fe>
K
m
FROM THE LIBRARY OF
REV. LOUIS FITZGERALD BENSON, D. D.
BEQUEATHED BY HIM TO
THE LIBRARY OF
PRINCETON THEOLOGICAL SEMINARY
Section 0^(P ' /
W2J
DF.
CANTV
ET
MVSICASACRA
PRIMA ECCLESIAE AETATE
VSQVE AD
PRAESENS TEMPVS.
A V C T O R E
MARTINO GERBERTO
MONASTERII ET CONGR. S. BLASII IN SILVA NIGRA ABBATE
S. Q; R. I. P.
r o m v s ii.
SFPERIORFM PERMTSSK
TYPLS SAN-BLASIANIS MDCCLXXIV.
I'$ y«V xiya troi rUvov , on oUvtcvtm H cce enim edico tibi Fili, quia venient
ipltou , 'on (pS-ii^ao-iv 01 xgivwn) rug ■*— A dies , quando Chriftiani corrum-
j3£Aa5 r»y «y/»v ivatyyetiuv , ' f rib «* pent libros fantforum evangeliorum, fan-
. /, - a, „ -, ftorumque apoftok»rum , & divinorum
, fc < ~ , , prophetarum, emollientes fcripturas San-
tuv, teeuwrig rcdg y^eifpag tcov ctyiuv j ^
ftorum; componentes modulos & fer-
yod<povng TPQ7rdgict & iXhjvag Aoya?.
mones profanos.
S. Pambo Abb. Nitria fac. IV.
P R M F A T 1 0.
rimus opcris de cantu & mujica facta to-
nuis, iam anno 1768* exierat prclo, al-
terque illud occupare cceperat, dum cc-
ce ferale incendium, quo vigcfima tcr-
tia lulii ciusdem anni cum aliis pleris-
que aedificiis monafterii S, Blq/ii , ipfaque
principali ecclefia, typographeum etiam
conflagravit , totumque intercepit opus.
Abfumpferunt rapaces flam mas omneni apparatum ; non fo-
lum digeftam iam materiam, ac typis paratam pro duobus iu-
ftis voluminibus , verum etiam adverfaria tot annorum labo-
re , fufceptisque per Germanium , Italiam, & G alii am itine-
ribus comparata. Curis follicitudinibusque innumeris accefc
fit altero port conflagrationem anno continuatio Momimen-
torum Angujic€ Domus Aujfriaca , cui tunc immortuus fue-
rat P. Rujienus Heer , quern in eo grandi opere adornan-
do focium accepit, ac poft mortem iam anno 1763. rclique-
rat P. Marquardus Herrgott , audtor Genealogi<e diplo-
matic d Habsburgo-Aujiriaae. Expleto haud fegniter opere
Monument ovum cum adied:o codice epijiolarum Rudolphi
I. illuftrato, atque ad finem anni 1 77 1, ad thronum regium
caefareumque delato , ineunte fequenti anno Vienna redux
iterum de hac mujictf facne hijioria ccepi cogit.are , ac refii-
mere ftudium, ne penitus intercideret exandatus iam labor.
falutarique excideret fine.
a 2
Propo-
Propofitum quippe fuerat, ob oculos pofita viciffitudi-
ne cantus ac muficy , enormique novae a veteri difcrepan-
tia ad limpidiffimos fontes reducere rivos, imo torrentes ex-
tra ripas diffluentes. Quae integro tomo priore turn de pri-
ma purioreque ecclefiae aetate , cum etiam de medio aevo
funt didta , planum ordinatumque declarant curfum. Ut-
ramque aetatem interftinximus aevo S. Gregorii M. prae-
cipui inftauratoris cantus ecclefiaftici in Occidente, unde &
nomen habet cantus Romanus , Gregorianus ad praefentem
usque appellatus diem , ad quern ceu fontem iam Carolus
M. extravagantes Gallos reduxit : dum ecce iam, ipfo facro
turbato fonte , rivi omnes turbidi facti funt , peregrina infe-
£U aqua, profana mufica adyta facra invafit, occupatque.
Tarn parvis primum initiis , lentisque olim paffibus tarn
fubito noftra fere memoria ad tantum exceffum venire rem
potuifTe, obftupefcent, quae hoc, quod prae oculis eft, vo-
lumine, libroIII. legentprimam originem muficae polyphonae
feu concentus plurium vocum ex diverfis fimui confonantiis ,
quod eft muficae genus toti antiquitati incognitum. Figura-
lis deinde ac inftrumen talis praefertim muficae ufum in ecclefia
recentem adeo, quis fibi in animum inducat, tarn brevi hone-
ftatem locorum facrorum , dignitatem officiorum divinorum,
religionemque contaminaffe ? Ac obftantibus quidem innu-
meris fancl:ionibus paftorum ecclefiae in concilia etiam generalia
&: particularia ubivis gentium coa£torum proximis adnoftrum
usque faeculis 5 quibus tamen initium tantum malorum ac cor-
ruptionis deprehendere eft , quae hodie cancri inftar ferpit fa-
cratiflimasque publici religiofi cultus partes inficit , ac pro-
fanat.
Frequens
Frequens Temper magis magis inducftus in ecclufiam mu-
ficx ufus pofteriore hac xtatc , in caulii fiiit, UC non folimi
multiplices preccs, pfalmi & officia varia pnttcr ordinanuni
curfus canonici penfum ceflarcnt , vcruni etiam varii, ad fo-
lemnem reddendum ipfum cantum inducli medio atvo , cc-
lebres ritus funt antiquati. Ea tamen omnia articulatim
percenfere, fupervacaneum duximus , nc iam cxpoiita fatis
fuperiore tomo, recoquere identidem necefTe eflet. Confpi-
cua res fatis eft ex variis ordinibus officii divini , qui paf-
iim manufcripti fervantur. Talis eft e. g. monaftcrii S. Bid-
Jit duobus in codicibus pergamenis ex incendio fervatis ordo
cperis Dei , qualis nempe farculis XIV. XV. & XVI. ob-
tinuit. In quo paffim adhuc notatur fchola id eft canto-
rum , qui fingulari au&oritate moderabantur chorum , car-
terisque prarfcribebant cantum. Procedebant i 11 i , aderant-
que officio divino haud raro induti facris veftibus 5 quibus
€tiam in prxcipuis feftis totus incedebat chorus : quod ha-
<ftenus in Gallia frequentari ad infignem fane cultus divini or-
natum animadverti. Cantor porro alicubi, obfervantia veteri,
adofferendum folemniter panem& vinum eucharifticum nota-
tur in laudato illo ordine opens Dei j ac verfus ad offerto-
rium ritu antiquilTimo prcferibuntur, ut iam primo libro ob-
fervavi, quo difciplinacantus primae eccleflx artatis exponiturj
fecundo item , quo medium illuftratur aevum 3 fed eo laben-
te paullatim cefTavit mos ifte pfalmi ad Introitum notati ver-
fus deinceps profequendi. Hinc eft, quod ad graduale paf-
lim in noftris milFalibus verfus occurrant promifcui , nee
quidem ex facris fcripturis fumpti contra ufum primaevum.
Religiofius <Tra£lus in officio quadragefimali eft conferva-
a 3 tus,
ttis, qui quandoque ex integro conftat pfalmo: adeoque in
Jaudato ordine operis Dei in Dom. Palmarum pnefcribitur
alternis canendus hunc in modum : „Duo fratres cantent gra-
duale , tres traitus primnm verfum in finem ante gradus :
dexter chorus fecundum verfum , finifter chorus tertium, fu-
pradi&i tres quartum, & ita totus traclus alternetur , ulti-
mus autem verfus ab omnibus dicitur." Quae idcirco attuli,
quod alicubi omnis fere cantus refponforii antiphonique in
Miffa diftin&io obfoleverit. Taceo tropos illos , de quibus
p. 370. & alibi tomo fuperiore diximus, qualis ante tertix
MifBe in Nataii Domini Introitum in ordine illo operis Dei
hunc in modum cani pnefcribitur : „ Ad MirTam ante Introi-
tum duo fratres , quibus iufferit cantor, ftantes fupra dextrum
gradum cantent verfum de Nativitate Domini : Hodie can-
tandus eft. Et refpondeant duo in choro ftantes ante gradus.
Qtiis eft ifte &c. Et refpondeant illi duo excelfa voce. Hie
enim eft. Quo dicl:o ftatim imponant tres cantores officium
de die. Puer natus eft nobis. Kyrie eleifon. Gloria in excel-
Jis Deo: fint in arbitrio cantorum. Oratio. Concede qutefu-
mus omnipotens Deus , ut n. Prophetia Propter hoc fciet po-
pulism Epiftola Multifart am multisque. Sequentia Eia reco-
lamus. Evang. In principio erat Verbum. Prxfatio ut fupra.
Sanclus. Agnus Dei. Finita Mifla fiat compulfatio omnium
fignorum , & componant albas & cappas diligenter fratres."
Quibus nempe, ut diximus, induti officio intererant. Sequenti
die S. Stephani notantur folum „Diaconi induti dalmaticis
ad officium teneant chorum : & fi tanti funt, cantent Gloria,
& Alleluia." Ad feftum fequens S. Ioannis Evang. nota-
tur:„Sicut praecedens feftum per diaconos, fie iftud debet in-
offi-
officiari per facerdotcs." Rubricafimilis ad fcftum fcqucns /;/-
nocaitiim delcta eft data opera : de officio nimirum tcnen-
do a pueris, aucloritatc conciliorum vetito, ut fuo loco obfer-
vavimus. Promiiimus vero tomo priori p. 504. nos ex hoc
ipfo ordine operis Dei daturos exempla cantus iliius folem-
nis ad cantica Evangclii Magnificat &: Bcncdiflns przcipuia
in fcftis adhibiti , more primxvi cantus antiphoni repctitis per
verfus ter faltcm antiphonis , undc &: triumphare antiphonas
appellabant. Sed cum promilTi huius in operis traclationc
memoria exciderit , hie cxplendum duximus. Sic vero ha-
betur in vigiliis Natalis Domini , notata in Evang. ant. Iofeph
Jili David. „Hanc antiphonam incipiat abbas, fi eft prxfens,
& cantet earn uterque chorus per totum communiter ,ante-
quam pfalmus incipiatur Benedittus Dominus Dens. Et ille
chorus, qui fecundum verfum cantare debet, finito primo
verfu , quern dexter chorus cantavit ftatim incipiat antipho-
nam , & cantet earn usque Coniugcm tuam, & dexter cho-
rus, qui primum verfum cantavit, incipit : Qiwd cnim in ea
natum eft , & cantet earn usque in finem. Qua cantata (1-
nifter chorus inchoet verfum Et erexit cornu. Et cantetur
pfalmus per totum : poft ultimum verfum llluminare his ite-
rum cantetur antiphona alternatim. Poft Jicut crat iterum
communiter cantetur ab omnibus." Ita etiam canticum
Magnificat in praecipuis feftis Pafchae , & Pentecoftes cani
triumpharique prxferibitur cum ingeminatione akerna anti-
phonx , quae ad myfterium pertinet, fatius utique , quam in
hodierna mufica, confufo ordine ac perturbato, fxpc centies
fingillatim repetuntur verba , ftrepituque inftrumentorum ac
vocum fuccinentium , intercinentiumque ita obruuntur, ac fi
mufica
mufica compofita eflet ad intelle&um obfufcandum , obli-
terandumque , qui dulcedine foni infinuandus fuiflet. Sed
de his fatis per decurfum operis.
Sequetur id ampla fcriptorum de re mufica ecclefiaftica
potifllmum colIe£tio Grtecorum, Latinorum, <Theotifcorum :
dum ex innumeris MSS. ineditis , qux pafTim in bibliothecis
ofrendi, facile licuit feleftum eorum tantum facere au&orum,
qui aut in orbe literario aliunde inclaruerunt, aut in argu-
mento prxftantius funt verfati.
Neque etiam ab hoc argumento muficae facrae abludit
Vetus liturgia Alemannica difquifitionibus prxviis , notis , &
obfervationibus illuftrata : monumentis ad rem pertinenti-
bus prsecipuis faltem , iam iterum colledtis , reftitutisque
ex cineribus , in quos memorato incendio monafterii S. Bla-
Jii funt redadti , falva tantum lucubratione mea difquifitio-
num praeviarum, feu commentarii de rebus liturgicis ad dilu-
cidandam Liturgiam Alemannicam facientibus.
Res ipfa loquitur, ad eundem hxc omnia collimare fco-
pum. Utinam, qui incrementum dat, Deus, falutarem prae-
ftet effeftum ad fanftitatem dignitatemque divini fui cultusj
in iugi facrificio , fruclruque oris ad pabulum mentis : ut quis-
que cum apoftolo dicat: Pfallam fpiritu , pfallam & mente.
Et cum pfalmifta : Sic benedicam te in vita mea , & in no-
mine tuo levabo manus meas. Si cut adipe , & pinguedine re-
pleatur anima mea % & labiis exult ationis laudabit os meuni*
SYLLA-
PR/EFATIO.
norcm mimcae , qucm cum laclc nratns
bibi , quodquc ci difciplinz hand fegni-
tcr a tencris annis confccravi ituduim,
feverioribus addichis Mufis , non dcpo-
fiii pcnitus, fed mutavi. A iuvcnilibus
annis propofitum femper habui dc mu-
ftcx aliquid confcribcrc hitroria. In-
flammatum fait defiderium incompara-
biii codicc Mfc. mea memoria Bibliothccx San-Blqfiatut il-
lato, eo ipfo, quo olim ufus Glareanus in edendis Sever.
Boetii opcribus, eum ftatim in fronte aurcum vocatj iterum-
quead finem praefationis DoDECACHORDl dilaudans : qui, in-
quit, omnium fci cut i arum traflatus varios habebat , \yw****'*&M
Tocnnt Gri£ci. Inerant quiuque divi Sever ini t alumina dc
tnuficis: prcetcrca GuiDONlS Aretim quedam, Bernoms,
VuiLEHELiMI , OTTOMS, THEOGERI epiftopi,& lO ANNIS,
qui pqftca Pont i fix Atax. XXIL cius nominis fuit. Per hos
libros audaciorem fe factum profitetur : quod &: mihi in fufci-
piendo hoc opere accidcrat; dum ecce codex ifte fato acer-
biilimo in conflagratione monafterii huius an. 1768- facia,
pent cum omni apparatu , quern feceram adornando huic o-
peri Italiam, Gallium, Germanium perluitrando, turn aliis qui-
busvis ftudiis , ac opera etiam amicorum folerti.
Id ununi folatio €rat, quod, qui nunc prodit, tonuis pri-
mus tunc fere typis cxprefTus eflet , cxemplaquc fcripcoruni
de re muiica ex laudato codicc defcripta iam in aliorum ma.
nibus fierint, prrcfertim P. Io. Bapt% MARTINI Bononjen/is Mi-
Mart. Gerblrt. de .Musica Eccl. Lib. 1. a nontX,
P R M F A T I O.
norifce , quocimi amice conveneram , ut dum ipfe in eadem
mufices veteris hiftoria a multis annis defudat, duobus iam e-
ditis tomis (tardins nunc demum CI. Doctor Burney Ang-
lus certiorem me reddit, de hiftoria mufices univerfa abs fe in
Jucem edenda, fufceptis, defcriptisque etiam earn in rem per
Italiam, Galliam, Germaniam itineribus) ego peculiarem par-
tem muficse facrae illuftrandam fumerem, a prima fcilicet eccle-
fix aetate ufque ad praefens tempus.
Mufica Hebraorum , quantum fcire intereft, fatis, ut o-
pinor, ab aliis eft pertra&ata. Quos inter Mar. Mersennus
lucubrationem fuam ea de re ab iis fcripturse locis exponendis
orditur , quae prophetiam vi concentus mufici prophetis con-
tigiffe vel infinuant, vel affirmare videntur. Inde ego ve-
rifimilius venifTe autumo , ut apud ethnicos etiam , iidem mu-
Jici & vates & fapientes iudicarentur , tefte Quintiliano
Inftit. Or at. L I. c. 10. quam quod aliis videtur, mufica m
facram a ludceis ad alias gentes Latinos, Grcecos , Syros ©V.
tranfiifle. Ante Davidem , & Salomonis inaugurationem
templi mufica in ufum publici officii divini ordinata dici
nequit5 cum tamen vel teftimonio Laban Gen. XXXI. 27.
mufica inftrumenta adhibita fuerint alio 11 fu, forte in conviviis
potiflimum. Atqui vero mos antiquiffimus fuit, quern loco
citato Quintilianus refert, inter regalia convivia laudes he-
roum ac deorum ad citharam canendi, de quo iam Plato
Dial. II. de republ. itemque lib. III. de legibus teftatur, fuifle
cantus, ad deos precibus placandos, quos hymnos vocabant^ & lib.
VII. rettijjimum fore, ait, Ji hymni ©" laudes Dei precibus mix-
ta canantur. Extant etiamnum hymni antiquillimorum poe-
tarum :
P R JE F A T I O.
tarum : quorum vcrfus cani folebant, utquc canit Theocri-
tus Idyll. 1 6.
Semper id eft cord/ mufis , femperquc poetis,
Ut d/'i'os celebrent , laudes celebrenique virorttm
Suo loco oftendimus SS. Patrcs, quando fidcles ad Drum
hymnis concclebnindum excitant, excmplo Chrifti &: Apofto-
lorum uti, qui hynino diclo exiifle in montcm Olivcti, Pau-
Lusquc & Silas vcl in carcere, media noclc furgentes, Dfx'M
hvmnis ccJebrafle in Aclribus leguntur. Quod & alii dein-
ceps Martyres funt xmulati, ut lingular] diflertationc de hym-
nis Martyrum in primitiva Ecclefia, letut an. 1700. edita, o-
ftendit lo.Georg. OsTlUS : quern quidem fi audimus, omnia
prope hymnus funt , quae SS. Martyres aut dixerunt , aut in
Prudrntii hymnis *V< nQcuw, five de corotiis, dixifle , feu
cccinifTe inducuntur.
Nihilominus id ille preterit, quodexaclis martyriiS. PoLY-
CARPI, difcipuli S. Ioannis, colligitur apud EUSEBIUM lib.
IV.hift. eccL c. 1 5. Iacobiquc Usser 11 append. Ignatiana p.
25. in oratione a tortoribus interrupts, Polvcarpum iisdem
pene verbis doxologix etiamnum ufitatx comma d*£n , iW
yu<n, hZx?u<ri expreiTifie : uti eius initium Gloria in excel/is or.
cx Luc£ L 14. Liber atum & focios Martyres per plateas
una voce decantafTe, Victor Africanus in hiftoria Vandalicje
perfecutionis lib. IV. narrat : paiTimque pfalmos , aut eorum
«*eo<n%i*> feu verficulos, in ecclefia prarcini folitos, intonafle le-
guntur. TERTULLIANUS tefus eft, qua animi contentions
a 2 attcn-
P R JE F A T I O.
attentioneque fideles, quae in ecclefia audiebant, perceperint :
in libro de Anima cap. 9. fororis cuiusdam revelationes enar-
rans, lam vero , inquit , prout Scriptura leguntur , aut pfalmi
canuntur , # #£ adlocutiones proferuntur , «#£ petit/ones dele-
ganturj it a hide materia vijionibus fubminijlrantur. Sunt
hx divini officii partes apud Chriftianos , quas Eusebius in
Vita Constantini lib, IV. cap. 45. de reftituto per Con-
STANTINUM publico Dei cultu commemorat, orat/ones, &
pfahnorum cantus univevfo populo communes ■, facrarumfcriptu-
ravum I eel tones , Pajiorum condones , benedicjionem £T parti-
cipationem Sacrament orum*
Haec autem qua celebritate exultationeque celebranda fine
exiftimata, Zonaras &Balsamon inde declarant, quod lu-
(StuQjfb quadra gefimx tempore, tit iam in Concilio Laodiceno
can. 49. ftatutum legitur , ab Euchariftix celebratione abftine-
retur. Sacrificare Deo feftivce celebritatis ejje putabant,
eamque celebritatem hilaritatis atque Itftitice , at nullo patio
moerori quempiam ac lacrymis indulgere,Jimulque Icetitia exulta-
re & triumph are gaudio pojje exiflimabant.. Hxc Zona R as
in can. Trull. LII. qui eft de Mifta prxfanftificatorum. inQua-
dragefima. Viciffim verp notanduseft fexagefimus fextus eius-
dem quinifcxtiConcilii canon de folemnitate pafchali rite con-
celebranda : A fancla Chrijli Dei nqflri refurreclionis die uf-
que ad novam diem Dominicam tota feptimana vacare fideles
iugiter cportet pfalmi s £J hymnis, & fpiritualibus canticis9 in
Chrijlo gaudcntes,feflumque celebrantes, & divinarumfcriptura-
rum leclioni mentem adhibentes, ac Janclis myjleriis iucunde &■.
laute fruentes.
Aberat
P R J F A T I ().
Abcrat nihilominus untiquioribus Ecclcfiae tcmponbus a
fimplici illo cantu, cxpcrtc modulation mulica vcl vocum vcl
inrtrumentorum, omnis incantatio illc, ut ita dicam , quam
S. L B O M. Serm. LXXXVII. qui eft quartus de jciunio
feptimi mftt/Ss, profcribit : lnfidiofoy inquit, etiam fono JJf
mollibus iciibus pulfantur audi tits, ut animi folid/tas f/Iecebro-
fa modal at i one foil' at ur , £j lethal ium confuctudine fuavitatum,
incauta & parumfobria covda capiantur. Agit nempe ibi de
diverfa tcntationum arte , qua nobis adverfarius noftcr inii-
diatur, vocatque tela dcemonisj neutiquam vero de divina pfal-
niodia feu pfalmis, hvmnis, & canticis fpiritualibus, quibus pie
animus in coetibus ecclefiafticis commovetur. Dcemoniaca
cantica, funt verba Evagrii apud CoTELERlUM T. III. Mo-
nument, Ecclcjit€ Greece p. 2 8 I • cupiditatem noftram cient, ani-
mamque in fcedas imaginationcs iniiciunt : contra pfalmi (f
hymni , (f cantica fpiritalia , femper ad recordationem virtu-
tis provocant , fervent em animum no ft rum refrigerant , ac deft-
deria extinguunt. Cum tamen proclive fit , ut hie etiam Ccfe
infinuet deleclationis quidam nocivus fenfus, retulimus fuo lo-
co , quam ftudiofe SS. Patres id praxavendum allaboraverint.
Unum hie addo S. Io. Chrysostomi locum, qui quidem
ad noftrum argumentum de cantu &: mufica facra pertinere
haud videatur , cum de fermonibus in Ecclelia haberi folitis
lit; 5 ad propoiitum tamen noftrum apprime facit. Hoc, in-
quit, Horn. XXX. in Act. Apoftol. fubvertit ecclefias, qucd qj
vos non qiueritis audire fermonem , qui compungcre poffit , fed
qui obleflet, & tinnulo Jlrepitu 6T vcrborum compoftione , qua-
Ji citbaroedos & cantores audientes. Invehitur mox in ipfos
a 3 facroc
P R JE F A T I O.
facros oratores : Flofculos verborum & compofitionem, £f har-
meniam curiqfius fetlamur : ut exhilaremus , non ut profmus:
ut Jimus in admiratione , non ut doceamus: ut obleclemus , non
ut compungamus : ut plaufu & laudi bus obtentis abeamus , non
ut mores componamus. Proh ! quam apte hsec in muficos no-
ftros , muficamque etiam ecclefiafticam xvi noftri valent, a fi-
ne fuo facro prorfus abeuntem , abhorrentemque ab inftitutis
Patrum, ac Ecckiix fententia tot fanclionibus prodita.
Id quidem perfpicuum fore exifhmo ex hoc opere de can-
tu & mujica facta a prima Ecclcfitf at ate ufque ad pr a fens t em-
pus: fcilicet quibus initiis xtate prima ( quam ad tempora ut
que Gregorii Magni extendo) progrefTuque per medium
sevum, quo fimplici cantui mufica polyphona & menfurata
feu figurata addita demum eft , ad tan turn excefTum pervene-
rit a feeulo decimoquinto potiffimum , quo mufica hodierna,
quam figuratam dicimus, olim infucata, Temper magis magisque
aberrat a fuo fan&o fcopo 3 numquam tamen tanta, quam no-
ftramemoria prrfentique hoc tempore exorbitatione, aufu mu-
ficorum lafcivientium luxuriantiumque in templis temerario, ac
intolerabili : quo eo ufque iam ventum, ut nee nomen cantus
ac muficae ecclefiaihoe fuftineat, nee adeo modus quidem po~
ni pofTe videatur, nifi abfoluta fummarum poteftatum aufto-
ritate interpofita, in integrum reftituatur divini cultus decor
profligatus, facraque noftra profanata , maximo apud nos pia-
culo, qui iugem in altaris facrario praefentiam Chrifti incarna*
ti contra Proteftantes acatholicos , minus hac in re culpabi-
les, agnofcirnus j nee fatis tamen, ne irreligiofiores, irreverentio*
resque videamur, fatagimus.
Paffim
P R JE F A T I O.
Pafllm oftcndcmus altcro huius opcris toino, quanta qui-
dcm contcntionc id egeric Hknkd ictus XIV. in epiftola cn-
cyclica data ad omncs cpifcopos ditionis cccleiialtic.c an. i 749.
de anno la/?/ Leo, de cult u temp lor am , de cant a ?J wujica ccclc-
Jiajiica, rcli^iofe fcilicet ac dcccntcr inftituenda, rcformandaquc.
His pie incitata monitis Augufta M. Therrsia initrumenta
mufica bellica ac venatoria e templis exclufa dudiim voluit.
Narrat ipfe fummus revera Pontifex in noviiFima cditione in-
fignis de fynodo diueccfana operis lib. XI. c. 7. (ubi iterum a-
git de cantoribas cunuchis, ac de mufica o injirumentis muji-
cali bus in Ecclejia tolerandis , vel prohibeiidis) compcrifTe fe,
qua? in ilia epiftola encyclica tradtavit, plerisque piis viris pro-
bata fiiiflej id vero ab epifcopis cavendum vult, ne theatrales
modi ad ecclcjiajiicos concent us transferantur, neve theatralibus
uiflrumentis ecclejia perfoncnt,
Fruftra vero omnia effe, vel in ipfa ditione ecclcfiaftica at-
que adeo Komce an. 1762. &: 1763. prioribus annis fcilicet Cle-
MENTIS XIII. fucceiforis Benedjcti XIV. diverfatus, didici:
nee quicquam obtinebitur, quamdiu circumforaneam quam-
cunque muficam , a quibusvis quocunque modo concinnatam
promifcue ecclefiac inferre, ac typis etiam edere licet : mufica-
quefacra eandem Temper cum profana mutationem fubire per-
mittitur : ac fi hax perinde ac ilia ad curiofitatem tantum &c
oble&ationem auditorum , vel gloriolam muficorum, aucto-
rum etiam novitati ftudentium atque admirationi efle cupien-
tium conftituta fit. Sed ut cantus planus, quern choralem no-
minamus , idem fibi temper fimilis eft, ita etiam curandum
efTet, ut harmonicus gravi decentique habitu incedat, fibi hand
diflimilis
P R M F A T I O.
difllmilts, aut diflbnans a fan&itate religionis , cui confecratus
eft: remoto omni ornatu extraneo, qui divinum dedeco-
ret cultum. Quodque in aliis artibus liberalibus hodie egre-
gie fit, ut antiquatis fequiorum temporum Gothicis fartu-
ris , verus ad prototypon nature , prxftantiffimorumque ma-
giftrorunl, reftituatur ornatus, ita faltem nuificam ecclefiafti-
cam cohoneftari coiideceret, operibus probatiflimorum au6lo-
rum , quae feligenda eftent, ftudiofe examinata a peritis, probis
& fagacibus viris , maturo religiofoque iudicio , ac congeren-
da Vetera & nova ad eandem dignitatem compofita, quae Tola
fas eflet ufii (aero in ecclefia audiri , nefaftis exefle iuflis. Au-
ftoritate legitima , typographiaeque ope haud adeo difficulter
ita rem pofTe expediri, ordinarique, non obftante coetuum eccle-
fiafticorum diverikate, fecundum perfonarum copiam Sc qualita-
tes , locorumque & temporum circumftantias , ad me nunc
non attinet, nee opus eft, pluribus docere. Rei momenta
profequor , ex ipfa argumenti ferie ponderanda , converfione a
prima Ecclefia aetate ufque ad praefens tempus ftupenda.
SYLLA-
SYLLABUS TOMI IT.
DE CANTU ET MUS1CA SACRA A PRIMA ECCIJ--
SIJB ATATE, USQUE AD PRJBSBNS TEMPUS.
LIBER II. PARS II.
DE CANTU ET MUSICA MEDH ;K\T.
CAPUT I.
CeLbres mcdii *vi in cantu &? Wikjka ccclefiajlica anttores , viflnuratoresqite.
fundus CtRFGORit's M. cantus ecclefiafttei infhu-
r.itor in Oecuiente. 2. S. Joanms [\unafc. in O-
ricnte paullo pofti ?. Melodi alii vucabulo Io-
ANNts. 4. Cosmas utcrque. $. iMelodi grzd
alii, potiflimum a NictcrtuRo recenfiti. 6- merO-
di ex Triodk) Pmrtiis anno i6di. edito , &
qaibusdan WSS. codicibus. 7. A pud Latinos
hymnudi. 8- In lingua verrracuta rhvthmi, profit
item, ac fequcntiar. 9. Officii & cantos eccldii.
ftrci auclotcs , Magiltcrio prarfcrtim ecciefil K '•
Hums, 10. GoiOOMl Arctino faciliorem
reddente difciplinam. 11. De ncumis GoiDOMIt
& hexachordo , Goidonj vulgo adferipto. 12.
Lincc & dives Goidoni debentur. »}. Propaga-
te ftatlm etiam per alias regionej. i+. Invert*
hoc, prorfus infigni. ic. Gcido non addidit T.
fcal«e muficar. 16. Glido non eft aoclor not**
larunT cum fuis appelbtionibus.
CAPUT II.
De uotis rnuficis mcdii *vi , grucis £5? lutiuis , quarum fpecim'wa exbibentur
per Jhigula f<ecuhi.
1. Notae muficae antiqaar graecrr. 2. Olim
etiam Latiuii famiiiarcs. 3. Quibus apud Lati-
nos alia: literae ft figna font fubititma. 4. Vcu
cales ac fyllaba: ad modulandum. s- he vocabu-
la apud Gracos. 6- Specimina notarum grazca-
lum. 7. Notae mulica: latinar. g. In fcliemate
exhibits. 9. Specimina notarum mulkariim (ac.
cell Vllf. circiter & IX.
nea: & I'patia die
XI. r;. Specimini varfa
feqq. 13. Librf indlales ,
14. Notac qu;:drat;e & caudate cantus plani &
figur.iti faccul. XIV. ft XV. 15. rl\v. n.*tit>4 tx-
plicatio ac fpe.imen.
10. Sarculi X. 1 r. Li*
<:i iif\ '.''.run I 1 w.
run fseculi XI. ft
MuTa item fub >iota.
CAPUT III.
Dc difcipliua cantus , &f muficx facra medio Ecclcfix ctjq.
1. Cantus medio aevo ubique frequentatos. 2.
Damnatis facri cantus hoftibus. \. Auctoque ftu-
dio fcientia: muficx. 4. Inftitutio cantus a prima
iuventute : pauliatim remilftor. {, Certs leges,
regular, ac difciplina mufica. 6. Certique modi
•vufici, diatonici generis. 7. An etiam chromati-
ci & enharmoniei ? 8- Cura vocis, medicamine
etiam prafervandar , aut diita. 9. Caftratio vo-
cis caufa. 10. Contra muliebres voces , ac cho-
ros , cantionesqoe ludicras , profanas &c. 11. Pro
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II.
cantoribus praccepta. 12. Contra mimoj & idca-
latores. 13. Ludi facri. 14. ErTec~rus muficx, ac
piarum cantionum. i$. Divinam pfalmodianr
qunlem efle voluerint facrorum prartuld 16. San-
dique Dotftores. 17. Ut voci concordet mens,
devotioque animi. 18- Abufus mufica:, recers-
medio avo in ecclefiam inducla:. 19. Inftrumen-
torum etiam muficorum , campnnarum, cymbalo-
rum. 20. Contra faltationcs , ft ballationcs.
LIB.III.
LIBER III.
DE MUSICA POLYPHONA , S£U PLURIUM VOCUM , F1GURALI
ITEM, AC INSTRUMENTAL!.
CAPUT I.
De Mufica, feu concentu plurium vocum.
culonim. 7. Guidone Aretino faltem ditoni
ufum agnofcente iam fieculo XI. 8- Tardius ce-
teris confonantiis imperfectis in ufum aflumtis ad
fixam cum perfcclis regulam.
1. Polyphonia vetcribus incognita. 2. Medio
«vo inventa, diaphonia , organum dida. j. Di-
fcantus item. 4. Alia, qua? hue pertinent, no-
piina. 5. Qualis primum fuerit confonantiarum
ufus in polyphonia. 6. Traclu nonnulloruni fa?-
CAPUT II.
De Mufica menfurata, medio avo inventa.
1. Mufica rhythmica , metrica. 2. Eius te- a?vo exculta. <;. Explicatur notarum valor. 6. Va-
nuia veftigia in cantu chorali , feu piano medii riaeque fpecies mufica; figuratce.
avi. 3. Mufica menfurata. 4. Pauliatim medio
CAPUT III.
De Organis , aliisque inftrumentis muficis pauliatim in Ecckfiam imiuciis.
I, Mufica inftrumentalis medio a?vo demum
facris chriftianis illata. 2. Organa hydraulica. }.
Organa pneumatica. 4. Inde a faeculo VIII. in
Occidente. Ut & cantus organicus. $. Ufus or-
gdnorum in monafteriis. 6. Inftrumentorum mu-
(icorum varia genera. 7. Eorumque ufus. 8- 1'neu-
matica inftrumenta. 9. Enchorda. 10. Pulfiui-
lia. 11. Cymbala. 12. Campanse. 1 j. Aliaquc
ad convocandum populum inftrumenta. 14 Ta-
bula?, femanteria apud Gracos. 15. Campanarii.
j 6. Varius campanarum , & tintinnabuiorum ufus.
17. Tintinnabula in facris veftibus. 18. Rota? cym-
balica? , ac harmonica fyftemata.
LIBER IV.
DE CANTU ET MUS1CA SACRA POSTERIORY MV1 , A SjECULO
CIRC1TER XV. USQUE AD PRiESENS TEMPUS
CAP
Difciplina Cantus , ac Mujica
U T I.
ecdejiajlicce pojleriore hac <etatc.
1. Ampliatio mufica?, & cantus frequentatio.
2. Et difciplina a pueris. j. A Clericis prtefer-
tim, dignitatibus , cantoribus , & maxime a Ca-
nonicis , aliisque fervanda. 4. In officio divino
per ftatuta conciliorum , ac Epifcoporum , repur-
gatis hiltoriis Sanctorum in fcftis. <;. Sacrificio
Miflae imprimis, tarn publica , quam privata , re-
fciHis ab eo cantibus fuperfluis &c. 6. Horis
canonicis in choro debito modo perfolvendis ,
damnatis abufibus , & negligentia, ac infli tucis
etiam ideo diltributionibus, & inculcata prarcipue
gravitate. 7. Officiorum & cantus nimia protra-
ctio , variis ftatutis reftricla , praecipue quoad
neumata , quae tamen non omnino abiicienda. 8-
Cantus organicus non adeo probatur in ecclefia.
Organi ufus in horis canonicis & MiiTa, ubi in
Elevatione SS. Sacramenti prohibetur , in alt is
eius partibus moderate permiflus , uti & in aliis
horis , certisque temporibus. 9. Organa a capel-
la pontificia, & alibi , pra?fertim a monafheis con-
gregationibus reiecta. 10. Serius dein in eis re-
cepta varias ob caufas, & fubinde multiplicata , ac
maiore apparatu inftruda. n. ferverfus eorum
ufus a Theologis , 12. Et Paftoribus ecclefia? re-
probatus ante & poft Concilium Tridentinum.
Monita ideo etiam organiftis data , ab ipfis ta-
men fspius neglecla. 13. Cantiones vulgares ,
feu vernacuia? quales & quomodo permiffa? ; ab
ha?reticis compofitae prohibentur. Vernacular in
Gennauia Hmitate permiffae. 14. Moniales , ho-
ras canonicas canentes , latinae lingua? gnars fie-
culo XV. adhuc Quod faeculo XVI. rarius , tan-
dem
dem omnino fere perpeffMH ceffjvif. t$. Moffe*
rum in ccvL'ii.i conceiUut. '
re* reprobaiitur , Cv irraguUribu
ca eos moderatio. 17. De falfeto, diLintu. iR-
Concrapundi , mulicx mocettut ufus aliqtiibus
probatua , ab uliis vero fugillatul. Eius ufus in
M,-.iiu!anatJi , in eccMfS QaHU ftc.
Abufus vcro in ruralibus- ig. Cintua liguratus
apud roonafticoa crctus virginun , ft virumm.
20. Omnino vctitus Itatucis variorum OrJinum :
generatnn auteni quoad monachos , ob cius le-
vita tern refpectu cantus plant, at. Mulica: in-
ftrumentalis u<us ab initio rarus , a plunbus im-
itol, ab alns veto tolcrntus , exclufis tnmcn
quibusd.im inftrnrnentts. In GaL'i* eccldiis fe-
rilif, ranusque admiflus, quam in Italia &. (.\>-
MfTitn imprihiru* per I ilia. tt.
\ rut') I1 - .1Q1CC
(li-pravutiuncm querela. 2j. Qusdam I 1
decrct 1 cirjj muficaa In dirino officio*
medio Tridnuitn de Mi I -4tum lit.
3>. Kr a Ri,ii>:: .ju.. 26. I'ro tcmpo-
rum >S: feftorutn 1 tutionei tircu n-.u
prsrcipoe tempore paPjonta , Riful Pafchatil. 27.
Contra fpedlacuia , ac ludos fynudorum IIj-um ,
qui t.imen in Ger mania rariore noa
chores in Pritnitfii annivcrl
29. Etiam in proceffionibm cum vol
bus , ft muiicis inftramentia vetitx. jo. De
cymbalis & campanis , ad harmonium compolitis,
cabrj net ; 1. Campanarum vanu> ufus. j:. Cam.
padarum confecrucio.
CAPUT I I.
Ufus Cantus ac fflujictt apud hctcrodoxos.
t. Aoitholici , qui muficam reiecerunt. 2. Ha. <;. LvTBBtVS , ciusque afTeclr muficam
Errorcs nihilominus per cantilenas propagarunt tuentur. 6. Adhibentque in hen's. 7. JLiturgia
tani Hitjjits , quam Luther ani. 3. Cuivimji.iriim precum ft cantfonum apud eosdem.
caationes , 6i organa mufica demum. 4. In Aug-
CAPUT III.
De Cantu csf Mufica recent iorum Grdxorum , Alofcorum , aliarwnque
gentium extra jSurop&m.
1. Difciplina cantus apud Gr.ccos porteriore ?. A'oyJJinorum tripudia facra. 6- Monachorum
hac atate 2. line inftrumentali , aut alia pntter item Turcicorum. 7. Cbinenfium , l*ywienjiunt
cantura planum mulica. 3. R/ylr.-tw , ritus Gr-t- ftc. mulica. Amiticanwrunu
ii , mufica facra. 4. Sjyrornui item ac ArabUm.
CAPUT IV.
Ars ac iuflitutio Cantus & I\Iufic<e facrx poftrcma hac at ate.
t. Mufica conftat melodia & harmonia. 2.
Cantus planus Gregoriimits , Mtzarabiut , Am-
knjiantu. ;. Mulica rhythmica neglecta. Flym-
m mctrici ab Urbako VIII. reftituci. 4. .Mulica
figuralis primirus (implex , pollea ultra modum
aiKhi. v Cumulatis eius fignis feu tiguris. 6. Fru-
ftra tentata earum mutatione. ,7. Syllabic, quas
folmifatiunem vocant, varie auctx & immutatx. 8-
Scala mufica cum fuo temperamento. 9. An ali-
quid de veteribus generibus chromatico & enhar-
monico participet ? 10. Stilus nofter metabolkus ,
olim muGca fict.i diftus. 11. Modi mufici , eo-
rumque numerus. 12. Genefis confonantiarum mu-
fica? noftrs harmonics. 13. S\ (tenia novum D.
Rameao, 14. Tari-ini. if. Deducta inde re-
gula generali motus confonantiurum perfedarum.
16. Profcripta ex mufica nolha harmonica con-
fonantia diateffaron. 17. De Falfobordono , con-
trapuncto , rugis, canonibus mu(i:is. 18. Mont,
ta pro llilo ecdefiaftico, ft .1 /.« capetta (ludioie
excolendn. 19. Itylus motetticus , madrtgaieicos.
20. Baffus generalis , fundamentalis additus. :i.
Odas , quas aria* vocant, feu meKsmaticus lly-
lus , ac recicativus ab Italit primum excultus. 22.
Aliarum Europ.e n.itionum Itylus pallim Italico
conformatus. 25. Neglectus verar inltitutionis ad
artem muficam. 24. Cautiones quxdam in cantu
piano, feu chorali. 2;. Orr.amenta nimia Gothi.
Cii mufica: polyphonx, ac figuratae. 26. Nimia
eelericas ac confufio verborum. 27. Non fpecla-
to cencextu , fenfuque verborum. 28. Ablataque
omni emphafi verborum. 29. Nimia prolixa fyr-
mata , repetitioncsque cantuum, Sc verborum. jo.
Perverfo Muiicx facra fine.
CA-
CAPUT V.
Auftores Mufica facra pojleriore atate ufqus ad prafens tempus.
I. Mufica ampliata. 2. Culta a fummis eccle-
fia:, feculique principibus. ;. An mufica fee. XV.
in Italia cum ceteris artibus effloruerit ? 4. Scripto-
res de mufica pra&ica & theoretica. $. Doctores &
ProfeflbresMuficae public! inAnglia.Et alibi gentium.
6. Auctorcs mufica; practice fee. XV. 7. Mufur-
gi fee. XVI. Germani & Belgx. g. Angli. 9. Ita-
tali. 10. Lujitani , Hifpani. 11. GaUi. 12. Col-
lectiones operum fee. XVI. & XVII. typis fre-
quentiflime editorum. 13. De mufica fee. XVII.
difpar opinio doftorum quorumdam coajvorum.
14.. Mufica; inftrumentalis fee. XVII. in ecclefia
epocha. 1$. Organiftae infignes. 16. Melothetae
It ali feculi XVII. 17. GaUi. 18. Germani. 19.
Au&ores mufica; facta; in Anglia ad prajfens us-
que tempus. 20. Et in Hifyania ac Lujitafiia.
21. Itali apud plerasque gentes fee. XVI II. fym-
phoniurga;. Sua in patria celebres. Galli. 22.
Germani Proteftantes. 2$. Indoles Ger manor um
mufica. 24. Catholici Mufurgi huius feculi. 25.
Mufica Hitngaroritiu , Sc/avorum , Sclavonic <*que
dialefti cantus. Scottorum item , ac Hibcrnornm.
26. Ingens excelTus corruptioque cantus , ac mu-
fica; facra?.
CAPUT ULTIMUM.
Z7^//; Mufica recentiori comparata.
1. Mufica inftrumentalis veteris teftamenti. 2.
Quam fero tardeque in ecclefiam inducta. 3. Mu-
fica difciplina apud Hebraot. 4. Apud alias gen-
tes antiquillima. <;• Singularia veterum de mufi-
ca fcita. 6. In cultum Deorum adhibita. 7. Et
laudem heroum. g. Etiam inter convivandum. 9.
Quern in tinem adhibita fit mufica. 10. Poetis
primum familiaris mufica. 11. A Philofophis dein
exculta. 12. Veteris mufica; reftituenda; conatus
pofteriore atate. i}. In ipfa etiam praxi mufica.
14. Id an licuerit in mufica polyphona. iq. Prae-
fertim. quoad vim verborum exprimendaro. 16.
Declamatio mufica , reprafentationesque fcenica?.
17. Profodia ac rhythmus muficus. 18- 1° mufi-
ca noftra figurata. 19. Modi mufici veteres. 20.
Genefis confonantiarum pro fyftemate mufica; ve-
teris & nova;. 21. Diatonicum , chromuticum , &
enharmonicum genus. 22. Stupendi veteris mufi-
cae effeclus. 25. Singulares in primitive ecclefia.
24. Et divina pfalmodia. 25. Elevatione mentis
ad Deum potius , 26. Quam contentione vocis.
27. Qualis adhibita , quam difpar ab hodierna
difciplina. 28. Excufatio aucloris, ac voturu.
DE
DE
CANTU ET MUSICA SACRA
A PRIMA ECCLESIiE jETATE , USQUE AD
PR&SENS TEA1PUS.
• LIBER Il7 PARS II.~~ """
DE CANTU ET MUSICA MEDII JEVl.
CAPUT I.
Cckbrcs mcdii avi in cantu , & miifica ecclcjiqfiica
auclovcs , in/law atoresque.
I.
ccidens D. Gregorium M. Oriens S. Ioannem
Damafcenwn primarios cantus , muficaeque ec-
clefiafticae agnofcit inftauratores : quibus id lau-
di datur , atque omnium ore celebrantur, quod
can turn ecclefiafticum ordinarint. Ac quidem
S. Gregorius (ne quid de h)innis ab eo com-
pofitis dicam, quales octo in officio divino ad-
huc hodie frequentati in nova editionc ei adfcri-
buntur, quorum Clichtovjeus in Elucidatorio T.m.r.sr*
ecclcfiaftico quatuor tantum ei attribuit) ante-
Mart. Gerbert. deMusica Eccl. T. II. L.II. P. II. A cef-
(
S. Greg. M.
cantus cc-
ckfialh'ti in-
ft;:urnt'>r in
Occiilcntc
C. 21.
De reb. tccl
C. 22.
2 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
ceflbrum labores confummando congeflit dulce melos five in antiphonarium,
a five etiam in refponfale a). De refponfali tamen Ioannes diaconus nihil in
eius vita commemorat , forte generaliorem antiphonarii notionem fecutus.
x. II. Jn domum Do??iini, incjuit, more fapientijjimi Salomon is propter muficce com-
punclionem dulcedinir antiphonarium centonem cantorum Jludiojijjimus nimis
utiliter compilavit. EquidemGoLDASTUs loco vocis centonem nomen cantum
fubftituendam eft ratus in hoc loco, relato in vita B. Notkeri Balbidi ab
Ekkehardo confcripta. At proprie labor S. Gregorii hoc defignatur vo-
cabulo in manufcriptis & editis : plerumque etiam voce centonizare , ut apud
Sigebertum : antiphonarium regulari mufica modulatione centonizavit : quia
nimirum opus non invenit primus fuo marte , fed congeflit , ordinavit , ut
Dediv.of. Rupertus Tuitienjis dicit: antiphonarium regulariter centonizavit , & com-
pilavit. Walafridus Strabo : traditur deniquey ait, beatum Gregorium fie-
ut ordinationem Miffarum , & confecrationum , ita etiam cantilena difcipli-
nam maxima ex parte in earn , qua hatlenus quafi decentijfime obfervatur, du
fpofitionemperduxiffe , jicut Ef? in capite antiphonarii commemoratur. Tangit
celebre carmen Gregorius praful &c. de quo fuperius egi , in honorem S.
Gregorii , conteftationemque grati animi pro ordinato regulariter cantu
in capite mox antiphonarii pofitum , & ante dominicam primam adventus
cantari folitum in publico officio facro. In codice autem Feronenfi face. X.
vel XI. eius loco hsec leguntur cum notis muficis , quibus frontem huius
t.l f.i. operis ornavimus : Sanctissimus namque Gregorius cum precfs ef-
FUNDERET AD DOMINUM, UT MUSICUM TONUM EI DESUPER IN CARMINI-
BUS DEDISSET, TUNC DESCENDIT SPIRITUS SANCTUS SUPER EUM IN SPECIE
COLUMBiE , ET INLUSTRAVIT CORDA EIUS, ET SIC DEMUM EXORSUS EST
canere, ita dicendo : AD TE LEVAVI. ALLELUIA. Paflim in mo-
numentis liturgicis imago S. Gregorii fedentis adumbrata cernitur, Spi-
ritu fancto fpecie columbae dextrae auri adhaerente. Mira nobis earn in rem
narrat anonymus, quern fubinde iam laudavimus ex MS. codice Cajinenji fsec.
XI. fub nomine Ioannis presbyteri notus, capite 3. de mufica, quomodo per
beatum Gregorium fuit inventa, inferipto, unde quasdam excerpta curiofis
b dare iuvat b). Invenimus carmen panegyricum S. Gregor'ii in infigni codi-
ce
a) „Pro indubio ( inquit Iof. Cari Refponf. & b) „ Beatiffimus namque GREGORIUS, fan&oe Rt-
Antiph. R. E. prxf. p. 44. 45.) haberi debet, a- man* atque apoftolicx fedis doftor & pontifex,
liquam olitn fuiffe , ante Gregorii tempora, confpexit teneram fidem, & popnlum ad Chri-
antiphonarum & refponforiorum colle&ionem, ftum converfos paganorum adhuc ritibus ober-
qus ufui effet ecclefix cantoribas. Ut enim rantes , qui ad nundinas , vel ad nuptias, aut
antiquior eft fan&o Gregorio antiphonarum aliqua gaudia celebrantes , exercebant iocum
& refponforiorum ufus in ecclefia Rom.ma, ita atque ludibria , ficut ufque adhuc hunc ri-
par eft credere , ante ilium libros extitiffe re- turn tenent. Exiebant in diebus feftis de ec-
fponforiales & antiphonarios." cU'fiis , ubi ftabant ad officium divinum fa*
MEDIO iF.VO CELFRRIRUS. C. T.
cc S. Calli, cuius fcriptor Hartkeris rtcfufai habetai Gee X. fa altcn
parte, ubi in home S. Greoorius in habitn epifcopali Gftitur cum colom-
ba ad Borem, ante quem figora monachi, notulas , diftante S. pootificef
teribendfl , ut ccrnis in prima operil pagelh typif BOdl exprellum :
lloe quoque CiRegorius patrcs de more f cent us
Inftauravit opus, auxit £f? in melius.
Bis vigili dents mortem conanime fubdat
Ordintbm pa/cent , hue Jua corda favo,
Cttem pia fallieitis folertia nifibus om/ti
Seripfura camfQ legit , & expUciat.
Carmina diverfa fimt kac celebranda per boras,
Sullicitam tech's inentem adhibete funis.
Difcite verborum legales pergcre calles ,
Dukiaqtte egregiis itmgite ditta modis.
Verborum m cura fonus , fie cur a funorum
Verborum Homos nullificare queat.
Qitidqitid honore Dei Jludiis celebratiir honejlis,
Hoc fummis itaigit niitia corda boris.
cfemlum , & infinitum dimittertant Dei offi-
cium , & difcurrebant ad mnfuorum melodia,
qua: excrivbantur in linlibna. Et tunc cogita-
▼it , ft effct ei placitum per muficorum ar-
tcm in ecclefia laudcm , ficut David in ve-
tcri teftamento Fecerat , & preces fudit ad Do-
minum , ut donu.n ei in carminibus dediffet.
Tunc nofte ilia vidit fanctnm ccclefiam orna-
tam & compufitam , quafi mufa cantum fuum
componit , at ipfa ecclefia filios adoptivos,
quos in baptifmo novi proli Chrifto ad falutem
regeneraverat , quafi galKna pullos fuos fub a-
lis fnis congregans , & ad exercendam Deo Pa-
tri lau.lcin toercens , & quafi fub uno dra-
gmx tegmine tabeUula , ubi fcripta erat ars
Diufica , nomina tonorum & neumatum numc-
ro , & vocnm genera , atque cordarum & mo-
dulntionis cantico nutri atque fymphonii , fi-
mul &' feemata;." Poft alia : „ Et tunc nam-
que beatilfimus Gbegorius iterum preces fudit
ad Dominum , nt hoc, quod viderat per do-
num Spiritus fancti gratia Dens ill* cos oftcn-
dilTet : & defcendit Spiritus fanctus fuper cum
in fpecie columbat , &. illuftravit cor eius , &
Turn r
fie iam componcre crrpit, atque difponerc omnia
pvr Spiritus S. gratiam. Difpofuit atque ncuma-
tizavit antiphonarium , inftruxit cantorum fcho-
\x , & cantica melodiis altcrnantibus modulis
dulcifona carmina mifcuit , letantes chori or-
dinate in ecckfiis atque compofita: doctrinam,
inftruxit , nt clericorum multitudo bene docU
difciplini artis imbuti , rcgolaribus inftrumen-
tis dediti , infimul coadiuiati unus fpiritus, &
una fides erat in eis , mednllis cordis , gemi-
tibus inenarr bilious cum Spiritu fiuiclo agena
in una xquitate concordances voce finuil &
mentc, omui affeclu , totis nifibus, fiucera
devotione , humili preces , rigidum pedum*
directum collum , benigna voce profcrunt ex
ore fibilum , atque organuui impommt, dirigunt
voces ad aftra ccelorum , adequanturque cum
laudes angclorum humili preces laus clerics-
rum. Compofuit chores in ecclefia ficut tri-
plices acies pugnatorum per directum ordina.
te paratagiis, tres dehinc & tres deinde ad o-
lympiadis iocnm exemplo , ubi ilia proba exer-
cebantur, & magifter per medium ibat &;c." Sic
A 2
1
'
4 L.II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
Turn : incipiunt refponforia , & antiphona per circulum anni. Eft vera
refponfale, ut vocatur, de quo dubitatur, an S. Gregorio fit adfcriben-
dum ; in eo, ut paulo ante diximus, ab antiphonario, feu graduali diltin-
ftum, quod cantum ad horas canonicas diurnas, noclurnasque contineret ,
de quo laudatus Walafridus ita profequitur : ordinem autem cantilena du
urnis feu notturnis boris dicendce beatus Gregorius plenaria creditur ordina-
tione diftribuiffe, ficut & fupra de facramentorum diximus libro. Et fane res
eodem fpe&abat , idemque genus cantus , quern Gregorianum dicimus , in
omni parte officii divini ha&enus eft celebratus. Quo etiam fchola canto-
rum pertinet, ab eodem S. Gregorio, tefte laudato Ioanne diacono, infti-
E.ll.c.7. tuta : Qua, inquit, hatlenus eisdem inftitutionibus in fantta Rumana ecclefia
modulatur : modo nimirum , & ratione , ab eodem S. paftore traditis , et-
iam per reliquum chriftianum orbem brevi eadem inftitutione pervadente.
Relegi polfunt, qua? capite I. P. I. huius libri II. de hac re diximus, etiam quas
difficultates hie moveant viri eruditi, /Vfntf Gussanvilljeus in praefat. ad an*
tiphonar. Elias du Pinius in bibl. ecclef. To. Georg.ab Eckhart comment,
de rebus Francia orientalis , tarn circa graduale, ac facramentarium , quam
refponforiale , feu refponfale : eoquod nullus ante Ioannem diaconum,
fcribentem fub Ioanne VIII. P. qui obiit an. 882. trecentis fere poft Gre-
gorium M. annis, inveniatur, qui narret, Gregorium liturgicos libros
ordinafte : non Gregorius Turoneujis , non Isidorus Hifpalenfis , qui
Gregorii M. aetate viventes illius vitae hiftoriam adornarunt ; ille quidem
hift. Franc, libro X. ifte vero in libro de fcriptoribus eccleftafticis. Eiusdem
rei nee meminit Ven. Beda , qui fub initium faec. VIII. S. Gregorii gefta
recenfet turn in fuo martyrologio , cum lib. II. c. 1. hift. Angl. nee Paulus
diaconus , qui eodem faec. VIII. in fuis de hiftoria Longobardorum fex librix
de illis non femel agit , & vitam infuper defcripfit; nee Amalarius, nee
Agobardus, qui faec. IX. de antiphonario libros ediderunt. Hac de re
dicendi locus erit in difquifitionibus de liturgia AUemannica. Quod vero
ad praefens argumentum pertinet , fufficere poflfunt , quae capite primo huius
libri II. diximus. S. Gregorio tribuunt etiam ufum litterarum alphabe-
ti in cantu eccleiiaftico , Latinorum fcilicet ; ut Graci fuas adhibuerunt, fed va-
riis modis transformatas : quod fe&atus eft non folum Boetius in eo genere-
mufices, fed etiam faec. IX. adhuc Ubaldus , feu Hugbaldus de harmoni-
ca inftitutione quoad ecclefiafticum cantum ; alii vero eiusdem, & fequen-
tis faeculi au&ores Latinis ordine alphabeti ufi funt : deinceps ufu commo-
diore poft feptimam G , recurrente ottava , refumta eft a littera cum fc-
quentibus minufculis. S. Gregorio autem feptem duntaxatadferibunt. Qua
de re plura , ubi de fcala & notis muficis agemus.
II. An-
MEDIO JEVO CELEIiRIBUS. C. I. 5
II. An non artis huius aliquid etiam in oricntcm pcueUaiil , node print* !•**«■«
mufica inOcridattem, at esters etiam dilciplm.e, venit, non inepte quis" '
dil'quirat ; cum poltea ineunte Uculo odavo ( ordientc totem feptimOp,^"!!^
Gregorius obiit ) Ioannes J)anniJ'ccnus S. Gregorii Itudiolillimus , no-
vum faeilioremque cantandi modum per notas muficas , loco (j>\tcurum
charade-rum on u m leu chordam indicantium , fubltituille feratur. Hoc dr.,
quod /o/Zarlinus, ignoro quibus audoribus, Io. Damafccnu tribuit, nempc
inventionem diaraderum, quibus intervalla alcendendi & defcendendl ck-
primentibus , pfalmodLe cantilena choralis (qui tuni in ecclefit locum Tola
habebat, uti etiamnum apud Or£C0s)& fcriberctur, & caneretur. Poltea videbi-
mus, incertum ell'e, quorum lignorum dilcernendi intervalla mulicaulus merit
a:vo S. Gregorii M. lubltitutis force, ut riotavimus, in locum charudcrum
G'y.tcunon, quorum formats adhuc in libris de Mulica exprellit Hoetius, lit-
teris latinis. Xeque vero ante (senium nonum notas muficas in libris li-
| j'cis latinis invenimus ; grxcas vero dabimus ex cod. (zc VIII. quo vi-
xit S.Joannes Damafcema. Isnomen melodis feu cantoris a fuis adeptus,
telle Cedreno in compendio hiltoriar. ad an. X. Leon is Ifauri, plurimum
apud fuos ca de Caufa celebratus, ita in menaeis eius exordiente encomio ad
IV '. Decembris : Sttavi Ioannes terram ubi implevit fono, P erg it novos da~
turns in cub's ?nodus. In variis etiam tropariis fxpe hymnologorum voca-
tur princeps, fpiritualiv.m cantionum fuave fpirans organum , diviuu ac
blandifona lyra , intellectual!* bymnorum tibia , multivocalis cicada, argu-
ta lufcinia , Ioannes fapieutiijinms , cant m fuos divinitns infpirator prupo-
nit f.ddibus , piasque mentes fpiritali gatidio perfnndit. Idem alibi repetitur
de divino initindu , quo Ioannes iacra profuderit cantica: Sapient cm can-
tor em canticis verborv.m concinamus , didccm hyninographum fluribus bymno4
nan coronemus , ceu organum ccclejia divinitns modulation. Narrat in e-
ius vita Ioannes Hierofolymitanus , quomodo Cosmas, Ioannis prxce-
ptorDeiparae monitu ad hoc genus ftudii Ioannem applicuerit , quo etiam
in laudato refpicitur fynaxario : „Indeque accepto charifmatc iucundarum
„ cantionum fontem reclufifti , & ea hymnis celebrata , reltivitates deco-
„ rafti , ac ecclefiam exhilaralti , cantorum omnium princeps ; quamobrem
v fublatis fpeculis vicilTun donatus prxmio , nunc unacum angelis hymnos
„decantas, & pro animabus noltris interpellas. " Constantinus Acrupo-
lita in fermone encomiaftico in eundcmDAMAscENUM, qua: & quanta in hoc
genere elaborarit , breviter commemorat a). Refert alia Card. Quirinus
in
») „ Exornavit ergo primum concinnis fuis me- moae inventione variarum cantionum, alterni-
lodiis prxclaram Salvatoris refurrcdhoncm , id- que earundem inter fe mirabiliter connexarum
que noo Gmpliciter , fed multifarie, & diverb- ▼iciQitudinc : fed & pro reliquis feilis, quibus
a a
?
6 L.IT. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
in diatriba de hymnis quadragefimalibus Gracorum, eorumque au&oribus,
ut oftendat , quando in hymnis lilts Ioannis monachi nomen habetur, Da-
T.I.f. n6o. .mascenum indigitari. Suidas teftatur , S. Ioan. Damafcenum prater alia
fcripta reliquifle etiam canticorum canones iambicos , & foluta oratione. Ad
calcem tomi I. operum illius , quorum editionem P. Lequien oaravit, in-
ter alia facra carmina & cantica in praecipua Chrifti Domini myiteria , ha-
betur its tyjv Kvoic(,x,?jv tS irctc^a, , quod primum videtur a Constantino
laudari. Dicit autem in admonitione preevia Lequien , fe nunc abftinere
ab edenda prima parte octoechi a Bjllio translata , donee certo dignofce-
re queat , quinam verfus Ioannis Damafceni lint , quinam Anatoli i, Me-
l.v. p. 372. TROPHANis , & aliorum. Lambecius comment, in bibl. caefar. ocloechum
283- dicit maximam partem a Ioanne Damafceno efle compofitum, inter codi-
ces caefareos recenfens etiam ocloechum cum notis muficis , eumque o&o
integros comple&entem tonos, cum Billius duos tantum ediderit, de quo
2. V. q. 30. videndus eftAixATius p. 64. &c. Fabricius in fua bibliotheca inter fcripta
adhuc inedita Paracleticen in B. Virginem numerat , fecundum ofto tonos
Gracorum, opus magnum & rarum, & Allatio iudice (ptAoTrct^S-img fu-
turum gratiffimum. Paflim eius nomen notatur pro more in Gracorum li-
bris liturgicis, qui magno numero praefertim in b\b\. Findub on enji fervan-
tur , inter alios cod. 304. novi ordinis t^ott^oi/ t£v dva&aQ-fAoov , troparium
feu modulus graduum. Scriptus eft codex manu loan. Citrii cognomi-
ne Dalassini anno mundi fecundum computationem ecclefiae Cpolitana
6729. feu anno Chrifti 1221. indicT:. 9. ut fol. 321. indicatur. In cod.
Florentino bibl. Benediclinorum legitur p. 394. r^oVa^ev , quo piorum im-
piorumque dogmatum breviter fit recenfio , quod , ut in titulo legitur,
tvi Kvgicucri rrjg oftoSofy&g ■^>d?k.iTcti , quae eft prima ieiuniorum dominica. In-
ter edita a P. Lequien Damasceni opera Tgovo-agtov hoc non reperitur. In-
cipit : iv<P(>cLiH&-6o ruv o^oSoluv y IkkX^o-Io, , latetur orthodoxorum ecclejia
£s?c. Fabricius I. c. varios canones lo. Damafc. ineditos recenfet in SS. fole-
mnitates : item troparia prope innumera in varias feftivitates cum fcholiis &
expofitionibus chianiadae Grcgorii Pa rdi , Theodori Prodromi , Eusta-
thii TbejJ'alonicenJis in varia eiusmodi Ioannis cantica & canones. Horum
varios etiam commentarios in bibliotheca csefarea Lambecius recenfet am-
*"^'f'6' pliffinios Ioannis Zonarje in o&oechum : item eiusdem expofitionem in
£ ni. p.39. S. Ioannis canones anaftafimos : eiusdem Ioannis Zonarje & Nicetje me-
tropolitan Theffalonicenfis expofitiones , canonum feu canticorum ecclefia-
fti-
religiofa plebs congregamnr , umim aliqiiid no- vit ; & <jna par eft laetitia exnltantes, plurima,
bis prseponentes eorum myfteriorum , qux Do- caque pulcherrima compofuit. Deinile etiam
minus ac Redemtor nofter homo faftus comple- Sarnftorum memorjas fplendide honeftavit &c.
MEDIO iEVO CELEBRIBUS. C. I. J
fticorum S. Ioan. Damafccni ! Tiilodori Prodromi expofitiones in fan- A. ,:<) ifr.
ftorum Patram , Cos.m.k. eptfcopi Mt&ununfU , ft Ioannis I mi ca-
nones live cantica eccleGaftica , in pnedpuls (acris folemnitatibus cantari u>-
lica : Sanctorum Patrum Cosna: epiicopi Jlaiumcnjis , & Ioannis D.ima-t :-t
fieni varios canones , five cantica ecclelialtica , cum expoiitione lin^ulis
tropariis particulatim l'ubiunda &c.
III. Port Ioannem tcro Da?nafcenum , qui vel cognominc , vel nomine Mdodi M
tx fMva.%* diftinguitur, ex praetipuis eiusdem nominis tuit haunts Mauro-"k1,,11,°
pus, pnmum monachus , deinde metropolita Euchaitarum t de quo agit
P. Hippulytus Maraccius Lucenfis in bibliotheca Mariana z). Eius canon a
Deiparac in acoluthia officii ad matutinum extat T. II. hmii apud Boi.i.and.
p. XLIX. Poemata evasjacra iambica extant in cod. 211. Vindob. fecun-
dum nov. ord. Et 299. cod. eiusdem Paracletici XXIV. ad Cbrijliim Sal-
patorem, a £ 1. ulque 77. ubi duo canones ad eundem Cbrijhtm Salvato-
rem, fine nomine auctoris : quod in Paracletico ab initio ponitur, & tem-
per ode nona. Sequitur eiusdem canon ad/lngchtm cuftodem: item fexag iuta ad
Beatiffmtam Ftrgineth Deiparam: canoncs undecim ad S. Ioannem BaptiJUan,
cum acroltichide, utpriora, in quo eiusdem Ioannis nomen. Ut folemne
erat Gratis, nomina fua notare, atque etiam ordine alphabetico odas com-
ponere ; cuiusmodi/r/V/wo// Simeonis extat in cod. Vindob. 76. & in cod.
299. Nicephori Xantbopuli %aioiTio-fj.og , & troparia duo in Beatifjimam
Virg. Deiparam. cod. 2^3. Vindob. f. 31. extat Ioann. Zonar^ canon
ad B. V. Deiparam contra pracipuas barefes , qui mutilus eft. T. XII.
Magna: bibliothecae Parif. XXIII. Lugd. Plenior apud Cotei.erium T. III.
Monum. Grxc. In eodem cod. f. 89. reperiuntur Ioannis Geomctrx hy-
mni quatuor , verfibus heroicis & elegiacis in B. V. Deiparam. SequituL
epigramma in Ioannem hunc Geometram. Cod. 308. eiusdem bibl. con-
tinetur feriet ordinationis univerfi officii ecclejiajiici conftritcta , <ff antiquii
notis vntjicis adornata a magiflro Ioanne Cucuzele, incipit AtCre x^wntiyyij-
crcafjuv. Venite adoremus. Eiusdem in cod. Vindob. phil. 194- habentur
anagram mat if mi totius anni , cum aliis, plerumquc Tub folo nomine t*
fjuii<roo(§" feu magijlri , aliquando t* fMt,i<roo@* xvjs iu<imt. a) In codi-
ce
a) „ IoanneS , Esichaitmunt epifcopus, natione Virguiem ileclaravit fcribenilo price in dormi.
Gr*cus , inter hymnographos Mcn/toruiH ia- tionem ian&ilum* Deiparae orationem uiuoi,
fignis : de cuius state aut vita R. P. Simon quae manufcripta extat in bibliotheca Pkti ■ ■
WagnERECK ill fua Fietate Muriaana Gr*c»- Canones item odo deprecatorias ad faiKtiUimam
rum F. I. in Prclegom. u. 25. fe nondum quid- Deiparam , fecundum o&oechos Grmetrum, qui
quam invenifTe fcribit, quod viris doclis proba- maiiufcripti extant ibidem."
re fe poffe confideret. Studium fuum erga B.
#
8 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS.ECCL.
ce Vindobonenji Philof. 194. ut panlo pod notabimus , t*hj& feu wo-
duli alicubi Ioannis huius magiftri eflfe dicuntur rd <Je y^dpfjuna, Sid y/.
%m, feu verfus J&bparaStqfe iuflTu patriarchs Matthjei , qui ineunte fsec.
XV. fedem Cpolitanam tenu it , compofiti. In MS. cod. Monacenji n. 22f.
funt contacia totius anni, compofita quidem a Michaele Aneoto , in me-
liorem dein & concinniorem formam redadla a Joanne Glyceo , a noftro
vero Ioanne Cucuzele contrada & edita, iy%a&ipw» trwrfr/uiplM ku) <t<*-
<piq-cLTa,. De hoc auftore iterum ad finem huius capitis fiet mentio j atque
inter fcriptores veteres muficos edetur eius ars pfaltka cum variis cantico-
rum exemplis , & adiunclis antiquis notis muficis. Diftinguendus eit hie
Joannes Cucuzeles a Iofaphato Cucuzele iuniore hieromonacho , de cuius
hirmologio , cum notis muficis adornato , diximus capite fuperiore. Omni-
um frequentifiime reperi in codicibus inter melodos Lampadarii nomen,
Una voce r£ Aety6ar«t£*f&» aliquando vero kv^S iudwx Xct^au.^'ix , addito
etiam cognomine, e. g. t£ xA#<£*» veluti cod. Vindob. Phil. 344. & in
utroque Monacenji faepius. Ibidem xowovikov woirj^u MwiiA Au^7ra,rJoc^ix
t£ xqveatyn* Qui tamen rarius occurrit. Ut adeo duo diftinguendi fint
Lampadarii, kclt d&XW &c m&i. Joannes nimirum, & Manuel. Fuit au-
tem Lampadarii officium ecclefiafticum , de quo non femel Codinus , quern
etiam cantantem inducit cap. 1 o. Trior ergo in ambulacrum venit Lam-
padarius , lampadem ferens , totumque fejli proprium cantttm , ( iSio^iAov )
decantans. Occurrit in eodem cod. Find, alius Manuel, 'zroitjpa, kvoS
Mctvafjx tS dyaTXidvx. Vid. infra in hac voce dycOXidvx* Frequens etiam
in dictis codicibus eft rS 7r^ure-^dxrx ku^S £t«* ri ko^wy\, facpe quoque fi.ni-
pliciter tzs 7r^aroi^dATX , itemque tt^cotoi^aAtx MttgB iooavvx tx yAvKicog. Apud
laudatum Codinum in Peiltade VII. officiorum magnse ecclefiae primo lo-
co ponitur protopfaltes , deinde duo domeftici , primi & fecundi chori.
Citrius vocat domefticum Pfaltarum, indicatque, hoc nomen ufitatius fuif-
fe, quam illud protopfaltae. Haud certo fcio, an Ioannes kut ihxh ita
lit diclus , praefertim cum huius Troirtfjucrct in codicibus notentur etiam no-
mine kv$ iudwx tx yAvKtug, vel tx yXvtaug, vel denique Trgurvtyateit kv^x
imma tx yAvKiag ; in Monacevfi minore reperitur quoque iudwx tx •sr^-
roi\zd\ra. In cod. rind. 344. alius adhuc Ioannes Lascaris occurrit, re-
centior forte ille, qui capta Cpoli an. 1452. in Italiam iuvenis admodum
venit :
a) „ Tittilns fie habet I A^XV <rw' •&*$ dyiu SiO-nsivrjg yftuv S^iotokx , j£ dii 7rA(>-
tuv dva,y^a,/^jj,ATi(rfA,£v tx oXx ivicvutx, Siva Magiag ' dvctyoct^,fi.ctTio-fjL,og ei(
7roi*\(jivTig 7ra,(>a ku^x iuctwx fjuiit?o(>(&» to o-qptftovl 6 xoig vo^olg B-fiimi' y\x~
tx KxKx&Ari fjupi ~LiT^rifx.Q^iu *j ( i. e. ttXoc. k. r. A»
iySoy ) jj ytv*jO-ig rijg vTs-toctyiag ivSo^x
MEDIO KVO CBLEBRIBUS. C. r. 9
venit : notatur autem his verbis in Flndub. *t^ immmm t£ xdc^a u in M .
noc. 22 f. vcro wffi iweLHv in Aeto-Kam. Studiofe banc fetimui digreflioni
ne tncaute unus pro alio in libris Gntcorum ecclcfialticis locipiatui audor,
in quibus 11 no eodcmque perl epc DOtantUI nomine.
IV. lam Gepe CoSMJi mentionem feci m us ; fed duo funt diftingnendi, Coitus
nempc HierofofpnitBHw Hagiopolites (quern Ioannis Damafa tti pneci ptorem mm
Ayr'tmn* ) ab altero Maiumenfi epifcopo iuniore. Uterque fuit (acraram
cantionum pcritia illuftris, fed faepe invicem confuG. Priori ecclefia grs»
ca adferibit potillimum hymnos, quos in officio divino cantat, atque audo-
rem facit Triodii in bebdomade ianda , quam landem ei fynaxariom tri-
buit apud Quirinum : Primus omnium hoc exevgitavit , tra mqitam odas,
inf.guram, lit reor , fantta &! vivifica Trinitatis , magnm poeta Cosmas
in magna fandoque pafiionk Domini , £<? Dei acSahatoris noftri Iesu CbrU
JH bebdormuic. CoSMAip cum Io. Damafccno^ & Theophane mclodi , five
cantoris cognomento infigncm fuille , tradit Cedrenus in compendio hi ft.
ad an. X. Leonis Jfauri p. 376. Sed alteram defignat : ,;Ilic (inquit) S. lo-
„ annes unacum Cosma Mammenfi epifcopo , & Theophane fratre Theo-
„ dori Gropbarum epifcopi , mclodi leu cantorcs funt cognominati , coquod
„ melodiis comprehendilient eas cantilenas , quas decretum in ecclefia Chri-
„ ftianorum cani iubet/' Cosma Mammcnjis canon paracleticus ad Chri-
ftum notatur a Lambecio in cod. Vindob. 299. Suidas in lexico tarn de
Ioannis Dawafceni , quam de Cosjvue cantionibus fcribit, nullam eas cum
aliorum fcriptis admifilfe , nee admilfuras comparationem ufque ad aevi fi-
nem ; vocaturque ab eo Cosmas ilte vir ingeniolillimus , qui omnino fpira-
rit illam fuavem modulationem muficam &c " Refert hoc Quirinus , &
recenfet quaedam ex eius elogiis in Menaeis ad i^.Octobr. ubi potillimum
eiusdem in facris cantionibus pangendis peritia praedicutur. Primum autem
audorem triodiorum pro hebdomada fanda conditorem idem facit , ut di-
ximus. Cum contra fecundus, Cosmas videlicet Maiumenfis , tetraodion
magni fabbati tantum compofuerit , quod deinde Marcus monachus , e-
pifcopus Hidruntinus , Leonis Imp. iullb complevit , ut ex Georgio me-
tropolita Corinthi , ac Theodoro Prodromo , refert Allatils p. 73. &
feqq. Obfervandum hie , Cosmam hunc Maiumenfem etiam vocari mona-
chum , & f^iyctv 7rej*T>jv, apud laudatos audores , & in cod. Jlluuac. 25 ?.
piya» Koo-fjuzv, diverfumque efle ab eo , quern CI. Montfauconius Kw- Tiiugr.
pdv fMvct-xfiv tz 7ra.vu(JiTa , & faeculi XIV. fcriptorem vocat , cum ille longo Gr*c- t- 7S-
ante hunc tempore claruerit.
Mart. Gerbert. deMusicaEccl. T.II. L.II. P. II. B V.
10 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
jrteiodi gn*- V. Poft Cosmam , & Ioannem Damafcenum , apud Nicephorum fa-
ei alii, •pn&Mflum (cuius ipfius xetiptTtarpog , & troparia duo in B. M. V. extant in cod.
fimum a ir jffadob. 299.) in iambis in Gracorum ecclefiaiticos hymnographos, alii fe-
recenftti, quentes ponuntur :
Theodorus 65? Ioseph Studitje,,
Prccjlantifiima mujices organa.
Et nova Siren Iosephus bymnograpbus,
Andreas perqnam concinnum melos decantare folitus*
Theophanes melliflua ilia cinyra,
a Georgius, Leo, Marcus, Casia. a)
Theodori Studitje nonnulla leguntur in o&oecho. In cod. Vindob. 299.
Theodori monachi canon catanytlicus ad Chrifium fervatorem. Itemque
Theodoriti canon catanytlicus ad Chrijium falvatorem. Demum lo-
fepbi STUDiTiE canon de fecundo adventu. Iosephi vero hymnographi ce-
lcberrimi ficuli Syracufani Ord. S.. Basilii monachi opera omnia, quae re-
periri potuerunt , ex gr,ecis MSS. codicibus collefta , latine reddita , notis
illuftrata, &publicata funt an. \66\. ftudio & labore P. Ippoliti Maracci.
L.V. c 3»o- Apud Lamrecium Iosephi melodi recenfentur canones quadraginta 0&0,
quorum quivis peculiarem habet acroftichidem , quae itidem , ut quaelibet
ode nona , nomine Iosephi infignita eft. Ioannis Eugenici oratio enco-
miafticainS. Iosephum hymnographum memoratur a Leone Allatio in dia-
triba de Symmeonum fcriptis. Alterum vero a Studita Iosephum hy-
mnographum, archiepifcopum TbeJJalonicenfem Menaea Gracorum ad d. 3.
Aprilis celebrant. Andreas vero monachus , poftea Cretenfis epifcopus S.
Sophronio Hierofol. fynchronus , au&or magni canonis dytoTsroAmKS t*-
Xi$> diftinguendus ab Andrea Pyrrho, & ab altero rx o-iyvjpS , de quo
infra. Mentionem capite fuperiore feci m us celeberrimi canonis, ab An-
drea Cretenfi compofiti , quo univerfam veteris & novi teftamenti hi-
ftoriam eft compiexus , vocaturque piyag xmav. De eo .multis agit Trio-
fa dium, deque aliis etiam lucubrationibus Andreje b). Inter cognomines
Geor-
a) Oi rau fjUtArj 7rKi^>a.vrig VfAVUV iv&ioov, b) „ Multa quklem cum alia ecclefix Dei fru-
rf Awo* Tit TrvtvuctT&Kotructg 0 gs'wffp auofa ingenii fui monumenta reliquit, turn va-
. A *\ v < : . / <V v ' rias orationes & canones ; crebrior tamen , &
Op@ivg victpog tt ActucurKoiriv Xccpig, . _ . .... .... '
v /« w , T- < tr- comouor in panegyncis orationibus extitit. Jtx
Kett 0»db)P(&,flu<niq>j>t ZradiTO.1 , multis . autem aliis hunc quoque magnum ca-
Opyava, TO, KPCtTiTA TY\g /LCHfrnpylug , uonem, infinita contritione , animique eom-
Zivrj Ti CiiPrjV ibiCriG) vllVoypci(b&; pun&ione refertum. Colle&a enim in ununi
M6A@- 7ra.vctpu.0mv AvSpUg itcpkiig nniverfa veteris & „novi teftamenti hiftoria,
_*,_.■.>< % 5 ' ' canticum hoc compofuit." Ita Triodium.
K.cti GioCpavrig v\ pihi%P<z Kivvvpa, r
MKDIO /EVO CELEBHIBUS. CI. II
Georgtos, an metropolis Corintbitu in iisdem iambil .Vicf.phori in-
telligendus fit , quia dubitet ? Cum etiam Gaiooaiui alias fitdidus. Cu-
ius cxpolitiones in canones , leu eantica ecdeiiaftica a LlMBIClO I .;i Ian- ! r r :;l
tur. Alius antra Gboigius Nicomedi* archiepifcopoi inter Gracos m
dos cdebris eft. Oocurrent paolo infra alii'huius nomiois audores. Idem
dc Leone dubium eft, cum pnetet alios, etiam Lso Sapiens , feu PffTb-
fopbus , imperator in hoc genere laudetur, cuius troparia «'«£■«*, feu ma-
firf/*a Bndedm leguntur in o&oecho. Odarium catanySiaon memorant Lam- a />• »•>?•
becius, ft MoMTf auconils el bibliotheca Medicea , verfibus anacreoDti- aw.MMW
bus, leu potius politicis. Celebratur etiam Leo quidam, nomine rfi p*i ;./.
ro^> kuiihi^ilhi. De Marco certum elt, intelligi llidruntinum epilcopum, J"5*1'
feu monachum , qui ztate Leon is Imp. Horuit, ac tetraodium aCos.MA me-
lodo Maiumenfi u magnum fabbatnm compofitum , in pertectum cano-
nem terminavit, teitibus eodem Nicephoro tSc Cedreno : cum Marcus E-
pbefimts , cuius cantica in SS. Trinitatem , & canones oclo in B. V. M.
La.mbecius memorat, longe poiterior fuerit , ex concilio Florent ino anno z.r. f. :9»
i 4 > S . Celebris. In cod. rind. gr. phil. 344. notatur aliquid nomine swffi
Ma^x* injofj.ova.xa. Sic quoque in Alonac. 2ff. Et in Find: 194. t£ 7jjluw-
Tar« 19 lioo[xcvcixo^ Kvt>i M2JW, T*r £<? tjjk /tz^v»jv t&jk <ty<W lay^o^ryAa-c , item
fj-iXicS-iv Travel tx. . . t£ uc tuh ^a.yS-c7rxAuy. Cod. Monac. Iff. cxhibet titu-
lum t* ^*rrpo7roA<Ti< KowS-x kv{x mapkx. Ut adeo hie quatuor Marci di-
ftinguendi veniant. De Theophane cum Ioanne Damafccno & Cosma
nomen melodi kclt ihxnv adepto minime dubitandum ell, eum e(Ve a Ni-
cephoro memoratum, cuius encomium ex Menxis ad d. XI. Oclobr. Qui-
rinus profequitur, pariter ac laudati Andrew Crctcnjis. Theophanis
rwt>ov in omnes Sanctos legitur Cod. Find. 156. f. 78. & canon paracle-
ticus ad B. V. Deiparam in cod. 253. In officio exequiarum apud Goar
duplex habetur canon Theophanis. Is ac frater eius Theodorus yoonrTeCi
funt appellati, quod uterque ab impio Theophilo frontibus ferro canden-
te inullis , ob defeniionem laerarum imaginum in exilium lint pulti. PIu-
res, obfervante Goar , canones compofuit Theophanes , quibus iambos
pnemifit, unde audor dignofcitur. Casia vero , qua; poltrcmo nomina-
tur , floruit temporibus imperatorum Michaelis Balbi , & Theophili filii
eius, eadem niruirum, quam Icasiam Codinus in antiquitatibus Cpolitanis
vocat: Qux, inquit, cum valde entdita effct , tnultos canones , &fticbera,
£5? alia quadam compofuit admiranda , tempore Theophili iwf-cratoris.
De ea etiam nonnulla habet Theodorus Vrodromus apud Allatium , pag.
74. &7f. Ipi'e Theophilus imperator , telle Cedreno , in compendio
B 2 hiltor.
12 L. II. P. II. DE CANTORIBUS MUS. ECCL.
hiftor. p. 428. apud Goar : „ Ambiebat & muficae laude excellere , hy-
„ mnos quosdam & carmina componens , ac canere ea iubens : de quibut
s, eft Benedicite quarti toni , quod ex Audi Jilia odavi toni translatum a
„ fe, atque concinnatum , in ecclefia clara voce cani mandavit. Ac ferunt,
„ eum carminis amore illectum , in folennibus ad magnam aedem convent
„ tibus , ne manus quidem ad cantus artificiofam agitationem detrectaffe.
„ clerumque muficae exercendae caufa centum libris argenti donafie. Qui-
„ dam eius ingenii factum verfum ilium , qui in fefto palmarum die can-
„ tatur , ferunt : cuius initium : Exite gentes. Exite populi. " Locus hie
extatetiam apud Allatiump- 66. Huic iungimus Constantinum, Leonis
philofophi filium , quern Graci celebrant auctorem tht^c^uX^iui,
Meiodi e* yj Coronam melodorum Gr&corum omnis aetatis , eorumque icones
tutiis 9.1601. m fronte Triodii excufi Venetih an. 1601. videre potes cum hac inferiptio-
edito, «& qui- ne : o\ tcI pity Trhi^oLvrtg iftvcov iv&iw , hymnorum modulus hi compofuere
busdamMSS. facrontm. Quorum nomina faltem hie defcripiifle iuvat , cum eorum aeta-
te , dignitate aut conditione , prout fere a Fabricio in calce Allatii de
libris ecclefiafticis Gracorum defignantur. Subinde lucubrationes etiam re-
cenfemus eorum , quorum necdum fada eft mentio. 1) German us pa-
triarcha Cpolit. fub Leone Armeno fa?c. IX. eieclus, cuius &woiaav ad ma-
iores vefperas habes T. II. Iunii Bolland. p. XL. cum idiomelis Nili Xan-
thopidi , itemque p. XXXVI. 2) Sophronius patriarcha Hierofol. cuius
troparia in vigilia natalis Domini cantari folita, in hymnologio Findobonenji
cod. 303. pofita funt , unacum eiusdem 'Ewdhi ruv &>$wv , feu horologio
magna parafceves , cum antiquis notis muficis. 3) Phi loth e us patriar-
cha Cpul. ab an. 13 62. Eius canon in S. Georgium recenfetur a Lambe-
L.V. c. 324. C10 ^ Unaque Alexii metropolitan Nicani in S. Demetrium M. ^xn^
7rQo<rofM>iet» 4) Andreas Cretenfis (ut volunt) archiepifcopus. ?) Ioannes
Eucbaitarum metropolita. 6) Georgius Nicomedia archiepifcopus. 7)
Methodius. 8) Cyprianus. 9)Anatolius epifcopus. Ex iconifmo pa-
tet , hos tres pofteriores omnes fuiflfe epifcopos , aut metropolitas. 10)
Leo Defpotes , five imper. 11) Leo Magifter. 12) Basilius Pigeriotest
five Pegoriotes. i3)Iustinus. J4)Sergius. Sequuntur monachi : if)
Io. Damafcenus. 16) Cosmas (poftea Maiuma epifcopus) 17) Iosephus
hymnographus. 18) Theophanes , cognomine Graptus , de quibus iam
fupra. 19) Byzas, five Byzantujs. 2o)Stephanus Hagiopolites. 21)
Georgius Siceliotes. 22) Simeon, an S. Mamantis , de quo Fabricius
aliqua edidit Vol. X. Bibl. grac. p. 3 1 2 ? an vero potius Logotheta , feu
Celebris Metaphrastes , cuius extat rwifoit ordine alphabetico cod. Fin-
deb.
9
MEDIO JEVO CELEBRIBUS. C. f. 13
dob. 76. f. 6. & pars cod. 2 1 ^ ? In priori codicc poll celebrem hvmnum
dKetS-ifov fequuntur Theolepti, metropolitan Philadelphia, canones cat un-
did & paracletici, Item (ticheta ad S. Antonic.m, S. Onuphrium , H. V.
Detparam. 23) Philothius. 24) Arsenics. 2c; Baitj in. E-
PHUBM Caria (de quo nonnulla R.w.cls T. II. Innii Holland, p. I. Will I
2-) Andreas Pyrrbus , five Unfits. 2s) '1 heodorus Studitis. 29) C is-
sia virgo. Coronam banc ex hi bet ctiani Ray. -i.es cum aninudverlionibus,
T. II. Innii Holland, p. XX. Ibidem, atque ctiani Bibl. grxe. Vol. X. out.
133. &c. Alb. Fabricm , ordinc alphabet! magnum oumerum melodo-
rom Gnicorum videre cit , quorum hiftoriam lcriplit Urbanm Godojredus Si*
berus. Facile autem multo audiorcm catalogum prolaturus iuiffct Leo
Allatius in promillo de hjrmnographis grxcis libro: quod ex antiquis co-
rum libris liturgicis, qui pallim MSS. tervantur, pronum cit latere, in qui-
bus haud raro ingenti numcro fingulis odis nomina fuorum audorum prx-
ponuntur, diltindis (zpius illis, qui profam aut metrum, feu As'yyc , yudfju-
pcLTa. tecerunt , ab i is , qui melos , leu modulos muficos compofuerunt.
Ezemplom hie per Iaocem faturam ex unoalterove codiceMS ponam, /7;/<A>-
bomn\ibv.s nimirum, & Monacenfibus. Findubonenjis gr. Phil. N. 194. al. 122.
incipit ab officio tx fxtyuAx dns-iomx Tro^evT^ ■zsra.^d SmQoquv Trottfruv.
AlterTheol.gr. N. 18?. Fx Monaeenfibus unus N. 22^. poll iwwy&yit
fj-xo-iKT-v , introdttBionem , feu wfiruSionem mujices , ex hi bet officia , feu
ctKcAaCtictg trvvrt&tf&ivcts 7rctoct fjuti^oo@~> kvox i&ctvvx t£ KxKx(tArj, d'sr duyv^g
rx fj.iya.Ax itrznoiix \*>i%°i $ Ttjg (nifMTrAyiocixraog Trjg B~uctg Aurxoyittg. In al-
teroN. 2^. ponitur pariter primo iur<tyoyy ^yoiuafi cuius fpecimen in-
fra dabimus , deinde 7T(>oKU[j.tva. fxiyetAet pro variis anni temporibus. Codex
Blafianus prxter inftrudionem muficam , & i'Ewrw rijc 7r*oa.?ka.yia,g , quje
inferius exhibentur, nee non totam liturgiam , pauca alia continet , eos-
que tere audores , quos fupra recenfiti codices. In his omnibus iidem au-
dores fxpius etiam recurrunt , quod notare fuperfedeo , niG in notationc
diverfitas fit. Etfi vero non dubitem , maiorem partem recentioris die ae-
tatis , quoniam tamen xtatem fingulorum determinare , opcrofum nimis,
& forte dSvvaLTov eiret , ordine alphabetico eos hie fubiungimus , notatis li-
mul codicibus , in quibus occurrunt a).
Agallianus. 0. Alibi <fy«T«xtf rx Ay<z>2va,vx. M. m. rx Ayac^ctyx ku-
qx Mat^A.
Aga-
») V. notat Vvidohontnfem priorem. V. alt. alte- Tero noftrum BUiJimuw. 0. notat omncs co-
rum n. ig$. M. M. Wbmumftm maiorem N. dices diclos rc£tire etinJcm auclorem.
ttf. i\. m. Momc ruinorcm N. 2Sf. Bl»
B i
J i. L. TT. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
Agatho monachus , frater Corones, plerumque AyetS-uv©- povuxS,
a*>0.§* r'a Ko$dvti , ut in M. m. ponitur. Interdum tantum tv AydS-uv©*,
Bib, igr. z. 2^emjn.t ems &Fabricius ex Barvoetio.
111. C. 10.
AiviPELOcEPETUs. V. alt. folus: Ttoivifjut hgov (forte k^l(^) tS Ap-sriXoKvi-
Andreas. M. M. xv$ Avfylx. In M. m. & V. m>3 Avtylx rS ^.tytjoS.
In M. m. vero faepius rS ziy^S tantum. Avtyeag hgivs memoratur etiam a
IrwT' Montfauconio fcriptor Menaorum a. 1405.
Argyropulus. V. tx Aoyvgo'srxAit tS yi$on(&>. Plures itaque fuerint
Argyropuli, cum hie dicatur fenior. Refert unum Fabricius, I.e. In
M. m. kv^ MctvayjA rS A^yt^o-arsAtf. V. tS A^yv^oTs-aha kv^S QtoQvAcLKTx,
Sic &M. m.
Basilius. M. M. folus : rS vuo-itelx. An unus ex mox fupra laudatis ?
Campana. M. m. fol. t£ Ka,/X7rct,vci. Vel K.ct^7rav.
Celadinus. M. m. t£ KifoJivS.
Chalibure. In M. M. & V. tS xa,\&tsw
Diferi.l. &<> Christophorus. M. M. xxj^S xproQoQx ri mu?wmw©«. Ibidem tamen,
p/tJ™ & in V. folum ri x^otyo^x. Allatius refert inter melodos Christopho-
rum primum a fecretis.
Chrysaphe. Bl. AXtjjJVtictfiov , Troika, Kvfi MwijA XobpiZFeLMgiif m Xgtf-
<rd<pq. Notandum ex hoc loco, Trcfyfju* referri ad melodiam feu cantum,
cum textus folum fit d^yi^nt,. M. m. viov kv^u HetvmjX tS x$vcra,Qy\ , ubi
fimul huius difcipulus refertur Georgius , nefcio quis. TS Xqovaty
librum de arte pfallendi , cum ipfius & aliorum poematis ecclefiafticis in
Bibl. Scorialenji milfe aftervatum teftis eft Barvoetius apud Fabr. I.e.
Constantinus. Varii huius nominis aucrores memorantur. M. M.
Kwravrbx tS Moo-x,ia,v2 , qui notatur etiam a Barvoetio 1. c. M. m. K^"-
rctrrivx tS Myyxhci , pro quo melius Bl. rS MctyaXa, ( monafterii fcilicet,
Montf. Pal. gr. p. 62.) M. m. k()t<& kvpS K&vreurriva t£ Tuvp£> qui ibidem
etiam rS Taupcl folum. V. To. yoa^ctja. (textus) kvpS Kuv^ccntva t£ A<rccv.
**/"'' Varios Constantinos, fcriptores Gracos , refert idem Montf.
Contopetre. O. t2 KovTovriT^. In M. M. SbfJterhca rS Kfivrawerm* Du-
bium vero , an idem fit cum illo in eod. cod. fa>$2 m<%om?a t£ KovTcwtT^.
Cornelius* In V. alt. folum , Ke^A/a. Sed in M. M. t£ povax* K°e-
Corone.
f- 97-
MKDIO JEYO CELEBRIBUS. C.I. I $
CoRONE. M.M. Tv KOounj. ib. t* Tcoono^dATx kvdh ffa T* Kef»K»f. Vo-
cntur hie plerumque o lti& , unde etiam *up* zivy idem efle TufctUT , ac
th Kou«\>?. Alibi ponitur fimplicitcr t* TreorroxJ/aAT* Kee»>^. Qc & in V. In
M. m. t* Koiwnr xATct BaAadu j£ akhSmv. Ibidem cins patria notatur : t*
Koouttf d-jB-o TJf 'PoJouw'pif , fcil. v&itfffi ex RJbodO. Frater dm AOATHO mo-
nachus fupra bun pofitus. V. alt. ircfaput t* ko^\>j , j£ t£ fut^ou^. Ineer-
fcura itaque . an etiam hie dicrus fit magilter . fd num intelligendus Lc-
CUZELES.
Cosmas. Occurrit folum in M. m. t* ptpU* Kc^/*«. De Cosmis in
fuperioribus actum.
Cucuma. M. M. ccto tov Kjotxfuiv, fcil. ab co compofitum. In ML m.
& V. t* KxKxp*. In eod. M. m. *-oAutAe®- o teyopiv©* Kuxxftets , quia ab
eo ad notas accommodate. A Barvoet. in catal. biblioth. Scoriul. mc-
moratur domefticus magilter Cucuma.
Cucuzeles. Frequens occurrit in omnibus codd. idquc vel Tub nomine
KsKtf3sAij tantum , vel t£ p<two(&> kv& iudwa tx Kwca^'Aij. Nonnunquam
etiam *f*um cum encomio rS pawu'&, Huius iam fupra a nobis mentio
bda.
CurAse. Semel in M. M. tantum , ri Kvrrini vel KvcTitriu.
Demetrius. M. M. t* Jo/xis-iKv kupQ Ar^oix rS A<j*6<ai£. Omittitur
etiam So^is-Ikx ibid. <5c in M. m. In V. 7rc^jua, kvov AY^r^^x t£ Aikiavx (for-
te pro AoKticcvi ). In M. m. t£ 'PcuSirivx kvox Arprjoiy.
Docianus. Videtur elTe cognomen auctoris , nefcio , an folius De-
metrii , vel etiam aliorum. Solitarie etiam ponitur in V. alt. & M. M.
ri AoKiietvS. Et in eod. M. ito^/ao, t£ Aokuavx kv^x SopiTix*. Haud dubie
hie Demetrius eft mox fupra memoratus.
Dysicus. Occurrit folum in MM. rxAva-ucS. eftque , quantum con-
iicio , cognomen incerti auctoris.
Ethicus. M. M. &m. rS tid-utS. In priori, & V. Kw>£ Nmm^cjk tS h-
3-wS.Neque alium reperi, hoc nomine notatum. Vid. etiam infra Nicephorus.
Gabala domefticus. M. M. & V. alt. Scptruut rv r«£*A*. In eod. M.
M. folum T* TctQctXi.
Gayra. M. m. 7x Tctv^cL. ib. k^i©* ku$ Kmscwtwu ri r<tv%£.
Geor-
1 6 L, TI. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
Georgius. Varii recenfentur. Tx nam^iTx xvqx ncogyix. M. M. & V.
alt. in cod. M. M. tx UctvAoirx xv^S Tia^yix j£ AaorwdxTx. ib. tx ncw-a^V*,
omuTo nvsylx. Vid. infra Panaretus. Dubium eft, an idem fit, qui fub
nomine fyxirlxx na^yix tx KovTovnT^ occurrit in eod. M. M. & m. Nee
illud certum, qualis Georgius fuerit difcipulus tx Xgutrdtpti , qui notatur
Fai.eogr.gr. in M. in. A Montf. laudatur Tia^y^ 'vo&& auctor Evangeliftarii, a. i2of.
r- 99-
Gerasimus. Etiam huius nominis aucrores varii funt. Txr^ua-^x, &
TrcMra, xv%x Ti(>ct<rlpx. M. M. In M. 111. xv(jx Tiqcuripx kgopovdxx tx XccAxi07rxAx.
In V. alt. 7rolv\iut Tttjewifjt,* k$i(&> tx XctAxio7rxAx. In eod. M. m. ponitur
ncv xvoz rtputrlfia tyopovax* ** T%G f^ovrjg (monafterii) ruv Zot,v&o7rxAw , & tx
ix zavS-o-srxAuv. Gerasimi monachi poemata varia notat Barvoet apud
lb. p. so. Fabric. I.e. Tt(>d<rifA,(& k^ofilvefx^> fcriptor Menaei refertur a Montf. an.
14^0. & alius p. 64.. tertius occurrit ibid. p. 57. (*w*%os *vf>99 tegebrif*®'
X<*S"iy%piv(@h Tfjg [Aovrjg kgiuv.
Germanus patriarcha. Tx TtWQuityQi xv^x rtftpavS. M.M. Audor Encomio-
rum, fed notas muficas non compofuit. Eit hie procul dubio patriarcha C'puli-
tanus y cuius iam fupra meminimus.
Glycjeus. M. M. tx vrparroyaXm xvgx icoavvx tx TAvxl(&>. it. tjf TAvxl®*
folum , in eod. & Bl. In M. m. & V. xv^x iuttvva tx rAvxiog. ab eo ixc.A-
XoirtcB-riircLv (in concinniorem melodiam redada) xovtuxiu totius anni. In M.
alius ponitur fub nomine m$ r^yo^ix tx rAvxi@« > qui in V. alt. eft rAu-
xalx. In M. m. duntaxat, reperitur alius t£ yAvxv, item xv^S iwawx rS
TAuxv, qui licet nomine diverfus , idem tamen forte eft cum priore. Oc-
currit in eodem M. m. alius magis diverfus tx tAvxkLtx v\ vxAyd(ja. Glycjei
protopfaltis Rhodi chironomia muficae artis memoratur a Barvoet. apud
Fabric. I.e.
Gregorius. M.M. xvfi T%rryofo , fie & in m. Ib. xv$ rprybgix tx ma-
ftavS. xv^S rpryofiiit tx rAvxl& fupra memini. In M. m. mentio adhuc xv-
qx T^yoola tx AAvcctx.
Ioannes. Varios huius nominis audores fupra iam recenfuimus , ex
quibus frequentiffime occurit Ioattnes Cucuzele. Poft hunc alii. Troitipaxv-
q'% icodvvx tx Aa,p7ra.£a,(>iit , faepius in M. M. V. utA®* iudvvx tx A*/w-T*^<«-
efe. M.M. exhibet nomen xvgS iodwx tx KA#J&, item iadvva tx kAokJ£ x)
AauLirctSccoix. M. m» xv$x iudvvx Acty,^etSct^x tx KAoAS,* Ponitur quoque
AapTTA^ix tx KActSci , & tx KAada, abfolute. In M. m. fia.criAi& iaawx
tS Bfltawyj » qui in V. alt. folum eft tx Barelrfy, vel Bararfr. M. m. & Bl.
ittamt
MEDIO jEVO CELEBRIBPS. C.f. \J
iwtvvx tk Tfmv\nLKnii qui cil diverlus a ProtopfalteGi.YCEO : utcrque c-
nim in variii immediate fubfequentibus titulas ponitur , cum alias, li iidem
iorent , in poltcriore t.mtum ~* *vri pro more pooeretur. Vid. lupra
Gi eceus. ^<- * i fi \ctTKi . L\ .\i. y\. fuperius memini In M.
M. occurrit adhuc [oannes patriarcha, lub titulo ii*nit rmpmfx*.
item i >x..ti tx ii - T'-u.y.
Ioasaph mooachu6. Legitar in M. m. tantum , (&***$ fumxO* Me-
moratur etiam iotamty apud ^1<>N tf, 1. c. p. 74. ad an. 1390, qui ft
ibid. p. ior. meminit iuardQ KukuCiAt, iunioris , aodorifl hirmologii,
circa an. 1390- forte 11 mis , idemque.
hlDORUS patriarch 1. M M. J xppxTa, kvov 7rxTotdo%it VLvvs-XiTno7ro-
Atug IO/o£ lr. »£tft V. T'^o* r* dyiurxTx fr x-x oixw/ja kvov i<rihu>ox. Vivit
hie putt medium Bee XV. e\ quo de antiquitate horumcc codicum ie-
rendum iadicium. Idem de M m. in quo eft ivfypix leu apprecatio pro
Neophone patriarcha Cpolitmio , ficut in M. M. pro Imperatoie Manue-
le Paladkgo , & cius uxorc Helena. Ut adeo circa tempora captae ur-
bis , ut alii plurimi , etiam hi codices videantur conferipti , atque hinc
inde cum iplis Gratis dilperli.
Lampadarius. Yid. de hoc iam in fuperiotibus. Ponitur Cepius
abfolute ri Ax^Tu^ia , forte *ar ihxv pro Joanne Lampadario, iicut
Ttf fA.x^oo& pro Io. Ct'CUZELE.
Laosynactes. Officium alias gerit ecclefiafticum , convocandi po-
pulum , de quo ConiN. Pent. V. c.i. Vid. fupraGEORCius.
Latrinls. Extat in V. alt. t» AxrpivZ. Ab eo forte diclus 7roAviAi<&>
ActToi: eg in M. m.
Longinus. Memoratur in M. M. & V. alt. t* Aoyyivn. apud Montf.
I.e. p. 6>. eft Aoyyiv&* f^vx^og fcriptor , an. 1272. f
Magister. MaiVa?, f.epius folitarie in omnibus codicibus ponitur,
T* Mcu<roo&, Kxr UpxA*! ut videtur , pro Ionune Clclzele , qui iere
folus ut plurimum hoc elogio notatur.
Manuel. Varii ponuntur. t« t«t* m*^a t£ UAxylrx , M. M.qui
ibid. t£ So/xitIkh kvo£ MctvtjJA ri nAxyha > & in M m. x.vo£ MxvarA iu
AyctAKutvs kv(>Q MciVMA. In eod. kv& MoLvariA ~u Xivo-dQri. it. itU©* xv?if
MxvafiA rx X7ra.vQ. ac ku^ MavxrjA r'x Aoyv0O7Tx/n, cui faepe additur £ \m*-U
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L II. P. II. C y«j®-.
1 8 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
so(>(&>. Manuel Philes Ephefitts t qui floruit circa tempora Michaelis
PaLwlogi iunioris , inter hymnos alios fcripfit & hymn urn in Spiritum S.
t. hi. Mo. qui legitur apud Cotelerium.
nm», tech Manurga. Bis folum in M. m. tQ Mctvxoyu.
Marcus. t£ fiir^o7ro\tm ko^ivS-x xv^x Mcl^xx. M. m. xv?x mo.$xx It-
POjAovaxX' ib. (At?vojiv Trochee m ti^utoltx iv kgopevcixois Kv$ Mcigxx m tx
ruv z.<*.v&07rxXuv , item . . t£ ii$ Ttjv [tovrjv ruv dyiuv XuvS'ottxAuv . V.
Marcus fcriptor Synaxarii an. 1332. notatur a Montf. I.e. p. 69.
Matth;eus patriarcha legitur folum in V. y^cl^etm iroirj3-&vrei, $i 0*
t>iiry.x A, tyiTrjtrioog m 7rct,va,ytuTO,m k) oixxpiviKx Trftr^iu^xx xv^x Marc S-ocix.
Melisynus. t£ MeA<o-w£ M. M. auctor y^afx^druv > feu textus in xcc-
TayVKTiXQif,
Michael, au&or (tto^tjjV) xonaxiuv totius anni M. M. m Mt%pflA m
Avium, ib. m So^iq-ixx xv$x m*%«>jA m Avium.. Vid. infra Mystacon.
Obiter hie nota , celebrem etiam Mkhaelem Psellum , Dues Imperato-
ris praeceptorem , hymnos confen'pfiffe facros. De quibus videatur Leo
Allatius de Pfellir. Refertur etiam a Montf. I.e. p. 103.
Moschianus. Duo reeenfentur in M. M. xv$ Tiu^yix rx Mocxictvv,
& YLuvTAVTiw m MorxKtvQ 5 quisnam vero horum intelligendus veniat in
tx Hocrxictvx folitarie pofito , non conftat.
Mystacon. Et huius nominis duos exhibet M. M. tx Mv<raxuv<& xu»
(>x Mi^^A. Id in V. alt. ubi iimul n-oiripa, m xix uvtx, quin mil ems
noraen exprimatur : alter : xvgx x?i<?o<popx m m^«k«^ in M. M. qui
tamen cum V. etiam ponit rS Mv<r*x*>v®> folum ; ut adeo iterum du-
bium , quern ex duobus intelligi velit.
Ntcfphorus. Vid. fupra Ethicus. M.m. tS hfMrixx xv^x NuttiQegtt
m uS^xx. In V. alt.' tto^^a t» h$-mx xvfx xixri<po?x, adiungitur m r&-
xvowxhx , quod tamen videtur referendum ad fequens xvgx iucLwx. Varii
quoque reeenfentur Nicephori a Montf. 1. c. p. 104. uti & Nicolai ib.
Nicola us. NwwA** Sopi^ixx m KhuZS,. M. M. & V. alt. omiffo et-
iam mkohia in M. m. In eod. M, M. rx N/xoAaw m Krdv*
Nicon monachus. Nixuv& pwa-xx M. M. & m. Apud Montf. I.e.
p. 48. Nwttfv aliquis occurrit an. 534.
Panaretus. Vid. Georgius, & Manuel. Semel in V. rx nav^im
fine
MEDIO iEVO CKLEHKIHUS. C.I. 19
fine alio addito, & in .M. m. ri n*vu^Tx , ubi videtur iotdligendui
Manuel. Duos Panaretos alios commeaiorat idem Mont faocon I.e.
Patricus. Qconrrit fcmd in M. M. tantum, hpi?!** n n«f|«&
Periphbmus. .Mm. wgfi to—w t^ 11- -trux.
PtlARDIllUCE. M, M. rx *<*y>mGxxti, & M. 111. T* +«f<JiC*JO| *'**■ ■'•'«-
Pherentre. t» <!>«&/ rror, , vcl toocm//*. M. M. conf. fiwj.
Phrentarh's quali Referendaries, tx *i>ut*i>i'x kvpx SouitUx tx Aey-
yfat. V. alt. Eft toitaflis idem cum Longino liipra pofito , itemque
cum precedents li quod torte legendum ttftnW*.
PmMICBBIUS. Officium ecclefialt. ConiN. c. 1. Canticum aliquod in M.
M. inferibitur tx piyaAx n^uix^j* ; quis vero ilk fucrir , incei tuni elt.
Propolla. In M. m. tx noo7ro)k.£.
Protopsaltes. De hoc vid. fupra. Item Ioannes St Glyceus. In
M. M. & V. alt. ponitur tx Uftmtry+hr* , haud dubie rAt»ce'®~.
Romas'us. Contatiorum auctor : cuiusmodi ex MffNBO 2^. Decern- T xr 0p
Iris defcribit celcbre eius aucroris h TrowSe'v®- <rru,iocv. Gretserus ad cap. p. 130.
7. Codini de Ofticiis Couffantiuop. de nienfa Imperatoris , ad quam illud
cantores concinere lolebant cum polychronio.
Scuropulus. In M. m. femel duntaxat tx ^yx^-rrxKx. Videtur efTe
idem, quern Moxtf. I.e. Syropulum vocat.
Sigerus. Saepius in M. m. occurrit : jx Siyr?*. nonnunquam etiam
in eod. & V. kv°* a\Soix tx "Stynpx. Vid fupra Andreas.
Stamenitzus. In 31. m. unica vice tx Eraptvrrft , fed alii legunt Zr«-
fXlVlTtox.
Th EOD OR US. M. m. TraoiKvofy kvox Qtooctiox tx KctTci KttA'Stv. V. hvpS
OioSuoX ScfAi-lXX TX KCtTilKCtAuJV. ]tl eod. 7TCtyjS-iv 7TCLOaL TX 3o[4i<?iKX KVOX QlO-
Suox tx Mavxoyec. ni(i hxc ultima fpecialem titulum conltituant.
Theodulus monachus. M. m. & Bl. QtoSx?^ fMvaxx , vel kvcx QtcSxte
f^onaxx, Bl. Troitjfiot OioSxAx [tsvctxx. Conf. MoNTP. Palacog. gr. p. 60.
C 2 Theo-
f. 159-
20 L. IT. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
Theophylactus. M. m. ©eo<pvA#>er# rx A^yx)^o7raXa. V. [*>tyct\vvci%iov
fA,iTd<ppuS-iv 7rcc^a tS A$yv(>07rxAii kvqx OiotpuAoixTx. Vid. Montf. p. 45.
Thyb.'eus. MM. aliquoties tv QvQctiv. Sed in M. m. bis t£ QrjQala,
quod magis probatur.
TzACNOPULUS. M. M.iroiripa tS T&xvo7rxAx kv(>S iooctna .fie & V. alt.
fed M. m. ?£ t&mo7txAx folum , qui tamen idem eft cum priore.
Xenophon. M m. rS Zivo$wj(&>.
Xenus. Vid. Corone. Plerumque kv$ siva TpKof^V/j, in O. fed
nonnunquam folum kvoQ ztvx.
Xerus. ix zyoS Occurrit femel tantum in M. m.
Atque hi funt , quos fupra laudati Viemicnfes, Monacenfes & San-Blafia-
ni pofteriores codices MSS. qui an. 1768- cum monafterio San-Blafmno
igne couflagrarunt , cum nods muficis exhibent audores muficos Gr<e-
corum. Plures deprehendet , qui maiorem plurium eiusmodi codicum
fibi copiam fecerit. Dum interim fpem adimit Card. Quirinus nan-
cifcendi tra&atum Lconis Allatii de melodis Gr<ecorum , „ Quern (inquit)
„frurtra Parijiis etiam , diligenter a fe conquifitum fuilfe Bollamiiani con-
„ tinuatores affirmant ad diem ^OQL.Aprilis p. 788. & poftquam ex lite-
„ris Samuelis Hsrtnanni Reimeri , publici Hamburgi Profeflbris ad me
„ datis Nouis Novemb. 1738. intellexeram Urbamim Godofridum Siberum,
„ licet multa de edenda a fe eorundem melodorum hiftoria pollicitus
wfuiflfet, nihil aliud tamen ad eandem edidiffe , quam fchediafma paucis
„ pagellis comprehenfum, & Lipjia an. 1714. vulgatum. „ Haec ille ad
R. P. D. Renatum l'Aneau , Superiorem generalem Congregationis S.
Mauri an. 1743. Eftque inter epiftolas eiusdem a Nic. Coleti Fenetiis
an. i7>6. editas vigefima quinta p. 136". cui innectit opufculum de hym-
nis quadragefimalibus Gi\ecorum , eorumque audoribus : qua, ut ipfe fa-
tetur , vifus fibimetipfi eft , dum illud confecit , Graciam conturballe,
& librorum liturgicorum eius gentis myrothecia exhaufifie. Agit enira
vero de praccipuis Gratis Melodis copiofe in alia etiam diatriba de aliis
cant ids quadragefimalibus Gracorum , eorumque aucloribus, ubi , addit ad
cake m laudatae epiftolae, abflrufis & reconditis funfibus obvoluta nomina
eorum canticorum , fcilicet Contacted Oeci, Stichera , Similia, Hagiopo-
litlca , Anatblica, Idiomela, Catbifmata , Ex ap oft il! aria , illuftrauda fnfee-
pi, baud p'jenitendo (niji ma Lunus negoth amor fefellit ) labor e.
VII.
MKDIO iEVO CELBBRIBUS. C. I. 2r
VII. Apod Ltthtos non raitcopia tanta , fed net taol
apuJ GrdCOS , I quo tempore ifa ecclefia fdfll eti.un
num officium confpurcarunt , ut Bpud Allatium eft in pofl
diflert. de hbris eodeGafticis Gracorum\ ubi cos ad ex . .it. In
Occtdente vigilantia paftorum, imprimisque lumnn.rum pontificum , a qui*
bus , ut vidimus, ordinati funt libri ad officium lacrum in eecleli* perti-
nentes, cantos puriis ac uniformis magis efl confervatua Omnia quoqi .
prater pecouaria caique nationi, ac ettam Gngularll quibusdam eccl
locis , paucis iis , quos recenfuimus, libris funt contenta : cumapud Gr£*
cos in immenfum excreverint, artcque bumana & ftudio fadas compofltio-
nes fere divina cantica fcripturarum fuffocarint Apud Occidentalei veto
minima eiusmodi portio in divino officio , prafertim facratiflimo Mil! r, lo-
cum iovenit profarum , aut metrorom : funtque ex priore aetate fenrati ma-
gna parte in officio canonico hymni, quos vocamuS ctiam Ambrofian
„ „Quia eius(AMBROsn)tcmpore (utait Isidorus) primum in eccleGa Medio- /.. j. *
„ Luii'iiji celebrari ccepernnt : cuius celebritatis devotio dehinc pertotiosOc* fc 6-
„ cidentis ecclclias obfervatur. Carolina autem, quaecunque in laudem DEI
,, dicuntur, hymni vocantur. Hymnus alicubi pro Fejfo ponitur. Sic 10
Tapbograpbia Principum Anjhix lib. 1. c 1. § 9. a Bernardo, feupERT- T. iP.
warto, epifcopo fVirzburgenfi, Leopoldus 1. Marchio Auflria ad hym- '■;"'■ ;'7;'/'r'
man S. KlLIANl fecutn devote celebrandum invitatua legitur. Ilymnos f, j,
Tomasius in iuo hymnario uuo , non grandi volumine complex us e(t.
Varios etiam edidit Cassander , & Fabricius inter poetas chriftianos.
Paflim item recenlet Pofycarpus Leyseros in biftoria poetarum & poe-
matum medii x\i. Hos inter non pauci tribuuntur S. Gregorjo M. qui
etiamnum in officio divino cantantur , dinrno nodurnoque , veluti : Pru
mo diernm omnium. No&e furgentes vigilemus omnes. Ecce iam no&is
tenuatur umbra. Chorum decmx ieiutiii. Audi benigne conditor. Magna
falutis gaudio. Rex Cbrifte faQor omnium. lam Cbrijhts a/fra afcenderat.
Qui in Georgii Fabric m poetis latinis, atque in opcribus S. Gregorii,
qux iuilb Sixti V. P. Petrus Tofcianenfis edidifi , leguntur ; omittun-
tur vero in accuratiori editione noviffima PP '. memditlinorum Congreg.
S. Mauri. Vid. Auberti Mirjei Scholia in Isidori Hifpalenf. de Script,
ccclell cap. 27. Cuius ipfius Isidori etiam hymnus duplex in laudem
S. Agath.e legitur in Actis Sanctorum Fcbr. Tom. I. p. s^")- & Brao-
lionis Cafar-Auguftani epifc. hymnus de S. /Emu iano cxtat in Aelis Ord.
S Bened. T. I. p. 21^. de quo ipfe in S. jE.miliani Vita ad Fronymia-
sum presb. Hymnum quoque de feftivitate ipfius SanSi , ut iujjifti , tat -
bicojenario metro compofituju transmifi. Iulianus in append, ad Hbrum
C 3 S. Illl-
22 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
S. Ildephonsi de fcriptoribus ecclef. hymnorum huius S. Praefulis memi-
nit. Ante euni vero nullus toto illo libro hymnis fcribendis operam
dedifTe legitur. Inter opera IulianI , fuccefToris S. Ildephonsi, Felix
in appendice recenfet librum carminum diverforum , in quo fimt hymni.
Petrus fkrdenjis epifc. & Salvus abbas Abboldenfis , ut hos gentilibus
ill i s iungam , in eodem genere elaborarunt. Conatus faltem laudandus
/.. v. ktjt, jn Chilperico, Frtmcorum rege, de quoGREGORius Turonetifis : „Con-
r> fecit duos libros , qifflfi Sedulium imitatus , quorum verficuli debiles
„ nullis pedibus fubfiitere poflfunt : in quibusdam non intelligebat : pro
„ longis fyllabas breves pofuit , & pro brevibus longas ftatuebat ; & alia
„oputcuh, vel hymnos , five Midas , qua: nulla ratione fufcipi poflfunt. „
In operibus Ven Bed;e , atque apud Cassandrum varii leguntur eiusdem
venerabilis presbyteri hymni , notanturque a Leysero in Hiltoria poeta-
rum & poematum medii aevi p. 206. 207. veluti etiam p. 211. Pauli
Diaconi, cuius etiamnum canitur hymnus de S. Io. Baptifla, & ille de S.
Benedicto, qui continet illullria eiusdem S. P. iniracula. Compofuit
& hymnum de pallione S. Mercurii, & alterum in translatione corporis
Beneventum. Extat pariter hymnus MS. eccleiiue Beneventana in felto Af-
fumtionis decantari folitus , a Paulo Diacono, ut alleritur, confcriptus.
Incipit: Qui pofjit amplo famine prapotens. Alcuini hymnus de S. Ve-
fi.lp \ ' DAST0 fapphicus legitur apud Lambecium. Hymnos facros compofuiile
De reb. e'ccl. Paulinum Aquileienfem epilc. Wodafridu'S Strabo teftatur. Cuius ipfius fa-
c- -S- crorum hymnorum librum nnnm Oxotiii iq bibliotheca fervari , teftis elt
Pitf.de uiuft. Pitseus : atque in Bibl. max. PP. extat hymnus de natali Domini , Glo-
Angi. Script. rjam }1ilf0 cecinere Chrifh. Et de Agaunenfibus martyribus : Felix Gallia
*bm. m. pp. forribus tropbais. Ibidemque T. Fill. p. 727. ac apud laudatum Fabri-
cium varii hymni Drepanii Flori inveniuntur , quos etiam LEYSERU^re-
cenfet , aucloremque hunc redius ad nonum faeculum reponit. Hymnus
Theodulphi Aurelianenfis , de quo alibi locuti fumus, quemque alii
Raynardo Lingonenfi adfcribunt , Gloria , hits & honor tibi fit rex
Cbrifle redemtor , dominica palmarum ubique a pueris decantatur, ut le-
T.xiv.p.z%. gitur in Bibl. max. PP. Versus facli , ut a pueris in die palmarum canta-
rentur. Rhabani Mauri hymnus Claras laudes ac falubres, pofco fratres,
dicite , extat in Aciis SS. Iunii die 2. p. 176. ibidemque T. II. Martii
p. 96. Alvari Cordubenfis hymnus choriambicus Almi nunc redeuntfefia
t. xv. pag. pulifera. Et in Bibl. max. PP. hymni de iolemnitate S. Wigberti, unus :
59. 60. PVigberti dies natalis , alter: En piis fplendent revoluta votis. Herderi-
Chron iih CI :iyirmos ^xc- IX. m honorem SS. laudat Trithemius. Erici mona-
fimg.'p.w. chi Altifiod. hymnum in S. Germanum : Sublime feflum feculis , edidit
Barthius.
T. XI
• f.
16.
Ley fir.
bift.
poet.
tnedii
tevi p.
243.
&c.
MEDIO fiVO CELEBRIfiUS. CI. 23
Barthiub. Circa Ji.rc tempora gravis fuit confcrovcrfia de claufula '/
trina Deitas hvnuii , hodicquc in feftii M
qik'in, vocun oortates continentem , inceflitHixcj iliari lil
\o l)c trina Dtitate. Nee multo recencior efle potefl bymnus, fubi
mine S. Bkrnarhi volgatus, A oris Inlhi, qoeoi legi in .MS. s.-.,i.
GaBenfi, duoeotii (altem annis S. Bernardo antiquiore. [ntec Dions-
chorum S. c Ialli poemata a Canisio edica funt etiam bymni, imprimii
N >tkeri Biilbnli , de quo alias, & paullo poft de Sequentiis aduri lu-
nula, qnaraai ille audor p.ilhm habetor, aut cukor certe przeipuus.
IIucjAldi F.hionaijh duos hymnos habei apud MabillOMJUM : de quo h afftmL
plura alibi, a) vcluti ctiam de S. Odorb Chmiacenfi , cuius bymni extant Ilu /,n'
in'Bibl. Cluniac. St max. PP. Tom, A/7/, p, 314. deS. Maodai sua, £oru " 4I'
da mater Ecclefia. De S. Martimo Tutoo. Rex thrill: Martini deem.
De quibus vid. hilt, litter. Frond*. In Ugheli.i Italia fa it inter T. ri ,,.,..
alia hvminib Cos.M.t Staterienfis. Fu lberti Carnotenjis epifc, Gee XI. »3*
hymni in natam Chriftum, Dcum triunum, atque de pafchate, proftant
in Fabricii poetis chriltianis, & Cassiani hymnis eccletiallieis. DeS.
Maktino inter monachales Patres , apud Barthiuh Petrus diaconus de di—dm. l
viris illultr. Cafinenfibus c. 16. Tmeoderico , Cafinenfis gyhinaGii pres- A/A- '• ' "••
bytero , inter alia tribuit bymnum in laudem beatijjhni Mauri veuufto ///-
lo deferiptum. Floruit is ineunte fee XL Idemcjue c. 19. Bbni kto,
qui elt Gauferils, hymnos de S. Sbcumdino, & c. 44. Ravvu.no Ca-
fiucnji fubdiacono adferibit hymnos in laudem fanSi confeffaris Cbrifii at-
fue pontificis Severi: qui hymni excufi lunt in breviariis Cafinenfibus an.
i{68 & M72. Dicitur Petro vir valde eruditus , C-~ verjificandi fcien-
tea antiquis per omnia comparandus. Diftinguit vero ab eiui hymnis,
ad Petrum diaconum (auctorem nempe huius libri , de quo poftea c. 4~.
refertur , quod cantus beati Marci compofuerit , 8 (anSorum Nicandri
& Marciani) ac bibliotbecarium fancliffimi Ssveri Cafiitatis epifcopi in lau-
dem verfus : verfus quoque de vita B. Benedidi, ac 11. Mauri. Lanberto
monacho S. Laurentii Leodienfis monalt. face. XI. Trjthemius, Jc Ji_ri-
ptoribus Germamcifi bymnorum quoque , vario cafminum . librum u-
mim tribuit. Petrus Damiani, ex abbate Pomf ord. S. Bened.
epifc. Ofiienfis & Cardinalis, vulgavit etiam bymnum de gloria paradtfi :
Ad perennem vita font cm meni fitivit aridd\ aliosque plures, qui ha-
bentur in eius operibus. In bibliotheca Cluniacenfi , & biblioth. max. r. \ru
PP. partim extant hymni S. Odilonis abbatis quatuor de S. M&iolo , f- 668-
de Aflumtione, & Nativitate B. Marije V. Adcfi dies Utitue. Oritur
Jydus inclytwn. Alphani ex monacho Cafinenfi , arcbiepifcopi S'.r-
lerniimm
a) In Collcdionc S^riptorum ccclcf. Je re muCea.
f. 3SI.
24 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
As. 0. S.B. lerfjjtani hymni de S. Mauro apud Mabillonium leguntur, & apud
ley f.' hi ft. Ughellum. Varia vide apud Le yserum. Gauferii monachi item Cafmenfis
poet. p. 3$8. hymnos & verfus de S. Secundino idem edidit Ughellus: cum qui-
^''- bus & alia einsdem auctoris edere promifit Io. Bapt. Marus, in notis ad
vii. ltd. Petrum diac. ex MSS. Cafinenfibus , qui idem teltatur , varios hymnos
fucr.-p. 1336. Alberici monachi itidem Cafmenfis fervari Florentine in bibl. FF. Mino-
rum coenobii S. Crcrcis, veluti in S. Nicolai, S. Criicis, Afceniionis , S.
Apollinaris, S. Scholastics , Aflumtionis B. M. S. Petri feftivitates,
& alia. Saeculo XII. ineunte, praeter iacra poemata a Leysero receniita,
hymno paffionem ac translationem S. Mauri graphice concinuit I^puL-
t. 1. p. 253. phus monachus Etoriatenjis. In aclis SS. html legitur Franc ifci Came-
ni hymnus in S. Nicolaum peregrinnm. Gregorii Tarracinenfis hym-
t Lr°e nos lancioi'um Casti & Cassii recenfet laudatus Leyserus, Radberti
item magni hymnum ad Spirit um fanclum. Hildeberti Cemiomannenfis
hymnorum & orationum liber unus Trithemiq memoratus , amplius ali-
quid innuit, quam in noviflima San-Mauriana editione prodierit. Varii
fub S. Bernardi nomine circumferuntur hymni, recenfetque Leyserus
p. 422. &c. De hymno falfo S.Bernardo adferipto Ave maris ftella,
diximus paulo ante. Hymnos de contemtu, & vanitate mundi, fub eius
nomine publicavit Bern. Bacchusius in pergula fpiritualis melodise , feu
libro fpiritualium cantionum, imprefs. Antvoerpi<£ \6\j. Alia vide apud
Leyserum p. 422. 423. Pftri Fenerabilis hymnus de translatione S. Be-
nedicti : Claris coniubila Gallia cantibus extat in Io. a Bosco p. 376. bibl.
Floriac. citanturque a Leysero Toannis monachi Bcrtiniani p. 995. Rey-
nerii monachi, Thom.t. de Cantiprato p. 1000. Simonis Stockii p. 1001.
hymni; qui auclores feculo XIII. vrxerurrt. Cum officio de fefto SS.
Corporis Chrifti hymnum etiam compol'uit S. Thomas Aquinas. Saec.
XIV. Ricbardas Ledredus Anglus Lomiinenfis , a Ioanne XXII. renun-
ciatus epifcopus Offorienfis in Hibernia, fcripfit hymnos quosdam, in Na-
tali Domini, aliisque feftis in ecclefia fua decantandos, ut exWADiNGO
refert Polycarpns Leyserus in hiftoria poetarum &poematum medii aevi:
qui plures etiam recenfet , cum ingens fit hymnorum numerus eiusdem
gevi, quotidie ut plurimum in divino officio frequentatorum, quorum ta-
men auctores latent. Alii, etfi forte in hunc ufum deltinati, etiam a Cla-
ris viris compofiti, non paffim faltem, aut diu ufu publico obtinuerunt:
magna vero pars extra facrum ufum manet, e. g. S. Paulini Aqnileien-
Jis, & aliorum, prsefertim in Galliis & Germania, vernacula etiam lingua,
ut alibi obfervatum.
VIII. '
MEDIO JEVO CELEBRIBL'S. C.I. 25
VIII. Hos inter celebrantur S. Adalberti & S MlTMOOH a) canti- in i.n^..
ca in lingua Srfavo/iica, St m veteri tbcotijlw rhythmi Otfriiji monachi w ',euU
fVtiffetburgeitfis mAlj\it;A, qui primus rimmodi vcrfibus rhythmicis , ad p^mJt'm
cant.inJuni accommodate, fcriptune locos contexuic KJidic, ac peculi
ri commentario illuftravit lu. Gtorg. Eccaruls bymoom T$ Dtum LiinU-ux-
vuts initio Keculi noni, at (tupicator, in Germankam linguam converfun 3
cum catteru canticis facris , qtuc Bibliothcai Oxonitnfu ei hereditatc lu-
niana lcrvat. Recenfet P.Tawm in doto diplomatico opeie fragmenttun **•* ///.
hymni rhvthmici & alphabetic! fuper Cant, cantic. Sigefredi presbyteri Ft i-f' 3?4"
Jbigcnjis, qui Lambecio transicriptor tantum Otfridi dicitur ; quod de T Ir BlH
tbeotifca poclia inteUigendtun elk Quod enim in alio genere hymnorum VmL f,.4>4.
( quos trupos votant , ncc rhvtlimi quidem legibus adltridos ) attert P.
TlSSlN ex cod. {ire. IX. «i eo ipfc Sioefredls audorem le prodit; ita
vero habet : ,,Z cit gramma novillima omnibus, concludit hymnum cum
„binos verficulos. Ego pufillus , qui Sigfredus nuncupor, adrixi dulec
„ meHatico carmine ad laudem Chrilti , & landx cccleiix, Gloria tbronu
„ Omottfion. Kyrie dicamns omnes rejidente ethcriu agiepoli in arcbanis
,, intimis oiwitcs mire cum Deo. " De tropis tropariisque Gracorum paf-
lim mentio eft facta, unde hoc nomen eife allumtum iam Pamemcs
notavit in Prolegom. T. II. liturg. lub titulo de tropis , qui etiam Profae
appellantur a genere dicendi. In hoc genere prolarum aut rhythmorum
hoc medio aevo fuit (Iridium multorum, prefer tim in elaborandis Sequen-
tiis , auclore potillimum Notkero Balbulo. Prefationem, indiculumque
fequentiarum fupra dedimus. Extatque in bibl. caefarea codex , ex quo
editio T. I. Anecd. Pezii fuppleri queat. Siquidem omnes fequentiac
Noikero tribuendae cenfeantur , quando in MSS. eiusdem prefatio pra>
mittitur : ut nihil de aliis eiusmodi colledionibus Sequentiarum dicam,
qualem ex codice San-Blajiano recenfui , de Sequentiis in JMiflTa tradans.
Notkeri opus laudat Trithemius de Scriptor. eccl. c. 279. Legi vo-
lumen, quod Sequentiariitm pranotavit, fubditque: Hunts doctijfimi viri Se-
qiicntiariwn NicoLAUs/>ii/>rt / approbavit, csf ad Miffas decantari pracepit.
De quo Eckehardus in eius vita c. 33. Pater fauclus pauca fcripjit, pra-
ter Sequentias-i & alia modica. Eckehardus etiam. jpfe compofuit Sequen-
tiam deS. Desiderio: Summit conatibus, & Sequentiam Diei, ut Goldastus
no tat.
z) Canticum S. Adalberti fupra attigimus. S. X. moltas cantilenas in linguam Sclavonicatn
Methodius, archicpifcopus Pannjnicnjls ec» traduxit , & religionem chriftianam propaga-
clcG* cum S. Cyrillo fratre apoftolus Scla- vit, etiam BcbtiuU duce , convcrfo ad fidem.
vorum , five Moravcrum , Bulgarorum<\\K txc.
Mart. Gerbert. de Mcsica Eccl. T. II. L. II. P. II. D
26 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
notat Eiusdem anachronifmum circa hunc Notkerum iam notavit /.
Basnagius T. II. P. III. Canis. p. 88- dum memorat, Notkerum Sequen-
tiam illam a fe compofitara, Santti Spiritus ad/it nobis gratia, CaroloM.
mififle, qui in grcttiarum aclionem hymnum : Veni Creator Spiritus 3 ip-
fins ore di&atum , retribuerit ; cum tamen circa finem faec. lX.fioruerit Not-
kerus , quo adolefcente iam obieric Carolus. Sequentiae fi non ortum,
luftrum tamen fuum a Notkero acceperunt, quern cum aliis Ecke-
hardus iunior laudat c. i. de cafibus monafterii San-Gallenfis : „ Hart-
„mannus (inquit) confilio magnus , ille quidem, qui Humili prece me-
„lodtam fecit; Notkerus, qui Sequentias; Ratpertus, qui Ardua fpes
„mundi; Tutilo, qui Hodie cantandus eft, & pleraque alia dictaverant. "
T. Xxfii. Nonnulli hymni funt editi a Canisio, & in fupplemento bibliothecae Pa-
^nt^Akm' tlum Lugdunenjis, & apud Goldastum, turn NGtkeri utriusque, Balbuli
T.i.p.H. & Medici , Remberti , Harmoti, cum aliorum monachorum S. GaUi,
quos tantum feligere voluit Iodocus Mezlerus, minimum banc, £«? veluti
■ extremam partem , fjyvmios videlicet facros, ex innumerif, qua antiqui pa-
ir es S. Gal li monachi fapienter dixerunt, & fuaviter decantaverunt, ut
in praefatione loquitur, fubditque: Mirabitur vero, ali quos fait em ex illis
in atate tarn barbara tarn bene lufiffe , Sf tarn latine : & ubiquc meminerit
leclor, cum omnia ifta ad cultum divinum fuerint a PP. diclata, magis fpe-
tlari res, quam verba, tantum muficam , quantum profodiam. Inde po-
tiflimum dignofci queunt veteres fanctorum patrum ab illis, qui ex me-
dio hoc sevo hucusque in officio divino funt confervati hymni, quod me-
tri legibus loluti decurrant, paucis exceptis iambicis aut fapphicis. Sequen-
tial vero ex conftanti ufu etiam nomen profarum obtinuerunt, tantum ut
fyliabarum parilitas repetendo cantui eflet idonea, uti hirmi, de quibus
diximus, apud Gracos. In cod. Vindob theol. 58. faec. XI. vel XII. Go-
descalci cuiusdam monachi, non utique famofi illius Ombacenjis , fer-
mones duo apologetici habentur adverfus anonymum , nonnulla repre-
hendentem in duabus feqirentiis de B. V. Maria ab fe compofitis. In
priori hunc locum defendit, & interpretatur : Unius triafunt facia Tri-
nitatls opera in came a fe fumta, angelus ne cadat&c. declarans, quemad-
modum falva religione & pietate dici poffit de Chrilto, eum per carnem
& crucem fitam feciffe , angelus ne caderet. Meminit in priore hoc fer-
mone magiftri fui Heinrici. „ In hoc refponforio, quod fecit, videli-
3, cet Omnis lapis pretiofus, reprehendit ideo , quia dixit idem Heinri-
„cus, omnis lapis pretiofus'operimentum Dei. Quod reprehenfor eius
„ dixit contrarium didis S. Gregorii &c. " In altero defendit, quod
pofuerat de B.ma V. 5, Plane nee corrumpi, nee putredine folvi optat 77-
» bi
MKOIO »VO CtLBBRFBUS. C. r. 27
±bi plebs jtdtiis Dbmbu&c." Vitio dedectl idrerftriat, qu<
optando% quoJ dL-bLit-i.it dicere affirmando , eorum videlicet, </.
in t\i, /'./ .;. /> u u '-■ fru Mvkiv torn complete (it refurredtio , ut jit
cay . Tuetur itaquc ibi, H. V. ftt nun lolum non.
diim refurrexifle , fed etiam in inalis pcccati labcm con-
tr.ixillc. EiubinoJi rphalmata, atque etiam cocmajfitionis inconcinnita
ineptizque, caufam dederunt anciquandi maximum fequeotiarum, profit-
rum, antiphorjarum, refpooforioruoi cVl. nnmcimt, ut hoc obiter notem.
Demuo qu.e propc finen habet fecundi k-rmonis i! m ( ills,
non de has lolum , fed etiaan IhnMANM l \ .mi etas-
modi compofieiombns , opera prctium eft adfcribere. a) Sequerx i /.- a
ni fonde Spiritus etiam tribuitui Her.manno Contradu , ah alns Inso-
cftHTio 111. Nec ulluis ex lllis fequentiis, qu.c bodie decaotaotor, cer-
tus habetUX auctor. IoaamtS RlCCBB apud \\ a; inc. cm & LlYStEUBI p.
1004. S. Bonavfn 1 OtkM tribuit iequentiam , Laitdu Sion Safoatorem,
quje in felto Corporis Chrilti canitur, redoletque & Itilum, & facilitates!
lhythmorum Bonavimur* , quorum luavi concentu erat ieliciflimus ;
ab aliis S. ThoM/E Aquhiati tribuitur cum reliquo otHcio. Quid? ii to-
tam iUillam ille compofucrit, & S. Thomas officium, ex (Intentia an;:
rum citatorum ? Sequentia Dies ir* , quae hodicque canitur de mortuis,
fxc X11I. ineunte creditur compolita a Thoma Cclano Ord. S. Franc
Minorum. Eiusdem ordinis erat Iacotonus, qui fxc XIV. profam Sta-
bat waiter dolor of 1 elaboravit. Eius generis eft rhythmus Omttt die die
Maria , vulgo S. Casmito adferiptus : Pezius Conrado Getmticenfi vin- T.I.Amtf,
dicat (Bucelino in anoal. Bated. & in menologio B. Engelbertu.m abb. f-Avr- y
1 \ [ 'in
Admoutenfem au&Ofem faciente) rem tamen, velut operolioris difquifitio-
iVis , bibliothecje BenediSina fervat. Citavimus fn Tapbograph'ue Av.Jiri.i- ■/•. /;- jy._
c* P. I. Lib. III. c. IX. §. X. lingularem diflertationem P. Leopoldi \\ \- mm. Dc-
demann Cartbufiam Gemnkenfis ineditam, qua oltendit, probabilius hym-T" 7 ,'„
num
a) „ Si domnus Her IM annus Contmflus, cuius trthi* iBdf compofuiflfe. Ego vas abicthim,
nomini quasdam Siquentias, quas per rae dedit Htinam digestion, it S. Cruec illud All. D
Dominus , Taut Ceii cnurr.mt de apoftolis , & lignum, Sequcntiam A Solis ortii & occafu do-
illain ile S. Maria Migdalcna Laus tibi Clrijlt cente Domino compofui. Domnus Notkerls
quidam attitulant , in hac tela dictondo, & do- de apoftolis CUre Sar.iivrum fcnut.'.s upojloloruut
cendo , & modulando fucrat operatus ; fi do- compofuit. E50 de apoftolis Citii tmammt idio-
mnusNoTKERCS monachus fuas Sequentias ta compofui. IHc de affumtione fancl.T Mari*
induxit in huius telx ornatum, cur >!t ego pec- Cangaudent aitgclorwn fecit. E50 piiGllus de ea-
cator , tamen monachus & catholicus, non in- dcoi feftivitate hanc Sequentiam , qnam nunc
ducerem in h.inc telam , quod dedit Dominus : inter manus habemns Exulta exaltata com-
ELtHum Cbrifti vas. Domnus Herimannus pofui in gratiam fanfti Spiritus. Le;;at utrat-
dc iaiKla crutc Scquentram Grutus benti bier- que , cui placet , & iufte ludictt «ic. „
D 2
28 L. IT. P. TT. DE AUCTORIBUS MUS. ECGL.
nuni ilium Conrado de Heimburga Priori olim eiusdem coenobii, qui
jfraeter mututinale Beaten Virginh , iuflu Caroli IV. Imp. S. Casimiri
avi, con text uni, ultra fexaginta eius modi hymnos alios concinnavit, ad-
icribendum effe. Vid. lac. Homey fupplem. Patr. p. iji,
Officii & ^* Plerumque cmra orationis contextu etiam cantus melodia fimul
cantus ec- ab aucloribus componi folebat , quod triviale opus haud fuit hoc aevo,
•lefiaftici qU9 tantum pretium muficae eft ftatutum, ut inter primas liberates artes
difceretur, nee facile docloris munus fuftineret mufices ignarus, magno-
que itudio cantus plani modulationes conficerentur. Eodem tempore,
quo S. Gregorius Romanum, celebres viri Hifpanicum officium & can-
turn ecclefialticum excoluerunt. Qui ritum Romanian funt fecuti, mul-
ta prodiderunt, Romance cenfurae haud probata. Tenacius puris fuis fon-
tibus adhseferunt Ambrofiani in fuo officio , atque etiam ritus Hifpani-
ci cultores, a tempore faltem cone. IV. Toletani fub S. Isidoro, qui, te-
fte Elipando Toletano in epiftola ad Albinum , cum Patribus Toletanis
eodem tempore , quo S. Gregorius Romanum, officium Hifpanicum or-
dinavit , audor etiam benedictionis cerei pafchalis eius ritus. Qua in re
ipfe fratrem fuum S. Leandrum laudat c. 41. de fcript. eccl. in ecclefia-
fticis officiis non parvo ftudio laborafle, & in facrificii laudibus atque
pfalmis multa dulcifone compofuifle. Hos in bibliotheca Hifpanica cele-
&£.*%%>. krat Nicolaus Antonius, primumque laudat Conantium Palatinum epifc.
qui ab an. 609. aut 610. ufque 639. aut fequentem, fedem illam occu-
pavit, de quo Iulianus teftatur in append, ad librum S. Ildephonsi de
Script, eccl. partem tertiam Miffarum ejj'e voluifle hymnorum £«f fermo-
num. Idem a S. Ildephonso dicitur ecclefiaflicorum officiorum ordinibits
intentus , & providus. N*am melodias fonis multas novitcr edidit. Addit
Antonius: Formavit ergo ad ecclefiaftica officia five hymnos, Jive alia me-
trica, aut profaica, muficisque adaptavit modulis, ut in ecclejia cauerentur :
utramque enim & poeticam & muficam artem videtur I^dephonsus eitri-
buere , ut & Ioanni Cafar-Anguftano, qui eodem telle in ecclefiafticis of-
ficii* qu<fdam eleganter £«? fono, & oratione compofuit. Floruit Ioannes
ifte fub Sisebuto & Suinthilano eius fucceffore circa an. 621. Ex
laudato S. Ildephonso ab eodem celebratur Eugenius iunior, qui fiu-
diorum bonorum vim profequens, cantus pejjimis ufibus vitiatos tnelodia
cognitione correxit. Libellus , quern confutant Patres Francofordienfes
apud Alcuinum , Eugenium , Hildephonsum , & Iulianum exprimit.
Inter opera Iuliani ponit Felix in append, librum Miffarum de toto
eirculo anni in quatuor partes divifum, in quibus aliquas vetufiatis incuria
vitiatas
MEDIO JEVO CELEBRIBUS. C. I.
29
vitiatas & femiplcnas emendavit , atque complevit , aliquas vero ex toto
compofuit. Taceo librum orationum de fcfiivitatibus. Petrus Ilerdenfis
epifcopus, & Salvus abbas Abboldenjis eidem rei navarunt operam : cu-
ius oratio , ut in eius vita apud Garfiam Loaysa legitur, nempe in hym-
nis , orationibus , verfibus , ac Mijjis , quas illujlri ipfe fennone compufuity
plurimam cordis compuntlionem &f magnam fuaviloqucntiam legcntibus ,
audientibusque tfibuit. Obiit an. 962. Quodfi vero non omnes in can-
tu etiani componendo elaborarunt , id certe de S. Ildephonso conftat :
de quo imprimis celebratur ex Iuliano, apud iV)'c. Anton ium, & Bollan- T' 6'*!'"- p-
dijlas , in honorem B. M. V. Mifla notis ad cantum ab eodem inftrucla, s. S. t h.
mirificusque dilaudatur cantus duarum Miflarum in honorem SS. Cosmje p 496. Bou.
& Dami&nt, eodem auftore S. Ildephonso. a) Ineunte fseculo o&avo af d,tm *3'
$. Adelmus, Celebris in Anglia epifcopus, compofitione cantuum ecclefia- a
fticorum clarus fuit, ut apud Mabillonium legitur. Hoc etiam memo- sa-c. iv. Be.
rabile, fantfum virum fuper pout em, qui rura & urbem continuat, abeun- »<><*'#■ P>Z
tibus fe oppofuijjc obicem , quafi artem cantandi profeffum , eoque plus- ?" tt6'
quam feme! fa&o, plebis favorem & concurfum emeritum. Refertur poft-
ea
a)„ Solemne crat ( inquit Nicoiaus AntoniUS
Bibl. Biff. T. I. L. V. c. 6. &c. 290. ) tunc
temporis Miflas confici pro aliquo fefto Chrifti
Domini, Mari* Deiparx, aut San&orum. Me-
minit quidem tkiarum Cixila : ubi Jlatim in
officio abbatis clarens duas Mi fas in luudem ipfo-
rum dominorum (SS. CoSM* & DamiANi) quas
in ftjlivitate ipforum pfallerent, miro modulatio-
nif modo perfecit , quas Mijfas infra annotatas
babemus. Iterum alterius paulo poft meminit
Miffx de fantla Leocadia. Ipfe vero mam-
bus , inquit , Jlatim complexans fij* conftringens,
talia fertur depremere vota vociferaiis cum 0-
vmi populo & damans Deo gratias. Vivit Do-
mina men per vitam Ildephonsi. Et idipfum
repetens clerus vehementer pfatlcbttt alleluia, &
canticum , quad ipfe dominus Ildepbonfus nuper
fecerat : Speciofa faita es. Alleluia. Et odor
tuus , ut balfamum non miftum : &" affff,
qua; in ipfa Mijfa fupter adnotata in laude e-
ius deprompferat. Unde videmus , non verba
effeLEOCADi* martyris ea, quae vulgo ei tri-
buuntur 5 Vivit Domina mea per vitam Jlde-
phonji ,• fed populi acclamantis eidem martyri,
e tumulo veluti refurgenti. Idem Cixila,
paulo poft, cuiusdam Mijfa de Maria Vir-
gine , five de eius Annv.ntiutione meminit. "
Adiuirgitur notitia MS. ecclefis Toletatue Plut.
XXX. vigefimo nono Breviarii Muzarabis par-
tem continents. In pagina autem eius no-
na , moderno chara&ere , hxc habentur , par-
tim latino , partim vulgari Bifpanits fermone :
„ Hie liber continet fequentia 3. 4. 5. 6. 7.
Mifla: de. B. V. M. officium Anmmtiationis
menfe Decembri &c. &c. Sequitur ad hxc la.
tina hsec nota Ioannis Baptifta PeREZII, olim
bibliothecarii , viri do&iffimi ac diligentiflimi,
quod ex eius fubferiptione mnnifeftum reddi-
tur : Bic liber in magna pretio habendus : nam
feptem Mijfas de B. MARIA credo ejfe compqfi-
tas a D. Ildephonso primum ex ftilo, delude,
quia Cixila archiep. Toletanus in vita D. Il-
dephonsi ait, ilium edidijfe feptem Mijfas de
B. MARIA. Vocant autem Mozarabes Mijfas
non totum officium , fed quondam quafi pneam-
bula, five adhortationes , ad celebrandum tale offi-
cium. Vid. Bona lib. I. c. z. Scriptum re-
liquit Francifcus PortocaRERO S. I. in lib.
Bijp. de B. V. defeenfu in ecclefiam Toletanam
c. 12. Scilicet vifam fuiflc Wormatice a Tho-
ma de Torralba eiusd. Societ. in quodam miflali
Gothico Iuliani Petri manu defcriptnm Mif-
fam quandam compofitam ab Isidoro Biftalen-
fi, £f wodulatam casta per dominum Ildephon-
SUM prtcfulcm. Sed hxc explodit cum aliis
Niccl. Antonius 1. c.
D 3
ecc. c. 124.
30* L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
ea p. 728. ex ipfiusmet epiftola ad Heddam anteceflbrem fuum, quibu*
ftudiis addidus i'uerit, inter alia centena fcilicet metrorum genera pedeftri
regula difcernere , & mufica cantilena modulamina retto fyllabarum tra-
mite luflrare. Cuius rei jludiofis le&oribus tauto inextricabilior obfcuri-.
tas prxtenlitur , quanto rarior doilorum numcrofitas rcpcritv.r. Bed &
de bis prolixo ambitu verborum difputare , cpiftohtris angufiia minima fi-
nit. Quomodo videlicet ipfius metric* artis chmdcjlimi itiftrnmcnta litte-
ris , fyllabis , pedibtts poeticis , figuris , verfibus , terns , temporibusque con-
glomerantur. Ex cod. San-G 'alien ft fpecimen typis acneis exprelTum libri
eius de virginitate , cum fuperpofitis notis nuificis dedimus Tom. I. In
L.i. c. IV. vita S. Guilielmi Divion. cap. 13. id generatim dicitur , PJ'almornm
p. 202. coucention dijlingueus , dukifjimo decoravit mehdimate. Quae , aliaeque
eiusmodi phrafes iplius meiodiae compofitionem indicant , iimul fieri ple-
rtimque folitam a peritis aucioribus , cum verborum compofitione. Ex-
empli caufa , dum S. Odo ex arcbicantore monacbus & primus abbas
Cluuiacenjis in componendis in bonore San&orum cantibus elegans ingenium
De Script, habuiffe , Sigeberto telle, refertur , & mox fequenti cap. „Stepha-
„nus ex clerico iMctenfi epifcopus Leodienfis vitam & paflionem S. Lam-
„berti lcriptam incultius a Godescalco clerico, fcripfit urbanius ad Her-
„mannum Colonic archiepifcopum , & cantum nodurnum in honorem
„eiusdem martyris. Canticum etiam de Sanda Trinitate, & cantum de
jjinventione Stephani protomartyris authentico &dulci modulamine com-
„pofuit. Scripfit etiam ad Robert um Jlletejifem epifcopum capitularem
„librum, in quo capitula , refponforia, verms, colledas, per fingulas no-
j, dis & diei horas per integrum annum dittincte compofuit. " Tribuun-
tur etiam nonnulla hoc in genere fummis principibus. Minus quidem
probabiliter CarolusM. ab aliis Carolus Crajj'us, audor venditatur hym-
ni Veni Creator Spiritns cum cantu; Carolus Calvus officium iandi fu-
darii compofuifle fertur. De Roberto rege aftertiora habentur, utpote
quern Gasquinus teftatur antipbona nempe, facraque refponfa edidiffe-,
universe ecclefia probata, receptaque. Eiusmodi feruntur ad eum pertine-
ve , adhuc hodie ufitatas alicubi , qusedam facrae cantiones : Sancti Spi-
ritns adjit nobis gratia. O Iuda &? Ierufalem. 0 conftantia martyrum.
Cornelius ceuturio. Sed priorem illam eflfe Notkeri Balbuli, colligitur
ex Eckehardo apud Goldastum, &Bollandum, ubi de ea agit , fub
eius nomine Roma ad Miriam cantata, tempore Innocentii III. Deeo
rege multa habet Trithemius ad an. 99 f. a) Opera; pretium eft, hie
exferi-
•0 » Quoties choro aim clericis intereffe potuit, Quodfi caufis regni urgeutibus ad clericorum
horas cum illis canonicas devotiffime cantavit. non veniflet eoniortiurn , apud fc nihilominii*
MEDIO MVO CELEBRIBUS. CI.
31
exfcribere , quas auftores hift. lit. Francia recenfent eius generis lucubra- t. vn. p.
tiones, praeter hymnum Chorus nova Ierufakm a). Praeter Notkerum, '*'•*'*•
de quo paflim fumus locuti , complures in monafterio S. Galli , faec. IX. a
imprimis, celebrantur. Inter quos Werembertus , Rhabani Mauri
mm presbytcro capellano horarnin Domino red-
didit impenfum. Cantus, refponfori.i, fequen-
tias, & antiphonas ad honorem Dei, & lamlem
San&orum plures compofnit, & congrua dul-
cique melodia regulavit. Inter profas vero non
ultima cenfetur ilia ile S. Spiritu, quam in die
S. Pcntecoftes ad facrificium Mifinrum canimus,
fcilicet : Veni Saniie Spiritus, £9* emittc calitus
lucis tux radium. Multa deniqne & alia com-
pofuit, qux ad notitiam noftrje letftionis minime
pervenerunt. Hie fummo pontificc Gerberto,
quondam prxceptore fuo , Miriam in feftivitate
fancti Petri apoftolorum principis Roma: fi-
jniliter cantante, accedens ad altare fub offer-
torio , refponforium illud : Cornelius centwio
&c. in honorem S. Petri a fe compofitum,
fuper aram fumma cum devotione obtulit, &
reverenter inclinans retroceflit. Aperientes
fchedulam altaris miniftri, devotionem fimul &
ingenium regis phirimum admirantes collauda-
bant. " Subdit porro de fcript. eccle. c. 304.
Hinc papa decrevit ob memoriam fan&iflimi
regis, rogantibus clericis, ut hoc refponforium
in honorem S. Petri deinceps cantaretur. Ad-
fcribit ei praeterea De mtivitate Domini Iudam &
Ierufalem Et illud alleluia: Eripe me de inimicis.
a) „ Robert compofa audi quelques Sequences,
qui ont ete autrefois chantees a la Mefle dans
certaines eglifes. ^ffelle eft celle de l'afcenfion
du Sauveur, qui commence ainfi : Rex omni-
poten; die bodierna, & que Ton trouve dans le
recueil de Clichtove' avec l'explication qu'en
donne cet Editeur/ Telle eft encore celle de
la Pentecofte,qui commence par ces mots : Sail-
ed Spiritus adjit nobis gratia. M. Baillbt
l'attribue a Notker le Beque ; mais Gnillau-
vie de Malmesburi , Clichtove' , qui l'a
imprimee & commentee & divers autres ecri-
vains la rcgardent comme unc produftion du
Roi Robert. Celt peut-etre pour l'avoir con-
fondue avec l'autve celebre sequence de la Pen.
tecofte Veni Saniie Spiritus , &f evtitte , que
Duranti, Trithume , le Cardinal Bona,
M. Archon & quelques autres auteufs orjt
voulu faire honneur de celle ci an mcine prin-
se. Mais on la "croit communement du Pape
Innocent III. Les repons, & les antiennes
difci-
dont le pieux Roi enrichit les offices de l'cglife
font en grandes nombre : un de plus celebres
eft celui, qn'on chante encore atijoiirii'hui dans
plufieurs eglifes la veille de Noel : IiuUa £9*
Ierufalem nolite timere. II y en a trois fur
la Nativite de la fainte Vierge, que Fauyn a
fait entrer dans fon Hiftoire de Navarre , &
Clichtove' dans fon Elucidatorium. Chacun
de ces repons eft compris en trois vers hexa-
metres. Le premiere commence par ces paro-
les, Solem iuftitix ; le fecond par ces autres ;
Stirps Iejfe ; & le troifieme par celles ci : Ai
mitum Domini. . . un autre reponfe fameux en-
tre ceux que compofa notre religieux prince,
eft celui, qui commence par ces mots : Corne-
lius centurio pour la fete de S. Pierre. On
dit, que Robert fe trouvant a Rome, le prc-
fenta lui merac a l'autel du prince des Apotres,&
qu'il y fut fort goute' & applaudi. 11 en fit plu-
fieurs autres a l'honneur des SS. Martyrs dont
l'un commence ainfi : Concede nobis Doming
qnxfumus. Mais le plus celebre de tons eft
celui ci 0 conflantia Martyrttm qu'on chante
encore a S. Denys en France , & qui fe trouve
dans fl|uelques proccilionaux au commun des
Martyrs , quoique fait en particulier pour S.
Denys & fes companions. Diverfes Hiftoriens
pretendent, que Rober r , le comment de la
forte, pour faire cefTer les impoitunites de la
Reine Constance , qui le preflbit , de faire
quelque chant a fa louange. Robert en fit
un fur S. Martin: 0 quam admirabilis : on
lui attribue encore le? repons ou antiennes :
Eripe me de inimicis mcis Dens. Fro fidei
vwitis. Et : Cimciipotens genitor. A toutes ces
preces particulieres notre zele prince en ioignit,
dit on, plufieurs autres, qui avoient leur me-
rite, Alia mult pulcbra. Mais on ne nous les
fait point connoitre en detail ; &. quoiqu'on
en releve la beaute, il y faut cependant moins
chercher la delicateffe des pensees, le choix,
la noblefle & l'arrangement des expreffions,
que les fentiments de piete. Peut - etre
que les airs fur lesquels l'auteur , qui etoit
habile dans le chant ccclefiaftique , les avoit
notees , leur donnoirent des beautes, qu'on ne
trouve pas dans le texte. a
32 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
difcipulus , aTRiTHEMio notatur, quod inter alia ingenii monumenta
cantus etiam , ac hymnos in honorem Domini noftri IESU Chrifti, & San-
ctorum, varios compofuerit. Idem in eodem catalogo virorum illuftrium
Germanic, inter Harthmundi, feu Harthmuthi , monachi S. Galli
opera, fermones quoque , cantus & hymnos recenfet. Eckehardus iu-
nibr in Vita Notkeri Balbuli c. 3. de Waltramno monacho S. Galli
L.I. c. 2?. de (CLJi Mezlerus tribuit fequentiam in folemnitatem diei S. Galli ) dicit :
vir. tUttft. Cuius etiam melodia , quis fuerit, non celant. Et alibi Eckehardo fe-
Gaiii. niori tribuit fequentias : Fromta mente canamus Jwmnum praconem Chri-
De cafbus Jli s qui benedici cupitis a Solis occafu. De S. Afra antiphonas , ut reli-
*Gast' ' 9uias ems mereretur, Luitoldo epifcopo Auguftano & fequentiam dicla-
vit , &hymnum: 0 martyr <etemi Patrif , antiphonam Ambulans IESUS,
adoremus. . .gloriojijjimum. Eckehardus itinior , fenioris ex forore ne-
ibid. apud pos, edidit fequentiam de S. Desiderio: Summis conatibus , &aliam Diei.
F'z\ AnJct' Qua de re etiam Sigebertus. Rapertus fenior , recenfente Mezlero
TIP III
r. 23. „ edidit litaniam carminice: Ardua fpes mundi &c. quam Nicolaus P. ter-
„tius approbavit , & noftri Patres folemniter in Rogationum diebus, nee
„fine affectu , decantare confueverunt. Fecit etiam verfus ad proceffio-
„nes, quorum aliquos vidi in bibliotheca. Item & hymnos de S. Gal-
„lo Annue fantte. De S. Othmaro: Feftum facratum. Laudes omni-
„potens ferimus. Verfus praeterea ad fufcipiendos reges, & alia. " Sub-
iungit proxime Tutilonem , de quo annales San-GaUenfes : Tutilo bo-
nus erat , & utilis homo, muficus , fcrio & ioco fefiivus. Mezlerus c.
24. Cum egregie , ait, ejj'efdoclus , edidit non pauca ingenii fui, &f pie-
tat is monumenta : ex qnibus tropi & melodise plures , quorum etiam in
facris ufus. „ Cuius & univerfa diclata fingularis , ait Eckehardus ( a-
jjpud quern in Vita Notkeri Balbuli imprimis laudatur )§Sc agnofcibilis
35 melodise funt, quia per rotam (textus habet Rhothana) qua potentior
,3 ipfe erat , neumata inventa dulciora funt, ut apparet in: Hodie cantan-
„dus. Et : Omnium virtutum gemmis. Quos quideni tropos Caroi.o
„ Craffo ad offerendam , quam rex ipfe fecerat, Tutilo obtulit canendos.
„ Rex vero etiam: Viri Galilei cum dictaflet, Tutiloni, ut verfus ad-
„ deret , iniunxit ; puta : Dominus 1ESUS cum ejj'et &c. Omnipotens ge-
3, nitor, fons & drigo &c. cum fequentibus &c. Hos enim folos libuit
„ afFerre , ut fi muficus fis , quam difpar eius , & aliorum melodia lit,
De virk it- £ videas." Ita fere Eckehardus. Trithemius de Francone epifcopo
M^-Gtrm. Leodienji t ab anno 8^6. ufque 903. teftatur: Cantus denique multps , an-
tiphonas , & refponfuria in honorem San&orum dulci £5? regulari melodia
t. vi. i>.86. compofuijfe dicitur. Sed haec au&ores hift. litter. Franff. rectius eius fuc-
ceflbri
o
MEDIO iEVO CELEBRIBUS. C. T. 33
ceffori Stephano adfcribunt. Folcuinus & Sigerertus (qui idem de fe
ipfo fcribit : arte mujica antipbonas & refponforia de SS. Macario £5? Guu
bcrto mellijicavi ) celebri i II i feculo IX. ac Ltieunte X. Leodienji epifcopo
Stephano breviarium quoddam tribuunt lectionum, capitulorum , re-
fponforiorum, verfuum , & orationum pro nocrurnis & diurnis horis fe-
ftorum per anni circulum : quod bodie deiideratur. Ex eodem Sigeber-
to difcimus, ea modulis feu notis muficis faiffe inftru&a a Stephano,
qui telle eodem in chron. an. 903. cantum noccurnum de S. Lamberto
M. (cuius quoque vitam & paflionem defcripfit) item de SS. Trinitate, in-
ventioneque Stephani protomartyris , dulci & regulari modulatione
compofuit, & fuo tempore in ecclefia cani inftituit. Officium illud de
SS. Trinitate tempore Trithemii ab ecclefia in officio divino canebatur,
defumtum potiflimum ex confeflionibns Alcuini de SS. Trinitate. Offi-
cium, inquit de Script. Germ, quod de S. Trinitate in octavis Pentecoftes
amine cantamus , ex volwnine Albini Stephanus ijle compofuit, £«f dulci
melodio regulavit. Sed &deS.Cruce, ^ff S. Lamberto M.aliisque mid-
tis cantum pukhra venuflate ordinavit. Alcuino quidem attribuuntur,
praeter Miflas votivas per hebdomadam , adhuc hodie celebratas , officia
nonnulla Sanctorum , inter alia S. Stephani , telle Durando, hiftoria ,
an etiam cantus? Angelramus circa ea tempora abbas S. Richardi , {\\-L'FI1- c-*--
per officium S. Valerii ScWulfrani modulos fertur fecifle. Hugbaldi,
celeberrimi mufici ac fcholarchse cantus multorum Santlornm dulci , £5? re-
gulari melodia compojitos , memorat Sigebertus ad an. 879. Is Re mis a
monachis S. Theodorici rogatus , quod apud Mabillonium videre eft, ** 43> "*?**
ut bymrios de S. Theodorico abbate , & cantum in eius officio (nam £5?
muficus & poet a erat) component , quod ille executus eft co patio , ut illi
memoriam ipfius , cum viventis , turn defnntti s in divinis officiis agerent.
Supereft etiamnum pars eius officii , fingularem pietatem fpirans. Memi-
nit Trithemius Hugbaldi in chron. Hirfaug. ad an. 858- atque nomi-
natim in S. David regem id genus monumenti recenfet; Molanus vero Anir- mi-
in honorem S. Cilinije , quod confirmari poteft ex Bolland. ut & vitam JiXFL**'
eiusdem Sanclae cum verfibus reddiderit, atque officium eius fefti com- Jim. p. 34.
pofuerit. Aliquando etiam auctor habebatur officii de SS. Trinitate, cu-"- 2-
ius paullo ante meminimus in S. Stephano Leodienji, cui officium iftud^/ T°j'Ft
attribuendum eflfe , nunc conftat ex teftamento Richerii fuccedbris. De?. 858.
Hugbaldo plura dicemus fuo loco. Hedericum, eius monafterii mona-
chum, laudat Trithemius ad an. 894. Qui, ut Menfridus eft teftis, mul-
ta & varia confcripfit opufcula , pracipue de mufica-, £-f varios in honorem
Santlorum cantus ordinavit. In hoc genere imprimis laudatur S. Odo
Mart. Gerbert.de Musica Eccl. T. II. L. II. P. II. E Clu-
T.UI.p.<j\z.
Lignum vita
T. J. p. »9S.
Mmat. T.
III. Anecdot.
Fojfevi-:. T.
II. Apparat.
P. 504.
b
34 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
Cluniacenfis , qui, ut iam ex Sigeberto notavimus, c. 14. de fcript.
eccl. maximc in componendis Sanctorum cantibus elegans ingenium ha-
buit : & Trithemio tefte , laudes S. Martini, hymnos etiam , &f varios
cantus in honor e Sanclorum , dulci & regulari melodia compofuit. Io-
annes in eius vita occafionem enarrat , qua precibus tandem viclus offi-
cium S. Martini compoiuerit a). Qui idem eius artificium in cantu ad
verba fingula & fenfum appofite componendo mirifice dilaudat : notatque
inter hymnos unum , eundemque, quern chronicon Turonenfe , monachi
S. Iuliani. Alium edidit Mabillonius in annalibus , in quo Odo fc
ipfum nominat. Am. Wion , & Muratorius hymnum eius de Sacra-
mento corporis & fanguinis Domini referunt. Alius, tefte Possevino,
de S. Magdalen a diu in Ecclefia Romano, in ufu fuit. Cum aliis eius 0-
peribus habentur in colledlione D. Marier & Duchesne. Hymni eius
& antiphonas in honorem S. Martini fervantur in diverfis bibliothecis
Cluniacenfmm monachorum, teftante Lebeufio. Iuvat etiam audire aufto-
res hift. litter. Franc, b) Tefte Vakrio Andrea etiam Adelboldus epi-
fcopus
a) „ Denique venientcs ail eiim, quafi uno ore
dicentes deprecabantur. Din eft, quod tuum
adventum prxftolamur Pater, quatenus nos a
tanto labore fublevares. Nunc vero , quia
prxfto es , alias nobis antiphonas de vita
beati Martini tui domini, precamur , infti-
tue, quarum prolixitas digne a nobis harum
breviflimarum faftidium tollat. Ille vero cce-
pit dicere , non folum has fe non pofie fa-
cere , verum etiam difcendi tempus fibi oetas
omne denegaret , fi a quovis fafta: fuiffent.
Coepitque inter hxc earum brevitatem laudare,
& earum, quas petebant, prolixitatem in nau-
feam habere. At illi econtra iuferebant, ft ali-
ter faceret, Martincjm ofFenderet ; addentes,
quod talis excufatio palliatam fuperbiam figni-
ficarct. His verbis, precibusque mixtis, Pater
nofter Odo coiivi&us , mox fuper tanti offi-
cium laboris cum omni annifu incubuit. Tres
vero hymnos in eiusdem laude compofuit, e
quibus uuius tantum exemplar inferere huic
operi adiudicavi. Rex Chrijle, Martini decus,
hie Uus tun, tu illius. & coetera. Similiter duo-
decim antiphonas, ternas per fingulas habentcs
differentias. Quarum verba & vocum confo-
nantias adeo ftbi concordant , ut nihil in fen-
fu plus minusve, nihil in fymphonh: modu-
lationibus reperiri poffe dulcius videatur. "
Retinentur haftenus Benevtnti.
b) „I1 ne paroit point, qu'il nous refte de cet of-
fice , que l'auteur avoit note , que douze an-
tiennes & des hymnes dont on parlera , dans
la funs. Les antiennes font imprimees dans
la bibliothece de Cluni , & dans celle des Peres,
a la fuite des autres ecrits de notre S. Abbe.
Nalgod & S. Udalric, qui ecrivoient au
XII. fiecle, temoignent, qu'elles etoient encore
alors tres celebres, & qu'on chantoit dans pref-
que toutes les eglifes. A Cluni fur tout on les
emploioit a l'ornce de matines , & aux autres
heures canonicales. On en a retenu quelques
traits , & meme quelques unes en entier dans
certaines Breviaires encore en ufage de nos
iours. Dom Mabillon fuppofe, que S. Odon
les compofa des qui^l etoit chanoine de S. Mar-
tin. Mais le premier hiftorien du pieux Ab-
be, qui rapporte, a quelle occafton elles fu-
rent faites, dit, qu'il n'y avoit queres plus de
fix ans , que S. Odon y avoit mis la main,
lorsqu'il ecrivoit fa vie. On n'y decouvre rien
an refte, qui puifle iuftifier le cas, qu'on en x
fait dans les fiecles precedentes. II y a quel-
ques traits de la vie de S. Martin accom-
pagnes de failles de piete , puis e'eft tout.
Peut-erre , que le ton fur lequel ces antien-
nes etoient notees , & qu'on n'a pas eu foia
d'imprimer avec le texte leur donnoient nil
nouveau prix. "
MEDIO MVO CELEBRIBUS. C.I. 35
fcopus Traietlenfis cantum no&urnalem fcripfit. Ante eum fa?c. X. Al- LeBruf
bertus monachus Lobienfis , abbas poftea Gemblacenjis, telle Trithemio, Ir- Jur ll
cantus in honorcm SanEtorum : Eodem faec. Abbo , Floriacenjis abbas, offi- ^""9.
cium S. Stephani protomartyris : Letaldus Miciacenjis monachus, Scaler. Andy.
Guido Altifiodorcnfis in honorem S. Iuliani epifcopi Mamatenfis fcripfe- B,bL Bels'
re. Trithemius ad an. 900. de Ratbodo Traidlenfi his fuppari: officium
quoque de translatione S. Martini duki modulatione compofuit : & varios
cantus in honorem Sauclorum. Idem Trithemius ad an. 931. Marquar-
dum monachum & fcholafticum S. "Wilibrordi Epternacenfis monaft.
laudat , qui hymnos quoque , profas , & varios in laudem San&orum
cantus & melodias compofuit. In chronico Hirfaug. vidiife fe teftatur
eius de mufica librum unum. In chron. Sulisburg. apud Hieron. Pezium, t. i. p. :«.
notatur ad an. 938- Reinoldus Eijletenfis epifcopus muficus , qui S.
Nicolai hifloriam edidit. Trithemius ad an. 980. memorat Remigium
Mediolacenfem, primo fcholafticum, turn abbatem, qui iubente Trevirorum
archiepifcopo Eckberto, cantum de SS. Euchario, Valerio, & Mater-
no, primis Trevirorum epifcopis, dulci & regulari modulatione compofuit
Duobus etiam monachis ex Gandavo ccenobii Blandinienfis, ordinis S. Be-
ned. difcipulis fuis rogantibus, cum ex Mediolacu ad fua iam effent rever-
furi, de S. Bavone cantum confcripfit nocturnalem. Sermones quoque
multos & cantus in diverforum honore Sanctorum elegantiflimos fecit. Li-
tanias& cantilenas, quae in Rogationibus frequentantur, ipfe compofuit. Eo-
dem faeculo S. Dunstanus Cantuarienjis in compofitionibus eiusmodi facris
muficis celeberrimus fuit , ut ei a nonnullis a quatuor vocibus canendi
in ecclefia prima laus tribuatur. De celebri S. Adalberti cantico I'm- Apud P. Zie.
gua Slavica modo diximus , de quo Boleluczky inKoh Bohemica , kugdb'f-iJ^ "l
vita S. Adalberti : canticum compofuit , populum informavit , & Cl^mp.ii.ii.
populo ilium cantavit ad Dominum Deum , ut famem & gerras averteret. fea. 6.
Iuxta Trithem de fcriptor. German. Lambertus monachus ccenobii S.
Laurent 1 1 faec. XI. officium quoque de S. Heriberto , & de multis aliis
San&is compofuit, &f dulci modulatione regulavit. Odo Foffatenjis circa T. I J. Att.
an. iof8- apud Mabillonium refponforiorum in honorem S. Babolini °- s- b-
primi abb. & Arnoldus abbas ad S. Emmeramum antiphonarum, & re-
fponforiorum de fefto eiusSancti, auctores fuerunt. DcBrunone Leu-
corum epifcopo, poftea inter pontifices Leone IX. narrat Anonymus
Mellicenjis c. <>8- Hie in mufica fubtilifjimus fuit , & inter cantus alios,
quos plurimos edidit, hifloriam beatijfimi Papa Gregorii fatis artificiofe
compofuit. Et Sigebertus : Si quis attendat cantus , in honore Sanclo-
rum ab ipfo compofitos , cum primo Gregorio papa merito comparabit. T.ix.p.64.
Apud Mabillonium in actis Sanctorum ord. S.Bened. refponforia in ho-"* r3,
E 2 nor em
36 L. IT. P. IT. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
norem S. CyriaciM. S. Hydulphi epifcopi Trevirenfis, & S.Othili;e V.
t*i p'lfi nota^e dicitur. Anonymus fee. XII. addit officium S. Nicolai, hymnum
?.' 334. ' Gloria in excelfis , & nonnullas antiphonas, quae fuper cantum feceriL
Mabui, ibid. Metis, cum iam pontifex renunciatus effet, Sigefridus abbas Gorzenfis
v- 72. «. 5. eundem induxit ad componendum , notandumque refponforia vigiliarura
officii S. Gorgonii. Refponforia de S. Hydulpho adhuc cantantur in
u.iui.p.zzo. e}us fefto, ut apud Bollandum legitur. De hymnis Victoris III. in ho-
norem S. Mauri Petrus diaconus : In quibus , inquit, qui vult , gram-
matics art is tramitem , & monochordi fonori magade inveniet notas.
Gosselinus monachus Cantuarienfis in arte mufica praeprimis laudatur
Deng. Angi. Guil. Malmesburienfi , qui praetor Osbernum cantorem Cantuarienfem
L.iv- f.i so. num conceflerit , atque felix , exclamat, lingua, qua tot San&is fervie-
rit, qua tot vocaks melodias emiferit. In fynodo Leodienfi an. 980. fub
Notkero epifc. legitur : lubente igitur eodem eximio pontifice y ibidem
mir acuta ( S. Landoaldi) qua divulg aver ant , funt collecla, & per dam-
num Herigerum didafcalum & mufica artis peritum , breviter quidem,
fed fat is' diferte , ac luculento fermone conferipta. Idem Herigerus ab-
bas Laubienfis in honorem B.V. hymnum Ave, per quam, atque duas anti-
phonas m honorem S. Apoftoli TnoMiE, O Thoma Didyme , & O Tboma
apojiole , compofuit. Et comme il etoit habile muficien , aiunt auctores
T. vil f«g.nift. litter. Franc, il eft a croire , qiCil les nota auffi. Rwsowis Augien-
fis officium de S. Udalrico Auguftano epifcopo invenimus in cod. MS.
San-Gallenji , unaque hymnos de S. Wilibrordo , & S. Verena, cui ad
oram notae muficae adiectae ipfiusBERNONis effe videntur. Sigonem Car-
nutenfem laudamus alibi ex Adelmanni rhythmis in Annal. JMabillonii,
qui notavit refponforia de S. Florente compofita aRAiNALDO fcholaftico,
duosque hymnos, unum : Canat chorus fidelium, alterum : San tie con-
fejjor in honorem eiusdem Sancti , qui etiamnum confervantur in brevia-
riis MSS. monafterii S. Florfntis , diu cantati. Quibus iam ultra fae-
culum commune officium confefforum eft fubtlitutum , teftibus iisdem au-
T.vill. cioribus hift. litt Franc. Ordericus Vitalis memorat, Ainardum, natio-
£ IV M44. ne Teutonkum , monafterii S. Petri ad Divam in Neuftria primum abba-
tem , hiftoriam S. Kiliani epifcopi cantibus decoraffe. Vixit is ufque
ad an. 1077. teftantibus citatis aucloribus : qui etiam confulendi funt de
Rainardo epifcopo Lingonienfi circa idem tempus , de quo apud Mabil-
Sxc. V. -S^- ionium legitur, quod componendo cantum officii S. Mammes, verba in
poefi a Walafrido Strabone defumferit. Antiphonas etiam, & refpon-
Boii die 17. foria pro officio eiusdem fancli martyris fecifle , notafleque dicitur, qua-
11,%*' ** rum tom ^eu melodia admirabilis credebatur. Hxc uti Rainardo iure
tribui
MEDIO £VO CELEBRIBUS. C.I. %J
tribui credunt, ita hymnum Gloria hits merito abiudicant praefati auclores.
Orderico Vitali tefte, Folcardus abbas Torneienjis deleclabiles ad camn- z. XT. p«g.
dum hiftorias fuaviter compofuit. Ob fingulare mufices ftudium inter cae- 835-
teras artes liberates laudatus idem Order. Vitalis laudatetiamDuRANDUM
Troarenf. abbatem , cui eiusmodi opera adtribuunt citati aucrores hilt. lit. ?«g- =4°.
Franc. Sonzele, aiunt, pour la gloire de Dieu lui fit emploir la grande
connoiffance , qiCil avoit de la mujique, a enricbir I ' office divin de nouvelles
pieces , &f de nouveaux airs fort melodieux. Operofe iidem poftea in au-
ftorem celebratiflimx antiphonse Salve Regina inquirunt , atque verifimi-
lius Adhemaro epifcopo Podienfi tribuendam cenfent : unde & antiphona p. 470. &c
de Podio apud Albericum nominatur. Examinant ibidem variorum opi-
niones, earn Gregorio II. Hermanno Contra&o, Petro Compoflellano In chron- ad
epiicopo, aut S. Bernardo tribuentium. Prima opinio folo teftimonio Io. T' l^°
Lascivii fcriptoris moderni Proteftantis nititur. De Petro Compoftellano
ipfe Nicol. Antonius in bibl. Hifp. „Petrum Compoftellanum antiftitem l, vi. cx^
„ (inquit) vulgo de Monforo , feu de Monfonico aucrorem fuifle vulgaris ®ft 379*
„ ac fuaviffimae antiphonae Salve Regina, nefcio unde dodi alios docuere,
„ Claudius de Rota , Ant. de Mochares , & his antiquior Guilielmus Du-
„ randus in Ration, lib. IV. c. 22. " Communior opinio , quae Herman-
no Contraclo eandem antiphonam tribuit, nititur Trithemii teftimonio,
quern celeberrimum fui temporis muficum appellat , qui inter alia „ dul-
,jCi & regulari melodia cantus & profas pulcherrimas compofuit. E qui-
„ bus eft ilia de B. V. dulciflima Salve regina, & Alma redemtoris." Nihil
de his memoratur , ubi inter appendices Ottonis Frijingenfis in elogio Coi- Vhd-
Hermanni Contratli fequentia notantur : Cantus item hijloriales plenarios, £' f™£""h[
utpote quo mujicus peritior nonerat, de S. Georgio, de SS. Gordiano VinM.
& Epimacho , de S. Afra. M. de S. Magno C. de S. Wolfgango epifc.
mira elegantia & fuavitate , prater alia huiasmodi , neumatizavit. Opi-
nio deS. Bernardo feipfam delimit , ex fermonibus nimirum Bernardi
archiepifcopi Toletani in hanc antiphonam, iam an. 1128. mortui , qui
fermones falfo S.Bernardo fuerunt adferipti. Hue tamen etiam referri
poteft officium deS. Victore , quod S.Bernardus , rogatus a Guidone
abbate, & monachis Arremarcenfibus , compofuit, tenuitatem quidem
fuam , & opens difficultatem caufatus infigni epiftola , in qua exponit,
cuiusmodi eflfe oporteant , quae publice adhibentur divino cultui : cantus
quoque eccleiiaftici leges defcribit a). Poft humilem iterum excufatio- a
E 3 nem,
a) „ Supernis ( inter alia inquit Epift. 398- ) vel- lion audeant : fed quia in folcmnitate celebri non
le aihtere landibiis, detrahere eft. Non quod novella audiri decet , vel levia, fed certe ait-
glorificatos ab angelis , homines iam luudare theatica, & antiqua , qux & ecdeiiam *difi-
38> L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
nem , quid potiffimum praeftiterit quoad rem praefentem, recenfet : Dei?u
de , inquit , quod ad cantum fpeclat , bymnum compofui metri negligens^
ut fenfui non deeffem. Refponforia XII. cum antipbonis XXVII. fids in lucis
difpofui , addito refponforio uno, quod prioribus vefperis afjignavi , itemque
e duobus ali is brevibus, ipfo diefeflo pro vejlra regulari confuetudine, uno ad
Laudes , altero adVefperas decantandis. Officium hoc S. Bern ardi non ad-
eo etiam aucloribus hift. liter. Franc, probatur, dum de ftatu rei literariae faec.
XII. alios praeterea conunemorant, qui in hoc genere turn elaborarunt, Gui-
T.IXp.ioi. LIELMUM Ebroicenfem, Abaelardum, Adamum^ S. Ficlore, Petrum ere-
mitam a). Laudant poftea etiam Popponem epifcopum Met en fern , qui
XII. refponforia officii S. Martialis compofuit , quorum primr initium
erat Lata dies nobis : hymnos item duos in honorem S. Valerite &c.
Trithemius de Rudolpho abb. S. Trudonis faec. XII. teftatur: cantus
quoque in laudem Santtorum varios dulci & regulari modulatione compofuit.
Officium & cantus de S. Elisabeth Udalscalcus abbas Augnftanus SS.
Udalrici & Afrje, iuxta chronicon Augujl. deque S. Magdalena compo-
fuit
a
fag. 274.
Defcrzpl. tc-
clef, c. 366.
L. II. c. t.
cent , & ecclefiafticam redoleant gravitatem.
Quod fi nova audire libet, & catifa requirit, ea,
nt dixi, recipicnda cenfuerim , qnx cotdibus
audientium, quo gratiora, eo utiliora reddat &
eloquii dignitas, & au&oris. Porro fenfa indu-
bitata refplendeant veritate , fonent iuftitiam,
humilitatem fuadeant, doceant xquitatem : quae
etiam lumen veritatis mentibus pariant , for-
mam moribus , crucem vitiis, affe&ibus devo-
tionem, fenftbus difciplinam. Cantus ipfe, fi
fuerit, plenus fit gravitate, nee lafciviam re-
fonet , nee rufticitatem. Sic fuavis , ut non
fit levis : fie mulceat aures , ut moveat corda.
Triftitiam levet, iram mitiget, fenfum liters
Hon evacuet , fed fcecundet. Non eft levis
iattura gratis fpiritualis, levitate cantus abdu-
ci a fenfuum utilitate , & plus finuandis in-
tendere vocibus, qtiam infinuanilis rebus. En
qualia oportet effe , quae in audientiam eccle-
fias veniunt , qualemve horum au&orem. "
a) „ Ceux qui publierent des pieces en notes^ a
la gloire de Dieu , & a i'honeur des Saints,
pour illuftrer le chant ecclefiaftique^ contribue-
rent en meme-temps par la a enrichir la litur-
gie. Guillaumb d'Evrenx, qui de Treforier
de Henri I. Roi d'Engleterre fe rendit cha-
noine regulier, & devint premier prieur de S.
Burhe en Auge, travailla beaucoup en faveuf
des offices divins. Comme il fqavoit parfai-
tement le chant, il mit fur divers tons admi-
lables plufieurs hymnes & autres parties de
l'office, dont la letre pouvoit etre auffi de fa
compofition. Le nouvel ordre qu'il etablit
dans les offices ecclefiaftiques, a l'ufage de fa
maifon , fut tellement goute , que des arche-
veques , des eveques & autres perfonnes con-
ftituees en dignite , l'adopterent, & le firent paf-
fer dans leurs chapelles. Abelapd compofa
auffi plufieurs hymnes , fequences , & paroit
avoir dirige tout le corps d'office , tel qu'il
fe faifoit au Paraclet dans tout le cours de
1'annee. La maniere dont le premier editeur
d'ABF.LARD pnrle de ce recueil, dont il avoit
eu communication, & dont il fait l'eloge, don-
ne a iuger que e'etoit un Breviaire pour l'office
divin. On a d'autres preuves, que cette fortes
de livres liturgiques eurent alors cours. On
les nomma Breviaires , parce que e'etoit deS
abreges des legendaires, antiphonaires, & au-
tres livres de chceur. Adam de S, ViEtor
comme il a ete deia dit, fit de fon cote qttan-
tite de sequences. Nous avons un office en-
tier de S. Victor confeffeur par S. Bernard,
qui n'y a pas auffi heureufement reuffi, qu'on
etoit en droit de l'efperer. II n'eut pas ius-
qu'a Pierre V Eremite, natif du Diocese A' Ami'
ens, le plus zele promoteur de la croifade, qui
ne fit qnelque chofe en faveur de la liturgie.
11 drefia effe&ivement des litanies & autres
formules des prieres, qu'il chantoit, & faifoit
chanter aux proceffions durant font feiour a
Ierufalem. (i
MEDIO iEVO CELEBRIBUS. C. I. 39
ftiit fingularera cantum fuper verba S. Gregorii, praeter legendam S. Af-
rje tam converfionis , quam paffionis : fimiliter & almi confeflbris Udal-
rici, inc. Inclyta devotis colimus&c. Alligaverat earn metro, poftulante
epicopo Co7ijlantienfi, eumque Auguflani fpeciale decus muficae appellant,
ut Basnagius notavit. Laudatur hoc in genere apud Reinerum de cla- t.iil p.tt.
ris fcriptoribus monafterii S. Laurentii Leodienfis Gislebertus, & fra- f/i- le6l'Ca"'
ter eius Ioannes , dicli monafterii monachi, circa medium face. XII. ut
videre eft apud Bern. Pezium, a quo edil» funt hi libelli. a) Arnaldus f^^iv^tS
an. 1141. in partibus Belgii ita in mufica clarus effulfit, ut San&orum Aned.
cantus ab ipfo compofiti raptim a vicinis ecclefiis peterentur. Murato- a
rius in antiquit. medii aevi Ambrojianum officium multa debere perhibet Arnold. Gaff-
Obrico five Orico Scacabarozo, qui in eiusdem metropolitans bibliothe- ^f* #
cae codice appellatur Mediolanenfis archipresbyter , & prapofitus Ba(ilic<e Mum. T.
apojlolorwn, five fantti Nazarii in Brolio Mediolani. Is an. 1280. uti 1V- difert.
ex eodem codice conftat, multa officia Sandorum tam in di&amine, quam s7' *,'9S3*
in cantu complkavit. Leguntur ibi eadem officia , uti & ipfius aucloris
epitaphium. b) Saec. XIII. Gerardus monachus S. Quintini compofuit b
antiphonas 65? refponforia in fefio S. Elisabeth cantanda. Neumas vero
iisdem antiphonis & refponforiis quidam f rater Petrus canonicus S. Ant-
berti Cameracenfis appofuit, tefte Henrico Gandavenfi. Idem etiam Pe-
trus muficce artis peritus dulci modulamine , & limato diEiamine compo- *4'
fuit plura cantica, quae vulgo Condittus appellantur. Leyserus recenfet
raria Ioannis Hovedeni Alienors rearinae, matris Eduardi primi An- *£!*• poetay'
1 • fi - 1 1 r 11T.TT1 S* poeniatum
glorum regis capellani cantica, lyram dulciionam in laudem B. V. hymnos med. *vi p.
&c. qua? MSS. extant in biblioth. Cottiniana, nefcio an etiam cum notis 1007. &v.
muficis. Apud eundem laudatur Bernensis monachus Ord. Praedic. AU *' i0°7'
lobrox faec. XIV. qui collegit antiphonam Regina cceli> quam pulchra es%
c diverfis partibus antiphonarum , refponforiorum, hymnorum, retinenti-
bus tamen proprium fenfum, cum propriis melodiis, quae finit, tuum pre-
care filium. Et Richardus in Roffenji Cantiorum dioecefi, atque oppido p. 2053.
Maydejion oriundus Kyrie eleifon, ?niferere pater pie : cuiusmodi tunc fre-
quen-
a) P. III. ubi p. 31. primum de Gisleberto phani protomartyris heroico pede percurrit,
legitur : „ Qui dum ceteris polleret arcibus, & cantica canticorum aliquanta ex parte aiiti-
maxime tamen in mHftca dtilces faciebat modos, phonatim modulatus eft. ct
quemadmodum liquet in cantibus, quos vel de b) Orricus di&us cognomine ScACABAROZUS,
S. Georgio martyre, vel de S. Ragenufla Mediolanenfis tunc archipresbyter urbis,
virgine , nee non de S. BEGGA compofuit. a Area de petra iaceo qui claufus in ifla,
Et de Ioanne p. 32. „ Binos etiam cantus Sanilorum Jludui cum cantu fcribere lattdes ;
\ compofuit, id eft, de fanfto CHRISTOPHORO Nomina funt quorum Nazarius, atque SOPHIA,
martyre , & de faivfta Maria /Egypiiaca , hi- Et MARCELLINUS , Petrus, MAURITIUS,
ftorjam Tobi/e, itemque martyrium fan&i Ste- Anna &c.
4-0 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
quentabantur interpolationes in milla, Fuit hoc frequens a faeculo decima
& undecimo, imitari, & aliis textibus adaptare etiam cantus pulchre a prio-
ribus elaboratos, qualem Guidonem epifcopum Antifiodorenfcm comme-
morat Lei;eufius; epifcopos item & abbates modulorum compofitores
media: huius aetatis, atque Fulbertum imprimis Camotenfem, & Stkpha-
num Leodieufem laudat \ quos imitandos fumferint, quando fuccetfu tein-
poris propria, praefertim topica feu localia, officia multiphcari cceperunt,
^ quosque ipfe etiam, ordinandi novum antiphonarium Parifienfe , non-
tdit.'nov! nunquam fecutus fuit. Faciendum hoc dudum optarat Io. Bapt. Donius
Fkr. ditfert. de mufica facra : cur autem illud non fecerint, qui fua aut parcn-
turn aetate antiphonaria emendarunt, aut publicarunt, haud miratur: Qui
put ue runt enim , ait , cum eum minimi intelligerent ? Sed operant non de-
dijfe , ut intelligerent , id vero potius mirandum. Quod partim collation*
gracarum not arum, partim obfervatione eorum cantuum , qui a I). Gke-
gorii at ate ad banc no fir am {ut exempli gratia introituum) per durar tint t
non difficillime prafiari poterat. Nam fi in corrigendh prifcis fcriptoribus
vetufiijjimus quisque codex adhibetur , cur non idem Jervabitur in rece~
ptis pridem ab ecclejia cantibus ad priftinam formam revocandis ? Non
mediocris ad hoc utilitatis poterit efle nofter hie trachtus, notitiaque ve-
teris cantus ac cantorum, feu potius artis mufices peritorum, & fontium
eo puriorum, quo magis ad originem cantus Gregoriani, feu Romani
veteris regreffus fit, pofterioribus nimium luxuriantibus, cantumque iden-
tidem vitiantibus , ut fuperius vidimus ; id quod comparando priores fe«
quioresque cantuum melodias, magis adhuc elucefeet. Exempla varia apud
a laudatum Lebeufium videri poffunt. a)
Magifterio IX. In ecclefia certe Roman a non folum Celebris a S. Gregoriocoii*
prsiertim ftituta eft cantorum fchola, verum etiam pontifices ipfi S. Gregorii ex-
emplo pfalmocftas & cantilena? fcientia floruerunt, ut ait fValafridus Stra-
mmioE.
De reb. ecd. bo, qui praeter Hormisdam imprimis commemorat Leonfm II. Benedi-
ctum eius fuccelTorem, Sergium&c. Inter hos Leo II. praeprimis cele-
bratur, ab Anastasio nominatus cantilena ac pfalmodia pracipuus^ & in
earum fen films fubtilijjima exercitatione limatur. Idem, Platina tefte, vir
doctiflimus, uti eius fcripta indicant, mufices peritus, pfalmodiani compo-
fuit,
k) „ Comparaiido (inqirit Tr. hiftor. fur le chant,' ref, quam in nllo alio , mutatio guftus : paii-
ectlel. p. 43.) maximam partem omnium eius- fs magis illic frequentes funt in chorda finali,
modi cantuum cum antiquis officiis Roma de- & dominante pfalmodise incertis modis, veluti
latis fxctilo ottavo & nono , aliqtii antiquum in primo : multo plures tradtus feu neum-je no-
Romunum faphint cantum, in aliis genus com- tarum continent, & traftus ifti pofitionem ha-
pofitionis diverfum deprehenditnr. In officio bent , qua affeftabant auftores facere diver-
S. Trinitatis SrEPHANi LeoAiotfis magis appa- fum ab antiquo Romano cantum, w
MEDIO iEVO CELEBRIBUS. CI. 41
fuit, hymnosque ad meliorem concentum redegit, artem exercitatione
confirmans. Mirum, omitti a Walafrido Vitauanum, aliis propiorem
S. Gregorio , fub quo iterum cantus in occidente efl: reftauratus, telte
Ioanne diacono in vita S. Gregorii. Qui idem cum retuliflet , in An-
glia cura & (tudio Vitaliani reftauratum efTe cantum Romanum , &poft
eum Eckehardus in vita Notkeri Balbuli, fubdit : Hie efl Me Vitalia- Ca{, n w> , .
nus praful , cuius adhuc cantum, quando apoflolicus celebrat, quidam, qui
dicuntur Vitaliani ,' folent edere in prafentia eius. Igitur haec laus &
gloria Romanam ecclefiam manet, quod in hac etiam difciplinx ecclefia-
iticae parte fuerit magiftra : optimusque cantus ecclefiaitici merit modus
fub Ronumorum cantorum magitterio, qui fubinde ad varias regiones funt
emiffi, ad inftaurandum , emendandumque cantum , ac mufkam ecclefia-
flicam, qua nihil facilius luxuriantibus ingeniis muficorum , ut haftenus
videmus, mutationem fubit divino officio indignam. Id etiam fingulari-
ter Gregorio V circa annum 735. tribuitur, quod invexerit cantum,
qui muficalis dicitur, ubi funt cantores, & pueri Symphoniaci. lam fu-
pra memoravimus eodem adhuc fseculo propagatum cantum Romanum
agentibus Pipino & Carolo M. Mandavit autem, uti habetur in conci-
lio Aquisgranenfi an. 803. ut unusquisque epifcopus in omni regno, velimpe- T. 1. Cone,
rio fuo ipfi cum presbyter is fuis officium, jicut pfallit Ecclejia Romana, fa- GerM>t-W-
cerent. Nam & fcholas fuas cantorum in loca congrua confirm pracepit.
