Skip to main content

Full text of "Corpus scriptorum historiae byzantinae. Editio emendatior et copiosior. consilio B.G. Niebuhrii"

See other formats 




9064800 1941 € 


TTITITTTTTTTT 


OL1NOHO. 90 ALISH3AIN 














7o-— 

















DOM m rp me Diatr i 













x 


























Digitized by the Internet Archive 
in 2009 with funding from 
University of Toronto 


https://archive.org/details/corpusscriptorum28niebuoft 


2 ΩΣ 
PPAR 
Yir 








LI 
M DN 
1 P ἐς b — 
[ ΝΞ t | n i SUM es 
τὸ ΟΝ wd f. / 
X 4 ] ἂν ΩΝ 
MAE 


E CORPUS : 
oo HISTORIAE 


DBYZANTINA EF. 


EDITIO EMENDATIOR ET COPIOSIOR, 


CONSILIO 
B. G- NIEBUHRII C. F. 


"NSTITUTA, 
OPERA 


EIUSDEM  NIEBUHRIT, IMM. BEKKERI, L. SCHOPENI, 
6. ET L. DINDORFIORUM ALIORUMQUE PHILOLOGORUM 
PARATA. 





n 
pud 


IOANNES MALALAS. 





BONNAE 


IMPENSIS ED. WEBERI 
MDGCCXXXI. 


NM LR. iti 


ET 


Eo 





is 


IOANNIS MALALAE 


CHRONOGRAPHIA 


EX RECENSIONE 


LUDOVICI DINDORFITI. 


ACCEDUNT CHILMEADI HODIIQUE ANNOTATIONES ET 
RIC. BENTLEII EPISTOLA AD IO. MILLIUM. 








BONNAE 


IMPENSIS ED. :WEBERI 
MDCCCXXXI. 


A : , "Y i » 
"LR La Taro bee 


(er 


NM 


RI ere ne UN 
eqni E RU 


je 








PRAEFATIO 


LUDOVICI DINDORFII. 


Noamis Malalae Chronographiae unus est codex Oxo- 
niensis Baroccianus, ex quo descriptam ab Edmundo 
Chilmeado, quum is morte praeventus esset, edidit Hum- 
fredus Hodius eique ita praefatus est ut mihi de co- 
dice et Chilmeado nihil, pauca de scriptore et huius 
editionis ratione dicenda supersint. Ioannis libro Oxo- 
niensi quum ef inii pars non exigua et sub finem non 
consta quanta perierit, illius iacturam sarsit Chilmea- 
dus ex alio eiusdem bibliothecae chronographo manu- 
scripto, quem Georgium monachum esse, vulgo Ha- 
martolum dictum, sibi persuasit Hodius: mihi ipsum 
exordium cum Georgii particula ab Allatio edita non 
ita convenire visum est, quin scriptorem Oxoniensem 
Georgium an quem alium haberi oporteat eius iudicio 
relinquere maluerim cui integram certe partem ab Chil- 
meado editam cum Georgio contendendi copia et ani- 
mus fuerit, Quum enim chronographorum Byzantino- 
rum alter alterius simia sit, si qui per aliquot paginas 
ad verbum secum consentiunt, non est cur existimemus 
non esse homines inter se diversos. Extremae autem 
Malalae partis detrimento quum incertum reddatur 
concluseritne ille cum lustiniano an ulterius deduxerit 
chronographiam suam, eoque maior oriatur dubitatio 
quando ipse putandus sit vixisse, Hodius omni ope con- 
tendit ut saeculo nono ineunti admoveret scriptorem tan- 
tae inscitiae et barbariae quanta in aevum lustiniano 
propinquum cadere ei non posse videretur. Quumque 


VI PRAEFATIO. 


loannes Damascenus, quem saeculo octavo medio ex- 
stimctum constat, oratione tertia de Imaginibus in.fa- 
bula quadam narranda Malala utatur auctore, ita eius 
testimonium eludit ut orationem illam posse suppositam 
esse dicat. Quae quam levia sint facile apparet. loan- 
nis Damasceni orationes tertiam inter et secundam ían- 
ta intercedit rerum omnium similitudo ut si altera a quo 
scripta esset nesciretur, ab eodem ambas homine pro- 
fectàs esse nemo qui legeret non esset suspicaturus. 
Sed etiamsi certissime demonstrari posset tertiam non 
esse loannis, ea re ne minimum quidem eius de Malalae 
aetate testimonium mutaretur. Utramque enim eodem 
scriptam esse tempore illo quo anathema adversus 
Leonem Episcopi Orientis minabantur quidem sed non- 
dum pronunciabant ex eo recte collegit Lequienus vol. I. 
p. 306. quod eadem in utraque verba sunt p. 332. et p. 
346. κἂν ἄγγελος κἂν βασιλεὺς ᾿εὐαγγελίζηται ὑμᾶς 
παρ᾽ ὃ παρελάβετε » κλείσατε τὰς ἀκοάς" ὀκνῶ γὰρ 
τέως εἰπεῖν; ὡς ἔφη ὁ ϑεῖος ἀπόστολος, ἀνάϑεμα ἔστω; 
ἐκδεχόμενος τὴν διόρϑωσιν.  Hodius vero quod addit, 
si minus totam orationem illam, certe locum e Malala 
excerptum fieri posse ut aliquis interpolaverit, verbo 
monuisse sufficit dn meliori cum ratione dictum esse 
quam quae de Clementis, 'Theophili, Hesychii aetate 
suae opinioni commoda hariolatur: ad quae quod re- 
sponderi posse quivis intelligit respondit Lequienus p. 
968. De ipsius autem Malalae ingenio summaque ef 
inscitia et, si cum scriptoribus paullo antiquioribus con- 
feratur, sermonis barbarie qui ita sentiat ut indigna 
arbitretur homine Syro saeculi sexti septimive cum vul- 
£o loquenti, ipsam rem Byzantinam' oportet ignoret. 
Aliter iudicarunt viri rerum Byzantinarum  peritis- 
simi, Reiskius et Gibbonus: quorum alter Histor. cap. 
XL. annot, 11, Malalam brevi post lustinianum scri- 
psisse assentitur lortino Animadvers. vol IV. p. 883.: 
qua ipsa libri illius parte ego me aegre fero carere; Reis- 
kius autem ita scribi in Commentario ad Constanti- 
num praeclare nuper aucto p. 8395. , 27ειζότερος pro 





PRAEFATIO. vn 


μείζων iam apud Malalam T. II. p. 236. 1, de cuius 
auctoris aefate lustiniano aequali dubitare non debebat 
Hodyus ob dictionis sordes. lstius iam saeculi et ra- 
fiocinia inepta erant et dictio monstrosa, Ex quo Chri- 
stiani doctores turbare publicam rem inutilibus quae- 
stionibus, omissisque studiis litterarum humaniorum ad 


.speculationes ridiculas, et quas ne ipsi quidem intelli- 


gerent, prolabi coeperunt, periià omnis in cogitando 
rectitudo, in dictione perspicuitas, cura et nitor. Non 
íam barbaris barbariem, quam Christianis debemus, Vi- 
de, quantus tumor, quanfa peregrinitas in Codice 'Theo- 
dosiamo, quam non anilis saepe Procopius, omnium sibi 
aequalium absque controversia optimus, quam coacía et 
Latinissans eius dictio. | Affectatum artificium, per quod 
oratio. Cimmeriis tenebris fieret obscurior, laudi erat, 
et tanto quisque doctior, quanto Cassiodorum et similes 
superaret. Sed hoc in transitu. Soloecismi hi, qua- 
les sunt μειζότερος et similia, fuerunt quidem nunquam 
non in usu apud vulgum, sed scriptores vel parum 
elegantiae memores ab iis sibi abstinebant. Christiani do- 
ctores ex quo coeperunt homilias suas tales in lucem 
edere, quales ex ambone effuderant, periit omnis ho- 
nor litteris: Malalae, ut ad eum redeam, ex ipso no- 
mine constat aetas. Malalas est nomen Syriacum. Ser- 
mo Syriacus obtinebat in Syria usque ad initia Muham- 
medanismi, Eo surgente, Saracenis Syriam rapienti- 
bus, exegerunt Syriasmum, eiusque loco Arabismus 
omnia obundabat, Syriasmo in ecclesiarum Christianarum - 
angustias concluso. Debuit ergo Malalas eo adhuc aevo 
vixisse et scripsisse, quo sermo Syriacus in usu erat. 
Pro rhetore Arabes non Malal, sed casas Chathib 
dicunt. Quibus addi licet in rebus locisque Syriae de- 
scribendis nusquam π tenuissimum quidem vestigium 
apparere muíati in ea per Arabes rerum qui sub By- 
zanünis fuerat status. Caeterum apud loannem Dama- 
scenum quod Malalas vocatur ᾿]Ζωάννης Αἰντιοχείας; 
non patriarcham, sed civem Antiochensem intelligendum 
esse assentior Hodio Proleg. s. vit: quomodo dictum ;4»- 


ΥΠῚ PRAEFATIO. 


τιόχου Κολοφῶνος in opusculo MS. Oxoniensi fefellit 
Bentleium Epistola ad Millium p. 8. 

Hactenus de Malala, Editio nostra quum integra 
reddere deberet quae annofasset Chilmeadus, nec feren- 
dum videretur bis etiam apponi tot levissimorum men- 
dorum correctiones, ego annotationes eius dispertitus bifa- 
riam sum ita, ut meis insererem quas utiles ad. crisin du- 
cerem, caeteras ad calcem relegarem. Ipse quae scri- 
bendi vitia viderentur correxi aut notavi: saepe autem 
ambiguum esse quae librario, quae ipsi imputanda sint 
iali scriptori, sponte intelligitur.  Futilitatem homi- 
nis per partes aliquot censura sua dignatus est Bent- 
leius, omnem refelli nemo ferat. 

Editio Oxoniensis quum tam sit negligenter impressa 
üt integros versus omissos prodat interpretatio Latina 
p. 108. et 135., operae pretium facturus sit qui libri Ba- 
rocciani iterum conferendi laborem suscipere tanti putet. 
Mihi haec etiam ratio fuit non tangendae interpreta- 
tionis Chilmeadi, quae nunc codicis instar est.  Abieci 
vero quos Hodius addiderat Indices Scriptorum et Vo- 
cum Dictionumque ab Ducangio omissarum mancos et 
tenues, novis eorum loco substitutis. 

Denique annotamus editionem Oxoniensem prodiis- 
se duplici titulo annum 1691. praeferente inscriptam, 
cui in alio quo utor exemplari tertius additur anno 1692. 
insignitus; Venetam ob vitiorum multitudinem pror- 
sus inutilem ἃ, 1733. 


Scribebam Lipsiae idibus Octobribus MDCCCXXX. 








D E 


AUTORIS COGNOMINE 
PRAEMONIT I OO. 


MALAL.A Cognomen Syriacum. | Tta scribi a Graecis potuisse: 
magis tamen convenire cum illorum Znalogia ut Μαλάλας scri- 
batur; sicque scriptum fuisse videri. 44b utore Prolegome- 
norum praefertur Syrorum genuinum ac originarium Nomen 
MALAL.A. | Quod ostenditur optime congruere usui linguae 
Latinae. Eo RHETOREM significari, Hoc multorum Li- 
:ieralorum fuisse Cognomen. Quo sensu sic zMuior appellatus 
sit, 


ΙΗ verbis Joannis (quem appellant) Damasceni et Constantini 
Porph. e quibus conceptus est, qui praemittitur, Titulus, utrum 
Autoris Cognomen ΠΠαλάλα (seu Moeàéio) in Casu, ut loquuntur, 
Genitivo a Μαλάλας (seu Μαλέλας) ut Βαρνάβα a Βαρνάβας, 
ΖΣουίδα a Σουίδας, descendat; an, ut peregrinum et extraneum 
vocabulum, sit potius Indeclinabile, haud certo satis apparet. 
Nos secuti autoritatem Virorum maximorum, quotquot hactenus 
hujus Cognominis mentionem fecerunt, Gerardi et Isaaci J/ossio- 
rum, Usserii, Dufresnii, aliorumque complurimorum, pro Zn- 
declinabili accepimus. Neque hoc sane temere. Nam quamvis 
videatur haud licere per Graecorum Analogiam Virilia Nomina 
apud eos in .4 terminari; non tamen abhorret ab eorum usu, 
ut Nomina Virorum Orientalia et Barbara absque ulla Graeca 
Terminalione, aut Casuum variatione, Graeco ore proferantur. 
Neque quisquam ignorat quam ament Orieniales (6 quibus erat 
noster Chronographus) sua Nomina et Cognomina in À formare. 


x PRAEMONITIO. 


Id elucet istis Exemplis quae exhibent passim monumenta S. Pa- 
inae. Idem indicant Nomina et Cognomina Arabica, Z4bdalla, 

Hanifa, Nahala, Taphala, Mashalla, aliaque id genus millia: 
Hinc Jesus illis est 7sa , Darius 2. Kosroes Kezra, Basilius 
DBasila, ut apud Said Ebn Batrik. De Syris denique ipsis, po- 
pularibus nostri Autoris, quod eadem gaudeant terminatione, 
consulatur Catalogus Scriptorum Syriacorum a Sobensi Metropc- 
diia conscriptus. Celebrantur ibi ZMaruta, Barsoma, Hanana, 
Dan. esaina, 4brah. Catina, Greg. Sussatra, cum multis aliis, 
pars magna Catalogi. Sed quorsum haec? Monuisse sulfecerit, 
esse plane Syriacum Autoris nostri Cognomen, et in À apud eos 
desinere constare, Quam soleant autem Graeci, peregrina hu- 
jusmodi Nomina cum nativis Terminationibus in Graeciam suam 
recipere, exemplorum demonstrat multitudo innumerabilis. In 
prima acie ex Jo. Cantacuxeno stat Ἰωάννης Περάλτα. lllene re- 
cenlior, et non ex Heroibus antiquis? Cave agas de eo Trium- 
phos. En quot et quantos Satellites habeat despicabilis hiicce IIs- 
ράλτα. Apud Seriem Chronologicam , perductam ad Alexium 
Comnenum, quam edidit doctissimus Petavius, occurrit Kov- 
σταντῖνος ὃ Δοῦκα Imp. Apud Bartholomaeum Edessenum me- 
moratur Μεβία, et Arabicus Hanifa ab eodem dicitur Xoviga, 
quod nomen quamvis habeatur apud eum in Casu Gen. tamen 
positum fuisse pro Zndeclinabili, cum ex ipso Zfccentu , tum ex 
aliis Nominibus sequentibus, dilucide apparet, In Anonymi Con- 
Jut. Muhammedis , hujus Assecla Bosigd. commemoratur: προσε- 
κολλήϑη δὲ τῷ Movyeuér τις Ἰακωβίτης ὀνόματι Βαειρά. Ibidem 
occurrunt ὃ Αὐδιὰ et Αὐδαλλὰ (.4bdalla) Muhammedis alii 80-, 
dales. Hoc notent doctissimi Viri qui pernegant nomen Zfbdalla 
apud Graecos unquam caderein 4. Eidem rursus Autori, ut et 
INicetae Choniatae in Thesauro, Angelorum 2. Muhammedis sunt 
Nomina Propria Τζάφα et Megove,. Sic Euthymio Zügabeno 
Τζιτζαφά (male) et Megovc&. | Audiatur Z4gathias, probatissimus 
Seriptor, de Rege Persarum J'ararane, Σεγανσαὰ δὲ ἐπεκλήϑη, 
et mox, εἰκότως ὁ παῖς Σεγανσαὰ ἐπωνόμαστο. ldem rursus de 
alio 'ararane, Persarum itidem Rege, ὃς δὴ καὶ Κερμασαὰ 
ὠνομάζετο. Accedat his Eratosthenes, antiquissimus ille, Grae- 
corumque Grammaticorum princeps; in cujus Catalogo legum 
Thebaeorum nobis militat Rex Κομαεφϑά" vocabulum factum ex 





n. 
) 
j 
l 
; 


PRAEMONITIO. XI 


Φϑὰ sive ὥϑα (ne Librario id vitio vertatur,) quod Aegyptiis 
Nomen J'/ulcani fuit, sicque scribitur Porphyrio in Casu Nomi- 
naiivo. (Addo insuper Ἡμοῦλα, cognomen fuisse apud ipsos 
Alexandrinos Patriarchae. ^ Audi testem luculentum 7Aeophanem 
im Chronographia; Ἰωάννης ὃ ἐπίχλην ΗἩμοῦλα. Sic apud Victo- 
rem Tun. Joannes cognomento Hemula. Quam hoc illustre 
exemplum! Qui poteris istius vim evitare? Num culpam Libra- 
rio impinges? Vah Effugium!: Eidem 7heophani Ἐλεσβαὰ est No- 
men Regis Aethiopum: quod quamvis legatur in Casu non .Hecto, 
esse tamen Indeclinabile fidem facit /4ccentus. Αἴ audias insuper 
alia. In Graeca Scripturarum Versione quid apertius aut usita- 
iius? ῇαϑουσάλα, Σισάρα, Σάλα, ]εδδούα, Ῥάδα, Δζαρία, 
sexcenta alia. ᾿ Neque ista solum in S, Scripturae Versione hanc 
Terminationem sorlita sunt, sed cum ea evolarunt ad omnes 
Graecos, et in usum vulgarem abierunt. Nonne A mutabatur 
apud posteros Graecos in 42? De aliquibus, concedo: de omni- 
bus, pernego. Testimonium dicat JMaithaeus Evangelista, (δ. 
lebrantur ab eo à Ζαρὰ, ó “βιὰ, ὃ .4c&. Praeter Εἰ. Josephum 
qui ex Bibliorum Graeca Versione sua non scripsit, cedo mihi 
vel unum, cui Patriarcharum annosissimus ille, 7MMa9ovoaAag 
non Παϑουσάλα, appelletur, etsi Nomen illius apud tot Scri- 
ptores passim memoretur, et, propter longaevitatem, vel in 
vulgi ore ubique terrarum ferebatur. JMo90vccàÀae ille nomina- 
tura JTAeophilo Zntioch. 4fricano, Eusebio, Syncello, Auto- 
re Chronici Pasch. Nicephoro Patr. Cedreno, Glyca, Hamartolo 
nostro, Ànonymo Zeiaviano, aliis. Post hocce exemplum, quid 
attinet alia afferre, quae apud eosdem Autores, cum Philone Jud. 
Joele et Theodoreto in Hist. leguntur, Σισάρα, Σάλα, Θάῤῥα, 
Σεβατακὰ, Σιβᾶ, “νανία, caeteraque pleraque similia? Ita me 
Musae ament, ut ex animo me taedet ac piget tam diu demorari 
in minutiis hisce puerilibus: tamen gratia eorum , qui dubitent, 
bic alia quaedam exempla subjungam, quorum eadem est analo- 
gia ac ratio. O Παμβῶ, ὃ Χαλὲ, ó Mai, et germana apud 
Ecclesiasticos Scriptores, ignorata sunt nullis nisi quibus sub fe- 
rula manus est. “Ἅλέξιος ὁ Μωσηλὲ, magnatum Graecorum qui. 
dam, apud Georgium Mon. in Novis Impp. Glycas; ὃ μέντοι 
Θεόφιλος γαμβρὸν εἶχεν Mov, οὗ Μωσηλὲ τὸ ἐπώνυμον. 
Apud Continuatorem Constantini Porph. Historiae Basilii Macedo- 


xir PRAEMONITIO. 


nis, memoratur Poucvog ὃ ωσελὲ, ex Graecis magnatibus 
alius, Apud alium I510 MoveAefí. Sic apud Codinum et Gly- 
cam Μιχαὴλ ὁ Ῥαγγαβὲ, Graecorum ipse Imperator: Cedreno; 
Muy. à Ῥαγκαβὲ ἡ προσηγορία. | Consimilia alia in vocales caden- 
tia, quae ex S. Scripturis in usum communem recepta sunt, non 
enumero, ne videar conscribere Judaeorum Éxercitum aliquem, 
Salomonis fortasse aut Jehosophati, Nec innumera ista recenseo, 
quae passim apud Graecos Historicos praeter normam sermonis 
Graecanici Consonantibus clauduntur. Hoc tantum observo de 
Pseudoprophetae Turcarum Nomine, quod quamvis apud Grae- 
cos Scriptores tam frequens istius sit mentio, ne semel tamen, 
quod sciam, Graeca terminatione donatur. Πουάμεδ, Μωάμεϑ, 
ἹΜωάμετ, Μουχουμὲτ, Μουχαμὲτ, Mdgs9. etc. 

Haec lusimus (Lector erudite) in Grammaticis, non Gram- 
matici; quippe Nos qui αλάλα pro Indeclinabili sumpsimus, 
Erroris ingentis contra Usum Graecorum insimulant Viri doctissi- 
mi: quem dicunt, non pali, ut Nomen u//um Virile, quantum- 
vis Barbaricum, apud eos in A terminetur, 81 ulterius instant 
(ut faciunt) et ab ipso 74ccentu, quod in syllaba penultima sta- 
tuatlur, posse duci argumentum existimant; convertantur retro 
oculi, ad, Μεβία, Περάλτα, Μαρούα, Ἡμοῦλα, ls00ova, Za- 
σάρα, Αζαρία, Δνανία, Μοαϑουσάλα. Quibus addi et alia pos- 
sint: Φχαία, 4βδία, Σαραβία, centum alia in S. Scripturis ger- 
manissima, Neque alia est ratio euntium in alias Vocales, Ρα- 
μεσσεμένω in Serie quadam Regum Aegyptiorum, Ιεφϑάε, lo- 
δάε etc. aut terminatorum Consonantibus, ZfipéAey, Ἰάρεδ, 1ά- 
φεϑ', Ἰσσάχαρ, ΓΕελίμερ, Toríuso, etc. 

Sic liberos Nos, et praedictos summos Viros ab omni pecca- 
10 contra usum Graecorum, praestitimus.  Progrediamur ulte- 
rius: et ut fuit ostensum, repugnare nihil, quominus potuerit 
Casu Hecto scribi Μαλάλα, sic breviter nunc inquiramus, an 
reipsa ita scribi consueverit. Saue haec etsi ila se habeant, et 
quamvis appareat potuisse scribi Mexico; IMihi tamen non deest 
quod facile cuivis persuadeat, non ita revera, sed Π]αλάλας scri- 
ptum fuisse, Nempe hoc id evincere videtur, quod a T7zetze 
Chiliasta, qui pro a, e ubique substituit, non ut Zndeclinabile, 
sed prorsus ad exemplum et ingenium Graeci sermonis, JMcÀé- 
λης scribatur, Idem inde videtur verisimile admodum fieri, 





AM 2 PEE We cr 


» 


PRAEMONITIO. XIiI 


quod quamvis non semper peregrinis hujusmodi Nominibus assu- 
matur Graeca Terminalio, constat tamen id usu saepissime veni- 
re. Sic quoque inter Recentiores (ut missa faciamus infinita) 
«ἀλληλούϊα vocabulum, cum pro Nomine Virili, ut in Codice 
quodam MS. usurpatur, scribi “4λληλουίας animadvertimus, zfoi- 
Aoc τῶν δούλων τοῦ ϑεοῦ Μαρδάριος μοναχὸς ἐπίκλην ὃ AMa- 
λουίας. Haec (Lector) scripsimus olim ad Amicos eruditissi- 
mos: ii tamen (quod plane miramur) ita contra Nos instituunt 
Disputationem, quasi contendissemus , non modo potuisse in He- 
cio scribi Μαλαάλα, sed et reipsa sic scriptum fuisse, scribique 
sic debuisse. 

Hoc itaque ponatur de Graecanica Terminatione, Videamus 
jam de Latinis. An illi Ma/a/as seu IMalelas scribent cum Grae- 
cis? An potius sequentur Syrorum Originariam? Certe Graecam 
Ego non moror, cum appareat Originaría, et ista usu vulgari 
non jamjam sit stabilita. Mihi placet Syrorum genuinum vocabu- 
lum MALALA: nam eandem terminationem in Virorum Nomini- 
bus quam maxime amant Latini, ut in Seneca, Nasica, Messa- 
la, aliisque sexcentis. Cum certo nobis innotescat genuinum 
vocábulum MALALA, cum exacte id conveniat Linguarum no- 
strarum Analogiae, cum insuper haec Terminatio jam usu com- 
muni obtinuerit; quid nobis, amabo, quid, precor, si Graeci 
τῷ 4 suum Z addebant? Quis aquam ex rivulo hauriet quando 
adest ipsa fonzana , eaque et usui et palato convenientior? Quis 
sciens dicet Z4bda/las aut 74bdelas (quae Graecis est usitatior 
Terminatio) et non cum Arabibus z4bdalla? At objicis nobis: 
Cum arrideat usque adeo Nomen Syriacum , cur a Graecis, non 
Syris, derivatur Autori Praenomen? cur dicitur Praenomine 
JOANNES, et non, ut se habet Syriace, JUHHANAN? Ne sibi 


 Trophaea hic aliquis temere statuat: en tibi, Responsum: nempe, 


quia JOANNES Praenomen Latinum jam factum est. At quo me 
ferunt hae nugae? MALALA aut MALALAS pro arbitrio dicant 
Eruditi. Suam aliisententiam sequantur. Ego sane non ero so- 
licitus de ejusmodi Ineptiis, Et qui istoc Se/denianum, Περὶ 
παντὸς τὴν ἐλευϑερίαν, saltem in Philologicis, Mihi ipsimet ven- 
dico, aequum est ut aliis eandem Zibertatem concedam. | Hoc tan- 
tum submoneo; eo usque, in Nominibus Firorum, À Termina- 
tione delectatos fuisse Latinos, ut in illis ipsis, quae a Graecis 


xiv PRAEMONITIO. | 


proxime acceperint, τὸ 4g Graecorum in A frequentissime im- 
mutent, Hoc apparet fere semper fecisse Latinorum antiquiores: 
Neque desunt exempla post illa etiam tempora, quibus, Graecia 
tota in Romam se effundente, contrarius mos invalescere coepe- 
rat; neque ea profecto in Nominibus solum Servorum aut Liber- 
tinorum, vel, viventium in Latina civitate, quod. omnino preca- 
rio statuunt Viri docti, Hinc apud Solinum, Justinum , Oro- 
sium , Hieronymum in Chronico Eusebiano, PERDICCA Rex Ma- 
cedonum. (An ille Romanus Libertinus? an vixit in Latina ci- 
vitate?) Hinc rursus apud Orosium, ARUBA Rex Molossorum, 
et ALCETA frater Perdiccae. Hinc apud z4mm. Marcellinum, 
HORMISDA, Nomen Regum aliquod Persarum, quod Ορμέσδας 
tamen scribitur Graecis, quibus ferunt acceptum Latini; ut apud 
Theophylactum Simocattam, Syncellum, Theophanem, Zonaram, 
Cedrenum , INicephorum in Breviario, alios. Hinc Papae Nomen 
HORMISDA in Pontificali Anastasii, et in ipsis ejus Epistolis. 
Liceret, cum compluribus aliis, zo MIDA, ex D. Hieronymo, aliis- 
que eo vetustioribus, ad haec adjicere: sed de lana Grammatico- 
rum caprina, plus satis. 

A Nominis Terminatione ad ipsum Nomen, e coeno in flores, 
mi Lector, jam transeamus. Hinc suum Cognomen sortitus est 
noster JOANNES, quod in barbaro suo seculo Rhetoricam qualis 
qualis profitebatur; nempe eam docendo, Paedagogus suo seculo 
dignus; vel Causas in Foro agendo, Scholasticus seu z4dvocatus* 
Nam MALALA (seu MALELA, ut scripsimus nos, ex pronuncia- 
lione aliquanto faciliori, et receptiori, sed minus recta) in Lin- 
gua Syriaca est RHETOR seu ORATOR, SOPHISTA sive SCHO- 
LASTICUS. Ex qua profecto Professione, animadvertere licet, 
permultis olim Literatis Viris consuevisse haerere Cognomina-. 
Visne Exempla? Ecce nobis complura in promptu sunt. Clarue- 
re Cognomine RHETORUM, .Demochares, Priscus, Zacharias, 
Procopius, Diodorus, et Joannes alius antiquior J4ntiochenus. 
SOPHISTARUM floruere Cognomine, Callnicus, 24bas, £Euse- 
bius, Metrophanes, Malchus, Eutropius, Eustochius, Nicostra- 
lus, Polemon, Bemarchius, alii. Sic SCHOLASTICORUM Cogno- 
mento sunt insigniti, 24gathias, Evagrius, Epiphanius, Socra- 
ies, et Sozomenus. Hi omnes, ut MALALA noster, (nam alios 
sciens prudensque taceo) Scriplores Iisioriarum. Eo usque 


PRAEMONITIO. xv 


convenit fhetoricae Professio cum studio JHistorías scribendi! 
Verum siste, Lector, paulisper! Nolim abeas de hisce ex ommi 
parte securus. Quidni alia ex causa Cognomen MALALAE seu 
RHETORIS adeptus sit Noster? Non te celabo, fuisse etiam 
RHETOREM in Ecclesia Orientali sic dictum Officialem. Hine 
Θεόδωρος Ζιάκονος Ῥήτωρ apud S. JMaximum Confes. qui et 
Hhetorem eum simpliciter solet appellare. Hinc aucti quoque 
Rhetorum titulo 7Michael Thessalonicensis apud. .Ephraemium in 
- Chronico inedito; ZManue! Holobolus, cujus extant in membra- 
. nis Poemata in laudem Michaelis Palaeologi Imp. Joannes Día- 
conus, Scriptor Vitae Josephi Hymnographi; et (ut alios prae. 
tereamus) Georgius Contis (is nuperus erat) in Codd. manu 
exaratis: Γεώργιος Kovrig ὃ Ῥήτωρ τῆς Μητροπόλεως Δἴνου, καὶ 
ἔκδίπος τῆς μεγάλης ἐκκλησίας. In Codd. aliis 2. Οπερ βιβλίον 
ἔστι Γεωργίου Ῥήτορος 4ivov. Hinc quoque in Ecclesia Dignitas, 
τῶν Ῥητόρων Ταΐστωρ, seu Ζιδάσκαλος" et Méyag Ῥήτωρ. Ma- 
νουὴν ὃ μέγας Ῥήτωρ, qui scripsit contra Latinos, celebratur in 
7 M MS. Sic Eustathius ile celeberrimus, Archiep. post- 
modum Thessalonicensis, in titulo Orationis MS. ad Imp. appel- 
latur Ζιδάσκαλος τῶν Ῥητόρων" Idem in inscriptione Epistolae, 
quae ejus Commentariis in Dionysii Periegesin praefigitur, Moi- 
στορος τῶν Ῥητόρων titulo ornatur. .Hketor hoc sensu sumptus, 
appellatur quandoque SopAista. In Scholis recentioribus ad 
Pindarum: Παρὰ τοῦ ἡμετέρου Σοφιστοῦ iro! μυσταγωγοῦ, κυ- 
ροῦ Δημητρίου τοῦ Τρικλινίου. Utrum hoc sensu, RHETORIS 
seu MALALAE appellatione decoratus sit noster Chronographus, 
penes Doctos esto judicium. 


Jam ad alia, Lector, procedas: At priusquam procedas, 
V'otorum quorundam mihi Testis esto; et olim, si unquam vio- 
lavero, Monitor: J/otorum quorundam eruditis Viris, proh do- 
lor! hucusque ignotorum; sed quae Ego perpetuo a primis Li- 
teris, ut facio, feci ex Corde, 


XVI PRAEMONITIO. 


Faxit Numen, 

. Ut vel aeterno Ego silentio inter non scribentes delitescam, vel 
semper ut Virum JIngenuum , liberalis ac generosae Educationis, 
verae Philosophiae studiosum decet, scribam: 
veritatis unicae Indagator, 
absque omni Styli acerbitate, 
mitis, urbanus, candidus, 

Ad id quod indecens est adeo non pronus, ut nec movendus: 

Nugarum denique contemptor. | 





*) In seqq. Prolegomenis, pro, MALELA, quod olim placebat, ex 
originali scriptura Syriaca et Jo. Damasceno legatur passim 


MALALA. 








HUMFREDI HODII 
DE AUTORE 


PROLEGOME !N A. 


SYLLABUS CONTENTORUM. 


Joannes Antiochenus Malela CAhronog. eruditis tantum non igno- 
dus. Extitisse alium Jo. Antiochenum Chronographum, cujus 
edidit Excerpta ex: collectione Constantini Porphyrogenneti Vale- 
sius, qui male cum Malela confundi solet. τ, τι. Jo. Antiochenus 
Chronog. a quibus 2duioribus citatus. 11. Éum quem adducunt 
Scriptores Graeci, a Malela diversum, et cum altero praedicto eundem 
videri. 1v. Extare in quibusdam Bibliothecis Jo. Antiocheni Col- 
lectanea cum α Col/lectaneis Jo. Antiocheni Valesianis, tum etiam 
a Malelae Chronographicis diversa. In Bibliotheca Paris. extare 
Excerpta ex Chronico Jo. Antiocheni, qui idem fuisse videtur 
cum Joanne J'alesiano, sed Excerpta ista a Valesianis distincta 
sunt. De Jo. Antiocheno περὶ ἀρχαιολογίας Scriptore: etiamnum 
illum superesse, et eundem videri cum Joanne F'alesiano, a Malela 
saltem esse diversum. Fama de Jo. Malela in Gallia. deditescente. 
JExortam inde fuisse, quod cum altero illo Jo. Antiocheno Chro- 
nographo eruditi illum confuderint, v. Jo. Antiochenum περὶ «o- 
χαιολογίας habere multa cum Jo. Malela communia. vi. De aliis 
Joannibus ÁAntiochenis Chronographis. Ge. J/ossius, et Phil. 
Labbaeus notati, vi, Jo. Malelam onm fuisse Patriarcham “π- 
tiochenum. — Notantur Interpretes Jo. Damasceni; Gothofredus, 
Baronius, aZ. Je variis Joannibus Antiochenis Patriarchis. 
In “4100 Patriarcharum. Antiochenorum reperiri Joannem nullum, 
qui eadem aetate, qua vixit Malela, floruerit. viz, vir, 1x. Fran. 
Combefisii ha/lucinatio, Malelam nostrum confundentis cum Jo. 


loannes Malalas. b 


XVIII PROLEGOMENA. 


Antiocheno Presbytero , cujus meminit Gennadius, ac cum Jo, 
Diacrinomeno. x, xr. Jideri eum inter Orthodoxos potius quam 
Haereticos esse annumerandum. xix. Hecensentur alii Joannes An- 
tiocheni. De Jo, Mela Patriarcha J4lexandrino. xus. De Jo. Ma- 
lelae aetate. Non fuisse coaevum Jusliniano ejus nominis primo, 
quod volunt Chilmeadus e£ alii: sed ad seculum nonum esse po- 
tius conjiciendum, vel. diu saltem post tempora Justiniani floruisse. 
xiv. ad. xxxix, Scripsisse post Justinianum exinde apparet, quod 
quot annos ille regnaret commemorat. xv. Quod nec in vivis sub 
Justiniano extiterit demonstratur ex citatione ctorum publico- 
rum Civitatis suae propriae de re ibidem sub Justiniano gesta. 
xvi ex erratis ejus mullis et gravissimis de rebus Justinianaeis. 
xvin alüsque.indiciis luculentis. xvi, xix , xx. Malelam eum 
Justiniani Legato non fuisse collocutum, quod existimat Chilmea- 
dus, sed .Librum iantum ejus legisse; et eum non alium fuisse a 
Nonnoso. xxr Quod nec vixerit ante aetatem septimam exeun- 
iem probatur ex citatione Clementis Chronographi, quem osten- 
ditur scripsisse post annum 685. xxi. Quod nec floruerit ante 
initium seculi noni conficitur ulterius ex citatione Theophili Chro- 
nographi, quem probatur obiisse anno Christi 786. xxux. Hunc 
male a nonnullis confundi cum "Theophilo Antiocheno, ad Auto- 
lycum scriptore. Producitur Fragmentum IMS, ex Hesychio de 
Christi Nativitate, Zn quo citantur Clemens, Theophilus, et Ti- 
motheus Chronographi. Hesychium Z//um ex ipso Malela scrz- 
psisse videri. xxiv. Eusebii Chronicon quod a Malela solet citari, 
non esse genuinum. xxv. Quod vixerit Malela non ante seculum 
nonum, confirmatur tum aliunde, tum ex locutionis barbarie. 
xxv, xxvj, xxvit. Proponuntur Zdrgumenta quae illius antiquita- 
tem videantur astruere. Inter alia; citari eum in Oratione tertia 
pro Imaginibus Jo. Damasceno adscripta: et in multis Narratio- 
nibus cum Chronico Paschali sive Alexandrino, ante annum , ut 
creditur , 630. composito, ad verbum consonare, quae a Chroni- 
ci Zlutore e Malela Chilmeado et alüs videntur desumptae. xxix. 
Jstarum Narrationum Index. xxx. Jrgumentis hisce responde- 
lur. XXXI, eic. non. satis constare Fragmentum illud Malelae quod 
habetur apud Orat: pro lmag. praedictam, ab ipso Orationis 
Zutore fuisse descriptam: et esse praeterea cur suspicemur non 
fisse Jo. Damasceni istam Orationem, xxxi. z4d Jrgumentum 


r " 
- 


PROLEGOMENA. XIX 


de Chronico Paschali sive Alex. respondetur, 1? Chronicon i//ud 
habere quamplurima interpolata. xxxi, xxxiv. mec 2.5, satis 
constare ex: Malela fuisse desumpta ea quae apud Paschale conso- 
naniia reperiuntur.  Malelam ex alis Historicis ad verbum .ex- 
scribere solitum demonstratur ex ejus Tautologiis. xxxv. et cita- 
tione Scriptorum Latinorum, quorum quidem ne Linguam iniel- 
lexerit, lilius errores. spissi de rebus Romanorum, — xxxvi. Ja 
plerisque praeterea. istarum Narrationum, quae ex Malela de- 
prompiae creduntur, apud, Paschale Aaberi nonnulla quae cum 
Malelianis minime concinunt, et quaedam quae plane repugnant. 
xxxvi. Malelam, ubi Joguitur de rebus antiquioribus tanquam 
sua memoria existentibus, verba tantum suorum Jdutorum profer 
re, ld Scriptoribus minorum gentium et aetatis sequioris solenne 
€Sse, XXXVIII, 
De Anonymi Excerptis Chronographicis, quae in hac Editione 

| Malelae praemittuntur. 1 

Ea esse Georgii Hamartoli. Excerpta alia ex. Chronico Ha- 

martoli ub; edita reperiantur. xv1. 

De Editione, et Edmundo Chilmeado Interprete, xvu, xri. 


PROLEGOMEN A. 


sí OANNES ANTIOCHENUS Chronographus, quem jam Tibi 
damus erudite Lector, ab Imp. Constantino Porphyrog. cognomi- 
natus MALELA, ab alio*) MALALA, a tertio?) MELELES; 
quis fuerit, aut qualis, aut quando demum vixerit, literatis Vi- 


1) In Orat. 3. de Imaginibus Jo. Damasceno adscripta. 

?) Jo. Tzetze Chil. 5. Hist. 29. Chilmeadus, cujus Apographum secuti 
sunt Editores, cum non legisset Constantinum Porph. qui Malela 
scribit, scriptionem Damascenianam retinet. Nos Constantinianam 
praeferimus, quoniam in syllaba 2. cum ea convenit Tzetziana. ls. 
Vossius in Libro Variarum Observ. ac alii, minus recte, et absque 
Autore, Mallela scribunt. 


xx PROLEGOMENA. 


ris huc usque parum innotuit, Viris illis praeclaris et eruditiss. 
qui in hoc studiorum genere singulari quodam honore emicuerunt, 
Ger. Jo. Vossio 1), Phil. Labbaeo 2), et Leoni .Allatio, fuit 
notus nomine tenus: Neque amplius sane de eo compertum ha- 
buere, nisi quod illius hoc Chronographicum opus evolvissent; 
doctissimi illi Nostrates, qui in eum ex professo diligentiam suam 
et studia impenderunt, Edmundus Chilmeadus et Joannes Gre- 
gorius, 


II. Solent nostrae gentis Scriptores, cum Joannem 1Male- 
lam ex Bibliothecae Bod/eianae MS. Codice adducunt, sub sim- 
plici titulo Joannis Z4ntiocheni, quasi nullus alius extaret Joan- 
nes. Antiochenus, Chronographus, eum memorare: sic Viri prae- 
dicti eruditi, Chilmeadus et Gregorius, sic Stanleius?), Lang- 
bainius ^), Seldenus 5), Pearsonus9), Fellus?); eximia Nomi- 
na. Caeterum constat (quod salvo tantorum Virorum honore 
sit dictum) plures olim extitisse Joannes Z£ntiochenos, Chrono- 
graphos, et ad hunc usque diem, exparte saltem superesse 
alium, qui Joannes Zintiochenus simpliciter apud veteres Scri- 
ptores audire consuevit, cum Joannes noster Male/a aut nunquam 
aut raro sine sui Cognominis adjectione commemoretur. Notasse . 
hoc poterant Viri illi magni ex Imp. Constantini Porphyrogenneti 
praecitati Collectaneis de Zirtutibus et Fits, quae Henricus 
Valesius, annis abhinc plusquam 50. in lucem edidit 8): in quo- 
rum Prooemio, ubi recensentur Scriptores illi ex quibus desum- 
pta sunt ista Excerpta, Joannes Malela Chronographus a Joanne 
Zintiocheno Chronographo, sic vulgo dici solito, expresse di- 
stinguitur. Εἰσὶ δὲ ἐκ τῶν ὑποτεταγμένων qoovixdv, 


17 de Hist. Graecis lib. 8, 

3) Delineatione Apparatus Historiae Byzantinae, 
3} In Historia Philosophiae, 'ThLaletis vita. 

^) In Schedis MSS. 

5) De Synedriis l. 1. c. 8. p. 122. 

5) Prolegomenis ad Hieroclem Philosophum, 


7) Praefatione ad 'lheophili Antiocheni Librorum ad Autolycum edi- 
tionem Oxoniensem. 


$) An. 1634. 





PROLEGOMENA. XXI 


α΄. Ἰωσήπου ἀρχαιολογίας 

β΄. Τεωργίου ἹΜΠοναχοῦ 
γ΄. Ἰωάννου τοῦ ἐπίκλην MoMAa χρονικῆς 
ὃ΄. Ἰωάννου Αντιοχέως χρονικῆς etc. 

Sunt autem haec Excerpta ex Znnalibus infra. subjectis. 1. 
ex Josephi Antiquitatum. libris. 9. ex Georgio IMonacho,. 3. ex 
Chronico Joannis cognomento Malelae. 4. ex Joannis zAntiocheni 
Chronico. etc, Hoc miror fugisse doctissimum et diligentissimum 
Ger. Vossium, qui, quamvis observet, in Librorum suorum de 
Historicis Graecis Editione posteriore, Joannem JIMalelam ex il- 
lorum Scriptorum fuisse numero; de altero tamen Joanne Z4ntio- 
cheno Chronographo, tanquam in eodem Volumine celebrato, 
mentionem nullam facit. Posterioris hujus Excerpta satis ampla 
et prolixa in Volumine dicto sunt edita sub hoc titulo: Ex τῆς 
Ἰωάννου «Αἀντιοχέως [orogíog χρονικῆς ἀπὸ 4δάμ. Ex Joannis 
ZIntiocheni Historia Chronica αὖ “ἄαπιο. ad finem his verbis 
appositis. Τέλος τῆς ἱστορίας Ιωάννου μοναχοῦ. Pinis Historiae 
Joannis Monachi. Sed desiderantur ista quae ex Joanne nostro 
IMalela excerpta sunt, a J/alesio consulto rejecta, eo quod (ut 
ipse dieit) praeter ires quatuorve fabulas de IMinoe, ntiopa, 
ac Bellerophonte, easque illepido sermone texias, nihil bonae 
frugis contineret, Quamvis in loco Constantini Porphyrogenneti 
citato Joannem nostrum JMalelam ex urbe Z£ntiochensi fuisse ne 
quidem innuatur, sed a Joanne zZ4ntiocheno distinguatur: illum 
lamen ex ea fuisse Civitate apertissime liquet ex Oratione 8. pro 
Imaginibus, Joanni Damasceno vulgo adscripta, ubi quidem di- 
sertim zniiochenus nuncupatur: neque solum ex ista Oratione, 
verum etiam ex ipsa Chronographia, quae cuim tota juxta feram 


- Zntiochenam instituitur, ae res spectantes ad istam Civitatem 


speciatim prae omnibus aliis enarrat atque persequitur, Autorem 
ZIntiochenum manifesto videtur referre. 

III. Ex Joanne z4ntiocheno de rebus ad Antiquitatem spe- 
ctantibus apud alios Scriptores Graecos aevi recentioris non raro 
producuntur testimonia. 1n Georgio Codino') de Originibus 
Constantinop, de Portus Bosporii appellatione eum reperi citatum, 


1) p. 57. 


XXII PROLEGOMENA. 


Ab Isaaco Txeize in locis duobus Scholiorum in .Lycophronem 
adyocatur; in primo 1), deratione cur Cecropi, Regi Athenarum, 
nomen Zfipvyg fuerit impositum; quod cum ante ejus tempora, 
conjugio nullo apud. Atticos inito, Patres suos non noscerent Li- 
beri, ille, lege de nuptiis sancita, effecerit, ut non solum Za- 
ires sed et Patres suos cognoscerent. ταῦτα γοῦν αὐτὸν λέγουσι 
Διφυῆ, ἢ ὡς εὗρον ἐν Ἰωάννῃ Avuoygsi, ὅτι πρότερον etc, In 
altero ?) de Pa//adio Trojano ab Asio quodam Mathematico Te- 
lesmatice confecto, et Regi Troi ab eodem donato, ut, quam diu 
in urbe Troja servaretur, inexpugnabilis ea tutaque permaneret. 
Illius verba in medium hic adducere non incommodum erit. 
Ἰωάννης δὲ ὃ «Αντιοχεὺς οὐκ ἐξ οὐρανοῦ λέγει πεσεῖν τὸ Παλλά- 
διον, 4σιον 3) δέ τινα φιλόσοφον μαϑηματικὸν τοῦτο ποιῆσαι. 
ὡροσκοπίᾳ καλλίστῃ, εἰς τὸ ἀπόρϑητον εἶναι τὴν πόλιν ἐκείνην, 
ἔνϑα ἂν τοῦτο μένει πεφυλαγμένον καὶ ἄσυλον" χαρίσασϑαι δὲ τὸ 
τοιοῦτον Παλλάδιον τῷ Τρωΐ. Caeterum Joannes Zntiochenus 
scribit, non ex coelo Palladium .decidisse, sed sium quendam 
Philosophum ac Mathematicum id. egregio horoscopo praedixisse, 
non expugnatum iri civitatem in qua Palladium custodireturs et 
1ale Palladium Troi dono dedisse. Mis adde Joannem Txetzem, 
Jsaaci citati Fratrem, qui in Historiarum Chiliadibus, Chil, 9. 
Hist. 88, inter illos Scriptores qui de Cleopatra Aegypti Regina 
in Operibus suis fuerint commentati, Jo. Zíntiochenum recenset. 
Et rursus in CA. 6. Hist. 61. de Pentheo ab Agave occiso, et 
istius fabulae explicatione, eundem citat, Historiae hujus Txe- 
ixianae titulus sic se habet: Περὶ τοῦ ὃ A4vrioysüg “4γαυὴν, τὸν 
υἱὸν προδιδοῦσαν εἰς ϑάνατον. Quod Interpres sic vertit: De 
eo, quod niiochenus J4gavem filium prodentem in mortem. 
Post versus aliquot de Bacchis et Nepotibus Cadmi, haec sub- 
nectuntur. 


1) p. 24. 

3) p. 64. 

8) Eadem fere repetuntur p. 66. ubi redundant, et absunt a Cod. MS. 
Bibl. Bodl. quae habentur de “450 et Apollodoro lin. 5. a vocibus 
ὡς Ἄσιος uod. ad lin. 14. Bernardi Bertrandi Latina versio quae 
redundant in Graecis agnoscit; sed ea quae sequuntur post voces 
ἐξ οὐρανοῦ τοῦτο πεσεῖν lin. 20. ad vocem καταπέπτωκεν ,) lin. 96. 
quae revera ἃ 'Tzetze scripta sunt, in ea desiderantur, 


PROLEGOMENA. XXIII 


Ὁ Εὐριπίδης μυϑικῶς οὕτω ταῖς Βάκχαις γράφει. 


Ο δ᾽ Ἰωάννης 49oovixoc ἀλληγορῶν zov, λέγει. etc. 
Euripides fabulose sic de Bacchis scribit 

Joannes autem Chronicus fabulam exponens, ait, 
Pentheus atque Labdacus, magis autem Pentheus, 
Jnterfectis reliquis Nepotibus 1) Cadmi, 

ZTctaeone quidem ipso a propriis canibus, 

LLearcho et Melicerta α Patre Matreque, 

Habuit spem obtinendi sceptra atque sedes. 

Ut autem. audivit Bacchum Cadmi Nepotem nothum, 
Tegnum affeciare, comprehensum in vincula conjecit ; 
Solvens autem precibus matris suae, occiditur ejus dolis. 
Quapropter fabulam finxerunt, a Matre occisum fuisse, 


Sic in alio Opere MS, quod habetur inter Codices Baroccia- 
nos Bibliothecae Bod/eianae, in Jllegoricis scil. Fabularum .Ho- 
mericarum Expositionibus, ab eodem citatur de Paridis Trojani 
inter Deas judicio, nempe fabulam istam inde ortam fuisse, quod 
de Prudentia, Fortitudine, et Cupiditate, earumque inter se com- 
paratione, Librum quendam conscripserit Paris, oratoriae arlis 


peritus. 


Καὶ δήτωρ 2) δὲ γενόμενος γράφει πολλὰ μὲν ἄλλα 

Eic ἕν δὲ τοῦτο σύγγραμμα τὰς τρεῖς ϑεὰς συγκρίνει; 
Τὴν 4ϑηνᾶν, τὴν φρόνησιν" τὴν Hoav, τὴν ἀνδρείαν. 
Kal τὴν ἐπιϑυμίαν δέ φημι τὴν ἀφροδίτην. 

Ἡ καὶ τὸ μῆλον δέδωκε, τὴν νίκην τὰ πρωτεῖα, 

Sc Ἰωάννης χρονικὸς Αντιοχεύς που γράφει, 

Αὐτὸ μόνον ἀλληγορῶν, τ᾽ ἄλλα παραλιμπάνων. 

Τάμον Πηλέως, Θέτιδος, Ἑρμῆντε 3) καὶ τὸν Δία, 
Τὴν Ἰδην οὗπερ ἔκρινε Θεὲς τὰς Θρυλλουμένας. 

Ὁ Τίζέτξης δ᾽ ἅπαντα λεπτῶς ἀλληγορεῖ. Καὶ πρόσχες. 


1) ἐγγόνων, quod [ηέργργοθ ibi male vertit filios, ut et infra ἔγγονον 
filium. 

?) Sic in Codice MS. Baroc. num. 24. et in alio qui habetur num. 
194, In tertio quodam qui habetur num. 131. post mentionem, non 
Paridis, sed Eumeli Alcestidis F. occurrunt hi versus. Sed male ut 
ex reipsa apparet. 

8) MSS. 24. et 194. Ερμήτε MS. 131. Βρμώντε. 


XXIV PROLEGOMENA, 


Quorum hic est sensus: Et arte eloquentiae pollens, cum alia 
multa scribit, tum comparationem Dearum trium , Minervae Pru- 
dentiae, Junonis Fortitudinis, et V'eneris Cupiditatis; quarum 
ultimam caeteris praetulit: ut scribit Joannes ZIntiochenus Chro- 
nographus. Qui illud duntaxat allegorice exponit, alia missa 
faciens, nempe nuptias Pelei et "Thetidis, Mercurium , et Jovem; 
et Idam ubi de Deabus. illis judicium fecerit. — erum Tzetzes ca 
omnia subtiliter allegorizat.. — Et attende. 

IV. In ]lecis hisce describendis, idcirco prolixi fuimus, ut 
exinde commodius (quod ex usu nostro fuerit,) exquiri possit, 
utrum iste Jo. Z4ntiochenus, cujus Scriptores citati testimonio 
utuntur, sit idem cum nostro Jo. JMalela, an potius cum altero 
illo, supra memorato, cujus extant apud Imp. Constantinum Por- 
phyrogennetum Excerpta. Ger. J'ossius, qui, ut supra monui- 
mus, de Excerptis Jo. Zntiochen? apud Imp. Constantini Porph. 
Collectanea extantibus, nihil omnino commemorat, Jo. Zntio- 
chenum , quem citat de Aegypti Regina Cleopatra 1) Jo. Tzetzes, 
eundem fuisse conjectatur cum Jo. Ma/ela. In qua sententia eum se- 
quitur 44Z/atius 3), et Joannes noster Gregorius in Znimadversio- 
nibus MS. in Autorem nostrum. Ego potius in sententiam con- 
irariam propendeo, et non solum eum, quem citat in loco illo; 
caeterisque supra adductis, Jo. Tzetzes, sed et eum , quem ci- 
tant ejus Frater Jsaacus, et Geor. Codinus, eundem fuisse cum 
altero illo, cujus extant Excerpta 3), haud aegre mihi persua- 
deo. De Codino sane hoc salis constat, Nam locum istum, 


1) Nam de caeteris locis quae supra a nobis citata sunt is nihil obser- 
varat. 


?) Qui nec ipsi in loca quae supra produximus caetera legendo inci- 
derant. 

3) In Excerptis illis habetur perioche bene magna de Paride "Trojano, 
in qua tamen nihil occurrit de illius Libelli in Veneris Encomium 
scriptione, de qua allegat Jo. Antiochenum Jo. 'Tzetzes. sed dici ad 
hoc potest, solere in illis Excerptis Constantinum Porph. non omnia 
quae ipsius Autores in singulis narrationibus scripsere, ad verbum 
exhibere, sed eorum enarrationes contrahere et ex illis pro libitu 
nonnulla elidere. "Vide tamen quae diximus in Diatribà nostrà De 


Scriptor. ' Graecis variis cap. 1. ubi de Antiocheno Chronog. Mo- 
nacho. 


o -—M—E , 


PROLEGOMENA. eol XXV 


quem ex suo Jo. Zintiocheno adducit, apud nostrum Jo. JMale- 
lam írustra quaesieris. RBeperiuntur quidem apud JMalelam 
omnia *) ea loca, quae ab utroque Tetze ex Jo. Zntiocheno ci- 
tantur; et de Fabula insuper ista, quae est de interitu Penthei, 


animadvertere licet, non solum proferri apud JMaZelam eandem 


illius allegoricam expositionem, verum etiam ab eo de fabula 
ista advocari Euripidem in Bacchis, ut etiam de eadem in loco 
praedicto citatur a 7xetze Chiliasta, Hinc cuivis in promptu esse 
possit argumentum sibi satis speciosum efformare, non alium 
quam nostrum Joannem, a duobus illis Scriptoribus per Joannem 
ZIntiohenum designari: argumentum ( inquam ) satis spesiosum, et 
si alicui ista opinio probabilior videatur, cum eo non ego con. 
tendam: Me tamen non ita haec movent quin potius in diversa 
persistam sententia. Quis enim in Graeciae sequioris et poste- 
rioris monumentis tam parum versatus est, ut non sciat illorum 
Scriptores fere eadem ubique literis demandare, seque mutuo et 
alios Scriptores liberaliter admodum exscribere atque expilare 
consuescere? Et quis non videt vel ex ipsis, quae extant, Jo. 
ZIntiocheni Monachi Excerptis, eum multis in locis eadem cum 
Joanne nostro ZMalela in literas retulisse? Quem latet illius Chro- 
nographiam de eisdem plane cum 7Ma/eliana fabulosis rebus tra- 
ctasse? Hisce insuper addo, mihi esse exploratissimum , nihil 
aliud esse Joannis nostri ZMaZelae Chronographiam quam ex aliis 
Autoribus decerptam rerum farraginem: solere eum verbatim ex 
aliis transcribere, οἱ Autores etiam ab illis citatos, quasi ipse le- 
gisset, citare. Quid itaque mirum si praedictae Narrationes in 
illo reperiantur, licet ex alio aliquo Scriptore citatae sunt? 
Quominus autem existimem illum a Scriptoribus praedictis intel- 
ligi, id certe obstat, quod videtur colligendum ex Imp. Constan- 
iini Porph. Collectaneis toties laudatis, non solitum eum fuisse 
sub simplici appellatione Joannis Zfntiocheni commemorari; sed 
ab altero illo per suum cognomen sejungi fuisse consuetum. . Ac- 
cedit quod et ipse Jo. Txetzes in alio loco 2), ubi eum comme- 
morat, non illam appellet Joannem z4ntiochenum , sed Joannem 


!) De Cecrope 86. Palladio 137. Cleopatra 280. etc. Pentheo 51. 
Paridis Libris 115. 
?) Chil. 5. Hist. 29. 


xivt PROLEGOMENA. 


IMelelem , eodem prorsus modo quo ab Imp. Constantino praeci. 


tato nominatur simpliciter Joannes JMalela. Mis adde, quod 
cum eum Tzetzes commemorat, mentionem de illo facere videa- 
tur tanquam de Autore a se non ante memorato; cum antea ta- 
men in eodem Opere Joannem Zintiochenum citasset: Ταῦτα μὲν 
Ἰωάννης τις (hoc noto) MzAéAge χρονογράφος. Haec tradit 
Joannes quidam JMeleles Chronographus. ᾿ 
V. Haec cum ita se habeant, Lectori liberum esto judicium, 
utrum idem sit isle Jo. Zntiochenus, qui a Txetze utroque cita- 
iur, cum Joanne nostro ZMalela, an cum altero illo cujus ex- 
tant Chronographica Excerpta. Si placet postremum, tum dici 
oportet, Excerptorum istorum scriptorei: post Georgium Chrono- 
graphum vixisse, adeoque sub Inperio Heraclii, quod Viri eru- 
diti hactenus statuerunt, non floruisse: Nam expresse asserit 
Txetzes Chiliasta Jo. Zntiochenum a se memoratum post Geor- 
gium  Chronographum ( Syncellum intellige, vel Hamartolum ) 
claruisse, Si prius arrideat; tum idem erit dicendum de JMalela 
nostro: de cujus aetate nos infra. Pro comperto est interim, 
non solum extare apud Imp. Constantini Porphyrogenneti Colle- 
ctanea ex J. Zntiocheni Monachi Chronographia Fragmenta; ve- 
rum eliam hodieque in Bibliothecarum scriniis asservari, cum 
alia et omnino diversa ex eo Excerpta, tum et ipsam alibi Chro- 
nographiam integram; vel aliud saltem Archaeologicum opus 
Joanni Antiocheno tributum. | À doctissimo Z4lemanno,, in Notis 
Historicis δὰ Historiam z4rcanam Procopii, proferuntur frag- 
menta duo de Imp. Justiniano ex Jo. ZIntiocheni ( quae appellat ) 
Collectaneis: quae quidem diversa fuisse a Jo. Z4ntiocheni Colle- 
claneis Constantinianis, cum in illis de Justiniano nihil quicquam 
legatur, necesse est. In Volumine Graeco MS. Bibliothecae Re- 
giae Parisinae num, wMccxvr, inter varios Tractatus diversi ar- 
gumenti occurrunt Excerpta ex Jo. Zntiocheni Chronico: id quod 
colligitur ex Indice Tractatuum illius Voluminis, qui habetur 
Graece inter Stephani Le Moyne J/aria Sacra, sub titulo Indicis 
"Antonii Eparchi (Corcyraei) Legati, ex cujus dono circa me- 
dium seculi praeteriti in illustrissimo illo Librorum MSS. Gazo- 
phylacio Volumen illud repositum est. In illo Indice num. xxix. 
sic legitur: Ιωάννου .4vrtogíog ἀπὸ τοῦ χρονικοῦ αὐτοῦ συντά- 
γματος ἀπ᾽ ἀρχῆς κτίσεως κύσμου. Jo. Zintiocheni quaedam ex 


1 


PROLEGOMENA. XXVII 


illius Chronico quod incipit a principio creationis mundi. Me-. 
morantur Excerpta eadem apud 24nalecta ex ejusdem Bibliothe- 
cae Catalogis Labbaeana; et ab eruditissimo Dufresnio, in Notis 
ad Chronicon (quod inscribit) Paschale, aliquoties. laudantur. 
Ex cujus quidem citationibus, quae Autoris exhibent verba, de- 
prehenditur, cum diversa esse Excerpta ista ab Excerptis supra- 
diclis Constantinianis, tum etiam Chnronographiam istam a no- 
stra /Maleliana fuisse diversam. — A Claris. SaZmasio, in Notis ad 
Scriptores Historiae Z4ugustae, et in. Plinianis Éxercitationibus 
in Solinum, et similiter a «Leone z4llatio in Notis δὰ Eustathii 
"ntiocheni Hexaemeron, producuntur complura loca ex Jo. Z4n- 
tiocheno (sive Zintiochensi) περὶ ἀρχαιολογίας : hoc quoque di- 
versum fuisse a Joannis nostri JMalelae Chronographia, quamvis 
et illa Περὶ “ρχαιολογίας non improprie possit inscribi, quae ex 
eo in medium afferuntur, manifestum redditur. Ut omnino fal. 
lantur eruditi illi Viri, qui integrum Opus Joannis nostri Malelae in 
Gallia etiamnum servari (id enim ab aliquibus accepi) docue- 
runt, Id illis haud dubio fraudi erat, vel quod Opus Περὶ 4ρ- 
χαιολογίας cum Chronico JMa/eliano idem esse putaverint, vel 
quod illa Excerpta, quae extant in Codice Regis Galliarum, opus 
integrum fuisse, et nostri Autoris, crediderint. Pro certo me- 
hercule hoc constat, ne ipsi Gallorum doctissimo, percelebri illi 
Dufresnio,, τῷ χαλκεντέρῳ, in manus unquam venisse Joannis 
nostri Chronicon; qui tamen fortasse in Codd. Graecis MSS. su- 
pra omnes hujus aevi mortales versatus est. Joannem JMalelam quo. 
liescunque is commemorat, (ut citat quidem atiquoties in Notis 
ad Chronicon Paschale, et 4nnales Joannis Zonarae, et in JMe- 
diae et Infimae Graecitatis Glossario) testimonia ejus aliunde 
non depromit, quam ex aliis Scriptoribus, qui Exemplar nostrum 
Oxoniense evolverant, et inde nonnulla excerpserant: quod ipse 
in aliquibus locis aperte profitetur. Utrum Opus praedictum 
Joannis ZAntiocheni Περὶ AgyotoAoyíag sit idem cum Chronico to- 
ties memorato, cujus apud Consiantini Collectanea jam extant 
Excerpta, ii melius poterunt judicare, quibus datur facultas 
cum hisce illud conferendi, Est interim admodum verisimile: 
sic enim Josephus Historiam suam Judaicam, et D. .-Halicarnas- 
sensis Opus suum Historiae Romanae, “ρχαιολογίαν inscripse- 
runt; quorum posteriorem sub titulo, Dionysi: Περὶ A4oyoi10Ao- 


XXVIII . PROLEGOMENA. 


γίας, eodem modo ab eodem Salmasio, in Notis ad Scriptores 
-Augustos, citatum legisse memini. Neque agit id Opus Περὶ 
“Ἀρχαιολογίας de rebus solum vetustioribus et aevi fabulosi ,. sed 
et rerum recentiorum Historiam, et ipsorum Imperatorum Ro- 
manorum gesta complectitur. Hoc evincunt Excerpta ista, quae 
apud Saímasium, in Notis novissime citatis, ex eo proferuntur; 
nimirum de morte Imp. z4driani!), et insigni Mausoleo in ho- 
norem illius erecto; de JM. Z4ntonino?), quod, aerario in bellis 
exhausto, Ornamentorum Imperialium auctionem in foro fecerit ; 
de Numeriani Imp. 3) excaecatione et interitu; deque Carini *) 
insigni crudelitate, quod eos; qui puerum olim pueri lusissent 
ac derisissent, Imperator jam factus non dimiserit inultos. 


VI. Si aliud et diversum fuisse comperiatur, tum locus 
erit suspicioni, non Chronicon illud Jo. z4ntiocheni cujus ex- 
tant Excerpta apud Porphyrogennetum , sed ipsum id Opus a G. 
Codino et Tzetze utroque fuisse designatum ubi citant Jo. z4ntio- 
chenum. Sin idem fuisse (quod omnino crediderim) evolventi- 
bus appareat, ex illis locis quae ex eo adducunt Sa/masius, et 41- 
latius, id ulterius et clarius astruetur, quod supra posuimus, 
Jo. Jntiochenum Monachum οἵ Joannem nostrum JMalelam in 
eisdem Narratiunculis solere concinere; et ideo nihil repugnare 
quo minus cum ZMonacho idem esset Joannes ille Z4ntiochenus qui 
a Tzeizis Fratribus laudatur, quamvis reperiantur apud ipsum 
Malelam res illae pro quibus citatur. A Leone J4ilatio 5) ex Jo. 
ZIntiocheno Περὶ Apyotoloyíoc, inter alia, citantur loca, de He- 
siodo quodam, quod. Graecos edocuerit literas; et de expositione 
Fabulae super Endymione, quod per mysticas quasdam Oratio- 
nes a Luna nomen Dei addiscere voluerit, quodque illud per 
somnium edoctus non amplius est experrectus. Quae ambae 
Narrationes apud /Ma/elam 9) quoque leguntur. A Sa/masio 


1) to. 1. p. 180. 

?) p. 354. 

3) to. 2. p. 791. 

*) p. 795. 

5) in Eust, Hexaem. p. 300. et 303. 
5) p. 70. et 73. 





PROLEGOMENA. XXIX 


in Plinianis Exercitationibus 1) ex eodem Opere, inter alia loca, 
proferuntur fragmenta, de Hippodromo Urbis Romae a Romulo 
extructo; de ejusdem diversis partibus, et Populi distinctioni- 
bus; de Factionum in Circo per greges et pannos discolores di- 
visione ab Oenomao Rege instituta; deque Circi, juxta nume. 
rum Planetarum, 7. spaliis, et, ad imitationem 12. Zodiaci Si, 
gnorum, 12. ostiis. Quae omnia quoque apud JMalelam ?) no- 
strum fabulosum occurrunt; sicut et ista quae ex eodem citan- 
iurin Notis ad Scriptores Historiae ZJugustae, de Tabula luso- 
ria a Palamede inventa, et de Palladio Trojano ab Asio Philoso- 
plo excogitato; quae una est quidem ex istis Narratiunculis, pro 
quibus citatur ab Is. Tzetze Jo. z4ntiochenus. lllius verba sic 
se habent: Τὸ ἐν Τροίᾳ Παλλάδιον ζωδίον ἦν μικρὸν ὑπὸ “σίου 
τινὸς φιλοσόφου κατασκευασϑὲν εἰς φυλακὴν τῆς πόλεως. ΕἸ si 
quis cupiat ejus verba de Tabula Palamedis lusoria cum Malelia- 
nis?) componere, ea haec sunt. Ο Παλαμήδης διὰ τῆς τάβλας 
τὸν γήϊνον xócuov ἠνίξατο. τὸν ξωδιακὸν κύκλον διὰ τῶν δώδεκα 
κάσων" διὰ τοῦ ψηφοβόλου καὶ τῶν ἐν αὐτῷ ἑπτὰ κοκκίων, τὰ 
ἑπτὰ ἄστρα τῶν πλανήτων διὰ δὲ τοῦ πύργου τὸ ὕψος τοῦ οὐρα- 
γοῦ, ἐξ οὗ δίδοται πᾶσι καλά τε καὶ φαῦλα. Sic citantur a Du- 
Íresmo 4) Excerpta MSS. ex Chronico Jo. Zintiocheni, inter 
alia, de variis rebus quae in Nostro ?) etiam comparent: de Ho- 
mericae fabulae super Marte et Venere a sole deprehensis expo- 
sitione, ex Pa/aephato, qui idem a Nostro etiam adducitur; de 
Mercurii Trism. dictis de Divina Natura, ex ipsius Operibus; de 
Rege Aegyptiorum nominato Karacko, seu JMaracho, Sostri 
(sive Sesostri) succedente, et ab illo fuisse oriundos succeda- 
neos Aegyptiorum Reges; de Medusa ef Perseo, docuisse hunc 


Persas τος ἐπὶ Γύργονας τελετάς" de anno Aegyptiorum antiquo 


sub Vulcani et Solis temporibus; de Sose et Thuli (sive Thua- 
chi) aliisque Aegyptiorum Regibus; de Oraculo denique de SS, 


1) p. 902, 903, 908. 

?) p. 218. ad 223. 

3} p. 129. 

^) Notis ad Chron. Pasch. p. 498. 499. etc. 
5) P. 25, 26, 27, 29, 30, 43. 


XXX PROLEGOMENA. 


Trinitate Regi Thuli in Africa dato. Citantur etiam ab eodem 1) 
eadem, de Pico Jove, de Regina Semirami, deque Nino et Thur- 
ra ei succedente; quae Narrationes, quamvis nunc in Nostro, 
quippe desunt in principio pleraque, non inveniantur, tamen 
non dubitandum videtur, quin im illis, quae jam desiderantur, 
repertae fuerint, ut quidem occurrunt in illis, quae ex Chroni- 
co Paschali sive. Zlexandrino in eo?) supplentur. Locum 
unum ex supra memoratis, de veteri Aegyptiorum anno, ut cum 
JMaleliano?) a Lectore curioso (si placeat) conferantur, me non 
pigebit adscribere. Ἐβασίλευσεν “ἰγυπτίων ὃ υἱὸς αὐτοῦ ἥλιος 
ἡμέρας δυοζ΄. ὡς εἶναι ἔτη ιβ΄. καὶ ἡμέρας c£. οὔτε ydo εἴδησαν 
τότε Αἰγύπτιοι ἢ ἄλλοι τινες ἐνιαυτὸν ψηφίσαι" ἀλλ᾽ of μὲν τὰς 
περιόδους τῆς σελήνης ἐνιαυτοὺς ἐψήφιζον, οἵ δὲ τὰς περιόδους 
τῆς ἡμέρας" οἱ γὰρ τῶν ιβ΄ μηνῶν ἀριϑμοὶ μετὰ ταῦτα ἐπενοήϑη- 
σαν, ἐξ ὅτου ἐπενοήϑη τὸ ὑποτελεῖς εἶναι τοὺς ἀνθρώπους τοῖς 
βασιλεῦσι. 

VIL. Atque haec de diversis Joannibus Zintiochenis, Chro- 
nographis, ne temere, ut solet, cum altero illo Joanne Zntio- 
cheno, Chronographo, sive Z4rchaeologo, confundatur JMalela 
noster, hic dicta sunto.  Extiterunt alii Joannes —ntiocheni, 
Chronographi; ut Joannes Rhetor, qui Historiam suam sub Imp. 
Justino Seniore terminavit; et, si fides Zfrabibus, Joannes ipse 
Chrysostomus, ex Presbytero z4ntiocheno Patriarcha Constanti- 
nopolitanus, cujus nomine jam apud eos, et eorum lingua, cir- 
cumfertur Chronicon. De quibus nos agimus in alio Opere. Ce- 
lebratur a Ger. J/ossio ^), et Phi. Labbaeo9), alius Joannes 
ZIniiochenus Chronographus sive Historicus, quem dicunt flo- 
ruisse post tempora Justiniani senioris, et Evagrio Historiae Ec- 
'clesiasticae Scriptori coaetaneum fuisse, et ab eo commemorari. 
At longe falluntur eruditi illi Viri; non enim ex urbe Z4ntiochiae, 
sed ex Epiphaniensi, fuit iste Joannes Historicus, ut demonstrat 
in Notis ad Évagrium clariss, Hen. J'alesius, et plenius nos in 


1) p. 497. 

23. p. 19, 20; Z1. 

?) ν. 25. 

^) De Hist. Graecis. 

5) Delin. Apparatus Hist. Byz. 


PROLEGOMENA. XXXI 


Opere!) alio modo memorato. Jam ut, hisce omissis, ad cae- 
tera, quae spectant ad nostrum Autorem, procedamus, et de 
ejus Conditione ineamus disquisitionem: sunt qui illum exasti- 
mant ipsius Episcopatus z/ntiockeni Infulis, dum vixit, fuisse 
ornatum. In hac opinione fuere interpretes Jo. Damasceni (quem 
appellant) Libri tertii pro. Imaginibus, quique illos sunt secuti 
ali non exigui nominis.  Fragmenti, quod iu Libro citato ex 
Chronographo nostro producitur, inscriptio sic se habet: Ex τῆς 
χρονογραφίας Ἰωάννου Αντιοχείας τοῦ xol Μαοαλάλα περὶ τῆς oi- 
μοῤῥοούσης etc. Quam in hunc modum vertit Fran. Zinus: Ex 
temporum descriptione Joannis Zintiochiae Pontificis, qui et Ma- 
lala dictus est, de muliere quae sanguinis fluxcum perpessa fuerat. 
Hujus Tituli interpretationem Jac. Bi/lius, dum Zini Versionem 
in aliis castigat, absque reprehensione praeterit: sic Jac. Gotho- 
jredus, ad Philostorgü?) Historiam Eccles. de Christi statua 
Paneadica verba faciens: Quod (inquit) Joannes Damascenus de 
Imaginibus. Orat. 3. refert ex: Chronico Joannis zintiochiae Epi- 
scopi, cognomento lMalala. Eandem sententiam et interpreta- 
tionem amplexi sunt illustrissimus Baronius ?) in Z4nnalibus, et - 
Joannes noster Gregorius in Animadversionibus 7MSS. super IMa- 
lela, ac alii. 

VIIL Utrum ipse Orationis praedictae de Imaginibus Au- 
tor, per, Ἰωάννου Δντιοχείας, Joannem mostrum iniiochiae 
fuisse Z£ntistitem voluerit, quod Autores cilati arbitrati sunt, pro 
certo haud facile statuerim: hoc interim est admonendum, istius- 
modi loquendi formula non semper necesse esse ut Episcopi in- 
telligantur, tametsi per illam in CataZogis Conciliorum designari 
Episcopi soleant; sed posse etiam Cives alios quoscunque per 
eam denotari, . Hoc videtur exploratum habuisse Godefridus Til- 
annus, qui in sua Orationis praedictae Versione, Joannis z4n- 
tiocheni, simpliciter habet. At quaecunque fuerit sententia ipsius 
Autoris; nos tamen nullo pacto descendere possumus in eorum 
opinionem qui ex Sede Zntiochenorum Patriarchali Chronogra- 





3) Diatriba de Scriptoribus Graecis Variis, cum prophanis tum Eccle- 
siasticis, maxime ex Codd, MSS. nondum edita. cap. 1. 

*3y5 46 $6.8. 

5) ad an. 31. num, 75. 


XXXII PROLEGOMENA. 


phum nostrum arcessunt; verum suppetit nobis argumentum, 
idque quidem (ni fallor) firmissimum ac irrefragabile, ad illam: 
dignitatem eum nunquam fuisse evectum. Non hic adnotabo ci- 
tari illum ἃ Tzetze Chiliasta tanquam hominem obscurum et iguo- 
ium: Ταῦτα uiv Ἰωάννης vig Μελέλης χρονογράφος᾽ ubi illud 
vocabulum, τὶς, obscuritatis nota et indicium videatur: hoc, 
inquam, non adnotabo, quippe vix negari possit quin de Viris 
eliam nominalissimis et maximis vox isla interdum apud veteres 
usurpata reperiatur. Sic (ut alios missos faciam) de TAeodore- 
10, Episcopo Cyri doctissimo celebratissimoque, ZAeodorus 24b- 
bas εἰ Philosophus in Zrgumento Synodi Ephesinae: Exgéüm δὲ 
μετὰ Ιωάννου Θεοδώρητός τις, ἐλλογιμώτατος Κύῤῥου ἐπίσκοπος 
πόλεως ἀνατολικῆς. Sic ad verbum Leontius Scholasticus im Li- 
bro!) de Sectis, ex Z4bbate Theodoro (ut'opinor) exscribens: 
ἘϊΛρέϑη δὲ μετὰ Ἰωάννου Θεοδώρητός τις, ἐλλόγιμος Κύρου ἐπί- 
σκοπὸς ἀνατολῆς.  Abunde erit, si ex ipso Patriarcharum An- 
liochenorum Catalogo demonstremus, fuisse nullum illius Civi- 
tatis Episcopum nominatum Joannem, qui in ila aetate, qua 
scripserit /Ma/ela, floruerit. Age itaque, videamus quot fuerunt 
Joannes -dntiocheni Patriarchae, et fuisse nullum eodem tempo- 
ris intervallo, quo vixerit ZMalela, ostendamus. In JNicephori 
Patriarchae CP. Patriarcharum Zntiochenorum Catalogo, (qui 
unum numero supra sexaginta complectitur, et perducitur usque 
ad Patriarcham Z4nastasium juniorem, qui martyrium subiit circa 
annum incarnationis Dominicae 608. seu, ut alii volunt, 611.) 
recensentur Joannes duo. Eorum primus, apud omnes Scripto- 
res Ecclesiasticos propter Schisma in Synodo KÉphesina comme- 
moratus, et Epistolis aliquot suis notissimus, fuit ordine Pa- 
triarcharum 39us. et anno D. 438. e vivis excessit, postquam Pa- 
triarchatum per 18. annos gubernasset. Secundus fuit ordine 
AT7us. successor Petri Fullonis, sub Zenone Imp. À. D. 476. post 
menses 3. ejectus. Post duos hos Joannes, quos nemo non vi- 
det Joannem nostrum JMalelam aetate antecessisse, cum florue- 
rint ante imperium Justinian? ejus nominis Primi cujus gesta a 
IMalela celebrantur, non alius Joannes in Antistitum zntiocheno- 


1) Act. 4. p. 509. 


PROLEGOMENA. XXXIII 


rum série occurrit ante. seculum a nato Christo-undecimum. | In 
illo seculo , nimirum quo tempore recuperata fuit urbs Zntioche- 
norum, expulsis Saracenis, a Christianis nostris Occidentalibus, 
id est A. D. 1098. Cathedram illam tenuisse Joannem quendam, 
sanctissimum Confessorem, apud Gul. Tyrium!), in Historia 
Belli Sacri, memoriae proditur. Is, ut dicit idem "Tyrius ,. evo- 


luto vix biennio post Urbem recuperátam Sede sua 'semet .abdi-. 


cavit et Constantinopolim abiit. Vergente ad exitum insequente 
Seculo, nempe.a Domini nostri Nativitate duodecimo, Thronum 
Patriarchalem Z4ntiochiae tenebat Joannes alius; idem ille, qui 
olim. in Ozia, Propontidis Insula, JMonachicam exércuerat vi- 
tam, cujusque extat, inter clariss. Cotelerii Ecclesiae Graecae 
Monumenta, Oratio in IMonasteriorum donationes ILaicis factas. 
In Conciliorum; Voluminibus habetur Opusculum Joannis cujus- 
dam Patriarchae Z4ntiocheni de superioritate inter Concilium et Pa- 
pam: at recens is fuit, et non ante seculum 185. neque Graecis 
est annumerandus,. sed Latinis, neque quidem revera, sed. titu- 
lo tantum fuit Patriarcha. Utrum inter hos duos Joannes poste- 
riores, currentibus seculis 13. et 14; in Throno Z4niiockeno sede- 
ret ullus, necne, non habeo dicere; neque nostra quicquam re- 
fert; Joannem enim. Malelam ante seculum. decimum floruisse, 
in liquido est, Itaque ut ante eum floruerunt illi duo quos primo 
memorayimus, sic omnes hi novissime recensiti eo- longe fuerunt 
recentiores. In Scripto quodam manu exarato Bibliothecae-Oxoz. 
Περὶ μεταϑέσεως Αρχιερέων᾽ de translatione Episcoporum, quod 
anno circiter 1400. compositum est, fit mentio Jo. zntiocheni 
Patriarchae cognomento Codonati, qui inde translatus sit ad Se- 
dem Metropolitanam Tyri. Non alius hic fuit quam secundus il- 
lorum quos memorat Nicephorus Patriarcha CP. quem diximus 


ejectum a Zenone Imp. Eum enim Codonatum fuisse cognomiua- 


tum, testimonium perhibet Jictor 'ununensis. Ab J4nastasio 
Caesariensi, in Tractatu De.jejunio Deiparae, Joannes quidam 
Patriarcha 24ntiochenus, tanquam tunc cum ipse scribebat Ec- 


clesiam illam regens, celebratur: quo seculo is claruerit, non ha- 


bemus usque adeo exploratum, ut pro certo et indubitato decernere 


1) 1. 6. c. 23. 


loannes Malalas. € 


NEA e 


di |. PROLEGOMENA. 


possimus: hoc tamen certissimum et exploratissimum' eum ante 
undecimum: seculum ,: vel medium. saltem praecedentis jin: illius 
Ecclesiae Cathedra non praesedisse: nam autor est idem /4nasta- 
sius, excepisse eum in Sede ista TAeodosium, Petri'successorem ; 
at ante (ad minimum): medium decimi Seculi fuisse nullum in 
ila Ecclesia TAeodosiwum qui Petro successerit, constat; "Neque 
multum quidem: videtur dubitandum; quin idem' is faerit; vel 
cum illo Joanne Patriarcha supradicto, cujus apud Gul. Tyrium 
liabetur mentio ,' vel saltem -— minus 1) - vh cum WMona- 
cho Oxiensi, 

ΙΧ. Si cui oboriatur suspicio, inter Zfnastasium. γω εσρθήν 
Patriarcham, in quo terminatur Catalogus Nicephorianus;' et Se- 
culum désir; ante quod apparet floruisse ZMalelam, in Ca- 
thedra zintiochensi sedisse Jóànnem aliquem, qui idem cum Ma- 
lela potuerit esse: is adeat velim Eutychii Patr.- Alexandrini z4n- 
nales, illisque práefixam Chronologiae ejus Synopsin.  Recensi- 
tos ibi reperiet illius. intervalli Patriarchas^ universos, Joanne 
nullo inter illos celebrato. Ejusdem rei fidem facit. Catalogus 
alius, quem, ex Arabico aliquo Autore (ut opinor) transcri- 
ptum, ab Amico nostro multo nomine venerando, Edvardo Ber- 
nardo, Viro.in omni doctrinae genere singularis praecellentiae, 
accepimus. llius Patriarchas praedicti intervalli, quia discre- 
pat aliquantulum ab Eutychiano, Lectoris oculis hic non grava- 
bimur subjicere. 


A. D. oA. D. 





uo uo 
num. an. dd: num. | ^- en. desin. 
58. Zlnastasius alter 9. 607. 66. Theodoretus 17. 812. 
59. J'acat sub Persis . 81. 688. | 67. Jobus . 81. 843. 
et IMacedonius 8. 646. | 63. Nicolaus 26. 869. 
60. Macarius. | 5. 651. | 69. Stephanus et 29. 891. 
61. Theophanes 12. 663. "Thaddaeus : , 
62. Thomas. 20. 688. | 70. Symeon... ! τ... 12,908; 
63. Georgius . 21. 704.| 71. Elias... 8. 931. 
64..J/acat sub Saracenis 50. 754. | 79. Pacat 4. 935. 
et Theophylactus 18. 772. Dein Theodosius et ali Fi iri 
65. Theodorus. 23. 795. obscuri. 


1) Vide Diatr. de Script. Graec. Var. 


PROLEGOMENA, A 


X. Ut errorem committunt Scriptores: praenotati, cum 7Ja- 
lelam nostrum. in Patriarcharum. Antiochenorum Albo reponunt, 
sic errorem plane diversum de illo erravit Franc. Combefisius.: Is 
in Manipulo de Originibus rerum Constantinopolitanarum, Joan- 
nem nostrum Antiochenum Malelam , cujus. nomen ex Oratione, 
quam vocant, Jo. Damasceni de Imaginibus supra citata ei inno- 
tuerat, eundem fuisse decernit cum Joanne illo zíntiocheno, ex 
Grammatico Presbytero, quem tradunt Gennadius 1Mass.!) et 
Marcellinus Comes 2) contra Haeret. Eutychianos librum condi- 
disse; Qui error, ut facile refellitur, cum Chronicon JMalelia- 
nüm ultra tempus Joannis praedicti pertexatur; ita facile quoque 
illi condonatur, cum Chronicon ipsum videre ei nunquam datum 
est. Suum autem Chronicon composuit Marcellinus A. D. 534. 
id est imperii Justiniani octavo, et. Catalogum suum Scriptorum 
Ecclesiasticorum, in quo mentionem facit praedicti Jo. 44ntiochenz 
Presbyteri, concinnavit Gennadius, imperium administrante zína- 
stasio À. D. 4055, hoc est, annis ante imperii Justiniani, a Πα" 
ἮΝ nostro celebrati, exitum circa rxx. 

"XL  Conjecturam aliam nihilo magis foelicem eodem in loco 
de [ER MDAN nostro facit Comóefisius; ut eundem eum fuisse 
cum praedicto Joanne Presbytero, sic et eundem omnino fuisse 
cum Joanne Historico cognomento Diacrinomeno , i. e. Eutychía- 
n0; sic enim Schismatici Éufychiani nuncupari consueverant. 
Floruit iste Joannes ὃ Διὰκῤρινόμενος ante nostrum Joannem, et 
ante ipsius Justiniani tempora sub praedicti Z/nastasii imperio, 
citante eum Theodoro Lectore in: Hist. Eccles. qui ipse scripsit 
sub Justino seniore, decessore Justiniani, Anastasiique succes- 
sore. Neque reperiuntur apud nostrum Chronographum quae 
ex illo Joanne nominato Diacrinomeno a Scriptoribus Graecis 
proferuntur. De eo qui plura volet, is adeat nostram Diatribam 
(ad quim Lectorem jam saepius amandavimus) De Scriptoribus 
Graecis varüs cum prophanis tum Ecclesiasticis, maxime ex 
Codd. MSS. quae lücem brevi visura est: ubi legere licebit non- 
nulla de eo haud vulgaria. 


1) De Script, Eccles. 
? ) Chronico. 


XXXVI PROLEGOMENA. 


XII. Utrum omni Zaereseos labe immunis. esset .moster 
Chronographus, an potius faveret praedictorum Eutychianorum 
partibus, adeo ut mereatur, cum dicto Joanne Historico, 9 Ζια- 
κρινύμενος audire; si quidem inquirere operae pretium: non de- 
sunt quae fidem faciunt, inter Scriptores eum Orthodoxos esse 
potius annumerandum. Imperatoris. quippe Justiniani fidem, 
dogmatibus Haereticorum , quos Edictis ille damnaverat, opposi- 
tam, Orthodoxcam appellat. |. Haeresium (inquit) sectatores quos- 
cunque Homani Imperii finibus excedere jussit, indulta tamen eis 
per ires menses. licentia si qui per id tempus Fidem Orthodoxam 
amplecteretur. . Sic alio in loco de Justiniano: Sub illius (inquit ) 
imperio Haeresibus variis interdictum est. Inter istas vero nomi- 
nalim fuisse Eutychianae interdictum , ex Edictis 5? et 6" apud 
Codicem Justinianaeum in Titulo 1?. fit conspicuum. . Datur alius 
quidem in eo locus, qui forsan nonnullis videatur argumentum 
subminislrare, eum | Éutychianorum opinionibus tinctum. fuisse; 
locus scilicet iste ubi habet sermonem de J'italiani rebellione 
contra Imp. Zfnastasium, Eutychianum, in. fidem Catholicam sae- 
vientem, et Episcopos Orthodoxos e Sedibus suis deturbantem ; 
quem Z'italianum ait P/ictor Episcopus ununensis contra illum 
arma cepisse propter Fidei Catholicae subversionem , et Synodi 
Chalcedonensis damnationem , remotionesque Orthodoxorum Epi- 
scoporum aique successiones Haereticorum, De illa Vitaliani re- 
bellione verba faciens, et in fugam eum actum enarrans Chrono- 
graphus noster sic subjungit: Καὶ ἐνίκησε ὃ Σωτὴρ Χριστὸς καὶ 
ἡ τοῦ βασιλέως τύχη. Hanc vero victoriam conciliavit Salvator 
Christus et Imperatoris fortuna. Quae. verba videantur indicare 
zelum ejus contra causam Jaliani, et ipsius fuisse opinionem, 
. pro Lnperatore tanquam pro Z'eritate Christum dimicasse. At 
utcunque hoc nonnullis prima fronte videatur, exinde tamen ni- 
hil potest jure inferri; dici enim ista a 7Male/a potuere, quia ar- 
ma rebellia contra Principem suum Z'italianus sumpserat. Sic 
alii profecto Scriptores Orihodoxi de bello a Jtaliano moto, 
tanquam de re improbanda loquuntur, quamvis bene de eo sen- 
sisse videatur citatus Jictor. Cyrillus Scythopolitanus in Zi- 
ta S. Sabae!) illius rebellionem damnare videtur, sed aliquanto 





1) cap. 57. 


PW KW 


PROLEGOMENA. XXXVII 


teclius; συνεχόμενος ὃ βασιλεὺς ἀναστάσιος ὑπὸ τοὺ Βιταλιανοῦ 
βαρβαρικῶν ὀχλήσεων. ^ Detentus. Imp. «παδιαϑδὲι5 α Vitaliani 
barbaricis motibus.  Evagrius !) apertissime: Τυραννεῖ (inquit) 
τὸν .Avocraciov Βιταλιανός" Et, eodem in loco, ait eum medita- 
lum fuisse ut imperium occuparet. | 

XIII. Praeter varios hosce Joannes Z4ntiochenos huc usque 
memoratos, quos esse diversos a Joanne|nostro ex dictis certissi- 
me cognoscitur; observata sunt nobis inter legendum nomina 
aliorum non paucorum. Eorum primus est Jo. Z4ntiochenus Ar- 
chipresbyter, Publiae Diaconissae et Abbatissae Filius sub Imp. 
Juliano Apostata clarus. Secundus est Jo. ZMaxentius, Presbyter 
(ut volunt) Ecclesiae z4ntiochenae sub Justino seniore, cujus 
extant in Bibliotheca Patrum Opuscula aliquot. Tertius est Jo. 
ZIntiochenus Presbyter, contra Faustum Semipelagianum Scri- 
ptor, ab J4done Fiennensi laudatus; nisi idem hic esset ( quod 
facile quidem concedo) cum praedicto Jo. 7Maaentio. Quartus 
est Jo. Zntiochenus Laurae S. Sabae in Palaestina Monachus, 
Diaconus et Canonarcha, secta Origenista, imperante Justiniano. 
Quintus est Jo. Scholasticus, ex Presbytero z4ntiocheno Patriar- 
cha Constantinopolitanus sub ejusdem Justiniani exitu: cujus 
extant Collectio Canonum , et Capita Ecclesiastica; quemque 
aliqui perperam confundunt cum Jo. zfntiocheno Chronographo, 
cujus extant Excerpta in Collectione Constantini Porphyrogenneti, 
Sextus est Joannes de 74ntiochia vulgo dictus, Arrianus, unus 
ex Magistris ZMuhammedis Pseudoprophetae, quo tempore impe- 
ravit Heraclius. Hisce adjiciendi sunt, nisi iidem fortasse fue- 
rint cum aliquo jam dictorum, Joannes IMonachus et Presbyter 
zIntiochiae, cui in Codice quodam MS. attribuitur Oratio de Do- 
mini Transfiguratione, eadem cum illa, quam nomine Jo. Da- 
zasceni in illius Operibus evulgatam habemus: et Jo. Zniio- 
chensis, cujus nomen in alio quodam MS, Tractatui De Conju- 
rationibus praefixum reperitur. De omnibus hisce, sicut et de 
ilis plerisque quos in superioribus memoravimus, nos fusius et 
plenius in Diatriba supra memorata De Scriptoribus Graecis va- 
ris, Capitibus duobus primis, ex professo disseruimus. Hic 


1) Hist. Eccles. 1. 3. c. 43. 


XXXVIII PROLEGOMENA. 


eos recensitos volui, ut quot et quinam extiterint illius nominis 
non nescius sit Lector, et, si quis ex illis cum Chronographo no- 
stro idem esse videatur, ei proprio suo judicio uti liceat, modo 
et mihi liceat uti meo. . Nihil opus est ut hisce subjiciam, a Dia- 
cono Liberaio!) memorari Episcopum |quendam Alexandriae, 
cujus. nomen. sit nostri Scriptoris quam simillimum , Joannem 
cognomento Mela ;. quem. dicit fuisse IDioscoritam, hoc est Dia- 
crinomenum sive Synodi Chalcedonensis adversarium... Eundem 
eum fuisse. cum Nostro Jo. /Ma/e/a .suspicabitur nemo paulo. eru- 
ditior. Floruit enim ante tempora Justiniani, et, ut autor est 
ipse Liberatus, secundus erat in Antistitum z4Zexandrinorum suc- 
cessione a Petro: IMongo, Athanasii. Haeretici successor; et al- 
terius Joannis Machiotae (sive INiciotae) cognominati decessor. 
Incoepit, juxta Chronicon. Orientale, Ecclesiae | Alexandrinae 
praesidere A. D. 488. ét Sedem ienuit per annos 8. et quod ex- 
currit. / Kircherus in Catalogo Patriarcharum: zAlezcandrinorum 
refert illias initium: ad annum Christi 506. Ad quem annum. po- 
nitur a .Baronio non initium ejus, sed. exitus. i.) 

XIV....De Chronographo nostro (benigne Lectori quis fuit 
et qualis, vel potius sane quis et qualis non fuit, inquisivimus 
hactenus. Jam. postulat ratio nostri instituti, ut ad alia progre- 
diamur, et qualis sit. Scriptor, deque ejus aetate, temporeque 
quo scripsit, ineamus disquisitionem. | Floruisse eum sub. impe- 
rio Justiniani ejus nominis Primi, quod anno D. 527?. incoeptum 
est, et 565? terminatum, inter illos eruditos Viros, qui Chroni. 
ci ejus exemplar MS.. pervolverint, inolevit hücusque sententia. 
Sic statüunt pro certo et indubitato CAzmeadus simul Interpres 
el Gregorius; sic quoque Vir summus Ομ, Lloydius, Antistes 
ZAsaphensis hodiernus, qui et eum existimat anno Justiniani cir- 
citer xxv. scribere desiisse. ^ Hoc edocti nos sumus a Clariss. 
"Antonio Pagi in. Annales Card. Baronii ?) : in quo Opere eximio 
de Chronographo nostro: ex Patris praedicti Literis ad se missis 
mentionem faciens Vir ille: eruditissimus ;; Z/ixit, inquit, sub 
lMagno Justiniano: et. videtur. anno ejus xxv. aut circiter scribere 


1) Breviario cap. 18. 
3} ad an. D. 107. 





PROLEGOMENA. XXXIX 


desiisse. Tta. clarissimus Gul. .Lloydius, Episcopus z4saphensis, 
e secta. Protestantium , vir solidissimi Criteri, In egregio per- 
utilique Opere, de Scriptoribus Ecclesiasticis, quo Orbem sibi 
Literarium. obstrinxit Vir eruditissimus Gul. Cavaeus nostras, ad 
aelatem Justiniano sequiorem demitlitur, ita tamen ut eo im- 
perante in vivis esse potuerit, et ad annum Christi 601. conji- 
— «XV, Cum ait celeberrimus Pagius certiorem se factum ab 
Episcopo saphensi, Chronographum nostrum anno Justiniani 
xxv. aut circiter scribere desiisse, eum non possum non suspica- 
ri duabus in rebus memoria fuisse,lapsum: nam 1^, mihi facile 
persuadeo scripsisse doctissimum Praesulem de anno Justiniani, 
non xxv^. sed xxxv?. Usque enim ad annum illius Imperatoris 
xxxv", Chronographiam. nostram, , prout jam in MS. habetur, 
perduci, tam certum est quam quod. certissimum: et desinit qui- 
dem in anno illius imperii vel xxxviu^. vel saltem xxxvu*. Sub- 
est quoque suspicio hoc tantum Eum sibi voluisse, in isto circi- 
ier anno desinere nostrum Exemplar, non illo anno Autorem 
scribere desiisse: nam unde id colligi potuerit, nihil uspiam, vel 
leve, occurrit, cum in fine Exemplar esse mutilatum, vel luce 
ipsa/clarius appareat. Habetur Exemplar inter Codd. Baroccia- 
7108... Membrana , et manu antiqua: annorum (ut fas est conjicere) 
plusquam 600, exaratum, | Ex Voluminis MS. crassitie, colli- 
gendum . facile videtur non multas Schedas in calce desiderari, 
et vix id deductum fuisse ultra mortem Justiniani: sed ad hoc 
Volumen non aliud olim pertinuisse, vel ipsum olim non fuisse 
in duo divisum, unde liqueat? Certe constat opus totum multa 
olim. passum fuisse ; et Schedas omnes aliquando jacuisse per in- 
juriam temporis ἃ se invicem solutas.. Hoc indicat praesens Vo- 
luminis: conditio, Schedis variis. in. locis a posteriore Bibliopego 
miserrime transpositis, Utcunque de hisce. res habeat: quod in- 
ira: annos. ἃ Domini nostri Nativitate 900. scripsit noster CAro- 
nográphus , extra. omnem. dubitandi aleam ponitur, cum exta. 
rent ex Opere illius excerpta, inter Collectanea Constantini Por- 
phyrog. Imp.. qui natus est anno 905". et anno circiter 9595, de- 
natus: et non scripsisse sub ipso Justiniani imperio, sed postquam 
ille diem suum supremum obiisset, hoc est post annum 565. 
eodem certitudinis gradu nobis elucescit, id aperte indicantibus 


XL "| PROLEGOMENA. 


verbis illis quae de Justiniano in initio libri 18. legühtur: Efa- 
σίλευσεν ὁ ϑειότατος Ἰουστινιανὸς ἔτη λη΄, καὶ μῆνας ζ΄, καὶ ἡμέ: 
ρας 17. Imperium tenuit Divinissimus Justinianus annos xxxvit. 
menses vti. et' dies xir. ^ Hoc. solum in. controversiam potest vo- 
cari, an sub Justiniano floruerit, et paulo post ejus aetatem 
Chronographiam suam: condiderit?: Sunt: quidem,' quae facile 
cuivis non satis altento possint persuadere, eum paulo post Ju- 
stinianum suum Opus'concinnasse; sed et alia sunt multa a no- 
bis observata, quae suspicionem non immerito creant"eum se- 
culo isto fuisse recentiorem: Quin et sunt: quae subindicent eum 
ad tempora longe sequiora esse: detrudendum. Ut de'ejus aeta- 
te veritatem possit indagare Lector", deque ejus autoritate judi- 
cium facere, nos quiequid occurrit notarum οἱ indiciorum: aetà.. 
tis, ob oculos hic congeremus, ac in trütina simul collocabimus. 
Et primum quidem ea, quae contra illius vetustatem tantam vi- 
deantur facere, afferamus et in lance ponamus; deinde quae il- 
lam videantur astruere, ex adverso ponderemus; ét si quid: ad- 
miltant haec responsionis , prout eter rerum: acstimatores de- 
cet , videamus. ! "QNOD DAI 
- XVI," Quod Autor noster sub Fico NR $0- 
lum non scripserit, sed et neque in vita extiterit, in primo loco, 
argumenti firmissimi vigorem id' habere videtur, quod de Urbis 
suae Antiochiae nomine sub Justiniano in Theopolim mutato ; 'et 
de populi tunc temporis Acclamationibus, verba faeiens'), de 
illorum Acclamationibus non loquitur ipse ex sua seientia et me- 
moria ,' sed ad publica ipsius Civitatis ἀμ μεν provogat. Ομοίως 
δὲ καὶ ἐν yia “Χαρτίοις ἐὐρέϑη τῶν vd Qaa γραφόντων τῆς αὐτῆς 
πόλεως, ὅτι ἔκραζον κληδόνα διδόντες εἰς τὸ μετακληϑῆναι τὴν 
αὐτὴν πόλιν. “ἃ novum vero hoc nomen, in Chartis eorum qui 
ZAcia publica hujus Civitatis conscripsere, inventum est, quod 
bene eidem ominantes acclamarunt Incolae, Sane si ipsius me- 
moria contigissent istae Acclamationes, quamvis forsan memo- 
rare potuisset in Fegistra Civitatis publica fuisse relatas, illa ta- 
men de eis hoc modo et forma non allegasset, Si velipse, vel 
sui Aequales istiusmodi Acclamationes suis propriis auribus per- 


1) Parte 2. p. 179. 


á PROLEGOMENA. xL1 


cepissent, - au fuisse" zMcclamationes Acta Püblica citasset? Si 
quaenam voces fuerunt acclamatae, et quoties fuisset acclàma- 
tum, enarrasset, non fuisset mirandum eum cta Publica 1) de 
illis appellasse. At simpliciter fuisse a bene. 'ominantibus accla- 
maium, si vel ipse, vel sui — — ἫΝ tonem 
ith citare? - mac on ' 
c7 UXVII. ^ Argumentum 2". exinde pilo μ quod de rebus 'ge- 
'stis sub imperio Justiniani, tot et tanti errores in illius CArono- 
mographia 'committantur, ut omnino repugnet eum illis vixisse 
temporibus. Ut, multis praeteritis, nonnullos hic loei, qui no- 
"bis sint majoris momenti, in medium producamus: Bellum illud 
quo Regi Lazorum contra Persas per Ducem Trenaeum etc. sup- 
petiae latae sunt, Is refert ad imperium Justiniani ?), et ad ejus 
Consulatum 2". Indictionemque 6". quae in annum illius imperii 
2", incurrit; quod tamen non gestuni fuisse ab Imp. Justiniano, 
sed ab' ejus Decessore Justino, ex Procopio Caesariensi?) , ejus- 
dem aevi probatissimo Seriptore, colligere licet. Edictum Ju- 
Stiniani- de Episcopis, Orphanotrophis, Oeconomis, et' Xenodo- 
-chiariis, ne nisi de iis quae ante munus susceptum habuerint bo- 
nis, Testamentum emiltterent, conjicit Is ad arinum Justiniani 2" 4). 
errore non minus quam annorum 13. Designatur enim Novella 
Justiniani cxxxi*5). quae emissa est xv. Kal. .4prilis Basilio 
-Cos. 5) ut ex ejus extremo conspicitur, id est anno illius inipe- 


'') De Populi Acclamationibus in Acta Publica referendis, adi Casau- 
- bonum in'Julcatii Gallicani Avidium Cassium p.466. etc. et Gret- 
serum lib. 3. Observ. in Codinum de Officiis Urbis CP. c. 6. p. 
215. ad 218. 
?) p. 153. 
.8} De bello Pers. l. 1. c. 12. 

^y Conferantur p. 159. cum 153, 155, 176, 180. 

5) Vide Caput illius xu. 

9) Apud Helvicum, et alios obaiiek: annus iste Consularis qui 
incurrit in annum Justiniani 2. et 3. seu Indictio 7. Consulatu Basi- 
lii insignitur: at male. Consul enim solitarius illius anni nominatus 
est non Basilius, sed Decius, uti patet ex Fastis Marcellini Comitis, 
Victoris 'T'un. et Chronici Paschalis sive Alexandrini; atque ita no- 
minatur ab Autore nostro p. 186, 187. et ab ipso Imp. Justiniano 
in Constitutione de Emend. Codicis. 


XLII PROLEGOMENA. 


rii xv'? jam desinente. . Ad annum Justiniani 2^. 1) de Constitu-- 
lionibus quibusdam JNove/lis ab eo: tunc temporis. promulgatis 
mentionem Noster faciens, inter eas recenset Constitutionem De 
jure. haereditario .Liberis. Naturalibus concedendo , justia. Legem 
ab Imp. Anastasio latam ; quae edita quidem est non ante imperii 
Justiniani annum xm. Quamvis enim super ista materia habea- 
tur Lex Justiniani in Codice Tit, xxvi. v. vu. ipsius? Consu- 
latu, i e. anno imperii 9? data; vix tamen videtur dubitandum 
quin ἃ nostro Autore designetur Lex alia de re eadem. posterior, 
amplior, et;celebrior, quae in zuthentico inter Novellas. nume- 
ratur nxxxix^, et auno illius Imperii xir, Consulatum: gerente 
Zpione, data est; in qua quidem expressa, habetur mentio. de 
Lege circa rem eandem ab Imp. "Anastasio, emissa ,. ut de eo men- 
tionem in Lege. ἃ 86. designata fuisse factam non obscure subindi. 
cat «μον. Ad eundem annum de, uellis ex Lenonum turpissima 
servitute ab Imperatrice TAeodora liberatis, prohibitisque. .Leno- 
ciniis,. commemorat ?); quod. tamen. dubitaverit nemo, quin 
statim contigerit ante tempus illud, quo Lege ab Imperatore ad. 
versus Jenocinia provisum est: at.data est Lex illa. KaZ. Decemb. 
Belisario Cos. lmperatoris anno nono; et inter Novellas numera. 
tur xiv?, |. Ad. eundem annum, .nempe Justiniani 2", et ante Con- 
sulatum Decii, qui anno illo ad. exitum vergente incoepit, refer- 
tur a Nostro ?) Codicis Justinianaei Editio, qui editus tamen 
est ineunte Justiniani anno 8. sub ipso Decii Consulatu, vr. Zdus 
"prilis; uti liquet ex Constitutione de eo confirmando. Δα 
praedicti Decii. Consulatum *). conjicitur ab eo Edictum contra 
ZAleatores ;. quod. postea. temporis fuisse evulgatum;: ex eo licet 
colligere, : quod inscriptum sit (extat illud in Codice lib. 8. tit. 
48.) ad Joannem (Cappadocem) Praetorio Praefectum; - nam 
ad eam dignitatem evectus est Joannes Cappadox: non ante Con- 
sulatum sequentem, quem gessere Lampadius et Orestes, vel 


1) Confer p. 169. cum p. 153, 155, 174, 180. 

?) Confer p. 273. cum sequente, ubi mentio Indictionis 7. et cum 
caeteris jam cit. 

3) Conferatur p. 183. cum 153, 155, 176, 180, 186, 187. ubi comme- 
moratur Consulatus Decii tanquam. initus post Codicis Editionem. 

^) p. 186. 


PROLEGOMENA. XLIII 


praeteritum. vel exiturum: suffectus est enim in locum Juliani, 
quem. Praetorio Praefecti Magistratum administrasse exituro 
Lampadü et Orestis. Consulatu ,. comprobatur. ex Codicis libro 1. 
tit. 5. Lege xix. quae dirigitur JuZiano .P. P, ΤΌ, Καῖ, Decemb. 
Lampàdio. et Oreste Coss. | Eidem τοὶ ipse Noster testimonium 
adhibet, qui postquam locutus. fuisset de Legatis Romanorum 
sub exitu mensis Septembris 1), Lampadio. et. Oreste Coss, .ex 
Perside post. pacem saucitam redeuntibus, deque Romanorum et 
Persarum in bellum iterum ruentium praelio commisso ad flu- 
vium Euphratem .4prilis die xxx ?) , addit, tempore circiter eo- 
dem 3) Julianum Praetorio Praefectum *). dignitate sua. exutum 
fuisse; et Joannem. Cappadocem | in. locum ejus..suffectum.. .. De 
Antiochia. a. Rege Persarum Chosroe expugnata mense Junio In- 
dict. 9. hoc.est anno Justiniani 14? verba faciens, subnectit, eo- 
dem tempore ? ) Belisarium contra Gothos emissum fuisse.etc. quod 
contigit: tamen anle. captam ἃ Chosroe Antiochiam plus annis 4. 
solidis. Incoeptum est enim a.Belisario Bellum. Gothicum. circa 
annum Justiniani nonum: absolutum sive decimum inchoatum ,. ut 
annus ilius 14:us et Indictió praedicta tertia cumj anno istius 
belli quinto connectantur: id quod videre est in Procopii Histo- 
ria de bello isto concinnata. Circa quidem id tempus ex Italia 
reversus est Belisarius cum. 7 156 Rege Gothorum captivo facto, 
cujus rei ibidem Chronographus noster meminit; atque hoc vide- 
tur erroris ansam ei praebuisse; putavit enim, ut videtur, intra 
paucos menses et incoeptum fuisse bellum et J;tigem Constanti- 
nopolim adductum. Hisce omnibus erratis adde, quod Comeia 
insignis, qui JProcopio teste 9), anno Justiniani xiu. apparuit, 
ad annum illius. 1v, Consulatum 80. Lampadii et Orestis, a no- 


t] γ} 
IS 


1) Conferatur P. 190 cum 188. 
?) p. 202. 

8} Praetorio Praefectum fuisse Joannem illum anno post Consülatum 
Lampadii et Orestis liquet. ex Cod. 1. τ. Lege xxr. quae dirigitur 
Joanni P. P. et data est V. Kal. Aug. post Consulatum Lampadii et 
Orestis. 

^) p. 205. 

^) p. 222. 

9) Conferatur Capitis 3. libri 1. de bello Persico finis cum initio ca- 
pitum 2. seqq. £i 


^ 


XLiV PROLEGOMENA. 


stro prodatur 1): quo nec se nec suos Aequales Cometam istum 
vidisse liquidissimo demonstrat. Accedit quod Nyeteparchi po- 
testatem abrogatam et pro eo Praetorem creatum ad Joannis GCap- 
padocis Consulatum (i. e. ad annum lmperatoris 12.) conji- 
ciat?); quod tamen triennio ante, nempe Cos. Belisario, fa- 
ctum est, ut apparet ex Novella xis. Quibus adjicienda est fa- 
bula ista, quam de Rege Z4xumitarum memoriae tradit 3}, eum 
tempore Justiniani contra Regem Homeritarum in bellum profe- 
cturum. quia Negotiatores Christianos in Auxumitarum regio- 
nes transeuntes bonis omnibus et vita is spoliaverat, vovisse, si 
Homeritensem bello superavit Christianum 86. futurum; (Pro 
Christianis enim, inguit, adversus eum arma sumo;) et parta 
victoria Legatos ad Justinianum misisse, u: Episcopus sibi Gle- 
ricique darentur, a quibus Christianae Religionis rudimentis: et 
IMysteriüis imbutus, sacro Baptismatis lavacro intingeretur. Hoc 
totum a vero longissime abhorrere testatissimum fit ex: Procopio: 
nam autor est ille, Regem ZZxumitensem , etiam ante id bellum 
Religionis Christianae fuisse cultorem, idque quidem quam fer- 
ventissimum; Χριστιανός ve ὧν καὶ δύξης τῆσδε ὡς μάλιστα ἐπι- 
μελούμενος. Et ut constat esse alienum ab omni veritate, ita si 
quis penitius ad illud attendat, rationem et modum fabulandi 
apud recentiores Scriptores Graeculos usitatum , resipere patebit. 
Committere non possum, quin hic subjungam, quod in vita Ju- 
stini Thracis, Justiniani Decessoris, annis paucis ante hujus ini- 
tium de Éuphrasio suae Civitatis Patriarcha, scriptum reliquit ; 
suffectum eum in locum defuncti Pauli, Orthodoxos, quos vo- 
cant, graviter persecutum fuisse, plurimis eorum etiam neci tra- 
ditis. Quale hoc erroris portentum! quam. absurdum, et ἀσύ- 
στατον! quam absurdum est, Fuphrasium Orthodoxum Oriho- 
doxos neci tradidisse! quam absurdum est eum, qui idcirco quod 
fuerit Orihodoxus ad Thronum illum promotus erat, sub Oriko- 
doxo Imperatore Orthodoxos. fuisse persecutum! Quis nescit. 
Haereticos istos quos Imp. z4nastasius ad Sedium Episcopalium 


1) Confer. p. 190. cum 188. 
?) p. 221. 
3) p. 164. 


PROLEGOMENA. XLV 


honorem evexerat, a Justino fuisse dejectos et deturbatos? Et 
quis non cognoscit sub eo solos floruisse Orthodo:xos? Sane talis 
et tantus error hic esse videtur, ut a nostro Autore de sua Civi- 
tate nullo modo potuisset commilti, si vel ipse tunc temporis 
vixisse, vel cum aliis ullis, qui vixerant illa aetate, fuisset 
versatus. Neque alia quidem de causa id scriptum fuisse videtur, 
quam quod Narrationem ex Autore aliquo Eutychiano exscripse- 
rit; qui Autor, cum ipse esset Eutychianus, per Orthodoxos de- 
signarit, non illos qui revera fuerunt Orthodoxi, sed qui tales 
sunt habiti apud Eutychianos; hos namque ab EupArasio persecu- 
tionem fuisse passos, ad verisimilitudinem quam proxime: accedit. 
—oOXVIIL || Quod. in caeteris istis locis tam insigniter a vero 
deflexerit noster Chronographus , id in causa fuisse videtur, par- 
tin quod Scriptores malos atque recentiores sit secutus, partim 
quod ipse negligentius et incuriosius transcripserit, partim 
denique quod conjecturis. suis et hariolationibus in temporibus 
rerum et gestorum statuendis usus sit, Secutum eum fuisse Au. 
tores alios non minus in rebus sub imperio Justiniani gestis enar- 
randis quam in gestis aliorum celebrandis, ut conficitur ex erro- 
ribus notatis, sic et aliis luculentis indiciis redditur confirmatum, 
Unde aliter factum est, quod a Mensibus unius anni, ad menses: 
alius absque ulla annorum diversitatis significatione transgredia- 
tur, nisi quod ex aliis Historicis suas Narrationes transcribens, 
intermedia quaedam, quae non fuerunt omittenda, oscitanter 
omiseril? Sic post mentionem Septembris IMensis!) (sub Lam- 
padii et Orestis consulatu) ad J4prilem?) (sequentem) alium- 
que Septembrem progreditur?) sine ulla diversi anni mentione. 
Unde aliter contigit quod in alio loco *) res gestas Septemóris 
mensis ante gesta Zfugusti ejusdem anni in literas retulerit, et 
mensem Septembrem ante Augustum ponat; unde, inquam, hoc 
potuit contingere, nisi quod ex Autoribus diversis dum sua de- 
sumebat, primo verba illius posuerit qui Septembris mensis gesta 
celebrarat, et postea verba alterius, qui de actis mensis zugusti 





1) p. 190 

“δὴ P. 202. 

3) Lege p. 188. ad 221. 

1) p. 230. ad annum Justinniai 26. 


XLVI PROLEGOMENA. 


scripserat? Unde fieri potuit, quod inepte de re eadem mentio- 
nem bis faciat, nisi quod ex Autoribus variis exscripserit, et de 
re eadem diversorum expresserit verba ? 510 profecto de Codicis 
Justinianaei ' compilatione eadem *), ἐπ uno loco ?): Idem Imp. 
leges, et Novellas: etiam. ipse edidit, quas in urbes emisit... Et 
rursus?): Eodem tempore Leges omnes veteres in Codicem unum coa- 
ciae sunt, et'alias ipse de suo edidit, et per singulas urbes emisit. 
Sic etiam eandem fabulam ^), quam ante posuerat in libris prae- 
cedentibus, de. urbe Palmyra a fato Goliathi nominata ,. repetit. 
Taceo bine factum quod eundem montem, quem Garizi aütea no- 
minarat ^), hic in Vita Justiniani nomináret Zrgarizin 9). ^ 

'XIX. Utut sit de aliquibus notatorum locorum: id tamen 
pro quo cohtendimus ex aliis redditur manifestissimum ; δὲ ex 
dictis videtur satis demonstrari, non aevi illius, quo floruit Ju- 
stinianus; fuisse Scriptorem nostrum. Quibus omnibus demum 
addatur, res quasdam illius aetatis ab eo silentio penitus prae- 
tériri, ut Concilium Y. Generale? ), et Belisarii Expeditionem 
quandém perinsignem adversus 'Chosroem Persarum: Regem in 
Oriente post captam Jntiochiam saevientem; quae nullo pacto 
videtur omissurus, si illis temporibus ipse floruisset, ^ | 

XX. Neque silentio hie praetereundum, quod quamvis de 
Patria sua z4ntiochia, dum res describit Justini et Justiniani, 
non pauca memoriae tradit, nihil tamen, ne yov, vel de se. vel 
de sua Familia, quo eum tunc temporis vixisse inüuatur, come 


1) Fuit duplex Codicis Editio, sed de una M eadem bis oquitur 
Malela. 

?) p. 168. 

?) p. 183. 

4). p. 152. 

5) P. 98. 

6) Quomodo etiam ab aliis nuncupatur, ab “Ἢ mons et "Ddrisin. 

7) Ne quis suspicetur potuisse Malelam in illis quae ' desiderantur, de 
istis scribere; desinit Chronographia nostra prout eam nunc habe- 
mus in anno Justin. 37. et celebratum est Concilium V. Gen. anno 
ilius 27. Indictione 1. de qua p. 231. et contigit dicta Belisatii ex- 
peditio circa annum Justiniani 14. illis circiter temporibus quae tra- 
ctantur p. 222, 223. De illa multa habet: Procopius. a. Bel. Pers. 
l 2. c. 14, ad 21. pag. 192. ad 141, " ^ "' 


PROLEGOMENA. XLVII 


paret. "Dam describit tremendum illüen:'tereaetiotum qui annis 
diréiter 9. ante Justiniani initium contingebat, quo (ut dicit) 
Intiochia desolatio facta est, cui nulla superfuit domus praeter 
Lou quae ad montem AfBRIAS, et quo periere CCL, circiter mor- 
talium millia; dum alium describit terrae motum qui Justiniani 
anno 2. 'éiécliléliat ; quo (ut ait) Znteriere animarum v. millia, 'et 

illi qui supererant, in alias urbes sese receperunt; haec (inquam) 
describens; ut'nihil de seipso, sic neque de suis, vel verbum 
unüm habet. Cum admoduni támen videatur probabile; eum 
aliquid de se suisve mentionis in ejusmodi locis fuisse injectu- 
rum. ! 
"UXXI Haud me latet, doi dimi ΘΑ δοιεμδιήν ih. Latina 
Piin sic loca nédtidfla: interpretari quasi Malela se vixisse 
sub imperio Justiniani innuerit. De Legatione ab Imp. Justinia- 
no ad Indorum J4xumitarum Regem, ad annum Justiniani 4", 
vel 5".1) sermonem habens Παϊεῖα, describit habitum, quo in- 
dutus est Rex J4xumitarum cum Legatus reciperetur, ex ipsius 
Legati márrátione: oe δὲ ἐξηγήσατο ὃ αὐτὸς πρεσβευτὴς, ὅτε 
ἐδέξατο αὐτὸν ὃ τῶν Ἰνδῶν βασιλεὺς, ὑφηγήσατο:τὸ σχῆμα τῆς 
βασιλικῆς τῶν Ινδῶν καταστάσεως, ὅτι γυμνὸς ὑπῆρχε. etc. Quae 
sic iu sua J'ersione reddidit Chilmeadus; Habitus autem Hegis 
Indici pompaque solennis, quibus Legatum Romanum (uti ex 
ipsius ore didicimus) excepit, erant hujusmodi. ^ Nudus erat etc. 
At gravissime laborat haec CAimeadiana interpretatio. — Nihil 
aliud enim sibi voluit CAronographus, quam quod ista ex ipsius 
Legati relatu addidicerit, llius verba nihil aliud sonant: et 
quod non ex co//oguio cum .Legato , sed ex scripta narratione, 
quae tradit acceperit, ex verbis paulo post sequentibus demon- 
stratum habemus. Post narratum enim quo modo Rex Indorum 
ornatus et stipatus fuerit, procedit Chronographus ad explican- 
dum receptionis Legati modum, his verbis: Καὶ εἰσενεχϑεὶς ὃ 
πρεσβευτὴς Ῥωμαίων, κλίνας τὸ γόνυ προσεκύνησε" καὶ ἐκέλευσε 


51A 


1) Post mensem Septembrem Consulatus Lampadii et Orestis. Confe- 
rantur p. 188. cum 190. et 194. Mentio fit postea de mense Aprili 
p. 202. et iterum de alio Septembri quo obiit Coades Rex Persarum 
p. 212. postea de Indictione 10. quae incurrit in annum Justiniani 
.6. p. 213. 


acd PROLEGOMENA. 


ὁ βασιλεὺς Ἰνδῶν ἀναστῆναί μὲ καὶ ἀναχϑῆναι πρὸς αὐτὸν etc. 
Introductus autem Legatus Romanus, in genua procidens, Hegem. 
veneraius est. Sed. me surgere jussit. et propius accedere, Dum 
scribit ex Libro Legal JMalela, Pronomen, Me, quod ,. de sese. 
sermonem habens, Legatus posuerat, oscitanter ( pro more) re- 
linet. Sed quid in re tam aperta prolixi sumus? Fuit ipse Non-. 
nosus Àbrami F. qui praedictam obiit Legationem , neque JMalela. 
noster aliunde sua hausit quam ex ejus Historia suarum .Lega-. 
tionum. De qua vide Photium in. Bibliotheca Cod. 3. In alio 
loco !), in vita Justini Decessoris Justiniani, de exundatione 
Scirti fluminis, qua urbs Edessa cum domibus et incolis absor- 
pta est, facta narratione, subjuuncta sunt haec verba. ἔλεγον δὲ 
οἵ περισωϑέντες, καὶ οἰκοῦντες τὴν αὐτὴν πόλιν, ὅτι καὶ elc. 
Quae perperam sic interpretatur: Chilmeadus; dixerunt autem 
qui superstites adhuc urbem incoluerunt etc. ᾿ 

XXII. Ut ex hisce, quae hactenus discussa ndi ait^ 
evidens et liquidum videtur, sub Imperio Justiniani non vixisse. 
nostrum Chronographum; ita sunt inter ea, quae si quis atten 
tius expendat et consideret, haud sibi persuadere poterit; quin 
inter Scriptores multo recentiores sit accensendus. Hoc evincere 
quoque videntur argumenta alia. Ex eo quod Clementem Chro- 
nographum in testimonium advocat, eum non vixisse ante secu- 
lum octavum , non sine magna probabilitate videtur conficien- 
dum. Videtur enim iste Clemens Chronographus vixisse non 
ante Servatoris annum 685. Atque hoc colligimus ex ZZnonymi 
Graeci Demonstrationibus (quas inscribunt) Chronographicis, seu 
Collectaneis de. Antiquitatibus Constantinopolitanis, a quo cita-. 
tur (ut omnino videtur) de Imp. Constantino ,Pogonato, qui vi- 
tam cum morte commutavit anno Christi praedicto, nempe 685*. 
Scribens?) enim ille 44utor 4nonymus de statua quadam in urbe 
CP. nuncupata Tauro, et dicens eam Theodosii Senioris fuisse, 
subdit: Κλήμης δὲ τὰς ὁμοίας καὶ πολυμόρφους μαρμαρίνας Kov- 
σταντίνου εἶναι φάσκει,) τοῦ υἱοῦ Κωνσταντίου. Clemens vero 
similes variaeque formae marmoreas statuas Constantini, Con- 


1) p. 149, 
?) p. 32. 


PROLEGOMENA. | IL 


stantii P. esse ait. Quibus verbis Combefisius, in Notis, desi- 
gnari existimat Constantinum Pogonatum, Constantis (ut vulgo 
solet nominari) Filium: atque ita mehercule appellatum eum ab 
aliis nos observavimus. Constantinus Porphyrogennetus De 4d. 
ministr. Imperii 1): Ἐπὶ Κωνσταντίνου υἱοῦ Κωνσταντίου τοῦ καὶ 
Πωγωνάτου καλουμένου. (ὐοποίαπιϊπο Constantz F. qui et Po- 
gonatus nominatus est. Fuit quidem, quod et omnibus notum, 
Constantinus ipse JMagnus Constantii (Chlori) Filius: verum 
eum hic loci ne intelligamus hoc omnino obstare videtur, quod 
nusquam [Is alibi a laudato Autore nominetur Constantinus Con- 
stantii F. quamvis de eo mentionem creberrime faciat, sed sem- 
per vel simpliciter Constantinus, vel Constantinus Magnus, Κων- 
σταντῖνος ὃ μέγας. Atque ita profecto saepius nuncupatur intra 
paucas post locum citatum lineas; ut alium et diversum fuisse 
eum ab illo qui vocatur Constantinus Constantii F. quam claris- 
sime suhinnuatur. 

XXIII. Ut ex hoc argumento Scriptorem nostrum ante se- 
culi Octavi initium non floruisse videtur comprobari; ita quoque 
exinde videtur probabiliter inferri posse, vel eo tempore fuisse 
juniorem. . Quamvis enim concedatur Clementem praedictum ex- 
eunte circiter Centuria septima monumenta sua literis consignasse: 
(nam vel illum etiam suspicari licet floruisse post tempus istud ) 
illum tamen citare videtur Chronographus noster, non tanquam 
sui temporis Scriptorem, sed ut antiquiorem. Ut hoc vel exinde 
videtur conficiendum, ita suppetit nobis argumentum aliud, ex 
quo, si vix aliquid aliud occurreret, videretur tamen posse de- 
monstrari, eum illo tempore fuisse recentiorem, et non vixisse 
nisi post initium Centuriae nonae, Argumentum hoc duco ex 
ejus citatione "TAeophili Chronographi sive Historici.  Claruisse 
enim Theophilum Chronographum , sive Historicum , paulo ante 
seculum octavum absolutum, constat ex Zfbulpharajü Historia 
Arabica Dynastiarum?), qui docet eum sub Zrenes Imperatricis 
uxoris Leonis Porphyrogenneti, temporibus, anno Hegirae 169. 
hoc est, anno Christianorum 785. e vivis excessisse, Ail eum 


1) cap. 48. p. 172. 
3) p. 147, 148. 


Ioannes Malalas. d 


L PROLEGOMENA. 


fuisse Christianum, "Thomae F. Astrologum Rohensem (i. e. Edes- 
senum) .Zsirologorum J4hmodii Saracenorum Chalifae principem, 

e secta. Maronitarum qui in monte Libano sunt; et Historiam 

egregiam condidisse. Sic in alio loco!) Historiam ejus sive 

Chronologiam de annis ab O. C. ad. initium usque SeZeucidarum Epo- 
chae advocat. Hunc eundem fuisse cum 7Aeophilo Historico sive 

Chronographo quem adducit Chronographus noster, non est, ut 
opinor, cur dubitet aliquis, praesertim cum floruerit in eadem 
circiter terrarum plaga. Et ne quis suspicetur TAeophilum 4bul- 

pharajianum non Graecum: fuisse Scriptorem, sed Syriacum 

(quod tamen si detur, nihil tamen obstaret quo minus idem esset 
cum JMale/iano, cum illius Chronographia Syriace scripta, in 

Graecum sermonem traduci potuerit) jam extant in variis Euro- 
pae Bibliothecis z4strologica quaedam illius Opera sermone Grae- 
canico contexía, id docentibus Catalogis (quos vidi) MSS. codi- 
cum Bibliothecarum variarum; in quibus celebrari solent TÀeo- 
phili AJstrologica. — Qualia quidem scripsisse praedictum 77eo- 
philum, ut per se satis evidens videtur, cum .4strologus profes- 
sione, uti tradit Zbulpharajius, idque summus et clarissimus 
esset; ita constat autoritate Zfbumaschiris?), Scriptoris item 

Arabici, qui in Libro de JMysterus inedito, inter varios Graecos. 
"Astrologicos Scriptores, J4lexandrum, | Stephanum ,. ristote. 
lem, et Hermetem 5) annumerat Theophilum Filium Thomae, 

Quid? quod ZAeophilum praedictum Chronographum Edessenum 

Sermonis Graeci peritia polluisse, ex ipso edoceamur Z^ulpha- 

rajio ^): ab eo enim additur eundem istum JTomeri Poetae libros 
de Excidio urbis Ilii e Lingua Graeca in Syriacam quam elegan- 

tissime vertisse, | Sic Joannes Mansur Damascenus, quamvis 

ipse similiter in Aula Saracenorum Chalifae inter illius Consilia- 

rios Íloruerit, ea tamen, quae edidit, Opera sermone Graecanico 

adornavit, 

XXIV. In proclivi fortasse fuerit suspicari, Clementem su- 
pradictum | Chronographum quem citat Chronographus noster, 


1) p. 63. 

?) Apud Hottingerum de Bibliothecis orient. p. 255. 
5} Supposititii qui Graecus erat. 

^) p- 148. et 26. 





PROLEGOMENA. Lk 


non alium fuisse a Clemente Zdlexandrino , qui in Libris Stroma- 
teon in rebus Historicis atque Chronologicis multus est; atque 
ita Theophilum Chronographum , quem idem solet testem appel- 
lare, non alium fuisse quam Theophilum Episcopum J4ntioche- 
num, Librorum trium ad .4utolycum Scriptorem: in quorum 
Librorum ad Z4utolycum tertio de rebus Chronologicis non pauca 
literis produntur, et series annorum ab O. C. ad Autoris usque 
aetatem perpetuo filo deducitur; quin et Liber ille a Lactantio 
Firmiano sub Titulo Libri de temporibus (i. e. Chronologici) 
laudatur. Equidem ita eruditissimus Oxoniensis Editor dictorum 
Librorum ad Autolycum, ὃ νῦν ἐν ἁγίοις, in Praefatione, absque 
ullo rei examine, pro concesso habet, a Chronographo nostro 
designari illum, quotiescunque ex TAeophilo Chronographo testi- 
monia proferuntur, quia sc. nihil inaudierat de TAeopAz/o Chro- 
nographo alio, Ut vero diluatur omnis hujusmodi suspicio, hoc 
unum impraesentiarum monebimus, res istas quas producit ex 
Clemente et Theophilo Chronographis Historicus noster, in Cle. 
mentis ilex. et "Theophili ZJntiocheni Operibus non omnino re- 
periri. Hos eosdem Scriptores, CJementem et Theophilum Chro- 
nographos, ab Hesychio quodam in Homilia sive Sermone De 
Nativitate Christi, in Fragmento quod extat apud Zfnastasz Ni- 
caeni (seu polius Sinaitae) Quaestiones Theologicas ex Gentiani 
Herveti Latina Interpretatione in Bibliotheca Patrum editas, ci- 
latos invenimus: at non est cur id contra illa, quae supra posui- 
mus, de illorum Chronographorum aetate in argumentum a quo- 
quam trahatur. Nulla enim necessitas postulat, ut Hesychius 
praedictus pro eodem habeatur cum Hesychio Patriarcha Hiero- 
solymitano, qui seculo sexto exeunte sive septimo ineunte flo- 
ruisse putatur; cum tot in Ecclesia Graecorum multo recentio- 
res Hesychii claruerint. Imo vix mihi dubium, quin Joanne 
nostro JMalela recentior sit iste Hesychius, et ex illo ipso exscri- 
pserit ea quae citatum Fragmentum exhibet. Hoc ut penes sit 
judicium Lectoris, et quia conducit ad numeros nostri Exempla- 
ris JMalelianos aliquantulum emendandos, me non pigebit ob 
oculos hic adducere; Graecis insuper attexlis ex Bibliothecae 
Bodleianae MS.) Codice, quae nondum ?) lucem aspexere. 


!) Membranaceo in folio inter Codd. DBaroc. num. 206. p. ρεδ΄. 


LII 


Hovyiov ἐκ τοῦ εἰς τὴν 5) 
«Χριστοῦ γέγνησεν. 


Ev γὰρ τῷ up ἔτει τῆς βασι- 
λείας Δὐγούστου, μηνὶ 4εκεμ- 
βρίῳ κε, ἡμέρᾳ ς΄, ὥρᾳ ἐβδό- 
wn?) τῆς ἡμέρας, ἐγεννήϑη o 
Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς 
τὸ κατὰ σάρκα ἐκ τῆς ἁγίας παρ- 
ϑένου Μαρίας, ἔτους κατὰ Av- 
τιοχεῖς ἀπὸ κτίσεως κόσμου ἕως 
τῆς Χριστοῦ γεννήσεως καὶ σταυ- 
᾿ρώσεως ς 5): συνάγεται γὰρ ἀπὸ 
Αδὰμ, ἕως Φαλὲκ υἱοῦ Eso, 
ἔτη y. καὶ ἀπὸ Φαλὲκ ἕως up. 
ἔτους τῆς βασιλείας Avyovcrov 
ἔτη αξζ΄ ὃ). καὶ λοιπὸν συνανεστρά- 
φη ὃ σωτὴρ τοῖς ἀνθρώποις ἔτη 
λγ΄. ὡς γίνεσϑαι ἀπὸ Αδὲμ ἕως 
τῆς Χριστοῦ γεννήσεως καὶ σταυ- 
ρώσεως ἔτη ς πλήρη. ὃ ydo 
Φαλὲκ κατὰ τὴν προφητείαν Mo- 
σέως, τὸ ἥμισυ λέγεται τοῦ χρό- 


PROLEGOMENA. 


Ex Hesychio in Christi 
Natalem. 


Nam in 42.^) anno Imperii 
Augusti, mensis Decembris 25. 
die 6. hora 7. diei, natus est 
Dominus noster Jesus Christus 
secundum carnem, ex Maria 
virgine; anno secundum Antio- 
chenos a creatione mundi usque 
ad Natalem Christi et crucifixio- 
nem 6000. colliguntur enim ab 
Adam usque ad Phalec fihum 
Heber anni 3000. et a Phalec. 
usque ad 49.7?) annum regni 
Augusti, anni 1067. et deinde 
conversatus est Servator cum 
hominibus annos 33. adeo ut 
sint ab Adam usque ad Natalem 
Christi anni 6000 pleni. Pha- 
lec enim ex Prophetia Mosis di- 
citur dimidium temporis Christi 


: 3) Haec postquam chartis illeveramus , mihi venit ad manus Paschalis 
sive Alexandrini Chronici Editio Dufresniana in Gallia nuperrime 
adornata, in cujus Appendice quam subtexuit Dufresnius, reperitur 
Graece hoc ipsum Hesychii fragmentum ex Codice Regis Galliarum, 
qui eosdem omnes 'Tractatus cum nostro Oxoniensi complectitur. 
Non viderat Dufresnius Latinam editionem Fragmenti Hervetianam, 
sed existimavit se prorsus ignotum edidisse. 

?) Χριστοῦ] Agnoscitur quoque ab Hervetiana edit. sed in Dufresn. 


deest. 
^) Sic quoque Dufresn. 


Sed Hervet. 22, 


5) Sic Dufresn. Hervet. Decembris 25. die Sexto, hora tertia. 

9) s. 6000] Sic infra saepius; concinente ubique Dufresniana. MHer- 
vetiana hic et ubique habet 5000. 

7) Hervet. hic loci 32. ut supra 22. 

8) αξξ΄. 1067.] Sic quoque Hervet. sed apud Dufresn. εὐ ξξ΄. 5967. 


Scribe £o 66" 2967. 





PROLEGOMENA. 


vov τῆς ᾿ Χριστοῦ ἐπιφανείας. 
ὥσπερ ydg τὸν ὄνϑρωπον τῇ ς΄ 
ἡμέρᾳ πλάσας ὃ ϑεὸς καὶ ἐξ αὐ- 
τῆς ὑπέπεσεν τῇ ἁμαρτίᾳ, οὕτως 
καὶ τῇ ς΄ 1) ἡμέρᾳ τῆς χιλιάδος, 
ἐπὶ τῆς γῆς ἦλϑεν καὶ ἔσωσεν 
αὐτόν. Τοῦτο γὰρ δηλοῖ καὶ ἡ 
ϑεία γραφὴ λέγουσα" ἡμέρα xv- 
olov dc χίλια ἔτη. ἅτινα καὶ 
Κλήμης, καὶ Θεόφιλος, καὶ Ti- 
μόϑεος, of ϑεοφιλέστατοι χρονο- 
γράφοι ἐξέϑεντο, ὁμοφωνήσαν- 
τες ὅτι τῇ ς 2) χιλιάδι τῶν àvi- 
αὐτῶν ἐφάνη ὃ κύριος κατὰ τὸν 
ἀριϑμὸν τῶν 3) c ἡμερῶν τῆς 
πλάσεως τοῦ Δδὰμ, δυσάμενος 
τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων. ἕτεροι 
δέ φασιν, τῷ sp ἔτει ἦλϑεν ὁ 
κύριος. ἀλλ᾽ οὐ πολλοὶ συμφω- 
γοῦσιν εἷς τοῦτο. iv δὲ τῷ c 
ἔτει πάντες οἵ ἀκριβεῖς συγγρα- 
φεῖς συμφωνοῦσιν 4) φανῆναι 
τὸν κύριον. εἰ γὰρ καὶ διαφω- 
γοῦσιν περὶ τούτου τινὲς, ἀλλ᾽ 
ἡ προφητιχὴ φωνὴ ἀληϑεύει, 
μᾶλλον διδάσχουσα εἰς τὸ ς 
ἔτους φανῆναι τὸν κύριον. 


LIII 


apparitionis. — Quomodo enim 
cum hominem sexto die finxisset 
Deus, is deinceps cecidit in 
peccatum; ita etiam sexto die 
millenario venit in terram et 
servavit eum. Hoc enim osten- 
dit etiam divina Scriptura di- 
cens; Dies Domini sicut mille 
anni, Quae quidem et Clemens 
et Theophilus, et Timotheus 
Dei amantissimi  Chronographi 
exposuerunt, consentientes quod 
in sexto millenario annorum ap- 
paruit Dominus, convenienter 
numero 6. dierum formationis 
Adam, et servavit genus homi- 
num. Álii autem dicunt venisse 
Dominum anno 5500. Sed non 
multi in hoc conveniunt, In 
6000. autem anno omnes accu- 
rati Scriptores conveniunt appa- 
Nam etsi de 
eo nonnulli dissentiunt, vox ta- 
men Prophetica est vera, quae 


ruisse Christum. 


magis docet apparuisse Domi- 
num anno 6000. 


Haec si quis committat cum illis quae habet Jo. 7Male/a in 


initio Libri 10", 


nihil prius mehercule ei comparebit, nihil ma- 


1) Kol τῇ ς΄. ἡμέρᾳ τῆς χιλιάδος Sic quoque Dufresn. at Hervet. 


quinto die millenario. 


?) τῇ ς΄. χιλιάδι] Sic etiam Dufresn. Hervet, in quinto millenario. 

3) Τῶν ς΄. ἡμερῶν] Apud Dufresn, quoque leguntur sed in Herw:t. 
desiderantur, quae habet: convenienter numero formationis Adam. 
1) συμφωνοῦσιν φανῆναι etc.] Sic quoque Hervet. apud  Dufresn 
corrupte: συμφωνοῦσιν περὶ τούτου τινὲς, ἀλλ᾽ ἡ προφητικὴ φω- 

νὴ ἀληϑεύει μάλλον διδάσκουσα etc. 


LIV PROLEGOMENA. 


nifestius, quam quod Zfalelae sint ipsissima verba in compen- 
dium redacta. 81 placeat alicui, ex eodem Chronographo scri- 
psisse cum Jo. ZMalelam, tum Hesychium illum, quicunque is 
sit, eum verba Autoris ipsissima, hunc stylo contractiori; frua- 
iur is, velim, judicio suo: nobis potius arridet sententia prior, 
quippe hunc Hesychium non fuisse Scriplorem recentem, i, e. 
non vixisse post seculum nonum, nihil uspiam librorum occurrit 
quod clarum faciat. Quod in Z4nastasii Quaestionibus "Theolo- 
gicis Fragmentum supra descriptum reperiatur, ne aliquem id in 
errorem inducat. Non enim ab ipso Z/nastasio in Opus suum 
Quaestionum "Theologicarum translatum fuit illud Fragmentum, 
sed in Additamentis seu Appendice habetur; ut multa sunt alia 
ex Scriptoribus recentioribus Quaestionibus J4nastasianis cum 
adjecta, tum inserta. Consule nostram Diatribam de Scriptori- 
bus Graecis variis: ubi de praedictis 74nastasii Quaestionibus fu- 
sissime tractatum est, et Quaestiones duntaxat 94. priores reve- 
ra fuisse zfnastasii, caeleras omnes esse adjeclitias; et in ipsis 
prioribus 24. permulta esse interpolata, ex Codd. MSS, luculen- 
ier est demonstratum, Vide eliam ibidem de Hesychio praedicto; 
in Capite de Hesychiis F'ariis; necnon de Clemente et Theophilo 
supradictis, in Capitibus de variis Clementibus et Theophilis ; 
ubi fusius et plenius de illis disseruimus. . 

XXV. Argumentis hisce de aetate Scriptoris nostri, ex eo 
videtur accedere confirmatio, quod quotiescunque Chronologiam 
Eusebii, Caesariensis adducit, non verum citat sive genuinum 
Eusebii Chronicon, sed Chronicon quoddam supposititium , sub. 
Eusebii nomine circumferri solitum, — Quod tale fuit apud. Grae- 

$cos recentiores Chronicon quod falso Eusebii Nomen prae se fe- 
rebat, quamvis id a nullo virorum eruditorum sit hactenus ob- 
servatum, et quod illud, quo usus est noster Chronographus, 
non fuit genuinum Éusebii Opus, Nos in Libro citato, in Capite 
de Eusebiis variis, ostendimus. 

XXVI. Neque prorsus videtur contemnendum, quod in 
Actis Concilii Nicaeni secundi anno Christi 778. celebrati, ubi 
e libris cujusvis generis summo opere conquiruntur ab Episcopis 
Iconolatris quaecunque pro cultu suo censerentur facere, et 
Scriptorum plurimorum sententiae et traditiones de. Imaginibus 
congeruntur; quod, inquam, in illius Concil Actis, ubi tot 


wmm 909 .ἢ 


LI 


PROLEGOMENA. Lv 


de Imaginibus Scriptores allegantur, de Autore nostro), qui 
in medium producit insignem Narrationem, et ipsum. (si fides) 
Faeminae Haemorrhoisae ad Herodem Regem de Statua CAristo in 
urbe Paneade ponenda Libellum supplicem, silentium altissi- 
mum agatur, idque quamvis de Statua ista Paneadica proferan- 
tur ex Scriptoribus aliis Narratiunculae minoris longe momenti. 

XXVII. Conjecturam denique nostram de aetate Jo. 7Ma- 
lelae, eum seculo nono scripsisse, vel aevo sàltem Justiniani 
niulto recentiorem fuisse, egregie confirmare videtur ipsum Ho- 
minis Ingenium et conditio. Quis enim Historicum tam nuga- 
cem, tam expertem judicio , sibi ipsi tam inconstantem , qui par- 
libus Chronographiae suae plerisque omnibus quae Christum 
praecedunt, et in aliis multis eum subsequentibus, nihil aliud 
est fere, quam, quod appellat Cedrenum Scaliger, quisquiliarum 
siabulum: quis talem, inquam, tamque ineptum Chronographum 
eruditioribus illis Justiniani, aut Justini junioris, temporibus; 
Procopii Caesariensis et z4gaihiae, probatissimorum Historico- 
rum, temporibus, condignum censeat? Profecto si liceat ex in- 
genio Hominis et eruditione conjecturam et judicium facere; se- 
culo isto nono, miserrimo omnium et tenebricosissimo, perdi- 
gnus Scriptor erit pronunciandus,  Adjiciatur insuper istius Sty- 
lus et ipsum loquendi genus, quod ab ommi sane elegantia nus- 
quam non abhorret; quodque locis quamplurimis plane barbarum 
esse illi fatebuntur qui eum perlegerint; indignum proculdubio 
aetate 'politiore Justiniani, praedicto nono seculo dignissimum. 
Neque hoc mehercule affirmo, meopte solo judicio innixus. Sed 
accedit suffragium|Viri longe eruditissimi D. Edvardi Bernardi: 
quem memini mihi dixisse plus abhinc decennio, quum ex occa- 
sione de /Malela nostro ,. tunc mihi prorsus ignoto ,. injectus esset 
inter confabulandum. sermo , (nam ad balbutientem nostram Eru- 
ditionem se demittere tunc temporis non recusavit Vir summi 
Candoris et Humanitatis, sed, Socratis sapientis ad instar, cum 
Puero nonnunquam ludere gavisus est): mirari se si seculum Ju- 
stiniani tanta linguae barbarie ab antiquis degenerarit. 


1) De Orat. 3. Pro Imaginibus Jo. Damasceno qui paulo ante Conci- 
lium istud obiit ascripta, in qua citatur Noster de statua Paneadica, 
Vide sis quae infra dicuntur. 


LVI PROLEGOMENA. 


XXVIII. Si cuipiam placeat eundem fuisse cum nostro Jo. 
IMalela Jo. illum 4ntiochenum, quem solent citare Joannes et 
Isaacus Txzetzae, id ulterius erit confirmationi, sive potius de- 
monstrationi; cum affirmat (ut supra fuit notatum) Jo. Txzeixes 
Joannem illum, quem citat, z4ntiochenum post Georgium Chro- 
nographum scripsisse. Dixi supra, apud Jo. Zzeizem ibi esse 
intelligendum, vel Georgium | Syncellum. Chronographum , qui 
paulo ante finem octawi seculi e vivis excessit, vel saltem Geor- 
gium .Hamartolum , qui paulo post medium seculi zoni Chrono- 
graphiam suam elucubravit. Non ignoro citari ab Anonymo quo- 
dam Graeculo Chronographo inedito, Chronographiam Georgi 
Pisidis; neque nescio floruisse Georgium Pisidem sub ipso Imp. 
Heraclio ante medium seculi septimi: at vero cum strictius ac ac- 
curatius rem perpendo, vix possum sane ego dubitare, quin Geor- 
gium alium cum Georgio Piside confuderit iste Anonymus: nec 
videtur praeterea Jo. Txeixes Georgium Pisidem nominaturus 
simpliciter Georgium Chronicum. Nam solet ille cum ab aliis vul- 
go, tum ab ipso eodem Tzetze!) in eodem Chiliadum Opere, 
expresso cognomine, appellari Georgius Pisides, vel, ut verius 
dicam, sine ullo Praenomine, simpliciter Pisides. Αἱ de hisce 
non sumus in praesentia soliciti; nam (ut jamjam fuit indicatum ) 
nos polius existimamus, a Joanne nostro JMalela diversum fuisse 
Joannem istum z4ntiochenum, qui a Tzetze utroque laudatur, 

XXIX. Atque haec sunt illa argumenta varia, quibus nos 
haud aegre adducti fuimus, ut credamus Autorem nostrum, non 
solum non vixisse sub Justiniano, sed illo. fuisse mullo sequio- 
rem; et ad seculum potius nonum quam sextum esse referendum 
censeamus,  Venitur jam ad ista argumenta quae illius antiquita- 
tem videantur astruere; quorum nodi si solvi possunt sine v et 
sectione, non aegre in nostram sententiam concessuri sunt illi 
qui acqua velint veritatis lance res aestimare. Argumentum pri- 
mum, quo probari posse videatur illius Antiquitas, ex eo peten- 
dum videatur, quod res sub imperio Justiniani gestas fusiori 
longe Minerva persequatur; et in iis celebrandis, nou annum s0- 


1) Vide Diatr. de Script. Gr. variis, ubi de Jo. 4ntiocheno Monacho 
Chronographo. 


