Full text of "Commentationes epicae"

See other formats

Google 



This is a digital copy of a book that was prcscrvod for gcncrations on library shclvcs bcforc it was carcfully scanncd by Googlc as part of a projcct 

to make the world's books discoverablc onlinc. 

It has survived long enough for the copyright to cxpirc and thc book to cntcr thc public domain. A public domain book is one that was never subjcct 

to copyright or whose legal copyright term has expircd. Whcthcr a book is in thc public domain may vary country to country. Public domain books 

are our gateways to the past, representing a wealth of history, cultuie and knowledge that's often difficult to discovcr. 

Marks, notations and other maiginalia present in the original volume will appear in this flle - a reminder of this book's long journcy from thc 

publishcr to a library and fmally to you. 

Usage guidelines 

Googlc is proud to partncr with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to thc 
public and wc arc mcrcly thcir custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing tliis resource, we liave taken stcps to 
prcvcnt abusc by commcrcial partics, including placing lcchnical rcstrictions on automatcd qucrying. 
Wc also ask that you: 

+ Make non-commercial use ofthefiles Wc dcsigncd Googlc Book Scarch for usc by individuals, and wc rcqucst that you usc thcsc filcs for 
personal, non-commercial purposes. 

+ Refrainfivm automated querying Do nol send aulomatcd qucrics of any sort to Googlc's systcm: If you arc conducting rcscarch on machinc 
translation, optical character recognition or other areas where access to a laige amount of tcxt is hclpful, plcasc contact us. Wc cncouragc thc 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 

+ Maintain attributionTht GoogXt "watermark" you see on each flle is essential for informingpcoplcabout thisprojcct and hclping thcm lind 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 

+ Keep it legal Whatcvcr your usc, rcmember that you are lesponsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
bccausc wc bclicvc a book is in thc public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countrics. Whcthcr a book is still in copyright varies from country to country, and wc can'l offer guidance on whether any speciflc usc of 
any speciflc book is allowed. Please do not assume that a book's appearancc in Googlc Book Scarch mcans it can bc uscd in any manncr 
anywhere in the world. Copyright infringement liabili^ can be quite severe. 

About Google Book Search 

Googlc's mission is to organizc thc world's information and to makc it univcrsally acccssiblc and uscful. Googlc Book Scarch hclps rcadcrs 
discovcr thc world's books whilc hclping authors and publishcrs rcach ncw audicnccs. You can scarch through thc full icxi of ihis book on thc wcb 

at |http://books.qooqle.com/| 



>^\> '\'-Z 






c^l^- -S-' 






I 





(Aybci£' ■ 



o 



COMMENTATIONES 



EPICAE 



SCltlPSlT 



RICARDUS VOLKMANN. 



/f 



LIPSIAE 
T. 0. W E I a E L. 



4.^^o 




JAN361883 



.^ -i-. 



> \ 



»■ r * 






V. CL. 



CAROLO HENEICO VOLKMANN 



OPTIHO PATRI 



QUI PUEBUM BONAEUM ABTIUM AMORE INFLAMMAVIT 



HUNC LIBELLUM 



D. D. 



RICARDUS FILIUS. 



tffa Hip rot oTto &^a7tvfj^ia 9oiipf. 



I 
/ 



PRAEFATIO. 



£aX quo primum consilium ortum est proponendi lectoribus, quae maxi- 

mam partem superioribus annis, postquam otium meum iterata Graecorum 
poetarum epicorum imprimisque Homeri lectione cousumere co^pi, obser- 
vasse et inTenisse mihi videbar, iam uno volumine comprehensa: his 
quattuor commentationibus ab initio quintam addere placuit, de parvo illo 
carmine componendam, cui CoUuthi poetae Lycop6litani nomen inscrip- 
tum legimus. Id enim maximas semper molestias mihi paravit. Etenim 
cum admirarer politam et nitidam versuum structuram, doctam sermonis 
«legantiam assidua praestantissimorum poetarum lectione nutriti, tamen 
argumenti tractationem ac stilum poeticum tam aegre ferebam, ut maxi- 
mam doctrinam minimo cum ingenio in Collutho tamquam in altero 
Nicandro coniunctam fuisse censerem, et praeclarum exemplum ab ^o 
editum mihi videretur, poesin invita Minerva doctis intermixtam reduviis 
vanam esse etad nugas tantummodo degenerare. 

Mox autem Hermanni et Graefii disputationibus edoctus, temporum 
iniquitate factum esse ut lacunis hoc carmen miserrime foedatum sit, 
accuratius pauUulum huic rei animum advertere coepi. Ac lacunarum 
numerum cum etiam maiorem esse intellegerem, quam qui ab his viris 
doctis statutus sit, iis de rebus in peculiari commentario, quo novam Colluthi 
recognitionem iOustrare volebam, uberius disserere proposueram. Tamen 
certior factus, doctum esse iuvenem, cuius olim familiaritate gaudebam, 
eandem fere materiam prope diem tractaturum, statim susceptum inter- 
misi laborem, et artioribus finibus meum libellum comprehendere malui, 
quam alienis studiis praepostera cura oOicere. Ceterum si quae insunt 



f ' 



VI 



PRAEFATIO. 



fais commentationibus, quae doctis beDiyolisque lectpribus non prorsus 
displiceant, in iis optimam egregii praeceptoris disciplinam facile agno- 
scent, cuius nomen palam professus essem, nisi iusta obstaret verecundia, 
quia ipse bene conscms sum, me non ad eum perfectionis gradum extu- 
lisse laborem, qui cum tam claro nomine uilo modo committi possit. 
Postremo leviora quaedam errata et menda typograpfaica, quae ne circa 
vocabulorum maxime tenores versentur vereor, ut alienae potius quam 
meae socordiae tnbuant, moneo lect^res et oro. In pag. 27, versu ex- 
tremo, pro naturalis legendum est mobilis. 



Scribebam SEDINI die 23. mens. Aug. 

MDGGCLIV. 

\ 



INSUNT HUIC VOLUMINL 



I. ParalipomeDa metrica, sive de versa Graecorum heroico obsenrationes p. 1. 
^ II. 'De delectu vocabuloram a Nicandro exhibito p. 43. 
^ III. De Odysseae rhapsodiis o, n, ^, o, t disputatio p. 77. 
^IV. De Yocabulis novis et ojteiS et^ijfupo§g in postremis Odysseae libris usurpatis p. 115. 



^ 



/ 



«/ 



■* • m 



COMMENTATIO PRIMA. 

PARALIPOMENA METWCA SIVE DE VERSU GRAECORUM 

HEROICO ORSERVATIONES. 



.1 
I 



\ 



Metricoruin Tetertim quae de versu heroico, quem Graeci praeterea 
«Mlnmi dactylieum, Pythicum, hexametrum et htog na% Hoxn^ vocantt 
Cerantnr praecepta, pauca sunt numero et exigui pretii, quoniam uniTersas 
tantam httitt& metri et extemag ut ita dicam leges spectant, neque vero 
ad eas Talent indicandas mutationes, quas longo seculorum decursu a 
Tariia praeatantissimisque poetis passum est Raro praeterea iustam et 
bonam iUarum legum caussam reddunt et rationem. Neque hoc minim 
fidetur reputanti, ea quae grammatici veteres in re metrica praestiterint, 
eum studiis eorundem Tcre grammaticis iisque disquisitionibus, quas de 
TOcabul<mm signiflcatu et historia diligenter instituerint, omnino Tix 
posse comparari. 

Etenim paudssima iUa quae de Tersu heroico exposuit Hephaestio 
Alexandrinus, neque iis superantur, quae ad illnstrandam eius sententiam 
congesserunt scfaoliastae, neque claram lucem ex Aristide Quintiliano, ne- 
qae ex iis accipiunt, quae Graecis auctoribus hac de re Latinorum Teren* 
tianus Maurus et Diomedes disputaTerunt Et spemenda quidem non sunt 
ea, quae in Eustathii commentariis et scholiis in Iliadem Yenetis hic illic 
sparsa inTcnias, tamen eiusmodi ut, tcI in unum omnibus his copiis con- 
geslis, Tix alia iuTenias, quam quae prae recentioram super hac re labo- 
ribus exilia Tid^antur necesse sit 

Nam Tersum heroicum metrum esse discimus senomm pedum dacty* 
houm, per monopodias distinctum, catalecticum in bisyUabum, in cuius 
quinque prioribus pedibus spondei cum dactylis alteraari possunt: ac si 
Tcrsus e meris constat dactyhs, liTtos olodoanvlov siTC miiriTixov, sin e 
mms spondeis ^og oloaTtovdeiov nominatnr. li Tersus, in quibus binos 
dactyios bini excipiunt spondei, inlxoi xarevoTtXiot Tocantur. Singuli 
daetyli singulis alteraantes spondeis ctIx^ Tt^iodm^ nomen dederant 
atque ea denique Tersuum forma, ex qua primo et ultimo in pede spon- 
dei leguntur, Sapphica dicitur. Et holodactylos quidem Tersus, unde alte* 
nun quoque nomen TtfjirjTtMiv traxeront, non minus quam holospondeos 



consulto plerumque in variis depingendis affectibus a poetis nsarpatos esse 
censebant grammatici. Itaque laudatur notissimus ille Odysseae versus 

TM d* iv Meaarjvrj ^vfifiXrjTi^v akXrjloUv 
distinctis verbis in scholiis utpote oXoaTtovdeiog, xal rq axaalptfff tov 
fiitQOv i^ofioiovfzevog rfj araaet rcSv avvavrtivrwv alXrjXoig xara 
g}tXlav. 

lam vero apertum est, ea de quibus secundum vetieres hucusque ex- 
posuimus praecepta ad interiores versus heroici rationes vere metricas non 
magis accedere, quam mira illa nomina artis, TtQOxolXiog, Xayagbg, ag>rj^ 
Tioetdfjg, axiq>aXog, (lelovQog aliaque id genus, quae vitiosis quibusdam 
apud Homerum imposita sunt versibus, quorum certa in sede breves 
B^abae producnntar aut nna brevis abundans per synizesin qaam dicunt 
et synecphonesin evanescit. Itaque in iis tantum paullo diutius subsh^eii» 
dum est quae de caesuris nobis sunt tradita. Unusquisque- enim versus 
hexameter dactylicus, eatalectteus in bisyllabum, accedente demum ciiesiira^ 
qua in duo dirimitur commata, versus heroicus fit, de quo distincte Bbh» 
rius Victorinus p. 2508 Ptsch. ita praecepit: 'sex enim pedum percassio 
versum quidem hexametrum, non tamen' heroum, quem epicum, si legem 
incisionis non tenuerit, faciet.' Quid sit caesura sive incisio, doeet Arist. 
Quintil. pw 52 M. *rofjtri 8i iart fiogtov fiirgov rb TtQthav iv avv^ 
Xoyov oJtaqrBlpv, VTtlq dv(o Tcpdag elg avofioia fiiQrj dtaiQOvv xo fii-* 
rQov\ quem locum, qui nescio quo casu recentiorum plerosque ftigit, 
Geppertus' iDustravit in eo libro, quem oontra Herinannum germanice 
scripsit, p. 27. Ipsa igitur caesurae natura in eo conspicitur, quod priiw 
cipali versus heroid numero dactylieo, quem per vim quasi in duas im-* 
pares partes dirimit, dactyhcam alteram, alteram anapaesticam, quodam^ 
modo contraria est. Quae cum tertio tantum et quarto in pede locrnii 
habeat, a plerisque Graecorum metricis, tria eius enumerantur genera^ 
penthemimeres, quae nobis semiquinaria, hephdiemimeres, quae semisepte^ 
naria dicitur, et tertia caesura xara TQlrov rQoxatov facta. Quae quibo^ 
legibtts a poetis adhiberi debeant, non tradunt quidem, quamquam pri<H 
rem pro potiore et vera caesura habuisse videntur. Aristides Quintilianus 
demum I. I. et metrici Latini quartam iis subiiciunt caesuram post quar^ 
tum trochaeum factam interdum, cuius exemplum in hoc versu proposue- 
runt M. Victor I. I. Terent Maur. pu 2419: 

quae pax longa remiserat arma novare parabant. 
Atque aUa caesurarum genera a praestantioribus metricis commemo- 
rari non memini. Has autem saepe in uno versu coniunctas esse dieunt, 
ita ut ii versus quibus ne una quidem earum insit, uno om- 
nium ore damnentur. Attamen latiore quoque sensu caesurae notio- 
nem a metricis acceptam fuisse, vel ex Aristidis v^bis modo laudatis 



5 

•pparet, cui iilae caesQrae to^ ^vnfm^Tg vocantar, Quid minim igitur 
ai edboliaetae ioterduiB, veluti Scbol. Vea. II I. 356, eaiu produnt caesu* 
ffie oolioneiii^ qua vocis aliciiius in ipao Terau eit ftiiis» cte qua post Bbr» 
■jMiuin inter nostrates reapse omnids, iioniine pemMdtoa eonsentie&teB 
hakeani» adeo^ eam cum diaeresi conftindttnt? Haec enin, si Aristi* 
dem sequimur» a caesura ita differt, ut versum in ^^ Spioux seeundam 
ikythmiam, non in fii(pi mofAOia contra rbytbmum dirimat Itaque in« 
cisionem saepissime post quartum pedem factam, esse diaeresin, non 
caesnram. Boc autem cum unicum sit diaerisis exemfdum ab Aristide 
commemeratum, dubium est, num omnino diaeresis locum babeat, quoties 
ordines rbytlunici daudantur una cum ordinibus metricis, b. e. Tocabula 
OM cum pedibus, utrum incisio post tertium dactylum facta diaeresis sit, 
iiec»e. Cetorum illi diaeresi post quartiQu dactylum a metrids tetrapo- 
diae bucolieae nomen impositmn esse constat, quia in unoquoque paene< 
Hieoeriti et bucolicorum versu invenitur. Cf. Diom. p. 496. Ter. Maur. 
p. 2430. Intpp. Theocr. laudati a Gaisfordio in Hepbaest p. 294. In 
imiversum vero iliicitum videbatur veteribus grammaticis, sine dubio Alex« 
andrinis, nam ol TtaXaiol allegantur ab Eustatbio, pedem clandi una 
c«m vocabulo. Cf. Eust in U. p. 740 in. «« 635, 32. Dicebant enim, 
Svi %h fUffOv X9if€i fiiv avvd€04iela%hxi tovq nodag aULtjJLois, (og 
Mova lAftSkv (L pLiqdiva) €ig pUgog aftaQvl^iv Xoyov, olov 
^llM^tv fi€ q>iQ(av avBfiog KiKdv€aa$ niXaaae. 
AtqMe perpt Eustathius: naQaaieUai di waneQ t6 xara n68a %ifiV€^ 
09ai, olov 

Tfifiog €iv€xa Trjod€, av d^ ioxBO, nei^eo d' i^filv 
iv^ wxS^ iva huuaxov noda xai ^Qog Xoyov anoQvi^ai, ovrw xal 
tijv 6l%a %0(ir]v, rjyovv rr^v eig dvo ivvolag, tag %o 

iv^ ov% ^Idofi€!V€vg tkij filfiveiv, ovv ^Aya^ifivmv 
aS%w Sk nal %^v tQijfi nal inl nleXov 8udQ€aiv ^v^foxa yoQ g>aai 
wmita, fj fie%Q§ata xtI. ubi saltem iegi debet ov fievQiiia* Atque iam 
antea dixmt, fuisse quosdam veterum quibus versus 

inr aTtvQOvg XQinodag, dixa di XQ^^^o taXavta 
aidttfvag dk kifitffag Uixoai, dd^a d' %nnovg 
wiam placuerint dia %ijv €ig ava dvo ivvolag tofivjv. Mitto nunc ac-» 
curatius persequi hoc Eustatbii commentuin, ad q^od infra erit occasio 
fevertendi in iHustranda vmus beroid interpunctione, et boc potius sta- 
ttto, certe non alienos fuisse uberrimos iUos Arist<^hanis Aristarchique 
commentarios ab dusmodi observationibus, quibus nostrates tam felid 
sncoesstt versus heroici naturam in secreta usque et intima quasi pene- 
tralia iihistraverunt, earumque iacturam per temporum iniquitatem factam^ 
valde esse dolendam. 



6 

\ 

Etenim historiae heroici Tersus tit primuin ab Hermanno iada suol 
fundamenta, immortali ifla dissertatione, quam de aetate Orphieorum scrt* 
psit, SpitzneriJEB et qm nuper eum longe superavit Hoffmftnnns, de ▼em 
Homerico accuratiflrime ezposuerunt De recentiorum epicorum usu quae» 
fiiTemnt Wemiddus, StruTius, Lehrsius, quorum opera factum est ut iam 
inter omnes constet, quam anxie is, qui eorum agmen ducit, poeta Pano- 
politanus, Tersus suos ad suhtilissima praecepta et regulas ebtboraTerit 
De metrica Quinti ratione a Nonniana non nimis diTersa, optime Armi«^ 
nius Koechly dispntaTit in prolegomenis, quibus nuperam huius poetae 
editionem instruxit Et Tulgaris quidem ea est opinio, metricam carminis 
heroici faciem a Nonno prorsus esse immutatam eiusque sectatoribus, 
Tryplnodoro, Mnsaeo, CoUutho, Christodoro, loanne Gazaeo, reliquts. 
Oui tamen omnes, sicut in elocuti6ne mirum quantum a poetis Alexan* 
• drinis, eorumque praestantissimis Callimacho et Apollonio Rhodio pendent, 
etiam metrica illa diligentia poetanim Alexandrinorum secuti sunt auctori* 
tatem. Nam horum quoque Tersus ad subtilia praecepta sunt artifidose 
compositi, Itaque si ab Homeri inde canninibus omnium poetarum epi* 
corum Tersus et numeros continuo seculorum decursu inter se comparare 
Telis, fadle hoc effici poterit, eam metri heroici immutationem qnam in 
Nonni secta mirainur, non ab ipsa subito esse inventam, sed diu a poetis 
Alexandrinis et qui inter hos et Nonni intercedunt aetatem, esse praepa^ 
ratam. Etenim {hi primi correptiones Atticas, pr^Tas caesuras, frequen* 
tem spondeorum usum, magnum hiatuum numerum, trochaeos in Tersuum 
dausulis aliaque id genus aut TitaTerunt, aut certis adstrixerunt legibus 
et regulis. Quorum rationes Nonnus, ut qui ferridioris esset ingenii, 
consummaTit tantum, ut ita dicam, et seTere executus est. Praeterea 
noTaTit quoque, sed pauca. 

Quod quominus iam ab aliis ex singulorum poetarum usu satis pro» 
batum et demonstratum sit, illud puto obfuit, quod metricae poetamm 
Alexandriiiorum rationes Tirorum doctorum ingenia nondum ita exercne* 
runt, quam grammaticae et quae de Tocabulorum delectu et formatione 
sunt quaestiones. Gerhardius quam bene in lectionibus Apollonianis ha^ 
de re disputaTerit, non meum est dicere. Minores quidem obserrationes, 
sed optimae notae protulerunt Naekius, Heckerus Batavus, Otto Schnei- 
derus. Singulari diligentia, ut de ipso taceam Hermanno, hanc rem per- 
tractaTerunt Merkelius, Arminius Koechly. Tamen consummatam et quasi 
ad umbilicum perductam esse quaestionem quomtnus statuamus, multa 
obstant Atque tantorum Tirorum diligentia eum hoc certe eflfecftum sit^ 
ut accuratiore studio has quaestiones indignas esse, iam nemo censeat, 
i^cbis quoque non inutile Tisum est, eorum obsenrationibus undique in 
unum coUectis, rem iterum pertractare, et novas quasdam proponefe* 



nronni doctoicMn coimmiu iudkio» qiias «b aliis aut ooinino negledaav 
anl mmus bene factaa esse vidimus, Inde Pardlipomena metrica inscm 
filuni eat aoatro libeUo, lam Tero rem ipaam aggredianiur, 



CAPUT PRIMUM. 

DE CAESURIS ET OaDINIBUS METRICIS. 

Cum omnes longiores yersus, tum yersus heroicos» ne primaria illa 
et pnestantissima artis metricae lex violetur, quae in metrorum unitate 
scite temperaada et varianda constat, incisionem aliquam efSagitare mer 
diam per ordinis metrici finem constitutam, qua in duas dirimantur par^ 
Um non pares sed impares, ne languida eorundem rhytbmorum iteratio 
aiM&entium aures offendat, neye in illud ipsum vitium iterum incidat ver^ 
sus, cui vitando incisio iUa, si?e caesura adsciscebatur, iam veteres. per* 
speierant grammatici, quorum sententias bac de re prolatas, supra recenr 
soi. Atque aq[)ertum est, duas illas versuum partes per primariam caesu* 
ram ita constitutas, iterum novis caesuris in minores quasdam particulas 
posse, ita quidem, ut si hoc flat, maiorem inde gratiam et volubi- 
yersus ipse accipiat, sin minus, non tamen omni gratia eam ob 
caussam destitutus videatur. Itaque una illa caesura necessaria est iq 
MQfOo^ versu, eamque metricam vocare liceat: aliae non sunt neces* 
Siriae ex metri ratione, sed ipsa plerumque ordinum natura suppeditatae 
ideoque naturales a nobis dicantur: quae cum speciose interdum usurpari 
possint, et venuste ad numerum, per se puto apertum est, in utriusque 
generis caesuris recte et prudenter consodandis, artem et ingenium pro* 
bari posse a poetis quam maxime, cuius rei perfectum et absolutum ex* 
emplar tot egregii Homericorum carminum versus exhibent Haec autem, 
eom aurium potissimum sint blandimenta, quae magis interiore aliquo 
yenustatis wmsu percipi possunt, quam verbis distincte exponi et certis 
quibnadam legibus adstringi, ne argutior flat disputatio mea et ad merum 
arbitrinm redire videatur, certe in hoc libello, in quo de praestantioribus 
tantnm yersus beroici legibjos disputandum est, accuratius exponere 

lon possum. 

lam vero, si bi duo versus Homerici inter se conferuntur, qui Iliadis 
et Odysseae leguntur in initiis, 

Mi}viv aeide -S^ea Ilrikriiadm ^Axikriog 

et ^jivdfa /ioi iweTte, Movaa, noXvzQOTtov, og fiaka nolld. 
quorum iOe masculina, quam dicimus, bic feminina caesura inslructus est. 



8 



apertum esse cengea, quie&rini niunerwa, Me«qiie •equabiioMii et 
suaTiDrem, huuc Odysseae verswi exhibere. CoBtra mascula ilkx»osura, 
post arsin facta, numOTis inq^tiiosa qasAtm vehemetttia eMculiiiuv ^t 
Gum secundo in versu etiam post caesuram numerus dactylicus maneati 
Tel anapaesti per basin quandam priori parti anneii videantur, in Hiadis 
Tersu numerus prorsus immutatur, et subito a dactylis ad anapaestos 
factus est transitus. 

Aiqui apertum est moderatam numerorum quietem, et suaveip aequa- 
bilitatem» magis cum ipsa- poesis epicae natura convenire, utpote quae res 
gestas quasi in ionga tabula depictas lectoribus proponat, quam condta- 
tum metrortun cursum. Unde illud puto sequitur, primari«si versus fae- 
roici caesuram eam esse qu^ post tertium troebaeum factam, feifittniitiB 
dicimus. Atque hoc re vera ita esse facile is intelliget qui C^fMcoran 
carmina epica accuratius eaiaimnare velit. Itaque magis ea probo, qnaa 
apud Hoffloiannum ieguntur, quaestt. Homer. I. p. 12 et distinotius «tiam 
iam a Spitznero prolata sunt, de versu her. p. 5. 6, quam quae i& eoa^ 
trariam partem Hermannus disputavit, diss. de Orph. p. 662. Elem« doelp. 
metr. p. 336. 337. Dicit aulem Hoffmannus: 'Differt quidm Emmxm 
rersus ita ab Horatiaho et Virgiliano, ut apud Latinos poetas iotor denoft 
▼ersus Iftemiquinaria caesura distineantur noveni, multoque rarius mollier 
illa caestira reperiatur; contra apud Homerum utraque caesura fere pari 
nnmero kgatur, sed pauUo saepius caesura trochaica: et iq[>paret vdl ^ 
hac versuum compositione carminum Homericorum quies et lenitas '. Porro 
hoc quo4iue iam apud antiquissimos poetas observasse mihi videor eenim 
▼ersuum, quorum ordines caesuram ti*ochaicam non admittebant, eaesttiafli 
masculam aliis quibusdam caesuris naturalibus certa in sede auxilie voea«* 
tis esse debilitatam, semiseptenariam eaesura semiquinaria, hanc aut iiit 
ant semitemaria praecedenie. Nam si doae caesurae masculae ita se ex!« 
cipiunt, ut auditores ad diversas versuum partes animum adv^Nt«« de^ 
beant, minus moleste in singulis iScis graviorem niimeri turbatiottem per^ 
cipient. At cum ordinum natura non semper ea sit, ut caesurae ea qua 
diximus ratione constitui possint, in eo saepissime acqvieverunt poetae ut 
semiquinariae aliam subiicerent caesuram post qu^artum dactylum, qua flt 
ut continuatio dactylici numeri, turbata aliquantum per caesuram, iam in 
'flne Tersus accurate et graviter restituatur. Nam rectissime Hoffmanims 
'etenim' inquit 'cum heroici versus fundamentum sit numerus dactylioi», 
id ante omnia erat opus, ut aliis in hunc versum iUatis numms, ad 
fundamentum suum dactylicum sensim versus rediret Hoc fit in ver* 
sus fine. Qua ex re eificitur, quod non vidisse riros doctos miror, ut 
quartus pes decurrat tam saepe ad caesuram dactyhcam'. Et inpag. 16: 
*excipit ea (caesura bucolica) saepissime et caesuram seimqainariam et 



%mlik ftim troiAaicani; aec nro seqmliir semiseple&affiaHi, cttiuB Tia 
aiMit'. 

OwiiM aalani ap«d HoMemni et Hesiodum, ii ymmB^ qm aola 
ai^Biniria avt aemisepteBaria dislmeaotor, rari swit. VitaDUir 
apud poetas Alexaitdriiio8, prorsus iUidti gunt Nonuo eiuaque sectator&ua, 
ita ut apud bos in eanmnibus proprie epicis, ne unum quidem iD?enerim 
exemplum. Contra apud Alaundrinorum antiqnissinium poetam, Aratum, 
^ Don ea severitate in cooqionMidis versibus usus est, qua CaHiniachus 
«I qni ab hac meOricam dise^linam accepmint, pauUo firequenlMis extant 
N«n babes semiquinariam v. 40. 106. 144. 190. 207. 486. 71 Sl 793. 900^ 
008. 916. 958, semisepCenariam y* 201. 263. 398. 494. 502. 547. 770. 
804. 973. Apud Callimacbum semiseptenariam solam non inveni, semi- 
qninariam solam in bis versibus: Hymn. lov. 36. b. Apoll. 28. h. Dian. 
Ma« h. Cer. 92. 119 et, puto, in eiusdem bymni versu quinto. In N^ 
«■ndri versibi» ^miquinariam non inveni , nisi ubi aut fecili aliqua me» 
Ma toUi possit, aut graviore comiplda locus videatur allictus esse, de 
quo eqpesui m «hssertatione de Nieandro p. 25. Eodem loco de caesura 
iwmisriplfiiiirin apud Nicandrum rarissima dictum est. Itaque vix puto 
hanc ipsam ob caussam probandam esse eam scripturam, quae olim de 
conruplissimo Georgicorum fragmento in mentem venit, quod apud Atbe^ 
naeum extat IX. p. 359 b. IV, 133 d: 

jMiyyvktdag on^Ulo^ dk xvkivdgamJQ iq> Siktaog 
i^ S» i0€ti Ttka^woiai j^a/ui^Xorcfo» ^ki&o^ai. 
im cnins primo versu mdestum est dk post secundum enunliati veriNnn 
oaalnsatum: non quasi boc per se apud Nicandrum ferri non possit eius- 
fua aequales, qned video Hermannum slatuisse, dissert de Orpb. p, 820, 
eaafagantnr enim eiusdem firagmenti v. 20: fikaava d^inov iky Alez. 133. 
452: iiq nat9 d' i}, Ther. 683: ^xa fiitiaafAevog dia dh OTOfia^ Aiex. 
226: aaqm pLBkawoiUinqv miqfbg d' vTtofioaxerai vdQto^, Alex. 247:' 
mUv^aMm iUiv xfoxal^ <)' ^^ kiy&tp, ApoUon. Khod. I, 741: Sig 
woaarj diy U, 892: xor avro^i dk, 619: tov ^bIpov d\ IV, 271: akig 
Hfoxnalgi d% 606: a^' av nkvt/jjai, Arat. 815: ml ivo d' oy: quae 
emn ila sint neque dubito coniecturam prq^onere de. Nicandr. Alex." 
T. 21, ul» quae vulgo leguntur: 

r(¥ nQadlipf iniSofTtiov, ol ik io%alrif¥ 
%k$iavai a%oiia%oi/o* 
h. e. quam alii xfad. htii.f aiii x^ad. doxalfjv nuncupant, faka sunt 
Gmecia enim medicis inter appellaliones artis fuisse ntf. iftid. et x^. dox» 
nns^nMn traditum est: dein ijtido^iog u e. ad secundam mensam, vd 
ad dlios pertinens, quomodo KQadirj vocari potest? Ilaque eonicio: 
twxeog, f]v nfadifjv, irciiofniov ol ik ioxelov 



^ 



f 



J l ' ' »1 " ' » 



^ . !* '";• ^ ^ ' ^ 




NTAHO PBHIKA. 



PARALIPOMENA METRICA SIVE DE VERSU GRAECORUM 

HEROICO OBSERVATIONES. 



t3 



CAPUT SECUNDUM. 

DE ORDINIBUS METRICIS. 

I 
/ 

IVaeterM a caeBuris metrieift earmDqoe ratioiie penieiit etiam ordi* 
nee nelricit quiMnuB trea iji iwoqpioque yenHi extare eeaiDiis, qiiibiie reele 
eeBStillniMfe ApoUoiiiiim impriiiiis operaai dediaee, Meriieliiie diiit im 
prolegg» ed. miii» p. XiV, ubi haee eius eiifti verba: 'iiiiiiiscniisque feiMe 
Ires suDt (Nrdines, binis caesuris distiacti: ordines sunt senorum, oetoM* 
rum aut denorum temporum : quorum quivis aut daety lieo aiit anapacstico 
numero usu Tenit' et paullo post: 'pars ea versus, quae ab bqihthemi- 
meri ad quartnm usque pedem decurrit, senorum aut post tMchaeum 
qnittorum pedum, expklur lefitiine uno veeabnlo'. 

kaqiie u versns trochaioa caesura instniclus eral, epicae graritali 
Gonsenlaneiim videhatur, ut maior eam ordo exeiperet, pkniflique w ^ s^, 
nsqiie ad tetrapodiara bucolicam, velnt: 

I, 4: TKfivauov fiem xHag | ^^py&if | ^laaav [dffyd 
14: i^ ^eel$* ^Hiffijg dk | IlkkacytAog | om cikiy^itp, 
quem nnmenim, si eiusmoA quoqne versus, qualis v. 2. 10. 20: 148* 308 
hie referunlnr, quibus proxime aecedunt v. 357. 390. 470. 505. 508. &il> 
enmmo 349 versus eshihent e primo ArgoiraiUieorum libro. Polest etiam 
erdo usqne ad arsin qninti pedis oontinnari, vekit 

V.. 1: ifx^&^ cio, HMlfie | n€tlaiy€»4wv \ MUa qKorSr. 
3: xvayias fiaa$ki}og [ iqmffutavvjf \ JIMao. 
cuiusmodi 137 versus in eodem libro inveni, siquidem huc pertinent 
V. 1342, et 656* 766. IIOS, quoniam ut apud Homerura etiam apud Apol- 
lonium interdum caesura non toilitur disioae. Neque minus saq)e tro-* 
chaeum quinti pedis ampleetitur ordo, velut 

V. 7: d^juo^ey oionidiXov | V7t Ivveaifiai \ dapofvai^ 
13: dhmlvTqgy iqv nasQi | Iloaeidawvi \ xal akling 
qno rereramnr eliam v. 556. 500. 538. 549. 566. 950. 1144. Gonlra pauci 
snni versiis, in qiubuB hic ordo usque ad finem ^iinti pedis perlinelv 
vdut V. 180. 299. 1175. 1348: 

aitig iwv Ttoviea&cu' | km/Tteli^ae ik | yalav, 
Neque hi versus saepe exAant, in quibns secundus ordo post caesuram 
troehaicam baechins est Cf. v. 60. 72. 186. 271. 519. 542. 555. 774. 
1012. 1143. 1187. 1200. 1282. 1288. 1297, quibus didiitanler addo v.27«« 
1212. Tales versns me apnd GaUimachum k^se non meinini: ex Aralo 
Mlairi V. M. 

Cenlra adDodum rari ii sunt versus, in quibus minor ordo trochaieam 



\ ■ I 

seqoitiir caeMaram. Nempe apertam est v. 9: xmv ika itomh hnc im 
pertiiiere, neqiie v. Id. 32. 38, alidsqae id genus, qoi byphen exhMieiit, 
{Hraesertim interponctione firmatum, v. 614. 618. Panci qui supersunt aut 
nominibus propriis exeusantur, v. 40. 52. 89. 164* 179, aut interpunctione 
versuum sive in medio sive in fine posita, qua fit ut ordo seenndus artius 
se^pienti iimgatur, et ipse paene evanescat, vdut v. 43. 76. 82. 104. 132. 
Si» vero mascidam eaesuram habet versus, hic quoque proxknus ordo 
amt iAapoipifiar€3ic£g , ant ducAus vocabulis per hyphen vel inlerputtclio» 
ttem ceniunetis, usque ad quaflam daetylum pl^nDique eoiitiiHUitur. Es* 
enq^o siat 

V. 5: miajp yitQ Ileklfjg [ ^pMtv hclv^, \ &q (aw i^wa^ 
6: fiOlQa fiivu crvy^^q, | ToSd' itpiQ&g \ oyxiv ItioifEO 

12: &ero d' ig nMrjv { avnax^oy \ mx^ohlfifav^ 
Rarius ordo iam semisepteiuiria chuditur, quae -sa^ aiui tantum insav 
m minuendae semiquinariae caussa, dum ordo re vera maior est, velut 

V. 8: di^oy d' oi iivtimvi \ irgtfv \ nava, fia^iv | ^ii^oiop. 
InterdiUQQ quoque interpunctione faeta pmima v^ba pro^us ad semise* 
ptenariam aecedimt, quemadmoduro v. 19« 27. 42. 50 cett. 

Sed hmgum est hanc de metricis ordinftus quaestionem p^ tot ver» 
suom imllia singiUatim persequi, cum refiquorum poetamra leetione vel 
obker instituta app^eat, eos quoque ab hac Apollonii normt non esse 
ali^os. Etenim de Callimadii versibus hoc tantum monaidum est, paidlo 
saepius secundum ordinem e dwAns constare vocdHdis, aut per hyplM 
coniunctis, aut qumrum alterum vei enditicum, vei proditieum sit. Itaque 
ad arsin quinti pedis secundus pertinet ordo Hymn. lov. 20: 
uigmdli]' fiilkev dh || fza£ evvdgog \ TCaliead^ai. 

39: Kavnfivoyv TtoUe&QOv, | o ^iTtQBtov \ Tceq^atiatai, - 
usque ad qnintum trochaeum iUd. v. 1 : 

Zqvbg €01 %L 7t€v &klo I Ttaga aTtovH^oiv \ aeiieiv 

17: kvfiara xvrktiaano, 1 tebv 6' hl x^cSra | koiaaai. 

23: ^eiQ€v, TtoXXag dk || Mikag wxifjaev \ afjta^dg, 
Potest etiam secundi ordinis unitas in eo posita esse, ut cum prius eius 
vocabultmi proprie ad primum ordinem pertineat, r^qua propius ad cae* 
suram accedant, velut h. lov. 69: 

a&v tiQaiav at ifio lai |- g>iX oig hdi^ta q>alvoig 
et si iis quoque versibus maiorem ordinem inesse dixeris, pauci supersunt, 
in quibus re vera iam semiseptenaria daudatur, velot h. lov. 24. 59. 78. 
80. h. Apoll. 13. 63. 66. 89. 90. fa. Dian. 25. 27. Neque frequent^ ii 
^nt vmus quorum cNrdo usque ad thesin quinti pedis eontinuatur, quem-* 
admodum fa. lov. 21. 40. h. Apoll. 71. 90. 102. h. Dian. 199. Neque 
in eorum vmuum constructione, in quibus mascula praevahiit caesmra, ab 



15 

ipniiiwiin •dmmia ett CaBiBiacbiu, qao j» loe» Miur nmMOt saepe or- 
dfaet tmfcelos esee A ediloribQe oimao interpu^iidi «tttdio, veint ii» 
ler. 7: 

Zfv^ ai d' ly l^fxait^. TsireQap, mKrtip, itffeuactpta; 
M ea saltem delenda eet ni^pila, quae aateeedit voeativmn fwatef, vel 
It ApeH« 2: 

ofo d' SJloy Y^ fiOmd^, img, hci^, Stnig cAitfog. 
«Iii deleaiBr tiigula poet pritts htag poeita , liaec enim non inBgis intav 
fctJone diiiBMNida simt quaaft alM aiiaque de quibua notum eat HmH 
diMi praeceptuin, quam iij iri h. ApoU. 80. 97. 103, quod in Arist Pae. 
446 reele suUata rirgula nune legitnr. Sed de ineptieaima liac inter* 
fMdioiie plura in alio capite exponam* 

In univerattm avlem de poetis Aiexandrim liaec vaiet oliservatio, ut 
fM qoit antiquior, eo magis in Tersuum atruetura ad Homericam nmpli» 
dlatem aecedat. Aratua igftiir caeeurae maaculas multo saepius admisil 
qoam Calimaclms, breriwes ordines, semiseptenariam poet.semiquinariam. 
Nkander, mulCo ille in yersuum stnictura accuratior, medium ^odMam 
inter An^m tenet et CaHiroachi sectalores. Alque hanc ipsam numero» 
mm rafionm haud panri fodendam esse censeo, in ea solvenda quae> 
stione, ulrum Nicander ApoUonium antecesserit aetate, necne: etenim 
hoc milii certum ridetur, Nicandruro, modo paucos Apolbnii versus legis* 
set, pro ea quae eius erai doctrina studiorumque assiduitas, versus suos 
longe aUtMT formaturum fuisse. 



CAPUT TERTIUM. 

DE DACTYLORUM FREQUENTIA IN POETARUM ALEXAN- 
DRINORUM ET NONNI HEXAMETRIS. 

A caesoris autem transeundum est ad dactylorum frequentiam apud 
CalEmachum et Nonnum, omnino recentiores poetas obviam* Nerope hoc 
verum est, in binis ternisve Dionysiacorum Ubris plures vel totidem fere 
extare versus holodactylioos, quam in duodenis fiere lliadis Odysseaeve 
Ubris, ut in hac quoque re novam numeri heroici inimutationem factam 
esse a N<mno statuerint viri docti. Cf. Herm. Orph. p. 690. Gerbard* 
ledt. ApoUon. p. 199. Caussam vero huius consuetudinis nemo quantum 
sdo prolulit; si protulit, certe non iustam. Nam etsi cemcedendum est, 
molU<ms in universum numeros esse apud Nonnum, tamen cave credas 
emoUiri dactylorum frequentia versus heroid vigorem, immo in contrariam 



tA 

petiin abeimdain est seDtmtias. Nmn. iiuitatitr versmim enrafco dhdj^ico 
Bnmero ut iMllico quasi Btridore aures 4)btiindat Ac mneioniai q uiikm 
celeritas nou aliena est a Nonno, utpote qui longissimus sit in ocaQtiQBH 
bus omaiidis, brevior interdum in ipso narratiolds t^ore: tameane hanc 
quidem caussam fuisse craseo cur adeo irequentaurit daetylos. Sed ut brevi- 
ter dicam, profeeti sunt ex ipsis caesurae legibus, quas Nonnus sifai idqKNMut* 
Quo loco miror, neglectamn esse praedaram observationem a Spohnio 
olim prolatam, de extr. parte p. 57. n. 13. p. 233. Is enim de Cateuiift 
trochaica apud Homerum rectissime ita disputavit: 'in anlecedentibus pe« 
dibus, primo fet secundo^ eam vim habet haec caesura, ut in pfoxiiM 
praegresso, qui est hexametri secundus in universum dactylus praeferaliir^ 
Augetur haec eius ?is, si in primo pede dactylica vox praecessii; et ae-; 
cedente post hanc dactylicam pedia primi vocem caesura tertia, quale est 
ia fine Iheseos primae, ita corroboratur et confirmatur, ut paene soleiniu» 
sit in pede secundo dactylicus numerus. Interdum daetyUcam voc^, in. 
pede primo positam, sequitur spondeus in pede secundo, quamquam ad* 
est in iertio caesura trochaica; hoc autem plerumque tunc tantilm fit> 
ubi aut sequitur iilam dactylicun vocem verbum vftBQdtavllafiov, aut ia 
parte posteriore meri dactyU, aut ubi utrumque simul adest' ExemplO' 
mnt hi versus: 

U. E, 723 : jjfoAxea, wccaavtjfiay aidr^fi^ aiovt ofigUg. 
898: wg (pdro, Tcal Ilaii^ov avciyei irjaaa^ai. 
K, 482 : tog q>aTO * t^ d' %fjL7cvevae fiivog ylavKciTtig 'Adrivri. > 
ui, 251 : iq^d-ia^f o% ol TtQoa&ev afia TQdq>€v rjd' iyivovro. 
4d, 523: T^jdTtTteaBv, afi<pw x^^Q^ q>Lkoig irdgoiai Tt&tdaaag 
648 : Th]7t6ke(i ^roi nelvog aTtciXeaev ^lXiov l^v. 
Contra eiusmodi versus, quales sunt: 

I, 440: n^Ttiov, ovvtw eido^ ofioUov Ttolii^oio 
ji, 267: %aaofiai, dig %o Ttqdtov VTiiaTrjv xal Kotivevaa 
824: eaaetai, dXH ev vrjval f4.eXalvr]atv Tteaiovtat, 
adfflodum rari sunt. Atque haec Spohnii observatio in universum recta 
est, nam etiamsi haud pauci sunt versus, in quibus negiectam videris, 
tamen hoc pro certo ponendum est, trochaicam caesuram adamare dacty- 
los non in prioribus tantiun, sed in omnibus omnino hexametri pedibus. 
Ceterum abut in eandem sententiam vir doctus in MuetzeUU Ephem. V, 2. 
1851. p. 740, cuius haec sunt verba 'Homers vers ist ein dactylischer, 
die spondeen in demselben sind untergeordnete theOe und oft nur vom 
zwange berbeigefuehrt, da viele unentbehrUche wortspondeen keine dacty* 
Usche form annehmen, viele auch der frttha^ sprachgebraucfa der rhapso* 
die (?) untergeschoben hat' 



17 

BMriem Tero leges, cum in miiversani CaHimachus quoque observa- 
veric et Nonnns, et cnm apud hunc Imimms caesura trodiaica praevaleat, 
apparet neceasario prae dactjiorora firequentia spondeorum usum paene 
nirihim esse posse et prorsus eyanesoere in recentiorum poetarum versu 
keroioo. Itaque iam nemini mirum vidd)itur, spondeorum usura apud eos 
poetas, qoi in versuum confbrmatione operam artificn plenam posuerunt, 
certis qnibusdam legibus et artioribus finibus esse circumscriptum. 



CAPUT QUARTUM. 

. DE SPONDEORUM USU IN VERSU HEROICO. 

His antem legibus, primus et unus, quantum scio, Herkelius summam 

iBgeni sagacitatem advertit, in libdlo scholastico Magdeburgii 1811 ger- 

jnanice scripto, cui tituius est: metrisch-kritische Abhandlung tiber Apol* 

kMunB Miodius. 

Atque fundamenta hoius disputationis in eo posita sunt, quod re- 

centionun phiiologorum de Nonni hexametro disputationes eo provectas 

esse rir doctus dicit, ut a severa huios poetae disciplina in rebus metri* 

ds poetarum Alexandrinorum artificia longe superata esse yideantur. Hoc 

aotiem re tera longe aliter sese habere et modo accuratius eorum versus 

examinentur, esse verendum, ne hi poetae metricae elegantiae palmam 

Noqno praeripiant. Quod ut efflceret, laboriosam operam in anquirendo 

spondeorum usu apud Apollonium inposnit. Atque summa huius disputa- 

tionis eo redit, ut primum sex leges proferantur firmissimae, quarum 

prima haec est: 

Si prima hexametri thesis longa est, primus ordo metricus per 

molossum plerumque efficitur: si etiam secunda, sequitur palirobaccbeus. 

Secunda: Si primo hexametri spondeo clauditur ordo metricus, 

proximus ordo per choriambum effleitur vel molossum, aut purum 

nlromque, aut una brevi syllaba abundantem. 

Tertia: Si primmn dact]^um secondo in pede longa sequitur the- 

sis, primum versus dimidium una tantum caesura naturali sive minore 

est dissecaRdom. 

Quarta : Si tertium hexametri locum spondeus accepit, praecedente 

anapaesto plerumque, spondeo semper; choriambo saepe, tertiam thesin 

excipit lonicus a maiore. 

Qomta: Longa thesis quarti pedis partem conformare debet voca- 

htdi hyperdis^^abi. . 

2 



Sexta denique: Longa t^sig hi quinlo pada, caestira ii«turali a 
sexto pede niimquam est ifirimenda. 
Hae igitur leges, quaram fandameiita iam in Homeri eaniinib» 
esse posita, infra ostendam, qoftos numenis eiusque recta continuatio egre«« 
gie firmaatar, rarissime neglectae siint. Sane vero hoc ita tantam ftevi 
potuit ut tres praeterea leges accederent auxiliares, ut ita cum Meir^ 
kelio dicam: 

I. Elisione toUi caesuram naturalem quae inter duo intercedit vocabula. 
IL Enclitica cum antecedente, proclitica cum sequente vocabulo con- 

iuncta unum tantiim exhibere ordinem metricum. 

IIL Hanc procliticorum vel encliticorum naturam etiam in praepositiones 

cadere, in coninnctionem xal, in parttculas yag, dk, fihv, iam a 

veteribus quibusdam encliticorum in numerum relatis, cf. Lehrs. 

quaestt. epp. p. lOJ. Goettling. de acc. p. 398, nec non in dllj, 

particulam expletivam. 

Tolluntur autem hae leges si interpunctio medio in versu locum ha^ 

bet, si nomina propria superveniunt, neque in eos cadunt yersus, qai 

hypotyposis aliquam exhibent speciem. Praeterea primae I^i alia sidiimtt 

genda est observatio, vitari versuum in Initio molossum una brevi abun- 

dantem, quo fit ut trochaeus secnndo in pede ponatur, de quo iam supra 

monui. Exeusatur hoc vitium primum in iis versibus, in quibus etian 

reGqaae leges neglegi possunt, dein si post primam arsin faeta est inei-» 

sio, denique si vocabulum monosyllabum, vel particula copulativa in thest 

trochaica posita est, velut: 

I, 665: vfiiwv d' eX xig oqbvov %fC0Q firjrlastai alXt]. 
V. 1081: cSHoe fiiv ^a naqog dsdfjirjfiivoc evva^ovto, 
Haec igitur ea sunt, quae Mericelius in praestantissimo iHo libeHo 
exposuit: quibus quomodo reliqui poetae heroici carminis, quorum agmefl 
CaUimachus ducit, sese accommodarint, iam meum est exponere. 

Ac si primo in pede apud Callimachum spondeus locum habet, pri- 
mus ordo metricus plerumque molossus est, aut palimbaccheus uUima syl- 
laba per posilionera producta. Cf. Hymri, lov. 22. 23. 25. 36. 3^. 47. 51 
reU. Sunt autem hi pedes aut puri, aut impuri, h. e. minorum quoran- 
dam vocabalorum arte cohaerentinm) tcI per se levium, auxilio constituti, 
velut b. lov. 4: Ttwg Tial viv, v. 5: h Sotfj, v. 22: ^ TtoXXag, alii. Le- 
gitime neglecta est haec lex propter sequentem interpunctioriem, h. Dian.8: 

dbg d* iovg xal to^a' %a ^dreQ yttX. 

Raro primus spondeus ordinem metricum claudit, ita ut inter ipsius 

primi pedis contineatur fines. Eum vero aut choriambus «ive paeonpri- 

mus ante positionem, aut molossus, vel puras uterque, Tel impurus ita 

^ excipiunt , ut etiam brevi syUaba* abundare possint. Tamen Cattims^bttm 



19 

in hac lege observaoda maff» mhi inAnimne qaam ApoDoiMUBr ftirlasse 
recte aliquis dixerif. €f. h« Iot. 34: xm^^i» ig K^alav. t, 58: Tfi 
Mi wpi f9f4tMly r. 74: ^ovQf f&v in^ ttliifo, h. ApeU. 42: ifig!^ 
i' afiq>iXaifijg, y. 47 : 0otfi&T ml NAfig^, ▼« 65 $ 0otfiog xoi /fcr^^ 
ftfUH^> V. 102: fiMJiMV oifAit kiatvpy h. Dkn« 6: Mg fiOi fta^^lrjv 
yn t4 et48: nimg ei¥»i;4tig, v. 2»t |^«^ ikX ifioyi^l, 99. 68. 92. 
He. 190. 134. 137. 148. 164« l«». m 187. 206. 207. 211. 216. 224. 
9B1.257nii. Cclmiin oRsnM tM h. lo?. 18: 

Amdia>9 aXX oSma fi^fttg t^ew, Ov4^ *B(fipuxp9og. 
Mn at£ ita coUocatttin, ensi ex seiisu ad Aadwv pertinere debeat, 
peMfiel etian ad o^ttcci, iiaque flaetual inter ntramqtie, et cum vix 
credam aliud apud Callimachum extare exemplum vocis itiXa in se* 
cando enuntiati loco coBoeatae^ iiHTeiM ordine legerim: akX ovTtta 
^adwv ktX. 

Quodsi dactjrlam primi pedis spondeus in secundo insequitur, ea 
vilet iex, ut ne ea versus para^ qoae melrfeam antecedit cftesttrami plus 
una caesura minore diesecetur. €f. h. lov. 9. 20. 35. 49. 56. 68. 70. 71. 
76. 80. 87. NuUam oflensionem ii habent versus in quos leges illae au- 
liliMa cadoHt, velut v. 6. 8. 15. 21. 94. 26. 33. 43 rell., etiam h« Dian. 71 : 
Mvei ioio %6Xn:ovg, neque ii, in quftus aUis de caussis duo vocabuia 
arle consocianda sunt, vdhitk Del. 27: /HjXe g>ilfj, voleg ae, tr. 119: 
lulvo^, htA %al ^feg, aU. Contra h. iov. 94: xatQe, tt&teq, %alQ 
av&i, ne regulae repugn^, prior eert# viigafai delenda est. Item v. 46 
post Zev, et b. Diaa. 286 post j^a^^e. In h. lov. 8: Kffjt^ iei tpev^ 
atai, nee non v. 31: ^k1}§ev ifog ami^ftTQtp, h. Dian. 19: ijvtiva kjjg* 
^m^vbv yoQ, v. 146: Q^otfiog ^ei. ifiol&g fOQ, fertasse etiam v. 266: 
in/fik to^ g>evyeiP hutvoiov, allqua vmia ex snpervenieste iflfterpun- 
elimie pelsDda est. At h. Dian. 41$ 

kevxbv ^i, K^ettov ^og^ ueao^rjfiivov vkij 
ineptum est in praepositione statuere hob loco anastrophen esse flictam, 
et deleta virgiria irtl K^jraZov scribatttr. 

lam vero, si primum Hexametri coidn spondiacum est atque versus 
post primum iUum molossum per spondeum continuatar, hoc nisl fiovo» 
HfffiWinoig per paHmbaccheum fleri bm potest Cf. h. lev. 4: ftSg nal 
vw, Jtxtatov. V. 41: viiavol nlvovOL v. 77: revxriot&g d* ^Aqrjog. 
V. 18, de qao-modo dictum est, excusatur nomine proprio: neque con« 
tnirif sunl regulae v. 23 : ijeifer, nokkieg dh, v. 60 : dtpfaiol d* ov Ttafi" 
nm. St qmt h. Dian. 36: 

nokkag di Swfj nokiag diXifierfrjaaa^ai 
scribendum esse censeo Ttokkiig di mokuxg Svvfj diafi., pauei tantum 
versus inveniuntur, legi prorsus epDirariif veluti 

2* 



h. Duou 136: fithfwWj %&v ^ fih itnoi (f^JLogy 
h, Del, y*113: cS ^cn^i^ oi fifpf Xjtmv.ai^-Xiw afAq)t>fii^rpia^ 
Cetenini secuodo in pede spoadeiis apnd CaDiBiachiiiii legiriwMn wkk se^ 
deio quaesiyit, et «aepissiiDe in eo invenitur, 

In tertium spondeimi «a cadit leK, q^Mm epicanun poetanun mmf> 
pnto ^olavit, ut seknper pentbettiiiiwi dissecetur. Hatic autem l^geim 
quam a .QeiQiiie adhuc pronuQtialain esa^ miror, ne nunieras omnis eiw^ 
teretur, prorsus necessariam fuisse, apertim est. Mempe ei TersQi cuiw 
tertium Ioc.um spondeus obtinuit, oiptip -datur aut inter semquinariam cae- 
suram vel semiseptenariam, aut niunemm siae uUa caesura prorsus eluii^ 
bem. £t semiseptenariae aliqupt exempla apud Homerom sKtant, yelnt 
H. E, 628. 0, 182: 

cug TtvQl vfiQtQ iviTtifj^auf, nteiiKo dk ncu avxQvg. ; • 

sic etiam Anth. Pal. I, 64, 1 : 

kTtta^ %Qvg dixa- 04UviH€cgp dvoxald&ta strjyag. 
Hephthemimeris autem cum iam per se molesta sit, tum ia his yersita» 
ferri non potuit, qui ita in duo fere pedum paria dirimerentur 

et ad horridam Tzetzae metricam accederent, qui inter alia momtra 
eliam tales versus fonnavit, quaks suot Antebom. 

V. X2 : dTve dk IleyAefflleiavy xovqvjv avviav^iQav. 
V. 28 : ovd^ aqa f4i]v ta$e MolQaLQ ijvdave xoA:!(60)^i}to^. 
. V, 101 : IdateQUp (iaail^i K^atav TteQ iort^. 
. V. 113: ovde f>ihv ovii avtiTtXtj^e* n^Xij^ev dk xcb2 QVTt^. 
Atque hoe quidem iam Wolfius reote perspexerat, praef. nov. ed. Hopi*.> 
p. 68. Praeterea vero eandeni quoque caussam esse censeo, cur post 
semiquinariam illam secunda ^oadei syllaba non ex monosyllaba voo^ 
coDStare possit, nisi aut encUtica seqqatur vocula, aut ipsum prootiticum 
sit ad sequentia propius spectans vocabuhim, articulus ante substantivum^ 
vel eooiunctio. Velut h. lov. 8; 

KQtjreg ael tpevoTai* Ttal yoQ taipov, d ava, aeto. 
V. 35 : ^Qeo^vTotrj vvpKfiwv, a% fiiv xoxe ^auoaavxo. 
h. Apol). 42. h. Dian. 295. 262. 264. h. Bel. 280. 

Spondeus in quarto pede maiore aliquo contineri vocabulo v/tsQii-^ 
avllafiq) debet, vel si hqibthemimeria iocum habet, thesis saltem sp(m«* 
diaca ad tale pertinebit vocabiilum. Atque hue ea referenda sunt, quae 
Gerbardius lectt. ApoII. p. 147 sqq. de positionis usu in spondeis quartae 
sedis disputavit, quae nostra demum lege firmum accipiunt fuadamentom* 
£ Callimacho conferantur h. lov. 1 . 20. 23. 26. 29. 39. 42 rell. Neque 
tam h. Ap. 12: 

/nriTe aio}Jtr]lijv Kid^OQiv, firjt atpoipov llx^og. 



Tel h. Dian. 99: 

ev^eg iTvl Tte^fiokfjgoQeog tov Ila^^aaloio. 
et sjiniles quosdarn Tersas hnic legi eoBtrario» esse eenseam, neque 
h. I6y. 78: 

^A^ifAidog' 0oifiov de^ kv^g eS eldoTag oifiovg. 
qaoeum conferatur Homericum illud juiq^g e^ eldove Ttaarjg in eadem 
msus sede, 11. B, 823. E, 549. 11. 100, quia duo nunora yerba quae ia 
Ms inyeniuntur yersibus, quoniam certam et artam inter se habent con« 
iimctionero, omni yacant offensione: quam b. fiian. 7: 

xai ^oXvfawf^hjy' %va ptfi fioi ^otfiog iQibj 
vbi legendum est sine dubio Yva fjtrj 0otp6g f40i kQiCjj, atque h. Ap.40: 

itXK avtrjv TtavoKeiav' iv aatei d* ^ ytev e^etvai 
ubi siaibendum est aatet, 

Versus proprie spondiad, quorum bini vel terni admodum raro se 
excipiunt (h. lov. 34. 5. 46. 7. h. Dian. 97. 8. 170. 1. 176. 7. 222. 3. 4. 
237. 8. 251. 2. h. Del. 65. 6) plerumque ita formati sunt ut iongo voca- 

biilo qnadrisyllabo ( v^) et longiore etiam clauderentur» Cf. h. lov* 

46. h. ApoU. 13. 55. Dian. 37. 223. 237. Trisyllabam clausulam exhibet 
h. fey. 41. 

Etiamsi hi fines quibus spondeorum usus apud Callimachum conti*- 
Detnr admodum angusti sunt, et dact^orum frequentia longe praevaluit, 
tamen non ita vitavit spondeos, ut non bini se exciperent. Etenkn duo 
epoiMlei saepe per prinnim, raro per tertiuro, niiffiquam per secundum 
iiexametri colon continuantur. Raro hoc fit per secundum et tertium pe« 
4em, h. lov. 8. 35. h. Apoli. 8. 67. 74. 87» 88, nunquam per quartum et 
qQiDtum: rarius etiam per tres pedes continuantur spondei h. Apoll* 
45. 74. 88. 

Transeo ad Nicandrum, qui easdem leges severissime observavit et 
paucis tantom in verstbus neglexisse videtur: ac de prima quidem, se» 
cnnda, quarta, quinta et sexta lege non est qood dicam. Continnationem 
spondiad coli per palimbaccheum neglegere potuit propter nomen pro» 
prium AI. 130: vrjatel^g J7)ovg. Alex. 80: verQrjxe yi>(iaar]g, scribi 
potest yldaarjg rirgvjx^- Restant Ther. 109: eveQyrj kcacsLv et 116: 
wtfajvog ah(ov, et afii quidam, quos nunc invenire non possmn excu-» 
aandi fere omnes propter iuterpunctionem. Eam vero legem, quae est 
de spondeo in qoarto pede, non esse violaiam his versibus: Alex. 92. 94. 
347. 493. 560. 145. 485, manifestum est 

Has autem leges, quas eorura poetanim qui ante Nonnum in he- 
roieo carmine elaboranmt, nemo violavit, nisi qui' prorsns nidis esset ia 
arte roetrica, velQti Manetho, Cynegeticonim auctor, Sibylliatae, casui tri* 
hueiidas esse, qnis est qui in tanto mukorum carminum consensu censeatt* 



32 



-=— S""*— S^T» 



Ac de reliquis poetis dixisse sufflciat, ne nimius sim in malesto etempl(>* 
rum numero .eoacervando, Quae leges quaniiun proflieriQt poetis in ma" 
ioribus ordiaibus recte comuQi^eiidis, et in ser?aiida num<Torum ae^iiahi^ 
litate, facillime est intellectu. Ceterum ad unam omnes profeota^ aunt ex 
Homero. Etenim haec in universuin poetarum AleKandrinorum ratio me- 
trica fuit, ut qu^e iterata Homerioonim Ieoti6ne diligenter instituta, priiH 
dpi illi poetarum in consuetudi»eni dbiisse cognoVissent, sibi ipsi legi 
esse idkni et normae, Quod cum iam supra de caesuris osteBderim H 
dactylorum frequentia, nunc quoque noimullis yersuum centuriis bas \/s§^ 
spondiacas ex Homero probabo. Haec enim sufBciant, nam eiusmodi quae* 
stiones per totum Homericonim cor|H]s persequi, inutile est et pror$il» 
otiosum, cum ii poetae quorum oarroina in unum coUegit Homerus, na- 
turalem quendam sensum secuti sint in versuuijd compositione, non aftla 
doctriaanit hunc autem sensum in diversis hominibus non eundem fuisse 
apertum $it. Ineptam igitur est ad unam normam omnes Homeri ^venwk 
exigere, niodo quid in universum focere consuerint hi poetae ostejidmst 
quidve vitaverint. Et bene quidem scio, his quaestionibus prudaater iofr 
stitutis magnum inesse momentum ad impugnaqdam eam sententiam» qua^ 
ab uno Homero omnia fluxisse Homerica statuit, attamen in Ihs quogiifi 
modi teneantur et fines necesse est et prorsus inutiles eiusmodi quae* 
^tiones mihi ridentor, quales nuper Grashoflus quidam de omisso ap«d 
HomeniBi augmento dactylorum in arsi instituit. 

Igitur exemplo sint vy. 1-- tOO ex Kbris F, Z, e. Ac primam qoideiii 
l^em, quae est de molosso, fere semper observatam inveni. Cf. F, % 9U 
12. 16. 21. 25. 26. 30. 36. e, 1. 10. 11. 12. 16. 17 rell. Negjecta est i» 
bis locia: e, 4: Zevg vtffifiQBfiiTrig. v. 78: 'qyvoltitfev idovca. T, 88: 
6q>&alfioTaiv idiav. v. 46: rj roioade idv. y. 11: ytal ^* ig fi4aa09 
iwv, quibus accedant F,^: xkayyfj ral^. v. 80; iotalv re. De secunda 
lege, qiiam de choriambo vel molosso proposui, primum hexametri* oidiH 
nm i^pondiacum inseque&te, cih contrarii sunt E, 12. 18. 56. F, 37: d$^ 
aag Idrfiog vlov, v. 53: yvolrjg % oYov ^anog, conferantur F, 19; 
Mhkuiv id^fyeliav. v. 24: dQiWV rj 'ilaipov. v. 43. 48. 67, 82. 9<^. 91* 
E, 14relk Tertia ea est lex, qua vmnm usque ad caesuram metricaoi 
una tantimi caesura naturaU disseoari iubetur, si secundo in pede po8^ 
praeoedentem dactylum ^ndeus locum habet Cf. r, 1. 3. 4. & 7. 17.^ 
79. 87. Et ^ eiusmodi quoque vereus huc referas, quales suBt F, 4&^ 
eldog %7t^' aXli ovx ^azt. v. 76s &g g^^atf' "Extuiq d" avr kcom^ 
V. 93 : imma^ ikwv bv Tcavta. ^, 7 : Zvj mareQ tjd^ &llo$, probatur 
haec lez quinquaginta fere versibus, septem taptmm impognatur, F, 3S: 
a^ d' ha^uv dg ^^og. v. 66: oaaa tlbv avv^i dSam c, 33: ovs^ 
^$wv nofinjj, V. 48: wv i&Het, vovg d^ ah%e. v. 108: o%ifia6\ maq h^. 



28 

piiMfi, Z, 48: avtiza 6^ ^g fjl^m^, et v. 51: TtOTQl q^lkif %al /ifjtfl, 

quorum fere omnes haud parvam veiiiaiii ex siqperyeiiiente interpunctione 

-acdpiunl. Hoc autem in loco eorum iterum meminisse iu?at, quae de 

iis yersibus qui in tertio pede caesuram habeht trochaicam, Spohn. de 

«str. part. Od. p. 233 dbiservavit, quae cum nostra lege optime conveniunt. 

Hanc enim ille, postquam aspeniari praecedentibus in pedibus spondeum 

exposuit, interdum, inquit, dactylicam vocemf in pede primo positam, se- 

quitor spondeus in pede secundo, quamquam adest in pede tertio caesura 

trochaica; hoc autem plerumque tunc tantum fit, ubi aut se« 

quitnr iliam dactylicam vocem verbum VTteQdiavklafiovt 

aut in parte posteriore meri dactyli, aut ubi utrumque simul adest. Quar- 

tae legi .quae hexametrum post prunum molossum fiovoQrjfiarixdig per 

palindiaccheum continuandum esse docet, haud pauca praesto sunt exem* 

pla, veluti F, 38: tov d^ ^IEkltwq ve/auaaev. v. 52: otfx, av drj fieiveias, 

7.99: ItiQyelovg ycal Tqwoq. e. 12: dg ovrig fiifivt^Tai ^OdvaarjoQ' 

F. 17: oH xiv fiiv TtifiTVOiev. In contrariam partem abeunt: e, 24: c^ 

i}%ai xslvovg. Z, 29 : Ix yoQ zo^ tqvt(ov. F, 2 : TQcHeg fihv TtXayy^, 

V.42 : ij otTio Xd^rjv. v.54: ovx.aV toi xQaiapL'^. v.74: valoi Te TQQir}v. 

De spondeo in tertio pede quoniam dictum est, sequitur sexta lex, 

quae quartum spondeum aut maiore alicpio vocabulo vneQdtavXXafii^ con* 

tineri iubet, cf. r, 14. 15. 16. 22. 27. 30 rell., aut praecedente hepthemi- 

meri saltem thesin spondei ad eiusmodi pertinere vocabulum, F, 8, 28. 

48« 80. Sed haec ipsa ea est kx quam omnium maxiroe neglexit Home- 

raa, cum thesis spondiaca non solum frequenter ad modum ad bisyllabum 

pertioeat vocabulum, F, 36. 38. 72. 81. 92, sed etiam haud raro mono* 

syllaba sit, velut Z, 27 : %va xQri Tuxka iiiv avti^v et v. 33 : ^t drjv TtaQ- 

^ivog eaasai, ne de praepositionlbus dicam, deque xa}, rj particulis, de 

uiQ aliisque id genus. Ac ne ii quidem desunt versus, in quibus totus 

spondeus bisyllabum est vocalmiuDV velut^, 8: kKog avdQdv aXqnrjOTacov. 

▼. 31: afi riol g>aivo(4ivfi<pu F, 20: iv alvfj drjiorrJTi. v. 49: vvdv ay* 

dfiiv alxfUfiTOiav. Et cum eiusmodi versus re vera auribus nullam prae> 

beant molestiam, non eam saltem, qualem iJle TibuIIi versus L 1, 37: 

adsitis, divi, nec vos e paupere mensa, 
fortaise statuendum est, hanc legem quam sibi Alexandrini iraposueruBt 
poetae, non tam e fonte Homerico fluxisse, quam e reliquis eorura ratio* 
nibus metrieis, quibus inducti longiores in universum ordines brevioribus 
praeferre consuerant. Contra de quinio spondeo fatendum est, eum apud 
Homerum quoque, cum sexto pede unum plerumque exbibere vocabulum 
qoadrisyllabum, et rariores esse trisyllabas hex^metri clausulas, a longa 
tffflUbh incipientes. 

His autem ita expositis, cum ostenderim quid conveniat Homeruo 



u 

inter et poetas AlexandriAos spoDdeoram in usu, mtat ut ad NoMiaBi 
iam transeam, et quam luc sibi viam cum sectatoribus ingrediendam 
censuerit, anquiram. Panopolitanus autem poeta, cum his quoqoe in 
bus poetas Alexandrinos secutus sit, fieri tamen noh potuit, qnin septem 
illae de quibus diximus leges etiam artioribus ab eo circumscribereoiiir 
finibus. Etenim quasi proprias sedes nacU sunt spondei apud Nonsim, 
sextum quartum et secundum pedem. Etiam primo in pede admodm 
frequens eorum est usus, rarus autem in tertio; et in quinto adeo nailnst 
ut ne semel quidem in XLYIU Dionysiaeorum libris hanc sedem spondeas 
occupaverit. Porro per unum hexametri colon spondei continuari noa 
possunt, et raro eodem in versu secundam una cum tertia sede obti- 
nuerunt (U, 310. 567. 681. VUI, 272. X, 380. XU, 112. XUI, 179. 228. 
413. 482. XV, 161. XVII, 388. XIX, 2.43). Haec si tenentur, noniudbs 
Alexandrinorum leges de Nonno non posse valere apertum est. 