Sic ibidem a&ione IV. quae inferibitur: Schola cantorum conjiituenda in
omnibus monafleriif. ■ Sequuntur regularia decreta a Sancla Synodo in
Francia iuflu eiusdem Caroli M. edita, -ubi inter alia haec funt fancita : mi. p. 379.
Fa vero , qua in regulari dijlributione Ffalmorum de ufu Romana Eccle-
jia addita funt, &f in quibusdam coenobiis in ufu non habentur, adhuc no-
bis retinenda cenfuimus , donee confultu meliorum out dimittantur , aut te-
nendum certiora reddantur. Pertinent haec quidem non ad ipfum can-
tum fed ad ea, qua? cantanda funt in officio nodurao, diurnoque hora-
rum, canonicarum, quarum ordinem fingularem S. Benedictus conftituit,
qui fub Ludovico Pio iterum eft irabilitus. Praceptum efl.ab Impera-
tore Ludovico , ut omnes monachi curfum Santli Benedicti decantarent,
uti habet annalifta Saxo apud Eccardum ad an. DCCCXV. Et paullo Cerpushijior.
ante ad an. DCCCXI. de Carolo M. „ Legendi atque pfallendi difcipli- *»«*« ***
„ nam diligentiffime emendavit, erat enim utriusque admodum eruditus, Ib -^l84-
n quamquam ipfe nee publice legeret , nee nifi fubmiffe & in communi
„cantaret. Fuit autem confuetudo , ut in Bafilica magifter fchoiae defi-
53 gnaret pridie fingulis , quod refponforium quis cantare in no&e debe-
„ret. Leftiones vero nullus cuiquam recitandas iniunxit, nullus ad ter-
Mart, Gerbert.de Musica Eccl. T. II. L. II. P. II. F „mi~
42 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL^
„minumvel ceram impofuit, velunguibusfdtem quantulumcunque impreflit,'
„fed cundi omnia, quae legenda erant , ita fibi nota facere curarunt,
„ ut quando inopinate lcgere iuberentur, irreprehenfibiles apud eum inve-
„ nirentur. Digito autem vel baculo porredo, vel ex latere fuo ad pro-
„ cul fedentes aliquo diredo demonftravit , quern legere voluifTet ; finem
„vero ledionis fono gutturis defignavit, ad quern verfi, ita fufpenfi funt,
„ut five finita fententia, five in media diftindione, Rege fignante, finem
„lecio imponerent " Perinde etiam ftatim initio huius Jibri often-
dimus, in Anglia longe ante cantilena? modum affertum, iuxta exemplar
videlicet, quod fcriptum de Romana habemus Ecclefm, ut loquuntur Patres
T.vi.m. concilii Cloveshovienfis fecundi anno 747. cap. 13. & if. Mil urn eft,
Labb.p. 1577- in Hibernia cantum ufque ad fsec. XII. inaudifum , tunc primum a
S. Malachia fuifle indudum : Apoftolicas fantliones , narrat S. Bernar-
dus in eius vita, ac decreta fanftorum Patrum pracipueque confuetudines
fancia Romana ecclefia in cunciis ecclefiis ftatuebat. Hinc eji, quod hodie-
que in Wis ad boras canonicas cantatur & pfallitur iuxta morem uni»
verfa terra : nam minime id ante Jiebat, ne in civitate quidem. Ipfe ve-
ro in adolefcentia cantum didicerat , £«? in fuo ccenobio mox cant are fecit-,
cumnecdum in civitate feu inepifcopatu univerfo cantarefcirent, vel vellent."
Guidone X- Nihil proclivius fuit , ut ad nos redeamus, quani ufu vit-iari can-
Aretmo fa- tum y m & incerta notarum muficarum pofitione, cum , a fimpli-
ciliorem ? . * ' . r
poftea red- citate lua magis magisque degenerante muiica, tanta dirhcultate primum
dente di- laborarit cantus ecclefialtici difciplina, donee iterum ex Italia novus ma-
fcipimam. g[[\eic exortus, faciliorem artis methodum edocuiflet , Guido Arctinus a
patria cognomen adeptus, profelfus ordinem S. Benedicti, faec. XI. in-
eunte. Baronius ad an. 1022. n. 20. &c. in codice quodam ha?c re-
perit verba : Ioanne XX. gubemante ecclefiam, micrologum fuum edidit
Guido, anno trig eji mo quarto at atis. Caeterum, utnotatum Pagio, Io-
ANNE&, qui Benedicto VIII. mortuo an. 1024. fucceflit, Ioannem XIX.
fe nominat ipfe in refcriptis fuis. A quo accerfitus Romam Guido, ei-
dem probavit preeclaram artem. Infcripfit autem micrologum ad Theo-
daldum Aretinum epifcopum ab an. 10 14. ad 1037. unde rede a Si-
^ geberto ad an. 1028- ponitur in chronico , ut iam Muratorius ob-
Jtai. f. 351. fervavit, contra Vossium, qui Trithemium fecutus, eum floruifle dicit
De fcient. an. 1070. ac prasterea monachum facit ccenobii S. Leufredi apud Ebrou
mathem.f.9%. Cenfes t cum nofter Guido monachus fueric in monafterio Pompofia prope
Ravennam. Craffo etiam errore Engelbertus Admontenfis haud femel
in opufculo de mufica vocat Cantuarienfem. Ipfe, quod rem attinet,
narrat
MEDIO JEVO CELEBRIBUS. C.I. 43
Xiarrat fucceflum in epiftola ad Michaelem de artificio novi cantus, prac-
miffa antiphonario, primum a Baronio, poftea melius a MABiLtoNio, de- Man- ld,s-
nique corredius adhuc a Pezio edita, praeniitla etiam Guidonis micro- f\'
logo in codice Emeramenfi, ut Pezius notat. Cui in noftro, ex quo earn t. v. AneaX.
.Mabillonius defcripfit, quando codex ifte adhuc ad monafterium S. Vii- id- T-
Georgii pertinuit, fola praerigitur dedicatoria epiitola ad S. Theodaldum, p '6li\ 0t[m
feu Tedaldum, ut DoiMnizo apud Leibnizium vocat in vita Matildis M$m T.II.
c. S- ubi eidem etiam pars gloriae adfcribitur his verfibus ; P:J°°' 1°'
' x ° IVtizit He*
Mufica feu cantus iflwn laudare Tedaldum &°c.' P'aL«i.
Non cejfant : femper renovantur eo faciente. Camaidtd.
Mkrologum tibrum jibi did at Guido, perituf H- "m"d-
MuficuS- & monachus , nee non eremita beandus. ^. 1. fcrigt.
Brunfte. p.
Audiamus primum ipfum Guidonem } quid de artificio novi cantus turn 641.
in Prologo a) mi Micrologi, cum in epiitola ad Michaelem perfcribat : a
ubi fe artifici illi, qui fub Augusto fertur malleabile feu flexibile vitrum
invenilfe , prarmio autem mortis fupplicium accepit , comparat, multa
nimirum perpeiTus, invidiam ac aemulos iibi concilians, cum fummum me-
ruiffet appldufum, tantam prarftando cantus facilitatem. b) Habuit , cui b
inferipfit epiftolam , cum aliis adiutorem , qui rem experti , fuo calculo
comprobarunt. Quos inter primus meritc eft connumerandus, fumm<efe-
dis , ipfius Guidonis verba recito , apoftolica Iohannes, qui modo Roma-
nam gubernat Ecclefiam , audieus famam noftr<e fcbola , £«f quomodo per
noflra antiphonaria inauditos pueri cognofcerent ca?itus , valde miratust
tribits nunciis me ad fe invitavit. Adii igitur Romam cum domno Gru-
koaldo c) revcrentiflimo abbate , & domno Petro Aretina ecclefia Cano- c
tiicorum
a) „ Cum me & naturalis conditio & bonorum mifericordiam Dei peccatonim noftrorum re-
imitatio diligentem faceret , co?pi inter alia miffio , vel modica tantorum ex charitate ora-
ftudia mnficam tradere pnefis. Tandem tio. Nam fi illi pro fuis apud Deum devo-
afFuit divina gratia , & quidr.m eorum imita- tiffime intercedunt magiftris, qui haftenus ab
tione chordae & noftrarum notnrum ufu exer- eis vix decennio cantandi imperfectam fcien-
eitati ante unius menfis fpacinm invifos & in- tiam confequi potueriint, quid putas pro no-
auditos cantus ita prinio intuitu indubitanter bis, noftrisque adiutoribus fiet, qui annali fpa-
cantabant , ut maximum fpe&aculum plurimis cio, aut fi multum, biennio perfeclum canto-
proeberetur. " rem efficimus. "
c) Mabillonius lib. LV. Ann.d. Bened. T. IV.
b) „Ut(inquit) quos ego & omiies ante me fum- p. 3:4. ex litteris initialibus Gkegobium
ma cum difficultate ecclefiafticos cantus didi- JHediolunenfem abbatem divinatus eft : nos ex
cimus , ipfos pollen fumma cum facilitate di- Mfc. codice San-Emeramenfi hoc nomen refti-
fcentes , mihi , & tibi , ac reliquis adiutoribus tuimus , quum etiam alius codex eiusdem mo-
meis xternam apportent falutem , fiatque per nafterii Grimaldum nominet,
F %
44 L- "• *• H. DE AUCTORIBUS MUS. ECCLJ
nicorum prapojito , ^/ro />ro H0/2ri temporis qualltate fcientiffimo. MuU
turn itaque Pontifex meo gratulatus eft adventu , mult a colloquens £«f di~
verfa perquirens , nojlrumque velut quoddam prodigium fape revolvens an-
tiphonarium, pr<efixasque ruminans regulas, non prim deflitit, aid de loco,
in quo fedebat difcejfit, donee unum verficulum inauditum , fui voti com-
pos , edifceret; ut quod vix credebat in aliis , tarn fubito in fe recogno-
fceret. Infirmitate cogente Roma morari non poteram vel modicum, ajli-
vo fervor e in locis maritimis ac palujlribus (al. alpeftribus) nobis minante
excidium. Tandem condiximus mox hieme redeunte me illuc debere re-
verti , quatinus hoc opus pralibato Pontifici fuoque clero debeam propala-
re. Rem deinde etiam cognomini abbati Pompofiae probavit : Qui , in-
quit, & ipfe vir perfpicacis ingenii nojlrum antiphonarium, ut vidit, ex-
templo probavit , & credidit , nofirisque amulis fe quondam confenfiffe pos~
nituit.
De aeumjs XI. Brevis eft Guido in epiftola ilia de ignoto cantu ad Michae,
&Uhe^hor- LEM directa. » Ad inveniendum igitur ( inquit ) ignotum cantum, bea-
do, Guido. „tiflime frater 1 prima & vulgaris regula hsec eft: fi litteras , quas quae-
ni yuigo 53 libet neuma habuerit , in monochordo fonaverit , atque ab ipfo audi-
enpto. ^ens tanquam a^ homine magiftro difcere poteris. Sed puerilis ifta eft
5, regula , & bona quidem incipientibus ; peilima autem perfeveran-
„tibus. " Notat deinde pro fingulis o&o tonis neumam quandam feu
modu'lationem cuique tono aptam, cuius ufu familiari difcipulus promte di-
fcat canere. „ Namque (pergit) poitquam hoc argumentum coepi pueris
„tradere, ante triduum quidam eorum potuerunt ignotos cantus leviter
„ canere , quod aliis argumentis , nee multis hebdomadibus poterat eve-
„ nire. Si quam ergo vocem vel neumam vis ita memoriae commendar,e,
„ ut ubicumque velis, in quocunque cantu, quern fcias vel nefcias , tibi
,. mox poflit occurrere , quatinus mox ilium indubitanter poflis enuntia-
„ re , debes ipfam vocem vel neumam in capite alicuius notiilimae fym-
„ phoniae notare , & pro unaquaque voce memoriae retinenda huiusmodi
„ fymphoniam in promtu habere, quae ab eadem voce incipiat. Utpote
„ fit hiec fymphonia , qua ego docendis pueris imprimis , atque etiam in
„ ultimis utor. "
Hine
MEDIO JEVO CELEBRIBUS. C. X. 45
V* . > *T- - - ^ -"7 — ^r~
eS - v «, ■*•—/*
IJt mx«LTVT laxx^reibnart-iibrt mim a^fl** jtinvitli
xiuHr. folue- p olluii. Ubu raxu. fata cte~ telj an n e P.
Hinc fex illae fyllabae, quas Guidonianas vocant, depromuntur; fedhicqui-
dera nihil minus , quam ordinem ilium , quo fe fe in afcenfu infequun-
tur, reperias. Rette tamen in codice San - Emeramenfi , ubi notse litteris
exprimuntur : quae notandi ratio alias etiara Guidoni familiaris fuit , &
probatior prae caeteris eft habita.
C DF#DED DDCD EE
UT queant laxis REfonare fibris
EFGE DECD F G a GFE D D
Mlra geftorum FAniu/z tuorum
GaGFE F GD a D G a FGaa
SOLw polluti \jkbii reatum
GFE D C E D
S ancle lohannes*
Obferva igitur C ut , D re , E mi , F fa , G fol , a la. Uti etiam
1. 1. Rousseau ad calcem Diftionarii muiici expreflit ex MS. cod. Senenji Dittion. &
notis quadratis, continetque ordine hexachordura illud , feu fcalara, quam ^S*f'ff
vulgo Guidonianam dicunt ufitatam ha&enus, ob quam Guido a fuppari iam
Sigeberto Gemblacenfi celebratur, „ in hoc (inquit) prioribus praeferen- De script:
„dus , quod ignotos cantus etiam pueri & puellae facilius difcant , vel ««■/. c. 144-
„ doceantur per eius regulam , quam per vocem magiftri , aut per vifum
„ (ufum) alicuius inftrumenti , dummodo fex litteris vel fyllabis modula-
„tim appofitis ad fex voces, quas fola mufica recipit , hisque vocibus
j, per flexuras digitorum laevae manus diftin&is per integrum diapafon fe
w oculis & auribus ingerunt intentae & remiflfe elevationes vel depofitio-
j,nes earundem vocum. " Hermannus Corner us in chronico apud Eccar- corpm bifi>
dum Sigebertum citat ac exfcribit , hoc diftin&ius addito : Ipfe enim fe- m**n«vi 1:
F 3 cit 1L *• s?2'
tinea: &
claves in
mufica Gui-
Doni de-
bentur.
46 L. II. P. II. -DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
cit Gamma ut, A re ; Z?mi; C fa , ut; D fol , re; £ la, mi ; ffa, ut.
Uterque manus meminit, quae a Guidone hucufque nomen retinuit , vel
pueris muficae rudimenta capientibus nota, ac vice monochordi adhibita.
„ Qui vero(inquit loan. jEgidius, aufror faeculi XIII. in arte mufica) mo 110-
„chordum non habent, vice ipfius inftrumenti ad artem difpofita utun-
„ tur manu. Et ficut , diverfa funt monochorda , ita diverfimode in ma-
„nu fit ufus. Quia quorundam inceptio ab articulis manus fit , quoru-m-
„dam vero fit afuperficie." Ioannes Guidone faeculo inferior, quam perva-
gatus fuo asvo fuerit harum fyllabarum ufus narrat mox initio operis fui de
mufica : mirum vcro, quod alias in Italia, unde ortus fuit GuiDo,ufu vigere
aflerat : „ Sex funt fyllabse, inquiens , quas ad opus muficae aiTumimus,
„ diverfae quidem apud diverfos ; verum Angli, Francigeua, Alemanni, u-
„ tuntur his ut. re. mi. fa. fol. la. Itali autem alias habent , quas qui
„ noffe defiderant, ftipulentur ab ipfis." Et paullo port: „ln manus etiam
j, articulis modulari fedulus afluefcat ; ut ea port quoties voluerit pro mo-
„nochordo utatur, & in ea cantUra probet, corrigat, & componat. a)
XII. Quidquid vero hoc fit, prsecipuum , quod Guidoni debemus,
eft clavium , quas vocant, & lineolarum inter afcenfum & defcenfum,
notarum etiam per colores difcrimina, fine quibus haud inepte muficam
puteum dixit fine fune , nee immerito antiphonarium a fe notatum euni
in modum deprsedipat. Ipfius Guidonis verba iuvat apponere, quibus
rem omnem explicat peculiari opere (quo continentur regular de ignoto
cantu identidem in antiphonaiii fui prologtim prolatae) quod incipit: Tern-
poribus nofifh fuper omnes homines fatui funt mujici. b) In rhythmis bre-
viter eandem rem exponit , fubditque :
Ouasdam
a) Confulc eiusilem Ioannis C.XXI. quid uti*
Htatis conferant neumx aGuiDONE invents.
b) „ Taliter enim ( ir.quit) Deo auxiliante hoc
antiphonarinm notare difpofui, ut poft hac le-
viter aliquis fenfatns & ftudiofus enntum di-
fcat : & poftquam partem eius per magiftrum
bene cognoverit, reliqua per fe fine magiftro
indubitanter agnofcet. De quo Q quis me-
mentiri putat , veniat , experiatur , & videat,
quod tale hoc apud nos pueruli faciunt ,
qui pro pfalmorum & vulgarium literarum
Ignorantia fava adhuc fufcipiunc flagella, qui
fame & ipfius antiphonx , quam per fe fine
magiftro re£e poflunt cantare, verba & fylla-
bas nefciunt pronundare ; quod cum Dei
adiutorio leviter fenfatns & ftudiofus aliquis
poterit facere , fi cum quanto ftndio neumx
difponantnr , curet agnofcere. Ita igltur At-
fponuntur voces, ut unusquisque fonus, quan-
tumliliet repetitur in cantu , in nno femper
& fuo online invenintur. Quos ordines, ut
melius poffis difcerncre, fpifis ducuntuf lines,
&. quidam ordines vocmn in ipfis finnt lineis j
quodam vero inter lineas , in medio , inter-
vals, & fpaeio linearum. Quanticurrqcie er-
go foni in una linea, ve! in uno fpaeio funt,
omnes fimiliter fonant. Ut autem & illud in-
teliigas, quants lines vel fpacia uniim habent
fonum, quibuslibet lineis vel fpaciis quxdam
liters de monochordo prsfigurantur, atque etiam
colores fuperducuntur 5 unde datur intelligi,
quia in toto antiphonario , & in omni cantu
quantsennque lines vel fpacia unam eandem-
que liabeant litteram vel eundem colorem, ita ut
MEDIO EVO CELEBRIBUS. C. I.
47
Q'lasdam lineas jignamus variis cohribus ,
Ut quo loco, qui Jit forms , mox difcernat oculus.
Ordine tertia vocis fplendem crocus radiat,
Sexta eius qffinis flavo rubet minio,
Eft affinitas colorum reliquis indicio.
At fi littera vel color neumis non intererity
Tale erit, quafi funem dum non habet puteus,
Cuius aquoe, quamvis mult a t nil profunt videntibus.
Qui veteres ante Guidonem notas fine lineis, litteris fuperpofitas infpf-
ciet , non exaggeratum videbit, quod de fuo invento Guido dicir, dum
etiam per integram vitam cantum rite, & certa ratione profequi impof-
fibile edixit : nimirum fua quidem erant figna , feu notse afcenfus , vel
defcenfus ; neque vero determinata afcenfus, vel defcenfus quantitas. Hoc
ergo eft artiHcium ignoti cantus , quod debemus Guidoni, & »ad hunc
ufque diem ufitatum eft: ut ducantur lineas , fuper quas, aut inter quas
notas ponantur: ac praeterea initio litterae monochordi, quas nos claves
vocamus , praefigantur ; C nempe & F. quas lineas etiam coloribus Gui-
do diftinxit , C. croco , minio F. ut paflim in antiquis manufcriptis an-
tiphonariis deprehendi ad ufque faeculum decimum fextum, cuius eft gra-
duale noftri monafterii ; in quo tamen principalis linea nonnifi minio di-
ftinguitur. Succeffu autem temporum & deformatae funt C aut F litterae,
& omifli colores. a)
omnia fimiliter fonant , tanquam fi omnes in
una linea fuiflent ; quia ficut linea unitatem
fonorum, ha per omnia littera vel color uni-
tatem fignificat linearum, ac per hoc etiam
fonorum. Quodfi fecundum ordinem fonorum
ab ipfa littera , vel colorata linea ubique in-
fpicias, & illud aperte cogn >fces, quia in om-
nibus fecundis ordinibus.eadem vocum & nen-
marum eft unitas. Similiter de tercio vel
quarto ordine , & reliquis intellige : five fu-
periores, five inferiores ordines cernes. Igi-
tur certiifime conftat, quia omnes neumx vel
foni in eiusdem litterae vel coloris lineis fi-
militer pofiti , vel colorata linea pariter elon-
gati , per omnia fimiliter fonant. In diver-
fis autem lineis vel fpaciis , etrim fimiliter
fate neumse , nequaquam fimiliter fon tat.
Ideoque quamvis perfcfta fit pofitura neuma-
rum , caeca omnino eft, & nihil valet fine ad-
iun&ione litterarum , vel colorum. "
a) M Duos enim ( inquit Guido) colores ponimus,
croceum fcilicet & rubeum, per quos colores val-
de utilem tibi regulam trado , per quam a.
ptiifime cognofces de omni neuma & unaqua-
gue voce, de quali tono fit, & de quali littera
VIII.
monochordi. Si tamen , ut valde eft oppor-
tunum , monochordum & tonorum formulas
in frequenti habeas ufu. Septem vero funt
litterx monochordi, ficut plenius poftea mon-
ftrabo. Ubicunque videris crociira , ipfa eft
littera tertia C, & ubicunque videris minium,
ipfa eft littera fextaF, five in lineis, five intra
lineas ipfi ducantur colores. Igitur tertio or-
dine fub croco prima eft littera ( A ) & to-
nus primus , vel fecundus. Super hac iuxta
crocum fecunda littera ( B ) in qua eft tonus
tertius vel quartus. Deinde in ipfo croco eft
vox vel littera tercia ( C ) in qua eft tonus
quintus vel fextus. Vicina fuper crocum, &
tercia fub minio eft littera quarta ( D ) in
in qua eft tonus primus vel fecundus. Pro-
xima eft minio quinta ( E ) in qua eft to-
nus tercius vel quartus. In ipfo niinio litte-
ra VI. ( F ) in qua tonus quintus vel fex-
tus. Iuxta fuper minium feptima eft ( G )
in qua tonus feptimus vel oftavus. Deinde
prima repetitur (A) tertio ordine fupra minium,
& tertio fubter crocum, in qua tonus primus
vel fecundus. Poft quam omnes alix reite-
rantur prioribus in nutto diflimiles. "
48 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
Propagata XIII. Capite primo huius Libri II. P. I. p. 283. 284. narravimus, eo-
ftntim etiam dem adhuc faeculo XL Guidonis methodum ad alias etiam nationesefle pro-
per alias pagatam; & quidem Cranzio tefte, ipfum Guidonem per varias profe-
ctum regiones cantum emendaffe. luxta chronicon Slavorum Helmoldi
presbyteri Bofovienjis , ab Arnoldo abbate Lubecenfi continuatum apud
T.IL Scri- Leibnizium, fub Hermanno, cuius mentionem loco citato fecimus, Macro
por. rer. quidam , cui ecclefiam fuam tanquam vice-domino commifit , quemdam
P"Z?'F' Gwidonem muficum Bremam adduxit , cuius indufiria melodiam & clau-
ftralem difciplinam emendavit. Id quod fieri debuit inter annum 1032.
& 103?. Unde per aetatem nihil obeft , quo minus Guido nolter efle
potuerit. Tribus autem tantum prarfuiiTe annis Hermannum, colligitur
ex astare antecefToris Libentii, & Boselini, fuccelTons in Hamburgenfi
archiepifcopatu , cui Bremenfem tunc coniundum fuiiTe necefTe eft. Ac
totidem «nni aflignantur Hermanno in chron. Bremenfi zloanne Renner
an. 1583. fcripto rhythmice, ubi eiusdem rei fit mentio :
He was Pravejl tho Halverstadt
Bit Ertz-ftifft dre Iahr befat,
Ein Mann van groter fimpelheit
Hadde nicht der Schlangen Wisheii ;
Den Sang be hefft gerichtet an,
Dorch Guidon, de den erjl began. &c.
invento hoc XIV. Quod ceftimonium de Hermanno in argumentum fugillandi
prorfns in- Guidonem noftrum non afTunifiiTet 1. Matheson , fi , qualis ^nte Gui-
Dm'be- don-em fuerit mufica diiciplina , quantamve facilitatem eidem addifcendi
fcbiitzte Or- attulerit Guido, quam etiamnum ei in acceptis ferimus, perfpeftum ha-
cbeftre. p. I, buiiTet. Intelligo cantum ilium confufum variis in partibuf ufunij ut vo-
catHuGO Reutlingenfis , fcriptor quidam fasculi XIV.. in libro Flore s mu-
fic£ artis infcript'o, quern eius interpres pluribus defcribit, noitramque no-
minatim perftringit gentem depravato huic ufui diutius deditam a). Pa-
lam
;.-) Quidam (inqxiit") ad pforpminm dicli libri, & en. Unde iam non mufica, fed nfns eft de-
prcecipue canonici ordlnis S. Benedict!, qui nominatus. In quo tamen cantu deinde difci-
cantutn muficalem non fohim ex arte, Terum puli a do&oribus & doftores a difcipulis mill
etiam ex nfu & confuetudine perfecle & cor- tiformiter difcrepare cceperunt. Ex qua difcre-
detenus didicerant , ipfum omiflis clavibus & pantia & artis ignorantia ufus diftus eft con-
lineis ( qiiae in n-eumis fen nota mnficali requi. fufus : quo nfu confufo fpreto, nunc fere om-
funtur) fimpliciter in libris notare cceperunt, nes Alemamti hattenus miferabiliter & m rabi-
& fie decant are : & deinde kiniores & fuos- di- ter per cantum ufus feducti ad veram artem
fcipnlos fine arte ex frequenti ufu & ccnfne- mufice revertnntnr. Temporibus enim no-
tudine cantum informare. Qui cantus fie per ftris fuper omnes homines variis artibiis in-
co.nfuetudinem doctus ad diverfa pervenerit lo- tendentes cantoies ufum addifeentes magis fa-
t. 7. p. 269.
MEDIO MVO CELEBRIBUS. C.I.
49
lam eft , interprets huic Guidonis (quern etiam unum poftBoETiuM
huius artis tdnquam negletta & oblivioni tradita reparatorem laudat ) o-
pera familiaria fuiffe, cuius fubinde verba & fententias fuas facit : quod
etiam de ipfo Hugone vifum eft Goldasto , qui haec primus aimotavit,
audoremque prodidit, qui in editione Argentinenfi an. 1488- qua mihip. Il6
prae manibus eft, non notatur. Locum de hoc «/k iam i'upra p. 27^.
ex Ekkehardo iuniore retulimus, qui fubdit de Bernone : Hos itaque
fupradictos fecutus Berno monaclms S. Galli , poflea abbas Augienfis, fuper
hunc tifum valde fubtilem fcribit a^/Peregrinum, epifcopum Colon icnfcni
&c. eodem fere tempore, quo Guido explofit ufum hunc coufufum, ut me-
rito vocavit Hugo , rem vero , de qua hadcnus Hermamtus Corne-
rus in chronico duobus expreflit verbis de Guidone locutus , cantitm,
inquit, ufualem dijlinxit.
T. I. Rer.
Alemav. J\ T.
VtV
XV. Quod vero paflim Guidoni tribuatur additio r litters in fcala
mufica , inde fadum exiftimo , quod prima fyllaba ut in vulgari bexa-
chordo ei litterae refpondeat ; ipfe tamen in rhythmis alios eius rei audores
agnofcit his verbis :
Tamma gracum quidam pommt ante primam litteram.
Nimirum ante litteram A Gratis Proslambanomenon diclam , etfi tefte
Meibomio inferiorem adhuc tonum ngnofcerent , fed, quod obfcuris fonis,
qui auditu clare diftingui non poffent, proferretur, ideo fit neglecrus. Etfi
vero multis probandum fufcipiat, Guidonem id primum haud feciiTe , in
eo tamen communi opinioni accedit , quod r a Gratis mutuafle ipfum
Guidonem putet. a) Videatur enimvero diagramma veterum cum fcala
Guidonia-
Guido ncm
aiiaiiiit r
fcals mu-
ficce.
Pvxfut. ad
antiques Mu-
ftcx emSores.
tni indicantur &r. ftulti autem canfcores ufua-
les & ipforum ilifcipuli, etinm fi per centum
annos quotiiiie cantarent imam tamen hifto-
riara vel unum officium per fe cantare ne-
queunt , tempus multum ( in quo poffent in
pluribus artibus proficere ) inutiliter expen-
dentes : unde etiam per cantum fun in ex varia
difcrepantia frequenter Deum & fandtos fuos
non laudare , fed fe invieem in choris & in
ecclefii'; confundere folent, & vituperare, & per
hoc Deum ad iracundiam provocare. Vanita-
te ergo iifns poftpofita cuncri cantores, qui ha-
ftenus ufum didicerant & cantaverant, per
confilhun au&oris huius operis ad vcram ar-
tem cantandi revertantur, qux ars eft mufica.
a) „ Hunc tamen tonum Guido fuo fyftemati
adiungendum putavit , ne minus religiofe
Gracum difciplinam trachffe viderctur , &
fua culpa aliquid omififfe . . . Quam
huius rei caufam mufurgorum valgus ad-
ferat , notum. Hinc autem luce meridiana
clarius eft, Guidonem non nuxiffe fyftema
Gracorum (quod recentiores omnes in fuce mu-
ficoe commendationem ubique <:ecantant ) fed
nimia religione duftum, ex Gratis ilium fonum,
quamviy nullius ufus (fiquidem clare eXandi-
ri non poterat ) retinuiffe. Porro in acumen
longius , qnam Guidonbm, proccififfe Gne-
cos , quid opus eft , ut amplius demonftrem,
cum id trium genernm tabulae loquantur ? ut
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. II. P. II.
Guido non
eft nuiror
notulafum
cum fuis ap-
pcllationi-
bus.
Douii Pro-
xy nnajlica
;-•• tificce pars
veterum re-
ftituta &c.
lib. II. T. I.
°PP- V. 237-
50 L. II. P. II. DE AUCTORIBUS MUS. ECCL.
Guidotiiana comparatum apud Wallisjum in appendice ad CI. Ptolom^i
Harmonica de veterum harmonia ad hodiernam comparata Opp. mathe-
mat. Vol. III. p. 157. & 167. &c.
XVI. Ex lis porro , quae modo diximus , & mox de notis muficis
medii xvi diflereiv.us, palam erit, perperam ab incerto auclore bibliothecae
Faticana, a lo. Bapt. Donio citato, Guidon 1 tribui notulas illas, quarum
fchema aiferemus, cum fuis appellationibus partim e latina , partim e grx-
ca lingua detortis: Eucapbus , Stropbicus , Pun&us , Forretlm , Horifcus
&c. his poll: aliqua additis verfibus :
Hue jinx it Guido, diftinxit , & or dine digno,
Mujica quo vixit vivo, moriente refrixit,
Signa ilia, feu notulas non paucis ante Guidonem faeculis obtinuiflTe fpe-
cimina prodent; appellationes vero quod fpeclat, nullum ufpiam in fcri-
ptis Guii'ONis, aut alibi veltigium reperi , unde eas Guidoni adferibi
potte , coniectura fit.
XVII.
won minus hie vana fit reccntionim gloria-
tio. Ft futile eft argumentum, quod tantum
o&odccim fint chordarum nomina, & propter-
ea totidem duntaxat foni. Quippe in fingu-
lis tonis , qui fe invicem femitonio fuperant,
omnia ilia nomina repetiintur, additis femper
tonorum feu modorum nominibus ; quod cer-
te egregium fuit & fubtile Gracorum inven-
ti.m. Cum enim proslnmbsnonicnos hypcrmi-
xolydii, qui Aristoxeni eft tonus acutifli-
nius , integro diapafon fuperct proslambano-
nienon Hypodorii, qui eft graviflimus , patet,
Aristoxeni diagramma procedere potuhTe ad
tria diapafon. Qjiamvis ille , refcifib integro
diapente, prog-reflus tantum fuerit ad bis dia-
pafon & diateflhron , ut difcimus ex Adra-
STI loco, quem in notis ad Euclidem p.
51. adduximus " Exfcribimus , quod obvius
non fit Meibomii liber. Hxc porro notat
earn in rem ad Euclidem, p. $c. „Hodier-
num mufurgorum vulgus , ubi fermo incide-
nt de mufica , novae prs antiqua praeftantiam
quoque inde metiuntur, quod veteres tantum
bis diapafon fyftema cognoverint, oclodecim
chordis circumfcriptum ; illud autem Guido
integro diapente auxerit in acumen , & infu-
per tono in gravitatem. In quanta autem an-
tiquitatis ignorantia verfentur , alibi oftenfum
.... Tantum enim abeft, ut aliquid novi hie
repcrerit Guido, ut ctiam a veterum fyfte-
matc maximo, non parvo, intervallo abfit, quod
reftitutis modorum tabulis fole meridiano cla-
rius eft , ut nulla id ampliore probatione e-
geat. Acutilfimi enim modi hyperlydii nete
hyperboleon , feu ultimus fonus a gravifiimi
hypodorii Proslambanomeno ilirtat ter diapafon
& toni intervallo , adeo , ut integro diatcfia-
ron hoc fyftema fnperet Guidoniunum. Neque
novis chordarum nominibus hie erat opus,
quod tranfeundo ex graviore modo in acu-
tiorem priora vocabula fufficerent, quod cer-
te optima ratione conftitutum. Porro tonum
in infimo loco a Guidone adferiptum effe
ex antiqux nnificx ignorantia, vere adfirmare
polTumus. Qiiamvis etiam hoc ab antiquis
haufivfe vidcatur, ut docuimus in notis ad A-
ristidem p. 140. „Huius enim infimx no-
tx fonum, tanquam principium reliquorum om-
nium , veteres adfumebant ; fed qui clare &
canore exaudiri non poflet, quare etiam nulla
peculiari nomine ipfuni figiiarunt." His con-
firmandis locum profert ex Theone Smymeo.
Imprimis autem notabilis eft Aristidis locus :
„Cum vero toni omnes conftent ex ordineXXlV.
litterarum inverfo , fi , qui omnium eft gra-
viflimus , hypodorium per tonum in grave re»
mittamus &c. lib. I. p. 2J.
MEDIO JEVO CELEBRIBUS. C.I.
51
XVII. Dum At/jcwaf.KiRGHznvs in Alufurgia lib. V. c.2. p. 2 r fi conten-
dit , Guidonem inauditam ante hac plurium vocum fymphoniam exco-
gitatfe primum , au&orem etiam faille inltrumentorum polyplectrorum,
uti funt clavicynibah , clavichordia , fimiliaque, admodum eum fallit, quod
potlerius attihet , fumta a monochordo ratio , quippe cuius antiquifli-
mus, frequentiflimusque ante Guidonem fuit ufus, unde miror , /. J.
Rousseau in lexico v. mujica eidein adftipulari. Primum vero quod fpe-
dat , rauficam nimirum polyphonam, poitea patebit veritati confentaneum
haud e(Te , ante eius tempora ex nullis veterum monumentis poffe colligi,
id genus muficae apud veteres fuifle in ufu, ab aliquot faltem ante eum
faecujisj ut tamen did poflit Guidonem emolliifle paulifper duriffimam,
auribusque nolens intolerabilem muficae , feu fymphoniae plurium vocum,
rationem apud eos, qui primi , atque ante Guidonem, regulas in hoc
mufica? genere , media demum hac state invento , tradiderunt. Turn
vero id etiam dicipoteft, Guidonem, quod primus monochordi ufumreiece-
rit, anfam dediOc , ut confonar.tiarum genefis& progreflio potius ad audi-
tum, quam canonem ilium harmonicum accommodaretur; fecus cumfieret
ab antiquis, inde factum puto ; quod id muficae genus intactum, incultumque
manferit ufque ad eatempora, quae barbara cumprimis habentur; ut Gratis,
apud quos tanto in pretio habita fuit mufica , nee quidem in mentem
veniflTe videatur. Sed certe qualis fuit prima muficae huius polyphonae
inftitutio, ruditati temporum refpondebat.
Falfo ctbiB
clavkhor-
(liorum , ant
muficr*; poll -
phonns au-
tlor vendi-
tatur.
G 2
CAP. If.
52
* ■$» *
CAPUT II.
D? ;/o//V mnjicis medii <evi greets ©" latinis , quorum
Jpecimina exhibentur per Jingula facula.
Notx nuili-
cse antiquio-
res grxece.
L. VII. Erot.
4- M? P. S40'
furg. p. S4I.
if/. Burette
jllctnoires de
I.
uperiore fseculo edidit ex duobus MSS. (quo-
rum unum in bibliotheca Fat i can a , alterum
in Collegio Romano Soc. I. affervabatur ) Athan.
Kir cher us in fua Mufurgia, feu arte magna
confoni & diflbni , antiquioris muficas Graca
a-Yjuuct, feu notas muficas , Roma anno i6?o.
eo ordine, quo in Alypio reperit. Kircheri
opere &labore minime contentus Marc. Mei-
bomius , ut ex eius praefatione in antiquae mu-
ficae audores cernere eft , ipfe biennio poft
novo ac ingenti ftudio ex Alypio & Aristi-
de reftituit , • ad digeflit notas eiusmodi muficas magno , ut reperit, nu-
mero vel in uno Lydio modo, fecundum tria genera Diatonum, Chroma-
ticum, & enharmonicum, in ipfa Alypii introductione mufica, expofitis in
prarfatione, quae ad rem obfervanda fuere. P. Bern. Montfaucon lib.
V. Palaogr. Graca , Parijiis anno 1708. editae, cap. 3. eandem materiam
carptim tractans , & non ita pridem in Anglia in lucem emifla Ptolo-
Mffii harmonica memorans: Ibi vero, inquic, non tantum mufica not<e
tonorumque dijiincliuues adferuntur , & explanantur ; fed etiam ad hodier-
nas mufic<e notas, quantum conantibus limit ^ reducuntur. lam an. 1602.
Hanover a Erycius Puteanus in Hermathena Dionysii mufici fub Con-
stantino M. clari, hymnum ad Musam notis antiquis muficis inftru-
ctum edidit; eundemque & alium praeterea in Apollinem, aliumque in
Nemefin cum fimilibus muficis antiquis notis fubiunxit Io. Fellus ad cal-
cem Arati cum fcholiis Gratis editi Oxonia 1672. addita diatribe de
mufica antiqua Graca: quam claudit fpecimine alio muficae veteris, fra-
gmento videlicet Pindari , quod notis veteribus muficis inftructum in
bibliotheca monafterii 5". Sahatoris iuxta portum Meffawnfem in Sicilia
reperit, ediditqueKiRCHERUs, ut /. Alb. Fabricius lib. III. c. 10. notavit.
Alia etiam adhuc fpecimina dedit M. Burette, habenturque, ni fallor, in
Mifcell.
L. II. P. II. DE NOTIS MUS. MEDII IEVT. 53
Mifcell. Berolinenjibus. Meibomius vero citata in praefatione hymni Ter Acad, des
Deum laudamus melodiam illis Gratis charaderibus notisque etiam noftris **' !atrcs-
expreflam exhibet , non tantum, inquit, ut eo clarius omne notandi nego-
tium redder em , fed etiam , ut Deo Optimo maximo grates agerem , qui
cum in omni vita , turn vel maxime in difficilJimo hoc & defperato opere
adiuverit, ut ob reflitutos antique mujica auclores a duclis nojiri avi viris
favorem , a potentate laudem fperare pofjim. ,
II. Nullus vero dubitat Meibomius, quin, fiquidem ea melodia ufi oiim etiam
fuerint SS. Ambrosius & Augustinus (quorum quippe nomini infcribit Jjjjj™8 **■
canticum illud Te Deum laudamus) etiam notis illis cantum fignarint, quod
Boetius, qui integro faeculo Augustino fuit pofterior, folas has notas
recenfeat. Ofcitanter I. /. Rousseau cxKirchero exfcripfit, quae hie deiniex. muf.
fyltemate muficae diatonicae feu cantus plani iuxta Boetium lib. V. c. 3.*- 3*7-
breviter dicit, Rousseau autem confundit, & ad notas muficas applicat
omnia, ac redigit. a) Ipfe libro primo p. 249. retuli, quae Kircherus loco a
citato de S. Gregorio alTerit line tefte, quod in fcalam muficam feptem
primas alphabethi litteras invexerit, quae duplicentur, repetanturque; quin
aliunde aliquid addere, aut reperire potuerim, quod hanc firmare poflit
opinionem. Hugbaldus ad faec. IX. finem , aut initium X. in libro de
harmonica inftitutione adhuc Boetii characleres exhibet , ipfeque modum
praefcribens, ad vagam incertamque notarum tunc ufitatarum figendam po-
fitionem, fubftituit, apponitque figna ilia litterarum. Quam in rem infi-
gnem locum de notulis illis acluri exferibemus.
III. Alterius quidem generis, fed eiusdem fere ufus funt litterse latinae, QjAbm apud
de quibus Ecckardus in cafibus monafterii S. Galli c. 4. ubi de Romano, i;^"°s&af*
-qui tempore Caroli M. authenticum Romanian antiphonarium ad S. Gal- gna funt f«b-
lum detulerat, loquitur in haec verba : „Inipfo quoque primus ilie litteras ftitl,ta-
„alphabeti fignificativas notulis, quibus vifum eft, aut furfum aut iufum^"^^
„(deorfum) aut ante, aut retro affignari, excogitavit : quas poftea cuW t.I. Rer. A-
„dam amico quaerenti Notker Balbulus dilucidavit. " Paflim eft edita le'n- ?■'" 3°-
refponfio ilia ad La'ntberti quaeftionem in bibl. PP. Cohnienfis fupple- J„jJt umU
mento, fag. u$.
*) Les Latins, qui a l'imitation des Greet, no- tres feulement, & Gregoire eveque de Ro-
terent aufli la mnfique avec les lettres de leur me confiderant que les rapports des fons font
Alphabet , rctrancherent beaucoup de cette les memes dans chaque oftave, reduifit enco-
quantite de notes , le genre Enharmonique re ces quinze Notes aux fept premieres let-
ayant tout fait .ceffe d'etre pratique, & plu- tres de l'alphabet, que Ton repetoit en diver-
fieury modes n'etant plus en ufage. II pa- fes formes d'une oftave a 1 ' autre.
ton, que Boece etablit 1' ufage de quinze lei-
G 3
54 h»U* P.H. DE NOTIS MUS-MEDII IVI
mento, in lettionibus H. Canisii T. V. & in append. T. IV. AnnaL Be-
nedict, p. 688. Mabillonii. Qui quidem ipfe has litteras confundit cum
illis, de quibus paullo ante, quasque ante farculum nonum in ufu fuifie
exiltimat, quibus poltea notae ilia? caudatae , feu ductus quidam ac virgulae
reclae, obliquae, incurvae fuccefferunt. Guidoni autem Aretino feculo
XI. melius vifum eft, alphabet! litteris uti (quod S. Gkegorio M. tribui
inventum modo notavimus ) additis exemplis.
Solis Uteris notare optimum probavimus,
Quibus ad difcendum cantum nihil eft facilius;
Si affidue utantur tribus faltem menjibus.
d ^ c it e d; c c Ejc a • fcj c d c|a a a G G G
Sit nomen Domini benediBum in fceeula*
FG a G F G F F F c F F D C D D
Adiutorium noftrum in nomine Domini.
Prope abeft ab hoc litterarum ufu is, quern ex Hugbaldo memoravi-
mus. Singulares funt notae muficae eiusdem Hugbaldi in mufica enchi-
ridiali explicatae per tetrachorda, quae etiam fubinde, fed rariflirne, in ufu
ecclefialtico reperimus.
Vocares ac IV. Pertinent hue etiam V fed cum ipfis notis non funt confunden-
fyliabx ad dac , fyllabae , quibus ad moderandum cantum utimur. Eoque interpre-
tari licet fupra libro primo p. if. allatum Dionysii fub nomine De-
metrii Phalerei locum, in Mgypto facerdotes Deos ieptem vocalibus
celebrare. Paffim autem fcriptores , dum Groecurum RowcmorumquQ res
florebant, quatuor has fyllabas ufu viguiflTe cenfent T&> tu, Trj, Tt. Do-
nius de praftantia imtfica veteris p. 94. fe oftenfurum promittit, quan-
to aptius & commodius veteres Gr<eci primum muficae tyrocinium, ca-
nendique meditationem executi fuerint, quam recentiores ex Guidon is
inltituto fenis fyllabis ut , re, mi, fa, ful r la; aut. noviflimi quidam,
Bclgas Gallusque fecuti , feptenis ; adeo ut in praeexercitamentis mufi-
ees, non paucorum menfium compendium fieri polle exiftimet , fi iuxta
ritum veteremy amputatis duabus fyllabis , non feptima adfeita , ecpho-
nefes harmonicorum intervallorum addifcantur, & ufurpentur. Mihi
tamen perfuadeo, fi otium aut cupido fuififet Donio experiri rem ipfam,
paucis ialtem menfibus, dedoceri fe pafiurum iuiffe. Idem mirum fibi ali-
quando-
nioilulaa-
dum
LATINIS ET GR&CIS. C. IT. 55
quando vifum fatetur, non habuiffe prifcos Grxcos ullas fyllabas, aut di- Don. Pre.
cliunculas, quibus in meditationibus canendi praeexercerentur, antequam pym": mu^
perfedas melodias. modularentur : reputavitque rtffluv apud eos did, qui ,.ejilt. z. /.
melydria qualiacumque fine certis, ac rem fignificantibus, didionibus can- T. i. opf.
tillat : fufpicatUS eos hifce re* ?i, tunc fuifle ufos : praefertim cum hodie-^'247"
que apud Chios vulgo fie frequentari audiiffet, imo etiam pafiim apud
Grjccos TtQmto-pxs corrupto vocabulo appellari ipfamet nuda dvAjpctTa.; dum
poftea in quodam Faticance bibliothecac codice, qui praeter alios tradatus
integros ad muficam pertinentes, anonymi cuiusdam fragmenta optimae no-
te compleditur , veteres tandem ^ternuiq Gracorum fyllabas deprehendit
eas ipfas, quas iam notavimus ru, t£, rij, n noftris ut re mi fa &c. re-
fpondentes. „Ex quibus, adJit, too Proslambanomeno, lichanis & parane- Ibid-I>- «4fc
„tis (quas lichanis refpondere iam antea diximus) tiibuitur: t» hypatis,
„ netis , & paramefe : r? parhypatis & tritis : rt denique uni mefae adfi-
„ gnatur. Illud tamen advertendum , longi temporis & exferiptorum
„ vitio , paranetas excidifle , quae tamen facile lichanorum comparatione
,3 fupplentur. Porro ru refpondet fol & re; t£ mi (ut la omittam) rij
„fa; re vero nunc re nunc mi." Obfervat demum & ediflerit , quam
apte , quantoque cum iudicio ex feptem vocalibus , quarum tamen
antiquiffimum ufum apud Mgyptioi 1. c. oftendimus , eas fefegetint, quae T.J. p. j$
plenius, ac fuavius fonant, atque omnibus ferme nationibus ufurpantur.
V. Habent etiamnum Gr<eci vocabula quaedam, quibus familiariter Ac vocabuia
ad modulationem odo tonorum utuntur. Neanes, aneanes , aanes, nea- aP«d Gr3e-
gie, quas folas in inftitutionibus muficae Graca reperi, quales ad calcem cos'
huius operis aeri incifas damus. Alias practerea afFert Kircherus inmu-Loc.eit.
furgia de tonorum claufulis , etfi amplior eorum fit ufus, ad latinos et-
iam translatus. Peculiare de illis extat caput Villi, muficae Aureliani
Reomenfisj quod hie exferibimus : „ Caeterum nomina, quae ipfis inferi-
„buntur tonis, ut eft in primo tono Nonaneane; in fecundo Noeane &
„caetera quaeque, moveri folet animus, quid in fe contineant fignificatio-
„nis. Etenim quendam interrogavi Gracum , in latina quid interpreta-
3, rentur lingua, refpondit, fe nihil interpretari , fed eflTe apud eos laetan-
„tis adverbia; quantoque maior eft vocis concentus, eo plures inferibun-
„tur fyllabae, ut in autento proto, qui principium eft , fex inferuntur
„ fyllabae videlicet has noeane (f.noe noeane) Nonannoeane in autento
„deuteri. In autento triti, quoniam minoris funt metri, quinque tantum-
„modo eis inferibuntur fyllabae, ut eft Noeoeane. In plagis autem eorum
„ confimilis eft litteratura, fcilicet Noeane, vel fecundum quosdam Noeacis,
„ Memo-
T. 11. Opp.
p. 700.
Specimina
notarum
graecafnm.
Lib. 1. £f
111. c. 2~-&
4- t- :IS-
siS. 123.
p. 229.
56 L. II. P. II. DE NOTIS MUS. MEDII JEVl
„Memoratus denique adiunxit Grams: huius modi nortra in lingua vi-
„ dentur habere confimilitudinem , qualem arantes five angarias minantes
,, exprimere folent, excepto, quod haec laetantis tantummodo (it vox, ni-
„ hilque aliud exprimends. Eftque tonorum in fe continens modulatio-
„nem. " Mox capite antecedenti de quatuor , a Carolo M. additis ad
ocro , ageus tonis, Quorum hie, inquit, prefer ibere cenfui litter at ut am
Nenoteneano , noneano, annoannes.
Ad calcem codicis Argentoratenfts , in quo Hugbaldi liber de har-
monica inftitutione legitur, magna extat farrago eius modi vocabuloruin. a)
Frequentius utitur Hugbaldus his modulationum formulis, deinceps ra-
rius ; nusquam' vero apud Guidonem ea nomina reperi , qui fatius du-
xit adhibere fuas tonorum, feu modorum formulas. Apud S. Bernar-
dum de cantu , feu correclione antiphonarii , n. 10. luculenter eorum
ufus deicribitur. „Ad hos (tonos authentos £«f plagales) inter fe diltinguen-
„ dos Neumata inventa funt, fubiicienda antiphonis , quae apud quosdam
„ftivae vocantur , & apud Gracos fignantur per haec verba Hoauocane, &
„npcqis. (al. melius noeane, & noeais) & his fimilia, quae quidem nihil fi-
„gnificant, fed ad hoc tantum a Gracis funt reperta, ut per eorum di-
„ verfos ac diffimiles fonos tonorum admiranda varietas aure fimul &
„ mente poflet comprehendi. Haec ita manieram fuorum modorum de-
„bent exprimere, ut poftquam tuae diligentius memoriae fuerint imprefla,
„frequentatis aliquamdiu cantuum diverfitatibus , quibus arrideant canti-
5, bus, auditu etiam facile cognofcas. Unumquodque ergo eorum fuo
„ modo fingulare debet efle fufficiens , ut cuilibet finali fui modi conve-
;,nire poilit : in hoc fingulare, ut cantui altenus modi convenire non
„ poffit. Non enim ad difcernendos modos a fe invicem neumata com-
„petenter elTent inventa, nifi unumquodque fuo modo fufficeret, & euni
„ evidenter ab aliis difcerneret. Debet ergo manieram , & formam tarn
,, communem , quam propriam fui modi exprimere: manieram fcilicet
„per difpofitionem , formam vero per compohtionem."
VI. Pergimus iam ad ipfa notarum edypa feu fpecimina , quae ad
inftar diplomatices cuiusdam muficae per faecula dabimus. Ad faeculum
oclavum ufque aflurgere licet, quod notas muficas graecas attinet; ita qui-
dem, ut, cum docente Montefalconio in Palaographia Graca non nifi
fseculo
a) Item in Gr*co annaneane, nananeagies, agian-
neagies , Nenoteanes , Noeagies. Item para-
pteres , Nenoteneagis Ant. Mea nox. Ant. 0
mors. Ant. miferere mei Detis. Aanietanena-
gis, acanneagies. Ant. Nos qui vivimus. Item
parapteres, qui fupra fcripti funt , tiecejfe eft
ut teneamus , qui in antiphonis minutis com-
probantur , maxime de pfalmis, qui non finiun*
tur ita, ut inchoant.
LATINIS ET GR&CIS. C. II. 57
faeculo feptimo accentus& fpiritus annotari coeptum fit, exceptis gramma-
ticorum libris , ftatim fxculo oclavo feduli Gneci in libris , ad ufum ec-
clefialtici officii exaratis, figna quaedam & apices feu notas pro inflexio-
nibus ialtem vocum in cantu leitiouum evangelicarum "adpinxerint, veluti
in exemplis videre eft apud eundem Montefalconium, uno ex codice />«?• 229.
Colbertino otfavi, ut aettimatur , faeculi, reliquis duobus ex aliis evange- png. 234.
liariis octavi item & noni iaeculi: monetque, multos codices huiusmodi,
charadere videlicet unciali oblongo ac defkxo, ad ufum chori & officii
exaratos, variis in bibliothecis extare, qui ad inflexiones vocum , in of-
ficio eccleliaftico inter legendum obfervari folitas , notulas qnasdam &
lineolas variae fornix exhibent. Hi vero nempe, addit, ad ufum chori de- }<%. 231.
putati libri , non o&avo tantum & now , fed etiam decimo faculo, forte-
que poller ius , litteris mtcialibus oblong is ac plcrumque reclinatis fcripti
comperinntur. Meismet vidi oculis varios huiusmodi, Roma praefertim, ac
etiam in patria , nee oculis ufurpavi tantum, fed etiam <n^*«n* eiusmodi
feu notulas cum noftris exegi , ad easque redegi improbo labore, ut ali-
quando ufui eflTent fpecimina ilia huic operi. Sed cum omnis apparatus
ille infelici incendio monafterii mei an. t 76^8- perierit , neque vero mihi
otium nunc tantum relidum fit, contra vero difficilior foret labor, dum
ad manus non funt autographi libri , in quibus minio depidae notulae,
ut plurimum a cxteris accentibus & fpiritibus diftinguuntur, edypos fal-
tem do : in quibus quidem difcrimen illud notularum minio depidarum Tabb. I,
fedulo inculcavi caslatoribus, ut obfervarent, atque ad regulas heraldicas 11. 111. iv.
fubtilibus lineolis difcriminarent ; fed culpas eorum leviffimas praeftare
in me haud fumo, perinde etiam fixum aetatis ordinem : quern coniiciat ledor
turn ex iis, quae modo ex Palteographia Graca Montefalconii attulimus,
atque propius- adhuc ex amiciflimo Roma mihi quondam lofepho Blan-
chinio presbytero congr. Oratorii S. Philippi Nerii de urbe ; qui ad
Evangeliarium qiiadniplex Roma editum an. 1749. in calce exhibet fpe-
cimina eorum ipforum codicum Gracorum Vaticanorum , ex quibus Ro-
ma tria accepi edypa , unum vero ex codice bibliothecae civicae ad S.
Annam Augujla Vindelicorum. Accedit quintum litteris minufculis ex fab. v.
Mfc. Veneto. Ex citatis vero Montefalconio, & Blanchinio curio-
fus harum rerum adhuc plura haurire, & comparare fpecimina id genus
pro inflexionibus vocum in lectione valet: unum apud xMontefalco-
nium p. 357. habetur exemplum pro maioribus etiam & prolixioribus
modulationibus , quarum nos integram exhibemus feriem ex codd. Mfc. Tabb. vi.
bibl. Caefar. Vindob. quibus addimus ex Mfc. San-Blafiano inftitutiones vn.
muficae Graca, quas ampliores cum aliis variis eiusdem generis collatas ty- Tab. vin.
Mart. Gerbert.de Musica Eccl. T. II. L. II. P. II, H pis n. 1. 2,
58 L. Ii: P. IT. DE NOTTS MUS. MEDII £VT
Tab. ix. pis edidiflemus, nifi colledanea ilia igne periiflTent, cum ipfo manufcripto
n. i. 2. San-Blafiano, fervatis quidem tabulis aeneis, in quibus etiam comparet pars
_ liturgiae Graca ex eodem cod. Sati-Blaf. Iungimus his fpecimen notarum
muficarum Ruthenorum ritus Graci ex loan. Herbinio de Cryptis Kijo-
vienjibus p. i ^4.
n. 1.
Notx mnG. VII. Quemadmodum faeculo VIII. in Occidente cantus Rom anus cura
ex atma. p,PINI & Caroli M. per Gallias & Germaniam propagatus fit, T. I.
lib. II. P. I. c. 1. pluribus declaravimus : monachi Engolifmenjis inter alia
allato teftimonio in vita Caroli M. ad an. 787. qui narrat , Carolum
pag. =7=. ab Hadriano accepiffe cantores unacum antiphonariis S. Gregorii, quos
ipfe notaverat nut a Romana; correctos autem fuifle omnes antiphonarios,
didicifleque omnes Francia cantores not am Romanam , quant nunc vocant
Apu&Gohiaji, not am Francifcam. Eckehardo Hartmannus abbas S. Galli laudatur,
for Aiem authenticum antiphonariura docere , & melodias Romano more tenere
c 4. p. m. follicitus. Quae de cantoribus Romanis narrat , iani fupra 1. c. retulimus,
29. aliis, quam quos monachus Engolifmenfis nominat , quos inter Romanus
Romance fedis honorem S. Galli coenobio ita quidem inferri curarit : „ E-
,, rat Romana {Roma) inftrumentum quoddam & theca ad antiphonarii
„ authentici publicam omnibus adventantibus infpechonem repofitorii,
„ quod a cantu nominabant Cantarium. Tale quidem ipfe apud nos ad in-
„ ftar iliius circa aram Apoftolorum cum authentico locari fecit, quem ipfe
„ attulit exemplato antiphonario : in quo ufque hodie in cantu, fi quid
„ diflentitur , quafi in fpeculo error eiusmodi univerfus corrigitur. " Re-
liqua, quae fequuntur, verba paullo ante retulimus, quomodo litteras aU
phabeti fignificativas nutulis appofuerit , ut conftaret , quid fufum aut
iufum, furfum aut deorfum , ante & retro fignaret , in ilia incertitudine
notularum ex variis apicibus , inflexionibus compofitarum, caudatarum, fi-
nuatarumque.
Infignis hanc in rem eft Hugbaldi locus, quo alium ille alphabeti
litterarum ufum exponit , eundem tamen in finem, ad figendam, determi-
nandamque vagam notularum illarum notionem. „ Hae autem ( inquit de
„ harmonica inttitutione) ad hanc utilitatem funt repertae, ut ficut per lit—
„teras voces, & diftinctiones verborum recognofcuntur in fcripto, ut nul-
lum legeutem dubio fallant iudicio , fie per has omne melum annota-
,tum, & iam fine docente , poftquam femel cognitae fuerint , valeat de-
„c?ntari. Quod his notis , quas nunc ufus tradidit , quaeque pro loco-
„ rum varietate diverfis nihilominus deformantur figuris , quamvis aliquid
„profint, remunerationis fubfidium minime poteft contingere : in incerto
„ enim femper videntem ducunt veitigio , ut puta , fi adiettam formu-
„ lam
55
LATINIS ET GR&CIS. C. II. 59
7 1 f ♦ *
„Iam afpicias AEVl A. Primam enim notulam cum afpexeris , quae
„ effe videtur elatior, proferre earn quocunque vocis cafu facile poteris.
„ Secundum vero, quam prefliorem atteudis , cum prima; copularc quae-
„ fieris , quonam modo id facias , utrum videlicet uno, vel duobus, aut
„certe tribus ab ea elongari debeat pnmftis, nifi auditu ab alio percipias,
j, nullatenus fie a compofitore ftatutam efle pernofcere potes. Idem & de
^ caeteris conftat. Si vera , quas fubfequens ratio demonftrabit , chorda-
„rum notulis eandem formulam confignatam videris, mox procul dubio,'
1 M PM CF
„qualiter procedat, advertas, utique hoc modo ALLELUIA. Eft enim Ime-
.,, le, M lychanos mefoi>r inter quas toni fpacium patet; P paripatemefon,
„ quae a lychanos mefon fimiliter diftat tono M. Similiter lychanos mefon
„fupra paripatemefon inclinatur. C. autem eft hypatemefon femitonio a pa-
„ ripatemelon diftans. F. ultima lychanos hypaton fervans tonum ad hypa-
„temefon. In hac autenti proti ufitata melodia , quam notulis eisdem fu-
em e m p ^ impc 7 f
„ perfcribimus, qui fuperioris fint foni, planius elucebit No Ne No eANE
„Quamcunque enim ex his notulam five litteram in fuperiori formula
„ videris, fimiliter proferre non cuncleris. Hae autem confuetudinariae
„ notae non omnino non necelfarix : quippe cum & tarditatem cantilenas,
„& ubi tremulam fonus contineat vocem , vel qualiter ipfi foni iungan-
„tur in unum, vel diftinguantur ab invicem , ubi quoque claudantur in-
„ferius vel fuperius pro ratione quarumdam litterarum , quorum nihil
jjOmnino hae artificiales notae valent oftendere, admodum cenfentur pro-
„ficuae. Qiiapropter, fi fuper aut circa has per fingulos ptongos eae-
„dem litterulae, quas pro notis muficis accipimus , apponantur, perfecle
„ ac fine ullo errore indaginem veritatis liquebit infpicere : cum has
„ quanto elatius , quarrtove preflius vox quaeque feratur , inflnuent ; illas
„ vero fupradiilas varietates, fine quibus rata non texitur cantilena , men-
„ ti certius figant. "
VIII. Quid vis facit hie locus ad illuftrandam notarum muficarum In frheinate
medii aevi novam formam poft antiquatas veteres, quae ex varia littera- exhlbltx-
rum Gracarwn pofitione fere conftabant; hae vero variis arbitrariis, ex li-
neis, punclis , du&ibus & flexionibus, ut ex fchemate patet, quod aeri in-
cifum damus: q-uae fola nobis tabula, ex aliis eiusmodi, notarum etiam x*
Longobardioarum, ex manufcripto San-Blqfiano relisfta eft poft incendium : num* z*
compleclitur autem carmine hexametro notarum ipfarum vocabula
magno numero, cuique refpondente fuperfcripta notae figura : ex qua
ipfoque ex nomine notae notio defumi poteft , magisque elucefcit quod
H % de
6o L. H. P. II. DE NOTIS MUS. MEDII JEVI
de eorum ufu Hugbaldus dicit , ac utilitate : quippe cum & tardita-
tem cantilenas, & ubi tremulam fonus contineat vocem , vel qualiter
ipfi foni iungantur in unum vel diftinguantur ab invicem, ubi quoque
claudantur inferius vel fuperius, notent. Quibus lux afFunditur illis mo-
nachi Engolifmenfis verbis, omnes Francos didiciflfe notam Romanam :
„ excepto , quod tremulas , vel vinnulas , five collifibiles , vel fecabiles
„ voces in cantu non poterant perfecle exprimere Franci, naturali voce
iu.io.Liac. „barbarica frangentes in gutture voces potius, quam exprimentes. Vo-
*Grcg0YitT. cem tremulam explicat B. Engelbertus L. II. c. 29. fuae Muficae, „uni-
/. p. 276. re- » fonum , quia non habet arlim & thefim , nee per confequens inter-
htus. „ vallum, vel diftanciam , fed eft vox tremula : ficut eft fonus flatus tu-
„bae vel cornu , & defignatur per neumam , quae vocatur Quilifma. "
Rarius aliquid occurrit apud fcriptores de re mufica , quod ad explica-
tionem horum nominum , notarumque ipfis refpondentium , conferat.
Paflim vero in bibliothocis Italia , Gallia, & Germania ipfum fchema feu
carmen reperi , ac delineari curavi in meos ufus , varie etiam mutatum,
vel au&um, quandoque praeterea cum obfervationibus explicationibusque;
unde ingenti quidem ftudio fingula ea nomina explanaveram : fed cum
totum illud, fimulque omnia fubfidia flamma abfumferit, harum rerum
curiofis, otioque abundantibus ulteriorem argumenti huius difquifitionem
lubens relinquo , atque ad exhibenda oculis notarum medii aevi fpeci-
mina , ordine temporum per fingula faecula, progredior. Ipfae vero et-
iam, quae fequuntur tabulae aeri incifis Uteris, fervatae folum funt ex con-
flagratione , reliquis deperditis atque exuftis omnibus , quae ad materiam
tarn intricatam veterum notarum muficarum explicandam fecundum ufum
prcefentem congeflimus, elaboravimusque. Excufabit me incertitudo ve-
ri fitus eiusmodi notarum fine lineis© qua tamen non obftante rem ten-
tavit Walter in lex. diplom. 1747- Gottinga edito.
Specimina j^ ^ .Q ^tern afliirgunt aetate vetuftiora noftra fpeci-
notarum la- r r ,. *>. •' • i> • i-i
tinarnm ix- mina latina , quam paullo ante in Greets notavimus littens unciahbus ;
cuii viir. hic autem minufculis. Primum ex facramentario monafterii 51 Galli de-
ciliter & fumptum efl. , xv[ , ut coniicere eft ex characlere , Carolini. Alteruru
itidem ex facramentario monafterii S. Dionyfii prope Parifios ab aucrori-
bus novi tractatus diplomatici, a quibus accepi , ipfe tamen etiam prae-
Tab. xi. fens luftratus, faeculo nono deputatur. Eiusdem & fequentium faeculo-
rum funt fpecimina litterarum & notarum muficarum characteris Longo-
Tab. xii, b9riftcit qax in peculiari tabula exhibentur ex bibliothecis Romanis Ca-
Tab.xm. fanatenji , Faticana, & Barberiaa. Ectypa vero notarum Longobardicarum
cum fuis nominibus 3 ex codice Cajinenji focla pro hoc opere , flammis cef-
ferunt , ut diximus. X.
LATINIS ET GR7ECIS. C. II. 6l
X. Ad fcculum decinuim circiter referimus fpecimen notarum exs*cuii x.
vetuftiori facramentario Sau-Blafianu. Quas Hug. Menardus n. 282. Tab. xiv.
in hbrum fjcramentorum S. Gregorii, & ex eo Ma billon 1 us exhibetnum. 1.
notas ex codice Ratoldi abbatis Corbeienfis eodem faeculo decimo , ad £• '{J- opf-
caudatas noltri aevi notas proxime accedunt, plane autem differunt a fpe-334 #'335*
cimimous, quae ex Germanicis codicibus proferimus : deprehendimusque MaHB.iu «?.
Farifiis in variis codicibus difcrepantiam quandam a nortratibus, fed non K"il ,^* IV1'
1 ••/-»/• A xt 1 *m cl 1 annul, liettetf.
tantam , quanta elt irtius codicis Lorbeienjis. Notabihs autem eft locus p. ^.
chronographi eius monarterii ad tempora eiusdem abbatis, annum nempe
9%6. quo obi it : Sub iis temper ibus incceptus ejl novus modus canendi in
monajlerio noftro per flexuras & notas, per regulas £5? fpapia dijlinttas*
meliusculum dinumetando , quam antea agebatur : .nam nulla regula exta<-
bant in libris antipbonariurum & graduum ecclejia nojlra.
XL Videturhic lineas innuere &fpatia, quae modum feu menfuram fur- unex &
fum & deorfum praecife defignant; fed nihil horum in fpecimine codicis Ra- fPat>a Gui-
toldi comparer; demonftravimusque fupra, de Guidone Aretino a- jjfo*1^^"
gentes, elTe eiusdem hoc inventum, qui floruit faeculo undecimo ado- mm fa*, xr.
lefcente. Singularia funt duo apud Kircherum fchemata antiquarum MufUY. lib
notarum, alterum Gr cecum ex Mfc. bibliothecae S. Salvatoris Meffanen- v.p.i.
Jis, in quo multi hymni muficis notis expreflifunt, ductaeque lineae ofto, *"£• 2I3-
in quibus principio totidem litterae, in lineis autem afcenfus defcenfus-
que vocum nigris punclis vel potius circellis notabatur. Quodji codex
ifte medio faeculo praeterito, quo fuam mufurgiam edidit Kircherus, iam
numeraffet feptingentos circiter annos, fuperaret astatem Guidonis, vel-
uti etiam antiquiflima antiphonaria monafterii Vattis umbrofa, de quibus
paullo poft Kircherus ex relatione abbatis D. Didaci de Franchis, ubi fimi- paS. >i«
lia pun&a cum lineis duabus tantum in fpecimine quoque exhibet. Quod,
quidquid eft , extraordinarium eft , nefcio an praelufio quaedam ac pri-
ma inyenti iilius ftamina: quod minim eft nulli ante Guidon em in men-
tem venifle, aut poftea non ab omnibus ltatim ubique gentium adopta-
tum fujfle ; ut in tanta incertitudine notarum fine lineis tamdiu flu&ua-
rent, ac improbo' licet labore, & temporis diuturnitate, iaduraque in ad-
difcendo cantu, defudarent , numquam tamen ad certam fcientiam veni-
rent difcipuli, magiftri autem in docendo nihil firmum ac definitum pof-
fent affcrre abfque Guidonis norma, quae mirum initio praebuit fpetta-
culum. „Cum me naturalis conditio, funt verba Guidonis in prolo-
„ go Micrologi, & bonorum imitatio communis utilitatis diligentem fa-
„ceret, ccepi inter alia ftudia muficam tradere pueris. Tandem affuit
H 3 ' „divina
62 L. II. P. II. DE NOTIS MUS. MEDII iEVI
„divina gratia, & quidem'eorum imitatione chordae noftrarum notarum
„ufu exercitati ante unius menfis fpacium invifos , & inauditos cantus
„ita primo intuitu indubitanter cantabant, ut maximum fpedaculum plu-
„rimis prirberentur: quod tamen qui non poteft facere, nefck), qua iron-
„te fe muficum vel canrorem audeat dicere. Maxime itaque dolui de
„noftris cantoribus , qui etfi centum annis in canendi ftudio perfeverent,
„numquam tamen vel minimam antiphonam per fe valent erterre, femper
„ difcentes, ut ait Apoftolus, & nunquam ad perfedam huius artis fcien-
„ tiam perveoientes. " Id ergo pro comperto haberi poteft , codices ad
cantum pertinentes, in quibus lineae cernuntur, & claves,feu litterae, Gui-
done effe pofteriores; etfi non econverfo regula valeat.
Specimina
varia nota>
XII. Damus omnis generis fpecimina. Modulatior eft cantus primi in-
rum faeuii Gradualist vocant librum, qui cantum miflae compleditur) Introitus Ad
xi. & ftqq. fe fovavi animam meant , quo olim magna folemnitate annus ecclefiafticus
prima Adventus Dominica inceptus eft. Schema noftrum ex codice, ni fal-
lab. xrv. [orj Einfidlenfis monafterii eft, & aetatemGuiDONis fuperat, alterum eidem
n- 2- fuppar effevidetur exemplumLamentationis Iereiw. T. I. Tab.V. relatum,
quod initium eft ledionis, quae hadenus modulatior efle folet. Sequuntur duae
Tab. xv- formulae iuxta praefcriptum Guidonis, litteris praefignatae, dudisque lineis,
n. i. 2.. °iuas *Se croco & minio colorandas vult ; qui ulus per aliquot fxcula
perleveravit , ut unus faltem color lineae atrae immifceretur. Lineas inter-
medias ftilo tantum ferreo fine omni colore folebant in pergameno du-
cere faeculo adhnc duodecimo , cuius aetatis funt noftra fpecimina ; eius-
Tab. xvi. dem vero vel fequentis laeculi aliud codicis San-Blafiani fine lineis : Be-
nediclus es Domine &c. ex bymno trium puerorum Sabbatis quatuor tem-
porum cantari ad miffam folito. Sequuntur duo ex faec. XIV. circiter
Tab. xvn. Introitus miflae pro defundis feu de Requiem , itidem ex codd. San-Elafia-
n. i. 2. **& mi6 lineis , & ctim lineis.
Libn miffar- XI II. Libri miflales , ex quibus defumfimus, in ecclefiis ruralibus o-
les, miffa lim erant , quod hand raro reperi; paffim vero, ut in ipfis libris ,- qui-
item fub no- ^ug facercjos miflfam celebrans in altari utebatur , etiam notae infcriberen-r
tur ad cantum, quenr verifimiie eft,- eum quandoque folum in altari e-
did'iffe etiam in miffa privata. Facit hue ftatutum concilii provincialis
Germ ', p.zol ' Moguniini an. 13 io. de celebratione miffa, cum hoc'fummario : fub mif-
fa animarum folemni alia pro defuntlis non celebrentur , nifi fubmiffa vo-
ce & fine nota. Canon, qui idem loquitur, ex conciiio Frizlarienfi de-
fumtus eft. Ufitatum vero fuit hoc fequiore aevo, quidquid canendum
erat,
in
LATINIS ET OR&CIS. C. IT. 63
erat , hac formula fub nota, in nota, defignare. Sic e. c. in concilio
Fragenfi an. 1 3 8 1. praefcribitur feftum S. Michaelis feriandum, & eius Jbid- 1- f*fc
officinm notlurnum atque diurnum cum hifloria fub nota in cancslhria no-
jira recipiatur cum effeclu. Memoratu dignum aliis etiam ex nominibus
eft capitulum XII. de celebrations mijpa concilii Ravenuateufis IV. anno r"f'£ ed'
1317. „Cum igitur Mifla in aliqua ecclefia noftrae provinciae in nota Labb. p. 11.
celebratur, dcbent omnes, maxime facerdotes & clerici in ecclefia ipfa, *• l666-
quantum pofllint, affiftere celebranti, ac omnis clamor, ftrepitus, & tu-
multus in eadem ecclefia conquiefcere. Qutdam vero non debito modo
conliderantes praedictam miflam, quae in nota cantatur , irreverenter prae-
tereunt , fe facn's induere, MiflTas uno concurfu cum facerdote celebra-
re volentes, ex quo populorum concurfus , ac pedum ftrepitus per ec-
clefiam fit cum quodam fonorofo clamore : & fie mifla, .quae celebratur
in nota, per indirectum quodammodo impeditur , feu minus devote at-
tenditur. Volentes igitur huic indifcreto actui neceflariam adhibere me-
delam , facro approbante concilio, monemus omnes facerdotes tarn fae-
culares, qnam regulares noftrae provincial, atque ftatuim.us, quatenus,
cum mifla celebratur in nota in aliqua ecclefia, nullus alius facerdos
Miflam celebret in eadem , donee Mifla prsefata fuerit plene completa. "
In Synodo Herbipolenfi an. 1407. c. 19. De divinis officiis praefcribitur ^ V' Cme-
„ ut in omnibus & fingulis ecclefiis collegiatis , ac monafteriis regulari-
bus virorum & mulierum nobis fubiectorum , ad hoc fundatis, & fufficien-
ter dotatis officium divinumdiurnum pariter & nocturnum horis debitis
folemniter cum nota , in fpiritu humilitatis , devote , rite , ordinate , di-
ftin&e , & laudabiliter pfallantur , & decantentur/'
XIV. Ante id tempus genus illud muficarumnotarum formae quadratae, Nota: qira*
quo hodie utimur , tunc quadriquartum vocan fuetum , frequentan ccepit, am]Sitx
enatum ex notis muficae figuratae , quae olim etiam quadrata vocari fole- cantus piani
bat: perperam autem ea notarum difcrimina Ioanni deMuius , qui cir- * ,nuf,Cie
ca medium faeculi XIV. floruit > ut poftea videbimus , auclori tribuuntur. fec> Xiv. &
Eorum nos fyftema integrum ex mfc. fcheda damus , nee non exemplum xv.
aliquod ex membrana itidem , quae compacturae ferviebat libri choralis Tab.
monafterii monialium Urj'pringenfium , nunc vero fervatur in monafterio xvm.
S.Georgii, quod eft Filling a , cominetque contra punctum cantiouis Gal- Tab. xix.
lie*. Ex mfc. autem libro Graduali San-Bladano fchema fiftimus nota- jaj3> xx
rum quadratarum cantus plani. Ultimum demum ex rariflimo pfalterio
■an. 14^7. impreflb, quod diu me perplexum tenuit. Gar. Schoepfli- Tab. xxr.
sr us 3 profeflbr academiae Argentoratenfis , dum Hijluria MJatka ilhtjlran-n- I2-
d<e
64 L» H. P. II. DE NOTIS MUS. MEDTI JEVI.
d<f incumberet , reperit quodam in loco, ubi minime fperarat , exem-
plum pfalterii huius, inter primos foetus exorientis typographic maxime
fufpiciendum ; unde etiam bibliothecae regise Pariftenfi inferendum duxit,
ipfi Regi dono prasfentatum. Cum vero me refciret hiftoriam muficse fa-
crae meditari , haec mei caufa eclypa notarum muficarum adumbrari cu-
ravit. Rem non fatis examinaffe oportet virum aliis ftudiis detentum,
ut animadverteret , meque moneret , notas ipfas non fimul cum plalterio
typis impreflas , fed poftea manu adpi&as fuiffe. Jd , ut dixi , diu me
perplexum habuit. Cernebam quippe in tanto numero librorum ad can-
turn ecclefiafticum in facriflcio miflk , & aliis divini officii partibus per-
tinentium, per integrum fere ab exorta typographia faeculum femper fpa-
tium reliclum , ut iuppleri poffent manu exaratas notae muficae. Accidit
demum , ut aliud exemplum eiusdem pfalterii an. 1457. imprefli offen-
derem , luftraremque in monafterio Rothenji , Pramonfiratenfium in Sue-
via, atque animadverterem aliam omnino notarum formam in illo exem-
plo, me vero falfum fuiffe, ac alios etiam edito hoc opere in errorem
indu&urum, obtrufo illo notarum muficarum fchemate pro primigenio
exorientis typographic partu , uti accidit in Itinere meo Alemannko , er-
rore ex prima in recentioribus etiam editionibus vernacula & latina re-
Mo.
Tabniatnrx XV. Mentio etiam aliqaa iniicienda eft Tabulaturae , quo nomine
!cPfK<Sme'n omTl umver^s fignorum , notarumque muficarum apparatus, ac ftruclura
veniebant; nunc vero fingulare notandi genus eft per litteras ac lineas,
quo utimur in inftrumentis enchordis , que digitis tra&antur. Flue re-
L.V1I. c 5. ferenda exiftimo , que Kircherus in Mufurgia de Hier. Capsergero,
/. S86. Germano, refert , introduxiife eum veram turn fonandi , turn intahdan-
di , ut barbare loquar , ratiouem. loan. Walter in Lexico mujico di-
ftinguit Italicam a Gerniamca, cuius etiam figna aeri incifa Tab. XXf.
n. 1. & 3. exhibet, ductus nempe lineolarum quarundum , quibus valor
notarum, paufarum &c. defignatur, ad ufum clavichordi , feu etiam or-
gani : cui proximis faeculis aptabant egregie concinnata meletemata fine
TaD- baftb, quern vocamus , continuo. Proftant earn in rem libri imprefli,
xxn. qUibus totum explicatur , atque etiam exemplis exhibetur artificium. Eiu&
generis unum faltem fpecimen damus Orlandi de Lajjo ex manufcripto.
cap. in.
# & #
65
CAPUT III.
De difciplina cantus & mufiae facra medio
ecclejice <evo.
V3C3
<~=s
Vial
&
UsMJL
L
I.
irum in modum ampliata eft medio xvo di- Cantm me-
fciplina canendi in ecclefia , ufusque unde- d™ xvo
quaque pervagatus in omnibus divini omen qilentatiis.
partibus. Lege fancierat Iustinianus, ut Li\>, i. cod.
onmes clerici per fingulas ecckjias conftituti, per "'• 3* £
feipfos pfaUant noclurna & matutina & ve- §, IO#
fpertina , nee ex fola ecclefiajiicarum rernm
confumtione clerici appareant^ nornm quidem
habentes cleric orum , rem autem non implen-
tes clerici circa liturgiam Domini Dei. Quan-
ta huius rei cura fuerit regum ac Imperato-
rum Francorum , Carolingorum imprimis , pluribus expofuimus de Ca-
rolo M. praecipue, qui an. 806. Noviomagi capitulum ediderat, ut mif-
fi Dominici , qui ex utroque ordine erant, per fingulas civitates , mo-
najleria virorum ac puellarum inquirant de omamentis ecclefiarnm , an
refecla fint, £<f de converfatiojie fingulorum , & de letlione & cantu , an
eo modo ferventur , quo pracedenti capitulari fancitum eft. De quo fu-
pra. In libello de ecclefiafticis difciplinis a Reginone iuflfu Rathbodi
Trevirenfis colledo , qui continet capita inquifitionis, de his* qua epi-
fcopus , vel eius minijlri , in fuo diftriclu vel territorio inquirere debeant
pervicos, pagos, atque parochias fua dicecefeos id inter alia notatur : Si
cantum notlumum atque diurnum noverit.
Neque vero ad folas horas canonicas hasc funt reftringenda, ad alias
quasque divini officii partes fefe diffudit cantus ac mufica ecclefiaftica.
„Ha3C ergo difciplina (funt verba Rhabani Mauri) tarn nobilis eft, tam~^^£"
„que utilis , ut, qui ea caruerit, ecclefiafticum officium congrue implere &. zKc.»i.
„non poffit. Quidquid enim in lectionibus decenter pronuntiatur , ac
„quidquid de pfalmis fuaviter in ecclefia modulatur, huius difciplina fci-
„entia ita temperatur: & non folum per hanc legimus , & pfallimus in
„ ecclefia, imo omne fervitium Dei rite implemus. „ Ut paffim fuis lo-
cis indigitavimus, data quavis occafione cantus religiofus non folum in
Mart. Gerbert. de MusicaEccl. T. II. L. II. P. II. I eccle-
T. II. Cone.
Germ. />.44i.
t. H6.
66 L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICiE SAC.
ecclefia , fed aliis etiam conventibus , coetibusque ecclefiafticis refonuit,
T.ll Script, iucundis vocibus , ut habet auclor chronici Halberjladenfis apud Leibni-
rer.Bninsvic. , ,. T • n r • i» ••
tium, dnin reditum epiicopi Roma cum iacns reliquns commemorat.
Cuiusmodi alia exempla complura recenfuimus T. I. pag. f 47. &c. ac-
clamationum, cantuumque extra ftata facra congregatis populis, clericis,
aut hierarchis, etiam in fuis fynodis, pro quibus praefcripta erat prolixior
T. ill. cone. qUOqUe pfalmodia , uti legere eft in Burchardi decretorum lib. I. Quo-
rm.t.ii. 1U0Cf0 jnitilV1cja fit fynoduT. Praetereo monafticos ccetus iam inter cle-
rum fufceptos, ac regale facerdotium, atque adeo labore manuum exem-
tos, cuius in locum omnis generis officia pfalmodia?, ac cantus ad excef-
fum usque funt fubftituta; & utinam femper ea diftributio fuiflet obfer-
Lib. Hi. vata , quse in aureo de lmitatione Chrifti iibello praefcribitur : Scribe, le-
c- 47- ge , canta ■> geme , face -, or a , non folum apud monafticos ccetus, fed
etiam apud canonicos turn collegialium , cum cathedralium ecclefiarum, in
quibus peiinde fsepe frequentior cantus aliorum etiam , prater canoni-
T. XI. Cone, cum, ofHciorum increbuit. In concilio Andegavenfi an. 136?. ftatutum
td. Labb. p. legimus, quod in Jingulif ecclefis metropolitanis , cathedralibus , regularibus*
11. p. 1946. collegiatis matutina-, & alia bora de beata Maria, fingulis diebus folem-
niter decantentur &c. nifi videatur folemnis etiam decantatio pro fimplici
recitatione fumi pofle, prout non raro hoc medio acvo voces cantare, de-
cantare accipi obfervavimus. Sic Notkerus, tefte Eckehardo iuniore
ApudGoidaft. ccenobita S. Galli c. 3. de cafibus monafierii S. Galli, vifione beatus furgens,
rer.AUm. t. inque ecclefiam nocle rediens Te Deum laudamus pra g audio flens Jilen-
J. F.L f.ti. fer canfavift \n yjta § Clari abbatis Viennenfis feu narratione de eius
t.i. Anmi. obitu circa an. 660. res explicatur his verbis: Imminenti bora exitus fui
Bened.MSS- pfalterium decant are , id eft, recitarc-> ccepit cum fratribus. De pfalmo-
dia in hoc vitae articulo diximus tomo fuperiore p. 553. quod etiam mo-
a ribundi haud raro earn iint profecuti. a)
II.
a) S. HlLARlUS Artlatenjis ( de quo iam memo-
xavimus, eum cum pfabnorum modulatione flu-
mina lacrymarum iunxifle ) telle HoNORATO
Mafftlienjl c. 21. vitae: Cumque pfaltnorum fo-
lita officia auEloris in laudibus alacer ccepijfet
qfferre , iam rediens atque commigrans, inquit :
•voces fancies , voces , qua: ad aures pervenitis
auc~loris , me quoque Domino commendate S.
Gregorius M. lib. IV. dial. c. 10. tie egrelTu
animx Spei abbatis agens pod fumtum facra-
mentum Dominici corporis & fanguinis, mox.
que , addit, cum eis ( fratribus ) myfticos pfal-
■moYwn cimtus exorfus eft. Qui, iUis pfatlen-
tibus , oratiovi intentus anima<n reddidit. Et
c. 14. de tranfitu Servuli paralytici : cumque
iam fe morti proximum agnovijfet , peregrinos
•viros , atque in hofpitalitatem fufceptos admo-
nuit, ut furgerent, &J* cum eo pfalmos pro ex-
fpeflatione fui exitus decantarent. Cumque cum
eis & ipfe moriens pfalieret, voces pfaUentium
repentc compefcuit , cum terrore magni clamo-
ris dicetts : Tacete, numquid non auditis, quan-
ta refoncnt laudes in calis ? Vid. Herbinius
de cryptis Kyoiienjibus p. 48. & T. I. p. If I.
MEDIO ECCLESI7E iEVO. C. III. 6j
II. Prirai , qui facrum can turn penitus reiecerunt , hoc medio aevo, Damnatfe
Hicri cai
huftibus.
furculi erant ac proluvies Manich<eorum, quibus ipfis iam S. Augustinus f;
vehementi & acri dolore indignabatur , & miferabatur eos rurfus , quod
ilia facramenta , ilia medicamenta nefcirent , & infanirent adverfus anti-
dotnm, quo fani effe potuijfent. Ut lib. IX. Confejf. loquentem iam indu-
ximus. Eadem audoritate Thomas fValdenfis inceflit Wicleffum, qui t. hi. tit.
facerdotes Dei laudes cantantes non dubitavit facerdotes Baal vocare. H- c'l(,-&c-
Alios iam T. I. p. 245^. focios aut difcipulos nominavimus illorum Ma-
?iich<£orum, quos acriter perftringit concilium Atrebatenfe an. 102?. cap. T nImeme,
XII. De pfallendi officio, eos immundo fpiritu agitari , & de gremio fan- Germ. p. 91.
tta ecclefia exterminandos , qui hoc pfalkndi officium indicant nequaquam
ad cultum divinum pertinere.
III. Vifum eft Patribus cone. Falentini an. 8^. ut fchotis tarn d'roi- An&oqne
na quam humana litter arum, nee non &f ecclefiajiica cantilena, iuxta ex- ftlulio fcien-
emplum pradecejforum noflrorum, aliquid inter nos tracletur , & fi poteft tlx m" 1CX>
fieri , jlatuatur atque ordinetur : quia ex Indus ftudii long a intermifiioner
pleraqne ecclefianan Dei loca & ignorantia Mei & totius fcienti<e inopia-
invajit. Placet, acclamatum tf\y firmatum. Eandem Walafridus Strabo t.vhi.
in libro de rebus ecclejiajiicis cap. sf. negligentiam fasculis a fua £tate Coiw.ed.iabb,
proxime fuperioribus „ feptimo nimirum & oclavo, videtur notare: uty C'1S' *' **"
inquit* de novifjimis pene Romanorum prafulibus , &f qui nee ducentis an-
nis noflra tempora pr<ecefferunt , qnafi memorabila quiddam & fingulare
fcribatur, fiqui eorum in rebus predict is eminentiores cateris viderentur.
Hormisd'am nominate qui clerum compofuit , & pfalmis erudivit ; Leo-
nem item II. eiusque fuccefforem Benedictum, itemque Sergium, qui
pfalmodia & cantilena; fcientia floruijj'e dicuntur. Unde deinde fub Pi-
pino , Carolo M. & Ludovico Pio magifterio Romance fedis non fo~
lum difciplina canendi, ut fupra memoravimus, ad nos pervenitj verum
etiam fcientia muiica efflorefcere in fcholis ccepit > inter mathematicas.
fcientias, leu quadrivio, quod complectebatur arithmeticam , geometric
am, muiicam & aftronomiam,. maxime exculta. Qua ratione Ioannem.
Fuldenfem monachum, Rhabani Mauri difcipulum, poetam & muficum:
infignemr laudarr exiilimo, quod artificialem cantum in ecclefia apud Ger- Ap^BeiianC
manos primus varia modnlatione compofuerit. di'etn e '
Caput feptimum muficae difciplinae Aureliani Reomenjis coaevi in-
fcribitur : Quid jit inter muficum & cantorem, & fie incipit : „ Tantutn.
„ inter muficum diitat & cantorem, quantum inter grammaticum & fim-
Mpliceni le&orem, & quantum inter corporate artificiunv & rationem.
1 z ,»Et>
68 L. II. P. II. DE DISCIPLINE MUSICS SAC.
„ Etenim artificium corporale , quafi ferviens famulatur , ratio vero quafi
„domina imperat : quia nili a ratione vegetetur opus, manus operands
„inaniter laborant &c. " Et paullo poft ; „ Is vero eft muficus, qui ra-,
„ done perpenfa canendi fcientiam non fervitio operis , fed imperio a£»
„fumpfit fpeculationis. " Guido Aretinus rhythmos in antiphonarii fui
prologum fie aufpicatur farcattice fatis ;
Muficorum & cantorum magna eft diflantia,
Ifli dicimt , tlli fciunt , qua componit mujica.
Nam qui facit , quod non fapit, definitur beftia.
deter um tonant'u vocis ft Indent (al. laudent) acumina^
Super abit philomela , vel vocalis afina.
Qiiare eis ejfe fuum tollit dialeclica.
Hac de caufa ruflicorum multitudo plurima,
Donee frujlra vivit, mira laborat infania
Dum fine magijlro nulla difcitur antiphona,
Neque vero hasc de ilia canendi difciplina tantum , quam pra&icam dU
cimus, accipienda funt , de qua in concilio Aquisgranenji an. 816. can.
133. ad mentem S. P. Benedicti in fua regula : Qui vero hac docle per-
agere nequeunt , erudiantur prius a magifiris : & inflrucli hac adimplere
Jludeant , ut audientes <edificent. Mufica tunc temporis non inter pra&i-
cas tantum, fed & theoreticas difciplinas primas inter cenfebatur, pluri-
muni exculta, Vitae S. Meinwercj epifcopi P "adernb or nenfi s au&or ftudia
publica, quae floruerint , commemorans , primum locum muficse tribuit:
„Quando ibi mufici fuerunt & dialeclici , enituerunt rhetorici , clarique
„ grain matici: quando magiltri artium exercebant trivium, quibus omne
„ftudium erat circa quadrivium: ubi mathematici claruerunt & aftronomi,
„habebantur phyfici atque geometrici: viguit Horatius, magnus & Vir-?
„gilius, Crispus ac Sallustius, & Urbanus St ati us: ludusquefuitom-
j, nibus infudare verfibus, & diciaminibus, iocundisque cantibus. " Mabil?
lonius in Annal. Bened. ad an. 109^. meminit Lamberti abbatis Sithi-
enfis, qui in monafterio a puero illic regulariter educatus , ad varia Gal-
liarum auditoria ftudiorum caufa miflus : poft reditum puerorum fa&us
magifter, eos in grammatica, philofophia , & theologia, nee non in mu?
Hiflori* ut- fica erudivit. Si P. Magn. Ziegelbaur credimus, mufices faec. XI. tan-
u™Yt" p'f: ta fuit aucloritas & exiftimatio , ut nemo fcholaftici five profefforis phi-
c.$.fla. VL lofepMs & theologiae munus fufcipere poflet , qui ea non eflet exercu
i>. 342. tatilTmius : qui vero in ilia arte pollerent , inter confummatae eruditionis
philo-
T. I. Cone.
German, p.
508.
AfuA Leib-
niz, fcript.
rer. Brunftoi-
cenf. T. I. p.
546.
T.y.p. 3S4-
MEDIO ECCLESI^E JEVO, C. III. 69
philofophos numerarentur. Quae huius rei ad noftrum inftitutum faciunt,
iam praelibavimus fupra , ampliusqqe prodent fcriptores de re muiica ali*
quando, fi Deo placuerit, edendi,
IV. Suapte autem quivis intelligit, non promifcue opines, qui can- infiitutio
tui ecclefiaftico fuerunt addicli, muficam theoreticam illam profeffos fuif- cantlls ,a
fe, aut etiam a magiftris fuifle edoclos ; prima imprimis puerorum fa-STSS!
ftitutione , qui media hac aetate in omnibus turn cathedralibus & colle- tim remif-
gialibus , cum etiam monafticis ccetibus & ecclefiis in cantu inftru&i fta- flor-
bant: prout Domnizo defcribit in vita Celebris Mathildis comithTae, Bo-
kifacii ducis Tbufiia filiae, de ipfo hoc Bonifacio, fratre Thsobaj-pi 4M.WM*
abbatis Aretini, tempore Guidonis, fie effatus; /,c'/6$4#
Scilicet affifiens ad opus divum bonus ipfe,
Stabat in excelfo folio , non corde fuperbo ;
Afpiciensque chorum, fades vidit puerorum
In terra pronas , pfaUentes dulciter boras,
De quibus admirans , it a cur Jlant , feque regirant ;
A monachis didicit , femper quod Jlant ita fixi.
Hoc non oblitus iocundus dux & opimus
Ire fuper tetlum clam templi fecit boneflum
Quemdam quippe virum cum numis , vult quia mirum
Ipfe videre , decern libras vir iatlat ab ade,
In medioque choro Jlrepitus fonaU & puerorum.
Quorum palpebra penitus nee fie patuere,
Afpexit numum , tetigit non ullus & unum.
Paullatim vero ingens illud mufices ftudium deferbuit. Quam in rem T. /• p. *«r-
iam retulimus , quid Humbertus minitter generalis Ord. Pradic. anno
1274. aa* concilium Lugdunenfe tra&andum retulerit: Quod in omnibus ec-
clefiis ars cantus melius doceretur £<f difceretur. Deplorandus fuerit, ne-
ceflfe eft , flatus ecclefiae Cypri fequenti faeculo , ut ex iis palam fit, quae
Petrus Ruthenenfif epifcopus, apoftolicae fedis legatus in fynodo Nico- T x/
Jienji an. 131 3. ftatuit: „ltem quod omnes clerici addifcant expedite le-^. z«w. p.
„ gere, qui nefciunt & cantare, nee non grammatical facultatem : ut fciant 54>9-
„ & intelligant faltem ad litteram groflb modo ilia, quae dicunt in eccle-
,vfia & audiunt ad differentiam laicorum : ne facerdos fiat ut populus
„fculptae imaginis idiota. " Aliam chordam eodem faeculo Guilielmus
I 3 Pari-
JO L. II. P. IT» DE DISCIPLINA MUSICiE SAC.
a Parifienfir tetigit : a) „ Heu (inquit) quod 6W ^reog Xv^av & alinos infenfi-
„ biles habet hodie fandus David, immo SpirJtus fancYus, qui nihil pror-
„fus fpiritualis armoniae ibi fentiunt, nihil de iis, quae per pfalmos Spi-
Mritus fandus omnibus loquitur, intelligunt, vel etiam cogitant. "
CertK leges, V. Quamdiu vero vetus ilia a Gracir exculta obtinuit muficae difci-
reguix ac di. pijna } certis fixisque legibus conftabat ( non ut poftea , ac hodie prae-
fica.ina mu"pnmis, tot mutationibus obnoxia) quod facros ac religiofos huius difci-
plinas ufus cumprimis decet. Canonicam hinc a reclitudine nominatam
T. I. p. 201. notavimus, ad amullim mathematicam exadam , non a ca-
none inftrumento , quod obfervat Thorn. Stanleius in Hifl. Philof. pag.
731. ut nonuullis vifum : led a reditudine , quoniam ratio redum inve-
nit , harmonicis canonibus , feu regulis ufa. Pars quaedam geometriae,,
Lib. xvi. ait^. Gellius , oVtjxjj appellator, quae ad oculos pertinet : pars altera,
Noil. Attic* , v . *T r ■ • c a . .- r .
, I8> quae ad aures, kclwiky\ vocatur ; qua muiici in lundamento artis fuae utun-
tur. Hinc etiam yop" * feu leges, mullcae funt , ad quas omnia fcrupu-
lofe exigebantur, quasque nefas erat immutare. In. marmoribus Oxonienj%
h bus,, feu chronico marmoreo occurrit id nomen ad rem. b).
Meibomius & Wal^isius haud dubie experti fuerunt taedium illud.
in recenfendis, edendisque fcriptoribus graecis de re mufica , quod mi-
ni obortum eft in tradandis latinis , ad veterem muficam eccleiiafticam.
potiffimum pertinentibus , eadem femper recurrente materia , iisdem re-
gulis ,. utque verbo dicam , canone harmonico , ad genefin intervallo-
rum & confbnaniiarum muficarum , ex quibus modi odo mufici com-
ponuntur. Flura , quae promifcue non obverfantur, enumerat capita
Gunzo, quern virum doctum Otto M. faeoulo X. ex Italia acciverat,
CoMLanu- in epiftola act Augieufer fratres apud Ed. Martenium : In hac quippe
?iy<. r. 1. generaliter ipfius requirmdrf fwit partes, quas Virgilius. VIL ejfe rnon^
t* W* Jlrat inquiens ::
Ohloqidtur numarus feptem difcrimina vocunK
In
at) ApudR'ODOTAW Comment, in epift. encycli- dicebantur. Et turn fingirla. inftrumenta mu-
cam Benedicti XIV. de anno iubilato , de. fica, turn ipfx cantiones fuos habebant prx-
cultu templorum , de cantu & mufica eccle- fcriptos Nomos r quorum unicuique erat o<-
fiaftica. p. 4,6.. KHct Tcitrig , feu intenGo propria , ut dc
b) NoVwv autem muficorum (inquit Seldenu* cet Plutakchus. Cithara prxfcripti vo'^oi
Comment, fen Not. hiftor. ad. chron. Marmor. Kl(!cL?aj&Xoi difti , tibiis ctvAwdtKCt. Ita.
p. 121.) notio, plerum que duplex eft ,• altera* vouol Avpucoi* Et mufica inde legitima.
ex altera , ut fit , nata.. Interdum, idque pri- erat, de qua re vide Boetii: Initium , A~
mario , prxfcriptx reguloe fonorum , phthon- thenjeum lib. 14. Plutaechum libro de
gorum ,. chordarum , TUTU feu intenfioni, Mufica. Atque huiusmodi Nomorum auclo-
et^a-ety vitrei & diaftematis , quas- ultra pro- res przcipui dicuritur, qui chordas &. tonus,
gredi, citraque. regredi non. licuit , Xiopoi. aduciebant.
MEDIO ECCLESIiE iEVO. C.III. J\
In cuius brevitate carminis totius armonice gravitas continetur ; qu£ritur
etiam in hac quid injinitate terminet vocum , quis motus fit audiendi, quot
fymphoni<e, & qu<e prima did queat , qualiter Plato confonantiam dici
putet , qua voces Jiantes , quave fiut mobiles, utrum infuper partientibus
numeris confonantia pojjint reperiri ; namque illud pratereundum videtur,
utrum acumen & gravitas , ex quibus voces confijlunt , in qualitate me-
lius confiare ant quantitate dicantur , continues, autem difgregata voces
armonia melius conveniant , utrum omne iudicium fonorum auribuf dan-
dum fit an rationi , ratio metrorum quantum in mufica valeat , emitonii
diver jitas qualiter confiet, quomodo ex fupra ditlis quindecim troporum
varietas conformetur"
VI. Quindecim tropos feu modos muficos etiam Cassiodorus fta- Certique
tuit , in epiftola ad Boetium (qui muficam Latio intuliffe dici poteft)™odi .mufici
nomine Theodorici regis fcripta , quae eft quadragefima libri II. tot- neris>
idem enumerat de artibus & difciplinis liberalium litterarum, cap. V. de t. I. Off.
Mufica I fed tot ufu ecclefiaftico'confecratos nufpiam reperi. Centuriato- ?•*}'
res Magdeburgenfes perhibent , qua fide feu aucloritate, me latet , Grego- centuria
rianos muficos praeter Dorium & Phrygium nullum in templa prius admi- Vin. c. VI.
fiffe modum ; Carolum autem M. animadvertentem , fcripturae quaedan**' 343*
carminibus apta verba convenire tropis quoque caeteris , veluti Hypodo-
rio , Hypophrygio & Hypolydio , arte iftos etiam, ficuti & alios, in to-
nos o&o commutatos introduxiffe. At vero Aurelianus Reomenfis Ca-
rolum M. quatuor tonos odo illis , qui ab antiquis Gratis hint affumti,
addidiffe teftatur. „Extitere etenim nonnulli, fcribit c. VIII. Difciplina
mufica, cantores , qui quasdam effe antiphonas, quae nulla* earum regulas
poflfent aptari , afferuerunt. Unde pius Auguftus , avus vefter Carolus,
paterque totius orbis , quatuor augere iuflit , quorum hie vocabula fupter
tenentur inferta ananno. noeane. nonannoeane. noeane. Et quia gloriaban-
tur Gr/eci, fuo ingenio ocTo indeptos effe tonos , maluit ille duodena-
rium adimplere numerum: tunc demum Gracipoftent ut nobis effe com-
munes, & eorum habere contubernium philofophiacum Latinorum: &
ne forte inferiores invenirentur gradu , ibidemque quatuor ediderunt to-
nos, quorum hie praefcribere cenfui litteraturam. Neno Teneano Noma-
no Annoannes. Qui tamen toni modernis temporibus inventi tarn Latino-
rum quam Gracorum , licet litteraturam inaequalem habeant , tamen fem-
per ad priores oclo eorum revertitur modulatio. Et ficuti quit nemo VIII.
partes grammatical adimplere difciplinae , ut ampliores addat partes , ita
nee quisquam tonorum valet ampliare magnitudinem: quia nifi quis alte-
rius
J1 L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICJE SAC.
rius fecerit generis modulationem , prorfus nee tonorum poterit maiorem
reddere magnitudinem. Quamobrem non necefie elt priorum monimen*.
ta linguere Patrum, & ilHus incurrere fermonis ( Sic ) Ne transgrediaris
terminos antiquosj quos pofuerunt Patres tui: maxime cum ufque ad hoc
tempus , quo hi reperti funt , omnis ordo tarn Roman* , quam Graca
Ecclefiac in antiphonis, refponforiis , ofFerendis, communionibus per hos
priores decurrerit tonos."
Et ita quidem conitanter rem inveni , apud omnes fcriptores ac mo*
numenta ad muficam ecclefiafticam fpe&antia. Nifi quis forte quatuor
Parapteres, qui notantur ad calcem de armonica injlitutione Hugbaldi,
pro fingularibus tonis habere velit ; cum tamen potius commixtio quae-
dam fit tonorum : „ Parapteres dicti (inquit) eoquod iter praeparant de-
fcendendi in antiph. Nenotenarfts Parapter primus contingit tonum fe-
cundum , & intrat in verfum , ut tonus fecundus , & finit ficut tonus
primus, ut eit illud: Miferere piei Bens. & A delitto , & alis plures .*
Anos Parapter fecundus contingit tonum quartum, & ibi finit. Hx funt
antiph. Quia mirabilia : Sede a dextris. Speret IfraeL Omnis terra, & a-
\ix plures. Anage Tanenajis Parapter tertius contingit tonum feptimunf,
& finit in tono quarto .... Ant. Rorate. Beneditta. Erit e~n1 Aiafi
*Neagies Parapter vero quartus contingit tonum oclavum , fed non a-
fcendit in alteram vocem , & mediocre in ipfum finitur , & parumper
inveniuntur , nifi quatuor aut quinque antiphonse. Nos qui vivimus. In
ecclefiis. Martyr es Domini. Angeli Domini. Virgines Domini.'''' De exo-
ticis eiusmodi nomenclaturis dicemus poftea. Unus S. Wilhelmus Hif-
faugienfis in opere fuo de Mufica obfeure alicubi fundamentum attingere
vifus elt duodecim tonorum , quos recentiori aetate quidam ftatuere funt
conati ; quoad ufum vero facrum eosdem oclo tonos retinet & defcribit
laudatus S. Wilhelmus, quos caeteri ad unum omnes in genere diatonico
fyntono a Greets, ut diximus, aifumtos, eosdemque conftanter retinent;
tantum quod circa faeculum XL b tonus fuperior dividi cceperit in qua-
dratum & rotundum. „ Quae ambae (inquit Oddo alius abODDONE Clu-
niacenfi, quern citat nominatque reverendiifimum abbatem in Enchiridio
feu dialogo de Mufica) pro una voce accipiuntur : & una dicitur nona
prima, altera dicitur nona fecunda, & utraque in eodem cantu regula-
riter non invenietur." Sic Guido Aretinus in Micrologi cap. 2. alterum
heptachordum , feu ordinem tonorum medium defcribens : „ In quibus
tamen (inquit) inter a & b aliam b ponimus, quam rotundam facimus,
alteram vero quadravimus ita a b b c d &c. " Capite octavo eiusdem
micrologi caufam huius mutationis metum tritoni , ac ufum in cantu toni
quinti
MEDIO ECCLESIiE EVO. C. III. 73
qutnti defignat his verbis: „b. vero rotundum, quia minus eft regulare,
quod adiirattum vel molle dicunt , cum F. habet concordiam, & ideo ad-
ditum eft , quia F. cum quarta a fe ^ tritono difFerente nequibat habere
concordiam : utramque autem b tj in eadem neuma non iungas. In eo-
dem vero cantu maxime b. molli utimur, in quo F. f. amplius continua-
tur gravis & acuta , ubi & quandam confufionem & transformationem
videtur facere, ut G. fonetprotum, a. deuterum, cum ipfa b. mollis fo-
net tritum, unde eius a multis nee mentio fada eft. Alterum vero (3
in commune placuit habere. Quodfi ipfam b. mollem vis omnino non
habere, neumas , in quibus ipfa eft , ita tempera, ut pro F. G. a. &
ipfa b. G. a ^ c. Aut fi talis eft neuma , qua? poft D. E. F. in elevatio-
ne vuk duos tonos & femitonium , quod ipfa b. mollis facit ; aut quae
poft D. E. F. in depofitione vult duos tonos, pro D. E.F. aflume a. fcj.c.
qua: eiusdem funt modi , & praedidas elevationes & depofitiones regu-
lariter habent. Huiusmodi enim elevationes & depofitiones inter D. E. F.
& a. b c. clare difcernens, confufionem maxime contrariam tollit. "
VII. Memorabilis eft Muratorii fententia dilTert. XXIV. Antiquita- An etiam
turn Italic arum medii aevi : ,, Cantum ecclefiafticum fane (inquit) gravem chromatici
r. • •, r^ ah o -n 1 & enharmo-
& virilem, a Gregorii Magm tempore, imo & ante ilium populus nici ?
chriftianus audivit. Sed & muficam aliqualem chromaticam , & enhar- T. Il.p.3<>6.
monicam tunc in ufu fuifle , eruditi viri oftenderunt. " NominalTet,
vellem , viros hos eruditos In fcriptoribus medii aevi , qui de cantu ec-
clefiaftico agunt, nihil ad rem occurrit. Velut aliud agendo , idque ra-
ro , genus chromaticum & enharmonicum attingunt ; neque ufpiam a
quoquam applicatio aliqua eorum generum fit ad cantum facrum in ec-
clefia , qui , ut diximus , mere diatonicus fuit , quern nos planum &
choralem appellamus. Marchetus de Padua, fcriptor vergentis demum
faeculi decimi tertii , cuius Lucidarium in arte mufica plan<e prae oculis
habeo MS. ex bibliotheca Ambrofiana, tra&at quidem de intervallis enhar-
monicis & chromatids , fed quae ad rem non funt. Capite fexto tra-
datus fecun'di de diefi agit , quae fit quinta pars toni , „ puta cum aliquis
tonus bipartitur propter aliquam confonantiam colorandam , fupple ter-
tiam , fextam , five decimam tendendo ad aliquam confonantiam , quia
prima pars toni fie divifi, fi per afcenfum fit, maior eft, & vocatur
chroma, pars vero, qua? reftat, diefis dicitur, ut hie :
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. II. P. II. K
74 L* 11* P- n* DE DISCIPLINA MUSICS SAC*
wm
:s3E]
*
^i3=S=3
3^3
Quae nempe pertinent ad muficam polyphonam , tunc primura magis
colorari coeptam : quae , ilquidem nominari lubeat chromaticam , dicenda
eft chromatica fui generis a veteri ilia aipudGracos & Latinos nempe diver-
fa; enharmonica praefertim, cuius Marchetus duplex capite mox fe-
quenti ftatuit femitonium , unum „quod continet duas diefes , quo qui-
dem utimur in piano cantu. Diatonicum vero tres continet diefes, quo qui-
dem non utimur in cantu piano , "eoquod propter fuam maioritatem ex-
cedet omnes confonantiarum proportiones, diffonantiam inde creans. U-
timur enim eo in cantibus menfuratis. Huiusmodi autem femitonia fie
ad invicem recognofcuntur , femitonium diatonicum eft , quando fit per-
mutatio b. rotundi in tj. quadrum, aut econtra, propter afcenfum & de-
fcenfum.
ifcrfnda
m
^3
ES
M
3
Lib. I. c. 4.
Nam ab a. au&o ad primum b. fcilicet rotundum eft femitonium enar-
monicum, quod, ut praedicitur , minus eft. Aprimob. ad fecundum £j.
fcilicet quadratum eft femitonium diatonicum , quod dicitur maius &c. "
Haec quantum abfint a veteri illo genere enharmonico , ex fcriptoribus
Gratis a Meibomio & Wallisio editis palam fiet, fimulque quantas, en-
harmonicum genus praefertim, in minutias intervallorum abierit, ut ob
difficultatem iam quidem ante , quam in noftra facra adhiberi pofifet , ufu
exciderit, tefte Macrobio in fomnium Scipionis; chromaticum autem
ob fuam molliciem apud ethnicos etiam male audiit. Quo magis nempe
a diatonico abiit , praecipue chromaticum molle; nam chromaticum fyn-
tonum pra reliquis magis appropinquat generibus Diatonicis, & pojl ilia
fulet
MEDIO ECCLESIiE IEVO. C III. 75
folet ordine difponi , ut loquitur Manuel Bryennius in Harmonicis apud
Wallisium Sett. XII. Cbromaticum , fcribit Cicero lib. I. Quaeft. Tu- °pp- Matb-
fcul. creditur repudiatum pridem fuijfe genus , quod adolcfcentum remolle- ^ ' m'
fcerent eo genere animi ; Lacademones improbaffe feruntur. Videtur ta-
men Cicero reliquias quasdam eorum generum fua aetate agnofcere.
Qjianto molliores , inquit , delicatiores in cantu flexiones & falf<e vocula, Lib. HI. de
quant certa & fever a \ quibus tamen non modo aujleri , fed , ji fapius trat% "• 98-
jiant, multitudo ipfa reclamat.
I'OCIS
VIII. Erat veteribus fingularis ars pbonafcia di&a , ac Theophrasto Cura vo
memorata , quae penitus excidit ; didique Phonafci formandae vocis ma- medicamine
giftri. a) Fauces dulci medicamine non colliniendas caviflfe S. Hieronymum, *tiam p""*
quibus pfallendi in ecclefia officium eft, iam Tom. I. memoravimus: quae-aut Aix^
que ex S. Isidoro alii etiam afferunt fcriptores , antiquos pridie , quam a
cantandum erat , cibis abfiinuijfe : pfallentes tamen legumine in caufa vocis m< «o.
ajjidue ufos ; unde & cantores apud gentiles fabarii Jint dicli. Apud Rha- * K^'ntm
banum Maurum de Inftitutione clericorum variat leclio eiusdem fententi3ec. ,'a.
in haec verba: Pallentia tantum kgumina caufa vocis fumeb ant. Io. Bapt. Lib.11. c.48.
Donius legendus de diarta a medicis prsefcripta cantoribus , aptis que De fraflan.
adhibendis medicinis : cuiusmodi quaedam ex veteri codice bibliothecae tia m'ifie*
csefareae Vindobonenfis exfcripta , ad peclus purgandum, & vocem clarijican-™te*"'
dam , & tuffim fedandam elecluario , in colle&ione fcriptorum de re mufi-
ca dabimus curiofis. Ufum eiuscemodi apud noftros etiam invaluifle , ex
illis palam fit, quae in dialogo duorum monachorum apud Ed. Marte-
niu m Cijlercienfis Cluniacenji obiicit , ac vitio vertit, a nobis iam T. I.
p. 318. allata. Ilia tennula , 65? evirata voces , quas vos graciles voca-
tis , & fucco liquericii & fumtuofis elecluariis acuere folet is , quid funtt
niji obleclamenta aurium , contra regula interdiclum. A propofito haud
abeft, quod Io. Gerson in docrrina pro pueris ecclefiae Parijienjis praefcri- t. if. Off.
bit : Item prohibeantur a comefiione nimia de mane , aut aliis horis , per * 720#
quam impediri poffent a confervatione vocis fua , &? regulam fobrietatis in-
fringere.
IX. Quando ob gratiofam vocem adolefcentulos caftrandi ufus in Caftratio v«-
Occidente cceperit , nihil habeo , quod ad hoc medium aevum notem. C1S caufa*
Dubium non eft , quin ex Oriente haec corruptio venerit , quam in fuis
etiam improbat Theodorus Balsamon , ut tamen prodat contra veterem &—*+
obfervantiam , communem earn fuo tempore fuifie inter cantores : Nota, /J^Jv'a^
K 2 obfervat 7.
t) Vid. MaretBui Donatuj in Suetonii Auguft. c. 84.
j6 L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICS SAC.
obfervat ad canonem Trullanum , quod olim cantorum or do non ex eunu-
cbis Jbluai, utbodiefit, conjlituebatur , fed ex iis , qui non erant eius-
jnodi. Hinc accidit nimia, quam in Gratis fchifmaticis damnat Humber-
tus, in evehendis eunuchis ad ordinem hierarchicum facilitas , praevari-
catioque Nicani canonis.
Contra mu- X Illecebras vocis muliebris in ecclefia fufpeftas Temper fuiflTe a pri-
liebres vo- ma aetate (nifi communi populi canentis voci iungeretur ) nonnunquam
ces accho- iam notavimus T. I. p. 40. 3 17. Accidit, ut vel in ecclefia ipfa, vel circa
ros , cantio- . p r X n i»
nesque ludi- eccleiias occalione ieftorum in ipfo canendi genere peccaretur. Primum
cms, yi-ofa. damnatur in concilio Cabilonenfi an. 650. can. 19. iam fupra allato; alte-
*T.FL Cone rum m Capitularibus regum Francorum , ac Concilio Moguntiaco an. 813.
ed. Labb. p. reprobatum legimus can. 48. his verbis : Canticum turpe ac luxuriofum cir-
391. ca ecclefias agere omnino contradicimus , quod & ubique vitandum eft. Id
t.vii co,l\ certe irreligiofuni eflTe ubique etiam extra facra, & homine chriftiano in-
Lahb. ed.pag. dignum merito exiftimatum eft, ac damnatum praefertim in facerdotibus
"fi. eodem anno in Concilio Turonenji III. can. 7. „Ab omnibus, quaecunque
i p.ii 1. acj aurjum & aj oculorum pertinent illecebras , unde vigor animi emolliri
poflfe credatur (quod de aliquibus generibus muficorum , aliisque non-
nullis rebus fentiri poteft) Dei facerdotes abftinere debent : quia per au-
rium , oculorumque illecebras vitiorum turba ad animam ingredi folet.
Hiltrionum quoque turpium, & obfecenorum infolentias iocorum, &ipfi
animo effugere, ceterisque facerdotibus effugienda praedicare debent."
T. vui. De eo vero , quod diximus modo , praeter Leonis IV. homiliam de
C^lc'If7h' cuira paitorali, officioque ac munere iam T.I. p. 3 '7- citatam, graviffimus
ibid. ^ 112. eft canon Synodi Romana anni 826. trigefimus quintus in hanc fenten-
tiam : „Sunt quidam , & maxime mulieres , qui feftis ac facris diebus
atque San&orum natalitiis , non pro eorum, quibus debent, dele&antur
defideriis advenire , (ed ballando , verba turpia decantando , choros tenen-
do ac ducendo , fimilitudinem paganorum peragendo , advenire procu-
rant. Tales enim fi cum minoribus veniunt ad ecclefiam peccatis, cum ma-
ioribus revertuntur. In tali enim fa&o debet unusquisque facerdos dili-
gentiflime populum admonere , ut pro fo'a oratione his diebus ad eccle-
fiam recurrant , quia ipli, qui talia agunt, non folum fe perdunt, fed
etiam alios deprimere attendunt." Haec fub Eugenio II. ita conftituta,
/w.jp. 117. confirmata funt poftea in altera fynodo Romana fub Leone IV. qui pras-
terea in laudata primum homilia carmina diabolica , qua no&uruis horis
fuper mortuos vulgus facere folet , & cachinnos quos exercet , fub contefta-
tiune Dei omnipotentis vitari vult. Quae iisdem verbis apud Reginonem
caventur
MEDIO ECCLESI7E EVO C. III. 77
caventur in libello de ecclefialticis IDifciplinis. Hue etiam faeit Concilii T- XI Couc-
Marciacenfis an. 1325. canon 23. „ Firmiter duximus ftatuendum propter #, * I?s6;
niultos clamores, qui ad nos fepe & fepius proveniunt , quod in exe-
quiis in ecclefia mortuis impendendis impedimenta complura proveniunt
peramicos, cognatos, aliosque domeiticos in ecclefia funere exiftente ,
cantilenas, lamentationes , ululatus, & altos clamores, vociferando , e-
mittendo, & faciendo fonitus cum .... & aliis inftrumentis , vel quid-
quid divinum officium alias impediendo : idcirco , ut non fint in eccle-
fia lamentatrices , lugentes , magnis & altis clamoribus , vel quidquid a-
liud non faciendo propter hoc , quod divinum officium perturbetur , etfl
contrarium acceptetur , ceiletur a Divinis in diftis obfequiis , quamdiu
duraverit impedimentum praedictuni : & nihilominus praedida impedientes
per ordinanos alias legitime puniantur." In capitulari fynodi circa an.
744. a S. Bonifacio hubitae de compojitoribus cantionum fie ftatuitur : XIII.
„Qui in blafphemiam alterius cantica compofuerit , vel qui ea cantave- i^* -.
„rit, extra ordinem iudicetur. Nam lex huiusmodi prxcipit exiliari. *
Fuit hoc aevo medio celebratiflima cantio Media vita, de qua Tom. I.
pag. 561. frequenter etiam imprecandi caufa adhibita ; etfi nihil minus
in fe, quin imo facratiffi ma Trifagii etiam contineat verba eiuscemodi :
Media vita in morte fumus ; quern queer irnus adiutorenr% nifi te Domine,
qui pro peccatis noflris iufie irafceris. Sanffe Deus 3 Santte fortis , fanffe
&? mifericors Salvator amara morti ne tradas nos,
Nimia fuit hoc medio aevo licentia ex ingenio faciendi cantiones
facras tarn in Oriente , quam in Occidente. Unde haud raro acerbiflimae
ortas funt controverfiee ac bella, ut antiquius quidem habetur de iplius
Trifagii additione exemplum. Quo tamen non obftante magis fibi in-
dulferunt Graci melodi in componendis fuo marte tropariis. Quin cele-
brem ilium Theophylactum patriarcham Cpolitanum culpat Georgius Ce-
drenus in fua hiftoria , quod faecularia cantica in ecclcfiam introduxe- C*P- »•
tit. In capitulari Ahytonis Bafileenfis apud nos epifcopi ftatuitur decimo t. 11. Cons.
nono, ut aliud in ecclefia non leg at it r , aut cantetur , nifi ea , qua au&o- Gem% t* 19-
ritatis divina funt , & Patrum orthodoxorum fanxit auftoritas.
Severam fe imprimis in hac re contra prsevaricatores exhibuit eo-
dem faeculo nono Lugdunenfis ecclefia , eiusque antiftes Agobardus de
corre&ione antipkonarii , contra Amalarium , antea chorepifcopum Liu
gdunenfein; ut conltat ex epiftola Flori adverfus eundem Amalarium,
in qua de eius antiphonario : Frotulit quuque, kiquit, antiphonarium , vel- ^"*- P- 68>
K 3 ut
78 L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICiE SAC.
ut a fe digefium , atque correptum : cut talia ex fuo fenfu infernit , ut
pro eius impudenti audacia frons kgentis pudore ac rubore feriatur. Ubi
Km. h. etiam graviter invehitur in fcenicas rwodulationes , theatralesque fonos in
ecclefiiis perftrepentes. Quibus tamen haud obftantibus in peius femper
res abiit, immutata poftea mufica , uti fua aetate , faeculo nimirum duo-
LlhJ'u*l™ decimo , corruptam vehementer inceflk Io. Sarisberienjts , ac perftringit
Hum e. 6. muficam difciplinam ad Dei laudem inftitutam. „ Hie eft enim (inquit )
ufus muficae aut folus , aut praecipuus. Phrygius vero modus , & caetera
corruptionis lenocinia fanae inftitutionis non habent ufum , fed produnt
malitiam abutentis. Dolet igitur & ingemifcit fpecies laudabilis difcipli-
nae, fe ab alieno vitio deformari, &quod facies merecricis facia elt ei, quae
viriles quoque animos accendere confueverat ad virtutem. Am;ito-
ria bucolicorum apud viros graves efle , fuerat criminis; nunc vero laudi
ducitur , fi videas graviores amatoria , quae ab ipfis dicuntur elegantius
ftulticinia , perfonare. Ipfum quoque culcum religionis inceftat , quod
„ ante confpectiim Domini , in ipfis penetralibus fancluarii , lafcivien-
tis vocis luxu , quadam oflentatione fui, muliebribus modis notularum,
articulorumque caefuris , ftupentes animulas , emollire nituntur. "
Laudat poftea quemdam venerabilem virum , circiter feptingentarum
mohialium patrem , qui hanc monafteriis fuis praefcripferit legem : „ Ut
omnia earum cantica, totius melicae pronuntiationis exuant modos, & ut
fola pfalmorum & laudum fint fignificativa pronunciatione contentae. Su-
fpeda equidem fuit fanclo viro voluptati cognata mollifies , eoquod
voluptas parens libidinum fit. Quid ? quod haec ipfa quotidianorum
conviviorum malitiam acuit ; ac fi veneua , nifi toxicata fint, nocere non
poflint ? Igni ftipulam addere , oleum camino , ferpentem toxicare ,
nonne dementia eft? Licet rerum vitia obtegantur velo verborum, quo-
rum eadem fubftantia eft , nulla profecto differentia eft. Quae apud Gra-
cos coepulationis aut compotationis cenfentur nomine , convivia nomi-
nantur. Coetus fiquidem conviventium , quam coepulantium aut compo-
tantium venerabilior eft. Convivia vero nonne per fe fatis infaniunt, ni-
fi carminibus excitentur?" Videntur alicubi tunc iam moniales ad men-
fam etiam muficis lufifie modis ; aut certe alias fufpecTam reddit muficam
convivalem allato etiam prophetae Isaite V. u.&c. loco, atque infelicis
regis Babiloni<e Baltasak exemplo terret.
Fro -Canton- XI. De cantorum ordine & funclionibus egimus turn libro primo,
bus prxce- qUOad primam ecclefiae aetatem p. 32. &c. cum integro capite fecundo a
pta' p. 290.
MEDIO ECCLESIJE MVO. C. III. 79
p. 290. libri fecundi , parte prima T. I. quod ad medium a»vum attinet.
Mos inolevit hac media senate, ut in matricula , feu tabula notarentur,
quibus aliquid peculiare ad cantandum in ecclefia committebatur. .Quis
epiftolam , quis evangelium, quis graduate , quis invitatorium cum Ven ite
per totam cantare feptimanam , ut praefcribitur in flatutis D. Petri Alba- t.iit. Cone.
nenfts epifcopi , apoftolicae fedis legati fuper diverfis ordinationibus eccle- Germ.f.s 80.
fiae , fcil. Leodienfis : „ Praeterea in eadem matricula , feu tabula fcribetur
„ ante horam Prima; , qui in craftino refponforia cantare debeant, & qui
„ legere lectiones." Ex clericis etiam non indifcriminatim admifli ad
cantandum, fed qui apti effent, ut poftea cavetur: „ Praeterea, quia ficut A** t- 58 j.
„ intelleximus , ex multitudine clericorum paflim chorum intrantium, di-
Mvinum officium turbatur potius , quam iuvetur ; ordinamus , ut nifi per
„ cantorem chorum de caetero nullus intret, exceptis clericis canonicorum,
„qui cum habitu honefto intrabunt, & tales eligantur per cantorem, qui
„ honeftum habitum habeant , & In aliquo chorum iuvare fciant. Chorus
„ per duos canonicos fervetur continue , ficut eft in ecclefia ordinatum, Si
n in folemnibus per cantorem , & alios , ficut fieri confuevit. "
Facit hue titulus fynodi Tridentina anni 1336". de regimine chori in jut. t. w.
folempnibus & fejlivis diebus. Ubi fie legitur: „Infuper nullus de infe- j>. 641.
„rioribus praebendatis refponforia dicere audeat , five ante aliquem (can-
n turn aliquem) incipere , nifi de licentia Manfionarii , vel alterius ipfo-
„ rum , feu ebdomadarii, fiabelTent, vel aliorum adminiftrorum licentia
„ cappitorum. " Rede editori lectio cappatorum, quam in alio codice
MS. reperit , praeferenda videtur , qua amictus cappa fignificatur, laudato Pa£- 6^%-
Du-Cahgu gloflario, cui cappae chorales eae funt , quibus clerici vel fa-
cerdotes in choro utuntur. a) Alias funt hae cappae ab illis, quarum T. I. a
p. 324. &c. de veftibus cantorum agendo meminimus. Solent etiamnum
in Gallia nonnunquam geftare cantores cappas , quas ufus communis plu-
vialia vocat , quae olim cappis , feu capuciis erant inftru&a.
Quod
») In citatis mox ftatutis Domini Petri, Al- ehoro portare, exceptis diebus Dominicis & fefli-
banenjis epifcopi talis prsefcribitur habitus T. vis, quibus fit omnibus habitus uniformis. Qui
III. Cone. Germ, p. 579. „ Superpellicium & vero pro neceffitate prxdi&is diebus Dominicis
cappam nigram choralem a fefto omnium San- & feftivis effe non poterunt fine cappa, in fe-
ftorum ufque ad Pafcha : & a Pafcha ufque cretario ecclefix , vel in aliquo loco prope al-
xd feftum omnium Santtorum fuperpellicium tare poterunt audire Divina , dum tamen ab
fine cappa habebunt , nifi debilitas aut infir- illis , qui erunt in choro , directe non vi«
mitas aliquem fuper hoc excufaret : & tunc deantur aperte."
eajifa neceflitatis poffent in aeftate cappas in
go L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICiE SAC.
Quod ad medium hoc aevum attinet, eo quidem apud nos peculia-
rs pfalmiftarum, feu cantorum ceffavit ordinatio, prout ex concilio Car-
tbagineuji W. in Sacramentario Gelajiano legitur; ac prima etiam aetate
promifcua fuit cum lecloribus in Occidente denominatio , funftioque, ut
tamen leclores in ecclejia in habitu faculari ornati non pfallant , ut prae-
fcribitur in concilio Bracarenjill. an. 563. c. 11. Id deinccps adeo re-
peti neceffe haud fuit, quando pfalmodiae cantus femper magis magisque
communis clericorum funclio facia fuit , praefertim autem canonicorum ;
prout appellari cceperunt, hodieque nomen retinem, qUi choro , facrae-
que pfalmodiae cantui praeprimis funt addi&i. Qi'i'ous Chrodegangus
Metenfis epifcopus an. 762. fcripfit regulam , in ea tamen peculiare caput
T. I. Cone. L_ rfe Ctwtoribus , fie infit : „ Studendum fummopere cantoribus eft , ne
•* donum fibi divinitus collatum vitiis fcedent , fed potius jllud humili-
tate, & fobrietate , & caftitate , & caeteris fanctarum virtutum ornamentis
exornent : quorum melodia animos populi circumftantis ad memoriam,
amoremque cceleftium non folum fublimitate verborum, fed etiam fuavi-
tate fonorum, quae dicantur , erigat. Cantorem autem , ficut traditum
eft a fanclis Patribus , & voce & arte praeclarum , illuftrernque effe opor-
tet , ita ut obleclamento dulcedinis animos incitet audientium &c. Can-
tores itaque non propter donum fibi collatum fe caeteris fuperbiendo prae-
ferant , fed humiliter focios exhibeant. Et providendum eft illis , quan-
do temperate , quando fubmiffe divinum agatur officium; fcilicet, ut fe-
cundum numerum clericorum , & officii qualitatem , & temporis proli-
xitatem tantum protendant, & voces moderentur caeterorum. Sonum et-
iam vocalium litterarum bene , & ornate proferant. Hi vero, qui huius
artis minus capaces funt, donee erudiantur , melius convenit, ut (ileant,
quam cantare volendo , quod nefciunt , aliorum voces dilfonare compel-
lant." Palam eft, haec ad eos pertinere cantores , qui dirigunt in cho-
ro cantum , atque etiam extra chorum rudes in cantu erudiebant, unde
ftti. p. <io. fequitur : Conftituantur inter ea feniores fratres , probabiliuris fcilicet vi-
ta , qui tempore flatuto vicijfim cum fchola cantorum fmt , ne hi, qui di-
Jcere debent , aut otio vacent , aut inanibus & fupervacuis fabulis inftent.
Ad verbum haec repetuntur cap. 137. Concilii Aquhgranenfis an. %\6.
libro primo , qui eft de injiitutione Canonicorum, ubi mox cap. 3. de le-
cloribus haec ad rem praefcribuntur : „Porro vox lecloris fimplex erit, &
,, clara ad omne pronuntiationis genus accommodata , plena fucco virili,
„agreftem, & fubrufticum effugiens fonum : non humilis , nee adeo
„fublimis7 non fracla , non tenera, nihilque fcemineum fonans , neque
„cum
MEDIO ECCLESIiE iEVO. C. III. 8 1
f,Cummotu corporis, fed tantum cum gravitatis fpecie. Auribus enim,
„& cordi confulere debet le&or, non oculis : ne potius ex fe ipfo exfpe-
„ctatores raagis , quam auditores faciat" Praefixum eft Isidori, ut ple-
rumque, nomen , qui lib. VII. Orig. cap. 12. ita nihilominus leclores a
plalmiftis diftinguit: „ Leclores a legendo , & pfalmiftae a pfalmis canen-
dis vocati : illi enim praedicant populis , quid fequantur ; ilti canunt , ut
exciteut ad compunftionem animos audientium. " Libro II. c. 1 T. De
Officii* prolixe de plalmiftis agit his inter alia verbis : „ Pfalmiftam autem
& voce & arte praeclarum , illuftremque efTe oportet , ita ut ad oblecla-
menta dulcedinis incitet mences auditorum. Vox autem eius non afpe-
ra , non rauca, non diflbnans, fed canora erit , fuavis , liquida , atque
acuta, habens fonum & melodiam fantlae religioni congruentem ; non
quae traducem exclamet artem $ fed quae chriftianam fimplicitatem in ipfa
modulatione demonftret ; nee quae mufica veltheatrali arte redoleat, fed
quae compundionem magis audientibus faciat." Eadem iisdem verbis apud
Rhabanum Maurum leguntur , tantum quod loco traducem exclamet ar- Lib. 11. it
tern , reclius habeatur tragicam fefe. Silentio praetereo alia huiusmodi Inflit' ckrK'
cantoribus haud abs re cumulata monita , quorum proclive femper ad vi-
tium habitum fuit ingenium: veluti etiam Athen^us heroicis tantum tern- lib. I.e. 11.
poribus lingulare exiftimavit, quod frugi eflent: Fuit autem , inquit, eo
Jaculo modejium cant or um genus , & philofophica prorfus morum integri-
tate. Paffim a noftris vanitas cantorum in demulcendis auribus , & fuis
& alienis , inanique modulatae vocis voluptate titillandis , eft animadver-
fa: Et ob hoc, inquit S. Agobardus, in fuo antiphonario , ventofi &
infiati incedunt.
XII. Opus fuit hoc medio aevo etiam contra mimos & ioculatores Contra mi-
cavere in cantu & mufica facra. In concilio Trevirenli an. 1227. pra- m°s & 10"
CIl lotfJTCS
cipitur : ut omnes facerdotes non permittant Trutannos , & alios vagos TtI1j% Qonc.
fcholares , autGoliardos cantare verfus fuper Satucjvs , 6ff Agnus Dei, Germ.p.w.
aut alias in miffavel divinis officii f. quia ex hoc facerdos in canone quam
flurimum impeditur , & fcandalizantur homines audientes. De vagi s n. /..64s.
fcholaribus eft titulus concilii Salisburgenfis an. 1274. decimus fextus.
De Goliardis vero & Trutanms complura videfis apud Z)#-Cangium in
gloflTario ad fcriptores mediae & infimae latinitatis , quique illud fupplevit,
Carpentier. Bonifacio VIII. damnantur etiam fexto Decretal, lib. III.
Tit. I. c. un. de vita & honeftate clericorum , clerici , qui clericalis' ordi-
nis dignitati non modicum detrahentes , feu ioculatores , feu goliardos fa-
ciunt , aut bufones. In concilio apud Caflrum Gonterii, a Turonenfi ar-
Mari. Gerbert. deMusica Eccl. T.II. L. II. P. II. L chi-
82 L. II. P.IT. DE DISCIPLINA MUSICS SAC.
T.XJ.Cwc. chiepifcopo & fuffraganeis an. 14131. celebrato, ftatuitur, quod clerici
ru fjtbb. p. yjfojrfi t maxim e qui Goliardi numupantur , per epifcopos & alios ecclejice
pr<elatos prcecipiantur tonderi vel etiam radi : ita quod non remaneat in eis
clerkalis tonfura.
Liuli facri.
XIII. Quae de Goliardis modo diximus , in memoriam nobis revo-
cant ludos facros varii generis , medio aevo celebrari folitos. Narrat Su-
rius ad diem feptimum Aprilis , S. Albertum monachum , cum adhuc
fsecularis audiret mimum quendam , vitam & converfionem S. Theobal-
di mufice decantantem , tanta repente gratia divinitus compunctum fuif-
fe , ut inde cceperit magna vivere fanctitate. In annalibus Corbeienfibus
TMlfcript. apud Leibnitium haec ad an. i26f. leguntur : Iuniores fratrcs in Heres-
rer.Erunfvk. burg fucram habuere comoediam de Iosepho vendito & exaltato , quod ve-
p. 3". ro reliqui ordinis nojlri Pralati male interpretati funt. Edidit nihilomi-
Thrf. Ante nus P. Bern. Pezius ex MS. Tegernfeenfi ludum pafchalem de adventu &
lp ni p« i}tter^u anticbrijli , in fcena iaeculo duodecimo exhibitum , atque dif-
l869. ' fertatione Ifagogica in fuis itineribus fe eiusmodi ludorum pafchalium plu-
im. p. Hi. ra deprehendiffe exempla memorat. Infigne ex his in codice Claujiro-
Neoburgenfis canoniae quingentorum annorum notat , in quo refurrectio-
nis dominicae hiftoria pereleganti ac pio dramate proponitur. Incipit in
hunc modum : „ Primo producatur Pilatus cum refponforio : Ingrejjus
„ Pilatus. Et fedeat in locum fibi praedeterminatum. Poft haec. . . pon-
„ tifices cantant 0 Domine re&e meminimus , quod a turba fape audivi-
„ mus , fedu&orem confuetum dicer e , pofl tres dies volo refurgere. Refpon-
„ det Pilatus , Jicut mihi ditlat difcretio &c. In fine : Et populus u-
„niverfus iam certificatus de Domino , cantor fie imponit : Chriji der ifl
„erftanden &c.a Refert porro ex vita venerabilis Wilburgis reclufa, a
fe an. 17 15. edita , quod, ubi „quadam node Dominicae refurrectionis,
„cum in monafterio (Florianenfi) ludus pafchalis tarn a clero , quam a
„ populo ageretur, quia eidem non potuit coiporaliter interefle , virgo
„ Cbrifti cceperit dejiderare , ut ei Dominus aliquam fpecialis confolatio-
„nis gratiam per refurre&ionis fuae gaudia largiretur." Erat penes mo-
nafteriuni noftrum MS. iam ultimo eius incendio an. 176%. flammis ab-
fumtum , in quo hiftoria trium magorum magna celebritate ludo exhi-
bebatur , ad quam primores vicinae nobilitatis comitum de Lupfen, Fur~
flenberg &c. adores concurrebant. Paflim quoque ad haec ufque tempo-
ra Chrifti nativitas & paflio agi confuevit.
Erant
MEDIO ECCLESiJE JEVO. C III. 83
Erant vero medio aevo tria potiflimum fefta proxima natali Domini,
in quibus ludi agebantur diaconorum, presbyterorum , & puerorum, in
fefto SS. Stephani, Ioannis Evangelijla, & Innocentum (de quibus pluri-
bus agemus in veteri Liturgia Alemannica) iam ab Innocentio III. anno
1210. vetiti; uti legere eft in Decretal. Gregorii lib. III. Tit. I. de Vita
& bonefhte Clericorum c. 12. in haec verba : „Interdum ludi fiunt in ec-
clefiis theatrales , & non folum ad ludibriorum fpeclacula introdu-
„ cuntur in eis monftra larvarum , verum etiam in aliquibus feftivitatibus
„diaconi, presbyteri , ac fubgjaconi infaniae fuas ludibria exercere prasfu-
j, munt." Ex concilio Parifienji , duobus poft annis celebrato, colligi-
tur, etiatn monachos & moniales eiusmodi ludis indulfiiTe. Sic vero ha-
bet P. IV. cap. XVI. A feflis vero fullurum , ubi baculus accipitur , orn- T. XI. Cow,
nino abftineatw. Idem fortius monachis & monialibus prohibemus. Vi-'f*'* '
detur hie imprimis ludus indigitari, in fefto Innocentum fieri folitus, pue-
rorum cum baculo paftorali , feu pedo epifcopali : de quo concilium Sa-
lisbmgenfe an. 1274. hunc habet canonem 17. „Ad haec quidam ludi no- ibid, p.1004.
,3xii, quos vulgaris elocutio Eptus puor. (q. Epifcopatus puerorum) ap-
„ pellat , in quibusdam ecclefiis exercentur adeo infolenter , quod non-
„ nunquam enormes culpae & damna gravia fubfequuntur. Ex ipfis hos
„ ludos in ecclefiis , & a perfonis ecclefiafticis de caetero fieri prohibemus,
„ nifi forte parvi fexdecim annorum & infra fuerint , qui huiusmodi lu-
„ dos exercent , quibus alii feniores ipfis nullatenus fe immifceant , aut
5>interfint." Infcriptio, feu titulus de epifcopis puerorum manifeftat, quid
verborum ilia contractio innuat. Habebant quippe proprium epifcopum,
chorum regebant cum proprio cantore, cui in ecclefia S.Martini Tu-
ronenjh , tefte Ed. Martenio , locum & baculum cedebat cantor pres- De a «. tcei
byterorum , cum ad ilium cantici Magnificat, verficulum Depofuit poten- Aif"h c' n'
tes. deveniffent: chori fedes occupantes, antiphonas & refponforia cane-
bant. Nefcio an alicubi etiam , quam in Angliay magis adhuc ridiculi,
indecentes, importunique ludi obtinuerint , qui prohibentur in concilio
Wigomienfi an. 1240. c. 55. Be vigiliis circa corpora defunclorum hac
fententia: „ Quod etiam idem ftatuit in choreis , & cantilenis , faecula- T. xi. Cone.
„ribus ludis, & aliis turpibus & fatuis declinandis , in vigiliis, quag fi- ^.Lahb.p.i.
„unt circa corpora mortuorum , praecipimus inviolabiliter obfervari : '
„ nee ad didas vigilias aliqui veniant , niii caufa devotionis , & qui ab
„ huiusmodi .. . voluerint abftinere."
XIV. Excidit hie animo illud Eccli XXII. 6. Mufica in luclu impor- EflMns mu-
tuna narratio , dum forte ludrica haec ad leniendum dolorem opportuna fi«e, acpia-
L 2 effe rum eantio*
num.
84 L. II«, t>. II. DE DISCIPLINA MUSICS SAC."
efTe putabantur. Ea tamen caufa fuerit, quod aliquid moderatius primum
indultum fuerit, donee nimium, ut plerumque fit in rebus humanis, exce-
deretur. Semper enim mirus habitus fuit mulices effe&us. „AiTentiorPLA-
toni (ait Cicero lib. 2. deLeg.) nihil tarn facile in animos teneros , at-
que molles influere , quam varios canendi niodos : quorum dici non po-
teft , quanta fit vis in utramque partem ; namque & incitat languentes,
& languefacit excitatos ; & cum remittit animos, turn contrahit. " Ari-
Apud Con- stoteles hie aliquem furorem divimtm agnofcit, lib. VIII. Polit. c. 7. „0-
o/»p" p 716 Pe autem> inquit, facrorum cantuum videmus quosdam , cum ufi fuerint
cantibus , qui vim habent animum deliniendi, fedatos & compofitos, tan-
quam nacros medicinam & purgationem." Ex noftris etiam attigerunt
ftupendos , quos veteres narrant , mufices effeclus , veluti Cassiodorus
lib. II. variarum epift. 40. Boetium citat Petrus Abaelardus lib. I. Theo-
T'V'Jh^i ^°SIX chriftianae , mufices vim depraedicans apud Ed. Marten ium : „Ni-
p. jr7y. a, hii quippe eft, quod ita obleftet, & nimia fut fuavitate alliciat animos,
ficuti melodia. Nihil eft ita pronum ad eos componendos , vel commo-
vendos , vel pacandos , ut iuxta illud primi capituli Boetiana mufica?
fcirent philofophf, quod noftra tota animae corporisque compago mu-
fica coaptione coniuncla fit : adeo quod , ut iracundias , infaniasque me-
lodia fedaret , & graviflimarum infirmitatum dolores curari animadverte-
rent , atque efficerent." Pluribus turn rem agit exemplis , quae pailim
ViA.io.Bapt. circumferuntur ; ad nos vero nihil attinent. Unum eft, quod ad hanc
3I"rttn! ^°~ aetatem , neque tamen ad noftrum inftitutum , pertinet Erici , Dania
tnujica. T.ll regis> exemplum, ope citharoedi in furorem acli , uti ex Saxone Gram-
Mf. 3- matico narrat Causinus , & alii pailim.
Alii prorfus fufrt , quos habere debet cantus & mufica facra effecTus.
2*. ///. Mo. Gravis equidem eft Evagrii fententia apud Cotelerium : Magnum qui.
mm. Ecd. flem eji jine dijlrattione orare ; fed maim eft pfallere fine dijlraclione. At
TV?°Bibi Q}1* Beum diligunt, funt verba fy. Climaci fcalae gr. 1 <;. ad hilarita-
pp. Colon, tern £«f divinam dileclionem , atque ad lacrimas , & ex mundanis , Ef? ex
f. a6j. fpiritualibut canticis ac melodiis excitari folent ; qui vero voluptatibus ad-
difti funt , fibi colligunt materiam perditionis. Idem vero gradu 13. fu-
neftos acediae erfeclus enumerans, Eft, inquit, pfalmodia invalida, in 0-
ratione imbecillis , in minifterio ferrea , in opere manuum impigra, in obe~
dientia improba. In vita S. Ansberti, monachi & epifcopi Rothomagen-
Jis, legitur, eum muficam Stiam profanam ad cceleftia erexiffe, cum adhuc
laicus in aula regis diverfa mufica inftrumenta audiret ; dicebat enim fi&
bi : „ O bone conditor ! quale erit te diligentibus canticum indeficiens in
„ cceleftibus audire angelorum : quamque fuave & deledabile Sanctorum
schorls
MEDIO ECCLESTiE £VO. C III. 85
„choris concinentibus intereflTe ! fi tantam mortalibus praebes induftriam,
„ut peritia artis , ac fuavitas cantilenas provocet animos audicntium , ut
„te Deum creatorem omnium devote collaudent! " S. Bernardus de T- #• °t'f-
modo bene vivendi ad ibrorem : „ Bonum eft (inquit) Temper orare Deum p' 8 7%
mente. Bonum eft , etiam cum fono vocis , & hymnis , & pfalmis , &
canticis fpiritualibus glorificare Deum. Sicut orationibus iuvamur , ita
pfahnorum modulationibus deletfamur. Ufus cantandi confolatur triftia
corda. Cantus in ecclefia mentes hominum laetificat, faftidiofos obleclat,
pigros follicitat , peccatores ad lamenta invitat; nam quamvis dura fint
corda faecularium hominum , ftatim ut dulcedinem pfahnorum audierint,
ad amorem pietatis convertuntur. Sunt multi, qui fuavitate pfalmorum
compuncli peccata fua lugent. Oratio tantummodo in hac vita effundi-
tur in remiflionem peccatorum, pfalmorum autem decantatio fignificat
perpetuam laudem Dei in aeterna gaudia." Multi , inquit S. Isidorus Hi- Lib. mj-e^
fpalenfts , reperiuntur , qui cantus fuavitate commoti fua crimina plan- tent. c. 7.
gunt , atque ex ea parte magif flecluntur ad lacrimas , ex qua pfallentif
infonuerit duke do fuavijfima . . . Cuius operis minijlerium quicunque fide-
liter intentaque mente exequitur , quodammudo angelis fociatur. Idem ta- jgy, 1 je
men alibi propter carnales in ecclefia, non propter fpirituales, confuetudi- offic.ecd. c.5.
nem elTe inftitutam canendi vult: ut qui a verbis non compunguntur ; fua-
vitate modulations moveantur . , . omnes. enim ajfeclus noflri pro fonorum
diver fitate vel novitate , nefcio , qua occulta familiaritate excitantur -ma-
gis , cum fuavi & artificiofa voce cantantur.
lam meminimus S. Hilarii Arelatcnfis , cuius in elogio Honoratus 1n«pp™t-
MaJJilienJis haec inter alia habet : Qui cum pfalmorum modulatione flumina Fpp. \Qe°"u
lacrimarum iunxijli. Sic S. Adelardus abbas Corbeienfis , ut in eius ge-
ftis apud Bollandum legitur, cum dulciorem muficam inter divina offi- T.l.Unmni
cia audiret , a lacrimis fibi temperare non poterat. Osbertus in vita ad dw" "'
Dunstani, archiepifcopi Cantuarienfis narrat , fanctum adhuc adolefcen-
tem, & fe & alios muficis modulis a turbulentis mundi negotiis avocaffe, &
in meditationem cceleftis harmonise erexifle. Ven. Beda monachi Angli Lib.iv. hifl.
meminit , qui ccelefti quodam afflatu extemporanea fundebat carmina de c' 24*
rebus ad religionem fpetlantibus , eaque ipfemet modulabatur : cuius
carminibus multorum faepe animi ad contemtum faeculi , & ad appetitum
funt vitae cceleftis accenfi. Id de S. Adhelmo conftat, nee non S. Au-
gustino & fociis Anglice apoftolis, eos facris' cantionibus ufos effe ad con-
cilidndos religioni pietatique animos: quod etiam de S. Adeib-erto Pra-
genfi memoravimus. Legitur apud Bollandum S. Ladislaus, ex Or- T.i.Maiiat
dine Minorum , piis cantilenis delegatus, hymnos & carmina, cerfis U.diem^
h 3 gata
86 L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICS SAC.
gata numeris , & rhythmico concentu conclufa , latino & vernaculo idio-
mate in ecclefia ante & pofl concionem , & in fcholis cani & addifci cu-
rafTe. Quam rem audor vitae optimam inventu, fanclam fucceffuy even-
tu etiam frucluofam gs? utilem depraedicat.
Divinam XV. Id vero praeprimis curae fuit ecclefiae praefulibus , ut officium
pfaimodiam divinae pfalmodiae in ecclefia rede & ordinate fieret : quam in rem in fuis
^u^nte econventibus ftudiofe egerunt , articulatimque , quae ad rem funt, prae-
facronim fcripferunt in utraque ecclefia occidentali, & orientali : ubi ftatim oc-
prxfuks. currit canon LXXV. Trullanus , concilii , quod quinifextum etiam vocari
folet , eoquod coaclum fuerit an. 692. ad canones conciliorum generalium
t. Vl. Com. quinti & fexti iupplendos. Eft vero hie ad rem canon : Eos, qui in ec-
** & f' ckfi1* ad pfaUendum accedunt , volumus , nee inordinatis vociferationibus
uti , & naturam ad clamorem wgere , nee aliquid eorum , qua ecclefia
non conveniunt , &f apta non funt , adfeifcere , fed cum magna attentio-
ne , &? compunclione pfalmodias Deo , qui eft occultorum infpeftor, offerre.
Pios enim & fantlos fore filios Ifrael , facrum docuit oraculum. Hodie-
que apud Gracos , quos faepe pfallentes audivi , indifcriminatim maiorem
vocis concinnitatem moderationemque audire eft , quam apud nos in Oc-
cidente; unde etiam magis praecavendum fuit ab inordinatis vociferatio-
U. t< Hit' nibus. In concilio Cloveshovi* in Anglia an. 747. celebrato canone 1 2,
fancitum eft : „Ut presbyteri faecuiarium poetarum modo in ecclefia non
„garriant, ne tragico fono facrorum verborum compofitionem ac di-
„ftindionem corrumpant , vel confundant , fed fimplicem fandamque
j,melodiam fecundum morem ecclefiae feclentur : qui vero id non eft
„idoneus alfequi , pronuntiantis modo fimpliciter legendo , dicat atque
j, recitet, quidquid inftantis temporis ratio pofcitj & qui epifcopi funtr
„non praefumant &c. " Ex fequenti canone if. colligiturj, in cantilena
horarum canonicarum a monafteriis normam effe afiumtam iuxta ritum
& praefcriptum Romance Ecclefiae : „Ut feptem canonical orationum diei
„& nodis horae diligenti cura cum pfalmodia & cantilena fibi conveniens
^ti obferventur , & ut eamdem monafterialis pfalmodias parilitatem ubi-
„que fedentur , nifiilque , quod communis ufus non admittit , praefu-
„ mant cantare aut legere , fed tantum quod ex facrarum fcripturaruni
„audorkate defcendit , & quod Roniana Ecclefias confuetudo permittitv
„cantent vel legant, quatenus unanimes uno ore laudent Deum." Idem
apud nos- dici poteft de regula Canonicortim Chrodegangi , ex qua
paullo ante, quod cantores fpedat , retulimus, nunc quoad pfaimodiam
t. l Cone, reliquuni profecuturi ex eodem cap. L. „ Plalmi namque in ecclefia non
«»»*»■" . ' „cuifim,
MEDIO FXCLEST/F BVO. C. III. %J
„curfim, aut in excelfis, atque inordinatis , feu intemperatis vocibus,
„ fed plane & lucide cum compunclione cordis recitentur : ut & recitan-
^tium mens illorum dulcedine pafcatur , & audientium aures illorura
„ pronuntiatione demulceantur: quoniam quamvis cantilenas fonitus in a-
„ liis officiis excelfa foleat fieri voce , in recitandis tamen pfalmis huius.
,j modi vitanda ell vox." Sequens canon quinquagefimus primus in ea~
dem verfatur materia, uti etiam canones 133. & *37« concilii Aquisgra-
nenjis an. %i6.
Quod vero ad monafticos ccetus attinet , peculiaria decreta a fan-
da fynodo in Francia an. 803. funt edita, quae ad praefens argumentum T. I Om.
fie habent: Pfalmi ordinate , absque ulla fejlinatione , divifionibus in ver- GermP-i79.
fibus cujioditif , pfallantur &c. Pertinet hue etiam conftitutioBENEDicri /*• T- XL
P. XI. Quod in ecclejiis , monafleriis , five locis aliis conventualibus , cum ,«,/ **
modeflia , humilitate , & devote , horis noclurnis & diurnis , ad divina
officia univerji & Jinguli cauonici Jiudeant convenire , ipfaque non trans-
currendo , aut fyncopando , fed trattim , & diflincle pfaUant, & cekbrent,
ac devote. Praetereo alia eiusdem fententiae Pontificum & conciliorum de-
creta; etfi non fruftra hodie iterum inculcentur, atque gravis etiam ilia
concilii Rothomagenfis querela haud abs re repetatur, mox primO capitulo
fub eodem Pontifice Benedicto XI. an. 133 f . facia: „ Primo , quia pie- z ' ^-l83**
rumque cathedralium ecclefiarum , & collegiatarum faecularium & regula-
rium ecclefiarum perfonae (quae in puritate confeientiae , & animi devo-
tione , facrificium laudis Altiflimo , cuius , utpote peculiaris populus, funt
mancipati obfequiis , iugiter offerre deberent ) facra Midarum folemnia,
aliasque horas canonicas , transcurrendo , & fyncopando , variaque & 0-
tiofa , & inhonefta intermifcendo colloquia , & multipliciter alias inde-
vote pfallere non verentur ; tarde quoque ad ecclefias conveniunt , & ad
chorum , & inde absque caufa rationabili , fed currendo potius poft fuas
voluntates illicitas , non expletis divinis officiis , difcedendo : ideo fta-
tuit praefens concilium , quod conftitutio fuper his edita in concilio ge-
nerali Fiennenji, qua? lie incipit : Gravi nimirum &c. ( Item concilium ceicbrat'ione
pracipit) inviolabiliter obfervetur &c. " Mfam*
XVL Confpirant hue omnes , qui de divinis officiis fcripferunt me- San&i(i"e
dio hoc aevo. S. Isidorum Hifpalenfem , & Rhabanum Maurum iam De eccl _ ^
audivimus. Abfit, inquit Amalarius , ut mufica vigor em chrijliani ani-L. ill c\i.
mi in moUitiem caducam pojjit convertere , quod genus etiam ipfi gentiles A*
vitabant. Quibus vero id incumbebat muneris , exemplo potiflimum &
ft&o id agebant. Inter
RIUS.
88 L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICJE SAC.
s. Bernar- inter tot fcriptores , quos edemus , de re mufica , promotoresque ee~
clefiaftici cantus, unum praecipue nominamus S. Bernardum, de quo alio
loco exponemus, quantum ille in ordinando cantu fui ordinis, correclio-
neque antiphonarii, praeftiterit , eo fucceffu, ut ipfe in vita S. Malachi/e
vir tantse humilitatis nihilominus fateatur, eundem virum fanetum pluri-
mum fefe Mo cantu deleclari dixifle, quem in monafterio Clarevallenji au-
dierat. Audiamus vero, quomodo fuos hortetur, ut canant, & divinis pu-
Strm. 47. in re femper & ftrenue interfint laudibus : „ Strenue quidem , ut ficut re-
„verenter ita & alacriter afliftatis , non pigri, non fomnolenti, non ofci-
„tantes, non parcentes vocibus, non praecidentes verba dimidia , non in-
„ tegra tranfilientes, non fraclis & remiffis vocibus muliebre quiddam bal-
wba de nare fonantes ; fed virili (ut dignum eft) & ibnitu & affecm vo-
ices fan&i fpiritus depromentes. " Jdem fanctus abbas ad Guilonem
T.i.ei.Mau- abbatem & fratres Arremacenfes» rogatus, ut officium de S Victore com-
Tian*t. 33-7- p^uat, „ cantus ipfe (inquit) fifuerit, plenus fit gravitate, nee lafciviam
refonet, nee rufticitatem. Sit fuavis, ut non fit levis : fie mulceat au-
res, ut moveat corda. Triftitiam levet, iram mitiget, fenfum litterae non
evacuet, fed fcecundet. Non eft levis iaclura gratiae fpiritualis, levitate
cantus abdnci a fenfuum utilitate; & plus finuandis intendere vocibus,
quam infinuandis rebus."
Anonyms Auctor de mteriore domo feu de confeientia cedificanda, inter opera
T. v.f.^7. S. Bernardi cap. 28- egregie etiam in eandem rem fcribit: „ Sunt qui-
ddam voce difloluti, qui vocis fuae modulatione gloriantur . . . tumentes
„elatione aliud cantant, quam libri habeant: tanta eft levitas vocis, for-
„fitan & mentis. Cantant, ut placeant populo, magis quam Deo. Si
„fic cantas, ut ab aliis laudem quseras, vocem tuam vendis, & facis earn
„non tuam fed fuam," Habentur praeterea inter opera S. Bernardi a
Mabillonio edita T. V. p. 519. Meditationes piiffimae de cognitione hu-
manae conditionis , quae S. Bernardo in omnibus fere Mfc. tribuuntur,
& quidem faepe de interiore homine inferiptae. Extant nihilominus apud
Hugonem Victorinum fub titulo libri quarti de anima, quamquam nee
illius efte videantur Mabillonio ; nee Bernardo indignae. Sic vero fe
c.io. accufat afceta ille, quisquis eft: „Sa2pe ad facrum myfterium vo-
,yCem meam fregi, ut dulcius cantarem : magis deledabar in vocis mo-
„dulatione, quam in cordis compunctione. Deus vero, cui non ab-
„ fconditur, quidquid illicitum perpetratur , non quaerit vocis lenitatem,
^fed cordis puritatem. Nam dum cantor mulcet populum vocibus, De-
»um irritat pravis moribus," Auclor libri de modo bene vivendi ibi-
dem
MEDIO ECCLESIJE iEVO, C. III. 89
dem p. 8^7- cantus ecclefiaftici, divinae praefertim pfalmodiae , effeftus &
utilitatem pluribus depraedicat , deque eo rite ac devote inftituendo mo-
dum praefcribit.
Singuli aliqui ex aliis etiam funt audiendi religiofis ordinibus. S.Ber-
nardo familiaris erat Hugo de S. Fittore, is Prior cognominis monafte- Yi&nt.
rii , quod celebrtf eft Parijiis, acriter invehitur in eos, qui.facrum detur-
pant cantum: „Quotidie tamen (inquit) fe obfequium praeftare Deo ar- m n Me^
„bitrantur, verba divinae laudis ululant , aut certe fibilant , & audientes gor% inMnb.
„ & intuentes fono vocis & motu corporis fcandalifant, non aedificant. "
Hugo a S.
c, 2.
S. Bonaventura novitios inftituens fui ordinis S. Francisci : „Non s. Bona-
vocem (inquit) curialiter frangas in cantando, quia, fi quaeris Deo pla- 2*J2J2Jj
cere, quanto cantabis fimplicius, tanto magis eiplacebis; fi quaeris audi- Novit% ?m /
toribus placere, inanis eft gloria tua; fi tibi placeas, vana levitas eft. Si e. 33.
aedificationem auditorum in cantando quaeris, quanto magis cantando va-
nitatem fugis , tanto magis aedificas . . . intentio in divino officio debet
magis efTe ad hoc , ut ex verbis facrae fcripturae elicias fpiritualem intel-
leftum, & devotionis affectum, quam ut curialitatis exprimas notas, &
cantando vocem exaltes. "
S. Thomas Aquinas in Tua fumma 2.2. quaeft. 91. art. 2. utrum in di- s. Thomas,
vims laiidibus Jint cantus affumendi ? fie refpondet : „ Quocl ficut dictum
eft ( art. praec. ) laus vocalis ad hoc necefTaria eft, ut aftedus hominis pro-
vocetur ad Deum. Et ideo , quaccunque ad hoc utilia eflfe poflunt, in
divinas laudes congruenter aflumuntur. Manif'eftum eft autem, quod fe-
cundum diverfas melodfas fonorum , animi hominum diverfimode difpo-
nuntur, ut patet per Pbilofopbum in VIII. Politic. & per Boetium in pro-
logo muficae. Et ideo falubriter fuit inftitutum, ut in divinas laudes can-
tus afllmierentur : ut animi infirmorum magis provocarentur ad devotio-
nem. " Ad obieftionem autem quintam refpondet: ,?Quod per cantum,
quo quis ftudiofe ad deleclandum utitur , abftrahitur animus a confidera-
tione eorum , quae cantantur. Sed fi quis cantet propter devotionem»
attentius confiderat, quae dicuntur: turn quia diutius moratur fuper eo-
dem ; turn quia, ut Augustinus dicit in X. Confefs. omnes affectus fpi- Cap. 33. in
ritus noftri pro fua diverfitate habent proprios modos in voce atque can- frinc-
tu, quorum occulta familiaritate excitantur. Et eadem etiam eft ratio
de audientibus , in quibus etfi aliqui non intelligant, quae cantantur, in-
telligunt tamen , propter quid cantantur , fcilicet ad laudem Dei : & hoc
fufficit ad devotionem excitandam. "
Mart. Gerbert.de Musica Eccl. T. II. L. II. P. II. M XVII-
go L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICS SAC.'
Utvocicon- XVII. Conveniunt haec illis, quae multis retro faeculis Patres concilil
devotL'^r' Cloves hovienfifll an. 747. fcifciverunt „Vigefimo feptimo multa de his,
animi. qui five fan&am pfalmorum ac fpiritualem cantilenam utiliter , five de his,
T. VI. Com. qUi negligenter praefumunt agere , multa diflerentes in hunc modum :
158a Ubb' P Pfalmodia, inquiunt, opus divinum fpiritu & mente agentibus, magnum
eft ac multiplex animarum medicamentum fuarum. Voce hanc fine kn-
fu cordis canentibus, fonitum (ita in editis , fatis obfeure) ad cuivis rei
facere fimillimum eft: unde , quamvis pfallendo latina quis nefciat ver-
ba , fuas tamen cordis intentiones ad ea , quae in prsefenti pofcenda
funt a Deo , fuppliciter referre , ac pro viribus detinere debet. Nam
pfalmi , fanclo fpiritu iam olim ad folatium generi humano per os pro-
phetae prolati, cum intima intentione cordis & corporis congrua humilia-
tione, ad hoc canendi funt, quatenus per divinae laudis oracula, & no-
ftrse falutis facramenta , & humillimam quoque confeffionem deliftorum,
five eorundem fuppliciter imploratam remiflionem, de quacunque re di-
gna , divinae pietatis exorantes pulfaverunt aures , eo digniores exaudiri
mereantur, quo ipfi Deo appropinquare vel placere geftiunt, per ea, quae
praedixi , tarn facrofancli ac divini fpecialiter famulatus officii fervitium,
five dum pro fe ut faciant, in ilia fancla modulatione, Deum multiplici
modo & laudant & orant: five etiam pro aliis &c. "
Hie nobis pfallentibus unicus femper prae oculis mentis eft ponendus
fcopus; idque folummodo per cantus fuavitatera eft quaerendum, ut hac
contentione vocis Deus laudetur, anitni vero durities emollefcat , & colli-
Lib. I.in E-quefcat. Dum per pfalmodiam , funt verba S. Gregorii, compunttio ef-
zecb. hom. i. Junditur , via nobis in corde Jit , per quam ad IESUM pervenitur. Sine
interna un&ione fpiritus evanida eft cantillatio vocis , veluti omne aliud,
quod extrinfecus quaeritur , five in humano confortio, five etiam in fa-
cra ledtione folamen & r.efocillatio. Sive enim adjint homines boni , iuxta
lib. II. c. 9. aureum de Imitatione Chrifti libellum , Jive devoti fratres, vel amici ji-
n. 6. delcr; five libri fanfli, vel trattatus pidchri ; jive dulcis cantus, Sf hymni;
omnia hac modicum iuvant , modicum Japiunt , quando defertus fum a
gratia, & in propria paupertate reliffus. Obfervanda funt ea, quibus
poftea lib. III. c. 3 1. n. 5. perftringitur multorum vanitas, atque perverfi-
tas , qui inter alia peritiam canendi potius, quam chriftiana ac religiofa
animi decora in exiftimatione habent : Si fuerit fortis , dives , pulcher,
habilit , vel bonus fcriptor , bonus cantor , bonus laborator, invefligatur :
quam pauper Jit Jpiritu , quam patient , & mitis , quam devotus & in-
terims, a multis tacetur.
Probe
MEDIO ECCLESIJE MVO. C. III. 91
Probe haec congruunt illis , quae in brevi capitulorum Caroli M.
leguntur, quibus fideles Tuos epifcopos & abbates alloqui voluit & com-
monere; „Quam utilitatem conferat Ecclefiae Chrifti, quod is, qui pattor r. vn.
vel magifter , nee cuiuscumque venerabilis loci effe debet , magis itudet &«. ed.
in fua converfatione habere multos , quam bonos , & non tantum pro- Labh-t'll*7-
bis , quam multitudine hominum delettatur : plus itudet , ut fuus cleri-
cus , vel monachus, bene cgntet , quam iufte & beate vivat. Quam-
quam non folum minime in ecclefia contemnenda fit cantandi vel legendi
difciplina, fed etiam omnimodis exercenda. Sed fi utrumque cuilibet
venerabili loco accedere non poteft , tolerabilius tamen ferenda nobis vi-
detur imperfeclio cantandi, quam vivendi." Concilium, in quo fub Lu-
dovico Pio , Caroli filio, edita eft forma inftitutionis Canonicorum &
monachoriHn , in Aquisgranenfi palatio an. 816. c. 132. exponit, quo-
modo utrumque officium & oris & mentis impleatur , atque concordet
cantantibus & pfallentibus in praefentia angelorum : „ Pfallentium in ec- lb. p. 39s.
clefia in Domino mens concordare debet cum voce , ut impleat illud a-
poftoli: Pfallam fpiritu , pfallam & mt>nte. Quoniam quamvis ubique
Dominum per potentiam Divinitatis noverimus eflTe ; prsecipue tamen eum,
cum divino affiftimus officio, per gratiam nobis credimus adeffe. De qua
re Beda venerabilis, presbyter, in expofitione evangelii Lucm ita di-
cit : " Non latet, angelos crebro elecl;is invifibili adeffe praefentia, ut eos
ab hoftis callidi defendant infidiis , vel maiori cceleftis defiderii gratia
fuftollant, apoftolo atteftante, qui ait: Nonne omnes funt adminijiratorii
fpiritus , in minifterium miffi propter eos , qui hereditatem capiunt fa-
lutis ? Maxime tamen angelici nobis fpiritus adeffe credendi funt , cum
divinis fpecialiter mancipamur obfequiis , id eft , cum ecclefiam ingrefli,
vel ledionibus facris aurem accommodamus , vel pfalmodiae operam da-
mus , vel orationi incumbimus ; vel etiam miflarum folemnia celebramus.
Unde ait propheta : In confpettu angelorum pfallam tibi. Nee dubitari
licet, ubi corporis & fanguinis dominici geruntur myfteria , fupernorum
civium adeffe conventus. Unde ftudendum folerter eft, ut cum ecclefiam
vel ad divinae laudis debita folvenda, vel ad agenda miflarum folemnia
intramus , femper angelicae praefentia? memores, cum timore & venera-
tione competent!, ccelefte compleamus officium : ne 11 (quod abfit) id ne-
gligenter , aut inhonefte , vel tepide expleverimus , & ad perficiendum
pigri advenerimus, in fententiam , qua dicitur, Maledi&us bomo> qui 0-
pus Dei fecerit negligenter , miferabiliter labamur."
S. Bernardus idem argumentum copiofe tracl:at, quomodo cum coe-
M 2 Jeftibus
92 L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICS SAC.
leftibus civibus nos coniungere reverenter ac devote, menteque & fpiritu,
*™ v*tm " fuaviter p&Uere debeamus. ., Eapropter ( inquit ) attendite principes ve-
tfS' ' * ftros (angelos) cum ftatis ad orandum vel pfallendum , & itate cum reve-
rentia & difciplina : & gloriamini , quia angeli veftri quotidie vident fa-
ciem Patris. Nimirum mifli in minilteriurn propter nos , qui haeredita-
tem capimus falutis, devotionem noftram in fuperna ferunt, referunt
. gratiam. Ufurpemus officium , quorum fortimur confortium , ut in ore
infantium & lactentium perficiatur laus. Dicamus eis , P fall it e Deo no-
Jlro , pfallite ; atque audiamus eos viciflim refpondentes : Pfallite regi no~
Jlro , pfallite. Laudem ergo cum coeli cantoribus in commune ducentes,
utpote cives Sanctorum , & domeftici Dei pfallite fapienter. Cibus in o-
re, pfalmus in corde fapit. Tantum ilium terere non negligat fidelis &
prudens anima quibusdam dentibus inteiligentiae fuse , ne fi fotte integrum
glutiat, & non manfum, fruftretur palatum fapore defiderabili , & dulcio-
ri fuper mel & favum. Offeratur cum apoitclis in ccdefti convivio , &
in dominica menfa favus mellis. Mel in cera, devotio in littera eft; aT
lioquin littera occidit, fi absque fpiritus condimento glutieris. Si autem
cum apoftolo pfallas fpiritu, pfallas & mente; cognofces & tu de illius
veritate fermonis , quern dixit 1ESU$ : Verba, qua locutus fum vobis , fpi-
yitm & vita flint. Et item , quern legimus , dicente fapientia : Spiritus
mens fuper mel dulcis." Brevker vero complexus eft idem omnia in fer-
mone XIII. fuper Cantica , in divinis, uti condecet , concinendis laudi-
bus rite obfervanda. „ Immolantes hoftiam laudis iungamus fen fum ver-
bis, affectum fenfui , exultationem affectui , gravitatem exultationi, humi-
litatem gravitati , libertatem humilitati, quo interdum liberis purgatae
mentis paffibus procedamus."
Non hie prseterierim penitus Petrum Abaelardum , qui in epift.
VIII. ad Heloiss. illud pfalmi 106. Non in tibiis viri beneplacitum erit eit
interpretatus , „ Tibia quippe ( inquit) fonitum emittit ad delectationem
voluptatis , non aJ intelligentiam mentis. Unde bene in tibiis cantare,
nee in hac Deo placere dicuntur, qui melodia fui cantus fie oblectantur,
pt nulla hinc aediricentur intelligentia.. . Nihil vero de doctrina vel ftu-
dio cantus admonet Benedictus, cum ipfe plurimum de lectione praecipiat,
& ipfa legendi tempora, ficut & laborandi diligenter aflignet, & in tan-
tum de ipfa fcribendi doctrina provideat, ut inter neceflfaria, qua; ab ab-
bate monachi fperare debeant, tabulas etiam & graphium non praetermit-
tat. «
Quia vero ad monachos S. Bernardo , Abaelardo vero ad He^
loissam
X
MEDIO ECCLES7& JE'VQ. CUT. 93
lousam fermo eft, nihil opus fuit in illam invchi mufices corrupte-
lam , quae forte in Gallia tanta necdum fuit , qualem coaevi fcriptores
Angli lo. Sarisbcricnfis , & Aelredus , abbas Rhievallenfis defcribunt. De »ugis cu*
„ Cum haec quidem (funt verba lo. Sarisberienfts in Polycratico ) modum >•»«/;«/» /#.
excefferint, lumborum pruriginem , quam devotionem mentis, poterunt /- c' 6'
citius excitare. Si vero moderationis formula limitantur, animum a cu-
ds redimunt , exterminant temporalium lollicitudinem , & quadam par-'
ticipatione tetitiae , & quietis , & arnica exultatione in Deum, mentes
humanas traiiciunt ad focietatem angelorum. Sed unde hanc moderatio-
nis formulam tenes? Exultabunt , inquit, cum cantavero tibi , labia meet.
Si ergo ex abundantia cordis os tuum laudem Domini moduletur , fi fpi-
ritu pfallis & mente , pfallis denique fapienter ; etiam citra articulatae
vocis intelligentiam, rectidimam modeftiae regulam tenes, & non tarn
vocis , quam mentis , iubilo aures mulces Altiflimi , & indignationem e-
ius prudenter avertis. Qui autem voluptatis aut vanitatis affectus expri-
mit , qui vocis gratiam proftituit concupifcentiis fuis, qui lenocpiorum
clientulam muficamfacit, ignorat quidem canticum Domini, modis Ba-
byloniis feftivus in terra aliena." Ex his coniicere eft , falli viros doctos,
qui Ioannem Sarisberienfem muficam baud attingere putarint , quae tunc
in facris obtinebat; etfi ultro fatear , praeludia haec fuilTe tantummodo, &
forte in eccleiia rarius audita , parciusque admiiTa.
XVIII. Abufum hunc & corruptelam muficae facrae duobus poft fae- Abuf«s mu-
•culis Ioannes XXII. in decretali , Avenione an. 1322. data, defcribit, & fic*.' recens
damnat; quam hie recenfere inftituti mei eft. Primo autem oftendit, qua- ^ecciefiam
lem ex Patrum auctoritate fancitam , quamque fini fanctiflimo, laudi nempe indua*.
divinae , convenientem elTe deceat divinam pfalmodiam ac cantum, ita ex-
orfus : „ Doera fatictorum Patrum decrevit auctoritas , ut in divinae lau- &**■*
dis officiis , quae debitae fervitutis obfequio exhibentur , cun&orum mens e^Tmx.
vigilet, fermo non cefpitet, & modefhi pfallentium gravicas placida mo- de vita &
dulatione decantet. Nam in ore eorum dulcis refonabat fonus. Dulcis bonejiate cu-
quippe omnino fonus in ore pfallentium refonat , cum Deum corde fu-
fcipiunt , dum loquuntur verbis, in ipfum quoque cantibus devotionem
accendunt: inde etenim in ecclefiis Dei pfalmodia cantanda praecipitur , ut
fidelium devotio excitetur : in hoc nocturnum , diurnumque officium, &
MilTarum celebritas aftidue clero ac populo fub maturo tenore , diftindta-
que gradatione cantantur , ut eadem diftinctione collibeant, & maturitate
dele&ent/*
Mj Et
ricurum cap.
unum.
94 L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICS SAC.
Et ha&enus quidem bene, re&eque genuinum pfalmodiae, ac can-
tus ecclefiaftici finem ac ufum explicat. lam vero progreditur ad de-
fcribendum novum illud figuratae & polyphonae muficae genus, quod tunc
iam nimium quantum inficiebat facram muficam. „ Sed nonnulli (pergit)
novelise fcholae difcipuli , dum temporibus menfurandis invigilant, novis
notis intendunt , fingere fuas , quam antiquas cantare malunt , in femi-
breves & minimas ecclefiaftica cantantur , notulis percutiuntur : nam me-
lodias hoquetis interfecant , difcantibus lubricant , triplis & motetis vul-
garibus nonnunquam inculcant, adeo ut interdum antiphonarii& gradua-
lis fundamenta defpiciant , ignoreut , fuper quo aedificant, tonos nefciant,
quos non difcernunt , imo confundunt : cum ex earum multitudine no-
tarum afcetifiones pudicae , defcenfionesque temperatae plani cantus , qui-
bus toni ipfi fecernuntur, ad invicem obfufcentur: currunt enim, &non
quiefcunt : aures inebriant , & non medentur : geftibus fimulant, quod de-
promunt , quibus devotio quaerenda contemnitur , vitanda lafcivia pro-
palatur^ Non enim inquit fruftra ipfeBoETius, lafcivus animus vel la-
fcivioribus dele&atur modis , vel eosdem faepe audiens emollitur & fran-
gitur. Hoc ideo dudum nos, & fratres noftri corre&ione indigere per-
cepimus : hoc relegare , imo prorfus abiicere , & ab eadem Ecclefia Dei
profligare enicacius properamus. Quocirca de ipforum fratrum confilio
diftride praecipimus , ut nullus deinceps talia , vel his fimilia in didis of-
ficiis , praefertim horis canonicis, vel cum MifTarum folemnia celebrantur,
attentare prsefumat. Si quis vero contra fecerit , per Ordinarios loco-
rum , ubi ilia commiflfa fuerint , vel deputandos ab eis in non exemptis,
in exemptis vero per Prsepofitos vel Praelatos fuos, ad quos alias corre-
ftio & punitio culparum & exceiTuum huiusmodi vel fimilium pertinere
dignofcitur , vel deputandos ab eisdem , per fufpenfionem ab officio per
otto dies audoritate huius canonis puniatur. Per hoc autem non inten-
dimus prohibere , quin interdum , diebus feftis prascipue , five folemnibus
in Miflis , & praefatis divinis officiis aliquae confonantiae , quae melodiam
fapiunt , puta oclavae , quintae , quartae , & huiusmodi fupra cantum eo
clefiafticum fimplicem proferantur : fie tamen , ut ipfius cantus integritas
illibata permaneat, & nihil: ex hoc de bene morata mufica immutetur:
maxime cum huiusmodi confonantiae auditum demulceant , devotionem
provocent , & pfallentium Deo animos torpere non finant."
T. i. epp. Io. Bapt. Don i us diflert. de Mufica facra quatuor diftinguit quafi gra-
fag. J746. $us } qUibus ecclefiafticus cantus apud Latinos procefTerit; quorum primus
pfalmorum tantum atque hymnorum melodias continuiiTe videtur ; fecun-
dus
J
LATINIS ET GRiECIS. CUT. 9 J
<3us multas alias fimplicis cantus fpecies , qua? hodieque rei divinae adhf-
bentur, ut antiphonas , introitus, refponforia, fequentias , praefationes,
aliaque , quae magnas fucceOTu temporis mutationes fufceperunt.' Quae
quidem rede fe habere , ex didis Tomo priori palam fit ; ex dicendis
vero elucefcet , appofite eundem in perfcrutandis muficis antiquitatibus
verfatiflimum alteros duos eccleiiaftici cantus gradus conftituifle , fi u-
num medium inter fecundum & tertium non omififlet, ad faeculum ufque
duodecimum a feptimo inde vel odavo ; quo cantores Romani erudierunt
cantores Francorum in arte organandi , ut fuis locis oftendimus ,* orga-
num autem hie accipitur pro vocum humanarum concentu fecundum
muficas confonantras : in quo forte muficae genere verfati fuerunt canto-
res , qui in Vita B. Notkeri Balbuli apud Goldastum , obfervante et-
iam Donio Vitaliani dicuntur a Vitaliano Pontifice Romano poft me-
dium faeculi VII. Oftendemus poftea , quam rudis &fimplex hie concen-
tus adhuc fuerit ad faeculi IX. finem aut initium X. paullulum emolli-
tus & variegatus faec. XI. aGuiDONE Aretino; quin tamen ilia concinni-
tas huic concentui tribui poflit, quern Don 1 us in tertio fuo gradu notat.
„Tertius gradus ecclefiaftici cantus (inquit) adiecifle videtur con-
centum, quern vocant extemporaneum (contrapunto a mente) in quo
fuper didiones, five fyllabas, antiphonasque, earum potiflimum, quae ad
introitus pertinent , chorus fymphonetarum variis confonantiis, fecundum
cuiusque partes, ut vocant, faltuatim quodammodo, accinit grato quidem
auribus murmure, fed parum, ita me Deus amet, apto ad fententiarum
expreflionem. Eius origo inter duodecimum ac trigefimum (decimum
tertium) Chrifti Domini faeculum, ut apparet, incurrit; nee tarn publi-
cae cudoritati, quam privatae muficorum licentiae tribuenda. Quartus de-
nique gradus fequenti, ut videtur, faeculo operofiores concentus, ac ma-
gis artificiofos (contrapundum fugatum vocant) ecclefiafticae modula-
tioni fuperaddidit confimili muficorum lafcivia , in Odea , atque ambo-
nes templorum fubindudos. Laxatis enim femel , five nimia Patrum in-
dulgentia , five prava artificum Keuyoropleh atque ambitione , veteris illius
muficae clauftris ; mirum didu eft , quot novae modulationum fpecies ;
quam fradarum & mollium ; quot multiloquiorum , ac repetition um
portenta; quot mutilationes verborum; quot KvKtuvtg, battologiae , hyfte-
rologiae catervatim irruperint : ut vetus illud Gracorum adagium vero ve-
rius quotidie appareat , quo muficam quotannis aliquod novum monftrum
inftar Lybia progignere diditant; novisque indies fandionibus (quod in
primis fecrum concilium Tridentinum praeftitit) hanc effrenem licentiam
cohibere
96 L. II. P. II. DE DISCIPLINA MUSICiE SAC.
cohibere needle fuerit. Eo igitur tempore cceperunt non pfalmi folum
atque hymni , antiphonaeque, verum & profodia quaedam ( Mottetos ipfi
barbaro vocabulo adpellant) ex facrae fcripturae verbis quoquo modo
confarcinatis concini, vocibus modulatis, ac fteAecr* multifariam contextis."
His veluti in pugno complexus eft Donius, quae nos toto hoc o-
pere explicates ediflferimus, exoriente potiflimum labe ab eo tempore, a
quo ille tertium gradual cantus ecclefiaftici conftituit, faeculo duodecimo
nimirum , quo iam citati audores deplorarunt malum , Io. Sarisbericnfis
imprimis, eo vel maxime , quod divinum invaferit cultum. „Ipfum
quoque (inquit I.e.) cultum religionis inceftat, quod ante confpeclum
Domini in ipiis penetralibus fanctuarii , lafcivientis vocis luxu , quadam
oftentatione iui , muliebribus modis notularum articulorumque caefuris
ftupentes animulas emollire nituntur. Cum praecinentium, intercinentium,
& occinentium praemolles modulationes audieris, firenarum concentus cre-
das efTe , non hominum; & de vocum facilitate miraberis, quibus philo-
mela vel pfittacus, aut fi quid fonorius eft, modos fuos nequeunt coaequa-
re. Ea fiquidcm eft afcendendi , defcendendique facilitas , ea feclio vel
geminatio notularum, ea replicatio articulorum, fingulorumque confoli-
datio, fie a u eta vel au&iffima, gravibus & fub gravibus temperantur, ut
auribus fui iudicii fere fubtrahatur aucloritas : & animus, quern tantae fua-
vitatis demulfit gratia, auditorum merita examinare non fufficit. "
Hxc lo. Sarisberienfis. Iam coaevum gentilemque B. Aelredum
StcfS. tt addamus : „Ad quid ilia vocis contraclio, & infraclio ? Hie fuccinit, ille
cbartt.hb. II. , r
r. 33. difcinit, alter fupercinit , alter medias quasdam notas dividit, & incidit.
Nunc vox ftringitur , nunc frangitur, nunc impingitur, nunc diffufiori
fonitu dilatatur. Aliquando, quod pudet dicere, in equinos hinnitus co-
gitur, aliquando virili vigore depofito in feminae vocis gracilitates acui-
tur , nonnunquam artificiofa quadam circumvolutione torquetur , & re-
torquetur. Videas aliquando hominem aperto ore, quali interclufo ha-
iku exfpirare, non cantare, ac ridiculofa quadam vocis interceptione qua-
il minitari filentium , nunc agones morientium , vel extafin patientium
imitari. Interim hiftrionicis quibusdam geftibus totum corpus agitatur,
torquentur labia , rotant oculi , ludunt humeri, & ad fingulas quasque
notas digitorum flexus refpondet. Et haec ridiculofa difplofio vocatur
religio, & ubi haec frequentius agitantur , ibi Deo honorabilius ferviri
clamatur. " lam medio inter hos fcriptores & Joannem XXII. faeculo de-
cimo tertio nimirum fub Nicolao III. Guilielmo Durando in traclatu
de
MEDIO ECCLESIiE iEVO. C. III. 97
de modo concilii generalis celebrandi c. 19. Videtur valde honeflum ef-
fe , quod cant us indevjti , &f inordiuati motet or urn, & fimilium, non fie-
rcnt in Ecclejia. S. Antoninus propior noftrae aetati in fua Sutnma Can-
tus quidem firmus, fcribit, in divinis officii* a Ja>ic~tis Docloribus mJHtutui p- *&***
eft, ut Gregorio magna, Ambrosio , & aliis. Biscantus autem in officii* c' 4§ ' IS*
ecclefiafticis quis adinvenerit, ignoro ; pruritui aurium videtur magis de-
fervire , quam devotioni , quamvis pia mens etiam in his fruit um referat
audiendo.
Monafticof quoque turn coetus ea labes invaferat : unde opus fuit in
ipfis antiquis ttatutis Carthufianorum praecavere P. J c. 39- apud M*rte- Beaut, ecck
nium: „Quia boni monachi officium ell plangere potius, quam canta- rit- T- UL
„re, fie cantemus voce, ut phindus, non cantus deledatio fit in corde: c *' p' *3'
„ quod gratia praeveniente poterit fieri, fi ea, quae cantando deleftationem
„afferunt, amputentur, ut eft fradio & inundatio vocis , & geminatio
55pundi, & fimilia , quae potius ad curiofitatem attinent, quam ad fim~
3> plicem cantum. " Petrus Blessensis circa finem faec. XII. Carthujianum
nionachum, ne ad Cluniacenfes tranfeat, abfterritums, numerofam, inter
alia, usque ad naufeam , contufamque pfalmorum iterationem , atque far-
furam ob oculos ponit. De ornatura feu farcitura, epiltolis nempe farci-
tis, diximus T. I. p. 388. &c. exemplis allatis modulatioris cantus. lam
etiam paullo iterum fupra induximus Ciftercienfem Cluniacenji obiicientem ^
Apud Fd.
arten.
voces tennulas, eviratas & graciles , qualibus utantur, cum nozis & la- Thef.nov*
fcivis mehdiis in novis £sf ufurpatis fejiis contra veneranda canonum de- Amcd TV-
creta. Poltea fecunda parte primum etiam illud caput pluribus exprobrat, fP'JS*6' J9[
Lente in noftris partibus templisque invaluit mufica, quam proprie &c.
fie dicimus, a cantu piano feu chorali diitindam. In chronico Andrew
presbyteri Ratisbonenfis ad an, 1277. de Henrico epifcopo Ratisbon. no-
tatnr: Item per duos monachos de Hahbrum edoceri fecit mujicam in fua
ecclefm, cantu vfuali in muftcam permutato. Circa ea tempora mufica tjv. The/.
menfuraca, feu figurata excoli ccepit, ut poftea videbimus. Ioannes hu- AnecA> F- '1
ius nominis S. Eremi in Helvetia abbas primus, ut narrat Chrifi. Hartman- ui' h S46'
.eus in chronico eius monalterii p. 303. in odaum, chorum nunc vacant, can*
turn per facroruur officiorum celebrationem muftcum introduxit^ accitis ma-
ghis falariis e diver/is region'ibus magi/iris, & multa pecunia coemtis (mu-
ficorum) libris, cum ha&enur cantum, quern dicunt ufualem j folum ufur-
pavifj'mt. Ledum vero mufici Ioanni abbati anno 1327. cecinerunt
Refert hoc P. Ziegelbaur in hiftoria litteraria O. S. Bened. dumque ad* p- 1T- '-3«
dit porro, muficarn figuralem fseculo XV. ex Italia in Germaniam trans- ***■*•***
latam, atque in multis monafteriis in fidium vocumque can<";bus rem fi-
Mart. Gerbert. de MusicaEccl, T. II. L. II. P. II. N tam
rum ctiam
mulicortim,
campanarum
98 L. II. P. n. DE DISCIPLINA MUSICS SAC.
tarn efle creditum ; Ioannem etiam I. abbatem nominat , qui primus in
monaiterium noitrum S. Blnfii muficam introduxerit, e vivis fublatus an.
141 3- Id quod ex Gallia Chrijliana didicit T. V. p. 1026. Extant earn
in rem apud nos verfus quidam barbari de hoc abbate Ioanne :
Nam hie milleno Domini contulerat anno
His quadringentos fimul & novem fociando
Miffales libros, & pluref correquifitos,
Per quos, ut fertur, primus fuit procurator
Hoc in ccenobio mufices cantum recitando,
Qttod , ut narratur , prius non operabatur.
inih-umcnto- XIX. Videtur Io. Sarisberienjis fequentibus verbis ufum etiam in-
ftrumentorum muficorum in cultu divino agnoscere. „Ad mores itaque
^inftruendos (inquit) & animos exultatione virtutis traiiciendos in cultum
cymbaionim. Domini , non modo concentum hominum, fed & inftrumentorum mo-
D' Tzi ^os cenmerunt fenfli Patres Domino applicandos, cum templi reverentiam
Cm 6. ' * dilatarent." Sed expendendam effe hanc fententiam ex locis non paucis
SS. Patrum, quos de hac re lib. I. p. 210. attuli, mox etiam in Sarisbe-
rienfi fequentia declarant verba : „ Et fi militantis Ecclefise tibi parva vi-
detur aucloritas, vel triumphatrix ilia praeconia muficce non tacebit, cu-
ius feniores vidit, & tibi monftravit tonitrui filius , & voces eorum fi-
cut citharcedorum citharizantium in citharis fuis. Qiiodfi illos non-
dum audifti, regem audias exultantem , quite regni, & exultationis fuae
vuk elle participem. Ait enim : Sitmite pfalmum , date tympanum , pfal-
terium iocundum cum cithara. Ad quid , inquis ? ut laudetis Dominum
in tympano & cboro , in chordis & organo. Hie eft enim ufus muficse,
aut folus , aut praecipuus." Hax quidem ut aliarum omnium rerum, ita
etiam fonoras miilicse finem praecipuum defignant ; fed publicum in ec-
clefia ufum, qualis nunc eft, non xque demonftrant : de privato non di-
fputo, qualem etiam in ipfis monafteriis deprehendimus. Equidem iam
anno 747. in concilio Cloves hovienft in Anglia decretunl eft, c. 20. ut
ex monafteriis cithariftae , aliique fidicines expellerentur. Circa ea nihilo-
minus tempora Cuthbertus in epiftola ad Lullum S. Bonifacii in fe-
de JMoguntina fuccefforem , quae eft inter Bonifacianas a Nic. S'errario
editas 89. citharcedum libi his expetit verbis : Deleclat me quoque cita-
rifiam habere , qui pojjit citarifare quam nof appellamus rata , quia ci-
tharam habeo, £s? artificem non habeo. Si grave non jit, & ijium quoque
mea
MEDIO ECCLESIiE JEVO. C. III. 99
mea difpofitioni mitte. Obfecro, ut ham meam rogatiunem ne dcfpicios, &
tifioni non deputes. Fuit Cuthjbertus hie illuftris Fen. Bed;e difcipulus
ac Girwenjis pofteu abbas.
Sxculo dein X. S. Dunstanum legimus , inter caetera ftudia impri-
mis mufica inftrumenta magna cum dexteritate tracrare didiciire. Apud
Ekehardum in libro de cafibus monafierii S. Galli c. 2. fingulariter cele-
bratur Tutilo mujicus , ficut & focii eius , fed in omnium genere fidium
&fifluhirum pra omnibus (nam & filios nobilium in loco ab abbate dejii-
vato, fidibus edocuit) nuncius procul & props foiers. Refert quidem Gol- 4>. GoUajt.
dastus in notis, ex margine vitae Notkeri c. 7. haec verba. Iubilus, ^""j"'F'ej[
id eft neuma, quern quidem in organis iubihmt &c. fed non addit , qua p.' i4.
setate additio ilia facia fit. Organorum quidem nomine alia etiam inihu- Ibid- P> llC-
menta veniebant, quae tamen nee Notkeri aut Tutilonis, nee quidem
Io. Sarisberienfu aetate, id eft faec. XII. in ecelefiaftica mufica audita le-
guntur. Taceo Cassiodorum, qui ita in pfalm. 98. fcribit : Sonus & T n Q
modulatio tibiarum a facris myfteriis noftra nihilominus atate difcejfit. p. 3I2.
Amalarius faec. IX. Noflri cantores , inquit, non tenent cymbalo, , neque Iib IIL . de
lyram , neque citharam manibus, neque catera genera mujicorum, fed corde. offic. c. 3.
Ouanto cor mains efl corpore , tauto Deo devotiur exhibetur , quod per
cor ft , quam per corpus ; ipfi cantores funt tuba, ipfi pf alter iimi, ipfi citha-
ra , ipfi tympanum , ipfi chorus , ipfi chorda , ipfi organum , ipfi cymbala.
