ τω διαιτητή %υνδοχοϋν , γε- 
γωνότερόν τις αυτήν των ές τούτο τεταγμένων διεζ- ίο 
ηει, ωδέ πως έχουόαν' "απιβτον μεν χαϊ παράλογον 
το προς υμών άνηγγελμένον ως άρα βουλομένω έύτΐ 
τω Γονβάξη τα πάτρια ί&η χαταπροεμένω χαϊ τους 
έν άπαΰιν όμόφρονας χαι άνέχαδεν ηγεμόνας, τους 
Ρ. 109 * Ρωμαίους φαμέν, έπϊ τους έχ&ίΰτονς τε χαι άλλο- 15 
τριωτάτονς χαι πρός γε τά ές &εόν ετερογνώμονας 
μεταχωρήβαι, χαϊ ταύτα ούδεν ότιονν έζ ημών 
άχαρι προπεπονδότι. πλην άλλ' έπειδή γιγνώύχο- 
μεν τά άν&ρώπεια παλίμβολά τε χαϊ ολισθηρά χαϊ 
τή ποιχιλία των παρεμπιπτόντων %υμπεριάγε6&αι *> 
πεφυχότα, ον παντάπαΰιν άπιύτεΐν ωήδημεν χρη- 
ναι, ονδε μεδεϊναι μεν το φυλά%α6&αι τά παρ' έχει- 
νου είτε ίΰως είτε πάντως βεβονλευμένα, χαταλιπεϊν 
δε έν ημϊν αντοϊς φροντίδα περιττην χαϊ αμφίρρο- 
πους έννοιας, έπ' άδηλω έτι χειμένον τον τέλους. 25 
χαίτοι άλλόχοτόν τι χαϊ ταραχώδες το μηδαμώς έφ' 
οτωονν βεβαιότατα πεποι&έναι, αλλ 9 υποψίας άεΐ 
χαϊ δείματος είναι μεότόν, χαϊ έπ' αύτοϊς δηπον 
Β τοϊς ζυνη&δβτάτοις. ομως, έν άπααι γάρ τούτο νιχα, 
επόμενα χαϊ ημείς τ% φύσει, χαϊ άπιβτονμεν. ώς αν 3ο 
<3έ μήτε προπετώς ώμόν τι χαϊ απηνές δράόοιμεν 
επί Γονβάζη, μήτε τω ονχ είχότι δήδεν άναπεπει- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 2. 3. 293 

209, 10—216, 17 Ν. 

σμενοι μαλ&αχισ&είημεν , αλλ' εχφνγοιμεν τάς εχα-*-^^ 
τέρω&εν μεταμέλειας, ενβονλόν τι ήμΐν χατεφάνη™™* 29 
χαΐ μεσως πως ^χον ίνταν&α τον άνδρα παραγενί- 
ύ&αι. στέλλειν τοίννν αντόν την ταχίστην, είτε 

5 βονλόμενον είτε ήναγχασμενον. εί δε γε ν μάξ 
ταντα έ&έλειν ίγνωχώς άντισταίη χαϊ άπαναίνοιτο 
την πορείαν, έπιλαμβανομενων τε νμών χαϊ ελχόν- 
των, χαϊ γαρ τοντο ποιειν νμίν τονντεν&εν ε\έσται, 
εί δε διωδοΐτο χαϊ άντεπιφεροιτο, χαι Ζτω ονν τρό- Ο 

ίο πω τάς χείρας άντάροι, τότε δη ε%ομεν περιφανείς 
τονς Ιλέγχονς των μελετωμενων χαι τό λοιπόν έν 
τοις πολεμιωτάτοις τετάζεται, ωστ , εί πού τις αυ- 
τόν τοιαύτα τολμώντα χαϊ άποχτείνοι, ονδε τούτο 
Ύ\μΖν ίσόμενον από τρόπον, ονχούν ονδε ποινάς 6 

15 δράσας νφε%ει τού εγχειρήματος, ον γαρ ως μιαι- 
φόνον αντόν χολαστεον , αλλ 9 ως τνραννοχτόνον 
έπαινετέον" ή μεν ονν παρά βασιλέως ίπιστολή 
τοιάδε αττα έγχελενόαμενη διέγνωΰτο. 

3. Αντίχα δ\ οι άνδρες των Κόλχων, οΐ δη 

2ο προς τό χατηγορεϊν ίτετάχατο, έπειδη αντονς 6 δι- 
χαστής ίψηφίξετο τά σφετερα αντών δικαιώματα % 
βονλοιντο προτι&έναι, οΐ δ\ προ%"ύμως εϊχοντο τον Ω 
ίπιχλήματος, χαϊ έ'λεξαν τοιάδε ' "Άπόχρη μεν, ω 
διχαστά, τό τετολμημενον , εί χαι μηδέν ότιούν φή- 

25 σαιμεν, ποιναΐς ταΐς μεγίσταις νπάγειν τονς δεδρα- 
χότας' πλην άλλα τοις νμετέροις νύμοις δοχούν τό 
χρήναι χαϊ των έμφανών πέρι χαϊ μεγίστων άδιχη- 
μάτων μή πρότερον τάς χρίσεις έχφερειν, πρίν αν 
χαϊ λόγω τά πραχδέντα διαγορενειν , ηχομεν νύν 

3ο ίρονντες μόνον άμωσγέπως τά γεγενημενα. οντω 
γάρ αν χαϊ ήμϊν διαννσδήσεται τό νενομισμενον, εί 
χαϊ τά των λόγων εΐεν άπλα χαϊ ηχιστα χεχομψεν- 



ι 



294 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 3. 

210, 17—212, 1 Ν. 

•·<3.»δμή/« 3 'χαϊ οϊα τον μεγέθους των είργασμίνων μη 
ηίαηϊ29 ί^νεϊσ^αι. ποία γάρ αύτοϊς λελείψεται σκήψις, 
Ρ Π0^ α τοσούτον, φίλον υμϊν καϊξυνή&η καϊ ξνμ- 
μαχον καϊ όμοδίαιτον χαϊ όμόσπονδον κ αϊ ταύτα 
περϊ το χρεΐττον φρονούντα, χαϊ τί δε ούχϊ των οί- δ 
χειοτάτων κεχτημενον, άνε'δην ούτω διαχειρισαμέ- 
νοις χαϊ πολλή ττ{ δυσμένεια χρήσ&αι καθ·* υμών 
φωρα&εΐσι, τω τους έχ&ρούς τε&εραπευκέναι ; βασι- 
λεύς γαρ 6 άν^ρημενος, ώ δικαστά, χαϊ ϋ&νους ουκ ' 
άγεννούς χαϊ προς άρετήν ένεργότατος χαϊ τά 'Ρο- ίο 
α α ίων στ έργων αεί πολλά μάλλον των άπεχτονότων. 
άνατετράφαται δε τά Κόλχων πράγματα χαϊ διερ- 
Β ρύη, άληδέστερον δε τά κοινά, εΐ γε μέρος τι χαι 
ημείς ουκ έλάχιστον της υπηκόου τυγχάνομεν οντες. 
χαϊ διόλωλεν νμϊν το ακραιφνές των καθεστώτων ΐδ 
χαϊ άπταιστον χαϊ χατά πολύ της οικείας δυνάμεως 
μειονεκτεΐσ&ε' πολιτεία δε μη διά πάντων ερρω- 
μενη, άλλά βραχεία γονν τινι μοίρα σφαλεϊσα ούκέτι 
%υνεστάναι δόζειεν αν προσηκόντως, τουναντίον μεν 
ουν και αυτήν ψεύδεσ&αι την έπωνυμίαν το έντελώς ϊο 
ϋχειν αφηρημένη, ταύτα δή ουν άπαντα δράόαντες 
ου φασι δείν υμάς το πραχ&εν εί χαϊ δεινόν εΐη 
σκοπεϊν, μόνην δε την γνωμην καθ* ην εϊργασται 
Ο διερευνάν καϊ προσίεσ&αι, καϊ διά τίνων αφανών 
τεκμηρίων καϊ οίον εικότων χωρούντας, άναπλάτ- 25 
τειν ταΐς ίννοίαις εύεργεσίαν υμϊν αύτοΐς ίντεν%·εν 
προσγεγενημενην , η τω σαφεΐ μάλλον της βλάβης 
καϊ τοις ϋργοις άποδεδειγμενω πιοτεύειν αίρεϊσ&αι. 
ταύτα γαρ δή τά σοφίσματα καϊ προ της δίκης 
πολλάκις δια&ρυλούντες παράγειν τους πλείστους 3ο 
ηγούντο. εί τοίνυν καϊ παρά τους άγώνας τοιαύτα 
προσδείεν, γιγνωσκόντων, ω δικαστά, ως ού 'Ρωμαϊ- 



ΑΟΑΤΗΕ ΙΑΗΙ8Τ0ΚΙΑΕΙΙΜ IV. 3. 4. 295 

212, 1-213, 6 Ν. 

κον ονδε δίκαιον το μεν έμφανες οντω και προν- β · £ 
πτον αδίκημα παραλιπεΐν, άδηλοις δε μάλλον αίτίαις™ ηί * 9 
άλλως αντοϊς μεμηχανημέναις έ\απατη$ηναι. ον γαρ 
άνεκτίον αυτών ώς μεν άπεκτόνασι τον άνδρα διαρ- 

δ ρηδην φασκόντων , ώφέλειαν δε μεγίστην έν&ενδε Τ> 
τοις κοινοΐς πεπορίσ&αι πράγματι τερατενομένων. 
πώς γαρ αν τάναντία %νσταϊεν σφίσιν αντοΐς, η 
πώς την πράζιν δεινην άποκαλονντες έπαινεσόμε&α 
την δράσασαν γνώμην, ώς τον ζννοίσοντος έστοχα- 

ιο σμένην; πάλαι γαρ άλληλοιν άποκεκριμίνω τνγχά- 
νετον ωφέλεια και παρανομία, ώμότης τε και δι- 
καιοσύνη διεστηκότα καΐ αμικτα καΐ όμόαε χωρειν 
ονπώποτε πεφνκότα. 

4. (< ΕΙ δε γ ε καϊ γνμνην την διάνοιαν ί%ετα- 

ΐδ βτέον, φανήΰονται καϊ ταύτη δύσνοι και κάκιστοι, 
ώς δη τα τονς Πέρσας άρέσκοντα βεβονλενμένοι' 
ώστε ονδε *Ρωμαίονς όνομάξειν τονσδε τονς μιαιφό- 
νονς προσήκει ονδε ώς όμοφνλοις μετ' εννοίας διαι- 
τψέον αντοϊς, οτι μη καδάπερ λίαν έχ&ίστοις, επεΪΡΛίϊ 

2ο καϊ ηδη τω κοινώ της φύσεως νόμω μεμερισμένοι 
τνγχάνονσι, καν μηπω τω παρ 9 νμίν γεγραμμένω. 
το γαρ άντίπαλον καϊ αλλότριου τοίς £ργοις γνωρί- 
ζεσ&αι χρη ον τφ πορρωτέρω τετάχδαι. 6 δέ, οϊς αν 
ήσ&εΐεν οί δνσμενεΐς , ταντα προνργον ποιούμενος, 

«δ πολέμιος αν κριδείη δικαίως , καν ζνμπαρή καν 
ξνστρατενοιτο καν ώς έγγύτατα τω γένει ξννηπται. 
άλλα γαρ ον φίλον ονδε βασιλέα φασίν άπεκτονέναι, 
πολέμιον δε μάλλον και τνραννον καϊ τα Περσών 
Τ Π Ι έίονδακότα. προς τοντο γαρ έληλάκασι παρανομίας, 

3ο ως μηδισμον διώκειν τον κείμενον' καϊ περιέστηκε 
τω δειλαίω μηδϊ τε&νηκοτι τών δεινών άπηλλάχ%αι, 
άλλα ννν προδοσίας φεύγειν γραφην οτε μηδέν Β 



Οίςίΐίζβά 6γ Οοο^Ιε 



296 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 4. 

213, β - 214, 13 Ν. 

πλέον ε£ει νικών, ποιος δε νόμος η παρ 9 υμίν η 
ή*νί29 πα ρά βαρβάροις έπαινέΰειεν αν χατηγορίαν έν υότέ- 
ρω της κριό ε ως γιγνομένην ; χριταΐ γαρ αυτοί χαΐ 
δυΰμενεϊς χαϊ κατήγοροι χαΐ άμα πάντα χαταϋτάν- 
τες , τιμωρίαν μεν άνεζετάότως τω μηδέν ημαρτη- 5 
χότι προβήγαγον, οποίαν είχός ην υποΟχεΖν τον ώς 
άλη&ώς τνραννίδος άλόντα. ηκουΰι δε νυν, δέον 
απολογείσαι, καταιτιώμενοι τον ηδικημένον ' καίτοι 
έχρην αυτούς πριν άνελεΐν, εί γε ταϊς αίτίαις έπε- 
ποί&εβαν , εμφανώς την προς αυτόν έν6τήόα6&αι ίο 
δίκην, χαϊ πρώτους έγκαλεΖν, άλλα μη νυν κατηγο- 
Ο ρημένονς άντεγχαλείν. εί γαρ τούτο παϋιν έφεΐται, 
V. 79 τί δηποτε άρα μη χαϊ ημείς τονΰδε τους μιαιφόνονς 
αυτοχειρία διεχρηάάμε&α; παρόν ημΖν , προς δίχην 
τυχόν άγομένοις , άντεπιφερειν αύτοΖς χαϊ τε&νη- 
χ06ι τα παρ* αυτών πρότερον ημαρτημένα, χαϊ ταντχ 
πειράο&αι δειχνύειν το ευλόγως άν&ημαρτηχέναι ; 
μάλλον γάρ ημείς έπ\ ΰαφεβι τοίς προϋπηργμένοις 
χαλεπηναντες, ένδίχως αν ημυνόμε&α τούτους , χαϊ 
τά της άντιλογίας προσηκόντως έχώρει. αλλ 9 ονδε 
προς ημών ούδε προς ετέρων τά τοιάδε τολμάό&αι 
χρεών, εΖ γε χατά τους πατρίους ύμίν νόμους πολι- 
Τ> τευτέον. φέρε γάρ εί τοΖς βουλομένοις έΐζή τους οι- 
κείους δυόμενεΖς οΰτω πως άδρόον άποκτιννύναι, 
καΐ τοΰτο πολλάκις γιγνόμενον μέχρι του έπ άπει- 
ρον ηδη τολμάβ&αι προ6ενεχ%είη, πώς αν υμΖν το 
γοϋν κρίνειν άδεώς έν βεβαίω διαμένοι; απάντων 
γάρ άναιρουντων τε χαϊ άναιρουμένων και ταϊς άν- 
τεπιβουλαϊς χρήό&αι κατ 9 αλλήλων δαρρούντων, ουκ 
αν φ&άόοιτε τάς τιμωρίας έπ άγοντες, αλλά διαφ&α- 
ρεϊται μεν εική το ομόφυλον, προαφαιρηαει δε τον 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΐδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 6. 297 

214, 13-215, 17 Ν. 

της έξετάσεως καιρόν ή των αντιδρώντων εκάστοτε Λ ξ*£ 
παρανομία. ηΐαηί29 

5. "Καίτοι τί δεινόν εϊναί φαβιν, εί'περ ενός αν- 
δρός και τούτου προδύτον διαφ&αρέντος άπαν υμιν 

5 το ζυμμαχικόν σωφρονέστερον κα&εότήζει ; προδο- 
τών μεν ονν ώς άλη&ώς καΐ πλείστων οΰων άπολ- 
λυμένων , εί και μηδέν έτερον των ωφελίμων τοις Ρ. 112 
άνηρηκόσι προσγένοιτο, αλλ 9 αυτό γ ε τό τους τοιού- 
τους δνήσκειν αρκούντως έχει προς ονησιν. εί δε 

ίο προδοσίας μηδαμώς αποδεδειγμένης ηφάνιβταί τις 
ά&ρόον των σφοδρά λογίμων καΐ τετιμώρηται, κα- 
δάπερ διαφανώς εγνωσμένος, πώς αν υμιν έν&ένδε 
τό %υμμαχικόν σωφρονήσειε; πώς δε ουκ αν μάλλον 
καϊ διαλύσαιεν τα Συγκείμενα, εϊ γε κοινωνούς υμάς 

ΐδ νπάρχειν του μιάσματος οίηδεΐεν ; λογιζόμενοι ώς εΐ 
γε προς τους οίκειοτάτους υμιν καϊ ζυνή&εις φει- 
δούς ηκιστα μέτεστι καϊ δικαιοσύνης, σχολή γε αν 
βέβαιοι διαμενεΐτε προς τους αλλογενείς καϊ ό%νεί- 
ους καϊ της προσπεσούσης χρείας ου περαιτέρω 

2ο γνωριζομένους. αλλ 9 ούτε μετειλήφατε του βουλεύ- 
ματος ούτε τό τούτοις ιδία προσκείμενον άγος έπΐ τό Β 
%ύμπαν των 'Ρωμαίων $&νος άναδραμεϊται' ούτε την 
πάλαι περί υμών κρατήσασαν δόζαν, ώς άρα πιστοί 
τά ήδη καϊ βέβαιοι καλεστήκατε καϊ δικαίοις χρη- 

25 σ&ε νόμοις , η τούτων νικήσει κακοδαιμονία, τουν- 
αντίον γαρ και ήγούμε&α τό παρόν δικαστήριον 
ύπερ της κοινής του γένους εύκλείας ξυνεστηκέναι, 
οπως αν άπαντες άν&ρωποι γνοιεν ώς ουδαμώς ην 
υμϊν βουλομένοις τοιαύτα τους Κόλχους δεινά καϊ 

3ο βίαια πεπον&έναι. νυν μεν γαρ ϊσως ίφ* εκάτερα 
των πολλών φοιτώσιν αί γνώμαι, και τά της δοκή- 
σεως έπ άδήλω φέρεται τρόπω, έκ δε της σης, ώ 



298 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚίΑΕϋΜ IV. 5. 6. 

21?, 18—217, 1 Ν. 

Λ 1^ 5 δικαστά , κρίσεως τούτων ο0ον ονπω διαφ&ειρομί- 
ηίΛΐύ29 νων ^ γ εν ήσεται χαΐ ννν γνωριμώτερον ώς ον προ- 
0 δόται των οικείων, άλλά σωφρονισταϊ των άδι- 
κονντων είναι πεφνκατε. εί γαρ και τοις λόγοις 
άπολογεΐσ&αι δοχονσιν, άλλ' ίργω κατηγορονντες & 
σφών αυτών άποδείκνννται καΐ το παράλογον της 
μιαιφονίας όμολογονντες. το μεν γαρ βασίλειον 
γράμμα παρακελενεται τοίς στρατηγοις στέλλειν 
κατά το Βνζάντιον τον Γονβάζην, πειώοϊ μεν το 
πρώτον, άνηκονστονντα δε καΐ προς άνάγκης, έναν- ίο 
τιονμενον δε και βιαξομένοις' άποκτεΐναι δε μηδα- 
μώς πριν αν έκεΐνος ές τελεωτάτην άπόστασιν άφι- 
γμένος τα πολεμίων δράν προαχ&είη. οΐ δέ, και 
ταντα μήτε στρατηγοί κα&εστώτες μήτε άλλως έφει- 
μένον αντοΐς άδεώς α βονλοιντο πράττειν, πάρα- ΐδ 
χρήμα τον δείλαιον άπεκτόνασιν, οντε κατά το Βν- 
Ό ξάντιον αντόν γενέσθαι προτρέψαντες οντε μην 
ώσπερ άπει%ονντι μετρίαν γονν άνάγκην έπαγαγόν- 
τες οντε την αρχήν ίς πειράν τινα καταστάντες, 
εϊπερ οτω δη ονν τρόπω τον προστάγματος όλιγω- 2ο 
ρήσει. καίτοι μεγαλανχοϋσι και βρεν&νονται, ώς τά 
βασιλεΐ δοκονντα διαννσαντες, οϊγε καϊ τήν έκείνον 
περιορώντες πεφήνασι γνώμην, ψενδέσι τε χρήσ&αι 
πρότερον κατά Γουβάζον διαβολαΐς τετολμηκότες, 
και τάναντία των εν διατεταγμένων αντεπαγέλτως 25 
έζειργασμένοι , και το δή πάντων παρανομώτερον 
V. 80ου<^ τήν έπιστολήν έπιδείζαντες , ώστε των έγγε- 
Ρ. 113 γραμμένων γνωσ&έντων το πρακτέον έλέσδαι. 

6. "Πώς ονν ον παντός όλέ&ρον καϊ τιμωρίας 
νπέρτερα πάσης τά τετολμημένα δόζοιεν αν; άδικία 3ο 
γάρ καϊ κατ άλλον τον γιγνομένη φενκτόν τι καϊ 
άπειρημένον , μάλιστα δε εί φίλον καϊ εννονν καϊ 



ϋια,ιΐιζβά οχ ν^οο3ΐ£ 



ΑΟΑΤΗΓΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΑΕΙΙΜ IV. 6. 299 

217, 1—218, 5 Κ*. 

πολλάκις προκεκινδννενκότα των πίλας είναι %νμ- Λ ^ 55Γ> 
βαίη τον ηδικημενον. τις γαρ 6 τον Περύών πλον-*™™** 
τον καϊ των προτεινομένων απάντων την προς νμάς 
εννοιαν άλλαζάμενος ; τΙς ο την Χούρόον φιλίαν 

Ίνπεριδών, χαΐ παρόν έκεΐαε προς μεγίβτην ενδαι- 
μονίαν χωρηΰαι το παρ 9 νμϊν ίλαττον άγαπήύας; 
τις 6 πρότερον της χωράς νπό Μηδων επί πλεϊΰτον Β 
χρόνον πιεζόμενης καϊ της παρ 9 νμών έπιχονρίας 
Μτι μελλονΰης, μεταστάς ά&ρόον χαϊ μετοικιΰάμενος 

ίο ίπ 9 αντάς δηπον τάς νπερβολάς τον Κανκάόον έν- 
ταν&ά τ ε θηριώδη τινά δίαιταν μάλλον νποότάς με- 
τιίναι η προβηχάμενος την των πολεμίων φιλοφρο- 
Οννην χαϊ χαταβάς οΐχοι μένειν ίν ενπα&εία; τις δη 
ονν οντος; έχεϊνος 6 μηδέν των δεινών, ην τι πα- 

15 &εϊν νπ\ρ νμών Εδει, κατορρωδηόας, Γονβάζης, ω 
νόμοι χαϊ δίκη, 6 μηδίαας, 6 τύραννος ι 6 τά "Ρω- 
μαίων καταπροέμενος' χαϊ τέ&νηκεν νπό 'Ρονότίκον 
τε χαϊ 9 Ιωάννον , βδελυρών οντω χαϊ χαταπτνΰτων 
άν&ρώπων, άνηρ βαΰιλενς' ωπερ ει χαϊ τοιούτον 

*ο μετην ως άλη&ώς ίπικληματος, αλλ 9 ονχ νπό τον- Ο 
των αντόν έχρην εν&νς άνηρπάο&αι, χρι&έντα δε 
μάλλον 6χολαίτερον νπό τον χοινον "Ρωμαίων τε χαϊ 
Κόλχων βασιλέως, ατε δη μεγίοτον χαϊ τω παντί 
κρείττονος, προσηκόντως τιμωρη&ήναι. αλλ 9 ίπειδή 

25 ταντης δη της μιαιφονίας αιτία μεν αντοΐς ϋνδικος 
ονχ νπην, δνβμένεια δε μάλλον παράλογος νπο βα- 
σκανίας §ς τοντο κακόν προηγμένη, εΐκότως ενβον- 
λία μεν χαϊ λογισαω σώφρονι καΐ τχί τον \ννοίσον- 
τος έπιγνώσει ονδένα παρηκαν καιρόν , μόνω δε τω 

3ο αν&αδιξομίνω της ψνχής καΐ χαλεπαίνοντι πολλην 
παρέσχον αντονομίαν, καΐ το μελετη&εν ίκ πλείστον 
και ώδινόμενον οντω πως ίκ τον παρείκοντος ε"δρα- Τ> 



3 31 

300 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 7. 

218, 5—219, 10 Ν. 

λ. 0.555 $αν, ώς μή%Β την άχμήν τον παρόντος χρόνου φυ- 
ηίΛηί 29 λαξασθαι μητε μην διανοηθήναι. πολέμου γαρ το- 
σούτου περιεστηκότος, εμφρόνων μεν ανδρών έργον 
αν ην καΐ τα ξένα και οϋπω γνώριμα των έθνών 
εύνοια προσάγεσθαι. ούτοι δ\ καΐ τους πρώην οΐ- 5 
κενότατους έκπολεμώσαι 'Ρωμαίοις περί πλείστου 
πεποίηνται' καΐ το γε ήκον $ς αυτούς προσκεχωρή- 
καμεν τοις έναντίοις, έπιβουλεύομεν τοις πάλαι φιλ- 
τάτοις, η χώρα Περσών, τα πατρώα νόμιμα φρούδα, 
πάντα ξυμβέβηκεν άτεχνώς, δπόσα στάσεως τε καΐ ίο 
Ρ. Ιϋταραχής έμφυλίας γνωρίσματα μανιώδη, ούκοΰν ώς 
τούτων απάντων έργω προελθόντων καΐ πανταχό- 
θεν ημιν τών πραγμάτων διαρρυεντων, ούτω ποι- 
νάς αξίας αύτοΐς, είπερ άρα καϊ εύρεϊν Ινεστιν, 
ίπακτίον. εί γαρ και ημείς πιστοί προς 'Ρωμαίονς ΐ5 
καϊ βέβαιοι τυγχάνομεν οντες, άλλ' οι; δίκαιον, ω 
δικαστά, της ημετέρας έπιεικείας τούτους άπόνασθαι, 
καϊ ηττόν τι παθειν η καθ\ οσον η του έγχειρήμα- 
τος βούλεται φύσις." 

7. Ούτω δε τών κατηγόρων τοϊς ίπικλήμασι 2ο 
χρησαμένων τα πλήθη τών Κόλχων, αύτού γαρ ξνν- 
ήθροιστο, έπαΐειν μεν ού μάλα ήδύναντο της τών 
λόγων απαγγελίας η της τών νοημάτων δεινότητος' 
ομως δε το χρήμα γιγνώσκοντες έφ' ωπερ έκαστα 
Β ίτύγχανε προηγμένα, άγωνιζομένοις τε αύτοϊς ίτι& 
ξννεμόχθονν ττ} προθυμία καϊ ξνμπεριήγοντο ταις 
μεταβολαΐς τών σχημάτων ούτω τε τάς ψυχάς διέ- 
κειντο ώς αν αύτοΐς έκεϊνοι φρονήματος ϋχειν ή 
οίκτου έδόκουν. και είτα ίπειδή του φητορεύειν 
έπέπανντο, αύτίκα οϊγε ίπισχόντος βραχύ τον δι- » 
καστοϋ καϊ βονλενομένον κατεμέμφοντο ήβνχή χαΐ 
ήγανάκτουν οτι δη μη εύθύς οι έναντίοι άνήρηίο' 



Οίςίΐίζβά 6ν Οοο^Ιε 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 7. 301 

219, 10 - 220, 15 Ν. 

τον δε παρακελενύαμένον και λέγειν αντοΐς αχζα*- 0 ·™* 
αν ε&εληόαιεν, τοτε δη καταβοαν ες το εμφανές ΐεντο, 

. καΐ ήδη νπετον&όρνζον , καϊ ήδη ή φωνή ες το 6α- 
φέύτερον διεκρίνετο. αλλ" οι προς το κατηγορεΐν 

5 τεταγμένοι ταΐς χερβϊ καταπαυοντες ανέκοψαν τήν 
περαιτέρω φοράν τον ΰορνβόν. καϊ τοίννν ύιγής V. 81 
γεγενημένης, παρελ&ών και 'Ρονύτικος έν μέσω άμα ο 
Ίωάννΐ} τφ άδελφω έλεζε τοιάδε' " Μετήγαγε μίν 
ήμιν άδρόον καϊ περιέΰτηΰεν ές τονναντίον τάς των 

ίο δοκη&έντων έκβάβεις ή χνχη, και δέον μεγίστων γε- 
ρών άπόναό&αι πάρεόμεν δανάτον φενζονμενοι δί- 
κην' πλήν άλλ' ήδιΟτος ημΐν 6 άγων καταφαίνεται 
καϊ πλείστης ούης μεγαλανχίας άνάπλεως. γενη€ε- 
ται γαρ απααι γνωριμωτερον ώς μόνοις ήμιν διή- 

ΐδ ννύται το προδότην άνδρα καϊ τνραννον άπολωλέναι 
και τά βαβ ίλεως πράγματα το μέρος διαύεΰώα&αι' 
ώστε εί καϊ τε%νάναι %νμβαίη, στέρξοιμεν αν καϊ 
ώς άσμενοι κα&άπερ τι προσφιλές καϊ ανδαίρετον το 
άνιαρόν καϊ ήναγκαΰμένον ' καϊ οΐχησόμε&α κάλλι- Ε> 

2ο 6τον τοντο προς εν&νμίαν έφόδιον έχοντες , το γι- 
γνωύκειν έν ήμιν αντοΐς ως τον ς ( Ρωμαίους κρα- 
τονντας έτι των Κόλχων καταλελοίπαμεν καϊ ονπω 
παρ ετέρων άφφρημένονς. εί μεν γαρ Περσικόν ήν 
το παρόν δικαΰτήριον, και παρ 9 έκείνοις εκρινόαε&α, 

25 πάντως αν ήμιν αρνήσεως τξ προσέδει των είργα- 
σμένων, καϊ δεδιέναι παρήν τους έλέγχους, καϊ δε- 
δειγμένοις τνχόν διαπορεϊν οποίοις αν καϊ χρησαί- 
με&α λόγοις υπό δικασταίς πολεμιωτάτοις , και τω 
πραχ&έντι λίαν άχ&ομένοις τω της έλπίδος ήμαρτη- 

ζοκέναι. "Ρωμαίου δε ανδρός διαιτώντος, τίνος αν 
χάριν ήμϊν το γεγενημένον άπαρνη&είη; τι δε καϊ V. 115 
απολογείσαι χρεών παρ 9 υμϊν αντοΐς , άνδ 9 ων 




302 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 8. 

220, 15-221, 20 Ν. 

ν μας ευ πεπονήκαμεν τον τύραννον άνελόντες; 
ΒίΕηΐ29 0ι }^^ γαρ μεταδοτέον αύτω του σεμνού της βα- 
οιλείας ονόματος, άλλοτριωτάτω δια των έργων 
φανέντι' καίτοι μέγα κεκράγαόιν οι κατήγοροι καΐ 
δεινά τετολμήβ&αί φαΰιν, ώς δη βασιλέως άνγιρη- 5 
μένου' χρή δε ού τγ πόρπη καΐ τω χλαμυδίω και 
τοΐς εκτός φαινομένοις έγκαλλωπίσμαβι ταύτην προ6- 
νέμειν την έπων ν μίαν , αλλ 9 έν&α το δίκαιον ένερ- 
γόν καΐ του προσήκοντος μη ύπερφρονοίη το έφιέ- 
μενον και μόνοις τοΐς κα&εατώβι το φρόνημα της ίο 
ψυχής άναμετροΐτο. εί μεν ουν τοιούτον άπεκτόνα- 

Β μεν άνδρα, παράνομα τετολμήκαμεν, Ινδικός η κα- 
τηγορία, είκότως βίαιοι και αλαζόνες καΐ μιακρόνοι 
παρά των Κόλχων ονομαζόμενα, εί δε τούτων μεν 
ώς πορρωτάτω τοΐς τρόποις άπωκιΰτο , μίτριον δε ΐ5 
ούδεν ην αύτω βεβουλευμένον, αλλ 9 η τους Πέρσας 
κα& ημών λα&ραίως επάγειν καΐ καταπροέό&αι την 
χώραν έχείνοις' πώς ού μάλλον έχρήν φ&άσαι τον 
του δεινού καιρόν τω προτερήματι η την βαόίλειον 
στολήν αίδεΰ&έντας υπό τοΐς πολεμίοις γενέσ&αι ; 2ο 
τοΐς γάρ κίνδυνόν τινα μελετώμενον υπό του προε- 
γνωχόοιν, ενόν μεν εχκλΐναι το παραυτίκα την έπι- 
βουλην καϊ το παρόν άμωΰγέπως παρακρουσαμέ- 
νοις ύχολαίτερον ίν ύότέρω τοΐς προοπεόούσιν άρ- 

Ο αόααύχϊαί, πολλή ωμότης προ επιφέρει ν την τιμωρίαν 25 
καϊ μή μάλλον άρκεΐσ&αι τή του άντεπιβουλενειν 
τυχόν εζουΰία. ένδα δε, των βεβουλευμένων ί$ έρ- 
γον αχδέντων, ούδεν έτι λείπεται προς επικουρίαν, 
αλλ 9 άρδην εύδύς άπαντα οίχεται, %υ ν αφαιρουμένων 
τή κοινή σωτηρία καϊ αύτών δήπου των ύπερ ταυ- 30 
της έλπίδων, ένταύ&α το τάχος αίρετέον τοΐς έμ- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ IV. 7. 8. 303 

221, 20-223, 4 Ν. 

φροόι, χαϊ οπως μηδέν ότιούν των άνηχέβτων 

οονται παραύχευαβτέον. νϊ*αί29 

8. Εί τοινυν χαι διαρραγείεν οΐ χατηγοροι, 
μίαβμα βοώντες χαΐ άγος χαΐ μιαιφονίαν χαΐ τοϊς 

δ τοιούτοις όνόμαύιν έχτραγωδούντες τό γεγενημένον, 
χαΐ προς μόνον τό πραχ&εν άφοράν έχβιαξόμενοι' 
αλλά 6ον έργον, ώ διχαβτά, μνήμην ποιειύ&αι των 
προΰπαρζάντων , τάς αίτιας άναδεωρειν δι ων έπι 
την πρά%ιν ώρμή&ημεν, χαΐ τω εύλόγω τον έγχει- 

ιο ρήματος τό εύνουν διαγιγνώ&χειν της γνώμης, έπεί 
χαΐ πολλαχού χατά τάς πόλεις άγύρτας τινάς τυχόν 
η χαΐ λωποδύτας η χαΐ άλλο τι των ανοβίων έργων 
πεπλημμεληχότας , όρώντες νυν μεν της χεφαλης 
αφαιρούμενους, νυν δε τω πόδε διατεμνομένους, ού 

ΐδ του φαινομένου χατηγορούμεν, χαϊ ταύτα λίαν άπάν- 
δρωπον είναι δοχοϋν , οι5#Ι τοις άρχουσιν, ρις τά 
των τιμωριών τούτων άνεϊται, νεμεόώμεν, έναγεΐςΡ.116 
αυτούς χαϊ μιαρούς χαϊ χαχοδαίμονας άποχαλούντες, 
αλλά τά πρότερον παρ 9 έχείνων τετολμημένα λογι- 

2ο ξόμενοι, χαϊ ως ποινάς τίνουΰι των άδιχημάτων έπι- ν. 82 
μνηβ&έντες, ήδόμε&α τη ώμότητι. ού γάρ είχη τό 
χολάζον έζεύρηται, του αμαρτάνοντος ηχιατα παυο- 
μένου. ανηρηται τοινυν προς ημών 6 Γουβάζης' 
χαϊ τί δεινόν, εΐ προδότην άνδρα χαϊ πολέμιον άπε~ 

25χτόναμεν; χαίτοι την του δνΰμενούς έπωνυμίαν οι 
χατηγοροι διευχρινήσαντες ού τω πορρωτέρω ταχ- 
δέντι προαηχειν φαΰίν , αλλ 9 οτω αν, εΐ χαϊ ομό- 
φυλος η, τά τοις ίναντίοις χεχαριΰμένα απουδάζοιτο ' 
χαϊ τηνδε την δόξαν χαι ημείς άριύτην ηγούμεθα 

ζοχαϊ άλη&εβτάτην χαϊ οιαν της του πράγματος φύ- 
ΰεως έοτοχάΰ&αι. ούχούν, εχατέρους ούτως άρε- 
όχον, φέρε πολέμων άποδεέζωμεν τον Γουβάξην τω Β 



304 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ IV. 8. 

223, 4- 224, 7 Ν. 

*ΐαβί? δ δ 0 ***** 1 %9®μενοι τεχμηρίω. τούτου γάρ ταύτη χαϊ 
ηί&ηΐ29^ δειχνυμενου , χαϊ το δικαίως αυτόν άνηρήβ&αι 
ζυναναφανεΐται* άπαν μεν ουν αεί βάρβαρου φν- 
λον, εΐ χαϊ χατήχοον η τοις 'Ρωμαίοις, αλλά τω της 
γνώμης άλλοτριωτάτω διεότηχός χαϊ τη τάξει των δ 
νόμων άχ&όμενον , ίπϊ το νεωτεροποιόν μαϊ ταρα- 
χώδες φερεό&αι πέφυχεν' χαϊ ηδιΰτα μεν αν ίφ' 
εαυτού βιούν διατελοΐη μηδαμώς ύφ' ετίροις ταττό- 
μενον, ως μηδε των άδιχημάτων εν&ννας ύπέχειν. 
εί δε τούτο μη οΐόν τε 9 το γονν τα όμοδίαιτα των ίο 
Ι&νών χαϊ μάλλον τοις οίχείοις πλησιάζοντα τρόποις 
έπάγεό&αι προϋργου ποιούνται, πλην άλλ' εί χαϊ 
Ο τούτοις άτεχνώς 6 Γονβάξης ύπήχτο τοις πά9·£0ι, 
τω βάρβαρος τ ε πεφυχεναι χαϊ την χοινην τον γέ- 
νους νοοείν άπιΟτιαν, 6 δε χαϊ προς τούτο χαχίαςί* 
έχώρει* καΟ·' ημών, ως μηχέτι διαλανδάνειν οΐεβ&αι 
δεΐν^ τουναντίον μ\ν ουν χαϊ προς έργον άγειν 
ίπείγεβ&αι την προ6πεπηγυϊαν τέως τφ νω χαϊ 
νποχρυπτομένην δυΰμένειαν. ημών γαρ διαπονου- 
μένων χαϊ πάντα χινδυνον μ ετ ιόντων ως αν τοις 20 
πολεμίοις μηδέν οτιούν τών χατά γνώμην έχβαιη, 
αυτός οίχοι μένειν ωετο δεϊν \ύν τοϊς όμοφνλοις χαϊ 
πολλω του μοχδείν άφεότάναι. πλην αλλ* επετηρει 
. %νν άκριβεία χαϊ άνεπυν&άνετο τάς τών αγώνων 
χινήΰεις, ές οπερ αν χαϊ χωρήβαιεν. εί μεν ουν μι- » 
γιΰτόν τι χατά τους πολέμους τοις 'Ρωμαίοις διή- 
νυύτο, χαϊ τού νιχάν ένεργόν τ ε χαϊ άλη&εατάτην 
Ό ηραντο δόξαν, 6 δ$ το δυΰμενϊς της ψυχής χαϊ βα- 
όχαΐνον έπιδειχνύς διαχωμωδεϊν εύ&ύς έπειράτο χαϊ 
διαλύειν την έχ τών έργων όεμνότητα, φαύλην μεν» 
την ίγχείρηύιν, φαυλότατον δε το πέρας άποχαλών, 
χαϊ ούδε τούτο ήμέτερον , αλλά τού άλογίΰτου της 



ΛΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 8. 9. 305 

224, 7—225, 12 Ν. 

τύχης, εί δέ που τυχόν καϊ ϋφαλείημεν, πώς ί^*·^^ 5 
οίον Χ8 το άν&ρώπειον μή ούχΐ καϊ προς τάναντία ηίαηί * 9 
μεταβάλλειν, άλλ' επί των αυτών άει βεβηκέναι ; ό 
δε κα&άπερ τις αυτόματος των γιγνομένων κριτής, 

5 την μεν τύχην εύ&ύς άφίει τών εγκλημάτων άνευ- 
&υνον, ως ου μετόν αυτή του ΰυμβάντος' ην δεΡΛΠ 
πάντως αύτω προεΰκεμμενον και έγκρι&εν μηδέν 
άλλο δοκείν αίτιον είναι του ένδεώς ήμιν τι πεπράχ&αι 
η μόνον άνανδρίαν γνώμης καΙ χειρών άύ&ένειαν 

ίο και βουλευμάτων άβελτερίαν. το γαρ παλίμβολον 
της τύχης και άτακτον και άλόγιύτον, και οίς καθ·* 
ημών αυτήν διελοιδορεΐτο ουδαμώς έπήγε τοϊς πόλε- 
μίοις, ως έκ τούτων ημάς, οϋτω παραΰχόν, ύπερ- 
βαλλομένοις. 

ιδ 9. " ΚαΙ τοίνυν άνεβόα ταύτα περιφανώς, καΙ 
γνώναι παρεϊχεν ου μόνον τοϊς ΰτρατεύμαΰι τών 
Περβών, οίς δή καΙ εκαύτα διεπονεϊτο καΙ ϊπραττεν, 
αλλ 9 εύ&ύς αγγελιαφόροι ύταλέντες προς αυτού διε- 
κήρυττον ές Ίβηρίαν, ές Άλανούς, τω γένει τών 

20 Σουανών, τοις ύπϊρ τον Καύκαύον οίκούΰι βαρβά- 
ροις, τοις πόρρω τούτων, τοις ίκείνων ετι πορρω- 
τέρω, τάς έΰχατιάς άπάβης της γης εϊπερ αύτω πε- Β 
ρινο6τεΐν ένήν, τούτου γε χάριν ουκ αν ένεδίδου. 
ήν δε το άγγελμα* 'Ρωμαιοι κακοί τα πολέμια και 

25 τών βαρβάρων ηττώνται, καϊ την περί ταύτα ΰπου- 
δήν ου χ ώβτε μόνον προς όνειδος άγειν το τών ' Ρω- 
μαίων γένος μετήει' καίτοι και τούτο δεινόν καϊ 
λίαν έναργες γνώριόμα ψυχής πολέμιας ' το δε εφ* 
ω πλέον έμόχ&ει και παρεβκεύαΰτο , έτερον τι καϊ 

3ο τούδε μείζον ύπήν. την γαρ ύπερ βαΰιλέως τού με- Ο 
γίότου παρά τοις £&νεΰι νικήβαβαν δόξαν ως άρα 
δυνάμει τε κράτιότος καϊ πλή&ει τροπαίων κεκοΰμη- V. 83 

ΗΙ8Τ. ΟΚ. ΜΙΝ. II. 20 



306 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΊΌΚΙΑΚΙΤΜ IV. 9. 

225, 12—226, 19 Ν. 

α ίαβ«- δ Ρ* ν0 $·> $Η*λν6ΐν τό αντον μέρος έγίγνωύκε χρήναι, καΐ 
Βϊαηί29 τ ανττ] προς δράαος κινεϊν καΐ αν&άδειαν τό τέως 
χατεπτηχός καΐ %ανμάζον. άρα πολέμιος αν 6 ταύτα 
δρών καλοϊτο δικαίως η μάλλον φίλος χαΐ εννονς 
και βαοιλενς χαΐ νπόΰπονδος και οόα τοΐς κατηγό- 5 
ροις επί τω τνράννω χεκόμψενται \ καίτοι κοινή 
δο&εν εκατέροις, ουκ άλλως διακριτέον το φίλον 
Τ> από τον δνβμενονς η μόνω τω προς τάς έκβάοεις 
των παρεμπιπτόντων εν τ ε τνχόν η έτερος δια- 
κεϊύ%αι τάς γνώμας. έπειδή ονν άπεληλεγκται καΐ ίο 
ννν 6 Γονβάξης ως ηνιάτο μεν οϊς έχρατονμεν, 
ηδετο δε οϊς ήμαρτάνομεν, τί δηποτε καταβοώΰι των 
παρά 'Ρωμαίοις νόμων οί βάρβαροι, κα&' ονς κολά- 
ξειν εΐώ&αμεν η καΐ άναιρεΐν, οντω παραβχόν, τονς 
το κα&δΰτός της πολιτείας χινονντας το μέρος και ΐδ 
λνμαινομένονς; άλλ' εί δοκεΖ, τεκμήρια μϊν καΐ 
γνωρίσματα καΐ τονς έκ των εικότων έλέγχονς 
παρώμεν 9 μόνην δε την εκ των πραγμάτων έπισκε- 
-ψώμε&α πεϊραν , ονπερ ημάς άγονβα φέρει, χατεΐ- 
χετο γάρ νπό Περΰών το φρονριον η Όνύγονρις, έκ 2ο 
της κατά την Άρχαιόπολιν περιοικίδος παρηρημένη' 
καΐ ην αϊαχος ον φορητόν ότράτενμα δνΟμενες εΪ6ω 
περιβόλων έν τοις ημετέροις χωρίοις βεβαίως (δρν- 
Ρ.118 α&αι. ένίχα βονλη παρά τοϊς βτρατηγοϊς φοιτάν έπ' 
αντούς άπαντα τφ ΰτρατω και κα&ελεϊν η καΐ άπω- 25 
οαΰ&αι τό λνπονν έκ πλείΰτον καΐ έφεδρενον. ίδει 
πάντως ημΐν καΐ στρατιάς Κολχικής, ως αν μη 
μόνον τή των τόπων έμπειρία πλέον τι των ονχ 
έπιόταμένων προς τό ζννοϊαον διανοη&είεν , αλλά 
χαϊ μαχομένοις ημϊν προς άνδρας όπλίτας έ% έρν- 3ο 
μάτων παραταττομένονς, και πρός γε τονς έκ Μον- 
χειρίΰιδος κατά το εικός ήζοντας, ζννεπιλάβοιντο καϊ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 9. 307 

^ 220, 20-228, 7 Ν. 

ξυμπαραΰταΐευ. χΐ ου υ έπϊ τούτοις εδει πράττειυ^·^ 
τους Στρατηγούς ^ άυτιβολεΐυ, ώς εοικε, του ήγεμόυα η1 * αί ** 
τον γένους , και προς ξυμμαχίαυ αίτεϊν, άποδει- 
κνύυτας καϊ το εύλογον της αίτήαεως' και τοιΰυυ 

5 άυτεβόλουυ καΐ άπεδεικνυον. 6 δε\ κα&άπερ ώς 
άλη&ώς βαΰιλεύς τις είναι πεπιβτευκώς και ώς εξόν Β 
αντω κατ ί%ουΰίαυ βιούυ, %ν<5τρατεύεο%αι μεν ήμΐν 
επί το φρουρίου ούδε μέχρι του παρεΐναι γούυ μόνον 
ήυείχετο. ου μην ούδε ακήψεις τινάς, εί καΐ άπρε- 

ιο πεις, αλλ 9 ες προκάλυμμά γε ομως της άπορρήβεως 
ευπρόσωπου έμηχαυάτο ' άπεπέμπετο δε μάλα ΰεμυώς 
και ΰοβαρώτερου η κατά μια&ωτόυ υπηκόου την 
ά%ίωϋιυ. και προς γε υεμεΰώυ διετέλει τοις ύτρατη- 
γοΐς, και δυΰμευώς μεν ίς αυτούς άφυβρίξωυ, 

ΐδ ωΰπερ άνδρείαν τούτο ηγούμενος και βααιλεύΰι 
πρέπον' η γαρ το διαρρήδην νπερ των ηδη μεμελε- 
τημένων άναιύχυντήύαι. είτα διαμέλλειν έχρήυ καΐ 
μείξουας αναμενειν ελέγχους καΐ το βαΰίλειου γράμμα 
δεικνύειν , εφ' ω κατά το Βυζάντιου άφικέσ&αι τον Ο 

20 μηδε της οικείας χωράς έυτός βραχειάυ τιυα δια- 
υύΰαι πορείαυ ελόμευου; καΐ πώς οϊόυ τε ην, εί' γε 
ατέλλειυ αντόυ ούτω χαλεπαίυειυ κα&' ημώυ προηγ- 
μένον έπετηδεύΰαμευ , μή ουχί ταραχάς τε μυρίας 
καϊ φόυους πολλούς έμφυλίονς καΐ μεταχώρηβιυ 

25 έμφαυή καϊ τώυ Περΰώυ έΰφοιτήΰεις ά&ρόους γε- 
υέα&αι, άπει&ούυτος μευ άνέδην του δυαμευούς 
καϊ διαμαχομέυου , του δΐ παυτός ϊδυους καϊ μάλα 
τηυ ΰτάΰιυ προΰιεμέυου , τω προς τήυ κίυηΰιυ τώυ 
κα&εΰτώτωυ βαρβαρικώτερου ορμής πεφυκέυαι, καϊ 

30 πρός γε πληαίου εχειν τους άυ&ε%ομέυους ; τοιγάρτοι ϋ 
του αρχηγού ημείς της έπιβουλής άυελόυτες, τοβού- 
τωυ ζυμφορώυ εΰμου παρόυτα ηδη και ώδιυόμευου 

20* 



308 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 9. 10. 

228, 7-229, 15 Ν. 

*ΐα8« 55 °^ τω Λω § εύκολώτατα κατεπαύααμεν , ώς νυν άπι- 
***** ΰτεΐοθαι περιφανώς εΐπερ ολως τι καϊ ημελλεν 
έΰεοθαι. 

10. "Μη τοίνυν, ω διχαβτά, την έπιοτολήν 
προφερόντων μηδέ κακιζόντων ημάς ώς δη τοις έν 5 
αυτή γεγραμμένοις ουδαμώς ήκολουθηκότας. τω 
γαρ ού λίαν εϋδηλον ώς το γεγράφθαι χρηναι προς 
την βαΰιλέως αυτόν πόλιν ίεναι απόπειρα μεν ον 
υπήρχε και βάΰανος , εΐπερ αυθαιρέτως είκοι τοις 
Ρ. 119 προΰταττομένοις, ώστε δικαίως άρμόβαβθαι ; γνωβθεν ίο 
V. 84 τοίνυν ραδίως ήμίν το άνήκουύτον της γνώμης και 
άμιλλώμενον, δι ο το έλαττον άπεβείβατο , πώς 
επι το μείζον έδει προτρέπειν , και μη θάττον ές 
εκείνο το πέρας έλθεΐν, ές όπερ, πολλών έν μέσω 
ζυμβεβηκότων δεινών , προς ανάγκης και ώς περιή- 15 
χθημεν αν, ού γαρ ένεβτι τους την ακμην τον 
καθήκοντος καιρού περιορώντας καϊ μη τοις πρακτέοις 
άρμοζομένους, έν ύβτέρω το παρειμένον ανακαλείσαι, 
έλείπετο δη ουν, ώς έοικε, καθά φαΰιν οι κατή- 
γοροι, δίκην τινά κινεϊν προς Γουβάζην και ληρώ- 2ο 
δεις αγώνας έγείρειν , και της τών πραγμάτων 
άόφαλείας άνθαιρεΐ6θαι μάλλον την έπΐ τοις λόγοις 
Β κομψείαν. αλλ 9 ού ξυνεχώρουν , ώ κακοδαίμονες, 
οι Πέρααι παρόντες καϊ τοΐς έργοις έγκείμενοι, καϊ 
της Κολχικής χώρας άπάσης ταις τούτου βουλαΐς 25 
επιλαμβάνεσαι παρεΰκευαβμένοι. έπεί δε παντα- 
χόθεν δ Γουβάζης άποδέδεικται πολέμιος τε καϊ προ- 
δότης καϊ προς τυραννικάς ελπίδας ηρμένος, τι δια- 
φέρειν οϊονται όφίαιν οί Κόλχοι είτε παρ* ημών είτε 
παρ 9 ετέρων άνηρηται; ού γαρ ΰτρατηγοΐς μόνοις η 3ο 
τοις άλλως δυνατωτάτοις 6 της εύνοίας έθέλει άκο- 
πος έμφύεΰθαι καϊ προΰιξάνειν' άλλα παντϊ τω 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 10. 11. 309 

229, 15—230, 19 Ν. 

βουλομένω βατόν δήπου χαϊ προύηχον της έν 7] ^Ο^βδδ 
τέταχται πολιτείας ύπεραλγεϊν χαΐ το χοινη %υνοι0ον ηί&ηί29 
ές δύναμιν χατορ&ούν. ονχονν εί χαϊ βδελυροί χατ 
αυτούς χαϊ χατάπτυατοι χα&εΰτήχαμεν, άλλα πιστό- Ο 

5 τατοι βαόιλεΐ χαϊ φιλορρώμαιοι χαϊ οίοι τοις έπιβου- 
λεύειν πειρωμένοις μη έφιέναι. εί δε δει τι χαϊ 
πλέον ειπείν, ϊσ&ι ααφώς, ώ διχαστά, χαλον μεν 
ώς άλη&ώς χαϊ δίχαιον το παρ ημών εν δέοντι 
τολμη&έν, ούχ άνευ δε της του Μαρτίνου γνώμης 

ίο γεγενημένονΓ 

11. Είρημένων δε χαϊ τούτων 6 * Αθανάσιος το 
μεν παραυτίχα ούχ ήττον τούς' Ρου στίχου άπεδέχετο 
λόγους, ζυύτάύης δε χαϊ δις αγωνίας, επειδή 
άπαντα ές το άχριβϊς γνωματεύων χαϊ άνερευνω- 

15 μένος ούδίν τι αύτω έναργες προδοσίας η τυραννί- τ> 
νος ίγχείρηαα ημαρτήσ&αι ύπό του Γουβάξου ίδί- 
δειχτο, αδιχος δε μάλλον χαϊ παρανομώτατος 6 
φόνος γεγενημένος , ώς χαϊ της έπϊ την Όνόγουριν 
ξυστρατείας ού μηδιΰμοΰ χάριν άπαγορευ&είσης, 

2ο αλλά τω άχ&εβ&αί γε αύτόν χατά των στρατηγών, 
άν& ων αύτης χαϊ άπεστέρηντο ραστώνη πολλή χαϊ 
έχμελεία χεχαυνωμενοι' έπειδή ούν ταύτα έγίγνωσχε, 
τότε δή τό μεν έπϊ Μαρτίνω λεχ&εν ώς άρα χαι 
έχείνω μετην τών ές τούτο βεβουλευ μένων, άνοίσειν 

25 βαΰιλει διενοειτο. τοις γε μην το άπεχτονέναι περι- 
φανώς ώμολογηχόσι χρίσιν έπηγεν άνάγραπτον , έν 
γΐ διέταττε δάττον αυτούς διαφ&αρήναι, ύπό τι)νρ.ΐ20 
διχαστιχήν μάχαιραν γιγνομένους χαϊ τάς χεφαλάς 
άφαιρουμένους. χαϊ οί μεν έπϊ τοίς όρεύοιν ημενοι 

3ο χαϊ ανά τάς λεωφόρους περιενεχδέντες μέγιύτον 
δέαμα τοις Κόλχοις είναι έδόχουν χαϊ πλείΰτης ά%ιον 
εύλαβείας. έτεδήπεσάν τε χαϊ έπϊ τω χήρυχι τορόν 



ΟίςίΙίζβά 6γ ΟθΟ§ΐ£ 



310 ΑΟΑΤΗΙΛΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 11. 12. 

230, 19-232 , 6 Ν. 

*·°·555 τ £ μάλα βοώντι και διαπρύσιον , και παρεγγυώντι 
ηΐΜι1 »ί€σ*βνΐα του$ ι/ομους και φοι/ων αδίκων απεχεσδαι. 
έπεϊ δε αύτοΐς καϊ άπετέτμηντο οί αυχένες, τότε δη 
άπαντες ες οίκτον έτράποντο, άποβεβληκότες το 
χαλεπαινον. και έπϊ τούτοις έλέλυτο μεν 6 άγων ' οι 5 
#ί Κόλχοι αύθις διετέλονν ευνοι οντες ές τα μάλιστα 
'Ρωμαίοις καϊ τον πρότερον άνανεούμενοι τρόπον. 

Β 12. Τούτων γεγενημένων, τά μεν των * Ρωμαίων 
στρατόπεδα διεχείμαζεν ανά τά πολιό ματ α τ ε καϊ 
φρούρια, ως πτ] εκάστω διετέτακτο. έν τούτω δε ίο 
άνδρες των παρά Μιΰιμιανοις δυνατωτάτων ές 
Ίβηρίαν παρά τον Ναχοραγάν άφικόμενοι, άπαντα 
οι διήγγειλαν τά έπϊ Σωτηρίχω προς αυτών τετολ- 
μημένα, την μεν άληθεστάτην αΐτίαν ήρεμα υπο- 
κρυπτόμενοι, λέγοντες δε ως επειδή ίκ πλείστου τά ιβ 
Περσών έτύγχανον ηρημένοι, προπηλακίζεσ&αι σφάς 
,ιυπό τε Κόλχων αύτών και ' Ρωμαίων καϊ έν τοϊς 
ατιμοτάτοις τετάχθαι, πέρας δε Σωτήριχον αυτοϊς 

Ο επιστηναι, λόγω μεν ως δη χρνσίον τοις ξυμμάχοις 
διατεμούντα, Ιίργω δε τά έπϊ λύμη τε καϊ καθαιρέσει 2ο 
του παντός γένους διαπραζόμενον. "Παρόν τοίνυν 
V. 85 ημϊν ' έφαοαν οί πρέσβεις "η άρδην άπολωλέναι η 
^ροτερησασι δόξαν μέν τινα ίσως παρ* ένίοις άπε- 
νέγκασ&αι προπετείας καϊ ως τοιοίδε κακίξεσ&αι, 
βιοτεύειν δε ομως £τι κατ 9 έζουσίαν, καϊ τά ημέτερα 25 
αν%$ν η αν ζυνοίσειν δοκοίη διατι&έναι, ειλόμε&α 
τά άμείνονα και του άνθρωπείου μάλλον έχόμενα 
τρόπου, τών μεν λοιδοριών και κατηγορημάτων 
ολίγα φροντίσαντες, περι πλείστον δε ποιησάμενοι 
την σωτηρίαν. Σωτηριχόν τε γάρ άπεκτείναμεν καϊ 3ο 
τους άμα αύτω ές τούτο έληλν&ότας, ώς αν έκείνους 

ρ μίν %ισαίμε%α της άδικίας, πίστιν δε εύνοιας βέβαιο- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 12. 13. 311 

232, 7-233, 11 Ν. 

τάτην έν&ένδε τοις Πέρσαις παρασχόμενοι, εύχλεέστε- 
ρον προσχωρησαιμεν. έπεί δε τούτων τ ε άπάντων ηί * ηί2ί ' 
χαϊ μάλιστα τον μηδισμοϋ ενεχα ουκ άνησουσι χαλε- 
παίνοντες οι ' Ρωμαίοι, άλλα τάχιστα ήμΐ.ν έπιπε- 

5 σούνται, χαϊ απαντάς, το γε ές αυτούς ηχον, διαφ&ε- 
ρούσι, προσήκει δη 0οι, ώ στρατηγέ, δέχεσ&αί τε 
ημάς ευμενώς χάί έπαμύνειν, της τε χωράς πέρι ως 
οικείας το λοιπόν χαϊ χατηχόου τα προσήκοντα δια- 
νοειβ&αι' χαϊ μη περιιδεΐν οίχήσεσ&αι χινδυνεΰον 

ίο γένος ού σμικρόν ονδε άσημον, άλλα και πλείστην 
όσην ώφελειαν τη Περσών έπικρατεία προσφέρεσαι 
ίχανώτατον. πολέμων τε γαρ ημάς Ρδριας οντάς 
άμωσγέπως εύρήσοιτε αν χαϊ χαρτερώτατα ζυναγω- Ρ. 121 
νιζομένους, η τε χώρα, εν υπερτερώ των Κόλχων 

ΐδ κειμένη, γενηΰεται ύμΐν όρμητήριον ασφαλές χαϊ 
οΐον έπιτείχισμα χατά των πολεμίων", ταντα δε 
άκουσας 6 Ναχοραγάν προσίετό τε αυτούς άσμενέ- 
στατα χαϊ έπήνει της μεταστάσεως, χαϊ δαρρούντας 
ίέναι έκέλευσεν, ως της Περσικής έπικουρίας εν 

2ο δεοντι τευξομένονς. οί μεν ουν πρέσβεις ές τα οίχεΐα 
έπανελ&όντες χαι εχαστα διαγγείλαντες μεγίστων 
άνέπλησαν το έδνος έλπίδων. 

13. Τού δε ήρός αρχομένου, αύτίχα οι νών***^ 
^Ρωμαίων στρατηγοί ές ταύτό που ^υνελ^όντες^ 1113 

25 έγνωσαν χατά Μισιμιανών έπιστρατεύειν. άλλά 
Βούζης μεν χαϊ Ίουστΐνος άνά την Νήσον μένειν 
έτετάχατο, φρουρήσοντες τα έν&άδε χαϊ απάντων Β 
έπιμελησόμενοι. έστέλλοντο δε έπι τον πόλεμον 
άνδρες ές τετραχισχιλίους , πεζοί άμα χαϊ Ιππόται' 

30 έν τοΐς άλλοι τε ήσαν των γνωριμωτάτων άγαν χαι 
Μαζέντιός τε χαϊ Θεόδωρος 6 της Τζανιχής δυνά- 
μεως πρωτοστάτης, ως μοι πολλάχις έρρή&η, άμφω 



ΟίςίΙίζβά 6γ ΟθΟ§ΐ£ 



312 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΕϋΜ IV. 13. 

23 , 11—234, 17 Ν. 

^πολεμικώ και τα%ιάρχω. καΐ οι μεν είχοντο της 
ΜΜϋζόδον' ημελλε δε αύτοις ουκ ές μακράν καΐ 6 Μαρ- 
τΐνος έπιστησεσ%αι ώς ηγησόμενος. ώς αν δε μηδε 
προς βοκχύ γούν άστρατηγητοι εΐεν , άρχειν των 
όλων έλαχέτην, εως έτι δια της υπηκόου πορεύοιντο, 5 
Βαράξης τε άνηρ Αρμένιος καΐ Κόλχος Φαρσάντης, 
Ο οϋτε πόνων αρετή οϋτε τη αλλη αξιώσει απάντων 
* των ξυστρατευομένων προηκοντες , μάλλον μεν ουν 
ένίων καΐ έλαττούμενοι. 6 μεν γαρ έν λοχαγοίς 
έτέλει 6 Βαράζης, άτερος δε των μεν έν τη αύλη ίο 
ταγμάτων του Ααζών βασιλέως ηγείτο' μάγιστρος 
όνομα τη αρχή ' νενόμισται γαρ τούτο και παρά τοις 
ταύτη βαρβάροις' ου μην ές τοσούτον αύτω φρονή- 
ματος τε μετην καΐ παρρησίας ώς καΐ στρατεύματι 
'Ρωμαΐκω δαρραλεώτερον έγκελεύεσδαι. οντος δη ι& 
ούν 6 στρατός βέρους ηδη έπιγιγνομένου ές την 
των Άφιλίων ϊκοντο χωράν, βουλομένοις τε αύτοίς 
ανά τά πρόσω ίέναι κώλυμα γέγονεν όμιλος Περ- 
σικός αυτού που ζυνειλεγ μένος, ξυναισ&όμενοι γαρ 
της των "Ρωμαίων παρασκευής ^ καΐ ότι έπι τούςχ> 
Τ> Μισιμιανούς έχώρουν^ άραντες £κ τε Ιβηρίας καΐ 
των άμφΐ Μουχείριβιν πολιβμάτων ηεβαν και οϊ 
έπ έκείνους, προκαταληψόμενοί τε την χωράν χαϊ 
ές δύναμιν έπαρήζοντες. τω τοι άρα οί 'ΡωμαΖοι 
ανά τά φρούρια των Άψιλίων άποδιατρίβοντες παρα- 25 
κρούεσ&αι το παρόν καΐ διαμέλλειν έπειρώντο, εως 
η τού δέρους ωρα έξήκοι. Πέρΰαις τε γάρ άμα καΐ 
Μιΰιμιανοίς άντιτάττεσδαι άνόνητόν τι αύτοις έδόκει 
ΧαΙ σφαλερώτατον. ούτω δη ουν αμφότερα τά στρα- 
τεύματα ηρέμει , καΐ ούδε 6 πότεροι ές το περαιτέρω 3ο 
φοιτάν διανίσταντο, άλλ' έπετήρουν αλλήλους καΐ 
άνέμενον, ε£ γέ τις πρότερος όρμη&είη. παρήσαν 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ IV. 13. 14. 313 

234, 17—235, 21 Ν. 

τοις Πέρσαις καί Ούννοι Σάβειροι έπί μισ&οφορα 
προσβοη&ήσοντες. τούτο γάρ το γένος μέγιστόν 
έβτι καί πολνάν&ρωπον , φιλοπόλεμόν τε ές τα μά- Ρ * 122 
λίστα καΐ άρπαλέον καΐ οίον δή ονν άεϊ των ό&νείων V. 85 

5 έφίεσ&αι , μιο&ον τε ένεκα μόνον και της έπί τή 
λεία ελτΐίδος νυν μεν τούτοις, νυν δε έκείνοις, νυν 
δε άλλφ τω ζνμμαχεΐν και ζννδιακινδννεύειν ές 
τάναντία μεταβαλλόμενον. πολλάκις μεν γάρ τοϊς 
'Ρωμαίοις, πολλάκις δε τοις Πέρσαις κατ 9 αλλήλων 

ίο παραταττομένοις %ννήραντο τους αγώνας , έν ολίγω 
τω μεταξύ χρόνω έφ' έκατέρονς τραπέντες και 
μισ&α$νήσαντες. και ονν η προτέρα μάχη κατά 
Περσών αντοϊς έπολεμή&η , οτε πολλούς των Άιλι- 
μνιτων έπελ&όντας σφίσι κατέκτειναν έν τή ννκτο- Β 

ΐομαχία, ως μοι έκαστα προδεδιήγηται. έκείνον δε 
τον έργον πέρας λαβόντος , άφίεντο μεν νπό 1 Ρω- 
μαίων τα %νγκείμενα κομισάμενοι, πάλιν δε τοΐς 
ολίγω έμπροσθεν πολεμιωτάτοις %ννείποντο , τνχον 
μεν οί αύτοί, τνχον δε έτεροι, Σάβειροι δε ομως 

2ο οντες και έκ τον σφετέρον έ&νννς ες την %νμμαχίαν 
απεσταλμένοι. 

14. Τούτων δή ονν των Σαβείρων άνδρες ές 
πεντακοσίονς έν νπαί&ρω τινϊ περιανλίόματι πόρρω 
πον των άλλων στρατενμάτων έτνγχανον έσκηνη- 

25 μένοι. ο δη Μα%εντίω τε καϊ Θεοδωρω σαφέστατα 
έγνωσμένον και ότι άνοπλον οντω πως καί άνει- 
μένην τινά δίαιταν άγοντες διατελούσιν , ηλαννον 
εύ&ύς έπ' αυτούς τριακοσίονς έπαγόμενοι ίππότας. 
περιστάντες δε κύκλω το ερκος, ην γάρ ού λίαν ές Ο 

30 νψος άνέχον, άλλ 9 ές όσον ιππότον ανδρός έκτοσ&εν 
έφεστηκοτός το πρόσωπον νπερφαίνεσ&αι, τούτω δή 
ονν πελάσαντες, έβαλλον πάντο&εν τούς βαρβάρονς 



314 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΕϋΜ IV. 14. 15. 

255, 21—237, 2 Ν. 

& ^^άκοντίοις τε και λί&οις και τοζεύμασι και παντϊ τω 
■αί&ηί3ο ηρόΰτυχόντι. άεϊ ουν πλείους είναι τους έπελ&όντας 
η κατά το άτρεκες ύποτοπηύαντες , άμα δε καϊ τω 
άδοκητω καταπεπληγμένοι ·, άμννεβ&αι μεν ηκιότα 
διενοοϋντο, φεύγειν δε αύτοΖς ον μάλα έ%ην τω ό 
δριγκω περιεχόμενος, οί μεν ονν άλλοι άπαντες 
χύδην αύτοϋ διεφ&άρηΰαν , μόνοι δε τετταράκοντα 
άνδρες παραλόγως διαλα&όντες , καϊ έπϊ τους τοί- 
χους άναρριχώμενοι , είτα έπϊ πάτερα διεκπεαόντες, 
Ό υπό το λάβιον της έχομένης έκρύπτοντο ύλης. πλην ίο 
άλλα καϊ τούτους οι ( Ρωμαΐοι άνιχνεύειν επειρώντο. 
τούτων δε τοϊς ΐίέρβαις άπηγγελμένων, αύτίκα οΐγε 
ϊλας ιππέων ατελλονόιν έπ' αυτούς ές δια μύριους 
άνδρας Συντεταγμένους, οί δε ' Ρωμαίοι , είζαντες 
τω πλή&ει καϊ ωαπερ άρκούμενοι τω γεγενημένω, 15 
άπεχώρουν δρομαΐοι, και αυ&ις ές το πρότερον 
φρούριον έαδραμόντες έν τω άοφαλεΐ χα&ίΰταντο, 
τω μίν πραχ%έντι μεγαλαυχοΰντες , άνιώμενοι δε 
μόνον έπϊ Μαζεντίω' έτύγχανεν γαρ των ανά την 
ύλην δύντων βαρβάρων υπό του βιαιότατα τετρω- 2ο 
μένος, ως καϊ φοράδην άχ&είς έπϊ κλίνης κρείττον 
Ρ. 123 άπάαης έλπίδος άποαω&ήναι. έπειδη γαρ έβέβλητο, 
αύτίκα οί οπαδοί άράμενοι αύτόν ωχοντο μετά 
τάχους, πρϊν απαντάς έπελ&εϊν τους πολεμίους, ως 
δε ηκον καϊ έπεφέροντο , τότε δη οί άλλοι 'Ρωμαΐοι 25 
έφ' έτέραν τινά φεύγοντες πορείαν, και κατά Οφών 
τους διώκοντας έπιαπώμενοι, χώραν παρέΰχον έκείνω 
έν τω έρύματι αχολαίτερον άποκομισ&ήναι. 