^ "297 2B 


PROLEGOMENA. LVII 


]um ^ sed et mensem et diem mensis valde particulatim adhibeat. 
Arg. secundum ex eo quis arcessierit, quod Impp. Constantinum, 
Theodosium , et Leonem Seniores, ab illorum Nominum juniori- 
bus Imperatoribus, per Epitheta τοῦ μεγάλου, i e. Senioris, et 
τοῦ μικροῦ, id est junioris, distinguere solitus sit; sed de Ju- 
stiniano ejus Nominis primo, τοῦ μεγάλου Epitheton non unquam 
usurpat: quod eum scripsisse ante Justinianum juniorem, qui 
imperium est auspicatus anno aerae Dominicae 685“, videatur 
ostendere. Ad haec adjicias, quod (ut semel iterumque jamjam 
fuit observatum) ex eo nominatim citetur Fragmentum apud 
Librum pro Imaginibus terum Jo. Damasceno tributum; nam 
vila sua defunctus est Jo. Damascenus circa annum D. pccr. un- 
de astrueretur zZutorem nostrum, si non scripsisse ante finem se- 
culi sexi, ante finem tamen seguéniis in vivis extitisse.  Argu- 
mentum guartum ex eo conficiatur, quod in locis plerisque ver- 
batim ei cum Chronico Paschali sive Z4lexandrino (ut vulgo so- 
let appellari) conveniat, adeo ut ex eo Chronici Compilator vi- 
deatur exscripsisse, demonstrantibus variis indiciis non Nostrum 
vice versa ex Chronico ista hausisse. Sic sane Autorem PascAa- 
lis ex Jo. Malela scripsisse ea, in quibus conveniunt, decreve- 
runt hactenus omnes eruditi, suffragante etiam celeberrimo Du- 
jresnio in Notis ad. Paschale, ubi ZMalelae Narrationem de morte 
Juliani Jposiatae, quam legerat excerptam e nostro Codice, 
cum Paschalis Narratione confert. Vulgo autem a Viris eruditis 
creditur, compilatum sive continuatum fuisse Paschale sub im- 
perio Heraclii, ante annum D. 630. quod ostenderet Nostrum 
ante annos post mortem Justiniani 40. scripsisse, nempe ante exi- 
tum seculi sexi; vel in ipso septimi initio, ad quod refertur a 
clariss. Cavaeo. Non rem ingratam erudito Lectori, nec a nostro 
instituto alienam, me existimo facturum, si Indicem istarum 
Narrationum, in quibus, vel totis vel saltem partim, inter JVo- 
strum et Chronicon praedictum sit ad verbum convenientia, hic 
subtexam. 


XXX. Occurrunt apud nostrum Chronographum quae ha- 
bentur apud Chronicon Paschale juxta editionem in Folio Du- 
f'esnianam 


LVIII | PROLEGOMENA. 


Pag. 38. de Danae et Perseo 1) a vocibus, ὃ Πῆχος ὁ καὶ 
Ζεὺς, ad p. 41. voces Βαβυλωνίων χώρας; 

P. 41. de Inacho?), Jo, Tauro, Phoenice, Agenore, Her- 
cule Tyrio eic. a vocibus, ἐν δὲ τοῖς, ad p. 44. voces, ó σοφώ- 
τατος ἐξέϑετο; 

P. 45. de Sole?) Vulcani F. Sesostre, et Hermete Trism. 
a vocibus Mz& δὲ τελευτὴν Ἡφαίστου, ad p. 48. voces ἐβασίλευ- 
σαν Αἰγυπτίων οἵ λοιποί; [sic cuncta fere a p. 38. ad. p. 48. 
cum JMalelianis eadem sunt, sed non eodem ordine descripta. 
Neque dubium videtur quin ista universa de Pici sepulchro, Fau- 
no, et Vulcano, quae habentur p. 44. et 45. *) apud Malelam 
eliam legerentur: id docet initium Malelae mutilatum , quod re- 
cte ex Chronico Paschali a Chilmeado suppletum est. Dicendum 
videtur idem de omnibus istis. quae habentur de Semo, Saturno; 
Pico, Zoroastre, Nino etc. p. 36, 37, 38. post voces Περὶ 
Acrgovouíag. Quae ad eundem JMalelae, secundum ,Librum vi- 
dentur omnino pertinuisse. ] ' 

P. 109. ad 114. de urbe Roma 5), Romulo et Remo, Lu- 
disque Circensibus ; 

P. 117. de Chlamydibus Romanorum 9); 

P. 191. 192. de Pharo turri?), Mole extructa inter insu- 
lam Pharum et urbem Alexandriam, Antonio contra Cleopa- 
tram misso, Sosibio Antiocheno, et Caesaris Augusti Titulis ; 


P. 246, 247. de Tito Vespasiano 8) Hierosolymam urbem 
devastante ; 


P. 250, 251. de Apollonio Tyaneo ?), et Asclepio ab Imp. 
Domitiano perempto, deque Domitiani interitu ; 


1) Edit. Rader. p. 90. ad 96. Mal. p. 39. ad 45, 

?) Edit. Rad. p. 46. ad 102. Mal. p. 30. ad 39. 

5) Edit. Rad. p. 106. ad 110. Mal. 25. ad 30. 

^) Edit. Rad, p. 102. 104. 

5). Edit, Rad. p. 258. ad 268. Mal. p. 216. ad 229. 

$) Edit. Rad. p. 274. Mal. p. 38, 39. 

*) Edit. Rad. p. 456, 458. Mal. p. 280, 281. 290, 291. 
5) Edit, Rad, p. 582. 4, Mal. p. 336. 7. 

5) Edit. Rad. p. 590. 592. 4. Mal. p. 344. 5. 6. 


PROLEGOMENA. LIX 


P. 962. de Marci!) lLmp. Edicto de Liberis intestatis, et 
ingratis ; 

P. 968. de Artabano Antiocheno ?); 

P. 965. de Byzantio ? condito, et balneo publico Zeuxippo 
nominato ; 

^ 275, 276. de S. E iss Martyre 5); . 

P. 284, 985. de Constantini M. Operibus 5) in uxbe Con- 

* stantinopoli de illo primo omnium Impp. insignito Diademate 

pretiosis ex lapillis facto, de urbis Natali et Fortuna, deque Con- 
stantinopoli avulsa ab Europae provincia ; 

P. 297. ad 303. de Martyrio 9) S. Domitii, Juliani Imp. 
interitu, ejus morte S. Basilio per somnum dene et imperio 
loviano tradito, de Legatione ad hunc Persarum Regis, Pace 
per Arintheum facta, urbe Nisibi Persis dedita, vicoque Nisibe- 
no condito, de Valentiniano in Olymbriam relegato, posteaque 
Imperatore facto, deque publico contra Salustium Edicto, de 
'Magnatibus injuriarum reis, Rhodano flammis tradito, lmpera- 
irice proscripta, et Valentiniani obitu; 

P. 310. ad. 313. de Theodosii Imp. ?) cum Eudocia nuptiis, 
hujus Fratribus ad honorem proinotis, et dignitatibus Paulino 
concessis ; 

P. 316. ad 319. de Paulino interfecto 8), et Eudociae in 
urbibus Antiochiae Hierosolymaeque gestis, de Attila Hunnorum 
Rege, Cyro Patricio, terraemotu Constantinopoli, et morte Imp. 
Theodosii; 

P. 321. ad 335.?) de morte S. Symeonis Stylitae 19), Iso- 





1. Mal. p. 9369. 

?) Edit. Rad. p. 614. Mal. p. 381. 

8) Edit. Rad. p. 620. Mal, p. 384. 5. 

4) Edit. Rad. p. 642. Mal. p. 

5) Edit. Rad. 262. 4, 6. Mal. parte 2. p. 5. ad 9. 

9) Edit. Rad. p. 690. 692. 694, 698. 700. 702. Mal. p. 16. 22. 24. 
etc. 29, 3l. etc. 

7) Edit. Rad. p. 720. 2. 4. 6. Mal, p. 52. etc. 

85) Edit. Rad. p. 732. ad 738. Mal. p. 56. etc. ad 72. 

9) Edit. Rad. p. 742. ad 772. 

1^) Mal. p. 75. 


LX PROLEGOMENA. - 


casio Philosopho!), Diebus Dominicis pro sacris haberi jussis 2), 
Aspare et Ardaburio?) neci traditis, Arrianisque a Leone *) 
Imp. persecutionem passis, de imbre?) Cineris 5), incendio?) 
Constantinopoli, Zenone in imperii 5) consortium a Leone ?) Ju- 
niore assumpto, Leonis obitu, Verina Zenonis Socru 19), deque. 
Basilisco et Marco !!) Imperatoribus, de Zenonis ct Basilisci 12) 
bello, Armato, Samaritanis!?) et Faemina Romana !*) Juvena- 
lia, et Theodorici morte, de Comite 15) Mauriano, Pelagio, et - 
tumultu Factionis!$) Prasinorum, de urbe) Doras 17), Areobin- 
do!9), Anastasii !?) Imp. Visione, et Justino ad imperium 29) 
evecto, de Amantio?!) et Andrea e medio sublatis, Apione 
etc. ??) ab exilio revocatis, et de Cometa 25), de Rege Lazo- 
rum 25), Coadis Persarum 25) Regis ad Justinum Imp. legatione, 
et Hunnorum Rege 256) Zilgui sive Zilgibi, de Justiniano 57) de- 
nique in imperii consortium assumpto. 

Sic omnes fere historiae et Narratiunculae, quae in paginis 
circiter 80. apud Paschale, continentur, in hacce Chronographia 
nostra vel prorsus verbatim, vel pene, reperiuntur. 

XXXI. Argumenta haecce, quamvis leviter illa expendenti 
non exigua probabilitatis specie muniri omnia, et Demonstratio- 
nis vigorem obtinere aliqua videantur, ea tamen si propius in- 
spiciamus, et ad examen revocata momento suo pondereimus, 
non tantum habere valoris videbuntur, ut illis compellamur in 
receptam opinionem pedibus concedere. Quod enim ad primum 
spectat; quid mirum si vita Justiniani resque gestae sub ejus im- 
perio, multo fusius, quam aliorum, memoriae demandentur, 
cum tantam scribendi materiam praebuerint, et per annos ferme 
39. is vitam suam protraxerit, Imperator longaevus et percele- 
bris? et quid mirandum si non solum annos, sed et menses et dies, 
gestorum plerisque adhibeat? Id scil. fecit, non quia tunc tem- 
poris vixit, et illis interfuit, sed quia sic fecerant sui Autores; 
quemadmodum etiam in illis, quae praeeunt, Lmperatorum Vitis 


1) Mal p. 277. — ?)78. —?)ib  *5)79.  5*)ib *)ib. 
T) ib. —9)p.84 ?)85.  3?)87.  ?)88.  ??)ib. 
13) 93, — 11) 95. 15) 103. 15) 108. 17) 1156. 18) 196. 
19) 197, 30) 180. 31) 131. 33) 132.  ?») ib.  ?*) 134. 
25) 136. — ?*) 137. . ?*) 147. 151. 





PROLEGOMENA. τὰ 


' mon raro facit. Quod ad secundum attinet: ut Justinianum a se 
celebratum nusquam vocat τὸν μέγαν sive seniorem, sic neque 
Justinum illius Decessorem eo titulo usquam donavit, quamvis 
certum sit eum non ante imperium Justini Junioris suum opus 
elucubrasse: ut itaque non valet argumentum hoc de Justino Ju- 
niore, sic neque repugnat quin Opus suum conscriberet post im- 
perium Justiniani junioris. 

XXXIIL -Ad zertium respondemus, quod si concedatur Li- 
brum zertium pro Imaginibus, qui Jo. Damasceni nomine prae- 
munitur, revera ab eo fuisse contextum, de illius tamen argu- 
menti valore non immerito possit dubitari. Etenim quis adeo in 
operibus antiquorum hospes, ut non cognoscat quam solent eo- 
rum Libri a Lectoribus interpolari? Quis nescit in more cum 
Lectorum tum Librariorum fuisse, cum in Libris testimonia alio- 
rum congesta reperirent, de suo, si quid occurrerit, adjicere et 
inserere? Nonne docent hoc Scripta priscorum infinita, et ista 
praesertim in quibus coacervantur, ut in Libro praedicto de Ima- 
ginibus tertio, absque ulla orationis connexione, Antiquiorum 
fragmenta? Exemplo sint hujus rei zínastasii Sinaitae Theologi- 
cae Quaestiones, de quibus modo diximus; et (ut alia mittam) 
quae tractant de eadem materia, de Imaginum sc. veneratione, 
Concilii Nicaeni secundi z4cia: in quorum .4ctione 4. ubi Scri- 
ptorum variorum pro Imaginibus congeruntur loca, in aliquibus 
Exemplaribus habentur Testimonia varia praeter ea quae revera 
in Synodo ista recitata sunt. Sic in Codice antiquo Bibliothecae 
P'aticanae (uti monitum Nota!) marginali ad Concilii 74cta) 
occurrunt Patrum pleraeque sententiae, quae neque reperiuntur 
iu ullo alio Codice, neque ordini Interlocutionum respondent, 
Sic quoque in Synodi istius Editione Graeca reperitur zarratio 
ex Pa S. Jo. Jejunatoris, Patr. CP. quam neque agnoscunt 
Exemplaria Graeca alia, neque J'etus Editio Latina?). Dixi, 
si concedatur Librum tertium. pro Imaginibus qui Jo. Damasceni 
nomine praemunitur revera ab illo fuisse contextum: quia (ut li- 
ceat mihi quod res est dicere) non desunt quae mihi persuadeant, 


1) to. 7. p. 272. 
2) p. 767. 


LXII PROLEGOMENA. 


Tractatum istum, Jo. Damasceni nomine falso denotari; ut alii 
sunt varii de eodem Argumento Tractatus ei falso ascripti; nem- 
pe Graeculis sequioribus illi tribuentibus quicquid fere habuerunt 
pro doctrina Zconolatriae ab Autoribus anonymis conscriptum, 
propter Nomen magnum quod Zmaginum Defensione is sibi com- 
pararat. De Tractatibus istis Variis, et quid nobis suppetat ar- 
gumenti peculiaris contra Librum praedictum, videatur in nostra 
Diatriba de Script. Graecis variis. 

XXXIII. ' Quod ad ultimum Argumentum de Chronico «476: 
zandrino, cujus Autor vulgo censetur sub Heraclio Imp. vixisse, 
et eorum quae tradit pleraque ex nostro Autore deprompsisse; 
id quoque admittit Responsum duplex. Nam primo, si demus, 
(quod aliqui tamen magni nominis Viri addubitant) ab Autore 
sub Heraclio florente ad finem fuisse perductos Paschalis Nume- 
ros, quis tamen praestabit a Chronographo ipso, et non ab il- 
lius Interpolatoribus, fuisse inserta ista quae in JNos?ro etiam re- 
periuntur? Quis non persentit infinitis pene interpolationibus 
Paschale illud Chronicon esse refertum? Nonne alte hoc clamant 
illius Tautologiae? Nonne dicunt clarissime Contradictiones? Si 
Editionem celeberrimi Dufresnii inspicias, docebit ea, apud Co- 
dicem Ho/stenianum permulta deesse loca quae in edito apparent, 
et inter ista, desiderari eorum multa quae Chronico Paschali 
edito cum Nostro Autore conveniunt, Sic omnia ista absunt a 
Codice Ho/steniano quae comprehenduntur inter pag. 25. a voci- 
bus Επεὶ οὖν τούτων ἐμνημονεύσαμεν, usque ad pag. 48. ad vo- 
ces Aiyvzríov of λοιποί" in quibus sunt omnia illa, quibus con- 
venit nostro Àutori cum vulgato Paschalis Exemplari, de rebus 
Graecorum et Aegyptiorum fabulosis. Sic et deest pars magna 
illius loci qui agit de Urbe Roma, Romulo, et Remo, Ludisque 
Circensibus, pars sc. tota intermedia quae tractat de Pisensium 
Rege Oenomao, Ludisque ab eo et Romulo institutis, a vocibus, 
καὶ ὑπὸ τῶν τεσσάρων στοιχείων pag. 110. D. usque ad illas, καὶ 
μεγάλην ἔχϑραν εἶχον πρὸς ἀλλήλους τὰ μέρη. pag. 112. D. quae 
in nostro Chronographo leguntur a pag. 218. lin. 28. ad pag. 
223. lin. 290. Deest quoque in Codice MHo/steniano pars ma- 
jor illius loci qui est de Hierosolymorum per Titum expugnatio- 
ne, quóque Nostrum inter et Paschale convenit; scil. omnia illa 
quae habentur a vocibus, Πάσας δὲ ἐπαρχίας, ad ἕως τῆς νῦν 


᾿ 





PROLEGOMENA. y mius 


ἵσταται" apud Nostrum p. 337.lin. 7. ad pag. seq. lin 11.  Ne- 
que solum Exemplar Paschalis evulgatum fragmentis multis ad- 
ditiis abundat, sed et ipsum Exemplar Ho/stenianum in aliis 
locis znsititia sua habet. "Ut omittam ea quae non sunt hujus 10- 
ci: quod caetera ista cuncta de Homulo et Homa in loco prae- 
dicto, quae in Codice etiam Holsteniano leguntur quaeque No- 
ster quoque Àutor agnoscit, Paschali fuerunt inserta, hinc satis 
probabile argumentum ducitur, quod dicatur in isto loco, a 
JHomulo et Hemo aedificatum fuisse Romae Capitolium, cum ta- 
men in alio paulo post loco referatur prorsus contrarium , nempe 
Numam Pompilium anno regni sui quarto Capitolium ἃ funda- 
mentis extruxisse. ΙΝουμμᾶς Πομπήλιος τετάρτῳ ἔτει τῆς αὐτοῦ 
βασιλείας ἐν Ῥώμῃ κτίζει τὸ Καπετώλιον ix ϑεμελίων. | Sic appa- 
ret tres istas Periochas quae habentur apud Paschale cum Nostro 
concinentes, de Cleopatra, turri Pharo, Sosibio Zntiocheno, 
et Titulis illis quibus Caesar 74ugustus gavisus est, usque ad vo- 
cem, “ὐτοκράτωρ, ab Interpolatore aliquo fuisse infarctas. Hoc 
inde colligitur, quod neque cohaerent inter se prout ibi leguntur, 
neque cum Periocha sequente. In earum enim prima refertur 
contra Cleopatram et J4egypiios a Romanis missum fuisse cum 
exercitu 24ntonium; et in secunda mox subjungitur Sosibium 
quendam, Antiochenum Senatorem, 2fugustum Caesarem Romam 
redeuntem fuisse comitatum: Romam unde redeuntem? nempe 
ab Zfegypti debellatione, ut ex Nostro Scriptore fit manifestum. 
At de ejus contra Aegyptios expeditione fit antea nihil mentionis, 
Sic in tertia periocha recensentur Tituli zfugusti Caesaris tan- 
guam jam solius sine ullo Collega imperium administrantis; et 
tamen in Paragraphe seguente fit mentio Illius in Zdegyptios expe- 
ditionis eorumque expugnationis; a quo tempore supputata est 
ejus ZMonarchia, ut et ibidem agnoscitur. «ἀὔγουστος ἐλϑὼν εἰς 
“Αἴγυπτον etc. Zfugustus in Zegyptum veniens, regionem illam 
capit; extincto Ptolemaeorum regno, quod annis duraverat 296. 
Novi maximum Jos. Scaligerum pro Antonii Nomine, in loco no- 
tato, ubi dicitur eum contra CZeop. et Jegyptios missum, re- 
scripsisse /fugustum , adeoque pro Z4ntonio Zfugustum substitui 
in nova Dufresnii Latina versione, Verum temere id factum a 
Viris eruditis. Quamvis enim z£ntonius contra Cleopatram a Wo- 
manis nunquam missus est, ita legerat tamen apud suum Auto- 


LXIV PROLEGOMENA. 


rem Paschalis Interpolator. Hoc ex Nosiro luculentissime ap- 
paret, in eo quippe non solum idem Nomen Zntonii habetur, sed 
et additur, eum in Jegyptum descendentem, et 4lexandriam 
obsidione cingentem, a Cleopatra, ipsi antea nota cum Julium 
Caesarem in Aegyptum esset comitatus, adulatoriis literis solici- 
tatum. fuisse, et captum illius amore cum ea matrimonium iniisse, 
et suis Romanis bellum intulisse. 

XXXIV. Ex hisce liquet nullo pacto concludi, loca ulla 
ex illis in quibus conveniunt Noster et Paschale, ἃ primo Pa- 
schalis Autore fuisse exarata. Nec omnino videtur ambigendum, 
quin in illa etiam parte quam addidit Continuator, quae ab anno 
Constantii xvin, incipit, sint pleraeque historiae et Narrationes 
insertae. Ne addam et esse suspicandum, illa ipsa loca ubi 
Heraclius Imp. Imperator noster nuncupatur, non alia fuisse 
quam Scriptoris alicujus, qui sub illo Imperatore floruerit, verba 
in Chronicon illud ab Interpolatore translata. Hoc solum videtur 
a quovis pro certo concludendum, ante annos plus minus ncc. 
in Chronico isto fuisse descripta quae in eo simul et Nostro le- 
guntur. Hoc quidem ex eo colligitur, quod reperiantur ea 
prout in impressis jam exhibentur, in alio Paschalis Exemplari 
pervetusto Bibliothecae J/aticanae, quod ab annis pcc, Viris 
eruditissimis Jo. ZMabillonio et Michaeli Germano , Benedictinis 
Gallis, videbatur scriptum, uti docet Dufresnius in Praefatione, 
qui eos, ut Codicem illum inspicerent, dum .-Homae commora- 
rentur, rogaverat. De Chronico hocce Paschali sive Alexandri- 
no, de illius aetate, Autore, et Continuatore, et quaenam exi- 
stant in eo supposititia, occasionem nos habuimus ex professo 
disserendi in alio Opere nondum edito, De Scriptoribus Berum 
egyptiarum, in. Libro sc. illius tertio, in quo speciatim tracta- 
mus de Scriptoribus rerum Zlexandrinarum sive Ptolemaicarum, 
ut agitur in libro: primo de Scriptoribus rerum Historicarum il- 
lius Gentis vetustiorum, in secundo de illis qui res illorum 7Aeo- 
logicas sive Philosophicas, V'isendas, Naturales, et Zriificiales, 
Scriptis suis ex professo celebrarunt, in quarto de Scriptoribus 
rerum illius Gentis ad Judaeos, Christianos et IMuhammedarnos 
attinentium. In Libro hoc quarto ejusdem Operis (ut obiter hoc 
liceat monere, ne forsan minus prudentibus silentium nostrum 
pro argumento cedat) ad examen revocavimus ea, quae adversus 





PROLEGOMENA. . LXV 


Dissertationem nostram contra Historiam Zristceae de xxx. Znter- 
pretibus, BResponsionis loco reposuit vir clarissimus et summus 
Js. Vossius, ὃ μακαρίτης" quamque nihil is respondit, osten- 
dimus. 

XXXV. Respondemus secundo, neque satis constare rem 
plusquam perfunctorie intuenti, Autori nostro accepta esse refe- 
renda ista, quae in eo simul et Chronico Pasckali comparent, Cui 
enim non liquet, 44utorem nostrum ex Scriptoribus aliis verbatim 
exscribere solitum? Hoc ex illis clarissime elucescit quae inepte 
tautologus repetit: hoc apparet ex aliis istis quae supra protuli. 
mus, ubi ejus errores de rebus sub Justiniano gestis perstrinxi- 
mus. Neque solum de rebus sub Justiniano transactis zautolo- 
gum agit, sed et aliis in locis ejusdem oscitantiae manifestus est. 
In. Libro 13. de Constantini M. in urbe CP. Operibus sermonem 
habens, de Hippodromi extructione bis commemorat. Sic et 
scribit bis in libro 9. de Aegypto Romanorum ditioni ab Augusto 
Caesare subjugata. Ait eum in praelio navali juxta Epirum An- 
tonium interfecisse, et Reginam Aegypti Cleopatram in vincula 
conjecisse; solventem inde et in Aegyptum pergentem, regio- 
nem illam in potestatem suam Ὁ) redegisse, et victoriam triumpho 
celebrasse: tum eum subjungit Europam totam praetervectum, By- 
zantium venisse, Galatiam, Lydiam, Pamphyliam, Phrygiam 
Pacatianam , et Lycaoniam Romanorum imperio subjecisse: inde 
illum in Syriam profectum , z4ntiochiam adiisse de Victoria sua 
adversus zntonium | et Cleopatram ibidem triumphaturum : Laodi- 
ceam hinc contendisse, et ibidem quoque de Fictoria sua trium- 
phum egisse: deinde post pauca haec sequuntur: 74 Palaestina 
in Jegyptum progressus, eam subjugavit, cumque in Homanam 
servitulem | subegisset, ;4lexandriam ingressus, de Victoria sua 
triumphavit, — Civitati autem huic primum | praefectum ex: suis 
dedit, nomine Cornelium Gallum , quem et Augustalis dignitate, 
nominis sui insigni, cokonestavit. 

XXXVI. Apparet idem, vel ipso sole clarius, ex eo quod 
solet Scriptores Latinos, Florum, Livium, Lucanum, Plinium, 
Servium ,  Salustium , | Suetonium "Tranquillum, et Virgilium, 


1) p. 985, 986, 987. 


loannes Malalas. e 


LXVI PROLEGOMENA. 


in testimonium adducere, cum Opera tamen illorum eum oculis 
suis nunquam conspexisse, et ne quidem Zinguam illorum intel- 
lexisse, sit certissimum. — Quod bonos illos et graves Romano- 
rum Scriptores non legisset, apertissime convincunt supina ejus 
Romanarum rerum ignorantia, et errores plusquam aniles. Ut 
stabuli ejus multa alia stercora relinquamus intacta, ne Lectorem 
offendant: quam suave est istud. quod de Cicerone et Salustio 
ipso, quem alibi citat, memoriae tradit, fuisse illos Homanos 
Poetas! Hisce temporibus floruerunt Cicero et Salustius, sapien- 
tissimi Homanorum Poetae. Quam lepidum est illud quod habet 
de Julio Caesare, eum Z/agnum Pompeium in Aegypto compre- 
hendisse et interfecisse! et iterum illud quod de duratione illius 
imperii ineptit; imperium Romanum illum tenuisse per annos 
xvin! Quam illud ridiculum, quod habet de 2M. 24n:onio, eum 
missum fuisse a Senatu Romano contra Cleopatram Aefypti Regi- 
nam, et in Aegyptum descendentem, Z4lexandriam urbem obsi- 
dione cinxisse! Quam absurdum, quod habet de Lucullo, eum 
missum fuisse adversus Tísgranem ab Zugusto Caesare! Quam de- 
nique sapit Lectorem praedictorum Scriptorum Romanorum, quod 
scribit de Claudio Caesare, eum Urbem Bretianiam , non procul 
ab Oceano condidisse! Sic in urbem (si Superis placet) nostro 
Graeculo abiit magna nostra Britannia, apud. omnes Scriptores 
Homanos Insularum celebratissima; ignorantia Hominibus Orien- 
talibus, et illis quibus penitus ignoti sunt Historici Latini, pro- 
pria et peculiari. lta sane Rabbi Abrahamus Zacuth, Salman- 
ticensis, in libro Juchasin, sive Genealogiarum, de Zíngliae ex- 
truüctione mentionem facit, Eum adducit Habbi Ganzius in Ger- 
minis Davidis, sive Chronologiae, parte secunda ad annum Mil- 
enarii terlii 830. ΕἸ scripsit Juchasin pag. 186. hoc tempore 
exiructam esse ZAlusoniam , Paduam , et Angliam. Ita Urbem! ) 


1) Epigraphe literarum Hebraice conscriptarum, in hanc sententiam se 
habuit interprete doctiss. Edv. Bernardo: Hecte perveniat σὺν Θεῷ 
hoc scriptum in Angliam urbem et ad synagogam filiorum Israel, 
Samaritarum (sic Anglos esse existimarunt) quos conservet Domi- 
nus. Et Arabice alia Epigraphe. 'Cradatur domino Hoberto Hun- 
tingtono ,. Europaeo , cum cura, qui tradendum curet Synagogae Fi- 
liorum Israel, Samaritarum, qui habitant in urbe England in Eu- 


ropae regione. 





PROLEGOMENA. LXVII 


England. appellant Samaritani Sichemitae in Literis quas nuper 
miserunt ad Populum J4nglicanum , per Virum dignissimum Rob. 
Huntingtonum, Collegii Dubliniensis in Hybernia Praesidem ho- 
diernum. — Quod praeterea ne linguae quidem .Latinae scientia 
ulla polluerit Chronographus noster, ut e Graecis fuerunt per- 
pauci qui .Latinae linguae peritia sese instruxerunt, ex duobus 
vel tribus locis dilucide conficitur, In uno ait vocem Latinam, 
Consilia, significare diem largitionis : Κονσίλια, ἅπερ ἑρμηνεύε- 
ται, παροχῆς ἡμέρα. Quam egregie et docte! In alio ubi verba 
facit de 4 Circi diversis Factionibus a Romulo (ut dicit sed fal- 
so) introductis, et diversis coloribus distinctis, nempe Prasina, 
Veneta, Russea et Z41ba ; ait Prasinam (i. e. Viridem) a Romu- 
lo sic vocatam fuisse quasi permanentem ; Prasinum enim, inquit, 
significat permanens, a verbo praesenteuo deductum, quod signi- 
ficat παραμένειν permanere, | Praeclare (Jupiter) ac perite! In 
eadem de Romulo narratione dicens eum cum emo a Lupa nu- 
tritum vulgo perhiberi, addit fabulam istam exinde exortam, 
quod a muliere quadam agresti reperti fuerint et enutriti: In ea 
enim regione, inquit, usque adhuc etiam rurestres illas ovium cu- 
stodes, lupas vocitant, ut quae inter lupos vitam suam transigunt, 
At quis jquaeso , hominum unquam audivit, vocem ILupam apud 
Latinos eo sensu usurpari? Et quis non persentit id a nescio quo 
Nugatore fuisse acceptum? Audiatur Titus Livius, quem noster 
Nugarum Consarcinator tanquam lectum a se in illa de Homu/o 
Narratione, alibique locorum, adducit. Sunt gui Laurentiam 
vulgato corpore Lupam!) inter Pastores vocatam putent: inde 
locum fabulae ac miraculo datum. 


1) Hinc liquet non mulieres rurestres, sed meretrices appellatas fuisse 
Lupas. Sic sane apud Plautum vox ista pro meretrice reperitur 
usurpata, et inde lupanar et lupanarium pro prostibulo. 7j δημο- 
σιευούσῃ ποτὲ τὴν τοῦ σώματος ὥραν, ait D. Hali is, ol 
περὶ τὸ Παλάντιον διατρίβοντες ἐπίκλησιν ἔϑεντο Δούπαν. Εστὸὺ 
ὃὲ τοῦτο Ἑλληνικόν τὸ καὶ ἀρχαῖον ἐπὶ ταῖς μισϑαρνούσαις τὰ 
ἀφροδίσια τιϑέμενον, o? νῦν εὐπρεπεστέρᾳ κλήσει ἑταῖραι προσα- 
γορεύονται. Cui (Laurentiae) ob vulgatum. quondam corpus Pala- 
tini montis. incolae cognomen Lupae indiderunt. Ea Graecis prisca 
est appellatio venalem voluptatem Venercam prostituentium ; quas nune 
speciosiore vocabulo ἑταίρας (quasi amicas et sodales) vocare solent. 





LXVIII PROLEGOMENA. 


XXXVII. Ut ex hisce apparet Autorem nostrum ex Scri- 
ptoribus aliis verbatim exscribere solere, adeoque non esse ne- 
cessarium ut illa quae habentur in Chronico Pas. cum illius ver- 
bis consonantia, ex illo existimentur sumpta; sic alia sunt quae- 
dam peculiaria argumenta quae illa speciatim non fuisse ex eo de- 
scripta confirmant. Hoc in primis notandum, in aliquibus illo- 
rum locorum, quae cum in Nostro tum in Chronico Paschali ha- 
bentur, advocari Scriptores Latinos; quos ex dictis conspicuum 
redditur eum ipsum nunquam legisse. Sic in Narratione de Ho- 
mulo et Homa praedicta citantur Jirgilius, Plinius, Livius, 
itemque .Licinius Romanorum Chronographus: pro quorum se- 
cundo et tertio apud Chronicon Pasch. ex corruptione leguntur 
"Apollonius et Silvius. In loco qui agit de CAlamydibus Homano- 
rum citatur (Suetonius) Tranquillus, qui et loco eodem apud 
Chronicon Pasch. adducitur, idque addito nomine Suetonio, quod 
a Nostro non agnoscitur. Observandum secundo, quod in mul- 
lis eorum locorum quae in Nostro simul et Paschali occurrunt, 
quamvis partim ad verbum conveniant, habentur tamen apud 
Paschale nonnulla quae nulla vel vi vel arte ex Nostro potuerint 
elici. In aliquibus Narrationibus, ut in illis de J"adentiniani ad 
Imperium elevatione, de p/uvia Cinerum sub J;eone, deque morte 
Justini, quo mense quo die contigerint apud. Paschale memoriae 
consignatur, cum tamen de tempore apud. Nostrum mentio nulla. 
Quin et sunt quae ! ) conjiciuntur apud Paschale ad certos annos 


S. Hieronymus in Chronico Eusebiano; Quae ( Laurentia) propter 
pulchritudinem et rapacitatem corporis quaestuosi Lupa a Vicinis 
appellabatur. Unde ad nostram memoriam meretricum cellulae Lu- 
panaria dicuntur. 

!) Quae habet Noster de Hierosolymorum per Titum expugnatione, ea 
conferuntur apud Paschale ad annum Assumptionis Dominicae XXXIX. 
et Fespasiani solius Consulatum: Τριακοστῷ ἐννάτῳ ἔτει etc. cum 
tamen in Nostro expresse perhibeatur contigisse id gestum anno post 
Christum assumptum XXXVIII. Commodo et Rufo Coss. qui quidem 
Consulatum gerebant, autore Cassiodoro, post captam Hierosolymam 
triennio. De illis Paschale omnino silet. Cujus Narrationis prae- 
terea. pars magna in Codice Holsteniano (uti ante ostensum est) de- 
sideratur. Ad eundem annum in Paschali refertur cum Cyri Patri- 
cii dedecus, tum terraemotus, qui imperante "Theodosio jüniore con- 





PROLEGOMENA. LXIX 


et certos Consulatus, quas ad alios annos et alios Consulatus 
fuisse referendas ex Nostro quis facile collegisset. Sic exempli 
gratia, quae habet Noster de urbis Constantinopolis extructione, 
ea conjiciuntur apud Paschale ad Januarii et Justi Cónsulatum, 
quae tamen a Nostro disertim referuntur ad Consulatum Ga/lica- 
ni et Symmachi. Mis adde, quod ista Narratio quae habetur de 
Cyro Patricio, quamvis aliis in partibus prorsus eadem verba 
exhibeat, a /Maleliana tamen in aliquibus locis longiuscule rece- 
dit. Sic plura, apud Paschale quam in Nostro leguntur de isto 
T'erraemotu Constantünopolitano, qui sub imperio Theodosii Ju- 
nioris accidebat, et in ista similiter Narratione quae habetur de 
Oppido Daras. De hac praeterea Narratione animadvertere licet, 
hoc modo incipere periocham: Oz: ὃ βασιλεὺς Δναστάσιος etc. 
ubi ista particula, ὅτι, (ut et adnotat Dufresnius) liquidissimo 
videtur demonstrare, descriptam fuisse Periocham ex .Historia- 
rum QCollectione aliqua, quae loca ex .Historiographis excerpta 
continebat: qualis est. CoZlectio Constantini Porphyrog. Imp. de 
Firiutibus et Vitiis, et altera illa ejusdem de Legationibus; qua- 
lia sunt etiam Collectanea Photiana ex Historia Eccles. Philostor- 
gü, alisque Antiquiorum Operibus apud ejus Bibliothecam; ut 
et illa Nicephori Callisti quae habentur MS'* inter Codices Oxon- 
aliaque complura: in quibus, praefixam particulam, ὅτι, fere 
singulae habent periochae. Haec abunde sufficiant Narrationum 
Exempla. Quae alia occurrunt!) plura supersedeo hic descri- 


tigit, Constantinopolitanus, tum etiam Narratio alia de Theodosii 
Imp. morte, quae annis diversis contigisse non obscure subindicat 
JNoster. Narratio de Zenone Imp. ex lsauria Constantinopolim re- 
deunte in Paschali conjicitur ad Consulatum Illi: Τούτῳ τῷ ἔτει etc 
quod tamen a Vostro expresse dicitur contigisse TAeuderico (sive 
"TTheodericho) Consulatum gerente, cujus Consulatus juxta ipsum 
Paschale in sertum post annum incurrit Sic Narratio ista quae 
habetur apud utrumque, de Tzathio Lazorum Rege, refertur in Pa- 
Schali ad Consulatum Symmachi et Boethii ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ ete. 
cum tamen in JNostro statim ante mentio habeatur Consulatus Fita- 
liani, qui cum anno ante secundo apud ipsum Paschale connectitur. 
1) Quae leguntur ad imperium Severi apud Chronicon Paschale de ur- 
be Hyzantio, Barbysio, Phedalia, et Fortuna Urbis Ceroe, quamvis 
maximam partem habeantur apud Nostrum eadem, desideratur tamen 


LXX PROLEGOMENA. 


bere, ne Lectori judicii limatioris fastidio sim. Ex hok eocces 
sane Mustaceis Laureolam non quaero. : 

XXXVIIL. Sic ex dictis (misi maxime fallor) epulis 
colligitur de aetate Chronographi nostri nihil astrui posse ex eo 
quod reperiantur apud Chronicon Paschale cum illius Narratio- 
nibus ad verbum consonantia. Ne ab aliquo praeterea trahatur 
in arguuentum , quod de rebus quae vetustiores videantur, tan- 
quam usque ad suam memoriam perdurantibus loquatur; hic 
monitum velim Lectorem, non illius ipsius, sed Z4utorum, quos 
ille secutus est, esse omnia ista, ἕως ἄρτι, et ἕως τῆς νῦν, et 
similia, quae toties repetita occurrunt. Hoc ex illis quae jamjam 
disseruimus nemo est qui non facile collegerit, et idem ex pleris- 
que ipsorum locorum elicias. Sic hujusmodi farinae Scriptoribus 
aliis nihil magis usitatum et solenne, quam ejusmodi judicii mali 
indiciis Scripta sua deturpare, risuique et nauseae Lectorum 
cordatorum exponere. Hoc viris eruditis sat. notum (opinor) 
ac exploratum; sed non solum scribo Eruditis: sunt itaque quae- 
dam afferenda Exempla. Apud Dorotheum supposititium in syn- 
opsi de Vita morieque Prophetarum, de Jeremia in Aegypto 
sepulto, et ab Aegyptiis in magna veneratione habito quia eos 
per preces a Crocodilorum infestatione liberasset, verbis factis, 
subjungitur: unde quotquot Deo sunt fideles, usque hodie illo in 
loco preces fundunt etc. Quae verba ipsissima reperiuntur apud 
Chronicon Pasch.ad Olymp. rxx. ubi totus fere Dorothei Libel- 
lus exscribitur, non tamen tanquam illius, sed nomine ejus sup- 
presso; apud Libellum etiam de Jitis prophetarum, qui S. Epi- 
phanii Nomen praefert; necnon apud alium 24nonymum MS. de 
xvi Prophetis in Bibliotheca Regia Parisina, et Symeonem .Lo- 


apud illum eorum pars prior satis prolixa. Habet quidem JVoster in 
alio loco, de Barbysio, Phedalia, Byza, et Fortuna urbis Ceroe 
nonnulla, nimirum in regno Constantini M. caeterum ea quae in Pa- 
Schali describuntur, non fuisse ex istis desumpta, perspicue illi con- 
stabit, qui illa inter se contulerit: sunt enim haec et in verbis dis- 
similia et in rebus copiosiora. Adde porro narrationem quae habe- 
tur de Diogeniano, et Philoreno, una cum Apione a Justino Imp. 
ab exilio revocatis; in qua apud Paschale appellantur illi Ex- Ma- 
gisiri: cum tamen a Malela Senatores solum nuncupentur. 





PROLEGOMENA. -OLXXI 


gotheiam in Chronico MS. quorum verba in medium proferuntur 
a clariss, Dufresnio in Notis ad Chronicon Pasch. Dorotheus idem 
in loco eodem Ἡμεῖς δὲ (inquit) ἠκούσαμεν etc. Nos vero ex 
Zintigoni et Ptolemaei posteris, Viris aetate gravibus, accepimus, 
Zlexandrum Macedonem eic. Quae et ipsissima reperiuntur, 
quasi singuli ipsi ista audivissent, apud Chronicon Paschale, 
Autorem citati Libelli MS. de xvr. Prophetis, et eundem Symeo- 
nem Logothetam, | Apud eundem Logothetam ,| Chronicon Pasch. 
et Pseudo - Epiphanium inveniuntur et ista Pseudo- Dorothei, de 
Aegyptiis in eodem capite: Quapropter ad hunc usque diem ut 
Deam | colunt. Virginem puerperam , et infantem in praesepi ado- 
rant: ut et alia loca plura consimilia. Neque multum quidem 
videtur dubitandum quin et ipse Pseudo - Dorotheus praedicta loca 
ex Autoribus antiquioribus ad verbum exscripserit, Eum audi 
sisin vita Jsaiae (Latine brevitatis causa.) — Quoties igitur una 
cum Isaia veniebant (ad Siloam Judaei) ut aquam haurirent, illa 
exibat, unde ad hunc usque diem in magni miraculi argumentum 
etiamnum subito erumpit. Postquam. autem. id. per Isaiam per- 
acium est, hunc magnifice ac studiose juxta Siloam Judaeorum 
populus sepeliit , ut ejus precibus aquae perinde copia iis suppete- 
ret, cum praeterea ut ia agerent, ex Oraculo iis praeceptum es- 
sel. Jacet autem ejus sepulchrum juxta regum tumulos. Solomon 
quippe Davidis sepulchra ita constituit, ut Orienti Sion obversa- 
rentur, quae aditum habet a Gabaon procul ab urbe, stadiis xx, 
quem quidem aditum obliquum ac occultum ita confecit ut a ne- 
mine perciperetur, adeo ut ejus introitus etiam hodie ignotus sit 
plerisque sacerdotibus atque toti populo. ἕως τῆς σήμερον τοῖς 
πολλοῖς dyvoovuévg τῶν ἱερέων καὶ ὅλῳ τῷ λαῷ. Quae verba 
Scriptorem, qui vixerit ante Judaeorum e patria extirpationem, 
videntur referre.  Habentur autem et verba ista, usque hodie 
quae in hoc quoque loco bis occurrunt, apud CAronicon Pascka- 
le, Pseudo - Epiphanium , et Logothetam; nempe locum similiter 
istum ex Jseudo-DDorotheo, sed tacito Nomine, exscribentes. 
Istiusmodi Exempla sexcenta alia apud Suidam, Cedrenum, alios- 
que Scriptores minorum gentium et aetalis sequioris, illis passim 
se obvia dabunt qui Libros diligentius cum studio et fructu 
evolvant; ut dubium sit nullum quin idem de Nostro dicendum 
sit. 


LXX1I PROLEGOMENA. 


XXXIX. Ne alicui porro pro Autoris nostri antiquitate ar- 
gumento id esse videatur, quod illius CAronographiam usque 
adeo dignatus sit Constantinus Porph. Imp. ut excerpta ex illa 
inter Eclogas suas reponeret; hisce omnibus denique addatur, 
quod. constat Imp. Constantinum Porphyrogennetum non. solum 
ex Scriptoribus probatae antiquitatis, verum etiam ex istis qui 
lempora proxime sua praecedebant, in Eclogis suis exscribere 
fuisse solitum. 810 hausit excerpta ex altero illo Jo. Z4ntiocheno 
Chronographo Monacho, qui non videtur, meo saltem judicio, 
ante seculum nonum, vel medium vel ad exitum vergens, scri- 
psisse. Sic etiam, in Excerptis illius de Legationibus Romano- 
rum ad. Exteros, quae nondum vulgata sunt, habentur quaedam 
ejusdem argumenti ex Historia Georgii IMonachi Hamartoli, qui 
post medium seculi noni Historiam suam adornavit. 


XL. Jamque Opus exegi, erudite Lector, de aetate CLro- 
nographi nostri; quale sane non audeam dicere, neque ante ve- 
lim fidenter aliquid decernere, quam mihi sint suffragatura do- | 
ctiorum judicia. Longum (fateor) et prolixum exegi, quóque 
multo contractius fortasse tu optasses; at triplicem quidem ob 
causam consultum duxi tam late et fuse de illius aetate disquisi- 
tionem instituere. Primo, quia quae nos statuimus, cum rece- 
ptae ipsius Znterpretis εἰ Virorum aliorum doctorum sententiae 
refragentur, videbantur debere confirmari quanto maximo pos- 
sent argumentorum robore: ne forsan nonnullis videremur, arun- 
dineo ense magnos et robustos Viros impetisse, et c/ypeo mere 
papyraceo eorum ictus excepisse. Neque defuit porro ipsi 2fu- 
tori, quod maximam nostram diligentiam et deposcere et mereri 
videbatur; siquidem nullus sit Scriptor Historicus, cujuscunque 
subsellii, quin magni intersit, rerum scil. traditarum Scripto- 
rumque citatorum causa, quod ad seculum sit conferendus, Εἰ 
Turrim aedificaturum quis sapiens (precor) imprudentiae po- 
stulat, quod de primo fundamenti Lapide, licet vili im sua na- 
tura, ubi sit jaciendus, solicitus est? Accedit quod illa quae in 
medium a nobis allata sunt, praeterquam quod faciant ad aeta- 
tem ejus investigandam, sunt talia quae alio nomine videbantur 
omnino mereri in hujusmodi Praefatoria Dissertatione locum ob- 
tinere, quippe quae inserviant ad illius autoritatem, quam exi- 


e 





PROLEGOMENA. LXXIII 


gua sit, et qualis sit Scriptor, demonstrandum, et observationes 
non paucas contineant quae alias ad eum satis speclant, Sic si 
nobis minus succedat quod de ejus aetate contendimus, tamen 
nobis non minus foeliciter est successurum quam CAymicis solet, 
qui non minus quaestus ex ipsis Medis adipisci solent, quam ex 
illa ipsa re ad quam videntur praecipue collimasse, et quamvis 
illos id penitus fugiat, ad quod sua studia praesertim direxerint, 
multa tamen, quae laboris et operae sit justum prelium, in ipsa 
via patefaciunt. 


XLI. Jam reliquum est (Lector candidissime) ut, Joanni 
7Malelae vale dicto, ad Autorem alterum qui ei in hac Editione, 
ex ordinatione doctissimi Chilmeadi, praefigitur, nos confera- 
mus; et postea de hac Editione, et dignissimo Interprete ipso; 
te monitum pauca faciamus. Quod spectat ad ista quae huic 
Editioni praemittuntur CAronologica, sub titulo Zfutoris z4nony- 
mi Excerptorum Chronologicorum : non alia sunt ea quam Chro- 
nici Georgii Monachi cognominati Hamartoli sive Peccatoris 
principium. Hoc nobis fit compertissimum: nam idem est horum 
initium cum initio Chronographiae Georgii Hamartoli, quod ex 
Codice MS. a IL. 74//atio in Diatriba de Georgiis exhibetur. Χρο- 
νικὸν σύντομον ἐκ διαφόρων χρονογράφων τε καὶ ἐξηγητῶν συλ- 
λεγὲν, καὶ συντεϑὲν ὑπὸ Γεωργίου “μαρτωλοῦ MovoyoUv. Βίβλος 
γενέσεως ἀνθρώπων 1 ἡμέρᾳ ἔπλασεν ὃ ϑεὸς τὸν Αδὰμ] κατ᾽ εἰ- 
κόνα, καὶ ὁμοίωσιν αὐτοῦ ὃ δὲ “δὰμ ἐγέννησεν υἱοὺς τρεῖς. Breve 
Chron. e diversis Z4nnalium Scriptoribus et expositoribus decer- 
pium, concinnatumque a Georgio Monacho Peccatore. — Liber 
generationis hominum ab eo die, quo Deus z4damum ad imaginem 
et. similitudinem suam creavit , exorditur. | -4damus tres suscepit 
Filios. etc. Neque solum ex initio apparet, verum etiam ex 
Praefatione quae Initio in Codice MS. unde!) sua CAilmeadus 


1) Volumen MS, quo usus est Chilmeudus (quamvis ille, ubi reperia- 
tur, Lectorem non fecit certiorem ) invenio inter volumina Graeca 
MSS. Barocciama Bibliothecae Oxoniensis Publicae num. 194. Char- 
taceum est illud, et inter varia diversi argumenti fol. νγ΄. absque 
'ullo vel nomine Autoris vel Operis "Titulo, sic incipit: Πολλοὶ τῶν 
ἔξω φιλόσοφοι καὶ φιλόλογοι etc. prout habet Allatius. Continen- 


Nb PROLEGOMENA. 


descripsit, praemittitur; quae eadem est omnino cum illa quam 
ibidem ponit 44//atius ex Georgio -Hamartolo. Extat integrum 
Opus in variis Europae Bibliothecis, et scribit 44/latius se illud 
Editioni parasse, et e Graeca lingua in Latinam vertisse. . Si 
quis cupiat alia illius legere, jam edita sunt ex eo excerpta a va: 
riis varia, Α Jac. Greisero, in libro de Cruce, publicatur ex 
eo Fragmentum Graece et Latine de Cruce adinventa, —.À Dion. 
Peiavio in Appendice ad Nicephori Constantinopolitani Brevia- 
rium Historicum, evulgatur ex eodem Graece longiusculum 
fragmentum de imperio Heraclii, sub falso nomine Georgii Syn- 
celli. Ex eodem Latine edidit Syntagma (quod inscribit) de 
statu morientium Matthaeus Raderus, quod sententias et fragmenta 
multorum antiquorum Patrum complectitur, Ab eodem fiadero 
in alio opusculo, nempe 4nnotationibus ad F'iridarium Sancto- 
rum ex lMenaeis Graecorum, ex eo Latine eruitur fragmentum 
aliud satis prolixum de JMiraculo facto in urbe Carthagine sub 
imperio Heraclii. Producitur ex eodem aliud, sed breve, per 
Petrum Lambecium ia lib. 29. Comm. de Bibliotheca V'indobo- 
nensi, de Imp. TAeodosio. Ex eodem etiam Excerpta dederunt 
Leo Allatius in Libro de Ecclesiarum Consensione , Jo. Meursius 
in Glossario Graeco - barbaro, et Dufresnius ὃ ϑαυμάσιος in 
Glossario Mediae et infimae Graeciiatis, et (nisi me fallit me- 


tur in illo multa alia praeter ea quae exscripsit Chilmeadus, ln ini- 
tio habentur quae posuit in initio Chilmeadus usque ad pag. 6. vo- 
ces ὥς φησιν Ἰώσηπος. Dein ea sequuntur quae, a Chilmeado 
iransposita, leguntur pag. 18. de Nebrodo etc. ab hisce verbis; 
Μετὰ ταῦτα γέγονέ τις γίγας etc. (pro quibus de suo, ob loc 
transpositionem haec scribere placuit Chilmeado: £v δὲ τοῖς προει- 
ρημένοις χρόνοις γέγονε) usque ad pag. 21. voces Νίνου μεγάλης 
βασιλεύσας. Post haec prosequitur Autor Assyriorum, Aegyptiorum, 
et Graecorum antiqua tempora fabulosa, una cum origine Urbis Ho- 
mae, et 4lerandri M. gestis; ejusdem farinae omnia, nihil non fa- 
bulosum. Inde rursus ad Adamum recurritur, et positis de Mose 
nonnullis, quod omnibus Graecorum Sapientibus vetustior esset, 
proceditur ad ista quae habentur in editis, a vocibus: 25j9 δὲ γε- 
vóusvog ἐτῶν cs. pag. 6. usque ad calcem paginae 17. voces: τὰ 
πάντα ἔτη cs. quae claudunt nostrum Exemplar, quod folia tantum 
5. comprehendit, supersedente (ut videtur) Librario reliqua tran- 
scribere. 








PROLEGOMENA. LXXV 


moria) in Notis ad Znnales Joannis Zonarae. De eo qui plura 
vellet, adeat is 74//atii Opus de Georgiis praecitatum; et Dia- 
tribam nostram de Scriptoribus Graecis Variis, ubi fuse ac cu- 
mulate de eo disseritur, et multis in rebus castigantur Z//atiana. 
De illo hic loci hoc solum subjungam, vixisse eum eodem cum 
IMalela seculo, id est Christi incarnati nono, et Chronicon suum 
perduxisse non modo ad initium JMichaelis Theophili F. quod 
decernunt doctorum nonnulli, sed usque ad ejus mortem, hoc 
est usque ad annum 866. 

XLIL Quod hanc Editionem Joannis IMalelae et Interpre- 
tem atlinet; jam aetas fere integra elapsa est, nempe annus plus- 
quam 37'"5, ex quo hoc ad praelum adornatum est Opus. 
De Opere tunc praelum expectante et de laudibus Chilmea- 
di Interpretis et Annotatoris, haec habet Edvardus Bis- 
saeus nostras in Notis ad Nic. Uptonum de Militari Officio, anno 
D. 1654. excusis, in quibus ex JMalela Narrationem de Imp. 
Juliani interitu descripsit. Qui Liber (inquit) apud me est, et 
annum jam integrum "Typographum desiderat: illum transtulit 
Vir doctissimus Edmundus Chilmeadus, cujus immatura | mors 
eo nomine flebilior est, quod expectatissimis tanti ingenii labori- 
bus nos privaverit. Effulsit olim, dum vixit, Edmundus Chil- 
meadus inter illustriores literarum laude Academicos; praeter rei 
Antiquariae et Criticae peritiam, quam fecit hoc Opus testatissi- 
mam, insignis Mathematicus, Musicus ornatissimus, Orator com- 
ptus, ei linguarum complurimarum callentissimus, cum docta- 
rum quas vocant tum Gallicae!) etiam et Italicae. Natus fuit 


1) E quibus in sermonem vernaculum libros aliquot dedit conversos. 
Ex ltalica speciatim convertit quae in Operum ejus Indiculo evul- 
£ato non accensetur, Historiam Rituum, Consuetudinum , et ratio- 
nis vitae Judaeorum hodiernorum per orbem terrarum, conscriptam 
a Leone Modena, Rabbino Veneto; Ed. Londini an. 1650. in 8. Scri- 
psisse etiam perhibetur de Sonis et de Musica Veterum: quod opus 
prorsus idem fuisse nullus dubito: et extat id quidem, sub titulo, 
De Musica antiqua Graeca, ad finem Arati Oxonii anno 1672. ex- 
€usi; una cum ejusdem ^fmnotationibus in Odas Dionysii. Ea trans- 
misit ex Hibernia, ubi inter schedas Reverendissimi Usserii latue- 
runt, summus noster Amicus, celeber. Hen. Dodwellus, qui et mi- 
sit una cum illis Latinam Dionysii Interpretationem ex eadem Chil- 
meadi manu: verum hanc omiserunt Editores, qui Graeca solitaria 


LXXVI PROLEGOMENA. 


in Agro Glocestriensi, in pago Stow super Woldam dicto, et in 
hac Academia nostra in Co/legio JMagdalenensi tyrocinium suum 
posuit; post “εὶς (sic Collegium vocamus) Christi Sacellanus 
evasit, adjuncto illi Sodali et Symmysia Joanne Gregorio, Viro 
alio . pariter omnigena eruditione instructissimo. — Inde anno 
MpoxrLvin. propter fidelitatem erga Regiam Majestatem Parlimen- 
taria Visitatione ejectus, ad illas angustias est redactus, ut ne- 
cesse habuerit ex Musica (heu! quam infoeliciter 7Musarum 
Alumnus!) sibi tenuem victum comparare, ex stipe viz. con- 
ventus Hebdomadalis, quem, adscitis sibi sociis quibusdam Sym- 
phoniacis, LLondini instituerat. Neque ei tamen defuit munifi- 
centia clarissimi viri, Edvardi Bissaei, Equestri honore postmo- 
dum insigniti, quem modo laudavimus; quam experti sunt etiam, 
et alii calamitate temporum afflicti, et Joannes praedictus Grego- 
rius. Animam Deo reddidit xix. Febr, anno wpcrviunr. aetatis 
circiter xrrv. Haec de eo traduntur ab Amico nostro, Viro ἀπ- 
tiquitatum Z£nglicarum , et praesertim ad Scriptores attinentium, 
peritissimo , deque Matre sua ZZcademia eximie merito, Zfntonio 
a Ἰγοοάο, in Historia et Jntiquitatibus ;4cademiae nostrae. 
Non opus est ut aliquid addatur de Chronograpkho nostro, ut 
Lectori et Orbi Literario commendatum faciamus: hoc solum di- 
xisse suffecerit, in publicum jam Opus prodire, quod a viris 
eruditis a totidem annis magnopere fuit expetitum ac exoptatum ; 
Opus continens quamplurima, quae, nisi in manus e latebris 
suis ederetur, vel Virorum maximorum scientiam fugissent omni, 
no, inque tenebris prorsus latuissent. Et quis, quaeso, .Litera- 
torum, Saxum antiquum quod multa ignota patefacit, idcirco 
quod rude et scabrosum sit, quod a minus perito artifice Chara- 
cteres insculptos habeat, contemptui duceret? Quis potius non 
gauderet e ferra jam erui tale? Et quis eruenti nom grate se ob- 
strictum agnosceret? 


malebant. Illius honorifica δέ mentio apud Praefationem ad D. Hen. 
Holcrofti , Equitis, Versionem 4nglicanam Historiarum Procopii Cae- 
sariensis, ubi dicitur illius judicio et censurae Versionem jstam fuis- 
se submissam, cumque Graecis collatam et correctam fuisse. Ki 
multum praeterea debet Bibliotheca nostra Oxoniensis ob Catalogum 
quem adornavit Librorum Graecorum MSS. Baroccianorum. 





(roe tmp ten 


PROLEGOMENA. LXXVII 


XLIIL E memoria mihi pene exciderat quod innuimus in 
initio hujus Dissertationis, non solum praedictum Edm. Chilmea- 


dum, sed et Jo. Gregorium, quem modo concelebravimus, in 


Chronographum nostrum diligentiam et studium collocasse; et 
quod alibi ejus in eundem Z4nimadversiones commemoraverim. 
Hac denique de re monendus est Lector, quod antequam CAil- 
meadus adornandum hoc Opus in se suscepisset praeparaverat 
praelo Excerpta!) quaedam exinde collecta Joannes praedictus 
Gregorius (is obiit anno wpoxrvi.) adjectis quibusdam, quas in 
illa elucubravit, z4nimadversionibus. llli soli refertur acceptum, 
quod, cum nostrum Exemplar Chronographiae JMalelianae et 
principio et fine esset mutilatum, esse JMa/elae tamen hoc Opus, 
jam nobis compareat. Hoc ei foeliciter compertum est ex colla- 
tione fragmenti de JMuliere Haemorrhousa , quod in Oratione 8. 
pro Imaginibus Jo. Damasceno tributa ex Chronico IMalaliano 
producitur. Confirmatum est idem ex fabulis istis ?), quas pro. 
fert sub nomine Jo. Melelis Chronici Tzetzes Chiliasta in CAil, 5. 
Hist. 99. et 30. Quae omnia quidem in hacce Chronographia 
nostra memoriae consignantur. His de rebus agit Gregorius in 
Praefatiuncula quam fnimadversionibus praemisit. De Autore 
nihil aliud habet. Hoc autem illius Z£nimadversionum Opuscu- 
lum videtur Chilmeadus in animo habuisse, loco Prolegomeno- 
rum, suae Editioni praemittere; nam in loco quodam suarum 
ZInnotationum ad Jo. Gregorii de Z4uctore Prolegomena , Lecto- 
rem amandat. Εἰ idem quidem Rei nostrae Typographicae hu- 
jusque Editionis Curatoribus in proposito primum erat; verum 
tandem cum Typis fuisset absolnta pars magna Operis, placuit 
illis Me tanta dignatione, quanquam longe immerentissimum, de- 
corare, ut rogarent, istis insuper habitis, in meipsum suscipe- 


1) In illius vita quam Znglice habemus ejus posthumis Opusculis prae- 
fixam, falso subindicatur, Opus totum, cum Latina versione et per- 
petuis Commentariis, ab eo fuisse, ut typis committerentur, or- 
natum. 

?) De Sisypho Coo, quod Teucro fuerit Scriba, et sub ill cum mili- 
tasset, de illis quae ipse viderat, lliada conscripserit, quodque 
postea Homerus ex ea suam contexuerit; et de Dicty Cretensi, quod 
in bello "(Trojano comitatus sit Idomenea, et de belli gestis Histo- 
riam composuerit, quam etiam secutus sit Homerus. 


ueciint | PROLEGOMENA. 


rem provinciam, et de meo Prolegomena nova prodeunti jam 
Operi procuderem. Haec cedens (mi Lector) illorum hortatui, 
sum audacter aggressus, an prudenter, alii judicabunt: utcunque 
sit; si quid laudis mereatur in negotio arduo et prorsus intenta- 
to, operam navasse; Me veniam saltem a Doctis meriturum non 
prorsus despero. Sane in Novum quendam Orbem, et aliam quasi 
"Americam (ulinam et divitem!) navigium meum trajeci: si in 
rupes aut salebras offenderim, Navigator nondum undarum sciens, 
Me velim erranten) peritiores corrigant, et in viam reducant, 
cupientem semper discere, semper auscultaturum. 


— — -— Haec si vera videtur, 
Dede manus: aut si falsa est, accingere contra. 








-——  —-——— — —ÉEP" 





ANONYMI CHRONOLOGICA. 





Digo γενέσεως ἀνθρώπων 7; ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὃ 910g τὸν ᾿δὰμι O 1 
κατ᾽ εἰχόνα καὶ ὁμοίωσιν αὐτοῦ. οὕτω μὲν οὖν ὃ πρῶτος ἐγένετο V ἷ 
ἄνθρωπος παρὰ ϑεοῦ, ᾧ ὄνομα ᾿4δάμ, καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Εὔα" 
ἄρσεν καὶ 97v ἐποίησεν αὐτοὺς ὃ ϑεός. ὃ δὲ ““δὰμ ἐγέννησεν O 2 

* δὲχ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ υἱοὺς τρεῖς, τὸν Καΐν, τὸν .4βέλ, καὶ 
τὸν Σήϑ', καὶ ϑυγατέρας δύο, τὴν ᾿“ζουρὰν καὶ τὴν ““σουάμ. 
καὶ ὃ μὲν 440Up κατὰ κέλευσιν ϑεοῦ ἐπέϑηκεν ὀνόματα πᾶσι τοῖς 
τετραπύδοις καὶ πετεινοῖς καὶ ἀμφιβίοις καὶ ἑρπετοῖς καὶ ἰχϑύσι 
καὶ τοῖς ἑαυτοῦ Téxvoig* τὸ δὲ αὐτοῦ ὄνομα καὶ τῆς γυναικὸς αὐὖ-- 

10 τοῦ ἄγγελος κυρίου εἶπεν αὐτοῖς. καὶ ὃ μὲν Κάϊν ἔλαβε γυναῖχα 
τὴν πρώτην ἀδελφὴν αὐτοῦ ᾿Ἵζουράν, Σὴϑ' δὲ τὴν δευτέραν B 
Zcovóu* καὶ ὃ μὲν ᾿41βὲλ παρϑένος τε καὶ δίκαιος ὑπῆρχε καὶ 
ποιμὴν προβάτων, ἐξ ὧν ϑυσίας προσαγαγὼν τῷ ϑεῷ καὶ δεχϑεὶς 
ἀναιρεῖται, φϑονηϑεὶς ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Katy. 

Inscribit editio Oxoniensis Χρονογραφία Ἰωάννου ᾿ἀντιογέως, τοῦ 


καὶ Μαλάλα. Cui, cum sit ἀκέφαλος, praefixa sunt Anonymi cujusdam 
Excerpta Chronologica, ab Orbe Condito deducta, necdum edita. 


1. Βίβλος] Conf. Genes. cap. V. 1. 8. 9:09 codex, 9:9 Ox. 
ibid. Ἐὔα Chilmeadus, Ef« editio Oxoniensis. 6. αὐτοῦ Ch., «v- 
τῆς Ox. 6. '4eovau Ox., 4cováu cod. 11. αὐτοῦ Ch., αὐτῆς Ox. 


Lie generationis hominum quo die creavit Deus Adamum ad imagi- 
nem et similitudinem suam. Hic scilicet primus hominum a Deo conditus 
est; Adamus autem vocatus est; uxorem vero habuit Evam: Masculum 
et foeminam Deus creavit eos. Adamus autem ex uxore sua tres genuit 
filios, Cainum, Abelum, et Sethum; filiasque duas, Azuram et Asuam. 
Adamus autem ex jussu divino nomina indidit omnibus quadrupedibus, 
volatilibus, amplibis, reptilibus, piscibus, liberisque suis. Ipse vero 
uxorque nomina sua a Dei angelo acceperunt.  Cainus autem sororem 
suam primogenitam, Azuram, uxorem habuit, Sethus vero Ásuam natu 
minorem. Caeterum Abelus virgo justusque erat, et pastoriciam exer- 
cebat: de gregibus autem suis victimas Deo offerens, et ab eo acceptus, 
ἃ fratre suo Caino per invidiam occisus est. 


4 ANONYMI 


*O δὲ Καὶν γεωργὸς τυγχάνων, καὶ μετὰ τὴν καταδίχην χει- 
góvac βιώσας, πρῶτος μέτρα xol στάϑμια καὶ γῆς ὅρους ἐπενόη-- 
σεν εἶτα κτίσας ἐν γῇ Ναὶδ πόλιν κατέναντι Ἐδὲμ ἐπωνόμασεν 

V 9 αὐτὴν εἷς ὄνομα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Evo, καὶ εἷς ἕν συνελϑεῖν τοὺς 

. A olxslovg αὐτοῦ ἀναγκάσας εἷς πολέμους ἑαυτὸν ἀπησχόλει. κατὰ δὲδ 
ταῦτα τῆς οἴκίας ém αὐτὸν πεσούσης ἀπέϑανεν, ὡς ἔνιοί φασιν, 
ἕτεροι δὲ ὅτι day, αὐτὸν ἀπέκτεινεν. ἀλλ᾽ ὃ μὲν Καὶν ἐγέννησε 
τὸν Ἑνώς, ὃ δὲ Ἐνὼς τὸν Γαϊδάδ, ὃ δὲ Γαϊδὰδ τὸν Π]αλελεήλ, 

O 8 ὃ δὲ Π]αλελεὴλ τὸν ]Παϑουσάλα, ὃ δὲ Παϑουσάλα τὸν Zfaucz, 
ὃς καὶ δύο γυναῖχας ἀγόμενος, ᾿Ελδὰν xol Σελάν, ἐγέννησε τὸν 10 
᾿οβὴλ καὶ τὸν ἸΙουβὰλ καὶ τὸν Θοβέλ. ὃ δὲ μὲν Ἰοβὴλ κατέδειξε 
κτηνοτροφίαν, ὃ δὲ Ἰουβὰλ κατέδειξε ψαλτήριον καὶ κιϑάραν, ὃ 
δὲ Θοβὲλ σφυροκοπίαν χαλκοῦ xal σιδήρου. καὶ ὃ μὲν ἐν oxn- 
γαῖς κατοικεῖν χτηνοτροφεῖν τε καὶ γεωργεῖν ἡρετίσατο, ὃ δὲ κι- 

Β ϑαρῳδίας καὶ τραγῳδίας τοῖς δαιμονικοῖς ἐπιτηδεύμασι προσεπε- 15 
γόησεν, ὃ δὲ ξίφη τε καὶ ὅπλα χορηγεῖν εἷς πολέμους ἐμηχανήσα-- 
το. τὸ οὖν γένος Κάϊν μέχρι τούτου ἀξιωϑὲν μνήμης τοῦ ἄρι-- 
ϑμοῦ τῶν πατέρων ἀποχρίνεται, ἵνα μήτε τοῖς πρώτοις j| 
συνταττόμενος μήτε τῶν ἑξῆς ἀφηγούμενος. τὸ τοίνυν ,, πᾶς 
ὃ ἀποκτείνας Κάϊν ἑπτὰ ἐχδικούμενα παραλύσει ““ τοιαύτην ἔχει 90 
τὴν λύσιν" ἕχαστος μὲν τῷ ἑαυτοῦ ἁμαρτήματι ἀποθανεῖται, σὺ 

5. κατὰ] Fort. μετὰ ἈἈὀ[10. ᾿Ελδὰν] Sic et p. 3. E. (ed. Venetae, 

quam semper cito). ᾿“δάν Genesis IV. 19. s. Eadem Σελλὰν et 

Ἰωβήλ. 15. Vid. Bentleii Epist. ad Millium p. 44, 18. μήτε 

— μήτε] μὴ καὶ — μηδὲ Ox., μηδὲ --- μηδὲ Iulius Pollux Histor. 


phys. IM ed. Hardt. 19, πᾶς] Genes. IV. 15. 21]. ξαυτοῦ] 
ἑαυτῷ Ox. 


Cainus autem agriculturae intentus erat: post condemnationem vero 
deterior factus, mensuras, pondera et limites primus excogitavit. Urbe 
deinde in terra Naid, e regione Eden, extructa, Enos, a filii sui no- 
mine, vocavit eam: coactisque in unum suis omnibus, bellis operam de- 
dit. Aedis deinde ruina oppressum periisse eum volunt nonnulli: alii vero 
a Lamecho eum perhibent interemptum. Caeterum Cainus genuit Eno- 
sum; Enosus vero Gaidadum; Gaidadus Maleleelem; Maleleel Mathusa- 
lam; a quo Lamechus genitus est; qui duabus ductis uxoribus, Elda et 
Sela, Jobelum, Jubalum, et 'T'hobelum progenuit. Jobelus autem armen- 
tarius fuit: Jubalus vero psalterium excogitavit et citharam, at 'lhobe- 
lus aere. et ferro tractando occupatus fuit. Ille itaque in tentoriis de- 
gens, armentis nascendis atque agriculturae sese devovit: alter tragoe- 
diarum et comoediarum, daemonicis addictus studiis, primus auctor fuit: 
Hic vero gladiis, armisque in belli usum fabricandis operam dedit. At- 
que hactenus quidem Caini progenies memoratu digna, a numero tamen 
Patriarcharum excluditur; adeo ut nec ipse primis Patribus annumeretur 5 

nec, ceu generis sui auctor, deinceps recenseatur. lllud vero: Omnis 
qui occiderit Cain septuplum punictur, hoc modo intelligendum est. Unus- 





: 
: 


CHRONOLOGIC A. 5 


δὲ ὃ τοῦ φόνου κατάρξας καὶ τοῖς ἄλλοις ὑφηγητὴς τοῦ ἁμαρτή-- 
μάτος γενόμενος ἑπτὰ ἐχδικούμενα παραλύσεις, τουτέστιν ἕπτα- 
πλασίως τιμωρηϑήσῃ καὶ πάμπολλα. σύνηϑες γὰρ τῇ γραφῇ τὸν 
ἀριϑμὸν τοῦτον ἑπταπλασίονα χεχρῆσϑαι, καὶ ἔστιν ἀδιορίστου 
5πλήϑους σημαντιχόν, ὡς τὸ ,, ἀπόδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν ἕπτα- 
πλασίονα ““ xol τὸ ,, ἢ στείρα ἔτεκεν ἑπτά & xal. ,, οὐ λέγω σοι 
ἕως ἑπτάχις, ἀλλ᾽ ἕως ἑβδομήκοντα ζ΄.““ ἐν μὲν γὰρ τοῖς παρὰ τοῦ 
Κάϊν τετολμημένοις πρῶτον ἁμάρτημα φϑόνοξ, β' δόλος, y' φό- 
γος, δ΄ ὕτι ἀδελφοῦ, ε΄ ὅτι πρῶτος φόνος, c' ὕτι γονεῦσι πέν-- 
10ϑος ἐποίησεν, ζ΄ ὅτι ϑεῷ ἐψεύσατο" ταῦτα μὲν τὰ τοῦ Κάϊν C 
ἁμαρτήματα. αἵ δὲ εἰς κόλασιν αὐτοῦ παρὰ τῆς ϑείας δίκης ἐπε-- 
γεχϑεῖσαι τιμωρίαι εἰσὶν αὗται. α' ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἀπό σου, 
β΄ ἐργᾷ τὴν γῆν, y' οὐ προσϑήσει τοῦ δοῦναί σοι τὴν ἰσχὺν αὐ- 
τῆς, Ó' στένων καὶ τρέμων, μετὰ τὴν εἰ ὁμοῦ, ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς, 
1527 ἣν αὐτὸς ἀπεκάλυψεν ὃ Κάϊν, εἰπών, El ἐχβάλλῃς μὲ νῦν 
ἀπό σου xol ἀπὸ προσώπου σοῦ κρυβήσομαι, ζ΄ τὸ μηδὲ xgv- 
πτεσϑαι τὴν τιμωρίαν, ἀλλὰ σημείῳ προδήλῳ πᾶσι δηλοποιεῖ- 
σϑαι" ἔϑετο γάρ, φησί, κύριος ὃ ϑεὸς τῷ Κάϊν σημεῖον τοῦ μὴ 
ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν. 
90 . Ὁ δὲ Màu oX ἐτῶν ἦν, ὅτε ἐγέννησε τὸν Σήϑ. οὗτος ὃ 
Σὴϑ' πρῶτος ἐξεῦρε γράμματα Ἑβραϊκὰ καὶ σοφίαν καὶ τὰ σημεῖα 
5. ἀπόδος Psalm. LXXVIIL. 12. 6. ἡ ovsíoe«] Samuel. I. 2. 5. 
ibid. ov] Matth. XXVIII, 22. 12. αὗται] Cont. Genes. IV. 11. s. 
14. τὴν τῆς Ch. V. p. 25. A. 15. ἐκβάλλῃς  ἐπμβάλλεις Genes. 


lV. 14. 17. δηλοποιεῖσϑιαι Ch., δηλοποιῆσϑαι Ox. 18. φησί] 
Genes. 1V. 15. 


quisque pro peccato suo morietur: Tu vero, qui homicidium primus pa- 
trasti, aliisque hujus sceleris auctor primus extitisti, septuplum punieris; 
id est, septemplices gravesque dabis poenas. Scripturis enim solenne 
est numerum hunc pro multiplici ponere; indefiniti enim numeri nota est: 
ut in illo loco; Redde vicinis nostris septuplum: et, Sterilis peperit se- 
ptem: et, Non dico tibi, usque septies; sed. usque septuagies septies. In 
facinore vero hoc a Caino perpetrato, peccatum 1, erat Invidia: ir, Fraus: 
zr, Homicidium: 1v, Quod in fratrem commissum est: v, Quod homici- 
dium primum erat: vi, Quod parentes luctu affecit: vir, Quod Deo men- 
titus est. Haec quidem septem sunt Caini peccata. Poenae vero, qui- 
bus a Justitia Divina castigatus est, sunt istae: r, Maledicta terra pro- 
pter te: x1, Operaberis terram: 11, Non dabit tibi vires suas: w, Geme- 
bundus et pavefactus; ibidemque v, eris super terram: vt, quam Cainus 
ipse indicavit his verbis; sí cjeceris me a te οἱ a facie tua abscondar : 
vir, Quod nec occulta fuit haec poena, sed signo notabili omnibus mani- 
festata: dictum enim est; Posuitque Dominus in Cain signum, ut non in- 
terficeret eum omnis qui invenisset. 

Adamus autem, annos natus ccxxx genuit Sethum. Sethus vero iste 
primus invenit literas Hebraicas, et sapientiam , signa item coelestia, an- 


C 


O0 4 


D 


v3 


6 ANONYMI 


τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὰς τροπὰς τῶν ἐνιαυτῶν xol τοὺς μῆνας καὶ 
τὰς ἑβδομάδας, καὶ τοῖς ἄστροις ἐπέϑηκεν ὀνόματα καὶ τοῖς πέν- 
τε πλανήταις, εἷς τὸ γνωρίζεσϑαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ μόνον, 
καὶ τὸν μὲν o! πλανήτην ἀστέρα ἐκάλεσε Κρόνον, τὸν 02 f Zia, 


τὸν δὲ γ᾽ ἄρεα, τὸν δὲ δ' ᾿ἀφροδίτην, τὸν δὲ ε΄ Ἑρμῆν" τοὺς 5 


γὰρ δύο φωστῆρας ἥλιον καὶ σελήνην ὃ ϑεὸς ἐχάλεσε. 

Σὴϑ' δὲ ὧν ἐτῶν σε ἐγέννησε τὸν Ἐνὼς ἕτερον, ὃς ἤλπισεν 
ἐπικαλεῖσθαι τὸν χύριον. μετὰ τοῦτον οἱ αὐτοῦ ἀπόγονοι xol ὃ 
Σήϑ', προμηνυϑέντες ἄνωθεν, ἔγραφον τὰ μέλλοντα περὶ τοῦ 
κατακλυσμοῦ ἐν λιϑίναις καὶ ὁστρακίναις πλαξί, σημαίνοντες ὅτι 
ἀναλωθῆναι καὶ φϑαρῆναι μέλλει τὸ πᾶν ἢ ὑπὸ πυρὸς ἢ ὑπὸ 
ὕδατος, καὶ εἰ μὲν 4nó πυρός, σωθήσονται τὰ γράμματα ἐν 
ὀστρακίναις πλαξί, εἰ δὲ ὑπὸ ὕδατος, ἐν λιϑίγαις. ἐλϑόντος 
δὲ τοῦ κατακλυσμοῦ καὶ ἅπαντας ἀπολέσαντος, μόνος ἐσώϑη Νῶε 
καὶ oi υἱοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ ϑυγατέρες πρὸς δευτέρου ἀνακαίνισιν κό- 
σμου. μετὰ δὲ τὸν κατακλυσμὸν Καϊνάν, ὃ υἱὸς ᾿“ἀρφαξάδ, συν-- 
ἐγράψατο τὴν ἀστρονομίαν, εὑρηκὼς τὴν τοῦ Σὴϑ' καὶ τῶν αὖ-- 
τοῦ τέκνων ὀνομασίαν, ὡς εἴρηται, τῶν ἀστέρων ἐν πλακὶ λιϑί- 


O 6 vy γεγραμμένην" ἥτις στήλη μετὰ τὸν κατακλυσμὸν εἰς τὸ “Σίρι- 


δὸς ὄρος ἔμεινε, καὶ ἔστιν ἕως ἄρτι, ὥς φησιν Ἰώσηπος. 
3 Ν ^ & , - c , 
-4óàp τοίγυν κατὰ τὸν σοφώτατον xol ϑεῖον ὑποφήτην 


4. 4ia Ch. “ἰαν Ox. 7. τὸν male positum. Conf. vol. II. p. 7. D. 
14. ἀπολέσαντος Ch., ἀπολέσας Ox. 18. τέχνων τὴν Ox. ibid. καὶ 


10 


15 


20 


ante τῶν delendum vidit Ch, — 20. Ἰώσηπος] Arch. 1, 2. 8., ubi est - 


ib cp De pravo Z//gióog conf. Schurzfleisch. Notit. Bibl. Vinar. 
P. 0. à. 


norumque conversiones, menses etiam, et septimanas: stellis etiam nomi- 
na indidit, et quinque Planetis, tantum ut ab hominibus dignoscerentur:; 
quorum I, Saturnum nominavit; ir Jovem; nr, Martem; 1v, Venerem; 
v, Mercurium; duobus enim Luminaribus, Soli nempe et Lunae, Deus 
nomina imposuit. 

Sethus vero, annum agens quintum supra ducentesimum , Enosum al- 
terum genuit; qui speravit vocari Dominus. Hujus posteri, atque Sethus, 
coelitus edocti, dé futuro diluvio scripserunt in tabulis tum lapideis, tum 
latericiis, innuentes mundum universum consumptum iri, vel ab igne, vel 
ab aqua; et si ab igne, literas hasce tabulas latericias, sin ab aqua, la- 
pideas incolumes praestitures. Superveniente itaque diluvio, cunctaque 
obruente, solus Noa, cum filis et filiabus suis, in orbis novi instaura- 
tionem, servatus est. Post diluvium. vero Cainan, filius Arphaxad, in- 
venta hac Sethi, filiorumque ejus tabula lapidea astrorum, uti dictum 
est, nominibus inscripta, Astronomicam scientiam conscripsit. Columna 
vero haec post diluvium in Sirido monte reperta est; superestque ad 
hunc usque diem, uti Josephus testatur. 

Adamus itaque annos natus cexxx, uti tradit sapientissimus ac divi- 


CHRONOLOGIC A. 7 


ἹΠωῦσῆν γενόμενος ἐτῶν σλ' ἐγέννησε τὸν X9, 9vroxu δὲ κατὰ B 
τὴν παραβάσεως ἡμέραν" χιλιονταετίας γὰρ τῆς τοῦ ϑεοῦ ἡμέρας 
ἐχούσης τὸ διάστημα, 73). ἔτη μόνον ζήσας τελευτᾷ. τοῦτον Myc- 
ται ταφῆναι κατὰ τὴν τῶν Ἱεροσολύμων γῆν, ὥς φησιν Ἰώσηπος. 

5 Σὴϑ' δὲ γενόμενος ἐτῶν os ἐγέννησε τὸν Ἔνώς, καὶ μετὰ 
τοῦτο ἔζησεν ἔτη Wb, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη yif. 
περὶ οὗ εἴρηται, εἰσῆλϑον οἱ υἱοὶ τοῦ ϑεοῦ πρὸς τὰς ϑυγατέρας 
τῶν ἀνθρώπων,“ ἤτοι τὰς ἀπὸ τοῦ Κάϊν. ϑεὸν γὰρ αὐτὸν oi τότε 

-ἄνϑρωποι προσηγόρευον διὰ τὸ ἐξευρεῖν τὰ Ἰουδαϊκὰ yoéuua- 

10τα, τὰς τῶν ἀστέρων ὀνομασίας, καὶ πρὸς τούτοις καὶ τὴν πολ- 
λὴν αὐτοῦ εὐσέβειαν ϑαυμάσαντες, ὥστε καὶ πρῶτον ἐπικαλεῖ- C 
σθαι ϑεὸν καὶ ὀνομάζεσϑαι, καϑὰ καὶ τῷ Moos λέγει κύριος, 
»ϑεὸν δέδωκά os τῷ Φαραῷ ,““ καὶ περὶ τῶν ἐναρέτων καὶ πνευ-- 
ματικῶν καὶ τῶν κριτῶν ἔφη,,, ϑεοὺς οὗ κακολογήσεις καὶ ἄρ-- 

1δχοντὰς τοῦ λαοῦ cov οὐκ ἐρεῖς χακῶς.““ εἰχότως oi τοῦ Σὴϑ' 
xol τοῦ ᾿Ενὼς καὶ Ἐνὼχ παῖδες υἱοὶ ϑεοῦ καὶ υἱοὶ τῶν ϑεῶν xa- Q 7 
τὰ τὸν Σύμμαχον νοείσϑωσαν, οἵτινες ἁλόντες ἀκολασίᾳ πρὸς 
τὰς ϑυγατέρας Κάϊν εἰσῆλθον, ἐξ ὧν οἱ ἐκ τῆς καταλλήλου μιαι- 


1. Μοῦσῆν Ox. Est Genées. V. 8. — 5. Σὴϑ' δὲ γενόμενος — p. 
16. 19. in codice sequuntur post illa p. 8. Α. Νίνου μεγάλης βα- 
σιλεύσας. vid. Hodii Proleg. XLI. 1. "lransposuit Chilmeadus, quem 
imitandum duxi. 7. εἴρηται Genes. VL 4. 11. ὥστε restitui 
ex Suida v. Z9, ὅς ys Ox. ibid. πρῶτον] πρῶτος Ox. 12. óvoua- 
ξεσϑαι Suidas, ὀνομάξειν Ox. — ibid. τῷ Μωῦσεϊ τὸ Movor Ox. 
Vide Exod. VIL 1. 14. ἔφη] Exod. XXIL 28. ibid. &gyov- 
τας] Sic et Theodoretus vol. Ll. p. 60. Sch., ἄρχοντα Exodus et 
Suidas. . 15. Σὴϑ' καὶ cod, 2759 Ox. 17. ἁλόντες Ch., Suidas, 
ἁλῶντες Ox. 18. ἐκ τῆς Ch. cum Suida v. μεαιγαμίαι, τῆς Ox. 
εἰ Suidas v. 259. ibid. καταλλήλου — γίνονται Ch. cum Suida, 
xar ἀλλήλου — γένονται Ox. 


nus Propheta Moses, Sethum genuit: mortuus autem est ipso transgres- 
sionis die. Quum enim dies apud Deum mille annorum sit spatium, Ada- 
mus annis Dccccxxx tantum exactis, diem suum obiit: sepultum vero eum 
tradunt in regione Hierosolymitana, uti testatur Josephus. 

Sethus autem annos natus ccv, genuit Enosum; et deinceps vixit an- 
nos Dccvir, e mortuus est: omnes itaque anni ejus fuerunt nccccxir. De 
hoc dictum est: Ingressi sunt filii Dei ad filias hominum ; nempe ad mu- 
lieres a Caino oriundas. Deum enim eum appellarunt illius aevi homines, 
tum ob literas Hebraicas, et astrorum nomina ab illo excogitata; tum ob 
insig em ejus pietatem. Hic etiam primus Dei nomine appellatus est; 
juxta illud quod Moisi dicit Dominus: Constitui te Deum Pharaonis. De 
virtute etiam illustribus, et spiritualibus hominibus, et de Judicibus populi 
dixit, Diis non detrahes, et principibus populi tui non maledices. Me- 
rito itaque Sethi, Enosi, et Enochi filii, secundum Symmachum, filii 
Dei et Deorum, dicti intelligantur; qui amore filiarum Caini flagrantes, 


8 — — ANONYMI 


γαμίας γίνονται γίγαντες, διὰ μὲν τὸν δίκαιον Σὴϑ' ἰσχυροὶ καὶ 
μέγιστοι, διὰ δὲ τὸν ἄδικον καὶ βέβηλον Κάϊν πονηροὶ καὶ κά- 
κιστοι. | ! LY; 
.. Ἐὼς δὲ γενόμενος ἐτῶν ou^ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν, καὶ μετὰ 
D τοῦτο ἔζησεν ἔτη ψμ', καὶ ἐγέννησε τὸν ΠΠαλελεήλ, καὶ ἀπέϑανε 5 
ζήσας τὰ πάντα ἔτη τοί. | 
ἹΠαλελεὴλ δὲ γενόμενος ἐτῶν ρξε ἐγέννησε τὸν Ἰάρεδ, καὶ 
μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη jV, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη νε΄. 
Ἰάρεδ δὲ γενόμενος ἐτῶν ρἘβ' ἐγέννησε τὸν ᾿Ενώχ, καὶ μετὰ 
τοῦτο ἔζησεν ἔτη ὠ΄, καὶ ἀπέϑανε, περὶ οὗ εἴρηται ἣ μετάϑεσις, 10 
ζήσας τὰ πάντα ἔτη. φοξβ'. 

O8 Ἐνὼχ δὲ γενόμενος ἐτῶν ρξε' ἐγέννησε τὸν Παϑουσάλα, καὶ 
μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη wf, καὶ ἀπέθανε ζήσας τὰ πάντα 
ἔτη ?3EO". ὶ ᾿ 

"Lux δὲ γενόμενος gna! ἐγέννησε τὸν Νῶε, καὶ μετὰ τοῦτο 15 
ἔζησεν ἔτη φξε, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη ψνγ΄. δύο 


4, Ἐνὼς δὲ γενόμενος ἐτῶν ομ'] .. Οπιπΐα hic mendosa et mutila: 
verisimile est hoc modo scripsisse Auctorem. Ἐνὼς γενόμενος ἐτῶν 
QU, ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν: καὶ μετὰ τοῦτο ἔξησεν ἔτη «pug, καὶ 
ἀπέθανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη fs. Καϊνᾶν δὲ γενόμενος ἐτῶν Qo', 
ἐγέννησε τὸν Μαλελεὴλ, καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη wu, καὶ ἀπέ- 
ϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη 2). Ch. V. Genes. V. 9. s. δ. 771ε- 
λελεήλ Ox. 1710. περὶ --- μετάϑεσις post Evo pone. 12. xol 
feci τοῦτο ἔζησεν ἔτη off] ,Iterum confusa omnia: locus tamen 
ste ab oscitantibus librariis foedissime mutilatus, hoc modo fortasse 
ex Eusebio restituendus. καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη σ΄. καὶ μετε- 
τέϑη, ζήσας τὰ πάντα ἔτη τξε. Μαθουσάλα δὲ γενόμενος ἐτῶν 
OEC, ἐγέννησε τὸν Λάμεχ, καὶ μετὰ τοῦτο ἔξησεν ἔτη o. καὶ ἀπέ- 
ὅανε. ξήσας etc. Sed videamus etiam rxx. hoc loco.* Ch. V. Ge- 
nes. V. 22. s. 16. 1pv9'] .. Numerus iste mendosus est: scriben- 
dum :ivy, secundum Auctoris computum, Ch. "V. Genes. V. 31. 


ad eas ingressi sunt: ex quibus pollutis nuptiis Gigantes nati sunt, pro- 
pter justum quidem Sethum, robusti et procerissimi; propter Cainum 
vero iniquum et profanum, improbi pessimique. 

Enosus autem annos natus cxr, genuit Cainanum; et deinde vixit 
annos DCCXL, et genuit Maleleelem , et mortuus est, cum vixisset an- 
nos DCCCCX. 

Maleleel vero annos natus cuxv, genuit Jaredum, et deinceps vixit 
annos DCCxxx, et mortuus est, cum vixisset annos Dcocxcv. ; 

Jaredus autem annos natus crxir, genuit Enochum, (qui translatus 
esse dicitur:) et deinde vixit annos nccc, et mortuus est, cum vixisset 
&nnos DCCCCLXII, : 

Enochus vero annos nàtus cLxv, genuit Mathusalam, et deinde vixit 
annos DCCCIH, et mortuus est, cum vixisse annos DCCCCLXIX. 

Lamechus autem annos natus cnLxxxviu, genuit Noam, et deinceps 
vixit annos nLxv, et mortuus est, cum vixisset annos pcoLix. Duorum 


CHRONOLOGIC A. 9 


tolyvv “άμεχ ἣ γραφὴ μνημονεύει, ἕνα μὲν τὸν ἀπὸ τοῦ Κάϊν, 
ἕτερον δὲ τὸν πατέρα Nó γεγέννηται γὰρ Νῶε διὰ ““άμεχ οὐκ 
ἐκ τοῦ Καὶν τοῦ καὶ πεφονευχότος ἄνδρα xal νεανίσκον, ἀλλ᾽ ἐκ 
μεταγενεστέρου καὶ ἐξ ὁμωνύμου τοῦ ἀπὸ Σήϑ'᾽ ἐκεῖνος γὰρ λέγει 
5.,, ἄνδρα ἀπέχτεινα εἰς τραῦμα ἐμοὶ καὶ νεανίσκον εἰς μώλωπα 
ἐμοί.“ χαὶ ὡς δύο φόνους πεποιηκὼς καὶ τῶν δύο τὰς γυναῖχας 
εἰληφώς, ᾿Ελδὰν καὶ Σελάν, ἑαυτὸν καταμέμφεται ἕβδομηκον- 
qdxig ἑπτὰ ἄξιον εἶναι κολάσεως, ὅτι ἐκ Κάϊν μέν, φησίν, ἐκδι- 
χεῖται ἑπτάκις, ἐκ δὲ “αμὲχ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά, διὰ τοῦτο 
10 μειζόνως κολάζεται, ὥσπερ καὶ ὃ “άμεχ οὕτως πέπονθε" τοῦ δι-- 
χαίου γὰρ Ἐνὼχ ἀδελφοὺς ἀνεῖλε, τοῦ πίστει διὰ τούτων προσευ-- 
ξαμένου μὴ ἰδεῖν τοιοῦτον ϑάνατον, xol ἀκουσϑεὶς μετετέϑη. ἦν 
δὲ Ἐνὼχ ἐκ τοῦ δικαίου Σήϑ', ἐξ οὗ ἸΧριστὸς κατάγεται, γενεα-- 
λογούμενος xarà τὴν τοῦ ϑείου καὶ εὐσεβοῦς zdovxü ἀναπόδισιν 
15ἕως ToU Σὴϑ' καὶ τοῦ ᾿δὰμ καὶ τοῦ ϑεοῦ. 
| Νῶε δὲ γενόμενος ἐτῶν g^ ἐγέννησεν υἱοὺς τρεῖς, τὸν Σήμ, 
τὸν Χάμ, τὸν Ἰάφεθ, μετὰ δὲ ἔτη Q' τοὺς ἑαυτοῦ τεχϑῆναι 


Ε 


V4 


O 9 


B 


υἱοὺς εἰσῆλθεν εἷς τὴν κιβωτόν, ὑπάρχων ἐτῶν χ', xol οὕτω γί- 


« ^A - Cx PY ^ ^—- ? ^ 
verat ὃ χαταχλυσμός, καὶ ἐν τῷ ἑνὶ καὶ χ' ἔτει τῆς ζωῆς αὐτοῦ 
φοἐξῆλϑεν ix τῆς κιβωτοῦ, xol μετὰ τὸν κατακλυσμὸν ἔζησεν ἔτη 


2. τὸν πατέρα Ch., τοῦ πατρὸς Ox. 4. λέγει Genes. IV. 23. s. 
10. κολάζεται cod., κολάζηται Ox. ^ ibid. οὕτως] ,,Forte legen- 
dum o)roc. Ch. 19. μετετέϑη cod., μετατήϑη Ox. 14. 4ov- 
κά] liL 38. ἀναπόδισιν cod., ἀναπόδησιν Ox. 17. τοὺς] ,, Ar- 
ticulus τοῦ hoc loco deesse videtur. Ch, 19, ἔτει Ch., ἔτη Ox. 


" 
vero Lamechorum meminit scriptura; unius, a Caino oriundi; alterius, 
qui Noae pater erat. Noa enim natus est, non ἃ Lamecho qui a Caino 
ortum duxit; qui etiam virum occidit et adolescentulum; sed a posterio- 
re ejusdemque cognomine qui ex Sethi posteris erat. Ille enim dicit: 
,,Occidi virum in vulnus meum, et adolescentulum in livorem meum.** 
Et quod duo homicidia perpetrasset, occisorumque uxores ambas, Kldam 
et Selam, sibi accepisset, ipse septuagies septemplicis punitionis se di- 
um profitetur. ,,Septuplum enim (inquit) ultio dabitur de Cain; de 
ech vero septuagies septies. ^ Atque ideo majorum poenarum dignus 
censebatur Lamechus, (quas etiam passus est) eo quod Enochi justi fra- 
tres e medio sustulisset; qui ex fide idcirco Deum precatus est, ne ipse 
tali morte periret: precibus itaque ejus auditis, translatus est. Enochus 
vero ortum duxit a justo Setho, a quo Christus oriundus est; cujus ge- 
nealogiam divinus et sanctus Lucas recenset, retro eam deducens adusque 
Sethum, Adamum, et Deum. 

Noa vero » annos natus, tres genuit filios, Semum, Chamum, et. Ja- 
phetum. Exacto autem anno centesimo post filios hosce natos, Noa in 
arcam ingressus est, annos natus nc, propter aquas diluvii. Anno autem 
Vitae suae DCI, ex arca egressus est: post diluvium vero vixit annos cccr, 


10 ANONYMI 


τν', xol ἀπέϑανεν ζήσας τὰ πάντα ἔτη ζὸν΄. ἐπειδὴ δέ ποτε ὃ 
καταχλυσμὸς ἐπαύσατο, ὃ μὲν φόβος ἐνεδίδου λοιπόν, ἐπετείνετο 
δὲ τὼ τῆς ἀϑυμίας αὐτῷ σφόδρα, καὶ τὸ προφητικὸν ἔπασχεν, ὃ 
περὶ τῆς ἡμέρας κυρίου φησὶν utc, ,,ὃν τρόπον ἐὰν ἐκφύγῃ ἄν- 
ϑρωπος ἀπὸ προσώπου λέοντος καὶ ἐμπέσῃ αὐτῷ ἡ ἄρκος καὶ εἶσ-- 5 
95 εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ καὶ ἀπερείσῃ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἷς τὸν 
τοῖχον καὶ δάκῃ αὐτὸν ὄφις, “4 οὕτω συνέβαινε τότε. καὶ γὰρ τῆς 
C χιβωτοῦ προχύψαντα καὶ τῆς δυσώδους καὶ στενοχωρουμένης 
O 10 εἰρχτῆς ἐκείνης ἀπαλλαγέντα, χειμὼν ἕτερος διεδέχετο τοῦ προ-- 
τέρου οὐχ ἥττων, τὴν ἀπορίαν καὶ ἀπώλειαν ἐννοήσας τοῦ γένους. 10 
Σὴμ δὲ μετὰ δύο ἔτη τοῦ κατακλυσμοῦ, γενόμενος off. ἐτῶν, 
ἐγέννησε τὸν ᾿ἠρφαξάδ, καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη φ΄, καὶ ἀπέ- 
ϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη χβ'. i 
44oqa&àó δὲ γενόμενος gÀ& ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν, καὶ μετὰ 
τοῦτο ἔζησεν ἔτη vy', καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη φλη. [15 
Καϊνᾶν δὲ γενόμενος ἐτῶν ρϑ' ἐγέννησε τὸν Σάλα, καὶ μετὰ 


1. «'] .. Scribendum z»', ut ex 'Textu sacro et Auctoris ipsius com- 
pntepone manifesto apparet.* Ch. V. Genes. IX. 28. 4. "4uc&$] 

. 19. 5. εἰσέλθῃ] εἰσέλϑοι Ox. 6. ἀπερείσῃ] ἀπερίσοι Ox., ἀπε- 
φείσοι Ch. 7. συνέβαινε Ch., συνέβενε Ox. 8. στενοχωρουμένης 
cod., στενοχορουμένης Ox. 9. ἐκείνης addit cod., om. Ox. 10. ἥττων 
Ch, ἧττον Ox. ibid. ἐννοήσαντα Ch. 14. ᾿δρφαξὰδ δὲ γενόμενος 
ολβ΄ etc.] ,,Omnia hic mendosa: Legendum, "49g. δὲ γενόμενος ἐτῶν 
ρλε΄, ἐγέννησε etc. et deinde pro v'. scribe vy'. uti habet rxx versio, 
quam Graeci ubique sequuntur: ex istis enim numeris rite conficitur 
numerus totalis annorum »xxxvim, quem aucto" nobis exhibet. Cae- 
terum de Cainan hoc insititio nihil dicemus: NNodus iste summa jam- 
dudum exercuit ingenia, necdum explicatur.** Ch. Reposui ρλε΄ et vy'. 
16. Καϊνᾶν δὲ γενόμενος ἐτῶν Q9',] , Nec aliis, nec sibi in hisce 

lculis constat Auctor noster. Lxx seniores Cainan cxxx annorum 
fuisse cum Salam generaret, et deinde vixisse annis ccoxxx affir- 
mant: quibus numeris compositis, anni ccccLx, non €cenxvi, uti 
Noster habet, conficiuntur.** Ch. 


et mortuus esf, cum vixisset annos nccccr. Diluvio tandem cessante, ti- 
morem quidem omnem deinceps deposuit; caeterum maxima eum cepit 
animi dejectio; et Propheticum illud omnino passus est, quod de die Do- 
mini ab Amoso dictum est: ,,Quomodo si fugiat vir a facie leonis, et 
occurrat ei ursus; et ingrediatur domum, et innitatur manu sua super 
arietem, et mordeat eum coluber:** eodem modo tunc temporis evenit. 
x arca quippe egressum, et foetido illo arctoque carcere liberatum, 
tempestas alia priore nequaquam mitior eum excepit; cum.generis sui 
angustias, ipsamque adeo deletionem ob oculos jam haberet. 

Semus vero, post annum secundum a diluvio, vitae suae anno cir, 
genuit Arphaxadum; et deinde vixit annos p, et mortuus est, ubi vixis- 
set annos DCII, 

Arphaxadus autem annos natus cxxxit, genuit Cainanum, et deinde 
vixit annos cccc, et mortuus est, cum vixisset annos DXXXVIII. 

Cainanus vero annum agens cix, genuit Salam, et deinceps vixit an- 


CHRONOLOGIC A. 11 


τοῦτο ἔζησεν ἔτη 32, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη TEL. 

τὸν δὲ Σάλα ὃ πατὴρ αὐξηϑέντα γράμματα ἐξεπαίδευσε" καὶ δή 

πότε ὃ Σάλα πορευϑεὶς ἀποικίαν κατασκέψασϑαι, ἐλϑὼν κατὰ Ὁ 
γῆν Χαλδαίων γράμματα ἐπί τινων διαχεχαραγμένα πετρῶν ἐντυ-- 

5χών" τὰ δ᾽ ἦν ἄρα τῶν Ἐγρηγόρων παράδοσις" ταῦτα δὲ ἐγγρα-- O 11 

ψάμενος ὃ Σάλα αὐτός τε ἐν αὐτοῖς ἐξημάρτανε καὶ τοῖς ἄλλοις 
τὴν αὐτὴν ἀτοπίαν ἐξεπαίδευσεν. ὃ δὲ Σάλα γενόμενος ἐτῶν oM 
ἐγέννησε τὸν Ἕβερ, καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη υ' τρία, καὶ ἀπέ- 
Save ζήσας τὰ πάντα ἔτη φλγ΄. 

10 ^ "Ef:o δὲ γενόμενος QAO ἐγέννησε τὸν Ἰεχτὰν καὶ τὸν Φάλεκ. 
ἐπὶ δὲ τοῦ Ἔβερ ἐννοοῦσιν οἱ ἄνϑρωποι πύργον κατασχευάσαι οὖ-- 
θανομήχη πρὸς ἀποφυγὴν τοῦ κατακλυσμοῦ, ὡς τοῦ ϑεοῦ ἐπι- 
βουλεύοντος αὐτοῖς " ἦσαν γὰρ πάντες μιᾷ φωνῇ. Νεβρὼδ δὲ 
ὃ γίγας, Xovool τοῦ .«Αϊϑίοπος υἱός, προσέτασσε καὶ εἷς βρῶσιν Ἐ 

15 ἀγρεύων ἐχορήγει ζῶα. ὃ δὲ Ἕβερ, ὃ τοῦ Σάλα υἱός, ἐπείγειν 
ἐγκεχείριστο τὴν οἰχοδομὴν τοῦ πύργου καὶ τῆς Βαβυλῶνος, ὅ 
ἐστε σύγχυσις. τῶν δὲ πάντων ἐπὶ τὴν τοῦ πύργου καὶ τῆς πό- 
λεως δρμησάντων οἰχοδομὴν ἀρχηγοὺς εἶχεν οβ΄, μόνος δὲ Ἕβερ 
οὗ συνέϑετο τῇ τούτων ἀλογίστῳ ἐργασίᾳ" διὸ καὶ πάντων ai 

90 γλῶσσαι συγεχύϑησαν, τῶν συντεϑειμένων εἰς off γλώσσας διαι-- V 5 
ρεϑέντων κατὰ τὸν ἀριϑμὸν τῶν ἀρχόντων αὐτῶν" τούτῳ μόνῳ Ο 12 








4, διακεχαραγμένα Polux p. 66. pro ἐντυχὼν ponens εὑρίσκει, 
διακεχαραγμένων Ox. Idem mox παραδόσεις --- τοὺς ἄλλους --- 
ἐξεπαίδευσεν. 9. gày Ch., gy Ox. 14  Xovool] Χὸῦς Ch. 
Xovoi ' Theod, Melit. 15, ἐχορήγει cod., ὀχορήγεε Ox. 20. cv»- 
εχύϑησαν vel συνεχέϑησαν Ch., συνεχήϑησαν Ox. ibid. συντε- 
ϑειμένων Ox., συντεϑημένων cod. 


^mos cccxxx, et mortuus est, cum vixisset annos cccernxvir Caeterum Sala 
jam grandior factus literis a patre imbutus est. Egressus autem, ad ex- 
plorandum habitandi locum, in Chaldaeam venit: ubi incidens in tabulas 
peur cnm literis inscriptas, (ab Egregoris hae traditae sunt) eas- 
em Sala describens et ipse in eis peccavit, et alios etiam iisdem imbuit 
ineptiis. Sala autem annos natus exxx, genuit Heberum; et deinde vi- 
Xit annos ccecru, et mortuus est, cum vixisset annos ΠῚ. 

Heberus vero, annos natus exxxiv, genuit Jectanum et Phalecum, 
Heberi autem tempore consilium inierunt homines turris extruendae, cujus 
culmen ad coelum pertingeret, ad evitanda scilicet diluvia; ac si Deus eis 
insidias structurus esset: erant enim omnes labii unius. Nebrodus autem 
&igas, Chusi Aethiopis filius, coepti hujus aliis auctor erat, feras etiam 
ex venatione captas eis in victum suppeditans. Kxtructionem vero tum 
turris, tum urbis Babyloniae (quae Confusionem sonat) urgere jussus 
est Heberus Salae F. Populo autem universo ad turrim hanc, urbemque 
extruendas convenienti, praefecti erant r.xxir: solus scilicet Heberus isto- 
rum stulto conatui non est adsensus; unde cum reliquorum omnium ser- 
mo, secundum praefectorum numerum, in linguas Lxxrr divisus esset, so- 


12 ' ANONYMI 


τῷ Ἕβερ ϑεὸς οὐχ ὑστέρησε τὴν ἀρχαίαν φωνήν. ὅϑεν οἱ ἀπο- 
μείναντες ἐν τῇ προτέρῳ γλώσσῃ Ἑβραὶς αὐτὴν ἐπωνόμασαν κατὰ 
τὴν τοῦ κρατήσαντος αὐτὴν ἐπωνυμίαν Ἕβερ εἰς τὸ γένος τῶν 
“Ἑβραίων, οἵτινες πατρωνυμικῶς καὶ φερωνύμως ᾿Εβραῖοι καλοῦν-- 
ται. διὸ καὶ τῇ τῶν Ἑβραίων γλώσσῃ ἐχρῶντο οἱ ἀπὸ τοῦ ᾿“δάμ, 5 
xol τοὺς ἀμφὶ τὸν ““βραὰμ καὶ τὸν ΝΝῶε καταγομένους καὶ τὸν 
δεύτερον ᾿δάμ, τὸν Χριστὸν λέγω, τῇ τῶν Ἑβραίων φωνῇ δῆ- 
λον κατὰ τὸν πρῶτον πάντων ᾿δὰμ χρώμενον, ὡς τὸ ἐφαϑὰ 
xol ταλιϑὰ κοῦμι καὶ λιμὰ σαβαχϑανὶ καὶ τὰ ὅμοια. καὶ μέντοι 
καὶ πρὸς τούτοις καὶ τὰ τῶν παλαιῶν ὀνόματα ἐναργὲς τεκμήριον 10 
B τοῦ ταύτην εἶναι φωνὴν τὴν πρὸ τῆς συγχύσεως, καὶ ταὐτῇῃ τὸ 
ζητούμενον ἑρμηνεύεται, iq? ὧν κατ᾽ οὐδεμίαν ἔστι γλῶσσαν τὸ 
σημαινόμενον ἐπιλύσασϑαι, οἷον τοῦ ᾿δὰμ καὶ τῶν λοιπῶν oi 
προσηγορίαε δὲ ἑτέρας οὐδεμίας ἑρμηνεύονται, εἰ μὴ διὰ τῆς 
Ἑβραϊκῆς καὶ μόνης. ταύτην γὰρ τὴν γλῶσσαν καὶ Συριακὴν 16-15 
γουσιν, ὡς ὃ πολυμαϑὴς οὕτω μαρτυρεῖ ᾿Ωριγένης, ἑρμηνεύων 
ix τῆς Συριακῆς βίβλου καὶ ἑξῆς Συριακὴν εἰπὼν τὴν Ἑβραίων 
O 18 διάλεκτον, ἐπειδὴ γὰρ Συρίαν τὴν Ἰουδαίαν καὶ Σύρους οἵ πα-- 
λαιοὶ τοὺς Παλαιστίνους ὠνόμαζον. ὃ μὲν οὖν πύργος ᾧχοδο- 
μιι(ἤϑη ἐπὶ “Εβὲρ ἐν ἔτεσι τεσσαράκοντα, καὶ ἔστι κεχαλασμένος τὰ 30 


1. οὐχ] οὐκ Ox. 2. Ἑβραϊς Exspectares Ἑβραΐδα. Conf. p. 
12. E. vol. II. p. 14. B. 65. B. 78. D. 4. πατρωνυμικῶς Ch., πα- 
τρονυμικῶς Ox. 8. πάντων Ox., πάντως cod. 9. ταληϑα- 
κούμη — λιμάσα βαχϑανὴ Ox. Vid. Marc. VII. 34. V. 4t. XV. 34. 
10. τεκμήριον Ch., τεκμήρια Ox. 18. yàg] περῦ 19. Qxo9o- 
μήϑη Ch., οἰκοδομήϑη Ox. 20. κεχαλασμένος  κεχαλαγμένος 
cod., κεχαλκαμένος Ox. neglecto etiam zo. 


lum Heberum Deus antiqua lingua non privavit. Atque ideo qui linguam 
hanc retinuerunt, Hebraeam eam vocarunt, juxta nomen Heberi, qui in 
genus Hebraeorum eam propagavit, qui etiam appellatione patris nomini 
conveniente, Hebraei dicti sunt. Adami itaque posteri Hebraea lingua 
usi sunt. Abrahamum etiam et Noae filios, sed et Adamum etiam se- 
cundum, Christum dico, eadem Hebraea lingua, qua Adamus primus, 
usum fuisse manifestum est; ut ex hisce verbis apparet: Ephata, 'Talitha 
Cumi, Lama sabachthani, et similibus. — Quin et ab antiquorum nomini- 
bus argumentum clarum peti potest, hanc esse linguam, qua usi sunt ho- 
mines ante Confusionem.  Siquando enim de horum quibusvis quaestio 
facta est, ex hac sola lingua solutionem habere potest: sicut Adami 
aliorumque nomina ex nulla alia lingua quam Hebraea explicari possunt. 
Linguam hanc Syriacam etiam appellatam esse testatur doctissimus Ori- 
&enes, in Commentariis suis super Biblia Syriaca; ubi Syriacam diále- 
ctum Hebraeorum esse asserit. Syriam enim, Judaeam, et Syros, Palae- 
snos antiqui vocarunt. "Turris itaque Heberi tempore quadraginta an- 
norum spatio extructa est; cujus etiam adhuc supersunt vestigia quaedam, 


CHRONOLOGIGC A. 18 


iyvn αὐτοῦ φυλασσόμενα μόνον ἀνὰ μέσον 40009 καὶ Βαβυλῶνος. 

ἦν δὲ ευλγ΄. σ 
Φάλεκ δὲ γενόμενος ἐτῶν oM ἐγέννησε τὸν Ραγαῦ, καὶ μετὰ 

τοῦτο ἔζησεν ἔτη 09', καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη τλϑ'. 

5 Γίνονται οὖν ἀπὸ τοῦ 440g ἕως τοῦ κατακλυσμοῦ ἔτη βοξβ', 
χαὶ ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ ἕως τῆς συγχύσεως τῆς πυργοποιίας 
καὶ τῆς τελευτῆς Φάλεκ, 0 ἐστι μερισμός, ἔτη φλς΄. 

: Ly v. d ' - Cv € 

αὶ οὕτω γίνεται διαμερισμὸς ἤτοι διασπορὰ τῶν υἱῶν Νῶε 

à τῶν ἐξ αὐτῶν γεννηϑέ * διό αἱ μέροπες ἐχλήϑησαν 

(o καὶ τῶν ἐξ αὐτῶν γεννηθέντων" διόπερ καὶ μέροπες ἐκλήϑη 

, 





10 ἀπό τε τῆς μεμερισμένης φωνῆς ἀπό τε τοῦ μερισμοῦ τῆς γῆς. 
ὃ μέντοι Σὴμ ἐγέννησε τὸν Ἐλὰμ καὶ ᾿“σοὺρ καὶ τὸν ᾿ρφαξὰδ D 
xui τὸν “οὐδ, ὃ δὲ Χὰμ τὸν Χοὺς καὶ τὸν ΠΠεσραὶμ καὶ τὸν Φοὺδ 
καὶ τὸν Χανάν, ὃ δὲ Ἰάφεϑ' τὸν Γάμερ καὶ τὸν Moyoyy καὶ τὸν 
Θηρὰν καὶ τὸν Ἰωῦΐαν καὶ τὸν Ἰεχτὰν καὶ τὸν Θόβελ καὶ τὸν Mo- Q 14 
15 σὺχ καὶ τὸν ΠΠαδαΐ, ἀφ᾽ ov Mio: γενόμενοι καὶ τῶν Βαβυλω-- 
γίων χρατήσαντες, 7, χώρα IMzla προσηγορεύϑη κυρίως καὶ φε- 
ρωνύμως.. 
ΠΠετὰ γοῦν τὴν σύγχυσιν καὶ τὴν τοῦ πύργου διάλυσιν μετα-- 
στέλλονται οἱ τρεῖς υἱοὶ τοῦ Νῶε πάντας τοὺς ἐξ αὐτῶν γενομέ- 
20vovc, x«l διδόασιν αὐτοῖς ἔγγραφον τῶν τόπων τὴν κατανέμησιν, 


3. ἐγέννησε Ch., καὶ ἐγέννησε Ox. ^ ibid. Ραγαῦ cod., Ῥααῦ Ox. 
5. etg 1 Numeri superiores annos efficiunt 2242, quot vulgo so- 
lent ab Adamo ad diluvium computari. Hic Africanum sequitur. 
.12. 7093] , Aram hic omittitur.** Ch. ibid. Mscgctu] Mrcoiu 
Ox. 19. Χανάν] Χαναάν Ch. ibid. ᾿Ιάφεϑ' cod., ᾿Ιάφεδ Ox. 
14. Ἰωῦαν͵] ᾿Ινωΐαν Ox. 16. φερωνύμως Ch., φερονύμως Ox. 
18. ἡ» cod., οὖν Ox. 90, τῶν τόπων Pollux p. 70., τὸν τό- 
zov Ox. 


aere compaginata, inter Assur et Babylonem sita: sunt autem nume- 
rO I9CCCCXXXIII. 

Phalecus vero annos natus cxxx genuit Ragauum; et deinde vixit 
annos €cIx, et mortuus est, cum vixisset annos CCCXXXIX, 

Ab Adamo itaque ad diluvium anni numerantur MMccrLxi: a diluvio, 
ad linguarum confusionem obitumque Phaleci, (cujus nomen Divisionem 
sonat) anni DXxxvI. 

Atque hoc modo dissipati sunt Noae filii, eorumque posteri: unde 
et Méoozsg appellati sunt, tum ob vocem eorum divisam, tum ob terram 
inter eos distributam. A Semo nati sunt Elam, Assur, Arphaxad, et Lud. 
A Chamo, Chus, Mesraim, Phut et Canan. A Japheto autem Gamer, 
Magog, 'Theras, Jovan, Jectan, 'lThobel, Mosoch et Madai, a quo Medi 
orti sunt, qui Babylonicum tenuerunt imperium, a quorum etiam nomine 
Media regio proprie dicta est. 

Post Confusionem igitur, turrisque eversionem , Noae filii tres, pro- 
gnatis suis omnibus ad se vocatis, unicuique eorum loca, climata, regio- 


14 ANONYMI 


ἥνπερ ix τοῦ πατρὸς Νῶε παρειλήφασι, καὶ λαγχάνουσιν ἔχά-- 
στῳ καὶ ταῖς ἑκάστου φυλαῖς καὶ πατριαῖς τόπον καὶ κλίματα 
E καὶ χώρας καὶ νήσους καὶ ποταμοὺς κατὰ τὴν ὑποχειμένην ἔχϑε- 
σιν, xol καταχληροῦνται τῷ μὲν πρωτοτόχῳ υἱῷ Νῶε Σὴμ ἀπὸ 
Περσίδος καὶ Βάκτρων ἕως Ἰνδικῆς καὶ Ῥινοκουρούρων τὰ πρὸς 5 
ἀνατολήν, τῷ δὲ Χὰμ ἀπὸ "Pwoxovgovoov ἕως Γαδείρων τὰ 
πρὸς νότον, τῷ δὲ Ἰάφεϑ' ἀπὸ ΠΠηδίας ἕως Γαδείρων τὰ πρὸς 
βοῤῥᾶν. ; 
v6 Ai δὲ λαχοῦσαι χῶραι τῷ uiv Σὴμ εἰσὶν αὗται, Περσίς, 
O 15 Βαχτριανή, Ὑρχανία, Βαβυλωνία, Κορδυαία, *4oovola, 11ε- 10 
σοποταμία, oaa ἡ ἄρχαία, ᾿Ἐλυμαίς, Ἰνδική, 24ouflio 4, 
εὐδαίμων, κοίλη Συρία, Κομμαγηνὴ καὶ Φοινίκη πᾶσα καὶ πο- 
ταμὸς Εὐφράτης" τῷ δὲ Χὰμ “Ἄἔ[ἴγυπτος, «Αἰϑιοπία ἥ βλέπουσα 
κατ Ἰνδούς, ἑτέρα «Αἰϑιοπία, ὅϑεν ἐχπορεύεται ὃ ποταμὸς τῶν 
ZAi9iónov, ἐρυϑρὰ βλέτουσα xav ἀνατολάς, Θηβαΐς, «Τιβύη 15 
7j παρεχτείνουσα μέχρι Κυρήνης, ἸΠαρμαρίς, Σύρτις, «Τιβύη 
ἄλλη, Νουμιδία, ἸΠασσυρίς, ἸΠαυριτανία ἢ κατέναντι Γαδεί-: 
ρων" ἐν δὲ τοῖς κατὰ βοῤῥᾶν τὰ παρὰ ϑάλασσαν ἔχει Κιλικίαν, 


2. πατριαϊῖς Ch., Pollux, πατρεὼς Ox. 8. νήσους cod., νέσους Ox. 
5. 6. Pwoxovoovrtov Ox. 7.. νότον Ch., νῶτον Ox. ibid, 'Ia- 
φεϑ' cod., Ἰάφηϑ' Ox. 10. Κορδυαία] Κορδήνα Ox. 12. κοί- 
4j Συρία]ὔ Κοιλησυρία Ox. — ibid. Κομμαγενὴ ( Κομμαγηνὴ) Ch., 
Kouuoywr Ox. — 13. βλέπουσα] malim ἡ addi ex Syncello p. 48. D, 
Polluce p. 72. 15. Θηβαΐς Ch., Pollux, Syncellus et Chron. Pasch. 
p. 29. D, Θήναις Ox. 16. Σύρτις] Σύρτης Ox. 17. Νουμι- 
δία Ch., ΝΝουμηδία Ox. ^ ibid. Ἰασσυρίς  ασσουρίς Syncellus, 
Meocovorg Ox. 18. τοῖς Syncellus, Pollux p. 74. ,, Chron. Pasch., 
ταῖς Ox. ibid. ϑάλασσαν Syncellus, Pollux, ϑάλασσα Ox. 


nes, insulas, fluviosque adsignarunt; singulis tribubus et familiis eorum 
facta distributione quam a patre Noa scriptis proditam acceperunt, 

Semo itaque, Noae filio primogenito, sorte obtigerunt regiones omnes 
orientales a Perside et Bactris, usque ad Indiam et Rhinocorutos. 

Chamo vero partes Meridionales, a Rhinocorutis ad Gades usque. 

Japheto autem obtigit, quicquid a Media est, septentrionem versus 
usque ad Gades. 

Regiones vero, quae Semo sorte obvenerunt, sunt hae: Persis, Ba- 
ctriana, Hyrcania, Babylonia, Cordena, Assyria, Mesopotamia , Arabia 
vetus, Elymais, India, Arabia Foelix , Coelesyria, Commagena, Phoeni- 
cia tota, et fluvius Euphrates. 

Chamo obtigerunt Aegyptus, Aethiopia, quae Indiam spectat, Ae- 
thiopia altera, unde profluit Aethiopum flumen, Erythra, quae orientem 
respicit, 'lThebais, Libya ad Cyrenem protensa, Marmaris, Syrtis, Libya 
altera, Numidia, Massyris, Mauritania, quae Gadium est e regione. Bo- 
ream autem versus mari adjacentes regiones habuit Ciliciam, Pamphy- 


 CHRONOLOGICA. 15 


Παμφυλίαν, Πισιδίαν, WMolay , “Ἰυκαονίαν, Φρυγίαν, Ka- 
μαλίαν, “«υκίαν, Καρίαν, “υδίαν, ΠΠυσίαν ἄλλην, Τρωάδα, 
«Αἱολίδα, Βιϑυνίαν, τὴν ἀρχαίαν Φρυγίαν, καὶ νήσους ὁμοίως B 
Σαρδανίαν, Κρήτην, Κύπρον, καὶ ποταμὸν Γειὼν τὸν καὶ Νεῖ-- Ο 16 
5Aov καλούμενον" τῷ δὲ Ἰάφεϑ' Π]ηδία, ᾿Ἵλβανία, Ldoutvia μι- 
xo& Tt καὶ μεγάλη, Καππαδοχία, Παμφλαγονία, Γαλατία, 
KoAyíc, Βόσπορος, ἸΠαιῶτις, 4 έρβη, Σαρματίς, Ταυριανίς, 
Βασταρνίς, Σχυϑία, Θράκη, Ἰ]ακεδονία, Ζαλματία, IMoLoo- 

σή, Θεσσαλία, zdoxolc, Βοιωτία, «Αϊτωλία, ᾿“ττική, ᾿“Δχαΐα, 

10 Πελλήνη, 4, χαλουμένη Πελοπόννησος, ᾿Ἵρχαδία, ᾿Ηπειρῶτις, 

(0 Dowole, adeyviric, ᾿ἀδριακή, ἐξ ἧς τὸ ᾿“δριακὸν πέλαγος " ἔχει 
δὲ xal νήσους Βρεττανίαν, Σικελίαν, Εὔβοιαν, Ῥόδον, Χίον, 
"iafov, Κύϑηραν, Ζάκυνθον, Κεφαλληνίαν, ᾿Ιϑάχην, Κέρ- 
κυραν, xci μέρος τι τῆς “4σίας, τὴν καλουμένην Ἰωνίαν, καὶ πο- C 

15ταμὸν Τίγριν τὸν διορίζοντο μεταξὺ ᾿ηδίας καὶ Βαβυλωνίας. 


1. Ihcióíav Ch., Πισσιδίαν Ox. ibid. Avxoovíav Ch., Avxa- 
νίαν Ox. ibid. καὶ MoA(av] Καββαλλίαν Synceli MS. A, Κα- 
μιλίαν Chron. Pasch. Scripsi Καμαλίαν cum Theodoro Meliteno. v. 
.Ducang. ad Chron. Pasch. p. 30. A. "Verum autem est Καβαλίαν. 
2. Καρίαν Ch., Καρύαν Ox. 8. Βιϑυνίαν Ch., Βηϑυνίαν Ox. 
Post τὴν ἀρχαίαν interpungit Ox. contra codicem. 6. xol addit 
cod., om. Ox. 7. Moeidrig Syncellus p. 50. B, Chron. Pasch. p. 
27. D, Cedrenus p. 14. r. C, Mo4&rgg Ox. ibid. Σαρματής, 
Ταυριανής., Βουταρνής Ox. quorum postremum correxi ex Chroni- 
co Pasch. p. 27. D, Polluce p. 74., Syncello p. 50. B, qui Βαστρα- 
vj, et Libro generat. post Chron. Pasch. p. 414. b, qui Bastarnia. 
Conf. Ducang. ad Chron. P. p. 492. B. 9. Βοιωτία] Βοιοτεία 
Ox. 10. Πελλήνη] Πεληνή Ox. v. Bentleium Epist. p. 71. — ibid. 
᾿Ηπειρῶτις Syncellus et alii, ᾿Ηπειρώτης Ox. 11. 4vzvirig Chron. 
P. p. 27. C, Sync,, Ec. MS. apud Ducang. 1. c., “αχνίτης Ox. 
12. Εὔβοιαν Ch., Ἐὔοιαν Ox. 18, Κύϑηραν Chron. Pasch. p. 
98. A, Κύϑειραν Ox. — ibid. Ζάκυνϑον Ch. Ζάκινϑον Ox. ibid. 
Κεφαληνίαν Ox. 14. τὴν καλουμένην ᾿Ιωνίαν Ch., Pollux, Syn- 
cellus, Cedrenus, τὸ καλούμενον Ἰωνία Chron. P., τῆς καλουμένης 
᾿Ιωνίας Ox. 15. Τίγριν cod., Τίγρον Ox. 





Ὄπ τ ἀνε ΎΨ ΌΝ  Ξ HÁE" 


liam, Pisidiam, Mysiam, Lycaoniam, Phrygiam, Camaliam, Lyciam, Ca- 
riam, Lydiam, Mysiam alteram, 'T'roadem, Aeoliam, Bithyniam veterem, 
Phrygiam: insulas etiam has; Sardiniam, Cretam, Cyprum; et fluvium 
Geon, qui Nilus etiam dictus est. 

Japheto obvenerunt Media, Albania, Armenia minor majorque, Cap- 
padocia, Paphlagonia, Galatia, Colchis, Bosporus, Malates, Derbe, Sar- 
matia, 'Tauriana, Butarna, Scythia, Thracia, Macedonia, Dalmatia, Mo- 
lossia, 'T'hessalia, Locris, Boeotia, Aetolia, Attica, Achaia, Pelena, quae 
et Peloponnesus dicta est, Arcadia, Epirus, Illyricum, Lychnitis, Adria, 
unde mari Adriatico nomen factum. Insulas vero habuit Britanniam, Si- 
ciliam, Euboeam, Rhodum, Chium, Lesbum, Cytheram, Zacynthum, Ce- 
phaleniam, Ithacam, Corcyram, Asiae quoque partem quae Jonia voca- 
tur: fluvium vero habuit 'ligrim, qui Mediam a Babylonia disterminat. 


O 17 


D 


O 18 
v7 


46 — ANONYMI 


Τούτων οὖν τῶν χκληροδοτηϑέντων ὃ τοῦ Χὰμ υἱὸς Χαναὰν 
ἰδὼν τὴν πρὸς τῷ «Ζιβάνῳ γῆν ὡς ἀγαϑή τε καὶ εὔφορος καὶ κατὰ 
πολὺ τῆς ἑαυτοῦ διαλλάττουσα γῆς, τυραννικῶς καϑήρπασεν αὖ- 
τήν, καὶ τοὺς ἐκ τοῦ Σὴμ κλήρους ἐξήλασε, καὶ οὕτω πᾶσα ἣ γῆ 


τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Χαναὰν προσηγόρευται. κἀντεῦϑεν volvvv 5 


ὃ δίκαιος κριτὴς μετὰ ταῦτα τοῖς ἐκ τοῦ Σὴμ υἱοῖς Ἰσραὴλ ἀπέ- 
δωκεν αὐτὴν διὰ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, καϑὼς καὶ τῷ “βραὰμ προε- 
πηγγείλατο. 

“Ῥαγαῦ δὲ γενόμενος ἐτῶν ρλβ' ἐγέννησε τὸν Σερούχ, καὶ με- 


τὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη oC, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη τλϑ'. 10 


Σεροὺχ δὲ γενόμενος ἐτῶν QV ἐγέννησε τὸν Ναχώρ, καὶ με- 
τὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη σ’, καὶ ἀπέϑανεν ἃ καὶ ζήσας τὰ πάντα 3X. 

Ὁ δέγε Ναχώρ, ὃ υἱὸς Σερούχ, γενόμενος ἐτῶν οϑ' ἐγέν-- 
vos τὸν Θάῤῥα, καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη ρχϑ', καὶ ἀπέϑανε 
ζήσας τὰ πάντα ἔτη oq. 

Θάῤῥα δὲ γενόμενος ἐτῶν o' ἐγέννησε τὸν 24fgadq καὶ τὸν 
Ναχὼρ καὶ τὸν χράν, τὸν πατέρα τοῦ “τ, ὃς καὶ ἀπέϑανε 
πρὸ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Θάῤῥα, καὶ μετὰ τοῦτο ἔζησεν ἔτη ολε' 
ὃ Θάῤῥας, καὶ ἀπέϑανε ζήσας τὰ πάντα ἔτη oc. 


15 


Ἔν δὲ τοῖς προειρημένοις χρόνοις γέγονέ τις γίγας, τοὔνομα 20 


2. τῷ] τὸ Ox. 8. διαλλάττουσα] διαλλαττούσης Ox. v. "Theodorus 
Melit. p.79. 6. τοῖς --- υἱοῖς Ch., τοὺς — υἱοὺς Ox. 12. ἃ καὶ 
ξήσας τὰ πάντα] Scribendum videtur ξήσας τὰ πάντα ἔτη. 14. ρκϑ' 
Ox., oxf' cod.: ρκϑ' ponit etiam Chron, Pasch. p. 48. B, pee 9.9". 
20. 4AOI'OZ AETTEPOZ inscripsit Ch. Idem ἐν δὲ τοῖς προει- 
θημένοις χρόνοις pro eo quod in codice est μετὰ ταῦτα. Vid. δὰ 
ἢ... Ὁ, 


Facta itaque hac partitione, Chami filius Chanaan, animadverso ter- 
ram Libano vicinam bonam esse, et fertilem, suaque multo meliorem, per 
vim eam sibi arripuit, Semique posteros ex ea ejecit: quo factum, ut 
universa terra illa promissionis, Chanaanis regio vocaretur. Judex itaque 
justus eam postea lsraelitis, qui a Semo oriundi erant, per Jesum Na- 
vae F. tradidit, sicut Abrahamo promiserat. 

Ragauus autem annos natus cxxxir genuit Seruchum; et deinde vixit 
annos ccvir, et mortuus est, cum vixisset annos CCCXXXIX. 

Seruchus vero annos natus cxxx, genuit Nachorem, et deinde vixit 
annos cc, et mortuus est, cum vixisset annos cccxxx. 

Nachor autem Seruchi E. annos natus nLxxix, genuit TTharam; et 
deinde vixit annos exxix, et mortuus est, cum vixisset annos Ccvi. 

'lhara vero, annos natus Lxx, genuit Abrahamum, NNachorem, et 
Aramum, patrem Loti: qui etiam ante patrem suum 'Tharam diem obiit. 
"hara autem vixit posthaec annos cxxxv, et mortuus est, cum vixisset 
annos ccv. 

'"emporibus autem praedictis gigas erat, ex Chami posteris, nomine 


CHRONOLOGICA. 17 


Νεβρώδ, υἱὸς Χοῦς τοῦ 44i9íonog, ἐκ φυλῆς Χάμ, ὃς κτίσας 
τὴν Βαβυλῶνα πόλιν xci πρῶτος καταδείξας κυνηγίαν καὶ μα- 


ydav Περσῶν ἐπρώτευσε, διδάξας αὐτοὺς ἀστρονομίαν καὶ 
ἀστρολογίαν, τῇ οὐρανίῳ κινήσει τὰ περὶ τοὺς τικτομένους πάντα 
δ5δῆϑεν σημαίνοντα" ἀφ᾽ ὧν Ἕλλῆνες τὴν γενεϑλιαλογίαν μαϑόν-- 


τὲς ἤρξαντο τοὺς γενομένους ὑπὸ τὴν τῶν ἄστρων κίνησιν διαφέ- 
ρειν, οὐχοῦν ἀστρονομία τε καὶ ἀστρολογία καὶ μαγεία ἀπὸ IMa- 
γουσαίων, ἤτοι Περσῶν, ἤρξαντο" oi γὰρ Πέρσαι ἸΠαγὼγ ὑπὸ 
τῶν ἐγχωρίων προσαγορεύονται, οἵ γε τὸν Νεβρὼδ λέγουσιν ἀπο-- 


10 ϑεωθϑῶντα καὶ γενόμενον ἐν τοῖς ἄστροις τοῦ οὐρανοῦ ὃν καλοῦσιν 


"Oolova , περὶ οὗ φησι Πϊωσῆς ὅτι γέγονεν 7, ἀρχὴ τῆς βασιλείας 

αὐτοῦ Βαβυλὼν xoi Χαλάνη ἐν γῇ Σεναάν, ὅϑεν ἐξῆλϑε Φιλι-- 
* - - “τὰ -} , 5" ὦ T5 , 

στιεὶμ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Σὴμ τοῦ ᾿Ἰσσούρ, ἀφ᾽ ov L4oo)Qiot. 
Kal χρατήσας τὴν Συρίαν καὶ τὴν Περσίδα καὶ τὰ λοιπὰ μέ- 


4595 τῆς ἀνατολῆς ἀνεφάνη καὶ ἄλλος, υἱός τινος Οὐρανοῦ λεγο- 


μένου καὶ ᾿Δφροδίτης, γυναικὸς αὐτοῦ, γιγαντιαῖος, ὀνόματι 
Κρόνος κατὰ τὸ ὄνομα τοῦ πλανήτου ἀστέρος" γενόμενος δὲ 
χαὶ οὗτος δυνατὸς πάνυ καὶ πολλοὺς ὑποτάξας καὶ κυριεύσας 
πρῶτος κατέδειξε τὸ βασιλεύειν καὶ κρατεῖν τῶν ἄλλων ἀνθρώ- 


M ! € * ^ 
207v. ὃς χαὶ βασιλεύσας πρῶτος Συρίας ἔτη νς΄ ὑπέταξε πᾶσαν 


5. σημαίνοντα  ϑουῖθα σημειούμενος. 7. Μαγουσαίων cod., Ma- 
γουσάλων Ox. 8. ὑπὸ cod., ἀπὸ Ox. 11. "Qoíovx Ch., Ὦ- 
eíovo Ox. ibid. Mocts] Genes. X. 10. 12. Φιλιστιεὶμ cod., 
Φιλιστεὶμ Ox. ,,09s» ἐξῆλθε Φιλιστεὶμ etc.] Ista non sunt hujus 
loci, quem hoc modo legendum puto: ὅϑεν ἐξῆλθεν ἐκ τῆς φυλῆς 
τοῦ Σὴμ ὃ Acco)Q, dq οὗ AcovQuo.. Vide Genes. cap. 10. ver. 
10. et 11.* Ch. Verba ὅϑεν ἐξῆλθε Φυλιστιείμ leguntur Genes. X. 


14. Conf. etiam Chron, Pasch, p.36. B. 14. μέρη cod. μέλη Ox. 


Nebrodus, Chusi Aethiopis filius. Babylonem urbem hic extruxit; arteque 
venandi. e£ Magia adinventis, ipse Persis primus imperavit, Astronomia 
et Astrologia eos imbuens, et motu coelesti observato, omnia ex natali 
die mortalibus praedicens, a quibus Graeci Genethlialogiam accipientes, 
de natalitis secundum astrorum motum judicare primum coeperunt. 
Astronomia itaque et Astrologia et Magia a Magusaeis, seu Persis or- 
tae sunt. Persae enim Magog ab indigenis appellantur: qui etiam Ne- 
brodum in coelitum ordinem relatum, eumque esse quem inter sidera 
Orionem vocant asserunt. De hoc dicit Moses: Principium regni ejus 
Babylon et Chalane in terra Sennaar: unde exivit Assur, Semi F. a 
quo Assyrii dicti sunt, 

Extitit et alius gigantaeae staturae, Coeli cujusdam et Veneris fi- 
lius, Saturnus, a Planetae nomine dictus: qui Syriam, Persidem, reli- 
quasque Orientis regiones sibi subjectas habuit. Hic, cum ad potentiam 
magnam esset evectus, imperioque suo multos subjecisset, primus regnan- 
di modum, aliosque sub jugum mittendi ostendit: Qui cum Syriae regno 
primus per annos rvi potitus fuisset, Persidem sibi omnem facto a Sy:ia 

Ioannes Malal«s, o 


O 19 
B 


18 | J| ANONYMI 


τὴν Περσίδα, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Συρίας. ἔχων δὲ γυναῖχα Σε- 
μίραμιν, τὴν καὶ Ῥέαν καλουμένην παρὰ 4oovoloig, ἔσχεν xal 
υἱοὺς δύο καὶ ϑυγατέρα μίαν, καὶ τὸν μὲν προσηγόρευσε zia 
€ εἰς ὄνομα τοῦ πλανήτου ἀστέρος, τὸν δὲ ἐπωνόμασε Νίνον, καὶ 
τὴν ϑυγατέρα Ἥραν, ἣν καὶ ἔλβεν εἰς γυναῖκα Πῖκος ὃ καὶ Ζεύς, 5 
τὴν Ἰδίαν ἀδελφήν. 
Ἱπετὰ δὲ Κρόνον ἐβασίλευσε Νίνος, ὃ υἱὸς αὐτοῦ, ἔτη νβ΄. 
0c γε τὴν ἰδίαν μητέρα Σεμίραμιν λαβὼν εἷς γυναῖχα, νόμος ἐγέ- 
O 20 vero Πέρσαις λαμβάνειν τὰς ἑαυτῶν μητέρας καὶ ἀδελφὰς διὰ τὸ 
καὶ τὸν Za λαβεῖν τὴν ἰδίαν αὐτοῦ ἀδελφὴν Ἥραν ὃ καὶ Hixoc 10 
λεγόμενος. ὃ δὲ Νίνος ἐπιχρατὴς γενόμενος τῆς Συρίας, xol 
κτίσας πόλιν μεγίστην σφόδρα, πορείας 0009 ἡμερῶν τριῶν, ἐχά- 
λεσὲν αὐτὴν εἷς ὄνομα αὐτοῦ Νινευί, καὶ πρῶτος ἐν αὐτῇ βασι- 
λεύει. ἔξ οὗ ἐγένετο καὶ Ζωρόαστρος ὃ περιβόητος Περσῶν 
ἀστρονόμος" ὃς μέλλων τελευτᾶν ηὔχετο ὑπὸ οὐρανίου πυρὸς 15 
p ἀναλωθῆναι, εἰπὼν τοῖς Πέρσαις, '"Eàv καύσῃ με τὸ πῦρ, ἐκ τῶν 
καιομένων μου ὀστέων λάβετε xol φυλάξατε, καὶ οὐκ ἐχλείψει τὸ 
βασίλειον ἐκ τῆς χώρας ὑμῶν, ἕως οὗ φυλάττεται τὰ ὀστᾶ μου. 
καὶ εὐξάμενος τῷ ᾿Ωρίωνι ὑπὸ ἀερίου πυρὸς ἀνηλώϑη, καὶ λα- 
βόντες oi Πέρσαι ἀπὸ τῶν τεφρωθέντων ὀστέων αὐτοῦ ἔχουσι φ0 
φυλάττοντες ἕως ἄρτι. 
1. 8. Σεμίραμιν Ch., Σεμήραμιν Ox. 98. 5. ϑυγατέρα Ch., 9v- 
γατέραν Ox. 8. 10. Δία Ch., “ίαν €od., zcv Ox. 4. Nivov 
hic et infra Ox. 10. ὃ xoi Πῖκος λεγόμενος 616. vel scribe τὸν 
xol llixov λεγόμενον. 14. καὶ ante Περσῶν delevi cum Chron. 


Pasch. p. 37. C, Cedreno p. 16. B. 19. "Qoícvi Ch., "2oíovt Ox. 
20. τεφρωϑέντων Ox., τεφροϑέντων cod. 


initio subjecit. Uxor huic fuit Semiramis, apud Assyrios Rhea appella- 

ta: ex qua filios duos et filiam habuit: illorum vero alterum Jovem, juxta 

Planetae nomen, alterum Ninum vocavit: filiae autem nomen erat Juno; 

quas etiam frater ejus Picus, qui et Jupiter dictus est, in uxorem 
uxit.. 

Post Saturnum regnavit filius ejus Ninus, annis 111.) qui matrem suam 
Semiramidem habuit uxorem: unde Persis lex nata matres et sorores in 
tori consortium asciscendi; eo quod Jupiter Picus etiam sororem suam 
Junonem duxisset uxorem. Ninus autem Syriae regno potitus, urbem 
condidit magnam itinere trium dierum, quam a nomine suo Niniven vo- 
cavit, in qua etiam primus regnavit. Ex hujus stirpe prodiit Zorosster, 
celeberrimus ille Persarum Astronomus; qui moriturus votis expetebat, uf 
ab igne coelesti exureretur; Persisque haec praecepit: ,,Si me coelestis 
ignis consumpserit, crematorum ossium meorum reliquias sumite et! ser- 
vate; nec regnum a regione vestra tolletur quamdiu ossa mea custodie- 
tis. Invocato itaque Orione, ab igne coelesti absumptus est: Persae 
&utem, quod ille praeceperat executi, ossium ejus reliquias collegerunt 5 
quas etiamnum custodiunt. 


: ^CHRONOLOGIC A. 19 


Merà δὲ Νίνον ἐβασίλευσεν 14oovolv Θούρας τις τοὔνομα 
ἔτη λ΄, ὃν xul μετωνόμασαν ἄρεα cic ὄνομα τοῦ πλανήτου ἀστέ- 
ρος. ᾧτινι ρεὶ πρῶτον στήλην ἀναστήσαντες ᾿“σσύριοι χαὶ V 8 
ὡς ϑεὸν μέχρι τοῦ νῦν προσκυνοῦντες καλοῦσι περσιστὶ Βάαλ 
δϑεόν, τουτέστιν “ρης πολεμικός. οὗ xol Zar μέμνηται ὡς 
προσχυνουμένου παρὰ Περσῶν καὶ λατρευομένου. | 
Mezà δὲ "gta ἐβασίλευσε “άμης ἔτη x. μετὰ δὲ “άμην O 91 
ἐβασίλευσε Σαυδανάπαλος ὃ μέγας ἔτη λε΄, καὶ ἐσφάγη ὑπὸ τοῦ 
ΤΙρσέως. οἱ δέ γε κόλακες καὶ μιμηταὶ τῆς ἐκείνου φιλοσαρκίας 
10 καὶ γαστριμαργίας καὶ οἰστρηλασίας ἐπέγραψαν ὡς ἐξ αὐτοῦ δῆ- 
Sev τῷ τάφῳ αὐτοῦ τοιάδε. — Tóc ἔχω 00. ἐφύβρισα καὶ ἔφαγόν 
τε καὶ ἔπιον xol uev ἔρωτος τερπνοῦ ἐπολιτευσάμην. παϑόντα 
δὲ πολλὰ xal ὄλβια πάντα λέλειπται " καὶ γὰρ νῦν σπόδος εἰμὶ 
Νίνου μεγάλης βασιλεύσας. 
15 ὋὉ δὲ ἀδελφὸς τοῦ Νίνου Πῖκος ὃ καὶ Ζεὺς βασιλεύων B 
τῆς Ἰταλίας ἐπέμεινεν, ἐν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις οὔτε πόλις ov- 


E 
5. Δανιὴλ] XII. 1]. τόσ᾽ ἔχω 06 ἐφύβρισα etc.] ,, Habemus hic 
Epigrammatis metrici partem in prosam conversam. Extat Epigram- 
. ma hoc Epigram. l. 3. Ep. 152. cujus primum distichon sic se habet, 
Τόσσ᾽ ἔχω, ὅσσ᾽ ἔφαγον, καὶ ἐφύβρισα. καὶ μετ᾽ ἔρωτος 
Téonv ἐδάην" τὰ δὲ πολλὰ καὶ ὄλβια κεῖνα λέλειπται. 
ubi pro ἐδάην, Scholiastes legit ἔπαϑον. uti noster habet: et pro 
λέλειπται, Athenaeus habet λέλυνται. — Caeterum neutra harum le- 
ctionum Auctori nostro usui esse potest, cum dixisset potius λέλειφε, 
vel λέλοιπε. Atque huc usque habes (Lector) Excerptorum Chro- 
nologicorum Auctorem Anonymum; ex quo ea tantum inutuati sumus 
uae apud Jo. Malalam desunt. Paginam sequentem ex Chr. Alex. 
escripsimus; scilicet ut omnia rite connectantur. Atque hoc facien- 
tes, non tam commodato accipimus, quam nostra repescimus. Cum 
enim sequentia αὐτολεξεὶ ex nostro descripta videantur, non est quod 
de praecedentibus in eadem, saltem Pici Jovis, Mercurii, et Vulca- 
ni historia, dubitemus. Ch. 15. seq. Πῖκος Ch., IIjxog Chron. 


Post Ninum vero Assyriis imperavit 'huras quidam, annos xxx, quem 
etiam Martem, a Planetae nomine, appellarunt. Huic Assyrii primam 
excitantes statuam, eumque etiamnum pro Deo colentes, lingua Persica 
Baalem deum vocant; id est, Martem bellatorem. Hunc etiam a Persis 
cultum, et pro Deo habitum fuisse, memorat Daniel. 

Post Martem regnavit Lames, annis xx: post hunc vero regnum ha- 
buit Sardanapalus ille magnus, per annos xxxv$; qui a Perseo occisus 
est. Hujus o trs et carnalitatis ejus, ingluviei, libidinisque imita- 
tores, tumulo ejus, tanquam ab ipso prolata, haec inscripserunt. Ea ba- , 
beo, quae petulanter profudi, edi, bibi, dulcique amori indulsi: multa 
vero et beata expertus, omnibus destituor. Cinis enim nunc sum, qui 
Ninivae olim imperavi. 