Ioannes Mgidii fcriptor face. XIII. de arte mufica , de organo agens ex
mult is compofito fijhdis feu cannis , cui folles adhibentur : & hoc folo, ad-
dit, mufko infirmnento utitur ecclefia in diverfis cantibus, & in profis, in
fequentiis, & in hymnis, propter abufum hifirionum , eieclis aliis commu-
niter inflrumentis. Quis fuerit hie abufus hiftrionum, paullo poft eluce-
fcet. S. Thomas Aquinas Ioanni Mgidii coaevus diferte concludit 2. 2.
q. 91. art. 2. „ Inftrumenta mufica, ficut citharas, & pfalteria non aiTu-
wmit ecclefia in divinas laudes, ne videatur iudaizare. " Et in refponfio-
ne ad obiecr. J, „ Huiusmodi enim mufica inftrumenta magis animum
„ movent ad deiechtionem, quam per ea formetur bona difpofitio. In ve-
sted autem teftamento ufus erat talium inftrumentorum : turn quia po-
„pulus erat magis durus & carnalis, unde erat per huiusmodi inftru-
,, menta provocandus, ficut & per promiifiones terrenas : turn etiam, quia
„ huiusmodi inftrumenta corporalia aliquid figurabant. " Non facit men-
tionem organorum , quae, ut fuo loco videbimus ex profeftb de mufica
inftrumentali tractaturi, dudum in ecclefiis audiebantur ; ut ex Ioanne
N 2 Mgidii
100 L. II. P. IT. DE DISCIPLINA MUSICiE SAG.
jEgidii modo audivimus , atque iam integro ante D. Thomam fa=culo B.
lib. II. spec. Aelredus exceffum in uiu organorum in ecclefiis notare potuit. „Unde
EXxill, ceflTantibus iam typis & figuris, unde in ecclefia tot argana, tot cymbala ?
b hi. pp. Ad quid rogo, teriibilis ille follium flatus, tonitrui potius fragorem, quam
higd. p.ns. vocis exprimens fuavitatem? (Et paullo port) flans interea vulgus ibni-
turn follium , crepitum cymbalorum , harmoniam fiftularum tremens at-
tonitusque miratur; fed lafcivas cantantium geiticulationes , meretricias
vocum alternationes , & infradiones non fine cachinno rifuque intuetur,
ut eos non ad oratorium, fed ad theatrum, nee ad orandum , fed ad
fpedandum aeftimes conveniffe : nee timetur ilia tremenda maieftas , cui
afliftitur , nee defertur myftico illi prafepio , cui miniftratur , ubi Chri-
ftus myftice pannis involvitur , ubi facratiffimus eius fanguinis calix liba-
tur , ubi aperiuntur cceli, affiftunt angeli , terrena coeleftibus iunguntur,
ubi angelis homines fociantur. Sic quod SS. Patres inftituerunt, ut in-
firmi excitarentur ad afFedum pietatis, in ufum affumitur illicitae volupta-
tis. Non enim fenfui praeferendus eft fonus, fed fonus cum fenfu , ad
incitamentum maioris arFedus, plerumque admittendus. Ideoque talis de-
bet effe fonus, tarn moderatus, tarn gravis, ut non totum animum ad
fui capiat obledationem, fed fenfui maiorem relinquat portionem. " Haec
i. Cor. XIV. maxime in ea valent inftrumenta, qua fine anima funt vocem dantia* ni-
fi ita eorum fonus fit comparatus , ut animum ad fuperna excitet , ex-
inP/ai. 98. tollatque : ut qui deleciabiliter , rem exprimere licet verbis S. Augustjni,
audiunt organum , dektiabilius audiant vocem Dei. Qua de caufa etiam
in ufum facrum fuccetfu temporis exemplo veteris teftamenti ad Deum
ApuABern. laudandum alfumta funt. Nutamhtm , inquit Hon or i us Augujlodunen-
Pez. t. v. jls in pfahn. 80. quod mujicis infirumentis iubemur Deum laudare. An-
The/. a»ecd. t-^u- e}J-m j-uie[ianf jn facrificiis his uti artibus 1 unde & nos in divinis
officiis utimur organis. Scripfit autem eodem faeculo duodecimo, folo-
rumque organorum meminit , quibus infra cymbala & campanas iungit:
Jdeo hue arte inftrutti, divina verba in hac laude modulamur, uti hymnos
& cetera , £«? infirumentis huius artis , ut organis , cymbalis & campanis
Deo ferviamus, quia & pfalmos per mujica inftrumenta prolatus fcimus.
Ita autem ex ufu medii aevi accepit ecclefia hsec inftrumenta, ut ea
quandoque lucius caufa ceffare iubeat , quemadmodum iam T. I. de
ViL Ed. triduo ante pafcha agens p. 53 1. oftendi de campanis, & organo p. 53 3-
Marten, de quocj tamen vocabulum organi , ut poftea videbimus de polyphobia feu
S« t.' cailtu pluiium vocum tradaturi , hoc haud raro muficae genus medio
///. lib. iv. 93 vo
c. 22. p.306.
MEDIO ECCLESI/E m\rO C. III. IOI
#vo denotat. Eodem facro tempore caucus etiam figuratus faec. adhuc
XVI. nifi in die lovis lanclo, Roma vetitus erat , ut conftat ex ordine
Romano, auctore Paride Craffo apud Martenium. Apud eundem in ita- De _«*•<•«*.
tutis feciis Parifiis in concilio provincial! tempore etiam interdicli Orga- j>mjp*'£tfm
?/a fufpenfa legimus. In adis capituli generalis Ord. Pradie. Ferraria an. nevi awed.
1290. celebrati inhibetur : „Ne in conventibus noftris organa aut duae *»**•
campanas fimul ad horas pulfentur, praeterquam Bononia, ubi cb reve-
rentiam beati Dominici Patris noftri , hoc permittatur : ita tanien , quod
hoc cum decentia & honeltate debita obfervetur. " Buschius de refor-
matione monafteriorum id etiam ex ftatutis quibusdam Canon, regul. ie- dpud Zritmh
cenfet, quod inter caecera nee organa retinere velint ; mox tamen ftatu- J'c"pt\ m-
n 1 rrr- 1 n rr • j • • Brunfvic. T.
turn capituli provincialis de Ifindefcm aftert auni 1471. quod pernnttit IL p 947#
campanas magnas & organa in divinis officiis retinere. In dialogo inter 948.
Cliniiacenjem & Cifiercienfem hie etiam illi iftud obiicit : „ Mijltas diver- 5^«fjw-
fi foni , & tarn diverfi ponderis campanas , ut aliquam earum propter „ov.anecd. r.
nimium pondus eius vix duo monachi puliare poffint , non requirit ufus v.f. \%%t>.
neceflarius , fed aurium curiofitas. Quidam monachi, ficut ipfi mini te-
ftati funt, in pulfando tantum laboraverunt,. quod rupti, ponderofi facti
funt. Haec eft utilitas, quae confequitur illam magnam impenfam , & il-
ium magnum laborem, cum quibus tales campanae hunt." Conftitutio
Ioannis XXII. quae habetur Extrav. commun. lib. I. tit. 5. de officio cu-
Jiodis , religiofis mendicantibus , in urbibus cathedralium ecclefiarum de-
gentibus , modum hie ponit ob querelas contra eos facias, ordinatque :
„Quod religiofi diclorum ordinum mendicantium in nullo conventu fuo,
feu loco , plures campanas habeant , fine fedis apoftolicae licentia fpecia-
li, fed una tantummodo pro loco quolibet lint contend. Quodfi for-
fan communitas feu univerlitas aliqua ecclefiaftica vel mundana, feu iidem
religiofi pro illis, in aliquo ipforum locorum campanam aliam habuerinr,
vel nunc habent, non illam, fed aliam folam eorum fpecialiter ulibus de-
putatam pulfare valeant horis diurnis & nocturnis , millis & aliis con-
fuetis. " Qua de re videri poteft Card. Bona, quod alios fpectat ordines. g^ '/. «Tm.
Sub Ludovico Pio an. 817. id iam faltem in conventu Aquisgranenfi fta- circa fin.
tutum eft, ut duo tantum figna- ad tertiam, fextam, nonamque pulfen- T'1L €onc;
tur. In fynodo Exonienji an. 1287. presbyteri illi amoved iubentur, qui t.xi.cow.
quamvis fuerint abfentes , forte ex illicita caufa , tanquam prafentes ef- «*. Lubb.pag.
fent, ad horas canonic as faciunt campanas pulfari &c. I2*6*
N 3 Supra
102 L. II. P. II. QE DISCIPLINA MUSICiE SAC.
Supra locuti fumus de ludis illis , qui fiebant feftis natalem Domi-
ni proxime infequentibus : „ Et non folum (ut queritur concilium Wormei-
T. IV. Cone, tienfe an. 131 6.) in ecclefia introducuntur monltra larvarum, verum etiam
td . labb, f. presby tfcri , diaconi , & fubdiaconf infaniae fuae ludibria exerccre prxfu-
munt } facientes prandia fumtuofa, & cum tympanis , & cymbalis ducen-
tcs choreas per domos & plateas civitatis." Id quod non folum vetatur,
verum etiam diitricle inhibetur : „ne facerdos, qui, ut in fefto S. lo-
annis more folito Miriam celebret , aflumetur , aliquam perfonam
ecclefiafticam vel mundanam , mimos , vigellatores , vel tympanatores ad
ccenam , vel ad prandium invitet; vel illos, aut alios, qui muficis inftru-
mentis canere confueverunt, in ecclefia vel extra, in domo vel platea,
eundo , vel corizando , fequatur." Graviori , feveriorique pro meiito
Ihd. f. 371. puinguntur cenfura in concilio Eyjlettenji anni 13^4. „ Clerici , qui cle-
ricalis ordinis dignitati non modicum detrahentes, fe iocolatores feu hi-
ftriones faciunt in publicis fpectaculis per inftrumenta muficalia , vel per
quemcumque alium modum exquifitum fpeckiculum fuorum corporum
in publico faciant ; fi per duos menfes artem illam ignominiofam exer-
cuerint, ut prsedicitur , ab ingreflu ecclefiae , & a Divinis noverint fe
fufpenfos."
Contra fatta- XX. Quern hodiernum adhuc notatum apud fcriptores reperias A-
htfones * ' bijjinorum morem ad cymbala faltandi, a priori ecclefiae antiquitate effe
fitg. 71. 213. poteft ; ut fubinde libro primo de Meletianis obfervavimus , eos cum plau-
fu manuum & quadam faltatione cum cymbalis hymnos concinilTe. Per-
vagatior vero mos fuit manus pedesque movendi , quern Pa mho abbas
VtA. Lib. I. a]jenum a nionachis efie duxit , ut ajjijlentes Deo vocem modulentur can-
tits , & concinnent fonos , ac manus , pedesque moveant. Quin imo pro-
mifcue aliquid eiuscemodi moris fuifie , iam ex Clemente Alexandrino
str'omaf ' colligimus : Idcirco , inquit, & caput & manus in caelum extendimus, &
pedes excitamus in ultima acclamatione orationis rag Tt 7rcoag i-^iyetoo^iv
Kara, tyjv TiMwAtctv Trjs ivy/is <rvnx.<pwrj(riv. Videntur infultus ifti cito
in abufum veniffe. Saltandi confuetudinem non folum apud fanaticos
piallianiftas , carchitas , choreuiftas dammavit antiquitas, fed, ut vidimus
f 2i;.&v libro primo , efficere penitus non potuerunt piorum paftorum monita,
quam vehementer etiam declamarunt contra inolitum nimis faltandi tri-
a pudiandique ftudium in facris gentilium antiquiffimis , a) etfi diabolicas
cho-
a) Iam Plato lib. II. de Leg. 6. fingulis Diis cHverfis obfervationibus (funt verba Apuleii)
choreas confecratas dixit. Et „ religionum de Deo Sacratis, & facrorum variis fuppliciis
MEDIO ECCLESI/E E.VO. C. III. 103
choreas efTe venditaverit , unaque fimul diabolum faltare S. Chrysosto-
mus.
Nemo non videt , quam turpe fit inter chriftianos , audire faturnalia,
Bacchique orgia, & calendarum tripudia : in quae non folum inveheban-
tur paftores , verum etiam ludum indicebant ac ieiunia triduo calenda- *
rum Ianuariarum , litanias item , ut videre eft in canonibus conciliorum
medii huius aevi. Generatim etiam infurgebant contra ballationes, & fal- v%i- Marten-
tationes, canticaque turpia & luxuriofa , & ilia lufa diabolica , quae verba tyc.ct&t.
notantur in Capitul. Caroli M. & apud Benedictum Levitam. Sic in fy- 104. 105.
nodo Romano, fub Lothario c. 31. cavetur : Ne ballando & turpia ver-^bwl^'c's9t
ba decantando , cboros teneant, & dncant. Qui ex canone 53. Laodice- 193\
no exprefius videtur de nuptiis chriftianis : * <5« xpirwxg w yapzs d7n^
Zoptvxg @a?ktr(tiv v\ o'f%«d9-«, ubi vox fiaXkifyiv occurrit , quam Balsa-
JVION & ZoNARAS explicant : toc kv^uAaktv^v £ Trgog i>teiwv r(%ov oex,ei&-<x,t,
cymbala pulfare, & fecundum modulos faltare. Inde eft Italicum ballare,
Gallicumque batter, a) Eft ad rem canon 23. Concilii Toletani III. Quod a
ballimathiiZ & turpia cantica prohibenda funt a Sanclorum folemniis In
concilio Copriniacenfi an. 1260. conftitutiones Petri, archiepifcopi Bur-
degalenfts pro difciplina ecclefiaftica facta; primo cavent , ut in ecclefris t. XI. Cone,
vel ccemeteriis vigilia non fiant ; deinde fecundo de balleatione in fefto e* Labh' *•
Innocentum. Explicatius autem, quoad materiam praefentem c. 4 3. cone.
Budenfe an. 1279. praecipit facerdotibus , ut divino officio celebrato , & iy. p. 1089.
populo regreffo ad propria , ecclefias fuas firmare deb e ant diligenter. Pro-
hibeant etiam facerdotes fub poena excommunicationis choreas in ccemete-
riis, vel in ecclefiis duci\ quia, ut ait Augustinus, melius eft feftivis
diebus fodere} vel arare , quam choreas due ere. Ex quo patet, in ipfis
ecclefiis choreas fuifle duclas ; veluti etiam ex concilio Bituricenfi anno Mi. P. II.
1286. quo choreas in omnibus ecclefiis fieri penitus inhibetnr. Multa *• la57,
modo allatis conftitutionibus Burdegalenjibus fuperaddit fynodus Baioren-
jis an. 1300. c. 31. choreae aliis etiam in locis ne fiant, eadem S. Au- Ib- f- i4*4-
gustini fententia abfterrendo : „Prohibeant facerdotes fub poena excom-
„ muni-
rides impertienda eft. Etfi nonniilli funt ex fluxifle , ait , inde Gallornm bailer, quod fal-
hoc divorum numero , qui nofturnis vel di- tare innuit , & bal , quo folemnem laltntio-
nrnis , promtis vel occultis , laitioribus vel nem defignant. SciPlONE Claramont. apud
triftioribus hoftiis , vel cxremoniis , vel riti- Conringium T. III. Opp. p 162. atteftante
bus gaudeant : uti JEgyptia numina ferme plan- „ antiquitus etiam noftri iungebant rhythmum
goribus , Graca plerumque choreis , Barbara & cantum illarum odarum , quas ob id ballate
autem ftrcpitu cymbaliftarum, & tympanifta- Italica voce dixerant , quas & fono eguiffe
rum, & choraularum." afferit Duntes : nempe eas aliquo fonaute fal-
«) Frid. Adotyh. Lampe de cymbalis veterum tabant , fimulque cantabant."
104 L' ITi P* IL DE DISCIPLTNA MUSICS SAC.
^municationis choreas in ecclefiis vel coemeteriis duci. Moneant et^
„iam, & ne alibi fiant , quia, ut dicit Augustinus: Melius eft fe/livis
Kdiebus fodere , vel arare , quam choreas ducere. Quam grave fit pecca-
„ turn choreas & ballationes in facro loco ducere , perpendi poteft ex
„ pcenitentia fecundum rigorem canonum talibus iniangenda : Si quis
„ ballationes ante ecclefias Sanctorum fecerit , emendatione pollicita , tribus
„ annis poeniteat." Unde colligitur, choreas & ballationes eandem penitus
rem eflfe. Ed. Martenius de antiqua Ecclefiae difciplina c. 28. refert , in
fefto Afcenfionis Domini quibusdam in ecclefiis fieri folitas poft vefpe-
ras in pratello choreas, ut in Lemuvicenfi ; & ex ordinano Cabillonenji de
nuiusmodi chorea haec alFert : „ Poft Completorium fit chorus in prato.
„ Decanus cantionem primam Veni Santte Spiritus , caeteri fuas dicant,
„qui voluerint, latine tamen,"
LIB. III.
LIBER III
DE MUSICA POLYPHONA SEU PLU-
RIUM VOCUM, FIGURALI ITEM AC
INSTRUMENTAL!
*■ - ■ ■ — ~ ' — ■ '■ = . ., :>
CAPUT I.
De mujicafeu concentu plurimum vocum.
I.
mnia , quae nobis adhuc exponenda fuperfunt Poiyphonia
de cantu & mufica ecclefiaftica medii aevi , a veterib«s
prima ecclefiae aetate aliena prorfus erant, par- ,nc°snita-
tiin etiam primum hac state media excogita-
ta, veluti mufica ptflyphona , ac figurata. Vix
quidem id credi poffit, de Gratis prsefertim,
quibus prope omnia in fcientiis & artibus de-
bemus, apud quos tanto in pretio, ufuque adeo
frequenti fuit mufica tarn vocalis, quam inftru-
mentalis, perinde ac apud plerasque omnes alias
gentes, prcefertim Romanos, ad quos a Gratis
omnis fcientiarum cultura pervenit. Difputatum de hac re multum eft no-
ftra aetate, malamque gratiam apud Bonnetum audorem Galium hiftoriae T.ni.p^o.
de mufica & eius effeciibus iniit- Claudius Peraltius, quod hanc mullet ^
partem antiquis denegaflet; quamvis is plus etiam, quam aflertum ire pi
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. III. O fet,
mujique att-
cietw.
106 L. III. DE MUSICA POLYPHONA
VUPtUoh. fet, conceflTerit , ex quociam Athenjei loco faltem tcrtiae confonantiam
Buretn tip. antiquis jUjs ufitatam fuilleconiedatus. Eo de loco dum Burettus a Per-
rfe vet- fym- l
fbon. ap. Hu- raltio recedit , allentitur tamen ei in eadem opinione, explicando locum
gotin. nef. quemdam Horatii ingeniofe magis , quam folide, mea fententia : cum
JOtXlP II nu^a unquam apud antiquos illos ratio ditoni leu tertise fit habita , fola
p. 747. ' quarta & quinta, feu diateflTaron & diapente, inter confonantias cum dia-
Lib Vex P^011 computatis. Vitruvius expieflis verbis etiam de fexta id edicit,
tarn de voce afla , quam de inftrumentis : „Non enim (inquit) inter
duo intervalla , cum chordarum fonitus, aut vocis cantus facrus fuerit,
nee in tertia, aut fexta , aut feptima poflunt confonantiae fieri. Sed ut
fupra fcriptum eft, diateflTaron & diapente ex ordine ad diapafon con-
venientes , ex natura vocis congruentius habent definitiones. " Adduxi
Vitruvii verba ex Ger. lob. Vossn addendis ad librum de mathemati-
cis fcientiis p. 439. prout ea correxit Guilielmus Philander Cuflilionius
editione Tornejiana anno iff2- poiteaque Andreas Pappus lib. I. de con-
funantiis cap. 3. Nihilominus lfaacus Vossius de Poematum cantu & vi-
ribus Rbytbmi p. %i. &c. indignatur illis, qui concentum plurium vocum
prorfus veteribus ignotum fuilFe contendunt. At vero , quae profert ar-
guments, teitimoniaque SENECiE, audoris de mundo,& jEliani, haud
magis rem evincunt, quam illud, quod poftea adducit Plutarchi iv t&j
Trig) tS EI t£ iv At-AQoig, cum dicit T^fjLiTcviov k, tiirovov fx,tKu)^T0v, ut probet, ve-
teres trihemitonium confonum feu femiditonum, & ditonum pro confo-
nantiis agnovifTe. A I i u d quippe eft piXop&rpov & aliud dvrXpoow oppofitum
tu 7ra,occ(pavc*i, ut mox videblmus. Ufusque erat antiquis ditoni feu trihe-
mitonii in alio, quam diatonico genere TraoaQoowg, ut eft indubitatum.
Ilia vero perfedarum aut imperfedarum confonantiarum diftindio ex ufu
pofteriore eft. Mihi haec ipla caufa ac ratio eflfe videtur, quod nunquam
antiquis in mentem venerit , alias praeter duplas , quadruplas &c. id eft
odavae feu diapafon fimplicis'aut duplicatae &c. confonantiam, feu potius
homophoniam coniungere: quod aliarum, quas ftatuebant, confonantia-
rum ac diateflTaron quidem ipfa coniundio, diapente vero confecutio mu-
tua auribus infuavis fit, a nottra etiam mufica reieda; veteres vero om-
nem confonantiarum theoriam revocabant ad folam melodiam noftro u-
fu, quam illi harmoniam vocabant , eo nomine paflim eorum de mufica
inlcriptis libris, in quibus nullae unquam de polyphonia feu harmonia,
ac lymphoma noftro ienfuac ufu occurrunt regulae. Id quod aperte con-
fitetur Jo. Wallisius, eorum fcriptorum editor poft Meibcmium; apud
quos omnes nihil, quod ad rem fit , reperitur, perinde ac apud alios au-
dores, quorum loca nonnulla levius divinando, vel etiam retorto collo
hue
SEU PLURIUM VOCUM. C. I. I OJ
hue a patronis contrariae fententise trahuntur; cum tamen potius ex illis
fcriptoribus res decidenda fit , qui ex inftituto rem egerunt, harmonico-
ruuque libros ediderunt.
Igitur apud Graces ea etiamnum aerate, qua apud nos iam efflore-
fcere, imo adolefcere ccepit mufica noftra, feu homophonia plurium vo-
cum, nihil ad rem occurrit, prarterquam quae fuapte natura emergit vox
& confonantia feu fymphonia odavae, iam Aristoteli nominata antipho-
nia ocfava?, qtt<e a voce, inquit, a) iuniorum puerorum voci adultorum homi- a
num intennixta refultat : qua voces tantum a fe invicem diftant refpetlu
toni , quantum nete chorda ab hyp ate dijjita eji ; id eft odava. Sic Mi-
chael Psellus, theologus & hiftoricus Gracus face. XI. iam vergente, &
MtVfncl Bryennius , qui fub Paljeologo circa an. 1320. floruit, fuum
?ra()clQuvov & wmtyuw diftinguunt iisdem ambo verbis. „Eoquod para- A^d iv«Mf.
phonum inaequali tempore confonat . , . Antiphonum autem, quando Man' BryJn~
aequali tempore acutus gravi identidem confonat : puta quando oda-
vus primo, nonus fecundo, duodecimus quinto, decimusquintus odavo;
fimul afcendentibus vel fimul defcendentibus ( in intenfionibus vel remif-
fionibus) gravibus cum acutis , acutisque cum gravibus proportionaliter
&c. " Haec Manuel Bryennius libro primo fedione quinta, qui poftea
libro fecundo fedione fecunda pag. 401. &c. fpeciatim agit de antipho-
nis, paraphonis, fymphonis, concinnis & inconcinnis intervallis: ubi om-
nia breviter fie colligit : Quotquot autem ex phthongis (fonis) confpiciim-
tnr in ratione dupla aut quadrupla, hi vocantur generatim fymphoni (con-
foni) fed fpeciatim antipfjoni, aut homophoni (una fonantes) Quotquot ite-
rum funt in ratione fefquialtera , & tripla , hi vocantur generatim fym-
phoni ( confonH fpeciatim vero paraphoni (iuxta fonantes) Quotquot autem
in ratione fefqid - tertia aut dupla fefqid - bitertia , hi vocantur turn gene-
ratim turn fpeciatim fymphoni (confoni) generi cognomines; quotquot au-
tem in aliis ex prius enumeratis quindecim fuperpartienhribus , hi genera-
tim dicuntur diaphoni (diflfoni) fpeciatim vero concinni; quotquot autem
in reiiquis omnibus, hi generatim diaphoni (dilToni) fpeciatim vero apho-
ni 3 aut cacophoni, aut ecmeles (inconcinni) nominantur.
II. Obfervanda eft hie notio vocis diaphonia, quam etiam apud 1st- Medio *v#
dorum reperias : deinceps vero hums vocis ilgnificatus immutatus eft, '"venta dI**
> ■ a r a 1 r* ■ • \ ti o i phonia or<ja-
ut id iigmricaret , quod Graci antiphonum appellant: „Symphoma eft, , mm dj&a.
O 2 (inquit) Lib. m. E-
timot.
*) Ex. 7rct,[ryav ycto viuv £, cevfyuv yl- . jovoiq cog vtirti 7T(>os t^v v7to,tviv»
viTcti to dntywov , 0* Aiascto-i roii
IOg L. Til. DE MUSIC A POLYPHONA
(inquit) modulationis temperamentum ex gravi & acuto, concordantibus
fonis , five in voce, live in flatu, five in pulfu. Per hanc quippe voces
acutiores, gravioresque concordant, ita lit, quisquis ab ea diflbnuerit,
fenfum anditoris offendat, Cuius contraria eft diaphonia , id eft , voces
difcrepantes vel diflonae." Haud equidem dirfiteor , rem miram videri,
hoc mufica? polyphonae genus tamdiu latere pofuifle, cum tamen nihil fre-
quentius olim fuerit apud cultas gentes, quam mufica, eaque apud Gracos
prsefertim exculta adeo fit, tantoque in pretio habita. Cur vero quis non
magis miretur, illud, poftquam in Occidente in ufu effe ccepit medio ae-
vo, a Gratis tamen Temper negledum fuilfe toto etiam medio aevo, quo
adhuc orientale imperium utcumque ftabat, ac fie ingenio vigebant Graci,
ut tetrispofteapulfi exules culturam ingenii fcientiarumqueZ-uf/Ginferrent ?
Quodfi tamen rem propius fpe&emus , qualis nimirum mufica ilia , de
qua nunc agimus , fuerit in fids incunabulis medio hoc aevo, per duas
confonantias, quas perfeclas dicimus , progrediens (unde diaphonia no-
minari potuit, recle quidem iudicio aurium, ac rationis etiam fecundum
veterem mufices theoriam) mirari definemus, cur hoc muficae genus in-
culto medio aevodemum originem fuam debeat; maxime fi definitionem ac
primas eius confideremus regulas, quas in Hucbaldi Enchiridio reperimus
cap. 13. de proprietate Symphoniarum inferipto : „Nunc id (inquit) quo
„ propriae fymphoniae dicuntur , & funt, id eft, qualiter eaedem voces fe
„ fe in unum canendo habeant , profequamur. Haec namque eft, quam
„diaphoniam cantilenam, vel afiuete organum nuncupamus. Dicla autem
„ diaphonia, quod non uniformi canore conftet , fed concentu concordi-
„ter dilfono : quod licet omnium fymphoniarum fit commune, in dia-
„ telfaron tamen , ac diapente hoc nomen obtinuit. " Sic Guido iis-
dem ac Oddo, verbis, cap. 18- micrologi definit : Diaphonia vocum
disiun&ionem fonat , quam nos organum vocamus , cum difiuncla ab invi-
cem voces concorditer dijfunant , &f dijfonanter concordant. Eft hoc, quod
T. II. Du- nionachus Engolifmenfis in vita Caroli M. adnotavit ad an. 787. Similiter
erudierunt Romani cantores fupradicli cantores Francorum in arte orga-
nandi. Id quod probe obfervandum eft in monumentis medii aevi : in
quibus frequenter occurrit hoc fenfu vox organum , organifare. Plura
Traiti hi- exempla collecla reperies apud Lebeufi um , Ducanoium , Carpentier,
jiorique fur uru tam COmmuni , ut organi nomine ( hoc notante ) fignificaretur Mif-
lkl ™ yc" fa , aliaque , quae ad cultum divinum fpeclant, officia.
Difcantus HI. Haud minus eodem fignificatu frequens fuit vox difcantus , bis-
ltem* cantus , cuius non pauca in fuperioribus ex MS. San - Blajiano retulimus
exempla , quibus unum hie ex eodem cod. adiicimus : Quern
SEU PLURTUM VOCUM. C. T.
109
• ra at que ma re
Q| uem e the ra & ter ra at que ma re
>- "1 j^t i,r
uem e the ra & ter ra at que ma re
iBmns
m
iS?
nou prae va lent | to turn ca pta re. A fi ne pre-
non prae va lent to tur
mum
s*S
non prae va lent to turn ca pta re, A fi ne pre-
iz:m
^jggsijBgfg'TVfj?
fe pe in fans im pie ce los re gens u be ra
B
3
niUPiiiEigi
fe pe in fans im pie ce los re gens u be ra
*
m: — r~m
ssa
1 w-*F^
>— — ■ — — — -J^H., ___ PM .."-T M3
S3
fu gens. |j Fa dor ma tris na tus | ho di e J eft de
"_M
3!i^gSg
wzzj£
fu gens. Factor ma tris na tus ho di c eft de
O 3 matre.
no
L. III. DE MUSICA POLYPHONA
E5f1trrT^^£|333s^
t
ma tre.
Creans di em ho di e ere a tus eft in
— d*"*
=#
^^H^g^B
ma tre.
Creans di em ho di e
ere a tus eft: in
fc ■»»[ 1^ J q- Jj^Uj-J-J1j|^
di e. || Na fci tur mundo
o ri ens Ga bri el j quern
$±X -J [J .J -] ^ ;f&$
di e. Na fci tur mun do
Sift
o ri ens Ga bri el quern
prae di xit E ma nu el no bis cum De us. |f
l_ II
pras di xit E ma nu el
no bis cum De us.
Pluribusque teftimoniis apud laudatos audores, prasfertim Lebeuftum ex-
plicatur. Rem vera defcriptam habes apud /. /. Rousseau h v. ver-
bis Io. de Muris : Difcantat , inquit , qui fimul turn uno vel phirdnis
dulciter cantat, ut ex diftinEtis foiris fomis imiqs fiat , non imitate jimplu
citatis , fed dulcis , concordisque mixtioiiis unione. Gravis ac vehemens
fequitur apud eundem eiusdem Io. de Muris, ex MS. inedito locus , di-
gnus proinde , qui hie defcribatur : „Heu proh dolor! His temporibus
aliqui fuum defedum inepto proverbio colorare moliuntur. lite eft , in-
quiunt, novus difcantandi modus, novis icilicet uti conlonantiis; often-
dunt
SEU PLURIUM VOCUM. C. I. Ill
dual ii intelleftum eorum , qui talcs defetfus agnofcunt , offendunt fen-
fum: nam inducere cum deberent delechtionem , adducunt triftitiam. O
incongruum proverbium ! O mala Colorado , irrationabilis exculatio ! O
magnus abufus, magna ruditas, magna beftialitas , ut afinus fumatur pro
homine , capra pro leone , ovis pro pifce , Terpens pro falmone ! fie e-
nim concordia* confunduntur cum difcordiis, ut nullatens una diftingua-
tur ab alia. O fi antiqui periti muficae doclores tales audiflent difcantare,
quid dixiffent? quid teciflent ? Sic difcantantem increparent, &dicerent:
Non hunc diicantum , quo uteris, a me fumis. Non tuum cantum u-
num & concordantem cum me facis. De quo te intromittis? Mihi non
congruis , mihi adverfaris , fcandalum tu mihi es ; O utinam taceres !
fed deliras & difcordas. "
IV. Mirum haud eft , fufpe&um reprobatumque id muficae genus, Alia,qn* hut
quo nihil pronius eft , quam ut corrumpatur, ut fupra vidimus, acres- pe™.nent
que retulimus querelas gravium virorum, paftorumque; per expanfum im-
primis Ioannis XXII. P. decretum, de quo Gobelinus Persona in cofmo-
dromio aet. 6. c. 71. Item probibuit fieri cantum in boris canonicis, & in
JtJijJis cum difcantu, trip/is & mottetis vulgar ibus, a Ducangio citatus:
qui in voce Decentum, quae vox etiam hucpertinet, ex regula ordinis Sem-
pringban. locum ad rem after t : In monaflerio officium Clericorum in Mif-
jh & boris teneant , organum tamen £«f Decentum , Faufetbum & Pipetb
omnino in divino officio omnibus noflris utri usque fexus prohibemus ; cuius
iam T. I. p. 318- meminimus , recurretque poftea iterum memoria ; vel-
uti etiam de eo, quod apud Carpentier refertur V. Difcantus ex anna-
libus regni S. Ludovici , qua ratione devote cantari curarit divinum of-
ficium a chant , & a decbant, a ogre £s? a treble. Quae alibi explicat,
utinam etiam , quae alia poftea affert peregrina linguae Gallica nomina
ex MS. Mirac. B. M.V.
En V orgener , & verbloier ,
Ou Dechanter ou quintoier.
Au&or de mufica quadrata feu menfurata huius modi nomina explicat T . Q
prout ad fuum argumentum pertinent: „Tria (inquit) tanturnmodo funt Bid*?. 354.
„ genera , per quae tota menfurabilis mufica transcurrit , fcilicet difcantus,
„ hocetus , & organum. Difcantus vero eft aliquorum diverforum gene-
„ rum cantus duarum vocum feu trium , in quo termino confonantia fci-
„ licet diateffar on , diapente, diapafon per compoiitionem longarum, bre-
„viumque
112
L. III. DE MUSICA POLYPHONA
jjViumque figurarum, fecundum dulcem menfuram naturaliter proportio-
„ nata manet." Huic opponitur , quod eodem tenore procedat Falfttm
bordonum , Italis Falfo bordone , Gallis Faux-buurdon ; quam tamen vo-
* cem in fcriptoribus medii aevi nusquam me legifTe recordor. a)
Qnaiis pri- V. lam ex Hucbaldo audivimus , eum Diaphoniam fuam in diatef-
mum fuent faron & diapente potiflimum ponere. Rigefcent vero non folum aures,
conlonantm- r , . ,r \ n r r- • i
rum ufus in ied etiam dentes obitupeicent , puto , muiurgi , dum in pnmo , quod
Poiyphonia. habet , exemplo in diateflaron nil nifi continuas fe fe infequentes quar-
tas animadvertet.
b)
es
T
S
T
S
tris
fempiternus / \
pa/
\ ft
/
es \li
Tu / tris
fempiternus / \ \us
pa/
\fi
/
Mi
Tu/
\us
Et
a) Mufique ( iuxta Rousseau h. v.) aplufieufs mes a qtiatre parties, pent aufll paffer pour
Parties , mais fimple & fans mefure , dont les tine efpece de Faux- baurAon ; mais qui pro-
notes font presque toutes egales , & dont cede avec beaucoup de lenteur et de gra^
1'harmonie eft toujours fyllabique. C'eft la vite.
pfalmodie des Catholiques Romaines chantee a b) Schema hoc facile intelligitur , fi loco fylla-
plufieurs parties. Le chant des nos pfeau* barnm , note ita ponantur :
•s.
-*-~r~*-W~*~"»- r-A
:s
:*zm:
Tu Pa tris fern pi ter nus es Fi li us.
rjjpgr :rgzHzara:5:
Th Pa tris fern pi ter bus
:m_^_.
e6
Fi li us.
SEU PLURIUM VOCUM. C. I. I 13
Et tamen lubdit haec verba: Sic enim duobus nut pluribus innnum
c amnio modefia dumtaxat & concordl morofitate , quod fuuni eft buius
tneli, videbis nafa fuavem ex bac fonurum commixtione concentum. A rifu
vero quis fe contineat , dum artificium pandentem intelligit , qua ratio-
ne duplicando has confonantias in o&ava fubito ad quatuor aptetur vo-
ces: „S:(inquit) ambas per diapalbn duplicaveris , fenties huiusmodi
proportionum voces fuaviter ad invicem refonare ad fubiectam defcri-
ptionem ; es
a;
/tris
pa/
fempiternus/ \ us
\ fi-li/
/
Organ.
Tu/
es
•
/tris
fempiternus / \
pa/
/ \fi
/
es \li
Trim.
Tu/ ./tris
fempiternus/ \ us
pa/
\ fi-li/
/
Organ.
Tu/
es
/ tris
fempiternus / \
pa/
Vfi
*
/
Tu/
\li
Trine.
\us
•)
M
Ex-
u *
w "m~w m '"
1S|—
h w ^
f- - w
H in.
£4 *m
• _ , q
\ Organ. Tu |
Pa tris |
fern pi ter nus
es
1 Fi li us. |
IK
3E
-W-
--»--»-»—*----
jfcrg
Prr'»c. Tn Pa tris ftm pi ter nus es Fi li us.
Msec pofuifie fufficiat ; cetera enim non nifi diapafon five o&avae fur.t , ex. his facile metienJ*^
Mart. Gerbert. de Musica. Eccl. T. II. L. HI. P
H4
L. ITT. DE MUSICA POLYPHONA
Exhibito poftea cap. XV. huiusmodi au&ioris diaphoniae exemplo etiam in
diapente 5 iara liberalior dcinceps in principio & fine coire facit principa-
lem vocem & organum adunifonum, in hunc modum:
a) T
mans
T
mine/ \un
T
do/ \di
S
li/ maris \ ni
T coe/ mine/ un \ fo/
T Rex
coeli do/ di/
fquali\
tidi/ \di
ni/ \que
nis/
fquali \ \ li
ta
/
tidi/ \di fo/
Tytanis ni /
\que/
Quin plus veluti aufus peculiari capite 18. id agit: quomodo altiora, mo-
do fubmiffior a loca organum petat, quod eo redit , ut fubinde, una voce
in eoderu haerente tono, altera difcurrat :
Tc
Rex coe li Do mi ne ma ris un di fo ni.
HF -
m M a
■ *-*rw
M
■ — ' II
"I* M l-
m
W
~~taJ "" ■
■*■- m ■
w
Ty ta nis
ni ti di fqua li di
1 1
1 que
1
| fo li.
1
on*
. ■_ M M
M-M---
«-w "
■ *■' i,-w:b' ;
w ■ ■
i—i m
■ .
m .i-i
... -..
Ty ta nis
tii ti di
fqua li ii
que
fo li.
a)
SEU PLURIUM VOCUM. C. I.
f imu \
"5
s
les/
\li du \
T
mi /
\ / lis \ ne\
T
Te
hu
mi les famu
li mo/ ve/ Van
T
\ \do
S
\du lis /ne \ \ is
T
\ve/ Van \pi/
T
do/
Se
«)
J " W-
ita
S=a^
Te hn mi les fa mu li mo du lis ve ne-
a)
if T
™ H
-. -y —
w
ran do
i
1
Pi is. |
1
1
ST
2
■" ~™ ' ~
•
— *-*- —
m * :
II II 1 ■
tan do
pi is.
P 2
Il6 L. III. DE MUSICA POLYPHONA
a) flagi \
Tra&u non.
nullornm
Csculprunj.
s
as/ tant \ ri
\
T
be/ \ /
is \ be \
T
Se
iu beas flagitant va/
li/ ra \
T
\
re\
S
ri
is be \ \ lis
T
\ li/ ra \ \/ma
T
re /
In fecunda fcholiorum parte eadem (impiicitate res retra&atur, conve-
niuntque codices omnes MIT. quos plures contuli, excepto uno regio
Parifienfi, ubi res admodum obfcure fine exemplis agitur, primis forte
curis & conatibus qualibuscunque demum, fasculo illo decimo dignis ; ni-
hilominus videtur Hucbaldo diaphonia haec feu organum in ecclejiajiicis
canticis honejlijfime affiant
VI. Mirum eft, alrquamdiu ingratam hanc ac infulfam, auribus faltem,
non fuiffe animadverfam fymphoniam. Haud videtur abludere faeculo ad-
hue XIV. Ioannes XXII. ab eo muficae genere, quod Falfo bordonum dici-
mus, in decretali Dattct SS. Patrum, in qua multa vitia muficas illius ae-
vi damnat , fubque gravibus pcenis vetat ; ut per hoc tanien non inten-
dat prohibere, „ quin interdum , diebus feftis praecipue five folemnibus,
in miffis & praefatis divinis officiis aliquae confonantiae , quae melodiam
fapiunt, puta oclavae, quintae, quartae, & huiusmodi fupracantum ecclefia-
fticum fmiplicem proferantur, " Ipfiffima Hucsalii rnethodus eft,
quam
Se f iu be as | fla gi tant | va ri is | li be ra re Ijna lis.
Se iu be as fla gi tant va ri is U be » re ma lit.
SEU PLURIUM VOCUM. C.I. I 17
quam Engelbertus Admontenfis fcriptor faeculi XIII. ad finem ope-
ns fui de mufica probatam habet. „Quoniam (inquit) omnes difcantus
bene ordinati taliter fe habent, quod cantui direcio reipondent conibnan-
do, vel in diapafon , vel ad medium diapafon , fcilicet ubi diateiiaron &
diapente coniunguntur in una voce. "
VII. Nihilominus Guido Aretinm iam fseculo undecimo, etfi ex com- Guipow*
muni ufu & opinione fateatur cap. 6. micrologi diapente & diateffarun ^'"ditwd
diaphonia, id eft, organi iura poflidere; capite deinde decimo odavo ex ufum agno-
profeflb de diaphonia agens, poftquam abfurdarn auribus priorem illam ra- fcente ia»
tionem explicaffet per diapente & diateflaron , hie etiam , quod res eft,
quoad ditonum confonantiam primus agnovit , ut tamen quartae, feu dia-
teflaron principatum relinquat per mocum, quern vocant, redum in ea confo-
nantia libere progrediendo : „Superior nempe (inquit) diaphoniae modus du-
ruseft, nofter vero mollis, ad quern femitonium& diapente non admitti-
mus; tonum vero & ditonum &femiditonum cum diateflaron recipimus,
fed femiditonum in his infimatum, diateflaron vero obtinet principatum."
Opera pretium ducimus , ut quibus exemplis utatur regulisque , hie ex-
fcribamus, quae quidem cruda adhuc funt, atque id etiam paradoxum
produnt , quod quarts fervans principatum , diapente feu quintam no*
ftram ftudiofe refugiat; praeter bicinia vero nihil in exemplis habet.
TUB* diaphonia per exempla Probatio.
Igitur a rrito non deponimus organum, five in eo, five in fequenti-
bus finiatur, hoc mo do:
F F G G F
FDEFEDC
Hill
1 1
1 j
ipfil fo!
ii!
1
■
Mil,
1 1
1
CCDDCCCCCCCC
Ecce finis diftindionis in trito C. a quo non deponimus organam. quia
non habet fub fe tonum vel ditonum, quibus fit occurfus , fed habet fe-
iniditonum , per quern non fit occurfus.
F G G a GGF
fer vo fi d e ra
C O D E ODCo
P 3 Ecce
I I 8 L. III. DE MUSICA POLYPHONA
Ecce alia diftindio in trito F. in quo & quartis a fe vocibus per diatefla-
ron iubfequimur, & diateflfaron fuccentus plusquam occurfus placet :
F F ED F GF
Ipfi me to ta
c c cc c DC
Ecce alia eiusdem modi triti in F.
F FFFEG FEDDD
Devo tio ne com mitto.
C CCCCD CCCCD
Ecce alia diftindio in proto D. in qua & toni occurfus ad rinem patct.
CD CFFFPDE
Item : Homo erat in Iheru fa lem. aut ita
CC CCCCCDE
F FED E
Hierufalem.
D DDD E
Ecce diftindio in deutero E. in qua ditoni occurfus vel (implex vel per
intermiflus placet.
C F F D F CD D CDF E C ED
Ve ni ad do cen dum nos viam pru den tiae.
C C C C C CC A CCC C C CD
Diftinclio in proto A. In hac diftinclione in inferiore trito C, qui fini
proxime fubeft; D, voces admiiTae funt, & locus prior finita gravitate
repetitus eft, ubi diximus viam prudentia. Et in hac fimiliter:
F Ga aFGF F G a G F D F EDCFGGGF
Sexta hora fedit fuper puteum.
C DE EC DC C D E D CCC FFFFFFFF
Ecce ut afcendit organum, ne in ultima diftinclione fuccineret cavern,
F FG G F F DD CF G a G F G FFEDC
Sexta hora fe dit fuper puteum
F FFF F F F F FF FF F F F F F FFFFF
Ecce quomodo admittente cantore graviores voces organum fufpenfum
tenemus in trito.
ecd dc a c b caGFGG
Vidor afcendit coelos unde defcendet
GGa aGG G G GF FF FG
Ecce
SEU PLURIUM VOCUM. CI. I 19
Ecce ut ad G & a in fine fubfequitur F. Idem in plagali trito inve-
Dies ufurpatum, ut ad C & d ita b fubfequatur , ficut ad G & ad a fe-
quitur F. hoc raodo :
e c d
de dcd J 0
Ve ni te
Ad ore mus
c c c
c c c c b b c
VIII. Hucufque Guido. Dum ergo rem omnem colligimus, palam eft, Tard;"s <*-
fieri non potuifTe, ut veteres hi ad agnitionem triadis noftra; harmonica per- n"'',;™™"
tingerent : unde iudicium ferri poteft, quam inconditi illi cantus fuerint, perfects in
quoshaud raro in triplo vel quadruple* organifaffe feu decantaffe leguntur, l!fl:m a(rum-
uti videre eft apud Lebeufium & Ducangium v. orgatmm. Regulae, fed ad- c** ""
modum imperfedae, de triplo, quadruplo , imo quintuplo operamlo atFe- #is regniam,
runtur a magiftro Francone Parifienfi in arte cantus menfurabiJis, etfi ad Jv";" HJi'
, r • r i r i fur I* chant
rem aptam teneat theonam conlonantiarum perrecrarum , quas iolum cen- ^ f 74
fet unifonum & odavam, & imperfedarum, quas facit ditonum, & femi- &c
ditonum. Media; eidem funt diapente & diateffaron : quod mirum haud
eft, cum etiam ad noftram aetatem de hac re, fc. diateffaron confonantia,
difputatum fciamus ex praeiudicio veteris theorise confonantiarum , quae
haud redius ad praxin noftrae tnuficae pertinet, quam confonantia ditonus
ad veterem mulicam. Quam in rem rede Wallisius „quod autem ( in- •<*#««*• «<*
„quit) tertias & fextas pro confonantiis habeant , cum bona quidem ra- p*0!0™*"*"'
„ tione fadum cenfeo , fed praeter omnium veterum audoricatem ; de
„quarta quidem dubitarunt recentiores aliqui (contra quos Andreas Pa-
„pius Gandenfis ante centum annos peculiari tradatu difputavit) fed con<-
„tra omnium veterum fententiam."
Rede vero mutato muficae genere, etiam fententia veterum hie im-
mutata eft : unde in opufculo Ioannis de Muris, quod MS. teneo, ubi
de difcantu agitur, quarta inter confonantias omittitur, etfi Rousseau,
qui maiora Parifiis huius audoris opera MSS. evolvit, in fuo lexico mu-
fico vocem barbaram diateffaronar e illi ufitatam teftetur. Plures autem
Ioannes de Muris , quam Franco , ac eas omnes agnofcit confonan-
tias , quas hodierna recipit mufica ; ex regulis etiam principaliores , pri-
mam imprimis, quam in veteribus hadenus maxime defideravimus , ut
nempe dux perfedae confonantia; immediate fe fe confequantur. „Perfe-
dam (inquit) unifonus , diapente & diapafon faciunt confonantiam, & a-
ILe fpecies, videlicet femiditonus & ditonus, & tonus cum diapente, fa-
ciunt confonantiam imperfedam , quia tendunt afcendere vel defcendere
in fpeciebus praedidis perfedis , fcilicet femiditonus in unifono , ditonus
in
120 L< III. DE MUSICA POLYPHONA
in diapente , tonus cum diapente in diapafon , afcendendo vel defcen-
dendo feriatim. Et quod ordinavi de femiditono , ditono , & diapente
fuper ^unifonum, lie fupra diapafon intendatis. Sciendum eft etiam, quod
difcantus debet habere piincipium & finem per confonantiam perfedam.
Debemus etiam binas confonantias perfedas feriatim counitas afcenden-
do vel defcendendo , prout poflumus , evitare. Sciendum eft notabiliter,
quod non poflumus duas notas ponere in rota, videlicet in una linea,
vel in uno fpatio , & eodem modo duas odavas. Item duas fextas eo-
dem modo , fi odava fequatur ukimam. Item fciendum eft, quod fexta
nullo modo poteft poni in difcantu fimplici, nifi quod odava fequatur
immediate. Item fciendum eft, quod nos poflumus afcendere per unam
tertiam , vel per duas , vel per tres ficut placet cum tenore. Et etiam
pdflTumus licentialiter ponere duas tertias in rota , id eft in una linea vel
in uno fpatio. Item poflumus ponere duas quintas cum una tertia in
iota , & duas odavas fimili modo, & duas quintas cum oclava, & tertia;
& duas odavas cum quinta & tertia per afcenfum vel defcenfum teno-
ris. Et iftud fupradidum non debet poni in difcantu, nifi dum evitari
non poteft. Item fciendum , quod nos optime poflumus afcendere cum
tenore de tertia in quintam :- & fie de omni imperfecta fpecie in fpeciem
perfedam , & e contrario ; eodem modo defcendere cum tenore , & eft
valde pulcrum in difcantu. Item fciendum eft , quod mi contra fa non
concordat in fpeciebus perfects , utpote in quinta , & odava , & decima
& duodecima, ac in unifono, fed in fpeciebus imperfedis ftat in tertia
fexta , in decima unum licentialiter poteft poni contra aliud. Item no-
tandum eft diligenter, quod quando fimplex cantus five tenor, quod idem
eft , vadit in fummo paflu , utpote in palfum tertii , fi velimus difcantare
ilium fimplicem cantum , fingimus voces ipfi concordabiles in exteriori
parte manus, utpore quintas & odavas , & fie de aliis fpeciebus , fecun-
fhun quod bene licitum eft. Item fciendum , quod quando velimus can-
tare per falfam muficam, oportet, quod difcantando aceipiamus iftam vo-
cem ut in d. la fol re, & re; in e. la mi re, & mi; in F. fa ut, &
fa; in g, fol re utt & ful; in a, la mi re, & la; in b. fa b mi. Unde
bene poflumus per totam manum difcantare per falfam muficam , dum
tenor non fit concordabilis vera? mufica? ; fed quando per veram difcan-
tare poflumus t per falfam illicitum eft difcantare." Mufica falfa hie nihil
aliud eft, quam fcala noftja duf* D F % &e< ut re mi loco Dorii diato*
nici re mi fa,
CAP. II.
# tt #
121
CAPUT II.
De Mujica menfurata, feujiguratci medio avo
invent a.
I.
liud novum mufieae genus, quod menfuratum,
feu figuratum dicitur , vergente demum me-
dio hoc sevo fie recens inve&um, conforma-
tumque eft : ut tamen femper in fuis prin-
cipiis ab antiquiflimis temporibus quodam
obtinuerit ufu , alteram modulandi partem
conftituens ; qua , ut loquitur Martianus
Capella de Nuptiis Philolog. lib. IX. rhyth-
micis , & melicis ajlruftiombm continetur.
Sic & Aristoteli quaedam videtur cognatio
efle harmoniis cum rhythmis. Hinc inter pri-
mas lemper muficas fpecies poft harmonicam , rhythmica & metrica ve-
nit. Rhythmus , iuxta Suidam in lex. h. v. or do metri particeps , harmo-
nia comes, cantw fuavis commixtio. Pater metri eft rhytbmus , at que
tntiqua eft metrorum ac rhythmorum do&rina.
Mufica
rhythmical
metrica.
Ap. Meibom.
ant. muf.fcr.
Vol. II. pag.
179-
L. X. Polit.
T. III. Opp.
Conringii p.
7ia.
erat. ». 9$.
Antiquiffimo jam abhinc tempore fociata erat utraque difciplina, poe~
ns & mufica. Nam hac duo , iuxta Ciceronem , mufici , qui erant #*■ m *
quondam poeta , machinati ad voluptatem funt verfum & cantum : ut &f '""
verborum numero , & vocum modo , delettatione vincerent auream fatie*,,
tatem. Conftat, Homeri , Hesiodi, aliorumque celebrium Gracorum
poetarum carmina cantata fuiffe. Facit hue Ifaaci Vossn liber de poema-
tum cantu & viribus Rhythmi , -quo in libro nihil non in muficas effe-
ftibus rhythmo tribuit: „ Nam certe (inquit pag. 71.) cum tota muficac
» poteftas in rhythmo confiftat, & absque eo omnis cantus fit incondi-
»tus, illud omnino demonftrandum erat , non in fimplici fono fitatfi et-
>, fe vim iftam , qua3 animos & affe&us moveat : fed foli propemodum
o) rhythmo hanc ineffe efficaciam ; & verum effe, quod iani fuperius mo-
» n.uimUs » rhythmum efle te nav ?ra,^cc pxcriKcig , nee polfe muficum di-
»ci, qui rhythmum ignoret." Paflim libro primo prodidimus, quod no-
AIart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. III. Q_ ftra-
122 L. ITT. DE MUSICA FIGURATA
ftratium in prima Ecclefiae aetate fuerit ftudium & contentio in facris pan-
gendis hymnis , qui nt potiflimum metrici generis erant rhythmicique :
fjtiX&J'iifrriv d<ry,a,Ta x, jtvQpt&iriv n%%$ , ut in Pambonis Gerontico res ex-
priuiicur.
Noftrum vero, in quo .verfamur, medium aevum attingunt, quae in
Sirmonii 0- vita S. Theodori Studite leguntur : „ Alii rurfus hymnis ecclefiafticis,
?era ™ria canticis, pfalmis , CcCterisque id genus dabant operam, qua licebat; quod
' ex his quoque magnam percipi utilitatem compertum fit ; fiquidem rhy-
thmo , & ordine , & concinna voce , & modulatione omnis prope cce-
tuum in ecclefia dignitas conftat. Quocirca non tantum fibi ipfis utiles
fuerunt, fed & alios omnes utilitatis eiusdem participes fecere. " Admo-
dum quidem elanguit hoc medio aevo facrae poefeos metrique ftudium, at-
que genuina etiam rhythmi notio evanuilfe vifa eft apud noftros , alio-
quin multo opere & labore detentos in fequentiis, quas vocarunt, profis
ftilo quodam poetico componendis, iam antequam mufica figurata obtineret.
Factum id praefertim in monafterio 5". Galli ex difciplina B. Notkeri; de
quo tamen fuisque fyncellitis Eckehardus in eius vita, Notkeri fcilicet
T.I. Rer. a- Balbuli , apud Goldastum narrat Nicolaum P. „non folum ea , quae
lew. p. il. Mbeatus v[r Notkerus dictaverat, verum etiam ea, quae focii & fratres
„ eius in eodem monafterio Sancii Galli compofuerant, omnia CcmonizaJJ'e:
„ videlicet hymnos, fequentias, tropos, letanias, omnesque cantilenas rhyth-
„mice, metrice , profaice, quas fecerant, & difciplinas, quas docuerant. "
De altero vero Notkero, eiusdem coenobii monacho, qui Medicus di-
ctus fuerat , id fingulare humilitatis exemplum profert Eckehardus iu-
Ib.p.i. p. S5. nior in libro de cafibus monafterii S. Galli; quod, cum in pangendo hym-
no de quodam ano verba, quod metro cotigraeret , diutius hajitaret , Ec*
chardo Decano, ut id de fuo adderet, luppljcaverit.
Eius tenuia II. Opus vero haud fuit in poetica, ut ita d-'cam, mufica tarditatem
vpftign in aut velocitatem cantus fignorum feu notarum varietate defignare ac difcer-
li, fai piano" nere ' cum ex metritis pedibus colligerent, quantum temporis in quali-
medii sevi. bet fyllaba impehdendum elfet; id quod in mufica a^cru & Ql<ru, elatione
tag.z69. &c. nimjruill & pofitione fiebat, veluti apud Meibomium innotis ad Aristi-
dem , Qjjintilianum , pedes diftinctos definitosque videre licet. Plu-
ribus etiam fingulorum proprietatts expofuit P. Io. Bapt. Martini in
T.ll. dijs.il. hiftoria mufica, quam amice inter nos ita divifimus, ut mihi facra haec
elaboranda relinqueretur; in qua, cum (plerisque ex pfalmis aliisque di-
vinis canticis facrae fcripturac defumtis) cantus hie metricus locum non
habeat, alia quadam arte fuccurrendum fuit, ne mufica noftra omnino
expers
MEDIO iEVO INVENTA. C. II. I 23
cvpers eflfet eius concinnitatis. Eo artificio excelluifle videntur cantores
illi Romani fub Carolo M. in Fraud am mifli, a quibus didicerunt Fran-
cix cantores notum Romanam , telle monacho Engolifm. in vita Caroli
M. excepto quod tremulas , vel vinnulas^ five coUifibiles , vel fecdbiles voces
in cantu non poterant perfcfte exprimcre ; at iam fuperiore libro de no-
tis muficis noiavimus , vetcres etiam notas muficas , antequam ufuye-
nirent norae illae quadrats;, quibusdam lineolis apicibusque defignaflTe in
cantu ac mufica plana flexiones quasdam ac morulas vocis; de qui-
bus T. I. p. 2>3. in nota quada-m prolixum Guidon is Aretini lo-
cum ex Jlicrologi cap. 1 S- retulimus , ut quafi metritis, ut rem profe-
quitur ,,pedibus cantilena plaudatur , & alias voces ab aliis morulam du-
plo longiorem vel duplo breviorem aut tremulam habeant, id eft, variurrr
tenorem, quern longum aliquotiens appofita litters virgula plana fignifi-
cat: ac fummopere caveatur talis neumarum diitributio, ut cum neumae,
turn eiusdem fom" repercuflione, turn duorum aut plurium connexione
fiant, l'emper tamen quod aut in numero vocum aut in ratione tenorum
neumae alterutrum conferantur , atque refpondeant , nunc aequae aequis,
duplae, vel tnplx fimplicibus . . . proponatque iibi muficus, quibus ex his
divifionibus incedentem faciat cantum , ficut metricus , quibus pedibus
faciat verfum ; nifi quod muficus non fe tanta legis neceflitate conftrin-
git , quia in omnibus fe haec ars in vocum difpofitione, rationabili varie-
tate mifceri permittit. "'
Hucbaldus cap. 4. muficae difcipl. explicat, quod fpecialiter attinet
rhythmos illos , qui in facris noftris hymnis frequentantur : facia divifio-
ne muficae in harmonicam, rhythmicam, metricam , ut plerique noftri ex
Cassiodoro & Isidoro Hifpakufi. Aufpicatur a rhythmi definitione, quae
iisdem verbis apud laudatos fcriptores legitur: vRhythmica eft, quae in-
curfionem requirit verborum , utrum fonus bene an male cohaereat.
Rhythmus namque metris videtur effe confimilis : quae eft modulata ver-
borum compofitio, non metrorum examinata ratione, fed numero fylla-
barum, atque a cenfura diiudicatur aurium, ut pleraque Ambrofiana car-
mina. Unde illud: Rex <eteme Domine, rerum creator omnium, ad iri-
ftar metri iambici compofitum ; nullam tamen habet pedum rationem,
fed tantura concentus eft rhythmica modulatione. Qui fcintillam vel per-
parvam habet lfletrorum, hie cognofcere valet noftrum de hac re fermo-
nem. Etenim metrum eft ratio cum modulatione ; rhythmus vero eft
modulatio fine ratione, & per fyllabarum difcernitur numerum."
a 2 in.
t> 372.
124 L. III. DE MUSIC A FIGURATA
Mufica men- HI. At vero mufica noftra menfurabilis feu figurata, nulla rationefyl.
nrata. labarum habita , fuapte menfurara temporum variam in fe habet, redte-
que a Francone definitur : Mufica menfurabilis ejl cantus longis brevibusque
temporibus menfuratus.
Pauiiatim IV. Au&or pfeudonymus de mufica quarta (ut vitiofe fcribitur in e-
medio xvo ditione operum Ven. Bedje Colonienji an. 16%%. pro quadrata feu menfu-
rata a) breviter, quid in hoc genere muficae confiderandum fit, exponit:
Ven. Beihe " qualitates , & quantitates , fimilitudin'es & diflimilitudines , diveriorum
T. I. opp. fonorum proportiones , tempora & men fu ram , nee non & diftinftiones
longarum breviumque figurarum & femibrevium. a Tot notarum figu-
ras, a quibus etiam nomen muficae figuratae eft, agnofcit & defcribit Fran-
co in arte cantus menfurabilis cap. IV. de figuris five fignif cantus men-
furabilis his verbis : „ Figura eft repraefentatio vocis in aliquo modorum
ordinate: per quod patet, quod figurae debent fonare modos, & none
contrario , qucmadmodum quidam pofuerunt. Figurarum alias fimplices,
alias compofitae. Compofitae funt ligaturae. Simplicium tres fpecies,
fcilicet longa , brevis , & femibrevis : quarum prima in tres dividi-
tur, in longam perfectam, imperfe&am & in duplicem longam." Jo. de
Muris jam quartam fpeciem feu figuram agnofcit, minimam fcilicet qu<z
figuratur ut femibrevis , niji quod furfum ejl caudata, ut hie J. Conii-
cere hinc etiam licet, Ioannem de Muris effe Francone aetate pofterio-
rem, quern vel ideo quidam perperam primum inventorem diverfi valo-
ris notarum muficarum, feu auclorem mufica menfurabilis faciunt, ut
iam a P. Mersenno rede demonftratum agnofcit /. /. Rousseau in lex.
V. Mefure. Is Mfc. to. de Muris prae oculis Parifiis habuit, locumque pro-
fert , qui rem extra dubiutn ponit : £«f moderni nunc morofa multum u-
tuntur menfura. Sic etiam Franco his verbis quemadmodum quidam pa-
fuerunt, alios ante fe agnofcit auttores muficae menfuratae. Francone m
citat Marchetus de Padua in epiftola dedicatoria Pomerii in arte mufi-
ca ad Robertum Ierufalem & Sicilia regem, qui patri Carolo II.
fuccefiit an. 1309. ut adeo ad faeculum duodecimum referendus fit
Franco: quod inter & aetatem Guidonis , qui floruit adolefcente faec
XI. reponenda funt muficae menfuratae primordia. Refte igitur hanc
laudatus Rousseau Guidone recentiorem facit , cuius quippe no-
tan-
•) Animadvertere autem edftor ex primis fta* Quid , quod Jiic pofterior ex Guidone ro»
tim verbis potuiflet , diverfum efie fcripto- ferat exordium rhythmorum de mufica : Mu~
rem prsccedentis operis de Mnjictt tbeorica. Jicorum & Cantorutn magna ejl difytitia &c, %
MEDIO £VO INVENTA. C. II. I2J
tandi ratio, quam conftantem ineius operibus deprehendimus, nullum no-
tarum valorem agnofcit , tantum quod ex eius fententia paullo ante allata
valorem feu tenorem longum aliquoties litter* virgula plana appofita Jigni-
ficat. Non capio, quam Kircherus hie tribuit Guidoni inventionem ta- L -*K **»
flatur* polyplettra, quam deinde Ioannes de Muris, inventionem Guidonia- e' c'
nam ad incudem revocando, artificium muficum omnibus numeris compleve-
rit. Magis ingeniofa nihilominus eft, excogitata aKiRCHERO potius ad fui
faeculi ufum, quam Io. de Muris, notarum figuratarum genefis. „Nam
(inquit)ex b &£j , quibus fignis Guido lineas phonotacticas five voces fi-^' ?jtf«
gnare iblebat, pper continuam additionem vel fubtradionem notas eruit, qua-
rum fingulae ad praecedentem duplas funt quoad temporis prolationem. At-
que notas per b. fignificatas vocavit minimas : notas vero per b nigrum in-
dicatas femiminimas, easdem cum cauda fufas, cum duabus caudis femifufas
denominavit, prodieruntque ex uno b quatuor diverfas notarum fpecies, mi-
nima; , femiminimat: , fufs , femifufe : reliquas vero longioris temporis
notas ex ^ duro five quadrato formavit, & per tj truncatum utraque par-
te truncatam formavit hanc notam Mr**-, quam brevem appellavit: femi-.
brevem vero deduxit b rotundo cauda priyato, -BA longam formavit
ex tj perfe&e quadrato & cauda oblonga jPr. Maximam denique ex
producla cauda & quadrati duplo maioris produ&u , ut e latere patet
Qua; cuiusmodi fint , ex modo diclis patet: uti etiam , quid de
co tenendum, quod a Goldasto profertur in notis ad Eckehardi Rer> AUman,
iunioris de cafibus monafterii S. Galli c. 4. ex Petri Herp Dnninicani T' L *'117'
chronico Francofortenfi ad annum 1 3 60. Mufica ampliata eft. Nam novi
cantor es' furrexere , & componijla & fgurift<e inceperunt alios modor af-
fuere. De profeclu nimirum artis & ampliatione haec intelligi debent : id
quod loanni de Muris tribui poteft , qui floruit adolefcente faeculo deci- De rcrip*.
mo quarto, amicus Ioannis de Ligneriis, tefte Trithemio, qui eum tem-"c/- c sso.
poribus Ludovici Bavari Imp. IV. & Ioannis Papae XXII. an. 1330.^' vn'
claruifle dicit. Huius pontificis iam audivimus an. 1323. facias querelas
contra nonnullos nova fcbola difcipulos , dum temporibus menfurandis
d 3 invigilantt
126 L. III. DE MUSICA FIGURATA
invigilant , novis notis intendunt , finger e ftias , quam antiqaas cantare
malunt , in femibreves & minimas eccleflafiica cantantur , notuiis percu-
tiuntur. Novell* fcholae difcipulos figuriftas fui acvi appellat , ad regu-
las artis iam tunc revocata ea difciplina , quam, ut folet, paullatim ena-
tam efformatamque fuiOTe , exiis, quae modo de origine muficae menfu-
ratae diximus, palam fit. Atque fie accipi poffunc, quae iam ex Io. Sa-
De nugis cu- risberienfi & Aelredo faeculi duodecimi fcriptoribus Anglis attuliniHS,
a. n. ,c. • £jum jjje muf1C0s fuj aevi inceflit, qui „ante confpedum Domini in ipfis
penetralibus fanduarii lafcivientis vocis luxu, quadam oftentatione fui,
muliebribus modis notularurn, articulorumque caefuris ftupentes animulas
specui.charit. emollire nituntur. " Aelredus vero. „ Hie (inquit) fuccinit, ille difcinit,
lib. II. c.23. ai(;er fupercinit , alter medias quasdam notas dividit , & incidit. Nunc
vox ftringitur, nunc frangitur, nunc impingitur , nunc diffufiore funitu
dilatatur." Referat hue etiam forte quisquam antiquorum ftatutorum
De antiq. ec- Carthitfianorum fententiam a Martenio & a nobis lupra allatam, Prae-
le£* "ttb' cavetur autem , ne imitatione quadam figuriftarum, numerofum mona-
T.lll. infii cbi illi feu metricum ( vel etiam compolitum , ut tunc frequens fuit in
23. perielefibus faltem ad fmem, quas notavit Lebeuf ) fedentur cantum/nr-
itione & tnundatione vocis & gemiuatione puticli.
Pofterius hoc, fi de perielefibus accipi collubeat, primam contrapun-
di denominationem innuere videtur , quam tamen nullibi in monumen-
tis huius medii aevi reperi. Multo ceite minus nomen Hind derivandum
L. V. Mil- exiftimo a notis i His , quas ex folis pundis compofitas profert Kirche-
s' c' rus, aut a pundis illis, quae muficae menfuratae funt propria, vocatque
Augmentationis Imbertus de Francia ; ex fententia Io. de Muris vero
tria fignificant, perfedionem temporis, fignificationem perfedionis, & mo-
di divifionem quandam.
Explicate V. Varia funt, quae difficillimam reddiderunt theoriam ac praxin mu-
noturum va- £cae menfLiratae. Supra inter fpecimina notarum muficarum recenfuimus
fchema (Tab. XVIII.) notarum huius muficae ad valorem figni prolationis
brevioris feu minoris temporis , perfedi & imperfedi , nee non per di-
minutionem. Eft autem prolatio duarum vel trium minimarum vel va-
loris eiusdem contra femibrevem pofitio , ut infra notatur ; ita*ut prola-
tio maior tres, prolatio vero minor duas tantum haberet minimas femibrevi
correfpondentes: prout nimirum tunc obtinebat, ut modus maior & tern-
pus perfedum fimiliter tres, modus autem brevior & tempus imperfedum
duas fibi fortiretur refpondentes, uti in eodem fchemate cernere licet cum
appofitis etiam fignis, quae cantui praefigebant, uti hodieque fit 4 etfi ad
noftram
MEDIO IEVO INVRNTA. C. IT. 1 27
noftram usque xtatem femper decreverit racofune ilia traditas , quam hie
eti.mi in fchetijate cernere eft, maxime ubi infra ponitur cum fuo figno
modus maior & brevior in maximis, & in longis, per totum vero fche-
ma numeris arabicis valor cuiusque notae a maxima usque ad minimam :
quas partes prolationis quinque defignat Io. deMuRis; font nempe ma-
xima, longa, brevis, femibrevis & minima; ita ut poftremae duas femibre-
vis & minima in noftra mufica maxima? fint. ■£*-- P~ quae ipfae rarius
uf-irpantur , ad tempus quadragefimae vel lugubrem maioris he-bdomadae
paffionis Dominicae cantum fere relegate
Quid iam ad noftram muficam decerneret IoannesXXII. qui tunc
in femibreves & minimas invehitur, quae ultimae refpondent tempori feu
menfurae cantus plani, quern ille fie infufcari & confundi dolebat: „Adeo Extmvag.
ut interdum antiphonarii & gradualis fundamenta defpiciant , ignorent, co,"™un- hh-
fuper quo a:diricant, tonos nefciant , quos non difcernunt, imo confun- vita&imc.
dunt : cum ex earum multitudine notarum afcenfiones pudicae , defcen- fate cleric.
fionesque temperatae plani cantus, quibus toni ipfi fecernuntur ab invicem, caf' m'
obfufcentur : currunt enim, & non quiefcunt: aures inebriant, & non
medentur: geftibus fimulant , quod depromunt, quibus devotio quasren-
da contemnitur, vitanda lafcivia propalatur. „ Quam gravis vero ad no-
ftram muficam figuratam comparata tunc fuerit , quotisque partibus tar-
dior, ex numeris palam fit, qui in fchemate noftro notis inferibuntur,
valoremque notarum maximarum, longarum &c. ac normam defignant
usque ad duodecuplum, imo o&decuplo maiorem.
VI. Superfunt demum in eadem Ioannis XXII. decretali confideran- varisqne
da peregrina quaedam alia, etiam novae melodicae difciplinae nomina, quam fpecies mufi.
perftingit : Nam melodias , inquit , hoquetis interfecant , difcantibus lu- c* fi§uratx-
bricant , triplis & motetis vulgaribus nommnquam incukant &c. Hoque-
tits Ducangio & Carpentierio fingultus eft ex Gallico Hoquet. Iuxta
autftorem de mufica menfurata inter opera V. Bedje tria tantitmmodo funt ' ' ff'
genera, per qua tota menfurabilis mufica transcurrit, fcilicet difcantw, ho-
cetus cs? orgamtm. Afpiratione tamen poftpofita Franco, poftquam mox
cap. 2. divififlet difcantum in fimpliciter prolatum , truncatum , qui &f
ochetus dicitur , & copulatum, ad finem operis feu artis muficae menfura-
tae cum egiflet de copula, quam dicit efle velocem difcantum ad invicem
copulatum, de o'chetis peculiari capite traftat. „ Ochetus, (inquit) trun-
catio
128 L. III. DE MUSICA FIGURATA
catio eft cantus, reclis omiflisque vocibus truncate prolatus. Et efl fcien-
dum, quod truncatio tot modis poteft fieri, quot longam in brevem, vel
femibrevem contingit partiri. Longa partibilis eft multipliciter : primo
in longam & brevem , & brevem & longam ; & ex hoc fit truncatio vel
ochetus, quod idem eft, id quod in uno omittatur brevis , in alio vero
longa. "
Poftquam locutus fuerat de aliis eiusmodi truncationibus in tres bre-
ves vel duas, vel etiam in plures femibreves, interieclis etiam paufis (ita
quod quando unus paufat, alius non paufat, vel e contrariot ex quibus cre-
entur ocheti vulgar es) fingularem quae ad rem eft, organi defcriptionem
aftert : Organum , inquit, proprie fumtum eft cantus non in omni parte
fua meufuratus. De notione organi pro humana voce feu cantu , qua
nihil frequentius fuit medio sevo, paflim aliqua in hoc opere notata repe-
ries. Eadem forte eft ratio vocis lira, quam in Francone reperimus*
Integrum hie exferibere locum iuvatj ft forte ad hanc potius , quam ad
fequentem de inftrumentis muficis pertineat traftationem. „ Difcantus au-»
tern fit cum lira, aut cum diverfis, aut fine lira & cum lira : fi cum lira
hoc dupliciter ; cum eadem aut cum diverfis. Cum eadem lira fit dif*
cantus in cantilenis , & rodellis & cantu ecclefiaftico. Cum diverfis liris
fit difcantus, ut in motettis t qui habent triplum s vel tenorem , qui te*
nor cuidam lirae aequipolleat. Cum lira & fine lira fit difcantus in con*
ductis, & in cantu aliquo ecclefiaftico, qui proprie organum appellatun
Et nota, quod in his omnibus idem eft modus operandi , excepto in con*
dudis, quia in omnibus aliis primo accipitur cantus aliquis prius factus,
qui tenor dicitur, eo quod difcantum tenet, & ab ipfo ortum habet. In
conductis vero non fie, fed fiunt ab eodem cantus & difcantus &c. "
Rodellus idem eft, ac apud Ducangium Rondellus, quern fie defcri-
bit: Muficis noftris Rondeau Inter calar is cantilena; aflfertque locum Io. de
^Iueus fequentem: Notul<e rubea aliquando ponuntur in elegiis , & ron*
deilis hue & illuc, ut ad invicem pojjint cum aliis perfeclionibus computari,
Addit Ducangius : Poet* noftrates etiam Rondeau voeant rhythmum or*
bicularem, £«f Hifpani Rondelet circular em cantilenam. De condu&u ve-
ro quae adhuc leguntur apud Franconem , indicant modulatum admo-
dum fuiflfe cantum : „Quia (inquit) qui vult facere conductum , primo
cantum invenire debet pulchriorem , quam poteft , deinde uti debet illo»
ut de tenore faciendo difcantum, ut dictum prius." Ducangius Voce
conduclus ex Henrico a Gandavo refert, Gerardum monachum S. Quin-
tini in Infula edidiffe antiphonas & refponforia pro fefto S. Elisabe-
ths Turingia, iisque hymnos adiecifte Petrum canonicum S. Autberti
Co*
MEDIO JEVO INVENTA. C. II. I 29
Cameracenfis , & compofuifle etiam cantica , qua vulgo Condu&us vocant.
Condu&us,' quod ad praefens attinet argumentum, Ducangii continuatori
eft canticorum fpecies, Gallis etiam Cotiduis di&a; quam in rem locum
habet ex MS. libro II. Mirac. B. M. V. alium vero Reg. vijitat. Odonis
archiepifcopi Rotomagenfis ab an. 1248. ad an. i2?9- ex cod. reg. fe-
quentem : In fejio S. Ioannis & Innocentinm nimia iocojitate & fcurrilibus
cantibus ittebantur (moniales monafterii Villaris) utpote farfis , conduttis,
motulis : pracepimus , quod honeflius & cum maiori devotione alias fe ha-
berent. Motuli idem hie videntur efle , ac motelli apud pfeudony-
mum Bedam , qui eandem etiam conduclis coniungit vocem , praclicae p^. 3S^
muficGe definiendo partes, fcientiam fcilicet de gravi , medio, & acuto
fono &c. & quomodo ex his compommtur motelli, feu conducli vel organa.
Et poftea de figuris, feu notis figuratis cantus menfurabilis agens dicit,
eas aliquando poni cum littera, aliquando fine ilia. Cum littera vero, ut in
motellis , &fimilibus; fine littera, ut in neumis conduclorum & fimili-
bus &c. Exiftimo, motula feu motel la haec eadem e(Te cum motetis, de
quibus fupra quoque locum Durandi retulimus de modo generalis Ccncilii
celebrandi : qui iam finiente faeculo XIII. fuadet, honeftum effe , quod
cantus indevoti & inordinati motetorum & fimilium non fierent in eccle-
fia &c. Alium locum profert Carpentier exMSS.conftitutionibus Car-
melit. P. 1. Rubr. 3. Neque motetos , neque uppaturam , vel aliquem can-
turn magis ad lafcivium, quam devotionem provocantem aliquis decantare
kabecit , fub poena gravioris culpa. De uppatura non occurrit, quod ad-
dam.
Alterius generis cantiones plures habentur in MS. codice San - Bla-
Jiano 400. circiter annorum fub nomine Mutetus ; quae eiusmodi funt*
ut facile originationem' ex Gallico Mot , vel Italico Motto, uti quidam
ftatuunt , admittant ; cum enim reliqui omnes difcantus eius codicis, qui-
bus totus refertus eft, ordine feu nota contra notam, quern contrapun-
ctum nominamus, can turn fuum fequantur , ut ex allatis fubinde fpeci-
minibus palam eft ; in his mutetis pleramque vox aliqua pro Tenore no-
tatur , ut in primo fchemate lam.
Mutetus.
-fe-
K^5i5
T^=*
-*• am.
Mart. Germr*. d£ Mosica Eccl. T. IX L. III. R lam.
130 L. III.. DE MUSICA FIGURATA
£E±
izx^:
5-^.
Iam. lam nu be di-
m=#
m
^r=^=f
E2
fol vi tur. lam. lam pa tet ga la xi a. lam.
iCTEZHZB
■ '1 Mi*. Jl'i-n-.ynv
p
Flos de Spi na rum pi tur. lam. lam o ri tur Ma ri-
T"1^^4-
:2
£HE=5E3-*
a. lam ve rum fum me cer ni tur. lam. lam
_±5±:
~!±3£-^r3=
de mon ftra tur vi a. lam. pro no bis pi a. ex
Mj»-MJ=gjjJE^=3jJf=33^
I
o ret Ma ri a. ut fum ma fru a tur glo ri a.
:>^
am.
lam.
£3;
?:
<y
Tenor.
±3
3s
52
3
•&-JE
W=&
lam no-
^i±5^i*i^5^^^5E :z^= -^^t^mz^tzz:^
vum (i dus o ri • tur. lam lam pa tet ga la-
XI
MEDIO iEVO INVENTA. C. II.
^^^^S
131
=2
XI
lam ex lu dae a na fci tur. lam.
1
^ggg^EfEgEg^i^Eg
lam o ri tur Ma ri a. lam no bis ce lum pan-
^ J 1 1 I . ■ " " *
di
?E3:?±^^=:1:5
tur. lam. det no bis gau di a. In Ce li cu-
5:s:3
:srsr M—i^is^1 =
g^IJI^Z^ZWI^I^111
a. Chrifte cu ius fi li a. Et Ma ter eft Ma ri a.
In fecuado Alleluia^ ut fequitur ad finem paging averfae , Tenor notatur.
Mutetus.
A ;
^b= SE^!fcS3
znis:
le lu ia.
Ie su nos
li vo-
^a^^^^^si^
re fa na
qae nos li gant
f5S?S=i
Re la xa fee le ra
-&r*i
-^-- '^"^^p-w-^,-^
-*h
*•♦— J—^"^-^--^'
dtsz?
Hecfum ma re rum le ti ti a. Fit
R 2 planchis
132
L. ITT. DE MUSTCA FTOUnAtA
3£-a ^ ~3— — —^.-m.
£
±3Esr_M=^3:
plan dus in ec cle fi a. De tan
tis mo du lis
§^^fe±i^Bi3=i^E5™*=3
■&
ab fen ti
a.
In tran fi tu fit al le-
:±5-»iE:q^i
lu
ia.
¥
ri pu di
mm
Al le-
%
±IZi
E—
J^JfcB*
fc
lu ja, Ympnum no vutn Al le lu ja pfal len-
§i=pi§3=5§=^
tes Al le lu ja, ,A1 le
lu
ja De o ca-
-y:=F^:3£=? * * *
a
nen tes
tu nos confer va. Al le lu ja. Tenor Alleluia,
Melodia hie in Alleluia nulla defignatur , qua> eft in Tenore tertii fpe-
timinis : Tata pulchra &c. econtra fine textu , feu ullo verbo.
Mute-
T
:£:
MEDIO -T.VO INVENTA. C. IT.
Mucetus.
:— :ari:::*zE^^
133
-a-
3:
±*^H
^
o ta pul chra es a mi ca me a.
|jgE|E
:s:
±tra:
*— *-
HI^
Et ma cu la non eft in te fa uus di (til lans la bi-
s
^W+
33
•fe
M±*
a tu
Mel & lac fub lin gua tu-
£
— *-
3?E=3=k
**-+w:
s
O dor un gen to rum tu o
rum. Su-
jEgfjJ^fcg^^-gVjg
per
om ni a a ro ma ta. lam e nim yemps
M^i
zm^JllK
tran fi it.
33=33F£5EEi
Ym ber a bi it & re cef fit.
-W— *-
Flo res ap pa ru e runt ui ne e
.:m^F£*^
~w~.
e^e=*£*=*^
ren tes o do rem de de runt. Et uox tur tu ris au di-
ll 3 ta
134
L. III. DE MUSICA FIGURATA
M^-W-g— £—
ta eft in ter ra no
3
— W — "W-
~a-
ftra. . Sur ge pro pe ra a
Efe^EJfeEgggg^si^E^
: a Ve ni de Li ba no.
$
Ve ni co ro na be ris.
Tenor.
3^3=5
Is3e*
fe=*ts
i*-»*
33e3
1
z:fe
33=*
g-~-W~ NF" — * — — frf"~^~y — M-— y--+-- j--j— -W- ^g~rf
5HeIe3:^^^3es^e3^
s
H -
In quarto fpecimine de Dedicatione nee quidem Tenor aliquis notatur:
quam ob variecctem volui omnis generis fchemata oculis fubiicere , ne
quid defiderare harum rerum curiofi queant.
H
Dc Dedicatione Mutetus.
3~?3
M
'fr'Trt.jJ.T1
ec eft do mus Do mi ni Sa era to de di ca ta
nomint.
MEDIO FEVO INVENTA. C. II.
*35
£
■^-m-'-
PS
n±3:
-H-
5
no mi ni.
BEpnnmz^gg
Et i pfe fun da vit e am al tif fi.
-W-g-
nm
mus
ut in vo ce tur in e a pi if fi mus
eazzH
-»
h— M~"— 1
:m:*::
■w-
^
Et ac ci pi at Pe tens i bi que rens in ve ni at
IfeEp
3
-w-w
— «*
Et pul fan ti por ta pa te at gra ci e. Pe ten ti-
s
n
:*=m
--*—
55
■«•
1
bus elt lo cus ue ni e. Pre ftet hoc pa tris fu pre-
&
Sfc^P
3EZX
ma po ten ci a.
U bi mi ra & im men fa fa pi-
£r^..
■w-
3
*J " '
*hJ=5=S
:^
en ci a
Et pneumatis al ma bo ni tas a men di cat
fc«-#^
4
T#A
J
■ ■JX~ w •
▼ — — -— .
om ni a.
Benedicat
f'36
L. III. DE MUSICA FIGURATA.
B
J I J ■ ■ J [-±m ■ 1 I *1 J
e ne di cat ympnum di cat cm nis ho mo in
|EiE
3
3^5
r+2
hac do mo. Al tif fi mo. Re gi pi if fi mo. U ni-
E=
S3=
T —
tri no.
Retulimus T. I. p. f if. prout proxime fequitur in eodem codice, mute-
tum de Dedicatione* Benedicamus Domino, cum longo Tenoris uniiono
tradu, qualem non raro a Groecis bodiernis ex tempore adhihitum in eo-
ium Sacris audivL
cap. ra.
*■<£•*
137
CAPUT III.
De organ/Sy aliisque inftrumentis mujicis paullatim in
ecclefiam induflis.
I.
ercium muficas genus eft inftrumentale , quod
prima ecclefias aetate inauditum in facris chri-
(tianis , medio demum aevo , fi quidem il-
lud etiarrl longius poft setatem S. GregoriiM.
auipicari Jubeat, parvis initiis, ac lentis pro-
<}reflibus in ecclefiam fefe in fmuare coepit ac
^ntromitti. Vix porro eft inftrumentum ali-
quod muficum aliui', praeter organa, quod ad
cnltnm reli^ionis fit adhibitum medio asvo in
occidentali ecclefia ; in orientali quippe telle Zo-
NARAj e £ A' ogyctvuv yivtteu, aAAct Sia farjg (p&vrjs
ivaouo^ix too 6iu etfiiTou, id non per inftrumenta jit , fed viva voce modulan-
do Deo cantatur. Soli Armcni Abyjfini quibusdam etiamnum utuntur
inftrumentis.
II. „ Organa ( fcribit S. Augustinus in pfal. LVI. n. \6. ) dicuntur
omnia inftrumenta muficorum. Non folum illud organum dicitur, quod
grande eft, & infiatur follibus; fed quidquid aptatur ad cantilenam, & cor-
poreum eft, quo inftrumento utitur, qui cantat, organum dicitur." S.
Dodorem fecutus, „ Organum ( inquit S. Isidorus) vocabulum eft ge-
„nerale vafornm omnium muficorum; hoc autem, cui folles adhibentur,
j, hydraulum Gr&ci nominant; ut autem organum dicatur , magis ea vul-
garis eft confuetudo." Palam eft, eum confundere hydraulica & pneumatica
organa; cum eo facere videtur Eginardus de translat. SS. MM. Marcel-
lini & Petri , loquens de Georgio Veneto , qui de patria fua ad im-
peratorem venit , &f in Aquenfi palatio organum , .quod Grace hydraulica
vacatur, mirijka arte compofirit. Annales tamen Fuldenfes ad an. 828^ de
celebri illo organo Aquhgranenfi„ de quomoxplura , fie hubent: Grego-
rius quidivn presbyter de Fenetia, cum Baldrico co-mite Furoiulcjife ve-
niens, organum hydraulicum Aquisgrani fecit Aurelianus Reomnijis,
qui poft faeculum fere fcripfit de mufica, dum cap. 3. inftrumenta mu-
fica percenfet , organa nota't, qu<£ aqua moventur ; de pneumaticis autem
AIart. Gerbert.de Musica £ccl. T. II. L. III. S nihil
Mufica ia-
ftirmentalis
medio svo
demum fa-
cris cbri-
ltianis illata.
ilraulica*
Lib. III. Eti-
moL c. si.
138 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
nihil addit. Ducangius ex ^Tilhelmo Malmesbur. docet, organorum
eciam hydraulicorum ufum obtinuiffe in noihatibus ecclefiis. Et fi qui-
dem Nv'ilhelmus de re fan's comperta fuo etiamnum tempore loqui
cenfendus fit, utvidetur, organa hydraulica ad faeculum duodecimum in
Anglia funt fervata: „ Extant etiam (inquit ille) apud illam ecclefiam do-
drinae ipfius monumenta, horologium arte mechanica compofitum, orga-
na hydraulica, ubi mirum in modum aquae calefadae violentiam ventus
emergens implet concavitatem barbiti, & per multifbratiles tranfitus aeneae
fiftulae modulatos clamores emittunt. " If. Vossius vero de Poematum
cantu & viribus rhythmi ex Cassiodori loco in pfal. ifo. quo organa
pneumatica defcnbit , colligit , iam tunc cefTafle organa hydraulica.
The/, ant. H^bet Vossius , & ex eo Salomon van Til apud Hugolinum ec-
facr. Vol. typon feu conftructionem huiusmodi organi, quae Heronis & Vitruvii,
2 « ,'/' qui hoc inftrumentum defcribunt , verbis ex aequo conveniat. Extat et-
D:ip-iof. ub. dam apud Athenjeum inftrumenti hydrauli deicriptio, quam auctor Ano-
iv. cap. 23. nymus ex congreg. S.Mauri in praefatione operis infcripti (Explication
p' Ii4* de divers monumens finguliers, qui ont rapport a la religion) adaptat fuo
hvdraulo , quod in marmore quodam anniverfarium mortis Baccbi reprae-
plefact ^- fennnte , quid praecife effet, aftequi non potuit : a Matthio i£^t/o
poftea hydraulum elTe perfuafus eft fimplex illud inftrumentum , quod
b'uc^hans humero geftat ; quod rede organorum hydraulicorum parentem
a vocat laudatus Anonymus a). Audor biftoria Mufica Gallus memorat or-
m-.'i^ue & §ana hydraulica nuper a P. Sebajlia.no Carme, quern mathematicum ind-
ite/« efct: gnem depraedicat, compofita : an votis laudati Anonymi refpondeant,
t.i. f. 58. ignoro. Tertullianus Archimedem , praeftantiflimum mathematicum,
audorem organi hydraulici tacit ; alii plerique antiqui fcriptores Cte^i-
bilm inventorem dum faciunt, ex didis de duplici inftrumento hydrau-
lico forte conciliari polfunt. Tertullianus certe grande opus defcnbit,
quale non eft, quod Athene its & alii Ctesibio tribuunt. „Spech(funt
L- De XHm* verba Tertllliani) potentiflimam Archimedis munificentiam , hydrau-
I4' licum organum voco, tot partes, tot compendia fonorum, tot comrner-
cia modorum , tot acies tubarum , & una moles erant omnia. Spiritus
ille,
») PnUque ( inqnit ) c'eft lni, qui les s enfan- num : je vois meme qu'ils en ont connu rare,
tees. En effet, lHydraule etoit en petit cc, ment la ftru&ure. C'eft pourquoy je voudroii
que les orgues font en grand ; auffi eft - ce bien favoir, files Ctksibius de nos jours pou-
de la, que vient le nom, qu'elles portent: car roient d'abord retrouver le chemin, que l'hy-
on trouve, que le* Autenrs tant Grecs que La- draule a fait jusqu'a l'orgue, & enfuite defcen-
t: '■-.: ne parlent gucres c:e l'hydraule fans le dant de l'orgue jusqu'a l'hydraule expliquer
deGgner jar le nom general & indefini d'orga. le mechanifme de cet inftrument.
IN ECCLESIA. C. III. 139
ille , qui de tormento aquae anhelat , per partes adminiftratur , fubftoncia
quidem iUidus, opera divilus." Adde Porphyrium mPmuzyrico:
Ferque ntodos gradibus furget fitcunda fonoris,
/Ere car* & calamis pariter crefcentibus auSa.
Qtis bene fuppofitis quadratif ordint pUc
A Jgfetf manu in numeros clauditque operitqtu
ranunta ?
III. Sei hrc perinde quadrant ad organum . ;j: f::'.e> lihi'renrrr . :■: -
ut cabml ventum concipiant, feu quod grande efo iuxta S. Augustjhwm, l ' "
$T u&utur f.Sibus. Pluribus, prout hodie conftruitur tradaturque , de-
C tssiODOfttn CL ..Organum itaqne (inquit) eft quafi T-U
turr in diverfis filtulis rabricata , quibus flatu folliuni vox copiofif- j^'
li.-.-.a deitinarur ; & ut earn modulario decora componat, Unguis quibus-
d:ra ligneis ab'interiore pane conftruitur, quas difciplinabiliter magiftro-
rum digiti reprimentes, grandifonam efficiunt & iuaviflimam cantilenarr.
Nonnunquam in AISS. quo? de mufica tradant, afiabre depidas vidi huius-
modi ftruduras organi in turns iormam : auc prout audor epiftolar i
Dardaxlm inter opera S. Hieroxymi pfeudonyma, deicribit primo lo- T. v.*.
co inter dtoerfa genet a mujhomm-, falicet inllraniencoruin. „ Primum, ^fc^^-iji.
(ait) omnium ad organum, eoquod maius effe his in ibnitu <& fortitu-
dine nimia computatur , damores veniam : de duabus ekphantorum pel-
libus concavum coniungitur, & per duodecim rabrorum lufEatoria com-
prenfarur : per quindecim cicutas aereas in fonitum nimiura, quos in mo-
dum tonitrui concitat: ita ut per mille paflhum lpatia fine dubio fenfibi-
liter utique & amplius audiatur; fie apud Hebraos de organis, quxab
1. .falcm ufque ad m ontem OUvtfi , & amplius, fonitu audiuntur, com-
probatur. a De inftrum. Mqgre; fid. Hugo lis. T-. " T.
XXXI I. p. n:: &c
Ad defcriptam hie formam exada funt duo organorum fchemata,
qua? a?ri incifa repnefentamus. Prius ex MJc. San-F m0 8cc arc Tab.
annorum: id. prxterquam quod ruditer adeo fit adumbratum. ut mfi ad- xxiii.
ieda eiTet defcriptio, ex lioeis nihil minus quam organi imago con: - Nam. *.
eeretur; duodecim eriam tantum babet cicutas aereas. Rede vero quoad T ah.
omnia adumbratum eft alterum ichema ex cod. San-BLtf. annorum arc. xx-:i.
500, qui amen iam igne confnmtus eft; quibus addi poteft recent: as Num. 1.
quidem loaomis Keck.ii dodiffimi monachi Tegernfetnfis , quod adiedum Tab.
reperi open eius inedito de mufica. Ubi illud imprimis notabile eft, xxxv.
qnod ad tres odavas non penitus afcendat organum Keck 11. Quam in
rem in..- .>..:.;._; £\ j-el: ■_■-. .: ..A: :...; :~i- _ .„
e r - • -
I40 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
fon extendi numerum vocum, non patitur vox humana: quia nunquam
vel rariflime audiuntur cantores in tertia diapafon cantantes , vel in ea
difcantu cum aliis inferioribus concinentes. In organis etiam non pa-
tiuntur fiftulae, nee in citharis aut pfalteriis chordae, ufque ad tam gra-
cillimum & acutiffimum fonum fiftulas conftringi , vel chordas fubtiliari
& extendi. " Exhibebimus nihilominus infra citharas viginti quatuor
chordarum, ad praefcriptum au&oris epiftolae ad Dardanum, ex codice,
En^elberto, faeculo nimirum decimo tertio , haud inferiore. Adiun-
gimus poft Mabillonium verfus Walafridi Strabonis, ex carmine dc
apparatu templi Aquisgranenjis, defcriptionem percelebris organi /Iquisgra-
nenfts faec. IX. continentes, in qua licentia poetica in eo certe confpicua
eft, quod fcemina exanimata ex fonorum fuavitate vitam amiferit :
At alia de parte nitens fulgore corufco
Auratus dijeurrit eques, comitante pedejiri
Agmine, tintinnum quidam, quidam organa pulfant.
Duke melos tantum vanas deludere mentes
Ccepit , ut una fuif decedens fenfibus , ipfam
Femina perdiderit vocum dulcedine vitam.
Cedant magna tui fuperefl fgmenta culoffi
Roma ; velit Cafar magnus ; migrabit ad arces
Francorum , quodcumque mifer conflaverit orbis.
En queis pracipue iattabat Graa'a fefe
Organa Rex magnus non inter maxima ponit.
Paullo poft clarebit , quo poftremi fpectent verfus , pariter ac monachi
San-Gallenfis (quern funt qui Notkerum Balbulum eflfe putent ) verba
fequentia ex lib. IL de vita Caroli M. „Adduxerunt etiam iidem Mifli
(Constantini Copronymi fc. imperatoris) omne genus organorum, fed
& variarum rerum fecum, quae cuncla ab opificibus fagaciffimis Caroli
quafi diflimulanter afpe&a, accuratiffime funt in opus converfa : & pras-
cipue illud muficorum organum praeftantifTimum, quod doliis ex aere con-
flatis, follibusque taurinis per fiftulas aereas mire perflantibus, rugitu qui-
dem tonitrui boatum, garrulitatem vero lyrae vel cymbali dulcedine coae-
quabat. Quod ubi pofitum fuerit , quamdiuque duraverit, & quo mo-
do inter alia reipublicae damna perierit, non eft huius loci vel temporis
enarrare."
Inde vinr ^' ^e^ert naec Mabillonius turn praefat. I. in faeculum III. Ord. S.
0"°liente.' Bened. n. 105. cum in Annal. Benedict, ad an, 757. quo magno confen-
t.ij. p.uz. fu
IN ECCLESIA. CUT. 141
fu veteres annalifoe primum organa venifTe in Gallias referunt, dono, ut
iam memoravimus , Constantini Imp. mifia Pipino. Magnum nume-
rum Imiusmodi teltium citat Marq. Freherus ad oram Annal. Franco- Script, r*.
turn Fuldenfhm ; alios item Carolus le Cointe in annalibus ecclefiaft. Germm.T.1
Francorum ad eundem annum, veluti etiam Centuriatores Magdeburgen- *j?'v p K%
fes. V nus Annalijia Saxo ad annum prazcedcntem rem refert, & tamen ApuiEccmi.
or^anum ad Pipinum in Compendio villa veniflTe vult, ubi tunc populi fui CurP"s
peneralem cortventum babuit. Oitendit vero Cointius, anno demum fer ^y.J* *
quenti necdum inceptum fuiflTe conventum ilium, dum munera imperatoris 143.
Cpotitani ad Pipinum funt delata. Paflim equidem, qui de vitis fum-
morum Pontificum fcribunt , ad fidem libri pontificalis, Vitaliano cir-
ca an. 660. tribuunt , quod organorum ufum in ecclefiam invexerit :
Compoffit regular ecclefiafiicas , & injiituit cantum adbibitis inftrimentis,
qua vulgari nomine organa dicuntur. Balljeus in teftem poetam lob,
Bapt. Mantuanum adducit : fie vero fcribit : „Vitalianus patriaSignU
nits vd Campanus, infignis muficus, cantum in templis circa an. Dom.
660. & organa per confonantias humanis vocibus adhibuit, iuxta illud Bo*
ptifta Mantuani:
Signius adiunxit moUi conflata metaUo
Organa , qua feftis refonant ad facra diebus.
Balljei verba intelligi queant de arte ilia organandi humanis vocibus, Ut» & easv
quam fupra ex monacho Engolifmenfi a cantoribus Rumanis fub Carglo nis orsam"
M. in Gallias allatam retulimus. Superius divinavimus, cantores Vitalia-
nos in libro de vita B. Notkeri Balbuli c. 8- apud Goldastum nominatos, #„.. auw,
in hoc genere mufices verfatos fuiflTe. Sic autern ibi : Hie eft Me Vitalianus t- j> f- U-
Fraful , cuius adbuc hodie cantum , quando apoftolicus celebrat, quidam f' s3°'
qui dicuntur Vitaliani, folent edere in prafentia eius. Nomen hoc pe-
culiare cantores hoc fortitos fuiflTe , nili ob fingularem aliquain modula-
tionem , quis aflTerat ? Talis vero eft cantus ille organicus vocum huma-
narum fymphonia, cum de altero illo organorum pneumaticorum ufu in
ecclelia, aliquot port Vitalianum faeculis , nee veftigium appareat.
Notat Ducangium M u r a t o r 1 u s, dum in glofTario lat. organa furl- A»**i ■**■
fe Feronenfi ecclefias tempore Caroli M. inde collegit, quod apud Ug- *vl tu-
hellitjm T. V. ltal. facra in duabus chartis circiter ea tempora fcriptis
occurrat Porta organi. „Sed ( addit Muratorius) quod una ex portis •
Verona nomen hoc praetulerit, ibique prope etiam conditum fuerit anti-
S 3 quiflimum
I42 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
quiflimum coenobium appellatum fanclae Ma rite ad organum , non con-
tinue) inferre poflumus, organa pneumatica in ufu Feronenfibus tunc tem-
plis fuifle. Nil rei habet Porta cum templis. Prasterea vocabulo organi
veteres complectebantur quaecunque muficorum inftrumenta."
Fenetus fuit Georgius ille presbyter, quern cum Baldrico comite Fo-
roiulienfi venifTe ex annal. Fuldenf. ad an. %26. notavimus. Ad eundem an-
num narrat Eginardus , venifTe Georgium de Fenetia, qui fe organum
poffe facer e aj] ere bat. Qiiem imp er at or Aqaisgrani cum Thencolfo fa-
cellario mifit , & ut ei omnia ad id infirumentum efficiendum neceffaria
praberentur , imperavit. De eo organo Ermoldus NigeUus de rebus
geitis Ludovici Pii lib. IV. haec fcribit :
Organa quin etiam , qu<e nunquam Francia credit,
Unde pelafga tument regna fuperba nimis ;
Et quis te folis , Cafar , fuperajfe pntabat
Conflantinopolis , nunc Aquis aula tenet.
Fors erit indicium , quod Francis colla remittant,
Cum fibi pr<ecipuum tollitur hide decus.
Eccardus, qui haec refert, Ermoldum hunc in aula Ludovici fuiflTe pu-
tat. Wal a fr id us Strabo organum illud , ut vidimus, inter apparatum
bafilicae Aquisgranenjis ponit.
Artem vero fabricandi organa cito Germaniam effe pervagatam , inde
palam fit , quod Italia fuppeditare potuerit artificem fub finem eiusdem
fasculi IX. ut difcimus ex epiftola Joannis VIII. P. ad Annonem epifco-
pum Frifingenfem: Precamur autem, ut optimum organum cum artifice,
qui hoc moderari & facer e ad umnem modulationis efficaciapi poffit, ad in-
jirntlionem mujica difciplina nobis aut defer as , aut cum eisdem redditibus
mittas. Viciflim vero fequenti faeculo ex Italia organa expeti potuiffe ac
defiderari , patet ex epiftolis Gerberti , qui poftea Sylvester II. Papa
K/P. p. 34* fpit appellatus, quas Mabillonius in annalibus Bened. ad annum 986,
987. aftert. Harum prima ad Geraldum abbatem Aureliacenfem fcripta
eft, a quo rogatus fuerat, ut organa fibi in Italia pofita transmittal
altera mox anno fequenti ad Raymundum Geraldi fucceflbrem. In pri-
ma dick, organa, quae fibi dirigi poftulabat Geraldus, in Italia con-
fervari , pace regnorum facia ipfi repraefentanda. Quae verba clariora ex
altera epiftola fiunt, quam integram affert Mabillonius ; ad rem vero
haec habet: ' „ At quoniam domina mea Theophania imperatrix femper
„augufta VIII. Kal. Aprilis proficifci me fecum in Saxoniam iubet, eo-
„ que quosdam ex meis monachis ac militibus ab Italia convenire iufli,
» „ nunc
IN ECCLESIA. C. III. I43
„nunc non habeath, quod certum fcribam fuper organis in Italia pofi-
„tis, ac monacho dirigendo , qui ea conducat. "
V. Apparet hinc iam turn, vergente nimirum faeculo decimo, mo- Ufu$ org*.
nachos etiam his artibus ac ftudiis fuifle deditos. In rhythmis alphabe- norilt" ['m.
tiua Adeljiakni apud Mabillonium laudatur . AnaUii. ed.
Karitate Sigo nofler plemis at que gratia, nov. in foi
JSlulta prabens ore , mami , advents folatia J-3la *IV-
Singidaris organali regnabat in mufica. . ' 4' 4°*
Videtur is efle Mabillonio Sigo abbas monafterii S. Florentii Salmu-
fenjh ad Ligerim, vir fuo tempore, medio nimirum fa?culo undecimo,
clariffimus : mine in Annalibus dilaudat divinis charismatibus illuitrem,
putatque, rjndeni forte efle cum Sigone cantore Camutenfis ecclefiae ; T. IV. 551.
quem ahbi in analeftis memorat, Fulberti epifcopi infignem difcipulum, 6is* 6l6,
fapientia vitaque clarum. Sigonem abbatem muficae fcientia excelluifle,
alias traditur. Qjjod vero hie fingularis organali regnafle in mufica dicitur,
duplici fenfu, iuxta fuperius explicata, accipi poteft; nimirum vel de orga-
no etiam vocum feu arte organandi, ut medio aevo vocabant harmoniam
duarum aut plurium vocum per confonantias muficas fimul concinentium,
quam polyphoniam appellamus : vel de organali mufica, qua nunc agi-
mus. Quam forte pariter indicare voluit Adelmannus, cum iam medio fae-
culo decimo ingentia triginta follium , quos feptuaginta verfabant viri, or-
gana in Ventano Anglia monafterio , ab Elfego Ventano epifcopo con-
ftrui curata, a "Wolstano monacho in prologo ad vitam metricam S.
Swithuni celebrentur, his verfibus apud Mabillonium :
Talia £ff auxijlis hie organa , qualia nusquam A* hi *"
Cermmtur , gemino confiabilita fono.
Biffeni fupra fociantur in ordine fuller,
Inferiusque iacent quatuor , atque decern
Brachia verfantes, multo £«? fudore madentes.
Certatimque fuos quisque monet focios , #
Viribus ut totis impellant flamina furfum,
Rugiat £«f plena Kapfa referta fitiu.
Sola quadringentas qua fuflinet ordine mufas,
Qiias mantis organici temperat ingenii.
Addit locum ex Baldrici Bolenfis archiepifcopi epiflola ad monachos
Fifcamnenfes , quo organorum in monafteriis ufus faec. XII. non folum
afleritur , fed etiam laudatur: Ilia, funt Baldrici verba, in ecclefia unum
erat,
144 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
erat, quod mihi non mediocriter complacuit, quod ad Deum laudandum &
excitandum David canticis fuis infervit : laudate, inquit , Dcminum in
chordis & organo. Ibi fiquidem inflrumentum vidi muficum, jiflulis areis
compaclum, quod follibus excitum fabrilibus , fuavem reddebat melodiam :
organa Mud vocant , certisque temporibus excitabant.
Singulariter funt notanda, quae idem Mabillonius textui huic in-
T V. mm tearponit verba in Annal. Bened. quibus organi ufus etiam ille explicatur,
xxxiv. pag. quo altera organi , feu organandi ratio fubintrat , polyphonia fcilicet, feu
*°5- confonantiarum unio : Graves , inquit , acutas & medias uniens voces, ut
quidam concinentium chorus putaretur. Rede quidem ex citatis verbis
collegit Mabillonius , rariora tunc adhuc id genus inftrumenta fuhTe,
nee omnibus probata ; quod ex fequentibus eiusdem epiltolas verbis pa-
tet : „Non tamen ignoro, quia funt multi , qui tale quid in fuis non
habentes ecclefiis , eos, qui habent , murmurando dilapidant : quos non
obloquentes & detrahentes audemus nuncupare, qui, quod organa nobis
innuant, nefciunt exponere, nee attendentes chordarum modulatione ani-
mi motus mitigari. " Quod cum Davidis inSAULEM, & Elis^ei in fe
ipfum exemplis probaflTet : „ Non igitur aberramus (fubdit) fi tantorum
patrum veftigia, ut potTumus, imitamur... Ego fiquidem in modulatio-
nibus organicis non multum delector : fed per hoc ad irrtelligendum ex-
citor, quod ficut multimodal fiftulae varii ponderis & diverfae magni-
tudinis in unam agitata; conveniunt cantilenam : ita homines in unam
debent convenire fententiam , a Spiritu fancro infpirati, & in unum con-
venire voluntatem." Demum poft multa fimilia, quae in Neuftria pia
legi poffunt a Mabillonio citata , ita concludit : Si igitur organa
habemus , eis uti ecclefiaflica confuetudine permittimur ; (in autem, fine fa-
crilegio eis carere poffumus. Hsec vero omnia Baldrici filentio praete-
rit Martenius in commentario ad caput XVIII. regulae S. Benedict!,
de difciplina pfaUendi ; dum exemplo Wintonienfis monafterii alia etiam,
Ramefienfis ex chronico Ramef fsec. V. Bened. p. 7? 6. & Cavenfis mo-
nafterii apud BoLLkND. ad vitam S.Petri Abb. Cavenfis 4. Martii, ad-
a dit, fed«>cum exceptione femper aliqua. a) Supra
a) Cefte (inquit) organorum ufum apud veteres follium fpiramento Fortiore pulfati , perdul-
monnchos raro invenies. Aliqua in novo cem melodinm & clangorem loiigius refenan-
Wintonienji monafterio Elfegus coflftruxifie tern ediderunt ; fed hoc comitis liberalitate,
dicitur in vita metric* S. Athelvoldi ; non monachorum expenfis. Denique ex MS.
fed hoc in cathedrali ecclefia , quae monachis chronico Cavenfis monafterii organorum men-
Bimiiciinis olim JVintonia commifTa erat. tionem repcri in Dedicatione eccltfiae ah Ur-
Similiter Ramejenji bafilic* comes Alder- bano II. fa&a ; fed hoc in fumma feftivita*
lHANNUS triginta libras ad fabricandos cu- te , <Sr proefente fummo Pontifice. Csterum ih
preos organorum calamos erogavit, qui in al- noftris Gailiis , dubito , an vifa fuerint in mo-
Veo fuo fupef unam cochlearum denfo ordi- nachorum ecclefiis organa ante trecentos, aut
ine Foramjnibus iHfidentes , & diebus feftis ad fuaimum quadnngentos annos.
IN ECCLESIA. C. III. I45
Supra laudavimus B. Aelredum Rhievallenfem abbatem faeculi XII.
cui improbatur terribilis iUe follium flatus , tonitrui potius fragorem,
quam vocis exprimenr fuavitatem ; ut adeo exceflum , feu tumultum fol-
lium vlfuperet in organis ; quae eodem feculo XII. circa medium Vene-
rabilis Petrus Cluniacenfis defendit adverfus Petrubruftanos iisdem, quibus Bibi.pp, it.
laudatus Baldricus, exempiis Davidis &Rlisjei: „ Ueus enim (inquit) inBibi. c/«-
„ quod voces pie cantantium , & fonos religiofe organizantium benit »»«•*•»***
„gne fufciperet, & inter alia divina obfequia, haec quoque devote ex-
„ hibita approbaret , tantorum prophetarum tarn fublimibus exempiis vo-
„luit indicare." D. Thomam , qui faeculo fequenti XIII. adhuc afferebat : * ** * 9I*
Inflrumenta mufica non affumere ecclejiam in divinas laudes , ne videatur
iudaizare , fupra de aliis inftrumentis, quam de organis fumus inter-
pretati ; quern ferme ufum adhuc finientis decimi quarti , aut ineuntis de-
cimi quinti faeculi ib. Gerson, qui tunc vixit , atteftatur. „Habet ve-
Mro (fcribit Tr. I. de canticis) modernus ufus appropriationem , nee irra- T- Ul °t*
tionabiliter ad organa ex plumbeis vel ftanneis filtulis , quae cum follibus, ' ' p' 38
& cum digitis multiplicem & perfectam habent inter aliud quodlibet in-
ftrumentorum vocalium refonantiam ftftularum ; quae fiftulse non illibe-
rales appellandae funt, quia non oris deformatione , fed follis infla-
tione fonant. Hoc folum vel praecipuum retinuit ecclefiaftica confuetudo
muficum genus inftrumenti, cui vidimus aliquam iungi tubam , rariflime
vero bombardas, feu thalemias , feu cornemufas grandes , aut parvas , vel
alia. Si qua fint, quae nominaverimus inftrumenta ; qualia Danielis liber
omnia coucludere videtur in adoratione ftatuae fub omni genere mufico-
rum. "
VI. Generalem organi notionem, ita ut, iuxta S. Augustinum, quid- inftnimento-
quid aptatur ad cantilenam & corporeum eft, quo inftrumento utitur, qui mm mnflco-
rum vana
cantat , urganum fit , firmat laudatus Io. Gerson ceu receptam : Cate-
rum latiuf adhuc organa recipiuntur a GloJJis pro mujico qualicunque com-
pingatur inftrumento. S. Isidorus tamen, quique eum fecuti funt fcri-
ptores de re mufica medii aevi, vocabulum reftringunt ad certum quod-
dam muficorum inftrumentorum , quae vento inflantur, genus. Organi-
ca eft, inquit, in his, qua fpiritu inflante completa , in fonum vocis ani- TJkTiiB^
mantur, ut funt tuba, calami , flftula , organa , pandoria , & jimilia in- mr> °s'
Jlrumenta. Sequitur tertia fingularior adhuc divifio feu notio muficae rhyth-
micae: „ Tertia eft divifio rhythmica pertinens ad nervos & pulfus , cui
dantur fpecies cithararum diverfarum; tympanum quoque, cymbalum, fift-
rum, acitabula aenea & argentea, vel alia, quae metallico rigore percuflTa red-
Mart. Gerbert. deMusica Eccl. T.II. L. III. T dunt
I46 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
dnrit cum fuavitate tinnitum , & caetera huiusmodi. " Breviter Aure-
lianus cap. ?. Difcipl. mnf. omnia compleclitur : „Igitur ad omnem fo-
num , qui materies cantilenarum eft , triformem conftat efle 4*aturam.
Prima eft harmonica, quae ex vocum cantibus conftat ; fecunda organica,
quae ex flatu fubfiftit ; tertia rhythmica , quae chordarUm amminiftratur
intenfione , pulfuque digitorum numeros recipit. " Antea vero capite
tertio muficae tria genera diftinguens, 1. mundanam , 2. humanam , 3.
quae quibusdam conftat inftrumentis , profequitur de tertio hoc gene-
re, „ut flint organa , citharae , lyrae , & caetera plura. Sed iftud, quod
in inftrumentis pofitum eft, a muficce fcientia intelle&uque feiun&um eft,
amminiftraturque aut intenfione, ut nervis ; aut fpiritu, ut tibiis ; vel his
quae aqua moventur , ut organa; aut percuflione quadam, ut in his, quae
ad concava aerea feriuntur , atque inde diverfi efficiuntur ibni. " Ita ni-
mirum femper diftingui folebant inftrumenta mufica , ut alia dicerentur
eWveuT*, quae fpiritu inflantur , alia hraxa, quae impulfu feriuntur: quo-
rum alia tyxo^a,, quae nervis intenduntur , alia Kftvptvet, feu K^ard , quae
pulfantur.
T. 11. opp. Cassiodorus de artibus ac difciplinis liberalium litterarum c. j. de
t- 5S6. mufica, inftrumentorum muficorum tria genera diftinguit , percuflionale,
tenfibile, & inflatile: „ Percuflionalia , ut funt acetabula aenea & argentea,
vel alia , quae metallico rigore percufla reddunt cum fuavitate tinnitum.
Tenfibilia funt chordarum fila, fub arte religata, quae amodo pleclro per-
cufla mulcent aurium dele&abiliter fenfum : in quibus funt fpecies citha-
rarum diverfarum . . . Inflatilia funt , quae fpiritu reflante completa in fo-
num vocis animantur; ut funt tubae, calami, organa, panduria & cae-
tera huiusmodi. " Rem , prout antiquior ufus ad noftrum etiam propius
Ap. Htigoiin. accommodatur , perfequitur Iulius Bartoloccius de muficis inftrumentis
Thef.annq. fjei)raorumt „Porro inftrumenta (inquit) quibus cantiones modulari pof-
xxil.p.iss. fumus, funt in triplici differentia. Vel enim funt pneumatica, vel fidici-
na , vel pulfatilia. Primi generis funt , quae inflata , feu flatu , fpiritu,
vel vento incitata fonum emittunt , ut funt fiftulae , fampuniae , cornua,
tibiae, tubae , litui, fyringae & alia polycalama , quae Italice dicuntur Orga-
ni , & Regali. Secundi generis funt omnia inftrumenta , quae chordis
feu nervis inftru&a, digitis vel pinnis, vel etiam pleclris in harmonicos
motus artificiofe incitantur ,„& fonum fuavem reddunt; ut funt citharae,
teftudines , thiorbae , nablia, harpae , lyrae, viola feu chelys, fambucae,
pedides , pandorae , clavicymbala , clavichordae , fpinettae , barbita , alia-
que his fimilia , & omnis generis citharae, vulgo chitarre. Tertii generis
funt, quae digitis aut bacillis , vel ferrea lingua pulfantur, & fonum red-
dunt,
IN ECCLESIA. C. III. 147
dunt , ut funt crotula gnaccari , fyftra , tympana , cymbala , campa-
nae."
VII. Supra ad finem Libri fecundi iam quaedam pra?libavimus de mu- Eorumqne
ficae inftrumentalis difciplina medii aevi; quo a tempore demum ecclelias ufus.
noftras intrare elt aufa , prima Ecclefiae aetate inaudita in Sacris chriftia-
nis ; exiftimabant quippe SS. Patres , etiam Iiuiais folum per ceconomiam
quandam eorum efle indultum ufum : in Gentilium facris autem eorum
frequentia vitio dabatur: Fos , lib. VII. adverfus Gentes fcribit Arnobius,
aris tinnitibus & tibiarttm funis , vof equorwn curricidis & theatralibus
ludif, perfucifum habetis , Deos & deleclari & affici , irasque aliquando
concepts eorum fatisfaciiom molliri. De facris JEgyptiorum & Gracorum
id conitat; apud Romanos vero antiqui fli ma erat XII. tabularum lex, a
Cicerone lib. II. de Legibus allata : Popuiarem latitiam in cantu , & fi-
dibus, & tibiis moderanto, eamque cum divum honore iungunto. Res
haec plurimum negotii fecit dotforibus, paftoribusque ecclefiae primae et-
iam aetatis, in antiquandis huiusmodi ritibus , quibus affueti, e Gentilium
facris ad noftra transeuntes , tripudiis choreisque feliis celebritatem , laeti-
tiamque conciliate geftiebant ; quam tamen cum mufica facra feu ecclelia-
ftica nunc non confundimus ; ac iam libro primo locum VenanHi For-
tunati ex fententiagraviorum fcriptorum explicatum dedimus T I. p. 217.
quern, funt etiamnum, qui putent , pofle de ufu inftrumentorum mufico-
rum in ecclefia accipi. Addit Muratorius, Ionje Eobienfis monachi te- T- IL A*f!*'
ftimonium, qui eodem faeculo fexto ante Fortunatum in praefatione ad ievi^ 3S7>
vitam S. Columbani fie loquitur : Plerosque organi fcilicet, pfalterii, ci-
thara melos aures oppletas mollis f<epe avert* modulamini accommodare.
Haec eo quidem affert Muratorius, ut organa Italis tunc iam ufitata
comprobet ; addit nihilominus , cum exploratum minime fit, quid orga-
norum voce proprie & vere Ionas & Fortunatus defignent , fe haerere.
Idem nobis accidit in loco, qui propius ad rem eft, ex vita nimirum
S. Lamberti M. apud Canisium ad finem, ubi , dum eiusdem Sancli T.ll.A.t.
translatio folemnis defcribitur, haec leguntur : „ Hinc inde fratrum fideli- Mfi0il-t-n6'
„ter pfallentium chori cum cymbalis canoris organisque fuaviflima modula-
„tioue fonantibus concinebant. " Adnotat Basnagius, cum organa in
Gallias allata narrentur fub Pipino , non fuifle ergo in ufu apud Traie-
cienfes tempore translations S. Lamberti: „ Organa igitur (addit) ilia fue-
„ runt fiftulae , vel omne inftrumentum muficum , eo. enim fenfu accipie-
„ bantur apud veteres organa/' Iam fupra attigimus locum, quern Gol-
ixastus in margine vitae Notkeri adferiptum reperit in MS. Iubihis au- T.LRtr.A-
T a tern, le,m"- P-L
f. 116.
I48 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
tern , id eft neuma , quern quidam in organis iubilant , plaufum vitlorum
latantium commendat. Palam haud eft , de cuiusceraodi organis intelligi
velit; incertius adhuc eft, an alter locus in eadem Notkeri vita cap. 22.
hue faciat : Per pfalterium , feu per rotam , pneumata inventa dulciora,
Pag.tn. funt. Apud eundem Tutilo, ficut & focii eius , laudatur in omni ge-
nere fidium & fiftularum pra omnibus folers , quodque fidibus filios nobi-
lium edocuerit ; fed quod in ecclefia exercuerit , nihil additur. A Gal-
frido in Poetria omnis generis, quaedam circa an. 1200. potius ad rem
videntur commemorari mufica inftrumenta , cymbala pracava , concors
fympbonia , dulcis fiftula , fomnifera citbara , vitulaeque iocofa. Vitulae an
violse? quae paflim inter inftrumenta mufica medii aevi cenfentur, veluti
apud pfeudo-BEDAM : Artificiale vera inftrumentum eft, ut organum, vio-
la, & cithara , atola , pfalterium. Ioannes JEgidii in arte mufica viel-
lam cum aliis inftrumentis recenfet: Mufica, vero inftrumentalis quadam
viva, qua vivo agitur inftrumento , alia vero mortua, qu<e mortuo agi-
tur inftrumento , ut patet in viella, & cithara, Cff organis, & huiusmo-
di, de quibus in fine dicetur.
Organa, ut de Oriente etiam aliquid dicam, unde ad nos translata
primum funt, dicuntur etiam fuifle Cpoli, ex auro fa&a, quae Michael
imperator conflarit (forte alterius generis, de quibus poftea) legimus
apud Codinum Curopalatam de officiis Cpolitanis , ubi de feftorum prae-
cipuorum, imprimis Natalis Domini, celebratione agitur c. 6. de impe-
Apud Gretf. ratore ex ecclefia in oratorium redeunte: Inter h<ec autem, clermtf, in-
T.xv. opp. qUam^ £<f flammula, ft ant omnes, qui dicuntur Pagniot£, nempe tubicines,
buccinatores , tympanifta , £«f furulifta: & hi foil , nam ex minutioribus
inftrumentis ne unum quidem eft. Et paullo poft : Ergo fimul ac ianua
panduntur , & imperator isque folus confpicitur , ftatim cantor es cantant
illud: Diuturnum faciat Deus imperium tuum &c. refonantibus organis,
qua varia funt, ut antea diclum. Palam autem eft, haec abelTe a mufica
a facra feu ecclefiaftica, a) a qua arcendi funt Pagniota , Germanice Spiel-
T.xu. Opp. Leuth 1 & Surulift<e a furullio inftrumento, ut interpretatur Gretserus:
jP. a. p. 71. qui alibi contra Waldenfes , inter alia cantum ecclefia? , five organorum,
five hominum , & aliorum inftrumentorum muficalium inceffentes, edidit;
tracla-
<») Apud eundem Codinum de apparatu impera. rum formam , fed alia quadam figura pra*
toris Grxcorum in publicum prodeuntis hate ditx funt. Indicat hoc ipfe etiam fonus ta-
eap. V. p. 20. leguntur : ,, Parato iam & e- Hum inftrumentorum : qui eft , ut fi quis ex
quitante imperatore tympanirbc tympana puU populo aliquid petat , vel iniuria afficiatur*
fant : tubicines tubis , & buccinatores bucci- audito hoc fono accurrat , & ad imperatorem
nis argenteis canunt. He vero tubs huic libere referat."
nfui deftinate , aon referunt aliai ura tuba-
IN ECCLESIA. C. III. 149
t'raftatum Petri de Filichorff ; quo in opere infcribitur caput 27. de in-
credulitate cantus ecclefia feu de cantu , organise S? aliis muficis. Sequi-
tur apud eundem refutatio eorundem Waldenfium incerto auctore, ubi
„ dum quarto dicunt ecclefiarum dedicationes effe inutiles, & aedifkationes
turrium , ecclefiarum , campanarum , ornatuum , altarium confecrationes,
& coemeteriorum , cantus organorum & plurima , ex iisdem refutantur
fcripturis." Reinerus inter errores eorundem de folo cantu mentionem •*&«'* #• »•.
facit. „Item ecclefiae cantum fubfannant, & dicunt, quod in verbis tan-iw. f. io,
turn, & non in melodia, fit vis. Item clamores laicorum derident. Item
procefliones feftivas , ut pafchae, & lugubres, ut dies Rogationum, & fu-
nerum refpuunt. Dicunt , quod cantus no&urnus & diurnus noviter a
Gregorio fit inftitutus: quern priu.s ecclefia non habebat. "
VIII. Ut vero fingillatim aliquid de inftrumentis muficis breviter dica- Pneumatiot
mus, a pneumaticis ordiri lubet; quae utpote inter non folum principa- inflrunieat*;'
turn , perinde ac inter caetera omnia inftrumenta , tenent organa ; verum
etiam omnia ilia inftrumenta, quorum ufum aliquem in ecclefia reperit fua
aetate Io. Gerson, huius generis funt, prater organum, cui, inquit, vidi- T IIL 0p
mus aliquam iungi tubam, rariffime vero bombardas , feu thalemias, feuP.zi.pM*.
cornemufas. Quae tubas defcriptio legitur in epiftola inter %pera pfeu-r.p; Ofs-t.
donyma S. Hieronymi ad Dardanum, convenit omnino fchemati, quod 191-
habetur in cod. San-Emer. num.7. & in San-Blaf. n. 2. inter inftrumen- Tab.
ta mufica. Tuba autem confuetudinis apud rerum peritiffimos hoc modo xxiv.
intelligitur , tribus fifiulis nereis in capite anguflo infpiratur, in capite per Tab.
quatuor vocidu&us areos , qui per areum fundamentum quaternas voces xxvn.
producunt , mugitum nimium vehementijjimumque profert. Ex vehemen-
tia fonitus bombarda dici poflet, ut Hifl. Ratisbon. ad an. 1404. apud
Oefelium T. II. fcript. rer. Boic. p. ?2i. de belli tor mentis minacijfimis
loquitur, quas afono Bombardas nuncupant. Videtur vero a triplici fi-
ftula nomen antiquum Gallicum apud Carpentier effe- Treble triplum,
quod idem & tubam & quidem ufu ecclefiaftico fignificat in annal. regni
S» Ludovici ed. reg. p. 223. Comme devotementil fit chanter la mejje,
&f tout le fervice a chant , & a dechant , a ogre , &f a treble: id eft a
Vorgue £«f a trompette, ut etiam nos Germani nominamus. Apud Mont-^. ///. ft'*.
faucon in antiquitate explicata cernere eft inftrumentum in tres exiens*r,zw,I9*»
tubas ex uno orificio. Simplicem vero defcribit tubam Ioannes JEgidii
in arte mufica: „Et dicitur tuba, quod tova , id eft cava. Interius enim
concava, & valde plana propter ampliorem flatus receptionem , exterius
autem eft rotunda, circa tubantis orificium valde ftri&a , fed in parte an-
T 3 teriori
I50 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
teriori multum ampla, manu clangentis ad os ponitur, regitur , erigitur,
deprimitur, & tenetur." Quod materiam & ufum fpeclat, Cassiodoro
in pfalm. 150. Tuba efl cornets partibus adunatis , aut aliquo met alio
produ&us tubulus , a patulo circulo inchoans , & defmens in anguflo fora-
tniue. Hac fpiritu retraclo completa terribili perfonantia dilatatur , qua
aut bellorum tewporibus fumitur, aut regiis advcntibus apparatur. Tubas
Hugoi The/. aPu^ nos celebres fecit (quern quidam monachi in condone convocanda
mitiq. fucrar. nnitati funt ) veteris teftamenti ufus , earumque eclypon paflim habetur
y°l^xxl1- ex arcu triumphali imperatoris Titi Vespasiani , qui hodieque confpicuus
eft. Sunt vero tubae illae directae ; fiquidem eas perinde ac tibias, fiitu-
las, calamos, de quibus Isidorus lib. III. Etimol. a buccina in hoc diftiu-
guere lubeat , quod in femetipfam reflexa fit & contorta , veluti lituus,
cornua , ac tuba; noftrae, feu ut canit Ovidius lib. 111. Metamorph.
Ante Deum matrem cornu tibicen adunco.
Utrumque videre eft imagine etiam expreflum & explicatum apud Ano-
Expticatton nymum ex congr. S. Mauri, de ceremoniis obferv:ttis in funeribus Ro-
des diverfes J •, r • ■• n/i i-*r i tt.
mams , in quibus ulus eiuscemodi etiam Matth/ei IX. 23. legstur. Ut
t- 343-
ntonmnens
juguiieres, enim , inqui^ Isidorus 1. c. in veneratione divina bymni, ita in nuptiis
qm om rup. fjymenai ^ in funeribus threni , & lament a ad tibias canebantur. a)
fort a la re- y J
Ugion &c. Venimus nunc ad fingulare plane inrtrumentum , quod adumbratum
a ex cod. San-Emeramenji , & San-Blajiano n. 6. explicatum vero ex epifto-
Tabb. la citata ad Dardanum damus, obfcurius quidem &confufius, ut, quod-
xxiv. & nam genus plane fit, nbn fatis perfpiciatur : verba au&oris exfcribimus,
xxix. » Fiftula prseterea artis effe myfticae, ficut fu fores earum affirmant : repe-
s. ffitrm. ritur ita bombulum aereum ductile quadratum latiflimumque quafi in mo-
pp' ' dum coronse cum fifoculo (fiftulo) aereo ferreoque commixto, atque in
medio concuffo , quod in ligno alto fpatiofoqne formatum, fuperiore ca-
pite conftringitur : alterum altero capite demiffo : fed terram non tangi
a plerisque putatur, & per fingula latera duodecim bombula aerea : duo-
decim fiftulis in medio pofitis, in catena fixis dependent , ita tria bom-
bula in uno latere per circuitum utique figuntur, & concitatis duodecim
bombulorum fiftulis in medio pofitis clamorem magnum fragoremque ni-
mium fupra modum fimul proferunt. " Bombula in noftris fchematibus
bunibula dicuntur, explicaturque corrupta vox fifoculo, ex cod. San-F.me-
ramenfi: non auiim tamen afferere, fiftulum hoc, uti & caetera , ad ven-
tum flatu potius concipiendum, quam concuffu, ad reddendum fonitum ef-
fe compofita. Primi generis certe eft arbor fufilis , quam ex cod. San-
Blajiano
a) Vid. I&i KliCHNANNtS de funeribus Roman, lib. II. c. 4. &c.
IN ECCLESIA. C. III. 1^1
Blafiano n. 4. habemus, de qua in Alexandri geflis legitur , qua in imis Tab,
infpiratur, & per or a avium dukes & diverfas emittit voces, ut habet xxvnr,
infcriptio : legiturque Theophilus Michaelis F. imperator Fconomachus,
apud Constantinum Manajfem & Michaelem Glycam, eiusmodi arbo-
res duas ex auro fieri curafle , feu ptyira, ogyctva. oAoxpwt* /*&«, <5W<po-
tKiAct^av t« 7rnvfjutrog hd K^vtpiuv 7ro§uv iig 7rt/A7rof4,ivag , ut fcribit Simeon
Logotheta. De Constantino vero Porphyrogenito in chronico Alberi-
ci apud Leibnitium haec habentur: MAnte imperatoris oculos ftabat ar- T.ll.f.i\<>-
bor serea , fed deaurata , cuius ramos diverfi generis volucres deauratae
replebant , quae fecundum fpeciem fuam avium voces edebant. Impera-
toris vero huius folium ea erat arte compofitum, ut in momento humi-
le, mox excelfum , tandem fublime videretur : quod immenfae magnitu-
dinis leones deaurati quafi curtodiebant , & per artem, qua aves iftae cane-
bant , leones ifti mugitum emittebant. " Tibias utricularias , five utricu-
lares , quae paftoribus & meflforibus paflim adhibitae, ufu etiam facro in
natalitiis Domini diebus, praefertim in Italia, ab antiquis quoque ufurpatas no-
tat Fr. Blanchinius a) apud Causeum in mufaeo Romano. Sic Gallis corna- T- IL f'a-
mufa eft uter, feu buccina fymphonica, quam etiam Pipam dicit Carpentier
v. Pipe. Forte etiam eo referenda vox Pipetb in regula ordinis de Sempring-
ham apud Ducangium v. Decentum , ubi organum Decentum , faufetum
6«? Pipeth omnino in divino officio omnibus noflris utriusque fexus prohi- «t;ab
betur. In fchemate codicis San-Blaftani uter fymphoniacus chorus appel- XXxiii
latur ; cuius tamen alia genera inter inftrumenta pneumatica repraefen- & xxxiv.
tantur ex cod. San-Emeramenfi n. 13. cui geminus eft in cod. San-Blaf. Tab.
num. 12. addita ubique infcriptione etiam num. 20. &22. Inftrumentum xxv. &
hoc paucis nobis defcribit laudata ad Dardanum epiftola : chorus quo- xxxi.
que fimplex , pellif cum duabus cicutis areis , & per primam infpiratur,
per fecundam vocem emittit. Blanchinius earn in rem Scaligerum citat
in notis Eusebii ad an. mdcccxcv. p. 169.
IX. Nihilominus in utroque codice San-Emeramenfi num. 4. & San- Enchorda.
Blafiano num. 7. chorus comparet tenfus fidibus, & quidem cum hac in Tab.
utroque codice infcriptione chorus fecundum quosdam cum quatuor chor- xxiii. &
dis. „ Sic chorus (inquit loan. Gerson) vocatur a nonnullis vulgaribus xxix.
inftrumentum quoddam, inftar trabis oblongum & vacuum , chordas ha- T.l.deeant.
bens grofliores multo plus, quam cithara, duas aut tres, quae baculis eru- TFll °6lf'
tis percuflfo varie variant rudem fonum. " Sed haec defcriptio non ex
alfe congruit fchematibus noftris , inter quae , cithara fecundum quosdam
utro-
a) De tribus generibus Inftrum. muf. vet. organic».
152 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
Tab. utrobique forma haud abfimili num. 3. in San- Emeram. & num. 8- San-
xxiii. Blajiano repraefentatur, cum novem in San -Emeram. chordis : prout ad-
Tab. modum variavit cithara tarn forma quam chordis, ceffante dudum vete-
xxix. rum Gracorum hac in re religione , apud quos fummum piaculum fuit
vel unam addere chordam. Apud chriftianos hoc genus inftrumentorum
muficorum profcriptum erat, ut ex iis, qua? primo libro de prima ecclefiae
aetate diximus, elucefcit. Fidicinas, & pfaltrias, & huiusmudi churum dia-
boli , deteftatus S. Hieronymus ad Furiam fcribens , monet , quafi mor-
t if era firenarum carmina proturba ex <edibus tuis. Nam in ecclefia nihil
eiusmodi admittebatur, nee fequiore etiam aetate.
In omni quidem traclatione mufica utramque fere paginam doctrina
de monochordo implebat; quod alia forma , quam apud Blanchinium &
IV. til iv Causeum repradentatur in Muf. Romano, diverfis in fchematibus exhibemus
w. 1. 2. ' excodd. S. Blafian is, uno ann. circ. 600. tabula unica n. 1.&2. quiiamigne
Tab. confumtus encyclopaedia™ quandam continebat fcientiarum, ac principio
xxvi. ftatim magno riumero fcriptores de re mufica ineditos ; mentemque no-
ftram deftinavit a iuvenilibus annis, hoc de mufica pertraclare argumen-
tum : alter paullo recentior monochordum cum aliis compluribus , en-
Tab. chordis praeprimis, inftrumentis n. 23. repraefentat ; fed pleraque ilia, ve-
xxxiv. luti etiam quae ex codice San - Emeramenji exhibentur , idealiter tantum,
ut ita loquar , facia videntur, prout nimirum in aucloribus defcripta in-
veniebantur. Sic in utroque codice exhibetur cithara, ut Hieronymo di-
Tab. citur, in modum Deltar litter a cum XXI III. chordis, uti fcilicet in lauda-
xxix. ta a^ Dardanum epiftola defcribitur; in San-Blaftano autem codice XII.
tantum chorda? comparent, mentioque de XXlV. omittitur n. 9. Ex
r' ,c-12, fententia tamen Engelberti Admontenfis fcriptoris fee. V11I. non pa-
tiuntur in organis riftulae , nee in citharis aut pfalteriis chordae , ad tres
oetavas, id eft 21. chordas, feu adtam graciUimum , & acutijfnnum fo-
mtm fijlidas conjhingi, vel chordas fubtiliari , & extendi. Nullus chor-
darum in citharis determinatus legitur numerus apud Isidorum, qui di-
l. ill. Eti. verfas citharae fpecies diftinguit. „ Forma (inquit) citharae initio fimilis
fuifle traditur pectori humano , quo veluti vox de peclore , ita ex ipfa
cantus ederetur , appellataque eadem de caufa. Nam pectus Dorica lin-
gua cithara vocatur. Paullatim autem plures eius fpecies extiterunt, ut.
pfalteria , lirse , barbital, phenices, & pectides, & quae dicuntur Indicae,
& feriuntur a duobus fimul. Item aliae atque aliae , & quadrata forma,
vel trigonali: chordarum etiam numerus multiplicatus eft & commutatum
genus &c. "
Kabes
IN ECCLESIA. C. III. I 53
Habes fchemata citharae generis diverfi ex utroquecodice, pfaHerii item, 1*abb.
quod etiam Blanchinius apudCAUsEUM p. 39- defcribitexIosEnu L. VII. xxm. n.
antiq. fudaic. c. ro. „ Pialteriura vero (inquit Cassiodoris in pfal. 150.) 3,
eft in modum citharae converfa pofitio. Buccas enim qnasdam fonoras xxiv. n.
ligni geftat in capite : ubi ab imo venientes chordarum fonos in altum g. 9.
rapit, & gratiflima, quantum dicitur, modulatione refpondet. Cithara enim Xxv. n.
ligni quodam ventre inferius conftituto, a fummo chordarum fills ve- i0.
nientibus fonos recipit, atque in unam gratiam iucundiratis emittit. " DeXXix.&c.
citharcedo, quern Clodov;eus rex Francorum petiit a Theoderico rege, n,^ g# 9.
agitur in epiftolis Cassiodori lib. II. ep. quadragefima, quae eft adBoETiUM, IC. u.
& quadragefima prima, quae eft ad ipfum Luduin feu Clodovjeum , de J3. 1^t
citharoedo ad eum miflb, Qui, inquit, ore manibusqite confona voce can- j^# 3I#
taudo gloriam vcflr* potejlatis obleclet. Quae nihil ad nos.
„Eft autem ( profequitur mox laudatus Isidorus) fimilitudo citharae
barbaricx in modum Deltaelitterae; fed pfalterii & citharae haec differentia
eft, quod pfalterium lignum illud concavum , unde fonus redditur, fupe-
rius habet, & deorfum feriuntur chordae, & defuper fonant: cithara au-
tem econtra concavitatem ligni inferius habet " Eodem modo diftinguit
Honorius Augujlodunenjis in pfalmum odogefimum apud Bern, Pezium,
Io. JEgidii, & lo. Gerson in fepe citato tractotu primo de canticis. Rha^ T. V, Amd.
banus Maurus difcrimen in numero chordarum ponit: quod rtempe in p; lG™'
altero etiam fchemate in modum clypei quadrati comparet. Alterum au- t. lit oPp.
tern difcrimen praecipue confpicuum eft in cithara Teutonica (quae in cod. P.U.p.Gn.
San-Blajiano utroque exhibetur ; in antiquiore perfona eft, quae illam tra- ^f^f*™,
clat n. 3. in altero fimilis cernitur n. 17.) & Anglica, harpae noftrae fimil- /,-;,. 77 [..48]
lima, n. 19. Organiftrum vero n. \6. trichordum id fingulare habet, quod Tabb.
in fchemate litteris alphabeti fonorum diftin&io ac dimenfio notetur, xxvi. &
quale fub nomine Odonis in Mfc. Findobonenfi reperi : Qtiomodo orga- xxxn.
niflrum conjiruatur. Lyra n. 18- una tantum chorda tenfa comparet cum
pe&ine , caeteroquin cheli noftrae in hoc fimilior, quam lyrae Apollinis
Olympi & Terpandri, tribus faltem inftru&ae chordis. Trichordis lyrae
ectyponcum dichordo, tetrachordo &c. affert Blanchinius Tab.1V. &V. a) a
Supra
*) De Lyra Barberina peculinris commentarins ea traftatione, quid nempe lyra , cithara, che-^
eft primo inter opera Jo. B"pt. Donii loco, lis , feu teftudo , phorminx citharis diftent*
quam is nempe excogitavit , novum quidem veteri pbtiffimum ufu ; qui a noftro plane
inftrumentum ad Dei illius Ter opt. maximi diverfus erat , quo inftrumenta enchorda, ly=
gloriam & laudem, inquit in epift. dedicat. ail ram imprimis , feu chelim tetrachordain trek*
Urbanum VIII. P. Barberhium : illuftravit ftamus ftupendo effedlii.
vero variis veteribus mon umentis, exorfus afa '
Mart.. Gerberi\ deMusica Eccl. T. II. L. Ill V
154 L.III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
Supra Franconis retulimus locum, quo teftatur, difcantum fieri tunc
circa faec. XIV. folitum cum lyra, aut cum diverfis, aut fine lyra ; fed addu-
bitavimus , utrum de hoc inftrumento intelligi velit lyram. Isidorus,
& port euni alii , a varietate vocum, quod diverfos fonos efficiat, illam dittam
efle volunt; quod certe in noftris experimur, quae cheles, aut violini ab
Italis vocantur, viola? item ufu antiquiori, ut apud Ducangium videre
eft : apud Macrum in Hierolexico idem inftrumentum fiala nuncupatur.
Violam iam fupra ex'Pfeudo-BEDA notavimus, uti etiam viellam, cui To.
T.lll p.j/.Gerson iungit Rebecam, idem, ut videtur, inftrumentum, quod in ea-
h **7. dem editione Rebella appellatur paullo poft, ubi magna copia inftrumen-
ta eiusmodi enchorda enumerat, illud pfalmi laudate mm in cbordif &
Ibid. ?. 638- organo verfans: „ Chordae (inquit) fecundum gloflfas pofitae funt pro
quibuslibet inftrumentis, aliis a pfalterio & cithara, quae chordis fonat
repercuffis, lit viella, fit fymphonia, fit lyra, fit tota, fit guiterna, fit li-
a tuus, fit nablum, fitfiftrum, fit fcacarum a), fit rebella: fit generaliter vel
monochordum, vel diachordum &c ft Iuxtn Ducangium vero & Carpen-
tier Rebeca eft inftrumentum huius claflis a veteri Gallico Rebec. Ducan-
gius voce Baudofa locum ex Aimerici de Peyrato abb. Moifiacenfis viti
Caroli M. Mfc. affert, qui hie exferibi mereatur;
Qui dam Baudofam concordabant
Tlurimas chordas cumulantes
Quidam triplices cornu tonabant.
Quadam foramina inclaudentest
Quidam cboror confonantes,
Duplicem chordam perftridentes ;
Quidam taboreUis ruflicabanty
Groffum fonum prpmittentes.
Quidam cabreta vafconizabant
Levis pedibus perfaltantes.
Quidam liram & tibiam properabant,
Alios taclu pracedentes.
Quidam harpam alte pulfabantt
Prolixas virgulas fie gerentes.
Quidam rebecam arcuabant
Muliebrem vocem confingentes &fc.
Quae
a) An idipfum hoc inftrumentum,quod idem Tr. Ludtre cunt citharu , ffulterioque dedit.
III. de canticis p. 676. vocat fcachorduin ? Exemplar quorum transmifimus &f monochordum
IJle Dens tlbi laus , nobis hac otia feeiu Scachordum quoque tnttu addtre noftra tufk.
IN ECCLESIA. C.III. I55
Quae explicatio haud abludit a cheii noftra, prout fubtiliori fono difcerni-
tur a viola, feu viella, quam idem Gerson traclatu tertio de canticis iun«^w** 6?8-
git rebellce, ut iterum legitur: „Canticum cum Duiiu (inquit) fit tri-
piiciter : aut in rotatu, ut in fymphonia : aut trawl, aut retra&u; iicut
iii viella aut rebella: live cum impulfu vel inipuHivo quodam tractu cum
unguibus vel ple&ro, cum virgula, ut in cithara & guiterna, lituo, pfal-
ierio quoque & tympano , atque campanulis ; cymbala vero fefe colii-
dendo tinniunC.
X. Ducunt haec nos ad tertium inftrumentorum muficorum genus, Puifatilfo.
quae pulfantur , fcilicet t* x^<r<*, feu percuflionalia De quibus, ut di-
ftin&ius agamus , ordinatiusque, antequam ad finem huius omnis tracla-
tionis progrediamur, iuvat prius, quidquid de illis Isi dor us habet, exfcri-
bere. „ Tympanum (inquit hie) eft pellis vel corium ligno ex una par- ub.iii.Efi-
te extenfum. Eft enim pars media fymphoniae in fimitudinem cribri. «%.
Tympanum autem dictum, quod medium eft: unde & margaritum me-
dium tympanum dicitur, & ipfum ut fymphonia ad virgulam percutitur.
Cymbala & acitabula qusedam funt, quae percufla invicem fe tangunt, &
fonum faciunt. Dicta autem cymbala, quia cum ballematica fimul per-
cutiuntur. Ita enim Graci dicunt cymbala ballematica. Siftrum ab in-
ventrice vocatum. Isis enim, regina JEgyptiorum , id genus inveniflfe,
probatur Iuvenali : "
Ifif & irato feriat mea lumina Jijlro.
„Inde & hoc mulieres percutiunt, quia inventrix huius eft generis mu-
lier. Unde & apud Amazonas fiftro ad bellum feminarum exercitus vo-
cabatur. Tintinnabulum de fono vocis nomen habet , ficut & plaufus
manuum, ftridor valvarum. Symphonia vulgo appellatur lignum cavum
ex utraque parte pelle extenfa , quam virgulis nine inde & inde mufici
feriunt , fitque in ea ex concordia gravis & acuti fuaviflimus cantus. "
Ultimi huius inftrumenti rarior habetur commemoratio apud antiquos,
eos praeterquam, qui Isidorum exferibunt. Refert Thom. Waldenfis Tit.
II. Sacramental, de orationibus & canticis altis c. 19. locum epiftolae S. Hie-
Ronymi de prodigo, fequentem : Male autem quidam de Lathiis fympho-
niam genus organi put ant : cum concors in Dei laudem concentus ex hoc
vocabulo jignificetur. Ex To. Gersonis Waldenji coaevi fententia fymphonia
pertinet ad inftrumenta enchorda iuxta earn, quam affert , illius defcri-
ptionem tract, de canticis; fie autem, utfiitis prodat, illam fibi nee ex vifu,
nee ufu fatis cognitam fuifle , ac variafle etiam de ilia aliorum fenten-
V 2, tiam.
X$6 L. IIT. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
T. III. opp tiam. „ Symphoniam (inquit) putant aliqui viellam vel rebecam , qua
{./ ?'***• minor eft. At vero rectius exiftimatur efle muficum tale inftrumentum,
quale fibi vendicaverunt fpegialiter ipfi caeci. Hsec fonum reddit, dura
uaa manu refolvitur rota parvula thure linita , & per alteram applicatur
ei cum certis clavulis chordula nervorum , prout in cithara, ubi pro di-
verfitate tra&uum rotae , varietas h'armoniae dulcis amcenaque refultat. c<
Apud nos hoc inftrumentum vocatur eine Leyren^ inftrumentum familiare
mendicis in noftra Germaniu, feminis fcilicet: nihilque habet commune
cum fymphonia Isidori , praeterquam quod fonum multiplicet, feu con-
fonantiam reddat , ficut fymphonia ilia ex pelle utraque parte tenfa: un-
de a tympano diftinguitur , ex una tantum parte corio feu pelle tenfo.
T. ii. opp. Unde Tympanum iuxta Cassjodorum in pfalm. 150. eft quqfi duobus mo-
t, 476. c/c, fli^ j-Qjjs capfti\)US cotivenientibus fupra eos ten ft corii fonora refultatio : quod
mujici difciplinabili menfura percutientes, geminata refonatione modulantur.
Rememinifle hie iuvat loci S. Augustini ex libro III. de mufica n.
1. a me libro I. p. 213. allati , de fymphoniacis antiquis, qui fcabella &
cymbalo, pedibus feriunt certis quidem numeris , &f his , qui fibi cum au-
rium voluptate iunguntur. Inftrumentum hoc fcabillum vel fcabellum in
De ** frf'"- facris tibicines pede fonare confueverunt, ut apud Rubenijjm legere eft,
"* ' ac videre etiam e&ypum, perinde ac apud Montefalconium a) & ano-
a nymum San-Maurenfem, qui inter diverfa & fingularia monumenta ad re-
Expiication ligionem pertinentia pluribus de hoc inftrumento , quod latini fcabilla,
des diver/es Gr<eci crupezia appellarunt , agit , idque repraefentat ex antiquo monu-
T'iT'T'ai. ment0> UDi Hlter a^a fatyrus cum tympano apparet, noftris fimili , ro-
tundas feu orbicularis formae, prout occurrit in veteribus monumentis.
Tabb. Ab hac forma vero omnino abeunt in codd. San - Emeramenfi n. 11. &
xxv. & San-Blaf. n. 3, effigiata oblonga cum manubrio feu fiftulo: unde minoris
XXVII. generis eOTe comperiuntur, quae manibus traftabantur , virgula, vel ma-
nu impulfa. Tympanum, inquit auftor epiftolae inter opera S. Hjero-
t. v. £,192. nymi ad Darqanum, paucis verbis explicari putejl : qu<£ minima eji res,
eo quod in manumulieris portari poteji. Plura genera tympanorum, ac u-
t<%. 628, fum explicat Io. Gerson faepe laudatus: „Tynipanum vulgo Gallice di-
citur tambour vel bedon , compofitum ex pelle derafa tenfaque , cuius-
modi non eft una vel magnitudo, vel forma, vel ufus. Sunt tympanula
, duo Gallice naquaires, unum obtufi fupra modum foni, alterum peracu-
t\ . . . Sunt alia tympana vulgaribus magis aOTueta, quia faciliora , quia
fonabiliora ad faltus inconditos , & alia tripudia , quibus folent iungi fi-
ftula;
a) Blanchinius apud Causevm affert formas T. VII. defcribityue p. 4*. &c, Seft.IV. T. II,
Romani Mufxi.
IN ECCLESIA. C. III. 1 57
ftulae biforaminae , & triforaminae ; tripos infuper non grandis calybeus
hinc inde percuflfus.
Omnia hasc in noftris fchematibus confpicua funt inftrumenta : ne#
que vero , quod ad faltum vel tripudia fpeclent , omnino a noftro argu-
mento funt aliena , ut ex iisconftat, quae ad finem turn libri primi, turn
fecundi de faltationibus religiofis diximus. Quern autem defcribit loan.
Gerson, tripodem calybeum hinc inde percuflum, puto eiusdem ufusfuifTe
duo inftrumenta, in codice San-Emeramenji orbiculare n. 2. & n. ? . trigonum AB* .
ab inftrumento id genus noftris temporibus haud abludens. Trigonum XXI11*
mulierum genus fiftri, plectro pulfandum , exhibet ac defcribit Causeus
I.e. T. VIII. n. 11 . p. 48. & Fr. Blanchinius n. 11. p. S3- de tribusge-
neribus inftrumentorum muficae veterum organicae. Hadriano Iunio in,
Nomenclature fiftrum eft inftrumentum aeneum., ferreumque , trigonum
ferme , orbiculis, annulisque bacillo ferreo complofis tinnitum edens.
Quod Hier. Bossius in opufculo de fiftro omnino Mgyptium inventum fuifle
exiftimat, cum a graca litterae figuram habeat, ipfa vero Mgyptus a Delta
appellata: unde & Deltatum vocari pofle , Cafari Burro eftvifum; me-
minitque in diflfertatione in mufica inftrumenta Hebraorum, Gallis etiam
ufitatum trigonale quoddam e filo calybis inftrumentum, cui inferti quin-
que annuli virgula quadam ferrea agitantur. Simul enim & annuli, & in-
ftrumentum, quod annulum habens in vertice, dextra manu fuftentatum
in aere pendet liberum , agitati fonum edunt. Addit , eiusdem inftru-
menti figuram quandam non trigonalem , fed in vertice ovalem exhiberi
a Pignorio de fervis p. 88. cui plures annuli virgula metalli ia&andi in*
ferti funt. Haeret , an eo fpe&ent fchalifchim S. Scripturae , quod Septua-
ginta cymbala reddunt, S. Hieronymus fiftra. Siftrum certe JEgvptia-
cum in facris Ifiacis frequentatum , ut memorantem Isidorum audivimus,
huius generis eft, cuius imaginem habes in praefatione T. II. Tbef. novi
antiq. Roman. Alberti Henrici de Salle ngre , apud Lampium de Cym-
balis Veterum , Caylum in Antiq. JEgypt. in mufaso item Schcepflino to-
mo priore , ubi plura citat au&or: explicat vero laudatus Fr. Blanchi-
nius de tribus generibus inftrumentorum veterum organicae; & Fr. A-
dolph. de Lampe , in laudato de Cymbalis veterum opere , fimilis ufus
inftrumentum memorat , crotalum rotundum circulo ligneo faftum, cum
latninis quibusdam ex aere rotundis, numifmatis magnitudine, fonum ex
collifione reddentibus. Quod eft ipfiftimum in codice San - Emeramenfi Tab.
num. 2. expreflum , haudque abfimiliter a Io. Sarisberienfi defcriptum : xxm.
Crotala, inquit, dicuntur fonora fpharula , qua quibus dam grams inter- Poikr. lib.
fofitis pro quant itate Jui , & fpecie metalli varios Jbnos edunt. Crotala te-FJI1 c' l2'
V 3 men
I58 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
Muf. Rom. men Sponio apud Causeum proprie eft fcifla arundo, conftru&a Audio,
tt/7 fef ut ^onet » ^ ^u*s 'P^am quatiat nianibus.
Cymbaia. XI. Ioannes Sarisb. ibidem^ Croton (inquit) Grace pulfus dicitur, &
inde cymbaia fie dicuntur. Notat quoque Lampius de cymbalis veterum,
plerosque, etiam recentiores, crotala cum cymbalis confundere; ipfe au-
tem veram eruit notionem lib. I. c. ?. &c. Irriferat ante Isidoro, quod cym-
baia di&a velit , quia cum ballematica fimul percuntiuntur. Quodfi au-i
tern vox quia redundare dicatur , recle fe habet contextus ; ex didlis e-
nim a nobis lib. I. p. 213. &c. & ad finem libri II. patet , cymbaia ad
choreas adhiberi folita in faltationibus etiam religiofis: cum ftrepitu cer-
te pedum bene iungi credebantur, perinde ac tympana:
Lu&m. L.11. Tympana tenia tomnt palmis , & cymbaia circum
v. 618. Comava.
Tympanum crepitaculis inftru&um exhibetur apud Causeum T. VII. n. 3.
ibi Blanch iNi us cymbalum facrum Armenorum memorans : „ Tympa-
ni genus eft (inquit) cymbalum a concava figura cymbse nomen dedu-
cens : alii tamen malunt , pateris metallicis , orbiculari forma praeditis,
cymbali nomen comitiune facere: praefertim fi, appenfis crepitaculis, con-
cuflione tinnitum edant, ut Armenivrum in facris etiam in urbe praefta-
tur. " Qua de re plura poftea de AbyJJinorum mufica facra tra&aturi.
Definitur cymbalum apud laudatum Ad. Lampe, qui ex inftituto de
cymbalis veterum fcripfit tres libros, injlrumentum muficum femirotundumt
cavum , binum , & conflicJu motum ; fimulque ex forma defcripta ratio-
nem reddit, cur acetabula, ficque Grace &|u&*<p<*, fint appellata; a fimi-
litudine nimirum vafculi, feu cotylae, quod acetum continet: atque ita ab
Isidoro fuiflfe nuncupata iam meminimus. Sic etiam Cassiodorus lib.
-IV. epift. ad SymmachuiM : Quid acetabulorum tinnitus ? Quid dulcijjimi
foni refer am varia percujjione modulamen ? Idem in pfalm. CL. ad id re*
fpiciens , quod S. Augustinus in pfal. 130. fcribit : Cymbaia invicem
fe tangunt , ut fonent , ideo a quibusdam labiis noftris compprata funt ;
T. 11. Opp. pulchre alludens, „ut (inquit) cymbaia bene fonantia, labia noftra debea-
*• 477- mus accipere , quae non immerito inter inftrumenta mufica pofita funt :
quia & fimilitudo quaedam eft cymbalorum , & per ea voces humanae
harmoniam reddere fuaviHunam comprobantur. Harmonia eft enim di-
verfarum rerum in fe convenientium redadta copulatio; quod & in voce
humana conftat accidere, quando & tempora ipfa & fyllabae ad unam vo-
cis concordiam perducuntur. Cymbaia ergo noftra funt labia percuffa ad
fon u in
IN ECCLESTA. C. III. I 59
(bnum vocis diftinftiflime temperandum : quae tunc falutariter fonanr,
quando in laudes Domini devotiflime commoventur. Cymbala quoque
bene tinnientia funt ex permixtis metallis parviflimae phialae compofitae,
ventricula fua in lateribus habentes , quae artificiofa modulatione collifae
acutiflimum fonum deledtabili confonatione reftituunt. " Sic Isidorus ;
cymbala £f acetabula quadam funt , qu* percuffa invicem fe tangunt , ££
fonum faciunt. Amalarius lib. III. de off. eccl. c. 3- cymbala invicemtam
tanguntur, ut fonent, ideo a quibusdam labiis nojlris comparata funt. Sic
Salomon epifc. Conjlantienjis in carmine aCANisio edito precatur :
Cymbala labrorum , concede , ut refta loquantur.
Equidem adhuc ineunte faeculo decimo quinto Io. Gerson memorat, T.m. Off-
cymbala quoque nonnunquam ex <ere per tnutuam collifionem tinnitus au-*^!1'
tlos reddentia. Schema tamen , quod ex codice San-Blafiano anno 600. ' AB*
damus n. 3. perfonam repraefentat , cymbala malleo percutientem, ex u-
fu medii aevi. Qua ratione vero fyftema illud, feu radius, qui in utro- Tabb.
que codice San-Blafiano n. 1 2. cymbalum fingulariter notatur , ad foni- Xxv. &
turn movebatur, hie non difquirimus. Adiungimus quoque tintinnabulum ex xxxi.
ruderibus Auguft* Rauracorum , ea interiori parte exefum , qua malleo- Tab.
lus fufpenfus fuifle videtur. Eiusmodi efTe oportuit cum inferto malleo- -xxvi.
Io parvum tintinnabulum , quod refti inferuiffe Roman um monachum, n. r.
narrat S. Gregorius M. lib. II. dialog, c. 1. ut ad eius fonum vir Dei
(Benedictus) cognofceret, quando fibi Romanus monachus panem prabe-
ret. Idem S. pontifex lib. I. dial. c. 9. cymbali meminit, quod ad obi-
tum feu mortem percuti ufitatum fuerit.
XII. Quod huiusmodi parva cymbala feu tintinnabula nola , maiora Campan*,
autem campana diclae fint : hinc opinio enata eft, earum primum ufum
in facris S. Paulino epifcopo Nola in Campania efle adferibendum ; cu-
ius tamen rei nulla in geftis Sanfti huius ac celebratiflimi epifcopi reperi-
tur memoria, ut iam a Card. Bona lib. I. rer. liturg. c. 22. eft annota-
tum: cui etiam fcrupulum auxit ipfemet Paulinus, qui epift. 12 ad Se-
verum conditam afe bafilicam & fmgulas eius partes defcribens, nullam •
tamen campanarum feu turris campanariae mentionem facit, cum alia ni-
hilominus minora aedificia exafte commemoret. a) Addit teftimonium a
fValafridi Strabonis rerum ecclef. c. ?. fie vero ille : „De vafis fufi-
libus vel etiam produ&ilibus, quae fimpliciter figna vocantur, quia eorum
fono-
») JEn Camfano Plinius palmam inter caters mol cap. 14. campanara ab ea regions nome«
tnbuit. 9Jc etiam Isidokus lib. XVI. Si- acccpiffe, liribit.
1 66 t. Ut. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
fonoritate quibusdam pulfibus excitata, fignificantur horse, quibus in do*
mo Dei ftatuta celebrantur officia: de his, inquam, hie dicendum vide-
tur, quod eorum ufus non adeo apud antiquos habitus proditur. Eorum
ufum primo apud ltalos affirmant inventum. " A Sabiniano pontifice,
qui Gregorio M. an. 604. in pontificatu fucceflit, decretum dicitur, ut
ad officium divinum pulfarentur in ecclefia.
Verum Ed. Martenius iam ante Sabinianum campanarum ufum
notavit de ant. eccl. difc. c. 2. & de ant. eccl. rit. T. 1. p. 414. ex Cu-
meneo, qui faeculo VI. vitam S. Columbje abb. fcripfit. Hucque revo-
cat loca S. Gregorii Turonenjis^ ubi figni vocabulum , quod etiam in
regula S. Benedicti habetur, occurrit : certe, addit, campanarum me-
minit auctor vitae S. Lupi Senonenfis archiepifcopi, qui anno 623. obiif-
fe dicitur, apud Surium: fed Card. Bona, ab eo campanae nomen fub-
ftitutum vult in actis etiam S. Eligii. Attamen V. Beda meminit cam-
panae in funeribus lib. IV. c. 23. Hift. Angl. qui floruit ineunte faeculo
VIII. quando etiam iam vulgare nomen Clocca in vita S. Bonifacii ac
cpiftolis Bonifacianis legitur; ut tamen molem non magnam fuifle inde
colligatur, quod Gutbertus ex Anglia ad S. Lullum fenbere potuerit
in Germaniam : Cloccam, qualem ad manum babui, tua paternitati mittert
curavimus. Eft ea epiftola inter Bonifacianas LXXXIX. Eadem vox le-
gitur in capitulari Caroli M. an. 789. his verbis : Clocc<e non funt ba*
ptizcmcLe. Notaturque a Menardo in notis & obferv. ad librum facra-
71 ///. Opp. mentorum S. Gregorii M. ex codice Remenfi titulus ad fignum ecclefia
**438, benedicendum ; qui etiam in codice Ratoldi & ordine Romano habetur.
Iubetur autem in laudato codice Remenfi erigi clocca. Monachus San-
Cup. 31.' Gallenfis de geftis Caroli M. campanam nominat : Qua cum regi placuip
fet , immijjb ferro pulfatorio iujjit in campanario fufpendi. Eft autem fcri-
ptor Carolo coaevus ; unde fallitur Flav. Blondus qui lib. I. Roma in-
flaurata n. 56". turrim campanariam a Leone IV. exftrucram, omnium
primam in orbe terrarum exiftimat. In inferiptionibus campanalium feeo
XIII. apud F. Ang. Rocca lib. de campanis opus nolarii, nolare vocatur.
Apud Ducangium vox clangorium notatur.
Aiiaque ad XIII. Hoc quidem ad ufum campanarum, convocandorum fidelium ad
convocan- ecclefiam caufa , peropportunum fuit. Id per tubas facere iuflit Domi-
lum inftru- hus Moysi Num. XIX. dum adhuc in tabernaculis degerent Ifraelita.
menta. S. Pachomius Moysis exemplo tubae fonitu monachos congregari praece-
pit art. 2. regulae : Qiiando ad colle&am tuba infonuerit per diem , qui
una oratione tardius venerit t increpabitur. Clijhacus adhuc fuo tempo-
re
IN ECCLESIA. C. III. l6l
re, id eft fsec VI. figno facr ae tubae canente coacfos fratrurn ccetus te-
ftatur , fcalae gradu i 8- » Signorum quoque ufus ( ut habet Synodus
Atrebat. an. 1025.) a veteri teftamento fumtus eft. In quo per Moysen T-Ul Conc'
Uominus iuflic fieri tubas argenteas ducliles : quas dum Levita tempore ' f ' **
facrifkii clangerent , fonitu dulcedinis populus commonitus ad taberna-
culum foederis ad adorandum ieitinaret, quarum etiam clangore hortatus
ad bellum tela profterneret adverfantium , & fortitudo inimicorum eo
fono exterrita in fe deficeret. Nam legimus, quia ante arcam foederis per
clangorem tubarum muri Iericbo , quibus adverfantium angebatur exer-
citus , corruerunt. Ad hunc modum in fancta Ecclefia hodie tintinnabu-
la fiunt , ut per illorum taitum fideles ad gremium matris Ecclefiae in-
vitarentur , ut, depoiicis cure faecularis occupationibus , difcant, fe ar-
mare adverfus fpintuales incurius. Et ficut fit, ut audita beilica tuba mi-
lites ad praelium aoimofius accendantur , hoftilis impetus formidine fu-
fus difpergatur ; ita exterritis turbis nocentibus confortetur ad Dominica
bella per lignum populus evocatus, & procul pulfis aereis poteftatibus,
conventus ecclefie manu Angelica fervetur. " Tubas videtur acornibus di-
ltinguere fValafridus Strabo, dum varios convocandi ad ccetus eccle-
Catticos recenfet modos , apud veteres confuetos , de exordiis & incre*
mentis rer. ecclefiaft. cap. s- » Apud alios ( inquit) devotio fola cogebat
ad ftatutas horas concurrere, alii praenuntiationibus publicis invitabantur,
& in una folemnitate proxime futuras difcebant. Apud quosdam tabu-
lis, apud nonnullos cornibus hora; prodebantur." Et poft pauca : ,,Quia
vero tubas aereas & argenteas in lege habemus (Num. 10.) & propheta
quali :uba vocem praedicationis exaltare iub?t , congrue his vafis utimur
in convocatione fidelium, ut prsedicatio noftra in ecclefia, pura in argen-
to , in aere fignificetur durabilis & fonora. "
XIV. Tabularum lignearum ufus in monafteriis, perinde ac tubarum, Tabnia fe-
exorfus eft, aut, fi Amalario credimus , a primis chriftianis , quando manteria a-
latitabant per cryptas. Pertinet hue Gr<ecomm kpQ^u feu K$2(rtMz, *W'V**pa£s'
fActvroov, ayifutvr^otov, uyisg triorocg, (facrum ferrum, femanter ion) ferrea lami- d'iVm ^
na, after ferreis manubriis verfatilibus inftructus. De quibus plura videfis^. u.
apud Ducanoium id gloflar, Grac. T. I. p. 758. V. RoSa-ft*, & T. II. T;Jr' fas"
p. 1359. V. sj/tuemfftfr. Hunc etiam Lampius citat, aliqua teltimonia in
eandem rem referendo L. I. c. 8- de cymb. vet. p. 46. Blanch ini us Tab. VII.
malleum ligneum exhibet , quo Hebrai etiam nunc excitant fuos contii-
bules ad preces antelucanas , & vocant Sommerim labocher , vigilias ma-
tutinas; Jllalleo ligneo, addit, quod moris eji apud nos , contundere tra-
Mart. Gerbert. de MusicaEccl. T. II. L. III. X Urn
162 L. III. DE ORGANTS ET INSTRUMENTS
hem in aditu ecrfe/i* pojitam, in tridno maioris hebdomada. Turn etiatn
Tab. ViJI. n. 10. Semanterion Gracorttm ab Italis didum fcrandola, ad»
Apud Can- umbrat , & dei'cril it eadem p. 47. Optime autem definitum & defcri-
fetm. pttun hales apud Hierunymum Magium de tintinnabulis c. 15. quem li-
Apu.i Sa'kn- brum cnptivus in Turcia fcripfit , adeoque hodiernum ufum compertum
gre nov t'e- ,„. .rL. r , r~
/■wr. antiq tebet Lnriitianorum lub lurcarum lugo gementiam, qui campanas non
Rr.-.nvi.r ii. admittunt. Gratis ergo ad antiquam coniuetudinem recurrendum fuit,
p. 1190. &c. cum tardius etiam medio aevo campanis uti cepiflfent. Sic Baronius
ad an. %6<$. fcribit : „Ad hunc quoque annum reierunt fcriptores profe-
cuti res Venetas^ aerea inftrumenta, quae campanas dicimus, ufui efle ce-
pifTe apud Gracos , miflis ipfis a Duce Venetiarum Urso Patriciacu ad
Michaelem imperatorem. " luxta Sabellium Enne. 9. lib^I. circa an-
num 874. demum uti campanis ceperunt , beneficio f^enetorum, qui Ba-
silio imperatori miferunt duodenas magni ponderis artificiique non vul-
garis campanas. Atque ex tunc iam K^a Gracif campanarum fonum
denotat, ficque xftitiv, quod a quibusdam corruptoribus a^irynv profertur,
pulfare campanas faepiflime fignificat; ut laudatus obfervavit Lampius ex
Z. II. c. 6. Ducangio, loca quaedam proferendo , quae ad ufum campanarum no-
j>. 166. ftrarum, quas attracto fune fonare facimus , non poflunt referri. Sic eu-
chologium : u7re£>%eT#.i 0 \ut,\i$r\\a.7nY\g Kcti koxu rug Q»a.o{ctq Ittitov cri^yjpSv x.t.A.
Ka^Aa^-n^ di&us eft a candelis accendendis : huius enim , ut Gretse-
T XV 0 RUS annocavit *n Codinum, etiam eft xgxuv rag (Zaolctg, 6, to n&t(&, quae
t. 93. *^s l°co campanarum erant, it, o-^aivitv to piya o-^ixctvT^ov. Varia enim
figna dabant , ut & apud nos fieri folet. Vide Balsamonem in difler-
tatione, cur monachi tribusfignis fuos ad facra convocent, cum alii uno
figno contend fint.
Campanarii. XV. Parum ab eft ofEcium illud th K<tvfy\*7rni a noftro campana-
riorum , de quibus paffim in conciliis Germaniee medii aevi titulus habe-
T. ill. Cone. Ttur, veluti in Cohuienji an. 1260. Item ut campanarii Ecckfiarum, quo-
Qerm.f. 591. yum fervitus , Jive onus circa altare verfatur , nunquam absque vejle ca»
mijiali compareant, firmiffime prohibemus. In concilio Colon, an. 1300.
cavetur , „ne deinceps campanarii in villis & ecclefiis parochialibus ibi-
.'* ' dem aflumantur nifi litterati , qui in defeftu refpondentis ad altare, cum
camifiis lineis afliltant , in miflis defervientes presbytero , ne miniftra-
tor careac focio fibi refpondente." Adde concilium Colonienfie an. 13 10.
de campanariis, quod fint litter atit & in albis minifirent. p. 124. & 1362.
de cuftodibus five campanariis p. 493. Decretal, c. 1. & 2. de off. cuftod.
Vid. [0. Stepb. Durantus lib. I. de ritibus eccl. cath. c. 27.
XVI.
IN ECCLESIA. C. IIT. 163
XVI. Erat vero circa ilia tempora non unius modi , fed varius cam- VaiSos cair-''
nanarum & tintinnabulorum ufus. lam apud/o. Gersonem verfus illi vul- Panan:m' &
gares de vano campanarum ulu lacro citati leguntur, laepe lauaato trad, rum llfl)S>
I. de canticis p. 628. „ Sunt (inquit) aerea cymbala ea , quae vocavimus
campanas, quas bene fortiter lbnare nullus ambigit. Talibus utitur ec-
clefia plus aliis feftis ad Domini laudes , tanquam vice tubarum legis ve-
teris. quarum officia metris quidam expreilit, loquentem inducens cam-
panam :
Laudo Deum verum, plebem voco , congrego clerum,
Defunttos ploro , peftem fiigo , fefta decoro.
Cymbala & campanas ceu figna funebria paullo ante iam ex S. Grego-
rio M. & V. Beda annotavimus. Alii ufus pofteriorum funt fecnlorum.
In chronicorum Conradi Abb. Utfpergenfis Paralipom. ad an. 1238. haec
leguntur: „ Pontile x Gregorius nonus Salve r eg in a certis divinae rei
horis addi , campanasque ad euchariftiae confedionem & laudes Virginis
Dei genetricis pulfari decreyit , rem fcilicet ecdefiafticam reformaturus. cc
Idem Trithemius in chr. Hirf. GregorioIX. tribuit; telle tamen Cje-
sario & Alberico in chron. ad an. 1200. Guido Cardinalis & apofto-
licas fedis in Germania legatus, veniens praBcepiffe fertur, ut in MifTa ad
elevationem hoftiae falutaris omnis populus ad fonifum noire veniam pe-
teret, & fie usque poft calicis benedidionem proftratus iaceret. Sed re-
de Martenius conciliari utrumque poffe exiftimat, fi Guidonis ftatu- rit.Lj.dK
turn de noise feu minoris campanae, Gregorii vero de maioris campanae **. %•
fonitu , quae etiam abfentes ab ecclefia admoneret , intelligatur. Sic T' L *' 414;
apud eundem poftea ab archiepifcopo Rotomagenfi preces & pfalmus Ad Pag. 421.
te levavi &c poft orationem Dominicam dicendus praefenbitur: ditto pfal-
mo pulfentur camp ana , ut populi, qui exit extra ecdefiam» excitetur de-
votio Jimiliter ad orandum.
Paucis poft conftitutionem Gregorii annis in concilio Wigomienfi
an. 1240. ftatutum eft tit. VIII. in nunc modum : „ Cum autem in cele- T xi. cw.
x bratione MifTae Corpus Domini per manus facerdotum in altum erigitur, ed. labb. p.
„ campanella pulfetur : ut per hoc devotio torpentium excitetur , ac alio- Lf- S7$¥
»fum charitas fortius inflammetur." Sequitur mox alia ad rem praefen-
„tem conftitutio : „Cum autem ad infirmum Euchariftia depot tatur, ita de-
„ center fe habeant portatores, fuperpelliciis faltem induti cum campa-
„nella &c." Additur in fynodo Vatavina an. 1284. » Ex cuius fono pri- T.m. am.
„ mo devotio fidelium excitetur ad tanti reverentiam Sacramenti &c. " Gn>"-P^7i'
X 2 Utraqtfe
\oJc L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS
t» ». f>n. Ucraque eonftitulio in flatutis fynodalibus Ioannis epifcopi Leodienfis an.
i*. i>. 7-7-
i "-'J . confirmatur; altera in conciiio iVurzbwgenji eiusdem anni his ver-
l is : ,,Clericus vero prarcedtns cum can.-panellu & lumine tintinnando; &
j, obviantes , donee facerdos tranleat , genuflectant , & dicant devote ter
K ad minus orationem dominicam cum falutatione B. V. M. " Adde S. Ed-
MUNDit Cantuarwijis archiepifcopi, conftitutionem apud laudatum Marte-
niuai p. 697. Ang. Rocca de Campanis diftinclim agit de aliis huiusmodi
campanarum pulfibus per diem , vefpere, mane, &meridie, nee non in
feltis , in Dei & SS. honorem , pro defuncTis item ; quibusve temporibus
pampanas pulfare non liceat , ac demum de numero campanarum tarn
clencorum faecularium , quam religioforum ecclefiis concelTo. Extat
jpud S'lie't- quoque Ioannis XXII. decretalis an. 1323. Extrav. lib. I. tit. ?. de officio
&rn, Tr ll- cujiodis , quod ordines mendicantes attinet. Apud noftros frequens fuit
J he), twin l l x
mtiq. R >». icilla: urn ulus in refectorio , & alibi ; ut videre eft in P. Marq. Herr-
f.iaj6. feqq. cott Pet. difciplina monajlica pluribus in locis : idque inter alia carpit
The/, awed. Ciftercienjis apud Cluniacenfes in Dialogo a Mar ten 10 edito : Tria tin-
T.V.$.\i>n.Yinnabuia in refettorio babetis, nos unum folum , & fufficit &c. Praeibant
etiam fcilUe alia figna : Sicut femper , ut habet ordo Cluniacenjis apud ci-
tatum P. Herrgott p. 241?. quando omnia figna pulfantur , excepto in
duodecim left'wnibus ad miJJ'am. Succedendo plerumque, incipiendoque a
minoribus , lonabant campanae, aliquando etiam fimul, praemiins tantum
fcillis. Qua; compulfatio in noftris antiquis ritibus appellatur terracio%
a Schrecki. a) Compulfatio omnium campanarum Clafficum vocabatur.
Quam in rem plura congeflit Ducangius ; addidit aliqua Carpentier,
notarunrque etiam in hierolexico Macri fratres. Apud Marten ium dc
334. fimili compuliatione in Coena Domini legitur : Pojl glaffum autem ijium
nemo prafumat in tuta civitate jigmim aliquod pulfare.
Tintinnabu- XVII. Id etiam baud infrequens fuit ad exemplum fummi fa-
,a » ^«MS cerdotis , cuius extremus tunicas limbus Exod. XXF1II. iulTu Moysis
tintinnabulis fcatebat , ut veftes facrae tintinnabulis ornarentur. Sic
jpud dt. m iau£jatis Quniac. conftitutionibus de fefto AiTumtionis B. M. V.
^rgo P- foxc iegUntur : ,, In huiusmodi feftis tantum illas cappae deauratae , in
„aliquibus quarum etiam aureae fcillulae (vel campanulas) dependent,
„ ab armario , & his , qui cum eo , induuntur. " Magno autem ea
numero
a) „ Incipiat (Secretarius) fonare duabus fcillis rum maiores campanx in angular! , ut prius
ad matntimiin. Poftea fiat cornpulfatio ab ufque nodhirnum XV. graihuim. Cum legnut
omnibus campanis in choro, qux compulfatio fecundum noftiirnum XV. graduum , pullentur
dicitur terracio , quae vulgaritcr dicitur Scire- dux maxnnx campanx in choro. Ad finem
ski. Deindc fonentur maiores campanx in an- tertii Nodurni graduum fit compulfatio ab
gulad ufque ad introitum fchojarium. Tunc omnibus campauis tarn in choro, quam in
faciant ternas orationes in choro, deinde in- angnlari.**
oipiant XV. gradus. Interim uulCentur ite-
IN ECCLESIA. CUT.
I65
jmmero fuiflc , palam fit ex iis , quae apud Martenium Ieguntur de fup-
pelleilili monaflerii a S. Meinwerio Padernbornenfi aedificati: Stola auro *•/.*■*%)
text* VIL ex quibus una babuit XXVIL tintinnabula , alia XXL Ex his, 34,'. " ' *"*'
aliisque a me , fi Deus fofpitet , in veteri Liturgia Alemannica profe-
rendis , palam ell, tulli Chrifl. Schoettgenium , dum in peculiari dif-
fertatione de nolis in veftitu fibi probandum aflumit , nolarum in vefti-r
bus in Gallia & Gennania ufum nonnifi faec. XV. invaluifle.
XVIII. Nihil frequentius fuit , quam plura in fyftemata iungi cym- Rot* cymba,
bala , antiquis etiam , telle Suida, tympanis circumappendi folita. Per- i««eac har-
tinet hue cymbalum iam fuperius notatum, adumbratumque in codice S. fa™* y"
Emeramenfi n. 12. & S. Blafiano n. 13. Sunt & campanula, inquit/o. Ger- jabb#
son, pro melodia , velut in horologiis ordinata. Meminerat ante rotas xxv &
etiam cum aliis inllrumentis , quales nempe tintinnabuiis inltrui folebant. XXXI
Ducangius &Carpentier voce rota quaedam ad rem habent , veluti i„. git/qh
Sanuti locum lib. 2. Part. 4. c. 21. ubi inter aliqua genera dulcia mull- Tr..i .de caiu
corum recenfentur violae , citharae, & rotae ; & Constantini Africani'p1^' Jl
lib. I. de morborum curat, c. 16. ubi dulcis fonus fieri praefcribitur de mufi- 623.
corum generibus , ficut campanula , vidula , rota & fimilibus. In lau-
data iam ad Lullum Archiep. Moguntinum epiftola Cuthbertus citha-
rillam petit , qui pojjit citharifare , quam nos appellamus rota. Unde
videtureffe vox generalior, quam ut folis rotis cymbalariis conveniat. Nee
audet Ducangius, perinde ac nos, definire, an hue pertineant Eckehardi a
hmioris ccenobitae S. Galli verba in libro de cafibus monallerii S. Galli Rer. mem.
c. 3. „ Quae autem Tutilo diclaverat , fingularis & agnoscibilis T- 1- F> I-
melodiae funt : quia per pfalterium , feu per rotam , a) qua potentior p" 29'
ipfe erat , pneumata inventa dulciora funt, ut apparet in Hodie can- a
tandus , & omnium vir gemmis. Quos autem Karolo ad offe-
rendam , quam ipfe rex fecerat, obtulit canendos. " An, inquam, non
tunc ad tropos huius modi rotae illae cymbalariae fonuerint , quae olim
paflim in ecclefiis fufpenfae hinc inde ad hodiernum usque diem perfevera-
runt ? Quas inter principatum fane tenet praegrandis ilia flella penfilis ex
£) In Eccardi Minimi, Decani libro de vita
B. Notkeri Ealbuli , apud eundem Golda-
stum c. 17. p. 236. locus eft de rota mo-
linaria j unde tameu id , quod de Tuti LO-
NE hie dicitur , illuftrari qucat : „Fertur de
Leato viro , cum quadam die per dormitorium
tranQret, aufcultans erat enim molendinum
iuxta vicinum , cuius rota tarde volvebatur
propter penuriam aqux , garriens quosdam da-
bat quodamraodo vocum fonos ; quod audiens
tjomo Deo dignus, ftatim fuit in fpiritu, & U-
aere
lud elegans diftamen edidit de poffeffore fuo,
ne&areum modulamen eruclnvit, fcilicet eo-
dem almo fpiritu , ac toti nuindo ad falutcm
p'ropinavit, fequentiam dico , qua; -eft de fancto
Spiritu , Saniii S'piritus ajjit nobis gratia. l(
A potiori utiqne rota , qua erat Tutilo po-
ientior, cymbularia modulos eidem fuggerere
potuit, ficut & pfalterium. Mufurgoe etiam
folent inftruHiento quodam excitare phant<N
fiajn.
X3
I 66 L. III. DE ORGANIS ET INSTRUMENTS.
aere fufa, & innumeris cymbalis inftruda , quae apud Fuldenfes magna
T. l ttton. omniura admiratione fpecktur , & auditur, ab Atb. Kirchero in mufur-
AngLf. 104. gia defcripta, ac repraefentata lib. IX. p. 335. IVii Ducdal refert, Athel-
woldum abbatem Abendonienfem apud Anglos faec. X. rotam tintinnabu-
lis plenam fieri curalTe, quam in maioribus feftis ad maioris excitationem
devotionis reducendo volvi conftituit.
Commemorafle faltem rotas quasdam cymbalarias iuvat ex vicinia
huiate , quae ad hunc usque diem ufum fuum lacrum pra?(font : veluti
Brifaci & Friburgi Brifgoia in magnitica ilia bafilica , eiusdem cum tor-
re ftupendi ac imcomparabilis operis cum Argentoratenfi ac Fiennenji S.
Stephani , a Conrado Zaringko faec XII. exftructa: Filling* item , at-
que in ecclefia collegiali urbis imperialis Uberlinga : demum etiam in vil-
la noftra Ebendhigen five Evcatingen , eaque duplex , quae in praecipuis
Tab. feftis a primoribus loci fub elevatione pro congiario rotatur. Ex ecry-
xxv. po palam fit, eiusdem prope ftructurae efle, ac difcus crotalophorus die,
ut vocat Blanchinius , cuius figuram aftert ex anaglvpho veteri Tab.
VIII. n. 17. ac defcribit pag. fo. apud CauseuiM proximeque antecedent!
meminit machinae muficae, quam hymnologium appellat ; dicitque, paflim
aptari publicis horologiis ecclefiarum & fori in Gallia , Germania , Eel-
gio , & Anglia.
Sunt pleraque recentioris aevi prsegrandia perfaepe campanarum fy-
ftemata , quae tinnitu e templorum turribus quibusdam in urbibus, veluti
Salisburgi, Hamburg i , Holmia , compluribus vero Belgii, muficos con-
centus edunt : de quibus legi poffunt Hieronymus Magius de tintimia-
btdis, & Ang. Rocca de campanis apud^/£. Hen. de Sallengre Nov. thef
antiq. Roman T. II. p. H94- feqq.
x
LIB. IV.
LIBER IV.
DE CANTU ET MUSICA SACRA
POSTERIORY JEVl
A SMCVLO CIRCITER XV. USQUE AD PR&SENS
TEMPUS.
caput i. : ;
Difciplina cantus ac mujica ecclejiajiica -pofteriore
hac atate.
I.
idimus hucusque, quomodo paullatim inimu-
tatus cantus, ac mufica ampliata eft, ut ver-
bit utar Fr. Petri Herp mchron. Franco/, ad
an. 1 3 60. Nam novi cantores furrexere , £<f
componijia &figurif}a inceperunt alios modos
affuere. lo. Gerson circa haec tempora na-
tus, adolefcente face. XV. denatus (unde epo-
cham pofterioris aevi de cantu & mufica facra
ordimur) rem ab ovo repetens trad. H. de
candicordo : „Porro (inquit) tempore Mar-
tyrum circumierunt aliqui in melotif, in pcl-
libus caprinis , in montibus , in fpeluncis , & in cavemis terra Hebr. XI.
37« apud quos & quales, fatis probabile eft, vocalia cantica non fuiffe.
Poft
Ampliatio
mnficae , &
cantus fre-
quentatior
Opp. T. UT.
p. 653.
1 68 L. tV. DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
Poft dilatationem ecclefiae , ac reddita pace, fuit nihilominus multa va-
rietas. Sola pfalmorum accentuatio tenuis fuit apud aliquos, apud alios
crebris cum arte fua cantus. Fuit apud alios difcantus, addita funt cym-
bala in ecclefiis benefonantia, quae campanas dicimus. Fuerunt apud alios
organa multarum fiftularum, iunclis apud aliquos tubis du&ilibus. Poftre-
mo , quid neceffe eft numerare per fingulas , quales in canticis ecclefia-
fticis habitae funt, & nunc obfervantur, varietates ? Rem amas ad fru-
dum vel ufum. Dedit Augustinus quodam loco Confeflionum fuarum
intelligi, non parvam eOTe difficultatem circa hanc, ita ut in neutram par-
tem aufus fuerit praecipitare fententiam. "
Affert deinde ex S. Doclore, quae nos iam fnpra libro prin.o fatis ex-
plicavimus , ubi de cantu facro prima ecclefiae aetate, quando is fimplex,
adhuc exclufis caeteris muficis lenociniis, fuit, egimus. Nihilominus fe
poenaliter peccare confitetur, dum eum plus ipfe cantus, quam id, quod
cantatur, delettavit. „ Conquifitionem habet hoc ultimum non medio-
crem (fubdit Gerson) primo de muficis inftrumentis & organis , quae
nihil utique loquuntur ultra mulcentem harmoniam , nifi pro incertis in-
Jb. p. 674. telligentia. Sed & de laicis, aliisque non intelligentibus ea, quae cantantur,
quafi par eft difficultas. " Idem in carmine de laude muficae , dum multa
As:. 674. accumulat , tandem etiam ad exemplum eiusdem S. Augustini recurrit,
variis recenfitis muficae ufibus :
Vox devota Deum placat iratum , placet armis,
Civibus , ipfa choris commit angelicis.
Vocibus ecclefia , Pater Augustine, fateris
Motum te lacrymif ora rigajje piis.
Sequitur aliud carmen , EcclefiaJHcorum fcilicet exbortatio ad cantum, lis,
quos attinet, crebro recinendum. Exordium hoc eft:
Semper in ore tuo (it lam, jint cantica Sion.
Qiiamvis captivum te Babylone doles.
Fiat hoc pracipue , cui cantus Ecclejia dant
Absque labor e cibos , vejie, domoque tegi.
Hoc leve pondus , & hoc tibi fponte iugum pofuijli,
Fer, nee, dum vives , rumpe , vel excutias.
Sed tadet, dices, eadem totiens iterari,
Mentem cum cerebro vox reboanda gravat.
Q110 cruder , doleamque modo , nefcitis amici :
Fundere fufficiat corde preces Domino.
Frater nil magnum fine magno vita labors
Fert bominum ; perfies, ufus alacris erit.
Ttt
POSTERIORY JETATE. C, I. 1 69
Tu tibimet crebro die : Ecclejia vice fungor,
Pjallentisque dolor vertitur in meritum &c.
Finit ad Iac. V. 13. alludens locum : ft. t. fa
Triftis es, £c\uo tunc animo pfattens tibi vim fac,
Vim patitur caelum , vim faciamus ei.
Max veniet , gaude , mors te de carcere /ohem?
Pfalmis cantantem viilor ad alta vehet.
II. Haud fpernendus eft eiusdem liber , feu Do&rina pro ptieris eccle- tt difcipiiaa-
Ji<e Parifienfis , ur recte educentur , ne hoc neglectu in vitia ilia procli- a puens
ves labantur, quae a Duranto notantur: „Hodie, dolenter refero, ill & "tika
ecclefiis mufici , qui cantorum vice funguntur , omnium hominum dif- J^J* HI*
folutiflimi funt: adeo ut adagium populo dederit, mufice vivere, id eft,
diflblute, & effeminate." Vult ergo lo. Gerson, eorum fedulam cu-
ram haberi , ac inftitutionem horis ab officio chori vacuis. ,,Habeat er- t. if. opp,
go (inquit) magifter alius fufficiens fpatium pro docendo Grammaticam, f- *I8v
& Logicam , & verfus, aut materiam , & epiftolarum , aut evangeliorum
grotlam expofitionem in lingua vulgari; quia quod non intelligitur, nun-»
quam apte & fecure pronunciatur, nee inde mem fie ad devotionem in-
citatur. Eft autem hora magis folita pro talibus de mane usque ad pran-
dium , & de reditu vefperarum usque ad ccenam , aut amplius fecun-
dum qualitatem temporum & neceffitatum. Nolumus autem legi quoscun-
que auctores, qui magis obfint moribus, quam profint ingeniis." Et poftea Pag. fty*
de cantu inter alia: „Volumus infuper (ait) ut pueri habeant regulam, ficut
communiter habent in domibus paedagogorum, & faciant certis cseteris ho-
ris... nunc de cantu, nunc de grammatica , & coram uno magiftrorum ve-
niant." Et poftea : „ Poftremo doceantur pueri diligenter obfervare ceremo-
nias competentes eis in divino cultu, ab antiquo in ecclefia noftra fervari
confuetas : ut quando debent intrare, quando inclinare, quando exire, quo
ordine cantare, &(imiles, quas pro magna parte fcribi, &in loco publico fuse
habitationis poni mandavimus." Verborum tenor prodit, Gersonem hxc
publica fcripfiffe auctoritate. Neque vero hoc a fe Patres in conci-
Ihs huius aevi pofterioris alienum exiftimarunt, veluti habetur in con-
cilio Bituricenfi an. M84. titulus decimus quartus de pucris cboriftis, quin--
que omnino contextus canonibus apud Labb;eum, quibus praeicribrtur, T. XV. pag,
eos non ta.ntv.rn voce , fed etiam compojitis moribus , ejf habitu , e>f littc- Io86, I0*7,
rulis pro captu atatis armitos ejfe debere.-
Mart. Gerbert.de Musica Eccl. t. II. L. IV. Y III,
170 L. IV. DISCIPLINA MUSICJE ECCLESIAST.
A ciericis HI. Varia funt, quae percenfere huius eft argumenti, conciliorum de-
pr3?fertim, cret;aj a£j peragendum rite divinum officium attinentia, quod etiam pri-
vatum non fine focio clerico peragi permiffum in nonnullis conciliorum
T. v. Cone, ftatutis legimus : veluti in Uratislavienfi an. 144?- Quod quilibet pres-
Gmn. p,2S9. ^er ad flivjnum qfficium feewn bat eat clericum, qui tarn diurnum , pari-
ter ac notlurnum abfque fyncopatione peragat. In fynodo Herbipolenfi
•ft- P- 337. anni fequentis curatis facerdotibus in virtute fanclae obediential iniun&um
eft, „quod ipfi de caetero in ecclefiis fuis debitis horis cottidie, pulfato
campanae ad hocfigno, non in cameris, ftubis, aut aliis locis , ut non-
nulli ex eis ha&enus facere ex accidia (acedia) confueverunt, faltem ma-
tutinum & vefpertinum officium dicant , cum commode fieri poterit;
nifi eos quandoque neceffitas, feu impedimentum legitimum ab hoc re-
lb. p. 38i. traliat & excufet." In concilio Eyfiixttenfi anni fequentis 1447. Sive
fuli, Jive ajj'uciati divinum diurnum notlurnumque officium reverenter ver-
bis diflintlis peragere iubentur, ac tali in loco, unde a devotione non retra-
bantur. Antea autem de illis , qui in cathedralibus & collegiatis ec-
clefiis officium publicum peragunt , ftatuitur: „cum in choro fuerint,
gravitatem fervent, quam & locus, & officium exigunt, non infimul
ac cum aliis confabulantes , feu colloquentes , aut litteras feu fcripturas
alias ibidem legentes ; & cum pfallendi gratia ibidem conveniant , muta
& claufa labia tenere non debent ; fed omnes , prasfertim qui maiori fun-
guntur honore , in pfalmis , hymnis , & canticis Deo alacriter modulen-
tur. "
Dignitatu Qlu maiori fungi honore dicuntur, interque hos etiam canto-
bus, res, Dignitates appellari mos eft ; de quibus infigne habetur concilii
T. XIV. Moguntini an. 1549. capitulum LXXI. fequens : „Cum conftet , ha-
Com. cd. rum Dignitatum officia maiores noftros ideo in ecclefiis inftituiffe, ut
• *' 69z' effent , qui difciplinam ecclefiafticam , tamquam infpectores, & modera-
tores confervarent; iam vero videamus , ea ab iis occupari, qui dignita-
tum tituios tantum gerunt , & emoluments gaudent, & tamen ab ec-
clefiis fuis abfunt , nihil minus , quam appellationibus fuis refpondentes.
Quare ftatuimus , ut pofthac omnes , qui vel Prgepofitorum , vel Deca-
norum , vel Scholafticorum, vel Cuftodum , vel Cantorum dignitatibus
(quatenus hx ad noftram aut comprovincialium noftrorum difpofitionem
pertinent) iam praefulgent , aut porro or«andi erunt, praefentes fuis ec-
clefiis utilem & nomine dignam operam praeflent* non abfentes fruclus
tantum auferant : neque liceat cuiquam abfenti ullam harum dignitatuin
gerere ; fed quisque tali titulo infignitus fuae ecclefiae non abfens , ne-
que conducla aliorum opera, fed refidendo praefens ipfeierviat." In con-
cilio
POSTERIORE iETATE. C.I. 171
cilio Mediolanenfi I. fub S. Carolo Eorromxo auctoritate Concilii Tri- lb- T- x?-
dentini adhuc gravius lie ftatuitur: „Qui dignitates aut perfonatus in ec- p' 29°"
clefiis obtinent, & canonici , nominis ac inititutionis fuae memores, ea
pietate , & alfiduitate divina officia colere debent , ut alii eorum exem-
plo ad ftudium & amorem divini cultus accendantur. Itaque auctorita-
te etiam Tridentini concilii praccipimus, ut cum in choro pfallendum
eft, ipfi quoque quantum honoris gradu caeteris prasftant, tanto ftudio-
lius plalmis , hymnis, & canticis unacum aliis modulantes , Dei laudes
concelebrent. ■ Sequitur peculiare caput de officio magiflri chori & ce-
remoniarum.