Itaque primam legem, quae de molosso est, cum in aliis lU)ris, tum 
in his libri secundi versibus observavit: 29. 37. 44. 56. 123. 135. 144. 
167. 216. 251. 253. 267. 274. 396. 427. 474. 490. 491. 505. 513. 526. 
558. 560. 569. 572. 586. 608. 634. 652. 655. 670. 675. 691. 697. Ao- 
cedunt ii versus, in quibus minores voculae bisyllabum vocabuhun aut 
sequuntur, aut ei praecedunt, veiut: ixv.114. xal v. 139. 374. je^v. 151. 
yae v. 214. 448. 482. ov v. 334. 647. fihv y. 388. 424. 479. dk v. 423. 
471. Gol v. 627. wg v. 699. Contra eae leges de palimbaccheo postmo* 
lossuni ponendo, et de molosso post spondeum qui primum pedem non 
egreditiir, nullius apud Nonnum suat usus. Praeterea eam quoque ae* 
glexit, qua dioriambum sive purum sive una brevi abundantem talem spo»- 
deum excipere iubetur, cum haud raro e duobus vocabuUs apud eum 
constitutus sit. Cf. II, 130. 140. 143. 149. 207. 218. 241. 339. 529. 555. 
619. 625rell. At XI, 96: 

nivd^og iiL^e yiXcjvi, xal aaratov elxB f^svoivrjv 
quia Nonnus augmentum, nisi summa metii necessitate coactus, non omi<* 
sit, scribendum est Jtivd^og Ufjii^e, et eadem de causa v. 191: ycal ol 
iTtefiTte pro xat ol Ttii^TCBy etenim hic hiatus inter molestos a Noono 
quantum scio, non est relatus. Quia vero Alexandrinorum leges de 
spondeo quarti pedis a Nonnianis diversae non sunt, certe in eiusdem 
libri V. 152: 

v6aq>i qtofiov dQO/iog ovvog, €7tel tuxI, S-^kvg eovaa, 
TtaQd^ivog EvQciTtrj fioionf eTte^Tjaazo vmzfavy 
virgula delenda est post seal posita, vel ahis de causis molesta et prorsus 
otiosa, ita ut hic versus non aUter formalus sit, quam qui pauUo infra 
leguntur vv. 321. 324. 457, aUi. Porro Nonnus accuratissime eam obser* 
vavit regulam, quae est de una caesura naturaU, cum in aliis libris, tum 



t 

m wmBA plus quaoi AiosMfts vMibus, et paudssioiod tanlnin i&vesi 
leooBf in quibus hane legem prorsus liolatani esse disierini. 

li vero poetae, quos connmi nomine Nonai seetatores nominainus, 
aoB pari onmes ratione magislri praeeepta seeati sunt. Quorum Mnsaetts 
fudem omnium proxime a Nanno abest Etenim is qnoque easdem re- 
gidas .cum Nonno observavit, easdem neglexit, praesertim cam is sit Mu- 
aaeos, in quem nnum cadat olismatio Wemidiii in Tryph. p. 39^ Nonni 
imilatores n<Mi contkiuare spoiideos in uno emnmate, quam sic universe 
pitdatam, falsam esse, Hermannvs ostenditr Opuse. IV. p. 210<i Quapro- 
pter in unico v. 272 huic legi contrario: 

&g fi fikv TovT €htev* 6 d* avvbm kvactro filTQrjv. 
praeterea cum hoc elisionis genus a liusaeo alienum sit, emendationem 
ab eodem propoMtam viro, vod' hmep, redpere non dubitamus. lam 
si singula drcumspicimus, priraae legi qnae est de mdosso, duo tantum 
sont versus, qui minus conveniant, v. 159: ^keltjg dk et v. 196: uleir- 
mdqoq dh Atque secundo in pede cum spondenm -admodum fireqiienta* 
verit Musaeus, diligentissime curavit ut ne ea lex violaretnr, quam de 
una caesura naturali factamesse diximus. Cf. v. 2. 7. 10. 14. 19. 2^ 26. 
27 rell. Neqoe lam w. 144. 146. 185. 906, aliique simUes, huic legi re- 
pngnant, quam v. 13: Tt^hf %ak&€bv nfvotjjtnv^ v. 64: TQetg XdQ^rag 
^evaavTO, v. 240: Svfibv TEQtog ^^ke^ev, v. 259: TioXXa xctfitjv ulel" 
opdQog, V. 271: devQO, Teovg td^ahra^, v. 281: vv^ fiev erjv %eivoiai 
yafiooTokoQ: contra v. 245: deivbg *SQ(ag, yuxi TtovTog afzelXixog excu* 
satur interpunctione et copulaliva ooniunolioiiis natura. Etiam ea lex quae 
qnrtum spondeum maiore aliquo voeabulo eontineri iubet, permidtis in 
vmibas accnrate ebservata esU Vv. 5. 20. 174. 278, in quibus ttal thesia 
apondiacam formavit, non sunt oflbnsioni, neque v. 78. 175. 181. 284. 
322: semel thesis spondiacB in bbyllabum cadit vocabulum, v. 284. Spon- 
diaomn primi pedts ordinem choriaadHis qninquies excipit, v. 42. 63. 130. 
241. 299, choriarobos una brevi abimdans, dedes ter, v. 7. 15. 42. 45. 
60 reii. interpunctione excusantiir v. 21. 29. 33. 124. 134. 224. 239. 280. 
388.313, at quae venia in v. 173.297.328 cadat, nesdo. De tortio 
spondeo ne semel dieta sexcenlies referam, nisi duobos in versibus nihil 
iiKmendum est Nam v. t36: 

ov yoQ iTtix^ovlfjg iarjv xaXiw ae yvvai^iv 
scribendum est iTtix^ovljjaiv Xarjv. id quod in antiquis editionibus adeoque 
apud Heinrichium extare postea cognovi, quia laog, producta penultima 
nisi in arsi, nunquam puto apud Nonnum eiusque sectatores locum habet, 
cuius rei vei apud poetas Alexandrinos rarissima sunt exempla, prae- 
lerea v. 213: 

xal fiiv oniftTevwv dvvr S^ofiai ovTe Bodmiv 



Ik i^ MuMfo «Qciptiift 6g»e non {MteBt, bm ^a theaki moAoqfllibaai 
huius spoodei marar» sed pnBium quia talis elisio oeque Noono, Qaquii 
MuaaeM» uuquam uailata, dein qnod omiiiia dvvir' io boc lo€o. iueptum 
aat, vM Leauder ea emiBierat sidera, quae modo facem ipsi acdeuderit 
iieret» eouf^mplari recuaaL Libri autem M8S..et anliquae editiones hium 
loeum sic ezhibMt: gvk oifmfmi iwtm Bomviqv. Cogitabam aliquandp 
de av%a Boixmjy Tel «lAa B. sed ridetur ezddisse versus post v* 214^ 
hoc autem in loco scribendiim eese : em o^ dmvra Bounr^p. Cf. PauU. 
Sileiil. ecphr, Soph, 85.4 Msk^ eui illo is loco' nostrum obversatum fuiase 
verisimile est 

De CoUuthe boc tantum dicp, binos diversarum dipodiarum spondeos 
oentigttos apud eum extare hia in venibus: 21. 32. 61. 127. 132. 137* 
146. 205. 236. 241. 282. 365. 370. At per unam dipodiam nisi quinlo 
et sexto in pede spondei non ceBtinua^iir, nam v. 13: 

^A^ifiS^ aiftal. fi^.i^di^aad^s fiokovacu 
excuaalur interpunctione, et v. 83: 

X/ifi^ /Mcy TtloxafAOvg, XQ^^ ^^ kavitfsaio %aLt¥pf, 
scbemate praeterea rhelorico. 

Omnium vero longiasime^ eum aliia ia rebus, Uu» in spondeis. a 
Itoiiio recesbit. Tryphiodprus, qui ne bia quidem vmibus abstinuit, qua* 
les sunt v. 461 : 

firfs aiJxoy T(fti(ay, (Af^t av%ov JijigiofioiQ 
et V. 543: 

TQUfanf gfevyopvuy' hmLveBO d' *lXu}q IqtIj, 
8ed in singulia ne hk quiieBi BBv«rit Ilaque v. 398: xal ai, meUf 
WBtk pKfjfSBQ, ne pius una caesura naturaM laberet, delenda esl virguia peet 
ai posita. Quartam legem de pabBbaccheo , aUenam a Nonni versibua 
etMusaei, Tryphiodonis viciea biS) ni &Uor, ebservavit Cf. v. 30: ^Piiaov 
fAiv Qgi^iXMg^ V. 126: akla xn ^^iovvag. v. 129: ei fa^nov avQOv^to* 
V. 139. 147 rell. Contrarii sunt v. 461. 500. 590. 610. 638. Sed v. 406 c 

rlg yoQ fioi j^eM fiiomv nMov — 
invmo ordiDe legendura est fiiorov XQBnk Quintus spondeus, uno exp 
eepto V. 222, ubiquecadit in miabulum qBadriayUabmn. 



CAPUT QUINTUM. 

' DE VERSUS HEROICI CLAUSULA TROCHAICA. 

Sexti vero pedis spondeo deferimur ad quaestiones de versuum daU"* 
sula. Nam omnis versus hexameler cum aut in spoodeum exeat, aut in 



«7 

tfocbaemn , iaio apu^ poet««r Ait wwJ h ^mm 4«ae veiwuni pinnea 8pw4M 
dMitartiir noD troehaeoi H» omifo ut IMo«bfteoiiuin wqs «eitos q\jmi»m 
flMfl ef»gari non pos^it 

Alque receDtiorum gnuanielicoiiiia qnosAua Mteiisse scio, pr^naiM 
versus beroici cJmsuIw» esse troeheiem, noD flf^mbacan, quia spondeo 
M fine posito naUaiii nmeForuin inlmQissionein verous baberet M 
hoc argttmeiitiHn porum placel. Nam quid est quad in bmmetra labim 
remiasioiiem re^uiramus, qua ia iambicia iwrsibua el anapaasticis nos o»* 
rere h^ patiarour? Bmt4e dieuut» niai troohaQo in fine posito, yersiM 
heiametrum acatalectum a cataledieo in bisyUabttm secerni non poaae. 
^ed ne baec quidem vera snnt Etenm venius bexameter acatdectua» 
daet^um habet ia flne, spondeum habere pelast: calaleciieus , daudinie 
spottdeo, dactylo ne potest quidem. Quae dHB ita sint, utruoique v«tw 
soym genus satis tutum est a confuaione. Porro si l^^ilime versus he- 
roicus clauderetur trocfaaeo, nou es^t Tersns dactylicus hexameter, aed 
versus pentameter cum trocbaica ds^usula eoiiiiNictas. Polest etiam nHM 
argumentum contra hanc sententiam inde peti, quod antiqniaairois tempo- 
ribus versus heroici aon xofa Ofl^v componebanlur, sed per system^ala 
quiBorum aut temorum versuum, itaqne sipgiiK versus nuUa in fine ege- 
baM numerorum remissiooe. Taaaeii haec, qm nou Ubera sunt oiMi 
dobitatiooe, urgere nolo. Missa igitur bac Ofiitiooe quae neque doeliie 
aAliquitatis testimonio, neque rationi oosveniens est, hoc potius proeeriD 
aumendum, iam in Homericis earini«ibu0« longe plures versus spendee 
terminari quam trochaeo. Quid igitur minuB, poetas Alesaudrinos, cwi 
ia universa versnum slructura quid priinarkHa sit, quidve legilimum, di- 
bgenter quaererent, eandem seculos esse normamt eamqiie Nottnum, pm 
ea* quae eius erat severitate in rebus melrids^ ita coauKmimasse, ut paene 
axulaverit trodiaicam clausulam e DionjMaeomm libris? 

Primus aulero cpii singulari oura aiHiilkila buie qoaeslioni munm» 
attendit, Struvius fuit Regiomonlanus qui libeUnm scbolasticum de veraiium 
eiilu iqpud Noonum scripaitt quo demonairavjt, alias esse tmninaiiones ia 
bac versus sede frequentatas a Nonno, alias prorsus ritatas. Ac primum 
^piidein de nominum dedinalionei quibtts particq^a quoque induduntur, 
ea est lex, ut terminaliones trochaicae, si mobUes sunt, h. e. si per ipsam 
dealinationeffl ad naturalem vocabuli stirpw aocesaerunt^ in dausula ver* 
sus poni possint et frequeuter popantur» «outra vilentur eae lermiiiatM^ 
nea, quae mobiles non sunt. Priori generi e prima dedinalione adnu* 
meianda aunt a, cu>, aw, fiui: e seeunda og, ov, o (m SXlOf bulpoip 
a, oio, ouri; e tertia, tarmioatio nominalivi neulrorum in os (nam in 
xdUos, r^og aUisque, proprie x«JUU— , rcca^~ est slirps naturaUs* id 
quod e compodlis vdut aimi^-^aXos inldlegitur, o^ terminalio naturalis)» 



temiinatta gemetivi lo og, praeterear tenniiiatioiieB in i, a, e, Bg;Baai, ai, 
foSraa accedoBt tenniiiaiiMes itt tg et vg eomm iioiiiinniii , qnonun ae« 
cnsativi in iv et vv forinantur (cf. Spitzner. de vers. her. p. 67. Werniek* 
ad Tryph. p. !288), nna eum ipsis his aecnsativis. lam nolo quaerere, 
quo iure Struviiis has tmninationes mohiles esse dixerit, reUquas nega- 
rarit: nam utut hoc est, man^ tameii observatk), his tantum tmminatio- 
aibus in versuum clausula usum esse Nonnum, ita tamen ut etiam t^ 
minatione primae dedinationis in ao, tertiae in e, omnium vero in ai 
dbetiDuerit. Paucissimos versus huic legi contrarios, partim comiptos, 
partim ab imit^tione Homertca vel ApoOoniana excusandos, noto ex dili^ 
gNHissimo Struvii Hbello hoc in loco descrifoere. IUnd potius monendum 
M, hac in re cuin Nonno facere etiam sectatores, etiamsi peculiarmt 
qaemque et suam viam niUlo miBus ingreeeum esse negari non potest 

Etenim CoUutbus terminationem primae deciinationis in a mobilem, 
iiisi in participiis nunquam admisHt. Cf. v. 30: fie^eZaa, v. 38: iovaa, 
V.43: TVTtetaa, v. 44: dafietoa, v. 46: &OQOvaa, reii. Unus tantUnl 
contrarius est versus 206: 

Kvavh] fjih V7teQ9ev ava^QiioKOvaa &alaaaa 
ovgavbv OQifvaioyv ikhitov i^ioaato deapiM. 
quem comiptum esse inepCisshna enimtiati sententia aperte prodit, etenim 
vesani est hominis, caeruienm mare super insurgens coeium nigri vela-t 
aaims vindo cinxisse dicere. Sed de emendando hoc ioco lacunis non 
pamw depravato alii videant Praetafiea terminationes in ai admisit Col* 
hlAus in w. 39. 187. 248. 367. 

Mttsaeus autem in vitandis trochaeis tam anxius fuit, ut non 6<rfum 
genetivos m ao, Oio exewtes, sed etiam neutrorum terminationem in og 
et dativos in ai (exceptis v. 126. 500. 34. 136) cum aliis nonuullis vita* 
verit. Octies enim, si recte memini, accusativos tertiae declinationis in 
vmuum exitu posuit. Quat^ tanUnn (v. 84« 268. 275. 317) nominativos 
seeundae deelinationis in og. Reliquarum vero t^rminationum vix bina 
ittveniuntur exempla. Semel praeeunte CriKmacho aatv in fine positum 
est, V. 74. 

Contra Tryphiodorus troehaeorum in wsu plura mbi indulsit. Admistt 
enim dativos in fjai, otai, eaai, og neutrorum v. 22. 136. 580, quin adeo 
V. 270 genetivmn primae declinationis in ao, sed in nomine proprio. Sed 
mirum niihi visum est, quid sit quod in universam terminationes secun* 
dae declinationis modo genetivos in o^o exceperis prae rdiquis vitandas 
esse censueiit. Quarum una qaidem pauUo frequentior est, dativi in oi^n, 
sed rarissimae sunt terminationes neutrorum in ov et a, atque ipse no* 
^ minativus in og quem quinque nomina prepria exhibent, v. 5T. 60. 170» 
2d5. 614, praeterea UKaarog v. 150. bjiolog v. 640. Accusativi buiu& 



dediaititnk duobus taotaiB lo Teidbm, v. 1 7. 624, tri«]1Mbi snnt, bi8|^w 
khi ip raiiquis oaittibiis. Cwtra, gon^i^ UeyUBbea teftiae declittatMii» 
nuqnaiD admisit* Vitioaae vero qualiior taMvn» sunt versuum clausidae, 
alfia ?. 230t amv v. 51. 395 et dg U^eliif wi€ ▼< 404. — 

Caussas vero, qoftus iudueti fiieriDt bi poetae, ut bas mobiles ti^iiii*^ 
mtiwes adiaiaerint, reliquas ntaveriot, cum iie a Struvio quidem exposi-t 
tae sint, fateor me nescire. Ittod scio, iam Alexan.Annos poetas eanden* 
seeolos esse rationem« Etenim CaUimaGho, ut ab boc initium faciam, 
firequenter dauduntur versus his termii^tionibasmobiUbus: a, ca^, f)0i-^ 
og, ov, o, c (in vocativis quibuadam, h. Del. 260# b« Cer. 2. 1 20), a, oio, 
Oiai — og genet, oq nom» neuir., ^ a, €$, ag, oi (eoai) — ig, iv, vg, 
vr et t;. Genetivos primae decliBationis in oo in nominibus propriis qiiK 
busdam sibi concessit, b. Ap. 74. b. Dian. 209. 216. b, Del. 102. Da4ivo« 
qiicos in owiy fjai, eaai rarissime admiait, h* lov. 82. h. Dian. 4. 75. 
346. Tenninatione tertiae dedinationia in e prorsus abstinuit. Paene' 
oudem ab Apollonio fihodio observantur: nam vitavit dativos in f^ati ter« 
HBnationes in e has tantum inveni : oaoe, I, 1 296. II, 409. lU, 950. IV^ 
16. 695 et av^avve II, 429. IV, 691. 154U quorum prius in eadem sede 
apud Homerum sexcenties obvium, attwnai. ex cognatis formis dl§aaa, 
ai%a»tiav ita ab eodem coUocatis fluxisae.videtm*. Genetivus in ero ad- 
nittitar in nominibus propriis : Ueklao, 1, 3. 11, 6^6. 892. BoQiao 1, 662» 
IMO. 1306. 11,234.241. IV, 286, "E^fieiao, Umo^idao, Idyviodao^ 
AhifKoo, Aiaovldao, ali. Ceterum i^[>ellonius neutris in og versus daudere 
iMMi adamavit, quorum in primo libro tria, v.l27. 820. 1036, in quarto sfls 
taiitum inveniuntur exempla v. 130. 173. 187. 223. 402. 1201. Vocabulum 
Smv occurrit I, 794. danQv III, 705. £ Nicandro a quo clausula in og 
neutrorum inter vitiosas non rdata est notavi Ther. v. 206: 

tri^og d^ rik Ttaqfq XiXf^^S e^Tti^OTao 
nbi neaoio an librarius hanc formam pro Jnuaitatiore iQni^a^^og repo* 
auerit, porro oaoe, Alex. 188. 435. Tber. 758. dQaKovre Tber. 609 et 
dwtfv Alex. 433. Apud Aratum deBique versus in e exeuntes nunquam 
iaveni, raro in og neutrorum (ioiacdg v. 63. 235. 444. 449), nunquam ia 
V, raro io fjai. Genetivo BoQiao dauduBtur v. 355. 480. 507. 

Vitiosi vero trochaei, eos dico qui termioationes nominum non no« 
biles <»thibent, hi tantum extant apud poetas Alexandrinos: 1) Meutra in 
a: ayaXfia Ar. 197. Call. h. Dd. 307. aefifia. Call. h. Dian. 10. atifia h. 
Dian. 55. a»vffia Ap. Rh. lU, 132. aifia Call. h. Dd. 282. xS/ia ApoU. 
II, 1104. lU, 322. IV, 908. 941. oUfia IV, 945. Ofifia CaU. h. Cer. 53« 
Mjfia ApoU. I, 468. oijfia Arat. 1142. CaU. b. Dian. 131. x^l^^ ^* I^^« 
37, et aUa quaedam Nicandri propria. 2) Neutra in af, agy oq: ahtof 
Nic. Ther. 698. ApoU. U, 1076. elaf Nic. Alex. 314. 590. ^fiaq CaU. h. 



■ lll , T 

»el. 128. Aptf. I, 450. II, 408. lUV t078. IV, 12T3. h^e^af hmi 15. 
hfM. III, 1050. IV, 1430. I^. Akft. 546. tikfJUXQ ApoH. UI, 1001. McSft^^ 
Ap«ll. IV, 124. 162. i^iag Cril. h. Dd. S06. ^o^ Ap. Rh. IV, 169. 1-064^ 
Nic. Alex. 282 (Nonni. P»r. Ev. 2760). 3) Neulra adiectivoriim tn $sv 
aHKig Ap. III, 420. aTtex^kg Nie^ Tber. 818. ivaal^g Ther. 187. Alex. 
12. 157. iTtaQKkg, 577. xerxi/^^ Tber. 1524 4) Neatra paitidpioniiii ia- 
&p: TUx&iQTtov CaH. h. Dd. 92. ^AiMi^oy I>Ro. Ther.917. 5) Vocati?i (fc^* 
fiov Call. b. Dian. 66. fiijteQ ifiMef) h. Del. 162. 190. b. Cer. 84 , deiii-' 
qtie nominatims fiomiag Nic. Alex. 289. 

Hactenus de dausulift trochaicift Aominttin. VeAa quod attinetf om^ 
niom frequentissimae apud peetas Alexnndrinog sunt terminatiMies in e^ 
et avatv, quae v kpekxvOTiH^v adsdsoere possiiiit De cttius recto nsa' 
v«riae sunt virorum doctonim s^itentiae. Hfirmannus eoim, de em. rst* 
gr. Gr. p. 22 sq. hanc htteram in cuiosque versus flne addendam eMe- 
censuit. Post eum WeraichiuB in Tryph. p. 66 eam in Nonni sectatoii^ 
bts notavit regulam, ut usurpari hanc Mlteram primum ad vitandum hiatm) 
deeeret, sequente versu a vocali incipiente, dein poni eUara sequente cob^ 
sonante ante maiorem interpundionem. Cnius regulae cum priorem taiH 
Uim partem constanter in Qointum cadere animadvertisset Arm. Koechiyt 
eam ubice veram esse et in omnibos regnare epicis pronuntiavit, FnrieggV) 
ii^ Quini. p. XXXVII. Quod nc4lem dixisseft vir doctns. Nam cnm 4m 
hac quaestione iudidum, de qua veterum grammaticorum ttuUum sopereal 
praeceptum, unice ad eodicum-auctoritatem et editiones veleres redeal^ 
certe negari non potest, hanc ieg^m cadere in Quintum et recentioresv 
iii Aratum et Callimaehum, ubi addatur v pjiragogicum h. Dian. 175. Dd 
Oppianis non liquet, neque magis de flomero in quo, qualem diKgrati»^ 
simis recentiorum eoris expolitom babemus, fere ubique addita est haee 
littera, etiamsi in codice Veneto Uiadis {derumque omiCti v in versuum 
dausula, altero vei*su a consonanle iMimte, SpitEueri docet ad^ot^ i)» 
n. A, 189. Noo va*o cadit haec lex in ApoUonium Rhodium, ad fidemi 
codicis Lanrentiani castigatom, neqoe in praestantissimum Nicandri «odi*4 
cem Parisinura de quo Bussemaker dixit hi scholiorum praefatione p« V^ m** 
ius apographum consueta humanilate Henricus Keil inspidendnra mifat 
praebuit: ceterum mirum qmmlum consentit hie codex in rebus proso- 
diam speetantibos et ortbogratdiiam com darifisimo libro Italo, qnod boo 
quidem in loco indicasse suliciAI. Ptrio aotem hanc epicoriun in repec 
se qaidem levi el pusilla inconstwtiam inde filuxisse, quod ipsi de primk* 
liva vel adventitia hohis litterae natura diverse sentirent cum reliquis gHamH 
maticis, de quo conferantur Bachmanni Anecd< 11. p. 57, 13 sqq^ Bult^ 
tfrann. Grafmm. §. 26, 3. n. % Nonnus antem callide, «t soiet, hanc d\i*i 
fieultatem ita snperavit, ot ommno iis fonnis quibus addi possit ». 



9f 

iw fagog icu m , vmuwn in daiMaHR abstiaiieiit, id quod iam a WemickMr 
animadversuin est L 1. p. 62. 

Reliquae veribonim terminationes a Nonno severissime ab eiusque 
sectatoribus muUo saltMli diligentius vitatae sunt quam a poetis Alexan* 
drinis, qui foitnas tantum coniugationis in iii quantum fieri potuit ex hac 
versus sede eipulerunt Ac de Nonno quidem ad Slruvii libellum ablego 
lectores. Rebquorum usum singiliatim periustrare non attinet. De uno 
Musaeo moneo, eum in versiims per trochaicas verborura formas dauden* 
dKs adeo nullum esae, ut umni huius rei apud eum extet exeaiplaai, id- 
q«e comiptum. Nam v. 71 : 

ri d^ &if0 mkli^ifud^isp 8^ HOffa rqbv ak&ro 
i07t6ft€¥ap vkov dxB TuA SfAfiava nal q>Qivag opdf&v. 
de saeerdote Veiieris, deae templum oertis horis adeunte, inqfite usurp»^ 
tam e«9e formulam aXaa&ai nata vtjhvy nemo non videt 

Reslat, ul de parttcidis dieam et advarbiis trochaedm endealibos; 
bi qoibas usurpandis paulio iiberior est Apollonius Rhodios. Nam prae*^ 
tir Sk, %By ye (Sye, tjjye relL), ^^, ^ (II, 584) etiam polyBjfUaba vei^ 
sum claodere possunt adverbia, ea iroprinis qnae in -i^^ et §9 exennt; 
nlkai: isve^cp, ixmtf&ev, Hvt^dtv, afn/miQia&ev, avev^ev, ftagoi&BV, 
nfonafoi&ev, fxf%07t§a9^, wtivBQ&i», vneQ&ev , . &vga^e, liQaCe, nec 
Bon avTiffciQti&ev I, 613. II, 1032. III, 1270. IV, 470. neQorrf&ev IV, 54^ 
Ih^iri^w I, ai. ItiQxtMtj&ep I, 161. KeitQoyciiij&ev I, 214. Praeief«ii 
eHaal: ihtena I, 408: 508. 888. R, 732. 1068. 1003. IV, 373. 716. 758: 
1790. h^ Tuxl iv^ I, 222. III, 23«. 651. 757. 1310. IV, 325. 1611« 
tfi^fy avStg, avte, ahtg, SxQig, i^ni 1, 1222. xefoa IV, 1237. htQfj^e 
IV, 1579. htiftQO, dtartQh IV, 313, afi<pl III, 881. Muita sane ei0m{rfa,* 
aed non nimis miilta, modo fcre sex versnum milia continere Ai^nautica 
iMnriiieris. 

Tamen in reliquorum poetamm Alexandrinorum carminibtts, boram 
veeabalomm usus non ita late vagaior. Nam neQ, %e, di in flne posiiH 
Nlcander, te, neQ, ye (fytoye h. Del. 122) Sh, (xhv Callimachus, quttHis 
oMiiibus alMtinuit Aratus. Praelerea haec e seheduli^ proferam: ifiq>&* 
%i(m»ev Arat. 24. 579. htareQ»ev Artt. 882. Nic Tber. 477. UveQ»ev, 
Tber. 242. vjteQ&ev, Hier. 241. Arat. 484. 655. 7taQ0td^v\, Arat 974* 
itQonaqoi&ev Arat. 938. Hfti^ev, CaWm. h. Del. 77. KeHQOfttrj^ev h. 
DitD. 227. h&a xol ^i^ Arat. 303. 855. tycS^i ftQO, 866. 870. 

Apnd Nominm exeunt versos in yiiQ, di, fih: duobus tantum 10 
loeis in advteriiia bisyllaba, Dion. XXXVII, 44 ; hd^a xal Hv^, et in Par. 
Bv. 2798: alXa xorl av&ig: nunquam in polysyUaba. Tryphiodorus ha* 
bet 6i, V. 325. 452. 596. avte v. 182, ftoQOi^ev v. 307« Musaeus, 6i^ 
in lon&itfs imer se simillimis, w. 61. 162. 164. 286. 296. 306. ti r. 764 



9t 

yi^ T. 208* Co1I(rtbo8 autein particulii et laidvflrbus w exila wnoam 

nuUum locum concessit. 



CAPUT SEXTUM. 

BE HIATU. 

t 

lam si ea, de quibus hacteiius exposuiBMis, in uoum coiiiguiitiir, illud 
apparetf duas in omni versu esse sedes, quae . maiorem vocis remisaioneBi 
efBagitant, alteram in caesura, alteram in ftoe secundi ordinis, eas vero 
Tersuum partes, quae contineantur bis finibus, ut bonus fiat numerus, 
absolutam quandam et aequabilem unitatem exlMberer neque numeri im« 
mutatione aut nimia caesurarum tarditate esse turbandas. Sed eam ia^ 
tins pateat baec lex, quae cavere nos iubet, ut ne mol^tam r^uiesionem 
iii eas versuum partes inferamus, quae nulla remissione disiim^endae 
sunt a sequentibus: primum buc pertinet ea quaestio quae est de hiatii^ 
sive vocalium concursu in vocabulorum coafiniis. 

Duo autem hiatui vitia insunt, quorum alterum rbytbmicum siv» 
novo vocabulo barmonicum dicam, alterum metncuai. Primum enim mo- 
leste percutiuntur aures, quotiens vocalis ante vocalem elisione non tolU*- 
tur et numeri barmonia, orta illa ex soni pukrkudine evertitur. Dcdii 
vero hanc. ipsam ob caussam remissao quaedam voeis supervenit et in- 
terruptio numerj, adQoque vitium metricimif quia ha^et quodamniode 
VQX in pronuntiando biatu, et voQalea contiguos uno spiritu proferre re^ 
cusat: vocis autem remissio non in qua^e versus sede concessa est. . . 

Prius autem. vitium non idem est in singuiis hiatuum generibus. El^ 
enim maximum est, quotiens brevis vocalis ante vocalem manet. Hoc aur 
tw vitium quam diligentissime ab ofnnibiis poetis vitatum est, et si quo 
in loco remansit, a nobis emeBdandum. Mitto nunc excusationes, paratas 
buic vitio in Homeri carrainibus ante ea vocabula, quae olim digammalA 
instructa fuerunt, aut a duobus indpiebaiit consonis, quarum pridaa lemr» 
porum decursu evanuit, aut a apirante denique vehementius paulluliiin 
pronuntiata , de quibus aceuratissimas . videas Hoffmanni disputatioAes,. 
Mjttb omnino Hommim, cuius versu^ avtequam describerentur, diu per 
hominum ora circumlatos, non ad eam I^um sevmtatem exigendos eaae^ 
quam recentiorum epicorum ab initio statim caUuno exceptos, plus semel 
monui. Illud nego, in aliis poetis epicis bunc hiatum, nisi in caesuni 
locum habeat aut in fine quarti pedis, et ne tum quidem apud praestan*» 
tiores poetas, ferri posse. Itaque probo et libenter acdpio eas emenda- 
tiopes, quas hac occasione Hermannus, Gjerhardius aliique proposuenuit. 



3S 

' 1- T1 , . ■ 1. 11 ■ - _ 

Monmdh Hami horaiii vironim diligeBtkm ftigisse videntur. Velut 
unas yersus in Pythagoreorum carmine am^o: cuius auctorem, sive Lysin 
Tarentinum, si?e Astonem Crotoniatam fiiisse dixeris, drca belli Pelopon- 
nesiaci tempora, vel pauHo post vixisse, aiigumentts Teri quam simillimis 
cum MuUachius mibi in praefatione nuperae Hieroclis editionis p. XIV sqq. 
pnAaferit, certe jm buius aetatis ingenio iritiosus est v. 53 : 

Sate ae fnjve aeXrtr ikTti^eiv, fii^e ti hqd^eiv, 
Legi potest: /u^ %w aekm iXnl^eiv firjdi rt Xr^eiVy aut quod simpli- 
dssimum est /E117T aelTtr, quia in tali vocabulo productio nullam habet 
offensionem. Contra v. 70: 

fjv d' aTiolel^ag a&iia ig aid-iQ iXevd^eQOv SLxhrjg 
ubi legitimus est hiatus in caesura tertii pedis, nuUa fortasse emendatione 
eget Certe in poetis Alexandrinis non valet haec excusatio. Itaque apud 
Nicandrum, AIex« 562 : 

qnfkla xad^exlnj-d^ivra, oaovg aved^Qixl^ato TtevTcrj 
scribendum est e codice Parisino, cuius scripturam editio Coloniensis re- 
tinuit, qwXka xa&etf^aei4xg. Ib. v. 79: 

aq>Qog imatvqxov ifiTtkaaaerai' ofiqti dk ohcbg 

rivQVjxe yXiaaarjg 
redpiendum erat e codicibus afiq>l nal oXnbg, sicut v. 577: 

afifiiya dh ^i^ag riQvyytdag' iv dh iTtaQnig 
meliorem scripturam iv nal inaQ%eg suppeditat liber Gottingensis. V.437: 

afiq>l 61 odfij^eig xafidrip neQiXeifietai IdQcig 
G«Aar«fos lectt. ApoUon. p. 180 afiq>l d' Sq odfirieig proposuit, sed hoc 
quoque in loco optimi libri, inter quos Parisinus et Gottingensis, afiqH 
xai habent In eiusmodi vero hiatibus, quales sunt di ol, inl ol, re ol, 
tl ol, dk i, neque non q>Xoyl eixeXog Ther. 800, aXiiia ^Qya v. 113, 
te(a iQya Alex. 567, ra htaaTa v. 837, praevierunt Homerus, Hesiodus, 
aln.' De ivaaaao fjxl te Alex. 7, conferri iubet Hermannus Hom. II. S, 
76 : %a&elato ^x^. Num vnb ovdari Alex. 358, neQl a^ea Ther. 280, 
excnsentnr per caesuram in quarto dactylo factaro, nescio. De ol dh nQo 
aJikrig, Gerhardius L L p. 179 'non in fine quinti pedis', inquit, 'excusa- 
tionem habet, sed in coniunctione verbi et monosyllabae praepositionis'. 
Ct Hermann. Orph. p. 737. 

Multa eiusmodi vitia supersunt in Anthologiae epigrammatis, quae pro 
diverso poetarum et aetatum ingenio ad diversas normas exigenda roihi 
videntur. Etenim pulcherrima carmina Meleager, Antipater Thessaloni- 
censis, Strato aliique composuerunt, foedis aliorum veraificatorum conami- 
nibus haud raro obtecta et paene extincta : quorum ea maxime dispUcue- 
runt, quae in primo libro ad Cbristianos referuntur auctores, alia quavis 
laude quam metrica dign^. Interdum vero vel hic dubium videbitur, quid 

3 



34 

ab ipsis profectum sit ancdoribtis^ qmim Uh r ^mt w m sooMtfae triiNmudina. 
Certe eum versam, plm und yi^» tobonfllem, A. P. L 31^1: 

sic emendafre non chiMto, ut- legatur kifeno orJiae: 

Ttaiifxeditrrta &eoti> y&fOVj Tebw vlbv aymocou 
Severissime sine dnbio castigandi scint ii Anthologiae nenuSf qvMftttft 
auctores a Nonni et aequalioffl disei^na pvofBciaBe vidtmuBi) Agathiae dico 
Scholastici, luliani Aegyptii, Macedonii, PaNadae Alexaiidfiiu, P^iuHL 8ilfa« 
tiarii. Itaque Agathiae versus, A. P. VI^ 79). 5 : 

aiaiov evQTiaeig rb inavXiov h^de y^ ^^^ 
^X^ TBQnofiinj neA ya/aov ht^tm. 
ita emendandos esse censeo, ut in priore versuxoi iytmiMv, in.iMnriOk 
rbv yafiov scribatur. Apud eundem IX. 65^3, 5: 

vxpod-i elaevorjaa d-aXaaaalriv TteQitomiv* 
post vipo&L inserendum est d\ itemque XIv 365, 7 legeiidom est vdd* 
aQOVQtov, Pine quarti pedis exeusatur apud Priladwn hiatiM, hn inver- 
sibus: Vn. 681, 3. X. 44, 3. 79, 1 neque magnam offBmioDMn habot co 
ayvov in hexametri clausula IX. 393, 3. Contra- eormptmn iiittd carmen 
IX, 134, quod metricis vitiis scatet profectum esso a Fdteda, vel propter 
hiatus persuadere mihi non potui. 

Apud PauUum Silentiarium, egregiom versificatorem et poetam pro 
aetate sua haud mediocrem, ecphr. amb. 86 Bekk. pm SiAe^i, of^** 
^•elaa, Graefius &XXo&t. ^ SQfi, proposuit: potest etiam iiiXo&ev scribi, 
nam multa apud recenti(»*es epicos prostant exempla, qubus vlraiBqwi 
adverfoiorum terminationem , parum aecurate disttnctam esse apparet 

Apollinaris Laodicenus frequenter admieit hiatmnitt cansura troohaioa 
(cf. Ps. V, 2. VI, 16. XV, 1; XVII, 54. 91. XX^ 29. XXIV, 9. XXX, 1. 20 
rell.) et in fine quarti pedis (!V, 3. XXXV, 8. XXXVII, 9. LH, 21. LXXVI; 
34; sed fiovoQrjfiattytajg scribatur neQlalXa XLIV, 4 etXLIX^ i5)i Njun 
per finem quinti pedis excusentur Ps. XVHI, 3 : nQoaeQevSavo T/fiaQt, JSSi 
31: xvydiiaato oaaocg, LXXXI, 5: diaelaero vj^iv, ncscio. Sed V, 14: 
aelo fie ^yrjaaivo Stmtoavvr}, leg. oeTo di fi "^yi^aaifro. X, 14: TtS^ 
&eT6v re Ofiov, 1. tvvq ytal ^£7ov Sfiov, AdlMo d^ post o^vofta emon- 
datur XXIV, 29, post fiilipare, LXVII, 78, post ri LXXX, 18. fc. XVI, 2: 
{xealjjal re Ofifia, I. heairjatv x Hfifia. Ps. XVO, &7 : 

ioM^' aviQt Tvavra fiefiiyfiivog ia^ka movCBig 
1. ia&ltp d^ et ia&^ iTtaytovaeig, Ps. LXXVH, 55 :, 

a9'avaT(p re SXrjyczov Ifirjv ^e^ ihftlia ^a^^ai 
1. ad^avarq} t aXrjycvov. Sic XXIV, 10 scribendun» est Xiaaofjuvog % 
aXrjxTa, De Ps. XXXVH, 17: 

ag^&tTe, aXK ifibv aitbg wtomevaeiCfg .UXisiif 



85 

utlWk 4Cfike»toi ek oi^iAog, aa ex interpiiiictioiiii. Tfiniam: wiiprt 
hifitiMf OM liQttfit. GQmytl.infiaeaBt XSXUI, 4At tiMagfOslifQm ^o«Atfis 
XU, 25 : nawa iax^ev, XLUI, 28 : afifAi Ih^iiog^ r^qui. 

MidlMi rlqnftiniflti bi^ olieinioiiem bklaiSi q«olaeiift loaga Yiicalis 
veL difiitlicnigw ioie. voealea coisipitiii» cootni maumaoi,. qootiena spoiH 
dbHNMM i» thesiv pioteoll manat.. Baque apiul. Caliinaebom^ h. lo?^ 18: 

^e^i^ obLuniiQy Tml wfioae TelxBa dcia€i»\ 
6 ante xai eieMHfiafii mt^ wdititfi ^^ud .Nioandrum AleK. 8c7u- 

acribendum videluK ^i' hxi^P^ '^bei^ ^^^* 

dci^yMmi Tslnoi;^ xai olnahp^ hxl OMigipfi 

qnoiin Keii« vitioip kialitt iMpenmit.piiayai caeaiiva» GerbaniMai L l p* ISl. 

if f filKatr jv QoniociA, omitRai acboliorum austoritatem: aed ndaiov^ .faia 

xata xoivov positum est, xcri v^ &i^yf4aTi Ttlsimi^ xat.xafacqrov-» 

giev TcXeiotif^ aoribi. pote^t ve wxl Ther. v. &2: 

M^loir g^i^affOvMO dua» TKOfiimmas o^afAviXvg 
nmfdofiip iififMiydiiu, oielov Si ol oiLatM ohuini 

malta emendf^inB^ e cadiae Itari&iao aic sceiboB: 

ht iniif ^ a^QOwmiOio Hia HOf^Oioptag ofafmovg 
xiXQdafiOv af^fily&rjVf odikov d^ Ig^ot ctiamn okmftf^ 

dA aiiftdffitfw cumgenelifo conatmito^ eoDflMatttr Ther..9t2. Alexifi45. 

Qmd Th» 662: 

XOM «a ftkm^ fi^ aufifimma Metn ^ oa6mi,a itmpa^ 

o^m eonptiM fiieiilf eonieatuna nondum iowHL Mam am awki i p i queA in . 

codic^ IVurisino inveaitur, noa in «en est: vqlg^lam veeo aerq[ituram: 

niiAv 469% emkfffa- x^ ^^ i propter hiatum revooare dubito.x Tber* 711; 

doME^ ayfod^v xa^ h TafilnQiio Xay.{aeju 

a Scbneidero primum corruptus esl, »11» asiaquiorea editienea oum codi* 

cibue reete ofgomiqQw babenL In Aetolicoiwi fragmeato, SohoL Ther. 

215» diaaert. 4e Nic. p. 25: 

OiomH ^Fkift^g te Mfffom yyak ^Ou^lda kifiwiv 

legatair 'Oair^/db>. de qim iam ab alio ni laHoi? dictum eet viro dooto. 
In^rdnm veL NoMiei ia iothoiogia hoc vitie laborwt, vatet Agatb. 

Sebol. Vl 76, 1 : 

a6g Ttdaig ^Afx^V^y ^^^ ^em tcoIXoou KvTtif^ 

ubi de* comiptela cogitaQ vix potest, noqoe torma Homerica oohj revocarit. 

ab bie poetis aliena« Cootra XI. 376^ 9 ; 

^ aokf ^ tifl ikivti wetjv &efmi;aivav, avay»:q 

teg. ^i aoif quam emendatiQoem iam Gerbaniiuin propoauiaae, postoa vidi* 

Macedonii vero versua A« P* X. 70ir 3: 

7na(!Si|tia^ ei fi^owog dfu. fiifowig d' ei oSjh nalmrfig, 

3* 



S6 

exeinalioM rod magM e^t, quani Cailim. h. lo?. 78: i/ifvjg $& dHvag 
o%ti0vg. Ap«Kl Trypliiedoram v. 488 1 ei pn} ol ^kaavqCkag seribeBdum 
videtur il ol fi'^ fil, cf. v. 465. 

MuUam hae in re pecoavit Ap<Aiiiaris, neglegeiitior iBe paollulum in 
veiwmn straetura, qui in eloeutione tantum ad Nonnicos aecedit. Tamen 
apud hiinc quoque fadSi medela adhibita sanari haad raro polest Uatiis. 
Nam Ps. VIU, 15: 

'ayQOv6f40vg ve fidag wxi eiqoTtmtav yivag ai&v 
scrib. ve ml, itero LXX, 40. LXXXI, 5. Pb. VU, 35: 

xox i€Bg>akijg ol akyog iTtim^i^feuv Uvotfwv 
fortasse olim fuit xox xeipaJJjg ai/yog ol, nam in l^vium syllabarum 
produetione mrito finequentier est ApoIKnaris, qnam in pravo admittendo 
UaCn, aut scribendimi est Uoi pro ol, quod vero param placet. Dttobiiis 
aulem in Fmibus, LXX, 30: 

• xal ol aivetbv vfivov Iki ftXiov i} nglv aeiaw 
nec non XXXIII, 9 hiatus ex Horoeri carminibi» petitus est, quibus propter 
finem primi peifis addo XVII, 57. Duos praeterea tnveni versus, qui per 
dia/eresin a vitio metrico liberantar, nam XLII, 10 1. e&q>^eie et LXXB^ 
17 1. eimkelfi (cf. LXXI, 42). Reliquos hiatus futuro horam carminum 
editori rdinquo emendandos. 

Quodsi in arsi longa voealis producta manebat, hoc antiquoram epi* 
corum vitiosum nemini videbatur. Recentiores vero, veriti fortasse, lie 
arseos moram nova remissione per hiatum faota nimis extenuarent, bic 
quoque cantitts procedendum esse statuerant Itaque omnes in uoiversum 
bunc vitaverunt hiatum, quem in formuiis tantum qaibusdam aut ex Ho^ 
roero petitis, aut communi usu receptis, Nonnici relinuerant, de quo 
Lehrsius dixit, Quaestt. epp^ p. 277 sqq. Po^e Aiexandrini tamen in 
caesurls quoque ei locum concesserant. 

Nam ut de singuUs expouam, frequentissimus est hiatus post varias 
substantivoram terminationes in caesura semiseptenaria apud Apollonium 
Rhodium, Nicandrum, Caliimachum. Et ApoUonius quidem substantiva 
hacin sede Kbenter ante praepositiones collocavit, vel vocabnla cum prae- 
posilienftus composita. Velut: ^anl&ai kTtt^io^aaovro I, 42. 0vXaKr) 
%VL V. 45. Al^vji %vi. y. 83. XOQV ^^ ^- 265 adde v. 366. 367. 443. ©OU 
625. 673. 788. 861. 987. 1038. 1085. 1234. 1280. 1313. Praeterea huc 
transtulit formulas Homericas, velut I, 357. 390: iao» akog cf. 0, 125. 
V. 369: iV d ocQaQolaTO cf. X, 128. W, 42. H, 339. 438. v. 462: fie- 
yaXfj OTtL cf. S, 492. v. 828: xa/ tol adoi cf. Z, 245. v. 1203: ^o^ 
avifiOLO naraL^ cf. Z, 346. K, 54. M, 288. Nicander faiatum in semi- 
septenaria raro ante aliam vocalem quam e admisit. 

Porro longae vocales apud eosdem poetas productae manent in arsi 



17: 

qninli pedis et teHiL In arei seeumli pedis tum taolum si. attt miBifsmm 
pcaecesait aut eboriambua^ a fua. lege raro desciverunt. Pritto.in pade. 
biatus in uniTerauoi vitatur, e^itat tttuen poat ^, ov, ol, %^ eliam poet 
«01. CaHim. h. Dian. 217; xa/ I mrrikaainiv. ApoU. Rbod. I, 362: «o^ 

QuiKtum Smyrnaeum in admittc«idis hiatibus daGtytorum, poat awa 
recentioribus epicis aut ne^egentiorem fuisse^ aut quod veriaimilius: si^ 
coDfluIto propius ad Homericam consu^udinem acGesaiasev aecuratissime 
Anninius Kpeebly eipQfliQt» Prolegg. in Quint. . p. XXXU sqq^ I^eto^ii dia- 
fmMionem de Nonno nolo ad verbum exscribere. Apud Trn>hipdorum 
invMii priBM in pede Hcnnericum w Biiwg t. 173, ml ol ^filjpoffoB 
y. 46&, <pu>d vereor aum i^eetam sit, et seroei in tertio pede:* o^fs^ d' 
*Mhfvairi ifvaimolt^ v. 302. Duos hiatus habet Muaaeua, qttorum 
alter V. 38: 

iiX aUl Kv&4qbi€(¥ IXaaKOfUvn) ^A(pQoiU%ri», 
«^onaatur nomine proyrio, alter v. 188,: 

ifi hf$ vaiefo&vaa avv afiipiTtoXip T0fi fAOvrj] 
eliam Nonno familiaris eat. At v. 210: 

fiovvov ifjiol &o Xvxvov ait ^kifiavov aio ^vfyov, > 
%9iVQ pro Sva iam Lehrsius proposuit, Quaestt. epp. p. 278. Apud Col- 
. Inthum nulium hiatum in arsi inveni. Etiam in epigrammatum heYametris 
hoc hiaftus genere abstinuerunt poetae. Quod apud Agathiam l^gitur, 
A. P. V. 282. 1: 

17 ^adtvrj MeXlvri Tavaov €7tl yriQaoq ovd^ 
ortum est ex. similitudine Homerici : 6loq> €7tl yriQaog oiiq Qf 487r 
Apud luiianum Aegyptium, IX, 798: 

Tlij^t MvQwv rixvT) as ^ia^eTat anvoov %Qiyov» 
hc qwaefog tipn)' ov yoQ ipva^v ^sto tix^ 
neado utrem ferendus sit hiatus propter ipterpunctionem, an scrHiendum: 
tdxvri' d^ h gxuaewg. Cum a Pallada compositum esse IX, 134 non 4^0* 
dam, unus apud eum superest hiatus, X. 55, 1 : 

av Ttavv KOfiTtdCjjg nQoatayf^aai firi vTtmovetV', 
dfr qoo aUi videanL Plura habet Paulhis Silentiarius. i^ opigrammat^ 
Cf. V. 241, 7. 279, 1. 281, 1. VI. 75, 1. 84, 1 contra in ecpbraai Sophiae 
duo tantum inveni exempla i^ vTtb v. 143 et c^ €7tt v« 284, in quinto 
' pede utrumque positum. ApoUinaris piane ad Homericum usum rediit 
Inter eos hiatus qui aliquam offensionem propter vocis. remissionem 
iiabeat, ii quoque referendi sunt, quotiens diphthongus in secnnda ]>revi 
dactyU corripitur. Sed in secundo tantum et tertio ped^ baec remissiQ 
molesta est: non in quarto, quia diaeresis ibi faqta ordinem rhythmicuni 
daHdit et prorsus metricae caesurae dignitatem obtinvit: non in primo» 



38: 

fffoflMr m4iinVAt^m exordii, neque quiiito iti pedje pro^tor vidnitiitefii dau* 
iillM i%rsiiB. Quae €Uin ita sint apud OMnefi po^tas Akftanflrinoa ea ?a- 
lat leit, qaim de uno Nodmio Lehrfisas propoMit, Qnaestt epp. p. 267v 
poat variag noidiBuin Terbonim et partieidaruAi termiiiationea omeessm 
esse hiatiMu primo, 'quarto et quinto in pede. Ck)ntra secundo et tatio 
p^B post yml, ^, firi, '^, eas ^f|fHdr voceis, qttae pro<£tieonnn instar 
att seipieiJliQ proiitiie aecedmt. ^d «ecundo in peile Tel -sic ravo-di- 
phthongM '«Nirripitur, muius ^rei apvfd C^flifoaohuii «e mitmii ^idem, apud 
Nieaiidrum hatoc tHiitOin invevii exem{da ^er. ^ltS. 445. 9t9.^M. iht 
MMem in «MHsum jHicoUca nunquam ml cefripi 'potuerit, pnr se «peMMi 
mt vOtdnttts Snyroaeas ab Ale&andrinonmi >coiisttetttdiaie mii reMSflil^ ^ 
NoiMiid yerhMnim ^nnie paene 6elo quavto in <pede loomn eonoeseenmtt 
H aeeiaidiim pedem )fei>e onmibus UberaveruBt correptioiiibaa, quaram. apod 
Tryphiodorum quinque tantum prostant exempla, v. 181. 272« G^S.tWi 
(xa2). 288 (fici)y mtta apud Musaettm et ^lhifiilink fiic autem omnium 
accuratissimus hac in re fuit: nam tertio in pede post nal hitltam aimi*' 
sit quadragies oeti^s, his in quinto pede v. 2S6. 352, ter in primo v. II. 
57. 36t. Verborum formas duas tantum corripuit, ^^«ra^ 1(if^$ w,^ 
quinto, et S^9fi«i ^g v. 313 priroo in pede. 

Correptio longae vocaUs vel dif^thongi in prima brevi ilactyi eliatii 
ddigeMliB vilata teet ab his poetis. Et recte, qttia a «mediia ped&ms ttiid • 
pMit tertlttm tPo<9iae«m, omnis voois remieeio prorstis alieste debelt. Sattpn 
tamen corripitur diphthongus in primo, tertio et quinto pede. NunquaBd 
propter vitiosum trochaeum in quarto pede, nisi post ytal ad normam 
Home^i VerBOs 

&g %<p€n iddBUJBv d' b yiQtav yuxl i^el&W) ^v%kfi 
cf. AponoB. Rbod. I, 151. 604. 676. 854. 1305. Tamen vel boc raro tan* 
tum fleri potttit, qiiia secundara ordinem per semiseptenariam claudere 
peetis AlenandriQis displicuit. Rarissime autem in aecundo pede^inwaitnr 
hiatusw Nmquam apud Callimaehnm, semel ni faBor Ther. 811, jqpndi^i»* 
candrum. In ApoUonii etQuinti primis IBiris quaterBa taMtum limni 'sm*- 
empla, A. 231. 926. 479. 1060, Q. 33. 491. 527. 580. Oe Quinto notan- 
dmn <eilt, 4AMilMum Koechly qui prdpter insolentiorem correptionem veh- 
iras dflueiflttm ilHidpfi 7Jt6Q V, 509 a Bonitzio propositam recle reiedt, 
nimis tamen severe reiecisse versus initium 1,018: m^fivtp »h 'Vtptna*' 
fi&to, de qiio Spitznerus cogitaverat. Etenim ff dativi cum qpnd reUqnaa 
poetas, tum apud Quintnm in hac versos «ede aiite e haud raro cerripi- 
tra*, vcAut I, 802: fsvqyifi h$l 7tiQOv%ovti <Hom. H. X,97). DI, 471 : Mihruf 
ifjuif. IV, ^: mivifi %vavTa. Adde T, 113. 843. 655. VII, 467. 4«0. WI, 
822. 388. 406. IX, 201. 429. X, 201. XIII, 322. XIV, 307. 

Apttd Tfeiim eectatores (de Nomo ipso cf. - Lebrs. 1. 1. p. *272 afq^ 



^jUtian imeiii hiB in locts. 1n primo pede : tov aoi ^^g Mui. 144li, 
jaiddZ hfvdtQidiaaot» v. 161 , €% nov hcc&Qi^aeup v. 334. CoU. 285. li 
^MNUuio .pede post ol Trjph. 17S. 184, post xai Mus. 4. 16. 178.298. 
403. 320. w 001 &ix« ih. 126. In tertio post ocal Trypb* 52. Mus. 95. 
^. ColL 80. 291. Id qnarto post yutl Tryph. 269. 416. 448. Kus. 27. 
-In quiDto denique ter a|ind CoUtithmn in ibrmula Rooetdatop xa2 I^ttoA^ 
Am V. 279. :288. 307. Apud eujMlem y. 365 corruptus eat Refiquorum 
imtm enumerare non attinet. 



CAPUT SEPTIMUM. 

DE INTERPUNCTIONE IN VERSU HEROICO. 

<A iquaesttone de hiatu aptus est tranaitus <ad interpunctiiMieiB. Nam 
qiiemadniodun hjatus, si certis quiimdam versiis heroid sedibus pravam 
:iiiiert yocis remiseionem, vitiosus est, stc eUam interpimctio abesse <debet 
a quibusdam sedibus eandem ob caussam. Atqui .logttima est vocis i»- 
missio inmaaculis oaeeuris secuiidi, tertii et quaili pedia, post'tertium 
.ttfochaeum, post quartum dactylum, naturalis adeo in versumn cfausulia. 
Ergo in his quoque sedibus ferri potest interpunctie. Contra vitiosa erit 
in media seounda et quarta tbesi, nec non post secundum, tertium et 
•■^Mitnrn dactyliim. In thesi primi dactyli saltem non ^est venasta. 

Et IhmBus quidem faas leges aocimale dbservaijt Cf. Gerfaard. Leelt 
-Apoll. p. SU>. Sed etiam neliqui poetae. Hoc autem ne cni temere a 
ambiB dictum videatur, .primom ^uaerendum est, quanlo omnino ex.giianh 
maticae legibus interpunctionem admiserint veteres grammattd. Nempe 
hac in re neglegentiores pauUuIum recentiores fuerunt, qui prorsus arbitra- 
jDam iatefpiinctionem et novas notas in anliquos teKtiifi iaUilenmt, et oa»- 
nino doctae antiquitatis jutUam ratjonem babuenmt 

Grammaticomm autem de interpunctione praecqpta ad ea redeunt, 
quae in Dionys. Thrac. gram. B. A. U. p. 630, .5 leguntur. Tree tanturo 
esse 0Tiy(iiag, h. e. notas interpunctionis, vekelav, ^iatjv, VTtoaTiyidrjv» 
friorem poni io fine eonsmnmatae sententiae: aeeundam spiritos caussa 
inleadu» adsdsci: tertiam vero Aotam esse senftentiae nondum conMinmMK 
rtae, .^sed «Bpplemento adhnc egenlis. Differre autem teleiav ita ab vno^ 
aiiyfij}, ut iUa magnam vocis remissionem, baec perbrevem exigat. 

JBioc fiionysU praecq)tum Scholiastae p. 758 sqq. ita aropliflcaruttt, ttt 
frinum Mthoqmfl, fiiafjv non esse venon ariyifa(v rectissiiiie statueret 
Etenim poni (liariv quotiens in longioribus enuntiatis quam quae uiiO 



40 

tenore recitaii posimt, spflrHns legeatem deficbnft pauHisper Toeem inbi^ 
bere cogat. Non vero ab omnibus hominibus pro vario puhEBOBum robore, 
totidem vocabula uno tenore recitari posse. Itaque usum f^idatjg ex ariM* 
trio vel potius infinnitate pendere legentium, non vero e rati^e gramina- 
4ica, id quod in veram aTiy^ijv unice cadat 'Y^oatiyfji^v autem eaa 
enuntiatorum partes indicare, quae ad claudendam sententiam alias-prae- 
terea expetant: poni autem hanc notam, superveniente enunliato cmditb- 
nali et relativo {iv tatg avvaTtTimig ts xal ava^OQ$Katg %&v qf^iiastapi 
porro post, non ante imperativos in affectuoso, non in qualicunque ser- 
mone (fiera Tag Iv rj&ec ^ 7ca&€i TiJififjTaiag), velut: 

TvdelSrj • firJT^ cxq fie fiaX aXvee. /iiij Ti tl velKei. 
Ceterum variae interpunctionis unam esse notam, punctum modo supre- 
mis {Teleia), modo mediis {fiiai]), modo imis litteris {vTtouTiyfiij) ap- 
pictum. 

Has interpungendi reguias, primus immutavit Nicanor (1. 1. p. 763, 
10), qui octo interpunctionis notas esse statuit, quarum septem cum no- 
stro puncto, octava cum virgula conveniebat. Primam vocavit vAeiav, 
quam ev t(^ f^iotfi tott^ litterarum appinxit in fine enuntiati, qiiod 
proximum per asyntheton excipiebat, velut 

fjLavTi %a:Kiiv, ov Ttci TtOTi fiot. to x^yvov elfcag' 
Secundam vTtoreXelav, quae eonvenit cum Dionysii vTtoOTiyfif}, ante dk, 
fitQ, aXXa, avTccQ et simiha, velut 

fjQOiBv, avTOvg 3h iXdQia Tev^e ycvveacijv» 
Et secundum Nicanorem quidem vTtOTeXela eundem locum ioxta litteras 
tenebat quem Telela, ApoUonius vero eam paullo infra litterarum me- 
dium pingendam esse censebat. Tertia nota TtQdTrj ava) vocabatur, lii- 
lorarum capiti appicta, post fikv, rj, ov quotiens ad sequens dk, t}, Akla 
reiqpiciebant, velut 

aidead^ev fikv mn^vaad^ai' 
Quarta devTiQa avw, forma et statu a TtQniTT] avio non divevsa, aisi 
quod additam habebat dcTtXrjv e^iad^ev, ante xai velut: 

Ttal ^a TtaQOvSf avTOio xa&it^exo'* 
Quinta tqIvi] av(a, quam dtnlrj eacj&ev sequebatur, ante re, velut: 

Klllav Te tfitd^ir^v'^ 
Sexta VTCOOTvyfir] ivvTtoxQiTog , infra Utteras posita pauUo ad dextram 
vergens, in rectis periodis, hoc est post og>Qa, f]fiog, ore, ec^, onov 
quibus in proximis Toq^Qa, Trjfiog, Tore, Tioig, hiei respondebant, velut: 

rjfiog 3* rJQtyiveia q>avr] Qo3o36aiTvXog rjtig, 
Septima vTtooTtyfir] ovvTtoxQiTog, ad dextram non vergens, usu veniebat 
in minoribus cotis inter rectas periodos earumque antapodoses positis. 
Itaque in lUadis loco, r,dd: 



41 

iis d^' Sr« %ig %b dfAnLOVta IMv naUvoQaog irtiifri] 
ov^mg iy ^fpnffig. wto %e %Q6ftog ^lXafie yvla. 
&^ V avex^Affl^ev. ul^og %i fiiv elle fcoQeiag. 
fmst fii^a^figy yvita, &vexiDiig^aev septkRa, contra post TtaQeiag sexta in* 
toyctio loeam tooebat. OctaTa deniqne nota , vTtoJhaatoli] (p. 765, 
10) de qua p. 761, 23 obscnre haec traduntur: diaXXaaaei dk ariyfii] 
dtmavokijg (baud raro eonfiindantur a granimatids diaaToXtj et vTtoim* 
apok^y nani pr&f rie diaavoXrj illad est, quod nos in universum inter^ 
popctioneni TocaiMa) * ^ fiiv yitf atvyiAr] ra Ttvevfiara dUasi^aiv, ij ik&fAa 
%otg Ttvevfiaai Ttal ricg diavolag, — pondialor in periodis inversis, velut: 

mjioc re TQweg, fiiya xev xexoQoUero ^vfiq, 
hfvoMa vl&erai 17 inodtaatok^ , lniq>eqe(taL yaQ rb el aq>wiv, nal 
naul ayreaTQO/ifiivfiv vijv neQlodov, ^ yciQ oqS^ neqlodog ijv' ei 
mp&iv rade navta Ttv&olaro rj xev yqdTiaat IlQlafiog. 

Hact^us de Nicanoris praeceptis, quibus plena sunt schoiia Iliadil 
Veneta, et quae-a Zonara repetuntor in lexico. Sed quia subtiliora fue* 
mnt neqae aecomnodata ad metricam heroici versus naturam, parum re* 
Kquis grammaticis placuisse videntur, qui in antiquo nsu perstitemnt 
Saltem Theodorus Gaza in gramm. p. 701 ed. Basil. tres tantummodo 
Dionysii notas commemorat, neque aliter Lascaris, siquidem ea intellexi, 
quae Buttmannus * hac de re in grammatica ampliore tradidit. Atque ad 
antiqua illa Dionysii praecepta in poetarum Alexandrinorum carminibus a 
nobis quoque interpungendum est Deleatur itaque innumera virgularum 
moltitudo, quibus Callimachus imprimis abundat, removeantur signa pa- 
rentheseos, exclamationis, interrogationis. Etenim hoc quoque ab Aldo 
demum inventum est, ignotum vero librariis et grammaticis, et prorsus 
inntile, cum in Ungua Graeca paene omnia enuntiata interrogativa a pro- 
nominibus aut particulis interrogativis incipiant. ^Bemotis autem his t>m- 
nibus, ut par est« etiam poetae Alexandrini in interpungendi ratione cum 
Nonno convenient 

Accedit alia veterum grammaticorum lex, otl ^ an6aTQog>og hoi, 
cuius auctorem Porphyrium exhibent Villoisoni Anecd. II, 103. cf. B. A. 
1140 sqq., Herodianum vero agnoscere videtur Priscian. H. §.3, quae 
sine dubio eo valet ut post ea vocabula quorum ultima vocalis per elisio- 
nem snblata est, nullum unquam interpunctioni locum concedamus. Quod 
nisi verum esset ne hoc quidem intelligi posset, quomodo veteres gram- 
roatici ^XXipiv, • ita enim illi elisionem vocant, cum synaeresi et crasi, 
tamquam varias species ad unum avvaXoiqnjg genus referre potuissent, 
qua de re multis in locis multi eadem tradiderunt Bene hac de re dis- 
putavit K. Schmidtius Sedinensis, vir doctus, in Muet2ellii Ephem. IV, 8. 
p. 623 et olim in Seebodii bibl. crit. nova, I. p. 382. 



tt2 

Sane Itaee levia mM. ei jpueiUa, philoUige tailien «on «oi^teninenda, 
neque hoc in loco prepter jnetrioas raliQttes onttli potecant. lani vero 
longiun est singnloa eoumerane veraus, qui vitioBa ififterpiinotione e nostris 
li^buB laboffant. ItBfoe in inno iMBistaoi esemplo eoqoe \l|iciiIeiito^ Jlfm^ 
Agicthiam Seholaeticum, .A. S. ¥, S67 ubi in priano misu sic iliiiiiiigpluii 

rl a%9vi^i£; g>tXia}' vim; 7taQ-&imv. ^ ^a ye nahjp; 
remo?enduni eat.signum iuterrogationia in fine Itrtii fAdiSf et uni tiifauniv 
dum interlocutori ^^ikiM Tim net^yHitav. Pb« .mihi qmdem oertum ^ 
neminem de amore suo confessum, quaerenti (]iifm fimihm ■lunt, ainqifi«> 
dter respottsunim ease, pneilam. 

Sed iam ^in his subsistendum, Nam demonstndre proyosui, parum 
interease inter metricam Nonni et poetaruffl.Alexandrinomm ralioiiem, Jd^ 
ifjue re vera demonstratum esee oenseo. Fontem quoqne .indicavi unde 
mira illa tamque severa praecepta meirica fluserint Qoae praeteroa sn^ 
{fieveimt quaestioDes, de productione brevium syllabainim per arttn.factam, 
de cenreptiombus Atticis, de oraisso augmentOf de aynizesi et aposlna|dMi, 
le^ores sunt,. neque habeo quae nova post alioni&i curas hoc qnidem on 
)ooo de iis proferam. 



\ 



o 



r 



k w t 



\ ■, 



/ J^ 






— ( 






\{W^u\'A 



'AHO SECUNDA. 



DE DELECTU YOGABULORUM A NIGANDRO E: 



«:ii: 



[TO. 



Doctorum virorum, quae olim de ingenio poetariHn AlexaDdrinorum 
ferebantnr iudicia iniquiora pauUuIum, recentiorie demum aetate ad iustum 
finem redierunt, ubi non tam poetica virtus vel argumenti venustas, quam 
docta fabularum cognitio, artificia dictionis, elegantia numerorum ab iUis 
scriptoribus coeptae sunt exigi. Quotquot enkn Ptolemaeorum saeculo 
versibus componendis operam dederunt, docti viri erant, qui reconditae 
eruditionis laudes unice sectabantur: boni . grammatici , non poetae, qui 
ostentationis caussa, sicut postea ifCidel^Big suas sophistae, carmina com- 
posuerunt artificiosa, quibus universam suam doctrinam tamquam in unum 
locum congestam, lectorum oculis proponerent et quaKeunque elegantiae 
specie commendarent. 

Eas autem indagare rationes quas in conflciendis istis exercitationibus 
secuti sint illi poetae, quatenus elocutionem spectant et metricam artem, 
mihi semper iucundum fuit. Ac primum quidem sermonem Homericum 
a quo profecti sunt, vocabulis formisque insol^tioribus undecunque col* 
tectis locupletavenint. Quae recondita apud Homerum erantvocabula vet 
obscura, interpretati sunt et in sua transtulerunt carmina. Anomalias 
autem grammaticas cum ab Homeri doctrina repeterent, quasi oonsilio et 
industria a Maeonio formata essent omnia, ita imitati sunt poetae 
Alexandrini ut ad analogiam eanim multa et ipsi in rebus grammaticis 
tem^re et inepte novarent, id quod*Buttmannus copiose in Lexilogo osten- 
dit, aliique post eum. Praeterea audacissime interdum nova vocabula for** 
maverunt: novas formas paraschematistas invenerunt, exquisitiores quas* 
dam significationes per metaphoras et tropos vocabulis tribaerunt: denique 
notissima quaeque, quasi indigna poetico sermone sedulo vitaverunt. 

Hoc autem commuue omnium, qni illa aetate floruerunt, poetarum 
erat, quos Cafiimacho inprimis auctore, nam a Callimacbo ne ApoUonio 
quidem ofifiQixoTttttp illo excepto, tamquam a novo Homero toti pende- 
bant, eandem fere poesis viam tenuisse scimus, quam Phitonis aetate pri- 
inus Antimachus erat ingressus. Eorundem vero, quibus doctrinae v«l 



y 



46 

sninmam laudem tribiieFe non dubitamus, bonum poetam praeter Theocri- 
tum et ApoUonium in minoribus quibusdam Argonauticorum digressionibus, 
agnosdmus neminem. Nam mibi quidem frigidissimi visi sunt Callimachus, 
Aratus, obscurissimi Lycopbro, Euphorio, ineptissimus autem Nicander, 
quia vix uUum hominem extitisse censeam, qui ingenii stmlitatem affectata 
et contorta docutione adeo velayerit et quasi nubibus obtexerit, qui te- 
nuissimum quodque tanto verborum strepitu et tumore pronuntiaverit, 
quam Colophonium iUum. 