15. Έν τούτω δε Ίουότϊνος 6 Γερμανού ενα 
των άμφ' αυτόν ταξιάρχων άνδρα Ουννον το γένος, 
Έλμινξούρ όνομα, ίατειλεν έκ της ΝηΟου ές την 
'Ροδόπολιν άμα διΰχιλίοις ίππόταις. ηδε δ\ η 'Ροδό- 



ΑΟΑΤΗΪΑΕ ΗΙ8Τ0ΚΙΑΚΙΓΜ IV. 15. 315 

237, 2-233, 7 Ν. 

πολις ίστι μεν πόλισμα Κολχικόν, υπό Περσών 91 
ομως έν τω τοτε κατείχετο, ελοντος αυτήν πολλω ηία · η1 *° 
έμπροσθεν χρόνω του Μερμερόου και φρουράν Περ- 
ΰικήν έγκαταστήσαντος. ταύτα δε όποιον τινα κατείρ- Β 

5 γαστο τρόπον ου μοι είρήσεται, ως δή Προκοπίω τω 
ρήτορι βαφώς άναγεγ ραμμένα. ένταύθα δή ουν τω 
Έλμινζούρ άφιγμένω αίσια τις ξυνελάβετο τύχη. 
έτύγχανον γαρ οι τε των Περσών φρουροί, ούτω 
ζυνενεχθέν , έκτος που τού αστεος διατρίβοντες καΐ 

ίο το πλήθος των οίκητόρων άλλος άλλοθι διεσκεδασμέ- 
νοι. τοιγάρτοι άκονιτι παρελθών εί'σω και τήν πόλιν 
παραστησάμενος 6 δε καΐ τήν περιοικίδα κατίδραμεν' 
χαΐ οσην μεν Περβικήν ευρεν άπόμοιραν, τούτους 
δή πανωλεθρία διέφθειρε, το δε ιθαγενές απαν και 

ΐδ έπιχώριον, επειδή αυτούς διεγνω τω όθνείω δέει Ο 
μάλλον ή τή σφών απιστία μηδίόαντας , ενοικείν V. 87 
αύθις τή οικεία έφήκε πατρίδι, ομήρους τε λαβών 
ές το πιΰτότερον καΐ έκαστα έν δεοντι κρατυνά- 
μενος. ούτω τε αύθις ή 'Ροδόπολις ές τα πρότερα 

2ο επανήκτο, στεργουσά τε τα πάτρια νόμιμα και βασι- 
λεϊ "Ρωμαίων ύποκλινομένη. τούτου μεν ούν τού 
θέρους ουδέν τι άλλο έπράχθη οποίον και ές λόγου 
φέρεσθαι μνήμην, τού δε χειμώνος έπιλαβομένου, 
οι μεν Πέρσαι ευθύς μετανίσταντο, καΐ έπανηεσαν 

2δ ές τε τό Κοτάΐσιν και τήν Ίβηρίαν , ως δή ένταύθα 
διαχειμάζειν βουλόμενοι, χαίρειν πολλά είπόντες τ# 
προς Μισιμιανούς έπικουρία ' ου γάρ έννομον αύτοΐς Ό 
ούδε πάτριον κατ έκεΐνο τού καιρού ές έκδήμους 
στρατείας διαπονεΐσθαι. οί δε 'Ρωμαΐοι των έφε- 

30 δρευόντων άπαλλαγέντες και δή της προτέρας 
εϊχοντο αύθις πορείας, γενομένοις δε αύτοϊς άμφϊ 
τό φρούριον τό Τιβέλεος, ούτω καλούμενον, ο δή 



316 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 15. 16. 

238, 7—239, 12 Ν. 

\ηΐΙ- βτ ή ν τξ τ ® ν Μιβιμιανών χώραν καΐΆψιλίων διορίζει 
ηΐΜχίζοχαΙ άποτέμνεται, έφίαταται 6 ΜαρτΙνος, εφ' ω ές 
τά λοιπά ήγεΐ6&αι καϊ άπαν το ότράτευμα διατάττειν. 
αλλά νόόος τις αντω ένβκήψαΰα μοχ&ηρά παρείλετο 
και ανέκοψε την προ&νμιαν. και 6 μεν αύτοΰ ε* μ ε 5· 
μενήκει, ώς όλίγω ΰΰτερον έπΐ την Κολχίδα γήν 
έπανήζων καΐ τά έκείντι πολίΰματα. οί δε καΐ ώς 
ανά τά πρόόω έχώρονν, ύπο τοϊς προτέροις πάλιν 
αγόμενοι ήγεμόΰιν. πρώτα μεν ονν ωή&ηβαν χρήναι 
Ρ. 124 άποπειράϋ&αι των Μιΰιμιανών, εί πον άρα έ&ε- ίο 
λούόιοι ές το οώφρον μεταβαλοΐεν καΐ τονς οικείους 
άρχοντας έπιγνόντες μεταμελήβοι αντοϊς τότε γονν 
των ημαρτημένων καϊ Οφάς τε αυτούς τοις 'Ρωμαίοις 
έγχειρίοαιεν και τά χρήματα οπόύα τον Σωτηριχον 
άφείλοντο , αλλά καϊ ταϋτά γε άποδοϊεν. καϊ τοίνυν ι* 
εκ τούΆψιλίων γένους λογίμους άνδρας, ώς οΐόν 
τε ην, άπολεξάμενοι , ύτέλλουοιν ές ταύτα πρεύβευ- 
βομένους. οί δε ΜιύιμιανοΙ τοΰούτον έδέηΰαν της 
ώμότητος ύφελείν καϊ τοις έπιγιγνομένοις το του 
φ&άααντος άτοπον μετακοβμήααι ώοτε αμελεί οί 2ο 
Β ά&έμιΰτοι καϊ έναγεϊς καϊ κακοδαίμονες καϊ άπαν 
άλλο άξιοι άκούειν ο τι αν τις αυτούς νεμεόών άπο- 
καλεβοι, παρωαάμενοι καϊ έμπατηΰαντες τά κοινά 
των απάντων άν&ρώπων νόμιμα, τους πρέσβεις 
ά&ρόον άπέκτειναν, καϊ ταύτα Άψιλίους γε οντάς 25 
όμοδιαίτους και άγχιτέρμονας, και ων μεν έπεκά- 
λουν έκείνοι 'Ρωμαίοις τε καϊ Σωτηρίχω ούπώποτε 
μετειληχότας , παραίνεΰιν δε φιλίαν ές το ξυνοιύον 
άγουβαν ου %ύν χαλεπότητι άπαγγείλαντας. 

16. Οντως άρα έκ παράνοιας το πρότερον και 3ο 
άνοαίων έργων άρζάμενοι των αυτών εϊχοντο δια 
παντός έγχειρημάτων η καϊ πολλω άνοΰιωτέρων. και 



ΑΟΛΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 16. 317 

239, 3—240, 18 Ν. 

γάρ έγνωΰμένον αύτοΐς ώς οί Πέρΰαι άπιόντες^^ 
•ωχοντο, καϊ κατά το ξυγκείμενον ουκ έπαμύνου6ιν, η * Ληί '*° 
αλλά τχι των τόπων δυΰχωρία πεποι&ότες και τω 
οϋποτε δυνήΰεα&αι τους "Ρωμαίους παραμείψαα&αί Ο 

δ τε αυτήν καΐ υπερβαλέόθαι , οί δε τα δεινότερα 
ίδραβαν. ίβτι γαρ τι ορος προβεβλημένον της χωράς, 
αίπύ μϊν ού λίαν, ούδε έπϊ μέγα ήρμένον, αναντες 
δε ΰφόδρα καΐ ορ&ιον καϊ πέτραις απότομοι ς εκατέ- 
ρωθεν πεπυκνωμένον' βραχεία δε οδός έν μέΰω και 

ίο άτριβής ύποφαίνεται και οποία μηδε ένι άνδρΐ άδεέ- 
ατερον πορευομένω βατή είναι ραδίως καϊ εύεπί- 
δρομος, ως εί γέ τις έπΐ6τάς τή άκρωνυχία διακω- 
λυοι τους έπιόντας, μήποτε διαβήσεό&αι πολεμίους, 
μηδε εί πλήθος εΐεν άνάρι&μον , μηδε εί κουφοί 

15 άπαντες καϊ εύΰταλεΐς, οποίους φααΐ τους Ίααύρους. 
τούτω δή ουν τω χωρω πίαυνοι ές άπόνοιαν έτρά- 
ποντο βιαιοτάτην. αλλ* οί* Ρωμαίοι, του μιάβματος Ό 
άπηγγελμένου , έν οργή έποιήύαντο το γεγενημένον. 
και δή των βαρβάρων μελλόντων καϊ ουπω φρουράς 

20 τω λόφω καταβτηαάντων , προτερήΰαντες κρατούΰι 
της άκρας ραχίας, καϊ ούδενός είργοντος ύπερβάν- 
τες ές τά ίππάΰιμα της χώρας άπαντες καϊ άνα- 
πεπταμένα παρήλ&ον πεδία. οι δε Μιΰιμιανοι 
έπειδή τήαδε διήμαρτον της έλπίδος, αύτίκα τά 

25 πλεΐότά γε καϊ περιττά των ΰφετέρων φρουρίων 
έμπρήααντες , ως ούχ οϊόν τε ον άπαΰιν άρκέΰαι, ές 
εν τι μόνον, οπερ όχυρώτατον αύτοΐς έδόκει, άπαν- ν. 88 
τες %υνελέγοντο. τούτο δε Τξάχαρ μεν έκ παλαιού 
ονομάζεται, Σιδηρούν δε αυτό διά το ύτερρόν τε 

30 καϊ άνάλωτον έπίκλην άποκαλούβιν. ολίγοις δε τιόι 
των "Ρωμαίων καϊ ού πλέον ή τετταράκοντα ίππεύΰι ρ. ι·2δ 
ζυνη&ροιΰμένοις , ήβαν δε ού των πολλών, αλλ* 



·=·» 1 

■ · 



318 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚυΜ IV. 16. 

240, 18—241, 22 Ν. 

Λ ί?ώ- 6 *%°% 0ί & τα 1**Αι6τα καϊ τάγμαβιν έφεότηκότες, 
™*™Μτούτοις δή ούν άποκριδόν τον άλλου ομίλου πορευ-* 
ομένοις έπιφοιτώαιν άνδρες των Μιΰιμιανών ές εξα- 
κόσιους, πεξοϊ άμα καϊ ιππόται, οίομενοι απαντάς 
τω πλήξει ξυλλαβόντες ραδίως διαχειριεϊβ&αι. οί« 

τή των πολέμων έμπειρία ες γεώλοφόν τι άνα- 
δραμόντες αρετής έπεδείκνυντο έργα. καϊ ην έπϊ 
πολύ ή μάχη καρτερά και αμφίβολος , των μεν 
κύκλωΰίν τινα ποιήΰαα&αι πειρωμένων, των δε 
"Ρωμαίων νυν μεν αθρόοι; έπεισπηδώντων , ως καϊ ίο 
13 διαΰπάν καϊ άναταράττειν άπασαν την φάλαγγα των 
πολεμίων, νυν δε αυ&ις άνα&εόντων καϊ έν τω 
άΰφαλεΐ γιγνομένων. ίν τούτω δε της άλλης στρα- 
τιάς ανω&εν εξ υπέρτερου τινός ορούς έπιφανείσης, 
ένέδραν είναι καϊ δόλον οι βάρβαροι το χρήμα νπο- η 
τοπήσαντες εύδύς έφευγον προτροπάδην. αλλ 9 6 
των ( Ρωμαίων στρατός, ίτύγχανον γαρ ηδη άπαντες 
άλλήλοις αναμεμιγμένοι, ενέκειντο μάλα διώκοντες, 
έως τούς πλείστους πολεμίους απέκτειναν , ώς μό- 
νους ίκ τοσούτων όγδοήκοντα άνδρας ές τό Σιδη- 2ο 
ρουν εκείνο φρούριον άποαω&ήναι. εΐ μεν ου ν 
αύτίκα οπως εϊχον ορμής οί 'Ρωμαϊοι έπήλ&ον τω 
έρύματι, κατ απ επ ληγμένων των βαρβάρων τοις 
Ο ξυνενεχ&εΐσιν , πάντως αν, οϊμαι, αντοβοεί γε 
απαντάς εϊλον καϊ αυθημερόν 6 πόλεμος έτελεύτα. 25 
νυν δε τω μη παρεΐναι αύτοΐς στρατηγόν των όνο- 
μαατοτάτων δυνάμει τε καϊ φρονήματι προύχοντα, 
ίσους δε σχεδόν τι απαντάς κα&εστάναι, ώς καϊ 
άντεγκαλείν άλλήλοις τυχόν καϊ άντιπαρακελεύεβ&αι 
καϊ οποία αττα τις φήσειεν τοιάδε καϊ έπαΐειν^ άτελη 3ο 
καϊ ού λίαν αξιέπαινα υπήρχε τά ίγχειρήματα. ίς 
γαρ διάφορόν τινα γνωμην μεμεριΰμένοι, καϊ τούς 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 16. 17. 319 

242, 1—243, 7 Ν. 

μεν τούτο, τονς δε άλλο τι άρέσκον, έπράττετο μεν*· 0 -** 6 
ονδε όπότερον των βεβονλενμένων' εΛαστος δε χαλε- ηίΛ ™ 30 
παίνων, ότι μη τό οίκεΐον ένίκα, έκμελώς πως καϊ 
άταλαιπώρως προσήει τοΐς έ'ργοις, καϊ μάλλον ηδετο 

5 τοις άποτεύγμασιν , ως αν §χοι μεγαλανχεϊν ύστερον 
και παρρησιάζεσ&αι προς τονς πέλας καΐ τον έν- Τ> 
δεονς αίτίαν ονκ άλλο τι άποφαίνεσ%·αι η το μή τά 
οι δ άπαντα διαπραχ&ήναι. 

17. Έν τούτοις δη ονν όντες πόρρω πον των 

ίο πολεμίων η ως έν πολιορκία έστρατοπεδεύσαντο, καϊ 
προς γε ονδε άμφΐ τό περίορ&ρον γονν ίόντες τάς 
προσβολάς εν δεοντι έποιονντο, άλλα οκνω εΐκοντες 
καϊ φα&νμία οδού πάρεργα ηγονντο τά σπονδαΐα 
και έπικαιρότατα , κατόπιν μεν τον προσήκοντος 

ΐδ καιρού έπιφοιτώντες τοις έναντίοις, πρωιαίτερον δε 
έπαν ερχόμενοι. ταύτα δε μα&ών 6 Μαρτΐνος 
εκπέμπει ως τάχιστα επ αντονς άρξοντά τε άπάν- Ρ. 126 
των καϊ ήγησόμενον, άνδρα Καππαδόκην μεν τό 
γένος, άξιώματι δε στρατηγικω έκ πλείστον τετιμη- 

20 μένον, ω δη όνομα ην Ιωάννης, Λακνάν δ\ αντόν 
προσεπωνόμαξον. έσταλτο δε ές Κόλχονς ον πολλω 
εμπροσ&εν έκ βασιλέως, τό 'Ρονστίκον ίχων έπί- 
ταγμα, έφ' ω εκαστά τε τά ποιούμενα ές τό άκριβες 
διαγγέλλειν καϊ των στρατιωτών τονς άριστεύοντας 

25 βασιλείοις δώροις φιλοφρονείσαι, οντος δη ονν ό 
Ιωάννης ές Μισιμιανονς άφιγμένος καϊ έπιστάς τω 
των *Ρωμαίων στρατεύματι εν&νς άμφΐ τό φρούριον 
απαντάς ίδρυα ε καϊ πολιορκεϊν έπειράτο, αμα δε 
καϊ τοις £κτοσδεν διαιτωμένοις έπι&έσ&αι καϊ τό Β 

3ο %ύμπαν διαταρά%αι· των γαρ οικήσεων αι πλεϊσται 
ονκ έν αντω δήπον τω περιβάλω έτύγχανον ονσαι, 
άλλ 9 έπΐ σκοπέλω τινί άγχού παρατεταμένα), φάραγ- 



320 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ IV. 17. 

243, 7-244, 11 Ν. 

*££Μγβς δε έν αύτω καϊ πέτραι άπερρωγυΐαι, έπϊ πλεϊ- 
τΑ&τάΜ0 ΧΟν διήκουύαι, δυΰπρο6οδα λίαν καϊ άπορα τοις 
όδνείοις και ουκ είθιύμένοις τά τηδε άπαντα έκτε- 
λούβιν. το γε μην έπιχώριον έμπειρία των τόπων 
Ιχ τίνος βτενωτάτης οδού χαϊ υπολανθανούόης, 5 
μόλις μεν χαϊ αντοϊ χαϊ πεπονημένως καταφέρονται 
V. 89 #£ όμως, εϊ που δεήβοι, χαϊ αύθις άνέρπονΰιν. νπό 
δε τον πρόποδα έν αύτω δη τω χθαμαλω χαϊ ηπλω- 
μένω πίδακες ποτίμου ύδατος άναβλύζουόιν , όθεν 
Ο υδρεύονται οι τω χολών ω ένοιχούντες. τότε δη ου ν, ίο 
έπετηρουν γαρ οί'Ρωμαϊοι χαϊ άπεϊργον το μέρος, 
νύκτωρ οί βάρβαροι κατιόντες ηρύοντο. "Ιόαυρος 
δέ τις άνήρ, Ίλλοΰς όνομα, έπΐ τηδε τη φρουρά 
τεταγμένος , έπειδή χατειδε πλείστους των ΜιΟιμια- 
νών πόρρω που των νυκτών ές τοϋτο καταβεβηκό- 15 
τας, 6 δε υποκρυπτόμενος ήβυχή έμενε και £υνε- 
χώρει' ως δε έκεΐνοι τάς κάλπεις έμπλήβαντες 
άπεπορεύοντο ι εΐπετο λάθρα 6 "Ιΰαυρος καϊ ξυνα- 
νήει, εως έπ' άκρου γενόμενος την τε του χωρίου 
θέαιν, ως οιόν τε ην έν ακότω, αριΰτα έπεφράύατοΏ 
καϊ ότι ου π λείους η οκτώ άνδρες έτετάχατο ές το 
καταοκοπεϊν την ανοδον καϊ διαφυλάττειν. ταύτα 
V τοίνυν άπαντα κατ αγνούς αύτίκα υπαναχωρεί , και 
τω ατρατηγω εκαατα διαγορεύει. 6 δε ηΰθη τ ε άγαν 
τφ άγγέλματι καϊ της έπιούύης νυκτός άνδρας έκα- 25 
τον άπολεζάμενος άλκίμους τε και θαρραλέους έβτει- 
λεν έπΐ την έφοδον, καταβκοπηόοντάς τε τον χώρον 
καϊ έπιθηβομένους οπη παρείκοι. είρητο δϊ αύτοϊς, 
έπειδάν βεβαιότατα άναβαιεν, τότε δη ΰημαίνειν τη 
βάλπιγγι, ωοτε καϊ του άλλου ότρατοϋ τω τείχεΐ3ο 
προσβάλλοντος εκατέρωθεν τους πολεμίους διακν 
κηθήναι. 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚυΜ IV. 18. 321 

244, 12-245, 16 Ν. 

18. Ο μεν ουν Ίλλούς προπορευόμενος ήγεΐτο 
των ανδρών ες την άνάβαΰιν, ώς ήδη αύτώ τΐ\ πείρα ηί&ηί 30 
καΐ διεγνωΰμένην. εϊπετο δ\ εύ&ύς Ζίπερ 6 Μαρ~ 
χελλίνον δορυφόρος, καΐ μετ' είκεϊνον Λεόντιος 6 

δ Λαβραγέζου , καΐ έπ' αντω Θεόδωρος 6 των Τζά- 
νων ταξίαρχος 9 καΐ ούτως εξής άπαντες οί άλλοι 
άνήγοντο οτοιχηδόν άλλήλοις παρομαρτοΰντες. ηδη Ρ. 127 
#£ αυτών ύπερ το μεΰαίτατον έληλυ&ότων , εώρων 
μάλα Οαφώς οί προτεταγμένοι την τε πυράν τών 

ίο φρουρών άναπτομένην καΐ αυτούς ώς πληόιαίτατα 
κατακεκλιμίνους' και οί μεν επτά περιφανώς έκά- 
δευδον , καΐ ύπορρέγχοντες ίκειντο. εϊς δε γε 
μόνος έπ άγκώνος έρηρειύμένος ώύπερ έγρηγορώς 
διετέλει. ξυνείχετο γαρ καϊ ος τω ϋπνω καΐ έκαρη- 

15 βάρει' καϊ οϋπω δήλος ην οποι χωρήύει, έπιννύτά- 
ξων &αμά και άναπαλλό μένος, έν τούτω δε Αεόν- 
τιος 6 Λαβραγέζου ύπερ τέλματος τίνος όλιβ&ήΰας 
καταπίπτει ά&ρόον και ύποφέρεται καϊ περιρρήγνυβι 
την ασπίδα, πάταγου δε ώύπερ εικός μεγάλου άρ- 

20&εντος, άνέ&ορον άπαντες οί φρουροί διεπτοημένοιΚ 
καϊ ύπερ της εύνής ημενοι τά τε ξίφη έαπάΰαντο 
καϊ κατεΰκόπουν απανταχού τούς αύχένας περιδι- 
νονντες' ξυμβάλλειν δε ούκ είχον ο τι ποτέ εότι το 
γεγενημένον' τω τε γάρ πυρι καταυγ αζόμενοι τούς 

85 έν τω βχότω έατώτας διοράν ούκ ήδύναντο και 6 
κτύπος αύτοίς κα&εύδουαι προΰπεύών ον μάλα 
έναργης ήν ούδε άποκεκριμένος ούδε ολοΓο^ οπλα 
παραδηλώσαι κατενεχ&έντα' οί δε 1 Ρωμαίοι ές το 
ακριβές έκαστα κατε&εώντο. τοιγάρτοι το βάδισμα 

3ο έπιόχόντες άτρέμα ίμενον, ώσπερ τή γή ένερριξω- 
μένοι, καϊ ούτε φωνής ηχος έψι&υρίζετο ούτε τούς 
πόδας μετρίως γούν μετεκίνουν, αλλ* όντως ώσπερ Ο 

ΗΙ8Τ. σΒ. Μ I Ν . II. 21 



322 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ IV. 18. 19. 

245, 10—246, 22 Ν. 

εϊχον προοεπεπηγεΰαν , είτε πέτρα οξεία τυχόν είτε 
ηΐ™*ΐ30 $άμνω τινϊ έτύγχανον έπιβεβηχότες. εΐ γαρ μη όν- 
τως έποιουν χαί τις ζυναίσ&ηβις τον δρωμένου τοις 
φύλαζιν έγεγόνει, πάντως αν πέτραν τινά μεγάλην 
έπαψιέντες κατά τον πρανούς έ%εχύλιον, ως απαν- 5 
τας έπιτρΐψαι τούς έπερχομένους. τω τοι άρα έχεΐ- 
νοι άπαυδοί τε είΰτήχεόαν χαί άδόνητοι , χαί αύτην 
δη την τον πνεύματος φοράν Ανατέλλοντες ηρέμα 
χαί ταμιευόμενοι. χαί άγαμαί γε αυτούς έγωγε της 
εύχοΟμίας, οτι δη άπαντες άμα ωΰπερ εχ ζυν&ήμα- ίο 
τος έν άχαρεΐ χρόνου του ζυνοίοοντος έΰτοχαόμένοι 
ίνεχαρτέρουν τή τάζει, χαί διενοοϋντο έν εαυτοΐς 
Τ) όπόΰα φ&έγγεϋ&αι 6 καιρός ούχ έδίδου. οί δε βάρ- 
βαροι, έπειδη αύτοΐς μηδέν ότιούν δεινόν ύπεφαί- 
νετο, πάλιν ές το προβφιλες έτράποντο, άβμενέότατα ιδ 
καταδαρ&έντες. 

„ 19. Τότε δη ουν οΐ 'Ρωμαΐοι ούτω δη τι αύτοΐς 
άνειμένώς άναπαυομένοις έπιβάντες άπέχτειναν τούς 
τε άλλους χαί προς γε έχεϊνον τον ημιάγρυπνον, ως 
άν τις αυτόν ίπιτω&άζων έπιχαλέύοι. χαί το λοιπόν 20 
άδεώς ανά τά πρόΰω χωρηΰαντες άμφι τάς λαύρας 
V. 90 των οίχήσεων έύχεδάννυντο , χαί άμα ή αάλπιγξ 
έπήδε το ένυάλιον. άχούααντες δε οι Μιοιμιανοί 
χατεπληττοντο μεν τω παραλόγω ' τά δε παρόντα ου 
ξννιέντες ομως άνεγρόμενοι έπ' άλληλονς φοιτάν *3 
ϊεντο χαί ξυνα&ροίξεσ&αι , άλλος άλλο&εν διεχπη- 
Ρ. 128 δώντες. αλλ* ο[ *ΡωμαΙοι έν αύτοΐς δη τοις προ&ύ- 
ροις ύπαντιάζοντες , χαί ωόπερ τοις ζιφεύνν αύτούς 
δεξιούμενοι, πλεΐότον όαον είργάζοντο φόνον. οι 
μεν γάρ ηδη έχβάντες εύ&ύς άνήρηντο, έτεροι δε 3ο 
παρήόαν χαί άλλοι ημελλον, χαί λώφηόις ούχ ην τού 
χαχού, απάντων έπειγομένων. ηδη δε χαί γύναια 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙβΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 19. 20. 823 

246, 22—248, 5 Ν. 

πολλά διαναΟτάντα ΰύραζε ζυνέρρει όλοφυρόμενα * 
άτάρ ούδε τούτων άπείχοντο οί 'Ρωμαΐοι οργή φερό- 
μενοι, αλλ* ωμότατα καΐ αύται κτεινόμεναι άπέλαυον 
της των αρρένων αταβ&αλίας. μία δε τις των κομ- 

δ ψοτέρων δάδα κατ έχον α α καιομένην έμφανέστατα 
έπορεύετο' χαϊ η μεν δορατίω την γαοτίρα διατορη- 
δείβα οικτρότατα ετε%ντμει, των δε τις ' Ρωμαίων Β 
άνελόμενος το λαμπάδιον εμβάλλει πυρ τοϊς περι- 
αυλίΰμαΰι. τά δε*, ζύλοις γάρ χαϊ φορυτω έτύγχα- 

ιονον εαχεναομένα, τάχιότα ένεπίμπρατο' η τε φλοζ 
ές τοοούτο μεγέ&ους έζήρ&η ως χαϊ τω Άψιλίων 
ε%νει χαϊ τοϊς πορρωτέρω £τι τά ποιούμενα διαγγέλ- 
λειν. τότε δη ονν χαϊ μάλλον οί βάρβαροι χύδην 
άπώλλνντο. οί μεν γάρ οϊχοι μεμενηχότες έπυρπο- 

ΐδ λούντο η κατεχώννυντο' τοις δε προς τά εκτός 
διεκπίπτουοιν ετοιμότερος ό έκ των ξιφών ολε&ρος 
έφειοτηκει. παίδες δϊ πολλοί κλαυ&μυριζόμενοί τε 
χαϊ τάς τεκούΰας άναβοώντες ηλίακοντο' καϊ τού- 
των τους μεν κατά των πετρών άφειδώς άκοντίζον- 

2ο τες διεόπάραττον' έ'νιοι δε ωΰπερ ίν παίδια ες νψος Ο 
άνερρίπτοντο , καϊ είτα τω αχ&ει άντιφερόμενοι όρ- 
δίοις τοΐς δόραϋιν ύποδεχ&έντες έν τω μετεώρω 
διεπερονώντο. καϊ ην μεν ου πόρρω των εικότων 
χαλεπαίνειν σφόδρα τους "Ρωμαίους τω τών Μιΰι- 

25 μιαν ώ ν γένει του τε Σωτηρίχου εκατι και της έπϊ 
τοίς πρέοβεύι παρανομίας. Ιδει δε δμως ούχ οΰον 
χαϊ ες αυτά δη τά νεογνά βρέφη και τών τοις γο- 
νενοι τετολμημένων ούδεν έπιΰτάμενα παροινεϊν 
ούτω κάί άφυβρίζειν. οϋκουν αύτοϊς ούδ\ αποινί 

3ο τοϋτο ημάρτηται. 

20. Της γάρ νυκτός απαθής έν τοιοΐβδε κακοΐς 
διανυΰ&είόης) ηδη τε δόζαντος του χωρίου έκπεπορ- 

21* 



324 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 20. 

248, 5-249, 9 Η. 

&ήο&αΐ) τότε δή άνδρες των Μισιμιανών ές πενχα- 
ηι»ηί 3β χοαίονς εν μάλα τεθωρακισμένοι, τον φρονρίον εκ- 
βάντες ές αντό δη το λνκανγες έπέρχονται τοις 
Ό*Ρωμαίοις άφνλάκτως διακειμένοις , δια το οϊεσ&αι 
τελεώτατα κεκρατηκέναι. καΐ πλήττονσι μεν τονς 5 
πλείστονς, απαντάς δε ες φνγήν έτρέψαντο, βιαιό- 
τερον έξω&ονντες. οι δε ξνν ταραχή επί το κάταν- 
τες υπαγόμενοι ύνχνών τε και ποικίλων τραυμάτων 
άνάπλεοι ες το στρατόπεδον έπανήλ&ον, τοίς τε 
άκοντίοις των πολεμίων βλη&έντες και τω περιπταί- ίο 
ειν &αμά ταΐς πετραις διακεχαραγμένοι τα σκέλη ' 
και έπ* έκεϊνον μεν αν&ις τον όκόπελον ανέρπειν ^ 
ήκιστα διενοονντο . τω δε περιβόλω έπκρέρεσ&αι # 
μάλλον έπίμαχος είναι έδόκει και άμα την τάφρον 
καταχωνννναι. και τοίννν οίκίσκονς τινάς και κα- ΐ5 
ρ. 129 λνβας πλησιαίτερον τεκτηνάμενοι έκ τον ασφαλούς 
έτειχομάχουν , μηχαναΐς τε χρώμενοι καΐ τοζεία και 
άλλω οτωουν τρόπω χαλεπωτάτην τοις ένδον και 
άννποιΰτον ποιούμενοι την πολιορκίαν. οί δε βάρ- 
βαροι έμόχ&ονν μεν σφόδρα καΐ έπιέξοντο , πλην *> 
άλλ' ονπω άνίεσαν άμννόμενοι. ήδη γαρ τίνες 
6 πάλιωνα κομίζοντες έπ έκεϊνα δη τα των ' Ρωμαίων 
ερκη έχώρονν ώς άπαντα καταβαλονντες. πρίν δε 
δη πελάζειν αντονς καΐ νποκρνπτεσ&αι, Σοναρον- 
νας τις όνομα, Σκλάβος άνήρ, αφίησι δόρν τω μαλ- «5 
λον προφαινομένω , καΐ πλήττει καιρίαν. πεσόντος 
δε έκεϊνον αντίκα έ%ετινάχ&η 6 σπαλίων, και ήρή- 
ριπτο άνατετραμμένος, και πως ές τάναντία τον κν- 
τονς περιηγμένον άνεκαλνπτοντο οί άνδρες και άπε- 
Β γνμνονντο. καΐ τονς μεν άλλονς φαδίως οί 'Ρωμαϊοι 3ο 
κατακοντίζοντες ίκτειναν , εϊς δέ γε άποδράς ωχετο' 
καϊ ηδη άγχον έγεγόνει, καΐ δή έπέβαινε της πνλί- 




ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 20. 325 

249, 9— 2&0, 13 Ν. 

#0£. αλλά τότε ά&ρόον τοξευ&εϊς διαφθείρεται. «αΐ^^^ 6 
αυτού καταπεόών ύπερ τον ούδόν εκείτο, ολίγον ν** 1 *** 0 
μίν τι τον όώματος με&είς, τω δε πλείονι μέρει προς ν. 91 
τα Ινδον παρατεταμένος, τούτο δε ίδόντες οί Μιύι- 
μιανοί, καΐ όημεΐόν τι, οϊμαι, των ίόομένων πέρι 
φενκτόν τε χαΐ άπαίβιον ήγησάμενοι, άλλως τε καϊ 
άπειρηκότες τοΐς πόνοις, χαΐ της προς "Ρωμαίους 
δυόμενείας απάλλαξε ίοντ ες , μάλιβτα ότι αύτοΐς ούδε 
ή από των Περΰών κατά το \υγκείμενον άφϊκτο 
επικουρία ' ταύτα δή ούν άναλογιβάμενοι , καϊ την 
οίκείαν άναμετρηΰαντες δύναμιν και ότι ουκ αξιο'- Ο 
μαχοι £ϋονται ονδε περαιτέρω τον πόλεμον ύπομε- 
νούόι μόλις έν τω τότε γονν άναμνηβθέντες , ευθύς 
έπρεββεύοντο προς Ίωάννην, και ίκέτενον μη 6φάς 
πανωλεθρία διαφθεϊραι μηδε άνάρπαατον άρδην 
ποιήόααθαι γένος ίκ παλαιού κατηκοον καϊ όμόδο- 
%ον τα ες το θείον καϊ πλε16τα ο6α προηδικημένον, 
ούτω τε έληλυθός ές το άντιδράΰαι, βαρβάρω και 
τούτο άνοια ' ου μην παντάπαοί γε φειδούς καϊ Συγ- 
γνώμης ανάξιοι §φαβκον είναι τοααϋτα ήδη δεινά 
πεπονθότες καϊ μεγίοτας ποινάς άναπλήΰαντες, κα- 
ταφλεχθείσης μεν αύτοις της του φρουρίου περιοι- 
κίδος, ανδρών δε ήβώντων ον μείον η πεντακιβχι- Ό 
λίων άπολωλότων, γνναικών δε πολλά πλειόνων, 
καϊ παίδων %ιι πλειόνων, ως ολίγον γε δεϊν άπαν 
διαρρυήναι το φύλον. 6 #£ Ιωάννης άΰμενέύτατα 
προσήκατο την ίκετείαν, τον τε μη έπϊ πλεϊβτον έν 
χωρίω έρήμω και δυαχειμέρω άμα τη οτρατια δια- 
κινδυνεύειν, καϊ ότι άποχρώντως ώς άληθώς οι 
ημαρτηκότες έτετιμώρηντο. τοιγάρτοι όμηρους λα- 
βών καϊ τά χρήματα όπόσα 6 Σωτήριχος έπεφέρετο, 
τα τε άλλα καϊ πρός γε το έκ βαόιλέως χρυοίον ' ην 



326 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 20. 21. 

250, 14—251, Ιί) Γί. 

α ϊ!ίβίι δ - 6( ^ £ν *ορ(6ΐΜ&& ίντελέσι τ ε χαϊ άχιβδήλοις δισμν- 
ηΐΛΊΧί3 ° ρίοις χ β χαΐ όχταχισχιλίοις προς ετέροις όχταχοσίοις' 
ταύτα δη ονν άπειληφώς χαΐ λείαν πολλήν περιβα- 
λόμενος, ίφήχε μεν αντοϊς άδεώς ανδις τά αφε'τερκ 
νέμεσ%αι χαϊ τον πρότερον άνανεώσασ&αι βίον, αν- 5 
τός δε επί την Κολχίδα γήν ίπανήχεν, κλεινόν άμα 
χαΐ άγερωχον χαΐ μόνοις τριάχοντα άνδράσιν έξη- 
μιωμένον άποχομίσας το στράτευμα, 

21. Μετά δε ταύτα βασιλεύς Ιουστινιανός, χα- 
δελών παντάπασι της αρχής τον Μαρτϊνον , ο δΙ ιο 
Ίονύτΐνον τον Γερμανού χα%ίστησιν αντ αυτού 6τρα~ 
τηγόν αυτοκράτορα των τε χατα την Κολχίδα χώραν 
χαΐ των έν Αρμενία ταγμάτων, ην μεν γαρ αύτφ 
χαΐ πρότερον ον μάλα προς δνμού πρωτεύειν έχεί- 
Β νον απάντων χαι ίξηγεϊσ&αι, ώς δη της χατά Γου- β 
βάζου επιβουλής ονχ έλάχιότον μέρος γεγενημένον. 
χατεϊχε δε τέως την γνώμην χαϊ ύπελάνδανε , μή 
χρήναι οίόμενος άναχινήσαι το άρχον χαϊ μεταύχευά- 
σασδαι ταραττομενων ίτι των τήδε πραγμάτων, χαϊ 
μάλιστα τής στρατιάς ήδομενων τω Μαρτίνω διά τε 2ο 
την των πολεμιχών έργων έμπειρίαν χαι το εχαστα 
ίν δέοντι διατάττειν. ον δη ενεχα, οΐμαι, χαι διε- 
σέσωστο, έπεϊ αν χαϊ αυτός Ιωάννη τε χαϊ 'Ρονστί- 
χω ζννετε&νήχει ' νύν δε ωσπερ αΐδοϊ των τροπαίων 
χαι τής ενβονλίας, {} δη παρά τους χινδύνονς & 
έχρήτο, νφελών ήρεμα χαι ύποχαλάσας του νόμου το 
λίανάχριβες χαι άτιδάσεντον, έφήχεμεντό ίπίχλημα. 
Οαρχειν δε ον ζννεχώρει, άλλα ίδιωτεύειν έχελενεν, 
άρχεΐν ηγούμενος ατιμία γε αυτόν τιμωρήσασ%αι, ει 
χαι τοσούτον μιάσματος μετειλήχει. επειδή ονν οΐ 3ο 
τε Πέρσαι ήρεμονν χαϊ ίχεχειρία εωχει το χρήμα, 
τότε δή τον μεν άπεώσατο, Ίονστίνον δε προσήχοντά 




ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙΒΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 21. 327 

251, 19-252, 14 Ν. 

χέ οι ώς έγγύχαχα καχά γένος καϊ άλλως όνομαΰχό- 
χαχον έν χω χόχε είναι δοκούνχα μεχάκληχον Ιν βν- ηί * ηί3 ° 
ξανχίω ποιηύάμενος άπαύάν χε αύχω παραδίδωόι 
χήν αρχήν και αύ&ις ίς Κόλχονς έκπέμπει τοϊς έφε- 

5 %ής άρμοόόμενον. ην δε χις έν χω άμφ* αύχόν ομι- 
λώ Ιωάννης όνομα, Λίβυς άνήρ, αφανής μεν χα 
πρώχα καϊ πενιχρόχαχος , ώς καϊ χον άποζήν ένεκα 
μιύ&αρνεϊν έχέρω χω και ζυνέπεύ&αι χών δορυφό-Ό 
ρων καϊ χάς χών δεραπόνχων αχέγειν όδύνας, ον 

ίο πολλω δϊ νΰχερον έπϊ μέγα πλούχου χε καϊ αλαζο- 
νείας ηρμένος, πλεΐαχα γαρ οΰα μηχανηΰάμενος, 
και δια ποικίλης χωρήΰας έννοιας, γνωρίξεχαι ουκ V. 92 
έ$ μακράν χφ Ίουβχίνω, κάκιοχος δε ων καϊ πανουρ- 
γόχαχος καϊ οϊος ούδεν όχιονν χών άδικων χε και 

15 άνοαίων έγχειρημάχων κέρδους εκαχι άπαναίνεβδαι, 
ρηχόν χι μέχρον χρνΟού αίχεϊ χον όχραχηγόν , ομο- 
λόγων, εΐ κομίΰοιχο, αύχω χε χω παραοχόνχν ές οΰον 
αν ελοιχο χρόνον χά έπιχήδεια προΰφόρως έκποριεΖ- 
α&αι, καϊ προς γε οπόαον παρήν δηχικόν χε και 

20 δοΰλον , καϊ οΰοι άλλοι οπαδοί χε καϊ ύπηρέχαι καϊ 
δορυφόροι, άλλά καϊ χούαδε άπανχας χής προΰηκού- Ρ. 131 
Οης χροφής έμπιπλάναι. -χαϋχα δε πράχχων έπηγγέλ- 
λεχο ου μόνον άποβώόειν χό χρυΰίον άπαν καϊ άν- 
χιχα&εΐναι οπόΰον άν λάβοι ένχελες καϊ άλώβηχον, 

25 ώΰπερ έκδεδανειΟμένον, άλλά γάρ καϊ εχερον προ6- 
επιδονναι. καϊ έδόκει μϊν χοΐς πολλοίς κόμπος είναι 
καϊ οϊον αίνιγμα χό είρημένον' 6 δε Ίουβχΐνος, καί- 
τοι δέον αύχόν νεμεΰήΰαι χή χού Λίβυος άβελχερία, 
έπιΰχάμενον ώς ουκ άν χήν ύπόΰχεοιν διανύαειεν 

θο μή άδικα δρών καϊ βίαια ^ργα, καϊ παρανόμοις χιοϊν 
έμπορίαις λυμαινόμενος άπανχας οϊς άν όμιλήΰειεν' 
6 δε προύήκαχό χε χους λόγους, καϊ το χρυΰίον πα- Β 



328 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 21. 22. 

253, 4-254, 9 Ν. 

Λ ^^ 6 ραδονς επί ταϊς %υν&ήχαις έφίηβιν αύτω πράττειν 
Βΐ»ηΐ3θ0 τι κα \ βονλοιτο. 

22. Τότε δη ονν 6 Ιωάννης ταϊς 'Ρωμαϊκαΐς 
κώμαις έπιφοιτών, όπόύαι ανά την πορείαν έτύγχα- 
νον Ιδρνμέναι, και τους οίκήτορας άγείρων, ον μεν 
βόες άφ&ονοι ονκ ήβαν, 6 δε τούτων δεΐβ&αι τό 
βτρατόπεδον ίδημηγόρει. καΐ τοίννν είκοβι τάλαντα 
προφερων "τοβοντων υμάς" εφαβκεν "ανάγκη χρη- 
μάτων άποδόβ&αι καϊ μείον ουκ ϋνεβτιν. άλλα τό 
τίμημα δέχεβδε πρότερον , καϊ οπως μοι την ταχι- ισ 
βτην απαντάς τους βόας άποκομιεϊτεΓ των δε [κε- 
τενόντων άνεϊναι καϊ έπομννμένων η μην μηδε οόον 
άρουν τά λήια άποχρώντως κεκτήο&αι, άνενενε μάλα 

Ο ΰεμνώς 6 κατάρατος καϊ δεινά έποιείτο εί μηδε πρί- 
«α&αι τω ΰτρατηγω {&εΙη τά έπιτήδεια. καϊ ές το- ΐ5 
ύοΰτον ενέκειτο χαλεπαίνων , εως εκείνοι τά τιμιώ- 
τατα των κτημάτων άπεμπολήσαντες καϊ χρνόίον 
οαον οϊόν τε ην αύτοϊς ζννερανιΰάμενοι παρέόχον 
τω κακοδαΐμονι λύτρα τον ίπιτάγματος. πάλιν δ^ 
έν&ένδε Ιων καϊ ετέρω&ι παραγενόμενος , £ν&α κα- *ο 
μήλων τυχόν η ορίων ούδε όνομα ήκούεχο, 6 δ^ 
τούτων ένεκα ήκειν έβόα } καϊ τοις όμοίοις χρώμενος 
πάλιν έπεδείκνυε χρνβιον καϊ πάλιν λαβών άπεχώ- 
ρει. ούτω δη ονν απανταχού περινοβτών καϊ ανα- 
ζητών τά μη παρόντα^ και μηδέν μήτε άπεμπολήβας *5 

Ρ πώποτε μήτε πριάμενος μήτε άλλως πως ξνμβαλών 
ήργνρολόγει και έό έπραττε τούς μηδέν ότιονν ίπω- 
φληκότας, τάχιβτά τε ήδη τό άρχαΐον έδιπλαβιάζετο 
τοις προύγιγνομένοις. έπειδή δε ές Κόλχονς άφί- 
χετθ) ταντά τε ϋπραττε^ χαι πρός γ ε νανς φορτίδας 3ο 
ονκ οίδα οπως ίπιχτηδάμενος καϊ τονς καρπούς 
τούς έπιχωριονς βιαιότατα ξννα&ροίξων , καϊ πολλά 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΤΜ IV. 22. 329 

254, 9-255, 19 Ν. 

ελαχίστου ώνούμενος, ές την άλλοδαπην έζεφόρει *|^ Β ·γ )β 
καϊ διεπίπραΰκε. βπάνις μεν ούν των άναγχαίων™ ΛΏί * (> 
είκότως έπεγίγνετο τοϊς βτρατενμαβιν, ως και πόας 
είναι ώνίονς. ό δε μιαρός εκείνος μεταβολεύς και 

δ παλιγκάπηλος μέγιστα κέρδη προσεποιεΐτο. ίκ τού- 
των δή ονν των πόρων τα Συγκείμενα προς ΊουστΖ- 
νον έπετέλει, τάς τε τροφάς παρεχόμενος καϊ τω Ρ. 132 
προτέρω χρυσίω προσεπιβάλλων. 6 94 9 καίτοι γι- 
γνώσκων τά ποιούμενα, πολλάκις τε των λεηλατον- 

ιο μένων ως αυτόν ιόντων καϊ ξνν όλοφυρμώ προκαλιν- 
δουμένων, λώψησίν τε γενέσθαι σφίσι των κακών 
άντιβολού ντων , όμως των όδυρμών καϊ δακρύων 
ολίγα φροντίσας ήσθιεν άδεώς εκ των αδικημάτων, 
καϊ ηδετο μεν άπριάτην εύωχούμενος , καϊ προς γε 

15 μεοτύν κατά το πλέον και ίμβριθέστερον ποιών το 
φασκώλιον. ημελλε δε άρα χρόνω ύστερον ποινάς 
μεγάλας ηλίκας άποτιννύναι. εί γαρ καϊ μύριους 
μετά ταύτα διηνυσε πόνους καϊ μέγιστον ηρατο 
κλέος άμφϊ τόν'Ίστρον ποταμόν, τάς τών βαρβάρων 

20 έπιδρομάς άνακόπτων, αλλ 9 ούδεν ένθένδε ή του Β 
κρείττονος έθωπεύετο δίκη ούδε τούτοις ίκεΐνα έπε- 
καλύπτετο. ϋμενε δέ, οΐμαι, ηρεμούντα καϊ έφνλάτ- 
τετο μόνιμα καϊ άνάγραπτα μέχρι του καιρού τού 
καθήκοντος, ου γάρ άμα τω πλημμελεΖν καϊ τάς V. 93 

25 τιμωρίας άναμετρεΐσθαι πεφύκαμεν, μετά χρόνον δε 
ώς τά πολλά καϊ ϊσως ήνίκα τών είργασμένων έπι- 
λελήσμεθα, καϊ άνιώμεθα μεν το παραντίκα τοις 
καθ' ημών γιγνομένοις, ώς παραλόγως καϊ ουκ έν 
δίκχι ξυμβεβηκόσι, καϊ καταιτιώμεθα φθόνους άν- 

3ο θρωπείους τυχόν καϊ δυσμένειας , ώς έκ τούτων ου 
προσήκοντα πεπονθότες' το δε ξννέχον ημάς καϊ 
διατάττον έπίσταται το πρέπον εκάστω και όφειλό- 



Οίςίΐίζβά 6γ Οοο^Ιε 



330 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ IV. 22. 23. 

205, 19-250, 20 Ν. 

μενον, καϊ τρόπω ότω και βονλεται μέτειΰι καϊ άνι- 
ηΐ»ηΐ3ο χν$νΜ τά πολλω Εμπροβθεν ήμαρτημένα. άλλ 9 ' 
οποϊα μ\ν άττα έπϊ 9 Ιονΰτίνω νύτερον ξννηνεχ&η 
καϊ όπως αντώ ή τον βίου καϊ της τοααντης ευδαι- 
μονίας κατάλυΰις άδόχητος έπεγένετο, είρήΰεταί μοι 5 
ές τό άριβες εκαΰτα 9 ήνίκα 6 λόγος όδώ Ιών ακο- 
λούθως χάί διά των άεϊ έχομένων φερόμενος ές 
εκείνο τον χρόνον περιενεχ&είη. ννν δε ανά τά 
πρότερα μοι έπανιτεον, καϊ τοϊς εξής έπιχειρητεα. 

23. Τ £1δε γαρ των ίν Ααζική πραγμάτων έχον- ίο 
των, και Ίονΰτινον έπϊ πάΰι ατρατηγον καταοτάν- 
τος, οντε οί ΠέρΟαι ως άναμαχονμενοι παρεοκενά- 
ζοντο, και μεντοι ονδε οι ^Ρωμαίοι έπήεύαν' αλλά 
προφνλακάς μεν αμφότεροι ίποιονντο, καϊ τά άλλη- 
Ι> λων βονλενματα ές δΰον ένήν άπεόκόπονν καϊ διε- 15 
πνν&άνοντο ' μάχης δε ονδε όπότεροι ήρχοντο, αλλ 9 
ϋμενον ηΰνχή, αντομάτως, ωόπερ άμίλει τοντο 
ζννδοκονν, διωριομένον. Χούρόης 6 Περΰών βα- 
σιλεύς, επειδή έπίπνύτο τα προς τω Φάύιδι ζνμβε- 
βηκότα καϊ οτι φνγάς έκ της μάχης 6 Ναχοραγάν 20 
έγεγόνει, αντίκα 9 1βηρίας αντόν μετακαλεΰάμενος 
ωμότατα μετήλθε κατά τον πάτριον νόμον. ον γάρ 
άποχρώύαν ωετο είναι ποινήν της άνανδρίας τό 
οντω γονν αντόν απλώς αποκτεϊναι, άλλ 9 έκ τον 
ανχενος τό δέρμα διαχαράζας άπεδειρεν απαν μέχρι 25 
Ρ. ΐ33τοΓν ποδοΐν, καϊ άφείλετο των ύαρκών προς τά έν- 
δον άνεατραμμένον, ως καϊ τονς τνπονς των μορίων 
ές τον μπα λι ν αποφαίνεσαι καϊ δίκην άβχον ήρεμα 
έμπνενό&εν νπερ ύκόλοπός τίνος άνηρτήα&αι, οίκ- 
τρόν τι θέαμα και μιαρώτατον, καϊ πρώτω, οΐμαι, *) 
Σαπώρη έκείνω τω πολλω έ"μπροΰ&εν Χοορόον Περ- 
ύών βεβαύιλενκότι τετολμημίνον. τά μεν γάρ έπϊ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙΒΤΟΚΙΑΚυΜ IV. 23. 331 

256, 20- 258, 5 Ν. 

Μαρύύα θρυλούμενα τω Φρυγί, ώς έρις αύτώ*·££Μ 
προς Απόλλωνα ζυνέύτη ύπερ των αυλών και χής™*ηΐ3ο 
αύλητικής έπιότήμης, ότι τε ήττήθη ανά κράτος 6 
Μαρόύας, χαϊ μάλα δικαίως, ατε δήθεν, εί μή λίαν 

δ εύηθες ειπείν, οίκείω θεώ άνταυλήαας, καν ώς τήνδε 
άνεπληΰε την τιμωρίαν της προπετείας υπό του νε- 
νικηκότος, άποδαρεν αύτω άπαν το δέρμα καϊ έπΐΒ 
δένδρου ήωρημένον' ταύτα δή ούν άπαντα ποιητών 
αν εϊη τερατεία και μύθοι καϊ παίγνια, οϋτε τών 

ίο αληθών ούτε τών εικότων έότοχαΰμένα. εϊ γ ε αύ- 
λητήν φα6ΐ τον Άπόλλω γεγονέναι καϊ άμιλλώμενον 
επί τή τέχνη , καϊ ές τοόούτο μετά την νίκην χαλε- 
πηναντα ώς άνοόίαν ούτω και μανιώδη ποινήν 
έπαγαγεϊν τω ηττημενω' πώς δε αν καϊ ηρεακεν 

15 αυτόν έκ του μετεώρου φαινόμενον της απανθρω- 
πιάς το κατηγόρημα ; ταύτα γάρ οΐ τε πρότερου 
ποιηταϊ αδουΰι και οί νέοι παραλαβόντες ξυνάδου- 
αιν. ών δη και Νόννος 6 εκ της Πανός της αιγύ- 
πτιας γεγενημένος £ι> τινι τών οικείων ποιημάτων, 

2ο όπερ αύτω Λιονυΰιακά έπωνόμαόται , ουκ οϊδα έφ' Ο 
οτω ολίγα άττα του "Απόλλωνος πέρι άφηγηύάμενος, 
ού γάρ δη τών προηγουμένων έπών έπιμέμνημαι, 
είτα έπάγει, 

έζότε Μαραύαο θεημάχον αύλόν έλέγξας 

25 δέρμα παρηώρηΰε φυτω κολπούμενον αύραις. 
ώς μεν ούν έ% έκείνου το μίαΰμα τούτο οΰπω τω 
άνθρωπείω γένει διέγνωΰτο βαφή τά τεκμήρια και 
άποχρώντα παρά τοις ορθώς άναθεωρεϊν καϊ τεκ- 
μαίρεσαι τά παλαίτατα πεφυκόύιν, άλλα μή ποιη- 

30 τικί} θεολογία παρακρουομένοις. 6 δε Σαπώρης 
αδικός τε ών ές τά μάλιβτα και μιαιφόνος, όζνς μεν 
ές όργήν καϊ ωμότητα, βραδύς δε προς φειδώ καϊ 



332 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 23. 24. 

258, 0—259, 12 ,Ν. 

» 0.556 ξνγγνώμην , εί μεν καϊ έφ* ετέροις αύτω πρότερον 
ηίΛηίΜ Τ0 ^£ το α γ 0 ζ έξείργασται, ουκ έχω σαφώς απισχυρί- 
V. 94 σασ&αι' ότι δε Βαλεριανόν τον ' Ρωμαίων έν τω τότε 
βασιλέα προσπολεμήσαντά οί και είτα νενικημένον 
ο δ ε ξωγρεία ελών τόνδε τον τρόπον έτιαωρήσατο, 5 
πολλή μαρτυρούσα ή ιστορία, καϊ τάχα οί πρώτιστοι 
των μετά την Παρ&υαίων κατάλυαν της βασιλείας 
της Περσικής έπιλαβομένων , Άρταξάρης φημί καΐ 
Σαπώρης, μιαρώ γε ήστην άμφω και άδικωτάτω , εΐ 
γε 6 μεν τον οίκείον δεσπότην άπεκτονώς τυραννι- ίο 
κην τε καϊ βιαίαν την αρχήν κατεστήσατο, ατερος 
δε τιμωρίας ήρξεν οντω δεινής καϊ μύσους άνοσιω- 
τάτον. 

Ρ. 134 24. ΈπεΙ δε μοι 6 λόγος δια των αεί παρεμπι- 
πτόντων φερόμενος πάλιν ές Άρταζάρην άφίκετο, 15 
καιρός αν εΐη εκπληροΰν νυν τό πρότερον έπηγγελ- 
μένον καϊ των έφεσης βασιλέων έπιμνησ&ήναι. ού- 
τος μεν ονν έ% ών τε έφυ καϊ οπως και όντινα τρό- 
πον τήν κίδαριν άνεδήσατο ήδη μοι ές τό ακριβές 
προαφήγηται. εκείνο δε μόνον προσ&είην άν έπ* 2ο 
αντω, ως έ'τεσιν ύστερον οκτώ τε καϊ τριάκοντα καϊ 
πεντακοσίοις Αλεξάνδρου του πάνυ του Μακεδόνος, 
τετάρτω δε έ'τει της δατέρου Αλεξάνδρου τον Μα- 
μαίας αρχής, τής των Περσών βασιλείας επιλαβο- 
μένω τω Άρταξάρη, καθ' ον πρότερον άπήγγελται 25 
Β τρόπον, διήνυσται χρόνος έν αυτή ένιαυτών πέντε- 
καίδεκα, δυοΐν μηνοιν ένδεόντοιν. διαδέχεται δε τό 
κράτος Σαπώρης έκεϊνος 6 έναγέστατος, και διεβίω 
προς τω ενϊ τριάκοντα τους πάντας ένιαυτούς, πλεί- 
στα όσα τους ^Ρωμαίους λυμαινόμενος. άτε γαρ τον 3ο 
βασιλέα σφών άνελών, καϊ ούδεν ότιούν κώλυμα 
εσεσδαι διανοούμενος, ο δϊ ανά τα πρόσω έχώρει, 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙβΤΟΚΙΑΒυΜ IV. 24. 333 

259, 12 -200, 18 Ν. 

χαϊ δη την τε μέΰην τών ποταμών εδγιωβε χώραν, α · 0 556 
και είτα την εφεξής έχομένην , Κίλικάς τε έληίύατο 111 ™^ 0 
χαϊ Σύρους, χαϊ μέχρι των Καππαδοχών έλάΰας 
έζαίβιον πλήθος φόνων χατείργαΰται , ώς καί τά 

5 σηραγγώδη χαϊ χοΐλα χωρία των ίν τοις ορεύι 
φραγμών τοις σώμασιν άναπληροϋν τών πεπτωκό- 
των άν&ρώπων , χαϊ προς ισότητα φέρειν τών λό- 
φων τά διεΰτώτα χαϊ έζαν έχοντα , χαϊ ούτω κα&ιπ- ο 
πενειν έν αύτοϊς, και διαβαίνειν ώσπερ έφ' ομαλού 

ίο τάς άχρωρείας. τούτον μεν ουν οϊκαδε αυ&ις άφι- 
γμένον , χαϊ ου μετρίως χρησάμενον οϊς άσεβήσας 
έτύγχανεν, άλλα προς άλαζονείαν άρ&ένχα πολλην 
άπέπαυσεν ουκ ές μακράν τον φρνάγματος Ό δ ένα- 
τος δ Παλμυρηνός, άνηρ άφανής μεν τά πρώτα καί 

15 άγνωστος, ταΐς δε Σαπώρον ζυμφοραϊς και οϊς έδρα- 
6 εν έπ αντω μεγίστην άράμενος δόζαν καί πολλοίς 
τών πάλαι Συγγραφέων άζιαφήγητος γεγενημένος. 
τε&νηκότος δε του Σαπώρου Όρμισδάτης 6 τούτου 
παϊς την βασιλείαν παραλαμβάνει , και διεβίω έν 

2ο αυτή χρόνον ες ο τι ελάχιστον ένιαυτόν γάρ ενα Ό 
και δέκα ημέρας της τύχης άπώνατο, μηδέν δτιούν 
δράαας οποίον καί ές λόγου φέρεσ&αι μνήμην, κα&ά 
που και 6 μετ' έχεΐνον Οναραράνης , τρισϊν έτεσι 
βασιλεύσας. δ δε υιός 6 τούτου ομώνυμος μ\ν ην 

25 τω γεγεννηκότι, έπταχαίδεκα δε κατά την βασιλείαν 
μεμένηκεν έτη. δ δ ε τρίτος Ουαραράνης ές μήνας 
μεν τέτταρας μόνους άπεγεύσατο της βασιλείας, 
Σεγάν δε <5αά έπεκλή&η, ουκ άπειχός, οΐμαι, ούδε 
αυτομάτως, £&ους τινός παλαιού μετάσχων καί πα- 

ζοτρίου. οί γάρ τών Περσών βασιλείς, ήνίκα μέγι- 
ΰτον £&νος τών πλησιοχώρων κα&έλοιεν προσπολε- 
μήσαντες και της έκείνων επιλάβοιντο χώρας, ούκέτι 



ι 



334 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ IV. 24. 25. 

260, 18— 2Γι2, 4 Ν. 

μεν άναιρούΰι τους ηττημένους , ες δε φόρου άπα- 
Εΐ»ηί3ο γωγήρ απαντάς νποτ&έντες έφιάβιν ένοιχεϊν τε χαι 
Ρ. 135 άρουν την δοριάλωτον, πλην άλλα τους προτέρους 
του γένους ηγεμόνας οικτρότατα χαταλύοντες οι δ\ 
τοΐς Οφετέροις παιοΛ την της άρχής προβηγορίαν 5 
άπονέμουσι, μνήμης, ώς Εοιχεν, εχατι χαϊ χόμπον 
της έπΐ τω τροπαίω μεγαλανχίας. επειδή ουν χαϊ 
το των Σεγεΰτανών £&νος Ουαραράνη τω τούδε 
πατρϊ έδεδούλωτο , είχότως αρα ο παις Σεγανΰαά 
ίπωνόμαατο' δύναται γαρ τούτο τη "Ελλήνων φωνϊ} ίο 
Σεγεατανών βαΰιλεύς. 

25. Τούτου δε δάττον διαφ&αρέντος Ναροής 
εύ&ύς την βααιλείαν ένιαυτοϊς μεν ίπτά, μηαϊ δε 
πέντε μετήλ&ε. διαδέχεται δε την αρχήν Όρμιόδά- 
της 6 παις, χαϊ κληρονομεί τού πατρός ου μόνον ι: 
V. 95 τού χράτους , άλλα χαϊ της τού χρόνου Ισορροπίας. 
Β χαι γαρ δαυμάσειεν αν τις, οτι δή εχατέρω έτεβί τε 
χαϊ μηαϊ τοις αύτοις τά της άρχής έπιμελέύτατα 
ίμετρήδη. άλλα Σαβώρ μετά τούτους επι πλεΐατον 
Οΰον χαι μήχιοτον χρόνον άπώνατο της βασιλείας, 20 
τοσούτοις έτεοι χρατήΰας όπόοοις χαϊ διεβίω. Ετι 
γαρ αυτόν χυούαης της μητρός ή μεν τού βααιλείον 
γένους διαδοχή εχάλει προς τήν αρχήν το τεχ&ησό- 
μενον. ην δε τά των ώδίνων αμφίβολα ές οποίαν 
γονήν αν άποβαϊεν. τοιγάρτοι άπαντες οι ίν τέλει 25 
άδλα προυτί&εοαν χαι γέρα τοΐς μάγοις έπΐ τ ή 
προαγορεύόει των έΰομένων' χαι τοίνυν ηγον ες 
μέαον χύουοαν ιππον, χαϊ ώς πληΰιαίτατα προελ- 
δούοαν τού τόκοι», έχέλευόν τε αυτούς έπ' αυτή 
πρώτη μαντεύεο&αι, απερ ωοντο ξυνενεχ&ήναι. ούτω 3ο 
Ο γάρ όλίγαις ύβτερον ήμέραις γνώβεβ&αι ήγούντο τήν 
πρόρρησιν ές ο τι χωρήβει, ταύτη τε είχάζειν παρα- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΕυΜ IV. 25. 335 

202, 4—203, 8 Ν. 

πληόίως έκβήοεΰ&αι καϊ οπό α α οφίΰιν έπϊ τή άι/-^* 56 
&ρώπω προαγορεν&είη. α μεν ονν αντοΐς έπϊ χ^^ηί^ο 
ΐππω μεμάντενται, ονκ έχω σαφώς άποφήνασ%αι . 
ον γαρ μοι το ακριβές τούτον γε πέρι άπήγγελται' 

5 πλην αλλ 1 όντως έκαστα προνβη όπως έκείνοις έτνγ- 
χανεν είρημένα. γνόντες δε έν&ένδε οί άλλοι ως 
αγαν τοις μάγος διηκρίβωτο τά της τέχνης, προν- 
τρεπον κάί έπϊ τω γνναίω αττα έσεσ&αι γνοϊεν διε%- 
ιέναι. των δ\ φησάντων άρρενα παΐδα τεχ&ήσε- 

ιο σ&αι, ονκέτι έμέλλησαν, αλλά τή γαοτρϊ περι&έντες Ό 
την κίδαριν άνεΐπον βασιλέα το έμβρνον, ονόματι 
τε άπέκριναν το αρτι έκτνπω&εν καϊ διωργανωμέ- 
νον, ες οσον, οΐμαι, διαττειν ένδον ήρεμα και νπο- 
πάλλεσδαι. οντω δε το αφάνες τη φνσει και αδη- 

15 λον ές το βέβαιον τε καϊ άνωμολογημένον τΐ] δοκήσει 
μεταλαβόντες, ομως ον διήμαρτον της έλπίδος, αλλά 
καϊ λίαν Ιτνχον τον σκοπού, πολλω πλέον των δο- 
κη&έντων. τίκτεται γαρ ονκ ές μακράν 6 Σαβωρης 
%νν τη βασιλεία, έννεάξει τε αντη και έγγηράσκει, 

20 ές έβδομήκοντα αντω ίτη διαννσ&έντος τον βίον. 
κατά δε τον τέταρτον τε καϊ είκοστόν της τούδε αρ- 
χής ένιαντόν Νίσιβις ή πόλις νπό Πέρσας γεγένη- 
ται, 'Ρωμαιων μεν πάλαι ονσα κατήκοος, Ίοβιανον 
δε τον σφών βασιλέως παραδόντος καϊ προεμένον. 

25 έν αντοΐς γάρ δήπον τοις ένδοτέρω χωρίοις της ρ. 136 
Περσικής έπικρατείας Ίονλιανού τον προτέρον 'Ρω- 
μαίων αντοκράτορος ά&ρόον διαφ&αρέντος , αντός 
αναγορεύεται νπό τε των στρατηγών και των ότ^α- 
τενμάτων καϊ τον άλλον όμίλον. ατε δε της αρχής 

3ο αντω αρτι καθισταμένης, καϊ των πραγμάτων, ωσπερ 
εικός, ταραττομένων, καϊ ταύτα έν μέση τή πολέμια, 
ονχ οΐός τ ε ην τά παρόντα έν τω δέοντι σχολαίτερον 



336 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ IV. 25. 26. 

263, 9-264, 13 Ν. 

^^δια^ειναι. τοιγάρτοι άπαλλα\είων της έν ό%νεία 
ηΐαηί3ο κα £ δυόμενεί χώρα διαίτης καΐ μόνης τυχειν της ες 
τα ο ιχ είτα έπανόδου %άττον Ιέμενος , ζυν&ήκας τί- 
θεται άγεννεϊς καΐ άύχημονας και οποίας μέχρι και 
νυν τη 'Ρωμαίων λυμαίνεσαι πολιτεία, περιστέλλω» 5 
ες τα όπίϋ ω καινοΐς όρίοις καϊ ύποτεμνόμενος της 
Β οικείας άρχης το περαιτέρω έκβαΐνον. τα μεν ονν 
κατ έκεϊνο τον καιρόν %ννενεχ$έντα πολλοίς ηδη 
των προτέρων Συγγραφέων ΐΰτόρηται' έμοί δΐ ου 
περί ταύτα ένδιατρίβειν ΰχολη, άλλα τον προτέρου ίο 
λόγον εκτέον. 

26. Μετά γαρ Σαβώρην Άρταζηρ αδελφός ων 
αύτω καϊ μεταΟχών της βασιλείας τεττάρων ίτών 
χρόνον κατ 9 αύτην άπεβίω. 6 δε νιος 6 τούτου, 
Σαβώρ και αυτός έπεκέκλητο, έν $τεόι πέντε το οί- ιό 
κεϊον ήρί&μηβε κράτος* έν διπλααίοοι δε τούτων και 
προς γε ένϊ έτέρω ίνιαυτω Ουαραράνης ο παις, ος 
δη καϊ Κερμαόαά ώνομάζετο. των δε τοιούτων έπι- 
κληόεων η αιτία ηδη μοι είρηται. και γάρ Κερμά 
έ&νους τυχόν η χώρας ύπηρχεν έπωνυμία' ταύτης*) 
Ο #£ τω πατρί του Ουαραράνου δεδουλωμένης, είκό- 
τως 6 παϊς την έπωνυμίαν έκτηΰατο, κα&ά που πρό- 
τερον και παρά 'Ρωμαίοις 6 μεν Αφρικανός τυχόν, 6 
δε ε% άλλου του γένους νενικημένου έπεκλή&η. έπι 
τούτοις Ίσδιγέρδης 6 Σαβώρου την Περβικην ήγε- 25 
μονίαν παραλαμβάνει, 6 πολύς παρά 'Ρωμαίοις καϊ 
V. 96 περιλάλητος. φαΰϊ γάρ Άρκάδιον τον βασιλέα προς 
τω δανάτω γεγενημένον , καϊ τά μετ' αυτόν, ως π$ 
τοις άν&ρώποις νενόμισται, διατάττοντα, τούτω δη 
φύλακι χρήσασ&αι και κηδεμόνι έπί τε τω παιδί 3ο 
Θεοδοσίω καϊ πάση τη ' Ρωμαϊκή καταΰτάόει. αδε- 
ται γάρ ούτος 6 λόγος έπιπλεΐστον έν ημϊν έκ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 26. 337 

264, 14—265, 18 Ν. 