Caeterum Jupiter Picus, Nini frater, Italiae regnum tenuit. Ea 
tempestate nec urbs ulla, nec domicilium erat in occidente; sed simpli- 


20 ANONYMI 


» ^ Par c - 
τε διοίκησίς τις ἦν ἐν τῇ δύσει, ἀλλὰ ἁπλῶς φκεῖτο πᾶσα ἢ γῆ 
- - - - ^ , 
ἐχείνη ἀπὸ τῶν μετοικησάντων ἐχεῖ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰάφεϑ, 
υἱοῦ Νῶε. ᾿ : ΚΝ 
ta S m , 
"Ebnoev δὲ Πῖκος 0 xol Ζεὺς ἔτη Qu', χρατῶν τὴν δύσιν xai 
O 29 βασιλεύων αὐτῆς. καὶ ἔσχεν υἱοὺς πολλοὺς καὶ ϑυγατέρας ἀπὸ 5 
τῶν εὐπρεπῶν γυναικῶν. ἔσχεν δὲ αὐτὸς Πῆῖχος ὃ καὶ Ζεὺς υἱὸν 
; - - - , 
ὀνόματι Φαῦνον, ὃν καὶ “Ἑρμῆν ἐκάλεσεν εἷς ὄνομα τοῦ πλανήτου 
ἀστέρος. | 
ἹΠετὰ δὲ τὴν τελευτὴν τοῦ αὐτοῦ Πίχου τοῦ xol Ζιὸς ἐβασί- 
- - - - » , 
C Aevotv ὃ υἱὸς αὐτοῦ Φαῦνος ὃ xoi Ἑρμῆς τῆς Ἰταλίας ἔτη 10 

[ * - f 
τριάχοντα πέντε, ὃς ἦν ἀνὴρ πανοῦργος xol μαϑηματικός " ὅστις 
ἐφεῦρεν τὸ μέταλλον τοῦ χρυσίου ἐν τῇ δύσει πῤῥῶτος καὶ τὸ χω- 

, ^ yo ^ 2 - {Ἐν ; ^ 2 — c 
γεύειν. γνοὺς δὲ ὅτε διαφϑονοῦνται αὐτῷ ot ἀδελφοὶ αὑτοῦ οἱ 
SUA - - Gc ἣν P c κ᾿ , c 2 ὦ γι 
ἀπὸ τῶν γυναικῶν ὧν ἔσχεν IHixoc ὁ καὶ Zevc, ὁ αὑτοῦ πατὴρ 
ἠβούλοντο γὰρ aitüv φονεῦσαι, ὡς ὄντες πολλοί, περίπου ἕβδο-- 15 
μήκοντα" μετὰ γὰρ πολλῶν συμμιγνύμενος γυναικῶν ἐτεχνοποίη-- 

ς , M , 2 , $. € M 2 , 
σεν ὁ Ζεὺς" πολὺ χρυσίον ἐγκολπωσάμενος eic ὑπερβολὴν ἄνεχω-- 
ρήσεν, zal ἀπέρχεται εἷς τὴν “γυπτον πρὸς τὴν φυλὴν τοῦ Χάμ, 
υἱοῦ Νῶε, οἵτινες ἐδέξαντο αὐτὸν ἐν τιμῇ. καὶ διέτριβεν ἐκεῖ 
ὑπερηφανῶν πάντας, καὶ φορῶν τὴν χρυσῆν στολὴν ἐφιλοσόφει 20 

L2 - ὑ 
Ὁ παρὰ τοῖς “Τ]Ἰγυπτίοις, λέγων αὐτοῖς μαντείας μελλόντων" ἦν γὰρ 
' φύσει σφόδρα λογικός" χαὶ προσεχύνουν αὐτόν, λέγοντες ϑεὸν 
Ἑρμῆν, ὡς λέγοντα τὰ μέλλοντα καὶ διακονοῦντα αὐτοῖς ἐκ τοῦ 


9. Πήκου τοῦ Ox., τοῦ ἸΤήκου Chron. p. 44. C. 


cem agrestemque vitam illarum partium incolae, qui ex Japheti, Noae 
fili, stirpe profecti erant, agebant. 

Vixit autem Jupiter Picus annos cxx, Occidentis rex; multosque fi- 
lios ac filias ex praestantibus forma mulieribus suscepit: inter quos ei 
natus est filius, nomine Faunus, quem etiam a Planetae nomine, Mercu- 
rium vocavit. r 

Defuncto vero Jove Pico, Italiae regnum per annos xxxv administra- 
vit filius ejus Faunus, qui e£ Mercurius dictus est. Subtilis erat hic in- 
genii, artiumque Mathematicarum peritus; qui et aurum primus in Occi- 
dente reperit, ejusque conflandi rationem. Verum cum intellexisset se 
apud fratres suos patri Jovi de variis pellicibus natos invidia laborare; 
(ejus enim interimendi consilium ceperant; ut qui nümero essent circiter 
septuaginta: Jupiter enim cum plurimis consueverat mulieribus, liberos- 
que multos ex eis susceperat) ingenti auri pondere convasato, Italiaque 
relicta, in Aegyptum se contulit, ad gentem a Chamo oae filio oriun- 
dam; a qua perhonorifice exceptus est, Qui dum ibi degeret, prae se 
contempsit omnes; vestemque ferens auream, philosophabatur apud Ae- 
£yptios, futuraque eis praedicebat: Natura enim perquam erat ingenio- 
sus. Adorarunt itaque eum, et Deum Mercurium appellarunt; ut qui fu- 


CHRONOLOGIGC A. 21 


ϑεοῦ τῶν μελλόντων τὴν ἀπόχρισιν καὶ παρέχοντα αὐτοῖς χρήμα- 
τα. ὅντινα χαὶ πλουτοδότην ἐκάλουν, ὡς τὸν χρυσὸν ϑεὸν ὀνο- 
μάζοντες. 
Ὅτε οὖν αὐτὸς ἙἝἭ μῆς εἰς τὴν “Ἔἔἴγυπτον ἦλϑεν, ἐβασίλευσε 
στῶν «Αϊγυπτίων τότε ἐκ τοῦ yévovg τοῦ Χὰμ ὃ ΠΠεστραΐμι. οὗ-- 
τινος τελευτήσαντος ἐποίησαν oi “4Ἰγύπτιοι τὸν Ἕρμῆν βασιλέα. 
" “ 2 Y ,25 c 
καὶ ἐβασίλευσε τῶν “Αἰγυπτίων ἔτη λϑ' ἐν ὑπερηφανίᾳ. 
Kol μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσε τῶν «“ϊγυπτίων ὃ Ἥφαιστος 4u£- 
, € » Li ^ , c , , » 
ρας ym, ὡς γενέσϑαι &r δ΄, μῆνας C, ἡμέρας y * οὐκ ἤδεισαν 
10γὰρ τότε ἐνιαυτοὺς μετρεῖν οἵ “Ἰγύπτιοι, ἀλλὰ τὴν περίοδον τῆς 
ἡμέρας ἐνιαυτοὺς ἔλεγον. τὸν δὲ αὐτὸν Ἥφαιστον ϑεὸν ἐκάλουν" 
jy ^ v ' , ci à M 2 7 , 
ἣν γὰρ πολεμιστῆς καὶ μυστικός. ὅστις ἐλϑὼν εἷς πιόλεμον ovyé- 
πέσεν σὺν τῷ ἵππῳ αὐτοῦ, καὶ πληγεὶς ἔμεινε χωλεύων. 


'O δὲ αὐτὸς Ἥφαιστος νόμον ἔϑηκε τὰς “ΤἸγυπτίας γυναῖχας 

15 μονανδρεῖν xol σωφρόνως διάγειν, τὰς δὲ ἐπὶ μοιχείαν εὑρισκο-- 

μένας τιμωρεῖσϑαι. καὶ ηὐχαρίστησαν αὐτῷ οἱ «Αἰγύπτιοι, διότι 
πρῶτον νόμον σωφροσύνης τοῦτον ἐδέξαντο. 


Ὁ δὲ αὐτὸς Ἥφαιστος ἀπὸ μυστικῆς τινος εὐχῆς τὴν ὀξυλά- 

*? - 25 3 Ἁ , , , e 
βην ἐδέξατο ἐκ τοῦ ἀέρος εἷς τὸ χατασχευάζειν ἐκ σιδήρου ὅπλα" 
90 ὅϑεν xol ἐπικρατὴς σιδήρου ηὑρέϑη &gc τοὺς πολέμους" ἀπεϑέω- 


4. καὶ ante ἐβασίλευσε delendum vidit Ch. 5. Π͵εστρέμ Chron. 
9. γίνεσϑαι Ox. ^ ibid. ἤδεισαν Ch., εἴδησαν Chron. 


tura praenuntiaret, illisque a Deo responsa de futuris velut internuntius 
referret, opesque eis subministraret: unde et Opum Largitor Aureusque 
Deus vocatus est. 

Mercurio vero in Aegyptum veniente, Aegyptiis regnavit Mesremus, 
ex Chami gente oriundus: cui fatis functo Aegyptii Mercurium suffece- 
runt regem: qui annis xxxix superbe admodum iaperitavit. 


Post hunc Aegyptiis imperavit Vulcanus per dies ci»Dcrxxx, sive 
annos Iv, menses vII, et dies rr. Nesciebant enim tum temporis Aegy- 
ptii annos definire; sed diei circuitus pro annis numerabant, Vulcanum 
porro hunc Deum appellarunt; bellicosus enim erat et ingeniosus: qi 
in bellum profectus, cum una cum equo suo corruisset, exinde claudi- 
cavit. 

Hic Vulcanus lege condita sanxit, uti foeminae Aegyptiae unico 
contentae viro vitam caste agerent; adulterae autem deprensae uti poe- 
nas darent. Gratanter hoc a Vulcano tulerunt Aegyptii, quod primam 
hanc continentiae legem accepissent. 


Idem Vulcanus mystica quadam precula forcipem ex aére, ad arma 
e ferro fabricanda, impetravit: unde et Ferri Domitor in beili usum fa- 
ctus es. 1n Deorum itaque numerum, ob legem continentiae latam, et 


Ο 995 


v9 


Ο 24 


22 ANONYMI CHRONOLOGICA. 


σαν οὖν αὐτόν, ὡς σωφροσύνην νομοϑετήσαντα xoi τροφὴν ἀν-- 
ϑρώποις διὰ κατασκευῆς ὅπλων εὑρηκότα καὶ ἐν τοῖς πολέμοις δύ-- 
γαμιν καὶ σωτηρίαν ποιήσαντα " πρὸ γὰρ αὐτοῦ ῥοπάλοις καὶ λέ- 
ϑοις ἐπολέμουν. t 


quod mortalibus ex armorum fabricatione victus parandi rationem osten- 
disset, simulque ad potentiam in bellis victoriamque adipiscendam viam 


aperuisset, relatus est, Ante ipsum enim fustibus et lapidibus praelia- 
bantur. 





I9QANNOY MAAAAA 
X PONO TI P A^ I 4. 


ΔΟΓΟΣ AETTEPOZ. 


Μὰ δὲ τελευτὴν Ἡφαίστου ἐβασίλευσεν Alyvntlov ὃ υἱὸς αὖ-- Ο 95 
τοῦ Ἥλιος ἡμέρας vol, ὡς εἶναι ἔτη ιβ΄ καὶ ἡμέρας bU* οὐ » 
γὰρ ἤδεισαν oi Jiyóntw: τότε ἢ ἄλλοι τινὲς ἀριϑμὸν ψηφίσαι, 
ἀλλ᾽ οἱ μὲν τὰς περιόδους τῆς σελήνης ἐψήφιζον elc ἐνιαυτούς, oi 

δ δὲ τὰς περιόδους τῶν ἡμερῶν εἷς ἔτη ἐψήφιζον" οἱ γὰρ τῶν ιβ' 


Inscriptio libri periit cum ipso eius initio. Chilmeadus quam po- 
suit, Χρονογραφία Ἰωάννου Μαλάλα, sumpsit ab Ioanne Dama- 
sceno ed. Leq. vol. I. p. 368., qui ἐκ τῆς Xgovoyoegíeg Ἰωάννου 
᾿Αντιοχείας τοῦ καὶ Μαλάλα afferens locum de haemorrousa p. 100. seq. 
operis auctorem prodidit Gregorio. v. Hodii Proleg. XLIII. Minus ac- 
curata videtur quam habet praefatio Kclogarum Constantini Porphy- 
ir p. 5. ed. Vales. Ἰωάννου τοῦ ἐπίκλην Mola γρονικῆς 
vel Jo. Malclae historiae in earundem Eclogarum codice 'luronensi 
apud Haenelium Catalog. p. 483. Post λόγος δεύτερος, quae et ipsa 
desunt codici, addenda notatio temporum hoc libro comprehensorum. 


1. Μετὰ δὲ τελευτὴν Ἡφαΐϊστου, ἐβασίλ. 1 ,,Huc usque Chr. Alex. 
Author; deinceps Antiochenum ipsum habes.* Ch. 2. δυοξ' Ch., 
Chron. Pasch. p. 45. D, Ioannes Antioch. apud Ducangium p. 499., 
δυξ Ox. 8. ἢ ἄλλοι τινὲς ἀριϑμὸν] ἢ ἄλλον τινὰ ἀριϑμὸν 
Chron. Pasch., ἢ ἄλλοι τινὲς ἐνιαυτὸν loannes. 


CHRONOGRAPHIA 
JOANNIS MALALA E. 


P ost mortem vero Vulcani, regnavit.ad Aegyptum filius ejus Sol, per 
spatium 4407 dierum: ex quibus emergunt anni duodecim, cum diebus 
97. lllis enim temporibus nec Aegyptii, nec alii ulli alium ab hoc ha- 
buere computandi modum: sed revolutiones hi Lunares, illi vero dierum 
periodos pro annis enumerabant. Modus vero per duodecim menses sup- 


24 IOANNIS MALALAE 


» 


"- - , LEN d , A^ 
μηνῶν ἀριϑμοὶ μετὰ ταῦτα ἐπενοήϑησαν, ἐξότε ἐπωνομάσϑη τὸ 
^ ^ -" c : A ΚΞ οῚ 
O 96 ὑποτελεῖς εἶναι τοὺς ἀνθρώπους τοῖς βασιλεῦσιν. ὃ δὲ αὐτὸς 
5 ce , 
Ἥλιος, ὃ υἱὸς Ἡφαίστου, ἦν φιλότιμος δυνατός " ὅστις ἐδιδά-- 
9a: ὑπό Ü / Αἰγυπτία τῶν iv εὐπορίᾳ καὶ ἀξίᾳ 
χϑη ὑπό τινος ὡς γυνή τις Abyent )v οἷς ( 
- - M € - 
οὐσῶν παρ αὐτοῖς ἐρῶσά τινος ἐμοιχεύετο voz αὐτοῦ, χαὶδ 
C ἀκούσας ὃ Ἥλιος ἐζήτησεν αὐτὴν πιάσαι διὰ τὴν τοῦ πατρὸς αὖ-- 
m - * . , 
τοῦ Ἡφαίστου νομοϑεσίαν, ἵνα μὴ λυϑῇ" καὶ λαβὼν στρατιώ-- 
τας ἐκ τοῦ ἰδίου στρατοῦ, μαϑὼν τὸν χαιρὸν τῆς μοιχείας αὐτῆς 
X - ] 53€) 3. - 5 ^ 2 A» 
γίνεσϑαι νυχτῶν, ἐπιῤῥίψας αὐτῇ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς μὴ ὄντος 
αὐτόϑι, εὗρεν αὐτὴν μετὰ ἄλλου χαϑεύδουσαν τοῦ ἐρωμένου παρ᾽ 10 
2) - ee 2 A b. , i ? , L4 , 
αὐτῆς. ἥντινα εὐθέως χαταγαγὼν ἐπόμπευσεν ἐν πάσῃ τῇ χώρᾳ 
- , 
τῆς “ἰγύπτου τιμωρησάμενος" χαὶ γέγονε σωφροσύνη μεγάλη ἐν 
τῇ γῇ τῆς «Αἰγύπτου κἀκεῖνον δὲ τὸν μοιχὸν ἀνεῖλε, καὶ εὔχαρι-- 
D - - € € 
στήϑη. περὶ ov ἱστορεῖ ποιητικῶς Ὅμηρος ὃ ποιητὴς ὡς ὃ Ἥλιος, 
φησίν, ἤλέγξε τὴν ᾿«“φροδίτην συμμιγνυμένην νυκτὸς "Age * 24990- 15 
δίτην δὲ ἐχάλεσε τὴν ἐπιϑυμίαν τῆς πορνείας ἀπὸ τοῦ Ἡλίου βα- 
?] i t 1 
^ c 
D σιλέως ἐλεγχϑεῖσαν. τὸ δὲ ἀληθές, ὡς προγέγραπται, Παλαί- 
φατος ὃ σοφώτατος χρονογράφος συνεγῃράψατο. 
Merà δὲ τὴν τελευτὴν Ἡλίου βασιλέως, υἱοῦ "Haalorov, 
ἐβασίλευσε τῶν Alyvnziov Σῶσις, καὶ μετὰ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ 20 
^ € 
ἐβασίλευσεν "Ocigic ,| καὶ μετὰ Ὄσιριν ἐβασίλευσεν Ὥρος, καὶ 
*. - 
μετὼ “Ὥρον ἐβασίλευσε Θοῦλις, ὃς παρέλαβε μετὰ δυνάμεως πολ-- 


1. ἐπωνομάσθη] ἐνομίσϑη Chron., ἐπενοήϑη loannes. 8. φιλό- 
τιμος] φιλόσοφος Chron. — 5. οὐσῶν Hodius ex Chron, οὖσα Ox. 
6. Post ἀκούσας omisi ἀπ᾿ αὐτοῦ cum Chron. 


| jeest tum demum obtinuit, cum Regibus vectigales fieri coeperunt 
ortales. Sol vero, Vulcani F. potens fuit et gloriae cupidus: Qui a 
quodam edoctus, foeminam quandam Aegyptiam, opibus et dignitate flo- 
rentem, cum quodam amasio suo adulterii consuetudinem habere; in stu- 
diis habuit illam prehendere, quo Legem a Patre latam praestaret in- 
violatam.  Certior itaque factus, tempus quo congressuri erant jam in- 
stare; delectis militibus stipatus, noctu illam adoritur: deprensamque, 
per absentiam viri cum Amasio suo decumbentem, extraxit: et per omnem 
Aegyptum circumferri jussit, graviter in illam animadvertens. Moechum 
vero ipsum morte multavit: sum facto gratiam sibi conciliavit; Aegyptii 
vero omnes uti Castitatem colerent, effecit. De his autem Homerus Poc- 
ta, more suo, fabulatur, ubi tradit; Solem deprehendisse Venerem cum 
Marte noctu cubantem. Per Venerem vero intelligit coéundi libidinem, 
ἃ sole rege reprehensam: rem ipsam vero uti a nobis exposita est, Pa- 
laephatus sapientissimus Chronographus literis consignavit. 

Post mortem vero Solis Vulcani filii, Aegyptiis imperavit Sosis: post 
bunc regnavit Osiris; Osiridem excepit Hores: et Horum 'Thulis. kic 
ingenti instructus exercitu, omnem circa regionem, usque ad Oceanum, 


CHRONOGRAPHIA. L, Il. 25 


"λῆς πᾶσαν τὴν γῆν ἕως τοῦ ᾿ΩΧεανοῦ. καὶ ἐν τῷ ὑποστρέφειν. 7A- O 27 
Sev ἐπὶ τὴν ᾿“φρικὴν χώραν εἷς τὸ μαντεῖον ἐν ὑπερηφανίᾳ " καὶ V 10 
ϑυσιάσας ἐπυνθάνετο λέγων, Φράσον μοι, πυρισϑενές, ἀψευ-- 
δές, μάχαρ, ὃ τὸν αἰϑέριον μετεγχλίνων δρόμον, τίς πρὸ τῆς 
5 ἐμῆς βασιλείας ἠδυνήϑη ὑποτάξαι τὰ πάντα, ἢ τίς uev. ἐμέ; καὶ 
ἐδόθη αὐτῷ χρησμὸς οὗτος. Πρῶτα ϑεός, μετέπειτα λόγος xol 
πνεῦμα σὺν αὐτοῖς" σύμφυτα δὲ πάντα καὶ εἰς ἕν ἰόντα, οὗ 
χράτος αἰώνιον. ὠκχέσι ποσὶ βάδιζε, ϑνητέ, ἄδηλον διανύων 
βίον. καὶ εὐθέως ἐξελϑὼν ἐκ τοῦ μαντείου, συσχευασϑεὶς ὑπὸ 
10τῶν ἰδίων [ εὐθέως ἐσφάγη ἐν τῇ ᾿φριχῇ. ταῦτα δὲ παλαιὰ 
xci ἀρχαῖα βασίλεια τῶν «Αἰγυπτίων Mavé9wv συνεγράψατο" ἐν 
οἷς συγγράμμασιν αὐτοῦ ἐμφέρεται ἄλλως λέγεσϑαι τὰς ἐπωνυ-- 
μίας τῶν πέντε πλανητῶν ἀστέρων. τὸν γὰρ λεγόμενον Κρόνον Β 
ἀστέρα ἐχάλουν τὸν λάμποντα, τὸν δὲ ΖΔιὸς τὸν φαέϑοντα, τὸν 
15 δὲ ζρεος τὸν πυρώδη, τὸν δὲ ““φροδίτης τὸν κάλλιστον, τὸν δὲ 
"Eouo? τὸν στίλβοντα " ἅτινα μετὰ ταῦτα Σωτάτης ὃ σοφώτατος 
ἡρμήνευσε. 
Καὶ λοιπὸν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα χρόνοις ἐβασίλευσεν “41γυ- 
πτίων πρῶτος ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Χὰμ Σῶστρις" ὕστις ὅπλισάμε-- O 28 
20voc ἐπολέμησεν ᾿“σσυρίοις, xol ὑπέταξεν αὐτοὺς xol τοὺς Χαλ-- 
δαίους καὶ Πέρσας ἕως Βαβυλῶνος. ὁμοίως δὲ ὑπέταξε χαὶ τὴν 
““σίαν xal τὴν Εὐρώπην πᾶσαν xol τὴν Σχυϑίαν καὶ τὴν Πῆυ-- 
Aie πυρισϑενές Chron. et MS. apud Bentleium Epist. p. 11. XV., 
σπυρισϑένη Ox. De sequenti oraculo vide annotationem ad Chron. 


10. εὐϑέως om. Chron. et Cedrenus p. 20. B. 15. πυρώδη Chron., 
πυρόην Ox. 16. Σωτάτης] Σωτάδης 7 


in potestatem suam redegit. In reditu autem suo per Africam iter fa- 
ciens, Oraculum superbus adiit; Sacrisque peractis, Pythium in haec 
verba tentavit. ,,Dic mihi, Ignipotens, Veridice, Beate, aetherium 
cursum qui flectis; Quis, ante Me, omnia sibi subjicere potuit; aut quis, 
post Me, poterit? Respondit Oraculum. Primum Deus: deinde verbum; 
cumque his Spiritus. Congenita sunt haec omnia, in unumque fiunt; 
cujus potestas aeterna est. Fac cito discedas Mortalis, quem Fata ma- 
nent incerta. lle vero statim Fano egressus, per insidias interemptus 
est a suis in Africa. Haec autem de regibus Aegypti antiquissima Monu- 
menta Manetho tradidit: cujus etiam ex scriptis apparet aliter olim ap- 
pellatos fuisse quinque Planetas. Quem enim alii Saturnum, illi Lam- 
pontem nominabant: Jovem, Phaéthontem: Martem Pyroem: Venerem, 
Callistum: et Mercurium, Stilbontem: quae nomina post temporis sapien- 
' tissimus Sotates exposuit. 

. Posteris autem temporibus regnavit ad Aegyptum, ex Chami filiis, 
primum Sostris. Hic expeditionem in Assyrios adornavit; quibus etiam, 
una cum Chaldaeis Perssque, Babylonem usque, in potestatcm suam re- 
dactis; Ásiam quoque .et Europam omnem, Scythiam etiam Mysiamque 


26 IOANNIS MALALAE 


σίαν. καὶ iy τῷ ὑποστρέφειν αὐτὸν ἐπὶ τὴν «“ἄϊγυπτον ix τῆς 
C χώρας τῆς Σχυϑίας ἐπελέξατο ἀνδρῶν νεανίσκων τιολεμιστῶν yi- 
λιάδας ιε΄" οὕστινας μετανάστας ποιήσας ἐχέλευσεν αὐτοὺς olxeiv 
ἐν Περσίδι, δόσας αὐτοῖς χώραν ἐχεῖ οἵαν αὐτοὶ ἐπελέξαντο. καὶ 
ἔμειναν ἐν Περσίδι oí αὐτοὶ ΣΣκύϑαι ἐξ ἐχείνου ἕως τῆς νῦν οἵτι- 5 
vec ἐχλήϑησαν ἀπὸ τῶν Περσῶν Πάρϑοι, 8 ἐστιν ἑρμηνευόμενον 
Περσικῇ διαλέκτῳ Σκύϑαι" oV καὶ τὴν φορεσίαν καὶ τὴν λαλεὰν 


O 29 χαὶ τοὺς νόμους Σχυϑῶν ἔχουσιν ἕως τῆς νῦν, καὶ εἰσὶ μαχιμώ-- 


τάτοι ἐν πολέμοις, χαϑὼς Ἡρόδοτος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. 
» - - y 
"Ev τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ προειρημένου ΣΣώστρου ἦν 10 
Ἑρμῆς ὃ Τρισμέγιστος ὃ «Αἰγύπτιος, ἀνὴρ φοβερὸς ἐν σοφίᾳ" ὃς 
ἔφρασε τρεῖς μεγίστας ὑποστάσεις εἶναι τὸ τοῦ ἀῤῥήτου καὶ δη- 
D μιουργοῦ ὄνομα, μίαν δὲ ϑεότητα εἶπε" διὸ xol ἐκχλήϑη ἀπὸ τῶν 
Alyvnziov Τρισμέγιστος Ἑρμῆς. ἐμφέρεται γὰρ ἐν διαφόροις 
b - , M ) ^ , A] 3 *. ὦ , - 
αὐτοῦ λόγοις πρὸς “Ἰσχληπιὸν εἰρηκὼς περὶ ϑεοῦ φύσεως ταῦτα. 15 
3 - - 
& μὴ πρόνοιά τις ἦν τοῦ πάντων κυρίου ὥστε μοι τὸν λόγον τοῦ-- 
vov ἀποκαλύψαι, οὐδὲ ὑμᾶς τοιοῦτος ἔρως χατεῖχεν, ἵνα περὶ 
τούτου ζητήσαιτε" οὐ γὰρ ἐφικτόν ἐστιν εἷς ἀμυήτους τοιαῦτα μυ-- 
, D A» rA ore Mua. ἘΝ e , 1 
στήρια παρέχεσϑαι, ἀλλὰ τῷ vol ἀκούσατε. ἕν μόνον ἐστὶ τὸ 
- ^ H ' v) V x »* - b , 
φῶς νοερὸν πρὸ φωτὸς vosgoU' καὶ ἦν ἀεὶ νοῦς νοὸς φωτεινός, 20 


1. τῆς] τὸν Ox. 6. ἀπὸ] ὑπὸ Larcher. ad Herod. vol. T. p. 402, 
frustra. 12. δημιουργοῦ] Adde ϑεοῦ cum Chron. et Cedreno. 
15. ᾿Δσκλήπιον Ox. hic et 112. A. 16. μοι] Sic et Chron., us Cy- 
rillus c. Iulianum I. p. 35. C ed. Spenh. 18. ζητήσετε Ox., ξητή- 
σητε Cyr., ξητήσεται Chron. — ibid. εἰς addidi ex Cyrillo et Chron. 
19. ?v uóvov praecedentibus iungit Chron., om. Cedrenus et Suidas v. 
Ἑρμῆς. ibid. ἐστὶ τὸ} ἦν Cyrillus p. 85. A, Chron ; Cedrenus, Sui- 
das. 90. zv] ἐστὶν Cyrillus. — ibid. φωτεινός Ch., φωτινός Ox. 


subegit. Reversurus autem a Scythis in Aegyptum, selegit ex flore ju- 
ventutis eorum quindecim Millia: quos in:.Persidem translatos, sedes ibi 
figere jussit; data eis, quam ipsi delegissent, regione. Exinde vero ad 
hoc usque teipus Scythae Persidem habitarunt: qui a Persis etiam Par- 
thi dicti sunt: quod lingua Persica Scythae sonat.  Retinuerunt au- 
tem adhuc Parthi isti vestitum, linguam legesque Scytharum; et in bel- 
lo fortissimi sunt: sicuti scriptum reliquit sapientissimus Herodotus. 

In diebus autem supradicti regis Sostris, floruit Mercurius 'risme- 
gistus, Aegyptius, vir eruditionis stupendae, qui pronunciavit, Dei Crea- 
toris ineffabile nomen tres esse maximos Personas, Deitatem vero unam. 
Unde et ab Aegyptiis, Mercurius "l'rismegistus, i. e. ''ermaximus appel- 
latus est. Invenitur enim in variis ejus scriptis ad Aesculapium, de Dei 
natura verba faciens, in hunc modum, ,,Si non daretur Providentia Nu- 
minis omnia gubernantis, per quam hoc ipsum mihi revelatum esset; non 
utique tantus vos ardor incessisset de hoc quaerendi. Neque possibile 
est Profanos hujusmodi proferre Mysteria: sed mentem advertite. Una 
tentum est Lux intelligens, ante Lucem intelligentem; et semper erat 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 297 


xol οὐδὲν ἕτερον ἦν ἢ 4j τούτου ἑνότης, ἀεὶ iv αὑτῷ ὧν ἀεὶ τῷ OQ 30 

αὑτοῦ νοὶ καὶ φωτὶ καὶ πνεύματι πάντα περιέχει. ἐχτὸς τούτου 

o) ϑεός, οὐκ ἄγγελος, οὐ δαίμων, οὐκ οὐσία τις ἄλλη" πάν-- 

τῶν γὰρ κύριος καὶ ϑεός, καὶ πάντα ὑπὶ αὐτὸν καὶ ἐν αὐτῷ ἐστιν. 1 
50 γὰρ λόγος αὐτοῦ προελϑὼν παντέλειος ὧν καὶ γόνιμος καὶ δη-- 

μιουργός, ἐν γονίμῳ φύσει πεσών, ἐν γονίμῳ ὕδατι, ἔγκυον τὸ 

ὕδωρ ἐποίησε. καὶ ταῦτα εἰρηκὼς ηὔξατο λέγων, ᾿Ορκίζω σε, οὐ-- 

ρανέ, ϑεοῦ μεγάλου σοφὸν ἔργον, ἵλαος ἔσο" ὅρκίζω σε, φωνὴ 

πατρός, ἣν ἐφθέγξατο πρώτην, ἡνίχα κόσμον ἅπαντα ἐστηρί- N 11 
io5ero βουλῇ. φωνὴν πατρός, ἣν ἐφϑέγξατο πρώτην, τὸν μο-- 

γογενῆ λόγον αὐτοῦ. ταῦτα δὲ καὶ ἐν τοῖς κατὰ Ἰουλιανοῦ τοῦ 

βασιλέως ὑπὸ τοῦ ócworárov Κυρίλλου συναχϑεῖσιν ἐμφέρεται, 

ὅτε καὶ ὃ Τρισμέγιστος Ἑρμῆς ἀγνοῶν τὸ μέλλον τριάδα ὁμοού-- 

σιον ὡμολόγησεν. ᾿ 


15 Ὁ δὲ Σῶστρις βασιλεὺς μετὰ τὴν νίκην χαταλαβὼν τὴν .«4ἴ- 
$^ ^ 3 ? - - 3 , 

Ἄρτον T xoi ἐβασίλευσε uer. αὐτὸν τῆς τῶν “Αἰγυπτίων 

χώρας Φαραὼ 0 καὶ ἸΠαραχὼ καλούμενος. καὶ ἐκ τοῦ αὐτοῦ 

γένους ἐβασίλευσαν “4ϊἰγυπτίων oi λοιποί. 


1. ἢ addidi ex Chron. et Cedreno, ἡ om. Cyrillus, 7; Suidas, ibid. 
ἑαυτῷ Cyrillus, αὐτῷ Ox., Chron., Cedrenus. . ibid. τῷ ἑαυτοῦ 
Cyrillus et Cedrenus, τῷ αὐτῷ Ox., ἐν τῷ αὐτῷ Chron. 7. lus- 
iurandum caeteris emendatius scribunt Iustinus Cohort. XV. 78. Οὐ- 
gavóv ὁρκίξω cs 9. M. σοφὸν ἔργον, αὐδὴν ὁρκίξω 6s πατρός, τὴν 
φϑέγξατο πρῶτον, ἡνίκα x. &. éaig στηρίξατὸ βουλαῖς. et qui ἣν 
«9. πρώτην Cyrilus. Quae apud Malalam corrupta et interpolata 
sunt, repetuntur pleraque ab Chron, Cedreno, Suida. 11. αὐτοῦ] 
adde φησὶ ex Cyrillo p. 88. B, omissum etiam in Chron. 


Mens Mentis lucida: et nihil aliud erat, quam hujus unitas, in seipso 
s dod existens, eademque semper Mente, luce, ac spiritu omnia com- 
prehendens. Extra hanc, nec Deus, nec Angelus, nec daemon, nec alia 
aliqua Essentia, Omnium enim Dominus et Deus est; et omnia sub ipso 
et in ipso sunt, Ejus enim verbum, quod ab ipso prodiit, undique per- 
fectum cum esset, et in foecunda natura opifex; in genitalem incidens 
undam, foecundam undam effecit.* His ita dictis, in haec verba preca- 
tus est. ,,Adjuro te Coelum, Magni Numinis sapiens opificium, propi- 
tiare. Adjuro te Vocem illam Patris, quam tum primum effatus est, cuin 
Mundum universum consilio suo stabilivit: Vocem Patris, quam primam 
edidit, verbum suum unigenitum.**  Afferuntur vero ista a sanctíssimo 

ilo, in scriptis suis adversus Julianum Imperatorem: nempe quod 


Mercurius 'Trismegistus futuri licet. ignarus, unam tamen "Trinitatis Es- 
sentiam professus sit, 


Porro rex Sostris, post victoriam partam, reversus in Aegyptum, 
fato concessit. Post quem, Aegypti regnum obtinuit Pharaoh, qui et Ma- 
racho: ex quo oriundi sunt succedanci Aegyptiorum Reges. 


28 . IOANNIS MALALAE 


- , 
B "Ev δὲ τοῖς προειρημένοις τοῦ Híxov Διὸς χρόνοις ἐπὶ τὰ δυ- 
O 31 τικὰ μέρη ἀναφαίνεταί τις ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰάφεϑ' ἐν τῇ χώρᾳ 
a RC. , - Y d ? w vtt ^ , j - 
τῶν ᾿“ργείων, ὀνόματι Ἴναχος " ὅστις πρῶτος ἐβασίλευσεν ἐν τῇ 
IO H ί ' , )À à M 2 M - , H , 
χώρᾳ ἐχείνῃ, καὶ κτίζει πόλιν ἐκεῖ εἰς ὄνομα τῆς σελήνης, ἐτίμα 
, - M 
γὰρ αὐτήν, ἣν ἐκάλεσεν ᾿Ιώπολιν" oi γὰρ 24oytio: μυστικῶς τὸ 5 
ὄνομα τῆς σελήνης τὸ ἀπόχρυφον Ἰὼ λέγουσιν ἕως ἄρτι. ἔκχτισε 
δὲ καὶ ἱερὸν ἐν τῇ πόλει τῇ σελήνῃ, ἄναστι ὑτῇ στήλ λ- 
é καὶ ἱερὸν ἐν τῇ m jj σελήνῃ, ἀναστήσας αὐτῇ στήλην χα 
- Si e , 27. Χ , , , ς 3/5 
xiv, ἐν ἢ ἐπέγραψεν, Ἰὼ μάκαιρα λαμπάδηφόρε. ὃ δὲ αὐτὸς 
-- * L3 ^ 
Ἴναχος ἠγάγετο yvvoixa Πελίαν ὀνόματι" ἐξ ἧς ἔσχε παῖδας 
τρεῖς, Κάσον χαὶ Βῆλον καὶ ϑυγατέρα, ἣν ἐπωνόμασεν Ἰὼ εἷς 10 
- y A 
ὄνομα τῆς σελήνης" ἦν γὰρ 7 κόρη εὐπρεπεστάτη πάνυ. τότε 
C ó Πῖκος ὃ καὶ Ζεὺς ἀκούσας περὶ τοῦ Ἰνάχου ὅτι ἔχει ϑυγατέρα 
, 2 - ς ^ - - "o- e 
παρϑένον εὐπρεπῆ, 0 βασιλεὺς τῶν δυτικῶν μερῶν πέμψας ἣρ-- 
ERA TN , T OM. * / d ἢ 
πᾶσε τὴν la, ϑυγατέρα τοῦ Ἰνάχου, καὶ ταύτην φϑείρει, καὶ 
» , Y » 3 , e 3 ^ , 
&yxvov ποιήσας ἔσχεν ἐξ αὑτῆς ϑυγατέρα, ἥντινα ἐχάλεσε.Ζίβύην. 15 
ἡ δὲ Ἰὼ ἐπαχϑῶς ἔφερεν ἐπὶ τῷ συμβάντι αὐτῇ, καὶ μὴ ϑέλουσα 
συνεῖναι τῷ Πίχῳ, διαλαϑοῦῖσα αὐτὸν καὶ πάντας xol τὴν 9v- 
γατέρα αὐτῆς ἐάσασα, καὶ τὸν πατέρα αὐτῆς Ἴναχον αἰσχυνομέ- 
» 2 »r , M 2 -— 2 
γῇ, ἔφυγεν, eig Ziyvnvov χαταπλεύσασα. καὶ εἰσελϑοῦσα ἐν 
- - ω - ^ , 
τῇ χώρᾳ τῆς Alyónvov ἢ Ἰὼ ἐκεῖ διῆγε" xol μαϑοῦσα μετὰ χρό-- 20 
O 32 vov ὅτε Ἑρμῆς βασιλεύει τῆς “ἰγύπτου, ὃ υἱὸς Iíxov Ζιός, καὶ ᾿ 
φοβηϑεῖσα τὸν αὐτὸν Ἑρμῆν, φεύγει ἐκεῖϑεν ἐπὶ τὴν Συρίαν εἷς 
|. 1. Πήκου Ox. sic et infra. — 2. ἀνεφαίνεταιε Ox. 5. Ἰώπολιν 


Chron. p. 41. B, Ἰόπολιν Ox. 6. seq. 4ó Ox. 8. μάκαιρα Ch. 
cum Chron,, μάκερα Ox. 10. Κάσον] Κάσσον Ox. 


Praedictis autem Pici Jovis temporibus ad occidentem regnan'is in- 
notescere coepit ex Argivorum regione quidam, cui nomen Inachus, ex 
Japheti gente oriundus. Primus hic Argivis imperavit, urbemque condi- 
dit, quam a Lunae nomine, cui cultum exhibuit, Jopolim vocavit. Ar- 
givis enim usque adbuc in Mysteriis suis reconditum Lunae nomen Jo 
est. Fanum quoque in ea urbe condidit, Lunae sacrum; et ex aere sta- 
tuam ei erexit, cum hac Inscriptione. Jo, Beata, Lucifera. lnachus 
autem iste in uxorem sibi accepit Meliam; ex qua tergeminam suscepit 
prolem, Cassum, Belum, filiamque, quam a Lunae nomine Jo vocavit; 
forma enim erat Virgo laudatissima. Picus interim, qui et Jupiter, qui 
partibus Occidentalibus imperavit, ubi inaudisset Inacho filiam esse » pul- 
cherrimae formae virginem; per emissarios raptam compressit, gravidam- 
que fecit; et ex ea filiam habuit, quam Libyam nominavit. Jo autem 
illatam sibi injuriam indigne ferens, diutius cum Jove Pico consuetudi- 
nem habere dedignata est: derelictaque filia, Patris etiam conspectu ob 
pudorem evitato, clam omnibus in Aegyptum profuga navigavit, ibique 
sedem fixit. Ubi cum per aliquod tempus mansisset, edocta est, Regiam 
ibi potestatem habere Mercurium, Jovis Pici filium. — Metuens igitur sibi 
ab eo, ex Aegypto in Syriam fuga evasit, zd Montem Silpiun; ubi 


CX V" νος ΡΝ 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 29 


τὸ Σίλπιον Ugoc* εἷς ὅπερ Σέλευκος ὃ Νικάτωρ ὃ Π]ακεδὼν ἔκτισε p 


πόλιν μετὰ χρόνους xol ἐκάλεσεν εἷς τὸ ὄνομα τοῦ ἰδίου αὐτοῦ 
υἱοῦ ᾿Αντιόχειαν τὴν μεγάλην. ἀπελϑοῦσα δὲ εἰς τὴν Συρίαν 7j 
Ἰὼ ἐχεῖ ἐτελεύτησεν, ὡς Θεόφιλος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. 
δἵτεροι δὲ ἐξέϑεντο ὅτι ἐν τῇ .4Ἰγύπτῳ ἐτελεύτα ἡ Ἰώ. ὃ δὲ 
Ἴναχος, ὃ πατὴρ αὐτῆς, εἰς ἀναζήτησιν αὐτῆς ἔπεμψε τοὺς ἀδελ-- 
φοὺς αὐτῆς καὶ τοὺς συγγενεῖς καὶ τὸν Τριπτόλεμον καὶ “4ρ-- 
γείους μετ αὐτῶν, οἵτινες πανταχοῦ ζητήσαντες. οὐχ εὗρον αὖ- 
τήν" γνόντες δὲ ot 2Aoystot Ἰωπολῖται ὅτι ἐτελεύτα εἰς γῆν Συρίαν 
107 Ἰώ, ἐλϑόντες ἔμειναν ἐκεῖ πρὸς μικρόν, χρούοντες εἷς ἕχαστον 
οἶχον αὐτοῦ καὶ λέγοντες, Ψυχὴ Ἰοῦς σωζέσϑω. καὶ ἐν δράματι 
χρηματισϑέντες εἶδον δάμαλιν, λέγουσαν αὐτοῖς ἀνθρωπίνῃ φω- 
»j ὅτι Ἔνταῦϑά εἶμι ἐγὼ ἢ Ἰώ. καὶ διυπνισϑέντες, τὴν τοῦ 
δράματος δύναμιν ϑαυμάζοντες ἔμειναν. χαὶ λογισάμενοι ὅτι 
15i» τῷ ὄρει αὐτῷ κεῖται ἡ Ἰώ, κτίσαντες αὐτῇ ἱερὸν ᾧχησαν ἐκεῖ 
εἷς τὸ Σίλπιον ὕρος, κτίσαντες καὶ πόλιν ἑαυτοῖς, ἣν ἐκάλεσαν 
Ἰώπολιν" οἵτινες ἐχλήϑησαν παρὰ τοῖς αὐτοῖς Σύροις Ἰωνῖται 
ἕως τῆς νῦν. οἱ οὖν Σύροι "Ἵντιοχεῖς ἐξ ἐχείνου τοῦ χρόνου ἀφ᾽ 
οὗ οἱ “ ργεῖοι ἐλϑόντες ἐζήτησαν τὴν Ἰὼ ποιοῦσιν οὖν τὴν μνή- 
90 μὴν, χρούοντες τῷ καιρῷ αὐτῷ xaT ἔτος εἷς τοὺς οἴχους τῶν “Ελ- 
λήνων ἕως ἄρτι. διὰ τοῦτο δὲ οἵ 24oyetot ἔμειναν αὐτοὶ ἐκεῖ εἷς 
τὴν Συρίαν, ἐπειδὴ ἐχελεύσϑησαν ἀπολυόμενοι ἀπὸ τῆς 24gyelov 
* χώρας ὑπὸ τοῦ Ἰνάχου βασιλέως, τοῦ πατρὸς τῆς Ἰώ, ὅτι Εἰ μὴ 


8. ᾿δντιοχείαν Ox. — 15. ᾧκεσαν Ox. 17. Ἰώπολιν Chron., ᾿1ό- 
πολιν Ox. 91. αὐτοὶ Ch. cum Chron. , αὐτοῖς Ox. 22. τῆς 


Chron., τῶν Ox. 


| ocu temporibus Seleucus Nicator Macedo urbem condidit, quam a 
lii sui nomine Antiochiam Magnam appellavit. At vero Jo vitam suam 
in Syria, quo profugerat, finivit; sicuti scriptum reliquit sapientissimus 
"Theophilus. i vero tradiderunt, in Aegypto eam obiisse. lnachus au- 
tem pater Jus, ad eam inquirendam fratres ejus. misit et propinquos, 
nec non et 'Triptolemum, cum Argivis aliis: qui eam ubique vestigantes, 
non invenerunt. Edocti vero Argivi Jopolitae, eam in Syria defunctam; 
álluc ventitantes, aliquandiu ibi commorati sunt; domosque singulas pul- 
santes, dixerunt: Salva sit Jus Anima.  Acceptoque per insomnium Ora- 
culo, visi sunt sibi videre buculam, humana voce ita se alloquentem: 
Hic ego sum Jo. A somno vero excitati, vimque Visionis secum repu- 
tantes, omnino censuerunt, eam in monte Silpio sepultam jacere. Kx- 
tructo igitur ibi Fano, sedes illic posuere; urbemque condiderunt, quam 
Jopolim nominarunt: unde et ipsi a Syris, ad hunc usque diem, Jonitae 
vocantur. Syri autem Antiocheni, ex eo tempore quo illuc advenerunt 
Argivi, Jo quaeritantes, in perpetuam rei memoriam, ritu anniversario, 
domos Graecorum pulsant, in hunc usque diem, Quod autem Argivi il- 
lic in Syria sedes suas posuerint, in causa fuit rex Inachus, pater Jus; 


E 


O 33 


V 12 


30 — IOANNIS MALALAE 


ἀγάγητε τὴν ϑυγατέρα μου "Id, μὴ ὑποστρέψητε ἐπὶ τὴν 240- 
γείων χώραν. ἔκτισαν οὖν ἐκεῖ οἱ αὐτοὶ Ἰωνῖται ἱερὸν Koóvov εἰς 
τὸ Σίλπιον ὄρος. 

Ἢ δὲ “ιβύη, 4 ϑυγάτηρ τῆς Ἰὼ καὶ τοῦ Πίχου τοῦ καὶ 
Διός, ἐγαμήϑη τινὶ ὀνόματι Ποσειδῶνι" ἐξ ὧν ἐτέχϑησαν 05 
ζ4γήνωρ καὶ Βῆλος καὶ ᾿Ενυάλιος, παῖδες τρεῖς. ὃ δὲ ᾿“γήνωρ 
καὶ Βῆλος κατέλαβον τὴν Συρίαν xci αὐτοὶ εἰς ἀναζήτησιν τῆς 

B Ἰοῦς, εἶ ἔτι ζῇ, καὶ τῶν ἀδελφῶν αὐτῆς, εἴπερ εἰσίν" ἦσαν γὰρ 
αὐτῶν συγγενεῖς. χαὶ μηδένα εὑρηκότες, ὑπέστρεψαν, καὶ ὃ 
μὲν Βῆλος ἐπὶ τὴν “ἴγυπτον ἀπῆλϑε, κἀκεῖ γαμήσας τὴν Σίδα 10 

O 84 ἔσχεν υἱοὺς δύο, .Aiyvnzov καὶ Ζαναόν. ὃ δὲ yivog ἐπὶ τὴν 
Φοινίκην ἐλϑὼν ἠγάγετο τὴν Τυρώ" καὶ κτίζει πόλιν, ἣν ἐχάλεσε 
Τύρον εἰς ὄνομα τῆς ἑαυτοῦ γαμετῆς. ἐβασίλευσεν οὖν ἐχεῖ, καὶ 
ἔσχεν υἱοὺς ἐκ τῆς Τυρώ, τὸν Κάδμον καὶ τὸν Φοίνικα καὶ τὸν 
Σύρον καὶ τὸν Κίλικα, καὶ ϑυγατέρα, ἣν ἐκάλεσεν Εὐρώπην. 15 
καὶ βασιλεύει 0 “4γήνωρ τῶν μερῶν ἐκείνων ἔτη γ΄. τὴν δὲ Ἐὐ- 
ρώπην οἱ ποιηταὶ ἐξέϑεντο ϑυγατέρα εἶναι τοῦ Φοίνικος, τοῦ 
υἱοῦ ᾿Ἵγήνορος βασιλέως, μὴ δὁμοφωνήσαντες τοῖς χρονογράφοις. 

€ ἐπιῤῥίψας δὲ τῇ πόλει Τύρῳ Ταῦρος ὃ τῆς Κρήτης βασιλεύς, 
ναυμαχίᾳ πολεμήσας παρέλαβε τὴν αὐτὴν Τύρον πόλιν ἑσπέρας "40 
χαὶ πραιδεύσας ἔλαβεν αἰχμαλώτους ἐκ τῆς πόλεως πολλούς" ἐν 
οἷς ἔλαβε καὶ τὴν Εὐρώπην, ϑυγατέρα τοῦ ᾿4γήνορος βασιλέως: 

ὃ δὲ ᾿“γήνωρ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἐπολέμουν ἐπὶ τὸ λίμιτον" τοῦτο 
10. Σίδα] Σίδαν Chron. et Hamartolus MS. apud Hodium. 12. Τυ- 


ρῶ Ox. 23. τοῦτο Ταῦρος ,Supple ex Chr. Alex. καὶ γνοὺς 
τοῦτο Ταῦρος 5. aut aliquid tale. * Ch. 


qui eis in mandata dederat, ex Argis soluturis; uti, non nisi Jo filia in- 
venta, in Argivorum terras reverterentur. ltaque etiam condiderunt ibi 
Jonitae templum Saturno, in monte Silpio. 
Libya autem, Pici Jovis et Jus filia, Neptuno cuidam nupta, tres ei 

"ios peperit; quibus nomina, Agenor, Belus, et Enyalius: ex quibus 
Agenor et Belus in Syriam profecti sunt, exploraturi, an in vivis adhuc 
esset Jo, cum fratribus ejus; et qui illis sanguine conjuncti essent, INe- 
mine autem invento, redierunt: et quidem Belus in Aegyptum profectus, 
in uxorem accepit sbi Sidam; ex qua duos suscepit filios Aegyptum et 
Danaum. Agenor vero Phoeniciam se recipiens, "Tyro uxorem duxit: ἃ 
cujus nomine, Civitatem íbi a se extructam, "Tyrum vocavit. Ubi et 
imperium tenens ex Tyro filios suscepit Cadmum, Phoenicem, Syrum, et 
Cilicem: filiamque unicam, cui Europae nomen indidit, Regnavit autem 
Agenor in regionibus iis per annos Lxir. Poetae vero Europam Phoe- 
nicis, Agenoris filii, filiam faciunt, a Chronologis dissentientes. "Taurus 
autem, rex Cretae, "Tyrum invasit; commissoque navali praelio, urbem 
cepit, ad vesperam: qua spoliata, captivos inde abduxit plurimos; inter 
quos et Europa erat, Agenoris regis filia. Cum enim Agenor filiique 


τῳ "Cpu 


. CHRONOGRAPHIA. L. If. 81 


“Ταῦρος ὃ τῆς Κρήτης βασιλεὺς ἐξαίφνης ἐπέῤῥιψε τῇ χώρᾳ διὰ Ο 35 
- , P 
ϑαλάττης " ἧστινος ἑσπέρας μνήμην ποιοῦνται οἱ Τύριοι ἕως τῆς * 
- , M 2 , 2 , iL] ^ , , ^ 
γῦν, λέγοντες Κακὴν ὀψινήν. ἀπήγαγε δὲ τὴν Εὐρώπην εἷς τὴν 
ἰδίαν πατρίδα 0 Ταῖρος, ἥντινα xoi γυναῖχα ἔλαβε, παρϑένον 
, 9 Q06 ,. ἢ / ἡ RU 
δοῖσαν καὶ εὐπρεπῆ" xol ἐχάλεσε τὰ μέρη ἐκεῖνα elg ὄνομα αὐτῆς 
Εὐρώπεια, ἐξ ἧς ἔσχεν υἱὸν τὸν Mívo , καϑὼς zol Εὐριπίδης ὃ 
σοφώτατος ποιητιχῶς συνεγράψατο, 0c φησι, Ζεὺς μεταβληϑεὶς D 
εἷς Ταῦρον τὴν Εὐρώπην i, ἔκτισε δὲ ἐν τῇ αὐτῇ Kor, 
εἰς Ταῦρον τὴν Εὐρώπην ἥρπασεν. ἔκτισε δὲ ἐν τῇ αὐτῇ Κρήτῃ 
γήσῳ ὃ αὐτὸς Ταῦρος βασιλεὲς πόλιν μεγάλην, ἣν ἐχάλεσε Γόρ-- 
1οτυγὰν tig ὄνομα τῆς αὐτοῦ μητρὸς τῆς ἐκ γένους Πίχον Zfic' 
τὴν δὲ τῆς αὐτῆς πόλεως τύχην ἐκάλεσε Καλλινίχην εἰς ὕνομα τῆς 
σφαγιασϑείσης zog αὐτοῦ κόρης. ὃ δὲ “γήνωρ βασιλεὺς ἐλϑὼν 
ἐχ τοῦ πολέμου ἐν τῇ Τύρῳ, καὶ μαϑὼν τὴν γενομένην παρὰ τοῦ 
Ταύρου ἐξαίφνης ἔφοδόν τε καὶ ἁρπαγήν, εὐθέως ἐξέπεμψε τὸν 
15 Κάδμον διὰ τὴν Εὐρώπην μετὰ χρημάτων πολλῶν xoi στρατοῦ. 
μέλλων δὲ τελευτᾶν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ᾿1γήνωρ διετάξατο πᾶσαν 
e € , - * ^ 2 - € , ^» 
ἣν ὑπέταξε γῆν μερίσασϑαι τοὺς τρεῖς αὐτοῦ υἱούς. καὶ ἔλαβεν 
€ PNE M , ' ^ 3.9 , A27 uis 2 E 
0 Φοῖνιξ τὴν Τύρον xal τὴν αὐτῆς ivogíav , καλέσας τὴν ὑπὶ αὖ- 
τὸν γενομένην γῆν Gowixgv* δμοίως δὲ καὶ ὃ Σύρος, εἷς τὸ ἴδιον 
ΞΟὔνομα χαλέσας τὴν ἐπιλαχοῖσαν αὐτῷ χώραν Συρίαν" ὡσαύτως 
δὲ x«l ὃ Κίλιξ τὸ ἐπιλαγχάνον αὐτῷ κλῖμα ἐκάλεσε Κιλικία εἰς τὸ 
ἴδιον αὐτοῦ ὄνομα. 


6. Εὐρώπεια] Εὐρώπια Ox. 7. ὅς Ch. Chron, ὥς Ox. 9. I'og- 
τύναν Οχ. 18. Φοίνιξ Ox. Φ1. ἐπιλαγχάνον Ch., ἐπιλαγχά- 
“γῶν Ox. ibid. Κιλικία Κιλικίαν Ch., Chron. Conf, ad p. 5... 


ad limites bellis aliis distinerentur; 'Taurus interim, qui hoc rescierat, 
per maris yiam irrumpens, 'lyrios inopinos opprimit. Memoriam autem 
vesperae illius T'yrii usque adhuc recolentes, Fesperam Infaustam appel- 
lant. 'Taurus vero Europam in patriam suam abduxit: cumque Virgo es- 
set egregiae formae, pro uxore eam habuit: regionesque eas omnes, ab 
ejus nomine, Europaeas vocavit. Filium etiam ex ea habuit, cui Minos 
nomen. De his vero sapientissimus Euripides Poetice scribens, enarrat, 
raptam Europam fuisse a Jove in taurum verso. ldem rex Taurus urbem 
magnam condidit in Creta insula, cui nomen Gortynam dedit, a Matre 
sua, ex genere Pici Jovis oriunda: Urbis vero Fortunam a Virginis a se 
mactatae nomine Callinicen vocavit. Agenor autem a bello redux, ubi 
de subitis "Tauri incursionibus, urbisque direptione edoctus fuisset; sine 
mora Cadmum emisit, magna pecuniarum vi et exercitu instructum, uti 
Europam curaret reducem.  Moriturus deinde Rex Agenor mandavit, uti 
tota regio, «quam sibi subjugaverat, inter tres filios suos distribueretur. 
Phoenix igitur Tyrum accepit, partesque vicinas: regionemque omnem 
sibi subditam Phoeniciam vocavit. Similiter etiam Syrus partem, quam 
ipse sortitus erat, a nomine suo Syriam appellavit, Cilix etiam. sortem 
suam a nomine suo, Ciliciam nuncupavit. 


32 IOANNIS MALALAE 


Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ Φοίνικος ἦν "HooxMjc 
V 13 ὃ φιλόσοφος, ὃ λεγόμενος Τύριος, ὅστις ἐφεῦρε τὴν κογχύλην" 
ἐωριζόμενος γὰρ ἐπὶ τὸ παράλιον μέρος τῆς Τύρου πόλεως εἶδε 
ποιμενικὸν κύνα ἐσθίοντα τὴν λεγομένην κογχύλην, ὅπερ ἐστὶ μι-- 
κρὸν εἶδος ϑαλάσσιον χοχλιοειδές, καὶ τὸν ποιμένα, νομίζοντα 5 
αἱμάσσειν τὸν κύνα, λαβόντα ἀπὸ τῶν προβάτων πόκον ἐρέας xol 
καταμάσσοντα τὸ καταφερόμενον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ κυνὸς καὶ 
βάπτοντα τὸν πόκον. ὃ δὲ Ἡ ραχλῆς, προσεσχηκὼς μὴ εἶναι αὐτὸ 
αἷμα, ἀλλὰ βάμματος παραξένου ἀρετήν, ἐθαύμασε" καὶ γνοὺς 
ὃτι ἐκ τῆς κο;χύλης ἐστὶ τὸ χατιὸν βάμμα τοῦ πόχου, εἰληφὼς 10 
Ο 87 ἐκ τοῦ ποιμένος τὸν πόκον ὡς μέγα δῶρον τοῦτο προσήγαγε τῷ 
βασιλεῖ τῆς Τύρου Φοίνικι. καὶ ἐχπλαγεὶς καὶ αὐτὸς ἐπὶ τῇ ϑέᾳ 
τῆς ξένης χρόας τοῦ βάμματος, ϑαυμάζων τὴν τούτου εὕρεσιν 
B ἐκέλευσεν ἐξ αὐτοῦ τοῦ βάμματος κογχύλης βαφῆναι ἐρέαν καὶ 
γενέσθαι αὐτῷ περιβόλαιον βασιλικόν" xol ἐφόρεσεν αὐτὸς πρῶ- 15 
τος ἐκ πορφύρας περιβόλαιον, καὶ πάντες ἐθαύμασαν τὴν αὐτοῦ 
βασιλικὴν ἐσθῆτα, ὡς ξένην ϑέαν. καὶ ἔχτοτε ἐχέλευσεν ὃ βα- 
σιλεὺς Φοῖνιξ μηδένα [τῶν] ὑπὸ τὴν αὐτοῦ ὄὕντα βασιλείαν τολ-- 
μᾶν φορεῖν τὴν τοιαύτην ἐνάρετον ἐκ γῆς καὶ ϑαλάσσης οὖσαν 
φορεσίαν, εἶ μήτι αὐτὸν xal τοὺς uer αὐτὸν βασιλεύοντας τῆς 20 
Φοινίχης, διὰ τὸ γινώσκεσϑαι τὸν βασιλέα τῷ στρατῷ xal παντὶ 
τῷ πλήϑει ἐκ τῆς ϑαυμαστῆς καὶ παραξένου φορεσίας. πρώην 


1. ἦν addidit Ch., Chron. 7. στόματος Ch., Chron., πόμα- 
zog Ox. 12. ϑέᾳ Ch., Chron, ϑέαν Ox. 18. Φοίνιξ Ox. ibid. 
τῶν om. Chron. 19, ἐνάρετον Ch., Chron., ἐνάρεστον Ox. 


Phoenicis autem sub regno floruit Hercules ille, 'T'yrius Philosophus, 
qui purpuram invenit. Cum enim forte per littus 'T'yrium obambularet, 
pastorium vidit canem, qui ostreum, (quod Cenchyle dicitur, parvum- 
que genus est testudinis marinae,) edebat. Pastor interim sanguinare 
canem existimans; lana, ab ove rapta, quod ab ore ejus profluebat, ab- 
stersit, lanamque tinxit. Hercules autem cum observasset, sanguinem . 
illud non esse; sed peregrini scilicet alicujus liquoris vim, obstupuit: et 
cum ex Conchyli tincturam illam lanae expressam sciret; exceptam a pa- 
store lanam Phoenici, '"Tyriorum regi, tanquam munus insigne, detulit. 
Qui et ipse attonitus novi coloris aspectu, simul etiam inventum admira- 
tus, lanam Conchylis liquore tingi jussit, sibique regiam inde vestem pa- 
rari. Primus ergo ipse purpuream Chlamydem gestavit, quae quidem Ve- 
stis Regia, tanquam ihusitatum spectaculum, omnibus in admirationem 
cedebat. Exinde vero edicto cavit rex Phoenix, ne quis ex suis subdi- 
tis praeclaro hoc terrae marique debito gestamine uti praesumeret, prae- 
ter ipsum Regem et Regis successores: ut ex novo hoc et mirabili ge- 
stamine exercitus, omnisque adeo populus, Regem suum agnoscerent. 
Namque ante hoc tempus, ignotum fuit mortalibus tingendi arüficium 5 


E 


: CHRONOGRAPHIA. L. II. 83 


γὰρ οὐχ ἐγίνωσχον oi ἄνθρωποι βάπτειν χρόας ἱματίων, ἀλλὰ 
τὰς τῶν προβάτων ἐρέας, οἷαι κἂν ἦσαν, ταύτας ἐποίουν ἱμάτια 
καὶ ἐφόρουν. χαὶ οἱ βασιλεῖς δὲ τὰς αὐτὰς χρόας τῆς τυχούσης 
ἐρέας ἱμάτια ἐφόρουν, καὶ οὐκ εὐχερῶς ἐγνωρίζοντο τῷ ὑπηκόῳ 
δπλήϑει οἱ βασιλεῖς. λοιπὸν οὖν οἱ κατὰ τόπον βασιλεῖς, ἤτοι 
ῥῆγες καὶ τοπάρχαι, ἀκηχοῦτες τοῦτο, οἱ μὲν περιβόλαια, οἱ δὲ 
φίβλας χρυσᾶς καὶ μανδύας ἐπενόησαν ἑαυτοῖς, πορφύρεα ἢ ῥού-- 
c:& βάπτοντες αὐτὰ ἀπὸ βοτανῶν τινων, καὶ ἐφόρουν διὰ τὸ 
γινώσκεσϑαι τῷ ἰδίῳ πλήϑει, καϑὼς Παλαίφατος ὃ σοφώτατος 
10 συνεγράψατο. μετὰ οὖν χρόνους πολλοὺς οἱ Ῥωμαῖοι τὴν Φοι-- 
γίχην ὑποτάξαντες χώραν τὸ ἐξ ἀρχῆς ἀναδειχϑὲν ἐκ τῆς κογχύ-- 
Anc ἀληϑινὸν σχῆμα βασιλικὸν ἐφόρεσαν, ὅπερ ἐκάλεσαν ῥωμαΐϊ- 
στὶ τόγαν" ἥντινα καὶ ὕπατοι Ρωμαίων ἕως τῆς νῦν φοροῦσι. 
Νουμμᾶς δὲ ὃ καὶ Πομπήλιος, βασιλεύσας Ῥωμαίων μετὰ τὸν 
1δ' Ῥῶμον καὶ τὸν Ῥῆμον, δεξάμενος πρεσβευτὰς ἐκ τῆς χώρας τῶν 
λεγομένων Πελασγῶν, φοροῦντας χλαμύδας ἐχούσας ταβλία ῥοί- 
σεα, καθάπερ οἱ ἀπὸ τῆς τῶν Ἰσαύρων χώρας, καὶ τερφϑεὶς 
τοῦ σχήματος, πρῶτος ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπενόησε χλαμύδας φορεῖσϑαι, 
τὰς μὲν βασιλικὰς πορφυρᾶς, ἐχούσας ταβλία χρυσᾶ, τὰς δὲ τῶν 
φοσυγχλητιχῶν αὐτοῦ καὶ τῶν ἐν ἀξίαις καὶ στρατείαις χλαμύδας 
ἐχούσας σήμαντρον τῆς βασιλικῆς φορεσίας ταβλία πορφυρᾶ, δη- 
λοῦντα ἀξίαν ἹΡωμαϊκῆς πολιτείας καὶ ὑποταγήν, κελεύσας μηδέ- 
2. xüv] καὶ Chron. 14, Πομπηϊανὸς Πομπήλιος cum Chron. 

117. A Ch. 18. γλαμύδας Chron. et Cedrenus p. 19. B, χλαμύ- 


& Ox. 19. πορφύρας Ox. et mox πορφύρα. — 22, κελεύσας Ch., 
Chron., κελευούσας Ox. 


sed ex ovium vellere, quale a natura fuit, simplici vestes conficiebant. 
Sed et Regiae etiam vestes velleris colorem simplicem referebant; neque 
facile erat populo Principem suum dignoscere. Ex eo itaque tempore 
Imperatores ali Regesque et Dynastae, qui de his aliquid inaudierant, 
comparabant sibi, hi quidem indumenta, alii fibulas aureas, et Mantela 
purpurea, vel russa, succis herbarum infecta; quae gestare solebant, ut a 
Lx dignoscerentur: quemadmodum scriptis tradidit sapientissimus Pa- 

ephatus. Longo autem post tempore, Romani, Phoenicia in potesta- 
tem suam redacta, ex vera illa antiquitusque inventa purpura, regium 
sibi amictum parabant; quem lingua. sua '"fogam dixere: quam et ad- 
huc usque Consules Romani gestare solent. Numa autem, qui et Pom- 
ponen qui post Romulum et Remum Romanis imperavit; cum ad eum 

elasgorum Legati venissent, Chlamydas gestantes clavis russis distin- 
ctas, (quales etiam Isauri ferre consueverunt;) ornatu delectatus, pri- 
mus auctor fuit Romanis, uti Chlamydas gestarent, Reges quidem pur- 
pureas, clavis aureis distinctas; Senatus vero, et Magistratus, militiae- 
m Praefecti , | ia at clavos; insignia nempe Regii ornatus, quae 

omani Imperii dignitatem et Subjectionem indigitarunt: edixitque, ne- 

loannes Malalas. 3 


C 


O 38 


D 


UTEM US 


84 IOANNIS MALALAE 


O 39 γὰ συγχωρεῖσϑαι εἰσελϑεῖν εἷς τὸ παλάτιον πρὸς αὐτὸν δίχα τοῦ 
σχήματος τῆς αὐτῆς χλαμύδος, καὶ οὐ συνεχώρουν τινὰ εἰσελϑεῖν 
οἱ φυλάττοντες τὸ παλάτιον, εἶ μὴ ἐφόρει χλαμύδα ἔχουσαν φι- 

E λοτιμίαν βασιλικῆς ἐσθῆτος, καϑὼς ὃ σοφώτατος Τραγκύλλος, 
“Ῥωμαίων ἱστορικός, ταῦτα συνεγράψατο. 5 

Ὁ δὲ Σύρος, ὃ υἱὸς τοῦ ᾿4γήνορος, ἀνὴρ ἐγένετο σοφός, ὃς 
συνεγράψατο Φοινικικοῖς γράμμασι τὴν ἀριϑμητικὴν φιλοσοφίαν" 
ὑπέθετο δὲ ἀσωμάτους εἶναι ἀρχάς, καὶ σώματα μεταβάλλεσϑαι 
καὶ τὰς ψυχὰς εἰς ἀλλογενῆ ζῶα. οὗτος πρῶτος ἐξέϑετο ταῦτα, 
ὡς Κλήμιος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. 10 

V 14 Ἔν τοῖς χρόνοις τούτοις ἐγένετο (Φάλεκ, υἱὸς Ἕβερ, ἀνὴρ, 
ϑεοσεβὴς καὶ σοφός, ζήσας ἔτη τλϑ', περὶ οὗ ΠΠωσῆς ὃ προφή- 
τῆς συνεγράψατο. ἔστιν οὖν ἀπὸ ᾿δὰμ ἕως τοῦ Φάλεκ ἔτη γ 
χατὰ τὴν προητείαν.. 

'O δὲ προειρημένος Πῖκος ὃ καὶ Ζεὺς ἐν τοῖς ἀνωτέροις 15 
χρόνοις ἔσχε μετὰ τὸν Ἑρμῆν καὶ τὸν Ἡρακλέα καὶ ἄλλον υἱόν, 
τὸν Περσέα, ἀπὸ εὐπρεποῦς γυναικὸς ὀνόματι Ζανάης, ϑυγα- 
τρὸς τοῦ ᾿᾿χρισίου τοῦ καταγομένου ἐκ τῆς ““ργείων χώρας" περὶ 
ἧς ἐμυϑολόγησεν Εὐριπίδης ὃ σοφώτατος ἐν τῇ συντάξει τοῦ αὖ-- 
τοῦ δράματος ἐν χιβωτίῳ τινὶ βληϑεῖσαν καὶ ῥιφεῖσαν τὴν Ζ[α-- 20 

O 40 νάην, ὡς φϑαρεῖσαν ὑπὸ Ζιὸς μεταβληϑέντος εἰς χρυσόν. ὃ δὲ 

Β σοφώτατος Βούττιος, ἱστορικὸς χρονογράφος, ἐξέϑετο ὡς ὃ αὐτὸς 

10. Κλήμιος1 Κλήμης Cedrenus p. 19. C. 192. Μωσῆς} Genes. 

XL 17. 18. 16. μετὰ Chron. p. 88. C, κατὰ Ox. ἐῤίά, Ἥρα- 

κλέα Ch, Ἡρακλέαν Ox. 0. καὶ ῥιφεῖσαν  βληϑῆναι κατὰ 9u- 


λασσαν Chron. ^ 22. ἱστορικὸς] ὁ ἱστορικὸς καὶ Chron.: conf. p. 
93. A. Bovcriog autem Malalae est Βρούττιος. 


quis Regiam postea non Chlamydatus ingrederetur. Sed neque Palatini 
satellites quenquam sine Chlamyde, insigne Regium prae se ferente, in 
Palatium intromittebant: sicuti haec scriptis mandavit sapientissimus 'Tran- 
quillus, Romanorum Historiographus. 

Syrus vero, Agenoris filius, vir fuit sapiens. Hic Phoenicum lingua 
Philosophiam .Arithmeticam conscripsit: Principia item corporea esse sta- 
tuit; Corporea autem ipsa, sicut et animas in alia animantia migrare, 
primus docuit: uti prodidit sapientissimus Clemius. 

Hisce temporibus erat Phalecus, Éberi filius, qui vixit annos trecen- 
tos triginta novem: de quo Moses Propheta scripsit. Ab Adamo igitur 
ad Phalecum usque, secundum Prophetiam , anni numerantur www. 

Praedictus autem Picus, qui et Jupiter, de quo superius, filium ha- 
buit praeter Mercurium atque Herculem Perseum quoque, quem ex 
muliere formosa, cui nomen Danaé, Acrisii Árgivi filia, suscepit. De qua 
sapientissimus Euripides in "Tragoedia fabulatur, vitiatam illam fuisse a 
Jove, in aurum transformato: ideoque arcula inclusam, in mare projectam 
fuisse.  Battius autem sapieutissimus Historiographus in Chronico suo 


CHRONOGRAPHIA. L. il. 85 


Πῖκος ὃ xol Ζεὺς οὖσαν ταύτην ἐν κουβουχλείῳ παρακειμένῳ 
τῇ ϑαλάσσῃ πολλῷ χρυσῷ πείσας ἠδυνήϑη προτρεψάμενος " ἥν-- 
τινα ἁρπάσας ὡς πάνυ εὐπρεπῆ ἔφϑειρεν, καὶ ἐξ αὐτῆς ἔσχεν 
υἱὸν ὀνόματι Περσέα, τὸν προειρημένον. ὅντινα πτερωτὸν yoá- 
5qovot διὰ τὸ ἐκ παιδύόϑεν περίγοργον εἶναι τὸν παῖδα" ὅϑεν xol 
ὃ τούτου πατὴρ llixog ὃ καὶ Ζεὺς ἐδίδαξεν αὐτὸν πράττειν xoi 
τελεῖν τὴν μαγγανείαν τοῦ μυσεροῦ σχύφους, διδάξας αὐτὸν náv- 
τὰ τὰ περὶ αὐτοῦ μυστικὰ καὶ δυσσεβῆ πλανήματα, λέγων αὐτῷ 
ὅτι Νικᾷς πάντας τοὺς πολεμίους ἐξ αὐτοῦ καὶ τοὺς ἐχϑρούς σου 
10 xal πάντα ἄνθρωπον ἐναντίον καὶ πάντας τοὺς βλέποντας ἐν αὖ- 
τῷ τῷ προσώπῳ τυφλουμένους καὶ μένοντας ὡσεὶ νεκροὺς xol χα-- 
τασφαζομένους ὑπό σου. καὶ λοιπὸν ὃ Περσεὺς πεισϑεὶς τῷ ἰδίῳ C 
πατρὶ Πίχῳ τῷ καὶ Διί, εἰς τὸν μετὰ ταῦτα χρόνον μετὰ τε- 
᾿λευτὴν τοῦ αὐτοῦ πατρὸς Πίκου τελείας ἡλικίας γενόμενος, ἐπεϑύ- 
1δ μησε τῆς τῶν ““σσυρίων βασιλείας, διαφϑονούμενος τοῖς τέχνοις Ο 41 
τοῦ Νίνου, τοῦ θείου αὐτοῦ, τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. xol ΄ 
χρηματισϑεὶς ἀπῆλϑεν ἐν τῇ χώρᾳ τῆς 2difhónc* καὶ κατὰ τὴν 
ὁδὸν ὑπήντησε τῷ αὐτῷ Περσεῖ μία παρϑένος, κόρη χωρική, 
ἀγρίας ἔχουσα τὰς τρίχας καὶ ὀφθαλμούς. καὶ στήσας ἐπηρώ- 
20 znozv αὐτὴν λέγων, Τί σου τὸ ὄνομα; ἡ δὲ εἶπε μετὰ παῤῥησίας 
JMédovou* xoi χρατήσας αὐτῆς τὰς τρίχας à ἐβάσταζε λογχοδρε- 
πάνῳ ξίφει ἀπέτεμεν αὐτῆς τὴν κάραν. καὶ λαβὼν ὃ Περσεὺς 
εὐθέως ἐτέλεσε τὴν αὐτὴν χάραν μυστικῶς, χαϑὼς ἐδιδάχϑη 
ὑπὸ τοῦ ἰδίου πατρὸς Πίχου τῆς μυσερᾶς μαγγανείας τὴν πλά- D 


9, πολεμίους Ch. cum Chron. et Cedreno p. 22. B, πολέμους Ox. 
19. ἐπερώτησεν Ox. 


scriptum reliquit, Jovem Picum in cubicnlo quod mare spectabat com- 
morantem eam, utpote pulcherrimam, vi auri magna, sibi conciliasse; 
raptamque inde, compressisse; filiumque ex ea habuisse Perseum, quem 
diximus. Hunc alatum perhibent, eo quod a pueris summa esset corpo- 
ris agilitate: unde et pater ejus Jupiter Picus nefandi illius Scyphi pa- 
randi magicum ei artificium aperuit, quaeque ad eum pertinent mysticas 
illum et impias edocuit imposturas; Hujus ope, inquiens, vinces tuos 
inimicos et adversarios omnes: et quicunque Caput hoc aspexerint, oc- 
caecati et quasi mortui a te percussi videbuntur. Perseus igitur, Jovis 
Patris dicto audiens fuit: qui, post eum mortuum, adolescentior factus, 
regnum Assyriorum in animo habuit: quippe hoc invidebat patruelibus 
suis, Nini filiis. Accepto autem oraculo, in Libyam profectus est: per 
iter vero occurrit ei virgo quaedam Indigena, oculis capillisque fera. 
Constitit ad visum Perseus, et percontatus eam, Quod, inquit, tibi no- 
men est? Respondit illa imperterrita, Medusa. 'Tum Perseus, compre- 
hensa verticis coma, falcato quem ferebat ense caput illi mu tennnqi quod 
arreptum, Incantamentis magicis et infandis, juxta ac a Patre edoctus 


86 IOANNIS MALALAE 


. , ζ 
γὴν" ἥντινα ἐβάσταζεν εἷς ἰδίαν βοήϑειαν πρὸς πάντας ἐχϑροὺς 
καὶ πολεμίους εἷς τὸ ὑποτάσσειν καὶ ἀναιρεῖν. τὴν δὲ κάραν ἐχά-:, 
λεσε Γοργόνα διὰ τὸ ὀξὺ τοῦ βοηϑήματος καὶ διὰ τὸ ἐνεργὲς πρὸς 

- 3 - 
τοὺς ὑπεναντίους. κἀκεῖϑεν περάσας ἦλϑεν ἐπὶ τὴν τῆς zdi9uo- 
,’ e μι , € τὰ - , LI c * 
πίας χώραν. ἥτις ἐβασιλεύετο vno τοῦ Κηφέως, καὶ εὐρηκῶς 5 
ἐκεῖ ἱερὸν Ποσειδῶνος, εἰσῆλθεν ἐν αὐτῷ xui εἶδεν ἐν τῷ ἱερῷ 
O 42 παραμένουσαν χόρην, κατὰ τάγμα τοῦ ἰδίου αὐτῆς πατρὺς τοῦ 
Κηφέως ἐκδοϑεῖσαν, τὴν λεγομένην ᾿νδρομέδαν παρϑένον. καὶ 
ταύτην ἀπέσπασεν ix τοῦ ἱεροῦ, καὶ φϑείρας αὐτὴν ὡς εὐπρεπῆ 
- 3, 2 »" Η , 2 , 2 - , 
ἔλαβεν εἰς γυναῖχα. καὶ καταπλεύσας ἀνεχώρησεν ἐκ τῆς χωρας 10 
E ἐχείνης " ἐρχόμενος κατὰ τὴν “σσυρίων χώραν κατήντησεν ἐν τῇ 
χώρᾳ τῆς “Τυχκαονίας" καὶ γνόντες εὐθέως ἀντιστάντες ἐπολέμη-- 
σαν αὐτῷ" καὶ χρησάμενος τῇ βοηϑείᾳ τῆς κάρας τῆς Γοργόνης 
ἐνίκησε τοὺς “ἰυκάονας. καὶ εὑρηκὼς κώμην λεγομένην ᾿“Ϊμάν-- 
δραν ἐποίησεν αὐτὴν πόλιν, καὶ ἔστησεν ἑαυτῷ στήλην ἔξω τῶν 15 
t 
- , Yr» , - , ' 
πυλῶν, βαστάζουσαν τὸ ἀντεικόνισμω τῆς Γοργόνος, καὶ ϑυσίαν 
ποιήσας ἐκάλεσε τὴν τύχην τῆς πόλεως Περσίδα slg τὸ ἴδιον αὖ- 
mo, E UTI , er - , Ὁ - e 
V 15 τοῦ ὄνομα" ἥτις στήλη ἕως τοῦ παρόντος ἵσταται ἐκεῖ, ἥντινα 
, 3 £F A2 , NE , J 2$ P ^ - 
πόλιν ἐκάλεσε τὸ Ἰκόνιον, διότι πρώτης νίκης eizóva ovv τῇ l'og- 
γόνῃ ἐκεῖ ἔλαβεν. ὑπέταξε δὲ καὶ τὰς ἄλλας χώρας μηδενὸς ἀν- 20 
Suovouévov. ἐρχόμενος δὲ ἐπὶ τὴν Ἰσαυρίαν καὶ Κιλικίαν, καὶ 
ἀντιστάσεις αὐτοῦ πολεμίων ὑπομένοντος, ἐχρηματίσϑη ταῦτα 
«e 3 * - 5vV/ ce 2 ^ ^ ^ M - ^ 
ὅτι “πὸ. τοῦ ἰδίου ἵππου ἀποβὰς τὸν σὸν ταρσὸν τοῦ ποδὸς εἰς 
11. ἐρχόμενος] καὶ addit Chron. 18. κόρης] κάρας Ch. cum 
Chron. 19. πρὸ τῆς νίκης εἰκόνα τὴν τῆς l'ogyóvgg Chron, 


fuerat, caeremoniis praeparavit; sibique in auxilium habuit, ad inimicos 
hostesque omnes devincendos tollendosque. Caput autem hoc Gorgo- 
nem appellavit; ob auxiliandi celeritatem et singularem quam habuit 
contra adversarios efficaciam. 

Illinc autem discedens in Aethiopiam venit, quae tum temporis Ce-* 
pheo parebat; ubi repertum Neptuni templum ingressus virginem ibi vi- 
dit, Cephei patris jussu expositam, nomine Andromedam. Hanc e fano 
extraxit; et, quod venusta esset, devirginavit, et in uxorem accepit, 
Inde vero solvens, et Assyriam versus iter faciens, in Lycaoniam deve- 
nit. Hoc autem Lycaonibus cognito, armis eum repellere conati sunt: 
quos tamen beneficio capitis Gorgonii profligavit: repertoque vico, cui 
ÁÀmandra nomen erat, ex eo civitatem condidit; et erecta sibi pro portis 
statua, Gorgonis effigiem ferente, sacrisque peractis, Urbis Fortunam, 
juxta nomen suum, Persidem vocavit: statua vero haec etiam hodie ibi 
spectatur. Urbem hanc Iconium appellavit: ibi enim posuerat Icona, in 
signum primae victoriae, Gorgonis ope, a se partae. Sed et alias etiam 
regiones subegit, nemine repugnante. Dumque per lsauriam et Ciliciam 
iter moveret, hostiumque impetus varios sustineret, dabatur ei Oraculum 
hoc: Ubi er equo descendens, calcaneum pedis ín terram defixeris, 





CHRONOGRAPHIA. L. II. 81 


τὴν χϑόνα πήξας νίχην λάβοις. xal χατελϑὼν ἐχ τοῦ ἰδίου ἵππου 
ἐν τῇ λεγομένῃ κώμῃ ᾿Ανδρασῷ, ἐκεῖ τὸν ταρσὸν τοῦ ποδὸς ἔπηξεν" 
καὶ νικήσας τῇ χρήσει τῆς Γοργόνος, ἐποίησε τὴν αὐτὴν κώμην 
πόλιν, ἥντινα ἐκάλεσε Ταρσὸν ἐκ τοῦ χρησμοῦ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ 
σποδός, ϑυσιάσας κόρην ἀδαῆ ὀνόματι Παρϑενόπην εἷς ἀποκα- 
ϑαρισμὸν τῆς πόλεως. καὶ εὐχαριστήσας ὥρμησεν ἐχεῖϑεν διὰ 
τοῦ ““ργαίου ügovc κατὰ σσυρίων" καὶ νικήσας αὐτοὺς καὶ φο-- 
γεύσας τὸν Σαρδανάπαλον, βασιλέα αὐτῶν, τὸν ἐκ τοῦ γένους 
αὐτοῦ καταγόμενον, ὑπέταξεν αὐτούς, καὶ ἐβασίλευσεν αὐτῶν 
10 ἔτη υγ΄, xol ἐπ ὀνόματι αὐτοῦ ἐκάλεσεν αὐτοὺς Πέρσας, ἀφελό- 
μενος ἀπὸ ᾿““σσυρίων τὴν βασιλείαν καὶ τὸ ὄνομα. καὶ ἐφύτευσε 
δένδρα, καὶ ἐκάλεσε ncegoéac* οὐ μόνον δὲ ἐχεῖ, ἀλλὰ xai ἐν τοῖς 
«ΠϊἹγυπτίοις μέρεσιν ἐφύτευσε τὰς περσέας εἷς μνήμην ἑαυτοῦ. 
ἐδίδαξε δὲ καὶ τοὺς Πέρσας τὴν τελετὴν τοῦ μυσεροῦ καὶ ἀϑέου 
15 σχύφους τῆς ΠΠεδούσης " ὧντινων ἐκάλεσε τὴν χώραν ἸΠήδων διὰ 
τὸ μάϑημα. ᾿ 
Ὃ δὲ αὐτὸς Περσεὺς μετὰ τὸ βασιλεῦσαι τῆς Περσικῆς χώ-- 
ρᾶς ἔτη πολλά, μαϑὼν ὅτι ἐν τῇ Συρίᾳ χώρᾳ διάγουσιν ἐκ τοῦ 
"oyovc Ἰωνῖται, ἦλϑεν εἰς τὴν Συρίαν πρὸς αὐτοὺς εἰς τὸ N- 
90 πίον ὄρος, ὡς πρὸς ἰδίους συγγενεῖς" οἵτινες δεξάμενοι αὐτὸν μετὰ 
πάσης τιμῆς προσεχύνησαν᾽ γνόντες αὐτὸν οἱ αὐτοὶ ““ργεῖοι Ἴω-- 
πολῖται ὅτι καὶ οὗτος ἐκ τοῦ γένους τῶν ᾿“2ργείων κατάγεται, χα- 


1. λάβοις λάβῃς Cedrenus p. 92. C. 5. ἀδαῆ Chron., ἀδαήν 
Ox. 7. "Agyalov] "Aoyéov Ox. 9. αὐτοῦ Ch. cum Chron., 
αὐτῶν Ox. 14. τοῦ] τὴν Ox. 21. Ιππολεῖται Ox. 


victoriam inde reportabis. Ex equo itaque descendens, ad vicum dictum 
Andrasum, pedis ibi calcaneum fixit in terram: capiteque Gorgonio fre- 
tus, victoriam sibi comparavit. Ex vico igitur illo urbem aedificavit; 
nomenque ei, ex pedis sui oraculo, 'Tarsum indidit; mactata virgine illi- 
bata, Parthenope dicta: in urbis expiationem. Gratiis deinde- persolutis, 
in Assyrios arma movit, per Árgeum montem; quos, occiso rege eorum 
Sardanapalo, ex genere ejus oriundo, devictos in potestatem suam rede- 
git: quibus imperavit per annos Li. Quin et a nomine suo Persas eos 
wocavit; nomine pariter regnoque Assyriis adempto. Arbores etiam illic 
sevit, quas Persicas vocavit: quas non ibi solum, sed et per Aegyptum 
etiam, in sui memoriam disseminavit. Docuit praeterea Persas infanda 
με Medusaei mysteria; atque inde eos Medos, regionemque eorum 
ediam, vocavit. . 

Perseus autem cum per plures annos imperium Persidis tenuisset, cer- 
tior factus Jonitas, ex Argivis oriundos, in Syria sedes suas posuisse, eo 
concedit ad Silpium montem, eos, tanquam sanguine sibi conjunctos, vi- 
sitaturus. Ab his autem honorifüce exceptus est; ut qui scirent, eum 
genus suum ab Argivis Jopolitis duxisse: summa itaque laetitia affecti, 


O 43 


C 


38 IOANNIS MALALAE 


O 44 ρέντες ἀνύμνουν αὐτόν. χειμῶνος δὲ γενομένου, καὶ πλημμυρή-- 
σαντος πολὺ τοῦ παρακειμένου ποταμοῦ τῇ Ιωνιτῶν πόλει τοῦ 
λεγομένου ΖΙράκοντος, νυνὶ δὲ Ὀρόντου, ἤτησε τοὺς Ἰωνίτας 
εὔξασθαι" καὶ ἐν τῷ εὔχεσϑαι αὐτοὺς xol μυσταγωγεῖν κατηνέ- 
χϑη σφαῖρα πυρὸς κεραυνοῦ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἥτις ἐποίησε παυ--5 
ϑῆναι τὸν χειμῶνα καὶ τὰ τοῦ ποταμοῦ ἐπισχεϑῆναι ῥεῖϑρα. καὶ 
ϑαυμάσας ἐπὶ τῷ γεγονότι 0 Περσεὺς ἔξ ἐχείνου τοῦ πυρὸς εὐθέως 

D ἀνῆψε πῦρ, καὶ εἶχε φυλαττόμενον μεϑ' ἑαυτοῦ " ὕπερ πῦρ ἐβά-- 
σταῖζεν ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη εἰς τὰ ἴδια βασίλεια. καὶ ἐδίδαξεν 
αὐτοὺς τιμᾶν ἐχεῖνο τὸ πῦρ, ὅπερ ἔλεγεν αὐτοῖς ἑωρακέναι ἐκ τοῦ 10 
οὐρανοῦ κατενεχϑέντα " ὕπερ πῦρ ἕως τοῦ παρόντος ἐν τιμῇ ἔχου- 
σιν ot Πέρσαι, ὡς ϑεῖον. ὃ δὲ αὐτὸς Περσεὺς ἔκτισε τοῖς "Te 
γίταις ἱερόν, ὃ ἐπωνόμασε πυρὸς ἀϑανάτου. ὁμοίως δὲ καὶ εἷς 
τὰ Περσικὰ ἔχτισεν ἱερὸν πυρός, καταστήσας ἐχεῖ διαχονεῖν αὖ-- 
τῷ εὐλαβεῖς ἄνδρας, οὕστινας ἐκάλεσε μάγους. ταῦτα δὲ Παυ-- 15 
σανίας ὃ σοφώτατος χρονογράφος συνεγράψατο. 

Καὶ μετὰ χαιρὸν ἐλϑὼν ὃ Κηφεὺς βασιλεὺς κατ᾽ αὐτοῦ ἐχ 

O 45 τῆς «Αἰθιοπίας, ὃ πατὴρ τῆς ᾿Τνδρομέδας, ἐπολέμησεν αὐτῷ" 

E ἦν δὲ ὃ Κηφεὺς ἐκ τοῦ γήρως μὴ βλέπων. καὶ ἀχούσας ὃ Περ- 
σεὺς ὅτι πολεμεῖ αὐτῷ, ὀργισϑεὶς πάνυ, ἔξῆλϑε κατ᾽ αὐτοῦ βα-- 90 


δ. κεραυνοῦ} κεραυνίου Ch. ibid. παυϑῆναι Ch. cum Chron., 
καυϑῆναι Ox. 7. τῷ ysyovóg] ,, Scr. ξπὶ τὸ γεγονὸς, sive potius 
ἐπὶ τῷ γεγονότι, uti legit Chr. Alex.** Ch. 11. κατενεχϑέντα ] 
κατενεγϑῆναι Chron. Worma quae hic est redit. p. 95. A, 45. D, 
86. C, E, 89. D, E, 91. E, 93. B, 94. C, 99. D, 112. D. vol. H. 
p.26. D, 41. C, D, 44. C, 47. E, 70. B. ibid. τιμῇ Ch. cum 
Chron., ὑμῖν Ox. 


Perseum suum celebrabant. 'l'empestate vero ingruente, cum Draco flu- 
vius, qui est nunc Orontes, Jopolim praeterfluens, supra modum imbri- 
bus auctus esset; Perseus Jonitas, uti preces funderent, hortatus est: 
quibus precantibus, sacraque peragentibus, globus ignis fulminalis, e coe- 
lo éelapsus, tempestatem sedavit, fluminisque impetum coercuit. Mira- 
bundus ad hoc Perseus stetit, et ex igne illo ignem statim accendens, 
apud se religiose asservavit: quem in Persidem, regnum suum, secum 
tulit: Persas etiam edocuit divinos honores eidem exhibere; utpote quem 
de coelo se delapsum videre asserebat. Persae itaque ignem usque ad- 
huc colunt, pro Numine habentes. Ipse autem Perseus Jonitis fanum 
condidit, igni aeterno sacrum. Aliud etiam templum in Perside Igni 
extruxit; ubi illius Ministros posuit sanctos quosdam viros, ques Magos 
nominavit. Scripta autem reliquit haec Pausanias, sapientissimus Chro- 
nographus. 

Postea temporis bellum movebat contra Perseum Cepheus Rex Ae- 
thiopum, Andromedae pater. Erat autem Cepheus, ex senio, oculorum 
acumine privatus: Perseus vero ubi audisset, bello se ab eo peti, ingen- 
tu correptus ira, contra illum egressus, Gorgonium caput secum tulit, il- 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 39 


στάζων τὴν κάραν, xol ὑπέδειξεν αὐτῷ αὐτήν. καὶ ὃ Κηφεὺς 
μὴ βλέπων ἐπέβαινεν αὐτῷ ἔφιππος" ὃ δὲ Περσεὺς ἀγνοῶν ὅτι οὐ 
καϑορᾷ, ἐλογίσατο μηκέτι ἐνεργεῖν τὴν κάραν ἧς κατεῖχε Γοργό- 
vog* xal στρέψας αὐτὴν πρὸς ἑαυτὸν προσέσχεν αὐτῇ xol τυ- 

5φλωϑεὶς ἔμεινεν ὡσεὶ νεκρὸς καὶ ἀνῃρέϑη. καὶ λοιπὸν ἐβασίλευ-- 
σε Περσῶν ὃ υἱὸς τοῦ Περσέως καὶ τῆς 24vÓgouédac, προβλη- V 16 
ϑεὶς ἐκ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ πάππου τοῦ Κηφέως, τοῦ βασιλέως τῆς 
Αἰθιοπίας" ὅστις ἐκέλευσε, καὶ ἐχαύϑη 5 μυσερὰ κεφαλὴ τῆς 

- F'ogyóvoc, καὶ ἀνεχώρησεν ἐπὶ τὴν ἰδίαν αὐτοῦ χώραν. καὶ 

1οἕμεινε λοιπὸν τὸ γένος τοῦ Περσέως βασιλεῦον τῆς Βαβυλωνίας 
χώρας. 

Ἔν δὲ τοῖς προειρημένοις ἀνωτέροις χρόνοις κατέλαβε τὴν 
Ποιωτίαν χώραν ἐκ τῆς Φοινίχης Κάδμος, ὃ L4y5vogog υἱός" 
ὅντινα ἔπεμψεν ὃ αὐτοῦ πατὴρ εἰς ἀναζήτησιν καὶ ἀνάῤῥυσιν τῆς 

15 Εὐρώπης, ἀδελφῆς αὐτοῦ. χαὶ μαϑὼν ὃ αὐτὸς Κάδμος ὅτι βα- 
σιλεύει τῆς Κρήτης, ἐπὶ τὴν Βοιωτίαν ὥρμησε" καὶ διατρίψας O 46 
εἰς τὴν Βοιωτίαν ἐδίδαξεν αὐτοὺς và (Φοινίκων ἀγνοοῦντας γράμε- 
pura, καὶ ἐτίμουν αὐτὸν καὶ ἐποίησαν αὐτὸν βασιλέα τῆς Βοιω- B 
τίας " ἦν γὰρ καὶ εὐειδὴς τῇ ϑέᾳ᾽ ὕστις βασιλεύει τῶν Βοιωτῶν 

ΦΟἔτη ξβ΄. xol ἠγάγετο γυναῖχα ἐκεῖθεν ὀνόματι “ρμονίαν" ἐξ 

ἧς ἔσχε ϑυγατέρας ἕξ, "Ivà καὶ ᾿“γαύην καὶ Σεμέλην καὶ Εὐρυνό- 
μήν καὶ Κλεανϑῶ καὶ Εὐρυδίκην" αἵτινες ἐλέγοντο προϊοῦσαι αἵ 


10. βασιλεῦον Ch. cum Chron., βασιλεύοντος Ox. — 13. Βοιωτίαν] 
Βοιωτείαν Ox. hic et infra. 17. Φοινικῶν Ox. 21. "Ivà. Ox. 
et mox Κλεανϑῶ. ibid. EvQuóumv et Εὐριδίκην Ox. 


lique obvertit. Cepheus autem minime videns, concitato equo in ipsum 
irruit: Perseus vero quem latebat Cepheum caecutire, existimans Gorgo- 
nium caput non ultra vires suas exerere, sibimet illud obvertit: quod dum 
intuetur, occaecatus ipse stetit atque sic interemptus est. Persarum de- 
inde Rex, Persei ex Andromeda filius, ab avo suo Cepheo factus est: 
qui etiam jussit, ut abominandum illud Gorgonis caput igne absumere- 
fur: quo facto, regnum suum repetivit. Abhinc igitur Persei genus DBa- 
bylone regnavit. 

'Temporibus autem supradictis, Cadmus, Agenoris filius, Phoenicia 
relicta, Boeotiam occupavit: a patre enim missus fuerat, ut Europam 
sororem inventam liberaret. Certior autem factus eam iu Creta regnare, 
versus Boeotiam properavit: ubi diutius commoratus, Phoenicum literas 
eos, illarum antea ignaros, docuit. Cadmum itaque summo in honore 
habuerunt, Regemque eum Boeotiae constituerunt, erat enim speciosus 
forma. Regnavit igitur ad Boeotiam Cadmus per annos Lxii, ubi uxo- 
rem sibi sumpsit, nomine Harmoniam; ex qua sex suscepit filias, qua- 
rum nomina, Ino, Agave, Semele, Eurinome, Cleantho, et Eurydice; 


40 IOANNIS MALALAE 


Καδμιάδες. κτίζει δὲ καὶ πόλιν ἐν τῇ Βοιωτίᾳ μεγάλην, ἥντινα 
ἐχάλεσεν εἷς ἴδιον ὄνομα Καδμείαν, καὶ βασιλεύει ὃ αὐτὸς Κά- 
δμος ἐχεῖ" ἀνεκαλέσατο δὲ ἐκ τῆς ἐξορίας τὸν Τειρεσίαν, Βοιώ-- 
τιον ὄντα φιλόσοφον, τὸν ϑηρολέτην, ὄντα πλούσιον καὶ χρή- 
μασι καὶ ἀξίᾳ καὶ σοφίᾳ. ὅστις παρεισήγαγε δόγμα τοῖς Ἕλλησι 5 
τὸ αὐτομάτως φέρεσϑαι τὰ πάντα xol ἀπρονόητον εἶναι τὸν xó- 
σμον" xol οἱ ἱερεῖς συνεσχευάσαντο αὐτόν, καὶ ἐξωρίσϑη εἷς τὸ 
ἱερὸν Zlagvalov ᾿“πόλλωνος,. ὡς γυναικώδεις ἔχων φρένας, καὶ 
πολυπραγμονοῦντα πῶς μιγνυμένη γυνὴ μετὰ ἀνδρὸς συλλαμβά-- 
γει, χαὶ ἡ φύσις τοῦ αἵματος μερίζεται εἰς ὀστέω καὶ σάρχας καὶ 10 
φλέβας καὶ νεῦρα καὶ αἷμα, καὶ ζωογονεῖται βρέφος καὶ τίκτεται" 
ἅτινα ὃ σοφώτατος Κεφαλίων συνεγράψατο. ὃ γὰρ σοφώτατος 
Σοφοχλῆς δρᾶμα ἐξέϑετο καὶ ποιητικῶς εἶπεν ὅτι τὴν Παλλάδα 
εἶδε λουομένην καὶ γυνὴ ἐγένετο" ὃ Τειρεσίας, φησί, τὴν σοφίαν 
τοῦ δημιουργοῦ ἐζήτησε γνῶναι καὶ οὐκ ἠδυνήϑη  ὅὃϑεν ἐξέθετο 15 
ὃ αὐτὸς Σοφοχλῆς ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασι ταῦτα ἀληϑείας 
εἶναι" εἷς ἐστιν ὃ ϑεός, ὃς τὸν οὐρανὸν ἔτευξε καὶ γαῖαν μαχρὰν 
πόντου τε χαροποῦ οἶδμα καὶ ἀνέμων βίας" ϑνητοὶ δὲ πολὺ καρ- 
δίᾳ πλανώμενοι, ἱδρυσάμεϑα πημάτων παραψυχὰς ϑεῶν ἀγάλ-- 


1. Καδμιάδες] Καδμίδες Cedrenus p. 23. C. 2. Καδμείαν Ce- 
drenus, Καδμίαν Ox. 8. Ζαφναίου Ch., Cedrenus, Ζαφνέου Ox. 
9. πολυπραγμονοῦντα ] Cedrenus εἰς γυναικὸς μεταβληϑῆναι φύσιν 
καὶ πολυπραγμονεῖν αὐτῇ πῶς etc. 11. καὶ αἷμα) ,,Cedrenus ha- 

^ bet, καὶ τὰ λοιπὰ. rectius αὐ opinor.* Ch. 18. τε χαροποῦ] δὲ 
χαρωποῦ Ox. 19. ἐδυσάμεϑα πημιμάτων — ϑεῷ Ox. De turpi 
fragmento Sophocleo v. Bentleii Epist. p. 12. 


quae etiam Praecellentes forma Cadmiades vocabantur. Urbem etiam 
magnam in Boeotia condidit, quam ex nomine suo Cadmiam vocavit; ubi 
et sedem Regni posuit: Quin et 'Tiresiam, Boeotorum Philosophum, ab 
exilio revocavit. Erat hic Venationibus deditus, ditissimus opibus, vir 
sapiens item magnique nominis; qui et Graecos docuit, omnia fortuito 
ferri, Mundumque nulla Numinis providentia gubernari. Qua de causa 
conspiratione in illum a sacerdotibus facta, in Daphnaei Apollinis tem- 
plum relegatus est: ut qui effaeminati esset animi. Plus satis enim cu- 
riose rimabatur, quo pacto faemina ex maris concubitu concipiat: quo- 
modo item fieri potuit, ut sanguinis natura in ossa, carnes, venas, et 
nervos, in sanguinem denique ipsum distribuatur; et quonam modo foe- 
tus in utero vivus efformetur, et in lucem prodeat. Sicuti de eo prodi- 
dit sapientissimus Cephalion. Poetice enim de eo locutus est in Dramate 
suo sapientissimus Sophocles: nempe 'Tiresiam, Minervam lavantem cum 
vidisset, in mulierem conversum fuisse. Sed et addit, eundem "liresiam 
Summi Opificis sapientiam sollicite indagasse; quam tamen assequi non 
potuit: unde et Sophocles ipse, in scriptis suis, ista pro veris protulit. 
Est unus Deus, Qui Coeli machinam solique condidit; Cocrulea ponti ter- 
ga, et infraenes Notos: At nos miselli, pectorc errantcs vago, Calami- 
tatum finzimus solatia, Formas Dcorum saxcas, ligneas, Aurove ductas 


CHRONOGRAPHIA. L. Il. 41 


κάτα ἐκ λίϑων xol ξύλων ἢ χρυσοτεύχτων ἢ ἐλεφαντίνων τύπους, 
ϑυσίας τε τούτοις καὶ κενὰς πανηγύρεις τεύχοντες εὐσεβεῖν νομί- 
ζομεν. μοναρχίαν γὰρ ἐδόκει δοξάζειν ὃ αὐτὸς Σοφοκλῆς. 
Ὃ δὲ Κάδμος ἐξέδωκε τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα τὴν “γαύην 
5 Eylovt τινε συγχλητικῷ " ὅστις "Eyiov ἔσχεν ἐξ αὐτῆς υἱὸν ὀνό-- 
ματι Πενθέα, ἄνδρα συνετὸν καὶ ἐν φρονήσει καὶ ἐν πᾶσι. τὴν 
δὲ Σεμέλην, τὴν ἄλλην αὐτοῦ ϑυγατέρα, εὐπρεπεστάτην ovoav O 48 
πάνυ, ἐφίλησέ τις ὀνόματι Πολυμήδων, υἱὸς “Τἰϑερίωνος συγ- τῇ 
χκλητιχοῦ, ἐκ τοῦ γένους καταγομένου τοῦ ΤΠ κου Zfic* ἣν προ-- 
1οτρεψάμενος ἔφϑειρεν, ἀφ᾽ ἧς ἔσχεν υἱόν. καὶ ἐν τῷ ἔχειν αὖ- 
τὴν ἐν γαστρὶ τὸν παῖδα χειμῶνος ὄντος ἐγένοντο ἀστραπαὶ 
μεγάλαι xol βρονταί" xol ἐϑροήϑη 7 κόρη Σεμέλη, καὶ τὸ μὲν 
βρέφος παρευϑὺς ἐγέννησε μηνῶν ἑπτά, αὐτὴ δὲ μὴ ὑπενέγκασα 
τοὺς πόνους ἐτελεύτησε" xol ἔπεμψεν ὃ Κάδμος τὸ βρέφος εἰς V 17 
1δτὴν Νυσίαν χώραν, κἀκεῖ ἐτράφη" διὰ τοῦτο δὲ συνεγράψατο 01: 
ὃ Ζεὺς τὸν λοιπὸν χρόνον τῆς μητρικῆς αὐτοῦ γαστρὸς ἐν τῷ ἰδίῳ 
χόλπῳ ἐφύλαξε, διότι μέρος ζωῆς ἔσχε παρὰ τὸν χρόνον τῆς γεν-- 
νήσεως αὐτοῦ ἐχτρωθείς, χαϑὼς Παλαίφατος ὃ σοφώτατος συν- 
ἐγράψατο. ὕντιγα ὃ αὐτοῦ πάππος Κάδμος Νύσιον ἐκάλεσεν, 
90 ἀλλ᾽ oi λοιποὶ ὡς ϑαύματά τινα ποιοῦντα ἐκ τῆς ἡλιακῆς εὐχῆς 
dóvvoov μετεκάλεσαν, ὡς ἐκ γένους ὄντα πατρῴου, xal ἄπε- 


.1. ἢ alterum addidi. Φ, καινὰς Ox. 5. Αἰϊχίονι — Αἰχίων Ox. 
15. διὰ τοῦδε συνεγράψατο] ..διὰ τοῦτο δὲ, scribendum censeo, 
Fabulae hujus auctoris nomen hic excidisse videtur; nisi forte συνε- 
yecwevro, in plurali legendum sit; quod verisimilius.** Ch. 


fusili, aut eburncas. His dum immolamus, dum stato 4ugustos die Red- 
dimus honores, esse nos remur pios. Sophocles enim sensisse videtur, 
unum esse universi Imperatorem. 

Cadmus autem Apavem filiam Aechioni cuidam, viro nobili, locavit: 
qui ex ea filium habuit nomine Pentheum, virum sagacem et in omni- 
bus prudentem. Semelem vero, filiam alteram, egregiae formae virginem, 
amavit quidam nomine Polymedon, Aetherionis F. ex Jovis Pici genere: 
qui eam in amorem suum illectam compressit, et ex ea filium habuit. Se- 
mele autem dum puerum in utero gereret, ingens accidit tempestas, hor- 
rendos coeli fragores et fulgura emittens: quibus perterrefacta mulier, 
foetum statim edidit septimestrem. ^ Cumque puerperii dolores sufferre 
non potuisset, expiravit ipsa: infantem vero Cadmus in Nysiam regio- 
nem misit enutriendum. Quoniam vero foetus, ante legitimum tempus 
exclusus portionem aliquam vitae suae extra communem usum a Deo sor- 
titus est; ideo fabulantur, eum, per reliquum tempus materno utero de- 
bitum, in ipso Jovis sinu asservatum fuisse: sicuti scriptum reliquit sa- 
pientissimus Palaephatus. Nomen autem puero avus ejus, Cadmus, Ny- 
sium dedit: alii vero Dionysum vocarunt, tanquam ex genere Jovis Pa- 


42 IOANNIS MALALAE 


, P ἄν * € , ?2»5 , * 2 , d 
ϑέωσαν αὐτὸν εὑρηκότα δὲ ἀμπέλου τροφὴν ἀνθρώποις. ἔξέ- 
Sero γὰρ καὶ περὶ τῆς ἀμπέλου καὶ τῆς γεωργικῆς τινα" ἔμαϑε 

B Li ^ , ^ 93 é 2E hi M 
m. δὲ καὶ μυστικά τινα xoi ἐγένετο ἀνὴρ σοφὸς καὶ ἐν μυσταγωγέαις 
ὃ αὐτὸς Διόνυσος, καὶ ἐποίει φαντασίας τινὰς ϑαυμάτων. ὕστις 
xal πρὸς Πέρσας zol πρὸς Ἰνδοὺς καὶ εἰς πολλὰς χώρας ἀπῆλϑε, 5 
χαὶ πολεμῶν φαντασίας τινὰς ϑαυμάτων ἐδείκνυεν, ἔχων xol 
^ Sot - , c ᾿ ^S ^ , 
στρατὸν μεϑ' ἑαυτοῦ πολὺν. ὃ δὲ Κάδμος γεγηραχὼς παρεχώ-- 
ρησε τῆς διοικήσεως τῆς βασιλείας τῶν Βοιωτῶν τῷ υἱῷ τοῦ "Eyío- 
voc, τῷ Πενθεῖ, τῷ ἐχγόνῳ αὐτοῦ" ὕστις ἐπῃνεῖτο παρὰ τῶν 
συγχλητικῶν καὶ παρὰ πάντων. ὃ Κάδμος δὲ λαβὼν τὸν Τειρε-- 10 
σίαν διῆγεν ἐν τῇ χώρᾳ τῆς Βοιωτίας ἐπὶ τὸ Κιϑαιοώ Ü 
ἰαν διῆγεν ἐν τῇ χώρᾳ τῆς c ἐπὶ τὸ Κιϑαιρώνιον ὄρος 
, - , c , , , 
τὸν πολὺν χρόνον. τοῦτο δὲ ἀχούσας 0 Zióvvooc, ὅτι ἐγήρασεν 
- x d - 
C ὃ αὐτοῦ πάππος, ἦλϑεν ἐπὶ τὴν Καδμείαν πόλιν μετὰ πολλῆς 
PD A c * 23 H - 4. 4 ^ 3 4 
ἀξίας καὶ ὅπλων; ὀφείλων βασιλεῦσαι. καὶ ἑωρακὼς αὐτὸν φαν-- 
τασίας τινὰς ποιοῦντα καὶ ὁπλίτας ἔχοντα, καὶ προσχαλούμενον 15 
πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὐτοῦ, καὶ τὰς συγγενικὰς διδάσχοντα μυ-- 
σταγωγίας ἡλιακῶν βακχχευμάτων, ἃς ἔλεγον βάχχας, ὡσαύτως 
A M ^ M , 7 - , c 
δὲ xai τοὺς πολίτας καὶ τελετάς τινων εὐχῶν διδάσχοντα ἥλια-- 
Ll hl ^ ^ * ^ . ἢ $3. 2 , 
O 50 κῶν πρὸς τὸ πεῖσαι τοὺς Βοιωτοὺς δύνασϑαι αὑτὸν ἀντέχεσϑαι 


6. καὶ πολέμων φαντασίας τινὰς ϑαυμάτων ἐδείκνυεν 7 .. Forte le- 
gendum, χαὶ πολεμῶν, φαντασίας v. 9. ἐ. Cedrenus habet, xoi 
φαντασίας τινὰς ϑαυμασίων ἔργων καὶ πολέμων etc.** Ch. 7. πα- 
ρεχώρησξ τῆς διοίκησις ] .. Scr. διοικήσεως. Cedrenus habet, ᾧ καὶ 
τὴν διοίκησιν τῆς βασιλείας ὕστερον παρεχώρησε K.* Ch. 8. 4ἐ- 
χίονος Ox. 9. Πένϑει --- ἐπαινεῖτο Ox. 11. Κιϑερώνιον Ox. 


trii; et quod ex Carmine solari Magico mirabilia quaedam efficeret. 
Quin et in Deorum numerum retulerunt eum, eo quod, ex vite, morta- 
libus alimentum suppeditasset: de cujus usu, sicut et de Agriculturae le- 
gibus, nonnulla exposuit. Sed et mysticis etiam rebus operam dedit, 
indeque vir sapiens et Mysteriorum peritus evasit, et Imposturis suis 
mortalium perstrinxit oculos. Profectus etiam ingenti cum exercitu, ad- 
versus Persas Indosque, plurimas item regiones alias, admiranda quae- 
dam in praeliis exhibuit Praestigiarum specimina. Cadmus autem aetate 
jam provectior factus, Boeotiae regnum Pentheo Nepoti suo, Echionis 
filio, reliquit: hunc enim primores regni, omnisque adeo populus magna 
laude prosecuti sunt. Cadmus autem ipse comitem sibi adjungens '"Fire- 
siam, per tempus longum, ad Cithaeronem montem, in Boeotorum regio- 
ne vitam transegit, Dionysus vero ubi intellexisset Cadmum avum jam 
consenuisse, pervenit ipse in urbem Cadmiam, cum exercitu, et celebri- 
tate magna, Boeotiae regnum sibi asserturus. Pentheus autem cum prae- 
stigias operantem, armatisque instructum observasse; et quod convoca- 
tis qui sanguine illi juncti fuerunt omnibus, cognetas docuerit mysticos 
modos furorum Solarium, quas ideo Zacchas nominavit: similiter et Boeo- 
fis etiam precularum quarundam Solarium Initiationes tradiderit; quo 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 43 


τῆς βασὶλείας, κεκοσμημένον 0129 καὶ στρατῷ, οὕς, φησί, σκίρ-- 
n * - 
τους ἐκάλει, ὡς γοργοὺς καὶ ἐξαλλομένους " ἦσαν γὰρ ἐκ τῆς Βεσ- 
σιχῆς χώρας, καὶ σοφίᾳ μυστικῇ πεπαιδευμένοι" ταῦτα γνοὺς ὃ 
Πενϑεὺς ἐφϑόνει αὐτῷ, ἀκούσας ὅτι καὶ τῆς βασιλείας τῶν Βοιω- Ὁ 
- - ' , 2 M , , - 
στῶν ἐπιϑυμεῖ, χαὶ γενόμενοι ἐχϑροὶ συνέβαλον πόλεμον ἐν τῇ 
, € , , 
πόλει" καὶ ὃ Πενθεὺς νικήσας αὐτὸν παρέλαβεν αὐτόν, καὶ δήσας 
ἐφύλαξεν αὐτὸν διὰ τὴν παρουσίαν τοῦ Κάδμου, τοῦ πάππου. αὖ- 
τῶν. ἡ δὲ ᾿“γαύη, ὡς ϑεία αὐτοῦ xol μήτηρ τοῦ Πενϑέως, 
» CN ,? Jj 3 M 2 LJ ? , ce 
πείσασα τὸν ἴδιον υἱὸν ἐποίησεν αὐτὸν ἀπολῦσαι αὐτόν. ὅστις 
10 ἀπολυϑεὶς ἐβουλεύετο πῶς ἀνέλῃ τὸν Πενθέα καὶ δὅπλισάμενος 
μετεστείλατο τὴν “Δγαύην, xal ἤτησε φιλιωϑῆναι αὐτὴν τῷ Πεν-- 
Su καὶ ἅμα αὐτῷ ἀπελϑεῖν πρὸς τὸν Κάδμον. ἡ δὲ πολλὰ 
, ^ ^ € - ς» » 3 ΧΎ - 
ποιήσασα τῷ lle, τῷ ἑαυτῆς υἱῷ, ἔπεισεν αὐτὸν φιλιωϑῆ- 
vat αὐτῷ xol ἀπελϑεῖν πρὸς τὸν Κάδμον, ὃτι ἐλυπήϑη πρὸς αὖ-- E 
1δτούς, τῆς ᾿““2γαύης συνταξαμένης ἅμα αὐτοῖς ἀπιέναι καὶ πείϑειν Ο 51 
τὸν ἴδιον πατέρα. ὃ δὲ Διόνυσος ὠργίζετο κατὰ τοῦ Πενϑέως, 
ς * ' , 2 2 -. Ὁ ^ - e ] 
ὡς δεϑεὶς καὶ λοιδορούμενος zog αὐτοῦ" ἔλεγε γὰρ πᾶσιν ort ἐκ 
πορνείας ἐτέχϑη ὃ αὐτὸς Διόνυσος. διὰ τοῦτο δὲ καὶ ὁ Εὐριπί- 
Ónc μετὰ χρόνους εὑρηκὼς τὸ τοιοῦτον σύγγραμμα τῶν Βακχῶν 
90 ἐξέϑετο δρᾶμα, ὡς ἀπὸ Πενϑέως εἰπὼν ταῦτα Σεμέλη δὲ λο-- 


1. exíorovc] Vid. Lobeck. Aglaopham. p. 1811. 11. αὐτὴν] αὖ- 


τὸν Ch. 'FPum Ox. τοῦ Πενϑέϊ et mox IIevoéi. 20. Πενϑέως 
lmmo Semelae sororum. 


persuasos haberet eos, posse se Boeotorum regnum sibi asserere; ut qui 
instructus esset exercitu, et militibus ejusmodi, quos ob corporis agilita- 
tem et saltandi peritiam Scirtos vocare se dixit: [erant enim ex gen- 
te Dessica, et mysteriorum insuper cognitione imbuti:] Pentheus, inquam, 
certior de his factus; audiens etiam Boeotiae regnum eum affectare, odio 
Dionysum prosecutus est: et inimicitiis invicem contractis, in ipsa urbe ad 
puguam deventum est. Pentheus autem praelio victor, Dionysum compre- 
hendit; inque vincula conjectum, in Cadmi avi adventum asservare sta- 
tuit. Agave autem Penthei mater, et Dionysi matertera, precibus ob- 
tinuit a filio suo, ut captivum liberaret. Liberatus Dionysus secum in 
snimo volutat, quomodo Pentheum e medio tollat. Armis itaque paratis, 
Agavem accersit; rogatque eam, ut in gratiam cum Pentheo rediens, 
Cadmum una adirent. Quod a filio Pentheo obtinuit tandem mater: quae 
promisit sese etiam eis comitem fore, ad patrem demulcendum, qui ab 
utroque, quod fecerant, moleste tulit. Illud autem Dionyso stomachum 
movit, quod in vincula a Pentheo conjectus, contumeliose etiam exce- 
ptus fuisset. Sparserat enim ille in populum, Spurium esse Dionysum, 
ex adultera natum. Unde et longo post tempore Euripides, qui de Dio- 
myso tale quid scriptum invenerat; in 'Tragoedia quam JBacchas voca- 
vit, ista de Dionyso profert, sub Penthei persona. | Sed Semele com- 


44 IOANNIS MALALAE 


. χευϑεῖσα ἐκ βροτοῦ τινος εἷς Ζῆνα φέρουσα τὴν ἁμαρτίαν λέγει. 
, ^ , a "hl " " 2067 - c , τ 
V 18 φιλιωϑέντων δὲ αὐτῶν ἐχέλευσε τῷ ἰδίῳ στρατῷ ὁ Ζιόνυσος προ-- 
λαβεῖν κατὰ τὴν 000v ἐν στενῷ τύπῳ καὶ συσχεῖν τὸν Πενθέα. 
- Ld jy ἐν 
ἐν δὲ τῷ μέλλειν αὑτοὺς ἐξιέναι μετὰ ὀλίγων ἀνδρῶν ἦλϑεν ὃ 
Ζιόνυσος πρὸς αὐτόν" xol λοιπὸν ὃ Πενθεύς, ἀγνοῶν τὸ σκχέμι: 5 
μα, καὶ αὐτὸς ὀλίγους μεϑ' ἑαυτοῦ ἔλαβεν ἄνδρας " καὶ ἡ ᾿4γαύη 
3 3 2. v» iH - ΕΣ * , » MY IN 2, «ὦ, € 
7v μετ᾽ αὐτῶν. ἐν δὲ τῷ αὐτοὺς ἀπιέναι ἐπέῤῥιψεν αὐτῷ ὃ στρα-- 
- , 
τὸς τοῦ “Διονύσου, xol συνέσχον τὸν Πενθέα" χαὶ εὐθέως ἐχέ- 
λευσέν ὃ Διόνυσος ἀποτμηθῆναι αὐτόν, καὶ τὴν κεφαλὴν δοϑῆ- 
L4 M 2 - c c ü , bl 3:7 X Za , i 
vat τῇ μητρὶ αὐτοῦ, ὡς ὑβριζούσῃ τὸν αὐτὸν Zhióvvoov. — xol10 
€ - 
ὑπέστρεψεν ὃ Διόνυσος sig τὴν Καδμείαν εἰς τὸ βασιλεῦσαι. 
διὰ τοῦτο δὲ λέγουσι τὴν ᾿2γαύην ἀποκεφαλίσασαν τὸν ἴδιον αὖ-- 
B τῆς υἱόν, διότι ἔπεισε τὸν Πενϑέα φιλιωϑῆναι τῷ “Τιονύσῳ καὶ 
- - - - y 
O 52 αἰτία γέγονε τοῦ ϑανάτου τοῦ ἰδίου αὐτῆς viov. οἱ οὖν συγκλη-- 
vixol καὶ πολῖται τῆς Καδμείας πόλεως οὐκ ἐδέξαντο τὸν αὐτὸν 15 
Zlióvvaoy διοικῆσαι τὴν βασιλείαν αὐτῶν, λέγοντες ὅτι τὸν ἴδιον 
ἐξάδελφον ἐφόνευσε μὴ ὧν βασιλεύς" ἐὰν βασιλεύσῃ, ἀπολεῖ τὴν 
Βοιωτίαν. καὶ προετρέψαντο παρακαλέσαντες τὸν «“υκοῦργον, 
» , - WA, 2 ^—- ^ , qc αὐ , 7 
ἄνδρα σοφόν, εἰπόντες αὐτῷ τὰ συμβάντα. καὶ ὡπλίσατο κατ 
αὐτοῦ, καὶ ἐχβάλλει αὐτὸν ἐκ τῆς Καδμείας πόλεως καὶ τῆς Βοιω-- 90 
τίας. καὶ γνοὺς τοῦτο 0 Zfióvvoog, ὅτι ὡπλίσατο κατ᾽ αὐτοῦ, 
1. λέγει] ,, Scr. λέχους. ex Euripide in Prolog. Bacch. v. 29. Ch. 
11. Καδμίαν Ox. et mox bis Καδμίας. 17. ἀπολεῖ Ch., ἀπωλεῖ 
— Βοιωτείαν Ox. et mox Βοιωτείας. 19. ὠπλίσετο ] » Scr. 
ὡπλίζετο, sive oAÍícorO, uti infra habetur.** Ch. 21. ὃτι ὠπλί- 
σατο κατ᾽ αὐτοῦ. .. Verba ista transposita, locoque non suo appa- 


rent Itaque legendum censeo: Καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ Ζιόνυσος, ὅτε 
ὡπλίσατο κατ᾽ αὐτοῦ, ἔφυγε etc. Ch. Ponebantur post Βοιωτίας. 


pressa αὖ aliquo mortali, in Jovem retulit culpam stupri. Pace igitur 
inter eos composita, Dionysus mandavit militibus suis, uti praeoccupatis 
viae angustiis, parati essent Pentheum adoriri. Ad iter itaque eis se ac- 
cingentibus, Dionysus paucis stipatus ad Pentheum venit; qui, nihil in- 
sidiarum suspicatus, et ipse modico instructus satellitio, cum Agave co- 
mite exibat. Dum vero iter faciunt, incidunt in Dionysi exercitum; qui 
Pentheum adorti, comprehendunt: caputque ei, ex Dionysi mandato, 
statim detruncant, matrique ejus deferunt; ob contumeliam scilicet ab ea 
Dionyso illatan. Quo facto in urbem Cadmiam revertitur Dionysus 
regnum capessiturus. Hinc Poetae fabulantur, Agavem filio suo caput 
amputasse, eo quod Pentheum Dionyso concilians, filii sui necis causa 
fuisset. Cives autem Primoresque urbis Cadmiae Dionysum regem suum 
babere noluerunt; dicentes eum , qui, privatus dum esset, patruelem ne- 
€i dedisset, si ad regni fastigia fuerit provectus, ipsam Boeotiam fundi- 
tus eversurum. Lycurgum itaque, verum sapientem, cui rem totam 
aperiunt, in auxilium suum vocant: qui contra Dionysum arma sumens, 
€x urbe illum, atque etiam ex Boeotorum finibus exterminat. Qwod ubi 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 45 


ἔφυγε τὸν “ηυκοῦργον" xol εἷς Ζελφοὺς ἀπελϑὼν ἐκεῖ τελευτᾷ, 
καὶ ἐτέϑη τὸ λείψανον τοῦ αὐτοῦ ΖΦιονύσου ἐκεῖ ἐν σορῷ " καὶ τὰ C 
ὅπλα δὲ αὐτοῦ αὐτὸς ἐκεῖ εἰς τὸ ἱερὸν ἐχρέμασε, καϑὼς 4]είναρ-- 
χος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο περὶ τοῦ αὐτοῦ Ζιονύσου. ὧσαύς- 
T 
στως δὲ xol ὃ σοφώτατος (ιλόχορος và αὐτὰ συνεγράψατο, ἐν ἢ 
ἐχϑέσει εἶπε περὶ τοῦ αὐτοῦ “]ονύσου, ἔστιν ἰδεῖν τὴν ταφὴν αὖ- 
τοῦ ἐν “Ζ᾽ελφοῖς παρὰ τὸν ᾿“πόλλωνα τὸν χρυσοῦν. βάϑρον δέ τι 
4 € ^ € L , € , 2 , ^ * 
εἶναι ὑπονοεῖται ἡ 0090€ ,. ἐν ᾧ γράφεται, ᾿Ενϑάδε κεῖται ϑανὼν 
ΖΙιόνυσος ἐκ Σεμέλης. ὁμοίως δὲ καὶ ὃ σοφώτατος Κεφαλίων τὰ 
1τοαὐτὰ ἐν τῷ ἰδίῳ συγγράμματι ἐξέϑετο. 
ἹΠπετὰ οὖν τὴν τελευτὴν τοῦ Κάδμου, βασιλέως τῆς Βοιω-- O 53 
4 - 
τίας, ἐβασίλευσεν ὃ INvxvevc. οὗτος ἔχει ϑυγατέρα, ἱέρειαν τοῦ 
ναοῦ Ἡλίου, ὀνόματι Ἀντιόπην" ἥτις ἐδιδάχϑη τὴν ἡλιακὴν εὖ-- D 
χήν, ἤτοι μυσταγωγίαν τῶν Ζιονυσιακῶν βαχχευμάτων, κἀκχεῖϑεν 
15 ἐλέγετο βάχχη. ὃ δὲ αὐτῆς πατήρ, 0 Νυκτεύς, εἶχεν ἀδελφὸν ὀνό-- 
ματι “ύχον, βασιλέα τοῦ "Agyovc* ὅστις “ύκος βασιλεὺς εἶχε 
συ À * 3 "Ρ Θ , €^ , B , [4 
γκλητικὸν ὀνόματι Θεόβοον, υἱὸν γενόμενον Boóvrovóc τινος, 
ἐξαδέλφου τῆς Ζίρκης, ἐκ τοῦ γένους τοῦ Πίχου Διὸς καταγο-- 
μένου. ὃ αὐτὸς δὲ Θεόβοος ὃ συγκλητικὸς κατὰ τάγμα ἐλϑὼν ἐκ 
-5 - - - - € 
2000 "4oyovc ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Ἡλίου παρακοιμηϑῆναι, xol ἑωρακὼς Ο 54 
ἣν ἱέρειαν ᾿Αντιό ὑπρεπεστάτην οὖσαν καὶ εὐμήκη, ἐβλήϑ' 
τὴν ἱέρειαν ᾿Ἀντιόπην, εὐπρεπεστάτη καὶ εὐμήκη, ἐβλήϑη 


TRE E 


etim τως ἢ 


8. Ζείναρχος Bentleius p. 72., Ζ“ήμαρχος Ox. 7. βάϑρον --- γράφε- 
ται Siebelis. ad Philoch, p. 21., βόϑρον — γράφει Ox. 11. Βοιω- 
τείας Ox. — 12. ἔχει] ,, Forte εἶχε. ** Ch. 17. Θεόβοον — Βρόν- 
Tovog] Θεύβοιον --- Βράτωνος Cedrenus p. 24. C, Θεοβόωντος 
Ioannes Antiochenus apud Ioannem 'l'zetzam Hist. I. 13. 


Dionysus intellexisset, fuga rebus suis consuluit, et Delphos profectus, 
diem illic supremum obiit: ubi etiam reliquiae ejus in loculo positae sunt, 
in fano, ubi ipse arma sua suspenderat, sicut memoriae prodidit sapien- 
tissimus Demarchus, de hoc nostro Dionyso scribens, Eadem etiam ha- 
bentur apud sapientissimum Philochorum; qui in scriptis suis testatur, 
Dionysi sepulchrum, suis etiam temporibus, Delphis extitisse; juxta Apol- 
linem Aureum: pro loculo autem foveam quandam habuisse, in qua istius- 
modi scriptum legere erat Epitaphium.  Dionysus, Semeles Filius, hic 
jacet sepultus. MHaec autem ipsa tradidit etiam in scriptis suis sapientis- 
simus Cephalion. 

Cadmo autem Boeotorum rege defuncto, regnavit Nycteus. Erat ei 
filia, nomine Antiopas solis in templo sacerdos, cujus etiam edocta pre- 
culas, mysticos nempe illos Bacchandi ritus, exinde Baccha dicta est. 
Pater autem ejus Nycteus fratrem habuit, Lycum nomine, Argivorum 
regem. Habuit hic in regno suo virum Nobilem, nomine 'Theoboum 
Brontonis cujusdam Dirces patruelis, ex genere Pici Jovis oriundi, filium. 
'"Theobous autem iste, ex voto veniens ab Argis in templum solis ut ibi 
recubaret, Antiopam sacerdotem illic conspectam deperibat; ut quae vir- 


46 IOANNIS MALALAE 


- DUM. T À 5 »ν L1] - - , : , 
εἰς ἔρωτα αὐτῆς. καὶ παραμείνας ἐν τῷ ἱερῷ προφάσει τοῦ τά-- 
- "A c - c 
γματος τῆς εὐχῆς, ὡς συγγενὴς αὐτῆς, ὑπονοθϑεύσας ἔφϑειρεν αὖ-- 
νυ» - 
E τὴν καὶ ἔγκυον ἐποίησε" καὶ φοβηϑεὶς τὸν Νυχτέα, βασιλέα τῆς 
, - 
Βοιωτίας, ἀνεχώρησεν εἷς τὴν ἰδίαν αὐτοῦ χώραν. μαϑὼν δὲ ὃ 
* , c , 
Νυχτεὺς βασιλεύς, ὃ ταύτης πατήρ, ὅτι ἐφϑάρη, ἔλαβεν αὖ- 5 
τὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ" καὶ ἐξετάσας αὐτὴν ἔμαϑε mag αὐτῆς τὸν 
ὔ , ' »- - - - - 
φϑορέα Θεύβοον ὅτι ἐκ τῶν συγκλητικῶν ἐστι τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ 
, M j - ^ M 
«ὐκχου xoi τῆς αὐτοῦ γυναικὸς γένος. ἀγνοῶν δὲ ὃ Νυχτεύς, ὃ 
' "E ct Y ’ Y 3 ΟῚ "-—- 3 
πατὴρ αὐτῆς, Ori Eyxvóc ἐστιν, ἔπεμψεν αὐτὴν elg τὸν ἴδιον αὖ-- 
- , -" 

V 19 τοῦ ἀδελφόν, τὸν Zfóxov, βασιλέα τοῦ "Moyovc, ἵνα ἐξετάσῃ καὶ 10 
2 ^ - - wu 2 »ν 343.72 2 e 2 
αὑτὸς τὸ πρᾶγμα τῆς φϑορᾶς αὐτῆς, καὶ εἰ ἀληϑές ἐστιν ὅτι ix 
τοῦ "Aoyovc ἐστὶν ὃ αὐτῆς φϑορεύς, καὶ αὐτὴν τιμωρήσηται, ὡς 

- 3 » - 
φϑαρεῖσαν ἱέρειαν οὖσαν, xal ἐκεῖνον δὲ ἀμύνηται, ὡς τοιοῖ:- 
, , S M , € , 
τὸν τι τολμήσαντα χατὰ ἱερατικοῦ σώματος. ὃ δὲ βασιλεὺς .“0-- 
2 ^ Ἁ 23558 2 , 5 7 € ^ 
xoc εἰσαγαγὼν τὴν αὐτὴν “Ἀντιόπην εἷς ἐξέτασιν, xal ἑωρακὼς 15 
O 55 αὐτῆς τὴν εὐπρέπειαν, καὶ μαϑὼν ὅτι ἔγκυός ἐστιν, ἠλέησεν αὖ-- 
mM ^ C4 
τήν, λέγων ὅτι δεῖ περιμεῖναι, ἄχρις οὗ τέκῃ, καὶ τότε τιμωρή-- 

, E 
σασϑαι αὐτήν, ὡς ἱερατικὸν ὑβρίσασαν σχῆμα. ὃ δὲ αὐτὸς .40- 

b! 5 - ^ , Ἂς Η M 2 “« M 
xog βασιλεὺς εἶχε yvvaixo τὴν ZÍ(oxnv* xol παραδοὺς αὐτῇ τὴν 
᾿ὩΑντιόπην εἶπεν αὐτὴν φυλάττεσθαι παρ᾽ αὐτῇ, ἄχρις οὗ τέκῃ "20 

5 - - 
B ὃ δὲ “ύκος βασιλεὺς ἦν ϑεῖος τῆς ᾿Ἵντιόπης. ἢ δὲ αὐτὴ ᾿Αντιόπη 


ἄτι 


, - 
ἐγέγνησε δίδυμα, οὕστινας ἐκάλεσεν 2duglova xol Ζῆϑον. καὶ 


4. Βοιωτείας Ox. 92. Augiova Ox. ibid. Ζῆϑον Ch., Ζῆ- 
Sov Ox. 


go esset forma staturaque pulcherrima.  Commoratus vero templo, tan- 
quam sub specie religionis, ut qui virgini etiam sanguine esset conjun- 
ctus; in amorem suum illectam eam vitiavit gravidamque fecit. Metuens 
deinde sibi a Nycteo, Boeotorum rege, in patriam suam reversus est. 
Nycteus autem, virginis pater de his certior factus, filiam suam fano 
extractam examini subjecit; et compertum habens, vitiatam fuisse eam a 
'lTheoboo, qui Lyci fratris ex Primoribus erat, uxorique suae sanguine 
conjunctus: filiam suam, nescius tamen eam jam tum praegnantem esse, 
ad Lycum fratrem, Argivorum regem, misit; ut ipse etiam, examine fa- 
cto de stupro, inquireret nempe an Author ejus esset ex Argivis suis 
aliquis: quod ita esse si comperisset; ut Antiopa poenas daret violatae 
pudicitiae, quod hoc sacerdos commisisset: in illum vero gravius ut de- 
cerneretur, qui tale aliquid in personam sacram ausus fuerit. Rex au- 
tem Lycus cum de Antiopa Quaestionem habere statuisset, observata ejus 
forma; et edoctus etiam gravidam eam esse, misericordia motus, manere 
eam jussit usque dum partum edidisset, poenas deinde laturam temerati 
sacerdotii. Interim rex Lycus Antiopam, cujus etiam erat avunculus, Dir- 
cae uxori custodiendam tradidit, usque dum partum ederet. Parturiens 
autem Antiopa gemellos enixa est; quibus nomina dedit, Amphionem et 
Zethum. Infantes autem in lucem editos exponi rex jussit, in vico Ras- 


CHRONOGRAPHIA. L. II. AT 


ἐῤῥίφησαν γεννηθέντα τὰ βρέφη κατὰ κέλευσιν τοῦ “ύκου βασι- 
λέως ἐν τῇ κώμῃ τῇ λεγομένῃ Ῥασϑέᾳ πλησίον τοῦ Κιϑαιρωνίου 
ὄρους. οὕστινας παῖδας οἴκτου χάριν ἔλαβε παρὰ τῶν ῥιπτόν-- 
τῶν τὰ αὐτὰ βρέφη ᾿Ορδίων τις γεηπόνος, ἄπαις ὦν, γνοὺς ὅτι 
5 τέχνα ὑπῆρχον τῆς ἱερείας ᾿“ντιόπης" ἤδει γὰρ αὐτήν, ὡς ἱέρειαν" 
xci ἀνεθρέψατο αὐτά. μετὰ δὲ χρόνον πολέμου κινηϑέντος τῇ 
"oyelov χώρᾳ, ἐξῆλθεν 0 .“Τύκος βασιλεὺς ἐπὶ τὸν πόλεμον" καὶ 
ἐχρόνισε πολεμῶν. ἢ δὲ ΖΔίρκη, τοῦ “ύχου βασιλέως γυνή, λο-- 
[ γισαμένη ὅτι οὐκέτι μετὰ τὸν τοχετὸν ἐτιμωρήσατο τὴν αὐτὴν 
10 ἡντιόπην, ἀλλ᾽ εἴασεν αὐτήν, ὡς ἐρῶν αὐτῆς καὶ λάϑρᾳ μιγνί- € 
| 








μενος uer αὐτῆς, ὡς εὐπρεπεστάτης, λαβοῦσα αὐτὴν μετὰ ὁλί- 
yov στρατιωτῶν ὡς ἐπὶ χώραν ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὸ Κιϑαιρώνιον ὄρος 
ἐν τῇ κώμῃ ὅπου οἱ αὐτῆς υἱεῖς ἦσαν ἀνατραφέντες: τοῦτο δὲ Ο 56 
ἀγνοοῦσα ἡ “ίρκη, καὶ ἐξαγαγοῦσα ἐκ τοῦ αὐτοῦ χωρίου ταῦρον 
15 ἄγριον, καὶ πήξασα δᾷδα ἐν τοῖς αὐτοῦ κέρασι, τὴν ᾿Αντιόπην 
ἐχέλευσε δεθῆναι, καὶ τὸν σχοῖνον εἰς τὸν τράχηλον τοῦ ταύρου 
εἷλιγῆναι, καὶ οὕτως συρῆναι τὴν ᾿Ἵντιόπην ὑπὸ τοῦ ταύρου καὶ 
ἀπολέσϑαι. καὶ ἀκούσαντες πάντες οἱ τοῦ αὐτοῦ κτήματος τὸν 
μέλλοντα γίνεσϑαι τῆς ᾿Δντιόπης ϑάνατον xol τοὺς αὐτῆς ὀλολυ-- 
20yuofc, ἐξῆλθον ἐκ τοῦ 4έρας Θέας χωρίου οὕτως λεγομένου " 
ἦσαν δὲ ἐν πλήϑει πολλοὶ ἐν αὐτῷ ἄγροικοι" ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ D 


2. Ῥασϑέα Ox. ibid. Κιϑερωνίου Ox. Sic et 19. 8. ῥιπτόν- 
τῶν Ch., óvzróvrov Ox. 6. ww. Ch., xvv. Ox. . 10. εἴασεν 
Ch., ἔασεν Ox. 18. ἀπωλέσϑαι Ox. 20. ἐκ τοῦ Ζέρας Θέας] 
»Supra "Pacüfc vocata est: forte legendum, ἐκ τοῦ δὴ Ῥασϑέας 
χωρίου.““ Ch. lLnmo dele δέ. 


thea dicto, non procul a Cithaerone monte. Caeterum misertus eorum 
Ordio quidam agricola, puerulos accepit ab eis, quibus eos exponendi 
cura commissa erat: cumque prole careret ipse, atque etiam sciret, eos 
matrem habere Antiopam, quam sacerdotem esse cognoverat, suppedita- 
vit ipse infantibus alimoniam. Postea temporis grassante bello per Argi- 
vorum regionem, rex Lycus in militiam profectus est: cumque bello lon- 
giuscule detentus fuisset; uxor ejus Dirce existimans, Antiopam, cum 
puerperii doloribus jam soluta, poenas adhuc nullas luisset, conjugi suo 
(cui, ob formam gratissimam esse eam suspicabatur,) in clandestinos re- 
servatam concubitus: paucis stipata. militibus, eam sibi sumit comitem, 
tanquam in rus secederet; et versus Cithaeronem tendens montem, in 
vicum, ubi Antiopae filii enutriti erant, devenit. Verum Dirce, cum 
hoc ignoraret, 'l'aurum sylvestrem ex regione illa adduci jussit; cujus 
cornibus facem adaptans, collo ejus fune circumliyato, Antiopam ei alli- 
gari jussit, ut a 'l'auro sic distracta periret. Audientes vero, qui in 
vico illo habitabant, destinatum Antiopae supplicium, ejusque ejulatus ; 
egressa est numerosa rusticorum turba, (quos plurimos Rasthea vicus ha- 


48 IOANNIS MALALAE 


δύο υἱοὶ τῆς "Ἀντιόπης ἦσαν μετ᾽ αὐτῶν ἅμα τῷ ἀναϑρεψαμένῳ 
αὐτοὺς ᾿Ορδίωνι γεωργῷ. καὶ παρεχάλουν τὴν Δίρκην μὴ τοιού- 
τῷ μόρῳ ἀνελεῖν αὐτήν" ἡ δὲ ἐξεῖπεν αὐτοῖς ὅτι ἱέρεια ἦν τοῦ 
Ἡλίου, καὶ ἐφϑάρη καὶ ἐγέννησε δύο παῖδας ἐκ πορνείας, καὶ 
δεῖ αὐτὴν τιμωρηϑῆναι. καὶ ἀκούσαντες οἱ τῆς ᾿Αντιόπης viol, 5 - 
Ζῆϑος καὶ ᾿ἡμφίων, παρὰ τοῦ ἀναϑρεψαμένου αὐτοὺς Ὀρδίω-- 
γος ὅτι 7j μήτηρ αὐτῶν ἐστιν 7j μέλλουσα τιμωρεῖσϑαι, ἡ ᾿Αντιό-- 
πή;, συναϑροίσαντες πᾶσαν τὴν ἀγροικικὴν χώραν, ἅμα αὐτοῖς 
Ο 57 ἀπελϑόντες ἐφόνευσαν τοὺς στρατιώτας. καὶ λαβόντες τὴν “1ρ-- 
κην ἀφείλοντο ἃ ἐφόρει βασιλικὰ χοσμήματα, καὶ ἔλυσαν τὴν 2v- 10 
τιόπην. καὶ λυϑεῖσα τῶν δεσμῶν ἡ ᾿Αντιόπη ἐπέτρεψε τοῖς ἰδίοις 
E αὐτῆς παισίν, ᾿μφίονι καὶ Ζήϑῳ, φονεῦσαι τὴν Ζίρχην" καὶ 
λαβόντες τὴν Ζ]ίρκην ἔδησαν εἷς τὸν αὐτὸν ἄγριον ταῦρον, καὶ 
συρεῖσα ὑπὸ τοῦ ταύρου ἡ Zligxr ἀπώλετο. ὃ δὲ ταῦρος ἐκ τῆς 
ἐλασίας ἐδίψησε, καὶ εὑρὼν πηγὴν ἔστη πιεῖν" xol κοπεῖσα 115 
σχοῖνος εἴασε πλησίον τῆς πηγῆς τὸ λείψανον τῆς Zloxnc* xol 
ἐχλήϑη ἡ αὐτὴ πηγὴ ἐξ ἐκείνου ἕως τῆς νῦν ἐν τῇ χώρᾳ ἐκείνῃ ἢ 
Ζίρκη. καὶ λοιπὸν ὃ Ζῆϑος καὶ ὃ ᾿“μφίων ἔλαβον τὴν ἑαυτῶν 
V 90 μιηγητέρα, τὴν ᾿Αντιόπην, καὶ ἔφυγον ἐπὶ τὴν ἰδίαν χώραν αὐτῶν, 
τὴν Βοιωτίαν" καὶ ἐχεῖ ἀναφανέντες ἐγνώσϑησαν τοῖς Βοιωτοῖς. 90 
ὃ δὲ αὐτῶν πάππος ὃ Νυκτεύς, ὃ βασιλεὺς τῆς αὐτῆς Βοιωτίας 
χώρας, γεγήρακε, καὶ νόσῳ βληϑεὶς τελευτᾷ, καὶ λοιπὸν μετὰ 
τὴν τελευτὴν τοῦ Νυχτέως βασιλέως οἱ τῆς Βοιωτίας πάντες ἤτη- 


8, ἀγροικικὴν] ἀγροικὴν Ox. 12. Augíovi. Ox. Sic et infra. 


bebat,) inter quos etiam erant Antiopae filii ambo, et qui eos enutrive- 
rat, Ordio agricola. Cumque una omnes Dircem rogarent, uti Antiopa 
tali saltem fato non periret; instabat illa, Antiopam, cum solis sacerdos 
esset, castitàátem suam violasse, et ex illicito concubitu filios duos pepe- 
risse3 atque adeo supplicii hujus dignam esse. Amphion autem et Ze- 
thus, ubi ab altore suo Ordione didicissent, matrem suam esse Antiopam, 
quae supplicio tradenda esset: collectis in unum rusticis in circuitu omni- 
bus, egressi sunt cum eis: et occisis militibus, comprehensam Dircem re- 
galibus suis ornamentis spoliarunt, Antiopamque vinculis solvunt. Soluta 
ila, filiis suis, Amphioni et Zetho, imperat, uti Dircem e medio tolle- 
rent: illi vero correptam illam Tauro illi feroci alligant, a quo raptata, 
periit. 'laurus autem, ex cursu, sitivit; et reperto fonte, bibiturus asti- 
tit. Contigit autem, ut rupto fune, Dirces cadaver prope fontem istum 
relictum jacuerit: unde ab indigenis fons iste, Dirce, usque adhuc vo- 
catus est. Post haec Zethus et Amphion matrem Antiopam sibi sumen- 
tes, in Boeotiam patriam suam fugerunt: ubi deinde Boeotis innotuerunt. 
Nycteus autem, avus eorum, Boeotiae rex, aetate jam grandior ex mor- 
bo interiit: post cujus obitum , Boeoti omnes Amphionem et Zethum ro- 
gabant, uti Nycteo regi, ἃ quo genus ducebant, ipsi in regno succede- 
rent, ltaque Reges salutati Musici hi, Amphion et Zethus, Boeotis im- 


(0 o-——P — c 


CHRONOGRAPHIA. L. II. 49 


σαν αὐτοὺς βασιλεῦσαι αὐτῶν τὸν "A4uglova καὶ τὸν Ζῆϑον, ὡς ἐκ 
γένους βασιλικοῦ ὑπάρχοντας τοῦ Νυκτέως, καὶ ἀνηγορεύϑησαν 
βασιλεῖς, καὶ ἐβασίλευσαν 0 ᾿μφίων καὶ ὃ Ζῆϑος τῆς Βοιωτίας 
χώρας οἱ μουσικοί. καὶ εὐθέως ᾿“μφίων ὃ λυρικὸς χτίζει πόλιν 

δ ,μεγάλην πάνυ, δωδεχάπυλον, τὴν πρώην μὲν οὖσαν κώμην λε- O 58 
γομένην ᾿Ενχιλίαν " ἣν ὠνόμασαν οἱ «αὐτοὶ ἀδελφοὶ πόλιν Θήβας 
εἷς τὸ ὄνομα τοῦ αὐτῶν πατρὸς κατὰ κέλευσιν τῆς αὐτῶν μητρός, B 
τῆς ᾿Δντιόπης. καὶ ἐβασίλευσαν ἔτη πολλὰ τῶν Θηβῶν καὶ λοι-- 
πὸν ἐχλήϑη 1) αὐτὴ χώρα Θῆβαι. ὃ δὲ 2déxoc βασιλεύς, ὃ τῆς 

10 “Ἰίρκης ἀνήρ, 0 ϑεῖος αὐτῶν, ἐτελεύτα ἐν τῷ πολέμῳ. ἅτινα 
συνεγράψατο Κεφαλίων μετὰ ἀληϑείας" ὃ γὰρ σοφώτατος Εὐρι- 
πίδης ποιητικῶς ἐξέϑετο δρᾶμα ὡς Ort ὃ Ζεὺς elc Σάτυρον [με- 
ταβληϑεὶς} ἔφϑειρε τὴν ᾿Αντιόπην, κἀκεῖθεν ἐγεννήϑη ὃ Ζῆϑος 
καὶ ὃ ᾿Ἱμφίων oi μουσικοί. κατὰ δὲ μετάστασιν μετεμιψυχώσεως 

15 χαταχϑέντα τὸν πατέρα αὐτῶν Θεόβοον ἐκ τοῦ Πίκου Zfióg εἶπεν, 
ὅτι ὃ Ζεὺς μεταβληϑεὶς εἰς Σάτυρον, 0 ἐστι κατὰ τὴν Βοιωτῶν 
γλῶσσαν εἷς ἄλλο σῶμα εὐτελέστερον, ἔφϑειρε τὴν ᾿ἀντιόπην. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ ᾿Τμφίονος καὶ τοῦ Ζήϑου ἐβασί- C 

λευσαν oi ix τοῦ γένους αὐτῶν τῶν Θηβῶν ἕως τῆς βασιλείας O 59 

20:00 Οἰδίποδος, υἱοῦ “αΐου καὶ τῆς Ἰοκάστης. ὕστις “άϊος, 


6. Ἐνχιλίαν) Scripsisse videtur ᾿Εγχέλειαν, Nota est fabula de Cadmi 
et Harmoniae ad ᾿Ἐγχελεῖς, gentem lllyricam, secessu. Unde for- 
tasse explicandum hoc de. primo 'Thebarum nomine commentum. 
11. Εὐριπίδης V. Valckenar. Diatr. in Eur. fr. p. 62. C. 19. με- 
ταβληϑεὶς supplevi ex Cedreno p. 25. A, τρεφϑεὶς addebat Bent- 
leius p. 16. 18. "4ugícovog Ox. 20. Ἰωκάστης Ox. con- 
stanter, 


Pega Amphion autem Lyricus urbem statim amplissimam condidit, 
uodecim portas habentem, quae antea vicus erat, Enchilia dictus. Ur- 
bem hanc matris ex jussu, a "Theoboi patris nomine, 'Thebas vocarunt 
fratres: ubi etiam per multos annos regnarunt. "Tota deinde in circuitu 
regio, ab Urbe, 'T'hebae appellata est. Rex interim Lycus, Dirces con- 
jux, et eorum avunculus, in bello mortuus est: sicuti ista secundum ve- 
ritatem prodidit Cephalion.  Sapientissimus enim Euripides Poétarum 
more scribit in Fabula, vitiatam fuisse Antiopam a Jove, in Satyrum 
versos atque inde natos Zethum et Amphionem, Musicos. Jovem vero, 
in Satyrum conversum Antiopam vitiasse dicens, Metempsychosin refert; 
cujus juxta 'Pransmigrationem, '"Theobous, gemellorum parens, ex Jove 
Pico oriundus fuit: Satyrus enim, Boeotorum dialecto, corpus aliquod 
vilius designat. 