Et ne cui haec temere dixisse videar in paucis quibusdam eius ver- 
sibus consistere liceat, qui risum semper moverunt, et nisi a Nicaudro 
essent conscripti, par^diarum quovis vel satirarum scriptore digniores vi* 
danByatiu?^ e^ invenAitad vmmk versifiosto^rum: ineptias. afierhe^ caatig^ndas 
baud iDficete. Quis enim aiM|iia«i comam ApolUi»is DelpUci, Q^^^i^om 
J^Xipida jis$i(Kqv^ (Alex. 200). vQCAvit, qius. fenilae meduUam, qua Froxa^ 
ttMNu» fivtum ahsciM^didiase ferebanl Graeci, per 

circumscripait? At in Atcou 2t5 sqq^ paeae se ipse suparayit Ni/oandei;» 
ubi sermaimi de eo iostiAuit, qui to»Go vanenaiua est: 

afxq^i^Q&rriv xtidecav oTto ^upieaaiv a/t«ij^fi^s« 
Sed quid boc est, inquit? Adverhium difdmn i. e. TtolkdKig, quod apud 
Opptan. V, 48. Qt saefjssime a^^ Cyo^geticorum auctorem redit, cf; Lobira», 
Qiiaestt. epp. p. 320, fortasse invenit Nicander. Eti^m quod in secundp. 
versu legiiUK ipLTteldd^Vf est (mc^ ^tifihov, quod cum. afiTt^kadQv^, 
prope , iuKta, apud JEtesiodr Opfi^ 732 e( si qui bmic imitati sunt, parumi 
coovcoBiit» Diveraas huius v<ocabu)i int^rpreiationQs pr<rferunt schoUastajiv, 
quonim altor, qui xal ^af iviove,. inquit» TthrjOuiSovvog ixiv^ av%t(ffi^ 
fBQii vivikg fii^av^cjTtiav vooilkv %ai fiaQOiviievoG nfois;mt q>m^ ca$; 
m^cOHsqifaiu^Offkevog htL, legisse videtur oVe Tig uAdafi (fi^g, id quod 
pier grammaticBS leges boc in loco ferri noo posse rf^ iam ScbneideKUSi 
animadvertit Alter habet: sfift^ld^v olov$l efirteliQmtKms ml 0(ffjiif* 
TixiSg, mQld ?ig 9^0^ xvJL cui-. iaytc^rpretalioni tum demim favebit biQ 
locmt si iuYersa. cffdine scripseds: 

ifl^Stdm d' if4at^dir}v ^odq^ a zig a^AofijBvog q>cig 
a <¥w4 re, viyra recjpiendiw mil9a: videtur. Porro i^ufi^^ioi^ apud Ho- 
menuB da^lg^ tocatur^ qiftae. totum> oerpus tuetur et circ^mdat, quem h^iu^ 
inepte secundumr Schneiderum. Empadoole& «^ud Flut. Quaestt. ^jvaf/Rf^ 
V^ 8 lAa imitattts esti, ut dfMpt^Qovtiv x^ova, to ttjv ipvxi}v Tn^tKeir* 
jMvay. awf<0. v^ieai^ SeA be«i Nicaudri mi^ntAm optim^ selMdiastae^pei^ 



47 

tMverQHtt afupi^wipf( t^jr. SUpy wb^ Mfa 0twix9uam %9fmtii» in- 
laifceliili) Mnqp» mbmIv u^^ote aoiiine secfaiB, tolHta tMfn^ ofnlHiaM 
dial iTftiitfwr* leiiqpe oflpn. tDcant; flecniduiii HonMmi^ £f; 499« lUA^ 
vtPO flingiili» ita eBpUcatis^ ut tandem^roiDoliB veprik» ao dknMlb, wk 
sBBi ipea&, taafiqwaBft ad lrchiiiiedia< eepuknim di» igDefBtani. adi^ pcK 
t^eret', hanc praeclariasiBian» babeino& aententlanir is auleni eaneae \^ 
eeai intilatiis, pnie innnia Hiidta Aitiliar deUateeaty sacpoi antem» mrtieinen- 
ter damat, yelut bomo 3»Ioribu6 QKoraciatua, cnt caputv eeeporia piaoci** 
piuB^ ^dio demeeaiim est 

Sed in hie diutimi subaiatere nelo. Non emm eKpenenimn esft, qniiih 
diiphnnrit in Ifieandra sed qminto opere summa eius docthna e moon- 
dilia YoeabniiS' undiqao congestis conapiciattirv et quamnam interpaetanda 
rationem in <d>8curioribus vocabulis Homerids secotus sit* Et.cum on^ 
ni» voeabday quelquod apttd Micandnmi invenimitur, in qaatuor ordines 
distribni poaaint^ aut enim Homerka sbmI, aut glosoaft doeteL^cK) aliis soi« 
ptoribus. ?el diainoiis petitae, aot ipsi cmn relifms poetis Aleiandriiiia 
eeaHnnniat aui ipeins deniqne psopria maaimamque partem ojta^ elftf^ 
fti^a, per qualtiiar capitai etiam mea disputatio ptocedat 



PV^PV«*^iV«i^W » 



CAPUT PRIMUM. 

DE VOCABULIS HOMERICIS APUD NICANDRUIL 

§. 1. 

Vocabola Homerica primum ea oommemorare. Kcet, cpiae naum 
qnantnm inftexa polestate mataTenint Nam saepe ea quae HomenD cer^ 
tia deflnilisqne notionibu» adstriuit, Nicander veliit rincnio sohita admiaitf 
et paene ad centrariam tradnxit notioiiem quam quae apnd Homerum e^ 
mm prepria et at Qua in re ipse CaBimachum plemmque secutusy alioa 
deinde poetas aequales naotue eal imitatores^ £t snbetantifa hae& 



i/fmiig. proprie est ilalns* onf^ ayi^y dicit Homerus IL A 
254. Cf. Hes. Opp. 633. oi^ Notoio ibidem t. 677. Apud reeenfr 
.tiores poetas omisso avif4(av, iam per se ventum notat, qua in re Anti* 
machus CDflasae praeirit, in quem Piatonis verixi cadere ridentnr, Gratyl. 
p» 410v 13' ol 7%oirfpal rii mfevfiaza eaqtag nakoSai. CL CaUitau iu 
Bian. 230. b. DeL 31& ep. 5, 3. Theocr. X 28. Ap. Bhod. 1, 423 335. IV, 
766. 1263. 1537. Nic. Ther. 269. Coll. 234. Apnd Nonnum nihii fror 
ius. 



48 

ol&}^ iomm, avt cinii aviiQ coniiuicluiii, Hom. H, 716. ilf, S6 aul 
jMT «e poMliini S, 14. Y, 161. Hes. Theog. 863. Apud eundeni vero Ofp» 
441f de viro quadragenaiio usurpatum. SinniUer apud Alwtndrinos om- 
nino hominem nolat Callim. h. lov. 70, ubi schoU. : al^&v wv xaM^ 
lov Hyetai tSv av&Qwttav. ApoU. Rhod. IV, 268: /^171179 jtlyvmog 
fffoteQajjwitav aitiridiv. Nic. Alex. 176. Tber. 343. 

av^S^ciy apud Homerum de virili tantum mento in uau eat, qnn- 
pr^ter avd^Q^va fta(}a Trjv av&ijciv vwv tqix^ dictum eaae, cenae- 
bant granunatici. Cf. Scholl. 11. ^,501. Etym. M. p. 199, 30. De Eo- 
phorione, qni fAfitqbg an ov^S^eQeaivog dixit, deque nota quam ideo a 
grammaticis accepit, videatur Heinek. Anall. Alex. p. 92. Ad serpentis 
maiiUam traduxit Nic Ther. 444. Apud Nonnum simpliciter os significat. 
HI, 247. IX, 60. XV, 367. 

avltg apud Homerum domicihum pemoctantium est. avJUv &ia&ai 
I, 282. aves avkiv eiaUvai dicuntur, X, 470. Cf. h. Merc. 71. restrictam 
hanc voeabuli notionem retinuerunt Theocr. 25, 18. .^[loll. Rhod. I, 577. 
ly, 1291 avJuv iliax^ai» Apud eundem veto <^am domicilium in uni- 
versum uotat, veiut I, 1173. U, 1. praeeunte Callim. h. Dian. 87, ubi an- 
trum Panis, ItiQxadixfj Ilavbg avlig vocatur. h. Cer. 106: avXug vetQa" 
Ttodiav, adde fir. 126: Naaafitivdjv avkiv. Propius ab Homero abest 
Nicander Ther. 58, qui noctem ccvliv ayuv dicit 

yiveiov apud Homerum et Tragicos mentum est, mentum barbatum, 
barba. Apud Nicandrum Ther. 52. 374, maxilla Cf. Antip. Sid. in A. P. 
VH, 351: ftQUiv yiveiov ag^giOBv. 

ivwTtfj apud Homerum pro adverbio est, palam, manifesto. E, 374. 
ivoftrj substantivum, facies, ftQoauTtov Nicandri est proprium. Idem ha^ 
bet iao}7trjv Ther. 276. Opp. IV, 358. 

'd^ova proprie in II. X, 440 sunt florum omatus in texturis. QL 
Hesyeh. s. v. avdifi wxl ra Ix xQ^f^^^^ Ttot^ikfiara. Aleiandrinis om- 
nino sunt q>aQfiaKa, herbae salubres. Lycophr. 674. Nic. Ther. 493. 936. 
Alex. 155. Apud Theocritum II, 59 sine dubio de herbis contusis ^ntelli- 
gendura, vel de unguento, ubi scholiastae satis docte: d^ova, &eaaaXol 
fihv ta TtotKilfiiva ^uia. KvTtQiOt dk ta av&iva Ifxcetia. ^iTotXol 
& g>aQfima iig g^rjai KkeltoQxog. ^'OfiriQog dh ta ^oda, TtoQa to 
avia x^dQehf ix tijg yfjg. Florem pmhino denotat vocabulum apud 
Nonnum. 

rajdog quid apud Homerum sit, notum est. Ther. 2 : XvOiv ^' ete- 
Qahtia raqdevg, ubi SchoU.: arjfialvei dh tb idjdog tQla^ trjv i§ inir- 
yafji^Qlag avyyiveiav rcal trjv q>Q0vtl8a, nai tb maxbv dg ivtaSdix, 
h. e. apud sotum Nicandrum. 

njOQari apud Homerum et scriptores Atticos tempora significat. Totum 



49 

eapat apnd NUs. Ther. 9%6. Georg. fr. 3, 17. Cyneg. DI, 25: Tmacova fih. 
q>OQiovai ddfrjv fieyaXrjv di re x6Qar]v. Sic Nonn. Dionys. I, 9 et gaephis. 
PmdlBe Sttentiaritts Eephr. 278 verticem lateralem sanctae Sopliiae ita 
Tocavit. 

mlXog, 0idMrtantivnm apnd Homerum 6 "^yefifhv Ti}g Ttotfivtjg TiQiog. 
Aliam notionem adiectivam teste Schol. Nic. Tber. 452 apud Hesiodum et 
qni hnnc - secutas est Erapedodem hahuit vocahulum , iTtl %(av rifUqiav 
X€r2 Tidixaaiv, Cf. P^rthen. narr. 10: xvveg ovaai ov •naw xrlXoi el 
Mfilova^t verbum apud Herodotum IV, 113. Quid Nicander I. 1. sibi 
Yohierit, nhi draco oqvISxov re tokov xvlla t wea e nido abstulisse 
didtnr, satis appareC. Ther. 471, xrlXa fivjXa a SchoH. expUcantur: rm 
TifieQa ri ta kndfjieva r(p xrlX(p ^roi r^ 7tQOijyovfiiv(p ttQi^, 

Xaxvf] proprie de crispa hominum coma in nsu est. Nic. Ther. 331 : 
fiXeq>aQ(av d' iSig^&iro Xdxvrj' Traductum ad animalium crines ah Hea, 
opp. 515. Apoll. Rhod. I, 823. Soph. Trach.687. ad plantaramfolia a Nie. 
Alex. 410. Opp. IV, 167. 380. 

Xl&a^ in Od. e, 415 est adiectivum, signiflcat id quod XiMdfig (da 
fbrmadone Lobechins ex Hesychio avfia^, avcidfjg contoht). Sed iam in 
Od. to, 143 ftvxvijaiv Xt^oKeaai, densis lapjdibus, ohm legebatur. Cf. Eusl. 
Od. %,'%%' Itaque apud poetas Alexandrinos est substantivum et modo 
parvum laiHdem, modo abruptum saxum significat et ita quidem promi* 
seue cum Xi^ag usurpatur. Cf. Ldl>eck. Pathol. p. 449. Sie Nic. Ther. 
150. Arat 1112. Orph. Argon. 611. Tryphiod. Xl9aKeg av&rjQal apud Ma* 
netfa. VI, 343 gemmae vocantur. 

Xotydg Homero, Pindaro, Aesch]flo aliisque substantivum est Adieeti* 
vum pro Xofyiog Nic. Ther. 6. Eryc. A. P. VII, 368. 

fiSXog labor, opera. Apud Nicandrum Ther. 32 et posteriores poe- 
tas (cf. fiwXorrJQ in Anthologia) adiectivum est, i. q. fiQaivg. 

oiwvol ab Homero aves magnae vocantur, e quarum volata augnria 
acdpiebantur, aquUae imprimis et acdpitres, quibus 11. q, 757 SQvid^g 
fiixQcU opponuntur. Poetis Akxandrinis omnino aves sunt, sive magnae 
sive pame. Cf. Callim. h. lov. 68. ApoII. Rhod. li, 344. IH, 939 ubi co« 
lumbae et comices oiarvol vocantur. Nic. Tber. 405. Euteauus autem 
Alex. 169 olwvov interpretatus est per diXeaQ. 

^i&og. II. n, 856: jfwxn ^* ^ ^e»i(ov nrafiivrj ^Aidoade fiifiri^ 
acey. X, 68 ubi SchoH.: ra fiiXrj rov adficerog et ^(ovra quidem, di 
&v ^iCfifiiv ri interpretantur. Artiorem fadei signiflcationem, quam 
Enst II. n, 1090 Aeolicam tradidit: iariov, 9ri ^i&og ol fdv &XXoi ra 
fiiXrj (paalv, AioXetg ih fiovoi ruxra rovg TtaXaiovg rb TtQoaotnov ^i-» 
9og ruxXiovaiv, interdum Tragid exhibent, Sopb. Ant. 527. Eur. Herc 
1204* ^Secuti sunt Alexandrini, Ap<dL (Ihod. U, 68. Mosch. 4, 2. Nic 

4 



»0 

Abx. 438. 45& Tber. 166. 721. Totom cMiios sigiiircal a^ud Lyc^ 
pbrweni. 

Seeniido iDoe adiec^ya prelero. De afxq>i(iifwri iaiB «i^ra eiposi- 
tum est. 

afiftekoeig ittud vocatur, quod vitibas abuodat. In Atex* 142 woXla 
ifiTteloepra pro xavkla afiftikov dictttm est. 

oQ^tOQ apud Homerum et Hesiodum is appeUatur, quo qois eonfid^re 
potest, certus, paratus. Cf. BuUmanni Lexil. I, 35 sqq. Apud ppetas 
AlcKajidrinos afKiog est idoneus, qui aliquid potest. Cf. Naek. Caifim. 
Hec. 253. Nic. Ther. 508. Sed Alex. 549. Ther. 837 afouov, aqxia swi 
ttedjcaroma, pro duplici notione verbi a(f%io}. quod modo sufBcere, wodo 
arcere, adiuvare significat 

iaanXrig. ^ Homerum seoitus, Od. o, 234 « Eupborio fr. 52 furias 
daanlSiTag vocavit CL Orpb. Ai^n. 867« Tbeocr. 2, 14. Becentiores 
hoc vocabtthim ad quascunque res infestas alrocesve traducunt. Cf. lacobs. 
A. P. I, 1. p. 204. Ad serpentes Nic. Tber. 609. Nonnus deaique etiam. 
ad res iBanimatas. Ct BleinelK. Anall. Alex. 94. 

inrjfioXoQ apud Homerum et Atticos seriptores est particeps. Poe- 
tae^Alex^ndrini id vocant ini^fioXov, quod in aliquam rem convenit.. 
Tbeocr. 28^ 2: yvvai^iv tcovoq oiTuag^elisaaiv abg kftTifioXog, h. e. kbory 
qui tibi impenditur, bene convenit matronis rerum domesticarum apprime 
gtudibsts. ApoU. Rhod. I, 694. II, 1283 i. q. aatpaXfjg. HI, 1271: in^fio- 
Xog aQfiotc vvaaa, scq>us eurricttlo constitutus IV, 1 378 : imi^kog /i^r 
rig aptum consilium. Cf. Porphyr. Quaestt. Hom. t, quem exscripeit 
Etym. M. s. v. Nic. Alex. 232: xoQgnj ytlrJQOiaiv in^qfioXa, poma horten- 
sia dicit. 

iteQakKi^g apud Homerum vocatur is qui alteri parti adest eamque 
defendit, robustioremque eam facit Epitheton vietoriae, pugaae. La- 
tiore sensu Nic. Tber. 2 : kvaiv ^ heQoXxia xi^ievg dixit. Cf. Nonn. 
18, 119. 

'9'aleia apud Homerum semper est epitheton dactOQ. Item ii) Hes. 
Opp. 749. Sopb. fr. 539 all. Ad alias res translatum est vocabttlum pri~ 
mum a Pindaro, Nem. X, 53 : fiolQa d-aXeia aywvwv, ubera pars. Nic 
Ther. 640: 17 d\ eTiQrj neraXoiai xal iv jtaXvxeaai ^aXeux, v^ijXrj, 
ubi Schoil. : toig q>vXXoig rj xolg xXadoig ij tolg av^eoi daaela. 

ioeidrjg apud Homerum et Hesiodum maris e$t et fontittm epitheton,, 
de quo post Passov. in prol. Pers. 2 Lennepi. in Hes. Theog. 13& ita dispu* 
tavit: 'omnino significatur splendor aquae nigricans^ qttalis in uberiort9 
aquae fonte'. Apud Nic. Ther. 243 idm est quod prosarium iii&rjg, ve^ 
neniihim. 

veiaiQrj, inferior.. veialQri yaatijQ II. e, 539. n, 466. g, 619. nl(Xit 



tt 

ga» eig uh&ifi» £ur. Itkes. 794. Alex. 270: teuUfti aofi eflt earo ia- 

ciaXog, adiectivum apud Homerum jieiap^r ma vg coQiuadwi: per 
ee poeuit Nic. Alex. 133. Sio etiapDi, 

aimtfig Homero adiect*vum, INiceiidifo Tber. 715 subataiilivum esl. 
CC ApeUin. Ps« ClVt 26: eStiwa t^mw himei^ ia\ 9^1 %tlfa xoqvq^ 
aai 1. alnnrf¥ ovwiv iaaw, 

zkainigf cpiod apud antiqiuos epicos apci eptUietoii est, cf. D. i, 539. 
HeB. Soit. 168. 177, i^iud AlexandriAos pro ipso apro positum. CaUiai. h. 
DeL 150. Nic Georg. fr. 2, 6. Opp. V, 25. 

vnrefflakog, de quo cf. Butttn. Lexil. U, 313. Nitssch. in Od. 6, 
%SSi. h voeatur qui planlarum iQstar proeeritate et magoitudiiie alios 
Mperat, et per metaphoram superbus» datus animo, Apud Ni& Geoif;. 
Ir, % 23: fUaqfa avvopfiimaiv vn:$Q^uAoio fiefwtov, nihil a}i|id est,. 
quam aitum. 

Veiba haec enotavi: afiii^ 'Nic, Al. 506: fidiUmi afielyofievai 
%Qodg cifm SchoH. arri roS mi^cvaai' i. e. ^klfiovaai sive ^Xlvtov^ 
aai. Et afiHyeiv non solum de lacte dicitur, sed etiam de mc^e, toj- 
f&t fiOtA nolXbv afiiiiag, i. e. fiUaag, A. P. VI, 829'. Lobecltii sunt 
verinu Rhemal. p. 14 n. Saepe a Nonno hoc vecabulum ita usurpatum est. 

dleriai, forma deponentialis quae apud Homer. tf^, 475 'cnrrunt' 
signiflcat, cf. Buttm. gramm. 11, 146, apud Nic. Ther. 755 a Scboll. ex* 
piicatur per dioyovoi, quos de Miov i. e. sub love man^ cqigitasse 
tMe Lobediitts docuit in addit L I. 

iTtioaaofiai in II. q, 381 est oculos iniicere in aUquam rem, con- 
tempbri aliquid. Apud ApoU. Bhod. II, 28. Nic. Ther. 276 , eat animad- 
vertere. 

Iqiaioi cum tria significet apud Homerum, cf. Buttm. Lexil. 1, 159 
sqq. Spitzner in U. 1^,433, nempe profluere, dein redire, recedere ab* 
aUqua re, denique transiliva notione arcere, retinere aliquem aUqua re, co- 
hihere et frangere aUcuius impetum, et hoc quidaa) semeltantMm i^> 57: 
T^ ne xat iaavfievov tzbq iQwrjaaix^ ano vtjuiv, poetae Alexandrini hanc 
rariorem significationem fere semper vocabulo tribuerunt. Cf. CaUim. h. 
BcL 133: '^Qdrjae fiiyav ^ov. Fr. 249: ^Qog iQw^aag 6loov xiQag, 
finrae firangens immane comu. Theocr. 22, 174: x^^^^S iQonjaovaiv ano- 
9%0fiivm vafilvfig. Nic. Ther. 117: tuxkov alipa nkv ^fietiQjjaiv iQQn^aeiag 
kpeMfialg. Quint» Smym. III, 520: iQiorflei vig '^xaiovg xlavd^fiov 
idijv noQiaaa^i. 

fiOQvaaio pr^rie est inquinare, contaminare. Hom. Od. v, 435 latiore 

sensu commiscere. Nic. Alex. 144. 318. 330. 375. Cyneg. lU, 39. 

naiipaaaco in U. fi, 450 est cito vel otrocitev circumspicere aUquid 

4* 



5S 

conquirendi caossa. jSic apud Apoll. Rhod. IV, f 440. Nieander Then Wh 
de motu quocunque festioato et celere, de palpitatione usurpavit. Seaati 
sunt Opp. II, 268. Cyneg; II, 25(K 

7t€Qiq>Qa^0fiai. Nic. Ther. 7: toJa TteQiq^Qaad^Og ale^rjtiljQm 
vavaw, qnt talia edoctus est medieamina morborom. Itaque nsQupQatfii 
Nicandro inter transitlTa ra4Ki refertur. Homerus trceQiq^Qa^ofAai dixit, 
idqlie signiiicat apud eum omni ex parte aliquam rem deliberare. . » 

TtvQfcolio) apud Hom. Od. x, 30 iuxta focum occupat»m esse notat: 
apud Atticos scriptores . igne . vastare. Apud Nic. Th^. 245. 364 simplicita^ 
ardere. . i 

ti^ifiiiaaa), Od. y, 100 de apibus dictum. Nic. Ther« 199 xcrra- 
XQrjtfTMoig de gallibis. DeriTatur a sehoiiaBtfs ftoQa rb Tfjv fioaiv w^ 
S^ivai, vbI TtaQa rb rvv&a jtoaneiv fj TQig^eiv, pullos nuUire. Mefyxt- 
aotem in oirigine vocabuli de rlr^, rvtdnf}vri cogitaFe, cni ^ententiae Lyc 
622 favet, ubi ri&aificiaaeiv simpliciter est nutrire, rQiq>€iv. 

Denique nonnulla adverbia huc pertinent, velut S&rjv, Apud Home- 
mm est iTtavais, satis. Apud Alexandrinos contiouo. Apoll. Rhod. II, 81* 
Euph. fr. 86, 3. 78. Nic. Alex. 426. Cf. Meinek. Anall. Alex. 1 14. * ^ 

^^Kcx leniter. Buttm. Lexil. 1, 13. 301. Ex Odyss* q, 254: rovg fikv 
XlTtfev avtov rpm ntiovrag, fortasse ea huius vocabuH 0uxit significatio, 
quam Nic. Ali^. 226 exhibet, sensim, paullatim. Cf. lacobs. A. P. 116. 
Sic etiam CoU. 132 et saepe Nonnus. 

opiOQtfj, ita enim non ofiaQrrj scribere praestat, ante Aristarchum in 
quibusdam locis Homericis legebatur pro afiaQrij. Cf. ^itssner. Exc.2Ui,- 
et nacta est haec lectio defensorem Herodianum» Significat simul, una 
cum, velut in Eur. Hec. 839: tog TtavS^ ofiaQt^ 0&p i^ovto yovvatfav*^ 
Uippol. 1195. Heracl. 139. Apud Nic. Alex. 378 significat crebro. Cf. 
Apoil.Rhod. 1,538: 

orTjaafievoi q>6Qfiiyyog vTtal TteQl fitofibv ofiaQrfj 
IfifiBlicog nQaiTtvolat niiov ^rj(Pa(oai TtoSeaaiv. 
ubi SdioB. : avvafrtre de rb ^aa(oai t^ OftaQtfj. ApoIHn. Ps. XCVII, 19* 

§• 2. 

Poetae Alcsandrini, vocabulis Homericis saepenumero eas tribuenmt 
significationes novas et inusitatas, quas per etymologicas rationes aut re* 
vera iis inesse aut inesse saltem posse putabant. Exempla apud unum* 
quenKfue eorum satis multa prostant, quorum unum tantum ex Eupho- 
rione commemoro, qui vavaybv non naufragum, sed navis gubematorent 
vocavit. Sic fivarrjQiov^ quamquam hoc Homericum non est, Dionysio 
tyranno significasse murium latibulum tradidit Athenaeus. Eiusmodi apud 
Nicandrum fortasse haec sunt: 



53 

agfsogfoAiog. DertvatuF a ^minatiiDia aut ab og>eXog, ut sit iittitilia, 
lutilis, coU. Od. X, 248: ovn afCoq>talio^ euval a&ava%fav, aut a tpfo-' 
Xeog quod %a%a yloiaaav Ttva lonicam didaaxaX^ov significare Yolaal, 
ut sit amaldevtog. A gmlBog, nidus, latibulum, deriYatur.a Micandro, 
qiu Alex. 524 : cutoq>tikiOv &a&fAa ixl^g pro aa^a ixi^g qffokev'- 
aiofig dixit. 

aa^nekrig proprie est id, quod exsiccari non potest, dunmit nunquam 
cesaans. Paullo aliter Od. x^ 463: aOKBlieg wl a^/wi, exsiGcati, de- 
Jhiles. Coniunetum cum anovg, aaxelqg apud Platonem,.Tim. p.'34 A, 
significat sine cruribus. Apud Nic Ther. 42 est aequalis, eiusdem ponderis. 

aOToyi^g, quod non destiUat. Itaque apud Soph. b. 162 x(fvaTaiJiog 
▼ocalur aarayi^g, i. e. non defluens, firmus. Apud ApoIL Rbod. Hl, 804. 
Mic. Ther. 307 est valde stiUans. 

^fiidarjg, semicombustus. U. 7t, 294. ApoU. Rhod. IV, 596. Semico- 
mestus A. P. IX, 375. Apud Nic. Alex. 55 fi^tdahg fioQOg est pondos 
dimidiatum. % 

hdoMg est adiectivum. Pbaretra quae sagittas continet ita Tocatur. 
Od. g>, 12. CaUim. h. Dian. 213;. Nic Ther. 184 iodoxovg Yocarit serpen- 
tium dentes, quibus venenum continetur. Ceterum Alexandrini novum inde 
fonna?erunt substanti?um iodoKrjy sicut olaTodoxt], loTodoxri, SovQodoxi} 
^ae omnia ab ApoUoni,o Rhodio fluxerunt. Cf. Armin. Koechly in 
Qamt. I, 339. 

vtTtodeg in Od. d, 404 : q>&xai vinodeg xaX^g l^Xoavvdtjg, tripUci 
fitione explicatum est a grammaticis. PrimQm per aTtodeg, ita Apion. 
iMn per wi^lnodeg a viia vrixofiat, cf. Apoll. Lex. s. v. Etym. Gud. 405» 
Sehol. Hom.: al dta tov vrjxsa&at r^ nOQelav notov^evou Hanc si*^ 
gittflcationem retinumint Callimachus, Oppianus, coimilttres Anihologiae 
poetae, Nonnus cum secta. Cf. Naek. Opusc I, 244. Nic. Alex. 468. 485. 
Denique xara /AcSaaov %tva per anoyovot, Tixva quia pedibus uti nesd- 
rent Cf. Eust Odyss. i. 1. Orus in Etym. M. p. 601, 29. Secuti stmt 
CaUim. fr. 77. Theocr. 17, 25. ApoU. Rhod. IV, 1743. Etym. M. p. 380,28. 

dXoq>iiiiog quod in Odyssea tantum extat, Alexandrinis quoque usu 
vemt. Theocr. 25, 185. ApoU. Rhod. I, 476. Nic. Ther. 1. 327. Ad prio* 
rem locum SchcA.: TOvriOTi ra q>wTag ovatQovvTa, ^yow ovdQag o^ 
XivTa. ovx ofiriQtxi&g. 6Xoq>wta yoQ bulvog Ta iXiS^ta (ita cod. Vatic* 
doXitt Goetling. reU.) yiQ(ov oXoqHata elddg. 

lam in prima paragrapho exposui de ioetdrg ei oQXiog. Has autem 
artea et ludibria etymologica a Graeconun ingenio parum omnino abhor* 
ruisse ex aatiquissima Ula symboUce nominum apparet, cuius prima vesti- 
<gia ad ipsum Homerum redeunt Hanc aatem docti poetae imitati suni 
interdum ridicula et paene parodiarum ratione, ut recte Hermeg. de idd* 



M 

x 

pir l!fc3: fcakvg nivdvvog iv tatg votctvraig fi^ifMVTti<nv IfmMiHv elg 

^pvxQ^Tti^ci, hvBi %al ol %a (FTtovdoyikoia tavtl avvtld-svteg tov ys^ 

Xoiov ye Sv€iiia ov4h ak£ i} talg toiaitaig xqfofievot dqijjiSmjoiv su^ 

SoKifiOvOiv. Nam mde coBnnonis eorum fluxit mos, e quo nemina pnii> 

pria pro appeUativis usurpabaiitur. Cf. Lobeck. in Aiac 420 et praeler 

adios Meinek. Anall. Alex. 99. 126. 136. Creuzer. Symb. II, 542. III, 14« 

sqq. Atque notum est 2^g Aqiota^xogy ^ld^efiig tffUfia%og, ^«2^ iTt- 

^dafieut, atfevs itjfiog Id-Srjvic^v ex Eupborione, Zevg lAyafjtifivtav 

e Lycopbrone. Dionysium autem ftivavigov appellasse ▼irginem sN^mus, 

-fieveHQOtfjv eolumaam, &viattjv pistillum, quibus proisdroe aocedunt xv^ 

TfXv^tff •aeJi^vt] in Parmenidis fr. 130, aqotQOv evoaLx&m et YXavniliTtig 

iXaia apud Eopborionem (sic ylavKWTtig yaXi^vii apud PauU. Silent. 

ecphr. 294. Ita Erapedocles iunam vocarerat) aliaque id genus quae ad 

■seraionem Alexandrinorum flguratura pertinent. E Nicandro buc referam 

Georg. fi". II, 72: 

# aavQTjv ^' ry x9i)viov Ttiq^atai atiq>og riyeaikaov 

i. e. Phitoni^* Conferri polest etiaro Collutbus, qui t. 194 fabros lignarios 

iviQag eQyoTtovoio darjfiovag jitQvttivrjg 
vocavit. 

§.3. 

Inpriitiis autem ea vocabola poelae Aiexandrinl libenter in sua tnuKir 
tulerunt carmina, quae apud Homerum rariora erant vel Stpo^ eiQrjftive^ 
a qoo moife ne Notmici quidem destiterunt. De CaUimacho et ApoUonio 
Qota e^t r^s. Ex Arato praeter alia notavi ykijvog, eivoitog^ &iva0 
(v^ 718 de.fpedum planta), fiiaq>a, TtaQafih^Sriv. Apud CoUuthum inveoi 
aitoiiMiyv^^ v. 21, dokoq>Qoavvri v. 321. 369, iwxfiog pro iwki^ v. 325v 
^^jEi4yi9^: de areaa fluviah v. 3 ex U. 9^1 202^ v7todQr)atriQ, vftoa%eaiq 
v. 324) ^v pro. iatb ex IL l, 762. Cf. JEhittm. Grawai. I, 530, xot^^ 
'Quv iuvenem esse v. 103, naQa^vXww v. 211, avtS^Q v. t99 reU. Apui 
PauUiim Silentiariutn fielayy^QridefivQg Ecphr. Soph. 903^ Tthftaxa v. id^ 
nolvntieatog v. 659. 

Multa:. eiusmodi habet Nieander, quorum praestantiora baec sunt: 
aaig liHttus, U. y,321, Nic.Ther. 176. otQamtog Od. o^ 197. Ther,9l7. 
fioexfMg pro fiQiyfia, D. e^ 586. Tber. 219. ylayog pro yakaU. A, 47h 
Atex. 139. 262. 352. 385. 423. yU6k7]\p U. %f^, 726. 0st poples, apud NiiQ, 
Ther. 424 sicut apud Nonnum aliquotiens, articubis, .talus, kaoipoQQg, vili 
publiea, H. v, 682; AleiL..218. ptoli^ U. l, 237. Ther. 256. 613^ Om- 
nino altera forma ftokvfidog reoentiod^ poetae pror»us. atetinu^nt. tnir: 
dv$a (oon vtj3vla, cf. Lobedk. in Pbryn. .p.. 494) ilid., 11.^^524. NiOf 
Alex. 380. noBXetog pro Ttaxog Od. xf^, 191, nisi hoc quoque in Iqce ad*\ 
iKtivum est, Nit. Ther. 385^ 468. ^c^aXovg, ita enim Alex; 92 pi^ ,QUn 



dc^vwg e ood. Gottmg. reGtpienduin est, agnoTit Zenodotus in IL a, 
576. jf^eicr U. x> 93« P^o x^''^ latibulum serpeDtiuni Nic Ther. 79. ava^ 
Xiog. ileo&QeTtrov ailivov II. /?, 776. Nic. Ther. 597. fzmedvog pro 
fAr^davog Od. ij, 106. Nic Ther. 472. el&OQ i. e. ev^icog U. €, 337. 
Nic Alex. 517. Thet*. 547. Habuit etiam Antimachus hoc vocabulum. 
ay^ciaaw pro ^ygevui Od. e, 53 Ix^g ayqdaawv, Nic Alex. 473. Ther. 
418. arj^iaaio 11. x, 493. Nic Alex. 376. davioixai Nic Alex. 345 rario- 
rem comedendi significationem ex II. i/;, 394 habet. divevw pro diviw, 
de ipio V. Lehrs. Quaestt. epf. p. 321, ex II. a, 543 et cu, 12. iQid/Aalvoj 
pro iQ€»l^Q}, H. TT, 260. Nic Alex. 407. haetTai M fi , 299. v, 317. 
Ther. 699. xoQdvofiai II. i, 7. Nic Ther. 426. vefii&ta pro vifnw 11. l, 
635. NicTher. 429. OQex&iw pro ^o^^^io) 11.^^,30. Nic Alex. 340, 
plemmque a poetis Alexandrinis pro OQiyio usurpatur, Ap. Rhod. I, 275. 
11,94 ubi Tideantur scholia. arQevyu guttatim exprimo, cf. Valcken. in 
Anmion. p. 130. U. o, 512. Od. ^, 351. Nic Al. 291. Inde formaTtt 
CTQevyedciv, Alex. 313. 



CAPUT SECUNDUM. 

DE GLOSSEMATIS APUD NICANDRUM. 

lam Tero ad secundum vocabidomm ordinem perrentum est, in quo 
ea enuraerentnr, quae e singulis scriptoribus et dialectis Colophonins docte 
eongesait. Atque tantus eorum proferri potest numerus, ut Nicander tcI 
doctissimum quemque aeqnalera ant aequasse aut superasse Tideatur. Ne» 
qoe hoc aliter esse potoit in diI%entissimo glossographo. Tamen in hk 
9il]Soil® ^ iudidum, quid singulis debea^ur scriptoribus anquirere, nisi e 
scholiastarum dissertis Terbis ea de re constat Sed si prq ea, quam 
habenus Teteruin scriptorum cognitione, singulos auctores drcumspicimus, 
fere bi in censam venient. 

Primos est auctor hytnni Homerici VIII, 12. XXVIII, 8 propter xa^i^^ 
vov singulari numero usurpatum, sicut in Nic Ther. 287. 293. 642. Arat» 
160. 206. Trjphiod. 562. Homerus enim tantum xaQrjva dixit, quem usum 
reliqai poetae epici retinuerunt et CoUuihus ita qnidem, ut t. 183. 264 
plufaiem nnmerura de uno capite usurpaTerit. 

Diehide Hesiodum in his agnoTi: avavQog, Thessaljae flnvius, Iles. 
Scot 477. Apud Alexandrinos pro ^ppellatiTo est, significatione torrontis. 
£f. ApoiL Riiod.I, 9 nbi scholL: xelfAaQQog notafiog, 6 l§ veTtav awi^ 
otaiitvog. Adde scboIL I, 70 et Tzetz. in Lycqihr. p. 175. Secuti snnt 



56 

Noittioii CoU. 104r PaiUL Sil. Eephr. 210 dlL De flaminum ripis UMirptiK 
Kic. Alex. 235t secundum sdioU. ad h. 1. 

doreiQa Hes. opp. 354. Nic. Alex, 625. 

eivag Hes. opp. 808, sacer Eleusiniorum dies, cf. ProcuL ad b. 1. 
Nic. Alex. 218. 

idfioavvri Hes. th. 377. Nic. Ther. 346. Crinag. A. PL 273. 

ofifigi^Qrjg Nic. Ther. 406 fluxisse videtur ex ofifigrjQog Hes. opp.453* 

TtokvdeQKi^g roulta conspiciens, Hes. opp. 451. 755. Si apud Nic. 
Ther. 209 recte TtoXvdeQKia legitur (scholL: noXvdeQida vi^v yuxranoi^ 
Xovg TQOTtovg OQWfiivrjv xaTa rov TtoXvnoda* Tq wg ev tiapf &jQvi%aif 
Ttokvdevxea, iriladi] TtixQov.), est multum conspectus. 

TtQrjiiv receperunt Alexandrini ex Hes. scut.437. Caliim. h. Dian.52« 
169. Lfcophr. 769. 1069. Nic. Ther. 218. Alex. 104. 404 ubi TtQrjoveg le- 
gatur secundum cod. Medic., qui TtQrjiiveg habet pro vulgato jtQrjdoveg^ 
Ceterum nota est duplex huius vocabuli declinaUo, de qua Lobeckius dkh 
putarit in Aiac. 165, quo in loco falso Nonn. XIV, 437 et Nic. Ther. 218 
pro Alex. 404 citantur, genet wvog et ovog. 

^iyrjkog Hes. scut. 131. Nic Alex. 220. Homerus et qui eum se- 
quuntur ^iyiov tantum et ^lytarog noverunt. 

VTtsvvri&etaa Nic. Alex. 294. Apud Hes. theog. 374 varia lectio pro 
VTtodfirid^eXaa de Thia quae ex Hyperione liberos suscepisse dicitur. 

Ex Archilochi carminibus haec fluxisse mihi videntur: ayQ^i NicTher. 
534. Apud Homerum semper insequente imperativo ponitur, quem sicut 
Nicander hoc in ioco primus omisit Archilochus, fr. 4. 49 (Sdmdw.). 

aQyikitp Nic. Ther. 213. oQyikiTtiQg ex Archilocho aflisriint scholl. ad h. L 

fljATtkrjv apud Homerum et Hesiodum est prope. H. fi, 526« Hes* 
«cat. 372. Cf. Lfcophr. 1029. Signiflcationem vov n:krjv, %mQlg ex Arcbi- 
loeho (fr. 103) receperunt Callim. h. PeL 73. Nic Ther. 323, ubi scboU.: 
ifmkriv^ TtaQ lAQxikoxfp ^fiJtkrjv artl tov x^^Q^S — TtOQa dh t^ ttoiriv^ 
aan^l rov nkrjaiov — hravS^a d* irtl rov x^Q^S TCtKviov. 

aeiQiog praeeunte Archilocho in Etym. M. p. 710, 28 a Nieandro 
Tber. 205. 368. 779 (Orph. Argon. 121) sol vocatur. Omfiino mfail aliud 
Bignificari hoc vocabulo quam sidus torrens quodcunque, e Suida ef&d 
potest Cf. StoU. in Antim. rell. p. 90. 

oidaUog Archil. fr. 49. Nic. Alex. 210, Georg. fr. 9, 3. 

Pindari vestigia rarissime deprehendi. Vix enim illud huc ausim re« 
ferre, quod TctQtaQog femininum est Nic. Ther. 203, sicut Pind. Pyth. I, 
15. Nam haud pauca in genere nominum novavit Nicander. Dixit ^ kaag 
Ther. 45. i^ (loaxog Aiex. 356. olfiog, apud Hes. opp. 292 et Pindarum 
isasculinum est, apud Atticos scriptores et Nic. Ther. 207 femininum; ex 
Bomeri H. A, 24 de genere non liquet. ^ivog Nic. Alex. 464. 475 eal 



»7 

iBasciiiiAttin skSut Cyaegeticorutti auctori el Qittuto Sisynt. IV, 371« FenMh 
niDQm apud ApolL Rbod. IV, 174 et Oppianttin, de quo Lehrsius dixit iu 
Qoaestt. epp. p. 320. Possunt etiam hue referri pluralia nomimun se- 
cuodae decUnationis nuUa notionis diversitate in oi et a formata: deagm 
pro dea/uo/ Ther. 317. za Tfoxfictla Ther. 143. %a%idqo7(a, ra ^ativa 
Alex. 13. %a xnfafid Ther. 55 pro ol toI al xnQafioL Cf. Ta doKTvla 
apud Theocr. 19, 3. Passov. in Mus. p. 198. Sed ad Pindarum referri 
debet x<^in^€i$^ Pyth. IX, 5 epitheton Apollinis longis comis obsiti. Ad 
ursom translatum in Cyneg. V, 38, de mentba crispa usurpatum a Nic. 
Ther. 60. 

Hura Aeschylus dedit audadssimus ille vocabulorum novator eamque 
iob caussam gratissimus Alexandrinis. Huc pertinent alTtog aUitudo, mous 
(Siodsus, Aescb. Ag. 276. Nic. Ther. 215. Cf. Meinek. AnaD. Alex. 289. 

afifiXdaaui pro afifikvtiaaw solus dixit Nic. Tber. 22. Sic afifiha^ 
^og pro afifilviOTtog ibrmatum ab Aeschylo, Eum. 915. 

opoaTQaxa recipiendum videtur e scboUis pro frigidissimo avonia 
in Alex. 296, i. e. ova sine testa. Atque oaT(faxov de ovi testa extat 
qpiid Aesch. fr. 428. 

fiQom^Q Aesch. Eum. 803. Nic. Alex. 421. 432. > . 

doKog proprie nihil aliud est quam morsus. Notionem animalis morsu 
noxu, ex Aesch. Ag. 798 ubi equus Troianus ita vocatur, Nicander repe- 
tiit Ther. 115. 335 aU. 

dqotni alveus. Acsch. Ag. 1521. Choeph. 993. Eum. 603. Nic. Akx. 
462« Lycophr. 1108. 

xayo^g Aesdi. Cboeph. 150. TLOPaxog Nic. Tber. 620. 

lijtag rupes deserta, Aescb. Ag. 274. 289. Nic. Ther. 634. A. P. VI« 
23. Lycophr. 420. 1045. 

ISivog Iana.'Aesch. Eum.44. Nic. Alex.452. ApoU. Rhod. IV, 173. 177. 

Xhttofiai i. e. Xiaaofiot, iTti^fiw notum est ex Aeseb. Ag. 850. 
Sept. 337. 362. Untia babent Nic. Ther. 126. Lycophr* 131. 353 aUip 

nariap pro vuniduf, vwrt^fa a vanla, vwrlg semel dtxit Nic. Alex* 
403 f Aescbylum fortasse respiciens, a quo Ag. 1364 pluvia Ju^ vorog 
vocatur. 

TtQoaudijg Tivi similis. Nic. Georg. fr. II, 3. Conferatur Aesch. Choopb, 
176: fiaXiOT IxUvov fiooTQvxoig ftQoaelderai. Homericom est dg 
&fta ioixtig. 

alvog Aesch. Ag. 378. 547 aU. Cf. Valcken. in Hippdyt 977. Nicao- 
der habet a/yo$Ther. 1.635. a7yo$ Alex.231, saepius aivofiai, eialvTTfg 
Bomericum Ther. 623. 715. 

g^vyd^v, in fugam. Nic. Ther. 22. Aeschylus dixit in Eum. 246: fi^ 
liSf] qtvyda fidg, Homericum est g^vyade. De terminationis inconslantia 



68 

•ii . aiverbio a sikfe verbaii fomatOf qwyia f^adB ipvydtfv, «eat /i^ 
•fiiyda fdydviv, ^cQvfida TiQvfiA^v Lobeokiufi di^piHavit in Paralipp,, p. lil« 

Mig partuft dolor. Apud Aeseh. Ag^ 1392 : %9va€v ctv%ov ftdidt 
^tAtOTtjv ifiol uiiiva sigDiAcat' illttd «piod doloribua partuin est, «ide 
^c« Alex. 125 OQ%«lijsaiv wiTvag gaiUQanim ora vocaTit. Cf. Opp. lyTSS: 
c^^ yoQ evte Tinrjai <fvyfi i^ uMva fioQ^av 
ctVTrj yeivafihrj xaTadaivvTaiy oaw v.lxTl0^ 

NanlMiIia ad Sopfaocl^ referam. Velnt iUud statim quod Nic. Ther. 
761: aMQ&w%og dsiTtvfiaroQ conTivium vocatnr prima nocte institulMuaa^ 
cf. Xheocr. Beren. 3. Arat. 774, fluxisse roihi videtur ex Sophodea iocutione 
iiHQag wxTbg, Ai. 283 in qua iUustranda mere suo copiosissknus fnit Lo- 
beduus. Porro ivd&vBtad^t vuigo passivum est, medium apud Nic. Then 
509 et Soph. 0. T. 200. Cf. Wunder. ad h. I. Ii^/i^, quod voeabulnni 
Hesychius per ofiikia ex|riUcavit ei^t tantum apud Sofdi. fr. 4. E^nd. et 
Nic. Ther. 880. ^a^ Ther. 383 petitnm ex Soirf). fr. 450. Etiam ^a* 
vrma Ther. 598 Toeabntum prorsos Sopbocleum est 

Euripidea addam: ayfioi praerupta raohtim, Eur« Bacch. 1094. Nie^ 
Ther. 146. Alex. 390. 651 (de ripis). aKQBfidv ramus, £ur. Cyd. 45(^ 
Nic. Ther. 391 . §a7tT4iv in Alex. 171 significat mergendo haurire. 
€f. Theoer« 5, 127. Praeivit Ew. Hec 610: 

QV i* av Xafiovaa Tevxog, aq%aia XdrQi, / < 

p6af}ag ^veytce d&jqo tzovtIov akog, 
dfoaoeig pro dQMeqog, "pnxmm legitur in Eur. Troad. 833; Nic. Tber. 88. 
ApoU. Rhod. 1, 1282. Coll.343. eQlTtvri de saxis abruptis dixit Eur. E1.2t(K; 
Phoen.1168. Nic. Ther. 22. ApoU. Rhod. I, 581. II, 434.1249.^ Apud Non- 
oum, CoUathum, PauUum Silentiarium omnino lapis quicnnque ita vocatur. 
yiOihaTcrig Nic. Alex. 442. Y.OLXo}7t6g habet Eur. Ipb. T. 263. xiovtadvig 
pro xiovoei^g Eur. Hec. 719. Nie. Alex. 150. 

^ Aristc^hane petita videntur: -^Qlva^ Arist. Pac 559. Nic. Ther. 
114. Cf. Lobeek. Paliiol. p. 477. iycQiov latiore sensu Ugnei tabulati, pri^ 
mum apud Arist. Hiesm. 395 legitor. ycvXoidiaia tumeo, Nic. Alex. 478. 
Vei^eri]^u8. tumeo Arist. Lys. 472. De oculorum tumore quos homo libi^ 
nosus defixos tenuit in pueUa, usurpavit Theocr. I, 37. xaTaafiwx^ ^^ 
Alex. ^33« Therv 860. afiox^u} Arist. Pac. 1274, quod scboU. per %Qi^uv, 
iffd-ieiiv e^^qplicant.- Lesdca habept ofMw^ai, Ttara^ unde afi&it^' foiv 
matum esse volunt. In Ther. 530 afid^ag lectionis varietas est pro fi^agt 
^ vei^^iffUo^ jNic..AIex. 445. 463. diaTiv&aXii^ ^qavv^ dixit Aristopha- 
nes in Vesp. 329, ubreoboU. d^o^^^iu^jnterpretantur. ^e^uao». Arlst. Nubb^ 
581. Hesycb.: q)ifi6(o] deofiow. Nic. Alex. 275. Habet etiam ^q>tfAog et 
f;ifilidf}g. 
■i Omniiio vocabula proprie Attipa satis magno apud Nicandfum inve^ 



59 

imiBero: aif^y ikQa^&gf HxQcmog, fiiaiov^ fipog i 
ram acies, dtMQoSg cf. Nadc. in Callini. Hee. IM, iyKVfuav, x&Fi^Qtig, k$^ 
ifaifj, lifiig, ^iyvvg, yora^, ftafonki^^, ffwt%Cfjiaiy miXlaawog, q^a-- 
f^^9 ^ofif] aliaque multa, quae singula eMmerare iongnm est. Boran 
qQoque latiore sensu hand pauca admiait, veliit &fiO¥ qiiod Attida acri^ 
ptoribus fici folium pienimque denotat, folimn uaiTerse Nic. Alex.&5.497% 
iQTakixoi sc -d^Qeg propriesaDt animaHa domestica, qoae iii OfTSil 
(cohaeret faoc vocabulum cum Latino hortus, cohors) jdegunt, deinde aviml 
puUi, Aesch. Agam. 53. Theocr. 13, 12. Galiinaram puUos ita vocasse Boeo»* 
,t08 atictor est schol. Arist Ach. 871, ThelMioos gailom Strattift apud Atlieii^ 
XIV, 621. Nicander Akx. 165 gallinas ita vocavit 

Antimwtero denique diligenter imitatnm esse Nicandruin, cum per 
ae patet, tum disertis verbis a -schoi. in Ther. 4 tradituro est: l'ovr« #i i 
NiaardQog Crjkton^g ^Avtifdaxov dtomQ TtolXalg Xi^eaa^ avtov ni)^* 
Tai ' dib xai h ivLoug dvjQl^ei (de doricis autem apud Antimadnim for»- 
mis cf. StoU. in Antiro. rdl. p. 85. 38), wg xal vvv h %^ Tta&v ' miwv 
ya^ ioTiv, 8 iavi avyyevtiv. Et ki^etg qoidera Antimaoheas, reliqoii^ 
eius cum Nicandreis diligenter comparatis, quattuor jnveni, 

ifiOffiog, quod vocabvhttn primnm in Antim. fi*. 16 inveoilar., ubi 
jeomitem molov^ov notat. Cf. Callim. h. Dian. 45. Itaque afioffi^fw 
in Nic. Ther. 349 et afiOQPev(o fr. 33 est axolov^di, V7trjQe%&, ifiOQfia* 
'Seg Nvfiq>at apod ApoU. Bhod. III, 881 recte a scholiastie per moJiov&oi 
explicantur. Derivant vocabulum grammatici ab Sfta et oQMtam, etiam 
formam ofiOQfiog agnoscentes^ quapropter apud Nic. Ther. 49 ^ Cyneg. 
auct I, 132 pastorem esse aptogfiov, non est quod miremur. aftogfiatot 
XOQadQat Ther. 28. 489 sunt TtoifievixaL g)Wfteg afiOQfialOi pastorwi 
vocantur in Cyneg. III, 295. 

xeXifietov pro xeXifirj. Ahtiro. fr. 18 — 20« 

nX6og de terreatri itinere, post Antim. fr.74 nsurpavit Nic. Ther.^ftf 
uhi sdioU.: fiatov 6k nlMov vvv tijv odbv vijv Tte^v, vijv ftOQeiavi 
Kal ^Avrifiaxog dftev * rolat d^ w vX^qevra dta ftloov iQXOfiivotaiv* 
Cf. Hesych. s. v. ftXovg. Phot: ftXo^i^ai ftOQevetai* ftXoSg yaQ^,iaiA 
«7 otog, Sehol. ApoU. Rhod. III, 1149. Lobeck. in Pbryn. p. 615 n. 

ftoUa%eiOg Nic Tter. 466. 950. StoU. in Antim. reU. p. 84. Fortaase 
huc etiam referri potest nsus vocabuU xd^ija^. Naro apud HomefOB 
tmQifiatog II. t//, 44, xoQi^ati %, 405, xaQ^ava ionke dicitur pro 900^-» 
«og, noQrjTi. Doeti vero poetae pmeeunle Anttmacho, qui xaQVfOQ nom»* 
nalivum hdiet, fr. 105 St, rehquos quoque casns ab hoc nomioativo der»» 
mont: genet xofn^og Nic. Alex. 133. i^U. Rhod. 1, 1084. IH, 1017^ 
(V, 1314« PaoII. SXL Ecphr. Soph. 858« dat x&fi^mi Nic. Alex. 187« CaUhn^ 
h» Dian. 40« fr. 106, 1. ApoU. lUiod. lY, 834« Aecus. plur. xaQijaTa CaUim« 



•flO 

^Jkf0iL&d. b.M. 134.236. Piiill* S»l* 386. anb.191* l)at. |diir. xn^ifain 
m. Tber. 18& ApoU. Rbod. U, 582. UI, 1398. PauU. SU. anib. 185. 

Gerle ex eodeBi foiite donsmi iiiaBa?eniiit Atque de ^acay.mode 
djclufli est fury fto fnljp laai HcMnero usitatum. gflv pro aq^ivf oq^i^i» 
«X metri aeeeseitate uaurpavit Nic Ther. 715. fr. 6, Calliffladbum secutus 
Httctorem. Praeterea baec aaAotavi: 

^Avtnig pro ^lAtng, Alex. 8. Fonnam Laco&icam esse atque Doricam 
tradit Heayichius. I^egitur iiio m loco genetivus '!Avrew, ubi sdiolL: 
w^neq ^ cffio %ov ^'Ahnig *Ai/$€(a, ovt(o xa2 ccTto vov^ATvriQ^Avsmi^ 
If wg &7vh TttQiOftfOfiivov, SoTteg ^EQfiijg ^EQfiiio. Conferri poteat Alex. 
152, ubi KBQxeTito genetivus eius est moittis, cpii Strab(mi KedxetBog 
audit. Moutem Cercetium novi e Pliu. H. N. V, 37. Formam KeQKirrig 
ttusquam iaveoi. Aut igitur boc quoque iu loco Ke^fxeteog scribendum 
est, aut ad analogiam nominis BQioQeog, BQiOQeiog et BQuxQiio (aUo 
bic genelivus formatus est 

dayfia Ni<^Bdrum aemper pro dtjyfia dixisse, audor est Scbol. Tber. 
119. Etiam in Alex. 119 dayfiov, quam formam Eustathius suppedita^ 
pro drjyfiov scribendnm esse censeo. 

^«^t^ (non &ififiQ6g, cf. Meinelc. AnaU. Alex. p.l28) doricum est 
jpro &^6g. Cf. In^^p. Hesycb. I, 1718. CalUm. fr. 267. Eupbor. fir. 98. 
Nic. Alex. 568. Tber. 35. 

iieXog, SchoL Ther. 93: vb &h &iAov avtl tov h^ekov ^wQiTuSg 
nai AiwiMSg, 

nia^of doricum pro Ttti^m. Hesych. s. v. Tbeocr. Nic Alex. 224. 

tafiurog Nic. Alex. 374 , ceagulum quo pdles subiguntur, doricum 
creditur pro ftvria. Cf. Theoer. 7, 16. 

In Theriacorum autem v. 250. 

aXXote fikv il^fn VotQvya ^rjgaivevai avov. 
aoftbigendum est, utrum Nicander praeeunte Epidiantto (cf. Eur. CyGl.214) 
voeid>ttlum gwtQvy^ mascuUnum esse voluerit, id quod dorismum esse tira* 
diderttnt auctt. Et M. aUique grammatici, cf. Lobeck. in Pbryn. p. 65^ 
an more suo adiectivo avog duas tantum terminationes tribuerit, sicut 
aliis a(Uecttris trium terminatioDum in og, vg, etg ad analogiam quorun* 
dam a<fiectivorum in Homeri Hesiodique carminibus. Nota sunt ex Ho* 
BMTD 6, ^ rcXvtog (Od. e, 422. IL fi, 142), ex hymno in Cer. 157: rtQf^ 
%imog bftomri, ex Hesiodo ^eQfiog avTfirj, &ylaog'^firi, Apud Nican« 
drum inveni: alokog, ^ Ther. 173. ^iHOTeQog alaa Ther. 120. rtoiqiva^ 
0av%og pro rtoiifivaoown]g Ther. 180. TOtov ubi Toirjv exspectamust 
Tter, 210. .Ex Arato huc &ciuBt veiati^ oifQ^ v.60^ Iflg^oro^ ovqi^ v.625. 
628. leQbi; mvr], ieQog ^dQrj v. 692. Dein Hesiodus dixit '9^lvg iiQorif 
B^iDenis ^dvg avrfiri, cf. Eustatb. n. ^, 333 aqq. {d^kvg veolalja Theocr* 



6t 

18, 24. ^ijhjg atg II. x, 216. Od. x, iVT. ApiRU. Rhod. lU, ISM. a^^ 
;eolmy Theocr. 20^ 8. (^. Schaefer. ni add. ad Naek. Cboeril. p.26T): 
^i^^ecg ftoKiag dfaot Ric. Georg. fr. III, 12. Cf. II. x, 27 ftoUag vvfiqm^ 
CriKm. h. Dian, 42. Adiectm in tig, ev pro ^i^, s^ea, ev iam apud an^ 
tiqiiiores epieos baud pauca extant numero, propter antiquam afBtiitaCeiil 
et coBfasionem tmnifiationum eig et ^]q. .Cf. Hermann. et Viger. n. 51«' 
Bemhardy in Diociya. Perieg. p. 504. Ploriina exempla habet Nicander: 
ifQW&fta inQaih}v Alex. 6t7. atdg^Bvra vrjdvv Alex. 415. fiOQoevtog 
^Mtrjg Alex. 455. doXoavta oQfir^v Alex. 473. tQOxofvteg OfAtidtyyBg 
Aiex. 557. fiQWfnjeig asina, non asimis, Alex. 485. \poX6evtog ix^Svtig, 
eitatum a scboU. Odyss. et Steph. Byzant. s. ?. ^TtldavQog. ioevta ^a- 
Xaaaav Alex. 171. TtetQijevtog '^akdoarjg Alex. 390. iQev-S-i^eig &QvaXlig 
Ther. 899. Etiam in plurali tnumero eig usnrpatiu* pro eaaai, eaaag. 
Itaque in Georg. fr. U, 26 : 

aTteQfiatiK^v ytalvxeg xeg>alijv ybvi^ avriXkovaiv, 
oQyrjeig 7tetalowi, XQOKcp fiiaa XQOua&eiaai. 

X 

in forma aQyrjeig, pro qua facillime aQyfjteg conicias, cf. I. Fl. Lobeck. 
in Schneidewini Philol. VII, 1, p. 207, nihil mntandum esse Meinekius 
ostendit, Exercitatt. in Athen. I, 16. Nam aQyrjeig idem est quod aQyrjea- 
aat, ▼elut in Nic. Alex. 266 : afiTteloeig ^lixag et v. 293 : noaieg q>aQ^ 
fAOKoeig et in Matronis denique fragmento apud Athen. IV^ 135. v. 78: 
xlxXag vxpiTteti^eig legitur, quasi haec omnia ab adiectivis afiTtekorig, 
vtfJCTtetijrjg , oQpjrjg formata essent Fortasse etiam Manetho pro aya" 
iXrjeJg quod hodie apud eum legitur, ayaKXrjeig ipse scripserat 

Dorismis autem apud Nicandrum subiungi possunt duo vocabula, 
quorum alterum Siceliotis vindicant grammatici, axvvetog Alex. 174. CL 
scboU. ad h. 1. Etym. M. s. v. SchoU. ApoU. Rhod. III, 530, alterum g>Xv^(a 
pro q>X6(a Alex. 214, Italiotarum glossam agnoscunt schoHa. Etiam Aeo- 
lismi, Aetolismi aliique idiotismi inveniuntur apud Nicandrum. Nam aQ- 
yewog pro aQy6g, aQyrjeig, petilum ex H. y, 141 quaraquam ne ab At- 
ticis quidem scriptoribus aUenum est, aeolicum esse tradunt grammatici. 
XltQov, Alex. 337. 632, aeolicum, vltQOv atticum. o&fia Alex. 243. Ther. 
178. 443, aeoUcum est secundum Hesychium pro ofifia. De odeXog et 
fi^og iam supra exposui, sicut de aetoUco ^QOva. Etiam vTtaQne^og 
Ther. 284, aetoUcum est, quo loco SchoU.: AitwXol tbv vrttiov mal 
Xetov VTtaQTteCfiv q>aai. Porro ^vtri Alex. 307, vocabulum Pelopon- 
nesiacum pro nsitato Tn^^orvov esse traditur. Cf. Valcken. Theocr. Ado- 
niaz. 220. Deniqae dieov quod Aratus habet et saepe Nicander, rarior 
et dialectica forma pro uitov est, cf. quos cum Ibyco laudavit Athen. H, 
67. F. sq. 



OT 

» —————— 

Etiann e ?iigari sermoofe iUiiie aetsitls nMtsk suum in usuili coAtertit 
Nieaoder, ^amquam faaec singiUsiim recmftere. nolo. In univerBum anlim 
Iwe pertisere eenseo ea tocabula, qaae oum vocafaida artis boq siBt, pri- 
mum apud Aristotelem, Theophrastum, Poljbiom inveniontur, velut ^Xa- 
4m»f Ther. 708, Ttallamog Ther. 509, x^tdvj quod Homs faellHiistice 
dictiUQ esse tradit pro amyjgrr], alia. Nomen propriiim "SffioxoBipjg in 
Metamon>boaiQm frj«mento apud Ant. Liber. c I, recciitem originem eo 
proditt quod nuUa ante Alexandri magni aetatem inveniuntur nomina com- 
posita, exeuntia in xctQrjg. Cf. Lobeck. ia Phrfn. p. 486» Sed faaec alia'* 
que leviora omitto, ut iam ad tertium transeam vocabulorum ordtnem eo« 
rum, quae Nicandro cum aequalibus poetis maximeque Callimacho com* 
munia sunt, et cum apud ankiquiores scriptores non inveniantur, aul nove 
formata, aut e deperditis scriptoribus depromta simt. 



CAPUT TERTIUM. 

DE VOCABULIS QUIBUSDAM ALEXANDRINORUM 

POETARUM PROPRIIS. 

Etenim poetae Alexandrini, quorum in singulis suam quisque doctri- 
nae et eruditionis viam ingressus est, omnes tamen communi aliquo dictio- 
nis vinculo inter se continentur, quod cum in sermone figurato, auda- 
cioribus metaphoris et grammaticis quibusdam minutiis, tum in vocabu- 
lorum quorundam delectu cernitur, quorura e Nicandri carminibus haee 
enotavi : 

ahLzriQtov extat in versu poetae anonymi quem CalJimachum esse 
credunt, apud Suid. v. Xtiiog, Nic. Alex. 350. Ther. 528. Exempla e Quinto 
et Nonno congessit Naekius in Callim. Hec. p. 131. 

afiaTQOxiai quod iam in primo capite commemorari debebat, in 11« 
yj, 442 de rota^um coUisione usurpatur. %ataxQi]Ott^c!}g de rotarum ve- 
stigiis apud Callim. fr. 135. Cf. Porphyr. Quaestt. Homer. Apud Nic. Ther* 
263 rotarum orbita ita vocatur. 

oQOTQevg vocabulum incertum in oraculo apud Demosth. Mid. 53^. 
saepius apud Alexandrinos extat, Nic. Ther. 4. 6. Arat. 1075. Tbeocr, 2&i U 
Apoll. Rhod. I, 1172, et Antbologiae poetas. 

a0tVQOv pro aarv Nic. Alex. 15. 131..CaIlim. fr. 19. 104. Cf. Naek.. 
Hec. 261. 



Ata. 35. Tber. 78. 3M. AhU. BkiHL U, 833. Op». II, 637. Onc. 
Sib. IV, lOa 108. Aathol. mtifigvaow iMbet CalKfQadHtt, cf. Nadk. 
Hm. 143. 

dofiri quod proprie aihil aUud signifieat quam ddfiog ab Alaxaiidrifiw 
pro difias usorpatur, corporis flgura. Apoli. Rhod. 111, 1 396. Lycophr. 334» 
783. Nic. Ther. 153. 259. 817. 

doQ suGCus, sanguis, CaNioi. flr. 101 . Euphor. fr. 38, 3. Nic. Alex. 86. 
314 et Ther. 701 ex emendatione Schneideri. Opp. II, 618. Cf. Naek. 
Cailim. Hec. 185. 

dadt€o Nic. Alex. 220. Rhian. p. 202. Mein. Theocr. 7, 88 alii. 

iniatQO&iki Nic. Ther. 382. Apoll. Rhod. 1, 582. Pttull. Sil. amb. 238. 
Sic inifCQOvevia Nic. Ther. 374. Cyneg. IV, 122. ininQOTtimto. Nic. Alex. 
496. Apoll. Rhod. IV, 1449. Composita cum inmQO-^, quorum apud 
Homerum duo tantum inTeniuntnr exempla, quibue terlium en hymnis ac-» 
cedit ininQOxifo, mirum in modura Apollonio placuerunt, apud queia 
ipsum inmQO praepositio est. Secuti sunt recentiores epici, aut hunc, 
aut Nicandrum imitati. 

iQBv»iiug Nic. Ther. 899. ApolL Rhod. I, 727. PauU. SiL 633. iQtv- 
^ habeBt Arat 784. Cyneg. UI, 94. 

^fiiQiog apud Atticos soriptores est adiectiTum, idem quod ^/tiifi^ 
aiOQy breviter viveus. Cf. Lob. Piiryn. 55. Apud receutiores poetas, qui 
mnn poetarum Atticomm in Tocabulis ifjpvjfjiiQiog et i^fHQog sequuntur, 
rifiiQioi sunt homines. Nic. Ther. 346. Loll. Bass. Anth. VII, 373. Haiieth^ 
I, 338. n, 7. 

9vmQ6g est mensa sacromm, TQone^a 17 ta 'Svfj qwXaaaovaa, Cf. 
Spanh. in Callim. h. Dian. 134. Formam d^vwQlg PoiL On. IV, 123, ver- 
bwn &viOQiOfmi sacra epulor, Hesycbius snppeditat Scd ia hoc voca* 
bulo aliquantum sibi indulserunt pdetae docti, itaque dvwQltfig minister 
ia mensa sacra, apud Lycophr. 93 nihil aUud est quam TQane^vtjg, exa- 
mioator vel custos auri argentique, qumn nos dicimus einen muenzwart* 
Vocavit autem Paridem xallovg dviaQlTTjv. Apud Nicandrum deBique, 
qui de &v^ arbore atque 'dvei thure cogitavit, 9v(OQ6g Ther. 103| idem 
est quod fiVQ$\p6g, unguentorum coquus. 

iaaUa&ai parem esse, Arat. 235. 513. Nic Alex. 398. ir. U, 56. 
laatog pro laog dixerunt Callim. h. lov. 63. Nic. Tber. 359. 