παλαιού τη μνήμη παραδοθείς τοις έφεξής, καϊ μέχρι*^ 0 *™ 
ν^ύν παρά τε τοίς λογίμοις και τω δήμω περιαγό- ηίΛηί * ύ 
μένος ' γραφή δέ τινι και λόγοις ίστορικοΐς ουκ οίδα 
εύρων -τούτο φερόμενου , ούδε παρ 7 οϊς τνχόν τα 

5 της Αρκαδίου τελεντής άπεμνημόνευται, οτι μη 
μόνον έν τοϊς Προκοπίω τω ρήτορι ξυγγεγραμμέ- 
νοις. καΐ ουδέν , οΐμαι, δαυμαατόν έκεϊνον μεν ώς 
πλείστα μεμα&ηκότα καΐ πάσαν, ώς ειπείν, Ιστορίαν 
άναλε\άμενον καΐ τήνδε παραλαβεϊν την άφήγησιν 

ίο ίτέρω πρότερον έκπεπονημένην , έμε δε αυτήν μη- 
δαμώς έτι ελείν έλάχιστα είδότα, εί γε άρα δή και 
έλάχιστα, αλλ* ίκεϊνο καΐ μάλα θαύματος άξιον 
εΐναι ηγούμαι, οτι διετιών τα περί τούτων ούχ 
απλώς οϋτω τα έγνωσμένα διέξεισιν, άλλ' έπαινεϊ 

ΐδ τον Άρκάδιον καΐ άποΰεμνύνει , ώς αρίστη χρησά- Ρ. 137 
μενον ευβουλία, φηοϊ γαρ αυτόν ου λίαν άγχίνουν 
είναι τα άλλα πεφυκότα, έν τούτω δή μόνω φρενήρη 
τε καϊ προμη&έστατον άποδεδεϊχ&αι. έμοι δε δοκεϊ 
6 τούτο άγάμενος ου τη πρώτη ορμη τού βουλεύ- 

20 ματος το εϋλογον κρίνει ν, αλλά τω ύστερον άπο- 
βεβηκότι. έπεϊ πώς αν εΐχεν καλώς άνδρΐ ό&νείω 
καΐ βαρβάρω καϊ γένους άρχοντι πολεμιωτάτου και 
οπως ούτω μετήν πίστεως τε και δικαιοσύνης ήγνοη- 
μένω, καϊ προς γε τα ές &εόν πεπλανημένα) και 

25 άλλογνώμονι , τα φίλτατα παραδούναι; εί δε μηδέν 
οτιούν έπι τώ βρέφει ήμάρτηται , άλλα μεμένηκεν ή 
τούτου βασιλεία βεβαιότατα προς τού κηδεμόνος 
φυλαττομένη, και ταύτα έτι υπό μαζώ τι&ηνουμένου, Β 
έκεϊνον αν μάλλον έπαινετέον της ευγνωμοσύνης ή 

3ο ^Αρκάδιον τού εγχειρήματος, τούτων μεν ουν ένεκεν, 
ώς πη έκαστος γνώμης τε και ακριβείας έχοι, ώδε 
κρινέτω. 6 δε Ίσδιγέρδης είκοσι προς τω ένι βαβι- 

ΗΙ8Τ. ΟΒ. ΜΙΝ. IX. 22 



338 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ IV. 26. 27. 

265, 18-267, 1 Ν. 

^χν·^ 6 λενΰας ένιαντονς ονδένα πώποτε κατά * Ρωμαίων 
τύ*ηί30ηρατο πόλεμον ονδε άλλο τι κατ 9 αντών άχαρι 
£δραύεν, άλλα μεμένηκεν ές αεί εννονς τε ων καΐ 
είρηναϊος^ εϊτε οντω ζνμβάν είτε καΐ ως άλη&ώς 
φειδοι τον παιδός καϊ των κοινών της κηδεμονίας 5 
νομίμων. 

27. Εκείνον δε τζ&νηκότος, Οναραράνης 6 νιος 
προύτάς της άρχής έσβολήν μεν κατά "Ρωμαίων πε- 
ποίηται* φιλίως δε αντον κα\ νφειμένως των έν τοϊς 

Ο όρίοις ίδρνμενων στρατηγών προσδεζαμένων , 6 9\ ίο 
δάττον απηλλάγη και ές την νπηκοον έπανήκεν, 
οντε προσπολεμηύας τοις πίλας οντε άλλως την 
χώραν σινάμενος. είκοσι δε κρατηβας ένιαντονς 
παραδίδωύι την βαβιλείαν Ίόδιγέρδη δατέρω τω 
οίκείω παιδί , ω δη χρόνος έν τη βασιλεία διηννα&η ΐ5 
έτών επτακαίδεκα καϊ μηνών δηπον τεττάρων. Περό- 
ξης δε μετ' έκεινον άναδείκννται βασιλεύς, άνηρ 
τολμητίας μεν άγαν καϊ φιλοπόλεμος και προς το 
μεγαλονργόν της γνώμης άει τετραμμενος ' λογισμό 
δε βτερρω καϊ βεβηκότι ον μάλα έχρητο^ άλλα πλέον 2ο 
ην αντώ τον βονλενομένον το δραοννον. άπόλωλε 

Ώ δη ονν κατά τών Νεφ&αλιτών έπιΰτρατενσας , αν 
τοβοντον, οΐμαι, τη ρώμτ] τών δνΰμενών οπόύον 
τη οϊκο&εν άκοΰμία' δέον γάρ αντον ξι5ν τω άαφα- 
λεϊ κατά την πολεμίαν πορενεσ&αι τάς άδηλονς έπι- 25 
βονλάς προδιαακοπονντα καϊ φνλαττόμενον , 6 #£ 
λέλη&εν εαντόν ένέδραις ά&ρόον περιπέσω ν και 
βό&ροις και διώρνζιν έπι μήκιΰτον τον πεδίον προς 
το άπατηλόν μεμηχανημέναις, αντον τε %νν τη στρα- 
τιά διεφ&άρη τετάρτω καϊ είκοστω της βασιλείας 3ο 
ένιαντω και καταλύει τον βίον άκλεώς , άτε δή νπό 
τών Ονννων κατεότρατηγημένος' Ονννικόν γάρ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚΙΙΜ IV. 27. 28. 339 

267,. 1-268, 8 Ν. 

γένος οΐ Νεφ&αλϊται. Βάλας δε 6 τούτον αδελφός 
επί την αρχήν άναβάς ουδέν τι φαίνεται άζιαφήγη-™****» 
τον δράΰας πολέμων ένεκα χαΐ παρατάξεων, ού 
μόνον τφ πράος είναι τους τρόπους χαΐ ήπιος καίΡ.138 
5 προς ορμάς αλόγους χαΐ δυΰμενείας ού μάλα δια- 
νιστάμενος, αλλ* ότι χαϊ βραχύν έπεβίω χρόνον. 
τέτταρα γάρ αυτω μόνον $τη χατά την βασιλείαν V. 
διέδραμεν. επί τούτω δε Καβάδης ο Πε ρόζου , των 
Περΰιχών πραγμάτων χρατήοας, πολλούς μεν χατά 

ίο "Ρωμαίων πολέμους διήνεγχε, πολλά δε χατά βαρβά- 
ρων των προΰοιχούντων ϋατησε τρόπαια, χαϊ χρόνον 
ονδένα παρήχε ταραχαΐς τ ε χαι χινδύνοις έγχαλιν- 
δούμενος. ήν δε άρα χαϊ προς το νπήχοον απηνής Β 
τε χαϊ δυότι&άοευτος χαι οϊος άναχινεΐν τά χα- 

15 &ε6τώτα ες τε τήν πολιτιχήν δίαιταν χαινουργεΐν 
χαι παρατρέπειν τά πάλαι ί,υνειδιομένα. λέγεται δε 
ώς χαι νόμον έδετο χοινά τοις άνδράόι προχεΐα&αι 
τά γύναια, ού χατά τον Σωχράτους, οΐμαι, χαϊ 
Πλάτωνος λόγον χαϊ τήν έν τω λόγω χεχρυμμένην 

2ο φφέλειαν , αλλ* ωΰτε τω προΰτυχόντι έζειναι προς 
ην αν έ&έλοι χωρεΐν χαι της εύνής μεταλαγχάνειν, 
εΐ χαι ετέρω τω ζυνοιχούοα χαϊ άποχεχριμένη 
έτύγχανε. 

28. Και τοίνυν &αμά τούτο έννόμως έζημαρ- 
25 τάνετο , χαλεπαινόντων περιφανώς των δυνατών, 
και ούχ άνεχτόν ηγουμένων τήν άτιμίαν. άλλ' ούτος 
γάρ αύτω 6 ίεομός επιβουλής τε χαι χαταλύΰεως Ο 7 , 
αίτιώτατος γέγονε. τοιγάρτοι ζυμφραζάμενοι άπαν- 
τες χαι διαναότάντες χα&αιροΰΰί γε αύτόν της άρ- 
90 χής τω ενδεχάτω ταύτης ένιαυτω χαι ές το της 
Λήδης έμβάλλουόι φρούριον. τό δε της βασιλείας 
χράτος μετάγουβιν έπΐ Ζαμάΰφην , Περόζου χαι 

22* 



340 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 28. 

268, 8-269, 14 Ν. 

ανχόν παΐδα γεγενημένον , και άλλως πραόχηχός χε 
και δικαιοσύνης άριστα έχειν δοκονντα. οντω χε 
φόντο καλώς αντοις άπαντα κατειργάσ&αι , ώς έζόν 
το λοιπόν ίν ευκολία τε καϊ ραστώνη πολιτεύεσαι 
και βιοτενειν. αλλ 9 6 Καβάδης ουκ ές μακράν άπο~ 5 
δράς, είτε της γαμέτης αντώ ζνλλαβομένης τον 
δόλου, ως Προκόπιος φησι, και τον νπερ έκείνον 
θάνατον νπελ&εϊν ελομένης , είτε καϊ άλλω τρόπω 
χρησάμενος, άποδράς δε ουν ομως, καϊ νπεκβάς τον 
δεόμωτηρίον , ωχετο παρά τον ς Νεφδαλίτας , και ίο 
γίγνεται τον έκεινων βασιλέως Ικέτης, ό δ\ τάς 
άτάκτονς τροπάς της τνχης διανοησάμενος προσίετό 
γε αντον μάλα ενμενώς και διετέλει παρήγορων καϊ 
παραιρονμενος της γνώμης το άνιώμενον, τά μεν 
πρώτα θωπεία τε άγα&ή καϊ παραινέσει προς τά 15 
αμείνονα το φρονούν άναρρωνννση , καϊ προς γε 
τραπέξη δαψιλεΐ καϊ φιλοτησία &αμά προτεινομένη, 
καϊ ίφεΰτριόι τιμίαις , και τούτοις δη άπασι τοις ές 
φιλοζενίαν προχειροτάτοις ' όλίγω δε νστερον και 
την δνγατέρα κατεγγνα προς γάμον τω \ένω , χ·Α 2ο 
στρατιάν αντώ προς την κά&οδον άποχρώσαν παρα- 
δονς έΰτειλεν αν&ις το χε άντιστατονν κα&ελούνζα 
καϊ την προτέραν ενδαιμονι'αν ανακτηβόμενον. έπεϊ 
δβ πεφνκαβι προς τάνανχία πολλάκις ζνμφνρεσ&αι 
τοις άν&ρώποις αί τών δοκη&ένχων έκβάσεις, τοιόνδε 2δ 
τι καϊ τότε ξυνέβη, καϊ προς την έφ' εκάχερα $οπήν 
τε και κίνησιν έπΐ πολλω τω διαλλάττοντι ο τον 
Καβάδον βίος έχαλανχεν&η, καϊ χανχα έν χρόνφ 
μεχρίω. έκ μεν γάρ βασιλέως πρόχερον νπόδικος 
γέγονε και δεΰμώχης, άπαλλαγείς δε χής εΐρκχής® 
φνγάς καϊ μέχοικος και ίκέχης, έκ δ\ Ιχέχον καϊ 
ξένον κηδεσχης βασιλέως καϊ οίκειόχαχος, εν&νς δε 



ΑΘΑΊΉ1ΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ IV. 28. 29. 341 

269, 14—270, 18 Ν. 

κατελ&ών ές τα πάτρια ή&η άνείληφε πάλιν 
αρχήν πόνων έκτος καΐ κίνδυνων, ωόπερ ουδαμώς ^ &ηί$0 
αυτήν αφηρημένος, αλλ* εύρων έτι όχολάζουόαν και 
οίον έκδεχομένην. 6 γαρ Ζαμάβφης εκών άπέότη 

5 του δάκου , χαϊ με&εΖναι μάλλον £γνω την βαβι- Β 
λείαν, τέτταρας ένιαυτούς ήβ&εϊς έν αυτή, χαϊ απα- 
γορεύομαι μεν τω γαυρουμενω της ψυχής χαϊ φιλο- 
δοξούντι, το δε άπραγμον ξι)ι> τω άβφαλεΐ άν&ε- 
λέο&αι' χαϊ προύλαβε τήν άνάγχην ή ευβουλία. 6 

ίο #£ Καβάδης έγχρατής γεγενημένος πλέον ή προ- 
τερον, ές τριάκοντα έτερους ένιαυτούς διέμεινε 
τής μοναρχικής δυναστείας έχόμενος προς τοις 
ένδεκα τοίς προτέροις , ως τετταράκοντα προς τω 
ενί τούς %ύμπαντας κα&εβτάναι όπόαους έν αυτή 

ΐ5 έπεβίω. 

29. Γό μεν ου ν ακριβές των έπ 9 αύτω πρότερόν 
τε χαϊ ύότερον ^υμπεβόντων ήδη τοις πάλαι οοφοϊς 
έν ιστορίας διεκπεπόνηται τρόπω, ο δε τοϊς μεν Ο 
προτέροις παρεΐται, άξιον δε οΐμαι γιγνώόκειν καΐ 

20 έπιΰημήναβ&αι , καλόν αν εϊη προα&εΐναι. &αυμά- 
αειε γαρ αν τις οτι δή κατ έκεϊνο του καιρού παρά V. 98 
τε 'Ρωμαίοις και Πέρόαις παραπλήσια άττα %υνελ- 
$εϊν %υνέβη, ωόπερ αυτομάτως έν εχατέρα πολιτεία 
κατά των κρατούντων έναντίας τινός περιφοράς 

25 ένΰκηψάΰης. έλαχίότου γαρ έμπροο&εν χρόνου χαϊ 
Ζήνων ό ^Ρωμαίων βαόιλεύς 6 "ΐβαυρος, ος δή 
πρώην Ταραΰιαχωδίόαιος έπωνομάξετο, υπό Ίλλού 
τε καϊ Βαΰιλίΰκου χαϊ Κόνωνος έπιβουλευ&είς, 
ξυνεργούβης ές τα μάλιότα και βηρίνης, έκπέπτωκε 

30 τής αρχής και έζελήλαται, καϊ μόλις ές τήν 9 ΐ6αυρίαν Ι> 
απεβώ%η % πλήν αλλ 9 έπανήκεν αύ&ις ές τά βαΰίλεια 
καϊ Βαΰιλίόκον τον τυραννήόαντα ού πλέον ή έτεόι 



342 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΕϋΜ IV. 29. 

270, 18—271, 23 Ν. 

8 ίη»*ί 6 * α &*λών και τον σχήματος άφελόμενος, διετέλει 
ηί»ηΐ3ο πάλιν έχόμενος της αρχής και πάντα διατάττων, 
ουκ έπΐ πλείστον μεν χρόνον, ίν αύτη δ\ ομως 
άπεβίω. κατ αύτόν δ\ καΙ Νέπως 6 της Εσπέρας 
βαΰιλενς όμοίαις η καϊ μείξοσιν ώμίλησε ξνμφοραϊς. 5 
νπό γαρ Όρέστον φενακισ&εϊς πέφενγεν έκ της 
Ιταλίας, άποβεβληκώς μεν την άλονργίδα, ούκέτι 
δε αυτήν άντανείλετο, άλλ' εν ίδιώταις τελών 
διεφ&άρη. όντως άρα έν τω τότε μεταβολάς παρα- 
λόγους κατά των κρατίστων δννάμεων %ννελδεϊν ίο 
ξννηνέχ&η. ξητονντων μεν ονν τήν τούτων αίτίαν 
οί τάς των άδήλων 'νιχνενειν άρχάς εΐ&ιΰμένοι, καϊ 
λεγέτωσαν οποίας καϊ βούλοιντο, έμοϊ δε ζής προ- 
τέρας έκδρομής καϊ αν&ις μεταληπτέον. τε&νηκότος 
γάρ τον Καβάδον κατά το πέμπτον £τος της '/οι;- 15 
Ρ. 140 στινιανον παρά 'Ρωμαίοις βασιλείας, Χοσρόης 6 
πάνν 6 καθ' ήμάς διαδέχεται τήν πατρωαν άρχήν, 
καϊ πέπραχε πλείστα οσα καϊ μέγιστα, ων £νια μεν 
Προκοπίω τω φήτορι προαναγέγραπται, των δε 
λοιπών £μοιγε τά μεν είρηται ήδη, τά δε άκολον&ως «ο 
είρήσεται, ως αν δε το ζννεχες τών χρόνων τελεώ- 
τατα διαφνλαχ&είη , τοσούτον έρώ προς το παρόν 
ως ές οκτώ τε και τετταράκοντα ίνιαντούς τον κρά- 
τονς έχόμενος πολλάς άνεδήσατο νίκας, και γέγονεν 
οποίος ονπω πρότερου άλλος τών παρά Πέρσαις 25 
βεβασιλενκότων άναδέδεικται, εΐ γε τω παντί έκάστω 
%νγκρίνοιτο , ούδε εί Κνρον εϊποι τις άν τον Καμ- 
Β βύσον, ούδϊ Άαρεϊον'Τστάσπεω, ούδε μήν !$έρ1~ην 
έκεΐνον τον Ιππήλατον μεν δεικνύντα τήν %άλατταν, 
ίν δε τοΐς ορεσι ναντιλλόμενον. πλήν άλλά τοιούτος 30 
γε ων άκλεής γε αύτώ ή του βίον καταστροφή γέ- 



ΛΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 29. 30. 343 

272, 1-273, 6 Ν. 

έτύγχανε μεν γάρ έν τω τότε άμφϊ τά Καρδούχεια Λ £·^ ( > 
όρη ές χώμην Θαμανών διά την τον θέρους ωραν ηί93ύ3 ° 
χαϊ την των τόπων εύχρασίαν μεταβάς τ ε χαϊ 
ένδιαιτώμενος. Μαυ ρ ίχιος δϊ 6 Παύλου, υπό Τιβε- 

δ ρίον Κωνσταντίνου του ' Ρωμαίων αύτοχράτορος 
άρχειν των χατά την εω ταγμάτων προστεταγμένος, 
έσέβαλεν άθρόον ες την Άραξιανηνήν χώραν πρόσ- 
οιχον ουΰαν τη της χώμης περιοιχίδι χαϊ άγχιτέρ- 
μονα' χαϊ δητα ούχ άνίει δηών άπασαν αφειδώς χαϊ 

ίο ληιξόμενος. περαιωθείς δε τά ρείθρα του Ζίρμα Ο 
ποταμού άνά τά πρόσω έτι έχώρει χαϊ τά έν ποόιν 
έλεηλάτει χαϊ ένεπίμπρα. οϋτω δε αυτού άρδην 
άπαντα χαταστρεφομένου χαϊ ζυγχυχώντος, 6 
Χοσρόης, ού πόρρω γάρ ην, άλλ' ο6ον άρθεϊσαν 

ΐδ ηδη θεάσθαι την φλόγα , ούχ ηνεγχεν την οφιν του 
πολεμίου πυρός , έπεί μηπω πρότερον εωράχει. τοι- 
γάρτοι αΐδοί τε χαϊ δίει χαταπεπ ληγμένος οΰτε 
άντεξηει οϋτε ήμύνετο , άλλά τοις προσπεσούσι 
πέρα του μετρίου περιαλγήσας χαϊ οίον άπειρη- 

2ο χώς ταϊς έλπίσιν, αύτίχα νόσω ηλω υπό δυσθυ- 
μίας δεινή τε χαϊ άνηχέστω. χαϊ τοίνυν φοράδην Β 
άχθείς μετά τάχους πολλού εις τά έν Σελευχεία 
χαϊ Κτηόιφώντι βασίλεια , χαϊ φυγήν την άνα- 
χώρησιν ποιησάμενος , ούχ ές μαχράν χαταλύει 

25 τον βίον. 

30. Άλλά γάρ ούχ οίδα οντινά με τρόπον η του 
λόγου φορά παραλαβοϋσα χαϊ τω άξιαγάστω , οΐμαι, 
των πράξεων ηδομένη ές τόδε ηγαγε προπετείας, 
ως τά έν μέσω ύπερβάντα των πορρωτάτω έπι- 
8ο μνησθηναι. ούχοϋν έπειδή νυν γοΰν έπέγνων οποι 
άφΐγμαι χαϊ όθεν έξέβην, έχεϊνα μεν έατέον προς 
το παρόν, έν τοϊς οίχείοις άναγραφησόμενα χωρίοις, 



βγ (^θΟ<^ 



« 

344 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 30. 

273, 6-274, 13 Ν. 

*££ΜίΛανη£ω δε αυ&ις ές το ζυνεχες καϊ άκόλου&ον των 
ηΐ&ιη -ωχρότερων, η τε γαρ των Περύικών βασιλέων δια- 
Ρ.141 δοχη καϊ 6 των ένιαυτών κατάλογος χαί, Συλλήβδην 
φάναι, άπαν μοι το έπηγγελμένον ξυνετελέο&η. 
V. 99 οϊμαι δε άγαν άλη&ή ταύτα κα&εύτάναι χαϊ ές το * 
ακριβές έχπεπονημένα , ως δη έχ των Περσικών 
βίβλων μεχαληφ&έντα. Σεργίου γαρ τον έρμηνέως 
έκεϊσε γενομένου , χαϊ τους των βασιλικών απομνη- 
μονευμάτων φρουρούς τε χαϊ έπιότάτας μεταδοϋναί 
οί της περι ταύτα γραφής εκλιπαρήσαντος, πολλάκις ίο 
γαρ αυτόν ές τοϋτο προτρέψας έτύγχανον, προβ&έν- 
τος δε καΐ την αίτίαν , ως ουκ άλλου του χάριν 
ξητοίη τώνδε τυχεϊν η ώστε καϊ παρ 9 ημίν άνάγραπτα 
έβεαδαι τά σφίσιν εγνωσμένα και τίμια , παρέσχον 
εύ&ύς ευ γε ποιούντες Ικεϊνοι, ουκ άχαρι το χρήμα ι* 
ηγούμενοι είναι , άλλα καϊ προς εύκλείας τοις σφών 
Β βασιλεύσιν έΰόμενον, εί μέλλοιεν καϊ παρά 'Ρωμαέοις 
γιγνώσκεοδαι οποίοι τε γεγόναϋι καϊ όπόΰοι καϊ 
οπως η του γένους αύτοΐς άποσέσωσται τάξις, λαβών 
ουν 6 Σέργιος τά τε ονόματα καϊ τους χρόνους και 2ο 
των έπ* αύτοίς γεγενημένων τά καιριώτατα , καϊ 
μεταβαλών εύκόόμως ές την Ελλάδα φωνήν, ην γαρ 
δη ερμηνέων άριστος απάντων και οίος ύπ' αυτού 
Χοόρόου δαυμάζεβδαι , ως έν εκατέρα πολιτεία τά 
πρωτεία λαχών της έπιβτήμης , είκότως ουν άκρι- 23 
βεστάτην ποιηΰάμενος την μετάφρασιν, άπεκόμισέ τέ 
μοι άπαντα μάλα πιστώς και φιλίως καϊ προύτρεψε 
Ο διανύει ν την αίτίαν, εφ' ηπερ αυτά καϊ παρείληφε. 
καϊ τοίνυν διηνυαται. &6τε εί καϊ Προκοπίω τω 
ρητορι ενια των έπΐ Καβάδη άφηγη&έντων ετέρως 30 
άπήγγελται, άλλ' ημϊν άκολου&ητέον τοΐς Περσικοϊς 
χρονογράφοις , και των έν αύτοις φερομένων ως 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 30. 345 

274, 13-275, 20 Ν. 

άλη&εβτέρων άντιληπτέον. τοιούτου δη ονν ήμΐν*^ 1 ™* 
τον πόνου τελεώτατα έξειργαΰμένον , φέρε Λρο£ ηί * ηί3 ° 
αυτήν αυ&ις έπανίωμεν την της ιστορίας ζννέχειαν, 
ην έκ των άμφι την Λα&κήν γεγενημένων διατε- 

5 μόντες ές τάδε άφίγμε&α. ούτω μεν δη ονν 6 Ναχο- 
ραγάν δια το άγεννες του τρόπου και το νενικήβ&αι 
άνά κράτος υπό Μαρτίνου τε καΐ των "Ρωμαϊκών 
στρατευμάτων και την ές 9 Ιβηρίαν αίβχράν άναχώ- 
ρηΰιν ωμότατα διεφ&άρη κα&' ον ήδη μοι πρότερον 

ίο εί'ρηται τρόπον, λογιζόμενος δεό ΧοΟρόης ως ούχ 
οΐόν τε αυτω άνά την Κολχίδα γην προς "Ρωμαίους 
παρατάττεβ&αι , των μεν της δαλάττης κρατούντων , ϋ 
καϊ άπαντα , ων αν δέοιντο^ ραδίως έν&ένδε μετα- 
πεμπομένων^ αυτού δε διά μακράς οδού καϊ έρημου 

ΐδ μόλις τοις βτρατοπεδεύουοιν έλάχιΰτα γούν των 
έδωδίμων υπό άχ&οφόροις άνδράβι τε και ύποζυγίοις 
χαλεπώτατα βτέλλειν άναγκαζομένου' ταύτα δη ουν 
έπιΰχοπών, £γνω τον ολον πόλεμου κατα&έαδαι, ως 
αν μη έπΐ πλείστον αύτοϊς ή ειρήνη χωρίοις τιόϊ 

2ο περιοριζόμενη , άτελής καϊ οϊον ΰκάξουΰα διαμένοι, 
αλλ 9 ομοίως απανταχού έπιρρωα&είη. καϊ τοίνυν 
έκπέμπει έπι τή πρεσβεία ές το Βυξάντιον άνδρα 
Πέρ6ην των βφόδρα παρ 9 αύτοϊς λογιμωτάτων, Ρ. 142 
όνομα δε ήν αυτω Ζίχ. ούτος δε 6 Ζϊχ άφικόμενος 

25 χαΐ παρελ&ών ως 9 Ιουότινιανόν βαόιλέα πολλά μεν 
ίψη των παρόντων πέρι, πολλά δε άκήκοε' καϊ πέρας 
ές τόδε %υνηλ&έτην έφ' ω "Ρωμαίους τε καϊ Πέρ6ας 
κατέχειν μεν άπαντα, ων ήδη έτύγχανον κατά τήν 
Ααζών χώραν πολέμου δεΰμω έπειλημμένοι , είτε 

3ο πολίόματά γ ε είτε φρούρια εΐεν^ ήΰυχίαν δε άγειν 
έφ 9 εαυτών και ήκι6τα κατ αλλήλων παρατάττεό&αι, Β 
εως ές έτερον τι μείζον και τελεώτερον το εκατέρω- 




346 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ IV. 30. 

275, 20—276, 4 Ν. 

α ϊηίϊί-*^ εν **9Χ ον ζνμβαίη. 6 μεν ούν Ζΐχ οΰτω τά της 
ηϊΛηί30 πρε6βείας διαπραξάμενος άπενόΰτηβεν ίς τά οίκεϊα. 
τούτων δε τοις <6τρατηγοϊς άπηγγελμενων , έμεναν 
αί δυνάμεις έπί χρόνον βνχνόν παμπ αν άπόλεμοι, 
χαί το πρότερον αυτομάτως γιγνόμενον τότε δή ουν 5 
ύπο ξυν&ήχαις έβεβαιούτο. 



ΑΓΑΘΙΟΤ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΤ 

ΙΣΤΟΡΙΩΝ Ε. 



278, 1-17 Ν. 

1. Οντω μεν ονν τά μεγάλα χαΐ άμφήριβτα γένη*££™ 
χατά το ζνγχείμενον τά οπλα έ&εντο χαΐ ήρεμούντα™*™* 1 
έπΐ μαχρότατον διετέλονν, ως μηδέν ότιούν τόγ* 
έπ έχείνοις όπότερον γονν αυτών διαπονεΐβ&αι. έν 

δ τούτω δε οί Τζάνοι το ί&νος' οίχονΰι δε τά προς 
νότον άνεμον του Ευξείνου πόντου υπό Τραπε- 
ζούντα την πόλιν' ούτοι δή ονν οί Τζάνοι, χαίτοι 
έχ παλαιού νπόΰπονδοί τε χαι χατήχοοι των "Ρω- 
μαίων γεγενημένοι, αλλά τότε το μίν τι αυτών 

ίο εϊχετο τών προτέρων, χαι άχολαβταίνειν ου λίαν 
έγνώχει, οί δέ γε πολλοί παρέντες τά χα&εβτώτα 
ληστριχώτερον έβιύτενον, χαΐ χατα&έοντες τά άμφΐ 
τον Πόντον χωρία του ζ τ ε άγρούς ί λεηλατούν χαΐ 
τους οδοιπόρους εΰίνοντο ' έπέβαινον δε χαΐ Άρμε- 

ι*ν£ας, οπη παρείχοι, χαΐ άρπαγάς ίποιούντο , χαΐ 
ούδεν ότιούν ίφρόνουν άλλοτριώτερον τών διαφα- 
νών πολεμίων, τοιγάρτοι Στέλλεται έπ 9 αυτούς 
Θεόδωρος, ό 6φών μεν ομόφυλος, τά δε πρωτεία 
φερόμενος έν τοις 'ΡωμαΐχοΖς ταξιάρχοις ' πολλάχις Ρ. 144 

2ο δέ, οΐμαι, τούτου χαΐ πρότερον έπεμνηΰ&ην. άτε 




348 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΕϋΜ V. 1. 

278, 17—280, 1 Ν. 

*ίίίΜ 7 ^ τ ^ οίχείας χώρας δαημονέστατος , καϊ ο&εν 
ηί»ηϊ3ΐ έμβάλλειν άριστα ημελλε χαΐ οποι έναυλίσασδαι χαΐ 
οπως τους δυσμενείς άνιχνεύσαι ές το ακριβές έπι- 
ΰτάμενος, είκότως άρα έκεΐνος, έκ βασιλέως αύτώ 
προστεταγμένον, έπΐ τηνδε την πράζιν έχώρει. αρας 5 
δη ονν ίκ της Κολχίδος γης ξνν απόχρωση στρατιά, 
κάί τα έκτος Φάσιδος ποταμού παραμειψάμενος ορια 
Ο έπΐ δυόμεν^ν ηλιον, αντίκα ές τα ένδότατα της τότε 
πολεμίας έφοίτα. στρατοπεδενσάμενος δε άμφΐ Θεο- 
δωριάδα την πόλιν καΐ το 'Ρίξαιον καλονμενον, ίο 
αυτού τε χαράκωμα τω στρατό περιβαλόμενος , το 
Β μεν ηρεμούν έτι καΐ φίλον καϊ οΰπω παρατετραμμέ- 
νον μετακαλού μένος δώροις τε έφιλοφρονεϊτο και 
ύπεραγάμενος ην της ευβουλίας ' τους δε άποστάν- 
τας άνέδην και παρασπονδήσαντας τίσασ&αι ώς ΐ5 
τάχιστα τω πολεμώ παρεσκευάζετο. αλλ 9 έκεΐνοι 
ουδέν τι μελλησαντες προεπηεσαν τω έρύματι, καϊ 
δη έπϊ λόφω τινϊ άγχού που ύπερανέχοντι ές πλή&ος 
ζυναγερ&έντες κατηκόντιξον των 'Ρωμαίων έ% ύπερ- 
δεζίων και κατετόζευον, ώς άπαν το στράτευμα 2ο 
διαταραχ&ήναι τω άδοκήτω της τόλμης, πολλοί δε 
ομως ύπεκβάντες άντεπεφέροντο μεν προθυμότατα 
τοΐς έναντίοις, ου μην έν τάξει έχώρουν, ούδε άνέ- 
ν.ΐοΐμβι/ον οπως αυτούς ές το χ&αμαλόν του πεδίου 
έκκαλέσοιντο , άλλ' οργή έχόμενοι καϊ άκοσμίαν» 
έγκαρσίους πως τάς ασπίδας ύπερ τάς κεφάλας 
προυβέβληντο , ήρέμα ύποκεκυφότες και προς το 
άναντες έπειρώντο άναρριχάσ&αι. οι δε Τζάνοι 
&αμά βάλλοντες έκ τού μετεώρου δόρασί τε καϊ 
πέτραις κυλινδουμέναις ραδίως αυτούς άπεχρού- 3ο 
σαντο, καϊ έπεκδραμόντες μέχρι μεν τετταράκοντα 
ανδρών έκτειναν, τους δε άλλους ές φυγην έτρεψαν 



ΑΟΑΤΗΙλΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 1. 2. 349 

280, 1—281, 5 Ν. 

άκκλεεΰτάτην. άρ&έντες δε οί βάρβαροι τω παρα- Λ ^®> Ί 
λόγω του προτερήματος έν χρω τω ατρατοπέδω έπέ- ηί * η131 
λαξον' ένταύ&ά τε μάχη \υνέύτη καρτερά, των μεν 
είΰω παρελ&εϊν Ιεμένων καϊ απαντάς άναρπάΰαΰ&αι, 

5 των δε * Ρωμαίων αίβχρόν είναι ηγουμένων, ου μόνον 
ει μή δάττον άπελάΰαιεν τους πολεμίους, άλλ' εί 
καϊ μη άρδην αυτούς διαφ&είρωβιν. ωθούμενοι τε 
έκάτεροι αλλήλους καϊ άντερείδοντες, καϊ ταΐς χεροϊ Ό 
ζνμτΐλεκόμενοί , ούδεν ότι άνίεΰαν εύψνχίας' άλλ' 

ίο ην ούτως έπι πλείΰτον τά του αγώνος άγχώμαλα, 
πατάγου τε πολλού καϊ βοής ζυμμίκτου άνάπλεα καϊ 
ου πω διακεκριμένα. 

2. Θεόδωρος δε 6 των ( Ρωμαίων ταξίαρχος ορών 
τους δυσμενείς άΰτρατηγήτους τε οντάς και ου μάλα 

ΐδ έν τω άβφαλει παραταττομένους , ούδε πολλαχοΰ 
του περιφράγματος έφεΰτηκότας και έγκειμένους, 
αλλά πάντας άμα Ις εν τι μέρος %υννενευκότας, 
ένίους μεν τών άμφ' αυτόν οϋτω χατά χώραν εβτά- 
ναι και άντιπροΰώπους διαμάχεο&αι παρακελεύεται' 

2ο άπόμοιραν δε ως πλείότην έκ του αφανούς έατειλεν Ρ. 145 
όπιό&εν τοις βαρβάροις έπιπεΰου μένους, οί δη 
λα&ραιότατα πορευόμενοι, καϊ κατα νώτου έπιφα— 
νέντες, ήλάλα%αν ά&ρόον τορόν τι λίαν καϊ ένυά- 
λιον, ώότε άμέλει τους Τζάνους διακυκη&έντας 

25 μηδέν τι έτερον έν βουλή &ε6&αι ή το άγεννώς 
δραπετεύειν. οϋτω δε φεύγοντας αυτούς οί * Ρωμαίοι 
καϊ ώβπερ παράφρονας υπό τού δέους γεγενημένους 
§α6τα διεχειρίξοντο , καϊ διαχιλίους μϊν αυτών 
άπεκτόναΰι, το δε λειπόμενον άλλος άλλοθι έΰκε- 

80 δάννυντο. οϋτω δε ανά κράτος άπαν τό γένος ηρη - 
κώς 6 Θεόδωρος, 6 δε βαόιλει διήγγειλε τά ζυνε- 
νεχ&έντα, καϊ άνεπυν&άνετο ο τι καϊ βούλοιτο έπϊ 



9 



350 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ V. 2. 3. 

281, 5-282, 10 Ν. 

». α 557 τουτας. 6 δε δασμοφορίαν αύτοίς έπι&είναι ταχτήν 
ηϊ&τάηδιακελεύεται άν' εκαστον ϋτος ές τον ίπειτα χρόνον 

Β τελεσ&ησομένην , ως έν ταύτη γονν διαγνοΐεν κατη- 
κόονς σφάς είναι χαΐ υποτελείς χαΐ παντάπασι 
δεδουλωμένους. χαΐ τοίνυν άνάγραπτοί γε αντίκα 5 
έγίγνοντο άπαντες χαϊ φόρου απαγωγή έπιέξοντο' 
ε% ίχείνου τε μέχρι χαϊ νυν οΰτω τάς εσφοράς 
άγοντες διατελούσι. βασιλέα δε Ίουστινιανόν ωσπερ 
τι, οϊμαι, των μεγίστων έργων μάλα ηρεαε το γεγε- 
νημένον. τοιγάρτοι £ν τινι των οικείων νόμων , ους ίο 
δ ή νεαρούς έπονομάξομεν , τάς άλλας άπαρι&μού- 
μενος νίχας χαϊ τούδε τού £&νους έν τοις μάλιστα 
έπεμνήσ&η. τά μεν ούν της Τζανικής αλαζονείας 
ώδέ πως έτελεύτα, χαϊ αύθις ο Θεόδωρος άνά την 
των Λαζών χώραν παρά τούς στρατηγούς έπανήκε. ΐδ 

β 3. Τνντων δε ου πολλω έμπροσθεν πάλιν έν 
Βυζαντίω έξαίσιόν τι οειϋμοΰ χρήμα ένέσκηψεν , ως 
μιχροΰ άπασαν άνατετράφθαι χαϊ διαρρυήναι την 
πόλιν. γέγονε μεν γαρ χαϊ καθ* αυτόν μέγιστος 
ηλίκος χαϊ όποιος , οΐμαι, ούπώποτε πρότερον, τ^ τε 20 
τραχύτητι τού βρασμού χαϊ τω μονίμω τού σάλου, 
ίτι δε αυτόν φρικωδέστερον ο χαιρός απέδειξε χαϊ η 
των έπιξυμβάντων ανάγκη, ηνίκα γαρ έχείνου τού 
έτους η τού φθινοπώρου Ιληγεν ωρα, έτι τε τά ύπερ 
των ονομάτων ξυμπόσια ετελεΐτο, χιπερ τοις 'Ρω- ΐδ 
μαίοις νενόμισται, χρύος μ\ν ηδη υπήρχεν, όποιον 
είναι εικός τού ηλίου έπϊ τάς τροπάς έλαύνοντος 
τάς χειμερίους χαϊ προς τον αίγοκέρωτα φερομένου ' 

Β καΐ μάλιστα έν τω κλίματι δηπου τω όγδόω καλώς 
είχεν, οπερ, οΐμαι, έκ τού Εύ\είνου πόντου παρά μ 
τοίς ταύτα σοφοϊς έπικέκληται. τότε δε άμφϊ μέσην 
της νυκτός φυλακήν ύπνω μεν οι άστοί εΐχοντο καΐ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΔΚϋΜ V. 3. 351 

282, 10— 2&3, 14 Ν. 

ηρεμία, ενεπεόε δε εζαπίνης τό δεινό ν χαϊ άπαντα Λ ^^ 7 
ευθύς έχ βάθρων αυτών έδονειτο, η τε χίνηοις™***** 0 
βιαιότατα κατ αρχάς έΰβαλούΰα έπϊ μείζον Ιτι ηύζά- 
νετο χαΐ έπηυ\άνετο, ώβπερ ες έπίδοαίν τινα χαΐ 

5 ύπερβολην του πάθους χωροΰντος' ούτω δή οΰνν.102 
απάντων άφυπνιόθέντων κωκντός ηκούετο πάντοθεν 
χαΐ όλολυγη χαΐ η προς τό θείον άναβοάύθαι αυτο- 
μάτως εν τούτοις είωθυΐα φωνη' έπε ι χαΐ ηχός τις 
βαρύς χαΐ άγριος, ώΰπερ χθόνια βροντή έχ της γης 

ίο άναπεμπομένη έπηκολούθει τω χλόνω χαϊ έδιπλα- 
όίαζε τάς έχπληξεις, ο τε περίγειος άηρ ομίχλη Ρ. 146 
καπνώδει ούχ οίόα οθεν άναχθ$ί0η χατεμελαίνετο' 
και ην άπας ζοφερός χαϊ οίον γεγανωμένος. τοι- 
γάρτοι άλόγω τινί τό άνθρώπειον χαϊ άνεξ,ετάατω 

15 υπό του δείματος έχόμενοι γνώμη ύπεξη&αν των 
οίχημάτων. χαϊ αύτίχα αϊ τε άγυιαϊ χαϊ οι στενωποί 
ένεπίμπλαντο του ομίλου, ώΰπερ ούχϊ και ένταύθα 
ένόν, εΐ ουτω τύχοι, διαφθαρήναι. ζυνεχεΐς γαρ 
απανταχού αι οίκοδομίαι της πόλεως και ζυνημμέναι 

2ο άλληλαις, και απανιαίτατα ΐδοι τις αν χωρίον υπαί- 
θρου και άναπεπταμενον και παντάπαΰιν έλεύθερον 
τού έπιπροΰθούντος. ομως τω ανω τάς όψεις Ιθύ- 
νειν καΐ τον ούρανόν άμωΰγέπως έπιθεάύθαι , ούτω 
τε τό θείον ίλάαχεϋθαι , ταύτη γούν αύτοΐς ήρεμα Β 

25 ύποχαλάν έδόκει τό δεδιός της ψυχής καΐ ταραττό- 
μενον. καίτοι νιφετώ όλίγω ύπερραίνοντο και υπό 
τού κρύους έπιέζοντο' αλλ 9 ούδ' ως ύπωρόφιοι 
Ιγίγνοντο, πλην εΐ μη όπόΰοι εν ίεροΐς ερκεΰι κατα- 
φεύγοντες έκαλινδούντο. γύναια δε πολλά, μη οτι 

3ο των ημελημένων, άλλ' ηδη που χαι των εντιμότα- 
των, %υνηλάτο τοις άνδράαι χαι άνεμίγνυτο , τά%ις 
τε άπααα χαϊ αιδώς χαϊ η των γερών μεγαλαυχία 



352 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 3. 

283, 14—284, 18 Κ- 

^ 7 καί δ τι έν&ένδε νπερανέχον χαϊ άποχεχριμένον άνε- 
Άίη τετάραχτο έν τω τότε χαϊ έπεπάτητο. οι τε γαρ 
δούλοι τονς χεχτημένονς περιεφρόνονν χαϊ τών 
έπιταγμάτων άνηχονατονντες ές τα ιερά ζννήεβαν, 
υπό τον μείζονος νιχώμενοι δέους, οι τε έλάττονες 5 
Ο προς τονς έν τέλει ές Ιβοτιμίαν χα&ί6ταντο , ώς δη 
χοινον έπιπεβόντος χινδννον χαϊ απάντων οίομένων 
ονχ ές μαχράν άπολείβ&αι. ΰνχναϊ μεν ονν έχείνης 
της ννχτός οίχίαι χαταβέβληνται , χαϊ μάλιύτα έν 
τω 'Ρηγίω, έπίνειον δε τοντο της πόλεως, πολλά τε ίο 
χαϊ άπι6τα δανματα %ννηνέχ&η. πη μεν γαρ αϊ 
όροφαί, εϊτε λίδοις είτε %νλοις έτνγχανον έύχενα- 
ύμέναι, διέΰτηόαν άπ' αλλήλων, άρνηαάμεναι την 
\ννέχειαν χαϊ διαχανονύαι, ώς τον τε αέρα χαϊ τονς 
άβτέρας χα&άπερ έν νπαί&ρω χωρίω διοράσ&αι, χαϊ ΐ5 
αν&ις ά&ρόον ές την προτέραν ξννηεσαν άρμονίαν' 
πη δε χιόνες έν νπερωω τινί δωματίω ιδρνμένοι 
Ό άνηχοντίζοντο τη βία τον βραύμον χαι τονς έχομέ- 
νονς οίχονς νπεραλάμενοι έπΐ τονς πορρωτέρω, 
χα&άπερ διαβφενδονη&έντες, έχ τον μετεώρου χατε- «ο 
φέροντο χαϊ άπαντα διερρήγννον' πη δε άλλα αττα 
φριχωδέότερα %νν έβαινε, γενόμενα μεν πολλάκις 
πρότερον χαϊ αεί έαόμενα έότ αν γη τ ε η χαι 
φνόεως αμαρτήματα, τότε δε χατά το μάλλον άπαντα 
άμα ζννενηνεγμένα. ΰνχνοϊ δε άν&ρωποι τε&νήχα6ι «5 
τών πολλών τε χαϊ ήγνοημένων' τών γε μην δννα- 
τών χαϊ έν τη \νγχλήτω βονλη άναγεγ ραμμένων 
Άνατόλιον μόνον διαφ&αρήναι ζννέβη, άνδρα τη τε 
τών νπάτων άζία τετιμημένον χαϊ πρός γε το φρον- 
τίδα τί&εα$αι χαϊ έπιμέλειαν τών βαόιλέως οίκων τε *ο 
χαϊ χτημάτων αρχήν είληχότα. χονράτωρας δϊ τον- 
τονς χαλονύι 'Ρωμαϊοι. έχεΐνος δή ονν ο Άνατόλιος 



Οΐ9ΐΙιζβο 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 3. 4. 353 

284, 18-285, 22 Ν. 

ετύγχανε μεν καλένδων έν τω είδισμένω &αλάμω,*£^] 
μάρμαρου δέ τι των πληΰιαίτατα της κλίνης πρσσπε- ηίΛΤΧί31 
πηγότων τη οίκοδομία καϊ εύπρεπώς παρατεταμένων, Ρ147 
όποια πολλά ές κόσμου χαΐ πολυτελείας έπίδειζιν 

5 χαταχολλώόι τοις τοίχοις οι προς ταύτα δη τα 
περιττά καΐ ουκ αναγκαία ποικίλματα πέρα του 
μετρίου διακεχηνότες, εκείνο δη ουν το άχ%ος 
άπορραγεν υπό του σάλου καΐ άφειμενον έμπίπτει 
γ ε αν τ ω άμφΐ ττ} κεφαλή και κατεαξ,εν άπασαν, καΐ 

ίο ο μεν ές τοσούτον μόνον άρκέσας έπι τή πληγή ές 
οσον άνοιμώζαι βαρύ τι καΐ ύποκάρδιον πάλιν έπ 
αυτής εκείτο της εύνής, τω δανάτω πεπιλημένος. 

4. "Ηδη δ\ ημέρας έπιφανείσης άσμενέστατα 
έ&εώντο αλλήλους ύπαντιάζοντες οί φίλτατοι καΐ Β 

ΐδ ζυνή&εις και ξνν όλοφυρμω έμπλεκόμενοι ήσπάζοντο 
σφάς ώς έκαστοι , ήδόμενοί τε άμα καΐ άπιστου ντ ες. V. 109 
έπεϊ δε Άνατόλιος νεκρός έφέρετο και έπι την ταφήν 
άπεχώρει, τότε δη ένιοι του ομίλου διε&ρύλουν ώς 
άρα ένδικωτατα εϊη άνηρημένος , άδικος τε ές τά 

2ο μάλιότα γεγονώς καΐ πολλούς πολλά οβα των οικείων 
αφηρημένος, οτι τε αί γραπταΐ σανίδες έκεϊναι καϊ 
τά §άκη τά ύποπόρφυρα ές τόδε αύτω άπετελεύτη- 
σαν, α δη πολλά τοις των εύδαιμόνων οίκοις δαμά 
έπέβαλλε , την ές βασιλέα εΰνοιαν προϊσχόμενος, και 

25 ταύτη άπαντα έσφετερίζετο, βιαξόμενος μεν άνέδην Ο 
και άναρρηγνύς τά βουλεύματα των άποιχομένων, 
χαίρειν δε πολλά λέγων τοις νόαοις, οϊ δη τούς 
παΐδας κληρονομείν έ&έλουσι τής των φυσάντων 
περιουσίας, τοιαύτα μεν ούν έν τοις πλή&εσιν έψι- 

Μ&υρίξετο, και έδόκει διαφανώς ή αιτία του %υνε- 
νεχ&έντος εύρήσ&αι. έγώ δε άμφϊ ταύτα λίαν δια- 
πορώ καϊ ούκ έχω άπισχυρίσασ&αι ότω δη τρόπω 
πΐ8τ. ακ. μιν. ιι. 23 



354 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΒΙΑΚϋΜ V. 4. 

286, 1-287, 7 Ν. 

*Ό£Μ%νμβαίνΗ. η γάρ αν ενκτόν τι χρήμα ην 6 οειύμός 
»ί»ηί3ΐ κα £ πολλού άξιος επαίνον, εί'γε διακρίνειν ηπιότατο 
τονς μοχ&ηρονς από των άγα&ών , και τονς μεν 
άνηρει κακώς , τοΓ$ #£ έβπένδετο και ζννεχώρει. 
καίτοι ει καΐ άδικον ώς άλη&ώς δοίημεν εκείνον γε- 5 
γονέναι, αλλ 9 ήβαν καΐ άλλοι ώς πλεΐβτοι ανά την 
Ό Ίίόλιν παραπλήσιοι, μάλλον μεν ονν και άδικώτεροι' 
πλην άλλ' 6 μεν άνήρπαΰτο έζαπίνης, οί δε απα- 
θείς μεμενηκαβιν, ονκονν, οΐμαι, δήλον ονδε ρά- 
διου διαγνωβ&ήναι άν& ότου μόνος ε£ απάντων ίο 
^Ανατόλιος άπεβίω' έπει και 6 Πλάτωνος λόγος 
ά&λίονς κατά το μάλλον είναι φηΰι και κακοδαίμο- 
νας τονς οβοι κάκιστα βιονντες μη ενταν&α δίκας 
άποτίΰαιεν των ημαρτημένων η όλέ&ρω βιαίω η άλ- 
λως πως τετιμωρημένοι, αλλ 9 οϋτως άπέλ&οιεν κα- 15 
&άπερ οί ατιγματίαι των οίκετών τοις άδικήμαόι 
πεπελιδνωμένοι καΐ το μη εκκεκα&άρδαι άποκερ- 
δάναντες' ωότε εί τούτο δετέον, εντνχέΰτερος άρα 
ην εν αντοις δ πεπον&ώς τον ΰεβωσμενον. άλκ 
έκεινην μεν προΰείναι την δόζαν ταΐς των άν&ρώ- 20 
Γ. 148 πων ψνχαΐς και έμπεπηγέναι ώς μάλιστα ίατέον. 
ίσως γάρ αν 'ενιοι των πονηρών δέει γούν τον κακώς 
άπολειύ&αι μεταβάλλοιντο έπϊ τά μέτρια, ενδηλον 
δε ώς οντε, εί περιη τις έπιπολν και άδεώς ενημε- 
ροίη , άπόχρη τοντο ές άπόδειζιν δικαιοσύνης , οντε 25 
πάντως το τε%νάναι, εί και ωμότατα, έλεγχος άν 
εΐη τον πλέον άδικον, αλλά την άλη&εΰτάτην βάσα- 
νόν τ ε και άντίδοσιν των ένταύ&α βεβιωμένων, ητις 
ποτέ έστιν, εκεΐσε έλδόντες είΰόμε&α. λεγόντων μεν 
ονν περι τούτων άλλοι τνχόν μεν ταύτα, τνχόν δε 3ο 
έτερα, ώς πη εκάστω $ βονλομένω' έμοι δε τον προ- 
τέρον λόγον μεταληπτέον. 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΛίΐυΜ V. 5. 355 

287, 8-288, 14 Ν. 

5. Τότε γάρ και έφεζής επί πλείστας ημέρας *^·^ 7 
κίνησις της γης εγίγνετο, βραχεία μεν και ονχ ο2«^ αηί31 
την αρχήν επήλ&ε, ικανή δε ομως τα λειπόμενα 
διακνκήσαι' τερατεΐαί τ ε ενεδήμονν εν&νς χαΐ προ- 

δ αγορεύσεις παράλογοι, ώς αντίκα μάλα χαϊ τον παν- 
τός κόομον άπολονμενον' απατεώνες γάρ τίνες καΐ 
οίον δεοπρόποι αντόματοι περιφοιτώντες αττα αν 
εδόκει αντοΐς εχρηΟμωδονν, και μάλλον ετι τονς 
πολλούς ίζεδειμάτονν, τω ηδη κατεπτηχέναι ραδίως 

ίο αναπει&ομένονς ' οντοί τε οί μαίνεσ&αι εική καϊ 
δαιμονάν νποκρινόμενοι δεινότερα επεφήμιξον, ώς 
δ ή νπο των προαπεφνκότων αντοίς φασμάτων τά 
έσόμενα δεδιδαγμενοι, και μάλα επι τη κακοδαιμο- 
νία μ εγαλαν χούντες, άλλοι δε αστέρων φοράς και 

ΐό σχήματα εκλογιζόμενοι μείζονας ζνμφοράς και κοι- Ο 
νήν μονονονχί άνατροπήν των πραγμάτων ίδήλονν 
και νπηνίττοντο. ειω&ε γάρ εν τοις δεινοΐς αεί δ 
των τοιούτων ανθρώπων εσμός άναφνεσ&αι. ίψ$υ- 
σατο δε ομως εν ποιον σα εκατερα μαντεία, εχρήν 

2ο γάρ, οιμαι, και ασεβείας φενγειν γραφήν τονς τά 
τοιάδε όνειροπολονντας , και μηδέν ότιονν πλέον 
γνώσεως περι τω κρείττονι καταλιμπάνοντας. άλλά 
γάρ ονδεϊς όστις ήν εν τω τότε 6 μή λίαν δεδιώς 
και εκπεπ ληγμένος, λιται τοιγαρονν εκασταχον καϊ 

25 ωδαΐ ικετήριοι ήκονοντο, απάντων ες τοντο άγειρο- 
μένων ' τά τε λόγω μεν άει επαινούμενα , εργω δε Ό 
σπανιώτερον βεβαιούμενα , τότε δή προ&νμότατα V. 104 
επράττετο' δίκαιοι τε γάρ ά&ρόον άπεδείκννντο 
άπαντες ες τά σνμβόλαια τά προς άλλήλονς, ώς καϊ 

30 τονς άρχοντας τό κερδαλεον άποβεβληχότας μετά 
τών νόμων τάς δίχας ποιείσ&αι' τονς τε άλλως δν- 
νατονς έφ' εαντών ηρεμονντας οσιά τε δράν και 

23* 



356 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚΙΤΜ V. 5. 6. 

288, 13-289, 19 Ν. 

8 ίη·£ 7 ™ ν αίύχίύτων* ίνιοι δε χαϊ παντάπαβι 

ηί&ΏίΜ τ η ν δίαιταν έζαλλάζαντες μονήρη τινά χαί ορειον 
ήΰπάΰαντο βίον, χαί τιμάς χαι χρήματα χαΐ οπόσα 
ήδιϋτα παρ 9 άνθρώποις μεθέντες χαί ανηνάμενοι. 
πολλά δε χαι τοις ίεροίς προσήγετο δώρα, χαι νύ- 5 
Ρ. 149 χτωρ οί χράτιότοι τών άύτών περινοβτούντες τάς 
λεωφόρους έδωδη τ ε αφθονώ χαι περιβολαίοις έφι- 
λοφρονούντο τούτους δη τους αχρείους χαι οίχτρο- 
τάτους, οποίοι πολλοί τά σώματα πεπηρωμένοι έπϊ 
του έδάφους ερρίφαται , τά άναγχαϊα έρανιζόμενοι. ίο 
ταύτα δε άπαντα ρητώ τινι χρόνω άνεμετρείτο, εως 
ίναυλον Ετι το δέος υπήρχεν ' έπει δε λώφησίς τις 
χαϊ άναχωχή του χινδύνου ύπεφαίνετο, αύτίχα οι 
πλείστοι έπανήεσαν ές τά ειθισμένα. χαλοΐτο δε 
αν ή τοιαύτη ορμή ου διχαιοβύνη ώς άληθώς ούδε 15 
ευσέβεια στερρά τε χαϊ ίνεργός, οποία υπό δόξης 
ορθής χαϊ προθυμίας ίμβριθεστάτης τω λογισμω 
Β πέφυχεν εντυπούσθαι, αλλά μηχανή τις άταχτος χαι 
οϊον έμπορία σφαλερωτάτη, έφ\ ω το παρόν δήθεν 
έχφυγεΐν χαϊ παραχρούσασθαι. τών μεν ούν άγα- 2ο 
θών ίργων ούτω δή τι προς άνάγχης άπογευόμεθα 
£στ αν το δεδιέναι παρή. 

6. ΊΙάλιν δε εν τω τότε οί περί τών αναθυμιά- 
σεων λόγοι ίλέγοντό τε χαι άντελέγοντο ' χαι ήν πο- 
λύς ανά τούς Συλλόγους ο Σταγειρίτης όνομαζόμε- 25 
νος, νυν μεν ώς ορθότατα εΐη περι τούτων φυόιο- 
λογήσας χαϊ διαγνούς τάς αίτιας, νυν δ\ ώς ήχι6τα 
του αληθούς εότοχαΰμένος. ϊνιοι δε την έχείνου 
βεβαιούν οίόμενοι δόζαν, οτι δή πνεύμα παχύ χαι 
χαπνώδες υπό τούς ΰήραγγας της γης περιειργόμε- 30 
Ο νον τάς τοιάσδε ποιείται χινήσεις, προυτίθεσαν εν 
τω λόγω τούτο δή το υπό Άνθεμίου πρότερον με- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚυΜ V. 6. 357 

289, 19—290, 22 Ν. 

μηχανημένον. ούτος γάρ δή 6 Άνθέμιος, πατρίς*^**] 
μεν αύτω νπήρχεν αί Τράλλεις ή πόλις, τέχνη δε τ« η1βη131 
των μηχανοποιών ευρήματα , οΓ δη την γραμμικήν 
θεωρίαν έπι την νλην κατάγοντες μιμήματά τίνα 

δ χαΐ οΐον είδωλα των όντων δήμιου ργοϋβι. γίγονε 
δε άριστος έν αύτοΐς ές τα μάλιστα καΐ ίς άκρον 
ηκων της μαθηματικής επιστήμης , καθά που καΐ έν 
τοις καλόν μενοις γραμματικοΐς ο αδελφός τούτον 
Μητρόδωρος. καΐ μακαρίσαιμι αν έγωγε αυτών την 

ίο μητέρα , οντω ποικίλης παιδείας ανάπλεων γονήν 
άποκνήσασαν. τούτω τε γάρ τώ ανδρε τέτοκε και 
^Ολύμπιον , νόμων τε άσκήσει και αγώνων δικαστι- Τ> 
κών έμπειρία προβεβχηκότα, καϊ πρός γε Λιόόκορον 
καΐ Άλέϊ,ανδρον, αμφω ιατρικής δαημονεστάτω. 

15 τούτων δε Λιόσκορος μεν εν τη πατρίδι κατεβίω, τα 
έκ της τέχνης μάλα εύστόχως έπιδεικνν μένος ϋργα' 
ατερος δε έν τη πρεσβύτιδί 'Ρώμη κατωκησεν έντι- 
μότατα μετακεκλημένος. Άνθεμίον δε και Μητρο- 
δώρον το κλέος απανταχού περιαγόμενον και ες αν- 

2ο τον άφϊκται τον βασιλέα, τοιγάρτοι μετάπεμπτοι έν 
Βυξαντίω παραγενόμενοι^ καϊ αυτού τον λειπόμενον 
διανύσαντες βίον . μέγιστα εκάτερος της Ιδίας αρε- 
τής γνωρίσματα παρεστήσατο , ό μεν νέους πολλούς 
των ευπατριδών έκπαιδεύσας και τής πάγκαλης Ρ. 150 

25 έκείνης μεταδούς διδασκαλίας , ώ$ και πόθον απασι 
το μέρος έμβαλεΐν τής άμφΐ τους λόγους έπιμελείας * 
ό #έ θαυμάσια ήλίκα δημιουργήματα κατά τε την 
πόλιν καϊ άλλοθι πολλαχόύ τεκτηνάμενος^ απερ οϊ- 
μαι . , ει καϊ μηδέν οτιοϋν περί αυτών λέγοιτο, πλην 

3ο άποχρήσει οί ές άείμνηστον δόζαν έστ' αν έστήκοι 
καϊ σώζοιτο. αλλά γάρ οτου ένεκα τούδε του ανδρός 
έπεμνήσθην, εκείνο μοι καϊ δή αύτίκα λελε\εται. 



358 ΛΟΛΤΗΙΑΕ ΗΙδΊΌΚΙΑΕΙΙΜ V. 6. 7 

201, 1— 2ί>2, 9 Ν. 

'ωίί 7 τί $ ^ ν Βν%αν%1φ Ζήνων όνομα , τω μεν των 
ιύ&ηαη ρψόρων καταλόγω άναγεγ ραμμένος , άλλως δε δια- 
φανής και βαΰιλεΐ γνωριμώτατος , κατώχει άγχον 
πον τον Άν&εμίον , ως δοκεΐν εκατέρω ήνώβ&αι τώ 
Β οίκω και ι5φ' ένΐ τέρματι διαμετρειο&αι. προελ&όν- 5 
τος δε χρόνου έρις αντοΐς ένέπεΰε καϊ δνόκολία ή 
τον διοπτενεΰ&αι χάριν, τυχόν ου πρότερον εί&ιβμέ- 
V. ΙΟδνον, η νεωτέρας οίκοδομίας πέρα τον μετρίου ες 
ν-φος άρ&είόης και τω φωτΐ λνμαινομένης ή άλλον 
τον περί, οποία πολλά τοϊς πληόιαίτατα προβοικονόι ίο 
διαφιλονεικεΐ6&αι ανάγκη, 

7. Τότε δή ονν 6 Άν&έμιος νπό τον έναντίον 
ατε δικηγόρον καταρρψορενόμενος και ονχ οίος τ ε 
ων τη δεινότητι των ρημάτων ίκ των ομοίων άντι- 
φέρεοδαι, 6 δε εκ της οικείας αντόν άντελνπηόε 15 
τέχνης τρόπω τοιωδε. δόμο ν τινά νπερωον 6 Ζή- 
νων εκεκτητο, εύρύν τ ε λίαν και διαπρεπή καϊ πε- 
0 ριεργότατα πεποικιλμενον , εν ω δή τά πολλά έμφι- 
λοχωρειν είώ&ει καϊ εύτιάν τονς φιλτάτονς. τοντον 
δε τά προς τω έδάφει ίνδιαιτήματα της 'Λν&εμίου 2ο 
όντα έτνγχανε μοίρας, ώς το μεταξύ τεγος τω μεν 
ές όροφήν, τω δε ές βάΰιν παρατετάβ&αι. ένταν&α 
δή ονν λέβητας μεγάλονς νδατος έμπλήύας διακρι- 
δόν εατηαε πολλαχοΰ του δωματίου, ανλονς δε αν- 
τοΐς εξω&εν ακυτίνους περιβαλών, κάτω μεν ενρν- 25 
νομένονς ώς απαύαν τήν ΰτεφάνην περιβεβνΰ&αι, 
εξής δε κα&άπερ σάλπιγγα νποΰτελλομενονς καϊ ές 
τό άναλογονν τελεντώντας, ένέπηξε ταϊς δοκοϊς και 
ταΐς Οανίΰι τά άπολήγοντα καϊ ές τό άκριβες ένεπε- 
Ό ρόνηαεν, ώς και τον έν αντοΐς άπειλημμένον άέραζο 
άφετόν μεν ϋχειν τήν άνω φοράν διά της κενότητος 
άνιόντα και γνμνή προοψανειν τή οροφή κατά το 




I 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ V. 7. 8. 359 

292, 9—203, 15 Ν. 

παρεϊκον καϊ ττ} βνρση περιεχόμενον , ήκιστα δε 
τα έκτος διαρρεΐν καϊ νπεχφέρεσ&αι. ταύτα δή ονν* 1 *™^ 
έκ τον αφανούς καταστησάμενος πυρ ενήκε 6φοδρόν 
νπό τους των λεβήτων πυθμένας καϊ φλόγα έζήψε 
5 μεγάλην' αντίκα δε τον ύδατος δια&ερομένον καϊ 
άνακαχλάζοντος ατμός έπήρτο πολύς καϊ άνερριπί- 
ξετο παχύς τε καϊ πεπνκνωμένος' ονκ ίχων δε οπη 
διαχν&είη έπΐ τονς ανλούς άνείρπε, καϊ τή στενό- 
τητι πιεζόμενος βιαιότερον άνεπέμπετο, εως τή στέγη Ρ. 151 
ίο προσπταίων ένδελεχέστατα έδόνηοεν άπασαν καϊ 
διέσεισεν, οόον νποτρέμειν ήρεμα καϊ διατετριγέναι 
τα ξύλα. οΐ 9% άμφϊ τον Ζήνωνα έταράττοντο καϊ 
έδείμαινον, καϊ άμφϊ την λεωφόρον έζέπιπτον ποτνι- 
ώμενοι καϊ βοώντες καϊ τω δεινω καταπεπληγμένοι, 
ΐδ φοιτών τ ε έκεινος έν τοϊς βασιλείοις ανεπνν%άνετο 
των γνωρίμων όπως αντοϊς τα τον σεισμού κατε- 
φάνη καϊ μή τι ύφάς δτω δή ονν τρόπω διεδηλή- 
σατο. των δε *' ενφήμει" λεγόντων, "ώ τάν" καϊ 
"απαγέ\ καϊ " μήποτε γένοιτο\ καϊ πρός γε νέμε- 
ι® σωντων αντω ως δή τοιαύτα φενκτά καϊ απαίσια τε- 
ρατενομένω, ονκ εϊχεν ο τι καϊ διανοη&είη. οντε γαρ 
απιστεϊν εαντω οιός τε ήν έφ' οίς ήπίότατο άρτίως Β 
γεγενημένοις καϊ διαμάχεσ&αι κατηδειτο έπϊ πολύ 
τοσούτοις άνδράοι καϊ οντω καταμεμφομένοις. 
«5 8. Τούτω δή ονν πολλω τω λόγω έχρώντο οι 
τάς άνα&νμιάσεις καϊ τα λιγννώδη πνεύματα γένε- 
6ΐν των αει6μών άποκαλονντες. "καϊ γαρ ό μηχα- 
νοποιός" εφαβαν "τήν αΐτίαν διαγνούς δθβν την 
γήν κινεϊσδαι ζνμβαίνει, παραπλήσια έδρασε καϊ ττ} 
8ο τέχνη τήν φύσιν άπεμιμήσατο" καϊ έλεγον μίν τι, 
ού μέντοι γε όσον φόντο, έμοϊ γαρ τα τοιαύτα πι- 
&ανά μεν είναι δοκεΐ καϊ κομψότερόν πως έζενρη- 



360 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 8. 

293, 15— 294, 19 Ν· 

·. α δό7 μ£ να , ονπω δε εναργή γνωρίσματα των ως άλη&ώς 

ρίαηί^ι γιγνομενων. ον γαρ οτι τα κννίδια ταύτα δηπον τα 
Μελιταϊα έπϊ ταΐς ατέγαις διέρποντα οείονύι τε αν- 
τάς καΐ άνακινονβι, καϊ ταντα έπι βαδίβματι κον- 
ψοτάτω, ήδη πον όμοιον φήσειεν αν τις είναι το 
χρήμα, και τούτω κα&άπερ ίκανω παραδείγματι 
χρωτο. άλλ' Ικεϊνα μεν παίγνια τής μηχανοποιίας, 
ον φαύλα μεντοι ονδε άτερπή νομιύτέον, των δε 
τής νλης αμαρτημάτων άλλα άττα, εϊπερ άρα και 
δει, ξητητεον τα αίτια, έπεί ονδε τοντο μόνον Άν- 
δεμιος έπϊ Ζήνωνι έμηχανήσατο , άλλ' αρα όγε κα- 
τήΰτραψέν γ ε αντον καΐ κατεβρόντηόε το δωμάτων. 
ΐ> δίβκον μεν γαρ τινα έσόπτρον δίκην έόκενααμένον 
καϊ ήρεμα νποκοιλαινόμενον ταΐς τον ήλίον άντερεί- 
δων άκτΐόιν ενεπίμπλα τής αΐγλης' καϊ είτα μετά- 
γ ων εφ* έτερα πολλήν ά&ρόον αντω κατηκόντιζε 
λαμπηδόνα, ώς απάντων έφ' ονς αν φεροιτο αμ- 
βλννεα&αι τάς όψεις καϊ σκαρδαμνττειν' ανντρίφεις 

V. 106 δε τινας καϊ άντιτνπίας σωμάτων ίπινοών βαρνη- 
χοτάτων κτνπονς άπετέλει σφοδρούς και βροντώδεις 
καϊ οϊονς έκπλή%αι την αΐσ&ησιν, ώς ίκεϊνον μόλις 
γονν διαγνόντα όδεν έκαστα γίγνεται, προκαλινδεΐ- 
σ&αι αναφανδόν άμφΐ τώ πόδε τον βασιλέως καϊ 
κατηγορεΐν τον γείτονος, ώς κακού καϊ άδικωτάτον' 
ώστε άμέλει καϊ χάριέν τι νπ' οργής ίπεφ&έγγετο. 
ποιητικά γαρ παρωδεί φημάτια και άνεβόα έπι τής 
σνγκλήτον βονλής ώσπερ είρωνενόμενος , ώς ονχ 
οϊόν τε αντω μόνω γε οντι άν&ρώπω κατά ταντόν 

Ρ. 152 άμα προς τε Λία τον άστεροπητήν καϊ έρίγδονπον 
και προς γε Ποσειδώνα τον εννοσίγαιον διαμάχε- 
σ&αι. καλά μεν ονν τήσδε τής τέχνης και αυτά δή- 
πον τά ά&νρματα' ον μην άνάγκη την φνσιν επε- 



♦ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 8. 9. 361 

294, 20- 296, 3 Ν. 