In eodem de mufica & cantoribus ad rem praefentem , quod alias Cantoribus,
etiam minores ecclefias attinet, fie cavetur : „ Cantores, ubi fieri poteft,
clerici fint; omnino autem in choro clericalibus veltibus & fuperpelli-
ceo utantur. cc In concilio Mediolanenfi IV. P. II. tit. 8- anno 1576.
fancitum eft. Qidcunque ecclejiafiicum ordinem fufceptnriis eft, de eo pe-
riculum experiinentumqut fiat . . . in cantus peritia, ad ordinis , quern tunc
f/tfeipiet, functioned rite reiieqne obeundas neceJJ'aria. Concilium Tri-
dentinwn fefs. XX11I. c. 18. de reformatione , inter ecclefiafticas difcipli-
nas , in quibus adolefcentes in feminariis erudiri debeant, etiam cantum
nfuerat. Port acta Concilii Tridentini eiusque officiales recenfentur can- t. VI Com.
tores fieri concilii no a pauci , variis ex regionibus acciti. Sed Font Germ-p>9<>7-
difcernenda hac pofteriore aetate ficut mufica?, ita etiam cantorum diverfa "'
genera ; gradus item varii cantorum , qui chorum pfallendum moderan-
tur. In Concilio provinciali Salitburgen.fi an. 1569. conftitutionis XXIII. T.vn.Conc.
caput quartum elt, „de fummorum cantorum officio, quorum provin- Ger,n- i"-2"6*
cia eft, ut divinum officium in choro per iingulas horas non curfim ac
feftinanter, fed fenfim ac pedetentim ; non truncate , fed integre, diftin-
fte, & cum interfpiratione decenti, prsefertim in medio cuiuslibet ver-
ficuli pfalmorum , debitam faciendo inter folemne ac feriale officium dif-
ferentiam , devote reverenterque ab omnibus perfolvatur, praefertim a vi-
cariis, regentibus, cantoribus, & lecloribus : qui faepe vociferatoribus ma-
gis , quam concinendbus fimiles incompofite clamitant &c. "
Alius vero circa Vicarios abufus irrepfit , quod Canonici onus canen- Et maximc
di a fe in eos devolverent : quam ob rem in eodem Salisburgenfi conci- * Canouins'
lio conftitutione mox fequenti XXIV. multis capitibus Canonicis ipfis
prxcepta dantur, decimumque nonum pluribus ad pietatem & cultum
divinum eosdem excitando fie orditur : „Neque vero grave fuerit cano-
nicis , quod eos hoc noftro mandato officii fui admonemus : nempe ut
facro integro femper interfint, & horas canonicas uno animo & voce
Y 2 can-
IJZ L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
cantando In choro abfolvant. Quandoquidem non folum res ipfa hoc
ab eis e.fflagitare videatur, verum etiam diligentiae fuae premium tempo-
rale haud aliunde , quam ex canonicatus fui prebenda , hoc eft , bonis
ecclefiafticis percipiant , & id ipfum S. Tridentini & aliorum conciliorum
faocl.iones precipiant &c. " Omnes hie excufariones niultis auclorita-
Se bar. Cm, tjbus prevertit Navarrus , quales funt E. c. „ ignorantia cantus, aut vo-
cis in id aptae defectus , ant prelatio, qua nobilitate, fcientia, & gradu aliis
precellunt. Quae taoien caufa non eft iufta. Turn quia , qui non callet
cantum , aut aliquid aliud officio fuo exercendo neceflarium, non debet
illud fufcipere &c. Turn quod preftantia dignitatis non excufat a cantu,
quin injo ad eum magis obligat, uti fuit declaratum in concilio Bafilcenfi
in fefs. XXI. tit. quomodo divinum officium peragendum fit." Ex quo
concilio nos paullo poll alia ad rem prefentern afferemus: dolendum ve-
ro, inceffum per ecclefiam, aut deambulationes prope illam tempore di-
vini officii honoratioribus hie inhibere necefTe fuiffe. In concilio pro-
T. VII. yinciali Cameracenfi an. 1*6"$. tit. 6. c. prefcribitur, qua ratione Canoni-
Conc. Germ. ... . _ Jr . . ' . , Tr , r ...
1. 104. Cl m c»oro lpio le habere debeant : „ In choro cum pfalhtur , canonici
omnes, qui in choro fuerint, & facellani pfallant , nee lint in fedibus
iViis otiofi ; nee putent , fe functos officio , fi vicaria tantum opera cul-
tum divinum celebrari curent: modo tamen pfallereper valetudinem queant,
nee aliis impediti iuftis de caufis fuerint " De Vicariis autem , qui ca-
nonicas horas in choro cantant, paullo poft ftatuitur, quales efle opor-
Ib. p. 106. teat. Synodus provincialis Bifimtma an. if 71. uti in aliis, ita quo-
t. vin. qUe prolixior eft de minifiris cantuum divinorum , five de pfallentibus :
""*' erm' Mox vero ftatutum primum eft pro canonicis : „ quoniam ad hoc infti-
tuti funt, lit laudes Deo fingulis horis decantent , nifi legitima caufa im-
pediente , chorum fequantur : utque modefte fe habeant , & cum decenti
gravitate : non garrientes aut rixantes in eo , fed Deum reverentes , in
cuius confpectu fiti funt." Citatur ibi concilium Bajlleeufe & Colonienfe%
& reformatio cleri fub Carolo V. concilium item Tridentinum,
Aiusque fa- Synodus Culmenfis an. 160$. vicarios & choraliftas pluribus com-
lb. p. 66>. monefacit : „Ut in minifteriis, quibus fe addixerunt , diligentes, vigilan-
tesque fint, horas divinarum laudum defignatas obfervent, & in pera-
gendis offigiis diyinis ac hymnis pfalmisque decantandis ita verfentur, ut
ipfo etiam exteriore cultu corporis & habitu prefeferant , fe intus am-
nio Deum venerari , ac promtiflimam mentem habere ad divinas ipfius
laudes celebrandas. Quare adveniente hora cantandi divini officii, ad ini-
ti.um ftatim campanse pulfus, quisque illorum domo fua tempeftive egre-
diatur,
kf
P0STER10RE iETATE. C. I. 173
jatur , ne pulfu finito certatim ad ecclefiam primo currant, & ex celeri
lo curfu anheli ad chorum ad cantandum veniant. Porro in ipfo ec-
lefoe aditu fuperpellicia fumant ; a fabellis & collocutionibus abftinentes
chorum recta eant, atque iftic coram fanctiflimo Euchariftiae facra-
„**ento aliquantifper orent, fefe ad devotionem difponentes, tamdiu, do-
nee ab hebdomadario officium fuerit inchoatum." De ipfius vero Heb-
domadarii ex canonicis conftituendi officio notatu digna funt , quae in
conftitutionibus fynodalibus ecclefiae Ruramundenfis an. M70. praefcribun-
tur tit. V. de Divino cultu per ccuwnicof religiofe prajiaudo &c. his ver- t. vii.
bis : „Curabunt ergo in fingulis collegiis, ut ex canonicis per ordinem Conc- Ger>»-
aliquis hebdomadarius conftituatur , qui horas divinas inchoet, capitulum *'
& collecras ipfe canat. Hie autem curabit, ut univerfa in choro a caa-
toribus reverenter ac religiofe peragantur , illis modum cantandi indi-
cendo, ac fub poena privandae diftributionis mandando, ne <]uid aequo pro-
perantius, negligentius, ofcitantius, aut indecentius in choro fiat. Quodfi
cantores in choro aliquid reprehenfibile defignent , & non corrigantur,
ipfe hebdomadarius multandus veniet Decano fuo : aut , fi is neg-lexerit,
aoftro archipresbytero. "
. Paffim obfervavimus cantores in Gallia cum baculis," quern ufum
iam T.I. p. 322. notavimus ; referuntque Macri fratres in hierolexico
h. v. in conventuali Meliteitfium ecclefia quatuor cantores in diebus fo-
lemnibus indutos pluvialibus affiftere in choro , cum baculis argenteis ad
formam baculorum peregrinantium , fed craflioribus : itemque in Sicili<e
ac Melita cathedralibus reperiri canonicalem dignitatem cantoris, qui fert
baculum, feu potius virgam argenteam. Addunt, a Stephano IV. infti-
tutum xenodochium S. Gregorii iuxta gradus S. Petri , & tres canto-
ns cum primiaerio , qui iugiter ojjitiar ent miffam ad altar e S. Petri, in-
duti pluviali, mitra , & virga. A pud Gallos ruri etiam in ecclefia .
cantorem laicum , cum pluviali obambulantem , cantumque populi mo-
derantem vidi. Id vero ubique obtinet , ut in habitu clericali & fuper-
pelliceo fint chori miniftri, etiam cuftodes ac pueri. Sic in fynodo Ant-
verpienfi an. 1^76. ftatuitur. „Item in ruralibus ecclefiis, ubi eft iuven-/t# ^82a
tus fcholaiiica , quae ad chori cantum iuvandum inftituitur , ut chorum
non ingrediantur ad cantandum fine fuperpelliceis. Qui vero cantandi
adhuc funt impend , extra chorum, vel in eius medio collocentur, ut fine
fabulis divinum officium audiant cum omni modeftia , ad reverentiam
compofjti. "
y 3 iv.
174 L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
in officio IV. Floruit adolefcente fee. XV. a quo tertiam tradationis nqjtrse cpo-
amno, cham , aetatis nempe pofterioris ad praefens ufque tempus , exordimur,
Maphaus Vegius Laudenfis ; atque in infigni opere de perfeverantia reli-
gionis , quod in bibliotheca Patrum locum Jibi vendicavit, poftquam li-
bro quinto cepiflet de ieiunio & oratione tradare, caput tertium depfaU
T. xv. madia iungens, fie orditur : „ Pfallendi quoque confnetudinem , <jua3 &
Bibi. pp. huic, quam modo tradidimus , neceffitudine quadam indillolubili , fingu-
Coion.f. 926. iarjqUe germanitate coniunda eft , prodefle admodum putanius. Nam
cum divinis laudibus fcaturiant omnes ubertim pfalmi atque exundent,
neque quidquam fit, quod a mortalibus magis expofcat Deus, quam lau-
des fuas, nihil certe eft, quod vel ad placandam iram, vel impetrandam eius
gratiam convenientius eis eife videatur. Pulchre id nobis , quod fupe-
riore etiam tradatu diximus , per fidelem vatem fuum David explicavit.
Pfai. 1L. Non in facrificiis ( inquit) tuis arguam te , holocaufla aittem tua in cou-
fpeclu meo funt femper. Et poft pauca : lmmola Deo facrif.cium laudis,
& redde Altiffimo vota tua , & invoca me in die tribulationis , & eruam
te , & honor ijicab is me , & illic iter, quo ojlendam illi falutare Dei."
Per ftiwta Concilium Eafikenfe, circa haec ipfa tempora celebratum, in id fin-
Conciiioruin, gUiarem curam habuit , ut res officiumque divinum rede ageretur. „ Ut
T. xiii. ed. divinae facraeque ceremoniae (funt verba Auguftini Patricii in hiitoria
Zabb.p.1532. eiusdem Concilii adis inferta) agantur rite fandeque , ftatuit fanda fy-
nodus in laudibus divinis haec fervari : facerdotum collegia in templis fuis
ftatutis confuetisque horis poft data figna convenire oportere. Divinas
laudes canere voce, geftu, prolationeque decenti : ut diftinde proferen-
tes intelligi facile poffint &c. " Afferam fuis locis, quae ad diverfas offi-
cii divini partes fpedant , iingillatim. Jdem paflim etiam fynodum hanc
eodem & proximo faeculo decimo fexto fubfequentia concilia particula-
ria egerunt, integro inferto faepius Bafileenji decreto, idque non folum in
T. V- Cone. Gallia, ubi fingulari in pretio femper fuit concilium iftud, fed etiam in
Germ.p.iso. ROfl-ra Ger mania ; veluti paucis poft concilium annis in Syn. Eyftattenfi
T.Fl.p. 331. an- I447- Salisburgenfi an. 1490. Hildesheimenfi an. 15" 3 9. cap. 36. Quo-
modo divinum officium fit celcbrandum. Quod fie incipit: „Sanda gene-
ralis fynodus Bafileenfis , reformationi ftatus clericalis intendens, etiam in-
ter alia de celebrando divino officio, & horis canonicis rite perfolven-
dis, ac nonnullis aliis circa cultum divinum neceflariis, certas ordinatio-
nes facit tenoris infrafcripd : Siquis principem feculi rogaturus &c. <e
lb. f. 466. Idem videre eft in fynodo Argentinenji an. M49- poft faluberrimum fta-
tutum, „ut in templis divinae laudes, & cqnfueta pfallendi ratio devote9
reve-
POSTERIORE JETATE. C. I. 175
reverenter & diftinfte decantetur & perfolvatur : ita ut in pfallendo aliis-
que divinis officiis peragendis a facerdotibus & canonicis verus pietatis,
animorumque affectus, fervor & ftudium agnofcatur. Basil, in pfal. 29.
Cum non hi Domino pfallant , qui pfilmi verba ore proferunt , fed hi,
qui corde pfalmodiam enunciant , & quicunque fancti erga Deum font,
iuftitiam fervantes; hi enim Domino plallere rhythmis fpiritualibus con-
cinne poterunt , non, qui fornicatore? funt, non qui furtum, qui dolum
& mendacium in corde fuo retinent ; nam utcumque plallere putantur,
re autem vere non pfallunt , inquit alibi D. Basilius. Et quern non
oftendjt ineptus decantandorum pialmorum ufus , feu murmuratio quae-
daru, qua in templis aliquando utuntur facerdotes? Ubi prater confufa-
neam & indiltinctani vocis modulationem & fonum , fummum mentium
torporem, negligentiam & laflitudinem fignificantem , nihil praeterea ab
auditoribus & circumltantibus auditur & percipitur. Quomodo autem
circa officium divinum celebrandum ac horas canonicas rite de cantandas
fefe gerere debeant clerici & facerdotes, Concilium Bajileenfe copiofius
& exactius ordinavit &C, " Omnia breviter complcxa ell: poftea fyno-
dus Tridentina fanciendo : ut in cboro ad pfattendum in/Iituto hyvnnh & %* xxiv.
eantieis Dei nomen reverenter , diflincte , devotcque laudetiir. c'l£ e "*"
Idipfum deinde alii paftores inculcare ac cxfequi fedulo curarunt ; Ac Epifc«-
imprimis S. Caroias Borromaus, cuius inftar omnium lint decreta , quas »°"m :
in ach's Conciliorum provincialium Mediohmenfium leguntur: ac quidem
in Concilii primi P. II. de JInjica & Cantoribus haec ad rem funt: „ In
divinis officiis, aut omnino in ecclefiis nee profana cantica fonive , nee
in facris canticis molles flexiones , voces magis gutture opprelfe, qu:m
ore exprelfac, aut denique lafciva ulla canendi ratio adhibeatur. Cantus
& foni graves fint , pii ac diitincli , & domuiDei, ac divinis laudibus ac-
commodati , ut limul & verba intelligantur , & ad pietatem auditores
excitentur." Et Parte III. tit. De vita & boneftate Clericorum, Cone. IV.
„Sacerdotem, clericumque cuiusvis Ordinis in canticis, hymnis , pfalmis
caeterisque eccleflatlici cultus officiis religiofa niodulatione concelebrandis,
divinisque laudibus fancte concinendis ita verfari convenit , ut voce fua
(acris dicata abuti non debeat ad profanas cantiones & modulationes."
Non fpernenda porro cura hoc tempore impendenda fuit in reprti*- Repurgati*
gandis bifioriis , quas vocabant, propriis fejlorum ,, Quoniam ( ut habet hiftoril's S5>
Concilium MecbUnienfe an. 1 $70. c. 7. de Officio Q? cultii divino : ,, In divi- '£ xr.Conc
„ no officio quandoque , & potillimum in feltis , quas certis dicecefibus >d. IM.ftf.
?> propria funt, in hiltoriis, qux leguntur , &fequentiis Miflarum, qua?- 7W«
„ dam
ly6 L. IV. DISCIPLINA MUSICJE ECCLESIAST.
„ dam occnrrunt , quae fubinde pios ofFenduntl curent epifcopi, ut, quod
^ in eo officio purgandum videtur, & corrigendum, expurgent & corri-
„ gant ; aut loco officii huiusmodi iubeant officium de communi cantari,"
Id vero an ha&enus fatis ubique factum fuerit , nunc haud difcutio ; tan-
tum quid ad rem appofite praeclarus epifcopus ex ordine Pradicatorum
Ant, Havetius praefcripferit in Synodo Namurce?ifi eiusdem anni appono,
&• p- 636. tit. VIII. c. 8. in hanc fententiam : „In divino officio ea tantum convenit
„ decantari ac legi , quae folida funt , & ad aedificationem faciunt tarn pro-
„ferentium, quam auditorum. Quare ecclefiarum rectores & praefecli di-
„ligenter advertant, an in fuis ecclefiis aliqua fint immixta officio ecclefia-
,>ftico falfa, incerta, vel non verofimilia : quae fi deprehenderint, ad nos
„deferant, ut eorum loco ex fcriptura vel veteribus , ac probatis fcri-
nptoribus folida fubftituantur." Legendam praeterea fuadeo orationem fy-
nodicam Celebris Wilh. Lin dan i, epifcopi Riirenmndenfis eodera anno ha-
* p,64r' bitam.
CJC.
Sacrifido V. Ut vero p«eprimis decet, tremendum MifTae facrificium , quam
Ml{rxin1pn" fieri poteft compofite , decenter, ac fancte celebrare : fie id ut fieret , &,
fi quid contrarium irrepfinTet , corrigeretur , cordi habuerunt ftudiofi qui-
que facrorum praefules. Ita concilium Bafileenfe , telle laudato Augujlino
T. xiit. Patricio: „ lllarum ecclefiarum abufum , in quibus in facrifkio folcmnis
Gone, ak Miffoe fymbolum fidei , prasfatio , five oratio dominica inchoata cantilena
Zabb. P.IJ3.2. J n . . r ,. ,
non pernciuntur , aut omnino line cantu dicuntur , daninavit , atque
abolevit ; vetuitque, inter Mifiarum folemnia cantilenas vulgari fermone
conditas cantari , & in privatis iMiffis iuffit omnia pronuntiari alta & intel-
ligibili voce, praeterea, quae Secreta nuncupantur." Extat earn in rem
T.Xll.Conc. decretum Sefs. XXI. c. 8. de his , qui in miff a non complent Credo , vet
ei. Labb. cant ant cantilenas, vel nimis baffe miff am legunt, aut fine mini fir 0. Per-
T. V.' Cone, tine t hue, quod iam an. 141 6. in fynodo Uratislavienfi §. 7. ut accen-*
Gemt- mss. tus & cantus idem fit cum ecclefia cathedrali , ftatutum eft, „ diftricte-
praecipiendo , quatenus omnes & finguli clerici beneficiati noftras dicece-
fi-s , & praefertim ecclefiarum parochialium rectores , nee non & colle-
giatae ecclefiae in divinis officiis, & miffarum celebrationibus, & conclu-
fionibus collecrarum, in accentibus epiftolarum, & evangeliorum , notis
psgfationunr eundem ordinem & ritum & morem , quem tenet noftra
ecclefia cathedralisr & qui fervatur in eodem , teneant diligenter & ob-
fervent, feque eidem in omnibus coaptent & conferment,
Tam pubii- Nee illud liic praetcreundem , quod in gratiam officii ac miffae pu-
blics in diebus dominicis &feftis in fynodo Argeutinenfi an. 1435- (aha.
alia-
POSTERtORB iETATE. C.I. 1 77
aliorum conciliorum fimilia taceo decreta) ftatuitur cap. 12. ut prowijj'a*. Jb. }.t%*.
rii funs Miffas in diebus dominicis po/i Ojfcrtorium ffliffa public* can-
turn dicant , ni aliud ex aliqua iujia ccmfa de vohmtate plebani procedat.
Et capitulo tf. „ftatuirnus & ordinamus, quod nullus cuiuscunque al-
taris ecclefiae maioris presbyter, praebendarius , vel capellanus praefumat
Miflam cum nota , vel alfud divinum officium celebrare, antequam in
choro praedi&o, in quo divinum officium eft folemniter celebrandum , a
quoetiam, quoad divinum officium aliae civitatis & dioecefis ecclefiae re-
gulantur , matutinum officium fit completum. Et quod nullus eorun-
dem, poftquatn Prima in choro praedido fuerit inchoata , ufque ad finem
AIilTce maioris , & Sextse , vel Nona? , quae ipfae Miflae continuantur , pras-
fumant Miflam, vel aliud divinum officium celebrare, vel inceptum cum
nota aliquatenus terminare. Volentes, contra hoc ftatutumfacientes, poft-
quam ad ipforum notitiam pervenerit , fententiam excommunicationis in-
cidant ipfo fado." Egregie haec illuftrantur, firmanturque ex iis,
quae in itatutis fynodalibus eiusdem dioecefis Argentinenfis an. 1^49. edo-
cendus fidelis populus praecipitur cap. 10. „Utnon folum interne, pie, & T. VI. Cone.
reverenter de tanti facrificii myfterio fentiat, & loquatur , fed etiam, ut Gem-MS'
externo corporis geftu hoc veneretur & ampledatur : ita , ut animos at-
tentos ad hjec , quae ibi ob memoriam paflionis Dominicae & redemtio-
nis noftrae agunfur , habere videatur populus. Et cum tota MifTa','nihil
aliud, quam perpetuam pialmodiam , &, precationes, hinc mde ex facra
fcriptura defumtas, ad haec religiofam mortis Dominicae commemoratio-
nem in fe contineat : digna profecft) eft, quae a Chriftianis non contem-
natur, & execretur , fed pie colatur, ametur, & frequentetur. Quis
enim implorando & invocando mifericOrdiam Dei ad devotionem , pre-
candique ftudium non excitetur ? Quis ad nomen Salvatoris 1ESU Chri-
fti genu non fledat? Quis ad benedidionem fandae & individual Trinita-
tis , in cuius tutelam , cuftodiam , & protedionem recipimur, caput non
aperiat ? Quis ad Evangelii proclamationem non exurgat ? Quis, quae*
fo , de cantandis pfalmodiis , & angelicis hymnis , Gloria in excel/is, fym-
bolo apoftolico , Sanftus, aliisque cantionibus , quibus in peragendo tan-
to facro Ecclefia utitur , non toto corporis motu fe ita componat, ut Crea-
tor! fuo & laudes & gratias unacum tota Ecclefia agat & referat ? Quis
communibus precious, quae plurimum efficaces funt, fuas non adiungat?
Quorum corda non feriant tot tamque falutares , ac vere evangelicae , &
de ore Chrifti prolatae falutationes & precationes Dominus vobiscum &c ? "
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. IV. Z Dum
I78 L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
duam priva- Dum poftea cap. 12. de MifTa etiam privata agitur, Sacrum non eife "
to-- peragendum cavetur, II plane nemo adioni MiiTa; interfit. De miniftris
P*g. 458. altaris danda opera praecipitur : „ Ut non quosvis , omnis plane rei eccle-
},fiafticae imperitos, ad hoc muneris fufcipiant ; fed tales, qui idonei finr,
„ quique norint facerdotum precationibus commode & convenienter re-
„fpondere: &, fi neceflitas quoque requirat , una pfallere , epiftolam
„vel ledionem evangelii pradegere" Citatur hie cap. Ut quisque presby-
ter, qui plebem regit, clericum habeat , qui fecum cantet&c. qui habetur
lib. III. Decretal, tit. I. ex concilio Maticenenji.
Refciffis ab Quod modo notavimus de neceflario impendenda cura in retradan-
ru erfluiTS ^s °fficus > *d ftudiofe maximeque pro tremendo MiflTae facrificio preci-
se, pitur in concilio provinciali Colonienft an. i n^. P. IJ. cap. 11. his verbis:
T. VI. Cone. j3 Peculiaria Miflarum argumenta , recens praeter veterum inftitutionem
erm' ■p'ss*' inventa , etiam Patribus difplicuerunt , quod tantum myfterium pro affe-
du cuiuslibet tradari non debeat. Profas indodas , nuperius miffalibus
caeco quodam iudicio invedas , practermittere per nos liceret. Videbimur
ergo opera; pretium faduri , fi miflalia perinde ac breviaria pervideri cu-
remus , ut amputatis fuperfluis, & quae fuperftitiofius inveda videri pof-
fint, ea tantum , qua; dignitati Ecclefiae , & prifcis inftitutis confentanea
fuerint , relinquantur." Neque hie praetereundum eft , quod paullo poll:
fequitur eiusdem Concilii caput 14. „Poft elevationem confecrati corpo-
ris ac fanguinis dominici in nonnuliis templis canunt antiphonas pro pa-
ce , aut contra peftilentiam , & mortalitatem , cum potius turn videretur
filendum, & ab omni populo mortis dominicae commemoratio habenda,
proftratisque humi corporibus, animis in ccelum eredis , gratiae agenda?
Chrifto redemptori, qui nos fanguine fuo lavit, morteque redemit. Can-
tiones vero illae contra mortalitatem , feu cladem , aut pro pace , fatius
poft finitam MhTam canuntur. Quae ut ad Deum dirigantur , excerptae ex
canonica fcriptura plus placuerint , quales funt antiphonae Media vita,
ac Da pacem Domine , & fimiles. Sic tamen ut aliis etiam , qua; glo-
riofae Virgini Matri dicatse funt, fuus honos ac locus fervetur." In
Concilio provinciali Cameraccnfi an. 156?. cura epifcopis imponitur tit. 6.
T.XV.Conc. c. S- aut quibus hoc negotium dederint , recogpofcendi „Sequentias,
tA. Ubb. fag. b qUas profas appellant: antiquasque, & fenfu commendabiles , & appro-
IS8, „batas ufu veterrimo confervent. Caeterum li quae fine legitima auctori-
„ tate inveda; funt , & cani ceperunt , ese diligenter examinentur; nee
„fit earum frequentior ufus in ecclefiis. Pertinent hue etiam appendices
T.I. tit. 8. in doxologia Gloria in excelfu a Pio V. refcifla;, ut videre eft apud Ga-
»-4- vantum Comment, in Rubr.Mifi. fuitque earum in officio divino varius
lateque
POSTERIORE iETATE. CI. 179
lateque diffufus fequiori aevo ufus. Quales autem & quam diverfi generis T- vni-
fint , explicatur in fynodo provinc. Bifuntuia an. 1 ^71. £***.
Quid vero praecipue lit attendendum in facro huiuscemodi cantu, iis- Prsfcnpto
dem fere verbis praefcribunt ftatuta iynodalia Auguftan* & Conftantienfis «*»« redto
noftrae eccleiiae eiusdem anni IJ67. „In Millis, qua£ in choro canuntur, ™v'Uy Cf)ltc^
„ five fint folennes , five dominicae, aut feriales, fie canantur tarn a pres- Germ. j>a6*
,3 bytero celebrante , quam choro , & reliquis , ut non cantum aures vo- & 487-
„luptatem, fed mentes utilitatem capiant. Quoniara vero in his quaedam
„ ad dodrinam pertinent , & eruditionem fidelium , ut epiftola , evange-
„lium, fymbolum : quaedam ad laudes , quaedam autetn ad preces : ftatui-
„ mus , ut, qu£ ad eruditionem faciunt, ita legantur & canantur, ut prae-
„ fentes fingula verba diftinde exaudire pofiint." Quid demum facerdo-
tem, imprimis facrificantem , deceat , turn in aliis , cum in hoc etiam,
quod praefentis eft argumenti , breviter compleditur fynodus Namurcenfis
his verbis tit. IV. c, ?. „ Sacerdos vero, dum ad illud auguftiflimum t. Fin.
„ Miflae facrifkium Deo offerendum accedit , neque in fua praeparatione ^' Gem'
„ ac veftitione, & calicis , corporalis ac mifialis difpofitione , neque in
„verborum pronuntiatione, ulla unquam praecipitatione utatur , fed earn
„femper praefeferat in vultu maturitatem , in geftibus reverentiam & gra-
„vitatem, in loquela aut cantu modeftiam & attentionem , quae ilium de-
„cet, qui Chrifti perfonam , non folum coram hominibus , fed maxime
33 coram Deo & angelis eius , repraefentat."
VI. Promifimus paullo ante decretum Concilii Bafikenjis , quomodo Horis cano-
divinum officium in ecclefia celebrandum fit; quod tot poftea particularia nicis incho-
Concilia , etiam in Gey -mania , ubi eius audoritas vacillavit, fuum fece- ^^per"
runt, integrum exferibendo ; quod etiam nos, quantum inftituti noftri foivendis,
ratio expofcit, facimus. Eft autem eiuscemodi : „ Si quis principem faeculi r.xii.Conc.
rogaturus , habitu honefto , geftu decenti , prolatione non praecipiti, fed ed. labb. ?.
diftinda , attenta quyque mente , feipfum ac verba ftudet componere : ss3'
quanto diligentius in facro loco Omnipotentem oraturus Deum, haec om-
nino facere curare debet ? Statuit igitur fanda fynodus , ut in cundis
cathedralibus ac collegiatis ecclefiis , horis debitis , fignis congrua pulfa-
tione prasmiflis , laudes divine per fingulas horas non curfim , ac fefti-
nanter , fed afiatim , a) ac tradim , & cum paufa decenti , praefertim in a
medio
a) Notat Labbjeus in margine aliam le&ionem „ afcia." Hacc ille. Concilia quocdam , qua:
adeatim , unde coniicit , forte legendiim ft- fuum fecerunt hunc canonem faec. XVI. o-
datim. Ducangio h. v legendum videtur mittunt hanc vocem. Concilium Eyftat. an.
afciatim , id eft divifim. Ioanni de Ianua eft 1447. ajiatim , Salisburgenfe an. 1490. ajfatitft
„ afciatim adverbium , id eft, dolatim , ctfim, habet. Z 2
j, carptitrt, divifim , & dicitur ab a/dare, Fel
180 L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
medio cuiuslibet verficult pfalmorum , debitam faciendo inter folemne ac
feriale officium difFerentiam , reverenter ab omnibus perfolvantur. Horas
canonicas di&uri, cum tunica talari ac fuperpelliciis mundis ultra medias
tibias longis , vel cappis, iuxta temporum ac regionum diverfitatem , ec-
clefias ingrediantur, noncaputia, fed almucias , vel birreta tenentes in
capite. Qui cum in choro fuerint , gravitatem fervent , quam & locus &
officium exigunt , non infimul , aut cum aliis confabulantes , feu collo-
quentes, aut litteras feu fcripturas alias legentes. Et cum pfallendi gratia
ibidem conveniant, iundla ac claufa labia tenere non debent , fed omnes,
qui maiori funguntur honore , in pfalmis , hymnis & canticis Deo alacri-
ter modulentur &c."
Damnatis
abufibus,
Palam eft , Bafileenfes Patres , quam ipfi pofterioribus hoc decreto
lucem funt fcenerati , & ipfos ab antiquis canonibus accepifie; id vero
de fuo addidiflfe, quod pro temporum illorum ftatu deplorabili ex difci-
plinse ecclefiafticae corruptione fumme fuit neceffarium , uti coniicere eft
T. v. Cone, ex Concilii Trevirenfis an. 1423. decreto, feu cap. 2. „ De horis canonu
Gtrm.f.214. c-s iegencns £vf cantandis , quod fie fonat : „ Attendentes , quod Clerici
benericiati, & in Sacris conftituti, ad immolandum facrificium laudis, fru-
clum labiorum fuorum , videlicet horas canonicas dicendum , in puritate
confeientiae & cum devotione teneantur : quas faepius , quod dolentes refe-
rimus , tarn religiofi, quam faeculares perfonae fine advertentia legentes,
atque fyncopando celeriter difcurrentes, nulla difciplina tempore pfallendi
fervata , taciturnitate feu filentio praetermiflb, & plerumque extranea,
profana, & inhonefta intermifcendo colloquia , horis indebitis penfum fu»
fervitutis perfolvunt. Ne igitur transgrefliones huiusmodi invalefcant, fa-
cri approbatione Concilii ftatuimus , ut in cathedralibus , & regularibus
monafteriis, & collegiatis ecclefiis , Canonici & religiofi, caeteraeque ec-
clefiafticae perfonse debitis horis , per fe, impediments ceflfante, non tan-
tum per pueros , devote, cum debitis paufis , filentio fervato , fine fyn-
copatione , ut chorus tacens , quid alii legant , advertat , fingulas horas
canonicas , cseteraque divina officia ftudeant adimplere : qui poftquam
chorum intraverunt, ab eodem non recedant , nee tempore divinorum
in ecclefia , prsefertim in navi ecclefiae , deambulent fine rationabili cau-
fa. Caveant tamen Clerici , ne in cantando divinum officium voces eo-
rum exaltando plus hominibus placere ftudeant, quam praeftare Deo of-
ficium jntendant. Nam in facro minifterio , dum blanda vox quaeritur,
congrua vita negligitur. Et cantor Deum moribus ftimulat , cum popu-
lum vocibus deledlat."
Iuftas
POSTERIORE 7ETATE. CI. igl
Iuftas etiam , iam ante Bafileenfe , querelas movit Parifienfe conci- Et negligea-
Human. 1429. circa idipfum : Quod, aiunt Patres c. 1. in plurimorum ~'A7/
fcandahun ac exemption pernkiofum cedere dignofcitur. Quae vero, non c'0nc. ei.
itamulto polt concilium Bafileenfe, in fynodo Herbipolenfi an. 14.46. gra- £<**• ?• 393.
viora adhuc leguntur , funt Ioannis epifcopi , qui an. 1409. fynodum 7*. v. Cone.
celebravit. „Execrabilis & deteftanda aliquorum negligentia nollrum Germ- p-33*-
turbavit auditum , quod in plerisque monafteriis regularibus ad hoc fun-
datis & fufficienter dotatis horae canonical , & alia divina officia nullate-
nus , vel faltem raro , negligenter , incomplete , & inordinate decanten-
tur, feu peragantur. Quodque nonnulli ecclefiarum miniftri modeftia
ordinis clericalis abiecla , non confiderantes, quod beneficium datur pro-
peer officium , horas canonicas dicere , feu pfallere negligant m divinae
JMaieftatis offenfam , & fcandalum plurimorum. Ne igitur transgreffores
invalefcant huiusmodi , aliisque veniant in exemplum , diftricliflime prae-
cipiendo mandamus , ut in omnibus & fingulis ecclefiis collegiatis ac mo-
nafteriis regularibus virorum ac mulierum nobis fubie&orum ,• ad hoc fun-
dads, & fufficienter dotatis, fingulis diebus officium divinum, diurnum
pariter & nocturnum , horis debitis , folemniter , cum nota , in fpiritu
faumilitatis, devote ,rite, ordinate, diftinfte & laudabiliter pfallantur & de-
cantentur." Concilium Senon. an. 1 f 28-alterum, perinde ac primum anni
148^. fequitur Bafileenfe decretum. Synodus Colonienfis provincial
an. 1? 36. multa falutaria addit Bajileenfi, atque adeo Agatenji canoni, mo-
nita , P. III. c. ? . quae apponere haud abs re erit : „ Statis ergo (ordinat) r. VI. Cmc.
ac debitis horis laudes divinae non curfim ac feftinanter, fed traftim; <?«•>«. ?.s6o.
non truncatim , fed integre; diftincte, devote, reverenterque ab omni-
bus decantentur, perfolvanturque. Et quum pfallendi gratia convenia-
tur ibidem , muta aut claufa labia nemo tenuerit ; fed omnes pariter , fe-
nes cum iunioribus laudent nomen Domini , in pfalmis , hymnis, & can-
ticis Deo alacriter modulantes; fie tarn en , ne boatus confundat recitatio-
nem. Nemo turn , cum publice vel preces horariae , vel Miffae facrum
cantando peraguntur , legat vel dicat privatim officium : nam is id , cui
obnoxiuseft, choro fubtrahit, atque alios vel pfallentes perturbat , vela
pfallendo retrahit. Quern tamen aliud officium ecclefiafticum , aut pub-
licum alio ftatim rapiet, ut nifi legens preces horarias tempeftive abfol-
vere haud poflit, hac lege teneri nolumus. Quam autem a vero aber-
rant, qui exiftimant, fefe non alicuius officii in ecclefia exercendi , fed
quietis & inertias tantum caufa canonicatus efTe adeptos? Perinde atque
fatis fit , paucis quibusdam clericis admodum ignaris , tenui pretio con-
ductis, curam divini officii committi, quod deinde eiuscemodi mercena-
Z 3 rii,
I 82 L. IV. DISCIPLINE MUSIC/E ECCLESIAST.
rii, non fervatis temporum interftitiis , fyncopando transcurrunt , interim
canonicis tota vita torpentibus."
Ac infiitutis Atque haec ipfa eft caufa , cur diftributiones , ut vocant , paflim fint
etiam ideo inftitutae: „ Ut deinceps (utor verbis fynodi Leodienfis an. 1548-) in om-
bus" Utl°ni" n^us & fingulis ecclefiis noftrae dioecefis , in quibus horse canonical col-
Ibil. p. 393. legialiter decantantur , iuxta uniuscwiusque ecclefiae dignitatem & facilita-
tes (habita ratione eorum , quae ad dictum ufum relifta funt) inftituantur
diftributiones, ubi tamen non funt inftitutae, praefertim pro unaquaque
trium horarum principalium , fcilicet Matutinarum, fummaeMiffae, & Ve-
fperarum : quas foli illi , qui huiusmodi horis feu officiis a principio ufque
ad finem , idque in habitu uniformi , talique, qualem temporis conditio
Ibid. p. 677. requirit (praefentes fuerint) percipient." In Concilio Cameracenfi anno
lffo. plura de his diftributionibus leguntur , conftitutio etiam Bonifacii
VIII. In forma vifitationis an. 1 5 f o. in altera provinciali fynodo Colouien-
ji praefcripta , inter alia , quae in ecclefiis cathedralibus & collegiatis inquirf
Ibid. p. 632. debeant , id etiam, quod ad rem noftram facit, continetur , hoc eft:
An pfalmi ff«f reliqua divina cantica promintientur , feu canantur traclimt
ut mens fenfum verborum , prmrquam verba ipfa transmittantur , a(fequa-
tur1. Id vero paflim in fynodis ex decreto Concilii Tridentini iam allato
inculcatur , ut officium divinum , feu horae canonical ftatis horis, traclim,
integre, diftincte , & absque omni levitate, quae laicos a divini officii
religiofa frequentatione avertere poflit , non clamofe, fed leniter, fervata
non folum in medio , fed & in fine cuiuslibet verfus , paufa, devote & re-
T.Vll Cone, verenter per eos , ad quos proprie pertinet, canantur. lterum hiclegen-
p. 658. da fuadetur Wilhelmi Lindani fynodica oratio.
Et incukata Unum vero eft , quod praetermittere piaculum foret , ex propioribus
praecipue ggtati noftrae Conciliis : Cur for his ille ac concitatus legendi, cantandique ab-
t. IX. Com. ufus omnino exulet ; omnia maturitatem , gravitatem , pietatem , religio-
<?«■>». p.439- nem ac reverentiam ergaDeum redoleant; ut paucis omnia conftitutiones
lb. p. 941. fynodales Ofnabrugenfes an. 162%. pluribus autem decreta fynodalia dioe-
cefis Colonienfis an. 1662. profequuntur, qua? fie c. 6. concludunt : „Quum
„ in officio divino cum ipfo Deo, qui Rex regum eft, & Dominus domi-
„ nantium , fit nobis negotium , merito non modo ftatis femper horis in
„choro conveniant, fed & in eo etiam a fabulis , rifibus , iocis , & aliis
„levitatibus omnino abftineant, & ita functionem illam omnes, quibus fi-
„ ve ex beneficio , five ex officio incumbit, non minus fupremi gradu,
„quam infimi obeant ea , quae divinaeMaieftati congruit, reverentia, men-
„ te pia & attenta , corpore decenter compofito , modeftia gravi , & ver-
jjborum
POSTERIORE iETATE. C. I. 1 83
„borum pronuntiatione minimc praecipiti , in pfalmis decantandis , & in
„ medio & fine cuiuslibet verfus quiefcant nonnihil , ut & Deum quo par
„ eft cultu honorent , & populi pietatem excitent."
VII. Ne vero iufta quodammodo ita deproperandi divinum officium offi«orum&
obtendi poffet caufa ex nimia officiorum , precum , fuffragiorum , pfal- cantus ninua
morumque multiplicatione (quae praefertim in monafteriis quandoque tan- protra °'
ta erat , ut tempus haud fufficeret , opusque effet dividere in turmas pfal-
lentes, ut in diverfis ecclefiis explerent curfum; id quod palam eft ex or-
dine operis Dei faec. XIV. & XV. apud nos ufitato) obviare ftuduerunt
facrorum praefules turn in monafteriis , cum aliis etiam ecclefiis. Eft haec
a To. Gersone mota quacftio : „De occupatione Religioforum multorum r. Ill Opp.
„ in pfalmodiis & canticis altifonis , multiplicatis fuper numerum , prin- p- lLt-*o6.
„cipalisque dubitatio de multiplicatione canticorum , mentis devotionem |j£ SJ'
„ furfbcante faepius , quam refovente ; maxime cum beatus Gregorius,
„ alter ex inftitutoribus talium canticorum, iudicaverit indignum, 11 dediti
„verbo Dei ftudium fuum in iftis tempusque darent: quae ratio videtur
M ad difpofitos contemplationis otio trahi, ne officium, quod pro devo-
jj tionis chriftianae perfe&ione inftitutum eft , contra devotionem militet,
3, aut perfeclionis culmen apprehendere praspediat." Multa ibidem , a-
libique earn in rem difputat, quae confiderata a prudentibus paftoribus, ut
talia reftringerent , in caufa fuerunt.
Apud Buschium de reformatione monafteriorum complurium per Sa- variis fta-
xomam & vicinas regiones, (qui paflim etiam, quam reformando cantui in- tntis re-
tentus fuerit , prodit , haud modicis obiectis difficultatibus) legitur Con- nfta"
cilii Bafileenfis bulla feu licentia, data Ptioribus monafteriorum de Winde- Apud Leibniz
fern & in Wittenborch , qua etiam conceditur p. m. 487. „ Quod longi- t. li.fcript.
„tudines horarum in pfalmis gradualibus, & pcenitentialibus, aliisque, quae T'^r"'^
„horis fuperaddi confueverunt , poftquam de illis & aliis gravaminibus497.502.8u.
3, informati fueritis , talker abbreviabitis , etiam in monafteriis iam refor-
„matis feu reformandis , quod easdem horas, & alia eis incumbentia, cum
3, debita gravitate & protractione poffint bene & devote adimplere &c. Dat.
»Bafil. Kal. Ianuarii anni a nat. D. 1435." Sic in Concilio Cameracenfi G'eym ' °*c'
an. i?6f. Tit. III. cap. 9.provifum eft : „Quoniam multitudine fuffragio-
rum , precum , & pfalmorum additiorum in pluribus ecclefiis propter
temporum anguftiam fieri ,vix poteft, ut attente , devote, ac religiofe ea
omnia, vel canantur , vellegantur; placet fanftae fynodo , per epifcopos
& duos de capitulo , aut de monafteriis , ut res poftulaverit , ea refcindi,
quae adiecta & adventitia in fervitio divino cognoverit : ut fanclius & de-
votius
1 84 L. IV. DISgiPLINA MUSICS ECCLESIAST.
votius perfici poffit ; fitque tempus aliquod relictum ftudiis & facrarum
litterarum interpretationi. Sit autem eius rei poteftas penes epifcopos, &
clerum in fynodo dicecefana. Quodil muficam in huiusmodi fervitio ad-
hiberi contigerit, tollatur tamen ilia prolixitas , quae ad rem non perti-
net , qua folent in fine antiphonarum in cathedralibus ecclefiis prolixius
abuti."
Prscipue lam anno praecedenti Concilio Rhemenfi alterum incommodum tolle-
quoad ne«- re vifum eft, ex ipfius cantus prolixitate ortum, pneumata feu neumata
T.xv. Cone, fcilicet ilia longius protracla. „ Item quantum ad prolixiorem prolonga-
te. Labb. tionem cantus in ultima fyllaba cuiuslibet antiphonae , qui cantus vulgari-
f. 68. ter pneuma vocatur , quoniam in eo mukum temporis inutiliter abfumi
videtur , quod de caetero pneuma fiat in ultimis antiphonis vefperarum,
nofturnorum , Magnificat , & Benedittus. Similiter abbrevietur cantus,
quantum fieri potent , quando fuper unam fyllabam aut di&ionem plures
lint notulae , quam par fit. Similiter quod in cantu habeatur ratio litterae,
feu verborum debitae pronuntiationis , & quantum fieri poteft, obferven-
tur quantitates." Idem breviter repetitum legitur in alio Concilio Rhe-
Ib. p. 887- menji an. 1583.
0 Non tulit vero penitus fublata huiusmodi pneumata fynodus pro-
non omnino vincialis Bifuntina an. i?8*- quid & cuius fint ufus , his explicans verbis :
abiicienda. }5 Pneuma autem (perinde ac fi fermo ac ratiocinandi vis omnis nos defi-
c'onc Germ c*at ' Q™ ma'or omm humaiia laude Deus eft) eodem modo ftatarie loca
p. aoi. confonantiae in antiphona defignata perveftigat. Eft enim pneuma (id eft
fpiritus) vocis continuatio , quantum fpiritus durare poteft , fine verbo,
appenfa antiphonae iuxta tropum , feu tonum , pfalmi decantati. Adhibe-
tur autem in folemnitatibus tantum. Et fane, qui pneumatis ritum con-
temnunt , ipfi turpiter defipiunt. In choro enim cum ftamus canentes,
de Deo meditamur, vel cum Deo loquimur : Loquentes vobismetipfis , in-
quit a poftolus , inpfalmis, hymnis , & canticis fpiritualibus. Ad tantani
vero Maieftatem oculos mentis attollentes , iam plane deficimus , quare
geftus potius , quam verba defiderium noftrum efFert : vel certe vox in-
articulata, ficut olim prophetae clamabant, a, a, a, nefcio loqui. Ac
li diceres , enarrare nequeo Domine , quae opto. Incomprehenfibilis eft
mihi gloria tua. Reple os meum laudibus : faltem more vagiam infan-
tium : aut , ut filii corvorum , ore aperto benediclionem cceli poftulabo.
Cantus orga- VIII. Exquifita funt haec plane in commendationem non tantum hu-
nicus non iascemodi iubilorum , qui a Greets dAaAaypo) funt di&i , ut Tomo I. li-
tur°inP». a" broque L p. 59. annotavirnus ; verum etiam aliorum muficorum orga.-
ciefia. norum*
POSTERIORE /ETATE. C.I. 185
riorum, quae fine voce fonum edunt, atque a regio Pfalte tanto numero
in Dei laudem excitantur, quae in ecclefia Temper magis magisque pofte-
riore hac aetate audiri ceperunt, ac frequentari, noltra adhuc memoria
cumulato ufu. H<ec inter praecipuum locum temper tcnent, quae ko,t Vf>y
dicuntur, organa pneumatica. Quam vero libro fuperiore notavi-
mus organi notionem , medio aevo vulgarem, concentus nimirum vo-
cum etiam humanarum diverfis confonantiis , ea adhuc Franchinus Gu-
forus & Navarrus , qui vixerunt exeunte faeculo XV. utuntur, ille qui-
dem voce organizare, pro contrapuncto , hie vero dum cantum organi-
cum inMifla & in horis canonicis vetitum dicit , in fupra allata decretali
Ioannis XXII. Extrav. I. Dotta Patrum : de vita & honejiate Clericorum, De orat. &
in qua nulla mentio fit organi pneumatici. Navarrus autem utrumque horis """"''
contiindit, ufumque theologice definit, quid in eo fit inconveniens: „At £ 33i ^ft
(inquit) is cantus organicus communiter e(t caufa , ut non audiantur, mi-
nusque intelligantur voces, quae canuntur , & confequenter adimit duas
fpecies fupradiclarum intentionum , praefertim apud Germanos, Flandros,
& Galluf , qui vix explicant verba, aflerentes folo cantu, citra vim, &
fignificatio nem ullam verborum , peritos cantores movere debere audi-
tores. Cui confequens eft, hodie communiter cantum operari contra-
rium ei , ob quod inventus, & in officiis divinis permiffiis fuit , ac pro-
inde frequenter efle abufum, & peccatum (argum. /. legato, inutiliter. ff.
de adimen. leg. & capit. Ad noftram. de appellat. ) Turn quia dant occa-
fior\em, ut fere omnes alii, qui in choro funt, reli&is fuis fedilibus ad a-
lienas fe approximent, & mutuo colloquantur , iocentur, rideant & ne-
gotientur; potiffimum cum alternatim verfum unum organa, & alterum
cantores cantus organici concinunt." Ubi aperte diftinguit organa a can-
tu organico. Poltea vero de organis fie ftatuit pofitione feu corollario
XXV. n. 4.6. „Quod ufus organorum & horum fonus non eft faciendus
tanti ad verum cukum divinum , quanti vulgus facit. Turn quia non
elt res per fe Deo grata. Cum enim cantus ipfe hominis non fit per fe
Deo gratus , uti fupra didum eft in corollario 14. huius notab.; longe
minus erit ( argument, cap. Cum in cunclis. de election. & auth. Mirito
magis. C. de facrofanft. ecclef. ) fonus organi; aut fidium. Turn quia eft
nova ceremonia laudandi Deum in ecclefia catholica." Improbata deinde
cum Card. Caietano prolixitate fonandi organa n. f2. confultum illi vi-
detur , ut faltem tertius verfus cantaretur cantu Gregoriano piano , & de-
voto per totum chorum, cum alium pulfat organum , &? alium cantus or-
ganicus.
Mart. Gerbert. deMusica Eccl. T. II. L. IV. A a Nee-
I 86 L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCtESIAST.
Organ! ufus Necdum tunc organa ipfum cantum comitabantur, fed interluden-
'V^'y^'te organo canebant, aut etiam organiftae vicem cantandi implebant : quod
Mifla; ipfe improbat, inferendo „ prsepoftere agere, qui organis utuntur, ut citius
& minore cum labore celebrent Miflfam , onus canendi reiicientes in or-
ganiftam, qui brevius, quam cantu, expediat Gloria in excel/is , Alleluia,
Credo, Offertorium , Santlus , Agnus , & Deo gratias. Id enim agere
eft , uti eis in finem contrarium ei , ob quern permittuntur ab ecclefia."
Ibid. cap. Dum vero alio loco cum Paludano , ilium, qui organorum pulfu cho-
XXI. ». is. r0 refpondet , a recitanda antipbona , vel alia parte , quam org anus pul-
fat , excufat , addit : tametji ( quod ilk non tangit ) non auderem excu fa-
re chorum totum, nee fingulos eius , a fupplendo tacit e id, quod org anus
pulfat : £«f magis laudo modum ilium fupplendi , quo chorus fubmiffa vo-
ce , & fingulatim fupplet fingulos verfus ab organo pulfatos pofi fingulos
afe cantatos ; quam ilium, quo chorus fupplet unico contextu , dum pri-
mus verfus ab organifia pfallitur, totum canticum vel pfalmum a choro
£«? organis vicifiim canendum, eoquod attentionem & devotionem magis
confervat £f? auget , magisque occafionem vagandi mente , & colloquendi
verbis tollit. Ita etiam S. Carolus Borrom<£iif, qui organo tantum in
ecclefia locum eflfe voluit, cornibus & reliquis muficis inftrumentis exclufis,
Cone. MeXiol. praefcribit : „ Etfi in hymnis & canticis fuis vicibus organo canatur ; om-
1. F. II. n. „ nes tamen eorum verficuli in choro diftincle pronuncientur. " Symbo-
S1* lum fidei totum a choro , non alternatim ab organo , canendum decer-
nit , perinde ac Concilium Rhemenfe an. 1^64. Sequent!" anno fcil.
T.VU.Conc. \^6<). in Concilio provinciali Cameracenfi Tit. VI. c. 4. ftatuitur : „ Or-
,'*>,I°3' ganorum ufum inMiflis fie fervari ftatuit fancta fynodus , uti a Concilio
Tridentino mandatum eft, id eft , ne modulatione lafcivas cantiones imi-
tentur. Caeterum quae in choro cani debent ad inftructionem, ea canan-
tur voce, ut intelligantur mente; non autem organis , quae fie aedificare
nequeunt, ut viva vox, piae mentis interpres & nuncia. Tamen ad or-
natum cultus divini liceat his modulis organicis uti in Profis, Offertorio,
lb. p. 488. Sanclus, &J]gnus" Quae iisdem verbis leguntur in ftatutis fynodalibus
7*.j>. 164. ^ioecefis noftr33 Conflantienfis an. if 67. Augufiana autem eiusdem
anni alia etiam habet ad prsefens argumentum egregie obfervanda : „ In
cantandis divinis officiis, & praecipue Miflis , fie habeat fe chorus , ut non
tantum aures voluptatem . fed & mentes utilitatem capere poflint. Ea ve-
ro , quae ad doctrinam & eruditionem fidelium pertinent, ut Epiftola,
Evangelium , Symbolum, Oratio dominica, ita legantur & canantur , ut
praefentes fingula verba intelligere poflint : interea vero a modulis orga-
nicis abftineatur. Organorum ufus multis in locis eft immodicus , atque
corri-
POSTERIORE JETATE. C. T. 1 87
corrigendus , ne facras preces , & audientium pietatem impediat lafciva
modulatio , neve mufica intempeftiva , quae neque Gmplex , neque gra-
vis videat,ur , turpes vel profanas cantiones referens , effeminatos potius
demulceat, quam pios animos pafcat. Necdecet facros hymnos, uti funt :
Gloria in exceljis , Praefatio , Santtus, Agnus , abrumpi, vel aliis canticis
aut modulationibus impediri , quo minus integre exaudiantur."
lam anno 1 S49. in i'ynodo provinciali Trevirenji ftatuitur : ut in e-Ubi m Eie-
levatione Corporis & Sanguinis Chrilti , & poll ufque dum cantatur Agnus JjJjJJJ^J
Dei, iileant organa. Pott ftatuta fynodalia diceeefis Colonienfis anni fe- prohibetnt ;
quentis , inter inquifitiones a vifitatoribus pro ecclefiarum & locorum t.vi. c0»e.
diverfitate faciendas hsec habentur : „ Num organa quid fsculare refonent, %™' p6 63°°*
„feu aliud quam cantum ecclefialticum: & fileantne ab Elevatione Eucha-
„ riitiaj ufque ad Agnus Dei , quo interea ab omnibus fub alto filentio de-
„vota dominies paflionis & redemptionis noftrae memoria recolatur ?
In decretis lynodalibus eiusdem archidioecefis an. 165 1. expreflius fanci-
tur : „Ut piis omnibus ad recolendam mortis Chrifti memoriam totus a- T. IX. Cow.
„nimus, omnesque vires interns , nullo eos fono diitrahente , penitus Germ' f,7Sl'
„intendantur; in omni fumms MiflTae facrificio altiflimum, dum Corpus &
„ Sanguis D. N. I. Ch. elevatur , in canticis & organis fervetur filentium
Paullo antea renovantur ab Adolpho III. archiepifcopo praefcripta, jn aii;a eins
ut tarn in fummae, quam defunclorum Miflae facrificio epiftola , fymbo- partibus mo.
lum fidei, praefatio, & oratio Dominica, tan quam praecipuae eorum, quae de"te ,per"
in MiflTa canuntur , partes , cantorum & organorum concentu non mu-
tilentur , aut intercipiantur . . . Nihil organo vel vocali cantu lafcivuni
vel impurum admifceatur, omnisque cantus aliud non, quam quod au-
dientium corda in Deum rapere queat, perfonet. Invigilant quoque, ne
concentus organi, vel nimia properatione, vel brevitate fua maieftati cul-
tus divjni aliquid detrahat, aut clero & aftanti populo nimia protracho-
ne taedium vel faftidium pariat , fed cantu Gregoriano reverenter ac gra-
viter fervato , paullo diutius extendatur. Minus indulgent ftatuta fy-
nodalia ecclefiae Rurxmtmdenfis, qua? hoc infigni ftatuto cantiones nonnul-
las neceflfarias fuperaddunt; „Cum in Dei ecclefiam organa fint admit- #./>. 6«8.
tenda ad Dei cultum augendum, & pietatem populi fovendam , five ex-
citandam , non debent ilia fuo adverfari fcopo. Mandamus igitur, ne
quis organifla, cantor, aut ludimagiiter in pofterum audeat abbreviare,
nedum abrumpere epiftolam , prsfationem , aut orationem Dominicam.
Sileant etiam organa ad Kyrie eleifon, ad fymbolum , & ad illud trifa-
gion Sanclus , quod ante confecrationem eft abfolvendum , ficuti & cae-
Aa 2 tera
1 88 L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
T. VIII.
tera cantorum vocibus tota non decurtata, funt reverentia, qua fieri po-
teft maxima, decantanda. Quodfi quis immorigerum fe praebeat, punia-
tur archipresbyteri arbitrio. Licebit autem fub S. Elevatione , ut a toto
choro canatur , O falntarif hofiia, five , Ave verum ; non vero amplius,
*Gmc**Germ Da pacem Domine." Synodus Tornacenfis an. 1600. fie decrevit : „In
t. 479. folemni Miflae facrificio Praefatio, Dominicaque oratio a celebrante, Glo-
ria in excelfis , & Symbolum apoftolorum a clero integre decantentur,
nee organis fupprimantur. " In conftitutionibus fynodalibus Culmen-
jis ecclefiae anni i6of. quo pio fine admitti poflit , ac quomodo , uius
Ihii. p. 732. organorum in aliis etiam divini officii partibus, fie fancitur: „ In organis,
cum vel ad Miriam vel ad Vefperas aliaque divina officia , ad excitandam
fidelium pietatem pulfantur , ne quid lafcivum, aut impurum admifcea-
tur. Quandocunque per organum figuratur aliquid cantari, feu refpon-
deri alternatim verficulis hymnorum, aut canticorum, ab aliquo de cho-
ro , intelligibili voce, pronuntietur id , quod ab organo refpondendum
T. IX. Cone. eft, « id vero, quod iam a Navarro improbatum legimus , decreta
w'*''943" fynod. Colonienfia cavent, officia, divina pragfertim , miflW fcilicet, non
efie mutilanda : „Ut omnia porro in officiis divinis cum decore, & re-
verentia peragantur, ferio mandamus, ut Miffae facrificium integre, Sym-
bolo apoftolico , praefatione , & oratione Dominica nunquam per orga-
na , aut chorum decurtatis, vel mutilatis , celebretur & decantetur. "
ua& in aliis Andr. Pifcara Castaldo in libro, quern inferipfit praxin cere-
hons, certw- m0niarum, de officio organiftae & muficorum , quibus temporibus, aut
xibus. fe^is ceflfet mufica cum organis , quibusve in partibus officii divini , ac
quo ritu pulfari debeant , exponit ex ceremoniali potiflimum epifcopo-
rum : unde , quod organa fpeclat, exferibere opera? pretium ducimus ad
decorem cultus divini ex conformi moderatoque ufu eiuscemodi , qui po-
tiflimum in minoribus ecclefiis pervertitur ex infeitia licentiaque non fe-
renda. a) Benedictus XIII. in fynodo Romano, anni 172?. prohibet, nc
in
Tit. XV. c.6,
a) Quotiescunque epifcopus folemniter celebra-
turus, aut MifTae folemni per alium celebran-
dx in feftis folemnioribus interfiiturus, eccle-
fiain ingreditur, aut re divina peratta difce»
dit , convenit pulfari organum. Idem fit in
ingreffii Legati Apoftolici , Cardinalis , Archi-
epifcopi , aut alterius epifcopi , quern epifco-
pus dioecefanus honorare voluerit , donee pra>
difti oraverint , <% res divina fit inchoanda.
In matutinis , qux folemniter celebrantur in
f?ftis maioribus , poiTunt pulfari organs ab
hymno Te Deum huiamus &c. prout in ve-
{peris , & matutinis no&is Nativitatis Domini,
ttiam a principio earundem. Regulare eft, fi-
ve In vefperis, five in matutinis, five in mif-
fa, ut primus verfus canticorum & hymnorum,
& pariter verfus hymnorum, in quibus genu-
fledendnm eft , qualis eft verficulus Te erg»
quxfumus &fc. & verficulus Tuntum ergo So-
cr amentum &fc. quando ipfum facramentum eft
fuper altari , & fimiles, cantentur a choro in
tono intelligibili, non tantiun ab organo : fie
POSTERIORE ATATE. C.I. 1 89
in miflis Defunctorum diebusque Adventus & Quadragefimae, feftis dunta-
xat exceptis , organa pulfentur , nee aliud quodvis muficum inftrumen-
tum adhibeatur : quo tempore tamen in Dominica Adventus tertia, dicta
Gaudete, & Quadragefimae quarta, nuncupata Latare, pulfari organa per-
mittuntur in miira tantummodo conventuali. Laudatus Castaldo feita
etiam excipit in Adventu & Quadragefima, quae cum (olemnitate ab ec-
cleiia celebrantur, uti SS. Matthije, Thomje Aquinatif, Annunciationis,
& fimilia : ut adeo tunc in feftis minoribus non eirent pulfanda orga-
na. In ipfa autem feria quinta in ccena Domini ad Miflam tantum, &
Sabbato iancto ad Aliifam & ad Vefperas tanguntur organa.
IX. Conftanter organorum ufum reiecit capella pontificia Romx. Id Organ* aca-
dum cOmmemoratBENEDiCTUS XIV. P. in encyclica epiftola an. 1749. de J^g0"^"
anno iubikeo , cultu templorum, de cantu & mufica ecclefiaftica, cum te-
ftioionio etiam Card. Bona , &Mabillonii , ex Grancola refert, ho- De av. pfai.
dieque in GalJiis infignes. e(Te ecclefias , quae organorum & mufices ufum c.xvii%<i.
ignorant : & ex Card. Bona Lugdnnenjh ecclefia, qua novitates nefcit,fem-
per organa repudiavit , neqtie in hum diem afcivit. Quoad hodiernum ufum
huius ecclefiae, Cameracenfis item Mediolanenjis, aliarumque, vid. D. Car.
Burney Diarium Itineris muf. per Galliam & Italiam. m- G«"»f-
10.3vs4.77.
ExBuschio difcimus de reformatione monafteriorum fa?c.XV. in pro- Proefertim %
vincia Mae debur genii a&um eflTe , ut nee Canonici regulares organa retine- monaftias
xt ■ a- r 1 -ii- congregatio-
rent. Navarrus rationem atiert, quae organorum uium arcet ab lllis mona- nibusrdefta-
fticis ccetibus feu monafteriis , ad quae nullus populus ad audienda divi- Apd Leibniz
na officia concurrit. „ Quandoquidem , ut dictum eft (inquit) duntaxat-^"^/""*
•""*—» x * ' Brunfw. I\
Per_ JLp.947.feq.
Nuvarrut de
etiam verficulus Gloria Patri &c. etiamfi ver- tor coniunftim cum organo voce clara idem .. cajJ c
ficulus immediate prxcedens Fuerit a choro pa. cantnret. In vefperis folemnibus orgamim pul- xVLl XI.
riter decantatus. Idem fervatur in ultimis ver- fari folet in fine cuiuslibet pfalmi, & alterna-
fibus hymnorum. In aliis autem horis cano- tim in verficulis hymni , & cantici Mugnifi-
nicis , quae in choro recitantur, non eft con- cat &c. fervatis <amen regulis fupradittis.
fuetum interponere organum. Se<l fi in ali. In miffa folemni puffatur alternatim, cum di-
quibus locis confnetum e(Tet , organa pulfari citur Kyrle eleifon & Gloria in exceljis £rY.
e*iam inter horas canonicas, aut aliquas earum, in principio miffa: , item finita epiftola , item
ut eft hora Tertia ; prxfertim quando cantatur, ad offertorium : item ad SaaSius alternatim,
ium epifcopus folcmniter celebraturus capit item dum elevatur facramentum graviori &
•facra paramenta, poterit talis confuetudo fer- dulciori fono ; item ad Agnus Dei cfc. alter-
vari: fed advertendum erit, quandocunque per natim i & in verficulo ante orationem poft
organum figuratur aliquid cantari, feu refpon- communionem ac in fine miffae. Sed cum di-
deri alternatim verficulis hymnorum aut can- citur fymbolum in miffa , non eft intermi-
ticorum, ab aliquo de choro intelligibili voce fpendura organum, fed ill ml per chorum can-
pronuntietur id , quod ab organo refponden- tu intelliijibili projferatijr.
ijuui eft. £t laudabile effet , ut aliquis can- A a 3
190 L. tV. D1SCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
permittuntur ad excitandam devotionem vulgi , quo magis eis afficiatur
per melodiam & folemnitatem, quam addere videtur organum. Hi ve-
ro neque habent populum , cuius devotionem excitent, nee quern diu-
tius retineant , neque addunt, quin potius adimunt folemnitatem, citius
expediendo fono ipfo organ ico , quam cantu. Quin quandoque (quod
non fine dolore animadverti) magis, quam cum debita paufa recitando. cc
Sic Cartufiani organa non admittunt. Ed. Marten 1 us commenta-
rio in reg. S. B. c. 19. perhibet, monachos Congr. Cafalenjk olim a fuis
ecclefiis organa extrufnTe, relato ex conftitut. Mfc. monachorum Ca-
falinorum ad cap. 19. reguloe hoc ftatuto : „Prohibemus etiam in noftra
congregatione organa , interdicentes fratribus noftris tarn organorum,
quam aliorum inftrumentorum pulfationem , quibus inhibemus , ut nee
addifcant, nee doceant eorum ufum, fimiter caveatur omnis cantus fi-
guratus. " Quod decretum a Cafinenfi congregatione accepitre viden-
tur , in quorum antiquis conftitutionibus faltem nova organa fieri pro-
hibentur. Sic vero habetur in illis declarationibus & conftitutionibus a
Gregorio XIII. an. M78- die 13. Aprilis approbatis. „Prohibeinus fie-
ri organa in pofterum de novo in monafteriis noftrae congregationis abf-
que permiflione capituli generalis. Si qua tamen funt monafteria , qua!
ea habuerint, non nifi in feftis duplicibus pulfentur : & hoc per alios,
quam fratres noftros ; quibus interdicimus tarn praefatorum organorum,
quam aliorum inftrumentorum pulfationem : imq etiam eis inhibemus,
ut nee addtfeere , nee alios docere poflint. Et idem de cantu figurato
intelligimus , videlicet , quod neque ipfi addifcere , neque alios docere,
neque extra chorum eo uti poflint fine licentia fuperioris . . . Quoniam ex
huiusmodi vana levitate plurimos labi vidimus in fuarum perniciem ani-
marum. " Vid. Conftit. VI. VII. VIII. c. XIX. Statuta Congregatio-
nis SS. Vitoni & Hydulpht nee mentionem quidem faciunt muficaz fi-
guratae, organa vero folum in feftis lblemnibus pulfari concedunt.
Serius de- X. Ed. Martenius diligentiflimus antiquitatum tumaliarum, cum
mum in eis harum etiam praecipue, quae ad ritus ecclefiafticos fpecrant, indagator du-
jecepta va- ^. an j Gcilliif vifa fuerint in monachorum ecclefiis ante trecentos
nas ob cau- «
fas, aut ad fummum quadringentos annos organa. Apud nos Bruschius,
Loc.cit. iii rnonafteriorum Germania chronologia , de Georgio, in abbatem mo-
"g- 386. nafterii Sakmitani an. 1441. eleclo, haec habet : Fecit fieri mains orga-
non , cuius maxima & medioxima fiftida habet in hngitudine pedes 28.
in circitmferentia fpithamas quatuor. Berntenius in chronico Ma-
t. 11. fcript. rienrodenji apud Lei bnitium eodem fseculo hare de anno iubilao & /o-
rw. Brwtfm. catiom
f. 492,
*>0STF.T1T0RE JETATE. C. T. I<)r
cat tone orgauorum fcribit: „Qiium vero illuxifTet annus ?o. qui tunc
iubilaeus a Domino apoltolico nunciabatur , decimus vero a dedicatione
Ecclefiae , organorum nolttorum opus compofitum atque completum ad
decorum domus Dei, & fratrum fublevationem &allevamen indivinis, &
ceperunt primum canere in felto Adumtionis gloriofae Virginis Marine,
patrons noftras. Super quibus quidam fie compofuit :
Anno milleno cum C quater L fuperaddo,
Tunc opus hoc magno prafens Jlatuit iubilao
Arcbimandrita decoris caufa domus ijia.
Nam facie templi mos eji bine organa poni
In Chrijii laude , matrisque fuce benedicla,
Omnibus angclicis cuneis cunttis quoque fattclis ;
Spiritus ad iubilum, relevamen forteque fratrum,
Officiis Chrifti iubilant dum cantica feffi.
Sic & lufere Domino David atque prophets,
Angelicique chori cantant in laude fonori
Pfalterio, citbara, per organa , tympana , cymbla,
Coelorum regi, throw cherubim refidenti.
Tanta caufa boni placeat fatis bine rationi.
Affumt<e Domina ceperunt organa nojira
Hac nova feftive cum Chrijii laude fonare.
Hoc opus organicum locat Hinricus abba per avum,
Virginis ad laudem Chrijii matris & honorem,
Fratrum iuvamen , &f faltum fpiritus , Amen.
Igitur ad decorem Domus Dei , eiusque ac Sanctorum laudem Et fubinde
& honorem, turn etiam fratrum levamen iuvamenque pofita funt organa muitipUcata,
ac ampliata , ut aliquando una eademque in ecclefia plura eflfent, ac ma-
iora diftinguerentur, quae in folemnitatibus adhiberentur. Sic apud Bu-
schium de reformatione monalterii ad Novum opus prope Hallas dioe-
cefis Magdeburgenfis, dum celebritas pafchalis acta defcribitur, dicitur : In
ecclefia in organo maiore divinum tunc complent officium. Et in additio- z. c. ?. so»..
nibus de eadem feftivitate: MEt in organis cantus afTumitur, donee, om-
nibus ad talem feftivitatem convenientibus finitis , Praspofitus furgens ad Pag. 812.
Chorum vadit, ad mifTam fummam devotiflime celebrandam fe difponit, in
organo maiore officium miflfe decantando. " Ad annum 1440. idem
meminit in Hildesbeim aurea mijfa , qua ab omnibus canonicis totius ci-
vitatis , £5? a cunclis pralatis £«? religiofis cuiuscunque or din is , etiam men- p. 494. gu
dicantibus, per tres vgl quatuor boras decantari folet de B. M. V. in or-
ganis. Quibus forte etiam alia aliqua inftrumenta mufica comprehendit;
cum paullo poft eadem pagina fingulari utatur numero. Et ivimus con-
tintio
*77
X<)2 L. IV. DISCIPLINA MUSlCiE ECCLESIAST.
tinuo ad chorum in organo cantcmtes miffam de fantto Spiritu cum ma-
gna devotione in folemnitate. Promifcue tamen fumere videtur poftea de
Po&- 498!. pafchate agens : „ Mane igitur tunc hora oclava finita erant in Sulta di-
vina, & monafterium cum ecclefia aperiebatur, & in organis fummae mif-
fae tempore ludere feci. ( Et mox:) Nos cum debita pro tanta folemni-
tate reverentia iam itatim fine pulfu hora prima volumus cantare vefpe-
ras , & illis finitis , cum magnis campams noftris pro iis pulfare, & poft
in organo noftro ludere." Cum an. 1448. Praspofitus faetus eflet , in
Novo opere monafterio prope Hallas naj-rat : „ Magnis puliatis campanis
Te Dewn folemniter altiflimis vocibus & in organis decantalTe." Cum
ibi duo fuerint organa, fimul forte pulfata fuerunt. Apud eundem Leib-
2^7/7. pag. N1TIUM leguntur verfus in organum pneumaticum urbis Brunsvicenjis,
quod facerdos ex ordine S. Francisci fabricaverat ad finem faec. XV.
Fofl ter quingentos, fed ternos deme bis annost
Tempore donijiui nos redimentis heri,
Condi dit Arnoldus Salminmaker ecce peritus
Organa , dulciloquum dantia rite for/um.
Qiiem toga Francisci decor ans & cafula Chrijli
Fere frucliferam monjlrat adire viam.
Gloria debetur Domino , de hinc gratia detur
Nobis laudifonus provenit unde flatus.
Fuit eodem faeculo in noftro D. Blafii monafterio monachus Conra-
dus Sittinger, qui primum in vicino S. Trudberti monafterio organum fa-
bricaverat , prout ex hac infcriptione intelligitur : Hoc opus compktum
eji fub Nicolao abbate per me Fr. Conradum conventualem S. Blafii an-
no MCCCCLXXIII1. Idem poftea celebri organo etiam chorum San-
Blafiannm decoravit an. 1488- cum tamen iam antea aliud organum hie
fuerit, ut palam fit ex libro Originum huius monafterii, faeculo fequen-
a ti a Casparo II. abbate conferipto a) ubi poftea memoracur aliud deinde
orga-
an. 1493. eleftus , morhius an. 15:19 ) die alt
Orglen in dem iMunfter hinufs bey dem uf-
fern gev/elb widerumb laflln abheben , und
die nemlich widerumb hflen gieflln , unci
machen , durch Maifter Gilgen von Vim,
welches ain weit berruemt werckh gfin ift,
als man folliihs khum in der lands art fun-
den hat, mit is. belgen zu tretten. und ift
in dem 1514. Iahr ufgemacht Worden , und
hat Coft 1500.fi. Difes werkh haben die
bauren A. 1525. in Irer Emponing und In-
fallen auch zernflen , die PfeifFen zergoflen,
das werck 2erfchlagen , und zu grund gan-
gen, wk aiideres mehr."
») „Under Tm (abbate EBERHARDO de Reifchach,
qui ele&us an. 148 i. an. 1491. obiit) ift gefin
ainer des Convents , hat gehaiflen Conka-
DUS Sittinger. Der ift fo kunftlich gewe-
fen , das er fur fich felbs ain Orglen ge-
macht hat , die hat gehapt 1 1. belg, ift her.
nffen geftanden in dem Miinfter bey dem hin-
deren gewelb , ift ausgemacht worden a.
1488. wiewol vor in dem Chor auch ain
Zimlich werckh geftanden ift mit 5. belgen,
Wer das gemacht hat , kan man nit wiiflen,
und find beid pliben , bis auf den bauren
Kriej; , de find fie miteinander zu grund
gangen. Weiter hat er ( abbas Georgius
POSTERIORE iETATE. C. I. 193
organum fub Georgio abbate an. 1514. fatium, nqg multo poft ru-
fticorum rebellium furore abfumtum. Quod docet infcriptio infignis or-
gani, quod poftea is ipfe Casparus II. an. 158a. fieri curavit:
Organa fantta Deo cernis quicunque viator,
Hac a Casparo tibi fiint extrufta fecundo,
Rarnanti undecimus cum iam decurreret anniis.
Rufiica turba furens cum bellum immane moveret,
Antiquum defiruxit opus; modo providus abbas
Amiffum templo fatagens reparare decorem,
Hue tantum fieri monumentum iujjit , ut inde
Pofleritas veniens hoc pignus haberet.
Celfus Rosin us in Lyczo Lateranenji memmlt organi ex papyracea materia T 1L MSS%
compofiti in abbati.i Portuenji apud Ravennates, dilaudatque artificis inge-
niofidimi opificium admirabile , in quo candor, durities, fuavitas, machinam
reddunt conjpicuarii. Mox tamen addit, hoc organo vaftitatem templi con-
centu fuo non explente, fiftulas e plumbo fufas fuiffe receptas. Similis *
niachina pneumatica Ff»nn* in Aujiria admirationi fuit noftra memoria.
Organum ingens, quod eft Rotcnburgi ad Oder am, defcribit Besol- Ac raaior.e
. . r-r T^- j- 71 t apparatu in-
dus, memmitque ex Zeilleri Itinerano eiusmodi organorum, quae Hie- ftrtl(fta
diolani ac Senis audiantur. Carolus Prati Mediolanenjis praeterito fas-
culo fonum fiftularum gratiflimum invenifTe celebratur. In Io. Ciam- fm t^.^
pini fynopfi hiftorica de facris aedificiis &c. adumbratur organum, Tab. 657.
XVI. ab Alexandro VI. fumtuofe faclum, & a Musca praeftantiflimo ar-
tifice cadatum , ac totum inauratum , & ex concentu in magno pretio
habitum. Addit, id hodieque extare, & vifi prope capellam S. Grego- G IF.M7-
rii : editum autem eft CiajMPIni opus Roma 1693. D. Burney, qui pa f- Tagebuch
fim in Diar. Itin. mitf. per Galliam, Italiam, & Germanium infignium orga- muflcal- Re^-
' £ . .„. , ,7 Y . . ' 6 . drifter Band
norum meminit, tota turopa maximum exiltimat , quod tiamburgi lnltrui p Zl6, 242>
7. Mattheson teftamento curavit, palmamque Harlemenfi praeripit. Quae- fifr.
dam etiam monachus San-Maurenfis in opere de Organorum mecbanifmo Mil S"MW"
repraefentat, IVeingartenfis inter alia monafterii mSuevia maximum. Praeftant ^udl'khen
organa fratrum Silbermannorum Dresdenfe & Argentorater.fe , aliaque eo- vonberuhm*
rundem in Saxonia vicinisque, noftris etiam terris : fuperftes Argent or atenfis te" °Y°ehxer~
Joannes Andreas, nunc demum etiam iam fenex, ex veteri mecum amicitia, in Teutfcbhmi.
fe fufcepit ecclefiae noftrae D. Blajii e ruinis ex incendio furgenti organo a- £m/«K 1757-
nimam addere; quod nihilominusaliis mole impar eft,quaepaffim itupenda au-
diuntur. Grefcit etiam ac augetur indies fyftema organicum, ut, fi ita perga-
tur, ambabus ulnisresagi brevi non amplius poffe videatur. Ad praefentem
epocham adhucreferendus eft /o.Kecki us monachus Tegernfeenfif, ex cuius j,aB#
opere de Mufica fchema organicum aeri incifum damus, quod tres oftavas non xxxv.
Mart. Gerbert. de Music* Eccl. T. II. L. IV. B b corn-
194 L' 1V' DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
complet. Syftema poftea fixum fuit ad quatuor odavas , eftque haec ex-
tenfio omnium organorum veterum, tefte /. /. Rousseau in fuo lexico
V. Syjleme. Cefi , inquit , Vetendue du clavier de toutes les anciennes
orgues. Mais on f eft enfin trouve gene par des limites , quelque efpacey
qifelles puifent contenir ; on les a fr amines , on s'efi etendu en haut £f en
has: on a fait des claviers a ravalement; on a demanche fans cejfe&c.
Pervevfus XL Quid vero de arte ludendi organo ? qua necefle eft tot bonas
"^"^lioras confumi; opusque manibus ac pedibus tarn operofe agitur ad ftu-
porem , oftentationemque magis adhuc , quam ad ipfam aurium oble-
Tho'm.q. 91. dationem. Et utinam ! non etiam facra adyta cultusque divinus ita pro-
*"t. 2, fanaretur. Card. Caietano vifum eft, per accidens tolerari pofte
extenfam iam confuetudinem organorum , propter nimiam elongationem
hominum a divino cultu , ut vel fie allecti divinis interfint. Addit ve-
ro : Qui tamen organa medicinam anima a remotis ejfe cogitaverit, par-
ce illis tttetur , ne fanis noceat , mimiendo vel tollendo eorum devotionem.
De i.'oris can. Caietani auctoritate etiam Navarrus ufus multa incommoda notat , ac
c xvi. u. n]aja ex organorunl perverfo ufu in ecclefiis; qui hie maxime proclivis
eft j dum ingenio fuo qualicunque ac imaginationi indulgentes ludunt or-
ganoedi ; nam „multi (eius verba funt) organiftae faciunt fonare faepius
organo cantiones profanas in ecclefiis, imo & vanas, & quandoque ma-
las ; cuiusmodi funt , quas vocant baxas , & Altas , & alias cantilenas,
quas vulgus novit eflfe turpes, obfecenas, & petulantes : quod palam
eft peccatum , praefertim cum id faciunt , quando officia divina fiunt,
tarn ob irreventiam , quae loco facro fit, quam propter occafionem, quae
praebetur avertendi mentes ab attentione rerum divinarum & fpiritualium,
& ad intendendum easdem temporalibus, vanis, & malis. Turn quia eft
caufa, quod multis in locis non canuntur, nee audiuntur Credo, & Glo-
ria a populo in feftis , quibus non iubetur cani , ut pro his audiantur fl-
ftulae, & harmoniae ; fed ut animo & ore confiteamur fan dam fidem ca-
tholicam, & ut grutias Domino ob fuum adventum agamus. Turn quia
niulti organiftae, quo fuam artem oftentent, & plene audiantur, tamdiu
pulfant (cum tamen ille pulfus non fit aliud, quam, ut ille ait, fine men-
te fonus) ut nonnunquam IMiftam una hora diutius aequo protrahant :
quare adeo audientes laftant , ut cum devenitur ad id , quod plurimum
importat , puta concionem, aut contemplationem paffionis Redemtoris,
& redemtionis humani generis , quae repraefentantur in fandiffima ilia
confecratione , tarn funt faftidifi , ut plus cogitent de egreflu ecclefiae,
quam de illis myfteriis. Turn quia datur occalio, ut interim , dum or-
gana
POSTERIORE iETATE. C. T. I95
gana fonant , qui in choro funt, colloquantur , iocentur, rideant, nego-
.cientur, quandoque paullo plus cogitent de eo , quod organa fonant,
quain eorum fiftulae cogitant de eo, quod ipfi agunt vel dicunt. Turn
quia cantores celebies, quando cum paribus organiftis concurrunt, & con-
tendunt , utri eorum fuos verfus magis protrahant , eo magis coram Deo
verfus & pfalmus perit , quo magis coram hominibus flatu ventolb &
voce theatrica tra&antur. Turn, quia nee chorus rebus divinis cantatis,
vel pulfatis animum intendit, vix eft, qui fileat. Pauci enim funt tan-
tain divina intentione animi , & cogitatu fublimi, ut poflint , vel faltem
velint uti remedio, in id a nobis reperto , nempe ut interim quis toties
repetat animo & voce fubmiflTa verfus &c." Rem magis adhuc theo-
logice in fumma V. orgemorum ufus expendit laudatus Caietanus , quae
fatis quidem indulgenter colligit Gregorius de Fttlmtia.. a) a
XII. Confentiens Paftorum Ecclefiee in fynodis congregatorum vox, EtPaftoribus
non effe hunc inaneni fcrupulum, nobis gravius multo demonftrat Con- Ecd^iX re-
cilium Senoncnfe an r 5: 28- ita habet in decretis morum XVII. M Or- v™tt* '
ganorum ufum ecciefia a Patribus ad cultum fervitiumque divinum rece- T. xiv.
pit. Nolumus itaque, quod organicis inftrumentis refonet in ecciefia im- ^Q"c- etL
pudica aut lafciva melodia, fed fonus omnino dulcis , qui nihil praeter
hymnos divinos & caatica fpiritualia repraefentet. " Synodus Colonien-
fis Pro vine, an, 1536. organorum melodiam in templis fie adhiberi de- t. VI. Com.
cernit P. II. c. 1 ?. ne lafciviam magis, quam devotionem excitet ; neve Germ.p.zss.
prater hymnos divinos ac cantica fpiritualia quidquam refonet, ac repra-
fentet. In fynodo dicecefana Colonienji an. 1 ?fo. inter inquifitiones, it. p. 63.2.
pro ecclefiarum & locorum diverfitate adhibendas , haec eft : „ Num or-
gana quid faeculare refonent, feu aliud quam cantum ecclefiafticum : Et fi-
leantne ab elevatione Euchariftiae usque ad Agnus Dei, quo interea ab
y omni-
a) P. Seraphinus Razzi , Ord. Pnciicntorum fi deono, quardare gPorganifti fi e dal fuo-
quxftionem feu cafutn confeientix inter alios nar nelle chiefe cantoni prophnne & cofe va-
peculiari opere movens , an licitum fit or- ne di feeolo , per le quali fi venifle a fare
gana habere in ecclefiis Mendicantium ? gene- ingiuria al divino culto , e infienie a pro-
ratim etiam , quid licitum ac illicitum fit ? vocare gl'uditori a iafcivia , e a fcandalezare
ita definit : „ E da notare , che per non gl'imperfefti nello fpirito. Impercio che in
offendere in cio Dio , da due cofe deono quefti cafi fi commetterebbe da chiunche ,
coloro , a chi s'afpetta , quardar'i : la pri- che fcientemente cofi fonaffe , o facelfe fo-
ma dal fonare troppo e di foverchio , percio nare , o vero permeteffe , dovendo e poten-
che a(Tumendo fi cotal fuono nella chiefa per do oftare e impedire , peccato mortale di
cagione de l'anime inferme nello fpirito , e facrilegio contra il divino culto , & contra ii
come medicina da lontano , fi dee ufar par- luogo facro , a i quali cotali fuoni prophaui
camente , accioche non diminuifca , ne tolga non convengono."
la divotione ai fani. La feconda cofa, dache
Bb 2
196 L. IV. DISCIPLINE MUSICS ECCLESIAST.
omnibus fub alto filentio devota Dominicae Paffionis & Redemtionis no-
ftrae memoria recolatur?" In formula refbrmationis , ftatibus eccle-
IbU.p. ?s6. fiarticis in comitiis Augufianis an. Mf°- a Carolo V. exhibita, hoc et-
iam continetur : „Organa nihil lafcivum fonent, aut faeculare , fed quod
ipfa etiam plebs intelligat, religiofum ac pium efl'e. Et praeftiterit fym-
boluui totura cani , fimiliter Pracfationem , & orationem Dominican*,
quam partem relinqui organis , ficut magno abufu alicubi confuetum eft
fieri."
Et poftCon- *am retulimus quaedam fynodorum decreta ex Concilii Tridentini
cilium Tri- fententia expreffa, quod ab ecclejiis muficas eas, ubi five organo five can-
dcntinum: fu lafcivum aut impurum aliquid imfcetur, arceri vult in decreto de ob-
fervandis & evitandis in facrificio Miflae. Proximum eft concilii dicece-
T. VII. fa ni Harkmenfis ftatutum an. 1^64. ex verbis formulae reformations, fta-
Conc. Germ. ^us ecclefiafticis in comitiis Augufianis exhibitae, ac modo citatae con-
Ibhi. p. 103. ceptum. Decretum fynodi provinc. Cameracenfis anni fequentis if 6?.
ad fynodum Tridentinam provocat : quemadmodum etiam alterum conci-
lium Cameraceiife fequentis faeculi anno trigefimo primo celebratum, his
T. IX. Cone, verbis: „Organorum ufum in Miflis atque divinis officiis fie fervari fta-
f>w.i>.54s. tujt fan£j.a fynodus, ut in concilio Tridentino mandatum eft: id eft, ne
modulatione lafcivas cantiones imitentur, neque ilia mufica in ecclefiis
admittatur , quae choreis potius , quam choro congruat. a In ftatutis
T.VUICon. fynodi archidioecefanae Pragenfis an. 1604. idem cavetur : In organis*
fow.f.732. cum vel ad miffam vel ad vefperas, aliaqae divina officia ad excitandam
fideliam pietatem pulfantur , ne quid lafcivum aut impurum admifceatur.
____ n Propior aetati noftrae fynodus Monafterienfis an. 165?. etiam temporis
T.IX. Cone, * . . . J . . .
?. 82S. noftn naevos vitiumque propius attingit , prascipitque, ut in organis non
adhibeantur melodia, qua fapiunt levitatem, vel nugas faculares. Om-
1. 1, c. as. nia autem compleclitur Ceremoniale epifcoporum Clementis VIII. refor-
matum, dum cavendum vult, „Ne fonus organi fit lafcivus, aut impu-
rus , & ne cum eo proferantur cantus , qui ad officium , quod agitur,
non fpectent, nedum profani, aut ludicri, nee alia inftrumenta muiicalia
praeter ipfum organum, addantur. "
Monita id- Andreas Casta l do in Praxi cerem. praeterea ex ceremoniali Am-
eo etiam Or- brqfianu , qualis organifta elfe debeat , addit ; qui rede ubi fuerit fele-
ganiftis data; ftus t dubio procul omnia rite , recleque fe habebunt : „ Organifta bonis
OrgmX%S- moribus praeditus , pulfandi arte peritus , ad hoc opus admittatur, & ubi
ecclefiaftici periti inveniuntur , laicis praeferantur ; fi tamen ecclefiafticus
VI. 'v. %! aptus non reperiatur, laicus modeftia ac gravitate praeditus eligatur, qui
femper habitu decenti, detect 0 capite , & qua decet reverentja ac mode-
ftia
POSTERIORE iETATE. C. L 1 97
ftia fuum exequatur munus , cavens, ne fonus fit lafcivus, aut profanus,
aut ludicrus, nulla alia inftrumenta profana admittens." Quodfi orga-
nifta bonis fit moribus, ut decet hominem celebrando publico Dei cul-
tui addictum confecratumque , modeftia praeterea ac gravitate prasditus,
nihil in fe defiderari finet , quo minus, qua decet reverentia & modeftia
fuum exequatur munus. Dum vero id femper & ubique fperandum haud
eft de organirtis, five laid, five clerici, aut etiam religiofi fint, ut ficut
ingenio ad muficam praeftant, ita moribus ac vita fint compofiti: a fupe-
rioribus faltem , quos modeftia & gravitate praeftare oportet, in ordi-
nem redigendi funt , & in officio continendi; ne rem divinam inhono-r
rent, ac containment, fideliumque mentem & attentionem potius ab eo,
quod in ecclefia agitur in divino officio, avertant & diftrahant, offen-
diculoque fint ; quam ut ad devotionem & affectum , propofito conve-
nientem, excitent animentque, pios animo inftillando motus placido fua-
vique organorum fono ac idoneis modulis, ad fovendam pietatem infi-
nuandamque reverentiam, praefenti Deo euchariftico debitam.
Hos fines fibi propofitos habere debent organiftae, non vero dele&a- Ab ipfis ta-
tionem aut gloriolam ; illudque lucrum praecipuum reputare prae ftipendio men fo£Pius
fuo ac fportulis : quibus fi priventur etiam , dum hoc fuo primario de^ neg e *"
fint muneri , facile ad officium revocabuntur a ludicro & profano in ec-
clefia organi ludendi more , femper magis magisque ingruente : dum,
nulla loci reique facrae habita ratione, nullo facto actionis divinae aut exer-
citationis ludicrae difcrimine, quidquid phantafia, feu habitus ex ufu ad
fallendum tempus animumque delectandum comparatus, fuggerit , pro-
funditur: imo, quod peius , dum cantiunculas infuper triviales, iocu-
lares , afoticas aut impudicas etiam , quas- forte memoria afFert , modu-
lantur. Ut adeo haud abs re tanto confenfu paftores ecclefiae in fuis
fynodis pofterioris huius a?vi cavendum duxerint, ne quid lafcivum aut
impurum immifceatur ; quod quidem etiam ludendi quodam modo falaci
ac lafcivente fieri poteft : quocumque autem modo contingat , facrile-
gii quoddam genus eft ad confpurcandum fanctiflimum religionis cultum,
ludibrioque exponendum & defpicatui. Id etiam malo huius tempo-
ris grandique piaculo fit, ut qua? innumera circumferuntur opera ad cla-
vichordia , quae vocant, aliaque eiusmodi enchorda inftrumenta ad om-
nem potius alium quam facrum ufum compofita, promifcue ecclefiae infe-
rantur, & profani moduli ludicrique ad oftentandum artificium , promtitu-
dinemque digitorum potifiimum facti in officio divino producantur. Quae
notiora funt, quam ut illis explicandis diutius immorari opus fit.
B b 3 XIII.
198 L. IV. DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
Cantlones XIII. Inter caeteros concilium Bafileenfe hunc etiam reprobavit ab«
vuigares, feu ufum ^um jn ecciefHs cantilena facukres voce admifcentur. Sefs. XXI.
quaies & c- 8- Quod in aliis conciliis Germanics iisdem verbis repetitur itatntum.
quomodo Aliud vero funt cantilenae fseculares, aliud vuigares ac vernacular : nihilo-
VT.xfi*Conc mmus Auguftinus Patricius in hiftoria huius concilii vetitas ab illo
ei. Labb. p. inter miffarum folennia cantilenas vulgari fermone conditas fcribit. Vo-
sh.t.x/ii. cem fuam aliquando univerfum populum milcuifle cantui cleri, difcimus
^a^Il'-L • ex Buschio, ubi fingularem aliquam celebritatem in campo celebrari fo-
T.iL/cHpt. litam (de qua alibi etiam ada in die Afcenfionis Domini alia exempla Tu-
rn. Brunfm, pra lib. II. dedi) defcribens „ubi (inquit) tunc tota civitas in campum il-
f's°°- lum occurrit , fratribus & clericis Salve fefla dies, viclinnt pajchali , &
fimilibus concinentibus, populusque omnis utriusque fexus cantilenas, ta-
li cantico convenientes, ad (ingulos verfus cantando relpondet ; donee
Praepofitus furgens fequitur proceflionem , & omnis populus eum fequi-
tur usque in ecclefiam. Ibi enim circa fontem iterum fe ponir. fuper fe-
dem priorem, omni clero & populo aftante, & Sedit angelus cum ver-
Fag. 812. fibus fuis ibidem devote & clamofe decantante &c. " Dum eadem infra
repetuntur, cantilenas & cantica teutonicalia nominnntur. Nihil vero op-
ponit Buschius reformandi alias ftudiofiifimus. Nihilominus aliquid ad
explicationem decreti Bafileenfis confert hie Buschii locus. Voces hi-
bridas, ut ita dicam, vetat concilium Bafileenfe , dum commifcentur vo-
T. V. Cone. ces & cantiones. Quod ediflferit fynodus Swerinenjif an. 1492. „Item
># ftatuimus & mandamus, ut quilibet facerdos noftrae dicecefis , cum gratia
Dei difpofitus miffarum folemnia decantaverit , Gloria in excelfis , Credo,
offertorium, Praefationem cum Pater nojler, iuxta facrorum canonum fan-
diones aprincipio usque ad finem decantet, nullo abftrado, dirninuto, vel
refecto : aut aliud refponforium , vel carmen vulgare loco praemillbrum,
in organis , aut choro , qui praefentes fuerint clerici , refonent. Et in
Credo tradim cantetur: Ex Maria Virgine & Homo faff us eft, genibus
flexis." Vetat hie canon Gloria in excelfis , Credo , OfFertorium , Praefa-
tionem decurtare , ut tamen concedat aliud refponforium vel carmen vul-
gare loco pramifforum in organis , aut choro refouare.
Zb lmeticis Poterat quidem hie diverfis modi's excedi, vel loco, temporeque non
compofite , jebito , vel ipfo etiam cantionum genere. In ftatutis dicecefanis Pra-
T.rn.Conc.genfis ecclefise an. if6"f. cantilenae vuigares, quae non funt catholice con-
Germ. p. 29. fedae , reiiciuntur plane. Cuius rei caufas aperiemus capite fequenti.
jbii. p. 164. Sic etiam in ftatutis fynodalibus Auguftanis an. 1567. cavetur : „Ano-
ftris
ed. Labb. p.
9?0.
POSTERIORE JETATE. C. I. I99
itris ecclefiis arcere volumus, nullumque illic locum habere, cantiones
haereticorum , quantalibet modulationis & pietatis fpecie vulgo blandian-
tur. Antiquas vero & catholicas cantilenas, praefertim quas pii maiores
noftri Germani maioribus ecclefiae', feltis adhibuerunt, vulgo permittimus,
& in ecclefiis, vel in pioceflionibus retineri probamus." Id etiam car-
pit Card. Caietanus, & ex eo Tannerus : „Addo (inquit) cum fo- T.in. tbeot.
nus inter divina pars fit divini cultus, ut rede ibidem dixit Caietanus, /^olafi'^ff-
valde abfurdum videri, in ecclefia cantare , aut fonare cantiones feu mo- 'q' '
dulos, ab hsereticis auftoribus compofitos, etiamfi per fe nil indecens
contineant : non fecus fere ab omnibus abfurdum iudicaretur, fi haereti-
ci hominis fcripta qualiacunque in ecclefia velut ad divinum cultum fpe-
ftantia praelegerentur. " Aliud cantus cantionumque genus ab ecclefia
merito excludit concilium Burdigalenfe an. i?83. „Ab organis, & omni T;xrr;,Co'ie'
ecclefiartico cantu, quaevis mufica , lafcivum quippiam, & vulgares can-
tiones, aut levitatem, fimilesque ineptias referens, omnino arceatur." Et
Bituricenfe anni fequentis c. 3. Vernacula lingua public 'e pfallcre aut n, f. 1079.
orare , nemini, nifi concionatork populum ad devotionem excitanti, liceat,
ne inde temere iudicandi de facris ?ny/ieriis, &f fenfu fcriptura, cuiquam
detur occafiu. Et mox Can. 6. Non cantentur in ecclefia cantica abfur-
da , nova , & non probata, fi quae fint confuetudines in contrariam pra-
va , qua potius corrupted dkenda funt , penitus aboleantur. Agitur de
publico officio chori, quod ad clerum pertinet : ut itaqite publica & com-
munis oratio rite & folemniter fiat, pfallant omnes clerici uno ore & con-
centu cum choro , ut habet canon fecundus. Alioquin non omnem om-
nino cantum vernaculum tunc in Galliis vetitum fuilfe , fed probatum
examinatumque efle debuiffe, ex concilio Avenionenfi an. M94- conftatt/j. p. 14^,
5, Quodfi carmina quaedam vernacula lingua in natali Domini permittenda
lint in ecclefia concini, ea primum ab epifcopo legantur, ac examinen-
tur, nee nifi probata, & cum fubferiptione canantur. "
Difficiliores reddiderint Paftores Maroti, aliaque Hugonottorum car- Vernacute
mina. Nihilominus apud nos , ubi promifcui funt Acatholici , cantiones 1U Germama
vernaculas etiam ordinarie , pro minoribus faltem ecclefiis , permiifae le- m^
guntur ; veluti in conftitutionibus dioecefis Wratislavienfis in Silefia anno
1592. fie Milfa publica agenda ordinatur : „ Ut fchola vel miniftro ec- T' vnh
clefiae Introitum Miffae Kyrie eleifon , & Gloria concinente , his finitis, °"c'
& epiftola iam lecla , praecentor cum tota communitate aliquem facrum
hymnum in vernacula lingua , ipfis familiarem , loco Gradualis decantet ;
poll Evangelium & Symbolum decantatum , facerdos cafulam ante altare
deponat,
200 L. IV. DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
. deponat, fuggeftum afcendat, & plebem Dei praeu'catione reficiat. Ab-
foluta concione & precibus de more diftis, ad altare iterum accedat, & af-
fumta cafula Sacrum continuet. Port elevationem SS. Euchariftiae, quam
populus flexis genibus adorare debet , alius hymnus in lingua vulgari de-
cantetur, & Sacro finito , populum, data benediclicne , in pace dimit-
tat. In aliis vero ecclefiis ruralibus, in quibus hymnos vulgari lingua de-
cantari confuetum non fuit, fed ubi totum officium latine canitur , nihil
immutandum eft : quin imo parochos hortamur, ut in ecclefiis ruralibus,
ubi fcribae & fcholares funt , omiflis germanicis hymnis, dum celebrant,
confuetudinem latine cantandi totum officium Miflse introducant. Curabi-
mus autem eorum , qui maxime huic myfterio & fidei catholicae integri-
tati congruunt , deledum fieri , & quemadmodum fecundum Miffe partes
^»J- ?. ?33- & fefti folemnitatem decantari debeant, typis excudi." In ltatutis fy-
nodi archidicecefanae Pragenfis an. 1605. tit. XXIV. haec in earn rem le-
guntur: „ Spirituales cantationes , quaeapueris, adultisque in aliquibus
ecclefiis intra MiflTae fummae , divinorumque officiorum celebrationem,
iatque ante & poft facram concionem , feu in proceffionibus , ad fidelium
devotionem excitandam , pie decantari confueverunt , permittendas duxi-
mus; dummodo prius a nobis officialique noftro recognitas fint, & fcripto
comprobat33, ne aliquid contineant, quod profanum fit, vel apocryphum,
quod fanae & catholicae doclrinae repugnat. At huiusmodi cantionum
caufa nihil intermittatur ex iis , quae in Miffis , ac divinis officiis ex facris
ritibus recitari debent." In fynodo Augufiana an. \6\o. poll repetitam
T. IX. Cone. cautionem fynodalium an. 1565. circa cantiones haereticas, additur P. II.
c. 1 . n. 1 3 . nee ulla prof ana cantica , fonique leves , & quacunque lafciva
canendi ratio ufitrpetur ; fed fint cantus & foni graves , pit , diftincli,
domui Dei ac divinis laudibus accommodati , ut jimul & verba intelligan-
Ih. f. 8*s- tur , &f ad pietatem auditores incitentur. Synodus Monafierienfis an.
i6ff. habita cantiones germanicas , fi extra collegiatas , & in civitatibus
ere&as ecclefias propter cantorum raritatem interponi pofife iudicabuntur,
non alias eflfe vult, niji qua continent adorationem Chrifti in altari & ele-
vatione , vel quibus ad devotionem erga hoc tarn divinum myfierium can-
lt.i-%91!- tantes manuducuntur. Et in fynodo eiusdem dicecefis an. 1662. ubi ger-
manica cantiones propter facerdotum , aut perfonarum qualificatarum ra-
ritatem cum differentia funt admittenda, nihil can atur , quod fapiat Luthe-
ran ifmum , fed qua facro Miffa facrificio conveniant , & jimpliciores ad
orthodoxa fidei injlruclionem manuducant.
XIV.
POSTERIORE iETATE. C. I. 201
ho*
XIV. Vides, femper officii chori rationem haberi , quod conftan- MonWei*
ter latine celebratum fuit, liturgia facn'ficii MnTae imprimis, ac horac ca- JJ "™J£s
nonicae, etiam a fanctimonialibus; quae propterea linguae latinae haud fegniter latin lingnos
incumbebant. Cuius rei exemplum Trithemius in chronico Hirfaug. ad ■«■» r*c- i
_ , . • i ■ • n • r> t> XV. ailhuc,
an. 1087. aftert coenobium monialium , lnltitutum a a. Iheogero, mo-
nacho Hirfaugienji, abbate monafterii S. Georgii in filva nigra, ac poftea
Metettji epilcopo , cuius etiam opuiculum de nntfica in colleclione fcripto-
rum de re muGca edemus. „Horis canonicis ( inquit) ad perfolvendum T.i.p. is*
„ divinoe laudis officium pariter in ecclefia confluebant , & Dei operi ni-
„hil pracponebant. Nullam eflfe licebat in monafterio , quae non de pfal-
„ mis , ant aliis fcripturis quotidie aliquid difceret. Inde omnes pene
„ latini fermonis habebant nocitiam , & quidquid legebatur, intelligebant ;
„quod non parum ad interna: compunctionis gratiam videtur conducere."
Servantur adhuc alicubi in monafteriis monialium libri latini pro leclio-
ne menfali notati , aliique, quos non folum latine fcite defcripferunt,
fed etiam elucubrarunt, uti & epiftolas latine fcripferunt. Ex faepe lau-
dato Buschio de retormatione monafteriorum difcimus, eas in tantum
gnaras fuifle faeculo XV. fermonis latini , ut ea lingua confeflionem fa-
cramentalem facerent , ita , ut alicubi ceu fingulare fuo ordini referat,
quod in Teutonico confiterentur : Confefjionem , inquit, dicunt in Ten- ^H ^«'*»»*
tonico , quamvis inter dum (int bona latini flee , propter maiorem erubefcen- •' ■^•s69'
tiara , & confejjionis expreljionem. Narrat poftea , accitas aliunde pro in- Pagt 873t
fbrmatione monialium in fcientiis grammaticalibus : feque puellas de fascu-
,lo ad eas venientes , &• per tempus in fcientiis fcholafticis, in bonis mo- pag. 88g.
ribus, in firmo propofito in Dei fervitio perpetuo permanendi, bene pro-
batas , fsepius inveftiviffe , & anno finito ad profeffionem fufcepiffe. Et
poftea fe rogatum memorat, quatenus duas aut tres moniales bene refor- ?«£- 891.
matas & in fcientiis fcholaflicalibitf eruditas , eis procuraret. Quales
vero hae fuerint fcientiae, paullo poft eodem c. 25. exponit : „Soror (in-
quit) Thecla, in Grammatica competenter docla , iuvenes inftruxit puel- p«s- 892-
las & moniales, in cantu, in fcientiis fcholafticalibus unacum Subprio-
rifla : quae in tantum in eis profecerunt , ut fcripturas divinas clare in-
telligerent , exponere fcirent, & litteras five miflivas in bono latino ma-
giftraliter dictarent, ficut ad oculum ipfe vidi & examinavi. " Haec ille.
In ftatutis fynodi dicecefanae Argentinenfis an. 1^49. c. 2f. de vita Quod f*c.
& moribus monialium id faltem praefcribitur , „ Ut in legendis vel de- XVI; rarius>
cantandis pfalmis, aliisque ecclefiae cantionibus & hymnis, id in corde r' „, '' °"c'
r 1 , ijtitn. J>. 514,
venetur , quod vel vocis & gutturis modulatione profertur & canitur :
Mart. Gerbert. de MusicaEccl. T. II. L. IV. C c non
202 L. IV. DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
non enim vocis , fed cordis auditor eft Deus : & pfallendum eft fpiritu
& fenfu. Et quamquam hoc tempore in decantandis pfalmis, officiisque
divinis peragendis, ignota utantur lingua : tamen ea diligentia adhibenda
eft, ut fi non omnium, certe praecipuarum rerum (videlicet pfalmorum,
epiftolarum , evangeliorum, communiumque precum ac hymnorum, qui
in facro celebrando proferuntur, aliisque officiis abfolvendis adhibentur)
intelleclum habeant , quern ex privata & domeftica le&ione facile confe-
quentur forores. Neque enim a quotidiano legendi & difcendi ftudio
immunes & libera: elfe debent. " Quid vero ad aliquam faltem intel-
ligentiam eorum, quae in divino officio agant canantque moniales, defide-
raverit in inftitutione Monialium fynodus Cohmienfis dicecefana an. i^fo.
ex his formulae inquirendi in monafteriis monialium, vifitatoribus praefcri-
Ibii. p. 644. ptx , quaeftionibus colligitur: „An fit in monafterio ludimagiftra, feu
fcholae praefe&a, quae latinenorit? Et an haec diligenter & fedulo infti-
tuat in rudimentis Grammatices virgunculas iuniores , & an formet eas
ad pietatem & religionem ? Et quaenam rudimenta tradat, & quos libel-
los, ad pietatem pertinentes, rudioribus virgunculis praelegat, & exponat ?
An etiam in vigiliis dierum feftorum , & in ipfis diebus feftis , exponat
fuis fcholafticis virginibus hymnos , fequentias, epiftolam, & evangelium
diei. " Intelligi hinc datur , iam aliquid remiffum fuiflTe fsec. XVI. a
ftudio illo monialium ad comparandam latinae linguae notitiam, qua ad-
huc faeculo XV. fuiffe imbutas , ex Buschio oftendimus.
Tamiem om. Dolendum vero eft, illud deinceps penitus ceffaffe ftudium , ita ut
rerperanT hodie moniales nee quidquam intelligant, quid pfallant , contra Apoftoli
ceflavit. monitum & adhortationem , doCtrinamque toto capite decimo quarto
epiftolae primae ad Corinthios explicatam. Quam ut, quantum liceret, feque-
rer, in ccenobio monialium Beran congregationis monafticae San-Blafiana,
cui indignus praefum , inftituta an. 1770. perpetua adoratione SS. Altaris
Sacramenti , quam per turmas diu nocfuque moniales obeunt , prEcium
de Venerabili Sacramento loco breviarii in eum ufum cum permifllone
Superiorum imprimi curavi, cum adiecla ad latus paraphrafi vernacula ; ut
fie faltem aliqualem intelleclum affequantur eorum, quas pfallunt publice
una congregatae inecclefia. Simile quid alii eiusdem inftituti ccetus virginum
apud nos paullatim magis magisque frequentes faciunt, dum die noctu-
que alta voce vernacula vel canunt, vel orant, aut etiam pias praelegunt
meditationes.
XV.
lernm
POSTERIORE JETATE. C. I. 203
XV. Paffim equidem turn libro primo , cum fecundo mentem do- Mnlie
clorum paitorumque ecclefiae primae & mediae aetatls explicavimus de vo- in nclefia
cibus muliebribus in iacris chriftianis ; quas pii quique etiam a tbeatris, "ncentus.
nedum ecclefiis exturbatas cuperent. Tractat hoc argumentum Cbrifl.
Lupus in i'chol. ad Tertullianum de Prajcriptionibus , locum inter
alia D. Chrysostomi verians de pauperibus ecclefiafticae matriculae vi-
duis: quod nempe etiam hac fin ml cum viris pfallerent in ecclefia. „01im
(addit) forfan pfallerunt omnes , etiam mulieres. Et hinc iftarum vi-
duarum non praerogativam aliquam, fed folum in ifta pietate diligentiam
videtur laudare fandus Ioannes. " Examinat deinde, quod libro pri-
mo de Paulo Samofateno retulimus » a fynodo Antiochena accufatum,
Non , inquit, quod mulieres cantare in ecclefia, fed quod vana per ipfas
cantari iuljijfet. Et onmino loquitur de Iaicis mulieribus. Turn ad locum
Isidori Pelufiuta Alexandrine ecclefiae presbyteri, a nobis etiam allatum,
kec ad rem annotat : „ Affirmat varia. Primo } quod Apoftoli iftum in
ecclefia conventum mulieribus permiferint. Secundo, quod permiferint ad
compefcendas loquacis fexus in ecclefia fabulas, ac ipfis conciliandam mo-
deltiam. Teitio, quod illae licentia pedetentim abufa? per vocis fuavitatem
ftuduerint placere hominibus, atque ita facram pfalmodiam aequarint fce-
nicis cantilenis. Et quod exinde fint cauponatae ac venatae quaeftum. Hinc
Isidorus fuadet , iftum concentum circumfcribi ac aboleri. Proinde
tunc vigebat adhuc in JEgyptiaca ecclefia. Nee enim ifte mos fuit uni-
verfalis. " Polt haec locum S. Hieronymi profert Lupus , ex quo palam
fit, tunc facras etiam virgines ac viduas non fuilTe folitas publice pfallere;
quin in eo Pelagium vituperat acincelfit: „Nec fufficit (inquit) tibi L^'k 'co"f™
dedifTe tuo Amazonum agmini fcientiam fcripturarum , nifi earum voce
& canticis delederis. lungis enim & ponis in titulo , quod & fceminse
Deo pfallere debeant. Quis enim ignorat, fceminis elTe pfallendum in
cubiculis fuis, & absque virorum frequentia & congregatione turbarum?"
Quae verba innuere videntur morem ilium , quo mulieres in choro cum
viris , veluti presbyterae cum epifcopo & presbyterio confidentes , intra
facrum tribunal, quod Lupo elt indubitatum, concinerent. Alius eft,
qui Temper in ecclefia obtinuit a nobis libro I. explicatus promifcus totius
populi, atque adeo etiam mulierum concentus; laudatque S. G r e g o-
rius Naz. in epitaphio patris fui Nonnam matrem , qua£ diurnis noclur-
nisque pfalmodiis columna injiar fe ipfam affix it. Idemque orat II. in
Iulianum, qui, inquit, cum vetulis fedemus 8? pfallimus ; quod de pri-
vato etiam more intelligi poteft , utt de Theodosio iuniore Socrates Lib. v\i.
teftatur, primo diluculo ilium ipfum cum fororibus fuis hymnos alternatim c- **•
Cc 2 decan-
204 L* IV- DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
decantafle. Exempla quaedam T. I. p. 31 8- cantus alterni fexus promi-
fcui dedimus. Fadum id etiam ad noftram usque aetatem, ut in qui-
busdam celebritatibus moniales cum monachis choro adeflent ac canerent;
quod tamen merito antiquatum.
Eunuchi XVI. Opportune hie laudati Cbrift. Lup| fententiam adferibimus con-
"robantu"" tra i^d nionllri genus , fui fexus dedecus , fequioris ludibrium, eunu-
chos , inquani , qui fe non caftraverunt propter regnum Dei , fed ple-
rumque a faevientibus fie in propriam prolem parentibus hanc ideo funt
pafli iniuriam , ut mollem & efFeminatam , non theatro folum, fed etiam
ecclefiae fervent voeem. Longe minus , inquit , evirandi funt pueri , ut
mimice in ecclefm content , & extra illam flagitiofijjime vivant. Eviratio-
nis f acinus , ut verum homicidium damnant Rom ana legef, adeoque talis in
ecclefia cantus quid aliud eft , nifi barbaro quodam getitilium more pro-
xtdge'ilraul Prios ^eo fi^os *mmolare ? Haec ille in canonem LXXV. Trullanum,
frovinc.de- qui, dauiiiatis inordinatis clamoribus , cum magna attentions & com-
eret*. T.UL pundione pfalmodias Deo ofFerendas praefcribit. Nihil vero de eunuchis
habet , etfi ex Gracorum imperatorum aula , non obftantibus feveriflimis
antiquiorum canonum legibus , ut iam fupra libro II. notavi,adnos haec
labes venerit , ipfamque imprimis Italiam , atque adeo Romam invaferit.
Audoritati tamen Lupi adftipulatur Pet. Vompilius Rodota , ipfe Gracus
natione , mihi , dum ante uudecim , & quod excedit , annos, Roma de-
gebam , familiaris , in epiftolam encyclicam , a Benedjcto XIV. an.
1749. editam de anno iubilaso , hanc inftituens quacitionem de eunuchis
fpontaneis, qui ad fuaviffimum vocis lenocinium aut comparandum , aut
retinendum , & ob neceflitatem vocis acuta? ad muficos concentus, five ad
lucrum inde captandum y audaciores evadunt fui homicidae , & phrafi S.
Augustini tr. % 1. in loan, in propria membra faeviunt.
Et irreeuk- Atque hos quidem eunuchos eum in finem fados, irregularium clafll con-
ribus acceu- cilia adferibunt , quamvis laxiores Cafuiftae pro more, ut alia, fie & iftud
femur: humanae naturae opprobrium , excufare nitantur. Sunt enim , addit
a£' 79' Lupus, ex Cafuiflis ■', qui tradunt , licit am effe exetlionem , fi vita peri-
culum abfit : fi pueri fui iuris fint , polleantque ufu rationis , atque in ex-
eclionem confentiant. Ipfe nihilominus rede Theopbilo Raynaldo accedit,
qui in tradatu de triplici eunuch if mo , gravibus rationibus contrariam fen-
tentiam propugnat. Subdit demum , quod deteftandum hunc abufum
plane & folide refutat : Si entm ad fervandam continentiam , & ad dam-
num fpiritua/e vitandum execlio improbatur ; potior i iure illicit a cenf en-
da
POSTERIORE JETATE. C. I. 205
da eft ob inopiam vitandam , & ob lucrum temporale captandum , five ob
diuturmus vocif acumen , ad muficos concentus neceffarium , retineudum.
Quseftionem hanc ipfe Benedictus XIV. in infigni opere de Synodo dioc-
cefana lib. XI. c. 7. pluribus difcutit , primum teftatus : „Tum ante epi-
iiolce encyclicae (mox laudatas) editionem, turn etiam deinceps nonnullos
fuiflfe, qui pietatis Itudio • incenfi , fummo conatu , licet hucufque irrito,<
epiicopis fuadere curarunt , ut fynodalibus conltitutionibus novam infe-
rerent fanctionem , qua eunuchi cantores ab ecclefiafticis concentibus ex-
cluderentur : quod & irregulares plerumque fint huiusmodi homines, cum
nemo fere eunuchus fiat absque peccato ; & ex tali prohibitione facile e-
venturum ellet , ut tolleretur abufus evirandi pueros ; cumque prazterea
dicerent, molles eunuchorum voces plurimum in caufa elle, ut ecclefia-
rum cantus ad theatrales modulos maxime accedat; neque vero impoffi-
bile efle, eorum vocibus alias, puerorum pnefertim, voces ecclefiafticis
choris magis aptas fubrogare."
Affert deinde canones ac leges , citatque theologos , qui plerique Circa eo>
rem improbant , perinde ac exempla , quae profert ex antiquitate eccleiia- »*>*«»*»•«
ftica. Nihilominus perpends omnibus , definitoque hoc ftatu quaeftionis :
„An in praefentibus rerum ac temporum circumltantiis , cum nempe fe-
cularis poteftas , quidquid civiles leges contra ftatuerint , haud infrequen-
tes puerorum evirationes impune fieri , faltem diflimulando permittit , nee
amplius ad id epifcoporum licentia poftulatur ; cum in ecclefiis iam pri-
dem inveda elf muficae ratio , quae vix , aut ne vix quidem , absque eu-
nuchorum vocibus fuftineri valet; cumque iftorum voces in ecclefiarum
concentibus, & quidem in ipfa Roman i Pontificis capella, a multo iam tem-
pore audiri confueverunt ; " audor tandem eft epifcopis , non ut fynodali
decreto a choris muficis ecclefiarum fuarum eunuchos cantores eliminent,
fed ut potius caveant, „ ne theatrales modi ad ecclefiafticos concentus
transferantur, neve theatralibus inftrumentis ecclefiae perfonent. Contra
vero , fi qui ex ecclefias cantoribus Clerici funt , ne hi in fcenam afcen-
dant; quod religiofiflime obfervatur a muficis pontificiae capellae." Ut-
rumque quivis largietur prudens , nee confultum fore , ut epifcopus de-
creto fynodali importune quid ftatuat , fed praeprimis curet , ut mufica
facra rede fit conftituta. Conditionem acciperet, puto, etiam Io. Bapt.
Casalius Romanur, eunuchorum cantui infenfus, de cantu in ecclefm ve- De veteribus
tuftifiimo agens , locumque audoris Comment, in epift. ad Epbef. fub no-^; chrijL
c> tt m ti iV r 1 nttbus c. 44.
mine b. Hieronymi afferens, quern libro primo adduximus, he loquutus :
;,Si adolefcentulos , qui dulci medicamine fauces collinire folebant , non
tulit ?ir fanctiflimus : ferretne illos, qui, ut hominum aures permulceant,
C c 3 vocesque
206 L. IV. DISC1PLINA MUSICS ECCLESIAST.
vocesque fuas carius locent , divino humanoque iure negleclo , fefe ex*
fecari patiuntur ? ut prohibent Can. 22. apoftol. & lib. i.C. de Eunticbis,
& lib. 3. D. ad legem Cornel, de Sicariis : ferretne illos , qui adeo fpi-
ritum malum canendo non abigunt , ut eum de induftria fuis auditoribus
infinuare videantur? Quorfum enim modulationes iltae in lupanari na-
tae , ac non iam timide in facras x des irrepentes , Ted procaciter irrum-
pentes , & bacchantium in morem lafcivientes tendunt; ut qui audiunt,
lymphatici efficiantur ?" Adde Muratorium, voces eviratas ac molles,
femineas prsefertim , etiam in fcena mufica , feu ludis , qui opera vocan-
a tur , ubi de his ex inftituto traclat , improbantem. a)
De faifeto XVII. De cantu illo , quo viri contrado gutture vocem muliebrem
t>ifcantu. imitantur, ac falfetum vocari folet , vix operae pretium eft, mentionem
momjler. af. ioiicere. Videri queat Buscmo memorari , dum loco iam allato narrat,
LeibnizT.il. Te Dcum folemuiter altiflimis vocibus , & in organis decantatum , cum
t- S02. ipfe Praepofitus monafterii Novi operis eflet proclamatus. Sed idem et-
lb. p. 8S9. iam de monialibus alibi dicit , eas in fuo adventu altiflimis vocibus an-
*63- tiphonam Media vita in morte fumus per totum exclamafie. Et poftea :
„ Qiiando ab eis receflimus, in choro incipientes antiphonam: Media vi-
ta , fuper nos altiffimis vocibus decantaverunt &c. " Pino autem, genus
aliquod difcantus defignari, quern ipfe monafteria reformando abroga-
rit , dum fubinde dicit , cantum ordinariwn efTe fufceptum. Notan-
T. IV. opp. dus hie eft In. Gersonis locus ex libro feu, Dotfrina pro pueris <?c-
p. 718. clefia Parifienfis : „ Magifter cantus ftatutis horis doceat pueros Planum
cantum principaliter, & contrapunctum , & aliquos difcantus honeftos,
non cantilenas diiTolutas, impudicasque ; nee laciat eos tantum infiftere
in talibus, quod perdant in Grammatica profeclum ; attento maxime, quod
in ecclefia noftra difcantus non eft in ufu, fed per (tatuta prohibitus , fal-
7V. hijt & tem quoad voces, quas mutatae dicuntur. " Lebeufius hunc locum cum
praedque fur aliis pluribus eiusdem faeculi XV. in quibus de hoc genere muficae, difcantu,
u chant k- difcantando fit mentio, referens addit, fe itudiofe inquirentem ftatuta ec-
e ' c' clefiae Pari/, in codice bibl. reg. s 8 8 3. haec ad rem inveniflfe: Non debet
in cantu notidato regulariter immifceri difcantus , pueris exceptis propter
exercitationem fuam. Facit hoc ad Buschii explicationem, turn
etiam Io. Gersonis locum in traclatu fecundo de cantichordo in novifii-
t in p 11 n?a ecnt'one' u^i l°co vocis wjis focabulum pbrafis pofitum eft. „Ha-
p. \bo. bet hoc (inquit) mufica oris, quod poteft fecundum phrafim, fecundum
thefim , fecundum proportionabilem infuper continuationem cum aliis,
va-
a) Quam Italos hnitis frevi facinoris pudeat, inde in Bolonienfes, ab iftis vero in Florentinos , ab
patet , quod D. BuRNEY in Diario Itin. Muf. his in Romauis , a Romanis autem in Neupoli-
ed. Germ. p. 226. 227. narrat, cum in auftores tanos culpam efle conieftam, iibi tamen fub
indagaret a Meiiolanenjibus in Veneto% , ab his poena mortis vetitutn eft.
POSTERIORE £TATE. C. I. IOJ
variare voces fuas. Patet potiflimum , ubi difcantant , & cantant in cho-
ro plurimi fimul. Eft autem in vocibus oris, aut aliis melodiis ipfa phra-
fis elevatio , vel depreflio penes acutum & gravem accentum. Thefis
attenditur in produdione aut breviatione notularum, fyllabarum, & vo-
cum. Combinatio proportionabilis dicitur multorum ad inviceni cantan-
tium & contra cantantium confonantia. " Aifis eft elevatio, thefis au-
tem depreflio vocis, acutae nimirum & gravis ; ad propofitum autem di- /*• p. fir*
fcantus feu vox puerilis , & tenor gravis feu virilis. Sic ipfe Gerson in
carmine de laude mufic* :
Difcantwn modem miferans dat gratia raucis,
Stridet de poenis culpa tenore gravi.
Alia eft notio vocis Tenor in cantu , de quo Navarrus laudabilem ad- &* **•• «*.
modum effe dicit, diverfitatem cantus , & tenorum pfalmorum , antiphonarum, jj*2sf
refponforiorum , capitulorum , hymnorum, verjiculorum Sf orationum.
XVIII. Qpemadmodum vero fupra notavimus , Navarrum cantum Contrapun-
organicum (dum nomine organi medio aevo etiam difcantus veniebat) fti> ■»»»*«*
confundere cum inftrumento mufico organo : ita etiam vocem contrapun- JJs'aUquibns
3us promifcue, fecundum ufum fui temporis , pro fimplici difcantu ac- probatus,
cipit. Cum enim dixiflet, peccare eos, „ Qui ut vocem fuam oftentent, lhii- "■ »!-
& ut audiantur , non callentes arte, nee ufu cantum, quern contrapun-
dum vocant, canunt illud, &, ut aiunt, cantillant contra omne pundum,
& omnem bonam harmoniam in divinis officiis, aliis ridendi, aliis ve-
ro obmurmurandi anfam praebentes , & per confequens dantes , & fu-
mentes occafionem diftrahendi fe ipfos, & auditores a debita attentione : "
nihilominus paullo poll „ Contrapundus (eidem) qui non turbat Grcgo-
rianum, five planum, licitus eft iuxta ea, quae ipfemet Ioannes XXII. Hum- 3?-
poftquam vetuiflet cantum organicum, in haec verba dixit: Per hoc au-
tem non intendimus prohibere, quin inter dum diebus fejiis pracipue , five
folennibuf in mijjis & preefatis divinis officiis aliqu<e confonantia , puta
oclav<e, quintay quarts & huiusmodi fupra cantum eccleftaflicum jimpli-
cem proferantur&c. Dixi fupra, aliquot cantor 'es , quia multi adeo mo-
defte, devoteque canunt, ut de Deo, deque hominibus bene mereantur,
prsefertim in urbe, & maxime in capella Papae, ad quam de cuiusque
gentis artis muficae callentiflimis , & de huiusmodi callentiflimis moribus
probatiflimi deliguntur, & tali cantu, organico utuntur, ut eum minime
comprehendere videntur rationes, quibus praefatus Ioannes XXII. cantum
organicum prohibuit. Quae videtur ratio germana, quare in tota urbe,
non obftante dida Extravagante , ufitatur cantus organicus , qui nee au-
ditum,
2t08 L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
ditum , nee intellecTum verborum , quae cantantur, impedit, ut , poft-
quam in urbem appuli, animadverti. Iftud videtur in ufu efle fanctimo-
nialibus huius civitatis, dignis , quas univerfus orbis imitetur ; qua; ad
tanto maiorem devotionem excitant auditores, quo attentius, modeftius,
humilius, devotius, gravius & convenientius canunt vocibus diverfis, non
corrupto , vel immutato punclo cantus Gregoricini. " Nee etiam vi-
ros illaudatos dimittit Navarrus: „ Quia aliquando conveniunt cantores
tam modefti, tarn compofiti, & devoti , qui cum humilitate canunt ununi
mottetum , vel aliud quidpiam, quod non eft obligatorium; aut ita ca-
nunt obligatorium, ut xque bene, vel melius andiatur, intelligatur , &
moveat littera, eis fie canentibus , quam ft Gregorianum & planum can-
turn canerent. "
Ab aliis vc- Idem etiam IVilhelmi Lindani in panoplia evang. eft confilium,
z/Z/r^T mu^lcam ^Ul xvl fugillantis: „ Quo in genere (inquit ille ) Gregorianum,
' quern dicunt , equidem excellere arbitror : quod & nobiles quosdam mu-
ficos, ifto Gallico ( f . Galliardico) garrritu non depravatos , non iudicaf-
fe tantum liquet , fed & fua, qua; dicunt, motteta illis modulis feu iun-
damento ludentem , lambentemque hederam circumfuderunt , quo can-
ticum, varia modulorum fymphonia blandum, rerun] verbis fignificatarum
affectui quoque refponderet. Nunc cum huius rei , quae principem in
mufica haberet locum , ignorantia laborent plerique omnes , quos fuo
vocant nomine , componiftae, quis huius setatis muficam cum ilia prifca
componat ? Nunc enim audire eft laetiflimos triftiflimis contaminari mu-
ficorum modulis, contra lugubres Ecclefiae threnos ketiflimo eft'ufos mo-
dulamine. " Et infra argumentum concludens : „ Sane ad ifta ( ut libe-
re dicere liceat, quod citra praeiudicium in piorum deliberationem pro-
ponimus ) non muficam , fed inconditam nebulonum lafciviam exturban-
dam, nihil queat ftatui praeclarius, aut innovari falutarius, quam a Ioan-
ne XXII. pridem ante annos 240. legimus conftitutum. Dotta SS. Pa—
trum decrevit aiiQoritas. (Vide Extrav. lib. III. tit. 1.) Quae confti-
tutio , ficut & aliae innumeras, non tantum prudentiffime, fed & fanctif-
fime definita , atque praefcripta nihil praeter feriam fui obfervantiam defi-
derat : ad quam fi ecclefiae cantus reformetur, non eft profe&o , quod
, magnopere conquerantur adverfarii hac in parte."
ecciefia Me- Modefta etiam cumprimis eft eccleliae ac provincial Mediolanenjis mufi-
iiioianenfi. ca, cura potiffimum& inftitutione S. Caroli Borr. qui in concilio Mediol. \.
£ //'/' 5* lie ftatuit : ,, In divinis officiis aut omnino in ecclefiis nee profana
T.XV.Conc. r . " . _ . . . ,1 n • •
ed. Labb.pag. cantica lonive , nee in laens canticis molles nexiones , voces magis
39s. gutture oppreflae , aut denique lafciva ulla canendi ratio adhibeantur.
Cantus
POSTERIORY JETATE. C. T, 209
Cantus & foni graves fint, pii, ac diftindi : & domui Dei ac divinis
laudibus accommodati : |fimul & verba intelligantur , & ad pietatem
auditores excitentur." Servat, hodieque ecclefia Mediolanenfis praeci-
puam moderationem in mufica officiique Ambrofiani cantu piano , fuavi,
& circumfcripto. Nefcio , an etiam peculiaris fit in ritu Mozarabico,
quemadmodum in mica adicula facra Muzarabiim fancla ecclefia Toletan<e
dicitur cum tono iftud offlcium & facrum perpetuo fwgulis diebus, ut lo-
quitur Eng. Roblesius , qui ordinem illius officii Gothici Muzarabumex* T,xr. BUr.
cerpfit ex libro de vita & geftis Fr. Ximenii Cardinalis. Habent fP-Cok». f.
iidem iMediolanenfes Ambrofiani fuos audores muficos poll tempora S. Ca- 783*
boli Borromai , cuius praeceptis pro moderanda mufica facra etiam in
mufica plurium vocum obfequi femper hadenus ftuduerunt. Notaveram
plures eiusmodi audores ex impreilis eorum operibus , quae fervantur in
bibliotheca Ambrojiana. Turn vero etiam quotidiano ufui funt Vetera me-
letemata, cantanturque ad librum paflim , in quibus unguis voces una
ferie funt impreflae ; ut etiam D. Burney in Diar. kin. muf. annotavit pag Tage\mche{-
54. & 77. Quae quidem funt fine organo , etfi S. Carolus ea non ex-^/T<£*
cluferit ecclefiis , ubi etiam paflim audiuntur. Alios quoque cum aliis Frankrekh
inttrumentis iam Mediolani audire eit muficos choros , ut idem quoque «>"* JM
obfervat p. 10.
Haec de Mediolanenfi ecclefia. De Parifienfi vero idem refert , fe in in ecciefu»
celebritate Corporis Chrifli in principe ecclefia ad B. M. V. cantum chora- Gailix &c
lem ac Motteta audifle, ad quae parcius organo ludebatur, aut inftrumen-
to mufico, quod apud Galios frequens eft, Serpens ex forma vocatum, ad
cantum choralem , vel etiam muficam plurium vocum fuitinendam in baf-
fo adhiberi folitum. De quibusdam aliis ecclefiis mentionem fecimus
paullo ante, qua? muficam refpuunt. Wilhelmus Lindanus corruptees
muficae fuae temporis graviflime inceifens : „ Unde (inquit) illarum magis Pamft. E-
jjConftantiam admiror ecclefiarum, quae iftum prasvidentes divini cultus ^"j|" '
„ abufum , femel muficam illam choro maluerunt excludere , uti Traie-
„ ttmfis, & , ut audio , Lugdunenfis." Addit audor hiftoriae Gallica de
Mufica & eius effedibus a) ecclefiae Lugdunenji Senenfem. Longo item tern- a
pore ecclefiam Parifienfem in praecipuis etiam feftis folo falfo bordono u-
m lam,
a) Cependant la France s'etant , fi i'ofe ainli liens, & enftrite la Rehre Catherine de?
parler, eveillee dans le quinzieme fiecle, ou, Medicis , qui etoit fouverainement Ite.lienntr
comme difent quelques Hiftoriens graves, sre- ayant poli & forme la corir fur fes manie-
tant corrumpue par le commerce , que les res , la mufiqne devuit tout d'un coup a Is
guerres de Charles VIII. Louis XII. & mode dans lss Temples, comme fur le thea-
Francois I. nous donnerent avec les Ita- tre & dans les ruelles. T. IV. f. 84-
Mart. Gerbert.de Musica Eccl. T. II. L. IV. Dd
2IO L. IV. D1SCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
fam , refumendamque ftatuiflfe an. 164.6. dum interim mufica in Gallia,
ex ufu & commercio cum Italis corrupta , in templis theatrali fimilis eva-
ftrift Poltea tamen pag. 1 f o. mufica: in ecclefiis Gallia profpe&um di-
cit per presbytcros , clericos , aut pueros choro deltihatos. Laudat
Benedictus XIV. in epiftola encyclica data ad omnes epifcopos ditionis
gcclefiaiticx die 19. Februarii anni 1749. venerabilem Cardinalem Tho-
masium, virum fanclae vitac & profunda: litteraturae , in materia de riti-
bus , quod in fua ecclefia titulari S. Martini ad montes , in die fefto eius-
dem Sandi , loco muficae cum inftrumentis , in vefperis & MiiTa cum di-
verfis Religiofis cantu piano & chorali rem facram egerit.
Aburus vera Id vero curandum omnibus palloribus effet , ne promifcue mufica
inturaiibus. jfl{s etiam in locis fieret, ubi nee idonei quidem mufici habentur : quod
T.vu cone faluberrime cautum eft in fynodo dicecefis Gandavenfis an. ifyi. de of-
Germ.p.6S4. ficio divino c. 8- in hanc fententiam : „ Quoniam experientia docet , in
parochialibus ecclefiis non fatis dotatis introductum eum cantum , quem
difcantum vocant, ob ftipendiorum tenuitatem non decenter ab aptis can-
toribus abfolvi , & potius dedecorare officium divinum , quam ornare;
monemus parochos, magiftros fabricae, aliosque, quorum intereft, ut con-
tenti cantu (quem Gregorianum dicimus) curent ilium digne per ido-
neos facerdotes , aut alios clericos non diflfolutae vita: peragi. " Id fe
l. c. cap. curalTe Navarrus aflerens : „Nonnunquam (inquit) iter faciens per ali-
' ' quot vicos, feu pagos, & videns canentes eos, qui neque callebant, ne-
que fentiebant harmoniam , rogavi , ne canerent Milium , aut vefperas,
nifi tono piano & uniformi , ne provocarent magis ad rifum & levem
fubfannationem , quam graven devotionem. Nunc vero denuo etiam at-
que etiam rogo omnes, qui in ecclefia cantamus, & cantum audimus, ut
per Deum putemus , & reputemus, nos id agere non debere principali-
ter ad capiendam vel dandam recreationem , vel oble&ationem ; fed ad
movendam , vel augendam propriam , vel alienam devotionem, animo
prelfius volvendo id, quod canimus , vel cantari audimus, quam recitan-
do voluerimus. " Id demum probe notandum, quod laudata fynodus
Gandavenfis curari vult , cantum Gregorianum digne per idoneos facer-
dotes, aut alios clericos non dijfoluta vit<e .peragi. Quis enim non rideat,
dum in pagis & vicis cantus choralis peragitur per rulticos pueros, ait
etiam puellas, ad cantum seque ineptos, ac linguae latinae ignaros; quam
infuper perinde corrupte pronuntiant, quam inconcinne cantant : ut adeo
melius pieces communes una funderent clara voce, admixtis cantilenis
vulgaribus ; cuiuscemodi*melodiae magis funt ad eorum captum, iuntque
iis affiled, aut facilius afluefcendi.
XIX.
POSTERIORE &TATE. C. T. 211
XIX. Summe laudabilis cantionum, precum ac meditationum vicif- candis figa-
fitudo in lingua vernacula diu nocluque obtinet apud mftitutum perpe- "tJJ*jlJpud
t\xx adorationis SS. Altaris Sacramenti ; quod miro quodam fucceflu in cata8 ^^
Germania noftra paucis abhinc annis ceptum ut ulterius propagaretur, mim,
per me liceret , apud reliquas quascunque monialium congregationes, eas
prscipue, quse non cum Martha occupantur circa frequens minifterhjm
in inftitutione iuventutis , segrotantium &c. ut fcilicet cum Maria feden-
tes circa pedes Domini optimam hanc fibi eligant partem adorandi Chri-
ftum in facra Euchariftia; ubi femper ac inceflanter prarfens Agnus, qui
occifus eft, dignus eft accipere honorem & gloriam cum angelicis cho-
ris inceflabili voce proclamantibus Santfus&c.a) Muficam vero Monia- a
les noftrse in Germania ex inolito more pro aris & focis tuentur & ex-
colunt fupra modum; quod iam medio fasculo XVI. inftitutum in mona-
fterio Urfpringenfi Suevi£ Bruschius memorat in chronologia monafte-
riorum Germania de Magdalena a (Monte abbatiflTa fie fatus : „Sub hu-
ius gubernatione ceperunt moniales Urfpringenfes , anno nimirum 1547.
(quo moniales. adhuc ibi erant 40.) muficx riguralis ftudium , in quo
tantum profecerunt fub Domino Blasio Hippolyto , egregie dodo mona-
cho , ut cum regiis etiam vel imperatoriis muficis (quod pace tamen
ipfarum dixerim ) certare poflint. " Nee dum tamen profecto tunc in-
ftrumenta mufica adhibita mere, b) quae nunc omnis generis in monafte- b
riis monialium audiuntur in tympano & choro, chordis & organo, en-
chordis imitantium inflatilia : haud obftante, quod cantus figuratus & mu-
fica inftrumentalis facrum congregationum decretis vetita fit monialibus;
ut aucrores produnt apud Rodota commentario in epiftolam encyclicani
Benedicti XIV. p. 65. ubi etiam ex Alexandri VII. conftitutione an.
16*7. perhibet, quomodo moniales in urbe feftivitates fuas celebrare de- TVIBuB^
beant abfque mufica exteriori , omnino adhibito tantum in choro inte- vkj>. 57.
riori cantu Gregoriano nuncupate, five etiam figurato, quoad antiphonas
vefperarum pro current! fefto 9 aut canticum Magnificat , pleno tamen
choro.
Laudatur apud eundem Rodota S. Philipp.us Nerius, qui „ Almae, Et viromm :
(inquit) huius noftrae urbis apoftolus iure meritoque nuncupatus eius _
potiffimum generis muficam in Oratorii fui congregatione tanta cum lau- *'
de, tantoque cum audientium frudu exercitam voluit, ut noftris etiam
temporibus experientia docti fated debeamus, quod infirmior animus
eorum,
a) Quod faciunt moniales noftroe in Berau , dum b) Alio pertinent chorifationes ac tripmlia in mo.
fingulis horis per turmas fibi mutuo fucce- nafteriis virginum vetita in ftatntis fynod.
diint, cantnntes lingua vernacula : Heilig J Harlem, an. 1564. T. VII. Cone. Germ. p. 2%,
Heilig ! Heilig ! IESUS Chrijlus ohm End, iu
iem heiligen Sacrament, D i 3
212 L. IV. DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
•
eorum, qui in ecclefia S. Marine in VallkeUa divinis laudibus , muficis'
nutneris attemperatis, interfunt, per obledamenta aurium in affedum pie-
tatis affurgit. " Accidit id fane mihi Rom<e verfanti , ftuduique allatis
mecura in patriam eins muficae exemplis, propagare apud nos , fed non
omni eo, quern defiderio tenebam , effeclu, nimis inolita iam ac invetera-
ta. confuetudine, difcrimine vero tanto maiori , quo magis mufica facra
indies a fuo fan&o inftituto recedit , & degenerat , ut iam nihil a profana,
triviali, ac .theatrali abfit. Cumque, quae componi mufice folent, omnia
eiuscemodi fint, via deficit ac ratio obviandi malo, quousque indifcrimina-
tim quod obtinet muficae genus, in ecclefiam etiam apud ccetus cceno-
biticos admittitur. Provide congregatio Benediclina Helvetica decre-
pit iam an. 1702. ut per muficam Miflfa & alia officia divina non pro-
trahantur, nee aliae levitates exerceantur. Symphoniae feu folorum inftrumen-
torum muficorum ufus interdiclus fit. Vefperae & completorium rard
figurentur. Et decreto anni 1736^. anno 1748. denuo confirmato, ut
religiofa femper modeftia in choris noftris appareat, additur: „Unde ar-
ceantur cantilenas minus graves &devotae, illaeque folum adhibeantur
quarum textus vel ex fcriptura, vel ex fanclis Patribus , vel denique ex
piis devotisque hymnis defumti flint, exclufis fymphoniis, feu, ut vocanr,
concertis nimis profanis, religiofam modeftiam dedecentibus, &foro ma-
gis, quam choro , accomodates." Laudat P. Ziegelbaur in hift. litter.
p. 11. c. 3. ord. S. Benedicti ex Bucelino venerabilem Gregorium abbatem Wein-
feii. %. p. gartenfem, qui inftrumenta mufica non a men fa tantum, fed etiam ab ec-
34S* clefia profcripfit , cantumque Gregorianum mire commendabat. Figura-
tum raro admittebat, & hunc rariflime ad organum, abfque ullo alio mu-
fico inftrumento, quae pefiime oderat, & multas olim in ordines diverfos
diftradiones, facri rigoris & filentii relaxationes, in ipfo templo levitates,
imo fcurrilitates induclura praedixerat. Nee falfum fuifle augurem, addits
innumera teftantur exempla. Ipfe fub Gregoriano cantu faepius, fere au-
tem femper, dum facris operaretur, lacrymis defluebat. A qua Gre-
gorii abbatis, veterumque pietate non parum in monafteriis defcitum
eft , ex quo muficorum inftrumentorum concentu monachorum aures ti-
tillari ac recreari, non vero animi ad compun&ionem exftimulari cepe-
runt. Quod nifi fit ecclefias noftras proftituere, quid fit, plane ignoro.
Haec P. Ziegelbaur. Adduxerat etiam noftri P. Marq. Herrgott te-
ftimonia ex praefatione ad veterem difc.iplinam monafticam. Magis fa-
**•*. vet muficae Ioannes Bona, ipfe etiam muficae iuvenis addi&us, ut palam
eft ex epirtola inter feleclas Auguflx Taurinorum an. 1755". editas tertia,
qua demonftrandum fibi fumit, poeQn & muficam ab inftituto monafti-
CQ
POSTERIORE £TATE. C. T. 21 3
co alienas non efTe; fed nihil de ufu ecclefiaftico, quem poftea modera-
tum in libro de div. pfalmodia c. 1 7. generatim quidem probat.
XX. Joannes Keckius raonachus ord. S.Benedicti faec. XV. in prav Omnino re*
fatione Mfc. libelli de mufica difcantum, atque^deo mulicam aliam prae- titus*
ter cantum planum, a religiofis alienum aflerit, allata ex Aristotele in
Polit. loco : ne harmonium rigide cantarent fenes &c. „ Debet igitur ( in-
quit) religioforum cantus, qui fenum nomine poflunt intelligi, cum &
ipfi feniorum canos habere debeant, de quibus dicitur, cani funt fenfus
hominum, nequaqum rigidus exiftere, fed modefta gravitate, loquentium
more, fuaviter, fine difcantu lugubriter perftrepere, ut, ipfis Domino can- ■
tantibus , eorum labia fine fine exultare mereantur , praeftante Domino
noftro Iesu Chrifto in faecula benediclo. " Poftea vero cap. 4. de
confonantiis agens : „Quomodo autem (inquit) his confonantiis tam
perfectis quam imperfedtis contrapunclus fieri debeat , feu difcantus , non
eft praefentis fpeculationis; quoniam Religiofos docere conamur, quorum
ut fenum, non eft difcantare, nec-rigide cantare, ut vult Aristoteles
in Politica, fed lugubri voce Deo laudes perfolvere, ut non tam mufica-
re , quam gemitum facere videantur. " Eft hoc , quod fupra ex con-
ititutfonibus Carthuftanorum retulimus, quia boni monachi officium eft
plangere, fie cantandum voce, ut planclus, non cantus delectatio fit in cor-
de : nempe fi ea cantando amputentur , quae tantum deleclationem af-
ferunt, ut efl fraclio & inundatio vocis & gemhiatio punffi. Dionysio
Carthuf. in trad, de vita canon, art. 20. fraclio vocis difcantus eft. Tho-
mas Waldenfis contra "Wicleffum cantus ecclefiafticos propugnans „Tan- ^>e °rat- fif
turn ut digne riant fine diflbnantiis, fra&ura difficili. Maxime autem (ad- ttt'2'.c',1.9'
dit ; in monafterns & cum viris religions delicatos cantus cum triplis
& quadruplis refonantes non exiftimem opportunos: quia infirmi non
funt, aut elfe non debent, propter quos folos cantus providentur dul-
cis font, ut dicit Isidorus.
Conftat,complures eflfe ordines religiofos ac monafticos, qui prae- statute va-
ter cantum planum omnem aliam muficam a fuo inftituto alienam efle du- "°m,m 0nh~
cunt. Operae igitur pretium eft, fubiicere hie cxHolstenii codicis regu-
larum editione noviffima ftatuta a) quaedam nonnullarum congregationum, a
quae
a) Conftitutiones Congregationis Ccmalduknjis : Ca- locis , ubi adfint foeculares cuiiisvis conditio-
pit. XIX. De difciplina pfattendi fie ftatuunt : nis , & gradus : & confequenter , ut nulli li-
„Quoad cantum figuratum , feu muficalem Pa- ceat pueros , vel alios , praster noftri Ordi-
tres volunt , omnino effe interdi&um , non nis artem muficam docere. Qui autem Pra:-
folum in choris noftrarum ecclefiarnin, ita ut lati fecus egerint , vel contra fieri permife-
nullo pailo permittatur > fed ctiam in omnibus rint , * careant a&iva voce in fequenti Capi-
Dd 3
£14 t. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
quae utuntur regula S. Benedicti , apud quas , excepta Germania, vix
reperias, quae muficam admittant in ecclefia. Unde Mabillonius in Iti-
nere fuo Germanico de templorum ornatu & cultura muiicae : Germani,
inquit , in boc( templorum elcgantia & muhiplici vocum & inflrunwito-
rum variorum concentu \ pietatem locant , quae nos piet-atis impedimenta
Galli putamus. De mufica muficisque injlrumentis loquor ; nam optandum
ejjet , ut ille ecclefiarum nitor , ita apud nos vigcrct , ut apud Helvetos
& Germanos mufices amor.
Generaeim . Ed. Martenius commentario in reg. S. Bened. cap. 19. de difcipli-
autem quoad na pfallendi , ab humili prorfus & fimplici monachorum pfallendi difci-
plina alienos omnino putat omnes cantus figuratos , muiicorum voces,
feu potius clamores, muficalia omnia inftrumenta : a quibus, addic, abhor-
mere, quotquot unquam folidce pietati & religiofa /implicit ati finder in it
monachi. Subdit monalticorum nonnullorum coetuum conltitutiones,
veluti Fulienjinm in hanc fententiam : „ In nulla divini officii aut mifla-
rum parte liceat cantu figurato, aut fymphoniaco, vel mufico uti, nee
organis aut alio quovis genere inftrumenti : longiflimeque abfint haec om-
nia a monafteriis noftris, nee in ea re difpenfari poflk." Et monachorum
Cafalinorum conftitutionem , qua monachis tarn organorum quam alio-
rum inftrumentorum muiicorum pulfatio interdicitur, ita ut nee difcanty
nee doceant eorum ufum, fimiliter caveatur omnis cantus figuratus. Quae
quidem eadem in declarationibus & conftitutionibus Congr. Cajinenjis, a
Gre-
tulo , & monachi a Patre generali, & vifitato-
ribns giavius puniantur. NoUint prxterea,
tit in monafteriis noftris haberi poifint inftru-
menta quaicunque muficalia , prater organa,
& iisfimilia, vel eis defervientia. Vetant
itaque laudos , citharas , liras , & id genus
reliqua ; permittnnt vero , quos dicunt mono-
chordos, graves cymbalos, & huiusmodi, qui
minus dedecent religiofum virum. Qui vero
hilic conftitutioni contravenire pniefumpferit,
ad arbitrium Praelati graviter puniatur, Om-
nia vero ha&enus in hoc Capitulo enarrata
ftudebunt Prxlati inviolabiliter ab omnibus ob-
fervari facere." Holft.Cod.Rcg. Tom. II. p. 227.
Inter conftitutiones Congregations Montis
Oliveti P. II. cap. LXXX. de muficis inftru-
mentis ita ftatuit : „ Inftrumenta rrufka tra-
ctare nulli concedimus , cum proFeffionis no-
ftrx inftituto admodum contraria , & re ipfa
inutilia cognofcantur , quandoquidem vacare
potius orationibus , & facris litteris operant
dare noftra interfit. Verum quouiwn id fuit
difficile perfuafu , ilhid muGcum inftrunien-
tum (quod monochordum vocant) aut aliquod
inftrumenturo aliud , ut Abbati loci ( habita
ratione tamen temponim, & locorum ) vifum
fuerit conccdere, honefte in cellulis retinere
pofie concedimus , non nifi convenientibus
heris contre&andum : & hoc etiam nemo, niG
quantum permiferit loci Superior, prafumat."
Ibid. T. V. f. no.
Referri hue etiam meretur , etfi altcrius
a Beneiiliino Ordinis , Fratrum fcil. Redemt.
Captiv. Difcalceatorum Conftitut. cap XI. §. I.
apud enndem Holstenitjm ; „Totum, quod
in officio divino, & Mifia cantatur, fit in to-
ne piano, arquali, gravi , & devoto, absque
modulatione & harmonia , fnb poena culpa?
gravis contravenienti , & fufpenfionis ab of-
ficio fuperiori permittenti. Quae autem reci-
tantur , cum devotione dicantur , & paufatio-
ne competenti pro infumendo fpatio tempo-
ris deGgnato." Ibid. T. VI. p. 157-
POSTERIORE iETATE. C.I. 21 5
Gregorio XIII. an. 1^78- approbatis , iisdem verbis leguntur , hoc ad-
dito : „ Et idem de cantu figurato intelligimus, videlicet, quod neque ipfi
addifcere, neque alios docere, neque extra chorum eo uti poflint fine li-
centia fnperioris . . . quoniam ex huiusmodi vana levitate plurimos labi
vidimus in fuarum perniciem animarum. " Habent Cajinenfes fingulares
tonos, a Gregorianis paullukim diverfos, ac praeterea cantum modulatio-
rem cum organo: quod ipfe turn Ronue apud S. Paulum, cum etiam in
monte Cafino lufi , ac hie quidem etiam extra officium chori , concurrenti-
bus ad audiendum monachis ; demumque cum iam feflus viderer, accur-
lit etiam magifter novitiorum cum novitiis, a capite ordiri rogans. Can-
tus eorum modulatior magno in pretio habetur in Italia. Nee tanti
muficam faciunt Itali, etfi ad earn natura cumprimis effidi. Idem de gen-
tilibus fuis Gallis teftatur lac. Eveillon ; quod testimonium Benedictus
XIV. in fkpe laadata ancylica profert ex tract, dereda ratione pJMendi c.
9. art. 9. p- 99-
Sic vero ille : „Sordefcit quippe fandis auribus omnis mufici con- ob eius !e_
ceutus titillatio prae hac plani cantus & fimplicis pfallendae harmonia, fi vitatem re-
reda fuerit. Atque eo fit , ut relidis hodie ecclefiis collegiatis , & pa- fpe<a" can*
rochialibus , tarn libenter & avide concurrat populus fidelis ad ecclefias
monachorum, qui magiftram habentes in colendo Deo pietatem, fande,
moderate, & ut pfalmiftarum princeps olim dixit, iapienter pfallunt , &
Domino fuo , ut Domino & Deo, cum fumma reverentia famulantur.
Quod fane pudori debet eflfe ecclefiis primariis, & maioribus, a quibus
monachi & canendi & pfallendi artem omnem ac regulam didicerunt."
Singularis profedo gravitatis cum maieftate coniundae eft divini officii adio
ad cantum planum feu fimplicem, five etiam compofitum ad triadem
harmonicam, cum folemnibus praefertim cerimoniis , & apparatu facro , fi
lento quodammodo greflu progrediens, moderato vocis fono fefe animis
infmuet , unaque reverentiae erga fupremum Numen ac pietatis fenfum
inftillet ; nee diftrahat mentem , & a propofito , uno fcilicet fine con-
ventuum facrorum ad rem divinam agendam, avocet: affectum moveat,
non mentem amotam emotamque reddat , nee fenfus , fed cor emolliat
ad devotionem.
XXI. Sed fruftra haec muficis noftris occinuntur, furdis ad omnia au- M«fi« '**■
ribus; quidquid ratio, religio , aucioritas opponat, pergunt velut lym- ^^"f1"
phata mente, ingravefcente femper malo. Id nulla ratione melius per- rams,
fpicitur, atque ob oculos ponitur , quam ipfa hac narratione vel hilto-
lia cantus feu mufici facrae a prima ecclefiae aetate usque ad praefens tem-
pos,
ll.iUO
2l6 L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
pus : dum mente colligitur, quibus a principiis & incunabulis ad tantum
exceflum ( perfedionem dicent muficae noftri tcmporis admiratores) res
devenerit: quod nunquam tam pi aecfpiti curfu aflum eft, quam ipfo hoc
pofteriore 3evo. Rarum quid erac, & fingulare faeculo decimo quinto,
fi alicubi difcantus aliquis audiretur, aut ex tempore additum aliud prae-
ter organum inftrumentum. Unum diligentiflimus Ducangius aft'ert
exemplum in Gluffario V. difcantus fundatae folemnis miflae cum cantu,
difcantu, & organis fonantibus. Ac paucos notat libros Mfs. de arte
difcantandi, vel difcantus, feu eiusmodi cantus ecclefiafticos. Hos ra-
riflime profetto in bibliothecis Italia, Gallia, Germania ofFendi. Unus
fingularis eft bibliotheca? San-Blafiana 400. circiter annorum, in quo ad
prascipuas tantum folemnitates eiusmodi difcantus & Motteti continentur.
Pro organ o , & aliis inftrumentis muficis nihil omnino non folum eius-
dem antiquitatis, fed nee proxime ad noftram aetatem accedentis, quoad alia
praefertim inftrumenta, reperire eft ad notas muficas compofitum. Iain
fupra lib. II. Io. Gersonem, qui ineunte faec. XV. floruit, audivimus, te-
ftantem de organo tract. I. de canticir, hoc folum vel praecipuum retinuifle
T.II1. P. II. ecclefialticam confuetudiuem muficum genus inftrumenti , cui viderit ali-
p. 6:8. quam iungi tubam , rariflime vero bombardas , feu thalemias , feu cor-
numufas grandes, aut parvas, vel alia fi qua funt &c. Et poftea tracta-
Pag. 653. B. tu II. de canticordo, cum notafTet poft dilatationem ecclefia? multam va-
rietatem, folam pfalmorum accentuationem tenuem apud aliquos, apud
alios crebrum cum arte fua cantum, addit: „ Fuit apud alios difcantus,
addita funt cymbala in ecclefiis bene fonantia, quse campanas dicimus.
Fuerunt apud alios organa multarum fittularum , iunctis apud aliquos tu-
bis ducrilibus. " Mentionem etiam paullo ante fecimus ex Buschio
Miffie, quam ob fuain magnijicentiam auream vocamus , ut habet chron.
Apud leibiii $ Godehardi Hildesheimenfis ; ubi etiam decantatam dicit Buschfls ab
rer. BrunjC. onm^us canonicis totius ctvitatis, & a cunclis praelatis & religiolis in
p. 408. # organis. Sed an alia, quam pneumatica fuerint, non addit.
81 '• . Sic alibi mentionem facit Miflfe aureae de B M V. in organis, qua
improbatuT j Per *res vel quatuor boras vix potejl terminari propter caudas magnas, quas
cantando £*f organ iflando protrahere tunc confueverunt. Cardinalis Ca-
ietanus commentario in D. Thomam 2. 2. q. 91. inftrumenta mufica
non vult in ecclefia admittenda. „ Tantoque magis excludenda funt (in-
quit) quanto divina difciplina interior excellentior eft omnibus difcipli-
nis humanis, huiusmodi inftrumenta repellentibus> Et licet, per fe lo»
quendo , hoc verum fit ; poteft tamen per accidens tolerari iam extenfa
confuetudo organorum propter nitniam elongationein homiuum a divino
cultUj,
POSTERIORE iETATE. C. T. 11J
Cultu , ut vel fie alle&i divinis interfint. " Quoad ipfa autem haec
organa, in Summa v. organum, eos criminis arguit, qui profana & tur-
pia organis ludunt. Et fubiungit : „Involvuntur autem eodem crimine
n)ii folum pulfantes, fed qui conducunt, & confentiunt pulfantibus haec,
u. impleantur fcripturae: Gloriati funt , qui oderunt te, in medio folem-
nitatis tua." Et in commentario citato dicit, falfarios effe omnes jic
pulfantes , & procurantes , ac confentientes , quia cultus divinus per eos-
dem falfificatur. „Et ideo(inquit) ex intentione pulfare in ecclefiafticis
officiis five mala, five vana, peccatum eft mortale ex fuo genere. (Et
iterum ) a graviflimo peccato , & forte mortali facrilegii non excufatur,
qui ex intentione inter divina inftrumentorum ufu immifcet talia munda-
na, quae fi verbis exprimeret ibidem, nullus excufaret a mortali." Na- De oyai- &
varrus poftquam ftatuhTet , tolerari pofle harmoniam organorum in di-cw^ JJ^JJ
vinis officiis, inferttamen, „ illicitum videri quibusdam admifcere divinis 33.
officiis violas, citharas, fiftulas, lyras, tibias, & alia non abfimilia inftru-
menta mufica, partim per fupradida in cap. 1 6. partim , quod ubi ilia
commixtio non eft confuetudine recepta, parere videtur mentium a debi-
ta attentione diftraclionem , licet, mea fententia, poflent licite tolerari,
fi neque organiftae, neque inftrumenta, neque id, quod illis pfallitur,
neque modus illis pfallendi , ilfam inducerent. " Wilh. Lindanus panopi e-
graviter in eos invehitur, „qui Dei chorum omni phonafcorum fynta-™^- p- 7«
gmate, vocum omnis generis difcrimine, imo & tubarum clangore, cor- ' ' ,c'78'
nutorum ftiidore , alioque ftrepitu vario praeclare gloriantur impleffe,
quod cantici verba obfcuret , fenfumque fepeliat , & adobruat. De quo
plus hodie Cathedrales laborant paflim ecclefiae ; quod fane non leviter cor-
datis omnibus eft deflendum, quam ut habeant aut cantores pfalmorum
intelligentes , aut Deum vita fimul & voce moderata potius , quam in-
condito garritu , laudantes. " Acrioribus verbis iam antea ufus fuerat :
„ Quid , quod divinos hymnos non modo theatricis, adeoque bellicis, &,
fi dicere fas eft, galliardicis contaminant modis ; fed venereis quoque con-
fpurcant & amatoriis. " Iam fupra retulimus piorum paftorum con-
tra graviffimos huiusmodi muficae abufus decreta, in quibus tamen rarius
contra ufum inftrumentorum muficorum habetur exceptio, praeter S. Ca- t.xv. Com.
rolum Borromaum , qui in concilio Alediolan. 1. ftatim fuas ecclefias RCed-Zabb'P-
296.
provincial profpexit, decrevitque : Organo tantnm in ecclejia locus fit ; ti-
bia , cornua , £«? reliqua mufca inflrumenta excludantur. Sic etiam in
ceremoniali epifcoporum , dum cavetur , ne cum fono orgimi proferan-Z. i.e. 2%.
tur cantus, qui ad officium, quod agitur, non fpe&ent ; ne dum profa-
ni , aut ludicri : additur : nee alia inftrumenta muficalia prater ipfunr or-
i Mart. Gerbert. deMusica Eccl. T. U. L. IV. E e ganum
in partic
C. 17.
Ab aliis vcro
tolerates, ex-
clufis tamen
quibusdam
iiiftrumentis:
2tT8 I-IV. DISCIPLTNA MUSICS ECCLESTAST.
ganum addantur. Bellarminus, poftquam de cantu & mufica eccle-
lib. A^fe-fiaftfca pluribus difputalTet, lie tandem concludit: Ex qtiibus omnibus illitd
7n partic " effititw i ut org ana propter infirmos in ecclefiis retinenda funt, ita non fa-
cile alia infirwnenta effe introducenda.
Nihilominus Andreas Castaldo in praxi ceremoniarum fie habet:
„ Cum organis etiam cantorum muficse in folemnitatibus arbitrio magi-
ltri capellae adhiberi debent cum tibiis, tubis, & corneis , excludendo
reliqua profana inltrumenta : pariter levia ac minus decentia moteta , ca-
veant, ne admifceantur in fine pfalmorum." Eadem inftrumenta ad-
mittit Baudry in manuali facrarum ceremoniarum, relatus a Benedicto
XIV. in faepe citata epiftola encyclica : ubi, a) in confilium vocatis variis
infignibus magiftris muficse intra & extra urbem , admittit quidem prae-
ter organum Barbyton, feu tetrachordum maius & minus, monaulum
pneumaticum, violas, & violina feu cheles tetrachordas; excludit vero tym-
pana, cornua venatoria, tubas, tibias, & fiftulas, pfalteria moderna, citharas,
& fimilia. Sic vero admittit alia ilia, ut inferviant ad corroborandas & fufti-
nendas magis cantantium voces, atque adeo interiorem affectum inDeum
evehendum. Tolerandum etiam fymphoniarum fine ullo cantu ufum,
ubi eft introduclus, putat ex fententia Suaresii, quern citat, fifonus ipfe
Jit gravis Eff aptus ad excitandam devotionem. Allegaverat inter alios
Theatr. crit'u etiam Hieronymum Feyoo magiftrum general. Ord. S. Benedicti in Hifpa-
nia, cui pras omnibus aliis inltrumentis cheles omnino minime idoneae pro
ecclefia efle cenfentur: b) admhTo vero barbyto maiore feu violone, arpat
cembalo, quod manichordium, clavichordium , feu fpinetum vocamus,
organi aemulum; quod, organum fcilicet, recte Feyoo, utpote admira-
bili
co difc. 14
n. 42. &V,
b
a) „Non abbiamo tralafciato di ricercare il con-
figlio in Roma & fuori di Roma d'huomini af-
fennati & infigni Maeftri di capella : & coe-
rentemente al loro configlio , quando nelle
fue chiefe fia introdotto l'ufo degli ftrumenti,
non ammettera coll' organo altro, cbe violoui,
violoncelli , fagotti , viole , & violini che
fervono perrinforzo maggiore di quelli che
cantono , e bandira i timpani , i corni da
caccia, le trombe , gli oboe , i flauti, i flau-
tini , i falteri moderni , i mandolini , & G-
mili ftromenti ; che non fervano , che per
renders la mufica teatrale. Quanto all' ufo
de' fopra detti permeffi ftromenti , altro non
fappiamo additare , fe non che doveodo fi a-
doprare per ravivare maggiormente il canto
e la parola , evitando in quefta maniera l'in-
teriore arfetto verfo Dio. "
b) In quanto a me , diro fempre , che i vio-
lini fono del tutto impropri per quel facro
teatro. Le loro arcate quantunque armonio-
fe , fono ftrilli , i qnali eccitano ne' noftri
fpiriti una vivezza quad puerile , e lontana
molto da quella decorofa e favia attentione,
che fi dee a noftri fagri mifteri ; fpezialmen-
te in quefto tempo , in cui i maeftri alia
moda pongono tutto lo ftudio in fare le com-
poQzioni fi alte , vadano i fuonatori a dar
colle dita nel ponte del violino. Vifono be-
ne degli altri ftromenti gravi , come il vio-
lone , che chiaman baftb , arpa , cembalo &c.
non effendo inconveniente di rimarco , che
manchino il foprani alia mufica iftromentale, la
quale piutofto riufcira piu maeftofa, e piu fe-
ria , quale appunto conviene alia chiefa 5
e l'organo , i qual' e no compofto mirabile
di tutti gli ftromenti , come ognun fa , puo
ferrate per tutti. Ibid, n. 43. 44.
POSTERIORE £TATE. C. I.
219
bili quodam modo omnia veluti inftrumenta in fe complexum, omnium
loco efle polTe videatur. De inltrumentis inflatilibus, tubis, cornibus &c.
ne mentionem quidem facit: quae perinde ac tympana merito Augufta M.
Theresia in terris Aujlriacis atquc etiam Vienna exulare ex ecclefiis iufllt.
Tdtatur audor Gallicns, in hiltoria de Mufica & eius effectibus ante in Gain*
quinquaginta circiter annos fcripta , vix turn viginti quinque annos fuif- ecdefiaa fe-
fe , ex quo tubae & tympana audiri in ecclefiis G alii arum ceperint. Ean- ""es atr,™lf's"
dem poltea epocham inltrumentis enchordis ftatuit in iisdem ecclefiis , ubi fus, quam in
inftrumentorum rarior fit ufus , quam in Italia, ut & hunc libenter ad Italia & Get-
organa & ferpentes, inftrumentum Gallis familiare, reduceret in facie S. Al- ,naiua
taris. a) Ut vero ex addudis hucufque fynodorum decretis liquet, paullo
altius repetenda eft epocha inftrumentorum muficorum in ecclefia ufus
apud nos Germanos , qui nimis faciles , addam , plerumque etiam infeli-
ces fumus Italorum in mufica imitatores, pr«efertim in vario quoque inftru-
mentorum ac modulorum muficorum genere ecclefiae illatorum : quam ob
rem tamen apud casteras nationes , praefertim heterodoxas , tarn male au-
diunt Itali; nee immerito , ut haud diffitetur Rodota hxc Roma fcribens '•
„ Qui transverfis oculis omnia noltra intuentur ; qui odio , iraque , & fi-
multate ab apoftolica fede disiundi funt ; qui Italiam peragrant , ut fter-
cora colligant , quod olim fecit Missonius Anglns ; auribus exhorrefce-
rent , fi quamplurium ac diverforum inftrumentorum ftrepitus , fi argutas
lepidasque modulationes, fi modificatos fonos, pertenerum guttur mollius
eliquatos modeftiae frena relaxantes, fi denique mollem & erfeminatam illam
muficam audirent , quam vel ipfi ethnicorum philofophi e ccetu populi
eliminandam , uti furdam animorum corruptricem cenfuerunt. Pugnant
haec adverfus exadas difciplinse , morumque regulas. Si mala haec, atque
inordinata fatemur, cur non tolluntur ? cur forti brachio non exfein-
duntur? cur fakes non adhibentur? Tibicines faltem circa medium fae-
culi praeteriti haud valde frequenter facris concentibus adhibitos fuiife Ro-
m<e teftis eft /. B. Donius de prafiantia muf. vet. Serius adhuc ufus T. lp.i&
chelium fymphoniacus ibidem aCoRELLio, de quo infra, eft ordinatus.
Paffim
a) MNous avons moins tY Inftrumens, que les Ita-
lians a nos Motets , qtii en avons plus ail-
leurs. Tant mieux. Aux motets, qui s'ex-
cutent en face de l'autel , il feroit a fouhai-
ter , que nous n'auffions , qu'un petit orgue
pour fixer le ton des voix , & pour empe-
cher , qu'elles ne hauffent , on ne baiffent
iufenfiblement. Cen feroit affez, avec des Ter-
pens , Inftrument d'un ufage commode pour
remplir , & privilegie a l'Eglife. Auffi n'ya-
t-il que viugt-cinq ans que nous nous y per.
mettons les inftrumens a cordes : il n'yen a
pas vingt que nous nous pennettons les in-
ftrumens a cordes dans le choeur , & Campra
fut le premier , qui eut le credit d'en faire
entrer dans celui de Notre-Dame de Paris.
Mais enfin encore auiourduy nous n'avons
affaire que de deux oil trois baffes de Viole
ou de Violon pour iouer les baffes continues
& d'aurant de Violons pour iouer des Prelu-
des & de Ritornelles , & il eft rare que nous
en raettions davantajje." E e 2
220 L. IV. DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
Sed paffim Paffim decreta Conciliorum particularium , vel conftitutionum fyno-
^c nciL ^a^um pofterioris aevi recenfemus ; ex quibus vix ullum celebrari conti-
' git , poft concilia Bafileenfe imprimis & Tridentinum , in quibus non ali-
quid circa hoc argumentum occurrat , quod vel ad ampliorem explica-
tionem eorum faciat , quae in ill is conciliis funt fancita; vel etiam quae-
dam fuperaddat, identidem fuccefTu temporis ampliata Temper, a praete-
rito fkculo imprimis , mufica figurali, maxime autem inftrumentali; de
qua concilium Bafileenfe nihil , Tridentinum autem folius organi ratio-
nem habet. Vix vero generatim in conciliis, ut poftea notabimus, a-
liquid de inftrumentis muficis legitur , quum abufus hie noftra fere me-
T. IX. Cone, moria invaluerit. In decretis fynodalibus dicecefis Augujiana an. \6\o.
Germ. p. 40. p \\ c l je officio divino decernitur : „Organa, tibiae, cornua & reli-
qua mufica inftrumenta in noftris ecclefiis intempeftive & immoderate
neadhibeantur ; caveaturque femper in his omnibus quaevis levis &lafciva
modulatio , & quidquid pietati excitandae & fovendae non conducit. Can-
tores , quantum fieri poteft t Clerici lint , clericalibus veftibus & fuper-
/&./>. 94s. pelliceo induti." Et in decretis fynodalibus dioecefeos Colonienfis an.
1662. tit. III. c. 10. §. 2. „Organis item, & quibuscunque aliis inftru-
mentis muficis , tarn in ecclefiis , quam in proceflionibus ita canatur , ut
modulatione fua lafcivas , impuras, militares , vel indecoras cantiones
non imitentur, & ea quae voce canuntur , ne procul abfint a mente."
Sed huiusmodi conciliorum decreta , in quibus contra depravatum mufica?
-in divinis officiis ufum agitur , afferemus paullo port. Ex fynodis no-
ftri faeculi non habemus, quod proferamus, prseter concilium Romanum, a
Benedicto XIII. an. 172^. celebratum , in quo titulo XV. c. 6. quod
muficam fpe&at, prater Extravagantem Docla de vita & honejlate Cleri-
corum , editlum pariter fel. rec. Alexandri VII. an. i66j. innovandum
ftatuitur; prunt hoc nojlro decreto innovamus .... fitb poenis intereay
in prxcitata Extravagante , & edicio irifliffis, cohibeant epifcopi mufic<e
magiflros , organiflas , & cantores, aliosque quoscumque a quibusvis in
ecclefia indecori cantus modulationibus , ne fidelium magis videantur auru
bus prurire , quam pios in Deum affeftus excitare. Fruftra decretum
illud Alexandri VII. quaefivi in Bullario magno, quod prae manibus eft,
Commit, in Luxemburgi an. 1 727. editum. Narrat vero Rodota , mufico cantui ec-
eftjioi.Benea. ciefiaftico ut modum poneret Alexander VII. , in examen adduxifTe
. ^.107. mu0ces difciplinam , qua? in urbis ecclefiis vigebat. Congregationem
idcirco feu vifitationem inftituiflfe an. \66<). in qua fecretarii munere fun-
gebatur Profper Fagnanus. Latum inde fuifle editlum die 30.. lulii m-
ni eiusdem , cuius praecipua capita xecenfeat Sarnellus lib. I. epift. 9.
inte-
POSTERIORE iETATE. C.I. 22 1
integrum autem transfcripferit Crispinus Vifitat. pafloral. P. III. §. II. p.
884- Hasc ille ad Benedicti XIV. encyclicam , in qua provocatur ad
Alexandri VII. conltitutionem anni 1657. Narrat Benedictus XIV. Lib. xr. it
paucis abhinc annis examinatam fuiffe quaeftionem de ufu organi , alio- fy»»io diacef.
rumque inftrumentorum muficorum , quae aliquibus optimo zelo duclis e' 7'
ab ecclefiis removenda efle videbantur ; aliis autem pro organo, caeterisque
jnftrumentis in ecclefiarum mufica retinendis pari (tudio certantibus : cum-
que fatis appareret , quam difficile futurum diet eorum ufum tollere ab
iis ecclefiiis , in quibus iam pridem inve&us erat , fatius vifum fuifle, me-
dian! viam tenere ; nee omnia fcilicet mufica inftrumenta in ecclefiis per-
mittere, nee omnia prohibere : fed organo, aliisque nonnullis inftrumen-
tis retentis , ea dumtaxat ab ecclefiarum choris eliminare, quae theatrali-
bus ludis potius, quam facris locis & aclionibus convenire vifa funt.
riorum
XXII. Provocat fummus ac immortalisPontifex ad laudatam encycli- VarJ(
cam, in qua complura gravium etiam doclorum teftimonia profert in me- Doftorum
dium contra labem muficae facrae illatara. Studiofe autem digitum tantum in- contra I"ufi'
tendit dido cuidam Card. Capranica, in eius vita apud Baluzium lib. ftic;e llepnu
III. Mifcell. §. 18. P- 289- quod refert commentator, collegium quoddam vationem
muficorum videri fibi facculum porcellis plenum, quod clamantium ftrepi- werelx-
tus audiretur, fed nihil ex eo percipi poffet. Subdit locum Polydo- ^'
ri Virgilii de rerum inventoribus lib. VI. cap. 2. quod fie inferibitur :
„Quiprimi inftituerint horas canonicas , ac fanxerint, ut pfalmi achoro
alternis cantarentur, ac quam parum frugifer fit cantus in domo Domini
mollior atque delicatior &c. " Ipfe vero pontifex induclus fuerat ac ve-*
1-uti provocatus graviflimis verbis tyilhelmi Lindani ac Drexelii. Ilium
paullo ante in teftem ipfi compellavimus , cuius adhuc exordium de hoc
argumento fermonis lib. IV. Panoplm evangel, c. 78- audire iuvat, quo in.
muficos iftos, qui indigni locum pfalmiftarum in ecclefia invadunt, invehitur,
vultque „ Non tantum ut de choro eiiciantur indigniffimi, cum propter vitae
improbitatem , qua paflim nimium funt nobiles, turn propter impudicos
amorum, aut indignos bellorum modulos facris Dei laudibus infparfos : fed
etiam propter theatricam magis fonorum confufionem, quam piorum animis
paflim gignere nofcuntur ; non enim nunc fuo cantu mufici auditorum am-
inos tam ad pietatis cultum , cceleftiaque excitant defideria, quam avocant,
avertunt, alienant. Scio enim, aliquando divinis me interfuifle laudibus,
cum vel attentiflimus aufcultarem, ecquid forte pfalleretur ? ne unum qui-
dem potuiflfe intelligere verbum, ita erant omnia fyllabarum repetitionibus
commifta, vocibus confufa, clamoribus potius horridulis , quam cantu
ojbfcurata. Quamquam non me fugiat , quibusdam muficam cum organis
Ee 3 &
222 L. IV. DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
& rauficis rectius videri retinenda. Quibus equidem perlibenter aflentiary
fi una pro ifto mufices genere, quod nunc paflim ecclefias occupat, aliud
introducatur, & gravius, & rebus ipfis convenientius : & fi non, ut opor-
tet , pronuntiationi , quam cantui vicinius, rebus faltem, quae canuntur,
aptius atque accommodatius. "
Hanc a graviflimo facrorum praefule accipere catholicos viros con-
ditionem , par omnino eft, fi quidem quae ab aliis etiam religionis noltrae
irriibribus dicla circa eandem rem, acriora exiftimentur; Cornelli Agrip-
PiE e. c. in libro de vanitate fcientiarum c. 17. de tnufica: „Hodie (in-
quit) tanta in ecclefiis muficae licentia eft, ut etiam unacum miffae ca-
none obfccenae quaeque cantiunculae interim in organis pares vices ha-
beant, ipfaque divina officia , & facrae orationum preces , conduclis ma-
gno aere iafcivis muficis, non ad audientium intelligentiam, non ad lpi-
ritus elevationem: fed ad fornicariam pruriginem, non humanis vocibus,
fed belluinis flrepitibus cantillent: dum hinniunt difcantum pueri , mugi-
unt alii tenorem, alii latrant contrapimctum, alii frendent altum, alii bo-
ant baffum , &faciunt, ut fonorum quidem plurimum audiatur, verbo-
rum & orationis intelligatur nihil ; fed auribus pariter & animo fubtra-
hatur iudicii auctoritas. " Videant hodiemi mufici, an non fuis fal-
tem moribus nonnunquam conveniant ea pnefertim , quae Erasmus Rote-
rodamus in fuis in I. Corinth, caput 14. commentariis annotavit , de or-
ganis primum locutus: „Non his contenti (inquit) operofam quandam
& theatricam muficam in facras aedes induximus, tumultuofum diverfa-
rum vocum garritum, qualem , non opinor, in Gracorwn aut Romano-
rum theatris unquam auditum fuifTe. Omnia tubis, lituis, fiftulis ac fam-
bucis perftrepunt: cumque his certant hominum voces. Audiuntur ama-
toriae foedaeque cantilena? , ad quas fcorta mimique faltitant. In facrani
aedem velut in theatrum concurritur ad deliniendas aures. Et in hunc
ufum aluntur magnis falariis organorum opifices, puerorum greges, quo-
rum omnis aetas in perdifcendis his confumitur, nihil interim bonae rei
difcentium. Alitur fordidorum, ut plerique funt, hominum colluvies, &
tantis fumptibus oneratur ecclefia ob rem peftiferam etiam. Quaefo te, ut
rationem in eas, quot pauperes de vita periclitantes poterant ali cantorum
falariis? Cur haec nobis fola placent , quae Paulus ceu parvulorum in-
fantiam parciflime vult adhiberi; imo quae nullo pacto laturus fuerat ?"
Ad eos redeamus , quibus minus fellis inert , nee minus tamen fa-
cundiae , plus au&oritatis. „ In muficis (inquit Card. Sadoletus) ne lon-
gius a Mufis abeamus, in cantu vocum atque nervorum faittdit haec aetas
noftra,
POSTERTORE &TATE. C. T. 223
noftra , quern tamen fupefior quxfivit , concentum ftabilem , & gravem,
plenumque aucloritatis. Modulos, nefcio quos, amamus , & frequenta-
menta, quibus conciditur minutim cantus, factusque difliliat, ac plena ilia
& fonora vocum vis & poteftas enervetur. Revocati praemiflique ex in-
fperato numeri , collifi durius foni, fufpenfa illico vox, & ubi minime
exfpe&es amputata, artis hodie medulla funt, plaufumque multitudinis con-
fequuntur. Vixit Sadoletus, floruitque fub Leone X. ei pontifici
aliquando ab epiftolis ; quo tempore muficae ftatus non adeo depravatus
eflfe vifus eft. Reftius Card. Bona, ubi cap. 17. de divina pfalmodia
hanc materiam de mufica verfat, de fua ad noftram propius accedente
aetate eadem fere dicere potuit. Certe quae Sadoletus vituperat in mufi-
fica eius temporis, tantum abeft, ut fubfequentibus temporibus fublata fint,
ut potius ad noftram usque aetatem audta efte videantur , in eo praeci-
pue , quod laudatus Card. Bona ad finem paragraphi fecundi defiderat,
ut non totum animum ad fui rapiat obleffationem,fed eorum, quacantau-
tur, fenfuiy & pietatis affettui maiurem relinquat portionem. Laudato
faepe fVilh. Lindano vifum eft, fuo tempore inde contraxiflfe ecclefiam
labem , quod, qua canantur paflim, non tarn ad populi intelligentiam eru-
diendam, quod prifcos utique fpe&affe indubitatum eft, quam ad meram Dei
optimi laudem quocunqne modo celebrandam frequentantur ; fed inde etiam
eousque deviatum effe videri queat , quod dele&ationi aurium plus fern-
per magis, maxime autem noftra memoria, tribueretur. Id quod paf-
fim ac merito Io. Bapt. Martini queritur , quocum hiftoriam muficam
amice difpartitus fum, ut ille profanam potiffimum, qua late patet, ego
eccleftfticam fufciperem. In ilia autem aurium voluptas & obledatio
magis ferenda , minime vero in facra, fpeftata cumprimis mifera humani
generis noftri conditione; quod olim Pfaltes in populi Iudaici captivitate
Babylonica dixit : Q/tomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena ? q^xxvi
Ad rem vero Io. Bapt. Casalius de veter. facris chrift. ritibus ab-
ufum cantus & muficae ecclefiafticae his verbis traduxit di&i pfalmi locum
verfans: „ Quod faciunt fimiliter hi, qui facros hymnos, & pfalmos ita
decantant , ut carnalem aurium voluptatem folum, aut praecipue quae-
rant: quique audientium carnales aures deleclare variis vocum inflexio-
nibus fatagunt. Cantica enim facra inftituta funt ad mentem erigendam
in Deum, & fpiritum potius, quam corpus recreandum. Contra autem
nonnulli funt, qui canticum Babylonia in domum Dei & fanctam Sion
inducunt; illi videlicet, qui verba facra modulis profanis ita veftiunt, ut,
qui audiunt , non tam verba confiderent , quam profanam modula-
tionem attendant." Demum vero caput illud hoc concludit voto ad
Deum
224 L* IV- DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
Deum, ut repudiata mufica theatrali, mollibusque & effeminatis canto-
ribus , de bene morata mufica inftauranda talis aliquando fanciatur lex,
qualem Ioannes XXII. fancivit : gravesque & civiles illi moduli, a qui-
bus olim S Augustnus in ecclefia Mediolanenfi ad fletum fe adductum
narrat, veluti poftliminio in patriam fuam redeant. Subdit tandem :
„Utinam ! Deus catholicis principibus talem mentem inftillet; ita enim
non ecclefise tantum dedecori , non morum tantum corruptelae , fed le-
gum etiam imperiique mutationi, quam profe&o(fi Platoni lib. IV. Po-
liticorum credimus ) novi mollesque cantus inducere folent , obviam ibi-
tur. " Periculum certe hoc propinquius eft, quam vulgo exiftimetur,
perpendaturque apud nos Chriftianos: dum applauditur a plerisque ho-
diernae muficae , ad tantam perfectionem artis fcilicet perdu&ae : „Nunc
Amiq. itai. certe (funt verba Muratorii) ftuporem ingerat muficae noftrae in tanta
nta?Z vanetate vocum ac inftrumentorum confonantia atque confenfus. Liceat
xxiv. f. tamen dicere, nobis non elle tantum plaudendum ex huiusmodi inven-
3S9. tis, hoc eft , ex admirabili , ut putamus , muficae artis progreflu , quin
fimul illius pravos effect us agnofcamus; dum pro virili mufica mollem ac
effeminatam regnare cernimus , quam Graci & Roman i omnes cordati
olim averfabantur : neque nos, fi fapimus, umquam laudabimus, quum
inde mollities , & occulta corruptela morum in populos exurgat.
Dum in animum inducimus , quam fevera olim fuerit cultifllma Gra-
corum gens , in ftatuendis , confervandisque muficae vofMig , feu legibus,
merito nos Chriftianos pudere debeat, in facra noftra pro lubidine quod-
vis modulationum genus impune inferri ; „ Ut nee quisquam reperiatur,
T. J. Opp. (utor To. Bapt. Donii verbis ex profeflb de praeftantia veteris muficae tra-
clantis) qui effeminatum quemdam ac leviufculum, qui iam paflim inva-
luit , canendi modum fevera lege cohibeat , nee affechta ilia, prolixaque
ac faepe hiulca melifmata ad certam normam redigenda exiftimet ; aut dies
folemnes, aedesque facras fuam celebritatem ac frequentiam habituras pu-
tet, nifi mollioribus ac faepe parum decoris cantibus , magnaque vocum
ac inftrumentorum confufione certatim omnia perfonent." a) Atqui in
hoc
a) Idem infrap.172.de critica facilitate mufica, riem ; organaque etiam cuiusciimque generis
quam ille aliter omnino accipit , quam vete- fine ullo deledhi in facris, publicis privritisque
res hypercriticam, redle agnofcit, quantus hie locis adhibita ; carminaque vilia , & vulgaria
fefe aperiat campus. „ Nimirum (inqiiit) in paffim ad melodiarum opns aflumpta ; imita-
tam eflFufa licentia , & corruptela huius fa- tiones mimicas , atque affeftatas, aliaque fex-
cultatis innumera pine erant , quae ad criti- centa, qua: hodiernam mufurgiam inficiunt, at-
cum tribunal vocari merebantur. Nam, ut que contaminant : quot quoefo, qunntaque funt
omktam niminm crebra ilia prolixaque melif- in facris argumentis , qnx cenforiam exignnt
mata ; caque qualiacunque fint , ubivis, ac pro- virgam ? " Utcnuir paflim fuis locis viri fa-
miftue ufuipata , nt fupra inauebam , confu- gaciffiini auttoritate.
famque illam rhylhniicorum temporum conge-
f. hi.
POSTERIORE iETATE. C.I.
225
hoc paflim pars folemnitatis feftivalis collocatur , & in ecclefiam veluti ad
theatrum fpe&atum convenitur. Quern abufuni reprehendit Van-Espen,
non fecus ac paullo ante Eveillon apud Benedictum XIV. loquentem
audivimus contra hodiernum populi concurfum ad ecclefias, five feculares,
five regulares , in quibus lciuntur divina officia mufice , variisque inftru-
mentis muficis folemniter decantanda : „ Nunquid enim ( addit) fi quis B» ««•
populum ftantem attentius confideret , non raro fateri cogetur, eum non f^ft 1V'
ad oratorium , fed ad theatrum ; nee ad orandum , fed. ad fpeftandum
convenifle ? Quin & fubinde fit, ut leves ac lafcivas vocura alternatio-
nes, & infracliones , five muficam, non fine cachinno , rifuque aufcul-
tent; imo animo impuro & lafcivo excipiant : quod tunc contingere fre-
quentius folet, fi muficae, atque muficalibus inftrumentis voces fonorae
muliebres accedant. Quare fi in monafteriis monialium mufica canatur,
fpecialiter invigilandum eft earum dire&oribus , ne ilia auditores ad la-
fciviam potius , quam ad pietatem & devotionem alliciat ; ipfaque lafcivia
frequentius iuventutem, quam devotum populum , ad ecclefiam invitee."
Rede vero obfervat Rev.mlls Feyoo, compofitores muficae habiliores alias,
nihilominus pro mufica facra minus accommodatos effe, quod omnem in
muficam, cuius capax eft, diffundant mollitiem. a) Non ideo tamen a
excludit a mufica omnem vivacitatem , & exultationem , fed puerilem tan-
tum & iocofam. Agnofcit etiam, muficam poffe efle optimam , fimul-
que nobilem , gravem & magnificam , quae excitet in auditore reveren-
tiam & devotionem , ficque laetificet , & dele&et animum , ut fuavem
tranquillitatem illi infinuet , recolligendo ilium in feipfum , fimulque e-
levando extra fe ad divina. Id optimi quique fibi propofitum animo
habuerunt compofitores mufici , qui mufam fuam rite Deo confecrarunt.
Quod
a) Quefti fon quegli, che fi fervano di tutte le
dellicatezae, delle quali e capace la mufica, ma
difpofte, che formano una melodia buffbnefca.
Tutte le irregolarita, che impiegano colle note
falfe, or colle note accidental!, fono introdot-
te con gratia , ma con una grazia molto dif-
ferente da quella , che S. Paolo ricercava
fbfle nel cantico ecclefiailico fcrivendo a Co-
hjfenji: In gratia cantantes in cordibus veftris
Deo i per che quella e una grazia ed un'
armonia da giuoco , & da bnrla i perloche
i mufici medefimi chiaman fcimiate que' pa-
faggi piu piacevoli , che incontrano in que-
fto genere di mufica; & quefta fara lecita
per il tempio ? Pafli pur via in buon' ora
alia platea vel teatro , e alia fala del ballo ;
ma nella cafa di Dio Dnorfie , pafla galli , &
giu ochetti ? E non e qnefto un empio abufo,
che s' impieghi al culto della divinita nn errore
tanto abominevole ? Q.ual effeto fara mai que-
fta mufica in quei , che afliftono a i Divini
uffizi ? I Suonatori medefimi fi danno fcon-
fciamente a ridere e a far gefti indecenti nel tem-
po, che fi canta ; ond'e facile a comprenderfi,
e puo ciafcuno vederlo a fuo talento, queU'efFet-
to che fa nelP udienza, tenendo la divertita con
quei concerti burlefchi , che meglio diro fcon-
certi , del tutto indecenti alia cafa di Dio.
Life. X1F. n. 18. p. 296.
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. IV.
Ff
226 L. IV, DISC1PLINA MUSICiE ECCLESIAST.
Quod faciendum omnino eflet , ut fcilicet compofitores optimi non fo-
lum fcientia mufica , led etiam moribus & vita religiofi , uni fe mufica;
ecclefiafticas dederent , a foro & theatro alieni; fecus enim fieri ne-
quit , quin mufica exorbitet , dum petulans quisque ftudiofus, qui aliquid
talenti mufici habere videtur , aut ii , qui theatro operam dant , etiam
modulationibus facris incumbunt. Animadvertit in lsepe laudata epi-
ftoia encyclica Benedictus XIV. , omnes , quotquot funt graves aucto-
res, qui muficam in ecclefia non damnant , theatrales tamen in mufica fa-
cra reprobare modulos. Et fane quis eos tueri poffit , omnium prope-
modum malorum in mufica facra fcaturiginem noftris temporibus , mori-
busque ? „Si quis (commentatur in ilium furnmi Pontificis locum Rodo-
i>«g, 99. ta) fincere in tanti momenti re fecum agat, eamque attente confideret,
quam plurima ftatim in uno peflima vitia , & vitiofam deformitatem in-
fpiciet. Theatrales moduli ad pompam & oftentationem compofiti , cum
fe auribus infinuant, animam in fraudem inducunt , & ad exitiofas cu-
piditates detorquent. Cantus harmonicus , qui ad inflammandos fidelium
animos ad pietatem plurimum valet , abutentium malitia eo reda&us eft,
ut mentis virtutem obledamento vocis enervet, animique vigorem folvat.
Cum praemolles modulationes , ad theatralem cantutn fleclentes , audieris»
Sirenarum concentum, non hominum modulationem, eflfe putes."
Non eft hie praetereundus , quern idem poftea refert , Antimi Libe-
fag. i3»« rati locus de ingenti inftrumentorum ftrepitu , vocum clamore, ac boatu,
quibus veluti clalfico omnia perfonant , praefertim in Italia : Quei com.
pojitori a tempi noflri fono fiimati ed applauditi per i piu valarofi, che
fatmo piu jlrepito e piu rumor e di voci & di Jiromenti: che f anno fen-
tire nuovi modi fregolati fenza diftinzione immaginabile ne di chiefe, ne
di tbeatri, ne di camera. Ut adeo ftilus ecclefiafticus fua corruptela fefe
etiam fupra theatralem efferat ad bellicos claflicorum modulos. lam
De orat. & fuo tempore Navarro difplicuerat mifceri „ fpirituali gravitati divini offi-
^xvY^n. cu profanam quandam & levem in Galliis inventam cantilenam, iam nimis
43. in Hifpaniis receptam , qua fere ad vivum reprasfentantur tumultus prae-
lii cum fonitu tympanorum , & tubarum , & toto ftrepitu bellico. Nam
licet (addit) haec reprxfentatio de fe non fit inhonefta , & conviviis re-
creationique feculari fit apta; inepta tamen valde eft officiis divinis, quiete
dicendis, & eorum fini , qui eft, erigere animas & fpiritus ad meditandum
divina, & ad Deum fuper omnia diligibilia diligendum , & peccatum mor-
tiferum, quod nos ab eo feparat , fuper omnia odibilia odio habendum:
ad quae parum promovet ftrepitus ille bellicus , magis ferociens , quam
leniens
POSTERIORE JETATE. C.I. 227
leniens animos. " Adducit Benedictus XIV. Paludanum theologum
fee XIV. eos reprehendentem , qui canunt motteta in feflis , quia can-
tus non debet effe tragcedicus. Quae tamen poftea, remiflb Temper magis
rigore vigoreque ecclefiaftico , proprie ad ecclefiam pertinere exiftimata
jfunt mela ; recreque , fi cum hodiernis cantionibus comparentur , quae
promifcue in theatris & choro ecclefiaftico audiuntur , ex illis pafTim in
£cclefiam traductae.
Neque vero hie iam meta eft, fed dum faftiditis mottetis atque ob-
foletis, cantiones illae cantate fuccefTerunt, quae rite compofitae aptae effe
poflint ad delevbndum , movendum, docertdumque fervata verborum fuo
in coutextu integritate ; iam nefcio, quae iterum coniufa tripudiis ac cho-
reis apta muiica in facra adyta irrepit paullatim. Cantus vero planus, qui
a choro choralis , ab ecclefia eccleftafticus , ac Gregoriantts dicitur a S.