7Mna^9v^ oneratus, Arat. 1044. Nic Alex. 322. 

xBfilrjyopog e vertice natUB, Alex. 433. Apud EUiphorionem fr. 159 
KS$fiXrffovog vocatur Minerva. ntA^hfi vel x€/9ili} secundnm Arcadiiim for« 
tasse, pro xeqooAi] Callimachus dixit ir. 140: Sed iam Aristoph. Aw.303i 



bablet tm^hqie^tfs. QaM a poetis Alexftndriiiis per sqMM^pen et «yticopen 
e fiilio aiiato^te ttiriio ia foniiis ^pHbusdeni nonBta sint, fiteinekins cdl* 
legit AnaU. «Mex. 131. E ISeandPo hnc tlMiaiit 'A^qA pro l^tpQodtif} 
Alex. 406, lieXiaaofiorov pro fjteXioaofiotwoy Ther. 677, HQafivog 
pfo i^iativog Alex. 164. Ag^* Soholast A* P. V, ^S. PteulL SSI. 
283, dia. 

xijxa^ Alex. 185, ubi Scboil.: xofxwTixiJ, TcaxoTvoiSg, yuxKOVQyog ^^ 
xXevaMixi^, Cf. Etym. s. v. Bendey ad CaHim. fr. 253. Vocabida co- 
gnata ya^^aofiSg habet Lycopbr. 545. 692, xifpia^oi 1386. 

ytivwTtetov vermis, Nic. Ther. 26.195. Callim. h. lov. 25, ubi Scholl.: . 
ta d^riQla, oioveI xiviJTteda, TtoQa zb iv t(fi i6aq>Bi ycivsladizi, qui- 
buscum ad verbum paene consentiunt SchoU. Ther. 16. Eandem signifi- 
catiouem Ther. 141 habet xcvtoTtTjatrjg, hoc enim e codicibus pro kivW'^ 
matrjg revocandum, sicat iQTtrjati^g pro eQTtetdv dicitur. Cf. Lobedu 
Paralqip. p. 440. Dixit etiam ycvwif^ Nicander, eodem signiflcatu Ther. 499. 
521. 751. 

Xa^QaC,o} Nic. Alex. 160. Lycophr. 260, unde ad Tzetzen venit. Ho- 
mericum est Xa^Q^ofiav II. xp, 474. 478. 

'keyvixnog Nic. Ther. 726, siquidem vera est scriptura, na<n Xi/yvia- 
%6g agnoscunt Scholiastae. De veste cui davi ad oram assuti sunt usur^ 
patum a Callim. h. Dian. 12. Cf. Spanhem. ad h. I. Vocabula Myvri, 
Uyvov, Xeyvooj apud glossographos extant. 

fivtov Alex. 496, cum fiviiodrjg, fivioeig, fiviaQog apud Alexandrinos 
tantum inveniuntur. 

vrixvtog Nic. Alex. 600. Ther. 33. Cf. Naek. Callim. Hec. 87. 

ohuxXog adiectivum, tractus, ductus. Nic. Ther. 418. 163. 267. Apoll. 
Rhod. I, 314. bhtjatov TtteQov Lycophr. 216 de sunama a^ratri parte 
dixit. ohcalri est cauda quae trahitur in arena. Callim. fr. 547. Pfie^ 
Ther. 122. 

^ bXoTtt^iv evellere, tiXXBiv, Xeni^eiv. Callim. h. Dian. 77. Nic. Ther. 
551. Aiitip. Sid. A. P. VII, 241. Saepe apud Nonnum. Cf. Ruhnken. ep. 
crit. II, 145. 

oXtvti ampulla oleum continens, qua in palaestra utebantur, e corio 
potissimum fabricata, Theocr. II, 156 ubi scholia perperam tradunt oXTtrjv 
dorice dici , quia ex aere Corinthio facta sit. Certe XVIII, 43 oX^ig (ex- 
bibet hanc formam etiam Callim. fr. 181) argentea est. Nic. Ther. 80. 97. 
Cf. Naek. Hec. 115, qui copiose de boc vocabulo Barkerum disputasse 
auctor est, ad Etym. M. 1112 sq. Attice oXtvt} didtur X^i^xvdvg. 

oifXoog metri caussa pro oXoog dictum , Nic. Ther. 352. 759. ApoD. 
'Rhod. II, 85. HI, 1420. IV, 367. 410. 1053. 1204. Prod. h. II, 25. 



1! - nm^^ifffi 'kiiiirhi— 1 iactos^ naiaQdos^! • doctam .i:«(Cflibid«fi .pM 

^iR^iqpKpT^,^ Cattin; b. 'Del/198t..xi(8cXft(ra^ i^lL; 

Mod/V559i '^c«ii7^^ addUlAtopif ra^. 11^^9,4/111« 128 de aonidio,; 

1483 d^ 'Scvoi^e'^ I86K de aaxoT^IYv^^O id^.pila nsorpsdair. Oo voq 

comibHboo cf<; Noeicj;OpuBa I^ 2&&:.od$Q$ iiveeti7jr>79^<^^<i^^^ Dieii«P^ 
riog. .1&7. ":• ;• ' ;-'••. f ••,.! •:."•' .••• :, ^ ......:..«•.•. .r: . ; 

' TtQoapiatrdHv %ivi ii alicui oMqaid^appropiDqiiare^ iBMDgfere, «poetao 
scenici dicuttt et AlexafBdrini, telut Lyc 783. nic. 1%er. 92l Apod Thtoer. 
IH, 29 ^tiniiia^6(Aevx>'i passiva «igdifi^tiotie' po^iii est- iSed ft^fiM-^ 
TBa^al rtvl ti solus quantam memiai ^dkit Nio. Tlier.* iSl.112. \ Vmi 
qdod Lycbphr. 102^, mane Siculooa Pacbymim^circomflUens ^ooyidof^^ 
9901 dixitj huc D6n pertinet. . i : i ..j .' . 'i i . ' i ■ i • -, 
^iyr oris Ap<MI. Rhod. IV, 1447. Nic Tber.p453.: HomdnH edmpositam 
habet Ttolv^^v I, 154. 296 i. e. Ttoliafvog, noXv/hit^^, < ' ' 

^6x^og referendum ad Homisrieum ^oxdita^ Ly€opkri402«"Nic: Aloxj 
290.390, . i . I . 

axaQ&fiog ApoO. Rhod; m, 1260: i^tog iTtfftog xfmQ^ixdg iiriixfe^ 
fiid-uiv ytQqvBi nidov Dbi scholia partim apte* aytaQ^fiifi 'per*^od/'inter- 
pretantur. Innov aKaQ-S^giog apud Arat. 281 est equi sallbnttd p^l'l Iiy-> 
cophr. 1*01: axaQ^gicHv ' l&vaeig ehaqxoaacova -dtdXov', tibi''schall.i 
oxaQd-fiol xivT^aeig. tHcTbeT. 1iZ9: aiaQ^Qvg'iXd(poiv: ^Cf: ^Bdiell. ad 
h. I. Homerus innovg evaxaQS-fiovg vocAvit 11. jV", 31. ' . /. 

tQOxao) 1. q. TQOxa^of, TQix^ Nic. Ther.'l66. Arat. '227. 309. 1105. 
Anacr. 29, 6. Paull. Sil. 820. 856. amb. 81. Etiatn composita halietit A(e- 
xandrini initQOxaoi et niQiTQOxdo). Homericum est HQOJXoioi H. X, 163. 
Od. & 318. 

vdonoBig Nic. Ther. 239. 300. Dion. Perieg. 782. Saepissime in An- 
thologia. Classicum est vyQog et vdaXiog. 

vdiio ApoU. Rhod. II, 528. IV, 264. Nic. Alex. 47. 525. vdelw Callim. 
h. loY. 76. vdo), vdrig, vdvrjg e lexicis tantum innotuerunt. 

ipioQog Tocabulum Alexandrinum, quod apud Philostratum extare Imm. 

I, 31, quem etiam Alexandrinis poetis operam dedisse Kayserus monuit in 

Prolegg., non miror, tam splendoris quam soliditatis habet notionem. Cf. 

Intpp. Theocr. XI, 21. Nic. Alex. 386. 91 : g>iagfiv di norov anoalwao 

yonvv i. e. splendidam Tel pinguem in lacte pelliculam, nam minus accu- 

rate scholia: tov nmiffina aq>Qbv vov yaXcoctog interpretantur. Cf. Etym. 

H. Galen. glossar. Hipp. s. v. 

xXoog color lividus, qui Attice xXoij Tocatur. Nic Alex. 475. 583. 592« 

5 



f» 



A^. lHied. n, Ifie. n, m. ff.irt^. (kimko ^ ^ ^e^^«eirt 
fyx^ioog, ciiitts accusaUYuin fyx^^ P^i* metnplasiiiiHii ibrtiiavil Nie. Tifteri 
•79., pvb I^Aoi^. Ceieroin koc «mi «nioM hilerttdisiae.eMiQplaiii 
apa4' eum cit Nan^ a yJUog i. e. ^ioi^g formatit accaa.i qpXiki Alex. 
3WS, a x2«clo$y xJUidii^ pra xilsilovff «piid AAea. XV, 684 A., idddieiNfA 
pf% Jilttdom Georg. fr.. II, ] 9« Et cum aaepa Nicaader p90 usilati^ altr 
coiiis liocabidi fMHiit par^gogia, aotiqoiorQi magiaquoad ipsaai stiifovi 
accedentes revocare soieat, non dubitayit per heteroclisiam quanddm, pffOt 
idpiwi» acctisalivo formaln aeephalam nkvilu Alex, 1@9 cooficere. £odem 
spedat. geneL j^o^xo; Tker. 42 pro Zi>(f%adt>Q, Aam £o^§ noiminaUvus flOus 
eal a grammaticia, cf. LobecL Paralipp. p^ 111. Sed ot in Georg. fr. II, %; 
fitri. y€ f^h. Uai iitfoji, qiod Ltibkraius vertit, genera dutem iadum, ^vio* 
kirurii sunt duo, Ibrms^ liat agnoicam, sive per metaplasmum ab eov ^ 
sive cum Lobeckio Pathol. p. 443 per para$phematismum ab iag deriva- 
Inm, persuaderi non potDit.. , IVitoiim eitiip obstat sj^aba producta. Dein 
frequentia sunt apiid Nicandmm paraschemiatista in ^ov,, cf. dissert de 
om. SibylL p. 3(3, rara in ag^ <)uorum tria tqntum inveni exempla, ^ov- 
victg fr. ni, 5 pro ^ovviov, iQivag Ther. 854 pro eQcviog vel eQivog, o^* 
ta^ Alex. 3&5« 444 pro ohog, tuta a sfnonyroorum confui^ione omnia. 
Cqktsai iag e^ adieotivum i. q. '/fuy/a. Atque Schneiderus: iaai, jnquit, 
e^t pro siol, nisi scribendMm digaa moi,. Hoc unice yerum, itaque lege :' 
fiv9) ^hv i^aqa iaoir Mam Xaai nunquam pro tial dictum esL Antim. 
^^30: hfyi^i dk TtQOXoal 7to%a^v Aadiovog Xaiii, recte Meinek. de- 
lect p. 128 emendant Jaaw autem prorsus est barbarum. Superest: 
UTt^ iigura, adspectus. Nic Alex. 376. Ther. 274. 657. Apoll. Rhodi 
ill, 821. 908. De %niqyia autem, aTtOTfii^ya) reiiquisque compositis Naekii 
disputationem commemorasse sufticit ad Calliin. Hec. p. 43. 



".«■» 1 ' ' »* 



1 1» > 



«r 



*• 



CAPUT QUARTDM. 

GLOSSABIUM NICANaRi 



His. aateqi profli^tis et siii^^iUatini expositis ad iiltiiiuiin genus Toea-' 
^ulorum progredior, quae aut primum apud Nicandrum inveniuntur, aut 
noTC ab ipso formata suntt aut prorsua noTam et inauditam induerunt 
^gnificationem. Hic autem eadem fere ratioiie qua apud Lycpphronem, 
^berrimus obscuritatis Nicandreae fons ex usU slve abusu potius imaginum 
et tropicae ofationis manavit Nam ut leviora omittam, veluti quod liofifj 
et auj Tocabula de Tenenis usurpaTit, quod xoQarjv h. e. tempora Tel par- 
ten) capitis qUalemcunque, Tber. 905 de toto capite ditit, ineptiores me- 
taphorae, quae Lycophroneis Tix superantur, hae sunt: 

^ine^l^ Alex. 401 toUioi diem significat. Cf. Bernbardy. Syntax. p.80. 
ciQn^ Ther. 557 dens Tocatur hippopotami. 

x¥iqff%^ Alex. 309 ^jCfilpirujai. Cf. Besych. s. ?• DeBtum adem xyi^ 
atiiQa TocaTit Nicander Ther. 85. 

fi6di>g belUciis heroum labor, Ther. 191 inepte ad pugnam ichneii- 
im>iiis cum aspidjB iralatus. 

vvfupai Nicajftdro fere semper aquann denotant 

n&XoQ puUus equinus. Sicuti dafialig in Anacreonticis quae fiBnm- 
tur, cf. Intpp. Horat c. I, 23« de noTa nupta uaurpatum i^ex. ^5. 

. m^ypg proprie est domiciliiim. Pythagorei cprpus humanmn ita to* 
mUaI Btpota $0in)a6 donualium. Nic, Ther, 742 corpiis animaiiam. Sm 
Attifk» A. P. IXt 404. ayi^yog iJtMUfH^ dixit 

. %Qv^ atdriQfjsaaa Alex. 51 scoriam fe|*ri Tocavift Niciinder, quemad* 
•iBodm «pod Eued. A. Pl. 1&5 Eobo ^pm^ ^ti§ mwmMnf. Cf. Lobeck* 
in Phryn.. p. 73». 

VlK>xiine accedit raos ille, quo nolissimo cuique Tocabolo novae et in* 
.wdilae tribuiintiir notiones (ef. snpra p. 51) ita ut duhius iqterdum hae* 
paiit lectfwr, utnmi doctriBam magis an nugas Colopbonii admiretur. Vel 
adMiaalae saepiaBwe na^nqcQffawouis loculupi esse Nicandrura qaerontor. 
•Hnc «nteiii pertiBeiit: 

Sifthog. Exquisilpm hmus ToeabiiU notiovem a Suida serratam : avy-- 
ailVMd^ wmw a^waipim h %fi £1^ Nic Tber. U4 et poeU Apth. VI, 258 
Mhibenl. 



_^^^_ m _ 

ifivog est agniis. In Alez. 150 neQaarrjg Sfivog est aries, dii8cli6ll.r 
afivbg tativ 6 ftrjdiTCta xi^aTa ^cdy. ^wg ovv omog ti^a&vriv ehcei^ 
ovx OQ&wg; 

ag>Qa(nov est id de quo iadicium quia non inteDegitur ferri nequit* 
Sic q>aTig agfQaaTog^S^^l^richitily^iM^^ctoll: ccveKdii^yrjTog. In 
Aesch. Pers. 161 significat ineffabile. Apud Nicandrum Tber. 776 est in- 
eptum, vesanum. 'sic' &q)QdiaT0i IX/t/d^g' ''vocantur' apud Paull. Sil. 

amb. 42. ...,,. 

^" ' ^QcofirjdirJQ ei ^QWfirJTWQ apiid Nicahdnim nomen est asiiiii anlya^ 

lepoins, quo cuin conferatur TCTia^ apud Homerum, 'fpeQiovKog apud He- 

siodum, 

j . . yeQaofnov in Hoin. h, M.erc.l22 illud est, ^uod honorem alicui tri- 
t>uitt apud tragicos id quod bonor(^, dignum est, apud Nic. Ther« 613 id 
quod honoratum sive in honore.est. 

yXrjvog Ther. 5S28. xarqxQV^^f^^^S pro y^vq dictum. 
dvarceTCTOv iUud vocatur, quod haud faciie digeritur et concoquituTi. 
Alex. 296 semon nondum maturatum. 

' ^^TQOv secundum Tim. Lex. Platon.,' cf. Ruhnken.. p. 135r o fieTa^ 
6fi(paXov Te xofl aMofoi; ioTrog. 'Festive apiid Arist.Thesm.' 509: x^TQag 
^(pDi^ legitiir; Nic. Ther. 395 : v&Qdnqribg 9itqov tbcavii fenflae inedullam, 
hreQimriv. " ' '" ' '' '' ' ' .' ''•'.■•* "^ 

"*" ' x4;^€ey gravJdam esse. ' Ther. 239 omnino aliquid intus gestiare. 

fielQOfAal Tivog Ther. 402 docte pro IfielQOfial Tivog positum esL 
PauUo meUus apud Arat. 665 fiecQOfiivrj rtvog idem est, quod afteiQO'- 
'ftivrj Tivog, 

atddtog erectus. Afcxi 402 pehsatus,pondefatus. -'* • ' 

aTcelQrifia tiexus, flexio. Alex.-417 liiitea ineul>dlbu)a, vSnBCMh. m 
"Dioni Perifeg. t.415?i OTceiQrjfjtata^^-^i 'metQdt^, 6kk&igv93m\Mtl 
OTcetQOvv Xfyerai to aTCaQfavOvit,^ xtA ffhtllQov^tvofia^&caLTbklg^iiM^ 
-jc(ria$f^miav lvq>a&fjt^r £i, i9p&ihei»;riB Ci8iUiiitf..pi>15. V ;\ 

*''' ' x^^*^^^'^^^^ qOB^dcgnfi beinfi^^m e6it,'mit'^x^)mv'8^9gt0«»'^igiil- 
ficat. Apud Nic. Ther. 103: ^odeog xovg est oleum ro9iibeuai.'<''''*^'i <<i 

• • -^Pbrrd' novlftiusf ridicuhifti iiiiorem •Lytc^hroiiis',- qni trftis '^iiMsiftliUs et 
-vulgafribus curfose abstinuit, ita utprbvlrf^ '-^'TiikioQi^iPigy^&fSePiifiOli,, 
qiLTVfia ^ '^1k> itcot^q, q)tirv^ '^■pvb iif6gr&fiip(66h^^^ 
Cf: l\fe)^^rd. in praef.^ i6dit; 'p^. 2^. /Et htitc,li«ii(}«iri <1«ti«rai ift ll^HeftiUhteii 
non cadere videtur, quamquam vocabulum &V^^^^' a^udf «:6mnn<>tt* 
gisse-tion iinenifibh''' Qiio''«tfagid' iil'^illfid I6idlirtt(*<(k^«(|c«^lt(l:'i^^ 
-(iuamqu«''t6cfe^b«d6rl(tn^ forriiftm^' d^i&gerie'> eaftcye^ipSK' ^a<>riiiMWiHV ^«iiyii 
giam immutaverlt, quod cum in aUis, tum in adiectivis conspielmrii<iML 



^o 



at 

p* l^oa^BPOiy obBflrvitfiit^.iacli^ctixoniip m, eti9,\fimg„o^Q^^ wfxiMxB^ 
qu»^ j>4«liQ ,i^la .«dvwit JUaque legtonliir apud ewpz , mdf^is^.fro mdift^ 
ui9f9i(ie^.i3ianiHf, mffOf^i^etg, (ffOK moiaftog, .aijfiifQeig^ ifwiQfqeiQ .pnK 
o^tid^S^ ^fCJO^a^ et.4»c9^ W^i^(!y99$ ' if^i^oeigy ixijn^eiS, agpi^ais${ 
fii^ieiQ, ^Xfr/Ofif^> iy^moeiQ.ih^ cmlineMr elliMomg pro aUfxoiAi^ 

leat^jhjffigr ^f<^yi)««$: pro .l^i^^a^/ £p9o^i^> ^aciff pro ^c^i^ a^; > 937« 
^«10 (<sia(Li.Parjs« 4'^x/42; GL Afe^ek.)AnalL, AIqx. p.^44), ^«mcls^ 
lMeiiQ$iQiiXpQeiSf ^^^iieK:i^is,'^rifiat6»s^iiavt^i^^ vQqfifi^nif^ 
XoiytjeiQ et Xoljnfjg pro kolyioQ, fieXiaoi^eiQ, vavoioeiQ, oifjiifeiSi .bkatief, 
avgavpeiQ, qifypiOJ$iQ,fT0 OfyviatOQ, Tteri^eiQ, f^Ya»p^iQ,.7tvQoets,\Y^OQ^ 
yvQQeiQ pro' TtQQijpvQepfj^ayoetQ^ ^i^ijeig Jito. ^ixvoQ, ai^6§is, a^ 
q>i6eis, axoQ7Ci6eis, anoroeis, tQvx^eis^ v7tavx(l^eiQ, ( Georg. fr.> y«; 
Schne^d. ad Tben p. 301. I^obeck.l. 1. p. 2Q%), qxoycrieis (Ale^.483. Fl. 
Lobeck. QuaesU. loh. p. 155), %aXal^rieiQ, xalfiavoeig, x^ov6eiQ eiy ^viirt 
dtjQ fro xiwveoQ. ^ . . .^ 

Praeterea: ayQavX^Q pro ayQ€evlos,J($ig>&OQiQQ, ifgtlcefit^Q, heQO^ 
^ftMiii, evfiQejoiQy-S^ijWjQ, ^eQeii.exnQ (o^tfram femllfr.aiite Alaxandri 
npgpi. aet^t^ iqvieiiiufiUir exempla c,oinposita cua/Ac^a^),. aoam^te^' 
QevQ aive imnotp^QriQ, xcUhifil^^ mdivn^^ k^ifisfiQiiQ, .leaoqAi^' h^V^ 
9tf» ^ hfQy»iQri%, ofmsmf ^o^vay^ ^oh^x^^^ Qm^^i» Q^iQfo^ 

Dixit etiam Nicander avovrrjtOQ pro ai^o^erros'^ ofiio]n^'|>rO^ ^lfri^ 
fiSy nAnxQtp^S ffo .mh<kufQaavoQ,i j^QtfW^osi fro> yvQivaSf ioQf^fOQ pre 
ioQivdQ, iiinhffyriQ pro ^acXapevotf^ £0900$ pfO( Soqoajiag)» li^vBOgx^ 
lipiM)9> jwdnrj»flig ^i^^rcdiKOg^ : itolxjpi^TfS 1 .plr^ oroiibiliiKitfg ^ .^mf^»iQ pro 

WKH^, folq^^i^m 9«^ofi .^9ii«ite fm^iWiQi xAfM^Titf^ fMvibilN 

fii^wrfQ. Flnctaat inter aeQy6g, aeQyi^g, aeQyfjMg, inter ncifi^,^ ^^fi^ 

* ftAelastiviifuiii' Hpnlefli tenniiHitioDjBa, '4iiMuivpnie ceteris tmiijkaypiil^ 
mHm aninadvertiy' tamen' m fais quo<}tte fbr^ap radima fere idnque pnie^ 
Mit vtitibtig, itaquA ll^e^ Sak eX Xi»osi fii^ffni ei fiXa^oQj nHmf A 
thog, ^iQi^6p6s' pro otQi^^^affiQim Aiex. l88itTUer. 608 pm Afo^ 
ieifima, fioovtAg pro fiovviovp yoyyvltg pro yQyyviaj, ixfevg pro' ^g^ 
itlHit^liig pBo xvtiafiiig, i^iQiQ fvo r^Qio^vi oQmXtmeig.fnt 
ftioxog pro nhtog, xQlaqn^iXov pro xQlqwXXov, q>Qltog pro q>Qbaff, 
oi^ieShv iiffanter ^^i^ ^^ aUis . ■quibmdam . paraaehimwtifttift iam 
Bal^qiia huiiia loci. non sant» Etiam xariora Terba anotaid 
ifgfiXi^afii pfo- ififihmo0fo, fiQvx^HnotiM fio .fifOXWfm 



n 

^l^ pto tm&fipfiifi^, ' imvftfuit^ pn» namnfjfaipto , mvtjUjttot^co |^ 
ifiliimofjuxh KtiftQdtiid^ pr» KiipiAioll^s», Mi(fMka^ p|(0 ieop^i;/uiy'ki>i»i}-r 
iUnrto pro ntvptjfi^f M^fMwaim pro ka^iAmno, letiq^ilico ^I JlaefMiirii^A»- 
pfo itagniaai», Aunr^dii» prp Xiov^^to, i*aificlfe9to pvo fMivfmt}', pivdA^ 
^l»m pro fnv06wopm, aalua&to pro 00^6^10 > (nci^^ai.pro <iili^<n^>. 
moiUMii pn> mokemo, iSfMiopat, ^ia/iiiofuu, t^ktmm ({iMimipiiim iM?* 
didminii 00! pro toUio, ^^c&fiigOfitio pro vnofi^ififo, j^iouo pro jeAici^^' 
xio(i6i pro x^oSci» Ther« 777. ec Nami. Koa^ IK,207. Agath. A. P. ¥y 
m PauU. SiL 289. 

Restat ut iu flne oominentatioDis etiamiiiim ea proferam, ipiae qMid' 
difBeili<Nra eramt, omiBsa io praeeedentibas ca^itibus^ consulto hnie loeo^ 
aeposui; Sutit aatem Uaec: . ^ ^ 

aeldelog' id quod cemi non potest. Apild Opp. Bal. I, S6 Cyneg. , 
m, 166 signiflcat hOmile, tenue. Apud Nic. Ther. 20 illud, quod' oculor 
nim aciem praestringit, aut quia semper in conspectu (ael — dijJiosy, Siot 
foia aspeeto^. eiue rei ferri aon pole^ {a — eidi^g)^ 
i akvx^S seiael extat in AI«c. 36S ^ro ^alvn^g, quod in A. P. Vy 
SM Jiegiliir, a Soida por isanvfog, eb HesfDhio per ivaniig, ^ifaPoS^ 
f^ exp^tmi. I9 Nioandri loco est tepMam. 

ifi^iwa^vog vocabulum Mlcandro proprium. Alex. 417 afitptx&prjv^ 
i»fukop SttBt longi eapilK, qvHbus caput cinctum est. Ther. 372 Murpa'^ 
tur de bicipito amphisbeena. Cf. Ther. ^12 afiq>ixaft}g molSTtevdQa qood 
olwi iii Od. ^, 331 liBgelialBF. 

'&Hf^ V^ i^imfog prinum ^xlat apud Rio. AteXt 96* €46i 63!r; 
Hi^n 8. 70^1 uNe ad Oppiaaoos et alios perrtiiit - v* ^ «^^ 

< . iEi^Aog. semel diet«m>Dior^ 423. SchoU.: a^^hoiii^ifoivtat-tiimt^ 
xtoraif^. a^^Qipi^ ofs df 0mwt6fiOi t4fii^v9iml ^m^^ m^ii(^aim 

oQTteiiig Ther. 420 ubi SAiAlr. i^eSig 6tov 'httrihnd¥ tJSli i]^ct^ 
Mn ^iAtK; avk o^mttgxAB^ xig. imi M fvoj^ c^ Ifc^.^y^lt^ tiir 
ftjp.y idppA ifdmeiig. . ij af9€edkg, iatA xma t^ <ifiseddir<r lemifBm 
Cogii^m est Tocabuhm cnm o^Tci^cr vd oQiti^, Tber* 399^647- 1 A4 
^npifem htsm sohdliasCae Jbate anliolaveniot: a^fti^a Toxocf^ miMxi^ 
%ov ToS o^oo^' ri/avv 17 7x^0 toS. ^ftovg-, ohv^ o^ofieQfx^ De \V^^9^ 
n^og oiipra diciiMii es^ YoooMam Sdm^ djouiiiiB^ 
9es{cl|tiiin. • .-.i. 

^l^jtii^dg ittl{Mv;^^ Ab^. iQI. viOitaliir hoc^iedti«iipy dejqil» 
llOitUiiiM^^it^ ^lteM. eaim. % 3^ 18 c» - BiipikorioiM a, letfcopapliiii 
^ mkk^^AmM Alex.fr, i^ ^i^clir poetao wnttto T%ia9 4lf^BbM»f^ 



mti€V€Uf %ivi Alex, 172 alicuitts ditioni siibieQluiii esse. £xinM;tii|yaf 
«Of/Mymiy «icttt Q(vn4rias, w/ayte et reliqpa qjoaa ab atniqv deri- 
.Tai«Uir. 

* ■ 

i^^iliog eo^oMia. SiG- Ther. 6|(t3 «li^ Toeatur, fropa vo i/qrv^r 
jamv atcHMioad eoMiA. Simjlil^ Alex. 5jl7 Nfvroy «fwetjwoi' i t^noli 
dixic, quamquaiii a^ayevos prei»ie siibalaDtivuiu eat, loUatk 

iQoaoog ocoltts, Alex. 461. DocCe fomaTit Nicaiider hoc YOcatNi- 
luin a yerbo diffxofiai a ^pio etiaiu dfOKiov deriratun esse TeCeree cei^ 
eebant, «tpote 6^ fikiTttav, vel H^fH navanlipfwp. 

Iarft> dico « Alex* 439« 490» Tlier. &08. 738* Fomialttiii ab hin», 
.cL Lobeck. Baralipp.. p* 166, qupd olim pro coo^oaito biMiatjar, cf. Buttiou 
•LexiL L p. 279. 288. 

igfta^ semel extat Ther. 150, ubi schoU.: ^PjKOKca^ rovg l(^aloy^ 
'Om, XiStaietG tin^ovg, ^ kiSoivg omMQevfidvopg e/g Vi(4!^P tov 'JBfftov, 
Hesych.: fiQfictKeg] vq>akoi nitQaif alfiamcd. 

iifOia Ther. 62. 631. Unicutt Terbum Graecum» praeter T^oyi^iy in 
JQ0 Iflminalum* CU Lobeck. od Sutlaa. gnMnai. IL p. 300. 

ii(q>og Alex. 248. 343. Ther. 376, et riqifog Ther. 823. Alex. 298^ 
apud solum Nicandrum leguntur. lonicum eaae.fertnr Tocabufaun piPfi 
-Tidgari arHfipog, of. SdiolL Apoll. Bhod. IV, L348. Lycopbr. 1347, Sed 
•teaia priflMria foit dv^^o^y quod Heqfchiua iu flosafi serravit. , ) 

ladmgyog Tber. 422. SohoH* : -^v^fia %iav d^ffiivw* < 

Xttiffog Alex« 576« Tber. 680* ScIiqU,: kaii(foifg %ovg avoiidtSg i^f 
-c6 /Mhr id ipft ^vfj %faxv%iif9^pini. Hesycbiuoi inurepailur .t^HhW 
'im^oijiif». . . .,, 

AoxfTfg, Thcr. 109* ScholL: o keyifiuiog jnofa %^tg '^f%i^(^ ii^ 
-%t^avog, vSv ih kiysi %^v %Ofvvtiv, %biUvij%gov^ Cf. Nae^. AU^fl^ 
Hec. p. 141. . . > 

laKPfloiog ^mmm lectio. pro iamufilomr Alex.S(68: lamfjvov 
iumfimo lagvfi^iomk xmhsi$fm^), ubi .scboU.: iXitmov ,q>lo$bv ^ovp 
loaog. AlioBi iulsryretatieMiii propoauit Nitwb. M Odyas. 12L» U6,. h(M 
^ .yiiervi iatjfdf aermo eal. . Pulai iMtoo at boc.wcabHkv qMocuoi coaff- 
pararit laxvii, laxvi^eig, laxfiog et simUia, eruendani. «sse ob^Um.a^- 



«^ 



*) Tutgo legitur in hoc fersu coDlra metrum kcttfraf^ev/ pro quo Lelirsius j^ffdVA* 
>/oo scripsit. Sed Nicaodreum puto fuisset x«ara^ibv. fVaestaAtiMhni adleili 'trf- 
"dieea omnet ftabent ««tff9^«v> qaam fonnte MfieiMhio* ^,'lflSiflia/iifevtB4m'.aMe 

» ■ I ..11.. , ' •'.'.'. I ti 



et densa arbufltci -coavei^et* ; IWqiB^ Ittxi^lowir esn^-iiy quodUfifllD 
eorio dfonkndlttiifD est. .,:.:.. i ,: ..i 

' Xmoio serbel itt'Ther. 8l proliTtalpw; alBlqxo cHctufti. * NotSoVi^^ 
splendendi prae pingaedine habet apud Callimachom fir. 141, et NaelSb 
aaetore, apnd Gregoriiimel S^esiuiii. ' .> 

kfyiog mort&Hiim, ther. 5^9. 618. Attice vocatur tydi} vAX/itg, 
Cf. Lobeck. Phryfi. p. 1-65. . . > 

'XoyiSeg, at Tber. 292, bculorum alkcdo, ita scboH. el Hesyeb.> Apud 
Paullum Sil. A. P. V, 270 oculum ipsum denotant. : «^ • .1 

juailxij. Primuiii inyenitur hoe subi^antiTum apud Nicain4ram Tfaer. 
382, qUod ipse in Crlossis interpretatus est ^tyog ft$^ %€vg Ttodag xal 
^Bt^ag et de frigore ustirpavefat in Siciiia carniine. /Cf« schol. ad liJ 1. 
emendatum in dissert. de Nic. p. 11. 27. Sed yerbum (lahuw &m ba(- 
Iwnt Hesiodos et Aeschylus. 

IJtavXlg Tber.' 705 per fiaxavQa explicatiH' in scholl. Pluralis jubiN- 
XiBg redit in epigrammate A. P. XV, 25. . : . ." il 

viSxcep 'Thfer. 189* scholl.': v&naQ d^ o xagog rJ€oi Svnpog, oIovbI 
%ov vov ytccQioaig, 'He%dliios explieat Vocabrfum per ^vai^^ig, wa&ek^, 
«opor. Alii sumpserunt pro adiec|hcr; Av&klvjfsog.,' vQycaQiiidrjg habet Di- 
pUlus apud Alhen. IV, 133 F« ! . ; 

oXytog proprie Iractum signi&cat, i. e. aut' iBod qood trahendd efftct- 
tur, veluti sulcus: nbti «uiit SXwl tSv vb&v apud Herodotum et gFani- 
maticorum de hoc 1<nm) disputatioae&: • atit 'iHbd qood trafaitur, ipsum sol- 
tos efiiciens. iiaiic significBtiOiiecii, quam primom inveAidi^s. a^dSorip. 
lon. 145, obi oikyLdt da(pvrig ^Mit^si^ae.laui^^ pof s^olumtracfae;. ada- 
maverunt poetae Alexandrini. Itaque bXxov Nicander saepios.^ebrpusaec- 
'pentom Tocavit, Tber. 266« 316 aQ. Btiam^fingoc^ otpoteilbogereilenoa- 
iam, Alex. 79: Ojuqpl 'iMlhXMg %H^t}XB yXtiaa^gi, khi^cbiM,:,9fB^^pQff^ 
crixiig %b f^ijxog nal ij TtaQotaaig %i^s yXdaafjg. •* ' 1 . | . ii 

o/iyrvi; V ^' ^<^ 'A^ribeadwn pr0,ot»m}^ aeem»d«m lexiQa jesl cibua 
e fiticlibus >agre»tibii# c^nmtessi i< F^ qualeeaiii^eAsigBifi^Mt 

S(i7cvm 9f^d Lftx^pkTi eil. 4fifj^im'Viii9baMmt etiani frimiesta^ Inellf «d 
ofEis 8acra»'praiep!MhatA. Ci P)ftU.<NiMni 1^96. Apud Nie. Alesir450. ofutv^ 
waA fiivi alvebromi*' ' • ' -- • . : ^ .\ .,''•: 

BoTXif§. Rarom vocabidom, pro quo etiam &gTXtiyS diediatiorf . d^ 
JMipfceB. a^ Hesydi. t. aarXiyS. Hesychios habet: ooTXiy^ {oaraXiy^ 
qood in texl^ est,^ ci(tuoi' fortasse. ez supra scripio aavXiy^ TcXoKa/ia^ 
HliSf pi00fvf^9'.ij^Qiv^i^vffi,yif6(40^ov^ D^ vitium cirrhjs «6U|^ 
patum t Theepfar. H. Pl. lU, 18. D« fuliaiBe vel potius ooulorum soiBtaUa» 



f» 

eodubet, ab una puto radke (^IF.) pnrflectuiB cum Terba4iytJiii*J.€f.]]Kte 
Alex. 470, - ibi icbt>H;: Jb^JU^ctg: M< Jl^t. mA& ^ te to f liy w fe "^ ^^ ^c^^ 

Tsifi^tS. Hoc quoque rarum est Yocabuium, de cuius notione (larMi 
inter grammattcos conFenit. Aut enim per tcvovi, ailt per ^M^^^^xpIi- 
catur. Vide, quas vetemm interpr^thm senitentia^ Galenus coOegit, 
T. XVU, L p. 879 Ky ittiHf^fcataa ab H«rmanno OiAiac IV, a76*8q. Prior 
explicatio apta est in Aesch. fr. 181. Soph. fr. 319. Altera in Aeseh. fr. 
169 et ptM^osqoe Alexabdrinorom locoa, velut in^ C^lfim. fr. 499.\ Euphor. 
p. 113. Nic. Ther. 273. • • Ji 

axlvoQ semel in Ther. 694 pro a^vog, croljuer dictum. ^ 

CTtlrjdog i. q. OMdog, cinis. Lycophr. 483. Nie. Ther. 763. . 

rgafmiS naiis^ Lycoph^. 97. 129^. Nic.Ther«268. Cf. 8choU.,ad'h.L: 
%qafmi£ d^ iotl fiaQ^aQixbv TtXoXov. Etym. M. s. v. > 

q>oiv6g. Alex. 187: xbZvo nothv Srj yaQ TexaQT^ari ipoivhv l^Ttxei. 
IScholI. : &vrl roS 'rttqioiviyiiitfov r} oli&Qiov, q>6viov xoror fcXeovaafihv 
rov t. Itaque hunc constituunt verborum ordinem, Ttorhv xetvo q>oivoif 
iantei xaQijatu Atque laTttecv apud Alexandrinos poetas universfe qui- 
dem violare notat,- male aliqoem aflicere, semper vero cum accusatiVo rei 
violatae coniungitur. Cf. Apoll. Rhod. II, 877: ovtig laxjjet vavtiXt^v, et 
quae praeterea congessit exempla Koechly in Quint. Smym. 111,' 455. 
Quapropter hic interpretandum est: j^tus*, qui*perniciem demittit m ca- 
put, et q>oiv6g, meiius fortasse * (jt^ofyo^, substantivum ' esse ceAseOi 
L q. q>6vog. .' 



Haec autem ea sunt, quibus .toGBbdorum ddectus, qualem Nitonder 
exhibuitv iHutfrart dAbebat.. 'Cetennl con&do me in hae commentatione 
operam nen prmrsus inutUem nayasse. Nanr hac demum ratioae, elocu- 
tione uaiuseuiuaque scriptoris aedur^te eltaiini^ letiea et tbeaaurto Un- 
gnae firaedM ad e«n c«Doeo j^tlMioetem poaae adduct, qua^etiani- 
Mii ai iiB deaiden^:. eam. di60««t ^uaai^biBtDtiim uniMaiiiiBqne m^ 
cabuli, eiuaque per aingula Utterarum genera a scriptoribus imnlitfaitin 
Mlionis MttirMe. e^dubeanW 8oc<atittn.:<pu fiiri .)>oliiil, eum/cotidie 
etiam nunc multa inYeniantur Yocabula, HjpuM» Jitdlam lexifla liMiiiMit jnaa^ 
tionem? lam raro nonnulla in Ane huius comme^tionis prelmia mihi 
lieeat, quae ffNie inTeni neglecta, non ansie eireumapexi^ jmbi iie efo 
foidem 'mille ?ocabula si quis magiater. tbesaBm linpiae Cmee^a {KMait 



w^ipaiilaw, fnferiM eilni do stadib «it^piiMii nMUiriBi esft i\ggfitatJ 
Snttt autM hMOi 

ifm;U/ef9 ApoiMA, HeCapir, 105^50. U<k, d. 148, & 144, 22. 
> «)«cr3ci6i^ Apoil. 145t 12. 

^oxili}€c^ Paull. SQ. Ecphr. Soph. 434. AimII. 36^ 3X 42, 6. 43^ 

4». 60, 10- 

aeigaixa^og Paull. S. 814. 

a^€0^avvfj Apoll. 36, 61» 91, 13. 

axtoirflti^^ adioci. : caUaTOQaQ oikovs PaidL 8. 799« 

mvdi^g ApolL 106, 80- . . 

ajU9i9c«(ir^(» Orac SilqfU, II, 296 omiaaum ia indice editio|U9 Frid^ 
libianae. 

afig>mvifaZoi ApoU. 60, 7. 

afi(ftaKa7t%ia ApoU. 79, 33. 

ifi(poi$iQio9iy de qua forma dubitatnr ia Lexiei^, PauU, S. 373. 

avaqriY^a ApoU. 109, 12. 

av^iKOgiOs floridus, ApoU. 76, 37. 

avtokiKog pro avatolixog, quod nist faUor etiam iapud Nonaum W 
|;itur, PauU. S. 201. 

aTtvdoevrog PaulL S. 750. 

atiQfiavTog ApoU. 86, 64. 46, 29. 90, 34. 92, 13. 

oKpeideln] pro aq>eidla ApoU. 59, 3* 

^a»V7tQ^o}v PauU. S. 636; 
.ffiiuvf] ApoU. 41, 21. 55, 15. 

§Qe^&o} ApoU. 76, 38. 103, 55. 

yeiaQorrjg agricola ApoU. 125, 11. 

diavrixvTogy diavrjxvTOv OQcpvriv diffusam caliginem ApolL 104, 75. 

dilvyrig Pauli. S. 573. 

ivariXeyioig ApoU. 102, 7. 

ivagxfjpAw PauU. E^^br. amb. 364. 

Anp^fag^ ioiotv fih htefjipii^g ovti )^l^etg, ftmH. & 306« 

iTVi^aQoi^Hg ApoU. 62, 9. 
-igrfliCv6f4og «cditkriiw Ap^ril. 1<)1, 11. 
-> l^iffn^Q^ ekods» PtauU. 8. 274. Stiatt ?. 3ft9 ivjmjfMhg iQlmm 
«Bceltt monles, legemittm est ifikprifilisg, nam iiQiimifiilg «Ktai iiML 
an^SM^ . •■ . 

^ ileeMey^lii^ Apoil.^3d, 7..l5ly6 ei sid «liiim lapHdiFMlL & m 
fro il^mi^An}^ lageadm»; eit» 
1 . a£]KV«i9ip$ :PauU.JS.««5. 
( !«ifJkiiy<o^ ApelL 108, 34. 80. 
i ;(«(fV«los^ gvttet. Ap«ll. 106, m 



• » » 



. • 



ts 

^fbi ApoH. 75, 24. 86, 88. • V .1' 1 • 

9VQmiUv»ag 9wSL 8. 711. 1 < 

I9vip9taw ApoU. 77, 84. 91, 28. 98, 7. f24,'&. ^ ' ^ 

3ett7rm&c€«a AfHdL 149, 9. . > 

xcnrar€^cra/yai ApolL 36, 3. • v. .' 

x^orae^o}^ Pftuli. 8. 619. 

igdioi^oarog captivorum reditos, ApoU. 84, 2. 

l^avf^og PtivU. S. 932. 

liWfLffanoQoq ApoU. 103, 39. 

lAeyaxleUtg ApoU. 88, 79. 91, 1. 97, 12. 99, 1. 

lAeymkveig ApoU. 76y 29. 

gityaaS^evivfjg ApoU. 95, 2. 135, 5. 

Hn&Ldixo(Aat PaoU. S. 369. 

ftMvoMiffiog pro /AOvOKiQonog Apcril. 77, 153. 91, 18. Ita ab afyo^ 
Mifwg Aralus formavit afyox$(iiog, — tji, — ija. 

livqiOimQOg PauU. S. 457. 

mnaC,vYog, genet., PauU. S. 732. 

mLxanJiwQOg PauU. S. 728. 

Ofii^yoQogi ovdi fioi aXyuvotaiv ofiiffOQog fjXvd-w ovjqq neque mihi 
doloriflcis condolens venit w, ApoU. 68, 43. 

io^adtag, yocabuluin Lezicogn^s sospectuni, PauU. a. 53. 

TtayayrjQatog, pro quo saepius nwayfqQaog dizit, ApoU. 103, 67* 

nfaQdieyxi^g ApoU. 106, 35. 

n€Qiyvi&i(o ApoU. 50, 28. 

n€Qi&aQai^€ig ApoU. 70, 11. 

n€Qi9aQavvag ApoU. 56, 2. 70, 29. 

neQiMafifiOQog ApoU. 136, 18. 

n€Qutikvafiai ApoU. 43, 52. 

nHQfj^ev de petra ApoU. 80, 35. 

nalvxlete$g ApoU. 102, 42. 115, 15. 120, 8. 

nalmvii^g ApoU. 76, 6. 

nalviftivotxog ApoU. 125, 2. 

nalvinjQog de quo duMtatnr in Leiicis PauU. S. 603« 

nQaevtvve» Paol. a. 112. 

nQaftretnl^ofiat ApoU. 73, 3. 

nQalav^iif ApoU. 87, 28. 

nQOtttalvof PauU. S. 225. 

ftvQtg>leyi&(av, adiectin loco, ApoU. 65, 30. . 

aefioia PanU. S. 348. 

tVQiietg ApoU. 67, 38. 



•\ 



7» 



4 « 



A N *'X »', 



vjtaqofUnua PauB. S. 734. ./'.: •" .:c ,r.T .1 . ;.' 

wtef&cravvio Apoll. t20, 1. .» :: .-: . ': *I v.v. ;> 

vnieQOQfiatJ ApoU^^S^^T > . . i: J.' i- .:: .':«'./. »t ^ ^V 
VTtovlaaofjiai Apoll. 90, 12. ^a^oy^d/iai.' 41; 129^: \ • .\\.\ »: 

y^yy?*^ Pauii. s. 891. .»? / . ; .:i a v. :. \ t» ..\ 

t/wxQOTtOQog Apoll, 106, 37. .-: .. : . /. ». ,, . .\ m.^x 

.'.'.. . •■ . ,'..,!.':: : • . • ■. . '^. i i-\>t • .V 

' ' ' ' ■ i 



.1 ."",' .'.: I .1 ,' . i . . •* . .' . ^ .■ •/.•.». ^ .•%»«. ;-.\!^ 



) » 



fc • 1*1 









A 


\ » 


. 1 r . » 


• 4 








'..)^ 


.^'. 




1 


- 



« * « % 



.n 



■ '.1 



•,-'jy^x 



t 






• i" » 



.! 1- :.'. .•.'.' • . ,/ '.:. K ; •}'»•) .-. .:i.'i';!'>f> 
l , . • '.. ; <.. ..{...,' •..■'. (. •;••: h r /. •»'. ' ''y\ 

■' • • I • . * 



, 



<■ 



* .;. '.'/. 1 V r*' ,\: 






, { I .' f\ .,..»* •«...>■>.«.'. 



,-' ! ,' ':! .ii- •/. •^>"0. \\ •.'•'::'."> i K 



• » •; I 



\^ '•. l V\ \^^ y\. 



. -»: .• •' .'. ' '/. ♦.■ : i '.') T i'. • ^ *. •> W 

. • 1 r' 

L,*'-l . X f'.;l .•-i,.' • . ' /. '.-i-. •.*\'\«-\': 



t 



.1* .<":!. ! '' •. • ■.'..■ N >\: 

• o:.J .•-' .1 .'..i < / /■'.;. 1:1 'If.2 ;••*»'■.»'»*,.• , •••/•.% M". 

• « 

.- 1 ,1; . •; . ,1.. . i\ r. Mvr: 
' \ •• _ '. n>*, .N0\\'. : 

• ... 

.1 _ ■ . 



1' • ," ■ .. ■ • ,'•■ 'J \. . 



■ ' .0 \t 



<:^ 



r 



r 






v\ 



INTATIO TEEHA. 



©E ODYSSEAE RHAPSODHS 0. /z: P. S. T. DISPUTATIO. 



/ 



Veteres graiDinalieif emi tettitiii caffiniiium Homeriooruni e< goH»« 
fio&e exemplQrfimi formaMit, pauds tantum vennram centuiiig, tamqoaaft 
iiMMticiis yel adiexiia obeli notam apposuerunt, qtios ant ex aKis loeia m^ 
epte ifimitos esse, aut renim contextui prorsus adrersari pnlabant IVaie^ 
terea yero etiam extremos tam Biadis quam Odysseae Hbros, qtiia eloeii*' 
tione et oomposiCionef praecipue niovis quibusdam de reb«s mjtfioiogiMs 
opiniottibiis, recentioris aevi originem prodere ▼iderentur, et cum ip89 
Odysseae Biadisve ai^fumento non cohaererent, a genuino eanniiiaai Ho-* 
mericomm corpore abkidicandos esse censuerunt. Et Odysseae qaidem 
•nem in rfaapsodiae t^ ▼. 296 posuerttnt, id quod scholia nos docenl, ia 
qoibns haec adnotata sunt: roSro rb vilog tijg^Odvaaekig ^^ipl^fl^* 
eta^og xcA 'AQtmoq>canig. Testis etiam EustathiuSf qui ubi irato aniiiio 
ifexandrinorum aeirtentias impugnat, de athetesi eonim eittsque oaiissis 
haec inter alia protuHt: bI Sk dtSri ftollit evavamevtiav^ ip TJj if)^ 
tijg iipe^g ^aipt^&lag feeTtolfjrvat, diit rovro hraS^ riip 'OSvaaBlai^ 
StnorefficnS^ovaiv , Mariv avrolg arevSaai xal avaipT^at ntal oloi^ 
aqrtfpiSaai rrjv SXijv Ttolrjaiv ravrriv ag>elofiivoig ht fiiaov toS fitfiJUov 
ical oaa ofjtoliog fiv9ixie xal oi 7ti9wa iv 0amKUf ihakf^^aav. So^ 
phistica tero aetate, in qaa stodia Homerica pauHuin delilescere coOpe^ 
nmt, riris litteratis Aristareheorom setftentiae ita displicttisse ridentor, ul 
idtimam OdjBseae rbapsodiam pro genuina et vere Homeriea ao» refino* 
rent tantum in carminum oorpore, sed etiam sinigulas eius pavtefl landi* 
ims efferrent: quos respieit Eustathius, qui, ol di roiovroi, inqmt, fwMJt 
riSv natQl(aran&v fteftxiftrovatv, wg ipaatv ol airolg otwmtmavtegi 
oifov rtjv ev^Si^g iq>e^ r&v ip&aaAvrtov ^fjrOQtxriv avate<paXaimatv, 
Ttal rijv rijg oXrjg iig elneXv ^ivaaelag iyttrofi^v, elra xal rov var^ 
fov avceyviaftafiiv ^Otvaait^g rhv ftqog rov Aaifrtjv nal rii in^ ^av- 
fiaaliog nXarrifieva xal iXJia o&e iXtya. Et ne ii quidem doAiisse vi^ 
dentur, qui veram Aristarchi sentBfitiam omnino Ailso intdtectam esse didi^ 
tarent, tamquam oritioonim iHe princeps non ipsins Odysseae inim, sed 



80 

praedpui taDtimi huiiis carminis argameiiti in tp, 296 constitiiendam eaae 
dixisset Elftoi av ovv rig, sic enim pergit Eastathius^ oti ^Aqlatai^og 
xol u^Qi(noq>6nnrig ol ^ti&ivTeg ov vb fiifiklov 'rijg 'Odvaaelag, aJika 
iawg va xalqia ravtrjg hrav&a avvreveKia^ai fpaalv, simiiesque nu- 
gae, de quibus accuratius quam ut huc transferri possit, Spohnius in 
conmient. de extr. Odyss. parte p. 18 sqq. disputavit, in scholiis quoque 
inveniuntur et minoribus quibusdam de Homero eiusque ingenio libellis. 
Tota vero quaestiOf dtu intermissa, nostra demum aetate, postquam 
aleam iedt F. A. Wolfius, tractari coepta est, et primum quidem a Spoh- 
nio, cuius modo feci mentionem, qui docte et acute et mea certe laude 
superius Alexandrinorum iudicium de extrema Odysseae parte confirmavit 
IbSiMaiilem inti^tteotttm esl;; esEsdem ratioAesi et c«U9Aasy. 4iuibus.\^teres 
gnuvfinatici/teducti fuerifit, ut «Ktremum libnm ab O^yasea .alienmi esse 
slaftuevetit, eliam de sdiis Odysseae partibua vajere* Itaqueji^.banc sea^ 
tentitm)^ quam innotissimo libello de genuina Odys^eae.formaingej^fosius 
qnaai aeii^uratiufl tractaTit, abiU Bem^rdup TinersGbiup^ , SeeutirSUiit ^lii 
Nlter|iolMioiium . mv08tigatj»res baud p^uiii/ qifos ^ttdacja Giq^pertus kx^ 
eoines.iSttpjerayil; jn eo libro, q^em de Hoineijcorwn.. canpinma originc^ 
gaimiMiee .flcripsit. . Is aut^m.». ^tififnsi rinr singujj» si.qiiaegpammatioaia 
qiebtapt et metricam s^pe ^erv^sse inibi i^etttr.»:eli«msi baud paaH^a.qm^ 
ini i^o Homevo ,ttua in scboliisin^i^ei^ius etniws featiaate ii^Qiiitf a|JK 
pta^c<$tipata -quadam y^n specie , d^eptus . ac| \suam sententiam inflexit; 
tanleii mHlta;.:protulit recte et egregie. disputatav.digi^issima ^tem qua^ 
aocuratiori aubiciantur: examini« Certe non eam sortea;! meretur bic Ubeicv 
qiialem ipsi qui olim in Rugii annalibos HaUen^ibus eius egerunt censuri 
itam pauUo acerbius augurati sunt. Saqe yero boc non ita dictnm Telunv 
ac si totam in Odyssea pperam Gef^pertus iConf(^6set et iam leclores ;ii\ 
illius. libro iamqoam oinnibus numeris abaolnto aubsistere deberent Ete^ 
vm .ipse quominus siinvnam Geppertian^e . dispmtationi^ , qua pro-: 
pter diveraam et perversfim Fenim: diianarup juimanavumque des^ptio* 
neiu-sseouiidam Odysseae. partemi, j^de ab : o» t94 imitationi reoen^orw 
poeljmiin ideberi, neque ab v^m dotiquo jlomeiio coqipositun. esse. atatuitf 
tMMd mea» fac(erw.et Jcompi^barem,,iAuIta.et,pae|iei ompia obstit^ruiitf 
Oxnuoiiia! a^Kteka^deest etiamomia disquisitio de : cpmpi^sitionet buims pajri«| 
^nguUs,eai9d9iuibtt6 ad Lapbwn^i, noodum; ^opiir^ .institat^.» qualeii^ 
|Ci«pperttts,.^'/nestio quibusra^^^ inductos ^x .^idsmofii di&r 

quisitiojlibue «ihil ' prpAiu pps^e jsibi. persufis^rat, ex . ipdustria., pmisit^ , , >; 
. -At i^llm^ rectQ ^opinor. Nam iUapiTseatentiam, <|a£(m\poi^. Wqlflim 
quolti eiitibi fpcpbayemnt, Odysseam^longe.aQm^iliorm^e injrirtiitiT 
btts; cenq^Qaitioaii» : fi oQfumeirfs buiiis : lartjs . pmtiibus iaba^feitiorpm,. itib.iit 
difficpa9:9itv'0dyfi9e&ei«i>B;pagwiin>sii^ 4eoti«i«r4>lim!ep^ii(id 



mn .Mys9M» lectm«iA inBtitjiifv^ lOQ^y ia. pvuH^ tantwa eius rluq[i8iH 
4jas» noi. a«l«iB se . «i ba3 qfoifiai^ <^im ^^ parta eadere mibi jpersuasi^ 
Gfwle poAlMmft to( djef;iepfftitii& ^ taiitpi npi^iiaA^avi rerttm peryersitate 
leboiwt, «t noa iMdo peitesv aeu jcajrnuDa agBtiscaiitur e fuibus coalue- 
npi, eed Hiw «i We^ ia aiw4a ueque persequioiur^ pronpta sit suspi- 
ei»9 nteore artie ingemp emi pivK^ituflEi fuisse, qui b^ec carmina in cor^ 
pus coUegerit, qi|am qui priorijliu^ Ubris tam venu8t|im et perfectum opus 
mWs «duimeirit, aivei HoofteruiHy siye quem jsilium faanc Odysseae partem 
oQndidiase atatukaus. 

lott Tero Dolo h^m totaqi quaestiopem absolvere. Tamen jea profefam, 
qaibus in rbapsodiis o, ft, f, a, % narratiQois coatinuitai^m ita turjbatam, 
oase eenaeo, ut non de uno sed de diversis caroiinibus cpgitandum sit 
Quae spero neque iis iiigrata fpre qui meoiim fociuDt a partibus Lach- 
manni: neque iis, qui in NitKscbii eastiia abeuntes^ modo interpotatipoea 
slatuere mahu^ et pbicimas discrepanli^s interpretationis artificiis solven- 
daa esae exislinMint: nnm hebebiUKt certe, quibu^ acumen exercere poasintp, 



«•«» 



CAPUT PRIMUM. 

DE RHAPSODIA D'ECIMA QUINTA. 

In rfaapsodia deciina qoiata, qvae narratjonem decimde tertiae con- 
tinuat, Minerva Spartam proficiscitiir, ut morauti Telemacbo patriae red- 
itusque oiraBeriam ia meatem levocet Itaque Telemachus, ubi Menelai 
domum salvere iassit, Sparta Py|um f^yertitur, Ipsam vero.urbem, veri* 
tus ne iterum Nestoris loMq^tio retioeretur, cum iatrare nollet, PisisUrato 
dimiaao, sooioe dta petere iuasit Interea Theoclymenus fugitivus excipi- 
tur. Noctu Telemachi navis secundo ventu insulas praevehitur» ipse vero, 
cai insidias paratas esse a procis Minerva dixerat, pavido animo finem iti- 
neris eztimuit, 

aff»aliH$9f ^ x^ 'S^wov tfiiyoi, tj xey akafjn. 

Buhito autam in tanto rerum discrimine, quod ipsi lectores cum Te- 

lemacho extimescunt, narrationis filo abrupto, in novam fabulam a poeta 

indudmur, qui nos in Eumaei aedes transfert ad Ulixem cum subulco et 

verois super eoena eooffibulantem. Ibi Ulixes, ut Eumaei benivoientiam 

^oUide teotaret, eeas se in urbem diacessurum esse*simulat: nolle se ho- 

spiti benigno lon^res t^ibibere molestias, praesertim cum mendicando 

ptr «fbem viotum aibi qua^rere possit, et quia domestid oflicii peritissi- 

6 



if 



.Std 



invLs' sit, a procift se statfdi flsa^vdonttii fft nlmsehHn receptmn fai' A* IHiii 
6bIoquitur bonus Eumaeus, negans mblestlas irilaB fifM panri, - etMn^e 
Telemaclii saltem adventuiti, qui ipsi meltlis deMe pmpl«fefe poaait, 
In sua domo iubet exspectare. PreciBus cedit Ulixes, mansarain «e «tae 
promittit et Eumaeum de parentibus suis deque pttere ipmi^s • feHmia 
sciscitatur. Eumaei narratione ad fiBtem pa*ducta , irnibo «nbitam disce^ 
dunt et per breve tempus, nam pamm a pritiio dilncido abMt^ qaiiti a^ 
dedunt. V. 495 ad Telemachum redit narratio. 

Hanc autem de Ulixe et Emnaeo digressionem panim aptam esse 
censeo et alienam ab eo carmine quod TrjXefiaxov nqog B^atf>v atpth 
^iv continet: primum enim initio hnios libri parum apte annexa est, imr 
mo narrationis ordinem in ipso catastrophae momento ineptissime turbat( 
deinde nnlto mddo cnm fine libri cohaeret. Ipsa per se spectata non S9- 
lum multis laborat ineptiis et perverso narrationis genere, sed etiam prio- 
ribus rhapsodiis plus semei manifesto repugnat 

Primum enim mirari subit, cur Uiixes de parentum fortuna, quam 
dpud inferos iara ab ipsa matre audiverat, iterum Eumaeum sciseitetiHr. 
De qua cum Eumaeus breviter tantum neque uberius exponat, hoc eo de- 
mum consilio a poeta institntum esse suspicamur, ut ipsa de Eumaeo 
narratio cum antecedentibus aHqua ratione coniuncta videatur. Deinde 
oficndit nos v. 362, in quo Ctimene, UUxis.sor^r et minima quidem natu 
(t^v bnXotaxriv ri%B naldwi^, scholl.: ti^v >€()iraTijy) commemoratur, 
quamquam per . totam Odysseam nunquam UMxi, sororeoi fuisse audiintM, 
immo e n, 118: 

&6e yccQ '^f.ieriQrjv yeve^v fjtovvta0e KqovIw 

fiovvov u^aiQrrjv ^AQY,Biaiog vibv %tiytrev 

liovvov S" avr ^Odva^a ndtrjQ vhiev ' tcvraQ ^Oihaaevg 

fiovvov %ii Iv /^syaQOioi r&iwv llnev. 
in Ulixis familia unicum semper filiifm a quoqne patfe e lovis consHlo 
genitum esse discimus. At quis non ' v. 380 sqq. miretui^, xbi Ulixes re* 
pente clamat: 

c3 nonoiy (ig aQa rvr96g itjv, ESfjtaie av§wra, 
noXlbv anenXayxdrig afig narQldog rjdk roxT^cov 
quae, quia nunc qnidem ipse Eumaeus eorum ne minimam quidem men- 
tionem fecerat, antea autem, ^, 139 — 141, tam ambigue pronuntiata erant, 
nulla ratione scire potuit Ulixes. 

His autem versibus iam transit poeta ad Eumaei vitam, inde a v. 389* 
summa quidem et rerutn et verborum^^bertate nafrratam, ita tamen utde 
nonnullis et gravioribus quidem rebus in incerto relinquamur, alia aut 
falso aut contra .veri similitudinem nobis tradantor. Huc pertinent omiiia, 
quae de prima sua infantia Eumaeus tam prolixe exponit, quae iam veteres 



V* 



«e 



m^ 



0fmm4im wun»m m» e toMioiwi JAteri^Uilipne a^paiet ibdT.417: 
%avra dk qI Ooimfig 2we uia^^ d«^aaifvo TwXiw a§^v av^thp 
V7$oq>aipop%eg» ^aifforig di Evfialtp ditiyi^qotrQ, ov yaQ olov ve eldi" 
vat %o ahfiK^kg vfimov "^Qftayfiiyov, et ▼• 484: eixbg ovtov, oncfjMivai 
noQa %ov uiaiqrovy ^ iSfirjyriaayso ol Ooivtxeg, Porro q^uaerit Phoenix 
V. 423 ex anciUaf quam censulto corruperat tIs eit] xal no^ev eXdvi, 
quamquam bene scire debebat eam e regiis aedibus venisse. Ipsa ancilla 
primUm cum unp Phoenice videtur colloqui, id quod statuamus necesse 
'est propter v. 420 sqq., nihilo minus v. 435 omnes alloquitur nautas. Si- 
don Urbs ftoXvxaXnos vocalur tontrai veritatem, quam oiTeDsionem scho- 
liorunl interprctatio : TtoXvxaXKOv] iJTOc areQQag. h avTjj yciQ x^^* 
xbg ov ylveiai, rj TtXovaiag, tog T^g 7tOQq>vQag h avrfj yivoi^ivrjg, 
non toUit 

Sed conferamus quaeso hanc digressionem cum libro decimo quarto. 
Ibi post coenam Eumaeus cum Ulixe, turbida quidem nocte et valde plu- 
viosa, se quieti tradiderat lam in libro decimo quinto iterumpost coe- 
nam Eumaeus sermocinatur cum Ulixe, sed postero die, etsi tantum ab- 
est ut hoc apertis verbis signiQcetur, non enim legimus qua ratione Ulixes 
cum Eumaeo totum diem peregerit, ut a lectoribus divinandum sit. lam 
Vero quaeritur num tota digressio quae inter v. 300 et 495 propter caus- 
eas modo expositas molesta est, sine ulld insequentium carminum incom- 
modo loco moveri et velot mera interpolatio a carminom compage dissolvi 
.jpoMt. £t proprjie ^dem nulla eius in postrema Odysseae parte ratio 
«iiqMani habeUNr, qyapropter prorsus eam eiciendam esse.censerem, niat 
«J^tffrei Q,5il5.. Ibi ^nim Eumaeus refert Peiielopae, se bospitem per 
4nAmum et triaoGtiaqii. domi retinuisse. Et prima qoidem no]i, quam Uli- 
xes apud Siooaewi peragit, extremo libno decimo quarto continetur. Coi^ 
tra Telemaphus, qui biduum et binpctiuip in itinere consummavit, tertio 
die et nocte apud Eumaeum commoratur, cuius descriptionem in libro 
decimo se^to invenimus, Ulixis secundo et ultimo tamen. Haec igitur 
dierum computatio illi contraria est, quam auctor rhapsodiae q secutus 
esse videtur: quam ob caussam totam libri decimi quinti digredsionem ia 
qua Ulixis dies setundus describitur, interpositam esse censeo, eo prae- 
terea nixus, quod certissimum fere interpolationis vel subditivi carminis 
indicium, versiram paria dico in utriusque carminis initio repetita, o, 301 
et ft, 1 invenivntur, ^ 

TCtf d' aiv h xXialfj 'Odvaevg xal Slog vg>0Qfi6g* 
VideUir aiitem ab initio cum libro decimo quarto .coniuncta fuisse, ita ut 
4NMt £, 464 sequeretur o, 304 (|, 459), nam quae in fine iUius libri 
Jefuotur multas et iustas movent dubitationes, quas accuratius perseque^ 
fer, nisi longius ab boc loco abeseet* 

6* 



84 



•««■■ 



d' H^ vmni treeetttesino nri^gi, pofisimt 4mc 4e WMhini: 

fv^cr <r av n^aoiaiv iTViTtQohj^e '9'Ofjaiv, " * 
IJOO. OQiittlVixyif, ^ kIbv &6vctT0f qwyot rj xev- &Xcifi, • » . 

495. alipee 3* a^ ^ci^ ^Kd-ev Iv&Qovog. ol S^ ijtl %iQXfov ' 

T^Xe/iaxov h:aQ0i Xvov larla, xtZ. 

Tum yero post v. 300 accuratior pauUulum descriptio desideratur, qua 
ratione Telemachus deorum auxilio iniroicorum insidias vitaverit: eadem 
sanc iam nunc desideratur post v. 495, sed minus aegre opinor, quia 
interposita digressio animum nostrum in alias res advertere coepit, Cen* 
seo aulem desideratam narrationem aut facta interpolatione excidisse, . aut 
bmniho deftiisse, ita ut mancum et minus exactum (^rmen haberemu^, 
qualia multa huic posteriori Odysseae parti inesse ostendam. 

lam vero coniunctis w. 300 et 495, per totam rhapsodiam idem aiv 
jgumentum paene eodem narrationis colore tractatur. Nam ne priores 
quidem huius libri versus 1 — 300 accuratiore expositionis ordine proce- 
dunt quam posteriores quibus multa insunt ambigue dicta et inconcinne» 
Primum huc pertinent w. 43 — 55, quos interpolatos esse probabilibus de 
caussis nuper Meisterus statuit in Philol. VIII, 10: cui tamen assentio 
non possum propter v. 57 : 

ayxi(4oXov di Q(p '^l&s fiariv iya&bg Mevilaog, 

ifi quo sublatis illis versibus inteUegi non potest, utrtimn pixmomiQe •signiK 
tfleeDtur Telema^us com Minerva, quam abiiese poeta iiob dlxit, an -^ 
>. 4 tara longe remoto Telcsnachas.cum Piustrato. Dein, id)i jioela iteir 
-Tdefloadii Sparla Pylum factum narravit, eumque v. 193 ante PjlMi a^ 
Tenlsse dixit, v. 195 Telemachus sabito Pisistratam interrogait: 

Neatoqldriy jt&g Miv fiov VTtoaxofievog reliireiag 
fiv&ov i(i6v; 

quae sine dubio vertenda sunt, <num promissis tuis stare vis', cf. v. 203^ 
non vero, 'promittisne te verbis meis obsecuturum esse': at nihil Pisi* 
stratus Telemacho promiserat. Haeremus etiam in v. 206, ubi de Pisi- 
strato sermo est: 

vril S* evl nQvfiVfi i^alvvro xaXXifia dciQa, 
ia-diJTa xjQvaov re, rd ol MeviXaog e^tmefv, 

Scholia^habent; aras inl ^g 7$fVfivrig idix^^ SmQa. ^^adk, i^alvvTO 
crifiaivBi rh i^QeZxo. Prior interpretatio felifta est: iSaivv^ iioh eslt 
idix&i^o. Qui autem in navi stat, noB potest dena e emTu depremere* 
-Praetere^ vero Telemachus a Menelao araictum et.aurom non aecepmt^ 
aed poculum argenteum in summa demum parte auratum, a Megapentbe 



85 

«ralm affgtetMni, A- Beleaa deniqoe amietlifi; Aut. igKur v. 207 i^niui: 
115 prorsus repugnat, aut narratio TiHqxeraada est pamni aeeurata Ueo* 
que parum Homerica, quia Homenim vel in minutiis describendis summa 
diligentia versatum esse scimus. JDeinde notandum est anovdfj v. 209, 
cf. Lehrs. Arist p. 122, VTtiQ^iog v. 212, nam quomodo Pisistratus patris 
animum vTtiQfiiov vocare potest? Mirum est sacrificium Minervae parari 
a Telemacho tam anxie festinante, non libationem. Ea vero quae post 
V. 225 sequitur nairatio de Helampode adeo confusa est et inconcinna, 
ut sine docto mythographorum apparatu intellegi non possit. Oflendit nos 
V. S68, iB quo Tdenachus dicit ^Uli^es pater meus est, siquidem erat 
UBquatt', quod vix comparari potest cum Nestoris illo dicto in II. ui,162: 
ofg iov, ii mv ea» y^y litv avdQCMJiv. Neque magis inteliego v. 280 : 

ou ^hv Hi d i&ilovra y aniiaop vrjbg iioTjg. 
l^l^ro de quibttd tandeqa insulis sermo sit in v. 298, nisi quis Samuoi 
el drcumiiaoenteB intellegi coniciat e v. 29, quem' neroo hucusque memo- 
ria servare potest. 