ο&αι τούτοις καϊ έζιβονβΰ'αι. πλην αλλ 9 έκαστος*-^" 1 
μεν έχέύ&ω χαϊ τώνδε πίρι οποίας αν χαί βονλοιτο ηί * Ώί * 1 
γνώμης ' έμοί δε ές τον πρότερον λόγον έπανιτέα. 
9. Εκείνον μεν γαρ τον χειμώνος έν τοίόδε ή 

5 πόλις έτνγχανεν ον0α , χαί απααιν επί πλείύτας 
ημέρας όείεο&αί πως έδόχει το έδαφος, χαί ταντα 
άτρεμονν ηδη χαϊ πεπανμένον. ίνανλον γαρ ταϊς 
ψνχαΐς νπήρχε το πά&ος, χαϊ νποψία έν εκείτο νπο- 
δολονβα το λογίζόμενον. 6 δε βαύιλενς πολλά των 

ίο οίκοδομημάτων τά μεν όα&ρά καΐ άβ&ενή γεγενη- 
μένα, Βνια δε ηδη καϊ χαταπεπτωκότα , έπανορ&ονν Β 
έπειράτο. έπεφρόντιβτο δε οί ές τά μάλιστα 6 μέ- 
γιστος τον &εον νεώς' τοντον δε πρότερον έμπρη- 
β&έντα νπο τον δήμον ύφόδρα περιφανή χαϊ δαν- 

ΐδ μάβιον ηλίχον έχ βά&ρων αντών καϊ κρηπίδων 
άνεδομήβατΟ) μεγέ&ονς τε υπερβολή καϊ Οχήμα- 
τος ενπρεπεία καϊ ποικιλία μετάλλων έπικούμήόας' 
ήρεψε δε αντον έκ πλίν&ον όπτής καϊ τιτάνον, πολ- 
λαχον καϊ ύιδήρω ζννδήύας, ζνλοις τε ηκιύτα χρη- 

2ο αάμενοζ, ώς αν μηκέτι ενκολώτατα πνρπολοιτο. 
Άνδέμιος δε ην οντος έκεϊνος, ον δη άρτίως έπε- 
μνήύ&ην) 6 έκαστα μηχανησάμενος καϊ δημιονργή- 
σας. τότε δε αντόν νπο τον κλόνον το μεΰαίτατον 
μέρος της οροφής καϊ άπαντα νπερβάλλον άποβεβλη- Ο 

25 κότα έπεσκενασε τε αν&ις 6 βασιλεύς βεβαιότερον 
καϊ έπϊ μείζον νψος έζήρε' καίτοι Άν&έμιος μεν 
έκ πλείστον έτε&νήκει, 9 Ισίδωρος δε ο νέος καϊ οί 
άλλοι μηχανοποιοϊ το πρότερον έν έαντοϊς άναδεω- 
ρήσαντες σχήμα χαϊ τω σωξομένω το πεπον&ός 

30 όποιον τε ην καϊ ές ο τι δήπον ήμάρτητο έπιφρασά- 
μενοι, την μεν εφαν τε καϊ εσπερίαν αψίδα οντω 
μένειν κατά χωράν έφήκαν' της δε άρκτωας τε καϊ 



362 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 9. 

296, 3—297, 8 Ν. 

*°·*£ 7 νοτιάς την επϊ τον κυρτώματος οίχοδομίαν προς τά 
ένδον παρατείναντες χαϊ εύρυτέραν ήρεμα ποιηβά- 
μενοι ώς μάλλον άρμοδιώτατα ταϊς αλλαις ξυννε- 
Ώ νευχέναι χαΐ όμολογεΐν την ίαόπλευρον αρμονίαν, 
περιΰτεΐλαι ταύτη δεδύνηται την τον κενώματος 5 
άμετρίαν και νποχλέψαι βραχν' τι της έκτάόεως μέ- 
ρος , οπόόον ετερόμηχες άπετελείτο σχήμα, ούτω τε 
έπ' αυτών ήδραβαν πάλιν τον εν μία ω υπερανέ- 
χοντα, είτε χύχλον είτε ήμιβφαίριον είτε οτω 'δή ονν 
ονόματι παρ 9 αύτοϊς έπιχεχλημενον. χαϊ γέγονεν ίο 
έντεύ&εν είχότως ίθύτερος μεν χαϊ ενεπίότροφος 
χαϊ πανταχόθεν τή γραμμή εζιβάζων, Οτενώτερος δε 
χαϊ όξντενής χαϊ οίος ονχ οντω λίαν έχπλψτειν 
τονς δεωμένους ώς πάλαι, πολλώ δε ομως πλέον έν 
τω άβφαλεΐ βεβηχέναι. ων μεν ονν έδει έν %υγ- ΐ5 

Ρ. 153 γραφή τον νεώ πέρι έπιμνησ&ήναι χαϊ έφ' α ή τον 
λόγον φορά ΐχετο ακολούθως περιαγομένη, ταύτα 
έμοιγε άποχρώντως έχδεδιήγηται. εγχωμιάξειν γαρ 
ε'χαβτα των τούδε θαυμάτων χαϊ έπιδειχνύειν τω 
λόγω περητό ν αν είη χαϊ ου τού παρόντος ίδιον 9ο 
έργον, εί δέ τις εθέλοι πόρρω που τυχόν της πό- 
λεως άπωχιομένος έπειτα γιγνώβχειν σαφώς άπαντα, 
χαθάπερ παρών χαϊ θεώμενος, άναλεγέσθω τά Παύ- 
. λω τού Κνρον τού Φλώρον εν εξαμέτροις πεπονη- 
μένα, ος δη τά πρώτα τελών εν τοϊς άμφϊ τον βα- 25 
αιλεα Οιγής έπιβτάταις, γένονς τε χοομονμενος δόζη 

V. 107 χαϊ πλούτον άφθονον ίχ προγόνων διαδε%άμενος, 
ομως παιδεία γε αντφ χαϊ λόγων άαχηαις διεόπον- 
δαότο, χαϊ έπϊ τοΐόδε μάλλον ηνχει χαϊ έΰεμνννετο. 
χαϊ τοίνυν πεποίηταί οι χαϊ άλλα ώς πλείστα ποιή- 30 
Β ματα μνήμης τε άξια χαϊ έπαίνου , δοχεί δέ μοι τά 
έπϊ τω νεω είρημένα μείζονος τε πόνου χαϊ επιοτή- 



ΑΟΑΊΉΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΓΜ V. 9. 10. 363 

2ί>7, 8—298, 13 Ν. 

μης άνάπλεα κα%εστάναι, οσω και η ύπό&εσις 
μασιωτέρα. εύρήσεις γάρ αν έν αύτοις την ολην ΏίΛηίΆι 
της ζέσεως εύκοσμίαν , και τάς των μετάλλων φύ- 
σεις λεπτότατα κατεζητασμένας , των τε προτεμενι- 

5 αμάτων το ευπρεπές άμα καϊ άναγκαϊον , μεγέ&η τε 
καϊ υψώματα και όσα ί^νγ ράμμα σχήματα και οΰα 
κυκλικά και όσα έκκρεμη και προτεταμένα, γνοίης 
δε αν έκ των επών και όπως άργύρω τε και χρυσω 
το ίερώτερον χωρίον και τοις άπορρήτοις άποκεκρι- 

ιο μένον πολυτελέστατα καταπεποίκιλται, καϊ είτι άλλο 
πρόσεστι μέγα η έλάχιστον γνώρισμα, ου μείον η οί Ο 
δαμά εν αύτω περιπάτους ποιούμενοι καϊ άπαντα 
διασκοποϋντες. άλλα γάρ ηδε μεν η δευτέρα του 
νεώ έπισκευη και άνόρ&ωΰις όλίγω ύσνερον χρόνω 

15 άπείργασται και ζυνετελέσ&η. 

10. "Εκείνου δε του έτους άμα ηρι άρχομένω η*^^ 
λοιμώδης νόβος αύ&ις τη πόλει ένέπεσε καϊ μυρία ηΐΆη{ *- 
διέφθειρε πλή&η, ληξαβα μεν ές το παντελές ονί 
οπωστιούν , ί% ου δη την άρχήν , φημι δή κατά το 

2ο πέμπτον Ετος της Ιουστινιανού βασιλείας, εν τη κα&' 
ημάς έσήρρησεν οικουμένη, μεταβάσα δε πολλάκις 
μεταξύ άλλοτε άλλοθι και τόπον έκ τόπου λυμηνα- 
μένη, και ταύτη τοις λειπομένοις άνακωχής τίνος Ό 
μεταδούσα, τότε δη ούν πάλιν ές το Βυξάντιον έπα- 

25 νηκεν, ώβπερ, οΐμαι, το πρότερον έζηπατημένη, και 
δάττον δήπου του δέοντος έν&ένδε άπαλλαγεϊσα. 
έ&νηακον τοιγαροϋν πολλοί έξαπιναίως κα&άπερ 
αποπληξία ισχυρά κάτοχοι γεγενημένοι' οί δέ γε 
πλείστον διαρκούντες μόλις πεμπταίοι άπώλλυντο. 

3ο η δε της νόσου ιδέα παραπλήσια τη πρεσβυτέρα 
έτύγχανεν ούσα. πυρετοί γάρ έπΐ βουβώσιν άνη- 
πτοντο συνεχείς καϊ ουκ εφήμεροι ούδε μετρίως 



364 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚ17Μ V. 10. 11. 

298, 13—299, 19 Ν. 

*&Φ*γονν νχοχαλώντες, μόνη δε τ% τελενττ} τον άλόντος 
™ ΛαίΖ2 άχοχανόμενοι. ένιοι Μ μψε ΰέρμης ηγηβαμενης 
μήτε άλλον άλγήματος, αλλά δρώντες έτι τά ε&ι- 
Ρ. 154 ομένα οϋχοι τ ε χαϊ άνά τάς λεωφόρους οντω χαρα- 
6χόν χατέχιχτον χαϊ ά&ρόον άχνοι έγιγοντο , ωόχερ 5 
τον θάνατον βχεδιάύαντες' χαϊ άχαβα μεν ηλικία 
χύδην εφ&είρετο, μάλιβτα δε το άχμάξον τε χαϊ ηβά- 
6χον, χαϊ ίν τούτω πλέον οί άρρενες' το γάρ δη 
&ήλν ον μάλα όμοια έχαΰχε. τά μεν ονν χαλαίτατα 
των Αιγνχτίων λόγια χαϊ οί χαρά Περβαις έτι της ίο 
των μετέωρων χινήαεως δαημονέατατοι χρόνων τι- 
νών χεριόδονς εν τω άχείρω αίώνι ζνμφέρεα&αι λέ- 
γονύι, ννν μεν άγα&άς χαϊ ενδαίμονας, ννν δ\ 
μοχ&ηράς χαϊ άχοφράδας, είναι τε την χαρονύαν 
χεριφοράν έχ των χαχίΰτων εκείνων χαϊ άχαιύίων' α 
έντεν&εν τοιγαρονν χολέμονς τε άχανταχον %ννί- 
Β αταα&αι χαϊ ύτάύεις ταΐς χόλεαι χαι τά λοιμώδη 
χά&η μόνιμα τε είναι χαι ξννημμένα. έτεροι δε όρ- 
γήν τον χρείττονος αίτίαν είναι φαύι της φ&Όράς, 
μετιονααν άζίως τά τον άνδρωχείον γένονς άδιχή- 2ο 
ματα χαι το πλή&ος νχοτεμνομένην. έμοί δε διαι- 
τάν εχατέρα δόζη χαι άχοφαίνεβ&αι την άλη&εΰτά- 
την ονχ έγχειρητέα^ τνχόν μεν ονδε έχιύταμένω, 
τνχόν δέ) εί χαι είδείην, άλλ' ονχ άναγχαΐον τοντό 
γε είναι δοχονν ονδε τω χαρόντι λόγω χροΰήχον ' 25 
μόνον γάρ μοι τον ζνμβεβηχότος εί χαι διά βραχέων 
έχιμνηΰ&έντι 6 της ιστορίας έχτε&εράχενται νόμος. 
11. Ί^οντων δε οντω \ννενεχ%έντων ίχεγένετο 
Ο χαϊ άλλα άττα τή χόλει χατ έχεϊνο τον χαιρον, τα- 
ραχής τ ε χαϊ δορνβον άνάμεοτα χαϊ ονχ ήττον των 5ο 
είρημένων ανιαρότατα, οχοΐα δε ταντά έύτιν αν- 
τίχα έρώ , βραχύ τι χρότερον διεξελ&ών των άρχαιο- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΓΜ ν. 11. 365 

299, 19-301, 2 Ν. 

τέρων. οί Ούννοι το γένος το μεν παλαιόν κάτω- 
Ύ,ονν της Μαιώτιδος λίμνης τά προς άπηλιώτην αι1ιχί ' λ2 
άνεμον, χαι ηύαν τον Τανάϊδος ποταμού άρχτιχώ- 
τεροι, κα&άπερ χαϊ τά άλλα βάρβαρα ε&νη, όπόΰα 

5 εντός Ίμαίου ορούς ανά την Άόίαν έτνγχανον ίδρν- V. 108 
μένα. ούτοι δε άπαντες κοινή μεν Σκύ&αι χαϊ Ούν- 
νοι έπωνομάζοντο' ίδια δε χατά γένη, το μεν τι 
αυτών Κοτρίγουροι, το δ\ Οντίγονροι, άλλοι δε 
Ονλτίξουροι, χαϊ άλλοι Βονρούγουνδοι, και άλλοι 

ίο ώς αν αύτοΐς πάτριόν τε ην χαϊ εί&ι6μένον. γε~ Ό 
νεαϊς δ\ πολλαϊς ΰατερον διέβηΰαν ες την Ευρώ- 
πην, είτε ως άλη&ώς ίλάφον τινός χατά τούτο 
δη το δρνλούμενον τά πρώτα ηγηβαμένης είτε 
χαι άλλοία χρηόάμανοι τύχη, χαϊ την έκροην της 

ΐδ λίμνης την ες τον Ενζεινον Πόντον φερομένην, 
απορον τέως δοχονόαν, τότε δη οτω ονν τρόπω δια- 
περαιω&έντες , άλωμενοι δε όμως άνά την ό&νείαν, 
πλεΐΰτα ο0α το ιθαγενές έλνμήναντο, άπρούδόχητα 
προβπεόόντες , ώς χαι τους προτέρους οίχητορας 

2ο άπελάααντες αυτοί την εκείνων χατέχειν. ημελ?.ον 
δε άρα ούχ επί μαχρότατον διαμένειν, αλλά πρόρρι- 
ξοι το λεγόμενον άπολεΐβδαι. αυτίχα γούν Ουλτί- 
ξουροί τε χαϊ Βουρούγουνδοι μέχρι μεν Λέοντος του Ρ. 155 
αυτοχράτορος χαϊ των έν τω τότε 'Ρωμαίων γνώρι- 

25 μοί τε ύπηρχον χαϊ άλχιμοι είναι ίδόχουν' ημείς δε 
οί νυν οϋτε ΐβμεν αυτούς , ούτε , οΐμαι , είαόμε&α, 
τυχόν μεν διαφ&αρέντας , τυχόν δε ώς πορρωτάτω 
μεταναστάντας. έχείνου γε μην τού ίτους, έν ω δη 
%φην την λοιμώδη νόΰον τή πόλει ένύχήψαι 9 τά 

30 λοιπά των Ουννων γένη έοώζετο, χαι η0αν ίτι όνο 
μαΰτότατα. κατιόντες δε ο μ ως οί Ούννοι ές τά ίΓ^ν; 
νότον άνεμον, ού πόρρω της οχδης τον "ίντ^υν 



366 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 11. 12. 

301, 2-302, 7 Ν. 

\^ 8 ταμού ηύλίξοντο, ηνίκα ην αύτοις βουλομένοις. τότε 
ιήαηΐ32^ 0 ύ ν τον " χειμώνος ίπιλαβομένου , τά μεν ρεΐ&ρα 
τούδε τον ποταμού κατά το είω&ός υπό του κρνονς 
επηγνυτο ίς βά&ος, καΐ ήβαν ηδη βκληρά καϊ βά- 
Β αιμα καϊ ίππήλατα. Ζαβεργάν δε 6 των Κοτριγον- δ 
ρων Ουννων ηγεμών ξνν πλείύτοις οΰοις ιππόταις 
επιδραμών κα&άπερ χέρβον τάς δίνας, ίς την * Ρω- 
μαίων ίπικράτειαν εύκολώτατα διαβαίνει* ξρημά τε 
εύρων τά εκείνη χωρία, καϊ μηδενός αύτω κωλύμα- 
τος γιγνομένου ανά τά πρόΰω πορευομένω, αντίκα ίο 
ογε Μναίαν τ ε και Σκν%ίαν παραμειφάμενος τ% 
Θράκη προΰέβαλεν. ενταύ&α δε διελών τον οίκειον 
ϋτρατόν άπόμόιραν μεν τινα εύτειλεν ανά την *Ελ- 
λάδα καταδραμον μένους τά αφύλακτα των τηδε χω- 
ρίων καϊ λε ηλατηΰοντας , ετέρους δε ίς την Χερρό- ΐό 
νηΰον την Θρακίαν. 

12. Τήΰδε δε της Χερρονήΰου τά μεν προς άνί- 
0 ΰχοντα ηλιον νενευκότα και εύρόνοτον ανεμον και 
μέχρι τού μεύημβρινού κέντρου τω Έλληοπόντω 
παρατείνεται, περιρρει γάρ ΰχεδόν τι άπαΰαν, και 2ο 
ταΐς καμπαις των ηόνων ζυμπεριάγεται βραχεί τινι 
μέρει της ηπείρου, και μόνοις τετταράκοντά που 
αταδίοις είργόμενος τού νηβον αυτήν άπεργάβαα&αι. 
εν τούτω δε τω ίΰϋ-μω τείχος ίκταδόν ϊδρυται %υν- 
*χες ίψ' ίκατέρα ΰαλάττη προβεβλημένον' πόλεις τ έ 25 
ίνδο&εν αύτω προοπεπηγυΐαι τυγχάνουύιν 'Λφροδι- 
ΰιάς τε και Θηΰκος κ,μϊ Κίβηρις. τούτων δε ώς 
άπωΰτάτω άμφ' αυτόν δηπου τον πορ&μον και τους 
παρακτίους αγκώνας Σηΰτός γέ ίΰτι πόλις η περι- 
λάλητος τη ποιηΰει καϊ όνομαΰτοτάτη , ουκ άλλου 3ο 
β του ένεκα, οΐμαι, η μόνον επι τω λύχνω της Ήρούς 
ίκείνης της Σηύτίδος καϊ τω Λεάνδρου ερωτι καϊ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙβΤΟΚΙΑΒϋΜ V. 12. 367 

302, 8-303, 15 Ν. 

δανάτω. ού πόρρω δε αυτής και έτερον τι κείται 
τεολίχνιον , έλάχιστον μεν καϊ άκαλλές, καϊ ούδεν ηί& ™ 32 
οτιοϋν έπέραστον έχον, Καλλίπολις δε όμως έπονο- 
μαξόμενον' τάςγε μην περιοικίδας κοσμούσιν αγροί 

5 τε καϊ επίνεια και δένδρων ποικίλων εσμός και ρεί- 
θρων ποτίμων , γή τε εναρδής άγαν και κάρπιμος 
καν τοις άναγκαίοις διαρκέστατη, τοσαϋτα άρα πο- 
λίσματα καϊ χωράν ως πλείστην ένδον έναπολαμβά- 
νει τό ερνμα, ως μη πολεμίοις ενεφοδα είναι, τότε 
ίο δη ουν 6 Ζαβεργάν εύωχονμενος των έλπίδων διε- 
νοεϊτο κα&' αυτόν ως, εϊ γε τό τείχος καδέλοι καιΡ· 150 
τοις ένδον ομιλήσει χωρίοις, δυνήσεται δάττον και 
της %αλάττης κρατήσαι' εντεύθεν τε ώνειροπόλει 
νεών αύτω παρέσεσ&αι πλή&ος και ότι διαβήσεται 

15 κατά την Άσίαν, τον μεταξύ πόρον στενώτατον όντα 
και ου μάλα τραχεΐ κύματι χαραττόμενον εύκολώ- 
τατα διαπλεύσας, καϊ ώς εύ&ύς την "Αβυδον λυμα- 
νεϊται καϊ τό εν αύτη πορθήσει δεκατευτήριον. του- V. 109 
τοις δή ούν μάτην τοϊς βουλεύμασιν έξ,ηρε&ισ μένος 

2ο έστειλε δύναμιν ανά την Χερρόνησον , όπόσην άπο~ 
χρήσειν ές τόδε τό έργον ήγείτο' αύτός δε ξύν 
επτακισχιλίοις ίππόταις ί&ν της Κωνσταντίνου πό- 
λεως πορευόμενος τους τε αγρούς έδηου και των 
πολισμάτων έπειράτο καϊ άπαντα έκίνει χύδην και Β 

25 ξυνετάραττεν. αίτια δε ην της ίφόδου τω μεν άλη- 
δεστάτω λόγω αδικία βαρβαρική καϊ πλεονεξίας έπι- 
δυμία, σκήψιν δε όμως τινά και προκάλυμμα έποι- 
εΐτο τήν προς τούς Ούτιγούρους δυσμένειαν' Σάν- 
διλχος γάρ τις όνομα Ουννος άνήρ ήγειτο μεν 

30 έχείνου του γένους, εΰνους δε ές τά μάλιστα καϊ 
ένσπονδος ύπήρχεν 'Ρωμαίοις. τοιγάρτοι βασιλεύς 
έστεργέ τε αύτόν καϊ έγέραιρε καϊ δώροις &αμά έφι- 



368 ΑΟΑΤΉΙΑΕ ΗΙ8ΊΌΕΙΑΚϋΜ V. 12. 13. 

303, 15-304, 19 Ν. 

"ιίίβΐΐ 8 λοφρονεϊτο. οί δε Κοτρίγονροι άτε δη ον τών ομοίων 
»ί»*"32 μετέχοντες, άλλα παντάπαοι περιπεφρονημένοι χαι 
περιφανώς προπηλαχιξόμενοι , τηνδε ποιεΐβδαι την 
Ο έχότρατείαν ωή&ηύαν χρήναι, ώς αν χαΐ αντοϊ δή- 
&εν φοβεροί τε χαΐ λόγου άξιοι άποδειχ&εϊεν χαΐ 5 
οίοι μή εφιεναι τω άτιμάξοντι. 

13. ΚαΙ τοίννν, ονδεν γαρ οτιονν αντοίς αντί- 
παλον έμποδών ειότηχει ονδε νπηντίαζε, χατέτρεχον 
αφειδώς χαΐ έλεηλάτονν την χώραν, λείαν τε αφθο- 
νον περιβαλλόμενοι χαι αιχμάλωτων ά&ροίξοντες ίο 
πλή&η' έν τοις χαΐ γύναια πολλά των εν γεγονότων 
χαΐ οώφρονα δίαιταν ηρημένων ωμότατα ήγοντο, 
χαι ξνμφοράν παθών μείζονα έδνότνχονν , ές άχο- 
λααίας άμετρίαν νπηρετεϊν άναγχαξόμενα ' ϋνιαι δε 
χαΐ άπειρηχνΐαι ηδη εκ παίδων γάμοις τε χαΐ φιλο- ΐ5 
χοΰμία χαΐ ταντη δή τη περι τον βίον αναστροφή 
Ό χαϊ ομιλία έν άποχεχριμενω τινι χαΐ τη προς το 
δεϊον [χετε ία προαήχοντι νπεχρνπτοντο δωματίω, 
το άμιγές τε χαϊ ελεν&ερον χαι παντάπαύιν άχοινώ- 
νητον της μετ' άνδρών ξννονΰίας περί πλείστου^ 
ποιον μεναι χαϊ μόνω τω ηρεμεϊν άνειμέναι. οί δε 
χαϊ ες ταύτας έξύβριξον αφαιρούμενοι τον ιερόν 
παρ&ενώνος χαϊ άπρεπώς ανταϊς προς βίαν %νγχα- 
λινδονμενοι ' αλλαι δε πολλαΐ τών αρρεαιν ές ταντό 
ίέναι ουχ άνηναμένων, χνουΰαι έν τω τότε οντωκ 
παραΰχόν εΐλχοντο, χαϊ είτα, έπειδη παρην η τον 
τόχον άνάγχη, οντω δη τι έν μέύη τη πορεία εμφα- 
νέστατα ϋτιχτον, οντε τά αίόχνντηλά τών ώδίνων 
έπιχαλνπτειν δννάμεναι οντε περιότείλαι, ώς &έμις, 
Ρ. 157 χαι άνελέα&αι τά βρέφη ' αλλ* αί μεν χαϊ ώς έόν- 50 
ροντο, μηδε άλγήόαι ανταϊς, εΐ οϊόν τε φάναι, %νγ- 
χεχωρημένον, τά δϊ δείλαια έχεΐνα έπ έρημίας έλεί- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚϋΜ V. 13. 309 

304, 20—306, 8 Ν. 

πετο κναί τε καϊ οίωνοϊς οπαραττόμενα, ώαπερ τούδε 
ένεκα μόνον ές φως προαχδέντα και μάτην τον φ£-ηΐ»ηί32 
ναι άπογενβάμενα, ές τούτο- γάρ τύχης τά ( Ρωμαίων 
πράγματα ήληλάκει ώς εν αυτή δήπον τη περιοικίδι 
δ της βασιλίδος πόλεως τοιαύτα δεινά πάΰχειν υπό 
βαρβάρων σφόδρα ολίγων, τοίς δε ον μέχρι τούτων 
έτελεντα το &ράΰος, αλλ 1 όδω ίόντες εΐύω των μα- 
κρών ονομαζόμενων τειχών ραδίως παρήλ&ον και 
τοις ένδον φρονρίοις έπέλαζον. πολλαχον γαρ νπο 

ίο χρόνου και άτημελείας έπεπτώκει καΐ διελέλντο η Β 
τον μεγίατον έρνματος οίχοδομία' ξνια δε μέρη και 
αντοί χαταβεβλήκαΰιν άδεώς οντω καΐ άταλαιπώ- 
ρως, ώβπερ οικίας καταΰτρεφόμενοι. καϊ ονδεν ην 
το άπεΐργον τω μήτε φρονράν ΰτρατιωτικήν έν&άδε 

15 Ιδρνβ&αι μητε άμνντηρια μηχανήματα καϊ τον ς 
ταύτα κινεϊν έπιύταμένονς , άλλα μήτε κυνών νλα- 
κήν άκονεβ&αι, εί μη λίαν καταγέλαστον ειπείν, ο)ς 
γούν έν ΰνφεώΰι και μάνδραις. τά γάρ τών/Ρω- 
μαίων ότρατενματα ον τοααύτα διαμεμενηκότα όπόοα 

2ο την άρχήν νπο τών πάλαι βασιλέων έζενρηται , ές 
έλαχίατην δέ τίνα μοιραν περιελ&όντα, ονχέτι τω 
μεγέ&ει της πολιτείας έζήρκονν. δέον γάρ ές πέντε Ο 
και τετταράκοντα χαϊ εζακοΰίας χιλιάδας μαχίμων 
άνδρών την Ζλην άγείρεύ%αι δνναμιν, μόλις έν τω 

25 τότε ές πεντήκοντα και εκατόν περιειΰτήκει. καϊ 
τούτων αί μεν έν Ιταλία έτετάχατο, αί δε κατά την 
Αιβνην, ετεραι δε έν Ίΰπανία, καϊ άλλαι περί τονς V. 110 
Κόλχονς καϊ άλλαι κατά την 'Λλεξάνδρον καϊ Θήβην 
την ΛΙγνπτίαν. έκά%ηντο δε ολίγοι και προς τά 

3ο έώα τών Περβών όρια* ον γάρ δήπον έδει έκεΐαε 
πλειόνων διά τάς ΰπονδάς καϊ το βέβαιον της εκε- 
χειρίας, ωδέ πως άρα ές βραχντατον μέρος περιέ- 

ΙΪΤ 8Τ. ΟΚ. ΜΙΚ. π. 24 



370 ΑΘΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 13. 14. 

306, 8—307, 13 Ν. 

*ί5βΐί- 8 ατα ^ το χα χλήδη κοίι ύπετετμητο τη των κρατούντων 
ολιγωρία. 

14. *0 γαρ βαβιλεύς έπειδή πρότερον Ίταλίαν 
%ύμπαΰαν έχειρώοατο καϊ Λιβυην και τους μεγίότους 
εκείνους πολέμους διήνυοε, καϊ πρώτος ώς ειπείν δ 
εν τοις κατά το Βυζάντιου βεβαβιλευκόόι "Ρωμαίων 
αυτοκράτωρ ονόματι τε καϊ πράγματι άπεδέδεικτο' 
έπειδή ούν αύτώ ταϋτά τε καϊ άλλα όμοια τούτοις 
νεάξοντι £τι καϊ έρρωμένω έξείργαβτο, τότε δη άμφϊ 
την έόχάτην του βίου πορείαν, ήδη γαρ καϊ έγεγη- ίο 
ράκει, άπειφηκέναι τοις πόνοις έδόκει, καϊ μάλλον 
τι αυτόν ήρεακε ξυγκρούειν εν όφίύι τους πολεμίους, 
δώροις τε αυτούς, εΐ πη δεήβοι, καταδωπεύειν , καϊ 
ταύτη άμωσγεπως αποκρούεσαι, η έφ' εαυτώ πε- 
ποι% έναι καϊ μέχρι παντός διακινδυνεύειν. τοιγ άρτοι 15 
Ρ158 χαΐ περιεώρα τάς τάξεις διαφ&ειρομένας , ώς δη τό 
λοιπόν ήκιβτά γ ε αυτών προαδεηΰόμενος. καϊ τοίνυν 
ταύτας ίπιλαβόμενοι της §αδυμίας οί την δεντέραν 
αρχήν των βκήπτρων διέποντες, οΐς δη ψορολογεϊν 
την ύπήκοον καϊ είτα διανέμειν τοις βτρατεύμασι τά 20 
έπιτήδεια έκπεφρόντιβται , ούτοι δή τά μεν περιφα- 
νώς άπεΰτέρουν , τά δε καϊ πολλώ ύβτερον η όπη- 
νίκα έχρήν άπεδίδοΰαν ' δο&έντος δε ομως όψε γούν 
του όφλήματος, εύ&ύς οί την πανοϋργον ταύτην καϊ 
δημώδη λογιβτικήν ήβκημένοι έφίόταντο τοϊς κατά- 25 
Β λόγοις καϊ άνεκαλούντο τά πεποριβμένα. τούτο γάρ 
αύτοΐς γέρας τε υπήρχε και αξίωμα, τό τοϊς βτρα- 
τιώταις εγκλήματα έπάγειν άλλοτε άλλα και της έδω- 
δής αυτούς άφαιρεΖύ&αι' καϊ κα&άπερ έν παλίρροια 
υδάτων αυτό δήπου τό μετρον της παραΰχε&είβης 3ο 
τοις τάγμααι δααμοφορίας ουκ οίδα οντινα τρόπον 
ές τοϋμπαλιν μετωχετεύετο και έπανήει ό&εν ίρρύη' 



■ > 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυχΜ V. 14. 371 

307, 13—308, 19 Ν. 

κα£ ούτω μεν τό ύπερμαχοϋν καϊ παραταττόμενον & ^ϊί* 
κατημέλητο και τροφής απορία πιεζόμενοι κατελίμ- τΛ& ™ 32 
πανον τους αγώνας, οίς έτύγχανον έντεθραμμένοι' 
καΐ άλλοι άλλοθι άπεχώρουν, ώς έτερον τινα μετε- 
5 λενΰόμενοι βίον' ες δε γυναίκας άκόΰμους ώς τα 
πολλά καΙ ηνιόχους και άνδρας άγεννεις μεν έν τοϊς 
άναγκαίοις καϊ άβροδιαίτους , μόνον δε προς τάς Ο 
έμφύλους ταραχάς καϊ την περί τα χρώματα έ'ριν 
έμμανεϊς και θαρραλέους καϊ άλλους έτι τούτων 

ίο άχρειοτέρους, τά στρατιωτικά έΰκεδάννυντο χρήματα, 
τ αυτά τοι η τ ε άλλη Θράκη καϊ τά προς αυτή τη 
βαβιλίδι πόλει χωρία έρημά τε ην και αφύλακτα , ές 
οβον καϊ τοις βαρβάροις βατά είναι καϊ εύεπίδρομα ' 
ές τοΰτο γάρ έκεινοι ηρθηβαν αλαζονείας ώς καϊ 

ΐδ άμφϊ Μελαντιάδα την κώμην ατρατοπεδεύοαύθαι, 
ου πολλώ της πόλεως διεβτηκυίαν , ότι μη τετταρά- 
κοντα καϊ εκατόν που αταδίους. παραρρεί δε αυτήν 
Άθύρας ποταμός, ος δη ολίγον τι προελθών καϊ έπϊ 
άνεμον καικίαν ηρέμα έκκλίνας ές την Προποντίδα Ώ 

2ο τον φοϋν άπερεύγεται' όθεν δή καϊ τό προς τη ακτή 
καϊ ταΐς έκβολαϊς παρατεταμένον έπίνειον την έκεί- 
νου φέρεται προαηγορίαν. οϋτω δε των πολεμίων 
ώς έγγύτατα αυλιζομένων ευθύς ανά τό Βυζάντιον 
τά πλήθη των άΰτών έδεδίει και κατεπέπληκτο , καϊ 

25 τά δεινά ου μόνον όποια παρήν, άλλ' $τι μείζονα 
διενοοϋντο, πολιορκίας τε όνειροπολοϋντες και 
έμπρήΰεις καϊ οπάνιν των αναγκαίων καϊ διαρρήξεις 
του περιβόλου, τοιγάρτοι πολλάκις καϊ έν ταις 
ένδοτέρω λεωφόροις φυγαϊ αθρόοι των έκ του όμί- 

3ο λου έγίγνοντο καϊ ώθιβμοϊ καϊ πτοϊαι παράλογοι, 
ώΰπερ ηδη των βαρβάρων έΰβεβληκότων. πάταγος 
τε πολύς ήρετο έν τοις πωλητηρίοις, των θυρών 

24* 



372 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙβΤΟΚΙΑΚυΜ V. 14. Ιδ. 

308, 14-310, 5 Ν. 

Β ^ι? 8 βιαιότερον προΰαραττομένων. ον μόνον δε τοις 
ηί»ηχ32 χολλοϊς και ήγνοημένοις το άνιάο&αι προσην και 
Ρ ' 150 δειμαίνειν , άλλά γαρ και άπαΰι τοΐς έν τέλει ' και 
βαΰιλεύς δε, οΐμαι, αυτός ον μάλα τα ξυνενεχ&έντα 
περιεφρόνει. ά πεκοσμού ντο τοιγαρούν, προς αντον δ 
ν.111 επιτετραμμένον , τα ιερά όπόβα εκτός τον αατεος 
ΐδρυται κατά τά Ευρωπαία μέρη καϊ τον παράκτιον 
χώρον , ος δη άρχεται μεν εκ των καλουμένων Βλα- 
χερνών και τον Κέρως, μέχρι δε τον Ευξείνου 
Πόντον παρατεινόμενος τω Βοΰπόρω ξυναποληγει. ιυ 
τούτων δη ου ν απάντων τά τ ε έντιμα των αναθη- 
μάτων και την άλλην αφαιρούμενοι κατασκευήν οις 
ταύτα άνεΐτο, τά μεν έφ 9 αμαξών φέροντες εΐβω 
της πόλεως άπετί&εντο, τά δε ακάτοις έμβάλλοντες 
και τον μεταξύ πορ&μόν διαπεραιούμενοι ές την 13 
κατ αντικρύ ηπειρον άπεκόμιξον. και ην έν τω 
Β τότε θεάβαβθαι τον ς έκείνη νεώς γνμνούς και 
άπηγλαϊύμένους , ώαπερ οΰπω της άγιοτείας μετει- 
ληχότας, άλλ' αρτι κα&ίβταβθαι άρχομένους. 

15. Οντω δε φοβεροί τε και μέγιΰτοι κίνδυνοι » 
επίδοξοι ηοαν ως πάντως έΰόμενοι ωύτε άμέλει τω 
τε έν Σνκαϊς τείχει καϊ ττ} Χρυβή καλουμένη πύλη 
λοχαγοί τίνες καϊ ταξίαρχοι καϊ όπλϊται πολλοί 
έφειατηκεααν , ώς δη προ&ύμως άμννούμενοι τούς 
δυσμενείς, εί' πον έπίοιεν. ηόαν δε ον μάχιμοι ώς « 
αληθώς ούδε μετρίως γούν τά τοιαύτα πεπαιδευ- 
μένοι, άλλ' έκ τών ταγμάτων έκείνων, οΐ ές το 
διημερεύειν τε και διανυκτερεύειν έν τη αυλή άπε- 
κέκριντο, ους δη Οχολαρίους άποκαλούαιν. ούτοι δε 
Ο ΰτρατιώται μεν ονομάζονται, καϊ έγγεγράφαται τοϊς%) 
τών καταλόγων βιβλίοις' εΐαί δε οί πολλοί αστικοί 
τε καϊ φαιδροείμονες , καϊ μόνον, οΐμαι, όγκου τον 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΗϋΜ V. 15. 373 

310, 6—311, 11 Ν. 

βασιλείου ένεκα χαι της ίν ταϊς προόδοις μεγαλαυ-*^™ 
χίας ίζευρημένοι. χαϊ το μεν παλαιόν ούχ άλλους* 1 ™* 02 
τινάς ίν τοΐσδε δεμιτόν ην χατατάττεσ&αι η τους 
αύτουργεϊν τα πολέμια ήσχημένους. και τοίνυν 
5 ούδε χρήματα εσήγον ίφ' ω ίνστρατεύσασ&αι , άλλα 
χαριστηρίαν διαφανώς χαΐ άζήμιον ίδέχοντο την 
τιμήν , άτε δή άξιοι έχ των προηγωνισμένων άνα- 
δειχ&έντες. Ζήνων δε φαίνεται πρώτος 6 "Ισαυρος 
μετά την της βασιλείας άνάχτησιν πολλούς τών όμο- 
ιο φύλων τοΐσδε τοΐς τάγμα6ιν έναρι&μήσας, ηχιΰτα 
μεν ίν ξυμπλοχαΐς άριστεύσαντας η όλως έμπειρους Ώ 
γεγενημένους , άλλως δε πως γνωρίμους αύτώ χαι 
ξυνή&εις. είτα δοθέντος ίν τω τότε χαΐ παρειλημ- 
μένου του εξεΐναι ού μόνον άντι μόχθων τε χαΐ 
15 αγώνων χαΐ της ίν μάχαις άρετής , ώς ίν αμοιβής 
τρόπω χαι γερως έγχαταλέγεσ&αι τους άξιους , άλλα 
χαΐ τους παντάπασιν άπολέμους τών ομοίων μετα- 
λαγχάνειν ού προς άζίαν, άλλα προς χάριν ' δοθέν- 
τος δή ουν τούτου την άρχήν παρήλθεν είχότως ίς 
2ο μέσον ί% ίχείνου χαΐ εχ τών λημμάτων ίπιχουρία, 
ή παθών , ώς έοιχε, τών άλλων έγχρατεστέρα, χαΐ 
το λοιπόν ές έμπορίαν μετέστη το χρήμα, ώς μηχέτι 
άλλως εν τοΐσδε τοΐς στρατεύμασι χαταλέγεσ&αι τους Ρ. 160 
βουλομένους , πριν αν χρυσίου τι μέτρον χατα&εΐ- 
25 ναι ' τούτο δε άποτίσαντες εύδύς έγχαράττονται 
άνεξετάστως χαι τ% άλλη δυνάμει ίναρι&μούνται, εί 
χαϊ παντάπασι πολεμιχών έργων άν επιστήμονες 
τύχοιεν όντες. ούτω τε της χρίσεως ήμελημένης, 
είχότως άρα ηχιΰτα διαπονεΐΰ&αι χαταναγχάζονται, 
3ο ώς δή ώνιον ελόντες το γέρας , χαι πλείστου ο σου 
πριάμενοι τήν άργίαν. τοιούτοι δή ουν άνδρες άπο- 
ρία τών ίν πολέμοις άνατεδ ραμμένων τοϊς τείχεσιν 



374 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΊΌΒΙΑΒΙΓΜ V. 15. 16. 

311. 11—312, 16 Ν. 

έφεδρεύοντες φυλάττειν έδόκονν. ως δε έπΐ πολύ ή 
ηϊ**χ&μ£ν πόλις έν δορύβω ύπηρχεν , οί δε βάρβαροι ουκ 
Β άνίεύαν τά εν ποόϊ ληιξόμενοι, τότε δη Βελισάριος 
ό στρατηγός χεκμηκώς ηδη υπό του γήρως στέλλε- 
ται όμως έπ' αυτούς έκ βασιλέως, χαϊ τοίνυν ό 3 
πρεσβύτης δια μαχρού αύ&ις χρόνου δώραχά τε 
ένδύς χαϊ χράνος άναδησάμενος , χαϊ άπαν τό έκ 
παίδων αυτό ξυνει&ισμένον περιβαλόμενος σχήμα, 
άνενεοϋτο τή μνήμη τά φδάσαντα, χαϊ ένέαξε τή 
προ&υμία * τούτον γάρ τον αγώνα ύστατου έν τω ίο 
οίκείω βίω άπεργασάμενος ου χ ήττον άπηνέγκατο 
κλέος η οπότε τά κατά Βανδίλων τε και Τότ%ων 
άνεστήσατο τρόπαια, ή γάρ των προξυμβεβηκότων 
ανάγκη καΐ ή περί του μέλλοντος αμηχανία την τε 
έγχείρησιν μείζονα έδειξε και γαυροτέραν καϊ την ι* 
Ο νίκην άσμενεστάτην. είρήσεται δέ μοι αύτίχα ές τό 
ακριβές οπως έκαστα διηνύσ&η. 
V. 112 16. 'Τπεξελ&ών γάρ 6 στρατηγός ολίγον του 
άστεος, χαϊ έν Χέττου χώμχι τω χωρίω ΰτρατοπε- 
δευαάμενος, έμπειρίαν τε ές τά μάλιστα έπεδείκνυτο 20 
καϊ τόλμαν πολλω κρείττονα της ηλικίας, γηραιός 
μεν γάρ ην ηδη και άο&ενεία ώσπερ εικός είχετο 
πολλή ' ούτε δε ένδιδούς τοϊς πόνοις έφαίνετο ούτε 
άλλως φιλοψυχήΰας. εΐποντο δε όπλίται μεν άνδρες 
άγα&οϊ ές άλκήν καϊ ξύν αύτω ένια των αγώνων 25 
πεπονηχότες, όπόοα δη έν Εσπέρα ετύγχανε διανύ- 
σας, ου πολλω πλείους τών τριακοσίων τό δε λοι- 
Τ> πόν άπαν πλή&ος άνοπλόν τε ήν περιφανώς και 
άπόλεμον και μόνω τω απείρως έχειν ήδίστους 
ηγούμενοι τούς κινδύνους , &έας τε ένεκα μάλλον η 30 
παρατάξεως άφιγμένοι. ξυνέρρει δε άμφ' αύτόν και 
6 τών πλησιοχώρων άγροίκων όμιλος, πεπορ&ημέ- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 16. 375 

312, 1(5—313, 21 Ν. 

νων γαρ αύτοΐς ήδη των άγρών υπό των βαρβάρων 
ουκ έχοντες όποι τραπεϊεν, ως Βελιβάριον αύτικα^*™** 
ή&ροίζοντο. 6 δε τω πλή&ει των άγροίκων ίν δέοντι 
προΰχρηοάμενος τάφρον εύρειαν περιεβάλετο, και 

5 κατασκόπους &αμά έΰτελλε, τάς των έναντίων δυνά- 
μεις είκάόοντας ώς οίον τε χαΐ έξαρι&μηΰομενους, 
χάί εϊ τι έτερον ελεΐν δυνη&εΐεν άπαγγελούντας. 
ούτω δε διετελει εκαβτα γνωματεύων και διανοού- Ρ. 161 
μένος ' ννχτός δε έπιγιγνομε'νης φρυκτωρίας άνήπτε 

ίο πολλάς ίπϊ μέγα του πεδίου ακεδαννυμενας , ίνα δη 
οί πολέμιοι όρώντες οίη&εΐεν μέγιοτον είναι το 
στράτευμα , ταΐς πυραΐς άναμετρούντες ' καϊ τοίνυν 
ούτω δή ωοντο, και δεδωτες ήρέμουν. άτάρ ουκ 
επί πλείστον ταΐς τοιαύταις άπάταις καταστρατη- 

15 γούμενοι ήσυχίαν ήγον' ήκηκόεσαν γαρ ήδη ώς ίλά- 
χιστος είη 6 των "Ρωμαίων 6τρατός και ήκιστα αύτοϊς 
αξιόμαχος * πλην αλλ 9 οι στρατιώται πολλής είχοντο 
προ&υμίας, περιφρονοΰντες μεν τους αντιπάλους, εί 
καϊ μύριοι οΰοι έπιφοιτήσαιεν , τή σφετέρα δε αρετή 

2ο μάλιστα πεποι&ότες , άτε δη 'Ρωμαΐοί γε οντες καϊ Β 
ίμπειρία μεγάλων ήδη κινδύνων τά πολέμια έκμελε- 
τήσαντες. ζυναισ&όμενος δ ε 6 Βελισάριος της των 
ανδρών μεγαλοφροσύνης καϊ οτι μειξόνως ήπερ εχρήν 
έπϊ τοΐς φ&άΰαΰι πόνοις βρεν&υόμενοι των ίν πού ι 

85 κατολιγωρούσιν , έδεδίει μήποτε αρα εντεύθεν με- 
γίστην εύρυχωρίαν ταϊς ελπίσι παράσχοιεν , παρεσ- 
δϋναί τε αυτούς και άπάγειν οποι καϊ βούλονται 
τω ραδίας χαί προ6ηνεΙς ύποφαίνειν τάς των εγχει- 
ρημάτων εκβάσεις, οις αν ούν μή ούτω ταύτα 

3ο ζνμβαΐεν , ή&ροισεν απαντάς ες ταύτό , ώσπερ ήδη 
του αγώνος εφεστηκότος' καϊ φανείς ε§ μέσον έλεξε Ο 
τοιάδε. 



376 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ V. 17. 

314, 1-310, 7 Ν. 

17. "Ονχ ώς εκ δέους υμάς , ©5 άνδρες, προς 
ηί»Βί32 Τ ο θαρρεΐν άναΰτήαων , τούτο δ ή το προ των κίν- 
δυνων γιγνόμενον , ηκω τοις είωθόοι χρηοόμενος 
λόγοις * η γάρ αν και έπιλελήΰ&αι των πρότερόν μοι 
τη πείρα γνωβ&έντων δόζαιμι αν, ει γε ατρατιώταις $ 
'Ρωμαίοις^ εν ζυμπλοκαίς αεί τε&ραμμένοις καϊ πολι- 
τείας ώς είπεΐν μεγίβτων ί&νών κα&ελούόιν , είτα 
νυν παραταττομένοις προς βαρβάρους άλήτας, καϊ 
τούτους Ουννους και Κοτριγούρους , παραίνεοίν 
τινα προς το μη δεδιέναι προθείην. αλλ* ορών εν ίο 
ϋ ύμίν πολύ το ύπερφρονούν καϊ θρααυνόμενον καϊ 
πέρα του καθεστώτος ηρμένον, ουκ αλογον είναι το 
δείν άναμνηΰαι της αρχαίας υμών εύκοΰμίας ωήθην. 
το γάρ έκμετρον πανταχού φυλακτέον τοϊς ίμφροοιν, 
εί καϊ προς τι τών έπαινουμένων φερόμενον τύχοι' 15 
και το μεγαλαυχεϊν ες τοβούτον τοις προϋπηργμέ- 
νοις ές οοον τών ομοίων δια παντός τυγχάνειν πε- 
πειοθαι, την εκ τού λογιΰμού προμηθειαν άποβάλ- 
λειν φιλει και προς άλαξονείαν εζάγειν. τοΐς δε 
προς τούτο παράνοιας έληλακόοιν ώς μηδέν ότιούν *> 
εν νώ τίθεΰθαι τών μετρίων καν αυτό το κρεϊττον 
άντιτάττεύθαι προαχθείη ' καίτοι κάκεϊνο βκοπεΐόθαι 
χρεών ώς εί καϊ πολλω της υμετέρας ανδρείας 
ηττώμενοι τύχοιεν, άλλα τω πληθει κρατούσι. και 
εί'περ το εκατέρωθεν πλεονάζον άντεξετάοοιμεν, προς 25 
Ρ. 162 ίαότητα χωρηΰει τα της άμετρίας. πώς ουν ουκ 
\.ί\3 αίαχρόν ημάς έξ άγχωμάλου παραΟκευής άγωνιξο- 
με%ους ούτω λίαν $χειν το προπετες καϊ άκάθεκτον 
ώς μηδε καιρόν η< τά%ιν η τάς άτάκτους της τύχης 
ροπάς έν λόγω ποιεΐύθαι ; δυνάμει γάρ χειρών ουκ 3ο 
αν τις, οΐμαι, περιέοοιτο πολεμίων, ην μη προστ} 
τό κρίνον ορθώς καϊ λογιζόμενον. έπεϊ πώς αν οίον 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚυΜ V. 17. 18. 377 

315, 7—316, 14 Ν. 

τ ε ην ίμοιγε ίς τόδε πολιάς ήκοντι καϊ οίον ε%ώρω Λ ££^ 
τά πολέμια γεγενημενω παρατάζεσιν όμιλεΐν καϊ χμ/-»*«»132 
βννοις, εί μη τοις της ευβουλίας άγαδοΐς ίνήν 
άμωσγεπως πεποι&ε'ναι; εί τοίνυν και γήρως άσ&ε- 

5 νειαν γνώμη στερρά και των προσηκόντων έφιεμένη 
κρατΰνει καϊ διανίστησι προς το ζυνοϊσον^ άναπλη- Β 
ρούσα τή προμη&εία το ίκ της ηλικίας ενδέον, πώς 
ου μάλλον υμάς όνήσει νεότητι ξυμπαρούσα καϊ τή 
του σώματος §ώμ$ ; τάς μεν γαρ εκ τύχης τίνος η 

ίο χειρός αγεννονς άποτεύξεις ίσως αν λογισμός ασφα- 
λής καϊ οίος τοίς προσπεσούσιν άρμόΰαό&αι μετά- 
σκευάσειε προς το ξυμφερον καϊ δεραπεύσειε το 
ήμαρτημένον. ίν&α δε γνώμης σφαλείσης τω μη τά 
δέοντα διανοη&ήναι των άβουλήτων τι ξυνενεχ&είη, 

ΐ5 πόθεν αν ληπτίον το σώζον καϊ άνακαλούμενον , εί 
γε πρώτον έκεϊνο το ταύτα τίκτειν πεφυκός παρα- 
τραπείη; καίτοι θαυμάσειεν ίσως αν τις εμού της 
επί τ ή παραινέσει καινοτομίας, δεον γαρ προσεζαί- 
ρειν και διανιΰτάν το πεποι&ός έν νμϊν και προ&υ- 

ζομονμενον, άλλ' έγωγε κοιλαίνω ταύτα τουναντίον Ο 
και παραιρούμαι, καϊ λογισμούς ίμβάλλων καϊ 
οκνους και αμφιβόλους ποιών τάς έλπίδας. 

18. "Πλην αλλ 9 £μοιγε μεν καϊ τούτο θυμήρες 
είναι δοκεϊ) καϊ προς το εϋελπι φέρον, εί γε τοιού- 

25 τοις άνδράσιν ηκω ξυμπολεμήσων , ους εί πείσαιμι 
βραχύ γούν νφελεΐν τού δραστήριου , δεινός αν εν 
λόγοις, οϊμαι, κρι&είην. Ιστω δε πάς τις υμών ώ$> 
ανδρείας όρμαϊς ουκ άνα&ετεον τάς άνευ φρονήσεως 
εγχειρήσεις^ αλλά θρασύτητι και προπετεία καϊ παρα- 

3ο τροπή τού καθήκοντος τρόπου " ώστε το μεν πρό- 
δυμον της ψυχής μενέτω παρ 9 υμϊν και κατά το Ό 
μάλλον ενακμαξετω' λογισμώ δε σώφρονι καϊ τών 



378 ΑΟΑΤΗΧΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΑΚϋΜ V. 18. 

316, 14—317, 20 Κ. 

προσηκόντων εχομενω τό υπερβάλλον της τόλμης 
χύ*τά32 χα 1 π ρος αύ&άδειαν άνάγον ύποτεμνεΌ&ω. ον γαρ 
όχνον ίντί&ηύι καϊ δειλίαν τό λογίζεα&αι καϊ αχοπεΐν 
όπως τοΐς παρονΰι χρη6τέον 9 αλλά σεμνότητα χαϊ 
παρρηόίαν. τ ούτω γάρ των ωφελίμων διαγνωΰ&έν- 5 
των έπεται πάντως τό δικαίως ΰαρρεΐν, ώς ον προς 
άδηλους τύχας εική προηγμένον , αλλά ττ} κρίόει τό 
βέβαιον ε*χειν καταληφ&εν και πεπιότευμενον. αλλ 9 
ϊαως έρεϊ τις υμών ώς ουχ οϊόν τε φύΰιν γενναίαν 
ευλόγως όρμώοαν και του μοχ&εϊν διά παντός εφιε- ίο 
Ρ. 163 μένην , ειτα νυν ά&ρόον ίπεχειν καϊ βιάζεα&αι προς 
τό ηρεμούν καϊ ύφειμένον κάί πέρα της ανάγκης 
μέλλον κάί βουλευόμενον, μάλιστα δυσανασχετούσαν 
έφ' οις κα&' ημών οί βάρβαροι παροινούσι, φέροντες 
άνέδην άπαντα και παρ* αυτήν δηπου την βασιλίδα 15 
πόλιν τάς έκδρομάς ποιεΐσ&αι τολμώντες. ίχει μεν 
ουν ούτω ταύτα και βεβαιούται τή πείρα τό προση- 
κόντως υμάς τοΐς πολεμίοις όργίξεσ&αι. οίς γάρ ξυν- 
εκεχώρηντο πρότερον , ου μετρίως έχρήσαντο' πλην 
άλλά καϊ λίαν εφικτόν , οΐμαι, τοΖς εμφροΰιν, *■< 
περιελεϊν μεν^ τού &υμού τό μεμηνός καϊ ταραχώδες 
και τοις προότυχούΰιν ίγχειρεΐν άνεξετάστως ιεμε- 
Β ι/οι/, κατέχειν δε μόνον αυτού τό μεγάλου ργόν τε 
και άτρεπτον καϊ προς τάς εναντιώσεις άντέχον. 
τών γάρ της ψυχής κινημάτων τά μεν όσα πεφύκαΟι 25 
κα&αρόν Εχειν καϊ άκραιφνες τό αίρετόν καϊ κα&ή - 
κον , τούτων έντελώς καϊ δη άν&εκτεον. οϊς δΐ 
μετεατι καϊ της προς τάναντία τροπής καϊ έκνεν- 
σεως, τούτοις ου διά πάντων χρηότεον, άλλ' ές ο σον 
ϋχουσι τό ζυμφέρον. τό μεν ούν φρονούν άμιγες 3ο 
άγα&όν καϊ άνό&ευτον άπαντες είναι φήσοιτε άν, 
της δ\ οργής τό μεν δραστήριον ευκλεες, τό δε 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙΒΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 18. 19. 379 

318, 1-31!), 7 Ν. 

Φράσος φευκτόν καϊ άξύμφορον. ούκούν το μεν Λ ^ 4 5 ^ 
ολοι/, της δε το βέλτιστον έξαιρούμενοι και φρονήσει *ί»ηί32 
το κατορδοϋν άναμιγνύντες, Ιωμεν ούτω \ύν παρρη- Ο 
σία κατά των δυσμενών, ώς ούδενός ήμιν των δεόν- 

5 των περιοφ&έντος. γιγνώσκειν γαρ μόνον χρεών ώς 
άγωνιστέον προς άνδρας βαρβάρους, έπιέναι μενΥΛΜ 
λχιΰτρικώτερον εθισμένους καϊ λαθραίας έφόδους 
ποιεΐσθαι, προς δε παρατάξεις εμφανείς ου μάλα 
γ εγυμνασ μένους ούδε ταΐς ξυμπλοκαΐς έγκαρτερεϊν 

ίο παιδευ&έντας. όρώντες δϊ νυν 6ταδίαν μάχην κατ 
αυτών παρεσκευασμένην , έρυμάτων τε* καϊ περιβό- 
λων έκτος το άντιστατούν καϊ άμυνόμενον έπϊ Στρα- 
τοπέδου συντεταγμένον , άποβαλοϋσι μεν κατά το 
εικός τα ξυνει&ισμένα , περιαχ%ήσονται δε προς το 

15 έμμίξαι καϊ προσπελάσαι και συστάδην διαγωνί- Β 
ξεΰ&αι , διδασκούσης αυτούς της ανάγκης ' πλην 
άλλα ΰωφρονούντων ημών καϊ τή πατρίω τάξει 
χρωμένων καϊ μετ' ευβουλίας επί τά πρακτέα χω- 
ρούντων , είσονται διά της πείρας ώς τω παντϊ 

«ο κρεΐττον άει το προησκημένον και το αύθαίρετον 
του αυτοσχεδίου και ήναγκασμένου" 

19. Τοααϋτα μεν 6 Βελισάριος εΐπεν. οι δε 
ότρατιώται μεταμα&όντες το λωον εϊχοντο μεν καϊ 
ώς της άνδρείας, πλέον δέ τι ην έν αύτοϊς του 

25 γαυρουμένου το εύλαβουμενον. τοιούτου τε , οίμαι, 
φρονήματος μετ' εύκοαμίας ένεπίμπλαντο , ώς έλά- 
χιΰτα μεγάλοις είκάσαι, όποίω δη πάλαι φασί τους 
άμφι Αεωνίδαν Λακεδαιμονίους έν Θερμοπύλαις, 
προσβάλλοντος ήδη του 3έρξου, έγκαλλωπίσασθαι, Ρ16* 

8ο αλλ 9 έκεϊνοι μεν πανωλεθρία διεφθάρησαν, μόνω 
τούτω εύδοκιμήσαντες τω μή άγεννώς άπολέσθαι, 
αλλά πολλούς πρότερον των Περσών άποκτείναντες ' 



380 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚυΜ V. 20. 

319, 8—320, 11 Ν. 

»^·5 58 οί #£ άμφι Βελισάριον 'Ρωμαϊοι παρρησία μεν 
Είαηί32 ξχρώντο Λακωνική πάντας δε τούς πολεμίους έτρέ- 
ψαντο ανά κράτος καϊ πλείστους όσους διεχειρίσαντο, 
ούδεν αύτοί άχαρι προς αυτών ο τι καϊ λόγου άξιον 
πεπονθότες. έπειδη γαρ άθρόον έκ του αφετέρου 5 
στρατοπέδου οι βάρβαροι ες δισχιλίους ίππότας άπο- 
χεχριμενοι έθεον £ύν βοή, ως φαστα τους έναντίους 
άναρπασόμενοι , αύτίκα ο Βελισάριος, ως οί κατά- 
σκοποι ηκον έπιδεικνύντες αυτούς μονονουχϊ και 
Β οσον οϋπω παρέσεσθαι διεζιόντες, άντε%ηγε τούςν* 
άμφ* αυτόν * σοφιζόμενος ως οϊόν τε την όλιγότητα 
χαϊ έπικρύπτων. άπολεζάμενος γαρ διακόσιους 
ίππότας πελτοφόρους τε και άκοντιστάς ές ένέδρας 
έμέριζεν εκατέρωθεν υπό τχι νάπτ] , οθεν ψετο την 
προσβολήν έσεσθαι των βαρβάρων , προειρημένον ΐδ 
ώστε, έπειδάν αύτοϊς έγκελεύσηται καΐ σημήνΐ], τους 
δε ευθύς έπιέναι ακοντίζοντας την φάλαγγα των 
πολεμίων, οπως δη πιεζόμενη ύποστέλλοιτο , άχρη- 
6τόν τε αύτοϊς εΐη το πλήθος, παρατείνεσθαι μη 
δυνάμενον, αλλ 9 ές εαυτό περιελιττόμενον. τούς δε 20 
άγροίκους έκέλευε και των αστών τούς [πολλούς 
τοις] πολεμίοις έπιβοώντας τορόν τι καϊ έπικρο- 
Ο τούντας επεσθαι αύτώ ένθα καϊ ϊοι. άμα γαρ τοις 
λοιποϊς ές μέσον είστήκει, ως την έσβολην έκ του 
εμφανούς έκδεζόμενος. ως δε ηκον ηδη καϊ ές τά 25 
πρόσω χωρούντες είσω των λόχων οί πλείστοι έγίγ- 
νοντο, αύτίκα Βελισάριος άμα τοις άμφ* αυτόν 
αντιμέτωπος ύπαντιάσας ξ,υνέρραξέ σφισιν έρρω- 
μενέστατα ' οΐ τε άγροικοι καϊ το λοιπόν άπαν πλή- 
θος έμβοώντες και έπικτυπούντες τοις %ύλοις, & δη ές 90 
τούτο έφερον, παρεθάρρυνον τούς μαχομένους. δο- 
θέντος δε του Συνθήματος, και δη οι άλλοι έκ των 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚΙΙΜ V. 19. 381 

320, 12-321, 16 Ν. 

κρυπτειών άνα&ορόντες τούς χα&' αυτούς εκάτεροι *· °·^ 58 
κατά τό έγχάρβιον έβαλλον' βοή τε έγίγνετο καΙ η1 * α1 ' 62 
ταραχή μείζων η κατά το μέγε&ος τον πολέμου, οι 
δε βάρβαροι πάντο&εν άκοντιξόμενοι, τούτο δή όπερ Ό 
5 Βελισάριος διενοή&η, ές εαυτούς άνεχώρονν , καΐ ές 
ότ ενότητα ζυνεΟπειραμένοι άμύναο*&αι ουκ ήδύναντο ' 
ούτε γαρ τοξεύειν αύτοίς εύπετες υπήρχε τω μηδε 
χώραν είναι τοις βελεϋιν , άλλά γάρ ούτε έκδρομάς 
τοίς ϊπποις και νπερχερώόεις ποιεϊβ&αι, κύκλω τε 
ίο έδόκουν έχεσ&αι ώς δή μεγίύτω ατρατεύματι άπει- 
λημμένοι. οι τε γάρ όπια&εν ζύν άλαλαγμω επιφε- 
ρόμενοι καΐ πατάγω £κπλη%ιν παρεϊχον , δ τε κονιορ- 
τός ες ΰψος αίρόμενος ου ξυνεχώρει διαγιγνώακεΰ&αι 
τούς Εμπλεκόμενους όπόύοι έτύγχανον όντες. πρω- 
ί* τος δε Βελισάριος πολλούς των άντιπαραταττομένων 
διαφ&είρας και τύ οίκειον μέρος άπωόάμενος φεύγειν 
ήνάγκααεν. ίπειτα δε καΐ των άλλων απάντων Ρ. 165 
έγκειμένων οτρέψαντες τά νώτα οι βάρβαροι ωχοντον. Π5 
%ύν άκοΟμία, αποράδην Οκεδαννύμενοι καΐ ήκιότα 
2ο άλλήλους όπιβ&οφυλακοϋντες , άλλ' ως αν αύτών 
εκαΰτος ωετο ώκύτατα άποδράαειν. έπιόπόμενοι δε 
οι 'Ρωμαΐοι ίν τάξει τούς έν χεροΊν ευκολότατα 
διεχρώντο , φόνος τε ίγίγνετο των βαρβάρων πολύς 
άμεταβτρεπτι άπελαυνόντων' τά τε γάρ ηνία τοις 
25ΐπποις άπαντα με&ίετο, καΐ προς γε αϊ μάύτιγες 
κατεπείγονααι προανεότελλον του τάχους τό ενδό- 
αιμον' έπελελοίπει δε αυτούς υπό του δέους και 
αυτό δή έφ' οτω μέγα φρονουΰι τό έπιτήδευμα' 
φεύγοντες γάρ οΐδε οί βάρβαροι μάλλον αμύνονται 
30 τούς ές τήν δίω%ιν έγκειμένονς, μεταβτροφάδην έπι- Β 
τοξεύοντες. τότε γάρ καϊ βιαιότερον κατά σκοπού 
φερόμενα τά βέλη έμπήγνυται, ήνίκα τά μεν πολλή 



382 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚΙΙΜ V. 19. 20. 

321 , 17-322, 22 Κ. 

» 0.558 τ ή ρύμη φέρεται ί&ν των διωκόντων , οι δε άντίζοι 
ιή*ηΐ32 χατα&εοντες αντεμπίπτουσι και αντ επιφέρονται, σφο- 
δροτέραν τε την πληγήν σφίσιν αύτοις έκτελούσι τω 
ύπαντιάξειν χαϊ ως πλησιαίτατα ύποδέχεσ&αι. 

20. Άλλα τότε γ ε άπαντα τοϊς Ούννοις άμή- 5 
χανα είναι έδόκει χαϊ ούδ\ ες πειραν έλθείν τέχνης 
τίνος ήβούλοντο άμυντηρίας. έτεθνήχεσαν δϊ αυτών 
μεν άμφι τους τετρακόσιους, "Ρωμαίων δε όστις 
ούδείς' μόνον δε τρανματίαι ολίγοι έγεγένηντο. 
μόλις δή ονν Ζαβεργάν τε 6 ήγεμών χαϊ οΐ εχφν- ίο 
Ο γόντες ασμενοι ες το βτρατόπεδον ϊχοντο * οι γαρ δη 
των "Ρωμαίων ίπποι προς την δίωζιν άπειρηχότες 
αίτιώτατοι αντοΐς του περιεϊναι γεγένηνται, έπεί αν 
αύτοβοεϊ απαντάς κατειργάσαντο. νυν δε οι μεν τοίς 
χαραχώμασι ξύν πλείστω θορύβω έμβαλόντες %υνε- ΐ5 
κύχησαν άπαν τό λοιπόν στράτευμα, ύποτοπήσαντας 
αύτίχα μάλα διαφ&ερεΖσ&αι. οιμωγή τε ηχούετο 
μακρά βαρβαρική ' τοϊς γαρ ζιφιδίοις τάς παρειάς 
καταξαίνοντες ώλοφύροντο κατά τον πάτριον νόμον. 
"Ρωμαίοι δε \ύν Βελισαρίω άπεχώρουν ές τά οπίσω, Μ 
κρείττονα μεν έλπίδος ως έκ των παρόντων διαπρα- 
Ό ξάμενοι, άξια δ\ ομως της του στρατηγού προμη- 
θείας, τούτου δε του πάθους τοις βαρβάροις ξυνε- 
νεχθέντος, αύτίκα οϊγε άραντες ίχ Μελαντιάδος 
ωχοντο ές τά οπίσω πεφοβημένοι. Βελισάριος δε 25 
καίτοι κατά τό εικός οϊός τε ων αυτούς πορευομένους 
μάλλον τι διαχειρίσασδαι καϊ πημήναι, έπισπόμενος 
άνθρώποις ηδη κατεπτηχόσι καϊ οϊον φυγήν την 
άναχωρησιν ποιουμενοις' 6 δε εύ&ύς ομως ανά την 
πόλιν έπανήει ού μάλα εκών, αλλ 9 έκ βασιλέως αύτω 3ο 
προστεταγμένον. έπειδή γάρ άπας 6 δήμος, του 
έργου σφίσιν άπηγγελμένου , ηδόν τε αύτόν καϊ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚυΜ V. 20. 21. 383 

322, 23-324, 6 Ν. 