Amphionem vero et Zethum exceperunt, in regno Thebano, poste- 
ri eorum; usque ad Oedipum, Laii et Jocastae filium, Laius enim, 'The- 
banorum rex, filium habuit, nomine Joccam, eum nempe, qui postea vo- 
catus est Oedipus. Laius autem oraculo monitus, eum cum propria ma- 

loannes Malalas. 


50 IOANNIS MALALAE 


βασιλεὺς Θηβῶν, ἔσχεν υἱὸν ᾿Τώχκαν, μεταχληϑέντα τὸν αὐτὸν 
προειρημένον Οἰδίποδα. καὶ χρησμοδοτηϑεὶς ὅτι τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ 
μητρὶ Ἰοκάστῃ συμμιγήσεται, ἐχέλευσε τοῖς παραμένουσιν αὐτῷ 
στρατιώταις λαβεῖν τὸν αὐτὸν Οἰδίποδα εἷς τὰς ὕλας, καὶ βλη- 
ϑῆναι τοὺς πόδας αὐτοῦ ἐν ξύλῳ γλυφέντι καὶ ἔχοντι ὀπὰς καὶ 5 
ἡλωϑθῆναι τὸ ξύλον" ἐξ αὐτοῦ οὖν ἐπινενόηται ὃ λεγόμενος παρὰ 
τοῖς στρατιώταις ἕως τῆς νῦν κοῦσπος" καὶ ποιήσαντες ὡς ἔἐχε- 
λεύσθϑησαν ot στρατιῶται εἴασαν τὸν Οἰδίποδα εἰς τὰς ὕλας, ὅπως 
Ὁ ϑηριόβρωτος γένηται. xci ἐλϑών τις ἄγροικος ὀνόματι ΠΠελί- 
βοιος ἐπὶ τὴν ὕλην κόψαι ξύλα, εὗρεν αὐτὸν συρόμενον ἐπὶ τὴν 10 
γῆν xoi τοὺς πόδας αὐτοῦ ὀγκωθέντας. καὶ λαβὼν ἐν ἣ ἐβάστα- 
ζεν ἀξίνῃ ἔξλασε τὸ ξύλον ὅπου ἐσφάληντο οἱ αὐτοῦ πόδες, καὶ 
O 60 λαβὼν αὐτὸν ἀνεϑρέψατο, καλέσας αὐτὸν Οἰδίποδα διὰ τὸ οἶδά- 
γειν τοὺς πόδας αὐτοῦ" καὶ ἐγένετο γενναῖος αὐξηϑείς. ἐν δὲ τῇ 
χώρᾳ ἐχείνῃ ἀνεφάνη γυνή τις χήρα ὀνόματι Σφίγξ, δυσειδής, 15 
κατάμασϑος, χωρική" ἥτις μετὰ τὴν ἀποβολὴν τοῦ ἰδίου αὐτῆς 
ἀνδρὸς συναγαγοῦσα πλῆϑος ἀγροίχων λῃστῶν ὅμοφρόνων αὐτῇ 
ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτῆς κώμῃ τῇ λεγομένῃ Modfin, κειμένῃ δὲ μεταξὺ 
δύο ὀρέων, ἐχόντων ἐν μέσῳ στενὴν δδὸν μίαν μόνην, καὶ χα- 
E ϑημένη ἐν τῇ μιᾷ κορυφῇ τοῦ ὄρους, ἔχουσα τὴν ἅμα αὐτῇ λῃ- 90 
στρικὴν χεῖρα, καὶ πάντας τοὺς παριόντας ὁδοιπόρους καὶ πρα-- 
γματευτὰς ἐφόνευσε καὶ τὰ αὐτῶν πάντα ἐχομίζετο. ἥτις περι- 
βόητος ἐγένετο εἷς τὰς Θήβας, καὶ πολλῶν ἐξελϑόντων τῶν στρα- 


1. Ἰώκκαν] ἸἸοκᾶν Cedrenus, Ἰόκαστον Valckenarius ad Phoenis:. 
y. 27. . λαβεῖν] Fort. βαλεῖν. 


tre rem habiturum esse, militibus adstantibus imperat, uti Oedipum filium 
in sylvas deportarent; pedesque ejus in foramina ligni perforati immit- 
tentes, clavis munitum redderent. Hinc autem habemus tormenti illius 
inventum, quod a militibus usque adhuc Cuspus vocatur. Milites au- 
tem regis dicto audientes, Oedipum in sylvis exposuerunt, a feris devo- 
randum. In sylvam autem veniens Rusticus quidam nomine Meliboeus, 
ut ligna caederet; puellum invenit in terra volutantem pedibusque tu- 
mefactum. llle vero securi, quam in manu habebat, lignum illud, quo 
pueri pedes impediti erant, confringens, puerum deduxit, domique se- 
cum enutrivit; Oedipum,. a pedum tumore appellans: qui postea adole- 
scentior factus, egregiam prae se ferebat indolem. Erat autem in regio- 
ne illa mulier quaedam agrestis, nomine Sphinx; deformis illa quidem, 
et mammosa vidua: quae, post mariti obitum, multitudinem. coegerat la- 
ironum agrestium suique similium, ex vico suo, Moabe dicto; qui me- 
dius jacebat inter duos montes, inter quos unicus erat angustus aditus. 
lila vero occupato altero montis vertice, cum praedonibus suis, negotia- 
tores et viatores quoscunque illac praetereuntes interfecit, quaeque 
habuerunt omnia diripuit: unde fama illius per "Thebas totas percrebuit. 


: CHRONOGRAPHIA.  L. II. 51 


τηγῶν, καὶ uev αὐτῶν στρατὸς πολὺς ἐκ τοῦ “αΐου βασιλέως, καὶ 
ταύτης οὐδεὶς ἠδυνήϑη περιγενέσϑαι διὰ τὸ ἰσχυρὸν τῶν ὀρέων 
| xal διὰ τὸ πλῆϑος τῶν ἀγροίκων λῃστῶν τῶν μετ αὐτῆς συμμε- 
| ᾿ριζομένων τὰ τῶν παριόντων ξένων xol πολιτῶν. ὃ δὲ Οἰδίπους 
δτέλειος γενόμενος ἔμαϑεν ὅτι ἀπὸ τῆς πόλεως κατάγεται τῶν Θη-- 
βῶν" καὶ ἀκούσας ὅτι γυνή τις ὀνόματι Σφίγξ, λῃστρίς, ἔλυ- 
μαίνετο πάντας τοὺς ἐπὶ τὰς Θήβας ἐρχομένους, καὶ στενὸν τὴν 
'πόλιν" σοφὸν οὖν τι βουλευσάμενος εἰς τὸ ἀναιρεῖν τὴν Σφίγγα 
ἔλαβεν ἐκ τοῦ κτήματος ὅπου ἀνετράφη ἀγροίκους γενναίους, ὡς, 
1οφησί, ϑέλων ἅμα τῇ Σφιγγὶ λῃστεύειν. καὶ ἀπῆλϑε πρὸς αὐτὴν 
αἰτῶν αὐτὴν συλλῃστεύειν αὐτῇ " ἥτις ϑεασαμένη τοῦ νεωτέρου 

τὴν ϑέαν καὶ τῶν μετ᾽ αὐτοῦ, ἐδέξατο αὐτὸν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ " 

καὶ ἐπήρχετο καὶ αὐτὸς τοῖς παριοῦσιν. εὑρηκὼς δὲ καιρὸν ὅτε 

οὐχ ἔσχεν ὄχλον λῃστῶν μετ᾽ αὐτῆς, λαβὼν λόγχην ἀνεῖλεν αὐτήν, 

15 xal ἀφείλετο πάντα τὰ αὐτῆς, φονεύσας ἅμα τοῖς αὐτῆς πολλούς. 

καὶ εἰσήγαγε τὸ λείψανον αὐτῆς ἐν τῇ τῶν Θηβῶν πόλει, dc ὀφεί- 

λων χομίσασϑαι ἅμα τοῖς αὐτοῦ χρήματα ἀπὸ τοῦ βασιλέως 
““αΐου. καὶ ϑαυμάζοντες πάντες οἱ Θηβαῖοι πολῖται ἀνύμνουν 
αὐτὸν καὶ ἔκραζον αὐτὸν βασιλέα τῶν Θηβῶν γενέσϑαι. καὶ 


1. στρατὸς πολὺς] στρατοῦ πολλοῦ Ch., μήτε στρατοῦ μήτ᾽ αὐτοῦ 
τοῦ βασιλέως Λαΐου ἰσχύοντος κατ᾽ αὐτῆς Cedrenus p. 25. B. Eo 
duce legendum videatur στρατοῦ πολλοῦ καὶ τοῦ Δαΐου βασιλέως 
ταύτης. "V.tamen ad p. 54. A. 2. ὀρίων Ox. — 7. τὰς] τῆς Ox. 
ibid. στενὸν] ὡς ἀποστενοῦσϑαι τὰς Θήβας δὲ αὐτῆς Cedrenus. 
Fort. στενοῖ. conf. vol IL p. 15. C. 15. τοῖς αὐτῆς] lmmo τῶν 
αὐτῆς. πολλοὺς τῶν μετ᾽ αὐτῆς Cedrenus. 


Τέδαυθ rex Laius duces suos primarios, cum copiis magnis contra Sphin- 
gem emittit; sed frustra fuerunt omnes, tum propter inexpugnabiles mon- 
tium angustias, cum propter latronum agrestium multitudinem, quos ci- 
vium advenarumque spoliorum participes ipsa sibi adjunxit. ^ Oedipus 
"autem jam adultior factus, ubi inaudisset mulierem quandam praedatri- 
cem, nomine Sphingem, infestissimam esse omnibus 'Thebas euntibus; 
"adeoque urbem ipsam, unde ipse se oriundum intellexerat, in angustias 
redigere; vafrum quoddam protinus iniit consilium, unde Sphingem e me- 
io tolleret. Comparatis itaque sibi ex vicinia illa, ubi educatus fuerat, 
"rusticorum generosioribus, initurus, ut ipse prae se ferebat, cum Sphin- 
ge latrocinandi societatem; Sphingem adit, in latrocinii sodalitium" ad- 
mitti petens. Illa vero conspecto juvenis decore et sociorum ejus, 
eem sociosque excipit, unde et ipse Viatores etiam aggressus est. Sed 
oblata occasione, absente latronum turba, arrepta hasta ipsam confodit: 
pluribus etiam ex latronibus una interfectis, bona eorum omnia abripuit. 
"Sphingis deinde cadaver 'Thebas adduxit, praemium facti a rege Laio 
sibi suisque expectans. Et quidem "Thebani, admiratione ducti, cele- 
brabant eum, regnoque 'lThebanorum dignum praedicabant. Hoc autem 


ἡ 41. 


O 61 


B 


52 IOANNIS MALALAE. 


ἠγανάχτησεν ὃ βασιλεὺς κατὰ τῶν τῆς πόλεως, καὶ ἔπεμψε στρα- 
τὸν xav αὐτῶν᾽ xoi γενομένου ἐμφυλίου πολέμου ἐξῆλθεν ὃ 
“1άϊος ἀπολογήσασϑαι αὐτοῖς. καὶ ῥιφείσης κατ᾽ αὐτοῦ σαγίτ-- 
τὰς ἐφονεύϑη ὃ “άϊος" καὶ λοιπὸν ἡ Ἰοκάστη, μὴ ϑέλουσα éx- 
βληϑῆναι τῆς βασιλείας, εὐθέως ἀγαγοῦσα τὸν Οἰδίποδα ἐποίησεν 5 

C αὐτὸν βασιλέα, μαϑοῦσα ὅτι οὐκ ἔχει γυναῖχα. καὶ ἐγαμήϑη 
αὐτῷ πρὸς ϑεραπείαν τῶν τῆς πόλεως xol τῆς συγχλήτου " xai 
ἐβασίλευσε τῶν Θηβῶν ὃ Οἰδίπους ἔτη ιϑ', καὶ τῆς Ἰοκάστης 

O 62 ἀγνοούσης καὶ τοῦ Οἰδίποδος ὅτι μήτηρ αὐτοῦ ὑπῆρχε" καὶ ἔσχε 
δύο υἱοὺς παρ αὐτῆς, τὸν ᾿Ετεοκλέω xol τὸν Πολυνείχην, καὶ 10 
ϑυγατέρας δύο, Ἰσμήνην καὶ Ἀντιγόνην. μετὰ δὲ χρόνον τινὰ 
ἐπηρώτησεν ἣ αὐτὴ Ἰοκάστη τὸν Οἰδίποδα πόϑεν ἐστὶ καὶ τίς αὖ-- 
τοῦ πατήρ; ὃ δὲ εἶπε τὸν ΠΠελίβοιον τὸν ἀναϑρεψάμενον αὐτόν. 
xoi μεταστειλαμένη τὸν ΠΠελίβοιον τὸν ἀναϑρέψαντα αὐτὸν ἔμαϑε 
παρ αὐτοῦ ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτοῦ υἱός, ἀλλ᾽ εὗρεν αὐτὸν εἷς τὰς 15 
ὕλας. καὶ ἐπερωτήσασα τὸν χρόνον, ἔγνω ὅτι υἱὸς αὐτῆς ἐστι" 

Ὁ καὶ εἶπεν αὐτῷ. καὶ ἀκούσας ὃ Οἰδίπους ἔλαβεν ἥλους, καὶ πή-- 
Sac τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ ὀφθαλμοῖς τελευτᾷ, ἐάσας τὸ βασίλειον 
τοῖς δυσὶν αὐτοῦ υἱοῖς, ἐνιαυτὸν παρ᾽ ἐνιαυτὸν βασιλεύειν χελεύ-- 
σας οἵτινες εἷς ἔχϑραν ἐλϑόντες διὰ τὴν βασιλείαν, ἐπολέμησαν 40 
μετ’ ἀλλήλων, καὶ ἑαυτοὺς ἔσφαξαν μονομαχήσαντες. ὃ γὰρ 

O 68 Πολυνείκης, ἐχβληϑεὶς ἀπὸ τῆς βασιλείας καὶ διωχϑεὶς ἀπὸ τῶν 


10. Πολύνιπον --- Ἰσμενὴν Ox. 12. ἐπερώτησεν Ox. 14, ἀνα- 
ϑρέψαντα Ch., ἀνθρέψαντα Ox. 99. Πολυνίκης Ox. 


a civibus Rex indigne ferens, exercitum contra eos emisit. Grassante 
autem bello civili, egressus ipse est, uti purgatione aliqua cives demul- 
ceret: cum interim contorto in eum spiculo vulneratus interiit. Jocasta 
vero, ne e regno dejiceretur in curis habens; insuper etiam ut apud 
Primores, populumque gratiam iniret; Oedipum quem innuptum esse re- 
scierat, conjugem sibi accipiens, regem designavit. "Thebanorum itaque 
regnum tenuit Oedipus, per annos xix, nescientibus interim Jocasta, Oe- 
dipoque, illam hujus esse matrem. Habuit autem ex ea duos filios, Eteo- 
clem et Polynicem; totidemque filias, Ismenen et Antigonam. Post 
vero tempus aliquod interjectum , quaesivit ab Oedipo Jocasta, unde es- 
set? ἘΠ a quo ortus parente? respondit ille de Enutritore suo, Meli- 
boeo. Hunc igitur accersendum curat regina, discitque ab illo, nequa- 
quam ejus esse filium Oedipum; sed in sylvis expositum, ab eo reper- 
tum. llla vero de tempore sciscitata eum , Oedipum esse filium suum 
cognovit. Haec ubi a Jocasta accepisset Oedipus, sumptis clavis, eos 
oculis suis impungens, mortem oppetiit: regnumque filiis duobus alternis 
annis administrandum reliquit. Sed fratribus, diu inter se concordes es- 
se, Regnum non permisit: itaque invicem belligerantes, singulari ex cer- 
tamine mutuis vulneribus occubuerunt.  Polynices enim ab KEteocle fratre 


CHRONOGRAPHIA. L. If. 58 


Θηβῶν ἀπὸ τοῦ "ErtoxAéovc, ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἀπῆλϑεν εἷς τὸ 

Ἄργος" καὶ ἠγάγετο γυναῖχα τὴν ϑυγατέρα δράστου τοῦ βασι- 

F λέως τοῦ Ldoyovc. καὶ προτρεψάμενος τὸν "Aógaorov βασιλέα 

καὶ ἄλλους βασιλεῖς μετὰ πλήϑους στρατοῦ κατὰ τοῦ ἰδίου ἀδελ-- 

ο΄ ρφοῦ ἦλϑε xarà τῶν Θηβῶν" οἱ δὲ προτραπέντες καὶ μετ αὐτοῦ 

ἐπιστρατεύσαντες ἦσαν αὐτοί, Ἄδραστος, Καπανεύς, ᾿Ἡμφιάραος, E 

Παρϑενοπεύς, Ἱππομέδων. καὶ τῶν δύο ἀδελφῶν, ὡς εἴρηται, 

τελευτησάντων, ἀνεχώρησαν οἱ βασιλεῖς μετὰ τῶν ἰδίων στρατευ-- 

μάτων ἐπὶ τὰς αὐτῶν χώρας, καὶ ἐλύϑη ἡ βασιλεία τῶν Θηβῶν, 

.- 1ρ0ἤτοι Βοιωτῶν, κατασχοῦσα ἔτη vEO'. τὰ δὲ προγεγραμμένα 
ταῦτα πάντα ὃ σοφώτατος Παλαίφατος ἀληϑῆ ἐξέϑετο. ὃ γὰρ 
σοφώτατος Εὐριπίδης ποιητικῶς ἐξέϑετο δρᾶμα περὶ τοῦ Οἰδί- V 92 
ποδὸς xci τῆς Ἰοχάστης καὶ τῆς Nquyyóg. τὰ γὰρ τῶν Θηβῶν 
βασίλεια ᾿Ἰφρικανὸς ὃ χθρονογράφος ἐξέϑετο. 

15 Ἐν δὲ τοῖς ἀνωτέρω προγεγραμμένοις [χρόνοις] ἐκ τῆς φυ- 
λῆς τοῦ ᾿Ιάφεϑ' ἐγεννήϑη ὃ Σερούχ᾽ ὅστις ἐγήρξατο πρῶτος τὸ 
τοῦ ἑλληνισμοῦ δόγματος διὰ τῆς εἰδωλολατρίας, καϑὼς Εὐσέ- 
βιος ὃ Παμφίλου συνεγράψατο, διὰ τὸ τοὺς πάλαι γενομένους Ο 64 





1. 'Ersoxicovg Ox. 5. oi] ὃ Ox. 6. αὐτοί] Fortasse prae- 
stat οὗτοι. ibid. Καπανεύς καὶ, ππανεὺς Ox., καὶ Ka- 
πανεύς Ch. ibid. ᾿Δἀμφίαρος Ox. 7. Ileg9tvozsvg] Scribe 
Παρϑενοπαῖος. 15. προγεγραμμένοις 1 χρόνοις supplevit Ch. ex 
Cedreno p. 45., qui postea sic pergit: ὅστις πρῶτος ἤρξατο τοῦ 
δλληνισμοῦ καὶ τοῦ δόγματος τῆς εἰδωλολατρίας. Apud Malalam 
fortasse scribendum: πρῶτος τοῦ ἑλληνισμοῦ διὰ τοῦ δόγματος τῆς 
εἰδ. 16. Ἰάφεϑ] Debuit Σήμ. Disputavit de hoc errore Schurz- 
fleischius INotit. Bibl. Vinar. p. 52. —— 17. Εὐσέβιος Nempe Mala- 
lianus: v. Hodii Proleg. XXV. Mai. ad Euseb. p. 170. Schurzfl. 


L c. p. 296. 


regno pulsus, et ab ipsis etiam "Thebis ejectus; Argos profectus, Argi- 
vorum regis, Adrasti filiam, in uxorem duxit. Quo etiam, unaque aliis 
regibus, in auxilium suum adscitis; magno instructus exercitu, in fra- 
trem, '"Thebasque arma movit. Reges autem, quorum auxiliis in hoc bel- 
lo usus est, fuerunt Adrastus, Capaneus, Amphiarus, Parthenopeus, et 
Hippomedon. Fratribus autem, uti supra dictum, pereuntibus; Reges cum 
exercitibus suis, quisque in regionem suam, recesserunt. '"l'ales habuit 
exitus 'Thebanum, sive Boeotorum regnum; cum durasset annos CCCLxIx. 
Ista autem omnia superius tradita, juxta rei veritatem, literis mandavit 
sapientissimus Palaephatus. Quae enim Euripides in Dramate suo de 
Oedipo, Jocasta, et Sphinge scripsit, Poetice intelligenda sunt. De 
Mn Dynastiis memoriam habes etiam apud Africanum Chrono- 
graphum. 

"emporibus autem quae superius dicta sunt extitit Seruchus, ex Ja- 
heti stirpe oriundus. Invexit hic cultum. Idololatricum, dogmatisque, 
ellnismi dicti, auctor fuit: uti scriptis tradidit Eusebius Pamphili. 

Majoribus enim suis, qui lmperatores aut duces in bello fuissent; qui- 


54 IOANNIS MALALAE 


πολεμιστάς, ἡγεμόνας, ἢ πράξαντάς τι ἀνδρεῖον 7] ἀρετῆς ἐν τῷ βίῳ 
τοῦ μνημονεύεσθαι εἶναι ἄξιον, μάλιστα τοὺς ποιήσαντας διὰ δυ-- 
γνάμειύς τινος μυστήρια, ὡς ὄντας αὐτῶν προπάτορας, ἀνδριῶσε 
B στηλῶν ἐτίμησαν, καὶ πάντες ὡς εὐεργέτας εἷς ϑεὸν προσεχύνουν, 
καὶ ἐϑυσίαζον αὐτοὺς τιμῶντες, ὅτι ἀγαϑὸν εὑρηχότες, ἢ διὰ τέ- 5. 
χνης ἢ διὰ κτίσματος ἢ διὰ σοφίας ἢ δι᾽ ἄλλης οἵας δήποτε ἀρε- 
τῆς ἐλϑόντας, οὕστινας ἄπεϑέωσαν, καϑὼς ἹῬηγῖνος ὃ σοφώτατος 
συνεγράψατο τῶν ἀποϑεωθέντων ὀνόματα. οἱ δὲ μετὰ ταῦτα 
ἄνϑοωποι, ἀγνοοῦντες τὴν τῶν προγόνων γνώμην, ὕτι ὡς προπά-- 
τορᾶς καὶ ἀγαϑῶν ἐπινοητὰς ἐτίμησαν μνήμης καὶ μόνης χάριν, 10 
ὡς ϑεοὺς ἐπουρανίους ἐτίμουν καὶ ἐθυσίαζον αὐτοῖς, οὐχ ὡς γε- 
γομένους ἀνθρώπους ϑνητοὺς καὶ ὁμοιοπαϑεῖς. περὶ ὧν ἐν ταῖς 
συγγραφαῖς αὐτοῦ λέγει καὶ ὃ ΔΠιόδωρος ὃ σοφώτατος ταῦτα ὅτι 
€ ἄνθρωποι γεγόνασιν οἱ ϑεοί, οὕστινας οἵ ἄνθρωποι ὡς voultov- 
τες δὲ εὐεργεσίαν ἀϑανάτους προσηγόρευον " τινὰς δὲ καὶ ὄνομά- 15 
O 65 των προσηγορίας ἐσχηκέναι καὶ κρατήσαντας χώρας, τοῦτο δὲ 
ἐποίουν οἵ ἄνϑρωποι ἀγνοίᾳ πλησϑέντες. ἦν δὲ τὸ τῆς ἀποϑεώ-- 


1. πολεμιστάς] Verba male habita sic reponit Cedrenus: αὐτὸς γὰρ 
ὁ Σεροὺχ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τοὺς πάλαι γενομένους ἢ πολεμιστὰς 
ἢ ἡγεμόνας καί τι πράξαντας ἀνδρίας ἢ ἀρετῆς ἄξιον ἐν τῷ βίῳ 
τοῦ μνημονεύεσϑαι καὶ ὡς ὄντας αὐτῶν προπάτορας ἀνδριᾶσι 
στηλῶν ἐτίμησαν. Chron. Pasch. p. 48. τοὺς πάλαι παρ᾽ αὐτοῖς 
τετιμημένους, ἢ τυράννους ἢ ἡγεμόνας 1j τινάς vt δράσαντας ἐν 
τῷ βίῳ μνήμης δοκοῦν ἄξιον δ ἀλκῆς τε ἢ σώματος εὐρωστίας. 
Scribendum videtur ἢ ἡγεμόνας ἢ πράξαντάς τι ἀνδρεῖον — τοῦ 
μνημ. εἶναι ἄξιον δοκοῦν. 6, δ ἄλλης Ch., διαλλαγῆς Ox. 
12. ϑνητοὺς Ch., ϑνητῶν Ox. 15. προσηγόρευον] ϑεοὺς prae- 
ponit Wesselingius ad Diodorum vol. II. p. 634. 76. 17. πλη- 
σϑέντες 1 πλανηϑέντες Wesselingius, qui haec Diodori verbis attri- 
buisse videtur. 


que magnum aliquod sive virtutis, seu artis speclmen memoratu dignum 
edidissent; maxime autem eis, qui vi quadam occulta, mysticum aliquod 
operati fuissent; statuas honoris causa erexerunt. Quin et ab omnibus 
summa in veneratione habitos, tanquam de Diis ipsis optime meritos; in 
Deorum numerum retulerunt, adorantes eos et sacra facientes; ut qui 
boni alicujus, vel ab arte sua aut fabrica aliqua, sive denique sapientia, 
aut singulari aliqua virtute eorum comparati mortalibus authores fuerunt, 
sicuti scripsit Rheginus, apud quem etiam Deorum Indigetum habentur 
nomina. Posteri vero, eorum consilium ignorantes; (nempe, ut eos, tan- 
quam generis sui auctores, et bonorum inventores, nec aliam ob. causam, 
honoribus istiusmodi prosecuti fuerint:) istos, mon ut homines mortales, 
et iisdem passionibus obnoxios venerati sunt; sed victimas immolantes, di- 
vinum illis cultum praestiterunt. Atque huc referendum est, quod in 
scriptis suis habet sapientissimus Diodorus, ubi dicit: Homines ab Homi- 
nibus facti sunt Dii, existimantibus illos propter bona opera immorta- 
litatem consecutos. Itaque eorum monnullis nomina dederunt; ct regio- 
nibus suis Tutelares Dcos designarunt. Hoc autem ab hominibus, igno- 


CHRONOGRAPHIA.. L. lI. δῦ 


σεως σχῆμα τοῦτο. ἐν τοῖς ἱερατικοῖς αὐτῶν βιβλίοις τὰ ὀνόμα- 
τὰ αὐτῶν ἐτάσσετο, ὕτε ἐτελεύτησαν, καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν και--. 
i! c ^ 2, ὦ Tov , 
ρὸν ἑορτὴν καὶ ϑυσίαν αὐτῶν ἐπετέλουν ἐν οἷς ἔκειντο μνήμασι, 
λέγοντες εἷς τὰς τῶν μακάρων νήσους εἶναι τὰς αὐτῶν ψυχὰς καὶ 
^ ϑμηχέτι κρίνεσϑαι ἢ καίεσϑαι πυρί, καὶ διέμειναν ἕως τῶν χρό-- 
νων Θάῤῥα, τοῦ πατρὸς τοῦ “βραάμ. ἦν γὰρ Θάῤῥα ἀγαλμα- D 
τοποιὸς πλαστουργῶν, ἀπὸ λίϑων καὶ ξύλων ϑεοὺς ποιῶν καὶ πι-- 
πράσχων, καὶ πλάνην ἀγαλμάτων καὶ εἰδωλολατρίας εἰσῆγε τοῖς Ο 66 
ἀνθρώποις διὰ ἀπεικονισμάτων τῶν προγόνων αὐτῶν, μάλιστα 
1οτῶν εὑρηκότων τὰ γράμματα xci τὰς. τέχνας" οἷς συνέτρεχον 
σπουδαίως οἱ “Ἰγύπτιοι καὶ οἵ Βαβυλώνιοι καὶ Φρύγες οἱ ἐκ τῆς 
Ἑλλάδος" ταύτης γὰρ τῆς ϑρησκείας ὑπῆρχον. ἦσαν γὰρ καὶ 
αὐτοὶ ἀγαλμάτων ποιηταὶ καὶ μυστηρίων ἐξηγηταὶ καὶ τελεσταί" 
3. A ERE , 3. » c x 3 ! 
ἀφ᾽ Qv μάλιστα εἰς Ἕλληνας ἤχϑη ἡ αὐτὴ θρησκεία, ἀπό τινος 
15 Ἕλληνος ὀνόματι, υἱοῦ καὶ αὐτοῦ Πίχου Διός, μυστικά τινα 
m 2 ^ Ll € , , ? - ^ 
ποιοῦντος ἀνδρὸς τῶν ἐν “Ἑλλάδι κατοιχησάντων, ἐκ τῆς φυλῆς αὶ 
ὄντος τοῦ Ἰάφεϑ', υἱοῦ Νῶε τοῦ τρίτου. Ἴωνες δὲ οἱ ἐκ τῆς Ἰὼ 
τούτων [γὰρ] ἀρχηγοὶ ἐγένοντο" ἦσαν γὰρ διδαχϑέντες ἐκ τοῦ 
᾿Ιωανέως γίγαντος τοῦ οἰχοδομήσαντος σὺν τοῖς ἄλλοις τὸν πύρ- 


1. βιβλίοις] βασιλείοις Ox., ταῖς ἱερατικαῖς βίβλοις Cedrenus, Sui- 
das v. Σερούχ. 9. ὅτε Ch., ὅτε Ox. 5. διέμειναν] ταῦτα 
post ᾿Δβραάμ addit Cedrenus p. 46. A, τοῦτο δὲ διέμεινε Suidas, 
καὶ τοῦτο ἐπεκράτησε loannes Antioch. p. 778. ed. Vales. Aut 
igitur διέμεινεν scribendum aut addendum ταῦτα. 13. τελεσταί] 
τελεταί Ox. 17. Ἴωνες Cedrenus p. 46. B et Chron. Pasch. 
p. 49. A, Iovi Ox. Cum iisdem delendum γάρ et quae post Ic 
ponebatur interpunctio. 


rantia plenis, factitatum est. Ritus autem homines in Deos referendi 
iste fuit. Statim post mortem, referebantur in sacros Comunentarios De-- 
functorum nomina: quo tempore etiam festum eis celebrabant, sacrificia 

eragentes ad sepulchra, quibus recondebantur: dicentes animas illorum 
in Beatorum Insulas migrasse; judicio aut flammis deinde non obnoxias, 
Duravit autem mos iste usque ad 'Thara tempora, qui Abrahami pater 
fuit. Erat enim 'lhara statuarius; qui ex lapidibus et liguis Deos ef- 
formavit, et venales habuit: quique ex fabrifactione imaginum , in Majo- 
rum memoriam, (illorum praecipue, qui literarum atque artium inven- 
tores fuerunt; ) simulachrorum cultusque Idololatrici superstitionibus ho- 
mines implicavit. Horum vestigiis insistebant Aegyptii, Babylonii, et in 
Graecia Phryges, qui et ipsi omnes erroribus hisce dediti, fabricatores 
imaginum fuerunt; Tuitiatores item et Mysteriorum Interpretes. Ab istis 
in Graeciam dimanavit error, promovente Hellene quodam, Helladis in- 
cola; qui Mysta fuit, atque Jovis Pici filius, ex genere Japheti, Noae 
filii tertii, oriundus, Jones autem, quorum generis princeps fuit Jo, eo- 
rum duces erant: edocti vero sunt a Joane Gigante, qui unus erat ex 


56 . IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. II. 


γον" ὧντινων καὶ γλῶσσαι διεμερίσϑησαν, διὸ xol μέροπες xé- 
χλήνται oí ἄνϑρωποι διὰ τὸ μερισϑῆναι αὐτῶν τὰς λαλιὰς εἰς 

πολλὰς γλώσσας καὶ φωνάς. οὕστινας μεμφόμενος ὃ Χερονήσιος 

O 67 Πλούταρχος ?; παλαιὰ φιλοσοφία παρ᾽ Ἕλλησι καὶ βαρβάροις ἐξέ- 
ϑέτο ὡς πλάνην ἀγαλμάτων τινὲς εἰσάγουσιν" αὐτὸς δὲ, φησί,5 * 

V 48 τοὺς xov οὐρανὸν φωστῆρας ϑεοποιεῖν ἔδοξε, τὸν ἥλιον καὶ τὴν 
σελήνην παρεισάγων, ὡς ἢ τῶν «Αϊγυπτίων ϑεολογία ἔχει, αὖ-- 
τοὺς τὸν σύμπαντα κόσμον διοικεῖν τρέφοντας καὶ αὐξάνοντας τὰ 
πάντα τῇ τρίτῃ κινήσει τῶν & πλανητῶν καὶ τῆς λοιπῆς ἄστρο- 
ϑεσίας κατὰ γένεσιν καὶ ἀέρα. τὸν δὲ Πλούταρχον τὸν Xtpo- 10 
γήσιον Πορφύριος ἐν τῇ φιλοσόφῳ αὐτοῦ χρονογραφίᾳ ἐδόξασε. 


8. Χερονήσιος 1 ..0 Χεῤδονήσιος habet Cedrenus: verum Plutarchus 
non Χεῤῥονήσιος, sed Χαιρωνεὺς, Chaeronensis erat, ex Chaeronia, 
Phocidis urbe. Ch. 4, ἡ παλαιὰ φιλοσοφία] τῇ παλαιᾷ qiio- 
σοφίᾳ Ch. Conf. Wyttenbach. praefat. ad Plutarchum vol. I. P. 
58. Cedrenus: οἷς vict μέμφεται 0 Χεῤῥονήσιος Πλούταρχος, ὡς 
πλάνην ἀγαλμάτων τινῶν εἰσάγουσι τοὺς κατ᾽ οὐρανὸν φωστῆρας 
ϑεοποιούμενοι τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην, ὡς ἡ τῶν 4ἰγυπτίων 
ἁεογονία περιέχει. αὐτοὺς γὰρ λέγει τὸν σύμπαντα etc. 9. τῇ 
τοίτη κινήσει] ,,Forte legendum τῇ τριμερεῖ x. uti habet Cedrenus.** 
Ch. 11. Πορφύριος Ch., Πορφύριον Ox. ibid. φιλοσόφῳ 
χρονογραφίᾳ  Υ. Wyttenb. l. c. p. 45. 


Turris Babylonicae molimina tentantibus: quorum etiam dispertitae sunt 
linguae; vnde et Meropes dicti sunt homines, quod sermo eorum in di- 
versos loquendi modos atque idiotismos divisus fuerit. Plutarchus autem 
Cherronesius, ubi disserit de Veteri Graecorum Barbarorumque Phi- 
losophia, illos quidem reprehendit; utpote qui simulachrorum superstitio- 
nes introduxerunt. Ipse autem Luminaria illa coelestia, solem, atque 
Lunam juxta Aegyptiorum 'Theologiam, pro Diis potius habenda censet, 
ab illis enim universum mundum administrari dixit; eadem etiam nutri- 
mentum rebus omnibus atque augmentum praebere; triplici illo quinque 
Planetarum motu, caeterisque astrorum positionibus, secundum genera- 
tionem atque aérem. Plutarchum autem hunc Cherronesium Porphyrius 
in Philosophica sua Chronographia celebravit, 





Uu or TPITOX O 68 
XPONSN OOEOILTINSZIAZXZ ABPAA M. 


c 
Oo δὲ ᾿“βραὰμ ϑεογνωσίαν ἐπιγνούς, καὶ λογισάμενος ὅτι τὰ B 
ἀγάλματα, ἃ ἐποίει ὃ πατὴρ αὐτοῦ Θάῤῥας, ἀνθρώπων τεϑνη- 
κότων ὑπάρχει, καὶ οὐχ ἐχρῆν τιμᾶσϑαι αὐτοὺς ὡς ϑεοὺς ἐν τῷ 
οὐρανῷ, γενομένους γῆν καὶ κόνιν" χατεγίνωσχεν οὖν τῷ ἰδίῳ 
5 πατρὶ Θάῤῥᾳ λέγων, Τί πλανᾷς τοὺς ἀνθρώπους διὰ κέρδος; ovx 
ἔστι γὰρ ἄλλος ϑεός, εἰ μὴ ὃ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὃ δημιουργήσας τὰ 
δρώμενα ταῦτα πάντα" καὶ λαβὼν ἔκλασε τὰ ἀγάλματα πάντα, 
χαὶ ἀνεχώρησεν ἐξ αὐτοῦ xoi ἀπῆλϑεν εἰς τὴν ΠΠεσοποταμίαν, 
χαϑὼς Εὐσέβιος ὃ Παμφίλου, ὃ σοφὸς χρονογράφος, ἐξέϑετο. 
1. Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ gag ἦν καὶ ὃ ΠΠελχισεδέκ, ἀνὴρ O 69 
ϑεοσεβής, ἐθϑνικός, χαταγόμενος ἐκ τοῦ γένους Σίδου, υἱοῦ 41- C 
γύπτου, βασιλέως τῆς «Διβύης χώρας" ἐξ οὗ «Αἰγύπτιοι xézlgv- 


9, Εὐσέβιος  ΝΙΊΜΙΙ horum Eusebius: v. ad p. 22. A. 


LIBER TERTIUS 


DE ABRAHAMO, AD DEI NOTITIAM 
PERVENIENT E. 


Maiden: vero, cum ad Dei notitíam jam pervenisset, secumque re- 
putasset, Imagines, a 'Thara patre fabricatas, hominum esse defuncto- 
rum; ideoque nec eos, pulvis cum sint cinisque, pro Diis coelestibus 
esse colendos; talibus ipsum verbis increpare ausus est: Ut quid (in- 
quiens) turpis lucri causa, mortales in errorem ducis? | Unus quippe 
Deus est. Coelestis, qui ista formavit quae videmus omnia. Dictoque ci- 
tius Imagines confregit omnes: patreque derelicto, Mesopotamiam versus 
ducit iter: uti Eusebius Pamphili, sapiens Chronographus scriptis tradidit. 

Abrahami temporibus floruit Melchisedecus, inter gentes Dei cultor, 
ex stirpe Sidi, filü Aegypti Libyae regis, a quo Aegyptii nomen sortiti 


58 IOANNIS MALALAE 


- , 
ται. ὅστις Σίδος ἐκ τῆς IMiyénvov ἐπελϑὼν παρέλαβε τὴν χώραν 
τῶν λεγομένων Χαναναίων ἐϑνικῶν, τοῦτ᾽ ἐστὶ τὴν νῦν λεγομέ- 
& τῷ 3.4 » 9-35 
viv Παλαιστίνην. καὶ ὑποτάξας αὐτὴν ᾧκησεν ἐκεῖ v αὐτῇ" καὶ 
χτίζει πόλιν, ἣν ἐκάλεσε Σιδόνα εἰς ὄνομα ἴδιον, ἥτις νῦν ἐστιν 
€ 4 ^ , , l ^ j - , "Xx 
ὑπὸ τὴν (Φοινίχην χώραν. καὶ λοιπὸν ἐκ τοῦ γένους τοῦ Σίδου 5 
κατήχϑη 0 ἹΠέλχι, ὃ πατὴρ τοῦ Σεδέκ, γενόμενος ἱερεὺς καὶ βα- 
σιλεὺς ἐπεχλήϑη Τελχισεδέκ, ὡς προγέγραπται. οὗτος οὖν ὑπῆρ-- 
xev ἱερεὺς καὶ βασιλεὺς τῶν Χαναναίων, καὶ ἔκτισε πόλιν ἐν τῷ 
ὕρει τῷ λεγομένῳ Σιών, ἥντινα ἐχάλεσε Σαλήμ, ὅπερ ἐστὶν εἶ-- 
D ρήνης πόλις. καὶ ἐβασίλευσεν ἐν αὐτῇ ἔτη quy, καὶ τελευτᾷ, δέ- 10 
καιος xol παρϑένος, χαϑὼς Ἰώσηπος ἐν τῇ ἀρχαιολογίᾳ ἐξέ. 
O 70 Jevo. καὶ Ἰωάννης δὲ καὶ Κύριλλος, oi δὁσιώτατοι ἐπίσχοποι, 
τὰ αὐτὰ εἶπον. 
"Anà οὖν τοῦ κατακλυσμοῦ ἕως ᾿᾿βραὰμ ἔτη εἰσὶν asy, ἀπὸ 
δὲ τῆς πυργοποιίας ἔτη εἰσὶ φχγ΄. καὶ ἐγένετο μετέπειτα ἀπὸ 15 
"Aflgaóp καὶ Ἰσαάκ, τοῦ υἱοῦ, καὶ Ἰακώβ, τοῦ ἐκγόνου αὐτοῦ, καὶ 
— Ld .« * ^À “Ὁ 
τοῦ σπέρματος αὐτῶν, ἐξ ὧν εἶσιν Ἕβραῖοι, ἀπὸ τῶν χρόνων 
-) ^ ^ - - f, A ^ Ὕ , 
τοῦ ““βραὰμ τὸν χαραχτῆρα τοῦ &Qvovc διὰ περιτομῆς εἰληφότες. 
ἐστὶν οὖν ἀπὸ 440p. ἕως τοῦ ““βραὰμ ἔτη σψμέ. 
Ὃ δὲ ᾿Αβραὰμ ἦν ἐτῶν ρ΄, ὅτε ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, καὶ 90 


6. γενόμενος ἱερεὺς} ,,Locus iste mutilus apparet; Gcr:g supplen- 
dum videtur; quod etiam non ad Melchi, sed ad Sedecum referen- 
dum,* Ch. 11. Ἰώσηπος] Is Arch. 1. 10. 2. haec tantum: ὃ τῆς 
Σόλυμα πόλεως βασιλεὺς MeAytosü£umo* σημαίνει δὲ τοῦτο βασιλεὺς 
δίκαιος. 15. πυργοποΐας Ox. ibid. ἐγένετο] Ἰουδαϊσμὸς ad- 
dit Ch. 418. εἰληφότος Ch. 19. σψμε ] Numerus vitiosus, 


sunt, oriundus. Sidus enim iste Aegyptius, Cananaeorum regionem, quae 
nunc Palaestina vocatur, bello aggressus, in potestatem suam redegit; . 
Urbeque, quam in nomen suum, Sidonem appellavit, (quae temporibus 
hisce Phoeniciae est ditionis,) extructa, ibidem sedes posuit. Ex poste- 
ris autem Sidi hujus erat Melchi, Sedeci pater: qui Rex cum esset, et 
Sacerdos; Melchisedecus cognominatus est, ut supra scriptum est. Ca- 
nanaeis igitur, quorum Rex idemque sacerdos erat, urbem, quam Sa- 
lem, id est, Pacis urbem, vocavit, in monte Sion condidit: ubi, cum 
annos ΟΧΠῚ regnasset, justus et caelebs diem suum obiit: sicuti Jose- 
phus in Antiquitatibus; Joannes item et Cyrillus, sanctissimi Episcopi, 
tradiderunt. 
A Diluvio itaque, ad Abrahamum, anni numerantur octingenti nona- 
que tres: a 'lTurris autem Constructione, anni nxxi  Àb Abrahamo 
enique; et Isaaco filio et Jacobo nepote, semineque illerum, (ex quo 
Circumcisionis characterem suscepit Abrahamus,) KEbraeorum gens origi- 
nem suam ductura est. Ab Adamo autem, ad Abrahamum, anui effluxe- 
runt MMMDCCXLY. 
Abrahamus vero, centum annos natus, genuit Isaacum ; Isaacus vero 


CHRONOGRAPHIA. L. III. 89 


Ἰσαὰκ τὸν Ἰακὼβ τὸν λεγόμενον Ἰσραήλ. ἐκλήϑησαν δὲ οἵ Ἰου- V 24 
δαῖοι ἀπὸ Ἰούδα τοῦ τετάρτου υἱοῦ τοῦ Ἰακώβ' ἔσχε γὰρ υἱοὺς 
δώδεκα, 7 δὲ τοῦ Ἰούδα φυλὴ ἐκράτει τῶν Ἰουδαίων καὶ διῴ- 
χει" ὅϑεν xal τὸ ὄνομα ἔσχον. 

5 "Ev δὲ τοῖς χρόνοις τούτοις ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ ᾿Ιάφεϑ' ἀνεφαί- 
γετό τις ὀνόματι "Hoíodoc* ὅστις ἐξεῦρε τὰ “Ἑλλήνων γράμματα, 
καὶ συντάξας γράμματα ἐξέϑετο τοῖς Ἕλλησι πρῶτος. 

"Ev δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ ᾿βραὰμ ἐβασίλευσεν "Acovolov ὃ ἐκ Ο 71 
φυλῆς τοῦ Σήμ, υἱοῦ Ne, ᾿Ἐνδελεχός, βασιλεύσας αὐτῶν πρῶ- 

10 τος μετὰ τὸ ἐχλεῖψψαι τὸ γένος τοῦ Περσέως. καὶ ἦλϑε πάλιν τὸ 
βασίλειον εἷς τοὺς ᾿“Δσσυρίους. 

«“ἰγυπτίων δὲ ἐβασίλευσε πρῶτος βασιλεὺς τῆς φυλῆς τοῦ B 
Χάμ, υἱοῦ Νῶε, Φαραώ, ὃ καὶ Ναραχὼ καλούμενος. τὰ οὖν 
πρὸ τούτου παλαιὰ βασίλεια «Αἰγυπτίων ἐξέϑετο ἸΠανεϑὼν ὃ σο-- 

15δφώτατος, ὡς προείρηται. τὰ δὲ μεταγενέστερα βασίλεια “41γυ--: 
πτίων, λέγω δὲ ἀπὸ τοῦ Ναραχὼ καὶ κάτω, συνεγράψατο οὖν 
ταῦτα Θεόφιλος ὃ σοφώτατος χρονογράφος. 

"Ev δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ ᾿βραὰμ ἐβασίλευσεν «Αἰγυπτίων ὃ ἐκ 
τῆς φυλῆς τοῦ Χὰμ Ναραχώ. ἠγόρασε δὲ ἀπὸ τῶν Σαρακηνῶν 

90 Πετεφρῆς, ὃ ἀρχιμάγειρος τοῦ αὐτοῦ Φαραὼ βασιλέως, τὸν 
Ἰωσήφ, υἱὸν τοῦ Ἰακώβ" ὅντινα ἐπώλησαν οἱ αὐτοῦ ἀδελφοὶ τοῖς 
Σαρακηνοῖς, διαφϑονούμενοι αὐτῷ, ὡς φιλούμενον ὑπὸ τοῦ ἰδίου 

4, ἔσχεν Ox. 6. Ἡσίοδος] Ἰσίοδος Ox. Conf. Ioannes Antioch. 

apud Allatium ad Eustathii Hexaém. p. 300. 18, ἐβασίλευσεν ᾽46- 

συρίων, ὃ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Σήμ; ἹΝαραχώ "] ,,Mendum manife- 


stum: lego itaque; ἐβασίλευσεν “Αἰγυπτίων, ὁ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Χὰμ 
ἹΝαραχώ."“ Ch. 22. φιλούμενον] φιλουμένῳ Ch, Sed v. ad p. 54. A. 


Jacobum; qui et Israel dictus est. Judaei autem a Juda, ex xir Jacobi 
filiis quarto, cujus tandem tribum penes erat Ebraeorum regnum, nomen 
habuerunt. 

Hisce temporibus Isiodus quidam ex Japheti stirpe oriundus, Grae- 
cas literas invenit; atque in ordinem redigens, Graecos eas docuit pri- 
mus. 

Abrahami vero temporibus, Assyriis imperavit, primus post deletum 
Persei genus, Endelechus, ex posteris Semi Noae fili: Imperiumque ad 
Assyrios tandem rediit. 

Aegyptiorum autem regnum tenuit primus ex posteris Chami, NNoae 
filii, Pharaoh, qui et Naracho dictus est. Antiquas vero Aegyptiorum 
Dynastias ante hunc Narachonem , descripsit Manetho sapientissimus; uti 
supra dictum est: posteriores vero, ab hoc scilicet Narachone, et dein- 
ceps, ἃ "Theophilo sapientissimo Chronographo memoriae traditae sunt. 

Abrahami igitur temporibus Aegyptiis imperavit, ex Chami posteris, 
Naracho: Petephres autem, Regis ᾿ς vean. coquorum princeps, Jose- 
phum, Jacobi filium, a Saracenis, quibus fratres ejus, invidia moti quod 


60 IOANNIS MALALAE 


»-. * €) c ^ Ll , 
πατρὸς" ἥν δὲ 0 Ἰωσὴφ ὡραῖος τῇ ϑέᾳ. ὅστις Ἰωσὴφ ἡρμήνευσε 
- - ἢ - 
τὸ ὅραμα τῷ βασιλεῖ Φαραώ, ὅπερ εἶδεν ἕνεκεν τοῦ μέλλοντος 
γίνεσϑαι λιμοῦ εἰς τὴν «“Δἴγυπτον καὶ εἷς πᾶσαν χώραν ἐπὶ ἔτη ζ΄. 
, c - 
καὶ ϑαυμάσας ὃ βασιλεὺς τὴν τοῦ Ἰωσὴφ φρόνησιν, ἠλευϑέρωσεν 
αὐτόν, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ἀξίαν μεγάλην. καὶ τὴν ϑυγατέρα τοῦ 5 
2 , € , - » ? 2. ἢ μὴ ^ 
ἀρχιερέως Ἡλιουπόλεως τῆς οὔσης ἐν Alyónvo εἷς γυναῖχα,, κε- 
, 31N P M », “ 2 Y !», 
λεύσας αὐτὸν διοικεῖν τὴν Aiyvnvov πᾶσαν ἐπὶ ζ΄ ἔτη καὶ ἔχειν 
« € 4, ^ 
ἐξουσίαν ὡς βούλεται πράττειν. ὅστις ᾿Ιωσὴφ κτίζει ὡρεῖα, καὶ 
ἀποτίϑεται σῖτον ἐν αὐτοῖς τῶν ἑπτὰ ἐνιαυτῶν, καὶ ἐχορήγησε 
- c - - 
πανταχοῦ δὲ ξἕαυτοῦ τήν τε ἀγορασίαν xal τὴν ἔξοδον τῆς πρά-- 10 
, € - - 
σεως, ποιήσας ὡς ἠβουλήϑη αὐτός. καὶ τῆς λιμοῦ γενομένης 
3 - - 3 ^ - - 
εἰς πᾶσαν τὴν γῆν, ἦλϑον οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς γῆς Χαναὰν 
, » 2 / 5. n ^ 3. Ac S * , 
εἷς Αἴγυπτον ἀγοράσαϊ σῖτον. χαὶ ἐπιγνοὺς αὐτοὺς Ἰωσὴφ éxc- 
λευσε κρατηϑῆναι αὐτούς, xol ἐθάῤῥησεν αὐτοῖς ὅτι ἀδελφὸς αὖ-- 
- c , , M L3 
τῶν ὑπάρχει, xol ἠνάγχασεν αὐτοὺς ἀπελϑεῖν καὶ ἀγαγεῖν πρὸς 15 
αὐτὸν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τὸν μιχρότερον τὸν Βενιαμὶν καὶ τὸν 
πατέρα αὐτοῦ Ἰακὼβ, καὶ τὴν συγγένειαν αὐτοῦ πᾶσαν. οἵ δὲ 
2 M γ - 2 , » ^ ^ ? * ^ 
ἀδελφοὶ αὐτοῦ ἀπελθόντες ἤνεγκαν πρὸς τὸν Ἰωσὴφ τὸν πατέρα 
αὐτῶν καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτῶν τὸν Βενιαμὶν καὶ τὴν συγγένειαν 
αὐτῶν πᾶσαν, ὀνόματα οε΄ ἀῤῥενικῶν τε καὶ ϑηλυκῶν. καὶ ἐχρά- 90 
τησεν αὐτοὺς Ἰωσὴφ ἐχεῖ, καὶ ὥκησαν τὴν AtyvnTov ἐπὶ ἔτη πολ- 
" o9 CREDO] ?j γυ EE 
» δἰ ἢ »» » t - - ^ 
λά" καὶ ἐγένετο πλῆϑος ἄπειρον ἐξ αὐτῶν τῶν Ἑβραίων, οἰκοῦντα 
, - - 
iy “ἰγύπτῳ ἕως ἸΠωσέως τοῦ χελευσϑέντος ὑπὸ ϑεοῦ ἐκβάλαι 


4. ἠλευϑέρωσεν Ch., ἐλευϑέρωσεν Ox. 6. Ἰλιουπόλεως Ox. 
14. ἐθάῤῥησεν Conf. vol. II. p. 83. C. 22. οἰκοῦντα] oixovv- 
τῶν Ch. Sed v. ad p. 15. D. 


patri. charus esset£,. venum dederant, (erat enim forma pulcherrimus, ) 
emit. Josephus vero cum Pharaonis de septenni fame, Aegyptum omnem- 
que penitus regionem invasura, somnium interpretatus esset, prudentiam 
hominis Rex admiratus, libertate prius donatum summo habuit in honore; 
filiamque Pontificis Heliopoleos, Aegypti urbis, in uxorem dedit; conces- 
sa etiam ei potestate, Aegyptum totam per septennium pro libitu admi- 
nistrandi. Kxtructis itaque horreis, Josephus septem annorum proven- 
tum iisdem condidit; curamque totius emptionis venditionisque ipse in 
se recepit. Fame autem per terram universam grassante Josephi fratres 
4 terra Chanaan in Aegyptum, frumenti coémendi causa, descende- 
runt: quos ubi vidit Josephus, fratris usus fiducia, ipsos comprehendi 
jussit, missosque tandem faciens, uti Benjaminum fratrem suum natu mi- 
norem et Jacobum patrem, totumque denique familitium eorum sibi ad- 
ducerent, mandavit. lllique abeuntes, jussa ejus executi sunt: patrem- 
que suum, et Benjaminum fratrem, omnemque adeo utriusque sexus co- 
£nationem, numero Lxxv secum ducentes, a Josepho habitandi in Aegy- 
pto locum acceperunt. Unde cum post multos annos in immensam cre- 


CHRONOGRAPHIA. L. III. 61 


τὸν λαὸν τῶν Ἕβραίων ix τῆς γῆς iyénvov, χαϑὼς ταῦτα 
πάντα ἐντέτακται ἀκριβῶς ἐν τοῖς "Effootxoig συγγράμμασιν. Ε 
"Ev δὲ τοῖς χρύνοις τῶν βασιλέων τῶν προγεγραμμένων ἄνε- 
φάνη τις ἐν τῇ Καρίᾳ χώρῳ γιγαντογενὴς φιλόσοφος ἐκ τῆς φυλῆς 
στοῦ Ἰάφεϑ', ὀνόματι "Evóvuiov* ὅστις μυστικὰς εὐχὰς λέγων εἰς 
σελήνην ἥτει αὐτὴν μαϑεῖν παρ᾽ αὐτῆς τὸ ϑεϊκὸν ὄνομα ἐν ὁρά- 
ματι. καὶ ἐν τῷ αὐτὸν εἴχεσϑαι ἦλϑεν εἰς ὕπνον καὶ ἤκουσε τὸ 
Sex» ὕνομα ἐν δράματι" χαὶ οὐκέτι ἀνέστη, ἀλλ᾽ ἐστὶ τὸ λεί- 
Ψαγον αὐτοῦ ἕως τῆς νῦν εἷς τὴν Καρίαν, οὕτως ὄντα νεχρὸν V 95 

10 δονούμενον" xol καϑ' ἕκαστον ἔτος ἀνοίγουσι τὴν αὐτοῦ σορὸν 
ἐν τῇ χώρᾳ ἐχείνῃ, καὶ δρῶσι τὸ λείψανον αὐτοῦ δονούμενον νε- 
κρόν, ὡς λέγουσιν. ἅτινα συνεγράψατο «Αὐλέας ὃ σοφώτατος" 
περὶ οὗ, φησί, τὴν σελήνην φιλεῖν τὸν ᾿Ενδυμίωνα ἱστοριογρα- 
φοῦσιν. 

15 Ἔστιν οὖν ἀπὸ ᾿βραὰμ ἕως τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ O 74 
μετὰ Mooéa ἀπὸ Aiyónrov γενεαὶ ε΄, ἔτη υμγ΄. ἀπὸ δὲ τοῦ 
κατακλυσμοῦ ἕως τῆς γενέσεως Π]ωσέως εἰσὶν ἔτη αὐπὸ΄, ἀπὸ 
δὲ ᾿δὰμι ἕως τῆς γεννήσεως ΠΠωσέως εἰσὶν ἔτη δλς΄. ἔζησε δὲ 
ἸΠωσῆς ἔτη ox. καὶ διῴκουν τὸν Ἰσραὴλ μετὰ ἸΠωσῆν Ἰησοῦς B 

200 τοῦ Ναυὴ καὶ Φινεές. ἀπὸ οὖν ᾿4δὰμ ἕως τῆς τελευτῆς Mo- 
σέως καὶ daga εἰσὶν ἔτη δρνς΄. 

"Ev δὲ τοῖς χρόνοις Ἰησοῦ τοῦ Ναυὴ ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰά 
19. “ὐλέας] V. Bentlei. p. 69. 18. Ἐνδυμιῶνα Ox. 16. Mo- 
σέα] Μωσέως Ch. V. p. 2. C. 17. ovzó ] Numerus falsus. 
20. Φηνιές Ox. 


vissent multitudinem; a Mose tandem, Dei jussu, educti sunt? sicuti in 
Hebraicis scriptis ista verissime traduntur omnia. 

"Temporibus autem Regum supradictorum , extitit in Caria Philoso- 
phus quidam, a Gigantibus ortum ducens, de stirpe Japeti, nomine En- 
dymion. Lunam is precibus quibusdam mysticis, nomen uti Divinum sibi 
per visionem aperiret, sollicitavit: interque precandum sopitus, Divinum 
nomen per somnum audivit; nec tamen amplius experrectus est. Caete- 
rum cadaver ejus etiamnum in Caria habetur; ubi quotannis sepulchrum 
ejus aperientes, corpus ejus, uti fama est, motu agitatum tuentur: sicut 
Auleas sapientissimus, scriptis tradidit. Atque hinc, Endymionis amore 
captam fuisse Lunam, orta est fabula. 

Ab Abrahamo itaque ad populi Israélitici, duce Mose, ex Aegypto 
egressum, generationes quinque; anni vero numerantur cccexunr. Α Di- 
luvio autem, ad Mosen natum, anni habentur mcecexxcirv. Ab Adamo 
vero, ad eundem natum, anni sunt wwwwxxxvr. Moses autem vicesimo 
supra centesimum vitae suae anno mortuus est: post cujus obitum Respu- 
blica Israelitica a Jesu, Nave Εἰ. et Phinee adiministrata est. Ab Ada- 
mo igitur, ad Mosis et Aaronis obitum anni eífluxerunt MMMMCLYI. 

Josuae aetate in Attica regnavit, ex stirpe Japeti Ogyges quidam 


62 IOANNIS MALALAE 


φεϑ' ἐβασίλευσε τῆς Irvisiic χώρας τις ὀνόματι ᾿Ωγύγης, αὐτό- 
χϑων, ἔτη λβ΄. καὶ γέγονε κατακλυσμὸς μέγας ἐν τῇ αὐτοῦ βα- 
᾿ σιλείᾳ, καὶ ἀπώλετο αὐτὸς xol πᾶσα ἣ χώρα ἐκείνη καὶ πᾶσα 
ψυχὴ οἰκοῦσα τὴν χώραν ἐχείνην τῆς ᾿“ττικῆς καὶ μόνης. καὶ 
ἔμεινεν ἐξ ἐκείνου ἔρημος καὶ ἀοίχητος 7j αὐτὴ χώρα ἐπὶ ἔτη 00,5 
καϑὺὼς ἐν τοῖς ᾿φρικανοῦ ἐμφέρεται συγγράμμασιν. 
C . ἘΝ δὲ ταῖς ἡμέραις τῆς ἐξ “Ἰἰγύπτου μελλούσης γίνεσϑαι ἔξό-- 
δου τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ μετὰ Ἰ]ωσέως ἐβασίλευσε τῆς τῶν ἸΠολοσ-- 

O 75 σῶν χώρας αὐτόχϑων τις ὀνόματι Vlünc* ὃς ἐγάμησε τὴν λεγο-- 
μένην Τελινδίαν" ἔσχεν ἐξ αὐτῆς ϑυγατέρα εὐπρεπῆ, ἣν ἐχάλεσε 10 
Περσεφόνην" τὰς δὲ εὐμόρφους γυναῖχας οἱ ἸΠολοσσαῖοι τῇ ἰδίᾳ 
γλώσσῃ κόρας ἐκάλουν. ταύτην δὲ ἔδοξε φιλεῖν ἔρωτι ὃ Περί- 
ϑους, συγχλητικὸς τοῦ αὐτοῦ zí(dov βασιλέως, νεώτερος ὧν καὶ 
εὔπορος" καὶ κατὰ σύνταξιν τῆς κόρης ἠἡβουλήϑη νυχτὸς ἁρπάσαι 
αὐτήν. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ αὐτῆς πατήρ, ᾿Δΐδης βασιλεύς, ἐϑυ-- 15 
μώϑη" καὶ βουλευόμενος ἐν τῷ λεληϑότι ἀμύνασϑαι τῷ αὐτῷ 
Περίϑῳ, ἵνα ἄγνοιαν προφασίσηται πρὸς πάντας, ὃν εἶχε ποι-- 
μενικὸν κύνα ἄγριον μέγαν, ὃν καὶ Τρικέρβερον ὠνόμαζον διὰ 

D τὸ τριῶν κυνῶν ἔχειν κεφαλὴν καὶ μέγεϑος σώματος, ἀπέκλεισεν 
ἔξω ὕπου 7 κόρη διῆγε. μετὰ οὖν τὴν τελευτὴν τῆς αὐτῆς μη-- 20 
τρός, ἀγνοούσης τοῦτο τῆς χύρης, καὶ τοῦ Περίϑου παραγενομέ- 
γου νυχτὸς καὶ εἰσελϑόντος εἰς ἁρπαγὴν τῆς κόρης, ὥρμησεν ὃ 
κύων xoi ἀνεῖλεν αὐτόν. ἀκούσασα δὲ καὶ αὐτὴ 7) κόρη τῆς τα- 


1. ᾿Ωγύγης] Γυγώγης Ox. 7. τῆς] ταῖς Ox. 16. τῷ αὐτῷ 
Περίϑῳ] τὸν αὐτὸν Περίϑουν Ch. 


indigena, annos xxxii: quo tempore ingens in ea regione accidit dilu- 
vium; quo Ogyges ipse, omnisque adeo anima, per totam Atticam, so- 
lamque, fluctibus obruti, perierunt. Exinde vero, per annos ecrxx de- 
Mei prorsusque inhabitabilis remansit Attica: sicut Africanus scriptum 
reliquit. 

Quo tempore vero Israelitae ex Aegypto cum Mose egressuri erant, 
Molossis imperavit Aides quidam, indigena: cui ex uxore Melindia filia 
pulcherrima nata est, quam Proserpinam vocavit. MMolossi vero mulieres 
forma speciosas, proprio idiomate, Κόρας vocitabant. Puellae hujus 
amore captus Perithous, ex Aidae regni Primoribus quidam, juvenis opu- 
lentus; ipsam nec invitam, noctu surripere in animo habuit, Quo cogni- 
to Rex indignatus, in animo suo secum volvit, quonam pacto Perithoum, 
ipse tamen ut facti inscius videretur omnibus, ulcisceretur. Canem ita- 
que pastoralem quem habuit ferocem, et ob corporis capitisque, trium 
instar canum, magnitudinem, 'Tricerberum nominatum, puellae pro fori- 
bus constituit. Matre itaque ejus dudum mortua, puella rei totius peni- 
tus ignara, in Perithoum noctu virginis raptum aggredientem irruit ca- 
nis, ipsumque interfecit. Proserpinam quoque ipsam, ad tumultum ex- 


CHRONOGRAPHIA. L. III. 68 


ραχῆς, ἐξῆλθε, καὶ ἐφόνευσε xol αὐτὴν ὃ κύων" περὶ ἧς, φησί, 
λέγουσιν ὅτι Πλούτων ἥρπασε τὴν κόρην" ἅτινα Παλαίφατος ὃ 
σοφώτατος συνεγράψατο. 
Ἔν τοῖς χρόνοις δὲ τοῦ Πῆ΄υσέως ἐβασίλευσε τῶν ᾿“σσυῤίων O 76 
5 Ἐρεχϑεύς, τῶν δὲ “Αἰγυπτίων ἐβασίλευσε Πετισσώνιος 0 κωμῳ-- 
δὸς Φαραώ. οὗτος εἶχε μάγους μεϑ᾽ ἑαυτοῦ δυνατούς, τὸν Tav- 
γὴν χαὶ τὸν Ἰαμβρήν. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐπληϑύνϑη τὸ E 
γένος τῶν Ἰουδαίων ἐν τῇ «Αἰγύπτῳ ἀπὸ τῆς γενεᾶς τοῦ Ἰακὼβ 
τοῦ ἐλϑόντος ἐν ““Ϊγύπτῳ πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἰωσὴφ ἕως Mo- 
10 σέως ἡγουμένου αὐτῶν καὶ ᾿Παρὼν ἀδελφοῦ αὐτοῦ. ὕστις Ἰω- 
σῆς ἔλαβε γυναῖχα Aiyvnviav, τὴν ϑυγατέρα Ἰοϑόρ, τοῦ ἀρχιε-- 
ρέως τῶν “Ελλήνων, ἀνδρὸς τιμωμένου ἀπὸ Φαραὼ βασιλέως καὶ 
τῶν «Αἰγυπτίων. ὃ δὲ αὐτὸς Ἰ]ωσῆς ἦν πεπαιδευμένος πᾶσαν 
σοφίαν «Αἰγύπτου " οἱ δὲ «Ιϊγύπτιοι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους ὡς V 96 
15 γενομένους πολλούς, xol ἀνήγαγον τῷ Φαραὼ περὶ αὐτῶν, καὶ 
ἐχέλευσε Φαραὼ βασιλεὺς ποιεῖν τοὺς Ἰουδαίους τοῖς 4Aiyvntloic 
ἐργατείας καὶ βάλλειν πλίνϑους ἀνάγκῃ. εἴ τις οὖν ἐὰν ἐβούλετο 
τῶν «Αἰγυπτίων χτίσαι εἴτε οἶχον εἴτε ἀγρόν, αὐτοὺς ἠνάγκαζε 
ποιεῖν ἐργατείαν καὶ πλίνϑους, καὶ ἐστέναζον κοπιῶντες oi Tov- Ο 77 
20 δαῖοι πάντες. καὶ προσεσχηκὼς ἸΠωσῆς καὶ ὃ τούτου ἀδελφὸς 
ἡδαρὼν τὸν ἀναστεναγμὸν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, ηὔξαντο τὸν ϑεόν" 
καὶ ἐχέλευσε ἸΠωσεῖ χύριος ὃ ϑεὸς εἰσελϑεῖν πρὸς Φαραὼ βασιλέα 
“Αἰγύπτου, καὶ εἰπεῖν αὐτῷ, 24nóAvcov τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραὴλ λα- 


5. κωμῳδὸς} καὶ Cedrenus p. 46. C. Vide Bentleium p. 45. 
28. εἰπεῖν Ch., Cedrenus p. 46. D, εἶπεν Ox. 


currentem, dilaniavit: inde nata fabula, Plutonem Proserpinam rapuisse: 
uti sapientissimus Palaephatus ista tradidit. 

Mosis autem temporibus Assyriis imperavit Erectheus; Aegyptiis ve- 
ro Petissonius, qui et Comoedus Pharaoh. Magos secum iste habuit prae- 
cellentes, Jannem et Jambrem. Eo autem regnante, Judaeorum gens in 
Aegypto valde aucta erat, a Jacobi usque in Aegyptum ad Josephum F. 
descensu, ad eorum eductum per Mosem fratremque Aaronem. Uxorem 
autem sibi duxit Moses Aegyptiam, Jothoris Graecorum Pontificis filiam, 
viri apud Pharaonem Aegyptiosque omnes summo in honore habiti. Μο- 
ses autem omni Aegyptiorum scientia institutus erat: Aegyptii vero Ju- 
daeos, numerosiores jamjam factos, formidare coeperunt. Quod ubi Phá- 
raoni notum fecissent; Judaeos Aegyptiis operarios se praestare, lateri- 
tiamque exercere Rex jussit. Si quis igitur Aegyptiorum aut domum 
extruere, aut praediolum adornare in animo habuit, a Judaeis lateres 
operamque simul eorum exigebat. Cumque sub oneribus suis ingemuisse 
totam Judaeorum gentem animadvertissent Moses, et frater ejus Aaron, 
Deum supplices adorabant. Praecepit autem Mosi Dominus, uti ad Pha- 
raonem regem Aegypti introiret, suoque nomine mandaret, ut Populum 


64 IOANNIS MALALAE 


τρεῦσαι αὐτῷ. καὶ λαβὼν ἸΠωσῆς τὸν ἴδιον αὐτοῦ ἀδελφὸν 24a- 
- * , Ὰ 
B ρὼν εἰσῆλϑε πρὸς Πετισσώνιον Φαραώ, βασιλέα Aiyónvov* εἶχε 
L1 *t / c ? ^ - ? - -) , - € ἕω 
γὰρ παῤῥησίαν, ὡς ἄπο τοῦ αὑτοῦ πενθεροῦ Ἰοθὸρ, τοῦ ἱερέως 
- € , X κα c , - 2 , 43 ὑπ Ὁ 
τῶν Ελλήνων, καὶ ὡς ἡγούμενος τῶν. Ἰουδαίων" xal ἀνήγγειλεν, 
αὐτῷ τὴν τοῦ ϑεοῦ χέλευσιν xal ὅτι λέγει ὁ ϑεὸς ὃ ποιήσας τὸν 5 
οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν ϑάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς 
ἵνα ἀπολύσῃς τὸν λαὸν αὐτοῦ λατρεῦσαι αὐτῷ. ὃ δὲ Φαραὼ 
, ^ 
ἀκούσας λέγει αὐτῷ, Εἰ ἀληϑεύεις ὅτι ὃ ϑεός σου ἐχέλευσέ σοι 
^ - - - , 
εἰπεῖν μοι ταῦτα, Ἰδοὺ εἰσὶν AAiyénvior μετ᾽ ἐμοῦ ποιοῦντες ϑαύ-- 
, 
ματα. ἐὰν νικήσῃς αὐτοὺς αἰτούμενος τὸν ϑεόν cov, παρέχω 10 
σοι ἅπερ ἐκέλευσέ σοι ὡς λέγεις. καὶ ἔστησεν ἐναντίον ἀλλήλων 
τὸν Ἰαννὴν xol τὸν Ιαμβρὴν καὶ τὸν Motu καὶ Ταρών, ^ καὶ 
p MeL. ^ a c - bl - "Ὁ , € 
ἐχκάϑητο Φαραὼ καὶ ot μεγιστᾶνες αὐτοῦ" καὶ ἐποίησαν ot περὶ. 
Ἰαννὴν καὶ Ἰαμβρὴν διὰ γοητείας τὴν ῥάβδον αὐτῶν ὄφιν, καὶ 
ἐπήρχετο τῷ Πωσεῖ. καὶ εὐξάμενος Π]ωσῆς ἔῤῥιψε καὶ αὐτὸς 15 
ἣν κατεῖχε ῥάβδον εἰς τὴν γῆν" καὶ ἐγένετο καὶ 7j αὐτοῦ ῥάβδος 
ὄφις μέγας πάνυ, καὶ κατέπιε τὸν ὄφιν ὃν ἐποίησαν Ἰαννὴς xol 
, - 
Ἰαμβρής" καὶ ἐνίκησε ἸΠωσῆς, καὶ ἐθαύμασεν ὃ βασιλεὺς καὶ 
€ 
πᾶντες. ὁμοίως δὲ xol ποταμὸν ὑδάτων διαυγεστάτων ἐποίησαν 
t2 ^ 4. 3 M T , - , 
ὁ Ἰαννὴς xoi Ἰαμβρὴς γενέσϑαι αἷμα παρουσίᾳ τοῦ βασιλέως 90 
3 , 3 3/« - Η , 4 ce 
καὶ πάντων. καὶ ηὔξατο ἸΠωσῆς, καὶ πάλιν ἐγένετο ὕδατα xa- 
ϑαρὰ τὰ τοῦ ποταμοῦ ῥεύ ἧς 7 ) ἐποίησαν δὲ 
0 μοῦ ῥεύματα, ὡς ἦν πρώην. ἐποίησαν 
καὶ ἄλλα τινὰ κατέναντι ἀλλήλων" καὶ ἐνίκησεν αὐτοὺς Mao. 


e 
e3 


19. ποταμὸν] ποταμῶν Ox. 


Israéliticum, ut eum colat, dimitteret. Moses igitur, cum fratre Aaro- 
ne, ad Petissonium Pharaonem, Aegypti regem, ingressus, (istam enim 
libertatem et ut Jothoris Graecorum Pontificis gener, et Judaeorum et- 
iam dux, sibi vendicavit:) Dei mandatum ei his verbis exposuit. Deus, 
qui coelum, terram, mareque, et quaecunque sunt in illis formavit omnia, 
jubet, uti populum suum, ut illum colat, demittas. Respondit Pharaoh: 
si vere Deus tuus ista mihi dicenda mandavit; ecce sunt mihi Aegyptii 
mirifici, quos tu si Dei tui ope viceris, mandata ejus executurus sum. 
Ex adverso itaque constitutis, hinc Janne et Jambre, illinc Mose et Aa- 
rone, Pharaoh, nobilibus suis stipatus, consedit. Jannes vero et Jam- 
bres, virgam suam in Serpentem, Praestigiis suis, converterunt: qui, 
cum Mosem invasurus esset, Deum precatus, et ipse baculum suum, in 
terram projectum, in serpentem praegrandem, qui Jannis Jambrisque 
ilum alterum absorpsit penitus, commutavit: victoriaque, stupente Rege 
satellitioque omni, penes Mosem erat. Jannes deinde et Jambres flu- 
minum limpidissimorum aquas, coram Rege omnibusque, in sanguinem 
verterunt: Moses vero, fusis in Deum precibus, pristinum nitorem eis- 
dem restituit. Sed et alia quaedam ad invicem operati sunt miracula; 
quibus.tamen Moses vicit omnibus. Pharaonem itaque accedens Moses; 


CHRONOGRAPHIA. L. III. 65 


xol λέγει τῷ Φαραὼ IMoctc, ᾿Ιδοὺ εἶδες τὴν δύναμιν τοῦ ϑεοῦ 
Ἰσραήλ. ἀπόλυσον ἡμᾶς, ἵνα αὐτῷ λατρεύσωμεν. ὃ δὲ Φα- 
, Ἂς «€ 2 , ^ » - ^ 
ραὼ GvvrGOOÓL.EYOG αὐτῷ ἀνεβάλλετο" καὶ ηὔξατο Πωσῆς τὸν 
ϑεὸν ὥστε πέμψαι αὐτῷ πληγὰς καὶ τοῖς “ἰγυπτίοις, ἵνα ἀναγ- 


δχασϑῇ ὃ βασιλεὺς αὐτῶν ἀπολῦσαι τὸν Ἰσραήλ. καὶ ἔπεμψεν ὃ 


ϑεὸς Ἰσραὴλ ἑπτάπληγον ὀργήν, ὥστε τὸν βασιλέα παρακαλέσαι 
τὸν Πωσέα καὶ εἰπεῖν αὐτῷ ὅτι Εὖξαι τῷ ϑεῷ σου ἵνα ῥυσϑῇ 7j 
χώρα αὕτη τῶν τοσούτων κακῶν, καὶ ζῇ κύριος ὃ ϑεός σου, οὐ 
χωλύσω σε λαβεῖν τὸν λαόν σου τὸν ᾿Ισραὴλ sig τὸ λατρεῦσαι 


Δοὑμᾶς αὐτῷ. ταῦτα δὲ ἐν ταῖς Ἑβραϊκαῖς ἐμφέρεται γραφαῖς. 


ὃ δὲ Ἰ]ωσῆς ἀχούσας ταῦτα παρὰ τοῦ βασιλέως, ἐξῆλϑεν εὔξα-- 
σϑαι τῷ θεῷ Ἰσραήλ, καὶ εἶπε τοῖς Ἰουδαίοις, ““πέλυσεν ὑμᾶς 
πάντας ὃ βασιλεὺς ἐξελϑεῖν λατρεῦσαι τῷ ϑεῷ. ὃ δὲ Πετισσώ-- 
γιος (Φαραὼ βασιλεὺς εὐθέως ἀπῆλϑεν ἐν τῇ IMéuqa εἷς τὸ μαν-- 


1δτεῖον τὸ περιβόητον" χαὶ ποιήσας ϑυσίαν ἐπηρώτα τὴν Πυϑίαν 


λέγων, Σαφήγισόν μοι τίς ἐστιν πρῶτος ὑμῶν καὶ μέγας ϑεὸς 
τοῦ Ἰσραήλ; καὶ ἐδόϑη αὐτῷ χρησμὸς οὗτος. Ἔστι xaT οὐρα- 
voto μεγάλοιο βεβηκὸς φλογὺς ὑπερβάλλον αἴϑριον, ἀέναον, ἀϑά- 
γατον πῦρ, ὃ τρέμει πᾶν, οὐρανός, γαῖά τε καὶ ϑάλασσα, ταρ- 


20 τάριοί τε βύϑιοι δαίμονες ἐῤῥίγησαν. οὗτος ὃ ϑεὸς αὐτοπάτωρ, 


6. ἑπτάπληγον ὀργὴν] , Rectius Cedrenus, δεκάπληγον ὀργήν" de- 
cem enim Aegypti plagae. Ch. 7. εἰπεῖν Ch., Cedrenus, εἶπεν Ox. 
14. Méíugy) Mugs Ch., Cedrenus. Sed v. p.seq. v.G. — ibid. μαν-- 
τεῖον Cedrenus, μαντείαν Ox. 17. ἔστι Cedrenus p. 41. C, ἔσται 
Ox. 18. βεβηκὸς Cedrenus, βεβηκὼς Ox. 19. ταρτάριοί rs βύ- 
$101] v. βύϑιοί τε Ch., Cedrenus. ^ 20. ἐῤῥίγησαν Ch., Cedrenus, 
ἐρίγησαν Ox. 


Ecce, inquit, Potentiam Dei Israelis cum videris, missos nos facito , ut 
ipsum colamus. Pharaoh itaque fidem suam datam, cum famen non prae- 
stiterit; Moses a Deo precibus contendit, ut calamitatibus in ipsuni 
Aegyptiosque immissis, Regem ad populum Israeliticum dimittendum adi- 
gat. lmmisit igitur Deus Aegyptiis septemplicem iram; adeo ut a Mose 
petierit Pharaoh, uti tantorum malorum liberationem a Deo impetraret; ita 
vivit, inquiens, Dominus Deus tuus, ut ego non impediam, quo minus tu 
opulusque tuus Tsraeliticus Deo vestro cultum praestetis. His dictis, 
Moses egressus, Deum lsraelis precatus est, Judaeisque dein annunciat, 
habere eos omnes a Rege concessam, ad cultum Deo praestandum, ex- 
eundi licentiam. Ista autem in Hebraicis scriptis traduntur. Petissonius 
autem Pharaoh rex Memphim statim, celeberrimum illud Oraculum con- 
sulendi causa, profectus: sacrisque peractis, Pythiam in haec verba in- 
terrogat. ,,Kffare mihi, quis inter vos primus est, magnusque Deus 
Israelis ?** tulitque hoc responsum. ,,À coelo descendet, flammam aethe- 
ream superans, perennis, immortalis Izynis. Hunc tremunt omnia, coe- 
lum, terra, mareque, Daemonesque Inferni. Deus iste sui pater, et sine 
Ioannes Malalas. 


D 


Ο 79 


E 


66 IOANNIS MALALAE 


/ b - ' , n 
V 97 ἀπάτωρ, πατὴρ υἱὸς αὐτὸς ἑαυτοῦ, τρισόλβιος" εἷς μικρὸν δὲ 
μέρος ἀγγέλων ἡμεῖς. μαϑὼν ἄπιϑι σιγῶν. ^ 
ὋὉ δὲ βασιλεὺς Φαραὼ ἀκούσας ταῦτα παρὰ τῆς μαντείας, 
ἐχέλευσε πλάκα λιϑίγην γλυφῆναι τὰ παρὰ τοῦ χρησμοῦ δοϑέντα 
O 80 αὐτῷ ῥήματα" ἅτινα ἕως τῆς νῦν ἐγγέγραπται y τῇ πλακὶ γλυς 5 
^ ^ u € ^ , 
φέντα ἄνω ἐν τῷ ἱερῷ ἸΠέμφης, ὅϑεν ὃ Νεῖλος ποταμὸς πορεύε-- 
ται. ὃ δὲ βασιλεὺς Φαραὼ ἀπὸ τοῦ μαντείου κατελϑὼν εὐθέως 
ἀπέλυσε τὸν Ἰσραὴλ xoi Mooéa καὶ “αρών. καὶ ἐξῆλϑεν ὃ λαὸς 
τῶν Ἰουδαίων ἐξ Aiyónvov ἅπας, καὶ ἔλαβον ὡς ἐν χρήσει ἀπὸ τῶν 
b Γ᾿ - Mer) , , » » 

B “ϊἸγυπτίων γυναικῶν καὶ ἀνθρώπων κόσμια καὶ ἄργυρον ἄπειρον. 10 
καὶ μετὰ τὸ ἐξελϑεῖν αὐτοὺς μετεμελήϑη Φαραώ, ὃ βασιλεὺς “41-- 
γύπτου, διδαχϑεὶς ὅτι xol κόσμια καὶ ἄργυρον καὶ χρήματα 

« - A 
ἐχρήσαντο καὶ ἔφυγαν. καὶ κατεδίωξεν αὐτοὺς μετὰ τῶν ἁρμά-- 
τῶν αὐτοῦ καὶ πάσης τῆς ἐνόπλου δυνάμεως" καὶ κατέφϑασεν 
αὐτοὺς παρὰ τὴν ϑάλασσαν. καὶ στραφέντες οἱ Ἰσραηλῖται, καὶ 15 
ς , ^ , ^ L1 A Ν , - M 
ἑωραχότες τὸν βασιλέα Φαραὼ καὶ τὸν στρατὸν αὐτοῦ ὁπισϑεν 
E. , ^ ^ , » € - ΑΨ , 
ἐρχόμενον καὶ τὴν ϑάλασσαν ἕμπροσϑεν ἑαυτῶν, ἀνεβόησαν 
κραυγῇ μεγάλῃ πρὸς τὸν ϑεόν" καὶ ὃ προηγούμενος ἸΠωσῆς τὸν 
λαὸν ἔκρουσε τῇ ῥάβδῳ τοῖς ϑαλασσίοις ὕδασι, καὶ ἐγένετο ξηρά, 
καὶ ἐβάδιζον. χαὶ ἀπομείνας ΠΠωσῆς ὄπισϑεν τοῦ λαοῦ παντὸς 90 

M ^ 5 AS 1c) 2 - » , - C δι i & 
καὶ στραφεὶς εἷς τὰ ὀπίσω αὐτοῦ, ἔκρουσε πάλιν τῇ ῥάβδῳ elg τὴν 
ξηρὰν γῆν, καὶ ἐγένετο ϑάλασσα κυμαινομένη. καὶ κατεποντί- 


a 


2. ἄπιϑι Ch., Cedrenus, ἄπειϑε Ox. 4. πλάκα λιϑίνην γλυφῆ- 
voL] ,Scr. πλακὶ λιϑίνῃ. uti habet Cedrenus: aut supple &/g.** 
Ch. 6. Méugzs] Μέμφιος Ch. 9. ἐν χρήσει Ch., ἐγχρήσει Ox. 
10, ἀνθρώπων] ἀνδρῶν: 12. κόσμια] κόσμα Ox. 


patres filiusque ipse sui pater beatissimus. Quantilli autem Nos ex An- 
gelis? edoctus vero Tu, tacitus discede.** 

Haec cum ab Oraculo audisset rex Pharaoh, tabulae lapideae in- 
scribi jussit; extatque eidem insculptum hoc responsum, in 'Templo Mem- 
phitico, qua Nilus fluvius perfluit, in hunc usque diem visendum. Inde 
autem digressus Pharaoh, populum Israeliticum, cum Mose et Aarone, 
statim dimisit; qui ornatum ab Aegyptiis argentumque multum mutuati, 
universi ex Aegypto discesserunt. Pharaoh autem Rex, ubi Ebraeos, ab 
Aegyptiis ornamenta, argentum, divitiasque mutuatos, effugisse intelle- 
xisset, facti eum poenituit, acceptisque curribus suis, militiaque omni 
eos insecutus, juxta mare tandem assecutus est. Israelitae itaque respi- 
cientes, cum se, a fronte, mari, a tergo, Pharaone ejusque exercitu 
cinctos vidissent; sublato clamore magno, Dei opem implorarunt. Moses 
vero eorum ductor virga sua mare percussit; statimque aquae ejus exa- 
ruerunt: expectansque dum populus universus per siccum transisset; re- 
trorsum tandem conversus, virga sua terram aridam percussit iterum; 
quo facto, in locum suum redierunt maris fluctus; et Petissonium Pha- 


CHRONOGRAPHIA. L. III. 67 


035 ὃ Πετισσώνιος Φαραώ, ὃ βασιλεὺς τῶν «4Ἰγυπτίων, ἐν τῇ 
ϑαλάσσῃ καὶ τὰ ἅρματα αὐτοῦ καὶ πᾶσαι ai δυνάμεις αὐτοῦ, καὶ 
πόντου χύματα ἐκάλυψεν αὐτὸν καὶ τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ. τὸν δὲ Ο 81 
"λαὸν τῶν Ἰουδαίων μετὰ ΠΠωσέως καὶ ᾿Παρὼν διέσωσεν ὃ κύριος 
5 βαδίζοντας ἐν ϑαλασσίοις κύμασιν ὡς ἐν ξηρᾷ γῇ, ἔξ “ἰγύπτου 
φεύγοντα μετὰ χιλιάδων 4M, καϑὼς καὶ ὃ αὐτὸς Ἰ]Πωσῆς συνε- 
γράψατο ἐν τῇ σοφωτάτῃ αὐτοῦ χρονογραφίᾳ. 


6. μετὰ χιλιάδων x4] .. Numerus non convenit cum. scriptura, 
Num, 1. v. 46. numerantur 1222cc1o2cIOCIOCIODL. id est 603550.** Ch, 


raonem, Regem Aegyptiorum, cum omnibus suis, exercituque toto peni- 
tus obruerunt. Populum vero Judaeorum, cum Mose et Aarone, ex Ae- 
&pto fugientem, per maris fluctus, ceu per terram aridam, transire in- 
columem fecit Dominus. Erant autem numero sexcenties tricies milleni ; 
sicut Moses ipse, in sapientissima sua Chronographia, conscripsit. 





4 O0 O2 TETIAPTTUM 
ΧΡΟΝΩ͂Ν BAZIAEIAZX ΑΡΓΕΙΩΝ X9 PAZ. 


o 82 T5 δὲ 2Aoyslov μετὰ τὸν "Ivayov ἐβασίλευσεν ὃ Φορωνεὺς καὶ 
ἄλλοι πολλοὶ ἕως τῆς βασιλείας “υγκέως τοῦ ἀγαγομένου τὴν 
Ὑπερμνήστραν γυναῖχα τῶν Ζαναοῦ ϑυγατέρων. ὅστις zdvy- 
κεὺς πολεμήσας τῷ ΖΙαναῷ βασιλεῖ τοῦτον ἐφόνευσε καὶ ἔλαβε τὴν 
βασιλείαν καὶ τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ, καϑὼς ᾿Τρχίλοχος ὃ σοφώ- ὅ 
τατος συνεγράψατο. xol μετὰ τὴν βασιλείαν ““υγκέως ἐβασέ- 
λευσε Τριόπας ἐν τῇ ᾿““ργείων γώρῳᾳ ἔτη ε΄. xol τῷ αὐτῷ πέμπτῳ 
4 d Q 7] 07 xt Qo x 1 » t t t t 

^ 2 ^ ^ 

O 83 ἕτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ κατελύϑη ἡ βασιλείᾳ τῶν ᾿ΔΙργείων, καὶ 

s. M , "ES CN , Ζ κ᾿ c 

V 28 χατέσχον τὴν βασιλείαν αὐτῶν ot Σικυώνιοι. κατέσχεν οὖν ἢ 

| βασιλεία, ἤτοι τοπαρχία, τῶν ᾿“ργείων ἔτη qu', καϑὼς καὶ ΖΙιό-- 10 
c , ^ ^ 
δωρος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. τῶν δὲ Σικυωνίων τῶν νυνὶ 
€ ^ - - 
λεγομένων “Ἐλλαδικῶν ἐβασίλευσε πρῶτος ὃ «Αἰγιαλεὺς ἔτη νβ΄, 


2. Λυγγέως Ox. Sic et 3. 6. 8. Ὑπερμνήστραν Ch., ὑπὲρ μνή- 
στραν Ox. 7. Τριόππας Ox. 9. Jivxvowiot Ox., correxit Ch. 


LIBER QUARTUS 
DE ARGIVORUM REGNI TEMPORIBUS. 


ASI regnum, post Inachum, Phoroneus obtinuit; et post eum 
plures alii, ad Lynceum usque, qui Hypermnestram, Danai filiam, in 
uxorem duxit. Lynceus enim Danao bellum inferens, ipsum et vita et 
regno filiaque spoliavit: sicuti scriptis tradidit sapientissimus Archilochus. 
Lynceo successit Trioppas; qui cum quinque tantum annos Argivorum 
regnum tenuisset, solutum tandem est, atque ad Sicyonios delatum; post- 
quam nxrix durasset annos; uti sapientissimus Diodorus scriptum reli- 
quit, Sicyoniis autem, qui nunc Helladici vocantur, Aegialeus primus 





JOANNIS MALALAE CHRONOGR. L.l1V. 69 


χαὶ λοιπὸν ἄλλοι βασιλεῖς xz! ἕως Ζευξίππου τοῦ βασιλεύσαντος 
αὐτῶν ἔτη λβ΄. καὶ λοιπὸν oi ἱερεῖς αὐτῶν ἐδιοίκουν τὴν χώραν, 
καὶ κατέσχεν 7, βασιλεία αὐτῶν ἔτη gyne, καϑὼς ᾿Αφρικανὸς ὃ 
σοφώτατος συνεγράψατο. : 

5 Ἡ δὲ δύσις, ὃ ἐστι τὰ ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν, ἦν τότε ἀβασίλευ--: 
τος, διοιχουμένη δὲ ἀπὸ τῶν υἱῶν Πίκου τοῦ καὶ 4iüg καὶ τοῦ 
γένους αὐτῶν. ἂν οἷς χρόνοις ἐτελεύτησε Ἰ]Πωσῆς καὶ ᾿Ζαρὼν ἐν 
τῇ ἐρήμῳ" καὶ ἐδιοίχει τὸν "IogazA Ἰησοῦς ὃ τοῦ Ναυή, ὡς 
προείρηται. ὅστις πολεμῶν παρέλαβε τὴν Ἰεριχὼ καὶ τὴν ἀνω- 

10 τέρω εἰρημένην πόλιν Ἱερουσαλήμ, ἥντινα μετεκάλεσεν ὃ αὐτὸς 
Ἰησοῦς, υἱὸς Ναυή, Ἰεβοῦν. αὐτὸς δὲ παραλαβὼν τὴν χώραν 
ὥκησε τὴν λεγομένην πόλιν Συχέμ, μετακαλέσας αὐτὴν Niázo- 
λιν. x«l μετὰ τὴν τελευτὴν Ἰησοῦ, υἱοῦ Ναυή, τοῦ ποιήσαντος 
περᾶσαι τὸν λαὸν τῶν Ἰουδαίων τὸν Ἰορδάνην ποταμὸν χατὰ χέ- 

1δλευσιν θεοῦ καὶ ἐλϑεῖν ἐπὶ τὴν τῆς Παλαιστίνης χώραν καὶ σάλ-- 
πίγγε μυστιχῇ λῦσαι τὰ τείχη Ἱεριχώ, μετὰ δὲ τοῦτον ἡγεῖτο τοῦ 
Ἰσραὴλ Φινεές " μετὰ δὲ Φινεὲς ἐδιῴώκουν τὸν Ἰσραὴλ ιγ΄ κριταί, 

ἐπιλεγέντες ἐκ τοῦ λαοῦ. 
Ἐν δὲ τοῖς τούτων χρόνοις ἦν nag Ἕλλησιν ὃ Προμηϑεὺς 

20 καὶ ὃ ᾿Επιμηϑεὺς xol ὃ ΄ἄτλας καὶ ὃ πανύπτης Moyoc, ὃν éxu- 
τονγτόφϑαλμον ἐχάλουν διὰ τὸ περίβλεπτον εἶναι τὸν ἄνδρα καὶ 


1. xs] κε Schurzfleischius Not. Bibl. Vin. p. 193. Sed haec scripto- 
ris imputenda sunt stupori, cuius paria exempla notabimus.p. 37. A. 
68. A.. 2. 286] λα΄ Eusebius utroque libro, Cedrenus p. 81. D, Syn- 
cellus p. 151. D. 7. οἷς Ch., οἷσι Ox. 8. 11. 18. Navi Ox. 


15. καὶ ἐλϑεῖν Ch., κατὰ ἐλϑεῖν Ox. 


imperavit, annos Lr. Post hunc alii Reges fuerunt xxvr, usque ad Zeu- 
xippum; qui imperium tenuit annos xxxrm. Deinde vero Respublica eorum 
ἃ sacerdotibus administrata est. Duravit hoc Regnum annos pccecxxcv, 
"uti sapientissimus Africanus literis prodidit. ' 

Partes autem Occidentales Italiaque tune temporis regem nullum 
habuerunt; sed a Jovis Pici filiis, posterisque eorum administrabantur ; 
quo tempore Moses et Aaron, in deserto fatis cesserunt, populoque Israe- 
litico praefuit Jesus, Nave F. ut supra dictum est. Hic Jerichuntem 
bello cepit, urbemque Jerusalem ante dictam; quam et Jebum vocavit: 
totaque circum regione in potestatem suam redacta, urbem Sychem ipse 
incoluit, Neapolim jam nominans. Post mortem Jesu, Nave K. qui, Deo 
jubente, populum [sraeliticum, per Jordanem fluvium, in Palaestinam 
transire, tubaque mystica Jerichuntis moenia corruere fecit; lsraelits 
praefuit Phinees: quem Judices tandem, numero xir, e populo electi, 
subsequuti sunt. 

Temporibus hisce inter Graecos innotuerunt Prometheus, Epime- 
theus, Atlas, Argusque perspicacissimus; (quem, ab oculorum ingenii- 


B 


O 84 


Cc 


70 IOANNIS MALALAE 


γοργόν, καὶ Δευκαλίων, ὃ υἱὸς Ἕλληνος τοῦ Πίκους ὃ δὲ" 49- 
γος αὐτὸς εὗρε τὴν τεχνικὴν ἐπὶ τὰ δυτικὰ μέρη" ὃ δὲ ἄτλας ἦρ-- 
μήνευσε τὴν ἀστρονομίαν" διὰ τοῦτο λέγουσιν ὅτι τὸν οὐρανὸν 
βαστάζει, διότι τὰ οὐρανοῦ ἔχει ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ" ὃ δὲ Προ- 
μηϑεὺς τὴν γραμματικὴν ἐξεῦρε φιλοσοφίαν" περὶ οὗ λέγουσιν 5 

O 85 ὅτι ἀνθρώπους ἔπλαττε, χκαϑ' ὃ ἰδιώτας ὄντας ἐποίησεν ἐπιγινώ-- 
σκειν διὰ φιλοσοφίας καὶ τῷ πρώην χρόνῳ εἰδέναι τὰ συμβάντα" 
ὃ δὲ ᾿Ἐπιμηϑεὺς τὴν μουσικὴν ἐξεῦρεν" ὃ δὲ Ζευκαλίων τὰ τοῦ 
καταχλυσμοῦ τοῦ utguxoU ἐξέϑετο, καϑὼς Εὐσέβιος ὃ Παμφίλου 
ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. 

p ἹΠετὰ δὲ τὸ ἀποθανεῖν τοὺς κριτὰς τῶν Ἰουδαίων ἡγεῖτο τοῦ 
λαοῦ Βαρὰχ ὃ τοῦ Z4fhvofu. ἦν δέ τις γυνὴ προφῆτις ὀνόματι 
4Δεββῶρα, ἥτις ἔλεγε τοῖς Ἰουδαίοις πάντα τὰ μέλλοντα. 

"Ev δὲ τοῖς καιροῖς ἐκείνοις ἦν καὶ παρ᾽ Ἕλλησι μάντις Σί- 
βυλλα" καὶ ἐν αὐτοῖς τοῖς χρόνοις ΑἸϊγυπτίων ἐβασίλευσε Φαραὼ 15 
ὃ xoi Nagoxo* τῶν δὲ “4“)9ϑηναίων ἐβασίλευσε Κέκροψ τις, ὕστις 
ἐξ Αἰγύπτου κατήγετο" ἦν δὲ παμμεγέϑης, διὸ καὶ διφυῆ αὐτὸν 
ἐχάλουν. οὗτος δὲ πρῶτος βασιλεὺς ἐγένετο “4ϑηναίων μετὰ τὸν 
καταχλυσμὸν τῆς ᾿“ττικῆς" μετὰ δὲ τὸν καταχλυσμὸν τῆς “4Ζττι- 
κῆς εἰς “41ϑηναίους ἦλϑε τὸ βασίλειον. ἢ μόνον δὲ αὐτὸς ἐβασί- 20 


10 


1. “Ἕλληνος Bentleius p. 73., “Ἕλενος Ox. 9, τεχνικὴν τεπτο- 
νικὴν Ch. Conf. Schurzfleisch. Not. Bibl. Vin. p. 126. 9. Ei- 
σέβιος] V. ad p. 99. A. 12. "4fuwvoéu Ch., "Auwozu Ox. 14. μάν- 


τις Ch., μάρτυς Ox. et Σιβύλλα. 17. παμμεγέϑης Ch., πανμεγέ- 
ϑης Ox. 


que acumine, vocarunt Centumoculum:) Deucalion item Heleni F. Pici 
nepos. Argus autem occidentalibus 'echnicam primus monstravit: Atlas 
Astronomicam tractavit scientiam; unde quod in Coelestium contemplatio- 
ne versatus esset, coelum ab eo gestari, fabulati sunt. Prometheus 
Grammaticam invenit: hunc homines effinxisse fabulantur, eo quod, ru- 
des cum fuerint, Philosophiae ope ad eventuum futurorum praescientiam 
eos adduxerit,  Epimetheum Musices autorem fuisse perhibent: Deuca- 
lion vero Diluvii particularis historiam contexuit: uti Eusebius Pamphili 
literis tradidit. 

Post extinctos Israelitarum judices, eis praefuit Barachus, Abinoami 
F. quo tempore etiam inter Judaeos floruit Prophetissa quaedam, nomine 
Debora; quae ipsis futura omnia praedixit. 

'Temporibus etiam illis apud Graecos innotuit Sibylla, vaticinatrix ; 
eodem etiam tempore Aegyptiis imperavit Pharaoh, qui et Naracho. 
Athenis autem, ubi post Atticum diluvium sedes erat Regia, primus Ce- 
crops quidam, ab Aegypto oriundus regnavit: hunc, ob corporis magni- 
tudinem , Duplicem vocarunt. Is, quam primum regnare coepit, legem 
tulit, uti mulieres, quaecunque virgines imperio suo subditae erant, sin- 
£ulae singulis nuberent viris, Nymphas autem, in sanctione sua, virgi- 


| 


CHRONOGRAPHIA. L. IV. . o 


Aevos Kéxgow ᾿41ϑηναίων, ἐκέλευσε νομοϑετῆσαι τὰς γυναῖχας 
τὰς ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ οὔσας ἐν ᾧ εἶσι παρϑένοι γαμεῖσϑαι 
ἑνὶ ἀνδρί" ἅστινας ἐκάλεσε νύμφας ἐν τῇ νομοϑεσίᾳ αὐτοῦ διὰ 
τὸ πηγαῖς ἐοικέναι τὰς παρϑένους κόρας, o? τίκτουσι xol ἀπὸ 


5 ἀδήλων πόρων πηγάζουσι γάλα. πρὸ γὰρ τῆς βασιλείας αὐτοῦ 


πᾶσαι αἵ γυναῖχες τῶν ᾿4“ττικῶν καὶ τῶν “4ϑηναίων καὶ τῆς πλη- 
σίον χώρας ϑηριώδει μίξει ἐμίγνυντο, ἑκάστῳ συγγινόμεναι τῷ 
2 2 ^ ^ » , 3 , * € ἘΠ Ὁ 

ἀρεσχομένῳ αὐταῖς, ἐὰν χἀκείνη ἠβούλετο" καὶ ἐχαλεῖτο ἡ ἀρ-- 
παζομέγη γυνὴ οὐδενός, ἀλλὰ τοῖς πᾶσι προσήρχοντο, διδοῦσαι 


10 ἑαυτὰς εἷς πορνείαν. καὶ ὅσας ἠβουλήϑη τις κρατῆσαι αὐτὰς 


ς 2 5 , , 2 | A- Lot. 

ἡμέρας, κατ᾽ oixov παρέμενον αὐτῷ τρεφόμεναι" xol εἰ ἤϑελε, 
, 2 $6iN - / - δὸς - 2 

πάλιν ἀπέλυσεν αὐτὴν τοῖς βουλομένοις. τοῦτο ἀπὸ τῆς “4ττι- 
- » * M 2 , δ τόδ, M E] ' Ἁ ^ 

χῆς εἴρχϑη, τὸ μὴ ἀναγκάζεσϑαι αὑτὰς συνεῖναι ἀνδοὶ πρὸς ὃν 

y y 
βούλονται" οὐδεὶς οὖν ἤδει τίς ἦν υἱὸς ἢ ϑυγάτηρ, καὶ ἐδίδου τὸ 


15 τεχϑὲν ᾧ ἠβούλετο ἀνδρὶ συμμιγέντε αὐτῇ, dte ἄῤῥεν εἴτε ϑῆλυ 


ἔτεχε, xul ἔχαιρον δεχόμενοι. ὃ δὲ Κέκροψ ἐκ τῆς «ΔἸγύπτου 
καταγόμενος ἐξεφώνησε τὸν νόμον τοῦτον, εἰρηκὼς ὅτι ἡ Avzux?) 
χώρα διὰ τοῦτο ἀπώλετο. καὶ λοιπὸν ἐσωφρόνησαν πᾶσαι, καὶ 
ἀνδράσιν ἐζεύγνυον ἑαυτὰς oí ἄγαμοι παρϑένοι, ἡ δὲ πορνευϑ εἴ-- 


- ATE SEP 1 , 2 ,. Hn , c2 » 
Φ0 σά ἐγαμεῖτο ἑνὶ ᾧ ἠβούλετο ἀνδρί" καὶ ἐϑαύμασαν ot “ϑηναῖοι 


τὸν τοῦ βασιλέως νόμον" ὡς δὲ καί τινες ἐξέϑεντο ὅτι διὰ τοῦτο 
αὐτὸν oi ᾿4ϑηναῖοι εἶπαν διφυῆ, ὅτι ἐξευγένισε τὰ τέκνα τοῦ εἶ-- 
δέναι τοὺς ἑαυτῶν γονεῖς. ἐβασίλευσε δὲ ὃ Κέκροψ τῶν 2491- 


7. ϑηριώδει Ch., ϑηριώδη Ox. 


nes hasce vocavit; eo quod, Fontium instar, per meatus corporis occul- 
fos, a partu lac emittunt. ^ Ante hunc enim regem, mulieres Atticae 
conterminaeque omnes belluino more miscebantur, pro libitu suo, cum 
quibuscunque cupientibus. Subinde vero vitiatae mulieres, nullo proprio 
viro destinatae, ad omnes aeque ventitantes, cuilibet prostituerunt sese, 
Cuique etiam licitum erat, ut amasiam quotquot sibi visum esset diebus, 
domi secum retineret: pro arbitrio deinde suo, quibuscunque volentibus 
eam dimitteret. Caeterum Atticis deinceps prohibitus fuit mos iste, mu- 
liéres, cum quopiam volente, consuescere cogendi. Exinde enim factum 
est, ut nemo ibi hominum sciret, quis suus filius, aut quae filia fuerit. 
Natum enim infantem, sive masculum, sive foeminam, mater, pro libitu, 
cuicunque deferebat ex amasiis suis: donumque is laetabundus accepit. 
Cecrops vero iste Aegyptius, legem supradictam sancivit; innuens ob hoc 
ipsum Atticam aquis olim obrutam fuisse. Exinde itaque castitatem co- 
luerunt mulieres omnes; virginibus viris propriis se jungentibus: quae ve- 
ro ante vitiatae fuerant, virum. «quem vellent, sibi elegerunt. Hoc re- 
gis Edictum demirati sunt Athenienses; qui, ut nonnulli tradiderunt, ob 
hoc etiam illum Ζιφυῆ., sive Duplicem vocarunt; eo quod prolem eis 
nobiliorem reddidisset, efficiendo, ut quilibet parentum suum utrumque 
dignosceret. Cecrops autem Athenis regnavit annos r. hunc excepit Cra- 


E 
O 86 


V 29 


B 
O 87 


72 IOANNIS MALALAE 


γαίων Cj »', xol μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσε Κραναὸς ἔτη ϑ΄. dy 
ἐχείνοις δὲ τοῖς χρόνοις Σαπφὼ πρώτη μουσικὴ ἐγνωρίζετο. xol 
μετὰ Κραναὸν ἐβασίλευσε Φορωνεὺς. καὶ ἄλλοι ἕως Κοδρῶνος, 
βασιλεύσαντος αὐτῶν ἔτη κα΄. κατέσχεν οὖν 7j βασιλεία αὐτῶν 
ἔτη vof. s "5 
Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τῶν ἀρχόντων ἐνομοϑέτει ᾿41ϑηναίους 
| € πρῶτος ὀνόματι Δράκων, καὶ μετ᾿ αὐτὸν Σόλων, καὶ ἔλυσε τοὺς 
γόμους Δράκοντος Σόλων. καὶ πάλιν ἐνομοθέτησε Θαλῆς ὃ IMi- 

O 88 λήσιος. καὶ πάλιν ἐβασίλευσεν αὐτῶν πρῶτος “Ἰσχύλος ἔτος κα', 
καὶ μετὰ AloyéAov ἐβασίλευσεν αὐτῶν ᾿ἡκμαίων ἔτη δύο" περὶ οὗ 10 
Εὐριπίδης ὃ σοφώτατος δρᾶμα ἐξέϑετο. καὶ μετὰ ᾿Ἵχμαίοντα 
ἐβασίλευσαν αὐτῶν ἄλλοι ιη΄ ἕως ᾿“ρεξίωνος, ὃς ἐβασίλευσεν αὖ-- 
τῶν ἔτη ιβ΄. καὶ κατελύϑη ἡ βασιλεία τῶν ᾿41ϑηναίων, κρατή- 
coca ἔτη vU, χαϑὼς ᾿“Πφριχανὸς ὃ σοφώτατος χρονογράφος 
ἐξέϑετο. 15 


^ , - - . 
ἹΠετὰ δὲ βραχὺ ἡγήσατο τοῦ Ἰσραὴλ Γεδεών. ἐν αὐτῷ δὲ 
- , y 2 ^ c , c ^ 3 ^- € , 
τῷ χρόνῳ ἤν ᾿Ορφεὺς ὃ Θρᾷξ, ὁ λυρικὸς ᾿Οδρυσαῖος, ὃ coqu- 
D τατος καὶ περιβόητος ποιητής ὅστις ἐξέϑετο ϑεογονίαν καὶ xó- 
σμου κτίσιν καὶ ἀνθρώπων πλαστουργίαν, εἰρηκὼς ἐν τῇ ἀρχῇ 
τοῦ συντάγματος αὐτοῦ ὕτι ἐκ τῆς ἰδίας αὐτοῦ ἐνθυμήσεως οὐκ 96 
ἐξέϑετό τί ποτε περὶ ϑεοῦ ἢ τῆς κοσμικῆς κτίσεως, ἀλλ᾽ εἶπεν ὅτι 


9, πρώτη μουσικὴ] πρώτη Μουσῶν Cedrenus p. 82. C, alter altero 
magis pervertens epigramma Platonis, quo decimam Musam dixerat 
Sapphonem. | Quod. vidit Schurzfleischius Not. Bibl. Vin. p. 249. 
8. Θάλλης Ox. 9. κα΄] ἕν xol μῆνας i£ (£ ) Cedrenus p. 82. D. 
10. Vid. Bentleius p. 17. 17. ᾿Οδρυσσέως Ox., Ὀδρύσιος Ch. 
Simile MoAoccaiog p. 25. B. Repetendus etiam articulus. 


naus, et imperavit is annos rx. Hisce autem temporibus Sappho, Poe- 
tria prima, innotuit. Post Cranaum regnavit Phoroneus alique, usque 
ad Codrum; qui regnum tenuit per annos xxr. Duravit itaque regnum 
eorum annos CCccxcit, 

Archontum autem temporibus, Draco Atheniensibus leges primus de- 
dit: quas Solon, successor ejus, abrogavit. Alias deinde condidit "Tha- 
les Milesius. Athenarum rursus regnum deinceps invasit primus Aeschy- 
lus, per annum unum: post Aeschylum, regnavit Acmaeon per biennium : 
de quo sapientissimus Euripides tragoediam condidit, Post Acmaeontem 
regnarunt octodecim alii; usque ad Arexionem, qui regnavit annos ΧΙ, 
et dissolutum est Regnum Atheniensium, cum durasset annos Dccccvit, 
juxta traditionem Africani sapientissimi Chronographi. 

Paulo post tempore Israeli dux fuit Gedeon: huic contemporaneus 
erat sapientissimus Orpheus Lyricus Odryssius ex "Thracia, celebratissi- 
mus Poéta. Hic Deorum Origines, mundi etiam hominumque creationem 
exposuit: praefatus in principio Operis sui, se nihil, ex proprio instin- 
ctu, de Deo, aut Mundi opificio, protulisse: verum se precibus suis ob- 


"— * "T 
E 


CHRONOGRAPHIA. L. IV. 18 


αἰτησαμένου διὰ Ἰἰδίας αὐτοῦ εὐχῆς μαϑεῖν παρὰ τοῦ Φοίβου Ti- 
τᾶνος ἡλίου τὴν ϑεογονίαν καὶ τὴν τοῦ κόσμου κτίσιν καὶ τίς 
ἐποίησεν αὐτήν. ἐμφέρεται γὰρ ἐν τῇ αὐτοῦ ἐχϑέσει διὰ ποιητι- 
χῶν στίχων οὕτως. 

5 Ὦ ἄναξ, “Δητοῦς υἱέ, ἑχατηβόλε, Φοῖβε χραταιέ, 
ὦ δέσποτα, ἡμέρας υἱέ, ὃ τὰ πάντα πόῤῥωθεν ταῖς ἀκτῖσί σου 
τοξεύων, ἀμίαντε καὶ δυνατέ, 


“ , 
πανδερχές, ϑνητοῖσι καὶ ἀϑανάτοισιν ἀνάσσων, p 89 
ὃ τὰ πάντα ἐπιβλέπων, ϑνητῶν καὶ ἀϑανάτων βασιλεύων, 
10 Ἥλιε χρυσέαισιν ἀειρόμενε πτερύγεσσιν, 


Ἥλιε τιμίαις εἷς τὸν ἀέρα ὑψούμενε πτέρυξι, 
δωδεχάτην δὴ τήνδε παρὰ σεῖο ἔκλυον ὃμφήν, 
δωδεχάτην δὴ ταύτην παρά σου ἤκουσα ϑείαν φωνήν, V 30 
» ; VX39 o» 7 c / , , 
σεῖο φαμένου, σὲ δ᾽ αὐτόν, ἑκηβόλε, μάρτυρα ϑείην. 
- , 32 v REN Ὶ b] d , , 
15000 εἰρηκότος μοι, σὲ δ᾽ αὐτὸν τὸν ἀπὸ μακρόϑεν λάμπον- 
τὰ τίϑημι. χαὶ ἄλλους δὲ πολλοὺς περὶ τούτου εἶπε στίχους ὃ 
αὐτὸς Ὀρφεύς *. ἔφρασε δὲ ὡς ἐκ τῶν προειρημένων στίχων ποιη- 
τικῶν ἐξέϑετο" καὶ οὐκ ἐνεδέχετο ἐντάξαι τὸ πλῆϑος τῶν στίχων 


1. αἰτησαμένου Cedrenus p. 57. B, ἠτησάμην οὐ Ox. — 2. ἡλίου 
Cedrenus, ἡελίου Ox. 5, 9] 'O Ox. 10. γχρυσέαισιν] zov- 
σέοισιν Ox.  Fallitur Bentleius p. 5. ibid. ἀειρόμενε Cedrenus, 
ἀέρομενε Ox. 11. τιμίαις Cedrenus, τεμίοις Ox. 12. δὴ Cedre- 
nus, δὲ Ox. hic et 18. 14. ϑείην Cedrenus, ϑείη Ox. 16. τί- 
qui] Adde μάρτυρα. 

tinuisse a Phoebo Apolline, uti haec sibi aperiret; nempe Theogoniam, 

sive Deorum Natales, Universi etiam opificium: in quo ejus opere ex- 

tant etiam haec carmina sequentia. 

d Hex Phoebe, arcipotens Latonae mazima proles. 

id est: : 


O Domine, proles Diei, qui omnia e longinquo radiis tuis perstrin- 
gis, Immaculate et Praepotens. 
" Omnia qui lustras, hominesque Deosque gubernas. 
est : 


O tu, cui omnia visibilia sunt; et cui Mortales et Immortales ob- 
temperant. 
O sol, auratis qui dividis aera pennis. 
id est: 
O Sol, qui pennis honorandis in sublime aeris eveheris. 
PH Jam duodenum a Tec ferit hoc praecordia verbum. 
est: : 


Duodecies jam a Τὸ exaudivi divinam vocem. 

nis Dictique, Arcitenens, ipsum Te nuncupo testem. 

id est: 
'"Tuorum verborum te quidem eminus irradiantem in testimonium po- 

no. Plures etiam alios, hac de re, versus composuit Orpheus: loquitur 

autem eodem modo ac in recitatis versibus: versus autem ejus reliquos, 

prepter eorum multitudinem , in opus hoc nostrum congerere, non licuit: 


74 IOANNIS MALALAE 


ἐν τῇ συγγραφῇ ταύτῃ. ἔστι δὲ ἅπερ ἐξέϑετο Ὀρφεὺς ταῦτα. 
ὅτι ἐξ ἀρχῆς ἀνεδείχϑη τῷ χρόνῳ ὃ αἰϑὴρ ἀπὸ τοῦ ϑεοῦ δημιουρ-- 
γηϑείς, καὶ ἐντεῦϑεν κἀκεῖϑεν τοῦ αἰϑέρος ἦν χάος, καὶ νὺξ ζο-- 
φερὰ πάντα κατεῖχε καὶ ἐκάλυπτε τὰ ὑπὸ τὸν αἰϑέρα, σημαίνων 

B τὴν νύκτα πρωτεύειν, εἰρηκὼς ἐν τῇ αὐτοῦ ἐχϑέσει ἀκατάληπτόν 5 
τινα xal πάντων ὑπέρτατον εἶναι, καὶ προγενέστερον δὲ καὶ δη- 
μιουργὸν ἁπάντων καὶ τοῦ αἰϑέρος αὐτοῦ xal τῆς νυχτὸς xol 
O 90 πάσης τῆς ὑπὸ τὸν αἰϑέρα οὔσης καὶ χαλυπτομένης κτίσεως " τὴν 
δὲ γῆν εἶπεν ὑπὸ τοῦ σχότους ἀόρατον οὖσαν" ἔφρασε δὲ ὅτι τὸ 

φῶς ῥῆξαν τὸν αἰϑέρα ἐφώτισε τὴν γῆν xal πᾶσαν τὴν κτίσιν, 10 
εἰπὼν ἐκεῖνο εἶναι τὸ φῶς τὸ ῥῆξαν τὸν αἰϑέρα τὸ προειρημένον, 
τὸ ὑπέρτατον πάντων, οὗ ὄνομα ὃ αὐτὸς ᾿Ορφεὺς ἀκούσας ἐκ τῆς 
O 91 μαντείας ἐξεῖπε, ΠΠἤτιν, Φάνητα, ᾿Ἐρικεπαῖον " ὅπερ ἑρμηνεύεται 
τῇ κοινῇ γλώσσῃ βουλή, φῶς, ζωοδοτήρ᾽ εἰπὼν ἐν τῇ αὐτοῦ 

C ἐχϑέσει τὰς αὐτὰς τρεῖς ϑείας τῶν ὀνομάτων δυνάμεις μίαν εἶναι 15 
δύναμιν xal κράτος τοῦ μόνου ϑεοῦ, ὃν οὐδεὶς δρᾷ, ἧστινος δυ- 
γάμεως οὐδεὶς δύναται γνῶναι ἰδέαν ἢ φύσιν" ἐξ αὐτῆς δὲ τῆς 
δυνάμεως τὰ πάντα γεγενῆσϑαι, καὶ ἀρχὰς ἀσωμάτους καὶ ἥλιον 
καὶ σελήνην, ἐξουσίας καὶ ἄστρα πάντα καὶ γῆν καὶ ϑάλασσαν, 

τὰ δρώμενα ἐν αὐτοῖς πάντα xol τὰ ἀόρατα. τὸ δὲ τῶν ἀνϑρώ- 90 


2. τῷ χρόνῳ] τῷ κόσμῳ Cedrenus, omisit Suidas v. ᾿Ορφεύς. 

. πάντα Cedrenus, Suidas, πάντας Ox. 5. mortis] πρω- 
τεύειν Ch., προτερεύειν Cedrenus et Suidas. 11. τὸν z. Ox., τὸ z. 
Cedrenus. 138. Μῆτιν, Φάνητα, "Egowezoiov Bentleius p. 2. 
μή τινα φᾶναι τὰ ξρικεπεὼ Ox. 17. εἰδέαν Ox., ἐδέαν Cedre- 
nus. 20. τὸ δὲ τὸν ἄνθρωπον εἶπεν) ,,Cedrenus habet, τὸ δὲ 
τῶν ἀνθρώπων γένος εἶπεν etc.^ Ch. Quod restitui. V. ad p. 15. D. 


sensus vero eorum istiusmodi est. Dicit Orpheus; a principio Deum Ae- 
thera condidisse; Aetherem autem Chaos undique cinxisse; obscuram et- 
iam caliginem omnia, quae sub Aethere erant, cooperuisse: hinc innuens, 
Noctem esse priorem. Insuper addit in Expositione illa, Quendam es- 
se praeterea Incomprehensibilem omnibusque superiorem ac priorem; 
omniumque conditorem, tam .Aetheris ipsius, quam Noctis, totiusque fa- 
bricae illius, quae sub* Aethere sepulta jacebat. 'Terram autem dicit, 
sub tenebris invisibilem jacuisse: Lucem vero, Aethere perrupto, terram 
omnemque illam fabricam illuminasse. Lucem autem eam Aethera per- 
rumpentem, Illum esse, quem superius diximus omnibus superiorem esse: 
cujus nomen Orpheus, ex Oraculo edoctus, edixit, Neminem effari; Eri- 
cepeo: quod vulgari idiomate signat nobis, consilium, Lumen, Vitae- 
datorem. Dicit autem in eadem Kxpositione, tres illas divinas horum no- 
minum Potentias unam esse vim et virtutem Dei unius Invisibilis; cujus 
Potentiae nemo unquam assequi potuit aut Ideam aut naturam: ex illa 
autem omnia profluxisse, Principia nempe incorporea, Solem, Lunam, 
Potestates, et Astra omnia, terram item, et mare, quae in illis visibilia 
sunt ac invisibilia omnia. De Homine autem eodem modo, ac Moses 


CHRONOGRAPHIA. L. IV. 15 


πῶν γένος εἶπεν oz αὐτοῦ τοῦ ϑεοῦ nAacOtvra ix γῆς xol ψυχὴν 

$m αὐτοῦ λαβόντα λογικήν, καϑὼς Ἰ]Πωσῆς ὃ πάνσοφος ἐξέϑετο 

ταῦτα. ὃ δὲ αὐτὸς ᾿Ορφεὺς ἐν τῇ αὐτοῦ βίβλῳ συνέταξεν ὅτι διὰ 

τῶν αὐτῶν τριῶν ὀνομάτων, μιᾶς δὲ ϑεότητος, τὰ πάντα ἐγέ- 
δνετο, xol αὐτός ἐστι τὰ πάντα. 

Περὶ δὲ τοῦ ταλαιπώρου γένους τῶν ἀνθρώπων ὃ αὐτὸς Ὃρ- 
φεὺς ἐξέϑετο ποιητιχῶς στίχους πολλούς, ὧν μέρος εἰσὶν οὗτοι. 
ϑῆρές τε οἴωνοί τε βροτῶν τ᾽ ἀλιτήρια φῦλα, 
ἑρμηνεία. ϑηρία, ὕρνεά τε, τῶν ἀνθρώπων τὰ χκαταναλισχό- 

10 μενα ἔϑνη, 
ἄχϑεα γῆς, εἴδωλα τετυγμένα; μὴ διὰ μηδὲν 
ἑρμηνεία. τὸ βάρος τῆς γῆς, εἶδος κατεσχευασμένον, μηδὲ διὰ 
τί ἐγεννήϑησαν μηδὲ διὰ ví ἀποϑνήσκουσιν 
εἰδότες, οὔτε κακοῖο προσερχομένοιο νοῆσαι 


, c » -5 , 2 3 
15γινώσχοντες. ἑρμηνεία. οὔτε xaxoU ἐρχομένου xov αὐτῶν αἷ- 
σϑανόμενοι, 


φράδμονες, οὔτε ποῖον μάλ᾽ ἀποστρέψαι κακότητος 
ἀσφαλίσασθαι, οὔτε ἀπὸ μακρόϑεν πολὺ ἀποστρέψαι ἐκ τοῦ 
χαχοῦ, 


20 οὔτε ἀγαϑοῦ παρεόντος ἐπιστρέψαι καὶ εἶρξαι 


2. λαβόντα Ch., λαβώντα Ox. 8. v ἁλιτήρια Bentleius p. 5.» 
T ἀλιτώσια Cedrenus, ταλεῖτε οἷα Ox, 11. μὴ διὰ] μηδα- 
μὰ Bentleius p. 5. 12. κατασκευασμένον Ox. 17. οὔτε 
ποῖον] οὔτ᾽ ἄποθεν Bentleius p. 6. ibid. μάλ᾽ ἀποστρέψαι 
Cedrenus, μάλλα προτρέψαι Ox. 


ipse sapientissimus, pronunciavit; dicens, hunc, ipsius Dei opera, ex ter- 
ra efformatum, animam ab eo accepisse, Ratione praeditam. ldem Or- 
| iow in eodem libro scripsit, a tribus istis Nominibus, una vero natura 
ivina, omnia facta fuisse; Deumque ipsum esse omnia. 
Miseriss autem generis Humani descripsit idem Orpheus versibus 
quamplurimis; ex quibus hi sunt. 4 
Bruta volatilia atque hominum nequissima turba. 
Interpretatio. Bruta et volatilia vocat mortuos. 
ldola efficta et telluris inutile pondus. 
Interpret. 'lerrae onus, simulachra quaedam efficta, quae nascendi 
ac moriendi leges ac rationem prorsus ignorant. 
Quique mala haud norunt sibi praesentire futura. 
Interpret. Quibus malorum impendentium nullus est sensus. 
und NNec, longe amotae quae sunt, effugere nozas; 
id est: 


Neque sciunt avertere infortunia, procul adhuc existentia. 
M esl Praesentisve Boni studiis attendere gnari. 
id est: 


D 


O 92 


E 


16 IOANNIS MALALAE ᾿ 


οὔτε ἀγαϑοῦ ἐρχομένου ὑποστρέψαι ἐκ τοῦ xaxov καὶ χρατῆσαι 
καλὸν Ἂς 
ἴδριες, ἀλλὰ μάτην ἀδαήμονες, ἀπρονόητοι. HS 
V 81 ἔμπειροι. ἑρμηνεία. ἀλλ ὡς ἔτυχεν [ ἅμα  ἀμαϑεστάτῶως qé- 

ρονται, μηδὲν προεννοούμενοι. καὶ ἄλλους δὲ πολλοὺς στίχους 5 
ἐξέϑετο ὃ αὐτὸς σοφώτατος ᾿Ορφεύς. ταῦτα δὲ πάντα ἐξέϑετο ὃ 
σοφώτατος Τιμόϑεος χρονογράφος, λέγων τὸν αὐτὸν ᾿Ορφέα 
πρὸ τοσούτων χρόνων εἰπόντα τριάδα ὁμοούσιον δημιουργῆσαι 
τὰ πάντα. : 

Ο 98 IMezà δὲ Γεδεὼν ἡγεῖτο τοῦ Ισραὴλ Θῶλας. ἐν δὲ τοῖς και-- 10 
| goig τοῦ Θῶλα ἦν ἐν τῇ Φρυγίᾳ χώρᾳ ἸΠαρσύας ὃ φιλόσοφος, 
ὕστις ἐφεῦρε διὰ μουσικῆς αὐλοὺς ἀπὸ καλάμων. καὶ ἄπενοεῖτο 
ἀποϑεῶν ἑαυτὸν καὶ λέγων, Εὗρον τροφὴν ἀνθρώποις διὰ τοῦ 
μέλους τῶν μουσικῶν καλάμων. ᾧκχει δὲ ὃ αὐτὸς IMagovac εἷς 

B τοὺς ἰδίους ἀγροὺς τὸν ἅπαντα χρόνον" ὅστις ἸΠαρσύας ϑεῦχο- 15 
λωτηϑεὶς ἐξέστη τοῦ ἰδίου νοός, καὶ παραφρονήσας ἔῤῥιψεν ἑαυ-- 
τὸν εἰς τὸν ποταμὸν καὶ ἀπώλετο" ὅντινα ποταμὸν οἱ τῆς αὐτῆς 
χώρας. ἸΠαρσύαν καλοῦσιν ἕως τῆς νῦν. περὶ οὗ ἱστοροῦσιν οἵ 
ποιηταὶ ὅτι πρὸς ἔριν τοῦ ᾿“πόλλωνος ἦλϑε" τοῦτο λέγουσι, φη-- 

σίν, ὅτι οὗτος βλασφημήσας ἐξέστη τοῦ ἰδίου νοὺς καὶ ἐφονεύ- 90 
ϑη, καϑὰ καὶ ὃ σοφώτατος Νίνος συνεγράψατο. καὶ ὃ σοφώ- 


8. ἀδαήμονες Cedrenus, ἀδήμονες Ox. 4. ἅμα delendum. 8. δη- 
μιουργῆσαι Ch. cum Cedreno, δημιουργῆσαν Ox. 11. Μαρσῦας 
semper Ox. 18. ἀποϑεῶν Ch., ἀπὸ ϑεῶν Ox. Conf. Suidas v. 
Μαρσύας. 15. ϑεοχολοτηϑεὶς Ox. 21. IVivog Ox. 


Neque uti bona obveniunt, quae mala sunt declinare; et, quod pul- 
chrum est amplecti. 

Irrita sed. cunctos agitant conamina. d 

Interpret. Sed temerario impetu, susque deque feruntur, nihil omni- 
no praesentientes. 

Plurimos item alios versus edidit sapientissimus iste Orpheus. Haec 
autem omnia habemus e "Timotheo, sapientissimo Chronographo; qui 
observavit, Orpheum, tot retro seculis pronunciasse, "Trinitatem Con- 
substantialem omnia formasse. d diee 

Post Gedeonem Israeli praefuit 'Tholas: cujus temporibus floruit in 
Phrygia Marsyas Philosophus. Hic Musicae gnarus, fistularum fabricam 
ex calamis excogitavit. Inde elatior factus, Dei nomen sibi arrogavit: 
Alimenta , inquiens, hominibus harmonica Fistularum modulatione inveni, 
Hic vitam suam totam in praediolis suis transegit: Caeterum Deo tandem 
infensus cum esset, mente captus est; insaniaque percitus in fluvium se 
projecit, ibique periit. Fluvium autem hunc incolae Marsyam ad hunc 
usque diem vocitant. Marsyam hunc cum Apolline certasse fabulantur 
Po&tae; eo quod, ob blasphemiam in Deum, vesania percitus interierit : 








CHRONOGRAPHIA. L. IV. 71 


τατος δὲ “οὐχιανὸς ἐμνημόνευσε τῆς ἱστορίας ταύτης, ὅστις εἷ- 
πεν αὐτὸν ἀπὸ Κολχίδος εἶναι. , 

"Ev δὲ τοῖς καιροῖς τοῦ Θῶλα ἦν Ἡρακλῆς ὃ ἥρως καὶ ot 249- 
γοναῦται οἱ περὶ ᾿Ιάσονα τὸν Θεσσαλὸν καὶ Κάστορα καὶ Πο- 


σλυδεύχην xol Ὕλαν xol Τελαμῶνα καὶ τοὺς λοιπούς. οἵτινες E ot 


ἀνιόντες τὸν Ἕλλήσποντον ἐπολεμήϑησαν ἐξαίφνης ὑπὸ Κυζίκου, 
βασιλέως τῆς Ἑλλησπόντου. καὶ συγχρούσαντες ναυμαχέᾳ ἐφό-- 
γευσαν τὸν Κύζικον βασιλέα" καὶ εἰσελϑόντες νυχτὸς παρέλαβον 
τὴν Κύζικον, μητρόπολιν τῆς “Ελλησπόντου ἐπαρχίας. καὶ με- 
40 μαϑηχότες ἀπὸ τῶν πολιτῶν xoi τῶν συγχλητικῶν ὅτε Κύζιχός 
ἐστιν ὃ σφαγεὶς παρ᾿ αὐτῶν, ἐπένϑησαν δὲ αὐτόν, ὅτι συγγενὴς 
αὐτῶν ὑπῆρχε καὶ ἐκ τῆς αὐτῶν χώρας ἔφερε τὸ γένος. καὶ 
ἤτουν συγγνώμην τῇ τῶν ἀμφοτέρων ἀγνοίᾳ, καὶ ἀπολογησάμε-- 
vot πρὸς τούτους ἔχτισαν ἐν τῇ αὐτῇ Κυζίκῳ πόλει μετὰ τὴν νί- 
1δχην ἱερόν. καὶ ἀπελϑόντες οἱ ““ργοναῦται εἷς τὸ μαντεῖον, ἔνϑα 
λέγεται τὰ Πύϑια ϑερμά, καὶ ποιήσαντες ϑυσίαν ἐπηρώτησαν 
λέγοντες ταῦτα. ἹΠροφήτευσον ἡμῖν, προφῆτα, ΤἸιτάν, Φοῖβε 
Ἄπολλον, τίνος ἔσται δόμος οὗτος, εἶ τί δὲ ἔσται; καὶ ἐδόϑη 
αὐτοῖς χρησμὸς παρὰ τῆς Πυϑίας οὗτος. Ὅσα μὲν πρὸς ἀρετὴν 
90 χαὶ χύσμον ὕρωρε ποιεῖτε. ἐγὼ δὲ ἐφετμέω τρεῖν ἕνα μοῦνον 
ὑψιμέδοντα ϑεόν, οὗ λόγος ἄφϑιτος ἐν ἀδαεῖ κόρῃ ἔγκυος ἔσται. 
οὗτος ὥσπερ τόξον πυριφόρον μέσον διαδραμὼν ἅπαντα κόσμον, 


2. Κολχίδος Cedrenus p. 84. C, χαλχῖδος Ox. 4. Ἰάσωνα Ox. 
16. ἐπερώτησαν Ox. 18. si — ἔσται om, Cedrenus. 90. ἐφετμέω 
τρεῖν Cedrenus p. 119. C, ἐπεϑνεύω τρὶς Ox. 21. ἀδαεῖ Ch. cum 
Cedreno, ἀδαῆ Ox. ibid. ἔγκυος Ch. cum Cedreno, ἔγκυμος Ox. 


uti scriptum reliquit sapientissimus Ninus. Historiae etiam hujus meminit 
sapientissimus Lucianus; qui, a Chaleide eum fuisse, asserit. 
"lemporibus autem 'Tholae, innotuerunt Hercules Heros et Argo- 
nautae; nempe Jason 'Thessalus, Castor et Pollux, Hylas et 'lelamon, 
aliique: qui, Hellesponto trajecto, a Cyzico, Hellesponti rege, bello sta- 
tim impetiti sunt. INavali itaque pugna commissa; Cyzicum regem inter- 
fecerunt; noctuque egressi, primariam Hellespontiacae ditionis urbem, 
Cyzicum, ceperunt. Kdocti vero a Civibus urbisque Primoribus, Cyzi- 
cum illum esse, quem interfecerant, summo affecti sunt dolore; eo quod 
sibi genere propinquus fuisset, et a regione sua oriundus. Krroris ita- 
que mutui postulata venia, culpam deprecati sunt: fanum denique in ur- 
be Cyzico condiderunt. Argonautae vero Oraculum, ad Pythias Ther- 
mas situm, profecti, sacrisque rite peractis, Apollinem interrogarunt, 
dicentes. ,,Dic nobis vates, '"litan, Phoebe, Apollo, cui dicandum est 
hoc Fanum; et quale erit.* Hujusmodi autem a Pythia tulerunt respon- 
sum. ,,Vos quidem, quae ad virtutem et decorem incitant, prosequi- 
mini. Ego itaque trinum unum Deum, solum in alto regnantem illum 
vobis denuncio. Cujus immortale verbum paritura est virgo intacta: quod, 


D 


O 95 


E 


Υ 32 


O 96 


78 IOANNIS MALALAE 


ζωγρεύσας πατρὶ προσάξει δῶρον. αὐτῆς ἔσται δόμος, IMapla 
δὲ τοὔνομα αὐτῆς. καὶ γράψαντες τὸν χρησμὸν οἱ ἥρωες ἐν λί- 
ϑῳ, ἤτοι μαρμάρῳ, χαλκέοις γράμμασιν, ἔϑηκαν εἷς τὸ ὑπέρ- 
ϑυρον τοῦ ναοῦ, καλέσαντες τὸν oixov “Ῥέας μητρὸς ϑεῶν. ὅστις - 
οἶχος μετὰ χρόνους πολλοὺς ἐγένετο ἐχκλησία τῆς ἁγίας καὶ ϑεο-- 5 
τόχου ἸΠαρίας ὑπὸ Ζήνωνος βασιλέως. 

Οἱ δὲ ᾿Πργοναῦται ἐκ τῆς “Ελλησπόντου ἐξορμήσαντες κατέ- 
πλέυσαν ἐπὶ τὰς Πριγκιπίους νήσους" χἀκχεῖϑεν ἀνῆλθον τὸν 
Χαλκηδόνος πλοῦν, περᾶσαι βουλόμενοι τὸν ἀνάπλουν τῆς Iov- 
τιχῆς ϑαλάσσης. καὶ ἐπολεμήϑησαν πάλιν ὑπὸ τοῦ ᾿““μύχου 10 
καὶ φοβηϑέντες τοῦ ἀνδρὸς τὴν δύναμιν κατέφυγον ἐν κόλπῳ τινὶ 
κατάλσῳ, δασυτάτῳ πάνυ καὶ ἀγρίῳ " καὶ ἐθεάσαντο ἐν ὀπτασίᾳ 
δύναμίν τινα ὡς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ προσπελάσασαν πρὸς αὐτοὺς ἀν-- 
δρὸς φοβεροῦ φέροντος τοῖς ὥμοις πτέρυγας ὡς ἀετοῦ, ὅστις 
ἐχρημάτισεν αὐτοῖς τὴν κατὰ τοῦ ᾿“μύκου νίχην. οἵτινες ϑαῤῥή-- 15 
σαντες συνέβαλον τῷ ““μύχῳ" καὶ νικήσαντες αὐτὸν καὶ εὐχαρι- 
στοῦντες ἔκτισαν ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ ὅπου τὴν δύναμιν ἑωράκασιν 
ἱερόν, στήσαντες ἐχεῖ ἐχτύπωμα τῆς παρ᾽ αὐτῶν ϑεαϑείσης δυ- 
γάμεως, καλέσαντες τὸν αὐτὸν τόπον ἢ τὸ ἱερὸν αὐτὸ ΣΣωσϑένην, 
διότι ἐκεῖ φυγόντες ἐσώϑησαν" ὅστις τόπος οὕτως κέκληται ἕως 90 
τῆς νῦν. ὅπερ ἱερὸν μετὰ τὸ βασιλεῦσαι Βυζάντιον ἐθεάσατο 

8. μαρμάρῳ Ch., μαρμύρῳ Ox. ibid. εἰς τὸ Cedrenus, αὐτὸ 


Ox. 8. Πρινκιπίους Ox. ibid. ἀνῆλθον τὸν Χαλκηδόνος 


πλοῦν] .»ἐπὶ, aut praepositio hujusmodi alia hic deesse vide- 
tur. ** 


ceu sagitta flammifera, medium penetrabit orbem, totumque captivum 
obtinens, Patri dono dabit: Virgini huic sacranda est domus; Maria ve- 
ro nomen ejus. Responsum hoc aereis literis marmore exaratum, illi in 
superiore portae Fani limine posuerunt; Domumque ipsam Rheae ma- 
tris Deorum vocarunt. Quae quidem Domus, longo post tempore, Ze- 
none imperante, in Ecclesiam S. Virginis Deiparae, Mariae, facta est. 
Argonautae vero ex Hellesponto solventes, ad Principes Insulas iter 


' direxerunt: hinc vero abeuntes, et Chalcedonensem Pontici maris 'Traje- 


ctum transire volentes, ab Amyco, ipsos armis petente, prohibiti sunt. 
Cujus quidem formidantes potentiam, in sinum quendam, desertum satis 
atque incultum, nemoribusque obsitum, subduxerunt sese. Ecce autem 
spectrum quoddam coelitus delapsum, visu terribile humerisque pennas 
gerens'aquilinas, sibi appropinquare conspicati sunt. Ab hoc autem di- 
vinitus admoniti de victoria, quam ab Amyco reportaturi erant, vires 
resumebant: praelioque cum eo commisso Àmycum devictum interfece- 
runt. Grata deinde solventes, templum condiderunt, loco eodem, quo 
spectrum ipsis sese exhibuerat; statuam etiam erigentes, quae speciem 
visae a se potestatis referebat. Fanum autem ipsum, àb salute ibi par- 
ta, Sosthenium nominarunt: quo nomine etiam ad hunc usque diem locus 
iste vocatur. 'lTemplum hoc deinde, cum Byzantium imperii sedes fieri 


CHRONOGRAPHIA. L. IV. 79 


ἀπελϑὼν ἀσφαλίσασθαι αὐτὸ Κωνσταντῖνος ὃ μέγας βασιλεύς " 
ὃς γενόμενος χριστιανός, καὶ τῷ ἐκτυπώματι τῆς στήλης προσεσχη- B 
κιὸς τῷ ἑστῶτι ἐκεῖ, εἶπεν ὅτι ἀγγέλου σημεῖον σχήματι μοναχοῦ 
παρὰ τοῦ δόγματος τῶν χριστιανῶν. — xol ἐχπλαγεὶς ἐπὶ τῷ τό- 
529 xal τῷ κτίσματι, καὶ εὐξάμενος γνῶναι ποίας ἐστὶ δυνάμεως 
ἀγγέλου τὸ ἐχτύπωμα, παρεχοιμήϑη τῷ τόπῳ. καὶ ἀκούσας ἐν 
ὁσάματι τὸ ὄνομα τῆς δυνάμεως, εὐθέως ἐγερϑεὶς ἐκόσμησε τὸν 
τόπον, ποιήσας χατὰ ἀνατολὰς εὐχήν. καὶ. ἐπωνόμασε τὸ εὖ- 
χτήριον, ἤτοι τὸν τύπον, τοῦ ἁγίου ἀρχαγγέλου ΠΠιχαήλ. O 97 
10 Οἱ δὲ Z4oyovoUrot μετὰ τὴν νίκην τοῦ ᾿“μύχου ἐχεῖϑεν ἐξορ-- 
μήσαντες ἐπὶ τὴν Ποντικὴν ἀνέπλευσαν διὰ τὸ χρύσεον δέρας. C 
οἵτινες ἔλαβον αὐτὸ καὶ τὴν ΠΠήδειαν, τὴν τοῦ 24érov ϑυγατέρα, 
βασιλέως τῆς Σχυϑίας, ἀπὸ Κολχίδος χώρας" ὅϑεν ἱστορεῖται 
τὰ κατὰ Ἰάσονα καὶ Γλαύκην, τοῦ Κρέοντος ϑυγατέρα, βασιλέως 
Ἰστῆς Θεσσαλίας, τὴν χαὶ ἐμιπρησϑεῖσαν ἐκ συμβάντος τινὸς ἅμα 
τῷ πατρὶ ἐν τοῖς ὑμεναίοις, καὶ τὰ ἄλλα τῆς ἱστορίας, ἅτινα ὃ 
σοφώτατος ᾿“πολλώνιος ὃ ἱστορικὸς συνεγράψατο. 
ἹΠετὰ δὲ Θῶλαν ἡγεῖτο τοῦ Ἰσραὴλ «ἰγλὼμ ὃ Ζαβουλωνί- 
τῆς ἐν ἐχείνοις δὲ τοῖς χρόνοις ἦν παρ Ἕλλησι μάντις ἄλλη, 
90 Σίβυλλα ἡ Ἐρυϑραία. ἐν οἷς χρόνοις ἐβασίλευσε τῆς Φρυγίας 
ὃ Τρῶος, ὃς ἐγένετο πατὴρ Ἰλίου καὶ Γανυμήδους. οὗτος ἔκτι-- 
σε πόλεις δύο, τὴν Τροίαν εἷς ὄνομα ἴδιον καὶ τὸ Ἴλιον εἰς D 
1. αὐτῷ Οχ. 12. Μηήδειαν Cedrenus, Πηδίαν Ox. 'Tum scribe 


Αἰήτουι 14. καὶ post Τλαύκην delevit Ch. —— 20. Σιβύλλα Ox. 
22. Τροΐαν Ox. 


coepit, instauravit Constantinus M. Imperator, qui Christianus factus, 
statuae figuram ibi positae, ubi, itinere illac facto, forte observasset 5 
Angeli speciem, in habitu Monachi Christiani statim agnovit. Attonitus 
vero ad loci structuraeque reverentiam; precibus scire petiit, qualisnam 
esset Angelicae Virtutis Effigies. Discumbens vero in eo loco, per so- 
mnium edoctus est Angeli nomen: experrectus itaque, locum statim ador- 
navit; fusique ad Orientem versus precibus, locum illum in Oratorium 
fecit, Sancto Michaeli Archangelo sacrum. 