Plura vero et maiora quibus offendamur extremae carminia parii in« 
Mnt, inde a v^ 496. Primum enim Telemachi verba, v. 503 ad. socios facta, 
pnrum eum iis conveniunt, quae Minerva v. 86 ipsum facere iusserat Nam 
debebat Telemachus nocUsm apud Eumaeum peragere et postero demum 
die Penelopea adventus sui certiorem facere. Cur autem hic vespertino 
tonpore contra deae praeceptum se in urbem conferre constituit, ut so<» 
eii» coena parari possil? El tameo postea mutati consilii prorsus immemor 
6Bt Iiribet anliBn in v. 520 hospitem EurymQchum adire, TtfoiXhv Sqi^: 
09OV oviQCh quamquam nemo ipsi magis infensus erat, eundanque v. 539 
Piraei hospitio commendat, donec ipse ab Eumaeo rediret. Quam vero 
ob caussam eoBaiiium tam repente mutavit? Perro mihi absonum videtur, 
quod Telemachus in v. 547 itenim navem conscendit, miror saltem, quidni 
ubi primum descendit , omnia pararit itineri. Cetenun Telemachus nun- ' 
qoam in firaecia, quamquam saepius eius arma et amictus aecurale dcK 
acril^uBlur, haalaUia procedit Displicent denique, quae poeta v. 557 de 
EsMeo didt, ivwnwiv ijnia eidiig. Qui enim sunt avoKtegt Praeter 
IHixMi. et Telemadiuffl certe etiam proci. Eorum vero acerrimum inimi- 
eum Eumaeus se semper exhibuerat 

Sed ut diaputationis summam paucie comprehendam , rhapsodia o e 
duabus partibus miln eonstare videtur. Altera oontinet carmen de Te- 
lemachi redHo ia Ilbaeam, quo narratio libri decimi lertii continuatur. 
Mlm icoIlMpriom inler UiixeA et EumaeuiPi e rhapsodiK $ huc trattsla^' 
tum ab eo, qui e singulis carminibus qpopoeiam composuit Ipsa vero do 
^oleouuft» oanraliA, quae com aKas, tum in fine plus uoo raendo laborat, 
onm piopHr oiioores' qoiwrfami repugoajitias iterum in fiuas partef diri<T 



86 

ittonda sit a diversis auctoribus profectaci, ad IB|u{doiii' perdacere ntm 
possum. Sed probabile non videtur. 



CAPUT SECUNDUM. 

DE RHAPSODIA DECIMA SEXTA. 

In libro decimo sexto redit narratio ad finem libri decini qoarti. 
Nam Telemachus supervenit Ulixi et Eumaeo super prandio sedealibus. 
Accepta redditaque salute, hospes ab Eumaeo Telemacho eommendatur* 
Is autem Ulixi quem in sua domo, veritus ut a procornm insolentia satis 
tfftus sit, excipere nolebat, promittit ampla dona, seque hospitem quocm» 
que velit delegaturum esse poUicetur. Non haereo in nimia Teiemachi 
liberalitate erga ignotum mendicum, sed miror quod eius discessum eom«^. 
memorat, nescius tamen, velletne Ithacae hospes remanere necne: miror 
etiam quod navem peregrino promittit is, qui sibi ipse in seeundo libraFr 
sine Minervae auxiUo nuliam navem parare poterat, atque sine navi mmo 
potuit Ithaca delegari : easque oh caussas, v. 81 : 

TrB^iptt) d* OTtTtfi ixLv xQadlrj dvpLog re nelsvet 
mihi videtur eiciendus jesse. Contra sequentem vero narrationem aoii' 
habeo qoae proferam. Ubi in procos sermo incidit, Ulixes NestoHs' v«r^ 
bis e' y, 212 — 215 repelitis, quaerit e Teiemacho, otrum forte propter in«^ 
f^nsum popoii odium, an domesticam cum fratribus discordiam, imcorus^ 
insolentiam ferre coactus sit. Respondet Telemachus: 

ovTS rl fiov Ttag drjfiog aTtex^o^evog %aXe7talveiy 
ovre xaaiyvriroig l7tL(ie(jiipo(jiaL, olalTteQ av^Qt 
fdaQvafjievoioi nejtoi^e xai el fieya velKog OQtfvai. 
et iisdem versibus quos a^ 245 — 251 Mentae dixerat, de ingeHte proccH* 
rum numero et insoientia queritur. Deinde Eumaeum matriem dia pro-: 
i^pero suo reditu iubet certiorem facere, ita tamen ut reliquis Achaeis aini-* 
tium d»simuleL Quaerenti vero , nonne misero quoqoe Laerti laeCuffli 
nuntium afferre debeat, obloquitur: > 

alyiov, alX ^efjt7tr]g fttv laaofxev, axvvfievol TtsQ. • • 
ei yaQ Tttog ^irj ovtayQeta Ttavta ^QOTotaiv, 
TtQ&tov nev %ov TtarQog kholfie&a voarifiov rjfnaQ. 
Primus versus bene se habet, sed quid sequentes duo siiii velinC,. noii 
assequor, mihique valde sospecti sunt. 

Eumaeus ubi viam ingressus est, incipft avayytaQiafibg 'OBvwAa^ 
vrth TriXeiiaxov* Itaque Ulixes, domo evoeatus a Minerva in pii9tinim& 



S7 



^ 



Xarmam restituitar. Qno loca notioida est disercpaDtja quaedam cunoi 
▼•431. Nam ia y, 175 iterum fn^i^ayxQOii^g flt, dum priore in loco fla« 
Tum . eius. capiUum Minerva immntaverat. Neque, caerulea Ulixis barba 
(nvaveai y^f^eiadeg y. 176) aliaa commemoratur. Sed ljlixes« ubi Tele- 
macho sibi cum ipso patre rem esse persuasit, breviter fata sua enarrat 
€t procorum caedem cum filio paraturust de numero eonim sciscitatur. 
Ceotum octo cum decem sociis recenset Telemachus: sane numerum baud 
parvum: quapropter Ithacensibus in fi, 240 opprobrio verti a .Mentore, 
quod paucorum procorum insolentiam non infringerent, 

aroQ ov %L xad^aTcroftevoL inkeaaiv 
TtavQOvg ^vrjaT^gag naTaTtavere TtoXXol iovreg 
vehementer miror. Omnino vero pauca tantum procorum nomina in duo- 
jdecim primis Odjsseae libris commemorantur, Antinoi, Eurymachi, Eury- 
nomi, Liocriti, quorum victui singuli apri quotidie ab Eumaeo in regiam 
mittuntur (§| 108). Sane in v, 163 ipse cum tribus advenit, et omnino 
in postremis Odysseae libris multa procorum nomina inveniuntur nova et 
inaudita, Amphinomi, Eurymedontis, Pisandri, Ctesippi, Agelai, quibus in 
rhapsodia x accedunt Amphimedo, Demoptolemus , Polybus, Euryades, 
Elatus. Sed quatuordecim tantum nominantur, qui cum Medonte prae- 
cone, Phemio, Melanthip, Mulio et aliis quibusdam famulis ac sociis, optime 
Gum viginti anseribus conveniunt quos Penelope ab aquila dilaniari vidit 
in somnio. Numqoam vero is procorum numerus exhibetur, qucm hoc in 
loco Telemachus recenset. Hanc quoque caussam fuisse censeo cur 
^itzschius vv. 245 — 255 pro* int^rpolatis haberet et eiciendis, cf. Encyclop. 
Halens. s. v. Odyssea, sed cum v. 235 Ulixes e Telemacho distinctis ver- 
^is numerum procorum quaesiverit, hoc fieri non potesL 

Sperat autem Ulixes fore ut adiuvantibus Minerva et love prod om- 
nes ab ipso superentur. Eorum caede constituta Telemachum cum primo 
diluculo ad procos redire iubet, quo ipse quoque mendici forma denuo 
assumta, cum Eumaeo se conferre constituit, El dd /i' arifn^aovaiv, inquit, 

So^ov Kcnaf abv 3h q>lXov x^^ 
xesXiaa kv arqd^eaai xaxfSg naaxovrog ifieio, 
ijv jteQ xal dia dwfic^ Ttoddv ^lno^ai -dvga^e 
^ ^ekeaw fialXwai' av d^ elanqooiv avexeaO^ai* 
akX ^TOi Ttuvead-a^ av<ayefiev a(pqo0vvaoiv, 
f4ulixioig inieaai naQavddn* 
cui patris praecepto Telemadius in sequentibus libris parum obsequitur. 
Yersus octodecim post 280 iam Zenodotus obielo expunxiL lubetur enim 
TelemaGhus» ut primum Minerva ppportunum caedis momentum innuerit, 
arma e CQndavi aufTerre. At Ulixes qui palatium nondum intraverat, scire 
.AOA pj»tiut arma ia condavi esse suspensa. Accedit quod iidem versu^t 



u 

fi^ullifliim imutik mtttati, in initio lityri dedliki Mtii rM^tUit Safitf V^ 
^i hoc in loco toUuotur hi versus, Hemo intdlegit,' qulbiis tandem- Verbift 
eonsilium de proconlm cae<fe oontineatnr, de qiio pate^ cura fiUD ^.984 
conftuiere voluit. Itaque statuendum mihi videtur facta iBl^rpolaliMie gift* 
ttuidod quosdam versus exeidi^se. 

lam' in v. 321 cc^toquitim inter patrem et fflium ad fiiiem pervehit 
ti narratio ad Ithacenses Telemachi socios redit, qui in urbem devectS 
pnlcra dona in Clytii domum deferont et per praecOnem de reditu fllft 
Penelopen certiorem faciunt. Sed Telemachus socios ta^itum in.uitieiki 
devehi.iusserat. ReliqUa ultro faciunt, neque intellego quidni dona statim 
ipsi Penelopae tradidennt. Eamne redkum filii celare voluerunt? At mit- 
tnnt praeconem, et tamen nemo magis Telemacho advmari petfiit, qnam 
qui nuntium misil, quem' non vetueraC ante, quae una Penetope acire de- 
bebat, omnibus divnlgare. Itaque vei hoc gravissimam interpolationis sus^ 
picionem movet, quod auctor horum versuum qoisquis fuit, rem tam nudd 
exposuit, nec de caussis quidquam protulit, eur tam infaustum consibura 
Ithacenses inierint. Ac praeco, quomodo offlcio fungitur? Clamat c<H*ara 
'Omnibus ancillis: 

fjdri TOi fiaalXeia, g>lXog TtaiQ eikrjlovd^ev. 
Itaque ancillis, quarum phinmae procis favebant, interfuit Penelope, de 
qua Telemachus paullo antea dixerat: 

oi pih yaq xt •^afjia ^vrjot^Qa kvl otxfp 
q>alveTai, aXX aTtb xwv VTteQioUf latbv vq>alvei. 
•At nondum praeco verba sua protulerat, cum Enmaeus iara adest et re- 
ginae omnia enuntiat quae filius ipsum nuntiare iusserat, fere nihii aliud 
igitur quam quae a praecone modo audiverat. Ecquis autem non de Pe- 
nelope rairetur, quae alto eilentio utrumque nuntium excipit? Non de 
praecone, qiii unico versu mandata exequitnr? Non de Eumaeo dmiiqiM^, 
quod non acerrimis statim verbis stolidum pfaeconem obiuif;at, qui invito 
(Certe Telemacbo, totam rem ita divulgavit, una excepta Penet<^pe omnlbos 
dissimulandam? Nonne mirari saltem debebat, iam alium adesse nuntium, 
ab alio missum quam a Telemacho? Sed bonus Eumaeus 

ijtel dii Ttaactv iijptjnoavvriv &7teelT$ev, 
firj ^' ^ifxevai (le^ vag, klTte d^ %QrLeia. te fikyaQiv te^ 
praeco tacite omittitur. Longum est diutius in pterversitate et ineptiis 
huius narrationis inde a v. 337 laborare. Quo in loco mihi.quidem cer- 
•fum videtur, auctorem fibri decimi sexti, eum dico qui ang^ia carminti 
!n unum redegit, sive Homerum, sive unum e Pisistrati sociis, duo car- 
•mina invenisse sibi invicem contraria, e quorum altero Tekmadbui^ per 
'Eumaeum matrem reditus sui certiorem fecit, altero v(iro Ithaceiises per 
praeconem, ignotante fortasse Tetemacho. Uirumque stare Mn poluki 



ilaqud reiecto iU/ero , atomm Blricte eral retineaidiini* Sed uli umt m 
eete hibet, mieerrima ratioiie coasarta eC (Mnfoaa s«nt a poelaf diacre» 
{Mwfiia iioii suMatiB. Eiectis igitiir Im verBibaa, coaimgi poi8Ut.vy:3St 
et 399^41'' bimc in modhmi: 

321. "^g ol /ilv raunira TtQog Hki^lovs ayoQevoy» 
338; RqvtLoTtHii d' tlm avfidnfjs Syxi Tcofaatag 
nicwSf 8aa ol ^ilog vlbg avdyu fiv^aaaSat^ 
avtttf inei dij naaav ignrjfioavvriv oTrieiagev, 
filj ^* %fiBvai ptB^ iasy XhcB i" fiipxca te fii/aQOv vb. - 
'Svm in reiiqua libri parte tres contineBtur narratiuiicvlae, inter ae 
liarom cohaerentea, ei ultima post v. 451 excepta ab ipao Qdyaaeae argn* 
mento admodimi alienae. Quarom prima, v. 342^409, circa procos ver» 
miliir. ffi fbrtaaae ab ancilla qoadam, ita enim slaluendfin esl qoia ik 
eodem condavi cum Penelc^ et ancillis bob poisont esse cofflmorali^ 
«perta vero poela non tradidit, reducem esse Telemachum ex itiaere am* 
diverant Ilaqoe irati egrediuntur e palatio, condonaBtur ante. portas ^ 
per secundam naivem amicos e latebris revocare constituuBt Amphino» 
ffltis vero, cum navem eorum iam ex alto in portum descendisse animad* 
iwrtisset, omnes eodem se oonferunl. Obviam factis narral Antinoos prin*» 
eeps expeditioniSf qoamvis summa diligentia et paene insomnes animnw 
aUendissenl, cum deorum tamen auxilio paratum exitium effogisse TehiF 
machum. Hunc igilur aut interficiendum, aiit infecta re in suam cuiqoe 
proco redeundum esse patriam. Sed Amphinomo religiosum videlur, re^ 
gium sanguinem uHro ofinndere. Itaque oUoquitur Antinoo, et primnm 
-deorum voludtalem consulendam esse censet: annuentibus enim dus pri«> 
«lom iMe se ipsum, qui Telemacho manus iropositurus sit. Sane ridieu^ 
Inm esl lam impinm lamque absurdum Amphinomi propositum. Nam re 
vera credidil caedis consilium in sancta stirpe dioyeviog ^aii^og proba«> 
inm iri ab ipsis diiSt qm aperto auxilio Telemacho semper subveneFBBl? 
Sed bene convenit laie consilium cum iropietate procorum et snperbia; 
Praetefea vero neiandum est, Amphinomi quidem consiliom onmibus pla»- 
«ere, nunquam tamen de caede consuli deos. Etenim narratione sobito 
iBlemipla, proci in palaliom redeunt, in quo per sequentes quoque tht^ 
psodias commoranlur, totius consiUi et caedis ipsius iimnemores ul vide^ 
4or, quae in vigesinho demom libro denuo apparel el quasi emergit. Sed 
hoc nihil aUud probat, quam sequentes libros ab boc looo discreparo^ 
alias vera el oertas quidem caussas affDrre non possum cur hos versus a 
prima huius libri parte disiBBgendos esse censeam. 

Sequitor seconda narratio, w. 409^*451, muHo magis suspecta, in 
qua de Penelope agitur, quae ubi exitium filio immlnens per Medontem 
^eomperjt, staiim procbrum in medium se conferl el ApliBoum propter in^ 



pttiMi «Qiinutii erga d(Mniiai Uluus, eui iDaMsas gratiAfli debdMd^ et ipN 
4di8siiDa stta ia Tekmaelrain ocmuiia incusat BegiBain Gonsolj^itr Einy- 
iiacbas, aaoiqae boM aoinio iubet ^^sa, nam se ipsum ab omnibas. inin* 
riis semper Telemachum esse defensurum. Quibas auditis, Pemiiafe 
' . eioavafiSa vTts^ckcc oiyakaeyta 

nkatey %ft€¥€ ^Odvoija, <plXep noaiv, o^a ol vtcvov 
'^dvv ial ^Xeq^aQOiOL fiaXs ylavxamig Id&tjvti* 
At multa contra banc narrationem proferri et possunt et debent. Adbuc 
enim. proci de caede Telemacbi nihil certi constituerant. Sane Antinous 
aam iterum proposuerat, sed reliqui omnes inAmphinmni sentettliam ab- 
krant, qui primum deos consulendos esse censuerat, itaque caedis consi^ 
fium differendum esse dixerat. EtNquamquam poeta non dixit Medontem 
de.4oto {Hroomim coasilio rettulisse Peodopaef nam ne hoc quidem.con»? 
peiimus, qua tandem ratione bomo secretae coneioni interesse potneritf 
4amen si Penelope Antinoum propter scelesta consiba incusavity ^nsesntar 
Beuffl erat Ampbinomum consolari et leni oratione permuicere Penelfl^eni 
quia iam in condone contra Antinoum verba fecerat, non vero Euryma- 
chum* Sed etiam in ipsa reginae oratione insunt baud pauca quae du*- 
bitaticmem moveant. Quam enim ob caussam ne verbo quidem illud com* 
memorat quod ab Eumaeo audiverat, audivisse saltem dei>ebat, pemidosa 
prooonim oonsilia deos iam semel ad irritum vocasse? Nam si hoc sdor 
ba^f et praeterea de Amphinomi verbis, vel mmimum quidem a Medonte 
acceperat, secura manere potuit sine omni timore, quia apertum erat, tam 
sceiesta consilia nunquam probaturos esse deos. Aeoedit quod tota nar- 
1^0 supervacanea est, et cum ad huius tum ad rdiquor«m librorum ooA<- 
textlun tam non pertinet, ut sine ullo detrimento, salva totius narrationis 
sntegritate loco moveri possit. Fortasse olim iUius carminis partem f<Mv 
inavit, quod in libro quarto post v. 675 legitur. Nam ibi de Tdemachi 
caede auctore Antimacho inter omnes procos convenerat. Nec intercesoe*- 
rat Amphinomus. Totum vero proeorum sermonem Hedo extra aulaai 
positus exceperat, Penelopae reltulerat, quae statim cum amide adveraam 
«uam fortunam alta voee deploravit et summo dolore percuasa* lUo in 
•loeo vel gravissime procos incusare potv&t, et in iUum tantum locum egr^ 
•gie convenit baec digressio. 

! Versu 451* profuie quidem narratio redit ad v. 341, sed potesl etiam 
subiungi v. 408 : 

avrlyi inuT avavavrsg efiav iofiov eig ^Odvo^og 
408. ild-ovteg dh nadl^ov iTtl ^saw^oi S^^qiotv* 
452. ^Eoffiqiog i^ 'Oi5i;a^e Yal vlei dlag v^p^fiog 
fjlvS^ev • 
fumaeua,, ubi vespera domum revenit^ UUxi et Tdemacho omnia naixaty 



91 

qsae iii pabtio el Hkieve 'ipsi eentigefeftt NmiC igMiir, si nmiiMin i^ 
Uiliflae P^ndopae, qne ia looo w. 468« 469* inlerpolati Bmi ab redacUire 
propter y. 321 sqq., et in redita navem se Tidiske porteiB intrantMn, eaM. 
sine dobio, qua proei infeeta re ex iosidiis reversi essenC Qoibus audi- 
tis, laeto animo coenam parant, eaqne son^a cubitum omnes discedunt. 

Hac autem rationc^ ^uriis et ineptis yersibus reieottSt rbapsodia it 
unum carmen eontinet^ avayvwQiafi^ ^Odvaaitog vTth Tqk^iiictxpv, con- 
iunctum cum Eumaei itmere in urbem et reditu, continua. oratione sibi 
ipsi nullo modo contraria satis bene expositomk lam veoro si w. 322 scn* 
in interpolatis refemntar, oertis quidem argumentis e discrepaotiis pelitis, 
adversariis probari non potest seorsira olim eKtitisse boc carment nec Qon 
TriXefiaXOv nQog BSfiaiov ag^i^^i coniunctoa fuisse. Sed notaoda est 
niagna et dictionis et narrationis inter utruroque cmnen differeiitia. Nam- 
¥d remotis interpoiationibus, moltis tamen ineptiis et magna verboraai et 
perum inconcinnitate illa rhapsodia laborat, quibus omnibos vacat baeo 
dedfiia sexta* 



CAPUT TERTIUM. 

DE RHAPSODIA DECIMA SEPTIMA4 

Antequam meam sententiam de composilioae buius rhapsodiae pro- 
ponam, monitos velim lectores de egregio quodam libello scholastico 
firesdensi, in quo Rbodius a. 1 846 eandem prope materiam acute tracta- 
vit. Unde quidquid bene et probabiliter disputatum videbatur retiuui et 
coniunxi cum novis aliorum virorum meique ipsius quibusdam observatio- 
nibus. Sed quid unicuique nostrum debeatur, ipsi diiudicent lectores et 
videant 

Continet autem hic liber inde a primo versu usque ad v. 182 nar- 
rationem de reditu Teiemachi in urbem, cui duae insunt particulae haud 
parum molestae, sine dubio interpolatae. Etenim primum haereo in ii^ 
quae v. 45 sequuntur. Ibi Telemachum , ubi primum domum mane in- 
gressus est, nutrix et mater eiTusae lacrimis amplexae erant. Nempe ma- 
ter summo timore perculsa paene desperaverat prosperum fllii reditum 
e tam periculoao itinere, nefariis procorum consiliis impedito. Itaque 
nemo miratur in matre, quod dulcissimis verbis fortunam filii statim an- 
quirit eumque de laeto consiliorum eventu percunctatur. *) AtTelemachus 

*) Sic respoosatir fuerit Bernardo Tkierschlo, qni ia dlepotalioiie de hoe loeo iirtap 
alia haee diiiu p. 92 : *aach dtr aoihog der rhapsodie v. t— 00 hatta laaacbea adblifed^ 




92 

MilD mmm ab^ i«Mie» Isntre ei^eeptoa, mm ttileoi w eidiiMt,' quafem « 
liraps. /9 cognoviiiius, egregium pietatis eKemplar) cnpi aspere e( inde^ 
iseBter paene reflpmdeatr* 

fi^TeQ ifii^, ftrj ixoi yoov oqw&c, (.njde fioi ijnoQ 
iv avij&waiv OQive ^f^HYOif^ ffBf ctifcbv tHe&^ov* 
alX idi^rivafiivfi, xa&aQla xQol e%fia^ iko^^a 
elg vneQ^^ avafiSaa ovv afjKpmoXotai yvvai§lv, 
ivxeo Ttaat &B0Xat reXtjeaaag kiardfjifiag 
^^eiv cit xa 7to9^ Slkvg Svtvra ^pya teXkaajy, 
Qnift autem ex fam abmptis yerbis intellegere poHisst, qnaenam et cui* 
jkifm' loppiter rependere debeat? In sequentibus versibuB Telemachug se. 
in forum conferre vult ut Theoeiymenum hospitem a Piraeo ei:cipiat. Ddmo 
amtem ^reditur iisdem versibus, quifous aucCor rhaps. /} Tekmlachnm nen 
iii- isrim sed in concionem egredientem facit. Verum Ithacenses cnr* 
primo diKeulo in concionem convenerunt a nemine indictam? Nullai om* 
nino post Ulyxis discessum apud eos habita est concio. Itaqne Tciem»* 
chum in priore illo loco, cum concionem convocasset, de novis consiliis 
et voluntate sua mirabundi omnes sciscitantur. lam vero hoc in loco 
omnia aUter se habent. Nam Ithacenses a nullo praecone convocati sua 
sponte prima luce una cum procis in forum convenerunt, et nemo est 
qui Telemachum de caussis repentinae concionis percunctetur, id quod e 
tam snspensis v«ri)is v. 70: vol d' i^eQieivov hcaata, me quidem iudice " 
coHigi non potest. Neque in ea acquiescam excusatione, quam Eustathius 
paravit poetae: orc xal ev t^ tOTttfi tovt(p dvvafjievog 6 Ttotrjtrjg Tto-- 
XvXoyrjaai, TtaQaitettat cevto dia tb fifj ^algcov. c5g fihv yccQ ol q>LXov 
l^eQieivov 'exaata Xiyei, rl 3k TtQog avtovg 6 TrjXifiaxog tcpr], 6x) 
Xiyet. Sed transeam ad reliqua. Atque Telemachus post parvam morafn, 
cum hospite quem Piraeus interea in concionem adduxerat, domum rever- 
titur. Quo in loco discrepantia quaedam notanda est inter v. 74 sqq. et 
n, 327. Nam Piraeus est filius Clytii ad quem dona Ithacenses detule- 
rant. Itaque quid fuit caussae, cur dona contra Telemachi iussum in pa- 
tris doroum deferrentur? Displicent ea quoque, quibus post versum 78. 
Piraeum alloquitur Telemachus. Cur enim talia cogitata eius animo non 
tum obversata sunt, cum ipse dona acciperet? Proci autem, haud' longe 
distantes, ndnne haec orania audire debebant? Sed haec urgere nolo. 
Teleroachus deinde cum hospite in balneum descendit. Lautis ab £ury- 
clea, quamquam prandendi hora nondum aderat, cf. v. 175 sq., prahdium' 
appohitur. Prandentibus autem supervenit Peneldpe^ quae prope postem 



^nd vielldclit laesst sich ancli dfcser tbcil al9 unaecht erweisen. Hie worte der Penelope 
f. 4t--46 siod auf jeden foll niclit aus 4er boniieriselien zeit.' 



» Mh ticila ioMttedil «t- btaBuiia diMit Sjaiito immim pppijto toifMt 



TtiiiiaciX ^'^ h^ w€9Km09 damafima 
ki^ofi^i eig eiptiv, if fioi atwoeauu f^hpxim, 
aidl dmfva ifiotai ft^qltHffuwjjf i§ av ^(UuoasCg 
VK^ ^ ^^'^^eUffiw ig ^Uov * ovdk fMU UvXijg, ' 
4tfh HAiXv f^v9i9tfjfag ayijvafag ig mie i&fia, 
voaroy cai ^atfog aaiffa dttsfiev, «l' Ttav axovO^ 
lAt n«mie lidiGaiaai 6»t et inepUun quod Penelope prinui hice miiiatar 
sfilio^ -<e prae dolore xedituram esae in kctum? Nonne bic etian» inep- 
itioni profenintur. a matre, quam antea a filio, cuius sermonem pogl y.4S 
«notapfimus? His aulem oauiibus accurate peipensis, vix erit dubium, opi* 
-nor, quin lota particula, y* 46-^14)6, argumeiito Don coRtraria quidein, 
-tamen perversfi et incqpta, loco moi^^nda sit, ila ut v. 107 statim ▼• 46 
lexdpiat, hunc in ttodum: 

^i^eg Trjlifiaxe, .yhmQOv q>aeg. ov a ik^ fyioye 
&il)ia&ai ig>afir]v, iTcel ^ixeo vril IlvXovde 
Xa&qfi ifiev aencrffi, q>ikov f^a natQog iawvi^v, 
Hi£ &ye fioi xatale§ov, OTtwg ^wriaag oMnfCfig. 

Tiiv &* a& T\kefiaxog Tcmwfiivog av^lov fjvda' 
toiyoQ iyw toi fiijteQ alrj&eifpf xoroAl^bi. 
«Kam quid melius facere potuit TelemachRis, quam ut afBictam matrem nav- 
«tione itineris statim consolaretur? Neque illud praetereundum est, quod 
idem versus, 

t^v d' av TrjXefiOxog Ttmwfikvog avtiov ij^ia 
tam in cqpite quam in calce totius partis inlerpolatae invenitnr. Etiam caussa 
lapparet e sequentites, cur huie loco hos versus inseruerit poeta. Nam 
iin ▼. 151 Theodymenus adest in palatio Ulyxis. Itaque praecedere debe« 
bat narratio de eius adrentu cum Telemacho. Qnae ne desideraretur ibj| 
vhoc in.loco spurios Tersus interposuit. 

Deiade baer^mas in ▼. 150. Sane sunt quaedam, quae centra Teie- 
machi narrationem ihde a y. 107, proferri possint, modo brevem et prea- 
•am, modo nimis verbosam et effusam, ubi fere lota ex iteratis vmibiig 
-conslal, omnino autem manoam et parum inlegram, ita ut iam veteribas 
gmniialiGis videatur moiesta fuisse. Eos enim Eustathium reqpexisse 
eenseo, bonum episeopum qui lepida fictione omnes molestias cqiedire 
ooneaevil, cum iuvenile Telemadii ingenium in rhetoricam propensiim esae 
dieal, ita ut av^goteQa lantum ovetKe^lauiaei suae selegisset Quam 
caassam cum non possim quin 'derideam, tamen Tdemachi narratio mihi 
non tanti facienda videtur, quam ea quibus ab aliis Odysseae partibos 
discrepal totum buius rhapsodiae initium. PriraiAn enim v. 10 sqq* eum 



Vfk , 

^^ 80 «n. m aoMiMiiD possiiiit^ qno ia loeo TiimmAm. it^eM 9k 
Ulixefl urbem val palatium potius propter nimiam procorum insoieQliaa 
iatraret, postquam Mlmmft lUieFriiiale ei spleiidiifa doua et cettum in pa- 
triam'redituni pnHniait. lam vero hoc. in likno, eui ^rofliiaaiB stare de» 
bttisaet, consUium aouni preraus immulaBse videlur» Etenim de donis iie 
Terbo quidem mentionem fecit, suadet autein Uliad ut in urbem se con- 
ferat et quoniam ipse eius saluti prospio^e naii possit, mendteando victum 
sibi qadJsnKL Atque hec verum erat, nec si ab initio Telemachus haec 
'«Bendioo dixiaset, sicut aliis alibi saepe similia dixit, iquidquMn esset qnod 
>nos offeaderet. Nam recte Eustathius *TOiavta di^- inquii ^kiyoi txv 6 
iO^vfievog fiiv noXka evsQyeTBiv, fifj dvvafievog dk, ei ntal yoyyv^ei 
•^ l,rjTdiv*. Et mutata Uiixis persona, Teiemachi quoque consilia de eo 
inutanda fuisse, dixerit quispiam. At qua ratione altiun Eumadi i^left- 
.tium et quasi consensus excusabitur, qui cum Teleraachi promissis intei?- 
fuisset et veram Ulixis personam adhuc ignoraret, idoneam consilii tam 
subito mutati caussam perspicere non potuit? 

Sed post V. 150 haud parum offendimus in Theoclymeno. At^ue 

veteres grammatici v. 150 — 165 reiecerunt, sermonem Theodymeni cum 

responso Penelopae. Cf. schd. Harlei. in ^, 147 cum BiUtma(Mii exposi- 

tione p. 479* Caussae condemnationis nullae proferuntur, nisi corruptum 

scholium ad v. 160 huc refertur: iv %olg xaQteQtigoig ovroi fiovoi ol 

'f^ a&etoSvTaiy €7tel xal Tt^lv ^igeXS^elv ev tjj,vKil rov oIcdvov cldte, 

ixa^ t6 iyeytuvevv ovx ooLaLQfag (L oKaiQtog sine om Buttm.) eG%Lv. hf 

dh Tolg xoivoziQOig (vel eixaLoriQOig) ajio %ov, log %q>a%o (fortasse &g 

giaio), €wg tov e^ ifiev, i. e. v. 150 — 165. Nempe Theoelyraenus iam 

•in ipsa' nave jse omen conspexisse contendit, quod in o, 525 apparuit ubi 

.de nave descenderat. Haec autem disCrepantia proprie in w. 160 — 161 

4antumniodo cadit, id quod Buttmannum induxit ut scholiorum numerum 

^t.^ in // mutaret, faciilifna sane medela. At aliae sine dubio damaationis 

caussae fuerunt, quarum unam eamque haud levem Geppertus I. p. 353 

-in eo positam esse oensuit, quod Theodymenus illud omen Telemacho 

-looge aiiter interpretatus sit. Praeterea vero tota Theoclymeni narratio, 

iusiurandam per summos deos versibus ex ^, 158 repetitis, sententia dje 

.reditu UUxis eiusque in insula praeseutia tam certe proiata a vate ppo- 

bato, nimia levitas qua Penelope tam certum nuntium excipit, baec omnia 

inquam non minorem interpolationis suspidonem movent, quam priores 

discrepantiae. Etiam Eustatliius easdem puto reprehensiones vitare voluit. 

.Nam adnotavit ad v. 152: oti TtXdaag 6 TtoerjTf^ tov TrjXifiaxov a fikv 

ndQa NioTOQog xal Mevelaov iJKOvcev ehncovta, aiycivTa de aneQ 

avtbg oldev cacovadg TteQl tov vogtov, noiel tov Qeonlvfievov evxH;Q 

.einovTa ovTmg" c^ yvvai yxX, et deinde ad v. 160: ova eati de niaTog 



ithiiS ^Smag dm^, tis %ry '^ 'Fiffkf^iaK^ iotodfifr ti i^i^ike (t^ 
ital idov evfieS^odfos 6 Ttoitivijs idi^lioae fih tlj yi^anii, iog h i&Aiff 
imh 'Odvoa^y o^ htkijfo^^poffiae H. lUud q^oqu» niDlestissimuiii 
Tidetar, qaod Telenaehus ubi anlea Peselopae iter enarranl, fere nihii 
de Theodyneno ipai prorM» adhuc ignoto matri expoauit Quid eaiai 
flcire potuil ex iis quae v; U Teiemadiiis diserat: 

avTctQ iytjv ayOQTjv laeXevaofiai, oq^qa xaXiaaa) 
^bIvov,' d rtg fioi xeZ&ev Sfi %an^o devgO %i6vti. 

Singularis omnino et permira Theoclymeni est condicio, yatis ab ipso 
Odysseae argumento alieni, qui partes transigit prorsus superfluas. Etenim 
primo statim versu, quo prodiit, turbida isla de genere suo expositio nos 
ofl^endit: molestus est eo in loco, quo cum Telemacho Ilhacam advenit: 
subditivi sunt versus, quibus hoc in libro commemoratur, maximam par- 
tem lam a veteribus expuncti. Etiam illum locum qui in rhaps. v diram 
eius vaticinationem continet, aut interpolatum esse aut recentiore aevo 
ortum, facile demonstrari potest. Itaque incommodis semper digressJbni- 
bus Theoclymenus in posteriore Odysseae parte discurrit et quasi per- 
labitur ut vix dici possit, quid tandem auctor hac persona sibi volueiit. 

His autem versibus de quibus modo eipositum est sublatis, Inavo- 
3og TtjXefiaxov, quae v. 166 clauditur,' admodum bene et continua nar- 
ratione procedit. Quid vero obstet, quominus eam cum avayvwQiafi^ 
^Odvaaicjg in rhaps. n coniungamus, nolo repetere. lam altera huius 
libri pars inde a v. 182 circa 'Odvaaiwg Inavodov versatur. Utramque 
partem brevis jntercedit expositio de procorum adventu in palatio quae 
mihi ad diasceuastam refereoda videtur, ad eum dico, qui e duabus par- 
tibus sibi invicem contrariis, unum carmen eflicere voluit. Nam primum 
quidem haec expositio fere tota ex iteratis versibus constat. Conferantur 
enim v. 167—169 cum d, 625-627, v. 178. 179 cum v. 85. 86, v. 177 
cum n, 358, v. 180 — 182 cum v, 249 sqq. Deinde Medon, coenae vel 
prandii tempore, postquam ii, qui antea quoque pecora adduxerant, pa- 
stores nimirum, quibus certus pecorum numerus cotidie afl*erendus erat, 
advenerunt, procos in palatium vocat: 

alX 0T€ dii delnviiatog %iriv tuxI ini^Xvd^e fiijXa 
navto&ev i^ ciyQoiv, oi 3' ijyayov, ot to naQog neQ,. 
xal Tose 3i^ a^iv %une Mi3wv' og yaQ ^a fiaXiOT^ 
ijv3ave xtjqvxwv xal, aq>iv naQeyiyve%o 3ai%L ' 

KOVQOi, Inel di^ navzeg e%eQqy9Tp:e <pQev ae&Xoig, 
eQxea%^e nQog 3wfia^ <V Ivtvvwfie&a 3al%a' 
ov fikv yaQ %i xeQeiov Iv oiQf] 3elnvov IXea^ai. 

Mr^Xa autem ▼. 170 oon poteal de solis ovibna inteUegi, qoia v* 180 



jMci om o«i|br«t ailer et ko>r«iB. iiiwi^dailt. • U ^q^tjki lioc. §M pMi4 
eiim iu 206 EaiM9«9 qttm .MelaBtfiiO) qui 

.Mmw pmrtifatr^aai. dvta i* afi %$tov%o ^oidiieg . . 
adv<»iiU adhuc in ilinere ioTaiiiatur? De Medotttif pai»oM quae hojb iii 
loco miram quantum ab ea diacrapat, qualem prkMnBa Odyaaeae hbp aa*; 
hibent, multuip a viris ^octis disoeptatiw ost Cf, Spohn. de extr. parte 
p. 69 B. Thierseih. 1. 1. p. 91. Certe bae discrepantiae non flocci penden- 
dae snnt, Accedit quod frequentiore loci immutatioue in qno haec nar- 
ratio yersatur offendimus, quae minime cum praeceptis styli epici conTe- 
nit quiete et lente procedentis. Quae cum ita sint de hac particula sic 
statuendum roihi videtur: cum duo carmina, de Teleroachi alterum, alte* 
rum de Ulixis in urbem reditu, sine utriusque aUqua immutatione con- 
iungi non possent, nam in secundo' adventus procorum et praesentia in 
palatio ponitur, in priore nondum commeroorata, insertis versibus 167 — 
18^ et utroque carmioe paullulum decurtato, poeta hanc rhapsodiam 
composuit. Nam in. v. 166, ubi prius carmen de iTtavodiff TtjXefia/^ov 
desittit, desiderantur ^liquot versus, quibu^ quid Telemachus guidve Pene- 
lope postea fecerint indicetur. Alterius autem mancum esse initium, per 
se iniellegitur. 

lam vero de iTtavodcp 'Odvaaiwg accuratius disputandum est et vi- 
dendum nonne hoc quoque carmen interpolationibus quibusdam turbatum 
sit Et primo quidem adspectu narratio usque ad v.491 satis bene cohae- 
rere videtur. Eumaeus enim qui UUxem in urbem deducit, in Melanthium 
incidit caprarium in itinere, in loco quodam admodum verbose descripto. 
Quamquam flagitiosis contumeliis obruuntur a Melanthio; tamen ira cohi- 
bita iter quiete persequuntur. Ubi in aulam palatii advenerant, in angulo 
quodam canem Argum inveniunt senie confectum qui agnito domino sub 
miBndici forma latente moritur. Post Eumaeum aedes ingreditur Ulixes. 
Patrem benigne ibi exceptum, ambiendo cibos a procis mendicare iubet 
Telemachus. Paret Ulixes et ab omnibus procis largos cibos accipit, uno 
excepto Antinoo, qui senem opprobriis oneratum postremum scabello petit. 
Ulixes, iactu vitato, de laeso hospitio alta voce queritur et deorum vin- 
dictas implorat, ita ut reliqui proci fere omnes Antinoi atrodtatem impro- 
bent Postremo v. 492 nova incipit narratio. 

Tamen tota haec fabula plus semel et priori et posteriori Odysseae 
parti contraria est. Veluti id quod v. 195: 

idg Si (lot, et ^o&i %oi ^OTtalov verfirffiivdv eavlv, , 
axrjQlfCTBO^ emeii^ .q)a% aQiaq^aki^. %fiiJtevav ovdov, 
Ulixes ab Eumaeo scipionem petit, repugnat v. 437, ubi baculum iam a 
Hinerva acceperat, que» o^ 31 ad ipsum quoque Eumaeum attulerat 



m 

Mm V. 418'iMMAiiift oHHi dudMis pflsManis pfOGoafmm emua ca^hi 
lidWBit Contrt fy 193 sqq. undediii greges eaprini eonmeimiraitar, qi^ 
|R|9 Jh^€$ iif^Xol pniesunt, qnerooi proci» 

<— ofoi — fhid&Tog ifc ^IJat9t firth^m €eyw€t 
' • tfit$qe^imv aiy&v 8g rtg ipalvrflai SQiat6g. 

iM nt baec aliaqoe iefiora mittaBi, velnti qnod linien palatii t. 389 tn^ 
a^mm iwcatar, qnod t. 30 «iisnt in afiis lods lapidenn erat, ^d qiiod 
Aatnoas ▼. 376 de ninia mendieonm tarba qnejritiB*, qnaipquani unnm 
tantnra Imm inveninins et omnino exffio menAeomm numems in heroka 
erat aetate: displicet tota Iflixis narratio post ▼. 415, primumqnia ibre 
tola ex meris iteratis constat, deinde quia midtis rdnis ab ^ discrqiaty 
.qnam in rfaaps. § protnlerat Enmaeo.*) At<pie mir»pi debebat Enmafua, 
ihisa mendacia procis proioqui bospitem sine idia caussa idonea, neqve 
ladtus bis nugis interesse. Certe scboliorum sententia de boc looo: xai 
4»lar€re (Etponaeus) avrbv tffevdea&ai rovg ftvrjtrtiJQag Iva fi^ Tia^o^ 
yviiviiof] avvotg a Ttinvtnai iv 0ea7tQ(oxUf fteQl 'Odvaaitog inqita 
est et recte Rbodins 1. 1. p. 12: *ab<^ wenn er dem Antinous mdlts da- 
Ton sagen w<rilte, dasz er Tom Odysseus beim Pbeidon geboert babe, sb 
^brandite er desbaft nicbt anzuftiebren, dasz die' Aegyptierilm nach Sy- 
jpros gescfaickt, zum koenig Dmetor, sondem bonnte imnieiUn epzaeUad, 
idasz er nach Tbesprotien gekommen sei und daran die worte knuepfap 
iv&ev if] vvv d^QO roi^ ftew nri(iara naaxwv\ 

Praeterea-Tero, ne sibi ipsi quidem semper conveiMt fdiuia, incon- 

dnna interdum et saepius inepta, ita nt propler murum Terboram contex- 

tum et frigidam argumenti tenuitatem bono cannini oontrariam, minores 

aliquot eius particulas in spurias referre interpolatasqne necesse sit. Sta- 

tim autem in y. 229 olfendimus, primum qula Mdantbius^ amicaa proc^- 

ram, dominnm snnm 9%tOfv appoBat: faoc enim voeabnlum Boacommafe 

^genni euiusque tHulus est, sed aperte ostendit in aliquo liro hanc il- 

hmi^e tirtutem esse laudandam, nec ab inflddi pastore perato Ulixi tribni 

potuit: deinde qnia ineptum est, molto ante providere MelantUlinl. fbrte 

et agrestes fore procomm mores et praenuntiare tHixi, nidla addita can^sa 

*lMir tttnr foede eontra bospitem prod se gesturi sfait, quos in alia Odyaae^e 

'pnrfMtos snperbos qutdem etlnsolentes, tamen bene raoratds iellmr iMs- 

ms. Prorsns denique inepti snnt ty. 281 . 432: 

* - ftolhit ol apKpl niQfj a^ika ievtQdh ht ^Hka/Jtam^ * 

TtXevQal AnotQhpovat 86fWv %ata palXofiivoio. - ' 

'qul sl ad Terbnm reddnnfnr , banc praebent senteirtiani: * IMera <nonihi*) 
-tero iprioS) riiiornm « manibos tn domo cirea oap«t sollloeii,' multa aei- 

^'Ct H«ls. d< discrepantt. qaibsdiD. p.'S2. '.*"*? 




i 




n 

«eapiti alioiiiis laMett ab ei«sdefn viri-laieiikua coiMri .^oMiit >Ni»^ ^ii 
iis grammaticonim interpretaiiieAtis ^oqfimcesre fMswmt, 4e/quita» £iiiW' 
tbius rettulit, ifnae merais^ coatiiieQt Bligsas et ia aliunl ipeflHris qnam hnc 
in locum quadrm iridentof. Qwpiw tmum tamen attuwcanssa adgcri- 
Jiejre Ucet: ivtiJUm ^ipHmncma 0%0fiAi^ fnkv cr/w^l w %oi^Q(inw0Ut 
JHiiQf? :mf4Jt6fumf ^^ ih irA^ ^Odvw^uiQ fcmfiBitKlkfei hMimHmrwm^ 

4ik i^aaev «ig wa aifilm ml Ttl^ai mfOvQi^evmh nmi onxH .^wim waf 
'fviiBVfms, dea «6 . d^&^ wegemifag elv^ 9ag we^BviQas.' mg €i:mig 
jlfmmf dTtfi ^'kikag, fimm^tifag o vahog naviw^ii^ev. fiiuMuodi avtiJWa 
«Hiterpretatieriis omtWM) vaoa mnU Qt ai quid hoe in loco. eu^ tratjnniiawi, 
facpiii poMel cum quibttedam veterum irtXetJifig pro ftlev^,, um ems^ 
ir^tieoeai tnierelatur ewn^la Hefiiodea in Tbeog. 534. 653. Opp«€l63. Sai 
-qiiod . htm eoiicessum eat non licoit flomero et reete BlioJaw o^tflwljt 
.tv. SB9r^8d& sine uUo Rairatioois incommodo posse detari^ 

Iraisso ad V. 286*« Suaserat Kttfnae^s mendico ^ ant prior diwAW 
«iagrtdieeetnr, donec ipae eUra maiMiret, aut si hoc nollet, m tamtm nmm 
-dii Mte pcttas commoraifeturf quia feeSe.aliquo iadn peli, salMi. oM- 
liMtirMir obrni p(SS«eth Bespondet Ulixea, praeeas modo^ nan paru» t»ML 
rpAuttun: vapidare, praesertiHi cum ?er]M»ilms et malis quibj«sefiQf«ie:aair> 
mus meus adsuefactus. sji. Per^ autem inapt^ v» 386: - , 

, yaatifa i^ ov f^tois emvof aTtOKQvtpm fminmtiilmv, 
ovXof4/ivf]v, ^ Ttolla KOH av^ffiiftOiai MfotH, 
snjg mtKev xmi vtieg ivQuyo^ Oftid^ovwai 
ftovmv eat mfvyetov, vma dvaftevieaoL tpi^vam, 
'QuiA mmm boe ad v«4>era de quibus modo sermo erat, el qmnam iHi 
iemfievieg flwit, qtubus aave consoensa homiiMis «iiftia fime «impiriti 
beHum: inlsniiili? SitniBs aentenlia primum extat m if, 216 ^t fl^qdilg 
ledit VI JioslMisribus lArls, velut >, 473, ^ 344, a, 63 f€tt. cCAthaiL 1, 
«'418 A. Bbi, hik aittem ija loce ineftisaime posita, sme dubio. d€ieiidti <eat 
rQmitm rmibm omiasis ipsa naiTatio us^ ad v<^7 oplim^iNPfioedPt- 
.'Iiepidlssima' fiibida de Aq|o ^Me >semper pvo pidWiasriiiis d^poss^siiie ^w- 
-Maiis.^ici babita est* Ettam rixa SHjiis dom peirfido.pastiSre kuk0 'nmnti/^ 
et disposita est, nisi quis in tjdi potissimim nebuloiie lam iwlessmi vfffsfni 
narrationem miratmt- \Mldlomi0us ^gvagia iHa ot adineditm lESflMisa 
nis descriptip Vv 209» a lemii «t aphoriatiC(» huHjis il^apsodiais eolore 
f tmii: distat et ote m ospile siiiiiularis ouifisdan Miwipis mihi/piiiil4LiuJMM|B 
ndetitf^» AjHeedit Jiep«g»aatia quaedam inler ?< 3M ottMa* jHsfa JhilEt- 
lemachus Eumaeum ad se vocaveral. Cur igitur ilerBfflL aoGmit.ei 
foi apud ipsum iam esse debebal? Goliatis, praelma n 3A7*] 3#9^ 



'Mifp9iiff0eP9g, '^4k^f& n^ii %gel etptmttiato. 
«!»▼; 2Mb2Mr <fR' ead^in verba «xftbeiit, angetnr suspieio et Teri skBilf* 
jBiiiiit» qmidM iodsil epeeieii^. At Gm oe^tierilm» ff^gomentift faaae seti* 
iurtiDi ifirimve nm jpiMrtoi, in eo consistM ufcum VMk» vr. 928—335 
fSidkaUiM iffm ceaBem. I^inen' apertuin edt t; 339 eoimnode -snMcmgl posse 
jh fcMH i a i i O' teifio, qoo iifteto siiii06iter ht&vod6g X>6vwia}g enarratiir; 
,'• 8ed fiergaaMis «d- ndiqtt»: nam etiem^in v. 358 offendimus io qiict 
jfcflyigiitoe eoeia i»ei»Mei de sordida pera cum cantu*Pbemii procorum' 
litMtie «aaidefitia oonniectitor. Et cuiir 9e|q[ueiitem versum veteres gram^ 
aMlJfei: cmidennaiKerint, cf. Sdidl. in X, 529,- non intellego qnidni eandem 
liMMiBiii in fMriori «rrogemua. V. 3M^ tttnmlfnMtur proci in palafio, fzm]^ 
M^^d)' ifiadifjaav ava fi4y&fa, i. q. Ensttftbicm ita interpretatnr: Ttav^ 
atxfiivav di tov aoiiov 6 avvi]^g ^QOvr^ Ofictdog. Sed oftadetv signi^ 
flcat 'tumycuari; Teohis slrqiere' et de proeis tiun denram usuipatur, si 
certis de caussis irMcuntiir let eicitati simt, id quod in bunc locum non 
cadit. Etenim m a, Sffi, nnde jpetHtis est Iraius libri v. 366, procorum 
capiditate» priclMiTimo Pen^pae adspecto infiammatae sunt : in d, 768 
aailujttt pro<% qnia oonsilittm iiiterfioiendl Tetemachum inierant : in a, 399 
.fniB BorjmaeiniB pinoemam pro Ufoe vulneravit, denique in x, 21 qui» 
AirtitiMrs a m^nriiee pereoestfs est. Hie autem nuHa caussa cemitnr, cur 
fveci tiMuUoanleS' sibi obsttepmt l^rro qoae v.362 de ffinerva dicuntur: 

ifXi mafMmfiivtf ^OfBfrtadtjv ^Odva^a 
' ' ' ^fv^ fiig Sv rfi6fva ncn:ie fivriatTJQag aytiQOt, 

yvolfi ^ t^twig Bhnv haiaiftoi oV t^ a&tfitator 

HJi av6^ Sg tiv* ifteliX ifftaXe^fjaetiv naycSrrjvog. 
Ifervensa suni eC anpeiifloa et eom deae ingenio param conveniunt. Ete^ 
aim tilm dennnii apta esseat, » M i sw irm improiios tantnm pontendos, coq^ 
tn fc#iios sermndos esse sintiMret. fit beoe llhodius 'das ivalatftov' 
Inqnit 'ond StMfita^ov kmit femer sicb- hier nur darin seigen, ob 
die fmtn g^Hm, oder niebt. dlt alsD nur AmiRoiis siA weigert, welcber 
tigop «Boeb einfim trsTel liinEoAiegt, so siebt man nicht recbt ein, warum 
«M» dSH avdefii «iemMNl verschodt weaAeii seHte. in unsrem stoecke 
sM' dit lM«r, wemi inan dafo» absielltv liasK sie das hab ond gnt des 
O if miw i i a oi ndiri n> * miiao > ivatatfiot oder wen^gstens nacht aS^ifii" 
M#t'. IgiMr lii qveqoe Tersus tma eum praecedeniaHis mihi tnnendl ti-t 



b- seqoiiitihm* aolim ueqoe a4 t:* 4t%- nibif nos morator. <9iiod s«h 
fM iMMNif miNuii iiie %f abssMiim, loiige aha' tmxem coram Sumaeo 
|MdMi'ffMwi <qMB iHtmi 'ipiit iim Me oM 40* iiiterpilatls- qtnieriiilr, w* 

gere mni poiwmi. Ifagii 9Iad qiMd 4m e«mei Tsrsos ^iraRis A n /p M M » 

1* 




m 

iterati sunt, tv.4S7— 441 e fc »88—272 le iteato ^ wic toiw i ihh vt.419 
— 424 e T, 75—80 ^ iuelnm hebeiit et bttaio eoanmwMn Addo T.^ie 
et 426 ^nun eKtraniae partes ia S, 241 et S, 483 lesntnr* SMipee» 
quaeso iuspkiaiiius aarralioiieiii. AAtimachua {Mraeeqfia in inwfJelemanliiMi 
deridet et se qiioqm auam partem mendico tribiiturum eeae Hmlk^ 
wrl>era inimeiis: qpia granoram seimeaem sfraoi reddat» MUim 
anjpit, quod tamen in sequentibus ^neqpie Tconieetum legjmia» iMNpe 111^ 
positum esse. Atque Ulixes Antimadii minas aut nM iatelleiisse viietav 
aut minus curare. Nam pergit ambi^ido et preeatmr a Miiquia pineifl ■• 
quibus modo dona aeceperat, cf. v. 368/ ut peram suam oibis oenyleai(U 
Peracto ambitu iam ad limen redire volebat» c«m in media na itenam 
Antinoum consistit. Cui cum magnam vitae partem i«vilo enamett 
sime lo<piacem et meleBtum mejpdicqm AntiBous iubet lAire, ^ii ipsM 
tam rustids veii>is, lacessit: . y 

cS nono^ ovyi &Qa aoi y^ iTti eSSdei 'ml 4fifiweg ^amp* 
ov ov y av l| ohtov g^ inMfwm^ ovi^ Stiua Mffg, - '\ 
og vvv aXlot)gtoi4fi ^a^^l^og ^ vi.fiot ^ilifc 
ffizov a7t07r^4^v don^ai' %a,ik TtoiAa nif^mtiv^ 
et si -nunc. denmm scabello euip petit, iterpm ut videtur arrepto^ nea eniia 
l^iiiv %^khov dictum est, hoc quidem durum est| sed aon videmus cim 
proci tam aegre hoc fca^ant. . Stomachaqtur tamen, et cutti praeterea haei^ 
particula quae narrationis inte^itatem baud parum perturbat, iii eodem 
desinat versu a quo incipit, non dubito quin recte eam in interpolatas Rho- 
dius rettulerit. Qua condemnata et reiecta ominia bene .proceduat. Anti* 
nous, iuvenis iracundus et petulans miserum eepem et hospiteiq scabeUo 
conicit, nullam aliam ob caussam quam quod TelemjBM^us. eius patrocinium 
suscepit, eoque ferociiatis procedit, ut eundm, cum iustei deJore^le ao<^ 
cepta iniuria queratur , insuper minis ohruat* Certe haec asperitos . ve| 
pi^ocis, vipig v7t€g:xivpQ4fpa4, ninua videbatur^t iniusta, qiiare non.petu^t 
runty quin statim Antinoum vebementer vituperarenjL ...Qao inioco jllud 
tamen notandum est, non sine summa probabilitate vetereagrainmatitiafli^oiH 
demnasse VV.475— 480. Cf. SohoH.: vo^euofwat. g* .nimg.fi^.y^p(ri$m^ 
imeUQTiae im taZg namQaig, og inl %ols ^daao^i^ oikofs ^Qdami nm§ 
%siFvvalyo^$iv avr^ olXoutol, d TOM>vvog'*uiv o^tta xarrqfck^ ^Hc^tib^ 
^,. fiaee /igitur ea sunt quae de 'OdK^aa^ctf^i&iMMi^,: seoas^ 
papdiae cannine: s(atueiida vid^fHur, quius i^tegr» tefiiafliefM^. «liqik^iiiil 
opinor, ut continuo ordine, aut v.l83 — 203, 339—357, aut quod/ 
veri ^e e^t V. ,),8a— %7 pmeler 2)8—233« 88i»^26fibJa6irT«3a 
])iqc;ti faeriot, cum ^9^— 408 et 442r-^l» lam «f evgftia^ jreliiHMr iifcll| 
paKtem, :qnae iioi«n.>ci^ntin#t ftJiu^^,»,^gg|Dp^|»:^mdii»iai » M < 



t«<)l 'Mtm fMfa ad SbnriQpen, ^m t.166 cnn TelMMMdM> rlltt^ 
^puniiu. Noa didmneflt reginaiii se ip aiiiim loban ooiitidhee:- ottMtBOL 
^d islMrea feonCt neseiaiQ». Oerte in eodem condavi etiamnunc esee 
debelMt in qmi, VUasesr Emnaeiis et pw>ci> con vencfant , Stiamei in v. 192 
4a.)oeo'>ufr ^no ▼enatmr nihil aperte didtur, alii tamen conclaTi inesse vi« 
deliv, pnimim qma A atieSds stipala eat, et omnino inter viroa nen vmw 
ddnde quia Ulixmn eonieolum eese audit, non videt Aliter vero 
in V. 500 res sese habet-, in quo omnia fednora modo ab Antinoo 
Penetope reeimaet, quae qaia audiri non poterant, vidisse vide-- 
Sne w. 501^604 reiedl Aribtarohus, i^o^^evei ^Aqiata^og #« 
ftAq yitQ raSiPa ddfj; tom vero ^Hxm v. 500 iiiq[)tus est, quia nidte 
eraty eur AntineQm prae ceteris vitopenMret Peneiepe. Oranino aii» 
imi liqiiet utnim Aristarchus revera hos versus reiecerit, an in sus» 
pmionem tantsm vocaverit, nam possimt etiam sequentia scholiorum verba 
^ d (ifif€tag %op$a €b oumdii^w ad eum reCnTi. PraeCerea quae v. 522 
Bnmaeus de Uixe didt: 

« gnjcl d* H)dvoaijog ^etvog TToxqwiog elvai 

KfrjTf] vai€rao)v, S&i Mlvtoog yivog iartv. 

mentitur aperte, nam talia Ulyxes nunquam finxerat. Inconcinnitatem ser- 
monis reprehendimus w. 532. 533 , in quibus procorum xTi^^ora modo 
opfcfiQoxa in aedibus iacere, roodo a servis vel aedium incolis comedi di- 
cuntur, cum ayuqiiatov apud Homerum integrum signiOcet et intactum, 
igitur nondum comesum. Displicent etiam w. 534 — 538, e ^, 55 — 59. 
repetiti, quia ineptum est Penelopen ea nunc Eumaeo dicere, quae dudum 
sciebat et roelius fortasse quam ipsa regina. Maximopere autem in v. 541 
offendimus, in quo Penelope filium suum bono omine sternuisse censett 
nam in toto Homero nunquam pro omine habetur, si quis forte sternuit. 
£t ideptissimum est quod sternuente Telemacho, tota domus, h. e. mag- 
num et splendidum Ulixis palatium, horrendum in modum consonuisse 
dicitur. Quo de loco contulisse iuvat x^ 397 sqq. : 

• • ♦ 

, naaiv d' Ifiefoug vniiv yoog, ai4g>l ik dfofia 

GfUfdaliov xetvJn^' ^sii d' iidaina wlccvvq, , 

liM in aedibus Circes damores Graecorum resonant. Sed quid est cur 
Penelope, com paullo ante, w. 162 sqq., Theodymeni verbis per iusiu* 
nmdmn tam eerte prolatis non conAsa aitt cum per totam fere Odysseam 
Mmem qpem de reditu Ulixis deposuerit, tanti faciat istas apinaa, quibus 
pnpinqoam prooonim caedem aigniflcatam esse censeat? Displicet omnino 
Mffralio miniia aeluosa, per lot versus in eodem loco consistens: ter enim 
Fenelope Eumaeum hospitem iubet accersere, v. 500. 529. 644, qui hoc 




ian^^ ffjbmm ftciiee iMiebat ^ktqm vf^ Btaimen^^ wglHiifiitli tjamllo 
HfHfm» mo4m eKQf«tor, naii giae v^ ji&a 4iai miii; . r w. .wf.. 

ujtre «iii$ verl^ addila stm. Omnde.v. 60(> Tfleimciiii» Giip0«ium «rai» 
cm h^im re^m iiibet« de qu<^. niiyitii deb<iM svtokHfl^, (QiiSiitapa ei«> 
ti^ m wbw demiiitere Qpii.dedNifpne fiw^snmU c£ ^ iftT^ . ^••e;'ifts 
V, A63 imie cuoi t^iim «uilma. adesu lAt oaiti rel:^ laiiio ^«rsmneitotiti 
langvida iiafratio»e Jfeiilw.^ boa i9er8m mbil^HHiliieii.iM^ 
qt|pd$li|9A fitfiiiHfiQ ^OSvmim ml JXmf^l&rmjg. qoMJMiUinui^ a.dii|isQ40. 
fiaijlim avt ab eo «w . canniAuin «K^pages dibetur, pFomfitk est^i^BJiiit 
Jbi^ Teleiaacbi verba poel; v. 598 ftd ntaiidim ^diaenlpaitiim tai^ii-iaw 
]i|a«*t^ ^t v.emis iUe.bbii vige$i«ii fiwn ^tOS^cwvMmi DfifqHi.;ilM 
%f»(^t^ quod oe tenaoftoris quideni i^tio aibi ooiwtaL Nan. 4BidUMa«) 
^..e.Jeiiipore ptMnerfdi^no Eiunaeua dinawii reveftitiuv MaeopiiwtavlJliieL 
in urbem abierat v. 190 (drj yag fAififiXome ^aAicnm i}fMQ} quim ifite 
de vespertino frigore moBuerat: .quod priaium. la^le.ciun v. 23 convenit^ 
in quo Ulixes Telemacho dixjerat, se brevi posi .ip^iun» jnodD frigus matu- 
tinum paullum fractum sit in urbem esse abiturum : deinde ne in sequen- 
fia quidem aptum est. Nam ex Eumaei itinere in rhaps.7r.et ex dixis 
verbis, eyca&ev di ne aatv (par ^vdt, muilum distare regiam a siibulci 
aedibus apertum est. Itaque sf qui sero Yiamingressi erant, neque noh 
sero in urbem venire debebant. Attamen EUmaeus et Vhxes incidunt in 
via in caprarium, qui primo diluculo pecora in urbem deducebat, et. mane 
etiam prpcis superveniunt primam coenam parantibus. lam vero si ^n- 
maeui» in fine libri hora pomeridiana rus rediisse dicitur, sanam tempp- 
ruin computationem ex tot discrepantiis eruere non possum. • -> 

Sed ut suihmam disputationis paucis cbmprehendam, de rhajpsV^Ve^ 
eo redlre mihi ^idetur, ut statuendum sit, perversis quibusdam versibds 
(w. 167 — 182) duo carmina esse coniuncta, Ijtavodov TrjXefiaxOv et enar, 
vodov 'Odvaaiwg, ultimam vero particulam post v. 492 pro mera'4nter- 
polatione es^ hafeendam, profecAam a dfasceliasttt ul quasi prooemiiim 
quoddam sequenfium carminutit nobi^ pro])oneretm;. Id qilM^ in* decmrsa 
commentationis etiam aliis de eaussis probabttor. ^ • '^ 



• r 



■ ' ; • * i I 



■' ;• "-: 



' w ■ ::.Ji 



» ' 



CAPliT QUARTUM. 

DE RHAPSODIA DECIMA OCTAVA. 



^rgumentum rhapsodiae a cui inscriptum est a gramaiatici& ^O^if» 
oiojg xal TfQOv Ttvyi^rj, tribus continetur partibus, quarum prima» a rCuiua 
initio' certainen inter Ulixem et Irum narratur, v. 157 absolvitur. Ipso 
oertamine in y. 109 confecto, Ulixes laudatur a procis propler viftatem et 
magnam dborum copiam ab Antinoo et Amphinomo accipit. Ouorum cum 
hic benignis verbis Ulixem aUocutns sit, mendicus te longo ^ermone ad 
emn convertit hortaturque ut a nefario ^uo incepto desistat, ne si quando 
Ulixes redierit, iustissimas facinorum vices dil ab ipso exiganl:. oam mu- 
tabilem esse et inconstantem hominum condicionem, quare c^veat ^isque^ 
ut ne in rebus secundis liimis elate se gerat. . ' .^ 

Hactenus narratio bene procedit. Fuerunt quidem, qui uberius. quajoi 
apertius loqui Uhxem censerent, multaque eius verba reprehenderenttam-' 
quam cum vera Amphinomi coQdicione parum convenientia. Sed hi aciv-, 
flus rem cura^se mihi videntur. Cerle unum est quod dispiicet in UliTds 
sermone, in quo permulti versus ex aliis Homericorum carminum partibu9^ 
iterati sunt. iSed cum ex solis iteratis hanc illamve carmihis -cuiuspiani, 
partem interpolatam esse et spuriam demonstrari non possitf de argun^ 
menti potius connexu quaerendum est, inter hanc fabulam et priqres m** 
tercedente. At non dubito quin apertum sit, hanc particulam eum fine: 
rhaps. n non cohaerere, quia consentaneum erat aununtiatam oiiiXlav 
statim ipsam bfjLiklav exciper^. Itaque subiungendam eam espe cense- 
rem ^, 491 : 

aJJi wUfav nivrjca xa^i^i ^i^^^ fivQifodofiaviov.. ;,. . .^ 

rjX&€ d^ iiil TCTWX^ 7cavii^f4iog, ia3L ^ 

Mi ipatot ccrumeii l^pide el ioeOBe natfnilQin iiimiB ibelBto. {yroeonttyil 
abkMMPel, qotoiiNn.^j^dl^sM.^dMt, cnai^nedd^^qaetnfMieMokm^ 
locttdid f^nn ipioniii aoMw iaievMse 8«s|ii<)6Dtor^ Plileriv elhiicS 
okMare q«od A iiliii o — et EiirymadNiift fte/enifiiw &fi(pt3 appoHatHl 
\mt ob oodeni Deleaaacko, ^ cmii io ^pribre rbapsodia paolo ifti^lkiiiaf 
oea|ni patrcm ee gtamnet» «ix iram colMbefa pelueral. Atlamenf cMiil 
hia eoUa argumentia utpote levioribua, eeite probari boii .poflgit^ utMikjitot 
carmen seortflii oUin exliliaee, rem iutegram reiiaqnere malo, qaaio^rae- 
ocaqialae opiiiiot^i.iiuna iodulgera. 

Secundai^ huioB rbapeodiae pare, relictie.paMig» ▼▼..18S— 300 
circa Penelopen .xmoalQr, Gui.Minenfa coniiUiim indidit prooee adeundi 





STtiog ftm^atftu imUota 
Svfiby fivtian^(f(av, idh rifii^eaoa yivoito 
/laiJLov Ttijog nooiog ^€ Tcai vliog rj TtoQ^g ^ev. 
Ornatur autem divina pulcritudine ab ipsa dea. Deinde ad procos deseem- 
dit quorum Eurymachus eam blandis verbis aUoquituTt panro colloquio 
cum Telemacho interposito. Tantum vero abest ut blanditias Eurymadii 
sibi vindicet Penelope, ut de procorum moribus queratur, qui aliena bona 
comedentes, ipsi ne dona quidem nuptialia attulissent Dicit auCem: 
ftvrjOTrJQOJV ovx rjde dUrj xo Ttaqoi^e rhvxto, 
0% % aya^v re yvvalKa xai aq>veioio -Svyat^a 
f4vrjaTevei.v e&ilcaai ^al alXi^loig eQlao)aiv, 
ctvTol tol y anayovai fioag ycai iq>ia firjla, 
xovfrjg dalta g)lXoi.ai, nal ayXaa dCiqa diiovaiv, 
al£ ovx aXXoTQiOv ^Lotov vrjitoivov edovaiv. 
Atque procis Penelopae querela non improbatur. Itaque praeconem quis-' 
que domum. dimittit, qui dona apportet. Quibus allatis Penelope in su- 
jteras aedium partes revertitur. 