ανυμνούν κατά Συλλόγους , ώς ύπ' έκείνου περιφα-*-^* 
νέβτατα βεϋωβμένοι , τοϋτο δη ίδακε πολλούς τών ηίΛηίΖ2 
έν τέλει καϊ ήνίαβε φ&όνω ληφ&έντας καϊ βαβκανία, 
πά&εβιν οΰτω δεινοϊς καϊ άεϊ τά κάλλιοτα λυμαινο- 

δ μένοις. τοιγάρτοι διέβαλλον τον άνδρα ώς μεγα- Ρ. 166 
λαυχούντα χαΐ δια&ρυπτόμενον έ%\ τή τον ομίλου 
εύνοια χαΐ ές αλλάς όρώντα έλπίδας. ών δη ένεκα 
τάχιΰτά τε αφϊχται, ώς μη τελεώτατον άροιτο χλέος. 
χαϊ ούδε έπϊ τοις ήδη πεπονημένοις τιμής άπώνατο 

ίο της προΰηκούβης ' άλλα διερρει αύτω τά της νίκης, 
τό γε έπ 9 έκείνοις, φρούδα χαϊ αμιβ&α χαϊ παντά- 
παβι όεύιγημένα. ώς μεν ονν των άρίβτων ψυχών 
άμβλύνεται το δραότήριον, ήνίχα μη έπαινοΐντο μηδ\ 
του πρέποντος άπολαύοιεν, χαϊ όπως έν&ένδε τά 

ΐ5 χοινά καταδεέΰτερα γίγνεται τφ μη όρ&ώς άβχεϊβ&αι 
τά άτιμαζόμενα, είτε πολέμων ειεν άγώνες είτε 
λόγων παιδεΐαι είτε άλλο τι των οϋτω χαιριωτάτων, 
εΐοηται μεν ήδη τοις πάλαι βοφοις χαϊ άποδέδειχται, Β 
ράδιον δέ, οϊμαι, χαϊ παντι τω προβτυχόντι δια- 

2ο γιγνώβκειν έχ των υ α η μέρα ι ξυμφερομένων. οί δϊ 
Ούννοι τά μεν πρώτα δίωξίν τινα νποτοπήοαντες 
χαϊ %ύν δορϋβω πολλώ των μαχρών καλουμένων 
τειχών νπεκβάντες, επειδή ϊγνωΟαν ώς Βελισάριος 
μετάπεμπτος έγεγόνει καϊ ούδε ετερός τις αντοις 

25 επεφοίτα, πάλιν αχολαίτερον έπορεύοντο. 

21. Έν τούτω δε ατερος των βαρβάρων άπο- 
δασμός, οϊ δή ετύγχανον έφεδρεύοντες τή Χ$ρρο-ν.ΐΐ6 
νη6ω , πολλάκις μεν τω περιβάλω προόέβαλλον κλί- 
μακάς τε προβάγοντες καϊ τάς μηχανάς τάς έλεπόλεις * 

3ο πολλάκις δε υπό των ίνδον όντων "Ρωμαίων άπε- 
κρούοντο ό&ένει παντι άμυνομένων. ήγειτο δε τού- 
των Γερμανός 6 ζ/ωροθώυ, νέος μέν γε ων κομιδή Ο 



384 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 21. 

324, 7-325, 11 Ν' 

*·°· 5 . 58 καί πρώτος ήδη υπηνήτης, φρονήματι δε στρατηγικώ 
ηί»*ΐ32 διαπρεπών κάί πολλώ πλέον τής ηλικίας το μεγα- 
λουργού κεκτημένος, πατρίς δε ην αύτώ πόλις 
Ιλλυρική, Βεδερίανα μεν έκ παλαιού όνομαξομένη, 
ϋοτερον δε Πρώτη Ίουστινιανή μετακλη&εΐσα' Ίου- 5 
στινιανός γαρ 6 βασιλεύς , ατε δή κατ 9 αυτήν ες 
φώς προηγμένος , έκόσμησέ τε εικότος τήν πατρίδα 
έργοις ποικίλοι^ κάί έ% αφανούς ευδαίμονα έξειργά- 
σατο κάί της οικείας αύτη μεταδέδωκεν προσηγορίας, 
έκ τούτου δε το γένος ελκών 6 Γερμανός σφόδρα ίο 
οι έπεφρόντιστο. τοιγάρτοι οκταετή χρόνον έκ γενε- 
τής διανύων ήχ&η προς αύτοΰ ές πόλιν τήν βασι- 
λίδα, και τημελείας άπώνατο πάσης, τοις τε γαρ 
Ώ τών γραμματιστών ώμίλει διδασκαλείοις και πρός γε 
ανά τα φροντιστήρια φοιτών της τών Λατίνων με- 15 
τέσχε παιδείας, έπει δε ές ήβης μέτρον άφίκετο, 
έστειλέ γε αύτον αύτίκα έν Χερρονήσω, άρχοντα 
του τηδε στρατού καταστησάμενος , ως αν αύτώ 
εύ&υς το τής νεότητος όξι) κάί ταχύρροπον κάί πρός 
τάς δόξας ήρμένον έν τοΐς προσήκουσι και άναγκαίοις 2ο 
άποπιμπλάνοιτο , άλλα μη προ&έοι κάί άνασκιρτωη 
πρός κινήσεις άλογους κάί δημώδεις ορμάς κάί ίππων 
άμιλλας τοΐς χρώμασι μεμερισμένας , έν οίς ως τα 
πολλά το νέον, εΐ μη ές ετερόν τι τών χρησίμων 
Ρ. 167 ένασχολη&είη , φαδίως ρέπει κάί έκταράττεται. τότε «5 
δή συν τών Ούννων τη Χερρονήσω προσκα&ημένων 
καϊ ένοχλούντων ουκ άνίει 6 νεανίας τάς τε προσβο- 
λάς άνακόπτων κάί πάσαν βουλήν άμυντηρίαν δια- 
νοούμενος, αύτός τε γάρ οΐκο&εν τω έπηβόλω τής 
φύσεως εύστοχώτατα διεγίγνωσκε το ξυνοΐσον , και 3ο 
τοΐς πρεσβυτέροις τών άμφ' αυτόν κάί πολλοίς ήδη 
πρότερον πόνοις τους τών πολέμων άγώνας έκμεμε- 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚ17Μ V. 21. 22. 385 

325, 11-326, 16 Ν. 

λετηκόβι μάλα %υν ευκολία έπεί&ετο τά πρακτέα 
ύφηγουμένοις. έπεί δε ουδέν τι πλέον εΐχον άνυβιν* 1 * 0 * 33 
οί βάρβαροι , οϋτε ώς έν πολιορκία έφεδρεύοντες τω 
έρύματι οϋτε προς τειχομαχίαν έγκείμενοι, ίγνωΰαν 
5 τρόπου ετέρου αύ&άδους τε καϊ γενναίου καί λίαν 
προς το φιλοκίνδυνον άγοντος άποπειρα&ήναι , οϋτω Β 
τ ε η δαττον ίλεΐν το χωρίον η μεδεΐναι το λοιπόν 
καϊ άποπαύύαό&αι καί ές τά όφέτερα η&η άπονο- 
ΰτηϋαι. καϊ τοίνυν καλάμους ώς πλείστους αδροί- 

ίο σαντες εύμήκεις τε άγαν και ές ο τι ότερρούς καϊ 
παχίδτους, καϊ τούτους έπ' αύτοΐς έναρμοΰάμενοι 
και %υνδη6αντες καλωδίοις τε καί τολύπαις κώμυ&ας 
πολλάς άπειργάβαντο. τότε δε ξύλα ί&υτενή κα&ά 
που ξυγά και έγκαινίδας ύπερ&εν κατά το έγκάρ6ιον 

15 έν&έντες, ου διά παντός, αλλά μόνον άμφϊ τά άκρα 
και τό μεΰαίτατον, και μείζοΰι δεΰμοΐς περιύφίγξαν- 
τες %υνηπτον άλληλαις αύτάς και ξυνεμίγνυον, λίαν 
έν χρω πεπιεΰμένας , ώς τρεις τυχόν η καϊ πλείους Ο 
ές μίαν άποτελεΐΰ&αι όχεδίαν, εύρος έχουΰαν άρκούν 

2ο προς άνδρών τεττάρων ύποδοχην και έπίβαόιν , και 
τω βά&ει ές τοαοϋτον διικνουμένην ές οβον φέρειν 
βεβαίως τά άχ&η καϊ τη λεπτότητι μη καταδύεσαι, 
τοιαύτας δη ούν ου μείον η πεντήκοντα καί εκατόν 
έτεκτήναντο ΰχεδίας. ώς αν δε αύτοΐς πλωιμώτεραι 

ζιείεν^ οι δε τά έμπρόΰ&ια τούτων ηρέμα προς τό 
μετέωρον ές πρώρας τύπον περιαγαγόντες και ύπο- 
κάμ-ψαντες και ωαπερ άκροβτόλια και προέμβολα 
έκμιμηαάμενοι, κωπητηρας έφ' εκατέρα πλευρά καί 
οίον παρεζειρεβίας αυτομάτους έμηχανήΰαντο. 

30 22. Καί τοίνυν ούτως εκαΰτα ώς οΐόν τε ην Ό 
αύτοΐς, έν τω άύφαλεΐ καταότηύάμενοι ένηκαν 
άπάβας τη δαλάττη λα&ραίως άμφϊ την εοπερίαν 

ΗΤ8Τ. ΟΕ. ΜΤΝ. II. 25 



386 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 22. 

326, 16-327, 22 Ν. 

*·° ^ 8 του κόλπου άκτην τον προς τή Αϊνω τή πόλει. 

ηί»Εί 32 ηεριαγννμενον' εμβάντες δη ονν ίν ανταΐς άνδρες 
ες ίξακούίονς , χαΐ πτύα ώς πλείστα ταϊς επιαχαλμί- 
αιν έντροπωΰάμενοι , και άμα&εότερόν πως ταύτη 
ερέττοντες , άνήγοντο ώς άπωτάτω της χερόον, έξω- 5 
πλιΟμενοι τε εν μάλα χαϊ προς το ίνεργόν εΰτηχότες. 
οντω γαρ φόντο πελάγιοι ήρεμα γιγνόμενοι ραδίως 
νπερβαλέα&ζα χαϊ περιπλεΰααι τον άγχωνα τον τεί- 
χους τον μέχρι τον βά&ονς ίχτεταμένον χαϊ το 

ν.117 λοιπόν άδεώς επιβήσεσ&αι των ίνδοτέρω χωρίων, ίο 
ώς δη ουδαμώς έρύμαόι περιεχομένων η μόνω τω 
Έλλησπόντω. ταύτα δη 6 Γερμανός εκ των χατα- 

Ρ. 16Β σκόπων πν&όμενος 9 χαϊ γιγνώΰχων ώς ούχ ές μα- 
χράν 6 των καλάμων Στόλος επιφοιτήΰει, επεχερτό- 
μηόε μεν τους πολεμίους της αβουλίας , μάλα δε ιό 
ηΰ&η έπ αυτή, ώς δή προς αυτού εσομένη. αντίκα 
γαρ ίπακρίδας είκοσι πολυηρεις τε καΐ άμφιπρύ- 
μνους άνδρών εμπλήσας σιδήρω τεθωρακισμένων, 
άσπίδας τε φερόντων καϊ τόξα καΐ πρός γε δορυ- 
δρεπανα, τούς τε ίρέττοντας έμβαλών καΐ τους τοις ίο 
πηδαλίοις έφεστηκότας υπό την &δον παρατεινο- 
μενην της δαλάττης γλωχϊνα κα&άπερ είς ενεδραν 
χα&ορμίσας, ένέκρνψεν, ώς αν μη πόρρω&εν 
προοφ&εΐεν. ίπεϊ δε οι βάρβαροι ηδη ύπερβάντες 
το προπετες του τείχους και " άπολήγον καϊ του 25 
Β αιγιαλού προεξέχον ένίκλινον προς τα εί'σω καϊ έπε- 
φεροντο φρονήματι ξύν πολλω καϊ παρρησία, τότε 
δη και τών'Ρωμαίων όλκάδες άντανηγοντο καϊ άντε- 
πήεσαν ' και πως αυταϊς του ρου ξυλλαμβανομενου 
άντίπρωροι χατιούσαι βιαιότερον προσπίπτονσι ταίς » 
έχ των καλάμων σχεδίαις. καϊ δήτα αι μεν τή 
προσκρούσει περιετρεποντο ές τονμπαλιν νπό του 



■ 

ΑΟΑΤΗ ΙΑΕ ΗΙδΤΟΕΙΑΚυΜ V. 22. 387 

328, 1—329, 5 Ν. 

βάλον καϊ έκαλινδονντο ώς μηκέτι άΰφαλή την βάαιν *£·^ 
παρέχεβ&αι τοΐς έφεότηκόβιν , αλλά τονς μεν έν τοΓ§ ηίΛ1ιί32 
κνμαΰιν άποβλη&έντας άπόλλνβ&αι , τονς δϊ %ννι- 
ξάνειν έν ανταΐς προς ανάγκης και διαπορεΐν ο τι 

5 χαι δράααιεν. οι γε μην ετι εατηκότες διεταράττοντο 
νπο τον κλνδωνίον , μετρίον μεν οντος καϊ έλα- 
χίβτον ώς ες νηών κινη6ΐν και ακάτων, τοΐς δε 
καλάμοις δια την κονφότητα καϊ μάλα χαλεπωτάτον. Ο 
τοιγ άρτοι μετέωροι τ ε &αμά έγίνοντο νπο κνρτω 

ίο αΐρόμενοι τω ρο&ίω , καϊ %νγκα$είλκοντο αν%ις κοι- 
λαινομένω. καϊ τοίννν οι άνδρες διαμάχεα&αι μεν 
ονδε έπειρώντο , ην δε αντοις ονδέν τι έτερον 
ενκτόν τε και έαπονδαβμένον η όπως αν έατάναι 
γονν μόνον δνναιντο καϊ βεβηκέναι. οντω δε των 

15 βαρβάρων έν &ορνβω. τε καϊ αφασία κα&εύτηκότων, 
οι "Ρωμαίοι διέκπλονς , οποι παρείκοι, ποιούμενοι, 
ώ&ιΰμοϊς τε έχρώντο κα&άπερ έν πεξομαχία καϊ 
ταντη πολλονς των έναντίων κατέβαλλον , ατε δή 
αντοι βεβαιότατα έν ταϊς όλκάσιν έρηρειαμένοι' 

20 ένίονς δί τοΐς ξιφεβιν έκ χειρός πλήττοντες έκτεινον. 
έπεί δέ γ ε αντών πολλαχον και άφειβτήκεοαν καϊ Ί> 
ονπω έπέλαξον, ένταν&α τοις δορατίοις έφικνονμε- 
νοι καϊ τάς δρεπανώδεις τοντων αίχμάς ταϊς μηριν- 
δοις έκειναις, αίς δή οι κάλαμοι έτνγχανον %νμ- 

25 πεπλεγμένοι , έμβάλλοντες , έξέτεμνον ύτοιχηδόν 
άπάΰας καϊ διέλνον την ζννέχειαν. τότε δή ονν οι 
μεν δόνακες αποτμηγέντες αλλήλων καϊ ΰποράδην 
έπινηχόμενοι άλλος άλλο&ι άπεπτνετο. οι δε Ονννοι, 
της βάαεως αντονς έπιλειπονβης , ά&ρόον κατε- 

3ο δνοντο έν τω βά&ει και §&νηβκον άχρήοτον ποτον 
έμπιπλάμενοι. οντω τε άπαντες διεφ&άρηόαν , καϊ 
ονδεϊς όύτις αντών ανά την ήπειρον έπανήκεν. 

2δ* 



388 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙΒΤΟΕΙΑΗυΜ V. 23. 

329, β -330, 11 Ν. 

^£5δ8 23. Αντίκα δε οί "Ρωμαίοι τα όπλα των δνΰμε- 
ηΐ»ηί 32 ρβρ άνελόμενοι, όπόΰα γε άνω ϊτι έφέρετο και 
Ρ. 169 επέπλει , και ες τα πρότερα χωρία κατάραντες , με- 
γίοτης ηδονής και δνμηδιας άπαντα ίπληβαν τον 
ατρατόν , γεγηδότας Μ τοις ζννενεχ&εΐσι. καΐ ονν * 
ά&ροιβδέντες άπαντες ες ταντό άποχρήύαό&αι φόντο 
χρηναι καν τοϊς έφεξης τω καιρώ καΐ τη τάζει τον 
προτερήματος, τοιγάρτοι όλίγαις νότερον ημέραις 
εν μάλα κα&οπλιό&έντες ίκδρομήν ά&ρόον ίκ τον 
περιβόλον πεποίηνται^ και προοβάλλονΰι τω λοιπώ ίο 
πλή&ει των εφεδρενόντων βαρβάρων άνιωμένων §τι 
ίπι τη %νμφορα και κατεπτηχότων. τότε δή ονν ό 
Γερμανός , άτε δη νεώτατος ων καΐ ονπω ίντελώς 
τάς της φύσεως έπέχειν ορμάς καϊ έγκατείργειν 
δννάμενος, άλλα πλέον τον προμη&ονς καϊ βεβηκό- ιό 
Β τος τω φιλοδοξονντι τον τρόπον και προ&νμονμένω 
πέρα τον μετρίον έγκείμενος, αφειδώς έπήει τοΐς 
ν.118 πολεμίοις και προνκινδννενε , ου ΰτρατηγικώς έπεί- 
γων καϊ διατάττων, άλλα ύτρατιωτικώτερον Εμπλε- 
κόμενος ' τω τοι άρα καϊ πλήττεται βέλει τον μηρόν, 2ο 
ώς μικρόν δεϊν μελληΰαι απόμαχος ίΰεύ&αι' πλην 
αλλ* η τών εφεότηκότων πραγμάτων άνάγκη και το 
μεγε&ος τον Εγχειρήματος εγκρατέστερα της οδύνης 
γεγένηται' και ον πρότερον άνήκεν αντός τε μοχ&ών 
καϊ τοις άλλοις έγκε λεν ό μένος πριν σφόδρα πημηνατ *5 
το δνΰμενες και πολλούς οβονς διαχειρίόασ&αι. τότε 
μεν ονν διελύετο η μάχη' καϊ οΓΡωμαΐοι αν&ις εΐοω 
Ο τον ίρύματος ίπανήλ&ον , γιγνώβκοντες ώς ονκ 
άΰφαλες αντοΐς ονδε ενβονλον κατά πολύ τω πλή- 
&ει ίλαττονμένοις είτα μέχρι παντός ΰνβτάδην δια- 3ο 
γωνίξεβ&αι. ές τούτο δε όμως οι βάρβαροι ήλαόαν 
άπορέας έπί τε τη εκ τών ναναγίων φορά καϊ ότι 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚΓΜ V. 23. 24. 389 

33<·, 11—331, 16 Ν. 

ά&ρόον οί ' Ρωμαίοι χατ αύτών προύβολήν εποιή- 
όαντο, ως μεδ είναι αύ&ημερόν τά άμφΐ την Χερρό- 
νηαον πεδία, χαϊ προς τον Ζαβεργάν τε χαϊ τον 
άμφ 9 αύτόν ομιλον άφιχέα&αι, ηττημένοι προς ήττη- 

5 μένους, οι δε ανά την "Ελλάδα πρότερον έβταλμένοι 
ουδέν τι άξιαφήγητον έδρασαν , μήτε τω Ία&μω 
προΰβαλόντες, μηδέ γε την αρχήν τάς Θερμοπύλας Ό 
παραμειψάμενοι διάτήν φρονράντών έχεϊύε Ιδρϋβ&αι 
τεταγμένων "Ρωμαίων, τοιγάρτοι αποχωρήσαντες καί 

ίο οΐδε της επί τήν Θράχην εί'χοντο πορείας , ως ίν 
αύτη χατά το είχος τοις δμοφύλοις προστεθησόμενοι, 
χαΐ χοινη το λοιπόν ές τά σφέτερα έπανήζοντες. οι 
δε άμφϊ τον Ζαβεργάν ου πρότερον άποστήσεσθαι 
εφασαν πριν αν χρήματα ως πλείστα παρά "Ρωμαίων 

15 χομίσαιντο , χαθάπερ οί Ουτίγουροι* τους τε αιχμα- 
λώτους, εί μή θάττον πρίαιντο οί έπιτήδειοι, απο- 
όφάττειν αύτίχα ήπείλουν. 6 δε βαΰιλεύς χρυσίον 
αύτοΐς έστειλεν, οπόσον άποχρήν ωετο ες τε τά 
λύτρα των ξυνειλημμένων χαΐ οπως είρηναίοι το 

ίο λοιπόν άπαλλαγειεν της χώρας, χαι δή άλλους τε 
πολλούς άπέδοντο χαι δή Σέργιον τον Βάχχου τον 
στρατηγόν' εαλώχει γαρ ολίγου έμπροσθεν χαϊ αύ- 
τός άπαισία τινί χρηόάμενος τύχη, χαι έν τοϊςν. 170 
αίχμαλώτοις ίτέλει. ούτω τε μόλις έπαύοντο λεηλα- 

25 τοΰντες χαϊ της οί'χαδε εί'χοντο πορείας, άναλαβόντες 
ούχ ες μαχράν χαι τους έχ της Ελλάδος άφιχομένους. 

24. Τοις μεν ούν της πόλεως της βασιλίδος 
άστοϊς αί τοιαυται \υνθήχαι άγεννεις είναι έδόχουν 
χαϊ αίσχραϊ χαϊ ανελεύθεροι, εϊ γε ωσπερ ού φορη- 

3ο τον υπάρχον, οτι δή πλησιαίτατα της πόλεως οί 
πολέμιοι άφιγμένοι χαϊ έγγελάσαντες ούχ αυτοί 
πανωλεθρία διεφθάρησαν, άλλ' έτι χαϊ χρυσίον 



390 ΑαΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΚΙΑΚΙΤΜ V. 24. 

331, 17 -333, 4 Κ. 

*ίη5ΐΡ έχομίΰα ντο χαριβτήριον , ώβπερ ημών ες αυτούς 
Λί ™ ί32 πεπλημμεληκότων. η δε τον βασιλέως γνώμη ές 
Β άλλο τι μείζον εώρα, όπερ ουκ ές μακράν άποβάν 
επειΰε τους πρότερον νεμεαώντας ύπεράγαα&αι αυ- 
τόν ώς άγαν προμη&ή και άγχινούΰτατον' £γνω γαρ 5 
χρηναι μάλλον άπάΰΐ] μηχανή %υγκρούεό&αι το βάρ- 
βαρον εφ' εαυτό καϊ έκπολεμούσ&αι. ώς αν δε τούτο 
ζυμβαίη, αντίκα, εως οι άμφΐ Ζαβεργάν μαλ&αχώ- 
τερον επορεύοντο, Εύτελλε γράμμα παρά Σάνδιλχον 
τον έτερον ηγεμόνα £νβπονδόν τε οί οντα και ΐΰ 
μιβ&οφόρον. έδήλου δε τοιάδε άττα το γράμμα' " Εί 
μεν επιότάμενος τα παρά των Κοτριγούρων έφ' ημάς 
μεμελετημενα είτα εκών ηρεμείς, &αυμα6αιμι αν 
είκότως αού μεν της άπιΰτίας , ημών δε αυτών τον 
Ο μη της αής γνώμης ορθότατα εότοχάα&αι, αλλά περι ΐ5 
την κρίαιν διαμαρτεΐν ' εί δε οϋπω μεμα&ηκώς, 
ξυγγνωβτεον μεν, έπιδείξεις δε αν ουκ άλλως την 
επί του φ&άσαντος άγνοιαν η μόνω τω μη μετά 
ταύτα μελληΰαι. παραγεγόναοι γάρ εν&άδε ου τούτο 
μελον αύτοΐς και εβπουδαΰμενον οτι μη ώς οδού Κ> 
πάρεργον το δεϊν λυμήναύδαι τά ημέτερα , άλλα διά 
των ίργων δηλώβοντες οτι δη τους μείξονάς τε καϊ 
άρίβτους παρε'ντες εζηπατήμε&α , το έπϊ 6οι πεποι- 
&έναι προύργου ποιούμενοι, ούδε γάρ άνεκτόν είναι 
ηγούνται, ην τις αυτούς ίαους τε και άμφηρίβτους 25 
V .119 τοις Ούτιγούροις άποκαλεβοι, ούδε εί μετρίω τινϊ 
Ό νπερβάλλειν , μόλις δε εί γε σφόδρα πολλώ. και 
τοίννν ονκ άνηκαν ανά την Θρακην άλώμενοι , πριν 
το χρναίον άπαν όπόαον 6οι άν' έτος %καύτον 
μια&ού χάριν δωρεΐΰ&αι είώ&αμεν αντοϊ έκομίααντο* 3ο 
καίτοι ράδιον ην ήμΐν η άρδην απαντάς άποκτεϊναι 
η το γούν ίλαττον άπράκτονς σφάς άποπε'μψασϊϊαι. 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΚϋΜ V. 24. 25. 391 

333, 4 - 334, 10 Ν 

έφήκαμεν δε όμως εκάτερα της Οης πειρώμενοι δόξης. *^;^ 8 
εί μεν γαρ ώς άλη&ώς ανδρειότερος εϊ και φρενήρης ηί * αί32 
και οΐος μη ίπιτρίπειν τοις τα οά οφετεριζομενοις, 
ούδϊ νυν £λαττον έξεις, πάρεοτι γαρ (5οι εν καιρώ 

5 το δυΟμενες άμύναΟ&αι και τη μάχχ ί κεκρατηχότι 
τους οικείους μιο&ονς άπολαβεΐν , ώοπερ 9$ αυτών 
Οοι άπεΟταλμένους, εί δε και τοιαύτα προς αυτών 
νβριΟμένος ηΟυχίαν άγειν ί&έλεις , δεδιώς, οϊμαι,Ρ.Πί 
και την αίοχίοτην ελόμενος άπραγμοούνην , Ου μεν, 

ίο ώ γενναίε, άπόμιΟ&ος Ιίοη, έκείνοις δε τα παρ 1 ημών 
δεδωρήο&ω' και το λοιπόν μέ&ες* εί δοκεΐ, το φρό- 
νημα καΐ τοις κρείττοοιν εϊκειν διδάοκου. ευ γαρ 
ϊοδι, ω φεριοτε, ώς καΐ τάς ξυν&ήκας μετα&ετεον 
ημΐν επ' αυτούς, ας δη προς Οε και το οόν ίδέμε&α 

ΐδ γένος, άνόητον γαρ καΐ άλλως τοις ήττωμένοις 
ξυναδοξειν , -παρόν το κρατούν οίκειώοαΟ&αι" 

25. Ταύτα 6 Σάνδιλχος δια τών ερμηνέων άνα- 
λεξάμενος εύ&ύς έχαλέπαινε και ελύττα και κατέχειν 
ου μάλα οΐός τε ην την όργήν, αλλ 9 αύ&ημερόν ΐετο 

2ο τίθαθ%αι τους Κοτριγούρους της ες αυτόν παροινίας. Β 
πώς Λ ουκ ήμελλεν ραδίως τοϊοδε τοις ρήμαΟι δια- 
ταραχδηναι ψυχή βάρβαρος καϊ αύ&άδης και άει 
κερδών γλιχομενη; τοιγάρτοι κινήοας τον οίκεϊον 
Οτρατόν πρώτα μεν ίμ βάλλει άδρόον τοις τών πολε- 

25 μίων χωρίοις ' καταπλήξας τε τους αυτού μεμενη- 
κότας τω άπροοδοκήτω γύναια πολλά καϊ παΐδας 
ήνδραποδίοατο. ϋπειτα δε και τοις ίκ Θράκης έπα- 
νερχομενοις άρτι τόν'ίΟτρον ποταμόν διαπεραιω&εϊΟιν 
ύπαντιάξει ίξαπιναΐα' καϊ πολλούς όοους άποκτείνας 

80 τά τε χρήματα αυτούς τα παρά βαοιλεως και άπαοαν 
τήν λείαν άφαιρεΧται. μόλις δε οί ΟεΟωΟμενοι ες τά 
Οφετερα ή&η άπονοοτήοαντες καϊ κατ* αυτό τοις 



392 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙδΤΟΚΙΑΕϋΜ V. 2δ. 

334, 10-335, 11 Ν. 

άλλοις γενόμενοι ές πόλεμου τοις ίναντίοις κα&£- 
ηί»ηΐ32 σται/το · ουτω χβ έ% έκείνου έπι πλείστον εκάτεροι 

Ο διετέλονν κατ 9 αλλήλων τρεπόμενοι καϊ την δνόμε- 
νειαν ίμπεδοϋντες. νυν μεν γαρ έφόδους χαι λεηλα- 
σίας εποιήσαντο, νυν δε ές εμφανή μάχην παρετάτ- & 
τοντο, εως εκατέρωθεν αί δυνάμεις διαρρυεϊσαι 
ανάστατοι άρδην γεγενηνται, ως καΐ αυτήν δήπον 
την Ίίάτριον ίπωνυμίαν άποβεβληκέναι. ές τοΰτο 
γαρ συμφοράς τάδε τα Ούννικά έθνη ε%ώκειλεν ώς 
εϊπερ άρα τι αυτών καΐ μεμενηκεν με'ρος , σποράδην ίο 

ϋ ετεροις δουλεύειν καί Ις το εκείνων όνομα μετα- 
βεβλήσ&αι. οΰτω δη τι αυτούς Ενεργότατα μετήλ&ον 
αι ποιναί των προτέρων άσεβημάτων. αλλ 9 η μεν 
παντελής τοΐνδε τοϊν γενοΐν ανατροπή καϊ κατάλυσις 
χρόνω ύστερον £υνην.εχ&η, καί μοι είρήσεται έκαστα 15 
προσηκόντως άρμοξομενω ώς οΐόν τε τή των χρόνων 
ομολογία, της δε στάσεως έτι άκμαξούσης καί κατά 
το Βυξάντιον απαγγελλομένης, τότε δή άπασιν άνω- 
μολόγητο και διαδηλοτάτη έδείκνυτο η του βασιλέως 
προμήθεια καί ευβουλία , οτι δή των βαρβάρων υπό 2ο 
σφών διαφ&ειρομένων αυτός οπλα μη κινών πάντως 
ένίκα τη γνώμη έφ' έκατερα §οπή του πολέμου, καί 
άπελαυε της ελπίδος, επειδή γαρ έμόχθουν εκάστοτε 
τοις οίκοι δεινοΐς ίνησχολημενοι , ούκετι κατά "Ρω- 
μαίων χωρείν διενοοΰντο , άλλα και οποι γης έτύγ- 25 
χανον οντες τοις πλείστοις ήγνόηντο. 



19111 



ΑΓΑΘΙΟΤ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΪ 
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ. 

ΕΚ ΤΗΣ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑΣ Κ3ΝΣΤΑΝΤΙΝΟΤ 

ΤΟΤ ΚΕΦΑΛΑ. 



%. (ΑηΟι. Ογ. βχ βάίϋοηβ Γι·. ΙαοοΙ)θϋ IV, 3.) 

Άγα&ίου Σχολαστικού Άσιανσΰ Μυριναίον σνλλογη νέων 
επιγραμμάτων §κτε&εΐσα £ν Κωνσταντίνου πάλει πςος Θεό- 
δωρου Λεκουρίοανα τον Κοσμά· εΐρηται δε τά προοίμια μετά 
τάς συνεχείς ακροάσεις τάς κατ* εκείνο καιρού γενομένας. 

Οΐμαι μεν υμάς, άνδρες, έμπεπληβμένους 

έκ της τοβαύτης των λόγων πανδαισίας, 

§τι που τά αιτία προϋκόρως έρυγγάνειν' 

καΐ δη χα&ηφύφ τή %ρυφ% βεόαγμένοι. 

λόγων γαρ ημϊν πολυτελών καΐ ποικίλων 5 

πολλοί προ&έντες παμμιγεις ευωχίας 

περιφρονεΐρ ιπεί&ουβι των εΐ&ιόμένων. 

τί δε νυν ποιήβωμεν ; τά προυζειργαβμένα 

οΰτως έάσω συντετήχ&αι κείμενα, 

η και προ&ώμαι της αγοράς ίν τω με6ω 10 

παλιγκαπηλοις εντελώς απεμπολών; 

και τίς μεταΰχείν των έμών άνε%εται; 

τίς δ 9 αν ζρίαιτο τους λόγους τριωβόλου, 

εέ μη φεροι πως ωτα μη τετρημένα ; 



ΟίςίΙίζβά 



394 



Α0ΑΤΗ1ΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ. 



αλλ 9 ίοτίν ίλπΧς ευμενώς τών δρωμένων 
υμάς μεταλαβεΐν χον χατεβλαχενμένως. 
£&ος γαρ νμϊν τη προ&νμία μόνη , 
τη των χαλούντων , έμμετρεΐν τα αιτία ' 
χαϊ προς γε τούτω δεϊπνον ηρανιΰμένον 
ηχω προ&ηβων ίχ νεων ήδνΟμάτων. 
έπεί γαρ ονχ ενεατιν ε% εμού μόνον 
υμάς μεταλαβεΐν , άνδρες, αξίας τροφής, 
πολλούς Ζπειύα %νλλαβεϊν μοι τον πόνόν, 
χαϊ %νγχαταβαλεΐν χαϊ ζννεβτιαν πλέον, 
χαϊ δη παρεύχον άφδόνως οί πλούσιοι 

ων τρνφώσι, χαϊ παραλαβών γνησίως 
έν τοις ίχείνων πέμμαύιν φρνάττομαι. 
τούτο δε τις αυτών προαφόρως, δειχνύς έμε, 
ίσως έρει προς άλλον 9 άρτίως εμού 
μάζαν μεμαχότος μονΰιχήν τε χαι νέαν, 
οντος παρε&ηχε την υπ* ίμού μεμαγμενην. 
ταύτ ούν ίρει τις, ούδε των σοφωτάτων, 
τών όψοποιών, ων χάριν δοχώ μόνος 
είναι τοσαύτης ηγεμών πανδαισίας. 
%αρρών γαρ αντοϊς λιτόν οϊχοδεν μέρος 
χαύτός παρεμιξα, τον δοχεΐν μη παντελώς 
ξένος τις είναι τών νπ ίμού ζννηγμένων. 
άλλ' «ξ εχάστον σμιχρον εισάγω μέρος, 
οσον άπογεύσαι. τών δε λοιπών εΐ δέλοι 
τνχεΐν τις απάντων χαϊ μετασχεΐν ες χόρον, 
ΐστω γ ε ταύτα χατ άγοράν ζητητέα. 

Κόσμον δε προα&είς τοΐς εμοις πονημασιν, 
εχ τού βασιλέως τούς προλόγονς ποιησομαι' 
άπαντα γάρ μοι δεξιώς προβήσεται. 
χαί μοι μεγίστων πραγμάτων νμνονμενων 
ενρεΐν γένοιτο χαι λόγονς επηρμένονς. 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 395 

Μη τις έπαυχενίοιο λυπών ζωΟτηρα λεπάδνον 
βάρβαρος ες βαύιλήα βιημάχον ομμα ταννβΟη, 
μηδ' ϊτι Περαϊς αναλκις άναατείλααα καλνπτρην 
ορ&ιον ά&ρήύειεν' νποκλάξοναα δε γαίΐ], 50 
και λόφον ανχηεντα καταγνάμπτονβα τενόντων, 
Αναονίοις αχλητος νποχλίνοιτο ταλάντοις. 
Έύπερίη δεράπαινα , ον δ' ίς κρηπΐδα Γαδείρων, 
και παρά πορ&μόν'Ίβηρα χαϊ Ώχεανίτιδα Θονλην, 
ηπιον άμπνενύειας , αμοιβαίων δε τυράννων 55 
χράατα μετρήοαΰα τετ] χρνφ&εντα κονίη, 
&αρΰαλεαις παλάμτ\6ι φίλην άγχάζεο 'Ρώμην. 
Καυκαύίω δε τενοντι χαϊ ίν ρηγμΐνι Κνταίΐβ, 
οππό%ι τανρείοιο ποδός δονπήτόρι χαλκώ 
ΰκληρά βιδηρείης έλακίξετο νώτα κονίης, 60 
ΰνννομον Αδριάδεύβιν άναπλε%αύα χορείην 
Φασιάς είλίοβοιτο ψίλω αχιρτηματι νύμφη, 
χαϊ χαμάτονς με'λψειε πολνΰχηπτρον βαβιληος, 
μόχ&ον άπορρίψαΰα γιγαντείον τοχετοϊο. 
μηδε γαρ ανχηβειεν Ίωλχίδος Ζμβολον'Άργος, 6δ 
οττι πόνους ηρωος άγαΰΰαμενη Παγαύαίου 
ονχίτι Κολχίς άρονρα, γονή πληύ%εϊ6α Γιγάντων, 
ενπτολεμοις αταχνεΰαι μαχήμονα βώλον ανοίγει, 
χεινα γαρ η μν&ός τις άνέπλαΰεν , η δια τέχνης 
ονχ όαίης τετέλεβτο, πόδων οτε λνΰύαν ελονύα 70 
παρθενική δολόεύΰα μάγον κίνηύεν ανάγκην, 
άλλα δόλων εκτοΰ&ε χαϊ όρφναίον χνκεώνος 
Βάκτριος ημετεροιΰι Γίγας δονπησε βελέμνοις. 
ονκέτι μοι χώρος τις άνέμβατος, άλλ 9 ένΐ πόντω 
'Τρκανίον κόλποιο, χαϊ ίς βν&όν ΑΙδιοπηα 75 
Ίταλικαΐς νήεΰΰιν έρέββεται ημερον υδωρ. 
άλλ 9 ί&ι νυν άφνλακτος όλην ηπειρον οδενων, 
Αν60νιε, ΰκίρτηαον, οδοιπόρε, ΜαΟΰαγετην δε 



396 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ. 

άμφι&έων άγχωνα, χαΐ άξενα τέμπεα Σούσων, 

Ίνδωης επίβη&ι κατ 9 όργάδος' εν δε χελεν&οις 80 

εΐποτε διψήσειας, άρνεο δονλονΎδασπιν' 

ναϊ μην χαΐ χνανωπόν, νπερ δνσιν άτρομος έρπων 

χνρβιας Άλχείδαο μετερχεο' δαρσαλέως δε 

ϊχνιον άμπανσειας έπΐ ψαμά&οισιν Ιβήρων, 

όππό%ι , χαλλιρέεδρον νπερ βαλβίδα θαλάσσης, 85 

δίζνγος ήπείροιο σνναντήσασα χεραίη 

έλπίδας άνδρώποιαι βατής εννησε πορείης. 

εσχατιήν δΐ Λίβνσσαν ίπιστείβων Νασαμώνων 

έρχεο χαΐ παρά Σνρτιν , δπη νοτίησι δνέλλαις 

ες χλίσιν άντίπρωρον άναχλασδεϊσα Βορήος, 90 

χαΐ ψαφαρήν άμπωτιν νπερ §ηγμϊνι άλίπλοις 

άνδράσι δϊα δάλασσα πόρον χερσαϊον ανοίγει. 

ονδε γάρ ό&νείης 6ε δεδε%εται η&εα γαίης, 

αλλά σοφού χτεάνοισιν ομιληθείς βααιλήος, 

'έν&α χεν άΐξειας, έπεϊ χνχλώσατο χόσμον 95 

χοιρανίη ' Τάναϊς δε μάτην ήπειρον ορίζων 

ίς Σχν&ίην πλάζοιτο και ές Μαιώτιδα λίμνην. 

τοννεχεν, οππότε πάντα φίλης πέπληδε γαλήνης, 

οππότε χαΐ ζείνοιο χαΐ ενδαπίοιο χνδοιμον 

έλπίδες ε&ρανσ&ησαν νφ' ήμετερω βασιλήϊ, ΐοο 

δενρο, μάχαρ Θεόδωρε, σοφόν στήσαντες άγώνα 

παίγνια χινήσωμεν άοιδοπόλοιο χορείης. 

σοι γάρ έγώ τον άε&λον έμόχ&εον' ές σε δε μν&ων 

ίργασίην ηύχηύα, μιη δ' νπό σνζνγι βίβλω 

εμπορίην η&ροιόα πολνζείνοιο μελίσσης, 105 

και τόσον 0; ελεγοιο πολνσπερες άν&ος άγείρας, 

στέμμα σοι ενμν&οιο χα&ήρμοσα Καλλιοπείης, 

ώς φηγόν Κρονίωνι , χαι όλχάδας Έννοσιγαίω, 

ως" Αρει ζωστήρα, χαΐ Άπόλλωνι φαρετρην, 

ώς χέλνν Έρμάωνι, χαϊ ημερίδας Λιοννσω. 110 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ. 397 

οΐόα γάρ ώς αλληκτον έμης ίδρώτι μερίμνης 
εύχος έπιότάζειεν έπωννμίη Θεοδώρου. 

Πρώτα δέ Οοι λεξαιμι, παλαιγενεεΰΰιν έρίξων, 
ούβαπερ έγράψαντο νέης γενετηρες άοιδής, 
ώς προτεροις μακάρεόαιν άνειμενα' και γάρ έωκει 115 
γράμματος άρχαίοιο βοφόν μίμημα φυλάξαι. 

Άλλα πάλιν μετ έκεΐνα παλαίτερον ενχος άείρει 
οββαπερ η γραφίδεβοι χαράζαμεν , η τινι χώρω, 
είτε καί εύποίητον επί βρετας, είτε καϊ άλλης 
τέχνης ίργοπόνοιο πολυαπερέεύΰιν άε&λοις. 120 

Και τριτάτην βαλβίδα νεήνιδος ίλλαχε βίβλου 
οΰΰα δέμις τύμβοιΰι' τάπερ $εος εν μεν άοιδτ} 
έκτελεειν νεύΰειεν , ίν άτρεχίχ δε διώκοι. 

"060α δε και βιότοιο πολυβπερέεββι κελεύ&οις 
γράψαμεν, αβταδεος δε τύχης ΰφαλεροΐβι ταλάντοις, 125 
δερκεό μοι βίβλοιο Λαρά κρηπϊδα τετάρτην. 

Ναι τάχα και πεμπτοιο χάρις δέλζειεν άέ&λου, 
όππό&ι κερτομέοντες επεοβόλον ηχον άοιδης 
γρά-φαμεν' εκταιον δε μέλος κλέπτονΰα Κυ&ήρη 
εις οάρους έλέγοιο παρατρεφειε πορείην 130 
καϊ γλυκερούς ές ερωτας' Ιν εβδομάτη δε μελίναη, 
εύφροΰύνας Βάκχοιο, φιλακρήτους τε χορείας 
καϊ μέ&υ καϊ κρητήρα , καϊ ολβία δείπνα νοηθείς. 

2. (11)ία.) 
Τον αύτον Άγαδίου. 

Στηλαι και γραφίδες και κνρβιες, ευφροσύνης μεν 
αίτια τοις ταύτα κτηΰαμένοις μεγάλης ' 

αλλ* ες οΰον ξώουσι' τα γάρ κενά κύδεα φωτών 
ψυχαΐς οίχομίνων ού μάλα ύυμφερεται' 

η δ' αρετή ΰοφίης τε χάρις καί κεϊ&ι ύυνέρπει, δ 
κάν&άδε μιμνάζει μνηΰτιν εφελκομένη. 

ούτως ούτε Πλάτων βρεν&ύεται ούτ αρ' "Ομηρος 



398 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΛ. 



χρώμαόιν η ύτήλαις, άλλά μόνη βοφίη. 
όλβιοι ων μνήμη πινντών ενϊ τενχεϋι βίβλων, 

αλλ 9 ονκ ες κενεάς εικόνας ίνδιάει. 10 



ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ. 

3. (I, 34.) 

Εις εικόνα του αρχαγγέλου ίν ΠΧάτχι. 
"Αΰκοπον άγγελίαρχον , άοώματον Β ιδεί μορφής, 

α μέγα τολμήεις, κηρός άπεπλάαατο' 
εμπης ονκ άχάριατον , ίπει βροτός εικόνα λενόβων 

δνμόν άπι%ννει κρείΰϋονι φαντααίη' 
ονκέτι δ 9 άλλοπρόΰαλλον έχει ΰε'βας, αλλ 9 εν εαντω 5 

τον τύπον έγγράψας ώς παρεόντα τρέμει ' 
όμματα δ' ότρννοναι βα&νν νόον' οϊδε δε τέχνη 

χρώμαΰι πορ&μενοαι την φρενός ίκεαίην. 

4. (I, 35.) 

ΕΙς τον αυτόν ίν τω Σωο&ενίω. 

Καρικός Αιμιλιανός , 9 Ιωάννης τ ε 6νν αν τω, 

'Ρονφινος Φαρίης, Άγα&ίης Άόίης, 
τετρατον, άγγελίαρχε, νόμων λνκάβαντα λαχόντες, 

αν&εόιν εις οε, μάκαρ , την όφετερην γραφίδα, 
αίτονντες τον ϊπειτα καλόν χρόνον' αλλά φανείης 5 

ελπίδας ί&ννων ίβοομένου βιότον. 

5. (I, 36.) 

Είς εικόνα Θεο9ωρον Ίλλουστρίου %αϊ δϊς άν&υπάτου, ίν 
η γέγραπται παρά του αρχαγγέλου δεχόμενος τάς αξίας 

έν Εψέσω. 

"Ιλα&ι μορφω&εϊς , αρχάγγελε ' αή γάρ όπωπή 
άΰκοπος' άλλά βροτών δώρα πελονβι τάδε' 

εκ ϋίο γάρ Θεόδωρος ίχει ζωβτήρα μαγίοτρον 
καϊ δις άε&λενει προς δρόνον ανθυπάτων ' 



39Κ 

3 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡίαΚΑΜΜΑΤΑ. 



399 



της δ 9 ευγνωμοσύνης μάρτυς γραφίς' υμετέρην γάρ 5 
χρω μαβί μιμηλήν άντετύπωβε χάριν. 



ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ. 

6. (V, 216.) 

ΕΙ φιλέεις , μη πάμπαν ύποκλαό&έντα χαλάβοης 

%-υμον ολια&ηρής εμπλεον ίκεαίης. 
αλλά τι καΐ φρονεοις βτεγανώτερον , ο66ον ερυαβαι 

οφρύας , οααον ίδείν βλεμματι φειδομενω. 
ξργον γάρ τι γυναιξϊν ύπερφιάλους ά&ερίζειν 5 

καΙ κατακαγχάξειν των άγαν οίχτροτάτων. 
κείνος δ 9 έοτιν άριΟτος έρωτιχος ος τάδε μί%ει, 

οίχτον έχων όλίγη %υνον άγηνορίβ. 

7. (V, 218). 

Τον όοβαρόν Πολέμωνα, τον έν δυμέληαι Μενάνδρου 

χείραντα Γλυκερας της άλόχου πλοκάμους, 
όπλότερος Πολέμων μιμήαατο καΙ τά 'Ροδάν&ης 

βόότρυχα παντόλμοις χεροίν ίληΐβατο, 
καΙ τραγικοίς άχεε66ι το κωμικόν ίργον άμείψας 5 

μάΰτιζεν ραδινής άψεα δηλυτίρης. 
ζηλομανες το κόλαΰμα' τι γάρ τόόον ηλιτε κουρη, 
, εΐ με κατοικτείρειν η&ελε τειρόμενον ; 
Οχέτλιος, αμφότερους δε διετμαγε, μέχρι καΙ αύτοΰ 

βλέμματος ενβτήβας αϊ&οπα βαΰκανίην. 10 
αλλ 9 έ'μπης τελε&ει μιΰούμενος' αύτάρ $γωγε 

δύΰκολος ούχ ορόων την περικειρομένην. 

8. (V, 220.) 

Εί καΙ νυν πολιη 6ε κατεύνασε , καϊ το δαλυκρον 
κείνο κατημβλύν&η κεντρον έρωμανιης, 

ωφελες, ω Κλεόβουλε, πό&ους νεότητος ίπιγνούς, 
νυν καϊ εποικτείρειν οπλοτερων όδύνας, 



400 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ. 

μηδ' επί τοις ζννοίς χοτέειν μέγα, μηδε χομάων 5 
την φαδινήν χούρην πάμπαν άπαγλαΐσαι. 

άντίπατρος τ# παιδί πάρος μεμέλησο ταλαίντ^, 
χαΐ νυν έζαπίνης αντίπαλος γεγονας. 

9. (V, 222.) 

Έΐς Άριάδνην κι&αριστρίδοί. 

Εϊ ποτε μεν χι&άρης έπαφησατο πληχτρον έλουσα 

χούρη, Τερψιχόρης άντεμέλιζε μίτοις' 
εί' ηοτε Λ τραγιχώ ροιξηματι ρήζατο φωνήν, 

αύτης Μελπομένης βόμβον άπεπλάσατο' 
εϊ δε χαϊ άγλαΐης χρίσις ϊστατο, μάλλον αν αύτη 5 

Κύπρις ίνιχή&η χάνεδίχαξε Πάρις, 
σιγή έφ' ημείων , ΐνα μη Λιόννσος άχονΰας 

των Άριαδνείων ξηλον έ'χοι λεχέων. 

10. (V, 237.) 

Πάσαν έγώ την νύχτα χινύρομαι * εύτε δ 9 έπέλ&τι 

ορ&ρος έλινύσαι μικρά χαριξόμενος, 
άμφιπεριτρύξουσι χελιδόνες, ές δέ με δάχρυ 

βάλλουσιν, γλυχερον χώμα παρωσάμεναι. 
όμματα δε σταλάοντα φυλάσσεται* η δε ( Ροδάν&ης 5 

αύ&ις ίμοΐς στερνοις φροντις αναστρέφεται, 
ω φ&ονεραι παύσασ%ε λαλητρίδες* ου γαρ £γωγε 

την Φιλομηλείην γλώσσαν άπε&ρισάμην. 
αλλ 9 "Ιτνλον χλαίοιτε χατ όύρεα, χαϊ γοάοιτε 

εις £ποπος χραναην ανλιν έφεζόμεναι, ίο 
βαιον ΐνα χνώσσοιμεν' ί'σως δε τις ηζει ονειρος, 

ος με 'Ροδαν&είοις πηχεσιν άμφίβάλοι. 

11. (V, 261.) 

Είμϊ μεν ού φιλόοινος' οταν δ' έ&έλης με με&ύσσαι, 
πρώτα σύ γενομένη πρόσφερε, χαϊ δέχομαι. 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 12-14. 401 

εΐ γάρ έπιψαύΰεις τοις χείλεΰιν , ούκέτι νήφειν 
εύμαρες, ονδε φυγείν τον γλνκύν οίνοχόον' 

πορ&μεύει γάρ ίμοιγε κνλιζ παρά Οοΰ το φίλημα, 
καί μοι απαγγέλλει την χάριν ην ϋλαβεν. 

12. (V, 263.) 

Μηποτε, λύχνε, μύκητα φέροις, μηδ' ομβρον ίγείροις, 
μη τον εμον παύΰης ννμφίον έρχόμενον. 

αίεϊ 6ν φ&ονίεις τη Κύπριδι, καΐ γάρ ο&' Ήρώ 
ηρμοβε Αειάνδρω . . . &νμε, το λοιπόν £α. 

Ήφαίΰτου τελέ&εις, καί πείθομαι, οττι χαλέπτων 5 
Κύπριδα δωπεύεις δεΰποτικην όδννην. 

13. (V, 267.) 

α Τί οτενάχεις; Ρφιλίω. α τίνα ς ^παρ&ενον' α η §ά 

γε καλην; 

? χαλην ήμετέροις ομμαοι φαινομένην. 
α πον δε μιν εΐοενόηύας ; /ί ίκει ποτι δεΐπνον ίπελ&ών 

ξυνή κεκλιμένων ίδρακον έν ΰτιβάδι. 
"ίλπίζεις δε τυχεϊν; $ναι ναϊ φίλος ' άμφαδίην δε 5 

ου ζητώ φιλίην, αλλ 9 νποκλεπτομένην. 
α τόν νόμιμον μάλλον φεύγεις γάμον; ^άτρεκϊς ίγνων 

οττι γε των κτεάνων πονλν το λειπόμενον ; 
α ξγνως; ον φιλέεις, έψεύΰαο* πώς δύναται γάρ 

ψυχή έρωμανέειν ορ&ά λογιζόμενης 10 

14. (V, 269.) 

Αι$$ών δηλυτέρων μοΰνός ποτε με66ος έκείμην, 
της μεν έφιμείρων, τη δε χαριξόμενος. 

εϊλκε δε μ* η φιλε'ουαα' πάλιν δ 9 εγώ, οϊά τέτις φωρ, 
χείλεϊ φειδομένω την ετέρην έφίλουν, 

ξηλον ύποκλεπτων της γείτονος, ης τον Ιλεγχον 5 
κάί τάς λυβιπό&ους ϋτρεμον αγγελίας. 

ΗΙ3Τ. ΟΒ. ΜΙΝ. II. 26 



402 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 15—18. 



όχ&ήΰας δ 9 αρ' ϋειπον' έμοί τάχα και τό φιλεΐΰ&αι 
ώς τό φιλεΐν χαλεπόν, διόόά χολαζομένω. 

15. (V, 273.) 

Ή χάρος άγλαΐηΟι μετάρόιος, η πλοχαμίδας 

βειομένη πλεχτάς χαΐ αοβαρενομένη , 
η μεγαλανχήόαΟα χα&* ημέτερης μελεδώνης , 

γήραϊ ριχνώδης την πρϊν άφήχε χάριν, 
μαζός νπεχλιν&η, πέοον οφρύες, ομμα τετηχται, 5 

χείλεα βαμβαίνει φ&εγματι γηραλέω. 
την πολιήν χαλεω Νέμεαιν Πό&ον, οττι διχάζει 

έννομα, ταϊς βοβαραΐς ΰάΰβον έπερχομενη. 

16. (V, 276.) 

ΣοΙ τόδε τό χρήδεμνον, εμη μνήΰτειρα, χομίζω, 

χρναεοπηνήτω λαμπόμενον γραφιδι. 
βάλλε δε ΰοΐς %λοχάμοι6ΐν ' εφεόΟαμένη δ 9 νπερ ώμων 

βτήδεϊ παλλενχω τήνδε δός άμπεχόνην. 
ναΐ ναϊ ΰτή&εΐ μάλλον, οπως έπιμάζιον εΐη 5 

άμφιπεριπλεγδην ές 6ε χεδανννμενον. 
χαϊ τόδε μεν φορεοις ατε παρ&ενος ' άλλα χαΐ εννην 

λενΰβοις χαϊ τεχεων ενβταχνν άν&οόννην, 
οφρα οοι έκτελεοαιμι χαϊ άργνφεην άναδέβμην 

χαϊ λι&οχολλήτων πλέγματα χεχρνφάλων. 10 

17. (V, 278.) 

Λυτή μοι Κν&ερεια χαϊ ίμερόεντες "Ερωτες 

τήζοναιν χενεην έχ&ομενω χραδίην, 
άρΰενας εΐ 6%εν6ω φιλεειν ποτέ. μήτε τνχήαω, 

μήτ ί%ολΐ6%η6ω μείζοΟιν άμπλαχίαις. 
άρχια %ηλντερων ΐλιτηματα, χεινα κομίΰβω, 5 

χαλλείψω δε νέους άφρονι Πιτταλάχω. 

18. (V, 280.) 

*Η §ά γε χαϊ 6ν, Φίλιννα, φέρεις πόνον, η ρα χαϊ αύτη 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 19—21. 403 

κάμνεις, αύαλέοις ομμαβι τηκομένη; 
ή 6ν μεν ϋπνον έχεις γλνκερώτατον , ημέτερης δε 

φροντίδος οΰτε λόγος γίγνεται ουτ άρι%μός\ 
ενρήβεις τάχ όμοια, τεήν δ\ άμέγαρτε , παρειήν 5 

ά&ρήοω δαμινοΐς δάκρυΰι τεγγομένην. 
Κύπρις γάρ τά μεν άλλα παλίγκοτος' ?ν δε τι καλόν 

ελλαχεν, έχ&αιρειν τάς βοβαρευομένας. 

19. (V, 282.) 

Ή ραδινή Μελίτη ταναοϋ έπι γήραος ούδω 
την από της ήβης ουκ άπέδηκε χάριν, 

αλλ* έτι μαρμαίροναι παρηΐδες, όμμα δε δέλγειν 
ού λάδε' των δ' έτέων η δεκάς ονκ όλίγη. 

μίμνει και το φρύαγμα το παιδικόν ' έν&άδε δ* έγνων 5 
οττι φνΰιν νικάν 6 χρόνος ού δύναται. 

20. (ν,*285.) 

ΕΙργομένη φιλέειν με κατά άτομα δια 'Ροδάν&η 

ζώνην παρ&ενικήν έξετάνυΰβε μέόην, 
καϊ κεένην φιλεεακεν' έγώ δε τις ώς όχετηγός 

αρχήν εις ετέρην εϊλκον έρωτος υδωρ, 
αύερύων το φίλημα' περί ζωβτήρα δε κούρης 5 

μάβτακι ποππύξων τηλό&εν άντεφίλονν. 
ην δε πόνου και τοΰτο παραίφαόις' ή γλυκερή γάρ 

ζώνη πορ&μός έην χείλεος άμφοτέρου. 

21. (V, 287.) 

Σπεύδων εΐ φιλεει με μα&εΖν εύώπις 9 Ερευ&ώ, 
πείραζον κραδίην πλάΰματι κερδαλεω 9 

βήόομαι ές £ε£νην τινά που χ%όνα * μίμνε δε κούρη 
αρτίπος, ημετέρου μνήοτιν έχουσα πό&ου. 

ή δε μέγα ατονάχηΰε καϊ ήλατο, καϊ το πρόδωπον 5 
πλήξε καϊ εύπλέκτου βότρυν ίρή£ε κόμης, 

και με μένειν ικέτευβεν. έγώ δέ τις ώς βραδυπει&ής 

26* 



404 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 22—23. 



ομματι δρυπτομένω %υγχατένευθα μένειν. 
όλβιος ες πό&ον είμί' το γαρ μενεαίνον άνύβααι 
πάντων, ίς μεγάλην τούτο δέδωχα χάριν. 10 

22. (V, 289.) 

Ή γραύς ή τρικόρωνος , ή ημέτερους δια μόχ&ους 

μοίρης άμβολιην πολλάχι δεξαμενή, 
αγρών ήτορ έχει, χαι θέλγεται οντ έπι χρυαω 

οντε ξωροτέρω μείζονι χιβουβίω. 
την χονρην δ 9 αΐεϊ περιδέρχεται' εΐ δε ποτ αυτήν 5 

ά&ρήΰει χρυφίοις ομμαοι ρεμβομενην, 
α μέγα τολμήεθ6α , ραπίύμαβιν άμφΐ πρόαωπα 

πλήαβει την άπαλήν οίχτρά χινυρομένην. 
εί δ' ίτεόν τον"Αδωνιν έφίλαο, Περβεφόνεια, 

οίχτειρον ξυνής άλγεα τηχεδόνος. 10 
έβτω δ' άμφοτέροιΰι χάρις μία' της δε γεραιής 

ρυεο την χουρην, πριν τι χαχόν παδέειν. 

' 23. (V, 292.) 

Άγα&ίον πέραν της πόλεως διάγοντος διά τά λναιμα. των νό- 
μων, νπομνηατικον πεμφ&εν προς Παυλον Σιλεντιάοιον. 

Έν&άδε μεν χλοάονΰα τε&ηλότι βώλος όράμνω 

φυλλάδος εύχάρπου πάααν έδειξε χάριν ' 
έν&άδε δε χλάζουοιν υπο αχιεραΐς χυπαρίύόοις 

ορνι&ες δροοερών μιμέρες ορταλζχων' 
χαϊ λιγυρον βομβεύΰιν άχαν&ιδες' η δ' όλολυγών 5 

τρύζει, τρηχαλέαις ένδιάουΰα βάτοις. 
άλλα τί μοι των ηδος, έπέί αέο μύδον άχούειν 

η&ελον, η χι&άρης χρουόματα Ληλιάδος; 
χαϊ μοι διβαός έρως περιχιδναται. εΐβοράαν γαρ 

χαϊ ΰε μάχαρ πο&έω, χαϊ γλυχερήν Λάμαλιν, 10 
ης με περιόμύχουΰι μεληδόνες' αλλά με δεσμοί 

εΐργουβιν φαδινής τηλό&ι δορχαλίδος. 



ι 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 24 - 25. 405 



24. (V, 294.) 

Ή γραΰς ή φ&ονερή παρεκεκλιτο γείτονι κούρτ] 

δόχμιον εν λεκτρω νώτον έρεισαμενη. 
προβλής ως τις επαλξις άνέμβατος' οϊα δε πύργος 

ϋύχεπε την κούρην άπλοΐς έκταδίη. 
χαΐ σοβαρή δεράπαινα πύλας σφίγ\ασα μελά&ρου 5 

χεΐτο χαλικρήτω νάματι βρι&ομενη. 
εμπης ου μ 9 έφόβησαν' έπεί στρεπτήρα ΰυρετρου 

χερσίν άδουπήτοις βαιόν άειράμενος 
φρυκτούς αί&αλόεντας εμής ριπίσμασι λώπης 

'εΰβεβα, καϊ διαδύς λεχριος ίν δαλάμω 10 
την φύλακα κνώσσουσαν ύπέκφνγον ' ηχα δε λεκτρου 

νέρδεν υπό σχοίνοις γαστερι συρόμενος, 
ώρ&ουμην κατά βαιόν, οπη βατον ίπλετο τείχος ' 

άγχι δ\ της κούρης στερνον ερεισάμενος 
μαζούς μεν κρατέεσκον' νπε&ρνφ&ην δε προσώπω 15 

μάστακα πιαίνων χείλεος εύαφίη. 
ήν δ 9 άρα μοι τα λάφυρα καλόν στόμα, καΐ το φίλημα 

σύμβολον έννυχίης εϊχον άε&λοόυνης. 
οΰπω δ' έξαλάπαξα φίλης πύργωμα κορείης* 

αλλ 9 £τ' άδηρίτω σφίγγεται άμβολίη. 20 
εμπης ήν ετεροιο μό&ου στήσωμεν αγώνα, 

ναΐ τάχα πορ&ήαω τείχεα παρ&ενίης , 
ούδ 9 ϊτι με σχήσουσιν έπάλξιες' ήν δε τυχήσω, 

στέμματα <5οΙ πλέξω, Κύπρι τροπαιοφόρε. 

25. (V, 296.) 

Έξότε τηλεφίλου πλαταγήματος ήχετα βόμβος 
γαστέρα μαντωου μάξατο κισσυβίου , 

ξγνων ως φιλέεις με' τό δ 9 άτρεκες αύτίκα πείσεις 
ευνής ημέτερης πάννυχος άπτομένη. 

τούτο σε γαρ δ είζει παναλη&έα ' τους δε με&νύτάς 5 
καλλείψω λατάγων παίγμασι τερπομένους. 



406 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΕΑΜΜΑΤΑ 26-28. 

26. (V, 297.) 

Ήϊ&80ίς ουκ ίβτι τόΰος πόνος, όππόύος ήμΐν 

ταΐς άταλοψνχοις ίχραε δηλυτέραις. 
τοις μεν γαρ παρέαύιν όμήλικες, οϊς τα μερίμνης 

αλγεα μν&εννται φ&ίγματι δαρύαλεω' 
παίγνια τ 9 άμφιεπονΰι παρήγορα, χαϊ κατ 9 αγυιάς 5 

πλάξονται γραφίδων χρώμαβι ρεμβόμενοι. 
ήμΐν δ 9 ονδε φάος λενΰΰειν θέμις, άλλα μελά&ροις 

κρνπτόμεθα, ζοφεραΐς φροντίόι τηκόμεναι. 

27. (V, 299.) 

"Μηδέν άγαν" βοφός είπεν' έγώδετις ώς επεραβτος, 

ώς καλός, ήέρ&ην ταΐς μεγαλοφροΰνναις, 
καΐ ψνχήν δοχεεΰκον ολην επί χεραιν έμεΐο 

χεΐο&αι της κονρης, της τάχα χερδαλέης. 
ή δ 9 ύπερηερ&η , αοβαρήν θ 9 νπερέβχεθεν όφρνν, 5 

ώαπερ τοις προτεροις ή&εΰι μεμφομένη, 
και νυν ό βλοΰνρωπός , 6 χάλχεος, 6 βραδνπει&ης, 

ό πρϊν άερΰιπότης, ηριπον έζαπίνης* 
πάντα δ 9 Μναλλα γένοντο' πεαών δ 9 έπι γονναδι 

κονρης 

ΐαχον' "Ιλήκοις, ηλιτεν ή νεότης." 10 

28. (V, 302.) 

Ποίην τις προς έρωτας ΐοι τρίβον; έν μεν άγνιαΐς 

μαχλάδος οίμώζεις χρνβομανεΐ ύπατάλη. 
εί δ 9 έπΙ παρθενικής πελάοοις λεχος, ίς γάμον ήζεις 

&νομον ή ποινάς τάς περί των φ&ορεων. 
κονριδίαις δε γνναιζϊν άτερπία κνπριν έγείρειν 5 

τις κεν νποτλαίη, προς χρίος ελχόμενος ; 
μοίχια λεχτρα κάκιότα καϊ ϋκτο&έν είύιν ερώτων 

ων μετα παιδομανής κείΰ&ω άλιτροβννη. 
χήρη δ 9 , ή μεν αχοβμος ίχει πάνδημον ίραβτήν, 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 29-31. 407 

και πάντα φρονεει δήνεα μαχλοσύνης' 10 
η δε σαοφρονεουσα μόλις φιλότητι μιγεΐσα 

δέχνυται άστοργου κέντρα ηαλιμβολίης , 
χαΐ στυγίει το τελεσ&έν' έχουσα δε λείψανον αίδονς, 

αψ ίπΧ λυσιγάμους χάζεται άμβολίας. 
ην δε μιγης ίδίη δεραπαινίδι , τλή&ι και αυτός 15 

δούλος εναλλάγδην δμωΐδι γιγνόμενος' 
εί δε χαϊ ό&νείη, τότε σοι νόμος αίσχος ανάψει, 

υβριν άνιχνεύων δώματος αλλότριου, 
τίάντ αρα Λιογίνης ίψυγεν τάδε, τον δ 9 ( Τμεναιον 

ηειδεν παλάμη, Ααΐδος ου χατεων. 20 



ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΘΗΜΑΤΙΚΑ. 

29. (VI, 32.) 
Λικραίρω δικίρωτα, δαΰυχνάμω δασυχαίταν, 

ϊζαλον εύακάρ&μω , λόχμιον ύλοβάτα, 
Πανί φιλοσκοπελω λάσιον παρά πρώνα Χαρικλης 
χναχόν ύπηνητα τόνδ' άνε&ηχε τράγον. 

30. (VI, 41.) 

Χαλχόν άροχρητην, κλασιβώλακα, νειοτομηα, 
χαϊ την ταυροδίτιν βύρΰαν ύπαυχενίην, 

χαϊ βούπληκτρον άκαιναν, έχετλήεντά τε γόμφον 
Ληοϊ Καλλιμένης αν&ετο γεωπόνος, 

*μ>ν&5 εύαρότου ράχιν όργάδος' εί δ 1 ίπινεύσεις 5 
τον στάχυν άμησαι, χαϊ δρεπάνην κομίσω. 

31. (VI, 59.) 

Τη Παφίη στεφάνους , τη Παλλάδι την πλοχαμΐδα, 

9 Αρτεμιδι ζώνην αν&ετο Καλλιρόη. 
ευρετο γαρ μνηστήρα τον η&ελε, χαϊ λάχεν ηβην 

σώφρονα, χαϊ τεχέων αρσεν έτικτε γένος. 



408 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡίαΚΑΜΜΑΤΑ 32-35. 

32. (VI, 72.) 

Εϊδον έγώ τον πτώκα χα&ήμενον έγγυς όπωρης 
βαχχιάδος, πουλύν βότρνν άμεργόμενον. 

άγρονόμω δ 9 άγόρευβα και £δραχεν' άπροϊδης δε 
έγχίφαλον πλή%ας εζεκύλισε λί&ω. 

είπε δε χαϊ χαίρων 6 γεωπόνος * α τάχα Βάχχω 5 
λοιβης χαϊ %υέων μιχτνν ίδωχα γέρας. 

33. (VI, 74.) 

Βασσαρϊς Ευρυνόμη σκοπελοό ρόμος , η ποτε ταύρων 

πολλά τανυχραίρων στέρνα χαραζαμένη , 
η μέγα χαγχάζουύα λεοντοφόνοις έπϊ νίκαις, 

παίγνιον άτλήτου &ηρος εχουβα χάρη , 
ίληχοις Λιόνυόε, τεης άμεληαα χορείης, 5 

Κύπριδι βαχχεύειν μάλλον έπειγομένη. 
%ηχα δε 6οι τάδε φόπτρα' παραρρίφααα δε κισσόν 

χείρα περιβφίγξω χρυαοδετω σπατάλη. 

84.1 (VI, 76.) 

Σος πόόις Άγχίβης, του εΐνεχα πολλάχι. Κυπρί, 

το πρϊν ές Ίδαίην έτρεχες ηϊόνα , 
νυν μόλις ευ ρε μέλαιναν από χροτάφων τρίχα χόψαι, 

&ηχε δε ύοΐ πρότερης λείψανον ήλιχίης. 
άλλα θ«α, δύναβαι γάρ, η ηβητηρά με τεΰζον, 5 

η χαϊ την πολιην ως νεότητα δε'χου. 

35. (VI, 79.) 

"Λόπορα, Πάν λοφιήτα, τάδε Στρατόνιχος άροτρενς 

άντ εύεργεΰίης αν&ετο 6οΙ τεμένη, 
"βόαχε δ 9 " έφη "χαίρων τα 0α ποίμνια, χαϊ όέο 

χωρην 

δέρχεο, την χαλχω μηχετι τεμνομενην. 
α ίσων εύρηύεις το έπαύλιον' ίν&άδε γάρ 0οι 5 
Ήχώ τερπομένη χαϊ γάμον έχτελέβειΓ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 36-39. 



409 



36. (VI, 80.) 
Λαφνιαχών βίβλων * Αγαπίου έννεάς είμι' 

αλλά μ' ο τεκτηνας άν&ετο σοί, Παφίη. 
ον γάρ Πιερίδεσσι τόσον μέλω οσσον "Ερωτι, 

οργιά τοσσατίων άμφιεπονσα πό&ων. 
αιτεί αντί πόνων, ίνα οί δια σεΐο παρείη 5 

η τινα μη φιλεειν, η ταχύ πει&ομένην. 