Argonautae vero, post Amycum victum, illinc discedentes, in mare 
Ponticum advecti sunt, indeque ad Colchidem, aurei velleris causa: quod 
et inde secum reportarunt, una cum Medea, Aetae Scytharum regis filia. 
Hinc orta sunt, quae de Jasone, et Glauca, Creontis 'Thessalorum regis 
filia, traduntur, quae casu quodam, cum patre suo, inter ipsa Nuptia- 
rum solennia, igne consumpta periit: quaeque alia huc faciunt nonnulla, 
quae scripta nobis reliquit Apollonius, sapientissimus Historiographus. 

'Thola mortuo, Israeli praefuit Aeglom Zabulonites. lllis autem tem- 
poribus apud Graecos floruit Sibylla alia, Erythraea dicta: quo tempo- 
re etiam Phrygiae imperavit "Tros, lli et Ganymedis pater. Hic vero 
duas condidit urbes; 'lroiam, a nomine suo, et llium, ab llo, filio natu 


80 IOANNIS MALALAE 


Ὀνομα Ἰλίου τοῦ μείζονος αὐτοῦ υἱοῦ. ὅστις πληρώσας τὰ τεί:- 
O 98 χη τῶν πόλεων, τοὺς τοπαρχοῦντας, ἤτοι βασιλεύοντας, τῆς Ἐὺ- 
ρώπης χώρας πάντας προετρέψατο δίχα τοῦ Ταντάλου, βασιλέως 
τῆς Μυκηναίων χώρας. καὶ πρὸς τοῦτο ἐλυπήϑη ὃ Τάνταλος, 
ιν» » , ^ Sr y t. f, ες - 
χαὶ ἔσχεν ἔχϑραν μεγάλην πρὸς αὐτόν" ἣν δὲ ταξάμενος ὃ Τρῶος 5 
πρὸ τοῦ ἄρχεσθαι χτίζειν τὰς πόλεις δῶρα πέμπειν καὶ ϑυσίας 
ποιεῖν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Διὸς τοῦ clc τὴν Εὐρώπην χώραν. ὅστις 
, - 
πληρώσας τὰ τείχη μετὰ δύο ἔτη ἔπεμιψε τὸν ἴδιον αὐτοῦ ἀδελ- 
φὸν τὸν μιχρότερον, τὸν λεγόμενον Γανυμήδην, ὃν ἠγάπα, ὡς 
εὐπρεπῆ καὶ μιχρότερον, εἷς τὸ ἀπενέγχκαι τὰ δῶρα εἷς τὸ ἱερὸν 10 
E τοῦ Διὸς καὶ πληρῶσαι τὴν ϑυσίαν τοῦ τάγματος, δεδωκὼς αὐτῷ 
» , &'3 , 1, , 2 , , ^c ^ 
ἄνδρας v. καὶ ἀντιπεράσας τὴν ϑάλασσαν ἀπήρχετο ἐπὶ τὸ ἱερὸν 
- , ^ |€ , ,ὔ ce - 
τοῦ Ζιός. μαϑὼν δὲ ὁ Τάνταλος, νομίσας ὅτι κατασχοπῆσαι 
ΕΣ 
ἦλϑε τὴν Εὐρώπην χώραν, ἔπεμψε πολλοὺς ὡπλισμένους, xal 
ἥρπασαν τὸν Γανυμήδην πρὸ τοῦ φϑάσαι τὸ ἱερὸν καὶ τοὺς uev. 15 
2 - c ' v ? - L *?3t ban , 
αὑτοῦ. ὁ δὲ Γανυμήδης ἐκ τῆς δειλίας ἠῤῥώστησεν" ἐπηρώτησε 
δὲ αὐτὸν ὃ Τάνταλος λέγων, "Ev ἀλλοτρίοις βασιλείοις πῶς ἐτόλ-- 
V 88 μησας ἐλϑεῖν κατάσκοπος ; καὶ εἶπεν αὐτῷ ὅτι Οὐσίας χάριν τοῦ 
O 99 Διὸς ἦλϑον ἐγὼ καὶ οἵ μετ᾽ ἐμοῦ. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ Τάνταλος, 
ἐχέλευσεν αὐτῷ περιμεῖναι καὶ ἀνεϑῆναι διὰ τὴν νόσον. ὃ δὲ αὖ- 90 
^ , " c , 35€ , -. 
τὸς Γανυμήδης τρεῖς ἡμέρας ἀῤῥωστήσας τελευτᾷ" καὶ ἐχέλευ-- 
otv ὃ Τάνταλος ἀποδοϑῆναι ἃ ἤνεγκε δῶρα καὶ τὴν ϑυσίαν εἰς 


- , 1 - - 
τὸ ἱερὸν τοῦ Zhióc* καὶ τὸ λείψανον δὲ τοῦ αὐτοῦ Γανυμήδους 


6. ἄρχεσϑαι Ch., ἄρχεται Ox. 8. ἀδελφὸν] υἱὸν Ch. 14, o- 
σιλισμένους Ch., ὁπλισμένους Ox. 


majore vocatum. "Ubi vero urbium moenia ad exitum perduxisset, Reges 
Europaeos omnes, praeter 'lantalum, Mycenarum regem, ad se vocavit: 
quod aegre ferens T'antalus, 'lTroem deinceps infensissimum habuit. .'T'ros 
autem, ante jacta urbium fundamina, Jovis Europaei T'emplo victimas 
et dona missurum se voverat.  Diennio itaque post moenia absoluta, fi- 
lium suum minorem, Ganymedem, (quem, quod formosus esset, et mi- 
norennis, valde charum sibi habuit,) r satellitibus stipatum mittit, ut 
Jovi Europaei dona adferret; et, ex voto Patris, sacra perageret. llle 
igitur mari trajecto ad "Templum Jovis iter instituit. Quod ubi inau- 
disset "Tantalus, suspicatus eum Europae exploratorem supervenisse, plu- 
ximos statim armatos emisit, qui Ganymedem sociosque rapuerunt, an- 
tequam Jovis Fanum attügissent. Ganymedes autem metu correptus, in 
morbum incidit: interrogatus autem a 'lTantalo, qua tandem spe fretus 
aliena regna exploratum venire ausus sit? respondit, suscepti itineris 
causam sibi sociisque solam esse, ut Jovi sacra facerent. Quo audito, 
'antalus manere illum jussit, morbique sui curam habere. At vero Ga- 
nymedes, ubi triduum infirmitate sua laborasset, animam efflavit. 'Tan- 
talus autem dona quae attulerant victimasque, ad Jovis fanum deportan- 


CHRONOGRAPHIA. L. IV. 81 


τεθῆναι ἔσω ἐν τῷ ναῷ τοῦ Ζιὸς πρὸς τιμήν. οἱ δὲ μετ αὐτοῦ 
ἀποσταλέντες ποιήσαντες αὐτῷ σορόν, ἔϑηκαν αὐτὸν ἐπιγράψαν- 
τες ἐν αὐτῷ, Τρῶος, βασιλεὺς ᾿“σίας, σὺν τῇ ϑυσίᾳ τὸν ἐνταῦϑα 
χείμενον Γανυμήδην, υἱὸν αὐτοῦ, ἀνέϑετο zd. τοῦτο δὲ 
δἐποίησεν ὃ Τάνταλος πρὸς ϑεραπείαν τοῦ πατρὸς αὐτοῦ" B 
3 C ^- 
οὐχ ἦν γὰρ ἔϑος Ἕλλησι ϑάπτειν ἔνδον ἱεροῦ οἴκου λείψανον 
ϑνητοῦ ἀνθρώπου διὰ τὸ μὴ κοινοῦσϑαι τὰ ϑεῖα. ταῖ-- 
τα δὲ συνεγράψατο ὃ σοφώτατος Zlüüvuoc ὃ ἱστορικὸς χρονο- 
, kj ^ , c £4 
γράφος. λέγουσιν ovv τινες τὸν Γανυμήδην ἁρπαγέντα ὑπὸ ἀε-- 
10 τοῦ διὰ τὸ συμβὰν αὐτῷ ὀξύτατον τοῦ ϑανάτου. 
ἹΠετὰ δὲ Τρῶον ἐβασίλευσε τῶν Φρυγῶν ὃ Ἴλιος" àv αὐτῷ 
δὲ τῷ καιρῷ ἐλαλεῖτο 7 νίχη τοῦ ἀγῶνος Πέλοπος τοῦ “υδοῦ 
" , ^ , - 2 -€ -€ -. 
xal Οἰνομάου τοῦ Πισαίου, ἐπιτελεσϑεῖσα ἐν τῇ ἡλιακῇ ἑορτῇ 
e , , € c , 
ἅτινα συνεγράψατο Χάραξ ὃ ἱστοριχός. 

15 ἹΠετὰ δὲ τοὺς χρόνους τούτους ἦν χριτὴς καὶ ἡγούμενος τοῦ Ο 100 
Ἰσραὴλ Σαμψών, ἀνὴρ γενναῖος καὶ μυστικὸς καὶ ϑαύματα ποι-- C 
Qv, χαϑὰ ἐν τῇ Ἑβραϊκῇ ἐμφέρεται συγγραφῇ. ἐν οἷς χρόνοις 
ἐβασίλευσε τῆς «Αἰγύπτου χώρας 0 z1ánoSoc* ἔσχε δὲ υἱοὺς δύο, 
τὸν ᾿““χαὸν καὶ τὸν “άκωνα. μέλλων δὲ τελευτᾶν ἐχέλευσε τοῖς 
ς - € , ^ 2 ^ ^ * , 

20éavroU υἱοῖς διαμερίσασϑαι τὸ βασίλειον αὑτοῦ καὶ τὴν χωραν 

3 fu. f 7 ^ ^ M M - 2 - ete 

εἰς δύο" ὅστις MMyaóüc μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ αὐτοῦ πατρὸς &zxo- 
12. Πέλωπος --- Πεισαίου Ox. 18. ἡλιακῇ Ch., Ἰλιακῇ 
Ox. 18. ἐβασίλευσε τῆς Αἰγύπτου χώρας ὃ “άπαϑος] », Scri- 
bend. cum Cedreno [p. 120. C], τῆς Εὐρώπης χώρας.“ Ch. 


19. τὸν ᾿Δχαὸν] ,,Ita etiam infra. Cedrenus tamen eum "4rotó» vo- 
cat.* Ch. X 21. 4z«0g] 4gaóv Ox. 


da curavit: Ganymedis etiam reliquiis in eodem Jovis templo, honoris 
causa, inhumatis. Qui autem socii erant itineris, Monumentum ei ex- 
truxerunt, hoc inscriptum Ejpitaphio. ,,'Tros Rex Asiae, Ganymedem 
filium, heic jacentem, cum victimis, Jovi sacravit.** 

Hoc vero a 'Tantalo factum est, ut officiis hisce Patrem ejus sibi 
conciliaret: alias enim Graecis hominibus receptum non fuit, ut Mortalis 
cujusvis nr intra sacram Aedem reconderentur; ne sic Divina pol- 
]werentur. Et ista quidem memoriae mandavit Didymus sapientissimus 
Historicus Chronographus. Hinc nonnulli fabulantur, Ganymedem ab 
Aquila raptum fuisse, eo quod morte obierit repentina. 

Post 'Troem, ad Phrygiam regnavit llus: quo tempore celebrabatur 
"Triumphus ille Agonisticus Pelopis Lydii, contra Oenomaum Pisaeum, in 
Festo solis agitatus: sicuti haec nobis tradidit Charax Historiographus. / 

Post haec Israeli Dux fuit et Judex Sampson; vir strenuus et 
mysticus, mirandaque faciens; uti habetur in Hebraicis Scriptis Quo 
tempore etiam Aegyptiis imperavit Lapathus, Duos hic habuit filios; 
Achaeum et Laconem: moriturus itaque jussit, regnum suum regionem- 
que filios duos inter se dividere, Achaeus igitur, patre demortuo, re- 

loannes Malalas. : 


82 IOANNIS MALALAE 


μερίσας τὴν χώραν πᾶσαν εἰς δύο ἔδωκε τῷ αὐτοῦ ἀδελφῷ .464- 
χωνι τὸ ἥμισυ τῆς χώρας ἐκ τῆς πατρικῆς αὐτῶν βασιλείας. καὶ 
ἐχάλεσε τὴν ὑπ᾽ αὐτοῦ βασιλευομένην χώραν elc ὄνομα ἴδιον ta 
κωγνιχήν" καὶ ἐβασίλευσε “άκων ἔτη λγ΄, καὶ κτίζει πόλιν ὀνόματι 
Γιϑιλλίαν εἰς τὴν πάραλον. καὶ μετ' αὐτὸν ἐβασίλευσαν .“Ιακώνων 5 
Ὁ ἄλλοι πολλοὶ ἕως τῆς βασιλείας τοῦ Θεστίου, βασιλέως. “ακώνων" 
ὃς ἔκτισε. πόλιν εἷς ἴδιον ὄνομα Θεστίαν παρὰ τὸν ποταμὸν τὸν λε- 
γόμενον Εὐρώταν. καὶ ἔσχεν ὃ αὐτὸς Θέστιος ϑυγατέρας τρεῖς, εὖ-- 
πρεπεῖς πᾶσαν ὑπερβολήν, τὴν “ήδαν καὶ τὴν Κλυτίαν καὶ τὴν Me- 
λανίππην αἵτινες ἐκαλοῦντο προϊοῦσαι .«“Ιακωνίδες. τὴν δὲ «“1ή--10 
δαν ἐξέδωχεν ὃ πατὴρ αὐτῆς Θέστιος πρὸς γάμον τινὶ ὀνόματι 
O 101 Τυνδαρίῳ᾽ ὅστις μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ Θεστίου ἐβασίλευσε τῆς 
τῶν “ακώνων χώρας. ἔσχε δὲ ϑυγατέρα ἐκ τῆς "diac ὃ αὐτὸς 
Τύνδαρος ὀνόματι Κλυταιμνήστραν᾽ ἥντινα μετὰ χρόνον αὐξη- 
Sicav ἠγάγετο γυναῖχα Z4yauéuvov , ὃ βασιλεὺς τῆς ΠΠυχηναίων 15 
χώρας. ἢ δὲ ἐπορνεύϑη μοιχευϑεῖσα ὑπό τινος νεωτέρου ovy- 
χλητιχοῦ, ὀνόματι Κύχνου, υἱοῦ ᾿Εδερίωνος, βασιλέως τῆς 
E ᾿“χαΐας, τοῦ καταγομένου ἐκ τοῦ Πίκου zfióc, Τυνδαρίου, τοῦ 
τῆς «“Τ“Ζήδας ἀνδρός, ἀγνοοῦντος τὴν μοιχείαν. ἡ δὲ “ήδα ἐπορ- 
νεύϑη μετεωριζομένη ἐν προαστείῳ ilo κειμένῳ παρὰ τὸν Ἑρώ-- 20 
ταν ποταμόν, καὶ ἔγκνος γενομένη ὑπὸ Kóxvov τοῦ μοιχοῦ, υἱοῦ 
᾿Ἐδερίωνος βασιλέως, ἔτεκεν ἐν ἑνὶ τοχετῷ βρέφη τρία, Κάστο-- 


4, ὀνόματι Γιϑιλλίαν] ,,Cedrenus Γαϑυνίαν vocat.* Ch. Est Γύ- 
$'etov. 5. εἰ Ox. 8. εὐπρεπεῖς πᾶσαν ὑπερβολὴν ,,Prae- 
positio hic excidit; supple εἰς, uti habet Cedrenus εὐπρεπεῖς εἰς 
ὑπερβολήν." Ch. 18, ϑυγατέρα Ch., ϑυγατέρας Ox. 


gionem totam in duas partes distribuens, fratri suo Laconi alteràm tra- 
didit. Is vero regionis partem, quae sibi obtigerat, a nomine suo, La- 
coniam vocavit: ubi et urbem maritimam condidit, quam Githilliam ap- 
pellavit: et regnavit ibi per annos xxxi. Post hunc ad Laconiam regna- 
runt plurimi alii, usque ad 'Thestium, Laconum regem ; qui, juxta ripam flu- 
minis Eurotae, urbem extruxit; quam ex nomine suo, "Thestiam vocavit. 
Habuit autem 'l'hestius iste filias, admirandae formae, tres; Ledam scilicet, 
Clytiam et Melanippen, quae et pulcherrimae Laconides appellabantur. Ex 
his Ledam pater locavit cuidam, nomine'Tyndaro; qui, post mortem 'T'hestii, 
Laconibus imperavit. 'l'yndarus autem ex Leda filiam habuit, nomine Cly- 
taemnestram ; quam post temporis adultiorem factam, in uxorem duxit My- 
cenarum rex, Agamemnon. Αὐ vero Leda, inscio marito, vitiata est a 
nobili quodam juvene, nomine Cygno, filio Ederionis, Achaeorum regis, 
: & Jove Pico oriundi. Vitiabatur autem Leda in aedibus suis suburba- 
nis, ad Eurotam fluvium sitis, ubi oblectationis causa tunc temporis mo- 
rabatur. Gravida autem facta a Cygno, Ederionis regis F. uno partu 


CHRONOGRAPHIA. L. IV. 88 


θα καὶ Πολυδεύκην καὶ “Ἑλένην. ἥτις Ἑλένη εἶχε φοβερὸν κάλ-- 
Aog, ἣν ἐξέδωχε μετὰ ταῦτα ὃ αὐτὸς Τυνδάριος εἰς γάμον Me- 
γελάῳ, τῷ βασιλεῖ τῶν ᾿“ργείων, συντρόφῳ τοῦ 4youéuvovoc, V 84 
χαϑὼς Παλαίφατος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο, ὅτι μάτην ot 
6 ποιηταὶ ἱστοροῦσι ποιητικῶς λέγοντες ὅτι ὃ Ζεὺς γέγονε κύκνος 
καὶ “ήδαν ἤσχυνε. 
Τῆς δὲ τῶν Φρυγῶν χώρας ἐπὶ τῶν χρόνων τοῦ Σαμψὼν Ο 109 
ἐβασίλευσε ΦΙάρδανος, υἱὸς Ἰλίου. 
Ἔν αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις ἐβασίλευσε τῶν “Ἑλλήνων, τοῦτ᾽ 
10 ἐστὲ τῆς Ἑλλάδος, τὶς ὀνόματι 24βας ἔτη wy. καὶ uc? αὐτὸν 
ἐβασίλευσεν ὃ ἸΠροῖτος ἔτη ιζ΄. τούτου ἡ γυνὴ ἡ Σϑενέβοια, 7 
καὶ 'ντειαι, ἐφίλησε τὸν Βελλεροφόντην" καὶ προσέπεμψεν αὖ-- 
τῷ τινας, καὶ οὐκ ἐπείσϑη, λέγων ὅτι χαμεύρετόν με εὗρεν ὃ βα- 
σιλεὺς Iloofrog πρὸ τῆς βασιλείας αὐτοῦ xal ἀνεϑρέψατο καὶ vi- B 
15 μῆς μὲ ἠξίωσεν υἱοῦ συνεσϑέειν αὐτῷ" καὶ πράξω τι τοιοῦτον 
κατ αὐτοῦ; οὐκ ἔστι νόμος Ἕλλησι. καὶ τοῦτο ἀκούσασα 7) 
Σϑενέβοια, λογισαμένη μήποτε, ὡς ἔχων παῤῥησίαν υἱοῦ πρὸς 
αὐτόν, εἴπῃ αὐτῷ ὅτι προσέπεμψεν αὐτῷ τινας ὡς ἐρῶσα αὐτοῦ, 
λάϑροῳ εἶπε τῷ ἰδίῳ ἀνδρὶ ὅτε ἐρᾷ μου ὃ Βελλεροφόντης καὶ 
20 ἐπέρχεταί μοι, χαὶ μὴ φάρμαχόν μοι δώσει xol ϑάνω φυλάττου-- 
σά σοι σωφροσύνην, ὡς ἀνδρὸς ἐρῶσα, φοβοῦμαι. καὶ λέγει 
12. ᾿ἀντεία Ox. 13. χαμεύρετον] χαμαιεύρετόν μὲ εὗρε καὶ ἀνε- 
ϑρέψατο verba adespota apponit Suidas vol. III. p. 652. vel ex 
Malala vel ex Antiocheno Ioanne altero. 21. φοβοῦμαι Ch., «ol 
φοβοῦμαι Ox. 


tres inde edidit infantes; Castorem, Pollucem, et Helenam, mirandae 

formae virginem: quam postea Tyndarus Menelao, Argivorum regi, Aga- 

memnonis connutritio, in uxorem dedit: uti memoriae prodidit sapientis- 

simus Palaephatus: illud etiam testatus, frustra se Poetas habuisse, in 

fabula illa, de,Leda, a Jove in Cygnum verso, compressa. 

22 Sampsonis autem temporibus, in Phrygia regnavit Dardanus, Ii 
ius. 

Eodem etiam tempore ad Graeciam regnavit Abas quidam, per an- 
nos xxHr, post eum, Proetus, annos xvi. Hujus uxor Stheneboea, quae 
et Antia dicta est, Bellerophontem deperibat; mittit igitur qui eum sol- 
licitarent; sed Bellerophon, votis ejus annuere nolens respondit, Proetus, 
inquiens, antequam Rex esset, me expositum reperit, et apud se domi 
enutrivit; nec minus charum habuit convictorem, quam si filius ejus fuis- 
sem, Egone igitur, ut in hunc virum tale aliquid committerem? Absit 
hoc ab homine Graeco. Haec ubi audisset Stheneboea ( metüens, ne 
forte libertate, quam apud Proetum tanquam filius habuit, usus, se ab 
uxore ejus ad amplexus suos sollicitatum esse aperiret:) clam apud vi- 
rum criminatur eum; Bellerophon, inquiens, perdite me amans, involat 
in amplexus: timeoque, ne ab ejus veneficio brevi peritura sim; dum 
tui amans, castitatem meam tibi incolumem praesto. Proetus vero re- 


O 103 


C 


O 104 


S. IOANNIS MALALAE- 


αὐτῇ ὃ Προῖτος, Νόμος ἐστὶν Ἕλλησι μὴ ποιεῖν κακῶς τῷ ovve- 
σϑίοντι. ἀλλὰ πέμπω αὐτὸν πρὸς τὸν ἴδιόν σου πατέρα Ἰοβάτην, 
μιεϑ᾽ οὗ οὐδέποτε ἔφαγε, γράφων αὐτῷ φονεῦσαι αὐτὸν ὡς ἐπέ- 
βουλον τῆς ἐμῆς βασιλείας καὶ σοῦ αὐτῆς. ὃ δὲ ποιήσας οὕτως 
ἔδωκεν αὐτῷ γράμματα, σφραγίσας αὐτὰ βασιλικῇ σφραγῖδι. 5 
xoi λαβὼν τὰ γράμματα ὃ Βελλεροφόντης, ἀγνοῶν τὴν κατα- ᾿ 
σχευὴν τὴν κατ αὐτοῦ ἀπῆλϑε πρὸς τὸν Ἰοβάτην βασιλέα, καὶ 
εὗρεν αὐτὸν ἐν τῷ ἀρίστῳ. καὶ μαϑὼν ὃ Ἰοβάτης ὅτι ἦλϑεν, 
ἐχάλεσεν αὐτόν, καὶ ὡς φιλούμενον παρὰ τοῦ Προίτου, γαμβροῦ 
αὐτοῦ, ὡς υἱὸν ἐκέλευσε συνεσϑίειν αὐτῷ. xol δεξάμενος τὰ 10 
γράμματα καὶ ἀναγνοὺς τὰ γραφέντα αὐτῷ, καὶ εἰδὼς ὃ Ἰοβά- 
τῆς ὕτι συνέφαγεν αὐτῷ εἶπε χαϑ' ξαυτὸν ὅτι μᾶλλον κατηγοθεῖς-- 
ται οὗτος᾽ εἶ γὰρ συνήδει κακῷ, οὐκ ἂν ἡ δίκη ἐποίησεν αὐτὸν 
φαγεῖν usi? ἐμοῦ, ὅτε νόμος ἐστὶν Ἕλλησι τῷ συνεσϑίοντι μὴ 
ποιεῖν χακῶς. καὶ τὰ αὐτὰ ἔγραψε τῷ ἰδίῳ γαμβρῷ καὶ τὰ λοι-- 15 
πά, καϑὼς συνεγράψατο Εὐριπίδης ὃ τραγικὸς ποιητής, πλη- 
ρώσας τὸ δρᾶμα. 


ΠΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ Προίτου ἐβασίλευσεν ὃ δεύτερος 
᾽Ζκρίσιος ἔτη λα΄, καὶ λοιπὸν μετὰ τὴν νίκην τὴν κατὰ Οἰνομάου 
ἐβασίλευσεν ὃ Πέλοψ ἔτη λβ΄, ἐξ οὗ καὶ Πελοποννήσιοι ἐχλήϑη- 20 
cav οἵ Ἑλλαδικοί. ἔκτισε δὲ καὶ πόλιν, ἥντινα καὶ Πελοπόν- 


2. ᾿Ιωβάτην semper Ox., Ἰοβάτην Cedrenus. 16. Εὐριπίδης 1 
Vid. Bentlei. p. 20. 18. δεύτερος] De hoc disputat Schurzfl. 
Not. Bibl. Vin. p. 165. 20. Πέλωψ Ox., Πέλοψ Cedrenus. 
ibid. Πελοπονήσιοι Ox. 21. Πελοπόνησον Ox. 


spondens; Injuriam, inquit, illis, quibuscum comederint, inferre, Graecis 
Religio est: caeterum Jobati, patri tuo, quicum nunquam comedit, eum 
mittam; per literas eum rogans, uti hunc e medio tollat; ut qui tibi 
regnoque meo struxit insidias. Ad hunc igitur modum fecit Proetus, et 
literas Bellerophonti tradidit, Regio sigillo obsignatass quas ille nihil do- 
li suspicatus, Jobati defert. Incidit autem in Jobatem, forte tum pran- 
dentem; «qui, audito Bellerophontem advenisse, quem Proetus gener filii 
loco charum habuit, illum in mensae consortium adhibuit. Deinde literis 
acceptis perlectisque, Jobates, cum in mensae etiam consortium eum vo- 
casset; - Indubie (inquit apud se) homo iste inique insimulatur: si enim 
alicujus in eo mali conscia fuisset, communi uti mensa Justitia ipsa non 
sivisset. Apud Graecos enim, injuriam ei, quicum comederint, inferre, 
nefas habétur. Juxta haec igitur genero suo rescripsit Jobates; et quae 
sequuntur apud Euripidem, qui hac de re 'Tragoediam scripsit. 


Proeto autem successit in regno Acrisius secundus per annos xxxi. 
et deinde Pelops, post victoriam contra Oenomaum. a se partam; qui 
regnavit annos xxxIL. a quo Graeci postea Peloponesii dicti sunt; qui 


CHRONOGRAPHIA. L. IV. 85 


vnoov ἐκάλεσεν" ἔκτοτε xol Πελοπογνήσιον ἐχλήϑη τὸ βασίλειον 
Ἑλλάδος. 
"Ev αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις ἦν ὃ 4]ημόκριτος, φιλοσοφούμενα E 
διδάσκων" ὅστις καὶ ἔν τῇ φιλοσόφῳ αὐτοῦ συγγραφῇ ἐξέϑετο 
5 ταῦτα Urt δεῖ τὸν ϑέλοντα φιλόσοφον γενέσϑαι ἀσχεῖν σωφρονεῖν, 
πάντων ἀπέχεσϑαι κακῶν, πάντα δὲ ὀρϑῶς νοεῖν καὶ πράττειν, 
καὶ ὅτε οὕτως φιλοσοφήσει, τότε μαϑήσεται τὸ ἐννάγραμμον 
ὄνομα χαὶ ὄψεται τὸν υἱὸν τὸν ϑεοῦ λόγον τὸν ἀπαϑῆ, παϑητὸν 
μελλοφανῆ. φέρεται δὲ ταῦτα εἰς τὸ σύγγραμμα Θεοφίλου τοῦ Ο 105 
1ο σοφωτάτου χρονογράφου. 
"Ev δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις ἐφιλοσόφει Ἱπποχράτης, ἰατρικὴν v 35 
φιλοσοφίαν ἐχτιϑέμενος. 
Mezà δὲ τὴν βασιλείαν Πέλοπος ἐβασίλευσεν ὃ ᾿“τρεὺς ἔτη 
x, καὶ usY αὐτὸν ὃ Θυέστης ἔτη ic, καὶ μετ᾽ αὐτὸν ὃ ᾿21γαμέ- 
δ μνων ἔτη ιη΄, καὶ ue? αὐτὸν ἐβασίλευσεν 0 “Ἔἴγισϑος ἔτη ζ΄. xa- 
τέσχεν οὖν ἡ βασιλεία τῶν Ἑλλήνων, ἤτοι Πελοποννησίων, ἔτη 
o5à". 
"Ev δὲ τοῖς προειρημένοις ἀνωτέρω χρόνοις τῆς Κρήτης ἐβα- 
σίλευσε πρῶτος ὃ Π]ίνωος, ὃ υἱὸς τῆς Εὐρώπης" ὅστις καὶ ἐϑα- 
90 λασσοχράτει πολεμήσας ᾿41ϑηναίοις xoi νόμους ἐτίϑη περὶ οὗ, 
φησί, Πλάτων ὃ σοφώτατος ἐν τοῖς περὶ νόμων ὑπομνήμασιν 
ἐμνημόνευσεν. ἐν οἷς χρόνοις ἦσαν ὃ 4Ἔ.αίδαλος καὶ ὃ Ἴκαρος, B 


14. Θυεστὴς Οχ. 19. ἐϑαλασ. Ch., ἐϑαλλασ. Ox. 


et urbem quoque condidit, quam Peloponesum vocavit: unde postea Grae- 
corum regnum Peloponesiacum vocabatur. 

Eodem tempore floruit Democritus Philosophus: qti etiam in scriptis 
suis Philosophicis docuit debere eum, qui Philosophus evadere cupit, ex- 
ercere, temperare se, et ab omnibus vitiis abstinere; omnia etiam recte 
intelligere, ac facere: ubi autem huc pervenerit, edocebitur Nomen il- 
lud novem literis scribendum; et videbit filium Dei verbum illud impassi- 
bile, olim etiam Passibile futurum. Extant autem haec apud "Theophi- 
lum, sapientissimum Chronographum. 

Eisdem temporibus etiam floruit Hippocrates Philosophus, qui Me- 
dicinam docuit. 

Post Pelopem, in regno successit Atreus; et regnavit annos xx. 
Hunc excepit '"l'hyestes, qui regnavit annos xvi. post hunc regnavit Aga- 
memnon, annos xvII. huic successit Aegisthus, et regnum tenuit, annos 
vit. Duravit itaque regnum Graecorum nempe Peloponnesiacum, annos 
€LXIV. 

Supradictis autem temporibus, ad Cretam primus regnavit Minos, 
Europae filius: qui, cum mari dominatus esset, Atheniensibus bellum in- 
tulit, legesque illis imposuit. Hujus vero sapientissimus Plato meminit, 
in Libris ejus de Legibus, Circa eadem tempora celebres fuerunt Dae- 


86 IOANNIS MALALAE 


O 106 ϑρυλούμενοι ἕνεχεν τῆς Πασιφάης, γυναικὸς oU ΠΠίνωος βασι-- 

λέως καὶ τοῦ Ταύρου τοῦ νοταρίου αὐτῆς" ἐξ οὗ ἔτεκε μοιχευ-: 
ϑεῖσα υἱὸν τὸν χληϑέντα ΠΠινώταυρον, μεσάσαντος τῇ μοιχείᾳ 
τῆς πορνείας τοῦ ΖΙαιδάλου καὶ τοῦ Ἰκάρους ὃ δὲ Mívooc βα-- 
σιλεὺς τὴν Πασιφάην ἀποκλείσας ἐν τῷ κουβουκλείῳ μετὰ δύο 5 
δουλίδων παρεῖχεν αὐτῇ τροφήν, καὶ εἴασεν αὐτὴν ἐκεῖ, μηκέτι 
ἑωρακὼς αὐτήν. καὶ ἐκείνη ϑλιβομένη, ὡς λυϑεῖσα τῆς βασι-- 
λιχῆς ἀξίας, νόσῳ βληϑεῖσα ἐτελεύτα " ὃ δὲ Δαίδαλος καὶ ὃ Ἴχα- 
ρος ἐρονεύϑησαν" ὃ μὲν Ἴκαρος φεύγων τῆς φρουρᾶς, ὡς πλέει, 
ἐποντίσϑη, ὃ δὲ Δαίδαλος ἐσφάγη. περὶ δὲ τῆς Πασιφάης ἐξέ- 10 
ϑετο δρᾶμα ὃ Εὐριπίδης ὃ ποιητής. 

σ Ἔν αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις “ΕΗΙραχλῆς ὃ τελεστὴς ὃ μυστιζὸς 
ἄϑλους ποιήσας, ἀπελϑὼν ἔν τῇ «“ιβύῃ χώρᾳ συνέβαλε τῷ dv 
τέωνι, xal αὐτῷ ὄντι μυστιχῷ, ποιοῦντι δὲ γήινά τινα, καὶ 
νικήσας αὐτὸν ὃ Ἡρακλῆς ἐφόνευσεν αὐτόν" ὅστις ραχλῆς, ue- 15 
τὰ τὴν νίχην νόσῳ βληϑείς, ἑαυτὸν εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ ἐτελεύτα" 

O 107 περὶ οὗ Δίδυμος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. τοῦ δὲ Ἰλίου τότε 
ἐβασίλευσε μετὰ Φάρδανον ““αομέδων, ὃ αὐτοῦ vióc. 
Mevà δὲ Σαμψὼν ἡγεῖτο τοῦ Ἰσραὴλ "HA ὃ ἱερεύς. 
Ἔν δὲ τοῖς ἀνωτέρω χρόνοις ἐτελεύτα ὃ ᾿ἡνδρόγηος, ὃ υἱὸς 90 
τῆς Πασιφάης καὶ τοῦ Mívooc, βασιλέως τῆς Κρήτης" ὡσαύ- 


11. Vid. Bentlei, p. 27. 14. γήινα] Fortasse conferenda quae sunt 
p.42. D extr. γητείας, l. e. γοητείας, τινας Schurzfleischius Not. 
Bibl. Vin. p. 65. parum probabiliter. 


dalus et Icarus, ob Pasiphaen, Minois regis uxorem; 'Taurumque, scri- 
bam ejus; quocum rem habuit Pesiphae, filiumque ex eo, Minotaurum, 
pom adulterii* consciis, atque illud etiam promoventibus, Daedalo et 
caro. Rex vero Minos uxorem suam in cubiculo, una cum duabus an- 
cillis, victu necessario adhibito, includi jussit; nec post illud temporis 
unquam in conspectum viri venit. Caeterum, quod regie dignitate exuta 
esset, excrucians se, in morbum incidit, et sic vitam finivit. Daedalus 
autem et Icarus deinde perierunt; hic quidem, rupto carcere, inter 
navigandum, mari demersus est; Daedalus vero gladio occisus. De Pa- 
siphaé vero fabulam conscripsit Euripides Poéta. 

lisdem temporibus Hercules ille, aerumnis suis clarus, Initiator et 
Mysta, Libyam profectus, cum Anteone, qui ipse mysta fuit, 'l'erre- 
stresque quasdam artes exercuit, congressus est, Quem cum vicisset 
Hercules, occidit: post victoriam vero, morbo correptus, seipsum in ignem 
conjecit; ubi absumptus periit. Haec autem a Didymo sapientissimo con- 
scripta sunt.  Regnavit ad Ilium tunc temporis, post Dardanum, filius 
ejus Laomedon. 

Israelem vero, post Sampsonem, judicavit Eli sacerdos. 

'"lremporibus autem supradictis mortuus est Androgeus, Minois Cre- 
tae regis ex Pasiphae filius. Mortuus est etiam Minos ipse: qui mioritu- 


CHRONOGRAPHIA. L. IV. 87 


| τως δὲ xol αὐτὸς ΠΤίνωος ἐτελεύτησε, καὶ ἐκέλευσε μέλλων τε- p — 
λευτᾶν βασιλεῦσαι τῆς Κρήτης τὸν ΠΠινώταυρον. καὶ μετὰ τὴν 
| τούτου τελευτὴν τοῦ ΠΠίνωος ἐβασίλευσε τῆς Κρήτης ὃ ΠΠινώ- 
|. ταῦρος, ὃ Πασιφάης υἱὸς καὶ Ταύρου τοῦ νοταρίου αὐτῆς. xal 
᾿ ϑὅὕβριν λογιζόμενοι ob συγκλητικοὶ τῆς Κρήτης τὸ βασιλευθῆναι 
ὑπὸ τοῦ ΠΠινωταύρου, ὡς μοιχογεννήτου, συσκευάζονται αὐτῷ 
καὶ προτρέπονται τὸν Θησέα, ὡς γενναῖον, τὸν υἱὸν τοῦ Ziyéuc, 
βασιλέως τῆς Θεσσαλίας, εἷς τὸ πολεμῆσαι αὐτῷ, συνταξάμενοι 
προδίδειν τὸν ἩΠινώταυρον καὶ τὴν χώραν πᾶσαν, καὶ διδόναι 
10 αὐτῷ καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ εἰς γυναῖχα, τὴν ᾿ἡριάδνην, τὴν àx 
Πασιφάης καὶ τοῦ ἹΜίνωος. βασιλέως" εἶχε γὰρ ἀπὸ τῆς Haoi- 
φάης xoi τοῦ lMívooc τὸν MvÓoóygov καὶ τὴν ᾿“ριάδνην. χαὶ 
ἦλϑε κατ᾿ αὐτοῦ 0 Θησεὺς εἰς τὴν Κρήτην ἐξαίφνης, καὶ πάντες τὶ 
ἐάσαντες τὸν ΠΠινώταυρον οἱ συγκλητιχοὶ καὶ ὃ στρατὸς ἔδοξαν 
16 φεύγειν τὴν πόλιν Γόρτυναν. καὶ γνοὺς ὃ ΠΠινώταυρος τὴν προ- 
δοσίαν ἔφυγε καὶ αὐτὸς εἷς τὴν ““αβύρινϑον χώραν" καὶ ἀνελϑὼν Ο 108 
ἐν ὄρει εἰσῆλϑεν εἰς σπήλαιον κρυπτόμενος. καὶ καταδιώξας αὐὖ-- 
τὸν 0 Θησεὺς ἔμαϑεν ὑπό τινος ποῦ κέκρυπται" ὅντινα ἐκβαλὼν 
ἐφόνευσεν εὐθέως. καὶ εἰσελϑὼν ἐν τῇ πόλει Γορτύνῃ ἐϑριάμ-- V 86 
20 βευσε τὴν κατὰ τοῦ ΠΠινωταύρου vixgv* καὶ εὐφημεῖτο ἀπὸ τῶν 
συγκλητικῶν καὶ ἀπὸ πάσης τῆς χώρας. καὶ ἤτησεν αὐτοὺς ἀπελ-- 
ϑεῖν πρὸς τὸν iyu, τὸν αὐτοῦ πατέρα, ἵνα καὶ πρὸς αὐτὸν 
ϑριαμβεύσῃ τὴν νίχην. πρὸ τοῦ δὲ αὐτὸν χαταπλεῦσαι πρὸς 
τὸν πατέρα αὐτοῦ, ἀπελϑών τις ναύτης ἀνήγγειλε τῷ βασιλεῖ 


15. Γορτύναν Ox. 90. εὐφημεῖτο] ἐφημεῖτο Ox. 


rus, successorem sibi in regno constituit Minotaurum. Post Minoem ita- 
que mortuum, Cretae regnum tenuit Minotaurus, Pasiphaes ex 'l'auro, 
NNotario suo, filiu Verum regni primores probro sibi ducentes, si ex 
Adulterio natum regem haberent; in eum conspirarunt: "'Pheseumque, 
Aegei 'hessaliae regis filium, virum strenuum, adhortati sunt. promitten- 
tes se Minotaurum,. regionemque totam prodituros; et Ariadnam, soro- 
rem ejus, Minois regis ex Pasiphaé filiam in uxorem illi daturos. Susce- 
erat enim ex Pasiphae rex Minos Androgeum οὐ Ariadnam. Statim 
itaque "Theseus in Cretam, adversus Minotaurum; proficiscitur. Proce- 
res autem, cum exercitu toto, simulata fuga, Minotaurum, urbemque 
Gortynam deseruerunt.  Minotaurus vero proditionem sentiens, et ipse 
fugit in Labyrinthum regionem: ubi cum ad montem pervenisset, spelun- 
cam quandam subintrans delituit.  'Pheseus autem eum insecutus, et a 
quodam edoctus ubi latitavit; e latebris extractum statim interfecit.  Vi- 
ctor itaque in urbem Gortynam reversus, triumphum de Minotauro. egit, 
magnamque apud Proceres subditosque omnes comparavit sibi gloriam. 
Proceres etiam rogavit, uti ad patrem Aegeum secum profecti, trium- 
phum etiam illic celebrarent. 'Pheseum vero, antequam patriam versus 


88 IOANNIS MALALAE 


«Αϊγεῖ, τῷ πατρὶ τοῦ Θησέως, ὅτι ἐξέφυγεν ἐκ τῆς πόλεως ὃ ΠΠι- 
γώταυρος" καὶ ὑπέλαβεν ὅτι ἄλην αὐτῷ ἐποίησαν οἱ Κρῆτες" 
ἐξέϑεντο γὰρ περὶ αὐτῶν, Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται" καὶ ἔῤῥιψεν 
ἑαυτὸν εἷς τὴν ϑάλασσαν καὶ ἀπώλετο. ἐλϑὼν οὖν ὃ Θησεὺς εὗ-- 

B ocv αὐτὸν τελευτήσαντα" καὶ πεισϑεὶς τῇ ἰδίᾳ συγκλήτῳ περιε-- 5 
φρύνησε τῆς βασιλείας τῆς Κρήτης καὶ τῆς 24ouiüvgc, βασιλεύ-- 
σαντος τοῦ ἰδίου πατρὸς τῆς Θεσσαλίας, καὶ ἠγάγετο γυναῖχα 
τὴν Ἰλίαν τὴν λεγομένην Φαίδραν. ἡ. δὲ ᾿“ριάδνη εἰσελϑοῦσα 

O 109 ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Zfióg ἔμενεν ἱέρεια παρϑένος, ἕως οὗ ἐκεῖ ἐτε-- 
λεύτησε. | Vw jdO 

Ἔν αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις ἐϑρυλλεῖτο ἐν τῇ Θεσσαλίᾳ ὃ ψεύ-- 

στης πόϑος τῆς Φαίδρας ὃ πρὸς Ἱππόλυτον, τὸν πρόγονον αὐτῆς, 

υἱὸν δὲ Θησέως ἐκ παλλακῆς" περὶ ἧς ὃ σοφώτατος Εὐριπίδης 

μετὰ ταῦτα συνεγράψατο δρᾶμα ποιητικῶς. μετὰ οὖν vf. ἔτη 
τοῦ τελευτῆσαι τὴν Πασιφάην ἐστὶ τὰ κατὰ τὴν Φαίδραν, xa-15 

C ϑὼς ὃ σοφώτατος Zlouvivog ὃ χρονογράφος ὑπεμνημάτισε. τῇ 
δὲ ϑέᾳ ἦν ἡ Φαίδρα τελεία, εὔστολος, μακρόψις, σώφρων. ὃ 
δὲ Ἱππόλυτος τῇ ϑέῳᾳ ἦν τέλειος, εὐσθενής, μελάγχροος, κονδό- 
ϑοιξ, ὑπόσιμος, πλατόψις, ὀδόντας ἔχων μεγάλους, σπανὸς 
τὸ γένειον, κυνηγέτης, σώφρων δὲ καὶ ἥσυχος. ὃ δὲ Θησεὺς ὅ 90 
βασιλεὺς ἀκούσας và ϑρυλλούμενα ἐν τῇ πόλει περὶ τῆς αὐτοῦ 
γυγαικὸς Ἰλίας Φαίδρας, ἐλυπεῖτο πρὸς αὐτήν" xol ἀγανακτήσας 

1. Αἱγέξ Ox. — 2. ἄλλην] ἄλην Ch, δόλῳ Cedrenus, unde et ἀπά- 


τὴν duci potest, 8, ἔριψεν Ox. 8, "Aíav] Inepte pro ἐδέαν. 
Sic et 22. 


vela dedisset, antevertit nauta quidam; qui Aegeo, 'Thesei patri nuncia- 
vit, Minotaurum ex urbe aufugisse. Suspicatus itaque pater, dolose 
cum eo egisse Cretenses, (quorum fraudes etiam in proverbia abierant; 
Cretenses semper mendaces:) seipsum in mare projecit et periit. 'Phe- 
seus itaque reversus, patrem extinctum invenit, et consilariis suis ita 
suadentibus, Cretensium regno, cum Ariadna, spreto, (cum Patre de- 
functo, in Thessaliae regno jam successurus esset,) uxorem sibi accepit 
liam, quae et Phaedra dicta est. Ariadna vero, in Jovis templum se 
recipiens, ibi ad mortem usque virgo sacris vacavit. 

Illis temporibus increbuit fama mendax, de amoribus Phaedrae et 
Hippolyti privigni, 'Thesei ex pellice filii: de quibus postea sapientissi- 
mus Euripides Drama conscripsit. Acciderunt autem ea, quae de Phae- 
dra traduntur, rir annis, post mortuam Pasiphaen: sicuti a sapientissimo 
Domnino Chronographo memoriae proditum est. Erat autem Phaedra, 
formam quod spectat, statura justa, ornata, facie oblonga, moribus ho- 
nestis: Hippolytus vero statura etiam justa, robustus, colore nigro, ca- 
pilo brevi, subsimus, acie lata, dentibus grandioribus, barba rara, ve- 
nationi deditus, animo sapienti et sedato. Rex 'Theseus vero, ubi au- 
disset quae de uxore llia Phaedra disseminabantur in populum, moleste 


CHRONOGRAPHIA. L. 1V. 89 


xarà τοῦ ἰδίου υἱοῦ Ἱππολύτου οὐκ ἔδειξεν αὐτοῖς" λαβὼν δὲ 
ταῦρον λευκὸν ἔδωχεν αὐτὸν ϑυσίαν τῷ Ποσειδῶνι, καταρώμενος O 110 
^ €^ 2 -€ , ^ 5 , - » 94 2 / 
τὸν υἱὸν αὐτοῦ Ἱππόλυτον καὶ αἰτούμενος κακῶς αὐτὸν ἀπολέ- 
^ - ^ ^ ^ ^ € , 
σϑαι. καὶ "συνέβη μετὰ μῆνας τρεῖς ἐν τῷ ἐξελϑεῖν τὸν Inno- 
A - 3, ^ 
δλυτον εἷς ϑήραν ἔφιππον καὶ διῶξαι σύαγρον, τοῦ ἵππου αὐτοῦ D 
, , '» - 2 
προσχόψαντος ἐξεσελλίσϑη καὶ ἔπεσε χαμαί, κατέχων τῇ ἀριστε- 
ρᾷ χειρὶ τὸν χαλινὸν τοῦ ἵππου, καὶ εἱλιγέντος τοῦ λωρίου ἐν τῇ 
2 - , C ^ -c z ^ ^ 2 - E] - 
χειρὶ αὐτοῦ ἐσύρη ὑπὸ τοῦ ἵππου" πληγὴν δὲ λαβὼν ἐν τῇ αὑτοῦ 
χεφαλῇ εἰσηνέχϑη ὑπὸ τῶν δούλων εἷς τὴν πόλιν ἐν τῷ παλατίῳ" 
10 xol τῇ ἕχτῃ ἡμέρᾳ ἐκ τῆς πληγῆς τῆς αὐτοῦ χεφαλῆς τελευτᾷ" 
ἦν δὲ ἐτῶν κβ΄. ὃ δὲ Θησεὺς βασιλεὺς πενθῶν αὐτὸν ἐξεῖπε τῇ 
Φαίδρᾳ τὴν ἑαυτοῦ λύπην, ὀνειδίζων αὐτήν, εἰρηκὼς αὐτῇ καὶ τὲ 
ϑρυλλούμενα ἐν τῇ πόλει καὶ τῇ χώρᾳ ἕνεκεν τοῦ ἹἹππολύτου xol 
€ &* , 2 , “ 2* , 2 € M 2v7 
αὐτῆς. ἡ δὲ Φαίδρα ἀκούσασα ταῦτα ἐξωμόσατο αὐτῷ μὴ εἰδέναι 
15 τοιοῦτον, ἀλλὰ καὶ ἀποκειμένην αὐτῷ καὶ μάτην τὴν λοιδορίαν ταύ-- X 
τὴν τοὺς τῆς πόλεως φημίσαι ὑπονοήσαντας. ὃ δὲ Θησεὺς μὴ πει-- 
σϑεὶς αὐτῇ, αἰσχυνόμενος δὲ καὶ τὴν σύγκλητον αὐτοῦ, ἐποίησεν αὖ-- 
^ $2. A794 ^ , " AE, IN. RN. , i] ᾿ 
τὴν ἀπὸ ὄψεως, κελεύσας μηκέτι αὐτῷ ὁρᾶσϑαι, λυπούμενος δὲ καὶ 
διὰ τὸν ϑάνατον τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ" ἐφίλει γὰρ αὐτόν. ἡ δὲ Qaí- O 111 
90 δρα, ὡς πάνυ σώφρων, ϑλιβομένη δὲ καὶ διὰ τὴν ψευδῆ κατηγορίαν 
- - ,ὔ - ^ 
τῶν τῆς πόλεως καὶ τῆς χώρας, καὶ τοῦ ἀνδρὸς τὸν ἀποδιωγμὸν αἷ-- 
σχυνομένη, ἑαυτῇ ἀπεχρήσατο, καὶ τελευτᾷ οὖσα ἐτῶν λϑ', καϑὼ 
χυγομέγη, ἢ ἀπεχρήσατο, καὶ ᾷ οὖσα ἐτῶν A9", ὺς 


B. ἔφιππον] ἐφ᾽ ἵππον Ox., ἔφιππος διώκων Cedrenus. 7. si- 
λιγέντος Ch., εἱληγέντος Ox. V. p. 19. C. 


haec in ea tulit: commotus etiam ira in filium suum Hippolytum, illis 
quidem rem non aperit: caeterum sumpto sibi tauro albo Neptuno illum 
immolavit; filiumque Hippolytum execratus, diris devovit. Hippolytus 
vero post tres menses venatum egressus, dum eques aprum insequitur, 
equo forte caespitante excussus, ad terram pronus cadit; et habenis lae- 
vae manus digitis implicatis, ab equo rapiebatur: caput vero inde vul- 
neratum, servi ad urbem deferentes, in palatium duxerunt: ubi sexto 
ces die, ex capitis vulnere interiit, annum agens vicesimum secundum. 

ex vero "Theseus lugens illum, dolores suos Phaedrae aperit: Hippoly- 
tum etiam illi in os injicit, exprobrans ea, quae de consuetudine illorum 
poe undique dictitabat. Phaedra, ubi haec audisset, juramento ad- 

ibito, sibi cum eo quid tale unquam intercessisse negavit: quin et ru- 
mores, ab imperito vulgo de Hippolyto jactatos, falsos esse vanosque 
omnino adjuravit. 'Theseus autem fidem ei nequaquam adhibens; pude- 
factus etiam, quod Primores suos haec latere non potuissent, e conspectu 
suo eam amovit, visumque suum fugere eam jussit in perpetuum. Ipse 
interim fatum filii sui, quem unice dilexit, misere lugebat. Phaedra ve- 
ro, innocentiae suae sibi conscia; aegre etiam ferens, se, ob falsum po- 
pelli rumorem, a conjuge suo ejectam esse; pudore victa, sibimet ipsi 
mortem conscivit, annum agens trigesimum nonum: sicut ista literis pro- 


90 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. IV. 


Κεφαλίων ὃ σοφώτατος συνεγράψατο ταῦτα, λέγων ὅτι μάτην me- 
V 87 gi τῆς σώφρονος Φαίδρας τὸν xarà Ἱππόλυτον πόϑον ἐμυϑολό- 
γησαν, ποιητικῶς περὶ τῆς αὐτῆς πλασάμενοι. 

ᾷ "Ev αὐτοῖς δὲ τοῖς χρόνοις ἐβασίλευσε τῶν ““ακεδαιμονίων 
πρῶτος Εὐρυσϑεὺς ἔτη μβ΄, καὶ ἄλλοι βασιλεῖς μετ᾽ αὐτὸν η΄, ὅμοῦ 5 
ἐβασίλευσαν ἔτη σμς΄. καὶ ὃ ἄλχμαινος ἔτη λζ΄. καὶ κατέσχεν 
ἡ βασιλεία ““ακεδαιμονίων τὰ πάντα ἔτη τχε’, ὡς ᾿Ἰφρικανὸς ὃ 
σοφώτατος συνεγράψατο. 

ἹΠετὰ δὲ ᾿Ηλεὶ τὸν προφήτην τῶν Ιουδαίων πρῶτος ἐβασί- 
λευσε τῶν Ἰουδαίων Σαούλ, ὃ τοῦ Κίς, ἐκ φυλῆς Βενιαμίν, ἔτη 10 
x, ἐν Γαβαὼν τῇ πόλει. τῶν δὲ Κορινϑίων μετὰ τοὺς zfaxz- 
δαιμονίους ἐβασίλευσε τότε ᾿4λήτης ἔτη Ag, καὶ ἄλλοι βασιλεῖς 
B ια' ἔτη cob. καὶ ὕστερον ἐβασίλευσεν * ἔτος α΄. κατέσχε δὲ 
ἡ βασιλεία Κορινϑίων τὰ πάντα ἔτη τιγ΄. 

Ο 112 "Ev τοῖς χρόνοις τοῦ Σαοὺλ ἐπενόησαν πρῶτον ἀγῶνα οἱ Π|- 15 
coto. OXvuniov, τότε τὴν ἑορτὴν ἐπιτελέσαντες τὴν κοσμικὴν τῷ 
Zi ᾿Ολυμπίῳ, περὶ ὧν ὃ σοφώτατος ᾿“φρικανὸς ἐχρονογράφησεν. 

"Ev αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ ἐγένετο ἱερεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων Σαμουὴλ 
ὃ προφήτης" xol προεβάλετο κατὰ χέλευσιν ϑεοῦ βασιλέω τὸν 
Ζ;αβὶδ τοῦ Ιουδαϊχοῦ ἔϑνους, τὸν υἱὸν τοῦ Ἰεσσαί. 90 


5. Ἐρυσϑεὺς Ox., Εὐρυσϑεὺς Ch., Cedrenus. ibid. η΄] Debebat 
£, quod reponit Schurzfleisch. Not. B. V. p. 226. V. ad p. 28. A. 
6. καὶ ὁ "Aixpouvog] ,,Hic 4Axeuévgg vocatur apud Eusebium,* Ch. 
12. ᾿Δλήτης  ᾿Δλέτης Ox. 13. ἐβασίλευσεν "] ἐβασίλευσαν πρυ- 
τάνεις, ἕκαστος ἔτος ἕν Schurzfleischius 1. c. p. 292, 15. Πισ- 
σαῖοι Ox. 19. προεβάλετο] προεβάλλετο Ox. 


didit sapientissimus Cephalion: qui Poétas etiam perstrinxit, ob ea quae 
de castissimae Phaedrae et Hippolyti amoribus, vanissime fabulati sunt. 

Circa illa tempora Lacedaemoniis regnavit primus Eurystheus, per 
annos ΧΙ. «οὐ post eum reges alii vir, per cexrvr annorum spatium: de- 
inde Alemaenus, annos xxxvm. Duravit igitur regnum Lacedaemoniorum 
per annos €ccxxv, sicut scriptum reliquit sapientissimus Africanus. 

Post Eli Prophetam, regnavit primus ad Judaeam Saulus, filius Cis 
ex tribu Benjamin, annis xx, in urbe Gibeah. KEverso Lacedaemonio- 
rum imperio, Corinthiis regnavit Aletes, per annos xxxv, aliique deinde 
reges XI, per annos c€cLxxvir. postea etiam regnavit * per annum 
unum. Duravit igitur regnum Corinthiorum annis cccxmr. 

lisdem Sauli temporibus, Pisaei primum Certamen Olympicum insti- 
tuerunt; Jovi Olympio festivitatem illam universalem celebrantes. De his 
vero scripsit in Chronographia sua sapientissimus Africanus. 

Eodem tempore Judaeorum Sacerdos erat Samuel Propheta; qui ex 
praecepto Dei, Davidem, Jesse filium, Judaeorum Regem constituit. 





ΔΟΓΟΣ ΠΈΜΠΤΟΣ 
ΧΡΟΝΩ͂Ν ΤΡΩΙΚΩ Ν. 


O 113 


3 
E, δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ Zfoflió ἐβασίλευσε τοῦ Ἰλίου, ἤτοι τῆς C 


Φρυγῶν χώρας, Πρίαμος, υἱὸς “αομέδοντος. ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ 
βασιλείῳ τότε καὶ τὸ Ἴλιον καὶ τὸ Δάρδανον καὶ 7j Τροία καὶ πᾶ- 
σα ἢ χώρα τῆς Φρυγίας πορϑεῖται ὑπὸ τῶν ᾿χαιῶν" ἐν οἷς ἵστο-- 

5 ρεῖται ζ“γαμέμνων καὶ ΠΠενέλαος καὶ οἵ λοιποὶ σὺν τῷ Νεοπτολέ- 
μῳ Πύῤῥῳ, ὅσοι ἐπεστράτευσαν xovà τοῦ Ἰλίου διὰ τὴν ὑπὸ 
Πάριδος τοῦ xal ᾿“λεξάνδρου χλοπὴν τῆς Ἑλένης" ἐτρώϑη 
γὰρ εἰς αὐτήν. ἢ γὰρ Ἑλένη ἦν τελεία, εὔστολος, εὔμασϑος, 
λευχὴ ὡσεὶ χιών, εὔοφρυς, εὔρινος, εὐχαράχτηρος, οὐλόϑριξ, 

1οὑπόξανϑος, μεγάλους ἔχουσα ὀφϑαλμούς, εὐχαρής, καλλίφωνος, 
φοβερὸν ϑέαμα εἷς γυναῖχας" ἦν δὲ ἐνιαυτῶν xg. ἢ δὲ ἀρχὴ 
τῶν κακῶν τοῦ ἀπολέσϑαι τὴν Τροίαν καὶ πᾶσαν τὴν Φρυγῶν 
χώραν καὶ τὰ βασίλεια αὐτῆς εὑρέϑη ἡ πρύφασις αὕτη. 


Inscr. Τροϊχῶν Ox. 7. Πάριδος Ch., Πάρυδος Ox. 


LIBER QUINTUS 
DE TROIANIS TEMPORIBUS. 


La 

Dass temporibus regnavit ad Ilium, sive Phrygiam, Priamus, Lao- 
medontis filius. Eo regnante, Ilium Dardanumque, 'Troja simul, omnis- 
que Phrygum terra, a Graecis devastata sunt: quorum duces celebriores 

erunt, Agamemnon et Menelaus, cum Neoptolemo Pyrrho, caeteris- 

ue, qui arma contra Ilium moverunt, ob Helenae raptum, cujus amore 

aris, qui et Alexander, captus fuerat. Erat enim Helena statura justa, 
decora, papillis formosis, nivis instar alba, pulchris superciliis , eleganti 
naso, vultu optimo, crine crispo et subflavo, oculis grandiusculis, gra- 
tiosa, voce suavi, stupendum denique ob formam inter foeminas specta- 
culum; annum autem tunc temporis agebat vigesimum sextum. Causa 
vero, quae "Troiae, Phrygiae regionibus, regnisque omnibus ruinam in- 
vexit, hujusmodi fuisse perhibetur. 


O 114 


92 IOANNIS MALALAE 


Τοῦ Πάριδος γεννηϑέντος ὑπὸ τῆς Ἑχάβης, Πρίαμος, ὃ τού- 
τὸυ πατήρ, ἀπελϑὼν ἐν τῷ μαντείῳ τοῦ Φοίβου ἐπυνθάνετο περ 
τοῦ τεχϑέντος αὐτῷ υἱοῦ. xal ἐδόϑη αὐτῷ ὃ χρησμὸς οὗτος. 
᾿Ετέχϑη σοι υἱὸς Πάρις, παῖς δύσπαρις, τριαχοντούτης γενόμενος 
ὀλέσει τὰ βασίλεια Φρυγῶν. καὶ ταῦτα ἀκούσας ὃ Πρίαμος εὖ-- 5 
ϑέως μετωνόμασεν αὐτὸν ᾿4λέξανδρον, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν ἐν 

V 88 ἀγρῷ ὀνόματι “μάνδρᾳ, γαλακτοτροφῆναι παρὰ γεηπόνῳ τινί, 
O 115 ἄχρις οὗ διέλϑῃ τὰ τριάκοντα ἔτη, ἅπερ ὃ χρησμὸς εἶπεν, ἐάσας 
τὸν αὐτὸν ““λέξανδρον τὸν καὶ Πάριδα Πρίαμος, ὃ αὐτοῦ πα- 
τήρ, ἐν τῷ ἀγρῷ" ποιήσας δὲ τεῖχος ἐν τῷ αὐτῷ ἀγρῷ μέγα ἐχά- 10 
λεσεν αὐτὸ πόλιν τὸ Πάριον. καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ ὃ Πάρις ἄνατρε-: 
φόμενος καὶ ἐν αὐτῷ διάγων καὶ ἀναγινώσκων ὅστις ἐλλόγιμος 
καὶ εὐπαίδευτος ἐγένετο, καὶ ἐξέϑετο λόγον ἐγκωμιαστικὸν elg τὴν 
“Πφροδίτην, λέγων μείζονα αὐτῆς ϑεὰν μὴ εἶναι μήτε τὴν Ἥραν 
μήτε τὴν “1ϑηνᾶν. τὴν yàg ᾿φροδίτην τὴν ἐπιϑυμίαν εἶπεν εἶ-- 15 
γαι" ἐκ τῆς ἐπιϑυμίας οὖν πάντα τίχτεσϑαι εἶπεν ἐν τῇ ἑαυτοῦ 
Β ἐχϑέσει. διὰ τοῦτο ἱστοροῦσιν ὅτι ὃ Πάρις ἔκρινε μεταξὺ Παλ-- 
λάδος καὶ Ἥρας καὶ ᾿φροδίτης καὶ τῇ ᾿ἀφροδίτῃ ἔδωχε τὸ μῆ-- 
λον, ὃ ἐστι τὴν νίκην, εἰπὼν ὅτι ἡ ἐπιϑυμία, 0 ἐστιν ἢ ᾿ἅφρο- 
δίτη, πάντα τίκτει καὶ τέκνα καὶ σοφίαν καὶ σωφροσύνην καὶ τέ- 20 


7. ᾿Δμάνδρᾳ] Mevógó Cedrenus, unde ἥηάνδρᾳ Wesselingius. ad 
Hieroclem p. 664., aliter opinor iudicaturus, si μάνδραν Lycao- 
niae commemoratam p. 14. E recordatus esset. ibid, γαλαλκτο- 
τροφῆναι) γαλαχτοτροφηϑῆναι Cedrenus. Infra p. 75. C, ubi γαλα- 
κτοτροφέντας est, Chron. Pasch. γαλακτοτροφηϑῆναι. 14. μείξο- 
v« Ch., μήζονα Ox. 


Nato ex Hecuba Paride, pater ejus Priamus oraculum Apollinis con- 
suluit, quid de filio sibi nato sperandum esset. Responsum vero vates 
hoc dedit. Natus est tibi filius Paris puer infaustus: qui, tricesimum 
attingens annum, exitium regnis Phrygiis allaturus est. Haec ubi au- 
disset pater, mutato statim numine Alexandrum eum vocavit: et amanda- 
tum eum in agrum quendam, Amandram vocatam, agricolae cuidam enu- 
triendum tradidit, usque dum impleti essent anni illi xxx. Oraculo de- 
s'gnati. Priamus itaque, filio in agro relicto, muro magno agrum hunc 
cinxit, urbemque Parium vocavit. Paris itaque hic educatus est, aeta- 
tem suam bonis artibus impendens. Ingeniosus itaque, et eruditus eva- 
sit, et Orationem Laudatoriam in Venerem composuit, praedicans eam 
Deabus omnibus superiorem, ne exceptis quidem Junone, aut Minerva. 
Cupiditatem enim Venerem esse dixit: ex Cupiditate autem omnia pro- 
creari. Inde de eo orta fabula, arbitrum illum constitutum fuisse, inter 
Palladem, Junonem, et Venerem; Veneri autem detulisse victoriam, dato 
ili malo aureo. Dixit enim Venerem, id est, cupiditatem, omnia pro- 
creare, liberos, sapientiam, temperantiam , artes, aliaque omnia, tam in 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 93 


χνας xol τὰ ἄλλα πάντα ἐν λογικοῖς xol ἀλόγοις" μεῖζον δὲ αὐτῆς 
καὶ fru μὴ εἶναι. ἐξέϑετο δὲ καὶ ὕμνον εἷς αὐτὴν τὸν λεγό-- 
μενον κεστὸν ὃ αὐτὸς Πάρις. μετὰ δὲ τὸ διελϑεῖν τὸ AB ἔτος 
λογισάμενος ὃ Πρίαμος ὅτι παρῆλϑεν ὃ χρόνος τοῦ δοϑέντος χρη-- Ο 116 
5ομοῦ περὶ τοῦ Πάριδος τῶν λ΄ ἐνιαυτῶν, πέμψας ἤγαγεν ἀπὸ τοῦ 
ἀγροῦ τὸν αὐτὸν ᾿“λέξανδρον τὸν καὶ Πάριδα μετὰ πάσης τι- 
μῆς" ἐφίλει γὰρ αὐτόν. καὶ ἐξῆλϑεν ὃ αὐτὸς Πρίαμος εἷς ἀπάν-- 
τήσιν αὐτοῦ xal οἱ συγχλητιχοὶ αὐτοῦ μετ᾽ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ C 
αὐτοῦ πάντες καὶ πάντες οἵ τῆς πόλεως. καὶ εἰσῆλϑεν ἔν τῇ 
10 Τροίᾳ ὃ αὐτὸς Πάρις τῷ λγ΄ αὐτοῦ ἔτει μηνὶ ξανϑιχῷ τῷ καὶ 
ἀπριλλίῳ. καὶ ἑωρακὼς αὐτὸν ὃ Πρίαμος οὕτως εὐπρεπῆ καὶ τῇ 
ϑέᾳ καὶ τῷ σϑένει καὶ τῇ διαλέκτῳ, ἐκέλευσεν αὐτῷ λαβεῖν δῶρα 
χαὶ ἀπελϑεῖν ϑυσιάσαι ἐν Ἑλλάδι Ζαφναίῳ ᾿4πόλλωνι, λέγων 011 
ἠλέησέ μου τὸ γῆρας καὶ παρήνεγκε τὰ κακά, ἰδοὺ γὰρ παρῆλ-- 
15ϑεν ὃ χρόνος τοῦ χρησμοῦ. καὶ ποιήσας τῷ αὐτῷ Πάριδι πρὸς 
πάντας τοὺς βασιλεῖς, ἤτοι τοπάρχας, τῆς Εὐρώπης χώρας yotu- 
ματα ὃ Πρίαμος βασιλεύς, ὥστε δέξασθαι τὸν αὐτοῦ υἱὸν Πά-- 
ριδα τὸν xal ᾿“λέξανδρον ἀπιόντα εἰς εὐχὴν ϑυσιάσαι τῷ 
᾿“πόλλωνι, ἀπέλυσε τὸν αὐτὸν Πάριδα, πέμψας καὶ τοῖς βασι-- p 
φολεῦσι Ór αὐτοῦ δῶρα. καὶ ἐξῆλθε τῷ δαισίῳ τῷ καὶ ἰουνίῳ 
μηνὶ τη μετὰ ν' καὶ C ἡμέρας τῆς ἐν τῇ Τροίᾳ παρουσίας αὐτοῦ, 
καὶ ἀποπλεύσας μετὰ πολλῶν δώρων βασιλικῶν, ἔχων usd ἕαυ-- 
τοῦ ἄνδρας Φρύγας νεανίσκους ρ΄. καὶ κατήντησεν ἐν τῇ πόλει Ο 117 


1. μεῖζον — βέλτιον] μείξων — βελτίων Ox. 17. υἱοῦ Οχ. 
19. ἀπέλυσε] ἀπέλευσε Ox. 0. δαισίῳ] δεσίῳ Ox. 


brutis, quam ratione praeditis; neque ea majus esse, nec melius quic- 
quam. Sed et Hymnum etiam in laudem ejus composuit Paris, quem 
Cestum appellavit. Priamus itaque, exacto tandem anno post tricesimum 
secundo, praefinitum Oraculo tempus jam praeteriisse ratus; mittit qui 
filium Alexandrum, quem apprime dilexit, ex agro illo honorifice educe- 
rent. Quin et rex ipse Priamus, Proceribus, fratribus, et civibus suis 
omnibus stipatus, ad eum recipiendum exivit. Paris itaque 'lTrojam in- 
gressus est, anno aetatis suae tricesimo tertio, mense Xantbico, sive 
Aprili. Quem cum vidit Priamus tam aspectu, robore, et facundia or- 
natum, jussit eum dona accipere, ut in Graeciam proficiscens, Dáphnaeo 
Apollini sacra faceret: dicens; Deus senectutis meae misertus mala denun- 
ciata avertit: tempus enim Oraculi jam praeterlapsum est. Priamus igi- 
tur Paridem demisit, datis illi muneribus pro omnibus Europae regibus ; 
quos etiam per literas hortatus est, uti filium Paridem, sive Alexandrum, 
Oraculum Apollinis adeuntem, ut sacra ex voto faceret, pro dignitate 
exciperent. Paris itaque post τινι dies, quibus "Troiae commoratus est, 
decimo octavo Desii, sive Junii mensis die discedit, acceptisque sibi do- 
nis regis quamplurimis, et ascitis, ex flore iuventutis Phrygiae, «€. co- 
mitibus, inde solvens navigavit. Pervenit vero ad urbem quandam Grae- 


94 IOANNIS MALALAE 


τῇ λεγομένῃ Σπάρτῳ τῆς Ἑλλάδος, τῇ βασιλευομένῃ, ἤτοι o- 
παρχουμένῃ, ὑπὸ Π]ενελάου, υἱοῦ Πλεισϑένους " ὕστις ἸΠενέλαος 
ἀνετράφη εἷς τὰ βασίλεια τοῦ ᾿“τρέως, βασιλέως τῶν Ioyslor, 
ἅμα ᾿γαμέμνονι, υἱῷ αὐτοῦ" χἀκεῖϑεν ἐλέγοντο οἱ δύο ᾿“4τρεῖδαι. 
ὃ δὲ ἹΠενέλαος ἕτοιμος ἦν ἀποπλέειν εὐθέως ἐν τῇ Κρήτῃ ἅμα 5 
E τοῖς συγγενεῦσιν αὐτοῦ, ὀφείλων ϑυσιάσαι τῷ Zl καὶ τῇ Εὐρώπῃ 
ἐν τῇ Τορτύνῃ, πόλει τῆς Κρήτης, ὕτε ἦλϑεν ὃ Πάρις ἐν τῇ 
Σπάρτῳ πόλει πρὸς αὐτόν. ἔϑος γὰρ εἶχεν ὃ ΠΠενέλαος ποιεῖν 
ἑορτὰς καὶ ϑυσίας ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ xav ἔτος εἰς μνήμην τῆς 
Εὐρώπης, ὡς ἐκ γένους αὐτῆς. δεξάμενος δὲ τὸν ᾿ἡλέξανδρον 10 
τὸν καὶ Πάριδα καὶ γράμματα τοῦ βασιλέως Πριάμου τῆς Φρυ-- 
γίας καὶ “σίας καὶ τὰ βασιλικὰ δῶρα τὰ nag αὐτοῦ δοθέντα, 


e. περιετιτύξατο τὸν Πάριδα ᾿ἡλέξανδρον, καὶ εὐμενῶς δεξάμενος 


αὐτόν, ὡς ἴδιον υἱόν, ἐν πάσῃ τιμῇ ἀφώρισεν αὐτῷ ἐν τῷ ἰδίῳ 
παλατίῳ δίαιταν καὶ παντοῖα ἀναλώματα καὶ τοῖς αὐτοῦ καὶ πᾶ-- 15 
σαν ϑεραπείαν, εἰρηκὼς αὐτῷ διατρῖψαι ἐν τῇ αὐτῇ πόλει ὅσας 
ἐὰν βούληται ἡμέρας, αἰτῶν αὐτὸν μείναντα ἀνεϑῆναι διὰ τὴν 
τοῦ πλοὸς ἀϑυμίαν καὶ εἶϑ᾽ οὕτως ἀπελϑεῖν πληρῶσαι τὸ τά- 
γμα τῆς ϑυσίας εἷς τὸ ἱερὸν τοῦ ᾿“πόλλωνος. καὶ εὐθέως ὃ Π7ε-- 
νέλαος καταστήσας αὐτὸν ἐν πολλῇ ϑεραπείᾳ ἀπέπλευσεν ἐπὶ τὴν 20 
Κρήτην, ἐάσας αὐτὸν εἷς τὸ ἴδιον παλάτιον. 

Ἐν τῷ δὲ διάγειν τὸν ΠΠ]ενέλαον ἐπὶ τὴν Κρήτην ϑυσιάζοντα 
ZA ᾿Αστερίῳ καὶ τῇ Εὐρώπῃ ἐν τῇ Γορτύνῃ πόλει συνέβη τὴν 

2. Πλισϑένους Ox. 


ciae, nomine Spartam, ubi regnabat Menelaus, Plisthenis filius. Qui 
quidem Menelaus apud Atreum Argivorum regem, una cum Agamemno- 
ne, regis filio, enutritus fuerat, unde Atridae ambo voeati sunt. In ipso 
enim Paridis adventu in Spartam urbem, expeditionem agitabat Mene- 
laus, una cum consanguineis suis propediem soluturus, in Cretam insu- 
lam; ut ibi sacra Jovi et Europae faceret, in urbe Gortyna. Positum 
nempe hic in more sibi habuit, anniversarium uti Festum eft sacrificia 
circa illud tempus quotannis institueret, Europae in memoriam.  Lectis 
itaque literis, muneribusque acceptis, quae Priamus rex Phrygiae mise- 
rat; Alexandrum sive Paridem, amplexus est: nec minus honorifice eum 
excepit, quam si filius suus fuisset. Constituit itaque ex suis, qui mini- 
strarent οἱ sociisque; et pararent mensam, aliaque omnia necessaria, 
seorsim in Palatio suo. Quinetiam licentiam ei concessit, in urbe illa 
diebus quotquot vellet, commorandi; usque dum vires suas, navigatione 
exhaustas, résumere potuerit: deinde vero ut abiret, ad destinatum Sa- 
crificium Apollinis templo ex voto peragendum. Paridem itaque cum re- 
bus ita omnibus instructissimum in Palatio suo curasset Menelaus, navi 
conscensa, in Cretam profectus est. 

Interim vero, dum Cretae commoraretur Menelaus, Jovi Asterio, et 
Europae sacra peragens in urbe Gortyna; quodam die contigit, Helenam 


*. CHRONOGRAPHIA. L. V. 95 


Ἑλένην κατελϑεῖν ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ παλατίου αὐτῆς εἷς τὸ B 
ἐωρισϑῆναι μετὰ τῆς “ἴϑρας τῆς συγγενίδος τοῦ Πϊενελάου ἐκ 
Πέλοπος καὶ τῆς Κλυταιμνήστρας ἐκ γένους τῆς Εὐρώπης. ὃ 
δὲ Πάρις παρακύψας. εἷς τὸν παράδεισον καὶ προσεσχηκὼς τῷ 
δκάλλει τῆς Ἑλένης xoi τὴν νεύτητα, βληϑεὶς ἔρωτι εἷς αὐτὴν καὶ 
διὰ τῆς «“ϊϑρας τῆς συγγενίδος ἹΠενελάου τῆς Πελοπίδος καὶ τῆς O 119 
Κλυταιμνήστρας ἐκ γένους τῆς Εὐρώπης ὑπονοθεύσας τὴν 'FAC- 
γὴν, ἔλαβεν αὐτὴν καὶ ἔφυγε διὰ τῶν εἶχε μεϑ᾽ ἑαυτοῦ πλοίων 
i τῆς Τροίης μετὰ χρημάτων λιτρῶν τριακοσίων καὶ xócuov 
10 πολλοῦ πολυτίμου xol ἀργύρου ἅμα τῆς «ἴϑρας τῆς ἐκ γένους 
τοῦ Πέλοπος καὶ τῆς Κλυταιμνήστρας τῆς ἐκ γένους Εὐρώπης 
χαὶ ε΄ δουλίδων κουβικουλαρίων αὐτῆς. καὶ ἀντεπέρασεν εἷς C 
τὴν Σιδῶνα, χἀχεῖϑεν πρὸς τὸν Πρωτέα, βασιλέα τῆς «ΑΪγύ-- 
zr0U, μηκέτι ἀπελϑὼν elg τὸ ἱερὸν τοῦ ᾿“πόλλωνος καὶ ποιήσας 
15 τὴν ϑυσίαν ἐν Ἕλλάδι. μεμαϑηκότες δὲ οἱ φυλάττοντες τὸ πα- 
λάτιον Π]ενελάου στρατιῶται τὴν τῆς Ἑλένης φυγήν, φοβούμε-- 
yo. εὐθέως ἐξέπεμψαν στρατιώτας τρεῖς ἐκ τῆς πόλεως Σπάρ- O 190 
του τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ Γορτύνῃ πόλει τῆς Κρήτης ἀπαγγελοῦν-- 
τὰς τῷ Πϊενελάῳ βασιλεῖ τὴν χλοπὴν τῆς Ἕλένης τὴν ὑπὸ Πάρι- 
90 δος, χαὶ ὅτι μετ αὐτῆς ἔλαβε καὶ τὴν “Αἴϑραν τὴν συγγενίδα 
αὐτοῦ καὶ τῆς Κλυταιμνήστρας. καὶ ἀπέμεινεν ἀχούσας 0 IMe- 
γνέλαος ὡς ἔξηχος" πολὺ γὰρ ἐλυπήϑη διὰ τὴν Αἴϑραν" ἦν γὰρ 


8. 7. 11. Κλυταιμνήστρας1 Κλυμένης, quam ponit loannes Antio- 
chenus p. 785.  Errorem suum  Malalas repetit et auget v. 21. 
δ. τὴν νεότητα] τῇ νεότητε Ch. — 21. τῆς Κλυταιμνήστρας ] Im- 
mo τὴν Κλυμένην. 


in hortum Palatii sui descendere, cum Aethra, Menelai cognata ex Pe- 
lope, et Clytaemnestra, ab Europa genus ducente, ut sese ibi oblecta- 
ret. Paris autem in hortum forte despiciens, Helenam vidit; et obser- 
vata forma ejus, juventutis flore, amore ejus captus est: atque Aethrae, 
Menelai cognatae praedictae, ope usus, Helenam corrupit: et fuga de- 
mum rebus suis consulens, navesque, quas a 'lroia secum adduxerat, 
conscendens; ipsam, cum ccc. pecuniarum libris, ornatuque multo pre- 
tioso, atque argento, comitante eam Aethra, Pelopis et Clytaemnestrae 
cognata, ab Europa oriunda, cum quinque ancillis cubiculariis, avexit. 
Sacrificioque in Graecia destinato et Apollinis templo insuper habitis, 
in adversam Sidonem navigavit; indeque solvens, in Aegyptum venit, ad 
regem Proteum. Milites vero, Menelai regis palatii custodes, ubi de 
Helenae fuga edocti fuerant; animis consternati, sine mora tres milites, 
ab urbe Sparta, in Gortynam Cretae mittunt, qui regi Menelao nuncia- 
rent, raptam esse a Paride Helenam; unaque abductam Aethram, regis 
et Clytaemnestrae cognatam. Haec ubi audivit Menelaus, furore quasi 
quodam correptus est: ira etiam in Aethram vehementi comunotus est; ut 


96 IOANNIS MALALAE 


kA LY TM 3 v 
D ἔχουσα ὑπόληψιν παρ᾽ αὐτῷ σώφρονος πάνυ. καὶ εὐθέως xa- 
, c -— 
ταπλεῦσας ὑπέστρεψεν ἐν τῇ Ἕλλάδι ἐν πόλει Σπάρτῳ, παντα- 
- , D. os , - € ' M , 4 - 
χοῦ πέμπων elc ἀναζήτησιν τῆς “Ἑλένης καὶ τοῦ Πάριδος καὶ τῶν. 
μετ’ αὐτῆς. καὶ οὐχ εὗρον. 


ἸΠετὰ δὲ χρόνον ἦλϑεν ἐκ τῆς Aiyónrov ὃ Πάρις ἔχων τὴν 5. 
“Ἑλένην καὶ τὰ χρήματα καὶ τὸν πλοῦτον ὅλον τὸν αὐτῆς. ὃ δὲ 
Πρίαμος καὶ ἡ “Εκάβη ἑἕωραχότες τὴν Ἑλένην μετὰ Πάριδος καὶ 
ὅτι τοιοῦτον εἶχε χάλλος ϑαυμάζοντες, ἐπυνθάνοντο παρ᾽ αὐτῆς 
τίς εἴη ἢ τίνων ἀπόγονος. ἡ δὲ Ἑλένη ἔφη ᾿4λεξάνδρου τοῦ καὶ 
O 191 Πάριδός εἶμι συγγενίς, καὶ μᾶλλον προσήκειν Πριάμῳ καὶ τῇ 10 
Ἕχάβῃ, καὶ οὐ τῷ Πλεισϑένους υἱῷ ΠΠενελάῳ" “]αναοῦ γὰρ ἔφη 
E καὶ ᾿“γήνορος τῶν Σιδονίων καὶ ix γένους τοῦ Πριάμου χαὶ 
αὐτὴν ὑπάρχειν ix τοῦ γένους αὐτοῦ. ἐκ ἸΠλησιόνης γὰρ τῆς 
Zuvao? ϑυγατρὸς ἐγενήϑη 0 "rac xol ἡ Ἠλέκτρα, ἐξ ἧς ὃ 
Ζάρδανος βασιλεύς, ἐξ οὗ ὃ Τρῶος καὶ οἱ τοῦ Ἰλίου βασιλεῖς. 15 
καὶ διὰ Φοίνικα, τὸν ᾿4γήνορος υἱόν, οὕτινος ἐγένετο ἀπόγονος 
Zóvog βασιλεύς, 6 Ἕχάβης πατήρ᾽ ἐκ τοῦ γένους δὲ τοῦ 410ύ- 
va καὶ 7 “Τήδα ἔλεγεν εἶναι. ταῦτα δὲ εἰποῦσα ἡ Ἕλένη τῷ 
V 40 Πριάμῳ καὶ τῇ Ἕχάβῃ ἤτησεν αὐτοὺς δρκώσασα μὴ προδοϑθῆ- 
vai, καὶ λέγουσα μηδὲν τῶν ΠΠενελάου εἰληφέναι, ἀλλὰ τὰ ἴδια 20 


10. εἰμὶ} εἶναι Cedrenus. ^ ibid. συγγενὴς Ox. 18. Πλησιόνης 
Cedrenus, Πλησιώνης Ox. ^ Utrumque nihili est: Pleione fuit At- 
lantis non mater sed coniux. Conf. Bentlei. p. 73. 


qui de illius castitate spem sane optimam sibi conceperat. Statim itaque 
navem conscendens, in Graeciam revertitur; et Spartam veniens, in omnes 
partes dimittit, qui Helenam, cum Paride, caeterisque requirant, sed 
nusquam invenerunt. 


Post aliquod vero temporis spatium, Paris ex Aegypto rediens He- 
lenam cum pecuniis, divitiisque ejus omnibus, secum advexit. Priamus 
autem et Hecuba, ubi Helenam cum Paride conspexerunt, egregiam foe- 
minae formam mirati; quaenam esset, et a quibus orta parentibus, eam 
sciscitati sunt; respondit Helena, se Alexandri, sive Paridis, cognatam 
esse; magisque ad Priamum et Hecubam, quam ad Menelaum, Plisthenis 
filium, se pertinere. Quippe a Danao, et Agenore, Sidoniis, aeque ac 
Priamum, se genus ducere affirmavit. Ex Plesiona enim, Danai filia, 
nati sunt Atlas et Electra: Electrae autem filius fuit rex Dardanus; a 
quo 'ros et 'Troiani reges. Addidit praeterea, regem Dynam, Hecu- 
bae patrem, genus suum repetere a Phoenice, Agenoris F. a Dyna au- 
tem, Ledam etiam suam traxisse originem. His itaque verbis Priamum 
et Hecubam alloquuta Helena, juramento ab eis confirmari petiit, se ab 
ilis proditum non iri; juramento etiam testata eis, se nihil omnino a 
Menelao surripuisse, bona vero sua solum secum tulisse. 'Tum vero He- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 97 


μόνα ἔλεγεν ἔχειν. καὶ λοιπὸν 7j Ἑκάβη περιλαβοῦσα αὐτὴν κα- 
veqiAet καὶ πλείω πάντων αὐτῆς ἀντείχετο. 


Τγόντες δὲ οἵ περὶ "Ayau£uvovo καὶ MevéAaov τὴν τῆς Ἑλέ- 
γῆς ἐπὶ τὴν Τροίην μετὰ Πάριδος παρουσίαν, ἔπεμψαν πρέσβεις 
5 ἀποδοϑῆναι τὴν Ἑλένην " ὦχλει γὰρ καὶ ἢ ἀδελφὴ αὐτῆς Κλυ- 
ταιμνήστρα τῷ ἰδίῳ ἀνδρὶ .2γαμέμνονι, τῷ βασιλεῖ τοῦ Ἄργους, 
διὰ τὸ ἐλϑεῖν τὴν “Ἑλένην, τὴν αὐτῆς ἀδελφήν " ἥτις καὶ ἐποίησε 
πρὸς αὐτὴν γράμματα καὶ ἔδωκε ΠΠενελάῳ ὀφείλοντα πεῖσαι τὴν Ο 122 
Ἑλένην. χαὶ ἦλϑεν ὃ ΠΠενέλαος πρὸς Πρίαμον ζητῶν τὴν Ἑλέ- 
10»zgv, τὴν ἑαυτοῦ γυναῖχα, πρὸ τοῦ πολέμου" xal οὐκ ἐπείσϑη-- B 
σάν οἱ Ποιαμίδαι δοῦναι αὐτήν. καὶ λοιπὸν ἐπεστράτευσαν κατὰ 
τοῦ Ἰλίου οἱ ᾿4τρεῖδαι βασιλεῖς, προμάχους, ἤτοι τοπάρχας, προ-- 
τρεπόμενοι. καὶ ἐδυσώπησαν τὸν Πηλέα καὶ τὴν αὐτοῦ γυναῖχα, 
τὴν Θέτιν, xol τὸν αὐτῆς πατέρα Χείρωνα, τὸν φιλόσοφον βα-- 
15 σιλέα, παρασχεῖν αὐτοῖς τὸν ᾿Ἵχιλλέα, υἱὸν τῆς Θέτιδος καὶ 
τοῦ αὐτοῦ Πηλέως, ἔχγονον δὲ Χείρωνος. ὅστις Χείρων πέμ- 
ψαᾶς ἤγαγεν αὐτόν" διῆγε γὰρ μετὰ “Ἰυχομήδους βασιλέως, τοῦ 
πενϑεροῦ τοῦ αὐτοῦ ““Ιχιλλέως, πατρὸς δὲ τῆς Ζηιδαμείης, ἐν 
τῇ νήσῳ. καὶ ἀπῆλϑε μετὰ τῶν ““τρειδῶν ὃ αὐτὸς ᾿4χιλλεύς, 
90 ἔχων ἴδιον στρατὸν τῶν λεγομένων Mugjuóóvov τότε, νυνὶ δὲ 
λεγομένων Βουλγάρων, τριῶν χιλιάδων, ἅμα Πατρόκλῳ orga- 
τοπεδάρχῃ καὶ Νέστορι" οἵτινες ἐδυσωπήϑησαν παρὰ «ΧΧείρωνος C 
καὶ Πηλέως καὶ Θέτιδος συνεῖναι τῷ ᾿“χιλλεῖ, ἀπῆλϑε δὲ ὃ 


cuba amplexa eam osculata est, aliisque omnibus deinde chariorem 
habuit. 


: Edocti vero Agamemnon et Menelaus, Helenam cum Paride ad 
"Troiam pervenisse; Legatos mittunt, qui reddi Helenam postularent. Et 
quidem soror ejus Clytaemnestra maxime hoc urgebat viro suo Agamemno- 
ni, Argivorum regi: quin et literas etiam Menelao dedit, Helenae tra- 
dendas, quibus reditum ejus suadere nitebatur. Ante bellum itaque sus- 
ceptum, Menelaus ad Priamum contendit: uxorem Helenam sibi reddi 

ostulans, Priamidae autem cum eam reddere renuerent omnino, in 'T'ro- 
ianos arma protinus sumpserunt Atridae; regulis etiam vicinis in belli so- 
cietatem conductis.  Sollicitatis itaque Peleo et uxore ejus 'Thetide, 
Chironem etiam, Regem et Philosophum, "Thetidis patrem exoratum ha- 
buerunt, ut Achilles, Pelei et Thetidis F. sibi daretur socius. Eum ita- 
que Chiron accersit, ex Insula, ubi apud regem Lycomedem, socerum 
suum, Deidamiae patrem, commorabatur. Achilles itaque comitem sese 
Atridis adjunxit; secum habeus in exercitu suo www Myrmidonum: (ita 
olim dicti, qui nunc Bulgari) inter quos Nestor fuit, et Patroclus, ca- 
strorum praefectus: impetrantibus hoc ab his Chirone, Peleo, et Theti- 
de, ut Achillem comitarentur. Exivit igitur Achilles, Argivis Myrmi- 

loannes Malalas. T 


08 IOANNIS MALALAE 


"dyiAebg μόνος μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ ἐπὶ τὸ Ἴλιον τῶν L4o- 
γείων καὶ τῶν Πυρμιδόνων. προετρέψαντο δέ, ἤτοι ἐδυσώπη-- 
O 123 σαν, οἵ αὐτοὶ ᾿“τρεῖδαι βασιλεῖς καὶ τοὺς λοιποὺς βασιλεῖς, ἤτοι 
τοπάρχας, καὶ προμάχους τοὺς ἀπὸ ἑκάστης χώρας τῆς Ἐὐρώ- 
πῆς, ἕχαστον μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ καὶ τῶν νηῶν. καὶ ἀπέ- 5 
πλευσαν πάντες συναχϑέντες ἐν «Αὐλίδι χώρᾳ οὕτω λεγομένῃ. χει-- 
μῶνος δὲ γενομένου καὶ τοῦ μάντεως Κάλχαντος εἰρηκότος ϑυ-- 
σίαν ὀφείλειν δοῦναι τὸν ᾿“γαμέμνονα ᾿Δρτέμιδι τῇ ϑεᾷ τῆς χώ-- 
ρας ἐχείνης τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα " ὃ δὲ ᾽Οδυσσεὺς ἀπελϑὼν διὰ 
δόλου ὡς ἀπὸ γραμμάτων τοῦ ᾿“γαμέμνονος εἰς τὸ "Moyoc ἤνεγκε 10 
D τὴν αὐτοῦ ϑυγατέρα Ἰφιγένειαν. καὶ ἑωρακὼς αὐτὴν ὃ ᾿4γαμέ- 
μνων ἐλθοῦσαν ἔκλαυσε πικρῶς" φοβηϑεὶς δὲ τὸν στρατὸν καὶ 
τοὺς τοπάρχας, ἐξέδωκεν αὐτὴν ἐπὶ ϑυσίαν ᾿“ρτέμιδι. καὶ ἐν 
τῷ ἀπιέναι αὐτὴν εἰς τὸ ἱερὸν ᾿“ρτέμιδος καὶ σφαγῆναι ἔλαφος 
ἔχοψε τὴν ὁδὸν διαδραμοῦσα ἔμπροσϑεν ἐν μέσῳ τῶν βασιλέων 15 
καὶ τοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ ἱερέως καὶ τῆς παρϑένου ᾿Ιφιγένείης. 
καὶ ἑωρακὼς αὐτὴν ὃ ἱερεὺς καὶ μάντις Τὴν ἔλαφον πιάσαντες 
ἄξατε elg ϑυσίαν ἀντὶ τῆς παρϑένου τῇ “ρτέμιδι. καὶ ληφϑ εἴ-- 
σα ἥ ἔλαφος ἐσφάγη τῇ “Τρτέμιδι" τὴν δὲ ᾿Ιφιγένειαν ἀποδέδωκε 
τῷ ἰδίῳ πατρὶ ᾿“γαμέμνονι" ἥντινα ὃ ᾿Δ4γαμέμνων εἴασεν ἐκεῖ ἐν 20 
τῷ ἱερῷ 24ovéjudoc ἱέρειαν. xol λοιπὸν ἀνηγορεύϑη βασιλεὺς 
E ἐκεῖ ἐπὶ πάντων ὃ ᾿“γαμέμνων ἐκ τοῦ ἐξπεδίτου" κἀκεῖϑεν δρμή- 
σαντὲς ἦλϑον ἐπὶ τὴν Τροίαν. 


1. τὸ] τῷ Ox. 17. μάντις] Deest εἶπεν. 90. εἴασαν Ox. 


donibusque suis solis stipatus, adversus Ilium, Sed et Atridae quosque 
etiam undique per Europam Duces atque reges solicitantes, hortati sunt, 
uti classibus suis et exercitu instructi, in societatem belli hujus venirent. 
Congregati itaque sunt omnes in Aulide regione, indeque jam soluturi; 
cum, tempestate oborta, Calchas vates edixit, oportere Agamemnonem 
filiam suam loci istius Numini, Dianae, immolare.  Ulisses igitur, simu- 
latis ab Agamemnone literis, Argos profectus est; atque inde filiam ejus, 
Iphigeniam, abduxit. Quam pater Agamemnon ubi vidit, acerbe flevit: 
metuens autem sibi ab exercitu regibusque, tradit illam Dianae Victi- 
mam. Cum autem duceretur virgo ad Dianae templum, ut immolaretur; 
ecce, omnium in conspectu, regum, et sacerdotis, exercitus, virginisque, 
cerva viam scindebat mediam percurrens. Quam ubi vidit sacerdos; 
hanc (inquit) comprehensam, loco virginis, date Dianae victimam. Cer- 
vam itaque captam, hostiam fecerunt; et Iphigeniam patri suo Agame- 
mnoni reddiderunt: quam tamen pater ejus relictam , sacerdotem in Dia- 
nae templo constituit. Exinde itaque Rex ibi omnium ab exercitu fa- 
ctus est Agamemnon: illinc vero exinde abeuntes, in 'Troiam profecti 


» 


sunt. 


Él c 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 99 


Ἐλθόντων δὲ τῶν αὐτῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τὴν Τροίαν, ἀντέ- 


Ο 194 


στησαν αὐτοῖς οἵ Τρῶες καὶ οὐ συνεχώρησαν αὐτοῖς παραβαλεῖν. 


καὶ πολλῶν σφαγέντων ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, ἐν οἷς καὶ ὃ 
Πρωτεσίλαος ἐσφάγη, πρόμαχος Ζαναῶν, καὶ οὐ παρεχώρησαν 
50i Ζαναοί, ἕως οὗ περιεγένοντο. καὶ κατέβησαν ἐπὶ τὴν παρά- 
λιον γῆν τῆς Τροίης καὶ ἔδησαν τὰ πλοῖα σχοινίοις. ἑσπέρας δὲ 
γενομένης εἰσῆλθον οἱ Τρῶες ἐν τῇ πόλει καὶ ἠσφαλίσαντο τὰς 
πόρτας" μέσῃ δὲ νυκτὶ Κύκνος τις ὀνόματι, ἐκ γένους ὑπάρχων 
τοῦ Πριάῤμοῦ,, ἐκ τοῦ πλησίον ὑπάρχων, ἀκούσας τὴν τῶν El- 
τολήνων sic τὴν Τροίαν παρουσίαν, ἐξελϑὼν ἐκ τῆς Νέαν "Ἄνδρου 
πόλεως μετὰ πλήϑους πολλοῦ πολεμικοῦ ἐπέῤῥιψεν αὐτοῖς " καὶ 
γενομένης συμβολῆς νυχτὸς φονεύεται ὑπὸ ᾿Αχιλλέως ὃ αὐτὸς Κύ- 
χνος χαὶ ἔπεσαν οἵ uer αὐτοῦ πρὸ ἡμέρας. καὶ λοιπὸν ἔδοξε 
τοῖς Ζαναοῖς παραλαβεῖν τὰς πόλεις τὰς πλησίον τοῦ Ἰλίου καὶ 
15τῆς Τροίης, ὡς συμμαχούσας Πριάμῳ " καὶ ποιήσαντες συνωμο-- 
σίας, ὅτι πάντα τὰ παρ αὐτῶν παραλαμβανόμενα ἄγουσιν eic 
μέσον τῶν βασιλέων καὶ προμάχων καὶ τοῦ στρατοπέδου, ἀφορί- 
ζουσι τὸν ᾿Ἵχιλλέα καὶ τὸν Τελαμῶνος “ἴαντα καὶ ΖΙιομήδην. 
καὶ εὐθέως ἐξώρμησεν ὃ Ζιομήδης καὶ παραλαμβάνει τὴν πόλιν 
φοτοῦ αὐτοῦ Kóxvov προμάχου, τὴν Νέαν ἄνδρου, καὶ τὴν χώραν 
αὐτῆς πραιδεύει" παραλαβὼν δὲ καὶ τοὺς δύο αὐτοῦ υἱούς, Κώ- 
βὴν καὶ Κόχαρχον, καὶ τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ ὀνόματι Γλαύκην, 
οὖσαν ἐνιαυτῶν ια΄, εὐπρεπῆ, καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ καὶ τὰ τῆς 


&, καὶ supervacuum: sic et p. seq. v. 1. 10. 20. Νέαν "4vógov] 
INedvógov Cedrenus. 15. cvvouocíag Ox. 


Graecos vero ad Troiam appropinquantes, 'Troiani erumpentes pro- 
ulsabant, ut ad litus eorum ne appellerent. Multi igitur utrinque ceci- 
erunt; inter quos fuit Protesilaus, ex Graecorum auxiliariis. Caeterum 
Graeci nihil cedentes, sed oram 'lTroiae maritimam tandem occupantes, 
naves suas funibus alligarunt: nocte vero ingruente, 'Troiani urbem re- 
etiverunt, portas suas obfirmantes. Nocte vero media Cygnus quidam, 

riami cognatus, nec longe ab urbe habitans, audito Graecorum ad Tro- 
iam adventu; egressus ipse ex urbe Neandro cum copiis magnis, Grae- 
cos adoritur: commissoque per noctem praelio, ab Achille occisus est, 
profligatusque est exercitus ejus, antequam dies illuxerat. Consilium ita- 
que Graeci inierunt, llio 'Iroiaeque in proximo circumiacentes urbes 

raeoccupandi; ut quae Priami partes suscepissent. Juramentis itaque se 
invicem obstringentes, spolia quaecunque in medium coram Regibus ex- 
ercituque universo se producturos; secernebantur in hoc Achilles, Ajax 
'elamonius, et Diomedes. Derepente igitur Diomedes Neandro Cygni 
"Trojanorum . uv ugnatoris urbe occupata, regionem ejus depraedatur; 
filiisque ejus n. Cobe et Cocarcho, filiaque Glauca, (x1 annorum 
virgine, egregiae formae,) captivis abductis, Regis regionisque ejus 


V4 


O 125 


100 IOANNIS MALALAE 


χώρας, xol ἄγει ἐν μέσῳ τοῦ στρατοῦ παντός. ὃ δὲ dzOsbc 
εὐθέως ἀπελϑὼν μετὰ τῶν ᾿“ργείων καὶ τῶν ΠΠυρμιδόνων, τοῦτ᾽ 
ἐστὶ τοῦ ἰδίου στρατοῦ, ἐπέρχεται τῇ «““έσβῳ πόλει καὶ τῇ χώρᾳ 
αὐτῆς τῇ βασιλευομένῃ ὑπὸ Φόρβαντος, συγγενέως Πριάμου" 
ὕστις καὶ πολλὴν ἔχϑραν εἶχε μετὰ τῶν “Ἑλλήνων. παραλαβὼνϑδ 
C δὲ τὴν χώραν καὶ τὴν πόλιν ὃ ᾿ἡχιλλεὺς τὸν Φόρβαντα φονεύει, 
καὶ λαμβάνει πάντα τὰ τῆς βασιλείας αὐτοῦ, καὶ τὴν ϑυγατέρα 
αὐτοῦ ΖΔιομήδαν ἄγει" ἦν δὲ ἢ κόρη λευκή, στρογγυλόψις, γλαυ-- 
xj, τελεία, ὑπόξανϑος, ὑπόσιμος, οὖσα ἐνιαυτῶν xf', παρϑέ- 
voc* ἦλϑε χομίσας τὰ ix «““έσβου πάντα sic τὸν στρατὸν τῶν 10 
“Ἑλλήνων. καὶ λοιπὸν δρμήσας πάλιν ἐξῆλϑεν ἐπὶ τὸν Εὔξεινον 
πόντον, xol ἀφανίζει τὴν χώραν πραιδεύων, καὶ παραλαμβάνει 
τὴν “υρνησὸν πόλιν, καὶ φονεύει κρατοῦντα αὐτῆς τὸν Ἐϊτίωνα 
βασιλέα, καὶ λαμβάνει τὴν γυναῖχα αὐτοῦ αἰχμάλωτον, τὴν Χρύ- 
O 196 σου ϑυγατέρα, ἱερέως ᾿Φπόλλωνος, ᾿“στυνόμην, τὴν μεταχλή-- 15 
ϑεῖσαν Χρυσηίδα, xol τὸν αὐτοῦ πλοῦτον καὶ τῆς χώρας, καὶ 
Ὁ ἄγει εἷς τὰς ναῦς" ἦν δὲ ἢ αὐτὴ ““Ιστυνόμη ἡ καὶ Χρυσηὶς κον- 
δοειδής, λεπτή, λευχή, ξανϑόκομος, εὔρινος, μικρόμασϑος, οὖ- 
σα ἐνιαυτῶν ιϑ΄. ἐφόνευσε δὲ καὶ ὃν προετρέψατο στρατὸν ὃ 
Ἠετίων τῶν λεγομένων ἱΚιλικίων τῶν ἐλϑόντων εἰς συμμαχίαν 20 
αὐτοῦ καὶ τῶν Τρώων. κἀκεῖθεν ἐξορμήσας ἔρχεται πρὸς τοὺς 
παῖδας Βρίσου, γενομένου ἐξαδέλφου Πριάμου, ἐν τῇ λεγομένῃ 
““Ἰεγῷ πόλει" καὶ πραιδεύσας τὴν χώραν αὐτῆς πᾶσαν μένει πο-- 
5. μετὰ } Fort. κατὰ. 11. Εὔξινον Ox. 99, Boíccov] Boícov 


scripsi hic et p. seq. v. 2. 102. 1. cum Cedreno. 98. “εγῷ πόλει] 
«Μεγοπόλει Ox. et p. seq. v. 4. 6. “εγουπόλεως et “Δεγώ. 


bona omnia abripuit, inque medium exercitum produxit. Achilles interim, 
cum Argivis et Myrmidonibus suis egressus, Lodi urbem aggreditur, 
regionemque totam circumjacentem, quae Phorbanti paruit, ex cognatis 
Priami, Graecis pariter infensissimo. Occupatis autem urbe regione- 
que, Achilles Phorbantem ipsum interfecit; regnoque ejus spoliato, filiam 
Diomedam captivam abduxit. Erat autem virgo candida, vultu rotundo, 
caesis oculis, statura justa, capillis subflavis, subsima, annos vero XxIr 
nata. Redux vero Achilles, reportatam a Lesbo praedam ad Graecorum 
exercitum deferebat. Rursus etiam egressus, ad Pontum Euxinum, re- 
gionem illam devastat, praedamque abigit. Quin et Lyrnesum urbem ce- 
pit; Eetione rege, qui loci dominus erat, e medio sublato: cujus etiam 
uxorem Astynomen, (quae et Chryseis dicta est,) Chrysae, Apollinis 
sacerdotis, filiam, captivam abduxit: abreptas etiam regis ipsius et re- 
&ionis opes ad naves reportavit. Erat autem Astynome, quae et Chry- 
seis, statura curta, gracilis, candida, flavicoma, naso eleganti, mamillis 
parvis, annos vero xix nata. Sed et Exercitum Cilicum, quem sibi asci- 
verat, "Trojanorum in auxilium,.Eetion, Achilles profligavit. Exinde ve- 
ro discedens, Legopolim petiit: agebant hic Brissaidae, Brissi, Priami 


Lato 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 101 


λιορκῶν τὴν πόλιν xal κτείνει πολλοὺς ἄνδρας καὶ παραλαμβάνει 
τὴν πόλιν χαὶ τὴν Βρίσου ϑυγατέρα αἰχμάλωτον, τὴν Ἱπποδά- 
μέιαν, τὴν μεταχληϑεῖσαν Βρισηίδα, οὖσαν γυναῖχα τοῦ Πενέ- 
TOv, βασιλέως τῆς «“Ιἐγοῦ πόλεως. ἀνελὼν τοὺς αὐτῆς ἀδελφούς, 
5, νδρον καὶ Θύαντα. ὃ δὲ Π]ενέτης, ὃ τῆς Ἱπποδαμείας τῆς 
y - —- ^! 
καὶ Βρισηίδος ἀνήρ, οὐκ ἦν iv τῇ αὐτῇ πόλει “Ἰεγῷ, ἀλλὰ ἦν E 
ἀπελϑὼν προτρέψασθαι βοήϑειαν εἷς συμμαχίαν Φρυγῶν ἀπὸ τῆς 
-«uxiag καὶ “Ἰυκαονίας. ὅστις Π]ενέτης βασιλεὺς χατέφϑασεν 
εὐθέως μετὰ τῆς βοηθείας τῶν zvxiov καὶ “Τυκαόνων μετὰ τὸ Ο 197 
10παραληφϑῆναι τὴν αὐτοῦ χώραν ὑπὸ τοῦ ᾿ἀχιλλέως καὶ τὴν πιόλιν 
xal τὴν αὐτοῦ γυναῖχα ἹἹπποδάμειαν τὴν καὶ Βρισηίδα. χαὶ 
2 , 244320 .3Ωη 3.70 - , 4. 1/6 - 0 » 
QU παρεχώρησεν, ἀλλ᾽ εὐθέως ἀπὸ τοῦ κόπου τῆς ὁδοῦ ἅμα τοῖς 
μετ᾽ αὐτοῦ συμβαλὼν οὖν μάχεται μετὰ ᾿Ἱχιλλέως πικρῶς, ἕως V 42 
ἐβλήϑη δόρατι ὑπὸ Εὐρυτίωνός τινος τῶν ὄντων μετὰ ᾿Ἵχιλλέως 
15 ἐξάρχων τοῦ διαφέροντος αὐτῷ στρατοῦ, καὶ ἀπώλοντο οἱ μετ᾽ 
, - - , , c MAE , €. 3 ' 
αὐτοῦ τοῦ lMevérov πάντες. ἢ δὲ ᾿πποδάμεια ἡ xoi Βρισηὶς 
3 , , ’ » , » 
ἣν μαχρή, λευχὴ, καλλίμασϑος, εὔστολος, σύνοφρυς, εὔρινος, 
μεγαλόφϑαλμος, κεχολλαϊσμένα ἔχουσα βλέφαρα, οὐλόϑριξ, ὀπι-- 
σθόκομος, φιλόγελως, οὖσα ἐνιαυτῶν. κα΄. ἥντινα ἑωρακὼς ὃ 
2074yiÀAs0g ἐπόϑησε" καὶ πεσὼν εἰς ἔρωτα αὐτῆς, λαβὼν ἀποκχρύ- 
βει αὐτὴν ἐν τῷ ἰδίῳ παπυλεῶνι, μὴ ἀγαγὼν αὐτὴν εἰς τὸ πλῆ- 
Soc τῶν Ἑλλήνων" τὰ δὲ χρήματα καὶ τὴν ᾿“στυνόμην Χρυσηίδα 
χαὶ πάντα τὰ ἄλλα ἤγαγεν ἔγγιστα τῶν προμάχων καὶ τοῦ στρα- 


18. .. οὖν redundat.* Ch. 18. κεχολλαϊσμένα ] ,Forte scriben- 
dum, κεκολλαϊσμένα. ““ Ch. ^ — ibid. βλέφερα Ox. 
iS 

patruelis, filii. Vastata vero undique regione illa, urbi ipsi imminebat, 
obsidione eam cingens. Plurimis autem occisis, et Mer ia urbe, Hip- 
podamiam, quae et Briseis vocata est, Brissi filiam, Menetis Legopoli- 
tani regis uxorem, captivam abduxit; fratresque ejus, Andrum et ''hy- 
antem, e medio sustulit. Menetes autem ipse tunc temporis Legopoli qui- 
dem aberat, in auxiliis ex Lycia et Lycaonia pro bello Trojano com- 
parandis occupatus. Statim vero a captis ab Achille regione, urbe, et 
uxore Hippodamia, Menetes cum copiis suis a Lyciis et Lycaonibus re- 
dux; nihil itineri cedens, laborioso licet, Achillem cum copiis ipse de- 
fessus aggreditur; praelioque commisso fortiter cum eo dimicavit, usque 
dum lancea percussus ab Kurytione quodam ex ducibus Achillei exerci- 
tus, interfectus est ipse, cum toto exercitu. Erat autem Hippodamia, 
quae et Briseis, procera, cendida, mamillis pulchris, decora, junctis 
superciliis, naso pulchro, oculis grandioribus, palpebris adhaerentibus, 
crispa, crinibus a tergo flexis, jocunda, annos nata xxr Hujus amore 
captus Achilles, eam tentorio suo secreto sibi habuit, nec ad exercitum 
adduxit. Caeterum opes Astynomenque, quae et Chryseis est, aliaque 
omnia quae bello ceperat, coram regibus exercituque toto in medium pro- 


102 IOANNIS MALALAE 


B τοῦ καὶ τῶν βασιλέων. γνόντες δὲ πάντες διὰ τὴν Boloov 9v- 
O 198 γατέρα, γυναῖχα δὲ τοῦ ἹΠενέτου, ὅτι ἀπέκρυψεν αὐτὴν ὃ Aya 
λεὺς μετὰ τοῦ ἐφόρει κοσμίου, ἐλυπήϑησαν πρὸς αὐτὸν καὶ ὠρ-- 
γίσϑησαν κατ αὐτοῦ, διότι ἐπιώρχησε διὰ τὸν εἶχε πρὸς αὐτὴν 
ἔρωτα. καὶ πάντες ἐλοιδόψουν αὐτὸν ὅτι ἀπέκρυψεν αὐτήν, καὶ 5 
συναχϑέντες ἐν κομβέντῳ ἐκώλυσαν τὸν αὐτὸν ᾿Αχιλλέα τοῦ ém- 
ῥίπτειν καὶ παραλαμβάνειν πόλεις καὶ πραιδεύειν χώρας, ἄλλους 
ἀντ αὐτοῦ καταστήσαντες τὸν Τεῦχρον, τὸν ἀδελφὸν “ἴαντος 
τοῦ Τελαμωνίου, καὶ τὸν Ἰδομενέα. οἵτινες παρέλαβον τὴν Κύ- 
προν καὶ τὴν Ioavolay καὶ τὴν “Ἰυκίαν πραιδεύσαντες καὶ ἀπολέ- 10 
σαντες αὐτάς. ὃ δὲ Τελαμώνιος Αἴας ὁρμήσας τοὺς Θρᾳκοὺς 
τοὺς ἐν Χεῤῥονήσῳ ἐπολιόρχει καὶ τὸν Πολυμήστορα τὸν βασιλέα 
C αὐτῶν. ὃ δὲ Πολυμήστωρ φοβηϑεὶς τὴν τοῦ ἀνδρὸς ἀλκήν, χρυ-- 
σὸν αὐτῷ πολὺν δοὺς καὶ σῖτον ἑνὸς ἐνιαυτοῦ εἰς ἀνάλωμα τοῦ 
᾿ἠχαϊκοῦ στρατοῦ, καὶ ἔκδοτον δοὺς τὸν υἱὸν τοῦ Πριάμου τὸν 15 
μικρότερον πάντων, Πολύδωρον ὀνόματι, παρατεϑέντα αὐτῷ 
παρὰ τοῦ Πριάμου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ χρημάτων πολλῶν" 
ἠγάπα γὰρ τὸν Πολύδωρον, ὡς μικρότερον πάντων, ὃ Πρίαμος, 
καὶ ὡς εὐπρεπῆ" διὰ γὰρ τοῦτο καὶ ἐν ἄλλῃ χώρᾳ αὐτὸν nugé- 
Servo, ἵνα μὴ ὡς παιδίον ταράττηται, ἀκούων πολέμων" ποιή-- 90 
O 129 σας ὃ αὐτὸς Πολυμήστωρ συνθήκας μετὰ τοῦ Αἴαντος ἐγγράφως 
μὴ συμμαχεῖν Πριάμῳ. καὶ ἐκ τῶν ἐκεῖϑεν δρμήσας ὃ Αἴας ἦἢλ- 
4. ἐπιόρκησε Ox. 6. xoufévro] κομβενῷ Ox. 11. Θρακοὺς] 


Θρᾷκας Ch. 18. ἀλκὴν Ch., ó4xgv Ox. 21. ἐγγράφους Ce- 
drenus p. 127. A. 


tulit. Ubi vero omnibus innotuisset, Achillém Brissi filiam , Menetis vero 
regis uxorem, cum ornatu ejus omni, apud se celasse; aegre hoc in eo 
tulerunt; iraque in eum commoti sunt, quod ob amorem, quam erga eam 
habuit, perjurus factus fuisset: quin et conviciis eum exceperunt, cela- 
tam amasiam ei exprobrantes. Sed et a congregatis in Concilio duci- 
bus interdictum est Achilli, ne amplius esset in urbibus vel occupandis, 
vel invadendis; neve regiones praedatum ut exiret: suffectis in locum 
ejus, Teucro, Ajacis T'elamonii fratre, et Idomeneo: qui Cyprum, Isau- 
riam, Lyciamque, captas et vastatas, praedati sunt. Ajax vero Tela- 
monius egressus, "lhraces in Cherroneso regemque eorum, Polymestorem, 
aggreditur. . Polymestor autem Ajacis vires reformidans, magnum auri 
pondus ei obtulit; tantumque frumenti, quantum Achaico exercitui in an- 
num sufficeret, suppeditavit. Sed et Polydorum quoque, Priami filium 
natu minimum, quem pater ejus Polymestori, cum ingenti pecuniarum 
epe enutriendum commiserat, Ajaci tradidit. Nempe rex Priamus 

olydorum summopere sibi charum habuit; ut qui formosus esset, natu- 
que minimus: itaque in aliena regione enutritum voluit, ne qui tenellus 
erat, armorum strepitu territaretur. Sed etiam Polymestor Ajaci foedus 
scriptum pepigit, se Priamo opem non laturum. Inde discedens Ajax, in 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 103 


9s πρὸς τὸν Τεύϑραντα βασιλέα, καὶ συμβαλὼν αὐτῷ πόλεμον 
ξίφει ἀναιρεῖ αὐτόν" ἐκπορθήσας δὲ τὴν τούτου πόλιν καὶ τὰ αὐ- D 
τοῦ πάντα λαβών, καὶ τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ Τέχμησσαν ἄγει καὶ 
τὸν αὑτοῦ πλοῦτον καὶ πάντα νυχτὸς ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. ἦν δὲ 
57 Τέχμησσα τῇ ἡλικίᾳ εὔστολος, μελάγχροος, εὐόφϑαλμος, λε- 
πτύρινος », μελάνϑριξ, λεπτοχαράχτηρος, παρϑένος, οὖσα ἐτῶν 
εζ΄. τὸν δὲ Πολύδωρον, τὸν υἱὸν τοῦ Πριάμου, οἱ Ζαναοὶ στή-- 
σαντες κατέναντι τοῦ τείχους ἐδήλωσαν τῷ Πριάμῳ πέμψαι τὴν 
“Ἑλένην καὶ λαβεῖν τὸν Πολύδωρον υἱὸν αὐτοῦ καὶ γενέσϑαι εἰρή-- 
10 γὴν ἐπεὶ φονεύομεν αὐτόν. καὶ οὐχ &Aovro *** 

*** pev éx τῆς κινήσεως τῶν ἑπτὰ πλανητῶν κατὰ μοιρικὴν 
τύχην ἐπαγόντων τοῖς ἀνθρώποις χαρὰς καὶ λύπας, δρίσας τὴν 
τάβλαν τὸν γήινον xócuov, τοὺς δὲ δυοχαίδεκα κάσους τὸν ζω-- E 
διαχὸν ἀριϑμόν, τὸ δὲ ψηφόβολον καὶ τὰ ἔν αὐτῷ ἑπτὰ κοχκία Ο 130 

15 τὰ ἑπτὰ ἄστρα, τὸν δὲ πύργον τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ, ἐξ οὗ ἀν- 
ταποδίδοται πᾶσι καλὰ καὶ κακά. 

ἹΠηριόνης χονδοειδής, πλατύς, λευκός, εὐπώγων, μεγαλό-- 
φϑαλμος, μελάγχκορος, οὐλόϑριξ, πλατόψις, στρεβλόρινος, πε- 


gíyopyoc, μεγαλόψυχος, πολεμιστής. 
20 Ἰδομενεὺς διμοιριαῖος, μελάγχροος, εὐόφϑαλμος, εὔϑετος, V 43 


2. αὐτοῦ] αὐτὰ Ox. 10. καὶ οὐχ εἵλοντο "*] ,,Lacuna ista 
ex Cedreno, aliqua ex parte, et Isac. Porphyrogenneta, de prae- 
termissis ab Homero, suppleri possit. * Ch. 11. ' ρὲν ἐκ τῆς πι- 
z56:0g] , De Palamede loquitur 'lTabulaque Lusoria ab eodem in- 
venta: de quibus vide Suidam, Cedrenum, 1586. Porphyrogennetam, 
qui ex Autore nostro ista descripsisse videntur. De Ludo hoc vide 
etiam Xylandri et Jacobi Goar in Cedrenum Annotata.** ΟἿ. 
18. κάσους Cedrenus p. 125. C, κάσσους Ox. 20. διμυριαῖος Ox. 


Regem Teuthrantem profectus est: quocum commisso praelio, gladio eum 
sustulit: urbeque ejus spoliata, opibus direptis omnibus, filiam ejus Tec- 
messam divitiasque omnes per noctem ad Graecorum castra devexit. 
Erat autem 'Tecmessa, formam quod spectat, bene ornata, colore nigro, 
oculis pulchris, naso tenuiori, capillo nigro, facie tenui, et virgo, xvi 
annos nata. Polydorum vero, Priami filium, e regione muri constituen- 
tes, Priamo significant, uti Helena reddita, et Polydoro vicissim acce- 
pto: pax mutua fieret: sin minus Polydorum se neci daturos. Abnuenti- 
us autem ****** invenit ex motu septem Planetarum; unde gaudia 
subinde ac dolores, juxta Fortunae sortem, Mortalibus inducuntur. In- 
stituit etiam, ut 'Tabula esset Mundus terrestris; Casus vero duodecim 
Zodiaci numerus: Psephobolum vero, et quae in eo fuerunt tesserae se- 
ptem, septem stellae: 'Turris vero Coeli altitudo; unde bona omnibus 
et mala sua rependuntur. 
Meriones erat curtus, latus, candidus, barbatus, oculis magnis, pu- 
pillis nigris, crispus, vultu lato, naso obunco, acer, magnanimus, bellator. 
ldomeneus erat statura mediocrem superante, colore nigro, oculis 


104 IOANNIS MALALAE 


ἰσχυρός, εὕρινος, δασυπώγων, tüxéqQuiog, οὐλόϑριξ, ἄπονε- 
γοημένος πολεμιστής. 


Φιλοκτήτης εὐμήκης, εὔϑετος, μελάγχροος, σύνοφρυς, ytr-. 
γαῖος, εὐόφϑαλμος, εὔρινος, μελάνϑριξ, πολύϑριξ, φρόνιμος, 
τοξότης εὔστοχος, μεγαλόψυχος. 5 

“Αἴας ὃ .doxoüg μαχρός, εὐσϑενής, μελίχρους, στραβός, 

, εὔρινος, οὐλόϑριξ, μελάνθϑριξ, δασυπώγων, μαχρόψις, voÀ- 
μηρὸς πολεμιστής, μεγαλόψυχος, χαταγύναιος. | 
O 131 Πύῤῥος ὃ καὶ Νεοπτόλεμος εὐῆλιξ, εὐθώραξ, λεπτός, 

B λευκός, εὔρινος, πυῤῥόϑριξ, οὔλος, ὑπόγλαυκος, μεγαλόφϑαλ-10 
μος, ξάνθοφρυς, ξανϑοαρχιγένειος, στρογγυλόψις, προπετής, 
τολμηρός, εὔσκυλτος, πιχρὺς πολεμιστής. οὗτος δὲ ὑπῆρχεν. 
εἰὸς τοῦ ᾿“χιλλέως ἐκ Δηιδαμείης, ϑυγατρὸς “Μυκομήδους, ὅστις 
μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ ἰδίου πατρὸς ἐξεπέμῳφϑη ὑπὸ Θέτιδος καὶ 
Πηλέως, [c] πάππου αὐτοῦ, αἰτηϑεὶς ὑπὸ τῶν ᾿ἀχαιῶν, ὡς τοῦ 15 
᾿4χιλλέως δόλῳ φονευϑέντος, ἐχδικῆσαι τὸ πατρῷον αἷμα. καὶ 
ὁπλισάμενος ἐπεστράτευσεν εἷς τὸ Ἴλιον σὺν ναυσὶν xf! ix τοῦ 
Πηλέως λαβὼν ἴδιον στρατὸν ᾿Πυρμιδόνων, τὸν ἀριϑμὸν αχν΄. 
χαὶ ἀποπλεύσας κατέλαβε τὴν Τροίαν, καὶ εὗρεν εἷς τὰς σχηνὰς 
τοῦ ἰδίου πατρὸς ᾿Δχιλλέως Ἱπποδάμειαν τὴν xol Βρισηίδα, φύ-- 90 

€ λακα τῶν τοῦ ᾿ἡχιλλέως πάντων. ἥντινα ἀποδεξάμενος εἶχεν ἐν 


4. μελάγϑοιξ "Ox. 10. οὐλὸς Ox. hic et 105. 11. 106. 11. 16. 
11. ξανϑόφρυς Ch., ξανϑόφρυξ Ox. 18. Zeiüeusigg Ox. 
15. ὡς dele. ^ 16. ἐκδικῆσαι Ch., ἐκδηκῆσαι Ox. 40. φύλακα 
Ch., φήλακα Ox. 


pulchris, membris bene compositis, validus, naso eleganti, barba hirsu- 
ta, capite decoro, crine crispo, audax bellator. 

Philoctetes, procerus, membris bene compositis, colore nigro, super- 
ciliis junctis, strenuus, oculis venustis, naso eleganti, capillo nigro mul- 
toque, sapiens, jaculandi peritus, magnanimus. 

Ajax Locrensis, procerus, robustus, flavus, strabus, eleganti naso, 
crispo nigroque capillo, barba hispida, facie oblonga, audax bellator, 
magnanimus, mulierosus. 

Pyrrhus, qui εὐ Neoptolemus, corpore magno, pectore firmo, graci- 
lis, candidus, naso eleganti, capillo rufo et crispo, oculis subcaesiis gran- 
diusculisque, flavis superciliis, barbae lanugine rufa, facie rotunda, prae- 
ceps, audax, impatiens, bellator acerrimus. Filius erat hic Achillis, ex. 
Deidamia, Lycomedis filia, qui patris post mortem, Graecis id efflagi- 
tentibus, ob Achillem fraude sublatum, paterni sanguinis in vindictam 
profectus est, a 'Thetide atque Peleo avo missus. Navibus itaque ΧΧΙΙ, 
exercituque wpcL Myrmidonum, a Peleo instructus, adversus llium arma 
movit: solvens autem, atque litus 'Trojanum appulsus, patris tentorium 
petivit; ubi Hippodamiam, sive Briseidem, rérum omnium, quae Achillis 
fuerant, custodem invenit. Hanc itaque amplexus, summo habuit in ho- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 105 


πολλῇ τιμῇ, αἰτήσας αὐτὴν φύλακα εἶναι καὶ τῶν ἑαυτοῦ ἐν τῇ 
πατρίίᾳ σχηνῇ. καὶ μετ᾿ ὀλίγον καιρὸν τελευτᾷ 7) Βρισηὶς νόσῳ 
βληϑεῖσα. j 

Κάλχας κονδοειδής, Asvxóc, δλοπόλιος καὶ τὸ γένειον, πο- O 132 

αλύϑριξ, μάντις καὶ oltovooxónoc ἄριστος. | | 

Τῆς δὲ Τροίης οἱ ἄριστοι ἄνδρες οὗτοι. 

Πρίαμος τῇ ἡλικίᾳ εὐμήχης, μέγας, καλός, πυῤῥόχροος, 
ὑπόγλαυχος, μαχρόρινος, σύνοφρυς, εὐόφϑαλμος, πολιός, κα- 
τεσταλμένος. : 

10 Ἕχτωρ μελάγχροος, μακρός, πάνυ εὔογκος, δυνατὸς ἐν ἰσχύϊ, 
εὔρινος, οὖλος, εὐπώγων, στραβός, ψελλός, εὐγενής, φοβερὸς D 
πολεμιστὴς καὶ βαρύφωνος. , 

Ζηίφοβος διμοιριαῖος, εὐθώραξ, εὐόφϑαλμος, ὑπόσιμος, 
μελάγχροος, πλατόψις, γενναῖος, εὐπώγων. 

15 Ἕλενος μαχρός, εὔϑετος, λευκός, ἰσχυρός, ξανϑός, olvo- 
παεῖς τοὺς ὀφϑαλμιοὺς ἔχων, μακρόρινος, ἀρχιγένειος, ὑπόχυρ- 
τος, φρόνιμος, πολεμιστής. 

Τρωίλος μέγας, εὔρινος, ἁπλόϑριξ, μελίχρους, εὐόφϑαλ- 
poc, μελάνθϑριξ, δασυπώγων, ἰσχυρὸς πολεμιστὴς καὶ δρόμαξ. 

290 Πάρις ὃ καὶ ᾿Αλέξανδρος, εὐῆλιξ, εὐσϑενής, λευχός, cU- 


Ο 188 
E 
Quoc, εὐόφϑαλμος, μελάγκορος, μελάνϑριξ, ἀρχιγένειος, μα-- 
8. κατεσταλμένος Ch., κατεσταμένος Ox. 13. διμοιριαῖος Ch., 
διμυριαῖος Ox. 18. Τρώϊλος Ox. 19. 21. μελάγϑριξ Ox. 


nore; eamque, uti suis etiam in tentorio paterno prospiceret, obtestatus 
est. Non longo autem post temporis Driseis, in morbum incidens, in- 
teriit. 

Calchas erat curta statura, candidus, capite mentoque canus, co- 
matus, vates, atque augur optimus. 

"Trojanorum vero primarii erant hi. 

Priamus, «qui statura erat procerus, corpore magno, formosus, ru- 
bicundus, oculis subcaesiis, nasutus, superciliis junctis, oculis venustis, 
canus, animo sedato. 

Hector erat colore nigro, procerus, mole corporis ingens, praestans 
viribus, naso eleganti, crine crispo, barbatus, strabus, blaesus, genero- 
sus, voce graviori, in belló tremendus. 

Deiphobus, statura mediocrem superante, pectorosus, oculis venustis, 
subsimus, colore nigro, facie lata, vir strenuus, barbatus. 

Helenus, procerus, membris compositis, candidus, validus, flavus, 
oculis vini colorem referentibus, nasutus, lanuginem primam emittens, 
subeurvus, sapiens, bellator. 

'"Troilus, corpore magno, naso pulchro, capillitio molli et porrecto, 
cute flava, oculis venustis, capillo nigro, barba hispida, robustus bella- 
tor et cursu velox. 

Paris, qui et Alexander, statura procera, robustus, candidus, naso 
eleganti, venustis oculis, pupillis nigricantibus, capillitio nigro, lanugine 


106 — — IOANNIS MALALAE 


χρόψις, κάτοφρυς, μεγαλύστομος, εὐχαρής, ἐλλόγιμος, εὐκίνη- 
τος, τοξότης εὔστοχος, δειλός, φιλήδονος. 
"Alvelag κονδοειδής, παχύς, εὔστηϑος, ἰσχυρός, πυῤῥάκης, 
πλατόψις, εὔρινος, λευχός, ἀναφάλας, εὐπώγων. 
Υ 44 Γλαῦκος ἰσχυρός, φρόνιμος, εὐσεβής. 5 
ZvvijvoQ μακρός, λεπτός, λευχός, ξανϑός, μιχρόφϑαλμος, 
&yxvióguoc, δόλιος, δειλός, ἀσφαλής, πολυίστωρ, ἐλλόγιμος. 
Ἑκάβη μελίχροος, εὐόφϑαλμος, τελεία, εὔρινος, ὡραία, qu- 
λότιμος, εὐόμιλος, ἥσυχος. 
᾿ἀνδρομάχη διμοιριαία, λεπτή, εὔστολος, εὔρινος, εὔμα- 10 
σϑος, εὐόφϑαλμος, εὔοφρυς, οὔλη, ὑπόξανϑος, ὀπισϑόχομος, 
O 131 μακχροχαράχτηρος, εὐτράχηλος, γελασίνας ἔχουσα ἐν ταῖς πα-- 
θειαῖς, εὐχαρής, γοργή. 
Κασσάνδρα κονδοειδής, στρογγυλόψις, λευχή, ἀνδροειδὴς 
B τὴν πλάσιν, εὔρινος, εὐόφϑαλμος, μελάγκορος, ὑπόξανϑος, 15 
οὔλη, εὐτράχηλος, ὀγχόμασϑος, μιχρόπους, ἥσυχος, εὐγενής, 
ἱερατιχή, μάντις ἀχριβὴς καὶ πάντα προλέγουσα, ἀσκητική, 
παρϑένος. : 
Πολυξένη μαχρή, καϑαρία, λευκὴ πάνυ, μεγαλόφϑαλμος, 
μελάνϑριξ, ὀπισϑόκομος, εὔρινος, εὐπάρειος, μικρόσιμος, ἄν-- 90 
ϑηρύχειλος, μικρόπους, παρϑένος, εὐχαρής, ὡραία πολύ, οὖσα 


10. εὔρινος Ch., εὕρερος Ox. 11. εὐύφρυς Ox. 20. usidy- 
ϑοιξ Ox. — ibid. εὐπάριος Ox. 


prima, facie oblonga, demissis superciliis, ore patulo, lepidus, facundus, 
agilis, jaculandi peritus, meticulosus, voluptatis amans. 

Aeneas, curtus, crassus, pectorosus, robustus, rufus, vultu lato, naso 
eleganti, candidus, recalvaster, barbatus. 

Glaucus, robustus, prudens, pius. 

Antenor, procerus, gracilis, candidus, crine flavo, oculis exiguis, na- 
so adunco, versutus, timidus, cautus, multiscius, facundus. 

Hecuba erat crine flavo, oculis venustis, statura justa, eleganti na- 
so, formosa, ambitiosa, affabilis, quieta. 

Andromache, statura erat mediocrem superante, gracilis, decora, na- 
so elegante, mamillis pulchris, oculis et superciliis venustis, crispa, sub- 
flava, occipite comato, facie oblonga, collo venusto, vultu ridibundo, 
lepida, et ingenii acuti. 

Cassandra, curta, ore rotundo, candida, structura corporis virili, 
naso decoro, oculis venustis, pupillis nigricantibus, subflava, crispa, 
collo venusto, mammosa, pedibus parvis; quieta, ingenua, sacerdos, va- 
ies insignis, omniumque praescia, et virgo sacra. 

Polyxena, procera, munda, candidissima, oculis grandibus, capillo 
nigro, et retrorsum detorto, naso pulchro, pulchris genis, subsima, labiis 
roseis, pedibus parvis, virgo suavis, et formosa admodum: quae xvni 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 107 


ἐνιαυτῶν uj ἐσφάγη, καϑὼς ὃ σοφώτατος Zixvvc ὃ ἐκ τῆς Κρή- 
τῆς ὑπεμνημάτισε μετὰ ἀληϑείας τὰ προγεγραμμένα καὶ τὰ λοιπὰ 
πάντα τῶν ἐπὶ τὸ Ἴλιον ἐπιστρατευσάντων Ἑλλήνων. ἦν γὰρ 
μετὰ τοῦ Ἰδομενέως τοῦ προμάχου τῶν Ζαναῶν τοῦ κατελϑόντος 
5 εἷς τὸν πόλεμον ἅμα τοῖς ἄλλοις ᾿Ἵχαιοῖς" συγγραφεὺς γὰρ αὐτοῦ C 
τοῦ Ιδομενέως ἐτύγχανεν ὃ αὐτὸς Ζίχτυς καὶ ἑωρακὼς ἀκριβῶς 
τὰ τοῦ πολέμου καὶ συγγραψάμενος, ὡς παρὼν τότε ἐν τοῖς χρό-- 
votc- ἐκείνοις μετὰ “Ελλήνων. ὅστις ἐξέϑετο καὶ τοὺς προτραπέν- 
τας ὑπὸ yauéuvovog καὶ ΠΠενελάου βασιλέων καὶ τοὺς ὁπλισα-- 
10 μένους καὶ κατελϑόντας μετὰ τοῦ στόλου ἐπὶ τὸ Ἴλιον, ἕκαστον Ο 135 
ἔχοντα ἴδιον στρατὸν καὶ ναῦς. ὅστις πρὸ πάντων ἐξώρμησεν 
AMyouéuvov, υἱὸς ᾿“τρέως, Π]Πυκηναίων βασιλεύς, σὺν νηυσὶν Q', 
καὶ εἷς λόγον ἀποτροφῆς τῶν στρατοπέδων νῆας λ΄, ΠΠενέλαος καὶ 
"frog καὶ 249xeolAaoc καὶ Προϑοήνωρ καὶ Κλονίος σὺν νηυ-- 
15 σὶν ν΄, ᾿Ἐλεφήνωρ ἐξ Εὐβοίας σὺν νηυσὶν ξ΄, ἹΠενέλαος δὲ υἱὸς 
Πλεισϑένους, ὃ τῆς Σπάρτου βασιλεύς, σὺν νηυσὶν ξ΄, Διομήδης p 
ἐξ "doyovc νηυσὶν m, ᾿Πσκάλαφος καὶ Ἰάλμενος σὺν νηυσὶν X, 
Σχεδίος καὶ Eníozooqoc σὺν νηυσὶ u', ἸΠέγης ἐκ 4Δολίχης τῆς Ελ-- 
λάδος σὺν νηυσὶ μ΄, Αἴας Τελαμώνιος ἐκ τῆς Σαλαμίνου σὺν 
Ξογνηυσὶ μ΄, Νέστωρ σὺν νηυσὶν 9, Θόας σὺν νηυσὶ μ΄, “4γήνωρ 
xal Τευϑίδης σὺν νηυσὶν ξ΄, Πρόϑωος καὶ Π]αγνίτωρ σὺν νηυσὶ 
μ΄, Εὔμενος σὺν νηυσὶν ια΄, Νηρεὺς ἐκ ΠΠυκήνης σὺν νηυσὶ γ', 
1. Quae de Dicty Malalas, ex eo repetit 'Tzetzes Histor. V. 30. 
12. Mvxmnvéíov Ox. 14. Navium catalogi vitia turpissima exagi- 


tavit Bentleius p. 74. s. — ibid. KAóviog Ox. 19. Σαλαμίνου ] 
Σαλαμῖνος p. 51. B, 55. D. 


annos nata, occisa est; sicuti sapientissimus Dictys Cretensis quae superius 
dicta sunt, quaeque dicturi sumus omnia de rebus Graecorum ad llium ge- 
stis, fideliter descripta memoriae mandavit. Erat enim Dictys iste Idome- 
nei, (qui cum Graecis in bellum hoc descenderat,) amanuensis; atque, 
simul cum eo, bello interfuit: quarum itaque testis oculatus ipse fuerat, 
res gestas diligenter in historiam retulit. Qui vero ab Agamemnone et 
Menelao regibus Graecorum in partes vocati advenerunt, quisque cum 
exercitu navibusque suis, a Dicty memorantur hunc in modum. Primus 
omnium erat Àgamemnon, Atrei filius, Mycenarum rex, cum navibus 
centum, praeter alias xxx onerarias, Menelaus, Leistus, Arcesilaus, 
Prothoenor, et Clonius, cum navibus r. Elpenor ex Euboea, cum navi- 
bus ix. Menelaus, Plisthenis filius, rex Spartae, cum navibus rx. Diome- 
des ex Argis, cum navibus xxc. Ascalaphus, et Jalmenus, cum navibus 
xxx. Schedius, et Epistrophus, cum navibus xv. Meges ex Doliche 
Helladica, cum navibus xz. Ajax 'Telamonius ex Salamine, cum navibus 
xL. Nestor, cum navibus xc. 'Thoas, cum navibus xt. Agenor et 'T'eu- 
thides cum navibus rx. Prothous, et Magnitor, cum navibus xn. Eu- 
menus, navibus xi Nereus, ex Mycene, cum navibus ur. Chalias ex 


108 IOANNIS MALALAE 


XoMag ἐκ Τρίχκης σὺν νηυσὶ μ΄, ““εοντεὺς xoi Πολυπήτης σὺν 
γηυσὶ μ΄, ᾿Πμφιγενείας ἐξ Ἰλίου σὺν νηυσὶ μγ΄, ἸΠενεσϑεὺς ἐξ 
᾿“ϑηνῶν νηυσὶ ν΄, ᾿Ιδομενεὺς xol ΠΠηριόνης ἐκ Κρήτης σὺν vqu- 
oiv π΄, ᾿Οδυσσεὺς ἐκ Κεφαληνίας ᾿Ιϑάκης σὺν νηυσὶν ιβ΄, Τλη- 
πόλεμος σὺν νηυσὶν 9', Αἴας ὃ “οχρὸς σὺν νηυσὶν 9', Ay - 5 
λεὺς ἐκ τοῦ "Agyovg τῆς λλάδος σὺν Πατρόκλῳ σὺν νηυσὶ γ', 
Πρωτεσίλαος καὶ Ποδάρχης σὺν νηυσὶ μ΄, Παλαμήδης σὺν νηυ-- 
σὶ ιβ΄, Φιλοκτήτης ἐκ ΠΠ]οϑόνης σὺν νηυσὶν zf', Σώρϑης, Φέ- 
λιππος, ZAvriwpog σὺν νηυσὶν οη΄. αἱἷ πᾶσαι νῆες τῶν Ἑλλήνων 
κμισν΄. οἵ ἀπέπλευσαν κατὰ τὰ ἴδια μανδᾶτα πρῶτον εἷς τὴν .4ὖ--10 
V 45 λίδα χώραν, κἀκεῖϑεν ἐπιστάντες τῇ χώρᾳ τῶν Φρυγῶν ἐξεπόρ-- 
ϑησαν τὰ αὐτῶν βασίλεια, ὡς προγέγραπται, παραλαβόντες 
Προίαμον βασιλέα καὶ φονεύσαντες αὐτὸν xoi “Ἐχάβην βασιλίδα, 
τοὺς δὲ αὐτῶν παῖδας αἰχμαλώτους εἰληφότες καὶ πάντα τὰ βα- 
σίλεια διαρπασάμενοι ὑπέστρεψαν εἷς τὰς ἰδίας χώρας. κατέσχεν 15 
οὖν qj βασιλεία ᾿Εφέσου τῆς ᾿Ασίας πάσης καὶ Τροίης τῆς Φρυγίας, 
τὰ πάντα ἔτη ωιϑ'. 


Ο 186 


O 197 ἹΠετὰ οὖν τὴν ἅλωσιν τῆς Τροίης πάντες οἵ 14youol. μερισά-. 
μένοι τὴν πραῖδαν xol τὰ χρήματα, ἐξορμῆσαι βουλόμενοι ἐπὶ 
τὰς ἰδίας πατρίδας, τὰς ναῦς ἑαυτῶν ἑτοιμάσαντες, ἔνιοι μὲν 20 
B ἀπέπλευσαν, φανεροὶ δὲ προσέμειναν, Ἄϊαντος τοῦ Τελαμωνίου 
xal Ὀδυσσέως καὶ 4]΄ιομήδους εἷς μάχην ἐλϑόντων. ὃ γὰρ Te- 


8. κβ΄] Omisisse nonnulla videtur Ox.: vide interpretationem lati- 
nam. 21. Τελαμονίου Ox. 


Tricca, cum navibus xr. Leonteus, et Polypetes, cum navibus xn. Am- 
phigenias, ex llio, cum navibus xrim.  Menestheus ex Athenis, cum ma- 
vibus n. ldomeneus, et Meriones, ex Creta, cum navibus xxc.  Ulis- 
ses, ex Ithaca Cephaleniae, cum navibus xm. "Tlepolemus, cum navibus 
1x. Ajax Locrensis, cum navibus 1x. Achilles, et Patroclus, ex Argis 
Helladis, cum navibus r. Protesillaus, et Podarces, cum navibus xr. 
Palamedes, cum navibus xir. Philoctetes, ex Mothone, cum navibus xr. 
Nereus, ex Perrhebis, cum navibus xxm.  Sorthes, Philippus, atque 
Antiphus, cum navibus rxxvir. Sunt autem omnes Graecorum maves 
numero MccL. Graeci vero, juxta ac inter se decretum fuerat, navibus 
conscensis, in Aulidem regionem primum delati sunt: inde vero Phrygiam 
aggressi, vastatisque Phrygum regionibus, uti superius dictum, Priamum 
regem, Hecubamque reginam neci dederunt: liberisque eorum abductis, 
opibusque Phrygum direptis omnibus reversi sunt quisque in regionem 
suam. Duravit itaque regnum Éphesinum, quod Trojae Phrygianae fuit, 
atque Asiae totius, in universum annos CccMxix. 

"Troja capta, Argivi praeda omni pecuniisque inter se divisis clas- 
sem adornabant, in patriam quisque suam reversuri  Solventibus igitur 
nonnullis, remanserunt tamen plurimi, ob contentionem inter Ajacem T'e- 
lamonium, Ulissem, ac Diomedem, obortam. Ajax enim Telamonius Pal- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 109 


λαμώνιος «ας ἐζήτει λαβεῖν τὸ βρέτας, ὕπερ ἐστὶ τὸ Παλλά- 
διον, ζώδιον τῆς Παλλάδος μικρὸν ξύλινον, ὃ ἔλεγον εἶναι τετε- 
λεσμένον εἷς νίκην, φυλάττοντα τὴν πόλιν ἔνϑα ἀπόκειται ἀπαρά- 
λήπτον. τὸ δὲ αὐτὸ Παλλάδιον ἔδωχε τῷ Too βασιλεῖ μέλ-- 
δλοντι κτίζειν τὴν πόλιν “Ἵσιός τις, φιλόσοφος καὶ τελεστής. καὶ O 138 
ὑπὲρ εὐχαριστίας ὃ Τρῶος βασιλεὺς Hg μνήμην αὐτοῦ τὴν vm 
αὐτὸν οὖσαν χώραν πᾶσαν τὴν πρῴην λεγομένην ᾿Ἐπίτροπον ἴ ἣν] 
μἱετεχάλεσεν 24olav. τοῦτο δὲ τὸ βρέτας Ὀδυσσεὺς καὶ “]ομή-- 
nc ἔκλεψαν χατὰ γνώμην τοῦ Ἀντήνορος, ἐξάρχου τῶν Τρώων, 
10 οὕτινος 7j γυνή, ὀνόματι Θεανώ, ἦν ἱέρεια τῆς Παλλάδος, ὅπου C 
τὸ αὐτὸ βρέτας ἀπέκειτο, εἰσελϑόντες νυχτὸς οἱ περὶ τὸν Οδυσ- 
σέα καὶ ΖΔιομήδην ἐν τῇ Τροίῃ, καὶ παραχοιμηϑέντες εἷς τὸ ἱερὸν 
τῆς Παλλάδος, ὅτε τὰς ἑορτὰς τῶν ἀναϑημάτων εἶχον oí Φρύ-- 
γες καὶ ob Ἕλληνες. ἐποίησαν δὲ τοῦτο oi Zavaoí, ἐπειδὴ ἐδόϑη 
15 αὐτοῖς χρησμὸς ὅτι Οὐ δυνατὸν ὑμᾶς παραλαβεῖν τὴν Τροίην, εἶ 
μὴ τὸ Παλλάδιον ἀφέλησϑε. καὶ ἐζήτει λαβεῖν αὐτὸ ὃ Τελαμώ- 
γιος “ας εἰς τὴν ἰδίαν αὐτοῦ πατρίδα, λέγων, ᾿Εμοὶ ἐχρεώστη-- 
τῶι" ἔχαμον γὰρ ᾿ἡχαιοῖς. ἀρκεῖ μοι γὰρ ἡ παρὰ Ἕχτορος εἷς O 139 
"ἐμὲ γεναμένη παραίτησις ἐν τῇ παρ᾽ ἐμοῦ πρὸς αὐτὸν μονομαχίᾳ. 
90 χαὶ πάλιν ἐποίησα ἔφοδον ἐπὶ τὴν πύλην τοῦ Ἰλίου, μόνος διώξας 
τοὺς Τρῶας, xol σώσας τὰς νῆας πάντων ὑμῶν Ἑλλήνων, καὶ Ὁ 
πολλοὺς τῶν Τρώων ἥρωας ἄνδρας βαλὼν οὐκ ἐτρώϑην. ἀρκεῖ 
7. αὐτὸν Cedrenus p. 130. D, αὐτοῦ Ox. ibid. ᾿Επίτροπον 1 
"Exióóozov Cedrenus. Verum οί "Ἤπειρον, quod praebet Suidas v. 