Haec autem narratio plus uno vitio laborat. Primum enim iam per' 
se mirum est, decimo demum anno post Ulixis profectionem, cum prod 
iam diu in aedibus rc^iis versati sint, hoc consilium a Penelope iniri. 
Huc acoedit quod de loco non constat, in quo reginam,. quam ia fine 
rhaps. ^ in ^aXafiff, procorum fieyaq(ff apposito, relictam nunc in[ 
V7teQ(^otg invenimus, interea commoratam esse statuamus. Multo gravius^ 
iDud est, quod omnino non intellegitur, quam taadem ob caussam iMinerva 
hoc consilium indiderit, quoniam ea, quam w. 160 sqq. indicare videntur;' 

OTtcog Tteraaeie (laXiaTa 
SvfAOv fivrjari^Qwv Idh vifvqeaaa yivoixo 
fiaXXov Tt^bg Ttoaiog te ruxl yUog ^ naqog rjev 
ineptissima est et vix pro caussa habenda. Etenim si Penelope proco- 
rum libidinosas cogitationes exdtabat, nam bene sdio]iasta Ttexaaeu illud 
pier a»awriaa^ TCQbg hm^vf/^lav interpvetalas est, cL v^212«^ 213y neqm 
Ulixi neque Tdemacho m^gis bo»orata videri p«iait: in timmMk ?m c»k. 
gjlatum, quo loaiQrem tam apmd fiUnai ^pm marilum sihi.httMnMr 
pararet, certe non ea inddere potuitt quae.maBUam abfleirtem» de clMiii 
r^dittt prorsus desperaverat, . iam adesfte ign^rabat. Et; ^nid fidat Pema») 
l9pe de boc conailio et a]f/^o^ quideii, jL e^muilale.» folso. vel 
miivog nqoaii^^Ai^ov s^undum. scholia? . 
. S^d consilium suum v, 1&4 conunufiicat €um Eurjmoiiifi; . 
EvQvvOfiri, -Svfiog fioi ieXdetcu, Ov %i ftif^g ya 
finiavriQfiaai^ npavrjvai o^s^^fwtMi Tt^f %fMti^' 
muil 3i x«y eimj^ iktog, n xc K^dioi^ Af, . 



oIt 9& f§kr pdimfOi, inmtg 4' im&w gifomi0wu(if. 
Qvwdii MicMBi oeMiiii haUra vtflait ftMkp», cur fiinfBoiieB wto 
cMiiltt Mttns (4L v. 100. 161) oelMril ellidnB flmtita eA? ftiqwptMt 
beec flHlloiiii eeneea pegiBam ad ^iieoe deseeBdere Tdlet brif^ateiM 
leite eemqaer heititur ul k»te el laaela ad enaii se eoBferat: 

.yerl 4} ^oSrcr j^a fc6mv% vacog, nmic ftoli(fa¥ le«reg* 
aiU' •i»inal a^ m$M Ibtag gxie jMqd' Ifvfaee^e^ 
flK&^ mfsovnfm^iimi ml hui^oaam nafsiOQ* 
fttjd* oSw imimmmUTeofoifftiini iifAqii ftfoaema 
%^« AmI jeibflcov nmMifnmm^ &iQimov alsL 
fjdfj fikv yoQ ^ot na^ig vtiiitHog, Sy ai fMoiMm 
rifjCi a&mvaaoioi fsviii^aima' iSimffa^ 
Apparet aiitMB baec verba iii flbas Feariopae condlcieiieiii, aoB de pnH 
OB pofieiiaiiiifli et oUter tantum de filio cogitaverit, panmi quadrare: . Ai 
flihil o blequi lfl it neqoe Evynomen eivorie arguit' Lavari tantfuti et oiv 
nari recuiat, el dnae potiiis paeHae quae ipsam in proconim coelum oo^ 
■flieBtBr, eem aceereefe iubet Ufai abih femina, Penelope, ako aeBiiia 
f HjmTrrr deviacta, divina poicrilBdiae orflatur. Tom dennBn rdKl Emt^ 
eum pBeHie et doeMnam expei|^it e aemno. -Bam ohdermiviesai 
id^ue per JBaMhilam tiBipofie, nema miraiBr. Neqae pplcritadiiieBK 
eine aiiiBiadaeitual pueiiieY quae taoilae cum ipsa in procavum coBclafa 
deaeeBdanl. ibi Teiemacbum inerepat maier qnod iaf enia tam ferti» taBi<< 
qfle eelaie- p ee ee e l ae» boepilem fee^ieeiaiie ttoadori passus sit Hsiic feroi 
ob caussam e superiere aedium parte Penelope non descenderat, 
lioge.alia ttio diosppe folebat- Et quomedo ex vTn^ff certaoieB 
eom bo ebseavare potuevilt 

Diifiioct etiim>Tefcmeebi reiponaom et pauHo ineptias fidelar r^HBt 
fii|«Kp ip}, %o fikv oH Ws vofmoo&fmi xqpoliSoAai* 
mmomf iyo^ &vfif toiw nat oita fbmtarctf 
i^hm %omfi^ma t^gtfd* mi^og d* ifri y^mog ^. 
mUiM vBs od &iaafia$ ^sytotfidM nitrta roijooi^ 
-" im^fmf f$e ftih^amoatk mefiijfiepoi i^JLo&m^ MXJuog 
oHe mm fq opiomo g, Ifiok d* oin doiv ammfoi. 
b. e. ^ ega aflimi seie el peapeflde ql»eeBBfaet tim bmur quam peieeBr 
yhBeforf 'paeriliB eran: eed nea passiBB ^eriie oania eogitaado perae-t 
qoi, quoniaai aBaidnaien me edatuffhant prori, raodo hi, modo illi. Ari4 
■laiahae«attaiiv qneBi- aaam tiBlam fersum S29' rriedaae aeeepiBHlB, in 
aaaaBda aenteBlia paaam preiMil, qimBism illttd roicf xal oiia hmn^ 
Oam^ d^ ahiamB mkLm %oe oi 4tipafm$ nmmfaim nim%t %oS\am ali<* 
qhaamhi aihi repmaare rideolar. Vlaelerea tafis Measatio param oam 




TdeBMdbi moribiitfiaiMiiviMl^- ftiiiniMpi iiiW<iai»^"<|Bt;ap^Mitiwi8'-i^qi veriiis 
86 8ae]ttu& q^mnram JoiQlBnl&e «pi^^ .^Ve8&M(iA ffoci iiDii^^audiviase 
«dortuv .dinaa eiia impveQiliMies* : Namif tEirpiiaciutt (MalBi teii» aiUBlitf 
umpJifBA .Aaque paUkalD; aM^iaMio iatetpektos eaae ^€%t4-t^Mij 
it:pO#(ei< Y. 166 <iaeaae.'«ao poaauat iaat ili ae^niifcias iteBlepav! 
callida oratione 8|pain Mpliaiiidi oalaadaDK^ a praais iaifaiaAuflfaidepaBfcily 
Unttsquisqm^ eanuB, ei^ iii..qoQqaa quikaaJkc^i^^lii et Softch» domicilia 
mnt, domum peaaiaoem laittit, qid PeneloiMe 4aiia affaiHt. . Statim red- 
eunt praecones. Praeis^ <lana tradiNit» qiiiiwis ateeplia fiaaialope v^ superas 
aedinm partea « reTerlilur. Omd intevea- . efianl apud praoosy i^am satis 
magnum temporis . apatium ii^ntprofeetiofiamiel ndilBB^ praeaanum in- 
teriectum fuisse parapieuum e8t,.|ia^ no» ti«didit.v 

InveniuDtur autem in hae 4|UQipQ parte muki 'weva ex aliis carmi- 
mbm ileiaai, vdut v. Id5* e ^ SOv ^> 2*7-811 ex a, 3£1^3S5, r. %m 
a/A, 337t V.271 « fi, 330, v.274 e &, 147, v.28» aa o, li» vsd & 377^ 
¥.288 et 289 6 /7^ 127..ia8v:n8c Bcm v. 283 e ]9, d^ AtQaaapeiitis qui*^ 
dem .diflBrepanliia liaec pars pHoci non repugnat^ ul wl.haac.idi.ciHBani/ 
ambafr. diMNmgeBdae aint: aed iHapukram. et acoiiraten.digDsniQiiaaieiK' 
UJKi;- aaa UMgia ab.Odirsseaejiguiaaiilc^ alienaBi^ qoam tot/aia tefaaailii i 
kaac auleiHf magBa pemisitate Umnal et: piaplif^ iBBlla& faruB.inepliaa 
■aipie ailB)iippi'<epntenieas .eat^ oMque Fenn» oandiciaiii wtea !deacB|ilM& 
llaifae BOAi^aniiluin .» vcyro .ii ahaaaeinihi videniar, (fA haab paitem a 
pciooe' aesingeiidain eaae . oaftettdeBinl, modo iieilodeeQseaatesdanai^ 
airtiaiiiB pervanilate argttmaiita *fMli poaae, ^piibua aa aM al ior } eite origq. 
pBalHtur.' 

i.,.. Reateli daoique «t de teilia huios tbri.paBle diqMllHmia, «i:t.'9M' 
indpiente. In qua Ulixes, dum proci solitos luios in.nodaaa^iiaqiiatpBa^^ 
trflMcit» aaiaillaiimi inortiimi • ioorepaHt, idooqiie^a- MdaalhilBe^oaigtulieliis 
excipitur. Minerva vam, oum IHinm, -ot doler. quam aaoKipttfi^i^us aai- 
mum indueret, a procia quoqiie.iaiqiiiiia tradaii veiletv ^oitts^aofuitnr £»- 
bula ad similftudiiiam pnoris iu x|«p8odia g coiapfMla^j, . aiai .qiiod haec 
circa Eurymachnmt ^sum^Aii^MiBm tlia' vQraatnr. Oiixaa vah £iiryinadio 
primum irridetutv deiwle aoabeltoi petilar. JbotsvB idteial^qfUfiB,. sed fiir- 
tasse etiam gtwifm jpmw eseat, -nisi •Eelepaaiehiiav^iit oBam ifoiaque do- 
mnn>ahinly : pcooaB ftdmoBapaal. AppphiBnfiOi ^ttatoae». ^JaapaqiBslhoapirt' 
lcaa ^i^olalBmeaae Iiffiie ittMJegily riBpaa tecl par iIbbi 'UB ili Bi iiip pniTlgitiii . 
Ilaque .pfoai^ iwta ;]ihAioBe,, e& aedyBi^* nigiis «nhiHa» 4iaBedBBti . 
i-i .4}a8iirum haeo ialMilo neo. onm ptiau.>aaB «afliiai|ittodB:hBiBai2ABfr^ 
pavte nlo fni)de( oohaereft.. iDe ifBB ]ieaif>»'Offii|OB»Baia|failat, eBm.ailBmti 
d^eaaioneBi t^^temeBhihaat^-altea inconiBiiodesOBUuyBD BBitifti alh ^teib 
qBiat^ia» iii fiBeBh^ps»i^ pn8daaBtliet.aBlli^Beaa«ipBtaeradi^ iis^aadi) 



hic facere pergunt, fortasse v. 366 extremo versiii rhaps. f fliihii^p ]i|>€ 
set, ita Ht ha9f^ti|».iii«iiii4t fm^ . ^ M . 

iMii JMf^!<4^o^>M»te»till«r graviom -^niiMaia ifiecMjpa&lii»'*»flnmiite 
18aia:«bi'Itt^ifia^ iptffbepii* Q.^ikJMmo^ «oomMlis, ibttnua iBmaafiWawi 
dJpi iM ingi»» i ftiw a oa pnaci li^itimim^ ^oim ifar .«la-gdBaiaiq^iBleilignat 
vehemeDter irasdmtur.vIaiB 1»« im libTo fiiiqrminbiia, mamm 
iuvenibus qui Antiuoi a^eritatem vitnperaverant, prorsus eodem modo 
hospitem tractare non dubitaU Ancsus alius procus extat, qui Euryma- 
chum imuste facti accusat, immemor ut videtur iam Antinoum vituperatum 
esse, cum eadem pauUo ante fedsset. Quae cum ita sint, duo carmiAa 
seorsim olim extitisse*4ieniei,. et in ntrique UHxem sub mendici fonna 
latentem a proco :^^^^ ^ulaAier et aspiure eaao U»ctatum. Itaqiie 
iado cum Meiatero, qui in Philologo 1. 1. p. 10 hunc in modum diapirtavit: 
'4fe iulm^hm§mk m^kbei A>if9mm i» seiiier. heinodi, in ^adMMUii^eB 
lHiiae,in4iddiiirmiuLstev> imdea i^icti m liedeBathfawgap; »iaii^iia iiwt 
aitt;itoffv:>ati tleliMcli 4iti iaiiigitfi^ tMhalMae 4ef JMnrar. hiiueplliii| (itfB> 
atM^: im Aiic>i^e((eridlii^e iM^m^t^ vm koheit .teden^ini^ist^ v akar! 
aatiliid'IMr»iiQb «^ der ftftoaalaniy , »uodNkriwJBiingMriawiniete, Bht/ 
jigtiji^. f»ialMk'>«ipi»>f4ti imimi difii<&9MKiiNl, i^miJm-iiuMimg M: 
imi iiwritiicil. ipartidfe twl t victeaadte^ iMid aihnlHihi8s<hietel^ >ia[ UaDuM' 
ihidirQMe efMmtltBg ^tmwori^^ da:4iegl^ in» mir aiildil, ^fearMi' 
iMlhliilgdMtdhl.w Smy daszr lift •nrsiliiitti^Uch: fiim^m ho^ijv^amimtli'* 
dli->qfMiiUr/a» « qi i nw 5gapawB« fl) i ifi iiiMW <m|l>fitn gt wiad^ m abMB, fldaiiij 
die spuren ehemaliger selbststaendig^dt.oeftdra .«d«h .denilith.giBui^u 

J:i '/8m\mMmiff ipiwiiiif jlyictyarat;nim irifibiiiioliiitii^: liidaqBisnia^ 
V. 338 haer^ veUt, in quo Uh|rti.iQapinwriiii ibiutils fiiJfaianfhdneir-iO: 
Tdemachum aAtoiNiiKisifiHiynilNM^ divipdus insoleo* 

tia exigeret. At' XtoHMtoB ^ouni iSi%^ ei- f>i«^8^iiffi/per «proecedentem 
lifcfwirtiiirii, ^Mpi intpiiwi^^ib eiftmte hiiifcii lilMi piiiiv^cf^innRiMOviHt 
iMhin leoiMlivitreraiirttv iitt|i[i;riii«| ililliiv Slaaiftf.et^ aindliih, ipaMiiiHi| 
dimndBa dibio=-icoaiihirinil|.fW»te|0teQdiiiBai 4elMbty Mqae ^aajlesiil»^ 
lilligitir^qaidi Biaiifiirhif^iibi ieiiwftfr. .*• . i.iKv *:• < o ^ .;> ^^v^-i 

}'i\. -i ukl^i''^4kihiiiif llm'(f .^m^ Siati^k$m9k'mftifffm\* 'vur ,rnoI 
■ftweBMi;ifi«eiv^.4xQita mfbi «it a«i|Mii bAiul ob -iauMiii: vfwSifemMii 



tk^mliam .WMijum uim§mdM me, eo piwMM tkA qmi m; 

Mvfjav^fas ^' otf wJtfMcm ofifpaftxff iiE« !Jiih}n} 

kmfihjg %ax€Q^m ^imkfiag^ off Ivi fiSiXop 

dpfj agog 9tfmihiy .jiaefmAjv *Oia9i}a 
wA jtoBfviMma ^OJkMriliag «tam t>,*346 «f q« ib OMtio camns singulark 
hHFaBHiilmr. SeA Mfo.toUoiMiim affgancntiS' BMiiiaKi triboepe^ et euBr 
atftb 0BteBdiflS8 'flaiiri ^ear Hiappodiam <r 6 trftnB emstare partieaiiB iii«« 
lor ee pagwMJ eenMW, iiHiio tibi eenlisaiiifi,. qiianiflii aeeinMla jMeteiear 
tmm iii^tiie iiftevat et ne tertie faideiD enm jj^raeeedeMlet all|iiO' 

eouaiigi poleet, tnnaeo ad vliapeddiaiii t. 



I'. 



I. 



CAPUT QUINTUM. 

DE RHAPSODIA DECIMA NONA. 



i 



.Miapaodiae t reeto Tetenim ^[PanMBaliconim alii- a eunMna tetiUB ap-' 
iBacripaeniBt -Oivaaiiaq nuxl IhpfMni^g ifnUa nam eeHliaelaB'' 
eflfloqoiiim Vlixie «mn f^ele|ie wtra v. 46 eH fioem libri, alii non minaa 
neie Va i^^nre^. Biiic autem cdlofpM alia quaedam praefiia eet pafti> 
dBbdJs armmm liepoaitioiie, qoae eum reliqaa libri parle iniBiBne «ohatM» 
flflt. Qnae breeiseiiiia qmdefliy inBumeraa tamen eonlinet perverailatee atlHqBB 
ipai tmn panW eottvemt, ut quasi eoflmlto e verailms eibi vd flMsiflae' 
o e a ilra fi D ab inepto qiiodam interpoletere consuta ndeatar. Et qoM* 
e fc cBti e ae quoque et abrupto Aetiomp ifenere, de ifa$ aioBeaaae euMeil,! 
Baeenlieria 4iefi ongiBem maaifeale pmdit^ cefte a geMiBo texta Bomeri^ 
eenim «acnuBum abiudieaBda ^t. 

lam vero cum alienum sit a proposito de rebua gramflaalieis loqini 
h6c<in. loeof ad erueBdas pervmitatea ft wfu g B ai iti e e cpMe venibiBt istie 
ineeae dndy inilium iuao a versu aeeunie^ 
- avtof i h fiifa(f(^ ^mkUitota iiog 'Oipaaaigy 

fiprj9v^f&fai qfOPOv avp 'Jidi^ fi€ffiii]^<av. 
Sane immm Tidetur, oum UiiBe adeaae MfaflieaTam et ceoeiiene de maii' 
piBceemii de obus adventtt niliil peeta Doliia: tradidit Et eum i» mm^ 
9ilm quafe iBlesint Blhil ireferatBr,' ne^ ampine Ulhiie^ita se geiat:ac:eb 
coram dea cdioquatur eum filio, ceaneat aliqufe verfaia SHb imeisbtmia^ 
avp Id^vf} fieQfafftiQotP ikilBl aigmficari <piam pealieaiii ^NMdapn fonmi» 
lam, pro qua praiflariBa aerqitor dixia6e(, inisee diiigeflitiflnme: de interitu 
piMmiaJHBediMBi eeU Nem gratieea qBaeipie et beoe edgiMa TeC 



m 

^wla CTm mi ^^Ma^ fl wk Miii i niii nifiiHil hmmt» 

aicali in rhapB. 17 Epeus ovy *jt9fivfi Mptnm Bgwwi 

in cuiiis alyeo abaoondili iinkeeanmi j Mindp e o 'IVpiim nikcm inlraTerant 

Ipsam woMineinim a4esio apparelce t.M, inqnoaniewn^^anikdabfmn 

Vaak -pmeliiiiae 'dieilnn Aa nen agmiBcilura Tdemndw, P^V^ & mU 

mn agnilam ftuase IRiie poela tn#iit Oei«de offimriinraa m 

qnarlo, in qnn Teiemaeimm ante iiftiia' i e p a n e gc inbel IBImB, 

qaia nescfanQe qoem loGmn poela focabaio gl&w aigniflcaire fehnrit 
itt iUo cerle etfhdaiit e quo ipai nen nieranl, Tblemachns^afmn;.deponii« 
non potnil, alium yero loenm in qneiii deferrenlnr, IBixea nondum desH 
gnaTWit In ee^enle antem versu miramnr tarevihN|ueniiam'poelae« Naii 
Telemaihns fonibus ▼efbis proeoe demnlcire inlwlar» si CHte in te ffr ig e lnr 
ah iis, qnam ob caussam haec ito fecerit Al in flne fraeoedemis i h npa ni 
diae . procomm nnusqmsqae domimi afaierat In Tersu dedmo qlurfi» hnom 
rhapsodiae Telemadma patiis dicla exeqmlar, saltem paimnse patii-dioi» 
lor: sed quomodo hoc ileri potitil Aocmlihnfl proois? €mn tero hi amas 
iitirisco nelali faerinl a grammatiris^ defBrimur ad 0^9 190 sqq., jM fmt^ 
eadem Ymha ita legunlnr, ul eimiil locas' indicatae sil ah.Dlne, m quem 
anna d s fa ifi Tilil, nam dicil ibi: 

8#vfli m*ip fi^yofoum i^ia veilxccr xil^Vi 
ig fivxow v^iM Aolifiov xav m&^ pm aetQog 

I m o d eli .indiciam de hoo leeo iom supra commememri. ftaqne si^hcsfi^ 
qui iHo in leco CinPi non possnnly in initiam riiapsodiae 9 ^fcsfe 
V sane prinr haesilaiiD teHiliir, e Tocahnlo elbc» pmfecto: 
et grarior qmdem: nam pemm omn aocufala eloquendi ralisne pnetna 
e|Mci cenTeirive nrihi ridelurv qnod DiBes en Mio pmecipit, qnae enm 
ilMim ih eo fteri velit, ^en non poisml: TMeraadms aniem palri fiamiaii 
diiitar« qni araia .qaidem depnrtaC^ non Tcro procos aHoquftur. 43ed nels 
hii rehns « ■■■ ■ f m , t >i h« iBPi > ^ naia dia nmelirea . sdpei ia nl am anmnta^ ■ 'Mtk 
hns indiiiam meiun eondnnelar, qned do hoc loco propomr- 
. s Mam-Telsamchan Enrjnleam mmimm , qmn nescio' mide e iocm i^ 
ila alloquilur: 

Ap^ omr ig ^atMifim wtPaMteposlrnia fpawfig. 
400' fai kflo impmmwiam qnanlom .TelmanoU h m v im i i m «qgre 
Sine ddbio muMerei eam oh caussam relineri T i i ii t, nn psnei -peii lanijilm 
ggriperenl mnm cnm defofliliu Sed qpMoi Bianiw, man.aliinivel in 
mhmliirimii tahns .inapnndifl -.inmmn Terhaapi >nb<nrlala> li imlm sil, hie 
#oqhe imliaMii mmm pnoin. dislamlias vmltlilX Quid naiemf Anfs 



• 'f • 



• • ' • . y 



ilvifliDiii iMpel: ■ i ii ii ilc i.f klfmiiB twM» i» Iws q aii c Mca f%0ta ntiim 
i . IttiaMri 'to» i T ii iwd as ffMatef w^dSk. 

BaA ifind est^ .fiMd EoryciBa ^£€«:<)? o^ rlfe^ ^Ef^Naifm^iirM^ dieiti 
liL«. iCiH! ApperhHnM leginui v. Sftv-<^u» uttke pHW w t ny leift lai» ipdm^ 
wmHb'^ kipafBdiMB •rer» lom deinMvapt«»^dereili^ si' poel» MvramQ 
Enrycleam jMriieirei mi iiidMiiisae? Deinde: inlemgaiae ii ninihifle 

alX otye tiq m ^iuHm fitivati^fjiiw} fdos oteei; 
ilri&airen|i«idei IWemobns: * 

ttwfe .enaa' disNielt eonienfeanMiin eiati, Uiixeni atreplvlMt pradner Ht 
iHiaeatafma tttm iVia aeilae qneln in loemn inpertat^ et flfinem pirtlni 
Mniiiii eindtiUiran prehtndil et pokiieifriiBO.JuflMe totam «Nnim. tiadb 
iiliiti*at Ceirte nemo anspifian p«*iiit, M inenram iiato o«e faoturam. Aii^ 
^i' Uifeei c|aem. &ccni geatatmnim eaBO diaerat. Tejcwactiniy liocfion-faeiil 
eaJMm dine himine Tiam ing^suri erant noclurnis tenelMia obsciinitamf 
ilnd] oim ineptnm skj ne iUnd quidmn Maqnimmr, qtiod pitev m iifci 
Hi^iaerbo qmdim iaterTOgatur^ qoidni locHn acceBdnnt. JMngmn eit bnn^ 
nes enumerare discrepantiai et ineptias,:qoae; anteitiSA eccmvMI. 'Ottf& 
nia perverse, almpfee, ieinne peoiaia amt et eam. inttinra) rfaapsodiae: 

avTo^ j» h jMjtttf^' vniekBbzwo &ioq 'Odvm^ • 

(xvria^niQBaai q>6vov avy l^Sn^vfi fi9QfgrjQiS/D»y 
«liam..vw'&l. &fi cepelilnm; ait, veri simiiiinnai miU vidotar^ qeanqnigilii 
kin.iiMiiii inteiiiohitort wi diaoceuaalae fotana deiieri. <}uo<iR-loco^hjerM 
iihiit. nijmnntiam ennmea«>ro, qai com ia ditttenaiHMa p. -Sd^deepiiodiii 
«qpMipt, «ioie ^iriitotile, anctoDe poolae epieo' conoessa aiiii, haoc aiddili 
fmiiefllMiipt. fanilAflistatdes in: seiier ganzen OvifBsciBtmcfaiB ^h^fov, ii|i 
dii hAaus ipmL, c^ tt^ ist . ynM aiifitv vie ■eamanni ctt «lAieier alelta 
wkmiH^' 1<87:, seindeni ial fielieicia dir &i9iiac9 SmrAow nn mifenfdcb 
linpnaaimlia ah ap n od ie ^ Anaam dedenint'aB|eipcdnldri se qn e mia cmnninai 
iB quibos proci ineamea-ab UUxo o ee i df m t— t tfuod ne; piioritauiOiiyisead 
fhatihne aipaigBaret, oiBte imliBm limpwdinir ig aplaiirinmm erai in qno 
narratto de armomm deportatione insereretur. : /-i 

Inde a v> ftft imBm Beydtar ^aawnen eoalinuiim ■qnideln, sed mnMs 
ineptiis et .taifa .qnadam rimm. €iipBiriioBi iaiiofteia^ BBque aeaMl tantmn 
prinrfbllSf.iMBainilmBeiAtBiBi^ Tonnn .dptrimiitaMBm^an inrfsiieiiv^ 
ta l fiii iiBnf ' jBg i iBu p iii ii. r ■ :a 

fli . .A«ifhiflmBB ipiimmiii vm ll i| w<| q.: Etertmt qpieriaii nimriDpte>T>4iMB 
ij\i\ .'•. >Blr- mBAmt:-ai^:ani|pir, ir^ w^iiiaiiii&t^-.BdBqasi •-'''''<n>:j: 
ifaiUBAlililiaeix i^oiiai lBr.<p aMgiaB.miqBi «^ milBnarpiBliiBi^ Bi»'^ 



Itt 

I 

jM^^. 4M|iniffl«r 4i(iiii*de^iMiift 4iim .Ib^ ^ iHiii.eiimi^lairiBMbfiiitt 
vid^r aut ebrhis esse aut pmioi libtfriitati a to ioveiplpi^ ipiodaiAnBK 
qae iiolo. lUqo^ ;ftabilat vUlixiiB . feiMi^ e^tmrot quani si nihiio 

9mms,BmMi9§»^ auiMr voitfciilr MceaMsia^^MMB een^ulmvtiMiMiaBM 
iBeMfei» "deMMit. jmMrihr IIm antteD..»oii ilwlu • Imflwt^vitai. ivan 
ipi» Maitat .fH)ilrar;.oBuiem' )iiqMcMi«m» et snfailit.^y-aiialu^ v. • li6i 
iMH» hoc • 9«t]|. ib> jLJU»eL: Ipsi.Ivea:»^ ^Bi^pmm Danratfo; ^ .neri» iten^ 
liii cmcAali atqve i^oriMkiiiti lod^itor.qiMid^iteBekqM iabii. nmitiiBf ti<^ 
ii^Mi<dioepii ^et: yiiawiii».«ifipiiiioaj latafai llliijr s^icredit. ikftetiw.eHi 
liM vitecoa ^-aftlmatiei obiefo. notaireiini v^vl fc3d»+«»*lJ6Av non lid^o quidn 
iMlenoi 'jratiiBe liliiaai : ndifiiii eieieBdoe nflaa etalBatavsH ifBaeaeiiim oBii 
MieBi*vBite;tani'in JBitiBi.v.l^ qpam.iB&leBiniiiaepafliQalae^:T»IMj 
ibreBiiBiir» fiMiti» BuftiHi bii' vetfi&us^ aihil dejjfcialiBv aanitv» lAtr> 

mfSmm^ poteit ad chfi|is« ^, in qNB PeneiopB IwBpiiiiD! pm fiDmacB» iai 
iilcl&iBif6irit«. . -- ' > 

. iSf0fmdtiak tolwryola ti eBB in «iwiiaBB Hwhi vidair post v; 9M. Obb 
iBi-ttiQih tBiiif dhM^ «liMJn.pediliBij^vatiBBe.iHiBM iiBBlRCiBi 'aBimadinirliai 
eii» 'i talH H ilw o* di BBiiiBro . n t BB w g i e t » oiBMntanBiBB eml; jmitaiB iBinieii^ 
IMlBife»: . qiia al ii iire iliit«ic|i»<aBiaiua «ogniliBne; illBt «•BiiiMlB&futrit- Goiit 
iiB Banratio aiihilo qiBBi iBilir aiiiniiii eft .iamm ooiMaalit. ijMge ialev^ 
iBO^ eat digroiaio perretBi •ai infiooioioda , quia lab ipso i>oeta Bamlu4 
iHlWBVtaiaBBa qtria. v. 4Sb tawqBftBi. per- c^obmbi ptMwiBiimfe vei^is nedt 
di^ iit. -Afpm^BilPanli enw fBhMftae »w <a gg iyi iiyf,;«qBid BBBoniB iilf 
Briatia lidi mmlk dB iBftiiBB iqBi IfloiMl idiBi vBbuia accaferit, moda vnfant 
MBBi BBm oiia alicplaBdi» didi^eriiBna? QMid? !!«■- gsiiU' Ulisis neBBif 
liiiidQ i»il CBQI i«itei|iao; •qwm* pBeta :xi,tmum6vff.'&^ S^fmf «b pnne» 
m» HiBMJihwB BBO^UHio.diiit? JKumi «HNm veiligiiim atudii el|BMdogpri 
Bl j»iwi«Bm ayaibetaiSi qiialB< vvtfd(IA7r-41ii nrtdhrmi^ 4pud.BomenBD m 
BBdiftBf ..nim; iii.r iiiBibBB' iSuhdiMB? IBIoBe. in 1«» <Ho iB i r i BBi rmmiBli 
mBBMimiriitit vfil «MBiVMiPiHBv i^Bao, siatendo saBgifaii .isiBmtBnt? Kte 
4BBe<.ta.schomB iipirtiir:» iortotr l?ti iB^gjrfir .idrbf: i^ dBB^Byyiiiiniid^ 
^ttQumiaf BMiri ^:mvi<9^^^fik.Bif d) ial BBS.Uhm^iofii fiiH- 
kKmTgiimt^niias \Mif$h'' v^PfM dimi quBBiam faiMd bBiviiBaeiBlaiBm » 
fii ttiBdaroi diiM il^ amm- i^smfKk mmm ^^ ^ m^^ 9^ 
mukimi^^^^ ^xdat fft#l»ad» i^fcdJ>a/dM^4diBi«K «M 
«fdSft^BlimMifeii i#hBd«tiBHBi ?»adfc4iifBd d i lii ipi iMlBii fc h i ij (toapit> jb 
ftdyfa^wiSmw^^^aSM^ JBtopididiiiiiiB^teBBBiti. SilBMiBrJMNidigBm^ 
BiBPii ro i B i li , im Bft.v^BM v.,d67 niwjiiitt OidBm.i«doBBi«li!fwj|M:«ft v»4i|l^ 
iO» JIH IHIMBBHI BMNMiB pMideniiBft tm^Mftmy .«iBBBBt^qBLaHiBA 



11> 

. llclifiMittit jmleai qfMsMM^^^Mm hmmmm^ik r.J^. Nte 
ouii Itedoj[>e.e Ihihmft m enkdm i»mmi9i^ i&4fm mtm mmmH^US^ 
»89 nofi iiitdkgo qai dici potiMrit^ ' f 

Bam qmwlnos Micvi v^ -mmmapimw do dmlww aanilii uitiiwius, fOM 
ki vironHii coetnoi regiiiui ooinitibmtur, iUud okMt ^wid iim f B— wk 
tsdlor. in laik enamitione isto Tonmg omittitnr ~ ^ yB iml AfHfktoia^ 
Hf^ %7mvw, qui hoe in looo deeat Et ne ittnd ^uideai p«aelOiieuwhB& 
videtor, quod Benebpe iam e tiialaiBo procedit^ eum «r^ SWI se in^^^e^Ml 
reoepcoit imde t. 206 venmt, et tanm mtereet oiifHd inlar nlramqaa 
andium poBlem. Quod «utem leginms in ▼« 69: ^il^ 4k iiAWO^Xmmi^ 
kmoi, inde nop levidente poiam orgnmeiitum inpo sonlelitia «Ma quavlMi^ 
iteodiam tr' onm subdilivo i»A<ijei ephaorere negavi. Nam BmTden a»^ 
ciBas ant andusoiiBt ant ineluswse 4dbobat, qnae nisl AMSsao Honmi ab 
eadem erant iam adTenire nop poteraat. Qwd cnm non i^otum sit^ certo 
narratio inter utrumqoe kieum non cowfonit Sod cmoBlae adsiint n Mmsa * 
que sublata igniaria afferunt, quo in ioco Melantho ^ct^re^oii e(vrc$ Uii^ 
tem iiUapepitit. Atque haee qnart» est eontnmoUa, qna Uliies «odem die 
offieitnr. Omneo' autem nm^aliones, quae iisd^ paone ms/bi» ^mUem 
Torsanlnr afrgUmfiitbm^ mobistisBimas esse Jaqmd fienmraAi, qooniamaltM 
fllleii Jere s«B^r rq^ugiaat, iap supra eiqposuf in iis lidMiliB diaiuUeandMi 
^fnibnsnmlitis taatamnominibns bis namilnm est aspere traeMnm essi 
Ulikeo a tprocjs; Jdem dc) hoc quoque loeo volere fidetur, eoUato oom 
or/31d-^346. Nnm Uliaies t. 338 gravffiiinms Telemaoln poemieaneiiiia 
propter insoIenHim . proo|»atalm conmainaliis - esl. Staiim ^nes ter«oro 
pmidsao aufagiunt. Tamen nnne, breri tantnm lempore interibeto, om* 
ficm timoitein AipoamBse videntur, oumoodem ihtamibo ^nw 'nnllam ^ 
faanssam itemm ^ IHixen obim^t. £a v«ro qnae MmtxmA 1« li p. 13 ceHik 
tra bimc lecmn fere ita-dispnitafvit^ 'des Odyssevs redo an dieser steM 
iit movknruMKg.sabni, IMnlaut und nngeboerig lang; v»«mm ' OflimMt » 
der nichtswuerdigeti frau aus' seiiiem lebeo «mit^^deneiAm ^rton virie obmk 
■^75^80 «*--^9 419~4247 er ers(Aoopft siek'lbmniich ingMionden; 
|un\iinr ihr^nnvebht^ zu beweisen tind sie- davon^abzobaiten^ ^^ nolo om^ 
nia* meafaeer^ immo bone haiic.<iian*atimism-8e* hnbere eensoo, et-pri^ 
•ran potius in! interpolata esee"retit%ndaBi.< Eteiiiili vy. 6&'.'paone^tolae 
ipedi^ € a, 9ti\, ^ A bic qneique ipr^^Meile^i^vdfitfef^^dif^ i^ 
DIMai^li^ctf ^sci^^ft^g, nttd^st ciii^ ittum i6<jum ^lkipiis^desi^i^. '< 
. : and> gmifbiitf-^teii litt^s^ fidonCttr; < Et^ijk^ 

iqnidemMAiNftdSendttni non-viliipcro^ qd eiMis vdcdyldlii ;J^ai^«le$^M 
l^roblo-ei^vohiil, .aei«> adaiodttin aefafe hai^ Odymbao paMein 
ddttvosilapiiosso^ f)ein«e w3M ^xaa r.WH non beno donvieillt ll^illlM^ 



m 



a: Ir^MB ad v^lM tmm ummm^ ^ Verhw itiiJiMm i» qoivqM 
iMwfciii HH^^fMqfmqpim niWpalinD, molestistfiiiiita 'Videtur. N«iii6 
iileOegtt ear FbBelepe yropler peiica 3b iwrtMi, quiie IKxea iieiifitiiii 
eeae potait, adeo^ Mt - Ea imifa» wHom peritia'. qiiae ni deecrHmdk 
•IMii BHdi ibida eeiii^iciUir, ab aevo Henerieo alena ridetnr. Iiite^ 
Binitvr etiM in Tn^SiS^^MS mnlta^ Teriionni fbnMiibnee signitealai 
atmctarae noyae et iniifliatae. ¥▼• 251 . 25S Sdem ennl ac .213. 214. 
&iMih ae hicqiddem de interpUatione eogitari potest, pn^iler t. 285. 
gqq; fitilaii ea qiiae t. 288 legnntar ab ingenio moribiiequelHizis proiy 
sne dAonrent Nemo intdlegH qnid ritae humanae breritae ad i^ltquanl 
Penelopae orationem fiiciat UiHMqnieqae in t. 34i sqq. neoesae est 
offendat^ qaos granHnatid qnoqae dnabus de canssis obelo notaYeranty 
primnm quia Ulixes trjp dvyafiinjv htvyv&vai seligeret, hoc autem cadit 
in ezile poetae ingeniam, deinde quia ridiculum esset, Ufixem tam serio 
egregiam feminam sibi deposcere, quae ipsius pedes aUueret Inde Tero 
hoc tantum efflci potest, hanc narrationem ab Homero Td antiquo aliquo 
rbapsodo profectam esse non posse, sicut ingens Yersuum numehis, qui 
ex aliis carminibus iterati sunt^ auctorem male et ne^egenter Homerum 
imitatnm esse indicat. Fabula ipsa continuum exhibet argumentum et 
non minus bene omnia usque ad t. 394 cohaerent, quam quae post 
T. 467 usque ad flnem ihapsodiae leguntur, etiamsi hac quoque in parte 
saepe ofTendimus. Nam in t. 518 comparatto extat, contra Homericam 
consuetudinem e fabulosa rerum historia petita, praeterea inepta, quia 
tertium comparationis quod dicunt prorsus deest, nam perperam Scholl. 
ctf^ ri rov Ofviav ^piavii inteipretantor. Miramur Pendopen, quae cum 
somnium tam perspicuum et darum, quod se ipsum quasi explicaeraty 
somniasset, tamen ab UKxe quoque petit ut idem somnium aliqua coniectura 
explanet Miramur somiiioram portas, reliquis carminibus jmrsus igno- 
tas, ortas ut videtur e praTa et puerili etymologia {nifag^xfalvw, liU- 
q>ag^ iXe^palifOfta^), deniqae ne coiiiectura quidem assequimur quid ea 
Penelopae Terba sibi velint qnae post t. 591 leguntur: 

€A£ ov yof mag tativ avTtvovg tfifievai ahl 
csv9Qm€ovg* inl yoQ toi htaattf fiotqav t&fputv 
a9avatoi ^vrjftotaw ht\ ^eldwfov SQOVifav. 



8ed in his sabsistendum est Summam Tero totius disputationis nt 

paocii eiMnpreheiidam, honim libronim compagem in octo carmina singii» 

laria dissolvendam esse censeo. Quoram primum est iter Tdemadii, 

194—300* 496—657. Secandum adventns Tdemachi apud Eamaemn, 

8 



tu 



i^^m^ TwtkHlft ktAifQdog Tfiiyidej^ db ^Mo^, ^ i -^^ 
1«7~16C. t|a««iiiii iitwodd0 'Oi»miMs, ^ m^4«7. 463.** 4M« 

lopia a.pniti» ioiitf aoei^iMf c^ l&S^SDSw Oolaiusl ii|>«tifM Emp» 
McU oMtia UiiM, fl» »(»^m rtaRia deniqM 'OJbM^or m) 
MfjveUmig 6pb$kia, v 61^106* 16&^39fiu 4»7r^e04i 

Diatceiiaelam tgnom in hia vertilN»} o 300-*^4W. «r 937 -^aaft 
«46 — 106. l«7~18a. 493-^606« V l-*^50. laUvpoiitcMmi m 
ft81-m ^ 150-^16». 238-232. 36&r28e, 357-^364. ^O^Um 
9 214— M:3.(?). f 103-^163. 3»4<-465. . 






V 



\ 



^N 



w^ '-> • i T ' ^ ^ tv. • -^ 






r 



. y !-//'' - 






VMuVlA 



ATIO aVABTA. 



DE YOGABULIS NOVIS ET AUAS EIPHMEffOIJB Ui 
POSTBEMIS ODYSSEAE LIBRIS USURPATIS. 



•* 




iWf^^v^ »#ba A# 



w U^ ^^ 



• T 



Cuin in novissima commentatione de argumento posteriorum Odysseail 
fbapsodiarum disputaTerim, quarum compagem in singularia carmina dissol» 
vere conatus sum, ut qui<l seorsim olim extitisset, quid nori ab eo qu! 
dispersa et singula in unum redegit esset additum, quid denique a rhapso- 
dorum scholis esset interpolatum, ex mea sententia inteUegereturt noil 
dubito multos fore lectores eosque benivolos, qui mirentnr quid sit quod 
ego e rerum tantummodo discrepantiis argumenta mea peliverim, gramma'^ 
ticam contra et dictionem quandoquidem minus Homerica videretur pror- 
sus neglexerim. Etenim multi sunt qui his demum disqoisitionibus aliquani 
tribuant auctoritatem, contra illas ad quas ego potissimum provocavi^ 
levidenses esse censeant, saltem follaces et nimis arbitrarias. QuibuS 
tamen responsum velim Lachmanni verbis quae in praefatione eius libri 
leguntur quem nuperrime Friedhenderus Regiomontanus de quaestiontf 
Homerica scripsit Sunt autem petita haec verilm ex htteris quibusdam a 
Lachmanno ad Lehrsium V. CI. olim missis, dignissima certe quae hunc iii 
locum integra transferantur: *die kleinen beobachtungen sind verfuehre- 
risch. — v^enn ^vtb frirQri und v^as ihm gleich ist 18 mahl in iet 
Dias vorkommt, so sind doch gewiss auch ganze buecher in denen es 
gar nidit steht: auch koennen die 18 der Dias und die 2 der Odyssed 
dl>en 80 gut von zwanzig verschiedenen dichtem, oder von 10 oder von 
5 sein, als von einem. bei der beobachtung bloss Hias und Odyssee 
entgegenzustellen genuegt also nicht, sondem ihre einzelnen theile. Auch 
giebt es bei soldien einzelnheiten ueberaU wunderiiaren zufalL Ich haba 
einmahl an meinem lateinschreiben entdeckt dass ich jahrdang nicht 
quippe geschrieben hatte. Schleiermacher hatte sich einmahl eben auT 
gewoehnt: es ward ihm gesagt und kam dann in dem ganzen halbjahre 
aeiner voriesungen nicht ein einiiges mabl vor. Von den groeesenL 
eigenlhnemlichkeiten des stils auszugehen scheiDl inir besser ak ¥0V 



118 

den woertern. aber immer so dass die zwischenraenme zn beaditen 
sind, in denen nun das observirte nicht vorkommt/*) 

Hactenus Lachmannus. Ac stilum quidem horum Odysseae' librorum, 
universum dico dictionis colorem, in praecedente tetigi commentatione, 
etsi brevius interdum ex instituti ratione. Singulares autem observationes 
coniunctas proponere malui, primum perspicuitatis caussa, dein quia mnlta, 
per se quidem verissime observata, si in longo commentario dispersa le- 
guntur, saepe fugiunt lectorem et negleguntur ab eo, omnino incerta 
videntur et parum probabilia, contra veritatis speciem vel maximam in- 
duunt, si u^no ordine procedunt. Ac nisi de via convenerit ac ratione, 
quam methodum dicimus, in his quaestionibus sequenda, omnis dispu- 
tatio vana erit et incerta fluctuabitur, tamquam aedificium arenae imposi- 
tum, neque firmis superstructum fundamentis. lam vero cum neminem 
(ugiat naximam esse in posterioribus Odysseae libris ^eorum vsocabiiiorum 
Gopiam, quae aut uni alterive rhapspdiae CQxnmunia jsiol, aut unitts tai^- 
tum loci propria, aut nova, aut asrta^ dgnjfiiy^i et cum noslra pptissH 
mum aetate ex usu et frequentia bco^um ii^ocabulorum Iiaud parva saepe^ 
numero momenta depromta sint ad demoastranLdam recentiorem hanun 
earminum originem: non inutile i^sumjest» hanc re«n accwratiup pauUidiun 
pertractare eamque iterato subicere ^xamini. 

Sed audio adversarium alta vooe damantem^ nonoe in antiquissimis 
quoque rhapsodiis, quas nemo in suspicionem vocabit, ayxai ^qrjiiipa 
inveniuntur, nonne apud omnes ovmino scriptores Uun baec quam voca* 
bula nova? Itaque quid e solo oTta^ eiQtjfiivo);^^ recensu de receatioi^ 
rhajpsodiarum aetate coafici potesit? E solo recensu Cere nihiL Conced9« 
£t ne firequeiitiae quidem talium vqcabulonim hoc illove loco notahili, 
magnam tribuo auctoritatem, quipj^e quae casui posak imputarl Nam Jii 
banc solam spectamus, si numerorum tantiim ratione3 sequimur^ extr) 
omnem dubitationem positum es^t^ posteriores rhapsodias in elocuUona 
mirum quantum ab antiquis differre. Etenim in his frequentior est ab-? 
stractorum numerus» quae dicuntur: jDrequentius invepiuntur verba cum 
praepositionihus coniuncta: firequ^nltius denique lof^^a^ dQijfiivfiL . Siad 
guid inde contra eos evinci potest, qui omnem operam in jnonstrajida 
argumenti continuitate et in uno servando auclore coUQcandam esse cen- 
senl^ contra homines praeiudicata opinione aliquantum deceftps? 



*) la ipso FriedlaeBckri IihrO| die homeriscke kritik .von Wolf bis Grote, BeroL 
1853 p. VU 1. 1. haec praecedunt: Vin dem folgenden briefe ver^en allgemeine grund- 
fragen der krittk eroertert. Lacfamann htelt ea fner jnisilich irgend eine aosicfat ueber 
& MMMIiing 4er ftomerisdwn geikhte anf heobadliluDgea ueher eiocelali^iteB dee^ 
VMehtftraiNh» m hapnadta/ . . 



119 

kiliar^ pamm: Mtee ui ijiniiiciiMta ifoaestione, quid ipnrNni til ui 
HMMii- oMniiubusv VoM gttMpiuB. Fadle tauMi liae ndsem^ poMHH 
■M&iii FtiMMp MM. in iioc aBtiquiasinio iitteraram Chraecarum moMt 
mmla db laisjpm^ uBiuafxiuafM vocabuli vel navi tel amx§ dqvj(d¥4m 
^aaareiidmu «st fiAymon clico lioii atifpam sive raAotpi in originatioM 
yamiialoMB lejJcagMj^Mii spectatdam, aed eam fonniUB, quae in deriva** 
tis «ocafariis iegiboa ffammaticis requirilwr, uii4e derivari potuenDt 
yalut in adieciiiia iii 4Qg cxeMtibus aemper oomina requiranbir mpii- 
amau|aa pn^M primiliya; a qoibM dcrivari solent, ?el in nomiiiibiia alMk 
iBacftia qnae m ia deainuii, luro aerie etyima adie^a ia oq habendft 
aunt El}wo autom ^otato tota nowmim vecai^Mionim oopia in tm 
ordines dividi potest. Aut .enim etjma eorum adsant, idque aut in fgt^ 
MNnia carininibua, aut in apuriia quae avgmpettto et camfioaitiDiie novam 
^ffil^ih manifegto prae ae fenmt, a«t ommao deaunt Atqui apeitiim 
ast ainguia yacabula prout uni alterivie ordini adscribenda sint, diverntsit* 
mM pnebere agJMimiem. JNam iii iia w^cabulis quorum etyma Hoipericii 
BM suixt magis onusqpKsque offendet, quam i|i rdiquis i^pme ab etfmia 
HMerada iMte temata aunt, mpgis eliam in ns qaiaruBBi etyma in recen^ 
iMribua taBtimi yel interpoMia partibus extant. 

lam vero ia hoc diaputatioais puacto nond«B eat eoBsiateadiim: 
Bbm qaMiam midta &rit$ ^l^fiiva ita naiura sua compmta essie 
pooaunt, ut raro. tantum «sarpenlur, iteram hoc quoque caaoi tribsii 
poasit, iqiMd etyma eorum aliie in locis non inTe&iuotur. Hhc autooi ep, 
spectiauiit vocabula, quae proprie vocabula artis sunt, nomina aniflQalium, 
plantarum, omnia omnino quae iusta rerum commemorandarum novitate 
excusantur. Itaque in singulis quaerendum est vocabuiis, num hanc ve- 
niam sibi vindicent, qufa tpm fer^ aihQ eit, fuod in iis iure reprehen- 
datur, vel cur antiquitas eorum in dubium vocari possit. Sed quid reli- 
qaa faciMwn vooabiia, «pi^ nulia vfii iMyvitate escusaotur? in quibus 
pacM des}ieranduia esaet de ivecto iudicio nisi naAara 'Ct iogi^iMm dictio*. 
Bia €ficae mciMS aliqttotieBs aubvaniret, quam ita oMuparatam esae oa»« 
atat, ut SMma quadain tisiia Goiistaptia «t tenaieitate idem eioeatienia. 
^lor in singulia quoque TocaiM#s, qoantam .fieri possit serae^r, olqae: 
hoc pro samma eiiis iafe hafaendum sit, 4b i^erato rerum argnmentQi* 
itenita qttoque Tocabula Focstmlarmnqa^ fprmulas fere semper inimiirit. 
iiii •qofMl ia fioBmro Samfidere Mioaicpie li|cet observare. fn aoinibaB* 
igilar 4ixc4 ^iftjpiimig jai n^om vac^bulis qose «ovitate i^ naa SBfa^ . 
saBtor, boc poiro qaaesendum «st^ BpiiB Botio ipaonira' et sigBificatas in. 
gaiimms HaaMSconHn. camiiliami partibiia oanslaBiMr fier i^ "aacabsia ' 
^apiiinatun £t cmn in iis vocaboiis, de quibas boc recta tdi8erralasi|) 



• ' 



iMBti mmm€i qiofiM iww uw w m ig^ 4|feadiit, et rmitim ftiite ia 
locielalaB Toeabiiloruin HomflncociNB impBiBse el ityeiBiM . Sod Millft 
etnm supmrant vocahdat quae iie hac^iidan ratioiie.in diAismAMeii 
petenmt, de fuorum «ucteritate aihil certi eoiiSnimri fMrteatt uia -qaas 
diae caume acoesaeriiil, quibue uova auapieio de rteenle eenwi imgaM 
moyeatur. Peti poMunt e quaestione de legitima yocabuli foonatione 4»t 
ex minutis observationibus quae atructuram speGtant ei vmm Ueme^ 
dcnm. Deinde e quae^ione de ueu Tocabolorum apud recentkme 
scriptores, iBteaiodum dico, hjnmorum auGtores, poetae meUooa si quid ez 
minutissimis eprum fra^entis colligeiidum eat, Pindarom praelerea eft 
poetas Atticoa. Jktque haud pauca iaveniuntur Tocabula, quae in greTifl^ 
aimam recentioris origihie suspicionem eam ob cauaeam ineidunt, qaod 
poaterioribus demum scriptoribus usu Teniunt 

Haec autem omnia de quibus eq^sui momenta ei ia unoquoque vie^ 
cabulo expenduntur et ponderantor, phira et certiora ^GBCliim iri^spero, 
qliam soh Tocabulorum spectata multitudine. Ceterum haee fere habuit 
quae prooemii loco meo libello praemitt^rem. In seqaentibos. Tiz credai 
unum alterumTe o^a§ diffifiiwov me fugisse. Sed noTa Tocabula mukc 
de industria omisi , qimtiens in iis quoque JBomerieorum carminum par» 
tibus legebantur, de quarum recentiore origine mota quidem sed nondiim 
dtiudicala est ^eslio. Ez earum Tcaro numero sex uUimas liadis 
ihapsodias, magnam praelerea libri octavi partem, decimam.inlegram.nec 
non undecimam Odysseae rhapsodiam excepi, quoniam de his post 
egregias Lachmanni, Hermai|ni, Laueri curas omnis dispiiUalpo cen-' 
fbcta est 



CAPUT PRIMUM. 

Initium fiat ab iis Tocabidis quorum etyma noa inTenimtfiir apud 
fiomerum, quo loco piimum ea recenseam, quae rei commemorandae 
aliqua noTitate excusantur. Qujbus si InreTitatis caussa nonnuUa qaoque 
substantiva primitiva inaeruntur, de quibus proprie quidem siagiilari quodam 
ordine disputandum esset, haec habeo quae afferam: cnjdciv 7 51S« x 
468. x^(i^ 9 411- % 340. xi}! o 478. /rfo| q 2d5. a^ % 184; 
§&%o^ a 373. fiarag a> 220. ywfwog q> 54, Tag^ in qua areus eoadin 
tur, quam Attici ihu^ifov Tocaat: scbolia perperam tuA Ikm /fsfn^r^ 
na^a %o io^tv (t) wv ^ov. *- dbaevav % 386, derivaadum a damtVf 
Palkuv Hes. uade etiam 4Unu>g provenit. *-^ nolko^ q 323. non eet! 
Tertidllum qao (terdae intenduntttr et remittuntur, sed iugiim, der steg,. 
quod receatiecee t&lXa^ yocant. Homedcum est woiX&u congMii|Ot 



ipd* wtiX^ Mvatnn aew ▼(telt, ni propri« nemB et dmum wrinm 
CMfct cda boim aifttileet e f«e tam eheidae qttam fl^nttti pnepafig^ 
poaamit -^ xof^ tff 196* Aav^ % 128* 1S7. JUmri^ x ^St « UQm 
atriagoi» diatiiigo: eat imrtraflMiitmii fmremn. quod atringeMfe ae rade&do 
aotam pmrgat ~ Tidftn^ o 131. O 190. 967, cuiaa graetiTmii «sinbet 
ApelL Rhod. V, 873. %a inl tijg ojuafi^ dg 2 Irr^^mre ra ^e^ w^ 
tf9law inma «oS friato xw^ af y ApolL Lex. Itaqae diienre rid^tur i^ 
Ufpt^* -!- ovfaf q> 178. 183. — ^Mc Q 221t poatia. Tamen alii de ipao 
mt^^vf^ cogitavenuit. cf« A. GelL N. Att XVI» 5. ~ XO^A^ ^ 467. hymni 
Merc 51. Ihraeterea fivfiltnfog n 881. Sie qp^»yog, Aaiyog, ^vli/ifosi 
mmifiaotpog ap«d HooMnmi. 8ed byblmn poeta non eonmieBmrant «-^ 
mmlf$» Q &4I, alenino. immcUQia q 648, rtennpendo prdbo. 

PauUo magis offcnaimii annt alia qoaedam vocabida, qooram receotio* 
tfm originem ipaa eormn notio arguit ac natmn, yrint: &qio%0¥ tc 2. 
SL 124, ientaadmn, j^rmidiiim, quod prima loce sumitnr. Est ab riQt et 
joiroir, cf. Benfei Lex. etym. D, 334. Itaque a contra etymologiam Ho* 
mama corripmt^ — ^^og % 34, lucema. Cohaeret cmn jiYK'Og<\va^^ 
himifiag, ofupiXimij Xmtog et aimtybiis. — yQavg xafnvtil^ 627, aniui 
qnae fomaoam eorat Sed fomacia namn Homero tribuere non possumus. --* 
Sfifpii» ta 61. ^^Qfjpog extat in Si 721. hymn. XVHI, 18. Haec autem. 
Tocabala ease barbara, omnino lessi morem recentiore demmn aetate a 
CSaribua ad Graeeoa imgraase, £aaioa exposuerunt grammatid veteres. cf* 
Spoim. de extr. part p. 35. Fortasse duo praeterea Tocabida addenda 
snnt, qiiamqnam ipse per rei noritatem vix ea excoaem: xi^v^fiS^fidg it 
663, de sono canium territorom. %vvCpto v 401. 433 est foedare, turliareu 
7f9v^/tto vel xmf^ata apud Homerum non extat, qui de canium ohdatti 
vk&v dixit, unde vhxxofttaQt^* Praeterea xoQito v 149, de qoo infra. 
diaputaliitiir s. ▼. tfijitOKiQog. xoQog, seopa noQ eat Homerioum voca* 
Imlmn* 

Secando loco de iis diqiutandum est vocabidis quae nidla qnam 
did rii noriiate exeaaantar, molto maiorem igitur noyae eriginis snspicio« 
nem neceaaario momit Ac primnm qoidem sdMantiva praeedant, quorofl^ 
▼aro anliquitatem, quia Bumnam partem aliquam gloasam redolent, nola 
diaertia veribia in duiiinm vocare, velut: Atfioaia a 358. «» 223 quo 
voeabido oouua aigniflcantar qOaeounqne conAciendo septo inserrinnt, cf- 
Boltm. Lexil. H, 90. Benfei Lex. etyno. .1, 426. ~ "jAtokog q 222, frastiH 
luaft. Derivator gnmmiatieis a.xoXor, vocabnlo nulG scriplori uaitato, qnod 
tamen cftnm nolare vnloemnl gnmunatici, cf. Athai. VI p. 201 a. nolog 
Idgtait in U 117 notatqoe ram mutiiam, decurtatam. — StMllig q 224: 
AoUor T^ iQtfotat ^OQ^tu, hoedia fhmd^ vhridea afleire. Deramo. 
inpplimiH impriflua freqaena apnd Atlicos scriplores. -* S6log % 442. 



ttt 

tfsimdb^f^ Senfei Im. «tjnu IL 179. a^urda eist astiqiiA etfnolofift « 
Mm fii cU^r» 4Msi di£(M9Myi«yoy« dh J^tfi^ Athiaifiiiiwni» attii 



'jTtf^Mr ^ JIM, 0rn«iia drca «4)iim. sebelL^ ia^fm ^ 
fi«X9^ OMd aw 4p«d BoMnwat)* ^odiitiMy oly Tre^ «r^o^^^iUidy .ico#^ 

imc^i iumf09$v iiimp offUf <2 40,1. ^ 4M..5a9»w r. infra). vo jf^ 
fimf 'M(fOmtf)^m «y Tfaj^ii^. A ik Mffwg ^alLaoKai. ^ JEroidcs^ ft 
91 7^ Con bertia. eicHM* Tteog* 582. sed hpmi$f Merc. 168 pro xjuudolAr 
«£f € }^^0iimekige»diiiD eet .ovai fleriDaMD ntmifiilLou. ^ jR^x 143.S4lKriLi 
^ol^a^^ liffmfoto ^Mffftamm, ^m^dmg. ^ mag tijg mimlmg wng^mg dbor 
itimg. mmt dnfaie dmgmUi oooctawiii alitua ifta -yeigflatnr. 

Ilhier eat iNUeoti^ttnim niMDenia: ''AvaiMg ej^ithaton teo^ in g 
SeS. «a 364, me»difii veae ia o U3: ag igmSmv gamimmv mli^tpeyemt 
iutinmmaag. de etymokigifl «aciditili dubitalur. fiuslath.! ymo^ifa fmali^ 
mov* tijv utAil^qmgov nal .MOQmmsov. ij iel h «pbramciaai ovoay mii 
fii ii^aivofiiwi L e. aiSofiivvj iv i^ Mfiwpm-Aai, i* 4. reofte a Dammio 
additMW eal i« Let. flem. f. 464. Tauu vem deriraiidmD eaaei a verbe 
«U^ «leadi .&etiai|e, quam apud flamenim aidei» tantum et oAAaian» 
habeot. tveiiineiAum aliaa peeta mrvfeQi^ dpf«Uawt, ovlofiayt;y> icaniO€f/6a, 
lu/fqrs. -^ ^AmAoSg ^* iAfrie s. v. «Aarf^ — U!sM#a0ve$ (f S06. spne- 
luat oantemtoa. deiifiaBdttm a Jkiaaofimi, BuOai. Lexil. II, p. 111, qiiod 
qpud Besiodmn . pnaMim estal in lqg[m. 23. ^ 'l^^i9^$ ir 4St7: ol i* 
yfO^ ^oQ&fuot iiamv, amicitia noiMS ooniuacfti erant m^fims, ab cifm, 
eDDiaBDCtio, amicitia, ip bymiL Merc. 524 et apud Aeadi}i«m legitair. «^ 
!^Aiigpodiiilo$ ke^ibim l 538. J572. 01 13, byawb Merc 221 . vulgo expliica- 
lur jier ipraluaiy in qno aspbuDdehie cresdt 8ed mm^oi^log, pbinta «qBaedimi 
liliacea, tuberosa, cf. Benfei Lex. etym. I, 558, primum ab Hesiodo romaMT 
mamtuiv Opp. 41 : oii' oaov ht fmLkjfjfi rs xal am^iiltp putf oveioQ, 
DoqMe fro elgmo lUiiia adiectivi hdieiu poSeat^ qiHmiam adiectiva ddd tsk 
pmaoDt a eabalaD(|w ftMrmari, .ut aeoeDlDe tapliim OMrtetur, m» nomg, 
mmmog, mBoaiv et :ai f uee aimilia saot, Imdc aen pertineDt. Cetenim df^ 
aDoanlu adiectin .noii ^soaaentiunt graaunatid, v. lirypbonem apitd Eaetatfi. 
ia k fiW. ifta^ «ecmadum baac etyaMilogiam eqmctmnas mjfmislir 
vog, AofoieUeig, iaqfoieldivjg. Conlra alii granaDatki derimroat 
^'^■fnH" a aiKoiogf emere aiQcftaoritta, qoam etjaaologiam vir dodaa 
qttidam foftssse recte ita. amplenta aat^ aft aag»iekbv XotfU&va per 
potam iaterpietatus «it* foihFere imiaiaie Qaopenliim. Nam a^oiov neiP 
aelam einerem^ sed etiam pufarenem notar^^ evidt ex .4ii^« Pal^ Vi, fittl» 
llI,45(.J^«27.^Uvi(iayMro$i^l«7: miJiQ entfm^vov. SML fuii mlq^v^. 



m 

6U' wta^i^offAAf09f. Mqqft «flfM^c^ft, Wqncr «f^ laptfA 

^xiwsi^.. {iir^pri^ 4X811 Aon^ttitas: «Mifte^lxnM T^«mHr «I» Bmmi» ttiel«p 
est «^ '^fHHviA^g* T 327, iiiHle aid peeUs Al«uHMlriiioft.et OpiMtolnii 
fliBit, eBt aridiiSt sonthdiis, qued fleiBiedw p«f oudU^f eipraavi» .^ 
etyma YoeabuU nm liqiiet nw ab «tuaif cu| cQgtteliaii tjdelirt -tfl«Hi 
dorivm «eh petesL Uem ialet.de Imai^, or &i. EtMalli.^ vaiiwa -41 
^00"! 9 ^^og %b hrwov kini^ toS x»f iSi^ogi mii«ii 4iepae dkit, «f^ 
la^oVi i yitQ %kwfbg loiiKbg ^i» ^tfimfs ^ser et paidle poat; ^ 
fki ftQmowma^ %mi IWe^w iaxiffahkv^ to ^Ofmffmb^f icjfpUov. ia^ 
vov &rx6i ;^^a^<>y^ |$ ^ 9u4 idpi^ vo iap^op aSmvu neque lojif^ 
neque lopt^ Homerlettm eat. ^ Jaa^^KMg' o 334: <AaB dMMk^nii 
)^f^^. «ie Orpb. Sxymi 8^7. «pud 'Xtiieomftm oegnoiQM ^Aamng jaaii 
Antiquaw glossain ia(fi9rA)}$ priima ifioAmam Eiipfe#ri0 miocaivtt ftifniA 
62 Mein. De etjinekgia yooabuli dubitapt interprelee» q&owm aiiis 4e»* 
mandom yidetnr a parti^ <fo i e^ £«» ^ (^mM>g) et nrciUiSibry .nl 
sit Tehemevter acoedeiis, quod liene qoiiMi in daamh^ ciadit» ma 'Teff> 
iB (taanX^jig, quia adiectivta in vig eiieuBtia pkmmqoe a m 
tanium fonnantur in ^g, ?ehit ihuHrig ab omo/cits^ ^e^i^a^ a 
%tig. alii cogitarunt de •Ax et «r^«^<», ittserto a <ob eiq)liani«nit «t 
|i|Bare Tolunt Yocabulum vebmiejiiler pevcntieiia* sed exlua radteibnB iiiljB 
proveaire potuit, nisi Amr^icvij^^ ^emadmodiw 4^ft)(!iprf^ a i9«i9qaaaK 
lortiis d^mique compoeitum vadieitur # ^iadg et ^ki^, ipmx^ deriTatie .tH 
maiore diffieultate impedita est. Becentiaraoi "optiiM jnilu m^Mmk Jter 
feius in L^ etym. II p. 220 , cui aigniScat larrttiia^ TaUe iraina.:-^ 
£f47ttuog (correpta penBUkna v ^78 « produqota (p 400) S^w, ytmm^ 
periltts , quod alias 4icit«r $ifya eJ^M^. VoGabulum oetoererB vidMiir 
max i^ftiiaftai, mA de mm em etymologia non Uq«et' JM>ud Mstk. 
^msL 180. ifim(xicti> w^ sunt «eeus adversi, auMU> ifila imittilbi^ 
ileoiqiie apud Sepb. £1. 890: ifmakt ^ p^oi ^y^ wy^^Aig liftfimf 
apecies animo ob«ers«i soMa ee oj^tidit, ii| animttm oAi incidtt. Sed 
varh«m nai(a Homerus non babet, neqiie bano «adiectiTi ^^«aog BBtiep* 
Qiem. — ^7tUHq>QU>g o 51. 75: dg ^ ^b duiifm ^iifwv imiitf^ ^Mff 
Tel f^a^. Pro ^pio buius adieeli^ babewdnm eet sahHairtiviim hgi'^. 
$i^lg6g, quod cum Graecufti ifm sit ,^b^qft40s <K 476)« MUpicor Mo 
moque adiectiTo miiBe lOiBs forBiatiQnjs^exenqphm aubeaie,.qBaairc^preh«»n 
dimtts in imrifavog, % 943: od^ %lpm M^tmtmi^ foMh ifea^^am 
^pfiff ylypi^m* Nptie Tecabidi aperta, fonnatpo fatoBHii iBim et mwifiki 
m , nam fiommis ^icit t^fa ^m *in:l %m> <fel ink '^ffct qf4fMm wmAf 
ff. 9uttBt LeiiL I p. iM^* £tiafliei CMee^mus iaiB fiomflri eetate hA «f» 



— ' 

mo' ntmti» i^tSffti kaberi pfltiilBse, fatneB iHm htiu^ftt^og y^ 
i m ij y agyog , eei iftci^fASiog iiAtf&miin debelmt, queniateodtim^/itwir-» 
^siimg n^ fdrwSti, nfvmttiiog a xf6^. Nakn adiecthra in ctpog etiam 
^Mi Honmm pleniiiaiiiie vettafia aiuit, velet wyt&og a ^^ao»^ Mmoi 
ik'^ii90f o^fwog otbm ab ifigxi», ^odovSg a ^i^ciiy ^iyedavog a ^t^^^oi, 
ftp^iddii!^ a anoiSm* PffQoa tantttm eaque diibiae Botae derivantur a 
aihttantiviB, tjmddwig , ' irtif}9rw6g, nwMiktiig, nidia ab ^dveitiis. -^ 
Ibri^MMPiro^ V 377 : iftlfnoavof ^Jli^ti^v. ef. itTtf^lfAaaTog in 7 263^ 
food' mlgo per intaetum reddhmr. Eastatfaiaft, inlfiaavog, inquit, i 
ktaltfjg ^g rQoq^fjy fi&atevwy, S hrviv ifci^rir&v. De etymologia notf 
lifiiet. Nam a ftAofim y^el hafiaofitti, attrectare, contingere, tangendo 
inqmrere ad amdogiam v«cabnloiiim aitSfimog, pataiog, expectatiu^ 
iteifiorog. Signiflcaret aulem non appetens aliquid, sed potius quaesi» 
tiB, doBideratiis. De fiaaoti^ (ayafia^Big r 92) cogitari non potestr 
fmawevm denique ap«d Pindarum demmn invenitur. — 'ETttafcaarog. in 
er*93s n» 482 ifslanttatov xax<^ vocatur malum, quod aliquis eibi ipse 
eantraiit Derivandiim est vocabdum ab imaTva^ofiai, velut aOTtaatog 
{iaftimog) ab> ioTtc^Ofiai. 8ed apud Homerum nihil extat nisi aftaco, 
BW iaanaio ubiqne per tmesin scribendum videtur. Malum paratum, 
«QeiMum, non a na^a ortum in IHade est tvxtbr xaxov et sic vocatur 
Mm itt £ 831. — MoQyog. in ft 421 et xff 11 (sic avdQeg fiaQyoi 
Pind. OL II, 106) notat hominm vesanum, cf. Benfei Lex. etym. I, p. 507. 
¥ii!bi»i fiaQyaivio, atticum est fiagyoio, derivatum a fiaqyog legitur in 
B 888 5 aed haec ipsa liiadts particula iam dudnm graviorem interpola- 
tioM auapicionem morit. Praeterea fjtoQyog extat in cr 2 : yaatiQi fiaQyrj, 
de alveo dictnn, ubi Eustafli. : oti th fietaTtQiTtetv iTtl yaatiQi fiaQyrj, 
aaantn^g iffi^ avtl tov b/tJtQemig n^v in\ yaatQifiagyltf eXtovv 
Amhriatlq. re^o yitQ i) fiaQyiri yaan^Q, JhaXekvfiivtag ^d^elaa SfioUog 
t^ ftolig &CQ1I] nal tolg bfwloig. Sed qnomodo tam diversae notiones 
eideia vocabolo subesse possint, ntsi e diversissimis fonUbus derivetur, 
panup inldlego. — nohvrtalTtaJiJog , versutus, vafer, nostrum gerieben, 
abfrfiMmt. Ooivateg TtolvTtaiTtaloi , o 418. Vocabulum TtaiTcaXti Ho^ 
mei^ deeet ^akq est tenuis ferina, poHeh; flos ferinae. TtaiTtaXoeiQ 
aiHem derivandum ab aljtog, alTtvg.^ IlQOfivriattvog, alius ante alium. 
X 233 de firaiinis quae ex orco sui^nt al dk nQOfivfiatlvai htfiioav. 
q>*VMi oMk ^QOfivrjattvot iakM^ete firjS* &fia Ttavteg^ TtQ&tog iytS, 
pt^tA d' vf$fieg. 9ic &yxiatti^og E 141, cf. Lobeck. in Buttm. gramm. H 
P4v4l9* SAolia ^ubuBemn eon^sentit Eustathius: tatt xata tb %Tvfio¥ 
nfQOfievi&tivai, arth tov ^Qoafxevetv, hoc veri)um Homericum non est^ 
t^ 49iQav* Vereer num reote. Nam provenit a praepositione TtQo et 
ooffkdeam 4ali tum^-T^lvfivog, pfomn::. Ste etiam Benibias irtatait Lex» 



m 

ipgm edU ore» aed iPtMf.igMe. x W ag t IHtmaAfm . rim Mio 
^Maoyio « o^Ufiiiy liva deHfSt tidci^^iecMe,. cf» Jaieote. in PUIiMlr. 
p. 381, quod pciniiiBi legitur opud BesiQdw* Nun «llMrt.ei|MlAgia:ek 
heiiMi qiuadaiii Sardica pewfffvM iippmnwft klifera eo iaeplioc eat^ fwn 
Sardiiiiain iiiwilam iam BiiBii0BO'iiatadifilieie> coDttBiidiMMi MieaL TikM 
i^Mm a€lgddin»g Jimo edit» dequaiia OlOl iMaasiiitt veika: 9 d' j|y«« 
Wvi xi^Aeaiy. o^d^ t^mmt lic' ^fvv^i miinf^cy lcb^. SM19I» 
huini locoUonis congesait Fabiwius ia KhL Gr. BalL I p. 376« — Thq»^^ 
^ikviAvof % 122, iteratum ex*iBterp<datis veraibosv qui O 478 sevRMrtHiW 
Ofiw^ Tmfa^ilv§$iKnf, o Sau> ^0$fck9wap, %mf9am$iitO¥. . Igter dipffM 
a quatuor pUds, Tel houm eoriis.ciwapoiitMat qMm mm$a(iimom Tecaiili 
poeta. Nam ^ikvfi^w, c%omjHO¥, vocabulum fuod bia ift Buipedodoiflr 
legitor, HQnienr alieBum est* SaBO habet adiaetiTum atfM^oktfi^ogf se4 
de eius et}molo|ia duhitatur. Nob tamen dispUcet Genperti «eBtealiai 
qui de orig. carm. Homer« H p* 75 focabohmi der|vatiiai mm statnil « 
u^ et HeJv, ioflerto y sicnt in ^^mmtmts^ mifttiiMfog, umAttfmc. ^ 
^ quemadiqodum in tq>^ifiOS ib ifpi,, t^Aatiakos a jtcvi«f# tml Am iitt, 
pro ^oiikscos» niii quis de ^jfpiwi el iXelv CQgitare mait, nl.iit dqpMHM^ 
arrqptui» ^ VoAoiis V' 330, 0» 530« H^m. Ven. 280. ibi. Theefk 
515. Scut 442 rell., epithetpn tafaQinis. ^ffiloi' Homero afitfnum eat^» 
cmanuniam fuhnen floxcenlios fomiBomorarit 

Fortasse huc etiam ^i fg nf difs referendB». eal x S4: ^i^fifdUit 
cK vfim^ xmtoimo imj^^^ aihi .Euitatfi: ^ey <f f nd i^, iBifmlt & 
ittww/sAfog iSifmh ^ otTto. %av ^£o^ ov domo^os ao^mtos Iwsu 
4oy. o^fy o ^c^fifqdi}^. nifQfoi di aoai a/ifMft>!^ ^' jij t B^g i y 
AiSiJc^xa^' ofiotoTfffatwMvXoitM^» Alii aliaa proposMeniBt elfmeligiBaii' 
i. q.. e sch<dii» i|»paret, qBorvm Hadefayia .yocabotum inl^rpralwtttr iM 
^l^iK^i^ijSyVulgata fernofiMlaa^iicijMQiiiafelsii^isofif 
gif^ois ^ mQiq^s^ PeBiiltiiBam etymilogiam etiam. jec o Bli ei e i JeaicognN» 
phi probaverunt. Sed neque . tr if ig g^ nefue jr^fiffo^. Homorica mmU 

Praetefti . ▼erba afferaBda suiA baud pauM: *MJMsh», oorraber«l^> 
4o, craseere lacira, a 70. .10 386. Aq/ov oJUhroMMio^ ^ 504* aaep^ 
apud. Aeschylvm inveBitur, Fro etymo hiaos verbi .vulgo habetar a^^o^ quod, 
«oijcepidi Q«»tionoeitat^udQainlBpilX475f cognatnm citfto Homeiioo»£Ulai^ 
S)MM»^ cf. tapcB s. y. «n^o^ ~ '«4fli^^ Sii(|ilit iUwBMit. 

aj^: MQschum dehuim inTenitur et tAppQoBhink lismipavil anMm HoMn 
ipijadiQQtiiniBi A«iia de .ini»lB.ol tt«re« )cf.Nilaicb hi Jtt^ 
1J4* ^M^iAmtB^iii' significatiohHBfQjdimidoa^abioaniBTeipQtiBaaqpnB^ 
ttddere^ r- JSiffi^ BBde liafff et iofn^kfos do: maBiii dictnm»; oifmlBi 
elactrgk ^ 460. 9 205« FMaeBi iS^ Usm^ w^ nMMBnilai^tBiv 



Mf«d« Vt 17 df^e» msifiamfq. SodlMwak JfyMg^r ^4ft1. 0^460. # 
■jfnn. A)^. I<I8. h* Vm. 86» 164. Bw. on^.'74f m aHtifit» oaroiiiAvs» 
wm iavaiaCttr. ^/m^ id oi 9 UttM» aHil;, cf. Spolm. 4^ eKtr. inM* 
Ipw IM- -*** 'BiimMiofMir o 46#: jAf^tN^ ^<4U^ ifirgokSmt^, eopksmm* 
tfoHiia iaeiwiii#9 sibi cotdpAraiiwnifer BtfiMtt kuiu9 TeiW, (^ iiihil 
«^itnHMM^ Iw^tieiitiiw cU Ub^Ai i» Aiae. 967. BQendt. l;ex. Seplr. I, 
Pt 0>B8y ak Biiaieri€i8 cmwiaQm abeat; -^ jfeviiliU^tt»; ecyiiii mhum», cr tl. 
fMHlMria UAiM?, tiAbgBm emt B(MNrica.ef. byoHi. Itats. 387. ^ 'Rffiaofuf$i 
f JHIO: ovTOi 4f -4^ ^tU^ ft0$fffi90Ot i^utie^m. <f 429: i^ffmMfdm 
fMinffi nfA ^fuyy$. Qida j^to qaad ab Heefckie ex|^tur per ^a^ 
Afti^ «01» apiid .Shimram, aed ipui Sopiiodeaii demim mveBiltr, grw > 
maliei divemaa Imiiia i«rtM •^mionlM ^eogitaifermt) quoram aUn dori*^ 
tMdiim ^tw a v^itt «t ail parm lapiHmo hiere» aliiB ab lrro$ ut irift 
4|»liUllr» oliio desiqiie, MOtto qtsm raftioiie ab iTt^ftai. WM hac de m 
Mii liqimt* -^ Ktt9m9 ^ Itt: a^t^ dk yatw IWIe, cirea atttem' 
ftmun co admi e a fi^ lAi acholia addmit ^ ^im;o«$ ^ x^erl avfmtX^^ais* 
CigwaftMi Oit Imic «irhio dtermtt iri»«tf<M. gramnmtiGi mitem h&c reflft<^ 
lm«mft fomhuhmr laf¥4i^i qood in J 4t3 et A 79» legitiir. -^ ^Ti&f^ 
«aftMmH i» modftn hanro ^ &. 9. 162. v 1& -- 'Fi^iy^umr^ivtfimc, gre»»< 
a«o «OGolOM, iff 3« Simpiex itofaipofmi inm extaft et Ixirag unde t^rigo 
dmfyaear hoo vertami, B^iodeom- oat, Theog. 09>t. 