Gregorio M. Romana fedis digniflimo pontifice (unde in omnes Occi-
dentalis ecclefiae partes eft delatus) a gentilibus, Gratis, Romanisque ex-
cultus , apud Chriftianos ceu nimis fimplex iam locum , quern tot fae-
culis honeftiflime obtinuit, cedere in ecclefia iubetur eius generis muficae,
quam a bonis quibusvis reprobatam ha&enus audivimus. Agmen denique
feu nubem hanc teltium claudat homo nil minus, quam fuperftitiofus , /. /.
Rousseau, fie effatus in fuo lexico mufico V. Plain-chant: Ceft le nom,
qiCon donne dans I'Eglife Rom aim an chant ecclefiajlique. Ce chant , tel
qu'il fubjifle encore auiourd'hui , eft un refte Men defigure , mais bien pre-
cieux, de tancienne Mujique Grecque, la quelle, apre's avoir paffe par les
mains des barbares , n\i piCperdre encore toutes fes premieres beautes. II
lui en refie affez pour etre de beaucoup prefereble, meme dans I'etat, ott
il efi acluelement , & pour Vufage auquel il eft defline , a ces muftques ef-
feminees, £5? theatrales, ou maujfades , £<f plates , qu'on y fubftitue en quel-
ques Eglifes , fans gravite, fans gout, fans convenance, &f fans refpetl pour
le lieu , qiHon ofe ainft profaner.
XXIII. Iam ad nos redeamus , quasve nunc gravium doclorum te- Quxdam fy-
ftimonio oftendimus muficae ecclefiafticae corruptees ac mala, & quomo- nodarnm de-
do ea e medio tollenda fint, ac divino cultu digna inftituenda mufica, cretra e,rca
«tiam aucrontate ecclefiaftica ftatuamus ac roboremus, facto veluti quo- divino ofh-
dam eorum, quae fparfim in hoc opere referuntur, fpicilegio. Una oc- cio-
currit fynodus Avenionenfis an. r?94. in favorem quidem muficae, fed
ecclefia dignae , & accommodatae ; eft autem eiuscemodi : „ Mufices nu-
jneros ad pietatis fenfum promovendum falubriter adhibet ecclefia. Qua-
propter eius ftudium in cunclis ecclefiis non folum permittimus, verum
F f % indiea
228 L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST-
indies augefcere optamus. Ea tamen obfervatio habenda erit, ut noti
ad modulos profanarum cantionum turn pfalmi, turn caetera ecclefiaftica
occinantur. a Ut vero rem altius repetamus, quod abufum attinet mu-
ficae facrse, nihil quidem nunc fingulare occurrit ex fandionibus concilio-
rum fseculi XV. Meminimus vero lib. II. P. II. inter alia faluberrime ad
divini officii cultum , decorem , & honeftatem conftituta, Trutannos, va-
gos fcholares, ac Goliardos, facra noftra contaminantes, ecclefia pelli iuf-
fos ; nihilominus adhuc ineunte feculo XVJ. contra eiusmodi hominurn
genus in cone. Bajileenfi an. 1503. tit. XXII. de celebratione miff<e cum
T, Vl. Cone, hac rubrica : Symbolum finiatitr abfque melodia validorum mendicantium,
(hrm. p. si. ita ftatuere neceOTe fuit : „ In. miflis, quae fub nota cantantur, fymbolum
Niccmum non obtruncetur, fed integre , mature, & honefte (praefertim
in cathedrali noftra & collegiatis ecclefiis) ad finem decantetur : omifla
prorfus ilia melodia , quae more agreftis & faecularis cantilenae pfallitur :
qua uti folent peregrini & trutanni ad fanctum Iacobum ambulantes. a
Concilium Smonenfe an. 1528. conftituto recto pfalmodiae modo, fie prae-
T.xn.Conc. cipit: „Ut in ecclefiis fiat mufici cantus diftincti ac difcreti , moventes
ii. Libh. t. cor acj devotionem compunclionemque. Porro in ecclefiis praetextu mu-
4ri' fici cantus non funt audiendae publicae cantilenae & lafcivae. Neque enim,
inquit Hieronymus , in tragcedarum modum guttur & fauces medica-
mine funt leniendae , ne dum blanda vox quaeritur , congrua vita negli-
gatur. Nam ut cantor minifter Deum moribus ftimulat, cum popu-
lum vocibus dele&at ; ita lafcivus animus dum lafcivioribus deleclatur mo-
cks, eos faepe audiens emollitur & frangitur. Curent ergo facerdotes 8c
clerici fie cantus fuos inftituere, ut modefta honeftaque pfallendi gravi-
tate, placidaque & grata modulatione, fie audientium aures deliniant, ut
provocent, excitentque ad devotionem compunclionemque , non ad lafci-
viam, cordisque aut animi titillationem. " Quae porro adduntur de or-
ganorum ufu , neve organicis inftrumentis refonet in ecclefia impudica
aut lafciva melodia , fed fonus omnino dulcis , qui nil prater hymnos
divinos & cantica fpiritualia repraefentet , antea retulimus.
Breviter ac generatim in ftatutis dicecefis Pragenfif an. if 6q. fanci-
er//, eonc. ^ , jnter miffarum f0lemnia mujica qualiscunque nihil lafcivum fonet, aut
trm. p. 29. petuian^ Concilium provincial Cameracenfe eiusdem anni varia ita di-
Jhii. y.i©3. ftinguit tit. VI. c. 3. „Quoniam vero in his quaedam ad doclrinam pertk
nent, & eruditionem fidelium, ut epiftola, evangelium, fymbolum: quae-
dam ad laudes , quaedam ad preces ; ftatuit fancla fynodus , ut quae ad
eruditionem leguntur, aut canuntur, ita legantur & canantur, ut prafen-
tes diftin&e exaudire fingula verba pofTint. Quare in fymbolo canendo
placet,
fcOSTERIORE &TATE. C. 1. 12$
placet, non organa, nee muficam adhiberi: nifi lit fimplex, ac talis, ut
fmgula verba fine repetitione poflint intelligi. Quae vero ad laudes per-
tinent; ut funt hymni Gloria in exceljis, Santtus; in his mufica locum
habeat: fed nee lafciva, nee choreis potius, quani choro congruens, fed
gravis ac movens pios affectus. Quae vero in miflis ad preces referun-
tur, ea, five legantur, five canantur, fie fiant, ut affectus deprecantis po-
tius , quam exultantis laetitia demonftretur. Id autem curent epifcopi
infua quisque ecclefia, aut dicecefi. " Concilium alterum Cameracenfe
an. 1 63 1. hsec faltem repetit verba: neque ilia mufica in ecclefiis admitta- ^IX Cone*
tur , qua chords potius, quam choro congruat. . Integrum vero decretum
illud in conftitutiones fynodales dicecefis noftrae Conftantienfis fequentis
anni if 67. eft tranfumtum. Et an. M70. fynodus Namurcenfis ad idem
illud provocat his verbis : Qua in fynodo provinciali Cameracenfi de mu- im. p. «3«.
Jica , & organorum ufu pro obfervatione decreti facri concilii Tridentini
funt conjlituta, ubique volumus obfervari. Synodalia autem ftatuta
Augufiana ita habent an. if 67. „ Organorum ufus multis in locis eft Jr//r****
. ,. ■ . , r o j- • Germ.P. J64,
immodicus, atque corngendus, ne lacras preces, & audientium pietatem
impediat lafciva modulatio, neve mufica intempeftiva, quae neque fimplex,
neque gravis videatur , turpes vel profanas cantiones referens, effemina-
tos potius demulceat , quam pios animos pof^t. Nee decet facros hym-
nos, ut funt Gloria in excelfis, Praefatio, Savffus, Agnus, abrumpi, vel aliis
canticis, aut modulationibus impediri, quin minus integre exaudiantur/'
Graviflima eft pracipuae in Hifpania fedis provinciaeque Toletana an. cone. ed.
1^66. in concilium coa&ae , fententia in h«ec verba: „ Cum ea , quae in L*bb.T.xtr,
ecclefiis cantantur ad Dei laudem celebrandam , eo debeant cantari mo- *' 77J'
do , quo populi intelligentia, quantum fieri poffit , erudiri valeat; &
religiofa pietatis ac devotionis moderatione piorum auditorum mentes
ad divinae Maieftatis cultum , &cceleftia defideria excitari queant: caveant
epifcopi, ne dum in chorum muficorum modulos , vocum omnis gene-
ris difcrimine confufos, admittunt, pfalmorum & aliorum, quae cantari
folent , verba obfeurentur , ac fimul ftrepitu incondito fenfus fepeliatur i
fie denique muficam, quae organica dicitur , retineant, ut eorum , quae
cantantur, verba & intelligi poflint , & potius pronuntiatione, quam cu-
riofis modulis , audientium animi divinis laudibus afficiantur. Sed & il-
lud maxime cavendum erit , ne ipfius muficae fonus quid theatrale , aut
impudicos amorum bellorumque clafiicos modulos referat , in Dei laudi-
bus decantandis imitetur." Concilium Burdigaknfe an. J 583- decernjt : jwj. m*
»Aborganis & omni ecclefiaftico cantu quuevis mufica, lafcivum quid-
Ff 3 piam
230 L. IV. DISCIPLINA MUSICiE ECCLESIAST.
piam & vulgares cantilenas , aut levitatem fimilesque ineptias referens, oitu
nino arceatur ; fit gravis ubique , fit & divinis laudibus accommodata, ut
ea circumftantium fidelium animi ad maiorem pietatem , devotionem , ac
religionem ardefcant. In Symbolo & paflione Domini nulla penitus ad-
hibeantur organa, neque etiam mufica, nifi admodum fimplex , & fufa,
quaeque talis fit , ut fingula verba intelligantur. " Concilium Bituru
T.xv. Cone. cmfe an# 1584. fie ltatuit tit. XII. c. 1. „Sit ergo cantus religiofus &
1080" Pag' ni°deftus , & mufica tempori conveniens , quae vocum fonum & intel-
ligentiam non impediat , praefertim in fymbolo apoftolico , cantu angeli-
co, & evangelio paflionis Domini ; vitentur repetitiones vocum & fylla-
barum fupervacaneae. Cantus funebris & quadragefimae fit gravis , tem-
&• p. i?S3- pori & rei conveniens." Concilium Mechlinienfe an. 1607. lafcivien-
te indies magis mufica, vult, ut „ gravis tantum , & quae pios motus
moveat , mufica officio divino adhibeatur , non etiam lafciva vel faecu-
laris. Similiter & organa, & quaecumque inftrumenta mufica tarn in pro-
cefiionibus , quam in ecclefiis , modulatione fua lafcivas cantiones non
imitentur, nee Praefationem aut orationem Dominican! in MiflTa abfumant."
In fynodo noftr-a dicecefana Conflantienji an. 1609. hoc breviter ftatuitur
tit. XX. n. 19. Ad divina officio, ita cantus mujkus, & organa adhibean-
tur , ne devotionem impediant, aut audientium animus potius ad tripudium
excitent. Praetereo alias huiusmodi fynodos frequentius faeculo praeteri-
to celebratas. Ex noftro hoc faeculo non eft , quod iis addam, nifi
quae Benedictus XIV. ad officium epifcopi pertinere mox in ingrefiu
capitis feptimi lib. XI. de fynodo dicecefana fcifcit : „Ut fynodalibus de-
cretis ecclefiafticae muficae rationem , quatenus in dicecefi fua opus effe
cognoverit, ad certas regulas exigat, atque componat ; ut corda fide-
lium ad pietatem excitet ; non aures folas, ficut in theatris, inani volupta-
te demulceat.
QuuiinCon- XXIV. In concilio Tridentino deliberatum , tra&atumque de mufica
ciiioTrident. ecclefiaftica fuiffe , conftat equidem, fed circa earn, quae circumfertur
de mufica opinio, aliquid eft edilferendum. Pervulgatum eft, in cone. Trid. fub
a itatum it. ]y{ARCELL0 jj aftum fuilfe de abroganda mufica. Benedictus XIV. in fae-
pius iam laudata epiftola encyclica id legi teftatur : in operis autem Ce-
lebris de fynodo dicecefana editione noviffima Romana , ab ipfo auclore
Hb.xi.c7. iam pontifice curata, nihil de MarcelloP. id vero tantum narratur, quod
n-6' in concilo Tridentino a quibusdam epifcopis , ecclefiafticae difciplinae ftu-
diofis, propofitum fuerit , ut cantus muficus ab ecclefiis omnino tollere-
tur, nee nifi Gregorianus canendi modus in ipfis retineretur : cum tamen
alii
POSTERIORE JET ATE. C. I. 23 I
alii rede animadvertifTent, per huiusmodi novitatem innumeris querelis
atque perturbationibus aditum apertum iri , hoc denique confilium ca-
ptum faille, non ut mufici cantus in ecclefiis prohiberentur; fed ut, certis
propofitis regulis, ad pietatis & gravitatis normam reformarentur. Nul-
lam hie, ut diximus, Marcelli II. tacit mentionem , nee quidem etiam
Ioannis Petri Aloyfii de Pakflrina, feu Praneftini, de quo in laudata epi-
ftola encyclica & paflim apud auftores memoratur , quod Miffa ab eo ad
gravem modeltamque modulationem compolita , ac cantari curata , pon-
tificis men tern , fententiamque concilii de abroganda mufica permiitaverit.
De MarcelloII. rem ceu afTertam fumit Io. Bapt. Donius ad fi- T.J. o#„
nem libri I. de prueflantia muf. vet. inceflens fuse aetatis, poll elapfum fci- f' llu
licet fere a tempore Cone. Tridentini fseculum, muficae facrae depravatio-
nem. „Quam muficorum licentiam (addit ) cum reprimere, ac refecare iux-
ta facri Concilii fententiam Marcellus II. fapientillimus pontifex ftatuif-
fet, nefcio quomodo unius mufici aftutia imponi fibi paffus eft, tanti-
que facinoris gloriam de manibus eripi. Iofepbus Suaresius autem lib.
II. Pranefles antique, ex Lalii Guidiccioni epiftola, ad fe Roma XVII.
Kal. Febr. an. 1637. data, refert, Tridentinis Patribus convenientibus ea
de caufa , Carpenfis Legati iuffu partes muficas fuftineutis, Pnenejlinum
transmififfe Tridentum modulos , quibus Patrum fit immutata fententia:
„ Dulcibus enrm (ait) auditis conquifitiflimae & aequalibus harmoniae fo-
nis , ftatim fententise in contrarium mutantur, decretum refcinditur, res
mufica coalefcit , & Pranejlino femine per chriftianum orbem ( Benedi-
clini etiam ordinis monafteria) mirifice propagatur. " Neque hie ali-
quid de Marcello II. occurrit , qui eleclus in pontificem nono Aprilis
anni is it- trigefimo die eiusdem menfis & anni diem fuum obiit. Quid?
quod ea de re ferius in concilio Tridentino a&um fuiffe, ex Pallavi-
cini narratione colligitur , qui ad an. 1563. Ferdinandi Caefaris epifto- yjfrtw*. i»
lae memjnit , qua inter caetera ad concilii Patres detulit : ubi in templis xxn. & s-
inter dicebatur mollior barmonia, ne cantio , quam figuratam appellant, ex-"-1*-
cluderetur, cum fapefenfum pietatit excitet. Earn ob rem recle Gran-
colas Commentar. hifi. in Breviar. Rom. lib. I. Ferdinandum Imp. in-
terceffilTe perhibet, ne Patres Tridentini muficam e tempiis exturbarent.
Melius autem tota res gefta ad tempora Pn IV. revocatur, quam
Litd. Gressolius in myjlagogo probabiliori fide fie enarrat: „ Cum enim &b- 1H>
temporibus fuis animadvertiffet, in aedium facrarum cantu atque lympho-
ma nihil prope aliud effe, nili quasdam murmurationes delicatas, & fre-
quentamenta inania vocularum , e quibus fruftus ad pietatem nullus col-
ligere-
232 U IV. DISCIPL1NA MUSICS ECCLESIAST.
ligefetur.; Tridenti in concilio orbis terrae proponere conftituerat, de mu-
fica e facris templis eiicienda. lamque de negotio in fermone familiari
cum purpuratis Patribus & aliis illuftribus hieiarchis egerat. Quod eius
confilium cum Joannes Prancftinus refciviflet, qui choro fummi pon-
tificis & muficae pra:erat, ut ingenio fuit artificioque nobilis, promte
Miflas ea temperatione compofuit, ut detraclis illis velut cincinnis modu-
lisque vocum fuavibus, quibus antea folae aures capiebantur, & retine-
retur fymphonia, & verba omnia plane & liquido intelligerentur. Mas
•vero cum pontifex audiviiTet, & videret utilitatem, quae percipi poteft e
divinis rebus , quae canuntur , intelledlis , cum fuavitate poflfe coniungi :
voluntatem illam abiecit, & putavit, non tarn efle de mufica tollenda co-
gitandum , quam de adhibenda moderatione. Rem narravit ipfe Prane-
flimts cuidam e Patribus noftrae focietatis , a quo ego accepi. " Lau-
dat admiraturque hanc MifTam Prteneftini Petrus de Vatie in diflfertatio-
T.II. p. i6o. ne inter opera /. Bapt. Donii della mufica deWeta nojlra &c. his verbis :
Quanta alle compofizioni ecclefiaftice , gia che fono entrato a regioname,
ammiro amor' io que Ha f am of a meffa del Pale fir ina, che tanto pi ace a F. S.
e che fu cagione , che il concilio di Trento non bandijje la mufica dalle chie-
fe. Rodota commentario in encyclicam Benedicti XIV. p. 95. per-
hibet , MifTam Praneftini typis impreflam Paulo IV. inicriptam fuifle;
qui tamen Pn IV. antecelTor fuit. Inter Midas Praneftini, typis im-
preflas, eft, quae Marcelli nomine infignitur, eaque co'rnmuniter cre-
ditur ilia miflfa efle, quae muficam fervavit. Atque nine etiam forte per-
fuafio ac opinio eft enata, quod res fub Marcello contigerit. Notan-
dum vero ad conciliandas huiusmodi contradicliones, fuifle in manibus meis
typis impreflam MifTam Praneftini ad quatuor voces , feu quadricinium,
compofitam ; Vienna vero in armario mufico Caefareo fervari eandem Mifc
fam fex vocibus redditam, quamadeo fub Marcello II. aut Paulo IV. ce-
ptam refumferit, retraciaveritque amplioribus modulis, maioreque perfe-
clione Praneftinus. Paucis vero & circumfpectis verbis concilii Triden-
tini Patres rem attigerunt, imo nee attingerunt etiam, quod propofitum
erat caput de mufica, quam proprie fie dicimus figuratam, & inftrumenta-
lem : reque, ut de praeconcepta fententia non receflifle animo , aut prae-
iudtcafle aliquid videantur, in medio relicla , tantum ab ecclefiis muficas,
ttbi five organo , five cantu lafcivum , aut impurum aliquid mifceatur , ar-
cendas iubent Patres, ut domm Dei vere domus orationis ejfe videatur, ac
dici poflii*
XXV.
POSTERIORE iETATE. C. I. 233
XXV. Obverfabantur tunc circumftantiae , erantque rationes ills, Et a Roma-
quando de decreto pro univerfa ecclefia agebatur, longe graviores, quam nj *onUlu
excufla & ponderata ilia nuper a Benedicto XIV. de cantoribus eunu-
chis momenta , an confultum foret ab epifcopis in fynodis fuis eos extur- J^^jJ,
bare , univerQmque de mufica , & inftrumentis muficalibus in ecclefia to- ay. e. 7.
lerandis, vel prohibendis aliquid dcfinire. Suis locis arferimus , quae
Benedictus XIII. in fynodo Romana an. 172?. fanxit circa muficam ;
turn etiam variis decretis alii Pontifices , imprimis vero Benedictus XIV.
in faepiffime laudata epiftola encyclica an. 1749 5 quam formam modum-
que prxfcripferit fervandam Italia peculiariter , ac ftatus fui ecclefiis. Eo-
que pertinet Alexandri VII. conftitutio an. 16^7. cuius hoc eft exor- T.vi.B«u*r.
dium. „Piae folicitudinis ftudio ducimur , ut ecclefiarum divinis laudi- ""'*"■ p- ,4'
bus , & orationi deftinatarum , ac oratoriorum alms urbis noftrae, ex qua
in omnes orbis partes bonorum operum exempla promanant, decori &
reverentiae confulere fatagentes , quaccunque vana , & praefertim muficos
concentus , & fymphonias , quibus quid indecorum , five a ritu ecclefia-
ftico alienum , non fine divinae Maieftati's offenfa , & Chriltifidelium fcan-
dalo , ac devotionis & cordium ad fupernae elevationis impedimento ad«
mifcetur, ab illis procul arceamus &c. " De confraternitate artis mu-
ficae Roma fuperiore feculo inftituta , dicemus poftea : fcriptoribus vero
de re mufica adiungemus conftitutiones capellae pontificia?, quae ftatim ini-
tio produnt , quanta cura tarn de moribus & vita, quam etiam de fcien-
tia mufica examen fit inftituendum. Qusedam quoad organum ex ce- z. /. c. as.
remoniali epifcoporum iam retulimus , nee alia initrumenta mufica addi
vult : a cantoribus autem & muficis obfervandum , ne vocum harmonia*
qua ad pietatem augendam ordinata ejl , aliquid levitatis aut lafcivia pr<e-
feferat , ac potius audientiitm aminos a rei divina coniemplatione avocet ;
fed fit devota , dijlintta £5? intelligibilis.
XXVI. Sparfim in conciliorum fanctionjbus aliquse etiam exceptions pro s.efnpcH
leguntur , quibusdam anni temporibus, ac feftis diebus faciendae. IS con* ram & fefto-
cilio Romano anni 172^. iam citato Benedictus XIII. ulterius prohiben- rum. m,one
dum duxit „ ne in Mifiis defunclorum , diebusque Adventus, & Quadra- circa mufi-
gefimae, feftis duntaxat exceptis, organa pulfentur; nee aliud quodvis C2n^
muficum inftrumentum adhibeatur : quo tempore , Dominica fcilicet Ad-
ventus tertia , di&a Gaudete , & Quadragefimae quarta', nuncupata Lift are,
pulfari organa permittuntur inMifla tantummodo conventuali." In
ceremoniali epifcoporum, idem dum cavetur , praemittitur : » In Omnibus m,, /, Mjt
Dominicis , & omnibus feftis per annum occurrentibus , in quibus po-
Mart. Gerbert. de MusicaEccl. T. II. L. IV. Gg puli
234 L- IV- DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
pnli a fervilibus operibus abftinere folent , decet in ecclefia organum , &'
muficorum cantus adhiberi. " In conftitutionibus fynodalibus ecclefiae
qJ^p^Z' RuramuHdenfit an. 1570. tit. IV. if. fefta quasdam recenfentur, qu<e uf-
' que ad pfandium inviolabiliter cum fummo facro , folenni cantu , org an is
& condone praecipiuntur omnibus obfervanda. In citato cercmoniali epi-
fcoporum porro legitur : /// mijjis, & officiis defuntlorum, nee organo, nee
mufica , quam figuratam vocant , utimur , fed cantu jirmo , qucm etiam in
tempore Adventus , Esf Qtiadragcfima in ferialibus adhiberi convenit. In
Be «ut. ecci. ordine Romano , auftore Paride Crasso a Dominica quinta Quadragefimae
Hfc. p. 603. tfe Paffione prasfcribitur apud Martenium : Chorus non cantat cantum ji*
rit. e'ed. p. guratum ufque ad Pafcha , nift in die Iovis fantta hebdomada.
614.
Prxcipue Dum notat Navarrus, fuo aevo pfalmos laudum tridui ante pafcha
tempore Paf- nimia feftinatione cantari folitos addit : „ Quod contingere vidi , eo-
^oa!s'. quod cantores nimiam moram , quam fecerant cantando lamentationes
Jj£ bOTIS CCl-
non. c. xn. Hieremije , & refponforia earum morofiflime modulantes in primo no-
*■ $3- durno, nimia pfalmorum laudum cantus brevitate compenfare voluerunt. c<
Quid diceret , fi audiret , quid hodie audeatur circa has lamentationes
fuaves auribus reddendas, adhibitis etiam inftrumentis muficis , cuiusmo-
T.IV. p. 87. ^i Per annum nunquam in ecclefia audiuntur ? Auclor hiftoriae de mu-
fica & eius effeclibus multa hie apud fuos reprehendit, turn circa lamen-
tationes , cum etiam pafiionem Domini in die parafceves alicubi Parijiis
mufice cantari folitam; uti etiam in Hifpania Hier. Feyoo a Benedicto
XIV. citatus in faspe laudata epiftola encyclica : qui prasterea in medium
profert, quid Pius V. praedeceffor ad epifcopum Lucenfem iam an. 1 57r.
refcripferit , cum non fine magno animi dolore intellexiflet, in ilia civi-
tate „abufum quemdam valde deteftabilem (funt pontificis verba) irrepfif-
fe , exquifitiflimas omnis vocum inftrumentorumque generis muficas in
ecclefiis per hebdomadam fanctam adhibendi; ad quas potius , quam ad
diving officia audienda , omni utriusque fexus iuventute magna frequen-
tia enpidifiime confluente, gravia peccata , nee minora fcandala committi,
experientia comprobatum eft."
Rifus pa- Idem Pius V. ut hoc obiter notem, in decretali, quae habetur in feptimo,
fchaiis. de eclcbrat. Miffar. c. 2. inter alios abufus contra divini cultus religionem
& decorem, notat etiam rifum in templis immoderatum, qui tamen pafiim
veluti ex conditio concitari folet variis fabnlis & iocularibus verbis, proximis
pod: pafcha feriis, unde etiam rifus feu fabula pafchalis vulgo appellatur, das
Oflcrmcibrleiu, oder Gelacbter. Quamobrem falfe ab adverfariis ridemur.
Vid Io. Petr. Schmi dt in program, pafch. Rojlochii a. 1 747. Statutis concilii
pro-
POSTERIORE JETATE. C.I. 235
provincialis Andegavenfis an. 1448. abufus tollitur quarundam Turonenfis T. Xirr.
provinciae ecclefiarum turpis: „Quod in craftino pafchae clerici ecclefia- c°™; eL
rum & alii ad domos adiacentes accedant, & alias cameras intrent , 1a- I3S3.
centes in lectis & nudos penitus ducant per vicos & plateas ad ipfas ec-
cleiias, & non fine magno clamore, & alibi aquam fuper ipfos proiiciant,
ex quibus fequitur divini fervitii perturbatio &c." Pace tamen mea, ex-
ceptionem quis faciat, rifum & clamores non effe ad muficam referendos.
XXVII. Speclacula feu ludos, quos ab ecclefia iam profcriptos ob- Contra fye-
fervavimus libro & state fuperiore , medii fcilicet aevi , Concilium Ba- facu,la ac,hl*
fileenfe adolefcente faeculo XV. varios velut in globo reprobavit , nempe rum fatuta>
jjturpem ilium abufum , in quibusdam frequentatum ecclefiis, quo certis t.xii.Covc.
anni celebritatibus nonnulli cum mitra, baculo, ac veftibus pontificalibus "'• /"'*• *
more epifcoporum benedicunt, alii ut reges ac duces induti, quod feftum
fatuorum vel Innocentum, feu puerorum in quibusdam regionibus nun-
cupatur ; alii larvales & theatrales iocos, alii choreas & tripudia mari-
um ac mulierum facientes homines ad fpectacula & cachinnationes movent,
alii comeflTationes & convivia ibidem praeparant. " Quae ad verbum repe-
tuntur in concilio Eyftattenfi an. 1447 Senomnfi an. 14$ f. ut tamen T. V. Cone.
aliquid indulgeat. Concilium Rothomagenfe an. 144^. paucis prohibet G™"-tV'
Judos , qui fatuorum vulgar iter nuncupantur , cum larvatis faciehus , £5? t.'xiil
alias , inhonefle fieri in ecclefiis aut ccemiteriis ; cum tales ludi hone flat em Caw. pi.
ecclefiaflicam deturpent. Ex concilio Toletano an. 1473. palam fit, lu- L*^' fag'
dos illos, qui frequentiores fuerunt feftis proximis natali Domini, in Hi- t. Killed,
fpania quoque obtinuiflfe , ut> videlicet in feftis Nativitatis Domini Iesu Zrtii-P-i304-
Chrifti, & fandrorum Stephani, Ioannis & hmocentium , aliisque cer- h I46°*
tis diebus feftivis, etiam in folennitatibus miflarum, „dum divina agun-
tur, ludi theatrales, larvae, monftra, fpe&acula, nee non quam plurima
in honefta & diverfa figmenta in ecclefiis introducuntur, tumultuationes
quoque & turpia carmina, & deriforii fermones dicuntur, adeo, quod di-
vinum officium impediunt, & populum reddunt indevotum. " Con-
cilium Senonenfe an. i?28. cum fefto fatuorum aut innocentium prohibet^. T.xiv.
prasterea fpeciatim: „Ne hiftriones aut mimi intrent ecclefiam ad pulfan-'* 471'
dum tympano, cithara, aut alio inftrumento muficali: neque in ecclefia,
aut iuxta ecclefiam fuis pulfent inftrumentis. " In concilio Narboneufi Ib- T- xjr-
anni 1^51. praefcribitur , „ne in templis, cum aliqui dies fefti coluntur, f'
vel alio tempore fpe&acula (quibus ftultorum, puerorumque animi folent
delectari) artes ludicrae, cantilenas faeculares, ftrepitus a clericis vel laicis,
neque alia huiusmodi fiant , quibus a religione populus revocatur , & in •
Gg 2 cachin-
236 L. IV. DISCIPLINA MUSIC/E ECCLESIAST.
lb. T. XV. cachinnationes immodicosque rifus folvitur. " Rothomagenfe an. 1581. ite-
t. 8s6: rum prohibet, ne in ccclejiis catbcdralibus, aut aliis , pueri , aut alii qui.
cwtque in fejlo SS. Innocentum tbeatralia , aut ridicula exerceant.
Qui tamcn I» Germania noftra haud videtur opus fuifTe pofteriore hac aetate
in Germania tot ftatutis , inha^rente antiquioribus canonibus decretoque Innocentii
ranores. j|j cap^ Qum decorenu fe vjta & honeft. cler. ad quod provocat conci-
T.Ff.Conc. lium Colonienfe an. 1^36. Olim tbeatrales quoque ludi , & larvarum lu-
Cfrm.p. 26$. dibrici inferebantur (templis) pejjimo quidem exewplo, adeo ut provifione
canonica, qua is deter rimus abujus aboleretur, opus f tier it : quern ex noftris
dicecefibus iam, ut fperamus , eietlum gaudemus. Paullo poll: tamen nota-
tur abufus in anniverfariis epifcoporum, qui ad praefens pertinet argumen-
tum : „Dum vigiliae in anniverfariis epifcoporum in fummo noftro tem-
plo convenientibus illuc collegiis perfolvuntur , inconcinnus , atque ad-
eo fpecie ipfa non fatis pius ac devotus cantus editur. Quare nobis vi-
fum eft expedientius , ut collegia fingula in fuis templis vigilias hasce
devote abfolvant, dein ecclefiam noftram maiorem ad facrum tantum ac-
cedant, illic tantifper faCluri mo ram , donee id compleatur,, fingulis in-
terim animum ad Deum ac pias precationes converfuris." Speftacula
vero ilia quod attinet, poll integrum, & quod accedit, faeculum decre^
ta fynodalia in concilio Colonienji archidicecefano an. i6ji. promulgata
declarant , necdum prorfus obliterata fubftitifte in aliis ludis puerilibus,
J&, T. IX. quorum etiamnum veftigia apud nos reperiuntur. Nempe abolitum pror-
f. 739- fas ejje volunt (Ji vel ex parte aliqua alicubi in ufu adbuc Jit ") fejlum
hypodiaconorum •, quod jlultorum vocant , omnesque nugas , levitates , &
abufus , qui hoc nomine in ullam civitatis & arcbidioccefis nojlra ecclefiam
irrepferunt , antiquamus. Confuetudinem quoque , feu potius deteftabilem
corruptelam , qua pueri die S. Nicolai ufque ad fejlum SS. Innocentium
perfonatum epifcopum fuum colunt , cum ea puerilibus levitatibus &f ineptiis
plena ceperit effe &c. Prohibetur infuper, ne clerus fe pueri f die SS. In-
nocentium fubmittat , ac eorum locum occupet , & fuucJiones in divinis of-
ftciis obeat , neque perfonatus epifcopus benedicliones aliquas faciat , aliique-
pueri in cantandis horariis precibus , letlionibus , &f colieclis , facerdutum,
diaconorum , aut fubdiaconorum officia quadam ufurpent; ne fe puerilis <e-
tatis epifcopus die , quo eligitur , vel munere fuo defungitur , ad fe often-
tandum , vel colligendum pecuniam, mitratus, baculo & ornamentis ceteris
pontiftcalibus deooratus , cum perfonatis aliquot militibus per plateas equi^
tet &c. Similiter gravijftmis fub pcenis vetamus abufum ilium, quo in plu-
ribus nojlra archidioecefis ecclefiis parocbialibus , Fauni potius & Satyri,
quam jinceri catbolici fub fpecie fpargendorum inter cantiUantes pueros febo-
lares
POSTERIORE JETATE. C.I. 237
lares in fecundis vefperis Natalis Domini bellariorum in magna quantitate
poma , pi) a , & in eorwn defection alios filve fires f rutins hi domum Dec
infericnt &c. Poft alia nonuulla eiusmodi profcripta ludicra demum-et-
ism cavetur , ut extra gymnafia feu fcholas , ant fodalitatum oratoria,
nulla impoflerum comoedia , tragoedU , biflorU ludique , fcena , eiusque ge-
fieris acliones , tempore facro , maxime hebdomad* fantice diebus, exhibean*
tur. Taceo , quae addunt de faecularium fpeclaculis, fcenis & ludis. Quo
etiam pertinet ftatutum fynodi Audomarenfis anni 15*8 3- quod, cum ^qTCo™'
etiam nomine huius fit loci, exferibimus : „ Ludi theatrales, ne vel haere-p™^ erm*
fim fapiant , quod pias aures queat ofFendere , nolumus populo exhiberi,
nifi per nos , aut vicarios noftros vifos & approbatos , impetrataque a
nobis exprefla eos exhibendi licentia: quam nee dabimus , nifi delegato
aliquo , qui loco noftro ludis interfit , fcriptorum ludorum exemplar in-
fpiciat , obfervetque , nihilne aliter exprimatur , aut exhibeatur , quam
probatum fit. Porro vifitationi & probationi huiusmodi cum ludicrorum
theatralium , turn rhythmorum, & cantilenarum, Decani , neque extra
vifitationem , fe immifceant, atque multo minus paftores , aut faceilani,
nifi a nobis fpecialiter deputati."
non
XXVIII. Invigilavit etiam Temper folers paftorum ecclefiae cura , ut Nee
reliquiae illae , quas ex paganifmo refiduas iam primo huius operis libro chore*,
defcripfimus , aut quas etiam aetate fequiore glifcere ceperunt ( quas inter,
prater ludos , de quibus diximus , cenfentur choreae, facro quodam prae-,
textu fieri folitae) eliminarentur a facris noftris , cultu officii divini publi-
co, ac feftis diebus, turn a clericis , cum reliquo etiam chriftiano popu-
lo. Hue pertinet , quod in concilio Parijienft anno 1429. prohibetur T.xit. Cone.
clericis, ,,ne de caetero facere praefumant deriforios & inhoneftos ludos, eA-Labb. f«g<
quos in feftis Sandorum quidam ex ipfis facere confueverunt ; prsecipue '
autcm a fupra didis ludis , & aliis quibuscunque irrifibus , choreis &
cantilenis abftineant , cum divinum celebratur officium; cum Deo noftro
latis non valeamus defer vire , cui nee angeli famulari fufficiunt, nee eius
inagnitudinem valet ambitus ccelorum comprehendere."
Spedat hue pariter concilii Cameracenfts fandio an. if^f. c. 1 r. In Pnmitiis,
Nihil indecentius , irreligiofiusque erat , quam quod ipfi facerdotes pri- jbm f. xv.
mum, quod folemni celebritate Deo litabant facrificium incruentum, p. 159.
fie contaminarent. Et tamen caufa fuit , nee hodie forte fatis ubique
fublata , ut in ftatutis fynodalibus abufus eiuscemodi & fcandala tolle-
rentur. Sic in Synodalibus Ioannes epifcopus Ratidionenfis an. i?i2. t. FT. Cone.
editis : „Sane dudum (inquit)ad nos multorum veridica relatione per- Germ' p' 9S*
G g 3 yenic,
238 L- IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
venit , qualiter transacts temporibus nonnulli in presbyteros noviter or*
dinati , in decantationibus feu celebrationibus fuarum primarum Miflaruni,
quas primitias vocant , more faecularium nuptiarum convivia & comefFa-
tiones fuperfluas praeparaverint , turbaruque tarn cognatorum, quam alio-
rum utriusque fexus bominum ad convivia huiuscemodi invitaverint, in
popinas receperint, choreas duci, ftrepitum cum inftrumentis muficalibus,
& plura alia, quae in diftis faecularibus nuptiis vix licite admittuntur, fieri
& exerceri permiferint : quae omnia & fingula presbyteros ipfos a devo-
tione , quam in prima celebratione maiorem habere praefumuntur , nragis
diitrahunt, quam conducunt; nos igitur abufiones huiusmodi tollere,
ipfosque fie celebrantes a menfarum curis abfolutos efle cupientes &c. "
Et dedicatio- Vix frequentius etiamnum, enormiusque fiunt huiusmodi mala, quam
nis anniver- m folemnitate feu commemoratione anniverfaria dedicationis templorum :
T. vi. Cone. »Q_uare> (ut habetur in decretis fynodi dicecefanae Argentin. an. i 549.) co-
Gm»./».5i9. meffationis compotandique ftudium & frequentiam , aliaque profana , &
Chriftianis indigna , & inconvenientia, ut mercatus publicos, tripudia,
faltus impudicos, ludosque ufurarios, & id genus alia, quibus Deus gra-
viter & offenditur , & irridetur, interdicimus &c. " Generatim vero,
„ quia ipfis in templis in maximum chriftiani nominis dedecus, &rei facrae
contemtum, ducuntur choreae, fiunt faltationes, aliaque tripudiorum &
T.Xr.Cone. ludibriorum genera, voluit concilium {Narbonenfe anno iffi. can. 47.)
t.ti. ' naec radicitus extirpari, ut pofthac nemo audeat in aede facra vel caeme-
terio faltare , feu chorum ducere , nee extra, quo tempore divina offi-
cia celebrantur. Et, ut omnis huiusmodi abufuum & turpitudinis occa-
fio tollatur , parochis prohibemus , ne pofthac ad comeflationes ( quas
defruclus appellant) ullo modo parochianos fuos admittant ; fed potius a
domibus fuis arceant : nee permittant, quempiam canere ( ut dicunt) Me-
mento Domine David fans truffe &c. nee alia huiusmodi ridenda : quse
in contemtum divini officii, ac in dedecus, & probrum totius cleri & fiunt,
& cantantur. " Sic Patres concilii Rothomagenjis an. ifgi* concilii
lb 825 1146 dquenfis an. i?8f. iisdem fere verbis, „ Comeflationes, ebritates, fumtus,
lites , lufus improbos & inhoneftos, choreas plenas infaniis , cantilenas
turpes, breviter omnem luxum & lafciviam, atque omnem feftorum pro-
fanationem damnamus & reprobamus. " In fynodo Mechlinienfi anno
T.rii.Cone. 1570. de officio & cultu divino cap. 12. & Bufcovienji anni fequentis
£™2f ,6l6# requiri magiftratus quoque locorum iubentur, ut edido publico prohi-
beant, „ne turn aliquod genus ludi publice, aut privatim inftituatur, tri-
pudia, aliaeque infolentiae exerceantur, aut tympana pulfentur, quibus pa-
ru clna ui
POSTERIORE JETATE. C. T. 239
rochiani a vifitatione divini officii, & verbi Dei auditione diftrahi poflfent."
Needle etiam habuit fynodus Harlemenfis an. 1^4, Cborifatioues & tri- £^f/,fo^'
pudia prohibere in monafteriis monialium.
XXIX. Synodus provincialis Colonienfis an. i?49- dilaudans procef- Etiam in
fiones illas , in quibus facra Hoftia cum imaginibus Sanftorum circumfer- £™ccfn°ni-
tur, „Verum (addit) hue faecularis ftultorum hominum vanitas irrepfit, dSJ^£'
& adhibentur etiam ludi profani & fcurriles magno ftrepitu : ac quafi ad bus & mnfi-
bellum procedendum eflfet, tympana pulfantur, & otiofa fpeclacula edun- Jjs !"ft™Ju
tur rebus iftis non congruentia : quibus populus delegatus, a rebus, qua? tXf
proceffione aguntur , avocatur. Mandamus idcirco , ut iuxta Caefarea? ik t. r/,
IMaieftatis reformationem, quicquid non valet ad devotionem excitandam, *• 5«*«
a proceffionibus removeatur. Sed fint Procefliones compofitae, graves,
& modeftae : abfint rifus, ioci , & confabulationes, & orent homines, aut
fuaviter corde & voce modulentur. " Quae iisdem verbis repetuntur id Jk T VUt
fynodo Harlemenfi an. i?<H- eadem rubrica. Poft fasculum fere, an-?, u.
no nimirum itfji. iterum m fynodo provincial! Colonienji reprobantur
tripudia , chorea , pulfatis tympanist qua ocafione feflorum SS. Sacratnenti,
vel dedicationis ecclefiarum par ochialium f dent infiitui. Concilium Ca- T.lX.p.7%%,
tneracenfe anni 1565. de cultu, ceremoniis, & officio divino, dum „fup- •**•*• I0J*
plicationes, quas ufitato vocabulo letanias dicimus, graviter, religiofeque,
& quafi deprefla voce cani " iubet , ftatuit , ne incongrua vociferatione
eiusmodi letani<e cantentur, quo populi devotio magis accendatur. Con-
cilium MediolanenfelV. an. 1^76. fie cavet: Mujicis vero cuius vif gene- T.xv. Cmc.
ris injlrumentis in proceffionibus fonari ne ullo modo permittatur. In fy- ' a ' f'
nodo dicecefana Warmienfi anni 1610. proceflio in folemnitate fandufli- t. ix. Cone.
mi Corporis Chrifti, „in qua fummo cum apparatu venerabile Euchari- Gvm.p.119
ftix Sacramentum , muficis fymphoniis undique perftrepentibus, " circum-
fertur, hoc ordine defcribitur: „Atque primo quidem loco fodalitia
laicorum praecedant, hos fequantur pueri feu fcholares lineis induti, &
coronas in capite, non calices tamen, fed candelas accenfas, aut infignia
paffionis Domini , vel nolas in manibus portantes & pulfantes ; fubinde
Regulares, fi adfunt, loco & ordine quisque fuo: poll hos chorus vel
mufica , & Clerus faecularis &c. Sed & alii omnes modefte ac devote
inter eundum fe gerant, a colloquiis abftineant, oculis curiofe hinc inde
non vagentur , fed orationibus vel piis meditationibus vacent, pfalmos-
que, antiphonas , vel hymnos pfallant recitentque."
XXX.
120.
24O L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
De eymbalis XXX. Semper frequentior in facris fa&us eft nolarum feu cymbala-
fd°TaPrmo! rum ac tintinnabulorum ufus a medio aevo etiam in veftibus facris , ut
ninm compo- fuperiore libro vidimus ; inde haud dubie ad veftes etiam virorum Prin-
fitis cRutio- cipum & Optimatum faecularium translatus a faeculo decimo quinto in
Germania & Gallia: ut fingulari diftertatione feu difputatione , preefide
Chrijl. Schoetgenio, oftenditur ad illuftrarionem verborum hymni facri
vulgatiflimi In dulci iubilo: quern Petro Dresdenji , ludimoderatori &
concionatori Pragenfi circa annum Chrifti 14 17. tribuendum probat, at-
que hsec continet ad rem verba :
Da die Schellen klingen
In regis curia.
Syflemata vero ilia cymbalorum & campanarum, de quibus ad finem li-
bri fuperioris diximus , ad harmoniam compofita atque concinnitatem,
tantopere funt exculta , ut eadem praecautione opus iuerit, ac de orga-
nis, & aliis inftrumentis muficis , praefertim in Belgio, ubi hodieque ut
a plurimum obtinent a) In fynodo dicecefana Harlemenji an. is 64.
Gtrm * b ftatim ac de organis adum eft, de campanis & horologiis n. 1. prohi-
betur, „ne campanis abutantur ad lafcivarum ineptaiumque cantionum
tinnitum: quandoquidem illae ad convocandum populum ad audiendum
verbum Dei, & ut myfteriis interfint divinis, avertendisque tempeftatum
cladibus , confecratae fint : neutiquam , ut fonitu eorundem a pietatis
contemplatione, ac ab iis, quibus pro falute fua intendere debent , avo-
centur homines , coganturque propemodum vel inviti ad lafcivias dede-
coraque . . . memoriam revocare , quod fane nefas eft Chriftiano. "
Quod minora vero eiusmodi fonora vafa attinet, a cone. Cameracenfi
A.f. 10&. anni fequentis tit. VI. c. 1 f. ltatutum eft: „Qui tintinnabula & campa-
nulas ad harmoniam quandam pulfare folent , caveant omnino, ne huius-
modi pulfatione cantiones turpes , inhoneftas , & vulgo iactatas imiten-
tnr ;
a) Georg. Bueney in Diario Itin. muf. Vol. II. Pottmoif laudat Vol. III. p. zzy. Lc. e-
& III. morem hunc Belgio fingularem paflim iusque tanto condolet labori : <jua in urbe,
ceu Gothicum ac barbarum perftringit, Ang- ad quartam quamque horx partem omnia
Us , Italis , Gains, quorum lingua CayyiUhns perftrepent eiusmodi fyftematibus , quae pha-
\'ocantur , infuetum ; per utrumque vero Bel- langis agitantur. Cuius certe ritus ac cou-
gium ubique pervagatum : ut tamen Gnudavit fuetudinis minim eft , quod hand tacdeat
& Auhverpia praecipua fint eiusmodi campa- audientes , quam ubique per Belgium repcrit
harum fyftemata , qua; manibus, pedibusque Inolitum ufqne ad Aqttisgranum ) ubi aliam
traftentur ftatis horis improbo labore » quo lepidam confonantiam ubique fe per urbem,
qui liidunt , ftidore permadefiunt ; qui tamen in qua paullo antea proceflio fit habita , an.
rem fuam ea hand raro dextcritate agant, ut diiffe fe memorat , ex ramentorum vitreorum
«um infignibus organiftis certent , cuiusmodi nd harmoniam couciforum coliifionc mutua.
cxemplum affert Vol. II. p. $:. Lcvanii j Am* Vol. III. p. 54.
fitlodami item en arte prsftantcm crjpniftajrv
POSTERIORE JETATE. C.I. 24I
tur ; fed potius hymnorum & canticorum ecclefiae modulationes. Siquis
non paruerit, puniatur: ut qui multis labendi occafionem praebuerit, &
in re facris dicata fpurca , & inhonefta attulerit. " In conciliis Ca-
meracenfi & Mechlinenji fecundis anni 1631. & 1607. eadem habentur T.lX.t-M3*
quoad tintinnabula quoque & campanas ad harmoniam quandam pulfan- T.vni.m*
tes ; in primo autem Mechlin, an. 1570. organiftae & campanarii iungun- n''
tur cap. 10. de officio & cultu divino. „ Cohibeant epifcopi cantores, or- T V1L fagt
ganiftas, & campanarios , & alios quoscunque a lafciva, militari, & qua- 61 s.
vis indecora mufica in cantu , organis, & campanis. " Sic fynodus
Audomarenfis an. M83- tit. XII. c. 2. Organorum & mujices ufuw, ficut n. p. w.
E<? campanarum t ita retinendum maridat, ut nihil lafcivi , aut facularis
cantus imitentur. Omnia vero compleftuntur , quae fpectari in hac re
par eft, decreta fynodalia dicecefis Colonienfis anni 1662. tit. III. §. 2. t.ix.$.mz.
„ Organis item ac quibuscunque aliis inftrumentis muficis tarn in eccle-
iiis, quam in proceffionibus ita canatur, ut modulatione fua lafcivas, im-
puras, militares, vel indecoras cantiones non imitentur, & ea, quae vo-
ce canuntur, ne procul abfint a mente. Quicunque tintinnabulorum &
campanarum , fiquae fint ad harmoniam compofitae , curam geruttt , ca-
veant , ne earum pulfu" turpes , inhoneftas , vel faeculares cantiones ex-
primant, fed potius hymnorum & canticorum ecclefiae modulationes gra-
ves , & quae pios arTeAus moveant , imitentur."
Multa collegit Aug. Rocca in libro de Campanis, iam ad calcem li-
bri fecundi P. II. unacum Hieron. M a g i o de Tintinnabulis citatus ,
& caput 12.- de mufica campanarum concentu , nee non turrium pr£-
fiantid inferibit : quod nempe attinet maiorum campanarum fyftemata,
quae etiamnum hodie audiuntur apud Menapios & Sicambros prafertim
populos ad utramque Rheni, Germanium & Galliam dividentis partem fitos.
Veluti Antwerpia, Mechlinice, Leodii. In paralipomenis vero ad eun-
dem librum , tabulis etiam aeri incifis, poft horologium S. Marci apud
Venetias , horologium item , quod Leodii extat mira arte conftruftum,
modum deinde pulfandi ingentem campanam explicat a viginti quatuor
hominibus ; demum qua ratione fyftema triginta trium campanarum promi-
fcuae magnitudinis in Cathedrali ecclefia Antwerpi<e turrique admirandae
altitudinis ac ftru&urae organorum inftar manibus pedibusque pulfatur:
& hunc in modum pulfatae tarn confonantem edunt fonum , & diverfas
ecclefiafticas melodias ita exprimunt, ut ab harmonia mufica vix eum di-
ftinxeris. Amplius adhuc testimonium hodierno ufui reddentem D. Bur-
ney modo audivimus. Ad hunc aut fimilem modum tractandi campanas vi-
detur pertinere, quod in fynodo Sedonenji a. 1626. circa campanilia cavetur :
Mart. Gerbert.de Musica Eccl. T. II. L. IV. Hh ^Cam-
242 L. IV. DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
T. IX. Cone. ^Campanilia non Tint cuivis obvia potiflimum adolefcentibus, qui cum
«. Pj9o. jucjere pUifan(j0 cum campanis volunt, pedes, brachia, crura, & cervices
frangunt, uti plura habemus exempla.
Campananim XXXI. Vix eft , ,£[uod iis fuperaddam , qua? quoad aevum hoc po-
varius Hfus, fterius aetatemque noftram idem Ang. Rocca ex omni aetate collegit de
multiplici campanarum ufu , in fan&a, & univerfali Dei ecclefia recepto,
ad congregandum clerum, convocandumque populum in ecclefiam , in
facrificio Miflfe, vefpere item, mane, & meridie; ad celebritatem item die-
rum feftorum , facris fub proceflionibus , pro defundis , ad intempeftivas
pluvias, vel tempeftates pellendas; 'in alicuius magnae perfonae adventu,
in diftinguendis horis &c. quae fingula ille fingulis explicat capitibus.
Qui ufus plerique medio sevo cepti femper magis increbuerunt, aucrique
funt, quaedam etiam nonnunquam in fynodis ad rem acla funt conftitu-
taque. Faciunt hue, quae P. Io. Bapt. Enhueber monachus San-Erne-
ramenfis in conciilorum Ratisbonenfiwn brevi recenfione anno 176$. edita
ex hiftoria Laurentii Hochwart de Alberto de Stauf in epifcopum
Ratisbownfem anno 1409. eleclo, narrat : „Anno decimo feflionis fuae ,
cum iam ex concilio Conftantienft redierat , fynodum ordinariam celebra-
vit, & reformationem cleri religioforumque, in qua, publicatis ftatutis
provincialibus Eberhardi Archiepifcopi Salzburg enfis , ftatutum eft, ut
per epifcopatum Ratisbownfem deinceps fingulis feriis fextis, ob recor-
dationem Dominicae paflionis, hora nona pulfaretur tintinnabulum ingens,
quo audito clerici perorarent preces : Refpice in me DEUS mem &c.
laid vero V. Pater nojier , & V. Ave Maria. Id quod etiam ArChiepi-
fgopus Salisburgenjir per totum archiepifcopatum mandavit fieri,"
Fag. jf, Refert porro idem P. Enhueber, in Mfc. codice Bibl. San-Emera-
menjis faec. XV, contineri litteras Alberti Ratisbonenfis Engelmari Chie-
menfis, Ulrici Seccovienfis , <%: Wolfhardi Lavantiwnfts epifcoporum,
quibus decretum Eberhardi Archiepifcopi Salisburgenfis publicant , &
quadraginta dies Indulgentiarum iis omnibus concedunt, qui feria fexta
ad pulfum campanae in memoriam Agoniae Domini aut pfalmum Deus>
Dens mens , refpice in me &c. aut quinquies orationem Dominicam to-
tiesque falutationem angelicam recitaverint. Eaedem indulgentiae con-
t. v. Cow. ceffx funt in fynodo dicecefana Olomucenfi anf 141 3. omnibus „qui au^
' dito pulfu campanae paflionem Domini recolentes flexis genibus tria Pater
& totidem Ave Maria devote dixerint: (dum ftatuitur)ut fingulis feriis
fextis , hora meridiei maior campana pulfetur in memoriam paflionis Ie-
su
POSTERIORE iETATE. C. I. 243
su Cbrifti , conformantes nos, quantum in hoc , ecclefice Metropolitans. "
In concilio Muguntino an. 1423. practerquam „ quod in omnibus eccle- J; v- C(mt'
fiis civitatum & locorum totius provincial omnibus feriis fextis hora me-
ridiei vel circa in memoriam paflionis ac mortis D. N. I. Ch. noftraeque
redemtionis pulfetur folemniter magna cuiuslibet earundem ecclefiarum
campana &c fimiliter quoque approbante hoc facro provinciali concilio,
ftatuitur, ut deinceps fingulis ecclefiis predicts omni die circa lolis or-
tum in memoriam compaflionis gloriofiflimae, & intemeratae Temper Virginia
Maria , qua? ftans iuxta crucem fui dilecliflimi Filii cruciabatur , anxieta-
te & mcerore plena , pulfetur tribus vicibus campana ipfius ecclefiae, quae
& prout haclenus circa occafum folis pro falutatione eiusdem virginis
pulfari confuevit , ad hortaudum Chriiti fideles : ut tunc in laude ipfius
virginis incipientes , earn cum falutatione angelica devote venerentur. "
Indulgentiae pariter conceduntur quadraginta dierum iis, qui feria VI. tria
Pater nojler, & tria Ave Maria, fingulis vero diebus circa ortum folis
ter falutationem virginis angelicam, Ave Maria, flexis genibus oraverint.
Quod deinceps mane, meridie, & vefpere conftitutum, etiamnum piq ufu
obtinet.
In conftitutionibus fynodi Sedunenfis a. 1626. c. IV. §. 10. angelica faluta-
tio, ficubi exoleverit, in integrum reftituenda decernitur : „ Ter quotidie T.ix.p.%^
pulfandum eft ad falutationem iftam , in aurora , meridie , & crepufculo
vefpertino. Pulfus nee nimis longus, nee nimis brevis fit, fed commen-
furatus communi ecclefiae falutationi , quae incipit : Angelus Domini
nuntiavit Maria &c. Toto reliquo anno ad hunc pulfum omnes genufle-
clant : tempore vero pafchali, id eft , a Pafchate ufque ad Dominicam SS.
Trinitatis ftatur ad ilium." His vefpere campana; pulfus pro defunclis fu-
peradditus in fynodo dicecelana Cohmienfi an. 1527. legitur : „ Ut po- T.ix.p.wi,
pulus fidelis- mane , meridie , & vefperi , atque etiam fub elevatione in
fumma Mifla figno campanae ad orationem incitetur, pie in omnibus ec-
clefiis introdu&um eft. Et quia fancta ac falubris eft cogitatio pro de- z.Maccbab.
funftis exorare, ut a peccatis folvantur; idcirco praecipimus, impofterum -W-
poft vefp'ertinum pulfum diverfae campanae figno, ubi plures funt , eius-
dem autem, ubi una duntaxat exiftit, populus ad habendam commemo-
rationem pro defunclis admoneatur.
XXXII. Praeterimus alios campanarum ufus, earumque folemni cum Campanarum
apparatu & cantu benedi&iones , quae ad liturgicam rem pertinent, quam,
quod Alemanniam noftram veterem attinet, fingulari opere illuftravimus.
Synodus Colonienfis provincialis anni 1536. dum Parte nona eeremonia-
H h 2 rum
244 L« IV- DISCIPLINA MUSICS ECCLESIAST.
T. Vl Com rum ecclefiafticaruin rationes explicat , fingulari etiam capite XIV. cur
$«™. f.29s- benedicantur Campana?, exponit pluribus ; eodemque pertinet etiam mox
fequens cum hac rubrica : Docendus populus, ut Jignatis potius, quam fi~
T. Fil.f.s. gnis inhareat. Paucis vero, dum lynodus dicecefana Harlemenfis an.
1567. rationem dat , cur confecrentur ecclefiae altaria &c. addit, „Cam«
panis vero ab operibus & negotiis faecularibus ad orationem, laudes Dei,
& facra myfteria invitari, cogitando e tanto vaforum apparatu & tot con-
fecrationibus, quanta reverentia facrificium Corporis & Sanguinis Chrifti a
rebus profanis fit fecernendum & diiudicandum."
Et apparatus. Crevit vero, ac crefcere indies videtur, campanarum apparatus, turn
quod numerum, turn quod eorum pondus fpeftat, quod in Italia aliquan-
do fixum fuiiTe fertur ad 22cod. libras. Longe maioris flint, quas Mer.
sennus &Kircherus Roihomagii Rbedonis , Lugdun'u Turunis, Parijiis
eOTe memorant; »Sed has omnes merito fuperat Erfurtenlis (inquit
lib.Vl.Mu. Kircher us) omnium campanarum regina. " Cuius accuratam defcriptio-
furg. p. $22. nem exhibet. lam libro II. P. II. notavimus, Campanariorum nometi
ac uiunus, cum fit promifcuum & commune circa officium ecclefiae &
Ta.T.y.f.40, altaris, habitum illis clericalem in ecclefia praefcriptum efle: „Ut facer-
dotes & campanarii, qui facerdotibus ad altare in celebratione Mifiarum
afiiftunt, iuxta quod officium eorum requirit, fuper veftimenta fua fuper*
pelliciis utantur," fancit fynodus Olothucenfis an. 141 3.
CAP. II.
*4»(#)^*
245
CAPUT II.
XJfus cantus ac mujica apud heterodoxos,
I.
icleffum, clericos laudes divinas cantantes fa-
cerdotes Baalim vocantem, iam fupra notavi-
mus ex Thoma Waldenfi T. III. tit. 2. c. XVI.
de orationibus & canticif altis: qui poftea cap.
XIX. profert Wicleffi fententiam , qua ec-
clefiafticis noftris improperatur, prolixitas 0-
randi, £«f cantus alti , qui uni competunt , ab
altero diffonant. Navarrus generatim af-
ferit, „quod haeretici veteres noftro hoc fas-
culo renovati, & ab inferis revocati, qui om-
nino fuftulerunt cantum divinorum officiorum,
iniuftiflima id de caufa fejerunt. Turn quia licet multi cantores raodis
praefatis peccent, non tamen funt pauci, qui debita cum reverentia can-
tent. Turn quia fatis erat emendare , & tollere abufus , & errores, &
defeclus cantus, eo minime fublato : fufficiebat enim removere abufum,
bono ufu reliclo. Turn quia tollere omnino cantum, effet tollere magnas
commoditates &c. Quo circa convenientiflimum foret cultui divino , &
honori fan&ae Matris ecclefiae, cantores efle modeftos, devotos, & bene
compofitos, & timentes offendere Deum, cuius maieftati & obfequio
cantum fuum potiffimum devoverent, non autem guftui, oble&ationi, &
auditui populi . . . quod facile facerent cantores , fi per opera & benefi-
cia principum , & praelatorum cognofcerent , parvi eos facere virtute &
devotione deftitutum, & magni eis comitatum." Putat Bellarminus,
a Magdeburgenfibus Centuriatoribus catholicos facerdotes Baaliticos pro-
pter cantum vocari. Affertque Trinitariorum Transfyhanorum di&um,
fe cantum cum omnibus tubis & organis profcripfifTe : Et Petri Mar-
tyris, inftrumenta mufica pertinere ad ceremonias Hebraorum , & ideo
non magis convenire Chriftianis, quam circumcifio, fabbata, neomeniae-
que conveniunt. Ob eandem fententiam Bezam ftringit Wolfgang. Fran-
zius apudCALVOR in Bit. eccl. Alia eiuscemodi habes apud Io. And. Quen-
•tedium in antiquit. bibl. & ecclejiaft. de precibus publicis & pfalmorum
cantu. Unum Io. Cocceium ex fchola Calviniana adducit, qui auctorem
H h 3 Qu*rt.
AcathoUci,
qui muficaia
reieeciunt.
Deornt. &
boris canon.
t.XVl, ».4o,
De bonis ope*
rihiii in par*
ticul. lib. If
c. 1$.
P.U.Seil.V.
tap. 21.
*» 48J-
2^6
L. IV. USUS CANTUS AC MUSICiE
Quaeft. & refponf. ad orthodoxos inter opera S. Iustini M. his verbis
corrigit comment, in epift. ad Ephef. V. 16. „At idem c^yuvuiiv a,7ro$o~
Kijjud^H, ut vrj7ri&ofy, quae infantibus infervierit in vet teftam. Dicamus er-
go, & Davidem vyjttiov fuilFe, &ELisiEUM. Nos o^anroMq illis, & illi no-
bis. Si qua fignificatio typica in organis eft, ea ceflat ; quatenus autem
lsetitiae fpiritualis adiumenta & teftimonia funt, pofTunt adhiberi, dum-
modo id fiat ymr oixoAoprig." Carlstadius & Zwinglius, uti fefe
aliis ceremoniis , ita etiam muficae oppofuerunt. Ea haud dubie de caufa
He nuhut ecciefla Turicenfis diutius cantionibus caruit, tefte Lavatero. Zie-
0CCI • 1 UTW**e
c. Ia glerus, & ex eo alii narrant, Zwinglium aliquando magiftratui obtu-
Theatr. liflTe libellum pro abroganda mufica, quern ad verbum cantando recitave-
temp.p.iiw. rit> Qiiaefitus , quid hoc fmgulari facto vellet, refpondit: veluti parodo-
xum hoc abfurdumque videretur, ita perinde efle cum oratione ad Deum,
li cum cantu & organo fiat. Zwinglium ipfum mufica; addiclum fuifle
palam fit ex ea , de qua me certiorem reddidit /. /. Breitingerus , re-
ftor Gymnafii Turicenfis , apologia in refponfione ad lo. Fabri ^ im-
rettysvriv i7ri^oXrjv in haec verba: „Praeterea aulicam chelym , tibias , &
alia mufica inftrumenta mihi obiicis, Faber. Atqui, aulicam chelym non
agnofcere me, fateor , nee fcio, qualenam illud inftrumentum fit. Tu
fortaflis eius me multo es peritior. At chely, fidicula , tibiis, & aliis
huius generis inftrumentis canere olim didici , nee me eius artis adhuc
pcenitet : nam liberos eiulantes hac compefcere licet. Tu vero fanftior es,
quam ut huiusmodi ludicris des operam. Scias tamen , Davidem ci-
tharoedum fuilTe longe praeftantiflimum, qui Saulis daemonium canendo
compefcuit. Ita fi tu quoque cceleftis aulas chelym agnofceres, haud du-
bie & glorise & pecuniae & fanguinis ftudium, quod in teeft, extingue-
retur. Qua fronte autem reprehendis id , quod e feptem liberalium ar-
tium (quarum tu magiftrum te profiteris) numero efle, non ignoras?
quod denique a nemine bono unquam reprehenfum eft ? Socrates fe-
nex iam repubefcere incipiebat , cum in extremo fenic citharas operam
daret. Atqui tua ilia ecclefia non muficam modo , fed & campanarum
fonum inter cultus divinos numerat. Mufica mea neminem offendit, qui-
cunque tandem lint , qui huiusmodi mendacia tibi fuggerant. " Obie-
cerit Zwinglio Faber , quod muficam ipfe domi exerceat, in ecclefia
refpuat. Cantum tamen fimplicem nee Carlstadius reiiciebat ; quique
ex Zwinglii & Calvini fchola prodierunt, paullatim etiam ad hodier-
num usque diem organa cantui confociant. In Anglia vero fuperio-
re faeculo fuit inter Epifcopales & Fresbyteranor haec etiam controverfia
ac diflidium, illis pro mufica ecclefiaftica ftantibus , his contra: Quacke-
ris>
APUD HETERODOXOS. C. IT. 247
ris, cum reliqua Fanaticorum etiam extra Angliam turba, quaevis cantica
ex cultu divino profcribentibus , quorum dubitationes diluit Em. Sal.
Cypriani diflert. de propagations h<trefum per cantilenas.
II. Id genus exempla iam libro primo in prima ecclefiae aetate dedi- En-ores nU
mus. Inter novatores , annotante Gretsero in libro de iure & more ,™"™!iIe
prohibendi libros malos c. 17. Hujjita etiam cantilenas fua haerefi infeftas, nas ProPaga-
clerique & rerum ecclefiafticarum deteftatione refertas diffeminarunt , ut nint tam
in circulis & triviis decantarentur. Idem ex Cochljei hiftoria Hufi. re- u n*"
fert, Ioannem Huss , libris fuis ab Archiepifcopo Pragenfi combultis, ut
iniuriam rependeret, ita & odiofum & contemptibilem eum fuis detra-
ftionibus populo reddidiffe , ut plerique partium fuarum laici vulgares
& ironicas in optimum patrem cantiones confingerent ac decantarent;
quod deinde Wenceslaus edi&o vetuit. Id etiam contra alios , ip-
fumque concilium Conjlantienfe factum, palam fit ex eiusdem concilii edi-
clo : „Ut omnes cantilena? introductae in praeiudicium facri concilii, &
virorum catholicorum cuiuscunque flatus , qui IVicleffitis obftiterunt &
HiiJJitis , vel cantilenas in commendationem loannis Huss vel Hierony-
wi haereticorum condemnatorum, prohibeantur in omnibus civitatibus,
& oppidis, & quibuscunque manfionibus decantari fub graviffima poena."
Inter articulos Hieronymo Pragenfi obie&os XI. & XII. fie fonant:
„Quo latius "Wicleffi haereiin propagaret, verba canonis per cantilenas
Bohemicas in vulgari fecit : ut etiam ruftici credant fe, fi verba confe-
crationis pronuncient , conficere poffe Corpus Chrifti non minus , quam
facerdotes , idque fingulis horis, quando libet. Effinxit & alias diverfas
cantilenas in vulgari Bobemico, e biblise & evangeliorum verbis fenfuque
contextas pro confirmatione fuae haerefeos , ut per eas laici fui facram
fcripturam melius nolle & intelligere viderentur, quam caeteri Chriftiani. "
Prodierunt an. 1766. vernacula lingua meletemata de mufica ecclefiaftica
& facrorum cantuum , ubi defcribitur liber cantionum Waldenfium, Fra-
trum Bohemorum feu Hit ffit arum an. \j66. typis editus, Maximiliano-^.-ioi.
que II. Imp. dicatus. Qua in dedicatione ex Latino Bobemicoque fermo- &c-
ne in Germanicum converfus dicitur; in praefatione autem Ioannes Huss
primus cantiones facras lingua Bobemica induxiffe perhibetur. Alium
recenfet huiusmodi librum, Noriberga an. 158Q. editum, Io. God. Bauman
in Schediafmate hift. theol. Brema an. 1765. de hymnopoeis veteris &
recentioris ecclejia, vera atque Chyiftiana religioni promovenda ac propa-
ganda infervientibus ; idemque de Hujjitis & Fratribus Bobemis ex Came-
rarii hiftorica narratione de fratrum ortbodoxorum ecclefiif in Bohemia*
Moravia,
248
L. IV. USUS CANTUS AC MUSICiE
Moravia, & Polonia p. 2%6. addit: „ Ad rem ipfam quod attinet , ac-
cepimus hunc morem a maioribus noftris , ut non tantum de fuggeftu
doceremus , fed cantionibus etiam comprehenderetur do&rina ecclefiae &
fcientia fanctorum, ut cantiones noftrae effent homiliarum inftar." Vid.
quae ex Sculteti annal. evang. ad an. 152^. de cantionibus Lutheri,
& ex Seckendorffii hijloria Lutheranifmi lib. I. feci. 57. p. 271. & 281.
de Sperati quadam cantilena refert p. 50. j.i.
Q,i»m Luthe- Narrat D. Burney in diar. Itin. muf. Vol. III. p. 3?. novae reli-
rani. gionis in Saxonia propagatores eum in finem voces etiam pueriles adhi-
buifle , a quibus decantari per plateas cantilenas curabant ad dogmata ec-
clefiae Romans convellenda compofitas ; communemque efle perfuafionem,
huiusmodi pueriles cantus ad propagationem do&rinae Lutheri multuni
contulifTe. Cuius generis cantiones aliquas adducit Seckendorffius in
hijloria Lutheranifmi , ut ad calcem adnotat interpres Germankus Ham-
burgenjis, huncque in cenfum refert cantiones Wezeui , Gottschalkii,
Buschii &c Laudatus Em. Cypriani de propagatione haerefum per
cantilenas, catalogum dilTertationi fubiicit cantionum vernacula lingua de-
cantari , Luthero fuperftite, folitarum. Lutherum hac in re pluri-
mum elaboralfe, conftat apud omnes. „ Cantilenas (inquit) Thomas a
Be conwrf. j^tj^ vernaculo idiomate quam plurimae ex ipfiusmet Lutheri officina
Pliltf.nx. profedae, mirum eft, quam promoveant rem Luther anam. Quaedam,
funt catechifticae , quaedam dogmaticae, alias aemulantur pfalmos, recitant
exagitantque Chriftianorum vitia feu vera, feu fifta. Maxime autem fo-
lemnis oda ilia eft , quae Pontifici ac Turca fimul inferni abyflum im-
precatur. Nee templa folum & fcholae huiusmodi cantus refonant ; ve-
rum etiam aedes privatae , officinae, fora, plateae, campi. Nam funt in
ufu apud omne genus hominum , ubique locorum feu taedii folandi, feu
laboris levandi, feu temporis fallendi caufa.,, Digitum intendit fa-
mofae illi ftrophae , Erhalt uns Herr bey deinem Wort &c. cantionis in
Anglia & Belgio etiam frequentatae , quae haclenus fuit in Imperio Ger-
manico motuum, litium, ac exacerbationum caufa & feminarium. Ob
varias ab exordio faclae in religione per Lutherum innovationis cantio-
nes famofas in contumeliam turn faecularium , cum ecclefiafticarum per-
fonarum in fulgus fparfas , in Comitiis Augujlanis neceflfe fuit hanc pe-
tulantiam coerced hac Caroli V. conftitutione : „Cum variae & levi-
culae plebes reperiantur , quae cantionibus & rhythmis operam dant, per
quos ecclefiafticos & faeculares ftatus contumeliis afficiunt : in utramque
partem iuxta apti, paratique : nimirum fi fuerint cum ecclefiafticis , can-
tillant de fsecularibus, & econtra, fi fuerint cum faecularibus , canunt de
ec-
APUD HETERODOXOS. C. I!. 249
ecclefiafticis , feu facerdotibus , quae res ad difcordiam, diflidia, & contu-
meliam vergit, tenditque. Itaque ievere praecipimus, volentes, ubicunque
deprehendantur, a magiitratu puniantur. " Fertur tamen Marotus ab eo-
dem Carolo V. oblatis XXX. plalmis ad cantum rhythmice compofitis, ac-
cept ducentos dublones, is ipfe , de quo Yarn. Strada de bello Belg. lib.
X. „Nec paucos alliciebant cantilenae , quibus Davidis pfalmi gallicis me-
„tris alligati a Maroto ac Beza , ut olim memoravimus , magnis per a-
„gros agminibus canebantur, Genevatum ritu." Haec aliaque legefis apud
Io. HOORNBEECK.
III. Ingens fuit pangendarum eiusmodi cantionum vernacularum Calvinifta.
fludium ipfis faftae innovationis coryphaeis : quales indicantur a citato rum camio-
h. HOORNBEECK, prater L.UTHERUM luftuS lONAS, ZwiNGLIUS, CAPITO, nes&orga-
Ambr. Blaurerus, Leo Iud«, Ioannes Agricola , Paulus Speratus, JemTim"
Spengler, Matth<eus Greiterus, Voghtherus. Ubi obfervare li- Lib. 1. cm.
cet inter primores etiam Zwinglium , paulloque port Tbeodorum Be- * pfib»odia.
zam, quern ac tnemoratum Clementem Marotum nominat , poetas fui ae-
vi feliciflimos , qui buic fludio accuratius intenti , Mas pfalmorum cantio-
nes dederunt , quibus cxinde non Gallica modo ufa eft ecclefia ; fed etiam in-
ter Germanos Ambrofius Lobwasser ad eandem Gallicam melodiam germa-
nicos pfalmos , & Petrus Dathenus belgicos nobis dederunt. Addit
in fynodo Durdracena an. 1 ^74. art. 43. conclufum, utendos folum in ec-
clefia pfalmos a Petro Datheno compofitos , hymnosque adiunclos , ut
que dum in generali fynodo aliter fuerit determinatum.
Quae deinceps in fynodis eam in rem fint conftituta , idem paucis
refert. Iuvat faltem , quae ex fynodis Dordracenis de ufu organorum ar-
fert, adfcribere , ac primum anni is 74. art. so. „ Quod ad cantum or-
ganorum in ecclefia , cenfemus omnino abrogandum efle, iuxta dodrinam
Pauli 1. Cor. XIV. 19. & quamvis etiamnum in aliquibus ecclefiis dum-
taxat in fine concionum, fub difceflum populi , ufurpetur , tamen potifli-
mum facit ad oblivifcendum eorum , quae audita , verendumque , quod
polthac ad fuperftitionem abutetur , quemadmodum nunc ad levitatem
fpeftat." Et an. 1 si%- »Ufum organorum in ecclefiis , maxime ante con-
cionem , non probamus. ldeoque cenfemus , miniftros debere allabora-
re , ut , quemadmodum pro tempore tolerantur , fie quam primum &
quam commodifiime amoveantur." Provocat porro ad Voetji diatri-
ben de organis. Quae tamen ab eo tempore cumulata potius dici pof-
funt ad hunc ufque diem apud Batavos , memorante D. Burney in Diar.
Itin. muf. Vol. III. pag. 249. & , ut idem Vol. I. de Genevatibus notat,
Mart. Gerbert. deMusica Eccl. T. II. L. IV. I i etiam
250 L. IV. USUS CANTUS AC MUSICS
etiam apud Helvetos Turkenfes , Eernates , Bafileenfes ; haud fcio , aii
unquam apud Hugonotas etiam in Gallia , quamdiu tolerabantur : apud
a quos femper in pretio fuit Marotus , a) etiam ob hilares modos
muficos a doclis muficis additos , ut aucror hiftoria; muficae ex prae-
Tfi/97 fttione Rev.mi Godeau epifcopi in pfalmos annotavit. Alibi Clau-
as-4> ' ' dinum , celebrem auclorem muficum , muficxque moderatorem fub
Henrico IV. ex ea fecra fuiflTe , memorat: proftat opus typis impreflimi
Melanges de Claudin. Laudatus Hoorneeckius porro refert , quos
Clemens Marotus, & Theodorus Beza rhythmo Gallico incluferunt pfal-
• mos, a praeftantiflimis illius aetatis muficis, inter quos prsecipui Godimel,
& Bourgeois, modulationi muficaB aptatos fuiflTe. Paullatim hodie veluti
in Helvetia muficce vocali inftrumentalique locum in eclefia dant Calvinijlac.
in Alalia. IV. Angliam quod attinet, nominatur laudato D. Burney prima fta-
tim Diar. fui per Galliam & Italian* pagina Tallis , qui tempore re-
formationis antiquis cantionibus ecclefiafticis ac antiphonis verba Anglica
adaptarit. Id inde colligit, quod, quidquid in illis cantionibus melodiae
deprehenditur , conveniat fere cum exterorum catholicorum cantu firmo
ut p. 11. vocat. Agit poftea p. f2. de David Rizio Tarinenji, qui olim
melodiarum pro cantionibus Scoticis auctor fit habitus : quam rem dis-
quifiturum fe promittit in hiftoria mufica. Eft pras manibus Lititrgia
fermone latino, „ feu liber precum communium, & adminiltrationis Sacra-
mentorum, aliorumque rituum, atque ceremoniarum ecclefiae iuxta ufum
ecclefiae Anglicana , unacum pfalterio feu pfalmis Davidis ea pun&atio-
ne diftinctis , qua cantari aut recitari debent in ecclefiis &c. " Londini
an. 1670. imprerfa. Diesque conltituta natalis S. Ioannis Baptifla eius
anni, qua ab omnibus ubique fufciperetur , prout legitur in ftatuto prae-
vio pro unifurmitate precum 'communium , cultusque in ecclefia , atque ad-
mini fir at ione Sacramentorum anno primo Eliz. id eft, Elisabeths regi-
nae Sic vero ibi conftitutum eft, decretumque fub poena 100. mar-
carum : „Quodfi quis poft praedictum feftum natalis fancti Ioannis Ba-
ptifta proxime futurum in ullis hiftrionicis aliisque ludis , cantionibus,
rhythmis, aut alia voce publica quidquam declaraverit, aut locutus fue-
rit, quo liber ille corrumpatur, aut ulla res in eo contenta, aut illius
pars aliqua, aut quo ei derogetur, aut contemtus concilietur; aut fi ope-
re , facto , aut interminatione publica reclorem ullum , vicarium , aut
alium miniftrum coegerit, aut, quocunque modo procuraverit, ut in ul-
la cathedrali, aut parochiali eccleiia, aut facello , aut ullo alio loco can-
tet, aut recitet ullas communes aut publicas preces &c. " Spectator
Ang-
aj Celebre par Us avis agrcabhs , Que les iocles_ Mtifidens y mirent.
APUD HETERODOXOS. C. II. 25 I
Anglus T. I. difc. 23. de cantu ecclefiae Anglicana mentionem faciens, can- Edit. B«ja.
toris , addit, intonantis pfalmura vocem mox abforberi a toto fuccinen- Gatt- p- ,46#
te auditorio. Alio vero pertinent, quae ibidem de mufica Italica, apud
fuos obtinente, habet.
Proftat infigne opus D. Boyce cum praefatione hiftorica de mufica
facra in ecclefia Anglicana : aeri incifo ipfo cantu feu mufica facra audo-
rum Anglorum usque ad hodiernum diem , imprimis Celebris D. "Green
organcedi etiam praeftantiffimi. D Burney in diario Itin. muf. Pag. 102.
Vol. I. dum laudat mufica m facram , quam Venetiu audierat apud S. I0S*
Marcum , & in ecclefia S. Francifci vocibus folo organo iundo , hanc
muficam, ad inftar optimorum veterum Anglicorum meletematum compo-
fitam dicit, quae collegerit D. Boyce. Vocat vero dialeclo Anglica An-
them , cui voci alicubi aequivocum facit vocabulum cantates , dum mufi-
cam apud Luther anos in Saxonia diebus Dominicis & feftis celebrari fo-
litam cum Anglica comparat. Vol. 111. p. 26. Interpres autem Ham-
burgenfis ad calcem p. 299. quoddam utriusque vocis notat difcrimen :
In der innefn Einrichtang find fie aber fehr tyjjfhieden. Anthems find
nemlich bios fchicklich oder unfchicklich zufammengefetzte biblifche Sprii-
che , die der Componijl nach Gutdiinken zu Choren, Recitativen oder Arien
macht. Unfre deutfchen Kirchenkantaten befiehen in Choren, Arien, Duet-
ten, Recitativen , imtermifchten Kirchengejixngen, rvelche der Dichter aus-
dritcklich in Orduung bringt ; find auch wohl nur fiir eine oder zwey
Singeftimmen gefetzt. In ecclefiis parochialibus, eodem tefte D. Bur-
ney p. 16. obtinent folum cantiones monodies lente produ&ae. Ut ab iis
percepi, qui in^//§7/7ifuerunt, audieruntque, concinna obtinet ac elegans in
facello regio , cathedralique ecclefia & Pauli Londini mufica quatuor
vel o&o vocum fine aliis inftrumentis muficis , excepto organo , & fi
quae ad fuftinendum, quern vocamus , baflum generalem, faciunt , Barbi-
ton e. g. fidiculare, Violoncello, Theorba.
Ita vero ab inftrumentis muficis abhorrent Oitackeri, muficam uni-
verfim faluti hominum adverl'am iudicantes, ut Sal. Eccles Celebris mu-
ficus , qui quotannis ex mufica proventum nongentarum librarum facie-
bat , omni apparatu mufico divendico , futoriam exerceret. Piaculo au-
tem ducens, quod emtores inftrumentis fuis muficis abuterentur, redem-
ta fua inftrumenta, eo quo divenderat pretio, publico ea cremavit foro,
ut narrat Gerh. Croesius in hiftoria Qnackerorum lib. I. p. 170. -apud
Lanr. Mizler in Bibl. muf. T. III. P. II. p. jtfi. Muficam tuetur
contra Quackeros Schelnig Qiiackerifmi confutati art. XVIII. antith.
Hz 20.
252 L. IV. USUS CANTUS AC MUSICS
20. p. 2^. itemque cynofura confcientia p. 173. & fynopf. controv. Pie-
till. art. 32. q. 8- eiusque fupplementum ad haec: „De hypocritis pie-
tatis praetextu muficam , uti ex focietate huinana, ita ex ecclefia elimi-
nantibus. " Contra Presbyteranos autem muficam defendit Celebris theo-
logus Anglus [oh. Durell Hifloria ritunm c. 27. Commendat porro mu-
Grtmtkgeeu ficam ecclefiatticam Spectator ille Anglus. Verba eius refert loach. Mat-
ner Ehren- THESON in Gloria milflCU.
tfortt.f. 303.
Lutherus, V. Idem in Schediaf. epift. de eruditione mufica refert nonnulla Mar-
eiusque *®*-tini Lutheri loca in commendationem muficae ex T. VIII. opp. ed. Al-
tuentur. ten^- P- 4 l ' • Lour, Mizler vero in bibliotheca mufica eiusdem epifto-
t. I. p.i. lam ad omnes amatores liberalis artis muficae exhibet, quam defiderari
'• s°' in omnibus editionibus putat. Extat etiam Lutheri encomium muficae
cum aliis theologorum Lutheranorum teftimoniis in libro Mfc. apud lau-
Ebrenpforte datum Mattheson recenfito, au&ore Chrijl. Schif, chori mufici directo-
*' 3I"' re Laubenfi an. 1594. ed. contra Io. Muscovn Laubenfu fenioris tracl
de retlo & pervevfo ufu mufica ecclejiafiica ; dum econtra Chrifi. Ma-
secovius, reg. Borufi. confiliarius confiftor. ac paftor in Kneiphof, infigni
fermone an. 1721. &anno praecedente Bern, de Sanden reg. Borufi. con-
cionator aulicus muficam egregie , eodem recenfente , depraedicaverint.
fag.ioo.&c. Hoitem habuit mufica ecclefiaitica ab ineunte hoc faeculo apud Luther a-
nos earum partium Chrifiianum Gerberum in libro de peccatis non agni-
tis , von den unerkanhten Sunden , cui Georg. Motz Filfenfium phona-
fcus apologiam oppofuit infcriptam de beneficiis Dei nun agnitis , alia-
que fcripta, duobus comprehenfa tomis.
Ibn. (. 439. Narrat Mattheson, eundem auctorem an. 1724.1am feptuagenario
maiorem mififle Mfc. librum eiusdem argumenti : Von der grojfen, unbe-
fchreiblichen [Veisheit Gottes , in dem Gnadengefchencke der geiftlichen
Sing - nnd Klingkunfi , quern ibidem per capita recenfet librum; veluti
etiam poftea tractatum Godofredi Alberti Pauli archipresbyteri ac pafto-
ris Salfeldenfis , de choris prophetarum fymphoniacis in ecclefia Dei ; ubi
ea contrahit , quae ad confultationem de nunquam negligenda inftauratio-
ne cultus Dei rationalis , etiam in choris ecclefiae muficis , in hac theo-
logiae regiminis ecclefiailicse parte fa cere videntur. Symphoniacum au-
tem hunc chorum definiens, „quia (inquit) non folum quodvis fympfal-
ma, quod fimul pfallitur choraliter, fed etiam figuralis concentus concor-
dantiam artis muficae regulis ex afle refpondentem eidem attribuimus. "
Ubi mox prima pagina id habet after turn mufices ftudium. Inter ali-
os vero muficae ecclefiafticae defenfores & patronos fui haud oblivifcitur
Matthe-
APUD HETERODOXOS. C. II. 253
Mattheson, ipfe acriter aggreflus hachimum Meierum, cantorem Got-
tinganumi qui tamen abufum pocius excelTumque introdudae in ecclefiam
muficae theatralis hodiernae , initituta comparatione muficae fuperiorum
temporum ad emendationem noftri , aggreflus eft oppugnare ( quod ip-
fum nos argumentum operolius tradandum fufcepimus) defenforem llle
nadus Innocentium Franckenberg, hie D. Gudenum. Agit ea de
controverfia /. G. Heinsius in hiftoria ecclefiaftica , & Anonymus quidam, Bcetnra^n~..
qui anno 1766. confiderationes fuper muficam ecclefiafticam & fa eras can- Kmbemmu^
tiones oppofuit Io. Laurentio Albrecht, qui Berolini an. 1764. patro- «»<* w%«
cinium muficae lacrae nimium in fe fufcepifie vifus eft audori huic Ano- Gefa"&'
nymo, qui faltem pro mufica inftrumentali in arenam defcendere non au-
fum fe profitetur.
VI. Muficam nihilominus apud fuos nimis monotonicam, id eft, laf- Adhibent«jne
iam , humi ierpentem ac infullam, noftram econtia theatralem exiftimat. m Sacns'
De mufica vero inftrumentali feitiva fingulari programmate Siegf.JEwi-sGA,
redor academiae Gryphisrcaldenfis in Vomer ania fie differit: „Poftquam u-p^ I0
bique fere locorum mufica inftrumentalis ecclefiaftica in puriori Chriftiano-
rum ecclefia recepta, abufum improbantes, ufum toleramus, quatenus ad
ecclefiae asdificationem & gloriae divinae illuftratiouem tendit. Siquidem
ipfe Spiritus fandus in facra fcriptura nos docuit, Deum non folum per
cantiones & pfalmos fimplices & harmonicos fine inftrumentis, fed &
cum inftrumentis rede laudari. Ipfa praeterea experientia docer, folis in-
ftrumentis muficis mentes commoveri , & devotionem excitari, ut ore
tacente corda furfum tollantur , quod ad minimum nemo verus muficae
aeftimator in dubium vocabit." Adnotat, de mufica ecclefiaftica in plu-
rimis legibus provincialibus fpeciales difpofitiones extare , ac variare con-
fuetudines locorum. „Etquamvis (addit) mufica ecclefiaftica inftru-
mentalis etiam in hac provincia & terris adiacentibus variet , pro more
tamen in plurimis civitatibus recepto , folo organo pneumatico , cantu
intermixto, diebus dominicis, iundis vero aliis inftrumentis, catteris die-
bus feftivis, mufica ecclefiaftica alternis vicibus in templis maioribus forma-
tur; in pagis vero mufica ilia rarior ob defedum organorum , & mufico-
rum. Pro ratione temporum mufica organica & inftrumentalis etiam tem-
pore bacchanaliorum , ludus publici, & diebus pcenitentiae , ac precibus
in fpecie a principe dicatis , fufpenditur, caeteruru vero Dei cultu in ec-
clefia remanente. Finis itaque muficae ecclefiafticae cum in eo fit ponen-
dus, ut devotio augeatur , & gloria Dei promoveatur , videamus , ne in
alium noxiuna abufum Ula deflectatur, &-ne profana facris mifceatur, nee
I i 3 muliea
254 L. IV. USUS CANTUS AC MUSICiE
mufica choreis ac theatris apta in templis toleretur. Uti etiam nee ho-
neftam muficam inftrumentalem ad folum animi obledamentum extra
templum, finitis facris & publicis adibus ecclefiafticis, in aliis privatis, feu
publicis locis , inftitutam , in ipfa die Dominica damnamus, cum nee
choreas quidem honeftas tunc temporis illicitas ftatuerimus ; ftudendum
tamen , ne fiat fomentum libidinis & action urn irreligiofarum , ne ullo
modo mufica ilia terminos honefti ac decori egrediatur. " Videatur et-
iam Carpzovius definit. conftitor. lib. II. tit. 17. d. 263. a Besoldo re-
latus in thef. prad. continuatione V. Mufica. Abafv. Fritschius Iu-
ris ecckfiaftici obfervat. prad. XXI 11. organa pneumatica non promifcuc
in templis paganis admitteudn , lie apte ad rem loquitur: In midtis pagis
ludimoderatores fimul funt organici ; cum vera experientia docuerit, non
facile inveniri homines, qui iuventutem bene inform are, ac fimul jnelodias
in organis templi pneumaticis jigurare pojjint ; prater ea organicos plerum-
que magis exercitio mufica artis , quam fcholafiico labor i incumbere fole~
re, ac in eccleftis paganis muficam organicam non adeo necefiariam eJJ'e:
utilius vifum fuit , earn non intra due i , cumprimis, quod pier um que pro-
ventus oerarii ccdcfiajlici in pagis admodum tenues ejfe, & vix necejjariis
expenfis fufficere foleant.
In ecclefiis etiam maioribus muficam plenam ex vocibus & inft.ru-
mentis non ubique femper apud Lutheranos tolerari, feu etiam muficae
indidas ferias aliquando, palam fit ex iis, qua; Mattheson de Hambur-
Ehrenp/orte geufi , ubi is erat muficse diredor, dicit, nee omnia apud omnes probari
*'„!5' 2I4' hiftrumenta mufica. Quod vero idem alibi fe primum dicit fuiiTe , qui
Gmere&aB- ' ac^ Vlie inftitutam ampliorem plenioremque muficam ecclefiafticam ante &
fchnk.n.rbe- poll: concionem tres aut quatuor voces muliebres induxerit, non fine in-
r'Cy""m' genti impendio , incommodis, & contradidione, laudandum fane praebet
' exemplum eorum , qui fefe falutari zelo huic innovationi oppofuerunt.
Cafp. Calvor in Rituali ecclef. P. I. lib. II. fed. 11. caput 19. de cantu
figurali poft evangelium fie aufpicatur : „ Feftis diebus folent cantores
noftri poft peradum evangelium (alicubi tamen & poft epiftolam) figu-
rali mufica demulcere aures ; claufulaque ut plurimum eft Hallelujah mi-
ra variegataque admodum gyratione circumdudum. Et hoc ipfum ex
veteri Halleluiah Quod cum demonftraflet : „Enimvero (fubdit) uti in
ipfo ritu latino viri graves lafcivas iftiusmodi non raro circulationes Alle-
luiaticas in profam commutarunt , ita noftrates eius vice folent didum
aliquod fcripturae, fimileque ex facris ad feftum tempusve quadrans, mufi-
cis adaptare metris. Et quidem ceu tibicen apud Romanos facrificiis
praecinebat fpondaeum a <r7ro^ ac libaminibus didum, quern Numa pedeni
pontifi-
APUD HETERODOXOS C. IT. 255
pontificum nuncupavit, cum fpondaei melos , id eft, cantu patrios placaret
indigetes ; fie primis Reformationis temporibus gravis ac honefta refona-
bat in facris ccetibus mufica. Aft ubi noftratium aures quoque prurire ce-
perunt, lafciviens Italorum Halleluiah ut plurimum perftrepit templa
acerbo virorum gravium cordolio, de quo pluribus infra. " Parte 11. ni-
mirum feet, ult. ubi ex profeflb de mulica otnnis geueris agit auctor.
Iu. Herbinius de cryptis Kyovienjibus laudans nonnullarum ecclefia-
rum modeftani muficam , pio zelo efervefcit in abufus exceffusque alibi
in hac re : „Sane (inquit p. iff. &c. ) quando pfalmi atque hymni
harmonici in fpiritu & veritate cantantur, fides pioruni in amore filii Dei
usque adeo accenditur , ut unita ei fidelis anima fponfa , extra fe rapta,
vitas aetemae delicias feutiat. Cuiusmodi harmonia in Regiomo7itanis,
Dantifcanis , aliisque ecclefiis auguftioribus cantilena ac mottetae facrse
antiqua fide ac religione, auctore phonafco clariflimo Stobjeo, dulcifii-
me tarn latino quam germanico idiomate ac fpiritu vere devoto reibnant;
lecus quidem, atque Itali atque Galli abiectis veterum muficorum Orlan-
di di Lasso, Prtetorii , Vulpii , Hammerschmidii paullo tardiore,
quern vocant, tra&u gradientibus mottetis , quas religiofa patrum noftro-
rum gravitas atque fpiritus vere ©eoVi/evs-off commendat, nova & fatis qui-
dem levi arte numerisque celerrimis , ita in ecclefia pipiunt, aut foluto
in luxuriam & concuflfo cachinno boantes tremunt, ut ridere eos , aut
infanire voce fola canentes exiftimes haud iniuria. Qua vocis lafcivia
devotas orantium fidelium mentes non impediuntur duntaxat in religione
fua , fed a vero Dei fpiritu atque laudibus avocantur, ut non iam Deo,
non Chrifto, gloriofse ipfius gratia?, fed cantori Italo aut Gallo laus artis
muficae a vulgo in ecclefia attribuatur. Non odio artis muficae, cuius ego
itudiofiflimus cultor , inque omnibus fcholis , quibus rector prasfui quon-
dam, cultor inftantiflimus fui; fed expertus defultoriam muficorum in
cantando levitatem in ecclefia fieri folitam damno."
Hac oratione quoscunque demum petat Herbinius, confitendum
eft , apud Lutberanos fetio magis ac religiofe curari , ut intra orbitam
fuam confiftat , fefeque contineat mufica ecclefiaftica ; cum tamen nos iu-
gem in altari ftatuamus Chrifti Domini prxfentiam, coram quo fumma
modeftia, reverentia, & humilitate miferis nobis in hac lacrymarum valle
ftandum eflet. Neque etiam tarn facile Luther ani ab exteris fefe cor-
rumpi fiverunt, turn quoad genium, cum etiam genus muficum ludicrum
illud , quod foro , vel theatro competit : etli ftudiofe etiam Italiam im-
primis muiics caufa adierint ; cuiusmodi non pauca exempla recenfet lau-
datus
256
L. IV. USUS CANTUS AC MUSICS
Ebvenp/orte datus Mattheson ex fuo contubermo , qui inde iam a faeculis optimo-
p. 331- 35i- rum Mufurgorum magifterio profecerint Io. Zarlini, Polaroli, Gras-
si, Pasqjjini, Corelli, Vivaldi, Biffi &c. Sed non licet omni-
bus adire Corinthum : nee etiam earn naturae felicitatem habet proini-
fcuum fervumque imitatorum pecusr ut appellat Horatius. Ipfa te-
res atque rotunda Italorum lingua muficae noftrae , alii faltem quam ec-
clefiafticae , accommodatior creditur; at magis Graca foret, fi trita eiTet.
Sic praeterea id commode veniret , ut fcriptura facra Nov. Teft. praefto eflfet.
Pfalmi tamen ac cantica Vet. Teft. cum reliqua fcriptura facra in lingua
Latina ad gravem & modeftam , quae ecclefiam decet , muficam textum
accommodatum praebent, multo magis, quam vernacula five Itala, five
Gallica, five noftra Germanica , vulgaribus tamen cantilenis idonea.
Liturgia pre- TTTT _ p T r - ..
cum, &can- VII. nth vero Lutherus e re fua duxerit, ut liturgia precum &
tionum apud cantionum non Latine , fed Germanice ageretur ; non ftatim tamen id
eosdem. ubique obtinuit. Feci ego non parvam colledionem ex Mfs. bibliothe-
cae Vindobonenjh eiusmodi formularum, quae fadae funt primis exordiis
innovationis in religione faec. XVI. adolefcente, in quibus pleraque haud
raro adhuc Latina erant. Omnibus vero i 11 is colledaneis, quae huic ope-
ri paraveram , cum aliis infelici monafterii mei conflagtatione an. 1768.
combuftis ; faltem hie ex uno alterove libro tunc temporis pro ecclefia
a Argentoratenjl fado excerpta do. a)
Varia
a) Titnlus primi libelli hie eft :
Teutfcb Kirchenampt mit Lobgefiingen , und
gbttlicben Pfalmen , rvie es die Gemein %u
Strasbuvg fingt und halt , mit mehr gantz
Cbriftlichen Gebetten. Getrukbt by Wolf
KHppel.
Prxfatio item hxc :
Es haben die Diener des Worts zu Stras-
burg dem ulten Gebrauch fo viel mbglich
nacbgeben , und alfo nachgebende Ordnung
des Gefmigs der Mejs" und Vefper &fc. Chrift-
licher We'ifi vorgenommen , darinnen voir
von der Gemei't taglich bef widen grojfen
Fiirgang und Meinung des Glaubens. Deft-
balb icbjie neben under n Gebetten getruckht.
Allein fey gerrarnet , das du nit achtefl,
als ob folcbe Ordnung miifle gebalten tver-
Aen , dann hienach findeft. du , welches fey
das Hauptftuckh der Mejs , gebab dich xcobl.
fiequitnf ordo Miffe germanica: ex toto :
Das Introit oder Anfang der Mefl cum
notis muiicis , uti etiam
Das Gloria in excelfis Deo
Die Epiftel
Das Allelnja cum notis
Das Evangelium.
Dan folgct die Prcdig
Darnach der Glaub cum notis
Das grofi Patrem das man nent Sjmbo-
lum Niceum roird von etlichen gefun*-
gen.
Ermahnung gegen dem Volckb
Saniius
Benediclus.
Sodan kombt der Anfang der roahren
Mejfe , und des Herrn Naehtmabl.
Verba inftitutionis. Ultimo gratiarum
aftio populi cum notis
Die Ordnung der Vefper incipit cum pfal.
C'XII. cum notis. Similiter
Antiphona & pfalmi cum notis.
Darnach folgt das Magnificat , ein Ge~
fang der Jungfrauen Maria : Mein
Seel erhebt den Herren &c. cum notis.
Alsdann die Collett.
APUD HETERODOXOS. C. II.
257
Varia funt ac faepius immutata eiusmodi Agenda, canendaque ec-
clefiartica, apud Lutheranos praecipue; apud quos celebrior eft, quam apud
Calvinianos, cultus publicus officii divini. De quibus fuit votum Io.
And. Smidii, in ditfcrt. de lectionariis, ut collecte in unum digererentur
opus, a) Erat is ipfe Celebris fcriptor abbas monalrerii eiuscemodi
MariavaUenfis , fimulque pro more Helmjladenfis proreiTor Theologiae,
quique multa ad praeiens argumentum de cantoribus primitive eccleiiae
collegit : quae vero hie habet de libris facra cantica continentibus, ad re-
liquias officii canonici pertinent apud Lutheranos in illis locis , ubi olim
fuerat officiuai ftatum chori horarum canonicarum. ..
Sequitur :
Ordimng fo man bait an den Tagen , fo
man allein vcrkiindigt das Wort Gottes,
und halt kein Ampt noch Mejfe.
So Jingt man vor der Predigt einen Pfal-
men , oder das geiftlich Lied : Nun
bitten voir den heiligcn Geifl.
Und nacb der Predigt den Pfalmen Dens
mifereatur noftri : Es wall wis Gott
genadig feyn.
Alterius libri hie eft titultis.
Die erjlen acbt Pfalmen Davids nacb der
rcchten Ve*tev.tfchung in das Gefang ge-
bracbt , rcie jezt zu Strasburg die Ge-
mein im Branch hat. M. D. XXV.
Omnes oilo pfalmi ( promittnntur antem re-
liqui ) nni melodise fiuit aptati.
Tertius libollus inferibitur :
Der L. Pfalm Davids Miferere mei Deus.
hocb zu Jingen .1525. quinque verficuli
cum nutis.
Singutaris eft libellus alius :
Von der Evangelifchen Mejfe, mit Chrift-
lichen Gebettcn vor und nacb Empfan-
gung des Sacraments , durch Cafpar
Kanz von Norilingen.
Prxmittitur :
Die Summa Cbrifllicber Gerechtigkeit und
des Glaubens Vollkommenheit.
Sequitur :
Von der Evangelifchen Mejfe xcie man
jie halten foil. Und rterden die Worte
der Einfezung des heiligen Acendmahls
gelefen , und communicirt der Priefier
fo er andcrs dazu gefebiickbt ift , und
das Volckh.
Nach dem xeird das Te Deum laudamus
gefprochen.
Salve Maria Mater mifericordiae latei*
nifch.
Zuletzttaber das recht Chr ift Hebe Salve.
reticles anfangt : Bijl gegrufet Maria
du Mutter des Konigs der Bivrmherzig-
kcit &c.
a) Sic vero ibi : „ Utinam ex omnibus illis a-
gendis a reformationis momeuto ad hxc ufque
tempora colle&io aliqua inftitueretur omnium
ceremoniarum & officiorum , quae in diverfis
ecclefiis fuerunt vel retenta vel mntata , nt
inde haberemus ceremoniale commune eccle-
fiarum Proteftantium , & fimul appareret fpe--
cimen libertatis chriftians- in his talibus qux-
dam introducendi vel abrogandi ! In quibus--
dam etiam locis , ubi leftio biblica certis die-
bus publice peragitur , etiam huius vel illius
doctoris eccleliaftici capitis cuiusque fumma-
ria , & ufus theoretic! & pra&ici inde dedu-
&i , publice praeleguntur , ut atulitores ha-
beant partim , ad quae attendant , partim vi-
deant , qua: fuos in ufus transferre debeant.
In templis vero cathedralibus, collegiatis , &
clauftralibus , quibus facultas adhuc relifta eft
horas canonicas aliaque officia celebrandi r
certi adhuc dantur a prioribus diftinfti libri,
qui cantica facra , quo ordine & melodiis per
totius anni curriculum in matutinis & vefper-
tinis , itemque intermediis precibns cantari
foleant , unacum ledlionibns & precationibus
in unum volumen congefta exhibent. Teftis
eife poteft Metropolitana Magdeburg, ecclelia,
quae fuis fumtibus 1613. eiusmodi librr.m
excudi fecit. Teftis eft ecclefia S. Bhjii a->
pud Brunfvicenfes : teftes funt monnfteria, quse
Ducatus Brunfvico&uneburgen/is magno litte-
rarum commodo a tempore repurgats eccle--
fix hucufque confervavit , fovit, & auxitv4*
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. IV.
Kk
258 L. IV. USUS CANTUS APUD HETEROD.
luvat vero paucis annotare ordinem liturgise feu officii maioris Mif-
fae apad Lutheranos , prout earn anno primura 1766. expofuit Anony-
a mus llle fupra citatus. a) Exordium facit hymnus matutinus. Sequitur Ky-
rie eleifon mufice, cuius multi compofitores abufum faciunt iucunda ni-
mis mufica. Poftea ante altare diaconus angelicum hymnum Gloria in
excel/is intonat , fuccinente populo Allein Gott in der Hob fey Ehr &c.
Sequitur mufica : deinde collecta cum ledione epiftolae ante altare : turn
populus cantionem , quae ad concionem pertinet , cantat. Sequitur ite-
rum collecla cum textu evangelii, quern diaconus ante altare cantat. Po-
pulus immediate canit fymbolum apoftolorum, fequitur concio. Dein-
ceps preces, cantiones, colleclae ante communionem&c. prout in agen-
dis habentur. Improbat auctor ufum ilium fuorum , apud quos mu-
fica fit demum abfoluto officio. Id quod facit auclore Luthero, quern
Mujc.htbUo- dixiiTe nacrat Laur. Mizlerus, muficam habere, nefcio, quam occultam
p. 562. yim> fe uunquam magis exhilaratum effe ad concionem faciendam, quam
fug. j6i. fi antea pulchranv audierit muficam. Brenzium item adduxerat aflTe-
rentem , fi verbum Dei mufice pronuntietur , nihil. eo efficacius fortius-
que eflfe ad confervationem fidei noftrae. Taceo alios ibidem laudatos
& fupra recenfitos in eadem bibltothecac muf. parte p. 233. & 371. Qui-
bus unum addo pro coronide Io. Baltaf. Bernoldum Altorfii prof. Theol.
fub feftum SS. Trinitatis an. 1727. in doxologiam ecclefiafticam Gloria
Patri haec perorantem fecundum fuum, fuorumque ufum ac fententiam :
§. xxxin. 3)De mufica artificiofa, quae vocis varia modulatione fit, fidibusque,
pneumatico organo , & inftrumentis affabre compofitis ac belle refonan-
tibus : utrum in publicis Chriltianorum concionibus adhiberi debeat , &
ufum obtineat ? adverfus Udalricum Cinglium, &fimiles, quaefitum eft.
Equidem paffim obvium talis muficae abufum non probo ; verumtamen in
fe prcecipuum Dei donum, alendoque pio mortalium afFedlui aptum na-
tum, non puto fpernendum. Neque enim improbari Deo in univerfuni
hodie poile, quod in Davide, in Levitis, celebratisque cantoribus facris
olim non difplicuit , credibile eft : quemadmodum parum quoque inter-
eft, fi quis Gloria Patri afla voce recitet potius, quam cantillet, five plu-
ra fimul muficorum artificia cafte accedant. Ubi etiam corde potius,
quam voce nobis decantantibus, concedimus, daemona quod pellat, quod
ad horrida regna remittat. " Provocat porro ad Georgii Koenigii he-
ptadem caf. confcient. Caf. I. p. 24.
CAP. III.
a) Betrachtungen iibcr ilie Kirchenmnfic iinJ hei- ten Nutzen. Breslm und Leipzig 1 767. paj.
ligen Gefange deren Rechtglaubigen , umi ih- y<?.
$4 $
259
Mara
CAPUT III.
De cantu £f mufica recentiorum Gracorum^ Mofcorum,
aliarumque gentium extra Europam.
I.
racos abundare libris ad officium divinum per-
tinentibus, ac pltiribus etiam, quam nos, can-
tionum generibus, iam obfervavimus libr. II.
P. II. ad finem tomi primi. Ex iis etiam, quae
fpeciminis loco edemus Graca monumenta
cum notis muficis, palam fiet, redundare eo-
rum cantum longioribus haud raro fyrmatis.
Metrophanes Critopnhis in epiftola quadam
ad amicum , quam recudemus in colledione
fcriptorum de mufica facra, explicat non pau-
ca nomina, quae hue pertinent, veluti iwpog,
T(>07ra,(>iov, kovtcIkiov, v/rotKori, i£ct,7ro<?iXct,{>tcv , tpuTefywytKov , Kctvav. Quorum
etyma, quatenus ad inftitutum faciunt , iam dedimus. Diximus et-
iam de ftatis orandi canendique temporibus ac horis, quas easdem habent
ac nos canonicas, explicatque Mart inns Crusius in annotationibus ad
Hijloria ecclefiajlic<e librum II. de patriarcha Raphaele, qui carpitur, quod
temulentus x~t ca^ctg, #re iinrtQivov , are. ofifyov dvrog 7tot% S\v ettcm, nullas
canonicas horas , nee vefpertinas, nee matutinas ipfe unquam audierit.
Canonem appellant, quas nos horas canonicas dicimug, ut ibidem
ex veturto Mfc. Gerlachii annotat , „Pfalmorum cantio opus eft SS.
Angelorum, qui miniftrantes continenter Deo aftant : Laudate Dominum
omnes Angeli fui. Pfalmodia noftra Canon dicitur. Quemadmodum agri-
cola , nifi canonem fuum probe perfolverit, in carcerem coniicitur ; ita
& monachus , quando neglexerit canonem fuum, ftatim deferitur a gra-
tia : & traditur inimicis fuis &c. " Explicat porro ret axocWw* feu gra-
tiarum actionem poft ccenam , deinde mefonytticum : inter Nonam item
& Vefperas, quae canuntur a Gratis Typica loco liturgiae: quae non pof-
fint quotidie celebrari. Qui cantus, cum liturgia celebratur, praemittitur.
Liturgia vero , feu proprie celebratio facrificii Miffie , amplior multo eft
K k 2 noftra,
Difciplina
cantus epnd
Gra:cos po«
ften'ore hac
setate.
Turcograc.
T. I. j>. 13a
I9S- »9&
h
Tabb.
XLVIII.
XL IX.
2 So L. TV. DE MUSICS RECENT. GR^CORUM,
noltra , praefertim S. Chrysostomi : unde cum breviores effe volunt,
utuntur liturgia S. Basilii. Neque vero, etiam dum canunt, facile
libros cum notis in manu habent , ex confuetudine memoriae infixum
cantum tenentes; reliquis ad canonarcham refpicientibus, ut fupra p. 308.
ex Goari Euchologio notavi. ldipfum faepe eorum vefpertino & matuti-
no officio ac liturgiae Miffae , in fummis etiam feftivitatibus, praefens ipfe
audivi , Roma: praefertim , ubi maior ell confiuxus Gracorum : fruftra ta-
men diu fpe laciatus a Gratis, quibus familiariter ufus fui, exfpeclavi vel
unura in arte mulica peritum adventurum ex Oriente, cum quo agerem
conferremque.
Legitur inter opera Io. Bapt. Donii a) confilium ad Em. Card. Bar-
berinum datum, pro confervanda pfalmodia Gracorum, noftris reddita
notis: ubi eandem notat infcitiam, prasfagitque brevi '"interituram om-
nem cantus eorundem notitiam , nifi eo confervetur modo, quo etiam
in ufus noftros convert! queant gratiae cantus Graci melodici apud nos
infuetae. b) An unquam aliquid eiusmodi in lucem prodierit, haud fcio.
)d vero facile iam erit huius rei ftudiofo, acri incidi a nobis curatis in-
ftitutionibus muficae feu cantus Graci ex codice San - Blafiano , collato
cum variis codicibus Gratis, quales pafiim in noftris bibliothecis repe-
riuntur ; dum interim ab ipfis Gratis hodiernis difciplina ad principia ar-
jtis conformata negligitur, Chytr^us in oratione de ftatu orient, ec-
clef. maiorem adhuc infcitiam tribuit modernis Gratis , quod nee intel-
ligant
a) Difcorfo all' Eminentiflimo Signor Cardinale
Barberino del confervare la falmodia ile'
Greci , recamtola nella noftra Intavolatura.
T. II. Opp. p. 161.
b) Eflendo dunque il canto ecclefiaftico Greco
parte molto principale del loro rito , the
ella defidera fommatnenfe , che fi confervi ,
e illuftri : come fede ne puo fare quell' e-
riulita adunanza di S. Basilio , la quale
per quefto fine maffimamente viene da lei conr
tinuamente protetta , ed onorata della fua aC
fiftpnza ; credo , che non git fara difcaro,
che io le proponga un modo taciliffimo da
jtonferyarlo , quanto durera il mondq , e la
chiefa fanfta: dove per altro poffiamo dubi-
tare grandemente , ehe tra poehe Jecime d'an-
ni re'.ti del U'tto annichilato , ed eftinto >
poiche oltre il vedcrfi di continuo mancarq
la na^ione Greca , gia quali iiamo venuti a
fegno , che nr>peBa fi trovi , tlii Ve loro no-
te 0 fegni muficali intenda , e fappia cau-
tarli : onde non e da maravigliarfi , fe per
l'ignoranza grandiflima , che regna oggi in
Levante , appena fi trovi uno fra molti gio-
vauetti , che vengano in quefto Collegio Gre-
co di Roma , che ne abbia qualche leggiera
notizia ; che pero cantando efli folo per una
certa pratica , e forza che riefca quel loro
canto piano ( come in effetta fi fente ) poco
grato , e melodiofo. E contuttocio avendo
io agli anni paflati fatto fentire a un perito
mufico di Roma uno di quefti cantori Greci
( ch'efli dicono i^/ccArocg ) egli riconobbe
_in quel fuo canto femplice , ed ecclefiaftic*
molti portamenti di vace , e grazie , a uoi
infolite , con le quali le noftre melodi'e pro-.
fane fi potrebbono arrichire , e perfezionarq ;
la quale farebbe la feconda utilita, che ne
icearebbe tale imprefa ; benclie indirizzata
principalmeate alia confervazzione di quefta
parte del rito Greco. Cio s'effettuerebbe dun-
qro con cfprimcrc. coll le noftre note mufica-
li le loro.
ALIARUMQUE GENTIUM- C. III. 26l
ligant non folum ex vulgo plurimi , verum etiam faccrdotes & monachi,
qui bonam religionis partem in horum canticorum & precum recitations
ponuut. Suavius tamen "aliquid in Gracorum vocibus modulantibus
mihi audire vifus fui, quam Thomas Smith, ipfe etiam teftis cL'jT07rrr<g
£ durriKocg, memorial prodidit in epiitola de Grac<e ecclefiae hodierno fta-
tu : „Exulantibus (inquit) cseteris humanioribus artibus , quas pax &
molle otium alunt, quibusque maxime deleclari folet ingenua libertas, in Pag. 14*.
ifta miferrima ac dura, quam ferviunt , fervitute , non eft , quod exfpe-
cres folam muficam fupereffe, quae hie plane infuavis eft , & absque om-
ni arte." Chrifioph. Angelus nihilominus in Enchiridio de ftatu hodier-
no Gracorum, a Georgio Fehlavio editus, haec de eorum mufica habet :
Aioatriv eAA^vEf oca-fMtra, fjLVra, fj.iya.Arjg (peovrjg , x, t^oag Tro/kaxig, k, p/,iACe)diK6og,
«<re uKaav Trdnctg; canunt Graci voce magna & arida ut plurimumy &
barmonice, ita , ut omnium aures penetrent.
II. Quodfi vox |»rpa refponderet voci Aff<£ apud Latinos , prout in sine lofin-
mufica excludit inftrumenta mufica, videri queat, non onmem pemtus meatali aut
horum ufum apud Gracos excludi; aut faltem vocem /xiAu^Kug modula-^tll^rKtpYa.
tiorem aliquem , quam fimplicem ac planum, denotare cantnm. Sednum mufica.
fruftra hxc omnia in templis Gracorum quaeri , teftis eft dvrriKoog Gerla-
chius apud Crusium, a quo ea de re interrogans fuit ; refpondit autetn
his verbis : „ Cantus figuralis apud Gr<ecos non eft : nifi quod cantores Turcogr*c,
in templis variata interdum voce ea imitari conantur : & more utricula- T- T- f- w-
riorum noftrorum , alius vocem eodem fono tenet : alius Dra Dra falta-
torium in modum canit. " Ipfe id obfervavi , ut unus alterque inter
canendum vocem in unifono inferius continuaret, caeteris cantum modu-
lantibus, ut melodia fe habebat. Quod vero de notis muficis addit,
figna etiam effingens, id levi brachio inter fcribendum epiftolam fallente
calamo fecit , ut noftris fpeciminibus conferenti ad oculum patebit.
Quae autem fubiungit de inftrumentis muficis, ad eorum ufum facrum non
pertinent. „ Inftrumentis (inquit) muficis non utuntur : nifi forte teftu-
dine & clavichordio, ii, qui ex Chio, Cypro , Corcyra , alisque Italica
imitationis locis veniunt. Habent lyram, inftrumentum oblongum fex
aut feptem chordarum , quod calamo pulfant ; [ZcLpGiTev & roiyjeoov, de
quibus quaeris, ignorant." Addit ex ore eiusdem Gerlachii, Gracos
mirari noltrum teftudinis cantum, artificem memorans (einen Lautcnfchhi-
ger) quern D. Ungnadius Legatus apud fe Cpoli habuerit.
Codinus qualem organorum feu inftrumentorum muficornm ufum
commemoret de officiis aula: Cpolitaua, explicavimus alibi; lpleque ti-
lt k 3 tulus,
2t62 L. IV. DE MUSICA RECENT. GR/ECORUM,
tulus libri prodit, eum ea defcribere , quae ad pompam aulae imperato-
riae pertinent, Imperatorisque folemnem conduftum. Eodem , ni fallor,
pertinent, quse olim in Citrio inter Scripiores Bizantinos notavi ; qui
vero nunc ad manus non flint. Dum autem in hiftoria patriarchica
Tunograc. feu ecclefiaftica poft Cpolim a Turcis expugnatam , a Crusio grsce &
?' ,32- latine edita, de ritu creandi proclamandique Patriarcham folemni agitur , is
in fublimi patriarchali throno conftitui narratur , dato etiam baculo pa-
ftorali in nianu, i|MtA\enttw ruv i\zotKruv ug a-w^ig tov Sktttotyiv % a^%<£-
fcow/; quae eft crebra polychronii acclamatio a cantonbus fieri folita.
Riiflbrurt Ml. lam Benedictus XIV. ex P. le Brun explkat. cerem. Miffa no-
ritus Grsci tavit, ritu Graco Rufforwn exeffe etiam organ a & alia inftrumenta muii-
inuficn fa- ca e teiiiplis officioque divino. Cafp. Calvor in Rituali ecclejiaftico, quod
ineunte hoc faeculo Iena editum eft , P. II. Seft. V. c. 20. de orgitnir,
ad Mofcos ante paucos demum annos translata e(Te organa refert ex ore
• ipfius illitis artificis organarii infignis , qui primus fiflularitm orgamcarmn
tormenta magno Zaro Petro , templisque EvangeUcorum , quo? habent in
ttrbe Mofcua, fecit. Sed, an facro fuo ritu Mofcomta utantur organis,
non addit. Admittunt tamen muficam harmonicam recentioris sevi
noftri, qualem egregie compofitam pro hoc opere inter collectanea iam
igne abfumta fervavi a 4. vocibus, omnino iis refpondentem , quae de
JPag. 155. eorum mufica Io. Herbinius de cryptis Kyovienjihtts narrat c. 14. De
facrorum liturgies, elegantia, in haec verba : „ Sanctius longe atque elegantius
apud Graco-Ruthenos colitur Deus , quam quidem apud Romunos. Pfal-
mi enim aliique facri Patrum hymni in templis, accinente lingua verna-
cula populo , arte mufica, in qua difcantus, altus, tenor, & baflTus har-
monia fuaviflima & fonora diftin&e audiuntur , quotidie ibi decantantur.
Intelligit apud eos plebs promifcua , quae clerus lingua Sdavonica ver-
nacula aut canit, aut orat. Hinc omnes coniun&is clero vocibus ea can-
tant harmonia ac devotione , ut audiens raptum me in ti&fk&iv, Hierofo-
lymis efle, primitivaeque ibi Chriftianorum ecclefiae faciem atque fpiritum
videre , mihi viderer, eoque nomine Filium Dei , facrorum Ruthemco*
rum fimplicitati illacrymando , ex fymbolo divorum Ambrosii & Au-
gustini laudavi, inquiens: Plemfunt cceli & terra Maicjlatis gloria tua"
Apponit, quibus Sclavi ac Rutheni cantantes utuntur, notas muficas, ru-
diter admodum delineatas faltem , ut nee aliter nobis liceret adumbrare
Tab. x. in ipecimine. Idem, portquam nervofe in hodiernam muficam facram
n. 1. declamafTet : „ Quodfi (concludit) avorum noftrorum ruditas minime
probatur ; ito mi phonafce ad Gracos in Dalmatiam , Sclavoniam , Bof>
niani) 4
ALIARUMQUE GENTIUM. C. III. 263
mam, Myfiam, Rujjiam &c. &c. quam tu homo levis fers (usque deque,
etiamnum rides impie , devotam ecclefiae primitive in laudibus Dei fim-
plicitatem admirare, atque edifce, quae ignoras. Privatim vero vel ipfe-
met arte mufica tecum concertabo." Vid. Tbeopbili Wahrmundl liber
Germankus de univcrfa religione Ruthcnica p. 37. 66. 67.
IV. A Syr is Armenisque fubinde terras noftras obeuntibus didici, eos Syrorum^
bum.
in cantu ecclefiaftico extemporaneo perinde exercitatos eflfe , ut paullo ll
ante de Gratis orientalibus diximus. Id vero perhibet lo. Schreder
in Thef. Armcnico p. 42. Armenos omnes hymnos ecclefiafticos difcere.
Fruftra autem ex eis aliquid ad artem compoiitum fum fcifcitatus; dum-
que ad cantandum excitavi, plerumque mini id Horatlanum evenit:
Omnibus hoc vitium eft cantoribiis inter amicost
Ut uuuquam indue ant animum cantars rogati,
Tniufji nunquam defijlant.
Exhibet ex Fr. Blanchinio. Mich. Aug. Cause us in Mufao Romano T.
II. Sett. IV. inter inftrumenta mufica veterum Cymbalurn facrum Ar- T. vil. ».4»
meniorum feu tympanum cum crepitaculis. „Tympani (inquit) genus
eft cymbalurn, a concava figura cymbae nomen deducens. Alii tamen ma-
lunt etiam pateris , metallicis orbiculari forma praeditis , cymbaii nomen
commune facere : praefertim , fi, appenfis crepitaculis , concuflione tinni-
tum edant ; ut Armeniorum in facris etiam in urbe praeftatur. "
V. Armenis accenfentur JEthiopef Abyjjini, de quibus Scaliger lib. Abyffinorua
VII. de emendat. temporum; articulatius vero Iobus Ludolphus: „Cam- tripmiia Ta-
panis (inquit a)aeneis carent ; earum loco tintinnabulis ligneis vel faxeis, cra'
aut ferreis utuntur, quae rtridorem magis, quam fuavem fonum edunt. Bid Kthi
Non multo iucundior eft mufica facra; infuavi fatis voce canunt illorum m. 111. c. (,.
canonici . . . interftrepentibus veterum JEgyptiorum ritu crepitaculis , fi- *• 8"-
ftris, crotalis , quae in feftis folemnibus pulfare ipfi magnates honon du-
cunt. Accedunt tripudia, & faltationes , tanquam imitando Davidi an-
te arcam foederis falienti, ubi tanto ftrepitu terram pedibus pulfant , ut
choreas magis, quam feftum Chriftianum agere videantur. llli exultare
fefe, & plaudere, atque iubilare Deo Iacob ex praecepto Pfalmorum di-
cunt,
a) Taceo , quae idem libro II. c. 18. narrat, qua canunt. In commentario pag\ 263. notis et-
ratione i'upplices JEtbiopes regi peculiaribus iam inuficis exprimit , quem peculiariter A»%-
vocibus inclamant , ac monachi imprimis, pre- baretifes., Goitgai , Tigrenfts canunt.
ees fuas ad regem delaturi hymnum quendam
264 L. IV. DE MUSICA RECENT. GRiECORUM,
cunt, feque laudare Dominum in tympano & choro, in chordis &organo,
etiam incymbalis, Ted (ut facete Tellezjus ait ) non bene fonantibus."
Ett hie P. Baltaf. Tellezius, ex cuius bift. JEthiop. lib. I. c. 39. p. 96.
Ludolphus in Commentario p. 380. hue affert locum, ex Hifpanico in
Latinum fermonem translatum , de Mthiopum mufica : ,. Muficam iftam
tanti faciunt, ut ipfe frater Imperatoris Ras-Seelaxus multum fibi pla-
ceret modis temperandis, quos tamen faltantes parum obfervarent. Quin
& patruelis eius Meleaxus , fupremus Imperatoris aulas magiiter , iibi
valde gratulabatur , cum illius vices eflent tympana ilia ruftica pulfandi. "
Idem etiam confirmatur ex Itinerario Chrifloph. Fuhrer. ed. Germ. pag.
94. habere fcilicet HabeJJinos duo tympana, seneis (Heerpaucken) fimil-
lima , tintinnabulis plena, quae pulfent , fimulque exiliant, & faltent,
Halleluia creberrime concinentes : nihilominus inconditam hanc muficam
mire placere.
Addit Ludolphus alia teftimonia de-tripudiis in Habejjinorum cultu
facro ufitatis ad crepitaculorum , tympanorumque fonitum , quae lob.
Cotovicus in fuo Itinerario Turcica appellat , inltrumenta senea „ quse
manuum quodam motu percuflTa fonum edunt , fuis hymnis & pfalmodiis
mire congruentem. Pfallentes affiduo corporis motu fefe exagitant,
utrumque per vices flectentes genu. Ipfa vero Dominicae refurredionis
node viri , feminaeque fimul conveniunt, tympanis , citharis , aliisque
inftrumentis muficis perfonant , clamoribus , cantuque diffbno perftre-
punt, ad plaufum manuum choreas ducunt , & ufquedum illucefcat, fum-
mo cum iubilo ac corporis defatigatione tripudiant." Idem dum lac.
Wormser in Itinerario p. 221. confirmat de cantu, ialtuque nocle perpeti,
crepitacula lignea circulis ferrers inftrucla memorat, quae quadantenus Se-
mantris Gracorum conveniunt , quorum iub Turcko iugo Chriftianis, ut
diximus, ufus eft ad convocandum populum. Affert porro Ludol-
Fag. 381. phus in Comment ario etiam folemnia quardam verba, quibus fie tripu-
diando canentes utuntur , ex JEtbiopico aitclore Organi , qui de S. Ma-
ria Virgine ad hunc morem alludens ait : Laudat te S. Ecclefia plaudens
manibus : £«? tripudians pedibus. Alibi vero : Plando manibus meis ad
pfallendnm tibi : & tripudio pedibus meis ad celebrandum te veluti iubilo,
Addit, Gregorium , Abyjfinum fcilicet, cuius opera in veftigandis rebus
Mtbiopicis ufus fuerat, cum animadverteret , fe fummopere talem mo-
rem mirari , tanquam a dignitate cultus facri alienum , refpondiffe : An
non etiam miraretur Davidem , & omnem Ifrael ludentem coram Do-
mino in omnibus lignis fabrefactis , & citharis, & lyris , & tympanis , &
fiftris , & cymbalis : faltantemque toti's viribus ante Dominum ?
VI.
\
ALIARUMQUE GENTIUM. C.III. 265
VI. Monachi quoque Turcici , quos Dervis vocant , perinde tym- Monachorum
panis a) & tiltulis cum genere quodam choreae utuntur, ex veteri tefta- kemTurci-
mento a patriarcha Iacob rem repetentes , atque etiam exemplo Davidis cori,m'
fetuiti, cum aliquando eis iuffu Sultani id vetaretur: quam in rem Ri- a
caltium , qui tunc Cpoli fuerat, teftem citat Ger. Corn, von ^wDriesch, mfUrifib*
qui hiftoriam legationis Comitis Hug. Damiani ^Virmosdt fubCAROLO g s^ '*
VI. fcripfit. Hoornbeckius perhibet , Tunas fua lingua pfalmos et- 333.
iam Davidis in fuis templis cantare, Muhamede pfalterium in Alcorano &ersfft*m
azoaraXI. commendante , dicenteque, illud Davidi e ccelo milium , ut ' }£ '^^
mundo traderet. Ex lege eiusdem Alcorani muficam omnem aliam, praeter
vocalem , in facris reiiciunt, voce humana populum e turribus ad ccetum
convocantes , ufu campanarum reiecto , etiam apud Chriftianos Turcis
fubiecros: moxque Saladinus Mgyptius , capta Hierofolyma , civitatem
ingreflus campanas e turribus eiecit, ut Ang. Rocca ex variis teftatur fcri-
ptoribus cap. 1. de campanis. Turcicorum facerdotum alia alia notis
muficis expreflum reddit Kircherus in mufurgia, fed veluti incerta ft- lib. vll.c.L
de : „ Audio (inquit) nonnullos facerdotes Turcicos , quoties alia alia illi^d t- $68'
„ fuum folemniter intonant, hoc claufulae genere intervallis miris , info-
„ litis , concifis, abhorrentibus referto uti, cuius mentionem & Keplerus
„ in fua harmonia fecit ; nihil tamen in hoc occurrit, ut aliqui obiiciunt,
„ non diatonicum."
VII. AfFert fimul Kircherus noflris redditum muficis notis ibidem chinenfinm,
ex relatione P. Samedii S. I. qui apud Chinenfes muitis annis converfa- iaponenfium
tus fuit , eorum Chuypo, claufulam nempe , qua utuntur, dum Confu- c"
tium adorant. P. Matthaus Riccius in hiftoria exped. Chriflianorum
apud Sinenfes de eorum mufica hasc fcribit : „ Inftrumentorum apud Si-
nenfes muficorum varietas eft &copia; fed organis carent, atque clavi-
chordiis, & omni huiusmodi inftrumento. Fides inrtrumentis omnibus ad-
hibent e crudo byflb retortas ; ex animalium fibris ne confici quidem pof-
fe notant. Inftrumentorum tamen concinnandorum fymmetria noftrae re-
fpondet. Mufica porro omnis ars in unius vocis fono confiftir, vocum
diverfarum difcordem concordiam plane ignorant. Et tamen ipfi de fua
mufica fibi maxime blandiuntur, quae noftrarum aurium iudicio fuper-
biffimo abfona omnino iudicatur. Et quamquam ipfi fibi primas de mu-
ficis concentibus arrogent , noftratia tamen organa , & caetera , quae ha-
clenus audierunt inftrumenta, admirantur ; idemque fortafle de noftrarum
vocum harmonia iudicabunt , cum eius artificium fonosque percepennt,
a) Inftrumenta Turcis familiaria , quid cum crotalis commune rubeat, ego non video. "
Mart.Gerbert. de MusicaEccl. T. II. L. IV. L 1
266 L. IV. DE MUSICA RECENT. GRiECORUM '
quos ha&enus templa noftra non audierunt ; omnium quippe rerum fere
muta funt rudimenta. "
Muficae antiquae indagatores , qui aut veteres concentu plurium
vocum caruilTe ultro concedunt , aut faltem neglexifle putant, hoc in ar-
gumentum atfumunt. Ifaacus Vossius de poematiim cantu & viribus
rhytbmi p. 94. dum memorat, quod, qui illas oras adierunt indodi, in
Sinaritm reprehendant comcediis , quod cantum contineant propemodum
fAovoTwm unius eiusdemque ibni, ac vocis humanae intenfione; addit, di-
ci vix poffe , quantis cachinnis excepti fuerint , poftquam Enroprfi fuse
muficae fpecimen exhibuere. „ Nee Sinis modo (pergit) fed & Iaponen-
a jihus a) quoque hanc difplicere, teftes funt non fine magno fuo dolore,
quotquot lefuita terras illas frequentarunt. Et fane minime hoc mirum
videri debet, fiquis hodiernae fimplicitatem fpedet muficae: iftam quippe
quanto penitius cognoveris , tanto magis intelliges, nihil omnino aliud
in receffu habere, praeter inanem fonum : ilium quidem aliquando har-
monicum , fed tamen omnis rationis & fignificationis expertem. Talem
yero cantum velle obtrudere Sinis, populorum , quotquot fol afpicit, lon-
ge cultiflimo , non .temeritatis folum , fed & extremae fuerit dementias. "
Accedant huic, qui quidem difpar muficae antiquae ftatunnt pretium,
Peraltii fratres , quorum alter ad Chinenfes praecipue , gentem cultif-
b fimam, b) alter ad Turcas, aliasque turn cultas, cum barbaras gentes provo-
cat: veluti etiam Rousseau in lexico v. Harmonie apud folos recentioris
sevi Europaos obtinere hanc muficam harmoniam obfervat. Idem v. Cara-
cleres de mufique folis Eur op a nationibus id tribuit, quod fciant muficam
fcribere, feu characleribus quibusdam exprimere : id faltem efle certum,
Arabes & Sinenfes, qui litteras maxime excoluere, carere eiusmodi cha-
racleribus. Singulare eft, quod de Perfis habet, eos nomina villarum
c vel humani corporis quadraginta oclo tonis muficae fuae dare, c) Ha-
bes apud eundem modulationem notis nortris exprefTam cantionum Sinen-
fis, Perficxe & Canadarum. Planch, lit. N. Ex Blanchinio Causeus
in
a) [topotunfes eiusdem in mufica palatus effe cum c) Us difent, par exeniple, pour donner l'into-
Chinenjibus ferimtur. nation d'un air : AHez de cette ville a celle
b) Cbinois , peuples qui paffent pour avoir eu la : on allez i\\i doigt au coude. Mais ils
de tout tems les efprits les plus polis & les n'ont aucun figne propre pour exprimer fur le
plus delicats de toute la terre, & qui ne peu- papier ces memes fons. Et quant aux Cbinois,
vent fouf'rir la mufique a plufieurs. Hijl. de on trouve dans le P. ilu Halde , qivils furent
In mufique & de les ejfets T. III. p. 2SI- Vid. etrangement furpris de voir les Iefuites noter &
Tom. I. pag. 1 20. feqq. irbi quo in pretio fit lire fur cette meme note tons les airs Cbinois,
mufica, ufuque ad ornanda fefta & celebrita- qu'on leur faifoit entendre.
tec , idoneis teftibus pluribus oltendit.
ALIARUMQUE GENTIUM. C. III.
267
in Theatro Romano Seel. IV. defcribit, exhibetque Tab. III. n. 23. & 24. T.n.p.w
duplex Sinenjinm organum, alterum ttoXvclvAos utriculare, alterum Dulci-
no Europaorum perfnnile ex Cafp. Calvor Rituali P. II. p. 693. ubi ge-
nus hoc tubs graviffimas a noitris ut vocant , Fagottis non admodum
diverfum in maim fenis , qui accinenti adltat, repraefentatur , cum cete-
ris trium generum pulfatilis, enchordi, & pneumatici inftrumentis ; in fin-
gulis exhibens Sinarwn inventa aeneo iconifmo P. II. S. V. c. 20. Vid„
qua? modo laudatus Calvor de mufica funebri Hifpanorum , Livonorum,
Lettorum, Lapponum , Thracwn , Jndorum, Perfarum, Sinenfium, Africa-
novum de 31adagafcar, Mexicanomm P. I. lib. III. Sect. II. c. 24. de cantu
fancrali &c. diflerit.
Neque vero eft natio aliqua hominum fera adeo ac barbara , apud Americano,
quam non aliquod mufica? genus obtineat : brutiflimum etiam inter pipe- nim'
des creditur genus , quod Hotantots appellant , ex fono, quern faltantes
edunt , cum menfura faltem aliqua mufica. Chrifi. Columbus mufi-
cam repent apud Indos* occidentales , etfi nee veftigium aliquod fcriptu-
rae feu artis fcribendi deprehenderet. Haec alia que collegit au&or GaU
licus hift. muf. de variis mundi plagis recens dete&is in America , qua- T. /. p. 33-
rum incolae feu noltri, feu nigrifint coloris, plerumque quatuor faltem tono- Io3, T' UL
rum muficam tenent. Notat porro genuset iam quoddam organi alicubi,
ex ore D. Helliot, qui utramque Indium orientalem & occidentalem pera-
gravit, atque ufum quendam facrum faltandi cantandique. a) Plura nobis D. 3
Burney promittit de mufica novi orbis recens etiam deteclis terris.
CAP. IV.
a) „ Lcs dans & Ie chant font fort en nfage chez Ies
peuples de nouveau monde, & il paroit, ainfi
que nous l'avons dit, dans ces deux pratiques
quelques traces d'un culte religeux. Pour leurs
chanfons, elles ronlent fur les beaux faits de
leurs Peres , & fur la mine des leurs enne-
mis. Hift. generate des ceremonies , mceurs ,
fcf coutumes religieufes £7*c. des Africuins T.
VII. ch. 3. p. 44.. Et chap. IX. p. $y. „Difons
quelque chofe du chant des Americains. Quoi-
qu'ils n'obfervent ni regie, ni art, ils en tl-
rcnt des ufages , qui leur font communs avec
tous les autres peuples. Le chant leur fert
a louer les Dieux, & les hommes, a fe divertir
& a regler les pas de leurs danfes. On* croit
affez, qu'il u'y a ni elegance, ni delicateffe
dans les chanfons des fauvages : cependant on
■j trouve des figures , quelque elevation , des
expreffions diftinguees du langage popuIaireT
un fens myfterienx & enveloppe , des inver-
fions de phrafes , des failles, qui font 1'efret
de ce, qu'on appelle verve : en un mot, tous-
les dereglemens caufes par cette fureur Poeti-
qne, qni de tout terns a trompe les peuples,
& leur a perfuade, qu'elle parloit comme les
Dieux. Et p. 60. Tous les conquerans du nou-
veau monde, & nos meilleures relations affe-
rent, que tous ces peuples ont l'ufage de Is
poefie ; qu'ils font des chanfons a la gloire de
leurs Dieux, & de leurs Hcros, comme nous
les pratiquons auiourd'hui , & comme le pra-
tiquoient autrefois les peuples de l'antiquite,
meme les Scythes, les Cimbres, les Goths, & Its
Alkmans. Vid. T VI. p. 137. les effets dc li mil-
fique fur les pretres & fur les prophetes des
anciens payeus. '<-
L I %
268
•^ ( ■& ) •<£•
Mufica con.
flat medolia
& harmonia.
Cantus pla-
nus Grego-
rianus, Mo-
zarabicus,
Ambrofia-
nus.
P*g- i?i-
CAPUT IV.
Ars , ac injiituito cantus & mufica facra poftrema
hac at ate.
I.
am velut e diverticulo ad noftrum redeamus can-
turn , hodiernamque muficam ecclefiafticam,
quae melodia conftat & harmonia; ilia in fuc-
ceflione , haec in coniunftione feu combinatio-
ne diverforum fonorum fimul eodemque tem-
pore , confiftit. Ilia iterum duplex eft pro
diverfitate muficac feu cantus plani , vel figu-
rati.
II. Ufu ecclefiaftico , & antiquiffima praefcriptione , obtinet hodie-
que cantus , quern proprie choralem feu planum vocamus , idem fibi
femper fimillimus ; tantum quod Ambrofianus , & Gregorianus , genere
idem, aliquantifper intdr fe differant , veluti etiam ritu. His tertius acce-
dit Mozarabicus: quod officium etiamnum in ecclefia Toletana dici quotidie
cum tono , iam fupra notavimus. Donius in dilTertatione de mufica fa-
era obfervat , intonationes quoque eius ritus, faltem in vetuftis quibus-
dam codicibus, fupereiTe. Annotaverat is in bibliothecae Laurentiana Efcu-
rialis elenchis traclatum quemdam , qui inferibitur Mozarabes intonatio-
nes. Cuius fpecimen aliquod petiit a Luca Torrio epift. 81. p" 131. Si
ut arbitror , addit, facros cantus liturgia Mozarabum continent . . . Per-
opportunum id erit illujlrando operi , quod molimur de mufica facra vel
ecckfiaftica. Nihil vero amplius ad rem occurrit apud Donium in diiTer-
tatione ilia de mufica facra , aut alibi , inter copiofa eiusdem opera de
mufica. Reftitutum fuilTe a Card. Cimenio officium Mozarabicum, iam
notavimus. a)
Neque vero eft, quod hie addamus: cum haud dubie in genere can-
tus plani conveniat cantus ille cum Gregoriano & Ambrofiano , de quo
Fran-
9) P. Henr, FLOREZ in Hiffania facra ad finem
tliiTertationis de antiqua miffa Hifpanica feu
officio Mozarahico, fequentem hitius reftitutio-
nis chrouologiam colligit ex proemiffis : „ En el
1436. reftauro en aniago el oiicio Mutarait
el Scnnor Obifpo de Segnvia. Defde el ann»
IS 00. fe reftauro en Toledo. En el 1517. fe
introduio en Salamanca. En el 1567. ie hiz«
otra fondacion en VallaioliA , para perpetnai
a quel Rito. « Efpana Sagrait T. ZlJ.f. 36«.
INSTIT. MUS. SAC. POSTREMA HAC /ETATE. 269
Fraucbinus Gaforus Laudenjis, ditionis nempe etiam facrse Mediolancnfis \ lib, l Muf-
» Ambrojiani noftri (inquit) atque Gregoriani clerici cantum planum vo-ca ariiioric
cant : quoniam fimpliciter & de piano fingulas notulas sequa brevis tern- '
poris menfura pronuntiant. Non enim concinnitatis nofcitur fervare na-
turam; fed quod certi ipforum modorum (quos & tonos vocant) limi-
tes & termini , atque vocum congrefliones & tranfitus , fecundum fcili-
cet naturalem diatonici generis difpofitionem obfervari pernofcuntur :
cantilenarum ac totius modulaminis exordia in ipfo ut plurimum com-
probantur. " Notat fubinde differentiam fecundum tonos ecclefiafti-
cos ufitatos Ambrojiani & Gregoriani cantus feu melodise. Quae tamen
ipfa vox apud Ambrofianos idem fignificat, quod paffim iam neumam di-
ci a medio aevo obfervavimus. Eftque ipfi etiam Franchino vocum feu lb. cap. t.
notularum unica refpiratione congrue pronuntiandarum aggregatio. Haec
vero definitio non propria adeo eft, ac poftea allata defcriptio, earn ipfam
ad rem, feu nominis diftindionem , de qua modo diximus: „ Solent Cup.utt. Uk.l
quoque (inquit) cantores ecclefiaftici in canticis, ut funt Alleluia & ver-
fus , ac in eo genere plurima, circa unam eandemque vocalem conti-
nuato & perenni tranfitu modulari. Id Ambrojiani communi nomine
melodiam appellant : divinam fcilicet Trinitatem & angelicam harmoniam
(ut ipfi aiunt ) mente & animo interea percurrentes."
Sed videntur Ambrojiani his cincinnis parcius uti. Nempe cantus
Ambrojianus ad unam reftridtus provinciam melius fe intra orbitam, quam
Romanus, totam fere Europam pervagatus, continere potuit. De can-
tu hoc Ambrofiano egimus T. I. p. 2^2. feqq. & fparfim alibi. Si D.
Burney credimus (Diar. itin. muf. Vol. I. p. 59.) nee ipfi Mediolanen-
fes de eo certi aliquid habent , fruftraque P. Io. Bapt. Martini in
hoc argumento defudavit. Genere certe, atque adeo inftitutione non dif-
fert a Gregoriano feu Romano. Speciminis loco apponam, quas lau-
datus Franchinus ad finem libri primi defcribit Ambrojianas pfalmodia-
rum terminationes , fecundum odo tonos ecclefiafticos Gregorianis pie-
rumque fimpliciores, quas A 'mbroJian<e (inquit) modulations frequentius
comitantur.
tr k-»— »■
rf
a=»
m
:w— w.:.:hl.hzj:
3
Euouae primi toni.
Euouae fecundi toni.
fiziz
Euouae tertii toui.
Euouae quarti toni.
LI 3
Euouae
270 L. IV. INSTITUTIO MUSIC/E SACRiE
£
-JBj- 1^- — -j^. — -££ — J^.-
— -fr- — i~5.35zr5;z
i — $ — w— m — ■*•■
^
Euouae quinti toni.
Euouae fexti toni.
E3E-
31
:m~m:
:m=3::
3E
i*30E
Euovae feptimi toni.
Euouae feptimi toni.
L 1
g-W — -M- — M- — m M, J, -
U u teg
* ~** W * ~tt ~i
p — H -
_ a. .
Euouae octavi toni.
Euouae odavi toni.
rhythmica
negleda.
Aptd JVal-
lif. lib. III.
kurm, feSt.
lO. p. 502.
HI. Tradationem. autem de mufica menfurata feu figurali deinceps
a fuis primordiis repetens , aufpkatur libri fecundi caput primum hoc a-
phorifmo rubrics inftar pofito : Menfuram temporis in voce poeta & mtr-
fici breve m £*? long am pofuere. Qua? nimirum ad rhythmum fpedant,
nunquam magis in niufica negledum, quam dum polteriore aevo femper
niagis fonorum menfura ac tempus difpefci in minimas partes ufuvenit;
ut II ufpiam, id vulgatum hie obtineat : copia inopem facit. Sed hax
ipfa ell ratio, quod hodie notarum tantuni attendatur menfura; veteres
autem, qui hac lignorum varietate caruerunt, fyllabarum quantitatem fpe-
dabant. Ejl igititr cantus (melos) & quidem perfects , inquit Bryenius,
illud, quod ex barmonia, £«f rhythmo , & prolutione conftat : Jive acumi-
ne & gravitate , ecleritate & tarditate , long ih; dine item & brevitate.
Gravis eft Lor. Glarea»i Dodecachordi lib. 1. c. 3 9- & ultimo ad pho-
nafcof de inveniendis tenoribus admonitio. Tenorem ibi pro harmonia,
feu melodia accipit , qui , inquit, auribus dukiter verbis apte iuntlis info-
net , mentique infideat , ac in andientis animo aculeos relinquat , in quo
natura vis exprejja videatur. Denique in quern animus hominis aliquan-
do velut e fomno experretlus prorumpat. Melopcei noltri foli fonorum
eompofitioni intend, ut ex verbis ipfis vis & energia cantui accedat, qui
in atiimos ipfos influat, non curant, ut veteres. Eft hoc argumentum
libri ab Ifaaco Vossio editi de poematum cantu & viribus rhytbmi : ubi
hoc utraqne in.pagina in mufica noftra defiderat. Cantus, inquit p. 29.
non potefi fubfiftere, fi fyllabarum non conftet quantitas , huius vero nullam
vulgo haberi rationem , apud plerosque in confeffo eft. Uno enim ore om-
nes fateutur , negligi hoc tempore vevam & naturalem fyllabarum quant it a-
rtem;.fed bum defectum commode fuppleri cenfent accentuum obfervatiom..
At
POSTREMA HAC /ETATE. G. IV. ZJl
At poftremum hoc etiam vulgo negligitur, mifcenturque qnadrata rotun-
dis, longa brevibus , prout fe them a muficum feu harmonicum offert;
cui haud raro iam perfedo verba demum inneduntur , quae neceffe eft
languefcere, omnique deftitui energia.
Secundum Vossium mufici veteres triplicem fecerunt vocis motum,
continuum, diajlematkum, feu intervallis difcretum, & medium inter utros-
que. Continuum ad vocem loquentium refert: diajlematicus proprie ad
muficam pertinet. „ Cantantium autem vox (inquit) debet habere in- Pag- 3**
tervalla non fonorum tantum , fed & temporum , ita ut finguli pedes
& fingula membra exacte diftingui poffint ; aliter enim olim fi fieret, non
canere, fed loqui dicebantur. Erant quidem etiam olim aliqua cantica,
quae dirvtwri & velut uno fpiritu abfolverentur , fed levia & nullius pre-
tii, vixque alium ufum habentia, quam ut cantui diaftematico velut nae-
vi quidam permixta, maiorem adferrent ornatum. Ille autem cantus ab
autiquis maxime probatur, qui fit non dwoTaSriv , fed kuto, ko^o,, non
continuus, fed in partes & membra diftindus. Hodie id fere negligitur,
poftquam fublato metro & carminum dimenfione barbarus & inconditus
fucceflit cantus."
Hymnos facros Urbanus VIII. metricis legibus reftituit : „ Hym- Hymnime-
wni (inquit in bulla Divinam pfalmodiam) paucis exceptis, qui non me- trici ab Ur-
„tro, fed foluta oratione, aut etiam rhythmo conftant, vel emendatio- p"^^-!1!/'
,, ribus codicibus adhibitis, vel aliqua facia mutatione ad carminis & la£i-
„uitatis leges, ubi fieri potuit, revocati, ubi vero non potuit, de inte-
„ gro conditi funt, eadem tamen quoad licuit fervata fententia. " Lau-
dat hunc pontificem Meccenatem fuum Io. Bapt. Donius in epiftola dedi-
catoria lyra Barberina , quod illius incomparabili ingenio doclrinaque
multiiugi , mafcula ilia caftaque poefis , quam tantopere admirabamur
in prifcis , fua setate rurfus refloruerit. Ipfe haud dubie ea in re Ponti-
fici, reftituendo veteris muficae decori intentiflimus, operam navavit; quod
paullo poft innuit, his verbis : „ Quo conlilio rem novam, ac nemini
hadenus tentatam aggreffi fumus , ut de tota ratione modubndorum
carminum latinorum iufto commentario tradaremus : in quo praster alia
multa, ut parum hodie nota, fie ad veterem muficae prasftantiam , ac ma-
ieltatem in ufum revocandam neceftaria » nifi me animus fallit , vulgo
innotefcent: turn illud praecipue apparebit, quam fapienter ac providen-
tiffime , ut omnia, Sanditatis tuae iulTu hymni facri metricis legibus refd-
tuti lint nuper , fine quibus videlicet praecipua fui parte , quae rhythmus
eft, mutila, ac deficiens mufica facultas videri poflit. "
Idem
1J1 L. IV* INSTITUTIO MUSICS SACRiE
Idem paffini hoc inculcat, prxfertim vero in opere de prajlcmtia
T.I. p. w*>mujica veteris hinc etiam argumentum petit: „Melopceix ex t£ dvriT^a,
(inquit) refpondet rhythmopceia; effeclricis muficx non obicure & ipfa
pars : cuius antiquus ftatus & conftitutio quantum recenti huic prxftet,
non difficile probatu eft. Nam cum ex tribus fummis rhythmorum ge-
neribus, quibus prifci artifices utebantur, parili, duplo, & fexcuplo, five
fefquialtero ( quae aliis nominibus vocantur Dattylicnm, Iambicum, Pceo-
nicum) tertium nobis defit, ex prioribus duobus quodammodo compo-
fitum; quid fupereft, nifi ut noftram egeftatem , ac negligentiam agno-
icamus? Mirum, fcio , & hoc cuipiam videbitur ; verumtamen auclor
ei Turn, ut vel oh7ru^yov infpiciat, quae fuper hac re Don i us nofter
(ita is ipfe in dialogo loquitur) appofitis etiam exemplis difleruit in ad-
notationibus fuis ad compendium de generibus ac tonis muficx. Quaie
li ulla in re, hie certe , hodiernorum mufurgorum incredibilem quam-
dam ofcitantiam mirari licet; qui cum infinitis prope rhythmicorum tem-
porum notis , ut nudius tertius dicebam , fuos referferint libros, ac ma-
ximam rhythmorum varietatem poflidere fe putent ; fi res ad calculum
redigatur , valde inopes reperiuntur. "
lam Glareanum audiamus : „Ego tenorem requiro, quern unus
vel folus fecum perfonet, vel aliis accinat, vel quern multi fimul , fed
unum intonent, quemadmodum in choro facri hymni ac pfalmi adfo-
lent. Prxterea eum requiro, qui brevibus longisque fyllabis fua det tem-
pora , quod in choro hodie, mirum, cur non obfervetur, olim, ut pu-
to, non negleclum; unde adhuc puto efle, ut non nunquam uni lon-
gx fyllabx plures datx fuerint notulx , quamquam pofteri hoc ita dein-
de neglexerunt , ut brevibus pariter ac longis promifcue plures dede-
rint notulas. " Laudat poftea Franchinum , & fux xtatis cantores,
ad fyllabarum difFerentias oftendendas brevibus ac femibrevibus ufos no-
tulis : turn prifcos illos, qui,ut „ affectus exprimerent, magis harmonias
verbis aptabant, quam aut menfurx aut numeris verba; quanquam omni
carmini fua quxdam eft menfura , fed non prorfus, ut nunc exigunt
mufici. Sunt & notulx affectuum, quas lecloris iudicio examinandas re-
linquo. "
Hoc vero maxime eft , quod fibi proponere debet, qui muficx pro
ecclefiaftico ufu pangendx modulandxque operam collocat, ut ad pietatem
affectum commoveat, eumque animi fenfum , quern propofitum thema
continet. Idqne nonnunquam faciunt optimi quique fatis feliciter hodie-
que, quos ad textum componere dicimus ; fed deeft plerumque vis ac
energia
POSTREMA HAC iETATE. C. IV. 273
"ehergia ilia, de qua hie loquimur , deberetque mufica! menfuratae efle
vel maxime propria , fi imitaretur muficam veterem rhythmicum metri-
caraque. AfFert Glareanus quaedam modulationum exempla turn fua, Pag. m.
quas nimirum dicit, fe iuvenem in Horatii odas finxiffe harmonias ; cum
etiam Roberti Gaguini Celebris Francicarum hiftoriarum fcriptoris , ele- p. I87.
giaci carminis harmoniam plenam fletu & laciymis : atque Hermannum
Buschium infignem ilia aetata poetam memorat, ad Ionicum cantantem
fuam Floram. „ Carmen erat (addit) heroicum de laudibus inclytae ur- P l88>
bis Agrippina, quo intra annos odingentos , non puto , quidquam con-
ditum elegantius, quod & ipfi litterarum principi D. Erasmo aliquando
vifum fuit. Et ipfe etiam Buschius illud idem carmen ad eum, quern
dixi modum, non minus graviter, quam eleganter decantavit coram uni-
verfitate Agrippimnfi anno a Chrifto nato M. D. VIII. quern ego tunc
adolefcens viginti annorum magna voluptate audivi."
IV. Haec idcirco commemorandPluxi, ut ftudium melopoetarum no- Murlca fign„
ftrorum excitarem ad rhythmopoefkm , fere negledam in ipfa mufica raiis primi-
menfurata feu figurali, quae fuapte natura ad hoc accommodata eft. No- tus fimPlex}
tularum 'quippe differentia fupplere poteft in mufica facra quodammodo
rhythmum & metrum, fi quidem ilia fua themata rediffime ex facra fcri-
ptura repetit, quae metro ac rhythmo carent. Nihilominus vero videas
peritiores mufurgos proxime elapforum faeculorum maximam vim mufi-
cae fuae addere ex fyllabarum quantitate, accentu profodico emphatico-
que notis & melodiae apte innexo applicatoque, antequam foli fere cele-
ritati ftuderetur, ac mufica figuralis in minimas difliliret particulas. A
fasculo decimo quinto, funt, qui epocham muficae figuralis repetendam
putant, annum idcirco iubilaeum meditati in gratiam Dunstaphi Angli,
qui circa anno 1440. floruit, excoluiffeque muficam maxime dicitur.
Tunc vero ac diu adhuc poflea duae tantum menfurae feu temporum agni-
tce funt fpecies, perfeda nimirum trium , altera duorum, quam imperfe-
dam dixerunt. Tempus, modus, ac prolatio figebant notarum valorem.
„Tres funt gradus muficales (inquit Listen 1 us) fcilicet modus, tern- Be mufica
pus , & prolatio. Modus debita menfura longarum & maximarum. Eft ™nfrrahth
enim in notulis (quemadmodum in ceteris rebus) fecundum temporis
menfuram, & numerum notularum femper obfervandus modus, quern a
moderata modulatione didum putant. Hie in ordine graduum rede pri-
mum fortitur locum, quod in primas ac praecipuas notulas , utpote ma-
ximas & longas vim fuam exerceat. Tempus proximum, quod in pro-
Mart. Gerbert.de Musica Eccl. T. II. L. IV. Mm ximas
274 L-IV- INSTITUTIO MUSICS SACRiE
ximas & breves agat Prolatio vero poftremum , quod pofteriores femi-
breves & minimas confideret , tot enim antiquitas notulas habebat , qui-
bus fingillatim hos gradus tribuebat, ut finguli in fingulas, tanquam fibi
proprias, non promilcue in omnibus, agerent. "
p0n:ea ultra lam quidem tunc ab hac fimplicitate abitum eft, fed non tanto, ut
mofiumau- deinceps, exceflu. Adhuc magis fuse definitioni refpondebat mufica fi-
&a' guralis, quam talem ponit laudatus Listenius: „ Mufica figuralis eft mu-
ficalium graduum ac proportionum fub certa menfura figurata cantandi
fcientia. Haec conftat (addit) variis planeque diftimilibus notarum, pau-
farum , ac fignorum figuris. Figura eft ipfe habitus feu difpofitio, qua
notae & quaelibet paufae liquido cognofci queunt. Notarum vero alia
fimplex , alia ligata , alia minor dicitur. " Longum vero eftet percen-
fere , quantis ambagibus inftitutio muficae figuratae involuta , quam con-
fufa & intricata fuerit ; quod adolefaaite adhuc fseculo XVII. queritur Io.
Bapt. Donius lib. I. de prajlantia 'mujka vet. etfi tunc magna iam ob-
T. I. opp. foleverit parte. „Iam vero (inquit) quot inutiliter paginas implent tarn
p,8S' multis fufiflime tradendis, quae tanquam fupervacua prorfus, a,c nullius
plane ufus , non heri atque hodie obfoleverunt ? Quotus quisque,
quaefo, eorum eft, qui regulas illas concentuum innumerabiles, quas ne-
mo unquam memoriter comprehendere poteft, usque ad faftidium in fua
fcripta non congerat? Qui non paffim legentium oculis ingerat, tan-
quam pulcherrima quaedam ornamenta chartarum , & quafi vermiculati
operis fpeciem , tot inaniflima fchemata temporum rhythmicorum ? qui
non ilia toties recoquat, quafi braflicam quamdam, quid fit Modus, Tern-
pus , Prolatio ? quotve fint eorum combinationes ac forma?, in maiores,
minores , in perfectas atque imperfetftas, futili fubtilitate diftinclae ? qua>
que , fi utilitatem requiras , nulli plane ufui funt ; fi proprietatem voca-
bulorum, nihil minus fignificant, quam quod fignificare primo afpedu
videntur. Mitto tot claves, tot ligaturas, tot proportionum fpecies, tot
paufarum figna, tot pundorum genera, Perficientia, Augentia, Difcer-
nentia, Alterantia; cum regulis, exceptionibus, atque obfervationibus pe-
ne infinitis, circa notarum, quern vocant , valorem, atque ufum; ut ne
a confummatiflimis quidem hac in arte fatis probe teneantur. Mitto tot
alia pene innumera, quibus fuos inferciunt libros, legentium otio abutun-
tur, bonas horas male perdunt, ac foam demum produnt ftupiditatem.
Qiiodii vocabula , ac loquendi formulas perpendere paullifper velimus,
quodnam , obfecro, fcriptorum genus tot verborum fordibus, & quisqui-
liis
POSTREMA HAC iETATE. CIV. 275
liis adeo fcatet, ut quorundam mulicorum, & quidem non de vulgo ac
trivio, fed maxime infignium atque. illuftrium ? ct Affert ddnceps
quaedam exempla ex Franchino, ipfoque Gr-AREANo.a) a
V. Notarum fimplicium figuras, unde muficae figuratae nomen eft, annularis
cenfet laudatus Listenius numero otto, ex quibus maxima 8- longa 4. *"" *1Jinis fe"
brevis 2. femibrevis unam menfuram , quam taclum vo.camus, valent ;
reliquarum quatuor prima, feu minima, dimidiam ; femiminima quartam;
fufa oftavam ; femifufa lecittiam fextam, ut hodieque, partem eiusmodi ta-
ttus explent. b) Addit vero : „Tres poftei iores fpecies unacum fuis paufis b
magis muficis inftrumentis propter fuam celeritatem, quam humanae voci,
competunt. Sunt enim a neotericis fuperioribus illis (quibus veteres con-
tend fuifle leguntur) tanquam fupplementum adiedfae, non quod non plures
&fubtiliores excogitari queant, fed elegantioris ac fuavioris melodic gratia.
Vellem haec verba notarent mufici noftri, quibus adhuc , ut videre Storia ieiia
eft apud Io. Bapt. Martini, binas minuritiones addere (croma & femi- ,m£/Fc" 2L7/*
croma vocant , quas veteres fufam & femifufam, ut haec nomina fervent,
quas triplici quadruplictque linea difpefcunt notas) vifum eft ad oftentatio-
nem faltem celeritatis, non elegantiam fuavitatemque muficae, aut decentiam
certe & gravitatem muficae ecclefiafticae. Glareanus lib. J1I. cap. 1.
poftquam dixiflet , feptem eflfe, quarum in frequenti cantu fit ufus, no-
tarum figuras a maxima usque ad fufam, ad finem addit: „Orga-
narii vero, aliique plurimi, qui inftrumentis utuntur muficis, etiam fu-
fam diviferunt , ut facerent octavam notarum figuram, quam femifufam
vocant quidam , varieque pingunt , maxime tamen altero adiedo unco fu-
fae. " Puteanus in Modulat a Pallade ed. 1599. iam miflis aliis, quin-
que agnofcit notas fuo tempore ufitatas, duas Candidas , reliquas colore Fag. 117.
tiotlis, quarum ultima fcilicet femifufa. Claudius Seba-stiani tamen Or-
ganifta /lletenjis, nempe iam an. 1 563. ponit infuper notam cum triplici un-
co, quam fu fella m vocatc. 8. & 12. operis, quod infcribit : Bellum mujkale
inter plani & menfuralis cantus reges de principatu in mufica provincia obti-
nendo contendente$,Argentoratied. Fran chinus, cuius Praftica mufica Me-
diolani an. 14.96. impreflfa eft, lib. II. c. 4. prodit , variaffe adhuc fua memo-
ir ia nomenclaturam harum minimarum notarum. Dum vero lib. I. c. 2. no-
tas cantus plani defer ipfiffet, fubiungit : „Sunt &, qui notulas huiusmodi
plani cantus aeque defcribunt & commenfurant figuns menfurabilis coufide-
rationis, utlongas, breves, ac femibreves, ut conftat in fymbolo cardineo,
M m 2 &
a) A dd i poteft exempli loco integer tractatus ittGio- in la mufica tnenfurata exercitate.
vanni Spataro mujico Bolonefe , nel quale Ji h) Aiiam pofteriorum notuiariim nomenclaturam
tratta de la fcrfeiiione da lu fesnuaUera froduita vid. apud modo cit. SfATA&O c. 4.
Fruftra teu-
tata eatutti
mutatione.
a
Syllabi, quas
fblmilatio-
nem vocant,
varie auflx
& immutatce.
Df divina
ffalm. cap.
XVII. §. 3.
». I.
276 L.IV. INSTITUTIO MUSICiE SACRiE
& nonnullis profis, atque hymnis : quod potiflime ad ornatiorem modulo-
rum pronuntiationem ipfa diveriitate concipiendam celerrime profequuntur.
VI. Inter eos , qui nuper alia nods vulgaribus figna fubltituere in
animo habuerunt, femet etiam nominat /. Rousseau; fed fa&i fe pceni-
tuiile, fatis ingenue confitetur v. Caracleres de mufique. a) V. Notes bre-
vier quidem iterum mentionem facit fyftematis , quod excogitavit Sau-
veur, explicatumque habetur in commentariis Academise fcientiarum an.
1721. alterumque Demaux aliquot poft annis; fuum autem (quod edif-
feruit fingulari diflfertatione DiJJertation fur la mufique moderne, edita an.
I743-) hie plunbus recenfet, atque etiam ad calcem fui lexici modu-
lationem ad haec figna feu characteres novos exprefTam in fpecimine Tab.
litera F. infignita exhibet.
VII. Idem hie au&or, qui, ut infignem aliquem locum inter ventilatos
illos grandes fpiritus, fuperbice fcilicet & impudentise, vendicaret, fuperos
acherontaque commovit , ut folent, fubtilitate quadam ingenii cum frontc
perfricTa , pectoreque seneo : nihilominus dum hiftorica traclat, perinde
ac antefignanus fuus Voltaire , defipere folet , ac efle etiam aniliter la-
bulofus. Is dum in lexico fuo mufico de fyllaba Si vulgato hexachor-
do ut, re, mi &c. in Galliis addita, agit, mire rem confundit. Car-
dinalis Bona , poftquam Guidoni Aretino fexachordum illud tribuilfet,
mox addit: „Hoc item faeculo Erycius Puteanus, vir eruditiflimus &
omni doclrina refertus, duobus editis libellis ad fex vulgares notas feptimam
adiungere conatus eft, ut omnes vocum mutationes tollantur , quae pueris
maius negotium in cantu difcendo faceffunt; & hoc modo praxis muficae mul-
to facilior reddatur. " Rousseau praeterquam quod, nefcio, quern cer-
tum Fan der Putten, qui tamen ipfiflimus Puteanus eft, in orbem protrudat;
non folum alium fingit Erycium Dupuis (quern facile licentia Gallis lamilia-
ri alterandi nomina, Puteanum eundem efle divinare potuiflfet) fed craffiori
errore eum ipfum etiam Guidoni Aretino a Card. Bona coaevum dici, aiTe-
rit his deceptus verbis hoc item faculo: queis tamen Bona fuum, quo vixit,
faeculum decimum feptimum intelligit. Edidit quidem Puteanus Medio-
lani iam anno is 99- libellum de hac re fub titulo Modulata Pallas, five
feptem difcrimina vocum ad harmonica letlionis novum £«f compendiarium
ufum
a) „ De cc nombre ont ete Parran, Souhait-
ti, Sauveur , Dumas (Demaux) & moi-
meme. Maij comme , au fond, tous ces fy-
fremes , en corrigeant d'anciens defauts, aux-
quels on eft tout accoutume, nc faifoient, qu'en
fubftituer d'autres, dont l'habitude eft encore
a prendre ; ie penfe, que le public a tres-fage-
rnent fait de laiflfer les chofes comtne eMes font,
& de nous renvoyer, nous & nos fyftemes, aim
pays des vaines fpeculations. „
POSTREMA HAC iETATE. C. IV. 277
ufum aptata £«f contexta, cum in Italia degeret iuvenis adhuc, ut ubi-
que fe prodit, rnulta quidem eruditione venatus myrteria numeri iepte-
narii ad propofitum fuum ; de quo ferio magis appofiteque ad rem pa-
gina tandem quinquagefima quarta fie diflferit: „Redeo in viam : ienae
illae nota; fie inventae ufum fui apud muficum paffim gregem , fed tar-
dum admodum difficilemque praebent. Quae enim mora mutationum,
confufio clavium, fubftitutio vocum ? Videas plerosque atque indigne-
ris , bonam aetatem impendifle huic arti : & exiguum tamen profecifle,
perfectis annis prius , quam iftiusmodi lectione. Difficultas fcilicet ob-
ftat, annulumque interdum penitus denegans , interdum praecipiti iam ae-
tate conferens , remoram plerisque facit Ego tollam : curfumque uni-
verfum facilem & expeditum reddam , levi quodam diverticulo five rle-
xu: nee in transverfum abire penitus eft animus; fed vada, & eminentes
illos fcopulos aequoris mufici devitare. Ha&enus quidem , ut dixi , fex
veluti notarum velis Harmonica mota & promota : velis, inquam, quae
nunc infinuari opus, nunc expandi, nunc obliquari, mifceri nonnunquam,
•atque commutari pro ratione curfus, & vocalis Aeoli flatu. Ego adiun-
go, & moleftias iftas fugiens (fine fchem ate loquor) notarum numerum
augeo : fenis receptis, ut Pallas modulata fiat, comitem unam adiicio,
ex eodem illo hymno: Bi fcilicet: Solve polluti la Bii reatum : Or-
dinem eundem fervo: ut, re, mi, fa,fol, la, Bi."
Mirum fane eft , id non primo ftatim harum fyllabarum inventori,
aut faltem nemini alii traclu faeculorum in mentem venifle, ut fie fcala
mufica completa docentium difcentiumque taedium & laborem, unica ad-
dita fyllaba, levaret, confufionemque ex continuis mutationibus tolleret.
Don 1 us in progymnafi. mu(ic<e partis vet. rejlit. lib. II. Maillardum ci-
tat fcribentem, ante Puteanum alios Si &O adiecifle, ut in totum oclo- T.i.on.
nae efTent : quam methodum merito quidem Puteanus contempferit : ^- 2^-
qui nihilominus primam additionem feptimae fyllabae fibi tribuit in con- Cap. xxi
clufione opufculi, viam banc novam aperuijfe, ftili acumine <equajfe , adf- XiI-
publicum remotis fentibus itionem. Utinam mens Us, qui infiituunt iuven-
tutem, hac docendi non deejfet ratio , aut modus inducendi. gfc. Id ar-
denter fane inftanterque egit Puteanus, edito iterum libello an. 1602.
iam Mufathena five notarum beptas inferipto. Quo ipfo anno Setbus
Calvisius in Germania noftra idem faxum volvit in libello, quern in-
fcripfit compendium muficum anno J 612. recufum fub titulo Mufica artis
prscepta nova & faciUima &c. Atque eodem etiam anno Ioannes
M m 3 Lip-
278 L* IV. INSTITUTIO MUSICiE SACRiE
Lippius in fynopfi muficae novae pro feptem vocalibus ftetit. Calvish
vero partes, quas Hippolytus Hubmeier Gottinganus paedagogiarcha im-
pugnavit, defendendas fufcepit Gibelius.
Haec apud nos agebantur, dum in Italia iam 1614.. monachus qui-
dam Olivetanus Banchieri, in libro feu cartella di mujica, ut teftatur
Rousseau, etiam pro additione feptimae fyllabse operam navavit, qui Bi
vocat b. quadratum, Ba rotundum, uti Galli Si, & Sa. In Gallia,
tefte Mersenno, facile agnita eft eius additionis neceflitas ob mutationes
evitandas ; fed primum varia fuerunt vocabula ci, di, ni, Ji3 za 5-fc.
Lebeuf qui anno 1741. edidit fuum tradatum hiftoricum & pra&icum
Pag. 4. de cantu ecclefiaftico , dicit , necdum turn faeculum & dimidium ela-
pfum fuifle , ex quo fyllaba Si in Gallia lit adoptata. Addit : Hnventeur
de eette fyllabe ji neceffaire ne fefl point fait conuoitre. Les wis difent,
que fe fut Le Mai re, d'autres difent, que fe fut Metru, d' autre s en fin
difent, que ce fut M. Dupuy. Sub hoc ultimo nomine latet laudatus
Puteanus, uti videre eft apud Bonnetum in bift. muf ed. 172^. Iu. des
Murs, quern putat vixiffe an. 15 S3- idem efle videtur , de quo libro fu-
periore, Ioannes de Muris, cui, funt, qui aliquid in hac re adfcribunt.
Ac Rousseau quidem, qui eius Mffi trivit, has, fed fex tantum, fyllabas
T. LHijl.de pr0i f0j j0> n0t tut a, ei tribuit. Addit Bonnetus, mutationes quas-
rfT^fff'T m *n nac re Francifcano cuidam tribui ; probabilius tamen iam lauda-
f. 17. turn Metru circa an. 167^. fixifie fyllabam Si, dum alii etiam in Gal-
lia, tefte Mersenno, novas omnes fecerunt E.g. Fateu. Ta, Ra, Ala,
Fa, Sa, La, Za. Uti habent Belga fuas has bo, ce, di, ga, lo, ma, ni,
iam Mersenno & Keplero memoratas. Nuper Sauveur has fylla-
bas Pa, ra, ga, da, fo, bo, to, do adoptavit. De Boisgelou ad fupplen-
das notas alteratas per diefes hanc feriem integram ponit ut, de, re, ma,
mi, fa, fol, be, la, fa,ji-> uti videre eft in lexico apud Rousseau. Uni-
verfim vero non obtinet, quod idem perhibet, apud nos loco fyllaba-
rum litteras A, b, c &c. in ufu efte, qui variat.
Iam laudatus Gibelius adiefta Guidonianis fyllabis feptima ni , pro
chromatids illis intervallis has fyllabas effinxit Di, Ri, Ma, Fi, Si, Lo,
la be ce de me fe ge
Na. cum aliquamdiu his a B C D E F G ums e"et cum ^an- ",z"
lero, quae litteris, quas claves etiam vocamus, magis confonant. Sunt
plerique ex Germanis , quos plures adhuc recenfet Mattheson in lon-
Das be/chiizte gQ ^ qUOCj cecinjt fyllabis Guidonianis, epicedio, qui cum Ambrofio Pro-
1P0STREMA HAC JETATE. C. IV. 279
Fio putent: abieclis omnino fyllabis, fatius effe folis uti litteris : fecus ™yte E-ift,
ac Gibelius contendit, fyllabas putans ad pronuntiandum, inftituendam- nu"s F- IL
que iuventutem aptiores, ut refert Laitr. Mizlerus in bibl.muf. Ad- j>. 1. p. in.
dit vero, hodiernam experientiam contrarium docere, dum iuventus an- j>. *7-
te omnia fecundum litteras inftruitur, moxque bono profe&u ftatim ad
cantuni ipfius textus inducitur. Sunt hodie , qui fyllabas Graunianas
da, me, ni, po, tu, la, be ideo prse aliis adoptandas exiftiment, quod non
folum vocales omnes fuo ordine, verum etiam confonantes duras & li-
quidas compleclantur. a) Paflim vero adhuc antiqua cantilena hexa- a
chordi obtinet , quod aliorum fententia melius ad tetrachordum redige-
retur : veluti apud Anglos folummodo quatuor fyllabas ufu obtinere,
Rousseau memorat, more Gr<ecorum, apud quos tefte Manuele Bryen-^kcj Wau
nio iuxta fyftematis diateffaron tres fpecies, gravium fc. mediarum , & *K* 38*.
auclarum vocum, prima eft, quae a Barapycnis continetur ; ut ab hypate-
hypaton, ad hypate-mefon : fecunda , quae a mefopycnis ; ut'a parypate-
hypaton ad parypate - mefon : tertia , quae ab oxypycnis, ut a lichanos-
hypaton ad lychanos-mefon. Quo compendio mutationes non tantae con-
fufioni obnoxi33 eflfe videntur. lam memoravi, Io. Bapt. Donium id
contendere, ut Gracorum more quatuor tantum in tirocinio adhibeantur
fyllabae ; quod is magna contentione agit iam laudato libro II. Progym-
fiaflica mufica pars veterum reftituta. Ubi etiam fe haud invito aptiores
fyllabas excogitari , atque ad veterum morem difponi poflTe, confitetur.
Attingit etiam, praeter ufitatum diatonicum genus, chromaticum & en-
harmonicum.
VIII. Medio aevo aerae chriftianae operofa adhuc monochordi divifioScaia mufica
cum fuo teir
peramento.
magnam partem inftitutionis muficae conficiebat , ad confonantiarum in-™1
tervallorumque muficorum in progreflione harmonica inveftigandum or-
dinem , atque firmandum pro genere diatonico temperamentoque illo,
quod ipfa vox humana fuapte natura dabat. Rem cum primus ratio-
num harmonicarum indagator Pythagoras ad canonem mathematician
exigendam exiftimaret, Aristoxenes poftea, Aristotelis difcipulus, au-
ribus diiudicandam exiftimavit ; plufculum quidem, ut poftea Ptolomjeo
& Didymo eft vifum, medium tenentibus : ut tamen multa adhuc huic
noftrae aetati relinquerent circa temperamentum hoc rede definiendum, quod
inftrumenta noftra mufica turn enchorda, cum organa pneumatica attinet.
Pri-
•) Vid. Hillers Anweifung zum muficalifch- huiffe. Ex vero an ufuni habuerint, de quo
richtigem Gefange. Initio trains operis T. I. nunc agimus, nunc non difputamus. Eius cer-
p. 1$, memoiavunus , /fyppiis vacates adiu- te rei nullum, quod fciam, veftigium fupereft.
2$0 L. IV. INSTITUTIO MUSICS SACRiE
Primumque fuperiore faeculo Mersennus, aliique poftea, quos Rousseau
in lexico h. v. citat, Loulie , Sauveur, Rameau, rem quam accuratif-
fime funt perfecuti; quibus (J'Aleivibert iungi poteft, qui nuperrime in
jp.i. cap. 6. dementis mujica theoretics & prattica (tudiofe de hac re agit, paflim-
&f- que noftri turn theoretici , cum practici auclores. Nee organopoei
hac doclrina in praxi carere poffunt; etfi earn non Temper inftituant ad
monochordum, quod hie iterum ufum praeftat multo fubtiliorem, quam
olim ad confonantiarum intervallorumque fimplicem genefin , quando
genus folum diatonicum fyntonum ufitatum in ecclefia chriftiana fuit : ac
quidem cantu julovotovu progreffione fimplici & uniformi, ita ut primum a
faeculo XI. ad evitandum tritonum b. molle a quadrato diftingui ceperit.
Glareanus lib. I. dodecachordi c. 2. Franchino tribuit , quod b
quadrato hanc for mam ^ quam etiamnum habet, dederit : ut eflet difcri-
men duarum vocum mi &fa in-ociava, inqne clave b. fa tj. mi. Qui
faeculo vergente XIV. commentarium edidit in librum F/ores mufica ar-
Adcap. 11 defis petrut Herpius, qua ratione ad fuam ufque aetatem proceflum fit,
exponit , qua demum littera r. infra in monochordo audita lit cum vo-
ce ut : „ ne ( inquit ) ullus defeclus infra in cantu b. molli permaneret,
ficut etiam fupra extra manum & in monochordo circa finem prope
magadam poni poterit e la, five e littera cum hac voce la : ne tertius b dura-
lis cantus patiatur defectum ultima; vocis, fcilicet la. Ulterius notandum,
quod plura femitonia in lyra , monochordis, & organis funt neceflfaria,
ficut infra quaslibet duas claves , quae tonum faciunt invicem , femito-
Tab. nium poterit poni." Tali modo conformatum eft crganum lo. Keckii,
xxxv. quod ex Mfc. exhibemus ; qui etiam in dimenfione femitoniorum pro-
lixior eft in opufculo de mujica, etfi illud ad cantum tantum planum
feu choralem accommodatum fit, ubi eiusmodi femitoniorum nulla ne-
ceffitas eft ; nee ilia quidem , quam quidam euphonise gratia , praefertira
in claufulis feu cadentiis, generi diatonico ob tritonum propriam ftatuunt;
ego vero ob interludens organum in concentu harmonico , quern did-
mus a fimplici melodia diftinclum, adfeititiara effe exiftimo.
Anaiiqnidde IX. Sed leve eft hoc: altioris vero indaginis, an ita temperatum fy-
n^T^chro "^ema nol^rum hodiernum, femitoniis maioribus minoribusque alteratum,
matico &en-quidquam commune habeat cum veteribus dudum deperditis muficae ge-
harmonico neribus chromatico & enharmonico. Indignatur To. Mattheson iis,
participet. j jj jn rjubjum yocarunt aut negarunt. Sed Glareanus in praefatio-
GmJJe gen. l ° r
Baf-Schitie ne dodecahordi, „ mirari faepius foleo (inquit) cum noftra aetate chro-
». us. £sfr. matico
POSTREMA HAC JETATE. CIV. 2gl
matico vel enharmonico , duobus apud vetcres frequentibus modulandi
generibus, nemo utatur ; omnes tamen hums aetatis nmficos fubinde in-
culcare, & prope magis anxie de eis praecipere, quam de diatonico, quo
nunc folo utimur. " In eandem fenteutiam locutos Arcusium, Zar-
linum, Lippium inducit Mattheson : nihilominus intervalla generis rtt£ Scbuk
chromatid, fcalamque diatono-chromaticam modernam protrudit, calcuia.aai.efc
lo feu dimenfione fua diftin&am. Haec, eaque quae accuratius adhuc d'A- P L c _ lfc
lembert u\ elementis mufica theories & practice de omnibus his gene- ^c
ribus digeflit, fi ad ea exigantur, quae habet Wallisius in appendice ad Pi n c. ,4t
veteres fcriptores muficos de veterum harmonia ad hodiernam cowparata, p.^i- &*.
apparebit, quo adhuc intervallo diftent Vetera ilia genera, chromaticum
& enharmonicum, pura a noftro chromatico diatonico mixto, fucceden-
tibus nimirum alternantibupque tonis & femitoniis, fiquidem ita nomina-
re lubeat : quod quidem aliqua ratione pofle fieri, haud inficior, modo
cum veteribus non confundantur moderna. Cumque Vetera ilia ob diffi-
cultatem , ac mollitiem fuerint antiquata , non eft, ut ea revocanda affe-
ciemus, pro mufica praefertim ecclefiaftica. Ea ad qua; laudatus d'ALEM- pagt 30S.
bert in genere enharmonico provocat, exempla, quae ipfa rara efle affe-
rit, aliis difcutienda relinquo, qui theatralem muficam tractant, unde ea
funt petita.
Neque vero ad ea genera accommodata funt organa noftra, quan-
tacunque tonorum femitoniorumque varietate diftin&a, perinde ac omnia
alia inftrumenta mufica, quae artificio ftructuraque fixum reddunt fonum.
„Sane (inquit If. Vossius de enchordis) quamdiu nerveis iftiusmodi com- De pome*.
pedibus colla inftrumentorum adftringuntur, fieri non poteft, ut vel chro- cant" & vi*
maticum, nedum enharmonium genus revivifcat. Si velimus, ut anticuia? "." , '*'a
muficae fplendor in feculum tranfeat , relegandi funt ifti obices, quibus
toni diftinguuntur, conftruendaeque funt inftrumentorum cervices vel ex
ebore, vel ex alia candicante materia, quae commode patiatur, ut lineis
diverfi coloris inferibantur non folum tonorum, fed & femitoniorum, &
diefium intervalla: id fi inea, quam veteres tradidere, fiat ratione, &
infuper dociles & arguti acceflerint digiti , utique diuturna & continua
exercitatio praeftabit, quod hodierna nequeunt praeftare inftrumenta. Stul-
tum eft credere vel affirmare, non pofle tarn minuta intervalla digitis fre-
quentari, fi enim toni exacte poflint inveniri, utique etiam invenientur
hemitonia, & minora intervalla; nee difficilius h&c, quam iftos reperire,
unum quippe fi noveris, iam omnes noveris. Quod vero inquiunt, et-
iam hoc tempore reperiri organa & clavicymbala , ut vocantur, quae he-
mitonia tonis permixta habeant , illud quidem verum ; base ipfa tamen
Mart. Gerbert.de Musica Eccl. T. II. L. IV. Nn often-
282 L. IV. INSTITUTIO MUSICiE SACRJE
oftentationi potius, quam utilitati inferviunt, cum non habeant conti-
nuam feriem , ita ut ab uno genere tranfitus fieri poffit in aliud , quod
tameu in plerisque veterum inftrumentis fa&um fuifle notius eft, quam
ut explicari debeat." Exftat hodieque eiusmodi inftrumentum Floren-
tine Zarlini, de quo fe trattaturum in hiftoria muiica promittit D. Bur-
ney , aui inftru&ionem, quomodo tra&andum fit, manu ipfa Zarlini
inftrumeuto inlcriptam defcripfifte fe narrat Vol.I. diar. Itin. muf. p. 190.
Conftat , molitum fuifte inftrumentum huiusmodi, Salinam Fetrum,
itemde Valle dire&ore To. Bapt. Donio , & alios, quos Kircherus no-
minat in fua mufurgia, qui etiam eiusmodi compofitiones muficas facere
Lib.vn. c. 7. tentarint: quos ipfe nihilominus ridendos efte arbitratur , falfa quadam
?■ 64s. imaginatione perfuafos , in plurium vocum concentu chromaticas & en-
harmonicas melothefias puras commode fieri non tantum pofte, fed iis ad
T.iepp.f.93. atfe&us concitandos nihil efficacius dari pofte. Sic Donius de pr<e-
Jlantia mujica veteris : „Fatendum eft (inquit ) in magna rei non levis
ignoratione ad hanc diem muficos noftros efte verfatos, qui, nifi id eos
Donius docuiffet, nondum animadverterant admiftionem illam extraneo-
rum phthongorum (quos diefatos & bemollatos barbari vocant, vos po-
litiores enharmonios & metabolicos , ut opinor ) non generis efte , fed
toni; ac proinde quicunque intra hos centum annos in fuis melodiis ufur-
pare eos ceperunt (quod prae cseteris Venufinus princeps fa&itavit) non
chromatic! generis fonitus, atque intervalla (ft pauca quasdam loca exce-
peris ) multoque minus enharmonia , fed metabolicos potius cantus, ex
peregrini cuiusdam atque extranei toni chordis compofitos , confufe ta-
men nulloque certo ordine, ufurpafle. " Paflim hanc materiam attingit
Donius in fuis operibus : potiftimum autem hue pertinent traclatus fopra
il genere enarmonico, taltro fopra glHnjlrumenti di tqfti di diverfe armo-
nie con cinque difcorji il primo de jintono di Didimo Sf di Tolomeo.
// fecondo , del diatonico equabile di Tolomeo. // terzo, qual fpezie di
diatonic® fi vfajje dagli antichi , e quale oggi ji pratichi. 11 quartot della
difpofizione , e facilita delle Viole diarmoniche, II quinto, in quanti mo-
di fi pojja prailicare taccordo perfetto nelle Viole diarmoniche , con alcune
nmL *TM m°dulazioni di tre generi &c. To. Bapt. Martini in noftro contra-
UjUll. fag. puncto mixturam faltem aliqualem agnofcit diatonici fyntoni cum chro-
3*8. matico Didymi (quod diatonico proxime accedere iatn alibi diximus) li-
mitatam tamen ad unum folum ex ambobus.
stilus noiier X. Metabolicum vero rede vocant ftilum fcalamque muficam sevi
mcnbolicw pofte_
POSTREMA HAC iETATE. CIV. 283
pofterioris, ex mutatione generis pure diatonici, multiplicationeque femi- d'01 _n»nfi«
toniorum ; unde fit , ut muiica vertumni inftar de uno in alium tonum Ma 'uftus'
tranfeat, nee uspiam fubfiftat , aut firmam figat fedem. Inde vero erro-
rem vulgi muficorum iam notavit Kircherus, quod omnes illas cantilenas, lib.vilc. 9.
quas variis fignis % b. ij notatas intuentur, perperam chromaticas <*u en-
harmonicas efTe putent. Apud paullo antiquiores mufica haec feu can-
tus ficiur appellabatur. „Eft igitur (inquit Nicol. Listenius in Mufica
cap. 7. quod inferibit defitto) mufica tida cantus contra fcalae fitum edi-
tus , hoc eft talis, in quo voces debitos fuos locos non fortiuntur, velut
cum ut in E, re in F. mi in G &c. aut fecus canitur. Fingit enim hasc
in quacunque clave quamcunque vult peregrinam vocem, contra clavis
naturam & proprietatem, cuius mutatio & evitatio, in plerisque cantilenis
eft transpofitio. In quibusdam fine difcrepantia omnino mutari nequit."
Haec breviflime ille in re, inquit non admodum obfeura, cuiusque non fit
permagnus ufus. Et tamen in hac re , qua hodie nihil fit frequen-
tius, iam tunc temporis notantur Glareano ecclefiaftici, qui „in trans- Dodecach. m.
ponendis cantilenis immodica utuntur licentia, qua utique carere poterant. 7* c- "•
Quid enim necefTe eft propter unam alteramve fictam voculam totum
transponi cantum ? prsefertim cum hse confuetudine magis quam ratione
introducantur. " Id fe cavifle in fuo opere, ftatim in praefatione profitetur,
quantum licuit: nam modi diatonici fadi ad unifonum cantum feu melo-
diam in harmonico noftro plurium vocum concentu in fua puritate con-
fervari nequeunt; unde etiam tarn in theoretica , quam practica mufica
fere negliguntur ilia modorum difcrimina. De nimia ea in re licentia,
noftra memoria , duumviri Io. Iof. Fux, & P. Meinradus Spies in ftilo
faltem ecclefiaftico patlim queruntur, ille in gradu adpamaffum, hie in
tradatu mufico compofitorio prattico ftatim in procemio.
XI. Laudatus Iof. Fux parum curans plagalium &authentorum modo- eo^,1^,"1"'
rum diftindionem, fex tantum conftituit, quos duodecim reftituere Glarea- numems.
nus tanto molimine eft aggreflus: quique Ifagogen in muficen Glareani
edidit cap. X. quod agit define, exfpatiatione , agnitione , & permixtione
tonorum, tanquam rem fingularem afFert, dum „Petrus Platenfis fym-
phoniftes (inquit) noftra aetate clariffimus feptimum tonum cum odavo
in unam cantilenam pulchre coniunxit. Et Iacobus Hobrechth ingenio-
fiftimus primum & fecundum. Quoties autem hoc fit , dicuntur permi-
fceri toni, quod facile videbit , qui diapafon fpecies memoria tenet."
Atqui vero eo fundamento dodecachordum fuum Glareanus firmat, ac Llh' n' c' 6'
inftruit : Quod, inquit, necejfe Jit ponere duodecim modos, fiquidem oclavus
nojier ab aliis refte feparatus eft. De fitu femitonii agitur, quoties va-
Nnj riari
284
L. IV. INSTRUCTIO MUSICiE SACRiE
riari poffit aut feptem , aut duodecim modi's. Unde ex antiquis etiam
plerique cum Ptolomjeo feptem tantum ftatuerunt tonos : noftra vero
setate haud defuerunt, qui ufu ecclefiaftico duodecim adoptarent Glarea-
Bmn* me NI tonos_ Id Mattheson de Hier. Schulz feu Prjetorio & Franc.
Elero teftatur , qui cantica facra partim ex facris litteris defumta, par-
tim ab orthodoxis patribus, & piis ecclefia: do&oribus compofita, in ufum
ecclefiae & iuventutis fcholafticae Hamburgenjis collecta, atque ad duode-
cim modos ex dochina Glareani acommodata edidit.
Ex noftris plures Itali, M. Philippus Venetius de Cortona, Jo. Ma-
ria Bononcini eosdem duodecim modos adoptarunt. /. A. Barnab^eo
pro cantu figurali idem videtur admittendum, pro chorali autem oclo,
nulla certe commoda ratione. Quin potius in genere noftro mixto,
quod iam obtinet, viginti quatuor ftatuendi forent. Modorum hodie non
nill adumbratam quamdam fpeciem fupereffe tarn manifefte fibi probafle
vifus eft Donius, ut nullus relinquatur refragandi locus. „Quareconci-
7. 1.otf.p«g. dat tandem (inquit de praeftantia muf. vet. ) needle eft, ut plane inutilis
"**■ > ac fupervacanea magna hodiernae muficae difciplinae pars: tarn ilia fcilicet,
quae circa commentitios octo tonos, quos in facris ufurpant , quam quae
circa duodecim Glareani modos , eiusque laudabiles quidem, fed hac
in parte prorfus inutiles lucubrationes verfatur : in quibus doleo fane, to-
tos viginti annos ab eo confumtos, quos longe confultius , ut erat vir
docrus, diligens , ac probus, aliis in ftudiis impendere potuiflfet. Con-
cidant etiam neceflTe eft tot illae regulae, praeceptiones, ac verfus ad cogno-
fcendos, ac diftinguendos hos, feu tonos feu modos vocare oporteat;
eorumque differentias memoria tenendas , ab huius artis magiftris exco-
gitati. Confilefcant porro tot ambages, atque altercationes de agnofcen-
dis propriis fingulorum tonorum formulis , quas pfalmorum intonatio-
nes vocant , deque antiphonarum cum illis coniun&ione, quae tarn mul-
torum ingenia incaftum torferunt : nee non indagationes illae laboriofae
difcriminis inter ocfto ecclefiafticos tonos , ac duodecim Glareanicos mo-
dos a dodo feduloque Belga Tomaci Nerviuritm editae : unacum inanibus
iis differentiis, ac vocabulis Modorum Authenticorum , Plagalium , Per-
fedorum, Imperfectorum , Miftorum, Commiftorum , caeterisque eiusce-
modi ; quibus otiofe putideque confectandis ac dirigendis fcituli quidam
homines faciunt nae intelligendo , ut nihil intelligant: quandoquidem in-
flauratis, ac reftitutis antiquis illis, ac genuinis tonis, nullam plane vim
ac poteftatem recentiorum hos umbratiles, ac ficlitios obtinere iam liquet:
nihilque ex iis, nifi fummam confufionem, & caliginem, ac meras cano-
rasque nugas hauriri poflfe. "
Ut
POSTREMA HAC ^TATE. C. IV. 285
Ut vero in plerisque hisce viro docriffimo accedo, fie quae ad finem
addit de reftituendis veteribus tonis feu modis , fiquidem id de mufica
hodierna harmonica feu fymphoniurgia intelligat , palam faciunt , haud
abs re Donio imperitiam muficae pracricae obie&am efle. Erit is profefto
mihi magnus Apollo, qui principia veteris muficae melodicae, pofterioris
atque adeo etiam noftrae aetatis harmonica; feu polyphonae (qua caruere
veteres, velit, nolit Donius) accommodare queat. Igitur quoad prae-
fentein (latum fyftemaque mulicum , Modi univerfim iam a plerisque ad
duo revocantur , maiorem cum tertia maiore , & minorem cum tertia
minore. ldque redre, quod muficam noftram harmonicam attinet; cui
tertius ille, quern D. Blainville adiungendum duxit, fcala amifafol&c.
progrediente, non adeo aptus eft. Vid. Rousseau lex. v. Mode. Dt-
verfa femitonii pofitio nunc tanti non fit, ut in genere diatonico antiquo ;
adeoque nee diverfi ill! effecrus attenduntur, quos veteres fuis modi tri-
buebant, atque haud dubie etiam periti mufici praeftabant: dum apud nos,
etli aliqua differentia agnofcatur quoad modum minorem & maiorem,
cantumque durum & mollem , fitque etiam quaedam fingularis fonorum
proprietas ; ea tamen tanta non eft , certe tanta earum rerum ratio vul-
go non habetur , ut apud veteres, ad diverfos animi motus affectusque
concitandos : noruntque foecunditate muficae hodiernae quemvis cuique
pedi adaptare cothurnum.