37. (VI, 167.) 

Σοί* μάκαρ αίγίκναμε, παράκτιον ες περιωπάν 

τον τράγον, ώ δισσάς άγέτα δηροσύνας — 
σοΙ γάρ καστορίδων νλακά και τρίστομος αιχμή 

εναδε, καϊ ταχινης £ργα λαγωΰφαγίης, 
δίκτνά τ ίν φο&ίοις άπλονμενα, και καλαμεντάς 5 

κάμνων, καϊ μογερών πείσμα σαγηνοβόλων — 
ανδετο δε Κλεόνικος, έπεϊ καϊ πόντιον αγραν 

άννε, και πτώκας πολλάκις εζεσόβει. 

38. (VI, 172.) 

8ίηβ αποΐοηβ ηοππηβ ίη οοά. Ρ&ΐΕίίηο; Α£»ίηίιιβ Ιήϋηίηιη ίη 

Ληίη. Ρ1&ηαάβ&. 

ΠορφνρΙς η Κνιδίη τα στέμματα , καϊ το δί&νρσον 
τοντο το λογχωτόν, καϊ το περισφνριον, 

οίς άνεδην βάκχενεν, οτ ίς Άιόννσον εφοίτα 
κισσωτήν στέρνοις νεβρίδ' άναπτομενη, 

άβροκόμη Λιόννσε, προ παστάδος ηώρησεν 5 
ταντα τα τον κάλλενς κόσμια καϊ μανίης. 



ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΠΙΤΤΜΒίΑ. 
39. (VII, 204.) 

Ονκετι που τλήμον, σκοπέλων μετανάστρια περδιζ, 
πλεκτός λεπταλεαις οίκος £χει σε λνγοις, 



410 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 49-43. 

ονδ' υπό μαρμαρυγή δαλερώπιδος 9 Ηριγενειης 
άκρα παραι&ύοβεις δαλπομένων πτερύγων. 

αήν κεφαλήν αίλουρος άπέ&ριβε' τ άλλα δε πάντα 5 
ηρπαβα, χαί φ&ονερήν ουκ εκόρεΰβε γίννν. 

νυν δε 6ε μη χούφη κρυπτοί χόνις , άλλα βαρεία , 
μή το τεόν κείνη λείψανον εζερυΰΐ). 

40. (VII, 205.) 
Οίκογενής αίλουρος εμην πέρδικα φαγονόα 

ξώειν ήμετέροις Βλπεται εν μεγάροις; 
ού ΰε, φίλη περδιζ, φ&ιμε'νην άγέραύτον έάβω, 

άλλ 9 έπΐ 6οι χτενεω την βε&εν άντφίην. 
ψυχή γαρ 6εο μάλλον όρίνεται, είαόκε ρ££ω 5 

ο66 9 έπ 9 9 Αχιλλήος Πυρρός έτευζε τάφω. 

41. (VII, 220.) 

"Ερπων είς Έφύρην τάφον έδραχον άμφΐ κίλεν&ον 
Ααΐδος άρχαίης, ως το χάραγμα λέγει. 

δάκρυ δ 9 έπιβπείόας, "χαίροις γύναι ' έχ γαρ άχουής 
οίκτείρω οε" ίφην "ην πάρος ουκ ίδόμην. 

α πόΰον ήϊ&έων νόον ηκαχες' άλλ' [δε Λη&ην 5 
ναίεις , άγλαΐην έν χδονϊ κατ&εμένηΓ 

42. (VII, 551.) 
Λητόϊος καϊ Παύλος άδελφεώ αμφω έόντε 

\υνήν μεν βιότου %υξυγίην έχέτην, 
ξυνά δε και Μοιρης λαχέτην λίνα, και παρά θΓι/α 

Βοόπορίην ξυνήν άμφεβάλοντο κόνιν. 
ούδε γάρ άλλήλοιν ξώειν άπάνευ%ε δυνάΰ&ην, 5 

αλλά βυνετρεχέτην καϊ παρά Φερύεφόνην. 
χαίρετον, ω γλυχερώ και όμόφρονε' αήματι δ 9 ύμεων 

ώφελεν Ιδρύύ&αι βωμός Όμοφροβυνης. 

43. (VII, 562.) 

α Ώ ξένε, τίκλαίεις; ^διά σον μόρον. α οΙΰ$ατίς είμι ; 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 44-46. 411 

* ού μα τόν' αλλ 9 έμπης οίκτρόν ορώ τό τέλος, 
έύβϊ δε τίς; " Περίκλεια' Ρ γυνή τίνος; α ανδρός 

άρίΰτου , 

ρητορος έ% Άόίης, οννομα Μεμνονίον. 
Ρ πώς δε οε ΒοΰΛορίη κατέχει κόνις; α εΐρεο Μοϊραν, 5 

η μοι τηλε πάτρης ζεΐνον έδωκε τάφον. 
Ρ παΐδα λίπες; α τριέτηρον, ος εν μεγάροιΰιν άλύων 

έκδέχεται μαζών ημετέρων αταγόνα. 
Ρ αϊ&ε καλώς ζώοι. α ναΐ ναι, φίλος, εΰχεο κείνω, 

οφρα μοι ηβηύας δάκρυ φίλον ύταλάοι. 10 

44. (VII, 567.) 

Κανδανλου τόδε αήμα' Λίκη δ 1 εμόν οίτον ίδούβα 
ονδεν άλιτραίνειν την παράκοιτιν έφη. 

ηδελε γαρ διϋύοΐοιν νζ άνδράΰι μηδέ φανήναι, 
αλλ 9 η τον πριν έχειν, η τον έπιΰτάμενον. 

ην αρα Κανδανλην πα&έειν κακόν* ου γαρ αν έτλη 5 
δεΐζαι την Ιδίην ομμαόιν άλλοτρίοις. 

45. (VII, 568.) 

Ιη ΑηΙΙι. ΡΙ&ηαάββ, ρ. 262. Η8*. αδηίον. 

Έπτά με δίς λνκάβαντας έχουύαν άφήρπαβε δαίμων, 

ην μούνην άιδύμω πατρί Θάλεια τεκεν. 
α Μοΐραι, τί τοόούτον άπηνέες, ούδ' έπι παΰτούς 

ηγάγετ, ουδ' έρατής έργα τεκνοΰπορίης ; 
οι μεν γαρ γονέες με γαμηλνον εις ( Τμέναιον 5 

μέλλον άγειν' ΰτυγεροϋ δ 9 εις Άχέροντος έβην. 
άλλα δεοί, λίτομαι, μητρός γε γόους πατέρος τε 

παύΰατε, τηκομένων εΐνεκ* έμεύ φ&ιμένης. 

46. (VII. 569.) 

ΝαΙ λίτομαι, παροδΐτα, φίλω κατάλεζον άκοίτη, 

ευτ' αν έμην λεύόΰης πατρίδα θεΰΰαλίην' 
κάτ&ανε αή παράκοιτις, έχει δέ μιν έν χ&ονί τύμβος, 



412 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙβΚΔΜΜΑΤΑ 47—50. 



αΐ αϊ, Βοοπορίης έγγύ&εν ήϊόνος' 
αλλά μοι αύτό&ι τεΰχε χενήριον εγγύ&ι 0ειο 9 5 
όφρ' άναμιμνήόχτ} της ποτε χουριδίης. 

47. (VII, 572.) 

Ουχ όΰίοις λεχέεββιν έτερπετο λά&ριος άνήρ, 
λέχτρον υποχλεπτων άλλοτρίης ά λόχου ' 

ε%απίνης δε δόμων οροφή πεβε, τους δε χαχούργους 
Εβχεπεν, άλληλοις είόέτι μιόγομένους. 

ζυνή δ 9 αμφότερους χατεχει παγις ' είν ενι δ* αμφω 5 
χεινται, βυζνγίης ούχετι παυόμενοι. 

48. (VII, 574.) 

ΘεβμοΙ μεν μεμεληντο όυνή&εες Άγαδονίχω* 

Μοίρα δε δειμαίνειν ου δεδάηχε νόμους' 
αλλά μιν άρπάξαόα σοφών ημερβε δεμιβτων, 

ουπω της νόμιμης έμπλεον ηλιχίης. 
οίχτρά δ' υπέρ τύμβοιο χατεότονάχηβαν εταίροι 5 

κείμενον, ου βιάσου χόόμον όδυρόμενοι. 
ή δε χόμην τίλλουβα γόω πληχτίζετο μψηρ, 

αϊ αϊ, των λαγόνων μόχ&ον έπιβταμίνη. 
έμπης όλβιος ούτος , 8$ εν νεότητι μαραν&εϊς 

έχφυγε την βιότου δάόοον άλιτροΰυνην. 10 

49. (VII, 578.) 

Τον χρατερόν Πανοπηα, τον άγρευτηρα λεόντων, 
τον λαύιοΰτίρνων χέντορα παρδαλίων, 

τύμβος §χει* γλαφυρής γαρ αχό χ&ονός ίχτανε δεινός 
υχορπίος, ούτήΰας ταροόν όρεΰβιβάτην. 

αίγανέη δε τάλαινα, οίγυνά τε παρ χ&ονί χεΐται, δ 
αϊ αϊ, δαρβαλεων παίγνια δορχαλίδων 

50. (VII, 583.) 

ν Αβαλε μηδ 9 ίγένοντο γάμοι, μη νύμφια λεχτρα, 
ου γαρ αν ώδίνων έξεφάνη πρόφαΰις. 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 51—54. 413 



νυν δ 9 η μεν τριτάλαινα γυνή τίχτονύα χά&ηται, 
γαβτρί δε δνόχόλπω νεχρον ένεότι τέχος' 

τριβΰη δ 9 άμφιλνχη δρόμον ηννβεν, έξοχε μίμνει 5 
το βρέφος άπρήχτοις έλπίΰι τιχτόμενον. 

χονφη 6οι τελέ&ει γαότήρ , τέχος , άντι χονίης ' 
αντη γάρ 6ε φέρει, χαι χ&ονός ον χατέεις. 

51. (VII, 589.) 
Μηδέν άπαγγείλειας ές 9 Αντιόχειαν, όδίτα, 

μη πάλιν ρ/μώξ# χενματα Κα6ταλιης. 
οννεχεν έ%απίνης Ενΰτόργιος έλλιπε μονΰαν, 

δεΰαών τ Λυ6ονιων ελπίδα μαψιδίην, 
εβδόματον δέχατόν τε λαχών έτος* ές δε χονίην 5 

ημείφ&η χενεην εϋΰταχνς ηλιχίη. 
χαι τον μεν χατέχει χθόνιος τάφος, αντί δ 9 έχείνον 

οννομα χαΐ γραφίδων χρώματα δ ερχόμενα. 

52. (VII, 592.) 

Α Βπιηοΐάο ίηίοΓ Ιυΐίβηί βρΐ£Γαπιιη&1& βίΐίίαιτι. 

Αυτός αναξ νεμέαηβε πολνφλοίββοιο δαλάβαης 
χνμα6ιν, 'Τπατίου 6ωμα χαλνψαμένοις* 

η&ελε γάρ μιν έχειν γέρας ν6τατον, οία θανόντα, 
χαϊ μεγαλοφροσύνης χρνψε δάλαβΰα χάριν. 

{ν&εν, πρηννύον χραδίης μέγα δείγμα, φαεινόν 5 
τίμηΰεν χενεω ΰήματι τωδε νέχνν. 

53. (VII, 593.) 

Τάν πάρος άν&ήΰαααν έν άγλαΐα χαϊ άοιδα, 
τάν πολυχυδιΟτον μνάμονα %ε6μο6ννας , 

Ενγενίαν χρνπτει χ&ονία χονις' αί δ 9 έπΐ τνμβω 
χείραντο πλοχάμους Μον6α, Θέμις, Παφίη. 

54. (VII, 596.) 

Έπϊ Θεοδότω τω γαμ,βρω, ίπ ?χ&ρα τετελευτηκότι της 

Ιδίας γαμέτης. 

Ναι μα τον έν γαίη πνματον δρόμον, οντ §μ 9 άχοιτις 




414 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 55-57. 



εβτυγεν, ουτ αυτός Θεύδοτος Ευγενίης 
έχ&ρός εχών γενόμην, άλλα φ δόνας ηε τις άτη 

ημέας ές τόϋόην ηγαγεν άμπλαχίην. 
νυν δ' ίπϊ Μινώην χαδαρην χρηπίδα μολόντες 

αμφότεροι λεν κ η ν ψήφον εόεζάμε&α. 

55. (VII, 602.) 

Ευβτά&ιε, γλνχερόν μεν ^χεις τνπον' αλλά 6ε χηρόν 

δ έρχομαι, ούδ' §τι 6οι χείνο τό λαρόν ίπος 
εζεται έν βτομάτεΰόι' τεή δ* εύάν&εμος ηβη, 

αϊ αϊ, μαψιδίη νυν χ&ονός έΰτι χόνις. 
πέμπτου χαϊ δεχάτου γαρ ίπιφαύσας ενιαυτοΰ , 5 

τετράχις 8| μοϋνους εόρακες ηελίονς. 
ου δ ε τεοΰ πάππου θρόνος ηρχεοεν, ου γενετήρος 

όλβος ' πάς δε τεην είχόνα δερχόμενος 
την αδιχον Μοϊραν χαταμέμφεται , οϋνεχα τοίην, 

α μέγα νηλειης, Εββεβεν άγλαΐην. 10 

56. (VII, 612.) 

Φευ φευ, την δεχάτην Έλιχωνίδα, την λυραοιδόν 
' Ρώμης χαϊ Φαρίης, ηδε χέχευ&ε χόνις. 

ώλετο φορμιγγών τερετίσματα, λήξαν άοιδαί, 
ωβπερ Ιωάννη πάντα αυνολλύμενα. 

χαϊ τάχα δεομον ε"&ηχαν έπάξιον ίννεα Μοϋβαι, 5 
τύμβον Ιωάννης άνθ' Έλιχώνος ϊχειν. 

57. (VII, 614.) 

ΈλλανΙς τριμάχαιρα χαϊ α χαρίεΰΰα Λάμαξις 
ηΟτην μεν πάτρας φέγγεα Λεόβιάδος. 

όχχα δ* Ά&ηναίηβι 6υν όλχάΰιν έν&άδε χελΰας 
τάν Μυτιληναίαν γάν αλάπα%ε Πάχης, 

τάν χουράν άδίχως ηράααατο, τώς δε αυνεύνως 5 
Ιχτανεν, ως τηνας τηδε βιηαόμενος. 

ταϊ δε χατ Αιγαίοιο ροου πλατύ λαϊτμα φερε<5&ην, 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡίαΚΑΜΜΑΤΑ 58-60. 415 

χαϊ ποτΐ τάν χραναάν Μοψοπίαν δραμετην' 
δάμω δ 9 άγγελέτην άλιτήμονος $ργα Πάχητος, 

μέβφα μιν είς όλοήν χήρα ύννηλααάτην. 10 
τοΐα μεν, ω χούρα, πεπονηχατον* αψ δ 9 έπϊ πάτραν 

ηχετον, έν δ' αυτά χεϊβ&ον άποφ&ιμένα' 
εν δε πόνων άπόναβδον , επεϊ ποτι αάμα βννεύνων 

εΰδετον, ές χλεινάς μνάμα βαοφροβννας ' 
νμνεύοιν δ 9 £τι πάντες όμόφρονας ήρωΐνας, 15 

πάτρας χαΐ ποΰίων πήματα τιβαμένας. 



ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ, 

58. (IX, 152.) 

"Αδε πο& 9 ά χλεινά Πριάμου πόλις, άν άλαπάζαι 
Έλλάνων δεχετης ούχ ετάλαββεν αρης 

άμφαδόν, αλλ 9 ΐπποιο χαχόν %νλον. αϊ&ε δ 9 9 Επει6ς 
χάτ&ανε , πρϊν τενζαι δουρατεαν παγίδα. 

ου γαρ αν, 9 Ατρειδάν όροφηφάγον άφαμενων πυρ, 5 
οΰτω εφ 9 άμετέροις λάεβιν ήριπόμαν. 

59. (IX, 153.) 

τ & πόλι, πτ λ ΰεο χεΐνα τα τείχεα; πη πολύολβοι 

νηοί\ πή δε βοών χράατα τεμνομένων; 
πη Παφίης αλάβαστρα χαϊ η πάγχρναος έφεύτρίς; 

πή δε Τριτογενούς δειχελον ένδαπίης; 
πάντα μό&ος χρονίη τ ε χνΰις χαϊ Μοίρα κραταιή 5 

ηρπαβεν, άλλοίην άμφιβαλούοα τύχην' 
χαί 6ε τόΰον νίχηΰε βαρύς φ&όνος. αλλ 9 αρα μοννον 

οννομα αόν χρύψαι χαϊ χλεος ου δύναται. 

60. (IX, 155.) 

ΕΙ μεν από Σπάρτης τις ^φνς, %ενε, μη με γελάόΰτις' 
ου γαρ έμοί μούνη ταύτα τέλεόΰε Τύχη. 



416 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 61-64. 

εί 84 τις Άσίης , μη πέν&εε' Ααρδανικοΐς γαρ 
σκήπτροις Αίνεαδών πάσα νένευκε πόλις. 

εί 91 &εών τεμένη, καϊ τείχεα, και ναετηρας 5 
ξηλήμων δηΐων έξεκένωσεν αρης, 

είμϊ πάλιν βασίλεια ' σύ δ', ω τόκος, άτρομε* Ρώμη, 
βάλλε καθ' Ελλήνων 0ης ξυγόδεσμα δίκης. 

61. (IX, 154.) 
Ίλήκοις, πολιούχε, σε μεν χρνΰανγέϊ νηώ, 

ώς δέμις, η τλήμων"ΐλιος ήγασάμην. 
άλλα σύ με προλέλοιπας έλώριον' αντί δ\ μήλον 

πάσαν άπεδρέψω τείχεος άγλαΐην. 
άρκιον ην %νήσκειν τον βονκόλον ' εί γαρ ά&εσμος 5 

έπλετο, της Λάτρης ουκ άλίτημα τόδε. 

62. (IX , 204.) 

Μη με τον Αίαντειον άνοχμάσσειας , όδϊτα, 

πέτρον, ακοντιϋτήν στή&εος Έκτορέου. 
ειμί μέλας τρηχνς τε' σύ δ' εϋρεο &εϊον"Ομηρον, 

πώς τον Πριαμίδην έζεκυλισα πέδω, 
νυν δε μόλις βαιόν με παροχλίξουσιν άρούρης 5 

αν&ρωποι , γενεής αίσχεα λευγαλέης ' 
άλλά με τις κρύψειεν υπό χ&ονός' αίδεομαι γαρ 

παίγνιον ούτιδανοΐς άνδράσι γιγνόμενος. 

63. (IX, 442.) 

Γριπεύς τις μογέεσκεν έπ' ίχ&υσι' τον δ' έσιδοΰσα 
εύκτεανος κούρη &νμόν έκαμνε πό&ω, 

και μιν &ήκε συνευνον. 6 δ' ίκ βιότοιο πενιχρού 
δέκατο παντοίης όγκον άγηνορίης. 

ή δε Τύχη γελόωσα παρίστατο, καϊ ποτϊ Κύπριν, 5 
"ου τεός ούτος άγων, άλλ' εμός εστίν" έφη. 

64. (IX, 482.) 

Εις τα Λνζά Ζήνωνος τον βασιλέως. 

Ούτιδανοϊ μερόπων, εί και μέγα ρέ&αμεν έργον, 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΡΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 64-65. 417 

ούτινος ές μνήμην δηρόν έπερχόμε&α ' 
οί δ 9 άγα&οί, κην μηδέν, άναπνεύβωύι δε μοννον, 

ώς Αίβνς εϊπεν άνήρ, τοντ άδάμαντι μένει, 
δήποτε γάρ Ζήνωνα πολιΰβοϋχον βαβιλήα 5 

παίγνιον άφράατων έκτελέοντα κύβων, 
τοίη ποικιλότενκτος ελεν δέύις, εντ' από λευκού, 

τον και όπιΟ&ιδίην εις όδόν έρχομένον. 
επτά μεν έκτος £χεν, μίαν εΐνατος* αντάρ 6 αονμμος 

διΰβάς άμφιέπων ϊαος ίην δεκάτω' 10 
ος τε πέλει μετά ΰονμμον £χεν δύο, μοννάδα ^ αλλην 

'φήφον την πνμάτην άμφιέπεΰκε δίβος. 
αλλά μέλας διααάς μεν ίν όγδοάτω λίπε χώρω, 

καΐ τόοΰας ετέρας ές δέβιν ενδεκάχην. 
άμφΐ δνωδέκατον δε διέπρεπον είκελοι αλλαι, 15 

και τριόκαιδεκάτω ψήφος £κειτο μία' 
δίζνγες Αντίγονου διεκόΰμεον ' άλλά και αντω 

ίο ο ς £μιμνε τύπος πεντεπικαιδεκάτω , 
όκτωκαιδεκάτω πανομοίϊος' είοέτι δ 9 αλλάς 

είχεν διχδαδίας τέτρατος έκ πνμάτον. 20 
αντάρ αναζ λενκοιο λαχών ύημήια πεβΰον , 

καΐ την έύϋομένην ον νοέων παγίδα, 
τριχ&αδίας αδόκητα βαλών ψηφίδας απ* ή&μον 

πύργον δονρατέον κλίμακι κεν&ομένη, 
δοιά καΐ £ξ καΐ πέντε κατήγαγεν' αντίκα δ* οκτώ 25 

αζνγας είχεν ολας πρόο&ε μεριζομένας. 
τάβλην φεύγετε πάντες, επεί καΐ κοίρανος αντός 

κείνης τάς άλόγονς ονχ νπάλνξε τύχας. 

65. (IX, 619.) 

Είς λοντρον ίν Βνζαντΐω Ρχον 'Λφροδίτην λονομίνην. 

Ννν £γνων, Κν&έρεια , πό&εν νίκηόας αγώνα , 
την πρίν Άλεξάνδρον ψηφον νφαρπαμένη. 

έν&άδε γαρ τέγγονΰα τεόν δέμας εν ρ ες ελεγξαι 
Ηΐβτ. ακ. μι», ιι. , 27 



418 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 66—69. 

"Ηρην Ίναχίοις χενμαΰι λονβαμένην. 
νίχηόεν το λοετρόν* ίοιχε δε τοντο βοώβτ} δ 
Παλλάς* * Ινιχήδην νδαόιν, ου Παφίτ}" 

66. (IX, 631.) 

Εις τά δερμά τά Άγαμ,ίμνόνια Σμύρνη. 
Χώρος έγώ Λαναοΐς μεμελημενος , ίν&α μολόντες 

της Ποδαλειρείης έξελά&οντο τέχνης, 
ελχεα γαρ μετά δήριν έμοΐς άχεβαντο φεί&ροις, 

βαρβαρικής λόγχης Ιόν άπωοάμενοι. 
ϋν&εν άεξη&ην όροφηφόρος' αντί δ\ τιμής δ 

την Άγαμεμνονέην ευρον έπωνυμίην. 

67. (IX, 641.) 

Είς γέφνραν τον Σαγγαρίου. 

Καϊ αν με& Έόπερίην νψανχενα, χαΐ μετά Μήδων 
ίδνεα , χαΐ πάααν βαρβαριχήν άγίλην, 

Σαγγάριε, χρατερήόι ροάς άψΐόι πεδήσεις, 
αυτός εδονλώ&ης χοιρανιχη παλάμη. 

ό πριν δε 6χαφε*ε66ιν άνεμβατος, 6 πριν άτειρής, 5 
χεϊβαι λαϊνεη σφιγχτός άλυχτοπεδη. 

68. (IX, 632.) 

ΕΙς ύωτηρια Ιν Μνρίνη ίν προαοτείω. 

Πάν το βροτών όπατάλημα χαΐ η πολνολβος εδωδη 

έν&άδε κρινομένη την πρίν ολεύύε χάριν, 
οΐ γάρ φαοιανοί τε χαΐ Ιχ&νες, αϊ θ* νπερ ζγδιν 

τριψιες, η τε τόϋη βρωματομιζαπάτη , 
γίγνεται εν&άδε χόπρος ' άποόόενει δ 9 άρα γαοτήρ δ 

όππόβα πειναλέη δε%ατο λανχανίη. 
όψε δε γιγνώΰχει τις, οτ άφρονα μήτιν άείρων 

χρνόον τοόόατίον την χόνιν ίπρίατο. 

69. (IX, 643.) 

Εις το αντο. 

Τι ότενάχεις χεφαλήν χεχαχωμενος ? £ς τΐ δε πιχρά 




ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 70—71. 419 

οίμώζεις, μελέων πάγχν βαρννομένων ; 
ές τί δε γαστέρα 6εϊο φαπίύμαΰιν άμφιπατάβαεις, 

έχ&λΐψαι δοκέ ων μύστακος έργα6ίην\ 
μόχ&ων τοούατίων ον 6οι χρέος, εΐ παρά δαιτί 5 

μη του άναγχαίον πουλύ παρεξετά&ης , 
άλλ' έπΐ μεν στιβάδος φρονέεις μέγα ι χαΐ ΰτόμα 

τέρπεις 

. βρώμαύιν, εντυχίην χεϊνα λογιζόμενος ' 
έν&άδε δ' άόχάλλεις' μοννη άλιτήματα λαιμού 
ή γαΰτήρ τίνει πολλάχι τνπτομένη. 10 

70. (IX. 644.) 
Εις το αντό. 

Εν γ ε μάχαρ τλή&νμε γεωπόνε ' 6οΙ βίος αΐεϊ 

μίμνειν χαϊ σκαπάνης άλγεα χαΐ πενίης * 
λιτά δε αοι χαι δείπνα, χαϊ έν %υλόχοιβι χα&ενδεις, 

νδατος έμπλήβας λαιμόν άμετροπότην. 
ίμπης άρτίπος έΰΰί, χαι έν&άδε βαιά χα&εα&είς 5 

αντίκα γαστέρα αήν &ήχας έλαφροτάτην. 
ονδε χαταψηχεις ίερήν ράχιν, ουδέ τι μηρούς 

τνπτεις, αυτομάτως φορτον άπωοάμενος. 
τλήμονες οΐ πλοντονντες ϋ οί χείνοιοι σννοντες, 

οίς πλέον άρτεμίης εναδεν είλαπίνη. 10 

71. (IX, 653.) 

Εις οίκον χξίμ,ινον £ν Όψει Ιν Βυζαντίφ. 

"Της αρετής Ιδρώτα &εοΙ προπάροι&εν &}ηχαν" 
ίννεπεν ΆβχραΙος , δώμα τόδε προλέγων, 

κλίμακα γαρ ταναήν περόων χεχαφηότι ταρόω 
[δρώτι πλαδαρην άμφεδίηνα χόμην' 

νψό&ι δ* ε ίσε νόησα δαλασσαίην περιωπήν. 5 
ναϊ τάχα της Αρετής πιστότατος δάλαμος. 

27* 



1 




420 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 72—75. 

72. (IX, 662.) 

Χώρος ίγώ το πρίν μεν §ην ύτνγερωπός Ιδεβδαι, 

πηλοδόμοις τοίχοις άμφιμεριξόμενος' 
έν&άδε δε ζείνων τε και ένδαπέων χαϊ άγροίχων 

νηδνς έπεγδονπει λνματα χενομένη. 
άλλά πατήρ με πόληος έναλλάζας 9 Αγαμίας , δ 

δήχεν άρίξηλον τον πριν άτιμότατον. 

73. (IX, 665.) 

ΕΪζον έμοί δάφνης ιερόν χλέτας, εχτο&ι πόντου 
χείμενον, άγρανλον χάλλος έρημοβύνης. 

έν&άδε γαρ Ννμφαι δενδρίτιδες , αϊ τ ένΐ πόντω 
Νηρεΐδες ζννήν %"έντο βννηλνΰέην. 

άμφ 9 έμε γαρ μάρναντο' δίχαόΰε δε Κνανοχαίτης, 5 
χαί με παρ άμφοτίραις μεββον ί&ηχεν ορον. 

74. (IX, 677.) 

Τενζί με πολλά χαμών Μονΰώνως, οίχον άγητόν 
τηλιχον, άρχτώοις α6%μα6ι βαλλόμενον. 

ίμπης ουχ άπέειπεν άφεγγεα δώματα Μοίρης, 
αλλά με χαλλείψας εν χ&ονι ναιετάει. 

χαί ρ 6 μεν εις όλιγην χεϊται χόνιν' η δε περιοαή 5 
τερψις επί ξεένοις άνδράβιν εχχεχνμαι. 

75. (IX, 766.) 

ΑηΙΙι. Ρΐαη. ρ. 377. αδηίον. 

Είς κωνωπεώνα. 

Πλεγμαβι μεν ύχοπός έβτι περιβφίγζαι πετεηνών 

ΙΟ^εα, χαί ταχινονς £νδο&εν όρταλίχονς' 
αντάρ εγώ βεύειν επντέρπομαι ^ ονδε καλύπτω 

ίνδο&εν^ αλλ 9 είργω μάλλον έπειγομενονς. 
ουδέ μέ τις λήαειε , χαί ει βραχύς έπλετο, χώνωφ 5 

ήμετέρης διαδνς πλέγμα λινο6ταβ£ης. 
ορνεά πον ΰώζω' μερόπεϋβι δε λέχτρα φνλάββω. 

η ρά τις ήμείων έΰτι διχαιότερος ; 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΛ 76-78. 4^1 

76. (IX, 767.) 

ΑηΙΙι. Ρΐίΐη. ρ. 377. Η8ί. «δηλον\ & Βπιηοΐόο Ρ&πίο 

8ί1βηΙί»Γίο ΐΓΐ1)ΐιΙαιη. 
Είς τάβλαν. 

'Εζόμενος μεν τήδε παρ 9 ευλάϊγγι τραπεζη 
παίγνια χινήύεις τερπνά βολοχτυπίης. 

μήτε δε νιχήόας μεγαλίζεο μήτ απολειφτείς 
αχνυύο, την όλίγην μεμφόμενος βολίδα. 

και γαρ επί ύμιχροϊβι νόος διαφαίνεται ανδρός* 5 
χαΐ χυβος άγγελλει βεν&ος έχεφροαύνης. 

77. (IX, 768.) 

Ρ&πΐί 8ί1βηίί»Γϋ &ρηά Βηιηοΐίίιιπι. 
Εις το αυτό. 

Παίγνια μεν τάδε πάντα' Τύχης δ 9 έτερότροπος 

ορμή 

ταΐς άλόγοις ταύταις ίμφερεται βολίαιν. 
χαϊ βροτεου βιότον όφαλερόν μίμημα νοήσεις, 

νυν μεν υπερβάλλων, νυν δ 9 άπολειπόμενος. 
αίνέομεν δή χείνον, ος εν βιότω τε χύβω τε 5 

χάρματι χαι λύπη μέτρον έφηρμόβατο. 

78. (IX, 769.) 

Ρ&ιιΐί 8ίΙβηίίαηί αριιά ΒπιηοΙάυΓη. 
Εις το αντό. 

ΤοΙς μεν πρηϋνόοις τάδε παίγνια* τοϊς δ 9 άχολάΰτοις 
λύβΟα χαι αμπλαχίη χαϊ πόνος αυτόματος. 

άλλα βύ μή λέ£%ς τι δεημάχον ϋΰτατος έρπων, 
μηδ 9 άναροιβδήΰης ρινοβόλω πατάγω. 

δει γαρ μήτε πονεΐν ίν ά&ύρμαΰι, μήτε τι παίζειν 5 
έν απουδή, χαίρω δ* ΐα&ι νεμειν το πρέπον. 



Ν, 



422 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΒΑΜΜΑΤΑ 79-82- 

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΑ. 

79. (Χ, 14.) 

Ευδία μεν πόντος πορφύρεται * ου γάρ άήτης 

κύματα λευκαίνει φριχϊ χαραόόόμενα. 
ούκέτι δε σπιλάόεσσι περικλαό&είόα θάλασσα 

έμπαλιν άντωπος προς βά&ος εισάγεται, 
οί ζέφυροι χνείονόιν ' έπιτρύζει δε χελιδών 5 

κάρφεόι κολλητόν πηξαμένη δάλαμον. 
δάρσει ναντιλίης έμπείραμε , καν παρά Σνρτιν, 

καν παρά Σιχελιχην ποντοπόρας κροκάλην. 
μοννον ίνορμίταο παραϊ βωμοΐόΊ Πριήπου 

η Οκάρον η βώκας φλέγον έρευ&ομένους. ίο 

80. (Χ, 64.) 

Ή ρά γε που το φρύαγμα το τηλίκον ; οί δε περισσοί 
πτ} ϊβαν εξαίφνης άγχίποροι κόλακες; 

νυν γάρ εκάς πτόλως φυγάς ωχεο ' τοϊς πρότερον δε 
οίκτροίς την κατά σου φήφον εόωχε Τύχη. 

πολλή όο£, κλυτοεργϊ Τύχη, χάρις, ουνεχ ομοίως 5 
πάντας άεϊ παίζεις , χείσέτι τερπόμε&α. 

81. (Χ, 66.) 

Ευτέ τις έκ πενίης πλούτου τύχοι ήδε και άρχης , 

ούκέτι γιγνώσκει τίς πίλε το πρότερον. 
την ποτε γάρ φιλίην άπαναίνεται. άφρονέων όε 

τέρψιν ολισθηρής ού δεδάηκε Τύχης, 
ης ποτε γάρ πτωχός ταλαπείριος' ουκ έ&έλεις δέ, 5 

αίτίσσας άκόλους, νυν ίτέροις παρέχειν. 
πάντα, φίλος, μερόπεΰσι παρέρχεται* ει & άπι&ήσεις, 

Εμπαλιν αίτίζων, μάρτυρα 6αυτόν £χοις. 

82. (Χ, 68.) 

Καλόν μεν ότυγόδεμνον $χειν νόον' εΐ ό' αρ' άνάγκη, 
αρσενική φιλότης μήποτέ σε κλονέοι. 



ΟίρίΙίζβά 6γ 



ΑΟΑΤΗΙΛΕ ΕΡΙΟΕΑΜΜΑΤΑ 83-85. 423 

δηλυτέρας φιλέειν ολίγον κακόν, οϋνεχα χείναις 
κνπριδίονς όάρους πότνα δέδωχε φΰσις. 

δέρχεο των αλόγων ζώων γένος ' ή γαρ έχείνων 5 
ούδεν ατιμάζει &έθμια βυζυγίης. 

αρόενι γαρ δηλεια ΰυνάπτεται' οΐ δ 9 άλεγεινοϊ 
άνδρες ές αλλήλους ξεϊνον αγονβι γάμον. 

83. (Χ, 69.) 

Τον θάνατον τί φοβεΐα&ε, τον ήουχίης γενετήρα, 
τον παύοντα νόόους χαΐ πενίης όδύνας; 

μοννον απα% δνητοΐς παραγίγνεται, ουδέ ποτ αυτόν 
εΐδέν τις θνητών δεύτερον έρχόμενον. 

αϊ δε ν06οι πολλοί χαϊ ποιχίλαι , αλλοτ ε% άλλον 5 
έρχόμεναι θνητών χαι μεταβαλλόμενοι. 



ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΚ&ΠΤΙΚΑ. 

84. (XI, 57.) 

Γαστέρα μεν ΰεαάλαχτο γέρων εύώδεΐ Βάχχω 

ΟΙνοπίων, ϊμπης δ 1 ούχ απόηχε δέπας. 
αλλ 9 £τι διψώ ων ΙδΙφ χατεμεμψετο χειρέ, 

ως από χρητήρος μηδέν άφυύόαμέντι. 
οι δε νέοι φέγχουόι, χαϊ ου ΰ&ένος ούδ 9 απ άρι&μού 5 

τάς χύλιχας γνώναι τάς ϊτι πινομένας. 
πίνε, γέρον, χαϊ ξή&ι' μάτην δ 9 αρα &εΐος"θμηρος 

τεέρεβ&αι πολιήν έχ νεότητος ίφη. 

85. (XI, 64.) 

Ημείς μεν πατέοντες απείρονα χαρπόν 9 ΐάχχου 
άμμιγα βαχχευτήν ρυ&μον άνεπλέχομεν, 

ηδη δ* αόπετον οϊδμα χατέρρεεν' οία δε λέμβοι 
χιΰόύβια γλυχερών νήχε& 9 ύπερ ροδίων, 

οϊόιν άρυβόάμενοι αχέδων ποτόν ηνομεν ηδη 5 



424 ΑΟΑΤΗΙΔΕ ΕΡΙβΚΑΜΜΔΤΑ 86-88. 

θερμών Νηϊάδων ου μάλα δευόμενοι. 
η δε καλη ποτΐ ληνον ύπερκύπτου0α 'Ροδάν&η 

μαρμαρυγής κάλλους* νάμα κατηγλάϊ0εν. 
πάντων & έκδεδόνηντο θοαΐ φρένες, ουδέ* τις ημεων 

ηεν, ος ου Βάκχω δάμνατο καΐ Παφίχ. 10 
τλημονες' άλλ' 6 μεν εϊρπε παραΐ ποσϊν άφ&ονος 

ημίν * 

της δ 9 άρ' ύπ' έλπωρή μοΰνον ίπαιζόμεδα. 

86. (XI, 350.) 

ΕΙς διηολόγον άδικονντα. 

Νήπιε, πώς 0ε λέλη&ε Αίκης ζυγόν, ου νοεεις Μ 
άνδράαιν ου χ οβίοις ψήφον όφειλομενην ; 

φήτρτ] πιστεύεις πυκινόφρονι, αή τε μενοιντ} 
ποικίλον αύδηόαι μύ&ον ίπι0ταμεντ^. 

ίλπιζειν εξεβτι' Θεμιν ουκ οίδεν άμεΖψαι 5 
της 0ης ηλεμάτου παίγνια φαντα0ίης. 

87. (XI, 352.) 

Ιη Αηίΐι. ΡΙ&η. ρ. 68. άδέσποτον. 

Τον 0οφόν έν κι&άρχ , τον μου0ικον Άνδροτίωνα 

εΐρετό τις τοίην κρουματικην 0οφίην' 
"δεξιτερήν ύπάτην οπότε πληκτροι0ι δόνη0ας, 

η λαιη νήτη πάλλεται αυτομάτως 
λεπτόν ύποτρύξου0α, καΐ άντίτυπον τερετι0μα 5 

πά0χει, της Ιδίης πλη00ομενης υπάτης ' 
ω0τε με δαυμάζειν πώς άπνοα νεϋρα τα&εντα 

η φυ0ις άλληλοις %ηκατο 0υμπα%εα? 
ος δε τον ίν πληκτροι0ιν Άρΐ0τό%εινον άγητόν 

ωμού ε μη γνώναι τηνδε %"εημο0υνην' 10 
**§0τι δ"* ϋφη "λυ0ις ηδε. τά ν εν οία πάντα τέτυκται 

έ% οϊος χολάδων άμμιγα τερ0ομένων. 
τοϋνεκέν εί0ΐν αδελφή , και ώς ξύμφυλα 0υνηχεΐ, 




ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΕΑΜΜΑΤΑ 88-89. 425 

ξυγγενες αλλήλων φ&έγμα μβριζόμενα. 
γνήσια γάρ τάδε πάντα, μιής ατε γαστρός Ιόντα, 1δ 

χαϊ των αντίτυπων κληρονομεί πατάγων. 
χαϊ γάρ δεζών ομμα χαχούμενον όμματι λαιω 

πολλάχι τους ίδιους άντιδίδωσι πόνους! 9 

88. (XI, 354.) 

Ρδ1ΐΛ(1αβ ίη ΑηΙη. Ρ1»η. ρ. 188. 

Άλλον *Αριστοτέλην, Νιχόστρατον, ίσοπλάτωνα, 

σχινδαλαμοφράστην αίπυτάτης σοφίης, 
τοϊα περί ψυχής τις άνείρετο' "πώς %έμις είπεϊν 

την ψυχήν, %νητήν η πάλιν ά&άνατον; 
σώμα δε δει χαλέειν η άσώματον; ίν δ\ νοητοϊς 5 

ταχτεον η ληπτοις , η το συναμφότερον ; 
αύτάρ ο τάς βίβλους άνελέζατο των μετεώρων 

χαϊ το περί ψυχη£ έργον Αριστοτέλους, 
χαϊ παρά τω Φαίδωνι Πλατωνιχόν ΰψος ίπιγνούς 

πάσαν ένηΰχή&η πάντο&εν ατρεχίην. 10 
είτα περιύτελλων το τριβώνιον, είτα γενείου 

άχρα χαταψήχων, την λύσιν ίζέφερεν' 
"είπερ ολως έστι ψυχής φύσις, ούδε γάρ οίδα, 

ή %νητή πάντως έστιν η ά&άνατος, 
στεγνοφυής η άϋλος ' οταν Αχέροντα περήσης, 15 

χεϊδι το νημερτες γνώσεαι, ως 6 Πλάτων, 
ει δ' έ&έλεις, τον παιδα Κλεόμβροτον Άμβραχιώτην 

μιμοϋ, χαϊ τεγέων σον δέμας έχχάλασον. 
χαί χεν έπιγνοίης δίχα σώματος αύτίχα σαυτόν, 

μοϋνον οπερ ζητείς τοΰ& υπολειπόμενος. 20 

89. (XI, 365.) 

Ιη Αηίη. Ρΐαη. ρ. 133. άδηλον. 

Καλλιγένης άγροΐχος, οτε σπόρον έμβαλε γαΐη, 
οίχον 1 Αριστοφάνους ηλδεν ες άστρολόγου, 



426 ΔΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 90—91. 

ηχεε δ 9 εζερέειν είπερ ΰε'ρος αΐΰιον αντω 

έαται χαΐ αχαχνων άφ&ονος εύπορίη. 
ος δε λαβών ψηφίδας, νπερ πίναχός χε πυχάζων 5 

δαχχνλα χε γνάμπχων^ φ&έγζαχο Καλλιγένει' 
"εΐπερ έπομβρηδή χο άρονριον, οΰόον άπόχρη, 

μηδέ χιν υλαίην χε%εχαι άν&οόννην, 
μηδε πάγος ρήξη χην αύλακα, μηδε χαλάζη 

άκρον άποδρυφ^τ} δράγμαχος ορννμενον, * 10 
μηδε νεβροί χείρωϋι χα λήΐ'α, μηδέ χιν 9 άλλην 

ηέρος η γαίης οψεχαι άμπλαχίην, 
έύ&λόν αοι χό &έρος μανχενομαι, εν δ 9 αποκόψεις 

χους όχάχνας' μοννας δε£δι&ι χάς άχρέδαςΓ 

90. (XI, 372.) 
ΐΛοϋΙΰ ίη ΑηΙΙι. Ρ1»η. ρ. 158. 

Σώμα φέρων όχιοειδές, άδερχέϊ βνμπνοον ανρη, 
μη ποχε &αρβήβτ]ς άγχι χινός πελάααι, 

μη χις £ο~ω μνχχηρος άναπνείων α ε χομίβΰτι , 
αα^μαχος ηερίον πολλον άφαυρόχερον. 

ου 6ν μόρον χρομέεις' χόχε γαρ πάλιν ονδεν 

άμείψας 5 
ίΰβεαι ώβανχως φάΰμα, χάπερ χελέ&εις. 

91. (XI, 376.) 
Αιηπήαηί ίη Αηίη. ΡΙ&η. ρ. 171. 

*Ρηχορα προς Λιόδωρον άνηρ δείλαιος άπελ&ών 

εΐρεχό μιν χοίης άμφϊ διχαόπολίης' 
"ήμεχέρη δεράπαινα φύγεν ποχέ' χην δέ χις εύρων, 

άλλοχρίην χ 9 είναι λάχριν έπιΰχάμενος, 
ξενίεν εω δεράπονχι' χέχεν δϊ υπό παϊδας εχείνω 5 

χαΐ χίνι δουλεύειν ε£αϊ διχαιόχεροι;" 
ος δ 9 οχε μερμήριζε χαΐ έδραχε βίβλον εχάΰχην, 

είπεν έπιόχρέψας γνρόν έπιόχννιον' 
"ή αοϊ η χω ελόνχι χεην δεράπαιναν άνάγχη 



ΟίρίΙίζβά 6γ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 92—93. 427 

δονλενειν κείνους, ών χάριν έζερέεις' ίο 
δίξεο δ' ενμενέοντα δικαόπόλον, αίψα δ' άποίβεις 
ψηφον άρειοτέρην, εί γε δίκαια λέγεις" 

92. (XI, 379.) 

Ον τις άλοιητηρας ίδεΐν τέτληκεν οδόντας 

υμετέρους , ίνα 6οις έν μεγάροις πελάόβ' 
εί γαρ άεϊ βονβρωβτιν έχεις Έρν6ίχ&ονος αντον , 

ναι τάχα δαρδάψεις και φίλον ον καλέεις. 
αλλ* ον ύεΐο μέλα&ρά με δίδεται* ού γαρ εγωγε 5 

βηόομαι υμέτερη γαβτρί φυλαγμένος, 
εί δε ποτ* ές τεόν οίκον έλενβομαι, ον μέγ* αννβύεν 

Ααρτιάδης Σκνλλης χάβμαβιν άντιάΰας' 
άλλ' έόομαι πολντλας τις έγώ πλέον, εί Λ περήόω, 

Κνκλωπος κρνερον μηδέν έλαφρότερον. 10 

93. (XI, 382.) 

Κεϊτο μεν Άλκιμένης κεκακωμενος έκ πνρετοΐο, 

καΐ περί λανκανίψ βραγχά λαρνγγιόων, 
ννΰΰόμενός τε το πλενρόν άτε ξιφέεΰόιν άμνχ&έν, 

καϊ &αμά δνόκελάδοις άβ&μαΰι πνενότιόων' 
ηλ&ε δε Καλλίγνωτος 6 Κώΐος, 6 πλατνλέαχης, 5 

της παιωνιάδος πληδόμενος οοφίης, 
πάΰαν ίχων πρόγνωόιν έν αλγεΰιν, ον τι περιΰβόν 

αλλο προαγγέλλων η το γενηΰόμενον. 
Άλκιμένονς δ* έδόκενεν άνάκλιύιν, έκ τε προύώπον 

φράζετο, και παλάμης ψανεν επισταμένως. 10 
καϊ το περί κριόίμων φαέων έλογίξετο γράμμα, 

πάντ άναπεμπάξων, ονχ εκάς Ίπποκράτονς. 
καϊ τότε την πρόγνωβιν ές Άλκιμένην άνεφώνει 

βεμνοπροΰωπήΰας και ΰοβαρενΰάμενος. 
"εί γε φάρνγξ βομβενΰα και άγρια τνμματα πλενρον 15 

καϊ πνρετω λήξη πνενμα δαΰννόμενον, 



428 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 94-95. 

ϋ 

ούχέτι τεδνή%ει πλευρίτιδι. τοϋτο γάρ ήμΖν 
ΰυμβολον έΰύομένης έΰτίν άπημοΰυνης. 

&άρσει Λ τον νομιχόν δε κάλει, χαΐ χρήματα Οαυτον 
ευ δια&εϊς βιότον λήγε μεριμνοτόχου, 20 

και με τον Ιητρόν προρρήαιος εΐνεκεν έα&λής 
έν τριτάτχι μοίρη χάλλιπε χληρονόμον Η 



ΑΝΤΗΟΙ,ΟΟΙΑΕ ΡΙ,ΑΝϋΏΕΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 

ςυΑΕ ΙΝ ΟΟϋΙΟΕ ΡΑΙ,ΑΤΙΝΟ ΝΟΝ ΒΕΡΕΚΙϋΝΤϋΚ. 

94. (36.) 

Εις εικόνα τίνος οοψιοτοϋ ε* ν Περγάμω δο&εϊααν ίπϊ 

πρεσβεία πολιτική. 

Τάς μεν ύπερ μύ&ων τε χαΐ εύτροχάλοω μελίοοης 

εικόνας ιλήκοις δηρόν οφειλόμενος* 
νυν δ 9 νπερ Ιδρωτών τε χάί άότυόχοιο μερίμνης, 

τηδέ 0ε τή γραφίδι Οτήύαμεν, Ήράχλαμον. 
εί δ 9 ολίγον το γέρας, μη μεμφεο' τοΖοδε γάρ ημείς 5 

αίεϊ τους άγαμους άνδρας αμειβόμενα. 

95. (41.) 

ΕΙς είχόνα άνατε&εϊσαν εν τοις Πλακιδίας νπό των του 

νέου αχρινίον. 

Θωμάν, παμβαόιλήος άμεμφεα χηδεμονήα 9 

αν&εοαν οί το νέον τάγμα μετερχόμενοι , 
δεβπεϋίης αγχιότα όυνωρίδος, οφρα χαΐ αυτή 

είχόνι χώρον ϋχτι γείτονα χοιρανίης. 
αυτός γάρ ζα&έοιο θρόνους ϋφωόε μελά&ρου , , 5 

πλοΰτον άε%η6ας, αλλά μετ' εύβεβίης. 
εϋγνωμον το πόνημα, τί γάρ γραφϊς οΐδεν υπάαο«ι % 

εί μή τοις άγα&οΐς μνήότιν οφειλομένην; 



. ■ 



ΑΟΑΤΗΙΑΕ Ε ΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 96-100. 429 

96. (59.) 

Είς Βάχχην ίν Βυζαντίω. 

Ου πω έπιΰταμενην τάχα χύμβαλα χεραΐ τινάζαι 
Βάχχην αίδομίνην οτηΰατο λαοτύπος. 

οντω γάρ προνενευχεν' £οιχε δε τούτο βοώΰβ' 
**§%ιτε, χαϊ παταγώ , μηδενός ιΰταμενου." 

97. (80.) 

Μαχλάς ίγώ γενόμην Βυζαντίδος ένδο&ι 'Ρώμης , 

ώνητήν φιλί ην πύα ι χαριξομενη ' 
ειμί δε Καλλιρόη πολυδαίδαλος , ην υπ 9 £ρωτος 

οίατρη&είς Θωμάς τήδ 9 $&ετο γραφίδι, 
δειχνύς οΰόον ίχει πό&ον εν φρεοέν ' Ϊ6α γάρ αύτω 5 

χηρω τηχομίνω τηχεταί οί χραδίη. 

98. (109.) 

Είς Ίππόλυτον διαλεγόμενον τγ τροφφ της Φαίδρας. 

Ιππόλυτος της γρηός ίπ 9 οϋατι νηλέα μύ&ον 
φ&έγγεται' άλλ 9 ημείς ου δυνάμεό&α χλύειν' 

οββον δ 9 έχ βλεφάροιο μεμηνότος έύτΐ νοήΰαι, 
οττι παρεγγυάα μηχετ 9 α&εόμα λέγειν. 

99. (244.) 

ΕΙς εικόνα Σατύρου ^πρός τή α-κοη τον αύλον ϊχοντος %αϊ 

. ωΰπερ άκροωμενον. 

Αυτομάτως , Σατνρίΰχε , δόναξ τεος ηχον Ιάλλει, 
η τί παραχλίνας ούας άγεις χαλάμω ; 

3$ γελών ΰίγηαεν' ϋαως δ 9 άν φ&εγξατο μύ&ον, 
άλλ 9 υπό τερπωλής είχετο λη&εδόνι. 

ου γάρ χήρος ερνχεν' εχών δ 9 ήοπάζετο ύιγήν, 5 
δυμόν ολον τρέψας πηχτίδος άΰχολίη. 

100. (331.) 

Είς εικόνα Πλουτάρχου. 

Σεΐο πολυχληεντα τύπον 6τήόαντο, Χερωνεύ 



430 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΒΑΜΜΑΤΑ 101-102. 

Πλούταρχε , κρατερών υίέες Λυβονίων' 
οττι παραλληλοιΰι βίοις "Ελληνας αρίστους 

'Ρώμης εύπολέμοις ηρμοσας ένναέταις. 
άλλα τεον βιότοιο παράλληλου βίον άλλον 5 

ούδε όν γ' αν γρά-φαις' ου γαρ ομοιον Βχεις. 

101. (332.) 
Είς εικόνα Αΐύώπου. 

Ευ γ ε ποιών, Αυβιππε γέρων, Σιχυώνιε πλάΰτα, 

δείχελον Αίαώπου ότήααο τοΰ Σαμίου 
επτά σοφών £μπροο&εν, έπει χείνοι μεν άνάγχην 

εμβαλον, ου πει&ώ , φ&έγμαοι τοϊς 6φετέροις ' 
ος δε ύοφοΐς μύ&οις χαΐ πλάύμαοι χαίρια λέζας, 5 

παίζων ίν απουδτ}, πεί&ει έχεφρονέειν. 
φευχτον ό*' η τρηχεια παραίνεαις' η Σαμίου δε 

το γλυχύ τοΰ μύ&ου χαλόν ^χει δέλεαρ. 



ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 

<}ΙΙΑΕ ΙΝ ΡΙ,ΑΝϋϋΕΔ ΑΟΑΤΗΙΑΕ, ΙΝ ΑΝΤΗΟΙ.ΟΟΙΑ 
ΟΟΝ8ΤΑΝΤΙΝΙ ΟΕΡΗΑΙιΑΕ 

ΑΙΙΙί 80ΒΙΡΤΟΚΙΒϋ8 ΤΒΙΒϋϋΗΤϋΒ. 

102. (V, 241.) 

Πανλον ΣιΧϊντιαρίον. 

Σώζεο 6οΙ μέλλων ένέπειν, παλίνορβον ίωην 

αψ άνααειράξω , χαΐ πάλιν αγχι μένω. 
ΰήν γαρ έγώ δα6πλήτα διάθτα6ιν, οΐά τε πιχρην 

νύχτα χαταπτήαβω την Άχεροντιάδα. 
ηματι γαρ όέο φέγγος όμοίΐον' αλλά το μέν που 5 

άφ&ογγον' αύ δέ μοι χαϊ το λάλημα φέρεις 
χεϊνο, το Σειρήνων γλυχερώτερον, ω έπι πάόαι 

είοϊν έμής ψυχής έλπίδες έχχρεμέες. 



ΑβΑΤΗΙΑΕ ΕΡΙΟΚΑΜΜΑΤΑ 103—104. 431 

103. (VI, 87.) 

"Αδηλον. 

"Αν%ετό 0οι χορννην χαϊ νεβρίδας ημέτερος Πάν, 
Ενϊε, καλλείφας ύόν χορον έχ Παφίης. 

Ήχώ γαρ φιλέει , χαϊ π,λάζεται ' άλλα 6ν, Βάχχε, 
ιλα&ι τω ξννην άμφιέποντι τέχνην. 

104. (VII, 323.) 
Άδέσποτον. 

ΕΪς δν 9 άδελφειονς έπέχει τάφος* ίν γαρ έπέόχον 
ημαρ χαϊ γενεής οί δυο χαϊ θανάτου. 

105. (XI, 402.) 

Αονκιανοΰ . 

Μηδείς μοι ταντην^ Έρααίβτρατε, την βπατάλτγν όον, 

ποιηόειε δεών, # 0ν χαταβπαταλας , 
ίβ&ων έχτραπέλως 6τομάχων κακά, χείρονα λιμού, 

οία ψάγοιεν έμών άντιδίχων τεχνία. 
πεινάβαιμι γαρ αν&ις Ετι πλέον η πριν έπεένων, 5 

η χορταό&εέην της παρά 0οΙ βπατάλης. 

106. (XI, 377.) 
Παλλάδα. 

"Ορνεον ήό&ίομεν χεχλημένοι α&λιον άνδρες 
άλλων όρνί&ων βρώματα γιγνόμενοι. 

χαϊ τον μ\ν Τιτνον χατά γης δυο γύπες ίδουβιν, 
ημάς δε ζώντας τέαααρες αίγνπιοί. 

107. (XI, 357.) 

Του αυτόν. 

Τίός χαϊ γενετηρ δηριν φιλόνειχον &εντο, 
τίς πλέον έχδαπανών χληρον άπαντα φάγτ}. 



9 



432 ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΕΡίαΚΑΜΜΑΤΑ 108. 

χαι μετά την βρώΰιν την χρηματιχήν μάλα πάβαν 
νϋτατον αλλήλους λοιπόν £χονΰι ψαγεϊν. 

108. (XI, 401.) 

Λουκιανού. 

Ίητήρ τις έμοί τον εον φίλον νιόν επεμψεν, 

ώΰτε μα&εϊν παρ 9 ίμοϊ ταύτα τα γραμματικά, 
ώς δε το " Μήνιν άειδε" χαΐ "αλγεα μνρΐ $&ηχεν" 

£γνω, και το τρίτον τοϊόδ' άχόλον&ον επος, 
"πολλάς Ιφ&Ιμους ψνχάς αΐδι προΐαψεν" δ 

ονχετι μιν πέμπει προς με μα&ηαόμενον, 
άλλά μ* Ιδών ο πατήρ^ϋόϊ μεν χάρις" εΐπεν" εταΐρε' 

αντάρ 6 παις παρ* έμοι ταντα μα&εΐν δύναται. 
καΙ γαρ εγώ πολλάς ψνχάς αΐδι προΐάπτω, 

χαΐ προς τοντ ονδεν γραμματιχον δέομαι." 10 




00 5^2>2>Ο3 



ΙΝϋΕΧ ΙΝ ΜΕΝΑΝΟΒϋΜ*). 

/ 



{ΝΐίτηβΗ ραρίηαηΐίη 3ηηΙ βάίΗοηΐΒ Μρήβηίία). 



ΑΙμγ (Σαβεϊρ ν&ΐββ.) 83. 
Αοοη§λ ηοηιβη 8ογιηίο»β Γ6£ΐο- 
η'ΐ9 85. 

Α ββΐίβ Γ6§ία ίη Ρη&δί ορρ. 2. 
Α^Βΐηίίΐδ οοηΐίηα»ΐιΐδ α Μβηαη- 
άπ> 2. 

Αΐηπηιηάίΐπΐδ βο ΑπιΙ)γο 1>β1Ιο 

ρείίΐιι» 45. 
Αίαηί βοοίί Κοπιβηοπιπι 2. 83. 

α ΤαΓοίδ άβνίοιί 87. 
ΑΙ&ηία 55. 

ΑΙολπΊ β Κοπΐίίηί3 8β<1ίοιΐ8 βιιίβ 

βχοίΐί 80. 
ΑΙβπηία αΕοπιβηίβ ίηνίΐδΒ 80.83. 
Α16οϊηιΐ8, Γβχ Ι.οη§οοΛπ1θΓηπι, 

ΑνΛΐιιπι &ηχί1ίηηι οοπιιγ» Οβ- 

ριά&δ ςα&βήΐ 56. 
Αΐϋ1)πΐ8 ΑΙαπιηηά&ΐΊ ίΐϋήδ, Γβχ 

8ΐΙΓ80βηθΓ11ΠΙ, 16£&103 τηίΐΐίΐ 

»ά Ιυδάηαιη Ιπιρ. 42. 44. Α1&- 
πιιιηάαπιιη ίηοαΓδίοηβ νβχαΐ 
45. λ Κοηι&ηίβ Ιήοηίαηι ρο- 
θοίΐ 20. 28. „8βά ηίο ηοη 
ίάβπι οαπι βυρβήοΓβ ββββ νί- 
άβΐηι·. "ΝΙΕΒ. 

Απιιηί^ιιβ ΡΥίΐηοϋδ 1)β11ϋΐτι οοη- 
1γ& Εοπιβιηοδ Γβηοναί 7. 

Αηβ^αευδ, άηχ ΙΙιΊ^ϋΓΟΓϋτη 85. 



άιιχ Τηγοογοπι (Γοη. ηοη <1ί- 
νβΓβηδ λ ρΓ&βοβοΙβηΐβ) 89. 
ΑηαηοβδΙβδ, Ιβ^&Ιηβ Ταιτοπιπι 
84. 

Απάίηα, ΡβΓβ», Ιβ£Λΐιΐ8 Ηογ- 
ιηίδάδβ 114. 115. 116. άοΐϋθ 
βίυδ 117· 

Αηΐ&β αο Ανβπ1)«8 βνβΓβί 5. 6. 

Αηΐίοοίιίβ ίΐ ΡβΓδίδ οαρίβ. 11. 
119. 

Αρ»τηβίΐ,&ΡβΓδί6θρρα£η8α&119. 
ΑρηιαΓβδ, ηοηιβη οοιτυρίυηι 

^βηΐίδ αΐίοηίιιβ 85. 
Αρηιιπιοη, οαβίεΐίαπι Αππβηίαβ 

ίη οοηϋηϋδ Κοπιπηοπιπι βΐ 

ΡβΓδβηιηι 105. 109. 
Αρβίοη, 1β£Αΐπβ Αν»Γυπι &ά Κο - 

πΐΗηοδ 69. πιοχ άυχ ίη 1)6ΐ1ο 

α(1ν6Γδη8 βοβάβηι 129. 
ΑρδίΠ» Γβ§ιο 56. 
Αναοβδδί, ρορηίηδ Απηβηίαε 81. 
ΑγλΙ Ιηοαβ (λίμνη άπλετος καΐ 

βνρίΓα) 54. 
ΑΓΓβδίοη, ραβϋδ (ίη 8ορ1ιβηβ?) 

79. 

ΑΓδίΙ&δ, ιΐηχ Ταιχοπιπι 85. 
ΑΓζαηβηβ ρΓονΊηοϊα βηο ΡβΓβα- 
ηιιη άίΐίοηβ 105. 109. 111. 115. 



*) Εχ βάίΐίοηβ Βοηηβηδί βχοβΓρίιΐδ. 

ΗΙ8Τ. ΟΚ. ΜΙΝ. II. 28 



434 



ΙΝϋΕΧ ΗΙδΤΟΚΙΟυδ 



Αδβγπαδ, 1ι. ο. ΡεΓδίειίδ 22. 

Αδίβπϋδ ηυπιπιΐδ (αντίκρα- 
φενς) εαρίαδ ει α ΟΙιοβΓΟε 
ϊιιίειίβεΐιΐδ 91. 

ΑιΙίΓΟβΊου, ε&δίεΙΙαηι ία εοιιϋ- 
ηϋβ ΚοπιαηΊ ει Ρβΐδίεί ίιηρε- 
γΗ, αΙ)ί Ιβ^αΐί εοηνβηίαηΐ 92. 

ΑΐιΊΙήδ, Λ ιινίιΐδ ( νοΙ§8, ΕΐΗεΙ) 54. 

Αΐιίδβδ 0. (Αιΐιβδίδ) 7. 

Αν»Γ€δ, Κοπηιηοπιηι αηιίοίΐΐ&πι 
ρείαιιΐ 4. δοοίβίαΐβ ευιη Κο- 
ηι&ηίδ ίϋίίβ, ΙΙιί^ιίΓΟδ βΐ αΐίβδ 
Ηαηηίοαδ £βηΐεδ ίην&άυηΐ 5. 
Αηΐ8ηιιη Ιβ^αΐυηι ΐηατβεϊιιηΐ 
8. 1⣫ΐοδ Γηίκηηί αά Ιαδίί- 
ηυπι Ιηαρ. Ιπϋαίπηι ρβΐίΐιίΓΟδ 

35. ς αϊ ίπΓεει& Γβ ιβνβΠιιηίαΓ 

36. ραΓδ βοαιιιι Τιιπ;ίδ δΐιο- 
ίβεΐ8 48. Γοβιίαδ εοηιροηιιηΐ 
εαπι ΓΓ&ηοΐβ 56. ίΐεππη ΐπ- 
1)ΐηυπι ροδευηι α Κοιιι&ηί^ 66. 
νίείο Τίοεπο, ύιιεε Κοπι., ρα- 
εεπι 80 ΙιΐδίΊηο ίηιρβίΓΗηΐ 70. 
Ιβ^αΐοδ ηιίκαηΐ Τίοβππηι . 
ΟίΐβδαΓθηι 125. Ιβ^ηΐιΐδ εοηιηι 
Γβιΐίβηδ α δοΐανίιπδ οεείιΙΗιΐΓ 
126. πίΛ^ηα βοηιπι ηκιΐιίίικίο 
ίη ίιηοδ Κοηίδηοδ εοηΐΓ8 δείπ- 
νϊηοδ 8<1νοε8ΐιΐΓ 99. δαο Τί- 
οεπο Ιαιρ. οεΐΐαηι Γ€ΐιον»ηι 129. 

Αζ8Γερ1ηηί οειίη^εηΐί εςιιί 8ΐοί 
114. 

Βα<Γι&π&, ρΓονίηάα Αηιιβηίαο 81. 
Β&Ίηηυβ, εΙι&£8ηιΐδ Αν&Γαπι, Κο- 

ηΐ8Πίδ ίπΓεβΙΙΙδ 8. 8. δί^ίδΟεΓίΟ 

ΓΓαηεο 8ΐιχίΙίαηι ίαιρίοι&ΐ 56. 
ίρδβ 80 Αίοοϊηο Ι,οη£θ08ΐ<1ο 
βυχίΐίο νοεβίυβ 67. Ιε§8ΐθδ 
Κοηΐ8ηοιοηι ίη νΐηευΐα εοηίί- 
είΐ 58. άβ δίηπίο ΐπκίοικίυ 
8δ;ίΐ οιι η ι Κοπιαη'ΐδ 59. Γεί«;εΐ3 
εοικίίΐίοηε ΟοΙπ£ιιγο« ίο Γιηεβ 
Κοηιβηοιαηι ίηιηιίιιίι 62. £οβ- 
άϋδ ίεΐιιηι δΐ8ίίηι νίοΐβΐ 121. 
δΛΐιπι Π. ΐΐΗϋεβΓβ εοηαιιιι· 122. 
ίιίΓείαπιηιΙο &ά ραεεπι δβΓναη- 
άαηι 8(1 δβδβ 00δΐηΐ)£ίΐ 123. 
δίΓΠΗίιηι δίοί ΙγβοΊ ροβίιιίαΐ 



127. ΤβΓ^ίΐΐαιη Βγζαηιίαηι π»1- 
Ιίΐ 62. εαηι Τηβο^ηίιΙε, ιΐυεε 
Κοιώ., ηβηιιη άβ δίΐ'ηιίο ΙΓ8- 
ιΐεηίΐο 8^ίι 128. ΓπίδίΓΛ 129. 
δίΓηήαιη ία (Ιεάίιίοηεπι 8εεί- 
ρίΐ 130. είαδ ιιχογ ίο. 

Βεΐ1ι»Γΐηαϊδ ορρίάιιηιΡείδ'κΙίδ 25. 

Βίη<τ&ηβ3 Ρβίδα, ρπιείεείαβ 
ΟηΙοπίΐ&ΓΟηίδ εαδίεΙΓι 111. 112. 

Βοεη&ηαδ, άιιχ ΤαΓεοπιηι δΐιο 
ΤαΓχαιιΐΙιο 89. 

Βοηιιβ^ (Βώνος, Α^&ΐη. ρ. 54, 
9. Βόνος), ιΐαχ άοηιεδΐίε8πιιη 
εορίαΓαηι δΐΐο ΙυδΙπιίαηο 8. 65. 
δ'ιπηίαιτι εοηιηι ΑνβΓεδ άβΓειι- 
(ΙΊΐ 59. νιι1ιιεΓα(ιΐδ ίο. ΒηίΑπί 
Ιε^αΙίδ ΓβδροΐίάεΙ 60. 70. 

Βοβροπιβ, υιοδ α ΤιίΓεϊδ ορ- 
ρα§ηαΐ£ΐ 89. εαριβ 90. 

Βαηαδ, εοιιιεδ τεί ριίναΐαβ Ιπι- 
ρεΓ&ΐοήδ δυυ Ιαδίίηϊααο (ό 
ποοίοτώς της αυτόν βασι- 
λέως περιουσίας) 77. 

Οαιηοοδβδ, ΑπιΙ)π ίΓίΐΐβΓ, δ«Γ»- 
εβηιΐδ 45. 

Οαηιΐίεη, Ιβ^&ΐϋδ Ανηπιπι »ι! 
Ιιΐδΐ'ι η ίβιιιίΓη 4. 

08δΊ& €1 ('ηι 1}<)η;ιπα, ίιΐδαΐ8β ί» 
ΙδίΓΟ II., ίη ςιιίοιίδ Β8Ϊ8ηιΐδ 
βΐ Τΐιβο^ηίδ εοιινβηίιιηΐ 128. 

β8βρί86 ργΐϋ*; 21. 

0'8ΐιιΙρηιΐδ, Ερ1ιΐΗ&1ίΐ8 ( $βυΐεη> 
δα8ΐιι ΤαΓείδ ρΓοάίι 46. 8ΐ1 

Ρ6Γ88δ ρΓθΓυ§11δ 10. 10 ΟΙίΟδ- 

ΓΟΪδ εοϋδϊΐίο ρίαπηιιιιη ν&Ιβΐ 

ίΐ). είαδ Γαεβίε (Ιίειαηι 9. 
0βΐ8^8δΐιΐδ Αηΐβ 5. 
01ΐ8£8ηιΐ8 Αν8ΐαηι 6. 126. V. 