Tertio loco iam ad ea p ergii Bd u m eet foediida, qoentm Miio ia 
gpmnmo Aemerieia carmi m hpfl eompw idiia aoheet fodhe»^ Mqoe haee 
aomnimift ea qimo enpra etpoo», maximam nofae origima onapieiooem 
BmvepeBvir *mN a^omvmD omiiflipa oaaeif aim^ aMBpor iqfo amgBHi 
^ooabria hme ineorafo ordini. Bftenim e veiMo proprio qoidom' 
kw imHmBr opoeftOBt: nrndu, poredlo^ ooascerBo ali^in*, % ^MSs 
ftld^ tk q>tiHS iMvO^rfi^. tt. ArtML v. 39Lick: fitoe^ig titg itfiheist 
VoeabidBm oerip ft oi ibu a AftlMa impriaii» neiftaiBm. Sod-zivoA/y Mda^ 
Biia de rli ft m d Bm eai« .i^d li eom mmi noBf legiiBr. Immo alfio m hfteiit 
ft ^g ml i^g fflocv ta^ nlfOl^» o^^mm^ 7$cMm¥, mnttmH9 
diciftBr^ ^ AifXft^ w 249^ cf. Spolmdo mitr. pari p. 1?7. «^x^» 
dijQfnjfOd omir ci^gBatia foeabohi (mni Altiea. Ho mcriew m eal ftnmiy - 
^dfA ^ HMr 204l ilog piimm» i^ed Hi!Bie*mi oct, Seut 3971 
B ea i e ii om u oei Ufda. ^ ^iico # 219i 2M: tc^ ot tftf^im hfmg 9> 
fim Um 9f^lft^ m c rfy ya » . B^piieaftaftnr afc Aiiaftarollo* per iTtAm^, 
^fo««o. •oi qila la bf ima. Mcm, S0Q ikV^ d|i JMmr ToealBr, Mdlfif 
MBi) Btfiyi&ii patCca ift l iitci p l fBta m l c Toedmlo aMBclliiendie §vM^ 
aHco AitfcH» pop M& fn nx ig, aifter jldoev p«r mmy ft^rt i W ! , fMrtm& 
iB fta q ^ B cta i B iv CeeiMm hec loi JbB m prlmiftlfm» Wdenrecae et ontlqeMK 
t#m ncld» a idi it e t f tmprapicr do roei«ftioftie eitfa origiBO^iiihil oontiliidb. ^ 



m 

*Bna7trevw tv 140. dioftt^vu} iegitor in £451, in interpolata sine did»io 
Diadis parte. Homerua habet imoTtTo^ai, BiaoTtroiJiai, iittoaaofiaiyA 
ig>Oi(aw. Simplex omevfa legitor apud Aristophanem. — ^Jieg>alQOfia$ 
% 565 usurpatnm de iWnil iMs^inilii^ ^l^^^ ilit^l^Ofrai, Irre' oacQaayra 
^ifovreg. Nihil aliud est quaro i^aTtarijaai decipere. Sic in V 388: 
#d^ cr^ "A^fjv^^ iigfflfiftm>g lAtt ^AffMM^. ^ilfta tfpof fl^siod. 

Tbeot- MO, tkA '4t tedfe Nenied mm Mt^ i^^ ^ ^ t^Mtwv Wa^ 

liiSfit Do fiB<5Ui bnii» ifiMibitH «lymiribglft deiperffndliM' M. Mam 
lyilMK 'in atftii et ^^^ ei^einthi ptevtin^e^^a tiominftiitf dtfritsMttr^ ^pMi^ 
fMittertfrtii«ti^ iAem ^ ¥ntm^ ^i ^atfw9b ix&^, ytifffai^ tt 
fti^^og, fefdtfia * fiQaQ&g. Sed Miitt dM» fatiMM a«oillitaSMis et 
ttstMs fomat» sifntv qiemfidittodin» hmlf&i ^od ima ^Mif / 9>#rft>, jtr^ 
j^t^t^ ^ttod eHM pivj^f fii^fttQoy eoM^Mc niai^foe« iw^^M |HnHM ^^[ttNMtt^ 
iilfpeiettt tliMI oitetat, <)ttoiiiiras cttn pler^lte gmnmatici# iiiftftifaftaii 
Hf 9^4& otmt ^se oonsMOtis, nifti signiieitti^ne- tMiMi phMie' eou^ 
Mfttt riiaiii^ tjVMefUie ^ni^jinem eogeMnw. BttMd mmi enwtor liFeO' peM 
llto Mf, fdot nmlla iltleiM a^olicae vesligin iu Im verbo tanfniosittp^ 
qMmyiam-hoe noia iMgii ftMio in voeattuitt Um nto^ Etod eiini itft^ 
MibiBoni TOfbMini i<^ ^ n ^p i i fn rive fffiTifif» «iiial» Insit, fii 
fftideii rfttiotte iie^aiff^fiat poteet s)g«iioa«s doft^, mm^ tlhtHv itift 
ftperiri? Qiod ri per iHftlMn anftli^giaHi ot ikittUa ttfim, ile^a^afiali 
iM tiiiiuc; ' 4^iid^ittii ftvMiri' posett , iiflo iMiB vwini ' TefH orlglieii^ 
IfteiiiBr UMue^rts^ it^iteeMitir. Beiikiift i«t etfii^ .1, p. 49 c^i-^ 
Mtt easi MMil vie i fcqlii ettii ^to yi J iQff iMii riftli, iH A i a feMtr 
Vfieter fp^ He ^ ii#i ftMio eiiiy flttnt t«ainfti id itj < it¥Uii 
rfhire fariMi, &Witfitf. liMHiaf tiOKifcuhM ii^ (f M« W il 12* 9%9, 1M 
tk mm KtlM Pft IqgM ii M osi: ti$' 4y Mft^ %a yi^ma^ AMari% 
iMi eftl ^MNUmirOj; i t99a /f tii. E ftMftiaflMofMf iiMMtv dn^M' 
MM fMaMif ih^fOfi f 491 i Af^fik9u0^ §1^ m i^ 
fmpteg, est statos homintim legibus bene temperatus. Cf. bymi# SO, 11» 
eipoftiuai nokiv xara fMfavto^miP^ Neque eSvofing, neque yo/Eiog^ 
qvod Heaiodenm est, iiqMift ipM HM f MM tigiM. GL fMeteni 1 83: 
ov fAp tfji/ Mm iffm AboI fnbmfH f <A*MMy 
ilXa dixrit tlovai xal alaifia JSfya av&fmmay* 
Bm igjtur innoem siM ifq^MM Mftwnnm aj^lia ffya, b. e. S^$g, 
il dlKriittt 9ilmfmMff»U OL ahofUij.*^ J^ikv i^Mf^ S94, v^ro* 
j ftii lftl' ^ ftMMiMXr ^QilllliMI MmiMm qiitf t» ipiftMtoiii ^pM^M 

fj iiiift fim iuwi iii i ^mt 4^^^g. 



^ ' 



m 



CAPUT SECUNDUM. 

Hf ctenus 4» m yocabulis iioiis ei Sau^ dfijiAi¥Oi>Q, qvoram etjm 
in caimiiiibas BomeiiGis om kmapmtur, qufte «i panca flla iqaia a&qm' 
novilate exci»anda eaoeperia, feK<e omnia suspecta sunt Deincaps^ uf; 
erat propositwn^ 4e iis Tocabulis dicatuft quonw etyma apud.Hoinenai 
eiJtant, qnae modo lieoe ab his fionnata ^sint neye in aliorum TocaliulenHiii 
lociun succedant^ aiit auUam, aut eiigiiam movent suqiicieneBi. HiieQ 
qipoque^ eodem oidine recBoseho que {Hriora. Ita^e insta alkpui nontale 
exjcusautvr; ^^dH^lm^ 'v 2« ,142, usurpatum de corio non^bwi emoDitar' 
noi^hun .pra^rato« de^fi^ legitur ^ 48^ 174 de cera qumn Dliies ma^ 
i)ibus. li^efecit; — B^og X 277* % .472, kqneus, vocaMnm :AUidm 
sipnptonbus nsitatmn. Etiain^i yerbuin fi^ixfi^f <piod ompino rawu esl 
mabulufn , apud Hmenm npn iovenitur , tamen lonnae offoiSf olsic^ 
%m0g^m M.vdw^ omxfi^o^ in OdfSfseae jrbaps* If ft legiuitiir, do 
qui^us cf. 3uttm|. LejdU H, p, 12 1. — Jmf^otfiifotiit (ff 358* — ISnr^SaH 
^v>. 440« :a .Mcvitos i^ hufiimm^ Eapectayi^ ad analogiam vn^ 
<^u{or^nA ^OB ^Sifia^Qa, w fiii^aj^^ «yUjormnque hic quoque pbirabM 
i^umerMm. C^. .inlra y. Mowo^mt* — Kmoim siye numntJii»^ q 9Mf ^, 
liemMinieiog itpiM:' ngMcUmiov oudag, paiweiilum dnns MfiH^^ 
copstratum,. i..q., ab Sunpide. EL 534 et A^cb* Ag* 652 «(Nv^«Ue^ ^' 
^c^.iippfAatiir* .ftc.d<wi» loy# ie dMcior^ iaomdop, oyosado», ^^ 
^oios^ S^ ^adieotiya cum 3(^ae. oomposvta . ap^d Homerum in. gMuinis 
^a^pailKibns. non inyQniuntur, oim tQwa^fifth^ es(in T^^rr-JSm^n 
9t9W^ Q 945* ct fivfihMog^T^' 121. sMvrofiflWV commempiTitnr m 
£ ^ Paulki. magis oSemditnus. in .yocabulQ dQvwog g^ 43, quermis,i 
qUQHiam 9f€(mpQa0tmflig quod diount boc adiectiyum expr^t Homenis^ 

^i i 185-1 • .:..■•..... • ■ • • . ' > 

t •• ^^ <J' w^ 

IMOftif^oi» %$ nlfVfOikV li^ J^volv vtilmifiowy. > 
et S 12: '.'.',' 

. irtjxnit^fi 3(0): ^^ifiias,. s^o. m4^^ det>^ cifiq>09c$i(HHfg* . . » 
.^EfV^Wr fectts jpoftatilis ycl inslnimfmtttm quo Sices. affdeutes. syittnfiki?^ 
Uu% cfl Dammii Lex. s. y.. a 307. 343, ^^* ^w .Mnto ouiii nonitnle.r^ 
boc yocabulum excusetur, iuyabit tamen contulisse i; 100 sqq. — u£07t6g 
% 233. Cortex siye tunica cepae. Est a Xiftia cuius compositum 



m 

fseifikimm ia A S6 mML — -^ofMi t /44(, pjli m eftvkd.apri^ sMiili 
)pdni in equo H Ieme« — 'O^iOf» 9» 61 : M' d«Mr«cdy TcSt oyimi^ & iirvd^ 
PK/di»y, llieca in qin sH^tteei owrtniipin laiTaiMila .senreHtaf* ^^4of 
^ l&l; 214. -^ ndf»fmfg porlitor, v -187. fco^^: d: 671ro 29« -^ 
SnAei^ g> 422, forameii /m aeeuri inquo maiMdMriuiii ligiieiiin, »<!»«» 
iMor e 2]l6t inseiilw. — . Tf^frn^ %t^aM n^lota, jo 4A3. Cf. Heal 
opp. 47ft: h iiAloiO rfOTtdlg. t. 564*468: fisvi rQOnag ^elioio. 

Tortaiae hoc.in. loco etiattdao. odiecalira nosBinMda suBt, ^fiefOf 
01 tpokvomig, qui;^n^ttn lioc pauHo ai^ps sttspecflwn esL ^iMQog, cicof • 
f^a ijfiefcif o 161. ~ nakvwri^f x 386: dactvi^ ftolvom^: ov 
MUoi i^f&mlfiai. Honems a iMttumov foiwmt e^^t^^coTro^. inm^ 
mov eet eubstaiHiToitt. atet mnog curo cS^ Td M17 ccdiMrare non th 
4etur. Adiseiira autem iii mlf^y^ omigetmi^ quaUtaiOBi ocuieruin indicanl. 

tan se<|nilttr in hoc ordine maKinus eorttni TocAidonini iiuincnis^ 
^norum aastoritalem, fttamquam legitiHia novitate non excusantttr^ tamen 
aisi gismmalicae accedunt ntitiones, in dobiiim Tseare ncm poseumns. Ae 
frimiutt quidem buc laeiimt inimmm .Toaiia composilft ^nae in posleriori» 
Ims tantnm Odysseae itepsodiis legunlur. Nam cum in antiqoiB carmini»* 
ittis pnqiositio pbruiwiae per tmesin siTe diaerssin qnam Toeant- a TOiiio 
omngatttr, qaamquam bene seao neqne comfioaita, noque deeomposita omnia 
ab iis aliena esse, iam in posteriofibus libris res eo pervenil, ui fere demper 
verba coiiq[NNMuitnr onm praopoeitionibns, et.ponea tantum tmeseos inTeniantnr 
oiempia. Hoc aperte obserTari polest in Torbis cmoyiS<^> %plb. K 572, oott» 
JEr42&. naQmeipiaiy 9 116. ;^ 66. i2 476b coU. K 9. y424. nB^upti, 
9 248* T 326, coU. ^ 258. 287. 6 27. a 66. diOKpvaaia, ^ 110. t450, 
ooU. N507. ,9517. P314. kmallia, x 49, coU. /3 316. »443.447. t 
288. o 745. Tamen htmQOtakku} legilnr in A 628. 

Sed omnia enumerare oomposita non atlinet« Reliqua Tero Tocap 
bnb, qoorum multa propter grammaticam aliqnam raticmem suspecta t»> 
deotur, baec sunt: adariiiavlriy w 243* Sic eoim legnnt Ettst. ScholL* 
Hesycb. contra ApoUon. I«ez. p. 21 Bekk., margo cod. Harleiani exhilient 
aiagffioavvri, cf. Spohn de extr. part. p. 177. adarjfionf legitur in JS 624. 
N811.>208. Q 283. aiaxifiovlri Toro ab adarjiiiap eadem ratione for- 
matum est, qua evdaifioviri ab evdaififov. Est imperitia, ignorantia. — 
Idefyirj, 01 251. Hes. opp. 310. Atticum est ofyia. as^og, % 27. 1 320. 
^Amfiiavirj, 9)284, defectas cnralionis Tei traciationis debilae. !^x6- 
jUMJTog/ Tocabtthim Nonno imprimis usitalttm, et eiKOinovog, Homerica 
non snnt. BenigBe aliqaem excipere, fovere et curare, est xoiii^eo^^ 
in gMiuinis el xoiii^eiv in interpoiatis psrtibus, J2 541 et »451: ovri 
Ttoiii^oiievog i^aia^e. -^ l^^iiOfit] infortunium^ 1; 76: Zevg ev oldev 
aft€tvta lioTqav t' aiiiiOfifjv re xatadmjTiiv av^fwtiov» ^lAiifiOifog 



■ 

iMis 240»^ a T78 ««lal iniiiKlinv iiiMioem, itapfUHi». ^ <I^«^m« 
«el femiiAHi ^ i^8^ ObsHrwriHi est siifaBtiBliva feHMUtaa ia ii« 
exeattlia apud Hooimwi a«t coUeclimt ttiee anl deprittitifa. Sicyacdc 
aliages momKHiui, imms namenis 4leiiariaB, iiUUr^ iriiiealiim ea riminir 
kat coiitojrtimi, i^i^i^ nix jiMHiie deoideaa, yoJa i Ji c is inteiilBa, .V^wUby 
rores, fneprie imilliludo guttanmi. inler deauiutiva fortaaae :Mfereiida 
«a»t U»iB$y cf. fipel» de exlr« part p, 1 17 , et aMdidt^ ssni maritima. 
NMrtram polioiiem tribaerira roeabab ^aMig. iaMM ia bee vaoabob 
aicut iu imdup(fw$ quod in ii^rpolBla quadam Iliadit parte leptur, lei^ 
fHiaalio ag iodieare videtar, aUeui rei aliqaid aese addkum iwl aflOKiimL 
•Cetenim oolaDdam eet ftiisae qoofriam gnaHWMtiaoa qui teale Boaleibm 
i&eiQoies pro YmfemiSes seriheiidum eesle eenseiieaft. -- rfosewvg, vri 
f^^ y^amSg plowfli «amaro, «a 320, qoad eam ob cattasam addo, quia 
•ttbalanlira in t;^, qaae abslnicta veifcaba vocaoAur a giaBMBitiai, ab 
iloiDero singidari tanlum numero asurpantur. De derivi^iaae/roadiuli a 
yfAfw rida s. imftig, ^ Mfhi, lampus Tesperlinum !F111, loide 
^aiailor ^jei^, q «0«. I>erivandam ab ^hfi, ^hi, at fiattm. LeiiL.II, p. 
•1<91. Rlyma vaeabulorttm in ipao Homero imim qilaeias. Qoairikms 
lamia isa ^stticae demum actalii propria eesa dicamus, nam ne apod 
ficiiiodnm qoidem iwreniu&li»*, obstal Ariatardii aoctoritaa, qui i; S8S pno 
Aiaapa MOle da^laM legeaiqm .e»e ceoaoit Nom Uissa anle selie 
Mcasum ipsumqu^ lei^Nis naelBmmQ ibi in Naoaiceam incidit. t— /tmf* 
XxHMYi, % 4St, Pindaro froqaens et AitiGis scriptoribas. ~ ^nkt^ig^ m 
AlSi^ pleoaria obUrio, ab iklq^. A Xi^S^m Ifaaaerus. tMroiarit ki^&af}^ B 
83. inihjaig KndariGum «est — r %m}Yt^, q> 306. Patrociaium, ab 
kTtrjn/jg facundus. Sed aubatantiva in vg iqmd Homenim derivantxir att 
-a -wrbia in ^oi toI oi purum «Keunlibus, uno exseqito yfatvrig^ aut ab 
-adFerbiis, nunquam ab adiectiris. — ^E^iyovnigj ^ 225. cr 74. Secim^ 
4am scboUa iSBmur yA abdomen. Prapme est os, quo g^u legitiir, idie 
kttieecheibe, — ^7ti^B9igy ^ 451. A schpliastis explicatar par.^adaa, 
4i«tenlio si?e parsimoiua. i7tla%uv autem tcI knij^ apod JloiM9»m eat 
inhibere, reUnere altquid ab aliqaa re, nunquam abstinere aliqua na, 
id quod in hanc siAstanliri iTr^ox^irig^nolionem quadraret. Sed hoc la- 
•ridense yidetur. < — 'Etttfii^tofy in ^r 262 IhtTCfov ijti^QQtg ik Yocantair^ 
qui «quos vA carrum conecendunt Sane Homericae sunt fonaulae axeroy 
ifti^iveLv, %3tnffiv iTCu^alv^w quae in Diade legantar. Tamen is qiii 
vtOTt^, k IdO et ip 276 ttoSv iit^tQQU TocaTit, l^tni^g tantam norit, 
non kmfir/tOQog iftftiAv. Cf. autem hymn. 83, 18. ^. 4, 4. — lE^mf^^ 
% 130, notat adilum ad iaauam aliquam. -^ Seafdg^ 1^296: lixK^v 
gtakaiov d^^ftbv hvrto, ubi sdiall: vnsfmi^aav %ov ftalai ^g 



tfnttuf^ PlMiiart a * lAjltapMM. ***^ ChivfMtS^ , m 9Ht 
MMk «t liilWHai. ^ ^aMter^ ciatlMinuni iiM focdMHBi, 
|if» NJUff^ tt t«i«08 Ttmtaai, 4t qdd lAfemml) ^SHin» diiputaTit, I. L 
f^ MIK i^.. «^ JMjfjtair^. ^a tM« ^40. .^^*; niii^ria., tel pdiai M 
^Mm» HieBJkiM ^apoihii* rei «onaeinialttrt^ vete>i|QML -^ Jffirracy tf» Iti t 
£Ul' fye in} fiipfjtn ftafihtere, nolite rem tei^voPiittda diflbrte. Nam 
/m^ci ^fm n^mpimmi iaieifietBiitv' flwtadM et iriMiaraB aactores, 
^BWifinm bi «tiam laliai ^xpiioiliai|ei «ttulennit ihnfaiMimtt cat ^naca^ 
Mlmn « fiwofim ▼el ftwmoiiM, <L filoHifteld. ad Me^ fr. 56 elfi«ttm. 
iHtfm. p^tKt s. 3^ i. e. ngBqimO^^iatf qwMum eiiam i^fmpofiai 
«t ^ S^rt/tji 01 886. M4. SaepiUi apud Kmianmi ioTeailmr. ^ 
7 35. ited» Nam. X 91* ^ '(k^Mrai;^, t llft &B((/Sii et 
dhr^itfci;^ lioi lligtm mm in iBade* JBed nftii eat^ «r in imt ▼aoa* 
Mo 'dffiimn -^ llefM^ , ^ M3: iwm jtiir 4r ^raipmri; AiA^a 
oX^Mft», ^ 3'auri ifmror' ix 'flKaov^ obi sohML : ^dl} ^t^ %Si ni^ 
} %tim wvam, finilitiliuiwo: d^ioZ ^ Ai^ %b7tifaq%o^ 

dl^ar atofmPMSg mmhMhff ^ w jhift^ev atMSv) 17 'Hkig x. t. A. 
BtntatM eiplifatimn imt UBtts poetBnmi McRamimianfln ^ apud quoi 
mQc^ Bioda eaaU pbga ooddantriii, CaBm. ii. DeL I69> madb orienta* 
ia eal, ct ApolL Bliod. I, ISftl ihi^ admUa. A{md Aratum t. 499 
iignifieat %b vtifb )d|pr .^fuagwtfOhf* Proprie notat exlremam tKmie par« 
Imn* » naioikfnfa nad&v^ % 343^ lamlioBei pedom. flic iMifiavTtO'- 
ieg fldAff abiokog abySv. . Hamenis antem de qoovii balneo foeahoiam 
JliiOiya oaorpat Contra t. IM xoiittnm^ videolBr de aqna intdli* 
fanda tm^ qua pedea lavantm*. — JIaiUnc4f<fe£a^ magna astutia 4a 167. 
Adieeivmn ^ceAmM^g Inbes r S55. Reete Spolmius p. 163 , sobstan- 
liiom ita fMPmotum, nMpnt^ ex omni hac alirpe, hpae loco eKoopto, primum 
qnod iciam legitor apud Pindarum. OL I^ 84. «^ nolvfi^ophf, tp 231 . 
Bvfmm, Stl* f 12. 882» ifncepatum est ex mfifivov sciL aatloVf 
noto^ue p»em« fol fhntBm panis. Aiia vero hnius synoopes exempla ex 
HMmro m peti )poiiunt; cH infira naiMg. — ^f^aig, q^ 291. Frequens 
Kmiaro al aoriptotibiii Attioii limus Tooihuli est osos. ~ Saoq)Qoaivf}, 
^13« plumli Bumera ▼• 39. Uem quod proiariis oioqfoaivtj. aa6g>f€ov 
Iqpior m 469. 6 168. -* IVtx^» ^ 165* 843. idem quod tb retxog, 
Celatts Siffiop foad pto ^^ n 171. 180, o^x/or qood pro olxo^ sex- 
contiea qoid ■Moerum redit, etiam hoc Tocatadmn oomi vacat 
aoapiaiooe. -^ Teftmk^, or87. ~ Tawatvg, 9 112. — Taxwi^g, e 
916. ^749» praelmoa apud Fiodarum et prosarios Attioos. De accentu 
gFnomatici, a Bottmanno dtali, Gramm. gr. H, p. 417 n. et a 

9* 




181 

Lob^kio itt addhirf. p. 4^« BooMis^aiilem m ii tetOtt tmi>iA t^ 
adi€i)cti?i& itt t;g sedin 0$ iWBrtillis iotw m m Q MdHm\ ^ikitL 
dfiW9^, oidfAirig,:Mm de oyd^oii^ ^Dod olini legfcfaitil» «£iiJ«hrsi.AHak 
p. 270. n. fi^dwnljg extat iii.T411« /aiigwyg.>era;'?ariiii;fi}g/' ■^y»^w» 
aliaqne id genus apiid Attices deimiBi imveiiiiintttr t«Hptore8..iM iSrdJlj» 
q>Qoavfaty ^31(K x^^9'?^» a-SVl. ir&dO. -^ De ^Jlaijp^^- MiA(i;.dii^ 
putabitnr s. v. a^pi^g. .^ 

Apparet attten^ homin Toeakilannn dia alis ene nieholiM|a.\ Vam 
mnUo maiorrai mifffltionem fiMftmi fev9iag, yqctmiqf ietiLfj', imjm^ 
TtoXvHigdetai, raxvt^ quam reliqua. Idein^e etiam «i liaect eddil 
substantiva : Idftokv^iaw^Q in q 230. 377. ita exEnsttaikii* seMioruBMpM 
senteBlia is Tocatnr, qui abieola conriviorum Tontt honta» «iii 
queni nos einen tellerlecker dieimus quasi lilipiiin linnii pw|mii 
tem. Sine diAio derivBBdum ab attokvfAalvm&at ftfmi A 313« 3M.de 
lus^rationibas usurpatum, vocabulum sacnim esse Tiietnp. CestaApoikh^ 
nias Sophista et Hesyohius aKam hniiis vocabuliy qood .per o %a Mt^fm 
Xvofuvog interpretantur, secuti sonl etymoiogiam, neiiqie ita ut mt^^ 
pavvfiQ is vocetur, qui inopportuna praeaenia hiiaritateai miifiiieinin 
turbat, ein. stoerenined. Ila XvfiaimiQ hahes apad XMHi|yk flier. 8^3». 
Sed veriium XvficUvofieu qnod ak Homero diemHn eel^.apnd' Atlifies-de«> 
mum scriptores banc nocen^ et turiiandi sigBfficalaaiieili kabet. «^ 
^AxQrifioavvriy q 502, pauperlas, %v6eia xQfifiaxtav. AdiMailHn a^jfiipLcm 
Homericum non est. Cf. autem de hoc voeabirio BiMii. LexiL- 11,-869 iA 
et qui a midtis dtatnr Fisdier. in WeHeri ' gramm» giu II, p^ 40. Redit 
vocabulum apud Theogn. 156. Sopfa. fr. 6M. ApoHinar^ Ps. C13; 83. ^ 
BveQYealri, % 374 iusta agendi n^o , contra plurali numero v. 285 ih—i 
flcentia. EvBQyog, X 433. 421. oi 201 est is, qm ofiiicio suo <beiie.fmH^ 
gitur, qui bene se gerit. Itaque formnla ^eQyealag aniavlvetitf^ dXsoeM 
ad Hesiodeam dictionem, cf. Hieog. 503. Nam eieQyog eft emQyvf^ mmotr 
quam apud Homeriim notant beneficum. ~ Evfjyeaiqf % 11:4, bcnmm 
imperium, evaQxla. Evrjy^a&at non est Homericnm. i^fj^^&at «HteBa 
non tam signifieat imperium ex^rcere in- aliqttam tmnmv qnani-.dacm 
esse, praee^se alicui expeditioni, nec unquam absohite ponitary qiied 
dicunt. evrjyealri autem vocabulum frigidum est et piBiimiim, qna^ 
propter non miror, fuisse grammaticos qui eveQyeah}g ioc in loco legt 
maUent. Ceterum hoc quoque vocabulum, ut modo.dixi, noB miBBs qaafli 
aeQylrj, co 251. Hes. opp, 311. cf. Spobn. p. 178, el.^fDCKXOc^yA^,-;; 374 
recenliorem originem prodit. Leucorum caussa addo etiam :A|iollki.. Ps^ 
CXVIII. 282 adhibuisse illud vocabulum. —^EmiTz^^i^ 9 71 prfletaBflio,: 
praetextus, idem quod TtQog^aatg, T302» NnnquaflS' fero,4irl^;^K Met 
kTtiaxi^uv sensu tralaticio apud Homerum est fingere akq^U. t^ jiQifja'^ 



m 

<wttwi'i ickl*^.i$^ ^ <8fs hM6 se ftinlihni gerenffi, 4uod tt09 £ch 
Mi gwdiiaiM*iil i«i aafiip«rtaM --r ^^1^^ S16t wtod^m^ o 382, 
^o^r^ M6. 6?6w ▼• l«6r tisMdlfqMq^ o 833 noneHant.aiptBiribiig 
IMyiiMo Mhim ^oreira kgitar t^& et x 349» sed? hMC lilHi ^decimi 
pertknh interpolalioniB elnpieione non onni es- pnfle fibem .est; Ab 
Bii<n • oMjMO- hoee locabnhi eKeflMiHi > mint -^ Slk^dg, 01 416: ign^i-i 
MM» fi9Xt^¥ ^o ovoiraxflf v^r ^^ £«iliihiu8» . HW*^ ^ iiyu tb ,dm 
wy jM w» ' i) y 8i » «9^^ icai Toy Ivoeu^flr ^3(0v' ^ro^a eo fit^i^f iS €v 
xoi 4 fiivtenjf xol eo itvtM^tii^ mx(fa AUtjsiAff. MiJ^ta jBofQelicuni 
VM Oilt- 'seil'|jiipi»$ai do^genitn imdignibntijK eoittadaln densis lafaiii 
mmmm peiutwn eet J^H^ 9 457. Getennn «apeeUTeris fivff§6g ^ed 
seeamliaeiaU babent eeriptamt nisi ad anakgiaBi vociabubNmai imxffog et 
^dfvuiAg etiiin hoc aoMefo velii^ ^ Ibimij o 28s v^i ih fiAl^ ir 
mtlmff TftfaHxi ,fAh% ^sthtivla, 8« coa^Me manail. JZeidi; dietont eet pro 
m&^iif ieenndnoi . adi^U. et flaeychinaii, quod Lobechio Pli^L p: 49 cei^ 
liniaHHn-iMeluni Ba mcr us. fi^rtaaee dfaMety Ttfaibj de lol mxM^i^ae, 
014«» MMMdit gramnintici in derivando vocibiio de ^^^ eqgitaFerqnt, 
iwlenAaiyi JeholMiMi inlifcrpietatiaOttxit avT^Tofijearax otnieir^ 

^9rirwi0i^h aiX i¥ ^^nfftoZffAiftmfe, Maac etjMikigiam neicib quo.iuro 
PoedMliMw iMMcawt; Glei8«ri flMneiv.lI. p. 267vpi8i qnodrectisaime ridit 
p ii MeM BJgniiiciliinem ehitxactam, paimn cum Homerica .dietione conraiiri. 
* Et adiecirii nomino aftmkag' quod com fiaJiaiipg, fiakeQog cobae-> 
wete rideinr^ X. ^M^ 4e agno^etti 14 de pamdia. caiUbna dictiun. — ^ 
"jdfi^^mwog, 2 l^ «iUioor afsupwBOv pocnlnM ansie ntrimque pcaeditimu 
%fbtofg wmtiBtig i«eatnr in j^S^^SlS. .oiwnra de anais dictum est.ia 
^361«' .3'S7ft. ~ \/i9gt9f»g proprie eat.alii.eiiie [leniiis non praedituer 
4|nnter redit Tocabufan» in formula &g Sq iipdin/jaev, vjj.d' amrkfog 
iidUco t^S^f f &7« r 19« 9) 38^ x^O^ ubi aiguAcari putant interpre- 
lea, etantonoM nen ayohwe sed inhaeaiaee animo alioniui. Sed etiam 
iie intiiligi piiliat^ haec fMimb, ut duomm oidloquen^Mn alterum lecu* 
Inm eMev MniBai. ahemM alitnamnn, . Apud Aeicb.Ag.S67 am$fog 
^frnig- eet^maior nondnin oonikMatus. ~ jimayfotog, ic 148;^ HTimiA 
Mivc. 4744 Mt id qnod e suo •qnieqiie ariNtrio elegit. ~ jHftoHAaxtogy 
X 8474:''a ee ^se 'edeeius. . Noritate rei hoe Yocitelnm rix excusem. 
Cetemm observandum est adiectiva composita ex mrog et adiectiYis ver^ 
balibos enm passiva notieM^ ab. Honiero ,aliena esse. flam mrfoxoajvog 
exlat in ViM* Aelivam nolionem unicum aitefiat&g babet, nisi forte 
■Mnwi ppopriM atfiie0^MMii>ir'eddere veiis. —.^BaaiUiiDgj tc 401. xifii] 
ffmminijj Z laa. -^ rivauigy o 247» l &20. pxva^og iUdem v. 436 



m 

fii noiUipaMAui noia ^t w^ «^ Jrj^t^ftm^ e^timm^ pe| m ci a g— ^j^MML 
iMk y 30a j2 as/ Hini « IIS. lageaMi mI i^i^/uKorss. -^ "l^cfiwbi^ 
ot 37%: ay^si» Tmomkg tiigivlop, ifMfpJkfPf ifrviiMp^ id qiiBi mm 
HM awMitani eat iQi<^ 118: pejr qNira Mm»ctrlift^ar Ii4 t%qi, rf. A46|V 
#t aiiB ini loeiB pet h Hnif^ Mq^ «dvaricrayi Mkjtoam micaball lib 
Edmem ntt aieMoa. -^ jESi^vxogi Y4»i. VTI&a S^S. fladtO^ 
788\ de bDfribaa ^c(;»ai -^ui ficflammi legitttar mSf^ P^"^ Hpo^ 
ToAqy Jf589» 7i^^w9 adfroir fmfmmfiiikiif, n |t3«. 1A74S6&: juwcifdW 
/uot; ^xi>Micr /7o<3r^ J& 575< /Soa^ pmfAfi^ imai ma^ iamimm. -^ 
'Jf^mHogy X ^35, cogaoiiien loiia eliaBa TngiQie neiiaiBni ct PiitaiBK 
Afiontua aplid .Mmm acaipitonBa aea^^er in amapealillMBa eat et aia fm^ 
mm etiaat lioo in laea aoribeadin^ qub idMtQg ab ipeo ^pvis^ yieaiai'! 
M>iam <il»viMtQgf fifmemg « ioviog, figimgi nan T<tai ah ifmmm 
qaemaduodttm K^og a J£,iiog formatiun esaa-^iidetun Etiam intar fttoti: 
lea gftan MQ t ie ds de atceitu' dJaaaniiQ' fiiit,. oL Enat aAk 1. -^- Mfimoo^ 
o 486. S$c. oif^omg^ fiovfimog,. {ar^OjffMogi -^ BbmffJfgy q>r 33 A baM 
cempaetus. Kacentinrea BaappeD dkant «»11109^17^ Ijkmmam Miet.^iaMHMii 
^my^gy mfOfmmYr^y sed etiani mfmig, ^Tnpmiog el ojljnirwiv/ajj. 
Ilaqae pnadaeliQ titterae ain 7 apud eoa fHai|UMtieir eal. ~>- ?fodniiM|v 
^ 12 fpithatanpbarteae. <Obaen»ndiiai' anlam vocabnla. dea^faMKif^ 
bmedatr}', imoimog, qaae apvddHomeNan impeniaatary eaaei an ha ta i l iaa^ 
contra fujJimiomg, ohoiAnog, nmionog,^ gg o afayn yda aag adiaotiw aaja^ 
PindadcsK iodaxi;. apnd Aatfaokigiae quoedam poetiw lagilaK -*** 'iabgx^ 
^,. adl^ Enalbt: iaoipif^iik ij dg lam tpofofmkoi mt «if. dnaStm 
ImipafiQaftos, ij iaopSK^mg 'ffdfein iurifmo^ ^. taontnfvot^ Nadlolia" 
aiora T^ ^pifgeoi^mi. A iao^oqog ^^an|s apvd MIim^ Qnom. U^.S9^ 
^ MmcofqfOQ, cp54 epithetcm ventria, de qHibua dietaiv iSst.ad nao^ 
amfln^ ---Emmgr A 433. o 431. m Ml qni aOdto soo baitefuMgllBfci 
-^^fiw^dg,, Q 3S3» T t35^ Sic htaeoyog, o^QiftaeQjfog^tal^ot^asi fifli 
iSf qniincfgotia «xahBet Mi.papnlo ntilia^ opemias pabiicua. iar^bfiami 
Mansi» 9% ifjfiioo^bg' OQStfog eel/ tempus inaliilbinm» opiaw iabdfi.«e»t 
ra^ana.. -^ Kaim^oi^oi, v976. ^ailojai^ aaqiaus iK Odyasea- eslati«4**4 
SsQmvalogi ^iSMO. pvfA^i-xjftivmai ut iqpnid Aeaob}L ih l5Au Attieisuicfif^ 
froVay qnodculiqtte ai fontes pavtinat voeatur. y. xQ* m 7 8: aaql' mffOfm 
08 mjjfog nomfmh ^fmmkaa,^ d: k 350l nba de- liSram midMrii^ 
senno eatc 

ytfvaiftmi i^ UQa mUy 1k t»a nsffivimfi' amo* v. akahm - 
h' ^ hQtSv^ jgoaofuiv, e2 r . t^ SyUkda. ^oQo^ouOiiu 
u^miag, to 11 ef. $pobn. 1. h p. 61. ffoti praeteeea&dilm aat, voaaNbi im 
o^exeiiailia apud Bainerapi* a- siAstantivis Uknlwn et- ymiS» £tanai»«aaav^ 



iM iteMHlft iUo> m leca di^dflwt «2^ /xi^o^fi^a iHfuu -^ iUMo/t^ 
^mA. farlMW ian ad priMiai OidliMm refbrai|hiBi «nt £at i^^mn 
Ifw Btaafter in din|iMi ejiulis velsaiar» o /iokmi itfl fiot^n^, nt valBM 
giWiMiiiii pamoi uHMaie ialaDpretaatiiiv la Mciiad» vooaktfi parln 
flpuMaiBHia vHbom fiifiQti^wtK Oe prioM ot Bcaiei L«i. elpi, I, 478» -*>• 
Mvxmh w m oQ de fwi d. BoMpi. ^gcawnw gr. I^ 272: ext, 9 146. fit^ 
iik^pie mbflleiitivfoi eai. Snie dabio ad — hgittia oeapaealivoniin x^ 
lEflpoe^ ^tfuUvvflfos «nde fimnlmjran^, etjam haee fbiMna fleta eflt -^ 
Oviox^(B}iiefi^ « M6 eapiter csispo et oflane bcne obflile. O&Uii a^en^ 
^. 231« i^ ISSk Apiid Hematam Aohivi fleoiper TUtf^M/iimfTtg ?oeattli|r 
ot sie iiimiiifiOfiifartmg ivaitmfg, /9 408« ^ Axiidbfiaiog, e\. Smjm 
Allioa.efll nuviqfiog. -^ Ibfmhfj&i^g^ 404: 0^1 «« De infldla Sjsie 
e Imiainibiifl non aimi» aboadat Nen est quid in hee vQcabole eflBON 
M pro oivonhfAi^s quod ibidem extet, Heoienifl ia Uiede dixi( 
«VMail^ia. — noiitdfig, 466« ^82« Hefl. The^. 616 et ia Sapphoi 
Aflgmentifl* ilaivfldtfe^ iam in fi 346 imteaitar* — ^ BokmiXfog, ^2661 
|M^ ni^iU;^Mc^ Mfl a^Mi /Ktofi meor^oMi ^Jl^flfliK» JlMw^ autem oom 
fldieotivia cflmpoflitMi apiid Homfliran ipaam adieotivi MtiiMiem nanqaadi 
MSflve videtin; sed lem aliqiiam indieavey qm qoid abondet, vel res vtl 
peifleaa, ideo^ie oim adieclivis derivatis un cum primitiiis. cempMJtai!; 
eehili : mokvt^fms^ Mkimfxogf MAvxflpdbjf „ mohuxktftogy molvnvfj^ 
Fertasfleiiafl in loopkgeodum fst mM ^iatfa. ^JIffi^fuifg, aligatae, r 9%t 
Md itiiio ^f^iM ^ooly ^joe ^vf oofpi^' iS fiMf^, ao» nkiviijg^ fffo^fvw 
kgilof /Midaa i2 attSu -- TVtefmi^ (9 83. a ^hio HoMrafl habet 
adiectiea' 9»oflflflM> ^pmivtmog, ^peditf/u/g, ifi^diog et m^p€nmgi im^ 
^9^gr Mflr^NMrs» dt;ofie»if9 relL apod reofli#>iM floiq^lovps' mtenUd^ 
tor. Cr. Sp^. 1. L p.. 162 eHp. -^ YAxvoiyefqr, e 9*8* — <»iiloii^ 
M| Mpj r K7, dicitar ifl, qai afefl iniflrii^* cngitBuce flolflt» Bmatffm Mn; 
hel mtvoiftiog, iraa nifaojMes:^ 

iSiaviflra paaifaiinmv fuippe qMe apmtiae recealiomm evigiae» pM^ 
4flBl» OMt Imec: ;e wgi^ i ofi m 8 , vocfl hahM fleripCflribM JkttMe IreqMW- 
ilifliihniim iediecliiva aalM in lyiog apod Homceiua a MnwHbue el 
adoertMiflr om e verbie desvvioMar. Vel potiofl, ae cai hee niflHfl' ttiieia 
oMtra Wailpiiiiaiim dieUMt vidflaftarvframM gr. II, pi 448« ab iis tMtam 
veriM m qaibas' iaia flaUstMliva ronaevit Homeros^ aat qaM qM pvanh* 
lifa oM-saai; qoemadmodom f$6f€fiog, /toQi^fimg, wHki/nfgy nivifiOg^ 
§im$fioor iMif/hg, o^fiiiag, etiam« mi6l$fiog, sMkifiog aliaqM id gtoi* 
OM. -** dmmqAf^ogf ca 349« £oet«: ^iospii^iog. f«5y orra^ eJffMidM» 
mmi dimifidmg Imfifiavofiiv^ m^almi dk hfim^im tjg. ol MOfsmi^ik 
^iimq>6Qq$g MVpofl^ mnmtpommin Sre^i jik &mmifvyiQ^ ^ccolv oQ%omd e^ 



1 




^mg: 4ig fieraSv %i)v navic fit gnfru am^iov ^afemafO^mi^ri tm^ 
mgoofifmv Tcal wsw 9^of&a&ai. . Adiectiva m ipg fem owMa •■a.HCTMi 
mbm fonnanliir.. At Homenis neqM ddorfvyo^, mqa% dmKf»y&j hakety 
8^ vQvycka et av(fi^ogf epithetoH inaitiB et aetkeris* ~ MUoAifi^fg^ 
w 279« Dnpliceia buitts adiecliTi etymologiani et inteiyrBtatiMiafl»- pr»* 
jpoeuerimt Eustatb.t Scholl, Lexioogr.^ e.^ttamm altam eaque paraHEi-.o^ 
Bor propter enu&tiali sententiatti probaiida, demandttm %A ^ofa ro Biiiim$ 
idemipie DOtal iqttod ifya eldviag* £x altera Taro pmrenit ab dd^g^ 
^lqua evsiiiHg, pukrae, veniiatae. ddog proprie est tama^ figura^ quae 
i^ialis fiit ex . additia adiecti?is intellegkur, ▼dnt aytiwg, oQimog, axtdir^ 
nQog, aliis. Contra puIcritudiDttn ipsam nisi in q 454 el v 71 noft 
aigiiificat — uiijifioteiQti: avbg (og krjifiotelQvig, a 29. Scb^.: t^g 
ntn&o^iMC^g %b liqiov, o eavi m MoqiOQOv xotflov. AconratiHa 
pauUuluni Eust.: avg Xijifi. ^ 6uxfioawofiivi} allwQio^ i/ijiop^ IgitHr 
prdDria est siis, quae agris tastandis Tietom sibi quaerit Sed mkaiiNHr 
banc adieclivi fiareiQa sigaiAcationemf collalo Mwlv(i0W€i(f]. ejHtheto lat* 
luris muitos aleatis, akaae. jSic enim fibteiQa aenfltt aclivo.a ^aniu^ 
ibi re&exive vel aensu medio a §qawea&ai^ Atqae ac tivam boiua fmM»* 
lionis noliouem tuetur analogia adiecliTonim in c^aifi}, valut: mmavot^, 
^miav/UQfifi, TLvdiavelQt}* Praeterea buc facittnt navaimtfrf (icoMrein 
fiojp), J 3iX ^'^316, pugBa ardocem nuUlum excitaM) et d^i^fMfif 
(donuna, vel domitrix potius, .«H 2&9) atatelQ^, ioteiqri, yoveniffj, ittll; 
^ MelayxQOivjg .nigricante cu& cohnre, ^175. In genninis ^^anninihi» 
adiectiva derivata a X9<^Sf XQoog, radice non muli^ in lertia dacUtta*- 
Ikujie casua babenty velut: fuhxvoxfioegf N bBSk vofieaijcf^ ^bii. N 
340 et sic j^immoxQoa apiid Piudarumt praeteniNi diQf$a eixQmigy ^34. 
modo in t 246 fiekav^^vg legatur casu nominatiTo* --^. IlfoaxifiSi^, ^ 
^5 : oQxiiiv ^eivoavvtig axQoaxqdi^, contrariHm est a»^A^ Iiiterpralnr 
tur scbolia: Trjg Ttoiovarig xridefioviTiuig ex^iv fffbg lokli^lovg. De.vmi 
Hfltioae praepositionts JtQog, quae ia coiQpositis Homerioia aceaisionwn 
aire additioiiem aUcuius rei ad aUam indieal, AUBquam a&ctianem alijnaiiiit 
erga abcpiem, velut in XenophMleo iUo 7$QoaqdQead:al vtfve, bo» vel JDa 
modoerga aUqdem esae affe^pn, in. hoc vocabuio ntOn UqtteL^ ^sitm 
aert>um ^^aoxi^da/iia^ legebatur oUm in argumanlo Aiaoia fiofhocleif idii 
mm 7fQ0KiQdea,&a$ scriplum esU — TQij^tHeg Dorienaes Tdcaotttrvi 177 
^ Bes. fjragm. 68, utpnle IripartitL S^vattdom esl adiectiattmia vQijijtt 
^i aiaoio, quod beae Dammius ita exfdicuit: ruo, vel feror. vel nftttlar 
tma impetu. Est ab ato, flo, AOtatque proprie rem^ quae moto aare f«r 
impetum aonum quasi a£ds efficitt Inde xOQv&di^ estat, idem qu^dxor 
Qv&eUokog ^ TfoXvai^,, eademque aUi grammatici ^am fQix^ reUide- 



/ 



43T 

maig ^pm$ xni^' . dfiOi6fmf9a mS xoipoMRMf n9jii9fi$aw^. oi A;iM^' «f 

pm, £Uo»>il vcA^ ^fitkotpov^ ^aoh, olg kofoig zflfikg ihmaim^ 'B« 
ttipice gaka« ciiiu ^am . Beeekhtm oegiurvit ad PiB4* W: irQ, 76. ^ 
JISfi^Ma; f lt2: fA ntOf^oq i^timj wg ^e Trcnri^ ihp vibr UMwiM 
tf^Uhf Piow Wiis^ev, iiifMieBi flHmii pMt ioii|^ teoiporis spiiiiiiai 
reduoein. 

Vedboruniii iranere habeo: i y ana m ^SMi 'tf} lt4« Seil afartri^ 
mg im (i 3tt. d 817. Z 40t infentur. — l^T^pni^ai, ^ 284: xg^f^^ 
af^vifu^p 4}Mlbp. ht ydB\ B9t tfoahp %al fiiotop ayeifBiVf in *| 
M6 fgiifia% ayoifetp. Verbwn eet fipeqttentatimni et seliB •R«te fonii»* 
tnn, ef. &yvf§g y 3t. /T 661. -^ jifimfOx^fOy una coreito o 4M, cft 
g|Hf i nii C818, iattfgfoxai^ F 913. Eet auten uneon yeriran Honi^ 
mun cun ef^ eonpoeitnn, qued qnonious seiniclin scribatur, obsUwt 
ifumfox^ai m V^4S3 oonmenoritae. — Alolho v 27. Dann.: xiriio 
annr dSli}««r nor ee folTeoilo et oriras fteieiido. Apui Hes. Seut; 8M 
aiiiiXoa^i eet ooloren iniuim, Sfiq>axeg aioiUorro, iton aidXkeip 
ofmi Nieaodnni Ther. 154 , cobrare. Nota eunt et HomerQi adKectifn 
miokog, Buttn* Leiil. li, 73, poqv&alokog^ navalokog. — Baata^€ii y 
4«& k 594 toHere. — Agrrevf» 1 488. a 356, ^revofiai W 444 ope^ 
mn iMere nierieiiarian. ^iiPog serael apad Honeram oonneinaraatttr, 
^444» «H acbolL: ol ikei&ifot fiip fna^ ^ dovkeuopTsg^ cf. Hes: 
Opp. 66S. de etfnoiogia vocdwli optime disputavit BuHn , Lexil. B, 111; 
*^ . JQlf/iSn' clMMk»« Tthjufep Mffag % 30- 387. 369. Tcktflaai Mfag tp 
S4t« ^S^ofog mltfiik xknftaaif to 166, h/t^ioep ^off. Attienm est nkjj^io: 
Mm otadaren Ine rooabulo, nan legilDr nktjiatvg iam /9 144, nisi M 
168 esefet: maupag H ^Qag ava^otaip infffae xAi^Mc xfwnj), di 
yM:.ii^ xL^Mer, a44S: iTtetapvaae- xhrflda Ifiopti. — Amfievm 
^ 15. M« Henerienn esl Aoi^ao^tti, sed httha^o} iam /» 3S3 eitat; 
~ MamfS^ian 1$ ^|He&, cu^ efr tlg ao avpoptofiepog ftaxafi^oi o 538i 
f IW* ir Ml. jMDCiif^o» et 6kfil^ia vocabida sunt Attica, neline igitnr 
wnin ikapsodioo ir, ▼. 217, n^sqne ad dicliodem Honerieam iUnd xak 
mtp reg ^paHj yopop tfifitpai dkfiiov opdQog dixisse miiu Tidetar. ^ 
Meyakl^fiai ^174 superbio, cf. K 69. — Me^im a 240 ehrids iuii» 
eL g> 3M, firinn Pindare ot Tngieis salis usitatnn. Homerus in 1 465, 
a4i fMv ntpoip dinit, sed boc ieridensi^ est ~ ^OpfiOOfiai oSSx 
nMfdmfmUa iafi6mpmo, tfOoA leneograpfai expilicant per iqfaxipopw^ 
mfyi^opto. ixfiaadai proprie est acutum, hmntmn fieri. Notum est 
imfioeis, ue^ ds fceiun t graflnsdticr, qni pro ihcfiag ^pefioiaaag in i 
4M et n 365 « Sxfie^ vel ixfiag legerent — 'Ofippu, Siftpvfn t SJMw 



m 

^Sfik T.t76. HmMiicuiir 6st ifda^ (M bm m ^gmKmmAifjmmm 
)iiilSte» mwfo^ imafnvw^ ti iu^wfu eilHrt* €f. ItMl^M^i^. # 

Mrlroi» mt AHieiiaK — Yj«o»Uin;iofMu^. % aSft iiiilim> 4altlaM»w osiodbhr 
M$. noQ extHD apod.IIttnenin, sed Jtn^aiAoaiog^ l Miu JS8. y Sftt. ^SOIi 
FMla sifia diibio^v/roMfmvMtf a» poflairoeCy g£ e 626w -t !iriromq9Mi|WM 
pwdliiifn Btmmooy.mtgmt m ModnB spioannv v 212 degretitas^liclMi^ 
cf. ApolL Rhod. I, 972 : vTCwnaxoeOMv iovJioi. i 

Ibgis Buapacta TidttHttr: JEimnie^Qi^ ft n^ t %i mbUu, abajs, a{- 
itl^, aiKiOfmgf aSiufafm vocabula a«Bi Atltoa. HiHiierfcDaa esl jmxi^ 
Vade oMxijg, oeix^io^^ oa/xcfo imnmt.. — ^OpttfQiia ooBveab ciuii. alit 
qno». oocum) alifitti, n? 4€& Ab' ibsyahie et iiarpocmtkuie eiplicataar tee 
wrbm per ebaidem eflae. ^nd Atticoa S(driptait6. fem» egtf^^ai* eiiil; 
^iiae noliiiiie cowmieiidi, «ongntendi ^m) ab Heo* Tbeog. 39. ufliiiya|e 
M. Neqne o^^e^., Mipio afm^n^i^ B ani erica , ~ Htfmi^im fmf fm 
nifm&tuitm ir)X^a<9Tm. o$ft» ^xijply X'9i6* mftoSsBifi^ WiidaiirMi mL 
Bmig fefo i^rbi aigDifioalionom poeta aenqper pcr peripfcriiaii exprceflilfi 

Ex adferi>its deoiqMB, ut prQnomiaa taeeam m miitefe» paelieidei^ 
i|fiae amgia ad grammalicam pertinent diaputatioaen»^ quam ad eotanan^p» 
tatioaem de verbomm delaetu, haec nomiao: Mtmodiftmg beiio ordiiie^ ^ 
»23i Bea. Opp. 62&. ei^coafajwg, eilal in bymii. Merc. 3811. ejmaafilam 
MmmL. imaafmg iimAar B. 213. — KjBmQl^ % IS&es kttsmaM aoBt 
teilia,. qiiam prahaWi ApoU. Bhod. IV^ \&f ubi aeboIL>: xoeir w^g^ Mro 
mfpamg intaiMPeiuiluiv. notaft imka^fmpdit t^g ace/ii^ ki tijg. ia^aiit^ 
tig iX^ tig €^0« kt «^g. imvif&g iimemmtfav. Seaaa vara Ceaftdi 
mum.caft^ qiii . vQcabubm MOiifif . perperam per mmtmtHig. esplicUil; 
ayifetojig xai wg hQisvst xuvfotig. iiiliihei atttem kae f ecaMiiin aacil 
Agregiam aetiqoae formtftiokiia qieciem. — AtyikfVj x 2^€. in lliadia P 
MO eat.l^^i^i^if, deKi?asdem« aioe dubio; a radioa uMF -«-^^icAde 
elimn ilto^i^ir proYemt. -^Hcti^ftaiM iatenflo atodiei teflo aniflBDv o ito» 
iffti Xtag, v <r .83> ortum louftftiir e .natvtl '^vpu^i Sed aAverbia, qiMMr is da¥ 
ml adw eseunt, apud. Boolenim analogiam quaiidBm Mtantet ndimie% 
^Hibwk aes vi«Wca a d alia a fliaceduBtt ^efail tmaxqwkaia» ^ m^ttmftmiii^ 
Aeque «aquaitt. oem aar cempoaita aant« ofmAvftmiav peimiuii. .apidl 
^hrifllophiMiem ievenitttr. 