XII. Ipfa haec hodiernae muficae operofa varietas iudicio multorum Genefis coiw
in caufa eft, cur minus ad commovendum animum , excitandosque af- fonantian,m
fetftus valeat ; etfi fatis comprehend! nequeat , qua ratione id veteres ftr1^ harmo"-
in tanta fimplicitate inftitutionis muficae praeftare potuerint, cuius magnam mc*.
partem theoria confonantiarum conficiebat , eaque ad fimplicem melodi-
cum concentum; ita ut nee quidem rationem earum confonantiarum ha-
buerint, quae triadem noftram harmonicam complent. Pythagoras,
& poft eum alii ad unum omnes, folas confonantias diapafon , diatef-
faron , & diapente, quaeque ex his nafcuntur , fpeclavit. Noftra adhuc
aetate difputatum eft, ut paullo poft videbimus, an quarto, pro confonan-
tia haberi poflit ; at fuftra id quidem mea fententia, fada comparatione
hodiernse cum veteri mufica , melodiea inquam, feu fimplici cantu, cum
harmonia feu plurium vocum concentu, de qua veteres nihil unquam fta-
tuiflfe leguntur. Primus Claudius Ptolomjeus circa an. Ch. 129. ter-
tiae maioris rationes inveftigavit , fed ad genus enharmonicum.
Cum femel medio aevo mufica noftra harmonica feu concentus plu-
tium fimul vocum etflorefcere cepit, vidimus fuperiore libro primum to-
Nn 3 taui
286
L. IV. INSTRUCTIO MUSICiE SACRiE
Qiutfl, £f
comment, in
Gencf. c. IV.
21. p. 1699.
tarn rem fubftitiflfe apud confonantias veteres; quibus paullatim iudicio
aurium potius, quam certa ratione, reliquae confonantiae ad hunc concen-
tum aptae adiunctae funt ad faeculum usque decimum fextum : Zarlino
inter caeteros in mufica fimul pradica & theoretica exercitato tertiae inter
confonantias locum demon ftrante ; quern Cartesius fecutus eft in libro
de mufica. Mersennus vero aliam fibi rationem ineundam exiftima-
vit ad fyftema muficae harmonics experientia ftabiliendum. „ Omnia (in-
quit) prius in fonis obfervanda funt, quam ut de muficae perfedione fta-
tuamus , plurima fiquidem docet experientia. Unam hie referam, quam
/. Titebonzius egregius K^a^otro7roiU, in rebus muficis eruditiflimus, & in
organis Jural alter circa tubam obfervavit: qua fiquis ita cecinerit , ut
graviflimum fonum edat, fi poftea canere velit acutius, per diapafon, id
eft oclo fonis altius, quam antea ; fi odavam fuperare velit, per diapen-
te; fi diapafon diapente fupergreditur, id per diatefiaron, deinde per dito-
num, femiditonum, tonum & femitonium fiat : unde concludendum exifti-
mat, iftorum inter'vallorum confequentiam & ordinem ex ipfius naturae firm
depromi. " Haec fi fqo ordine accipiuntur, prodeunt hi numeri harmo-
nici 1. 2. 3. 4. 5. 6. 8- 9. 10, qui procedunt ab unitate usque ad dena-
rium dempto feptenario. Poft odavam fcilicet confonantiam \. feu 2.
fequitur duodecima |. quae eft Diapente fupra odavam , & fie porro du-
plex odava f. decima feptima \. feu ditonus fupra duplicem odavam, de-
cima nona f quae eft Diapente fupra duplicem odavam, triplex odava |.
C ll
c e g c d
E. G. C. c. g. c. e. g. c. Accedunt intervalla d f , tonus maior nimirum, &
e y°, ditonus, uterque fupra triplicem octavam, quos fequitur femitonium
a e f in ratione 1 6 : 1 5. a)
Syftema no- XIII. If. Vossius edita de tympano diflertatione, in hoc inftrumen-
m* to, quis credat? omnem fibi muficam antiquam deprehendiffe vifus eft,
quoad
a) Si C fupponatur I. erit eius oftava c|, du-
plex oftava y, triplex o<ftava |, & ita porro.
Cum igitur diapente G fit in ratione I , fi
fupra oftavam ponatnr , ratio f , multiplican-
da eft per rationem odtava; f , mule proilit
5 , feu J 1 quae adeo indicat diapente g fupra
oftavam. Qjiodfi i multiplicetur per ratio-
nem duplicis oftava | , prodit j feu y , quce
Similiter cum ditonus E fit in ratione ± , ut
e
exprimatur ditonus e fupra duplicem oftavam,
j per y multiplicari debet, unde prodit 3 , feu
y. Quodfi vero | per | rationem triplicis
oftava: multiplicetur, habebitur ^ feu y , quas
diapente g fupra duplicem oftavam exhibet
eft ratio ditoni e fupra triplicem oftavam.
Ita de reliquis.
POSTREMA HAC tfTATE. C. TV.
237
quoad fonos pcrinde ac pedes verfificationis veteris ; quam noftrae poefi
ac muiicae deelle, in libro etiam de poematum cantu & viribus rhythmi,
demonftrandum fibi fumfit. Fuerunt certe noftro hoc faeculo, qui pu-
tent, cuique fono, quam etiam fimplex videatur, alios iungi confonos
non unifonos , fed qui perfedam reddant confonantiam ; quos inter iam
laudatus Sauveur, imprimis vero Rameau, mufica pradica pariter cele-
bratus ac theorica , huic experimento novum fyftema fuperftruxit novae
noftrae muiicae harmoniae. Id nempe experientia deprehendi ponit,
dum refonat corpus fonorum, praster odavam foni fufldamentalis (U
raul etiam audiri eius duodecimam , id eft, odavam cum quinta ; &
infuper decimam feptimam maiorem eiusdem toni fundamental. Quae
funt in progrefllone harmonica 1. 2. 3- ?• Quibus fi intermediam oda-
vam iungas, habes feriem continuam numerorum 1. 2. 3. 4. 5. D'A-
lembert in dementis muficse theoricae & pradicae, fecutus hoc fyfte-
ma, explicavit, evolvit, contraxitque in fynopfin ex variis opufculis D.
Rameau, quae citat in diflertatione praeliminari ; in fuis autem elementis a
quid praeftiterit, ibidem p. IX. in compendio exponit. a) Huic vero fuo
fyftemati tarn confidenter & unice adhasret, ut omnibus progreflionibus
geometricis, arithmeticis , & harmonicis (de fyftemate res eft ac theoria
muiicae , non de praxi tantum ) nuncium remittat ipfe, atque easdem a
D. Rameau fruftra ceu prorfus inutiles adhibitas fuifle iudicet.
XIV. Non eft huius loci difcutere , redene res omnis mufica com- Ta*tini.
mittatur unico, fubtili magis dicam an fallaci ? aurium iudicio , experi-
mentoque paucis adhuc experto, ab aliis etiam explofo, & pofthabito
ab ipfo etiam /. /. Rousseau, etfi illud fe in lexico mufico adoptaiTe haud
femel confiteatur ; habet tamen, quod contra experientiam , qua funda-
tur fyftema illud , excipiat v. harmonie , praeferendumque putat fyftema
Celebris Tartini, fmgulari experimento innixum, quod ipfe d'ALEMBERT^ , Jszx
vocat une tres belle experience : nempe fi tempore eodem diverfi foni in
duobus paribus inftrumentis fimul intonentur, hos duos fonos produce-
re tertium. Quod tamen eodem tempore etiam a D. Romieu obferva-
tum
a) On verra dans nos Elemens , comment on
pent tirer de cette experience, par une dedu-
ction facile , les principaux points de la me-
lodic & de rharmonie; l'accord parfait tant
maieur que minenr ; les deux tetracordes de
la mufique aneienne ; la formation de no-
tre echelle diatonique ; la difference de va-
leur, qu'un meme fon y peut avoir , fuivant
la marche , qu'on donne a la bafie ; l'altera-
tion , qu'on remarque dan* cette echelle , &
la raifon de 1'iufcnlibUiu totele de I'oreUle a
cette alteration ; les regies du mode maieur ;
la difficulte d'entonner trois tons confe'cutifs }
la raifon pour laquelle deux accords parfaits
de fuite font profcrits dans un ordre diatoni-
que ; l'origine du mode mineur ; fa fubordi-
nation au maieur & feS varietes ; l'ufage de
la diffonance, la caufe des effets , que pro-
duiffent les diffe'rens genres de mufique dia«
tonique , chromatique & enharmonique ; le
principe & les loix du temperammt.
288 L. IV. IXSTRUCTIO MUSICS SACRiE
turn dicit, ut & ha?c gloria penes gentiles fuos maneat, cum ItaUs fal-
tem partita ; quibus caeteroquin Galli omnium iudicio in mufica arte pal-
mam cedant. Neque vero diffitendum hie eft, principium fvftemaque
Tartini praeftare, quod a limpliciori, melodia nimirum, progrediens ex
bac harmoniam deducat, lecus ac in fyftemate D. Rameau fit. Tar-
tini fyftema, quod ab aucrore confufius obfeuriusque deducrum queri-
fv.its. tur d'ALEMBERT in epiftola ad D. Rameau , breviter & diftincte expli-
cit Rousseau v. fyjieme „ atque in tabulis exhibet, notisque muficis ex-
preflTatu ipfam ftiam experientiam, refultante ex fua genefi complexu om-
nium confonantiarum , ita ut infimam clavem pedalis in organo tangen-
ti fimul fupra omnes hi foni ad unum ilium refonarent, hoc modo, etfi
unus graviffimus tantum auditu percipiatur fonus :
o
e
e
:u:
0
Eum fere in modum, quern fupra intubis obfervatum ex Mersenno au-
divimus ; id quod rem fenfui magis exponit, quam experimentum Tar-
tini. Sed non hie fubfiftit Tartini experientia , quam principium
unicum omnis muficae harmonicas conftituit, ipfeque Z>'Alembert anno
17^. Lugdnni cum pluribus muficis a fe faclam comprobat. Sic vero
fe habet, ut quoties duo foni fortes fatis & continuati eodem inftanti
fiant , tertius inde refultet plus aut minus fenfibilis, prout juagis aut mi-
nus fimplex eft confonantia , vel auris audientium acutior : fola ocrava
excipitur ; quinta unifonum reddit fui foni gravis. Reliquorum interval-
lorum fonus tertius, qui producitur, omnis gravis eft. Quarta reddit
octavam fui acuti ; tertia maior octavam fui gravis, & fexta minor, quae
eft eadem inverfa, reddit octavam duplicem fui acuti; tertia minor deci-
mam maiorem fui gravis ; fexta autem maior eius inverfa reddit folummo-
do decimam maiorem foni acuti. Tonus maior reddit decimam quin-
tain feu duplicem octavam foni gravis; tonus minor decimam feptimam
feu duplicem octavam teniae maioris foni acuti; femitonium maius red-
dit vigefimam fecundam feu tripiicem octavam foni acuti ; tandem femi-
tonium
POSTREMA HAC iETATE. C. IV. 2§9
tonium minus vigefimam fextam fui gravis. Id vero obfervandi;"i
fingulariter , quod confonantiae euudem femper producant tonum ter-
tiuni e. g.
0
Confonantia
Sonus pro-
dutlus
Ql
e
O
-e-
q ■ a
e~
rr
V
His non contentus demonftrationem phyficam facit in circulo : quae mi-
hi eo gratior eft, quod iuvenis mathefi fimul ac muficae intentus, idem
magna voluptate deprehenderim in fedione globi fonori fecundnm pro-
greftionem harmonicam , quod hie ob oculos ponitur. Praetereo alia, *ab.
felicem imprimis etiam diflbnantiarum theoriam, quam Tartini diligen- xxxv*
tise & acumini debemus. , num. 3.
Explicat Rousseau loc. cit. aliud praeterea fyftema D. Serre Ge-
nevenjis, mixtum ex utroque D. Rameau & Tartini, ita ut ex hoc de-
fedus illius fuppleatur Rem D. Serre explanavit editis libris Pari-
jiis an. 1753. hoc titulo : Effais fur les principes de PHarmonie &c. Et
anno 1763. Geneva. Obfervations fur les principes de Pbarmonie, occa-.
fionees par quelques e'erits modernes fur ce fuiet & particulierement par
Particle fundamental de Mr. cTAlembert dans P Encyclopedic , le Traite
de Theorie muficale de Mr. Tartini & le Guide barmonique de Air.
Gem ini an 1. Laudat porro D. Burney Vol. I. p. 91. Anonymi Angli
librum Principes ant Power of Harmony, qui nuperrime prodierit in hoc
argumento , ad examen revocando difcutiendoque fyftemate Tartini.
Non dubitat, aucrorem hunc rede evolviflfe, comprehendiiTeque fyfte-
ma Tartini, quod aliis , Gallif prasfertim, laboris impatientibus, nimia
obfeuritate laborare ell vifum.
XV. Qua de re qnidquid fit , fyftema Tartini complures ha-Dedu<aa {nie
bet patronos : ex eoqcfe -manifeftius patet ratio ilia , cur duae quin- regula ges-
tae ceu perfedae confonantiae immediate fe invicem fequi nequeant, raii motu$
hit. /-« i»* r- <r«fTT ttr /-» confbnantia-
Mart.Gerbert. de MusicaEccl. T. II. L. IV. O o
quam
mm perfeilac
raw.
29^ L. IV. INSTITUTIO MUSICS SACRJE
quam ego femper ex naturali ilia confonantiarum progreflione , ordi-
ne , ac viciflitudine deducendam efie exiftimavi , d'ALEMBERT vero in
r I f- 3- dementis muficae theoricse & pra&icae etiam ex fyftemate D. Rameau dc
ducere conatus eft. In fyftemate autem Tartini fie fe habet natu-
ralis progreflio, manente femper eodem tono fundamentali :
— <?— -6-
e — & — e—
A
wnttt£?£m
e-
-0- -0-
Motus per quartam locum hie non habet , cum in triade harmonica
excludat tonum fundamentalem ; hincque etiam fuapte fe prodit difcri-
men confonantiarum veteris & recentioris , id eft, melodicae & harmo-
nicas muficae: qua item ratione locum habeat, quam mufurgi noftri ge-
neratim regulam ponnnt , de confonantia perfecla ad perfeclam , procedi
tantuni per motum contrarium vel obliquum , nunquam vero per re-
clum; cum tamen nihil frequentius fit in claufulis leu cadentiis muficis,
quam motus redus a quinta in oclavam , ut in duabus pofterioribus fe-
riebus notarum propofiti exempli res exhibetur, nee quidquam refragan-
te aurium iudicio : dum manifefte hie fe prodit diffbnantia diateffaron feu
quartce, quam quippe in praxi neceffe eft refolvi in tertiam pro clau-
fulis.
Frofcripta ex XVI. Non potuit non , quod attinet quartam confonantiam , per-
xniifica »oftra piexos detinere, quicunque veteri theoride muficae intend, earn ad hodier-
harmonica r \. ^ , , r . r. . .
confonantia nam muhcam apphcare contenderunt : dum praelertim iibi in animum m-
diatefTaron. ducere haud potuerunt , veteres caruiflTe omnino mufica noftra harmoni-
ca feu polyphona , concentu nimirum plurium iimul in triade harmoni-
ca vocum. Unde quo verfatiores fuerunt in theoria muficae veteris , eo
tenaciores extiterunt in propugnarida confonantia diateflaron. Hos in-
T.I.f.S9. ter Io. Bapt. Donius de prfftantia mufic* veteris tribus perfcriptis libris,
quodam loco indignatus illis , qui fecus exiftiment, „an quisquam ho-
die (inquit) muficorum tarn imperitus eft, ut contra totius antiquitatis
concordem fententiam , contra omnem rationem, contra ipfum aurium
iudicium , atque experientiam , ufumque concentuum iv diateflaron in-
ter
POSTREMA HAC 7ETATE. CIV. 29I
ter diftbnantias adfcnbat ? praefertim cum fuperioribus annis Andreas Pa-
pi us quidam Gaaaavtttfis, vir inter BeJgas bene dodus, ac nuper DoMIUl
nofter hrmis fane rationibus ontranum oftenderint; imo necZARLiNus
ipfe( quern vos mufici inerito magni facitis ) nee dodus ille Hifpmms (de
Salina loquor) nee quicunque vere eruditus did poteft, ullam baefitauo-
nis fpeciem hie praebuerit : quin potius Coryph.xus ille vefter non earn
tantum in confonantiarum album retulerit, fed etiam in perfedarum clul-
fem; in quo tamen nimiu.m i Hi tribuifle meo iudicio videtur. Namfi ra-
tiones numerorum , qus fymphoniarum incrinfecae caufce funt, earum-
que vim naturamque attendimus , diapafon tantum , ac diapente perfedae
did atque haberi debent. Sin autem concentuum proprietatem atque u-
fum , qui in claufulis (quas fyncatacogas Grace redius dixeris) praeci-
pue vigec , refpicimus , ditonum , quam diateQTaron perfedis adnume-
rari aequius eft. Verumtamen non fine magno veftrae profeflionis dede-
core (fatendum eft enim ) infulfa haec opinio de dillbnantia tfs diatefla-
ron hucusque invaluit, hodieque etiam mordicus a multis defenditur. "
In omnibus pene hie, dodiffimum alioquin virum , incantatum fa-
fcinatumque veteris fuse muficae theoria fallit ratio, qua pro confonantia
diateflaron pugnat , quae vel inter perfectas ante diapente, pro veteri ni-
mirum feu mdodica, connumeranda eft confonantias ; aut penitus eft ex-
cludenda , pro fequioris nimirum noftraeque aetatis muGca harmonica.
Quam in rem ex recentioribus legi poteft Io. Mattheson in ea orche-
ftrae parte , quam inferipfit Quart* blanditia fallentes, fcilicet der ver-
diichtige QuartenSang. De vetuftioribus medii arvi audoribus dixi- De? fcrfehm-
mus iuo loco, quartam etiam in muiica harmonica inter conlonantias re- dritu ■Erh^
ponentibus , donee melius vocatum eft in confilium aurium iudicium fo- nu*g «■*»
noritasque. Singularis locus eft Jo. Gersonis, qui voce deceptus qui- Tkeil P- w-
dem quoad rem ipfam a numero confonantiarum quartam excludit: „Com-
pertum eft (inquit) tres dumtaxat in numeris fonoris proportiones efle de- T-l- **■*»■
ledabiles : Diateflaron, diapente, diapafon, quas vulgari modo nomina-"j " ft '
mus tertiam , quintam & odavam. Nee funt plures deinceps, quae non
reducantur ad iftas, quemadmodum fexta & quinta fuper odavam, & rur-
fus odava duplex. Et ita per afcenfum , quantum vel vox vel ratio fas
habuerit." Ioankes de Fulda contufe quidem admodum de hac ultima re
multa accumulat. 3Iemin:'t eiusdem Ioannes de Maris, qui, inquit, binc^-O.e. *.
inde in muftcis praSicatur. Is, ut libro fuperiore oftendimus , theo-
rise praxique mufics harmonicas pofterioris huius a?vi antefignanus , ubi
de difeantu, quae ipll eft muiica harmonica, agit , quartam ne quidem in-
0 o 2 ter
292 L. IV. INSTITUTIO MUSICiE SACRJE
Cat. 10. ter confonantias reponit. Qua de re audiendus eft laudatus Io. deFulda:
„Ca2terum quidam diateffaron perfe&am fore dicunt confonantiam , qui-
, dam imperfe&am ; nos vero earn femis diffonantiam efle dicimus, id eft,
cum nulla per fe folam concordans. Quam etiam Muris confonantiam
fore negat , nifi earn perfeclam praeceflerit confonantia : cum vero perfe-
cts aut imperfeclis moderatur concordantiis, & ipfam confonantiam facit
non ex fe, fed refpe&u aliarum , quod mufici gentium vocabulo Faulx
£ iu bordon vocare ceperunt, quia tetrum reddit fonum." Idem poftea in-
ter decern, quas pro componiftis afFert regulas, hanc nonam ponit : „ Dia-
teffaron nunquam fola ponenda eft, nifi aut perfeclam aut imperfedtam
moderetur, fed & nee fimul afcendere , nee fimul defcendere licentiam
habet , nifi fit (ut praeta&um eft) faulxbordon quod quidem ficlum in
hypothefi putant, & in hyperboleothefi fieri poffe, fed haec ratio noa
fuadet , quia contra praecedentem eifet. "
Qui de fugis , canonibus &c. dant praeceptiones , ftudiofe quartam
evitandam cavent, eoquod in inverfione tetrum, ut cum Ioanne de Ful-
da loquar, reddat fonum. In Franchini Gafori Prattica Mufica lib.
III. caput ?. inferibitur de confentanea fuavitate quart<e\ dicit autem duo-
bus locis admitti in contrapuncto. „Primo quum tenor & cantus o&a-
vam invicem fonuerint, tuncmedius, qui contratenor dicitur, in quin-
tam fupra tenorem , tribus fc. tonis ac femitonio ductam difpofitus, ab
acutidimo fono, qui odavam aequifonantem perficit ad graviorem , per
quartam fc. diateiTaron diftabit in grave : atque ita quarta huiusmodi in-
ter contratenorem & cantum, quoniam harmonice mediata eft, optime
concordabit. " Id poftquam exemplo explicaftet „fecundo (pergit)
quum tenor & cantus procedunt per unam aut plures fextas , tunc vox
media, fcilicet contratenor, quartam femper fub cantu tenebit , tertiam
femper ad tenorem obfervans in acutum. Huiusmodi autem contrapun-
clum cantores ad Faulx bourdon appellant : in quo quidem medius ipfe
contratenor fsepius notulas cantus fubfequitur, diateflaronica fub ipfis de-
prefiione procedens, quod in pfalmodiarum modulationibus a muficis fre-
quentius obfervatur. Atque ita quarta huiusmodi inter contratenorem
& cantum etiam per femibreves & breves ac longas deducta in contra-
puntfto concorditer admittitur. " Quod iterum explanat exemplo.
DeFaifobor- XVIL Obfervanda funt modo de Falfobordono di&a. Ad finem
dono, contra. ejuscjem | i t> r- i apud vulgus bordonizare dici notat idem Gaforus, cum
canynibus lnltrumentis ceu in utneulo vox uno tenore procedit: tiuiusmodi emm
tniificis. ( [ftm
POSTREMA HAC iETATE. CIV. 293
(inquit) fonitus in injirumentis dutlus , ceu inutriculo, quern vulgar es
pivam vacant, dicitur vernare apud Philofophum : apud vulgus vero bor-
donizare. Don 10 in tra&atu de mufica fcenica videtur efle apud Ari- t. 11. <>#..
stotelem fjutyedi&v j indignaturque Zarlino, qui hunc unum concen-^-98*
turn harmonicum apud veteres agnoverit , veluti in noftris cornamufis.
Laudatus autem Gaforus caveri vult a cantilena? compofitore, tenorera
aut baritonantem a) in cantilena per omnes notulas immobilem difponere : a
ut nempe ex parte fit in harmonica , quern ufu ecclefiajiico Falfum bordo-
nuin dicimuf , pfalmodia nempe concentum harmonicum , qui fuo tenor e
procedit invariatus usque ad claufulam. Quae omnia collecla commodam
dant vocis Faulx bordon originationem , prout a contrapun&o diftingui-
tur, multorum ad invicem cantantium & contra cantantium confonantia iux-
ta laudatuin Gersonem tr. II. de cantichordo. Cuius denominationis
eandem rationem adhuc Iof. Fux in fuo gradu adParnaffum reddit, quam
iam fuperiore libro explofimus. „ Scire oportet (inquit) loco notularum
modernarurh antiquis temporibus pun&a adhibita fuifle , ita ut compo-
fitio pun&is contra punda pofitis contrapunclum appellari confueverit ;
quod etiamnum hodie, non obftantibus aliarum notularum figuris, ufuve-
nit,& nomine contrapuncli compofitio intelligituradartisregulaselaborata."
Haec ille in procemio libri fecundi. Ubi tamen mox primae le&ionis in-
fcriptio de nota contra notam longe aptius vocis illius etymon praebet.
Silentio praetereo, quae idem deinceps aliique traclant de variis con-
trapuncli fimplicis, duplicis, floridi &c. a maioribus noftris fleurtis appeL
lati , generibus, fugis diverfae fpeciei, fimplicibus , duplicibus &c. cano-
nibus item, quorum tam varia funt nomina, infinitaeque formae reclorum,
retrogradorumque feu cancrizantium , porymorphorum, adusque labyrin-
thum muficum vocibus in 128. choros diftributis ; cuiusmodi apud Kir- Mufuvg. m.
cherum cernere eft: tantumque tam improbum ad noftram usque me-^c,I9-
moriam eft impenfum ftudium ad oftentationem potius & admirationem,
quam harmoniae auribus fuaviter influentis concinnitatem, ut Glareanus
recle efFatur: „ In huiusmodi fymphoniis, ut libere dicam, quae fentio,
magis eft ingenii oftentatio , quam auditum reficiens adeo iucunditas : cc
id quod ipfi etiam agnofcunt cordatiores huiusmodi artificioforum con-
centuum conditores. Sic Surianus in canonibus ad Ave maris ftel-
la ceu veniam praefatus, fed fi quid durius , inquit, aut licentiofius fcri-
ptum inveniatur ( cum omnia fuper unam fabricentur bafim ) propter firi-
Qijfimarum legum regulas, ignofcendum. Quique haec refert Stephanus
O o 3 Lan-
a) Cum meletemata tunc temporis plurium quam Claudium Sebastiant BeD. mujic. c. 13. ubi
quatuor vocum fiereut, fie dicebatur vox media etiam notatnr vox Pagans, quinta feilicet, item ^
tenorem inter & baflum , cui refpondebat vox Tenor acutits , medins, concordant &c.
Variy qux gravis oim vel bafis dicebatur iuxta
204 L' IV* INSTITUTIO MUSICS SACRiE
Landus Romanus in praefatione ad MifTam id genus Roma edita an. 1638.
,, Si (inquit) in aliqua fui particula aurium tympana minus iuav iter te-
net, huius difficillimi generis ariditas exarandi eil excufanda ; quod ge-
nus quanto magis ab aliis longe lateque diffitum eft genenbus, non alii—
gatis huiusmodi canonum legibus; eo admirabilius audientium animos in
fe convertit : praefertim cum in hoc prima mediis , media poftremis, fin-
gula lingulis ubique inter fe cohaerere, & confona efle neceffe lit. Quod
in fequentibus non accidit Miflis, quae huic non fubduntur imperio. Et
in hoc , qui non diu verfatus , infudaverit aliquando , experientia magi-
ftra, in inextricabiles incurrat laqueos, neceffe eft. " Anno primum fu-
periore 1773. Vienna Io. Frid. Daube hos etiam mufica; labyrinthos
explanandos fufcepit, maiorem gratiam apud Carolum VI. aug. mem.
initurus, fi revivifceret , plurimum hoc genere artificioise mulicag dele&a-
tum: quod certe admirationi effe poteft , attonitumque reddere animum
atque adeo diftraclum ; & vel hinc merito removendum eit ab uiu eccle-
fiaftico hoc mufiae genus; quare plura non addimus.
Monita pro XVIII. Nonnulla folummodo monita Iof. Fux , qui omnium fibi
*yl° ecc!efia" exiftimationem conciliavit aucloritatemque , addimus ex laudato opere,
ftico & a la ..... „ r ., , * a 1 c
capeiia ftu- 4U0 inlhtutio muiica iolida & accurata continetur. Ad hnem vero quae-
diofeexco- dam de ftylo ecclefiaftico, a capeiia &c. quae proprie ad noftrum hoc in-
lendo. ftitutum pertinent, habet probe notanda; ac quidem de ftilo ecclefiaftico:
fag. 24*. r.Qpia ( inquit) Deus fumma perfeclio eft, decet concentum in eiuslaudem
tendentem omni legum rigore perfeclio neque, quantum humana quidem
imperfe&io patitur , abfolutum , omnibusque mediis ad devotionem ex-
citandam aptis inftrudum effe. Etfi textus expreffio quandam exigit hilari-
tatem , cavendum eft , ne concentus ecclefiaftica gravitate, modeftia, de-
coreque deftituatur; quo auditores in alios, quam devotionis affedus di-
ftraherentur. Ante omnia adnitendum eft , ut textui mufica congrua,
diftinfta , exprefliva , & cantori haud incommoda, fed articulatu facilis
applicetur : quod fiet , fi compofitor abftineat a figuris minutioiibus ad
verba aptandis : fecus effet, fi vocalis quaedam abfque verbi pronuntiario-
ne protrahenda foret, quo cafu pro cantoris habilitate diminutiones locum
habent &c. a In ftylo a capeiia , de quo nos fupra, ille vero deinceps
agit, primo & ante omnia in hoc compolitionis genere abftinendum
vult a genere mufica? hodiernae mixto, atque modis transpofitis, nimirum
diefibus aut b mollibus refertis , affumto puro dumtaxat genere diatoni-
co. Per ftytum autem mixtum intelligit fyftema muficae hodiernum
(quod ipfi eft diatonico-chromaticum) feu compojitionem, ut poftea de-
finite
POSTREMA HAC &TATE. C. IV. 295
finit: „Modo una, duabus, tribus, etiam pluribus vocibus, immixtis in-
ftrumentis concertantem, modo pleno choro inftruftam, quae potifTimum
in ecclefiis hodie in ufu eft. Unde ferio Iosephum fuum difcipulum
hortatur: „Ne (inquit) oblivifcaris muficas ecclefiafticae finis & fcopi: efle
nempe devotionis excitandae, cultusque divini rationem : ne ftylum hunc
cum theatrali, & faltatorio, more multorum, confundas. Contra etiam,
ne opinione muficae facrae aflumendis ideis fterilibus, nullumque fuccum
habentibus in faftidiofam intres morofitatem , taedium potius , quam de-
votionem parituram : fed cura tibi fit concentus audicu grati, & in aui-
mos auditorum cum oble&amento influentis."
Quam perftringit muficam ideis fterilibus, nullumque fuccum ha-
bentibus refertam, eft ea , quae fxculis proximis ad noltram usque me^
moriam paflim obtinuit , inani quodam gajritu ac confufis vocibus per-
ftrepens, ad eum modum, quern iam Ioannes XXII. in fuperiore libro
allata decretali Dotta fanttorum Patrum Extrav. comm. lib. III. tit.I. de vi-
ta & boneflate clericorum profcripfit, interdixitque facris noftris. Nunc
vero nee ipfe [of. Fux , & qui eum fecutus eft, P. Meinradus Spies, ea-
demque paflim ingeminat in tra&. miif. praEt. ab omni huiuscemodi labe
liberi iudicarentur in fuis melothefiis ; fiquidem non fere extrufae eflenr
templis noftris, fubftituta in eorum locum lafciviente quotidie magis mu-
fica, atque in alterum ilium exceflum collabente, quern damnat Iof. Fux
omni etiam inftitutione fua, regulis , ac praeceptis in gradu ad Pamaffum :
qui paflim mufurgorum manibus teritur, nuper etiam in linguam noftram
Germankam translatus a Laurentio Mizler bibliotheca mufica audore,
inftitutaeque focietatis muficae Lipfienfis coryphaeo. De hac in praefatione
operis fui diflerit laudatus P. Meinradus Spies, Mizleri fingularis, duni
viveret , amicus, eodemque incenfus ftudio , ac defiderio , ut ad expo-
liendam artem muficam apparatus etiam fcientiarum philofophicarum, ma.
thematicarumque ad culturam ingeniorum muficorum adhiberentur : quam
ob rem tamen ex fuis etiam contribulibus Mizlerus adverfarios eft na-
€tus , cum quod ad theoriam , turn etiam praxin attinet , quam in ipfo
humi ferpentem vituperarunt ; ab uno nempe in alterum exceflum lapfu :
ut fit in rebus humanis, ac pronum imprimis eft in mufica arte ; uti una
haec pofterior, cuius a decimo quinto faeculo repetimus epocham, pro*-
dit setas : quin ipfa noftra adhuc memoria fatis fuperque manifeftat.
XIV. Mentionem fecimus fuperiore libro Mottetorum , manfitque Stylus motte-
ftylus motteticus ecclefiaftico ufui addiftus ad noftrum usque asvum. tlcJgfcufadri~
„ Mot-
z$6
t. IV. INSTITUTIO MUSICiE SACRiE
Mufurg.m. „ Motteticus ftylus (inquit Kircherus , cui non potuit efle ignotus) eft
VIL c' s* proceflus harmonicus , gravis , maieltate plenus , fumnia varietate flori-
dus , nullo fubiecto adltri&us : dicitur motteticus , eo quod modus , five
tonus affumtus aliorum miftura fonorum , fuo artilicio tegatur, ut va-
rietate ingeniofa intricatus vix nifi in fine ratio toni dignofcatur." Pro-
1 pt p. 316. vocat ad praecipuos huius ftyli auctores, ex antiquis Orlandum *di Lasso,
Iosquinum, Arcadelt, Iodocum Pratenfem > Pranefiinum ; ex moder-
nis , tunc nimirum temporis medio faeculo prseterito , laudat Ioatmem
Baptiftam Grillum, Intemetum Gallum, Moralem, Surianum, Tro-
ianum, Nanninum , Cifram ; Madrigalki vero ftyli auctores Augu-
Jlinum Agazzarium, Scipionem Denticum, Venosam , Huratium Vec-
•P«?. $i3< chium, quibus paullo ante in hoc etiam ftylo Pramftimtm, Orlandum,
Claudium Monteverde , principem Fenufinum, Luc am Marentium iun-
xerat.
T. I p. 116; Donius de prajlantia mufica veteris ad rem melius diftinguens au-
ctores a cantionum genere & argumento : „De conditoribus (ait) can-
tionum turn facrarum, turn profanarum loquar, quisnamne credet in prio-
ri quidem fpecie concefluros antiquis fuifle vel Hadrianum Vjllartium,
vel Aloysium Pr<eneftinum , vel Chrijlophorum Morales, reliquosque
eiusdem claffis melopceicos ? In pofteriori autem fpecie profanorum can-
tuum Lucam Marentium, Pomponium Nennium, Thomson Peccium,
aut ipfum fane Venufinum Principem ? aut quemcunque voles ex his,
qui pari gloria utrobique excelluerint ; ut Cyprianum Rorium, ut Fell-
cem Anerium, ut Nanninos duos, ut Philippum de Monte, ut Orlan-
dum Lassum ut alios innumeros. Ex omnibus itaque iftis primi ftylo
mottetico, alteri Madrigalefco, poftremi in utroqueeminuerunt. " Sty-
lum Madrigalefcum Kircherus derivat (alibi quidem ab aucrore fimilis
nominis) „a vulgatis cantionibus, quas vulgo Madrigalia vocant, funt-
que ut plurimum vanae, amorofae, etli ex pofteris plures quoque ad res
fpirituales cum fummo fructu, ut Agazzarius, transtulerint. Stylus eft Ita-
lis maxime ulitatus , hilaris , alacer , plenus gratia & fuavitate , diminu-
tionibus maxime indulget , tarditatem , nifi ubi verborum ratio requirit*
omnibus modis fugit. " Notat Menagius in originibus Italicis , ve-
teres Italor fcripfiffe MandriagaU \ apta proin eft derivatio a puvfya, caula &
sftoriaieRa dyiXtj armentum, grex. Io. ~Ba.pt. Martini dolet, neglecium hoc tern-
3t//7/" Pore ^unc %mm» movendis affectibus apprime aptum: quoin genere
s6o. w.136.' etiam in hoc faeculo laudat Abb. Stephani, PetrumToRRi, Ant. Lotti,
Bened. Marcello , Georg. Frid. H/endel, Thorn. Carapella, Franc.
Durante, Carol Clari, qui nobis reliquerunt Madrigalia, quae etiam
dicun-
POSTREMA HAC iETATE. CIV. 297
dicuntur rfuetti, terzeti, i qnali all arte e all efprejjhne elegit affetti hamio
aggiunt'o quel vezzi , & quel buon gujtu , che fempre pin rendono grato
la noftra mujka.
XX. Stylo mottetico & madrigalico aliam contulit formam Bnfjits, Baflus gcne-
qui vocatur generalis feu continuus , cuius inventio ad exordium faeculi ralis' hnu'a-
elapfi magno confenfu tribuitur Zwrf. Viadan/e infigni organcedoac ecclefiae 7us.
cathed. Mantua: praefecto muficae : eumque in Italia circa eadem tempora ex-
coluit Auguft. Agazzarius Coliegii Germanici Roma muficae praefectus.
Baffus fundamentalis per gradus denium noftris his temporibus perfectio-
nem accepit, per fyftemata imprimis D. Rameau, & Tartini paullo an-
te explicata : unde etiam a fuis Rameau celebratur. En comparant les
fans, fcribit ad eundem d'^LEMBERT, a leur baffe fondamentale , dont
la decouverte voits eft due , Monfieur, vous avez donne le moyen de fixer
d'une maniere plus Jure , & plus' lumineufe les rapports des fans dans les
differ ens genres de mufique ; & c'eft en ce fens , que la mujique eft deveuue
par votre travail une fcieuce plus geometrique, &f a la quelle les princi-
pes mathematiques pen vent etre appliques avec une utilite plus reelle £f?
plus fe/ijible, qvCils ne tout ete iusqiCici. Voila, Monfieur, ce que lAca-
demie a prononce d'apres mon rapport. Haec d'ALEMBERT in epiftola
eius elementis muficis annexa: quo inopufculo, quid ipfe quoque d'ALEM-
BERT fecundum principia D. Rameau praeltiterit, exponit Rousseau h. v.
ubi etiam ingeniofi fyftematis D. Serre, eiusque duplicis bafli fundamen-
talis meminit iuxta fyflema Tartini. Inter plura , quae circa hanc
rem funt edita a noitratibus , quos inter non pauci funt, qui baffum
hunc generalem egregie excoluerunt, Laur. Mizler eius compendium
in machina quadam exhibuit , quae defcibitur T. I. Bibl. Muf. P. I. pag.
58.
XXI. In mottetico ftylo haec res tantam mutationem haud fecit, oix , quas
qui nempe ea continet , in quibus harmonica mufica dominatur; velu.ti arias vocant,
contrapuncla, imjtationes, fugas, canones, in quibus proximis faeculis ni- J^^ii^"
mium eft elaboratum, neglecra propemodum melodia. Quae dum poftea acrecitati-'
magis coli cepit , odae feu mela, quae cantata, arias vocamus, excogitatae, ™s> ab Italis
atque in chorum illatae primum a lac. Carissimi feruntur, nee tamen l"^sm ex*
noftris temporibus ubique in ecclefia receptae : fiquidem auctor fpeclacu-
li natures optat , ut in ecclefiis illis cathedralibus, in quibus motteta ad- T. Pit pag
hue obtinent, eorum loco odae eiusmodi introducerentur. Laudatus ^61,
porro lac. Carissimi auctor hodierni cantus recitativi habetur, ut apud Mat-
theson notatur v. Meder, qui ea de re fcripfit multa etiam ex relatio- Ekrenpfirt.
JVIart. Gerbert.de Musica Eccl. T.'II. L." IV. Pp ne '*220>
Antiqult. me-
dii avi T. If,
t> 359-
Tugebucb ti-
tter mujic Ret-
fe durcb
Fraukreicb
ttnA Italien
>• 276.
Stcria ieBct
wuf. 2\ II.
298 L. IV. INSTITUTIO MUSICS SACRiE
ne abbntis monafterii Oliv* in Polonia, infignis mufurgi ex difciplina
M. Ant. Cesti , qui lac. Carjssimi difcipulus, odas, quas eius magitter
eccleiise tantum confecravit, theatro primus intulit, dum iam fax. XVI.
Boratius Vecchius Mutinenfis harmoniam primus comica faeultati con-
iunxit, totumque terrarum orbem in fui admirationem traxit, ut ex eius
epitaphio refert Muratorius. Notat D. Burney facra dramata Rom*
primum audita apud PP. Oratorii in Cbiefa nuova. Si Menestrier credi-
mus in lib. Des reprefent. en mufique, ex dramaticae muficae ftagmentis, quae
in cantu ecclefiaftico ufurpantur, priftinus Dramata cum cantu repraefentan-
di mos fuit reftitutus, ut ett aBANDiNio lib. II. de vita/. B. Donii annota-
tum p. XXV.resque infigni loco Quadrii illuftrata, de nobili illo etiam Flo-
rentinorum coetu, cuius imprimis Donius de praflantia mufica vet. meminit
paflim : ac quidem praecipuos eius auclores cultoresque recenfens pag.
1 \6. &c. „Quodfi (inquit) ftylum, quern vocant Recitativum, ac mono-
dicum potius vocandum cenfes, ad examen revocemus, quid, quaefo, in
lulio Caccinio, in Iacobo Per 10, in Claudio de Monte Viridi (quos
a politiflima ilia Flurentia fchola prodiifle conftat) tibi difplicet? Quae
idem turn alibi, cum paullo poft p. 124. & 129. memorat, explicatius
ediflerit Io. Bapt. Martini, de eadem focietate nobilium litteratorum
Florentinurum, primordiisque ftyli recitativi ac melismatici fub finem fae-
culi XVI. & initium XVII. eius progreflfu ad nos usque ftatuque hodier-
no, memoratu digna. a)
Fuerunt penes nos ante incendium non pauca huiusmodi opera non
folum dramatica , verum etiam ad facros ecclefiae ufus egregie compara-
ta & compofita, quibus non modicum deleftatus , uti fieri poteft , pri-
vato etiam ufu ad clavichordium, faepe numero mecum cogitavi , quanto
fatigs foret prae confufa tot vocum & inftrumentorum, aurium mentisque
fenfum fuffbcantium, mufica , eiusmodi recicatione feu declamatione mu-
fica coniuncta cum cantionum modulatione dulci quidem fed fimplici uti
in
a) „ Alcnni gentiluomini e letterati di Firenze
ful fine del XVI. fecolo , e ftil principio del
XVII. non content! della mufica de'loro tem-
pi , quanto piena d'artifizi confiftenti in fug-
he, imitazioni del canto fermo, rovefci, con-
trappun&i doppi , canoni, compofizioni a piu
voci, e a pin cori, altretanto lontana dal muo-
ver gli afFetti , tentarono d'introdurre fingu-
larmente nella dramatica, tutte le qnalita del-
la Great mufica, la monodia, o fia onto di una
fola voce, fu uno de'Jingolari mezzi, con cui
pen faro no piu facile per ottenere il loro lnten-
to , onde lo divifero parte in recitativo , &
parte in arie. In fatti eflendo il recitative
un difcorrere cantando, o un cantare difcoreo.
do , egli e piu atto per fe fteffo a mover gli
afFetti, di quello que fiano le arie, ftante che
il recitativo con fcmplici infleflioni di voce e
piccoli intervalli non copre il fentimento delle
parole, ma loro da non poco rifalto per fem-
pre piu infinuarfi nel animo degli uditori fee.'*
POSTREMA HAC 7ETATE. C. IV. 299
in ecclefia ; qua mens fedata verba non perciperet tantum integra & in-
corrupta, verum etiam in animum inftillarentur fuaviter, ut erga Deum
divinasque res aflurgeret, piumque etFunderet affedum. Laudat Jo.
Mattheson dodorem Uffenbachium, qui de ftylo recitativo & dramatico
unifies ecclefiafticae egregie locutus fit in praefatione quadam, odig feu can-
tionibus Francofordi pro integro anni decurfu editis praemifla. Nofter
vero Io. Bapt , Martini poftquam, quid in hoc genere muficae hodie
defideretur , expofuiffet, votum fuum 1. c. depromit, a) quod dudum ani- a
mo fedet, ut publica audoritate circa muficam ecclefiafticam id curare-
tur , ut feleclus quidam fieret virorum tarn naturae , quam artis ac fcien-
tiae dotibus praeftantium, quibus longo ufu & experientia probatis atque
idoneis etiam morum probitate,* id negotii daretur , ut facra melifma-
ta diverfi generis ac moduli conficerent, quibus utendum efTet, exclufis
aliis omnibus, qu33 ineptus quisque pro libidine orbi, ecclefiaeque obtru-
dit, faepe theatro etiam indigna ac trivio, nedum ecclefia. Quae res, ft
unquam, certe hodie neceflaria eft, crefcente indies magis audacia, vitio
quodam faeculi noftri, ad nova minus folida proruentis , in quod etiam
P. Feyoo graviter invehebatur. b) b
XXII. Dolens hie reminifcebatur antiquas gravitatis, in mufica Hi- Aiiamm Eu-
fpanica deperditas, ex fervili imitatione ltalorum. Duron quemdam ali-™^ JJL^
quoties appellat, qui muficam Italicam Hifpania intulerit , luxuriantem paffim itaiico
nimis pro ecclefiaftico ufu. Neque vero denegat magnam habilitatem conformatus-
audori illi , fed male applicatam queritur. Praefagit poftea, muficam in Pag. 306.
Italia idem manere fatum, quod lingua latina atque eloquentia experta
eft, ex naturali ingenii volubilitate affedationeque , ac ftudio ornandi co-
mandi-
a) » E'defiderabile , che rinafca qnalche ProfeiTo- profeffori de'noftri giorni, che gia danno gran
re ili raro talento, & ben inftruito iii tutte le faggio ilella loro diftinta cegnizione fuperiore
parti delta mufica, e fopra tutto del valore e alia commune degli altri poffano procurare
della proprieta dell' Armonia, e della melodia, quel pregio alia noftra mufica, che aveva quel-
il quale poco curante delle dicerie, degli ai- la de' Greci. (t
tri profeffori, che impegnati a foftenere il loro b) „ Per la terza diftinzione pongo qnella tanta
ftile, difprezzano tuto cio, che oltre paffa la liberta, che fi prendono i compofitori, introdu-
loro limitata cognitione , faccia rinafcere ad cendo nella mufica tutte le mouulationi , che
imitazione de' Greci la vera e giufta mozione vengon loro alia fantafia , fenza obligarfi a
degli affetti, e follevi gli animi degli uditori tema, o ad inimitazione alcuna. II gufro di
gia annoiati della prefeute mufica, e fupplifca quefta mufica fciolta, anzi difordinata, & fom-
al difetto di quci compofitori , che treppo fi- mamente inferiore a quella, che con tanta vag-
dandofi di quel primo e momentaueo foco dell' hezza , e buon' ordine fcrivevano i compofi-
Idea , e niuna premura prendendofi d'impoffef- tori del fecolo paffato, i quali con ameniffima
farfi dell'arte, che pcrfezione nella nnifica la per- varieta continuavano un medefimo fentimento,
fetta harmonica, e la fcnola Nafoletana la vi- fpezialmente qtiando era a quattro voci.ki Difc.
vacita delle idee, cofi e da fyerarfi, che alcuni XI F. n. 30. f. 30a.
Pp %
300 L. TV. INSTITUT10 MUSTCiE SACR£
mandique : ut Petronio iufta gentilibus fuis exprobrandi caufa fuerir,'
eos primos omnium eloquentiam perdidifTe. Ab eo tempore , quo
haec fcripferat Feyoo, non parum auclum fuit malum, quod decorem
muficas ecclefialticae attinet, in Italia maxime collapfae a dimidio fere
faeculo , ut iam nihil a theatrali differat. Caufa eius rei haec potiflima
mihi videtur , quod in praecipuis folemnitatibus mufica ceu ad fpedagu-
lum fiat in profello, feftoque per mediam propemodum diem continuata;
nihil enim non agunt melopoetae , ut fuos auditores iucunde detineant,
audiendae faltem muficae caufa accurrentes , fefeque ad ereclum odaeum
totos convertentes. Curant tamen probi piique paftores, facrorumque
praefules , ut dum ad praecipuas divini officii facrificiique partes venitur,
mulica eiuscemodi profana fileat.
At dum compofitiones eiuscemodi muficae ad nos deferuntur, fepo-
iito omni alio refpecru, veluti ccelo delapfae, adhibentur facratioribus qui-
\ busvis momentis ; quin imo etiam cantiones ad theatra Italia compofi-
tse fie certatim excipiuntur: compofitoresque noftri mirum fe egiflTe au-
tumant , fi haec imitentur, plerumque infeliciter , nequaquam aflfecuti
ardorem , foecunditatem , ac vivacitatem illam ingenii , facilitatemque fe-
fe infinuandi fuavi , gracili, & eleganti melodia, forti, concinna ac exqui-
iita harmonia, ufu quodam mirabili difTonantiarum, easque cum confonan-
tiis artificio quodam inimitabili mifcendi. Hinc fit, ut quaevis exteras
nationes imitari ftudeant Italos hodie , etiam a facris noftris alienae ; fed
non eo, ac nos piaculo, periculoque profanation/s apud eas feclas , quas
ZI. iifc.92. rnuficam in facris, non omnem faltem, admittunt. Sic Spectator An-
p. i44- efr. gHmj gentilium fuorum fludium imitandi rnuficam Italicam non diffitetur,
utpote linguam etiam in theatris, ut paflim omnes aliae Enropoe nationes,
adoptantium. Nee fe invito nTuficae Anglica Italica commodat amceni-
tatem iucunditatemque , tantum ne omnino genium nationale extrudat.
Qua in re laudat To. B apt i flam Lulli coryphaeum Gallia, Italia onundum,
qui cum rnuficam in Gallia imperfechm ac quodammodo barbaram depre-
hendiffet, non earn exturbandam , eiusque loco Italicam inducendam du-
xit ; fed illam excolendam, poliendam, ornandamque gratiis, ex Italica in-
T. iv. pag. numeris aceeptis, exiftimavit. Nee dubitat Auctor Gallicus hifloria mufi-
*>6. tfc. Ct£ eiUSqUe effeffiuum , inltituto hac de re longo examine, quod rnuficam
eccleiialticam fpeciatim attinet , Gallicam in multis praeferre Italica : &
quidem quoad nofh'um argumeutum facile eius iententiae acceflerim, quod
gravam ufuique facro confentaneum ftylura motteticum attinet , qua-
lem
POSTREMA HAC £TATE. CIV. 301
Jem auttor defcripfit. a) Quid iam didurus eflTet, fi revivifceret , cer- a
neretque ftdtum muficae, tantopere immutatum ab illo, nihil iam a thea-i'. 17s. £*.-.
trali diftare; cum iam iisdem partibus ac modulationum generibus fit
compofita, atque adeo longe magis locum habeant vitia ilia, quae illc
in raottetico ltylo Italorum paullo port notavit ? b) b
In mox praecedentibus explicavimus votum Celebris operis Gallici
Speffacle de nature, ut in ecclefiis cathedralibus , ubi adhuc motteta ob-
tinent, eorum loco odae, cantates, fubltituantur: quod ingenio Gallo- T- VU> d'fc-
rum accommodatum dici poteft, prae cseteris nationibus cantui melodico4'
addiclo. Non hie inficias itur, quantum in mulica Gallia debeat con-
cedatque Italia, etfi ilia etiam in harmonia hoc tempore infignes profe-
dus fecerit. Qua in re iam fagpe laudatus Rameau extollitur, poll: Lul-
li omnium ore Gallorum celebratiflimum , qui nempe utriusque natio-
nis coniunxit veneres : vitium tamen illud , puto , non fatis eliminavit,
quod in utraque gente iam notavit Ifac. Vossius, longas nimirum & per- De Poem*.
petuas vocis flexiones, „quibus (inquit) non verborum tantum fenfus, cr™'" ^ v£mt
fed & ipfum carmen ita extinguitur, ut neque cantus rationem &figni-f>. 123.
ficationem unquam percipere poflis. Sive Italos , five Gallon audias
cantantes, nihil nifi plafmata audias, in iis folis totam expendunt vocem,
Eft tamen inter utrosque magna differentia, Galli quippe breviora, fed ma-
gis frequentia amant plafmata, ita ut in fingulis pene fyllabis vocem fle-
clant. Itali longioribus utuntur flexionibus, unde ridentur a Gallis, ve-
lut in uno formando plafmate utrumque exhauriant pulmonem. Galli
praeterea in fuo cantu rhythmum magis obervant, quam Itali; unde fit,
ut apud illos complura occurrant cantica , quae concinnos & elegantes
admodum habeant motus ; verum eo laborant incommodo, feu vitio po-
tius, quod quanto faepe elegantior fit rhythmus, tanto minus verborum
fenfus percipiatur. Itali & Hifpani verborum magis obfervantes, fingu-
la
a) „ L'Eglife ( inquit ) qui eft la place naturelle tout") les leurs plus propres a amufer , & a
des motets, n' eft point la place favorable anx fervir an plaiGr des Muficiens. "
motets Italiens, & les notres y valent dix fois b) „ Leur amour pour les chants extraordinai-
mieux en quelque Pais, qu'on les porte ; mieux res, la torture, qu'il faut fe donner, pour de-
memc par la mufique feule, & a plus forte chifrcr leurs efroyables transpofitions, la pro-
raifon en y ioignant l'avanta^e des nos paro- fufion importune de leurs ornemens , la cou-
les & de notre execution : mais j'avone, que tume , qu'ils ont de parcourir en cinq ou fix
ceux & Italic out leur prix, en oubliant & en mefures , deux on trois octaves , de bas en
changeant le lieu pour lequel ils ont e'te faits. haut, & de haut en bas, & de changer a tout
On peut fans honte les aimer dans une falle. moment , de mouvement , & de mode &c.
Les notres font plus propres a honorer Dieu, Sont des marques tres - certaines, que la mu-
S: a contenter les gens d'une delicatefle feve- fique de leur motets n'eft point naturelle.
re (autre iugement abrege , & qui raficmble Ibid. ?. 113.
PP 3
$61 L. IV. INSTRUCTIO MUSICS SACRJE
la vocabula longe proferunt diftin&ius , fed rhythmum faepe negligunt ;
quodfi huius velint habere rationem, nihil eoruru , quae canunt, intelli-
gas. "
MufKfg. uh. Neque inepte ex multorum annorum ufu ac confuetudine cum
w/.f-S4J. exteris etiam nationibus de diverfarum cultiorum Europa nationum can-
tus ac muficae ratione Kircherus diflferit. „Habent (inquit) It ali fty-
lum melotheticum diverfum a Germanist hi ab ltalis & Gallis; Gallic Ita-
/zque ab Hifpanis ; habent & Angli nefcio quid peregrinum : unaquaeque
naturali temperamento patriaeque confuetudini convenientem (tylum. Ode*
runt Itali plus xquo morofam in Germanis gravitatem; dedignantur in
Galtis frequentes illos in claufulis harmonicis teretifmos, in Hifpanis pom-
pofam & affedatam quandam gravitatem. Gatti, Germani t HifpaniquQ
contra in ltalis reprehendunt plus aequo licentiofam compifmatum, quos
ill! trillos gripposque vocant , inamcenam & faltidiofam repetitionem ,
quarum indifcreto ufu omnem harmoniae decorem potius tolli, quam
fuftolli putant. Accedit , ut dicunt , vocum caprizantium inurbana quae-
dam & incondita luxuries , qua, ut dicunt , rifum potius, quam affectus
movent , iuxta commune proverbium : Itali caprizant, Hifpani latrant,
Germani boant, cantant Galli. Qui quidem diverfarum nationum diver-
fus in mufica ftylus non aliunde provenit , nifi vel ex genio , & inclina-
tione naturali , vel ex confuetudine longo ufu introdufta, tandem in na-
turam degenerante. Germani ut plurimum coelo trigido nati, complexio-
nem acquirunt gravem , firmam , conftantem, folidam, laboriofam, qui-
bus qualitatibus ftylus muficus conformis eft; & ficuti voce graviori con-
ftant , quam meridionales populi, ad acutiores autem fonos difficilis illis
concedatur afcenfus; hinc naturali inclinatione illud , quod optime prae-
ftare poflTunt, eligunt, fcilicet ftylum gravem, remiflum, modeftum, &
7roAv(ptow. Galli contra plus mobilitatis habentes, utpote complexionem
hilarem , vivacem , & contineri nefciam fortiti, ftylum fimilcm amant:
unde ut plurimum hyporchematico ftylo, id eft, choieis, faltibus, fimilibus-
que tripudiis aptiflimo ( uti cantiunculae, quas Galliardas, Paflamezzos, Cur-
rentes oftendunt) indulgent. Hifpani uti non tanti muficas cultores exti-
terunt, ita quoque nihil adeo dignum habent, quod cum aliis comparari pof-
fit. " Sed condonandum eft, ft forte nonnemini videatur effe vagum nimis
hoc, ut in re late per maximam Europe partem patente, iudiciun).
Fuit tunc vulgare ad nos usque, imitari fymphonia variarum na-
tionum muficae genium. Seriofius vero noftra aetate in Ger mania Te-
leman fingulari itudio non folum , quibus Italia (quod multi , ut di-
ximus
POSTREMA HAC iETATE. C. IV. 303
fcimus egerunt ) fed etiam Gallia praeftat, coniungere elaboravit, imo et-
iam Polonici ftyli fpecimina dedit, qui aequifono dele&ari dicuntur ftylo,
ad nos nihil attinente. D. Burn ey ex ore principis Sapieha Poloni Dior. hin.
refert, in Polonia muficam eccleiiafticam Italicam ubique obdnere. M^T^t* l*'
ficam Italicam paflim extollit. Dum vero de mufica apud S. Marcum ku'j. p«g..
Venetiis loquitur cum vocibus & folo organo, earn ftylo dicit (ads con-10*'
venire cum choris Angiitis , quos Anthem vocant Id ex imitatione
muficae Italic* fieri (quod etiam in RuJJia poft mortem demum Elisa-
beths Imperatricis nuperrime licuit) non addit. A Gallica vero mufica
fe abhorrere data quavis occafione profitetur. Forte gravis patheticus-
que Hifpania , prae hilari celerique Galiico, ac vario Italico ecclefia-
ftico ftylo accommodacior reddi queat, accedente cultura non fegni fe-
licis cuiuspiam , haud exorbitantis , excitati nibilominus ingenii Ger*
manici* indolisque modeftae, compofitas, ac amcenae.
XXIII. Saepe laudatus P. Fevoo ingenue fe fateri dicit, prodire gp.Mi^jh»i»
Hifpania fubinde, fed rariflime, excellentiflimas moduladones, in quibus 2,aJ2aIi
fapor feu guftus, fuavitas , artificiofaque induftria audire fit, plerasque muGcnm.
autem eflfe auditu intolerabiles; quod nempe promifcue quisque hoc fi- /6W- 1> s94-
bi componendi munus fumat , & quidquid phantafia fuggerat, nimia20**
licentia profundat. Qua; eft communis ubique gentium querela , at-
que antiqua cantilena. „ Compatior arti ( funt verba Io. de FuU
da ) quae cum ab andquis omni laude dignis philofophis laboriofifli-
me fit inventa, noftro aevo a vilifljmis Beanis corrumpitur, laceratur, &
confunditur. O fi viveret Boettus, certe pietate motus muficam potius
deplangeret, quam transferrer. Non modo diceres , oGuido! fatuos
cffe cantores , fed omnes magiftros putares; nam fine magiftris omnia,
quae volunt , praefumunt. O temerariam audaciam ! O execrandam prae-
fumtionem vix duodennes iam difcere veremur, aut fi didicimus minora
praecepta, quafi intima arcana defendimus artis, & parum intelligences om-
nia nos fcire affirmamus, nulliusque correctioni fubiacere volumus ; ut ve-
rum in nobis appareat fcriptum in mufica Iohannis Papse : nefcientes fci-
re volunt, fcientesque fugiunt, qusefid impudenter obftrepunt, veritati
refiftunt , erroremque fuum fummo conamine defendunt &c. "
Muratorio tefte faeculo XV. mufica affurgere cepit, diligenterque Amiq. medii
cxcoli a doctiflimis viris. Qua de re nos paullo poft , iamque memini- "vt T' II'
mus focietatis litteratorum Florentia ad finem face. XVI. & initium XVII. fag'
atque etiam Conringius de recla es? optima in republica edticatione, de Ita- T- M°Pt-
lis id commemorat, revocare eos in ufum muficam veterem. Id nempe *' Ic9 '
de
304 L» IV. INSTRUCTIO MUSICS SACttiE
de eo ipfo ftudio intelligendum eft, quod in indaganda reftituendaque
vi ac ftupendis effedibus muficae veteris collocarunt. Alibi vero do-
togiiat. deik let modo laudatus Muratorius, hodie negligi earn muficae artem, quae
tpere. ad commovendos affedus facit, cuius memoria penitus excidiffe videa-
tur , in qua veteres praeftiterunt : hodie muficam ad titillandas aures
folum fadam , pofthabita potiori ad animum paifionibus liberandum : rem
muficam ad folam praxin effe redadam fine reda fcientia harmonica.
Agitata eft noftra memoria , nee hodieque conquievit penitus, fimi-
lis quodammodo, quae olim inter Pythagoraos & Aristoxenem eiusque
affeclas efferbuit , controverfia de ufu mathematices in mufica. Qua de
re, noftros quod attinet, plura in bibliotheca Mufica Laur. Mjzleri oc-
currunt, qui hanc fpartam praecipue tuendam fufcepit, non folum quo-
ad mathematicam, fed etiam philofophicas difciplinas, ad formandum per-
fedum muficum utiles ac neceffarias, fingulari etiam edita diflertatione,
Qiwd mufica fcientia fit &f pars cruditionis philofuphica. Paullo ante
meminimus Mizleri, Lipfia rnftitutae focietatis muficae audoris : qua vero
„ in controverfia id mihi accidiffe videtur, quod in humanis rebus paffim
& ubique , ut difputationis aeftu nimium abripiamur , & in partes abftra-
hamur. In Gallia haec res d'ALEMBERT cum Rameau commifit ; cu-
ius tamen fyftema muficum ille tanti fecit, ut in compendium ordinem-
que illud redigeret. Legi poffunt , qua? hac de re d'ALEMBERT in
P. 214. 21s. epiftola ad Rameau fcribit eius elementis fubnexa, inter alia ufum ilium
ac confiderationem fcientia; ceu illufofiam penitus explodens, qua reddi
queat ratio deledationis, quae ex mufica percipitur : quod tamen Leonar-
das Eulerus in tent amine novce mufica theorize ftudiofe & acute , nee
infeliciter, tradavit argumentum , ad definiendum fuavitatis deledationis-
que gradum , fi ipfarum iftarum rerum , quae ad harmonicam fcientiam
pertinent, ordinem, quern inter fe tenent, cognofcimus. Cenfeoque acu-
enda inflammandaque effe ftudia ad artis fcientiaeque muficae, nimium vul-
go negledae, & trivialiter illotis manibus a quovis imperito tradari fo-
litae, profedum : quidquid demum mathematica ac philofophia poffit con-
ferre, aut alia etiam adminicula effe queant ad mufurgorum excolenda
ingenia, quae, fi alia ulla, volubilia effe folent. Dudum vero Erasmus,
aptiffimum hac in re mathematices ftudium ipfum fe iuvenem effe exper-
tum edixit, ceu ad argentum vivum figendum.
Accedit hie liaturalis ilia ac pulcherrima proportionum harmonica-
rum perinde ac arithmetical & geometrical mathematical propriarum de-
finitio.
POSTREMA HAC iETATE. C. IV. 305
finitio. Philofophia vero tarn theoretica , quam pradica , naturalis &
moralis, praeterquam quod ad formandum muficum omnes illas utilitates
afferat, quas cultura ingenii humani ufusque facultatum noftrarum fert,
peculiares adhuc funt arti & fcientiae muficae , vulgo minus expolitae in
fuo ambitu atque encyclopaedia quadam , longe demum tempore , dili-
gentia , meditationeque comparanda , ac diuturna experientia. Quan-
ta fit vis vocis humanae, novimus, in fola fimplici declamatione ad mo-
vendum fledendumque animum, quorfum velit abfolutus orator; nemo
vero ignorat, quanto ftudio, labore, exercitatione conftet laus eloquen-
tiae; cui nihil coniundius eft, quam mufica facultas, ut quae amplius ad-
huc pateat. Vulgo dicitur poeta nafcitur, orator fit; apud perfedum
muficum utrumque confociatum fit oportet. Nifi propitio natus fit quis
ccelo, faecunda dotatus ingenii vena, fterile aridumque erit quodcunque
in arte ftudium ac labor : quodfi vero naturae feu ingenio ars defit ac
difciplina , illud fi optime habeatur ad muficam factum, tanto etiam pro-
clivius fine inftitutione erit ad luxuriandum evagandumque: quod maxi-
me tamen in mufica facra cavendum foret. Unde hie praeter mathema-
ticam & philofophiam etiam theologia opus eft: ut alia taceam, quae fae-
pe tamen defiderantur , ipfa etiam linguae latinae haud raro cognitio in
eo, qui thema latinum elaborandum fufcepit. Circumftantiae porro
funt perfonarum , locorum &c. quae non permittant domi fuae plurimis
omnia ilia acquirere, quae neceftaria funt, univerfim pro omnium facul-
tatum apta difpofitione redoque ufu , ad acrimoniam illam iudicii com-
parandam , quam guftum nominare folemus, ut propofito fibi redo fine,
eundem haud minus promte ac expedite profequatur affequaturque mu-
ficus , fcite & eleganter fatis; nee iblum auditum percellat , fed placide
etiam animo fefe infinuet. a)
Qua in re habenda quoque eft fagax auditorum ratio , aliarumque
circumftantiarum confideratio eftfacienda, ac omnia prudenter funt mo-
deranda circumfpiciendaque. Unde etiam exempla praeclarorum virorum
habemus , qui pro temporum & locorum diverfitate appofite mutarunt
muficam. Hos inter tamen eos haud laudamus, qui vitio novitatis fe-
dudi fenes demum repuerafcere ac lafcivire non erubuerunt, a gravitate
defcifcentes. Iuf. Fux, qui ebullienti muficae fe Fienna oppofuit, dicit ad
finem fui gradus ad Parnaffum p. 278- fe novitatis ftudium nequaquam
reprehendere; fed maximis extollere laudibus. Nemo tamen eo aegrius
ferret hodiernam muficae licentiam lafciviamque, in ecclefia praefertim,
AdoU
a) Duo fono tnez*i , per li quali la noftra mxi* col vocabolo difficile a defcriVerfi buon gufto ;
lica eccita e muove gli affetti : l'uno fi e 1'idea, l'altro fi e l'armonia, o fia unione di vaf i fuo«
o fia Inventione, che piace anche dichiamare ni , o voci contemporanee. Quefta per fe ft«f«
Mart. Gerber r. 0£ Musica £ccl. X. II. L. IV. CLq
Cautiones
quxdam in
cantu piano
feu chorali.
506 L. IV. INSTITUTIO MUSTCiE SACR&
Adolphum Hasse , eiusque uxorem celebratam arte canendi- Fausttnam,
ambos in luflrum noltri faeculi eius exordio natos, non femel de hac pru-
rigine conquerentes Vienna audivi an. 1773. fuperftites.
XXIV. Id in cantu piano, qui a choro ecclefiaftico proprie choralis
dicitur , eximium iam depraedicavimus, quod idem libi Temper fimilis ad
nos usque decurrerit Sunt , qui cantum etiam planum melodicum ma-
gis reddere ituduerunt, qualis in Congregatione Benediclina Cafinenfi ha-
betur, apud Italos muficae egregios aeftimatores in pretio habitus ; quam
equidem mutationem nemo vitio vertat. Vitia vero cantorum potius
funt, quam ipfius cantus plani feu choralis; quae ego hie Andrea Orni-
thoparchi potius verbis in opere de arte cantandi, quam meis haud im-
portune , in gratiam potiflimum gentilium meorum perftringam : „ Cum
varii variis in divina laude abufionibus agitentur , modo indecenter cor-
pus movendo, modo indecoros oris hiatus faciendo, modo vocales mu-
tando : cumque quisque fuo vivat genio, nee iisdem omnes pareant le-
gibus, nationumque diverfitas diverfos mores habeat atque ritus, habitu,
ritu, ftudio, fermone, cantu: & (cum fit melius familiaritatem deftruere,
quam contra veritatem aliquid diffinire, temere Veritas dicere cogit, quae
amor patriae propalare reprehendit ) Germania cantores plures, muficos-
que paucos nutriat. Nam praeter eos, qui in facellis Principum aut funts
aut fuerunt , paucifliini canendi difciplinam , cleri gloriam, vere cogno-
fcant : Magiftratus enim , quibus haec res commifTa erat , cantores fe-
cundum vocis afperitatem, non artis peritiam ceremoniis ac iuventuti prae-
fecerunt , Deum boatibus, mugitibusque placari arbitrantes ; qui fuavitate
magis, quam ftridore, plus affeclu, quam voce in fcripturis legitur gau-
dere. c* Addit opportune hos Io. B. Mantuani verfus:
Cur tantis delubra bourn mugitibus imples
Tune Deum tali credis placare tumultu ?
Sequuntur decern praecepta, omni canenti necelTaria, quae hue re-
deunt. Primum cupiens quidquam decantare, prae omnibus tonum, feu
repercuffionem eius diligenter animadvertat. Secundo fcalam , fub qua
can-
fa manegiata con arte, ha una forza ben gran-
ge per muovere l'animo noftro a qimlunque af-
fetto , ed e talmente a lei connaturalc , che
non foggiace a vicenda , o mutatione di tem-
po , 0 a varieta di genio. L'altra ha le hie
vincende comfimili a quelle del vetrire , che
mutanfi al mutarfi della moda. Di piu e que-
fta per fe fteffa rifpettiva fecondo il genio, e
l'idea degli artefici , che la producono, & degli
uditori , che s'afcoltono : P. I. Bapt. MARTI-
NI foria della mufica T. II. diff. III. n. I. p.
281. Vid P. Meinradi SPIES Trad, mufico
compofit. pracl. c. 34.
POSTREMA HAC JETATE. CIV. 307
catitus decurrit, vigilanter attendat, ne ex raolli durum, aut ex duro mol-
lem faciat. Vocem quisque canentium verbis conformare ftudeat, ita
ut in re lamentabili triftem, hilari quantum potefl iucundum concentum
promat. Qua in re miratur Saxones prjeclariflimos Germanise populos,
quod in mortuorum exequiis hilari concentu utantur. Quarto menfurae
prse omnibus teneatur aequalitas. Orientales Francos gentiles fuos hie
refipifcere vult, nc ut antea in chorali notulas iam producant, iam cor-
ripiant; fed ab Herbipolenji Ecclefia capite fuo, in qua optime canitur,
canendi exemplum fumant.
Quinto autenticorum tonorum cantica profunde, fubiugalium acute,
neutralia vera mediocriter intonentur ; cum haec in profundum , ilia in
acutum , verum ifta in utrumque tendant. Sexto mutationem voca-
lium apud varios populos notat : Franci e. g. dum u. pro 0. pronuntiant,
religiofique campeftres Ar emits pro Oremus legunt. Rhenenfes a Spira
ufque Confluent iam i vocalem in ei diphthongum vertunt, Mareia pro
Maria dicentes. Weflphali pro a vocali a & e coniundim promunt, vi-
delicet aebs te pro abs te. Saxones inferiores ac tota natio Suevorum e
vocalem per e & i legunt, Deius pro Deus dicentes. Germania quoque
inferioris incolae omnes coniundim u & e pro u vocali exprimunt : Lo-
tharingi pro a fumunt e, Meria pro Maria dicentes, gratia plena pro
gratia plena, & fimilia. Septimo caveat cantor, ne afinino clamore
cantum plus aequo vel incipiat, vel inceptum vocis inftabilitate furfum
trahat. Odavo differentiam fefti a fefto quisque canentium difcernat , ne
fimplici feria velut fumma vel folemnizet, vel torpeat omnino. Nono
ex indecenti oris hiatus atque indecenti corporis motu cantorem decla-
rat infanum. Poftremo monet, ut fupra omnia Deo complacere cantor
ftudeat, non hominibus.
Anne tempore huius aucloris, qui an. 1 ^3 f. fuum de arte cantandi
opus Colonia edidit, non adeo , ut hodie paflim in primoribus etiam ec-
clefiis fit, de properari officii divini cantum ufuvenit ? Cum is tamen
dicecefes fexaginta tres peragratum fe dicat ad finem libri tertii : qui fin-
gulariter notandus eft, agitque de accentu, quern fie vocare mos eft, ec-
clefiaftico, inflexione vocis, feu modulationibus minoribus epiftolarum,
evangeliorum, aliarumque ledionum ; hsecque ad finem addit : „ In pe-
regrinatione noftra, quinque regna, Pannonia,- Sarmati<e , Bohemia, Da-
cia ac utriusque Germanise ; dicecefes fexaginta tres ; urbes ter centum
quadraginta , populorum ac diverforum hominuru mores pene infinitos
Q.q 2 vidimus j
308 L. IV. INSTRUCTIO MUSICS SACRffi
vidimus ; Maria duo , Balticum fc. atque Oceanum magnum navigavimusr,'
lion ut metres Ardoifideris , fed palladios frudus cumularemus. Quae
omnia dixifle volo : ut experientia potius quam praeceptis , hunc de ec-
clefiaftico accentu librum in lucem prodiiffe , ftudiofi ledores cogno-
fcant, "
Claudius Sebastiani Metenjis organifta in fuum Bellum muficale
inter cantus plani & menfuralis cantus reges &c. ex Ornithoparcho,
quas retulimus decern regulas, transtulit, multa item de accentu ecclefia-
ftico , de regulis concordantiarum , vocum , & cantus partibus , regulas
porro claufularum in compofitione cantilenarum cum regulis paufarum
in contrapundo admittendarum : quibus varia cap. 33. mi feet pro exer-
citatione muficorum inftrumentalium ludendo fugas, feu pro more tunc
folenni interludentium five organo five aliis inftrumentis muficis ; quae
profequi longum foret : veluti etiam , quas ingenti numero cumulandi
mos obtinuit proxima adhuc memoria componendi regulas. £ re ma-
gis ad inftitutum noftrum, propofitumque huius operis fcopum fore iu-
dicamus , fi ea adhuc, quibus a reda regula defcitum eft , notemus.
Ornaments XXV. Dignus fupra laudati incomparabilis Ad. Hasse fucceflbr Ve*
DimiaGotbi- fjgfffo jn confervatorio Incurabili, Baltajfar Galuppi tria haec in mufica
lyphonx ac requirit , elegantiam , claritatem & bonam modulationem, vaghezza chia-
figurata. rezza e buona modulations (ut ex ore ipfius perhibet D. Burney in dia-
Voi.i.pag. rio Itin. muf.) quas mufica facra imprimis defiderat dotes. Fatendum
*3*. vero eft, illas vel maxime nunc defiderari: dolendumque, quod haec, quam
ab ineunte faec XVI. repetimus definimusque , aetas tertia muficae feu
poftrema, fuis ex crepundiis proxime antecedentium temporum contra.
xerit , ac veluti nafcens fecum intulerit labem vitiumque ex ornamentis
illis Gothicis : quibus adornandis infarciendisque nihil aptius fuit, quam
mufica harmonica ac figurata ; quae fe ipfa fua prodit nomenclatura , ipfis-
que notularum figuris natam fadamque fe monftravit ad mifcenda qua-
drata rotundis, ficque confundenda omnia, ut colores coloribus obfus-
centur , flofculique ac foni tanta varietate accumulentur, ut auditus cum
ratione nihil difcernere ad fui obledationem fatisfadionemque queat, ipfa-
que copia inopem faciat. Caufa haec fuit, cur politiori noftro aevo,
abieda alias omnium iudicio Gothica architedonica ex ruderibus veteribus
Gratis RumanisquQ, vera elegantiae forma a fimplici nativoque ornatu re-
peteretur ; quod in mufica longe maximo profedu fieret, fi ftupendos
i ios , quos antiquitas memoriae prodidit, fpedemus efFedus. Hac cer-
te
POSTREMA HAC STATE. C. IV.
309
te ratione permotus Rousseau harmoniam omnem abiicicndam in mufica
exiftimat, poftliminio revocata melodica.a) Demus vero, ut alia in mukis 9
aliis rebus, ita etiam in mufica refervatum efle fequiori astati , ut muficae
melodicce harmonicam adderet, atque ad nos usque tantis progreflibus ex-
politam transmitteret : id tamen committendum nunquam eft, ut omnes
moderationis limites excedat, ecclefiaftica cumprimis ; cum Platoni iam
nunquam mufica fine periculo reipublicae immutata lit vifa. Quam fen-
tentiam expendens Calius Calcagninus in infigni de prufettu tracla- P-J}°- w
tu , ftatum muficae noftrae cum moribus depravatum vehementer luget: lUi"
„Quod ego profe&o (inquit) turn aliis caufis, turn illi imprimis impu-
tare foleo , quod omnis muficae ratio corrupta eft adeo, ut nunquam cor-
ruptior fuifle intelligatur. Quum enim fpecies triplex fit, enharmoni-
ca , quae ccelo & aftris attribui folet : diatonica, quae facris & gravioribus
fundionibus olim adhibebatur : duabus his deikis ac longe ablegatis , ea
fola viget atque amatur , quae chromatica nuucupatur, ad perdendos ani-
mos hominum inventa, celeritate & crebris motibus men tern e fua fede
propellens : quam Pythagorici perpetuo ediclo interdiclam voluere. Sed
& non alia de caufa Timotheum Milejlum magna fuifTe invidia apud
Spartiatar obfervavimus, nifi quod multiplicem muficam reddens, & ad
genus chromaticum divertens , puerorum animos , quos erudiendos fu-
fceperat, a modeftia ad libidinem traduxiflet." Hxc ille.
Alia vero graviffima eiusmodi teftimonia iam fupra accumulavimus,
paffimque operi huic infperfimus ; fed furdis muficis cantatam haclenus
eiTe fabulam, inde elucefcit , quod lapfu temporum , aliquot nempe fae-
culorum, vitia hie alibique notata femper haclenus creverint, ipfa etiam
infti-
1) „ Quand on fonge (inquit v. harmonie) que
de tous les peuples de la terre, qui tous ont
tine muGque & un chant, les Europeens font
les feuls, qui aient une Hartnonie des accords,
& qui trouvent ce melange agreable ; quand
on fonge, que le monde a dure tant de Gecles,
lans que de toutes les nations, qui ont cultive
les beaux - arts, aucune ait connu cette Har-
tnonie ; qu'aucun animal, qu'aucun oifeau,
qu'aucun etre dans la nature ne produit d'au-
tre accord, que l'uniffon , ni d'autre muGque
que la melodie ; que les langues orientaux,
fi fonores, G muficales ; que les oreilles Gre .
ques , Gdelicates, G fenGbles , exerces avec
tout d'art , n'ont iamais guide res peuples
valuptueux & pafliones vers notre Harmo-
nie; que fans elle leur muGque avoit des ef.
fets 6 prodigieux ; qu'avec elle la notre en
a de G foibles ; qu'enfin il etoit referve a des
peuples de Nord , dant les orgues durs &
groffieres font plus touches de l'e«lat & du
bruit des voix, que de la douceur des accens,
& de la melodie des inflexions, de faire cet-
te grande decourerte, & de la donner pour
principe a toutes les regies de Tare; quand,
dis- je , on fait attention a tout cela , il eft
bien difficile de ne pas foupsonner, que toute
notre Harmonie n'eft qu'une invention Gotki-
que & barbare , dant nous ne nous fuffions
iamais avifes , G nous euffions cte plus fen-
Gbles aux veritables beautes de l'art , & a la
muGque vraiment naturelle. M
Nimia celeri-
tas ac confu-
fio verborum
Fag. 84-
3 Id L. IV. INSTITUTIO MUSICiE SACRiE
inftitutione mufica ad maiorem celeritatem, minuritionesque turn notula-
rum, cum intervallorum muficorum prolapfa, quam Calcagninus chro-
maticam cum aliis appellat , ipfique mufici minutiores notulas vocarunt
chromata, femichromata , quin etiam, nefcio qua notatione , arcibiscro-
me apud P. Feyoo, qui non fpernendis rationibus id fibi demonftrandum
fumit, tantum abefle, ut his diminutionibus perfedtior fit mufica, ut de-
ftruatur potius. a)
XXVI. Iufta etiam eft , quam fubiungit, querimonia, reprobatque
in mufica nimiam illam feftinationem ad oftentationem admirationemque
conciliandam : qui finis eft, quern fibi arrogantes mufici proponunt, om-
nino contra finem muficae, fiquidem vel fola aurium obleclatio fpe&etur;
qui tamen ipfe noftrae, de qua agimus, reclus efle nequit. Rodota
commentario in epiftolam encyclicam Benedicti XIV. P. Cressolium in
teftem vocat , cum Roma verfaretur, fe multorum admiratione audiviffe
muficales cantus ad' aurium folummodo voluptatem compofitos, ac devo-
tione omnino vacuos. „Qui fieri poteft, ut cum divinorum verborum
maieftate cohsereant venatica ilia diverticula , cum duo ita canunt, ut u-
nus praseat quad lepufculus, turn venator paribus fequatur veftigiis? ela-
batur ille, &fugiat, hie avolet a tergo, & captare contendat?" Haec
ille ex Cressolio ; addit Cyrilli Franchi in epiftola data anno 1549-
ad amicum Ugolinum Gualteruzzi locum, teftimoniumque Itali, quod
libenter in hoc argumento adducimus , aliudque attingit grande muficse
hodiernal piaculum , in ecclefia potiflimum frequentatum : Pongono oggi
i mufici tutta la loro beatitudine in fare, che il cantore Jia bene ajiretto al-
ia fuga; e que nel medefimo tempo, che uno dice Sandus, dica Valtro Sab-
baoth , e Valtro Gloria tua , con alcuni "urli , mugiti , gargarifmi , che
fembrano piu gatti di Gennaio , che fiori di Maggio.
XXVII.
a) „ La prima fi e , che rariflimo fara qnello,
que potra far bene tanto colla voce, che cogli
ftromenti punti tanto veloci &c. l'altra ra-
gione, perche, quella diminuzione til figure di-
ftrugge la mufica fi e , che non da luogo nil'
udito per comprehendere l'armonia. Cofi co-
me quel piacere, che an gli occhi nella varie-
ta ben ordinata de colori non fi otterrebbe,
fe ciafenno paffafle la vifta con tanta veloci-
ta, che appena facefie diftinta imprefiione nell'
organo ( e fi dica il medefimo di qualunque
oggetto vifibile ) nella fteffa maniera, fe i pun-
ti , ne'quili fi diftinque la mufica , fono di
durata fi breve, che 1'udito non poffa difin-
tamente impoffeifarfi di quelli , non riceve
armonia , ma confufione. Qiiefti due incon-
venienti poi fi fanno maggiori per l'abufo,
che commettono in praftica i fonatori moder-
ni , i quali benche fiano di mano tarda e pe-
fante , fanno generalmente oftentatione di ta-
fteggiare con molta velocita , e conimunemen-
te portano la fonata con piu preftezza di
quella, che ricerca il compofitore, e che efig-
ge l'indole del componimento : donde ne fie-
que, che perde la mufica il fuo coftume, non
fi efequifce il piu efenziale , che ■ confifte
nel efatta offervanza del modo e del tempo, e
i circonftanti odono folamente un confufo ru-
more. " Mvjica delle Cbiefe §. VII. n. ij.
28. p. 300. 301.
POSTREMA HAC iETATE. C. IV. 3 I I
XXVII. Sed non efthocfolum mufurgorum noftrorum peccatum, quod Non fpechto
in ecclefia committunt, facrata difcerpendo verba, ut eorum nullam ra 'ontcxtu ffn-
.• •. -i • ■ j-„ • r fuiue verbo"
tionem habere videantur, nibilque curare, quo ea animis auditorum inii- rum.
nuentur ; alterum notat laudatus P. Feyoo per exceflum, dum nempe fie Ftte> 3©?.
muficam verbis accommodatam reddere volunt, ut non ad integrum at-
tendatur contextum, fed verba quaedam aucupentur fingillatim , quorum
dum fingularem energiam quandam exprimere nituntur, aberrant ab ipfius
fentendae fenfu. Exemplum affert ex Kirchero : nonnullaque alia fae-
pe laudatus AucTor Gallicus in hijloria mufica eiusque effettuum parte po-
fteriore, qua de mufica facra fingillatim tra&at, non neminem edam ex
fuis gentilibus fugillans , ingenio ad muficam alioquin infigni pracditum,
deftitutum vero notitia linguae latinae.
Hue referenda a Donio mufurgis exprobrata, in facris prfcprimis
gravioribusque concentibus, „quae non recle atque ordine, neque ex ec»
clefiae praefcripto (quae errare non poteft) fed temere, ac licenter, ar-
delionum quorundam arbitrio ufurpantur. Quis eos, quaefo, docuit, Ky-
rie eleifon, mceftam flebilemque precationem , laeto hilarique concentu at-
temperandam eflTe ? Quis contra plenam laetitiae atque exultationis Ma-
riani cantici claufulam, id eft, Gloria Patri mceftam flebilemque facien-
dam? quod & mufurgi paflim fa&itant, & Petrus Pontius, non infimae
inter eos au&oritads, diferte praecipit. Quae (malum) andquiores illos
ac celebriores Miflarum modificatores Iodocum, Mutonium, Hadria-
num, atque eius farinae reliquos vefania adegit, ut facrofan&i atque in-
teraerati facrificii raele non e profanis tantum argumentis, fed faepe la-
fcivis abiedlisque defumerent ?
XXVIII. De alio defeftu , huic vicino , modernae muficae egimus AMataque
fupra, fingularique libro fibi difcutiendum fumfit If. Vossius de P™7™-0™^™^
turn cantu & viribus rhythmi: quod nimirum nulla in enuntiatione ver-
borum (contra naturam fermonis) habeatur ratio ex concinno carminis
motu ; qui fuit ex eius fententia veluti anima cantus apud veteres. Nee
minus diferte Donius in hoc argumento verfatur, eundemque paflim in
noftra mufica notat defe&um , in facra quidem adeo , ut edam facrae
fcripturae verbis energiam illam abiudicare videtur. „Nam (inquit) lati- De fr*fta»ti*
na quidem e facrae fcripturae verbis fere confarcinantur, quos mottetos ":i^-vet'fa^
vocant, quae non modo metro carent, imo omni pene numerofitate fer-
monis , fed phrafi quoque ipfa ac fententia conftant vehementer a mufi-
ca abhorrenti. "
Sed
g t 2 L. IV. INSTITUTIO MUSICiE SAOEUE
Sed hie rhythmi vim compenfant alia? facrae poefeos virtutes , ac
energia fuaviter fortiterque influens in animum. Ea hie intelligimus fo-
luta feu profaica themata , ex officio ecclefiaftico facraque fcriptura linia-
to feleda iudicio , ex pfalmis imprimis , aliisque canticis , prophetarum
item fententiis, non vero de verbis temere multifariam confarcinatis , ac
nonnunqiiam arbitrio indocliffimorum hominum interpolatis ; quae cum Donio
ibid p u Permc*e improbamus explodimusque, ac illos quos paullo poft nominat mu-
ficaftros quosdam infulfos & melorhaptas potius, quam melopceos, „ qui
didionem atque fententiam adeo non nauci faciunt , ut fervire earn co-
gant intolerabili facinore famulae fuae fymphoniurgiae. Quid enim aliud
eft mele prius componere , deinde iis carmina fermonemque aptare ?
quod invita, ut aiunt, Minerva, feu potius invitis Mufis, & Gratiis om-
nibus, quoquo modo id cadat, femper efficitur , ut nudius tertius dice-
bam : .diftorquenda enim plerumque eft omnis reda emendataque pro-
nuntiatio : confundendae accentuum leges ; longa tempora corripien-
da ; producenda brevia, ac barbaris quibusddm inconcinnisque parelcyimis
vocabula diltrahenda funt. "
Aliter fane rationem iniit eel. Alexander Scarlatti, cuius hoc Io. Bapt.
T.il.opp.l. JVIartini in epiftola ad /. Bapt. Passeri affert didum : Le parole devo-
"267. "' m fomminijlrare lidea della mufica. Attulerat is paullo ante ex Do-
nio dignam hanc fuo audore fententiam ex faepe citato opere de pra-
Jtantia vet. muf. T. I. p. 124. nimirum artificium obefte nativae elegantiae;
quod ille alibi etiam ex eo imprimis probat, quod nimia verborum fiat
confufio , redaeque obfit pronuntiationi.
T. 11. opp. p
250.
... . u XXIX. Ea vero notatu imprimis digna funt, quae Donius fuis genti-
Nimis proli- .... , r . . r ? ^ .
xa fyrmata "bus iam ante duo iaecula exprobrare potuit, pravamque vocat atque lnvetc
tepetitiones- ratam confuetudinem , quae ars venditetur. „ Dum enim ( inquit ) can-
que cantuum tQres nofl-rj vitare ftudent rudem quandam cantus ficcitatem ac rigorem,
&vocum. . . ^ . 7
De praft. vet. eum ita emolliunt, ac fruuillatim , ut ita dicam , concidunt, ut ierendi
wuf.p. 15s. non fint Quo vitio noftrates Itali praeter caeteros tenentur, qui belli ac
feftivi faperdae fibi ipfis videntur , ac reliquos meras pecudes ac ftipites pu-
tant. In quo merito fane ab exteris deridentur, qui iudicione an infcitia,
certe eiusmodi ineptiis parcius indulgent , neque enim id quaero : tan-
turn dico , tarn frequentibus prolixisque melifmatis nihil infuifius, nihil
levius , nihil efFeminatius , nihil inefficax fieri pofte. Quam tu quae-
fo vim, vel emphafim (fi hoc exprimit illud quod aerem vulgo vocant)
aut aflfedum habere putas, eiuscemodi modulationes, in quibus tertia qua-
que
POSTREiMA HAC iETATE. CIV. 3 I 3
que fyllaba cantantis vox , repetitis usque ad fatietatem iisdem fere ex-
curfibus, nusquam confiftit, nusquam aures implet, nusquam ullum con-
centus faporem percipi finit; fed lakuatim, ac volutatim hue & illuc ce-
lerrime ducla, nullum fui veftigium relinquit? An hoc canere tandem
eft, vel cantillare potius, mufasque difcerpere ? Verum tamen feren-
dae fortalle efltnt huiusmodi deliciae, fi in claufulis ac longioribus fyllabis,
non ubique ; fi in rebus ludicris, non in graviflimis ; fi in lafcivioribus
carniinibus, non in fandiffimis fententiis ; fi in fcena, non in facris aedibus;
fi in coinmeffationibus , non in fupplicationibus adhiberentur. Ilia vero
fpeciatim melifmata , quae eatenus extenduntur , ut uno fpiritu proferri
nequeant, ac neceflkrio divulta funt , atque hiulca ; in mimicis fortalTe
modulationibus atque agonifmatis, quae oftentationis caufa Hunt, tolerari
polfent: caeterum in facris piisque argumentis, ac faepe etiam flebilibus,
qualiafunt, quae Cbrifti Domini cruciatibus ac paflioni dicantur (dicam
equidem , quod fentio, ncc fine ftomacho) magno faeculi noftri dede-
core tamdiu tolcantur. Sed totum hoc partim infeitiae, partim incu-
riae illorum, qui haec moderandi & corrigendi poteftatem habent, tribuen-
da funt. Decipimur quippe fpecie reffi, paucique oppido reperiuntur,
qui funvitatem a mollitie, artiricium ab affeclatione, varietatem & copiam
a fuperfluitate leiungere fciant. Interim hoc vos habetote, non tan-
turn eiusuiodi melifmata nimia prolixitate peccantia, divulfa, incohaeren-
tia , earundeaique pericoparum inculcatione fatifcentia, parvi efle facien-
da ; fed etiam, quae breviori ambitu ineptas quasdam eorundem phthon-
gorum iterationes habent ; nimiamque praefeferunt affectationem. Item
quae extra proprios modorum cardines licentius evagantur, aut fag five
proprietatem praefeferunt fubie&ae materiae parum convenientem. "
Hucusque Donius, apprime ad rem praefensque de mufica ecclefia-
ftica argumentum : in qua pronius reddunt concifiora plerumque thema-
ta illud praecipue vitium tot tantarumque replicationum recantationum-
que. Poffent nihilominus ac deberent nimiae illae repetitiones unius
fa?pe alteriusque vocis evitari, fi mufici fuis modulis illigarent non folum
Kyrie eleifon e. g. fed integrum Introitwn, prout olim cum fuo pfalmo
canebatur continuabaturque, quantum- temr^ permittebat. Repetendi au-
tem flebilis Kyrie eleifon fixus eft nurnerus. Ubet de hoc etiam au-
dire If Vossium , haud abs re cantores & contrapunctiftas inceflentem:
„ Qui (inquit) auribus fane non carent, licet faepe cerebro non multum
valeant, omnia fibi lieere exiftimant in corripiendis aut producendis ad \i~ P. $u
bitum fyllabis, in torquendis aut lacerandis vocabulis, ne incommodus
fit cantus. Qiiis non rideat, fiquis audiat ilia vocabula , quae cantui
apta exiftimant, decies & faepe pluries inteinpeftive prorfus repetere, &
Mart.Gerbert. de MusicaEccl. T. II. L. IV. R r fie
314 L. IV. INSTITUTIO MUSICS SACBJE
fie eorundem verborum perpetuam quandam facere quafi palinodiam , ac
fi feculum verborum laboraret inopia?" Poflent equidem duae hae vo-
ces e. g. Kyrie eleifon , centies etiam milliesque repetitse pie tempeftive-
qne percellere animum, fi penfaremus, multo adhuc pluries nos peccatis
Deum offendere , neque unquam fatis efle , fi inceftanter etiam ab irato
malis noftris Numine fupplices peteremus, ut propitium noftri mifereatur.
Sed plerumque tantum abert, ut mufici moduli his verbis aptati, ad hunc
contriti animi fenfum inftillandum fadi fint, ut potius ad diftradam men*
tern reddendam, aut exhilarandam obledandamque compofiti videantur,
aut etiam taedium vitandi caufa, ac tempus in ecclefia fallendi tranfigen-
dique iucunde apud auditores; apud muficos vero ipfos , ut laudem afle-
qnantur , ac admirationi fint. Quod fi reclum fibi propofitum habe-
ret finem mufica ecclefiaftica, eidem coaptatas audiremus in facris noftris
muficas modulationes, verbisque facris emphafim adderent, ut fuaviter ia
animum influerent, ac dura noftra emollirent corda, fupernisque inftindi-
bus accommodarent, & devotionem piosque affedus excitarent.
AfFeram, quas requirit in mufica facra ad hos falutares effedus pro-
Dtdiv. tfai- ducendos conditiones Card. Bona: „ Sunt autem (inquit) quatuor , ni
*xyii.C"l' fell01" > has conditiones, quibus pofitis mufica procul dubio inducet ho-
rn ». 5. minem in varios affedus , & commotiones. Prima conditio eft, ut
harmonia ex vocibus & fonitu proveniens iuxta toni exigentiam rede
ordinetur. Secunda, ut numerus muficus , quo modulations totius
feries a gravi in acutum , & ab acuto in grave procedit, qualitati verbo-
rum & toni accommodetur. Hie eft numerus, quern vulgus vocat aerem
cantionis, de quo poeta : Numeros memini , fi verba temrem. Ter-
tia, ut ipfa verba talia fint, quae mentem percellere, & commovere pof-
fint. His adiungebant antiqui totius corporis motus ac geftus patheti-
cos ad excitandos affedus aptiflimos. Quarta tandem, ut qui muficos
concentus audit , non tarn aurem , quam rationem adhibeat , uti docet
&»./.«.*. Boetius, fitque aptus & difpofitus ad muficae effedus recipiendos.
Perverfo mn- XXX. Sed, ut hoc iterum iterumque oggeram , ita vulgo compa-
res acr* ratum eft cum hodierna mu^jpa, ut quotidie ad hos falutares fines ineptio-
rem fe praebeat, quanto magis eius patroni de eius perfedione gloriantur,
ut fummum faftigium attigiffe exiftimetui ; ad amovendum nimirum po-
tius animum, quam commovendum, ac lenocinandutn auditui, quin cor
pietatis fenfu itnbuat: dum ad fe rapit intelledum, totum occupat homi-
nem, eiusque difturbat attentionem muficus concentus tarn varius, tam
intricatus , vocum & inftrumentorum commixtio tam diverfa, quae om-
nia fefe obfuicant mutuo , & confundunt Solent Itali pro fuis illis,
qui
POSTREMA HAC iETATE. C. IV. 3 I ^
qui fe non caftraverunt propter regnum Dei , fed ob vocis fuavitatem,
compofitiones muficas ita inftituere , ut unus alterve principatum teneat
in canendo: nempe ut vocem continuo oftentet, arteque canendi audien-
tibus placeat, admirationem fui faciat, & applaufum conciliet. a) Salle a
vanitatem hanc faepe laudatus Don 1 us de prajiantia mufic* veteris deri- T- L °ff- f-
det : „ Audis nimirum (inquit) ac vides, quam tinnulis vibrationibus, lS2'
quam molliculis plafmatis, quam mellitis fufisque melifmatis eunuchi no-
ftri formofuli ac venuftuli luxurientur ? Video nimirum, ac rideo; quid
enim ? tu in eo fitam putas fummam muficas pulchritudinem , atque ele-
gantiam? fi ita putas, fallens ; fed fallens cum plerisque. "
Eundem vulgo libi compofitor finem proponit eximius quisque, ut
oble&et, laudem confequatur approbationemque fuae artis muficae apud
peritos imprimis auditores : qui ipfi in hoc toti extra fe rapti diftinantur,
ut evolvant artificiofam illam placidamque confufionem ; caeteri ftant at-
toniti, arrigunt aures, modulos perfaepe audiunt, quibus pedes potius ad
faltandum commoventur, quam mens ad devotionem. Dum e contrario
is folus finis efTe debeat muficae facrae , non delectari folum, fed docere ac
movere. Id fuapte natura mnfica melius, quam oratio praeftaret fuavius
in animum influens. Atque hinc quidem mufica dicitur fcientia varios
fonos ita coniungendi, ut auditui gratam exhibeant harmoniam, ut Eu-
lerus definit in Tentamine nova theoria mufica, ubi ea difquirit , difcu-
titque , unde in fonorum modulationibus gratuni illud ac fuave eft.
Sed hie non fubfiftit mufica ecclefiaftica , quae eft eloquentia quae-
dam fa era ; unde, quod dicit Cicero de oratore, hie fpe&andum elt.,iv:i7'
Omnis enim vis ratio que dicendi in eorum , qui audiunt , mentibus aut
fedandis aut excitandis eft pofita. Equidem funt, qui illud S. Augusti-
ni, ex opere de mufica hue trahunt : „Ergo modulatio non incongruez- Idemuf,
dicitur movendi quaedam peritia , vel certe qua fit, ut bene aliquid mo-"' 3'
veatur; " At ille non de mufica facra ibi rradat, fed numeroforum mo-
tuum fpecies quinque prioribus illius operislibris explicat, ac fexto demum,
qttomodo a corporalibus & fpiritualibus , fed mutabilibus numeris , perve-
niatur ad incommutabiles numeros , qui iam funt in ipfa incommuta-
bili veritate , & fie invijibilia Dei per ea , qua faffa funt, intelletta con-
a) Sono gia due fecoli, che dai profeffori fi va temperanei, femplici e compofti, con altra qua-
piu tofto cercamlo il diletto , il folletico , del lita fra di loro fi contrarie, che non gli vien
piacere, e Cngolarmente la varieta anzi, che pcrmeflb d'operare nell' animo lino a quel
la mozione efficace cfegli afFetti , e fe qualche grado, che farebbe neceflario per produrre il
volta fe ne fente alcun Lampo, che eccici qual- devuto efetto. /. U. MARTINI Jloria dt/la muf,
che diftinfto movimento, egli e frammifchiato T. II. dif. III. (. 316.
con tanta varieta d'intervalli fuccefiivi & con-
Rr %
316 L. IV. INSTITUTIO MUSICS SACRiE
fpkiantur: ut fuum illius operis fcopum in lib. I. Retrattat. c. II. ex-
plicat. Id quod ipfum quidem in mufica facia etiam debet effe pro-
pofitum , ut mens in Deum aflurgat , non folum ut fenfus deledtatione
afficiatur iuxta eundem S. Dodorem in libris Confeflionum : Cum mihi,
inquit, accidit , ut me amplius cantus , quam res, qua canitur, moveat,
p»enaliter me peccare confiteor , & tunc mallem non audire cantantem.
Multo magis ergo mufici ipii, compolitoresque modulationum facrarum
peccant, fi populo Chriftiano peccandi caufam praebeant, mentemque po-
tius a divinis cantu & mufica avocent, verba facra infufcent, & confun-
dant, ut percipi nequeant; organo aliisque inftrumentis muficis lafciviant;
ludicris , vanis, profanisque moduli's omnia repleant. In quo genere
fymphoniae • longe maxim us eft abufus hodie , vitiumque iam notatum
oftentandae artis , celeritate imprimis agilitateque digitorum & pedum, ro-
bore pulmonum , diitenfione buccarum , impreflione labiorum.
Fuerunt, qui omnem eiuscemodi fine humana voce muficam tem-
plis expellendam exiftimarent: certe id tolerari nequit, ut reclo fini non
refpondeat in excitandis piis aninn motibus , movendo fcilicet , dum do-
cere fimul inepta funt inltrumenta. Eloquentiam animorum reginam
appellat Cicero citato iamlibro, qua illos mox l<etost max trifles, iam
iracundos , iam lenes , ac mites fuo arbitratu efficiat. Hie vero mufica,
quae haec ut olim , promtius longe praeftare debuerat, fermo fcilicet can-
tu & modulis excomtus muficis, dupliciter peccat defeclu & exceffu : il-
ium laudatus obfervat If. Vossius, de poematnm cantu <°5* viribus rhyth-
mi , ftatim in praefatione , quod non perinde atque olim aures fenfusque
afficiat, fed adeo longe intra efficaciam cultae orationis fubfittat, ut nullus
hoc tempore reperiatur muficus, qui vel mediocriter difertum audeat pro-
vocare oratorem. ExcelTum vero ilium lafcivientis muficae, quern fu-
pra in conciliis pofterioris huius aevi tarn frequenter damnatum vidimus,
magis magisque infolefcens theatralis in ecclefiam introducia mufica quo-
tidie auget: quae dum animum pacatum reddere ac tranquillare debeat,
uti olim Davidis cithara , malum potius excitat fpiritum, & e templo
ad theatrum cogitationem avertit, a choro ad choragium; locoque defiderio-
rum aeternorum ac coeleftium caducae & terrenae deleclationi affigit ; ima-
ginibus phantafiam facile replet rerum, quas nee nominari vult Apofto-
lus, pradentaneo fcopulorum illorum periculo, de quibus cavendis ex fuavi
firenarum cantu ipfa etiam gentilis antiquitas monebat ; fan&ique Patres
tantopere fcenicas res abhorrendas volebant, ignari tunc, ab illis ali-
quando nee templa noftra foreimmunja, una eademque utrobique mufi-
ca , muficisque haud raro iisdem etiam , lenocinantibus.
CA-
% & a?
317
QAPUT V.
Auttores mufica facra pofteriore at ate usque ad pr<e-
fens tempus.
I.
ucusque pertraftavimus, qua rationc mufica fa- Mafia a»-
era magis magisque fueric exculta : quae ta-
men numquam a Davidis tempore, inftaura-
tioneque cultus divini in templo Hierofolymu
tano per Salomonem, tanto apparatu inftru-
da fuit, quam pofteriore hac ecclefias aerate, a
(jcculo decimo quinto ad noftrum usque tem-
pus deducta.
pliata.
II. Imperatores , reges, prirrcipes , aliique , prout pollebant rebus,
certatim aemulafi funt ecclefiae antiltites fummos , pra?fertim inter eos Ru-
tnanos pontifices : qui muficam , cui a cupella nomen inditum eft , pri-
mum inftituerunt. Vocabulum vero iftud pervagatum undique eft ad mu-
ficam Palatiuam, magnis fumptibus adornatam , ftipendiariis muficis in-
genti numero, qui arte praeftarent, undique accitis , ab eo nempe tem-
pore, quo ampliata eft mufica, furrexeruntque novi cantor es & compofito-
res , & jigurifice , ut repetam verba Petri Herpii apud Goldastum.
Qux res quantum a faeculo praefertim decimo quinto progrefTa fit , nunc
t-ractamus. Ad cuius finem Ioannes de Fulda de mufica fcribens. „ Vi-
deamus (inquit) quantum noftris temporibus valeat mufica. Nunquid
fancliflimus Dominus nofter Innocentius Papa octavus muficos colit,
obfervat, honorat, praedeceflbrum imitans veftigia : omnes enim Romani
pontifices, aut mufici erant, aut mfficis deleChbantur, quos gratiis &
donis honoraverUnt quam maximis. Quid invicfiffimi Imperatores Ro-
tnanorum, fereniflimique reges fecerunt, in publico eft. Quid Chriftia-
niflimus Francorum rex, ac reges Anglix , Aragonice , Hifpania , Hutu
£ariat Apulia, multique principes, praelati infignes, civitates libera; per
Italiam , G alii am , ac Germanium pro noftro sevo muficis fecerunt &
fectunt, nemo eft, qui neiciat. "
Praeerat turn Romano Germanico Imperio Maximilianus I. de quo
eius biographus Io. Cuspinianus iam citatus in Pinacotheca Frincipum
R r 3 Aujiria:
Culta a fnoi-
mis ecclefiae,
fxculique
princjpiljus.
T. J. Rer.
Alem. f, m.
117.
P. I. c. 5.
\
3 l8 L. TV. AUCTORES MUSICiE POSTER. iETAT.
P. ll nb. i. Auflria: "Omnes ad haec, ( inquit ) bonas difcipltnas plurimum vene-
c 17. «. 18. rabatur. Mufices vero fmgularis amator. Quod vel hinc maxime pa-
tet, quod noftra aetate muficorum principes omnes , in omni genere
mufices , omnibusque inftrumentis in eius curia , velut in fertiliflimo
agro, fuccreverunt. „ Ad facram vero etiam muficam haec MaxiiMi-
liani pertinuifte ftudia, ea declarant, quae idem auclor narrat in dia-
rio de congrefFu eiusdem Maximiliani & trium regum Uladislai
Hungaria, Ludovici Bohemia , & Sigismundi Polonia in urbe Fieiu
Apud Stru- nenfifa&o Xvi. Iidii anno Chrifti MDXV. „Epifcopus Viennenjis celebra-
Script. Rer. V1t lummum omcium, quod cum iumma reverentia, & amoenimmis con-
Gerw.p. 6o7.centibus diveribrum muficorum peragebatur. Quotus quisque enim prin-
ceps eft hodie in orbe noftro, qui fingularia ingenia muficorum ifa
veneratur, & appretiat, ficut Cxfar ? Sub eo itaque nova inftrumen-
ta mufices excogitata atque inventa funt, quae vetuttas non habuit, fe-
culum noftrum non vidit; ficut in diverfis generibus fiftularum patet,
& in illo ipib inftrumento, quod Regale appeilatur, fine filtulis & chor-
dis ab aurifabro inventum ; & in illo mirabiliori, quod nuper mona-
chus excogitavit, quod fiftulas nullas habet, fed quasdam concavitates in
latum lignum excifas, in modum ferpentum ambulantes, quod fonorum
admodum edit concentum; & ex Rheno nuper allatum eft inftrumeritum,
quod voces avium repraefentat. Quae omnia Paulus muficorum prin-
ceps , cum illo fimul, quod ipfe reperit ex cornibus, aptifiime tange-
bat, & fimul cum cantoribus diverfis vocibus. Et paullo poll : ce-
lebratis nuptiis, infignitisque militibus, dataque per Cardinalem Strigo-
nienfem benediclione & indulgentiis, mox omnes infiatae funt tuba;, &
mirabilis auditus eft concentus ; fimul cantores Te Deum laudamus pro-
nuntiabant. Et in organis magiiter Paulus, qui in univerfa Germania,
parem non habet , relpondit. "
Sed & ipfi quoque muficam excoluerunt Maximiliani po fieri*,.
& fuccefibres , aliique principes. » De fua aetate fa;c. XVII. memo-
T. I. p. 94. rat Donius de prajlantia muf. vet. a maximis quibusque ferine Chri-
ftianae reipublicae principibus tanto in pretio haberi muficam , ut non-
nulli artificiofiffimos concentus componant, alii voce, quidam organis pe-
ritijjime canant. veluti Ferdinandi III. muficam conipofitionem exhi-
Mifurg. lib. bet Kibcherus, refertque , regem catholicum Philippum IV. litanias
^7/. />. 68s. qUasdani compoiuifie ;Jeddit & Ludovici XIII. regis chriftianiffimi Gal-
T.ir.p.iS'Harum melifma. Auclor vero Gallicus hiftoria de mufica & eius ef-
feftibus Henricum II.- Carolum IX. & Henricum III. laudat, qui
baud
USQUE AD PRESENS TEMPUS. C. V. 319
liaud dedignati muficis fe canendo fociarint. Idem dum Caroium V.
Imp. mire dele&atum mufica memo-rat: Von peut dire auiji , addit, que T- L '• t6i-
le grand gout de Charles Quint pour la mufique a paffe comme un bien
bereditaire dans la maifon Royale de Bourbon. Alibi Leopoldi ].T>u>t>*W
Imp. motteta memorat: cuius ac Iosephi filii compofitiones facras di-
verfi arguments quae fervantur, vidi Vienna, audivi vero etiam in meo
hoc monafterio D. Blafii.
Sub his Imperatoribus mufica Italica non foluni in aulam C<efare-
am, fed & totam fere Germaniam fefe infinuavit; cuius etiam ftudiofif-
fimus fuit Carolus VI. eftque amor, ftudiumque muficae ceu haeredi-
tarium in familia Caefarea, quam totam muficalem nominat D. Burnet ngifca* fit
cum Imperatore Iosepho II. gloriofiflime regnante: etfi hie tantos fum-mr ""'S™**-
r- , ,. 1 r 1 r*i TTTrn /- J ch en Re if en
tus muficae haud impendat, quos tub Carolo VI. iacros uundlingius 2i b p. l8r<
recenfet maiores multo, quam fuperiore faeculo in aqja Caefarea quotannis mjior.. der
impenfos Conringus in exam, rerum pnbl. potiorum totius orbis com- GtkkrtbatT.
memorat; articulatius etiam membra collegii mufici Palatini in GaUiis ?' iv.
enarrans : qua in recenfione Auclor hiftoria de mufica &? eius effeclibus p. ttf.
facram muficam, capellae nempe regiae , a profana diftinguens, iflam ex J£d: f' I?**
centum aut pluribus adhuc perfonis compofitam dicit. Claud. Sebastiani
laudat in fuo bel. niuf. principes in Germania, ducem Saxonia, Landgra-
vium Haffi<e , Wirtembergi<e &c. qui tempore factae farculo decimo fex-
to immutationis in religione ac ritibus ecclefiae ftudio amoreque muficaj
organa muficamque (quodapud Lutheranos Lte per feptentrionem'Tparfos
minus mirum eft quam Calviniftas Anglos eadem haud dubie audoritate ftu-
dioque muficesELisABEXHiE cumprimis reginae , ut nunc Catharinje II.
Rufjbrumlmp.ym ecclefiis fervarunt. „Qua in re (addit) in praefatione, prae-
didos principes pro numine habendos, fublevandisque muficis a fuperis cre-
dendum efle datos, quos ad Dei laudem, muficam cum fuis alere , organa
deftru&a reftaurare , & reftaurata quam diligentiflime cuftodire, organi-
flasque enutrire videmus : quibus anumerandus eft illuftriflimus princeps
ac comes Georgius comes Wirt ember gen fis & Month Belligardenfis mu-
ficorum alter moecenas & amator ( cuius celfitudo componiftas , organi-
flas , tubicines , tertudinarios, fidicines, fiftulatores, & cornicines , can-
tores, & omnis generis muficos habet, enutrit & audire gaudet) in quo-
rum numerum me pufillum fufcipere & admittere non eft olim dedi-
gnata excellens eius celfitudo. "
Proximis temporibus hos principes aemulati funt apud nos etiam nobiles
dymftx de Fugger praeprimis, aliique comites imperii ad noftra usque tempora,
Sed
An tnufica
fxc, XV. in
Italia cum
caeteris arti-
bus efHorue-
tit.
Hifl. de la
mujique £f de
fes ejfets. T.
J. p. so.
Fid. Befold.
Tl.'ef. Pratt.
V- tnuf.
J}pud Eim.
JfrLtrtentum
T. II. Monu-
ment. $. 596.
$20 L.tV. AtfCTORES MtJSICiE POSTER. £TATE
Sed potiflimus apparatus muficus eft pro magnatorum aula ac theatro, ho-
dieque , ut paflim D. Burney animadvertit in diario itineris mufici per
Italiam , Gallium , Germaniam, longe maioribus conducuntur congiariis
mufici pro fcena ubique earum gentium , quam pro ecclefia. Neque
huius loci funt, quae Mattheson alicubi notat de infigni peritia mufica
Friderici II. ducis Saxo-Gotborum, Ernesti Ludovici Landgravii Hajjia
Darmfiadienjis , Ernesti principis Suxo - IVeimarienfis , Friderici Ludo-
vici ducis Wirtembergenfis &c. Laudatusque D. Burney atteftatur de ce-
lebrata omnium ore fcientia ftudioque muficae Friderici II. regis Borujfo-
rum, quern tatnen a mufica ecclefiaftica alienum effe idem non uno lo-
co commemorat Vol. III. Ad rem vero Vol. II. p. 104. & 123. recen-
fet meletemata mufica Maximiliani Iosephi , nunc Eledtoris Bavaria,
ipfe eius generis litaniarum accepta promiflione , ea conditione ne typis
imprimi curaret, veluti Stabat math' aeri incifum fuerat invito principe.
III. A viris principibus ad litteratos progredimur. Haud defue-
tunt viri ingenio doclrinaque pollentes , qui cum luce litterarum diici-
plinae. etiam muficae ornatum fplendoremque afferre ftuduerint. Ex
Gratis, qui SaEC. XV. Latium dodtrina imbuerunt, unus Joannes Argy-
rophilus fub Cosmc M. etiam mufica inclaruit tefte Volaterrano lib.
XXI. Commentar. cuius monodia feu liber cantionum unifonarum cum
caeteris eius fcriptis fervatur in bibl. regia Parif. Scio equidem , efle,
qui gloriam hanc Italis , apud quos feculo XV. fcientiae reftauratae ite-
rum errloruerunt, haud concedunt; nee abs re, quod mufica m faltem
prafticam fequioris aevi attinet, ut mox patebit : dum tamen non pauci
ex iis, qui cultioribus artibus inclaruerunt , etiam muficae operam dede-
runt Hos inter Marfilius Ficinus magm' Cosmi de Medicis liberalita-
te in difciplinis formatus, philofophus Platonicus , medicus & muficus j.
& Angelus Politianus mufica mire delegatus usque ad mortem, quam
ad mufica m quoque oppetiifle dicitur : quod etiam perhibent de Elisa-
betha Anglia regina, PRiETORio item, ac aliis nonnullis. Ambro-
sius Camaldul. fcriptor faec. XV. lib. XVIII. ep. 10. ad Leonardum Iu-
stinianum: „ Petii abs te (fcribit) fi quas vel ipfe feciffes ad honorem
S. M. Virginis, vel Salvatoris noftri laudes, vel ab aliis commode fa-
cte effent apud te, cum melo fuo, eas mitteres ad me: nam hisce ftu-
diis & ipfe me interdum dedo. "
De fimplici & gravi melodia res eft, quam inftauratores politioris
litteraturae ad inftitutum exemplumque veterum excoluifTe, quivis facile
fibi perfuadebit, pofthabita varia ilia, intricata & confufa medio sevo
bar-
VSQJJE AD PK^SENS TEMPUS. C. V. ^21
barbaro nata , ac deinceps magnis progreflibus ingentique molimineau ho-
diernum itatumdeduda. Etlhoc, quodiua aerate negligi Don i us locomox m^ de b
citato dolet. D. de Blainville vero notat fub Francisco I. dodoribus Mufiqut, r*
Gratis yLatinisque concurrentibus inltitutaque inter alias a rege cathedra ma- ir- 83' &''
thematica, Meksennum, ScSalom. de Caux ex Mi's. Mcdiceis in Gallias trans-
Jatis muficam fcientiam inttaurafle ad formandos in arteperitos muficos, qua-
les poitea ex Italia Catharinam de Medicis fecuti immutata priori fimpli-
citate elegantiam mufice Italics attulerint circa medium faeculi XVI. unde
coniicere licet in Hetruria, aulpicio magnorum de Medicis ducum effloruifle
muficam a faeculo XV. vergente, quo tempore ac loco etiam inter praecla-
riflimas artes exculta fuic. Sic vero Saxolus Pratenjis celeberrimi Lau-
rentii de Medicis eadem aetate filius, in epiftola ad amicum de Vi-
ctorini Feltrenfis vita & difciplina, ab eo cum in phihfophia , turn ca-
ter is praclariffhnis artibus aritbmetica, geometria, mujka diligentijjime
eruditum fe teitatur apud eundem Martenium; cum multa de veteris A ui m^
muficse laude dixiflet, Cicerone etiam ufus audore, qui hanc a diis Marten, t.
immortalibus datam dicit fideliflimam certiffimamque animorum noftro- n ■ M°"M,r'
rum cuftodem&ducem, „modo educata fit (addit) ut iubet, in philo-*' s'
fophiae gremio , bene morata, modefta, prudens, verecunda; non hacc
huius temporis inquinata, impudens, corrupra, atque corruptrix ; quae
de philofophorum fententia, & Spartiatarum decreto civitatibus tanquam
rerum publicaruin labes exigenda atque exterminanda fit : quamquatn
haec ipfa multis iam faeculis ante corrumpi cepta. "
IV. Quodfi Itali ad noftram ufque aetatem ea mufices vitia declinaffent, Scripture* ft
minus laborarenius. Inter praecipuos ex eagente, qui de remufica fcri- |^c& tl^
pferunt, connumerandus merito venit Francbinus Gavorvs Landenfis , cuius retica.
Practica mttfi&e IV. Jrbris comprehenfa, Mediolani 1496. imprefla, proftat.
Citatpaflim hie audor in eodem argumento libros Petri Apponcnjis , loan.
TiNCTORis, Prosdocimi Patavim , Philippi de Caferta, Anselmi Par-
men/is, cum Francone & Io. de Muris antefignanis muficie menfuratae, De p*fi.
quos Donius femiantiquos ac penitus barbaros appellat, ex recentiori- vet- m"J- *-
bus ifagogicis methodicisque addens Bartholomaum Ram is, eiusque difci-
pulum loannem Spataritjm , Stephanum Vanneum, quorum apud nos
rariora funt opera ; veluti etiam Adriani Petit Coclico difcipuli Cele-
bris losojuiNi, Petri Aron Florentini, Georgii V allte Placentini , Io. Mar.
Artusii Bononienfis, Ludovici ^olia.s\ Mutmenjis muiica theoretics Fenetiis
an. 1529. impreffa. a) Hunc falfo Florianum nominat Mediolauenj em at
/. Ger.
a) Iu. Baft. Martini ad calccm tomi II. hi- nlm theoreticorum & prath'corum prjeeipnoi.
ftorix mufico; catalogum fcriptorum mnfico- rum tant.im ponic , cum ipfe in fna Biblio*-
JVIart. Gerbert, deMusica Eccl. T. II. L. IV. S s
322 L. IV. AUCTORES MUSICiE POSTER. jETATE
a /. Ger. Vossius a) de fcientiis mathematicis c. 22. ubi primo loco inter
fcriptores de re mufica pofterioris aevi recenfet lac. Fabri Stapulenfis li-
bros IV. de mufica , feu elementa mufices , infcriptos dedicatosque
lacobo Labinio & Iacobo Turbelino muficis , fuis cbariffimis pracepto-
ribus,ztque eos in procemio laudat tanquam ea arte pofteritati vichiros. Sic
Dedecacb. L. Henricus Loritus Glare an us in Dodecachordo faepe cum laude mi-
/. f. nit. minit loannis Cochltei , olim in muficis praeceptori fill , viri dignif-
fimi , theologique infignis ; qui etiam rudimenta grammaticae , mufi-
cae , & geometriae edidit. Qualis vero inftitutio muficae facrae a tali
viro exfpectanda fit , quivis coniiciet : proditque etiam difcipulus Gla-
re an us , eximios phonafcos , qui nempe fimplicem fectantur can-
turn , neutiquam fymphonetis pcftponendos exiftimans : fed neque ec-
clefiafticum cantum , arte vera ac modis naturalibus conjiantem , cedere ,
putat , oportere mult arum vocum garritui.
Neque vero aliter loqui aut fentire poflunt veri veteris muficae in-
dagatores , aeftimatoresque , qui fecundum eadem principia muficae re-
centioris inftitutiones perfequuntur : quos inter Vincentius Galil.<eus
de nova & antiqua mufica; quod opus, lofephi Blancani iudicio in
apparatu ad mathematicas difciplinas Lib. XII. apud laudatum Ger. Vos-
sium , necejjarium eft ad muficam nojlri temporis corrigendum , £5? in-
Jlaurandam veterem. Ad quern cenfum pertinet Galil;eus , cuius
opera Florentine an. 1717. funt edita ; lo. Kepplerus in libro de har-
monia raundi , itemque in mylterio cofmographico contra Robertum
a Flud feu de Flutlibus Oxonienj'em , quern etiam petit Marinas Mer-
sennus in commentario fuper Genefin , editis praeterea quatuor harrr^a-
niae libris; & Athan. Kircherus in mufurgia. Praeftant vero lof. Zar-
lini opera , Injiitutioni barmoniche , Demonjlraticni harmoniche , fup-
plementi mujicali , qui theoriam cum praxi fumma laude coniunxit , Venetiis
Lib. cxxu. a£j $ Marcum muficae praefedus , Thuano etiam celebratus: in Hifpania ve-
'" I59 ' ro Franc. Salinas Burgenfis , in academia Salmanticenfi muficae profef-
for , libb. VII. de mufica : Angeli Berardi canonici Viterbienfis do*
cumenti armonici. Ante hos in Germania noftra Nic, Listenius faeculo
XVI. in procemio ftatim muficae rectum muficae facrae ufum omnibus
aetatibus fpedatum paucis declarat : non ut inutilis voluptas , tanquam
ludus quxreretur , fed ut cam it animi redderentur tranquilliores , excita-
rentur ad cogitandam harmonium divina gubernationis , fletterentur ad
motus
thc.cn omnis generis audtorum miriadem nu- matum cantu &f viribus r.bythml veteris con-
rneret. Brossarp in fuo lexico muficos theo- tra novam mufices patrocinium fufcepit , uti
reticos nongentos dicitur cenfere. etiam cosetaneus Lamfertus AlARDUS in libr«
a) Parens Ifaaci Vossil , qui in libro de pae. de veterum mujica.
USQUE AD PR/ESENS TEMPUS. C. V. 323
viotits apt os doctrina coelejlis , denique ut £«? ipfa fententia efficacius mo-
ver cut animos , cum accederet cant us.
Andr. Papius Gandavenfis , & Set bus Calvisius earn controverfiam
potiflimum agitarunt , quam fupra attigimus , de quarta nimirum con-
ibnantia , quae perplexos tenuic a) plerosque , quos 1110 do nominavi- a
mus, theoreticos ; atque fpectata antique muficae theoria in transverfum
egit etiam Io. Bapt. Donium Florentinum , faepe laudatum , multis de
mufica operibus clarum fuperiore faeculo : quae inter de praflantia mufiae ve-
teris inter alia memorabilis , quam recle contra exceflfus hodiernae muficae ,
prsefertim etiam facrae , ftatuit. /. Wallisium minus caufamur , fo-
lis cum loan. Meursio & Marco Meibomio fcriptoribus antiquis
gratis intentum , atque eo de ftudio etiam aliquando a Leibnitio re-
prehenfum ; qui tamen fenex tandem muficis disquifitionibus , mathe-
maticis , hiftoricis , acpoeticis, de rhythmo fcilicet , multam impendit ope-
1 „ T> <-7 *. .. wr r .. Hifl. litter. 0.
ram, quo de argumento etiam r. Ziegelbaur notat Werlini monachi s , B Pt IF
Seonenjis in Bavaria opus, de rhythmorum varietate , typis, exemplis & p. 216.
moduhtionibus. Fruftra vero ha&enus conquifivi Franc. Cionaccii ori-
gine £«? progreffi del canto eccl. Cyrilli commendatoris S. Spiritus
Rom<e epirtolam Italicam ad Ugolinum GualterneiuiM , qua agit de
abufibus mufices in templis ; Io. Andrea Bontempi Pcrufini hiitoriam b
muficam , in qua, iuxta titulum in Aft. Enid, anno 1696. expofi- ?.i£. 141-
tum , datur plena cognitio theoriac & praxeos antiquae muficae harmo-
nica; fecundum dodrinam Gracorum, qui earn ante diluvium inventam a
Iubal, & denuo repertam a Mercurio , reftituerunt priftinae fuae digni-
tati : & quomodo ex theoria & praxi antiqua nata fit praxis moderna,
quae compleftitur fcientiam contrapuncli. Nihil nunc ad nos atti-
net iniquior antiquis Claudius Peraltius in tractatu Gnllico de mufica
antiqua, quern Auclor Gallicus bijloria muficoe infe&atur T. III. dein-
de
a) Treatise concerning the law fulnefs of In- fento piu coraggio d' intraprendeme la fpefa
ftrumental-Mufic in holy offices. della ftampa , al certo non indifferente alle ri-
b) J of. Santarelli capella; pontificiae prxfeftus ftrette misefinanze, per non racoglierne poi
mihi iam ante annos duodecim, cum Roma de verun frutto ne temporale , ne fpirituale. Se
gerem, confilium expofuit operis, quod medita pero mai mi rifolvefli di publicarla , allora
batur , de quo nuperrime ad me , qu:e fe- fupplichero V. A. a degnarfi di voler effere tra
quuntur perfcripfit. „ Ancor'io ... mi tro- primi a riceverne un Exeinplare. " Id ob-
vo terminata un opera , la quale a per titolo tinuiffe fe ab auclrore meminit D. BurneY
Bella mufica facra , e della difciplina de fiwi Pro- in diurio Jtin. Muf P. /. p. 20 J. &V. tarn
fejfori , ed abbrr.ccia equalmente i due canti primum volumen anno 1 764. imprefium, quam
Gregoriano , e Fignrato , che ferva alia chie- fecundum, quod poene confe&um lacunas alte-
ra ; ma la poca , o piuttolro niuna difpofizio- rius operis expleat an. 171 1. nb /hidrea AdamO
ne , in cui vedo la republica armonica , di ri- editi fub tit. Offer vatiuni per ben rtgulirt il
condurfi a fuoi iloveri verfo la mufica del coro della capellu pontijicia.
fantu ;rio , mi a cofi avvilito , che non mi S s 2
324 L. IV. AUCTORES MUSICiE POSTER. iETATiE
T. UT. p. de vero JV. de mufica ecclefiaftica peculiariter agit. Non caret uti-
litate fua quaeftio haec inter Proteftantes potiftimum hodieque agitata ,
de redo & perverfo ufu muficae facrae. Hue faciunt praeter iam p. 253.
•citatos audores fcripta quaedam Cafpar RuEzad tollenda prseiudicia con-
tra muficam ecclefiafticam annis 17^0. 17^2. 17^3. edita , recenfitaque
Hift. triti/cbe a Frid. ffftlb. Marpurg. Epiftola S. de Sydow , qux apud eundem le-
Beytrage zur ^jtur, emendationem canlilenarum attinet De mufica ecclefiaftica fcripfe-
Aii/imbine tier ™ . . __ . _ . r .
jHujk. I. *unt etiam Simon Taylor , & tienricus Dodwellus m Angha , ubt
Band sir. iam notavi mus , veluti etiam apud Proteftantium noftratium varias fe-
&e. hi. iv. ^as nQn ean(jem effe circa muficam eiusque ufum facrum fententiam,
B. 2S9- &c- T .. . , . . n .... ,!
#. Lion hi ad manus meas non pervenerunt, quos autem vidi eiuscemodi
per decurfum operis citatos , fupervacaneum iudico, fingillutim hie re-
cenfere.
Doftores & V. Iam meminiLib. H. c. 1. p. 287. fuperiore tomo, in Anglia poft Hen-
Profeffores ricum II. regem, vergente faec. XII. dodoratus lauream etiam facultati mu-
muiica; pub- gcag obticritTe ex Ant. a Wood hift. & antiquitatibus univerfitatis Oxonienfis:
lict in Ang- ° *
lia. ' ubi paffim Quadrivii fit mentio, anglice Qitatervois, loci haud dubie, in
Lib. 1. p. qUo ledura eft quatuor mathematicarum partium , ad quas etiam mu-
z'ib //% a revocatur- Ledurae muGcae & arithmetical munus olim etiam
3i. ' obiilfe Ioannem monachum Menevenfem , quern plerique fcriptores pro
j«. Joanne Erigena habent , idem memorat. Anno autem 1440. inter
fcholas artium fcholae muficae aha tertia affignatur , quam tertiam ho-
ram pomeridianam interpretor. Ad an. 1460. fub Eduardo IV.
lohn Hambois dodor mufices legitur etiam in hiftor. Angl. I. Habing-
' ton Vol. L p. 481. Hiftoriae Oxonienfis audor laudatus porro ad an-
num 1596". quod cathedram muficam tpedat , perhibet dodorem Ioan-
nem Bull in eiusdem facultatis gradusque album ex difciplina Wihlelmi
Blitenmann afTumtum , virum ilia in arte exercitatiflimum , eoque
nomine tarn ab Ellzabetha , quam regibus & principibus peregrinis
(exteras enim gentes perluftravit) iu pretio habitum. Additur : Effigiem
eius depi&am exhibet tabella in fchola nofira mufic<e fufpenfa. Laudatur
porro Will. Shippen , profeflfor mufices incollegio Greshamenfi Londini;
%!'f'%°7' a^ <\\iod laudatus Io. Bull a regina Elisabetha poftea afTumtus fue-
rat. Superiore demum faeculo , anno fcilicet 1626. ledura muficae etiam
pradicse inftituta eft Oxonii benevolentia Gidielmi Heyther » in mu-
' "* *4' ilea dodoris Oxonienfis : qui Magadim , five harpfechordon , nobis cum
cijla & fidibas aliquot , librisque muficis , manufcriptis & imprejjis ,
contulit : prater (lipendium praxeos mufices ( quolibet die Iovis intra
terminum , excepto tempore quadragefimali , in fchola huk arti aljignata
ixercenda) magifiro conjlitutum.
Recen-
USQ.UE AD PR/ESENS TEMPUS. C. V. 325
Recenfcntur poftea praxeos muficae profefTores , primus Richardus
eius artis baccalaureus & collegii Magdaknenfis organifta , a iundatore
nominatus eodem : cui fucceflit an. 1639. /irt/jurus Philips in mufica
baccalaureus eiusdem collegii organifta : huic vero munus ultro depo-
nenti loannes Wilson , muficae in univerlitatc Oxonienji doitor , anno
16^1. Is Carolo I. & Carolo II. a mufica private fuit Eduar-
dus Lowe aedis Chrifti , & facelli regii organilta in Wilsoni, munere
fe abdicantis , locum anno 1661. aflfumtus eft. William Birde,
baccalaureus muficae, quern (cum iam laudato Tallis) Burney, ipfe mu- Vol. u. f.
Ikes in Anglia doclor , praecipuis accenfet in mufica facra auclori- >4$.
bus, aerate his, quos modo nominavimus, fuperior , memoratur Io. Ma-
thesonio, cuius canon muTicus etiam in Lav.r. Mizleri bibliotheca mu- Tak ]mLj.
fica habetur , diciturque aetatem ducentorum annorum fuperare. Et Tab. 111. fig.
poftea in recenfione programmatis Conjlant. Belle rmanni, rectoris *■ &*-
Alundenfir , dum Pepusch doctori muficae etiam Celebris Hjendel alio-
ciatur , error ex epiftola ipfius Handel an. 1744. ad Mizlerum jia- 483."
ta corrigitur ; qua nempe fignificat, fe doftoratus gradum ob accumulata
negotia accipere necdum potuifle. Io. Matheson vero in gloria &"»!>/"**
mufica V. Handel annot3t , an. 1739. celebrem Gordon profeflforein **'
mufices in collegio Greshamenfi mortuum efte : inter candidatos autera
numerantur doctor Barrowby , Mr. Gore , & M. Broome. In
rhythmis vernaculis eiusdem fcholae magnae bafli generalis praemiflis edit.
1731. celebratur tunc temporis profeflbr mufices in academia Gxonieiu
fi Goodeson, in collegio autem Greshamenfi Shippen.
Laudavimus iam Franc. Salinatem, profeflbrem muficae in academia Sal- Et alibi gem.
manticenfi , eodemque munere perfunctum Frahcbinum Gaforum. Bri- imn'
xv>, Parifiisque publice praelectum S. Augustinum de mufica laudatus Ma-
theson teftatur. Dum vero in Germanic noftrae gymnafiis tantum fr°^tdt *"
r rr t* f 're 1 i 1 *-> r> n voilkomnrnn
protellores muficae fume putat , quales laudat Gewghim Ebeling btetti- cafl/,w/-
n& , & loachim Meyer Gottingce , antequam in univerfitatem evehere- M'-
tu'r, ignoravit, iam ante aliquot faecula in Academiis Colonienji, Argentoratenfi,
Bajileenji, Friburgenfi publicos muficae profeflbres fuifle : immemor etiam,
quae ipfemet dixerat in latino fchediafmate epiftolico ad Io. Chrijloph. Kru-
sike an. 1732. in Academiis Iialicis , Hifpanicis, Angiitis ? & Germanici'S
a publicis conftitutis doetoribus traditam fuifle , & adhuc in quibusdam
locis € cathedra publica doceri muficam. Vid. Car. Conradi Oel rich
von den academifchen PVurden in der Mujtc. Berolini 17^2.
VLExtat in bibliotheca mufica Laur. Mizleri epiftola D. Venzky, con- Au^resmn-
rectoris & bibliothecarii Halberfludenfis ad Mizlelum , qua eum ad cele- flca: i,ra£t;
braudum iubilaeum muficae figuralis excitat , ad annum fcilicet 1440. dum ^}/. p./jj.'
Ss 3 eodem p. 169. &v.
326 L. IV. AUCTORESMUSIO/E POSTER. iETATE
eodem tempore, quo typographic divinum i'nventum orbi litterario protulit
Germania , Dunstaphum in Anglia muficam figuralem excoluifle , per-
fuafus fuit. Qua de re avide exfpectamus , quid in medium prola-
turus fit in fua hiftoria Muficae D. Burney , qui itinere mufico Bel-
gium peragratus ftudioie in origines recentioris muficae , quam contra-
punctum nominamus , indagavit ; quod Litdov. Guicciardinus cum aliis
earn gloriam Flandris auctoribus muficis , qui frculo XVI. totam pene
inundarunt Eur op am , tribuat. Doctor Burney vero me certiorem
reddit , tertium demum Dunstapho hac in re locum inter Anglos ef-
fe tribuendum : quern fuerunt , qui cum Dunstano archiepifcopo
Cantuarienfi faec. X. confuderunt. Hie inter faeculi XV. mufurgos
maxime celebratus , promifcue etiam Dunctablus , Dunstable nomi-
natur, non raro a Franchino Gaforo laudatus , ac quidem libro II. c. 7.
cum Eloy , de quo nihil aliunde mihi hactenus innotuit , incendio con-
fumtis , quae de eo ex bibl. P. /. Bapt. Martini Bononienfis in prima
huius operis elucubratione pofueram : Eloy igitur in modis do&iffimus
in miffa fua Dixerunt difcipuli , duabus ipfis longarum perfecJarum paufis
modum maiorem perfeclum declaravit , at que unica infuper trium tempo-
rum paufa minoris modi perfeclionem ojiendit. Quud & Dunstable in
tenore Veni S. Spiritus difpofuit hoc modo &c. Eundem lib. III. c.
4. nominat ante Binchoys: & Dufay atque Brasart. Guilielmum
Dufay venerabilem appellat Joannes de Fulda P. II. c 1. fuae muficae :
cuius , inquit , compofitio no/Iris magnum dedit initium formalitatis , vul-
go manerum dictum ; nam ipfe primus regulis contentus non immerito li-
gnites ejl fupergreffus in transpofitione ; cum injirumentis perutile fit &c.
Puto legendum regulis -non contentus iuxta ea , quae clarius explicata
dat poftea cap. 8- Transfluxis vero temporibus, acutis ingeniif , fubtilio-
res effe ceperunt mnjici, manu, & Guidon is praceptis non contenti , fed
cantum totiens quutiens transpoueutes invenerunt infra Gama plures vo-
ces adiiciendas ejfe , fimiliter fupra E e la plures ajfociandas voces , cuius
rei venerabilem Gwilbelmum Dvff ai invent or em extitiffe credo , quern -ad
unum moderniores mujici omnes imitantur. De hoc auctore Gallico Se-
baldus Heiden in praefatione libri de arte canendi narrat , quod a Dun-
staplo in Anglia inventam artem componendi pluribus vocibus cum
Binchoi excoluerit; quam poftea loan. Okegam , Busnoe , & Caron-
te ad maiorem adhuc perduxerint perfecrionem. Apud Fridcricuiu
mft. critifche Marpurg primi muficae polyphonae auctores cenfentur Wilhelmus Dufay,
Beytrage zur Caron , Conrad , Binchois & Busnoe , qui pleriquet7a//z duplex
M&^/b contrapunctum & fugas excogitarint, leges ad confonantiarum diffonan-
316.W. " ' rum
USQUE AD PRjESRKS TEMPUS. C. V. 327
tjarumque procefTum, atque Dunstano- Aretinam methodum emendave-
rint. Sic ille. Relege modo dicta.
Claudius Sebastiani c. 27. Belli mujicalis tres diftinguit claffes Mufico-
rum : ac in prima quiJem thcoricorum etiam Ockgehem , & Iacobiun
Oshecht collocat. Sequuntur „ fecundo mathematici difficiles in mul-
titudine fismorum &obfcuri. Joannes Geislin, Dufax , Ioannes Tincto-
ris , Franchinus, Buschxae , Caroxte. Tertio practici theorici , cae-
terorum principes, qui canere, & componere, &compofit,i intelligere no-
verant. lusquinius des Pres , Petrus de la Rue, Bru:.iel , Hernials
Isaac , Ludovicus Sexfel , Adrian Vuillart , Lebrux , Concilium,
Morales, la Fuge , 1'Heritier , Nicolaus Gombert , Thomas Cre-
quillon.5 Champion, Petrus Massexus , Iacquet, Pipelari , Nico-
laus Paiex , Courtois, Luxi , Lupus, Clemens non papa, Home-
rus Herpol , Claudix. ct Nolui difcerpere textum aucloris , qui
audores etiam faec. XVI. mifcet quippe qui anno demum 1563. edi-
dit liium hoc Bellum muficale inter plani & menluralis cantus reges ,
de principatu in muficae provincia obtinere contendentes. Inter remotio-
res vero aetate poftea cap. 30. Iosquini , Nicolai Gomberti , & Tho-
vi<e Crequilloxi meminit.
Busnoys reprehenditur a Franchino lib. IV. c. ?. de confonantia
quadam inconfiderate pofita in contratenore acuto de Sancius in miff a
lomearme : quern, addit , Tixctoris acriter reprehemiit , quod notulis
plenititdine fesque aiteratis ternarii numeri characlerem prapofuerit &g.
Et paullo poll Gulielmum Dufay allegans in Et in terra pax , & in
Patrem Et unam fatictem catholicam mijj'a fancli Antmii : ubi , addit ,
per fed am feu maiorem prolationem & tempus imperfetlum fignavit: tres
enim rettas minimas uMcuique contulit femibrevi , duabus nequaquam ccque-
duclas. Idem quoque rationabiliter pofuit Philippon de Bourges in
quodam Et in terra &c. Tinctoris item : aliique complures id propriis
cant ileitis retle declarant. Tinctoris faepe tacit mentionem , fern el etiam
cum pluribus aliis muficis praciicis : Eft , inquit , & cekberrimus qui- Liy.Ulc.i-.
dam in contrapun&o procejfus notularum , videlicet Baritonantis ad can-
tus notulas infiitutus , conjimilibus notulis per decimam invicem proceden-
tibus : tenore ad iingulos concorditer commeante , quern Tinctoris, Gn-
lielmus Guarnery , Iusquin , Despret, Gaspar, Alexander Agricola ,
JLoyset , Obrech , Brumel, Isaac ac reliqui iticundiffimi compofitores in
fuis cantilenis fapius obfervarunt,
Multos
328 L. IV. AUCTORES MUSICiE POSTER. &TATE
a Multos ex his iisdem plerumque duetis exemplis laudat Joannes Spa-
tarius, unum praeterea addens Ioaunem diUBREDE inter antiquos. Ios-
quinum Defpret vero poltea c. 21. laudat Optimo de I'r compojitori del
tempo noftro. Eundemne ? quem ad fin em cap. 18- nominaverat Iosquin
de Spiriet & Gaspar digniffuni compojitori. Glareanus in Dodecachor-
do , primum & prae omnibus Iodocum Pratenfem celebrat, alicubi Va-
Lib.rii.cii. ojjera , veluti confefifus, fe minium in Iodocum affectu corruptum , ut-
pote quern extra, ait, aliurum ale am ponere foleam. addit : Scio midtam nos
illis aliis quoque deb ere gratiam , qui apud me in magna funt exifiima-
tione , cum ob iugenii acrimoniam , turn ob non proletariam mujica rei
eruditionem , quod de Okenhemio , Hobrechtio , Isaac , Petro Pla-
tenji , Brumelio at que aliis hoc in libra Jape iejlati fumus. Alibi
Cap. 26. poftquam iucunda quaedam retulifTet , quae cum Ludovico XII. Franco-
rum regeegiilet Iodocus feu Iosquinus des pres, de prato, Pratenfis, quem
can tor urn coryphaeum vocat , demum , eum amafle , perhibet , ex una
voce plures deducere ; quod de canonibus muficis interpretari licet : Quod ,
addit, pf>ji eum multi amulati funt. Sed ante eum loannes Okenheim ,
de quo paullo poft , ea in exercitatione claruerat. Nempe poftquam
t°s- 454- complura ex Iodoco attuliflet , ad ilium progreflus fie effatur : antiqidor
aliquanto fuit Okenheim, & ipfe Belga , qui ingenio omneis excelluijje
dicitur. Qiiippe quem , conjlat , trigiuta fix vocibus garritum quendam
injlituiffe. Eum nos non vidimus. Certe invent ione eff ingenii acrimonia
admirabilis fuit. Amavit autem tcatcXuta, in cantu , hoc eft , cantiones
injlituere , qua mult is cantarentur modis ad cantor urn propemodum ar-
bitrium , ita tamen, ut harmonise ac confonantiarum ratio nihilo fecius
obfervaretur &c. Ioh. Le Mai re de Beiges in poemate Gall, la Con-
corde de deux nations his tertium lbciat :
Au fin milieu du chceur ovuir pourftz
Entreprifer Mufique Alexandrine
Et de Iosquin les verbes coulourez
Puis' gPOkeghem I harmonic tres fine
Les termes doulx de Loys & Compere
Font melodie aux Cieulx meme confine.
}*S- tf&
Glareanus autem , poftquam mirum in modum Iodocum depraedi-
caflfet lib. III. e. 24. optimisque poetis Homero & Virgilio conipa-
rafTet , demum eundem cum Iacobo Hobrecht contendit , quem alibi
Erasmt
a) Traftato de Muf. nel quale fi tra&a de la petfe&ione de la. fesgualiera &c. c. l6. & ji. ad
an. 1531.
U«QUE AD PRiESENS TEMPUS. C. V. 329
Erasmi Ruterodamt praeceptorem perhibet : unde , inquit , & quidam
nm incptc aUerum Virgilio , alterum Ovidio comparari merito pojfe
contendunt. Quodfi' admittimus , Petrum Platenfem mirum in modum
iuamdum modulatorem, cui potius, quam Horatio comparabimm ? Ita
Isaacum fortaffis Lugano, Feum Claudiano , Brumelium Statio.
Paullo poll /Internum hunc Brumel , & iterum Iodocum coniungens ,
utrumque iam ad extremam vergentes atatem : fed, addit , vicit huge ,
tiiea quidem fententia ., Iodocus uatura vi ac ingenii acrimonia &c. An-
tonium Brumkl poftea magis diligentia & arte valuiflfe dicit, quam na-^. 4?g,
tura? indulgentia.
Proxime ante hunc ponitur Iacobus Hobrecht & ipfe Belga. Hunc,
inquit , fama ejl , taut a ingenii celeritate ac inventionis copia viguif-lbiit
fe, ut per unam no ft em egregiam , £f qua doclis admirationi effet, mif-
fam componeret. Omnia huius viri momimenia miram quamdam habent ma*
iefiatem , £5? mediocritatis venam. Cum hoe vero confundendus haud
eft Obregem , cuius cantilenam lantredantan niemorat Franchinus :
fobinde etiam praeceptor fuus Bonadies eidem memoratiy: , de quo nihil
alibi mihi occurrit ; cum aliis vero ad faeculum XV. refertur in Franchi-
ni opere an. 1491?. Mediolani impreflb. Sic etiam Henricus Isaac
Angelo Politiano , qui ad finem eiusdem faeculi obiit, memoratur. Pro-
iht Norimbergcc an. iffo. edit. „ Choralis Conftantini , ut vulgo vo-
cant , infigne harmonic cceleftis , auclore nunquam fatis laudato Henri-
co Isaac D. Caefaris Maximiliani fymphonifta &c. „ Q_ui(ut de eo te-
flatur Glareanus) & erudite & copiofe innumera cornpofuifle dicitur. ?<rg. 460..
Hie maxime ecclefialticum ornavit cantum , videlicet in quo viderat
maieftatem ac naturalem vim non paullo fuperantem noftrae aetatis inven-
ta ®ip,oLTcL , phrafi aliquando durior , nee tarn follicitus , ut confuetudi-
0 ni quid daret , quam ut elimata eflfent , quae ederet. Id etiam volup-
tati duxit , copiam oftendere maxime phthongis in una quapiam voce
immobilibus , ca?teris autem vocibus curfitantibus ac undique circum-
ftrepentibus , velut undae vento agitata? in mari circa fcopulum ludere
folent. Quod & Hobrechtum feciffe conllat , quamquam alio quo-
dam modo. "
Vapulat Donio de praettantia muf. vet. p. 54. Glareanus , quod
profectum mutkes ante fuam aetatem nimium exuulerit : „ £t tu nobis
(inquit) Glareane perfnadebis , centum annorum curriculo (totidem
enim fere antecellerunt aetatem tuam primi illi figurati cantus , ut vo-
cant , repertores ,' quique alii rem muficam inltaurare ceperunt) ad
fummum huius iacultatis apicem perventum efle ? praefertim cum indefti
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. IV. T t pla-
Oigaitorurr.
tnuficorum
increinenta
& artifices
cxci etiam.
T.V. v.Mu-
Jic*.
330 L. TV. AUCTORES MUSICS POSTER. JETATE
plane , ac femibarbari ii auctores extiterint , atque eiusmodi fuerit fae-
culum illud , quod a Chrifti Salvatoris ortu quartum decimum numera-
tur, propter Italia bella & calamitates , ut , quod acerrimi vir ingenii
Alexander Tassonius in fermone illius temporis animadvertit , non mag-
num fane incrementum amoeniora haec ftudia capere potuerint." Nega-
ri tamen nequit , muficam , pro re nata , grandia faeculo decimo quin-
to praefertim , de quo res eft , fumfifle incrementa.
Praetereundus haud eft , quern Beyerlinck in theatro vita human*
ex Sabellico lib. VII. ex 10. laudat „ Muficae artis virum omnium ,
qui unquam fuerunt , fine controverfia praeftantiflimum, quern plures an-
110s Venetia habuerunt , circa annum fal. 1470. Bernardum cognomen-
to Teutonem , argumento gentis , in qua ortus eflet. Omnia muficae
artis inftrumenta fcientiflime tra&avit : primus in organis auxit nume-
ros , ut & pedes quoque iuvarent concentum funiculorum attraclu. Mi-
ra in eo artis eruditio , voxque ad omnes numeros accommodata , nu-
minis providentia ad id natus , ut unus eflet , in quo ars pulcherrima
omnes vires expleriretur fuas. " Atteftante Melchiore Ada mi in vit.
philof. Rudolphus Agricola canebat voce^Jlatu, pulfu, natus an. 1442.
in Belgii vico Biifflon prope Groningam , ubi hodieque in ecclefia S. Mar-
tini , ut D. Burney perhibet, organum ab eo fabricatum fupereft ,
fucceflu quidem temporis au&um , ut tamen quae fuperfunt ab Agrico-
la confe&a , adhuc praeftent caeteris. Demum id etiam memorem ,
quod apud Oefelium legitur an. 1433.* ab Ernesto duce Erhardum
Smid ob fingularem peritiam in fabricandis organis ab omni vedigali im-
munem redditum. a) Relatum , memini , me legifle circa eadem ,
ni fallor, tempora Monachii caecum inftrumenta mufica aptiflime fabri-
cate tractafleque : veluti etiam in Io. Nicol. Pechlini obfervat. 8- Phy-
fico-med. legitur, in Gambriviis caecum omnis generis inftrumenta mu-
fica inimitabili manuum orisque modulatione rexifle.
Mufurgi VII. lam redeamus ad recenfionem clarorum fymphonetarum , ad
r° XVL& fecumm XVI. progrefli , quo adhuc duce Glareano uti poflumus, ad
BeigvE. medium eius faeculi , dum edidit Dodecachordum , in quo a centum &
infra annis magna copia au&ores muficos non tantum enumerat , verum
etiam veluti in alveari quodam exempla fuavium eorundem modulorum
profert , gentilium praefertim fuorum , quibus plerumque familiariter , aut
etiam
Vol. m.
f. % j 1.
Rer. Boicor.
Script. T. 11
f. 3IS.
a
») Anno 1433. datum Munchen am Suntag nach
Jacob] fpricht Herzog Ernst Erkarden Smid,
gefeffen zum Feyjfenberg , aller Steyr frey,
tunb fein Klugheit die er an im hat mtt Or-
geln zu machen und audern klngen Diogen.
**
USQUE AD PRMSENS TEMPUS. C. V. 3 3 I
rtiam pracceptoribus ufus , de iis certa notitia iudicioque pronuntiare
potuit. Sic principio ftatim operis praeter Sebaldum Haiden , qaem Ztf. /. r. 4.
vocat infignem actate ilia muficum, laudat civem fuum Lutuichum Sen- p. 6.
fly Tigurinum, fcilicet Glarona patriae Glareani contribulem ac con-
fociatum in Helvetia: qui, inquit alibi, nojlra <etate inter fympbonetas Lib. 11 c.s.
eximium nomen , &*Henrico Isaaco ipftus praceptore baud indignum?- w-
natlus eft : cuius etiam infra canonem muficum profert. Alter eft Michael
Rubellus Rottuilanus: vir , inquit, perpetua memoria dignijjimus. Is Zih JL '
nos bonas litter as & mufices elementa bona fide primwn Berna in Helve- *>. 155.
tiis ante annos iam triginta , deinde in fua item patria docuit. De Lib- lIL c-
Cochljeo item Glareani praeceptore fupra diximus , cuius laudat exem-^ {\£
pla ; Sixti vero Dietrich eiusmodi dum profert, quod, inquit, nuper ibni c. is.
e Conftantia ad nos mifit , amicitia nimirum coniunttus : veluti alibi te-^3°4-
ftatur de Ioanne etiam Vannio Brifgoico , & Gregorio Meier Solodo-
renfis ecclefiae apud Helvetios organario , ex qua familia hodieque eft ,
qui eodem officio egregie perfungatur. Ex Gregorio autem illo multa
paflim afFert Iosquini , quern tantopere celebrat , cantibus inferta , iu-
dicio quoque eruditiflimi viri , ut vocat , D. Ioannis Ali eiusdem eccle-
fiae Solodorenfis ecclefiaftae. Habet praeterea exempla quaedam Adami de Llb- Ul- c-
Fulda Franci Germani, cuius opus ineditum de mufica faepe iam lauda-p^.288.19',.
vimus; Thoma Zarnen Aquisgranenfis , item Adami Luyr Aquisgra-Lib.ni.c.w.
nenfb , difcipuli Ioannis Ghjselin , cuius quinque miflas typis impreflas*; 219' ...
commemorat Gesnerus. Paflim adhuc in bibliothecis fervantur eiuice- yjj. „j. 4."
modi hoc faeculo imprefla auctorum opera , qui mufica arte tunc temporis
riaxime inclaruerunt E. g. Io. Leonis Hassleri Norimbergenfis , Nicolai
Rosthii Saxo - Weimarienjis , lacobi Galli feu Hjene Carniola , loan.
Kneffelii Laubenfis Laufata, Homer i Herpol Friburgenjis Helveti &c.
Leonardi Pamingeri Afchavienfis Aujlriaci , Blafii Amon Tyrolenfis
lac. Pa ix Auguftani, innumera Or land i de Laffo Montenfis in Hannonia
celeberrimi variis in Italia locis , ipfaque Roma, demum apud aulam
Bavaricam muficae perfecti , qui ad muficum chorum Caroli IX. re-
gis Gattiarum vocatus obiit anno i?94- aet. 45. dum itineri fe accin-
geret : tefte Thuano lib. XLV1I. ad annum 1^74, & lib. CIX. ad
an. M94. ubi eius breviarium vitae habes. Eius imago in bibliotheca
chalcographica illuftrium virtute atque eruditione in tota Europa clarif-
fimorum virorum , collecrore Iano lac. Boissardo , cernitur cum hac
epigraphe :
Quantum exit melka reliquos Orlandus in arte ,
Mtheriis propior tantum abit ille choris.
T t 2 Philippi
332 L. IV. AUCTORES MUSICiE POSTER. JETATE
Ilia vero Pbilippi de Monte Belga , Orlandi difcipuli, DD. Maxi-
miliani II. & Rudolphi II. Impp. mufici , canonici , & thefaurarii
Cameracenjis cum hoc epigrammate.
Clarior ut fupero refonaret in athere pfaltes ,
Fixit in hoc Montis vertice diva pedum.
Fait porro Canonicus Cameracenfis hoc faeculo Iac. de Kerle multis
editis operibus muficis clarus , veluti etiam Thomas Cfequilon Carolo
V. a componendis modis muficis, & Cyprianus Rore Herculis Ferrar.
ducis , deinde Venetorum , poftremo Offavii Farnesii Parma & Pla-
centia ducis chori praefecrus. Quibus addendi funt Clemens non pa-
pa feu Chrijlianus Clementius, cuius & Orlandi Lajji principia de con-
texts & conftitutione cantilenarum , Chrijiiani item Clementii praecep-
Mutthef. Eh- ta theoretica expofuit Fal. Hausmann. Io. de Cleve porro ac Michae-
io6 ' *' l*s Tonsoris cantiones typis funt editae Norimberga an. 1573. Varia item
Nicolai Gomberti , difcipuli Iosqjuini , Severini Cornet , Alex. Uten-
Dodecacb ft DAL ' ^ac' ^e Wert. Sed plerique ex his edito demum Glareani
jsi- Sfc. opere inclaruere , qui alios complures Belgas dilaudat , veluti Ant. de
tf. s83- Vinea Traiettenfem , Gerardum aSALiCE, Io. Richafort , Nicolaum.
'*■ .**■ Craen.
Angii VIII. Verifimile videtur, Bejgas , qui, ut iam notavi , faeculo XVI.
totarn pene Europam inundarunt , ex fchola Dunstaphi Angli potiffi-
mum profecifTe. Wilh. Boice , qui fub titulo Cathedral-Mnfic &fc. an-
no 1768. edidit praecipua opera mufica duorum proximorum faeculo-
rum , in prasfatione voluminis III. muficam Anglica ecclefiae faec. XVI.
cumprimis laudat a gravitate, perhibetque, ab Elisabetha regina ftatu-
tum , ut mufica facra ab omni fpecie cuiusque cantus faecularis abhorre-
ret. Neque etiam primis illis autloribus energiam ad exprimendum fen-
fum , contextumque verborum abiudicat , quantum quidem mufica ilia
co.nfonantia plurium vocum permifit, quam elegantia puritateque melo^
diarum fuavem reddere contenderint , capacitatem autem , applicationem-
que ingenii operofa prodat harmonia. Nominat autem Tallis , Lye,
Bird, Gibous, & Farraut. Ex quibus primus Thomas Tallis in ea
colledione occurrit a nobis iam laudatus, fub Henrico VIII. Eduardo
VI. regibus , Maria & Elisabetha reginis ab organis capellae regiae: qui
in mufurgia facra cum exteris perinde ac indigenis de palma con-
tendere potuerit. Accepit a regina Elisabetha cum Guilielmo Bird,
eius difcipylo, privilegium exclufivum imprimendi opera mufica , prodie-
runtque
USQUE AD PR/ESENS TEMPUS. C. V. 333
runtque an. 1^75. eorum cantiones facrae ?. & £• voc. latine , aliacque eius-
dem generis annis r ^ 89- 1^91. 1605". mortuo iam Thoma Tallisio an.
1 ?8 S- Gnilielmi Bird Non nobis Domine potiflimum laudat Boice , obiifTe-
quenarrat an. 1625. Huic Thorn. Morley Introductionem in muficampracti-
cam dedicavit, edidirque praeter opera Madrigalium etiam cantiones a 3. voc.
Christophorus vero doftor muficae a Boicio vol. II. produ&us, an. iff 3.
Acta apoftolorum Gallica lingua, cantui illigata , ac Eduardo VI. dedi-
cata edidit. Medio item Ike. XVI. Io. Marbeck ad librum precum , feu can-
tionum publicarum modulos fecit. Vid. Balei Centur. XII. Richardi
Ferraut opera ad officium ecclefiae memorat Boice feftiva fuoque accom-
niodata argumento : obiit eodem , quo Thomas Tallis anno M8f- qui
in epitaphio a Botcio relato ob vitas eximiam integritatem laudatur. Iam
iupra inter do&ores profe(foresque muficae meminimus Wilhelmi Blitt-
mann, eiusque difcipuli celeberrimi Ioannis Bull, qui magiftro fuo anno
if 90. fucceflit in munere organiftae in capella regia3 cui iam an. if8f«
adferiptus erat inter membra , quae Gentlemen vocant Angli , Galli Gen-
tilshommes. Anno fequenti baccalaureus muficae Oxonicnfis , pofteaque
dodor Cantuarienfis an. if 96. profefTor muficae Grefhamenfis , ob infirmam
valetudinem an. i6or. ex confilio medicorum peregrinatione ad exteras
gentes (fubftituto interim Thoma Bird ) fufcepta, illis admirationi fuit. Vid.
Matheson apud Marpurg hiflorifch -critifche Beytrage zur Aufnahme
der Mufic IV. B. p. 414. William Boice Cathedral-Mufic Vol. III.
IX. Ex Italis unum faepe laudatum Franchikum paffim profert in Itali-
medium Donius : cui merito coniungimus loan. Mar iam Artussium , fag' 32, *31'
interque muficos theoreticos praeftantiflimum Iof. Zarlinum Adriani
Willart Flandri difcipulum , quod muficam praclicam attinet. In qua
apud Italos poftea cseteris palmam praeripuit /. Petr. Aloyfius Prjene-
stinus , de quo fupra ex Iof. Suaresh Praenett. antiq. , qui eum ex m&-
rito vocat principem muficae , eiusque in facris tutorem & confervato-
rem. Donius fugillat non neminem muficae quondam pontificiae
praefedrum , qui fapientiffim um , inquit , noflrum Pontifcem pene iam per- De Fraf' T
fit af erat , ut reieiiis fuavijfimis PRiENESTiNi profodiis , fua in vicem modu- j/0p^ p\9i[
lationes in Palatino facello cominerentur. Aliter animatus fuit Stephanus
Landus inter Prjenestini fucceflbres in bafilica S. Petri Roma : „ A pro-
pria, (inquit in dedic. lib. I. miflarum ad Franc, Card. Barberinum)
& inveterata huius bafilicae germana difciplina , & apto ad canendum
fqribendi ftylo nihil difcedere impenfius curavi , praeeunte me inyidto du-
ce Petto Aloyjio Prjenestino, huius noftri Odei quondam moderatore
T t 3 dignik
334 L. VI. AUCTORES MUSICiE POSTER. iETATE
digniflimo ; a quo qui defciverunt , in laqueos faepe garrulitatis &
fcurrilitatis incidiflfe non dubitandum. " Mufica Pranejlina hodieque ito-
ma in pretio eft, promifcue di&a alia Palejlrina vel a capella , ufu-
Voi 1. fag. que quotidiano , exceptis quidem feftis , ut ex ore P. Dreyer mu-
i8»- ficae praefe&i apud ecclefiam Annunciatae refert D. Burney, qui aeri
incidi fecit fub titulo la Mufica che fi canta la fettimana fanta inter alia
huius au&oris Stabat mater , & Popule meus , quid feci tibi &c. quod
ha&enus fingulis annis apud nos cantatur. Extant vero varia huius au&o-
ris opera typis impreflTa. Madrigalia recenfet P. Io. Bapt. Martini in
indice auclorum muficorum tomo fecundo Hiftoriae muficae annexo.
MiflTarum fupra p. 232. meminimus , eius imprimis, quae tempore concilii
Tridentini muficam in ecclefia fervaffe fertur , quod 1. c. difcuffimus. Rem
Ibid. p. 30;. etiam narrat laudatus D. Burney, miflamque illam celebrem a fex voci-
bus an. 1555. in pafchate decantatam pro afferto fumit, eundemque
an. i?62. muficae in Capella S. Maria Maioris praefeftum fuifTe, poftea-
que an. 1*71. Ioanni Animucci a eodem in officio fuccefliiTe apud S. Pc-
trum in Vaticano : qua in ecclefia etiam poft mortem an. 1594. magna
celebritate ante altare SS. Simonis & Iuda fepultus fuit cum hoc epi-
taphio.
10HANNES PETRVS ALOYSIVS PR^NESTINVS
MVSICAE PRINCEPS.
Addit, in fchola , quam Roma Claudius Gaudimelus an. 1 f 72. cum
amis Hugonottis Lugduni occtfus , inftituit, effloruifle PrtenestInum cum
Naninio, Ioanne fcilicet Maria, qui ipfe, ut legere eft in epiftola An-
timi Liberati , fcholam muficam aperuit, ex qua inter alios prodiit Ber-
nardinus Naninius loan. Maria frater : quorum opera typis edita re-
cenfet P. /. Bapt. Martini in citato indice, laudatque p. 260. utrum-
que cum Claudio Merulo aliisque celebrioribus faec. XVI. au&oribus
muficis. Claudius Merulus feu Merula meruit apud S. Marcum
Venetiis poft Zarlinum , & qui huius anteceflbr fuit, Adrianus Willart.
Claudii Meruli proftant cantionum facrarum opera vergente faeculoXVL
ac ineunte XVII. edita , veluti etiarn Zz/c^Marenzo. Quibus iungere
licet Oclavium Bariola Mediolanenfem , Annibalem Patavinum , Hora-
tium Columbani , Petrum Pontium , MichaeiemVkROTTi, Horatium
Vecchi, Andream Gabrieli , Io. Bapt. Pinelli, Io. Mariam Rossi?
Antonium Scandelli : quorum opera typis funt edita.
t.li. c. 3. Nonnullos alios P. Ziegelbaur in hift. litter. Ord. S. B. laudat fyn-
J!^6,fas' cellicas Zaw. Gazam, S. lulling Patavii ccenobitam, qui in arte mufica
ineunte
USQUE AD PR&SENS TEMPUS. C. V. 335
ineunte fsec. XVI. adeo excelluerit , ut praeftantiflimi quique eius facultatfs
profeftbres velut oraculum ilium confulerent , nee eo improbante quid-
quam in publicam lucem auderent emittere. Apud Siculos, eodem te-
lle , eunte faec. XVI. Mourns Chiaula , coenobii S. Martini alumnus,
mufica facultate non folum Panormi , fed etiam Rom* & Fenetiis fua ae-
tate plurimum Celebris, fummisque principibus ea de caufa valde acce-
ptus fuit & gratus. Refert deinde ex Ant. Mongitoris Bibliotheca Si-F-n- t **•
cula, eum in muficis cantionibus adeo excellentem habitum , ut in iis ad c'
ftuporem inclaruerit : fingulariter autem in ordinandis plurimarum vo-
cum & inftrumentorum pleno choro ex proportione refpondentium fym-
phoniacis modulationibus : quod fingulari exemplo ibidem declaratum
legere eft ex eodem audoreapud eundem P. Ziegelbaur , qui P. IV. eius ' ' **
audoris commemorat facrarum cantionum, quae odo turn vocibus, turn va- 3.^314.
riis inftrumentis, chorisque coniundis, ac feparatim concini poffunt, librum,
typis excufum Vmetiis an. 1^90. His fociat Archangelum de Leonato,
Italum Brixianum, plurimum deledatum muficis concentibus, fed tamen om-
niuo facris : „ Ideoque (addit) divinas laudes non contentus per femet-
ipfum canere , etiam alios fapienter canere docuit ;" evulgato libro hu-
ius tituli : „ Cantiones facrae turn in Nativitate Domini , turn in hebdo-
mada fanda decantari folitae. Venetiis an. if 8?. " Haec ille ex Armell.
Bibl. Cafin. ubi etiam laudatur Benediclus Lucchinus Mantuanns , abbas P- 1- p- ?4*
monafterii S. Bened. de Palolyrone, in arte mufica excellens compofitor, p. 7. f, IOO,
qui multa mufica opera compofuerit valde pulchra & venufta. Plura p IV c
item recenfet P. Ziegelbaur opera mufica P. Placidi Falconii ab Afnlas.%. ?. 314.
Brixiani.
X. Cum laude meminit Glareanus Damiani a Goes , equitis Lnfu Lnfitani , Hi-
tani, viri nobilis, & eximii eius tempeftatis fymphonetae. „ Qui (addit) poft- ^n|'/7
quam totam ferme luftraflet Europam, hie ad Hercynia filvae caput D. E-^. 264.
rasmum Roterodamum invifit , cuius hofpitio aliquot menfibus fuaviflime
eft ufus : hinc inter nos notitia orta , hinc amicitia facia, quae nunquam,
quoad vixero , evanefcet." Specimen eius compofitionis adiungit, de eo-
que Opmeer inquit : „In componendis fymphoniis magnus artifex, &a
cundis dodis viris amatus plurimum." Ant. Augustinus laudat in ^J?*?,,-
Bibl. Hifpan. Eduardum Loppat , feu Lobo Lufitanum , cuius varia inter 48$.
opera edita eft etiam canticum Magnificat. Antvcerpia an. 160J. imp.
Ei ex Hifpanis iungere licet Franc. Salinatem , a nobis alibi lau-
datum, imprimis vero ab Antonio Augustino in Bibliotheca Hifpanica.
Di-
33<S L- IV.' AUCTORES MUSICS POSTER. iETATE
Didacus Ortiz item Hifpaims Soletanus , regise capellae moderator ac
magifter mufices, appellatur in lib. I. Hymnos, Magnificat, Salve, Mot-
teta, PfalmoSj aliaque diverfa cantica complectente Venetiis an. i 54?. edito.
Meminit item Ferdinandi de las Infantas, cuius typis imprefla extant
an. 1 5" 70. plura modulationum genera , qu*e vulgo contrapuncla appellant:/)-,
fuper excelfo. Gregoriano cantu. Et an. 1580. Sac r arum varii fiyli cantio-
vum tituli Spiritus Janfti libb. If. cum f . voc. Cum laude imprimis
meminit laudatus Augustinus, Chriftopl.wri Moualks Hifpalenjis, cuius va-
ria edita funt opera. Extat porro typis editus liber I. Miflarum , Fran-
Bift.de h cefco Guerrero Hifpalenjis odei phonafca aucrore, Parifiis anno 1^66.
Mujlque £f Carolum V. Imp. mufica facra admodum delectatum , ex vitas aucrore
T i.p iL narrat Bonnet, etiam port fuum feceflum in Hifpania ultimas vita; fuae
annis: „ II fe rejouflbit beaucoup d'entendre chanter l'office en mufique,
„ a caufe de la pailion, qu'il avoit pour la fymphonie. La delicatefle
„ de fon oreille furpalToit celle des maitres , fi bien qu'un jour ayant
„ commends de chanter une Mefle fur le livre des motets, que lui a-
„ voit prefente Guerrero , qui paflfoit pour le meilleur muficien de
„ toute YEfpagne , i\ reconnut tous les endroits , qu'il avoit pris dans
„ d'autres auteurs , & dont les maitres de Part ne s'etoient pas meme
„ appercus." Ipfiflimus hie eft Franc. Guerrero, muficae in ecclefia
Savilienji praefectus , cuius, operumque ab cm editorum , meminit Augu-
stinus in Bibl. Hifp. eaque inter canticum Magnificat a 4. voc. Lovanii
an. i<)6j. impreflum.
Gain. XI. Modo meminimus Claudii Gaudimeli , ex tomitatu BurguncR* t
Tranche Comte oriundi, qui an. t 5 ^ 5. Marci Ant. de Muret chanfom
fpirituelles quatuor vocum modulis edi&t Parifih, pfalmcs item Davidis
adMAROTi &Bez./e metrum. Poft eius mortem prodierunt Flores can-
tionum Litgduni 1574. & 1576. Adrianus le Roy edidit chanfom fpi-
rituelles Celebris poetse fimul & mufici Ioannis Baif fub Carolo IX. &
Henrico 111. fub quo confraternitas Pcenitentium locum dedit perfician-
dae mufica: chorali per metropoles regnl M'8f. tefte Blainvjlle hill, de
la mufique p. 85- Leone X. P. qui muficae admodum favit, fyntagma
miflarum a Iodoco & Iohanne Mutonio elaboratum egregiis typis exeufum
T. I. de memorat Donius. Saepius laudatur Glareano Ioannes Mouton Gallics:
fraft. muf, m Qlie m nos (inquit) vidimus, quemadmodum antea in hoc adeo libro te-
V'jlj ***! ftati" Jjirhus , raritatem quandam habuit ftudio ac induftria quaefitain , ut ab
^.'464.' aliis, quos hactenus commemoravimus, dirferret , alioqui facili fluentem
filo cantum edebat. Maxime autem in principis Francisci gratiam , a
quo honefte decoratus erat3 reipiciens , pfalmos ac vulgata quaedam
pro-
USQUE AD PRJESENS TEMPUS. C. V. 337
proferebat, quod teftatur cantio , Domine falvum fac rcgem , quam in
Dorio retulimus. Porro graviflimas miflfas compoibit a Leone X. pon-
tifice maximo approbatas , qualis Alma redemtoris ac alia permulta , quae
in manibus funt omnium. Nos duas eius de Beata Virgine Maria ad-
ponemus cantiones." Saepe per decurfum operis meminit Petri Lib.11. cult*
Burr 1 canonici Ambianenfis , & Antonii Feum, feu Fevin AureUanen-f-1^1-
fis. Extant etiam impreflfae praeter alia, miflae trium, quatuor ad 33."^. 35*4."
feptem ufque vocum lac. Arcadet feu Arcadelt. &c
Ad hanc adhuc aetatem referendus eft vetus Guederon , quern patriar-
cham muficorum Gallorum appellat Bonnet , aucror Gallkus hiitoriae T.iir.p.m-
muf. faepe laudatus. De eo Mersennus : „ Unus fiquidem (inquit ) *l*Vjjl'arm
Guedronius nuper , uti nunc illius gener. foli in Gallia cantus pulcher- py0^ 17,
rimos fecifle cenfentur. Quod cum habeant a natura potius , quam ab
arte , nee ullus reperiatur , qui fola arte fretus illorum cantus fuperet ,
vel aemuletur , quis confidat fe methodum invenire pofle , iuxta quam
cantus optimi pro quolibet argumento poflint componi, non folum ab iis,
quibus aftra , temperamentum vel nativitas favent , fed etiam ab aliis ,
quibus huiuscemodi praerogativas natura denegavit , fi tamen methodum
illam calleant ? " Ad nos non attinet, de quo idem Mersennus mentio-^- ■*• rfe *«-
nem facit , Ant. Boisset muficse interioris regis atque reginae, feu mu- '""''j/^
ficae cubiculi regii praefectus : idem, ut videtur, ac Boesset, quern Bon- 16.
net loc. cit. Guedronio iungit , Blainville vero cum Lambert, g8
& Perdigal confert, quorum ille faltem longe aetate pofterior. Idem,
Bonnet Claudinum ponit fub Henrico IV. muficas moderatorem , de
quo nihil amplius extare dicit. Diftinguendus eft fenior & iunior. Do- T L p i6u
nius in progynmajl. muf. &c. pueros primum exercendos vult Claudini
lunioris pfalmis , deinde in polymelis facilioribus Arcadetii , Cypria-
ni, Io. Aloysii, poftea difficilioribus Marentii, Nenn^, Claudini &c.
Nufpiam in laudato audtore hiftorias muf. legifle me memini lac. Ar-
cadelt, cuius, modo laudati, cantiones Gallica aliaque typis proftant ; in
Miflis an. 1^7. Luteti<e Pari/, editis : vocatur regius muficus & illuftriffimi
Cardinalis a Lotharingia facello praefectus. Extant etiam MiflTse editae a Clau-
dio de Sermisi , regii facelli magiftro pr<eJiantiffimo mufico auBcre Lute*
tite 1 s 5 8. & MifTa cum quinque vocibus eodem audore regio fympho-
niacorum ordini proefeclo , & in regali Parifienfis palatii facello canunico.
Parifiis 1^6. MiflTae item XII. cum 4. vocibus a celeberrimis auftori-
bus conditae , nunc recens in lucem editae , atque recognitas Parifiis
i??4. Sunt etiam motteta feu offertoria in hoc opere , auctores au-
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. IV. Vv tern
338 L.IV. AUCTORES MUSIC/E POSTER. IETATE
tern fequentes : P. Colin , 67. Ianequin , P. Certon , /. Guyon ,
C. GoUDIMEL, N. GoMBERT, M. GuiLLlAUD, P. CADEAC , ClERAEU,
JT. Maillard, Wjllefond, A. Cardane, C. Martin. Extat quo-
que liber VIJI. MiMarum cum modulis feu mottetis & parthenicis can-
ticis in laudem B. V. Marije, auftore Petro Colino Lugduni 1541.
Coiieftiones XII. Habentur complures huius modi collecliones faclae iam fxculo XVI.
operum fxc. diverfarum nationum muficorum , ex variis etiam indifcriminatim au&o-
xvi.&xvn. rj(3US S\c Norimberga an. in 7. e. c. impreiTum eft novum & infig-
quentiffime ne opus muficum fex , quinque , ac quatuor vocum , ex praeftantiflimis
cditorum. huius artis magiftris collectum ; ad inftrumenta etiam mufica adaptata
compofitione. Venetiis impreflus extat an. i?<?8- Novi Thefauri mu-
fici liber primus , „Quo felectiflimae planeque novae , nee unquam in
lucem editae cantiones facrae (quos vulgo motteta vocant) continentur
ofto, feptem, fex, quinque, ac quatuor vocum, a praeftantiffimis huius
aetatis , praecipuis Symphoniacis compofitae , quae in facra ecclefia catho-
lica fummis feftivitatibus canuntur , ad omnis generis inftrumenta mufica
a accommodate a) Petri Io an elli Bergomenfis de Gandino ftudio colledae."
Eft mihi prae oculis hoc opus , fed nullum adeft veftigium, quomodo can-
tiones hae praeter auftorum intentionem fint ad omnis generis inftru-
menta mufica demum acommodatae a Petro Ioannelli , qui alius
eft a Rogerio Iovanellio in capella pontificia mufico , cuius motteta
f. vocum Venetiis an. 1604. funt edita. Anno 1 5"88- Mediolani in
lucem prodiit Antonii Barre liber primus Mufarwn cum 4. vocibus,
feu facrae cantiones, quas vulgo Motteta appellant. Auctores funt Orlan-
dus Lassus, /. Pet. Al. Paljestrina , Clemens non Papa, CyprianusRo-
. re, Lerma , Maillart, Adrianus Valent , Paulus Aminucia, Annibal
Zoilo , Lupi , & Orpheus Vecchi.
Ecclefia Mediolanenfir confervat quatuor volumina typis impreflfa an.
1 619. quibus ea continentur, quae iuxta officium Ambrofianum ecclefiac
metropolitanae Mediolanenjis hodieque frequentantur. Au&orum nomi-
na,
a) Continct ea colle&io promifcue fequentes trium Machu , Francifci de Novo Portu , loan, de
potiflimum nationum cantiones facras , Iacobi Cleve , Ioannis Deslins , Pbilippi le Due ,
REGNART , loan. LowiS , Chriftiani Hol- Wilhelmi Formellis , Adami de Ponte , /a-
LANDER , Matthite Zuphelii , Henrici de la cobi de Wert , Iacobi de BrouCKE , an idem
Court , Petri SpEILIER , Micbaelis des BuiS- ac Jacobus de Brouch , cuius infra cantio in lau-
soxs , Georgii Prenner , loan. Castile- dem Maximiliani II. affertur ? Andrea Pe-
ti , VerdIERE , lac. Valt, Mich. Deiss, VERNAGE , lamberti de SAINNE , Gregorii
Alexundri Vutendaler , Simonis de ROY , TREHOU , Andrea Gab&IELIS.
loan. CHAYNEE , Orlanii de LASSO , Stephani
USQUE AD PRiESENS TEMPUS. C. V. 339
na, quae olim Mediolani notavi , cum meis adverfariis incendio perierunt.
Defcribit haec volumina D. Burney in Itin. Muf. P.I. p. 77. Abun-
dat huiusmodi operibus typis editis faeculo XVI. prae caeteris bibliotheca
Monacenfis , quorum catalogum a me olim faftum flamma confumfit.
Idem fe nuper fecitfe D. Burney teftatur in Diar. Itin. Muf Vol. II. p.
9?. memoratque ingentem numerum extare Mfs. operum muficorum in
armario capellae Monacenfis.
Unam adhuc colleclionem notamus Fenetiis an. 161 j. editam a loan.
Bapt. Bergameno , Ferdinandi archiducis Aufiria fymphoniaco infcri-
ptam , Pamaffus muficus Ferdinandoeus , in quo mufici nobilijjimi, qua fua-
vitate , qua arte prorfus admirabili &f divina ludunt 1.2.3.4. ?• vocum. a)
Certe faeculo XVI. & XVII. modeftior decentiorque facris noftris
fuit mufica, paffim etiam frequenterque , ut communi ufui eiTent , typis
edita funt opera mufica , ac fparfim hinc inde in bibliothecis armariisque,
cathedralium praefertim , ecclefiarum confervata , aliquando forte , poft-
quam a mania fua ad fe redierint mufici ad fummum dedu&o excefTu,
in ufum portliminio revocanda, aut faltem pro exemplo aliquo futura. b)
XIII. Silentio tamen haud praeterierim , quae animadvertit Io. Bapt.
Donius in Symphoniurgis fuje aetatis , circa medium nimirum faec. XVII.
is Hodie vero ( inquit ) fi paucos aliquot exceperis , qui obiter potius,
quam ex deftinato, nee tarn publica caufa , quam ob privatas quasdam
fimultates atque aemulationes , & circa unicam fere fymphoniurgiam
nonnulla litteris prodiderunt , nihil fane memoratu dignum videmus. At-
qui tarn largus campus hie fefe aperiebat , ut multi in eo certatim , &
publicam utilitatem , & propriam laudem venari potuerint. Nimirum in
tarn efFufa licentia & corruptela. huius faeultatis. innumera pene erant,
quae
Gio. VALENTlNr : Italica fcilicet nomina.
b) Multa iam collegerat Paulus Parstorffer in.
indice di tutte le opere di mufica Monachii an.
16*3. edito , quo, uti & Draudii , Lipe-
nii, & Gesneri Bibliotheca Io. Gottf. Wal-
ter ufus eft in mufico lexico Lipjix an. 1732.
edito , aliisque etiam fubfidiis : quod mufurgos
Italicos attinet a fuis gentilibus celebratos , edi-
tis praecipuarum urbium rebus litterariis1 e. g.
Mandosii Bibl. Roman. , Mongitoris Bi-
bliotheca Sicula , Picinelli Ateneo dei li-
terati Milaneji , Calvi fcena letteraria degli
fcrittori Bergamafchi y Cozzandi libraria
Brefciana.
De mufica
fee. XVII.
difpar opinio
doftorum
quorundam
coxvorum.
De prajlan-
tia muf. vet.
T. I. p . 171.
a) Au&oribus nempe Guilielmo Arnoni, Raymun-
do Palestra , Bartolonueo Barbarini , Gia-
como Filippo BlUMO , Alejfandro Bo N TEMPO ,
Cafure Borgo , Giacomo BRIGNOLI , France-
fco CaSATI , Giov. CAVACCIO , Bartolomeo
CESATI , Andrea ClMA, Gio. Baptifta'CocdO-
LA , Federico Coda , NN. CORRADINI ,
- Flaminio Cumanedo , Giuho Cafare Gabu-
Tio , Gio. GHIZZOIO , Claudio MONTEVER-
DE , Horatio ~N AN TERN I , Giulio OSCULATI ,
Gio. Pasti , Vincenzo PelEGRINI , Giorgio
Poss , Giu Priuli , Benedetto Re , Domini-
co Rognoni , Michel Angelo Rizzi , Gio.
Sansone , o Sansoni , Gnleuza Sirena ,
£lejfandr» TADEI , Frtmcefco TuRINO , &
V V 2
340 L. IV. AUCTORES MUSICiE POSTER. iETATE
quae ad criticum tribunal vocari merebantur. Nam ut omittam nimiuni
crebra ilia prolixaque melifmata, eaque qualiacunque fint, ubivis ac pro-
mifcue ufurpata , ut fupra innuebam , confufamque illam rhythmicorum
temporum congeriem ; organaque etiam cuiuscunque generis fine ullo de-
ledu in facris, publicis privatisque locis adhibita ; carminaque vilia , &
vulgaria paffim ad melodiarum opus aiTumta ; imitationes mimicas atque
affeftatas ; aliaque fexcenta , quae hodiernam mufurgiam inficiunt atque
contaminant : quot qusefo , quantaque funt in facris argumentis, quae cen-
foriam exigunt virgam ? Quanto muficae damno conftare creditis, effre-
nemne dicam an miferam? hanc recentium muficorum ambitionem , ac
levitatem; qui faftiditis iam fuaviflimis Pr;enestini , Moralis , aliorum-
que , quos nimis antiquos di&itant , concentibus , unique novitati (tu-
dentes , fuas ipforum lymphomas quotidie obtrudunt ? Quae faepe nume-
ro vel infulfiflimae funt, vel , fi quid commode conceptum habent , non
e propria penu, fed emendicatis hinc inde centonibus, nee iis quidem
fatis belle confutis , fefe venditant Nee Galli quidem tarn frequenter
veftitus fpeciem immutant, ut hi novis quotidie modulationibus ftudent."
Apponam tamen Donio doctum coaetaneum gentilemque Petrum de
Valle , muficae ecclefiafticae ftudiofum, ac nimium etiam amantem, ut
confitetur in difTertatione a), quae extat T. II. opp. Donii p. 249. &c.
delta mufica dell' eta noflra, che non e punto inferior e anzi e migliore
di quella delfotd pajjata, al Sig. Lelio Guidiccioni. Hie nempe ea erat
in fententia , muficam a quinquaginta tunc , circa medium nempe faeculi
XVII. annis haud modicum defecifie , fecus ac rem fe habere Petrus de
Valle , multis probandum fibi I.e. fumfit. Ac primo quidem inve-
hitur in nimium artificium , quod nempe obtinebat in contrapundo, variis
generibus , praefertim autem illis canonibus fupra memoratis ex Stephana
Lando, ipfoque Suriano, quern ac Theophilum quendam in hoc ge-
nere muficae detentum paflim Donius memorat , nee rem Petrus de Val-
le diffitetur b). XIV
a]) In fine dica , chi vuol , male della mufica ; buone mufiche vi aveva conceputa gli anni
brami , chi vuole , di cacciare dalle chiefe innanzi. A San-Girolamo , alia chief a ntw-
il canto ornato , io ve lo defidero , ve lo cer- v a : alia Rotonda , tutta 1' ottava de' Sanfti'
co 5 e ( forfe e mio difetto , mia fenfualita, fono pure andato volontieri per le buone
come diffi , ma cheche fia , confefib con fin- mufiche , che ogni fera vi fi fentivano ; le
cerita la mia colpa ) molte volte di pin va- quali fe non fofiero ftate , non farei forfe
do alle chiefe , dove bene fi canta , che for- andato molte volte di notte per mali tem-
fe non vi auderei , fe non vi fi cantafle. pi , e per cattive ftrade alle chiefe a far del
pli oratori fono a me di unica dilettazione : bene ; e quello che awiene a me , con ra-
4i quelli alia morte , quando vi fi canta- gione penfa , che pofla awenire ad ogni altro.
va , non foleva lafciarne uno ; e queft ' an- b) I JVJaeftri ( inquit ) dell ' eta pafiata hanu»
no paifato , benche non vi fi cantaffe , vi faputo beniffimo l'arte della mufica, ma pochi
andai »»»<iimeno ogni fera tutta 1' ottava ag- hanno faputo con giudizio ad operarla : le com.
li ufizt , folo per la divotione , che nelle pofitioni lojo fono piene di fottiliilimi artifizi
»
USQUE AD PRiESENS TEMPUS. C. V. 34I
XIV. Sed haec potiflimum ad muficam affam , quam vocant, pertinent,
quae ufque ad faeculum XVII. in eccleiia vix 11 on fola obtinuit. Mufico-
rum inftrumentorum ufum quod fpeclat , loannes quidem Legkenzi va-
ria cum inltrumentis muficis edidifle legitur apud Donatum Calvi, veluti
Concerto di Meffa e Salmi 3. 4. con 2. Fiolini Fenetiis an. 1654. Suo-
nate per cbiefa 16??. da chief a £5? camera a tre 16)6. &c. poft mor-
tem demum 1692. prodierunt eiusdem Motteti facri a voce fula con tre
jlromenti. Inter varia Horatii Tahiti opera typis edita funt etiam
Meffe a 4. £«f f. voci con 2. violini. Meffe e Salmi concertati a 3. 4.
e j. voci con e fenza Jlromenti &c. Eius opera circa medium facculi
XVII. prodierunt, eo autem ineunte adolefcenteque a Francifco Tae-
gio Mediolanenfi : Meffe e Salmi Falfi Bordoni e Motteti a S- col
Baffo per V organo anno 16 10. Mediolani funt vulgata. Item Par-
tito all ' organo delle Meffe. Motteta 4.5. Venet. 1624. Non multo
poll loannes Rovetta Fenetiis apud S. Marcum muficae prsefe&us varia
milfarum , pfalmorum , mottetarum opera edidit con 2. violini 0 altri
Jlromenti. Quae aliaque recenfentur in lex. muf. "Walterj. Qiiin imo
fupra opus cantionum facrarum notavimus variorum au&orum a Petro
Ioanelli ad omnis generis inltrumenta mufica accommodatarum ed. an.
1 $68. Referre tamen folebat Oclavius Pittoni , muficae director in
collegio Germanico , & ad S. Petrum in Faticano infignis, qui medio no-
ftro hoc faeculo XVIII. Roma nonagenarius obiit, fua adhuc memoria
ad finem vergente adeo faec. praeterito XVII duos tantum Rom<e fuiffe, qui
cheles traclarent , ex tempore foliti interludere , ut nunc organo fa-
cimus ad cantum planum; donee eel. Archangellus Corelli , primus a)
fympho-
Muficre in-
ftrumentnlis
fac. XVII.
in eccleiia
epocha.
Scena letter ■«-
ria degli
fcrittorl Ber-
gatuafeki P.
11- P- 33-
come fi vede ilel Soriano d'nno de' Nanini,
e di molti altri , chc potrei nominare ; ma pe-
ro con quelle imperfezioni , che io dico , alJe
quali efli non avevano punto di mira ; anzi-
badavano tanto poco , che le loro note accom-
pagnaffero bene le parole , che di alcuni di
loro , e de' migliori fi conta , che bene fpeflo
facevano compofitioni di fimplici note j alle
quali , quando erano finite , adattano poi
quelle parole , che meglio venivano loro alia
mano. I maeftri dell'eta noftra non fanno
cosi, ma con pin giudizio, non fi curando di
oftentare in ogni luogo gli artifizi , che pu-
re fanno , quando fi canta a piu voci , piu to-
fto , che lg odiofe braccherie , ufano certi
dolciffimi concertini ( che cofi gli chiama*
no) le fughe le ufano parcamente in pochi
luoghi , ma che fiano molto a propofito , e
per lo piu aflai brevi > ne fanno cafo , che
paiono tropo facili , purche non confondano
lc paroli , ne il loro fenfo : le interrompano
bene fpeffo con paufc, accio che le parti fi
diano tempo una all' altra , e ciafcuna di ef-
fe fpiochi bene le fue parole piu dclle fug-
he ufano le imitationi, con le quali forfe , fi
puo fcherzare laggiadria effendo vi maggior
campo da metter le in opera fopra ogni no-
ta : piu che negli artifizi fottili premono ne-
gli afFetti , nelle grazie e nella viva efpreffi-
ne de' fenfi di quello , che fi canta , che e
quello, che veramenta rapifce , e fa da dor
vero andare in extafi. lb. p. 250. &c.
a) In Galliis id primus pneftitiffe Senailler
perhibetur apud Blainville Hiji. de la
Muf. p. 91. Vixit is noftra adhuc memoria. In
Germania noftra primus cheles mufica: facrae
coniunxiffe fertur Canonicus regularis apud
Wengcnfei Ulmm P. Cafpar. SHOLLENBERGER,
V t 3
34-2 L. IV. AUCTORES MUSICiE POSTER. iETATE
fymphonias fuas ederet. Memoriae Corelli ftatua in Vaticano pofi-
ta dicitur cum epigraphe :
CORELLI PRINCEPS MVSICORVM.
Organifia XV. Ante eum Rom<e apud S. Petrum faeculo XVII. traclando feu
ludendo organo celebratiffimus apud exteras etiam nationes , atque adeo
noitra in Germania fuit Hieron. Frescobaldi, cuius varia opera aeri in-
cifa proftant : ac quidem prae oculis eft: 11 fecondo libro di Toccate, Can-
zone, verfi , d'bimi, Magnificat &c. Roma imp. an. 1637. dum epi-
ftola dedicatoria Lud. Gallo Epifc. Anconit. infcripta annum praefefert
1626". praefationem vero Chrijlophors Blancus graphio fcilicet fcripfit
an. \6\6.y ut ad oram notatur. Eum in arte pulfandi organa omni-
T. I. opp. 1. bus aliis praefert Donius de praeftantia muf. vet. „Quis enim (inquit)
B. Dona umquam peritius phyiaulum traclavit , quam Ferrarienjis Frescobaldus
*' II7' nofter ? Quis pfalterium , five Harpam , quam Horatius Neapolita-
ns? Quis Pandurium tetrachordum , quam Michael Angels Rossius ?
Aut , ne ilia , quae fpiritu animantur inftrumentorum genera , iilentio
praetermifla fuccenfeas, quern tu prifcorum Tiominum fuavius inflaffe ce-
raulum five corniculum putas, quam Missilium noltrum ? Aut, qui
nunc in aula Caefaris eximie florere dicitur , Samsonium quendam ? &c.»
Fuerunt porro hoc faeculo Mediolani infignes Organiftae , aliis etiam
editis operibus muficis celebrati , lac. Phil. Biumi , & Carols lof. San-
Romano: nee non Alexander Milleville Frescobaldi gentilis, id
eft, Ferrarienjis, in aula etiam regis Polonia & Caefarea ab Organis :
Tarquinis item Me"rula organifta Bergamenfis, In Germania noftra
a Io. Cafparo Kerl edita proftat Modulatio organica fuper Magnificat
o&o .tonis ecclefiafticis refpondens , Monachii an. i6$6. Ut taceam
alios "infignes organiftas , qui apud plerasque aulas Eur op a tarn Catholi-
cas quam Proteftantes , iam faeculo praeterito , & ultra etiam , merue-
runt, in Anglia imprimis, ubi plerique, quos iam nominavimus , ac
deinceps occurent au&ores mufici , regise , aliarumque praecipuarum ca-
pellarum organiftae fuerunt. Addo , quos Petrs de Valle in difiert.
de Mufica <etatis fua inter opera Donii T. I Jr. p. 2 s 3 . notavit, organi-
ftas Italos : „In quefta parte del fonare folo anche io ricognofco per gran-
diflimi Valentuomini quei , che V. S. mi nomina, Claudio da Correg-
gio in Parma , Lucciasco di Ferrara , Annibale Padoano , Andrea e
Giovanni Gabrielli in Venezia , Giovanni Macque in Napoli , il Ca-
valier del Leuto in Roma , e altri tali.
XVI.
USQUE \D PRESENS TEMPUS. C. V. 343
XVI. Ludovkum Viadana ad initium foculi XVII. Bafli gcneralis Melotheta
audorem iam lnudavimus. Qua de re tradatum , varia etiam opera mu- ^vi/1"11'
fica , edidit. Fertur Viadana abhorruifle a (lylo Mottetico , qui tunc
temporis in ecclefia frequentabatur. Per decurfum adhuc eiusdem fae-
culi celebrabantur in Italia melothefiae , profanae quidem ex fchola ilia
Florentina progreflae in ftylo monodico ac recitativo , de quo paullo
ante locuti fumus ; laudat tamen modo citatus Petrus de Valle fimiles
in polyphona mufica, chorisque ecclefiafticis, nominatim QuAGLiATi,a) a
& iuvenem Mazzochi apud S. Petrum, quem laudibus infigniter madat.