ἸΠαλλάδιον. ibid. .. ἣν redundat.* Ch. 9. ᾿δἀντήνορος Ch., 
"Avrjvogog Ox. 16. ἀφέλησϑε] ἀφέλεσϑαι Ox. 


ladium quaerebat sibi; nempe, parva illa Palladis statua lignea, quae 
ritu (ut aiunt) mystico parabatur, in victoriam scilicet, et ut urbem in 
qua servabatur, inexpugnabilem praestaret. Palladium istud Asius qui- 
dam, Philosophus ac Mysta, 'Froi regi obtulerat, urbis fundamenta ja- 
€turo: eujus in gratiam rex Tros, universam ditionem suam, Epitropum 
ante vocatam, Asiam, Asii Philosophi in memoriam, dencminavit. Pal- 
ladium hoc Ulisses ac Diomedes, nocturno tempore 'Trojam ingressi, 
Palladis ad fanum obdormientes, interim dum a Graecis Phrygibusque 
Festa Anathematum celebrarentur, clam abstulerunt: hoc autem ex con- 
silio Antenoris, qui ex "Trojanorum ducibus erat: et cujus uxor, Thea- 
no, sacerdos Palladi inserviebat, ubi Palladium hoc reponebatur. Nimi- 
rum Graeci ex Oraculo edocti fuerant, "Trojam non aliter occupari pos- 
se, nisi Palladium illud inde surriperetur. Deposcebat autem hoc sibi 
'"Telamonius Ajax, uti in patriam suam deportaret. Quippe mihi (inquit) 
merito debetur, qui pro Achivis tot sustinui. Satis equidem mihi esset, 
cui Hector singulari certamine congressurus, cedebat impar. Sed etiam 
propulsatis hostibus, ego llii ad portas viam solus aperui, vestrumque 
omnium navibus conservatis, complures Trojanorum Heroas, necdum sau- 


110 IOANNIS MALALAE 


δέ μοι, νομίζω, καὶ τοῦτο πρὸς δόξαν, τὸ ἀγάγαι τὸ σῶμα τοῦ 
yog εἰς τὰς σκηνὰς ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Θυμβρίου ᾿““πόλλωνγος. 
'O δὲ ᾽Οδυσσεὺς ἀνθίστατο αὐτῷ λέγων ὅτι ᾿Εγὼ αὐτὸ λαμ--. 
βάνω εἷς τὴν ἐμὴν πόλιν" οὔτε γὰρ πλέον μου χέκμηκας Ἕλλησιν. 
ἐξ ἀρχῆς γὰρ μετὰ τὴν τῆς Ἑλένης ὑπὸ Πάριδος χλοπὴν sig τὸ 5 
Ἴλιον ἐξώρμησα σὺν Παλαμήδῃ καὶ ΠΠενελάῳ βασιλεῖ, ὁμοίως 
δὲ καὶ τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς ἥρωας ἐγὼ πανταχόϑεν προσεκαλε-- 
σάμην. ὡσαύτως δὲ καὶ τὸν ϑάνατον τοῦ Πάριδος ἐγὼ κατειρ-- 
E γασάμην. συμβολῆς γάρ, ὡς ἴστε, Τρώων καὶ Ἑλλήνων γενο-- 
μένης, καὶ πολλῶν πεσόντων; ἱσταμένων τῶν τὰ πρῶτα φερόντων 10 
O 140 τῆς Τροίης καὶ ὑμῶν τῶν ἡγεμόνων “Ἑλλήνων χαὶ πρὸς ἀλλήλους - 
ἐπιχειμένων κρῖναι τὸν πόλεμον, ἐγὼ προετρεψάμην τὸν ἥρωα 
(Φιλοκτήτην xarà Πάριδος προχαλέσασϑαι τοξικὴν μονομαχίαν. 
καὶ ἐξαίφνης διὰ μέσον τῶν βασιλέων ὃ Φιλοχτήτης ἐξελϑὼν 
προκαλεῖται τὸν Πάριδα εἷς μονομαχίαν τοξιχήν. ἀκούσας δὲ ὃ 15 
Υ 46 Πάρις ἐξώρμησε καὶ αὐτὸς κατέναντε αὐτοῦ τοξότης καὶ ἅμα 
ΖΔηιφόβῳ, ἀδελφῷ αὐτοῦ. ἐξελϑὼν δὲ διεμέτρησα αὐτοῖς δια-- 
στήματος τόπον, ποῦ ἐχρῆν αὐτοὺς ἑστάναι. καὶ λαβόντων αὖ-- 
τῶν κλῆρον ἔλαχε τῷ Πάριδι πρώτῳ τοξεῦσαι" ῥίψας δὲ ὃ Πάρις 
ἀποτυγχάνει" ϑαρσεῖν δὲ Φιλοκτήτῃ κράξας, ἀντετόξευσεν ὃ Qu- 90 
λυκτήτης, καὶ διαπείρει τοῦ Πάριδος τὴν ἀριστερὰν χεῖρα. καὶ 
εὐθὺς δευτέραν ἀκοντίσας τὸν δεξιὸν αὐτοῦ ὀφϑαλμὸν ἐπήρωσεν * 


9. Θυμβρίου Ch., Θρυμβίου Ox. Conf. p. δ4. D. 4. μοῦ] Immo 
ἐμοῦ. 18. 15. προσκαλ. Ox. 92. εὐϑὺ Ox. 


ciatus ipse vulneravi. Sed et abunde mihi est in gloriam, quod Achillis 
corpus, 'Thymbraei Apollinis fano extractum, ad castra deduxi. 
Caeterum Ulisses contra locutus: Quin potius hoc mihi debetur, 
quod in urbem meam deportarem.  Laboribus enim Meis non Tu majori- 
bus Argivos demeruisti. Ab ipsis enim belli primordiis post raptam a 
Paride Helenam, ego adversus Ilium, cum Palamede et Menelao rege, 
arma movi. Reges ego Heroasque undique accersitos, in partes voca- 
vi: sed et Paridi necis auctor ipse fui. Cum enim, (uti nostis) praelio 
inter "Trojanos Graecosque commisso, plurimi utrinque ceciderunt, instan- 
tibus interim et urgentibus invicem utriusque aciei Ducibus, ut bellum 
decerneretur; Heroem Philoctetem ego hortatus sum, uti Paridem ad 
singulare certamen sagittis tentandum provocaret. Εἰ vestigio igitur 
Regum per medium egressus Philoctetes, ad pugnam sagittariam Paridem 
provocat: quo Paris audito, egressus et ipse est, una cum fratre Dei- 
phobo sagittarius. 'lTum ego stationis intervallum illis dimensus sum. Pa- 
ris itaque, cui sortito obvenerat, uti prior hoc faceret, sagittam emi- 
sit; sed a scopo aberravit. Philoctetes autem, me interim adhortante, 
bono ut esset animo, sagitta vicissim Paridem impetens, manum ejus 
sinistram transadigit: statimque alteram emittens sagittam, dextro eum 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 111 


οἴμώζοντος δὲ αὐτοῦ xol ἀποστραφέντος, πέμψας ἑτέραν σαγίτ- 
M » - , - ' ^ , ' ς , 

ταν τοὺς αὐτοῦ πόδας φιβλοῖ ἐπὶ τὰ σφυρά, καὶ πίπτει ὁ Πάρις. 
καὶ φεύγουσι πάντες, ἁρπάσαντες τὸ σῶμα Πάριδος" καὶ ἐν τῇ 
πόλει εἰσελϑὼν ἐχάλεσε τοὺς τρεῖς υἱοὺς αὐτοῦ, οὃς εἶχεν ἐκ τῆς 

5 Ἑλένης, τὸν Βούνιμον καὶ Κορυϑαῖον καὶ Ἰδαῖον" οὕστινας ἕω- : μὴ 
ρακὼς μικροὺς ἄπνοος ἔμεινε χαὶ διὰ μέσης νυχτὸς τὴν ψυχὴν 
ἔδωκε. καὶ ἑωρακοῦσα αὐτὸν ?) προτέρα γυνὴ αὐτοῦ Οἰνόη ἕαυ-- 

- 3 , 2 , ^» M € , ^ 

τῇ ἀπεχρήσατο ἀγχόνῃ. καὶ ἔλαβε τὴν EAévgv γυναῖχα Zhniqo- 
Boc, ὃ ἄλλος υἱὸς τοῦ Πριάμου, ὃς ἠχρωτηριάσϑη ὑπὸ IMeve- 

10λάου βασιλέως, ὡς πάντες ἐπίστασϑε. καὶ Πολυξένην δὲ ἐγὼ 
συμβουλεύσας ἦξαι πρὸς τύμβον ᾿Αχιλλέως σφαγιασϑῆναι ὑπὸ 
τοῦ ἥρωος Πύῤῥου. καὶ ἀναχράξας Ὀδυσσεὺς ἔφη, Τίνος ἀν- 
τάξιός εἶμι, χατασλευάσας ὀλέσϑαι Πάριδα πρὸς ἐκδίκησιν IMe- 
γελάου καὶ ᾿ἀχιλλέως καὶ τῶν Ἑλλήνων πάντων; 

15 Καὶ εὐφήμησεν αὐτὸν ὃ Ayou£uvov καὶ πολλοὶ τοῦ στρατοῦ. C 

* , 3 ^ 5 2 , ^ ^ , 

χαὶ πάλιν ᾿Οδυσσεὺς εἶπεν, Οὐ σιγήσομαι xoi τοὺς λοιποὺς μου 
χινδύνους, ofc ἅμα Ζιομήδῃ ὑπέστην, ὅτε τὸ ϑεῖον βρέτας ἄφε-- 
λέσϑαι ἠβουλήϑημεν, πῶς ἐν Ἰλίῳ διατρίβοντες σὸν τοῖς βαρβά-- 
ροις καὶ τὰ συμβαίνοντα αὐτοῖς ἅπαντα νυχτὸς εἷς τὸ στρατόπε- 

20 δὸν ἐξερχόμενοι ἀπηγγείλαμεν ὑμῖν τοῖς βασιλεῦσι; διηγούμενοι O 142 
ἅτινα καὶ νῦν εἴπω. ϑυσίαν γὰρ τότε ἐπιτελούντων τῶν Τρώων 


5. Ἰδαῖον Ch. Cedrenus p. 130. C, Ἰδέον Ox. 9. ἠκρωτηρ. Ch., 
ἤἦκροτ. Ox. 15. εὐφήμησεν] εὐφήμισεν Ox. 17. Διομήδῃ] 
V. ad vol. II. p. 57. B. ibid. ὅτε] ὅτι Ox. 21. $voía» |]. 
ϑυσιῶν Ox., ϑυσίας Ch. 


oculo vulneravit. Ejulavit interim Paris, jam terga daturus, cum Phi- 
loctetes, tertia sagitta emissa, pedes ejus juxta malleolos transfixit: ce- 
ciditque tandem Paris. Rapto igitur ejus corpore, fugam capessunt Tro- 
jani; in urbem vero delatus filios suos tres, quos ex Helena susceperat, 
unimum, Corythaeum, et Ideum, ad se vocavit: quos ubi adstare sibi 
parvulos conspexit, exanimis remansit; sub noctem vero mediam, spiri- 
tum efflavit. Quem videns uxor ejus, quam priorem habuit, Oenoe, 
mortem sibi laqueo conscivit. Helenam vero in uxorem sibi accepit Dei- 
obus, alter Priami filius, qui extremis membris a Menelao rege muti- 
ius est: uti satis hoc vobis omnibus notum. Consilium et id meum fuit, 
uti Pyrrhus Heros Polyxenam ad Achillis tumulum jugularet. "Tum vero 
Ulisses, elata voce, Quis mihi (inquit) aequiparandus est, qui Paridi 
exitium adstruxi, in Menelai, Achillis, et Graecorum omnium vindictam? 
Huic igitur Agamemnon, exercitusque pars magna acclamavit. 'lTum 
vero Ulisses; sed neque reticendum (inquit) mihi existimo, quod ulte- 
rius periculorum subivimus, ego ac Diomedes, Palladium surripientibus: 
quomodo (inquam) "Trojae cum Barbaris agentes quaecunque eis accide- 
rant, de his omnibus, castra per noctem repetentes, vos Duces certio- 
res fecerimus; quae nunc etiam repetere libet. "Trojanis pro tempore 


112 IOANNIS MALALAE 


κατὰ τὸν χαιρὸν τῶν ἀναϑημάτων, συμβαίνει σημεῖον γενέσϑαι 
τοιοῦτον εἷς τὴν πόλιν ἐπὶ τὸν βωμὺν τοῦ ᾿“πόλλωνος. βάλλουσι 
πῦρ εἷς τὸν βωμὸν διὰ τὴν ϑυσίαν: τὰ δὲ οὐκ ἐχαίοντο. χαὶ 
Ὁ πολλάκις προσφερομένου τοῦ πυρὸς καὶ μὴ καιομένου, πίπτει τὰ 
ἐν τῷ βωμῷ πάντα εἷς τὸ ἔδαφος. γινομένων δὲ καὶ ἄλλων ση- 5 
μείων, οἱ Τρῶες εἰδότες λέγουσιν οὐκ ἀγαϑὸν αὐτοῖς εἶναι τὸν 
olovóv. καὶ ἀναγκάζουσι τὸν ᾿“ντήνορα οἱ ἔξαρχοι τῶν Τρώων 
καὶ ὃ Πρίαμος καὶ ὃ στρατὸς ὥστε ἐξελϑεῖν πρὸς ὑμᾶς τοὺς βασι- 
λεῖς καὶ διὰ τῆς ἰδίας πρεσβείας πεῖσαι τοὺς ΖΙαναοὺς ὑμᾶς λα- 
βεῖν λύτρα καὶ διαλῦσαι τὸν πόλεμον. καὶ ταῦτα πάντα ἱστορή-- 10 
σαντες ἡμεῖς ἐξελϑόντες ἀνηγγείλαμεν πᾶσιν ὑμῖν. ὃ δὲ ᾿Αντή- 
»09 χατέφϑασεν ἐξελϑὼν εἰς πρεσβείαν, xol ἔφη ταῦτα ὡς ἐκ 
Πριάμου καὶ τῶν λοιπῶν. Βασιλεῖς “Ελλήνων ὄντες, φίλων ἔργα 
διαπράξασϑε xol μὴ πολεμίων. πάντα ἐπάϑομεν ὅσα ἐχρῆν πα-- 
E ϑεῖν τοὺς ἡμαρτηχότας.  àv9' ὧν γὰρ ᾿“λέξανδρος ὃ καὶ Πά-15 
oic IMevéAaov ἠδίκησε δίχας δέδωχε τὸ Ἴλιον" xol μαρτυροῦσιν 
Ο 148 οἱ τάφοι τῶν ἐν ταῖς μάχαις ἀπολομένων. οἱ οὖν περιλειφϑέντες 
ἡμεῖς λύτρα φέρομεν ὑμῖν ὑπὲρ ϑεῶν, ὑπὲρ πατρίδος, ὑπὲρ παΐί- 
δων. ἀλλ᾽ Ἕλληνες ὄντες τοὺς τότε ἀπειϑεῖς, νῦν δὲ ἱχέτας, σώ-- 
σατε, χρημάτων τυπουμένων. πεισϑέντες δὲ ὑμεῖς πάντες τοῦ 20 
V 47 ᾿Δντήνορος, ἐξεπέμψατέ με καὶ σὺν ἐμοὶ τὸν ΖΙιομήδην πρὸς Πρία-- 
μον τυπῶσαι τὴν ποσότητα τῶν χρημάτων. εἰσελϑόντων δὲ ἡμῶν 


6. εἰδότες Immo ἐδόντες. 7. ᾿δἀντήνορα Ch., ᾿δἀντήνωρα Ox. 
17. ἀπολωμένων Ox. Kiusdem περιληφϑ'. correxit Ch. — 20. ὑμεῖς 
- Ch., ἡμεῖς Ox. Eadem ᾿ἀντήνωρος. 


Festa. Anathematum celebrantibus, interim dum sacra in urbe perageren- 
tur, Apollinis ad aram portentum accidit hujusmodi. lgnem altari, sa- 
crificio immolando, rite admovebant: illud vero non comburitur. Sae- 
piusculeque repetitus ignis, non exarsit tamen: quin et ea, quae altari 
imponebantur, omnia in terram deciderunt. Accessere his etiam alia pro- 
digia quae Trojani animadvertentes, adversum sibi aliquid denunciari di- 
xerunt. Antenor itaque, Priamo rege, ducibus, exercituque "Trojano id 
ab eo flagitantibus, ad vos Reges missus est legatus; nempe Danaos ex- 
oratum, uti pacem. ipsis pretio constituto reddatis. Quorum omnium nos 
notitiam assequuti, castra repetentes vobis indicavimus. Antenor autem, 
Legatione suscepta, 'Trojanorum, et Priami nomine, orationem habuit 
hujusmodi, Graecorum qui reges estis, non amplius quae hostium, sed 
amicorum quae sunt, facite. Delictorum nostrorum, quas debuimus, poe- 
nas dedimus. Pro injuria enim a Paride Menelao facta, luit Ilium: quod. 
caesorum in bello sepulchra satis testantur. Ex vobis pretium, quo nos 
bello residui liberos nostros, patriam, Deosque redempturi sumus. Quin 
igitur, Graeci cum sitis, supplices nunc vestros, olim qui contumaces, 
pretio liberetis. Nobis vero omnibus Antenori annuentibus, missi sumus 
ad Priamum, ego ac Diomedes, ut de pecuniarum pondere statueremus. 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 113 


ἐν τῇ Τροίῃ πρὸς Πρίαμον, καὶ πολλῶν κινηϑέντων, ἐτυπώσαμεν 
᾿δοϑῆναι ὑμῖν χρυσίου τάλαντα β καὶ πρὸς τούτοις ἴσα ἀργύρου. 
χαὶ ἐπανήλϑαμεν πρὸς ὑμᾶς ἀπαγγείλαντες τὰ δόξαντα. καὶ ἐκο-- 
μισάμεϑα τὰ τυπωθέντα, πάντας ὑμᾶς ἐνορκώσας ἐν ταῖς ϑυ- 

5σίαις μὴ ἀποπλεῦσαι ἐξ Ἰλίου, πρὶν ἂν ποιήσαντες τὸν δούριον 
ἵππον ἅρμοδίοις ξύλοις καὶ κοσμήσαντες αὐτὸν πάσῃ ἀρετῇ δό- 
ἕξομεν ἀποπλέειν ἄντικρυς εἷς τὴν Τένεδον, καίοντες τὰς σκηνὰς 
ἡμῶν, xai νομίσαντες oi βάρβαροι ὅτε ἐξωρμήσαμεν, μένωσιν 

. ἀἄνετοὶ εὐωχούμενοι, καὶ νυκτὸς ὑποστρέψαντες ἀπὸ τῆς Τενέδου Ο 144 

10 xai εἰσελϑόντες, πυρίχαυστον τὴν πόλιν ποιήσαντες καὶ Πρίαμον B 
ἀνελόντες ἀποδώσομεν τὴν Ἕλένην εἰς τὰ βασίλεια τοῦ Πλεισϑέ- 
γους. καὶ τῆς ἐμῆς βουλῆς κρατησάσης παρέσχον ἡμῖν οἱ ϑεοὶ 
γνίχην κατὰ τῶν βαρβάρων. ὑμεῖς οὖν, οἱ βασιλεῖς καὶ ἥρωες, 
χριταὶ γένεσϑε τῶν ἐμῶν καμάτων. 

15 ΚΚαὶ ἀντεποιοῦντο τοῦ Οδυσσέως ὃ "Ayauéuvaov καὶ ὃ Ζιομή--: 
δὴης καὶ ὃ τούτων στρατός, τοῦ δὲ Τελαμωνίου “Ἄἴαντος ἀντεί- 

- gero ὃ ΝΝεοπτόλεμιος Πύῤῥος, ὡς ἐκ γένους αὐτοῦ ὑπάρχων, καὶ 
ὃ τούτου στρατός. πολλῶν δὲ ἄλλων κινηϑέντων μεταξὺ αὐτῶν 
ἄχρις ἑσπέρας, τέλος ἔδοξεν ὥστε λαβεῖν ἐν παραϑήκῃ ἕως τῆς 

90 ἐπιφωσκχούσης ἡμέρας τὸν “Ι΄ομήδην τὸ Παλλάδιον καὶ τοῦτο qv- C 
λάξαι, καὶ ἕχαστον αὐτῶν ἀνεϑῆναι, ἵνα κατὰ τὴν ἑξῆς τύπος 
δοθῇ τίνι ἐξ αὐτῶν χρὴ δοϑῆναι τὸ Παλλάδιον. ὃ δὲ Zing, γε- 


2. f Ch., 8' Ox. 6. δόξομεν δόξωμεν Ch. 8. ἐξωρμήσα- 
μεν Ch., BÉoQujceper Ox. 9. dverol| dvsxrol Ox. 


'Trojam vero ad Priamum ingressi, multisque invicem agitatis, decrevi- 
mus tandem uti auri talenta duo, totidemque praeterea argenti, vobis 
darentur. Deinde vero ad castra reversi, de pactis vos certiores feci- 
mus, designato simul pecuniarum pondere vobis contradito. Quin etiam 
sacrificia vobis peragentibus, juramento obstrinxi universos, prius ab Ilio 
ne solveritis, quam Equo Durio, aptissimis lignorum juncturis et artifi- 
cio omni affabre compacto, 'Tenedum versus, insulam appositam, navi- 
gare videremur, tentoriis nostris incendio datis: ut Barbari interim exi- 
stimantes discessisse nos, secure agerent, Genio indulgentes: Nos vero, 
nocte ingruente, a 'Tenedo reversi, 'Trojam ingrederemur, urbeque in 
flammas versa, Priamoque rege sublato, Helenam, receptam in Plisthe- 
nis regna, tandem deduceremus. Consilio itaque meo ubique obtinente, 
Dii victoriam nobis in Barbaros dederunt. Proinde vos Reges atque 
Heroes, rerum a nobis gestarum appello Judices. 

Agamemnon itaque et Diomedes, horumque exercitus, ab Ulis- 
sis parte steterunt: Pyrrhus autem Neoptolemus, cum suis, ab Ajacis 
Telamonii; utpote qui genere ei propinquus esset, Caeterum multis aliis 
inter duces ad vesperam usque agitatis, tandem visum est, uti Palladium 
Diomedes apud se depositum servaret, in mane proximum; uterque in- 
terim ut quiesceret, donec mane proximo decerneretur, cui pro meritis 

Ioannes Malalas. 


114 IOANNIS MALALAE 


vóutvog κατὰ τοῦ ᾿Οδυσσέως καὶ ᾿“γαμέμνονος καὶ Ζιομήδους, 
ἀνεχώρησεν εἰς τὸν ἴδιον αὐτοῦ παπυλεῶνα" καὶ διὰ νυκτὸς σι- 
δήρῳ ἐσφάγη ὃ Aag. καὶ τῇ πρωὶ ηὑρέϑη τὸ λείψανον αὐτοῦ" 
καὶ ἐστασίασεν ὃ στρατὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ Πύῤῥου κατὰ τοῦ Ὃδυσ-- 
σέως, ϑέλων αὐτὸν φονεῦσαι. καὶ λαβὼν τὰ ἴδια πλοῖα 0 Ὀδυσ-5 
σεὺς ἔφυγεν, ἀποπλεύσας ἐπὶ τὴν Ποντικὴν ϑάλασσαν. χαὶ δια- 
O 145 τρίψας ἐκεῖ καιρὸν ἐπανῆλϑεν ἐκεῖϑεν, βουλόμενος εἷς τὴν 1ϑά- 
xqv πόλιν εἷς τὴν ἰδίαν αὐτοῦ πατρίδα μετὰ τῶν ἰδίων νηῶν αὖ-- 

D τοῦ χαὶ τοῦ ἰδίου στρατοῦ. καταντήσας δὲ dg χώραν λεγομέ- 
γην ἸΠαρωνίδα, ἀντίστασιν ὑπέστη ἀπὸ τῶν τῆς χώρας. κχαὶ10 
πολεμήσας ἐνίκησεν αὐτούς, καὶ πολλῶν χρημάτων κύριος ἐγένετο. 
καὶ ὑπολαβὼν ὅτι elc οἱανδήποτε χώραν χκαταντῶν πάντως [01] 
καὶ τοὺς τῆς αὐτῆς χώρας νικᾷ καὶ τὸν πλοῦτον ἑκάστης αὐτῷ χώ-- 
ρας ἀπαντώσης κομίζεται, καταφϑάσας τὴν “Τωὡτοφάγων λεγο-- 
μένην χώραν συνέβαλε μετ’ αὐτῶν πόλεμον. καὶ ἐνίκησαν αὐτὸν 15 
oi τῆς αὐτῆς χώρας μικροῦ δεῖν ὀλέσαι πάντας " κἀκεῖϑεν φυγὼν 
ἀνήχϑη χειμαζόμενος μετὰ πλεῖστον πλοῦν εἷς τὴν λεγομένην Σι- 
κίλαν νῆσον, τὴν νυνὶ λεγομένην Σικελίαν. ἢ δὲ νῆσος αὕτη ἦν 
μεγάλη πάνυ, διῃρημένη elc τρεῖς ἀδελφοὺς μεγάλους καὶ δυνα--. 

E τοὺς καὶ τὰ ἀλλήλων φρονοῦντας, λέγω δὴ εἰς Κύκλωπα καὶ ζ4ν-- 20 
τιφάντην καὶ Πολύφημον, υἱοὺς γεναμένους τοῦ Σικάνου, βα- 
σιλέως τῆς αὐτῆς νήσου. ἦσαν δὲ οἱ αὐτοὶ τρεῖς ἀδελφοὶ ἄνδρες 

Ο 146 χαλεποὲ καὶ μηδέποτε ξένους ὑποδεχόμενοι, ἀλλὰ καὶ ἀναιροῦντες. 
10. ἀνθίστασινΟχ. 12. 0r.dele. 18, αὐτῶν Οχ, 19. διῃρημένη Ch., 
διειρημένη Ox. 20. ᾿Δἀντιφάντην] ᾿ἀντιφάτην: monuit Bentl. p. 73. 


Palladium daretur. Ajax itaque Ulissi, Agamemnoni, ac Diomedi offen- 
sus, in tentorium suum se recepit: ubi per noctem gladio occisus est; 
invento ibi luce proxima cadavere. Ajacis itaque Pyrrhique exercitus 
adversus Ulissem insurgebant, eum interfecturi. Verum is, diductis na- 
vibus suis, fugaque sibi consulens, in mare Ponticum cursum dirigit: ubi 
n aliquod tempus commoratus, in patriam deinde suam urbemque 
thacam cum classe et exercitu redire, in animo habuit. Per Maroni- 
dem vero regionem iter facienti, restiterunt incolae: quos vicissim impe- 
tens Ulisses, devicit, atque opum multarum dominus evasit: spemque 
concipiens, quamcumque regionem appulerit, obvios quosque se debella- 
turum, divitiasque ipsorum deportaturum, cum Lotophagis quoque, in 
quorum regionem incidit, proelia commisit. Sed ab iis devictus, cum 
non multum aberat, quin copiae ejus ad unum omnes exciderentur, fu- 
gam capessit, et longa demum navigatione fractus Sicilam insulam , quae 
nunc Sicilia vocatur, appulit. Amplissima erat haec insula, quam inter 
se divisam tres fratres occuparunt, Cyclops, Antiphantes, et Polyphe- 
mus; qui Sicani, insulae istius regis, filii, potentes fuerunt, et magni 
nominis viri, quique res suas curarunt mutuo. Erant autem tres hi mo- 
ribus efferis; nec peregrinis excipiendis, quin ipsis potius occidendis de- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 115 


καὶ καταντήσας σὺν ταῖς ναυσὶν αὐτοῦ xdi τῷ στρατῷ 0 Ὀδυσ- 
σεὺς εἷς τὸ διαφέρον μέρος τῷ ᾿Ἵντιφάντῃ συνέβαλε πόλεμον μετὰ 
τοῦ ᾿Αντιφάντου καὶ τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ τῶν λεγομένων “αι- 
στρυγόνων. καὶ κτείνουσιν ἱκανοὺς ἐκ τοῦ στρατοῦ τοῦ Ὄδυσ- V 48 
δ σέως" καὶ λαβὼν τὰς ἑαυτοῦ ναῦς ἀποπλεύσας ἔφυγεν ἐκεῖϑεν εἰς. 
ἄλλο μέρος τῆς νήσου, τὸ διαφέρον τῷ Κύχλωπι, ἔνϑα τὰ Κυ-- 
κλώπια λέγεται ὄρη. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ Κύκλωψ ἦλϑε καὶ αὖ- 
τοῦ μετὰ τῆς ἰδίας βοηθείας " ἦν δὲ μέγας τοῖς σώμασι καὶ δυσ- 
εἰδής" xal ἐπελϑὼν ἄφνω τῷ Ὀδυσσεῖ παραβαλόντι ἐπὶ τὴν δια-- 
10 φέρουσαν αὐτῷ γῆν κατέκοψεν αὐτοῦ πολλούς, καὶ συλλαβόμενος 
τὸν ᾿Οδυσσέα καί τινας τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ ὃ Κύχλωψ, λαβὼν 
ἕνα τῶν ἅμα αὐτῷ συλληφϑέντων ὀνόματι ΠΠικκαλίωνα, ἄνδρα 
γενναῖον καὶ ἀριστεύσαντα ἐν τῇ Τροίῃ καὶ ὄντα ἡγούμενον τοῦ 
στρατοῦ τοῦ Οδυσσέως, ὅντινα κρατήσας τῆς κόμης τῆς κεφα- 
15 λῆς ἐπ᾿ ὕψεσι τοῦ ᾽Οδυσσέως καὶ πάντων τῶν μετ᾽ αὐτοῦ ᾧ ἐβά- B 
σταῖε ξίφει ἀνεντέρισεν, ὡς μαχησάμενον αὐτῷ. τοὺς δὲ λοι- 
ποὺς ἀπέχλεισε, βουλόμενος κατὰ μέρος τοὺς πάντας φονεῦσαι. 
ὃ δὲ Ὀδυσσεὺς προσπεσὼν αὐτῷ ἔπεισεν αὐτὸν διὰ χρημάτων Ο 147 
πολλῶν καὶ ξενίων ἀπολῦσαι αὐτὸν καὶ τοὺς ὑπολειφϑέντας αὐτῷ 
90 ἄνδρας. πεισϑεὶς δὲ μόλις ὃ Κύκλωψ διὰ τῆς τῶν χρημάτων δό-- 
σέως, ἐπηγγείλατο περὶ ἑσπέραν ἀπολύειν αὐτόν" καὶ αὐτὸς βου-- 
λόμενος ἐν τῇ νυχτὶ αὐτῇ ἀπελϑεῖν καὶ φονεῦσαι αὐτὸν καὶ τοὺς 
αὐτοῦ καὶ ἀφελέσθαι πάντα ὃν ἐπιφέρεται πλοῦτον καὶ τὰς ναῦς 


8. Δεστρυγόνων Ox. Correxit Ch. 6. Malim Χυκλώπεια. 


ditissimi. Ulisses autem, cum classe et exercitu appropinquans, in eam 
insulae partem incidit, quae Antiphanti paruit; quocum et Lestrigoni- 
bus ejus proelio commisso, cum complures ex suis excisos vidisset Ulis- 
ses, nàvibus conscensis inde fugam capessit, aliam insulae partem ador- 
turus; eam scilicet, quae Cyclopi subjecta, montes habet Cyclopios di- 
ctos. Hoc ubi audisset Cyclops, copiis collectis in illum profectus est: 
(Erat autem corporis mole praegrandi et vultu deformi:) Ulissem ve- 
ro ditionibus suis incubantem, ex improviso aggressus, exercitum ejus la- 
te prosternit, Ulissemque ipsum et alios ex exercitu ejus nonnullos mann 
cepit. Inter quos Miccalion erat quidam, generosi vir animi; quique 
strenuum sese ducem ad 'Trojam praestiterat. Hunc Cyclops, capillitio 
arreptum, Ulissis, omniumque sociorum in conspectu, gladio suo exente- 
ravit, ut qui ausus est ir Cyclopem arma movere. Reliquos autem cu- 
stodiae mandavit, quos singillatim conficere in animo habuit. Ulisses ve- 
ro procidens ei ad pedes rogavit supplex, uti se residuumque sibi exer- 
citum, pretio magno, muneribusque interpositis, missos faceret. Sed vix 
eo ita adductus Didone, dimissionem promittebat, ubi advesperasceret: - 
fidemque suam liberavit; animo tamen egrediendi per noctem intempe- 
stam, ut Ulisse, sociisque occisis , opum quodcunque attulerat cum navi- 


116 IOANNIS MALALAE 


αὐτοῦ, περὶ ἑσπέραν ἀπέλυσεν αὐτὸν καὶ τοὺς μετ αὐτοῦ. ἢ uó- 
γον δὲ ἀπελύϑη ᾿Οδυσσεύς, δειλιῶν τὴν τοῦ ἀνδρὸς ὠμότητα εὖ-- 

C ϑέως ἀπέπλευσεν ἐκ τῶν μερῶν αὐτοῦ. ἐπιῤῥίψας δὲ νυχτὸς ὃ 
Κύχλωψ καὶ μὴ εὑρηκὼς τὰ πλοῖα, ἐκ τῆς μανίας εἷς τὴν ϑάλασ- 
σαν ῥίπτεσϑαι λίϑους ἐκέλευσε, μήπως ἔνδον τῆς γῆς ἐμεϑώρμη- 5 
σαν. νυχτὸς δὲ βαϑείας οὔσης καὶ σκότους χαλύπτοντος τὴν 
γῆν καὶ τὴν ϑάλασσαν, ἀγνοοῦντες δὲ καὶ τοὺς αὐτοὺς τόπους, 
παρέβαλον εἰς ἄλλα μέρη τῆς νήσου, διαφέροντα τῷ Πολυφήμῳ, 
ἀδελφῷ τοῦ Κύκλωπος καὶ. τοῦ ᾿“ντιφάντους ὅστις Πολύφημος 
μαϑὼν ὅτι τινὲς κατέπλευσαν νυχτὸς καὶ παρέβαλον εἷς τὴν δια-- 10 
φέρουσαν αὐτῷ χώραν, εὐθέως λαβὼν τὴν ἑαυτοῦ βοήϑειαν, ἔλ- 
ϑὼν κατὰ τοῦ ᾿Οδυσσέως συνέβαλεν αὐτῷ πόλεμον. καὶ πᾶσαν 
τὴν νύκτα ἐπολέμουν, καὶ ἔπεσον ἀπὸ τοῦ ᾿Οδυσσέως πολλοί. 

D πρωίας δὲ γενομένης προσήγαγεν ὃ ᾿Οδυσσεὺς καὶ τῷ Πολυφήμῳ 

O 148 ξένια καὶ προσέπεσεν αὐτῷ, εἰπὼν ὅτι ἀπὸ τῶν Τρωικῶν τόπων 15 
ἐλήλυϑε πεπλανημένος ἀπὸ πολλῆς κυμάτων ἀνάγκης, ἀπαριϑμή- 
σας αὐτῷ καὶ τὰς συμβάσας αὐτῷ κατὰ ϑάλασσαν διαφόρους 
συμφοράς. ὅστις Πολύφημος συμπαϑήσας αὐτῷ ἠλέησεν αὐτόν, 
καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν καὶ τοὺς αὐτοῦ, ἕως οὗ ἐγένετο ἐπιτήδειος 
ὃ πλοῦς. ἦ δὲ ϑυγάτηρ τοῦ Πολυφήμου ὀνόματι "Elm ἐρω-- 90 
τικῶς διετέϑη πρός τινα εὐπρεπῆ ἄνδρα τῶν μετὰ τοῦ ᾿Οδυσσέως 
ὀνόματι “είωνα xol ἐπιτηδείου ἀνέμου πνεύσαντος ταύτην 
ἀφαρπάσαντες ἐξώρμησαν ἐκ τῆς Σικελίας νήσους ἅτινα ὃ σο-- 


1. μόνον Ch., μένον Ox. Φ. δειλυῶν Ox., δειλεῶν Ch. 


bus diriperet. Ulisses autem quamprimum liberatus est, ἃ tam truculento 
homine misere sibi metuens, exinde solvens, ab oris ejus statim discessit. . 
Cyclops vero per noctem adorturus eos, ubi evasisse naves percepisset, 
in furorem adactus, saxa in mare praecipitari jussit, ne forte interius 
alicubi stationem alteram occupassent. Nox autem erat intempesta, ter- 
raque tenebris involuta erat, cum Ulisses sociique, locorum imperiti, in 
alteram illam insulae partem, quae Polyphemi erat, Cyclopis et Anti- 
phantis fratris, inciderunt. Polyphemus, audito ad terram: suam non- 
nullos per noctem appulisse; collectis viribus suis, Ulissem aggressus est, 
praelioque inter eos per totam noctem commisso, ex Ulisseis ceciderunt 
quamplurimi. Mane autem facto, Ulisses etiam Polyphemo dona obtulit; 
Digeiuci κα ei ad pedes, Ego, inquit, "Trojanis ab oris, ultima maris 
iscrimina expertus, huc in partes vestras errabundus adveni: simulque 
enumeratis quae sustinuerat periculis, Polyphemum ita delinibat, ut mi- 
sertus ejus Ulissem sociosque hospitio exceperit; usque dum navigandi 
tempestas idonea instaret. At vero Polyphemi filia, Elpe dicta, Lionem 
quendam ex Ulissis sociis, virum formosum, adamavit. Secundos itaque 
nacti ventos, abrepta ea, inde ex Sicilia solverunt: uti haec sapientissi- 


"n 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 117 


φιύτατος Σίσυφος ὃ Koc ἐξέϑετο. ὃ γὰρ σοφὸς Εὐριπίδης 
δρᾶμα ἐξέϑετο περὶ τοῦ Κύκλωπος ὅτι τρεῖς εἶχεν ὀφθαλμούς, 
σημαίνων τοὺς τρεῖς ἀδελφούς, ὡς συμπαϑοῦντας ἀλλήλοις καὶ 
διαβλεπομένους τυὺς ἀλλήλων τύπους τῆς νήσου καὶ συμμαχοῦν- 

ὅτας xal ἐχδιχοῦντας ἀλλήλους, καὶ ὅτι οἴνῳ μεϑύσας τὸν Κύ- 
κλωπα ἐχφυγεῖν ἠδυνήϑη, διότι χρήμασι πολλοῖς καὶ δώροις ἐμέ- 
ϑυσε τὸν αὐτὸν Κύχλωπα 0 ᾿Οδυσσεὺς πρὸς τὸ μὴ κατεσϑίειν 
τοὺς μετ᾽ αὐτοῦ, καὶ ὅτι λαβὼν Ὀδυσσεὺς λαμπάδα πυρὸς ἐτύ-- 
φλωσε τὸν ὀφϑαλμὸν αὐτοῦ τὸν ἕνα, διότι τὴν ϑυγατέρα τὴν 

Ἰομογογενῆῇ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Πολυφήμου, Ἔλπην, παρϑένον 
οὖσαν, λαμπάδι πυρὸς ἐρωτικοῦ καυϑεῖσαν, ἥρπασε, τοῦτ' ἐστὶν 
ἕνα τῶν ὀφϑαλμῶν τοῦ Κύκλωπος ἐφλόγισε, τὸν Πολύφημον, τὴν 
αὐτοῦ ϑυγατέρα ἀφελόμενος. ἥντινα ἑρμηνείαν. ὃ σοφώτατος 
Φειδίας ὃ Κορίνθιος ἐξέϑετο, εἰρηκὼς ὅτι ὃ σοφὸς Εὐριπίδης 

1δποιητικῶς πάντα μετέφρασε, μὴ συμφωνήσας τῷ σοφωτάτῳ 
Ὁμήρῳ ἐχϑεμένῳ τὴν ᾿Οδυσσέως πλάνην. 

Ὁ δὲ ᾿Οδυσσεὺς ἀπὸ τῆς Σικελίας ἦλϑεν εἷς τὰς «ολίας νή-- 
σους" καὶ ἐδεξιώϑη παρὰ τοῦ Αἰόλου, βασιλέως τῶν νήσων. 
ὅστις μέλλων τελευτᾶν διένειμε τὰς δύο νήσους ταῖς ϑυγατράσιν 

φοαὐτοῦ, xci ἦσαν βασιλίδες τῶν δύο νήσων. ἡ δὲ Κίρκη ὑπῆῇρ- 
χεν ἱέρεια Ἡλίου, δοθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἰδίου πατρὸς ἐκ νηπιόϑεν ἀνα- 
τραφῆναι εἰς τὸ ἱερὸν ἐν τῇ νήσῳ τῇ λεγομένῃ «Ἰαίᾳ " ἥτις αὖ- 


4. διαβλεπομένους Ch., διαβλεπομένων Ox. 11. λαμπάδι] λαμ- 
πάδα Ox. 18. Αἰώλου Ox. 22. ᾿Εέᾳ Ox. 


mus Sisyphus Cous scripta reliquit. Sapiens enim Euripides, in Drama- 
te suo de Cyclope, fabulatur, tres eum oculos habuisse: nempe sic in- 
nuens nobis tres fratres illos; qui sui curam invicem habentes, singuli 
' quae omnium esset in insula prospexerint, singulorum omnes vel in sup- 
petias, vel vindictam paratissimi.  Fabulatur idem, Ulissem, inebriato 


Cyclope, sic e manibus ejus evasisse: nempe inebriavit eum Ulisses in- 


genti pecuniarum pondere donisque; ne se sociosque absumeret. ldem 
autor est, Ulissem stipite praeusto oculum unicum Cyclopi eruisse: nem- 
poe fratris Polyphemi filiam virginem, quam unicam habuit, Cupi- 

eis accensam flammis, abripuerit: ob hanc causam, unum Cyclopi ( Po- 
lyphemo scilicet,) ex oculis extinxisse dicitur, uti haec enarravit sapien- 
tissimus Phidias Corinthius: qui semper etiam addit, Euripidem haec 
omnia Poétice tradidisse, nec eadem de Ulissis erroribus, ac sapientissi- 
mus Homerus, perhibuisse. 

Ulisses vero, a Sicilia solvens, ad Aeolias pervenit insulas: quarum 
Rex, Aeolus, hospitio eum excepit. Hic vero moriturus, insulas illas 
duas filiabus suis distribuit, quae Reginae illis imperitabant. Krat autem 
Circe solis sacerdos; quam pater Aeolus a teneris annis Deo sacraverat, 
in templo ejus, ad Eeam quod erat insulam; enutriendam: ubi adolescea- 


E 


V 49 


O 149 


118 IOANNIS MALALAE 


ξηϑεῖσα ἐγένετο μυστικὴ μάγος" ἦν δὲ εὐπρεπὴς πάνυ. ἡ δὲ 
ταύτης ἀδελφὴ Καλυψώ, διαφϑονουμένη αὐτῇ, ἔχϑραν εἶχε 
O 150 πρὸς αὐτὴν μεγάλην, λέγουσα, φησί, Διὰ τί ἀρνεῖται τὸν ἴδιον 
πατέρα τὸν Ἄτλαντα καὶ λέγει ἑαυτὴν ϑυγατέρα Τιτᾶνος Ἡλίου; 
καὶ ἐφοβεῖτο αὐτὴν ἡ Κίρχη, ἐπειδὴ ἡ Καλυψὼ εἶχε πλῆϑος àv- 5 
δρῶν γενναίων ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτῆς νήσῳ, μήποτε ὀὑργιζομένη ἐπέλ-- 
ϑοι xol κακῶς αὐτῇ χρήσεται. λοιπὸν 7 Κίρκη, ὡς μὴ δυνα- 
μένη τινὰς προτρέψασϑαι εἷς συμμαχίαν καὶ παραφυλακὴν ἕαυ-- 
C τῆς, κατασχευάσασα διὰ βοτανῶν τινων φάρμακον, τοὺς πα- 
ριόντας, φησί, ξένους ἐδεξιοῦτο καὶ διὰ ποτοῦ δόσεως ὑποταγὴν 10 
φίλτρου δεινοῦ καὶ παραμονῆς καὶ λήϑης πατρίδος ἰδίας τοὺς πέ- 
vovtac ξένους ἐποίει συνεῖναι αὐτῇ" καὶ πάντες αὐτῇ εἷς ὕπερβο-- 
λὴν παρέμενον εἷς τὴν αὐτὴν νῆσον ληϑαργοῦντες τῆς ἑαυτῶν πα-- 
τρίδος, καὶ συνῆγε πολλούς. μαϑοῦσα δὲ ἡ Κίρκη τὰ πλοῖα 
τοῦ ᾽Οδυσσέως ἐν τῇ αὐτῆς νήσῳ καταντῆσαι, ἐκέλευσε καὶ τοὺς 15 
ἰδίους δεξιώσασϑαι σπουδαίως τὸν Ὀδυσσέα καὶ τὸν αὐτοῦ στρα-- 
τόν" ἠβούλετο γὰρ ἔχειν αὐτὸν καὶ τοὺς αὐτοῦ ὡς πολεμιχοὺς 
εἰς συμμαχίαν ἑαυτῆς. ὃ δὲ Ὀδυσσεὺς ἢ μόνον παρέβαλεν ἐν τῇ 
αὐτῆς νήσῳ, εἶδε πολλοὺς ἄνδρας ἐν τῇ αὐτῇ νήσῳ ἀπὸ διαφό-- 
à ". ρων rd iced ἐπιγνοὺς δέ τινας ἄνδρας ἐκ τοῦ 247 0ixoU ὄντας 20 
στρατοῦ, πρὸς αὐτὸν ἐληλυϑότας ἐπηρώτησεν αὐτοὺς λέγων, Τί- 
vog χάριν ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ οἰχεῖτε; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ ὅτι Ἔκ τοῦ 


8. παρὰ φυλακὴν Ox. 138. παρέμεινον Ox. 18. παρέλαβεν Ox. 


tior facta, mysticam Hierophantam profecit, egregiae formae virgo. Huic 
vero soror Calypso infensissima erat, odioque summo eam prosecuta est: 
Quare, (inquiens) Atlantem patrem suum abnuens, "Titanis solis scilicet 
filiam se venditat? Metuebat igitur Circe. a Calypsone sorore ne quando 
ab ea, ad iram commota, (ingens enim ei praesto erat in insula sua vi- 
rorum strenuorum multitudo,) impetita, pessime haberetur. Itaque ca- 
vens sibi Circe, cum non aliter auxiliarios sibi custodesque adsciscere 
potuisset, extractis herbarum quarundam viribus, Philtrum sibi potentis- 
simum vi venefica paravit; cujus magisterium esset, ut haustu sumenti- 
bus patriae suae oblivionem et commorandi ilic desiderium una incu- 
teret. Pharmacum istud ubi eo convenientibus, quos plurimos hospitio 
excepit, advenis propinandum dedisset; patriae suae quisque oblitus, in 
insula hac exinde commorati sunt: Hoc igitur usa artificio, mulier quam 
multos ad se pellexit. Ubi vero inaudisset, Ulissis naves ad insulam 
suam appulisse; in mandata suis dedit, uti ipsum exercitumque ejus ho- 
norifice tractarent. ^ Ulissem enim sociosque, ut qui viri essent bellicosi, 
in societatem suam adsciscere cupiebat. Ulisses vero, ubi primum ad 
Circes insulam appulit, multos ibi vidit, diversarum gentium, homines 
peregrinos: quorum nonnullos, qui ex Graecorum exercitu fuerunt, re- 
cognoscens sibi appropinquantes; Quid (inquit) vobis in causa esset, ut 
sedes vestras in hac insula poneretis? "Tum illi: Nos, inquiunt, ex Grae- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 119 


yulkoU ὑπάρχομεν στρατοῦ, xol ϑαλαττίων κυμάτων βίᾳ ngoo- 
ἐπελάσαμεν τῇ νήσῳ ταύτῃ, καὶ πόμα λαβόντες μαγικὸν ὑπὸ τῆς 
| βασιλίδος Κίρκης, ἔρωτι δεινῷ βληϑέντες εἷς αὐτὴν ταύτην ἔχομεν 

γῦν πατρίδα, ἐξειπόντες καὶ ἄλλα τινά. καὶ ταῦτα ἀκηκοὼς ὃ 

5᾽ Οδυσσεύς, συνάξας πάντας τοὺς ἰδίους αὐτοῦ ἐκέλευσεν αὐτοὺς 
μηδενὸς μετασχεῖν τῶν ἐπιδιδομένων αὐτοῖς παρὰ τῆς Κίρκης εἴτε 
βρωμάτων εἴτε πομάτων διὰ τὸ μαγγανείαν τινὰ ἔχειν αὐτά, ἀλλὰ 
ἐκ τῆς παρασχεϑείσης αὐτῷ ἐκ τοῦ «Αἰόλου βασιλέως σιταρχίας & 
καὶ τῶν πρῴην ὄντων ἀποϑέτων ἐν τοῖς πλοίοις βρωμάτων τε καὶ 

τοπομάτων ἐξ αὐτῶν μεταλαμβάνειν. τῆς δὲ Κίρκης προσενεγκού-- 
σης αὐτῷ καὶ τῷ στρατῷ αὐτοῦ καὶ τοῖς ναύταις τροφὰς βρωμά- 
των xol πομάτων, οὐκ ἐδέξαντο nag αὐτῆς τὸ παράπαν. καὶ 
μαϑοῦσα τοῦτο 7j Κίρκη ὑπέλαβεν εἰδέναι τὸν Ὀδυσσέα τινὰς μυ-- 
στιχὰς μαγείας xol προγνόντα αὐτῆς τὰ βουλεύματα, καὶ πέμ-- 

1δψασα μετεστείλατο αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ" καὶ ἦλϑε πρὸς αὐτὴν με- V 50 
τὰ ὁπλικῆς βοηϑείας καὶ ἀπονοίας ““χαϊκῆς, ἀγαγὼν αὐτῇ δῶρα 
Τρωικά. ἡ δὲ ἑωρακυῖα αὐτὸν xal τοὺς ue. αὐτοῦ, ἤτησεν αὐ-- 
τὸν προσμεῖναι τῇ νήσῳ, ἄχρις οὗ διέλϑῃ 0 τοῦ χειμῶνος καιρός, Ο 152 
δεδωκυῖα αὐτῷ ἐν τῷ ἱερῷ ὅρκους μηδὲν ποιεῖν εἰς βλάβην αὐτοῦ 

90 ἤ τινος τῶν ἅμα αὐτῷ. καὶ πεισϑεὶς ὃ ᾿δυσσεὺς διέτριψε μετ᾽ 
αὐτῆς ὀλίγον καιρόν, συμμιγεὶς αὐτῇ πρὸς γάμον, ἐχείνης βου-- 
ληϑείσης" περὶ ἧς Κίρκης ἐξέϑεντο ταῦτα οἵ σοφώτατοι Σίσυφος 
Κῷος xal Ζίκτυς ἐκ τῆς Κρήτης. ὃ δὲ σοφώτατος Ὅμηρος ποιη- 


8. ἀξώλου Ox. 16. ὁπλιτικῆς 


corum sumus exercitu: verum tumultuosis undarum procellis jactati, in- 
sulam hanc appulimus; ubi ex haustu quodam magico, quem Regina Cir- 
ce nobis propinandum dedit, incredibili ejus amore correpti, insulam hanc 
nunc habemus patriam. Haec atque alia retulerunt: quibus auditis, Ulis- 
ses, convocatis ad se suis omnibus, in mandata illis dedit; ut de eo quod 
supererat annonae, quam Rex Aeolus illis suppeditaverat; commeatuque, 
quem navigiis olim reposuerant, quisque sibi, ubi opus fuerit, sumeret 
in victum: de iis autem, quae, veneficiis incantata, comedenda illis, vel 
bibenda Circe traderet, omnino nihil desumerent. Circe vero ubi haec 
intellexisset, rata Ulissem , artis Magicae non ignarum, consilia sua prae- 
sensisse; ad Fanum eum accersendum curavit. Accersitus ille, exercitu 
suo stipatus, Graecaque sua fretus confidentia, accedit, munera 'Trojana 
Reginae adferens. Circe vero, ubi Ulissem sociosque conspexit; roga- 
vit eum, uti insulam hospes teneret, usque dum tempus hibernum prae- 
stiterit: interposito etiam ibidem juramento, inviolatum se illum socios- 
que praestituram. Dictis ejus audiens Ulisses, commorabatur illic per 
tempus aliquod; Circesque consuetudine (ipsa sic volente,) usus est: uti 
haec de Circe sapientissimi Sisyphus Cous et Dictys Cretensis, memo- 
riae prodiderunt. Verum sapientissimus Homerus Poétarum more fabu- 


120 IOANNIS MALALAE 


τικῶς ἔφρασεν Ort διὰ πόματος μαγικοῦ τοὺς συλλαμβανομένους 
πρὺς αὐτὴν ἄνδρας μετεμόρφου, ποιοῦσα τοὺς μὲν λεοντομόρ-- 
B qovc, τοὺς δὲ κυνοχεφάλους, ἄλλους δὲ συομόρφους, ἑτέρους 
δὲ ἀρκομόρφους καὶ χοιροχεφάλους. ὃ δὲ προγεγραμμένος σοφὸς 
(ειδαλίος ὃ Κορίνϑιος ἐξέϑετο τὴν ποιητικὴν ταύτην σύνταξιν, 5 
ἑρμηνεύσας οὕτως. ὅτι τῇ Kloxy οὐδὲν ἥρμοζε πρὸς ἣν ἠβού-- 
Aero. ἐπιϑυμίαν πολυοχλίαν ποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους ϑηριομόρ-- 
φους, ἄλλὰ τρόπον σημαίνων ὃ ποιητὴς τῶν ἀντερώντων ἄν-- 
δρῶν, ὅτι ὡς ϑηρία ἐποίει αὐτοὺς ἐκεῖ 2j Κίρκη βρούχειν καὶ μαί- 
γνεσϑαι xal λυσσᾶν ἐκ πόϑου, χαϑὼς ἐκέλευσεν 7, Κίρκη. φυ- 10 
σικὸν γὰρ τῶν ἐρώντων ἀντέχεσϑαι τῆς ἐρωμένης καὶ $nsguno- 
ϑνήσκειν" τοιοῦτοι γὰρ ὑπάρχουσιν οἱ ἐρῶντες. ἐκ γὰρ τῆς ἐπι- 
O 153 ϑυμίας ἀποϑηριοῦνται, μηδὲν ἔμφρενον λογιζόμενοι, ἀλλὰ ἀλ- 
C λοιούμενοι τὰς μορφὰς καὶ τῷ σώματι ὡς ϑηριόμορφοι γίνονται 
καὶ τῇ ϑέᾳ καὶ τοῖς τρόποις, ἐπερχόμενοι τοῖς ἀντερασταῖς " φυ- 15 
σικὸν γὰρ τοὺς ἀντεραστὰς δρᾶν ἀλλήλους ὡς ϑηρία καὶ πρὸς ἀλ- 
λήλους ἐπερχομένους ἄχρις φόνου. οἵ καὶ διαφόρως ἔχουσι πρὸς 
τοὺς τῆς τοιαύτης ἐπιϑυμίας τρόπους" οἱ μὲν γὰρ ὡς κύνες ἐπέρ-- 
χονται τῇ μίξει, πολλὰ συμμιγνύμενοι, οἱ δὲ ὡς λέοντες viv 
δρμὴν καὶ μόνην τὴν ἐπιϑυμίαν ζητοῦσιν, ἄλλοι δὲ ὡς ἄρκτοι 90 


2. μετεμόρφου μετεμορφοῖ Ox. δ. Φειδαλίος ὁ Κορίνϑιος 
» Φειδίας supra dictus est, Ch. 8. τῶν ἀναιρούντων ἀν- 
δρῶν] , Lego, ἀντερώντων, Rivalium.* Ch. 11. ἐρώντων 
Ch., ἐρώτων Ox. 12. ἐρῶντες ἔρωτες Ox. 18. ἔμφρε- 
vov] ἔνφραινον Ox. 17. διαφόρους ἔχουσι] ,,Forte legen- 
dum, διαφόρως £zovci.** Ch. 


latur, Circem, poculi Magici haustu, concurrentes illuc advenas trans- 
formasses Leonum aliis, aliis canum, eis vero suum, illis ursorum, non- 
nullis etiam porcorum formas, vel capita induentibus. Supradictus autem 
Phidalius Corinthius, fabulam hanc enarrans; Nequaquam (inquit) illud 
Circi in libidinem suam cessisset, si concursitantes hominum turbas in bel- 
luas mutasset: sed amoris insania correptos homines Poeta indigitabat ; 
quos belluarum more frendentes, pro libitu suo Circe furiis agitavit, ob 
desiderium ipsius in rabiem efferatos. Ejusmodi enim Amor habet impe- 
tum naturalem, ut in rem desideratam, morte etiam spreta, praeceps 
involet. Quippe Cupidinis ex vi, quasi in Bruta migrant homines, ,ni- 
hil rationi consentaneum agitantes; sed humanam exuti speciem, corpora, 
formas, et mores etiam belluinos prae se ferunt, dum proci mulieribus 
inhiant. Illud etiam a Natura est, ut Rivales belluino impetu in se in- 
vicem ferantur, ad exitium usque se invicem impetentes. Verum cupidi- 
tatibus hisce non uno modo se habent, lascivientes: alii enim, canum 
more, frequentius coeunt: alii, leones quod solent, ipsum praesents pru- 
ritus impetum solummodo explere sibi quaerunt: alii denique, sicut ursi, 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 121 


μιαρῶς κέχρηνται τῇ συνουσίᾳ. xal μᾶλλον σαφέστερον οὗτος καὶ 
ἀληϑινώτερον ἡρμήνευσεν ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐκϑέσει. 
Zinó δὲ τῆς νήσου τῆς Κίρκης ἐξορμήσας ὃ Ὀδυσσεὺς ἀνή- 
x9 εἰς τὴν ἄλλην νῆσον, ὑπὸ ἀνέμων ἐναντίων ixgigelc* ὃντι- Ὁ 
5va ἐδέξατο καὶ 7 Καλυψώ, 7 ἀδελφὴ τῆς Κίρκης, καὶ πολλῆς 
ϑεραπείας ἠξίωσεν αὐτόν, συμμιγεῖσα αὐτῷ καὶ πρὸς γάμον. 
κἀχεῖϑεν ἀνήχϑη, ἔνϑα λίμνη ὑπῆρχε μεγάλη πλησίον τῆς 9a- 
λάσσης, λεγομένη ἡ Nexvónounoc, καὶ οἱ οἰκοῦντες ἐν αὐτῇ ἄν-- Ο 154 
δῥες μάντεις " οἵτινες ἐξεῖπον αὐτῷ πάντα τὰ συμβάντα αὐτῷ 
10 χαὶ τὰ μέλλοντα. καὶ ἀναχϑεὶς ἐκεῖϑεν χειμῶνος μεγάλου γενο-- 
μένου ϑαλάσσης ἐχρίπτεται εἷς τὰς Σερενίδας οὕτω καλουμένας 
πέτρας, αἵ ἐκ τῶν κρουσμάτων τῶν κυμάτων ἦχος ἀποτελοῦσιν 
ἴδιον. κἀκεῖθεν ἐξειλήσας ἦλϑεν εἷς τὴν καλουμένην Χάρυβδιν, 
εἷς τόπους ἀχρίους καὶ ἀποτόμους " κἀκεῖ πάσας τὰς ὑπολειφϑ εἰ- 
1δσας αὐτῷ ναῦς καὶ τὸν στρατὸν ἀπώλεσεν, αὐτὸς δὲ ὃ Οδυσσεὺς E 
μόνος ἐν σανίδι τοῦ πλοίου ἐν τῷ πελάγει ἐφέρετο, ἀναμένων τὸν 
μετὰ βίας ϑάνατον. τοῦτον δὲ ἑωρακότες τινὲς ἀποπλέοντες 
γαῦται (Φοίνικες νηχόμενον ἐν τοῖς ὕδασιν ἐλεήσαντες διέσωσαν, 
καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἐν τῇ Κρήτῃ νήσῳ πρὸς τὸν Ἰδομενέα, ἔξαρ-- 
90 Xov Ἑλλήνων. καὶ ἑωρακὼς τὸν Ὀδυσσέα ὃ Ἰδομενεὺς γυμνὸν 
καὶ δεόμενυν, συμπαϑῶς φερόμενος, δῶρα αὐτῷ πλεῖστα δεδω- 
χὼς σὺν στρατῷ καὶ στρατηγῷ αὐτοῦ καὶ δύο vfag χαὶ δια- V 51 


9, 8. ἀληϑινότερον ἑρμήνευσεν --- ἐξωρμήσας Ox.  Correxit Ch, 
11. εἰς τὰς Σερενίδας 7 .. Σειρῆνας vocant Cedrenus et 1580. ΤΖ6- 
tzes.** Ch. 


"turpiter coeunt, conspurcantes sese: uti haec pluribus enarravit, juxta 
rei veritatem, Auctor iste, in scriptis suis. , n 
Ulisses vero a Circis insula solvens, adverso mari jactatus, in insu- 
lam illam alteram delatus est: ubi a Calypsone, Circis sorore, honorifice 
exceptus, consuetudinem etiam cum ea habuit. Delatus inde, ad stagnum 
ingens, Necyopompum vocatum, prope mare situm, pervenit. Hujus in- 
colae, qui vaticiniis praecellebant, omnia quae ei acciderant, quaeque 
eventura erant aperuerunt, Inde solvens, saeviori maris impetu agitatus, 
ad Serenidas quas vocant rupes ferebatur: quae fluctuum ex allisione, 
sonitum quendam peculiarem efficiunt, Has cum evasisset, ad Charybdin 
quem vocant sinum delatus, incidit ibi in loca praerupta et scopulis 
aspera: ubi residuis navibus exercituque in mari demersis, solus ipse 
navis tabulae insidens, pelago fluctuabat, mortem miseram nunquam non 
expectans. Verum praeternavigantes illac Phoenices, videntes illum ma- 
rinis undis fluctuantem, misericordia moti, fluctibus eripuerunt: et in 
Cretam insulam adductum, Idomeneo, Graecorum ex ducibus, tradide- 
runt. ldomeneus ubi Ulissem conspexit, nudum atque indigum; sum- 
mopere misertus ejus, muneribus abunde donatum, Duce etiam exercitu- 


122 IOANNIS MALALAE 


O 155 σώζοντας αὐτόν τινας, ἐξέπεμψεν αὐτὸν εἰς Ιϑάκην. ἅτινα καὶ 
ὃ σοφὸς Δίκτυς παρὰ τοῦ ᾽Οδυσσέως ἀκηκοὼς συνεγράψατο. 

Ὁμοίως δὲ καὶ ὃ Διομήδης λαβὼν τὸ Παλλάδιον ἐξώρμησεν 
ἀπὸ τῆς Τροίας εἷς τὴν ἰδίαν πατρίδα. 

Ὃ δὲ γαμέμνων ἔχων τὴν Κασσάνδραν, ἣν ἐπόϑει, ἐπέ- 5 
ρασε τὸ τῆς Ῥόδου πέλαγος, βουλόμενος ἐπὶ ΠΠυχηναίων πόλιν 
δρμῆσαι. | 

Zlomóv ὃ Πύῤῥος ἑωρακὼς πάντας ἀποπλεύσαντας, τεφρώ- 
σας τὸν Τελαμώνιον Αἴαντα καὶ λαβὼν ἐν ὑδρίᾳ ἔϑαψε μετὰ 

B τιμῆς μεγάλης πλησίον τοῦ τύμβου τοῦ ᾿“χιλλέως, τοῦ ἐξαδέλ-- 10 
qov αὐτοῦ, πατρὸς δὲ τοῦ Πύῤῥου, εἷς τόπον λεγόμενον Σίγριν. 

Ὁ δὲ Τεῦκρος, ὃ ἀδελφὸς τοῦ “Αἴαντος τοῦ Τελαμωνίου, κα- 
τέφϑασεν εὐθέως, ἐλϑὼν ἀπὸ τῆς Σαλαμῖνος, πόλεως τῆς Κύ- 
zov, πρὸς βοήϑειαν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ εὗρε τὸν Πύῤῥον. 
καὶ μεμαϑηκὼς παρ᾽ αὐτοῦ τὰ συμβάντα, ἀκούσας δὲ καὶ τὴν 15 
γεναμένην τιμὴν τῶν λειψάνων τοῦ Αἴαντος, ἐπαινῶν καὶ ἐπευχό-- 
μενος τῷ Πύῤῥῳ ἔφη, Οὐδὲν ξένον πεποίηκας" ἐκείνης γὰρ τῆς 
Ἀχιλλέως ϑείας φρενὸς ὑπάρχεις υἱός. λείψανα γὰρ τῶν ἀγαθῶν 
ἀνδρῶν ἀφαιρεῖται ὃ χρόνος, ἦ δὲ ἀρετὴ καὶ ϑανοῦσα λάμπει. 

o τὰ καὶ παρακαλεῖ ὃ Πύῤῥος τὸν Τεῦκρον ἅμα αὐτῷ μεταλαβεῖν Boa 90 
τοῦ καὶ ποτοῦ. καὶ ἐν τῷ συμποσίῳ, ὡς ὄντα ἐκ τοῦ ἰδίου γέ- 

9. ὑδρίᾳ Ch., ὑδρίαν Ox. 17. ἐκείνης --- qosvóg] Euripides He- 

raclid. v. 541. ἀλλ᾽ ἐξ ἐκείνου σπέρμα τῆς ϑείας φρενὸς πέφυκας 

Ἡρακλῆος. 18. λείψανα] Euripides Androm. v. 772. κηρυσσομέ- 

vois. δ᾽ ἀπ᾽ ἐσϑλῶν δωμάτων τιμὰν καὶ κλέος οὔτοι λείψανα τῶν 

ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἀφαιρεῖται χρόνος, ἃ δ᾽ ἀρετὰ καὶ ϑανοῦσι λάμ- 


πει. Quae Malalas, cui λδεύψανον est cadaver, depravat, dum sibi 
accommodat. 21. πότου Ox. 


que et navibus duabus et satellitibus quibusdam instructum, Ithacam de- 
misit: uti haec sapiens Dictys, ab Ulisse ipso edoctus, memoriae mandavit. 

Consimiliter etiam Diomedes, accepto secum Palladio, 'Projam reli- 
quit, in patriam suam reversurus. 

Agamemnon vero Cassandra, quam amabat, potitus, trajecto Rho- 
diorum pelago, Mycenas suas repetivit. 

Pyrrhus autem, ubi caeteros omnes discessisse animadvertit; ipse Aja- 
cis Trelamonii cineres in urnam repositos, ad Sigrin quam vocant, prope tu- 
mulum Achillis, Pyrrhi patris, Ajacis autem patruelis, honorifice recondidit. 

'Teucrus autem, Ajacis '"Telamonii frater, qui ejus in auxilium ex Sa- 
lamine, Cypri urbe advenerat; in Pyrrhum incidens, edoctusque ab eo 
de eis quae acciderant; certior etiam factus, quanto ille cum honore 
Ajacis reliquias terrae mandaverat, laudavit Pyrrhum; et Fausta ei omnia 
precatus, ,, Nihil, inquit, non te dignum fecisti; qui divinae illius Achil- 
lis Mentis haeres es. Nempe Heroum Reliquias aevum absumit: ast splen- 
det post funera Virtus. 'FPum vero Pyrrhus 'Teucrum rogavit, uti se- 
cum coenaret. Inter coenandum vero eum rogavit Pyrrhus, (cui gene- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 123 


γους, τὸν Τεῦχρον ὃ Πύῤῥος ἤτει διηγεῖσϑαι αὐτῷ πάντα ἐξ àg- 
χῆς τὰ συμβάντα τῷ αὐτοῦ πατρί, φήσας ἀγνοεῖν τὸ ἀχριβές. 
ὃ δὲ Τεῦχρος ἤρξατο λέγειν οὕτως. 
Ὃ πᾶς alàv οὐκ ἐξαλείψει τὴν ᾿χιλλέως κατὰ Ἕκτορος vi- 
.00 N ^ , 2 - - 
5xqv* ὃς μαϑὼν Ἕχτορα νυχτὸς βουλόμενον ἀπαντῆσαι τῇ βασι- 
, - ν - 

λίδι Πενϑεσιλείᾳ, προποιήσας λάϑρᾳ ἅμα τῷ ἰδίῳ στρατῷ καὶ 
ἑαυτὸν σὺν αὐτοῖς ἀποχρύψας, τὸν ποταμὸν διαβαίνοντα τὸν 
Ἕχτορα χτείνει xol ἅπαντας τοὺς αὐτῷ ἑπομένους, ἕνα μόνον xa- 

00 t f; ; μ 
ταλιπὼν ζῶντα" ὅντινα χειροχοπήσας Πριάμῳ ἔπεμψεν ἀγγε- 
ολοῦντα τὸν Ἕχτορος ϑάνατον. χαὶ τὰ συμβάντα μηδενὸς τῶν 
Ἑλλήνων γνόντος, ἤγαγε τὸ τοῦ Ἕχτορος λείψανον εἷς δάπεδον 
πρὸ αὔγους" xol ἐν δίφρῳ ἀναρτήσας αὐτὸν τοὺς ἵππους ἐλαύ-- 
γοντος «Φὐτομέδοντος σὺν αὐτῷ μαστιγόπληχτον αὐτοῦ τὸ σῶμα 
ὃ σὸς γενέτης ποιῶν οὐκ ἐπαύετο. ἀκούσας δὲ Πρίαμος τὸν τοῦ 
165 Ἕχτορος μόρον, ὠλόλυξε, καὶ πάντες σὺν αὐτῷ" καὶ τοσαύτη 
^ ἥν, ^ , - ’ e ^ Α΄ * 
βοὴ ἐγένετο ἐκ τοῦ πλήϑους τῶν Τρώων, ὥστε καὶ τὰ πετεινὰ 
τοῦ οὐρανοῦ ταραχϑῆναι. καὶ οἱ Ἕλληνες δὲ χαίροντες ἀντεβόη-- 

€ ^ Ζ . , c , -2 , c .* 
σαν ὁμοίως" xal χλείονται αἱ πύλαι τοῦ Ἰλίου; ὃ σὸς γενέτης 
ἐπετέλεσεν ἀγῶνος ἑορτὴν τοῖς βασιλεῦσι καὶ πᾶσι, πολλὰ φιλο-- 
ϑοτιμησάμενος. τῇ δὲ ἑξῆς ἡμέρᾳ ὃ Πρίαμος πένϑιμον φορῶν 
σχῆμα, ἄξας μεϑ᾽ ἑαυτοῦ Πολυξένην τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ, παρ- 
ϑένον, καὶ ᾿ἀνδρομάχην, τὴν Ἕχτορος γυναῖκα, καὶ ἩἩΠστυάναχτα 

, ^ 

xal “αοδάμαντα, υἱοὺς αὐτοῦ νηπίους, παραγίνεται πρὸς τοὺς 


23. Μαομέδοντα Cedrenus p. 127. D. 


re etiam conjunctus erat,) uti altius ab origine rem repetens, quae pa- 
tri suo acciderant enarraret omnia; nihil adhuc certi de his accepisse se 
asserens: His itaque 'Teucrus exorsus est. 

Victoriam illam, quam Achilles de Hectore reportavit, nulla aetas 
oblivioni datura est: qui ubi audisset, Hectorem de nocte Penthesileae 
Reginae obviam iturum, praeoccupato ejus itinere, se suosque in insidiis 
collocavit; Hectoremque, cum suis omnibus, flumen trajicientibus, inter- 
necioni dedit; unico dempto, quem stragi superesse voluit, manibus ab- 
scissis, Priamo remittendum, cui Hectoris mortem annunciaret. Pater 
"utem tuus ante lucem, Graecis interim quae acciderant omnia nescien- 
tibus, Hectoris intermortuum corpus, currui alligatum, et ab equis, quos 
ipse cum Automedonte agitavit, circumtractum, quam potuit maxime ad 
terram allisit. Priamus autem audito Hectoris fato, ejulare, cum suis 
omnibus: tantusque est in "Trojano populo clamor editus, Graecis interim 
triumphum suum clamoribus reciprocis celebrantibus, ut Volucres etiam 
Coeli consternarentur. 'Tum vero statim obseratae sunt llii portae. Pa- 
ter autem tuus, instituto certaminis festo, Duces exercitumque totum 
muneribus plurimis donavit. Priamus autem die sequente, veste indutus 
lugubri, et assumpta secum filia Polyxena, virgine innupta, et Hectoris 
uxore Andromache, cum filiolis ejus duobus, Astyanacte et Laodaman- 


D 


O 157 
E 


124 IOANNIS MALALAE 


Ἕλληνας, ἀγαγὼν μεϑ᾽ ἑαυτοῦ καὶ κόσμον πολὺν xol χρυσὸν καὶ 
ἄργυρον καὶ ἐσϑῆτα. οὔσης δὲ σιγῆς ἐν τοῖς ἡγεμόσι τῶν Ἑλλή- 
vov, πλησίον δὲ αὐτοῦ γενομένου, ἐθαύΐμαζον πάντες τὴν εἶ-- 
“τολμίαν τοῦ αὐτοῦ Πριάμου, καὶ ἀπαντῶσιν αὐτῷ βουλόμενοι 
V 59 μαϑεῖν τὴν αἰτίαν τῆς ἀφίξεως. ἑωρακὼς δὲ αὐτοὺς ὃ Πρίαμος, 5 
ἑαυτὸν εἰς τὸ ἔδαφος ῥίψας, κόνιν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ φέρων 
καὶ δεόμενος αὐτῶν συνιχέτας γενέσϑαι πρὸς τὸν yia ὑπὲρ 
τοῦ σώματος τοῦ Ἕκτορος. οἰκτείρει δὲ αὐτὸν Νέστωρ καὶ Ἶδο-- 
μενεὺς αὐτῷ γενέσϑαι ovvixérag πρὸς τὸν ᾿ἡχιλλέα ὑπὲρ τοῦ σώ- 
ματος τοῦ Ἕχτορος, οἵτινες ἐδυσώπησαν τὸν σὸν πατέρα περὶ τοῦ 10 
Πριάμου. καὶ ἐκέλευσεν αὐτὸν εἰσελϑεῖν εἷς τὴν σχηνὴν αὐτοῦ" 
ὃ δὲ Πρίαμος εἰσελϑὼν ἔπεσεν εἷς τοὺς πόδας αὐτοῦ πλωτὸς ἵχε-- 
τεύων, ὡσαύτως δὲ καὶ ᾿“νδρομάχη σὺν τοῖς παισίν, ἡ δὲ Πο- 
O 158 λυξένη περιπλακεῖσα τοῖς ποσὶ τοῦ σοῦ γενέτου περὶ τοῦ αὐτῆς 
B ἀδελφοῦ Ἕκτορος, δουλεύειν ἐπαγγειλαμένη καὶ μένειν σὺν αὐτῷ, 15 
εἰ ἀποδῷ τὸν vexgóv. οἱ δὲ βασιλεῖς τὸ γῆρας αὐτοῦ οἰχτείραντες 
παρεχάλουν ὑπὲρ Πριάμου. ὃ δὲ σὸς γενέτης ᾿Αχιλλεὺς πρὸς αὖ-- 
τοὺς ἔφη, Κρατεῖν αὐτὸν ἐξ ἀρχῆς ἔδει τῶν παίδων καὶ μὴ συνεξα-- 
μαρτάνειν" ἀλλ᾽ εἶχεν αὐτὸν ἔρως τῶν ἀλλοτρίων χρημάτων" οὗ 
γὰρ Ἕλένης γυναικὸς τὴν ἐπιϑυμίαν εἶχεν, ἀλλὰ τῶν ᾿Δτρέως καὶ 90 
Πέλοπος χρημάτων τὸν πόϑον εἶχε. δότε οὖν δίκας ἀνϑ᾽ ὧν ἦσε- 
βήσατε" σωφρονιζέσϑωσαν οὖν δι ὑμᾶς Ἕλληνες καὶ βάρβαροι. 
Οἱ δὲ πείϑουσιν αὐτὸν λύτρα λαβόντα τὸν νεκρὸν παραχω- 


12. πλωτὸς] zroróg? 938. Οἱ] Ὁ Ox. 


te, Graecos adiit, adferens secum, praeter vestes εὐ Ornamenta, auri 
queque et argenti plurimum. Priamo autem appropinquante, silentium 
erepente Graecorum Ducibus oboriebatur, Priami fiduciam admiranti- 
bus "Tum vero obviam ei procedebant, adventus causam sciscitaturi: 
quos Priamus ubi conspexit, ad terram procidens, pulveremque in capite 
gestans, obtestabatur eos, uti secum precatores Achillem interpellarent, 
de Hectoris corpore reddendo. Cujus miserti Nestor et Idomeneus, pre- 
cibus ejus annuerunt; Achillemque, uti Hectoris corpus redderent, solli- 
citarunt. Pater vero tuus eorum precibus motus, Priamum in tentorium 
accersit: ingressus autem Priamus, Achilli supplex ad pedes, una cum 
Andromache filiisque ejus, procidebat. Polyxena vero patris tui pedes 
amplexa, ultro spondebat, se, modo fratris corpus redderet, in perpe- 
tuum ei subservituram. 'lum qui aderant Duces, Priami senectutis mi- 
serti, pro eo fiunt supplices. Parens autem tuus; ,,Oportuerat, inquit, 
Priamum filios suos maturius coercuisse, neque se sceleris eorum dedisse 
participem. "Verum tenebat eum rerum alienarum Cupido: nec tam He- 
lenam uxorem, quam Pelopis et Atrei divitias appetebat sibi. Male 
igitur a vobis factorum poenas date; vestroque exemplo habeant haec 
sibi Graeci Barbarique in documentum. 
Duces autem suadebant, uti accepto redemptionis pretio, cadaver 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 125 


ρῆσαι" ὃ δὲ τὰ τοῦ βίου τερπνὰ ἐννοήσας, τὸν Πρίαμον ἀνί- 
στησι xol Πολυξένην καὶ IdvÓgoudyzv, καὶ κελεύει τῷ Πριάμῳ C 
λούσασϑαι καὶ σίτου καὶ οἴνου γεύσασϑαι ἅμα αὐτῷ" ἄλλως γὰρ 
οὐχ ἂν παραχωρήσειεν αὐτῷ τὸν νεκρόν. ὃ δὲ Πρίαμος φόβῳ 
5 χατεχόμενος καὶ ἐλπίδι τῶν μελλόντων, ταπεινῶς παραγίνεται 
ὑπὸ Πολυξένης παρακρατούμενος πρὸς ᾿Αχιλλέα τὸν σὸν γενέτην 
καὶ βρωτοῦ καὶ ποτοῦ μετέσχε. καὶ πολλῶν λαληϑέντων ἀνέστη-- 
σαν" καὶ τεϑέντων τῶν λύτρων ἐπὶ τῆς γῆς, ἰδὼν ὃ ᾿“χιλλεὺς τὸ 
πλῆϑος τῶν δώρων, τόν τε χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον δέχεται καὶ O 159 
10 ἐκ τοῦ ἱματισμοῦ μέρος, τὰ δὲ λοιπὰ Πολυξένῃ χαρισάμενος 
ἀπέδωχε τὸν νεκρόν. ὃ δὲ Πρίαμος παρακαλεῖ τὸν ᾿χιλλέα IHo- 
λυξένην παρ᾽ αὐτῷ καταλιπεῖν" ὃ δὲ εἶπεν αὐτῷ εἰς τὸ Ἴλιον αὖ- 
τὴν ἀγαγεῖν, εἰς ἄλλον καιρὸν τὰ κατ᾽ αἰτὴν ἀναβαλλόμενος. D 
Ὁ δὲ Πρίαμος ἀνελϑὼν εἰς τὸ ὄχημα, ἔχων τὸ σῶμα τοῦ 
15 Ἕχτορος ἅμα τοῖς σὺν αὐτῷ elg τὴν πόλιν εἰσῆλϑε" καὶ τεφρώ- 
σαντες τὸ σῶμα τοῦ Ἕχτορος ϑάπτουσιν αὐτὸν ἔξω παρὰ 10 τεῖ-- 
xoc τοῦ Ἰλίου, πενθήσαντες αὐτὸν πικρῶς. 
τς Καὶ ἐν τῷ μεταξὺ παραγίνεται 2) Πενϑεσίλεια ἐκ τῆς ἀντιπέ- 
ραν Χεῤῥονήσου, πολὺ πλῆϑος ἐπαγομένη "Ἵμαζόνων καὶ ἀνδρῶν 
90 γενναίων. μαϑοῦσα δὲ Ἕχτορα ἀναιρεῖσϑαι, ὑποστρέφειν ἠπεί- 
γετο" Πάρις δὲ τοῦτο μαϑών, ἔπεισεν αὐτὴν μένειν, χρυσὸν δοὺς 
αὐτῇ πολύν. ἀνεϑεῖσα δὲ μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ, μεϑ᾽ ἡμέρας 


7. ποτοῦ Ox. 19. Χεῤῥονήσου Ch., Χερονήσου Ox. ibid. καὶ 
Ch., κατ Ox. 90. ἀναιρεῖσϑαι] Immo ἀνῃρῆσθαι. 


illis concederet. Hic vero vitae jucunda secum reputans, Priamum, Po- 
lyxenam, et Andromachen in pedes erigit; Priamo praeterea mandans, 
ubi lavasset, uti panem, vinumque apud se sumeret; non aliter ei cor- 
pus traditurum se, Cream Priamus autem, inter spem metumque fu- 
turi suspensus; a Polyxena sustentatus, humiliter intravit, cibum et po- 
tum cum patre tuo capturus. Ubi multis invicem sermone agitatis, sur- 
gebant tandem; redemptionisque pretium in medio positum est. Videns 
autem Achilles donorum multitudinem, acceptis sibi auro et argento ve- 
stibusque aliquot, reliqua Polyxenae, una cum cadavere reddidit. «Ro- 
ganti autem Priamo, uti Polyxenam quoque sibi servaret; Achilles illam 


in urbem secum deducere jussit Priamum; hac de re cum eo alias 


s. 

Priamus itaque currum conscendens, Hectorisque cadaver secum fe- 
rens, urbem cum suis repetit: ubi in cineres conversum corpus, juxta 
llii muros extra urbem magno cum luctu, recondiderunt. 

Interim vero ex opposito Chersoneso aderat Penthesilea, Amazo- 
num et bellicosorum virorum exercitu numeroso stipata. Certior autem 
facta de Hectoris morte, in reditum protinus se parat: verum Paris, hoc 
audito, auro multo eam de instituto suo dimovebat. llla igitur, cum se 


126 IOANNIS MALALAE 


E ὀλίγας ὁπλισαμένη σὺν τῷ πλήϑει ἐξέρχεται ἐπὶ τὸ δάπεδον. 
διαιρεϑέντος δὲ τοῦ στρατοῦ αὐτῆς εἰς δύο μέρη, ἵστανται οἱ 
μὲν τοξόται τὸ δεξιὸν λαβόντες μέρος, oi δὲ ὁπλῖται πεζοί, πλείω 

O 160 τῶν ἱππέων ὄντες, τὸν μέσον ἔχοντες τόπον" 4j δὲ Πενϑεσίλεια 
μέσον τῶν ἱππέων ὑπῆρχε σὺν τῷ σίγνῳ. ᾿ xol λοιπὸν οἱ Ζαναοὶ 5. 
H c * 2 / SAU ἢ “-» ς 
τάξαντες ἑαυτοὺς ἀνϑίστανται, τοῖς μὲν τοξύταις ὃ ΠΠενέλαος 
κἀγὼ Τεῦκρος καὶ Ἰ]ηριόνης καὶ Ὀδυσσεύς, τοῖς δὲ δπλίταις 
V 58 Ζιομήδης, ᾿Δγαμέμνων, Τληπόλεμος καὶ Ἰάλμενος xal 1oxá-. 
λαφος, τοῖς δὲ ἱππεῦσιν ὃ σὸς γενέτης ᾿Αχιλλεὺς καὶ οἱ «ἴαντες 
oí δύο, καὶ ὃ ᾿Ιδομενεὺς δὲ καὶ ὃ Φιλοχτήτης καὶ οἱ λοιποὶ ἧγε-- 10 
μόνες ἅμα τοῖς αὐτῶν στρατοῖς. xol κτείνω ἐγὼ Τεῦκρος πολὺ 
πλῆϑος, ὥστε ἐπαινεϑῆναί με, ὡς ἀριστεύσαντα, τοὺς δὲ ὅπλί- 
τὰς ἀφανίζουσιν ot Ἄϊαντες, ἐν μέσῳ αὐτῶν εἰσελϑόντες. ὃ δὲ 
cóc πατὴρ ““χιλλεὺς μεταξὺ αὐτῶν ὑπάρχων, ἀπεβλέπετο τὴν 
Πενϑεσίλειαν, ζητῶν ἀποκτεῖναι αὐτὴν μαχομένην πικρῶς. καὶ 15 
πλησίον ἵππου αὐτῆς φϑάσας, δόρατε κρούσας αὐτὴν ἀπὸ τοῦ 
[1] , ^» L4 ΣΝ ς - - 
ἵππου χαταβάλλει, καὶ ἔτει ζῶσαν αὐτὴν ἕλκει πεσοῦσαν ἐκ τῆς 

Β χόμης. καὶ ἑωρακότες αὐτὴν πεσοῦσαν οἱ λοιποὶ τοῦ στρατοῦ 

3 ὃ ῳ 3 ^ hj , " E , * , , 
αὐτῆς tg φυγὴν ἐτράπησαν τῶν δὲ Τρώων τὰς πύλας κλεισάν-- 
των διὰ τοὺς φεύγοντας, οἱ Ἕλληνες ἡμεῖς τοὺς περιλειφϑέντας 90 


4, τὸ μέσον ἔχοντες τόπον] ,,Scr. τὸν μέσον ἔχοντες τόπον: sed 
locum istum aliter mendosum suspicor, et pro, μεσὸν, λαεὸν repo- 
nendum censeo, uti habet Cedrenus: διχῆ δὲ τὸν αὐτῆς διελοῦσα 
στρατὸν, καὶ iv δεξιᾷ uiv αὐτῆς τοὺς τοξότας, τῷ λαιῷ δὲ μέρει 
τοὺς ὁπλίτας πεζοὺς, πλείους τῶν ἱππέων ὄντας, ἐκτάξασα, ἡ Πεν- 
ϑεσίλεια μέσον τῶν ἱππέων ἦν ἐν τῷ σίγνῳ.““ Ch. 


suosque paucos per dies refecisset; copiis tandem suis instructa, in cam- 
pum progressa est. Diviso autem in partes duas exercitu, sagittarii ad 
dextram steterunt: pedites autem gravis armaturae, quos Equitibus plu- 
res habuit, ad laevum collocavit; equitibus in medio positis: inter quos 
ipsa, cum signo, constitit. Acies vero Graecorum ita ordinata est, uf 
sagittariis hostium Ego 'Teucrus, Menelaus, Meriones, Ulisses; gravis au- 
tem armaturae peditibus, Diomedes, Agamemnon, 'Tlepolemus, Jalmenus, 
et Ascalaphus opponeremur: Emquitibus vero pater tuus Achilles, Ajax. 
uterque, Ildomeneus, Philoctetes, caeterique Duces cum suis pugnam de- 
derunt. Et quidem Ego 'lTeucrus plurimos interfeci, adeo ut strenuum 
me virum omnes perhibuerint. Gravis autem armaturae milites Ajaces, 
medii in eos irrumpentes, profligarunt. Pater autem tuus, medius inter 
eos, Reginae ipsi invigilans, occasionem venabatur, quomodo eam, acri- 
ter sane pugnantem, e medio tolleret. Itaque propius ei accedens, ha- 
sta eam impetebat; et ex equo deturbatam, dum in casu erat, coma ar- 
reptam distrahebat. ^ Cadentem vero eam videntes reliqui ex exercitu 
ejus, fugam omnes capessebant. Cumque urbis portae a 'Trojanis obse- 
ratae fuissent, uti omnem aufugiendi spem suis adimerent; nos, hostium . 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 1247 


ἐπιδιώξαντες παρὰ τὸ τεῖχος xrelvousv , ἀποσχόμενοι τῶν yvvou- 
χῶν ᾿Δμαζόνων, ἅστινας ὃ στρατὸς ἅπας δεσμεύσας ἐμερίσατο. O 161 
τῆς δὲ Πενϑεσιλείας ἔτι ἐμπνεούσης βουλὴ ἡμῖν ἐνέστη ὥστε ζῶσαν 
εἰς τὸν ποταμὸν ῥιφῆναι ἢ κυσὶν εἰς βρῶσιν παραδοϑῆναι" ὃ δὲ 
σ᾽ἀχιλλεὺς ἤτει ἡμᾶς ϑανοῦσαν ταφῆναι" καὶ γνόντα τὰ πλήϑη 
ἐφώνησαν εἷς τὸν ποταμὸν διφῆναι. καὶ εὐθέως ὃ 4]Πηομήδης ἐπι-- 
λαβόμενος αὐτῆς τῶν ποδῶν εἰς τὸν Σκάμανδρον ποταμὸν βάλλει" 
χαὶ ϑνήσχει παραχρῆμα. 
ἹΠετὰ δὲ ὀλίγας ἡμέρας ὃ Τιϑών τις ὀνόματι ὑπὸ τοῦ Πριά- C 
10 μου παρακχληϑεὶς παραγίνεται, ἄγων Ἰνδοὺς ἐφίππους καὶ πεζοὺς 
καὶ Φοίνιχας μαχιμωτάτους μετ’ αὐτῶν καὶ τὸν βασιλέα αὐτῶν 
ΠΠολυδάμαντα. καὶ τοσοῦτον ὑπῆρχε πλῆϑος ὅσον οὔτε τὸ Ἴλιον 
οὔτε τὸ δάπεδον ἅπαν ἐδέχετο. καὶ διὰ ναυτικοῦ στόλου ἦλϑον 
πολλοὶ Ἰνδοὶ καὶ οἵ αὐτῶν βασιλεῖς" ἐδιῳχοῦντο δὲ τασσόμενοι 
15 πάντες οἱ βασιλεῖς καὶ πᾶς ὃ στρατὸς ὑπὸ τοῦ δυνατοῦ Πήέμνο-- 
vog, βασιλέως Ἰνδῶν. εἶχε δὲ 0 Ἰ]Πέμνων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ καὶ πλοῦ-- 
τον πολὺν εἷς τὰς ναῦς. καὶ ἀναπαύσαντες ἑαυτοὺς ἐξῆλϑον εἰς 
40 δάπεδον, ξίφη παράξενα φοροῦντες καὶ σφενδοβόλα καὶ ἀσπί- 
δας τετραγώνους. καὶ σὺν αὐτοῖς μιγέντες οἵ τοῦ Ἰλίου σύμμα- 
90 χοι xal oí Πριάμου παῖδες καὶ ὃ Π]Πέμνων ἦλϑεν ἐν ἅρματι ἐπο-- ὃ 162 
χούμενος εἷς τὸ πεδίον. ὁπλισϑέντες δὲ καὶ ἡμεῖς ot Ἕλληνες 
προηρχόμεϑα, πάντα δεινῶς ἔχοντες " ἰδόντες yàg καὶ ἡμεῖς ot 


5. γνόντα Ch., γνώντα Ox. 192, οὔτε] οὐδὲ Ox. 18. σφεν- 
δόβολα Οχ. 19. .. Ἰλείου  ϑογ. Ἰλίου.““ Ch. Sic iam Ox. 


reliquias insecuti, sub ipsis urbis moenibus trucidavimus; ab Amazonibus 
interim abstinentes; quas, in vincula conjectas, exercitus omnis inter se 
divisit, De Penthesilea autem ipsa anhelante adhuc, decretum a nobis 
erat, uti vel in flumen projiceretur; vel dilanianda 'canibus objiceretur: 
Caeterum postulabat Achilles, mortuam sepulturae tradi: quo audito, in 
fluctus projici eam instabat exercitus. Diomedes itaque pedibus arre- 
ptam, in Scamandrum praecipitavit; ubi statim suffocata periit. 

Paucis autem post diebus, advenit in suppetias, a Priamo vocatus, 
Tithon quidam; cumque eo Indi, pedites equitesque; Phoenices etiam 
bellicosissimi, cum rege eorum Polydamante. "Tanta autem erat multitu- 
do eorum, ut nec Ilium; nec totus undique campus eam capere potuerit. 
Sed et navium quoque apparatu supervenerunt Indorum quamplurimi, 
cum Regibus. 'Totus autem exercitus regesque Memnonis Indorum re- 
gis sub auspiciis militabat, viri potentissimi, quique plurimis divitiis na- 
ves suas onustas habuit. Hi, ubi paululum se refecissent, in campum 
descenderunt; enses quisque Barbaricos, fundas, et quadrata scuta ge- 
stantes: quibus etiam se adjunxerunt commilitones "Trojani Priamique 
filii. Memnon autem ipse curru vectus, in campum procedebat, Nos 
etiam Graeci arma sumentes, mala interim omnia nobismet ominantes, 
egredimur tamen; δὰ hostium enim conspectum ipsum nosque Duces 


128 IOANNIS MALALAE 


ἡγεμόνες καὶ ὃ ἡμῶν στρατὸς ἐϑαμβήϑημεν. καὶ μετὰ χραὐγῆς. 
οἱ Τρῶες ἅμα τῷ ἸΠέμνονι καὶ τοῖς λοιποῖς ἐπέρχονται ἡμῖν" καὶ 
δεχόμεθα τὴν δρμὴν αὐτῶν καὶ πολλοὶ τραυματίζοντολ. πιπτόν-- 
των δὲ πολλῶν ὄχλων ἐξ ἡμῶν, ἡμεῖς ot ἡγεμόνες “Ἑλλήνων ἄνγε- 
χωροῦμεν μὴ ὑποφέροντες τὴν τοῦ πλήϑους βίαν" εἶχον δὲ καὶ 5 
τὰς ἡμῶν ναῦς καῦσαι ot βάρβαροι, & μὴ νὺξ ἐπῆλϑε. τῆς δὲ 
γυκτὸς γενομένης, συνελϑόντων “Ἑλλήνων ἅμα τῷ ἰδίῳ στρατῷ, 
καὶ συναγαγόντες τὰ σώματα τεφροῦμεν. τῇ δὲ αὐτῇ νυκτὶ βου-- 
E λευόμεϑα τίς τῶν βασιλέων δύναται ἀντιστῆναι καὶ ὁρμῆσαι κατὰ 
τοῦ lMéuvovoc, τῶν ἄλλων εἷς τὰ πλήϑη ἀσχολουμένων καὶ μα:-10 
χομένων. χλήρου δὲ γενομένου πάντων ἡμῶν ἡγεμόνων κληροῦ-- 
ται χατά τινα τύχην Αἴας ὃ Τελαμώνιος, ὃ ἐμὸς ἀδελφός. καὶ 
πρὶν ἢ ἥλιον ἀνελϑεῖν ἐξερχόμεϑθα οἵ Ἕλληνες ὁπλισάμενοι πάν-- 
τες, ὁμοίως δὲ καὶ oí Τρῶες καὶ ὃ Méuvov, βασιλεὺς Ἰνδῶν, 
καὶ πάντα τὰ πλήϑη αὐτῶν. καὶ συμβολῆς γενομένης καὶ πολ- 15 
V 54 λῶν πεσόντων, ὃ ἐμὸς ἀδελφὸς Zdiag κελεύσας τοῖς βασιλεῦσι τῶν 
Ἑλλήνων τοὺς ἄλλους ἀμύνασϑαι ᾿Ινδοὺς καὶ Τρῶας, δρμᾷ κατὰ 
τοῦ ΠΠέμνονος, βασιλέως Ἰνδῶν, τοῦ ἥρωος ᾿Αχιλλέως, τοῦ σοῦ 
O 168 γενέτου, ὕπισϑεν συγνεπισχύοντος τῷ «Ἄἴαντι, ἑαυτὸν ἀποκρύ-- 
ziv. ὃ δὲ Méuvow προσεσχηκὼς τῷ «Ἄϊαντε κατ᾿ αὐτοῦ ἁρμή-- 20 


-19. ἀποχρύπτων] ἀποκρύπτοντος Ch. Quem fugerat structurae bar- 
baries Malalae eique similibus frequens. "Vid. p. 21. A, 24. B, 130. 
D, vol. II. p. 65. B, 69. B, 73. D, 76. D. Apud Pollucem p. 270. 
codicis scriptura ἤγαγεν ἐκ τῆς ἡλιούπολιν οὖσαν τῆς Φρυγίας non 
in Ἡλιουπόλεως οὔσης cum Hardtio convertenda , sed scribendum 
Ἰλίου, πόλιν οὖσαν. Alia huius generis v, apud Hasium ad Leonem 
p. 198. B, 255. D. 


exercitusque consternati sumus.  Clamore itaque sublato, 'Trojani cum 
Memnone reliquisque nos aggressi sunt; quorum vim primam suscepimus; 
multis hinc inde vulneratis. Ubi vero quamplurimi ex nostris cecidissent,. 
nec amplius Barbarorum impetui sustinendo essemus, ad naves recessi- 
mus. Sed et illas etiam, nisi nox superveniens inhibuisset, Barbari cre- 
massent. Nocte autem ingruente, exercitum recolligentes, occisorum ca- 
davera combussimus. Consilium quoque eadem nocte initum, quis inter 
Reges nostros par Memnoni congrederetur; caeteris interim copias ejus 
impigre adorientibus. Sortibus autem inter Duces omnes ductis,. Ajaci 
'Telamonio, fratri meo, hoc (fatis ita volentibus) sortito obtigit. Ante 
igitur solis ortum, Graeci in aciem armati omnes progredimur; sicut et 
'Trojani, cum Indorum rege Memnone, exercituque omni. Praelio autem 
commisso, multisque cadentibus, frater meus Ajax; signo Graecorum du- 
cibus dato, uti "Trojanos Indosque reliquos propulsarent; ipse Memno- 
nem, Indorum regem, adortus est;  Heroé interim. Achille, patre tuo, 
clam eum a tergo corroborante. Memnon vero, ubi Ajacem sibi appro- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 129 


σαντι, καταβὰς ἀπὸ τοῦ ἅρματος εὐθὺς πλησίον ἐγένετο" καὶ 
ἀλλήλους τοῖς δόρασι πειράζουσιν. ὃ “ἴας δὲ πρῶτος ἀνατρέπει 
τὴν ἀσπίδα αὐτοῦ τῷ δόρατι στρέψας, ἐπιπεσὼν αὐτῷ βαρέως. 
τῶν δὲ ὄντων ἐγγὺς τοῦ ΠΠέμνονος ἐπελϑόντων τῷ “Ὅἴαντι ἐν τῷ 
δἔχειν τὸν ἸΠέμνονα, ἰδὼν ὃ σὸς πατὴρ ᾿“χιλλεύς, τὸ δόρυ αὐτοῦ B 
βαλὼν εἰς τὸν τράχηλον τοῦ αὐτοῦ IMéuvovoc, γυμνωθέντος τοῦ 
τένοντος, χτείνει αὐτὸν ἀνελπίστως. καὶ πεσόντος αὐτοῦ αἴἶφνι-- 
δίως γίνεται ϑόρυβος καὶ φυγὴ τῶν βαρβάρων" καὶ ἡμεῖς οἱ Ἕλ-- 
ληήνες γνόντες xol πλησϑέντες ϑάρσους πάντας τοὺς “Αἰθίοπας 
1οχτείνομεν. Πολυδάμαντος δὲ ἐπὶ τὸν “Αἴαντα ἐπιβάντος, δρμή- 
σας ὃ Τελαμώνιος «Αἴας xav αὐτοῦ, δόρατι πλήξας τὸν βουβῶνα 
αὐτοῦ ἀναιρεῖ αὐτόν. ϑανόντος δὲ κἀκείνου καὶ ἄλλων πολλῶν, Ο 164 
oí Αἰθίοπες φεύγοντες ἀνῃροῦντο, τῶν ἱππέων αὐτοὺς καταπα-- 
τούντων. καὶ ἐπλήσϑη τὸ δάπεδον νεχρῶν, καὶ γέγονεν ἑσπέρα" 
15 ἤτησαν οὖν οἱ Τρῶες περὶ τῶν νεκρῶν ἔνδοσιν. καὶ ἡμῶν τῶν 
€ , 2 , 2 , δ $1.3 , 
Ἑλλήνων συνθεμένων ἀμφότεροι ἐποιήσαμεν πυρὰς καὶ ἐτεφρώ- C 
σαμεν τοὺς νεχρούς. καὶ ἀσφαλισάμενοι oi Τρῶες τὰς πύλας 
ἔμειναν πενθοῦντες διὰ τοὺς αὐτῶν προμάχους καὶ διὰ Méuvovo. 
3 ες - - - - , 3 , 
ὀλίγων δὲ ἡμερῶν διαδραμουσῶν, τοῦ σοῦ γενέτου Z1yiAéoG προ-- 
20 χαλουμένου ἅμα ἡμῖν τοῖς ᾿“χαιοῖς τοὺς Τρῶας, ἐξῆλϑεν ἡγούς-- 
μένος τῶν βαρβάρων ὃ Πάρις καὶ 4]ηίφοβος ἀδελφοί" ἦσαν δὲ 
μετ᾽ αὐτῶν σὺν τῷ πλήϑει “υκάων καὶ Τρωίΐλος, παῖδες καὶ αὐ- 
τοὶ Πριόμου. καὶ ὁρμήσας πάλιν ᾿Αχιλλεύς, ὃ σὸς γενέτης, ue" 
€ - - € , , , ^ , 
ἡμῶν τῶν “Ἑλλήνων πάντων καταδιώχει τοὺς βαρβάρους" καὶ 
cds animadvertit, e curru statim descendens, propius accessit. 
um vero hastis se invicem petebant: primusque Ajax peracriter eum 
aggressus, scutum ejus, hasta impulsum, obliquavit. Derepente igitur 
qui Memnoni proximi erant, Ajacem, eum urgentem, adorti sunt: quod 
ubi vidit pater tuus Achilles, denudatum Memnonis jugulum hasta traje- 
cit; ipsumque, omnium praeter spem, occidit. Memnone sic prostrato, 
tumultus ingens in Barbaris ortus est, fugam sine mora capessentibus: 
nos contra, revocatis animis, Aethiopas ad unum omnes excidimus. "Tum 
vero Polydamantem, Ajacem adorientem, Ajax vicissim petebat: juxtaque 
inguina confossum, de medio sustulit. Occisis vero eo plurimisque ahis, 
Aethiopes in ipsa fuga perierunt, Equitibus eos proculcantibus: totusque 
campus cadaveribus plenus est. Nocte vero ingruente, "Trojani nobis- 
cum de Mortuis sepeliendis egerunt: nobis autem illis annuentibus, ro- 
gos utrinque extruximus, mortuosque cremavimus, "Trojani autem llii por- 
üs obseratis ducum suorum Memnonisque fatum deflerunt. Paucis ita- 
que diebus interjectis, patre tuo Achille nobisque Achivis Trojanos ad 
praelium provocantibus; egressi sunt Paridis Deiphobique sub auspiciis: 
cumque his Lycaon, 'Troilusque, et ipsi Priami filii, in aciem devene- 
runt. Pater itaque tuus Achills, cum nobis ommibus, in praelium de- 
scendens, Barbaros profligavit; quorum plurimi inter fugiendum in Sca- 
loannes Malalas. 9 


130 IOANNIS MALALAE 


φεύγοντες ἔπεσον εἷς τὸν Σχάμανδρον ποταμὸν πολλοὶ καὶ ἀπώ- 
λοντο, καὶ ζῶντες δὲ φανεροὶ ἐλήφϑησαν. ἀναιρεῖ δὲ ᾿Αἀχιλλεὺς 
D τοὺς Πριάμου παῖδας, Τρωΐλον καὶ “υκάονα, τοὺς δὲ λοιποὺς 
ἡμεῖς οἵ ᾿“ἄχαιοί, καὶ μέγα πένϑος ἐν τῷ Ἰλίῳ περὶ Τρωΐλον ἦν" 
ἦν γὰρ ἔτι νέος καὶ γενναῖος καὶ ὡραῖος. 5 
ἹΠετὰ δέ τινας ἡμέρας ἐνίσταται ἣ τῶν ἀναϑημάτων ἑορτή, 
καὶ ἀνοχὴ γέγονε τοῦ πόλεμου, ϑυσιῶν γενομένων, ϑυόντων τῷ 
O 165 Θυμβρίῳ ᾿Δπόλλωνι ἐν τῷ ἄλσει τῷ ἀπὸ μιχροῦ ὄντι τῆς πόλεως 
τῶν Δαναῶν καὶ τῶν Τρώων. καὶ ἐξελϑούσης ΠΙολυξένης μετὰ 
᾿χάβης εἰς τὸ ἱερὸν ᾿Δἀχιλλεὺς ταύτην ἐθαύμασεν ἑωρακώς. 10 
Πρίαμος δὲ ἑωρακὼς τὸν ᾿ἀχιλλέα, πέμπει τινὰ Ἰδαῖον ὀνόματι 
E πρὸς αὐτὸν λόγους φέροντα περὶ τῆς Πολυξένης ἐν τῷ ἀναπα- 
τεῖν τὸν ᾿““χιλλέα ἐν τῷ ἄλσει τοῦ ᾿“πόλλωνος μόνον. καὶ ἀκού-- 
σας ὃ ᾿ἡχιλλεὺς τὸν περὶ αὐτῆς λόγον ἀνήφϑη" ἕωραχότες δὲ 
ἡμεῖς οἵ Ἕλληνες τὸν Ἰδαῖον ἰδιάζοντα τῷ ᾿Αχιλλεῖ ἐν ϑορύβῳ 15 
πολλῷ ἐγενόμεθα, ὡς τοῦ σοῦ γενέτου ᾿“χιλλέως προδιδόντος 
ἡμᾶς. καὶ ἐπέμψαμεν πρὸς αὐτὸν ἀπόχρισιν διὰ τοῦ ἀδελφοῦ 
μου “ἴαντος καὶ Διομήδους καὶ Ὀδυσσέως, ἵνα αὐτῷ παραγγεί- 
λωσι μὴ ϑαῤῥεῖν ἑαυτὸν τοῖς βαρβάροις μόνον. οἵ δὲ ἀπελϑόν-- 
τὲς περιέμειναν αὐτὸν ἔξω τοῦ ἄλσους, ἵνα αὐτῷ εἴπωσι τὴν ἀπό-- 20 
V 55 κρισιν. ὃ δὲ σὸς πατὴρ ᾿Αχιλλεὺς συντάσσεται τῷ Ἰδαίῳ λαμβά- 
vay Πολυξένην πρὸς γάμον. καὶ ue? ὀλίγον ὃ Πάρις παραγίνε- 


4. Addidi prius ἦν. 7. ἀνοχὴ et mox ἀπὸ Ch., ἀνωχὴ — πῶ 
Ox. ἀνακωχὴ deterius 'lToupius Emend. in Hesych. vol. Il. p. 390. 
11. πέμπει Ch., πέμποντα Ox. 13. μόνον Ch., μένον Ox. 


18. Ζιμήδους Ox. 


mandrum fluvium delapsi, interierunt; plurimi etiam vivi capti sunt. At 
vero Priami filii, 'l'roilus et Lycaon, Achillis manu ceciderunt: reliqui 
a nobis interfecti. Ingens autem 'Trojanis, 'Troili ob casum, luctus in- 
cessit; ut qui juvenis admodum magnique animi fuit et formae eximiae. 

Post aliquot vero dies bellum intermissum est utrinque; ob Anathe- 
matum, quod imminebat, festum: quo Graeci pariter ac 'Frojani in lu- 
co, qui prope aberat ab urbe, Apollini Thymbrio sacra faciebant, Po- 
lyxenam ibi, templum una cum Hecuba ingredientem, conspicatus Achil- 
les, formam ejus obstupuit. Videns autem Priamus Achillem, qui per 
lucum solus obambulabat; Idaeum quendam misit, qui cum Achille de 
Polyxena sermones haberet. Achilles autem, Idaei nuncium ubi audisset, 
Polyxenae amore accensus est: Nos autem Idaeum observantes cum Achil- 
le secreto agentem, conturbati animis, a parente tuo nobis metuere coe- 
pimus; ne forte proditionem agitaret. Missi sunt igitur, cum fratre meo, 
Diomedes et Ulisses, qui innuerent ei, ne ita fidenter se Barbaris com- 
mitteret solum. llli autem abeuntes, adventum ejus ex luco praestola- 
bantur, nuncium illud ei allaturi. Interim pater tuus Achilles promissum 
dederat, de Polyxena ducenda: cui paulo etiam post, Paris, cum fratre 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 131 


ται πρὸς τὸν ᾿4χιλλέα χρύφα xol ὃ Δηίφοβος, ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ, 
παρακαλοῦντες αὐτὸν περὶ τοῦ γάμου τῆς Πολυξένης. καὶ δέχε- 
ται αὐτοὺς ὃ ᾿ἡχιλλεὺς xav ἰδίαν ἀγνώστως, μηδὲν ὑποπτεύσας 
φαῦλον διὰ τὸ ἐν τῷ τοῦ “πόλλωνος ἄλσει εἶναι. καὶ ὃ μὲν Πά- O 166 
σρις ὡς ὕὅρχῳ βεβαιῶν τὰ μετ αὐτοῦ καὶ τοῦ ““χιλλέως εἰρημένα 
παρὰ τὸν βωμὸν ἵσταται. περιπλακέντος δὲ τοῦ Ζ]ηιφόβου τῷ 
hs, xol ὃ Πάρις ἀπὸ τῶν πλευρῶν, αὐτοῦ καταφιλοῦντος 
αὐτόν, ἐβάπτισεν ὃ ἐπεφέρετο ξίφος. τοῦ δὲ Ζ)ηιφόβου κατα-- 
σχόντος τὸν ᾿“χιλλέα, δευτέραν ἐπιφέρεται πληγὴν ὃ Πάρις τῷ 
10 4Ἵχιλλεῖ, xal λοιπὸν ἔκλυτος ἐγένετο καὶ ἔπεσε. καὶ ἐξέρχονται B 
οἱ περὶ Πάριδα καὶ Ζ4ηίφοβον ἀνυπόπτως δι᾽ ἄλλης ἐξόδου τοῦ 
ἄλσους" ὡς δὲ μικρὸν ἀπεῖχον, δρόμῳ πολλῷ χρησάμενοι ἀπῆλ- 
Sov εἰς τὴν πόλιν. ἰδὼν δὲ αὐτοὺς ὃ ᾿Οδυσσεὺς ἔφη πρὸς diav- 
τὰ καὶ Ζιομήδην ὅτε Οὐκ ἀγαϑόν τι εἰσὶν ἐργασάμενοι οὗτοι" 
15εἰσέλϑωμεν πρὸς τὸν ᾿“χιλλέα, εἰσελθόντες οὖν εἷς τὸ ἄλσος δρῶ- 
σι τὸν σὸν γενέτην ᾿“χιλλέα κείμενον παρὰ τὸν βωμὸν εἷς τὸ ἔδα-- 
qoc καϑημαγμένον xoi ἔτι ἐμπνέοντα. εἶπεν οὖν πρὸς αὐτὸν ὃ 
ἐμὸς ἀδελφὸς Αἴας, Ἦν ἄρα ἀληϑῶς ὕστις ἀνθρώπων ἠδύνατο 
κτεῖναί σὲ ἀλκῇ διαφέροντα πάντων; ἀλλ᾽ ἦ σὴ προπέτεια ἀπώ- 
φολεσέ σε. ὃ δὲ ᾿Αχιλλεὺς εἶπε, Φόλῳ εἰργάσαντό μὲ Πάρις καὶ C 
Ζηίφοβος διὰ ἸΠολυξένην. καὶ ἐτελεύτησε. νεχρὸν δὲ γενόμενον, Ο 167 
βαστάσαντος αὐτοῦ τὸ σῶμα τοῦ ἐμοῦ ἀδελφοῦ Aluvroc ἐπὶ 
ὥμων, φέρουσιν εἷς τὰς σκηνάς. ἰδόντες δὲ oí Τρῶες ἐξέρχον-- 
14, ἐργασάμενοι Ch., εἰργασάμενοι Ox. 17. καϑημαγμένον Ch., 
κατημαγμένον Ox. 


Deiphobo, clam intervenit; nempe de nuptiis eum interpellaturus: quos 
et seórsim excepit Achilles, doli ignarus, nihilque mali suspicatus, eo 
quod Apollinis essent in luco. Et quidem Paris ad Aram constitit, tan- 

am quae inter se pacta fuerant, juramento firmaturus. Interim vero 

um se mutuo tenebant amplexu Deiphobus et Achilles; Paris a latere 
weniens, Achillem gladio quem ferebat transadigit. Sed et repetito vul- 
nere confossus, dum a Deiphobo distineretur, Achilles, concidit exani- 
mis. Paris autem, et Deiphobus, per diverticulum luci viam sibi inve- 
nientes, clam omnibus evaserunt: paululumque progressi, citato cursu 
iter in urbem accelerabant. Quos cum conspexit Ulisses, Ajacem ac 
Diomedem allocutus; ,,Non est (inquit) boni aliquod, quo occupati 
sunt isti: quin igitur Achilli prospiciamus.**. Lucum itaque ingressi, pa- 
trem tuum vident cruentatum, humi juxta altare prostratum, et extremos 
jam spiritus anhelantem. Dixit autem ei frater meus Ajax; ,, Quisquamne 
igitur te, mortalium fortissime, interficere poterat? Quin potius tua tibi 
temeritas exitio fuit. ,,Immo, inquit Achilles, Paris me Deiphobusque, 
Polyxenam praetexentes, dolo circumvenere. Nec plura locutus, expi- 
ravit. Mortuum itaque, humeris suis impositum, ad castra deferebat fra- 
ter meus Ajax: quo viso, erumpunt continuo "Trojani, Achillis corpus, 


132 IOANNIS MALALAE 


ται, ἵνα ἁρπάσαντες αὐτοῦ τὸ σῶμα αἰκίσωνται. ἡμεῖς δὲ οὗ 
Ἕλληνες ἰδόντες τὸ γενόμενον ἐν ἀμηχανίᾳ πολλῇ ἐγενόμεθα" 
καὶ τεφροῦμεν αὐτοῦ τὸ σῶμα, καὶ βαλόντες ἐν ὑδρίᾳ ϑάπτομεν 
σιγῇ. | | bin 
Ὁ δὲ Πύῤῥος ἀκούσας ἐστέναξε πιχρῶς᾽ xol προσεσχηχὼς ὃ 5 
- ? ^ A3 X » ,ὔ , ? ^ * 2 * 
Τεῦκρος ἐπαινῶν αὑτὸν ἕφη, Τίς δυνατός ἐστι τὰς σὰς ἀρετὰς 
ἐξειπεῖν ; ἐκ πατρὸς αἷμα φέρεις Πηλέως βασιλέως πόλεως μὲν 
φϑίας, χώρας δὲ Θετταλίας, ἐκ μητρὸς δὲ αἷμα φέρεις “υκο- 
^d ^ λέ ^ Σ , » δὲ δὲ ACS TUE 
p μήδους, βασιλέως τῶν Σκυρίων. εἰς ἐκδίχησιν δὲ πατρὸς ἅπαν 
τὸ Ἴλιον καὶ τὴν Τροίαν ἀπώλεσας. καὶ ἀναστὰς περιεπλάχη τῷ 10 
Πύῤῥῳ ὃ Τεῦκρος, xol ἤτησεν αὐτὸν τοὺς τοῦ “Ἔἴαντος, τοῦ 
αὐτοῦ ἀδελφοῦ, λαβεῖν υἱούς, τὸν «ἰαντίδην τὸν ἀπὸ Γλαύκης, 

- * »/ ^ ^ b , ^ 3» US 
τῆς προτέρας γυναικὸς “Αἴαντος, καὶ τὸν Εὐρυσάχην τὸν ἀπὸ 
τῆς Τεχμήσσης, καὶ αὐτὴν Tíxugocav: χαὶ παρέσχεν αὐτῷ ὃ 
Πύῤῥος. καὶ λαβὼν ὃ Τεῦκρος εὐθὺς ἀπέπλευσεν ἐπὶ τὴν Σα- 15 
λαμῖγα. 


Ὁμοίως δὲ καὶ ὃ Πύῤῥος λαβὼν τὸν ἴδιον στόλον ἀπέ- 

πλεύσε, καὶ πᾶς ὃ Zyoixóg στρατὸς καὶ οἱ ἥρωες ἀπῆλϑον εἷς 

Ο 168 τὰς ἰδίας πατρίδας. ταῦτα δὲ Σίσυφος ὃ Koc συνεγράψατο ἐν 
τῷ πολέμῳ ὑπάρχων σὺν τῷ Τεύκρῳ " ἥντινα συγγραφὴν εὗὑρη- 20 

E xc Ὅμηρος ὃ ποιητὴς τὴν Ἰλιάδα ἐξέϑετο, καὶ Βεργίλλιος τὰ 

λοιπά. ἅτινα καὶ ἐν ταῖς τοῦ Ζίχτυος ἐμφέρεται συγγραφαῖς, 


14. Τεχμήσσης Ch., Τεκμίσσης Ox. 10, De Sisypho quae fabula- 
tur Malalas repetit ex eo 'Tzetzes Histor. V. 29. 


uti in id saevirent, abrepturi. Caeterum nos, casu hoc, summis in an- 


gustiis positi, cadaver pyris exustum urnaque reconditum terrae taciti 
mandamus. 


Adhuc Pyrrhus profunde ingemuit: sed laudavit eum 'T'eucrus: in- 
tentisque in eum oculis: ,,Quisnam (inquit) par tuis virtutibus praedican- 
dis videtur; qui a patre Pelei, Phthiae 'Thessalorum regis; a matre ve- 
ro Lycomedis, Scyri regis, sanguinem ostentas? quique, Patris in vin- 
dictam, 'lTrojam totumque Ilium exitio dedisti 2** Surgens deinde T'eu- 
crus, Pyrrhum amplexus est; qui eum vicissim rogavit, uti fratris sui 
Ajacis filios, Aiantidem, ex Glauca, priore Ajacis uxore; et Eurysacem, 
ex "Tecmessa; ''ecmessamque ipsam sibi acciperet. Eos itaque a Pyrrho 
sibi traditos, in Salaminem insulam, statim solvens, 'Teucrus devexit. 


Pyrrhus itidem omnisque Graecorum exercitus, et Heroes, cuim 
classe quisque sua, patriam suam repetierunt. Ista vero scriptis tradidit 
Sisyphus Cous, qui, cum "Teucro, bello interfuit: cujus in Historiam Ho- 
merus Poéta post temporis incidens, lliadem suam condidit; sicuti et 
suam quoque postea Virgilius Aeneidem. Haec eadem Dictys etiam Cre- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 133 


ὕπερ πόνημα μετὰ πολλὰ ἔτη ὋὍμήρου καὶ Βεργιλλίου. ηὐρέϑη 
ἐπὶ Κλαυδίου Νέρωνος βασιλέως ἐν κιβωτίῳ. 
ἯΙ δὲ Κλυταιμνήστρα, 7 γυνὴ τοῦ ᾿Ἱγαμέμνονος, πρῴην. 
ἀχούσασα διὰ τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα ὅτι τὴν Κασάνδραν φιλεῖ, καὶ 
ἀφορμὴν εὑρηκυῖα, δέδωκεν ἑαυτὴν εἷς μοιχείαν τῷ «Αἰϊγίσϑῳ τῷ V 56 
συγκλητικῷ, υἱῷ τοῦ Θυέστου. καὶ ἀκούσασα τὴν τοῦ ᾿42γαμέ. 
pvovoc μέλλουσαν ἐπὶ τὴν ᾿υκηναίων παρουσίαν, ἐβουλεύσατο 
μετὰ τοῦ diylo9ov πῶς ὀφείλει δόλῳ φονευϑῆναι ἐρχόμενος ὃ 
yau£uvov ὑπὸ τοῦ .diylo9ov. καὶ καταφϑάσαντος τοῦ .4γα- 
10 μέμνονος ἐν τῇ ΠΠυχηναίων πόλει, καὶ δεχϑέντος ὑπὸ τῆς πόλεως 
xal τῆς συγκλήτου καὶ τοῦ «ἀἰγίσϑου, εἰσελθὼν sic τὸ ἴδιον πα- 
λάτιον ἐσφάγη. καὶ ἐποίησεν εὐθέως 7| γυνὴ αὐτοῦ βασιλέα 
τὸν Δϊγισϑον, καὶ ἐγαμήϑη αὐτῷ νόμῳ. καὶ ἔσχεν ἐξ αὐτοῦ 
ϑυγατέρα, ἣν ἐχάλεσεν ᾿Ενιγόνην" ἥτις μετὰ ϑάνατον τοῦ πα- 
15700g καὶ τῆς μητρὸς φοβηϑεῖσα τὸν ᾿Ορέστην ἑαυτὴν ἀγχόνῃ 
ἀναιρεῖ, ἢ δὲ σύγκλητος καὶ ἡ πόλις καὶ ὃ στρατὸς ἐμίσει O 169 
τὸν Aiyu9ov* ἀχούσας δὲ 0 ᾿Ορέστης, ὃ τοῦ ᾿Αγαμέμνονος υἱός, B 
τὴν τοῦ ἰδίου πατρὸς ἐπὶ τὴν ᾿7Πυκηναίων πόλιν παρουσίαν, ἦλ- 
ϑὲν ἀπὸ τοῦ Xyoméoc, ᾧτινι ἔδωκεν αὐτὸν μέλλων ἐπὶ τὸν πό- 
φολεμον ἐλϑεῖν ὁ Ldyuutuvov ἀνατραφῆναι ὑπ αὐτοῦ καὶ παι- 
δευϑῆναι. καὶ λαβοῦσα αὐτὸν ἡ ἀδελφὴ αὐτοῦ κρύφα ἐξεῖπεν 
αὐτῷ ὅτι βουλεύεται ὃ ΔἌἔ[ἴγισϑος ἀνελεῖν αὐτόν. καὶ βουλευομέ- 
vov τοῦ ᾿ΟΘρέστου τί δεῖ αὐτὸν πρᾶξαι, ἐν τῷ μεταξὺ παραγίνεται 
14. "Evwóvgv] ,, Lego, ᾿Εριγόνην : ita enim eam vocat Dictys Cre- 


tensis, unde ista desumpta magna ex parte videntur. Ch. Hoc scri- 
bendum ᾿Ηριγόνην. 15. ἀγχόνῃ] &yxóvg Ox. 19. Σχυνέως Ox. 


tensis memoriae prodidit: cujus Scripta, longe ab Homeri et Virgilii se- 
culis, Claudii Neronis sub temporibus, in arcula reperta traduntur. 
Clytaemnestra autem, Agamemnonis uxor, audito Conjugis sui erga 
Cassandram amore; occasione oblata, et ipsa etiam cum Aegistho, viro 
nobili, '"Thyestis F. consuetudinem habuit. Certior autem facta, jam in- 
stare Agamemnonis in Mycenas reducis adventum; consilium cum Aegistho 
habuit, quonam pacto adveniens ab Aegistho e medio dolo tolleretur. 
Agamemnon itaque ad Mycenas reversus, a civibus suis, Primoribus, ipso- 
ue Aegistho acceptus est: palatium vero suum ingressus, occisus est. 
xor itaque ejus regem statim salutat Aegisthum; cui juxta leges nupta, 
filiam ei peperit, quam Erigonem vocavit: quae, patris sui et matris 
post mortem, ab Oreste metuens sibi, laqueo sibi mortem conscivit. Se- 
natus vero omnisque adeo cum exercitu populus Aegisthum odio habue- 
runt. Caeterum Orestes, Agamemnonis filius, ubi inaudisset patrem suum 
Mycenas reversum esse; Schyneo relicto, (cui pater, in bellum profe- 
cturus; enutriendum eum et instituendum tradiderat,) Mycenas repetiit. 
Reverso clam ei soror ejus indicavit, paratas vitae ejus ab Aegistho fuis- 
se insidias. Oresti autem volventi secum quomodo ab insidiis istis prae- 


134 IOANNIS MALALAE 


ὅ Στρόφιος εἷς τὴν Πυκήνην, ἐκ γένους ὑπάρχων τοῦ 4Myuutuvo- 
voc, ἅμα τῷ υἱῷ αὐτοῦ Πυλάδῃ τῷ συνανεγνωχότι. καὶ μαϑὼν 
0 Στρόφιος τὰ συμβάντα τῷ ᾿“γαμέμνονι, συνεβουλεύετο τῷ 
C Ὀρέστῃ πόλεμον ποιῆσαι πρὸς τὸν 4ἌἜἴγισϑον. καὶ λαβὼν Ὀρέ- 
στην ἔρχεται εἷς τὸ ᾿ἡπόλλωνος μαντεῖον μαϑεῖν περὶ τοῦ "Opé- 5 
στου. καὶ λαμβάνει χρησμὸν ὅτι δεῖ τὸν ᾿Ορέστην κτεῖναι τὴν 
μητέρα καὶ τὸν Αἰγισϑον. εἶτα ἤτει μαϑεῖν καὶ ᾿Ορέστης εἶ 
περισώζεται κτείνας αὐτούς" καὶ ἐῤῥήϑη αὐτῷ ὅτι κρατήσει τῶν 
πατρῴων καὶ τῆς Πελοποννήσου πάσης. 
Καὶ παρεκάλεσε τὸν Στρόφιον ὑποστρέψαι εἷς τὴν ἰδίαν αὖ-- 10 
O 170 τοῦ πατρίδα, ἐάσαντα αὐτῷ τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν Πυλάδην" καὶ 
πεισϑεὶς ὃ Στρόφιος ἐποίησεν οὕτως. καὶ λοιπὸν ἦλϑον εἷς τὴν 
ἹΜυκηναίων πόλιν ὃ Ὀρέστης καὶ ὃ Πυλάδης κατὰ τὸν χρησμόν" 
καὶ λάϑρᾳ εἰσῆλϑε πρὸς τὴν Ἠλέκτραν, ἀδελφὴν αὐτοῦ, καὶ πα-- 
D ραχαλεῖ αὐτὴν πεῖσαι τὴν μητέρα αὐτοῦ Κλυταιμνήστραν δέξα.-- 15 
σϑαι αὐτόν" ἥτις Ἠλέκτρα ἔπεισε τὴν ἰδίαν μητέρα, καὶ ἐδέξατο 
τὸν ᾿Ορέστην. καὶ παραχληϑεῖσα ἡ ᾿Κλυταιμνήστρα ἐδυσώπησε 
τὸν “ϊγισϑον" καὶ δεχϑεὶς παρὰ τοῦ «ἰγίσϑου ὃ ᾿Ορέστης μαι-- 
γόμενος ἐκαρτέρει, βουλόμενος ἐκδικῆσαι τοῦ ἰδίου πατρὸς τὸ 
αἷμα, λέγων πᾶσιν ὅτι "Euóv ἐστι τὸ βασίλειον. καὶ εὑρηκὼς 90 
καιρὸν ἔσφαξε τὴν ἰδίαν μητέρα καὶ τὸν iyw Sov» βασιλέα, 
τὸν αὐτοῦ πατρωόν. — xol εἰς ἐξηχίαν ἦλϑεν ἀπὸ τῆς μανίας παρ᾽ 


18. κατὰ] μετὰ Ox. —— 22. ἐξηχίαν Ch., ἐξιχίαν Ox. 


caveret sibi, intervenit Strophius, Agamemnoni cognatus; qui Mycenas 
advenerat cum Pylade, filio suo, qui cum Oreste enutritus simul literis- 
que imbutus fuerat. Strophius autem certior factus de eis quae Aga- 
memnoni acciderant; consilium cum Oreste habuit, de armis adversus 
Aegisthum sumendis. Una igitur Apollinis oraculum adeuntes, quid de 
Oreste futurum esset, sciscitantur. Vates respondit: Oportere Orestem 
matrem suam et Aegisthum de medio tollere. Praeterea interrogante 
Oreste, an Parricidiis suis supervicturus esset? — Immo, respondit Oracu- 
lum; Paternas etiam ditiones Peloponnesumque totam occupabit Orestes. 

Strophium itaque rogavit, uti Pylade filio secum relicto, ipse in pa- 
triam suam rediret. Annuente vero Strophio, Orestes, post Oraculum 
acceptum, una cum Pylade, Mycenas reversus est. Ad sororem vero 
Electram clam ingressus, ab ea petivit, uti Clytaemnestram matrem in 
gratiam secum redire suaderet. Hoc ei effectum dedit soror: quin et 
Clytaemnestra, precibus ejus ad id adducta, Aegisthum etiam, ut Ore- 
stem exciperet, obnixe rogavit. Ab Aegistho autem receptus Orestes, 
furore tamen correptus est, Paterni sanguinis vindictam totus agitanss 
regnumque illud suum esse, omnibus ostentans, 'lempus vero nactus op- 
portunum, matrem suam Aegisthumque de medio sustulit: quo facto, in 
insaniam prolapsus est. Caeterum cum furor ejus quandoque remitteret, 


» 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 135 


ἑαυτὸν γενόμενος, καὶ ποτὲ μὲν ἐφρόνει xal διῆγεν iv ἀνέσει, 
ποτὲ δὲ ἐμαίνετο. πρὸς ϑεραπείαν τῶν τῆς πόλεως καὶ τῆς συγ- 
χλήτου, ὅτι ἐφίλουν τὸν ᾿Ορέστην καὶ αὐτὸν ἠβούλοντο βασι- 
λεῦσαι, οἱ ἱερεῖς ἁγνεύσαντες τὸν ᾿Ορέστην καὶ ἀποκαϑαρίσαν- E "n 
5τες ἐξιλεώσαντο αὐτὸν τοῦ μητρῴου φόνου τοῦ μαίνεσθαι" xol 
ἀπαγαγόντες ἐν τῷ ἱερῷ τῆς ᾿᾿ϑηνᾶς τὸν Ὀρέστην, ig? ᾧ ὃ 
"Mosoc πάγος ὑπῆρχε, τῆς δίκης ἀκούσαντος μεταξὺ Οἴακος τοῦ 
μετὰ τοῦ Τυνδαρίου τῆς Κλυταιμνήστρας xal τοῦ Ὀρέστου. 
ὕστις Πενεσϑεὺς ἐξεῖπε ψῆφον δικαίως τὸν Ὀρέστην ἐχδικῆσαι Ο 172 
10 τὸν φόνον τοῦ Ἰδίου πατρός, μάλιστα καὶ διὰ τὰς ἄλλας γυναῖ- 
κας, ὕπως μή τις ἑτέρα γυνὴ τοιοῦτόν τι δεινὸν ἐργάσηται. ταῦ- V 57 
τὰ Zlxvvg ἐν τῇ ἕχτῃ αὐτοῦ ῥαψῳδίᾳ ἐξέϑετο. 
Οἱ οὖν ἱερεῖς λαβόντες τὸν Ὀρέστην ἐκ τῆς κρίσεως τοῦ 
᾿ἡρείου πάγου μετὰ τὴν ψῆφον ἀπήγαγον ἐν Δελφοῖς εἰς τὸ 
15 ἱερὸν τοῦ ᾿Ἵπόλλωνος παραμεῖναι, ἵνα τὴν μανίαν ἀποθέμενος 
βασιλεύσῃ. ὃ δὲ Ὀρέστης ἀπελϑὼν dc τὸ ἱερόν, ἔχων τὰς ἰδίας 
φρένας, ἅμα τῷ Πυλάδῃ, καὶ ποιήσας ϑυσίαν, ἤτει τὴν Πυ- 
ϑίαν ἐχφυγεῖν τῆς μανιώδους νόσου. καὶ ἐδόϑη αὐτῷ διὰ τῆς 
Πυϑίας χρησμὸς διὰ στίχων, 0 ἐστι τῇ κοινῇ διαλέκτῳ οὕτως. 


9. πρὸς ϑεραπείαν τῶν τῆς πόλεως] ,,Locus iste haud usquequaque 
sanus apparet: ego legendum censeo, πρὸς ϑεραπείαν οὖν τῶν τῆς 
σιύλεως;; uti sensus sit connexio. * Ch. 5. τοῦ μητρῴου φόνου 
τοῦ μαίνεσϑαι] ..τοῦ μαίνεσϑαι superflua videntur, nec hujus esse 
loci: Insaniam enim nondum suam depositurus erat Orestes; uti ex 
sequentibus patet. Ch. 7. τῆς δίκης ἀκούσαντος μεταξὺ Ὑά- 
x0g] Locus mutilus: judicis enim nomen manifesto deest: legendum 
itaque, τῆς δίκης dxovcavrog τοῦ Μενεσθέως, μεταξὺ "Tdxog etc. 
Menestheus enim infra causam hanc audivisse dicitur. Ch. ibid. 
Ol«xog Bentleius p. 75., "Taxóg Ox. 


per vices vero vehementius eum vexaret; sacerdotes senatui populoque, 
(qui magni Orestem habuerunt, regemque sibi summopere expetebant, ) 
rem gratam facturi, purgarunt eum; et expiato Parricidii crimine, Deos 
ei propitios reddiderunt. Quin et deducto eo ad Minervae templum, jux- 
ta quod Areopagus situs erat; coram judice Menestheo causa agitata est; 
inter Hyacem; qui Tyndarii et Clytaemnestrae partes egit, et Orestem. 
Menestheus autem sententiam pro Oreste tulit; justissime eum Patris cae- 
dem vindicasse, affirmans: uti exemplo hoc ab hujusmodi facinoribus mu- 
lieres jn posterum absterreantur. Ista vero a Dicty scripta, in Rhapso- 
dia ejus sexta, habentur. 

Porro sacerdotes Orestem, tribunali Areopagitico exemptum, Delphos 
etiam, Apollinis ad templum deduxerunt; uti commoratus ibi aliquod tem- 
poris, insaniam deponeret, regnoque suo par redderetur. Orestes autem 
una cum Pylade, Apollinis templum ingressus, tumque compos sul, sacra 
peregit; Pythiam precatus, uti insaniae morbo liberaretur. Responsum 
vero tulit hujusmodi, metro datum: quod communi oratione sic se habet. 


B 


136 IOANNIS MALALAE 


Ὀρέστα, οὐκ ἄλλως os δεῖ ἀργαλέας νόσου μανίαν ἀποϑέσϑαι, 
εἰ μὴ περάσας Πόντου κύματα Σκυϑίης τὲ γαῖαν καταλάβοις 


«Αὐλίδος τε χώραν. ἐν ἱερῷ ᾿Αρτέμιδος ληφϑεὶς σωθήσῃ ἐκ βω- 
μῶν" κἀκεῖθεν ἐχφυγὼν ἐκ χϑονίης βαρβάρων χϑόνα περάσας 


O 178 καταλάβῃς Συρίης γαῖαν σειομένην, αὐλῶνος Σιλπῆς τε ὄρους 5 


σ 


ἄντικρυς εὑρήσεις ΠΠελάντιον τοὔνομα ἔχον ὄρος, ἔνϑα μέγας 
ἐστὶ ναὸς Ἑστίας. ἐκεῖ λυσσώδη μανίαν ἀποτίϑει" ϑᾶττον ἴϑι. 
ταῦτα ἔφη ἃ γίνεται. ; 

Καὶ τοῦτο χρησμοδοτηϑεὶς ὃ Ὀρέστης ἐσημειώσατο " καὶ εὖ- 


ϑέως καταπλεύσας ἅμα τῷ Πυλόδῃ κατέφϑασεν ἐπὶ τὴν 4011- 10 


δα χώραν τῆς Σκυϑίας. καὶ ἀνελθόντων αὐτῶν ἐκ τοῦ πλοίου, 
προσέσχεν ὃ Ὀρέστης ἱερὸν ἑστὼς ὡς ἀπὸ μιλίων δύο τῆς ϑα- 
λάττης καὶ ϑανόντων ἀνθρώπων ἐῤῥιμμένα ὀστέα. καὶ λέγει 
Πυλάδῃ ὃ Ὀρέστης, Zfoxst σοι ϑεᾶς εἶναι τάδε μέλαϑρα, ἔνϑα 
σὺν νηυσὶν ἥχαμεν; δρῶ δὲ καὶ τῶν ϑανόντων ξένων τὰ ὀστέα. 
καὶ προσεσχηξὼς Πυλάδης λέγει τῷ ᾿Ορέστῃ, Φύγωμεν, ἐὰν σω-- 
ϑησόμεϑα. ὃ δὲ ᾿Ορέστης ἔφη, Οὐ φεύγομεν" οὔτε γὰρ φεύγειν 
εἰώϑαμεν οὐδὲ τὸν χρησμὸν κακιστεύσομεν. 

Τούτους δὲ ἑωρακότες βουκόλοι ἔδραμον πρὸς τὴν "Tgwyé- 


1. ἀργαλέως Ox. 2. καταλάβοις] καταλάβης Cedrenus p. 134. 
B. 8. Αὐλίδος vs Cedrenus, “ύσαιδος δὲ Ox. 4. γϑονίης 
χϑονὸς Cedrenus. 5. Σιλπῆς] Σιλπίου Cedrenus. 8. ταῦτα 
ἔφη] .. Mallem legere, cum Cedreno, ταῦτα ἔφην.““ Ch. — 14. Zfo- 
xsi] Eurip. Iph. 'T. v. 69. 16. Πυλάδης — ᾿Ορέστῃ Immo Ore- 
stes Pyladi. ^ ibid. Φύγωμεν v. 103. 17. 'Ogéozgc] Pylades, 
18. οὐδὲ] Fort. οὔτε. 


» Orestes, non aliunde est, ub ab insaniae tuae morbo convalescas , nisi 
trajectis Ponti fluctibus, Oras Scythicas appuleris. Ubi Aulidis ad ter- 
ram in Dianae templo captus, destinatum altari sacrificium, evades ta- 
men: orisque Barbaricis ereptus, mari transmisso, tremulamque Syriae 
regionem pertingens, Silpioque monti oppositam planitiem, Melantium ad 
montem ervenies; ubi Fanum extat Vestae magnum.  Rabiosam ibi in- 
saniam depositurus es: fac cito discedas. Quae te manent Fata, di- 
ximus,** 

Orestes autem Oraculo annotato sine mora solvit inde: Aulidem Scy- 
thiae, una cum Pylade, profecturus. Ubi quamprimum appulissent, pe- 
destrique itinere duo circiter milliaria progressi fuissent; Orestes fanum 
conspexit, circaque mortuorum hominum ossa projecta. Pyladem itaque 


Orestes compellans; ,,Haeccine, inquit, tibi Deae quam petimus delu- - 


bra esse videntur? Quin advenarum hic occisorum ossa plane conspicimus. 
Imo video, inquit Pylades; et capessenda hinc fuga est, si salvi esse ve- 
limus. Nequaquam, respondit Orestes: nec enim fugere consuevimus. 
Sed nec Oraculum improbare licet.** 

Accurrentes interim qui forte conspexerant illos bubulci ad Iphige- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 137 


γειαν, λέγοντες αὐτῇ, ᾿4γαμέμνονος καὶ Κλυταιμνήστρης κόρη, 
ἥκασι δύο νεανίσχοι παρὰ τὴν Κυανέαν. ἣ δὲ πρὸς αὐτούς, Ilo- O 174 
ταποί; τίνος γῆς; τί τοὔνομα ἔχουσιν oi ξένοι; ἐπηρώτα γὰρ 
πάντας ἡ Ἰφιγένεια τοὺς συλλαμβανομένους καὶ ἀγομένους εἷς 
5 ϑυσίαν ἀπὸ οἵας εἰσὶ χώρας, καὶ τότε αὐτοὺς ἔσφαζε, βουλομένη Ὁ 
μαϑεῖν περὶ τοῦ ἰδίου πατρὸς αὐτῆς ᾿“γαμέμνονος καὶ τῶν αὖ- 
τοῦ καὶ περὶ τοῦ χατὰ Φρυγῶν πολέμου τί ἐγένετο. οἱ δὲ βουχό-- 
λοι λέγουσιν αὐτῇ, Ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον ἔφη, Πυλάδη" τοῦ δὲ 
συζύγου τὸ ὄνομα οὐκ ἴσμεν" οὐδὲ γὰρ ἔφη. ἡ δὲ πρὸς αὐτούς, 
10 Τί γὰρ κοινὸν βουχύλου ἐν ϑαλάττῃ; οἱ δὲ εἶπον, Βοῦς ἥκαμεν 
γέψαι ἐν ἁλίᾳ δρόσῳ. καὶ πέμψασα Σκύϑας συνέσχεν αὐτούς" 
xol ἤχϑησαν εἷς ϑυσίαν δέσμιοι" καϑὼς ὃ σοφώτατος Εὐριπίδης 
ἐξέϑετο δρᾶμα ποιητικῶς, ὧν μέρος ὀλίγον ἐστὶ ταῦτα. 
Καὶ δεσμευϑέντων αὐτῶν, ἐχέλευσεν ἀφορισϑῆναι τὸν ἕνα, 
15 χαὶ ἀχϑῆναι τὸν ἄλλον εἷς ϑυσίαν. καὶ ἀφώρισαν παρὰ μίαν ot E 
Σχύϑαι τὸν Ορέστην᾽" τὸν δὲ Πυλάδην ἤγαγον πρὸς ϑυσίαν παρὰ 
τὸν βωμὸν τῆς ᾿ρτέμιδος. καὶ ἐπηρώτησεν αὐτὸν ἡ Ἰφιγένεια 
ποίας ἂν εἴη χώρας. ὃ δὲ ἔφη, Χώρας μὲν Ἑλλάδος, πόλεως 
δὲ Πῆυχήνης, ὃ δυστυχὴς πάρειμι. ἡ δὲ ἀκούσασα τὴν χώραν Ο 175 
90xol τὴν πόλιν, ἔνϑα ἐβασίλευσεν ὃ αὐτῆς πατήρ, ἐδάκρυσε. 
γομίσασα δὲ ὅτι ὑπὸ τῶν βουκόλων ἐδιδάχϑησαν, λέγει αὐτῷ, 


1. λέγοντες v. 941. s. Vid. Bentl p.41. 8. ἐπηρώτα Ch., ἐπε- 
ρώτα Ox. 5. ἔσφαξε] ἔσφαξε Ox. 11. ἐν ἁλίᾳ] ἐναλίᾳ v. 
255. 18. δρᾶμα Ch., δράμμα Ox. 


niam: O virgo, (inquiunt) Agamemnone et Clytaemnestra prognata, ad- 
sunt duo Juvenes, mari advecti. llla vero de nomine, qui, quales, et 
unde essent, interrogavit. Solebat enim Iphigenia comprehensos, et ad 
sacrificia ducendos hospites, prius quam aliquis mactaretur, de patria in- 
terrogare, nempe si sic de patre suo Agamemnone, suisque, ut etiam de 
'Trojano bello quid factum esset, edisceret aliquid. Interroganti autem 
respondebant bubulci; ,, Alter (dicentes,) alterum vocavit, Pyladem: so- 
cii vero ejus nomen ignoramus nec enim indicavit ipse. Scilicet (inquit 
JSphigenia) quid vobis bubuleis cum mari negotii intercessit? Nos (re- 
sponderunt) boves illuc deduximus, uti rore marino abluerentur.* "lum 
vero Scythas quosdam mittit Iphigenia, qui comprehensos illos, ad sacri- 
ficium vinctos ducerent: uti haec sapientissimus Kuripides in Dramate suo 
poétice conscripsit: unde nos pauca ista desumpsimus. 