Β&ίαηιΐδ. 
ΟηβΓεΙιίδ, £;βιΐδ 1)&γΙ)8Γ8, βχ (μια 

δβΓν& α Ι)ίζϋ1ηι!υ ΖβηιαΓεΙιο 

(Ιοπο οΙ)!8ΐ8 52. (Κίι^ίδϋ.) 
ΟΙιβίδοη, ιιι-ϋδ 8 ΤαΓείδ ορρα- 

^ηαΐΛ 84. 125. 
0ΜΪ81&6 β.ΟΗοβΠίαβ-, ςειιςΤαιείδ 

δΐΐϋίί;εΐ8, Ιε§8ΐοδ ηίϋΐΐ βά Κο- 

ηΐ8ΐΐ0δ 52. 54. 
€Ιι1οπι8ιόι»-, εβδίβΙΙαιη ίη Αγζα- 



» 



ΙΝ ΜΕΝΑΝϋΕϋΜ. 



αβηβ ριον., α ΒοηίΑΐΓΐδ οοβββ- 
δϋπι 104. 
Οΐιοπιΐζοη, οΑδίβΙΙοπι Ίη Γαηοί- 
1)υβ ΟΑϋΟΑδί 21. 

"ΟπΟβΓΟβδ, ΓβΧ ΡβΓδΑΓΙΙΠΙ 41. 

δο^(1»ϊΐαΓϋΐη ρΓβαεβ τερικϋαι 
46. Τηι-οοπιηι δοώεΐΑΐβιη Γβ- 
ουδηι 46. 47. »ά Ιηδίίηαηι Ιιηρ. 
ηιίιιίι α,ηί ΐπηυΐηηι ροδϋΑίιι 
73. ί ποοΒιιηι Ιβ^αίιπη ρΑεβ 
Βγζαηιίηηι ηιίιιίι 75. ΐίιοΐοβ 
6ΐϋ8 16. ίη λπηβηί&ηι ΐηοιπ- 
βίοηβηι Γαοιι 80. 81. ΡΙιβΓΟ^αΆ- 
ιηβηιΒγζΑηιίιιπι ηιίιιίι 105. βί«9 
Π10Γ8 106. 

ΟΙιιϊδίί παιαΙκϊα 25. 

€!ιπ»ιί&ιπ ηηοπιούο α ΡβΓβί» 
ΐΓΑοΐΑηάί δίηι 24. 

ΟίιηΑΐίζοη, ε&δίβΙΙηηι ίη οοη- 
ηηίίβ ΡβΓδαιηηι βΐ Κοηιβηο- 
ταπι 103. 

ΟοΙοηίβ ίΓαβίΓΑ ΑΡβΓβίδ ίηνΑδΑ 2. 
ΟοηιΐΐΒδ, 1β$Αΐυδ Ηοηι&ηιΐδ αη 

ΑνΑΐίου.8 ίη νίηοιιίΑ οοηίβοΐυδ 

59. 

Οοηίηιηηάϋδ, Γβχ ΟβρίάΆπιηι, β 
£.οη§οο»ι·(ϋ8 οβΙΙο ρβΐίιοβ 56. 
Αοχίΐίί ρβίβηάί οαηβΑ α<1 Ια- 
δΐίηηηι ηιίιιίι 57. ρβΓηάηβ βΐ 
ρβπυνοβ 58. 

ΟοηδίΑηιίηα, οιοβ Μββοροΐβ- 
ηιίαβ 91. 117. 119. 

Οορηεη, Πυνίοδ (Καηια) 55. 

Οοιι-β^θ^ηδ Αν»Γβ8 οοηΐΓΛ Αη- 
Ιβδ ίιΐδΐί^Αΐ 6. 

Οοιη^απ (β. Οαΐπ£απ) Ηαηηί 
ΤητΑϋίΑΐη νΑϋΐΑΐη 3. α Βαιαπο 
ίη ϋ&ΙηΐΗΐί&π) ίηιπιίδβί 63. βίυδ 
βοοάΊιί, ςοίοοβ (μιοηάΑπι Ιιΐδΐί- 
ηΪΑηηβ βιίρβηιΓιιιηη ρβηάβο»ΐ63. 

ΟϋΓβϋβ άηχ Κοηι. ίη Α βία 80. 

Ολ πι> ίΐανίϋβ 80. 

Ι)λ'κ·1ι ίΐανίοβ (ΪΛΐΙς) 54. 

Ο&ΙηιαιΪΗ 62. α ΟοΙπ^ηηδ νΑ- 
81ΑΙΕ 28. αο Ανβπουβ ίηΓββίΑΐΑ 
129. 

1)Αΐ«ΪΑηιΐ8, άαχ Κοιώ. 70. 
ϋΑίιβρπδ Πηνίοβ 87. 



435 

ΐΜ·:ΐδ, ορρκίαηι ηιαιπιίβδίηηιηι 
ίη οοηηηίίδ ΚοηίΑηοπιηι βΐ 

ΡβΓ8ΑΓϋΠ1 91. 92. Α ΟΙίΟδΓΟβ 

βχρη^ηΑίιιηι Τίοβπαβ ριο Γβά- 
(Ιβηάα ΡβΓδΑΓηιβηίΑ ροβοίΐ 22. 
95. 

Όαγπιλ Γβ£ίο (η ^^ίρεινή) 55. 
ϋΑαιβηΐίηβ 8. ϋΑηπίΑδ, άαχ 

δοΐΑνίηοΓαηι 100. 
Οίιαίηβ, (άοο.) άαχ Κοιηβηο- 

ιίιιίι ίη δΐΙΑΙίίΑ 18. 

Β'ιζηοιιΙιιβ (β. Όίΐζίοηΐηδ 86, δίΐ- 
ζίηαίιΐδ ίη Εχοο. <1β δβηίβηΐ. 
9, δ'ιΐχ'ιοηίαβ Αρ. διποΆπι δ. 
η. ν.), βηρΓβηιιιβ ρπηοβρβ Τπγ- 
οοίηηι 46. 48. 018 1β£Αΐίοηβηι 
ηιίιιίι Αιΐ Ρ6Γ8Α8 46. 47. 
(Ϊ8 βυίβ νβηβηο ηβοΑίίβ, ΡβΓ- 
8Α8 οιϋο ρβΓ8β(ΐηίΐαι· 47. Ι«;£Λ- 
ΐοβ ηιίιιίι αΛ Κοπίαοοβ άβ δ«- 
ποό νβηάβηαΌ 47. Ιβ^Αΐοβ 
Ιοβιίαί βχοϊρίι 51. βίιΐδ ΐβηιο- 
ΓΪιιπι 51. 52. οβΙΙη §βπΐ οιιηι 
ΑνΑΐίοαβ 9. οιιηι Ερίιΐΐιαίί- 
Ιίδ ίο. 

ΌΓΑϋδ Π. 58. 

ϋηοίαπι, ορρίάηηι ΑπυβηίΑβ 
113. 

ΕΐΐΑ§, ΑΙΙΓ6118 ΟΊΟΠδ, (δίίΐΐ ΑΚ 

άημ πι οι ι ιριπ Αίοιιηι δί-^ηίΓιοπι. 

ΝΙΕΒ.) 50. ίύβηι ιη νίάβιηι- 

οαηι ηιοηιβ ΕοίβΙ 90. 
ΕρηιηΑϋΐΑβ, οΐίηι δο^ΑΪΐΑΓηηι 

άοηιίηί 45. ηιοχ ΤυΓοίδ βοο- 

ίβοιί 48. βοπιηι νίΐΑβ άββΟΓί- 

ρΐίο ίο. α ΡβΓδίδ νίειί 17. 
ΕρίρΙίΑίιίΑβ Γβδίυηι 25. 
Ερίδοοραδ ΟιΙοπίΑΓοηίθ ΟΑδίεΠί 

111. 

ΕιιρΙπΑΐΑβ, ΜβιίΑηιΙή Ηίδίοηοί 
ρΑίβι* 1. 

Εηδβοίοδ, οοηιββ ΡβΙιί ΡαΙγΊοιΊ 
Ιη Ιβ^Αΐίοηβ Α(1 Γ<·: -··- 16. 21. 

Εοδβοίηδ, άυχ Κοηι. ίη ΑβίΑ 77. 

Εαίγοίιίαδ, Ιε^Αΐηβ βάΤαιτοβ 84. 

ΕχίβΑίιΐδ, (Ιιιχ Εοηι. ίιι διίΑΐΓίΑ 
(ίάβηι ςαί 18 Πίιβίηβ ηρρβί- 
ΙβΐηΓ) 19. 

28* 



430 



ΙΝΟΕΧ ΗΙδΤΟΚΙΟυδ 



Ρβιτί ρβηηπΕ Εραά Τιηχοβ 50. 
ΓΓίΐηοί ΓοοιΙϋβ Γαοίαιιΐ οιιηι Αν&- 
ΓΐΙ)118 56. 

Ριιπϋ&αη, ΓβδΙηπι ΡβΓδΕίηηι (νέ- 

γ,νια) 37. 
ΟβΠηιβΓ, Γβχ ν&ηάαΐοηιπι, εο 

ΙιΐϋΙίηί&ηο νϊοΐαδ 4. 
ΟβΟΓβίιιβ ίηΐβΓ Ιβ^ΕίΟδ Κοπιε- 

ηοηιπι Εά ΤιΐΓϋοβ 54. 
(τβρίάΕβ (Γήπαιδες) ε Ι·οη$ο- 

ΟΕΓίΙίδ οβΙΙο ρβΐίή 56. α Κο- 

πίΕηίδ Εαίαίί 57. 64. εο ΑνΕ- 

ηοιίδ ίηνΕδί 62. βχβίβί 127. 

οϋπι εο Ιιιβάηίίΐηο ίη δίπϊΐΐΛηα 

ιβ^ίοηβ ΓβοβρΙί 64. 
ϋοιηί αϊ) Ιϋδΐΐηίίΐηο δυρβΓ&ΐΊ 67. 
ΗβΙηαδ ίΐανίυβ 87. 
ΗβΓοάίΕηιιβ, 1β£Εΐηβ Ε(1 ΤαΐΌΟβ 

84. 

ΗβΓοάοίηδ, ρπ>ρίηαυιιβ Μβη&η- 

άή ηΐβίοπβί 1. 
Ηβηιΐί, οΐίπι Ρ&ηηοηίββ ίηοοίαβ 

(της Παιονίας) 7. V. ΡηιβΓ. 

ρ. IV. 
Ηββίοάαβ οίΐΛίαΓ 72. 
Ηοπηίδάαδ, ΟΗθ9Γθϊδ βΙ.,Γβ^ηαπι 

δΐΐδβίρΗ 106. βίαδ δυρβΓΟίΕ 

110. 

ΪΕβοοηδ, 1β£Εΐιιβ ΟΗοδΓΟΪδ Εά 
Κοίϊΐ&ηοδ 75. 

Ιοβπ&ηι ΡβΓβαβ ε Κοιηβηίδ Γβ- 
ρβίαηϊ, 93. 94. 106. 

Ιοίι Πανίιΐδ (ΙβηιΟΕ) 54. 

Ιάαήζηΐδ ΛηΐΕ 5. 

Ιβδάβ^αβηηρΙι, οαΜοηΐΕΓίιΐδ, δη- 
ριβαιαβ Ιβ^Εΐαβ (Ζίοη) ΡβΓδΕ- 
ι ιπη ίΐά ραββπι οοηιροιίΰΐΐϋαιη 
οιιπι ΡβίΓΟ οοηνβηίι 10. 16. 39. 

ΙΙΙγπβηπι ρΓΕβίββΙιίΓΕ (ή Ιλλυ- 
ριών δ. τ} ΊλλνρΙς) 98. 126. 
128. 

Ιηάαβί&β ί&οΐΑβ ίηΙβΓ Ηοπι&ηοδ 
βΐ Ρβΐ'βΛβ 3. 10. βηπι Ρηιηβίδ 7. 

Ιοαηηβδ, ΙΠγηοΐ βΐ ίηβαΐΛπιτη 
ρΓΕβΓβοΐιΐδ δΐιΐ) Ιαβί'ιηο, Βειε- 
ιιιιπι βΐ Αν&Γβδ ίη πρΕπι Κο- 
ηΐΕη8ΐη βοηίΓΕ 8οΙ»νΊηοβ ΐΓΕηβ- 
άιιοίΐ 99. 



Ιο&ηηβδ Οοηιβηΐίοΐαδ, Ιυβίίηο 

ΙΠίρ. Ε δβΟΓβΐίδ 41. 1β£Ε1118 

Ε(1 ΡβΓβΕβ άβ ΐΓΕάβηάΕ δυΕηϊΕ 
36. ίη ορρίάο ϋΕΓΕδ ΕςαΕΓαηι 
άυοίιΐδ Γβηοίβηάοβ οιιγει 36. 
ηιΐιίΐ Εριιά ΟηοδΓΟβπι βδδβου- 
Ιυδ ΓβνβηίΐϋΓ 40. ΙΐΕαά οβηί^ηβ 
ηο ΙηιρβΓΕΙΟΓβ βχοβριυδ 41. 
βίαδ τηοΓδ 42. 

ΙοΕηηβδ, ΟοηδηΐΕΓΐδ, 1β£Εΐιΐδ 
ΚοηιβηοηιηΊ Εά ΡβΓδβδ 91. 

ΙοοηΙίάΕδ, ηοοίΐίδ ίηΐβΓ ΑνΕΓβδ 
62. 

ΙβΕΟζίΐοδ, οΐίηι Μ«$υδ, Ιιιηι Οηή- 
δΙίΕηιΐδ, ίη Ρβΐδίάβ ίη οπιοβπι 
ΕΟίηδ 71. 

ΙδΙβΓ ίΐανίαδ 122. 

ΙηβίίηΐΕηυδ Ιηιρ. 1β§8ΐθδ ΑνΕ- 
τυπι Β^ζΕηΐίηηι νοοΕΙ 4. δβηβχ 
δβ^ηίοΓ ίΈβίαδ ίο. Ανβπιπι 
1ο§Εΐθδ ΒγζΕηΐίί άβιίηβΐ 8. δΕη- 
άίϊβηιιπι υιί^ηπιηι οοηΐΐΕ Ζε- 
οβι-βΕηβπι Οοΐη£ΐιηιηι $ο1Ιίά- 
Ιει (Α^βΐΐι. ρ. 332, 4.) 3. 
Ρβίπιπι ΡΕίποίηηΊ Εά ΟΗοβ- 
ΓΟβη ηιίηίΐ άβ ρΕββ ΕβίυΓαηι 
10. 

Ιηβίίηί&ηηδ, άηχ ΟηβηΐΕΐίηηι 
οορϊΕηιηι 8ΐιΙ) ΙαδΙίηο Ιηιρ. 80. 

ΙηβΙίηυδ ΜίηοΓ, ροδ( ΙιιβίίηίΕ- 
ηηπι ΙηιρβΓΕίΟΓ 33. Ιβ^Είοδ 
ΑνΕΓυηι ΐπϋυΐιητι ρβίβηΐβδ βαηι 
βοηίβηιρίϋ Γβπιίΐιίι 35. Αν*π- 
1)υ8 ΊηΓβδίίδδίηιηδ 57. Οβρίάίβ 
ΕαχίΓιηηι ηβ§Εΐ 58. ίΐβπι Ι·οη- 
^ΟΟΕΓάίδ ίο. Ε ΤΐΙΓβίδ Εά οβί- 
Ιαηι βηπι ΡβΓβίδ βοΙΙίοίΐΕΐαι· 
68. δβοοβΙηΙϊΕΐη, Ιβ^Εΐηηι ΡβΓ- 
βΕπιηι, βηηι βιιρβΓΟίΕ βχβίριι 
73. βηιηςυβ ίηίββίΕ Γβ ιοπηι- 
(ί( 75. ηιβηΐίδ ΊηιοββίΙΙίΐΕΐβ 1ε- 
οογεΙ ίο. ΙοΕηηβηι Οοηιβηΐΐο- 
ϊαιτϊ ΕίΙ ΡβΓδΕδ πιίαίΐ 36. 

ΙιιβΙίηιΐδ, ΟβΓΠίΕηί ίίΐίαβ, βχβι- 
βίΐηβ ίη Ι>»ζίβΕ ρΓΕβΓβοΐαβ 4. 7. 

Ι.ΕΖΪΟΕ, ίηαιιάίδ βυπι ΟΚοβΓΟβ 
ίΕβιίβ βαΐ) ΚοηΐΕηοΓϋηι άίΐίοηβ 
ηΐΕηβΙ 129. 



ΙΝ ΜΕΝΑΝΌΚυΜ. 



437 



ίβ^Λΐίο πιίηοΓ αραά ΡβΓδίΐδ 90. 
(ϋβ ηιηίοΓβ Ιβ^αιίοιιβ νκΐ. Οοη- 
δίαηιίη. Οβππιοη. 1>. I. ο. 89.) 

Ιιοουδίαβ Α£Γ08 οιγο» Τί^πάβπι 
Π. ΥΗβίΛηΐ 108. 

Ι,οη£θϋ»Γ<1ί (Λογγίβαρδοι βΐ 
Λογγόβαρδοι) (ιβρκίίδ οοΐΐαηι 
ίηΓβΓαηΐ 56. Αναπιπι βοοίβίΑ- 
Ιειτι «ηιοίιιηΐ 57. αϊ) Ιιΐδΐίηο 
Ιιηρ. ηηχίΐίιιηι οοηίΓΑ Οβρίά&δ 
ρβιπβββ άίοαηΐιΐΓ 58. ΙιαΙίαπι 
ίη§Γβ9δί νββίαηι 101. 120. &1ί- 
ςιιοί ιίιιοβδ βοπιηι Τίοβπϊ <1ο- 
ηίδ οαρίυηΐιΐΓ 51. 

ΜβθΓ»6»η(1οη, ΑΓηιβηίκβ Γ6$ίο 
81. 

Μαη'ιαοΐι, Ιβ^&ΐαδ δο§<1αίΐίΐΓαπι 
α<1 ΡβΓβ»8 46. 47. 49. ηιοχ 8(1 
Κοπιαηοδ πιίββηδ 47. βίυβ ιϊιογβ 
53. ϋΐϊαβ βίαβ ίΐβπι Ιβ^αίιιβ βά 

ΚοΠΙΛΠΟδ ίί>. 

ΜΛτάίβ , ορμ. ΚοΓηηηιιηι Ίιι Μβ- 
8οροΐατηί& (ΜβΓάίη) 115. 

Μ»Γβρΐίοοη, οϋιτίΛ , ίη Απτιβιιίβ. 
80. 

Μ»ηίπα8, <1υχ Κοηιαηοπιηι ίη 
ί.&ζίοα 19. 

Μ;ηιϊ'κίιι>, ΡίΐηΙί ΑΙ., ρΐιιπηιοιη 
νβίβΐ Αραά ΤίοβΓίαπι 0»β8ίΐΓ6ΐη 
97. οβίΐυπι ξϋΓΐί οιιπι Ροΐδΐδ 
107. 111. 112. 118. 114. 117. 
119. βοίβ νίαηβ 120. Ιπιρβι»- 
ιογ Γα οΐιΐ9 2. ΙηΐβΓ&ηιιτι ηιηΛίΐδ 
ί6. βίϋ9 πιοπιπι 1αιιά?8 111. 

Μβοοίΐβδ δβηη&οηοΓτγ^&δ , 1β- 
§αΐϋ8 01ιθ8ΐ*οΪ8 α(1 ίϋδΐίηυιτι 
42. βο Ιηιρβπιΐοΐ'β οοηίβηιρίιΐδ 
ίο. ΗβΓυηι πιίδδαβ 78. 92. 95. 
0 11 πι 

ρΛοίβοίΐιΐΓ 101. Ηραιΐ Ηογ- 
Γηΐδάπηι ι-ηΛ^η» £Γβΐί« Πογοι 
109. 

ΜβηαηάβΓ Οΐιπδΐίαηυπι ββ ρι·ο- 
ήΐβίαΐ' 24. Αηίοί ββπηοηίβ 8ΐιι- 
άίοβαδ 32. βρί^πιπιπιιι <;οηι- 
ροβαίΐ ίη ΙββοζίίΛτη 71. Α§α- 
ΐΜ&πι οοηιίηιιαι 2. ίρβίηδ <!<■ 
νϊΐΛ βηα Ιβδίΐηιοηίιιιη 1. 



ΜβΓΠίβΓοβδ, αΊιχ ΡβΓδΕπιηι 28. 
ΜβζβιηβΓαδ, Αηίβ, Ιβ£αΐυβ αά 

ΛναΓ6δ 5. »ο ϋδ οοοίδΐΐδ 6. 
Μΐηάίηιίαηί (ΜίβΊπιίαηΐ Α^αΐΗ. 

ρ. 173, 10.) 55. 
ΜοηοοΗΠοη, π?£ίο Μββοροί»- 

ιηίαβ 117. 
Μγ§(1οηίιΐδ, Π. ρι-ορβ Νίβίοίιι 

117. 

ΝΑοηοότ§ήη (ΝβοΙιοι&^Λη Λ £αι!ι. 
ρ. 139, 11.) <1ιιχ ΡιτδαΓηηι 28. 

Νβάοϊϊδ, ΡβΓδαιιιηι Ιβ^ηΐυδ (£ς 
την λεγομενην μικράν πρεσ- 
βείαν χειροτονηθείς) 90. 

Ν»Γ8β8, ιΐηχ Κοπι., Ρ γη η 008 Γβ- 

ρβΙΙβΓβ 00ΙΙ811ΙΓ 7. 

Νίβίοίβ 22. 91. 

0<Γΐ£ΑΓ Ηαηηιιβ «ρ. δαηίΑηι δ. 

ν. ανάπαυλα. 
Οβοιιηίπιοη. Αν&ηιπι 1β§βΐιΐ8 η<1 

Ιαβίίήβηιιηι 8. 
Οίοη Ιΐανίιΐδ (Ιαχατίβε) 54. 
Οΐ'οηιοβοΐιί, ίη ΟαυοΑβο, £βιΐ9 

ΙαίΓοείηίο ΑδβοβίΑ 56. 
Ραοίδ Ιβ^εβ ίηΐβΓ ΚοηίΑηοδ αί 

ΡβΓ8»8 οοπιροδίΐαβ 81ΐ1) ΙΐϊδΠ- 

ηί»ηο 16. 21. 

ΡΑΓηρΙίΓΟίΗΗδ, ρβΙΠΓίΐΙδ βΧ 111*1)0 

ΙΙοίηίΐ, λ ΝβΓδβΐβ 1ο§-»Μΐδ ηΛ 
Απιιτιί^ιιιη ϊΥηηουηι ηιίδδηδ 7. 
ΤίΟβπί ΟβΟδΗΓΙβ Ηΐιχίΐίιιητι Ιι»- 
ϋ&β ίβΓβηάυηι ίηιρίοπιΐ οοιιιγα 
Ι,οη^οοαΓίΙοκ 100. 

Ρ«ηηοηίίΐ (ΡαβοηίΛ ΛΐοΙλ) 99. 
ΑνΛπιηι ββάβδ 99. (Ρλοοιπλ) 
δοοιιηάΑ 7. δυροήοι* 122. 

Ρ»ρ» Κοιη&ηυβ 8ΐηιι»1 οηηι δβ- 
ηΗία Ιε^αΐοδ Λ(1 ορβηι ίπιρίο- 
ι-ίΐηάίΐιη" ΟρΓιη ιηΗΐΚ 120. 

ΡλιποΊΊ, οΐ βαϋΐλεως δ. βασί- 
λειοι πατέρες 7. 77. 101. 

Ρ»η1ϋ8 ΟΊΓιχ, Ιθ^δΐιΐδ αιί Τιιιχοδ 
84. 

ΡβΓ8ββ ίη ΑΓηιιοηίΛ βοηιβηοβ 
νίηοηηΐ 96. 

ΡβΓδΗτπιβηί» 8βάΊΐίοηίΙ)ϋ8 ιπγ- 
ο&ίπ 73. 74. ίκΐ ΗοπίΑηοδ άβΙΊοίΐ 
ίΐ). α Κοπίίΐηίδ ναδΙ&ΙιΐΓ 90. βαπι 



438 ινβεχ Η1 

ΟΗοβΓΟββ ευηι εχοθΓοίΐπ. Γβοα- 

ρβΓΗΐ 81. τβάάβικίίΐίη ο£Γεη 

Τίοβπιιβ 115. 
ΡεΓδΑπηβηη ΟΗήβΐίαηί 74. 
ΡβΓδίοιιπι οβΙΙυπι δαί> ΙυδΙίηο 

πια^πα βοηίβηΐίοηβ ^βπΐιΐΓ 125. 
ΡβΓβίοί οβΠί δ«ο ΙαβΙίηο Ιηιρ. 

οηιΐδββ 68. 79. 
Ρβΐή Ιπδίοπηβ όΜεΐίο ρβτατη 

βοπιρίΑ 32. Γβηιπι εο^ηί- 

Ιίοηβπι ίίΙοηβΛ ίο. 
Ρείηΐδ, εχοοηβηΐ, ιηΐβΓ Ιβ^βίοδ 

Τίοβπί ΡβΓβΕβ 91. 
ΡΙΐΛδίδ Πιινίηδ 56. 
ΡΙΐΑδίδ ορρίάαπι (Ροϋ) 3. 
ΡΙιβι·0£(ΐΑΐΗβ8, Ιβ^βΐιΐδ ΡβΓδΑ- 

γιιπϊ 105. 

ΡΓαβδΙ*1£19ΐΟΓ68 8ρΐΙ(1 ΤϋΓΟΟδ, 

ααί δβδβ «νβιτιιηοοδ ΓβΓαηΐ 

(δοίιατηαηί) 50. 
ΡΐΌβορηίδ Ιιίδίοιίοοδ α Μβηηη- 

* 1 γ ο ε^Γβ^ίβ Ιθΐιάηΐιΐδ 71. 
ΡιιΙιΙίοοΓίΐΓΠ εηηΟΓηηι ουΓδίΐδ 

(ατέλλεσ&αι τη ταχντητι 

των δημοσίων ΐππων) 20. 21. 
ΟαιηςαΗ^ιπία αηηοηιπι ίηάαοί»β 

ίηΐβΓ ΚοηίΑηοδ βΐ ΡεΓββδ οοη- 

δήΐυίΛβ 21. 24. 72. 
Κο^Αίοπιιηι, Ιοειίδ η8\ι<ΓρΓοειι1 

ϋ Ρηβδί ίΐηππηβ 56. 
Κόπια νβΐιιβ (η πρεαβυτέρκ 

'Ρώμη), Ι.οη£θθ8Γ(1οπιηι ίη- 

ειΐΓβίοηίουδ νβχΑΐΑ 101. 120. 
δ8θίή (ίίηεπι ςηί ΑοίΓββ 83.) 

«6 ΑνΑποιιβ νίοιί 5. 83. » 

ΗοπΊίΐηΊδ νβχβΐί 80. δβάίουβ 

βυίδ βχείΐί ίο. 
8ηοββ: βίο οϋπι Τιηοί ηοπΓιη»- 

Ιιλϊιιπγ 49. 
8ΑηάΠοΙιη3(ν.Α&8ΐ1ι. ρ. 303, 11.), 

άηχ υΐίρϋΓΟηιπ» Ηηηηοπιπι, 80 

Ιιΐδΐίηΐίΐηο οοπιγα Οοίπ^ιίΓΟβ 

ίηοίΐΛΐϋΐ' 3. 
δηροβδ, Μ«βΓ8ηί β. ΜβββΓΑηί 

ηΊ., άυχ Ρβΐ'δ»Γ«ηι 103. 
δβΓβοβηί δίΐρβηάπιπι ροββιιηΐ 80 

Ιηδίίηο Ιπιρ. 42. 1β§8ΐί εοιηιη 

ηοη ηάπΓιαιιηΐιΐΓ ίο. ρηοβ βοηι 



ΡβΓδίδ ΓαοΙα ίηοΙιιάηηΐιΐΓ 21. 

ραηίηι ΡβΓδίδ, ραηίηι Κοπια- 

ηίβ βοοίεοΐί ίβ. 
88Γ»ρ8ΐ, ε&δίεΐΐαηι Ι»8ζοπιπι 30. 

(δ&Γβρβηίβ Νον. 28.) 
δαπ)8πΐδ (δ. δΛΓΟάϊιΐδ), άυχ Α1&- 

ηοηιηι 4. 55. 
δ»υδ Παν., Κοπΐ8ηί ίιτφβΓϋ ΐβΓ- 

πιίηυβ 62. 121. 

δθ»Π18Γβ8 (οί Σκαμάρϊ ι £ ίγ%(0- 

ρίως ονομαζόμενοι) δϋοάίι'ι 
Κοηιαηίδ ίπιρβιΙίηιεηίΑ Ανα- 
πιηι ΐΛίΓΟϋίη&ηΐιΐΓ 70. 
δββηάββ, 088ΐθ11υτη Ιι8ζογιιγπ 50. 

(δθ8Π(1ί8, νβΐ 8θ8Π(1ί88 ΝθΤ. 

28). 

δοΐβνίηί (ΣχλαβηνοΙ) ΤΗγαοιαπι 

βΐ ΟΓαβοίβπι νββιαηΐ δΐιη 1η- 

δΐίηί ίτηρεπο 98. 122. 
δβοβηηπι, πιοηβδίβπιιηι ίη οοη- 

Γιηϋδ ΚόπίΛηοΓαπι ει ΡεΓ8»ηιηι 

15. 

δβοοοηΐΐιβδ, Ιε§8ΐιΐδ ΟΙιοβΓοΐδ 
«Λ Ιιΐδΐίηιιηι 73. υμγ ίηδί^ηί 
ρηιάβηΛίΑ 74. 

8βη8ΐιΐ8 ΟροΗίβηπδ (ό Γίρός 
ξυλλογος) 5. 

δβη8ΐπδ Κοηΐ8ηιΐ8 ρεΓ 1ε^8ΐθδ 
ορβιη Ιπιρ. ίπιρ1θΓ8ΐ 120. 

δβπευπι (μέταζα) α δο^ιΐβϊιίβ 
ΡβΓδίδ νεηάίιαηι 46. η6 Ηίδ 

ΟΓβϊϊΙΑίΟΓ ίΐ). 

δβΛιΐδ, δίη^βάοηίβ ρΓβεΓβεΐιΐ5 
122. 123. Βαιαπι Ιε^Αΐοβ Αά- 
τηίΐΐίΐ 124. 

δί^ίδΗβηαδ, τεχ ΓΓβηοοΓαηι, 
εχβΓβϊΐιιπι Αν8Γ»ηι οοηιπιεβιιι 
δΐΐδΙεηΐ8ΐ 56. 

δίΐζί&ιιΐηδ. V. ΌίζΑΗαΙϋδ. 

δίη^ΑΓΑ (Σήγγαρα), ορρ. ηιιι- 
ηίιηηι ρΓορβ ΝίδίΙίίη 109. 

δίη^είΐοη ορρ. 121. 122. 

δίηορβ 85. 

8ίΓηιί8ηΑ ίηδηίΑ 122. 127. 

δίπιιίηηι ορρ. βηΐ) (Ιίιϊοηβ (ϊβ- 
ρΜΑΓϋηι 58. 66. 127. η!> Ανβ- 
Γίοιίδ ορρη^ηΛίηηι 58. 60. 121. 



ΙΝ ΜΕΝΑΝϋΚΙΤΜ. 



439 



126. 130. ΑνβΓ'Ληβ (ΙβιΙίΐυΓ 
130. 

δο^θ&ϊΐΛβ, ΤαΓοίβ δηηίβοΐί, δβ- 
Γΐουιη ΡβΓδίβ νβηάβΓβ οηρίιιηΐ 
45. 

δοΐαιηιιβ, Αναπιπι α<1 Τίοβπηπι 
II. Ιιηρ. 1β§Λΐυ8 126. 

δοΐοπιο, ρΓΑβΓβΟίϋδ δΪΓΪΤΐϋ Λΐ) 
Ανβηοιίδ ορρη^ηαΐί 130. 

δορηίΑ, ϊυδίίηί Ιιηρ. πχογ 75. 
οιιιη Τίοβπο ίτηρβπιιηι Αΐΐτηί- 
ηίβίΓβΐ 75. 76. 

διίΛηί πίΣΐ^ηαβ ίηΐβΓ Ηοπιβηοδ 
βΐ ΡβΓδαβ οοηίβηιίοηίβ οαιίδα 
41. ΚοηΐίΐηοΓϋπι ρΓΑθβίάία βϋ- 
οίηηΐ 19. 

8 ΠΑΤ1Ϊ3. 42. Ηβ άβ βα ίηΙβΓ ΡβΓ- 
8&δ βΐ Ηοπιαηοδ 18. 26. Ια- 
ζοπιιη Γβ§ηο 3υΜ*ο(α ίη<1β α 
Τηβοάοδϋ Ιίηρ. ιβηιροΓβ 26. 
30. 31. 

διίΓβηαδ ΡβΓδίΐ, Απηβηίηβ ρΓ&β- 

Γβοΐιΐδ, οοοίβηβ 72. 
8ιΐΓβη&δ, οοιηβδ ΙβδίΙβ&ηβηΗρΜ 

ίη ρ»οΐδ οοπιροηβικΙ,Ίβ ηβ^ο- 

Ιΐο 19. 21. 
Τρίτια, ΤιίΓουδ, ι%ηί!»ΐβ Τ»Γ- 

οΙιαπ, Ιβςαΐηδ ϋίζ&ηο1ί 8ΐ1 Ηο- 

τη,ιηοδ 53. 

Τ&ΐΛβ, Ορρ. 1Π ΡβΓδΛΓΙΙΠΙ βΐ 

Τπγοοπιιτι οοηίίηϋδ 53. 

Τβηοΐιοδτο, ν?1 ΤαηοΗοδάΓΟ (ίΐβ 
βηίηΊ υηίηιιβ βοποί (Ιβοηίβδθΐ 
ηοτηβη, ςαθ(1 αΙΙβηιηι Οϊιοε- 
ΓΟβτη, ΟΗοετοβτη ίρηιτη, νεί 
βυιη, ςηί αβςηαΐά β8ί ΟΗοβτοϊ 
8ί$ηίΩοαΐ, ρΐαηβ πι δηΐ) 8»ρθΓβ 
βηρΓθττηιβ ΡβΓδίϋΛπιτη οορί.ι- 
Γΐιτη <1ηχ Ζατη8αρον υοολΙιιγ: 
ηοηοήδ ηοηιβη, ηοη Ιιοπυη'ιβ 
ρΓορπυπι, δίοιιΐ ΖίοΗ. ΝΙΕΒ.) 
βχβπήΐηδ ΡοΓβίοί <1αχ, ίΐηββ 
Βοηηιηοδ ίηνηάΜί 78. 101. 103. 
110. 117. νηΙηβΓηΐΗΓ 120. 

Τ«ΓΛηηοη, %Χίμα Απηβηίθβ 81. 

ΤαγοΊι, ΤϋΓΟίΐδ, ΤιΐΓΧΑηΐΗί Γγλ- 
ίβΓ 89. 

Ται^ίιίιΐδ, Αναπιπι αά Κοηιβηοδ 



Ιβρίυδ 62. 66. ίηΓβοΐα τβ τβ- 
ηιίδδϋδ 66. 121. 

Τηβηηίίπιΐδ, ΟΑδΙίΙΙυηι ΚοηίΑ- 
ηοπι α ΡβΓβίδ οοοορΑΐηπι 103. 

ΤΗβοάΌπιβ, Ββοοηί βΐ., Ι^Αΐυδ 
Κοπι. »ά ΟΗοδΓΟΡίη 9. 81. 90. 

Τ1ιβθ(1οι*υδ, Ρβΐπ ηΐ., οοηιβδ 
!»Γ§ίΐίοηηηΊ, Ιβ§αΐηδ βά ΡβΓδΑδ 
91. 

Τηβοιίοπίδ, οοηιβδ Ζαοηαήαε ίη 

Ιο^Αΐϊοηβ »ά ΡβΓβΑβ 104. 
Τηβοιίοπιβ, άηχ ΚοπίΑηοΓαηι ίη 

Αδία 80. 
Τΐιβοιίοηΐδ πιβόΐοηδ 59. 
ΤΗβοάοδΐοροΙίδ ίη Απτι?ηίΑ 81. 

ΓηΐδίΓα λ ΟηοδΓοϋ ορρυ^ηαΐα 

83. 

Τηβο^ηίβ, ιΐηχ Κοιη. οοηΐΓβ. 
Αν&Γ6β 128. (1β ρΑοβ Α$ίΐ οητη 
Βαιαπο 130. 

Τίοβπυδ, άηχ οορί&Γϋηι βη!) 
Ιϋδΐϊηο 66. Η(1 ρηοβηι ουπι 
ΑνΑΠΟηδ οοιπροηοιηΐηιη ρΐΌ- 
ρβηδίιβ 69. νίοιαβ αο Αναποηδ 
70. αο Ιιΐδίίηο ίη ίητιρεπί δο- 
οϊβίΛίβπι ίκίδοίΐηδ 75. Εοη§ο- 
ΟΛΓ(1θΓϋηΊ ρΓΟΟβΓβδ »11ίοβΓβ 
οοηαΙιΐΓ 101. οηηι Αναποιίδ 
Γοβιΐηδ ίαοίΐ 121. δίπηίηηι Βα- 
ϊλπο οβάβΓβ οοηβΐΗηΐβΓ Γβοιίδαΐ 
128. τη8£ηα βορίΑΐ'ηηι ροηηπίΐ 
Ιαί)^* 98. 125. 128. Τηεο- 
άοΓϋπι, ΒλοοΜ η! Μ Ιβ^βΐηπι 
πιίΐΐίΐ »(1 ΟΙιΟδΓΟοηι 79. νη- 
Ιβηΐίηηηι α<1 ΤηΓοοδ πήΐΐίΐ 84. 
ΒβίΗηυπι οοηίΓΑ δοΐανίηοδ βχ- 
οίΐΗΐ 99. 

Τίηιοίηοηδ, 1θ^»1ιΐ8 α(1ΡβΓδ&β41. 

ΤΓβίβηηβ ρβίποίιΐδ βΐ ςυδοδίΟΓ, 
Ιβ^Ηΐηβ &ά ΟηοδΓΟόηι 77. 78. 
οηηι ΜβΗοόβ (1β ρβοβ »5 ίι 101. 

Τπιρβζιΐδ 56. 

Τιιγοι, οΐίηι δαοαβ ιιρρείΐηΐί 
49. Ιβ^Ηΐίοηβηι πιίΐΐαηι &ά Κο- 
ηίΛηοδ 46. ΡβΓδΛΓηηι βοοίεΐΣΐ- 
Ιβπι ρβΐηιη 47. Ιβ^αΐί βοηηη 
α ΡεΓδίδ νοηβηο ηοοαηΐιΐΓ 48. 



440 



ΙΝϋΕΧ ΗΙδΤΟΚΙΟϋδ ΙΝ ΜΕΝΑΝΟΚΙΙΜ 



ΒΑΟΠ ΘΟΓαΠΙ Πΐϋδ 60. ^εηΐίβ 

Γβίςηβ ρηοΐίοβε ιΙεβοΗρίίο 48. 

Γοεάιΐδ ('ίπη Κυηιαηίδ ίηεαηΐ 

49. Ιηδίίηίαηυιη «ά. βεΐίπιη οαπι 

ΡβΓδίδ ίηοίΐαηΐ 68. ίρβί ίη ΡβΓ- 

β&Γϋΐη βηεβ ίηοηιτυηΐ ίο. ΟΙιθγ- 

βοηεπι οοδεδβηηι ΐεηεηΐ 125. 

ίη ρΛΓβηίαϋϋυδ γθ^™ βει-νοδ 

ίπΐίτιοΐαηΐ 89. 
ΤϋΓΧίΐηΐηπδ, ϋίζαϋηΐί β!., ηηηβ 

β Γε&ηΐίδ ΤϋΓΟΟπιπι 85. 86. 

δυρει·βα βίιΐ8 βά. Ιβ^βίοδ Κοιη. 

ΟΓΛίίο ίο. βΐ 88. 
Τζβιηίηδ, Γββίιΐϋδ διιαηοπιιη 18. 
ΙΙ^ιιη (ί. υΐΐ^ιΐΓί), ΤϋΓΟΟπιπι 

δΐώιϋη 55. 
ΤΤ^(1ϊΙ)ί\(1π«, βερίά», αύ Κοιη&ηοδ 

ρΓθία§ϋδ, α Βαίαηο ίη εαρίί- 

νίΐβίεπι νίηιϋοΛίϋΓ 60. 63. 66. 
ϋΐί^ΟΓί, Ηυηηίοα ηηίίο 3. 5. »ο 

Αναήοιίδ νίοιί 63. α Τηπήδ 

άεοείΐβΐί 87. 
ναΐβηΐίηαδ, Ιβ^ηΐυδ ΙηβΓιηΊ&ηί 

α(1 ΑναΓβδ 5. 
νΛίβηΙίηαδ, βαΐεΐΐεβ Ιηιρ., 1ε£Λ- 

ΐαδ ΤίοεΗί αά* Τιιγοοβ 5. 88. 

α Τυνχαηΐηο βηρειοε εχεερΐη8 

90. 

νηπιηβδ, Γβχ ΡεΓδαηιιη 31. 
ναΓοηοηίΐαε: βίο Αναι-εβ α Τπγ- 



οΐ8 αρρβίΐηηΐιιι- 87. ΤαΓοίβ νίοιϊ 
86. 87. 

ΥίιαΗαηηδ, Ιβ£αΙιΐδ ει ίηΐει·ρΓε8, 
α Βαίαηο ίη νίηευΐα οοηίεοίηδ 
58. 62. 

νίιί^εβ ΟοΐΙιιΐ8 «ο Ιιΐδΐίαί&ηο νί- 
οΐυβ 4. 

ΖαοεΓ^αη, άιιχ Ηιιηηοπιηι (3ο- 
Ιή^ηΓΟπιπι 10. ηη Ιιιβιίηίαιιο 
ίηΗιηιιπι αοοίρίι 3. (Α^αιη. 
ρ. 301, 6. 330, 21.) 

Ζ&οη&Γίαδ, Γε^ϊιΐδ πιεάίοηδ, 1ε- 
^αΐϋδ »α ΟΗοδΓοεηι 76. 91. 96. 
ίηίΐαοίηβ οοηιροηΐι 76. ίιεΓαπι 
πιίββηδ οηηι ΤΥαίαηο 77. 101. 
εχριάεΓεείί άΊ^ηπαιε ογοηΙιιγ 
104. ΐεπίαπι ηιϊβδαδ αιΐ Ηογ- 
ηιίβίΐΛπι 114. 

Ζαΐί, Ηιιηηίε* £εη8 5. 

ΖεπιβΓοηιΐδ Οίΐίχ, Ιβ^αίιιβ Ιυδίίηί 
Ιηιρ. αά* ΤηΓΟΟδ 49. 54. είαδ 
ίΙβΓ 49. 54. 55. ρει* Αΐβ- 
ηίαπι 55. ρει* Ο&πηηηι ει Αρ- 
δίΐίαηι 56. I >ί/ ιΜιΙαηι εοηίΓΕ 
ΡεΓδαδ άαοεηΐεηι οοΐϊΐίΐίηηι· 52. 

Ζίοΐι, ηοη ηοηιίηίδ, βεά. οΓβοϋ 
ηοηιεη 10. Ζίοη, Ιε&Βΐιιβ Ρει> 
δίίπιηι κά Ιιΐδΐίηηηι, ΝΊδίόί πιο- 
ΓίΐϋΓ 41. 42. 43. Ρείηιιη <1ε- 
οερεΓΛί οίΐ'οα 8ιιαηίΛτη 98. 



ΙΝϋΕΧ 80ΚΙΡΤ0ΚϋΜ 

<21Π ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ3ΤΟΚΙΙ8 ΟΙΤΑΝΤϋΚ. 



Νιυηβηιχ ρτίοτ ραρίηαηι 1 αΙΙετ νετΒίαη βά. Βοηη. ίηάχοαί. 



Α|?&1;Μ4β ΌΑρΙιηΐΗοα 6, 8. 
ΑΙβχ&ηάβΓ Ρο^ηίβΙοΓ ηίβίοή- 

οαβ 120, 2. 121, 12. 
Απβίοΐβίββ 126, 7. 289, 13. 
Αβίηίαβ (^α&θπιΐηβ άβ Γβοαβ 

ΟβΓΙΏΔΟίοΐβ 27, 1. 

Αΐηβηοοίββ <ϊβ ΓβΙ>α3 ^ββίίβ 
Αββ^ποπιπι εί Μβάοπιιη 117, 
20. 

ΒβΓ0βιΐ8 Β&ϋγίοιπαβ 117, 20. 

Βίοη ΙιίΒίοπουδ 120, 2. 

Ο&ΙΗιη&οηιΐΒ^ (ηοη ηοιηίη&Ιιΐθ, 
ββά νβιΊηβ άκρον άωτον κατά 
την ποίηοιν ίηάίο&ίαδ) 131, 9. 

Οΐββί&β Οηίθίαβ 120, 9. 

ΒίοάοΓαβ 8ίοπ1αβ 104, 2. 120, 10. 

Ευπρίάθβ (ηοη ηοιηίη&Ιηβ) 
138, δ. 

Ερί£Γ&ππηίΐ ββρηΙοΓ&Ιβ 134, 7. 



(Ι,β^ϋϋΓ ίη ΑηΙη. Ρ&1. 9, 498, 
ιιΐίϊ οούρχΡϋΙ,ιΙ. ^ατττί, ΓβοΙβ 
νβΓΟ &άιρτ]ς ΡΙαηηάββ,υΙ βρικί 
Α£Αΐηίαηι 1β£ίΙπι\) 

ΗβΓθάο1ιΐ3 110, 19. 

Ιιιβίίηίαηί ΝονβΠ&β 281, 14. 

Νοηηί Ρ&ηοροΙΗαηί ϋίοηγ- 
257, 13. 

ΡΕηΙηβ δϋβηΙίβΓίυβ 07ΐ·ί Ποή 

ήΊίυβ 296, 22. 
Ρίηάαηιβ 138, 9. 
ΡΙ&Ιο 6, 18. 126, 8. 130, 19. 

286, 10. 

ΡΓΟοορίηβ ΛβίοΓ 11, 9. 105, 5. 

237, 6. 264, 18. 268, 13. 271, 

12. 274, 10. 
8ίπΐ&οΐΐ8 <1ο γο1)Π5 Λ.Μκγπίβ β* 

Μβάίοίβ 117, 21. 
Χβηορηοη 110, 19. 



ΙΝϋΕΧ ΚΕΚϋΜ ΕΤ ΝΟΜΙΝϋΜ 

ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΕ ΗΙ8ΤΟΕΙΙ8 ΜΕΜΟΚΑΒΙΙΛΓΜ.·) 



ΑΙ>Αδ£ί, £βηδ Ι,Αζίβ βηίΙϊπίΑ 

140, 22. 
ΑββίΑβ Οοΐοΐιί (ηοπιβη ββίιιηι) 

βοηοίο, ςιΐΛ βυ&άβΐ (ΙβΓβοΙίο- 

ηβπι α<1 ΡβΓβΑβ 210, 9 βςη. 
ΑβιηίΙίΑ Γβ^ίο 36, 20. 45, 21. 

69, 9. 

Αβηπβ ορρπϊυπι ΤΙίΓΑβίΑβ 326, 
17. 

ΑβΓΛ αο ΑΙβχβηάΓΟ βαρρπίΑΐΑ 
259, 3. 

Α^αΐΗί»8 δβπρδίΐ ρο'βπίΑΐΑ 
ΒΑρηηίΑβΑ 6, 7. οοΐΐβ^ίΐ Γβ- 
ββηίίοπιιη βρΐ£ΓΑΠΐηΐΑΐΑ6, 10. 

βίΐΐβ ρΑίΠΑ, £611118 βΐΑΓ8 8, 18. 

ΙιΐδΙίηο ίπηίοπ' Γβ£ΠΑηΙβ Ιιί- 
δίοηΑπι δβποβΓβ ίηοΐρϋ 11,4. 
Γιοπιπι ςπΑΓίηπι ΗοηοβηΑΐ; 
ροβΐ πιοΓίβιη ΟηοβΓοίβ (α. 577) 
271, 22 8(ΐ(ΐ, ΑΙβχΑηάπΑβ 
ΙίΙΙβΗβ ορβΓ&ιτι άβάϋ, υη<ϊβ 
ββ ΟοηβίΑηΙίηοροΙίη α. 554 
ΐΓΑΐίθΙιιΙίΙ 97, 1. βίπβ οββηρΑ- 
Ιίοηβδ ίοΓβηβββ 138, 15. 
ΑίΑπίΑπηοπιπι οπ£θ 27, 1. πιο- 
Γββ βΐ ΓβΗ^ίο 28, 1 8(ΐς. γα- 

ρίΠΑΘ βΐ βΑ0Πΐβ£ΪΛ 65, 6. 



βοΓαπι βΐ Ργαποοπιπι δίΓΑ^ββ 

83, 21 βςς. 
ΑίΑΐΏΑηηίοί ΥΑΐβδ 77, 17. 
ΑΙβχΑηάβΓ πιβάίβιΐδ, ΓγαΙθγ 

ΑηΙηβπιίί 290, 7. 
ΑΙαπι Ι,Αζίβ βηϋίπιί 173, 18. 

224, 22. 

ΑΙβχΑηάβΓ, ΡηίΠρρί £. 120, 19. 
259, 3. 

ΑΙβχΑηάβΓ δβνβηΐδ, Μαπια6Α6 
ί. 122, 2. 259, 6. 

ΑΙβΧΑΠάΐΊΑ ρΓΑβίΟΓ βοΚίΠΠΙ 

ίβΓΓΑβ πιοΐη οοηοαββΑ 96, 14. 
ΑΙϊ^βΓηαβ Οοΐΐκΐδ ΓΓβάί^βΓηί 
ί. Γγα^θγ ΤβίΑβ, ΟοΙηοπιιη 
Γβ£Ϊ8, ΟηπίΑδ οΜίηβ* 31, 1δ 
δφΐ· βίηβ γο!)πγ 32, 44. Οη- 

ΙΏΑβ ΝΑΓββΙί ΐΓΛ(3ίΙ βΐ Α(1 Κθ- 

ιηΑηοβ ΐΓΒηβίΙ; 65, 20 βα,ς. ίη 

ρι-οβίίο Αά 0Α8ΐι1ίηιιιη ίοΠϋβΓ 

ριι^ηΑί 85, 6. 
ΑΙρίβοοΙΙίΑ Γβ^ίο 69, 9. 
ΑηΑΪϋδ ηοπιβη νβηβπβ αρικί 
9 ΡβΡ8Α8 117, 19. 
ΆνάπανΙαι δίνβ πΐΑηδίοηββ 

αηίά βίηΐ 110, 22. 
ΑηΑίοΗηβ, βχοοηβηΐ, ΟοταΙογ 



*) Εχ θθίΐίοηβ Βοηηβηβί, οιιίιιβ ρΑ^ίηΑΓηηι ίη Ιιοο αϊ ίη 
1>γ η οβίίβηΐβ ίηάίοβ ββπτΑΐί ηησιβΓί ίη βηπιπιίδ ρΑ£ίηίβ βάί- 
ϋοηίβ Ιάρβίβηβίβ βαηΐ ίηάίβΑίί. 



ΙΝϋΕΧ ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 



443 



ίη &ηΐ8 ΟΡ. οβ ίηίπβίϋίΕΠί β4 

Ρβρίη&β ίηΓ&πιίδ, Ιβιτ&β πιοία 

ρβπίΐ 284, 14. 
Α η ο- Π, 18, <ϊπχ Μαπιόπιπι ίη 

θΧβΓοίίπ Κοπι&ηο 184, 21. 

187. 21. 197. 14. 
Αη^οηιιιιι δίνβ ρίΙοΓαπι, ςηίοηδ 

ΓΓβηοί ηΐηηίηι·, άββοπρίίο 

74, 11. 

ΑηΙηβππηβ ΤΓΕίΙβηδίδ ίηβί^ηίβ 
πΐ8ΐ;η6ηΐΒΐίοιΐ8 289, 19. βίαδ 
€ΐ Ζβηοηίβ οοηίβηΐίο 291, 1. 
ίθΓΓ&β πιοίηηι β* ίΐΐΙ^ΠΓΛ 
ΑΓίβ ϊηΗ&ΙαΓ 292, 1. 294, 
1. Ιβηορίυπι 8. 8ορηΐ8θ 
ΛβάΐίΐοΛί 295, 15. ρήάβπι 
απΙθ α. 557 ιηοΓίηυ» 295, 
20. 

ΑηΙίοοηηβ, άηχ ΚοηΐίΐηοΓαιη 

βαΐ) Νβιββτβ 52, 9. 
ΑρββπιηΙιπη ορρ. Ι»8ζίοιιιη 

171, 2. 

Αρριιΐί» 8 ΓΓ&ηοίβ βΐ Αΐ8ΐΏ8ΐι- 

ηίβ ν&βΙβΙτίΓ 64, 20. 
ΑρηίΌίϊίδίβδ ορρ. ίη ΟΙιβΓβο- 

ηββο 302, 2. 
Αρδίΐϋ Ι,»ζογιιπι άίοΐο βηοϋεη- 

163 173, 12. ρι-ο Κοηαβηίδ 1β- 

£3ίοδ &ά Μίβίππβηοδ πιίίΐυηΐ; 

238, 20. 
ΑΐΉχί&ηβηβ (£θΓΐ8δδβ Αγζλ- 

ηβηβ, Γβ^ίο οιγο» ορρίάαηι 

ΑΓΖβ, ηοάίβ ΕΓζβηιπι. Οί. 

ϊτ&ξτη. ΙοΛηη. Ερίρηβηίβηδ. 

ΕΟ Η&δίο βάΐίαπι ρ. 173.) 

272, 6. 

Αγο&οθβ ΜβάΌπιιη Γβ£ηητη 

οοηίϋΐ 120, 4. 
ΑΓ0&(ϋη8 Ιβάί^βΓοίβη, ΡβΓδ&- 

γππι Γβ^βηι, ΤηβοάΌβίο Ιυ*ο- 

Γβπι ίηβϋΐιιΐί; 264, 9. 
ΑΓοηΛβοροΙίβ, ορρίάΊιηι Οοΐ- 

οηίάίβ , αηοά Κοηιβηί ΙβηβηΙ 

105, 4. 112, 12. 
ΑΓβοοίηάηβ, 1β£8ΐυδ Κοηι&ηο- 

ΓΙ1Π1 8(1 ΡβΓ888 130, 5. 

ΑΓίπΐίΐηββ 29, 7. 118, 7. 
ΑΓίππηαπι 59, 3, 8. 



ΑηηβηίΛ & Τζ&ηίδ ίηίβδ*8ΐ* 

278, 12. 
ΑΓβ&οβδ ΡβΓίΜοί Γβ^ηί οοηάί- 

ϊογ 121, 15. 
ΑιΊαο&ηββ, <1πχ Κοιη&ηοΓηπι 

8υΙ> Ν&ΓββΙβ 36, 18. 46, 6. 67, 

12. 80, 7. 
Αι·ΐ808ηιΐ8, Ρ»ι·1ηοπιιη Γβχ αΐ- 

ϋιηυβ 122, 1. 

ΑΓίΕΧΛΓβδ, Λ 8»δ8Π0 £6Π6Γ&- 

Ιυβ, Ραοβοί ηΊίηβ άίοίιιβ, ΡβΓ- 
β&ηιπι Γβ^ηππι ΓββΙίίηίί; 122, 
6 8α.<ϊ. βο &. ρ. Ο. η. 226—241 
ΓββηιινίΙ 259, 7. 

ΑηβχβΓ, ΡβΓβαΓυπι Γβχ (378 — 
382) 263, 18. 

ΑτΙ&χβΓχβδ, Ό&πίίιΗιιβ 116, 19. 

Απιίη ηοοίΐίβ ίηΙβΓ Ηβηιΐοβ 
57, 20. 

Αδβγπί ρπιηί Αβίβπι οοβαρ*- 
ηιηϋ19, 11. αη8πκϋαΓβ£ηιιιη 
βοπιπι βοΓαβπί 120, 6. 

ΑδΙ^&^ββ 120, 13. 

ΑΐηβηΕβπιβ, δβηβΙοΓ ΟΡ. φΐ8β- 
βίϊΟΓ θβ β8βάβ ΟαοΕζίδ 170, 
20. 206, 5. 

Αΐη)Τ8δ, βηνίαβ ηβιιά 1 ρπ>οιι1 
& ΒγζΆΏί'χο 308, 6. βίηβάβηι 
ηοιηίηίβ ηβνβΐβ 8(1 οδίίηιη 
βήΐδ βίΐιιπι 308, 10. 

Αΐ1£11βΙυβΤΓ8ΐ1β8 ηΓ06ΠΐΓβΓΓ8β 

ηαοΐα (1οίβοί8ΐτΊ δυδοίίδΐιάΈιη 
οηΓθί; 101, 14. 

Αν&Γ63 ο&ρίΐΐίβ ίιηρβχίβ 20, 3. 
βοΐιώητηοάί* Αυαηιτη ρβηί άιινα 
οαρχΙΚα: Οοήρρυβ ίΓ&£ΐη. Ρ&- 
ηβ£. ίη 1&ηά. ΙιΐδΙ. 4. ΑναΓβ$ 
ΗαύβύαηΙ οοτηαε ΓβίΟΓίαχ, ρτο- 
Ηχα8 υαΙά6, νίηοίαε ρναηάϋε 
α(ραβ ρβΓρΙβχαα: Αη&δΐ&δ. 
ηίβί. ρ. 65. βά\ Ρ&γ. 

Β&ο&δ, άαχ Κοιπ8ηοπιηι ίη 
Οοΐοηίάβ 180, 16. 

Β&188, ΡβΓ88ΓηΠΙ Γβχ (480— 
484.) 262, 2. 

ΒΛίπιβοη, άηχ Ηιιηηοπιηι ίη 
βχβΓοΗα Κοπιβηο 177, 4. 



ΙΝΠΕΧ ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 



Β^ΓΛζββ Απηβηπίδ, θαχ Κομε- 
ηοπιηι ίη Οοΐοηίάβ 233, 15. 

Βα8ΐ!ίο& (η βασίλειος στοά: ν. 
Ο7ΙΗ111Τ1 Ιορο^ι*. Π. 19. ρ. 114 
βά. 1661.) αΜ νβΓββ- 

1)λπΙιιγ 8ορηίδΐΕ6 127, 20. &1- 
<ΐηβ Α^ΕίηΐΕδ ίρββ ίηΙβΓ ο»α- 
βίάίοοβ 138, 16. 

ΒΕβίΗβουβ Ζβηοηβτη Ιβ&υπιιη 
ίηιρβπο άβίίοίί 270, 14. 

Βεάβΐ'ίΑηα, ορρίάηπι ΙΙΙνπ- 
οαπι, ΙπθΜηίαηί ρΕίππ, ίηάβ 
ροδίβ&ΡπιηβίαβϋηίΛηΒ άίοΙ& 
324, 9. 

ΒβΙβίΕΓΕβ Αβ87ΠΛβ Γβ^ηηιη 
ροβί Ββίβηηι οοοιιρ&Ι 119, 17. 

Ββίββνβ ΒΕϋγΙοηίαβ, βοοίαδ 
Αγ^εοι» Μβ(1ί 120, 4· 

Ββίβυβ, ϋβΓοβίΕάίβ ηΐίαβ, ιιΐϋ- 

ΠΠ18 ΑβδνΠΕβ Γ6Χ βΧ ΒβΠΐίΓΕ- 

πιί(ϋ8 θΙίΓρβ 119, 16. 
ΒβΙίβΕπαβ ββηβχ ίη Ηηηηοβ 
ιηϊίΐίίυι· 311, 14. 6ΪΠ8 αά ιτιί- 

Ηίβ8 Οθηθίθ314, 1. 8ΐΓΕΐβ£βΠ) Α 

319,16. Ηαηηοβ £αηάί1; 321,2. 
1&ϋ8 βίαβ εο ίηνίάίδίπιιηίηηΐΕ 
323, 3. 

Ββΐυβ, ηοπιβη Ιονίβ Εραά 4 Ρθγ- 

3Λ5 117, 18. 
ΒβΓνΙηβ, Κοπιαη&πιιη Ιβ^ηπι 

8θαθΙ&, ίβΓΓΑΘ ΠΐυΙϋ βΥβΓδΑ 

95, 21. 

Ββ88Λ8, ύιιχ ΚοηιβηοΓπηι ίη 

Οοΐοηίβ 104, 20. ίη βχίΐίαιη 

πιίβδίΐδ 140, 21. 
ΒίίΙοΓββ, η&ϋο Ηαηηίοα92, 12. 
Βΐ&οΐιβτηαβ, Γβ^ίο ΒγζΑηϋί &ά 

ροΓίιιπι βίίΑ 309, 5. 
Βοηυβ, (Ιαχ Κοπιεποπιπί ίη 

Μοβδί» 54, 9. 
ΒπιΐΙΐοπιπι πηββ ε ΙΥβΛοίβ 

ίην&βί 64, 17. 
ΒηΙ)Λΐί (Ιοδοπρίίο 22, 10. 
ΒκοηΙουιη , οΕδΐβΙΙαιη Μίβί- 

πή«ηοηπη 173, 17. 
ΒπΓ^υζίοηββ, Οοίηίοα η&Ιίο 

19, 12. 

Βπηΐ£ηη<Κ , Ηπηηίοα ηβΐίο, 



Α^&Ιηίββ ΛβΙαίβ άβΙβίΛ 300, 
4. 15. 

Βαΐίΐίηηδ οί. ΙιβαΙηΕί-ίβ ίτΕίΓββ, 
άαοββ ΑΙίίηταηηοπιπΊ , .«οοίβ- 
ΙαΙθπι οηπι Οοΐΐπδ ίηβαηί 26, 
15. ΙΙαΚαιη άβνΑδίΑηΙ 64, 7. 
Βαϋΐίηιιβ ΟΕβίΗβ η&ηά ρΓΟοα! 
& Οαρυα &ά Οαβηΐίααπι Λα- 
νίηπι ροδίϋβ 71, 21. αοιθ νί- 
οίη.9 οοοαηιΜΙ 84, 16. 

Βηζββ, (Ιιιχ ΚοπΊ&ηοηιηι ίη 
Οοΐοηίάβ 104, 20. 

ΒγζΑηΙίί ίη£βηβ ΙβιΤΕβ πιοΐιΐδ 
ίβοίαβ 281, 19. ηηΐΐηβ Ιοοα» 
Λβ^ίβοϋδ ΥΒοηηβ 283, 2. 
ρβδϋίβηΐί» ^Γβ83&ίαΓ 297, 21. 

Ο&ϋ&άβδ, Ρβιβ&πιπι γθχ (484 
—495. β* ίΐβπιπι 499—529,) 
Κοπι&ηίβ ΐηίβ8ϋ89ίηιιΐ8 267, 9. 
γο^πο βηοηιοΐϋβ βχ νίηοηΐίδ 
»(1 Ηυηηοβ Γα^ίΙ 268, 5 β^η. 
βίη8 υεγϊε ίοιΊηηΕ 269, 10. 
εΙ> Ηαηηίβ ίη Γβ^ηιπη ΓββΙί- 
Ιαίαδ 269, 15. 

Οβ(1ηβ&βί, £βηβ ΡβΓδίβ ηηίΐίπια 

123, 17. 
Οϋβδβηα ορρίάιιιτι 58, 3. 
ΟεΙεοπε ε ΕΓαηοίβ ναδΙβ,ΐΛ 

64, 20. 

ΟαΙΙίροΠβ, ορρίάηπι ίη 01ΐ€Γ- 
βοηββο 302, 10. 

0»πιρ&ηίίΐ & Γγεπήβ ναβίΕία 

64, 16. 71,6. 
Οαπψδ&β ο ΕδΙ οΐ Ιπιη & Κα^η&Γβ, 

Οοΐαοιηπι άαοβ, (ΙοίοικΗτητ 

92, 1. ΝβΓββίί άβάίΙαΓ 94, 13. 
θΛηοβ11»ποηιπι τηαηβΓβδδ, 12. 
ΟβηίΛοπηί (ρΓΟ 0ΛηΙ»0Γΐ8) 

101, 10. 

0βρίί»1ί8 βαρρίίοίί Λρικί Εο- 

πΐΑηοβ ίοππα 230, 15. 
Ο&ρρ&άοεία & δΕροΓβ, ΡβτβΕ- 

τυπι Γβ^β, ίηνΕβΕ 259, 14. 
Οερπε αΓ08 71, 21. 87, 8. 
ΟαΓάαοηϋ ηαοη(68 272, 1. 
ΟΛβιιΚηπβ βυνίαβ (νηΙίηΓηηβ) 

71, 22. 



ΙΝϋΕΧ ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΜ 



445 



€ε11ιεπι8, βανίαβ ίη Οοίβηίίΐβ 
152, 10. 

Οβηβ^Ε, ορρίάηιη νβηβΙίΕβ 69, 
11. 

ΟβηΙηπιββΙίΕβ, Ταβοί&β ορρ. 

ΝΑΓββϋ <1θ(1ίΙηΓ 36, 6. 
ΟβΓΕβ, ροΓίαβ βΐ ΕβδΙιίΕΓίππι 

ηΐΕΓίβρΓορβ 1 ίγζΕηΙίηπι 309,5. 
ΟβΓπίΕδΕΕ οιιγ άίβΐηβ \Έγεγε- 

ηββ ςαβηιιβ, ΡβΓβ&Γαπι Γβχ 

264, 1. 

ΟηΕίΙηβ, 1β£Εΐηβ ΜίβίπιίΕηο- 

ηιπι 174, 3. 
ΟηΕβΓβιηοη ηΐδΐίβηβ 1β£Εΐί ε<1 

Αυ^υβΙιιιη ο£ηβίο ίαηβΐηβ 

Τγ»11 6 8 ίηβί&αΓΛί 101, 18. 
ΟηΕΓΕΠ^ββ Απηβηίηδ, άαχ Κο- 

ηιεπογηπι βηο ΝαΓδβΐβ 76, 12. 
ΟηβΓβοηββί ΊΊιπιοίαο άβββιι- 

ρίίο 301, 16. ΠΓΐϊββ 302, 2. 

Ηηηηί ίηάβ ΓβοβάαηΙ 330, 13. 
ΟηβΙίί νίβηβ (Χεττου κώμη) 

ρπ>ρβ Β νζίΐιιϋιπη 312, 5. 
ΟηίΙαίοβΓΐηβ, ΓΓ&ηοοΓϋΐη Γβχ 

19, 7. ββηβχ πιοπΙιιγ 95, 15. 
ΟηΙοΙηΕΓίαβ, Γβχ ΡΓΕηοοπιιη 

19, 7. οπιηββ ΓΓ&ηοίοί Γβ^ηί 

ρ&Γίβ8θοηίαηοΙ»8ΐ;βηβί95, 15. 
ΟηΙοίηοΕβαβ, Ργεπο. Γβχ. 19,9. 
Οη1οΙηοπιβηΐ8, Ρπιηο. Γβχ 19, 

8. α Βηηριζίοηίοηβ οοβίβαβ 

19, 15. 

ΟΙιο^ιιβ, βυνπΐδ Ι.Εζίβηδ 143,16. 

ΟηΟβΓΟββ, ΡβΓβ&ΠΙΠΙ Γβχ (529 
—677.) 104, 6. ί&ΐββ βΓαάί- 
ϋοηίβ ία πι α βίΕΠίβ 126, 1 βα^. 
ρΜΙοδορποβ 0Γ&ββ03 ηοβρίίίο 
βχβίρί* βΐ ίυβ*ιΐΓ 132, 19. 
ϋΓ&ηίο (ΙβΙβοίΛίίαΓ 135, 5. 
οπιηββ ΡβΓββτιιιη Γβ£ββ ΓβΓαιη 
£ββί;ΕΓηπι £ΐοή& βηρβΓΕί 271, 
10. βίπ8 1β£&Ιίο Αί.1 ΙηβΙίηίΕ- 
ηαιη ρ»ββ 275, 1 βηη. βίηβ 
πΐ0Γ8 ίη^ΙοπΛ 272, 11. 

Οη7*Γορο1ίιι β. 011 β π» ίη Ι·ε- 
ζκϊε 108, 17. 

Οίϋβπβ, ορρίάηπι ΟηβΓβοηββί 
302, 3. 



Οί1ίββ3 & δ&ρΟΓβ Γθ£β ΡβΓδΕ- 

τηπι (Ιβρορηίβϋ 259, 14. 
01&88ίΙ)υ8, βηοηΓΐ)Εηο ΚΕνβη- 

ΠΕβ θρρώθ, Ν8Γ8Θ3 ΗίοβΓηαί 

57, 5. 

ΟΙίηΐΕ, £βθ£ΓΕρηοπιιη πιβη- 
δηΐΕ 282, 7. 

Οοίβηί Αβ^7Ρ^οπιηι οοΙοπιε 
103, 15. £βηβ πΙεχϊπιε βί ορη- 
ΙβηΙίδδίπΐΕ 145, 15. οΐίιη η»νί- 
£&Ιίθηΐ8 6 1 ΠΙβΓΟΕίαΓΕβ ί^η&Η 
146, 3. βοπΊπι ΙηπιηΗηδ οΐ) 
ο&βάβηι ΟιιβΕζίδ 153, 21. 

Οοηοη Ζβηοηβηι ΙβΕυπιιη ίιη- 
ρβηο ρβΗΗ 270, 14. 