Valde .auepeela pracftccea eeoft:. ^Bftmki^iritf, v I32ii iftof^jfi^ ^hjt^ 
f6» ye tiei ftt^oTtmv cmS^Qtimwv^ ebiiaebelL axfitwgy hv e^ teampc, ehie 
iiidftcie> ttg av tpxn^ Adtcciinua' SptmhijiMagi^ tcmerariaay neaamia, AHit 
enmt eet* ifiai/i^aem' anlcln.apnd Hoaaanim neftatA iitfcere val ineid^ et 
eped .iMOC&tiores deflram aoiplerea aMpttm ceiiateceaire' et eoBftuKhaee» 



m 

■k mnmm iate wtte iaim»r«lMiMw'. mmk EMMllin w irfdili 4M 



i. o^MqMfA^' ■•e dMb 4mimimm m aii 



ctKt tlmpidi^ iMHBiM •MynftSt ^UfOi ^dkman ni^iniMtoi 
irel:4alii cii—ArtHi vet 4mU» «k pcstibM iinHwrtlB nt ^ilor dit 
i|Mk BiHliiii* ab emok pMe.«MMiil^ ^^ll^ifi^Meg nenmalBry iaMki 
Mdifiie nMtri^ eiMQnillM ifi^pktl^, eqptte'.ie|d|wceqNdeniMiU.dl|^qM 
vqg* efe. ek rdi^* Neetm agniflriiiiin ni« tion ▼eeahninDMiineAimt Bme« 
tem . pe nae tanteni a^udt ■enieinni inianiiinllur edveriie fa <gr (aenntie^ 
ifig^ i ^ «^9«^, iiiqpfigi/& es oWiqnet aiiat^igr ia^otfkdlq, fMnnnl 
nniliini n enbatentmi dmtandum. ridalnK^ 

MMriei amem hae naaib digeBln» iam p e i gend nm eai ad nn Twinehijin) 
qHMi iil reeentieiabM-< caminiKM) in aiieruin leonen Meceeeennni, el qneA 
emnin. baac ipeam ehr caosmAi^ . aeemuhim m fia^ im inilioi MmiiicMa^ 
taenie eijieani» mapiam el inetam jmitm niipnie eMpiridUBMi^ meienfl 
Qnih M rfneneilia, eeMndh» noMnmi. meahdonnni ei aMni^ d^fi^mHm 
m>dO' eonfidtnr. Itnrara Irie quoqne vem ila inetilnam^ «t' priiMmi iiAh 
Hintiva^ dein ndieetiear pMtmino . veiha el ed«eriUn emmmeinlar. Suh^ 
elanriea encam^heec snnt: ofiQAnig nistieMv ^ M8. pm oyi^mmfsi ^ 
liamaA^ il19vna0& Kgnttceliid, qnod aliMtf^ amtg, eeealnll 
r-^^idimat' bmoi. VoeebnhnMBoMrienmqnQd fMnnminotnl.Mtfai^i^ 
Quapwpim in n Mfi^ eniue man» «eltam pira ex ^tSMrpnlitneat, ywat^ 
7tB6. oibglirtt re e yM oni nuxl aiUiara faviiMf^ ardfnJyv ittqpln.dmdmn m 
cabnia idem^ bie dietum eet <Nbun Mim emnmmnie i i heyMlu nailaQMM 
iMl an tie eenfirnM» pesril« qna Sk$taQ ierinenL.lritieenMf Skfita vmm 
tw dc M i M i i . eeM cnnaQenMi, prenHm me fiigit ^ !^iif|uom,. e 87& « 
14L lemericmn eH «iUfei}?, # m. ^43» reU. -^ '^i^AwUhfem^ ^ UMke 
oaiq ik.um aimi^ifaw tJimiifg. AenoMn aine dnhan eaM aaniericmtmi 
nMlnm pertem, qpM porto nppnriln-eet, jnniJnpiM, €& Iv Aliv iAvtfa4 
4pl0tf T^ia^mt Si&iafmiQ ^^anti < Seheii et Euet.: mmmfm- «f $: ^dn^ 
$ms. ~ JMoe: hfr reeentieie Odyaeeae pirth tM legilnr, o 486. a SaCu € 
iB?» fn^ qoe eliis in lenie Hnnmraa fiiangf lemeL &h6S fkmi^ dixl% 
/liemif b|Mm. 7, tO. Apad Heaiodiim Qpp. SK «9. /Mng eat rietnk --n 
Jrinfp^ eiS04.t ▼oenbnitaM Tm«iein uaimtnai. tn Jtf Mft, $ M2i f Mft 
eat /iMecav, iivi^ief i« 282. — fi^awDf, <j 4(I7- TSaB,.lkHMinlnM nC 
Mmlngiam mnalMi tbjtit;.. Sonurionm Mt ^ilpineie^ . qneri* Tem eempei' 
in Od(rieen^ eerileL in^ Biede legilnrt TftMt ~ rerm^^ a^ th y^ 
'MiO miama tafmjti ht ymam^y AM6: JlijiUfe ^coi ^mmm* <>X<^ 
dUS^a In ^oMi^ .■omnriaum fiMaet in..fMit99v etiCM? mmifeAw 
kt fmmj^ JMfiaSbm &n|pM HJMnwei ^ Mmmjaaag. hnrn epnlHill ^i 
m, qmm $ 407 m^ defnaom ramttnr, eL f ^M: al^ niit dofmmi 



tw 

iiijsaullm^ wic<tffcri>. ' kfmk Ninain IImi ftTI jroaMu»-jRiMitarii 
iit oilHiia ijlUtt hahil et- oqpliQiliir a fldiolwiitwi pcr tpsantiCM^aoi* 
gsdtlHnf; MMftM^^dMliMlio» cevia Auliludi ^ Mak^, :et ritate.«ti»a 
ift MMiiii|io*tofla»fotma|m>dtonfiy^og imnfwoniaiii' esse, oteMl Fiwttw 
tlfiis^. Hagis-itflin HoMdticaii >efl8a iUcAioiiiB eiuflflBwdi iiolioiiefl pep 
plHiiii ipiflBdiiB fleii dwwflrioeittiMliii qnflniper nonieii abfl lttt o ft 
MffdhiBB elieiteiifli ezpimere flHMrel^ — jBgafli^, f 20: aiSy Stiiii' 
l^i^li/v^oiUipicd^ ^^fi^ %>#i;mflv$"y sGboil.: dijfioaimi^ hutefnpbar* 
Sio ;i2 £85^ :d^^> o oi €it^mg no^ mti^Bq iSMkpf iJMtw. eat 
l^piiO) vfimi» piiiilicav idem quod iyyekii^. ^irffii eai ia ^ 141. ~ 
*&$avXos stabulimi, ip 358. HBmericuni eet atct^fiig. Porro quia 
HllfdnAog aRi adieGti«nfla, ad anaiogiani vocaiNiit iiMi9€evioPy etiani Ihrav- 
i^ etspelslanmB, nt- tmevliQ, neii hvavlog. ~ liB^itta Taiia glorialio, 
X Mf»^ idem eBt qnod m Uiflde bAjs^, J 173« «64. SS9. X 348. ~ 
l^fyog^ 9 '417 dfl Bflne raratico «botum eil im\ ^i^iymt yctf n%Qifi^ h. 
e. feitigpn valde caHeliat Eadem nlione plimli iraius Yooiimii numero 
de vealigiiB alimuufl imi flunt Hea. Oi^«8a. Find« Pjtii. X, 12. Nem. Vi, 
Mk Forflm Heflmiiitm mA ^fo», Ifinm. Cf. mipume a 496: Ix^i iQm>* 
pApvsg KOHK ^irar. — KsvS^og, X 468 et €a 28ft v/v^ xsi^ei /ali^ 
Hflfl. Opp. 800. Pkid. Nem. X, 56* Sine ^ Hes. Opp. m. VoefllMda 
Ikmeriea. suiit xiti^jumr, x 283« y 867 ^t 9M»jiAg,' N 96. '^ lOia^, 
flr tSO. Hflo te^aiHilum ab HoflBmioo itliafi^ diffenre m slRiHflni. ««v 
Kolt^y forina Ailtica pro «o7rOj^ in t 84i; «-<^ MelisdApmf % dtl7* Hifl;. 
6pp« 66. Homerns fM^uMifimm dkk^ :feiut.i^6M Mjf Sxm iuiil!iAf-< 
fimftt '9vfi^*' Fflactema Mitaiidmn.eBt, aulMitpntiva IB' mi^ apBdHiHBiia» 
Bon iniifniris quj^u^opter aptinfl fniBflet fi^kMm, dv bfum. ^peil* j^88^ 
cdhtifl Ttpt»^ et arpttiiiv* -^ %)|^^li$ aeqnaMs, o 167w ^41^. ^ 356« 
a» I97. «Hmtleflnfl 'Semjidr ojtt^ibnc/i} dkit, 4B0 vocftb^ non soinmaecpi^ 
lem^aeUitemv fled iMiam .aequaies. ^eos sigBifieat^ iM^lnt j/ 49>: «Ajla* t^ea^- 
rapog iBfyy, ^Ojtti^Xocii;' d^l/iol ae^^^ ^23:. ^ol opafXaUiff fth ^^V 76 
109: ififjliKlfj iL fvot iaal, N-^bi ei yoQ oftrfltKif} ta ywoifi9&a'^ 
^ l/rl ^jui^. Sinipkx autem ^kii futid Pkidaro et poetis AttBaa satfci 
itt ufl» «flt, tantam a.372ti^tat, uht fioeg ^ltHeg aut'itoyes.iBiiflakB'V«>- 
eaiitur u eL eodem annoi nati, >aiit.K)iBiiino par boum. Cf. Wemiofc.. ad 
Tipyplk f* M7.. 9sapaq>i^h0S, ^ tdi^ ^^ktiH<xnJip :anrfkaafiiifO§, JC'4M« ^ 
^thvjiatg ftoetu» iqni «x aUqua re pfloveBtti» f> 462. HoinMhiim^efltlwftio^^ 
31^0$) -^ "Oo^y <aabstanti«um,\ fas. A 423: oH"^ ' bab^ scoxa ^wttem^ 
iiMfhoimi^.% W^x^ m^^ifalri^iiMtfiivotainfit^ mifmm 9ixs9aaa9m, 
■eAseflt. VoilbUiim in'ilqfii|nifl. Shmnriciip non taUn de ime divino^ ut 
I^Heio«'470 die' 7rcm^$ oo^ii}^ sBinmo^iare, «pmmide qmlmscnnjgjpBi^rqbna 
ad dflorvqa cubmn pe]rlinealftu0'uflurpa|ur« oairiq' intfirjfmii aaifa 



141 

h, Ger. 2lt. Mwt* t7S» eF. oi^: jfiumo. h. i)^.;23^.Mr 
fffeamtF b» Hmns* iao^ >ilei» «te. apMl .IImdmbid ei^nHtttr^ |Mr% otiii 
locM, <lMci^' adik Homm^, ^. SM. g 212 nlL -. mm^mmaipti^ 
uwmmt/B^o, o 343.. Homwud Mt ti&i;^-^ TifMi» pro .MiH|tos^ ^ 131» 
^ flB* oi 441. hynii. VIv 37. ~ yrtJ^S^ fllbgiiiiii^ wtalid. lAnra*^ gkf^ 

rknn «st cbUcv^, M ft7. OBM. i2 246, i«l to- aJi^Aat. 

ft g qm uitiir adieetiva: !^^^s^i7fog imiiieaam. niv^oq ag^fvitc^,*^ 
512. ivoMi^ ai»i9f9i9og, tff 249. Vertani jRav^to legitMrif 199: nHcH' 
fog fiiya fio^oarteg. Homenis avtain ioinieiiiyn lacta» nMo^ 
Slaaw¥, Sa%fM9f ovx imaxmy awh}tov, aqifftm ap pa Ba t, nr^rAo^ fevt 
afiiyaftop, oAnvvy in^tff/fov. ^ ^AwifmfOwoQ proai^ksatvgy n Ifti 
Fanna Attiea eat.anjmvag.^ ^ldwmog ezpars rediln8« wimTag%9iipm 
awSatovgf to M7. Hemero fre^oantia ann* ariaeclBYa viaufiog cioiiwva^ 
fiogy ef. i 182: &fbg xelvov ivimfvom a^oawifiov oinr I0^xa. *-~ jifih 
^f^fo&^ praechroa, eonapicnne, inaignia* aijfia 6i oot iffito Af^^pfmSig 
ekgmm tibi «eam cognitB facile et.diatiMlttt V(24(K32«. It25f.^^.2\9^ 
ff^V3*225. <»328. Hviicanlenaetioiiem apudflomenam habel a^^ilo^ i» e^ 
afidfjXog, cf. Bottm. Lenl. I f». 254. Conti^ inpfcdi^g, atpQa&iuig, eoUa^ 
tia itq>QadiiOy a^Qoila, est inconanltua, aine phideBlk et nefiffa^g 
vaMe peritmn notat, item evnpQadiu^, t352 eat prudenter. Itaqoe ean^ 
dem periliae notionem in Toeaknlo aQupQo&iig a^gre deaideMnua. C& 
praeterea tpQa&iigj Q 354. dotfilo^aA^ h. Mere. 382* Pind. Nenai Vlili 
83 pro qno Hdmems dovlofpQOviiav habet, 7taK0q>fad&f9, V 483. ^ 
It^fSglijg imperfectna, q 546:.«^ %e nal oix one^g ^avofog ^nfoniQin 
fivono naat fial\ Forinatnm eat hoc adiedivnm ad analogian rooar 
bnH iifiiweXi^ in B 701. At Horoenis atileaTog dicit, rehH /9 278: ov% 
Hkh} oihg Maeerm ovd^ aTileawog, tcI ifrekmiwviTog, qnemadmodom 
inppiter loqnitnr in A 526 : ov yaQ ifihv nalivayfetmv ovi' anemf^ 
JLov ovi^ atelevttjtov ^o ti Ttev xegHxi/^ nmavevam* — Fvqog {iv 
Hfioutiv) 1 246, gibboaus, connexis .hnroens. Idem eat quod vvQtog, m 
A 218 {tm Hfiio wqtfo) de Thersite dictom,. yel J 426 et N 79 de ooq» 
fmm cnrmque undis. — jhxvog. iia te §ila iava nemaeu, o A%SL 
Scribebatnr etiam ^la noila neaaaat. ^ka iava explicatur ab EusUk 
thio per fi^^or xoi imtvjieia elg tb ialeo&ai. Jalia autam ligna in 
aKis lods Homericis aia nakai neghaila dicuntor, relnt e 240. a 39& 
sic : Kaymvog, a 307. O 364 , eadem fere ratione qua doyog a diorioi^ 
do qua formatione cf. Lobeck. in Bnttm. gr. gr. II p. 498 , addita reduplb' 
catione fonnalum a xcr/oi. Nam verba nmy^aivm, viefiuo quae pro etf» 
mia huins ▼ocabnli habentur, nisi in grammaticonim commentariis nus» 
qnam eitant nohmtfni^ est in ^ 641. -- Jovleiog, m 252 pro doo» 



111 

atog, er.^m jaM. ^ m -^ '^fn^ficMog. r 2811 j»^|ormir « ^ 

JMKViif M^Uilai* Htaieatt acmpcr. oMnji^Miv fosftil^ i«tataitf41§. ^f 
«fi tiomi^ iiaiqfmwj €£ ^ 2«a. £f 1«4. j»q|MMrl>$ Tn#€te mitHmm 
mH. et .smel JNid«ro. ^ iBiTtlMs pfo ^^^JUii^, jytoiUiQiP, Q.Atnt 
Mffqy iwtlatiiy ~ itS dvs^Aijf&ijttrfyifir. .4^nua' «dwbiun' ej.avl iMiai 
paiticqiiis yel adMMtiWs mhalitmft, queBMidiBiMlma in ^^fning; ^ wa^ 
-nfis^ — iflcfTOTO^, ~ awdhfg, «^ 9^^ ~ q>Q9»iBn^ «ut «nm «A6taii<- 
4ivjs ?el adiee^na a subeboiifit dtiWatis iMmpom eelet ,^d floneitii; 
A wfipnB^, — i»wijs, ~ ^nNio^, ~ yveoiuvog, ~ vofgf^g, wnqmim 
Mm jidieotmft sim^licihas. — jBomiai^, v S&6. jf IM. 187. 267. 234. 
A4t. \ff 178i £d7§. £at Anmna, bene ooaalnietom» khm ifiiliir ^piod. 
m reliqiiis Gonnimbiu tvmpifov, itncv<jM£yoy, mlvi^iror, ftmt¥Ci¥. JH 
liMnttliotte Toeabvli, qwKmB mMmi praeterea ooro^g contiDeri peteel» 
4piod «pud ^bohgiae quoadam poetaB hgitmr, dieptttaWt U)bedHOs m 
nryft. p^ 28K --^ jEnmvatos. ofg huximuig, m 454^ .aos miiHS mok^ 
huximiog in Heo. Opp. 447 oclait onBiram. Utr»|ue notioM seriploribils 
Attieis ufiu yeoit flkmiericum est Spng, sane de bsmllus taoium diittaii 
dL Z 94. 275. 309. K 292. /862, sed boe aHhil 0|mMr ad ran. -^ 
SfarosmTfMor, n: 874. Homesiis etiam hee in looo ittwvifAW^ disKisseti 
^y 318. I 359. *- 6ii;/mj«%^ ^ 36A. Bioo dubio dsnvsndiim a <d«Mof 
ilt j;dii> vel ifdoqi sicnt fielaiiigq a /u^ et '^do^. Bos notal tsHau) «nh 
IB», fuke riibi per ^fo^rjg sire ^v^Moqpj^ .sigmieaiitttr. ~ AFf^nff 
iustiis, ofBdQsus, ^317. t 4l98. x ^^^- ^ ^^*^ «As^, unde Qomei» 
»Ui«i^ iy^ifigf akmifmv Q 157. 168 Amoavft. b aatera qui conftm 
prsecepta aliciiius non peocat /i^ ikifiu&at iq^erfmg vttfog sine p^ 
tAA%ia9ai ttpa dicitur. Motanda est poodttcta bnios iioeis pemdtiam; 
oorrqpta in mltrQog ikni^fikiv iXa^aS^i, quae noTum yocabufaim hafid 
panim suspectam reddit Sed quo aueiore noottuUi Odjsseae e di to r e s 
^leizi^g ecnpseriat nescio. — OipOTcXtidrig , o 494. ef. xeQ0thf}&^* 
*- 'Ofipapog, o 68 pro OQfpemtxAg Z 432. ^ 394. K 490. ~ JZaudi^ 
y 21 . «1 338 naiivhg kip. HomerJcam fotmet miatg ^' ictiv , noSfog 
kiv. Ceteram qma adieetiTa tn vog eieantia plorumque aut a yeAi»^ 
mA a snbslantiris verbolibiis, raro et fere mmqiiam a sahstattlim pri^ 
mitivis formBta esse constat, apfiarei hoc adieetiviBn, sieut itnQvov e n^ 
Qwov, s]«£opalHm' esse e ttavlkvig. — Ile^Qvvog. r 173 ita tOcatttr 
(Ireta inaida mari cinmmflaa. Pcrpetmim fere insiilanim cfidietian i& 
Odyssea est aiJiq>iQmog. — 7bi/iijsi& K 205. q 284 ml^atg fciot dv-* 
pii6g ix$i xeoca mJda ftimv&a. Non eat auibt, sed pslieB«L#€f. Piod» 
Pfth. IV, 89 et Soplu PhiL 972 ubi nuae Buttmanno aimtore roilfii^tfrasre 
pro Toi/qtiOVOT^s Lf^tar, Ellendt IrOK. Sopfa. H, p. 8^. Homenis antem 



Mt 

^ifiAr mAmhifumt w>Q»t — tt^^i^, o447: idferi» ;«Bf «ift 
Mwmr S «9^^«)^' «M)9B/fM^ il^. HaniaBft dicitBr alifiiii lyAa^ 9>lf«0 
^ ig S^foS {i^kSim, v^SSC y 386. 37.& sr i«* £4461« vdL ^ x«C«<. 
«M0 minfe, ZAt. -r 'E^cci^, XaQ8« «n&dB. Wxmmkmm eH 

y^iba 4^4«« flt i^anfia advecbia liaec siuA; idma^ceiidiK ^ 57. £ 

f» cytyinrffiayiaf, tx.a07. i^ 159.661. — !i<fMmfayitf, 7iii887: ei 4' 
v^ oda iJ&&9e mipaiMwe$* In Hiade. dioitur otSx aonlmyM %wl ki i^tHi 
/M^ in OdjBaea aux avdarei %i vd o^y avdam ^fi^. WotaBdmn pna^ 
tana praq>oaitioiMetm ^ro eaw negandi yioi, qma LaliBaniia .diSt BQatnin^ 



laiaav non. habm, itiaiGHni verifto compodilaBi, cui iam ipBi BfigatiQ qBao-» 
dona inait» vdut MonpiauK Seaper eDJa» iniieat, a«t veni aUfdam ab 
aiia remoiicd rd diatralii, aieiit noelnBn ab in iftioifvHTmf ~ iV^immh^ 
-^ ^tfMfmaf, — Xmiw, — hf^uttim, aut tlerari attfBii ^vd ileiatBBi r»« 
perari et confloi in otWPOatAui, anmhm, iataifxifu rmwaA^ astoApvja'^ 
nta, id qnod pivfEie .ediBBi de «inonripiBw vdet Pcaef^ a^papdipm 
autem huic obaervationi anoKqdiia taatum in ^ 413 repogDat -^ Jaxf^ 
mXmm, .% 12S laceimis aatane, valde JaGoiBm etunienim inalar« Miramur 
banc quaai eeeuBdariam Tethi «Actfoi yA nX&iMi notienem, ^eed prepia 
eet navigo, Maii nato, oonlentia veriria manhjlm, ininliiit}^ nagankfaw» 
Idifued .gnuBmaticia aine ididiio amam praebuit expUBatieiiia iUins:.^ avvn 
^ffvop th iaimiBnimiw eSop doKfvai nkr^i^w* %b di sthim jtoUmn 
7ua (2).a>6 fdti/Aai w^aiaeiL Cete&nm frofBens admedum fiMnero eel 
TOibum daatfmiw. ^ &iiano, qi 17ft. l&4,24fi, idem eat .qjiod in ge^ 
BnmiB oarmiaibua AifpKa, S^^^mtifm. Sed AjAamfrj iam .extal Z 412. 
JE433. o 107 ita nt miBae tn hoc YOceSMilo QffenderiiBt qnam in AoiU 
ormai qned t319 oooBrrit^ — Omow. x482: £929« x^BMooia fiiyafOP 
ei V^ iOz ixiabg dtlifia Araiowai. bk Uiade didteir iStaekp Ko^aa(f«aiu 
•^ 'EniihifiBVia, n 2& in^fUio Itticum aat, Hemerienm autem imda^ 
fiiop vd fimjMjfiiOP iipai, ct o 194. v 4ft . ~* j&i^eifiai pro x^'i9^ 
^i^aiileiy, m 3S& 3S5. Vocabubi a x$if derivata apsd flomerum non 
legi iam ceete SpohniiiB ohaervawit., de eadr« parte p, 179. — Ka»a^ia^ 
v46&. cf.: nanfa^ %atw^ n 1D5. 794. laxpaxn ^m^ ia%i9, ^82. wb^ 
wxt^fOf ilI3& *- Kapfl^ti/p pro «ot^r «b^oi» x 18&- <^ ^ 32L ZSS. 
— * ^eocfi^ «ocabuhBD TragidB «sitatum, a 09« ^ 88. HeoBBrica aunt 
ieb^ nfoafiabftu, ififiml»ia, mniia. ^ ^OnUaaia pro inXOiim, q 289. ~ 
JlarA^ pro srii^ %6i, oi^ctf, o 173. t 120. T 22au Y 283. — 
JI«pagn>Mrt amplecti rrSl: Ttfli^eqpair vq^Of^ maanm xMay dvai9i4ptlg.i 
ct io 236. 820. «T 416. Bomericum eat aitfl xfif^ finiUlP {ofMpi^ 
^ijpai. ^214. X 4dS) ^^ d^ sdutatione didtur qpt^o^ Tiyi h X^^* ~ 



tM 



4iai|iUqre. BooNrqs^ m tli oi Hti «i^ vel hti..-^. Ij(m;iofi0L pro ntowa(h-, 
fm^ ^re ^maoficu* hmcmiQinai ett is T357* -^ JEcvilgA0»{i|p 0i%w 
naammAM vel &vga¥ lUeiw* owitnmvo , C9 209« * De ghnnttwrtioa ]|ms 
verbi ratioDe uberrime ut smper disputavit Sp<riiD. 1. L p. 163 aqq..^ 
Jfrqo(paUlyB9^ i^imuna pro ^Mmxa atQWpSm^ e 815« mifoqmhiy^ xo- 
ir^g JZ 77& O 503* fti 39. — TM|tfo^MK& vaM«X^^, .^ 194 pre» 
Tet^aa Sivau — YmrMoficrc, o 275. Quamqfiuiin akamfmif akiofiat 
apad Horaerum sMia u^itata aunt, tameo pro vftaiaiefiiti aemper vfro- 
ilMXCi» dictum esU htgwye nSjfOQ ^d' wtaLu^y d 51fi^ e430« ^355« 
1 189. ^ 332. viiog ^pamv ov% vaaH^aSy K 45K M 113. ^37. aane 
eensuit ButtmaBttus- akvoauif ab ^Xaoea^a» eaae dariiratum, {^. gr. U, p. 
109, sed hoo Bihil ad raoi. — > fBoqvvia. % 21 : tfCvo^. %o xfia € oma 
^fo^iv$fO pania et caro asaata> iu lerram prakpaa polverQ inqHiaata auut» 
faquimre qiud Homerum significat ftakaaaup. aifmn lud^ Ttma- 
kaffiivog. aoKog TteMijikayfiivov a^ij* Idem de Oo^vaoia valet, a 336« 
IKnimqu^ veriium a poetis Aleiaiidruiia nsurpatur. Al^icufD mL.q^a). — 
XaXiipQOvitm pro xaXiipQtJVf ^13. 

l/i^el sine deo. o^x aS-eu od^ avi)iQ'Oiv(fijiOv ig iofiovikot, a352. 
HoapeFUs semper ^(iv sive a&cewaviov ahaiti (ttMt, veiot o 79. y 28«* 
^ 240« MS. O 720 rell. — 'ISscijTi' cum genetivo coQstmctMm, ^£ffi«too,- 
o 319. 'w^^oiUU^og^^ eS&. Jiog, v42. Deomm {^raliat voleiitibus diiSt 
nam de diis tantummodo usurpatum est Extat etiaa apud Hes. Ofq^ 
4, Pindanim et Tragioos, qui formam. UxaTt adbibent, de qua cf. Blom* 
field. gloss. Aesch. Pers. 345, Buttm. gr. gr. §. 27 n. 16. Hopericum est 
Aeiiv iotijTi. De formatione huius adverbii, vel quicquid est, disputavit 
ApolL Dysc. p. 497. — ^v(07taiUag, haec enim lectio quam Apdlonii 
Rhodii iviaftaiig, IV, 340. 1415 et Quinti Smymaei ivof^aiav, H, 84 
tnentar, alteri iv^amiUag praefiNrenda videtur, V^94: fihf iv(Oftaii(ag^ 
ialiemov. Formulae Homericae sunt eig dna liiad-ai %^L • sive eig 
&ta Tivog iiiad^ai. Praeterea ipsum iv(07tfj adverbii loco usurpatum 
a poeta, E 574. O 510. — Evq>Qaii(ag, t 352: fidl^ evipQ(x6i(og nmvv-- 
fiiva ftavT^ ayoQsveig, pro quo Homerus iMOTafUv(ag dicit e 25. X 36&. 
OmniAO vocabula ^odi^s, oQi^qairig, oQifpQaiotg, xoKO^aiiqg in re^ 
centionbus tantumcarn^nibus, centra qp^a^jucnv, ovfiq>QaifJL(ov, ag>Qairig 
cum dmvatis, 7tsQiq>Qai(og etiam in genuinis extant — KaravTipni es 
adverso v 367. Aorai^ro est in tp \\6. Utrumque valde su^iectum* 
Adiectivum enim xcetavTtjg Atticumest. Apud Homenun simptex tautum 
avTa invenitur, quod «ua cum^ avTtxQv idem notat quod ti(xtavT»)aTt. — 
KQpfiiijv, Ar454. 7t 153, xQvqniiov opp. afiq>ai6v, £ 330 et xQvfiiaJS 168«. 



t4S' 

/Ma* ^Mm jfmmm, omj ct j llg> 

flio antaai mabiiloniiii muMVte ?iUe «MgMttir necesse «M, mote 
pittlb liiMriiiB flNt «DttcftHerifl ac niMiiea, qaiiNlB «ett Tocebida aliannn 
ai lecan OTCceoiaee e to taendiiA eit Ad eaBdemeiiita ardiaeaa pHBelef. 
ea lefiMc '.^^aUij. in X 861 «cut iifc Hea» Oppu 543 eei eritatie. Eedem 
ifftm ooiitni kac ^afehtiiam nddmnt^ quae coiilaa ^HivS^Q. At ^ 33* 
Hgnilcai adiia aeatnai, irideearqae cam Si^, eSSlij^ ^/JUoi coliaerere. aJldii^ 
aktfu^, cAmO^w TMahda aaal Altiea« ^ "MieafKiifwwf , tt 262 ia^l^ 
iimafdtmof€ alraiide dielam pn ia^^k» &/iitmf$. Naii ht&iiipeiy eal' 
fHlilir aliqnenb defendare, iir^iUSs rcya ifiwear^ N6tum eat praeterea 
nf ai ypg^ •— ^BmiMwff. Aaictnr Aapaodiae f) ▼• S6 Bereidem iitycAjm 
A^afirro^ %ttfy nominalf li. e» f^^ailo^f}^, Ind tufiikoi^ Hyotg 
hip^fnaipnaoni iman^fiOva, C ep port o boo Tocelndiim videlnr ortmn eeee 
eainu Biadia 2501 Sf^pot ^.lioAifv htl imofi tuXifaQ.iUa9a$. 
Ceile nnra eiineal no praepeailiania iftl, caiiatia itUovtog, inifiomo^ 
J^f.inififiwwff alfia. '^'Sfgunavrig, ^455. Notal mendicunr, idem 
igitur quod dhmjg, d 246 el mwxig reliqms in locia. — » XiiiaiUah « 
Ml idbi aermo ift da kono Tt^t iuriB ohsemnitiam anstenlante. Hpme- 
ricoin eal dH»;, itaqoe do Sarpedone qoi aequa adHainJatratioae et rir^ 
iHla regmun Ljniae aorvatit, in JT542 didum. eal og Amttpf dtfvro 
ifxffoi w Tud, aM¥A ^. Praeterea adwia» primum exlal in kymii. 
ene. 967f odiKia vero non legitnr niei apud Berodotnm Attieoaque 
aoiipleina. wimtff apnd ApoIL Bliod. IV342 eat inre. ~ jd/fhtavoif, 
fah a.367. dfenfoi^ inS 551« sed Iiog nullins f^ momenti» ~ Jqvoxoi 
li^M iniia carinao nam el «reeta ad lalns, quiiius deinde idBgantnr 
titedae^ Samm. hea.i SdiolL, Eost, quae nobis vocantqr die sebiffsrippen. 
Ab Hemero amfaweg focata eunt in e 252, di^tiexo^ in ir574» Alii 
aliaBi Yocabidi' interpretalionem el cljmologiam protalerunl granunaticit 
▼dm ipee Enslalhittfl, Ttmroailoi iq>' m atotxfii^ iunfe^eifUriay ^ 
%0in§g fSiFaaniM wiSr natnovfyovfiiwr. ttkoUait, euiua Terlte breriaiit 
andor Leiici natonieit •snj^ i^fia %rig ^vfiypvfjiiinig mjog^ Atlkis e priore 
signiirstione ifvoxo*^ proTcrbii loeo de cuinsris rei &indanienli8. dionntiir* 
~ ^onxoo^, ^ 145. X >18* 33i« CoUigettdum forlasse ex Q 221 
'StooOHio» diverslun.luiBBft a ftaiftu ei {«^i. Eoltathim duas buius 
ToeiB etymologias eibibnilt aUetam Bcholiastia qnoque notam* ino tiSp 
^«e|adri»r imdr, 3 inri roOv na) dia ai^fhg fmnovifnoitog*. aow 
dviamf qnod tmbnm nMwiaBe omoino sibi ridMlnr gKanumtici» taasquam 
el|mmi teibi fmmoaw el Biinilinm« apnd JBomenim oerte non extat. 
Ailimii probebiliorem qnidem, sed ^erBor nom redam propler noto, 
laAfea, mvawoifog, zctvavog -^--^oaxoog q ^Svnfg o %a ^iij nim amb 

10 



VBB 



73. e 254. ^ 224. ^ 426. f 425. .Ahteram»hidli^[iari»ldMB|ilMW ex^mplu», 
^hib^i Smi^, & 9W ei Avrivf ibidam ir«.f3Mu.~ Jlfc<jad^; : a aS9. r 
37. V 364« Ib pmve loeb magnMl tnbon iiotat peitasam, iodi niteg^ 
itoa in sate inaeritnr,' ideaiiigillir .qnodi ian&mtiri. Rriiqnis liw Uw 
Tialal fieaoSfiai de aefilHB diolaei simt, ifudtoiii «tree expB^tionea aCta^ 
leruBt Eufltatbine et edioliav AridtaTOhean^ piriitaB, fmn . Besyefciirs-' 
qooqne ediSMt, vit ^eaoqwila tcolumnarum inleratitia: secuBdamicv .fia-. 
w^ tiov 6oKiSv, trabnm in laeunari inteMitia^ emata Ibrtaaae picturia:' 
teitiam denique '^^ay§una ^ wi diaavj^fiawa iim^ %&p mbwwy 
0% tpa0i, m^\ ro^^ totjiovq rfianfif spatta inter parieiea et colamnae.iia. 
condaTi, al^ ipsis aiiquanto remotioreay si quid^^m j«ete gfammatici iripriNt 
inteltego: tlippocrati fimfoifiai bn^chia libite annt, iirterslil^ . inter 
examen et fkine» qnibug lances alliganlnr» jOrtiun est vocabuiam, per> 
syncopen e. petfodofnj sicut ^dfiijtogf ^eodfOftog. ^Heltri pro JUpog^^ 
0-497. Sed freiWMu ▼eihum Homero admodnm fireqoens^ -^ JlipeGucnf?^ 
^952. 449. de hoc ▼ocabulo idem quod de htiatatfig' faleL ~ l[*a^ 
fioaiytj, <r341 pro q>6fiog. tAffiog Q ib2. 181. 

Alvo^a9rig gravia patieiis, miser, <r 200.* Quk Bomemis eemperf 
dixit itoiXa Tca^iAv, xmccr nolla^i»9tiv, auctor rfaapsodiae %, qni rJ 
431 fonmdam usnrp^vit aha ^o^^oiy/magis dictioneiir HomericaiQ seoth"' 
tue e^, • quam qui adiectiTum idvorca&ijg formarit ~ ^Aqiaipahifg, q^ 
ltl6: aQioq^aXia oSov. tQixxBtav xalftaw aipakXavaavi ^ xivSwevsiv- 
nhttBiv thv 6devi>vta. Homenis tpteviandg iSog Tel oSog TtiUTtahowifa 
dixit, Tel tfrix^a ataqnog, $ 1.^ ^AQtUpQiov, io &61 : oiiti fiaV iftl-^. 
qfQiov ne satis quidem acutus. ConFenire ridetnr . boc adiectivaai c«a 
uberiore fonnuhi in B 326: tlttw ixv^bv Stt w ipQe^lv Uftia ^^*' 
Formationem et signiflcationem voeabuli tuetur analogia adieotiri oQtie-^ 
Ttfig qOamquam hoc tantnm iii % 22. 821 extat. Notat dextruro yeriMft 
sed paullo fraudnlentiorem. -^ EvxafiJti^, a 337 : dQittcfvav mMtfiTtig^ 
9)6: xXfild^ mnu^JiTtia -^ quo a293 xJl^fireir.av/ra/MyrvMgdiGtum eet,. 
id qaod'magis ad dietionem Homeri aceederi) ridetnr, qui a yvafmw 
yvafifttog, ia nafiTttia Tero TcafiTtvkog formarit r^ KaHoeifiiov male-. 
▼estitui^-a'41.' Homems dieit: xcoca x?<>^ ^lmff^ ijKjm ^>506, xftxct 
XQOt HfkKta ehai X 190,. At^^a di eXfiixta ^if oit Wa(i} fjQot ^457 eC 
sifflilta»' - Tamen in ^ 34$ extat avelfiGfv. *^ Jkitvi^qpifg; io 432: ij kai .' 
imitcc natfppteg iaaified!^ aiei* Hahet .Homenn > diias lbrmulaB> ftofvi^'» 
q>e(fi fxot' i&vi, vel xattjq^elff elfil ti»i, ^ Avatfieli^ epithdton^ soanti^ . 
vftvog' Miov fieXediffiata '^fioSi Xvoifiekfig, t 57. 1^-348. VertendoBBi ' 
est somnus cnras depellens, non sicnt aliie placet, membra reselveDg* 
Cetenini neque a fislk^ neque a ftiXog Horaero fonnatnr adiecli?um . 



Hl 

fiAfig* Etdem Jamida oiaiMo Umen iUrai^ela^ reditin -tfAfi^. Msfumft 
aotamt ut ^ eliani. freqnjCeBtiora eips epitih^ta omitt^m, aomMig Tocatur 
iD S 164. •— 0ih>nal^(j9v* q}$lo7B0ly(i9Pog oQxn^^ ^' ^34i /cC, 
Hes. frg^ 1^9 3. Notare ?ideturiocoqaiq« amv^numi eg^gium. Fere. eodeH| 
aigniAeatn aUia in loda saltatio ab Homefo .«^jucuif. vocat«r NZ67. V 
145. inde yero, ifaod ftaltyfia apud.Homei«m po n ext at, nihil contca 
biiina adieotifi aucteiitatem profero^ Nam adiectiva in fi^av interdum etiam 
a verbis darivantur, cf* Buttm. gr. gr« H p. 451. — Ooiviog, 96: 90^*; 
viov cifio* Forma vetoatior magiaquQ H<MQwea ipoivos esae videtur, 
A n 150. h. ApoU. 362. -^ 06ivmortc^ogf 1 123. ^ 272 i4en^. qnod 
fiiXTOTta^og, quamquam boc de Ulixis tantum navibua uaurpari obaf^ 
vavit ApoUoniiia a. v. g>oiri^Hg, de dvaeont» colore extat in M 202^ 220. 
ReHqua adiecttva cum g>0iV4xo compoaila Pindarica sont et ^ttica. — 
Xahtofiofi^g. iog xaiMfif^Q^^y 9 423 et 466 qnem locum :p<o ii^ep- 
polato habeeu io^ %ahtofiaqigt X 532 eat ba$ta aero gravis^ cuapide 
ahenea magni ponderia munita. A 96 %ahto§aQua vocatur ategmfi, 
X328. ;t 259. 276 /ieXltj. Hoc autem pertinet ad x^^^P^Q^y 4^^^ 
vero nnnquam legitur, cf. Lobeck. Phryn. 538. contra a 262 legitur lovg 
XaXxi^Qeag. x^^VQ^^ OiOTOv, N 650. 662. x^^^Q^S do^v aaepissime in 
lliade, quod scboliomm auctores non aliter quam ^ailxo/^a^^g interpre- 
tantur t6 aQrjQbg sfalx^. > 

JaidaXXia, tp 200. S 479 saepiusque apud Pindarum. Dixiaaet 
Homenia hia qnoqne loaia hti^ea&ai daidaAjUf tU 8 179* £ 60- — 
^WToviw^ % 557. 587. «» 170* octiea in rbapsodia q. iv%avveiv fiiOVs 
veufTiV, fiioHo vevQfjv, wd^ov pro qniboa elegantiua dicitor ^123: vev^ 
f^ ftkv fiaQ^ vsHkawv, %oivf dli cUfjQOv, aliia in locis simphcia royva^ 
vel TiMotvio naiurpanlur. Sed dietum eat iam snpra de boc verbo.: ^^ 
iB^evQimu», 9 158. neqoe boc neque evQioKOf verba Hommca anntqni 
nodo aoriatoa au^oy et ig>eSQOv novit — n%(axeva>, 300. a% q lU 
% 73. Homaricum est aitiej, ai%l^io, quamquam vel baec verba mendi- 
candi notione in poateriore demnm Odysseae parte legiiiitur. — .Sxi}* 
Qtntofjuai, X 393. q 196 pro wfiftrofjiai S 457, cf. q 303. 338, io, 159. 
— JSvvMofiai, V 245 : otSx fffilv ow&evce%ai ijde ye fiovXii non pro> 
eedet nobis hoc consilium» quasi latine dixeria, non curret nobiscum boc 
conailiora. Apud Homerum fiovXri TeiLcSaai. — 'YrteQonXi^^l Tiva^ 
Q 268. .Homerica aunt vmQfi<pav4io et vfHQ9ji>oQio>. ct vftiQOTpXov 
etftelv. O 186. P 170. -^'Frr<l^^ai> 26& re«ffinerator|a dona aocipen^ 
ooovenit ei oimg VffOQ^ h. e. fi^Qoamt6tQSift%<H, %xX scholja intequretafi«- 
tor. Hedit apnd Pindanun hoc verbum. Homero aotem incipera ve) 
^oQfietv est, vel oqx^» ^^ aftoQx^l^i, hftoi/xjeo^ai^ f^oQXiO^w 
do rebda aMeia tantnm usnrpantur, ^ Xnfvtavof^ q 3^4: ^ o\ xfl^9^9 

10* 



\ 

^ 



I4t 

— - ■* 

f)[av3avoy, V 742 : n^tfjf V^ fiitQa ixardav^if. IMflniiitttr Tulgo ad 
Boe verbiim fomae xexordei, O 192. xtxavdiog 7268. a^ %Blaecat, 
4f 17. h. Ven. 252. f%adB J 24. 9 461. x^^^^^^ S 84, contra x^^ ^ 
182. e 150. P417, to^^ II350. Y 168. ju 350, afig>ixave V 79 ad 
xalveiy quod ipBum qoidem nnsquam legiiur, sed pro praesenle 'lurum 
Ibrmarum recte baberi potest Itaque in hia quoque locis dicendmn eraf 
l^ordoi^, tx^iev. -^ Salvtay ^428: ^gia ^aheiv, lanas pectine carpere. 
m r388 ^st eXQia aayceXv, in a318: eXigta mUere )fa^a/ir. Qma a 
^alvo) deri?andum est ^av&og, Homero de Bplendidis spedosisque comis 
satis usitatum, non est eur in hoc tocabulo aliquis offendat. Cchaeret 
cmn ^i(a et similibus. 

^^ayatpavdavy v 48 nihil aliud signiflcat qnam dtvaq>avd(tv qnod in 
Bfade ITt 78 et avatpdvSa quod saepius in Odyssea eitat. Item ^^a- 
fcit^ semel pro Sfta^ positum est q> 349. — XavSov hiante ore, g> 294 
tibi de i^no sermo est, quod pleno rictu pdkum nocet Pro adveibiis 
Homerus partidpia x<^^ ^^1 Kexrjvcis usurpat. 



CAPUT TERTIUM. 

• • • * 

"" Apparet autem multa ex iis vocabulis, quae nltimo loco recensui, 
niOTer^ quidem notae origfnis suspicionem, sed nullam nisi parmm, ita 
nt fortasse ^ii ordiiii inseri potuissent 8ed sint ea. lam enim diqiu** 
tiltio nostra ad ilDem pergit atque nltimo loco ea Tocalnda illnstranda 
sunl, quorum etyma in recentioribuB tantum aut interpolatis Homerico* 
rum carminum partibus invemuntur. Quae cum pauca taitum sint nu* 
mero, uno eonspectu omnia proponantur, nuHis iterum dispersa paragra^ 
phis. Unum huic ortlini ijiest vocabuhiim, quod aliqna iustae hoyitatis 
specie excusari possit, XujtQevw, cd 227. Praeterea huc fadnnt: 

Al/iog^dQVKrog, v 348 syncopatum ex alfiaT0g>6QvxT0g siout alfio^ 
parfffig, alfioQQVTog, alfi6g>OQTog qnomm nnllam apud Bomerum ^tat. 
Idem esl quod alfiaroBig, oifiaTc TteTtaXayfiivog, cf q>0Qvvta. p. 144.—* 
*Akaiq>Qoavvai , o 470, fere contrarium aaoq>Qoavvrjg^ levitas animi. 
iealq>Q(av, de quo cf. Benfei Lex. fitym. 1 p. ^63, extat F 183. V 603. 
q> 302. Re^t hoo vocabnlUm apud Hes. Theog. 502. ApoUin. Ps. CXVHI, 
156. -^ ^AXkTQlg, V 105 yvvri aXetQlg ihiqae ?. 109 iXim et &XeiaQ. 
Bane etiam hoc v6cd>ulum iusta novitftte etcusari me non refrbgante ali-> 
qniiB censeat Tamen notandiim est adiebtiva feanmna in ig, de adiecti"* 
%]& in rig dictnm eal s. tw daaTtXtJTig^ apnd Homerum formari ab adie-< 



9. 



111 m» mm » tm I 

«lim tMrtam in og n\ Tog teeaitibiis, ^MBftdiiKNfami fimtihritg a /hwii* 
Ai}40ff, ^SfiC (quitoi ^ot;f4*? oL Botta. gr. gr. f. 119 p.425) a ^^ 
^og, amfig a magQiOgf 9V7tXoxaiAlg ab mrAoxoyiog. aiav^/^ igilnr d^ 
n? «DMiiiai aul ab ilmfog aut Ab £Uff«oc. Sad neutra ftirnia HoBerica 
eal. Porro ai recentiorea Odjaaeae libros apectamua, huic qiiidem obaeiv 
vationi <^me couTeniret iiclo^, a> 276. Si 230« niai afiekovg ab Ux^ 
mero atienum eaaet. Repugnat autem %kwffilg, t 618: xloi^l^ wjdm^ 
qnia x^U»^«o^ iiuaqiiam iDTenitur, a x^^^ autem fenininum xiMfJj 
formatnr. xiMfrilg igitur forma suqiecta eat -- r^F^icua pra tjfiadt, m 
176. 260. cf« ywtiog p. 134. — JueJuao», f 599: m d' Igx^ ^*^ 
JUi^oo^ b. e. itfbg deiXiw^ &Qce¥ ytPOfiwog. ct dMq p. 130. ««- 
SSfotyii], a 22. qovxcoff niai in 598 apud Homerum non eztat, fjevxog 
Aeaiodeom eat — KoKoefyifi, % ^'^^' ^if^ooimf^ eat in a 54. cf. «r<f«> 
^ p. 129. — 'OdotnofiOv, o 506» convivium quod Telemachua ao^ 
ciia Yohintariia aMreedia loco pro comitatn in itinere pollioetur, fna&ig 
^ apoi^ VTtiq tov nJiMaai* idoistofog unice extat £i 375, pro qoo 
Honienia, cm nonina in fto^o^ eieuntia, d tfiftofog, sv(fVfSOQog, «MctK^ 
ftiffog, ftortofcofog adiectifam tantum notionen habent, odltijg dizit 
Ponro eicut in ra ^fiftTfa, ta fiilmi^fa aliia^e plnialem nnmcran 
eipectamoa, de quo snpra moniii a. ▼. iftlfia^fot^. -- 'Ofnjyvfl^ia nr.S76» 
ifitiyvQl^fia^ai elg iyofiqr in concionem convooare pro Homerico ayo^ 
iflpfde naUeiP. OfvlffVQig T 142« «^ ^tiQfiog, X)ffia3og* cf. tljpia. -^ 
'jhmamg a 224« 6 fiiatog ikwGfiog a ^vata^ ft 109. «819* H 75&. 
~ JbpuntiQog, q 224, pnrgator atabuli, a itOQifa Terro, puigo et Offitdg 
^219 atabufaim, qnod veteribua grammatieia derivatur a a^xia et dictam 
oil pro attpuog* ~ 'YftodQfjOvfiQ, o 330 ab vftodQoia, o 333. Honienp 
habet difqonjf et VTtotfAtag. 

Fiondem ad ordinem aine dnbio haec qooqoe ▼ecabnb refefenda annt: 
^Axiofpig, ^ 191 ex Ariatarchi aententia diversum ab &(fiviyog, ieiunn% 
^qnod T 168. 207. 3Sa 346 extat SchoO.: i mfaip %x^v t<£ &aXk9iv, 
neqne aliter Benfeina atatuit, Les. Etym. H p. 330. Sed axfitj apnd Ho- 
flwram non inv enitiuv niai in interpolata Iliadis parte, £ 1 73. — Hq^ 
atig, a 196. 9 564. ttoftQiOtog 9 404, quo h>GO maiorem aliqnam intar- 
-polBtioiiem iactam eaae jfocile evind poteat IlQUa et ^fi^o» verba aanl 
Attica. Kaqne proprie hoc vocabulum ad aliom ordioem referendom fnit 
~ VJUmrto, V 13. 16. et in interpolaU Iliadia parte, :S586. cf. vlm^ 

Quinque praelereo aunt nova verba quae qnaai aingularem ordinefi 
^natilMpnl: ^jijiipinohvm, o254 {t 127) nbi Penelope de absente ma- 
jrito loquilir: d wlvog y^ ii^upp t09 ifioy fiiov afnfutoXwot. v 78t 
tiffQa Si tag wovQag OQftvuu inmiQBi^farto woik ^' iioaa» atvysQ^aiff 
iQonifnp afifinoXivoiv^ In utroqiie loco hnie yerbo pftrockiandi, cuato^ 






160 



<diMitii, serfkali nolib inesse iMetnr. aeoedunt cj 844. 207, ntti' Laerte 
^fpmoX&jii OQ%ono$k Sed inirM&ur hane * tiUaMiii et joiiraiidr,.i|iiae 
AinMisieis a^^pifiefirpm, itpifpmivofjiai ineat^ pro eenieadi.notmMs. Nam 
derimiAim esC nieabnlum 'ab aptq^lnoXoq. ;• £uatallHi nela Hd* vTO: %o 

^dltg &eo'g>iidai m^aig th^doiJuaig yt$9io^tti; iikk^ ankwg ro avfifte'- 
^i^tvei» Ai}kot, pstfiini nos iufat. -*— ^Aim^at/oixaiy ir 891 : jmJ^ odi^v 
avaqnaaaatxo ne oicatriceni agnoecefet. Agneeecre autem Heoiero est 
wayvwvau Centm '^Qa^ofiai est delibepe, diBpicio. Itaque xtpofiga^ 
iofiai itenun dispicio. — %idicjf % 1*7^- aaptSag i* hti^acH Btviad^iv. 
V 121: tag (d^g) fthv *ji%atiol ^()eov ^ftgppup, ubi adiolia .habent 1:0 
VJtifa&evXQoyiii&g avrl tov fteTa rti&va mag ^aarUag — 'driaav%%qy 
^di&ovT^ yuil liaavteg afirav iQQifmivov, et . bfevius Mmm&ev %keif 
-aane rag SvQixg (lera vavnt, • Pfoprie bcdica nihil aliud «igaificare po^ 
lest, quam ita ailigare aliquid, ut depei|deat, quae inleFpretatio liiadis 
l«eo convenii;, alteri pporeos repugnat,^ ubi dicendurat erat aavidmv Ix^ 
-dtjaaL ifiovra^ vel aiflnile quidquain.< «Passovii interpretalio, idie tbuerfeet 
ienchlieesen, deatituta cstanalogia •didtionis •. lidniericae. — ^EftLTtQiftmy 
m S52: cidh tl %ov iovkeiov iTtijrfiTvei eiaogaaqtkat eldog wA fiSye*- 
S^og, h« e. senri adspectam non praebes, nostrum es ftefal £r nicbt;z« 
«ge^ichty als eii dn . ein ridaive waersU De bac significatione diquit^veraBt 
fieraH^n. ie metr. Pind. p. 289 sq. Boeckb. Pind. Pyth. VIII^ 46 (ro yev^ 
iftitbv \ix TtaviQwv- kijfia imn^uet Tcaiaa)* ^Qinw apnd. Homemm 
aemper adfaibetur in describenda .re eotispieua et. egregiiu -^ IleiQidtdoa^ 
^if i/i'7S: 4ywv ifii&ev TteQidtaaoftcu ixvTtjg, cf. ¥^485: devQO vvv^ 
7] r^ftddog ftBQidiififd^ov f/k ki^tivog, ubi scholia neQl ifioarfjg avv^ 
Si^aofiai, nostrum ich will mich selbst verpfaenden, de me ipso tecinia 
^[loiisionem faciam. Haec notio hirfus TOddndi mprimis Aristqibani usi- 
tata est. . Homero autam activum neQidtdovat notat, larga donadare 
alicni, tA largiter dare alicui afiqifid', cf. ^ 44. Haec aatem terba ouin 
talia srat, quorilm^etyma apud Homerum inveiiiantur, proprie secundo 
«ordini inserenda fui^ent. Sed quia inter eorum notionem' et etynonim 
fnrum: convenit, hoc demum in. loco a me 4Uustrata sunt,'qtto quaai 
transitum in aliam commentationem lacimit in qua de notiene et stru^ 
etuta reliquorum vocabulorum disputandum esset et anquirendnm, numi 
qiud hac ex parte.inter priores et posteriores Odysseae- rhapsodias, ia 
ifnihos eadem usurpantur vooabula, intersit et quanUim. 

Sed haec loBgins absunt a proposito. lam restat ut in fine com- 
mentationis summam ^paticis verbisx con^>rehendam et brevker indicem 
quid disquisitiotte me^ iakssecutus mihi esse videar. Atque res ita se hae 
bet Censuit Geppertus secuiidam Odysseae partem inde a rhapsodia 



151 

dedaia quinta v. 193 recentiore aeyo esse orUm quam primam, id quod 
ex argumenti natura et e mira compositionis ratione satis ingeniose de- 
monstrare conatns est, in eo tamen falsus, quod eadem argumentatione 
omnia condemnaTit, neque multum interesse Tidit inter ipsa carmina quae 
in unum corpus redacta sunt et diasceuastarum additamenta et interpo- 
lationes. Censuit praeterea baud paullum confirmari suam sententiam ex 
docutionis diyersitate, qua secunda pars a priore recederet. 

lam ego ita perstiti in boc disputationis puncto, ut novorum Tocabulorum 
et a/ro$ el^fUpotv quae in secunda parte inTcniuntur amplissimum recen- 
seremnumerum: quorum alia sane recentiorem originem manifesto produnt, 
alia parvas tantum dubitationes moTent, alia deuique omni Tacant su^pi- 
done. Sed Tocabula re Tera suspecta, litrum in interpolatis tantum Ter- 
sibus iuTeniantur iisTO quos penrerso diasceuastarum studio debemus, an 
etiam in iis carminibus, quae antequam ipsi Odysseae corpori insereren- 
tur, seorsim olim extitisse ostendi: et quanto numero unicuique borum 
Tersuum generi insint: ex nostra commentatione ipsi fideant lectores si- 
mulque perpendant, utrum in Gepperti sententiam abire Telint necne, 
quam prorsus neglegere perTersum est, omni ex parte probare, non re- 
ctum. Ceterum Taleant lectores nostrisque studiis aeque beneque consu- 
lant, memores, nos in conseribendo libello non docere Toluisse, sed 
discere. 




I 



I ir D I C E & 



1 






•1 










I 



<■ ' . 



,t .'• V'' ^T 



. «• 



T.l 



I .. . 






f /• 



'• ♦. ' 



I * 



«' > ; . ; i « I .1 », . / 



j^ 






1 ^ 



• * 


* 


«■ 1 







: I I 



,1 ....... ' «• 

.» • •'1 «• • ' .. j . . , _ , 

.• • .f( ' r. ' .'• / ..t .' •" 
.' i .'I I ,• I . '.' j . ; . •* » ." ^- • ■ .» 
, • i . . ■ ' "'i V' I I . J •••{'»,* \ •. . 1 

* ( • • f 



INDEX RERUM. 



Agath. A. P. VI. 79, 5 p. 34. X. 70, 3 p. 35. 

adiectiya triam terminatiooam in 'oc, vs, w 
doabas tantom instnicta p. 60. adiectiTa 
composita com avio p. 133. com noXv 

p. 135. com ZQ^^» XQ^^^ P* ^^^- ^^^ 
XQUTM apod Homerom p. 128. adiectiya 
exeontia in ayog apod Homerom p. 124. 
in yoc p. 142. in ifAoc p. 135. in anff, 
omts p. 129. adiectiva feminina in is apod 
Homerom p. 149. adiectiya in %i£ , ns» 
o€ic frequentissima apod Nicandrom p. 69. 
adiectiTorom terminatio €cc pro ctftf ai# €tf- 
cas p. 61. 

adverbia in &oy^ adoy p. 138. 

a^<p$ in compositione p. 139. 

Anth. Pal. V, 267 p. 42. 

«710 qoid in compositis significet p. 143. 

ApoUinaris emeod. p. 34. 36. 51. 

of in accosativo primae decUnationis cor- 
reptom p. 98. 

CaUim. b. lo?. 18 p. 19. 78 p. 35. b. Oian. 
7 p. 21. 36. 41 p. 19. 175 p. 30. h. ApoU. 
40 p. 21. 

CoUoth. 206 p. 28. 

duunohi, vnodumoXti p. 41. 

epigr. Cbrist. A. P. 1, 31 p. 34. 

4v in compositis p. 142. 

Eostatb. emeod. p. 5. 



grammaticoram praecepta de verso heroico 

p. 3. de interponctione p. 39. 
beterocUta apod Nicandrom p. 66. 
interponctio in eUsione yitiosa p. 41. 
lol. Aegypt. A. P. IX, 798 p. 37. 
Mos. 71 p. 31. 136 p. 25. 213 p. 26. 272 

p. 25. 
y i<f>tXxvmix6y in Tersoon^ claosoUs p. 30. 
Nicaodri Aetol. fr. p. 35. Alex. 21 p. 9. 42 

p. 69. 80 p. 21. 87 p. 35. 119 p. 60. 152 

p. 60. 268 p. 71. 296 p. 57. 404 p. 56. 

79. 437. 562. 577 p. 33. Georg. fr. p. 9. 

fir. II, 2 p. 66. Ther. 92. 119. .562. 711 

p. 35. 206 p. 29. 
Nicander novavit in genere nominom p. 56. 
Nicandri codex Parisinos p. 30. 
Nicanoris praecepta ioterponctionis p. 40. 
nomina propria pro appeUativis osorpata 

p. 54. 
nomina in noQoc exeontia apod Homenim 

p. 149. 
Nonni Oionys. III, 106 p. 12. XI, 96. 152 p, 

24. XIV, 372 p. II. XV, 299 p. 11. 
paraschematista in «v apud Nicandrom p. 66. 
PaolL SiL 380. 535 p. 74. ecphr. amb. 86 

p. 34. 
ploralia secondae decUnationis in o« et » 

p. 57. 



156 



nffc qaid in corapositis apud Homenun 

•igiiillcet p. 136. 
Pytiiag. cami. avr. B3 p. 33. 
QuiDt I, 618 p. 38. 
SclioL Nic. emeiid. p. 53. 
eobstaiitiip in «r tpnd Homemin p. 130. 

134. in tiic p. 131. in tv p. 130. in mtni 

p. 140. 



tjDcopata i^nd Nicandram p. 64. 

rofui p. 4. 

Tryphiod. 406 p. 26. 488 p. 36. 

verba in ai^«» et f i^«» apnd Homemm p. 127. 

Tersns heroici schemata p. 3. 

Tocabnla in «foitor ezenntia apnd Homemm 

snbstantiva p. 133. derifata a/ci^ p. 138. 

composita cnm inin^o p. 63. 



} 



1 



•' . j 



* ♦ 



\ 



INDEX VERBORUBt 



^mMUUi€, «yoMXitiiff p. 74. 

ayoMJbiik, iyaMXittg p. 61» p. 74« 

a^anfi^^tani p. 129. 

adny p. 52. 

oiidtXoff p. 70. 

oiQCtMaQtixe^ p. 74. 

ituufqe^wai p. 148. • 

«jfri^f p. 47. 

a^iCfAeifvtni p. 74. 

al(i70f p. 48. 

aifAaaid p. 121. 

a^o^tf^vKTor p. 148. 

alyonad^fff p. 146. 

aloa» p. 137. 

oMicTttff p. 74. 

itMfAtivos p. 149. 

«broAoi' p. 121. 

oMOfiUfriii p. 129. 

^bt^OKtgrof p. 58. 

axv&nc p. 74. 

itkiab^» p. 125. 

«AcMr^ p. 139. 

&Ur^^ p. 148. 

^Axriy^io»^ p. 62. 

itkoMQog p. 70. 

afitcTQOxan p. 137. 

afungoxtat p. 62. 

afiOQfi6c p. 59. 

itfifiOffitt p. 129. 



afifpiflQOTti p. 46. 
iififpiaiaqiiiros p. 70. 
itfi^uunioyoi p. 74. 
iifiipile^aiy» p. 125. 
^/i^iTroJUvw p. 149. 
itfupmvMaCn p. 74. 
itfiiptaManjia p. 74. 
itfitpojiQo^^t p. 74. 
itfiipov&ic p. 138. 
jrdlror p. 122. 
ai^aqviYfia p. 74. 
ayavQoc p. 55. 
ay&iQttiy p. 48. 
ittf^mofiog p. 74. 
itytyQoc p. 70. 
cb^Aor p. 67. 
^uToHix^r p. 74. 
itn^fiamcog p. 142. 
cbroAv^ttKr^^ p. 132. 
^ifo^QiXiof p. 53. 
anvtqoc p. 133. 
^v^ffcvrof p. 74. 
oi^PnXos p. 70. 
itQupifa&iig p. 141. 
£^tor p. 50. 
o^or^cvf p. 62. 
iiQntdijc p. 70. 
oQti^Qmy p. 146. 
««XfVrV p. 53. 



158 



it^oyris p. 53. 
a^tpcdMs^ p. 122. 
indf^fivntTOs p. 70. 
&T§X^ff p. 141. 
atiQftayros p. 74. 
aTfiivio p. 71. 
l4TT>iS, Zimc p. 60. 
aSXis^ p. 48. 
avaraXioff p. 123. 
aipaydayat p. 143. 
aipQainoc p. 68. 
a^viifioff p. 71. 
€g^QijfiOifvv9j p. 132.' 
aj^vf^crof p. 61.' 
pa9vnqT^oiv p. 74. 
panjm p. 58. 
/SuJi^i^ p. 74. 
PQ&ifo, fiQdifif» p. 63. 
fi^€fii&» p. 74. 
ynagiTiiff p. 74. 
yiritoy p. 48. 
yiffdcfiios p. 68. 
y^anTvs p. 130. 
^dyfiU p. 60. 
ifaxof p. 57. 
«fax^vTrAdya» p. 143. 
daankfis p. 50. 
^aanXiJTts p. 123. 
«fc/A^ p. 130. 
Mny^mos p. 139. 
^ilMxi p. 46. 
dwvfixvTos p. 74. 
diOTQvytos p. 135. 
&UyTai p. 51. 
diCvyijs p. 74. 
dlxTvoy p. 120. 
(fo/iif p. 63. 
df^dxos p. 71. 
dqm^oavyti p. 132. .: 
dQvo^oi p. 145. 
(fvtf^Ac/ioir p. 74. 
MdXifios p. 136. 
cI<fo^ p. 136. 
Ixcfiai p. 150. 
fx^r», Ixorf p. 144. 
IxAi^m p. 130. 
iXjttpalqofiai p. 127. 
Mfinaios p. 123. 
ifiniKddiiy p. 46. 



j . 



• 4 * « 



i 



ifinX^y&tiy p. 138. 
tfinXfiy p. 57. 
iydariofiai p. 58. 
li^oTV^ p. 48. 
iya<pfi*6m p. 74. 
iyToyvot p. 147. 
iyoma&Uos p. 144. 
knafivyTOiQ p. 145. 
fvavAor p. 140. 
inififids p. 74. 
ini^fioXos p. 50. 
imiTvs p. 130. 
inifia&Qoy p. 128. 
• inMT0)Q p. 110. ; 
imyovyis p. iSO. 
kniSiq>qiOS p. 123. 
int&oQaijw p. 74. 
iniicTOtQ p. 145. 
knifiaCTOs p. 124. 
inmQinm p. 150. 
ininQo&im p..^.. 
knianaMis. p. 124. 
intax^tfin P* 132. 
biiax^iftff p. 130. 
iTroi p. 71. 
iQiv&tJ€ts p. 63. 
ig^fioyofios p. 74. . 
iQixytjfios p. 74. 
iQinytj p. .58. 
iQta^tyiTns p. 74. 
I^x€2b£> p. 134. 
fj^^af p. 71. 
'EQfioxdQfjs p. 62. 
I^tfoi p. 71. 
I^(^0£> p. 71. ' 
l^oiioi p. 51. 
tvyQttipos p. 74. 
€vdixittt p. .145. 
cvc^^o^ p. 132. 
tvtjyiifiti p. 132. 
c^tifftos p. 74. 
dfxafin^S p. 146. 
cvnijyiis p. 134. 
ivQQttos p. 74. 
ivQvfiifj p. 75. 
iVQvxiXiv&os p. 75. 
evipQaditas p. 144. 
hlftdofiat p. 126. 
igxcr p. 52. 



nXiS p. 140. 


fiax(t6noQOff p. 75. 


npuSans p. B3. .' • .\'.., j 


fiOQyos p. 124. 


^aUia p. 50. 


fuyaxlidiff p. 75. 


^tjrevta p. 137. 


fuyaxXvw p. 75. 


^ifiQog p. 60. 


fjuya^^tyhns p. 75.' .' 


^oW p. 121. 




^Zoy p. 59. .. • 


fi€tfod)ujf p. 146. 


^Qoya p. 48. 


fi€t€X&iXOfjiai p. 75. .-• 


4hfoax6oc p. 145. 


fioXopqie p. 135. 


^(oqoc p. 63. 


fiOQvccfa p. 51. 


I^9^wr p. 75. 


/ivi^ai p. 131. 


lodow, iod6xii p. 53. p. 134. 


fiVQUfUTQoe p. 75. 


londijg p. 50. 


fivxfi6s p. 133. 


la^fiior p. 122. 


/MtfAor p. 49. 


^or p. 140. 


raffm p. 126. 


xayxayoff p. 141. 


• ycia(^i7 p. 50. 


xaXki9ifieiXoc p. 75. 


. rino&ic p. 53. 


xaitvojwuia p. 75. 


rnUTne p. 142. 


xa^jfa^ p. 59. 


rmriat p. 57. 


«a^9>'oi', aea^ifya p. 55. • 


fyxioy p. 129. 


xa^nvoy p, 71. ... 


^cfcAoV p. 60. 


aearoKri^tfrf p. 144.. V 


dffoiTro^ioy p. 149. 


9unaT€Q<f€Urm p. 75. 


oloiro/ p. 49. 


x^^ilir, «€/SAj7 p. 63. 


Ixquiofiai p. 137. 


x^&0£ p. 48. 


SxraCvyoc p. 75. 


«i7«a^ p. 64. 


jS«ra7rA<v^of . p. 75. . 


xon&TUfov p. 64. . 


^albr p. 64. 


xA^/£to p. 137. 


oWr p. 72. 


7ttn>i6» p. 121. 


lX67rra» p. 64. 


aeoUoV^ p. 120. . . 


^Ao^Miof p. 53. 


n6qcn p. 48.' 


- ihtn, ohiie p. 64. 


%fia;wa0Eayie p. 75. 


hfiadOy p. 99. 


«^ora^rcdSoc p. 128. 


ifiOQTJ p. 52. 


xrAof p. 49. 


hfinyoQog p. 75. 


Afpn^ p. 49. 


ifinyvQiCa p. 149. .^ 


JU^^AoMT p. 71. 


d/iigAil p. 140. 


lam p. 126. 


. ofmiTr P' 72. 


AcKVi»r^r p. 64. 


iQafiPog p. 64. 


Aj^cfioyotfroc' p. 75. 


hQ^adios p. 75. 


hiifoxitqn p. 136. 


^^nUi/of p. 59. 


Aj;^»^ p. 146. 


haln p. 140. 


U^, IMte p. 49. 


odrrAi/f p. 72. 


XtHTfiijroc p. 75. 


ohtoos p. 64. 


XiTTOo» p. 72. ^ 9raMf^of p. 142. 


XoyadiS p. 72. 


Trai^affM p. 51. 


Xoi^f p. 49. 


nayay^QOTos p. 75. 


Ao^ia p. 129. 


nay&vfiadoy p. 138. 


Iv^iiUkie p. 146. 


9ra^€A^^r p 75. 


IM/ahtn P> 72. 


mUqu^ p. 121. 



160 

« 

4mMf senranrii noCio inem nd«lar. aeoeduiit ^oi 844* 257, -iibi Latrtte 
^4pi7toli6si Soxato^, Sed fliilMhur haoo tiUaiMl» et jGqraiNlr,. quae 
AMiMfMBS ifupifiefijptaj ififpMivoiJUxi inoat^ pro MrvioBdi.itolmie. Naq» 
deriianium es€ Toeabnlum-ab itfiqdnoXoq. i^^Eiut^fehii nola ttd v 78: ^o 
^ ^9u;MAac;eei^ ^ovk i^ »07007$ '«^otiitcxi^' ^ri A^ig. «^ yaf CBfi9W 
^dXg '9'edq>€Xiai xOQaig t^^dovXaig y&i^ia&ai; Stkk' anXtSg ro avfiTve^ 
4fio<isv€iy dvjXoJ, :parum nos iufat ~ uiya^a^ofiai, r 891 : fi^ oikiiv 
avatpQaaaatxo oe oicatricein agnoscefet Agnoseere atitem Homero est 
ivayvtivau Contra ijp^er^OjUert est delibero, dispick). Itaque ttM^p^- 
]^opiai itenun dispicio. — ^Eindia^y X^T^^ aai^idag «T ind^am ^ftiad-kv. 
V 12i: rag (dQvg) fiiv ^A%awi fyd&>v ^fiipvuv, ubi sdiolia habent tq 
-imad^Bv^ XQo^fi^a&g avtl roS fi^a'taiw mag Mfxriiag —^di^oartBg', 
i^eliS^ovtig )eer2 iAaavteg aitav iQQiimivov, et .btevi^ bnLodw nXsi^ 
aate rag -^Qag fiefta tavta. - Proprie htdito nihil aliud significare pc^ 
iestf quam ita dligare aliquid, ut depei)deat, quae inteppretatio IliadiB 
ioeo copvenit, alteri prorsus repugnat,- ubr dicendunit erat aaffldofv ix- 
-irjaai. ifiavta^ vel «mile quidquam. PassoTii interprelailio, idie thaerfeBt 
.venKhliessea, .destitiita «st analogia diotionis /fidtnericae. — ^EiciTi^iftfOy 
m £52: -oidi tl tov iovXeiov iitiTtqriTtek elaoQaaqtkat eldog koI fiSye*- 
A^g,\i^%. serri adspeetnm non praebes;, nostrum es $tehl «Kr nicht;» 
•ge^hty.als oU dn.enn sklare waerst. De Inc significatione ^disput^iyenHit 
fienna^a. ie metr. Pind. p. 2^9 sq. Boeckh. Pind. Pyth. VIII^ 46 {to y^^ 
v(itbv\l% TtatiQtavXi^fid imnQiTtet Tcckaiv)* ^Qinw apnd. Homertnn 
semper adhibetur in describenda .re eonspieua et. egregiiL -^ JleQidtdoa'' 
&aif 1/1 7S: -iy^v ifiid^ev neqidiaaofiai aitijg, cf. ^485: devQO vvv, 
ij t^Ttodog neQidcifi^^ov ^i Xi^titog, ubi scholia neQl efiavtijg gvv*- 
dnqaofiai, nostrum ich wiil mich seibst verpEaienden , de me ipso tecuaa 
sponsionem faciam. Haec notio huius yocrinili inprimis Aristfqhbani usi- 
tata est. . .Homero autem aetivum Tr^^ididora^ notat, larga dona.dare 
aliGiii, rA largiter dare alicui aliqcud', cf. ^ 44. fiaec aatem verba cupi 
talia siat, ^quonlm^etyma apud Homerum inveoiantnr, proprie secuiido 
-ordini inserenda fuissei^t Sed quia inter eorum notionem. et etymoniin 
fWom Gonvenit, boc demum in. loco a. me •illustrata sunt, quo .qiiaai 
tnmsitum in aHam commentationem faciimt in qua de notione et stni«- 
iitut*a reUquomm vocabulorum disputandum esset et anquircndiim^ nitm 
quid hac ex pacte inter pdriores et posteriores Odysseae rbapsodias, in 
ifaibns eadem usurpantnr vocabula, intersit et quanUim. 

Sed haec longiiis absunt a proposito. lam restat nt in fiae com- 
mentationis summam paticis verbis. comprehendam et breviter indicem 
i|uid disqnisitione me^ assecutus mihi.esse videar. Atque res ita.se .iiar 
bet Censuit Geppertus secuiidam Odysseae partem inda a rhapsodia 



f . 



TN. 



G 240 

ComnwnlaHonM aplcH. „™,.„, 

wmim Llbrary 003934496 

iiiiiiiiii 

3 2044 085 075 091 






uH. 



:^-^t
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Commentationes epicae"

See other formats