Virgilium Mazzochi Donius depraedicat: „In cui non faprei dire, qual S^i?^
ila maggiore , o la perizia del comporre con facilita , ■ e leggiadria; o verfi latim
la docilita , e piacevolezza di natura , laquale (a confufione di certi igno- &c- T- IL
noranti e prefumtuofi) fi come attrae gli animi, di chi converfa feco;p* 3°3'
coii anco l'abilita a ricevere di molti utiliflimi avvertimenti dagli erudi-
ti , che la fua profeflione non gl'infegna." Io. Bapt. Martini Domi-
nicum Mazzochi notat inter eos, qui faec. XVII. ftylo madrigalefco cla-
ruerunt; operaque qusedam typis edita defignat in indice audorum tomo fe-
cundo hiftorise muiicse annexo , veluti Claudii Monte we rde , Marci de
Gagliano, Pomponii Nenje , Ant. Zifrje , Caroli Gesualdi Principis
Venufini.
Hos pofteriores paflim laudat Kircherus in Mufurgia , in ftylo etiam
Mottetico Io. Bapt. Grillum, Intermetum Gallum, Moralem, Su-^i4*^*'*,xr'
rianum, Troianum, Nanninum: nominatim yero alibi Romanarum xal Pli. a
Bafilicarum fymphoniarchas , quos ipfe utique cognoverat, Horatium Be- n. §. s-
nevolum, Bonifacium Gratianum, Francifcum Foggia, Slephanum Fa-
bri , Dominkiim Ceuhiellum : „ Quorum (addit) prior D. Petri, al-
ter ecclefiae profeflk Soc. Iefu , tertius S. Ioannis Lateranenjis , quartus
S. Ludovki ecclefiae Gallica nationis , quintus S. Maria Maioris muficae
fumma cum laude praefunt. Iam lupra meminerat Maria Abbatini, celeber-
rtmiSymphonetae: „Hic(inquit) quanta muficae peritia polleat, teftantur prin-f'- 5*,*M&
cipales bafilicae S. Ioannis Lateranenjis , & S. Maria Maioris , & tern-
plum domus profeffse Societatis Iesu: innumeraque mufica opera ad edi-
tionem iam parata habet; quibus rempublicam fuo tempore affatim locu-
.pletabit." Sed promiflis ftetiffe haud videtur, opus enim Motetto-
rum iam an. 1 <S3 8- ediderat, antequam Kirchem Mufurgia prodiret
anno
a) II Quagliati ( inquit ) in Roma quefto a pin Cori , non che da piii voci infieme,
buon coftume , che io dico , nella mufica come ne abbiamo buon faggio in molti fuoi
1 ' introduflc principalmente nelle chiefe, dove motteti fta/npati , che vanno in volta.
bene fpeflb faceva cantar le Meflfe , e Vefpri
344 L* IV* AUCTORES MUSICiE POSTER. iETATE
anno demuui i6?o. Alias vero nihil edidifle typis legitur , uti etiam ,
L.Vil.e.(>. quern porro debitis madat laudibus , lacobus Carissimi excellentiflimus
$.1.^.603. & Celebris famae fymphoneta. Is prae aliis ingenio pollebat, & felicita-
te compofitionis ad auditorum animos commovendos ; funt enim eius
compofitiones fucco & vivacitate fpiritus plenae. Quod Collegii Germa-
nici chorum regeret tot annis, inde fadum eft, ut non folum fama apud
, nos celebraretur , eiusque melothefiae frequentes in Germaniam afporta-
rentur , verum etiam Germani complures , etiam ex monafterio hoc D.
Blafii , eius inftitutioni traderentur : quae inftitutio muficae mafculae firma
ut perftitiffet, optandum ellet pro dignitate muficae facrae.
Horatii Benevoli muficam hodieque Roma cum Pranejlinica quo
audore aetate paullo inferior eft, in pretio effe, ufuque, fubinde tefta-
tur D. Burney. Imprimis vero pro merito depraedicat Gregorii Al-
legri (qui ex fchola Celebris Nannini cum Antonio Zifra , & Pet.
Francifco Valentini prodiit) infignem in facris melefi fimplicitatem ac
harmoniae puritatem. Eius celebratum Miferere mei Deus aeri incidi
curavit inter alia fub titulo : la nmfica que fi canto, la fettimana fanta.
Quod Roma hucusque quotannis cantatur in Parafceve Domini, fed fin-
gulari inimitabili quadam ratione : quare aLEOPOLDO Imp. ob celebritatem
a Pontifice expetitum , cum Vienna cantaretur, famae refpondere baud
eft vifum , fraudemque ac fuppofitionem fufpicante Imperatore , atque
querelas apud pontificem deponente, officio remotus eft muficae praefedus;.
ut rem ex ore Santarelli , qui hodie capellas muficae papalis praeeft ,
Vol. I.p.209. enarrat D. Burney, prout idem Santarelli olim mihi quoque Rom£
retulerat , obtuleratque id Miferere, quod vero iam ex gratia Caroli
VI. Imp. penes nos erat.
Fr. With. Marpurg unum hunc in recenfione audorum muficorum
mjior. krhi- faeculi XVII. praeterit ex tarn multis Italis ; de quibus nihil in manus no-
zurAuSabwe ^ras vemt' Camillo Angleria , Aleffandro Milleville, Theodoro Ca-
dtr Mufic.u. sati , Luigi Battiferri , Leandro Galerano , Giovanni Palatini, Rq-
B.iio.bi. mano Micheli , Angelo Berardi , Lorenzo Penna , Francefco Podio,
Giov. Franc. Capello, Fr. Emmanuel Cardoso , FincenzoGM-Lo, Giov.
Paolo Cima , Cafparo Villani , Giovanni Croca , Paolo Lorenzani,
Giovanni Antonio Rigatti , Francefco Turin i , Giovanni Revetta, An-
tonio Savetta , Mar$o Sacchi , Giufeppe Scaroni , Benedetto Palavi-
cino , Stephano Bernardi , Giuf. Anton Bernabei , Giov. B apt. Bassa-
ni , Conflanzo Antegnati. Ex quibus apud aulas Germanicas , etiam
Proteftanticas , muficae praefedi fuerunt. Lutheranos porro fuperiore fae-
culo Italiam ob muficam peritiam frequentaffe , non uno loco teftatur
Mathe-
USQUE AD PR^SENS TEMPUS. C. V. 345
Matheson in Gloria mufica. Sic Io. Iofephnm Krieger Norimberg. me-
morat an. 1672. obiifle Italiam , Fenetiis cum Io. Rosenmuller eadem
de caufa ibi diverfante audiilfe Cavalli , Ziani , Legrenzi , inde per
Pataviam & Bononiam, ubi Io. Mar. Bononcini , Carolum Donatum Cos-
soni celebres mukirgos frequentavit , Romam concedens , adhuc in vi-
vis reperit praeftantiffimum lac. Carissimi, Antonium M. Abbatini, Bernar-
dum Pasquini artiiicio mufico pollentem ; quorum pofteriorum fe difci-
plinae tradidit , familiaris etiam cum Foggia , Stominga , Giansetti,
Gratiani , Aratella, ipfoque cuiuKirchero; adita quoque Neapoli,
cum fene iam Ziani muficae praefe&o. Qui nempe omnes fuperiore fae-
culo in mufica facra praecipue inclaruerunt : cui totam mufam fuam fa-
cravit fa?pe laudatus Jacobus Carissimi , a P. Alar. Antonio Cesti difcipulo
polka in theatrum illatis odis, recitativisque, quorum auclorem iam fu-
pra lac. Carissimi diximus. Quanto is in pretio etiam in Gallia me-
rit, multis in locis prodidit Bonnet, auclor faepe cilatus hiftoriae mu-
ficae , eundem plerumque cumLuiGi praecipue & Buononcini dilaudans.
„Quoique M. . . (ut mentem fuamexponitalicubi) tiennent pourBuoNON- T.iv.p.u*.
cini qu'elles n'eftiment des compofiteurs d' Italie, que ceux , qui ont fleuri
depuis vingt ans, & que le Carissimi foit anterieur a cet age de la
•bonne mufique Italienne , i'ai touiours ete perfuade , qu'il eft le plus
grand muficien , que ['Italic ait produit." Eum aliquando in Galliis fuif-
fe , alibi innuit , de Italis ita Iocutus : „En mufique facree entre plu- Ibid- f- ll<**
fieurs compofiteurs recommendables Danielis, Lorenzani &c. out un
Carissimi, homme d'un merite extraordinaire, & qui s'etoit forme en
faifant chanter fes pieces aux The at ins de Paris &c." Et : „ Luigi s^-f^-*06*
toit forme aParif, ce que n'ont point fait les Scarlatti , Buononci-
ni , Bassani &c. derniers Orphees deVItalie, qui loin de venir fe decraf-
fer aupres de nous, comme les Luigi , & les Carissimi leur maitres,
ont foigneufement cultive les defauts de leur nation."
XVII. Facile concefTerim , foecunditatem elegantiamque ingenii Ita- GailL
lici, coniunctam cum delicato exquifitoque Gallico palatu, le gout, quern
femper in ore habent, & ingeminant , muficae fingularem venuftatem con-
ciliare pofie , quam tantopere extollunt Galli in immortali /. Baptijla
Lulli , natione Italo Florentmo , educatione demum Gallo. Quare qui-
dem gratus agnofcit audor hiftOriae muficae faepe laudatus Bonnet, quam T.J. p. 285.
turn mufica Gallica Florentia debeat ;. ut tamen innatam illam Gallis me-
lodi-
Mart. Gerbert. de Music a Eccl. T. II. L. IV. Xx
346 L. II. P. I. DE IPSO CANTU
de quibus mox diximus , Hartmanno adfcribuntur. Iivfcheda quadam
notatur, a quo cantari adhuc faec. XIV. confueverint tropi his verbis : Scien-
dum eft , quod prabendarius facri fepulchri tenetur cant are tropos in cboro
fuperintroitum, ojfertorium & communionem cum adiunctajibi perfona. Ver-
fum autem fupcr graduate in fummis fejlivitatibus plebani S. Laurent ii &f
S. Magn i. Alleluia veroplebanus S. Leonardi cum uno Dominorum in claujlro.
Ex MS. San-Blaf. ami. 400. fpecimina hie damus, ac fubinde alia infere-
mus iuis locis etiam cum biscantu. Nota ex MS. bibliothecse capituli
Augujia Findel, faec. XIV. velXV. In otlava S. Catharinje per omnia
at in die ipfius pratcrquam quod tropi non habentur in matutinis Sf in ve->
fperis. Tropi inter Kyrie eleifon, Gloria in exceljis, Sanclus & Agnus DEI
mifceri foliti in miflali Romano iuiTu Pn V. edito fublati flint, quod pri-
fcam Romance ecclefiae liturgiam minime faperent.
TROPUS SUPER TRITUM PER BISCANTUM.
r^_.;
w d W A " taf
-=**-.*"''»•"-
r*
r
fait w ^ m M
-w~
p=l
H
Salva
■
Chrift - - e
te
queren - - tes
L
w
C
k3r
■M-
S3
H
*l
t A A tm>
r
-W- J
1 — H^"*-^-^" ~J
— i.T"wn,im — 1
V-
Salva
Chritt - -
te queren
- tes
p
.rB - -., —
— w-
«■
HbH
te laudan
tes I &
dicen
tes &c.
W_ L_
te laudan
«-
!-^-^-^- — W-
tes & dicen -
tes &c.
PROSA
EIUSQUE GENERIBUS MED. iEVO. C III. 347
PROSA CUM BISCANTU.
Igl uem ethe ra & terra acque mare non p valet
$
•3- 'r4-
•*-
IW
-&r
~ — &—-&-- ^- -^
torum
ca pe re.
A fi ni p fe pe
infas imple
*~W
A^_
sdt
a
SLJ
a
torum ca pe re. A fi ni p fe pe infas imple
m
s_:
M ..w;
celos reges
u be ra fu gens. &c.
$E!
r^Hjr-i
^-i —
£
♦n
ce los reges u be ra fu
gens. &c.
VII. Haud raro etiam lingua vulgari quandoque rhythmice compofitas tingca vnt
cantiones publice in ecclefia audiebantur, quarum potillimus ufus erat pro- ^ rhytJjT
fanus: quales Gall leas Leeevyivsv.) notavit, fed ultra fa?c. XT. non afcendit. ienx.
Nos etiam inferius inter fpecimina contrapunch' dabimus ex codice mona- a
lterii S. Georgii. Florentius Wigornienfis monachus, qui obiit an. i r ig.
Xx 2 de
a) Tr. hift. & pratiq. fur le chant ecclef. Differt. fur l'etat des fciences fur le Roi Robert.
348 Lr-iy, AUCTORES MUSICiE POSTER. 7ETATE
T.lV.p. 102. ^e flt compofitns , qua in re maxime Bailli excelluifiTe ibidem dicitur.
Opportune multis poftea in miferam illam textus difcerptionem invehitur
audor hie , exemplis aliquot fuorum gentilium addudis, qui alias in mu-
fica lacra praeftantes fuerunt , la Louette, Io. Sueur, Gontier , Lo-
pag. 122. CH0N Sec. Piseterea in pretio habitus Lullio Henr. Dumont , regii
t"g- f28. fecelli praefedus muficae, ob nativam fimplicitatem ; motteta an. i688- e-
dita memorantur port quam jam annis aliquot vita fundus eflfet : re-
Ibid. p. 122. ge tunc ad concutium vocante (dum etiam Robert officio cederet) fym-
phonetas^at ex quatuor imprimis feledis Colasse, la Lande , Coupilet,
poftremus ineptior , iudicio audoris , obtinuit. Taceo quos alios pafli m
idem laudat Bonnet , ubi de alia quam mufica ecclefiaftica res eft, qua? ad
t.iji. p. nos non attinet ; tantum hie nomina recenfere faltem iuvat, quae cumula-
tim ex utraque mufica alicubi refert, ordine , ut puto , altius repetendo a
fa;culo XVI. quo vidimus paullo ante , non paucas Gallorum audorum
nielothefes facras typis editas fuifte : quibus nunc paucos habemus, quos
iungamus, Boneto haud, quod fciam, memoratos^r#z/r#waza:-CouTEAUX,
cuius odo cantica divas Marine Virginis fecundum odo modos Parifiis an.
Vol ii, pag. j6q.\. edita etiam D. Burney in Diar. Itin. muf. notat; ex quibus Ant-
vcerpia an. 1772. Magnificat in vefperis audierit. Henrici Dumont re-
giae item muficae praefedi cantica facra ac mottetorum volumina complura
a recenfentur in Bibl. Duboifiana & Telleriana. a)
Germaui. XVIII. Fuerunt etiam ex Germanis noftris, qui fe difcipiinae celebra-
tiflimi Lulli traderent , qualem Io. Fischer Suevum memorat Mathe-
$on in Gloria mufica : quo fcilicet libro , in fupplementum lexicorum
muficorum Walteri , imprimis pradicos potiffimum muficos ex noftra
Germania maximam partem celebrat : ex quibus celebriores aliquos fal-
tem recenfebim us , quique opera quaedam in lucem publicam dederunt;
veluti Crato Butnerus Dantifcanus Te Deum laudamus &c. ubi fe dire-
dorem chori mufici D. Catharine nominat. Io. Herbinius porro muficam
in Regiomontanis , Dantifcanis , aliisque ecclefiis auguftioribus egregie
Decrypt. dilaudat : ubi nempe „ cantilenae ac mottetae facrae antiqua fide ac religio-
tfyev, p.itf. nCj audore phonafco clarifHrno S'roBiEO, dulciflime tarn latino , quam ger-
manico
a) Quelle bibliothequc di nvufique formeroit ce- Lulli , de Colasse , de Mr. des Tou-
lui , qui ramafleroit tous les airs particuliers. ches , de Campra , de Desmarets , de
De Claudin , du vieux Guedron, des Marais , de la Barre , de Bouvard , de
Boessets , de Cambeefort , de Monli- Gilier , & que fqaiie, combien d'airs d'ua
nie , de Camus , dePERDiGAL (Prodi- cara&ere finguliere , airs de Bacilly , can-
gal ) de Cambert , de Bacilly , de du riques fpirituels de Colasse , villanelles de
Mont , de Mollier , de Lambert , de du Viviere &c.
USQUE AD PRiESENS TEMPUS. C. V. 349
manico idiomate , ac fpiritu vere devoto refonant ; fecus quidem atque
hodie ltali atque Galli, abiectis veterum mulicorum Orlandi di LaJJ'o,
Prjetorii , Vulpii, Hammerschmidii paullo tardiore , quern vocant,
tactu gradientibus mottetis, quas religiofa patrum noftrorum gravitas, at-
que fpiritus vere 8to7rveu<r& commendat, pipiunt:" ut iterum hoc referam
in gratiam etiam Hier. Schulz , feuPRiETORii Ham burgenfis, cuius varia
opera mufica edita laudatus recenfet Matheson, quaedam etiam alibi
Melchioris Fuchs, feu Vulpii, cantoris W eimarienfis , & Andr. Ham-
merschmid Zittavienfis organiftae, in mottetis componendis fummi ar-
tificis, telle Ad. Scheiben. Quern vero Marcus Sacchi in facello re- 2?^*"
gis PolonU magifter mufices vocat clariiTimum atque excellentiffimum ,_£*
chori mufici Dantifcani directorem digniflimum Cafparum Forster fe-
niorem , cribrum muiicum eius nomini infcribens , fugillavit quidem
Vaulus Syfert eius aemulus , ut videre eft apud Matheson; ubi ea
difcutit, quae cognomines Forsteros fratres, feniorem ac iuniorem,
attinent : ex quibus pofterior Boruffus natione in Daniam etiam excur-
rit, muficae palatinae praefectus tefte Io. Adolpho Scheiben. Ibid. p. 750.
ubi eius mufica ecclefiaftica imprimis laudatur. Fuit difcipulus laudati Sac-
chi , aliorumque Italorum ufus magifterio, perinde ac Io. Cafpar Kerl,
ac Io. lac. Froberger; uterque a Ferdinando III. Romam rniffus, ille
a lac. Carissimi, hie ab Hier. Frescobaldi inftituendus. Adiit alter
etiam Gallia; , ut utriusque gentis decora confociaret , haud infeliciter;
quae vero typis edita funt port mortem an. 17 14. ad nos nihil attinent.
Celebratur praeprimis eius Memento mori.
Io. Cafp. Kerl praeter modulationes organicas fuper Magnificat vul-
gavit varia opera cantionum facrarum , Miflarum. Laudatur eius O bone Ie-
Ju. Eum imitari ftuduit Io. Pachelbel, Vienna illius difciplinae fe commit-
tens, cuius quoque quaedam opera, quae adcantum muficamque ecclefiafticam
pertinent, recenfet Matheson , atque Iacoln Pag end arm aiiis etiam fcien-
tiis clari; uti Ath. Kircherus, portentum ingenii humani, quemque hie ipfe
faepe cum laude adducit in medium »Hieronymum Capsbergerum innu- Mu/urg. /«*.
merabilium fere qua fcriptorum , qua impreiTorum voluminum mufico- VI1- p- n-
rum editione clarifEmum, qui ingenio pollens maximo, ope aliarum c'4' p' 586'
fcientiarum, quarum peritus eft , muficae arcana feliciter penetravit. Hie
eft, cui- pofteritas debet omnes illas elegentias harmonicas, quas ftrafci-
nas, mordentias , grupasque vulgo vocant in tiorba , ac teftudine a fidi-
cjnibus adhiberi folitas: hie introduxit veram tumfonandi, turn intabu-
landi, ut barbare loquar , rationem: omnia fere harmonici ftyli genera
fumma excellentia traciavit."
X x 3 Alia
350 L. IV. AUCTORES MUSICJE POSTER. JETATE
Alia prorfus Donio fedit animo de Cabispergio opinio : cum enim
T. I. f. 98. perrtrinxilfet in opere de praeftantia muf. vet. novum quoddam mulicac
genus Roma fua astate induci ceptum, tacito primum nomine Cabissper-
gium fub nomine cithariftae fugillat , qualem eum antea defignaverat : heic
t«s- 79. ver0 p0ft mylta totam hanc modulandi rationem, quam fymphoniafticam
ipfe vocat, quae palilogiis , ac polylogiis pafiim exuberat , barbaram
prorfus planeque inconditam cenfendam pronunciat , quaeque nullo modo
repurgari poflit, nifi ad vivum refecetur. „ Quod fi (fubdit) Cabisper-
gius tuus intellexifiTet , nee talem fufcepiflet provinciam , nee fe cantori-
bus deridendum prasbuiifet , qui vel palam ipfius melodias concinere de-
tre&abant ; vel eas de induftria fie corrumpebant , ut ingratae penitus
turn principis, lum altantium auribus acciderent. Quare brevi res exo-
levit, coaclusque eft Cabispergius modulationum fuarum ingentibus fa-
fcibus, nulli iam ufui futuris, domum implere; minime id aegre ferenti-
bus contubernalibus fuis muribus , atque tineis." Haec quidem Trans-
alpini illi in frequenti fuo confefTu familiarique colloquio : de quibus ni-
hil mihi arbitrari reliquum eft , quippe cui auctoris huius clam func co-
natus. Multa eius opera Leo Allatius in apibus Urbanis recenfet , qui-
bus alia adiungit Walter in lexico. Complura item opera lac. Reg-
nart a medio faeculi XVI. usque ad initium faec. XVII. typis edita >
cuius sniie fecundo Millae facrae ad imitationem fele&iflimarum cantio-
num a 5. 6. & 8- voc. prodierunt Rudolpho II. inferiptae, fub quo fti-
pendia meruit in capella palatina.
Plurima vero vulgavit Greg. Aichinger organ cedus Iacobi de Fug-
ger circa idem tempus exeuntis XVI. & ineuntis XVII. faec. veluti
etiam loan. Stadelmaier Maximilian! Gracenfis A. A. Quaedam etiam
Rudolphits de Lasso Celebris Orlandi de Laffo filius : cuius etiam ponV
mortem an. 1604. edidit magnum opus muficum. Ex merito etiam
in bibliotheca chalcograpbica collecrore Iano lac. Bojssardo cum Or-
lando de Laffo locum accepit veneranda imago Adami Gumpelzhaimer
Trusbergi Roii , cum hoc elogio :
Nature accentum mirantur , 8? eius imago
Mufica corda rapit , quo duce ? prajio vides.
Multa item edidit circa eadem tempora vergente XVI. ac ineunte
XVII. Iacobus Reinerus, quern filentio praeterit P. Ziegelbaur, dum
Fid. p Fd. aj-og enumerat ex uno ordine S. Beneditti decimi feptimi & prse-
Cjgzer Jtlea -am
erd bietarcb. fentis feculi fymphonetas. Ex iis vero , quos faepe laudatus Marpurg in
Bened.p.iez. recenfione clacorum operibus muficis virorum, non paucis etiam prelo vulga-
5?* lis
USQUE AD PR/ESENS TEMPUS. f. IV. 35 1
tis, ad feodum XVII. mifcet Germanos, prater iatn nominates, Io. An-
dream Herbst , loan. Klemme , Io. Wolz, prxcipue celebratur Ioan-
net Rosenmuller alibi etiam apud eundein auftorem , cum Io. Theile,
cuius extant editae Miflae &c. ob artificium polyphoniarum Adolpbo Schei-
ben etiam in harmonia incomparabilis didus.
XIX. Audorum mufica facra in Anglia celebrium non folum no- Auftorcs
titiam nobis confervavit JVilhelm Boyce , organifta & compofitor capel- J'Jj^'
\x regiae , fed etiam opera praeftantiora quseque utilioraque duorum po- prawns uc
fteriorum faeculorum in lucem dedit Londini tribus voluminibus aeri in- vetempui.
cifa , primumque an. 176%. edita, atque inferipta: Cathedral '-Mufic. a) a
eoquod in Anglia non promifcue , ut apud nos , mufica in facris ad-
hibeatur. Audores faeculi XVI. iam recenfuimus ex praenailfa brevi
relatione hiftorica audorum muficorum Anglornm. Ubi ex faec. XVII.
poll Ehray Bevin, qui an. 1531. brevem introdudionem in Muficam
edidit , in qua ingens numerus exquifitorum mulicorum Canonum oc-
currit , norantur ordine tres cognomine Gibous, duo fratres , primus
fcilicet Qrlandus , cuius epitaphium refert , in quo natus muficae dici-
tur , imitatus fua mufica coeleftem harmoniam , pluribus cum primis hym-
nis ; alter Eduardus , tertius Orlandi filius Chriflophorus dodor mufica;
in Academia Oxonienfi an. 1664.. litteris regiis renunciatus. Sequitur
Guilelmus Child Elrcay Bevin difcipulus , qui an. 1 6^3 r. baccalaureus
muficae Oxonii , ibidemque dodor creatus fuit an. 166%. obiit an. i69y.
nonagenario maior. Beniamin Roger ex infante chori clericus capellse
S. Georgii IVintonienfts , an. 1658. baccalaureus Cantuarienfis per pro-
tectorem regni Oliv. Cromwell nominatus , operibus muficis etiam ex-
tra Augliam inclaruit , Leopoldo arhiduci , poftea impcratori, & Chri-
stina reginae Sued* charus. Qui mox fequitur loannes Blow
ex infante item chori capellse regise, poit Humphrey infantum chori mo-
derator , dodor mufioe ac organifta in epitaphio appellatur, laudatur-
que ab excellentia compofitionum muficarum, prascipue pro ecclefia, pet-
inde ac Henr, Aldriets, quorum ille an. 1708. hie an. 17 10. obiit.
Volumine fecundo primus ex faeculo XVII. recenfetur Guilielmus
Law, mufica tamen profana clarior quam facra, an. 164?. occubuit in
obfidione Ceftrienfi, cuius laudem Celebris Milton carmine cecinit; fra-
ter
») Cathedral-Mufic being a colle&ion in fcore whole fele&ed , and Carefully revifed by Dr.
of the moft valuable and nfeful compofitions William BoYCE , Organift and Compofer to
for that fervice , by the feveral English Ma- the royal Chapels , and Mailer of his Mnjefty's
fters of the laft two hundred vears. The Band of Mufipiaus.
352 L. IV. AUCTORES MUSICS POSTER. iETATE
ter vero Henricus etiam capellae regiae an. 162?. praefectus. Proxi-
mus eft Adrian Batten , cuius adhncdum melothefiae complures officio
ecclefiae inferviunt; qua de re nihil addit in Mattbao Lock Carolo II. a
compofitionibus muficis, ac organifta Catharinte uxoris ex chorifta eccle-
fiae cathedralis. P. Humphrey in Galliam miffus ex inftitutione To.
Bapt. Lully profecit. Coniunctim is etiam cum Gull. Tursur, & Bowe
officio ecclefiae operam navavit. Micb. Wise ex praecipuis illis fuit , quos
diximus ex infantibus capellae regiae effloruifte prasftantia muficae: ob. 1687.
Robertas Cneychton doctor quidem theologiae, partem tamen otii fui
mufurgiae ecclefiafticae impendit : ob. 1736". annorum 97.
Omnium vero ore apud exteras etiam nationes celebratiflimus fuit,
ut eft etiam a Spectator e Anglo annotatum , fuperiore faeculo Henricus
Purcell, a) excellens in omni quidem genere muficae , facia etiam
ad devotionem compofita, ut in eius epitaphio notatur: in quo eius
praematura mors, quae ei aetatis anno 37. faeculi prseteriti autem 95;.
obtigit, lugetur. Eum Celebris poeta Dryden elegia celebravit, cui mo-
dos muficos addidit Ioannes .Blaw eius in mufica arte magifter, dudum
poft eum, anno nimirum 1708. ut annotavimus, mortuus. Joannes
Gooldwin feuGoLDiND, difcipukis laudati Guilielmi Child ac fucceflbr
in officio orgamftae capella2 regiae, an. 171 f. annis ocro poft Ieremiam
Clarck fuccefforem Ioannis Blow, cuius difcipulus in epitaphio a Boy-
cio allato celebratur Guilielmus Graft , doctor muficae & capelke regi'33
organifta, qui anno 1720. duo antiphonarum edidit volumina. Uiti-
mus in volumine II. celebratur Ioannes "Weldon , Henrici Purcell di-
fcipulus, organifta & melotheta regius poft mortem, an. 1736. fuccef-
forem nactus ipfum operis editorem Guilielmum Boyce.-
Is poftquam volumine tertio divinam collaudaftet bonitatem , quod
tarn difficili operi vires addidiflet , laudat etiam , qui auxilio fubfidioque
fuerint , Guilielmum Gostling , lacobum Kent , Guilielmum Hayes
profefforem mufices Oxonienfem , & doctorem Samuel Howard Londi-
nenfem. Excufat fe , quod ultima voluntate Doctoris Mauricii Green,
qui iam defunclus maxime inter Anglos concelebratur , teftamento ma-
nifeftata prohibitus fit edere quaedam eius opera , praefertim eius offi-
cium divinum , quod imprimis commendat ; alia item tria integra Na-
thanielis Patrick Adriani Batten , & Alberti Brian , cum aliis duo-
bus
a) Non eft confundendus cum Daniele POUCEL ftro qnoque ftecnlo Gecrgio Frii. Handel,
Gallo , quein ipfi Angli in epitaphio Lotidini Germano ftatunm pofuerunt An%li ; nunc vero
in JVeflmomfterio pofito , fuper aftra extol- Nicoluus Haym, itidem Germanus , Anglis in
hint, faeculo fuperiore, antequam mufica. Ita- admiratione eft, Italisque ob muficse prsdtan-
lica. in Anglia. obiineret, inclarefcentem. No- tiam semulationi effe poflit.
USQUE AD PR^SENS TEMPUS. C. V, 35^
bus Caroli King vicarii chori eccleliae cathedralis S. Vault Londini : qua?
libenter edidilTet, nifi alia fuiffent , quae praeferenda duxiflet. Laudat^"'"?"*'
Oychcfit'c
nonnullos alios Anglos mufurgos Matheson , nempe Butler, Douland p. jjj. c. 1,
(Hie hvbibliotheca mufica Laurcntii Mizleri ex Bellermanno Doul- §• 10. f.210.
cand appellatur) Morley , Bacon, Bridlington ; praefagitque , con- rj[L F,IL
tentione mufica; Anglos fi non prxftantiores , faltem non irrteriores fu-
turos ltalis , quos aemulantur , ut iam etiam ex fpettatore Anglo nota-
vinius. Qui alicubi dolet, non tantas expenfas^n muficam facram
fieri , quam profanam ac theatralem , in qua hoc faeculo eminuere D.
Pepusch , Turner , Gaillard, nuperrime vero Thorn. Arne doctor vid.Afarp,<tg
mufices ac melotheta Celebris. Nunc apud nos etiam inclarefcit C. Fr. Beytruge 4.^-
Abel a mufica privata reginae Anglia , quae a propofito nollro aliena pag' 25'
eft ; eftque alius adhuc cognominis praeftantiffimus in Anglia organifta
Germanus, an eiusdem familiae, ex qua iam fub Henrico VIII. Tho-
mas Abel muficus doclus fuit ?
XX. Hifpanos quod attinet , D. Bened. Hier. Ffyoo unum fere D. Et in ttifpn--
Anton, de Literes laudat compofitorem primi fubfellii , & forte uni- n!a acL»iita'*
cum , qui fciverit unire omnem illam maieftatem & fuavitatem muficae ftatro criu
antiquae cum vivacitate modernae , in exprimenda maxime emphafi ver- univ. t. 1.
borum fignificatui propria, a) Multos quidem e(Te in Hifpania mufices d^c'rXIff,
magiftros peritiflimos notat, fed qui in hoc haud praeftent , ita ut in eo- c/;,>y> §.3.
rum compofitione mufica admirationi quidem fit fubtilitas artis, quin ta- 1- 29s.
men fatietur auditus. Non fine dolore reminifcitur antiquae Hifpani- a
c<e gravitatis , ltalorum imitatione hodie peffumdatae , fuperioris fasculi jbm * 299,
fymphonetas in Hifpania laudans : „ I quali (inquit) con ameniffima varie- m- 3o«-
ta continuavano un medefimo fentimento , fpezialmente quando era a
quatro voci , nella maniera , che piace molto meno un' oratione com-
pofta di diverfi foggefti , quantunque tefluta con vaghezza di ftile, di
quello piacciane un' altra , che con varieta di eruditione va continuamen-
te fequendo fecondo le leggi dell eloquenza il filo della idea , che fi
propofe al principio." Semper mihi aptiflima fuit vifa muficae cum
eloquentia
a) Locum hie meretur Mar. Anna Martinbz, ftornm virofurrt noftri temporis melothefix.
quae quidem cum fratre bibl. Coefar. cuftode Metastasio apud landatnm D. BukneY
altero Vienna apud celeb. MetastasiuM p. 254 <iicitur pfalmus eiusdem virginis, nu-
commoratur. Virginis huius egregias etiam per focietati Philarmonicorum Bononix adferi-
pro nfu ecclefiae compofitiones D. BURNEY ptse, Mefcolunza di antico e moderno : altefum,
in Diar. Itin. Muf. P. II. p. 329. laudat : quod gravitatem harmonise feu contrapnnfti
accepique ante aliquot annos Vienna ex ip- attinet, alteram quoad melodiam ad palatum
fius manu miflam folemnam ftylo ecclefiaftico sevi noftri compolitam , refte confociantur in
accommodatiorem multo , quam plerxque au- mufica facra.
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. IV. Yy
354 L* TV- AUCTORES MUSTC/E POSTER. iETATE
eloquentia comparatio, quam an dor ille profequitur, lugetque fata con-
r«i- 303. fioiilia , in Italum quomdam, Duron nomine, depravatae muiicae Hi-
fpaniea conieda culpa.
Scripfit hie audor circa initium huius fseculi labentis , antequam alios
inter Italof Dominions Scarlatti in Hifpaniam conceiTerat , qui in niu-
iica facra apud Hifpanos id emendare potuilTet reftaurareque , quod
Duron ille corruperat , fi veltigia prefliflet Akxandri Scarlatti, cuius
e difciplina prodiitjjfc/o/jf>/.w noiter Hasse , quern uuacum Nicolao Io-
melli & Davide Perez muiicae palatinae regis Lufitaniie praefedto , pro
exemplo ad dignam ecclefia muficam reddendam mihi Jojl Santarelli
a capellae pontificiae muiicae magifter proponit, a me interrogatus. a)
itaii apud XXI. Duo ex his triumviris funt, quorum alter natione Gcr?nanust al-
pierasque ter compluribus annis in Germama apud ducem Wurtembcrgicum mu-
gentes ; free, flcx diredor fuit , fed profanae -ac theatralis; quod dolendum eft, tarn
XVIII. tvm- ,. r ' r • ■
phoniurgse, excellens aptumque muiicae iacrae ingenium mammonae potius , quam
Deo ferviifle, ut plerumque faciunt Itali apud totius fere Europa aulas
itipendia mufica merentes : ex quibus non pauci , veluti Predieri ,
Caldara , Salieri Vienna , Scarlatti item ac Bernakei utrique in
Bavaria: in Saxonia Porpora, Lotti, Fischietti, qui nunc Salisburgl
• meret, uti multis iam annis Lolli : Luchese apud eledorem Colonien-
fem, Sales apud Trevirenfem , Bertoni Ratisbona , ex quibus pleriqne
in
a) Sic vero ad me Roma 11. Sept. an. 1774. re-
fcripfit : „ PafTo quhuli all' altro de' pregia-
tiffimi comandi . . . qual'e di far le parte
di tutte le notizie , che io ini trovo , dcgli
autori e maeftri di capella viventi i pin in-
figni per le loro opere di facia mufica voca- '
le coniunta agli ftromenti , ed i pin degni
percio da imitarfi da chi fi accinge a fcrive-
re una tal forta di mufica. A tre foli ,
fecondo il inio debole fentimento , fi riduco-
no quefti autori, e maeftri, e fono Molfo Hasse
detto il Safone, Nicolo Iomelli, e David
Perez. Non e gia , che io non abbia udite
compofizioni di altri autori , le quali non me-
ritino le primi lodi ; ne 0 udite anzi mol-
tiifime ; ma gli autori di quelle non fono per
auuentura fempre gli fteffi. In un nicdelimo
falmo , per cagione d'efempio , auzi talvolta
nel medefnno verfetto eglino comparifcono di
difFerentiflimo umore. AdefTo eglino ci faran-
no {entire un pezzo di mufica , che uguag-
liera quafi la belleza del facro tefto , tanto e-
gii e pieno di tin eftro tutto divino, e di quel-
la gravita , e decenza , che conviene alia lin-
gua dei divini oracoli ; adeffo adeffo eglino
ce ne faranno fentire 1111 altro , il quale fpira
tutta la mollczza , e tutta la sfacciataggiue del-
la mufica del teatro. Or cio prcmeffo , V. A.
vede molto bene, che il proporre alia gioven-
ru d'imitare fimili originali , farebbe cofa peri-
colofa anzi che 116. Per lo contrario nelle
compofizioni ecclefiaftiche dei fopralodati fog-
getti nulla vi a , che non poffa fervire di e-
femplare , 0 mo<lello per degnamente celebra-
re col canto 1c lodi del Signore. Non citero
qui a V. A. i luoghi, ove fi trovano le opere
di tali foggetti, fapendo io beniflimo eflcrle
noto , che quelle di David Perez fi confer-
vano nell' archivio mufico dclla Real cappella
di Lisbona , dove egli e attualmente maeftro :
che quelle di Iomelli fi confervano nell'
archivio mufico di S.Fhtro in Faticano, dove
egli fu compofitore ; e che quelle del Sujfont
fi confervano nell' archivio mufico del ven. ofpe-
dale detto degl' Incurabili in Venczia, dove eg-
li e ftate direttore maeftro per moltiflimi aani/'
USQUE AD PRrESENS TEMPUS. C. V. 355
in mufica facra fpecimina egregia dederunt: ut taceam aliquamdiu diver-
fatum in extrema RitJJia Galuppi , Buononcini in Anglia, Bernardi
in Dania poll Stephani itidem Italian, Utini in Sitecia, mufica: palatini
praefeclos, innumerjosque alios Italos praeteream , luxuriantis muficae apud
reliqnas nationes praecipuam caufam , quas aut ipfi frequcntant , aut
operibus fuis mulicis fafcinantur; in quibus magis femper magisque la-
fciviunt, novaturiuntque , utinam non in Sacris faltem adytis ! a) a
Sed non ftatim hoc etiam noftro faeculo ac memoria , neque omnes suainpatna
It ali ingenii fui foecunditate abnfi funt. Ioannes Baptijla Martini Bo- celebres.
nonienjis, qui ipfe edidit opera mufica ufu facro digna , laudat non pau- ^r'u '"d"j 2
cos huius faeculi auctores in rtvlo Madrigalico infignes, Abb. Stephani,/.. 160.
Fe-
a) AfFerre iirvat, qiix ail me paullo ante lau-
datus Inf. Santarelli rogatus perfcripfit
lie prafenti ftatii muficje in Italia : „M'ingi-
unge V. A. ch'io le trasnietta in compemlio
qualche notizia ilello ftato prefente della mu-
fica d' Italia , e fegnatamente tli quella , che
ferve alia cafa di Dio. Ma, e che poffo io
mai dirle fu di un tal ' articolo , . ch'ella
gia non fappia ? V. A. e flata qui tra noi,
non fono molti anni ; ed io mi ricordo benif-
fimo del retto , e fano giudizio , ch'ella da-
ra full' infclice fitnazione della noftra mufi-
ca di quel tempo , tanto in riguardo alia chie-
fa , che al teatro. Ora 1'odierna noftra mu-
fica in queftione fi e per avventura quella
fteffa di allora , feppur non e peggiore. Ed
eccole tutto cio , che per rapporto al preci-
tato fuo primo Comandamento 6 l'onore di
fignificarle. Se pero V. A. defideraffe , che
io le affegnaffi alcuna delle ragioni , per cui
la noftra Mufica in genere e cofi decaduta
dall' antico fplendore., gliene addnrrei due,
che fra le molte fono forfe le principali. La
prima fi e il difprezzo , che i noftri giovani
Contrappuntifti anno per tutto cio , che fi
ehiama antico: Per cagion d' efempio , il
gran Gio. Pier Luigi da Palestrina , il
Zarlino , ed il Fux anno egregiamente in-
fegnato , e dimoftrato nelle loro opere tutto
qucllo , che vi e da feguirfi , o da evitarfi,
ad oggetto di far buona Mufica vocale a piu
parti ; fia facra , o profana ; vale a dire, an-
no infegnato , come fi debbano impoftare le
parti antidette , acciocche 1 ' Armonia riefca
robufta , e non forzata ; anno infegnato, co-
me fi dee di tratto far panfare le medefime,
perch' elleno non fi ftanchino , e non renda-
no percio un' Armonia fiacca , e ftuonata ;
anno fatto vedere , come non fi dee adotta-
re niuna Cantilena , o motivo , il quale non
cammini con naturalezza , e femplicita ; anno
dimoftrato , come fi abbia a tirare , o con-
durre un foggetto , una fuga ; Come debban-
fi efprimere le parole , e maflimamente le
facrc ; Come fi dee modulare , o cangiar di
Tuono i In corto , anno infegnato , e dimo-
ftrato tutto quello , che la lunga efperienza ,
e la matura rifleffione loro a fuggerito per
far con lode il Maeftro di Cappella. Ma il
Fux, il Zarlino, e Gio. Pier Luigi da Pa-
lestrina fono antichi , e tanto bafta , per-
che i noftri giovani Contrappuntifti non fi deg-
nino di guardarli. Ma che fuccede egli ? fuc-
cede , che non avendo , e non volendo quc-
fti altra iftiuzione , o guida per i loro Com-
ponimenti di mufica vocale a piu parti, fuor-
che il proprio capriccio , fanno della mufica,
la quale altro pregio non a , fe non fe quel-
lo di formare un rumore , il quale infulta 1'
orecchio egnalmente , che il fano giudizio de-
gli afcoltanti. La feconda ragione poi , per
cni la noftra mufica in genere e cofi decadu-
ta dall' antico fplendore , fi e il fanatisino ,
in cui gli antidetti noftri Contrappuntifti fono,
di cercare la nuovita.
Y y 2
a
Star. muf.
Dipart.$. p,
309,
356 L. IV. AUCTORES x\IUSIC£ POSTER. JET ATE
Petrum Torri , Antonuim Lotti , BenediStum Mar cello , Thomam
Carapella , Francifcwn Durante , Car olum Clari , ci h "anno lafciato
del Madrigali , che diconfi anche Duetti , Terzetti^ i quail all* arte, e
all* efpreffion degli affetti hanno aggiunto quel vezzi e quel buon guflo , che
fempre piu rendono grata la nojlra mufica. a) Et infra cultores ftyli re-
citativi , cum quo coniuncte funt odae illse , quas arias vocant , ad fi-
nem praeteriti & initium praefentis faeculi non paucos recenfet , a quo-
rum utinam ! veftigiis , in ecclefia faltem , haud recefliffent unquam ltali
eorumque imitatores, ac fimiae : fcilicet praeter iam laudatum nobilem vi-
rum Benediftum Marcello , Bar. D'Astorga, lacobum Perti, Ale-
xandrian Scarlatti, Leonardum Vinci, Nicolaum Porpora , Franci-
fcum Gasparini, Ioannem Bononcini. Mox tamen, dum proceiTum.
novi huius muficae generis, quod proprium dici poteft noftrae memorise,
narrat , dolet in odis illis feu ariis verba veluti fepeliri & abforberi va-
rietate idearum , ac rumore inftrumentorum , neque intentos eflfe fym-
phonetas , ut fenfum verborum muficis modulis exprimant , & apti fint
b ad animum commovendum. b)
Hcec de mufica generatim , in qua elaboravit viri doftiffimus , dicla
funt. Sacram noftram quidem etiam ad commovendum animum com-
pofitarn efle oportet , fed pie ac moderate, femota nimia affectuum com-
motione, quam gignit mufica theatralis , a qua ut difcernatur ecclefiaftica,
minus cavetur in Italia , quam ne mufici eccleiiae addicii operam fuam
ErM The'1 theatro impendant. Narrat fiquidem D. Burney in diar. Itin. muf.
nuper Zanetti officio praefecti muficae Perufii amotum , quod in thea-
tro Albertino cantorem egerit. Diftinguendus eft autem a Zanotti Bo-
noni<e
a) Generalius rem attiugit in epiftola ad To.
Baft. Passeei , quae habetur T. II. opp,
f. 266. Donii „Quante ( inquit ) mutationi,
quanti avanzarqenti, quanto miglioramento Hello
ftile ha effa (mufica) fatto da quel tempo li-
no ai giorni noftri ? Quando fcriffe quefto au-
tore , la mufica concertati , e fopra tutto la
Drammatica era nella fua infanzia, ficche alle
noftre orechie cofi languida riefce, cosi infipida,
e ftuchevole, che in luogo di generarci diletto, e
piacere , piu tofto ci porge noia e tedio 5 e per-
cio , fe i noftri vecchi compofitori ritornaffero
a rivivere , fi arroffirebbero di comparire col-
lo ftilo rancido , e rincrcfcevole della loro
mufica ni confronto della noftra vivace e bril-
lante i e farebbero loro mal grado forzati con-
fefl'are la loro ignoranza , e lo fuavio troppo
grande fra il loro , e il noftro ftile.
b) Percio che fpetta alle arie , fc fi confiderano
in rigiiardo all' arte della mufica , fu'l prin-
cipio furono molte languide , ma nel pro-
greffo del tempo fempre piu ftudiarono i pro-
feffori d'introdurvi nuove inventioni , varieta
d'idee , e fopra tutto , come praticafi oggi
giorno , ornamenti di ftrumenti , talche il
cantore , che dovrebbe pur effere la parte
piu principale , refta non poche volte fepolto
e come foggetto alia varieta delle idee , fe
non vogliamo dire al rumore degli ftrumen-
ti. Se fi confiderano pofcia in riguardo all'
efpreflione del fentimento delle parole , ogni
qual volto i compofitori non fi applicano a
ben comprendere e penetrarne il loro fenti-
mento' , cofi pure a diftinguere le parti della
mufica , che fono atte ad efprimere piu un
fentimento che un' altro , mai non avrann*
l'intento 'di eccitare alcuno degli effetti An-
golan dalla mufica Green.
USQUE AD PR/ESENS TEMPUS. C. V. 357
noma in ecclefia S. Petronii mufica? praefeclo , quern cum aliis difcipulis
laudati P. Io. Bapt. Martin l memorat Burney Bommia praefens , cum77'^"' Thc'1
annuum certamen muficum focietatis philarmonicae celebraretur, laudato'4"
P. Martini perinde ac olim egomet cum primis familiariter pro fuo infti-
tuto ufus , uti etiam Patavii P. Antonio Vallotti ex eodem ordine
minorum S. Francifci , Celebris Tartini amico focioque ftudiorum in
theoretica ac practica mufica , in qua inter- praecipuos muficae ecclefiafti-
cae compofitores habetur , dignus , a quo rex Borujfia Fridericus Mif- Ihid- 94- &>■••
Jam fieri voluerit pro celebritate dedicationis novae ecclefiae catholicae
Berolini prima Novembris anni praeteriti 1773. peraftae. Eft vero P.
Valloti Pedemontanus natione , ubi genus rnulicae Longobardicum ob-
tinet , quod a Feneto , ac Neapolitano diftinguit.
D. Burney , tres hos veluti fingulares muficae Italica ftatuens cha-
racleres , obfervat Fenetiis ab Adriano inde , Zarlini magiftro , Temper
infignes mufurgos meruifle , usque ad hodiernum mufica; Venet<e ftato-
rem Baltafarem Galuppi , notum in Italia etiam Tub nomine // Biiro-100- *&
nello a patria Burano , difcipulum Ant. Lotti , quern coniungit Be-
nediilo Marcello in mufica facra auctori praecipuo , cuius extant ^o.
pfalmi Davidici Fenetiis typis imprefii , dignifllmum ufu ecclefiaftico
opus. Laudat etiam praefecros muficae Fenetos Bertoni , Sacchini
Furnaletto , muficamque in ecclefiis praecipuis , folemnitatibus fefto-
rum exceptis, fine aliis, prater organum, inftrumentis -fatis modeftam fieri;
ut iam de aliis etiam ecclefiis cathedralibus Italia obfervavi ; in parochia-
libus vero Italia folus cantus planus obtinet. In ecclefia autem Me-
dlolanenfi ex veteri S. Caroli inftituto ordinata imprimis eft mufica can-
tusque ecclefiafticus , auclorum quidem plerorumque fuperioris fieculi ,
quorum tamen veftigia recentiores , quando id res flagitat , etiam pre-
muntj Fiorini , Monza , San-Martini, quern praecipue laudat D.
Burney, cuius innumerae fint Miflee , quas floridiore ftylo compofuit
pro ecclefiis per urbem diverfis , praeter cathedralem , in qua muficae
illud genus obtinet , quod a capella pontificia Romana nomen habet :
cui hodie Roma laudatus Iof. Santarelli praceft , cuius paullo ante
acerbas audivimus contra depravationem muficae facrae querimonias , ex
ftudio novandi, averfationeque ab omni eo , quod antiquitatem fapit,
non adeo certe remotam : cum ante faeculum fere omnis muficae facrae
apparatus cum mufica a la capella congrueret, ftylo, quern vocare licet
proprie harmonicum , a melodico diftinctum ; cuius epocha a noftro hoc
faeculo repeti poteft, Eius anno decimo oftavo obiit Thomas Bay,
Y y 3 qui
358 L. IV. AUCTORES MUSICiE POSTER. £TATE
qui veterem rhythmologiam aemulatus , quatititatem fyllalarum fcrupulofe
notis muficis leu melodia expreflit.
Fuerunt circa ea tempora Roma celebres mufurgi Franc. Caspar ini
ac Petr. PcwIusBenc ini , pofteaque Oclavius Pittoni, qui iam cantui ma-
gis melodico concinnando ftuduit ; raro tamen provectiore demum cetate,
inltrumenta mufica fuis compofitionibus ruditer admodum , li cum ho-
dierno ufu con7paretur , mifcuit. Eius fupra retulimus teftimonium
de Archangello Corelli, primp, qui Roma fymphonias ederet cum che-
libus, compofitione fimplici , fed referta fplendida amoenaque harmoriia.
Sine inftrumentis , praeter organum , multa compofuit Roma nortra aeta-
te lo. Bapt. Casali pro ecclefia PP. Oratorii, Giovanni pro collegio Ger-
manico S. Apollinaris , quos in diario fuo D. Burney nominat inter
Romanos muficae praefectos: 'Crispi item, Mosi feu Masi , Orisichio,
Magherini, Rinaldum a?/ Capita, qui auclor ftyli recitativi cum inftru-
mentis muficis a multis habetur; reperit vero ea D. Burney in collegio
S. Hieronymi de cbaritate , in oratorio Alexandri Scarlatti ad finem
faeculi compolito. Ab aliis Francifco Gasparini , qui eodem tem-
pore floruit, ea inventio tribuitur. Pertinet hie ad fcholam Fenetam,
reliqui duo ad Neapolitanam , ubi etiam hoc anno diem fuum obiit Ni-
colattsloMELU, indignatus Romam. Fuit dudum Neapolis ob muficam
celebratiflima : earn ab ineunte hoc faeculo illuftrarunt Scarlatti non
unus , quos inter primus praecipuusque Alexander ab inftrumentis mufi-
cis inrlatilibus abhorruit, quod ea fubtilitns aurium eius non ferret, uti
ex eiusdem difcipulo Molpho Hasse percepimus. Inter caeteros prae-
Itantiores Neapolitans mufurgos Mancini , Leo, Feo , Porpora, Sar-
ri , Manni, Durante, Caroli, Contumacci, Pjerini. Respubli-
ca mufica dolet praematuram mortem Vinci, & Pergolesi imprimis,
qui a gentilibus fuis il divino dicebatur; eius vero Stabat mater aeri in-
cifum ubique celebratur, laudaturque fimplicitas qusdam , quae fuapte
natura animo fefe infinuavit , eiusque affectus commovit : quod alias Ce-
lebris Tartini in mufica Neapolitana defideravit, magnificam , alacrem
robuftam eflfe feu incitatam confefTus , fed buc? addere folebat, manu
pectori admota , non penetrat.
Dudum eft , quod Itali cefTant fua melotemata , quod ineunte ad-
huc hoc faeculo decimo odlavo certatim fecerunt , typis evulgare, dum
nihilominus totam Europam inundant muficae Italorum compofitiones , in-
numerorum prope auclorum ; ex quibus quosdam faltem ordine nomi-
nabimus alphabethico (cum fingulorum merita difcernere haud vacet)
qui
USQUE AD PR/ESENS TEMPUS. C. V. 359
qui paflim circumfenintur ; veluti Alpinoni , Andre am Adoifati ,
lafi'phum Aldrovan din 1 (cuius Harmonia facta , Concert i facri, initio hu-
ius fseculi lunt editi ,• uti etiam loan. Bapti/hr Allegri Motteta) laco-
bum Battistini , proftant Armonie facre ; qusedam etiam utriusque
Herculis icilicet , & Iofephi Antonii Bernabei , quern magiitrum fuum
iaudat P. Udalricus notter Spies. His adde Diogenhim Bigaglia
Fenetiis ad S. Georgium inaiorem monachutn. Prater loannem Ma-
riam celebratur etiam Antonius Bononcini , Prunetti pracfeclus nm-
ficce in ecclefia cathedrali Pifana, notante D. Burney p. 294. alios etiam
mufurgos eius urbis Gherardeschi , .Renzini , Lidarti, Corrucci.
Ant. Caldara, Vienna muficje aliquando praefe&ii typis impreffie proftant
Miffe. Accedunt Io. Maria Capelli, Carpani, A/wvCasini, Fine. Ciam-
pi , Io. Paul. Colonna , Fran. Conti , Hirron. Conversi , Cochi ,
Chiesa, Cossoni , Cozzati. Nicol. Fago, Galimberti, Geminiani ,
Andr. & Iof. Ant. Grossi , Petr. Guglieoii, Levis, Locatelli, Franc.
di Mtuo , Manfredini , Orlandi , Orlandini, lof. Paladino, Peri-
ni , Perti , Angela Petrucci , Caiet. Piazza, Piccola , Poilaroli ,
Poncini capelli cathedralis Parma praefectus , Prat, Quilino , Ristori,
Rutini, Scirali. Alexand. Striggio, Taglietti, Tarantini, Terra-
della , Terreni, lofeph. ToRELi.i , Petr. Toeri , Thomas Traietta,
Valentini, Petr. Valle, Ant Veracini , Ant. Vivaldi, Zoppis.
XXI. In infigni Galileo opere, Spectacle de Nature inferipto, Galli, fna- Gain,
.pte natura alias melodiam amantes , hodie tamen in harmonia praeftare Uia- T-^u-ihc-
gis dicuntur, quam feculis iuperioribus. Italica aucrori quotidie amcena
magi? , ac melodica videtnr. Fatetur, apnd fuos iam obibleviiTe prae-
iudicium de fola muficce Gallic* praeftantia, gratoque animo fufcipi in-
.geniofa Italorum inventa. Bonnet infortunio Italia accidiffe purSr, %&• & &
quod Lulli inde in Gallia* tranfierit ; id autem n-,a!o Gallica muilcje ec- *w^®*
cleiiafticse factum efle, quod Brosard , Bernier & Campra , quorum/^, p. 1^6.
typis funt imprefla opera, a recto deflexerint. Indignum ratus , fi de um-
bra cum Italis decertetur: queis vero utraque natio fua fententia in mufica
exceliat hodie, paucis ita exponit , ut pro facro ufu Gallica Italica muficse
praeferenda fit. a) Io. Ioachim Quanz, mufiae apud regem Boruljia di- a
rector,
a) Auioutd'hui dose , ie croi , que les Francois ils out ete plus loin : nous fommes plus fa-
l'importent pour la iuftefle , les It aliens pour ges , qu'eux, ils font plus riches, que nous :
le brillant , & pour la variete d'expreflions : nous avons tout lieu d'efperer , que nous les
nous pour la fimplicite, eux pour l'agre- lurpaflferons ivn ionr : ils out quelque luiet,
jnent : nous fommes dans la bonne route, il leur eft pardonnable, defeflater, qu'ils nous
mais peu avancez : ils ont prix a cote , inais fwpafleut a prefeni.
"N
Ap. Mnrpurg
Jteytrage /.
B. p. 23 ?•
238.
a
Id. ibid. p.
104.
lb p. if 8.
b
fa%. no.
36O L. IV. AUCTORES MUSIC/E POSTER. iETATE
redor , ipfe ltaliam , Galliamque peragratus fatetur, iibi muficam facram
apud Gallos magis , quam theatralem arrifilTe. a)
Ad dignitatem muficae facrae in Gallia plurimum conducere necefTe eft,
quod praefedi mufices in cathedralibus aut presbyteri funt , aut ecclefiaftici
faltem ordinis. Dum vero Parifiis accidit , ut faeculares eledi fint , veluti
Charpentier, & Bernier in fanda capella , Camera, & la Louette in
fummo B. M. V templo , id ob fingularem praeitantiam fadum. Laudat
deinde dodiflimos, Brossard audorem lexici mufici, & Lami presbyte-
ros , eorumque motteta , quorum tamen caufa hie fecundum locum in
cathedrali ecclefia Rothomagenji deferuerit , quod in prsecipuis feftis mot-
teta ab adoribus canerentur. Studium imitandi Jtalos Brossard , &
Campra vitio dat , fupra quos abbatem Bernier extollit. b) Affert dein-
ceps teftimonium ex diario Trivoltienfi an. 1704. menf. Nov. quo Char-
pentier (qui iam an. 1702. obierat) Jtalis modernis aequiparatur in mu-
fica latina , quae fcilicet ad ecclefiam pertinet , quamque aptiffime adver-
ba componere fciverit more veterum, efFeduque. „Charpentier aujjifqa-
vant •
a) Nee vero tliffitetur , quantam Italicam inter &
Gullicain muficam difFerentiam expertus fit ;
a Galiica nihilominus haud alienus : quemad-
modum D. Rukney ( Tagebuch. P. I. p. 298.
&fc.) de fc narrat , anres fuas mufica: Itali-
cs afTuetas Gallicam ferre haud amplius potuif-
fe > nee prxter Gallicam ipfam efTe aliam pu-
tat Europe gentem , ciii tolerabilis videatur.
Alibi haud femel perhibet , ipfos fiix fe mu-
iicx Gallos pudere , prxfertim poft /. /. Rous-
seau epiftolam de mufica Gallica , cui in
fronte hoc epiphonema appofuit ex Hora-
tio: Sunt verba & voces , prxtereaque ni-
%7. Earn Fr. Marpurg ( /. c. p. 57.) re-
cenfet initio ftatim fnarum hiftorico-criticarum
additionum ad incrementum muficae , poft-
quam epiftolam ( lb. p. 1. &.) de difcrimi-
ne raufics It.dica & Gallic* in Germunicam
linguam translatam fuis obfervationibus illu-
ftraffet. Q lb. p. 160.) Aliam item Parijiis
fcriptam de certamine Italos inter & Gallos
mufurgos. Notat porro ( lb. p. 145. ) non
nulla pro apologia muGcx Galiica contra
Rousseau fcripta. Quo item pertinent, qux
in relationibus Lipjienjibus de mufica ad an.
1769. &c. ex Alemberto (Melanges de lite-
rature , d ' bijloire £/ de philofophie par Mr.
d' AlEMBERT ) referuntur de libertate muji.
ca contra aliutri etiam auftorem , abbatem fci-
licet Raguenet , qui initio huius fxculi
muficam Gallicam , perinde ac Rousseau
poftea , aggreffus eft. Fatetur tamen D.
Alembert , muficam Italicam linguam ef-
fe , cuius Galli fui necdum Alphabetum te-
neant.
b) Si Mr. Brossard (inqnit) s'etoit moins rem-
pli d'erndition Italienne , il en auroit ete
plus coulant, & plus fuivi , il n'auroit pas
change de mouvement a chaque verfet de fon
Ave vivens hojlia , il n'auroit fait des Amen,
& des Alleluia dignes du fifflet. Soit que
Campra craignoit de fe copier foi-meme dans
fon troifieme livre de Motets , foit que limi-
tation des Italiens , a laquelle il paroit s'etre
adonne , Pent gate : il eft constant, qu'il y a
beaucoup a dire pour le naturel des Motets
de fon dernier livre a ceux du premier , &
meme de fecond , dont la douceur & la fa-
cilite meritoient la voque , qu'ils ont eue.
Auffi a-t-il eprouve , que le public n'eft point
duppe. La deftinee differente des deux pre-
miers livres & du troifime a du lui appren-
dre , que le prix & le pouvoir des vraies
& des fauffes beautez font bien differens.
La fcience , que l'Abbe Bernier a montre
dans fes pieqes imprimees , & qu'il a montree
allurement en un degre auffi haut, que quel-
que Italien , qu'on puiffe vanter , lvji a coute
cher. Ibid. p. 117. Vid. p. 134. &c.
USQUE AD PR£$ENS TEMPUS. C. V. 36i
vant, que les It aliens , a pojje'de au fit pr erne degre I 'art de joindre aux pa-
roles Its plus convenables {Notts parluits de la mufique latiue) on en a vu des
effets, qui rendent vraisembable ce qiCon dit de la mttfique ancienne. Haeret
quidem ad haec verba Bonnet, facileque coniici poteft, maiori apud eurn t«g. \ti*
in exiftimatione efle Pafcbalem Colasse (qui an. 1709. obiit feptuagena-
rius)abbatemque Bernier : Qui a, inquit, des traits recommendables dans
fes motets imprimez £f? dont le Te Deum, non imprime , approche de celui de
Lulu. Laudat poltea primum & fecundum Mottetum fingulariter ob fa£' ■ ?
melodiam, uti etiam librum primum & fecundum Campra , Mignon, Ro*
bert Minoret , Morin, qui etiam ediderit motteta : la Louette, alios-
que iterurn poftea cum [talis contendens. a) Ac demum des Marets, *
& des Touches , la Louette, quern, Lulli difcipulum, Bonnet iterum ^0„'„9e] G^
veluti ex profeffo in fragmento quodam epiftolae p. 181. relato laudat; «>. Franc,
edidiiTe etiam opus Mottetorum ex Boivins catal. mufic. an. 1729. di- A'A^eri-
fcimus. Matheson in Gloria fad. mufic a , refert de Mich. delaLkv- ^. gf^jt
de , quern Bonnet admirabilem in fuis operibus deprsedicat, regem lib- n**&r. If*
ros mottetorum port: mortem eiusa vidua emiiFe 40000. libr. Addit, mufica? VE^S'
faceili regii praefuiffe tunc circa annum 1740. Campra, Gervais, Ma- Seyt>sge If,
din pro rege, pro regina autem ^Touches, Blamont. Taceo, B.p. *+%
de quibus , quid in mufica facra praeftiterint apud nos (qui Gallis fere ®c'
negleftis ex exteris Italos folos admiramur) notidam non habeo, de la
Barre celebrem capelhe regiae organiftam , Crousseux, Gallat, Gau-
tier, S.Luc , la Mai re, Monteclair, Noyers, Petit, Tourcroix,
quique praeterea in fpectaculo naturae notantur cum de la Lande, Mou- l<*- «&•
ret, de Bousset , Couprin , d'AcaiNCOURT , le Clerc , ex quibus ali-
qui adhuc in vivis degere dicuntur ; qui in partes abierunt , oborta in
Galliis controverfia , an in mufica melodia an harmonia fit praeferenda;
quam novo , ut fupra memoravimus , Rameau praeftantifiimus theoreti-
cus perinde ac prafticus muficus excoluit fyftemate. Rationes utriusqus
partis colligit auclor, alterius etiam controverfiag inter fymphoniacos
Guignon,
, a) La quantite merveiHeiife des motets Italiens, inier en f'etat , ou ils font , qnand on m'or-
& la bonte de quelques-uns , font a pefer. donnera de les arranger , nous avoit donne
Si la Lande, Colasse &c. avoit publie dans chacnn de fes trois livres , quatre on
quclque chofe de confulerable, G la Louette, cinque Motets, comme fon In te , Dominet
foi a une exactitude de compofition, & une ffcs mea &c. ou feulement comme fon J?ibi-
beaute de genie particuliere, fc,avoit du latin, late (premier Motet dn livre 2. ) beau chant
& n'etoit poiut pareffeux, fi 4'Abbe Bernier, d'un gaiete encore louable ^n fi ce malheu-
& Mr. Brossard n'avoient point prit a ta- reux garqon n'avoit point deferte Y EglifeT
che de fe gater , fi Campra, le plus fecond pour aller fervir l'opera : je penfe que Yltu-
ie tons, & celui, que je placerai le pre- He auroit peine a tenir coittre nous. P.^. i"6.
Mart.. Gerbert. de Mosica Eccl. T. II. L. IV. Zz
362 L. IV. AUCTORES MUSICiE POSTER. 7ETATE
Guignon, & Battiste, qui olim Rmna Corelli amicus fuit; quem-
que advetfe partes haud dedignantur arbitrum Mondonville infignem in
mufica etiam facra fymphonetam : nunc auctor dicit in variationibus pra?-
itare Battiste, celeritate Guignon, melodia Mouret; amcenitate fefeani-
mo ad ciendos affectus infinuandi Lulu cequiparat; etii utriusque huius
aliam poftea rationem efle dicat , qua audientes veluti extra fe rapiant
iuavitate odarum (cantates) quas auctor ifte antiquatis exclufisque mot-
tetis optaret ecclelise conrecrari : quod confilium , Gallh praefertim inge-
niis , qui melodise ftudioli temper fuerunt cultores , haud fuerit ingra-
tum. Proximis temporibus ab Italis melodia Temper magis- magisque
fuit exculta ; alias in unica fere harmonia elaborabatur , donee noftro
hoc faeculo ac memoria melodia praevalet cum harmonia fociata , ad in-
ftar tamen Itulorum potius, quam Gallorum apud cacteras nationes, quas
allectas Italorum iuavitate in fuas partes trahere necdum quiverunt GaUi.
Theii"Cp id ^' Burney , qui Gcillos , quod melodiam & vim enuntiandi ( Ex-
299. prejjion ) attinet , adhuc in infantia fua haerere perhibet , poftea agnofcitr,
Beytuigt I. eos ope fyltematis D. Io. Bapt. Rameau in harmonia eflTe bonos arbitros.
. f, 448. ^jc apUcj j\|ARPURG recenfetur etiam inter infignes Gallicos organiftas, quo-
rum non pauci etiam in mufica lacra elaborarunt , Couperin, Daquin,
difcipulus Celebris Marchand , de Bousset , Royer , Dornel , No-
blet, Clairembault , le Fevre ; inter cheliftas vero le Claire, difci-
pulus Cheron , Baptiste, Mondonville, Guignon, le Clerc, Bois-
mortier. Pertinet hue fymphonia facra (concert fpiritnel ) pro ftatis
diebus a D. Philidor an. [725. inftituta, poft quern moderandum fu-
fceperunt hunc chorum muficum Simart , & Mouret, deinceps Royer, &
Cappram, cui fuccelTit Cheron , demum d'AuvERGNE, qui hodiequemufi-
cae regiae praefecrus eft cum aliis, quos menfe fuperiore claros in mufica facra
audores D. Meraux (qui & ipfe inter eos locum meretur) organifta re-
gius litteris mihi figniricavit his verbis , etiam quod praefentem ftatum
muficae facrae in GaUia attinet, notandis: „La mufique de chapelle (ou
d' Eglife) a fouffert beaucoup de revolution en France depuis une ving-
taine d'annees: il eft certain, qu'en gagnant du cote de la melodie,
elle a perdue un peu de la force d' harmonie , qui lui donne la noblef-
fe due au fuiet, qu'elle doit peindre, & qui la diftingue ordinairement
des autres genres de mufique. Mais malgre cela nous avons ici
des tres gra^s maitres de chapelles , qui toujours fidels au vrai genre,
n'ont iamais tacrine le fantuaire de 1' harmonie a la gentilleiTe de la me-
lodie: la fugue, le contrepoint eft touiours l'obiet principal de nos
bonnes mufiques d' Eglife; & ceux qui s'en ecartent , ne jouiflent pas
de la
USQUE AD PRiESENS TEMPUS. C. V. 363
de la reputation de maitres de chapeiles par excellence, tels que Gauzar-
ques, Matthieu , tous deux maitres de la chapelle du Roy, Mr. d'Au-
vergne, Burri furintendants ds la mulique du Roy. A Paris nous
avons Mrs Dugue\ Giroust, d'AuDJMONT, tous trois maitres de cha-
peiles , & dont les talents font tres dirtingues dans ce genre : & nous
avons par deffus tous Mefiieurs Philidor , & Gossee , qui d'apres les
vrais modells d'AUemagne & d' Italic nous ont fait entendre des cheffs
d' ceuvres de mufique d'Eglife. 11 ya encore beaucoup d'habiles
maitres , mais dont la lifte feroit trop confiderable. " Rebel &
Franceur oportet efle mortuos, quos etiam nominat Blainville Irift.
de la muf. p. 91. In alia vero recenfione fequentem in modum di-
rectores muficae regiae collocantur: M. Rebel, M. Bury en furvivance.
M. Franceur 3 Mr. d'AuvERGNE , en furvivance." Huic & primo ca-
pells regis praefe&o Gauzargues iungitur Blanchard in decernendo
praeraio (aureo nummo 300. lib.)ei, qui optimum fecerit mottetum. Vid.
Leipz. Nacbrichten die Mujk betreffend 1767. p. 56".
XXII. In no lira Germama ineunte hoc faeculo Georg. Philippic Te- German?
le.man, qui anno 1767. Hamburgi obiit anno set. 8^- potiori vitas fuae Proteftant"*
tempore muficse Francofordi ad Moenum moderator , praeter gentilem
ad inftar optimorum auctorum , Gailicum etiam ftylum f^i imitandum
fumfit, cum Italico, etli nunquam in Italia fuerit , fociatum, ad exco-
maudaai fiaipliciorem iufto Gallkam melodiam : quod etiam ipfis Gallis
pfobatum eft eius ftudium. Id etiam lo. Joachim Quanz, regis Bo-
ruffia muficae praefectus ac inftruftor, eft aemulatus , ex Gallia, Italiaque,
quas terras eft peragratus , lepores cum (tylo gentilitio 5 exemplo praece-
ptoris fui lo. Georgii Pisendel, confocians , ut D. Burney perhibet, eius
vitam in Dior. muf delcribens, quam apud Marpurg in Addit. biji. ab f-^Jf-^9-
ipfo au&ore defignatam habes. Sic laudatus Teleman rem fuam , in ^ /. * w.
concinnarido (tylo mufico, adultiore demum aetate, qua ratione fufceperit ac
perfecutus lit, lpfe mrrat in binis ad lo. Matheson datis epiftolis, a quo Generaibafs-
typis funt edits : in quibus etiam, quae in mufica facra compofuerit ope- fc}'"le £f-
ra, recenfet, conteftatus, fe his ltudiofiore incubuilTe animo. Quare Eh'enp/or'te
mirum non eft, tot & tanta extare eiusdem in hoc genere meletemata, p. 354-
pro officii fui ratione , quod cum Francofordi , cum Hamburgi , ac ali-
bi etiam geflit conduclus.
lo. Adi'lpb. Scheiben, regis Dania praefectus muficae, poftquam in fuo
Critico Mufico operam , quam in ftylo Gallico pofuerat Teleman ad or- Edit. lip/.
nandam etiam muficam facram, laudaffet, ad earn tamen, qualis apud ir4?' ^I47*
Protdtantes obtinet, muficam facram, quae ex genio Germanico eft, ma-
Zz 2 xime
364 L- IV. AUCTORES IyIUSIC^E POSTER. iETATE
xime accomodatam exiftimat. a) Convenit vero inter omnes iam dc
ufu muficae in facris, qui niodo viget apud ultimas etiam feptemtrionis na-
riones Daws, Norvcegos, Suecos ; fed rarius, quam apud nos, b) ufus
etiam organorum , muficae pra;fertini figuratae cum variis generibus in-
{■trumentorum, qua; in magnis tantum urbibus obtinet , ex ufu fere huius
demum faearli, quo ineunte in Suecia celebratur Rohman, qui fe etiam Ro-
imano appellare voluit , Buchholz item in Suecia natus , Iohktson vero
Hamburgi, Scheibe Lipfia , qui omnes muficae etiam facrae operam dede-
runt. Imprimis vero Ad. Scheibe dehiftorica, pragmatica, & praclica mufi-
ca optime eft meritus ; nee quidquam eius decedit laudi , quod melothefiac
eius non paflim modernis placeant. Vid. Leipz.Nacbr. 1767. p. 35'^. &c.
Nobis peraccepta eft huius viri memoria , amicitiaque, qui pro inftituto
noftro requirimus muficam feriam & religiofam.
Miflae, uti ufu catholico dicuntur, alicubi falteni apud Proteftantes frequen-
lantur, veluti Lipfi<e , & alibi inSaxonia; ubi mufica facra cumprimis floret.
In hoc genere muficae facrae elaborafte ex Germanis Fux, Zelenka, Io. Scb.
Bach, Harrer, Schurer mufurgus Dresd. notantur /# Wocbentl. Nachrichten
und
z) Opers pretium eft, eius -verbis hie rem ex-
ponere. (Ibid. y. 161. ) „ Wir merken alfo
crftlich die ordentlkhe Kirchenftucke , oiler
die geilHichen Cantaten , die nur den Evan-
gelifchen Gemeinden zukommen. Zweytens
die Miffeii , Mottetten , Odea , und was darzii
mehr gehoret ; drittens aber die Oratorien,
©der folche Stiicke , die auf dramatifche Art
abgefaffet find , und folglich eine geiftliche
Handlung vorftellen. Und diefe leztere Stii-
cke find auch auffer der Kirche zu brauchen.
Die ordentlichen Kirchenftucke oder gciftlichen
Cantaten beftehen aus Chbren, Choralen , Re-
citativen und Arien. Die Chore werden auf
zweyerley Art verfertiget Man macht fie
nemlich mit oder ohne Fug."
b) ,, In Diinnemark , Norwegen und Schweden ift
der Choralgefang bey dem Gottesdienfte eben
{"0 befchaffen , wie io Dtutfchiand in den Lu-
tlerifcben Kirchen. In groffen Stadten , auch
is vielen kleinen , vornehmlich in Diinnemark,
in den Dorf-kirchen nur felten , wird diefer
G-efang mit iter Orgel begleitet. Unter dem
Choralgefange verftehe ieh hier die bey den
Proteftanten gebrauchlichen geiftlichen Lieder,
die in einem jeden Lande in der ihm eigenen
Landesfprache von der Gemeine unter der Be-
fieitUDg def Orgel , wenn ciae in der Kirche
vorhanden ift, gefungen werden. Allein , in
Norwegen find in vielen Stadten fo wenig, als
auf dem Lande, in Svhwedtn aber kaum in den
Hauptftadten Orgeln anzutreffen. Das Vor-
Gngen vor dem Alrnre und die Rcfponforien
finden nur bey feyerlichen Handlungen , an
hohen Fefttagcn , wie auch bey der Confe-
krirung der Hoftie und des Wcines vor der
Austheilung des hcil. Abendmales , ingleichen
bey der gewbhnlichen Colledle und dem See-
gen ftatt , fo wie dergleichen auch in Deutfcb-
Umd gebrauchlich ift. Eigentliche Kirchen-
oder Figuralmufic findet man nur in groften
oder in den Hauptftadten , felten in den klei-
nen; wiewohl in Norwegen und in Scbweden
kaum in den Hauptftadten. Der Cantor, dem,
als Mufikdirektor, das Amt, die Kirchenmufik
zu beftellen , aufgetragen wird, beforget mit
feinem Singechore und den dazu beftellten
Mufikanten die Kirdtenmufik alle Sonntage,
doch von einer Kirche zur andern wechfels-
weife* dafs alfo nur in einer Kirche Mufik
ift , fo wie fie die eingefuhrte Ordnung
trifft. Doch in kleinen Stadten , wo Kir-
chenmufik feyn kann , horet man nur an
Fefttagen Kirchenmufik." Ita menfe Auguftt
huius anni 1774. /. A. SCHEIBE Ha/nia ii
me fcriplit.
USQUE AD PRESENS TEMPUS. L. IV. 365
tmd Anmerkungen die Mufic bctreffend Leipz. den if. Aug. 1768. ubi id
genus muficae Lipfia, & alibi , in praecipuis feftis ufitatum adhuc perhibetur.
Laudat vero D. Burney ad fonum organi elegantem cantum unifonum n.Dhr.umf.
totius populi Drefdoc lentum admodum , qualis in parochiis Anglic obti- m. III. t<x>
neat, in Dominicis ac feftis autem muiica quaedam audiatur; quae Angli- ,6* 26"
cis Anthems refpondeat. Deicribit poftea cantoris officium in ecclefiis Ihii p ,6.
Proteftantium Germanize. Sunt vero in urbibus potioribus, praecipue
apud aulas principum , muficae prasfeifti , quos capellae magiftros vocant.
Matheson celebrioribus per Germanium tunc melothetis fecundam
partem Orcheftrae defbnfie an. 1717. dedicavit, excitavitque, ut pro ope-
re, quod poftea edidit inferipfitque Gloria mufica (Ebrenpfortc) com-
mentaria transmitterent. Eos hie recenfere iuvat. Primus occurrit Georg.
Pertouch Mecblinienjis academiae muficae coryphaeus. Sequuntur pri-
marii muficae praefecli Io. Iof. Fux apud S. C. Mai. Io. David Heini-
chen apud principem haereditarium Saxoni<e ; Georg. Frid. H^endfl apud
regem Britanniarum , principemque eleftorem Brunfuicenfem ; Reinhard
Keiser apud ducem Mecklenburgicum ; Io. Phil. Krieoer apud ducem
IVeiffenfelfium; Io. Krieger apud Zittavienfes ; & loan. Kuchnau apud
Lipfwifes chori mnfici director; Cbriflian. Ritter primum apud eleclo-
rem Saxoniee, poltea apud regem Suecia ; Io. Chrijhph. Schmidt apud
regem Polonia, eledoremque Saxonia; Augufi. Stricker apud A nbaltinum
principem; Georg. Teleman apud Francofordum , Io. Theile complu-
rium principum mufurgus. Plerique Lutherani funt , quorum alio-
rumque opera muiica pluribus percenfet in Gloria mufica, fui ipfius haud
oblitus Matheson , aliis etiam compluribus ( perhibetur autem ocloge-
narius prope tot edidiflfe, quot annos vitae numeravit) editis fcriptis cla-
tus, quae colleda referuntur in bibl. muf. Laurenzii Mizleri : fed quae y. lit F.
etiam ad muficam pracHcam pertinent, ad cenfum noftrum non fpe&ant, //• t- 53$-
quemadmodum qua; ab aliis quoque in lucem publicam typis funt data.
Plurima meletemata fecit a) Reinhard. Keiser , ab incomparabili AdoL a
pho Hasse, Alexandro Scarlatti turn ob copiam, cum etiam elegantiam
comparatus. Ei epicedio parentarunt Matheson & Teleman , cuius
odam Ad. Scheibe in Muf. crit. p. 537. afFert , eumque poftea iteruni
p. 762. &.C. cum Kuhnau , Teleman , & Handel eximie dilaudat,
Ioannem Kuhnau imprimis & Z)a£*a?HEiNicHEN cum Chrijhphor 0 Schmid,
apud Eledtorem Saxonia muficae praefedtum , ob egregiam muficae facras
impenfam operam. D. Burney eum iam ineunte fasculo miraculi inftar ha- p. ///.>. [$4.
bitum memorat in arte contrapundi : is faeculo fuperiore iuvenis diflerta-
Z z 3 tio-
a) Ex quibtts haud paucaMAf^ESON iam an. 1717. notavit f. II. Qrshtjlr* deftnf* p. jp5.
366 L. IV. AUCTORES- MUSICS POSTER. iETATE
tionem inauguralem de iuribus circa muficos ecclefialticos edidit, ac publi-
cs in acad. Lipf. fub procfidio Ami. Milii defendit. Matheson te-
fte, Iohanm Kuhnau in contrapuncro fuperior extitit Georg. Frid.HmsDEi,
qui tarn clarum apud Anglos nomen eft indeptus , ut, quod iam fupra no-
tavimus , ej ftatuam mortuo ponerent. In ftylo dramatum facrorum ,
qua; oratoria vocamus, neminem ei comparandum exiftimat Burney P.
J. p. iif. Multa etiam alia pro eccleiia modolatus eft. Paffim circumfe-
runtur eius opera, aeri etiam incifa, ad lufum tamen clavichordii , atque
organi, in quo praritantifiimus fuit, unum in Anglia Abel semulum na-
ctus , neminem in Germania, unde, Hala nimirum Saxonum , oriundiib
erat. Ibi director muficae adhuc an. 1772. fuit Wilh. Frideman Bach
pfimogenitus Car oil Phil. Emmanuel, Hamburgenfis muficje praefecli, alter
films To. Sebaftiani Bach , Lipjia muficae direcloris , quern patrem orga-
nilbrum in Germania vocant. IVilhelmi vitam breviter Marpurg
in addit. hiltoi. V. I. p. 430. Emmanuelis autem D. Burney P. 111. p.
199. &c. prout ab ipfo auclore accepit , defcribit cum catalogo operum.
Ex quibus , qu:e ad cenfum noftrum attinent p. 207. notantur. Patris
vero , Sebaftiani fcilicet , opera interpres Germanicus p. $3. receniue-
VtA.lV. P.T. ral- ^'c cum Pro merito fuo a Laurentio Mizler in Bibliotb. muf.
p.///.p.S3i- inter praeftantiores organcedos noftri temporis primum poll H/enuel
fag. 571. locum accepiiret ; idem poftea cum praecipuis mufurgis Matheson ,
Reinh. Keiser , Teleman , Hasse , utroque Gkaun, utroqueWEis,
Baron , Stolzel , Bumler, Pfeiffer corinumeratur.
Ex his cel'jbratior Carl Heinrich Graun , muficae apud regem BoruJJia
praefectus (quern, uti Hasse, & Pfeiffer cum ltalis contendit Ad. Schej-
Critifcher ke) in noftra etiam admillus templa fuit cum loanne Stbaflianu Bach.
MuficiuVm- C.H. Graun cum aliis nonnullis recentioribus, in mufica ecclefiaftica dig-
redc' ne egregieque verfatis apud Luther anus , laudat p. 9?. anonymus , qui
a anno 1766. meditationes edidit fuper mufica m ecclefiafticam. a) Ha-
a) „ Wer kann ungeruhret bleiben , wenn er
z. E an einem Fefttnge , der der Freiule ge-
wiedmet ift , das Te Deum laudtimus, oder das
Magnificat eines Grauns auffuhren horet ?
Er wird wider feinen Willeu ztir Freude hin -
geriflen. Wer kann ohne Empfindung blei-
ben, wenn er die vorzuglichen ausgearbeite-
ten fchbnen Pfalmcn eines fchon verflorbenen
George Gobei.S , oder eines noch lebenden
beruhmten, nnd zugleich gelehrten Tonkiinft-
lers loh. Georg Hofmanns anboret ? Wer
kann fein fanftes Gefuhle verlaugnen, wenn
in feine Ohren die harmonifchen Trine derer
ausnehmend verfertigten Cantaten eines Rol-
le,Bachs, Hassens, Telemans , oder
des glacklichen Nachahmers des Hrn. Grauns,
eines Hrn. Wirbachs fchallen ? Ja wer
kann rich der Thriiuen nnd des Mitleids ent-
halten , wenn er aufler andern verfertigten
Oratorien, die uber alien Werth erhabne Paf-
fions-Oratorie des feeligen Grauns mit dem
Rumlerift ken bey ihrer AuflFwhrung bey woh.net ?
Ich bin ein Augenzcugc davon, clafs einft bey
ihrer Aufruhrung ein Ungliiiibiger Thriincn des
Mitleids und der Erbarmung fiieffen liefs ,
nm wie viel mehr ein Chrift , der bey der
Vorftelhing des fchmerzlichen Lcidens fcines
ErlbTers nothwendig in Traurigkeit mufs ver-
fezet werden ? "
USQUE AD PR/ESENS TEMPUS. C. V. 367
Habait h peritos in mufica fratres, Aubttjium Fridericum, cantorem
Merfeburgenfem , fociuni Berolini Io. Gottlieb Graun, qui nonnulla etiam
pro ecclelia compofuk , ob fimplicitatem fuavemque melodiam laudata
a D. Burney Diarii muf, parte tertia, ubi mufica Berolinenfis pluribus
defcribitur etiam facra ; quae tamen apud regem in pretio non eft. Eius
rei caufam refert p. S9- ex ore Ioh. Friderki Agricola infignis mufur-
gi , quem celebrat Marpurg , moxque Ioh. Gottl. Ianitsch , cuius AP- Mart«<t
Te Deum laudamus, cum primus catholics ecclefiae Berolini lapis ponere- Bcy[™^ yCt
tur, a muficis regiis cantatum fait. Poll: tarn laudatum lob. loachi- bkt.
mum Quanz, cuius ac Caroli Graun mufici moduli foli regi maximo pro- Blat 2^
bati font, fequitur vita Georgii Gebel , mufica: prasfedi in Rudelfladt
apud principem de Scfmarzenburg , notanturque , qua: pro ecclefia fecit,
uti etiam Chrifi. Schweinplug. Cafpari Ruez, cantoris direclorisque
muiicas Lubecenfis vitam poftea defcribit Marpurg, itemque Io. Petri pag.^j,
Kelner. Alibi vero lob. Friderki Fasch apud principem Anhalt-Zerb-
fianum mulicse prxfe&i , recenfenturque varia , ab ipfo in ufum ecclefia:
facta, qua: laudantur cum fimilibus Stoi.zel, Pfeiffer, de quibus paul-
lo ante, in relationibus Lipf. an. 1768. p. 50. &c. veluti etiam Io. Hen-
rid Rolle Magdeburgenfis mufica: directoris , Gottf. Augufii Homilii
item Drefdenfis , & Io. Friderki Doles Lipfienfis , cuius confilium lauda-
tur, pfalmosDAviDis'loco mufica: illius ecclefiaftica: , quam vocare mos
eft Cantaten, rnottetics fubftitutam, in chorum muficum inducendi Eius
pfalmus quadragefimus fextus ita cum variis vocibus & inftru mentis mu-
ficis concinnatus Lipfia 1758 prodiit. Exponitur in iisdem relatio-
nibus Lipf. anni fequentis 1769. eiusdem auctoris conatus , loco mufica:
ordinarix cantiones vulgares fubftituendi harmonice compofitas , interlu-
dente reliquo choro mufico , dum filent voces. Plures in prioribus
annis iam luerant recenfiti, qui ad facras odas Car. Fr. Gellert , Cra-
mer &c. muficos modos addiderunt, Emmanuel Bach , Kaufman , Kreus,
Homilius, Doles, Quanz, Kehl . Krause , Hesse, Grjeffe, Al-
brecht; cuius generis etiam collecliones quxdam variorum auciorum pro-
dierunt. Seipfum non nominat au&or harum relationum , celebratifiimus
mufica: chori Lipfienfis director , qui in hoc etiam , quod ad inftitutum no-
ftrum pertinet, mufica: genere cum laude verfatur. Sic prodiit anno praete-
rito Lipfice prima colleclio cantionum facrarum Baltafaris Munter paftoris
Germanica S. Petri ecclefia:, quae Hafnia colligitur cum modulis variorum
melodorum , Bach fymphoniurgi in Biickeburg, Hertel Scfmerinen-
fis> Wolf muficae dire&oris PVeimarienfis , Scheibe Hafnienfis , Kunzen
Lubecenfis, Hiller Lipfienfis, Bach Hamburgenjis , Rolle Magdebur-
genfis,
Th. p. 172-
a
arc.
368 L. IV. AUCTORES MUSICS POSTER. JETATE
genfis , Ben da Gotham. Pars altera, quae hoc primum anno eft edita,
tota concinnata eft a laudato Io. Chrifl. Friderico Bach, cuius familiae plu-
res iam recenfuimus nat;e veluti ad florem muficae, perinde ac altera Ben-
darum.
Indoles Ger- XXIII. D. Burney inter mufurgos , quos in Borujffia repent, folos
manorum Emmamielem Bach & Francifcum Ben da notat, qui fuo ingenio, ut ita
Tagebuch ti. dicam , prototypo indulferint. Ut paullo ante plures in mufica arte
ner mufic. celebratos ex familia Bach nominavi; ita Francifcus Benda duos filios»
<nf\ Hi' ac tres fratres habuit, Ioannem , a) Georgium , & Iqfephiim , arte mufica
celebratos ex patre itidem mufico in Bohemia , ubi mufica maxime flo-
ret. Quod quidem D. Burney culturse potius , quam naturae feu in~
b doli tribuendum exiftimat. b) In additionibus ad calcem , muficam ,
Ihi. f. 276. ut dice{Q folemus, nationalem Germania hauddenegat: cum multos prae-
ftantiffimos muficos protulerit Germania, qui Italiam nunquam adierint,
Germanique etiam Jtalos paffim in mufica inftrumentali vincant. Ucque
in Italia icholas quasdam agnofcit diverfas Longobardicam , Venetam,
Neapolitan am , idem de vario per prsecipuas Germania urbes ftylo mu-
fico dici poflfe exiftimat. Fienn<e aeftum quemdam tribuit ac inventio-
iiiem ; Manhemio exa&am feftivamque executionem ; Berolino contrapun-
ftum \ Brunfwico guftum : univerfim vero dum laudem muficam Germu-
norum ponit in connata patientia feu afiiduitate laboris , ac foliditate,
vitio autem dat pedant ifmum, indignatur pace mea interpres Germanicus, op-
ponitque ab ipfo auftore tarn prolixe laudatos Hasse , Gluck, Bach,
Vanhall, Hoffmann, Schwanberger , Benda, Muthel, Handel,
alios: quod facile tribuet Burney; in tanto tamen pruritu mufico, dum
quisque huic fefe arti ingerit , quel fieri poteft, ut omnis abfit evagatio
trivialis, nugae ? Facile id quidem animadvertere licet apud illos Germania:
populos familiasque, qui rudi veluti Minerva muficam traciant , negleda-
que ingenii cultura indolem corrumpunt ; aut viciflim invita Minerva
improbo labore nimiaque artificii affeftatione , quod Germanis haud raro
accidit remotiore aetate, muficam, velut fceleton, emarcidam, elumbera, na^
tivoq.ue fucco deititutam obtrudunt auribus.
Eft
a) Hlc poft fnpra laudatum Gottfr. SroLZEt, "WICECK , miperrime ex Italia reducem , ubi
mufica; apud ducem Suxo- Gothmum prxfedhis, fibi fuis dramatis muficis ( opera ) mngnam
multa in ufum ecclefiae fecit T qua: inter Ky- comparaverit laudem. Operam etiam impen*-
rie fummis etiam mufurgis admirationi elfe diffe uiemorat contrapun&o Frag* apud D. Se^
ad me pcrfcripfft Jul. Cur. Schl*ger , bib- ger, fed an ufui facro etiam dicarit, non ad^Jfc.
bliothecae & numophylacii proefeftus Gotha. F. II ajro. F. III. %
H) Inter Bobemoi uimprimis laudat D, Misli-
USQUE AD PR/ESENS TEMPUS. C. V. 369
Eft quaedam Germanis propria mafcula gravitas in Belgio cumprimis
ante aliquot ikcula exculta , ac hodieque alicubi faltem ibidem gentium pro
dignitate muficas, linguaeque facrae (latinae fcilicet) confervata. a) Que con- a
iuncta cum amoenitate, quam facile a gracili teneraque fuavitate Italica di-
itinguas , quam maxime accommodata eft templis. Hanc feftivam amceni-
tatem veiuti naturae infitam habere videntur Bobemi , quibus Suevi pro- m^^/^
pius accedunt, ii recte inftituantur: veiuti Auftriaci &Saxunes, quidquid
eft bonae indolis , arte expoliverunt , inftitutione etiam ad conterminas
gfentes delata. Videntur hi falutares efle academiae muficse in Saxonia a
Laureutio Mizler primum inft'tutce frudus. Quod nunc prse caeteris Ho-
milius Dresdf elegantia melothefiae facrae praeftat , id infignius adhuc Z#>-
Jix fliLLERUs cxteras'cum arte mufica difciplinas in encyclopedia quadam
mufica confocians, agit ibis operibus, fchola etiam cantus , de qua turn
fcripta auctoris proftant , cum etiam Io. Frideriei Reichardt editae de
mufica epiftolae teftimonium perhibent, produntque, quid cultura ingenii
philofophica , feriumque ac folers ftudium ad formandum muficum per-
fectura conferat. Utrumque theoreticum & praclicum D. Burnev Beruli- T"£ebuch e%~
tii notavit; quod vero ibidem in mufica profana minus probavit , id facrae /tkenReife. 3.
profeclo optabile eft. Minus fane laboraremus, fi confilio regis Borujjia w. 173. M*
Friderici magni mufica ftatoris res aclaubique contra infinitum no-
vkatis curiofitatisque ftudium luilTet , neque promifcue facra3 profanaeque
mulicse operam darent mufurgi. Id eo curatius eft cavendum, dum iem-
per magis magisque Germankiis vigor roburque ingenii in nimiam quan-
tam, vitio corrivali, degenerac molliciem. Nu-
a) Takm mihi pancis abhinc liiebus defcripfit ftyle eft fon cara&ere ; mais par la meme:
rr.ufieam ecclefiie TqyiuilciJis doftiffimus ems convient elle a la langue latine, ilont la .nar-
ecclefir Canonicns D. de Felin : „ La ran- che eft grave & majefteufe ? Conv.ent elle
fique de Toumuy eft fans contredit line de pour une mufique d'Eglife , dont le ton doit
plus belle de V Europe. Quoique pxirement etre bien different dc celle du Theatre? Sou-
vocale (fi on veut en excepter deux Baffons, tenir la majefte des pfeaumes, tendre fidele-
deux Violoncellos , & ur.e Contrebafie, qui en ment le fens & les expreflions du prophete,.
font ra fondement ) elle devient intereffante accompagnez des beautes de l'Harrnoiiie , I*
par le grand nombre de Muficiens , dont les fublirnite de fa poefie , ce font les vues , je
chceurs font composes , & par la qualite fu- crois , on doit entrer un Maitre de mufique.
perieure des voix , qui rendent les recits." C'eft auffi ce qui carafterifi- le genre dans
Et poftea : „ Cette mufique telle qn'elle s'ex- le quel compofe le Sr. Rousseau a&uelle-
ecute aujourd'hiii dans la eathedrale de Tour- ment Maitre de mufique de Toitrnay. Ses re^
nay , eft diftin&e de celle qui a pris une cits & fes choeura font autant de tableaux on
elpece de voque en France & particuliere- fe peignent les differentes affettions de Tame.-
ment dans la c.ipitale- Elle eft tres diffe- La voix chantante ou reeitante en Fait j tons
rgnfc fur tout de celle des autres Eglifes les fraix, les Inftrnmens (cetix dont on a parley
des P><ys-B«s. En France on a ente la mu- & point d'autres) n'y fervent , que d'accom--
fique itulienne fur la mufique francoife. La pagnemens*"-
mufique italienne eft belle , la douqeur du
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L,1V. Aaa
370 L. IV. AUCTORES MUSICiE POSTER. iETATE
Nuperrime fama ad nos pertulit , paradoxum vifum fuifle in-
ternuntio Turcico Vienna ad fymphoniam mufica m invitato , tarn for-
£em , bellicofamque nationera Teutonicam , effceminata adeo dele&ari
mufica. Alia haec , quam facra fuit mufica, quae certe a labe eiusce-
modi praefervata aevo noitro fuifle t , fi.fchola, difciplinaque Iofepbi Fux
confervata femper fuifle t : quam negligi fupra dolentem hodiernum capellae
poutificiae magiftrum Iofepbum Santarelli It alum nempe audivimus ; at-
que inter tres folos mufurgos noftrae setatis , qui iuventuti in mufica infor-
manda prototypon efle poflint ac debeant , primum Germanum Hamburgo
oriundum , Adolpbum Hasse pofuit; qui fuperavit non fuae gentis folum ,
fed Italics etiam venae mufica: fcecunditatem , quam utinam folae ecclefiae
confecrare por.uiflet , ad theatrum abftradus ; compofite tamen magis ac
honefte verfatus fuit in orcheftra , quam plerique , quibus ecclefiartica
traclanda incumbit mufica ex munere, ac flatu vitae religiofo, feu monaftico.
Brie/e tiuu Laudatus modo Io. Frid. Reichardt comparationem leclu dignani
aufmertf*- inffcituit Hasse inter hunc noftrum , & paullo ante celebratum Graun.
den ' AieMufic Hasse unum cum Gluck /. /. Rousseau in fuo lexico muf. v. Stile,
bet-.-ejhid. i. ftyli mufici Germanici , ut ita dicam , conditorem nominat. Gluck ve-
Th. i. Bnef. rQ cum iiailC0 QaiUciim etiam fini imitandum propofuit. Cuius nativa
modulataque fimplicitas ufui facro congruiflet, fiquidem Gluck non fe
muficae theatrali dedidiffet : in qua eel. Metastasius totius Europe* mu-
Tagcbucb&c. furgis argumenta praebens, dicitur D. Burney fuis fcriptis plus ad orna-
z.Th.i6i. bi. turn muficae contulifle, quam quorumvis fummorum melothetarum om-
nium coniun&ae operae. Germani ergo, apud quos Vienna degit , eius
inftitutione propius gaudent.
c , ,. . XXIV. Commoratur etiamnum Vienna Ad. Hasse, fed quae pro ec-
Mufurgi hu- clefiaftico ufu compofuit , Venetiis potiflimum fervantur in confervato-
ins ixcuii, rio , utvocant, Incurabili. Circumferuntur quidem quaedam paflim ; fed
pleraque alia etiam in obfidione Dresdenfi igne perierunt , quae impenfis
regis Polonia typis proditura in publicum fuiflent , omnia ob nativam ele-
gantiam maxime commendanda , quaecunque huius funt aucloris. Nee-
dum penitus hodie Vienna obfoleverunt melothefiae faepe laudati Iofe-
pbi Fux , fub Carolo VI. quando mufica Vienna florenti imprimis fuit
in flatu , fupremi chori praefe&i , ut fe nominat in Gradu ad Parnaffum,
live manuducHone ad compofitionem muficae regularem Vienna an. 1725'.
edita: quo in opere quidem cumprimis harmonicae, prout a melodia diftin-
guimus , traduntur inflitutiones, in qua nempe tunc temporis unice fere,
ut iam notavi , eiaborabatur , vario contrapun&i genere ; quo proclive eft
contextum verborum difcerpi , edique inconditum quemdam garritum :
recentiore-s vero mufurgi Viennenfes harmoniam cum melodia mifcent,
tem-
USQUE AD FRiESENS T EM PUS. C. V. 37I
temperantque , ut verba ordinate procedant in compofitione fere harmo-
nica cum baiTo continuo , dum interim lyrae , tetrachordae minores feu
cheles , nimium plerumque divagentur , luxurienturque, atque in minu-
ritiones maieftate divini cultus indignas abeant. Ut haud immerito in
hoc inftrumentum muficum verfatillimum potiflima caufa degenerantis a
fuo propoiito fine & inftituto facrae muficae ecclefiafticsc cadat a memo-
ria fere hominis , qua in ecclefiam admitti cepit > femper magis magis-
que ingruente malo, accrefcente, lapfu praefentis faeculi, abufu; ut confe-
renti melethemata mufica paucorum etiam luftrorum patebit. ^
Jofephus Fux infignem imprimis difcipulum in mufica facra reliqult
Ioannem Zelenka , regis Polonia muficae praefeclum Dresda, tot aliorum
infignium ea in arte magiftrum. Obiit is premature ante praeceptoreni
fuum an. 1726". ut tamen utriusque difciplina perfiftat quadantenus, ni-
mium tamen genio faeculi femper magis magisque accommodata : ac
Vienna quidem exculta fuit non folum per Georgium de Reuttern ,
Leopoldum Hoffmann , Ferdinandum Schmid 5 bafilicae St. Stephani
muficae moderatores , fed etiam capella: palatinae praefeclos Gassmann ,
Benno , quibus Vanhall, Wagenseil, Dutters, Hueber, Zechner ,
Muffat forte quis iungat ; Ignatium Holzbaur item eleiftoris Palatini, &
Iofephum Umstatt , epifcopi Bambergenfis capellae magiftros Vienna
oriundos; Iofephum quoque & Iohan. Haiden. In Bohemia, quae Ita-
lia aemula dici poteft , copia eft praeftantiflimorum mufurgorum P.
Guntheri Iacobi , Brentner , Francifci Xav. Brixi , loannis No-
vack , Loheli , Michl, ScHMiTT Pragenfis item , ele&oris Mo-*
guntitt hodie capellae magiftri , poft Ioannem Ontrascheck , qui
primus ei muneri ab Emin.mo a Schonborn praefeclus eft , mortuus
an. 1742. Eius vero fucceftbr Celebris loannes Zach anno pri-
mum ptaeterito obiit 1773. qui praeftantiffimum fuae gentis charadereni
fine peregrini Italia ftyli admixtione egregie expreflit : veluti etiam Er-
fieftus Eberlin (poft Sigismundum Biechteler, & Henricum de Bibern,
hoc faeculo muficae prsefeclos metropolitanae ecclefiae Salisburgenfis ) mu-
furgus infignis omnino, in cuius laudem fufficere poteft, quod de eo
Fridericus Marpurg a) refert Ex Suevia oriundus fucceiTorem item Mujtc. Bey*
SlieVUm tragelll. ft,
*>«£• 183-
a) MHcrr Ernfi EbeRlin von Jettenbucb in Schwa- hendigkeit , dafs es manchef fur eine Fabel *
ben. Ift auch Hochfiirftlicher Truchfes. Er war halten wiirde , wenn man ihm die Zeit be-
vorher Hoforganift : und wenn jemand den ftimmen wolte , in welcher diefer griindli-
Namen eines griindlkhen wohlfercigen Mei- che Setzer diefe oder jene betrachtliche Com-
fters in der Setzkunft verdienet, fo ift es ge- pofition zu Stande gebracht hat. Was die
wis diefer Mann. Er hat die Tone ganz in Menge feiner verfertigten Muiikftiicke betrift,
feiner Gewalt ; uad er fetzet mit folcher Be* kann man inn den zween fo fehr fleifsigem
Aa a %
372 L. IV. AUCTORES MUSICS POSTER. iETATE
Sucvum habuit Leopoldum Mozart , Augujla Vindelkorum natum , edita
Schula fua cbeliftica notum , potiflimuni autem filio fuo praecoci, ex
Vtrfucheintr filia laudati Emefti Eberlin prognato , totius hit Eur op a fpectaculo , a
gmndiieben patre fcjijcet undique gentium dedudo.
FiolinfchuU, r T to
Qui vero locus in Parnaffo mufico lof. Fux in Aujlria debetur, eun-
dem in Sitcvia commeruit faepe laudatusP. Meinradus Spies, & /o/Riepel
in Bavaria, qui hodie in pradica ac theoretica mufica egregie verfiitur :
funtque in utraque provincia, Franconia item ac Helvetia complures haud
igndbiles hac setate mufurgi, qui plerique editis etiam operibus innotue-
runt, D. Franc. Ant. Mejchelbeck Friburgenfis Brisg. Franc. Xaver. Rich-
ter Argent or at enfis, Franc. Iof. Meyer Lucemenfis , P. G alius Zeiler, Is-
fried. Keiser, Erneflus Weirauch , Veregrinus Pogl, Conftantin. Reindl;
D. Auguflinus Kurz, Camerlocher, Obermuller, Michel, Nauman
Monacbii capellae magifter, Herbipolenfis Georg.W asmuth, Iof. Schmidt,
"Alb. Ketta, Ioachimus Hahn ; uterqueBoDE, Franc. Baurschmitt Bam-
bergcnfis , Starck Trevirenfis. In archidicecefi Culonienji , ut litteris
inde relatum accepi , mufica ecclefiaftica nunquam floruit , nee iam floret.
Belgium etiam catholicum praecipua muficae facrae fedes efle vix non defiit.
Vide nihilominus quae modo de cathedrali ecclefia Tornacenfi retulimus,
ubi hodie D. Rousseau muficam iacris noftris dignam ritu avito inftruit.
Laudat etiam D. Burney in Diar. kin. muf Anhxerpia D. Blaviere Leo-
r.ii.p. 31. cij0 oriundum, Helmont item p. 44. BruxelU muficae praefedum.
Mufica Him- XXV. In Hungaria tarn feftive quidem quam in Germania vicina celebra-
garorum , tur apud Catholicos mufica tarn vocalis , quam inftrumentalis (rarius tamen
Scinonicx'- *n nionafteriis , ubi paucis per annum exceptis folemnitatibus cantus-choralis
que diaiecii viget ) quidquid vero eft melothefiarum, melothetarumque non gentilitii eft
cantus. ingenii mufici, quo haud pollent Hungari, fed ex Germania, Vienna potifli-
rnum advenit , aut aliunde gentium. Proteftantes fuo ritu in Hungaria &
Transfylvania profequuntur cantum cum organo faltem , quo etiam carent,
ut totus Oriens, Sclavi, quae gens olim tarn late non folum per Illyricum fefe
protendit, verum etiam hodieque linguae fclavonica variae diaiecii vernacular
flint apud varias easque maximas verfus Orientem ac Septentrionem nationes
catholicas, & fchifmaticas in Sacris etiam ufitatae. Vidi audivique earn linguam
hodiernae etiam muficae accommodatam , ac ex RuJJia quidem allatis melothe-
fiis
als beriihmten Hrn. Componiften Scarlatti quod typotheta prx fuis imprimenda fufcipe-
und Telemant an die Seitcn fezen. Im rent opera quxdam P. Palentiai Rathgeber,
Druck find nur die Toccaten von ihin bekanut. l' quae is in omni genere miificx ecclefiafticx po-
Iam etiain Miffas &c. typi; vul^andas pripa- tiora cetate iarn prove&iori pro ufu rurali
raverat, indigxiatus autem defiir.it a confilio, publicavit.
USQUE AD PRiESENS TEMPUS. C. V. 373
fiis Sacris. a) Quique illius lingux gnari funt, gratiam in cantionibus Sclavo-
nics agnofcunt, quae in latinis verfionibus exprimi nequeat. Talem ad
me Praga mifit CI. P. Adauttw Voigt cler. Schol. piar. Arnesti primi
Pragenfis Archiepifcopi, quam circa annum 1350. in honorem S. Wen-
Ceslai M. compofuit cuius deiinunt ftrophae fingulae ufitatiflimo apud
Sclavos Krlff, Kyrie eleifon. Uti pariter finit allatum a nobis Tomo fu-
periore p. 348. canticum S. Adalberti Bohemorum atque adeo Sclavorum
poll S. Cvrillum & Methodium apoftoli. Unde etiam Graco ritu,quo ufi
funt Sclavorum primi apoftoli, Conjlantinopoli tempore Theodorje Augu-
fbe miffi , ac frequentantur folemnia ilia verba a populo conftanti ufu tarn
in ecclefiis parochialibus Bohemia, quam etiam in acclamationibus olim pu-
blicis : qua de re iam apud Dithmarum Merfeburgenfem de Bosone praede-
ceffore fuo legitur, exemplum Lib. II. Chron. p. 24. aliaque ex Cosma de
aliis etiam canticis e. g. Gloria in exceljis exempla collegit Jaudatus P.
Adauctus in diflertatione de antiquitate & ufu Pfalmodia facra in Bohe-
mia, a primis fcilicet apoftolis SS. Cyrillo & Adalberto inftitutee. Nar-
rat lob. Georg St re dowsky in hift. fac. Moravia Lib. If. c. 12. p. 2^6.
qua ratioue Cyrillus & Methodius id coram Nicolao I. P. egerint,
ut liceret Miffarum folemnia modulari fchavonice , refer tque poftea p. 322.
loannis VIII. epiftolam ad Stentopulcrum Moravia principem , quibus
iibertatem concedit facra vulgari lingua celebrandi, ufumque laudat, eadem
lingua Deo laudes debitas refonare. Id vero negavit Dalmutia & Croatia
Alexander II. in fynodo quadam , ut non multo port Bohemis & Mo~
ravis Gregorius VII. iterum inhibuit eodem tefte Georgia Stredowsky
Lib.. V. c. 12, p. 577. Obtinuit faltem Carolus IV. Rom. Imp. & Bohe-
mia Rex a Clemente VI. ut in monafterio Ord. S. Beneditli a fe Pra-
ga fundato , quod Emaus vocatur, divina officia ritu Romano - Illyrico
Sclavico fermone dicerentur; fed hodie mos ifte exolevit : uti etiam ritus
Ambrofiauur, qui Mediolani viget, ab eodem Imperatore, divini cultus pro-
pagandi exornandique ftudiofiffimo Pragam induetus , conftituto mona-
fterio S. Ambrofii in nova urbe, eo in loco, ubi nunc religioforum S.
Francifci Hibemorum ccenobium vifitur. Non ceftavit vero, pro innata,
quam iam depraedicavimus, Bohemorum ad muficam proclivitate, ufus facra-
rum
a) Iam fupra notavimus a tempore Petri I, in Ruf- ceflit, quern nunc obtinet paulatim a metro-
Jta miilicam Italicam admuTam, cui tamen Eli- poli potioribusque urbibus in alias etiam mi-
Sabetha Imp. necdum in eccleiia locum con- nores ecelelias illata.
Aaa 3
374 L-IV- AUCTORES MUSIC/E POSTER. iETATE
rum catitionum populari fermone , a populo tarn in ecclefiis , quam
per vicos cantari folitarum. „Cantuum ecclefiafticorum venufhte, (ut
teftatur P. Bohuf. Balbinus in vita S. Arnesti)& textus ipfius fancri-
tate multas gentes provocare poflumus. Nimirum ex fanctis Patribus,
ut facile eft intelligere, a fanctis Bohemia epifcopis & archiepifcopis , ac
prascipue a Canonicis ecclefia? Pragenfis plerique contexti & compofiti
funt. Nuper cum bibliothecam quandam Manufcriptorum excuterem,
inveni librum profarum & cantuum Ecclefia? Prcigenfis , antiquiflimo
fcripturse genere exaratum , in quo latinae primum profse cum notis
muficis deinde etiam Bohcmica leguntur, eodem prorfus tono & melo-
dia, qua hodie utimur eodem contextu, iisdemque fententiis, nifi quod
Bohemica clariora & fignificantiora funt, & pluribus verfibus conitant."
Huius rei prima inde a S. Cyrillo inftitutio illuftrata legitur apud
Christianum, antiquum fcriptorem vita? S. Ludmill/e, matris S. "WfiN-
ceslai M. fub quo, eodem tefte, nuttus poeue Curtenfmm i. e. aulicorum,
fuit , qui pfalmigraphorum hymnos ccrnere ignoraret. Apud continuato-
rem CosMiE Vitus Decanus ecclefia? Pragenjis an. 1271. defunclus narra-
tur procurafle libros plures muficos ad officium divini cnltus pertinentes. . .
funt autem hi libri , qui confer ipti funt Viti decani pretio expenfis : Mif-
falia , Gradualia , Autiphouaria , Mufica , Pf alter ia , Hymnaria , Colle-
ct ionaria , Baptijieria , Breviaria. Thorn. Io. Pesina in Phofphoro fepti-
corni feu metropolitans Divi Viti ecclefia? maieftate & gloria Praga
1673. ed. inter eos , qui tempore Caroli IV. & inde poftea, di-
vina officia in ea ecclefia curabant, numerat etiam pfalteriftas viginti
quatuor, choraliftas triginta, omnes clericos. Hodieque perfeverat in
Ecclefia metropolitana Boninfantium appellatio ac munus , fcilicet pue-
rorum , feu infantium cantui aliisque obfequiis in divino officio per-
agendis deftinatorum a prima?va fua inftitutione ad divinos laudes diu,
noctuque celebrandos. Qua? item in antiquis diplomatis leguntur colle-
gia litteratorum, eorum munus proprium erat, fub divino officio in tem-
plis cantica facra modulari, populoque caetero formulas canendi pra?ire,
horum ut appellatio ita & officium in omnibus fere Bohemia oppidis
perdurat. Caeterum iam diximus , muficam noftri a?vi ritusque tarn vo-
calem , quam omnis generis inftrumentorum muficorum nullibi gentium
magis quam in Bohemia , etiam in oppidis ac vicis florere ; rarius tamen
in monafteriis. Bohemis propius accedunt Moravi , quoad frequentiam,
celebritatemque muficse facne : lentius infectantur Silejii , ac Polcni , quos
iam
USQUE AD PRiESENS TEMPI'S. C. V. 375
iam obfervavimus muficam fere Italicam facram habere. lis, qiue
fupra pag. 247. de Huffitis Fratribusque Bohemia diximus Efromi Ru-
digeri Bambergenjis teftimonium ex Proemio lib. If. Paraph. Pfalm
addere libet : In canendi Jludio nefcio an ecclejia fratrum Bohemorum fu-
pcrent reliqnas omnes. Neque enim [do , qui plus ant tantum etiam , ca-
ftant laudum, gratiarum, pre cum & dottriiicc, addam etiam, qui melius
Occurrit hie memorise , quod D. Brown in opere Anglico de vi, scotorum
regulis ac fine mufica; obfervat de cantionibus feotkee gentis, qua? multis item, ac
nominibus prxftent anglkis : fie etiam apud Hibemos , ac Italos e. g. Hlbernorum-
nativam quamdam obtinere muficam , quod gentes indigent fint, non vero
coloni veluti Angli : apud quos certe mufica mulicique exteri , fi un-
quam , hodie in pretio funt ltali, Germanique , ut fupra memoravimus,
fed in alia fere, quam facra mufica, quae nullibi gentium frequentior eft,
quam apud duas has Italicam , Germanicam praefertim , nationes.
XXVI. Sunt enim vero innumeri alii mufurgi veluti in Jtalia: ita etiam in Magpo ex-
noftra Gcrmama , quos modo obiter & promifcue enumeravimus , paffim ceFn comi"
etiam fine difcrimine ullo in lucem editis operibus, haud fcio an unquam tan- Can°tus ac
ta, quam nunc copia artem muficam quibusvis fibi traclandam praefumenti- mafic* fa-
bus, acillotis manibus in facra fefe intrudentibus : communi nempe iam abre- cnE
ptis plerisque vitio, ut nulla fere facram inter & profanam muficam difcrc-
tio fiat, ac omnia ubique mufica perftrepent promifcue, in villis quo-
que & oppidis. Unde accidit , ut melethemata , quaecunque demum,
imperitia ac ruditate muficorum magis adhuc depraventur , divinusque
dedecoretur cultus ; ut dignior paffim honeftiorque in theatris haud trivia-
libus mufica fiat, quam multis vulgo in ecclefiis, cantum ilium fimplicem
velut dedignantibus , qui unus fuit ecclefix florentis decor. Nee ullum
eft difciplinae ecclefiafticae caput , in quo a prima ecclefia? aetate usque ad
praefens tempus tanta fit fada immutatio , quam in cantu & mufica fa-
cra : qua? poft mille fere annos vix ecclefiam ingredi aufa , lentis i'eie in-
finuare primum greffibus, pofteriore demum cevo fubito omnia facra ady-
ta vociferationibus implere occepit, auresque obtundere , maximeque m eli-
tes : quas ab elevatione ad Deum , quae orationi propria effe debet, ad
fe rapit, ac perturbat; qualis eft hodie cumprimis tarn varia vocum &
inftrumentorum muficorum compofitione , ut vix ultra progredi poOe
videatur ; agendum vero omnibus modis fit, quo ab enormi exceifu
ad orbitam tandem revocetur. Quern quidem nnum a fupremo Numine
fufcepti in. hoc opere laboris fructum enixis predbus exoro.
Hoc
376 L. IV. AUCTORES USQ. AD PR7ES. TEMPUS.
Hoc uno fretus , exemplum amiciffimi capellae muficae pontificia?
Via. fupta prsefecti Santarelli iequi noluimus , ut ab opere omnino defiiteremus,
1 ** "* not d *L
ac labore infrucluofo. Eft enim vero huius inveterati callumque quotidie
in peius obducentis mali tanto difficilius, defperatiusque remedium, quod
vulgo non tantum non agnofcatur, fed etiam ametur: atque ii, a quibus
fieri maxime poflTet ac deberet medicina, graviffimi difciplinae ecclefiafti-
cae inflicti vulneris caufa fint & auctores s melothetae fCilicet , feu compo-
fitores mufici plerique o nines, ceftro quadam perciti, vel abrepti praeiudi-
cio promifcui ufus , abufus dicani maximi, quem tollere aut nolint, aut
fe potTe defperent. Ad alterutrum genus pertinent mufurgi illi , quos,
duni magno quidem numero recenfuimus , in exemplum ideo hand pro-
pofuimus. Plerique eiusmodi funt, qui nee in cenfum venire poflint e-
ius muficae eccleiiafticae, qualem Sacris noftris ea religione ac honeitate,
qua a prima Eccleliae aetate ad noltram fere ufque funt celebrata , dignam
exiftimemus; vix vero eft, qui omni nxvo careat fuis facris in melothe-
fiis : quosque nominat triumviros laudatus Santarelli , Iomelli iaui
mortuum, Hasse adniodum fenem, Perez non adeo notum apud nos,
ftatim etiarn locum defignat Roma inVaticano, Fenetiis in alumnatu ln-
curabili- diflo , Lifabona in facello regio , ubi nempe id eis incubuit mu-
neris, ut graves religiofosque modulos facerent earum, apud quas" me-
ruerunt, ecclefiarum ufu, ac obfervantia; apud quas vero plerumque ni-
mis arfte cuftodiuntur , ac veluti draconibus iniidentur, dum non folum
publici iuris fieri oporteret, verum etiam ab iis , qui auctoritate pollent,
ad normam , ufumque aliarum etiam ecclefiarum , in quibus idem obti-
net divinus cultus, praefcribi, ac pro modulo quidem ordinari; ita ut mu-
fica ipfa profcribatur, fubitituto in eius locum fimplici cantu aut chorali
Cleri , aut vulgari promifcuas plebis , feu facto quodani canentium felectu,
ubicunque fufficiens ideoneusque mulkorum chorus haberi nequit , ad a-
mulliiii illam prseftitutam , canonemque , ut ita dicam, muficum. Praffto
eft, praefervatum pofteriori huic muficce facrae aevo, artis typographical be-
neficium , quo , prout iam circa caeteros plerosque libros , ad divinum
officium pertinentes , eft comprobatum , facillime arceatur facris ady-
tis , cohibeaturque alia omnis , ad inftar faltem propofitum haud com-
pofita mufica. Uno hoc confilio, muficam ecclefiaiticam puto, in ordi-
nem poffe redigi , atque a labe , qua a promifcuo mufurgornm vulgo
ac infinita propemodum turba hixuriantium ingeniorum contaminata ha-
ctenus fuit , immunem reddi , fuaeque reititui dignitati. Quod faxit
Deus !
CAPUT
Confilinm
au&oris.
«£> ( # ) «<£*
377
CAPUT ULTIMUM.
Vetus Mujica rccentiori comparata.
I.
W T nihil eft in rebus humanis , quod non facile Maflca in»
Jhcun entalia
vet(.-ris te-
flamentu
pro congenita naturae pravitate vitietur ; ita
proclive cumprimis eft, nmikam , ad dtlecra-
tionem aurium compofitam, corrumpi. Fiabet
ilia , inftrumentalis faltem , hsereditariam vel-
uti labem , quod ex damnata Caini ftirpe
prodierit, Iubal fcilicet, ipfe fuit pater ca-
nentium cithara & orga.no. Hunc ut feclen-
tur, pronius feruntur homines, quam David,
qui primus dici poteft id genus mufica? veri
Dei cultui publico fociaffe. Id enim fin-
gulare fuit, quod poft fubmerfum in mari rubro Pharaonem Maria
prophetifla, foror Aaron, tympanum in manu fua fumpMe narratur,
egredisque omnibus mulieribus poft earn cum tympanis & cboris Moy-
ses prcecinebat dieens : Cantemus Domino,
Gen. IF. %r+
Exod. XV*
2Q. 21.
II. Ex noftra vero hac hiftoria muficae facrae palam eft, quam con- Qliam feM
ftanter inftitutum hoc veteris teftamenti prima puriorque eccleiiae aetas re- tardeque to
pudiaverit r quam lento progreflu, fequiori demum aevo , in ecclefiam ecclcIiam ,n~
admiftum, iam omnia perftrepet. Ex Clemente Alexand. notavimus
T. I. p. 4. genus muficas graviflimum in facris Hebraeorum: cum interim,
addit Calmet diftert. in muf. Hebraor. nojira <etate ecclejias non raro thea-
traUbus harmouiis obflrepere contingat.
III. Excitat fapiens Sirach ad Iaudandos viros gloriofus 6f? parentes Mitfica di-
noffros in generations fua , in peritia fua requirentes nwdos muficos In frtpimanpud
tanto autem numero cantorum ac celebritate muficae ex 43 88. muficis Eccil xuv,
compofita?, qui a luis principibus feu moderatoribus inftituti , munus id
per omnem vitam obibant ex genere Levitico , veluti haereditario difcipli-
na ab avis parentibusque in feram filiorum nepotumque pofteritatem pro-
pagata : quis de peritia praeftantiaque artis muficae apud Hebr<eos du-
bitet?
Mart. Gerrert. de Musica Eccl. T. II. L. IV. Bbb IV-
378
L. IV. VETUS MUSTCA
Ajuui alias IV. Ab Hebrais ad alias cultiores gentes perveniffe muficam artem ,
gentes anti- multorum eft opinio : ab aliis omnium antiquiflima eft habita , inde for-
Tujc. qvafi. ^ , quouiam , ut verbis Liceronis utar, ipfam banc natura parens impcr-
Lih.i. infl.it. tiffe animadvertitur. A Qjntiliano eius fententiae audorem citari Ti-
6m.c.i<>, MAG0NEM t initio operis intelleximus. Quod modo de Iubal ante
diluvium notavimus , locum habere etiam poteft de JEgyptiis , quos mu-
a ficae port diluvium reparatores fuifle ferunt. Nee dubitat Blainville a) ,
quin ab JEgyptiis muficam acceperint Hebrai ; etfi dudum ante, quam
» Hebr<ei in Mgyptum conceflferint , apud familiam Abraham inftrumenta
£/• mufica fuifle legantur. De JEgyptiis tamen teftatur Diodorus Siculur ,
paljellram & muficam apud eos difcere non efTe moris. Addit mox cau-
lam : Muficam non modo inutilem , fed &f noxiam effe , ut qua viro-
rum animos ejfeminet , perfuafum habent. De alia igitur haec accipienda
funt, quam facra mufica feu cantu, quern apud JEgyptios frequentatum ,
T.I. f. i4- initio operis prodidimus. Hinc autem coniicere licet, qualem in fa-
bifl'de it'mitf. cr's admififfe muficam cenfendi fint JEgyptii. De Druidis feu Bardis Gal-
t. iv. p.6s. brum poetis ac muficis Blainville in hifioria mufica ex Diodoro Siculo
Biainviik obfervat , Bardum V. Gallorum regem fcholam quandam mnficam infti-
' p'7 ' tuifle ; quam Bardi, ab eo fie appellati, moderabantur. Mufica autem ad
cultum religionis utebantur , atque etiam ad inftitutionem iuventutis ante
fcripturam inventam , ipfamque ad hiftoriam ac gefta heroum pofteritati
transmittenda; perinde ac Germani ac Gr<eci , apud quos ftudium mufi-
cum , Solino tefte, quern Isidorus Hifpal. fequitur, inde ceptum, cum
Id<ei Dadyli modulos crepitu & tinnitu aeris deprehenfos in verfificum
b ordinem transtuliflfent. b) Inter philofophos muficam damnaffe Cynici
va. Pfeiff. feruntur. Ephorus quoque Isocratis difcipulus apud Polybium lib.
y.Vr'^T iV. ad fraudem ac deceptionem inter homines indudam efle muficam
dicit : quod haud probatur Athenjeo , fpedata nempe probe informata
mufica : cum caeteri illi JEgyptii , quos memoravimus , Gracique id fe-
cum animo reputabant , quo nihil proclivius eft accidere in mufica a
redo fine inftitutioneque fua defcifcente : id quod tanto utique magis
a nobis divinitus inltitutis in mufica facra eft cavendum.
V.
a) Ces peuples inflruits par Cham & Mesraim a) Vid. l'Abbe Banier la Mythologie & rab-
fon fils porterent la mufique a untel point, les expliquees par l'hifloire T. III. p. 3S2«
qu'elle tire communement ion etymologie d'E- Iilemque T. IV. p. 24. notat Minervam w««
gyphin MoiSE , par qui elle fut inventee, Jicam diftam a ftatiia ei a Demetrio fa-
ou plutot renouvellee fur les bords de Nil, &&, dum ferpentes Gorgonii percuffi refona-
ou il croit beaucoup de joncs & de rofeaux. bant.
Blainville Hifloire de la Mujtque p. 3.
L.II. e. 64.
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 379
V. Fuerunt autem varia veteribus de mufica placita. Pythagoras, Smgulnn',4
tefte Iamblicho in eius vita c. 10. cum exiltimaret , primo fenfus eflfe ar&aTtet*.
initituendos , ita ut figuras illas fpeciesque rerum pulchras (in Geome- ApuA Tb.
tricis) videret, audiretque concentus muficos excellentiores , a mufica Su"'1(y hifi-
docendi initium fecit , cantibusque , & rhythmis , quibus mores atque yUl [ _
aftectus emendarentur, quibusque animorum facultatum harmoniae ad or-
dinem primigenium revocarentur , corporisque & animi morbis medelam
excogitavit. Et Athen;eus: „ Pythagoras Samius (inquit) tarn incly- Deipnop/epb.
tus philofophus , ut multis indiciis patet , non perfunctorie operam im- l'ch'
pendit muficae, qui naturam univerfi muficis rationibus fabricatam fuif-
ie demonftrat; atque adeo in totum prifca Gracorwn fapientia mufica?
fuit addictiflima." Idem de Platone , & aliis , narrat Ariftidcs
Quintilianus, & Plutarchus in fine libri de mufica: „ Etenim (inquit) L-JBl At
motus rerum, & ftellarum circuitus Pythagoras, Archyta , Plato,* ^
reliquique antiqui Philofophi fine mufica neque fieri neque conftare affir-
mabant: omnia enim a Deo fecundum harmoniam fuilfe inftituta."
Nuperrime Abb. Roussier JEgyptiorum fententiam explicavit de mufica Mmoin fur
planetarum non folum , fed etiam dierum feptimanae , & horarum diei , t<* Mafitpt
atque fignorum Zodiaci : nempe vetuftiflimi iam Chaldai divinitatibus ** anc'™
connumerabant aftra ob eorum ordinatifiimum curfum , cui harmoniam u.7Wt. item
idcirco tribuebant deinde etiam philofophi illi ex inftitutione Pythago-37*
RiE. Palam fit ex libro Plutarchi de creatione anima , proportiones
harmonicas quaefitas tarn in motu planetarum , quam magnitudine , di-
ftantia, diametro &c. earundem. Non eft noftri inftituti difquirere, qua-
lisne harmonia ilia cceleftis fit ex fententia horum philofophorum , an
non potius ratione, quam fenfu percipienda , prout Aristoxenus ani-m/- Tu^
mum efie putavit ipfius corporis intentionem quandam velut in cantu, '
& fidibus , quae harmonia dicitur , ut teftatur Cicero , additque : Ita
ab artificio fuo non receffit ; & tamen dixit aliquid, quod ipfifhi quale
ejfet, erat multo ante £f diclum & explanatum a Platone. •
Fuit Aristoxenus Aristotelis difcipulus , qui libro VIII. ^o#- fjjftwfr
tic. tractat , quatenus ad difciplinam adhibenda fit mufica. Plu- t. hi. op?.
tarchus, cum varias philofophorum opiniones breviter commode ex- P- 76^
plicafiet in dial, de muf. „Ex his omnibus (fubdit) liquet, veteribus
Gratis non abs re prae omnibus aliis curae fuiffe, ut in mufica inftitue-
retur adolefcentia : cuius animos mufica arbitrabantur formandos , & di-
rigendos ad decorum, quod referat mufica ad omnia, atque ad actio-
nem omnem feriam , praefertim ad difcrimina belli." Conftat vero ,
Bb b 2 qua
>
380 L. IV. VETUS MUSICA
L. 1I.& i*g. qua id lege faftum fuerit ; „Civitatum (inquit Cicero) hoc multarum
in Gracia interfuit , antiquum vocum fervare modum , quarum mores
lapfi ad mollitiem pariter funt immutati cum cantibus : aut hac dulcedi-
ne corrupcelaque depravati, ut quidam putant: aut cum feveritas eorutn
ob alia vitia cecidiflet, turn fuit in auribus animisque mutatis etiam huic
mutationi locus. Quamobrem ille quidem fapientiffimus Gratis vir , lon-
geque doctiflimus , valde hanc labem veretur , negat enim mutari polle
muficas. leges fine mutatione legum publicarum." (Et mox): „Gra-
viter olim ifta vindicabat vetus ilia Gratia , longe providens , quo fen-
lim pernicies illapfa civium animos malis itudiis , malisque doclrinis
repente totas civitates everteret : fiquidem ilia fevera Laccd<emon "nervos
iuflit, quos plures , quam feptem haberet , in Timothei fidibus de-
Myrm.Qxon. mi. " Nempe iam tunc T e r p a n d e r tribus fidibus auxerat lyram,
f- W- -antea quatuor contentam ; quamobrem Plutarcho dicitur a La-
cedamoniis mukatus, auctori vero chronici Oxonienfis abfolutus. Qua
de re quidquid fit, exemplo haec efle poflent deberentque nobis divini-
tus inftitutis , qua moderatione utendum fit circa muficam , in facris
praefertim noftris.
In cnltiim
hibita.1 VI. Ex antiquiffima apud Romaims XII. tabularum fan&ione Cicero
f&g. 441. lib. II. de legibus hanc egregiam afFert legem : Popularem latitiam in can-
tu & fidibus & tibiis moderanto , eamque cum divum honore iungunto.
Ritum hunc Romani , ut caetera fere, ab Achivis feu Gratis (ea quam
paullo ante notavimus refum fucceffione) acceperunt ; de quibus Ho-
merus ;
Oi de Trc&vtjfAioioi /u,oA7r^ Qtcv IkcuncovTo,
KaXov cLii$cvTig Tratfjovcc x,2(jct ci%ctAu>v ,
MiA7rGVTiS zxctioyov. oai (poiva, tiottit ukx&ov.
m IB vero totum diem cantu Deum placabant,
Latum canentes paana iuvenes Gracorum ,
Celebrantes Apollinem : ille vero animo deleclabatur audiens.
His Homeri verfibus Plutarchus commentarium fuum de mufica clau-
dit : qui prius notaverat , vetuftioribus fseculis ne notam quidem fuifie
Gratis muficam theatralem , fed artem eius totam in Deorum laudem,
& difciplinam fuiffe acceptam iuventutis , nullo dum prorfus ilia state
extrufto theatro , fed verfante adhuc mufica in facris : in quibus Deos
venerabantur , & viros fortes celebrabant. Utinam! quse fubiungit,
non etiam apud Chriftianos notarentur : „ Enimvero noftris temporibus
tan tarn
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 38 I
tantam fecit hoc diverfum genus progreflionem : ut forma illius , qu:e
faciebat ad erudiendam adolefcentiam , totum iam exoleverit, neque vin-
dicari queat: fed omnes , qui fe muficae dedunt , ad mufam applicent
theatralem." Totus fere ett Plutarchus in indagandis originibus can-
t-us apud Gracos , eiusque auclorum , vatum fcilicet feu poetarum , ad
vofAvs vel leges lyricas, & citharcedicas , ex quibus quosdam a Terpan-
dro facto rum , addit Philemonem Delphian veterem dici compofuifle.
Erant etiam mufica certamina feu ludi illi celebratiflimi antiquiflimis tem-
poribus , quod Pausanias Mejfenic. c. 33. ex his verfibus Eumeli, quos
in Delum prolufit , colligit.
Grata etenim femper tibi Iupiter imola Ithames
Mufa fuit , puro qua gantlet libera cantu.
Legi de his ludis poteft P. I. Baptift. Martini Muf. t.il
c. 9.
VII. Ludi eiuscemodi facri erant, quibus rfpollo potiffimum cele- Et landea
brabatur carminibus , quod eft antiquiffimum religionis genus iuxta Heroum-
Theocritum Idyll. 16
Ativ tSto Atog Kxoctig jAiXu , cluv cLoi$o7$
Tpvuv cLQavccryg , vfjumv dycc^w Ktea, dvfycov.
Semper id eft cordi mufis , femperqne poet is ,
Ut Divos celebrent , laudes celebrentqne virorwn.
Ut iam notavimus initio etiam operis, hymni Homeri, aliorumque poe-
tarum in honorem laudemque deorum , carminaque heroica , hue perti-
nent : quod pariter obfervavimus de Germanis noftris , dulcibus lyrae
modulis facta virorum fortium can tare folitis : quod idem de Verfis & Naii~
cratitis Athenaus teftatur, plura eiusmodi in opere illo Lm-voa-o^wv ac-^»|»'««. Mm.
cumulans. • Accommodatum vero fuilfe hoc muficae genus ar°umento">//' l,h' ll/
° ° c. 9. Strab*
fuo , five religiofo, five heroico, vel inde palam fit, quod tarn acerbe m. z.
tulerint, genus illud grave muficae immutatum fucceflu temporis in thea- I&.1K D*t-
tro; non tarn grandi utique piaculo , quam dum apud nos mufica thea-", *''-'• c*
tralis ipfi etiam ecclefise infertur, cultuique religiofo immifcetur, ac fa-
cra confpurcantur chriftiana. Quintilianus lib. I. bifiitut. c. 10. de
mufica tractans fie effatur : „Quamvis autem fatis iam ex ipfis , quibus
fum modo ufus exemplis , credam efle manifel'tum , quae mihi & quate-
nus muli'ce placeat : apertius tamen profitendum puto , non hanc a me
prsecipi , quae nunc in fcenis effeminata & impudicis modis fra&a , non
«x parte minima , liquid in nobis virilis roboris manebat , excidit : fed
B b b 3 qua
382 L. IV. VETUS MUSICA
qua laudes fbrtium canebant , quaque & ipfi fortes canebant : nee pfal-
teria & fpadicas, etiam virginibus probis recufanda , fed cognitionem ra-
tionis , quae ad movendos , leniendosque affeclus plurimum valet."
Etiam inter
convivan-
dum.
VIII. Quod idem poftea cap. 1 4. perhibet, veterum quoque morem fuif-
fe, epulis fides ac tibias adhibere ; id generatim Cicero lib. IV. Tufcul.
qua/i. graviflimo auclore in Originibus Catone aftruit, morem apudma-
iores hum epuhrum fuijfe , ut deinceps qui acatmberent , canerent ad ti-
bias clarorum virorum laudes at que virtutes. In Platonis Sympofio
ftatim ut accubuit Socrates, libationes fiunt; & hymnum Deo canunt
Lib. xiv. cL£x<rt tov fo'ov. Tefte Atheneo : „ Prifci homines confuetudine , legeque
Deorum hymnos & laudes in conviviis ab omnibus cantari iufTerunt , ut
reverentia Numinum eius , quod honeftum ac moderatum eft, fines non
transfilirent. Adiuncra namque muficis numeris de diis oratione magis
compofiti fiunt , & graves cuiusque mores." Vides in his teftimoniis
femper ad prifca provocari exempla , quod nempe , ut femper proclive
eft , muficam ad obledtationem aurium fa&am evagari corrumpique : ita
inter epularum delicias ac pocula excedere facillimum fit. Sic notat aures
vocum fono , fpettaculis oculos , faporibus palatum oblcclantes Seneca lib.
de vita beata c. 1 r. Hinc eft, quod muficam convivalem Chriftianis
fugiendam tantopere inculcarint SS. Patres , atque iuxta apoftolum Ephes.
T. h p. 140. IV. cantu tunc etiam Deum celebrandum ; ut lib. L c. 3. declaravimus:
eftque egregium philofophi etiam ethnici prasceptum apud Stob^eum :
Benefit etiam , ut Deus initio & ccena & prandii invocetur. Non quia
tale quid numini opus fit; fed ut qui sq tie Dei recordans , ammo fit com-
pofito.
IX. Propudiofum fane eft, fi nos divinitus inftituti, divinaque agen-
tes , minus falutares confectemur cantu muficaque fines , quam veteres
hi philofophi: quos inter Pythagoras, quern iam memoravimus a mu-
fica docendi initium fecifle , tefte Iamblicho in eius vita c. 10. noclu
cubitum difcedentibus difcipulis ab omnibus diei perturbationibus eos li-
berabat , fomnum vero ipfis conciliabat quietum , fomniaque bona, at-
que futurorum indicia habentia. Ex lecro autem iterum furgentibus ex-
cutiebat nociurnum languorem , remiflionem item & torporem per certos
cantus , vel folo lyrae pulfu , vel voce clariore peragendos. Sibi ipfi
quidem nunquam vel inftrumento vel alio quocunque modo canebat :
nam in fe ipfo tale quid fovebat, & ineffabili quadam divinitate , aures
mentemque mundi advertebat harmonise , quam folus intelligebat &c.
Audiarit haec diviniori adferipti philofophiae , intelligantque, fibi easdem
rationes
Qitem in fi-
ncm ailhibita
fit niuficr..
RECENTIORT COMPARATA. CAP. ULT. 383
rationes non efie , ac aliis , in difciplina chriftiana minus provedis , can-
tus muficxque fuavitate componi animo , quod philofophis illis propo-
litum erat in muficae inftitutione. „Quippe (liint Clandii Ptolomjei verba) Lib.ur. bar:
ipiis melodiae efficaciis evidenter afficiuntur animas noftrae : agnofcentes "'°"j.c'7'a%!'i
quafi cognationem quandam in fuae conftitutionis rationibus ; motuumque /;/. ofp ^7"g.
impreniones i'ui'cipientes , qui Tint ipfis cantuum propriis affectionibus ac- 13s-
commodati : ut nunc ad laetitias , & fui dilatationes incitentur : nunc ad
miferationes & contractiones fui : nunc itidem quafi ad gravedinem &
foporem compofitas ; nunc concitatx atque expergefaclas ; nunc item ad
quietem & mentem compofitam inclinatae; nunc ad ceftrum & furorem :
atque alias aliter turn cantu ipfo mutato , turn animam excitante in di-
fpofitiones ad rationum fimilitudines compofitas. Atque hoc ipfum cre-
do Pythagoram confiderafTe , cum fuaferit, ut primo mane exfufcitati,
antequam actionem aliquam aufpicarentur , mufica uterentur , & blando
cantu: quo ea , quae ab excitatione a fomno animas occupet, perturba-
tio in ftatum fincerum & manfuetnm ordinem prius converfa , bene com-
pofitas & ad congruam temperiem redaclas animas ad divinas operatio-
nes paratas prasftet. Quin & mihi videtur , hoc ipfum , nimirum Deos
ipfos cum mufica quadam & melodia invocari folitos (ut puta hymnis,
& tibiis , aut trigonis JEgyptiis) id indicare , quod eos ad preces no-
ftras cum benigna dementia audiendas invitemus." Eft haec etiam Py-
thagoras apud Laertium fententia: uScug x$c&cu ""f°V Kvoolv , l/xt/a) re
®ioov jc, aLyctAw ivAoyov %<im typ*. Cui congruenter : „Num aliquid ( Epi-
ctetus inquit) aliud oportebat nos , fiquidem intelligentia in nobis eft, Apud An-it.
quaedam publice & privatim facere , quam laudare & celebrare numen , "">» #*• /.
eique pro beneficiis collatis gratias agere ? Nonne & fodientes & aran- ca*' l6%
tes & comedentes canere fie hymnum Deo folent?"
X. A Pythagora repeti poteft epocha muficae , a Gratis tanta con- poetis pri-
tentione ftudioque excultae , philofophica fuccedens poeticae : in qua m«'n &»*-
primo loco Amph ion ex difciplina Iovis patris occurrit. Heraclides, J'aar,s ,nufi"
tefte Plutarcho in Comment, de Mufica: „ In muficorum breviario prin-
cipem citharae & citharcedicae poefis architectum fuiffe Amphionem fcribit
Iovis & Antiopje fllium , in ea inftitutum a patre. Cui rei fidem fa-
ciunt , quae Sicyone fervantur acta : ex quibus facerdotes Argivos , Poe-
tas &Muficos nuncupat Eodem feculo Linum Euboeenfem lamentationes,
Anthem ex Anthedone Boeotia hymnos , Pierium ex Pieria poemata in
Mufarum laudem condidiflfe ait. Ad haec Delphum Philammonem Lato-
nje, DiANiE, & Apollinis ortum carminibus edidifte, ac choros circa
tern-
384 L. IV. VETUS MUSICA
templum Delphicum inftituifTe primum. Tamyrim genere Thracem prae
ceteris illius aetatis omnibus canore cecinifle &numerofe: ut in certamen
defcenderit, fi poetis credimus, cum Mufis." Haec faltem , quod pro-
dant , ab ultima memoria muficam poeticam in facris verfatam fuifTe, re-
cenfere ex Plutarcho volui, miffis reliquis , de quibus deinceps agit a),
& id genus pluribus, donee mufica de fimpliciori in magis variam ett
mutate. Nam (addit) antiquitus uique ad AIelanippidem, qui dithyram-
bos compofuit, tibicines a poetis mercedem accipere confueverant : ni-
mirum primas gerente partes poefi , & tibiclnibus operam iis , qui fabu-
lam docerent, navantibus. Is poltea mos periit : adeo quidem utPHERE-
crates comicus muficam introduxerit muliebri cultu , & toto corpore
fcede lacerato "
Culpam in Timotheum Milcfutm coniicit Phebecrates ; Aristopha-
nes ibidem in Philoxesum. „ Sed & alii (pergit Plutarchus appo-
fite ad propofitum noftrum diiTerere Aristoxeni audoritate) comcedia-
rum fcriptores demonftrarunt eorum ineptias , qui portea temporis mu-
ficam in minuta quafi fragmenta conciderunt. Quod autem educationem
& difciplinam vel genuina vel prava artium tractatio fequatur , Aristo-
xenus ottendit. Nam Telesiam Thebanum , qui ipfius a?tate vixit, nar-
rat adolefcentem in pulcerrima educatum mufica, cum aliorum nobilium
poetarum carmina didicifle , turn Pindari Dionysh Thebani , Lajmpri,.
Pratinje & reliquorum , qui lyrico carmine prseftitejunt. JEtate au-
tem iam matura adeo fuiffe a fcenica & varia ilia mufica deceptum , ut
contemtis pulcris illis , in quibus enutritus fuerat, Timothei & Philo-
xeni ediiceret carmina , ac de his ipfis ea potiffimum, quae maxime ef-
fent varia , plurimumque haberent novitatis, cumque lead lyricum pan-
gendum carmen coutulilTet, ac tarn Philoxeni quam Pindari modum
tentaflet , in Philoxcneo ei rem non fuccefliflTe : cuius caufa fuerit pulcer-
rima ilia primas setatis inftitutio." Turn concludit ad rem: „ Qui er-
go vult mufica recte & cum iudicio uti , is veterem modum asmuletur.
Sed
a) Ex quibus praecipui funt Okpheus, Hyag-
nis , Olympus , Demodocus , & Phe-
Mius (laudati Homero) Terpander poe-
ta citharoedicorum carminum fuit: & pro fingu-
Iis carminibus verfus fuis & HomerI nn-
meris adornnfle , eosque caritaffe in certamini-
bus perhibetur Plutarcho. Eundem porro
memorat ex Heraclide vocabula primum
carminibus cithnrcedicis reddiiliiFe. Cuius exem-
plo Clonam , q.ui carminum tibialium ( a ti~
biis) profodiorumque princeps fuit author , e-
legias & verfus cflndidiffe t ac Cologb oninm.
PolYMNESTUM , qui fuit infra hunc, eadem
wfurpaffe poematn. Carmina & leges mctri-
cas liomos dicunt Graci , quibus funt hi uli
&c. NopOOV fubinde meminimvs , uti etiam
carminum lyricorum , qui ex fuo nofcuntur
nomine , a Texpandro exculta. Teefan-
drum Archilocho antiquiorem proriunciat
ex Glauco Itulo. Ex Terpandrl aiitem
difciplina prodiit Akistoclites , cuius di-
fcipulus Phrynis celebratur, de quo Plu-
tarchus.
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 385
Sed interim altis quoque earn perficiat difciplinis , philofophiamque ei
paedagogi loco pra:riciat , ea enim iudicare valet , quid muficam deceat."
No ft ram vero facram leu ecclefiafticam muficam quid deceat , etiam fend
doceat theologia , genuinusquej de religione cultuque divino fenfui>; turn
caeterae difciplinae ad culturam ingenii facientes accedant , fofmentque
melopoetam, ne illotis manibus hanc tractet ad divinum celebfandum nu-
nien , condecorandamque facram liturgiam compoiitam difciplinam.
XI. Aristoxenus, quern citat Plutarchus, ille ipfe eft, qui pri- A PhiIof(V
mus a Pythagora feceflionem fecit; dum is ratione , Aristoxenus ve- Phit deinde
ro fenfu rem diiudicandam exiftimabat. Hinc Pythagor<ei , ut eft a 77;o- excl,lta- .
ma Stanleio ex Ptolomteo notatum , quod barmonicum nunc voca- P pi'li.'
mus , canonicum appellabant, non a canone inftrumento , ut vifum non p. 731.
nullis , fed a rectitudine ; quoniam ratio reclum invenit , harmonicis ca-
ll onibus fine regula ufa. Vocabantque exercitium omnis generis inftru-
mentorum , iuxta regulas harmonicas procedens , tibiis, tubis , & fimi-
libus, canonicum. Pythagorje tamen canon monochordi tribuitur , re- lb. p.m*
ferturque ex Aristide , paulio antequam diem obiret Pythagoras, ami-
cos hortatum eflfe , ut monochordum exercerent, muficas fublimitatem
intellectu potius per numeros , quam fenfu per aures aflequendam efle
indicans. Ex fententia Abb. Roussier a) unum, quod Graci ex prin- a
cipiis Pythagor/e fervarunt, eft canon harmonicus , qui reipfa con-
fectarium fit progrefllonis triplae , quam pro fundamento ftatuit non fo-
lum fyftematis muficae Gr<ecorum, fed etiam JEgyptiorum , & Cbinenjium:
quod eft argumentum iam citati commentarii de mufica veterum , in-
ftituta etiam comparatione fyftematis hodierni cum veteri JEgyptiorum,
a quibus creteri hanc cum aliis difciplinis fcientiam acceperunt. Refert
hue lyram Mercurii tetrachordam , qua? a Boetio omnium antiquifll-
mum ponitur fyftema muficas ; cui fucceffit cithara heptachorda Gr#co~
rum, ac octachorda Pythagora:. Pythagoricis inter alios aceenfentur
Archytas Tarentinus , Philolaus Crotoniata , Hippasus Metapontinus,
Eubuliotes.
Aristoxenus Aristotelis difcipulus fuit , quem fupra citavimus ,
libro VIII. Politicor. difquirentem , quatenus fit fufcipienda mufica di-
fciplina : pertinetque ad muficam eiusdem problematum libellus de-
cimus
a) Memoire fur la Mnfiqne des Anciens , ou Chinois , & les Egyptiens , avec fin parnllele
Ton expofe le Principe des proportions an- entre le fyfteme des Egyftiens 8c celui des
thentiqvtes , dites de Pythagore , & de di- modernes.
vers fyftemes de Mufique de les Grecs , les
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. IV, Ccc
386
L. IV. VETUS MUSICA
cimus nonus. Fuit & Plato muficae addictus , tefteque faepe lau-
dato Plutarcho , Platonici plerique &f Peripatecicorum philofophorum
primi de antiqua mufica , & quemadmodum ea poft fuerit adulterate , fcri-
bere ehiborarunt. Quae tamen eorum opera defiderantur. Coniectu-
ram vero {aciunt , qualis efiTe tunc debuerit mufica , cui uti primum prae-
cipui poetae , ita poftea philofophi gr<cci , cum fcientiae apud gentem
illam cultidimam maxime fiorerent , tanta contentione opera m fuam
navarunt in diverfis illis veteris muficae partibus, quas magno numero per-
cenfet lo. Bapt. Donius circa finem libri II. de prafiantia veteris mufi-
ca'. cum veterum fcripta , quae fuperfunt , a Meursio , Meibomio,
Wallisio edita , unam fere pertraclent , quam d^onxajv vocabant : prae-
L.iv. p. 7*. ter qUOS nominantur in vita laudati Donii , ex eius haud dubie adver-
fariis, etiam Cleonides, Pappus Alexandrinus , Theon Smyrnaus , Dio-
phantus, Adrastus, Diocles, Geminus , pars item potior Nicoma-
chi Gerafeni. Ex quibus aliquot faltem in bibliotheca Vaticana MSS.
veluti Adratum, rimatus eft diligentiflimus ille muficae veteris indagator.
Non paucos in aliis adhuc bibliothecis delitefcentes Ger. lo. Vossius de
fcientiis mathematicis c. 22. Io. Alb. Fabricius Bibl. Gr. lib. III. c. 10.
quemque hie citat, lo. Meursius in limine notarum ad Aristoxenum,
plures adhuc recenfet. Hodie e fuo volumine explicatur a P. Ant.
Pioggi , Phtlodemus, inter rudera Hermlani repertus, in impugnan-
Vii. Bumey fi0 Aristoxeno verfatus. Hodiernam vero quod muficam polypho-
ny:Va" L nam attmet ' fruftra ha?c omnia funt ac nullius propemodum utilitatis.
p. 250. Caufam indicavimus non femel.
Veteris mu- XII. Initio capitis fuperioris inter fcriptores de re mufica pofterio-
ficx refti- ris huius aevi non paucos numeravimus , qui antiquam etiam muficam
tucndjec0I)a-illuftrandam fibi fumferunt. Cui rei ftudium praefertim faeculo praeteri-
reSxta°te"ie" t0 m ^ta^a ingens a multis fuit impenfum. Hos inter Ang. Maria
p. IXKUI. Bandinius in vita lo. Bapt. Donii lib. IV. inter Etrufcos commemo-
rat Ioannem Bardium ex comitibus /Rvernia , qui in veteri 'mufica re-
ltituenda diutius defudaverat ; nee non Hieronymus Meius, qui de mo-
dis mulicis veterum libros quatuor ad Petrum Victorium praeceptorem
fuum coneinne atque erudite conferipferat. Eadem arena Fincentius
Galil/eus, magni Galiljei pater, fe laudabiliter exercuerat. Donius
quoque civium fuorum veftigiis inhaerens rem oppido perdifficilem &
vetuftatis tenebris undique obvolutam, veteres harmonias inter barbaro-
rum ruinas aliquot abhinc faeculis miferrime deformatas , ac pene in-
termortuas , eruere adgreflus eft, quotiescunque a graviffimis , quibus
detinebatur negotiis , vires refumere datum erat.
Donius
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 387
Donil's autem contemplativa parte relicra , pradicam excolere reiti-
tuereque allaboravit, auxilio potiflimum Gr 'decorum atque ineditorum co-
dicum , ut ip(e perfcribit in epitroia ad Ioannem IV. Portugallia re- Epft. 95.
gem : „Q_uo coniilio primum non pauca veterum rei muficae icriptorum
loca peroblcura lane, ac difficilia interpretatus fum; compluraque vo-
cabula e graco, latinoqas fonte dedueb, quibus expreflius ac purius huius
difciplinae notiones effari pofTumus, excogitavi; deinde quod precipuum
ell , anfciquas illas harmonias Doricam , Phrygiam , aliasque tantopere
decanfcatas atque ab hodiernis quibusque dodoribus muficis Salina, Zar-
ltno, Galil/lo, lludiofius aliquanto, quam felicius conquifitas , e cral-
fiflimis vetuftatis tenebris erutas, in ufum ac praxim , faventibus fupe*
lis, revocavi. Nam partim novis inftrumentis muficis ad earn rem ido-
neis a me inventis , ac labricatis ; partim novis femaeographiae feu Ta-
bulators fpeciebus afluintis , id confecutus videor , ut magna quaedam ,
atque iriaodita tot faeeuiis in omni cantionum genere varietas , nulio ne-
gotio ab iis , qui fecretioribus hiice mularum facris vel modice initia-
ti fuerint , edatur. Siquidem fuppetunt iam hie Rom<£ ac Floreutia , qui
per omnes illas harmoniarurn lpecies , & cantica eleganter componere,
eaque apte perfcribere & iuaviter canere , atque expedite pulfare pof-
fiot. Quam difciplinam nobiles aliquot viri (quibus pr^cipue meos hos-
ce labores dicavi) cupidiffime amplexi flint Praeter caeteros veto vir
Eton minus avita nobiiitate quam propriis dotibus illullris , ac longin-
quis m Orientem peregrinationibus clarus ell Petrus de Valle, patricius
Romamts , Lujitani nominis perquam lludiofus , cuius luculentus hiiiu fee-
modi cantionum liber propediem proditurus ell in lucem." Lauda-
verat eundem Petrum de Valle eximie Io. Alb. Bannio , ut ipfe in
epiftola ad Donium data teltatur , additque , eius modulationes mulicas Epjl. 83.
intellexifie fe rara virtute , ac prasclara eloquentia felediorem non folum
fuperare couuentum, verum etiam inter pretiofiilima iplendidiflinvde Italia
cimelia haberi.
Longe veto aliter de veteri mufica , eiusque a Doxio reftituendae
ftudio , fenfit B a n n i u s , fententia ad ipfum Donium perfcripta :
„ Modos ( inquit ) qucs ego circulos harmonicos voco , nihil am- ^^ 80-
plius , quam corpus fine anima aeilimo. Genera vero mufica a Gra-
tis potius fomnio commenta eflfe , quam a natura diilinde prodita non
folum arbitror, verum etiam fcio, habeoque demonflrationes folidifiimas,
quibus unum tantum genus muficae alfero. Ideoque iam dudum mihi
imaginor, te potius muiicam^r^ca/H imperfediffimam emendaturum, quam
collapfam reftituturtfm: nam licet intervalla Gnecorum , naturae minime
C c c 2 con-
388 L. IV. VETUS MUSTCA
coriformia , in confonantiam feu concentum redigere coneris , profeclo
Mtbiopem lavas. Gr<eci praeter £ia,7rct<r<2v , Aiclttiv™ & aiuna-tru^cov nullas
finiplices confonantias agnoverunt. Et quomodo tarn uber variusque con-
centus ex eorum mufica nafci poteft ? lta mufca in elephantem , non mu-
tata natura , evaderet. Scripfi ea de re quinque libros difquifitionum
muficarum propediem edendos , quibus rem demonftrando rationibus,
quafi manibus palpabilem reddo. Poterit iftud Mersennus fuo tempo-
re magis aperire , cui fere tantundem de tuo inftituto laudatifiimo in-
finuavi. Verum fingulari libro ad S. D. N. Urban um PP. VJII. fpe-
cialiter dire&o , brevi demonttrabo , cantum omnem hactenus in eccle-
fiis ufurpatum , qua ratione intervallorum , qua ratione numeri , tem-
porisque intervalla metientis , inertem ineptiflimumque efie ad pietateai
facris verbis exprimendam." Paullo ante dixerat, plurimum fe labo-
raflTe , ut muiica flexanima „(qualem (addit) nunquam vidi , fed tantum
temerarie laudatam legi)" redderetur : „ Efticax nimirum, oratorio more ad
docendum, delectandum, & movendum ; " ut rem in fynopfi explicat pht-
jfum. 87- lomufo inter epiitolas Domanas. Id mea fententia unnm ac palmare
foret ex antiqua mufica poftliminio revocandum ; fed id libri cLqiaovikuv ,
qui fuperfunt, non docent; neque adeo eorum prsecipuus editor Wal-
t. in. opp. lisius fibi perfuadere potuit , veterem muficam accuratiorem noftra
t' W' fuiflfe ; in appendice de veterum harmonia ad hodiernam comparata , eo
interim facile conceflb , cum id Jibi folum fere proponant hodierni muji-
ci , ut animum oblectent ; potius quam ( quod ajfeclajfe videntur voter es )
ut ajfec'tus hue illuc trahant : fieri omnino poteji , ut in movendis af-
fe&ibus , ipji quam nos , peritiures fuerint &c.
inipfaetiam XIII. Qui fecum animo reputat fummam Gracorum in omni ge-
pnixi mufica. nere difciplinarum praeitantiam piae caeteris nationibus, quas omnes bar-
baras exittimabant , fnnulque perpendit , quo loco pretiove apud eos-
dem mufica fuerit, facile fibi in animum inducet, ad quern perfe&io-
nis gradum mufica tantopere exculta aeitirnataque pertigerit. Cornelius
Nepos in praefatione operis de lmperatoribus Gracorum illuflribus non
dubitat „fore, qui hoc genus fcripturae leve, & non fatis dignum fum-
morum virorum perfonis iudicent; cum relatum legent , quis muficam
docuerit Epaminondam ; aut in eius virtutibus commemorari , faltafTe
eum commode, fcienterque tibia cantafle. Sed hi eruntfere, qui ex-
pertes litterarum gr<eca.rum , nihil rectum , nifi quod ipforum mori-
bus conveniat , putabunt. Hi fi didicerunt , non eadem efie omnibus
honelta , atque turpia , fed omnia maiorum inftitutis iudicari : non ad-
mi ra-
RECENTIORT COMPARATA. CAP. ULT. ^9
hfirabuntur , nos in Graiorum virtutibus exponendis , mores eorum fe-
cutos." Sic dum in Epaminonda ea , Quae funtallata, meraoraflTet,
adiungit : atque bac ad nofiram confuetudinem funt levia , 6s? potitts
contemnenda ; at in Graecia utique magna laudi erant. Hinc etiani
ell, quod vix argumentum hoc attigerint veteres fcriptores latini , qua?-
ve de mufica fcripierunt, ex Graca diiciplina funt defumta. Neque ve-
ro ad nos usque pervenerunt exempla muficae veteris , ex quibus de eius
prxftantia iudicium fieri queat , praeterquam pauca quaedam obfcuri alias
poetae Dionysii in Caliopen , Nemesin, & Apollinem, a D. Burnet-
te cum notis antiquis & recentioribus edita : dum Meibomius fuo mar-
te rem agit , qui cum coram Christina Sueci<e regina veteris mufica;
exemplum in choro muficorum proferret , ira excanduifie admodum
fertur, quod effectus haud refponderit, quern ipfe vane conceperat ani-
mo, a muficis, veteris utique muficae ignariffimis , in fcenam producto fpe-
cimine, ut pluribus in eius vita narretur apud philologos.
Ipfe Attico perfricat fale Ath. Kircherum in praefatione ad antique
mufica ait&ores , plus ab eo exfpedans , quam propofitum habuifle ip- Eptfl. 143-
fe epiitola ad Donium data exponit : „ Ad me quod attinet (funt Kir-
cheri verba) iam Deo laus , tandem ad finem perduxi laboriofum opus
mulicum, quod artem magnam confoni & dilToni intitulo : in quo dum
philofophum , aut mathematicum potius, quam philologum ago , ita an-
tiquo-modernae muficae agitatam controverfiam parce quoque attingo ;
hoc unicum agens, ut modernae muficae imperfectionem oitendam , rao-
dum , quo perfici pofiit , doceam. Quod dum facio, faepe celeberrimi
nominis tui perhonorificam mentionem facio." Sequimtur paullo poll; Epfi \*%.&~
epiftolae duae ipfius Donii ad Ifaacum Vossium , antiquae muficae infig- '49.
nem , ut riiox videbimus , patronum , quibuscum opus de prajlantia
mufic<e veteris transmittit , quid in ea di'fceptatione fit fecutus , his in.
posteriori epiitola exponens verbis : „ Nempe , ut antiquorum exemplo re-
centiorum indufiriam acuani ad nobilem hanc facultatem expoliendam
augendamque : cuius certe confilii tarn falubris , atque innoxii , nifi te
fautorem ac vindicem futurum crederem , haud fatis expendilTe viderer,
quid deceat hominem inftituto religiofum , patria Germanum , natura t. h~opp.
probum atque ingenuum." Ipfe eo in opere Nicolaum quemdam *»**■
Vincentinum fugillat irridetque , tamquam praecipua (opinione fua oppi-
do falfus) fui parte veterem abfolutainque muficam reftituerit, fpeciofum
illud , ne dicam arrogans , archimufici "cognomentum affectaverit , &
gloriabundus cecinerit :
Mufica prifca caput tenebris modo fujiulit altis.
Ccc 3 Laudat
390
L. IV. VF.TUS MUSICA
T. I op[>
p. 124-
118
Laudat vero pofl: multa Criumviros illos , qui monodicum ftylum non
tarn proprio marte, quani eruditorum , qui tunc Florentine erant , confi-
liis atque adhortationibus in ufum revocarunt , exeunte nimirum facculo
XVI. & deinceps in prqgreflfu fequentis fxculi , ut iam fupra obfervavi
de academia ilia mulica Florentina ad ornatum muficae reddendum rdti-
tue.idumque vererem itudia conferente: qui certe praecipuus cultus ea in
fimplicicate verfabatur, quam recens pefliimdedit mulica; muficam vero la-
cram multo magis decet , quam theatralem , in qua potiffimum elabo-
rabat academia Florentina. Petrus tamen Bardi , loannis , qui ea
£pifl. 71. p. difciplina praeftabat , films, data ad Dontum epiitola , palam facie, ipfum
etiam Vincentium Galil/ei experimentum eiusmodi in mufica ecclefia-
ltica, & quidem facratiilima hebdomadae fandae, fecilTe. Dignus ell lo-
cus, quern exferibam , quo quippe aliorum etiam nomina ftudiaque in
a ea palseftra exponuntur* a). Taceo reliqua ab inltituto pracienti aliena,
Trmato ieik quaeque idemDoxius in eandem rem alibi profequitur, quasque in alio
r! // o ' 9 geaere veteris muficae laudat Tr. II. Sopra il genere Enfoarmonico, compo-
tu.&& iitiones mulicas Petri Eredia , Ludovki Rossi , Petri de Valle , Virgilii
pag. 323. Mazzocchi, & aliorum.
id sn Hcue- XIV. Sed fruttra haec omnia , quod ad imitationem , reftitutionem-
rit in mufica qLie [ux perfedioni veteris muficae attinet , venditantur mea fententia,
pojpona. quam jnitj0 Hi),-} tertii de mufica feu concentu plttrium vocum expofui:
neque ullis adhuc idoneis argumentis eas apud veteres obtinuifle patro-
ls ni muficae veteris demonltrarunt. Agnofcit lo. Bapt. Martini, b) ho-
diernum ,
a) II Galileo fequitando fi bella imprcfTa, com
fe parte delle lamentationi , c Reipoiili dclla
fcttimana fanta , cantate, nella fieffa materia
in devota compagnia. Era allora nella co-
merata di mio padre Ginilio C'ACCINI d'eta
molto giovine , ma teiuito raro cantore, e di
buon gufto , il quale fentendofi inclinato a
qnefta nunva mufica , fotto la intera difcipli-
na di mio padre comincio a cantare fopra un
folo ftrumento varie ariette , fonetti, e altri
poefie , atte adelTere intefe , con maraviglia
di chi lo fentiva. Era ancora in Firenze al-
lora Iitcupo Peri , il quale come primo fco-
lare di Qriftafaro Malvezzi , e nell' orga-
no , e ftromenti di tafto , e nel contrappunto,
fonava , e componeva con molta fua lode,
e tra i cantori di quefta citta era fenza fal-
lo tenuto a neffuno inferiore. Coftui a com-
petenza di Giulio fcopcrfe l'impreffa dcllo
ftile reprefentativo , e troppa antichua , che
fi fentiva nelle mufiche iiel Galileo addol-
ci infieme con Giulio quelro ftiL- e lo re-
fero atto a muovere raramente gli aftett/,
come in progreffo di tempo venne fatto all'
uno e all'altro. Per la qual cofa cfii ac-
quiftarono il titolo di primi cantori e d'in-
ventori di quefto modo di comporre c di
cantare. II Pehi aveva pi 11 fcienza, & tro-
vato modo con ricercar poche corde , c con
allra ciTatta diligenza d'imitare il pirlar fa-
miliare acquiffco gran tama. La prima poe-
na die in ftile reprefentativo fofle cantata
in palco fu la" favota di Dufne del Sigoor Oi-
tavio Rinucini mefTa in mufica dal Peri
&c.
b) Non v'ha dubbio , che moltc parti di cfia
mufica ( greca ) non poffono efte es gnirft ncl
loro elfere perfetto nella noftra mufica , co-
me fono li tre generi diatonico , cromatico,
& enarmonico con le loro fpecie ; cofi pu-
re i tuoni o modi , tante diverfita di ftru-
menti , e il Ritmo con qutlla efattezza , che
li praticavano i Greci , per che il noffro
contrappunto ce lo impedifee , non effendo
con eiTo comlinabili. T. II. Storia deBa inn-
Jica dilfert. 3. p. 300.
RECENTIORI COiMPARATA. CAP. ULT. 39!
diem utn contrapundum obftare in multis, ne rauficam veterum aflequa-
mur. Dementiae equidem accufat eos //. Vossius , qui aiferere no 11 Defn'"jf",H
.... l . . J P •, ■ r r a"'tu ( ' :"
dubitannt , concentum plurram vocum prorius veteribus ignotum full- rihus >•/%,<■■■-
fe. Sed certe contrarium Vossius nee dideriis fuis , nee allatis ibidem***'.;. 81.
teftimoniis comprobavit. Et Io. Bapt. Don 1 us in MSS. veteris muficis
tantopere verfatus, ad hanc obiedionem initio libri de praeltantia mufi-
cae veteris fa dam , multo adhuc fegnius , recentium fcriptorura audori- T. 1. vpp. p.
tatem opponit. Meibomius nee agitavit quidera iltara quaeftionem ; n3' ^L''
"Wallisius vero hanc hodiernam rauficam veteribus, quantum ex fuis ,
quos verfavit, fcriptoribus fcire potuit , ignotam pronunciat in appen- 2- lu- °Pf'
dice de veterum harraonia ad hodiernam comparata. „Quamquam enim n
(adiungit) tale quid innuere videantur, quae apud Ptolomjeum occur-
runt cap. 12. lib. 2. voces aliquot eV«J/«*A^flV} trvyx^ing , eLva.7rMx.vi,
x,a-Ta,7rAox,q , crvopa, , ;£ oAcog vj Sia xu>v v7ri^ariov (p3"oyyaiv <TD^7rXox,v\ (qU32
defiderari dicit prse aliis inftrumentis in monochordo canone , eoquod
raanus percutiens unica fit , nee poflit diftantia loca fimul pertingere)
qii£ faciunt , ut plures aliquando chordas una perculfas putem : id ta-
men rarius fadum puto, in unis auc alteris fubinde fonis, non in con-
tinuis , ut aiunt , partibus ( ut funt apud nosBafius, Tenor , Contrate-
nor , Difcantus &c.) altera alteri fuccinente; aut etiam in divifionibus
( ut loquuntur) feu rainuritionibus cantui tardiori concinentibus. Quo-
rum ego in veterum mufica vix ulla veftigia ( haud certa faltera ) de,-
prehendo."
Neque vero illis ex recentioribus , loc. cit. nominatis , qui tertia?
faltem fyraphoniam apud veteres (tatuerint , favent , quas idem ob-
fervat, veteres in confonantiarum cenfura non admififle ditonum, alias- p' IS5'
que praeter diateflTaron & diapente cornpofitiones in cantura admiflas,
quas i^piXiiq, fonos concinnos dicere contenti , aut etiam i^iXi&g ,
concinnitates, confonantias non dicebant : five quae funt minores quara
diateflTaron, ut diefis , heraitonium , tonus, triemitoniura , ditonum : fi-
ve quae funt confonantiis interieda?. , ut tritonuin , tetratonum , penta-
tonum , & horura firailia intervalla fuccefliva. Agnofcit Abb. Ro u s- Memoire fur
sier, rauficum fyftema Gr<ecorum totum comparatum fuifle ad huiusrao- , J "^?"e '
* . 1 r des mictens
di intervalla & confonantias fuccefiivas , atque a fuis gentilibus etiam pilg. 9. fife,
quoad tertia fyraphoniam abit fententia , inde quod ditonus pro difib- *95- iff-
nantia apud veteres fit habitus. Abb. Fraguier Peraltio, Wallisio-
que locum Platonis oppofuit , fed D. Burettuzvi a fua non retraxit
opinione, etfi is plufculum indulferit , ut notaviraus fupra p. 106. &c.
veterum ovptpuvov, & avtiQuw explicantes , circa quas voces contrarie -^&»iw*8r.**w-
fentiunt hi audores. Datae a nobis interpretation! de confonantia odavs^B^T
per
392 L. IV. VETUS MUSICA
Dim-, itin. per dni<Qum fignificatae favent inftrumenta mufica Vetera , reperta in
TL' erf/. *' Herculano, ut eft a D. Burney annotatum.
Prefrrtim XV. Non eo ego haec profero , ut tarn variam noftram multiplicem-
quoaii vim qUe mufiCam pra£ fmipHci monodicique veteri extollam , ad prasfens cer-
verborutn * _. _, r r l - r
cxprimen- te mititutum argumentumque de muiica fa era , cantuque ecclefiaftico ;
dam. quern ideo planum appellamus , atque ab ufu , locoque in quo perenni
hactenus prasfcriptione obtinet, choralis dicitur, in gencre diatonico om-
nium antiquiffimo, quo verba ordinate decurrunt, fuaviterque per cantum
Loc.cit. pag. animo influunt. „Adde (utor laudati "Wallisii verbis) quod eorum niu-
'*'• &"' fica fimplicior uniusque vocis , non ita prolata verba obfcurabat, ut no-
ftra magis compofita : unde fiebat ut (verbi gratia) tragica verba cum
geltu tragico , tragico carmine, lbnoque tragico prolata (quae omnia
componebant eorum muficam) non mirum fi tragicos arfeclus concita-
bant (haud fecus quam apud nos in agendis tragcediis ) pariterque in
ceteris affectibus." Experientia docet , quantam vim ad infiniiandum
fefe animo , eumque commovendum habeat declamatio icite facia , aut
fimplex etiam cantio , uno forte alteroque inrtrumento muiico fociata ,
quae verborum fententiam non obfcurent , fed eis energiam conferant po-
tius : quod , fi uspiam alibi , certe in mufica iacra ommno fpectanJum
foret. „ Ecquis etiam , (inquit If. Vossius) hoc noftro faeculo, dum-
e ocr**- inocJo aures teretes & delicatas habeat , non libentius audiat vocem fo-
tum cautu t?
vinous rhytb- litariam , & fingula verba ad fonum teftudinis aut citharae diftincte profe-
*"' P- 83. rentem , quam integrum chorum muficorum , ubi nihil prseter confu-
fum murmur , & vix tria intelligas verba ? Quam difpar hac in parte
antiquorum fuerit ratio , vel ex eo colligas , quod etiam in choris tra-
gicis , licet plura pulfarentur inftrumenta , pluresque fimul cantarent ,
vitiofum tamen haberetur , fi vel unica infufcaretur vocula. Hoc vero
ut affequerentur , utrumque necefle erat , ut nempe fingulae voces &
fyllabae fimul & eodem exacte fonarent tempore , & iftud praeterea ,
ut unius vox caeteris fortius & clarius verba intonaret , reliquis fum-
milTa voce concentum ad unam referentibus perfonam , ut veteres do-
cent Grammatici. Aliquando tamen caeteris filentibus unus folus tot- m
chori canticum ad tibicinis modos abfolvebat , & turn monodia
fiebat."
Hunc veterem ritum propius afTequi liceret in cantionibus , quas Arias
vocare mox eft, fi verborum inteliectui locus relinqueretur , nee tarn
faepe facileque difcerperetur fententiae contextus , aut ita cantoris vitio,
qui oftentendae voci folum intentuseft, pronunciarentur verba, ut fen-
fu&
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 393
fus haud percipiatur. „Quare blanda licet ( inquit Domnus Calmet Dif-
fert. in muficam Hebr. auftore etiam modo laudato Vossio ufus) &
fuaviffima carmina , cum ne percipi quidem poflint , nihil movendis cor-
dibus valent. Dum aures melodiae fuavitate mulcentur , errare in incer-
tum fpiritus cogicur; quippe qui nihil fatis certain & diftinctum afTequa-
tur. Hinc nulla fatis plena voluptas , & cor in duas partes diftrahiturr
cum melodia quidem, non vero fenfu ^carminis afficiatur. Profefto ft
una fimul vox , harmonia , & fenfus patens verborum in fpiritum inrlue-
ret , aliter fane , quam quod noftra aetate foleat , moveretur ; quemad-
modum virtus unita plus valet, quam divifa. Id imprimis fpe&abant
veteres , ne quid unquam de carmine, quod cantabatur, excideret : quod
perquam commode contingebat , cum multiplex ille vocum numerus in
eadem verba confonaret, omnesque fimul cantores a validiori praecento-
ris voce ducerentur. Refpondebat apta verbis harmonia ; id agentibus
illis viris , ut, quam poflent maxime, naturam & vocem hominis in iis
rerum circumftantiis , quas carmina exprimebant , imitarentur. Chori
in comoediis & tragoediis veterum nunquam fupra naturalem loquendi
raodum vocem elevabant. Porro quantum ratio ilia cantandi animis ca-
piendis valeret , demonftrat eloquentiflimi alicuius declamatoris oratio ,
qui naturam imitari , & aptum verbis geftum iungere norit. Qiiis lo-
go vim eius orationis non fentit ? Ita pariter reputandum eft de nm-
fica nativa , & in ipfa fimplicitate fua numerofiffima."
XVI. A nobis iam eft fupra obfervatum , declamationem apud ve- Decinmatfo
teres ad notas muficas fuiffe compofitam , cum inftrumentis etiam nm- mitfica, re-
ikis. Id de praefentationibus theatricis demonftravit du Bos. Quod- Pra:Icntatl0-
que Blainville de Mgyptiis etiam & Hebr^eis obfervavit , id de Gra- ^q"e
cis , Romamsque certo habetur , omnem eorum muficam genus quod- dp- Marpurg
dam declamations fuifle. Coniun&a porro erat aclio : Numeros mu(ices> ^'ra'se /r-
r j ' B.p.\ 51, &c.
inquit Fab. Quintjlianus , duplices habet , in vocibus & in corpore , Bkinvilk
utriitsque enim rei aptus quidam motus defideratur. Sic ipfa o^zyo-is, feu Hifi- de 1*
faltatio, cum mufica fuerat fociata haud raro in ipfis facris , quod primis "'"/}^e Afy
ecclefias faeculis ab ecclefiis noftris , ut vidimus , exterminari penitus haud Qumti&an.
potuit. Medio dein aevo ludi etiam quidam facri obtinuerunt , ac Jnftitut. l.i.
fpe&acula. P. Menestrjer fingulari de fpectaculis , feu repraefentationi- c' 12"
bus muficis opere a peregrinantibus ad loca facra, expeditionemque fa-
cram in F }al<ejlinam , in patriam reducibus primam originem earum re-
petit, quae faeculo decimo quarto in fcenam deinde feu theatrum fuerunt
deducla in Anglia primum & GaUiis. fn recenfione opufculi infcriptr M«rh II B,
Mart. Gerbert. de Mbsica Eccl. T. II. L. IV. D d d le *■ ^
394 L* TV« VBTUS MUSTCA
le Glorie della poefia &f della mufica contenute nell' efatta notitia de tea-
tri della citta di Fenezia , memoratuc an. 1480. dramate mufico Con-
verfio S. Pa uu Roma repraefentata. Ubi poftea Oratoria inftituta ver-
gente faeculo XVI. a S. Philippo Nerio feruntur , audore presbytero-
rum Oratorii ; unde aptum no minis etymon repeti potett, atque etiamnutn
frequentantur Roma in ecclefia huius Sandi , ac ordinis, Chiefa nnova ap-
pellata , turn alibi ubivis gentium apud Catholicos & Acatholicos. Pro-
xime veteri declamation! accediff itylus , qui recitativus apte dicitur ,
ufitatus in oratoriis perinde ac in fpedaculis muficis ( quae opera vocare
ufu obtiuet ) iam a proximis feculis haud raro res facras repraefentan-
tibus , in noftra etiam Germania audore parente poefeos Martino Opiz
fuperiore fteculo ineunte , ut videre eft apud Marpurg Mufic. Beytr.
III. B. p. 281. 288- add. IF. B. p. 17. bifior. critifcbe Nachrkhteit
von den geifllkb - und veeltlichen Opern in Engeland , am der Biblio-
theque Britannique T. XV. P. I.
Profoiiia,ae XVII. Apud veteres tria haec individua erant in omni cantu ac mu-
rhythmus flca j melos ipfum , modique mufici , fermo , metrum ac rhythmus, feu
verborum numerus : quas poiteriores partes vulgo negligi, ac fpoliari etiam
penitus muficam pofteriori feu rhythmica parte , conqueruntur haud inju-
ria veteris muficae aeftimatotes , inter caeteros laudati faepe Donius, ac
Vossius. Quorum ille poematia duo muficis modis ita aptata, ut quan-
titatis fyllabarum ratio , atque emendatae pronuntiationis ingenuus ordo
fervaretur , edidit, ut teftatur eius biographus Bandinius; additque rem
nemini antea tentatam , felicifiime cefliflfe. Supra tamen,cum de mu-
fica figurata tradaremus , alia eiusmodi ex Glareano citavimus exem-
pla ; me vero latet, an Donii his potiora fuerint, qui in hac re fingu-
T. ?J. #j>. jare ftudium pofuit, edito etiam difcorfo della ritmopeia de' verfi latini
*" 3°3' e della melodia de cori tragic hi , atque in opere de pr<e(lantia mufica ve-
teris graviter in defectum muficae recentioris circa hanc rem invehitur.
Ifaacus vero Vossius in toto illo opere de poematum cantu & viribus
rhytbmi faxum hoc verfat , totumque pene vitium hodiernae muficae in
hoc reponit , ftatim in praefatione fie effatus : „Quippe cum omnis can-
tus aut harmonia , quantumvis elegans , fi & verborum intelledus <&
motus abfint aliquid fignificantes , nihil nifi inanem continet fonum ; ne-
mini mirum videri debet, abefle ab hodierna mufica earn virtutem, quae
tantopere iu veteri praedicatur. Si quis huius feculi audiat cantores , vix
decimam partem eorum , quse canuntur, intelliget. Producendo breves,
& longas contra naturam fermonis corripiendo , ac decies faepius eadem
repetendo
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 395
repetendo vocabula adeo deformant & mutilant veram & legitimam pro-
nuntiationis rationem , ut fenfum carminis penitus deleant. Solum fi
exceperis fcenicum , & recitativum, ut Itali vocant, cantum , vix aliam
hoc tempore audias muficam , in qua verborum habeatur ratio. Et
tamen haec ipfa recitativa , ut appellatur , non ita diftinctam continet
enuntiafionem , ut non faepiflime in fyllabarum peccet quantitate. Nee
folum iftoc , fed & alio quoque praecipue laborat vitio , quod rhyth-
jiio, id eft concinno carminis motu, qui eft veluti anima cantus, pe-
nitus deftituatur." Toto vero illo opere id agit, ut to 7roiv 7ra.f>oL pxo-i-
xcig, omnem fcilicet vim muiicae in rhythmo reponat : in hunc etiam
hodiernae muficae inveclus defectum , quod nullus alius frequentetur plau- *• 8*
fus , quern tactum vocant , praeter menfuram quadratam , quae difpon-
daeum, fi fola fpeftes tempora, repraefentet : & praeterea fefquialteram
aut triplam vulgo dictam : au&or vero eft , ut unicuique pedi fuus fin-
gillatim attribuatur, & quot pedes, totidem quoque difcrepantes inducan-
tur motus feu plaufuum menfurae & figurae.
Sed haec cuiusmodifint, viderint mufici practici, praefertim quoad themata
muficae ecclefiafticae, de quibus nos fuo loco locuti fumus. Neque etiam ad-
modum proficient, quae Bannius de ea re fcifcit, faltem prout in breve
ichema funt contracla in epiftola inter Donianas , qua breviter expo- Num- '"
hit opus fibi propofitum , ut flexanima effet mufica, efficax nirnirum ora-
torio modo ad docendum , delectandum , & movendum. Plus ego doclri-
nae inelTe exiftimem pro mufurgo in fequentibus Plutarch 1 verbis in
comment de mufica : „Nunquam tenebit harmonicam tractationem is,
qui ad hanc folam eft cognitionem progreffus : verum ille haud dubie,
qui unaquaque in arte fe atque in univerfo mufices corpore, partium-
que temperamentis compofitionibusque, excoluit. Quando qui harmo-
nicus folum eft, hie quodammodo eft circumfcriptus. Ut autem uni-
verfe dicam , fenfum & intelligentiam oportet concurrere in diiudican-
dis muficae partibus : ut neque praeeant fenfus , quod accidit praecipiti-
bus; neque a tergo relinquantur , quod ufuvenit tardis. Contirigit ali-
quando in fenfibus utrumque , ut ob naturae inaequalitatem & antecur-
rant , & tardius aequo veniant : hoc ergo adimendum eft fenfui , ut pof-
iit aequali curfu comitari intelleflum. Semper enim necefte eft , tria
haec una in auditum incidere : fonum , tempus & litteram vel fyllabam.
Fiet autem , ut e fono eiusque ingreffu harmoniam , e tempore rhyth-
mum , e littera id , quod dicitur , intelligas : quae cum fimul proce-
dant , fimul etiam ea fenfus excipere debet. Simul & hoc evidens fit,
ubi horum quodque fenfus a reliquis feparare non poflit ac feorfim per-
Ddd 2 pendere*
396
L. IV. VETUS MUSICA
pendere , eum non poiTe difcernere vitiofum a redo. Enim vero prin-
cipe loco de continuatione ell cognofcendum , quae apprime ad vim
iudicandi requiritur. Bene enim an fecus habeat carmen , non deiundis
a fe invicem fonis , temporibus , litterisve cernitur , fed in continenti-
bus; eft enim commixtio quaedam partium , quae in ufu non funt com-
pofitae." Sed quid nobis hodierna de mufica exfpe&andum eft, in qua om-
nia ad vanam oftentationem propemodum funt compofita in vocibus ,
inftrumentis muficis , ipfaque melothefia ad ftuporem quemdam animi
admirationemque conciliandam , artificiofa celeritate ad atomos usque ,
ut ita dicam , fonorum , nunc per molles inflexiones melodise , alias per
ftrepitum harmonise. Vitiis his mufica Italica praecipue laborat, & quod
mirum eft , pro illius fingulari ornatu cultuque habetur , poftpofita
nempe ratione , ac intelleclu , quo praediti caeteris animantibus praefta-
mus ; fuitque primarium apud veteres ftudium , ut fonus muficus vim
praeftaret , energiamque verbis ac fententiae apte metro rhythmoque il-
a
1*1 mufica
noftra figu-
rata..
T. II. off.
p. 137-
ligatae.
a)
XV1I1. Hoc eft ad propofitum noftrum , pro dignitate nimirum hone-
ftateque muficae facrae, quod laudatus Bannius univerfim obfervandum
imprimis vult , ne voces aptiflimo numero verba recitantes , & citra
mutilans perturbationem diftin&e fatis orationem pronunciantes , nimia
temporis feu menfurae velocitate in chaos quoddam confufum praecipiten-
tur. Notarum triplex tantum admittit genus , femibrevem ~0~ mini-
mam
f
& femiminimam
r
„ Lenta admodum conftituenda eft
(addit) temporis aequalis menfura, ad earn nimirum tarditatem producla,
ut quatuor fufae fingulis fyllabis aptatae , nullo negotio, hoc eft , da-
re , diltin&e , faciliterque fine confufione pronunciari , & intelligibiliter
f "J"&!!"" a»diri queant." Econtra autem Jfaaco Vossio hodiernus plaufus quadra-
fag;. 84. - tUS
a) Bi.AiNViLLE ail finera prolegemenorutn in
hiftoriam generalem criticam, & philologicam
mufica; an. 1767. ed. novum nobis muficx
genus , imo veteris muficae decorem in Gallia
reflorefccntein , denunciat , quo egregia nobis
de rhythmo mufico fperare liceret. j.Un nou-
veau genre s'annonce , la voix ne cherche
plus a brillcr par des fous eclatans, k gofier
a charmer par d«s gafouillemens agreablement
rcpe'tes : un rithme precis & marque prcnd la
place tFune profodie molle & fans effet. Nous
avons une Mufique enfin, une mufique , dont
le genre plait , & feduit , & qui peint la na-
ture fous des formes nouvelles, dontP ltalie
meme jaloufe femWe n'ofer fe plaindre dc-s
larcins qu'on lui fait. Les inftrumens doci-
les donnent aux chants, a l'harmon * de nou-
velles graces , de nouveltes beautes ; rien ne
refifte , tout fe prete aux <lelicatefles les plus
exquifes j on parle , on exprime , on fe fait
entendre."
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 397
tus, quem vulgo tadum appellant, quod pedum olim uunc manuum uteren-
tur officio , nimis tardus & piger eft , quam ut ad ilium fyllabarum
exigi queat quantitas. Roscium, qui aftione fcenica , perinde ac apud
Gracos iEsopus, maximas fibi comparavit divitias , Cicero laudat , at-
que in exemplum adducit , quod fenefcens tardius declamaverit , atque
tibicinem menfuram moderari iuflerit. Convenit hoc quodammodo fty-
lo noftro , quem recitativum vocamus. Veteribus autem nullo hie
opus fuit notarum difcrimine , quibus nos ad cantum figuratum utimur;
cum apud illos ipfum carminis genus ac fyllabarum quantitas fuapte mo-
ram determinaret , duplo in longis fyllabis , quam in brevibus tardio-
rem. Arfis & thefis in recitatione gravi & acuto accentu defignabatur.
Acceflferunt vero fucceflu temporis alii etiam grammatici accentus ad de-
cern usque. Hi forte ii ipfi funt, quos Io, Bapt. Don i us in antwno ** *"!fTl*
bibliothecae Vatican^ fcriptore notavit ad muficam applicatos , notulas f. ^
quasdam lineolis multipliciter inter fe iunEtis , quibus temporum fpacia nu-
merosque indicarent ; quas pari ratione unicuique fyllaba fuperpofuiffe vi-
dentur. Ad difcriminandas vero bafeis five rhythmorum menfuras , ac
percujjiones , punclis utebantur , qua quibus erant fyllabis , pbthongis no*
tisque fnppofita , in eas arjin incur r ere innuebant. Meminit etiam ex
Alypio notarum veterum muficarum , quarum ingens erat numerus , pe-
culiaresque pro unoquoque modo ac genere muficae. „Hunc notandi
morem (funt Donii verba) fi in univerfum recentiori praeferam , pro-
fe&o amens fim , ac nimius vetuftatis admirator : neque eft ingenuitatis
meae diffimulare , quodnam quidque fine ullo partium ftudio mihi ma-
xime placeat. Aio igitur generatim hodiernam methodum mihi potio-
rem videri." Addit nihilominus quasdam proprias vetuftae rationi com-
moditates ; Vossius vero omnino expeditiorem & breviorem fore anti-
quam quam hodiernam methodum exiftimat, ubi qu is fern el elementa Hhpoe-to*
perdidicerit. Dubito autem, an huius rei experimentum ceperit Vossius;
funt certe Vetera notarum figna pro noftra mufica tarn varia, five men-
furatam five polyphonam fpe&es , prorfus inepta.
XIX. Hsec ipfa etiam fymphoniurgia noftra, feu plurium fimul vo-Modi mufiei
cum concentus , omne illud, quod adhuc in genere noftro diatonico, quo vetcres-
in cantu chorali utimur (nifi & illud adhibito organo obfufcetur ) fuper-
fuit, fuftulit difcrimen modorum muficorum veterum Dorii, Phrygii&c.
quibus a veteribus tanta tamque diverfa vis eft attributa ad movendos a£-
feclus. Cuius rei Laurentius Mizler in recenfioneWALLisn de veterum
harmouia ad hodiernam comparata , praeter ingens veterum in hoc ftu-
D d d 3 dium
398 L. IV. VETUS MUSICA
dium contentionemque, hanc etiam ftatuit caufam , quod rara admo-
duni apud veteres merit, ac in fimplici monodicaque mufica ilia verba
a probe percepta in animum fuapte fefe infinuaverint. a) In Gallia, ut
iam fuo loco obfervavimus, fingularis aliquis modus venditari ell viftis,
qui mixtus eft appellatus, cum tamen ipfiifimus fit deuterus generis dia-
tonic! puri, a cancu piano feu monodico ad fymphoniacum noftrum tra-
ducrus. Unde recte de eo Rousseau in fuo lexico muflco v. Model
„Ce nouveau Mode n'etant (inquit) point donne par analyfe de trois ac-
cords comme les deux autres , ne fe determine pas comme eux par des
hannoniques eflTenciels au Mode , mais par une G amine entiere, qui lui eft
propre , tant en montant , qu'en defcendant; en forte, que dans nos deux
Modes la Gamme eft donnee par les accords , & que dans le Mode mixte
les accords font dounes par la Gamme" Parifiis primum an. 17s t. pro-
pofitum memorat a D. Blainville , qui eum p. 120. Hifi. de la Mufique
exponit; examinat vero , & in fuum locum reftituit Abb. Roussier ,
Memoire fur la Mufique des Amiens not. XXIX. pag. 176. feq. ubi
etiam agit de haud abfimili modo, veluti ad reformationem quamdam mo-
di minoris a P. luvenali Sacchi explicato DhTertat. del numcro e delle mi-
Jure delle curde mnjiche e loro corrifpondente cap. 6. &c. Add. Roussier
not. XXXIX. p. 229. feq.
Genets con- XX. In nulla vero re conftanter adeo, &, fi ita dicere liceat, pertina-
fonantiarum cjter antiquitati adhaeferunt mufici aetatis pofterioris usque ad praefens
te^muficT*" ^ere temPLls > quam in genefi confonantiarum &c. ipfo adeoque fylte-
veteris & mate mufico : cum tamen mutato muficae genere hie facile feceirionem
dovx. facere licuiflet. Vetus fyftema muficum Pythogoricum comparatum fue-
rat , compofitumque ad feriem confonantiarum fucceftivam , quam nos
muficam melodicam appellamus , veteres autem harmoniam dicebant , eius
harmoniac , quae medio demum aevo cepit, atque haclenus exculta obti-
net, ignari. Nihilominus mufica noftra theoretica eidem fundamento
fuperftrucla fuit , iisdemque principiis ; donee noftra demum memoria
aliud fundamentum ab experientia petitum ponerent in Galliis Rameau,
d' Alembert, in Italia Tartini , Geminiani , in Germania Serre,
Bethyzi, Marpurg, Sorge. Ex quibus duo pofteriores acriter inter
fe digladiati lucem tamen ad illuftrandum novum fyftema a Rameau
primum excogitatum attulerunt : quod mireris, in his concertationibus
vetus nihilominus de quartae confonantia crambes eft reco&a. De nu-
meris
a) Addit votum pro mufurgis hodiernis, prefer- poniften, gut griechifch wiirden. " Mujkalifiht
thn ecclefiafticis : „ Ach dafs doch in diefem Bibliothek L B. i. Th. |. 23,
PuncT: , fonderlich ilie geiftlichen Herren Com-
RECF.NTIORT COMPARATA. CAP. ULT. 399
neris feu rationibus proportionibusque harmonicis fuit etiam concertatio,
ac difpar quidem opinio, quarum tamen ufum ac vim primus d' Alem-
beut aufus eft labefactare ac Rousseau, quoad gradum etiam ilium de-
lechitionis aurium , quern Eulerus mathematics ex numeiis harmonicis
fibi demonftrafle eft vifus : quae indicaiTe faltem verbo , a propofko no-
itro alienum haud fuerit.