ΟοηνίνίΕ η&ί&ϋΙίΕ Κοπιεπο- 
πιμ 282, 3. 

Οορί&Γηπι ππΠί&ηηπι ρβΓ ιο- 
ί υ πι Κοπιεπογόπι ϊπιρβπιιηι 
ηηπιβπιβ οΐίηι ίηβίίΐαίηδ βηο 
ΙηβϋηίΕηο ςαίβ Γοβπί 306, 1. 

Οοβ ίηβηΐΕ ιη^βηΐΐ ΙβΓΓΕβ πιοΐα 
οοηοη88Ε 99, 16. 

Οοΐ&ββίηιη, ορρ. ί^αζίβηπι, ε 
ΡβΓδί8 ίβηβίηΓ 105, 8. 150,22. 

ϋοΙιί^πΓΪ, ΗυηηίβΕ πεΙϊο, Ζε- 
οβΓβΕηί8 8η1)άίΙί300,3. 301,6. 

ΟηηΐΕΓηπι βίΐηβ 31 , 2. βΕΠίπι 
ορρυ^ηΕίίο 32, 3 βο,ς. ΝΕΓββδ 
βΕβ ΓββίρΗ 57, 12. 

ΟιίΓΕίοππη ηιηηβΓΕ βί οίΒοίΕ 
ίη ΕηΐΕ Β^ζΕηΙίηΕ 284, 17. 

Οηίίΐζίβ, άηχ Ηηηηοηιιη ίη 
βχβΓβίίη ΕοπίΕηο 177, 5. 

Ογπιβ, ΟΕΐη^βϊβ £. 120, 13. 

ΌεΙ>γε£θζε8, ιι&ίίοηβ ΑηΐΕ,άαχ 
ΚοπΊΕηοΓαηι 150, 2. 186, 11. 

ϋΕπίΕββίηδ δ^Γαβ , ρηϋοδο- 
ρηηβ, βχβηΐ βηπι Εΐϋδ ίη ΡβΓ- 

8ΪΕΠ1 ρΓΟίββίΗδ Π10Χ ίη ρΕ- 
ΙΓΙΕΠΙ ΓβνβΓίίΐΠΓ 131, 6. 

Ι)εππ5, ΑΓβ&ηιίδ βΐίηε, Γβχ 

ΡβΓδΕΓηηι 120, 19. 
ΙίίΐΓίπδ, Ηγ8ΐΗρδί« £. 16, 20. 

85, 15. 

ϋβοπιπι ^βηίίΐίηηι άίνβΓδΕ 
Εραά ΡβΓβΕβ ηοπήηΕ 117, 18. 
ϋίΙίηΊηίΐΕβ, ϋβΙΠοοβΐδδίηκι πε· 



440 



ΙΧϋΕΧ ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 



Ιίο 177, 16. βοΓαιη ΑΓΠίΑίηΓΑ 
177, 20. οίΑάβδ ΐη (.ΆβΙτίδ 
8»Μγοπιπι 180, 4. £α£Αη1αΓ 
οαιη εχβΓϋίΙα ΡβΓδΑΠίαι ΐη 
ρη^η» Α(1ΡηΑδίη ορρ. 188,12. 

Ι)ίθ£βηβ8 Ρηοβηίχ, ρΐιίίοδο- 
ρΐιπβ 131, 7. 

ϋίοδοοΓαβ ΤΓΛίΙβηβίδ, ιηβάίοηβ. 
Αηΐηβπιίί £γαϊ€γ ίη ρ αΙΗα ηιΊ>β 
ΑΓίβπι βηΑίχι ρΓοΕίβΙατ 290, 7. 

])οεοητΐ8, ηυνίιΐδ β ΟΑηοΑδΟ 
ρΓοηηοηδ 111, 14. 

Ο^δβηΙβήΑ ίη Γγ&ποοπιπι 
βχβΓϋϋα βχ ηίηιϊο υναπιηι 
ίπιιη&ΙαΓβΓαπι ηβη ογΙα 69, 
17. 

Εΐϋϊΐίουβ βίηιΐ8 9, 17. 
Εΐιηίη^ίπΐδ, Ίηχ Ηηηηοπιηι 

&ραά ΚοπίΑηοδ 186, 12. 
ΕΙπήηζαΓ Ηαηηηβ, άαχ ΚοηίΑ- 

ηοπιπι236,23. (£θΓΐΑδδβ ίίΐβιη 

οηηι ρΓΕβοβάβηΙβ). 
Ερί£ΓΑΐηιηΑ άβ οίαάβ Κγ&ποο- 

ταπι 87, 13. ίη Οη&βΓβπιοηβπι 

102, 12. 

Εαΐϋπήαδ Ρπγ^χ ρηίΐοβορηηδ 
131, 9. 

ΕηβίΓΑίίαβ , δοΐβποηί βΐίηδ 
173, 8. 

Εηί^οΜΑηηβ, Α^αΙΜαθ ί&αίΟΓ 

7, 18. 

ΓΑοηίΑβ ίη ββτηΑβοβίβ θβοαη- 
1«1&6 (τά ίν γνναικωνιτιδι 
παρά την ταλααίαν αδόμενα 
βν&ολογηματα) 29, 19. 

ΓαοΙϊοηβδ ΟίΐΌβηββδ ϋοΐοηοαβ 
άίβΙίηοΐΑβ 307, 20. 325, 3. 

Γβηϋηι, ορρίάηηι Ρίοβηί 67, 

8. 69, 5. 

ΓΕνβηΐία, ΠαππηίΑβ ορρΐάαηι 
51, 10. 

ΓβΓΓβππι οΑβΙβΙΙηπι, αΙίαβΤζα- 
οπαΓ «Ηοίαιη , ίη Μίβΐπιί&ηίδ 
240, 15. 

ΙΊθΓβηΙί& Ν&ι·8β1ί άβάίΐητ 36, 

6. 37, 16. 
ΠοΓίοΓααι £βηδ (οι ΦΧωρίδαι) 

8, 2. 



Γγαγκ-ϊ, οΐίηι ΟβιπίΑηί ά'ιοίί, 
ΙίαΙίΕβ οοηίβπηίηί, Κοηι&ηο- 
πιηι Ιβ^ίοηβ βΐ ηιοήοαβ ηΐηη- 
ΙαΓ 16, 14 βα,ς. ςηο ρΑΟΐο Γβ- 
£ηπι ε υ ο πι πι οοηίΓονβΓβΪΑβ 
ουιηρυηίπιί 18,3. ηίβπίβΠοβη- 
ϋηδ φίαπι αβδίαΐβ υβΙίΑ £β- 
Γαη154,18. ΓΓΛηοοΓααι ίαβίί- 
*ϊα βί οοηοοπϋΑ 17, Ιδ. Γβ£βδ 
ίηίοηδί 19, 19. βοπιηι Αΐιχί- 
Ηαηι Οοΐήί ίπιρΙοΓ&ηΙ 23, 16. 

60Π1Π1 ΛΓΠΙΛίΐΙΓΛ 73, 21. Α0163 

οαηβΑΐΑ βί βυίβ ο»ρηΛ ρΓΑβ 8β 
ίβΓβηβ 81, 12. βΟΓαηι βΙ ΑΙα- 
ηΐΑηηοηιιη δΐΓ&£βδ 83, 21β<^<|. 

ΡηΙοΑχίβ, ΗβπιΙοπιιη (Ιηχ 36, 
15. 43, 8. οίαβ ο&θάββ 45, 13. 

ΟβρίάΑβ α ΤηβηάίηβιΊο &ά 
1)β1ΙιιΐΏ οοηΐΓ» Κοπιαηοβ βοΊΙΙ- 
οϋ&ϋ21, 11. 

Οβρίάίοηβ, Ιηβϋηί&ηί ίίΐυΐιΐδ 
21, 15. 

ΟβΓηι&ηηβ, ΒοΓοΙηβί ηΐϊηβ, 
ορρίάο ΙηβΙίηίΑηΑ οιΊηβ, Τα 
δΐίηί&ηο ΟΑΐτιβ 324, 6. Οηβι*- 
βοηββί ρΓΔβίβοΙαβ 324, 20. 

ρ ΓΟ ϋΔ άαηΐ £θΓΐϊΐ6Γ ρΐΙ^ΙΙΑί, 

8Α£ίΙΐΑ ίοΐαβ 329, 22. 

ΟίοβΓ, (Ιηχ Εοη^οοΑΓαυπιπι 
ΑρικΙ ΚοηίΑηοδ 1§5, 3. 

βοίηί ρΑοβηι οιιπι ΚοπίΑηΊβ 
οοιηροηηηΐ 14, 17. ΤΓ&ηβρ*- 
ιΙαιιϊ οθΐίαιη Γβηονκηΐ 
ΕΓΗΐιοοΓαιη Αηχϊΐίηηι ΐιηρίυ- 
ΓΑηΙ 16, 7. 23, 16. ΓβΗαηί 
ςαοςηβ α ΚοηίΑηίβ άβηοίαηΐ 
45,21. ΓβΙίςηίΑβ ςηΑβ Οαπι- 
ρβΑβ ίηδβάβΓηηΙ ΝΑΓδβΙί ββ 
άβάηηΐ 94, 10. 

ΟηοΑζββ, ΕΑΖΟΓηηι Γβχ 139, 18. 

θίηβ ΟΑβάββ 144, 20. 
ΗβΓπιβΑβ Ρηοβηίχ, ρΐιίΐοβο- 

ρηηβ 131, 7. 
Ηβπιίοπιπι βηο ΝΑΓδβίβ ηιίΐί- 

ΐΑηΙίηηι οΐΑ(1θβ Δά Ραγοιαπι 

44, 8. 

ΗοπηίδίΐΑίββ, Γβχ ΡβΓδΑΓηηι, 



ΙΝϋΕΧ 1Ν ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 



447 



ριίΟΓ (272— 273 ) 260, 6. ββ- 
βαηίΐυβ (301—308.) 261, 10. 
ΗαηηοΓϋπι £βηβ Οηο^αή άίβϋ 
146, 18. Ηαηηί 8αΙ)ίή πιοάο 
Αραά Κοπιαηοβ 177, 2. πιοιίο 
αραά ΡβΓβαβ ιηβΓοβηΑπί 234, 
17. Ηαηηί ΝβρηίΑΐίΐΑβ Ρβπ>- 
ζβπι, Γβ£βπι ΡβΓβΛΓαπι, οαηι 
βχβιχίία οββίάαηί 266, 16. 
ΟΑΟΑάβαι ίη Γβ£ηαιη ΓββΙί- 
Ιααηΐ 269, 15. Ηαηηοηιπι 
ναπΑϋ ρΰηίοδ 300, 2. αα&θ 
]οοαηαΜ(;&Ηη1299,20. Ηαηηί 
ΟοίΓί^αΓί ΙβίΓαπι ΐΓ&ϋοίαηΙ 

301,6. ρ&ΐΒ ίηΟΓΛβοί.πιι, ρΑΓβ 

οοηΐΓίΐ ΟηβΓβοηββαπα ρΐΌββ- 
*1 ιιιι1301, 13. θοπίΰΐ βΑβνίΙίΑ 
βί βΙαρΓΑ 304, 1 βςς. α Ββΐί- 
δαηο ία£&ηΙαΓ 321, 2. ΓΑίίϋυ « 
£αοΙϊ3 ΟήβΓ8οηβ3αηι ίηνΑάβΓβ 
ΙβηίΑηΙ 326, 17. & Κοηι&ηίδ 
οονίαηι ηανί^αηϋοα3 ηιβΓ- 
ριιηΙιΐΓ 329, 2. ααο Γ» ο Ιο α 
ΟηβΓβοηββο ΓβββάαηΙ; 330, 13. 
βΐίρβηάίο {ΐοοερίο Κοπιαηίβ 
βηίβαβ βχβαηΐ 330,22. ηιαΙαΑ 
οαηι υΐΓί^αΓίβ οΐ&άβ α<1 ίηΙβΓ- 
ηββίοηβπι ηβααβ άβρίΌβΠ&ιι- 
ΙαΓ 334, 21. (ν. ϋΐΓί^απ.) 
Η7άΓαηΙαπα, αι-οβ ΟαΙαοπαθ 
64, 21. 

Η^βίΑβρβδ, ΡβΓ8&ΓαΠΙ Γ6Χ, 8αο 

ααο ΖοΓΟΛβίΓαηι νίχίβββ ίρβΐ 

ΐΓ»άαηί 117, 9. 
ΙϋβΐΊΑ, ρΓονίηοία Γβρηϊ ΡβΓβίβί 

148, 11. 224, 22. 231, 8. 
Ι1ΐ£βΓ, άαχ Ηαηηοταηι ίη βχβι·· 

οϋα Κοπίαπο 177, 5. 
ΙΗαβ οαηι α1η8 Ζβηοηβπι Ιβ&α- 

ταπι ίπιρβπο δαυπιονβΐ 270, 14. 
ΙΗαβ ΙβΔαΓαβ βΑβίβΙΙαπι Μί3ΐ- 

ηιϊΑηΟΓαιη οπρϋ 244, 12. 
Ιχηαβαβ πιοηβ (Ιηιααβ) 299, 22. 
Ιο&ηηβ8, ΥΗ&Ηαηί ηΊίηβ, άαχ 

ΚοπιβηοΓαπι βαο Ν&Γ3β1β 36, 

17. 46, 5. 
ΙοΑηηββ ϋαοηββ, Οαρραίοχ, 

ΚοηιαηοΓαηι άαχ 242, 17. 



Ιοβηηββ, ΚαβΙίβί £γα!6γ, Οα- 
\)&ζί ΊώΜΊ&8 βΧτηϋ 142, 4. 
βαιη ίαΐ6ΐΊΐηί1144,20. ίαςίβηβ 
άβρΓβηβηάίΙαΓ 171, 12. ίη ία- 
άίβίαηι νοοΑίαβ 208, 5. δαρρίί- 
βίο αίϋοϋαΓ 230, 15. 

Ιο&ηηββ ΑίβΓ ηαΔ ίτΑαάβ ρΓΟ- 
νίηοί&ΐββ βχρίΐΑνβπ* 252, 3. 

ΙονίΑηηβ, ΙπιρβΓ&1θΓ Κοπιαιιο- 
Γαιη, Ιατρί ρ&οβ ίηϋα Νίβίοίη 
αΓΟβιη ΡβΓβίβ ΐΓΔάίΙ 263, 1. 

Ιδάί^βΓάββ ρποτ, 8 αοογιβ ηΐίαβ, 
ΡβΓβΗΓίι π ι Γβχ (398—419.) 1α- 
Ιογ ΤηβοάΌβϋ αο ΑΓΟίκϋο ίη- 
6ΐϋαΙα8 264, 7. 

Ιβάί^βΓάββ &1ΐ6Γ, ναΓΑΓΕηίβ 
βΐίαβ, ΡβΓδ&ταηι Γβχ (439 — 
456.) 266, 9. 

ΙδίάΌταβ Αβρίάβηι αβάίβ 8. 8ο- 
ρηίΑβ οοΐΐ&ρβ&ηι ι·«β οϋ 295,20. 

ΙδίάοΓαβ Ο&ζαβαβ, ρηίίοδορηαδ 
131, 8. 

ΙβΙβΓ 334, 6. 

Ιαάίβίί ραοΐίβί Αρρ&πνΙαβ 206, 

5 δ^€[. 

Ιαβϋηίαηαβ ΙιηρβΓΑΐοΓ Ι·Αζοβ 
ΑάνβΓβαβ ΡβΓδΕδ ΙαβΙαΓ 104, 
9. βίαβ βρίδίοΐα Αά Μαι-ιίηαιη 
βί ΚαβΙίβαηι 208,13. ηονβΠΑθ 
βοηβίϋαΐίοηββ 281, 14. αβιίββ 
8Α0ΓΑ3 ίηβίΑαΓΑί 295,5. ββηβχ 
Γβδ 1)β11ίοΑ8 ηβ^Η^ϋ 306, 16. 
βίαβ ρΑίπΑΒβάβΓίΑΠΑ 324,10. 
ΟΑρϋνοβ αο Ηαηηίβ ΓβάιηιΗ 

331, 3. βίαβ βρίβΙοΐΑ αΛ 8απ- 
άίίβηαηι, ΗαηηοΓαηι άαββηι 

332, 6. 

Ιαδϋηαβ, ββΓΕΟΑηί 6Ιίαβ, <Ιαχ 
ΚοηίΑηοΓαπι ίη Οοίβηίάβηι 
ηιίββαβ 105, 1. ΟαϋΑζίβ οΑβ- 
άβηι ΑνβΓβΑΐαΓ 145,7. ΡβΓδΑδ 
ΡηΑβίη ορρίάααι ορρα^ηΑηΙββ 
α 1βΓ£0 ΑάοΓίαβ βΔβ^ϋ 196, 
14. ίηΜ&Γϋηί 1οβαηΐ8α£Γββί;α8 
250, 22. ΙοΑηηίβ Αίτί ίΓΑαθί- 
1)αβ άβΙβοΐΕΐαΓ 254, 20. ροβί 

ρΓΑββίΑΓΑ Δ(1 ΙβίΓΟΠΙ βάίΐΑ 

ίΆβίηοΓΑ ροβηΑβ ΙαίΙ 255, 17. 



ΙΝΌΕΧ ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 



448 

(β,ο Ιαβίίηοΐιηρ. Αΐβχ&ηάπ&πι 
ίη βχίΐίαιη ιηίββιΐθ, &ο άβίηάβ 
ηβο&Ιαβ: οί. Εν&£ΐ·ίππι νΐ,2.) 

Ι,αϋηδ οπκΓιίίο (ή των Λατί- 
νων παιδεία) ί. β. Ηη^ιιαβ 
Ιβ^απιαιιβΚοιηιιηιιπιπι οο^ηί- 
Ιίο 324, 19. 

Ι,βζί οΐίπι ΟοΙοΜ άίοίί 103, 11. 

Ι·»ΖΟΓΠΠ1Γβ^ί8ίη8ί^ΙΐίΛΐ72,2. 

Γιβοηβ ίιηρβΓ&ηΙθ Ηυηηοπιιη 
£βηΙββ ουηοΐ&β ίηοοίηιηββ 
300, 15. 

ΙιβοηΙπιβ, Ό8\>τ&£βζ&& βΐίαβ 
244, 15. 

Ι.β11ΐ€8 8. οοΐίνίοηίβ ο&8*β11αηι 
&ρη4 ΡβΓβαβ 268, 6. 

Ιλ ιιΙΙΐΗ,Γίβ, άαχ ΛΙίίπι&ηηοΓαηι 
26, 15. ΙΙαΙί&ιη ν&8ΐ&1 64, 19. 
(Ιοιτπιιη οτιιη ρΓ&βάα ρβίίί 66, 
18. ρΓορβ Ρ&ηηπι ορρίάαιη & 
Βοπιαηίβ £ιΐ£&*ηΓ 67, 15. ία- 

ΓΪ08118 Λά Οβηβί»Π1 ΠΙΟΓίίαΓ 

70, 5. 

Ιιί£ΐΐΓΪ& & Οοίηίβ ΙθΠθΚΐΓ 15, 
23. 

Ι·οη^οΙ)ΗΓάί α ΤηβηάίοθΗίο 
οοηΐΓα Κοηι&ηοβ οοηείΐ&ϋ 
21, 15. βοπιιη ρ»Γ8 185, 2. 

Ιιοη^οο&ΓίΙίοαβ , Ιηβϋηί&ηί ίί- 
Ιαΐηβ 21, 15. 

Ι*αο&β οοβίάίο 38, 4. 50, 5. 
52,21. άβάίίίο 54, 3. 

Ιιηο&ηί» α ΓΓ&ηοίβ νββί&ΐβ, 
64, 16. 

Ιιΐιηα ορρίάηιη Ν&τββΙί άβάϋιΐΓ 
38, 1. 

Μ&οβάοηββ φκιυι Πιι ίη Αβια 

Γο^ηανοηηΙ 121, 10. 
Μββοίίβ ρ&ΐηβ 299, 20. 
Μ&φίΗ άΊ^ηίΙ&β 233, 20. 
Μίΐίτϊ <1β νβηΐι-β Γβ^ίπαβ £Γβνί- 

άαο οοηδίιΐϋ 261, 20. 
Μ»£ορηοηίΛ, £β8ΐαπιΡβΓ8Λπιιη 

123, 5. 

ΜΗηίοηαβοηιπι Γβΐίζίο ΡβΓβί- 

οεθ βίπιίΗβ 118, 2. 
ΜίΐΓΐίηιιβ, 6απιπιυ8 Κοια&ηοπιΐΏ 

ίη Ι,&ζίο» άηχ 104, 20. 184, 



20. βίαβ οάίααι ίη 0ηη&2βπι 
141, 5. βίΓ&Ιβ^βπΐίΐ »ά οοη- 
&ΓΠΐ&ηάθ8 ηιΐΐίίαιη αηίιηοβ 
190, 5. ίπιρβήο βηοπιοΐαδ 
250, 21. 

Μ&δβίΗα, Ιοηαηι οοΐοηία, α 
ΓΓαηοίβ ίβηβίηΓ 16, 18. 

Μ&πηϋηδ, Ρβ,αΐί πΐΒ^ΐβίβι· 
πηΊίίηιη ρβΓ Οήθη^βητι, Οηοβ- 
ΓΟβη ίη (Ήηΐηοίποι-ΠΠΊ ιηοη- 
Ιίοαβ &6&1ίτα &£βηΙβηι ηβοο- 
ρίη&ίαπι ορρήηιϋ 272, 3. 

Μ&χβηΙίυβ, Λαχ βοπίΒηοηιπι 
233, 9. 

Μβίαηΐί&β, νιου β ηαηά ρι-οοηΐ 
& Βνζίΐηϋο 308, 4. 322, 16. 

Μβΐΐίβηβββ ο&ηββ 293, 17. 

Μβιηηοηίαβ, Α£&11ιί&β ρβΙβΓ 
9, 1. 

ΜβΓπίθΓοίβ, ΡθΓβΛπιηι άηοίβ, 

βχρβθίίίο 105, 3. 8ΪΓ8>16£6Π1& 

106, 17. πιοΓβ 113, 1. Ι&αβ 
113, 2 βςς. 
Μββοηϋηα, ορρίάαπι Ι&θήβ,β 

112, 19. 

ΜβΙπ&ηαββχοπίίηβ βΟΓίΒοηηηι 
171, 9. 

ΜβίΓΟάοπιβ £Γ&πιηι&1ίοη8, (τ&- 
Ιβτ Αηίηβπιϋ, Οοηβίαηΐίηοροΐί 
άοοβί 290, 3. 

Μίβίπιί&ηί 5 η I) Ι^&ζοηιπι ά ίίίοηβ 
173, 10. βοΐβιιοηαηι οοοίάιιηΐ 
175, 20. »ά ΡβΓβΛβ άββοίβοαηΐ 
231, 7. Ιο-Αίο3 ΑρβίΙίοηιπι 
Ιπιοίά&ηΙ 239, 5. νίοαβ βοπιπι 
Τζ&οηΒΓϋηιη ϊπ^οηΐϊ ΐρβοπιπι 
οΐ&άβ βχρη^ηαΙπΓ 246, 9. Κο- 
πυιηοπιηι οπκΙβΠΐΗίοηι οΐβάβ 
ΓβίΙάίίΛ ηΙοίβοηηΙαΓ 248, 6. 
βιιο Κοπι&ηοπιπι (ΙίΙίοηβηι 
Γβάβαηί 249, 12. 

Μί(ηπάα(68 Ρ&ΓΐΜοί Γβςηί ^1ο- 
η&ηι &ηχϋ 121, 17. 

ΜοΓίαοβ ηοη ηηπι&ηΐ ΡβΓ3&6 

113, 16. 

Μαοηίήβίβ, ορρίάηπι ηιαηϋαπι 
ίη βηίοηβ Ι,βζοπιπι 105, 8. 
149, 19. 



ΙΝϋΕΧ ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 



449 



Μαηιβ ίη ίβΙηπιοΟηβΓδοηβδίΗό! 
άΊιο ηιαπα ρβΓίίη^βηβ 301,22. 

Μ?ηη& ίη Αβοΐίάο, ρπίπη 
Α^αΐΐιίαβ 8, 18. 

Ν&οηοι*&£&η, άαχ ΡβΓδβπιπι 
ρο9ΐ ΜθΓΐηβΓΟβηι 139, 11. 
177, 11. άβ ρ&οβ &ς'ιΙ οαιη 
ΜΛΓίίηο 181, 3. Ρη»βίη π*α- 
νΐιιηι ΐΓ&ϋοϋ 183, 3. Ρη&βίη 
ορρΐιίαιη ορρα£η&1 187, 13. 
193, 6. οαιη ιη&£ηα οίαάβ 
ΓθρβΠϋιΐΓ 201, 2. νίναβ α 
ΟηοβΓοβ οχοοπεγι ΐαββαβ 256, 
13. 

ΝβΓ368, ΡβΓββΓαπι ΓβΧ (294 — 

301.) 261, 8. 
Ν&Γ868, Κοιηαηί βχβΓβίΙηδ ίη 
ΙΙ&Ηα ρπιβίβοΐαβ, Τβϊ&ιη 
ΟοΙηοΓΠΜ Γβ^βηι άβνίηοϋ 14, 
13. ΟαηΐΗδ ορρη^η»! 31, 2. 
33, 11. υ&πλ Ταβοί&β ορρίάΈ 
οτβτί ΙβπιροΓβ ίη άβάίΐίοηβπι 
ΑΟΟίρΗ 37, 15. Ι.ικΝίπι (Ιϊιιϋηδ 
Ο08683ΑΠ1 38,4. 42,17. 52, 19. 
54, 2. είαβ ίη&βηίαπι β ι πιοΓββ 
Ιπηά&ίί 47, 8. ΟΓ&Ιίοηββ αά 
πηΊίίβδ 48, 2. 89, 11. ΜοβΓ- 
ηαΐηπι Κανβηηαηι ββ οοηΓβΓΐ 
55, 10. άβνίοΐΑ ρΓορβ Απηιί- 
ηυηι Γπιηοοπιιη ηι&ηα 59, 
11 Β(\(\. ΚοιτίΛΐη ρβΐϋ 62, 13. 
βχβΓοϋα α α* άίπιίο&ηά'αιη 
ρΓοοβ ρ»Γ»Ιο 63, 3. Βαΐίΐί- 
ηηπι ο ιι πι ΡΓβηοίβ βίΑΙαιη&η- 
ηίβ οΛβάίί 76, 16. 78, 9. 79, 
21. 82, 11. βίιΐ3 βαρίθηϋ» 
ροδί νίοΙοΓίΛπι 88, 15. ΟοΙηοβ, 
αί Οαωρδαβ οοίίηβοαηΐ; , ίη 
βάίΐίοηβπι Γβοίρίί 94, 11. 
Νβοοηηβ, ίΐανίηβ Οοΐοηίάίβ 
191, 7. 

Νβροβ, ΟοοίάβηΙίδ ΙηιρβΓΑίοΓ, 
αο ΟγθβΙο ίηιρβηο άβίβοίαβ 
270, 21. 

Νβρηίη&ϋΙβ,β Ηαηηί ΡβΓΟζβπι, 
Γβ^βιη ΡβΓβΕΓαπι, οαηι βχβΓ- 
οί*α οοοίάαη* 266, 16. 267, 2. 
Οαο&άβιη βχαΐβπι οβηί^ηβ 

ΗΙ8Γ. ΟΗ. ΜΙΝ. II. 



βχοίρίαηί 268, 16. βΐ ίη τβ- 

£ηαπι Γββίίίααηΐ 269, 15. 
Λ «8113 βίνβ Ιηβαΐα ίη Ρηαβίάβ 

βανίο α Κοιηαηίβ ίβηβίαι* 110, 

16. 171, 19. 182, 12. 184, 9. 
Νίβίοίβ υΓΟβ &1> Ιονίιιηο Ρβι-βίβ 

ΐΓ&οϋΐΛ 262, 22. 
ΟάβηαΙηηβ Ρβ,Ιπ^Γβηαβ 8»ρο- 

Γβηι, Γβ£βπι ΡβΓβ&Γαηι, ία^ίΐΐ: 

260, 2. 

Ο^η&ΓΪβ , βαΐβΐΐίΐίβ Μαιίίηί, 

η π(1 α χ ίβ,οίηαβ ίη ρη&η& &ά 

Ρη&βίη 199, 12. 
ΟΙ^πιρίαβ, ίηπβοοηβαΐΐαβ, Αη- 

Ιηβιτιϋ ί'πιΙοΓ 290, 5. 
Οηο^απ, Ηηηηίοα #βηβ 146, 

18. 

Οηο^αηηπι ίηάβ νοο&Ιιιπι οβ>- 
δίβΐίαπι ίη Οοΐοαίάβ, ροβίβ» 
δ. δίβρη&ηί άίοίαιη 146, 16. 

ΟπηίβάίΐΙββ, οοηαιη ΡβΓδαπιηι 
ηηηιεη 118, 7. 

Ρ&οβοαβ, δαίοΓ, ναΐ^ο ΑγΙε- 
χ8Γίβ ρ&ίβΓ ηαοϋαβ 123, 13. 
124, 11. 

ΡΑίΙπάίηβ, άαχ Κοηι&ηοΓαηι 
βαο Ν&Γ8βΙβ, εο ΑΙί^βΓηο 
ΟΟΟΪ8Π8 32, 18. 

ΡΑΓ8,8Λη£Λβ ςαοί δΐ&άϋβ οοη- 
βίβηί 110, 18. 

Ραπηα&ΡΓ&ηοίβ οΙΑΙαηίΑηηίβ 
οοουρβία 43, 17. 46, 9. 50, 9. 
ΕπιρηίΙηβΕίΓηπι ρπ>ρβ β&ιη 
44, 3. ρα^ηα βά Ρειίώεπι , ίη 
ααΕ Ηβηιΐί ΟΕβάαηΙαΓ 44, 8. 

ΡαγΙΙιοπιπι Γβ^ηαιη ςαοί αηηοβ 
ρβΓΠίΕηββΓίΙ (ββά ν. Α(1η.) 
121, 19. 

ΡβΓναιη πίΛΓβ άίοίηβ Ιβουβ 
ρΓορβ Ρη»8ίη ορρίάαηι 185, 
16. 

ΡβΓΟΖΘδ, ΡβΓΒ&ΠΙΠΙ ΓβΧ, Ιβάί- 

%ζτάΐΒ δϋαβ (456—480) &1> 
Ηαηηίβ ο&ββιιβ 266, 11. 
ΡβΓβ&β (1ίηΙιΐΓηΑ0β11& οιιιτι Κο- 
ηΐΑηίβ £βΓαηΙ 103, 3. βοηιηι 
τϋηβ οίΓΟβ πιοΓίιιοβ 113, 16. 
ΖοΓοαβΙπ ίΚδοίρΠηαηι ββοηΐί 

29 



3 



450 ΙΝΟΕΧ ΙΝ 

ΡΓΪ80Ο8 Π10Γ68 βΐ νβΙβΓβπι Γβ- 
Ιί^ίοηβτη ππιίΕΠίηΙ 117, 2. 
υεγιε ίηιροΓίίΐ βχρβΓίί 119, 
6 βςς. ιιβςυβ &ά ηονιπη Ρ©γ- 
βίοαπι Γβ^ηαπι εΙ) ΑγΙεχεγθ 
οοηάϋυπι 122, 3. ο&βοοβηί 
βοππη ΙΏΟΓ68 132, 3. Ιιίοηιο 
1>6ΐ1& ηοη ^οπιηΐ 238, 3. 
ραοβπι οαπι ΚοηΐΕηίβ οοπιρο- 
ηιιηί 275, 16. 

ΡβΓ8Ϊ00Π1111Γβ£υΐη ΕΟ ΑγΙεΧΕΓΘ 

8βΓΪ€8βί^βηβ&1ο^ί8.258. 18 — 
272, 20. βχ ΡβΓβΐοίδ ΕΓοηίγίβ 
ε δβΓ^ίο άθβιιιηρίΕ 273, 11. 
Ρβδίίίβηΐία, ςααβ α. 531. οτοβηι 
Κοπιαηαπι ίηνΕββΓΕί, ε. 558. 
ηΓΟβηι Γβ^ίΕΐη ίΙβΓαπι ν&Βί&Ι 
297, 21. 

Ρβ*Γ», ο&βΐθΐίαπι ίη Οοΐοηίάβ, 
ε ΕοπίΗηίβ βχρη^ηβΐυιη 140, 
14. 

ΡΙι&τβ&ηΙββ €ο1ο1ηΐ8, πι&£Ϊ8ΐβΓ 
πήΚίαιη Κ β £Ϊ3 ΙιΕζίοί, άιιχ 
Βοπι&ηοΓαιη νίοΕπαβ οοπΙγε 
Μίδίπιί&ηοβ 233, 16. 

ΡΙι&Γΐ&ζ&β ΟΓ&ϋο &ά ΟοΙοΙιοβ, 
^ιιε άβίβοϋοηβπι &ά Ρθγθεβ 
άίδβιι&άβΐ 161, 7. 

ΡηΕβίβ, βανίυβ βχ Οααβαβο 
ρΓυίΙοβηβ 111 , 9. Ρθγβεθ 
ροηίβ θ βοαρΜβ ίηηοΐο βαπι 
ίΓΛϋοίιιηΙ 183, 4. 

ΡΗ&8Ϊ8, ορρίάιιιη ΐΏίΐιίίίηηιιη 
&ά οβΙιε βυνϋ βϋιιιη 182, 17. 
& Κοπί&ηίβ οοιηιηιιηίΐιιηι 185, 
8. εΡθγβιβ οαπι ιηιιχίπι&ο1&ά6 
ίηιβίΓΕ ορρα^ηαίυηι 187, 13. 
194, 16. 

ΡηίίΕξήηβ, δοΐβηοΐιί ηΊίαβ, 
οαπι ρ»ΐΓβ οοοίβηβ 173, 6. 
175, 21. 

ΡΜϋχηιιϋι , ΗβπιΙοΓαπι άυχ ίη 
βχβΓϋϋα Κοπιεπο , ιηοτοο 
βοΓΓβρΙυβ ιηοτϋαι* 36, 22. 

ΡηίΙοπίΕΐηίαβ, άαχ ΙβΕυΓοπιηι 
ίη Ιι&ζίβ 185, 1. 

Ρίοβηυπι εο ΑΙ&πι&ηηίβ υεβΙε- 
ίιπη 67, 7. 



ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 

Ρίβ& ΝΑΓββϋ δβ άβάίΐ 38, 1. 
Ροηΐιιβ ρΓονίηοίϋ & ΤζΕηηίβ 
0ΓβΙ)Π8 ίηοαΓβίοηίοηΒ νβΧΕίαΓ 
278, 10. 

ΡοτΙοιίαιη άβοίπίΕΠίιη Αονάί 

οοηδίίΐαΐαηι 303, 3. 
Ρηβοί&ηηβ Ιτνάαβ, ρηϋοβορηυβ 
131, 7. 

ΡΐΌοορϋ ηί8ΐοΗ&β Εΐ-£αιηβη- 
*αιη 11, 11 — 14, 7. ΜβΙογϊε 
εοΑ^εΙ^ε οοηϋηυ»1ϋΓ 14,8. 
105, 6. ηαιτ&ϋο άβ Ιβάί^βΓάθ 
Τηβοάοβίί ίαηίοηβ Ιαίοι-β ίη 
άαοϋ&Ιίοηβιη υοο&Ιπγ 264, 18. 
ΡνΙηίοηβ βανίηβ ρτορβ Μνή- 
η8.ιιι ίη ΕΙ&ϊϋοηηι βίηπηι ίη- 
£ηίΙ 9, 5. 
Κ&£η&π8, άηχ ΟοΙηοπιπι β ηΕ- 
Ιίοηβ ΒίϋοΓηηι Ο&ηιρβ&β οοΐί- 
ηβΐ 92, 9. Ν&ΓββΙβηι ίηΙβΓβιη- 
Ιαπιβ ίρββ οοοίάΐΙαΓ 94, 4. 
ΒηίζΕβηαΐ, ορρίάυπι Τζαηηο- 

τηπι 279, 4. 
ΚΗοάοροΙίβ , ήΛβ ΟοΙοηίοΕ , ε 

Κοοα&ηίβ ΓοοερΙ» 237, 1. 
Ηοηιηίαβ, δοΙθίΊοπί βΐίηβ, οηπι 
ρλίΓβ & Μίβίιηί&ηίβ ορρΓββΒΏΒ 
173, 5. 

ΚηΒΐίουβ, 6&11ο^Γ&βοα8, ςιίΕβ- 
βΙογ ΐΕΓ^ίϋοηηπ» Ερηά βχβΓ- 
• γΙΙιιιιι Κοηι&ηοΓηηι ίη ΟοΙ- 
ο η ί(1 β 140, 2. ο&βάΊβ ΟηΙ>&ζί3 
οοηβοΐαβ 143, 6. ΙαΒϋηί&ηί 
ίηββη ίη νϊηου1& οοηίβοΐιιβ 
171, 2. οηηι Ιο&ηηβ ο&αβ&ηι 
βΕρϋίβ άίοϋ 219, 16. δυρρίΐ- 
ο,ίο Ε#βοΙη8 230, 21. 
8Εθίπ. V. Ηηηηί. 
δΕίηηΐιιιη &1> ΑΐΕπίΕηηίβ βί 
ΡΓΕηοίβ ΥΕβΐΕΐηηι 64, 12. 
δΕηάββ, ΗβΓοηΙίβ οοηιβη Εραά 
ΡβΓ8Ε8 117, 18. 

βΕηάίΙοηαβ, ϋίή^αΓοπιηι Ηαη- 
ηοηιπι άηχ , ΚοπίΕηοΓηπι 
επί ΐ οιιβ 303, 11. 332, 4. 
δΕροΓ ρΓίοαηβ, Γ6Χ ΡβΓΒΕΠίηΐ 
ρο3ΐ ΑγΙεχβγθπι (241—272.) 
ΥΕίβήΕηηηι ΙααρβΓΕΐοΓβηι 



Οί9ίΙίζ6<^ 6ν ^οο3ι^ 



ΙΝΌΕΧ ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 



451 



1>β11ο οβρίυπι βχοοπΕΓί ίαββίΐ 
256, 18. 258, 3. εο ΟάβηΕίηο 
ΡΛίπι^Γβηο £π£Εΐιΐ8 260, 3. 

8&ροΓ ββοηηάαβ, ΓβχΡβΓβΗΗΐιη 
Ηηΐβςυ&πι ηπίαβ (308 — 378.) 
261, 14. 262, 19. ρ&οβ ίηίΐα 
οαπι Ιονίβηο ΙιηρβΓΕίοτβ Νί- 
βίοίη Γβοίρϋ 262, 22. 

8βροΓ *6Γΐίϋ8, ΓβΧ ΡθΓβΕΓαπι, 
ΑνίίΐχΗΓϊϋ βϋαβ (382—387.) 
263, 20. 

δ&Γάαη&ρ&ΙΙαβ, ηΐίπηηδ Αββ^- 
ΓΐοΓαπι Γβχ 120, 3. 

β&βίΐηαβ , νβπΐ8 Αγ1εχεπ8 ρ&- 
Ιβι 123, 16. 124, 12. 

δοηοΐΕπί ππΐίίββ (ααοβ ΙηβΙί- 
ηί&ηαβ ίζηρ. Ιι. 35. Ο. άβ Ιοο. 
βΐ οοηά. IV. 65 Γ Γ ίη αηαεοίηι 
άβνοΐίββίπιίβ 8 ο 1 1 ο Π 8 Ιεςει*!" 
<ϋοίί: 8θϋίθ6ΐ ΙίοβΓΟβ εο ίπι- 
ρβπο Μα^ίβίΓΟΓαπι πήΐϋιιπι. 
06 ΒοηοΐΕπίβ πήΊϋίοηβ ρ&ΐα- 
ίίηοταπίφΐθ βοΐιοΐίβ &ξϋ Ι&ο. 

οοΐΐιοίΓβάαδ »<ι ο. Ά. νιι. 

4. 22 : II. ρ. 314. ίη ΡεγεΜΙο 
οϊιΐ8(1. Κοπ: II. ρ. 248. &ά Χ. 

. 1. 38: IV. ρ. 398.) 310, 1. 

βΟΓίΟΟηββ , Γβ£ίί 8Εΐβ11ϋβ8 
171, 9. 

8β£Εη8ΕΕ ρΓΟρίβΓ ί1βΙ)θΙ1α1»Π1 

&ρ&1τθ8β£68ΐβηοηιιη £βηΐ6ΐη 
V ΗΓ&ΓΗΐΐόϋ ΙβΓίίαβ (ΙίοΙαβ 260, 
14. 

8β£ββί&ηί νίοίί λ ν&Γ&Γ&ηβ 8β- 

οηηάο 261, 4. 
8επήΓ&πΗ8 116, 10. 119, 14. 
δεη&Ιαβ ΟοηβίΕηΙίηοροΙίίΕηηβ 

ε&ιιβ&β ίίικϋΐ 294, 14. 
δβΓ^ΐαβ, ρβηΙίββίηιηβΡβΓδίοΕθ 

Ιίη^ηΕβ ίηίβΓρΓββ, ουϊ Α^ε- 

1ΠΪΕ8 Λ0011Γ8ΐ»Π1 βοεπι άβ 

ηονό ΡβΓβίοο Γβ^ηο ηοΙίίίΕΐη 

όβοβί; 273, 12. 
δβΓ^ίηβ, ΒεοοΙπ ηΊίαβ, (3 αχ 

ΚοπίΕηοΓίιιη ΟΕρΙαβ εο Ηυη- 

ηίβ 331, 6. 
δββίυβ, ορρίάπιηίηΟηβΓβοηββο 

302, 4. 



δίο^ΙίΕβ Εηίπιιη Ερυά Οαιηββ 
33, 18. 

δίάοηβιη ίΓ&ηβΙ&Ια Ιο^αιη 
δοηοΐα, ΒβΓ^4ο οοΐΐ&ρβα 96, 9. 

δπηρίίοίαβ Οίΐίχ, ρηϋοβορηηβ 
131, 6. 

δίηαα,αΐ ροδί ΡαΙϋΕΠβ ηιΟΓίοιη 
Ηβπιΐίβ ρΓΛβίβοίιΐδ 51, 20. 
βίΓβηαβ ρα^ηαηβ ίη ρΓοβϋο 
ΕάΟΕβηΙίηυιη β. 79, 10. 83, 17. 
νβπιπι ηηίαβ νίι*ί ηοπιβη, α 
ΟγλθοπΙο οοΓΠίρίμπι, 6γε1 δίη- 
(1ιιε1(1, ΙββίίοιιβΡΕηΙοΟίΕΟοηο 
ΙΓ,3. βΐΕνΗ£ΓΪοΐν,24.ϋβί·ο- 
οΪ88β 6ΐιπι λ Κοπιεπο ίπιρβηο, 
ι-οςηαιη βίοί ίη ΙΙεΚε κιοϋβη- 
ί"ΐπ, νοππη εΝεγ86Ϊ6 βυρβΓΕ- 
Ιαιη, οΕρίαπίφΐβ βηβρβηά'ίο 
ηβο.'ΐί γπει ββββ, ίάβιη Ραιιίαβ 
αιβπιοΓ&Ι. Η&βο, 6ί οηηοία 
ρΓ»β*βΓ6& ααΕβ Ν«Γ8β8 ίη 
II «αϊ ία ροβί ριι^ηΕίη ΟΕδίΠ- 
ηβηββηι £68βίί, Α^ΕίηΐΕδ £ογ- 
1&886 ϊηίβΓ βα ααΕβ νβί&ηίβ 
ί&ΐο ηοη ρβΓβββοΙαβ ββί, ηηο 
Ιοβο οιιιη Η&πιίη^ί οβίΐο, 
νβΓοηα^αβ 61 ΒΗχιε ο&ρϋβ, 
αίοβηάΈ βίοι ββροβηβΓΕί. — 
ΒΓβΜοταηι, αη Βι-οΙοηοΓαιη 
Γβ^βηι βιιηι νοοΕνβπΙΡβηΙιΐρ, 
ν&η&ηΐίοηβ Ποτίβ οβΓίο θβ- 
£ηίή ηβςηϋ: ίάβπι £βη1ΐ3 
ηοηιβη, ηί νίάβίιΐΓ, οαιη 
Βίίίοποηβ »ρα(1 Α^λΙπιλπι 
II. 13. ρ. 92, 11. ΝΙΚΒ. 

8πιβΓ(1β8 Μ&^αβ 122, 18. 

βοΐβποηηβ, άαχ ΚοηιαηοΓηηι, 
ίη Γι&ζίο&ηι ηιίβδίιβ αιΐ Ι&γ^Ι- 
Ιίοηεβ ίοβάβΓΑίίβ ^βηΐίοπβ 
βΓθ£&η(3&8 172, 22. ίη βηίοιιβ 
ΜίβίπιίΕηοΓαηι οΙ) ίηϋβηΕηι 
βηβρίοίοηβηι &1) ίρβίβ οοοιβα» 
175, 20. 

δίβρΙίΕηαβ Ερίθαιηηίαβ, Νλγ- 
ββΐίίβ ίϋΐηίΙίΕΐ'ίδ 50, 17. ίη 
ΡΐΕπιίηίΕηα ηήββυβ Βθ^πίΙίοη 
ρΓΕβίεοΙοΓηηι Κοπιεποπιώ 
ΟΕ8ΐί£Εί 51, 11. 



29* 



ΙΝΩΕΧ ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 



452 

8. 8ΐβρ1ΐΕηί ρι-οΙοπίΕΓί^πβ 
οΕβΙβΗαπι, οϋπι Οηο^αι-ίαπι 
άίοίηπι 146, 22. 

&υ&ηί, £βηβ Ιι»ζΪ3 βηίΙίιτ.Ε 
225, 1. 

8υ&Γυη88, η&ϋοηβ δοΐαναβ, 
ίοτίϋβτ άίπιίοΕ* ίηΙβΓ Μίβί- 
ηπϋηοΗ 249, 2. 

Β^γιλ ίΐδ&ροΓβ άίΓβρΙβ 259,14. 

Τεπειβ η\ιινπΐ3 299, 21. 

Τ&Γ&βίβοοάίδαβιιβ ΕηΙβΕ άίηβ- 
οεΙιιγ Ζβηο ΐ8βιΐΓαβ 270, 13. 

ΤβΊΈβ, ΟοΙΙιοΓαπι Γβ£ίβ, ίηΙθΓΐ- 
Ιαβ 14, 11. 

Το1βρηί9, ορρίάαπι ίη ΟοΙοηίβ 
105, 9. 112, 7. 

Τθγγλθ πιοΐιιβ ρβΓ ΐΏΕ^ηΒπι 
ρΕΓίβπι ίιηρβι-ίί Κοπι&ηί ». 
ΟΗγ.554. £εοΙο8 95, 19. ΒβΓ^- 
Ιηηι ρΓΟβΙβΓηϋ 95, 23. Αΐβ- 
ΧΗηάΊ-ίΕΐη ςυ&88&1ί96,14. Οοη 
ίηβαΐ&ιη ίαηάίΙα9 βνβΓίίΙ 98, 
16. Β^ζΕΐιΙίαπι α. 557. ϋβηιπι 
Γηα^ηΛ οΙεοΌ α£6οϋ 281, 20. 

ΤΙίΕπίΒηοπιηι νίοαβ ηΕαά* ρι·ο- 
οηΐ & πιοηίίοηβ ΟΒΓά'ηοηπβ 
272, 2. 

ΤηβοάοήΕβ, ορρίάυηιΤζ&ηηο- 
Γαιη 279, 3. 

ΊΊιβοάοπιβ, ηαϋοηβ Τζ&ηηηβ, 
άαχ Κοπι&ηοΓαπι ίη Οοίβηίοΐθ 
108, 22. 184, 22. 244, 15. 

11)188118 ΕάνβΓδΠ» ρθρΐΐ1&Γ68 

81108 278, 22. 608 θΐιο Κοπιε- 

ιιοπιηι ά > ίΙίοηβπΐΓβά ι ί£ί1281,4. 
ΤΙιβ9οιΐ9, ορρίάαπι ίη ΟηβΓβο- 

ηββο 302, 3. 
Τηβοάβποηηβ, ΟηΙοΙηοΕβί β- 

Παβ, ΓηιηοοΓυπι Γβχ 19, 8. 

6108 Π10Γ3 20, 19. 
ΤηβαάίθΕΐάα8, ΤηβαάίυβΓίί £- 

Παβ, Γβχ Γγηποοπιπι 23, 7. 

βίαβ ηιοΓβ 94, 20. 
ΤηβαάίοΕίάαβ, νΕββΕΠ βΐίαβ, 

άαχ ν»ΓηοΓαιη, Ν»Γ8βΙί 96 

Α(Καη£'ιΙ 59, 6. 
Τηβαάίοβι-Ιιιβ, Τηβαά'βΓίοηί β- 

Ηπ3, Γβχ ΓΓΛηοοΓαιη 20, 22. 



βχρβάΉίοηβπι οοηίΓΕ Ηγζ&ιι 

Ιίαπι ηιβάίΐΕΐαΓ 21, 6. ίη νβ- 

ηβΐίοηβ ρβήί 22, 7. 
Τ1ΐ7»ηβ8, Ιβ^Είαβ Μίδίπιίαηο- 

πιπί 174, 3. 
Τίοβίβαβ, ΟΛβΙβΠαηι ίη Μίβί- 

γπ ιπποτική βίΑρβίΙίοΓαπι βοη- 

βηϋ8 238, 6. 

Τοίίΐββ, ΟοΙηοΓίιπι Γβχ 14, 11. 
31, 8. 

ΤπιΙΙβΒ, οΗπί ΡβίΕβ^οπιπι 100, 
19. ΙβΓΓΕβ πιοΐα βνβΓβΕβ βαο 
Αα^αβΙο 100, 20. ΟηΕβΓβηαο- 

ηίβ ΟρβΓΕ ίΐ18ΐΛΙΙΓΕΐΛβ 101,19. 
Ρεοιι1ο9& άθ ΚοΠΊΛΤΙΟΠΠη 00- 

Ιοηία ΐΐΐιιο ιηίββΒ η&ιτ&Ιίο βχ 
Εηηαΐίοαβ ορρίάί άββαιηρίΕ 
102, 4. 

ΤΓΕρβζαβ, «Γοβ ΡοηΙίβΕ 181, 
12. 278, 5. 

ΤΐΙΓΟΪ ρΓΟΠίίββίβ βί βΟΓάίάίβ 

ΟΕρίΠίβ 20, 3. 

Τα80ΪΕ Ε Οοΐΐΐίβ ΟΟΟΙψΕίΕ 15, 

23. ε ΝΕΓββΙβ ΓβοίρϋαΓ 30, 
17. 36, 7. 37, 15. 
Τζεοπεγ, οΕβΙβΠαηι ΜίβίιηίΕ- 
ιιοππη, ΓβΓΓβαπι νοβΕΐηιη240, 

14. ε ΚοπίΕηίβ ορρα^η&Ιαηι 
244, 12. 

ΤζΕηί ΟοΙοηίβ βηϋίηιί ββάίΐίο- 
ηβηι οοηίΓΕΚοηΐΕηοΒ πιοΐίαη- 
ΙαΓ 278, 6. ίηίΐίο ρΓ08ρβΓβ 
οβίίαπι £βπιηί 279, 19. & 
ΤΗβοάοΓΟ βαοΕβίί 281, 4. 

ΤζΕΐΗββ, ΟηοΕζίβ, ΙιΕΖΟΓαηι 
Γθ£ΐ9, Γγ&Ιθγ, ααβδίαιη άβ βίαβ 
ΟΕβάβ ΒγζΕηϋηηι πιίββηβ 170, 

15. £γε!γι ίη Γβ^ηο βιιοοβάιί 
172, 10. 19. 

υΐάΕοη , η&ϋοηβ Ηηηηαβ, άαχ 

ΚοηΐΕηοηιηι βαΐ) ΝΕΓββΙβ 67, 

12. 68, 22. 
ΙΤ1ί£Εη£β8, άαχ ΗβπιΙοΓηηι ίη 

βχβΓοϋα ΚοηΐΕηοΓαηι ίη Οοΐ- 

βηίβ 148, 23. 
ΙΙΙϋζιΐΓί, Ηηηηίοα ηΕΐίο Α^λ- 

ΙΙιίΕβΙβηιροΓίουβ άβ1βΐΕ300, 3. 
ϋΓίΐηίυ9 8>τυ9 Β}·ζΕΐιΙϋ ηιβάί- 



ΙΝΌΕΧ ΙΝ ΑΟΑΤΗΙΑΜ. 



453 



€ΐη&πι ρΓοίβββυβ,ηοιηον&ηυβ, 
ρηϋο$ορηιιπι &%Ίί 127, 15. ίιι 
Ρ6Γ8Ϊ&ΙΠ ρΓοΓβοΙυδ ρΐυπηιπηι 
ν&ΐβΐ »ραά ΟηοβΓΟβπι 130, 4. 
135, 5. 

ϋβίζ&Γάαβ, (Ια χ Κυηι&ηοπιηι 

ίη Οο1οηί<1β 150, 2. 
ΙΠί^αή η&Ιίο Ηαηηίο» 300, 3. 

βοοϋ Κοπι&ηοπιπι 303, 11. 
ναοοΕΓαβ, άαχ ν&τηοπίπι 59,4. 

ν&Μζβ3, (ΪΠΧ ΡΘΓ3&ΓΠΠ1 3ϋΙ) 

Ν&οηοΓ8£»ηβ 204, 3. 
ναΙοπαηιΐΝ, άαχ ΚοηΐΕηοπιιη 

βαΐ) Ν&ΓββΙβ 36, 17. 80, 6. 
ν&ΐβή&ηυβ, ΙπιρβΓ&ΙΟΓ Κοαια- 

ηηβ, & δ&ροΓβ ο&ρΐιΐ9 β* βχ- 

οοι-ί&Ιαβ 185, 5. 
ν,ΐΓ ΒΓίΐηοδ ρηπΐΐΐ3 , Ηοπηίβάν 

ΰΐ βΐίαβ (273-276.) 260, 10. 

ββουηάαβ (276— 293.) 260, 11. 

βΐ ΙβιΊίηβ, οο^ηοπιίηβ 8β£&η- 

8Λ& (293— 294.) 260, 12. 261, 

4 βχ ΟΓϋηβ βίΜ βηοοβάηηΐ ίη 

Γβ£Ι10 ΡβΓβ&ΠΙΠΙ. 

ΛΉ ΓΗΓ.ιη 08 ςη&ι-ΐαβ , οο§ηο- 
ιηϊηο ΟβΓπίΛδαα, δ&ροήβ ΙβΓ- 
ϋί ηΐίαβ (387—398.) 263, 22. 
ςαίηίυβ, Ιβάί^βΓάίβ ρήοπβ 
βΐίπβ (419-439.) 266, 3. 

ν&Γηί & ΝβΓ3βΙβ ίη ίοβάβΓ&Ιο- 
ταπι ηηπιβΓαηι βχοβρίί 8, 
69. 

ΥβηβΙίΛ αΟοίΜβ ίβηβΙιΐΓ 16, 2. 
ΑΙαηι&ηηοΓηηι οί Γπιηοοπιιη 
βχβΓοίΙαβ ίΜ ρββϋίβηϋβ, άβ- 
ΙβίΠΓ 69, 10. 



νβπη» Ζβηοηβπι ΙδΕαπιπι ίπι- 
ρβήο βχρβΠίΙ; 270, 15. 

νίηββπιηι {σπαλιώνων) άββοή- 
ρϋο 147, 15. 

νοίαΐβιτ&ηί Ν&Γ3βϋ 8β άβάιιηί 
37, 19. 

Ζ&οβΓ£&η, ΟοΙπ^αΓοπιπι Ηυη- 
ηοΓαπι άυχ, ίηαρβήηιη Κοηια- 
ηαπι ίην&άίΐ 301, 6. οοηίΓΑ 
Βγζ&ηΙίιιπι άΉοίΐ 302, 15. & 
ΒβΗβαήο β,οίβ νίοΐιιβ Γβοβ(1ϋ 
322, 3. πιαηβΓίοηβ &1) ΙαβΙί- 
ηί&ηο &οοβρΙίβ ίη ραίπαπι 
ΓβνβΓϋΙαΓ 330, 21. 

Ζ&ιηαβρηββ, Γβχ ΡβΓβαηιπι, 
(Ιαιη Ο&ο&άββ ίτίΐίοΓ βΧ3α1&- 
ο&1(495— 499.) 268,9. 269,17. 

Ζ&ηάαΐ&β, ίίΓηκαΙαο Ν&ΓββΙίβ 
ίΛηιίΙίΛβ ρΓαβίβοίαβ 55, 16. 
80, 4. 

Ζβηο Ιβαυπιβ ίιηρβπο Κοϊώ. 

ραίβηβ, ηιοχ ΓββίίΙιιίιιβ 270, 

12. 310, 11. 
Ζβηο Βνζίΐηίίηυϋ, ο&1&1θ£θ 

ογλΙοπιπι αάββηρίυβ 291, 1. 

ΑηίΙιοιπϋ νίοίηαβ, 8,1) 60 Ιηάί- 

οπο η&οβίϋΓ 292, 21. 294, I. 
Ζίοη, Ρ ο Γ8 η γ ιι πι λ(1 ΙηβΙίηίΑ- 

ηηπα άβ ρ&οβ 1β£&1α8 275, 12. 
ΖίρβΓ, Μ&ιχβΙΗηί ηΊίαβ, ηιίΐββ 

Κοηι&ηηδ 244, 14. 
Ζιγπιλ, βανίαβ ίη Αι-ΕχίΛηβηθ 

(β. ΑΓΖ&ηβηβ) 272, 9. 
ΖοΓοαβΙβΓ β. Ζ&ταάββ, Οπη^β- 

(Ηβ ηΐίυβ 117, 6. βπιβ αβί&β 

ί^ηοΐα 117, 8. 



ΒΙΒΟΟΤΗΕΟΑ ΟΚΑΕΟΑ 

ΟϋΚΑΝΤΙΒϋδ 

ΡΚ. ϋΑΟΟΒδ ετ νΑΙ_. ΟΗ. ΡΚ. Ρ03Τ. 

ΑββοΜηίβ οΓΕίίο ίη Οίββίρηοηίβπι , ηοίίβ ίηβίΓ. I. Η. Ββεμι. »0 

8. πιει. 1826 — 7\ 

ΑθΒΟηγΙί Α^ΕΠίβπιηο, ΠΙιι.ηΙγ. Β. Η. Κι.ΑυβΕΝ. Ε(1. II. βά. 

Κ. Ενοββ. 8. πιιιί. 1868 17* 

ΟΙιοβρηοΓΒβ, ΠΙαβίΓ. Κ. Η. Κι,ΑϋβΕΝ. 8. πιει. 1835 — 22| 

ΑΐΐΛ0ΓΘ0η1ΐ8 βΕπηίηΒ, βΕρρηπβ βί ΕΗηηαβ ίτΕ^πιβηίΒ, »ηηο- 

ίΕίί. ΠΙαβίΓ. Έ. Α. ΜοΕβιυβ. 8. πιει. 1826 .... — 6 
Αηβίορηωΐίβ Νηοββ. Εά. ΠΙαβίΓ. ρΓΕβί. ββί \ν. 8. ΤΕϋΡΡΕί.. 

Εά. Π. 8. πιει. 1863 — 12 

ϋθΐβοίπδ θρί£Γ&πΐΐιι&ϋΐπΐ Ογβ,ΘΟΟΓΠΠΙ, ηονο ΟΓάίηβ βοηβ. βί 

βοπιπιβηί. ίηβίΓ. Ρβ. ^βΟΒβ. 8. πιει. 1826 . . . . — 18 
ϋβΠΙΟβΐηθηίβ βοηβίοηββ, Γβο. βί βχρίίο. Η. 8αιιρρε. 8ββί. I. 

(βοηί. Ρηίΐίρρ. I. βί ΟΙτηίηίΒβΕβ I — III.) Εά. Π. 8. 

πι&ί. 1845 — 10 

ΕτίΓίρίάίβ ίΓ&^οβάί&β, βά. ΡρΓ,υακ βί Κχοτζ. νοί. I, II 

βί ΙΠ. 8ββί. I— III 4 27 

Είηζοίη: 

ΜβάβΕ. Εά. II. 15 — ΗββαΙ)Β. Εά. II. 12 η?£ 

ΑηάΓοπι&οη». Εά. II. 12 ηρβ ΗβΓΕβΙίάΕβ. Εά. Π. 12 ηρ£ 

Ηβίβηα. Εά. Π. 12 ηςβ — Αΐβββίίβ. Εά. II. 12 ψφ£ 

ΗβΓβαΙββ ίαΓβηβ. 18 ιφ£ — ΡηοβηίββΕβ. 18 ηφ£ — 

ΟΓββίββ. 12 ηρ£ — ΙρηίςβηίΕ Τειχποε 12 ηρ£ — Ιρηί- 

£βηίΕ ααΕβ ββί Ααΐίάβ. 12 

Ηθβΐοάί βΕΓπιίηΕ, Γβοβηβ. βί ΠΙαβίΓ. Ο. Οοβττι,ινο. Εά. II. 

8. πιει. 1843 1 — 

£ίηζβ!η : 

Τηβθ£οηίΒ. 7$ ηρβ δοηίαπι ΗβΓβαΙίβ. 5 — ΟρβΓΕ 
βί άίββ. 10 — Ηοπιβπ ββΓίΕπιβη, ίτΒ£πιβηίΒ βί νίίΕ 
Ηββίοάί. 15 ηρ£ 
ΗΟΠΙΘΓί Ι1ΪΕ8, νΕΓίθίΕί. Ιββί. Εάί. 8ριτζνεβ. 8ββί. I — IV. 

8. πιει. 1832—36 1 15 

Είηζοίη : 

βββί. I. ΙΠ). 1—6. 9«^- 8ββί. II. ΙΠ). 7—12. 9«#£ 
ββοί.ΙΠ. ΙΠ). 13-18. 13*«$#— δβοί. ΙΥ. ΙΠ). 19-24. 13^£# 

ϋϊβ βίηζί^β Αα8£&1>β άβΓ ΙΙϊλ», νοίοηβ άβη Ιιπίίβοΐιβη Αρρ&ΓδΙ νοΤί- 

«Ιαπιΐϊ^· βηΐη&ΐΐ. 

Ι^γβί&β βί ΑθβοΜηίβ οΓΕίίοηββ ββΙββίΕβ, βά. I. Η. Ββεμι. 

8. πιει. 1826 — 15 

Ιι^βί&θ ΟΓΕίίοηββ ββΙββίΕβ, βά. I. Η. Ββεμι. 8. πιει. 1826 — 9 

Ρΐηά&τί ΟΕπηίπΕ βαπι άβρβΓάίίΕηιπι ίτΒ£πι., ΥΕΓίβί. Ιββί. 
Εάί. βί βοπιπιβηί. ΠΙαβίΓ. 1». Βι85εν. Εά. II. βαΓ. 
Ο. δοΗΜΕίπΕ^ΐΝ. νοί. I. 1843 1 9 

νοί. II. 8βοί. I. II. (Οοπιπιβηί. ίη Οίνπιρ. βί Ργίη.) 

.1846.4*. (ε 15 Ν & γ.) ...... 1 - 

ΡίαΙοτήβ ορβΓΕ οπιηίΕ, Γβοβηβαίί, ρΓοΙβ^οπιβηίβ βί βοπιπιβη- 
ί Ετϋβ ίηβίΓαχίί Ο. 8τΑΐ.ι.ΒΑυΜ. Χ ΫοΙΙ. (21 δββίίοηββ). 
8. πίΕί. 1836 — 66., βοπιρί 21 15 



ΡΙαΙοηίδ ορβτα ο πι η ία. Είηζβΐη: »Ρ 
Αροΐο^ίπ 8οοΓΕίί3 βί Οτϊϊο. Εά. IV. 1858. 24 ηρ£ — 
Ρη&βάο. Εά. IV. 1866. 27 9ψ£ — δ^πιροβίιιηι ο, ίηά. 
Εά. ΙΠ. 1862. 22^«$# — Οοφαβ. Εά.ΠΙ. 1861. 24 ηρ£ 
Ρι·οΙ*£θΓβ3. Εά. III. ο. ίηά. 1865. 18 ηψ£ — Ροΐίΐί» 
βίνβ άβ ΓβρυΜίοβ, 1ΐΙ>Γί άβοβπι. 2νο11. Εά. II. 2 αφ 15 
Είηζβΐη: νοί. I. Ιλο. I— V. 1858. 1 αφ 12 νοί. 
II. ΙΛΙ>. VI— Χ. 1859. 1 ^3»^- Ρηββάπιβ. Εά. 
II. 1857. 24 ηρβ — Μβηβχβηηβ, Ι^βίβ, Ηίρρίπβ υίβΓςιιβ, 
Ιο. Εά. II. 1857. 27 ηρ£ — Ι,&οηββ, αη&πηίάββ, ΑΙοί- 
οί&άββ I. II. Εά. Π. 1857. 27 — ΟηιίγΙυΒ οιιπι ίηά. 
1835. 27 ηρ£ — Εηίη^άβπιιΐΒ. 1836. 21 ηρ£ — Μβηο 
βίΕυΙοτρπΓο ϋβπίφΐβ ίηοβιϋ βοηρΙθΓΪ8Τηβ&£ββ,ΕΓ&6ΐ;Ηβ 
β* ΗίρραΓοηχίδ. 1836. 1 αφ 12 ηρβ — Τίιηββιιβ β* (Μ- 
ίί&β. 1838. 1 αφ 24 — ΤηβΒβίβίιιβ. 1839. 1 αφ 

— δορηίβί». 1840. 27 ηρβ — Ροϋίιοαβ β* ίηοβηί 
πυοίοπδ Μίηοβ. 1841. 27 η?β — Ρηίΐβοιιβ. 1842. 27 ηρ£ 

— Ι,β^ββ. νοί. I. ΙΛ1). I— IV. 1858. 1 ^6 νοί. II. 
1Α\>. V— VIII. 1859. 1 αφ βηρβ, νοί. ΠΙ. Ι^ίο. IX— XII. 

— Ερίιιοιηίβ. 1860. 1 ^6 ηρ£ 

δορίΐοοίίβ ΐΓ&^οεάίαβ, Γβο. β* βχρ1&η.Ε.\νυΝϋΕΒϋ8. 2νο11. 

8. πιπί. 1847 — 57 3 — — 

Εϊηζεΐη ί 

ΡΜΙοοΙβίββ. Εά. III. 12 ηρβ — Οβάίραβ ίγταηηιιβ. Εά. 
IV: 12 η$£ — Οβάίριιβ Οοΐοηβαβ. Εά. III. 18 — 
Αηϋζοηβ. Εά. IV. 12 ηαΑ — ΕΙβοίΓ». Εά. III. 12ηαξ — 
Αίαχ. Εά.ΠΙ. 12 ης£ - Τπιοηίιπ&β. Εά. II. 12 
Τΐιΐΐογάίάΐβ άβ 1)β11ο Ρβίοροηββί&οο Ηοή VIII, βχρίβη. Ε. Γ. 

Ρορρο. 4 νοίΐ. 8. ιηαΐ. 1856 — 1866 4 — 

Εϊηζβΐη : / 

ΙΑ. Ι- Εά. Π. 1 αφ — 1Α\>. II. Εά. II. 22$ η#£ — ΙΛ. ΠΙ. 
18 ηρβ — Ιήο. IV. 15 ^ — ΙάΙ>. V. 15 — Ι,ίο. VI. 
18 ηςβ — Μ>· VII. 15 ηρβ - Ι,ίο. VIII. 15 — 
Ιηάίοββ βί άβ ηίβΙοΓΐ» ΤηαβτάίάβΛ οοιηιηβηΙ&Ιίο. 20 ηρ£ 
Χβηορίιοΐΐίίβ ΟχΓορ&βάί*, οοπιπιβηΐ;. ίηβίΓ. Γ. Α.Βοκνεμανν. 

8. πι&ί. 1838 — 15 

ΜβπιθΓ»οίΗ»(ΟοηιπιβηΐΛΓϋ),Π1α8ΐΓ.Κ.ΚϋΗΝΕκ. β.πιιιί. 

1858. Εά. II — 27 

Αη&ο»8ΐ8(βχρβάί*ίοθ7Γΐ πιίη.),Π1ιΐ8ΐΓ.Κ.ΚϋΗΝΒΒ.1852. 1 6 

Εΐητβΐη & 18 Λ&'. 

8βοί. I. Ι,ίο. I — IV. 8βοΙ. Π. ΙάΙ>. V— νίΠ. 

Οβοοηοπιίοιιβ,Γβο. βΐ βχρί&η. ί«. Ββειτενβαοη. 8. ηιαί. 

1841 1 - 15 

Α£β8ί1»ιιβ βχ βίΐά. Γβοβηβ. 8. πι»ί. 1843 . . . . — 12 

ΗίβΓο βχ β&ά. Γβο. 8. ιτιαΐ. 1844 — Ί\ 

Ηβΐίβηίοβ, 8βοΙ.Ι. (Ηο.Ι.Π.), βχ β*ά. Γβο. 8.πι»ί. 1853. — 12 

δβοΙ.Η. (ΗΙ).ΙΠ— νΠ.) βχ β&ά. Γβο. 8. πίβι. 1863. 1 18