Vinctis autem ambobus, unum eorum Iphigenia seponi jussit, alte- 
rum vero ad sacrificia duci. Scythae igitur Oreste seorsim posito, Pyla- 
dem ad Dianae altare deduxerunt. nterroganti autem Iphigeniae, cujas 
esset? ,Infoelix, inquit, patria Graecus sum, urbe Mycenensist llla 
vero, ad regionis urbisque, ubi pater suus regnavit, nomen auditum, 
illachrymavit: Existimans tamen, haec eum a bubulcis edoctum , interro- 


138 IOANNIS MALALAE 


V 58 Εἰ ix Π]υχήνης παρεγένου, οἶδας καὶ τίς ἐν αὐτῇ βασιλεύς. ὃ δὲ 
y 
εἶπεν, ZAyou£uvov ἦν πρῴην. ἣ δὲ πάλιν πρὸς αὐτόν, El τὸν 
yau£uvova, ἠκρίβωσαι, τίς 7j τούτου γυνή, καὶ τίνας ἐξ αὐτῆς 
παῖδας ἔσχεν; ὃ δὲ εἶπεν, Ἔσχεν ἐκ Κλυταιμνήστρας ᾽Ορέστην καὶ 
Ἠλέκτραν καὶ ᾿Ιφιγένειαν, ἥτις, ὡς λέγουσι, ϑυσία προσήχϑη 5 
Zgráuó:, καὶ ἡ ϑεὸς ἐῤῥύσατο αὐτήν" καὶ οὐκ ἐγνώσθη ποῦ 
ὑπάρχει. ἔσχε δὲ καὶ Χρυσόϑεμιν καὶ “αοδίχην ϑυγατέρας. 
c " , , - L c m, - M - 
ἡ δὲ ἀκούσασα ταῦτα ἐκέλευσεν αὐτὸν λυϑῆναι τῶν δεσμῶν" 
O 176 καὶ γράψασα εἷς δίπτυχον ἐπέδωκεν αὐτῷ, εἰποῦσα, Ἰδοὺ τὸ ζῆν 
€ , , c ME, - ΚΕ 2 3; « e ^ 
ἡ ϑεός co. παρέσχε δι᾽ ἐμοῦ. ἐπόμοσαι xaT αὐτῆς ὅτι τὸ δί- 10 
πτύυχον τοῦτο ἐπιδίδως τῷ ᾿Ορέστῃ καὶ κομίζεις μοι παρ᾽ αὐτοῦ 
B γράμματα. ὃ δὲ ἐπωμόσατο αὐτῇ ὅτι Elc τὰς χεῖρας αὐτοῦ δί- 
δωμε αὐτὸ καὶ πρὸς σὲ αὐτὸν φέρω. xol λαβὼν τὸ δίπτυχον 
ἐξῆλϑε πρὸ τοῦ ἱεροῦ, ὅπου ἐφυλάττετο ὃ ᾿Ορέστης, xol ἤτησε 
τοὺς Σχύϑας λαλῆσαι αὐτῷ. καὶ ἐπιδέδωκεν αὐτῷ τὸ δίπτυ- 15 
Xov, εἴπὼν αὐτῷ, ᾿Ελϑὲ πρὸς τὴν σὴν ἀδελφήν. καὶ ἔμειναν ot 
τ' , / LN LEA ^ » ! 34 ce m" 
Σκύϑαι ϑαυμάζοντες τὸ συμβάν" xol εἰσήγαγον αὐτὸν ἅμα τῷ 
Πυλάδῃ πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν. καὶ λέγει αὐτῇ ὃ Πυλάδης, ᾿Ιδὲ 
ὃ ᾿Ορέστης" καὶ οὐκ ἐγνώρισεν αὐτόν. νομίσασα δὲ ὅτι οὐκ 
ἔστιν αὐτός, λέγει, Ὃ ἐμὸς ἀδελφὸς τοῦ Πελοπείου γένους σή--20 
μαντρον ἔχει ἐλαίαν ἐν τῷ Que. προσεσχηκυῖα δὲ ἐπὶ τὸν ὠμο-- 


1. παρεγένους Ox. 8. ἠκρίβωσαι] ἠκρίβωσας Ch. ἠκριβώ- 
σατο est p. 97. Ὁ. 9. γράψασα Cedrenus p. 134. C, γράψας Ox. 
16. ἔλϑε Ox. 19. ὅτι) ὅτε Ox. 61, ἐλαίαν] V. Bentlei. p. 42, 


gavit porro: ,, Si modo (dicens) Mycenarum ex urbe huc advenisti, uti- 
que non te latet Regis nomen. Imo (inquit) Agamemnon is erat olim, 
"Tum illas Agamemnonem si bene noveris, dic (inquit) uxoris nomen; quos- 
que ex ea liberos suscepit. Respondit ille: uxorem habuit Clytaemnestram 5 
ex qua Orestem suscepit, Electram, et Iphigeniam; quae Dianae (uti 
fertur) in victimam destinata, a Dea liberata est; nec, ubi nunc agit, 
cuiquam notum est. Habuit etiam Agamemnon filias alias, Chrysothemin 
et Laodicen.* Haec ubi audisset Iphigenia, jussit eum vinculis solvi: 
literisque interim scriptis dixit ei: Vitam ecce tibi, per me, Dea indul- 
sit: per eandem itaque jurab/, te literis hisce Oresti traditis, responsum 
ab eo mihi reportaturum. llle vero, juramento interposito, Literas (in- 
quit) has Oresti m in manus tradam: ipsumque ad te huc addu- 
cam.* $Simulque literis acceptis, egreditur ad locum, ubi pro templo 
seorsim asservabatur Orestes; et impetrata a Scythis colloquendi venia, 
literisque ei traditis, Quin etiam (inquit) ad sororem tuam ingredere. 
Scythae autem super his attoniti, Orestem una cum Pylade introduxe- 
runt. 'Tum vero Pylades Iphigeniae, Ecce tibi, inquit, Orestem. llla 
vero fratrem non agnovit; ipsumque non esse suspicata; ,,Meus, inquit, 
frater olivam humeris signatam, Pelopei generis insigne, uti habeat, opor- 
tet.* Humeris itaque inspectis, et in dextra scapula Pelopidarum cha- 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 139 


πλάτην αὐτοῦ τὸν δεξιὸν εἶδε τὸ Πελόπειον σύσσημον ἔχοντα 
αὐτόν" καὶ περιεπτύξατο τὸν ᾿Ορέστην, καὶ ἐκέλευσεν ἀνενεχϑῆ-- C 
vat τὰ πλοῖα εἰς τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς ναύτας " καὶ νεωλκή-- 
σαντες αὐτὰ ἔμειναν τὸν χειμῶνα. 
5 Τοῦ δὲ ϑέρους καταφϑάσαντος, τὴν Ἰφιγένειαν καὶ τὸ δλό- 
χρυσον ἄγαλμα τῆς ““ρτέμιδος λάϑρᾳ λαμβάνων ὃ Ὀρέστης καὶ 
ὃ Πυλάδης ἔφυγον διὰ ὧν εἶχον ἰδίων πλοίων" καὶ ἀντεπέρασαν Q 177 
ἐπὶ τὴν χώραν τῶν ᾿4διαβηνῶν. κἀκεῖθεν ἦλϑον εἷς τὴν ἄνατο- 
λὴν εἰς τὸ ΣΣαρακηνιχὸν λίμιτον" καὶ ἀνῆλθον εἷς τὴν χώραν τῆς 
10:Παλαιστίνης ἐπὶ τὴν Τρικωμίαν. καὶ προσεσχηκότες οἱ τῆς 
Τρικωμίας τὸ ἱερατικὸν τῆς ᾿Ιφιγενείας σχῆμα, ἐδέξαντο αὐτὴν 
ἐν τιμῇ xoà διέτριβον ἐχεῖ, τοῦ ᾿Ορέστου ληφϑέντος ἐκεῖ xol p 
μαινομένους. κτίσαντες δὲ οἱ Τρικωμῖται ἱερὸν ZHovéuidoc μέγα, 
παρεκάλεσαν τὴν Ἰφιγένειαν ϑυσιάσαι ᾿Αρτέμιδι κόρην παρϑένον, 
15 καὶ τὸ ὄνομα αὐτῆς ἐπιϑεῖναι τῇ κώμῃ ἥντινα κόρην ὀνόματι 
ἸΝνύσσαν προσαγαγόντες αὐτῇ ἐποίησαν ϑυσίαν ᾿“ρτέμιδι. xoi 
ποιήσαντες τῆς σφαγιασϑείσης κόρης στήλην χαλκῆν τυχαίας, ἐκά- 
λεσὲ τὴν πόλιν τὴν πρῴην οὖσαν κώμην πόλιν Νύσσαν ἡ Ἶφι- 
γένεια εἷς ὕνομα τῆς ὑπὶ αὐτῆς σφαγιασϑείσης κόρης, ποιήσασα 
Φοαὐτῇ xol βωμόν, ἐν ᾧ ἐπέγραψε ταῦτα" Τοὺς ἐκ Σκυϑίης φεύ-- 
yovrac δέχνυσο, ϑεὼ πόα Nóoca. ἅτινα ἕως νῦν ἐγγέγραπται. 


1. τὸν] τὸ Ox., τὴν — τὴν δεξιὰν Ch. 9. λίμιτον] λίμητον Ox. 
15. ἐπιϑεῖναι) ἐπιϑῆναι Ox. 17. τυχαίας "Toupius Emend. in 
Hesych. vol. HI. p. 475., τυχέας Ox. — 21. πόᾳ] πόα annotationi 
suae praefixit Ch. Fort. πότνια vel πότνα. 


ractere deprehenso, Orestem arripuit in amplexus; jubensque simul, nau- 
tae ut appellerent, navesque in navale subducerentur, per hyemem totam 
eos hospitio excepit. 

Aestate autem ineunte, Orestes, una cum Pylade, clam abreptis Iphi- 
genia, et Dianae quod ex auro solido erat simulachro, conscensis navi- 
bus, fuga inde suaserunt, in terram Adiabenem trajicientes. Inde vero 
Orientem versus, ad Saracenicos fines, tandemque in Palaestinae regio- 
nem, ad Tricomiam pervenerunt. 'Pricomitae vero Sacerdotalem lphige- 
niae habitum ubi conspexerunt, honorifice illam exceperunt: Oreste vero 
in insaniam suam relapso, per tempus aliquod ibi commorati sunt. 'Tri- 
comitae vero fanum ingens Dianae extruentes, lphigeniam rogabant, uti 
virginem quam destinaverant, Dianae victimam faceret; nomenque ejus, 
quod Nyssam habuit, vico imponeret. Sacris itaque rite peractis, im- 
molatae Virgini statuam aeream posuerunt, urbis in Fortunam: quique 
vicus ante fuerat, in urbem factum, Iphigenia, Sacratae Virginis in no- 
men, Nyssam vocavit: Altari etiam eidem extructo, inscripsit ista, Ex 
Scytharum terra fugientes excepit, Dea Poa NNyssa. quae quidem ibidem 
inscripta adhuc videntur. 


140 - IOANNIS MALALAE 


O 178 Τοῦ δὲ Ὀρέστου ἀναλαβόντος τὰς ἰδίας φρένας, 5 Ἰφιγένεια 
E εἶδεν ἐν δράματι ἔλαφον λέγουσαν αὐτῇ, Φεῦγε ἐκ τῆς χώρας 
ἐχείνης. καὶ ἀναστᾶσα τῷ πρωὶ ἅμα τῷ Ὀρέστῃ καὶ τῷ Πυ-- 
λάδῃ ἔφυγεν ἐπὶ τὴν πάραλον τῆς Παλαιστίνης" κἀκεῖϑεν ἀπο-- 
πλεύσαντες ἦλϑον ἐπὶ τὴν Συρίαν κατὰ τὸν χρησμόν. Ο 8 
Ὃ δὲ βασιλεὺς τῆς Σκυϑίας ὀνόματι Θόας ἀκούσας ὅτι 
τὸ ἄγαλμα τῆς ZApréudog τὸ δλόχρυσον ἔλαβεν 5j Ἰφιγένεια καὶ 
V 59 ἔφυγεν, ἐξέπεμψε Σχύϑας πολλοὺς καταδιώχοντας αὐτήν, εἴρη-- 
xac αὐτοῖς ὅτε ΠΠ]Πὴ ὑποστρέψητε εἷς τὴν Σκυϑίαν, εἶ μὴ τὸ ἄγαλ-- 
μα τὸ δὁλόχρυσον τῆς ᾿Ἵρτέμιδος ἀγάγητέ μοι μεϑ' ἑαυτῶν. οἷο 
δὲ καταδιώκοντες καὶ ἐπιζητήσαντες πανταχῇ ἔφϑασαν τὴν 
Παλαιστίνην χώραν καὶ τὴν πρῴην λεγομένην Τρικωμίαν πό- 
λιν Νύσσαν. καὶ μαϑόντες ὅτι κατῆλϑον οἵ περὶ τὴν Ἰφιγέ- 
γειαν καὶ τὸν ᾿Ορέστην ἐπὶ τὴν πάραλον καὶ εὐϑέως ἀπέπλευσαν, 

O 179 τερφϑέντες τῆς τοποθεσίας καὶ τῆς πόλεως Νύσσης καὶ τοῦ 15 
ἱεροῦ τῆς ᾿“ρτέμιδος, καὶ τὸν βασιλέα δὲ αὐτῶν φοβούμενοι, 
ἔμειναν αὐτοὶ ἐχεῖ οἰχοῦντες, μετακαλέσαντες τὴν πόλιν elg ἴδιον 
ὄνομα Σκυϑῶν πόλιν. 

Β Ὃ δὲ Ὀρέστης ἅμα τοῖς σὺν αὐτῷ κατέλαβε τὴν Συρίαν" 
καὶ ἀνελϑὼν ἐκ τοῦ πλοίου ἐπηρώτα ποῦ ἐστε τὸ Πἤελάντιον 90 
ὄρος καὶ τὸ ἱερὸν τῆς Ἑστίας; καὶ εὑρηκώς, εἰσῆλθεν ἐν τῷ 


6. Σκυϑείας Ox., correxit Ch. 14. ἐπὶ τὴν παράλαβον εὐθέως 
ἀπέπλευσαν" τερφϑέντες τῆς τοποϑεσίας 1 ,,Locum hunc mendosum 
ita restituendum censeo: ἐπὶ τὴν πάραλον, καὶ εὐθέως ἀπέπλευσαν" 
τιρφϑέντες τῆς τοποϑ'.““ Ch. 


Oreste vero in sanam mentem reverso, lphigeniae per insomnium 
obversabatur cerva, quae dicebat ei: Fuge er regione ista. Primo ita- 
que mane surgens, una cum Pylade et Oreste, in maritima Palaestinae 
fugam adornavit: abinde vero, morem oraculo gerentes, in Syriam navi- 
garunt. 

Scytharum autem rex 'Thoas, ubi audisset, Iphigeniam abrepto se- 
cum Dianae simulachro aureo aufugisse; Scythas multos emittit, qui eam 
insequerentur; praeterea interminatur, in Scythiam, nisi reportato secum 
Dianae simulachro aureo, ne redirent unquam.  Egressi igitur, Iphige- 
niam ubique requirebant; et Palaestinam tandem appulsi, ad urbem Nys- 
sam; 'lricomiam antea vocatam, pervenerunt. KEdocti vero, Iphigeniam 
«cum Oreste, in maritima fugientes, abinde vela dedisse; loci illius Dia- 
nae templi Nyssaeque urbis amoenitate capti, praetereaque metuentes 
sibi a Rege suo, sedes ibi posuerunt; urbemque, a nomine suo, Scytho- 
polim vocarunt. 

Orestes vero, una cum suis, Syriam appulsus est; navibusque egres- 
sus, de Melantio monte, deque Vestae templo, incolas interrogabat. Quo 
invento, templum ingressus est; sacrisque peractis, per tempus aliquod 


A— MÀ o8 THREE 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 141. 


- * d - d: , 
ἱερῷ" xal ϑυσίαν ποιήσας παρέμεινεν ἐκεῖ παρακοιμώμενος. 
καὶ ἀπαλλαγεὶς ὃ Ὀρέστης τῆς χαλεπωτάτης νόσου. ἀνεχώρησεν 
ἐχ τοῦ ἱεροῦ" καὶ χατελϑὼν ἐν τοῖς ῥείϑροις τῶν δύο ποταμῶν 
τῶν λεγομένων ΠΠελάντων ὑπὸ τῶν Σύρων, διότι ἐκ τοῦ MeXav- 
» 2 , * , c 2r 3 , 
5 lov ὕρους κατέρχονται, ἀπελούσατο. καὶ περάσας ὃ αὐτὸς Opc- 
- , ^ " , 3 , 5 
στῆς τὸν Τυφῶνα ποταμόν, τὸν νυνὶ λεγόμενον ᾿Ορόντην, ἤλϑεν 
ἐπὶ τὸ Σίλπιον ὅρος, προσχυνῆσαι τοὺς Ἰωνίτας. οἱ δὲ τὴν Ev-- 
ρίαν οἰχοῦντες ᾿“ργεῖοι Ἰωνῖται, ἀκηκοότες ὅτι τῆς νύσου ἀπηλ- 
, c» 3. » zu A (Ὁ 3 $53 - , 
λάγη 0 Ορέστης, ἀπῆλϑον πρὸς αὐτόν, ἐπειδὴ ἐκ τῆς χώρας xa- C 
, * c - C » 4.2 , E] 
10 τήγετο xul ἐξ αἵματος βασιλικοῦ ὑπῆρχε. καὶ ἀπαντήσαντες αὖ-- 
^ , ^A » E] ? ^ - € LÀ -— € & 
τῷ ἐγνώρισαν τοὺς ὄντας μετ᾿ αὐτοῦ ἐκ τοῦ ἱεροῦ τῆς Ἑστίας" O 180 
xol ἐπερωτήσαντες αὐτούς, Τίς ἐστιν οὗτος; εἶπον αὐτοῖς ὅτι 
Ὁ Ὀρέστης ἐστί, καὶ πρὸς ὑμᾶς αὐτὸν φέρομεν. οἱ δὲ ᾿Ἰωνῖται 
εὐθέω 2 , 2. ! ΕῚ , 2 4 ^0 á - ^ 
c ἠσπάσαντο αὐτόν, εἰρηκότες αὐτῷ, ᾿Ορέστα, ποῦ τὴν 
15 μανίαν ἀπέϑου; ὃ δὲ ᾿Ορέστης, φοβούμενος ἔτι τῆς νόσου τὴν 
. , H E) , M € P « 2 » A^ o » |» 
ὀργήν, οὐκ ἀπεστράφη καὶ ὑπέδειξεν αὐτοῖς τὸ ἱερὸν ἢ τὸ ὄρος 
ὕπου ἐῤῥύσϑη τῆς νόσου, ἀλλὰ xovglcac τὴν δεξιὰν αὐτοῦ χεῖρα 
ὑπεράνω τῆς αὐτοῦ κορυφῆς τῷ δακτύλῳ τῆς χειρὸς αὐτοῦ ὑπέ- 
δειξεν αὐτοῖς τὸ ὕρος xol τὸ ἱερόν, εἰρηκὼς αὐτοῖς ὅτι Ἔν 
90 ἐχείνῳ τῷ ὄρει εἰς τὸ ἱερὸν τῆς ϑείας Ἑστίας τὴν χαλεπὴν μα-- 
γίαν ἀπεϑέμην. καὶ εὐθέως οἱ Ἰωνῖται ποιήσαντες τῷ αὐτῷ Ὃρέ- D 
στῃ στήλην χαλκῆν τῷ σχήματι αὐτῷ ᾧ ὑπέδειξεν αὐτοῖς, ὑπερ- 
ἄνω κίονος ἵσταται εἰς μνήμην καὶ δόξαν τῆς χώρας καὶ τοῦ 
ἱεροῦ καὶ τῆς Ἑστίας, σημαίνοντες τοῖς μετὰ ταῦτα ποῦ ὃ 


2. γαλεπωτάτης Ch., χαλαιπωτάτης Ox. 


commoratus est illic discumbens, donec a morbo suo gravissimo liberatus 
est. 'Tum vero egressus, in fluenta descendit fluminum duorum, (quae 
Syris Melantia dicta sunt; quod a Melantio monte scaturiant,) ablutu- 
rus se. 'lrajecto autem post 'Typhone fluvio, nunc Orontes vocatur, ad 
montem Silpium pervenit, Jonitis salutem dicturus. Argivi autem Joni- 
tae, Syriam incolentes, ubi audissent ex morbo convaluisse, eum adie- 
runt: ut qui eadem qua illi gente oriundus esset, regioque prognatus 
sanguine. Obviam vero procedentes ei, cum quosdam ex comitibus e Ve- 
stae templo agnovissent; illos allocuti, ,,Quisnam (inquiunt) hic est? 
respondent illi: Orestes est quem huc ad vos perduximus. Jonitae vero, 
cum illum salutassent; Dic nobis, (inquiunt) Orestes, ubi vesaniam tuam 
exuisti?** Orestes vero morbi illius rabiem adhuc horrescens, non con- 
vertens sese, montem et templum salutis monstravit: sed manu dextra 
super caput levata, loca illis ista ita indigitavit; ,,in illo (inquiens) 
monte, in Vestae templo, rabiem gravem deposui.* Jonitae igitur sta- 
tuam aeream, Orestis ad figuram, qua loca ista eis indicans steterat, co- 
lumnae superimposuerunt; regionis illius Vestaeque in honorem, perpe- 
tuamque rei memoriam. Quae statua aerea etiam ad hunc usque diem 


142 IOANNIS MALALAE 


Ὀρέστης τὴν λυσσώδη μανίαν ἀπέϑετο, ἥτις στήλη χαλχῆ ἕως 
τῆς νῦν ἵσταται, μετακαλέσαντες οἵ ᾿Ἰωνῖται καὶ τοῦ ΠΠελαντίου 
ὄρους τὸ ὄνομα “μανόν. ὃ δὲ Ορέστης προσκυνήσας τοὺς Ἰω- 
γίτας κατῆλϑεν εἷς τὴν πάραλον τῆς λεγομένης πρῴην Παλαιο-: 
πόλεως, νυνὶ δὲ Σελευκείας" xol εὑρηκὼς νῆας ἐκεῖ, ἀπέπλευσεδ 
μετὰ τῆς ᾿Ιφιγενείας καὶ τοῦ Πυλάδου ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα. καὶ 
O 181 ζεύξας πρὸς γάμον τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν Ἠλέχτραν τῷ Πυλάδῃ, 
E κατέσχε τῆς ἸΠυκηναίων χώρας ἕως ϑανάτου. οἱ δὲ Σύροι προσε-- 
σχηχότες τὸ σχῆμα τῆς στήλης τοῦ ᾽Ορέστου, xal μαϑόντες παρὰ 
τῶν Ἰωνιτῶν τὸν τρύπον, ὀργισϑέντες ἐπεκάλεσαν αὐτὸν δρα- 10 
πέτην, διότι τοιούτου ἀγαϑοῦ συμβάντος αὐτῷ ἐν τῇ αὐτῶν χώ- 
Qv, καὶ ἐκφυγόντος τὴν τοιαύτην ἀπειλήν, στραφεὶς καὶ προσε-- 
σχηκὼς καὶ ἄνυμνήσας τὰ ϑεῖα καὶ εὐχαριστῶν οὐχ ὑπέδειξε 
τοῖς Ἰωνίταις τὸ ἱερὸν τῆς Ἑστίας, ἀλλὰ δραπετεύσας τὸν Aoyi-- 
V 60 σμόν, ἀντ᾽ εὐχαριστίας ἀποστρεφόμενος τῷ δακτύλῳ τῆς χει--15 
góc αὐτοῦ ὑπέδειξε τὸ ἱερὸν xal τὸ ὄρος, ὅπου τῆς ἀνημέρου 
μανίης ἀπαλλαγεὶς ἐσώϑη. ἥτις στήλη τοῦ Ὀρέστου ὃ δρα- 
πέτης καλεῖται παρὰ τοῖς ᾿Αντιοχεῦσιν ἕως τοῦ παρόντος" πρὸ 
γὰρ μικροῦ τῆς πόλεώς ἐστιν ὃ αὐτὸς ἀνδριὰς τοῦ ᾿Ορέστου. 
B ταῦτα δὲ ὃ σοφὸς Zlouvivoc συνεγράψατο. 90 
Ἔν τοῖς χρόνοις δὲ τοῖς μετὰ τὴν ἅλωσιν Τροίας παρ᾽ Ἕλ- 
λησιν ἐθαυμάζετο πρῶτος Θέμις ὀνόματι" ἐξηῦρε γὰρ οὗτος τρα- 
γικὰς μελῳδίας καὶ ἐξέϑετο πρῶτος δράματα. καὶ μετὰ τοῦτο 


7. Πυλάδῃ] φυλάδῃ Ox. 68. τοῦτο] Fort. τοῦτον. De hoc lo- 
co vid, Bentleius p. 44. s. 49. 69. 


ibidem visitur. Sed et Jonitae Montem quoque Melantium 4manum di- 
xere: posteri scilicet uti scirent, ubinam Orestis rabiosam suam insaniam 
deposuerat. Orestes autem, Jonitis salutatis, in maritima Seleuciae (quae 
Polscépdlis olim dicta) descendit: ubi navibus inventis, una cum Iphige- 
nia Pyladeque in Graeciam reversus est. lbi vero tradita in uxorem 
Pyladi sorore Electra, Mycenis ipse ad mortem usque imperabat. Syri 
autem Orestis statuam advertentes, causamque ab Jonitis edocti; Indigne 
ab eo ferentes, Fugitivum vocitabant; eo quod, qui tantum beneficium 
in terra illorum assecutus fuerat, ejusmodi malis ereptus, non Deo gra- 
tias agens, acceptum ilud Numini retulisset; nec redire dignatus, Ve- 
stae templum Jonitis attentior commonstrasset: sed quam recolere semper 
debuit, rei memoriam turpiter aversatus, Montem templumque, ubi ef- 
feratam suam insaniam deposuerat, digito tantum ἃ tergo monstrasset. 
Statua vero Orestis ista, non procul ab urbe posita, Drapetes, sive Fu- 
gitivus, ab Antiochenis ad hunc usque diem appellatur: uti haec sapiens 
Domninus conscripta reliquit. 

Secutis vero post "Trojam captam temporibus, apud Graecos floruit 
"Themis quidam; qui de Cantilenis 'Tragicis et Dramatibus inveniendis 
primus magnam sibi nominis gloriam comparavit. Illum sequebatur Mi- 


. ἢ GHRONOGRAPHIA. L. V. 148 


Mívoc "a μετὰ Míivon «Αὐλέας τραγιχοὺς χοροὺς δραμάτων 
συνεγράψατο. καὶ λοιπὸν τὸν μετὰ ταῦτα χρόνον ἐξ αὐτῶν 
Ἐὐριπίδης εὑρὼν πολλὰς ἱστορίας δραμάτων συνεγράψατο. 
Kol λοιπὸν ἐβασίλευσε Ζαβὶδ ὃ τοῦ Ἰεσσαὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ 
᾿ δἔτη τεσσαράκοντα xol μῆνας δύο" ὅστις ἀνενέωσε τὴν πρῴην nó- 
λιν λεγομένην Σαλὴμ καὶ μετὰ ᾿Ιεβοῦν, μετακαλέσας αὐτὴν Ἵε- 
ρουσαλήμ. 

Ἔστιν οὖν ἀπὸ 240p ἕως 4:αβὶδ ἔτη Quz. 

ἹΠπετὰ δὲ Δαβὶδ ἐβασίλευσε Σολομών, υἱὸς Ζαβίδ, ἔτη wu. 

10 ὅστις ἔκτισε τὸ ἱερὸν ἐν Ἱεροσολύμοις, πήξας τὰ Χερουβὶμ καὶ 
Σεραφὶμ ἐν αὐτῷ τῷ ναῷ χαλκᾶ" ὃς ἐνήρξατο πρῶτος κτίζειν 
Ἰουδαίοις ἱερά" οὐκ εἶχον γάρ. ἔκτισε δὲ καὶ ἐν τῷ λιμίτῳ πό- 
λιν, ἣν ἐχάλεσε Παλμοῖραν διὰ τὸ πάλαι μοῖραν γενέσϑαι τὴν 
κώμην τῷ Γολιὰϑ' τῷ παρὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ φονευϑέντι. 

15 Ἔστιν οὖν ἀπὸ “4“δὰμ ἕως Σολομῶντος ἔτη ug. 

Kol μετὰ τὴν βασιλείαν Σολομῶντος ἐβασίλευσαν ἄλλοι" 
ἐν οἷς ἐβασίλευσεν ““χαάβ, βασιλεὺς Ἰουδαίων. ἐπὶ δὲ τῆς αὖ-- 
τοῦ βασιλείας ἦν ὃ προφήτης Ἠλίας ὃ Θεσβίτης, ὅστις ἄνε- 
λήφϑη. 

90 Ἐβασίλευσαν δὲ καὶ ἕτεροε ἕως ᾿Ἐζεκίου" ἐν οἷς χρόνοις 
ἤχμαζεν ὃ σοφὸς Ὅμηρος ὃ ποιητὴς ὃ συγγραψάμενος τὸν πόλε-- 
μον τῶν Τρώων καὶ Ζαναῶν. 


1. δραμμάτων] Scr. δραμάτων. ““ Ch. Sed id ipsum exhibet Ox. 
4. Καὶ λοιπὸν} Continuat p. 37. B. 13. Παλμοῖραν] Malim 
Πάλμυραν scribere, ut vol. II. p. 35. B. 


nos, hunc Auleas; qui Tragicos quoque Fabularum Choros conscripsit. 
Posterius demum Euripides, in plurima ab his scripta incidens, et ipse 
etiam '"Tragoediis operam dedit. 

Israeli autem imperavit David, lesse filius, annos xr, cum 1: mensi- 
bus. Urbem hic quae Salem imprimis, deinceps vero Jebus dicta est, in- 
stauratam, Hierosolymas nominavit. 

Caeterum ab Adamo, ad Davidem, intercesserunt anni wwwMDccLv. 

Post Davidem regnavit filius ejus Salomon, annos xt. Primus hic 
Judaeis templum, cujusmodi aliquid necdum habuerant, extruxit; defixis 
inibi Cherubinis et Seraphinis aereis.  Extruxit etiam in finibus Judaeae 
urbem, quam Palmiram appellavit; nimirum quod locus iste Goliatho fa- 
talis olim fuisset, quem pater ejus ibi prostraverat. Ab Adamo igitur, 
ad Salomonem anni sunt wwwMDccxcv. 

Salomoni in regno successit, post alios, Achabus; cujus per impe- 
rium floruit Elias 'l'hisbites Propheta; qui et in coelum assumptus est. 

Achabo succedebant reges alii, ad Ezechiam usque: quo tempore 
-— Homerus poéta, bellorum inter 'Trojanos Graecosque conscri- 
ptor. 


O 182 


O 183 


AAA IOANNIS MALALAE 


Ἔστιν οὖν ἀπὸ ᾿4δὰμ ἕως ᾿Εζεκίου, βασιλέως Ἰουδαίων, ἔτη 
oic. ἦν δὲ τότε ἐπὶ ᾿Ἐζεκίου προφήτης τις τῶν Ἰουδαίων. 
'Hootag. 

D "Eyévero. δὲ ἐν τῷ τεσσαρεσχαιδεκάτῳ Ere τῆς βασιλείας τοῦ 
αὐτοῦ ᾿Εζεκίου, βασιλέως Ἰουδαίων, ἀνέβη Σεναχηρείμ, βασι- 5 
λεὺς ᾿σσυρίων, ἐπὶ τὰς πόλεις τῆς Ἰουδαίας τὰς ὀχυράς, καὶ 
ἔλαβεν αὐτάς. καὶ ἀπέστειλε βασιλεὺς "doovolov Ῥαψάκην ἐκ 
«“άχεις εἰς Ἱερουσαλὴμ πρὸς βασιλέα ᾿Εζεκίαν μετὰ δυνά-- 
μεως πολλῆς. καὶ ἔστη ἐν τῷ ὑδραγωγῷ τῆς κολυμβήϑρας τῆς 
ἄνω ἐν τῇ δὸῷ τοῦ ἀγροῦ τοῦ κναφέως. καὶ ἐξῆλϑε πρὸς αὖ--10 
τὸν ᾿Ἐλιακεὶμ ὃ τοῦ Χελκίου ὃ οἰκονόμος καὶ Σομνᾶς ὃ γραμ:-- 
ματεὺς xol Ἰωὰς ὃ τοῦ 24oüq ὃ ὑπομνηματογράφος. καὶ 
εἶπεν αὐτοῖς Ῥαψάχης, Εἴπατε ᾿Ἐζεκίᾳ, τάδε λέγει ὃ βασιλεὺς 
᾿Πσσυρίων. Τίνι πεποιϑὼς εἶ; μὴ ἐν βουλῇ ἢ ἐν λόγοις χειλέων 

E παράταξις γίνεται; καὶ ἐπὶ τὴν ῥάβδον τὴν καλαμίνην τὴν τε- 15 
ϑλασμένην ταύτην ἐπὶ “ἔγυπτον; ὃς ἐὰν ἐπὶ αὐτὴν ἐπιστηριχϑῇ, 

O 184 εἰσελεύσεται εἷς τὴν χεῖρα αὐτοῦ. οὕτως ἐστὶ Φαραὼ βασιλεὺς 
«Αϊγύπτου καὶ πάντες οἱ πεποιϑότες ἐπὶ αὐτῷ. εἰ δὲ λέγετε, "End 
κύριον τὸν ϑεὸν ἡμῶν πεποίϑαμεν, νυνὶ μίχϑητε τῷ κυρίῳ μου, 
τῷ βασιλεῖ ᾿Ισσυρίων" καὶ δώσει ὑμῖν δισχιλίους ἵππους, εἶ δυ-- 20 

V 61 νήσεσϑε ἀναβάτας ἐπὶ αὐτοὺς δοῦναι. καὶ πῶς δυνήσεσϑε üzo- 
βλέψαι εἷς πρόσωπον τοπάρχου ἕνός ; οἰκέται εἰσὶν οἱ πεποιϑότες 
ἐπ᾿ Ἔϊγυπτον εἷς ἵππον καὶ ἀναβάτην. χαὶ νῦν μὴ ἄνευ κυρίου 


4. Conf. Esaiae cap. 36. Reg. IV. 18. 17. οὕτως cum Esaia, 
Reg. Ch., οὗτος Ox. 


Ab Adamo autem ad Ezechiam , anni numerantur wwwwwceLxvi KEze- 
chiae temporibus, apud Judaeos prophetavit Isaias quidam. ; 

Et factum est in decimo et quarto anno regnantis Ezechiae, ascen- 
dit Senacherim, rex Assyriorum, super civitates Judaeae munitas, et ce- 
pit eas. Et misit rex Assyriorum Rabsacen, de Laches, in Hierusalem 
et regem Ezechiam, cum vi magna. Et stetit in aquaeductu piscinae 
superioris, in via agri fullonis. Kt egressus est ad eum Eliachim, filius 
Chelciae, oeconomus; et Somnas, scriba; et Joas, filius Asaph, a com- 
mentariis, Et dixit eis Rabsaces: dicite Ezechiae; Haec dicit Rex As- 
syriorum. In quo fiduciam ponis? Numquid in consilio et sermonibus 
labiorum praelium fit? et nunc super quem confidisti ? nempe super vir- 
&am arundineam confractam illam, super Aegyptum: quae, si innitatur 
aliquis super eam, intrabit in manum ejus. Sic est Pharaoh, rex Aegy- 
pti, et omnes qui confidunt in eo. Sin autem dicitis, super Dominum 
Deum nostrum confidimus: nunc admiscemini Domino meo, regi Assyrio- 
rum; et dabit vobis duo millia equorum, si poteritis praebere ascensores 
super eos. Et quomodo potestis aspicere in faciem unius "Toparchae? 
Servi sunt, qui confiderunt in Aegyptiis in equum et ascensorem. Et 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 145 


ὑμῶν ἀνέβημεν ἐπὶ τὴν χώραν ταύτην πολεμῆσαι αὐτήν; καὶ 
εἶπεν πρὸς αὐτὸν Ἐλιακεὶι ὃ τοῦ Χελκίου xoi Σομνᾶς ὃ 
γραμματεὺς xol Ἰωάς, 2d4Xncov πρὸς τοὺς παῖδάς cov συριστίέ" 
xal ἵνα τί λαλεῖτε dg τὰ ὦτα τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐπὶ τῷ τείχει; 

5 καὶ εἶπε Ῥαψάκης πρὸς αὐτούς, IM πρὸς κύριον ὑμῶν ἢ πρὸς 

- éuüc ἀπέσταλκέ μὲ ὃ κύριός μου λαλῆσαε τοὺς λόγους τούτους, 
οὐχὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καϑημένους ἐπὶ τῷ τείχει, ἵνα 
[μὴ] φάγωσι κόπρον καὶ πίωσιν οὖρον μεϑ' ὑμῶν ἅμα; καὶ Β 
ἔστη Ῥαψάχης καὶ ἐβόησε φωνῇ μεγάλῃ Ἰουδαϊστὶ καὶ εἶπεν, 

1074xovc«rs τοὺς λόγους τοῦ μεγάλου βασιλέως ᾿Πσσυρίων. τάδε 
λέγει ὃ βασιλεύς. ἸΠὴ ἀπατάτω ὑμᾶς ᾽᾿Ἐζεκίας λόγοις" οὐ δύνηται 
ῥύσασϑαι ὑμᾶς. καὶ μὴ λεγέτω ὑμῖν ᾿Εζεκίας ὅτε ῥύσεται ὑμᾶς 
ϑεός, καὶ οὐ μὴ παραδοϑῇ ἡ πόλις αὕτη εἷς χεῖρας βασιλέως .4σ- 
συρίων. μὴ ἀκούετε ᾿Εζεκίου. τάδε λέγει ὃ βασιλεὺς "Aoovolov. O 185 

15 Βουλεύσασϑε εὐλογηθῆναι" ἐχπορεύεσϑε πρός us, καὶ φάγεται 
ἕχαστος τὴν ἄμπελον αὐτοῦ καὶ τὰ σῦκα αὐτοῦ, καὶ πίεσϑε ὕδωρ 
ix τοῦ λάκκου ὑμῶν, ἕως ἂν ἔλϑω καὶ λάβω ὑμᾶς sc γῆν, ὡς 
4 γῆ ὑμῶν, γῆ σίτου καὶ οἴνου καὶ ἄρτου καὶ ἀμπέλων. 
μὴ οὖν ὑμᾶς ἀπατάτω ᾿Εζεκίας λέγων, Ὁ ϑεὸς ὑμᾶς δύσεται. μὴ 

90 ἐῤῥύσαντο οἱ ϑεοὶ τῶν ἐϑνῶν ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ χώραν àx χειρὸς C 
βασιλέως 24o0volov; ποῦ ἐστιν ὃ ϑεὸς «ἰϑὰμ καὶ ρφάδ; καὶ 


8, μὴ φάγωσι] μὴ cum Esaia delet Ch. —— ibid. ἅμα Esaias, Reg., 
Ch., ἄρα Ox. 11. '᾿Ἐξεκίας — 12. δύσεται ὑμᾶς addidi ex Esaia. 
Conf. Reg. IV. 18. 29. Partem horum per negligentiam omisisse Ox. 
prodit interpretatio. 13. χεῖρος Ox. 15. βουλεύσασϑε] s 
βούλεσϑε εὐλογηθῆναι Esaias, ποιήσατε μετ᾽ ἐμοῦ εὐλογίαν Reg. 
17. ἔλϑω Reg., Esaias, Ch., ϑέλω Ox. 


nunc, num sine Domino ascendimus super regionem hanc, ad oppugnan- 
dam eam?. Et dixit ad eum Eliacim et Somnas et Joas: Loquere ad 
servos tuos Syriace; intelligimus enim nos: et ne loquaris ad nos Judai- 
ce: et ut quid loqueris in aures hominum super murum? Et dixit ad 
eos Rabsaces: Numquid ad Dominum vestrum, vel ad vos misit me Do- 
minus meus, loqui verba haec? nonne ad homines, qui sedent super mu- 
rum, ut [ne] comedant stercus et bibant urinam vobiscum: et stetit Rab- 
saces, et exclamavit voce magna Judaice, et dixit. Audite verba magni 
regis Assyriorum. Non seducat vos Ezechias; quia eruet vos Deus, et 
non tradetur civitas haec in manus regis Assyriorum. Nolite audire Eze- 
chiam: Haec dicit rex Assyriorum: consultate, ut foelices sitis: egredi- 
mini ad me, et comedite quisque vitem suam et ficus suas: et ibite 
aquam de cisterna vestra; quoadusque veniam, et ducam vos in terram, 
quae est sicut terra vestra, terra frumenti et vini et panis et vitium. 
Ne seducat igitur vos Ezechias, dicens: Deus liberabit vos. Numquid 
liberaverunt Dii gentium unusquisque regionem suam, de manu regis As- 
syriorum? Ubi est Deus Aetham et Arphad? et ubi est Deus Sepharo 
loannes Malalas. : 10 


146 ' IOANNIS MALALAE 


ποῦ ἐστιν ὃ ϑεὸς Σεπφαρωθϑείμ; μὴ ἠδυνήϑη. Σαμάρεια ῥδυσϑῆναι 
ἐχ τῆς χειρός μου; τίς τῶν ϑεῶν πάντων τῶν ἐϑνῶν τούτων ἐῤ- 
ῥύσατο τὴν ἑαυτοῦ γῆν ἐκ τῆς χειρός μου, ὅτι λέγει, “Ῥύσεταί σε 
κύριος ὃ ϑεὸς Ἰσραὴλ ἐκ χειρός μου; 

Καὶ ἐσιώπησαν καὶ οὐδεὶς ἀπεκρίϑη αὐτῷ διὰ τὸ προστά- 5 
ξαι τὸν βασιλέα μηδένα ἀποχριϑῆναι αὐτῷ. καὶ εἰσῆλϑεν Ἔλια-- 
xeu ὃ τοῦ Χελχίου ὃ oixovóuog καὶ Σομινᾶς ὃ γραμματεὺς 
xal Ἰωὰς ὃ τοῦ ᾿᾿σὰφ ὃ ὑπομνηματογράφος πρὸς Ἐζεκίαν, 
ἐσχισμένοι τοὺς χιτῶνας, καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ τοὺς λόγους Ῥα- 
ψάχου. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἀκοῦσαι τὸν βασιλέα Ἐζεκίαν, ἔσχισε 10 

D τὰ ἱμάτια καὶ σάκκον περιεβάλετο, καὶ ἀνέβη εἰς τὸν ναὸν τοῦ. 

LU 186 , 2 2 ^ ^ 3 , ' - ^ 
κυρίου" καὶ ἀπέστειλεν ᾿Ελιαχεὶμ τὸν οἰκονόμον xol Σομνᾶν τὸν 
γραμματέα καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τῶν ἱερέων, περιβεβλημένους 
σάκχους, πρὸς Ἠσαΐαν, υἱὸν ucc, τὸν προφήτην, καὶ εἶπον 

αὐτῷ, Τάδε λέγει ᾿Ἐζεκίας. Ἥ μέρα ϑλίψεως, δεσμοῦ καὶ ἔλε- 15 

γμοῦ καὶ ὀργῆς 7| σήμερον ἡμέρα, ὅτι ἥκει 7j ὠδὶν τῇ τικτού-- 

σῇ; ἰσχὺν δὲ οὐκ ἔχει τοῦ τεχεῖν. εἰσακούσῃ κύριος ὃ ϑεός cov 
τοὺς λόγους Ραψάκου, ovg ἀπέστειλε βασιλεὺς ““Ισσυρίων ὀνειδί- 
ζειν ϑεὸν ζῶντα xal ὀνειδίζειν λόγοις οἷς ἤχουσε κύριος ὃ ϑεός 

cov, καὶ δεηϑήσῃ πρὸς κύριον τὸν ϑεόν Gov περὶ τῶν καταλε- 80 

λειμμένων τούτων. καὶ ἦλϑον oi παῖδες τοῦ βασιλέως πρὸς 

Ε Ἠσαΐαν" καὶ εἶπεν αὐτοῖς Ϊσαΐας, Οὕτως ἐρεῖτε πρὸς τὸν χύ-- 
1. Σεπφαρωϑείμ  Σεπφαουραΐμ vel Σεπφαρουαΐᾳ Reg. IV. cap. 
17. et 18., Σεπφαρουαΐν cap. 19., πόλεως ᾿Επφαρουαΐμ Esaiae 
cap. 36. et 37., Σεπφαρείμ p. seq. v. 17. 8. Ἰοὰς Ox. 14. si- 


στὲν ΤΡΩ͂Ν Esaias, εἶπον Reg. 15. óscuo)] ὀνειδισμοῦ Esaias, 
om. Reg. 


thim? Nunquid erui potuit Samaria de manu mea? Quis est ex omnibus 
Diis gentium istarum, qui eruerit terram suam de manu mea? Quia di- 
cit: liberabit te Dominus Deus Israel de manu mea. 

Et siluerunt, et nemo respondit ei: quia mandaverat Rex, neminem 
ei respondere. Et ingressus est Eliacim, filius Chelciae, oeconomus, et 
Somnas, et Joas, filius Asaph, a commentariis, ad Ezechiam, scissis tu- 
nicis,; et nunciaverunt ei verba Rabsacis. Et factum est, cum audisset 
rex Ezechias, scidit vestimenta, et obvolutus est sacco, et ascendit in 
templum Domini. Et misit Eliachim, oeconomum; et Somnam, scribams 
et seniores sacerdotum, saccis indutos, ad Esaiam, filium Amos, Prophe- 
tam. Et dixerunt ei: Haec dicit Ezechias: Dies tribulationis et vinculi 
et correptionis et irae hodierna dies: quia venit dolor parturienti; 
virtutem autem non habet pariendi. Exaudiat Dominus Deus tuus verba 
Rabsacis, quae misit rex Assyriorum, ad exprobrandum Deum viventem, et 
ad exprobrandum sermonibus, quos audivit Dominus Deus tuus. Εὖ orabis 
Dominum Deum tuum, pro derelictis his. Et venerunt servi regis ad Isaiam : 
et dixit eis Isaias; sic dicetis ad Dominum vestrum: haec dicit Dominus: ne 


"T - V SEEN 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 147 


gov ὑμῶν. Τάδε λέγει κύριος. M7) φοβηϑῆῇς ἀπὸ τῶν λόγων ὧν 
ἤκουσας, oUc ὠνείδισάν μὲ οἱ πρέσβεις βασιλέως ᾿“σσυρίων. 
χαὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐμιβαλῶ εἷς αὐτὸν πνεῦμα, xal ἀκούσας ἀγγελίαν 
ἀποστραφήσεται εἷς τὴν χώραν αὐτοῦ, καὶ πεσεῖται μάχαιρα ἐν 

δτῇ γῇ αὐτοῦ. καὶ ἀπέστρεψε "Powáxgc, καὶ χατέλαβε τὸν 
βασιλέα σσυρίων πολιορκοῦντα “ομνᾶᾷᾶ. καὶ ἤκουσε βασι- 
λεὺς 2doovglov ὅτι ἐξῆλϑε Θάρα, βασιλεὺς Αἰϑιόπων, mo- V 62 
λιορχῆσαι αὐτόν. καὶ ἀχούσας ἀπέστειλεν elg ἀπάντησιν αὐτοῦ 
τὸν Ῥαψάχην μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ αὐτὸς μείνας ἀπέ- 

10 στειλεν ἀγγέλους πρὸς ᾿Εζεκίαν λέγων, Οὕτως ἐρεῖτε Ἐζεκίᾳ, βα- O 187 
σιλεῖ τῆς Ἰουδαίας. ΠΠ]ή os ἀπατάτω ὃ ϑεός σου, ἐφ᾽ ᾧ πεποι- 
ϑὺὼς εἶ ἐπ αὐτῷ, λέγων, Οὐ μὴ παραδοϑῇ Ἱερουσαλὴμ εἷς χεῖρας 
βασιλέως ᾿σσυρίων. ἢ οὐκ ἤκουσας ἃ ἐποίησαν βασιλεῖς 44a- 
συρίων πάσῃ τῇ γῇ, καὶ μὴ ἐῤῥύσαντο αὐτοὺς οἱ ϑεοὶ τῶν 

15 ἐθνῶν; οὐχὶ οἱ πατέρες μου ἀπώλεσαν τήν τε Γωζὰν xol Χα- 
ρὰν xol Ῥαφεῖς, αἵ εἶσιν ἐν χώρᾳ Θαιμᾶν; ποῦ εἶσιν οἱ βασι- 
λεῖς «ϊμὰϑ' καὶ ““ρφὰδ καὶ πόλεως Σεπφαρείμ; — * 


Καὶ ἔλαβεν Ἐζεκίας τὸ βιβλίον παρὰ τῶν ἀγγέλων, καὶ àvé- Β 
γνω αὐτὸ ἐναντίον κυρίου" καὶ προσηύξατο πρὸς κύριον Ἔζε- 
90 κέας λέγων, Ὁ ϑεὸς Ἰσραὴλ ὃ καϑήμενος ἐπὶ τῶν Χερουβίμ, ὅτι 
σὺ ϑεὸς μόνος εἶ βασιλεὺς τῆς οἰκουμένης, ὃ ποιήσας τὸν ovoa- 


6. A4ouv&] Sic et Paralip. II. 21. 10. 4ofv&» Esaias, Δοβνά Reg. 
recte. Post πολιορκοῦντα delevi βασιλέα. 7. Θάρα] Θαρακὰ 
Reg., Esaias, similiterque apud fosephum Arch. X. 1. 4. Epipha- 
nius et Rufinus, ubi.Graece Θαρσικήν. 17. 4iuà9] Αἰμὰρ Ox. 
20. τῶν Esaias, Reg., τὸν Ox. 


timeas a verbis quae audisti, quibus exprobraverunt me legati regis Assy- 
riorum. Ecce ego immitto in eum spiritum: et audiens nuncium, rever- 
tetur in regionem suam; et cadet gladio in terra sua. Et revertit Rab- 
saces, et invenit regem Assyriorum oppugnantem regem Lomnam. Et 
audivit rex Assyriorum, quod egressus est hara, rex Aethiopum, ad 
oppugnandum eum. Et audiens, misit in occursum ei Rabsacem, cum 
copiis multis: et manens ipse, misit nuncios ad Ezechiam, dicens: Sic 
dicetis Ezechiae regi Judaeae: Non te decipiat Deus tuus, in quo confi- 
disti in eo, dicens; Non tradetur Jerusalem in manus regis Assyriorum. 
Aut non audivisti, quae fecerunt Reges Assyriorum omni terrae? et non 
liberaverunt eos Dii gentium. An nom patres mei disperdiderunt Gozam 
et Charam et Raphes, quae sunt in regione '"Thaeman? Ubi sunt re- 
ges Aemar et Arphad et civitatis Seppharim ? 


Et accepit Ezechias libellum a nunciis, et legit eum ante Dominum. 
Ex oravit Ezechias ad Dominum, dicens; O Deus Israel, qui sedes su- 
per Cherubim: quia tu Deus solus es rex orbis terrarum, qui coelum fe- 


148 da IOANNIS MALALAE 


γὸν καὶ τὴν γῆν, εἰσάκουσον, κύριε, ἐπίβλεψον, κύριε, καὶ ἴδε 

τοὺς λόγους, ofc ἀπέστειλε Σενναχηρείιι, ὀνειδίζων ϑεὸν ζῶντα. 

ἐπὶ ἀληϑείας γὰρ ἠρήμωσαν βασιλεῖς ᾿“σσυρίων τὴν οἰκουμένην 

er ^ M , 3 » ai ἧς 2 € ie. 

ὅλην καὶ τὰς χώρας αὑτῆς, xoi ἔϑαλον τὰ εἴδωλα αὐτῶν εἷς τὸ 

πῦρ" οὗ γὰρ ϑεοὶ ἦσαν, ἀλλ᾽ ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλα καὶ 5 
, Ἄν , EJ , ^ - , c M € ^ - 

C λίϑοε" καὶ ἀπώλεσαν αὕτοὺυς. καὶ νῦν, κύριε ὁ ϑεὸς ἡμῶν, G(U-- 
cov ἡμᾶς ἐκ χειρὸς αὐτῶν, ἵνα γνῷ πᾶσα βασιλεία τῆς γῆς ὅτι 
σὺ εἶ ϑεὸς μόνος. 

Ο 188 Καὶ ἀπεστάλη Ἤσαΐας, υἱὸς ““μώς, πρὸς Ἐζεκίαν, καὶ εἶ- 
πεν αὐτῷ, Τάδε λέγει κύριος ὃ ϑεὸς Ισραήλ. Ἤκουσα, & προσηύξω 10 
πρός με περὶ Σενναχηρείμ, βασιλέως ᾿Πσσυρίων. οὕτως λέγει κύ- 
gioc ἐπὶ βασιλέα ““σσυρίων. Οὐ μὴ εἰσέλϑῃ εἰς τὴν πόλιν ταύτην, 
οὐδὲ μὴ βάλῃ ἐπὶ αὐτὴν βέλος, οὐδὲ μὴ στήσῃ ἐπ᾿ αὐτὴν ϑυρεόν, 

- - €T 
οὐδὲ μὴ κυχλώσῃ ἐπὶ αὐτὴν χάρακα, ἀλλὰ τῇ 00Q 7 ἦλϑεν, ἐν 
αὐτῇ ἀποστραφήσεται, Ort τάδε λέγει κύριος. Ὑπερασπιῶ τῆς 15 
D πόλεως ταύτης τοῦ σῶσαι αὐτὴν Óv ἐμὲ καὶ διὰ Ζίαβίδ, τὸν 
παῖδά μου. t 
- Kol ἐξῆλϑεν ἄγγελος κυρίου νυχτός, καὶ ἀνεῖλεν ἐκ τῆς πα-- 
ρεμβολῆς τῶν ᾿“σσυρίων οπε' χιλιάδας. καὶ ἀναστάντες τὸ πρωὶ 
[3 , 4 , y ν 3 S Lu cula c 
ηῦρον πάντὰ τὰ σώματα vYEXQU' καὶ ἀποστραφεὶς ἀπῆλϑεν ὃ βα- 20 
* » J i] Ὕ} Α , & C» - 34 
σιλεὺς «““σσυρίων, xai ᾧχησε τὴν Νινευῆ. καὶ ἐν τῷ αὐτὸν 
προσχυγεῖν ἐν οἴχῳ Σαρὰχ τὸν πάϊραρχον ᾿δραμέλεχ καὶ 
1. ἴδε] εἶδε Ox. 8. ἠρήμωσαν Ch., ἐρήμωσαν Ox. 18. 9v- 
ρεόν Ch., ϑυραιόν Ox. 22. Σαρὰγ] Νασαρὰχ Esaias, ἤεσε- 


σὰχ Reg., ᾿Αῤδὰχ Chron. Pasch. p. 116. B, ᾿δράσκῃ Iosephus X. 1.5. 
ibid. τὸν πάτραρχον Ch., Esaias, Chron., τῶν πατράρχων Ox. 


cisti et terram, Exaudi Domine, inspice Domine verba, quae misit 
Sennacherim, ad exprobrandum Deum viventem. In veritate enim deso- 
laverunt reges Assyriorum orbem terrae totum, et regiones ejus: et inje- 
cerunt idola eorum in ignem. Non enim Dii erant, sed opera manuum 
humanarum, ligna et lapides; et disperdiderunt eos. Et nunc Domine 
Deus noster, salva nos de manu eorum; et cognoscat omne regnum ter- 
rae, quia tu es Deus solus. 

Et missus est Esaias, filius Amos, ad Ezechiam: et dixit ei. Haec 
dicit Dominus, Deus Israel: Audivi quae orasti ad me, de Sennacherim, 
rege Assyriorum. Sic dicit Dominus, de rege Assyriorum. Non ingre- 
dietur in urbem hanc, neque jaciet in eam sagittam, neque scutum ei 
Opponet, neque eam vallo circumdabit: sed via, qua venit, in ea rever- 
tetur. Quia haec dicit Dominus: protegam urbem hanc, ad salvandam 
eam, propter me, et propter Davidem, servum meum, 

Et egressus est Angelus Domini per noctem, et occidit de castris 
Assyriorum crxxxv millia. Et surgentes mane, invenerunt omnia corpo- 
ra mortua. Et Rex Assyriorum reversus, abiit, et habitavit in Nineve: 
et cum ipse adorabat in domo Sarach, Dei sui Patrii, Adramelech et 


CHRONOGRAPHIA. L. V. 149 


Σαρσάρ, υἱοὶ αὐτοῦ, ἐπάταξαν αὐτὸν μαχαίραις, αὐτοὶ δὲ διε: 
σώϑησαν εἷς 24ouevíav. καὶ ἐβασίλευσε Ναχορδάν, ὃ υἱὸς ai- 
τοῦ ἄλλος, ““σσυρίων. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ἐζεκίου ἐβασίλευσε τῶν Ἰουδαίων Ἡ 

5 Mavacoic ἔτη ve. 

Εἰσὶν οὖν τὰ πάντα ἀπὸ 240óp. ἕως Mavacot, ἔτη exo. 

Ἔν τοῖς ἔτεσι δὲ τούτοις οἱ Ῥόδιοι, ὡς μηδενὶ ὑποταγέντες Ο 180 
ἐν πολέμοις, ἀλλ αὐτονομοῦντες καὶ ϑαλασσοκρατοῦντες, εὐ- 
χαρίστως φερόμενοι, ἀνέστησαν ἐν τῇ αὐτῇ νήσῳ στήλην χαλκῆν 

τοτῷ Ἡλίῳ μεγάλην πάνυ" ἥντινα ἐκάλεσαν χολοσσόν, ὡς φοβερὸν 
ϑέαμα, καὶ ἐχρημάτισαν ἑαυτοὺς ἔχτοτε ἹΚολοσσαεῖς. 

Ἱπετὰ δὲ Β]ανασσῆν ἐβασίλευσε τῆς Ιουδαίας ᾿Ελιακεὶμι καὶ 
Ἰωακείμ, ἀδελφοὶ αὐτοῦ, ἔτη uó. 

Γίνεται οὖν ἀπὸ ᾿δὰμ τὰ πάντα ἔτη ετξε'. 


i. Σαρσάρ] Σαρασάρ Esaias, Reg., Iosephus X. 1. 5. 2. ifa- 
σίλευσεν ᾿Ασορδὰν recte Esaias, Reg. 12. ἐβασίλευσε τῆς ᾿Ιου- 
δαίας ᾿Ἐλιακεὶμ καὶ ᾿Ιωακεὶμ, ἀδελφοὶ αὐτοῦ, ἔτη uó.] ,Quam 
aliena a vero sunt ista! Manassi enim successit fil. ejus Amon, per 
an. 2. Amoni successit fil. ejus Josias, per an. 31. Josiae successit fil. 
ejus Joachaz, per Mens. 3. post quem a Pharaone Nechaone rex 
constitutus est Eliakim, qui et Joakim dictus est; Josiae vero et hic 
erat filius: regnavit vero hic annis 11. adeo ut a Manasse rege ad 
ultimum horum annum anni quidem intercesserint 45. atque haec 
forsan Auctoris nostri mens est, infeliciter licet expressa: pro ἀδεζ- 
qoi ideo legendum ἀδελφός. ““ Ch. lta lacuna statuenda post ἴου- 
δαίας., seribendumque ᾿Ελεακεὶμ 0 xol ᾿Ιωακείμ, ἀδελφὸς αὐτοῦ sc. 
loachaz. Corrigendus etiam Cedrenus p. 112. C μετὰ δὲ ᾿Ιωάχαξ 
ἐβασίλευσεν Ἰωακεὶμ καὶ ᾿Ελιακεὶμ ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ. 


Satsar, filii ejus, percusserunt eum gladiis: ipsi autem salvi evaserunt in 
Armeniam. Xt regnavit Assyriis alter filius ejus, INachordan. 
Ezechiam excepit in regno Judaeorum Manasses, qui regnavit annos 
Lv. Ab Adamo igitur, ad Manassem usque, anni sunt uuumnccoxxi. 
Per id autem tempus Rhodii, (nullius in potestatem redacti, sed sui 
juris et Maris Domini,) tantae foelicitatis in gratiam, statuam in insula 
sua ex aere ingentem Soli posuerunt: quam, quod stupendae esset ma- 
gnitudinis, Colossum dixere; exinde etiam seipsos Colossenses denomi- 
nantes. 
Post Manassem Judaeorum regnum tenuerunt fratres ejus, KEliakim 
et Joakim, per annos xLrv. Ab Adamo igitur in totum numerantur anpj 
MMMMMCCCLXY. 





0 490 A40roz EKTOZ- 


V 63 
ΧΡΟΝΩ͂Ν BAZIAEIAZ AZZTPIS)N ΚΑΙ 
AINEIOT AZKANIOT. 


A Dou οὖν τῆς βασιλείας ᾿Ιωακεὶμ βασιλέως ὁπλισάμενος "κατὰ 
Ιουδαίων ἀνῆλϑε Ναβουχοδονόσορ, βασιλεὺς 24oovolwv* καὶ 
παρέλαβε τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ πᾶσαν τὴν γῆν τῆς Ἰουδαίας, 
καϑὼς οἱ προφῆται προέλεγον τῷ Ἰσραήλ. καὶ ἀπήγαγε τὸν 
ἸΙωαχείμ, βασιλέα τῶν Ιουδαίων, αἰχμάλωτον καὶ πάντα τὰ 5 
βασιλικὰ σκεύη καὶ πάντας δοριαλώτους ἐποίησε, καὶ οὐκέτι 

O 191 ἐβασίλευσε τῶν Ἰουδαίων οὔτε Ἱερουσαλήμ, πόλις τῆς Ἰουδαίας, 
οὔτε Σαμάρεια. χαὶ λοιπὸν παρεδόϑη 7) βασιλεία τῶν Ἰουδαίων 
εἰς χεῖρας ᾿Πσσυρίων, καὶ ἐκυρίευσαν αὐτῶν. ἐν δὲ τῷ πέμπτῳ 
ἔτει τῆς βασιλείας Ναβουχοδονόσορ πᾶσα ἡ αἰχμαλωσία τῶν 10 

Β Ἰουδαίων ἐγένετο ἐν Βαβυλῶνι, καϑὼς Εὐσέβιος ὃ Παμφίλου 
ἐχρονογράφησεν, 

10. πᾶσα] πρώτη Schurzfleisch. Notit. Bibl. Vinar, p. 253. Quod 


debebat ἡ πρώτη «iyu. dici ^ Sed αἰχμαλωσία hic sunt captivi. 
11. Εὐσέβιος] Conf. hunc p. 86. ed. Mai. 


LIBER SEXTUS 


DE TEMPORIBUS REGNI ASSYRIORUM ET 
AENEAE, ASCANII PATRIS, 


J oachimo autem regnante, Nabuchodonosor Assyriorum rex, cum exer- 
citu veniens contra Judaeos, Hierosolymam cepit Judaeamque omnem: 
juxta ac a Prophetis Israeli praedictum fuerat. Regem autem ipsum Joa- 
chimum populumque omnem captivos habuit, et in mancipia fecit: omnem- 
que regium apparatum deportavit; nec in posterum populus Israeliticus 
regem sibi amplius habuit, aut Samariae aut Hierosolymis regnantem. 
Sed imperium gentis Judaicae Assyriis delatum, deinceps penes eos re- 
mansit. Accidit autem Captivitas illa universalis Babylonica, ad quintum 
annum Nabuchodonosoris: uti Eusebius Pamphili in Chronico suo tradidit. 


5 φανίᾳ. 


IOANNIS. MALALAE CHRONOGR. L. VL 151 


Ἐν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις oi z4vdol ἔλαβον τὰς βασιλείας, 
ἤτοι τοπαρχίας, δυνάμει ἀπὸ τῶν πλησίον ὄντων ἄλλων ἐϑνῶν. 
χαὶ ἐβασίλευσε τῶν “υδῶν πρῶτος ὃ ᾿“ρδεὺς ἔτη λε΄. ὅστις καὶ 
ὑπέταξε τὰ πλησίον ἔϑνη καὶ βασίλεια, καὶ διῆγεν ἐν ὑπερη- 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ναβουχοδονόσορ, βασιλέως i4oov- 
οίων, ἐβασίλευσε Βαλτάσαρ, ὃ υἱὸς αὐτοῦ. ὅστις εἷς τὰ ἱερατι-- 
xà σκεύη τῶν Ἰουδαίων ὑπηρετεῖτο" ἐχίρνα δὲ καὶ ταῖς παλλακαῖς 
αὐτοῦ εἰς αὐτὰ καὶ πᾶσι τοῖς συνεσϑίουσιν αὐτῷ, ἐνυβρίζων 


, - HI - ^ 
1οαὐτά. καὶ ἐν τῷ ἀνακεῖσϑαι αὐτὸν ἐν ἀπονοίᾳ χαὶ δειπνεῖν 


ἑώρα ἔνϑα ἀνέκειτο ἐν τῷ κατέναντι τοίχῳ τοῦ παλατίου ἐξαί- 
φνης ἀστράγαλον χειρὸς ἀνθρώπου γράφοντα, Πανῆ, ϑεκέλ, 
φαρές. καὶ ταῦτα γράψας ὃ ἀστράγαλος τῆς χειρὸς ἀφανὴς ἐγέ- 
vero. ὃ δὲ Βαλτάσαρ ἀναγνοὺς τὰ γράμματα ἐκάλεσε πάντας 


15 τοὺς ἐπαοιδοὺς καὶ μάγους καὶ ἀστρονόμους καὶ ὀνειροχρίτας 


τῆς χώρας αὐτοῦ, ἐπερωτῶν αὐτούς, Τίς ἐστιν δύναμις αὕτη 
τοῦ ἀστραγάλου ἢ τίς ἡ ἑρμηνεία τῶν γραφέντων on αὐτοῦ; 
καὶ οὐδεὶς ἠδυνήϑη ἑρμηνεῦσαι αὐτῷ. καὶ ἀκούσας ὅτι ὃ αὐτοῦ 
πατὴρ ἐν πολλῇ τιμῇ εἶχε τὸν Δανιήλ, ὄντα ἐκ τῆς Ἑβραίων 


20 αἰχμαλωσίας, ὕστις τὰ ὁράματα αὑτοῦ ἡρμήνευε, μετεστείλατο 


τὸν ΖΙανιὴλ xal λέγει αὐτῷ, Ἐπειδὴ χάρις ἐστὶ ϑεοῦ παρά σοι, 
« , , u - €- ^ ^ 
ἑρμήνευσόν μοι ὕπερ εἶδον τοῖς ἐμοῖς ὀφθαλμοῖς, xol τὴν τῶν 

, , , , ς i] ^ 2 ^ 
γραμμάτων δύναμιν σαφήνισόν μοι. ὁ δὲ Ζανιὴλ ἀκούσας xoi 


2. πλησίον Ch., πλησίων Ox. 20. ἡρμήνευε Ch., iguzvsvs Ox. 


Circa haec tempora Lydi, vicinis gentibus armis subactis, dominari 


coeperunt. Lydorum rex primus Ardeus fuit; qui xxxvi annos regnavit. 
Subegit hic ditiones undique adjacentes atque regna: atque inde elatior 
factus, in summo fastu vitam egit. 

Nabuchodonosoro autem successit, in regno Assyriorum, filius ejus, 
Baltasar: qui Judaeorum vasa sacra mensae suae in ministerium adhibuit: 
Quibus etiam, per ludibrium, misceri jussit vinum concubinis suis et con- 
vivis omnibus. lnterim vero dum Rex Genio suo cum omni insolentia in- 
dulgeret; ecce articulus manus humanae, ex opposito coenaculi pariete 
subito emergens scribebat: Mane, Thecel, Phares. Scripsit haec manus 
articulus, et evanuit. Baltasar autem, perlecta scriptura , vocavit ad se 
Jncantatores, Magos, Astrologos, et Somniorum interpretes, qui in Ba- 
bylone fuerunt, omnes: et quaesivit ab iis: Quidnam sibi vellet Digitus 
visus; aut quale haberet ab illo scriptum interpretamentum? Caeterum 
nemo ista interpretari potuit. Rex autem certior factus, Danielem quen- 
dam, ex captivis Hebraeorum, summa in veneratione apud patrem suum 
fuisse, ob interpretationem Somniorum, Danielem accersit; et edixit ei: 
Quandoquidem Dei gratia in te est, interpretare mihi, quod oculis meis 
vidi; notumque mihi facito scripturae sensum. Daniel vero his auditis, 


€ 
O 192 


152 IOANNIS MALALAE 


ἑωρακὼς τὴν δύναμιν τῶν γραμμάτων, λέγει αὐτῷ, ἸΠακροϑύμη- 
σον ἐπὶ ἐμοί, βασιλεῦ, καὶ μὴ ὀργισϑῇς, καὶ ἕρμηνείσω σοι τὴν 
τῶν γραμμάτων δύναμιν. ὃ δὲ ἐπωμόσατο μὴ ποιεῖν αὐτῷ xd 
κὸν ἑρμηνεύοντι. καὶ λέγει αὐτῷ ὃ Ζανιήλ, Ὃ ϑεὸς τοῦ οὖρα- 


V.64 νοῦ xol τῆς γῆς ἀγαναχτήσας κατά σου ἐπλήρωσε τὴν βασιλείαν 5 
O 193 σου. καὶ τοῦτο ἀχούσας ἀπέλυσεν αὐτὸν ἰδεῖν εἰ ἀληθεύει. χαὶ 


Β 


O 194 


pe9* ἡμέρας Δαρεῖος ὃ ἸΠῆδος, ὧν ἐτῶν ξ΄, τυραννήσας ἐπῆλϑε 
καὶ ἔσφαξεν αὐτόν, καὶ ἔλαβε τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Δαρείου ἐβασίλευσαν ἕτεροι Baci- 
λεῖς ᾿Ἡσσυρίων ἕως ᾿“στυάγους. χαὶ λοιπὸν ὃ ᾿“΄στυάγης ἐβα- 10 
σίλευσε Περσῶν, ὃς ἐπεστράτευσε χατὰ τῶν “υδῶν, ἀνελϑὼν 
μετὰ δυνάμεως πολλῆς. ἐν ᾧ χρόνῳ ὃ ἥλιος ἐξέλειψεν ἐπὶ πολλὰς 
ὥρας τῆς ἡμέρας, προειπόντος Θαλοῦ τοῦ φιλοσόφου τὴν ἔκλει-- 
ψιν τοῦ ἡλίου. ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις Πεισίστρατος πολεμῶν 
δημαγωγεῖ, τῶν “υδῶν μὴ ἡττηθέντων τῷ πολέμῳ, ἀλλὰ τοῦ 15 
᾿4“στυάγους ἀφ᾽ ἑαυτοῦ ἀναχωρήσαντος. τότε τοῦτο γνόντες ot 
Πισαῖοι δευτέραν ἑορτὴν ἐπετέλεσαν ἀγῶνος Πυϑίων, εὐχαρι- 
στοῦντες τῷ Ἡλίῳ, παρατιϑέμενοι ἑαυτοὺς “Τυδοῖς καὶ τῷ κρά- 
τει τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. 


Καὶ λοιπὸν ἐν τοῖς μετὰ ταῦτα ἐφηῦρον ἑορτὴν ἀγῶνος τρί- 20 


12. ἐξέκλειψεν Ox. 15. Post δημαγωγεῖ excidise quae- 
dam videntur. 17. Πισαῖοι Ch., Πεισαῖοε Ox. Sic et 
infra. ibid. Πυϑίων] Πυϑίῳ Ox. Quod potest etiam IIv- 


ϑίου scribi. 


i» 

ubi vim Scripturae hujus percepisset, dixit Regi: ,,Si modo veniam mi- 
hi dabis, O Rex, nec iratus eris; verborum sensum ego tibi expediam.** 
Respondens rex, juramento confirmavit, nihil mali eventurum illi ex in- 
terpretatione. "'Tum Regi Daniel; ,,Deus (inquit) Coeli et terrae, in- 
fensus tibi, regnum tuum ad exitum perduxit. Haec ubi audisset Rex, 
dimittit illum, praedictionis eventum expectaturus. Paucis vero post die- 
bus, Darius Medus, cum annum ageret sexagesimum, contra regem arma 
movit: eoque interfecto, regnum sibi vendicavit. 


Darium autem exceperunt caeteri Assyriorum reges usque ad a 
gem: qui deinceps Persis regnavit. Movebat hic bellum contra Lydos, 
ingenti veniens cwn exercitu. Accidit autem eodem tempore solis defe- 
ctio, quae per multas diei horas duravit; hanc vero 'Thales Philosophus 
praedixerat. Eodem tempore Pisistratus se belli ducem Lydis praebuit; 
qui cum Persis aequo Marte pugnantes, saltem non sunt devicti. Quin 
et Astyages ultro retrocessit. Quod cum intellexissent Pisaei, Solemni- 
tatem illam alteram Pythii certaminis, solis in honorem, celebrarunt; 
subjicientes sese Lydorum imperio, et potestati ejus. 


Posteris deinde temporibus, iidem Pisaei tertiam Solennitatem indi- 


CHRONOGRAPHIA. L. VI. 153 


vov οἵ αὐτοὶ Πισαῖοι, τὰ Ἴσϑμια τῷ Πλούτωνι. τετάρτην δὲ 
ἑορτὴν ἐφηῦρον ἀγῶνος οἱ αὐτοὶ Πισαῖοι, καὶ ἐπετέλεσαν τὰ INC 
pas τῷ 4Ιιονύσῳ.. 
E - Merü δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ ““ρδέως ἐβασίλευσαν “υδῶν 
δυὐχτὰ ἕως Κροίσου τοῦ ὑπερηφάνου" ἐβασίλευσε δὲ ὃ αὐτὸς 
ο΄ Κροῖσος ἔτη εε΄. κατέσχεν οὖν ἣ βασιλεία Δυδῶν τὰ πάντα C 
ἔτη oA. 
"Ev δὲ τοῖς χοόνοις τῆς βασιλείας αὐτοῦ ὃ αὐτὸς Κροῖσος 
ὑπέταξε πάσας τὰς ἐπαρχίας, ἤτοι βασιλείας, τὰς πλησίον αὐὖ-- 
1οτοῦ xol τὰς πόῤῥωθεν, λαμβάνων ἀπὸ μὲν τῶν πειϑομένων 





2. - , 3 *' - E] , )0ὔἁ) ὦ 2 ^ A 
αὐτῷ φόρους, ἀπὸ δὲ τῶν ἀνθισταμένων αὐτῷ αὐτοὺς καὶ 
, ^ , 2 - Ν 5 , ; , c b M ^ 
| τὰς βασιλείας αὑτῶν. καὶ εἶχε φόβον πολὺν, ὡς εὐτυχὴς καὶ 
γιχητής" χαὶ ὑπτιώϑη. ἐν οἷς χρόνοις Σόλων ἐφιλοσόφει, 
ες ἹΜετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ᾿“στυάγους, βασιλέως Περσῶν, ἐγέ- 
i5vero βασιλεὺς Κῦρος ὃ Πέρσης" ὅστις ἐφίλησε τὴν γυναῖχα τοῦ 
πρὸ αὐτοῦ βασιλέως “Ιαρείου Βαρδάνην, καὶ ἔλαβεν αὐτήν. τῷ 
, » - , r ^ c 
δὲ τεσσαρεσκαιδεχάτῳ ire τῆς βασιλείας Κύρου Κροῖσος ὃ fa- p 
σιλεὺς τῶν «“΄υδῶν διδαχϑεὶς ἀπὸ τῶν συγχλητικῶν αὐτοῦ τὴν 
πρῴην τοῦ ““στυάγους, βασιλέως Περσῶν, ἐπὶ τὴν “υδίαν no- 
90 λεμιχὴν παρουσίαν, ἠγαγνάχτησε. καὶ δηλοῖ Κύρῳ, τῷ βασιλεῖ Q 195 
ἹΠερσῶν, παραχωρῆσαι αὐτῷ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ καὶ ἀναχω- 
᾽ (0097, pu ; 
ρῆσαι, ἢ δέξασϑαι τὴν παρουσίαν τῆς εὐτυχεστάτης αὐτοῦ βασι- 
λείας πολεμοῦσαν. ὃ δὲ Κῦρος, βασιλεὺς Περσῶν, δεξόμενος τοὺς 


15. βασιλεὺς βασιλέως Ox. 


xerunt, Jsthmia Plutoni celebrantes. Quartam denique addiderunt iidem 
Pisaeis Vemea scilicet: et haec in Bacchi honorem. 

Ardeo successerunt, in regno Lydorum, reges alii vr, usque ad 
Croesum: illum superbum; qui regnavit annos xv. n universunr itaque 
duravit Lydorum regnum annos ccxxxil. 

Croesus autem imperium tenens, ditiones omnes, non vicinas tantum, 
-sed et longe etiam dissitas, in potestatem suam redegit: tributa autem, 
ab eis qui dederunt se, exegit: repugnantibus vero et regna et liberta- 
tem ademit. ltaque reformidarunt eum omnes, tanquam hominem fortu- 
natum, victoremque: inde rex elatior factus. Hoc tempore claruit So- 
lon Philosophus. 

Astyagi, in regno Persarum, succedebat Cyrus, Persa: qui et uxo- 
rem Darii regis, Antecessoris sui, Bardanem, quam amavit, in uxorem 
sibi accepit. Decimoquarto autem anno regnantis Cyri, Croesus, a Pri- 
moribus suis edoctus, de hostili illa irruptione, quam in Lydiam superio- 
ribus annis fecerat Astyages, Persarum rex; ira commotus est: atque ad 
Cyrum, Persarum regem mittit, qui ab eo postularent, uti vel regno suo 
decedat; aut cum foelicissimo rege congressurus, belli fortunam expecta- 
ret. Cyrus autem, legatis exceptis, et perlectis Croesi literis, fespon- 


154 IOANNIS MALALAE 


σταλέντας πρέσβεις, καὶ ἀναγνοὺς τὰ παρ᾽ αὐτοῦ γραφέντα, εἶπε 

τοῖς πρεσβευταῖς, Τί γὰρ ἠδίκηται nag ἐμοῦ Κροῖσος, τοσαΐί- 
- 2 ον 3.02» LÀ * ^ 9^" - LER 

τὴν γῆν ἀφεστηκὼς 6x ἐμοῦ xoi τῶν ἐμῶν βασιλείων; ἢ πῶς 

, , , , , . Ἰώ 
τοσούτων διαδραμόντων. χρύνων βλάβην χώρας διεκχδιχεῖ; xol 

- , - - 
ἀδημονῶν ἠβούλετο φυγεῖν ἐπὶ τὴν ᾿Ινδικὴν χώραν. ἰδοῦσα 055 
αὐτὸν ἀϑυμοῦντα ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ ἐπερωτήσασα καὶ μαϑοῦ-- 

2 ? - ^ -“ , 2 - c 3 b! "- 
σα παρ᾽ αὐτοῦ τὸ πρᾶγμα, λέγει αὐτῷ ὅτι Eni Δαρείου, τοῦ 

, ἘΣ , ^ 

πρώτου μου ἀνδρός, ἦν ἀνήρ τις "Eflgatoc, προφήτης, σοφίαν 

» - €» Z4 , ? - ? ^ Cm 2 
ἕχων ϑεοῦ, ᾧ ὄνομα Zlavujk, ix τῆς αἰχμαλωσίας τῶν υἱῶν To- 
ραήλ, ὅντινα ἐν πολλῇ τιμῇ εἶχεν ὃ βασιλεὺς ΖΙαρεῖος, καὶ δίχα 10 
αὐτοῦ οὐδὲν ἔπραττεν ἐν τοῖς πολέμοις. καὶ ἐπερωτῶν αὐτὸν 
ἡνίκα εἶχε πόλεμον, κατεπολέμει τοὺς ἐναντίους" ὅστις μετὰ τὴν 
τελευτὴν ἐκείνου, πλούσιος ὧν καὶ γεγηρακώς, ἰδιάζει elc τὴν IMa- 

J , € &e* - ? , - » ^ » 
ραβίτιδα χώραν. ὁ δὲ Κῦρος ἀκούσας ταῦτα, ἔπεμψε πρὸς «v- 
τὸν τοὺς μεγιστᾶνας αὐτοῦ, ὕπως μετὰ τιμῆς ἀγάγωσιν αὐτόν. 15 
oí δὲ ἀποσταλέντες ἀπὸ Κροίσου πρὸς Κῦρον ὑποστρέψαντες 

- M , N 3: ^ - Ὁ e AAA 

slg τὴν “υδῶν χώραν τὴν ἀπόκρισιν τὴν ÓoOtcav αὐτοῖς ἀπὸ 
, 25V) - 5 , 

Κύρου τῷ ἰδίῳ βασιλεῖ ἀπήγαγον. 

Ὃ δὲ Κροῖσος, βασιλεὺς “υδῶν, ἐπιλέξαμενός τινας ἐκ τῶν 
ἰδίων αὐτοῦ ἀνθρώπων πιστούς, xol δοὺς αὐτοῖς δῶρα εὐτελῆ 20 
xai ἕτερα δῶρα βασιλικά, ἀποστέλλει εἰς Ζελφοὺς εἷς τὸ μαν-- 
τεῖον, εἰρηκὼς αὐτοῖς ὅτι ᾿Τλλάξατε τὸ σχῆμα ὑμῶν καὶ φορέ- 

΄ - &: 3 , ? A ^ ? d 
ours lyvnviov σχῆμα, καὶ ἀνελθόντες eig τὸ μαντεῖον ἐπίδοτε 


3. βασιλείων Cedrenus p. 136. C, βασιλειῶν Ox. — 21. “έλφους 
Ox. bis, 


dit eis. ,,Ecquid injuriae a me Croeso illatum est, qui a me meisque 
regnis tanto terrarum spatio disjunctus est? Aut quomodo, tot jam ela- 
psis annis, finium invasorum injurias nunc demum exigit?** Et quidem 
Cyrus, anxius animi, in Indiam fugere in animo habuit: uxor vero eum 
tam perturbatum videns, quidnam ei in causa esset inquirit: et edocta 
rem, ita deinde eum affatur, Regnante Dario, marito meo priore, vates 
quidam erat Kbraeus, ex captivitate Israelitica , nomine Daniel: fuit hic 
Divina sapientia praeditus; quemque rex Darius summo habuit in hono- 
re, nec, nisi cum eo prius communicata re, hostile aliquid aggressus est. 
Bellum autem suscepturus, ubi Danielem consuluerat, hostes ubique de- 
bellavit. Daniel autem iste, aetate jam grandior factus, et opibus abun- 
dans, post Darii obitum , in Marabitidem regionem privatam vitam actu- 
rus, recessit. Haec ubi audisset Cyrus, mittit ex Primoribus suis, qui 
Danielem honorifice adducerent. Legati interim, qui a Croeso ad Cyrum 
missi fuerant, Lydiam reversi, Cyri responsum regi suo retulerunt. 
Croesus autem, Lydorum rex, fidos quosdam ex suis delegit, quos 
donis tum vilibus, tum regiis instructos, Delphos, ad Oraculum dimisit ; 
dicens eis: ,,Habitu vestro mutato, Aegyptium vobis sumite: et Ora- 


CHRONOGRAPHIA. L. VI. 155 


τὰ εὐτελῆ δῶρα τῷ ἱερεῖ, λέγοντες αὐτῷ ὅτι «Αἰγύπτιοί ἐσμεν, 
καὶ ἤλθομεν ἐπερωτῆσαι τὴν Πυϑίαν, καὶ ἐκ τοῦ μήκους τῆς 
ὅδοῦ ἐληϑαργήσαμεν διὰ τί ἤλϑομεν ἐπερωτῆσαι ἢ αἰτῆσαι" 
ἀλλ᾽ εὖξαι καὶ ἐπερώτησον τὴν ϑεὰν διὰ τί ἤλϑομεν. καὶ εἰ μὲν 
54g ὑμῖν διὰ τί ἤλϑετε, δότε καὶ τὰ βασιλικὰ δῶρα καὶ εἴπατε 
τῷ ἱερεῖ μαϑεῖν εἰ νικῶ τὸν βασιλέα Περσῶν τὸν Κῦρον. οἵ 
δὲ λαβόντες τὰ δῶρα ἀπῆλϑον εἷς Δελφοὺς εἷς τὸ ἱερόν, καὶ 
ἔδωχαν τὰ δῶρα τὰ εὐτελῆ, καὶ εἶπον ἑαυτοὺς ““ἰγυπτίους, καὶ 
ὅτε Ἐληϑαργήσαμεν διὸ ἤλϑομεν. καὶ ἀκούσας ὃ ἱερεὺς ἐξεπλάγη, Ο 197 
10 xoi δεξάμενος τὰ δῶρα τὰ εὐτελῆ, εἰσελϑὼν ηὔξατο, καὶ ἔλαβε τὴν 
ἀπόκρισιν ταύτην παρὰ τῆς Πυϑίας. Οἶδα ψάμμου τὸν ἀριϑμὸν C 
xui μέτρα ϑαλάττης οὐ λαλέοντος δὲ ἀκούω καὶ κωφοῦ ξυνίη- 
μι. παίζειν δέ μὲ πειρᾶται Κροῖσος ὃ βασιλεὲς καὶ οἱ τούτου 
Zdvüol. xal ἐξελϑὼν ὃ ἱερεὺς εἶπεν αὐτοῖς, Οὐκ ἐστὲ “ἽἸγύπτιοι, 
15 ἀλλὰ “υδοί, χαὶ οὐκ ἐληϑαργήσατε, ἀλλὰ παίζοντες τὰ ϑεῖα εἰ-- 
ρήχατε ταῦτα. καὶ ἐπιδέδωχεν αὐτοῖς γράψας τὸν χρησμὸν ἐν 
διπτύχοις εἷς τὸ εἰδέναι Κροῖσον τὸ ϑαῦμα. ἐχπλαγέντες δὲ οἱ 
ἀπελϑόντες ἐπιδεδώχασι καὶ τὰ ἄλλα βασιλικὰ δῶρα τῷ ἱερεῖ, 
εἰπόντες αὐτῷ ὅτι Κροῖσος ὃ βασιλεὺς ἡμᾶς ἔπεμψεν, ἐπειδὴ nó- 
φολεέμον ἔχει πρὸς Κῦρον, τὸν Περσῶν βασιλέα" ἀλλὰ μάϑε εἰ vt- 
χῇξ αὐτόν. καὶ εἰσελθὼν πάλιν ὃ ἱερεὺς καὶ εὐξάμενος ἔλαβε Ὁ 
τὸν χρησμὸν τοῦτον. Κροῖσος “λυν ποταμὸν διαβὰς μεγάλην Ο 198 


8. διὰ om. Cedrenus. δ. δότε Ch., Cedrenus, δῶρα Ox. 10. τὰ 
εὐτελῆ] εὐτελῆ Ox. 18. παίζειν Ch., παίζην Ox. 


culum adeuntes, viliora illa dona sacerdoti tradite; dicentes ei: Aegyptii 
sumus, et Oraculum consulturi venimus: ex itineris autem longitudine, 
omnino nobis excidit, quod sciscitaturi essemus. Itaque ipse Deam ro- 
gato; quamnam ob causam nos huc advenimus.* Si autem dicat vobis, 
quorsum venistiss tum dona etiam regia illi dabitis; insuper eum rogan- 
tes, ut ab Apolline ediscat; utrum ego Cyrum, Persarum regem, supera- 
turus sim. Legati itaque, donis acceptis, Delphos, ad Oraculum profi- 
ciscuntur: dona autem viliora Sacerdoti offerentes, dicunt se Aegyptios 
esses itineris vero causam sibi excidisse. Hoc audito, obstupuit Sacer- 
dos; dona autem vilia accipiens, fanum ingreditur: votisque conceptis, a 
Pythia tulit hoc responsum. ,,Novi ego arenae numerum, et maris men- 
suram. Audio etiam non loquentem, tacentemque intelligo. Egone ut a 
Croeso et Lydis ejus illudor dolis?* Egressus autem sacerdos, Vos, 
inquit, Aegyptii non estis, sed Lydi; nec oblivione capti, sed Numini 
illudentes, haec dixistis. Oraculi vero responsum, Diptychis exaratum, 
Sacerdos eis tradidit; ut Croesus Miraculum.inde sciret. Legati autem 
attoniti, dona etiam pretiosiora illa sacerdoti obtulerunt, dicentes: Croe- 
sus rex noster cum Cyro, Persarum rege, bellum habiturus est: nos ita- 
que misit consultum, an superior evasurus sit. Sacerdos itaque iterum 
ingressus, et precatus, hoc tulit responsum. ,Croesus, Haly fluvio tra- 


" 


156. IOANNIS MALALAE 


, PE 
ἀρχὴν καταλύσει. καὶ γράψας καὶ τοῦτον τὸν χρησμὸν ἂν διπτύ-- 
χοις δέδωχεν αὐτοῖς ἀπενεγκεῖν τῷ βασιλεῖ Κροίσῳ" xal ἀπέ- 
Àvotv αὐτούς. ᾿ 

, - 4 ; 
Ὃ δὲ προφήτης Zank εἰσῆλϑε πρὸς τὸν βασιλέα Περσῶν 
Κῦρον" καὶ λέγει αὐτῷ, Εἰπέ μοι εἰ νικῶ Κροῖσον τὸν βασιλέα 5 
^ , - - AX s 
““υδῶν. καὶ ἀνεβάλετο τοῦ εἰπεῖν ὃ “1ανιήλ΄ καὶ ἀγανακτήσας 
. 9 P] - € ^ » y s P] Li , * 
xcv αὐτοῦ ὁ βασιλεὺς ἔβαλεν αὐτὸν εἷς λάκκον λεόντων. χαὶ 
^ cet E] ^ » c A - , , , rw Y 
μαϑὼν ort οὐδὲν ἔπαϑεν ὑπὸ τῶν ϑηρίων, ἀνήνεγκεν αἰτὸν xol 
- » , 3« - ^ 
προσέπεσεν αὐτῷ λέγων, Ἥμαρτον dc ot^ ἀλλ᾽ εὖξαι τῷ ϑεῷ 
* AA EM 2 , 2 - - c , ' 
E cov καὶ εἶπέ μοι εἰ δύναμαι ἀντιστῆναι τῷ ἅρπαγι τούτῳ xalio 
ὃ ἄν ἸΚροί ὅτι πᾶσαν τὴν γῆν ὑπέταξε xol οὐκ ἐκορέ- 
ὑπερηφάνῳ Κροίσῳ, ὅτι πᾶσαν τὴν γῆν ὑπέταξε καὶ ox ἔχορ 
c € - cC ^ ^ 
σϑη. καὶ ὃ Zawwj. εὐξάμενος εἶπεν αὐτῷ ὅτι Νικᾷς τὸν Kooi- 
- - c 
cov καὶ λαμβάνεις αὐτὸν αἰχμάλωτον. περὶ σοῦ γὰρ εἶπεν ὃ 
- - , 
ϑεὸς ὃ ποιήσας πάντα τὰ δρώμενα ταῦτα διὰ TOU προφήτου 
í z 
j eh - - , 
Ἠσαΐου, Οὕτως λέγει κύριος ὃ ϑεὸς τῷ χριστῷ μου Κύρῳ, ob ἐκρά- 15 
τήσα τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ τοῦ ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἔϑνη, 
* - , 

"no xal ἰσχὺν βασιλέων διαῤῥήξω" ἀνοίξω ἔμπροσϑεν αὐτοῦ ϑύρας, 
καὶ πόλεις οὐ συγχλεισϑήσονται. ἐγὼ ἔμπροσϑεν αὐτοῦ προπο-- 
ρεύσομαι καὶ ὄρη ὁμαλιῶ καὶ ϑύρας χαλκᾶς συντρίψω καὶ μο- 

^ ὃ - , bi , ^ ^ 
χλοὺς σιδηροῦς συγκλάσω xoi δώσω σοι ϑησαυροὺς σχοτεινοὺς 20 
3 J 2 , , ΓΙ c ^ er ^ , 
ἀποχρύφους, ἀοράτους ἀνοίξω σοι, ἵνα γνῷς Ort ἐγὼ κύριος 
« ^ [4 
0 ϑεός. ἐγὼ ἐγείρω αὐτὸν μετὰ δικαιοσύνης, πᾶσαι αἱ 0001 αὖ-: 


6. ἀνεβάλετο] ἀνεβάλλετο Cedrenus. 9. τῷ ϑεῷ Ch., Cedrenus, 
τοῦ $9509 Ox. 14. ὃ ποιήσας Ch. cum Cedreno, ἐποίησας Ox. 


15. χριστῷ Ch., γρηστῷ Ox. Conf. Esaiae cap. 45. 


jecto, imperium magnum evertit. Sacerdos autem responsum etiam hoc, 
tabulis inscriptum, dedit eis, regi Croeso deferendum: eosque sic dimisit. 

Daniel autem propheta ingressus est ad Cyrum, Persarum regem; 
qui dixit ei: ,,Scire a te vellem, utrum ego Croesum, Lydorum regem, 
devicturus sum, necne. Cumque Daniel responsum differret, iratus rex, 
projici eum jussit in foveam leonum. ,,Edoctus vero, eum nihil a Leo- 
nibus perpessum; educi eum jussit; et ad pedes ejus procidens, in te 
(inquit) peccavi: sed Deum tuum invocato, et dicas mihi; an ego vires 
sustinere possim rapacis hujus et superbi Croesi, qui terra tota occupa- 
ta, necdum satiatus est. Daniel itaque Deum precatus, respondit ei: Et 
Croesum vinces, et ipsum captivum habebis. De 'Te enim Deus, qui vi- 
sibilia haec omnia condidit, per Prophetam suum Esaiam, ista locutus 
est. Sic dicit Dominus uncto meo Cyro, cujus apprehendi dexteram, ut 
obediant ante faciem ejus gentes: et robur regum diffringam; aperiam 
ante eum portas, et urbes non claudentur. Ego ante illum ibo, et mon- 
tes complanabo, portas aereas conteram, et vectes ferreos confringam : 
et dabo tibi thesauros tenebrosos, absconditos et invisibiles aperiam tibi; 
ut scias, quia Ego Dominus Deus. Ejgo suscito illum cum justitia: omnes 





CHRONOGRAPHIA. L. VI. 157 


TOU εὐθεῖαι. αὐτὸς οἰχοδομήσει τὴν πόλιν μου καὶ τὴν αἴχμα-- 
- Ld , 
λωσίωαν τοῦ λαοῦ μου ἐπιστρέψει o) μετὰ λύτρων οὐδὲ μετὰ 
δώρων. εἶπε κύριος ὃ ϑεὸς σαβαώϑ. 
Ὃ δὲ βασιλεὺς Κῦρος ἀκούσας ταῦτα, ἔπεσε πρὸς τοὺς nó- 
6 δας τοῦ lavo). λέζων, Ζῇ κύριος ὃ ϑεός σου, ἐγὼ ἀπολύσω ἐκ 
- - - ^ 2 , [4] ^ , - - LEES 3* € 
τῆς ἐμῆς γῆς τὸν Ἰσραήλ, ἵνα λατρεύσωσι τῷ ϑεῷ αὐτῶν ἐν Te- 
ρουσαλήμ. καὶ ὁπλισάμενος παρετάξατο τῷ Κροίσῳ. 
Ὃ δὲ βασιλεὺς Κροῖσος ἀκούσας τὴν τοῦ χρησμοῦ ἀπόχρι- 
σιν, ἐξῆλθε xarà Κύρου μετὰ δυνάμεως πολλῆς καὶ παρῆλϑε 
Ἰοτὸν “λυν, ποταμὸν τῆς Καππαδοκίας. καὶ συνέχρουσε Κύρῳ 
- » / j τ. 1.297 - 3, n 
χειμῶνος ὄντος μεγάλου". xol ἡττηϑεὶς ἡϑέλησε φυγεῖν αὐτὸς xoi 
τὰ πλήϑη αὐτοῦ" χαὶ πλημμυρήσαντος τοῦ ποταμοῦ ἐκ τοῦ χει-- 
- 3 ? , » 295 - » 1254/7 5 , 
proc, οὐκ ἠδυνήϑη φυγεῖν οὐδὲ περᾶσαι" καὶ ἐλήφϑη αἴἶχμα-- 
À » Xe | ^ ^ À / 9- 2 - λ {δ , ^ δὲ f; 
(og αὐτὸς xol τὰ πλήϑη αὐτοῦ, χιλιάδες v. τοὺς δὲ ζηῆσαν-- 
Ἴδ5τας ἐξ αὐτῶν ἔλαβεν αἰχμαλώτους ὃ Κῦρος ἅμα Κροίσῳ. καὶ 
στήσας αὐτὸν ἐν ξυλίνῳ τρίποδι ἐν ὕψει δεδεμένον ἐθριάμ-- 
βευσεν αὐτὸν τῷ στρατῷ αὐτοῦ. καὶ ἔλαβεν αὐτὸν καὶ χατήγα- 
γεν ἐν Περσίδι. ταῦτα δὲ ἱστόρησαν oi σοφώτατοι Θάλης καὶ 
Κάστωρ χαὶ Πολύβιος συγγραψάμενοι καὶ μετ᾽ αὐτοὺς “ρόδο- 
£. € , ὰ ce M € A] , , 
20r0c ὃ ἱστοριογράφος" ἅτινω xol ὃ σοφὸς Θεύφιλος ἐχρονογρά- 
gov. 
'O à? Κῦρος ὃ βασιλεὺς Πεῤσῶν ἀπέλυσεν ἐκ τῆς olyua- 
λωσίας τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ πάντας εὐθέως ἢ μόνον τὰ βασίλεια 


15. Κύριος Ox. 18. Θάλης] V. Bentleius p. 71. 


viae ejus recíae. Ipse aedificabit urbem meam, et Captivitatem populi 
mei dimittet, sine pretio, aut muneribus: dixit Dominus Sabaoth. ** 

Haec ubi audisset rex Cyrus, Danielis ad pedes procidit, et, vivit, 
inquit, Dominus Deus tuus; ego dimittam ex regno meo populum Jsraeli- 
ticum; ut Deum suum colant Hierosolymis, 'Tum exercitum suum contra 
Croesum eduxit. 

Croesus autem , audito Oraculi responso, in Cyrum egressus est, in- 
genti cum exercitu. '"Irajecto autem Haly, Cappadociae fluvio, cum Cy- 
ro congressus esí, multa tum hyeme: 80 eo vero devictus, fuga sibi 

- suisque consulere, in animo habuit: verum ab amnis exundatione impedi- 
tus, nec fugere potuit, nec trajicere. Ipse itaque vivus captus est; qua- 

" dringenta etiam millia militum. ceciderunt: superstites vero Cyrus, cum 
Croeso ipso, captivos adduxit. Eum vero in tripode ligneo positum, ex- 
ercitui-suo triumphandum praebuit: deinde in Persidem eum abduxit. Ista 
vero scriptis mandarunt Thales, Castor, et Polybius, Scriptores sapientis- 
simi: et post hos, Herodotus Historiographus: sicut et sapiens '"Theophi- 
lus in Chronographia sua tradidit. 

Cyrus autem, rex Persarum, in regnum suum reversus, quoscunque 
ex populo lsraelitico captivos habuit, liberos esse jussi, et Zorobabele 


O 200 


D 


O 201 


E 


V 67 


158 ΟΠ IOANNIS MALALAE 


αὑτοῦ κατέλαβεν ἐπὶ Ἱεροσόλυμα μετὰ Ζοροβάβελ ἐξελϑεῖν" σκῆ- 
πτρα δὲ δύο ἥμισυ, ἄνδρες xal γυναῖχες καὶ παιδία, τὸν ἄρι- 
ϑμὸν μυριάδες πέντε, ἔμειναν εἷς τὰ ΤΙερσικὰ ἰδίᾳ προαιρέσει, 
φοβηϑῶντες τὰ ὄντα ἔϑνη πέριξ, τὰ δὲ ἐννέα ἥμισυ ἐπανῆλϑον, 


καϑὼς Τιμόϑεος ὃ χρονογράφος συνεγράψατο. ἀπέλυσε δὲ αὖ- 5 


τοὺς τοῦ Ζ;αανιὴλ αἰτήσαντος αὐτόν. 
ΠΠετὰ δὲ τὸ ἀπολέσϑαι τὴν βασιλείαν τῶν “υδῶν οἱ Σάμιοι 
ϑαλασσοχρατήσαντες ἐβασίλευσαν τῶν μερῶν ἐχείνων. καὶ ἀκού-- 
^ , - c ^ - , , 
σὰς μετὰ χρόνους Κῦρος ὃ βασιλεὺς Περσῶν, ἐπεστράτευσε uat 
αὐτῶν, καὶ συμβαλὼν αὐτοῖς ναυμαχίᾳ πολεμήσας ἡττήϑη καὶ 
ἔφυγε, καὶ ἐλϑὼν εἰς τὴν χώραν αὐτοῦ ἐσφάγη" περὶ οὗ πολέ- 
μου Κύρου καὶ τῶν Σαμίων ὃ σοφώτατος Πυϑαγόρας ὃ Σάμιος 
συνεγράψατο" ὕστις καὶ εἶπεν αὐτὸν Κῦρον τεθνάναι εἷς τὸν 
πόλεμον. ταῦτα δὲ πάντα καὶ ὃ σοφὸς ᾿Αφρικανὸς ἐχρονογρά- 
Q0. . 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κύρου ὃ υἱὸς αὐτοῦ Ζαρεῖος ὃ καὶ 
Καμβύσης καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἐβασίλευσαν ᾿“σσυρίων. ἐπὶ δὲ τῶν 
, - - Cw J , 
Xoóvov τῆς βασιλείας Ζαρείου, τοῦ υἱοῦ Κύρου, ἐφιλοσόφει 
παρ᾽ Ἕλλησιν ᾿Δναξίμανδρος. ὅστις εἶπε τὴν γῆν μέσην εἶναι τοῦ 


10 


15 


^ , ^ ^ et 2 , - - ς , , 
παντὸς κόσμου, ' xol τὸν ἥλιον ovx ἐλάττω τῆς γῆς ὑπάρχειν, ἀρ-- 90 


- « - , 
χὴν δὲ τῶν πάντων ἀέρα " ἐξ αὐτοῦ γενέσϑαι xol τὰ πάντα εἷς 
αὐτὸν ἀναλύεσθαι. καὶ τὴν τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴν ἀερίαν καὶ τὸ 
πᾶν πνεῦμα ἀπεφήνατο, μάταιον λογισμὸν πλάνης παρεισάγων. 
1. σκῆπτρα Ch., Cedrenus, σκῆπτρον Ox. 


duce, Hierosolymam repetere, Duae autem tribus, cum dimidia, virorum 
scilicet cum uxoribus liberisque quinquaginta millia, (quia ita ipsae 
voluerant, nempe metuentes sibi a circumvicinis gentibus: ) in Perside re- 
manserunt. Reliquae autem tribus novem, cum dimidia, in patriam suam 
redierunt: sicuti scripsit "Timotheus Chronographus. Liberati autem sunt 
Judaei, Daniele impetrante. 

Everso autem Lydorum regno, Samii, maris imperio potiti, regioni- 
bus istis imperitarunt: quod cum postea temporis Cyrus, Persarum rex, 
intellexisset, arma contra eos movit, commissoque cum iis praelio navali, 
victus, in fugam vertitur: et in terram suam reversus, interemptus est. 
Cujus inter Cyrum et Samios belli historiam, sapientissimus Pythagoras 


Samius contexuit: qui et autor est, Cyrum in ipso bello occubuisse. Haec. 


autem omnia Africanus, in Chronograplia sua, scripta reliquit. 

Cyro successit in regno Assyriorum filius ejus Darius, qui et Cam- 
byses: et hunc, alii plures. 'l'emporibus autem regis Darii, filii Cyri, 
floruit inter Graecos Anaximander Philosophus. Docuit is, "lerram mun- 
di totius esse Centrum; Solem vero ipsa terra nihilo minorem esse: Ae- 
rem autem rerum omnium esse Principium; ex quo omnia ortum ducunt, 
et in quem resolvuntur. Spiritum praeterea quemcunque, ipsamque adeo 
Animam Humanam Aeriam esse, avit; [utiliter satis et inepte phi- 


EUR 


^ 


CHRONOGRAPHIA. L. VI. 159 


xal τὰς ἰσημερίας δὲ καὶ τὰς τροπὰς αὐτὸς ἐξέϑετο. χαὶ ὃ προει-- 
— ρημένος δὲ Πυϑαγόρας ὃ Σάμιος τὴν ἀριϑμητικὴν συνεγράψατο" 


καὶ δόγμα παρεισήγαγεν Ἕλλησιν δοξάζων ἀσωμάτους τινὰς εἷ- 
vut ἀρχάς. ταῦτα δὲ ὃ σοφὸς Τιμόϑεος ἐν τοῖς συγγράμμασιν 


5 αὐτοῦ ἀπεμνημόνευσεν. 


Ἔν δὲ τῇ βασιλείᾳ Δαρείου, υἱοῦ Κύρου, πόλεμος ἐχινήϑη 
ἀπὸ “ἰϑιόπων xav αὐτοῦ" οἵτινες κακῶς αὐτὸν ἔφερον. τοῦτο 
δὲ γνόντες οἱ ἐν τῇ Π]ήδων χώρᾳ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἀφέντες 
κατέλαβον τὴν Ἱερουσαλήμ ἦν δὲ πλῆϑος πολὺ Ἰουδαίων. καὶ 


10μαϑὼν τοῦτο ΖΙαρεῖος ὃ Κύρου, ἀπέστειλε τὸν στρατηγὸν αὖ- 


τοῦ κατ αὐτῶν ὀνόματι “Ολοφέρνην μετὰ δυνάμεως πολλῆς 
εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. καὶ ἐπολιόρκει τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ συνέβη 
τι φοβερὸν γενέσϑαι τότε. Ἰουδὶϑ' γάρ τις ἦν γυνὴ Ἕβραία, καὶ 
ἐμηχανήσατο κατὰ τοῦ ἐξάρχου Περσῶν Ὃλοφέρνου, προσποιητὴ 


3 - - 
1δοῦσα ὡς τὸ ἔϑνος, φησί, τῶν Ἰουδαίων ϑέλουσα προδοῦναι. καὶ 


παρεγένετο πρὸς αὐτὸν χρυπτομένη" καὶ ἑωρακὼς αὐτῆς τὴν εὖ-- 
μορφίαν ὃ Ολοφέρνης, εἷς ἔρωτα αὐτῆς ἐνέπεσε. καὶ λέγει αὐτῷ 
ὅτε Πηδένα ἐάσῃς ἐνταῦϑα εἶναι ἐγγιστά μου δι᾿ ἐμέ, ὅτι ἐπέρ-- 
χονταί μοι πορνεῦσαί μὲ βουλόμενοι" xol πεισϑεὶς μόνος μετ᾽ 


50 αὐτῆς διῆγε. τρεῖς δὲ αὕτη προσκαρτερήσασα αὐτῷ ἡμέρας, ὡς 


καϑεύδει μετ᾽ αὐτοῦ νυκτός, ἐγερϑεῖσα τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀφεί- 
λετο" καὶ μέσης νυχτὸς ἐξελϑοῦσα διὰ τοῦ παραπυλίου εἰσῆλϑεν 
εἷς τὰ Ἱεροσόλυμα, τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ βαστάζουσα. καὶ ἐπέ- 


18. uov] cov Cedrenus p. 139. A. 


losophatus. Aequinoctia etiam, Solstitiaque exposuit. Antedictus Pytha- 
goras Samius, Arithmeticam conscripsit: Dogma etiam illud, de Princi- 
piis incorporeis, in Graeciam introduxit. Scripta autem reliquit ista sa- 
piens Timotheus, in Commentariis suis, 

Eodem regnante Dario, Cyri filio, bella contra eum movebant Ae- 
thiopes, ipsumque graviter vexabant: quod ubi rescivissent Judaei, Me- 
diam incolentes, (quorum quidem ingens erat multitudo, ) Media relicta, 
Hierosolymam repetebant. Hoc autem ubi Dario nunciatum est, Holo- 
phernem, ducem suum, magno cum exercitu, adversus Hierosolymam mi- 
sits qui et urbem obsidione cinxit. Accidit eo tempore admirandum quod- 
dam facinus. Mulier quaedam erat Hebraea, nomine Judith, quae Ho- 
lopherni, Persarum Duci, struxit insidias. Mulier autem prae se fere- 
bat, ponere se ei velle Judaeorum gentem: Ideoque secreto eum adiit. 
Holophernes vero, forma ejus conspecta, amore illius captus est. Judi- 
tha vero eum monuit, ne quem suorum circa se ipsam esse permitteret : 
castitatis suae ab iis periculum causata. Holophernes itaque fidem ei ad- 
hibens, solus cum ea vixit. Cumque per tres dies apud eum commorata 
fuisset, inter dormiendum cum illo, mulier assurgens, caput ei amputa- 
vit: media deinde nocte per posticam egressa, caput ejus Hierosolymas 
secum deportavit. Prope enim ipsius urbis moenia, Judithae causa, ten- 


O 202 


iB 


c 


O 203 


160 IOANNIS MALALAE 


vore τοῦ χρεμασϑῆναι αὐτήν" πλησίον γὰρ ToU τείχους δι᾽ 
αὐτὴν τὸν παπυλεῶνα αὐτοῦ ἔστησεν ὃ “Ολοφέρνης. λαβόντες 
* c2 ^i 3. 253 ὦ ^ 1 5 Ἢ x" - 
οὖν οἱ Ἰουδαῖοι παρ᾽ αὐτῆς τὴν κεφαλὴν sig κοντὸν ἐπάνω τοῦ 
p γ $1. 9 , PEE ^ er Hess 
télyovE ἔπηξαν πρὸ atiyave; ἐπιδεικνύντες αὐτὴν τῷ argui 
M , " c 
τοῦ. πρωίας δὲ γενομένης, ἑἕξωραχότες oi Πέρσαι τὴν κειαλὴν 5 
Ὅλ ἐ - € , et ^ , , . : 
ogégvov χοντευϑεῖσαν, ὑπενόησαν ὅτι διὰ δυνάμεώς τίνος 
τοῦτο ἐγένετο καὶ ἔφυγον" καὶ διελύϑη ὃ πόλεμος, καὶ νίκην ἔλα-- 

D fov ot Ἰουδαῖοι κατὰ Περσῶν. ταῦτα δὲ ἐν ταῖς Ἑβραϊκαῖς ἐμ-: 
φέρεται γραφαῖς. ταῦτα δὲ Εἰρηναῖος ὃ σοφὸς συνεγράψατο. 

IMerà δὲ τὴν βασιλείαν “αρείου ἐβασίλευσεν ᾿Ἰσσυρίων 249- 10 
ταξέρξης" καὶ Νεεμίας ὃ ἱερεὺς ὃ ὧν ἐκ τοῦ σπέρματος Ζίαβίδ, 
παῤῥησίαν ἔχων πρὸς αὐτόν, ἐδυσώπησε τὸν “ρταξέρξην" ἤγάπα 
γὰρ αὐτόν, ὅστις καὶ ἄρχειν αὐτὸν τῶν εὐνούχων ἐποίησε" καὶ 

O 904 λαβὼν χρήματα πολλὰ ἔπεισεν ἀπολυϑῆναι αὐτὸν xoi ἄπελϑ εῖν 
- , ^ € M M ^ x , * e 
τοῦ χτίσαι τὴν Ἱερουσαλὴμ τὴν πορϑηϑεῖσαν" πρώτη γὰρ αὕτή 15 
τῆς Ἱερουσαλὴμ ἅλωσις καὶ τοῦ ἱεροῦ καταστροφή, ὃ δὲ Νεεμίας 
ἀπολυϑεὶς ἀνῆλϑεν εἷς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἀνήγειρεν αὐτὴν καὶ τὸ 
τεῖχος τῆς πόλεως, xol τὰς πλατείας αὐτῆς ἐποίησεν εὐρυχώρους, 

E xol βελτίω αὐτὴν κατέστησεν" ἦν γὰρ ἔρημος ἐπὶ ἔτη ον, αὕτη 
ἦν 4j δευτέρα τοῦ ἱεροῦ ἀνοικοδομή. ἐπληρώϑη δὲ τὸ ἱερὸν δι᾽ 90 
ἐτῶν μ΄. ὃ δὲ αὐτὸς ᾿Ἰρταξέρξης παρακληϑεὶς ὑπό τινων τῆς 

, 2 - M M c / 2 , 3 
συγχλήτου αὐτοῦ, καὶ τοὺς ὑπολοίπους Ἰουδαίους ἀπέλυσε, καὶ 
εἴτις ἐὰν ἠβουλήϑη τότε ἀνελϑεῖν εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, ἀνῆλϑε 


4. αὔγους] αὐγοῦς Ox. 14. ἔπεισεν Cedrenus p. 139. B, ἐποίη- 
σεν Ox. 


torium suum fixerat Holophernes. Judaei autem caput ab ea accipien- 
tes, conto impactum, e muro anteluculo extulerunt, ostentantes illud 
Holophernis exercitui, Aurora autem illucescente, Persae Holophernis 
caput conto impositum conspicientes, effectumque hoc a Numine quodam 
existimantes, terga dederunt: atque sic dissolutum est bellum, Judaeis 
contra Persas victoria potitis: uti hoc constat ex scriptura Hebraica. 
Haec etiam sapiens Irenaeus memoriae mandavit. 

Dario successit in regno Assyriorum Artaxerxes. Neemias autem Sa- 
cerdos, ex semine Davidis, qui apud regem plurimum poterat, (summe 
enim sibi charum habuit, ipsumque adeo Eunuchis suis praefecerat; ) im- 
petravit ab eo, uti libertati suae restitutus et pecuniis instructus, mit- 
teretur ad Hierosolymarum ruinas instaurandas. Erat enim haec prima 
urbis Hierosolymitanae captivitas; prima etiam 'Templi eversio. Neemias 
itaque dimissus, Hierosolymas rediit; et ruinas ejus excitavit; plateas 
ejus ampliores fecit, urbemque adeo totam in melius redegit: «quae qui- 
dem deserta erat per annos Lxx. 'Tum etiam et 'lempluu instauratum 
est: cujus secunda fabrica spatio xr. annorum absoluta est. Sed et Ar- 
taxerxes etiam Primoribus suis quibusdam ad id adductus, . Judaeos etiam 
reliquos in patriam suam remisit. Liberum itaque cuique fuit, Hieroso- 


νας S 


CHRONOGRAPHIA. L. VI. 161 


μετὰ Ἔσδρα τοῦ προφήτου xal ἡγουμένου" ᾧτινε καὶ τὰ ἱερὰ 
σχεύη ἔδωχε καὶ τὰς βίβλους τὰς ἱερατικὰς τὰς εὑρεϑείσας" ὃ δὲ 
αὐτὸς Ἔσδρας τῶν μὴ εὑρεϑέντων βιβλίων ἀπὸ ὑπομνήσεως αὖ- v 68 
τοῦ γράφεσϑαι τὰ ὑπομνήματα ἐποίησεν. 
5 Ἐν δὲτοῖς αὐτοῖς χρόνοις ἐβασίλευσεν ἡ Maxtdovia χώρα" ἐν 
jj πρῶτος ἐβασίλευσεν ὃ Koavoüg ἔτη κη΄. καὶ λοιπὸν ἐβασίλευ- 
cuv ἄλλοι xy ἕως Φιλίππου. ἦσαν δὲ τότε τὰ τῶν Ἑλλήνων δι- 
δάσκοντες φιλόσοφοι xol ποιηταὶ Σοφοχλῆς καὶ Ἡρακλείδης 
χαὶ Εὐριπίδης καὶ Ἡ ρόδοτος καὶ Σωχράτης καὶ ὃ μέγας Πυ- 
10ϑαγόρας. ἦν δὲ Ἡρακλῆς γεννηθεὶς ἐν τοῖς προειρημένοις ἄνω-- Ο 905 
τέρω χρόνοις ἐν Ματῷ τῆς Θηβαΐδος, ἐκ γένους ὑπάρχων τοῦ 
Ἡρακλέος τοῦ ἐκ τῆς ““λχμήνης καὶ τοῦ Πίκου Zfióc* ὅστις ἀνε- B 
τράφη ἐν τῇ Ἱσπανίᾳ χώρᾳ, καὶ ἀνδρεῖος γενόμενος ἦλϑε τότε 
ἀπὸ τῆς σπανίας ἐπὶ τὴν ᾿Ιταλίαν, φυγὼν τὸν Εὐρυσϑέα βασι- 
15 λέω" καὶ ἐβασίλευσεν ἔτη λη. ὅστις ἔλαβε γυναῖχω τὴν “79Ὁὕγην, 
τὴν ““λέου ϑυγατέρα βασιλέως, ἐβασίλευσε δέ, ὡς ἐκ τοῦ γένους 
καταγόμενος τοῦ Πίχου Zfióc* ὅϑεν καὶ στήλας αὐτῷ χρυσᾶς 
καὶ πορφυρᾶς ἀνέστησαν οἱ Ἰταλοὶ καὶ βασιλεῖς, ἤτοι ῥῆγες, ἐκ 
τοῦ γένους αὐτοῦ βασιλεύσαντες ἐν τοῖς ἐσχάτοις τῆς δύσεως μέ- 
Φορεσιν" αἵτινες στῆλαι ἕως τοῦ παρόντος ἵστανται. 


6. Koavaóg] Sic etiam Cedrenus p. 139. D. 7. wy] κβ΄ dicere 
debebat. V. ad p. 22. A. 8. Ἡρακλείδης] Scribe Ἡράκλειτος cum 


Cedreno, Polluce p. 144. 11. ἐκ γένους ὑπάρχων [τοῦ Hoa- 
κλέος, τοῦ ἐκ] τῆς ᾿ἀλκμήνης καὶ τοῦ Πήκου zíióc.] .5. [Ξία, quae 
uncis inclusa sunt, desiderantur apud Cedrenum. ** Ch, 12. Πη- 
xov Ox., ut solet. 15. Αὐγὴν Ox. Sic et infra. 


lymas redire, cum Esdra Propheta; quem et Ducem habuerunt: quin et- 
iam sacra reddebantur vasa; libri etiam Sacerdotales, quicunque inveniri 
poterant: eorum vero qui non inventi erant, Esdras ipse, ex Memoria 
sua, describendi copiam fecit. 


Illis temporibus Macedonia Regi parere coepit. Regnavit illic pri- 
mus Cranaus, annis xxvi, et post eum alii xxi, usque ad Philippum. 
Circa idem tempus floruerunt apud Graecos, Philosophi et Poetae, So- 

hocles, Heraclides, Euripides, Herodotus, Socrates etiam et Magnus 

ythagoras. 'lemporibus autem supra memoratis, natus est Hercules, in 
Lato 'l'hebarum; genus ducebat is ab Hercule, Pici Jovis et Alcmenae 
filio. In Hispania enutritus est; unde, cum virilior factus esset, in Ita- 
liam, cavens sibi ab Eurystheo rege, se recepit: ubi regnavit per annos 
XxxvIIL uxorem habuit Augen, Alei regis filiam , Italiae vero regnum ven- 
dicavit sibi, ut qui ex Jove Pico oriundus esset. Unde et, qui eum se- 
cuti sunt, ex genere ipsius, Italiae reges, statuas ei aureas et, Porphy-. 
reticas, et in Occidenüs finibus posuerunt: quae et etiamnum stantes vi- 
suntur. 


Ioannes Malalas. 11 


162 IOANNIS MALALAE 


Εἰσὶν οὖν ἀπὸ 400 ἕως τῶν χρόνων τούτων ἔτη evEfl.. 
C .— ΔΚΚαὶ μετὰ ““ρταξέρξην ἐβασίλευσαν τῶν ᾿Δσσυρίων ἄλλοι πολ-. 
λοὶ ἕως Ζαρείου τοῦ νεωτέρου. 
Τῆς δὲ Ἰταλίας ἐβασίλευσεν ὃ υἱὸς τοῦ ρακλέος ὃ ἀπὸ τῆς 
Αὔγης, 9 Τήλεφος. καὶ uev αὐτὸν ἐβασίλευσεν ὁμοίως ὃ υἱὸς δ 
αὐτοῦ, ὅντινα «“Δατῖνον ἐκάλεσεν" ἐβασίλευσε δὲ ἐν τῇ χώρᾳ ἐκεί-- 
γῃ αὐτὸς “«Ἰατῖνος ἔτη ιη΄, καὶ ἐκ τοῦ ἰδίου ὀνόματος τοὺς Κι- 
τιαίους καλουμένους ἐπωνόμασε “ατίνους. 

O206 Ὑότε δὲ Αἰνείας ὃ 24yyloov ὃ Φρὺξ φεύγων ἐκ τῆς πορ- 
ϑήσεις τοῦ Ἰλίου, ἤτοι τοῦ Τρωικοῦ πολέμου, ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὴν 0 
zin» πρὸς τὴν Φοίνισσαν Ζιδὼ τὴν καὶ Ἔλισσάν, καὶ ἐν-- 
διατρίψας ἐκεῖ, λάϑρᾳ ἐάσας αὐτὴν ἔφυγεν, ὡς φοβηϑεὶς τὸν 

Ὁ Ἰάρβα, βασιλέα τῆς qoc! καϑὰ Βεργίλλιος ὃ σοφὸς Ῥω- 
μαίων ποιητὴς συνεγράψατο. ὃ δὲ σοφώτατος Σέρβιος ὃ Ῥω-- 
μαῖος iv τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν ἐξέϑετο, εἰπὼν ὅτε μετὰ τὸ 15 
τελευτῆσαι τὸν «ϊνείαν ἔτη πολλὰ ἦν ἡ ΖΔιδὼ ἀπὸ πόλεως μικρᾶς 
λεγομένης Χαρτίμας, οὔσης τῆς παράλου Φοινίκης, μεταξὺ τῶν 
δρίων Τύρου καὶ Σιδῶνος. ἥτις Διδὼ ἦν πλουσιωτάτη᾽" ἔσχε δὲ 
ἄνδρα τινὰ ὀνόματι Συχαῖον, ὄντα καὶ αὐτὸν πλούσιον σφόδρα. 
τὸν δὲ αὐτὸν Συχαῖον ἐφόνευσεν, ὡς κυνηγοῦντα, ὃ ἀδελφὸς τῆς 50 


5. Τήλεφος] Τελέβοος Cedrenus. Vid. Bentlei. p. 73. 6. δὲ δὲ 

Ox. 7. Κιτιαίους] Zxirívovg Ox., Κτηταίους Cedrenus, eodem 

modo corrigendus. 9. Αἰνείας Ch., “ἐνίας Ox. 18. Ἰάρβα] 

Scr. Ἰάρβαν. Ἰορδάν Cedrenus. Eodem fere modo in homine co- 

quete variant libri Eutropii V. 9. 17. Xagzíuag] Χαρτικῆς 
enus, 


Àb Adamo autem, usque ad haec tempora, anni effluxerunt 
MMMMMCCCLXII. 

Post Artaxcrxem vero Assyriis imperaverunt alii plurimi usque ad 
Darium secundum. "ey 

Italiae autem regnavit Telephus, Herculis ex Auge filius. '"Telepho 
etiam successit filius ejus, nomine Latinus. Regnum hic tenuit, per an- 
nos xvig; quique antea Scitini vocabantur, Latinos eos, a nomine suo 
appellavit. 

Eodem tempore Aeneas Phryx, Anchisae filius, post.llii excidium 
bellumque 'Trojanum, fuga sibi prospiciens, Libyam profectus est, ad 
Didonem, quae et Elissa dicta est, a Phoenicibus oriundam. Non diu 
autem ibi commoratus, Didone relicta, clam aufugit; nempe metuens sibi 
ab Jarba, rege Africae: sicut Virgilius, sapiens Romanorum Poeta scri- 
ptum reliquit. Juxta autem ac Servius sapientissimus Romanus, in scri- 
ptis suis tradidit, ita hoc modo se res habet. Longo post Aeneam mor- 
tuum tempore, Dido erat; oriunda quidem ex Chartima, exigua et ma- : 
ritima Phoeniciae urbe, quae fines Tyri et Sidonis interjacet, Erat au- 
tem haec opulentissima; sicuti et fuerat etiam Sichaeus, maritus ejus: 


CHRONOGRAPHIA. L. VI. 168 


ΖΔιδὼ ὀνόματι Πυγμαλίων, διαφϑονούμενος αὐτῷ, ὡς πολὺ ci- 
πόρῳ καὶ κελεύοντι πάσῃ τῇ χώρᾳ ἐκείνῃ. ἦσαν γὰρ οἱ δύο 
ἔφιπποι χαταδιύώχοντες σύαγρον καὶ βαστάζοντες βήναβλα" ἐχ & 
τῶν ὀπισϑίων οὖν ἐλϑὼν ὃ Πυγμαλίων δέδωκε τῷ Συχαίῳ κατὰ O 207 
5700 νώτου αὐτοῦ τῇ λόγχῃ; καὶ ἐφόνευσεν αὐτόν" ἦν γὰρ yev- 
γαῖος " καὶ λαβὼν τὸ λείψανον αὐτοῦ ἔῤῥιψεν εἰς κρημνόν. χαὶ 
ὑποστρέψας εἶπε τοῖς διαφέρουσιν αὐτῷ καὶ τῇ γαμετῇ αὐτοῦ ὅτι 
ὡς κατεδίωχε τὸν σύαγρον κατεχρημνίσϑη. ἠβούλετο δὲ ὃ αὐτὸς 
llvyuaAiov καὶ τὴν αὑτοῦ ἀδελφὴν φονεῦσαι καὶ λαβεῖν τὰ χρή-- 
1οματὰ πάντα. ἥτινι Zio ἐφάνη ἐν δράματι ὃ αὐτῆς ἀνὴρ Συ- 
χαῖος καὶ εἶπεν αὐτῇ, Φύγε, μή σε φονεύσῃ Πυγμαλίων, δείξας 
αὐτῇ καὶ τὸν τόπον τῆς πληγῆς. καὶ λοιπὸν ἡ αὐτὴ Ζίιδὼ λα-- V 69 
ϑοῦσα τὸν ἑαυτῆς ἀδελφὸν Πυγμαλίωνα, καὶ εὑροῦσα χαιρόν, 
ἔλαβε πάντα τὰ χρήματα τὰ ἑαυτῆς, καὶ βαλοῦσα εἷς πλοῖα 
15 μετὰ τῶν ἰδίων ἀνθρώπων αὐτῆς φυγοῦσα ἀπέπλευσεν ἐκ aic 
Φοινίχης, καὶ ἦλϑεν εἷς τὴν “ιβύην, χώραν τῆς ““φρικῆς. καὶ 
χτίζει ἐχεῖ πόλιν μεγάλην πάνυ, ἣν ἐκάλεσε Καρτάγεναν" καὶ 
ἐβασίλευσεν ἐν αὐτῇ, καὶ ἐκεῖ τελευτᾷ σωφρόνως ζήσασα. 
Ὁ δὲ Αἰνείας χρησμὸν λαβὼν ἀπέπλευσεν ἀπὸ τῆς “Ἰιβύης, 
20 βουλόμενος ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν ἐλϑεῖν. ἀνέμου δὲ ἐναντίου γενομέ- 
vov, ἐξεῤῥίφη μετὰ τῶν ἰδίων; πλοίων πλησίον τῆς Σικελίας εἰς 
τὴν Καλαβρίαν ἐν πόλει λεγομένῃ ᾿Ἀργυρίππῃ, τῇ κτισϑείσῃ 
ὑπὸ “]Πομήδους τοῦ Τυδέως. ὕστις ὑπῆρχεν «Αἰτωλὸς τῷ γένει, B 


17. ΚαρτάγενανἾ Χαῤταγαίψαν Ox. Conf. vol. II. p. 68. B. 


cui Didonis frater, Pygmalion, invidens, (tum quod ditissimus esset, tum 
etiam quod omnem in exercitu regionem sibi subjectam teneret:) eum, 
inter venandum, trucidavit, ^ Cum enim duo isti, venabulis instructi, 
equites aprum persequerentur; Pygmalioi, tergo veniens, Sichaeum, 
(qui vir erat strenuus,) dorso hasta transfixo, interfecit; corpusque 
ejus correptum, in praeceps dedit. Reversus autem a venatione, ne- 
cessariis et uxori ejus retulit: eum, dum aprum insequeretur, praeci- 
pitem actum periisse. Habuit etiam in animo Pygmalion sororem suam e 
medio tollere, divitiasque ejus omnes occupare. Sed apparuit per inso- 
mnium Didoni Sichaeus conjux; qui monuit eam; Fuge, (inquiens,) ne 
te Pygmalion occidat: simulque ei vulneris locum ostendit. Dido itaque, 
tempus nacta opportunum, clam fratre, divitias suas omnes congerit: qui- 
bus in naves conjectis, simul cum suis ex Phoenicia fugiens, in Libyam, 
Africae regionem, pervenit: ubi urbe maxima extructa, Carthaginem ap- 
pellavit: ibique sedem regni constituens, vitam pudice actam absolvit. 
Aeneas autem Oraculo monitus a Libya solvit, in Italiam navigatu- 
rus: sed adversis jactatus ventis, delatus est cum classe sua ad' Argyri 
pam, Calabriae urbem, non procul a Sicilia sitam.  Conditorem habuit 
urbs ista Diomedem, 'Tydei filium: 'Tydeus autem, Aetolia oriundus, ab 


164 IOANNIS MALALAE 


φέρων τὴν συγγένειαν ἐκ τοῦ Οἰνέως, βασιλέως τῆς «Αἰτωλίας. 
ὅστις Οἰνεὺς ἀγαγόμενος γυναῖχα ὀνόματι Ἐρίβοιαν ἔσχεν ἐξ 
O 908 αὐτῆς τὸν Τυδέα. καὶ ἐτελεύτησεν ἡ ᾿Ἐρίβοια, καὶ ἠγάγετο ἑτέραν 
γυναῖχα ὀνόματι ᾿4λϑαίαν". καὶ ἔσχεν ἐξ αὐτῆς τὸν ΠΠελέαγρον 
xol ϑυγατέρα ὀνόματι Ζ]ηιάνειραν. νεώτερός τις ὀνόματι “4χε- 5 
λῷος, υἱὸς Ποσειδωνίου, συγχκλητικοῦ τοῦ Τυδέως, ἐμνηστεύσατο. 
ὃ δὲ ᾿Αχελῷος πρὸ τοῦ γάμου ἔφϑειρε τὴν Ζ]ηιάνειραν λάϑρᾳ, 
καὶ μετὰ ταῦτα λέγει τῷ πατρὶ αὐτῆς τῷ Οἰνεῖ, Οὐκ ἄλλως 
λαμβάνω τὴν ϑυγατέρα cov, εἶ μὴ παραχωρήσεις μοι τὸ βασί-᾿ 
λειόν σου διοιχεῖν. ὃ δὲ οὐκ ἐπείσϑη αὐτῷ" καὶ λοιπὸν σὺν τῷ 10 
C ἰδίῳ πατρὶ ἀντῆρεν 0 ᾿“χελῷος τῷ Οἰνεῖ καὶ ἐπολέμησεν αὐτῷ. 
xal ἠναγκάσϑη ὃ Οἰνεὺς προτρέψασϑαι ἐκ τῆς Φϑίας χώρας 
στρατηγὸν γενναῖον, Ἡρακλέα τὸν λεγόμενον Πολύφημον, ovv- * 
ταξάμενὸς διδόναι αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα τὴν Ζίηιάνειραν. 
ὕστις κατελϑὼν μετὰ τῆς ἐνόπλου αὐτοῦ στρατιᾶς συνέβαλε!15 
πόλεμον μετὰ Ποσειδωνίου καὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ᾿4χελῴου. καὶ εἷς 
τὴν συμβολὴν ξίφει ὃ Πολύφημος τὸν Ποσειδώνιον ἀνεῖλε, τὸν 
πατέρα ᾿χελῴου" διὰ τοῦτο δὲ ἐξέϑεντο οἵ ποιηταὶ ὅτι τὸ κέρας 
τοῦ ᾿Αχελῴου ἀπέσπασεν ὃ Ἡρακλῆς, ὕπερ ἐστὶ τὴν πατρικὴν αὖ-- 
τοῦ δύναμιν. καὶ ἑωρακὼς τὸν ἴδιον αὐτοῦ πατέρα πεσόντα, φεύ-- 90 
γει ἔφιππος" διὸ καὶ γράφουσιν αὐτὸν ἱπποχένταυρον. καὶ ἐν τῷ 
Ὁ καταδιώκειν αὐτὸν τὸν Πολύφημον Ἣ ρακλέα στραφεὶς τοξεύει 


5. νεώτερός tig, ὀνόματι "Aysidog] , Legendum ἥντινα νεώτερός 
τις. Cedrenus, ἐξ ἧς ἔσχε τὸν Μελέαγρον, καὶ τὴν Ζηιάνειραν, 
ἥντινα ἡρμόξετο "Aysidog. Ch. ibid. ᾿ἀχελῶος Ox. semper. 
15. στρατιᾶς Cedrenus, στρατειᾶς Ox. 


Oeneo, Aetolorum rege genus ducebat: qui uxorem habuit Eriboeam, 'Ty- 
dei matrem,  Eriboea autem fatis defuncta, uxorem duxit alteram, nomi- 
ne Althaeam: ex qua filium suscepit Meleagrum; filiamque Deianiram. 
Hanc juvenis quidam, Achelous, Posidonii filius, qui 'T'ydei ex consilia- 
riis fuit, desponsatam sibi habens, ante nuptias clanculum vitiavit: dein- 
de vero Oeneo, patri ejus, dixit, filiam illius se non alia conditione du- 
cturum, nisi et regni administrationem etiam sibi concederet. Oenoe ve- 
ro renuente, Achelous, cum patre suo, bellum ei infert. Necessitate 
igitur adactus Oeneus, in auxilium sibi, ex Phthia regione, ducem stre- 
nuum, Herculem quendam, qui et Polyphemus dictus est, vocavit: cui 
etiam in uxorem dare Deianiram filiam promisit. Hic setagan itaque, cum 
exercitu veniens, in Posidonium filiumque ejus Acheloum , arma. movit, 
In ipso autem congressu, Polyphemus Posidonium, Acheloi patrem, gla- 
dio peremit. Unde Poetae fabulantur, Herculem Acheloi cornu avulsis- 
se; Paternum scilicet auxilium. Achelous autem, ubi patrem caesum vi- 
dit, fugam eques capessit, unde et eum Hippocentaurum fuisse fingunt. 
Fugientem autem Acheloum dum Polyphemus insequitur, conversus Ache- 


CHRONOGRAPHIA. L. VI. 165 


αὐτὸν κατὰ τοῦ μαστοῦ" xol εὐθέως ὃ Ἡρακλῆς ἀντετόξευσε τὸν Ὁ 909 
᾿ἤχελῷον, ὡς περᾷ τὸν ποταμὸν ὀνόματι Φορβάν. καὶ φιβλω- 
ϑεὶς ὃ ᾿Ἰχελῷος κατηνέχϑη ἀπὸ τοῦ ἵππου εἰς τὰ ῥεῖθρα τοῦ 
ποταμοῦ xol ἀπώλετο. καὶ μετεχλήϑη ἔκτοτε 0 αὐτὸς ποταμὸς 

5 ἀπὸ τῶν τῆς «Αἰτωλίας χώρας ᾿Αχελῷος ἕως τῆς νῦν, xa9à Κε- 
φαλίων ὃ σοφὸς ἐξέϑετο. ὃ δὲ Πολύφημος Ἡρακλῆς ἐκ τῆς 
πληγῆς τοῦ μαστοῦ μεϑ' ἡμέρας τινὰς τελευτᾷ. 

ἹΠελέαγρος δὲ ὃ τοῦ Οἰνέως υἱός, ἀδελφὸς δὲ τοῦ Τυδέως 

xol Ζηιανείρας, ἐποίησεν ἄϑλον μέγαν ἐν τῇ Καλυδωνίᾳ χώρᾳ, 

1οφονεύσας χάπρον φοβερόν, τῆς ᾿Δταλάντης τῆς ϑυγατρὸς τοῦ 
Σχοινέως οὔσης μετ αὐτοῦ" ἥτις προποιήσασα τοξεύει τὸν E 

σύαγρον" ἐλυμαίνετο γὰρ οὗτος ὃ ϑὴρ πᾶσαν τὴν χώραν ἐκεί- 

cay. xol μετὰ τὴν ἀναίρεσιν τοῦ ϑηρὸς τὸ δέρμα αὑτοῦ ἐχα- 

οἰσατο ὃ ἸΠελέαγρος τῇ ᾿Δταλάντῃ, εἷς ἔρωτα αὐτῆς βληϑ εἰς. 

15 ἀπελϑὼν δὲ ὃ Π]ελέαγρος πρὸς τὸν ἑαυτοῦ πατέρα Οἰνέα, ἀπῃ- O 910 
τήϑη nag αὐτοῦ τὰ νικητήρια τοῦ ϑηρός" καὶ μαϑὼν ὅτι τῇ 
᾿ἀταλάντῃ τὸ δέρμα ἐχαρίσατο, ὀργισϑεὶς κατὰ τοῦ ἰδίου υἱοῦ, 
ὃν εἶχε ϑαλλὸν ἐλαίας, φυλαττόμενον παρὰ τῇ “λϑαίᾳ τῇ ἑαυ- V 70 
τοῦ μὲν γυναικί, μητρὶ δὲ τοῦ ΠΠ]ελεάγρου, ὅντινα ϑαλλὸν τῆς 

90 ἐλαίας ἡ ᾿“λϑαία ἔγκυος οὖσα ἐπιϑυμήσασα ἔφαγε, καὶ κατα- 
πιοῦσα τὸ φύλλον τῆς ἐλαίας εὐθέως τεχοῦσα συνεγέννησε τὸ τῆς 
ἐλαίας φύλλον σὺν τῷ Μελεάγρῳ περὶ οὗ χρησμὸς ἐδόϑη τῷ 
πατρὶ αὐτοῦ τῷ Οἰνεῖ τοσοῦτον χρόνον ζῆν τὸν Πελέαγρον 





| 


9. μέλαν Ox. 13. ἀναίρησιν Ox. 18. 19. ϑαλλὸν] 934- 
λον Ox. 


lous, sagitta in eum emissa, juxta mamillam vulnerat. Polyphemus autem 
Acheloum, dum Phorbam fluvium trajicit, sagitta vicissim petivit: quo 
confossus Achelous, ex equo in flumen deturbatus, ibidem periit. Flu- 
men itaque istud Aetoli Acheloum ad hunc usque diem vocant: sicut 
auctor est sapiens Cephalion. Polyphemus etiam, paucos post dies, ex 
vulnere in mamilla accepto, interiit. 

Meleager autem, Oenei filius, '"Tydei et Deianirae frater, egregium 
sane certamen obivit, aprum horrendum prosternens, in terra Calydonia. 
Sociam vero facinoris habuit Atalantam, Schoenei filiam: quae et ipsa 
aprum sagittis prius percysserat: regionem enim eam omnem vastabat fe- 
ra ista. Meleager autem apri interfecti exuvium Atalantae, cujus amore 
captus erat, dono dedit.  Meleagro vero ad Oeneum patrem reverso, 
occisi apri spolia sibi dari ab eo postulabat: ubi vero audisset, Atalan- 
tae illa filium dedisse; ira correptus, olivae frondem, quam uxor sua, 
Meleagri mater, apud se servaverat, in ignem projecit. Althaea enim 
uterum ferens, olivae frondem summopere expetivit: et fronde devorata, 
simul cum Meleagro, frondem olivae e vestigio enixa est. Oeneus vero, 
infantis pater, ab Oraculo accepit, filium tam diu in vivis futurum esse, 


166 IOANNIS MALALAE 


ὅσον χρόνον φυλάττεται τὸ φύλλον τῆς ἐλαίας τὸ μετ᾽ αὐτοῦ γεν-- 
νηϑέν" ὅπερ φύλλον ὑργισϑεὶς ὃ Οἰνεὺς εἷς πῦρ ἔβαλε, καὶ ἐχαύ- 
ϑη, ἀγαναχτήσας κατὰ τοῦ ἰδίου υἱοῦ " καὶ παραχρῆμα 0 Me- 
λέαγρος ἐτελεύτησεν, ὥς ὃ σοφὸς Εὐριπίδης δρᾶμα περὶ τοῦ αὖ- 
τοῦ ΠΠελεάγρου ἐξέϑετο. 5 


B ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ Οἰνέως ἐβασίλευσε τῆς ΔἌἴτω- 
λίας ὃ ἄλλος υἱὸς αὐτοῦ ὃ Τυδεύς, ὃ πατὴρ τοῦ ΖΙιομήδους. ὃ 
δὲ Διομήδης μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ ἰδίου πατρὸς Τυδέως ἐβα- 
σίλευσε τῆς ᾿“4ργείων χώρας, ἀγαγόμενος ἐκ τοῦ "Apyovc γυναῖκα 
ὀνόματι «Αἰγιάλειαν. καὶ ἀπονοηϑεὶς ὑπέταξε τὴν ἑαυτοῦ χώραν 10 
τὴν «Αἰτωλίαν, πολεμήσας αὐτούς" καὶ καταλύσας τὸ βασίλειον 
αὐτῆς χαὶ ποιήσας αὐτὴν ὑπὸ τὴν ““ργείων βασιλείαν, τοῦτ᾽ 

O 911 ἐστὶν ὑπὸ τὸ ἴδιον κράτος, καὶ εὐθέως μετὰ τῶν ᾿ἀχαιῶν ἐξώρ- 
μησεν ἐπὶ τὸν Τρωικὸν πόλεμον. καὶ ἐπανελϑὼν μετὰ τὴν νίχην 
τῆς Τροίας ἐπὶ τὸ ἴδιον αὐτοῦ βασίλειον οὐκ ἐδέχϑη ὑπὸ τῆς 15 
ἰδίας πόλεως ἢ τῆς συγκλήτου αὐτοῦ, ἀλλ᾽ ἀντέστησαν αὐτῷ ἐν 

C δυνάμει πολεμοῦντες. μαϑὼν δὲ ὅτι ἣ γυνὴ αὐτοῦ 7) «Αἰγιάλεια 
κατασχευάζει αὐτῷ ϑάνατον, ὡς πορνευϑεῖσαᾳ ὕπό τινος συγκλη- 
τιχοῦ αὐτοῦ, ὕστις χαὶ ἀνϑίστατο αὐτῷ κραταιῶς, ὅδμοίως δὲ 
ἀκούσας ὅτι ἐπορνεύϑη ὑπὸ τοῦ Οἴακος, υἱοῦ τοῦ Ναυπλίου, 20 
οἵτινες διὰ τὸν πρὸς αὐτὴν ἔρωτα πολλῷ σϑέγνει ἀντεμάχοντο 
αὐτῷ, καϑὼς ὃ σοφὸς Ζ]ίδυμος ἐξέϑετο, προσεσχηκὼς δὲ ἅ Ζιο-- 
μήδης τοὺς ἡγεμόνας καὶ πᾶσαν τὴν "Aoystov χώραν ἀνϑισταμέ- 


1. φυλάττεται Cedrenus, φυλάττετο Ox. 4. δρᾶμα Ch., δράμμα 
Ox. 20. Οἴακος Bentleius P. 75.. Ὕαπος Ox. 


quam asservatam habuerit olivae frondem, eodem partu editam. Hanc 
autem pater, ira in filium concitatus, in ignem conjecit: qua ignibus ab- 
sumpta, Meleager statim efflavit animam: uti in Dramate suo, de Me- 
leagro isto, scriptum tradidit Euripides. 


Oeneo successit in Aetolorum regno filius alter, 'l'ydeus, pater Dio- 
medi. Diomedes vero, patre defuncto, Argivorum regnum obtinuit; 
uxore Árgiva ducta nomine Aegialia: caeterum insania concitus, contra 
Aetolos arma movens, propriam ditionem subegit: Aetoliaeque regno dis- 
soluto, Argivorum eam, quo ipse potitus fuerat, imperio subjecit. Inde 
cum Achaeis, in bellum Bons profectus est. 'l'roja autem eversa, 
in regnum suum reversum, nec populus, nec Primores eum receperunt; 
sed et armis etiam eum depulerunt. Ubi antem didicisset, uxorem Aegia- 
liam vitae suae insidias struxisse: (stuprata enim ea fuerat a quodam ex 
Nobilibus ejus; qui, una cum Hiace, Nauplii filio, ejusdem etiam crimi- 
nis participe, ob Aegialiae amorem, summis viribus Diomedi obsistebat:) 
insuper etiam apud se recogitans, Argivorum Duces, totümque adeo po- 


CHRONOGRAPHIA. L. VI. 167 


γὴν αὐτῷ, μὴ δυνάμενος δὲ ἀπελϑεῖν μηδὲ ἐπὶ τὴν «Αἰτωλίαν, 
τὴν ἰδίαν αὐτοῦ βασιλείαν, ὡς λύσας αὐτῆς τὸ βασίλειον, πα- 
ραχωρήσας τὴν ἰδίαν αὐτοῦ βασιλείαν ἀνεχώρησεν, ἀποπλείσας 
ἐπὶ τὴν Καλαβρίων χώραν" καὶ xiu πόλιν ἐκεῖ παραλίαν, ἣν 
5 ὠνόμασεν ᾿ἀργυρίππην, ὡς προγέγραπται, τὴν μετακληϑεῖσαν D 
Βενέβεντον νῦν. καὶ δεξάμενος τὸν “ϊνείαν ἐκριφέντα ἐν τῇ Ο 919 
αὐτῇ πόλει κατέσχεν, ἐν πόλλῃ τιμῇ καὶ ϑεραπείῳ ἔχων αὐτόν" 
καὶ συνδιῆξεν αὐτῷ ὃ «Αἰνείας τὸν χειμῶνα. 
Καὶ λέγει τῷ Ζιομήδει ὃ «Ἰνείας, Ἔγνων ὅτι τὸ ϑεῖον IIoA- 
1τολάδιον τὸ ἐν τῇ Τροίῃ ἀποκείμενον ἐχομίσω, ὕπως ἐπιγραφῇ 
δίδοται τὸ Παλλάδιον τῷ «Αἰνείᾳ. ὃ δὲ Διομήδης εἶπεν αὐτῷ 
᾿ὅτι ἘΣ οὗ τοῦτο μετὰ τοῦ Οδυσσέως ἀφειλόμην οὐκ ἔλειψάν μοι 
συμφοραὶ οὔτε τῷ ἐμῷ στρατῷ ὅϑεν ἠναγχάσϑην αἰτῆσαι τὴν 
Ilv9íav περὶ αὐτοῦ" καὶ ἐδόϑη μοι χρησμὸς ἀποδοῦναι αὐτῷ τοῖς, 
15 Τρωσί. xol εἶπεν ὃ «Αϊνείας, 4΄ός μοι αὐτό, καὶ εὐθέως ποιή-- 
σὰς ϑυσίαν ὃ Ζιομήδης παρέσχε τὸ Παλλάδιον τῷ «Αϊνείᾳ. καὶ Ε 
λαβὼν αὐτὸ ὃ Jivilac, καταφϑάσαντος τοῦ ϑέρους, ἐξώρμησεν 
ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν πρὸς τὸν ““ατῖνον " καὶ ἑαυτὸν συμμίξας αὐτῷ 
^ μεϑ' ἧς εἶχε βοηϑείας ἐνόπλου στρατοῦ τῶν Φρυγῶν, ἐπολέμη- 
φοσαν τοῖς Ῥουστούλοις" καὶ εἷς αὐτὸν τὸν πόλεμον ὃ “Δαὰτῖνος. 
ὃ τοῦ Τηλέφου υἱὸς ἐσφάγη, καὶ ἤνεγκαν οἱ ἹῬΡουστοῦλοι τὰς 
ἐπάνω, 


C 


1. μηδὲ Cedrenus, μήτε Ox. 4. Καλαβρίων] Καλαβρίαν Cedre- 
nus. 10, ὅπως ἐπιγραφῇ δίδοται] Haec vix sana. 


pulum hostes se habere; neque integrum sibi esse, in patriam suam Ae- 
toliam redire, cujus imperium ipse dissolverat: regno suo relicto, in Ca- 
labriam navigavit; ubi urbem condidit maritimam, quam Argyrippam, 
uti diximus, appellavit; Beneventum haec nunc vocatur: sicuti haec a 
sapiente Didymo narrantur. Ad hanc ipsam nrbem ventis jactatum Ae- 
neam Diomedes humaniter et honorifice excepit: cujus etiam hospitio 
usus est Aeneas per totam Hyemem. 


Diomedem autem Aeneas affatus; Novi, inquit, divinum Palladium, 
'Trojae olim religiose asservatum, et a Te exinde delatum, ex Inscri- 
P real mihi Aeneae deberi, Ad haec Diomedes; ex quo, inquit, Palla- 

ium hoc ab Ulisse accepi, multas ego exercitusque meus calamitates 

. experti sumus. QCoactus itaque Oraculum de hac re consulere, respon- 
sum tuli; Palladium "Trojanis reddendum esse. Mihi itaque reddas: in- 
quit Aeneas. Diomedes igitur, sacris rite peractis, Palladium Aeneae 
tradidit. Aeneas autem, Palladio accepto, aestate tum ineunte, in Ita- 
liam, ad Latinum, profectus est: et societate cum eo inita, exercitum, 
uem ex Phrygis armatum habuit, contra Rutulos duxit. In hoc bello 

tinus, Telephi filius, cecidit; victoriaque penes Rutulos erat. 