XXI. Multae proximis faeculis difquifitiones , difceptationesque facias &*Qakmm ,
runt de tribus muficae generibus , diatonico , quale ex diverfis fpeciebus & "^arm™
apud veteres , in noftra mufica obtineat , chromatico & enharmonico , nicum genus,
qualia apud veteres fuerint? quae eorum veftigia in hodierna mufica aut
fuperefle videantur , aut reftitut poflint ? Quae omnia vero Bannius
explodit in hodierna , partim etiam in ipfa veteri mufica , laudata iam
ad Donium epiftola : qui varias lucubrationes edidit , turn de genere
diatonico eiusque fpeciebus , quales apud veteres fuerint , hodieque in
ufu fint ; quod eft argumentum tertiae circa genus' diatonicum omnium
antiquiflimum vulgatiflimumque diiTertationis a) , ubi rem accuratius di- a
fcutit. In diflertatione proxime antecedenti de diatonico aquabili To- ^,g> 3S7>
lomei , Zarlinum citat , vocatque revera fcientiflimum & principem
muficorum modernorum , qui flocci exiftimarit , quidquid circa tria ge-
nera memoriae prodiderint veteres. Nihilominus inftrumentum enchor-
dum , quod hodieque fupereft , fupra memoravimus a Zarlino ad con-
cordanda tria haec genera factum. Quo in ftudio multi poftea funt ver-
fati , inter alios faepe etiam laudatus Donius non folum variis , quae
inter eius opera habentur , traclatibus de genere enharmonico , verum
etiam excogitatis fabrefaclisque inftrumentis muficis , quae ipib opere
rem, atque ad praxim exhibeant, agit : quod ad argumentum pertinent
diflfertationes nonnullae , de violis dihannonicis &c. Cuiusmodi qui- iia'.ml^cle
dem inftrumenta ad exprimenda generum illorum intervalia fecimdum
veterum ufum aptiora exiftimo , quam clavichorda ilia , qua? genera
ilia muficae noftrae polyphonae adaptant , de quo mea fententia nunquam
cogi-
a) Dobbiamo anco fapere che nel Diatonico non detti , cioe %0'oa.q 5 0 vero quelle diverfita
-una fola maniera , ma diverfe fe n'affegnano, confiftono piuttofto nel opinione di quefto , o
le quali confiftono in qualche difFerenza no- di quell' autore , che gli affegnano con numeri
tabile e fenfibile all'orechie ; e veramente fn- cj,i una divifione, e chi un altra, cenforme
rono praticate dagli antichi , come fi conofce, che erano loro parte piu belle , commode , e
nel diatonico molle , dal modo , con ehe ne meglio proportionate fecondo le maffime , e
parla Aristosseno ne' fuoi elementi amio- principi di ciafcuno : e di quefta forte foaa
Jiici ; e nel diatonico equabile dal difcorfo, ji Diatonico , o Pitagorico ; U fintono di To-
che ne fa Tolomeo ; e quefte fono quelle, lomeo , di Didjmo &c. T. II. otf. p«g.
che fi poffano raccontare per fpecie , e colori -^
diverfi del diatonico come da' Greci erano
400 L. IV. VETUS MUSICA
cogitarunt veteres. Etfi enim ditonus ad hoc aptus effe potuerit ; fed
quomodo illi tetrachorda fua in his generibus diipofuerunt , palam red-
dit , fruftra effe omnes recentiorum illorum conatus , qui mixturam
quandam generum occinunt contra veterum ufum. Ipfe Donius lo-
t*s- *9o. ca quaedam ex Aristoxeno, traftatu primo fupra genus enharmonicum
profert , in quibus diferte dicitur, nee genus chromaticum vel enharmoni-
cum feriatim duo admittere toni intervalla , Jvo rovictict ifpfc, nee diato-
nicum duo confequenter femitonia. Unde etiam , quam alibi citat , Ga-
#<£-37o. LiLiEi fententia (quam hoc faeculo nimis confidenter fequuntur non pau-
ci, Galli praefertim) refellitur , hodie in ufu effe genus quoddam ex tri-
bus generibus mixtum ; etfi idem au&or admittat , veteres trium gene-
rum mifturas minime adhibuiffe , fed perpetuo ufos iis puris fuiffe , at-
que impermixtis. Qua de re vero dum Donius exiitimat De pr*-
T.I. p. 115. jianfia vet. mu^ neceffe effe eorum melodias multo infuaviores , atque
ad commovendos affectus minus efficaces , quam permultas recentiorum ,
in quibus chromatid faltem admiftio generis ufurpetur ( quales exem-
pli caufa funt, quas Fenufinus princeps , & Thomas Peccius condide-
p.ii. Coroit. rm(.^ ex j-ggpg jiimQ praeiudicio fententiam fert. Angel. Bonatempi
in hifi. muf illos reprehendit , qui in doftrinam contrapun&i rationes
enharmonicas introduxerunt , cum tamen a voce humana fonus medius
fpifli enharmonici exprimi non poflit , ubi Baltaf. Ferri cantorem ce-
leberrimum exquifitiflimumque laudat.
Ego vero fententiae Wallisii lubens accedo , Vetera ilia genera iam
per multa delueviffe faecula , enharmonicum nempe ob difficultatem ,
Apptnd. t. chromaticum vero ob mollitiem. Addit Wallisius : hodierna muika.
JII.opp. pag. ■ <r a
« go. eo fubtilitatis pervemre non affect at , neque aut vox , aut auris tarn mi-
nuta facile difiingueret , prout nos faltem nunc dierum exiftimamus. Cre-
ditor genus enharmonicum cum republica £r<*ca, chromaticum vero cum
Romana conticuiffe. If Vossius vero tarn diu non defuiffe pura ilia &
impermixta muficae genera putat, quamdiu dithyrambica viguit poefis.
Tempore demum Domitiani , & poftea , mutata linguae graca pro-
nuntiatione , etiam antiquam cantandi mutatam fuiffe rationem : eorum
vero , ut conticefcant 3 iugulum petit , qui genera ilia pura apud veteres
a obtinuiffe negant. a) Sed hoc ab inftituto noftro , niufica nimirum ec-
clefia-
*) Paffim (inquit de poematum Cantu & virilus nimqtiam fa&nm effe contendnnt. Serio ita-
rhythmi p. no. 121. ) apud muficos veteres que affirmant , veteres nunquam chromati-
videre eft , ita hemitonia ■& diefes difpofitas cum aut enharmonium pnrum adhibuifTe, fed,
fuiffe , ut a diatonico fubito tranfitus fieret quod & ipfi faciunt , permifcuiffe hxc genera
ad chromaticum & enharmonium purum, quod diatonieo. Verum adeone nobis ftulte frmus
iodierni mufici , quia ipfi prxftare nequeuat, amici , ut aliorum ex noftro captum nretiri
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 4OI
clefiaftia aliena funt , cum prius , ut iam obfervavimus , exoleverint ,
quam noltra mufica facra efflorefceret. Utinam ! faltem redus generis
diatonici ufus elTet conlervatus in ecclefia, aut quodcunque demum mu-
ficae genus ea , quae decet do mum Dei , refonet moderations
XXII. In vita Pythagorje Iamblichusc. 10. haec narrat: difcipulis fuis Stupenffl ve-
i^et^rva-tis & i7ra,(pds , quas vocabat, muficas pondere pariter ac fono confiU te™ niar'c»
ciebat, atque harmonice componebat, mirabili modo permifcens modulatio-
nes diatonicas, chromaticas , & harmonicas, quibus omnes animi mutabat
affedus nuper contra rationem excitatos , atque triftitiam , iram , mife-
ricordiam , amores obfccenos , timorem , omne genus appetituum , ani-
mique remiflionem & ignaviam , impetumque excitantes : quos adredam
virtutis normam revocabat, harmonias convenientes, tanquam certifli-
mam medicinam adhibens. Plura addit Stanley in Hifiuria philo-
foph. P. VIII. difciplina Pythagorica , Sed. II. cap. 8- de medicina per
muficam , quam etiam modernis temporibus quibusdam in morbis
falutarem ltatuunt. Ea de re Londini anno 1749. prodierunt con-
fideiationes fuper veterem & novam muficam , cum earum applicatio-
ne ad morborum fanationem , unacum tentamine ad folutionem quae-
ftionis , quomodo vetus a nova differebat mufica. Facit hue etiam
Georgii Baglivi difiert. I. de tarantula, fubnexa operi de praxi medica
ad prifcam obfervandi rationem revocanda : qua de re complures audo- ^ \u'p ij
res citantur apud Laur. Mizler. Rem vero nuperrime in ipfa Apulia, p. 565.
tarantularum fede, examinavit D. Burney in fuo itinere mufico , provo- ^oi.i.j.i^.
catque ad quendam Serrao , qui peculiari difputatione rem explofit , 8&>
&. Cirillo, qui faepe experiri tentavit; uterque vero pro fraude inco-
larum habet : nee defunt , quibus tabulae funt omnes illi apud veteres
prodigiofi efFedus muficae : quod ut teneri poteft de fabulofis illis tem-
poribus Orphei, Amphionis; gravior tamen eft praeftantiflimorum phi-
lofophorum etiam port Pythagoram audoritas atque teftimonia de Ti-
iwotheo , Artenigene &c. Quibus Domnus Calmet fidem exemplo
Saulis , aliisque ex fac. fcriptura conciliat diflertat. in muficam He*-
braorum.
Dum vero If. Vossius dicit de poematum cantu £5? viribus rhythmi, ?*?• 59.
a mille & pluribus annis ceflTafle inter muficos magnam illam cien-
do rum
velimus , totque fimul fxculorum & gentium veterum artificium , utpote qui non infirm
' communem cpnfenfum , non tantnm in dubium mentis folum , fed etiam in cantu vocis, non
vocare , fed & palam oppugnare, idque nulla chromaticnm tantum , fed & enarmonicum
alia de caufa , quam ut hodierna; vitiis blan- genus adeo diftindte expreflerint , ut fi vel in
diamur muficx ? Sciant attamen, qui de an- minimis abernirent intervallis , etiam a plebc
tiqua fie indicant mufica , non hie fubftitifie & totis exploderentur theatris.
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. IV. E e e
402 L. TV. VETUS MUSTCA
dorum affectuum potentiam , ex quo nempe defierit ufus& fcientia rhyth-
mi , qui fobs praeitare potuerit id, quod nullus hoc tempore poflit
praeltare muficus , locum habere queat, quod fupra Ciceronem de Ari-
stoxeno dixiffe meminimus, eum ab artificio fuo non receilifle; etfi etiam
concedamus, quae Saxo grammaticus in vulgus nota de Eryco , Dani<e
rege, prodidit (quomodo fcilicet citharcedi cantu ad furorem & infaniatn
usque redadus lit) eum ut multa alia, ita etiam ifta aliunde petita ad
fuos ufus transtulilfe , hiftoriolam quae de Alexandro & Timotheo
narratur , mufico alicui gentis fuae principi adfcribendo. Nee abludit,
quod de Henrico 111. Galliartim rege , feu alio faltem de eiusdem co-
mitatu in nuptiis ducis Gaudiofa ferlur , eum modo phrygio Claudini
va. Bonmt iunioris in furorem a&um, mutato vero modo in hypophrygium fanae re-
hiji.de ia mu- (tjtutum menti. Non adeo inepte, mea fententia , huic hiitoriae iitud
jhlffets fcj. R°USSEAU m ^0 lex. V. Mufique addit epiphonema. Cela eft dit avec
p. 24. ant ant d' affurance , que fi le muficien Claudin avoit pu f avoir exacle-
ment , en qiioi conjiftoient le mode Phrygien & le mode hypuphrygien.
Blainville feclione fecunda hiltoriae muficae breviter ad examen re-
vocat , diverfis capitibus, etFectus veteris muficae in mores, palliones ,
& morbos.
Omnibus fuis partibus perfeftam muficam veterem phonafciam , har-
monicam , rhythmicam , hypocriticam, organicam , accedente arte dexte-
ritateque praecipua peritiflimorum exercitatiflimorumque muficorum , po-
tuilTe habere ftupendos efFectus , dubitare non finunt ea , quae haud raro
in theatris hodieque experimur. „ Qui admirabiles (huius rei teitis eft
Mujurg, nb. Kircherus) hie Rom<e fcenicas exhibitiones diverfis temporibus vidit ,
F///. p.$46. cum a Francifco Cardinale Barberino, turn ab aliis, aliis in locis peraclas,
qui harmonicarum compofitionum excellentiam audivit , fateri mecum
cogetur ; nihil in rebus humanis , five decorem & magnificentiam , fi-
ve inufitatos & infolentes harmonicarum compofitionum contextus fpe-
cles , pulcrius , amoeniusque defiderari poffe , acloresque tanta efficacia
tamque vivis rerum exprimendarum hiftoriam geftibus cum tanta af-
fectuum varietate exhibuhTe , ut auditores faepe contineri nefcii in cla-
mores , gemitus , fufpiria, exoticos corporum motus erumpentes, quan-
ta interiorum affectuum aeftu incitarentur , fignis extrinfecis clare expri-
merent." An non militum animos vel folus tympanorum ftridor, ac
clangor tubse incitat , qui tamen muficae molli fi afluefcant , animofita-
tem amittent? „Quicumque ( funt Platonis verba) permittit , ut mu-
fica animum fuum affidue circumfonans occupet & demulceat , perque
auras veluti per infundibula harmonias infundat , quas fupra commemo-
ravimus,
RFXENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 403
ravimus , blandas , fuaves , molles , ac flebiles, atque xtatem fuam in
modulis animum dilinientibus conlumit , is primum quidem , fi quid
iracuhdum habebat , tanquam ferrum demollit , & utile ex inutili du-
roque etticit. Qamdo autem incumbit diutius , magis demulcet : port
hoc magis iam liquefacit animum & refolvit ; donee dellillando exhau-
riat animoiitatem , excidatque tanquam nervos ex animo ; ex quo ani-
mum quali fegnera militem efficit." Plura apud eundem in libris de
repub. & in quarto de legibus in eandem fententiam de vi muficae in
animum leges : alFentiturque in fecundo de legibus Cicero : nihil tarn
facile in animus teneros atque molles infiucre , quam varus canendi fo-
lios , quorum did vix pot eft , quanta fit vis in utramque partem : nam-
que & iucitat Lviguentes , & languefacit excitatos ; 8? turn remittit am-
inos , turn contrahit.
XX11I Ut vero mufics vim miris modis extulerunt veteres gentiles, Smgnhni
'fie, ut initio huius operis vidimus, noftri virtutem divinas pfalmodia? in ^imitiya
c.mtusque facri non depr.edicaverunt iblum , verum etiam iuxta monitum
S. Pauli ieie animarunt fideles hymnis , pfalmis & canticis fpiritualibus Coiefsiil.it.
turn facris in publicis , quando id licebat , turn data quavis alia occafio-
ne: ipti etiam in primitiva ecclefia SS. Martyres exemplo Pauli & Si-
L.-t in fuis fuppliciis hoc folamine ufi ; ut non paucis exemplis oftendi-
mus , extatque peculiaris de hymnis martyr urn in primitiva ecclefia Geor-
gii Ostii difiertatio , ac frequens apud Prudentium in libro de coronis
commemoratio , etiam de fexu fragiliore , veluti hymno XU\ mater il-
ia , cum filioli cerviculam amputare cernebat , bymnum canebat carmi-
nis Davidici :
Pretiofa fancli mors fub afpetlu Dei ,
Tuns ille fervus , proles ancilla tuce.
Rede vero quidquid ad celebrandum divinum nomen depromebatur,.
hymnus dicipoterat, etiam fine vocis contentione fonoque modulatiore,
nomenclatura a nobis initio huius operis expofita. Solebant autem ple-
rumque, quae in ecclefiis fuccinere moris erat, recantare turn pfalmorum
tutporvxpt* cum alios etiam hymnos. Sicut Liberatum, monachorum
in Africa praefectum, cum fex fratribus una voce per ambitus platearum,
hvmnum Gloria in exceljis &c. ex Luca XI. lartos concinifle, teite Victo-
re Africano lib. IV. iam meminimus. Nee abludit , quod S. Cypria-
hos, poftquam decretum Galerius Maximrn ex tabella recitaverat :
Tafcium Cyprianum gladio animadverti placet, haec folemnia refponderit
verba: Deo gratias. Elt hoc nempe, quod iam Tertullianus tefta-
E e e 2 tus
404 L. IV. VETUS MUSICA
tus fuerat Apologet. c. 4.6. Chriftianus etiam damnatus gratias agit. Et
initio ftatim operis : Si denotatur Chriftianus, gloriatur. Quod cer-
te nullo opportunius indicio prodere poterant martyres , quam adhibitis
hymnis & canticis fpiritualibus non tarn ad naturalem mortis fuppliciorum
horrorem excutiendum , quam commonftrandam animi promtitudinem ac
incendendum flagrans pro Chrifti nomine patiendi defiderium : quo nullus
infignior muficae efFectus , quantoscunque etiam veteres venditarint , exco-
gitari poterat. Eandem rationem cantus & pfalmodiae in funere chriftiano
T.J. p. 148. iam prodidiraus : Quoniam igitur , ut loquitur affirmatque S. Chryso-
stomus in homiliadeSS. MM. Bernice & Prosdoce, latitia affluimus ,
How 61. i»idcirco pf almas fuper mortuos pfallimus : & alibi recle exiftimat , bono-
epift.ud Hehr. rem mortuo non ejfe fletum , non eiulatum , fed hymnos , pfalmos , & op-
timam vitam. Hinc canticum laetitise alleluia reboans in fublime , phra-
fi S. Hieronymi , adhibebant , magna fcilicet contentione ad cantan-
dum adhibita , novo gaudii argumento.
Ex divina XXIV. Idipfum obfervare licet in celebratiflima ilia , quae circa ea-
pfaimodia. fem tempora ingenti laetitia facta eft , inftauratione templi Gazenfif,
(quam Marcus Gazenfis in vita Porphyrii Gazenjis defcribit) ubi Al-
leluia in proceflione quidem inter verficulos pfalmi xciv. Fenite exulte-
mus, dumque iacerentur fundamenta , per pios quosque clericos & fide-
les laicos laetantes & magna voce pfallentes Deo infonuiffe legitur , ut
a tribus milliaribus audirentur extra civitatem. Nihil frequentius fuit
inde ab apoftolorum temporibus , quam eorum exemplo ac praeceptis pfal-
morum ufus & cantilatio quavis occafione, publica & privata , omni lo-
co , & tempore, apud omne hominum genus & aetatem. „ Pfalmus
Homii. in pf.( incmit S. Basilius) incipientibus initium eft, incrementum proficien-
/. t. 1. off. tibus , perfectis firmamentum, vox eft ecclefiae : laetificat dies feftos : earn,
'• 9l' quae fecundum Deum eft , triftitiam creat. Enimvero pfalmus e corde
lapideo ciet lacrymas. Pfalmus angelorum opus eft, cceleftis converfatio,
fpirituale thymiama. O fapiens magiftri inventum , qui artem , qua fimul
caneremus , & utilia difceremus , excogitavit; unde & magis quodam-
modo animis prascepta imprimuntur. Vix enim durare folet , quod in-
vitus didiceris : quod autem iucunde fuaviterque acceptum eft , tenacius
in animis noftris infidet. Quid enim inde difcere non queas ? Nonne
fortitudinis claritudinem ? Nonne iuftitise integritatem , gravitatem tem-
perantiae, prudentiae perfectionem ? Nonne pcenitentiae modum , aut pa-
tientiae menfuram ? Nonne tandem omnia- quaecunque proferri poftunt
bona ? Hie perfe&a theologia &c." Alia ex eodera fancTo Patre,
quern
RECENTIORI COMPARATA. CAP. ULT. 405
quern etiam SS. Ambrosius , & Chrysostomus funt fecuti, retulimus
libro I. de pfalmodi* divina virtute , qua exfuperat venditatos quosque
muficse effeclus ore , manu , aut ple&ro editae , velut as fomins aut
cymbalum tinniens.
Alia Temper apud Chriftianos fuit vocis pfallere notio , quam apud
profanos fcriptores a nobis T. I. p. 219. notata , a pfalmis nimirum ,
quacunque demum oris vocisque rnodulatione ad celebrandum divinum
Numen in conventibus chriftianis frequentatis , per illos pradertim , qui
ecclefias matriculae peculiariter adfcripti , aut divino officio mancipati e-
rant , monachi ac clerici ecclefiarum , cantores feu plaltse dicli, quos vo-
cat Sidonius clericos pfaimicines lib. V. ep. 12.
XXV. Cum vero nullus eflfet cuiuscunque inftrumenti mufici in fa- Elevatione
cris chriftianis veteri in ecclefia ufus , pfalterii nomen in fenfu anago- mentls ad
■ n r r- • • ' r 1 ,T , , . . Deum p«-
gico praeclare iumlerunt. JkusEBius procemio in plalmos : JSatua, inquit, tiUs,
apud Hebr^os vocatur pfalterium , quod ex muficis inflrumentis folum
reclijjimum eft , neque ab injimis partibus ad fonum adbibetur , fed a fu-
pernis fonanti are inftruitur. Haec S. Basilius homilia in pfalmum j> j off,
primum ad pfalterium Davidis referens , „ Quern librum (inquit) tarn- el S-M«w.
etfi diverfa funt inftrumenta mufica , ad pfalterium , quod vocant , f' 9l'
propheta aptavit. Quippe gratiam , ut mihi videtur , in eo defuper a
fanfto Spiritu refonare oftendit , propterea , quod hoc folum ex muficis
inflrumentis editi foni caufam ab altiore loco habet. Nam cithara? ac
lyrse aes ex inferiori parte fonitum edit ad ple&rum : pfalterium vero
a parte fuperiore toncinnae fuae modulations originem ducit : ut & nos,
quie furfum funt , quaerere ftudeamus , & non concentus dulcedine ad
carnis fpurcitias devolvamur. Quin & prophetica verba per inftrumen-
ti huius ftruduram alta quadam fapientique ratione illud , opinor , no-
bis oftendunt , quod , quorum animus aequabilis eft , beneque compo-
fitus , iis expeditum iter ad fuperiora pateat." S. Ambrosius, ut alias, jJ.*-£ m
hie etiam prefTe infequitur S. Basilium ; S. Augustinus vero enarra- t. if. opp.
tione in pfalm. LVI. illud tra&ans : Exnrge pfalterium £5? citbara al- «*• S-Maur.
iegoriam in refurreclionem Dominicam deducit. a) ^ &?'
Libro a
t) 55 Organa (inquit ) dicuntur omnia inftrum en- poreum eft, quo inftrumento utitur, qui can-
ta muficorum ; non folum illud organum di- tat, orgamim dicitur. Diftin&a funt autem
citur , quod grande eft , & inflatur follibus ; inter fe ifta organa ; & volo , quantum Do-
led quulqxiid aptatur ad eantilenam , & cor- minus *lat , indicare vobis , & quomoilo di-
Eee 3
L. IV. VETUS MUSICA
406
Libro I. c. IV. huius opens vidimus alios etiam SS. Patres , quando
de inltrumentis muiicis Davidki pialterii facrisque Iud<eorum & Chri-
ltianorum conventibus eft fermo , eum in fenfum myfticum deftecti ana-
gogicumque , elevationem nimirum mentis in Deum , quae eft oratio.
Pertinent hue ea, qua; ilia in tractatione fequuntur , quoad cantum etiam
vocalem (qui folus obtinuit) qualem veteres probarint ad movendum
pie affectum animi , eumque ad luperna elevandum , ac pfallendum iux-
ta apoftolum fpiritu & mente , nee adeo vocis quam mentis con-
tentione.
Quam con. XXVI. Ex gerontico Pambonis, quod nunc primum ex Mfc. Vin-
te.itioac vo- (fofroitenji jnt;ei- fcriptores de mufica facra edimus , elucefcit, fasculo IV.
CIS. -,
modulatiorem laltem cantum ab inltituto monaftico alienum eflTe exifti-
matum ; in ecclefia autem Alcxandrina cito exoleviffe moderationem il-
lam in cantu , quam a S. Athanasio conftitutam ex S. Augustino
memoravimus. Facit hue Evagrii Scetenfis monachi fcitum : mag-
A 4 Coteicr mv,n 9u^em eft fim diftratlioue or are ; fed maius eft , pfaliere fine di-
t. in. mo- flraclione. Audivimus , quam perplexum S. Augustinum tenuerit
mm. Gr.ec. caritus in ecclefia fuavitas, ut tamen eo etiam pie inflammatum fe con-
' 4l' iiteatur. Qua certe de cauia Temper in ecclefia adhibitum eft melos ad
fuaviter afficiendum commovendumque animum. Non poffum hie
praeterire antithefim , quam S. Gregorius Naz. orat. de amore pauper.
ponit , opponitque lasto ecclefiae cantui lugubres mendicantium in porti-
cu voces : Petitionum clamor internis templi cantibus ex adverfo refpon-
det , at que e regione myjlicarum vocum miferabilis lutlus excitatur.
f. 113. gfc. Audivimus lib. I" cap. 4. SS. Patres graviflime inceffentes eos , qui
folemnkate laetitiaque feftorum chriftianorum abufi ad faltandum varia ad
mufica inftrumenta, quajmque Chriftianos ab omni mufica profana , thea-
trali imprimis, alienos efle voluerint , folis pfalmis , hymnis & canticis
fpi-
ftincta funt , & qnare diftinfta, & quare utri-
qne dicatur : Exurge. Jam diximus, una caro
Domini refurrexit, & dicitur ; Exurge pfalte-
rium £ff cithara. Pfalterinm eft organum ,
quod quidem manibus fertur pcrcutientis , &
choidas diftcntas habet , fed ilium locum,
untie foiuim accipiunt chorda; , illud conca-
vum lignum , quod pendet & tactnm refo-
nat , quia concipit aerem , pfalterinm in fu-
periore parte habet. Cithara autem hoc ge-
nus ligni, concaviim & refonans in inferiorc
parte habet- Itaquc in pfalterio chord x fo-
niim defuper accipiunt j in cithara autem
chords: fonum ex inferiore parte accipiunt.
Hoc intereft inter pfalterjum , & cithara m.
Quid ergo duo hsc organa nobis figurant ?
Excitat enim Chriftus Dominus Deus nofter
pfnlterium fuum & citharam fuam , & dicit
Exfurgum diluculo. Puto quia iam agnofcitis
Dominum refurgentem &c"
RECENTIORT COMPARATA. CAP. ULT. 407
fpiritualibus iuxta apoftolum intentos. S. Basimus in homilia de legen-
dis gentilium libris ad adolefccntes , fui aevi muiicam difciplinam fugien-
dam Chrittianis voluit : „E(tautem animae purgatio, ut feme], & quan- /-.//. npp.
tutu vobis fatis fit, dicam, voluptates per fenfus irrepentes afpernari, P-i8i
non oculos pafcere infulfis praeftigiatorum oltentationibus , aut corporum
ftimulum volupratis immittentium afpeclu , non per aures harmoniam
corruptam in animam infundere. Vitia enim , quae illiberalis deiectique
animi fetus funt , ex hoc muficae genere folent oriri. Sed mufica alte-
ra , quae & melior exfiltit , & ad melius perducit , confe&anda nobis
e(t : qua ufus David facrorum carminum auctor , furorem regis atque in -
fanram , ut aiunt, fedavit. Ferunt etiam , Pythagoram, cum in comd-
fatores temulentos incidilfet , iulliife tibicinem comelfationi praefidencem,
mutata harmonia Doricos modos eis canere : ipfos autem ita hoc cantu
refipuiflfe, ut, abiedis corollis , pudore fuffuli domum reverterentur. Alii
vero more Corybantum ad tibiam infaniunt ac debacchatuur, ita hoc dif-
fer t , faois aut pravis cantilenis aures impleri. Quare earn , quae nunc vi-
get, muficam minus quam quidvis turpiflimum experiri debetis. " Ad
tibiam infaniunt ac debacchantur , qui faltant : haud fcio , an eodem per-
tineant Greg. Naz. verba orat. ad Arian. quas pfdlmorum cantiones tu-
barwn clangor e co~,nprejji'l
XXVII. Inftrumenta mufica vix medio aevo m ecclefiam admitti ce-Qjniis adhi-
perunt , organa prim urn potiffimumque. Prima aetate ipfe cantus eccle- blta,qiinm di"
fiafticus tarn fimplex fuit , ut nihil unquam de irapenfo eidem peculiari t£"na difc°"
ftudio , feu adhibita arte ac difciplina in eo addifcendo , legatur , diu pliaa.
etiam poftquam Boetius adHnem Ike. V. libros fuos de mufica edidit.
Ex quibus poftea difciplina muficae facrae (exiguum ufum praeftante Mar-
tiani Capella lib. IX. de nuptiis philologia?) informata eft fecundum
modos muficos generis diatonici Gr decorum Dorium , Phrygium &c. un-
de nomen Phrigdora apud Ekehardum decanuni S. Galli in vita Not- -•'MGW^y?.
keri c. 9. a quibus diftinguit occidentanas, fcilicet melodias , cum in er'p f""',r'
iubilis illis feu fequentiis fuo etiam genio indulgere inciperent occiden-
tales. Inventae primum funt fequentiae ilia: ad explendam lacunam
verborum in longis neumatis feu fyrmatis notarum vocis alleluia praed-
pue : quod ltudiofe commemoro , cum recentior mufica in illis revo-
candis tantopere laboret ; nihilque non agat , ut confufis tot vocibus
muficae polyphonae & figuratae, in fubtilillimas fenfuque vix perceptibiles
pattes difiilientis ac omnis generis muficorum inltrumentorum ftrepitu,
yerba veluti iugulentur fuffbeenturque. Quod, fiquidem credi fas fit,
fum-
4-08 L. IV. VETUS MUSICA
fummum artificium ac perfectio hodiernae prae veteri mufica, res tamen
indigna eft facris noftris Chriftianis, ufuque muficae ecclefiafticae , qualem
nee veteres gentiles in fin's theatris tolerafifent ; quippe apud quos fa-
crofanch fuit rhythmi lex in enuntiatione verborum feu carminum ,
quae fuo ordine rite decurrebant , nee difcerpi licebat , ut hodierna in
mufica demutn frequentari cepit , contra primaevum avitumque ufum can-
tus ecclefiaftici , quern planum feu choralem nominamus.
Nunc vero maxime elaboratur , ne aliquid in mufica plane, ordina-
teque procedat , quadrata rotundis mifceantur, notae nimirum nunc ni-
mium protracts , potiffimum autem celeritate fua fenfum fugientes: quod
eft hodiernae mufica? artificium omni antiquitati facrae & profanae igno-
De poematum tum, „ Quis enim unquam (funt If. Vossn verba) fomniavit fyllabas
cantu <u w-vei 0^0 vei fedecim vel triginta duorum temporum , aut etiam breves
rtbus rhythmi rr /-v •
p. us. adeo , ut nullus eas point exprimere fermo ? Quis non rideat , ad fo-
lium unius fyllabae pigre adeo prolatae , ut duo aut tres heroici verfus
recitari interea pofiint quam commodillime ? Face (Taut itaque iftae elegan-
tiae , & ft quo muficae teneamur affedu , ut in ceteris , ita quoque hac
in parte veterum fequamur exempla. Si enim id effecerimus , ut rhyth-
mus, & huic coniun&a verborum diftihcla enuntiatio , feculo reftitua-
tur , ita ut prilca muficae redeat forma & pulcritudo , omnia ifta vul-
garia hodierni cantus blandimenta , flexiunculae inquam, teretifmata feu
frequentamenta , fugae, fyncopae, caeteraque futilia artificia , velut um-
brae & nebulae* ad confpectum folis evanefcent."
Ita quidem fuapte compofita eft mufica, vel cantus choro feu eccle-
fiae confecratus , in quo verba apte coherent, atque intelligibilis vox ver-
borumque fenfus fefe infinuat animo. Obfervandum id religiofe omni-
no efiet in omni mufica facia , quam utique non ad lenocinium au-
rium , fed animum pietatis fenfu imbuendum , & ad Deum divinaque
erigendum compofitam efle oportet. Ad hunc finem omnem illara ,
quantacunque fit, varietatem confpirare necefie eft turn vocum cum etiam
inftrumentorum muficorum : quae quidem omnia refpuit capella ponti-
ficia , ac principaliores alia? per orbem chriftianum ecclefiae , ftatis fal-
tem temporibus ; non paucae etiam apud illam praecipue gentem , apud
quam fedes muficae habetur, prater organum faltem & graviora barby-
ta , quae baffum comitantur , omnia alia inftrumenta repudiant. Sed
etiam mufica; genus , quod folis conftat vocibus , proximis faeculis paf-
fim vocis humanae re&um pervertit fenfum , ofcurans obruensque fua har-
moniae
RECENTIORI COiMPARATA. CAP. ULT. 409
nioniae varietate confufioneque verba , multitudineque fonorum ipiiim ,
ex quo compouitur , corrumpens cantum. Haec aliaque hodiernas mu-
ficre vitia , a nobis funt in decurfu operis notata.
XXVIII. In quo dum varia , quae promifcuo ufu obtinent , carpen- Excu&tfc
da -occurrerunt , ne quid temere pronunciarem , nulli parcendum opera? aufloris , «
exillimavi , ut diclis fidem commodis adftruerem auctoritatibus concilia- votum-
remque. Vel tunc coniiciet lector , me haec non aucupandae gloriolae
caufa confcripfifle , fed ut allatis tot tantorumque autftorum , five publi-
N ca five privata dignitate praeitantium , teftimoniis palam fieret , concla-
matum elle omnium proborum fagaciumque iudicio de corruptela mufi-
cae facrae. Utinam! dum fie uaIkt^ fatis cecinifle videatur, feralis eius vox
ac concitatus frequensque clamor non tantum a Petro in adyto , fed per
regiones etiam urbis &-oibis audiatur. Sic Te Deum ac Dominum noftrum
Te mente pur a & jimplici,
Te voce , Te cantu pio ,
Rogare curvato genu
Flendo & canendo difcimus.
Mart. Gerbert. de Musica Eccl. T. II. L. IV.
Fff
IN-
INDEX
RERUM ET VERBORUM
UTRIUSQ.UE TOMI.
humerus .Rdmanus denotat Tomwn , Arabicus pnginam, lit. i. initium , p. i.
poft initium , c. m. circa medium , p. m. poft medium , c. f. circa fi-
ll em , /. fin em paginae.
A.
A bbates ad S. Vetrwn Roma , qui cantum ex-
colucrunt. I. 252. p. i.
Abba turn & Abbatiflarum folemnis benedictio cum
cancu. I. s so. c. f.
AbyJJinorum tripudia facra. IF. 265. p. m.
Acatholici quidam mufica: ofores. II. 249. i.
Acca Ep. in Anglia mulices peritiflimus. L
260. c. f.
Accentus Grammatici , rhetorici & mufici vete-
rum llchraoYitm , I. 6. m. varii olim pro di-
verlis libris S. Scripture & nationibus, ibid. p.
m. 7. p. i. 8- i- hodie tamen ignorant ur. I.
6. p. m. Eorum fcaJa mufica diverfa. I. 7. p. i.
Acclamationes fynodicaj cum cantu. I. $47. <■'•[•
Acoemetar'jm ortus. I. 478. p. t>
Adalberti (S.) cantica. II. 25. i. 35. p. m. 11.
375- P- **■
Adei.mcs (S.) Ep. compoficione cantuum ecclefia-
fticorum clarus. I. 202. p. m. II. 29. c. m. 30. i.
Adelphus fequentias edidit commentariis illu-
ftratas. I. 408. c. f.
Adsiaxus II. melodias ante Evangelium conci-
nendas tradidit. I. 410. p. i.
Adventus Domini qua folemnitate celcbratus ? I.
Si 8- »'•
uEgyptiorum veterum mufica. I. 14. c. f. II.
379. c. at.
JElredus (B. ) corruptionem cantus deplorat. II.
96. p. m. & exceflum in Organorum ufu. II.
100. i. 14s. i.
JEolicus modus in infcriptione pfalmorum. I.
222. p. m. 2Z4. c. m.
Afri notantur pigri in cantu. I. 222. p. m. 224. c. m.
Agapse cum pfalmorum cantu. I. 61. p. m. 140.
c. f. 142. m.
Agazzarius baflum excoluit generalem. II.
297. p. i.
Agenda ecclefiaftica apud Lutberauos. II. 257. i.
Agios in liturgia gullicana. I.
p. m. xii. f 122. i.
103. p. m. 108.
Agnus Dei &c. cum ofculo pacis. I. 49-4. c. nu
& verfibus. I. 456. m. canere quis Pontifi-
cum inftittierit ? I. 454. p. i. cur cantetur a
populo ? ib. c. f. & quando ? I. 455. p. nt.
Specimina illius. I. 456.
Agobardi antiphonariorum correcloris. I. ^ 83-
c. m. & n. c. controverfia cum Amalario de
mutatione cantus I. 279. p. i. & de officio
Romano. I. 582. /.
Agrlcolae & nautce cantu deleclati. I. 226. n. a.
AxcipriTM , feu infomnium ob affiduitatem pfal-
lendi inftitutum. I. 157. p. m. i^8- fl
AKoo<rTtXL#> ctKijCTitevTio!, verficuli ad cantum
refponforium , T. 37. p. i. 46. p' m. 170. p.
m. 171. i. & Antiphonum. J. 46. f. 47. n. a.
61. c. f. 2 ?7- P- m-
Alalagma iubilus , & fine voce fonus. I. 59.
p. m. 1 so. /.
Albigenfes cantum ecclefiafticum vituperantes dam-
nantur. I. 246. p. i.
Alcuinus per hebdomadas dies difpofuit pfalte.
rium. I. s°°- c- "'•
AleniannoYum diverfus officii divini ritus. I.
S8i- p- m.
Akxandrina ecclefise cantus, I. 201. p.m. 202.
i. 203. c. m. 208- p- i. & curfus ecclefiaftici
officii. I. iss- i-
Alfredus R. Scholarum Oxonienjlum inftaura-
tor, I. 282. p. in. muficis ftudiofinimus. ib.c.f.
Allatii Leonis tractatus de melodis Gracorum
fruflra conquifitus. II. 20. m.
Alleluia cuius iuffiu , I. 404. p. m. quibus tempo-
poribus , I. 56. cm. s?- P- m. & n. a. s8-
i. 1 ; 2. p. m. 538- p- i- feqq- & a quibus fit
cantatum? I. 40s- c. f. 406. p. i. cum ameny
I. <;6. c. m. 171. /". 172. c. m. ac cum anti-
phonis. I. 109. zi. c. 191. n. a. 359. p. m.
inter lectiones Alifik , I. 112. p. m. & poft
epiftolam , I. 403. f. in officio Mozarabico
poft
INDEX RERUM ET VERBORUM,
poft: evangelium I. 406. p. m. in Romano ,
aliisque port pfaimos & lectiones Fuit freqaen-
tatum. I. 51. /'. s6. p- >»• S7- P- *■ J7S- *•
«. 177. p. >m. feqq. 406. c. /i illutl in ec-
sleGa canere laicis vetabatur. I. 245. p. i. ruri
Earner] I. s9- '■ & »Q ftwaeribus , w- 1. p. i, &.
143. /. ac ad prceliunj fuit ab iisdem iubila-
turn. I. $9. c m. ea voce olim Clerici vo-
cabantur ad chorum. I. i^4- '»• quibus tempo-
ribus (it om ilium ? L nj. f*i> 404- <"•»'• S^6.
i. fcqq. Gratis tamen in quadragefima ad ho-
ras minores. I. 492. c m. & ad officium de-
functoruin illud addentibus. I. 5,55,. c f.
Alleluia bab.i quale? 1. n3- c /• cum neumatc
cant at um- ib- 339. ?■
AUehdaticum melos. I. 115. p. »/• }4°- c- "'•
Alleluiaticus pfalmus CXLVIII. cum fequentibus.
I. 190. p. i, 8c n. a.
Alterna pfalmodia. vid. Anciph. pfalm.
Amalarii & Agobasui controvert!* de muta-
tione cantos , !. 279. p. i- Sc de officio Ro-
mano. I. 582. f. feqq.
Ambkosiis (S.) Mcdio!<r,ii cantum inftituit. I. g<£
f. >,i- 199. p. m. 202. i. it n. a. 225. c. m. 224.
c hi. an fyftema muficum disdiapafon invexerit ?
I. 202. p. m. an pfalmodiam primus in occidente
introduxerit ? I. 60. p. m. aut cantum alter.
Bum ? I. 4v i. 61. i. is 9. p. m. 160- c m.
Ambrqfianus cantus I. 249. p. i. 254. m. it. n.
b. z^v ?'. II. 268- *■ /• feqq. in Capuana ec-
clefia fufceptus , I. 2^. c. f. e Gajtnenfi veto
eliminatus. I. 2^3. c. /. in quo conveniat cum
Gregoriano? II. 268- p. *'• & f- /"• Idem deli-
catatum vocum lafcivia fuit perverfus , I. 252.
p. m. Mediolanenjibus franc igenas melodias ad-
mifcentibus. 1. 257. p- m,
Ambrofiani hymni I. 73.^ c. m. %i. i. 8v P- «*•
182. c f. 185. p. m.' 199. m. 2^2. /. 468-
i. II. 21. f. »t. in privatis etiam Miflis adhi-
biti. I. 3><;. p. i.
Ambrofiani officii curfus I. 89- f !?S- <"• >;'- 467.
c m. in Hifpaniam quoque introdu&us I. 258-
i. & Ratisbon.s in Germania fufceptus. I. 237. p.
i. Sc n. a. Pragte item in Bohemia a Carolo IV.
Imp. 11. 37;. ?>/. Eius pfalmodia a populo mo-
re orientalium frequentata. I. 90. i, Libri li-
turgici ad idem pertinentes. I. 578- m.
Ambrojsanus ordo in Mediolanenji ecclefia fer-
vatus. I. 2%G. c. m. it. n. a. 2^7. i. ftuftra
obnitente Carolo M. I. 2<f5. p. i.
Ambrojianum pfalterium. I. 2^9. p. i.
Ambubaiarum faltantium , cantantiumque collegia.
I. 217. c m.
Amen. I. ^2. f. frequenter a populo cantatum
I. S3, e. f. ^4. i. cum alleluia 1. <;6. c ;;/.
9v cm. 106. p. m. 117. ;;;. 123. p. /'. 12^-
p. m. 130. p. i.
Amerieanoram mufica. IT. 267. c. m.
Angelica: falutationis recitatio cum pulfu campa->
narum. II. 243. m.
Angelorum cantus in funere Sanctorum pcrcc.
ptus. I. 151. i.
Akgelus Volitianus ad mortem usque mufica de-
legatus. II. 320. p. m.
Angli a D. Augustino Romamim recepernnt can-
tum. I. ^8o. p- i- eorum in ecclefia quis can-
tus 8c mufica vigeant n. x ? II. 250. c. m.
300. p. m.
Anglo - Saxones horis canonicis a cantu indide-
runt nomen. 1. 483. i.
Annus iubilsus a ?3V. I. 2. c. f.
Antelucani conventus primorum Chriftianorum. I.
21. i;i. 152. c. m.
Anthem anglicum quid denotet? II. 251. c r.u
Anrjchrifti venturi fignuni ceffatio pfalmorum can*
tus. 1. 31. p. i.
Antigenis feu Athenogenis hymnus. I. 75-
p. m. 76. p. i.
Antiphona. I. 328- m. ^06. p. i. unde antipbons fue-
rint defumtfe .; I. "]}■ p-i. 177. c. ;;;. soi. c. C
502. p. 2. quo ritu & ordine cantata: ? I. $06.-
p. i. in quo differant a cantn antipliono feu
alterno , 1. 49. m. & a refponforiis ? I. 3 2 8-
i. 334- P- rn.
- - - Earum ufiis apud Gracos. I. 505. /. 8c n.
/>. in officio Romano I. 2^4. p. i. & in Am-
bropatro ad horas canon icas. 1. 468- c. f. an-
te pfaimos 8c poft Gloria Palri. I. 178- r.
m. 328- p- tn- quandoquc poft fingulos pfalmi
verfus. I. 143. p. m. 176. p. i. n°- /■ feqq-
334. i. ^02. p. m. ad introitum Miflfe. I. 10c-
p. m. 101. p. i. ad litanias 8c rogationes. I.
542. tn. in officio dc aclventu Domini. I. s 1 9'
p. i. feqq. & in officio de B. V. I. <js8- f. m.
- - - Specimina illarum. I. s°5- P- '• S 98- /*• m.
Antiphona, feu alterna pfalmodia I. 1^9. c. nn
172. p. tn, feqq. 206. i. dircclaneae oppofita. I.
173. m. feqq. 196. p. m. a quo inlticuta? I.
100. cm. 101. p. i. 3 3 1. p. i. 332. c m. 3J3.
c ni. 467. c m.
- - - Eius origo in ecclefia orientali. I. 40. p. i,.
feqq. in monafteriis. I. 43. /. 173. p. i. in ec-
clefia occidentali. I. 44. c m. 45. i. 172.
p. m. 173. j. 174. m. 467. c m. propagatio'
F f £ % sie-
INDEX RERUM ET VERBORUM
medio <£vo I. 527. c. f 528. p.i. Antiphonarii
libri. 1. ^73. c.f.
Antiphonarium Ambrojlanum cum notulis. I. 257.
c. m.
- . - Bembnrenfe. I. 165. p. i.
. - - S. Gregorh. I.247./. 248. i. Roma ma-
gna cum veneratione adfervatum , \ 248. p. i.
249. m. it. n. a. nuspiam tamen purum habetur.
I. 360. c. m.
AvTiCpuvn vfxvoi. I. 74. c.f
Antiplionus cantus triplici modo fumtus. I. 17 3. cm.
Avri(£)ct)vriv inter & dvTiQmov difcrimen. 1. 330.
p. i.
AfJtiJiotloreiiJis ecclefia quando publicam horarum
canonicarum decantationem admiferit ? 1. 482.
p* i.
fiNTONius (S.) D. Paulum Er. fepeliens folus et«
iam hymnos & pfalmos decantaiTe dicicur. I.
146. p. m.
Apathia Chriftianorum muficam non exhorrec. I.
22 ■;. c.f.
Apertioms verfus quaiis ? I. 514. p.i.
A7roSt7rvov officium fingulare apud Gracos. I. 501.
c.f.
Apollinaris cantica. I. 72. i. reiecta. ib. p. m.
Apolylisapud Gracos compieto officio. I. 462. c. m.
Aporiolorum fefta. I. ijj, /'.
Archicantoris officium honorificum. 1. 306. p. i.
Archichori munus quale? I. 308. f.
Archimedes a quibusdam dicicur inventor orga-
ni hydraulici. II. 138- p- '"■
Archiparaphoniits oihcium. I. 306. m-
Ariaz , vid. Odtc.
ArLiuorum fub S. Chrysostomo hymni. I. 4?;
c. m. 8v c.f. 160. i. & cantica iSmtiku
ad errorem propagandum. I. 71. m
Arii ad Sotadis numeros compofica; cantiones.
I. 71. i-
Aristoxeni opinio de mufica. II. 379- P- m-
Armarii quodnam officium? I. 509. p.i, 310. p.i.
Armenorum mufica facra. II. 263. p.i.
Armentarii Clerici S. Gregorii Turon. in com-
ponendo cantu promtum ingenium. I. 263. /.
Arnesti I. archiep. Prageujis cantio Sclavouica.
II. 373. /'.
Arfis & theils in rhythmo. I. 199. i. 11. 60. p.i.
AJiuticus officii ecclef. curfus. 1. 1 ^ 4. c.f.
Aspendius citharifta Celebris. I. 233. cm.
AJfa voce prolatus cantus opponitur organico. I.
209. c. m.
Athanasius (S.) muficam abolitam haud voluit,
I. 223. p. m. fed moderatam.. /. 224. p. i.
Attentio in pfallendo & cantando necefTaria. I.
231. p.m. feqq. II. 181. i. ne ficut inanima
iultrumenta aut aviculs limus. I. 233. i.
Ave maris Jiella hymni quis auclor ? 11. 23. p.i,
Avenionenjis fyn. ftatuta de mufica. 11. 227. c.f.
Aves immerito dicuntur anfam dedifle cantui. J. 2.
c. m.
Angujiana dicecefis decreta fyn. quid ftatuanc. de
mufica ? 11. 220. p. 1.
Augustinus (S.) Manichais ob reiectum cantum
ecclef. fumme indignatus. 11. 67. i. Quantum
eodem fit commotus? I. 6$. /'. iz%.p.i. Eius
pfalmus contra Donutijias. 1. $2. i. 82. c. m.
item liber ei adferiptus de Canticis ad altarc.
I. 32. p. i. contra Hilarium. ]. 86. c. tn. alii-
que de mufica metrica , & rhythmica. I. 197.
e. m. it. n. a. 198- i. Eidem adferibitur hym-
nus ad benediiftionem cerei pafchalis. I. 82. c.f.
Aurea Miff* de B. V. M. 1. 354. p. m. 11. 216. c.f.
Aurelianus Reomenjis quodnam itatuat muficum
inter & cantorem difcrimen ? 11. 67. c.f.
B.
DiBVL^E (S.) reliquiar cum cantu translate. I.
47. p. tn. 1 3 5- p. i. it. n. b.
Bai.dricus organorum adprobat ufum. 11. 143.
c.f
Ballationes in ecclefiis vetitae. 11. 102. tn.
Banchieri fex notis vulgaribus addidit feptimam.
II. 278. p. i.
Bannius quot modos & genera mufica; adenit-
tat? 11. 387 c.f. & quot genera notarum ? 11.
396. p. in.
Baptifmalis fontis confecratio. T. <; 5 <; . p.m.
Baptifmi celebratio cum hymnis, & canticis fpiri-
tuahbus. I. 132. i.
Bafi/icarii quinam dicti .; I. 429. c. m.
Baf%lecnfe Concilium quid ordinaverit de mufica figu-
rali, II. 220. p. i. & de Trutanis ? 11. 2:8. p. i.
Basilius (S.) pfalmodia; inftaurator. I. 63. c. nt.
varium canendi modum Cafarea inftituit. I. 85.
m. Eius contentio in adornando cantu. I. 223.
tn. & liturgia. I. 97. c. m. Lites eidem mots
ob doxologiam. I. $4. p. m. & ob melodia? mo-
dum a confbetudine alienum. I. 84-/ 236. p.i.
it. n. a.
BafTus general is & fundamencalis a quo, & quan-
do fit inventus? 11. 297. p. i. & c. in.
Beerovienji coenobio monialium breviarii loco of-
ficium de Ven. facr. prsfcriptum. 11. 202. p. m.
Bellarmini fententia de infhumentorum muQ-
corum ufu in ecclefia. 11. 218. i.
Benedicamus
UTRIUSQUE TOMI.
Benedicamut "Domino quando canatur ? I. ^6^.p.i.
Si 4. c. f. fpecimen huius cantus. 1. $15. i. feqq.
Benediflio hymnus trium puerorum. I. 109. p.
,n. in matutinis laudibus dici folicus. I. 189.
c. /. 190. p. i. c. m. & n. b. 8c c. 191.- n. a.
Benedictio populi ab epifcopo data, I. 106. f.
folemnis ad Pax Domini in liturgia 1. 4^2.
p. i. & abfoluto facro , ante quam difcedere
ab ecclefia erat vetitum. I. 124. c. f. 129.
i. illius quis auctor ? 1. 49 5. p. i.
Benedictus (S.) comme»dat collationes Cassia-
ni. I. 191. c. f. hymnorum praefcribit ufum.
I. <;io. i. & pfalterii integn per feptimanam
recitationem. I. 47s- p- i- An alternis choris
pfallere inltituerit ? 1. 49. p. m. 173. c. m.
174. p. i. ordo fmgularis divini officii ab eo-
dem conftituti fub Ludovico Pio iterum eft
ftabilitus. 11. 41. p- m.
Benedictus XIV. theatrales modulos in eccle-
fiis reprobavit. II. 226. p. i. 227. i. quajnam
inftrumenta mufica in iisdem admiferit ? 11.
2 1 8- c. nt. 22i. i.
Benno Ep. Mijhenjis regularem canendi modum
reftituit. 1. 285. /
Bernacer cantor Metenfis. m. ae. I. 281. i-
Bernardus (S.) auctor officii de S. Victore 11.
57. c. f. moderationem cantus inculcat. I.
391. c. f. eius effecius miros depradicat. 11.
89. p. i. & ad cantum ftrenuum hortatur. 11.
88- i- 91- /• 92. i- Eius hymni. il. 24. c. m,
Bifcantus notio. 11. log- c. f. 110. c. /•
Blasii (S.) Monafterium quando alternum cantum
receperit ? T. 33 5. p. m.
Boetii de mufica libit. I. 197. c. m.
Bobtmi melothetae celebres 11. 371. p. m. eorum in-
doles mufica. 11 369. p. i. collegia muficorum
literata. 11 ?74 c. m.
Bombula inltr. muf. 11. i$o. c. f.
Bona Card, quid fentiat de mufica figurata ? 11.
22;. c. m.
Bonifacii (S.) codex evangeliorum Mognntia ad-
fervatus. I. $8°- c. m.
Boninfames Praga pueri cantores. 11. 574. p. i.
Boyce Doctoris infigne opus cantus ac mufi-
cse Anglic an a. II. 291. p. i.
Breviaria cum notis muficis. I. 971 p L
Bnrdigalenfe Cone quxnam ftatuerit de mufica
ecclef. IL 229. f.
c.
^•jesarius (S.) Arelat. horas canonicas a clero
^ & populo curavit -cantari. I. \6o. p. m.
161. i. it. n. a.
Caietanus Card, quid fentiat de ufu organo-
rum , 11. 194. p. i. & inftrumentorum mufi.
corum. II. 216. c. f.
Calvinijlarnm cantiones & organa , mufica de-
mum. 11. 249. c. m.
Calvor , Cafp. , qualem adprobarit muficam. 11.
E54. p. m.
Camevacenjis Cone, decreta de mufica ecclef. 11.
228- c, f. 229. i.
Campana: , 11. 159. p.m. ad harmoniam compofu
tx , 11 240. p. i. 241. cm. divinitus quando.
que refonaffe feruntur. I. <o2. p. i. & n. b. una
cantum religious mendicantibus a lo. XXII. con-
cefia. 11. 101. p. m. Earum varius ufus. 11.
16;. i 242. p. i. & cautiones circa hunc ufum.
11. 240. c. m. Earunr' confecratio , 11. 24J. c.
f. & apparatus. 11. 244. p. i.
Campanariorum officium. 11. 162. p. nt.
Campanilium oftia non fint cuivis aperta iuxta
Cone. Sedunenfe. 11. 242. i.
Canere cum inftrumenris inanimatis & cum falta-
tione ac crotalis, Chriftianis interdictum. I. 21 }.
i. canendi Dei laudes contentio etiam privatam
domum eeclefiam fecit. I. 8"- c. m. it. n. a.
Canonarcha 1. $08. p- m. csteris caatoribus fug-
gerebat canones. I. 201. p. m.
Canones quid denotent apud Gracos ? I. 201. p.
.;;. ^89- P- i- H. 299. P- nt.
Canonica mufica , qus ad artis regulas eft exada-
I. 201. n. a.
Canonica! hora?. vid. Hora. Can.
Canonici mufici a regulis artis dicli. I. 201. n.
a. Cantores, qui ecclefia; adfcripti fuerunt. I.
201. m.
Canonicis nunquam indultum a cantu Gregoriano
recedere. 1. 288- p- i- iisdem integro MifTse
facrificio , Sc horis canonicis omnibus intereffe
competit , H. 171. c. f. inftitutis ideo dilhi-
butionibus. 11. 182. p. i.
Cantandi vocabulum etiam de privata pfalmodia
ufurpatum. 1. 204. p. m. 206. nt.
Cantata, vid. Od<e.
Cantatorium feu cantarium quid? I. $74. c. f.
Cantica in S. Scriptura ab hominibus Deo afflatis
profufi , I. ? c m. priffertim a Da vide &
Sat.omone ; ib. it. n. a. pfidmis accenlita. I.
167. p. i. 168. »'• fpiritualia ab Apoftolo me.
morata I. 22. p. i. cuiusmodi (int? I. 25
c. m. feqq. 68- c. m. 141. n. a. Illorum dif-
ferentia ab hymnis & pfalmis iuxta SS. PP.
I. 67. c. f. 6g. i. & varia genera. I- }. nt.
F f f J canticis
INDEX RERUM ET VERBORUM
cantic?s Autiocbeni iratum Theodosii Imp. ani-
muni placarunt. 1. 78- m.
Canticum Zaccharije poft collectam in lit. Gall.
I. 108- p- m-
Cantilena: in ecclefiis vulgari etiam linguae per-
miffie , & quales? 1. 347. c- f- M« J98- i- in
Gallia. I. 264. c. m. 268- i. & Gcrmania. 11.
199. c. f. Profane prohibentur , I. 215. cm.
II. 76. c. m. 198. z. & lafcivae , ib. it. I. 2 1 g-
p. i, feq. cum faltu. I. 214. p. i. 215. 216.
item compolitse ab hcereticis. I. 70. c. tn. feqq.
feculares in ecclefiam Gracain introductaj vU
tuperantur. 1. 245. p. in.
Cantores quandoque adhuc catechumeni. I. 33.
c. f. & admodum iuvenes , ib. f. 34. c. tn,
lectorum etiam 'nomine donati. I. 3$. c. m.
quandoque in maioribus confticuti ordinibus I.
298. c. m. 302. c. m. & n. a. per vices fuc-
cedebant. I. 36. p. m. ad cantum peculiariter
notati , & afiumti, 1. 311- i. ad id muneris
aptiores redditi. 1. 206. p. i. 312. c. m. nee
nifi iulH cantabant. 1. 319. p, in. cur fabarii
olim dicli 1 1. 312. c f.
m. . Magis celebres tempore Davidis. I. n.
c. m. Romani tempore S. Gregobii , Vi-
taliani & Agathonis PP. in Angiia difper-
fi. I. 260. p. i. in Gallia! ad inftituendum
cantum milli. I. 267. p. i. 2(9. n. c. 272. i.
Angli. I. 260. c. f. Infigniores m. ce. I. 280.
/. 281. i- feqq. praftantiffimi fiec. IX. artis mu-
ficae ignari. I. 243. p. m.
, - - Illorum chorus ab aliis feparatus. I. 292.
c. 111. 320. c. f. 321. i. feqq.
. - - Eorum diligentia in curanda voce. I. 312.
c. f. & erudiendis aliis. I- 313. c, in. 314.
m. nee non inllrumenta & libri I. 321. p.m.
feqq. veftes & baculi I. 322. c. f. 323. c. f.
324. i. II. 173- m. Schola item Roma, I. 293.
p. i, & alibi eredta. I. 29 5. c {.
= - - Off.cium I. 32. c. f. 290. c. m. feqq. 302.
p. tn, & n. c. 304. n. a. &. b. 322. f. 11.
171. p. m. quondam perhonorificum ; I. 299.
p. m. unde ad diverfas dignitates funt eve&i.
I. 299. i. 31?. C f.
~ - - Eorum ordo I. 299. /, Apud Maronitas.
I. 300. i. & Gracos, ib. p. i. An diverfus a lecto-
ratu caeterisque ordinibus? I. 33. c. m, 34.
p. m. 135. c. f. 300. c. m. 301. i. 11. 171.
p. m.
- - - Illos inter & muficos difcrimen. 11. 67. c. f.
~ - - Cantoribus data prascepta. I. 220. ;;/, feqq.
U. 7,8. f. feq.q. 306. c. f. 307. i. feqft
Cantus pro modico vocis flex 11 , I. 203. c. tn.
aut fimplici ledione fttpius fumtus I. 326. p.
i. quando priinum in publico Dei cultu adhi-
bitus ? J. 2. ... 86. c. f. 87. i. qualis fit
laude digniis ? I. 87- <"• >»• it. n. a, Sc quo-
modo neccfi'.irius ? I. 246. m, 247. i. quarc
in ecclefia adooMrus ? I. 90. c. m. & publi.
ce in fcholis , ac monafteriis excultus ? I. 276.
c. m. 277. p. m.
• - - Eius effedus infignes. I. 88- i. 162. m. it.
n. a. 229. p. i. 226. i. feqq. 228. p. i- 11.
85- p. i- obleftatio qualis admittenda ? 1. 220.
p. i. feqq.
- - - Eius finis primarius laus Dei. I. 1. i. 221.
p. m. feqq.
- - - Eius infiitutores pra'cipui in orbe chriflia-
no , I. 89- c. m. & inftauratores S. Basilius
I. i8s- c. f. S. lo. Cbryfojiomus 1. 186. c. m.
S. Ambrosius. 1. 18?. J. i$6.p.m. S. Axha-
nasius Diodorus , Flavianus . Anthimus.
ib. S. Gregorius JV1. J. 247. p. m. 248.
i. feqq. 11. 1. i. S. lo, Damafecmis. 11. 5. /.
aliique. 11. 28. p. i.
- - - Eius moderatio a S. Gregorio , aliisque
praecepta. 1. 3^0. p. i. feqq. nimia autem pro-
traclio cantus & officiorum reftrida. 11. 183.
p. i. feq. pra?fcripto canendi modo debito. 11.
86. p. i. feqq. 179. p. i.
- - - Eius fimplicitas prima ecclefis aerate. I.
84- c f- dum vel minima immutatio turbas
excitavit , ib. f- antiquioribus regulis monafii-
cis nullam eius difciplinam defignantibus. I.
204. p. m. 206. m. Propagatio illius fub Con-
stantino M. L 133. p. m. ficc. IV. & V.
I. 203. m. feqq. 240. p. m. ficc. IX. & X'
I. 241. p. mt 243. c. m. 247. ;;;. 280. ;/,-,
526. i. feqq. 11. 21. p. i. 6t>. i. in Angiia I.
i<jv p. m. 262. c. m. in Gallia & Italia. I.
93. p. i. in Ger mania. 1. 273. c. m. Am-
pliatio denique illius & frequencatio pofteriori
aevo. 11. 167. i. feqq.
- - - Eius ufus in omnibus conventibus Chrjftia.
norum. I. 99. p. i. 128. p. m. in vigiliis
& coetibus antehicanis. I. 21. p. m. 11. 6?,
i. feq. in Sacris chriftianis. I. 102. p. i.
129. f. feqq. 204. c. m. Ad facrificium Alif-
fcE. I. 94. i. 99. i. 3^3. c. m. feqq. 11. 6$..
i. ad introitum. I. 100. p. i. 362. p. i. feqq.
ad Kyrie eleifou. I. 102. p. m. 372. p. i. feqq,
ad Gloria in exceljis 1. 103. p. in. 377. c. f.
feqq. ante & poft lectiones. I. 108. p. m„
3,8 3- £• i* feq& ad Evangelium. I. 396, p. m.
4.t8.
UTRIUSQUE TOMI.
418. c. m. ad fymbolum. I. 115. c. f. 426.
c. f. feqq. ad Offertorium I. 116. i. 431. i. &
pracfationem. I. 117. p. i- 439- *• ad Sanclus.
I. 1 1 g. c. f. 44;. p. i. fub Canone. I. 446.
p. i. ad orationem Dominicam & benedictio-
nem. I. 123. c. m. 448. c. m. 452. p. i. ad
Agnus Dei. I. 4^4. p. i. ad Comtnunionem.
I. 125. p. z. 126. c. m. 4S 8- P- *• ad dimif-
Conem populi. I. 462. c. m. inter le&ionem,
fermonem , & orationem. I, 204. c. m. in
quadragefima I. S29. c. f. $30. i. praefertim
triduo ante pafcha. I. <j}°. c. f. feq. 53 s-
p. /'. Ad litanias, feu rogationum procefilones. I.
138. /. apud infirmos & morientes. I. 552. P-
i. in translationibus Sanctorum. I. ^4^. p. i.
in coronatione Regum. I. $48. c. m. ad con-
fecrationem Epifcoporum. I. 464. p. i. in de-
dicationibns ecclefiarum. I. 155. c f. in re-
conciliatione poenitentium. I. 465. p. i ik ad-
miniitratione Sacramentorum. ib. c. m. feqq.
ad probationes vulgares. I. 960. c. m.
Vid VV. Mitftca, & Pfahnodia.
Cantus Awbrojianus vid. Ambrof. cant.
- - - Antiphonus vid. Antipb. Pfalm.
- - - choralis feu planus, vid. Cbor. cant. &
Gregor.
» - - directaneus vid. diretl. cant.
- - - figuratus vid. Figurat. cant.
- - - Gr,ccornm. vid. Gr.tc. cant.
- - - Gregoriamis vid. Gregor. cant.
- - - HebraorioH vid. Hebr. cant.
- - - metricus. vid. metr. cant.
- - - modulatus. vid. modulai. cant.
- . - organicus. vid. Ovg. cant.
- - - profaicus. vid. prof. cant.
- - • refponfGruis vid. refponf. cant.
- - - Romania, vid. Rom. cant.
Cappa veftis cantorum propria. I. 324. m. 325.
p. i.
Capranica Card, muficorum collegium fimile
facc:>!o porcellis p.'eno edixit. 11. 22 r. f. m.
Carcajfona expugnatio clero canente. I. 560; c. f.
Carissimi auctor cantus recitativi. 11. 297. f.
Eius elogium. 11. 344. i. 34$. p. i. & p. m.
Carme (P.) organa hydraulica. 11. 138. p. m.
Carmen folemne precatiGnis apud Romanos. I.
17. c. m.
Carmina dicere idem ac canere. I. 21. p. m.
Carolus (S.) reliquis inftrumentis muficis reietftis
folutn organi ufum concetfit. II. 186. in. 217.
c. f. quern cantum preefcripferit in ecclef. Me-
diol ? 11. 208. c. f.
Carolus M. choro pfallentium faepe prsefens I. 27®.
i. 316. c. f. feq. dicitur ex difciplina Graco-
nan modos muficos auxifTe. I. 268. c. m. 11.
71. p. m. quando cantum Romanian in Galliis
& alibi inftaurarit ? I. 269. i. & n. a. 270.
f. feq. 11. 41. c. m. & c. f. an fit auftor hym-
ni : Vent creator Spiritus ? II. 30. p. m. Eius
decreta de cantu ecclef. 11. 69. c. m.
Carlstadius mufica; ecclef. ofor. 11. 246. p. i.
Cas.vlii defcriptio abufus muf. ecclef. 11. 223.
p. m.
Casimirus (S. ) an fit au&or rhythmi: Omni
die die Maria ? 11. 27. p. m.
Cassiodorus quam fecerit diftin&ionem inftru-
mentorum muficorum ? 11. 146. c. m. quot
ftatuerit tropos, feu modos muficos ? 11. 71.
p. i. Eius lib. de mufica. I. 197. c. m.
Castaldo quid fentiat de inftrumentis muficis in
eccl. 11. 2 1 8. p. i.
Caftratio vocis caufa quando & ubi fuerit in
ufu ? 11. 7,-. c. f. an fit licita ? 11. 204. p.
2. feqq.
Cathedrales in ecclefias quinam horarum canoni-
carum decantationem invcxerint ? I. 481. p. i.
Catolenus Abb. cantuum compofitor. I. 25a.
p. i.
Celanus audor fequentis: Dies ira. I. 409. c . f.
Cerei pafchalis benediclio folemnis. I. 534. c.
m. eius auclor. 11. 28. c m.
Cesti odas theatro primus intulit. 11. 298. I
Xa^ovoyJa, m. x. ufitata. I. 320. f. 321. i. & n. a.
Chelium ufus quando invaluerit in ecclefia ? 11,
219. f. 341. p. m. & n. a.
Cherubicus hymn us. I. 112. p. i. 120. c. m.
I2r. i.
Chilperici Franc. Regis carmina. 11. 22. p- i.
Cbinenjinm mufica S. 11. 265. c. m.
Chorali in cantu I. 247. p. m. 11. 268. p. i. qua;
cautiones adhibends ? 11. 306. p. i.
Chorea? an in ecclefiis olim dudtse ? I. 207. p
tn. 11. 102. p. m. 103. i. in Primitiis. II. 237.
c f. in dedicationis anniverfariis , II. 238- p.
i. & proceffionibus. 11. 239. p. i. ex eccle-
fiis funt eliminate. 11. 237. c. m. ac diebus
feftivis prohibits. I. 133. p. w*. 2IJ. c. f. 214
i. 219. c, m. 11. 102. c. f.
Chorepifcopus Colonic fimul fuit primus cantor.
I. 29s- c. ;;;.
Chori inftr. mufici defcriptio. 11. 151. p.m.
Chorus feu chora pro antiphona quoque fumitur.
I. 48. c. m.
Chorui
INDEX RERUN! ET VERBORUM
Chorus pfallentium uncle dictus ? I. 290, p. m.
292. p. i. bifariam divifus. I. 291. c. m. &
aliquando trifariam. ib. c. f. ubinam fitus ? ib.
c. f illius ordo m. a?, qualis? I. $20. n. a.
Eidem fe iunxerunt mulieres cum facris virgi-
nibus , viri cum monachis. I. 146. n. a. vi-
ri quoque ac foeminae principes. I. t ^ 7- V- '•
159. c. tn. 160. c. m. item populus. I. 159.
p. m. feqq. Cbori pfallentium in funere. I.
145. p. m. 146. i. 147. m. 148. c tn. 149.
p. tn.
Chrifti divinitas a primis fasculis cantu celebra-
ta. I. 2r. p. m. 2 3. f. 30. p. tn. 70. c. in.
Chromatics: harmoniae damnats. I. 21 8- m.
Chromaticum genus mufica: I. 21 8- P- *n. an
etianmum obtineat ? 11. 280. c, /.
Cimenius Card, officium Mozarabium reftituit. 11.
268- c. f. & n. a.
Ciftercienfium ftudium in inftituendo corrigendo-
que cantu. I. 286. p. m.
Citharae diverfae forma?. 11. 140. p. i. 152, p. tn.
feqq. unde dicla ? 11. 1^4. i.
Claves in mufica Guidoni debentur. 11. 46. c. tn.
Clementis ( S. ) Alex, locus de choro Chriftia-
norum ; I. 30. p. i. & de ufu inftrumento-
rum muficoium. I. 210. c. m. item hymnus
ad Chriftum. I. 75. c. m:
Clerici nifi canere dodti in confpeclum Caroli
M. non admilfi. I. 276. p. tn. Quomodo di-
vinum officium in & extra chorum debeant per-
agere ? 11. 170. i.
Clerus numerofior in civitatibus ad pfalmodiam ad-
ftriftus. I. 160. p. m. 16 ?. p. m. feqq. 187- c.
tn. praefertim die dominica. ib. p. tn.
Clodoveus R. fufceptus Virduni cum cantilenis.
I, 136. p. tn.
Cluniacenfes quem ritum fervaverint in celebran-
da node refurrecftionis Dominicae ? I. 937. p. i.
n. a.
Clufor verfus qualis? I. 914. p. i. & c. f„
Coelestinus P. an cantum antiphonum pfalmo-
rum ad introitum Miffs inftituerit ? 1. 100.
c m. 10 1. p. i.
Colonimjis dioecefis decreta de mufica, 11. 220. c.
tn. & contra ludos facros. 11. 236. p. i. &p.m.
Columbanus ( S.) in agone cantaffe refertur. I.
<;S2. f.
Columns antediluvians a non nemine ad muficam
pertinuiffe dicuntur , a Tubal & variis patriar-
chis confectse. I. 2. f.
Communio S. fumta ab lis, qui eidem interfuere.
L 125. c m.
Communio , feu antiphona ad communionem un.
de defumta? I. 458. p- h cum pfalmo etiam
cantata , ib. p. m. & quare ? I. 460. p. i.
Completorium pod vefperns. 1. 19$. /. 196. i,
an a S. Benedicto inftitutum ? I. 196. p. tn.
duplex apud Gracos, 1. 494. c. f. feqq. eius
folemnis celebiatio apud Romanos. 1. 496. c. f.
Compofitores mufici quinam optimi ? 11. 225. c. m.
qusnam ipfis praecipue obfervanda ? 11. 272. i.
c.f. 315. p. i. Vid. v. Mufurgi.
Conantii Ep. officia & hymni. 11. 28. p. m.
Concentor quis ? I. 30$. p. i. eius officium. I.
304. n. c.
Conciliorum decreta circa muficam facram. 11.
220. i. 227. c. f.
Conductus quid indicet? 11. 129. p.i.
Confeffores pfaltoe dic'ti. I, 36. p. m.
Conradus Sittinger ( P. ) monachus S. Blafii, or-
ganorum fabricator 11. 192. p. m.
Consentii hymni laudantur. 1. 84. tn.
Confonantiarum qualis ufus in polyphonia ? 11.
112. p. i,
Constantii Imp. fepultura cum hymnis & pfal-
mis etiam eminus velut e ccelo auditis. I. 145.
p. m.
Contaciorum I. ^90. primus auctor Romanus
Diac. Edefi. I. 79. c. m. & n. a.
Conternatio pfalmorum. I 486. p. i,
Conteflationes feu praefationes Miffie. I. 99. c. f.
442. c. f.
Contrapundti ufus quibusdam probatus , 11. 207.
c. m. ab aliis reiectus , 11. 208. c. m. in Me-
diolanenfi, ib. c. f. & %GaUia ecclefiis eft adfer-
vatus. II. 209. c. m.
Contrapunctum inter & falfuni botdonum difcri-
men. 11. 293. p. i.
Convivia inter hymnos & pfalmos apud Chriftia-
nos. I. 140. p. m, feqq.
- - . cum cantu & mufica apud Gentiles. 1L
382. p. i.
Corellius ufiim chelium in ecclefia ordinavit,
11. 219-/.
Cornelii Agrippa fententia de mufica figurata.
11. 222. p. i.
Coronatio Regum cum acclamationibus & cantu.
I. $48. c. tn.
Cosm* Maiumenjls peritia mufica. 11. 9. c. m.
Cosmas Hierofol. cantor & poeta illuftris. 11. 9.
p. i.
Credulitatis nomen quid indicet ? I. 429. p- tn.
Crotali defcriptio. 11. 157. c. f.
Curfus
UTRIUSQUE TOMI,
Curfus ecclefiaftici varia genera. I. I $4. p. m.
t$f. i. 162. cm. 164. p.m. feq.
Curfus B. V. quando fit inltitutus ? 1-^7. cm.
& ad canonicos pervenerit ? I. $99. /. 560. i.
an obliget eius recitatio ? I. 560. i.
Curfus horarum canonicarum. I. !<;$. p. i. 164.
p.i. ex quibus fit compofitus ? I. 16?. p. ;'.
168. p- i.
Cymbala & fcabella pedibus feriebantnr a vete-
ribus fymphoniacis. 1. 213. p. m. illorum de-
fcriptio. 11. 158. P> '■ & ufus in ecclefia. 11.
240. i.
Cymbalicar rota;. 11. 16$. p- i.
D.
T""\amasl's ( P. ) an cantum in ecclefia Komana
ialtituerit ? I. 60. c. m. 242. i. & n. a- &
alternuni quidem ? I. 44. c. m. ac diurnum
nucturnumque ? I. 91. 7. Eius carniina de va-
riis feftis SS. Apoft. & Mart. I. go. c f.
David quo inftrumento mufico ufus fit coram
Salle? I. 9, p. m. Eidem tribuitur prscipua
laus adornats mufia. I. 4. c. / 5. i. II. p. i.
Decentum quid? 11. in. cm.
Decimatorii verfus quales ? I. 336. p. m.
Dedicatio ecclefije requifita ad facra Chriftiano-
rum. I. 53. p. m. quo cultu olim celebra-
te ? 11. 2 3 8- p- i.
De.'ona cantilena; nonien in facris Apollinis. I.
17. p. m. eius partes, ib. c. f.
Dens in adiutorium t£c. in officio S. frequen-
tatum. I. 513. c. f.
Diaconi cantorura obibant munns. I. 302. c
m. & n. a.
Diaphonia, organum dicta, m. x. inventa. 11. 107.
/. eius notio. 11. 108. z. & p. m.
Diapfalma in pfaimis an ad cantum pertineat ?
1. <;. c. in. j 1. p. m. vel ad mufica inftru-
ta ? I. 1 r. p. m. it. n. a. b.
Diatonicum genus muficoe I. 218- p. m. con-
ftanter fervatum in cantu Ambrofiano , & Gre-
goriuno. I. 2 $2. c. f.
Dignitatis titulus cui competat f 11. 170. c. m.
Dionvsii Akx. mufica fcientia. I. 197. t. m.
Diptychorum cantus. I. 447. m.
Direaaneus cantus , feu in direclnm opponitur
antiphono. I, 174. p. m. 196. p. m. uti Glo.
riu in excelfis Deo T Sanflits, Agnus Dei &e.
I. 179. p. m. & c.f. 176. i.
Direclaneus pfalmus I. 17s- p. >n. it. n. a. 190.
1. m. 196. i. parvulus. I. 190. n. c. 191. n.
a, 199. c. m.
JlAJtT. GtH-BEKT. DE MuSICA ECCL. T. 1L
Difcantus feu bifcantos notio. It tio. c.f. tit.
f. Eius fpecimen. 11. 108. f.
AfciXiv 7r(>oxi^ivov quale? I. $\\. p. nt.
Ditoni ufus a Guidone iam receptus. 11. n?. p.i.
Dodloratus gradu quando muficae profeffores or.
nati in Anglia ? I. 287. p. i.
Domefticus muficorum quis ? I. 308. c.f.
Dominica diei feftiva celebratio cum pfalmodia
& cantu. I. 97. c m. n. b. 98. c. m. 132.
p. m. Eadem die arare" vel fodere praeftat, quam
faltare , I. 219. f aut cantiones profanas &
lafcivas proferre. I. 218. i.
Dtmatijl* catholicos redarguere , quod fobrie ca.
nerent. I. 72. m. 204. p. i. Eorum cantiones
damnatae. I. 72. p. m.
Donii fententia de muficre figuratae abufu. II. 224.
c f. de tribus rhythmorum generibus. II.
272. p. i de ftatu antique & modernae mufi-
cae. ib. de ardua inftrtutione muficae figuratse.
11. 274. c. m. de quatuor gradibus , quibus ec-
clef. cantus apud Latinos procefferit. 11. 94.
c f. de prolixis fyrmatibus & repetitionibus
verborum in mufica. II. 31Z. p. m. Impetitia
muficae praclicae Eidem obieda. II. 28s- V- *•
Doricus modus frequentatus apud Hebraos L
Ao^oAoyicc fxiyaKvi x, fjUKgct apud Gracos. I.
106. p. i. 51X- c f.
Doxologia Gloria in excelfis in nocltirno feu ma-
tutino officio. 1. 103. p. m. feqq. in. c. m.
183- p- m. 189. c. m. 196. c m. 191. i. it.
n. a. & ad MifTam. I. 104. c. m. feqq. a fo-
lo facerdote incipitur. I. 378- *• & quare.-5
ib. p- i. quibus temporibus ? I. 104. c. m.
106. m. 3 78- p- m. 379. p- m. a quo prae-
fcripta ' I. 56. p- i- 104. C. m. quandoque
cum integra liturgia grace & cum tropis fuit
cantata. I. 382. p i. Ritus Ambrofianus ,■
Grtcus , & Mozarabicus circa eius eantum. I.
381. p- i.
Doxologia Gloria Patri &c. quo ritu adhibita
in fine fermonum ? I. $4. c. m. ad profefTio.
nem fidei. I. Sv c- m- 1{- n- b. poft pfalmos,
refponforia & ledliones fuit cantata P t. 43.
c. m. s?- /• %(>■ t- i- I82. c m. <o8- m.
512. p. m. cum cantu refponforio. I. $$. c.
f. & antiphono. ib. 178. i. Illius varia gene-
ra. I. $4- c m. feqq. & iites ideo motae.
I. ^4. p.m. <;$. c. m. 56. i. ft n, a. ?l. p>
m. Eiusdem pars altera ficitt erat &c. ob hat-
reticos eft addita. I. 178. p. ttu
G g g Dramata
INDEX RERUM ET VERBORUM
Dramata facra Romae primum audita. 11. 298-
p. i.
~Dndd.es muficam adhibuere in facris. I. 19. p.
i. 11. 578. c m.
Duello committitur caufa de fubftituendo officio
Gallicano in locum Toletnni. I. 2^9 n. a.
Dunstanus (S.) perperam cantum a quatuor vo-
cibus inftituifTe dicitur. 11. 35. p. m. inftru-
menta mufica dextre tra&avit. 11. 99. p. i.
Dunstaphus Aiiglus muficae figuratae cultor exi-
mius. 11- $26. i.
Duodecima hora canonica. I. 154- n. a. 17$.
n. a. eius officium. I. 19^. c. m.
Durell Anglut deFenfor muficae. 11. 252. p. i.
E.
Cadmerus Celebris cantor. I. 299 p. nt.
*-' Eadredus cantor peritiffimus extra ecclefiam
mutus. I. 299. c. f.
Eberlin , Ernejlus , melotheta infignis. 11. 371*
c. f. it. n. a.
Eccardub hymnum Te Deum landamus in Ger-
maniam trantulit linguam faec IX. 11. 25. p.i.
Ecclefiarum praecipuarum ftudium in adornando
cantu. I. 225. i.
Echo. I. 217. n. a-
Eddii mon. Cant, opera cantus inftituitur in
Anglia. I. 261. i-
Eitro^fcov quale officium ? I. 418- n. a.
EK<Poovyj<rnir orationes altiori voce dicta:. I. 122.
p. m. 12;. v
Enchorda inftr. muf. 11. 1.51. p. tn.
Enharmonicum muficse genus. I. 218. p.m. 11-
7;. m. an adhucdum fit in ufu ? 11. 280. c. f.
Enosi tempore an primum viguerit cantus in ec-
clefia ? I. 2. m.
%7rouvoq, uivog in quo differant ab hymno ? I.
74* e. m.
E7raAi$oi incantatores , incantations. I. i$. c
m. 16. p. i. •
"E7rivtyYifAUV in S. Liturgia idem ac V7rcmviiv.
I. 9S- i.
Ephrem (S.) S. cantus inftaurator I. 98. c. tn.
facros hymnos ad metrum Harn{onii compo.
fuit. I. 77- p. *n, 78. i- 200. i. & c. m.
quod pofteriores eccleiiae cantores funt imitati.
I. 200. m.
Ephyrhnia Therapeutarum. I. 20. c. tn.
E7nA:'%vtog iv%&(>i<ria feu 7rQ0T$)My<rt{. I. 19 j,
c. f, 194. p- m.
Epiphaniae feftum olim profanatum ornatu mulie-
bri , faltu , & lafcivo cantu. I. 214. /. feqq.
Epifcopi cantu deleftati. I. ji6. m. cum choro
pfallentium excepti. I. ij(J. c. f. 137. /.
5 So. p. I
Erasmi Rot. defcriptio muficae figuratse. II. 222.
p. m.
Ericus Rex Dania ope citharaedi an in furorem
adlus ? II. 84- p- m.
Evagrius Ponticus apathiam affectans muficam
tamen fufcipit. I. 22<;. c . f.
Evangelium quo ritu a Diacono ad altare depor-
tatum. I. 419. n. a. & cantatum ? I. 107.
c. f. olim in Mifla tantum. I. 555. tn. gracn
6 latina lingua. I. 419. c. f. in ambone. I.
420. p. i. cum maiori vel minori modulatio-
ne. ib /. fpecimina huius cantus. I. 421. feqq.
Evangelicus codex praeferri folitus in proceffioni-
bus. I. 418- n. a. 568. c tn.
Euchariftiae eViAi/%v/y celebratio I. 193. /. 194.
p. tn. cum cantu pfalmorum. I. 61. cm.
62. c. m. & n. c. antelucanis & aliis horis.
I. 1 $2. p. m. etiam vefpere. I. is J- *'• & ad
praefationem in Mifla. I. 117. c m.
Euchitarum varii modi mufici. I. 78. p. *'•
Eugenius qua ratione ordinem Ambrofianum in
ecclefia mediol. confervarit ? I. 256. c. m.
Eunuchus hymnorum cantoribus erudiendis olim
praepofitus. I. 33. c. f.
Eunuchi cantores reprobati , ac irregularibus ac.
cenfiti. 11. 204. p. i. feqq. quando & ubi
fuerint recepti ? 1L 751 t. f.
Evovae unde ? I. 337- ?• *•
Eusebius hymnis & pfalmis Chrifti divinitatem
probari teftatur. I. }o. p. rtu
F.
"Calfa mufica quid denotet ? 11. 120. /.
Falfetus , difcantus. 11. 206. p. i.
Falfibordoni in concentu quaenam obfervanda. 11.
116. p. m. 292. c f.
Ferae mufica deleclantur. I. 227. n. a.
Fefta Sandorum cum convenienti cantu , & aliis
lsctitiae fignis , I. 133. c. m. non autem cum
fono inftrumentorum & faltatione funt celebran-
da. I. 213. c. f. 214./'. feqq.
Feyoo proe omnibus inftrumentis cheles in eccle-
fia minime idoneas qenfuit. 11. 218. p. m. & n.
b. de muficis aompofitoribus quid fentiat .; 11.
22). ' c. tn.
FlCINUS
UTRIUSQPE TOMI.
Ficinus (Mar/tl.") muficus. 11. 310. p. m.
Ficla mufica qualis .; 11. 283. p.i.
Figurat marks notio , 11. 124- ?■ u & formae. ib.
m. feqq.
Figurata mufica olim in ecclefiis proifus ignota,
I. 248. m. poftea tamen, II. 273. p. m. in mo-
nachorum etiam & monialium coetibus obtinuit.
II. 2ii. i. primum fimplex , 11. 273, c. m.
demum ultra modum aucla , 11. 274. p. i. cu«
mulatis eius (ignis & figuris, 11. 124. p. t. feqq.
27s. p.i- fruftra tentaca earum mutatione, 11,
276. p. i. ut adeo fuerit vetita (tatutis vario.
rum Ordinum, 11. 213. p. i. prxfertim monafti-
corum. 11. 214. p. i. Eius variee fpecies. II. 127.
p. m. Vid. Menfurata mufica.
Fifiularum defcriptio. 11. 150. cm.
Fi.avianus Antiocb. an Gloria Patri primus can-
tari iufferit ? I. $4- /. ss. i. & n. b.
For. is baptifmalis confecratio. I. 535. p. m.
Fortunati (S.) Pifiav. hymni. I. 83. m. feq.
FokiuNATi Venantii locus de inftrumentis mu-
ficis. I. 217. n. a. 11. 147. p. m.
francici cantores, i. 264. c. m. Bonouia in plateis
canere prohibiti. 1.2:57. c f. Eorum libri inu-
fici maiori in pretio habiti , quam Romani. I.
263. p, m.
Fkanconis Pari/, regula de triplo . quadruplo,
imo quintuplo operando. 11. 119. cm.
Fr Ancor um reges Mcrovingici muficEe amatores.
I. 263. /.
Fridericus II. rex BoruJJia mufica ftator. 11. 369.
hi.
Fulbertus, fcbola; Carnutenjis magifter infignis,
& cantor. 284. p. m.
Fulgentius ( S. ) clericos fuos fuaviter pfallendi
curam habere iuffit. I. 91. i.
Funus pioruin lsto potius cantu profequendum.
I. 147. c. m. 148- m. 1.9 1,
Fux , lofepb. quot conftituerit modos muficos ?
II. 28- p. m. Eius monita de ftylo ecclefiaftico.
11. 294. c m. 370. i.
- - - inftitutio mufica; folida. 11, 370. p. i. Me-
lothefia. 11. ib. p. m.
G.
r~"AFORi, Francbiiti opus de r* mufica celebra-
tur. 11. 3; 1. p. m.
Galli (S.) in monafterio antiphonarium D. Gre-
gorii adfervatum . I. 580. p. m. diverfum a
Mtienji , I. 279. cf. uti & modulatio Romana.
}. 274. c. m, 275. p. m.
Galli indociles efle notantur in hymnomm carmine,
I. 204. p. m. Illos inter & Romunos cantores alter=
catio fub Carolo M. I. 269. n. b. c. 270. p. m.
Gallia Narboncnjis Vijlgotboriim in llifpania regno
accenfita. I. 18?. /.
Gallia reges muficae f.mtores. 11. 318. c. f.
Gallic* muficae flatus noftro a,-vo. 11. 301. p. i.
Gallicanus cantus antiquus Romano fimplicior. I.
263. r. m. 264. p. m. illius reliquioc etiam irt
Romano officio, I. 264. i. Praefatio, ibid. p. m.
SanBus feriale, I. 263. c. m, Orat'o dominica,
I. 264. p. m. modulatio pfalnt In exitu Ifrael.
I. 263. p. m.
- - Officium, I. 164. p. m. feq. ioxta quosdam
idem ac Mozarabicum, I. 398. p. i. diverfum o-
lim a Romano , I. 3S7- m. 358. p-i. quod tamen
poltea eft receptum , I. 582. p. m, ecclefiis qui-
busdam ac monafteriis Alexandrinum recipien-
tibus. I. hs. i.
- - Pfalterjum, I. 265. cm. 266. c. m. in quibuS*
dam Germania ecclefiis olim introductum, I.
264./". 265. c. m. & n. «. in Hifpania quoque,
ib. & alibi , etiam Roma receptum. ibid. p. fit.
- - Rhus pro horis canonicis. I. 470. cf. an
redte dicitur in Hifpaniai introduci iuffus? I.
258. p. i- 259. c m. Hymni in eodem frequen-
tati. I. 2S8. c. m.
Galuppi quid requirat in mufica ? 11. 30S. m.
Georgius presb. fk'C. IX. organorum fabricator
infignis. 11. 142. p. i.
Geraldi, Brace Arch, encomium. I. %\%.m.
Ger aLdus muficus Moyfiacenjis mon. I. 285./.
Germanus (S.) in pfalmodia affiduus, I. 156. p. m.
j68. c. m, clerum quoque & populum pfallere
iubet. I. 161. c m. Eius pfalterium. ibid. m. feq.
Germani officio Romatzo ufi,I. $8°- P> *• qua d^-
ledentur mufica n. a. 11. 502. p.m. ^6%. p.i.
369./.
- - Melothetae hodierni. 11. 370. \n. feqq. Eo«
rum opera mufica typis edita. 11. 373. e. m.
374- cf.
Gersonis infignis locus de mufica fui aevi. 11.
167. cf. i6g. i. de organorum ufu, 11. 14$.
e. m. ac de regulis pro inftruclione puerorum
Parif.W. 169. p.i. 200. p. m.
Ghifiamis cedex antiquiflimus. I. 969. cm & n. a.
Gildas (S.) Abb. Rttgenjis angufhe infulae dilata*
tionem divinitus impetrat. 1. 137. tin.
Gisleberti opera mufica. 11. 59. p. i.
Glareanus quid in mufica moderna defiderec 1
II. 272. m. z%o. f. quot modos muficos admi-
ferit ? 11. 284. c m.
G g g 2 Gno-
INDEX RERUM ET VERBORUM
Gnoliicus Clementis Alexand. quomodq ad mufi-
cam inftitutus ? Js 89. p. i.
Godescalci fermones apologetici , 11. 27. p. m.
28- *■ & hymni. 11. 28- n. a.
Goliardis cantus in ecclefia interdidus. 11. 8r-
p. m.
Graduate? libri. I. $7;. p. m,
Gradualia, I. no. p.m. 399. p. i. a quibus com-
pofita ? I, j 98. p. m qua modulatione canenda ?
I. 400. c. m. ilia inter & traclus differentia.
I. 402. n- a.
Gradualis pfalmus modo refponforio cantatus. I.
406. /'.
Qrxcif etiam fchifmaticne & latina; ecctefiae can-
tus quondam communis. 1. 24$. c. f. 246. i.
Graci melodi. I. 78- i, feqq. 11 8- i. feqq.
Gr>ecQrum cantus & mufica eccl. m. x. I. 289- *"•
in Oriente & Occidente olim ufitata, I. j^6. m.
poftea tamen fuit negleela , 11. 260. c. m. mu-
iicis inftrumentis omnino reieCtis. 11. 261. c. m.
Difciplina cantus moderni Gracorum. 11. 259. f,
- - Libri liturgici. 1. $8v P- h
- Liturgia qualis fit. 11. 259./*.
- - Notae mufica?, I. 202. c, in. 11. 52. i. 54.'?.
feqq. latinis quoqge olim fuere familiares. 11.
Sj.p. *'. & c. f. Earum fpecimina. 11. <6. c.f.
- - Ritus celebrandi laudes matutinas, I. 489. i-
& fella Sanctorum. 1 ^44. c.f.
- - Studium in componendis odis ac hymnis.
I. 289- c m- s88- z- & fupplendo defeclu no-
tarum muficarum. I. ;o8- p- i.
Gregorianns cantus planus feu choralis a 5. Gre.
GORIO M. I. 247. pm. 248. p. i- fubCAROLO M.
in Galliis adoptatus, I. 269. n. c & in Wfpania,
I. 259. c. m. ac in Anglia. 1. 260. p. i. ilium
inter & Ambrojiumim diftinctio. 11. 268- p- i>
Gregorius M. (S.) cantus ecclefiaftici in Occiden-
te inftaurator, I. 247. /». m. 248- h feqq- 11. r.
1. feqq. diyinitus accepit cantus difcipiinam , I.
frontifpicio , 11, 2, c. m. artem muficam e graca
in latinam transtulit ecclefiam, 1. 249. p. i. fca.
lam item muficam per primas alphabeti literas,
ibid. c. m. 11. 4, c.f. Antiphonarium & refponfa-
le ordinayit, 1. 247. /. feqq. 11. 2. i. fcholam
cantorum inftituit. 11. 4. p. i. an figurato can-
tui firmum fubftituerit ? I. 248. c. m. & an au-
thentos duntaxat adoptarit modos, anve plagtj-
les addiderit ? dubitant aliqui. I. 26s. c. m.
Eius hymni, 11. 21. p. m. & <.-ric,omium, 11. 2. r. m.
dominica prima Adventus in ecclefia decanta-
jEurn ante introitam, J. 250. i. falfo adfcriptum
Greg. 11. I. 251. c. m. Ejus lectulus & fiagel-
hjm pro pueris. I. 248. p. i- Difficultates de
eius libris liturgicis ab cruditioribus motae. 11.
4. c.f.
Gregorius V. cantum invexit muficalem. 11.
41. cm,
Gregorius IX. Ant. Salve Regiiza horis ean. ad-
di praecepit. 11. 16;. c. m.
Gregorius (S.) Thaumaturgus in hymnis decan.
tandis pernox. I. i$6. p. i.
Grimbaldu6 cantor e Gallia in Angliam accerfi-
tus. I. 282. c. m.
Guederon muficorum Gallorum Patriarcha. 11.
til- P- i-
Guido Aretinus corruptam muficam variis in re-
gionibus emendavit. I. 28]. c m. faciliorem-
que reddidit cantus eccl. methodum. 11. 42
m. feqq. ditoni agnovit ufum. II. 117. p. i-
fcals muficae non addidit r. 11. 49. c- m. nee
notularum cvm fuis appellationibus eft auclor
11. s°- P- i- nee muficae polyphonas aut inftru.
mentorum polypleclrorum. 11. y. i. alphabeti
vero litteris eft ufus. 11. <;4- P- '• Eius micro-
logus. 11. 42. p. m. hexachordon & neumae.
11. 44. c. m. Eidem linear & claves in mufi-
ca debentur. 11. 46. c. m. 6\. p. i. metho-
dus ab eo tradita per univerfum otbem feli-
citer eft propagata. 11. 48. ;.
H.
LJarefes per cantica propagatae. I. 70. p. m.
17:1 feq. 11. 247. &c.
Hasretici medio & poft. a:vo cantum ecclef. incef-
fentes. I. 24s- c. f 11. 24s- *■
Harduinus presb. arte fcriptoria excellens. I.
^62. c. f & n. a.
Harmonica mufica I. 198- p- i- 11. 146- p- U
quaenam canonica didla f 1. 201. c. m. & n.
a. 205. n. a. noftra an primis faeculis fuerit in
uCu ? I. 199. m. Eius genefis confonantiarum.
11. 28 $■ m.
Harmonici Rhythmi. I. 199. i. 25;. n. b-
Harmonii liaeretici cantica ad fuaviter infinuan-
dam hsrefim. I. 72. i. 717. p. ut. & n. a.
Hasse, AdolpbU lucubrationes muficae. 11. 369. c.f.
Coriphaeus hodiernae muficae- 11. 554. p. i. J70;
c m. p. m.
Hebdomadarii ex canonicis conftituendi ofificium.
11. 17?. p. i.
Hebdomas Pafchatis & Pentecoftes integra divino-
cultoi dicata. I. 5^7. c m.
Hebraorum accentus an mulici fint ? I. ^. p, i-
. - - cantus antiquus in noftro genere diatonico.
1-9.
UTRIUSQUE TOMT.
I. 9. p. i. varius , prout diverfi funt libri fa-
cri. I. 8- *« /• alternus. I. j. f. 10. c. m-
An aliqua confonantia harmonica fucric prsJi-
tus ? I- 10. p. m. Eius ratio nupcr irerum re-
perta. I- 8- f* Hodiernus illius ftatus. I. 8-
p. i. diverfus a veteri. I. 9. i.
- - . Modi mullci. I. >. p. i.
- - - Sonandi tripudiandique ars. I. 12. i.
Helvetic* congregationis Beiiediclina decreta de
mulica. II. 212. c. »«.
Henrici V. folemnis in urbem Romam ingrefTus.
I- 549*/
Henriciam Deum cantibus irrideri diclitarunt. I.
146. c m. it n. a.
Herbertls cantor eximius. I. ;r^. p. nt.
Herbinius quam adprobarit mulicam ecclef. 11.
23 s- p.i.
Herigerus Abb. muficaj artis peritiffimus. 11. 36.
c m.
Herrmanni contracli audtoris ant. Salve regina.
II. 37. fequentiae. 11. 27. n. a.
Hermenegildi (S.) ad corpus auditus cantus. I.
5*1. c. f.
Hiberni quamdiu ignorarint cantum ecclefiaft. I.
287- >n. II. 4;. p. i.
Hieras canticorum novitiorum auctor. I. 71. i.
Hieronymus (D.) an pfalterium digefferit? I. 471.
c f. leelionariumque ordinarit ? I. 47?. c. m.
Hilarius (S.) inter latinos hymnographos I. 73.
m. primus occurrit. I. 80. p. i. Eius hymnus
matutinus & ferotinus. I. %o. p. m. Alii ei-
dem falfo adfcripti. ib. c. m.
Hillerus Lipf. mufica fcientia pr^ftans. 11. 569. cm.
Hirmologium Gracorum liber muficus. I. $§7.
p. m.
Hirmus antiphons tonum pfalmodise determinat.
I- SO?./
Hirfmigienfes conftitutiones quotidianam recitatio-
nem curfus de B. V. pra?cipiunt. I. 557. f.
Hifpa>d mixtarabes dicti. I. 577. m.
Hifpanicus ritus I. :?8- p- «*• cur dictus fit mo-
zarabicus ? I. s77- cm.
Homeri muficus artem a Deo fibi infitam edicit.
I. 2. i.
Homiliarius liber. I. ^67. p. i.
Homophonia Gratis & Latuiis olim unice cogni-
ta. 11. 107. p. i.
Hora: canonical I. i<;r. c f. 1^2. p. j. feqq.
TSS- P- »»• a populo quoque olim frequenrata:,
I. 1 6c. p. ;n. publice funt decanrand.e in cho-
ro, I. 262. n. a. 481. fc 11. 179. p- *». pra:fertim
in monafteriis, I. 481. u & cathedralibus ec-
clefiis; ib. p. j. fublatis abufibus, li. 180. p. j.
& ne^liqentia, H. 1S1 r. feq- com debits tt-
tentione, 1. 231. p. m. leqtjf. 18: /'. feq
- . minores, I. 191. c. m. privatim quoniam
diets a monachis, I. 1^4.. p. m. it. n. .«. 4S}.
p. ;«. in ^Egypto prsfertim, I. 193. i. i:. a. a.
quot pfalmis abfolutae -; I. 192. c m. it. n. a.
& Ik quo ritu tarn in Romano , qu3nj Amfrr*.
Jinno officio cantata. I. 490. f. feqq.
- • Earum myfticse fignificationes , I. i>2. i.
is}, p.m. ac numerus , jb. it, 1*4, i. 193.
p. i. 194. p. i.
Horologium Gracorum. I. 587. p. m.
Ho/anna in liturgia & alibi cantatum , T. 12*.
c. m. it. n. a. 136. c \
Hugraidus cantu & poafi clarus , 11. 33. c, m.
diaphoniam fuam in diateffaron & diapente po-
tiffimum ponic. 11. 112. p. m. quot agnofcat modos
muficus.'' II.123. p.m. Eius notse muGcse. II.
54. c m. ?6. p. i. fS. p. m.
Hugo a S. Viclore in eos prsprimis invecUis, qui
facrum deturpanc Gantum. 11. 89 p. ^
Hungari* mufica exotica. 11. 372. p. m.
Uu.Jttx per cantilenas propagarunt srroces fuos,
11. =4". p. i.
Huijitamm cantiones. Ji 37;. /.
Hymnariupi SS. Hilar'ii & Paulixt, I. no. i.
Hymnodia inter partes divini officii, I. 31. f. 3*.
i. ipfius Domini & apoftolorum document's &
exemplis pra;cepta. I. 22. p ;.
Hymnographi latini. I. 73. c m. 79. p. m. 80. p. i.
8i. i. feqq. 11. si. i. feqq.
Hymnologia Grarorum, I. 587. p. t.
Hymnus, I. 74. f. U8a. c. f. 183. -'. qunndo^ue
pro fefto apud veteres ponitur , 11. 21. r. m.
a Chrifto didus , priusquam afcendit in mon-
tern O'iveti , I. 2$. c. m. 27. r. m. 69. p. i,
a SS. Patribus in exempium adducitur coiitra
Prift HKanijlas. ibid.
Hymni antiquiores, vel fine metro, I. 20c. p. m,
sol.'/, vel cum harmo;;icis rhythmis , I. 20^.
p. m. 233. n. b. a chrillianis Doctoribus. I. 74.
i. feq. & probatis auctoribus , I. 7:. p.m. 75.
c. m. it. n. b. prius in Oriente quam Occi.
dente compofiti, I. 74. p. /'. 183. p. m. ad u.
fum ecclefialticum funt aflumti, I. 8:. f. m.
84. c. m. aliis, hsreticorum opera conferiptis,
omnino reiedis. 1. 68. c. f. ?io. p. i. & n. c.
- - Eorum cantus diverfus, 1. >n. i. & diffe-
rentia a canticis & pfalmis, 1. 67. c f. 6s. i.
quos exulaffe ab ecclefiis ob Vandalot in A'<ka
graffantt's doluit S. AvGUSTfNBS. 1. 86. p.m.
* Eorum frequens ufus. 1. ^07- p- i. in omni-
bus officii divini partibus ; '. igj- *•/• unde &
G g g 3 toti
INDEX RERUM ET VERBORUM
toti officio nomea dederunt , matutino ptaefer-
tim ac vefpercino. 1. I8J./I 18?. c m. fub con-
fecratione, I. 447. i. quandoque per totam no-
clem, I. 21. p. i. itf.p.i. 157. m. ac in fepul-
tura fidelium, I. 145. cm. 146. ;'. feqq.
- - Hymnus oLkclohttos apud Gracos Celebris.
I. 5*0. p. I
- - Cherubicus eorundem. I. 444. p. i.
- - Ave maris J'tella vid. lit. A.
- - Pange lingtta gloriojt. vid. lit. P.
. - <P&>g lAotoov. I. 79. c m. 76. p. i.
- • Te Dewn laztdamiis. vid. lit. T.
- Trium puerorum. vid. lit. T.
- - Triumphalis , & T^nrctyicg. I. 120. c
m. 121. i.
- - Hymni Ambrofiani. vid. lit- A.
- - Anglki qu;indo decantati ? I. 445- P- *•
', - Gracorum. vid. lit. G.
- - Cregoriw/i- vid. lit. G.
- . metrici. vid. lit. m.
Hypodiaconorum fdtum quando celebratum ? h
Hyporcbema carmen cum faltatione decantatum.
I. 17. m.
Hypuliti Portuenfis c&$&i it? 7ra,<ra,g rctc
yfJCbtyoLq. I. 76. m. &. n. a. 77. i.
I.
tacobus Diac. S. Paulini cantus Romani pro-
pagator. I. '261. c. . it. n. a.
Iacoponus auclor prof<e : Stalrat mater. 11. 27.
p. m.
lannarii Ca'endis litania? celebratse. I. 140. m.
faltus & cantus meretricii eadem die olim con-
fueti damnantur. 1. 214.. c. m. 11. 103. p. j.
laponenjium mufica facra. 11. 265. c. m.
Ignatius ^S- M.) an inftituerit cantum alternum ?
40. p. m. 41. /. Eius doctrina de cantu. 1.
28. c. m & n. a
Jldephonsi (S.) melodise. 11 29. p. i,
Imperatores mufica; cuitores. 11. 317. c. /, feqq.
Incantationes , incantatores , iyraoiSo) , 1. 1 S.
cm. ad fanationem. 1. 16. p,i.
Infantes fopiuntur cantu. 1. 226, n. a. 227. n. a,
Inferni poenas finem habituras quinam credide-
rint .; 1. SS4- c. f.
Ingrejfa in officio Ambrofiano. 1. 101. c m.
Jnlatio in miffali GalJicano & Gothico dicitur ob-
latio inMiiTa. 1. 116. c. m.
hi pace procedamus completo lacrificio populo
acclumatum, 1, 462. m.
Inftitutionis verae in arte mufica negleotus noftro
etiam xvo obtinet. 11. 30; . c. m.
Inftrumenta ad populum in ecclefiam convocan-
dum. 11. 160. c f.
Inftrumenta mufica vocibus humanis comparata ,
1. 212. n. a. 216. c. f. non ipfe cantus tri-
buendus eft inventioni humans. 1. 2. c. m. Pri-
mis fsculis in ecclefns non funt audita. 1.
209. p. m. 210. /'. it. n. a. 211. /". 212. c.
m. vel ob ipfum (latum ecclefis prclfum , vel
ob tutpem gentilium in theatris ufum. 1. 214.
i. an vero fervierint ufui privato ? 1. 210. p.
. i. 216. p. i. An Parijiis tempore S. Gekmani
fuerint adhibita ? 1. zi6. f. 217. n. a. Eorum
clalfes apud Hebr.eof. 1. 11. i. icem varia ge-
nera & diftindio poft. a?vo. 11. 14^. p. m. 146.
i. feqq. ac defcriptio in epittola fub S. Hiero-
nvmi nomine ad Dakdanum data. 1. 212.
p. i. it. n. b.
- . - Eorum ufus in facris gentilium. 1. 12. f.
13. i. 11. 380. m. & apud Hebrjoi. 1. 9. />.
m. 10. /. 11. 377. i, Prufanus in facris Chri-
ftianorum vetitus , 1. 212. p. i. 213. c. f. 214.
i. feqq. 11. 147. p. i. in laudem Dei adhibitas
adprobatur. 1. 216. c m. 11. 98. c. m.
Inltrumentalis mufica quando in ecclefia primum
fuerit adhibita ? 1 zog. c. m. 11. 137. i. 147.
p. i. Eius ufus initio rarus. 11. 215. e. f. 377.
c. m. in Gallia praefertim ecclefns ferius ad-
miffus. II. 219. p. i. a conciliis. 11. 220. i. &
variis Doctoribus eft improbatus. 11. 216. c . f.-
221. c. m. ab aliis vero toleratus. II. 218. p.
i. exclufis tamen quibusdam inftrumentis , ib,
c. m. & habita temporum ratione. 11. 233. p*
m. 234. p. 2. Eius Epocha fsec. XVII. 11.
341. i.
Infuin divinitus ad habitationem dilatata a S. Gil-
da. 1. 137. m.
Intro itus MifUe 1. 101. c. m. ex pfalmis , 1.
109. p. m. 10 1. p. i. ab introitu facerdotis ad
altare didus 1. 362. p. 1. cur cantetur .; 1.
362. p. m. cur quibusdam diebus omittatur.'3
1. 364. p. i.
Intus ca?zere apud veteres- idem , ac fc!a finiftra
fides carpere : 1. 233. p. i. apud Chriltianos
mente & fpiritu canere. ib c. m.
Invitatorium quomodo canatur? 1. 4§g. i.
Ioannes archicantur S. Petki Ror,:<e fub Aga-
thone in Anginvn miflus ad canendi curfuin -
edocendum. 1. 260. m.
Ioan. Argfyropbihts mufica chrus. 11. 32®. m.
Ioan. Baptifttt (S.) reliquis cum hymnis translate.
L ij6. c uu
iOAN-NES
UTRIUSQUE TOMT.
Ioannes Chryfojiomut (S.) hyrtinos nodurnos op-
pofuit Arianis. 1. 43. c m. 86. i. 160. t.
Eius homiliae in Ep. ad Timoth. an Antio-
cbia habits ? 1. 162. c. f. Eius liturgia, 1. 97.
m. & folemnis translatio Cpolim. 1. 13 s. r, m.
Ioan. Cucuzelis magiftri dicti. II. 17. p. m. Ars
pfaltica. II. 8. p. i.
Ioannes Damafcenus (S.) cantus ecclefiaftici in
Oriente inftaurator, 11. <;. i. notas muficas gra-
cis characteribus fubftituit. ibid. p. i. Eius en-
comium, ibid, m. & opera mufica, ibid, p, m.
& 6. p. i.
Ioannis de Fulda querela; ob corruptionem mu-
fica;. 11. 303. m.
Ioannis Geometra hymni. 11. 7. c. f.
Ioannis Mauropi opera mufica diverfa. II. 7.
p. i.
Ioannes Mon. \FuldenJis primus apud Germanos
cantum ecclef. compofuit. .1. 282. p. i.
Ioannes de Muris an auclor fit notarum qua-
dratarum ? 11. 63. p. m. eius querela: de di-
fcantu. 11. no. f. feq. 119. c. f.
Ioannes Pranejlinus tempore Cone. Trid. arti-
ficio mufico clariflTimus. 11. 23 1. p. i. 232. i.
Eius opera mufica, ib. & elogium. 11. 553.
p- m.
Ioannes Sarisberienfis mufica; inceffit corruptio-
nem. 11. 78- p- i- 96. p. i. ufum vero inftru-
mentorum in ecclefia adprobat. 11. 98. c. m.
Ioannes Scotus muficam Oxonia; primus docuit.
1. 297. m.
Ioannes XXII. cantum organicum & figuratum
prohibuir, 11. 127. c m. 207. c f.
Ioculatores ex ecclefia eliminati. 11. 81. p. m.
lonius modus apud Hebraos. 1. $. c. m.
Iosephus Studita Celebris muficus. 11. 10. i.
Isidorus (S.) officium ordinavit hifpanicum. 1.
2^8- P- m- it- n- a- !'• 28. c m.
Itala verfio pfalterii olim ufitata , unde hodieque
quaedam in officio Romano ac Mediolaneii/i funt
in ufu. 1. 265. p. m. 266. i.
Italic* mufica; ftatus noftro aevo. 11. 299. p. m.
J02. p. i. Eidem fe conformat aliarum Euro-
pa: nationum ftylus muf 11. 299. p. m.
he Mijfa. eft a quo cantetur ? 462. p. m. & qui-
bus temporibus ? 1. 463. p. m.
Iubal an ad Dei laudem primus mufica impen-
dent inftrumenta ? 1. 2. p. m.
■lubilum lat. ab hebr. 72V. 1. 2. c. f. grace
d\ct,XiAyfJ,og , 1. 59. f. feu fine voce fonus. ib.
p. m. Mud inter & neuma difcrimen. I. 338- m.
ludt'u inftrumenta mufica permifla, 1. 211. cm.
an & Chriftianis f ib. item n. a. 212. i. & n. a.
Iustiniani Imp. auifloris troparii, 1. 79. p. i.
decretum de frequentatione cantus. 11. 69. p. i.
Iustini (S. M.) \l/ccMrjg, I. 7s. c. m. it. locus
de hymnodia Chriftianornm in S. Liturgia, 1. 29.
p. i, & de ufu inftrumentorum muficorum a-
pud Chriftianos, 1. 212. cm, 213.1'. fub eius
nomine quaeftiones ad orthodoxos. 1. 212. cm.
K.
Jf ctvova,(>xcut 1. }6. cm.
Keckius muficam aliam prster cantum planum
a Religiofis alienam efle aflerit. 11. 213. p. i.
Eius fchema organi pneumatici. 11. 159- c.f.
i93- c.f'
Kihani codex Evangeliorum Herbipoii adferva-
tus. 1. 580. c m.
Kircherus fallitur , Guidonem aflerens muficee
polyphony audorem. 11. ?i/- i. Eius fententia
de diverfarum nationum cantu & mufica. 11.
302. p. i.
Koivovucov quale canticum ? 1. 461. p. m.
KovTctKiov quid ? 1. $90. m.
Kyrie ekifon cantus quis audor ? 1. 372. P- *•
diverfo id numero cantatum. 1. 373. i, quando-
que centies repetitum, 1. S4'- P- '• a Greets
prsfertim & Ambrofianis. 1. 574. m. ad Mi flam
novies, 1. 102. p. m. 103. c, m. 37;. m. 374.
p. i. in fupplicationibus pariter, 1. 37:. e. f. ad
oblationem quoque. 1. J?^. i. & ad alias divini
officii partes, 1. 103 c m. ac in funere loco
carminum profanorum, 1. 149. f. frequentatum
cum neumate, .1. ?99. c m. altiori voce, 1.
j 73. c.f. & diverfis tropis 1. 37,-. p. i. apud
Sclavos frequentiffimum. 11. 373. p. i.
KtjovyfMtra iKKMo-tas-ixci. I. iog. m.
L.
T aborem manuum facerdotibus monachis inhibuit
*■" Concilium Aquisgranaife. 1. ^S7- ?♦.■*•
Laici quando a pfalmodia exclufi , & quare ? U
243. p. i.
Lamberti (S.) ad corpus auditus cantus. 1. $?r.
/. $$2. n. a. - .
Lambertus Abb S. Bertini muficam alus locu-
vit fcientiis. 1. 286. p. /.
Lampadarii officium quale.' 1.8. p.m.
Latina; notae mufica;. vid. Not* latin*.
Latini hvmnodi. 11. 21. i. feqq.
Laudes Pf. cxlviii. cum fequentibus , 1. 189./.
190.
INDEX RERUM ET VERBORUM
190. p. i. decintatae etiam poft Icelionem vel
evangeliura. I. 109. c. f. unde nomen officio
lauduna irmutinarum ? 1. 190. p.. i. an hym-
nus trium puerorum efficiat Iaudes ? I. no. i.
Verficulus cum alleluia. 1. 112. p. m. 116.
p. nt.
Laudes Principum decantatae in ecclefia. 1. $49.
p. m.
Launomii (S.) translatio cum cantu. 1 i}6. p. ?.
Laus perpetua quibus in monafteriis obfervata ,
I. 478. c. m. feqq.
Leander (S.) officium hifpanicum auxit. 11.
28 c. m.
Leftiones ex V. & N. T. initio officii S. 1-
101. i, & c. f. 102. c. m. & in Miffa canta-
ta. 1. 108. p- nt. 109. nt. feqq. ;86. i. Ea-
rum ufus in Oriente. ib. p. i. & Occidente ib. p.
nt. feqq. Cantus illarum fpecimina. 1. 391. feqq.
- - - Inter pfalmodiam. 1. 61. c. m. & c. f.
171. /. j 72. i. vel ex fcriptura S. I. 180. p.
nt. 181- c. m. & c. f.t igv c m- aut ex SS.
PP. defumtae I. 1 8 1. c. f. 182. i, peculiares
in Sabb. S. I. s?4- c- f- fcR-
Leclionarium quis ordinaries 1. ^73. c. m.
Leo 11. (P.) mufices peritiffimus. II. 40. c. f.
Leonis IX. (?.) mufica: lucubrationes. 11. 3$. c.f.
Leonis Sapientis croparia. 1. 79. p. i.
Letanialis antiphona S. Augustini Angl. apo-
ftoli Doroberniam ingreffi. 1. 137. f. it. n.
a. 138. i-
Lend , Gutbicum idem ac Lied Germanicum. I.
$50. p. m.
Leviticus cultus magnam partem confiftebat in
pfallendo. I. 4. c. m.
Libera tios qiiafumus &c. poft orationem domi-
nicam cantatum. I. 449. f. feq.
Lindani fententia de inftrumentorum muficorum
ufu in ecclefia. li. 217. c. m. & de muficis.
II. 221. p. m. 223. p. m.
Lineae in mufica debentur Guidoni. 11. 46. c. m.
Lftanis a Gregorio M. inftitutre. I. <;39- f. Ca-
Iendis lamtarii. I. 140 m. in caprte quadra-
gefimar. I. s28- »■ triduo rogationum. I. 940.
f. i. rx aliis temporibus cantatae. ib p. m. Il-
larum diverfa genera. J. 941. c. m. 542, i. &
fpecimina. 1. 928. p. i. 555. n. a.
Liturgia cum cantu pfalmorum. 1. 61. c. m. 62.
c. nt. ad MifTam eelebrata. 1. 90. m. quibus
horis ? I. 192. p. m. qualis a SS. Basilio &
10. Cbryfoftomo ordinata. I. 97. c. m. it. n.
a. ac apud Gitcos ufitata? I. 9$. /. 97. p. i.
11. zw.f.
Liturgici Iibri apud Gracor. I. <j8f. p-. f. in £"«/-
lid 1. 582- ?• *• & aliis ecclefiis div«G, I.
562. i. feqq. Homiliarius. I. 967. p. r. paflio-
narius , ib. m. legendarius , ib. epiliolarius , ib.
p. m. ledionarius feu comes, ib. p. i. Capitu-
lans. I. s^8- >• A quibus fint conferipti ? I.
^52. p. Eorum tres pricipua; clalfes. I. 562. p. i.
Lotto defundorum. I. if I. n. c.
Lucernaria eadem ac vefpera. I. 494. p. i.
Lucernarium feu A.v%vituv officium. 1. 194. p. i.
195. c. tn. it. n. a.
Ludi facri in. se. frequentes. II. 82. f- i< >°2. ''•
feqq. in Germania tamen rariores. 11. 2^6. p.
/'. poftea in ecclefiis vetiti. 11. 259- P- *•
Ludovici Pii in adornando iuxta ordinem a D.
Benedicto conftitutum officio follicitudo. 1.
278- tn. II. 41. p. m.
Lugdunenji in ecclefia pfallendi ordo inftauratus.
1. 27 \. m. Illam inter & Meteufem controver-
fia de mutatione cantus. 1. 278. t. f. 279. p. t.
Luitprandus primus omnium Regum officia di-
vina decantari prscepit. 1. 482. c. f.
Lulli muficae Gallic* reformator. 11. 300. c. f.
345- f- J46- i.
Lupus Cbrijl. quid fentiat de eunuchis cantori-
bus ? 11. 204. p. i. feqq.
Lutherus eiusque aflecla: tuentur muficam. 11.
252. p. i. adhibentque in facris. 11. 2s;. c. m.
Eorum doftrina per cantilenas propagata. 1L
248. />• f. Liturgia precum & caution um apud
eosdem ufitata. 11. 256. c. tn.
Lyrae delcriptio. 11. 199. c.f. tetrachords feu cheles
nimis luxuriantes. 11. 225. c. m. 371. i- vid. lit. C.
U afTllonius quo fsculo ufum organorum in
ecclefias introduclum fentiat? 11. 140. c.f,
14*. p. i.
Madne,altci flfli auclores. IT. 296. p. i.
Magia? inferviens mufica. 1. 16. p. m.
Mahaleel an nomen a cencinendis Dei laudibus
acceperit ? I. 2. p. nt.
Maaimertus Claitdiamts nuificus & phonafcus Ce-
lebris. I. 205. p. m pfidmorum centum in fua
ecclefia inftituit. I. 82. f- 8>- i. negle<ftumqne
mufica? ftudrum queiirur. 1. 205. p. >n. hym.
norum diverforum au^tor. ib. e. m.
Manicbai facri cantus hoftes damnati. li 67. U
Manus pedesque ad cantum movendi confuctu-
do. 1, 207. p. nt. 213. m. 219. r. m. it. n «.
Mari cantor laudatus a vocis fuavitate. 1. }%. p. i.
Mari.s (B. V. ) funus cum hymnis delatum. I
144. p. m.
Marotus pfalmos rhythm© Gallic t> edidit. U.
% jo. p. i.
Martenii
UTBIUSQUE TOMI,
Martbnh fententia de organorum ufu , 11, 144.
n. a. de cantu figurato ac inftrumentis mufi.
cis a reli^ioforum itntu alienis. 11. 214; p. i.
Martyres i^SS. ) in carcere & tormentis canunt.
]. 48. /'. 134. P- *■ *?S- '■ & n-* *• Eorum
corpora cum hymnis & pfalmis fepulta. I. 144.
c. f. feqq. fe!h vero tripudiis indecentibusque
cantibus quandoque funt profanata. I. 213. c.
f. 219. p. i. 219. c. m.
Mathefeos ftudium an mulicae iungendum ? 11. $04.
c. m.
IVIattheson defenfor muficae ecclef. 11. 2^2. f.
Matutina; laudes I. 189- P- *». cum Vefperis con-
veniunt. I. 191. p. i. quibus partibus conftent ?
I. 190. n. b. Mas celebrandi ritus. 1. 489. f feq.
Matutini hyitini. 1. 153. c. m. & pfalmi numero
duodecim. 1. 189. p. m. 190 i. 191.- /. it.
n. a. 192. c m.
Mauiuanus Abb. annalem ordinavit cantum. I.
2S2 p. i.
Maximilian 1 Iosephi Bavaria elecft. meletemata
mufica. 11. j 20. c. in.
Maximilianus I. Imp. fingularis mufices ama-
tor. 11. 317. f.
Media vita antiphona quandoque imprecatoria.
I. <6i. p. i. 11. 77- c. m.
MeJiationes in pfalmodia Rotnana non vero in
Ambrojlana. I. 254 c. m. it. n. a.
Mediola<ienfe offteium S. Ambrosii Praga A Ca-
rolo IV. Imp. inductum. 11. 517;. c. f.
Mc^io/anenjis ecclefia liturgiam confervavit Am-
brofianam a Rotnana diverfam. I. 3^7. *• tn,
Eius ritus pro canendis horis canonicis. 1. 467.
c. tn quis cantus in eadem a S. Carolo tue-
rit praefcriptus ? 11. 208- c f
Meibomius notas muficas gracas reftituit ex di-
verfis auctoribus. 11. $2. c. m.
Meletii (S.) translatio Antiacbiam cum folem-
ni cantu. I. 13$. c. m.
2/Ieletiani cum plaufu manuum, faltatione, & cym-
balis canentes. 1. 71. c. f. 21;, p. m.
Melodia cum orationis contextu ab iisdem auc"lo-
ribus m. x. communiter compolitn. 11. 2g.
p. i. mundana & fpiritualis quoque animum
pie movet. I. 229. c. m.
Melothetse Uali infigniores p. <*. 11. 34?- *« J?9-
i. 3S4- c- m- ^eciq- Gulli. 11. 34$. C. f. 3^9-
p. m. Germani. 11. 348. p. m. 363. m. Ang/i,
II. 3$ 1. p. i. Hifrani 11. 393- c- m- ac Lufi.
tani ib. vid. v. Mufurgi.
Mens concordet voci in pLllendo, feu cantan-
do. 1. 231. in. 232. 1. 23V c. tn. 239. n. a.
TAtv.furata mufica m. a. invecta 11. 121. *'. &
exc.ilta. 11. 124. i. vid. figurata muf.
Mart. Gerbeet. de Musica Eccl.T. IE
Meridie, vefpere , & mane pfalmodia. f. .1$$. c./J
MMrovvxTixcv officiant. I. 18s. p. tn, 187. cm.
Metaholicus ftylus noltri jfvi. T. 282- f.
JAetenfe antiphonarium prgeprm^s celebre. I.
275. c. m. diverfum a Romano, ib. p. m.
Metmjis ecclefia cantum Romanum edoda fub
Carolo M. I. 269. n. a. 272. i. Eius canto*
res magis celebres m. x. 1. 231- i.
Metri ratio an habeatur in pfalmis ac canticis hebr.-
V. T. I. 9. c. tn. eius & rhythnii difcrimen.
11. 123. f.
Metrica mufica. I. 197. n. a. 198. p. i. 199.
c. tn-
Metrici hymni olim in ecclefia Rcmana & quibus-
dam GalHcanis non adhibiti. I. 253. i. it. n.
a. ab Urbano VUl. F. funt reftituti. 11. 271- m.
Metricus cantus praefertim in officio Ambrojia.no.-
I. 2^3- p- i- it. n. b. 2S4. /'.
Mette germ, iuxta chron. Gotfwie. derivatum a
Metenji civitate. I. 272. p. tn.
Mimi ex ecclefia eliminati. 11. %i. p. tn.
Miffa a dimiHione populi dicla. I. 127. z. alta.
1. 3<;<;. p. i. aurea. I. 354. p. tk. 11. 216. c. [.-
baffa. 1. 3?^. p- i. Mozarubica I. }^8« P- tn.
folemnis cum cantu 1. 94. i. feqq. 3^3. c. tn.
feqq. privata fine illo. 1. 359. tn. catechume-
norum & fidelium. I. 182. p. i. prafanciifica-
torum apud Orientales. I, 96. m. & f. MifTa
feu dimiffio populi. I. 100. c. f. cratio didla
feu colleda. I. 180. c tn. 18 r- i. 182. p. m.
1 8 8- p- i- 19°- n- c
Miffs liturgia cum hymnis celebrata fsc. 11. I. 28.
f. 29. *". 96. p. tn. 98. i- an etiam cum canta
in ecclefia primordio .; I. 94. i. it. n. a. 95. f.
96. p. i. & tempore S. Augustini in Africa ?
I. 90. p. tn- 98- f. w.
... facrificium diluculo olim celebratum excep-
tis diebus ieiunii. 1. 97. m. quibus & hymni1
canebantur. I. 98- p- i- qua religicne tarn pu-
blicum & folemne qiiam privatum fit celebran-
dum? 11. 176. c. m. feqq. 179. e. m. Salu-
tare animabus defunflis. I. 98- p. tn. In coen*
m Domini ■, 1. s^2. c. m. & Sabb. S. qua folem-
nitas ad illud adhibita ? I. 556. c. in.
Miffales libri fub nota. 11. 62. c. f.
IWiffalia plenaria qun^nam ? ^6s- c. m.
Mizleruo Mathefin & Philofophiam- ad forman-
dum muficum requiiit. 11. 104. c. in.
Modi mufici veteies. 11. 307- e. f. authenti &
oblinui leu plagales. I. 268- c. tn. d tonici
generis ll. 71. p. 2. 399. p. /. ehr6matici &
enharmonici, 11. 73. m. ^99. p. i. Eorum i.u-
merus noftro avo. 11. 28 J- p- m.
Hhh
Mo-
INDEX RERUM ET VERBORUM
Jrlodulatiis cantus I. 229. m. primum tine fecun.
di aut initio tertii faeculi viguit I. 177. m. 199.
p. m. a S. Ambrosio in ecclefium Mediolaneu-
fern introdudus. ib. Alexandria autem ufitatus
faec IV. 1. 201. c. f. 202. i. Monialibus olim
omnino fuerat interdidus. I. 24s . n. a.
ftlonachi ad cantum feledi voce & ingenio idonei
I. 206. i. nee impune cantando fallebanc. ib. c.
m. iugiter pfaimis & hymnis indulgebant 1. 1154.
i. 162. p. i. 16}. i. diu noduque. 1. JJ. p. in.
129. i. 132. c. f. alternating quandoque canen-
tes cum clericis. I. 1 6 j . p. in. 175. /. die-
bus dominicis & feftis ad eccleiiam procede-
banc. i. 98. p. m. 189- p- m. 191;. i. laboran-
do canebant. 1. 225. i. cum pfalmodia fepul-
ti. I. 146. p. in. 147. i. nifi indigni eitent
hoc officio, ib. it. n. a. Benediflini in Latera-
nenfi ecclefia officium divinum canere caepe-
runt. I. 92. c. in. Rbolomae,enJis dioecefis mo-
nachi Romam mifli ad difcendum cantum. i.
?.&]. c. m. Qualis eorum fuerit cantus face.
! . I. 207. p. m. 208. i. £09. i. veterum in
conlcribendis libris liturgicis ftudia. I. s<52- /•
feqq. $64. c- f- & n. a. Eorum inftitutum S.
Bafilio vitio datum. I. 8?- i- illis non con-
venit , ut modulentur cantica, manus pedesque
cantando moveant. I 207. m. 208, u
Monafteria quaenam obfervarim perpetuam pfal-
modiam. 1. 478. c. m. feqq
Monafticus pfallendi ordo per epifcopos monachos
in ecclefias introdudus. 1. 155. /. i6j. c« /.
164. c f.
Moniales horas canonicas canentes linguae latinae
gnaras faec. XV. 11. 201. i. & face. XVI. ra-
rius licet, ib. c f. poftea ftudium hoc celVkvit.
II. 202. p. m. vid. v. Mu'ieres
Monochordi varia* forma;. 11. 1^2. c. m.
Moravis officium fclavonicum indultum 11. 37},
p. m. Da/ntatis & Croatit negatum. ib.
Mol co-wit arum mufica facra. 11. 262- cm. 372. f.&c.
Mosis cantica. 1. 227 n. a.
Mottetica mufica. vid. Mujica tnottetica.
Motteticus ftylus pofteriori xvo familiaris. 11.
29^. f. feqq. eius auctores. 11. 296. p. i.
Mottetorum ufus in ecclef. ab aliis conce>.litur
11. 207. c. m. ab aliis reprobatur. 11. 208. c.
in. Eorum fpecimina. 11. 129 c. f.
Alotuli iidem funt ac motteti. II. 129. c. in,
MoiArabica Mi flu unde dida ? 1. $$8- c- {> eius
defcriptio. I. 359. i.
MozArabic/un brcvurium quis refcrmaverit ? I.
517- c. in.
- - . Miflate a quo corredum ? I. $77. fc >».
- - - officium unde dictum '{ I. 2^8- <"• /•
- - - ritus pro horis canonicis. I. 469. p. i. eius
mutatio. I. 2^8- '•
Mulieres olim publice concinebanc pfalmos I. jg.
c. m. 40. p. i. 11. 20}. i. quod vetitum. [.
40. m. n. a. 6;. /'. J17. p. m. & in Paulo
Sumofateiio reprobatum. I. 70. p. m. 159. /.
vid v. Moniales.
Muratorius modernum muficae ftatum deplorat,
11. 224. c. m. 304. p. i.
Mufica inter feptem liberales artes I. 24?. c.
m. it. n. a. 244. p. i. m. ae. prima II. 28.
p. i. aliis fcientiis m. ae. plerumque fociata
I. 204. c. f. 20s. i. 28s- c. f. 11. 68- c. f.
Hi. p. i. inter caeteras mathematicas philofo-
pho 1. 20?. i. etiam chriftiano ib. c m. &
clericis neceflaria 1. 24^. c. f. 244. p. i. in
facris probabatur , eratque ante theatralem. I.
1 j. p. its. Conftat melodia & harmonia. 11. 268.
i. cur dic\a fit canonica ? 11. 70. p. i. eius Itu-
dium m. x. audum I. 24 r. i. feqq. 11. 67. f.
i. poftea tamen paulatim remilfijm. 11. 69. c.
f. Antiquioris partes harmonica. 1. 20J. n. a.
. - - quibus dotibus debeac efle ornata iuxta
Platonem I. 14. c. m. ut devotionem exciter.
II. \ 14. in. 401;. c. m. feqq. mollis & effaemi.
nata reiicitur. I. 141. i. 142. c tn. 14;. /,
it. n. a. In eadem nimia celeritas ac confufio
verborum iufte carpitur. II ;io. p. i. uti &
negledus contextus fenfusque verborum. II. 3 1 1,
i. dum omnis verborum emphalis tollitur. ib.
p. m. nimisque prolixa fyrmata ac repetitiones
verborum odiofae redduntur. 11. J12. p. m.
fine debito fitpius negledo. 11 $14. c. f. qui
abufus in eccleliis ruralibus praefertim eflet tol-
lendus. 11. 210. c. in. Abufus mufica? recens
m. ae. in ecclefiam induds. II. 9?. c. m. feqq.
371. i. in ipfis etiam monafteriis. 11. 97.
Corruptio mufica: facrs n. ae. qua; theatrali &
profans fimilis II. 37^. m. f. &c. unde veterem
muficam pofteriori aevo reftituere conati funt plu-
tes, \\. 386. p-m. in ipfa etiam praxi mulica.
11. ?88- P- m. feqq.
- - Eius effedus infignes. I. 16. p. i. & n. a.
88* i- 22s. i. 229. p. i. 11. 8? f- feq.
- - - genera diatonicum , chromaticum , enhar-
monicum. 1. 218. p- *n.
- - certx leges ac regular. 11. 70. p. i. certi-
que modi. 11. 71. p. i. fpecies diverfie Muf.
fa/fa , fifla , fgurata , Gracotum , harmonica ,
Hubraorum
UTRIUSQUE TOMI.
Hebraorv.m inftrunicntalis , tmnfurata , tnotte-
tica , rbytbmica, vid. fuo quarque loco , vid.
it. v. Cautus v. Infirunmtta tnujtca , Jtzftru-
mtntalis tnujica , & v. Vjalmodia.
... Eius flatus a muruii & ecclefias origine, I.
I. feqq. per totum Cap. I. propagatio illius m.
a:. I. 241. p. m. 243. cm. 247. m. 280. p.
m. feqq. 11. 303. c. f. & corruptio. I. 244.
p. tn. 24v *■ U- 78- V" *• 92. c. in. 97.
p. i. 37 v &c. 401. p. i feqq. 404. c. nu
non tanta quidem in ecclefia graca quam la-
tiua. I. 24v ra. 11. 2^9. i. ac demum amplia-
tio jioft. revo. II. 167. /. in Anglia. 11. 2^0. r.
j;z. in /Jta/ro. 11. 299. p. m. 302. p. in Ga/-
/'.'.! II. 501. p. i. in Germauia II. 302. p. /.
Hifpania. ib. & Polonia. II. 303. ;.
- - - Eius ufus in facris gcncilium I. 12. r . f,
13. f. m. 16. f. /. 17. f- i- Apud Hebraos
vid. v. /Mr. cawf. non demum a Mose exor-
dium fumfrt. 1. 3. c. wz.
IVluficae compofitoves. vid. Cotnp. muf. it. Melotbeta.
MuGca Profeflbres in Anglia quando Doctoratus
gradu ornati .; I. 287. />• ?'.
Mufice vivere quid indicet ? 11. 169. />. i.
iVlufici & Cantores tempore Davidis I. n. c-
ttt. eorum ordines &. numerus apud Ifraelitas.
I, 4. i. p. m. 11. p. m. fapientum & vatum
loco olim habiti. I. 13. p. i. 19. f.
- . . Quibus fcientiis debeant effe imbuti. 11.
304. c. tn. 30$. i. feqq. quinam harmonici fint,
aut canonici , & Pythagorici ? 1. 2or. n. a.
cur fabarii olim dicli ? 11. 7$. c. m. mufico-
rum veterum diseta. ib.
IVluficos inter & Cantores difcrimen. II. 67. c. [■
fllufurgi p. a\ Germani & Bdga. II. 330. c. f.
Angli 11. 332. c. m. Itali 11. 333. p. in. Lu-
Jitani & Hifpani. 11. 33 v p. m. ac Galli. 11.
536. p. tn. Vid. v. Melotbcia.
N.
"VTaW? pfalterium apud Hebraos. II. 40?. c. m.
Nablum , naula, 733 in caerimoniis religionis
ulitatum. I. 9. p. m.
Nativitas D. quo ritu celebrata ? 1. <;22. c. m. feqq.
Navarrus quid fentiat de inftrumentorum mu-
ficorum nfu in eccl. 11. 217. c. m.
Hazaraorutn in hymnis diu noduque perfeveran-
tia. I, 129. p. i.
Neumata unde ? I. 336. c. f. quando ufitata? I.
357. m. 338. p- m. port Alleluia in Mifla qua-
re prolongata ? 1. 409. tn. in officio divino
funt rertringenda , II. 184. p. i. non tamen 01W-
nino abiicienda. ib. c. m.
Neumatizare alleluia quid ? I. 408. r. /*
Nicephori debilis auctoritas de primordio can-
tus modulati in ecclefia. 1. 200. /'.
Nicolaus III. amotis antiquis libris liturgicis
ut libri & breviaria iWmorum in ecclefiis urbis
recipiantur , mandat. I. 287. c. f.
Nofturna pfalmodia I. 1 8 S- »'• nronachorum ut-
riusque fe\us , I. 186. c. f, a SS. PP. ordi-
nate, I. 8<5- P- '• 89- p. tn. 1 66. c. f. 161.
c. nt.
Noethus hymnographus. I. 77. nt.
Notae muficae grace , vid. v. Grac. not. tn. Latinis
olim fuere familiares , II. $]. p. i. qnibus ta-
men hi alias fubltituerunt , ib. c. f. Quadra-1
tas & caudatas , II. 6]. p. m. Singula: fingu-
lis fyllabis Cunt aptatoe in fequentiis , I. 24^-
c. tn. Earum forma antiqua quando ab tirbe
relegata? I. 287- /. quot illarum figurx? 11-
27V p. i. quis harum valor in mufica menfurata>
11. 126. p. m. Latinarum fpecimina II. 58. p«
i. ex MSS. faec. VIII. & IX. 11. 60. e.f. foe
XI. H. 62. p. i.
Notkeri Balbuli fequentias , I. 410. m. 11. 25-
c. tn. 26. i. 27. n. a.
Notkeri Medici hymni. li. 26. c. m.
o
er reus auiftor plurium officiorum de Sanctis.
11. 39. c. tn. & n. b.
Ocbetus quid indicet ? 11. 127. /.
Odtoechus apud Gracos. I. s8v/
Odae quando ufitatae.; II. 227. p. i. 297. p. m. a
quibus exculta? ? ibid. c. f.
Odonis (S.) officii de S. Martino auctoris , I.
$43. n. b. 11. 34. p. i. ingenium in componen-
dis Sanctorum officiis & cantibus dilaudatur-
II. 33./ 34. i.
Offertorii nomen unde? I. 116. i. 433. i. eius
cantus apud Gracor , I. 431. c. m. apud Lati-
nos, ibid. c.f. in officio Ambrojlano , I. 432.
p.i. Romano, ibid. c. f. &43 3- p- 1- & Moza-
rabico, I. 431. p-i. prifcis temporibus omiffus,
ibid. c. f. verfus ad illud. I. 433. p. tn. a quo
cantati ? ibid. r. f. 434. i. feqq. fpecimina il-
lorum. 1. 43 v p. i. feqq.
Officium divinum communi fidelium concentu
perfolutum. 1. 1^8 c- **• vid. Hora canonic*,
& v. Pfalmodia.
Hhh 2
Officium
INDEX RERUM ET VERRORUM
Officium in fefto Corporis Chrifti quis compofuerit?
11 27. '•• f-
m - defundorum quis ordinaverit .; 1. ^$, cm.
apuci Gracot, ib./. quo ordine & ritu celebra-
tum in Occidente ? 1. $56. p- i.
. - Paftorum in Nativitate D. I. $24.. p. i. &n. a.
. . Sabbati Pentecoftes fimile officio Sabbati S.
I. 5*9 P- »"•
Officii do .SS. Trinitate quis audor > 11. 3;. p. 7.
» - divini nimia protradio variis ftatutis re-
ftrida. 11. 1 S 3 • P- i. quinam illius audores ? 11.
28- p- i- in illo quxnam fine obfervanda. 11.
176. i. feqq.
Omni die die Maria Rliythmi quis audor } 11.
27. c. f.
Opera & vita confonent iis, qu«e canimus. I. 2J9.
6'./. feqq.
Oratio Dominica an fit apud Lucianum iv%fl
cLko TrcLTfJog d(/Zap,iv(§)» > \. 21. cm. 123. c.
m. in liturgia, 1. 124. i- 448- (. mox port cano-
nem, ib. m. Apud Gracot ab univerfo populo,
ib. p. m. in Occidente a folo facerdote folemni
ritu cantata, ibid. f. in matutinis Laudibus
& Vefperis publice eft dicenda. L. 124. c. f. fin-
gularis ritus Mozarabicus circa illam canen-
darri, 1. 449, p. i, Eius fpecimen. I. $16.
p. m.
Orationes hd <riU7ryjg in filentio , & Sia, Trqog-
tpctivyjTiug per enuntiationem. I. 10s. c, m. di-
verfae in Mifla, I. 38?. c m. feqq. & inter pfal-
mo% 1. 179. p. i. ritu hifpanico & gaUicano.
ibid. c. m.
Ordo chori m. a». qualis ? I. 320. n. a.
_ . divini officii Romanus. vid. .Row. orrfo.
d. o.
Ordinis ecclefi.iftici concentus. I. 39. c. m. 40, i.
Organandi humanis vocibusars, 11. 141. c. m-
Qrganica mufica. 11. 14$. p. m.
Organi diverf? notio 11. 108- p. m. generica , 11. 137.
c m. & defcriptio I. 212. n. b. 11. 128- p- *•
. - - ufus ad cantum horarum canonicarum , 11.
186. i. & ad Milfam conceditur, 11. 1 87. m.
fub elevatione SS. Sacramenti prohibetur , ib.
p. i. perverfus a Theologis 11. 194. p. i. & a
Paftoribus ecclefia: improbatur , 11. 14*;. i. 19?.
c. m. unde organa a Capella Pontificia , &
monafticis quibusdam Congregatiynibus reieda,
II. 189 f- *n. in aliis pcclefiis vero funt re-
cepta, II- 14?- p-i- feqq 144. c. m. 190. c.
f. multiplicata, 11. 191. p. m. ac maiori appa-
ratu inltiucla. 11. 193. c. m.
Organa hydraulica , 11. 137. c. m. eorum inyen-
tor. II. 138. p. m.
... ex papyracea materia confeda. 11. 193. p. i.
- - - pneumatica 11. 159. p. i. quandonam in Oc-
cidente fuerint in ulii , 11. 140./ & ad can-
tum adhibita ? 11. 141. c. m. Eadem fabrican-
di ars in Orient* 11. 148- c m. poftea in
Gallia quoque 11. 147. c. f. ac in Germania prse-
cipue & Italia fuit exculta , II. 142. p. m.
pofteriori praeprimis <zvo. 11. 330. p. i.
Organicus cantus non admodum probatus in ec-
clefia. II. 184. c f.
Organiftae infignes poft. «e. 11. 342. p. i.
Organtedis data monita 11. 196. c. f. fspius ta-
men negleda. 11. 197. m,
Orientalis curfus eccleliaftici officii. I. 155. p. i.
Origf.nes muficam docendo gentilibus religio-
nem inftillavit chriftianam , 1. 197. cm. eius
loca de canticorum modulatione & hymnis.
1. 29. p. m.
Ornithoparchi opus de arte cantandi , 11. 306.
c m. & regular cantoribus data?, ib. c f.
O(>B-(J0g officium matutinum apud Gracos, I. 189.
p. i. & p. m-
Ottfridi cantilena; germanica e facra fcriptura
depromtae. 1. 349. /;/. eius pfalterium cum pa.
raphrafi tbeotifca, 1. 571. c.f, & verl'us rhyth-
mici. 11. :v i.
P.
pacis ofculum ante S. Communionem. I. 4^4,
■*• c. m.
Palatma fchola fub Carolo M. Celebris, I. 273,
c, m.
Pambo (S.) mon. faec. IV. I. 208. c, m modulatum
cantum apud monachos indignans praedicit. I,
207. c m. ac vituperat. ibid, m,
Pange lingua gloriojt prcelium certaminis , &c.
hymnus potius Mamerto Claudiano quam S.
Fortunato tribuendus. I. 83. c m. it. n. a.
Panis eucharifticus quo ritu m. £e. paratus ? I.
500, c f.
IltzvvvxdaG Cpoli Anthimus inftituit. I. 158. u
UavvvXjOg o-Taaig ftatio per integram nodem tra-
duda , I. 18?. m. 189. i. pernodationes ve-
fpertinee monachorum." I. 187. c. f.
IlUfj o,k A'/jr ucoe Gracorum liber liturgicus. I. <;86-
p. m.
Pariii voce pronuntiare quid Cassiano fit ? I.
20S. c f.
Parijienji in ecclefia quis cantus fuerit poft. a.
receptus. 11. 209. p, m.
Pafchalis
UTRIUSQUE TOMI.
Pafchalis nox cum folemni cantu I. i 30. p. nu
132. 1. & officio celebrata. 1. s*4- P- '■
... verfus ad fuccinendum : Hac dies , quant
fecit Dominus. I. 49- P- i-
Pafchatis celebratio folemnis. I. $36. c. f. &
n. a.
Paflio Domini in Parafceve quo ritii cantata? I.
SJ3. P- '•
Paftionis Dominican diebus pfalmi cum precibus
fecreto perfoluti. I. 130. f. i^o. f, nu
Pauli & Slum hymnis Deum in carcere laudan-
tium exemplum. I 27. y. m. 185- c. nu \%6.
p. i. 227. n. b.
Pauli Diac. hymni. 11. 22. c. nu
Paulus SamoJ'ateutis pfalmos & cantus a fe com-
pofitos a mulieribus in pafcliate cani fecit. 1.
70. p. nu
Pax Domini in liturgia cum benediftione folem-
ni cantatum. I. 4^2. p. i.
Pedes manusque ad cantum movendi , aut faltan-
di confuetudo viguit olim. 1. 207. p. nu 214.
c. nu. 219. c. nu it. n. a.
Peraltius polyphoniam veteribus incognitam af-
feruit. 11. iov f.
PernoCtationes vefpertina; , feu vigiliae monacho-
rum. I. 187. e.f.
Per omnia facula ante prxfadonem cur cantetur.
I. 440. p. i. 441. c. m. & n. a.
Perfecutionis tempore conventus in domo priva-
ta habiti. 1. is 2. c. m.
Petri & Pauli (SS.) funus inter hymnos. I.
144- c. f.
Petrcs Cluniac. organorum defendit ufum. 11.
i4v p. i.
Philippus Nerius (S.) qualem approbarit muficam.
II. 211. c, f.
Pbiiopatris mors dialogus Luciani 1 I. 21. p. i.
Philofophi quinam muiicam reiecerint ? 11. 378. p.
nu 379. i. qui vero eandem excoluerint f 11.
?8<J- p. *•
Philofophia cur mufices pencil iungenda ? 11. 30$. i.
Philoxenus pfalmos fyriace reddidit. 1. <;8v p. nu
Phonafci veteres vocis formandx confervandsque
magiltri. I. 204. c. f. 20^. p. m.
Phonafcia ars veteribus fingularis. 11. "]%. p. i.
Pipinus cantum Romanian antiquato GaUicano in
GiUia inftaurat. I. 266. c. m. 267. i.
Planus cantus vid. Cboralis cant.
Plato nunquam fine periculo reipi bicae cantum
immutari cenfuit. 11. 309. p. i.
Plinii fecundi locus de ccetibus antelucanis ad
canendum Chrifto , ut Deo. 1. 21. nu
Poefis veterum Hebrtorian ac Gracornm fine me-
tro, I. 9. c. >n. & n. a. in membris , rhyth-
mo, & ftylo pociflunum confiftebat. ib. mufi-
cas fociata. 11. 121. p. i.
Poets fimul ac mufici antiquiores I. 18- p- nu 19.
/. in primordio ecclefis inflatu S. Spiritus ca-
nebant in conventibus foli. I. 199. c. f.
Poetrce compofitum nihil pfallendum in ecclefia.
I. 73. i.
Po'.oni* in regno quis flatus muGcse poft. a:vo .; II.
303. i.
Polychronion celebre in folemnibus aulas impe.
ratorije facris. I. 549. i.
Polyphona mufica, 11. 10?. i. medio ae. inventa
II. 107. c. f. feqq.
Polyphonia veteribus incognita. I. 209. c. m. II.
10 5. /'.
UoKvuvvfjiog cJ J35 apud Lucianum. I. 21. c. nu
104. f. ill.
Pontificis fummi apud Romauos cura in adornan-
do cantu. 1. 17. p. i. 91. p- i- it. n. a.
Pontifices Romani , qui poft S. Gkegorium can-
tum choralem excoluerunt , I. 247. c. f. 248.
f. 2^2. i. cantus peritia illuftres, 11. 40. c. f
67. p. m. 317. c. nu Eorum decreta de mu-
fica. 11. 233. i.
Populus vefpere mane & meridie ad hymnos pafcha-
les evocatus 1. 130. m. Eius concentus in ec-
clefia , I. 31. c. m. 37. cm. 38- P- i- & c.
nu 46. m. 47. p. m. feqq. 89- P- m- 9°- f-
98. c f. 237. p. m. in S. Vigiliis. 129. c. m
131. c. m. 1^9. p. m. 160. f. 161. c. in. &
Dominicis ac feftis , I. 131. p. nu Eius dimif-
fio folemnis completo facrificio. I. 462. c. nu
Porta argani Verotut Ducangio & Muratokio
quid denotet? 11. 141- V- i:u
Pojicommi'.nioiiis nomine quid veniat ? I. 4S9- f.
Pracentoris 1. 36. nt. 303. p. i. officium , I. 30$. p.
m. Eius locus in choro pulpitum feu ambo. I-
50. p. nu
Prxfatio I. 118. w- a primordio ecclefia; ufitata
I. 117. c. m. ac hodieque orationi Dominica:
prarmitti folita I. 124. cm. cur cantetur ? L
439 i. 440. p. i. & c. m. Prafationes probata;
& feledae certo numero tantum admiffs I. 118.
p. m. 441. m. & n. c. quarum cantus hodier-
nus fimilis antiquo , I. 440. c. f- lllarum aucto-
res. I. 441. m. Sc n. b.
Pragenfis Cone, decreta de muficis & cantoribus,
II. 228- c. ff
Prati fonum fiftularura invenifle fertur. 1L
193. c :,i.
Hhh 3 Pro.
INDEX RERUM ET VERBORUM
Pr^ntestints tempore Cone. TricL artificio mu-
fico praeclarus. 1L 231. p. L 2^2. i. eius ope-
ra muf. ib. & encomium. II. $3$. p. m.
Precem feu orationem olim nuncuparunt, qui nunc
dicitur Canon miff*. I. 122. c. m. 12;. f.i.
Presbyteri cantorum otncio fundi. 1. jo2. c. m.
& n. a.
Prima hora canonica a matutinis laudibus diftin-
dla. I. 191- c. it: 192. p. i. 193. p. i.
Primicerii I. 36. p. ;;;. 306. p. m. ofneium hono-
rificum. I. 294. p. i. 29s. p. i. ;o6. f. $07. z.
Primiciae facerdotum ludis inhoneftis olim dedeco-
ratce. II. 237. c. f.
Principes cantu deledati. I. 316. c. f.
PrifcUHomfta hymn am confiruerunt , quern Chri-
ftus poft caenam cecinerit , 1. 69. c. m. quid
mutarint circa falutationem Domiam vobiscum ?
I. 107. tH.
Probationes vulgares per ignem, &c. quamdiu per-
durarint ? I. 560. m. cantus ad illas. ib.
Proceffiones cum hymnis & pfilmls ad introitus
canrum , I. 363. m. & n. a. ad obtinendam plu-
yiam I. 157. c m. it. n. a. ad ltationem Ro-
m<t & alibi, I. io;. ,.1. 1 5 S- P- i- ad profli-
gandam luem inquinariam, I. 139. p. i. alias-
que ob caufas. I. 136. p. m. 137. p. z. Ilia-
rum finguiaria genera. 1. $40. c- m- & n- a-
ProfefTores mufica? publici in Ang'ia , 11. 324.
c. m. & alibi 11. 32s. p. >n-
UponAtuJOm poftlectiones in Miffa. I. 397. i.
Profe 1. 340. p. m. oppofitae tropis , cantilenis-
que , I. 204. m. in lingua vernacula cantata?.
II. 2v i. feqq-
Profaici cantus. I. 2^3- n. k.
IIoos-Qxvrcrts , I. 44°. P- *• i-TnXvyji^. I.
193. c. f. ob futuram populi refponfionem , I.
53 . p. i. verborum iiq cLiava^, in facula fa.
culorum. I. S4- *■ »'• >v f- »». 96. f. /. 122,
p. m. iz%.i. & p. >"•
Protoparentes in paradifo Deum an coluere can-
tu ? I. 2. p. i. & r. m.
Pkudentii hymni. I. 82. p. m.
PfaUcnds canendae ritus. I. 39s. n. a.
Pfallendi ordo ftatutus in horis canonicis contra
privatas monafteriorum confuetudines , I. i$$.
c. f. uniformis per provincias iuxta ufum me-
tropolitana» ecclefia?. I. 184- c. ni. ig?. z. Pfal-
lendi varietas. I. 3S9. p- »*.
Pfallendum fapienter, I. 239. t. f. 231- l it. n.
a. 233. :. 234. c r,u 23 v *• '»<• & fuaviter.
I. 91. *-
Pfalientium quid? I. 146- c. m. 148. p. i. 153,
p. ;;;. perpetuum in Mon. Agaunenfi. ib. c m.
PfaSere -^/ccAhtiv vi vocis inftrumentis mufi-
cis convenit, I. 210. p. 7. it. n. a. & vocali
cantui opponitur : I. 217. r. in. it. n. b. at
ufu ecclefiaftico nonnifi cantum defignat. ib. it.
162. p. i. 163. r. /.
Pfalmodia I. 16?. >;j. yipojlo.'ormn documentis &
exemplis praecepta I. 22. p. ;'. feqq. partim pri-
vata extitit, I. 1^-7. i. nq. n. a. \6z. c. m.
)68- p. ?'• & c. f. praefertim tempore perfecu-
tionis I. i<;2. c. m partim publica , populo ,
I. j>S. p. m. 1 ^9. f. & Clero , I. 246. n a.
diu nocluque congregatis. I. i<;6. p. i. fcqq.
1 S S- '''• 1S6. u Alterna quando innitim fum-
ferit ? I. 42. m. 43. ?'. 1^7. p. m. 149. r. hj.
172. p m. Ad certum pfalmorum numercm
fuit revocata y I, 1^6. p. i. a S. Mauro aliis-
que ultra numerum olim perfoluta , I. is 7- '■
Apud Hebraos mufica ad eandem adhibebantur
inltrumenca , fecus ac apud Chriltianos veteres.
I. 211. i. 212. n. a. 217. in.
- - - Eius cantus fuavfe , I. 63. n. a. ubique lo..
corum , I. 6$. p. i. is. c. m. 67. p. m- i6<;.
p. m. quibusvis in circumftantiis ; I. 66. p. w.
it. n, a. b. 1 6 >. c. -". 166. i. quae tamen can-
tus fuavitas confideranda non eft, fed utilitas.
I. 219. /. & n. a. 230. i. 2 j 1. n. a. 11.
9:. p. ;;:.
- - - Eftecftus infi?nes , I. 6?. c. f. 88. u 89. '-
2:6. p. ?'. 227. n. a. 228- p- *»• 229. /. & c.
f- it. n. a.
- - - Eius frequentia a prima ecclefia a?tate . I.
22. p. i. 28. p. 2. 60. c hj. 61. f. feqq. 155.
'". 1-;. p. z. feqq. per univerfam ecclefiam fare
IV. 1. 30. p. in. Quando in Anglia , I, 242.
n. b. Gallia, I. 172. c. f. 17?. /'. in Italia I.
9 J. /. Mediolani & alibi fuerit recepta.; I. 61 .
f. 1^9. p. w. 160. f. ;;j.
- - - Eius prolixitas olim enormis apud monachos,
1. 6v p. >n. poftea non amplius permiffa. I.
179. p. u
- - Eius ufus iugis in horis canonicis, I. 497.
c. m. a Conciliis, I. 49S. c. m. leqq. 1!. 86. p. i.
174. ?». & Epifcopis, II. f>. ;;:. ac a S. Am.
erosio pr^primis. 1. 60. c f. 61. z. K9 ;n.
& aliis SS. Doctnibus commendatu?, 11. 8% c.
f. feq.in public?, fynaxi, I. 61. e, kj. 62. f. -;?. &
n. c. in Vigiliis chriftiar.i cultus , 1. 128. c.
in. exceptis proxizra ante pafcha diebus , I.
1 jo, /. i$o, c. m. it. n. a. in omnibus fere my-
fteriis
UTRTUSOUE TOMT.
fteriis hierarchicis, f. 97. c. in. in omnibus my-
fteriis pontificiis. I. <5v c. f. ad Introitum i\lifl'te
I. 100. p.i. feqq. in itinere ruri eciam. I. i^6.
c. m. ■ ic. n. a. & inter laborandum apud mo.
nachos. I. 14 J. p. i. 144. i. $oo. P- '"■ ^eqq.
etiam dum panes confecere , ib. c. m. apud mu-
lieres inter texendum, ib. n. a. ante menfam &
fub refedione, I. 144. p. i, $00. p. m. feqq.
ante nodurnam quietem, I. 194. cm. pro mo-
ribundis. J. 150. m. pro defundis ufque ad fe-
pulturam. l.i^o.p.m, in funere chriftiano lo-
co car-minis funebris, I. 144. c. m. 147. m. 148.
m. it. n. a. 149. r . /". ad fepulturam I. 555.
c . m. Martyrum & aliorum tidelium. I. 149.
p.i. 146.147. feqdfcetiam tota node ad eo-
runi cadavera, ib. 146. i. & n. a. ad dolorem
leniendum , ib. 147. c. m. 148. m, Vid. v.
Cantits.
Ffalmus fubito occurrens omen dat in eledione
S. Martini, I. 188. c. f. in confecratione S.
Martini, ibid.
- - - AUehiiaticus CXLVIII. cum fequentibus I
4}. p. m. $6. p. m. $7. i. 190. p. i. it. n. a. •
- - - S. Augustini contra Donatiftas. I. 52.
i. %z. c. m.
, - - CXIIL In exitu Israel cum melodia apud
tiebraos uficatus. f. $. p. nr.
- • - XXXIII. ad communionem cantatus , I.
121;. c.f. ex illoque peculiaricer verba gu-
flute £«f videte £«f(. ib. it. 126. »'. & c. f.
- - - dofltfoff feu iaS-tvog LXII. I. 189. «. 190.
n. a.
... Refponforius ledionibus in miflk fubiundus.
I. 196. c. f.
Pfalmi privati & vulgares id eft ex ingenio com-
pofiti reprobantur I. 72. p. m. 73. i. hxreti-
corum prsfertim , I. 70. c m. 72. n. a.
Reliqui cum modulatione I. 62. m. & n.
d. 63. n. a. 64. i. & antiphona, aut cum alle-
luia cantantur I. 175. n. a. 177. p. m. 178-
f. canticis metricis oppofiti , I. 226. c f. & n.
a. quae modulatio in genere diatonico fine mul-
ta arte a monachis potuit difci. I. 207. p. i.
Illorum tituli ad genus mufices pertinentes , I.
67. p. i. & varia genera I. 67. p. i. decan-
tatio eorum ceffabit , cum venerit Antichriftus.
I. 3 1. p. i. pfalmorum , hymnorum & canti-
corum fpiritualium difcrimen iuxta D. Paulum
I. 22. p. u 68- c >n. & SS. PP. 67. p. i. 68.
i. vid. v. Cantus & v. PJ'ulmodia.
Pfalmum imporiere , id eft cantum prsire, I. 168.
£. m. 172. m.
Pfalmum legere idem eft ac cantare ex libro, I. 3;.
p. m.
Pfalierii inftrurnenti muC defcriptio. 11 153. i.
Pf.ilterium prifco more brevibus verficulis diftin-
dum. I. 51. c in. & n. a. quando & quare im-
mutatum ? I. 52. not. a. cum canticis pet
diem , vel faltem per hebdomadem abfolu-
tum , I. 167. p. i. 471. c. f. 472. 1. ab \l-
cuino per hebdomad* dies difpofitum. I. ^00.
c . m. a quibusdam memoriae mandatum, I. 166.
c. m. <joo. i. feqq. quomodo a Gratis fit divi-
fum I I. 572. p. i. Eius ordo triplex SS. Am-
BROSII , HlERONYMl , BENEDICTI, I. 167. p.
m. it. n. a. Eius ftudium. I. 63. i. 166. c. nu
iuxta regulam S. Renedicti, I. 206. m.
. - S. Germani antiquilfimum , I. 161. m. 16*.
i. 203. p. i.
- - Romanum ex corrupta vulgata verfione , I.
265. n. a. in Hifpaniam vi introdudum . I.
260. i. 265. p. m.
Pfaltum ordo diltindus a Ledoratu, I. 32. /. 3;.
i. aliquando uterque in una perfona, i. 3j»
p. m. Vid. v. Cantores.
Phtongus muficus feu fonus, I. 203. n. a.
Publia (S ) in Virginum choro canens fubfan-
nat Iulianum Apojlatam, 1. 49. n. a.
Pueri olim & mulieres concinebant in conventu
Chriftianorum, I. 58. p. m. 40. ;'. ut facras
odas repeterent , monentur, I. 142. f. 143. n.
a. mufica praeter alias fcientias imbuti. I. 169.
p. i. 11. 206. p. m. quaenam difdplina circa eos
fuerit fervata , ibid. cut. 11. 169. p.i. canto.
res Bonhzfautes Praga. II. 374. p. in.
Pulfacilium inltrumentorum defcriptio, II. r^. p. i.
Puteanus ad fex vulgares notas adiunx.it fe-
ptimam, 11. 276. p. m. & c . f. 277. /'.
Q.
Quackeri ab omni mufica abhorrent. 11. 2?r.
~ cf-
Q.uadragefima quando initium fumat ? I. 528. c.
f. feqq. quo ritu celebrata .' I. ^-7- c. f- feqq.
eo tempore , quae latitiaj cantica omifTa t I,
1 n- P- '■
Quadrivii fcientia. I. 28?. p. nu
R.
"Dadegundis (S.) Reg. afllduitas in pfalmodia.
^ I. is7- P- '■
Radulphi graduale 1. ^76. /.
Rameau (D.) fyftema de confonantiis rmificae har.
monies?,
INDEX RERUM ET VERBORUM
itionicte , 11. 286. f. quo bafllis fundamentalis
perfeclionem accepit , 11. 297. c. m. Eius elo-
gium. 11. jo 1. c. m.
Redemtionem ex inferno quinam crediderint. I.
SS4- c. f.
Religion* cantus & cukus idem principium I.
2. p. i.
Reliquiarum (SS.) translationes cum cantu. I. 135.
p. i. 1 3 6. i.
Refpondere pfalmum quid? I. 51. i. 161. m. 169.
c. m. 171. p. m. 257. p. m.
Refponfale & antiphonale Romannm in Gallias
milium fub Pipino. I. 267. m.
- - - pro horis Canonicis noelurnis ac diurnis S.
Gregorio adfcriptum. I. 248. p. i. 8c c m.
Refponfio populi ad falutationem vel acclamatio-
nem Et cum fpiritu tuo , I. 106. p. m. 107. i,
aut folius Cleri. ib. p. m. Amen. 107. i, 8c
p. m. vel gloria tibi Domine , ib. p. m. Deo
gratia! , ib. fub Canone. I. 446. c. f.
Refponforia I. $0. p. m. $1. m. 161. p. m. 170.
m, 171. m. 237. p. m. 399. p. m. nonnili ex
S. fcripturis defumta. I 7;. p. i poll ledtio-
nes in MilTa, I. 596. c f. & ad Matutinum I.
507. i. feqq. iuxta regulam S. Benedicti funt
cantata , I. 182. c. m. & tempori ac leftioni-
bus adaptata a Mus*o , I. 1 8 S- c- m- ab Aut-
mundo Tullenfi Ep. compofua. ib. Eorum or-
do diverfus in Romana 8c Gallicana ecclefia.
I. $07. p. m. ubi , & a quibus dicta .p I. <;°8-
p. i. cum, vel fine Alleluia, I. 243- p. i. Il-
ia inter & Antiphonas difcrimeri. I. 328. *•
3 34- V- ***>
Refponforimn exbortationis quale .; I. 488- i-
Refponforius cantus I. 169. c. m. 20%. p. m, 334.
m. apud Hebraos , I. 6- i. $2. p. m. quando
ufitatus ? I. 33s- f. in celebratione Miffae , I.
98- c. m. 8c c. f. port lectionem , I.*ioi. c.
f. inter lectionem V. & N. T. & Evangeliu*i
I. 108. c. f. feqq. an in pfalterio S. Germani per
literam ty. defignetur ? I. 20;. p. i. Eius diverfitas
in Romano. 8c Gallicana Ecclefia , I. 334. c. f.
& difcrimen ab Antiphono cantu, I. 47. i, 169.
e, m. 170. p. m. ratio item ac modus expli-
cate. I. ?2. p. i. 169. c. m.
Refufredtio Domini quando & quo ritu celebra-
*m 1. 957, c f.
Rbythmica mulica, I. 197. i. 198- ?• *• H 12 j.
c. f. 14?. c. f. 398. c. m. poft. sevo quare ne-
glefta? 11. 207. p- i.
Rhythmics cantilena: lingua vulgari. I, 3.47. c. f.
Rhythmis I. 198. p- i. 199. /'. II. 12}. p. m. in
lingua etiam vernacula ufitatis II 2?. i. adfcrip-
tus mufica: effectus, 11. 121. cm. Eorum ge-
nera. 11. 272. p. i.
VvS-pifav nXXS- I- '99- P- t»
Vv3-[A.o\ cLofAcnKoi. I. 199. i. 253. n. b. Eo-
rum citpop/xcj. I. 253. n. b.
Rifus pafchalis. 11. 234. c, f.
Roberti R. lucubrationes muficae. 11. 30. e.
f. 3 1, i. 8c n. a.
Rocca Ang. campanarum defcripfit concentum &
turrium praiftantiam. 11. 241. c. m.
RoJelh qualis notio ? 11 128- p. m.
Rogationum dies ac lit>UMe , I. 138. i. feec. V.
inftitut* , ib. c. m. r^P p. m. 8c quare .; I.
138- P- *n- 139- i. cum pfalmodia , I. 138. m.
it. n. a. 139. p. m. 8c n. a. quibus diebus ?
ib. e. f. 140. i.
Romana ecclefiie qualis prima a?tate cantus , I.
224. c. m. 22$. i. 8c fpallendi ratio? I. 154.
p. m. Eius- in inltaurando cantu ecclef. ftudia ,
I. 241. f. it. n. a. cuius fub magifterio op-
time floruit cantus ecclef. 11. 41. c. m.
Romani Cone, decretum de mufica , 11. 220. p.
m. 8c cautiones circa eandem. 11. 233. c. f.
Romanos inter & Gallos cantores altercatio fub
Carolo M. I. 269. n. a. b. 270. p. m.
Romanics cantus 1. 247. p. m. 249. /'. an a mo-
nachis Benediclinis repetendus ? I. 91. p. m.
it. n, b. 92. i. 93. i. in Angliam induclus tem-
pore S. Gregorii I. 2^0 fit. 260. p.'i. ibi-
demque poftea emendatus ,° I. 262. p. m. it.
n. b. in Galliis quoque propagatus fub Pipino,
I. 266. c. m. 267. i. & fub Carolo M. 268-
c. m. 269 i. feqq. pra*fertim in civitate Me-
tenji , I. 270. c. f. 271. p. t. 272. i. in Ger-
mania quoque eft afliuntus , I. 273. c. f. 274.
i, feqq. 277. p. m. ac in aliis regionibus. II.
41. p. i. In licurgia ab Ambrqfiano cantu haud
pauca mutuavit. I. 2^2. m. 2154. m.
- - - ordo divini officii, I. 471. p. m. feqq. va-
riis mutationibus expofitus , I. 474. p. i. di»
verfis de caufis. I. 475. c. m.
Rotarum cymbalicarum ufus. 11. 169. p. i.
Rotlandus cantor infignis m. a;. I. 281- p i.
Rousseau quid fentiat de cantu piano ? 11.
227. p. m. Harnioniam in mufica abiiciendam,
revocandamqne melodiam exiftimat, 11. ^09. i.
8c n. a. Notis vulgaribus alia figna fubltituere
fruftra tentat, 11. 276. p. i. fallitur , Guidonem
dicens
UTRIUSQUE TOML
riicens mufica polyphona audtorem , 11. 51.
p. t. & Gregoeium in fcalam muficam feptem
primas alphabeci litteras invexilTe. 11. 53. c.
m. & n. a- Muficam harmonicam apud folos
Enropaos obtinere , hosque folos muficam cer-
tis characteribus exprimere obfervat. 11. 266.
p. m. Eius elogium. 11. 276. c. m.
RuJ: Gracos fectantur ritus in mufica S !1. 262.
p. i. modo etiam noltr.im admittunt muficam.
11. 503- p. i. yji.f. J7 5. not. a.
s.
Sacerdos ad Miffam pfallentibus Clericis progref-
I'us. I. 10 1. m. cum choro ad aitare pfalmos
cantare incepu. I. 102. /'.
Sacramenta in exequiis defunc'torum , feu iacrifi-
cia, I. 145. 111. i>o. »i. tertio exequiarum die.
I. 149- m.
Sacramenta circumfonure coufufis vocibus quid ?
I- 98./
Sacramentarium S. Gregorii, I. 248. p. m. quid
contineat ? I. S73- p- '■ & n. a.
Sacramentorum celebracio licurgia Mifla apud ve-
teres. I. 98- c. f.
- - volumina a Mus^o & Voconio compo-
iito. 1. 99. p. tn.
Sacrificium Mifla. Vid. Miff* facrifieium.
Sadoleti, Card, fentencia de mufica figurata,
II. 222. f.
Salisburgenfei melotheta hodierni. 11. 371. c. f. &c.
Saliat nemo fobrius , niji infiniat. I. 21$./.
Saltationes quare cum mufica coniuncta ? I. 17.
m. & c. f. 18- i- & c. m. item n. a. in Sacris
Chrilb'anorum prohibita. I. 207. p. m. II. 102.
tn. Vid. v. Chorea.
Salpt R:gi>ia antiphona quis auctor ? 11. 37. p. i.
Salutatio populi initio Mifla , 1. 10c. f. 102. p.
m. 106. p. m. & alias frequenter obfervata.
ibid. refponcTente illo. I. 384 p. i-
- - Domimts vobiscmn. I. 107 c. m. etiam a
Ledtore ante ledtionem facta, ibid. c. f. & a
Diacono ante Evangelium. I. 108./.
- - Pax vobis. I. 106. p. m. 107. f. foli Epifco-
po olim non refervata. I. 107. c. m.
Salutationis angelica cantata fpecimen. I. 517.
c.f.
Samuelis ( B.) translatio e Paiajlina Cbalcedo-
nem. I. 135. p. m.
Sanandi morbos vis mufica. I. 16. p. i. & n. a.
Sciucla. Sanflit acclamatum ad Communionem. I.
I2i- p. m.
JSUiT. Gerbert. de Musica Eccl.. T. 11.
Sanctorum hiftoria & fixfto nonmii genuina- m
di vino Officio funt profere^.da. II 17^. c.f. Eo»
rum fefta folem niter celebrata. I. S4?./1- i. feqq.
fimditer & translationes, 1. ^y />. i.
Santtus pott Praefetionem in Miifa cantari , I. 108.
p.m. 443. p. i. feqq. etiam cam tropis, I.
44v f. quis prxceperit .; I. 11 8- c !'■ feqq- rs f.
m. item n. b. 122.7. an in vigiliis quoque&
ftationibus nocturnis dJcatw }. I. 119. t. >,i. fu
lentium poit Sanities in Mifla quid indicet? f.
446. e. rll.
Sa\iarelli, capells Pontificiffi prafectus, quos.
nam optimos iudicet compotitores mufica; fa--
crse. 11. ;s4. p. i- & n. a. Eius querela; contra
depravationem mu'ica: fiicrar. 11. 5 s •5. '•">'■ <<•
Saaotzica lingua laici quaedam canebant in Aug-
lia pro vivis & defunctis fiec. Vlll. I. 243. i.
itsem n. a.
Scabelium inftrumentum muficuai, 11. 156. c. ;;;.
Scala mufica per primas litteras Alphabeti, I. 249.-
c. tn. moderna cum fuo temperamento, 11. 279.
c.f. an participet quidquam de veteribus ge-
neribus chromatico & enharmonico ? 11. 280.
c.f.
Sclavonic* lingua dialecrus quam late pateat/5 II..
372. c. f. cantiones laudantur 11. 372. /. $-73.
p. m.
Sclavonicus ritus feu officium divinum lingua
Sc'.avonica. 11. 373. c. m.
SclavoYtf.n apoRoli 11. 373. p, i.
Scholo; Cantorum Roma, I. 35./ 91. p. rti: 293;
p. i. & alibi. 1 29^. c.f. 296. i. feqq.
Scriptores de mufica praclica & theoretica. II.
521.
SS. Scripturarum lectione poll; falutationcm Epifco--
pi facrum officium cceptum, I. 101. /.
Seer eta I. 117. p. i. ritu Ambrofianc alte dicta.
I. 441- V- »■
Sedulio antiquicri , non St. oto hymni huius no-
minis tribuendi. I. 82- c m.
Sela in pfalmis ad mutationem cantus an perti-
neat ? I. 5. c. m. 1 1. p. m.
Seiiouenjis Cone, dereta de cantoribus & muficis,
II. 228. hi. it. de ludis facris. 11. 23 V '"• '•
Semanteriorum ufus apud Grata;. II. 161. c. f.
Septenarius numerus horarum canonicarum. I.
191. 1. ,;i.
Septuagefimse officium lugubre. I. >-?• c.f.
Sepultura SS; Martyrum hymnis & pfalmis deco-
rata. I. 145. /'. 146. i. feqq.
Sequentia I. ^41. c. m. 543. p. i. 409. c.f. 410,
p. i. 11. 2$. p. tn. feqq. in Miffa I. 408- >>'■
altera., tim
lii.
INDEX RERUM ET VERBORUM
a'ltematim fuerunt cantatse , I. 411. m. 4.12. p. i.
nonnunquam ab univerfo populo , I. ib. etiam
.extra facra. ib c. in. Earum quis audor ? I.
410. p. i. 11. 2^. p. m. raelodia illarum olim
eadem ac melodia ipfius Alleluia , I. 409. p. i.
ovigo autem ex longioribus neunm in alleluia
provenit. I. 24^. i. illorum numerus olim maxi-
mus cur imminutus % ll 27. p. i. fequentiarum
fpecimina diverfa. 1. 413. i. feqq.
'Sequential Lauda Sion fahatorem quis au&or ?
II. 27. c. m.
- - - dies ir<c. ib. p. m.
Serpens inftr. muf. in Gallia ad cantum choralem
frequenter adhibitum. 11. 209 p. m.
'Sidonii Apollinaris ftudium in Miffis componen-
dis. I. 99. p. m.
Sigfridi hymni. II. 2$. p. i.
Signa ad officium divinum pertinentia. I. 310. n. a.
Sigo Cantor Carnutenfls , I. 285. p. i. aliquot
hymnorum autftor. 11. 36. p. m.
Si bora armen apud S- Augustinum : Domine
miferere. I. 103. p. i.
SiLBERM.ANNOK.uM in conficiendis organis excel-
lens artificium. 11. 19^. c. f.
Silentitim fub Canone quid indicet ? I. 44^. c. m.
Simeon fecundicerius cantorum Roma in Galliam
miffus ad cantum Romaitum edocendum , 1.
267. p. Romam revocatus mprtuo primicerio.
ib. n. a.
Siftri defcriptio. 11. 1/57. p. i.
~LzoMov cantici genus in conviviis. I. 141 c m.
Solmifationis fyilabae varie audlae & immutatse.
11. 276. c. m.
Sonus I. 493. p. i. diiftus cantus oblationis tem-
pore, I. 116. c. m. & poft verfpertinum offi-
cium. I. 19$. p. m. 49;. p. i.
Solemnitates a feftis & privatis diebus diftinttx
officio. I. r9o p. m. it. 11. c. J91. n. a. 191.
c. m. & n. b.
Sotadica carmina. I. 7r. p. i.
Spectacula facra turn in Italia cum alibi rece-
pta, I. 550. i. 11. $2. p. i. fynodorum fta-
tutis funt abrogata. 11. 235. p. i.
Spies (P. Meinradus~) 11. 373. p. i.
Stationes nodturna? , I. 128. p- i- 129. i. per in-
tegram quoque noctem. I. isj. m. 187. c f.
i.89- «•
Stephani (S.) reliquiae folemni cum pompa & pral-
modia translatae. I. 135. p. m. 136. i,
'ZTt%)oAoyia, quid indicet.^ I. 513. c. tn-
^Tixaq inter & Enx^* quale difcrimen ? I.
S 13. p. m.
Stola quadragefimae tempore cur non adhibita ?
1 ii]. p. i.
Stultorum feftum quale ? I. $25. p. f.
Succentor quis ? I. 303. p. t.
Surfum corda habere a primis faeculis ubique gen-
tium admoniti fideles , I. 117. p. m. 124. m.
ipfis refpondentibus : Habemus ad Dominum
ib. cur ante prasfationem cantetur ? I. 439
c. f.
Syllabae olim ad modulandum ufitatse. 11. 54.
p. m.
Symbola (S.) cum cantu & pompa ad altare dela-
ta. I. 117. i.
Symboli Apoltolorum vel Cpolitani I. 115. p. de-
cantatio in liturgia veteri ufu Romano , I.
114. i. us. n. a. 426. c. f. 427. p. i. & ad
Baptifmum ac quotidiano etiam ufu , I. 113. c.
f. 114. m. A quo in Oriente & Occidente fue-
rit inftituta ? I. 114. cm. n<;. i. qua in parte
liturgiae ? I. 114. c. m. qua de caufa ? ib. c.
m. quo idiomate ? I. 430. p. m. quibusnam id
cantare incumbat ? I. 429. c. m.
Symphonic inftr. muf. defcriptio. 11. 155. c. f.
Symphoniam inter , & diaphoniam diftinclio. 11.
107. f.
'Zvvatzig male pro proceffione accipitur. I. i8i-
p. m.
Synesii hymni. I. 78. c. m.
Synodicae acclamationes cum cantu. I. 947. c. f,
Syri hymnodi. I. 78- i-
Syri & Syra ad tibias & organa faltantes & ca-
nentes. I. 217. c m, Iilorurn mufica facra.
11. 263. _p. /.
T.
'X'abularum lignearum ufus in Monafteriis. U.
161. p. m.
Tabulaturse mufics fpecimen. 11. 64. p. tit,
Taciturnitatis verfus qualis ? I. 514.. p. i.
Tartini
UTRIUSQUE TOMI,
Tartini fyfterna dc confonantiis muficas harmo-
nies , 11. 287- c. nt. quo bafTus fundamentalis
perfeftior redditur. 11. 297. c m.
Te Deitm Laudamus hymnus I. 182. c f. SS.
Ambrosio & Augustino perperam ab aliqui-
bus adfcriptus, 1. 8v p- nt. i83- i- ab aliis ve.
ro diverfis auctoribus , I. 18 5- c. m. Grace
legitur in Polyglottis Anglicanis. ib. p. i. in
S. Benedicti & C^sarii regula primum no-
tatus. I. 182. c.f 185- m.-Matutinus & Ve.
fpertinus , ib. quando dicatur ? I. jn. c. f.
feqq. in officio matutino Sabbati , I. 190. p.
m- 488- <"• »»• & folemnitatibus , ib- n. c. quo-
tidie ad Vigilias nofturnas , I. 488- c. m.
Transacts fynodis, I. ^47. p. i. in coronatio.
ne Regum ib. p. nt. in ordinationibus Abba-
tum & AbbatifTarum. 1. 550. c.f.
Terminarius lector in officio Ambrqftano. I.
2Sv c. m.
Tertia & Sexta publice in Ecclefia ad Miflam
cantatae. I. 100. f.
Tertulliani loca de cancu in conventibus Chri-
ftianorum faec 111. I. 29. c. nt.
Tbaiias Ab.ii. I. 71. p. i.
Thecla (S.) virginum choro prxcinens ceteris
refpondentibus. I. 47. f.
Theodoreti imago a pfallencibus delata. I.
13$. m.
Theodorus (S.) torturam pro fide fubiens ca-
nit , pf. XCVI. ab angelo refocillatus. I. 48.
f. i. & n. a.
Theodorus Studita muficae peritus. 11. 10. i.
Theologi quid fentiant de organorum ufu in ec-
clefia , 11. 194. p. i. & de inftrumentali mu-
fica? 11. 216. c.f 218. p- i- 221. c. nt.
Theologia ac Philofophia muficorum. I. 19. i.
Theodosius lun. Diluculo hymnos cum forori.
bus alternatim decantavit. 11. 203'. f
Thomas Arch. Eborac. efrceminatam mufices reii«
cit mollitiem. I. 283. p- i.
Thomas Celanus auctor fequentis Dies ira. 11,
27. p. nt.
Tibiarum utricularium ufus in Italia. 11. 151. c. nt.
Tibicines quando primum in ecclefia adhibiti ? 11.
219. r . f.
Tintinnabula unde dicta ? 11. 155. p.m. Eorum
ufus, 11. 163. i. in facris veftibus 11. 164. c. f
Toletani Concilii decretum de horis canonicis ,•
I. 470. c.f. de muf. ecclef. 11. 229. / m. it.
de ludis facris. 11. 23s- c. m.
- - - officii codex, miraculo fervatur in flammis.
1. 259. n. a.
Toletano miffo Gallicanus feu Romanus ritus in
Hifpaniam introduces. I. 2^9. i.
Thomasii collectio hymnomm 11. 21. p. nt.
Tract us I. no, /. in. i. 171. p. nt. it. n. a.
334. p. m. unde dicatur? I. 403. p. i. indi-
cat luctum. ib. p. m. canitur in I\lilfa iuxta
liturgiam Mozarabicam. 1. 397. m. 398. p. i.-
Tracftum inter & Graduate, I. 402. n. a. ac
alleluia difcrimen, I, 404. i.
Tranptorium quid? I. 461. p. i.
Translationes Sanctorum cum cantu. L 545. p. /•■
Trecanum an fymbolum denotet in Miffa S. Ger=-
mani. I. 115. p. i. 126. m.
Trid. Concilium qua* ftatuerit circa rrmficam ec«
clef. ? 11, 230. p. m.
Triduum ante Pafc'na quo ritu celebratum ? I.
$30. c.f. ^31. i. feqq. 11. 100. c.f.
• • - Rogationum quis inftituerit ? I. 540, p. i.
quo ritu celebratum ? ibid.
Triglos Triglas numen vetus Gerntauorttnt. I.
19. c. f.
Trigonum Salomoni tributum. I. 19. f. & n, d.
Therapeutarum hymni & cantica. I. 20. i. 70. i. Tripos calybeus inftr. muf. 11. 157: p. i.
Thomas (D.) qusnam inftrumenta mufica reiecerit ?
11. 99. p. m. 149. p. i. Auctor officii in Fe-
fto Corporis Chrifti dici foliti, 11. 27. p. nt. non
item fequentis Lauda Sio?i , ib. c. nt. Eius mo-
nita , qualiter oporteat canere 11. 89- «*»
Trifagion I. 112. i. quando cani cceptum, I. I2r,
i. & quoties in MifTa ? I. 443. c nt.
Trivii fcientia qualis ? I. 28s- p. *w»
1 1 i z Triurn
INDEX RERUM ET VERBORUM
Tnurti puerorum hymnus quater in anno iuxtu
ritun* Ro;u. ecplefiaE , I. 401. p. ?'. & ritu
Gallitano inter lectionsm V & N. T. cantatus
]. 109. p. m- mo i j 1 r. m. a pueris tribus
cantu refponforio : I. iir c.f. 402 c. m. iux-
t.i Cone. Tolet. vero in folemnkatibira & Do-
minicis. I. 400. f. 401 i. dicitur etiam Bene-
diclii- I. 401. /. In qjiadragefima fuit omiffus.
I. 113. P- i
Troparia 1. 201. p. m. 207. p. m, 208. p. m.
Gracorttm an diverfa fine a tropis Latino-
rum? 1. ?42- P- '• Eorum audores fxc. V.
1. 78- c f. 79. i. is8- p- i,
Trophonarius. 1. 342. p. m.
Tropi I. 204. v.i. 340. p. m. 341. c. f. 342. p.
tn. ante hitroituni fuere cantati. I. 370. i.
& quo ritu .p 1. 371. c. >w- Varia eorum ge-
nera. I. }44- P- *■ ieq.
Tmllani Concilii monitum de raoderatione can-
tus. I. 3 S3- P- i.
Tuba Hebraorur.t Roma in arcu Vespasiani con-
fpicua. I. 10. c m.
. - - eius defcriptio. 11. 149. c. m.
Ttircicorum monachorum rnufica facra. 11. 265. i.
Tutilonis Mon. mufici peritifGmi 11. 99. p. i.
lucubrationes muficas. 11. 32. p m.
Tympani defcriptio. 11. iy$. c. m. is 6. c. f.
Typici Gracorum I. s8s- P- *■ primi audores &
propagatores. I. 78. p- m. 144- c. m. item n.
a. Typicorum ex pfalmis compofitorum , I.
167. i. duo genera, I. s8$- c- m-
V.
■f Talentinianus compofuit , fuppofuitque pfal.
* mos, 1. 70. m.
Veni Creator Spiritus hymnus a quo fit com-
pofitus .; 11. 30. p. in.
Verfus ad fuccinendum apti eledi , I. 47. c.f. 84.
i. feqq. s2- p. i. ac breves pfalmorum claufu-
\x. I. si- c. m. 2)"]. p. m. Eorum diverfa ge-
nera in officio S I. s*3- c- f
• - Apertionis qualis? I. 48S- P- *•
- - httroittts in MiiTa uncle defumatur ? I.
369. c. m. eius cantus antiphonus , & tropi.
% 57- »"■
- - ad Offl'rtoriznn. I. 433. p. m. feqq.
- - fcper Agnus Dei. L 456. ?//.
Vefpers I. 193. t. w quo ritu decantats , J.
494- p- W. in Hifpania*. I. 492-/ 491-7. Feria
V. hebdomad.e S. olim incluOe in Mi Ha, I. s;2.
Die Par;;fceves privatim, I. 531- t. w. & ^ab-
bato S. cum magna folemnitate ce'ebrara' , I.
S?8- c m.
Velpertina fynaxis fidelium , 1. 1 <j 3 . p.i. 19;. c.
wi. 194. i. feqq. & pernoclationes , feu vigilise
monachorum. 1. 187. c.f.
Viadana bafli generalis auclor. 1L 297. p. i.
Viatores cantu fe erigunt. I. 226. n.a.
Videte in qv.em creditis , fub elevatione a Dia-
cono fiddibus acclamatum. 1. 447, c. m.
Viennenfes melothets hodierni, 11. 371. p. m.
Vigilia Nativitatis Domini qua folemnitate cele-
brata ? I. <;22. /'.
Vigilis in cultu chriftiano, I. 128. cum pfalmo-
rum cantu , I. 63. etiam in carceribus per-
actx. I. 134. p. i.
- - Sanctorum , quo ordine celebratse ? I. 543.
c. m. & n. a. feqq.
- - folemnes pafchales, 1.130. p. m. & alio-
rum fertorum Domini. 1. 13 1 /'.feqq.
- - nocturne fidelium, I. i8v »'• i8S- c. m.
1 88- p- *n- praeferrim Clericorum & monachorum,
I. 1 86- p- m- 187- c-f. pro nodium brevitate
vel longitudine diminuts vel auda?, I. 484. c.
f. quo numero pfalmorum .; I. 48s. i- feqq.
Viola inftrumentum muficum, 11. 14S. p.i,
Virbonus, Abb- Romx cantura per anni circulunt
ordinavic I. 2^2. c. m.
Vjtalianus P. cantus Romani poft S. Grego.
rium inftaurator 1.248./- 11- 41. ?. Organo-
rum ufum in ecclefiam introduxit. II. 141,
c. m.
Undecima hora lucernalis. I. 19s. cm.'
Vocabula apud Gracos ad modulandum ufitata.
11. ss. c. m.
Vocales ad modulandum ufitatae. 11. 54. p. m.
Vocis motus triplex, apud veteres. 11. 271. p. i,
•i
Vox mufica, I, 203. n. «. tremula. 11. 60. p.i.
Voces
UTRTUSQUF, TOMT.
Voces humanae aptae ad Deum fuavi fono cele-
brandum 1. I. ''. f. muficis infrrum:'--'- com-
piracs , I. 212. n. u. 216. f. fequ. f.horum
Domini faciunt , I. }8- /• *9- '■ adhJbita mo.
der.irione debita : I. :2c p. m. 221, i & p.
m. 2:2. i. loaves vero & evirats !. jig. p.
nt. incondits & bourn inftar clamofbe I. 207.
p. m. I. 218. c. /'. 2hj. i- it. n. a. 220. p.
i. 221. c. m. vituperio funt digns. Qusnam
voces a veteribus probata; ? t. 2tg. i.
Vossius ( l/aac) polyphoniam veteribus iam cog-
nitam gratis alTeruit. 11. 106. c. >n. 391. i.
quid fentiat de repetitionibus verborum crebris
in moderna mufica r 11. 31$. c. f. 408. c. m.
Urbanus VIII. (P.) reftituit hymnos mecricos. 11.
271. m. £ius encomium ib. p. m.
X.
VTTMENIUS Card. oPficiora Mozarab:cum reftituit
^ 11. 268. <■■[■ 6i n. a.'
"WTaldenfes ecclefis fubfannant cantum. I. 246.
c. m. Eorum liber cantionum. 11. 247.
p. >n.
Waltrammus Abb. Fifcbiugenjts arte fcriptoria
excel lens 1. $63. i.
"Wetinus mon. in agone cum fratribus cantans.
J. SS3. p. i.
Y.
XTTnuti/av feu fuccinere in canta refponforio. J#
47. P- i. 49- h & c. m. 50. n. u. 52. c, f.
57- />- '"• 9S- t 178. 6
TV^jravTJjf feftum cur inftitutum ? L 52?. p. m.
X7roQo?.iig ledtoribus iun&i a Soc&ate praecen-
tores pf.ilmorum. I. 36. p, i.
r7ro\|/«AA£<v , vTrtxav fuccinere in cantu refpon-
forio. 1. 46. m. 50. i.
z.
iy^cn {loannes) melotheta infignis. II. 371.
Zelencka melotheta Celebris. 11. 371. c. f,
Zwinglius mufica: eccl, ofor. II. 246. p. i.
FINIS TO MI SECUNDI.
Corrigenda
Pag. In Tomo I.
5. lin. 20. pro gegere , lege genere.
7. lin. 24. quo , lege qua.
14. lin. 9. faltarorios , lege faltatorios.
15. lin. 11. pecularihus , lege peculiaribus.
29. lin. 30. auetm , lege autem,
40. lin. 2$. faciunt , lege facie
5 j. lin. 22. refpodentem , lege refpondentem.
76 lin. 4. not. a. varias , lege varios,
99. lin. penult. £/*<* , lege qui.
173. lin. 19. qucri , lege qua:ri,
187. lin. 27. «* deleatur.
194. lin. 14. bymoritm , lege hymnoruin.
244. lin. 10. ariwc ,' lege maxime.
ibid. lin. 19. accttnipie, lege acumine,
ibid. lin. ult. religiofores , lege religioiiores.
essr. lin, 4. Pa- Papa, lege Papa.
25?. lin. 23. cotitimlenter , lege continuentur.
283. lin. 27. Germanise, lege Germanise,
520. lin. 9. y. Parate , lege y. Parata.
}S8- lin. 37. fiatim , lege ftatis.
409. lin. 21. polongari , lege prolongari.
484. lin. 10. proximo, lege pro.xima.
486. lin, 4, not. «. col. 2. aw , lege dum.
s
In Tomo II.
18. Hn. 7. XavQcnrxAw , lege zccv§07raXuv.
41. lin. 13. videmus , lege vidimus.
lo<;. lin. 6. plurimum , lege plurium.
141. lin. 28. £ot- , lege hos.
154. lin. 19. OTem?tar , lege meretur.
176. in margine ^m publica , lege publico,
ibid. lin. penult, prataeundem, lege prsetereun.
dum-
182. lin. iz, ad prtfentes fuerint, add. fi prsfen>-
tes fuerint.
183. lin. 34. additiorum , lege addititiorum.
206. not, a. lin. antepenult. Komanis , lege Ro.
manos.
208. lin. 37. profana , lege profana,
21 1. lin. 24. facritm , lege facrarum..
228- lin. 20. tragmdarum , lege tragcedorum.
ibid. lin. 21, knienda , lege liniendae.
233. lin. 1%. /upem* , lege fuperna.
238- lin. 31. ebritates , lege ebrietates,
240. lin. 1, cymbalarum , lege cymbalorum.
241. lin. ult. Sedonenji , lege Sedunenfi.
248. lin. 34. fulgus , lege vulgus.
250. not. «. flD/x , lege airs.
2^2. lin. 33. ecckjiajtica , lege ecclefiaftici.
261. lin. 28- nt nojlris , ut cum noftris.
ibid, lin, 31. o-lisque , lege aliisque.
26$. not. a. habeat , lege habeant.
273. lin. 27. area anno , lege circa annum.
280. lin. 4. flgz'f , lege egit.
ibid. lin. ult. dodecahordi , lege dodecachordi.
28s. lin. 14. modi, lege modis.
294, lin. 16. «;«/»<c , lege muficx.
305. lin. $. longe , lege longo.
307. lin. 2$. hiatus , lege hiatu.
ibid. lin. 30. de properari , lege deproperari.
311. lin. 27. pcematum , lege poematum.
320. lin. 13. accepta promijjione , lege accepit
promiflTionem.
324. lin. 4. Cafpar , lege Cafpari.
336. lin. 10. pbonafca , lege phonafco.
347. lin. 12. not ar tint , lege notatur.
3$ j. not. a. lin. 8- folemnam , lege foJemnem.
35.6. lin. 18. ©in, leg£ vir.
MP*
&
3H
<4.
'"■ .
*%