168 IOANNIS MALALAE 


Kol ἀπῆλϑεν ὃ Αἰνείας πρὸς τὸν Εὔανδρον καὶ τὸν υἱὸν 
V 71 αὐτοῦ Πάλλαντα, ἄνδρας πολεμικωτάτους" οἵτινες διῆγον εἰς 
τὴν Ἰταλίαν, οἰχοῦντες κώμην λεγομένην Βαλεντίαν, ἰϑύνοντες 
O 918 ἐπαρχίαν μίαν. ἂν ἣ κώμῃ καὶ ἔκτισεν ὃ Πάλλας οἶχον μέγαν 
πάνυ, οἷον οὐκ εἶχεν 7) περίχωρος ἐκείνη, ὅστις οἶχος ἐχλήϑη τὸ 5 
Παλλάντιν, καὶ ἀπὸ τότε ἐκλήϑη τὰ βασιλικὰ κατοικητήρια παλ- 
λάντιον ἐκ τοῦ Πάλλαντος. καὶ ἤτησεν αὐτοὺς λαβεῖν nag αὖ- 
τῶν ὃ “Ἰνείας βοήϑειαν στρατοῦ" ᾧτινι παρέσχεν ὃ αὐτὸς Πάλ-- 
λας xol ὃ αὐτοῦ πατὴρ Εὔανδρος γενναίους πολεμιστὰς ἄνδρας v'. 
xal πάλιν ἀπελϑὼν ὃ αὑτὸς AAlvelac πρὸς ἄλλους τοπάρχας ἔλα- 10 
fe πολλὴν βοήϑειαν στρατοῦ, ἐπειδὴ πᾶσα 7 χώρα ἐχείνη ἔναν-- 
τιοῦτο τοῖς "Povorovlow xal τῷ Τούρνῳ, βασιλεῖ αὐτῶν. καὶ 
B συνέβαλεν αὐτοῖς ὃ “Ἱϊνείας πόλεμον, καὶ ἐνικήϑησαν τὸν πόλεμον 
οἵ Ῥουστοῦλοι ὑπὸ τοῦ «Αϊνείου, σφαγέντος τοῦ Τούρνου" καὶ 
ἔλαβεν ὃ «Δἰϊνείας μετὰ τὴν νίκην τὴν βασιλείαν xol τὴν ϑυγα- 15 
τέρα τοῦ “1ατίνου ᾿λβανίαν, καὶ κτίζει ἐχεῖ πόλιν ὃ αὐτὸς .41-- 
γείας μεγάλην, ἥντινα ἐπωνόμασεν ᾿4λβανίαν" καὶ ἀποτίϑεται 0 
«ἀϊνείας ὃ ἔλαβε Παλλάδιον ἀπὸ τοῦ Διομήδους iv τῇ αὐτῇ 
πόλει ᾿Ἵλβανίᾳ. ἐβασίλευσε δὲ 0 «ΑΑϊνείας μετὰ τὸν «(ατῖνον 
ἔτῃ ιϑ', Ι 20 


O 214 ἹΠετὰ δὲ τὸν ivelov ἐβασίλευσεν ἐχεῖ ᾿“σκάνιος Ἰούλιος, 
ὃ υἱὸς τοῦ Jivsov ἀπὸ τῆς Κρεούσης τῆς Τρῳάδος, τῆς 
πρώτης γυναικὸς τοῦ αὐτοῦ «Αϊνείου ἔτη κε΄. καὶ ἔκτισε τὴν 


9. 0] Addidi καὶ. 21. "4ox&viog Ἰούλιος] ,,Cedrenus habet, 
"Io?$4og, rectius. ** Ch. 22, Τροάδος Ox. 23. κε΄] λε΄ Ce- 
drenus p. 136. A. ; 


Aeneas autem deinde profectus est ad Evandrum et filium ejus Pal- 
lantem, viros bellicosos; qui provinciam Italicam tenentes, in vico quo- 
dam Valentia dicto sedes habuerunt: ubi aedes plane magnificas et in 
ea regione omnium splendidissimas extruxerat sibi Pallas; quas etiam Pal- 
lantium vocavit. Unde et Regiae domus deinceps, a Pallante, Pallan- 
lia dicta sunt. 'Aeneas autem ab Evandro, et filio Pallante exercitu 
cccc virorum fortium et bellicosorum, instructus; impetratis etiam ab 
aliis Italiae regulis, (qui 'Turno omnes Rutulisque inimicissimi fuerunt) 
auxiliarium virorum copiis ingentibus; Rutulus iterum aggressus est: 'Tur- 
noque, rege eorum, occiso, in eos victoria potitus est. Aeneas autem 
exinde Latini regnum filiamque Albaniam uxorem consecutus, urbem ma- 
gnam condidit, quam Albaniam nominavit, ubi etiam Palladium, a Dio- 
mede receptum, reposuit. Regnavit autem Aeneas, post Latinum, annos 
xix. 


Aeneam excepit Ascanius Julus, Aeneae filius, ex Creusa 'l'rojana, 
uxore priore. Regnavit autem Ascanius per annos xxv, urbemque ipse 





CHRONOGRAPHIA. L. VI. 169 


“αβινίαν πόλιν, xol τὸ βασίλειον τοῖς ““αβινησίοις ἐπέϑηκε, 
μεταγαγὼν ὃ αὐτὸς ᾿“σχάνιος ἐκ τῆς ᾿4λβανίας πόλεως τὸ 11αλ- C 
λάδιον εἰς τὴν. αὑτοῦ κτισϑεῖσαν πόλιν “Ἰαβινίαν. 


Ἔν τῷ καιρῷ δὲ τῷ αὐτῷ ἀρχιερεύς τις ἦν τῆς Ἱερουσαλὴμ 
δμετὰ τὴν ἐπάνοδον τὴν ἐκ Βαβυλῶνος τῶν δύο ἡμίσεος σκήπτρων 
τῶν ἀνελϑόντων ἐν τῇ Ἱερουσαλὴμ ᾿Ἐλιακεὶμ 0 υἱὸς Ἰησοῦ. 


Ἔν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις ἦν Ἱππάσιος, φιλόσοφος Πυϑα- 
γοριχός" ὅστις τὴν σφαῖραν τοῦ οὐρανοῦ πρῶτος ἐξήνεγκεν ἐκ 
τῶν δεχαδύο ζωδίων, καὶ κατὰ ϑάλασσαν ναυαγήσας ἐτελεύτα. 

107» δὲ καὶ Ἰσοκράτης τότε καὶ Περικλῆς καὶ Θουκυδίδης ὃ συγ- 
γραψάμενος τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων καὶ “4“ϑηναίων. ἐν 
δὲ τοῖς χρόνοις Θουχυδίδου ἦν καὶ Φειδίας ὃ ἀγαλματοποιὸς καὶ 
Στησίχορος καὶ Βακχυλίδης, οἱ ἦσαν ὀρχήσεως εὕρεταὶ καὶ ποιή-- Ὁ 
ταί, μετὰ τοὺς προειρημένους φιλοσόφους ἄνδρας μετὰ δὲ χρό-- Ο 215 
15vov οἱ προῤῥηθέντες τῶν Ἑλλήνων ἦσαν παιδευταί, ἀναφαίνε- 
ται δὲ μετὰ ταῦτα καὶ Ζ]ημοσθένης καὶ ᾿Δριστοφάνης ὃ χω- 
μῳδός. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Δαρείου τοῦ νεωτέρου ἐβασίλευσε 

ἹΠερσῶν ᾿Αρταξέρξης ὃ Π]νήμων καλούμενος ἔτη λϑ΄. 


20 ᾿λβανῶν δὲ ἐβασίλευσεν "AAfag ὃ υἱὸς τοῦ LAoxovlov ἔτη 
Ag. καὶ κτίζει τὴν Σίλπιν πόλιν " ἀπὸ τότε οἱ βασιλεῖς Σίλβιοι 


1. 8. Μαβινίαν Cedrenus, ᾿Δλβανίαν Ox. Eadem “αβηνισίοις. 
4. αὑτοῦ] Scribe παρ᾽ αὐτοῦ. ὑπ᾽ αὐτοῦ Cedrenus. 7. Ἱππά- 
610g] Ἵππασος Ch. 


condidit, nomine Laviniam, ubi et sedem regni posuit; Palladiumque, ab 
Albanis delatum, in urbe illa, a se condita, collocavit. 


Eo tempore Pontifex maximus Hierosolymis fuit, post reditum a Ba- 
bylone tribuum duarum cum dimidia, Eliachimus, Jesu filius. 


lisdem temporibus floruit Hippasius, philosophus Pythagoricus; qui 
Coeclestem sphaeram primus composuit, ex duodecim signis: in mari autem 
deinde naufragus periit. Eodem tempore etiam claruerunt Isocrates, Pericles, 
et T'hucydides, belli Attici et Pelopornesiaci scriptor. Aequales huic fue- 
runt Phidias statuarius, Stesichorus, et Bacchylides, Poetae et Saltato- 
riae artis inventores, Caeterum hi, praedictorum Philosophorum tempo- 
ribus aliquanto posteriores, doctores deinde inter Graecos emerserunt. 
Posthaec floruerunt etiam Demosthenes et Aristophanes Comicus. 


Dario autem juniori successit in regno Persarum Artaxerxes, qui et 
Mnemon vocatus est: et regnavit per annos xxxix. 


, Albanis vero regnavit Albas, Ascanii filius, annos xxxvi, qui et ur- 
bem Silviam condidit: unde et reges eorum deinceps Silvii vocati sunt: 


170 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. VI. 


ἐκαλοῦντο" μεταγαγὼν ἐν τῇ αὐτῇ Σίλβει πόλει καὶ τὸ Παλλάδιον 
ὃ αὐτὸς "“ἄλβας βασιλεύς. καὶ ἐβασίλευσαν λοιπὸν οἱ ἐκ τοῦ γέ- 
γους τοῦ «Αἰνείου, οἵ λεγόμενοι «ἀϊνειάδες, ἔτη τλα', 


8. Αἰνείου Ch., Alavs(ov Οχ.. — ibid. Αἰνειάδες  Αἱνειάδαι Ce- 
drenus. 


Palladium vero et is quoque in Silviam transtulit. Regnarunt autem Ae- 
neae posteri, qui et Áeneadae vocabantur, per annos cccxxxi. 


cc ————— 


A" e M 





ΤΟΣ £B4onmwuo-c 
HEPI ΚΤΙΣΕΩΣ ΡΩΜΗΣ. 


Ha λοιπὸν ἐβασίλευσε "Püuoc ὃ κτίστης τῆς Ῥώμης καὶ Ῥῆ- 
uoc ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ" ὅϑεν μετεχλήϑησαν Ῥωμαῖοι. οἵτινες 
καὶ τὰ ὅπλα τοῦ Ἡ ραχλέος τοῦ ἐκ τοῦ γένους τοῦ Πίχου Διὸς 
εὑρηχότες, ἀπέϑεντο ἐν τῇ παρ᾽ αὐτῶν χτισϑείσῃ πόλει Ῥώμῃ 
δτῇ πρῴην λεγομένῃ χώμῃ Βαλεντίᾳ ἐν τῷ Βοαρίῳ φόρῳ εἰς 
τὸν ναὸν τοῦ Πίκου Zfióg, ἀποκλείσαντες αὐτὰ ἐκεῖ ἕως ἄρτι. 
oí δὲ αὐτοὶ ἀδελφοὶ ἀνενέωσαν τὸ λεγόμενον Παλάντιον, τὸν βα- 
σιλικὸν οἶχον τὸν τοῦ Πάλλαντος, καὶ ναὸν μέγαν τῷ 4d κτί- 
σαντες ἐχάλεσαν αὐτὸν Καπετώλιον ῥωμαϊστί, 0 ἐστιν 7j κεφα-- 
10λὴ τῆς πόλεως" ἀγαγόντες δὲ τὸ Παλλάδιον τὸ ξόανον ἀπὸ πό- 


λεως Σίλβης ἀπέϑεντο αὐτὸ ἐν τῇ Ῥώμῃ. οἵτινες ἀδελφοὶ ἐν τῷ Β 


βασιλεύειν εἰς ἔχϑραν ἦλϑον πρὸς ἀλλήλους“ καὶ ἐφονεύϑη ὃ 
ἱΡῆμος ὑπὸ τοῦ Ῥώμου, καὶ ἐβασίλευσε μόνος ὃ "Pápoc. 


10. δὲ Chron. Pasch. p. 109. D, καὶ Ox. 


LIBER SEPTIMUS 
DE ROMA CONDITA. 


Bw posthaec Romulus, Romae conditor, cum Remo fratre: unde 
et Romani nomen acceperunt. Hi arma Herculis, a Jove Pico oriundi, 
inventa, Romae urbis, a se conditae, (quae prius Valentia dicebatur,) 
in 'Templo Pici Jovis, ad forum Boarium, ubi adhuc visuntur, reposue- 
runt. Porro fratres isti Palatium, regiam nempe domum a Pallante con- 
ditam, instaurarunt: Jovi etiam Templum ingens excitantes, quod Ro- 
mana lingua, Capitolium, vocabant, (quasi diceres, Caput urbis:) Simu- 
lachrum etiam, quod Palladium dicebatur, ex urbe Silvia, in Romam 
suam transtulerunt. Fratres autem communiter regnantes, mutuis labora- 
runt odiis: Remoque adeo a fratre interfecto, Romulus regnavit solus. 


O 216 
v 72 


A 


O 217 


172 IOANNIS MALALAE 


"E£óre δὲ ἀπέχτεινε τὸν ἴδιον αὐτοῦ ἀδελφόν, ἐσείετο 7j πόλις 
- €1 $9 ὦ , , 3 4 - , - 
πᾶσα Ῥώμη καὶ ἐγίνοντο πόλεμοι ἐμφύλιοι ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βα-- 

, ὙΒῚ $.-.€ 79 8 T ταν 2 * "a , 
σιλείας. καὶ ἀπελϑῶν ὁ αὑτὸς Ῥῶμος εἷς τὸ μαντεῖον ἐπηρώ-- 
vot, Ζ]ιὰ τί γίνεται ἐπὶ τῆς ἐμῆς μόνης βασιλείας ταῦτα; καὶ ἐῤ-- 
ῥέϑη αὐτῷ ἐκ τῆς Πυϑίας ὅτι Εἰ μὴ συγκαϑεσϑῇ σοι ὃ σὸς ἀδελ--5 
φὸς ἐν τῷ βασιλιχῷ ϑρόνῳ, οὐ μὴ σταϑῇ ἡ πόλις σου Ῥώμη 
οὔτε ἡσυχάσει ὃ δῆμος οὔτε ὃ πόλεμος. καὶ ποιήσας ἐκ τῆς εἶ-- 
κόνος τοῦ αὐτοῦ ἀδελφοῦ ἐχτύπωμα τοῦ προσώπον, ἤτοι χαρα-- 

- 2 - E , , »/, ? - , 
€ χτῆρος, MON; χρυσοῦ quium y στήλην ἔϑηκεν ἐν τῷ 9g0- 
2 ^ , € 
vq αὐτοῦ, ἔνϑα ἐχάϑητο. καὶ οὕτως ἐβασίλευσε τὸν ὑπόλοιπον 10 
χρόνον, cvyxa9zuírvov αὐτῷ τοῦ δλοχρύσου ἐχτυπώματος τοῦ 
ΕῚ - 2 -Cp * NS , € ^ - , 
αὐτοῦ ἀδελφοῦ Ρήμου" xoi ἐπαύσατο ὃ σεισμὸς τῆς πόλεως καὶ 
ἡσύχασεν 5 δημοτικὴ ταραχή. καὶ εἴτι δὲ. ἂν ἐχέλευε ϑεσπίζων, 
O 218 ἔλεγεν ὡς ἀφ᾽ ἑαυτοῦ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, λέγων ᾿Εκελεύσα- 
μὲν καὶ ἐϑεσπίσαμεν" ὅπερ ἔϑος κατέσχεν ἐξ ἐκείνου παρὰ τοῖς 15 
βασιλεῦσιν ἕως τοῦ παρόντος, τὸ λέγειν ᾿Ἐχελεύσαμεν καὶ ἐϑε-- 
, 2 , ' 2 ^ , Α- 7x. 18 Y» 
σπίσαμεν. ἐχτότε καὶ εἷς τὰς πόλεις τὰς ὑπὸ Ρωμαίους ἔπεμψε 
, €. » b - ' - 2 - 2 - e 
στηϑάρια ὁλόχρυσα αὐτοῦ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ὥστε τίϑε-- 
σϑαι πλησία τῶν ἀρχόντων. ; 

D Ὁ δὲ αὐτὸς Ρῶμος βασιλεὺς μετὰ τὸ πληρῶσαι τὰ τείχη καὶ 90 
κοσμῆσαι τὴν πόλιν ἔχτισε καὶ τῷ Aq ναόν" καὶ ἐν αὐτῷ τῷ 
μηνὶ ἐποίησεν ἑορτὴν μεγάλην ϑυσίας τῷ "Aog, καλέσας καὶ τὸν 
"uva αὐτὸν μάρτιον, τὸν πρῴην λεγόμενον πρῖμον, ὅπερ ἕρμη- 


8. ἐπηρώτησε] ἐπερώτησε Ox. 18. ἐκέλευε Chron., ἐκέλευσε Ox. 
17. Ῥωμαίους Chron. , Ῥωμαίων Ox. 


Exinde autem post caedem fratris, tota motibus agitata est urbs Ro- 
ma; regnumque ejus intestinis seditionibus tumultuabatur. Ad Oraculum 
itaque profectus, rogavit: Undenam (inquiens,) cum ego nunc solus re- 
gno, fiunt ista? ,,Respondit Pythia: Nisi tu fratrem in regio solio tibi 
assessorem constituas, urbs Roma a motibus liberari non poterit, neque 
populi tumultuum , nec bellorum finis erit. Statuam itaque, quae fratris 
formam et vultum exprimeret, ex auro fabricari jussit: quam eodem, quo 
sedebat ipse, throno collocavit. Deinceps igitur regnanti illi assidebat 

"fratris ex auro solido statua: atque ita conquieverunt urbis motus, et se- 
ditiones populi consopitae sunt. Rex autem, si quid ediceret, tanquam 
suo, fratrisque nomine id faceret, hac formula utebatur, Jussimus et 
Sancivimus. Unde mos iste dimanavit, qui apud Reges etiamnum obti- 
nuit, Edicta proponendi sub hac formula; Jussimus et Sancivimus. Ex- 
inde vero ad civitates Romanae ditionis singulas, sui fratrisque, ex au- 
ro solido, statuas transmisit; ut juxta urbis magistratus collocarentur, 

Idem rex Romulus, urbe moenibus cincta et ornata, Marti quoque 
Aedem erexit: mensemque eum, qui antea, Primus, vocabatur, a Mar- 
te, Martium nominavit. Festum etiam solenne eodem mense instituit, in 


“ὦ δὼ 


CHRONOGRAPHIA. L. VII. 173 


γεύεται otc. ἥνπερ ἑορτὴν xav ἔϑος oi Ῥωμαῖοι πάντες ἐπι- 


-πελοῦσιν ἕως τῆς νῦν, κχαλοῦντες τὴν ἡμέραν τῆς πανηγύρεως 


ἹΠάρτις ἐν κάμπῳ. καὶ εὐθέως πάλιν ἀρξάμενος ἔκτισε τὸ V 78 
ἱππικὸν ἐν τῇ Ῥώμῃ, ϑέλων διασκεδάσαι 10 πλῆϑος τοῦ δήμου 
δτῶν Ῥωμαίων, 0: ἐστασίαζον xol ἐπήρχοντο αὐτῷ διὰ τὸν 
ἀδελφὸν αὐτοῦ. καὶ ἐπετέλεσε πρῶτος ἱπποδρόμιον ἐν τῇ χώρᾳ 
- € , € ^ -t€ J , 4s y M] - € » 
τῆς Ῥώμης εἷς ἑορτὴν τοῦ Ἡλίου, φησί, xol εἰς τιμὴν τῶν ὑπ 
αὐτὸν τεσσάρων στοιχείων, τοῦτ᾽ ἐστὶ τῆς γῆς καὶ τῆς ϑαλάσ-- 
. σῆς καὶ τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ ἀέρος, λογισάμενος καὶ τοῦτο, ὅτι 
ΡῚ - ε - - ^ A , € 
10 εὐτυχῶς φέρονται oí τῶν Περσῶν βασιλεῖς elg τοὺς πολέμους, ὡς 
τιμῶντες τὰ αὐτὰ τέσσαρα στοιχεῖα. ὃ δὲ τῆς Πισαίων χώρας 
βασιλεὺς Οἰνόμαος ἀγῶνα ἐπετέλει ἐπὶ τὰ Εὐρώπεια μέρη μηνὶ Ο 919 
δύστρῳ τῷ καὶ μαρτίῳ κε τῷ Ἡλίῳ Τιτᾶνι ὡς ὑψουμένῳ 
2 - bd * - , (ivy , 
ἀγωνιζομένης, φησί, τῆς γῆς καὶ τῆς ϑαλάσσης, 0 ἐστι Ζ]΄ημή-- B 
1δτρας καὶ Ποσειδῶνος, τῶν ὑποχειμένων στοιχείων τῷ Ἡλίῳ. καὶ 
ἐβάλλετο χλῆρος μεταξὺ τοῦ αὐτοῦ Οἰνομάου βασιλέως καὶ τοῦ 
ἐρχομένου. ἀπὸ οἱασδήποτε χώρας καταγωνίσασθαι αὐτόν" xol 
et ^ € - , * UND A 2 , c i] se 
ὅτε μὲν ὃ χλῆρος ἐχάλει τὸν Οἰνόμαον ἀγωνίσασθαι ὑπὲρ τοῦ 
Ποσειδῶνος, ἐφόρει σχῆμα ἱματίων κυανῶν, ὃ ἐστι τῶν ὑδά- 
2070», καὶ ὃ ἀνταγωνιζόμενος κατ᾽ αὐτοῦ ἐφόρει τὸ χλοῶδες σχῆ-- 
μα, ὃ ἐστι τῆς γῆς. καὶ πάλιν εἰ ἤνεγκεν ὃ κλῆρος τῷ Οἰνομάῳ 
φορῆσαι τὸ τῆς 4Ζημήτρας σχῆμα, ἐφόρει τὸ χλοῶδες σχῆμα, καὶ Ο 990 
3. JMorig Chron. άρτιος Ox. 4. διασκεδάσαι Chron., δέασχε- 
δάσαι Ox. 8. αὐτὸν) αὐτοῦ Ox., αὐτῶν Chron, 11. δὲ Chron, 
ὰρ Ox. ibid. Πεσαίων Ox. 19. ἐπετέλει --- Εὐρώπεια Chron., 


πιτελεῖ --- Εὐρώπια Ox. 19, ἱματίων κυανῶν] ἱμάτιον xvavóv 
Chron. 


quo sacra Marti peragebantur: quod et Romani, ritu anniversario usque 
adhuc celebrant; vocantes diem illum, Festum solennitatis in Campo Mar- 
tio, Necdiu ab incoepto desistens, Circum in urbe extruxit; uti tumul- 
tuantis populi motus dissiparet: adhuc enim, ob caesum fratrem, seditio- 
nes in eum identidem moliebantur. Primus itaque Romulus, in ditione 
Romana, Circensia instituit, in honorem solis, (ut dixit,) et quatuor illi 
subjectorum Elementorum; 'Terrae nimirum, Maris, Ignis, et Aeris. Quip- 
pe existimavit, Persarum regibus expeditiones bellicas foeliciter ideo sem- 
per cessisse; quod quatuor ista Elementa in Veneratione habuissent. Oe- 
nomaus enim, Pisarum rex, certamen Europaeis in regionibus instituit, 
Dystri, sive Martii xxv celebrandum, solis 'Titanis in honorem, tanquam 
jam exaltati certantibus (inquit) inter se, 'Terra Marique, id est, Cy- 
bele et Neptuno, soli subjectis Elementis, Sors vero mittebatur inter 
Oenomaum et alterum, a quacunque ille orbis parte venisset, qui cum 
eo certaturus erat.. Et si sorte data Oenomaus pro Neptuno certaturus 
erat; habitum sumebat coeruleum, aquis respondentem: Antagonista au- 
tem ejus viridi ornatu utebatur; ut qui Terram repraesentaret. Sin au- 
tem Cybelis habitum sumere Oenomaum sors voluisset; tum viridi habitu 


, 


174 IOANNIS MALALAE 


ὃ ἀνταγωνιστὴς αὐτοῦ ἐφόρει τὸ σχῆμα τοῦ Ποσειδῶνος, 0 ἔστι 
τῶν ὑδάτων, τὸ κυανόν" καὶ ὃ ἡττώμενος ἐφονεύετο. καὶ πλῆ-- 
C Joc ἄπειρον ἤρχετο ϑεωρῆσαι τὸν ἐτήσιον βασιλικὸν ἀγῶνα ἀπὸ 
ἑχάστης χώρας καὶ πόλεως" καὶ οἱ μὲν τὰς παραλίους πόλεις oi- 
xobvrtg xal τὰς νήσους πολῖται καὶ τὰς κώμας τὰς παραλίους 5 
καὶ ναῦται ηὔχοντο νικῆσαι τὸν φοροῦντα τὸ χυανὸν σχῆμα, 
τοῦτ᾽ ἐστὶ τὸ τοῦ Ποσειδῶνος, οἱωνιζόμενοι ὅτι ἐὰν ἡττηϑῇ ὃ 
ὑπὲρ τοῦ Ποσειδῶνος ἀγωνιζόμενος, ἔκλειψις ἰχϑύων γίνεται παν-- 
τοίων καὶ ναυάγια ϑαλάσσης καὶ ἀνέμων βιαίων ἀνάγκαι. οἱ 
δὲ τὰς μεσογείηυς οἰκοῦντες πολῖται καὶ ἐπιχώριοι ἄγροικοι καὶ1ὸ 
πάντες oi ἐν τῇ γεωργίᾳ κάμνοντες ηὔχοντο νικῆσαι τὸν φοροῦν- 
τὰ 10 χλοῶδες σχῆμα, οἰωνιζόμενοι Urt εἰ ἡττηϑῇ ὃ ὑπὲρ τῆς 
Ζημήτρας ἀγωνιζόμενος, ὃ ἐστιν ὑπὲρ τῆς γῆς, λιμὸς σίτου 
D καὶ σπάνις οἴνου καὶ ἐλαίου καὶ τῶν ἄλλων καρπῶν γίνεται. 
καὶ ἐνίκησε πολλοὺς ὃ Οἰνόμαος ἀνταγωνιστὰς καὶ ἐπὶ πολλὰ ἔτη 15 
εἶχε γὰρ καὶ τὸν ἥψυρτον διδάσκοντα αὐτὸν τὴν ἡνιοχικὴν τέχνην. 
ὅστις Οἰνόμαος ἡττηϑεὶς ὑπὸ Πέλοπος τοῦ 21vdo? ἐφονεύϑη. 
ἢ Τὸν δὲ ἱππικὸν ἀγῶνα τοῦτον ἐπενόησε πρῶτος ᾿Ἐγυάλιός τις 
ὀνόματι, υἱὸς Ποσειδῶνος, ἀγαγόμενος τὴν ““ιβύην, ϑυγατέρα 
τῆς "log καὶ τοῦ llixov Zfióg, ὃς κρατήσας τὰ μεσημβρινὰ μέρη 20 
O 921 ἐκάλεσε τὴν αὐτὴν χώραν ἐν $ ἐβασίλευσε «Διβύην εἷς ὄνομα 
τῆς αὐτοῦ γυναικός. τὸν δὲ αὐτὸν ἱππικὸν ἀγῶνα ὃ Ἐνυάλιος 


6. καὶ ναῦται] ναῦται Chron. 19, ἀγαγόμενος Chron, τοῦ ἀγα-- 
γομένου Ox. Conf, supra p. 12. A. A 


ipse usus ests et qui contra certabat, Neptuni, coeruleo, juxta speciem 
Aquarum. Victus autem neci dabatur. Ad hoc regium et anniversarium 
Certamen infinita hominum multitudo, ex regionibus atque urbibus omni- 
bus confluebat: ἘΠῚ maritimi quidem ac insulani, qui vicos litorales in- 
colebant, nautaeque, vovebant illi victoriam, qui coeruleum, sive Neptu- 
ni habitum ferebat: quod existimarent, magnam, si vinceretur is, futuram 
piscium omnifariorum caritatem, maris naufragia et ventorum adverso- 
rum necessitates. Contra, qui continentem habitabant, mediterranei ci- 
ves et agricolae, tota etiam agrestium turba, illum vincere optabant, 
qui viridem gerebat habitum: rati, magnam annonae caritatem ac famem, 
vinique et olei frugumque omnium inopiam secuturam, si vinceretur is, 
qui pro Cybele, id est, ''erra decertabat. Superior omnibus in hoc cer- 
tamine, per multos annos, Oenomaus evasit: ut qui aurigandi artem ab 
Apsyrto edoctus esset. "landem vero ipse, a Pelope Lydo victus, morte 
multatus est. 

Equestris autem Certaminis auctor primus erat Enyalius quidam filius 
Neptuni illius, qui Libyam, Jovis Pici ex Jo filiam, in uxorem duxit; 
quique regiones ad meridiem vergentes in potestatem suam redactas, ab 
uxoris nomine, Libyam appellavit. Equestre autem hoc certamen Bigis 


CHRONOGRAPHIA. L. VII. 175 


ἅρμασι διπώλοις ἐφεῦρε, καϑὼς ταῦτα συνεγράψατο Καλλίμαχος 
ὃ σοφὸς ἐν τοῖς Ετησίοις αὐτοῦ. 
Καὶ λοιπὸν ui? αὐτὸν ὃ 
ἀγῶνα ἅρμασι τετραπώλοις" διὸ καὶ περιβόητος ἐγένετο, καϑὰ 
5iv ταῖς Χάρακος ἐμφέρεται ἱστορίαις " ὃς συνεγράψατο καὶ ταῦτα, 
ὅτε τοῦ ἱπποδρομίου τὸ κτίσμα εἷς τὴν τοῦ κόσμου διοίκησιν ᾧκο-- 
δομήϑη, τοῦτ᾽ ἐστὶ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς καὶ τῆς ϑαλάσσης" 
τὰς δὲ δεχαδύο ϑύρας τοὺς δώδεκα οἴκους ἱστόρησε τοῦ ζωδια-- 
κοῦ τοῦ διοιχοῦντος τὴν γῆν καὶ τὴν ϑάλασσαν καὶ τῶν ἄν- 
1οϑρώπων τὸν παροδικὸν τοῦ βίου δρόμον, τὸ δὲ πέλμα τοῦ ἵπ-- 
πιχοῦ τὴν γῆν πᾶσαν εἶναι, τὸν δὲ εὔριπον τὴν ϑάλασσαν ὑπὸ 
τῆς γῆς μεσαζομένην, τὸν δὲ ἐπὶ τὰς ϑύρας καμπτὸν τὴν ἀνατο-- 
λήν, τὸν δὲ ἐπὶ τὴν σφενδόνην τὴν δύσιν, τὰ δὲ ἑπτὰ σπάτια 
τὸν δρόμον xol τὴν κίνησιν τῆς ἀστρονομίας τῶν ἑπτὰ ἀστέρων 
15756 μεγάλης ἄρκτου. 

Ὁ δὲ ἹῬῶμος βασιλεὺς πρὸς τιμὴν καὶ αὐτὸς τοῦ Ἡλίου καὶ 
τῶν ὑπ αὐτὸν τεσσάρων στοιχείων τὸν ἀγῶνα ἐν τῇ Ῥώμῃ 
πρῶτος ἐφεῦρε, καὶ ἐπετέλεσεν ἐν τῇ χώρᾳ τῆς δύσεως, ἤτοι τῆς 
Ἵταλίας, ἅρμασι τετραπώλοις, τοῦτ᾽ ἐστὶ τῇ γῇ καὶ τῇ ϑαλάσ-- 


Ἐριχϑόνιος ἐπετέλεσε τὸν αὐτὸν E 


v 74 


O 222 


2005 καὶ τῷ πυρὶ xal τῷ ἀέρι. καὶ ἐπέϑηκεν ὃ ἱΡῶμος τοῖς αὖ-- B 


τοῖς τέτρασι στοιχείοις τὰ ὀνόματα, τῇ γῇ τὸ Πράσινον μέρος, 
0 ἐστι τὸ χλοῶδες, τῇ δὲ ϑαλάσσῃ, 0 ἐστι τοῖς ὕδασιν, τὸ Βέ- 
vero» μέρος, (ἧς xvavóv, τῷ δὲ πυρὶ τὸ Ῥούσιον μέρος, ὧς ἐρυ-- 


9, "Erncíotg] Αἴτια dici vidit Ch. 13. σπάτιὰ Ch. cum. Cedreno 
p. 147. C et Ducangius Gloss. v. ὁπάτιον, σπαϑία Ox. 


-^ 


primum celebravit Enyalius: uti memoriae prodidit, in Anniversariis suis, 
sapiens Callimachus. 
Hunc secutus est Ericthonius, qui certamen hoc Equestre Quadrigis 
pw unde magnum sibi nomen comparavit: sicuti scriptum reliquit 
harax, in Historiis: Qui praeterea addit, extructum fuisse Hippodro- 
mum. ad formam Universi; nempe ut Coelum, terfam, et Mare reprae- 
sentaret. Ostia enim duodena ad Zodiaci domus duodecim retulit, qui 
terras et maria gubernat, vitamque Mortalium transitoriam: Area Hip- 
dromi terram; Euripus Mare, a tetra media interceptum, referebat: 
exus qui ad ostia, Orientem, qui ad fundam, occasum designavit: septem 
denique spatia Septentrionum motus et cursum Atronomicum indicarunt. 
mulus porro et ipse, ad cultum solis, et, quae illi subjecta sunt, 
Elementorum uatuor, Certamen hoc in Romam primus introduxit: pri- 
mus etiam in Occidente, id est, in Italia, Quadrigis illud peregit, "l'er- 
rae, Mari, Ini, atque Aeri, respondentibus. Indidit etiam Romulus qua- 
tuor istis Elementis nomina, a "Terra Prasinam Factionem appellavit, 
pee colorem viridem: à Mari Venetam, ob aquarum colorem coeru- 
eum: ab Igne Russeam, ob colorem rubentem: ab Aere vero Albam, 


176 — 1OANNISMALALAE ^ " 


ϑρόν, τῷ δὲ ἀέρι τὸ "AMBov. μέρος, ὡς λευκόν" κἀκεῖθεν ἐπε- 
νοήϑη τὰ τέσσαρα μέρη ἐν Ῥώμῃ. ἐκάλεσε δὲ τὸ Πράσινον μέ- 
ρος, 0 ἐστι ῥωμαϊστὶ τὸ ἐμπαράμονον, πραισεντεύειν γὰρ λέγεται 
τὸ παραμένειν, διότε 7, χλοώδης γῆ διὰ παντὸς ἵσταται σὺν τοῖς. 
ἄλσεσι. τὸ δὲ Βένετον ἐκάλεσεν ἐκ τοῦ εἶναι ὑπὸ τὴν Ῥώμην 5 
ἐπαρχίαν μεγάλην χώραν λεγομένην Βενετζίαν, ἥστινος μητρό-- 
o "S πολίς ἐστιν ᾿Ἰχυληία, κἀκεῖθεν ἐξέρχεται τὰ κυανά, τοῦτ᾽ ἐστὶ 
τὰ Βενέτζια βάμματα τῶν ἱματίων. καὶ προσεχόλλησε τῷ Πρα- 
σίνῳ μέρει, 0 ἐστι τῇ γῇ, τὸ λευκόν, φησί, τὸν ἀέρα, καϑότι xol 
βρέχει καὶ ὑπουργεῖ καὶ ἁρμόττει τῇ γῇ" καὶ τῷ Βενέτῳ μέρει, 10 
ὃ ἐστι τοῖς ὕδασι, προσεκόλλησε συμμίξας τὸ Ῥούσιον μέρος, ὅ 
ἐστι τὸ πῦρ, καϑότι σβέννυσι τὸ ὕδωρ τὸ πῦρ, ὡς ὑποτεταγμέ- 
vov αὐτῷ. καὶ λοιπὸν oi τὴν “Ῥώμην οἰχοῦντες διεμερίσϑησαν 
εἰς τὰ μέρη, καὶ οὐκέτι ὡμονόησαν πρὸς ἀλλήλους διὰ τὸ ἐρᾶν 
λοιπὸν τῆς ἰδίας νίχης καὶ ἀντιποιεῖσθαι τοῦ ἰδίου μέρους, 15 
ὥσπερ ϑρησχείας τινός. καὶ ἐγένετο μέγα σχίσμα ἐν τῇ Ῥώμῃ, 

Ὁ καὶ μεγάλην ἔχϑραν εἶχον πρὸς ἀλλήλους ἐν τῇ Ῥώμῃ τὰ μέρη, 
ἀφότε ἐπενόησεν αὐτοῖς τὴν τοῦ ἱππικοῦ ϑέαν ὃ θῶμος. καὶ ὅτε 
ἐν οἱωδήποτε μέρει εἶδεν ὃ Ρῶμος φιλοῦντας τοὺς λελυπημένους 
καὶ ἀνθισταμένους αὐτῷ δήμους ἢ συγχλητικοὺς διὰ τὸν ϑά- 90 
νατον τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἢ δι᾽ ἄλλην αἰτίαν οἱανδήποτε, ἐδύ-- 


3. ἐμπαράμονον Chron., ἐμπαράμενον Ox. 4. γλοώδης Ch., 
Chron., χλοῶδες Ox. δ. ἄλσεσι Ox. 8. τῷ Ch, Chron., τὸ 
Ox. 9. φησι post καϑότε ponit Chron. ^ 14. ἐρᾶν Chron., ὁρᾶν 
Ox. 15. λοιπὸν ἕκαστον Chron. 18. ἀφότε Ch., ἀπότε Ox. 


propter coloris albedinem. Inde quatuor illae in Roma Factiones. Pra- 
sinam autem factionem ideo vocavit, quia terra virens cum nemoribus 
suis.firma stat semper. Prasinum enim Latinis Permanens est. Venetam 
autem factionem appellavit, quod ex Veneta provincia, Romae subjecta, 
cujus Metropolis est Aquileia, panni Veneti, id est, coeruleo colore tin- 
ctü, afferuntur. Prasinae autem Factioni, sive Terrae Albam, sive Aerem 
conjunxit; ex eo quod Aer 'Terrae sit accommodatus, eam irrigans, eique 
subserviens, Factioni autem Venetae, sive aquis, Russeam, id est, Ignem 
assignavit; eo quod Aqua ignem; tanquam sibi subjectum, extinguat. 
Caeterum. Romani hoc modo in Factiones distracti, propter studia Par- 
tium; dum quisque eam «eupivit superiorem esse, cui ipse maxime fave- 
bat; non amplius inter se concordes fuerunt. Quisque enim pro Factione 
sua tanquam pro Religione propugnavit: inde odia intestina gravissima- 
que dissidia inter factiones in urbe extiterunt, ex quo tempore Romulus 
primum Emquestris illius certaminis spectaculum exhibuit. Romulus etiam, 
si quando advertisset ex populo, vel senatoribus quoscunque, hujus, vel 
ilius factionis, in partes eorum euntes, qui odio ipsum habuerunt atque 
adversabantur ei, vel ob fratris caedem, vel aliam ob causam quamcun- 


*». CHRONOGRAPHIA. L. VII. 177 


χει ἀντέχεσθαι τοῦ ἄλλου μέρους, καὶ εἶχεν αὐτοὺς εὐμενεῖς καὶ 
ἐναντιουμένους τῷ σχοπῷ τῶν ἐναντίων αὐτοῦ. ἐξ ἐκείνου καὶ 
οἱ μετ᾽ αὐτὸν βασιλεῖς τῆς Ρώμης τῷ αὐτῷ κανόνι ἐχρήσαντο. 
"Ev δὲ τῇ βασιλείᾳ τοῦ αὐτοῦ Ῥώμου ὃ στρατὸς αὐτοῦ ἐγέ- O 994 
δνετὸ πολὺς ἐπείσακτος, xal πλῆϑος ἦν ἐν τῇ Ῥώμῃ τῶν ἀγρίων 
3 , 3 3 * * , - Lou Myr x 
ἀνθρώπων, καὶ ovx ἤσαν πρὸς τὰ πλήϑη τῶν ἀνδρῶν γυναῖχες. E 
xai ἐπεθύμουν τῆς τοῦ βίου ἡδονῆς τὰ τῶν νεανιῶν στρατεύμα-- 
ταῦ xal ἐπήρχοντο χατὰ τὴν ἀγορὰν ταῖς γυναιξί, καὶ ἐγένετο 
ταραχὴ καὶ ἐμφύλιος πόλεμος. καὶ ἠθύμει ὃ ἹΡῶμος, ἀμηχανῶν 
1οτί πράξει" οὐδεμία γὰρ ἠνείχετο τῶν γυναικῶν καταμῖξαι τοῖς 
στρατιώταις, ὡς ἀγρίοις καὶ βαρβάροις. καὶ ἐξεφώνησε νόμον 
ὥστε λαμβάνειν τοὺς στρατιώτας πρὸς γάμον παρϑένους, ἃς ἐχά- 
λεσε Βρυτίδας " καὶ οὐδεὶς &Asro δοῦναι αὐτοῖς τὴν ἰδίαν ϑυγα-- 
τέρα, ἀλλ᾽ ἔλεγον ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτοῖς καϑ᾽ ἑκάστην ἐλπὶς ζωῆς 
15διὰ τοὺς πολέμους, ἀλλὰ πάντες τοῖς τῆς πόλεως ἐζεύγνυον τὰς V 75 
€ - ^ LA »-" € c LÀ LL 2 * 
ἑαυτῶν ϑυγατέρας. καὶ ἀϑυμῶν ὁ Ῥῶμος ἀπῆλϑεν εἷς τὸ uav- 
τεῖον" καὶ ἐδόϑη αὐτῷ χρησμὸς ὥστε ἐπιτελέσαι ταῖς γυναιξὶ 
ϑέαν ἱππιχοῦ, ἵνα ἀγάγηται ἑαυτῷ ὃ στρατὸς γυναῖχας. xoi O 995 
συνάξας τὸ πλῆϑος τοῦ στρατοῦ ἐν τῷ παλατίῳ ἐπετέλεσεν ia- 
90 πιχόν, χελεύσας μόνον γυναῖκας ϑεωρῆσαι τὸ ἱπποδρόμιον. καὶ 
€ * * , 5 , 2 * , ^ 
ὡς παραξένου τινὸς ϑέας μελλούσης γίνεσϑαι, ἅπὸ πάσης τῆς 
περιχώρου καὶ τῶν πόῤῥωθεν πόλεων καὶ κωμῶν ἦλϑον ἐν τῇ πό- 


10, οὐδεμία Ch., οὐδεὶς Ox. et Chron. 21. παραξένου Ch., 
Chron., παρὰ ξένου Ox. 


que; statim contrariae factionis hominibus adhaerere visus est; unde illos 
conciliavit sibi effecitque, ut adversantibus sibi et ipsi forent adversarii. 
Exinde, qui eum secuti sunt, reges Romani eodem usi sunt artificio. 
Romulo autem regnante, crevit admodum exercitus ejus, undequaque 
confluens; eratque in urbe ingens agrestium militum copia, quibus pro 
tanto numero deerant uxores. Cumque libidinis pruritu correptae essent 
juvenum cohortes, passim in foro mulieres contrectabant: inde seditio or- 
ta est et civile bellum, ^ Cumque Romulus inops consilii quid ageret, 
animi peu: (dedignabantur enim foeminae cum rurestribus et barba- 
ris militibus rem habere:) edixit tandem, ut miles virgines illas quas 
Brutidas vocavit, in uxores duceret, Nemo autem erat, qui militibus 
filiam suam tradere dignatus est: quisque enim dicebat, eos in diem tan- 
tum vivere, quibuscunque belli casibus obnoxios. Itaque Romanis civibus 
filias suas locabant omnes. Conturbatus ad hoc Romulus, Oraculum con- 
suluit: responsumque tulit, Equestris Certaminis spectaculum foeminis ex- 
hiberet; quo exercitus uxores sibi utcunque compararent. Romulus igitur 
coacto in Palatium exercitu, certamen equestre celebravit: jussitque, foe- 
minas solum ad spectaculum admitti. Itaque numerosa foeminarum turba, 
veluti ad inusitatum quoddam spectaculum, ex omni in circuitu vicinia 
loannes Malalas. 12 


178 -— IOANNIS MALALAE » 


λει Ῥώμῃ πλήϑη γυναικῶν, καὶ ἀνεπλήρωσαν τὸ ἱππικὸν γυναῖ- 
utc ὕπανδροι καὶ νεώτεραι παρϑένοι" ἦλϑον δὲ καὶ αἵ ϑυγατέρες 
τῶν λεγομένων Σαβίνων, χώρας πλησίον τῆς Ρώμης οὔσης, γυ- 

B ναῖχες εὐπρεπεῖς. καὶ δοὺς ὃ Ῥῶμος μανδᾶτα λάϑρῳᾳ γυναῖκα 
ὕπανδρον οὖσαν Ῥωμαίαν πολίτιδα μὴ ϑεωρῆσαι, κελεύσας καὶ 5 
ἰδίῳ στρατῷ ὥστε ὑπάνδρου γυναικὸς μὴ τολμῆσαι ἅψασϑαι, 
ἀλλὰ τὰς παρϑένους ἁρπάσαι καὶ τὰς μὴ ἐχούσας ἄνδρας xol 
“μόνας, ἀνελϑὼν ἐν τῷ ἱππικῷ ὃ Ῥῶμος ἐθεώρει. καὶ ἐν τῷ ἐπι- 
τελεῖσϑαι τὸ ἱπποδρόμιον ἀπολυϑεὶς ὃ στρατὸς ἐκ τοῦ παλατίου 
ὥρμησαν ἐν τῷ ἱππικῷ, καὶ ἐκ τῶν βάϑρων ἀνέσπασαν τὰς παρ-- 10 
ϑένους γυναῖκας xol τὰς μὴ ἐχούσας ἄνδρας" καὶ ἔλαβον ἕαυ-- 
τοῖς γυναῖκας. τοῦτο δὲ πρὸς ἅπαξ ἐποίησεν ὃ Ρῶμος γενέσϑαι" 

O 996 χαϑὼς ὃ σοφώτατος Βεργίλλιος ἐξέϑετο" ὡσαύτως δὲ καὶ Πλί- 

€ γιος ὃ Ρωμαίων ἱστοριογράφος συνεγράψατο, ὁμοίως δὲ καὶ .Δἐ- 
βιος. ἕτεροι δὲ ἱστορικοὶ συνεγράψαντο πρῶτον ἱπποδρόμιον 15 

ἐπιτελέσαι αὐτοῖς τὸν Ρῶμον εἷς βούρδωνας. 

Τὸν δὲ ἹῬΡῶμον καὶ τὸν ῆμον τοὺς ἀδελφοὺς ἱστοροῦσιν 

ὑπὸ “Δυκαίνης γαλακτοτροφέντας, ὅτι βασιλεὺς ὃ ᾿“μούλιος, ὃ 

αὐτῶν πάππος, ἐκέλευσεν αὐτοὺς διφῆναι εἷς τὰς ὕλας, ὡς πορ- 
νογεννήτους, ἐπειδὴ ἡ Ἰλία ἢ μήτηρ αὐτῶν, ἱέρεια οὖσα τοῦ 90 

᾿άρεως, ἐφϑάρη, πορνευϑεῖσα ὗπό τινος στρατιώτου, περὶ οὗ 

λέγουσι μυϑολογοῦντες τὸν “ρεα ἐγγαστρῶσαε αὐτήν, καὶ 

8. μόνας μόνος Ox. sequentibus haec iungens. 18. Βεργίλιος 

Ch., Βελγίλλεος Ox. 18. γαλακτοτροφέντας ] γαλακτοτροφηϑῆναι 


Chron. V. ad p. 37. D. — ibid. ὅτε Ox., διότε Chron. 6ΦΊ. '4- 
ρέως — "Aoc Ox. 


urbibusque et viculis etiam longe remotis ad urbem Romam concursita- 
bat; Circumque implebant matronae virginesque innuptae: inter quas 
et Sabinorum forma praecellentes adfuerunt filiae; quorum regio ab urbe 
propius aberat. Dederat porro Romulus clam in mandatis, ne cujusquam 
civis Romani uxor in spectaculo adesset: Militique itidem suo edixit, ut 
. Matronam nullam contingerent; solas raperent virgines, et quae viris 
omnino carerent. Solus autem in Circum Romulus venit, ut certamina 
spectaret. Interim autem dum ferverent aurigationes, emissus ex Palatio 
miles, in Circum erumpit, virginesque, et quae viris carerent foeminas, 
ex gradibus raptas, in uxores sibi duxit. Hoc autem semel duntaxat fieri 
voluit Romulus: uti sapientissimus Virgilius testatus est: cui accinit quo- 
que Plinius Romanus Historiographus, uti et Livius etiam. —Caeteri vero 
tradiderunt, primos ludos Equestres burdonibus a Romulo celebratos. j 
Romulum vero et Remum fratres a Lupa lactatos fuisse, fama est: 
cum rex Amulius, avus eorum, tanquam nothos, eos in silvas exponi jus- 
serat. Mater enim illorum llia Martis sacerdos, a milite quodam com- 
pressa fuerat, unde eam a Marte gravidam fuisse factam, fabulantur. 
Gemellos autem edidit: quos, propterea ab avo in silvis expositos, repe- 


CHRONOGRAPHIA. 1, VII. 179 


- ?, - 
ἐγέννησεν αὐτοὺς διδύμους, καὶ διὰ τοῦτο ὃ πάππος αὐτῶν ἔῤ- 
T - 
Qnysv αὐτοὺς sig τὰς ὕλας. καὶ εὕρε τοὺς αὐτοὺς παῖδας χωρική 
» x 
vic, βόσκουσα πρόβατα" καὶ σπλαγχνισϑεῖσα, ὅτι ἦσαν εὔμορφα, D 
^ » ^ ^ , 
λαβοῦσα ἔϑρεψεν αὐτοὺς τῷ ἰδίῳ γάλακτι. εἷς δὲ τὴν χώραν 
- » e » * ^ N , 
5 ἐκείνην λυχαίνας καλοῦσιν ἕως ἄρτι τὰς χωρικὰς τὰς βοσκούσας 
πρόβατα, ὡς ἀεὶ τὸν βίον καὶ τὴν διαγωγὴν ἐχούσας μετὰ λύ- 
y - 
κων. τούτου οὖν ἕγεχεν ὃ Ῥῶμος ἐπενόησε τὰ λεγόμενα Βρουμά- Q 997 
Aum, εἰρηχιύς, φησίν, ἀναγκαῖον εἶναι τὸ τρέφειν τὸν κατὰ χαι- 
ρὸν ᾿Ἰβασιλέα τὴν ἑαυτοῦ σύγκλητον πᾶσαν καὶ τοὺς ἐν ἀξίᾳ χαὶ 
10 πάσας τὰς ἔνδον τοῦ παλατίου οὔσας στρατιάς, ὡς ἐντίμους , ἐν 
- - - - e ^ A o» » iw 
τῷ καιρῷ τοῦ χειμῶνος, ὅτε τὰ πολεμικὰ ἔνδοσιν ἔχει. καὶ ἤρ- 
, ^ - » 
ξατὸο πρώτους καλεῖν καὶ τρέφειν τοὺς ἀπὸ τοῦ ἄλφα ἔχοντας τὸ 
ὄνομα, καὶ λοιπὸν ἀκολούϑως ἕως τοῦ τελευταίου γράμματος, 
, * * [3 - , “ 3 » , 
mover καὶ τὴν ἑαυτοῦ σύγκλητον ϑρέψαι τῷ αὐτῷ σχήματι. 
1 3 ^ Ἁ «" , 
15 χαὶ ἔϑρεψαν καὶ αὐτοὶ τὸν στρατὸν ἅπαντα καὶ oUvc ἐβούλοντο. ἢ 
"P - ^ 
ot οὖν ἑκάστου ἀριϑμοῦ πανδοῦροι ἀπὸ ἑσπέρας ἀπιόντες εἷς τοὺς 
» - , 2 ' 3$ 2» 7» " 5 * ζω.» » 
oixovc τῶν καλεσάντων αὐτοὺς ἐπ᾿ ἀρίστῳ εἷς τὴν ἑξῆς ηὔλουν 
πρὸς τὸ γνῶναι ἐχεῖνον ὅτι naQ αὐτῷ τρέφονται αὔριον. καὶ 
κατέσχε τὸ ἔϑος τῶν Βρουμμριλίων ἐν. τῇ Ῥωμαίων πολιτείᾳ ἕως Q 998 
Ξοτῆς νῦν. τοῦτο δὲ ἐποίησεν ὃ αὐτὸς Ῥῶμος, ϑέλων ἐξαλεῖψαι 
A € - t€ e cc ^ , M] 2 - » 
τὴν ἑαυτοῦ ὕβριν, Ort ot Ῥωμαῖοι ἐχϑροὶ αὐτοῦ ὄντες xol pu- V 76 
σοῦντες αὐτὸν καὶ λοιδοροῦντες ἔλεγον ὅτι οὐκ ἐχρῆν αὐτὸν βα- 
σιλεῦσαι ἐνυβρισμένον ὄντα, διότι ἐξ ἀλλοτρίων ἐτράφηδαν οἱ 
8. εὔμορφα] Fort. εὔμορφοι. 10. στρατιὰς Chron., στρατείας Ox. 
12. πρώτους Chron., πρῶτος Ox. 


rit mulier quaedam agrestis, quae greges ovium pascebat: haec vero mi- 
serata puerulos elegantes, eos lacte suo enutrivit, 1n ea autem regione 
usque adhuc etiam rurestres illas ovium custodes, Lupas, vocitant: ut 
quae inter lupos vitam suam íransigunt.  Brumalia autem quae dicuntur 
instituit Romulus, hanc ob causam: eo quod necessarium duxit, ut hy- 
berno tempore, cum bellorum induciae sunt, Rex pro tempore, quicunque 
fuerit, senatum omnem Proceresque, Palatinos item milites, honoris cau- 
sa, conviviis exciperet. Primos itaque ad convivium vocavit, qui nomi- 
na sua ab Alpha exordiebantur; et sic deinceps, suo quosque ordine, us- 
que ad ultimam Alphabeti literam. Jussit etiam, ut Senatus populum 
eodem modo invitaret, Itaque vocabant etiam hi exercitum omnem, et 
quoscunque praeterea volebant. Singularum vero turmarum Panduristae, ἡ 
pridie ad vesperam ibant ad convivatorum aedes, ibidemque canebant, 
usque ad sequentem diem, uti scirent apud quem essent postridie epula- 
turi: quae quidem Brumalia in Repub. Romana celebrantur ad hunc us- 
ue diem. Hoc autem eo animo fecit Romulus, ut maculam deleret, quam 
omani, qui ei infensi erant oderantque, contra eum contumeliae causa 
objectabant, indignum scilicet eum esse qui regnaret, aífirmantes; eo 
quod infamis esset nominis: ut qui, cum fratre, aliena quadra vixisset; 


O 229 


C 


180 IOANNIS MALALAE 


δύο ἀδελφοί, ἕως ov τελείας ἡλικίας ἐγένοντο καὶ ἐβασίλευσαν, 
σημαίνοντες ὕτι ὑπὸ τοῦ (Φαύστου τοῦ γεωργοῦ xol τῆς γυναιχὸς 
αὐτοῦ ““υκαίνης ἐτράφησαν ἐκ τῶν ἀλλοτρίων ἐσθίοντες, (ὡς 
προγέγραπται. ὄνειδος γὰρ ὑπῆρχε παρὰ Ῥωμαίοις καὶ πᾶσι 
τοῖς ἀρχαίοις ποτὲ τὸ ἐκ τῶν ἀλλοτρίων τρέφεσϑαί τινα " ὅϑεν 5 
καὶ ἐν τοῖς συμποσίοις τοῖς λεγομένοις φιλικοῖς ἕκαστος τῶν συν- 
ἐρχομένων εἷς τὸ συμπόσιον τὸ ἴδιον αὐτοῦ βρῶμα καὶ πόμα, 
μεϑ' ἑαυτοῦ κομίζει, xol εἷς τὸ χοινὸν πάντα παρατίϑεται, xol 
ἐσθίουσι χρατήσαντες τὸ ἀρχαῖον ἔϑος ἕως τῆς νῦν, τὸ μὴ 
ἀχούειν ἀλλοτριοφάγοι. τούτου χάριν ἐπενόησε τοῦτο 0 αὑτὸς 10 
Ῥῶμος, πρὸς τὸ ἐξιλεώσασϑαι τὴν ὕβριν ἑαυτοῦ, καλέσας καὶ τὸ 
ὄνομα τοῦ ἀρίστου δωμαϊστὶ βρουμάλιουμ, χαϑὼς ὃ σοφώτατος 
«“Ζικίννιος ὃ Ῥωμαίων χρονογράφος ἐξέϑετο. ; 

ἹΠετὰ δὲ ἹΡῶμον καὶ Ρῆμον τοὺς ἀδελφοὺς ἐβασίλευσαν ἄλ-- 
λοι ἕξ τῆς Ῥώμης ἕως τοῦ Ταρχυνίου Σουπέρβου τοῦ ἀδίκου. 15 
ἕβδομος γὰρ βασιλεὺς τῆς Ῥώμης μετὰ τὸ χτισϑῆναι αὐτὴν 
ἐγένετο" καὶ ἐπήρϑη τὸ βασίλειον παρ᾽ αὐτοῦ. 

Ἐπὶ δὲ τῶν χρόνων τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἦν Σίβυλλα ἡ Κυ- 
μαία μάντις. ^ 

Ἔσχε δὲ ὃ αὐτὸς Ταρχύνιος υἱὸν ὀνόματι "Ajgovvc, δι᾽ 90 

ὃν ἐξεβλήϑη τῆς βασιλείας, ὅτι βιασάμενος τὴν “Ἰουκρητίαν 
συγχλητικὴν ἐμοίχευσεν ὃ υἱὸς τοῦ Ταρχυνίου ὃ “4 ῤῥουνς" κἀ- 
κείνη ἔσφαξεν ἑαυτήν, ὡς σώφρων. καὶ ἐγένετο ἐμφύλιος πόλε- 


1. ἐβασίλευσαν Chron., βασίλευσαν Ox. 


et ab incunabulis, ad perfectam usque aetatem, quoad regnare coepisset, 
aliorum victu enutritus fuisset: nempe innuentes, eum apud Faustum co- 
lonum, et Lupam uxorem ejus, ex alieno enutritum fuisse: uti antea di- 
ctum est. Apud Romanos enim; veteres etiam omnes, vitio vertebatur, 
si quis alieno pane vesceretur. Unde et in Symposiis, quae micalia 
dicta sunt, singuli ex convivis cibum potumque suum proferentes, in com- 
mune conferunt; morem antiquum usque adhuc servantes, ne forte Alie- 


,nivori audirent. Ob hanc igitur causam, nempe ad contumeliam illam 


a se amovendam, genus hoc convivii Romulus instituit; et Latina lingua 
Brumalium vocavit: uti haec tradidit sapientissimus Licinius, Romano- 
rum Chronographus. 

Post Romulum et Remum fratres, reges vri alii Romae regnarunt; 
ad injustum usque illum "Tarquinium superbum. Ab urbe enim condita 
Romanorum rex septimus fuit iste: a quo etiam ablatum est regium im- 
perium. 

Hujus sub regno floruit Cumaea Sibylla, vaticinatrix. 

"Tarquinius iste filium habuit, qui Aruns dictus est: qui in causa fuit, 
quod 'l'arquinius pater regno deturbatus fuerit; eo quod Lucretiae, ma- 


. tronae nobili vim intulerat: illa vero, ut castam se argueret, mortem sibi 


CHRONOGRAPHIA. L. VII. 181 


: - , , y 
poc μέγας ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ χρόνων, καὶ πολλοὶ ἐσφάγησαν. ταῦ-- 
, 
τὰ δὲ συνεγράψατο ὃ σοφὸς Σέρβιος ὃ Ῥωμαίων συγγραφεύς. 
€ , - - 
Ὁ δὲ Ταρχύνιος 1597 τῆς βασιλείας τῷ τρόπῳ τούτῳ. 
πολέμου κινηϑέντος ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐκ τοῦ ἔϑνους τῶν λεγομένων 
- , € 
σα Πρδηνῶν, λαβὼν βοήϑειαν ὃ Ταρχύνιος βασιλεὺς ἦλϑε πολε-- O 230 
- 3 - , - 
μῶν τὴν ᾿Ἰρδηνῶν χώραν. καὶ εὑρόντες καιρὸν οἵ ἐχϑροὶ αὐτοῦ 
- c ^ - ^ 
ot συγκλητικοὶ Βροῦτος 0 ϑεῖος τῆς 24dovxgmv(ag καὶ Κολλατῖνος D 
ε - - 
ὃ ἀνὴρ αὐτῆς, κατεσχεύασαν αὑτῷ, συμποιησαμένων αὐτοῖς καὶ 
τῶν ἄλλων συγκλητικῶν xci τῶν τῆς πόλεως πάντων εἰς τὸ αὖ- 
1070» ἐχβληϑῆναι τῆς βασιλείας, πείσαντες συμμαχεῖν αὐτοῖς εἰς 
τὸ μὴ δέξασϑαι τοῦ λοιποῦ τὸν Ταρχύνιον βασιλέα εἷς τὴν “Ῥώ- 
DIR 
μὴν ὑποστρέφοντα τὸν στρατὸν τὸν φυλάττοντα τὸ παλάτιον 
xai τὴν πόλιν Ρώμην τῶν λεγομένων Κελεριανῶν, ἀνδρῶν μαχι- 
μωτάτων ἐν πολέμοις. καὶ γνόντος τοῦ Ταρχυνίου τὸ τρακτευ- 
15 ϑὲν xav αὐτοῦ παρὰ τῆς συγκλήτου καὶ τοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ δή-- 
, »cWu c , ^ » hi c^ ^- , 
pov, πέμψας αὐτὸς ὑπενόϑευσε καὶ αὐτὸν τὸν υἱὸν τοῦ Βρούτου, 
τὸν φίλον ὄντα xal συννεώτερον τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ “ῤῥουνς. καὶ 
πεισϑεὶς συνετάξατο ἐρχομένου τοῦ αὐτοῦ Ταρχυνίου κατὰ τῆς K 
*P , ὃ - 1 , M N » , , ^ 
ὥμης προδοῦναι τὴν πόλιν xol τὸν ἴδιον πατέρα φονεύειν τὸν 
90 Βροῦτον. τοῦτο δὲ γνοὺς ὃ δοῦλος τοῦ Βρούτου Βινδίκιος, 0 
συνδιάγων τῷ υἱῷ αὐτοῦ, ἀνήγγειλε λάϑρᾳ τῷ ἰδίῳ δεσπό 
γων τῷ υἱῷ , ἀνήγγ og τῷ ἰδίῳ δεσπότῃ O 931 
Βρούτῳ τὴν μέλλουσαν γίνεσϑαι κατ᾿ αὐτοῦ ἐπιβουλὴν παρὰ τοῦ 
C - 2 » 2 , 2 1 c - , ^ » 
υἱοῦ αὐτοῦ. καὶ εὐθέως ἀκούσας ὃ Βροῦτος συνέσχε τὸν ἴδιον 
1. χρόνων 1 Malim χρόνον. 7. Κολλαντῖνος Ox. hic οὖ p. seq. 
v. 9. Κολλατῖνος est infra p. 79. D. 


conscivit. Inde bellum civile ingens Romae coortum est: in quo plurimi 
ceciderunt. Haec autem Servius, sapiens Romanorum scriptor, memoriae 
mandavit. 

Ejectus autem fuit e regno suo "Tarquinius, hoc modo. Bellum Ro- 
manis intulerunt Ardeani: 'l'arquinius igitur rex, copiis collectis, regio- 
nem eorum invssit. 'lempus itaque nacti opportunum, qui ei infensi 
erant, Brutus, Lucretiae avunculus, et Collatinus ejusdem maritus, Sena- 
torii ordinis viri; una cum senatoribus reliquis, populoque adeo omni, 
consilium inierunt, quomodo 'larquinium e regno deturbarent. Conjura- 
tionis etiam socies habuerunt Flexumines illos, qui Celerieni vocabantur; 
bellicosos viros, Palatii, atque urbis custodes; a quibus obtinuerunt, ne 
"Tarquinium regem deinceps in urbem admitterent. "Tarquinius autem cer- 
tior factus de his, quae contra se senatus, exercitus, omnisque adeo po- 
pulus, machinabantur: Bruti filium, Aruntis filii sui amicum, et a pueris 
sodalem, in partes suas corrupit; ipsumque paciscentem habuit, uti ve- 
nienti 'Tarquinio contra Romam, urbem ipse proderet; Brutum etiam, 
patrem suum, neci daret. Haec vero ubi intellexisset Bruti servus, qui 
filium assectabatur, nomine Vindicius; conspirationem totam, quam in 
eum filius machinatus est, Domino aperuit. Brutus, his auditis, statim 


182 . IOANNIS MALALAE 


- Ll , , 
αὐτοῦ υἱόν, καὶ ἐν τῷ φόρῳ Ρώμης ἐπὶ πάντων ἐξετάσας αὐτόν, 
V 77 ἠνάγκαζεν αὐτὸν ἐξειπεῖν τὰ αὐτῷ καὶ τῷ Ταρχυνίῳ βεβουλευμέ- 
γα. ὃ δὲ ὡμολόγησε τῷ ἰδίῳ πατρὶ τὴν γενομένην παρ᾽ αὐτοῦ 
« -—- , 
σύνταξιν τῆς προδοσίας πρὸς τὸν Ταρχύνιον" xol εὐθέως ἐφό- 
vevot τὸν ἴδιον υἱόν. καὶ λοιπὸν συναϑροισϑεῖσα 7 σύγκλητος 5 
“Ῥώμης πᾶσα ἀπεχήρυξε τὸν ΤΤαρκύνιον τῆς βασιλείας, ἐγγράφως 
τὴν καθαίρεσιν αὐτοῦ ποιήσαντες, ψηφισάμενοι ἐν πρώτοις καὶ 
δισιγνιτεύσαντες ὑπάτους δύο, τὸν Βροῦτον τὸν μέγαν καὶ τὸν 
ἹΚολλατῖνον τὸν ἄνδρα τῆς ““ουκρητίας, διοικεῖν τὴν πολιτείαν 
“Ῥωμαίων προβαλλομένους κατὰ ἰδίαν δοχιμασίαν ἄρχοντας, καὶ 10 
^ 5 - - J - € , , ^ 
μὴ εἶναι τοῦ λοιποῦ βασιλέα ἐν τῇ Ῥώμῃ, γράψαντες xol τῷ 
στρατῷ τῷ ὦντι uev. αὐτοῦ Ταρκυνίου ἀπολιπεῖν αὐτόν" xol ἀπέ- 
2 , M , ^ - cet c p 2 
B στησαν εὐϑέως. ἢ μόνον δὲ zgoijÀOtv ὕπατος ὁ Βροῦτος, εὕ-- 
, 3. 3x - , M ^ , γ ^ ^ 3) - 
ϑέως ἐπὶ τῆς συγχλήτου xal τοῦ δήμου ἀγαγὼν τὸν ἴδιον δοῦλον 
τὸν Βινδίκιον ὑπὲρ εὐχαριστίας, ὅτι πιστὰ ἐφύλαξε τῷ ἰδίῳ Oz 15 
σπότῃ, χαὶ ἐπιτελέσας ἑορτὴν πανηγυρικὴν τῇ lix καὶ χκαϑίσας 
O 232 ἐν τῷ ὑψηλῷ βήματι ἀνήγαγε τὸν Βινδίκιον ἐν ὕψει ἄντικρυς αὖ- 
- ^25 Lj ^ * ^ 2 - ^ ^ - , 2 - 
τοῦ, καὶ ἐχτείνας τὴν δεξιὰν αὐτοῦ χεῖρα, καὶ τῇ παλάμῃ αὐτοῦ 
^ ^ 3 - ^ mM » 
πληγὰς τρεῖς ἐπὶ τὴν αὐτοῦ παρειὰν ἐπαγαγὼν μετὰ χραυγῆς ἔφη 
- & -— - * 
ταῦτα, ᾿ποτιναξάμενος τὴν τῆς σῆς δουλείας τύχην, ὦ Βινδίχιε, 90 
καὶ τὴν ταύτης ἐχδυσάμενος ζυγὸν ἔνδυσαι Ῥωμαϊκῆς ἐλευϑερίας 
ϑώραχα τὸν ἅπαντα τῆς ζωῆς σου χρόνον. καὶ ἀφελόμενος ἐκ 
C τῆς ἰδίας χειρὸς δακτύλιον χρυσοῦν ἐπέβαλεν εἷς τὴν δεξιὰν αὖ-- 
- LJ ^ 3 ὦ ν γὼ , ' , - c - 
τοῦ χεῖρα, δεδωκὼς αὐτῷ καὶ ἀξίαν κόμητος καὶ μέρος τῆς αὑτοῦ 
comprehendit filium suum; eumque in foro, coram omnibus, examini sub- 
jecit; totumque Tarquinii consilium detegere cogit. Filius itaque patri 
conjurationis omnem seriem indicavit: pater inde illico filium neci tradi- 
dit. Senatus deinde Romanus omnis in unum congregatus, "Tarquinium 
regno abdicavit, ejectione ejus in Acta publica etiam relata; cum prius 
Consules duos constituissent Brutum magnum et Collatinum, Lucretiae 
conjugem. His itaque communi consensu Reipublicae administratoribus 
designatis; cautum deinde erat, ne unquam Potestas Regia in Romam 
denuo admitteretur. Exercitum etiam, quem secum habuit "Tarquinius, 
per literas hortati sunt, uti regem desererent: quod et factum est. Bru- 
tus vero Consul factus, servum suum Vindicium Senatus et populi in con- 
spectum adduxit, ob fidem ejus Domino praestitam, beneficium ei repen- 
saturus. Festivitatem itaque solennem Justitiae indixit: et conscenso thro- . 
no excelso, servum suum Vindicium loco etiam sublimiore sibi e regione 
collocavit: deinde manum dextram protendens, tres ei alapas palma im- 
pegit super faciem, elata hac voce locutus. ,,Excusso, Vindicie, servi- 
tutis tuae jugo, servilem conditionem tuam exuas; et Romanae libertatis 
thorace deinceps indutus, quamdiu vixeris incedas,*  Anulum deinde au- 


reum suo digito detractum, dexterae ejus imposuit: et concessa etiam ei 
facultatum suarum portione aliqua, Comitem fecit. Diem autem Celebri- 


CHRONOGRAPHIA. L. VII. 183 


περιουσίας, χαλέσας τὴν αὐτὴν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς Κονσίλια, 
ἅπερ ἑρμηνεύεται παροχῆς ἡμέρα, προστάξας xal τοῖς παρ᾽ αὐ- 
τοῦ προβληϑεῖσιν ὑπατικοῖς ἄρχουσι τῶν ἐπαρχιῶν τῇ αὐτῇ ἡμέ- 
Qu κατ᾿ ἔτος ἱερὰν παννυχίδα καὶ ἑορτὴν τῇ 4Δίπῃ ἐπιτελεῖν εἷς 

5 μνημόσυνον τῆς κατὰ τοῦ Ταρκυνίου νίκης καὶ τῆς xov ἀξίαν 
ἐλευθερίας τοῦ Βινδικίου εἷς τὸ προτρέψασθαι τοὺς λοιποὺς 
τοὺς πανταχοῦ οἴχέτας εὐγνωμονεῖν τοῖς ἰδίοις δεσπόταις xoi 
τοιαύτης ἐλευϑερίας ἀξιοῦσϑαι καὶ τιμῆς. ἅτινα Κονσίλια οἵ O 933 
ὑπατιχοὶ ἄρχοντες τῶν ἐπαρχιῶν ἕως τῆς νῦν ἐπιτελοῦσι πανη- 

10γυρίζοντες. περὶ ὧν καὶ zdífhhog ὃ σοφὸς καὶ ἕτεροι πολλοὶ συνε- D 
γράψαντο. 

ἹΠετὰ δὲ χρόνους πολλοὺς τυραννήσαντες οἱ Γάλλοι ἐκίνησαν 
πόλεμον Ρωμαίοις" xci τοῦτο γνοῦσα ἡ σύγκλητος Ρώμης προε-- 
χειρίσατο και αὐτῶν στρατηγὸν δυνατὸν ὀνόματι Ἰ]αλλίωνα 

15 Καπιτωλῖνον. ὕστις ὁπλισάμενος καὶ λαβὼν στρατὸν πολεμι- 
χώτατον, ὥρμησεν εἰς τοὺς Γάλλους" xci συμβαλὼν πόλεμον 
ἐνίκησε κατὰ χράτος. καὶ ὑποστρέψας ἐθριάμβευσε τὴν νίχην 
ἐν τῇ Ῥώμῃ, καὶ εἰσῆλϑεν ἀπονενοημένος κατὰ τῆς συγκλήτου 
χαὶ τοῦ στρατοῦ καὶ τοῦ δήμου" καὶ διὰ τοῦτο ἐλυπήϑη ἡ σύγ- 

φοχλητὸος xol πάντες. φϑονηϑεὶς δὲ ὑπό τινος ἐχϑροῦ αὐτοῦ 
συγχλητιχοῦ, ὄντος ἐν δυνάμει, ὀνόματι (εβρουαρίου, καταγο- 
μένου ἐχ γένους τῶν Γάλλων, κατεσκευάσϑη. ἐν χομβεντίῳ γὰρ T 234 


1. KovciAix] Consualia in mente habuisse videtur. 2. παροχῆς ] 
Conf.inscr.p.121. 6. τοὺς λοιποὺς] Fort. τοῦ λοιποῦ. 14. Παλ- 
λίωνα] αλλίων Ox. 16. Γάλλους] Γαλλίους Ox. 


tatis hujus vocavit Consilia: ac si diceres, Diem Largitionis.  lnsu- 
per etiam Proconsulibus omnibus Provinciarum Praefectis imperavit, uti 
eodem die sacrum pervigilium et Festum anniversarium Jusiiticc cele- 
brarent; in memoriam ejecti "Tarquinii et Libertatis pro meritis. Vindicio 
concessae: ut hinc nimirum servi emnes decumenta sibi sumerent, debi- 
tam Dominis fidem praestandi; libertatem, et honores tantos pro meritis 
reportaturi. Itaque etiam Proconsules ubique Provinciarum Solennitates 
illas usque adhuc pompa maxima celebrant. De his autem sapiens Li- 
vius, aliique plurimi scripserunt. 

Longo autem pest tempore, Galli in Romanos insurgentes, bellum 
eis intulerunt: quod ubi intellexisset Senatus Romanus, missus est contra 
eos Manlius Capitolinus, dux fortissimus. Paravit hic sibi exercitum bei- 
licosissimum; €t in Galliam profectus, commissoque cum Gallis praelio, 
eos profligavit. Romam deinde reversus, triumphum de illis egit. Ur- 
bem vero ingressus, senatum, exercitum , populumque fastidire animo. vi- 
sus est: quod senatus quidem, caeterique omnes aegre tulerunt. In eum 
etiam machinatus est Februarius quidam, adversarius potens, Senatorii 
ordinis vir et ex Gallis oriundus.  Convocato enim Consilio, cum. Comi- 


184 IOANNIS MALALAE 


εἰσελϑόντος τοῦ Π]αλλίωνος Καπιτωλίνου, xol τοῦ κοινοῦ τῆς 
συγχλήτου καϑεζομένου, ἐξαναστὰς ὃ Φεβρουάριος συγκλητικὸς 
λέγει τῷ ΠΠαλλίωνι, Τοῦ στρατοῦ Ρωμαίων νικήσαντος τοὺς Γάλ-- 
λους σὺ τί ὑπεραίρῃ, ὡς μονομαχήσας; ἡ τύχη Ῥωμαίων ἀεὶ 

vixi τοὺς πολεμίους" οὐ διέλαϑε δὲ ἡμᾶς καὶ τοῦτο, ὅτι διὰ τοῦ--ὅ 
10 ἐν ἀπονοίᾳ τοσαύτῃ ὑπάρχεις, ὡς βουλόμενος καὶ σὺ τυραν-- 
V 78 νῆσαι τοὺς Ρωμαίους" ὅπερ οὐκ ἐγγίνεταί σοι. καὶ ἀκούσασα 
ταῦτα ἡ σύγκλητος καὶ ὃ στρατὸς καὶ ὃ δῆμος, ἐπῆλθε τῷ 
ἸΠαλλίωνι Καπιτωλίνῳ. ὃ δὲ δῆμος ἐπαναστὰς κατὰ γνώμην 

τῆς συγκλήτου ἐβόησαν ἐκβληϑῆναι ἀπὸ τῆς πόλεως Ῥώμης τὸν 10 
αὐτὸν Παλλίωνα Καπιτωλῖνον " ὅστις εὐλαβηϑεὶς τὸν στρατὸν 
καὶ τὸν δῆμον ἐξῆλϑεν ἐν τοῖς ἰδίοις κτήμασι, πλησίον τῆς λε- 
γομένης ᾿“πουληίας χώρας, κἀκεῖ διῆγεν ἡσυχάζων. ἐκείνου δὲ 
φυγόντος ἐπῆλϑεν ὃ δῆμος “Ρωμαίων τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, καὶ πάντα 

τὰ διαφέροντα αὐτῷ διήρπασαν. 215 
Οἱ δὲ Γάλλοι προχειρισάμενοι αὑτοῖς δῆγα δυνατὸν ἐν πολέ- 

O 235 μοις ὀνόματι Βρῆνον, ἐπεστράτευσαν εὐθέως ἐπὶ τῆς Ῥώμης, 
B ἀχούσαντες καὶ διὰ τὸν ΠΠαλλίωνα ὅτι ἐξεβλήϑη ἀπὸ τῆς "Po- 
(ue. καὶ δρμήσας ὃ Βρῆνος δὴξ ἐξαίφνης εἰσῆλϑεν ἐν τῇ ῬῬώ-- 

pn, καὶ παρέλαβεν αὐτὴν νυχτὸς ἔν χειμῶνι, τῇ πεντεκαιδεχάτῃ 90 
τοῦ ἑξτιλλίου μηνός, προπέμψας λάϑρᾳ τοὺς ὀφείλοντας φο-- 
γεῦσαι τοὺς πορταρίους καὶ ἀνοῖξαι αὐτῷ τὴν πόρταν. καὶ 
τούτων φονευομένων ἐγένετο πτύρμα" καὶ γνόντες oi συγκλητι- 
κοὶ τὴν παράληψιν τῆς πόλεως, ἔφυγον πάντες, καὶ φανεροὶ τῶν 
τῆς πόλεως λαμπροὶ σὺν γυναιξὶ xol τέκνοις εἰσῆλϑον ἔν τῷ 95 


tium intraret Manlius Capitolinus, Februarius exurgens, reliquis senato- 
ribus assidentibus, ita eum allocutus est. ,,Quorsum tu, Manli, tam te 
superbe geris; quasi, tua sola virtute, parta esset haec in Gallos victo- 
ria? Nos Romanam Fortunam ubique victricem agnoscimus. Sed neque 
nos latet hujus tui fastus causa: nempe affectati regni spes tua. — Sed 
Írustra eris. Haec ubi audissent senatus, exercitus, et populus, insurge- 
bant una omnes in Manlium Capitolinum: et populus quidem, senatu et- 
iam assentiente, elatis vocibus, eum ex urbe ejici postulabat. Manlius 
itaque cavens sibi ab exercitu opuloque, secessit in praedia sua, non 
procul ab Apulia sita; ubi deinde latitavit. Fuga autem ejus Romae no- 
ta, domum ejus populus invasit, bonaque ejus omnia diripuit. 

Galli interim, ubi audissent Manlium ex urbe pulsum esse, bellum 
contra Romanos instaurant, Ducem constituentes sibi strenuum, Brennum 
nomine. Hic itaque, missis inprimis qui Janitores urbis clanculo interfi- 
cerent, portasque sibi aperirent; Romam repente ingressus, urbem nocte 
tempestuosa cepit, mensis sextilis die xv. Custodibus autem interfectis, 
ingens consternatio facta est: Senatores vero certiores facti urbem ca- 
ptam esse, fuga rebus suis consuluerunt: ex urbis autem primariis pluri- 


CHRONOGRAPHIA. L. VIL. -. 185 


Καπετωλίῳ εἷς τὸ ἱερὸν τοῦ Διὸς μετὰ τῶν ἰδίων χρημάτων. πα-- 
ραλαβὼν δὲ ὃ Βρῆνος ῥὴξ τὴν πόλιν Ρώμην, κατασφάζει πολλοὺς 
πολίτας καί τινας τῶν στρατιωτῶν καὶ αἰχμαλωτίζει xci ἔμενε 
mohwpxüv τὸ Καπετώλιον διὰ τοὺς ὄντας ἐν αὐτῷ συγκλητι- 
5xo)bc xol διὰ τὰ χρήματα αὐτῶν. δυνηϑέντες δὲ οἵ συγκλητι-- 
. xol ἔγραψαν, δεόμενοι τοῦ Π]αλλίωνος Καπιτωλίνου συνάξαι τὸν 
κατὰ πύλιεν xol χώραν Ῥωμαίων ὄντα ἐγκάϑετον στρατόν, καὶ 
ἐλϑεῖν εἷς ἐχδίχησιν τῆς Ῥώμης καὶ εἷς βοήϑειαν αὐτῶν. καὶ 
δεξάμενος τὰ τῆς συγχλήτου γράμματα ὃ Π]αλλίων Καπιτωλῖ- 


10voc, γνοὺς ὅτι ἐλήφϑη ἡ Ῥώμη καὶ τὸ Καπετώλιον φρουρεῖ- 


ται ὑπὸ τοῦ Βρήνου, ῥηγὸς τῶν Γάλλων, ἐταράχϑη " καὶ συνα- 
γαγὼν εὐθέως πάντοθεν πλῆϑος στρατοῦ, καὶ δρμήσας, ἦλϑε 
κατὰ τοῦ Βρήνου ῥηγὸς ἐξαίφνης ἀπροσδοκήτως εἷς τὴν Ρώμην" 
καὶ αὐτὸς νυχτὸς κατάξας τὸν ἴδιον στρατὸν ἐν ταῖς ῥύμαις τῆς 


15πόλεως, xal μεσάσας τὸν Βρῆνον ῥῆγα καὶ τοὺς αὐτοῦ πάν-- 


τας, ὡς ξένους, ἀνεῖλε. xal περιγενόμενος συνελάβετο τὸν αὖ- 
^ - Cu AN ^ 20./ 2 , 2 7 AZ * 

τὸν Βρῆνον ῥῆγα" καὶ εὐθέως ἀπεχεφάλισεν αὐτόν, καὶ ἔπηξεν 

ἐν χοντῷ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. καὶ τὰ πλήϑη δὲ αὐτοῦ καὶ τοὺς 
, - 

κόμητας αὐτοῦ χατακόψας, ἐῤῥύσατο πάντας οὗς συνελάβετο 


€ - 
φο' Ῥωμαίους αἰχμαλώτους, ἀφελόμενος καὶ πάντα τὰ παρ᾽ αὐτῶν 


πραιδευϑέντα. xal ἐξελϑοῦσα 7) σύγκλητος Ρωμαίων ἐκ τοῦ Κα- 
πετωλίου μετὰ τὴν νίχην τοῦ ἸΠαλλίωνος Καπιτωλίνου εὐθέως 
ἐψηφίσατο αὐτὸν ἅμα τῷ στρατῷ καὶ τῷ δήμῳ τῷ περιλει- 
- - € 
φϑέντι αὐτῷ αὐτὸν μόνον διοικεῖν τὰ “Ῥωμαίων πράγματα. 
18. κόντῳ Οχ. 


mi, cum uxoribus et liberis bonisque suis omnibus in templum Jovis 
Capitolini se receperunt. Urbe autem a Brenno capta, multi ex civibus, 
ex militibus etiam nonnulli gladio perierunt, captivique abducti sunt. Ca- 
pitolium etiam obsidione cingebat; ut Senatores illic congregatos, una 
cum divitiis ipsorum occuparet. Senatores vero qui opportunitatem ha- 
buerunt hoc faciendi, Manlium per literas imploraruut, uti copiis, quae 
per urbes regionesque Romanas distributae erant, in unum collectis, in 
auxilium sibi veniret. Manlius, acceptis senatus literis, atque inde Ro- 
mam captam, Capitoliumque obsessum esse a Brenno Gallorum duce edo- 
ctus, animo turbatus est. Sine mora itaque copiis undequaque collectis, 
in Brennum ps ipsumque ex improviso aggressus, exercitumque 
suum noctu ducens per urbis plateas, Brennum, exercitumque ejus, me- 
dius inter eos, adoritur. Galli autem ignari locorum, gladio ceciderunt: 
Brennoque ipsi comprehenso Manlius caput amputavit contoque affixit. 
Exereitu itaque ducibusque etiam ejus omnibus excisis, captivos Roma- 
nos liberavit omnes; bonis etiam, quae diripuerant Galli, recuperatis 
omnibus. Senatus autem Romanus, post victoriam a Manlio Capitolino 
adeptam, ex Capitolio descendens, Romanae Reipublicae administratio- 
nem totam uni Manlio concesserunt; exercitu etiam populoque residuo 


Cc 


O 236 


186 IOANNIS MALALAE 


καὶ κρατήσας πάλιν τῆς Ῥώμης ὃ MoAMov Καπιτωλῖνος εὐθέως 


O 237 ἐλυπήϑη διὰ τὴν παράληψιν τῆς πόλεως Ῥώμης καὶ τὴν ὕβριν 
E xai τὴν ἧτταν Ῥωμαίων. ἐν δὲ τῷ λεγομένῳ μηνὶ no 


V 79 


O 238 


- 3 - ^ ^ c , kJ , c , 
τοῦ αὑτοῦ μηνὸς τὰς ἡμέρας ἑκολόβωσεν, ὡς δυσοιωνίστου ys- 


* - , c , 3 2 « ^ A» 7 - 
γομένου τῇ πόλει Pour, ἀποχαράξας καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ, μη-- 5 


κέτε καλεῖσϑαι οὕτως. συσχὼν δὲ xol τὸν συγχλητικὸν τὸν 
ἐχϑρὸν αὐτοῦ, τὸν κατασχευάσαντα αὐτῷ, ὀνόματι Φεβρουά- 
ριον, τὸν καὶ ποιήσαντα αὐτὸν ἐχβληϑῆναι ἔξω τῆς πόλεως Ῥώ- 

' , ^ 2 - , 20.7 3.2 Y 2 - 
Q6, καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ ἀφελόμενος, εὐθέως ἐπὶ ὄψεσιν αὐτοῦ 


«7 - , ^ - M 
ἐῤῥύγευσε τῷ ἐλϑόντι στρατῷ uev αὐτοῦ dg ἐχδίχησιν τῆς πό- 10 


[4 , , M , Ll - c 
λέως Pape, προσφωνήσας τῇ συγκλήτῳ καὶ τῷ στρατῷ ὅτι 
e 2 , 3:2 - , c A 1€. p 3 
οὗτος ἔχ γένους ἐστὶ τῶν άλλων, ὡς καὶ ὑμεῖς ἐπίστασϑε, κἄ- 
κείνους ἐχδικῶν κατεσκεύασέ μοι. ἔχεε δὲ καὶ ἐνυβρισμένον 
δ ἣν ^ ’ . ΡΝ TRE 3 à. 9:119 νυ αὶ 
βίον" ἔστι γὰρ κίναιδος, καὶ οὐκ ἐχρῆν αὐτὸν οἰχεῖν ἐν τῇ Ῥώ- 


2 ^ VE) Qu Sg 352 $23 ΑΝ ες - 
ug, ἀλλὰ χρὴ ἐχβληϑῆναι αὑτὸν ἀτίμως καὶ év τῇ αὐτοῦ ζωῇ 15 


ἀφαιρεθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ xal δοϑῆναε αὐτὸν εἰς ϑυσίαν 

τοῖς καταχϑονίοις ϑεοῖς. καὶ συνήνεσεν ἡ σύγκλητος καὶ ὃ στρα- 
b» | .294 2 / EPA 12). » “ς DCN 

τός" χαὶ εὐθέως ἀφελόμενος αὐτοῦ ἀξίαν ἀπέδυσεν αὐτὸν yv- 
, * , 3 , ' , 3 » 

pwóv, xol περεειλήῆσας αὐτὸν ψίαϑον καὶ περιζώσας αὐτὸν σχοῖ- 


, , ^ | Mela M ,? ^ M 2 
vov μάσσινον, ἐπιϑεὶς τὸ ὄνομα τοῦ αὐτοῦ συγχλητικοῦ Ou ἐγ- 20 


, n- ? - ^ * -“ H J , , 
γράφου προστάξεως αὐτοῦ τῷ μηνὶ τῷ εξτιλλίῳ, ποιῆσας λέ- 


- * , * 
p γέσϑαι τὸν αὐτὸν μῆνα ἐξ ἐκείνου Φεβρουάριον, ὡς ἀξίου ὄντος 


τοῦ ὀνόματος τοῦ μηνὸς δυσοιωνίστου καὶ ἀτίμου, χελεύσας τοῖς 
,. Ào - NP ' )À. A , , À , 
βεονώκλοις, τοῦτ᾽ ἐστὶ περιπόλοις, βαλισσήνοις βάκλοις τύπτειν 


suffragantibus. Manlius igitur Capitolinus Roma sua iterum potitus, ob 
urbis protinus direptiones Romanorumque victorum ignominiam, indigna- 
tione commotus est. Mensis vero Sextilis nomen immutari voluit; et tan- 
quam Rebus Romanis infausti, dierum ejus numerum decurtavit. Com- 
prehenso deinde Februario senatore, inimico suo, qui machinatiouibus 
suis auctor fuit, ut ex urbe ejiceretur Manlius; bona ejus omnia diripit, 
ipsiusque in conspectu, militibus suis, qui urbis Romae ultionem secum 
advenerant, distribuit. Senatum porro exercitumque his affatus; ,,We- 
bruarius, inquit, iste a Gallis oriundus est, uti vos probe nostis: quorum 
etiam in vindictam jsta in me machinatus est. Sed et vitam apit igno- 
miniosam: est enim Cinaedus; nec in urbe Roma degere jure potest. 
Quin potius ejiciatur inglorius, nomenque ejus, etiam vivente ipso, de- 
leatur. "Vos vero ipsum Diis Manibus devovete.' Annuente senatu, cum 
exercitu, F'ebruarius statim insignibus omnibus exutus est, nudusque fa- 
ctus. "Plum vero storea indutum funiculoque praecinctum, vernaculis 
eum, sive Excubitoribus tradiderunt, uti virgis caedentes, clamarent: 
Exi Februari: quod Graecis idem est, ac si diceres, ἔκβα περίττιε. At- 
que hunc in modum senator iste Webruarius, ejectus ex urbe, periit, 
Dis Manibus Sacratus. GCavebat etiam Edicto Manlius, ut Mensis Sexti- 


CHRONOGRAPHIA. L. VII. 187 


- e -€ 
αὐτὸν xol χράζειν, Ἔξιϑι, φεβρουᾶρι, ὅπερ ἐστὶ τῇ Ἕλληνί- 
δὲ γλώσσῃ Ἔχβα, περίτιι. καὶ οὕτως ἐχβληϑεὶς ἀπὸ τῆς 
πόλεως Ῥώμης ὃ αὐτὸς συγχλητικὸς ἐτελεύτα, ϑυσιασϑεὶς τοῖς 
χαταχϑονίοις ϑεοῖς. καὶ ἐπιτρέψας τοῖς ἱερεῦσιν 0 αὐτὸς Παλ-- 
5λίων ποιεῖν ϑυσίαν ἐν τῷ αὐτῷ μηνὶ φεβρουαρίῳ, κελεύσας ἐν 
ἑχάστῃ πόλει Ῥωμαίων τὸ αὐτὸ σχῆμα τοῦ φορέματος τοῦ ψια-- 
| ϑώυ γίνεσϑαι καὶ τὰ λοιπὰ xcv ἔτος, καὶ διώκεσϑαι τὸν φε- 
βρουάριον τὸν καὶ περίτιον μῆνα. πρὸ τῆς πόλεως τυπτόμε- 
| vov, τὴν χατὰ τοῦ Βρήνου καὶ τῶν Γάλλων σημαίνων νίχην 
οχαὶ τὴν τοῦ ἐχϑροῦ τοῦ ΠΠαλλίωνος ἐκδίχησιν, ὅπερ γίνεται ἕως 
, - A €i H c , e Y Lx 2 
τῆς νῦν εἷς ἑκάστην πόλιν Ῥωμαίων. ἥντινα ἔκϑεσιν ηῦρον ἔν 
Κις 
Θεσσαλονίχῃ πόλει" xol ἀναγνοὺς ηὗρον ἐπιγεγραμμένην τὴν 
[3 , 
βίβλον Ἔχϑεσις Βρουνιχίου ἹΡωμαίου χρονογράφου. 
- - c , » , 
ἹΠετὰ δὲ τοῦ διοικῆσαι τοὺς ὑπάτους ἕτη πολλὰ πάλιν ἐβα-- 
15 σίλευσε πρῶτος ᾿Οχταβιανὸς «Αὔγουστος. ὃς ἐπεμέμφετο τῷ 
ἸΠαλλίωνε Καπιτωλίνῳ, ὡς τάξαντι τὸν καχοιώνιστον φεβρουά- 
ριον μῆνα μέσον, xal μεταγαγὼν εὐθέως ὃ αὐτὸς «Αὔγουστος 
διὰ ϑείας αὐτοῦ κελεύσεως τὸ ὕνομα τοῦ φεβρουαρίου μηνὸ 
μῆ 

ὕστερον πάντων τῶν μηνῶν ἔταξε, καὶ ἀντ᾽ αὐτοῦ τὸ ἴδιον ἕαυ-- 





- .3 » M er 2 tX ^ , M ^ 

20700 ὕνομα αὔγουστον τὸν ἕχτον ἀπὸ τοῦ πρίμου καὶ τὸν 

πρὸ τοῦ αὐγούστου μηνὸς ἐχάλεσεν εἷς τὸ ὄνομα τοῦ ϑείου αὐ- 
τοῦ Toviiov Καίσαρος. 


1."E£ 91] Immo Ἔξι. 'Tum Περίττιε Ox. Sic et v. 8. 14. τοῦ] 
τὸ Ch. V. vol. Il. p. 24. B, 34. D. 15. τῷ] zo? Ox. 20. ἀπὸ) 
τὸν ἀπὸ Ox. 


lis in. posterum Februarius a Senatore isto diceretur: uti mensis in- 
faustus nomen etiam inavspicatum et inhonorandum haberet. Sacerdo- 
tibus etiam Sacrificia indixit Manlius, eodem mense peragenda.  Quin- 
etiam urbibus Romanae ditionis universis imperavit; uti, anniversario ri- 
tu, simulachrum quoddam, storea funiculoque circumcinctum, eodem quo 
Februarius modo, virgis extra urbem caederetur: nempe hoc facientes, 
in odium mensis Februarii; in memoriam vero Brenni, cum Gallis suis 
profiisati, Manliique in adversar?um vindictae.  Durat autem mos iste, 
singulis Romanorum urbibus observatus, in hunc usque diem, Ista autem 
desumpta sunt ex codice quodam, quem in urbe Thessalonica inveni; 
cujus iste fuit Titulus: Brunichii, Chronographi Romani, Historia. 

Postea vero quam Consules Romanam Rempub. plures per annos 
administrassent, regium rursus imperium primus introduxit Octavianus 
Augustus: qui Manlium Capitolinum culpavit, quod inauspicatum mensem 
Februarium inter menses medium posuisset. taque divino suo Edicto 
cavit, utin posterum Februarius in serie mensium ultimus esset: ejus 
autem in loco, mensem a prinio sextum, suo nomine, fugusium vocari 
jussit: antecedentem vero mensem, a QCaesaris avunculi nomine Julium 
vocari voluit. 


€ 


O 239 


188 IOANNIS MALALAE 


ἹΠετὰ δὲ τὸ ἐκβληθῆναι τὸν T'agzóviov τῆς βασιλείας διῴ-- 
χουν τὴν πόλιν οἱ προειρημένοι ὕπατοι δίο, Βροῦτος ὃ μέγας 
καὶ ὃ Κολλατῖνος ὃ ἀνὴρ τῆς “ουχρητίας, καὶ ἄλλοι ὕπατοι 
πολλοὶ ἕως Καίσαρος Ἰουλίου ἐπὶ ἔτη v5O'. | 


2 ^ - ; , , - 
Ev δὲ τοῖς προειρημένοις χρόνοις μετὰ Ἰωακεὶμ 240000c, 5 
e € M 3 - 2 - 
O 240 ὑστις ἱερεὺς ἣν τῶν Ἰουδαίων, τῶν δὲ “Ελλήνων φιλόσοφος παι- 
. ^ , , , Fi - 
δευτὴς Πλάτων" ὅστις γράφων πρὸς Τίμαιον περὶ ϑεοῦ εἶπεν 
e ^ ^ k] ' aur, , , , 
ὅτι τὸ Jio» ἕν τρισὶν ὀνόμασι, μία δὲ δύναμις καὶ ϑεότης, 
5 - - 

εἰπὼν εἶναι πρῶτον αἴτιον τὸ ἀγαϑὸν τὸ οἰχτεῖρον τὰ πάντα, δεύ-- 
5 ^M c 

E τέρον αἴτιον νοῦς ὃ δημιουργήσας τὰ πάντα, τρίτον αἴτιον 410 

^ , , - ΩΝ 

ζωοποιὸς ψυχή, ἥτις ἐζωογόνησε τὰ πάντα. τὰς οὖν τρεῖς δυ- 

, , c , , B , - , c 

γνάμεις μίαν ὑπάρχειν ϑεότητα ὡμολόγησε, ταῦτα Κύριλλος ὃ 

c " ἢ E. 

ὑσιώτατος ἐπίσχοπος ᾿“λεξανδρείας iv τοῖς συγγράμμασιν αὖ- 
-.» f * - A2 - ^ - , 
τοῦ ἐνέταξε τοῖς χατὰ Ἰουλιανοῦ τοῦ βασιλέως τοῦ παραβάτον, 
' 
λέγων ὅτι τὴν ἁγίαν τριάδα εἰς μονάδα ϑεότητος πάντας προει- 15 
πεῖν ἀγνοοῦντας τὸ μέλλον, 


V.80 Ἢν δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ αὐτοῦ Πλάτωνος ἦσαν χαὶ ἄλλοι 
φιλόσοφοι Ἑλλήνων παιδευταί, Ἐενοφῶν καὶ “ἰσχίνης καὶ 34gi- 
οτοτέλης. οἵτινες πλάνην μετεμψυχώσεως παρεισήγαγον τοῖς ἂν- 
ϑρώποις " καὶ τὴν μὲν Καλλίστην, ϑυγατέρα τοῦ «“Ἰυκάονος, με- 20 


3. Κολλατῖνος Ch., Καλλατῖνος Ox. δ. μετὰ] κατὰ Ox. ^ ibid. 
^408o)9s] Ιαδδοῦς Ch. V. p. 81. D. 6. ὅστις] Manca haéc, aut de- 
lendum ὅστις, nisi forte o ς΄ scripsit. 9, Addidi πρῶτον. 12. Kv- 
οίλλος Ox. 14. κατὰ Ἰουλιανοῦ) 1. p. ed. Spanh. 34. A, B. 
20. Καλλίστην] Καλλιστώ dicit. ^ ibid. 4ovxdovog Ox. 


Post Tarquinium vero regno ejectum , Rempublicam administrarunt 
supradicti duo Consules, Brutus magnus et Collatinus, Lucretiae conjux; 
et, post hos, alii multi, usque ad Caesarem Julium; per spatium annorum 
CCCOLXIV. 


Temporibus autem supradictis, post Joachimum, Judaeorum Pontifex 
maximus erat Addus. Floruit eodem tempore, apud Graecos, Plato Phi- 
losophus. Hic ad Timaeum de Deo scribens, ista protulit: nempe, ,, Es- 
sentiae Divinae tria quidem esse Nomina; Potentiam vero et Deitatem 
unam. Causam vero primam dixit, Bonum; quod omnibus est propi- 
tium: secundam vero Causam dixit, Mentem, rerum omnium Opificem: 
"Tertiam autem, Spiritum Fivificum, omnia vivificantem. "Tres itaque 
Potentias unam esse Deitatem, confessus est. Haec Cyrillus, sanctissi- 
mus Alexandriae Episcopus, in suis protulit scriptis, contra Apostatam 
Julianum Imperatorem: qui etiam asserit, 'lrinitatis Sanctae Unitatem 
Divinam praedixisse omnes, futuri licet ignaros. 


Platonis autem tempore, Philosophiam etiem apud Graecos docue- 
runt Xenophon, Aeschines, et Aristoteles: qui introduxerunt in mundum 
Errorem illum, de Transmigratione Animarum. Ferunt inde, Callistus, 


CHRONOGRAPHIA. L. VII. 189 


τεμψυχωθεῖσαν εἷς ἄρχον, τὴν δὲ Ἱππομένην, ϑυγατέρα τοῦ 

Πεγαρέως, εἰς λέοντα, τὴν δὲ Ἰώ, ϑυγατέρα τοῦ Ἰνάχου, εἰς 

δάμαλιν, καὶ τὴν ᾿“ταλάντην, ϑυγατέρα τοῦ Σχοινέως, εἷς ταῶ- 

vu, καὶ τὴν Φιλομήλαν, ϑυγατέρα Πανδίονος, εἷς χελιδόνα, καὶ 941i 
5τὴν Πρόχνην, τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς, εἰς ἀηδόνα, καὶ τὴν Νιόβην, 

ϑυγατέρα τοῦ Ταντάλου, εἰς λίϑον μετεμψυχωϑῆναι. καὶ ἄλλα 

τοιαῦτά τινα ἐμυϑολόγησαν αὐτοὶ καὶ οἵ μετ αὐτούς. 





ἹΠετὰ δὲ τὸ τὸν εἰρημένον ᾿ρταξέρξην, βασιλέα Περσῶν, B 
ἀποθανεῖν ἐβασίλευσεν Ὦχος, υἱὸς αὐτοῦ" ὅστις ἐπολέμησεν 
10 “41Ἰγυπτίοις καὶ παρέλαβε πᾶσαν τὴν γῆν «ἰγύπτου καὶ ἀπώλεσεν 
αὐτήν, βασιλεύοντος τῶν “«Τἰγυπτίων τότε τοῦ Νεχταναβώ, τοῦ 
ποιήσαντος λεχανομαντείαν καὶ γνόντος ὅτι δεῖ τὸν Ὦχον, βασι- 
λέα Περσῶν, παραλαβεῖν τὴν Alyvmzov. ὃς καὶ κουρευσάμενος 
τὴν ἰδίαν κόμην τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ καὶ ἀλλάξας αὐτοῦ τὰ βα- 
15 σιλικὰ ἱμάτια, ἔφυγε διὰ τοῦ Πηλουσίου ὃ αὐτὸς Νιεκταναβώ, 
xal εἰς Πέλλην, πόλιν τῆς ΠΠακεδονίας, διέτριβεν. 
"Ev τῷ χρόνῳ ovv: τῷ αὐτῷ ἦν τὰ xarà τὴν Ὀλυμπιάδα O 949 
xai τὸν αὐτὸν Νεχταναβὼ ϑρυλλούμενα, ὡς διὰ χλεύης τινὸς C 
ἐπορνεύϑη om αὐτοῦ καὶ συνέλαβε τὸν ᾿4λέξανδρον, ὃν λέγου-- 
900tv ὑπὸ Ζιὸς 'ἥμμωνος συλληφϑῆναι. κατέσχεν οὖν ἢ βασιλεία 


1. τὴν δὲ ππομένην ,Hippomenem, Macarei, non filiam, sed fi- 
lium, cum Atalanta in matris Deorum templo rem habere ausum, 3n 
Leonem, amasiam vero Atalantam in leaenam, commutatos perhibent 
Mythologi Latini* Ch. 4. Πανδίωνος Ox. 5. Νιόβην — Ταν-- 
τάλου Ch., zen" — Ταλάντου Ox. 11. Nexrovofo] Vid. Wes- 
seling. ad Diodor. vol. II. p. 121. 11. — 12. Ὦχον Ch., Xóov Ox. 
20. συλληφϑῆναι Ch., συληφϑῆναι Ox. 


Lycaonis filiae, animam in ursam; Hippomenis, Megarei filiae, in Leo- 
nem; Jus, Inachi filiae, in Juvencam; Atalantae, Schoenei filiam, in Pa- 
vonem; Philomelae, Pandionis filiae, in hirundinem; Prognes vero, soro- 
ris ejus, in Lusciniam;  Niobes, 'lantali filiae, in saxum transmigrasse. 
Cujusmodi alia plurima fabulati sunt isti, et qui eos secuti sunt. 


Post antedictum vero Artaxerxem Persarum. regem demortuum, re- 
gnum suscepit Ochus, filius ejus. Aegyptiis hic bellum intulit; regionem- 
que eorum totam subactam, devastavit. Aegyptiis eo tempore imperabat 
Nectanabus: qui, cum ex Divinatione per Pelvim intellexisset, Aegyptum 
ab Ocho, Persarum rege, occupatum iri; tonsa coma, mutatoque vestitu 
Regio, per Pelusium, ad Pellam, Macedoniae urbem, transfugit; ubi dein- 
de vixit. 

Eodem tempore increbuit fama Nectanabum cum Olympiade, illusio- 


nis cujusdam ope, concubuisse, et ex ea genuisse Alexandrum; quem fe- 
runt, Jovis Ammonis esse filium, Duravit autem prima "Thebanorum Ae- 


190 IOANNIS MALALAE 


τῶν “ΑἸγυπτίων καὶ Θηβαίων 7 πρώτη ἔτη αυγ΄. ταῦτα δὲ 
Εἰρηναῖος ὃ σοφὸς χρονογράφος ἐξέϑετο. | 

Ἔν τῷ αὐτῷ δὲ καιρῷ ἀρχιερεὺς ἦν τῶν Ἰουδαίων Ἰαδδοῦς" 
κατέσχεν οὖν ἡ Ἕβραϊκὴ ἀρχιερωσύνη ἔτη ασβ΄. 

Ἔν δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις jj Ῥόδος 7; νῆσος ὑπὸ ϑεομηνίας 5 
σεισμοῦ κατηγέχϑη πᾶσα ἐν μηνὶ ὀχτωβρίῳ νυχτός" sol ἔπε- 
σεν 1j στήλη τοῦ χολοσσοῦ καὶ ἔκειτο χαμαί. τότε δὲ οἱ ἀρχιερεῖς 
τῶν ᾿Ιουδαίων καὶ τὸ ἔϑνος ὅλον φόρους ἐδίδουν ᾿“σσυρίοις. 

Ὁ ὑπτιώϑησαν δὲ τότε οἱ ᾿“σσύριοι καὶ ὃ Ὦ,ος, βασιλεὺς αὐτῶν" 
καὶ ἐτυράννησαν πᾶσαν τὴν γῆν, καὶ παρεδόϑη ἡ βασιλεία εἷς 10 
χεῖρας ᾿Ἰσσυρίων καὶ Περσῶν καὶ Mov καὶ Πάρϑων. 

Τῆς δὲ ΠΠακεδονίας ἐβασίλευσε Φίλιππος ἔτη χ΄. ὅστις νική-- 

O 243 σας ὑπέταξε τὴν Θεσσαλίαν, καὶ κτίζει πόλιν εἷς τὴν ΠΠακεδο-- 
νίαν, ἣν ἐκάλεσε Θεσσαλονίχην, τὴν πρῴην λεγομένην χώμην 
Θέρμας. Δ,ιονύσιος δὲ ἐξέϑετο ὅτι εἷς ὄνομα βασιλίσσης μιᾶς 15 
τοῦ γένους Φιλίππου μετὰ ταῦτα ἐχλήϑη Θεσσαλονίκη. κατέ- 
cytv οὖν 7 βασιλεία, ἤτοι τοπαρχία, ἸΠακεδόνων ἔτη χβ' ἕως 
τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Φιλίππου, καϑὼς ὃ σοφώτατος Εὐσέ- 
βιος ὃ Παμφίλου χρονογραφεῖ. 

E Καὶ μετὰ Φίλιππον ἐβασίλευσε τῆς IMaxsdovlac ᾿“λέξανδρος 20 


8. Ἰαδδοῦς Ch., Ἰούδας Ox. 9. Ὦχος Ch., Χῶος Ox. 17. z8'] 
. Error hic in numero: a Carano enim primo Macedonum Rege, 
usque ad Philippum hunc, ccccur tantum annos enumerat Euse- 
bius. Ch. "V. Mai. ad Euseb, p. 170. 


£ypti Dynastia, per annos wccccxerr. Haec vero sapiens Irenaeus, in 
Chronicis suis scripta reliquit. 

lisdem temporibus Pontifex Judaeorum maximus fuit Judas. Sacer- 
dotium autem Judaicum duravit annos cioccir. 

Circa idem tempus, Rhodus insula, mense Octobri, nocturno tempo- 
re, tota terrae motibus conquassata est: quo tremore Colossus etiam ad 
terram collapsus est. Eo tempore Pontifices maximi Judaeorum, totaque 
gens, tributa Assyriis pendebant. Assyrii autem, cum Ocho, rege suo, 
elatiores facti, in terram universam imperium exercuerunt: Regnumque 
traditum est in manus Assyriorum, Persarum, Medorum, et Parthorum. 

Macedoniae vero imperavit Philippus, per annos xx: qui cum 'Thes- 
saliam armis subegisset, vicum, 'T'hermas antea dictum, in urbem factum, 
"Thessalonicam nominavit. Dionysius autem auctor est, 'Thessalonicam, 
post temporis vocatam fuisse, a reginae cujusdam, a Philippo ortum du- 
centis, nomine. Regnum vero, sive Dynastia Macedonum, duravit an- 
nos Dci, ad Philippi regnum numeratos: sicut in Chronico suo tradidit 
sapientissimus Eusebius Pamphili, 


Philippo successit, in reguo Macedonico, Alexander, Philippi F. Ba- 


CHRONOGRAPHIA. L. VIT. 191 


ὃ Φιλίππου. τῶν δὲ Βαβυλωνίων μετὰ τὸν Ὦχον ἐβασίλευσε 
“Ιαρεῖος ὃ Πῆδος ὃ ᾿“σσαλάμου" καὶ κατεκυρίευσε πάντων. 
Οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βασιλείας περιγενόμενοι 
προσελάβοντο τὴν περιοχὴν τῆς αὐτῶν γῆς" καὶ προβαλλόμενοι 
5 δυνατοὺς ὑπάτους χώρας ἀπέσπων. 


1. Ὦχον Ch., Χῶον Ox. 


byloniis autem, post Ochum, imperavit Darius Medus, Assalami Εἰ, et im- 
perium mundi tenuit. 

Eo regnante, Romani potentiores facti, imperii sui fines ampliare 
coeperunt: virosque bellicosos in Consulatum promoventes, regiones sub- 
inde totas sibi asseruerunt, 





9 55:15) 9459 1 9 ep yo 


ΧΡΟΝΩ͂Ν MAKEAONS?SYN. 


A Jo δὲ τετάρτῳ ἔτει τῆς βασιλείας Ζαρείου τοῦ Ππήδου τοῦ 
᾿“Πσσαλάμου ἐξανέστησεν ὃ ϑεὺς τοῖς ᾿“σσυρίοις καὶ Πέρσαις 
xol Πάρϑοις καὶ Mou ᾿Αλέξανδρον τὸν τῆς ΠΠακεδονίας το-- 

, Ln » 7 ^ J ce * ^ , 
πάρχην, ἤτοι βασιλέα, τὸν (ιλίππου. ὅστις καὶ τὴν μεγάλην 
Ῥλεξάνδρειαν ἔχτισε, τὴν πρώην λεγομένην κώμην ἹΡακοῦστιν" ἣν 5 
9 » τὴν πρῴην λεγομένην κώμη j| 
αὐτὸς ἐκάλεσεν εἷς ἴδιον ὄνομα ᾿“λεξάνδρειαν, ϑυσιάσας χόρην 
παρϑένον, Ἰ]αχεδονίαν παρ᾽ αὐτοῦ κληϑεῖσαν. ἔκτισε δὲ καὶ 
O 245 ἱερὸν τῷ Σεράπι Ἡλίῳ, καὶ δημόσιον, ὃ καλεῖται ὃ Ἵππος, καὶ 
ἀλλὰ ἱερά. ὅστις βασιλεὺς ᾿“λέξανδρος προτρεψάμενος δμόφρο- 
vac γενναίους στρατηγούς, κατὰ τῆς ἀπονοίας ᾿Ἰσσυρίων ὃργι-- 10 
σϑείς, πρῶτος παρετάξατο ΖΙαρείῳ τῷ βασιλεῖ Περσῶν. καὶ 

B ἐλθὼν εἰς Βυζούπολιν τῆς Εὐρώπης ἔκτισεν ἐκεῖ τόπον, ὅνπερ ἐχά-- 

1. Δαρείου] ztaoíov Ox. — 5. ᾿Δλεξανδρείαν Ox. bis. — ibid. πρώην 
λεγομένην κώμην Ῥακποῦστιν] .. Ῥακώτην prius dictam asserit Ste- 
phanus: Ῥακώτης, οὕτως ἡ ᾿Δλεξάνδρεια πρότερον ἐκαλεῖτο: vide 


eundem etiam in ᾿4λεξάνδρεια. ““ Ch. Αρυὰ Stephanum scribendum 
ἹῬακώτις. 8. Σέραπι Ox. 


LIBER OCTAVUS 
DE REGNI MACEDONICI TEMPORIBUS, 


Aiii autem quarto regnantis Darii Medi, Assalami F. excitavit Deus 
contra Assyrios, Persas, Parthos, atque Medos, Alexandrum, Philippi 
filium, Macedoniae regem. "Vicum hic quendam, Racustim olim vocatum, 
in urbem magnam condidit; quam a nomine suo Alexandriam appellavit, 
mactata virgine intacta, cui nomen ipse dederat, Macedoniam. Fanum 
etiam Serapidi Soli; balneum item publicum, nomine, Hippum, templaque 
alia nonnulla extruxit. Idem Alexander in Assyriorum fastum stomacha- 
tus, comparatis sibi Ducibus strenuis concordibusque, primus cum Da- 
rio, Persarum rege, fortunami belli tentavit. Byzopolim itaque Europae 


IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. VIII. 193 


λεσε τὸ Στρατήγιον" ἐχεῖ yàp στρατηγήσας τὰ τοῦ πολέμου με- 
τὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ xol τῶν συμμάχων αὐτοῦ ἐπέρασεν ἐκεῖς- 
ϑὲν σὺν τῷ ἰδίῳ πλήϑει ἄντικρυς εἰς ἐμπόριον τῆς Βιϑυνίας λε- 
γόμενον ΖΙίσκοι. βουλόμενος δὲ προτρέψασϑαι τὸ ἴδιον στρά- 
στευμα ἐῤῥόγευσεν αὐτοῖς ἐχεῖ πολὺν χρυσόν, καὶ μετεκάλεσε τὸ 
αὐτὸ ἐμπόριον Χρυσόπολιν" ὅπερ οὕτως καλεῖται ἕως τῆς νῦν. 
xol ἐξορμήσας ἐκεῖϑεν ἐν τῇ Τροίᾳ ἦλϑε' καὶ ποιήσας ϑυσίαν 
εἷς τὸν τύμβον τοῦ ᾿“χιλλέως ὡς ἐκ γένους αὐτοῦ καταγόμενος, 
ἤτησε τὸ πνεῦμα αὐτοῦ συμμαχεῖν αὐτῷ ἐν τῷ πολέμῳ. ἐκ τοῦ 
10γὰρ Ἰϊολοσσοῦ τοῦ υἱοῦ Πύῤῥου καὶ τῆς ᾿νδρομάχης κατήχϑη 
jj Ὀλυμπιὰς 7 μήτηρ τοῦ αὐτοῦ ᾿Ἱλεξάνδρου τοῦ Π]ακεδότος. 
καὶ εὐθέως ὡς πάρδαλις ἐκεῖθεν δρμήσας ὃ ᾿Ἵλέξανδρος, ἅμα 
τοῖς σὺν αὐτῷ στρατηγοῖς παρέλαβε πάσας τὰς χώρας. καὶ νι- 
χήσας τὸν Ζίαρεῖον, βασιλέα Περσῶν, τὸν ““σσαλάμου, παρέλαβεν 
15 αὐτὸν καὶ πᾶσαν τὴν βασιλείαν αὐτοῦ xal πᾶσαν τὴν χώραν 
ZAoovolov καὶ ἸΠήδων καὶ Πάρϑων καὶ Βαβυλωνίων καὶ Περσῶν 
xal πάσας τὰς βασιλείας τῆς γῆς, χκαϑὼς Βόττιος ὃ σοφώτατος 
συνεγράψατο, ἐλευϑερώσας ὃ αὑτὸς ᾿“λέξανδρος καὶ τὰς πόλεις 
xui τὰς χώρας καὶ πᾶσαν τὴν γῆν τῶν Ῥωμαίων καὶ Ἑλλήνων 
20 xol ““Ἰγυπτίων ἐκ τῆς ““Ισσυρίων καὶ Περσῶν καὶ Πάρϑων καὶ 
Ἰπήδων ὑποταγῆς καὶ δουλείας, ἀποδοὺς “Ῥωμαίοις πάντα ἃ 
ἀπώλεσαν. 
Γίνεται οὖν ἀπὸ ᾿δὰμ ἕως τῆς ᾿λεξάνδρου τοῦ ΠΠακεδό- 


17. Βόττιος  .. Βούττιος supra dicitur, lib. 2. p. 40.** Ch. 


veniens, Strategium illic construxit: quem locum ideo sic vocavit, quod, 
cum prius ibi de iis, quae ad bellum propositum spectarent, cum exer- 
citu et commilitonibus communicasset; exercitum inde transmisit in op- 
ra Bithyniae Emporium, Discos, vocatum, "Ubi quo milites suos ad 
ellum redderet paratiores, ingenti eos auri pondere donavit: itaque Em- 
ege istud, Chrysopolim, vocavit: quo nomine etiam adhuc appellatur. 
de vero movens, 'lrojam venit: ubi sacra faciens ad Achillis tumulum 
ex quo etiam oriundus erat,) rogavit, uti Genium ejus haberet in bel- 
lis sibi auxiliarem, Olympias enim, Alexandri Macedonis mater, origi- 
nem duxit. a Molosso, Pyrrhi ex Andromacha filio. — Alexander autem, 
cum Ducibus suis, tanquam pardus, inde properans; regiones omnes undi- 
que subegit. Quin et Dario quoque, Assalami F. Persarum rege, supe- 
rato, ipsum comprehendit, imperiumque ejus totum, Assyriorum, Medo- 
rum, Parthorum, Babyloniorum, Persarum, omnesque adeo mundi ditio- 
nes, occupavit: "uti haec scripta reliquit sapientissimus Bottius. Quin- 
etiam idem Alexander ab Assyriae servitutis jugo liberavit omnes Roma- 
norum, Graecorum, Aegyptiorumque urbes, regiones, terrasque; Romanis 
etiam, quaecunque amiserant, restituens. 
Ab Adamo autem, ad Alexandri Macedonis Victoriam, anni nume- 
loannes  .Malalas. 13 


O 246 


C 


ὙΌΣ 


A 


194 IOANNIS MALALAE. 


voc νίκης ἔτη ἑφνζ΄. ἦν δὲ τότε ἀρχιερεὺς τῶν Ἰουδαίων ὃ 240- 
δούς. , 

O 247 Ἐλύϑη δὲ τότε τὰ Περσικὰ μέρη καὶ τὰ βασίλεια αὐτῆς, καὶ 
κατεδυνάστευσαν οἱ ἸΠακεδόνες καὶ ᾿“λέξανδρος μετὰ τῶν ἅμα 
αὐτῷ συμμάχων τῆς γῆς Χαλδαίων καὶ ἸΠήδων καὶ Περσῶν καὶ 5 

Υ 82 Πάρϑων᾽" καὶ νικήσαντες καὶ φονεύσαντες τὸν ΖΙαρεῖον, εἰσῆλ- 
ϑὸν εἷς τὰ βασίλεια τοῦ αὐτοῦ Δαρείου. καὶ ἐνομοθέτησεν ὃ 
αὐτὸς ᾿Δλέξανδρος τὴν χώραν αὐτῶν καὶ ἐβασίλευσεν αὐτῶν" καὶ 
ἤγειραν αὐτῷ οἱ Πέρσαι στήλην ἔφιππον χαλκῆν εἷς Βαβυλῶνα, 
ἥτις ἵσταται ἕως τῆς νῦν. 10 

Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿“λέξανδρος τὴν ϑυγατέρα Zzlagslov τοῦ βασιλέως 
Περσῶν Ῥωξάνην λαβὼν αἰχμάλωτον, παρϑένον οὖσαν, ἠγάγετο 
εἰς γυναῖκα. παρέλαβε δὲ καὶ πάντα τὰ Ἰνδικὰ μέρη καὶ τὰ 
βασίλεια αὐτῶν ὃ αὐτὸς ᾿“λέξανδρος, λαβὼν καὶ Πῶρον τὸν βα- 
σιλέα Ἰνδῶν αἰχμάλωτον" καὶ τὰ ἄλλα πάντα τὰ τῶν ἐθνῶν βα- 15 
σίλεια δίχα τῆς βασιλείας τῆς Κανδάκης τῆς χήρας τῆς βασι-- 

B λευούσης τῶν ἐνδοτέρων ᾿Ινδῶν" ἥτις συνελάβετο τὸν αὐτὸν 
"AMEavógov τῷ τρόπῳ τούτῳ. 

Ἔϑος εἶχεν ὃ αὐτὸς ᾿““λέξανδρος μετὰ τῶν πεμπομένων παρ᾽ 
αὐτοῦ πρεσβευτῶν πρὸς τοὺς ἐναντίους βασιλεῖς εἰσέρχεσϑαι ἐν 20 
σχήματι στρατιώτου καὶ δρᾶν ὅποῖός ἐστιν ὃ βασιλεὺς ἐκεῖνος. 
ἡ δὲ Κανδάκη βασίλισσα μαϑοῦσα τοῦτο, περιειργάσατο ὅποίας 
ἐστὶ ϑέας καὶ τί ἔχει σύσσημον. καὶ ἐῤῥέϑη αὐτῇ ὅτι ἐστὶ χϑα- 

1. ᾿ἀδδοῦς] ..Ἰαδδοῦς scribendum, supra monuimus, ex Eusebio et 

Chronico Alex. Zonaras "Jod vocat. Ch, 


rantur 100DLVII. Quo tempore etiam Judaeorum Pontifex maximus erat 
Addus. 

Solutum. sic fuit regnum Persicum; cessitque Alexandro Macedoni, 
Commilitonibusque, Chaldaeorum, Medorum, Persarum, Parthorumque Im- 
perium. Devicto itaque et occiso Dario, regnum ejus invasit Alexan- 
der, et regionibus ejus jura dedit: cui et Persae Equestrem ex aere 
statuam erexerunt; qui in Babylone adhuc visitur. 

Item Alexander, Darii Persarum regis filiam Roxanem, virginem, ca- 
ptivam habens, in uxorem duxit, sed et Indica etiam regna, et regiones 
omnes subjugavit: Porumque, regem eorum, captivum abduxit. Gentium 
praeterea regna subegit omnia; praeter unicum Candacis, interioris In- 
δὰ» reginae, mulieris viduae, haec enim Alexandrum ipsum cepit, hoc 
modo, 

Alexandri mos erat, uti ipse, veste militari indutus, Proceribus suis, 
in Legationibus ad reges adversarios obeundis, se comitem adjungeret: 
nempe ut sic, quales essent reges, edisceret. Candace vero regina, hoc 
cognito, solicite inquisivit, qualis esset forma Alexander, et quas habuit 
insigniores notas. XKdocta vero eum depressioris esse staturae, dentes au- 


CHRONOGRAPHIA. L. Vlil. 195 


μαλός, ὀδόντας ἔχων μεγάλους xol φαινομένους, ἔχων δὲ ὀφϑαλ-- O 248 
μὸν γλαυχὸν ἕνα xol ἕνα μέλανα. καὶ ἐσημειώσατο καϑ' ἑαυτὴν 
φαῦτα᾽ καὶ εἰσελϑόντα πρὸς αὐτὴν ἅμα τοῖς πεμφϑεῖσι παρ᾽ αὖ-- 
τοῦ πρεσβευταῖς γνωρίσασα οὖν αὐτὸν ἐκ τῶν συσσημάτων, συνέ- 

50ysv αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ, ᾿“λέξανδρε βασιλεῦ, τὸν κόσμον ὅλον C 
παρέλαβες" καὶ γυνή os μία παρέλαβεν. ὃ δὲ ᾿Δλέξανδρος εἶπεν 
αὐτῇ, Zhà τὸ σπουδαῖον xol περίγοργον τῆς φρονήσεώς σου 
ἀβλαβῆ σε φυλάξω xoci τὴν σὴν γῆν καὶ τοὺς σοὺς υἱεῖς, ἄγο- 
μαι δέ σε εἷς γυναῖχα. ἥτις Κανδάκη ἀκούσασα δέδωκεν ἕαυ-- 

10τήν᾽ ὃ δὲ ᾿4λέξανδρος εὐθέως ἔλαβεν αὐτὴν μεϑ' ἑαυτοῦ καὶ elo- 
ἤλϑεν ἐπὶ τὴν «ἰϑιοπίαν καὶ elc ἄλλας χώρας. 

ἸΠῶλων δὲ τελευτῶν 0 αὐτὸς ᾿4λέξανδρος διετάξατο ὥστε 
πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ὑπερασπιστὰς καὶ συμμάχους βασιλεύειν 
τῆς αὐτῆς χώρας ὕπου ἦν αὐτοὺς ἐάσας καὶ κρατεῖν τῶν ἐκεῖσε 

1δτόπων. ἔζησε δὲ ὃ αὐτὸς ᾿4λέξανδρος ἔτη Àc', ἐβασίλευσε δὲ O 949 
ὑποτάξας τὰ πάντα ἔτη ιζ΄, ὃ δὲ πόλεμος αὐτοῦ ἐκράτησεν ἔτη D 
9', ὑπέταξε δὲ βαρβάρων ἔϑνη κβ΄, “Ἑλλήνων φυλὰς ιγ΄, καὶ 
ἔκτισε πόλεις αὐτὸς καὶ οἵ μετ’ αὐτοῦ πολλάς. 

Ἔστιν οὖν ἀπὸ 240p. ἕως τῆς τελευτῆς ““λεξάνδρου τοῦ Πα- 

90 χεδόνος ἔτη sq5y , καϑὼς συνεγράψατο Θεόφιλος ὃ χρονογράφος. 

ἹΠετὰ οὖν τὴν τελευτὴν ᾿“λεξάνδρου τοῦ Πακεδόνος ἐμερί- 
σϑήσαν εἷς τέσσαρας τοπαρχίας, ἤτοι βασιλείας, αἵ χῶραι ἃς ὑπέ- 
τὰξεν ὃ αὐτὸς ᾿4“λέξανδρος ἅμα τοῖς συμμάχοις αὐτοῦ" xol ἐβα- 


8. ἀγάγομαι Οχ. 


tem magnos habere et prominentes; oculum praeterea unum habere cae- 
sium, nigricantem alterum: has notas memoriae mandat. Ingressum ita- 
que ad Candacem, cum Legatis suis, Alexandrum, regina statim ex indi- 
ciis agnovit, e£ comprehendens eum; ,,'Tu, inquit, Rex Alexander, Mun- 
dum universum; 16 vero, mulier una cepit. Respondit ei Alexander: 
Ego vero Te, ob hanc ingenii tui sagacitatem, oda. Eoi praestabo, una 
cum liberis, terraque tua omni. Sed et in uxorem Te accipio, Can- 
dace, his auditis, se ei obtulit, Alexander itaque, assumpta sibi Canda- 
ce, inde in Aethiopiam, terrasque alias profectus est. 

Moriturus autem Alexander, Ducibus suis et Commilitonibus edixit ; 
omnibus eisdem uti imperarent regionibus, quibus ipse eos praefecerat. 
Vixit autem Alexander annos xxxvi; regnavit vero, omnia in potestatem 
suam subigens, annos xvii: durarunt bella ejus annos tx, subjugavit Bar- 
barorum gentes xxii, Graecorum xim, Urbes ipse sociique condiderunt 
quamplurimas, Ab Adamo igitur, ad mortem Alexandri Macedonis, anni 
109DXCHI, sicut scriptum reliquit "Theophilus Chronographus. 

Mortuo Alexandro Macedone, regiones queas ipse, cum commilitoni- 
bus suis, subjugaverat, in regna quatuor divisae sunt omnes, quibus prae- 
erant Alexandri Duces; uti ipse moriens statuerat, hoc modo, Macedo- 


196 IOANNIS MALALAE 


σίλευσαν αὐτῶν ot Παχεδόνες ot συνασπισταὶ τοῦ αὐτοῦ AAczov- 
'δρου χαϑὼς διετάξατο οὕτως. τῆς ἸΠ]ακεδονίας καὶ τῆς Εὐρώ- 
E πης πάσης κρατεῖν καὶ βασιλεύειν (βίλιππον τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ 
τὸν ἴδιον τὸν μείζονα. καὶ ἐβασίλευσεν ὃ Φίλιππος, καὶ μετὰ 
Φίλιππον ἐβασίλευσε Κάσσανδρος, καὶ μετὰ Κάσσανδρον ἐβασί- 5 
λευσαν οἱ παῖδες τοῦ αὐτοῦ Κασσάνδρου, καὶ μετ αὐτοὺς ἐβασί- 
λευσε ΖΙημήτριος, καὶ μετὰ ΖΙημήτριον ἐβασίλευσεν ὃ ᾿ΠΙπειρώτης 
Πύῤῥος, καὶ μετὰ Πύῤῥον τὸν ᾿ΕΙπειρώτην ἐβασίλευσε 1Πελέα- 
γρος καὶ ἄλλοι βασιλεῖς ἐξ ἐβασίλευσαν ἕως τῆς βασιλείας Περ-- 
O 250 σέως τοῦ ᾿Ηπειρώτου. καὶ ἐχράτησεν 7 βασιλεία αὐτῶν μετὰ 10 
τὴν τελευτὴν ᾿Αλεξάνδρου ἔτη ονζ΄. 

Υ 88 Τῆς δὲ Alyónvov πάσης καὶ τῆς «Διβύης ἦν διαταξάμενος ὃ 
αὐτὸς ᾿λέξανδρος κρατεῖν καὶ βασιλεύειν Πτολεμαῖον τὸν “άγου 
τὸν ἀστρονόμον᾽ ὃς ἐβασίλευσεν Abyvnziov ἐν τῷ τῶν ἸΠακεδό-. 
va» χράτει ἔτη μβ΄. δεύτερος δὲ βασιλεὺς Πτολεμαῖος ὃ υἱὸς 15 
αὐτοῦ. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Πτολεμαίου τοῦ υἱοῦ 
“ἄγου ἡρμηνεύϑησαν αἱ βίβλοι τῶν Ἰουδαίων ἑλληνιστὶ παρὰ 
τῶν o[l διδασχάλων δι᾽ ἡμερῶν οβ΄" ἦσαν γὰρ γεγραμμέναι 
ἑβραϊστί" οἷα τοῦ αὐτοῦ Πτολεμαίου βουληθέντος ἀναγνῶναι 20 
δι᾿ “Ἑλληνικῆς φράσεως τὴν δύναμιν τῶν Ἰουδαϊκῶν βιβλίων. 

Mer δὲ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ἐβασίλευσε τρίτος Πτολεμαῖος 

B ó Φιλάδελφος ἔτη λζ΄, καὶ μετ' αὐτὸν ἐβασίλευσε τέταρτος Πτο- 


6. ol παῖδες τοῦ αὐτοῦ ᾿4λεξάνδρου ,,Scribendum, Κασσάνδρου. 
Cassandrum enim in regno exceperunt Antigonus et Alexander, ejus 
fili. Vide Eusebium.** Ch. 18. Πτολομαῖον Ox. 


niam, omnemque adeo Europam, occupavit Philippus, Alexandri frater 
natu major. Philippo successit Cassander: hunc exceperunt Alexandri 
filii: post hos regnavit Demetrius: post Demetrium, Pyrrhus Epirota: 
Pyrrhum excepit in regno Meleager; Meleagrum reges alii vr, usque ad 
regnum Pyrrhi Épirotae. Duravit itaque eorum imperium, post mortem 
Alexandri, annos crvir. 

Aegypti autem omnis, atque Libyae regem constituerat Alexander 
Ptolomaeum Astronomum, Lagi filium: qui regnavit Aegyptiis, jure regni 
Macedonico, annos Χαμ. Huic in regno successit Ptolomaeus secundus, 
ejus filius, 

"Temporibus autem Ptolomaei regis, Lagi filii, sacras Judaeorum scri- 
píuras in Graecam linguam transtulerunt rxxir Doctores, intra spatium 
dierum rxxi. Lingua enim Hebraea scripta fuerunt Biblia illa: quorum 
vim prehendere cupiens Ptolomaeus, in Graecam linguam ea transferri 
curavit. 

Post hujus mortem, tertius regnavit Ptolomaeus Philadelphus, annos 
xxxvi: hunc excepit quartus Ptolomaeus Evergetes, et regnavit annos 


TO— 


CHRONOGRAPHIA. L. VII, 197 


λεμαῖος ὃ Ἐὐεργέτης ἔτη κε΄, xol μετ αὐτὸν ἐβασίλευσε εἰ Πτολε-- 
μαῖος ὃ Φιλοπάτωρ ἔτη ιζ΄, xol μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ς΄ Π|τολε-- Ο 251 
μαῖος ὃ Ἐπιφανής, καὶ μετ’ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ζ΄ Πτολεμαῖος ὃ 
(ιλομήτωρ ἔτη ια΄. καὶ ἕτεροι Πτολεμαῖοι βασιλεῖς πέντε ἐβα--: 

5 σίλευσαν ἔτη bf, δωδέκατος δὲ Πτολεμαῖος ἐβασίλευσεν ὀνόματι 
Zlhóvvoog ἔτη x9', ὃς ἔσχε ϑυγατέρα ὀνόματι Κλεοπάτραν καὶ 
υἱὸν ὀνόματι Πτολεμαῖον. καὶ λοιπὸν τρισκαιδεκάτη βασίλισσα 
τῶν Πτολεμαίων Κλεοπάτρα" ἐβασίλευσε δὲ 5 αὐτὴ Κλεοπάτρα 
1| ϑυγάτηρ τοῦ αὐτοῦ Διονύσου ἔτη χβ΄. ἐβασίλευσαν οὖν οἱ ιγ΄ 

10 Πτολεμαῖοι ot Πακεδόνες τῆς «ΤἸγυπτιακῆς χώρας ἁπάσης ἀπὸ 
τοῦ Πτολεμαΐου τοῦ “ἄγου ἕως Κλεοπάτρας τῆς Ζιονύσου ϑυ-- C 
γατρὸς ἔτη τ' ἕως τοῦ ιε΄ ἔτους τῆς βασιλείας «“ὐγούστου Καί- 
σάρος τοῦ χαὶ ᾿ΟὈχταβιανοῦ Σεβαστοῦ ᾿Ιμπεράτορος, τοῦ νική- .. 
σαντος τὸν ᾿ἡντώνιον καὶ τὴν αὐτὴν Κλεοπάτραν, ἐν τῇ ἐπὶ χώρᾳ 

δναυμαχίᾳ sg τὸν “Ἰευκάτην τόπον xal φονεύσαντος αὐτοὺς καὶ 
ὑποτάξαντος τὴν Jiyvnrov πᾶσαν, καϑὼς Εὐσέβιος ὃ Παμφί- 
λου καὶ Παυσανίας οἵ χρονογράφοι συνεγράψαντο, 
Τῆς δὲ ᾿Ἰσίας διετάξατο χρατεῖν καὶ βασιλεύειν ᾿ντίγονον 
τὸν λεγόμενον ΠΠυλιορχητὴν ἕως τῆς Κιλικίας καὶ τοῦ Ζίράκον-- Q 959 

20706 ποταμοῦ τοῦ γυνὶ λεγομένου Ὀρόντου τοῦ διορίζοντος τὴν 
Κιλικίαν χώραν xoi τὴν Συρίαν, ὅστις Τυφῶν καὶ Ὀφίτης κα- 
λεῖται. 

Τῆς δὲ Συρίας καὶ Βαβυλωνίας καὶ Παλαιστίνης διετάξατο p 

6. 9. 11. Ζιόνυσος Διονύσιος Ox. 11. Μαγοῦ Ox. 17. oi] 

καὶ Ox. Malalae in his peccata E MATURE Schurzfleischivs Notit. 
o 


Bibl. Vinar. p. 54. 19. τὸν] καὶ Ox. ibid. Πολιορκήτην Ox. 
Sic et infra. 


xxv: post hunc quintus Ptolomaeus Philopator, annos xvm.  Excepit il- 
lum sextus Ptolomaeus Epiphanes: post quem Ptolomaeus septimus, co- 
gnomine Philometor, regnavit annos xr. Post hunc Ptolomaei alii v. re- 
gnarunt, per annos xcii Ptolomaeus autem duodecimus, Dionysius voca- 
tus, regnavit annos xxix. Habuit hic filium, nomine Ptolomaeum; filiam- 
que, Cleopatram dictam: Haec, decimatertia in serie Ptolomaeorum , re- 
gnavit annos xxii. 'Tredecim itaque Ptolomaei Macedones Aegypti uni- 
versae imperium tenuerunt, a Ptolomaeo scilicet, Lagi F. usque ad Cleo- 
patram, Dionysii filiam, per spatium annorum ccc: nempe ad annum de- 
cimum quintum Imperatoris Augusti Caesaris Octaviani; qui Antonium, 
atque ipsam etiam Cleopatram, navali praelio vicit, ad locum, Leucadem, 
dictum. et occisis eis Aegyptum omnem subjugavit: uti scriptum relique- 
runt in Chronicis suis, Kusebius Pamphili et Pausanias. 

Asiae vero Dominum constituerat Alexander Antigonum, Poliorcetem 
dictum; usque ad Ciliciam et Draconem fluvium, qui Syriam a Cilicia di- 
rimens, Orontes hodie, olim vero 'Typhon et Ophites, dictus est. 

Syriae vero Babyloniae et Palaestinae praefecit Seleucum Nicano- 


198 IOANNIS MALALAE 


κρατεῖν καὶ βασιλεύειν Σέλευκον τὸν Nuxávogu* ὅστις xoi τῆς 
Zolac ἐβασίλευσε φονεύσας τὸν ᾿Αντίγονον. πόλεμον γὰρ συνέ- 
βαλε us? αὐτοῦ, διότι ἔκτισε πόλιν πλησίον τῆς λίμνης καὶ τοῦ 
ποταμοῦ τοῦ Ζράκοντος, ἥντινα ἐκάλεσεν ᾿Ἵντιγονίαν. καὶ νιχή- 
σας αὐτὸν ὃ Σέλευκος ἔλαβε καὶ τὴν 1Aolav πᾶσαν καὶ πάντα τὰ 5 
διαφέροντα τοῦ αὐτοῦ “Αντιγύνου. ὅστις Σέλευκος ἐπέτρεψε τῆς 
σατραπείας τὴν φροντίδα πάσης τῆς “σίας ἔχειν Νικομήδην καὶ 
Νικάνορα, τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ, υἱοὺς δὲ 4ιδυμέας, ἀδελφῆς τοῦ 
αὐτοῦ Σελεύχου. ὃ δὲ αὐτὸς Σέλευκος ὃ Νικάτωρ ἔλαβε γυναῖχα 
ἐν τῷ πολέμῳ ἀπὸ Πάρϑων ὀνόματι ᾿πάμαν παρϑένον" ἥντινα 10 
E ἐπῆρεν ἀνελὼν τὸν πατέρα αὐτῆς Πιϑαμένην, ὄντα στρατηγὸν 
O 253 Πάρϑων μέγαν. ἀφ᾽ ἧς ᾿Δπάμας ἔσχεν ὃ αὐτὸς Σέλευκος 9vya- 
τέρας δύο, ᾿ἡπάμαν καὶ “αοδίκην. καὶ τελευτησάσης τῆς αὐτοῦ 
γυναικὸς Anáuac τῆς ἐκ Πάρϑων, Ἑωρακὼς ἐφίλησεν ἄλλην Στρα- 
τονίχην ὀνόματι, κόρην εὐπρεπῆ πάνυ, ϑυγατέρα Ζίημητρίου, υἱοῦ 15 
“Ἀντιγόνου τοῦ λεγομένου Πολιορκητοῦ τοῦ φονευϑέντος ὑπὶ αὖ- 
τοῦ, ἥντινα ηὗρεν ὃ Σέλευκος iv Ρώσῳ κρυπτομένην μετὰ “1η- 
V 8ά μητρίου τοῦ πατρὸς αὐτῆς" τὴν δὲ Páoov πόλιν ἔχτισε Κίλιξ ὃ 
υἱὸς ᾿Δγήνορος. ὃ δὲ Σέλευκος ἔσχε ϑυγατέρα ἐξ αὐτῆς τῆς 
Σιρατονίχης δνόματε (φίλαν. καὶ λοιπὸν ἐβασίλευσεν ὃ αὐτὸς 90 
Ξέλευκος τῆς Συρίας καὶ τῆς ᾿Ασίας πάσης καὶ τῆς Βαβυλῶνος 
καὶ Παλαιστίνης ἔτη μγ΄. 
'O δὲ Νικάτωρ Σέλευκος εὐθέως μετὰ τὴν νίχην Ἀντιγόνου 


1. Νιριάτορα Ch. Νικάνορα Ox. 7. σατραπείας Ch., Σατραπίας 
Ox, 411. Πιϑαμένην] Fort. Σπιϑαμένην. 


rem: qui, Antigono occiso, Asiae etiam regnum occupavit. Bellum enim 
ei intulit, eo quod prope stagnum et fluvium Draconem, urbem extruxe- 
rat, quam Antigoniam nominavit, Devicto autem Antigono, totam invasit 
Asiam Seleucus, et bona Antigoni omnia diripuit. Praefectos autem to- 
tius Asiae constituit Seleucus Nicomedem et Nicanorem, consanguineos 
suos, sororis suae Didymeae filios. Seleucus autem Nicator uxorem sibi 
acceperat in bello virginem Parthicam, nomine Apamen: quam inde oc- 
ciso patre ejus, Pithamene vocato, magni nominis inter Parthos duce, 
secum abduxit, Ex ea Seleucus duas habuit filias, Apamam et Laodicen. 
Apama autem uxore, quam ex Parthis tulit, fatis defencta, alterius sta- 
tim puellae amore correptus est, nomine Stratonices, elegantis formae 
virginis, Filia erat haec Demetrii, Antigoni Poliorcetis, quem Seleucus 
interfecerat, filii ^ Virginem hanc invenerat Seleucus in urbe Rhoso, 
(quam condidit Cilix, Agenoris filius) cum patre Demetrio latitantem. 
Habuit autem ex ea filiam Seleucus, nomine Philam, ^ Caeterum Seleu- 
cus Syriae imperavit, Asiaeque omni, Babyloni et Palaestinae, annos 
XLIII. 


Seleucus autem Nicator, statim post victum Antigonum Poliorcetem, 


Ec ὃ ὃ 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 199 


τοῦ Πολιορχητοῦ, βοιηλόμενος κτίσαι πόλεις διαφόρους ἤρξατο 
χτίζειν πρῶτον elc τὴν πάραλον τῆς Συρίας. χαὶ χατελϑὼν παρὰ 
τὴν ϑάλασσαν εἶδεν ἐν τῷ ὄρει κειμένην πόλιν μικράν, ἥντινα ἔκτι-- 
σε Σύρος ὃ υἱὸς ᾿“γήνορος. τῇ δὲ xy τοῦ ξανϑικοῦ μηνὸς ἦλϑε 
5 ϑυσιάσαι εἷς τὸ ὕρος τὸ Κάσιον zlii Κασίῳ καὶ πληρώσας τὴν 
ϑυσίαν xal χόψας τὰ χρέα ηὔξατο ποῦ χρὴ κτίσαι πόλιν. χαὶ 
ἐξαίφνης ἥρπασεν ἀετὸς ἀπὸ τῆς ϑυσίας xol κατήγαγεν ἐπὶ τὴν 
παλαιὰν πόλιν" καὶ κατεδίωξεν ὀπίσω Σέλευκος καὶ οἵ μετ᾽ αὐτοῦ 
ὀρνοσχόποι, καὶ ηὗρε τὸ χρέας διφὲν παρὰ ϑάλασσαν κάτω τῆς 


1οπαλαιᾶς πόλεως ἐν τῷ ἐμπορίῳ τῆς λεγομένης Πιερίας. χαὶ περι-- 


χαράξας τὰ τείχη εὐθέως ἔβαλε ϑεμελίους, καλέσας αὐτὴν Σελεύ- 
, » » ^ 2 - 2)ὃ » , 2 , 

χειαν πόλιν elg ἴδιον ὄνομα. — xol εὐχαριστῶν ἀνῆλϑεν elc Ιώπο-- 

λιν καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐπετέλεσεν ἑορτὴν ἐχεῖ τῷ Καὶ γί 
ἐν χαὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἐπ ρτὴν ἐχεῖ τῷ Ἱιεραυνίῳ 

^ ^ ^ c ^ - - 

dd ἐν τῷ ἱερῷ τῷ κτισϑέντι ὑπὸ Περσέως τοῦ υἱοῦ Ilízov xoi 
15. “ανάης, τῷ ὄντι εἰς τὸ Σίλπιον ὄρος, ἔνϑα κεῖται ἡ. Ἰώπολις, 
ποιήσας τὴν ϑυσίαν τῇ πρώτῃ τοῦ ἀρτεμισίου μηνός. καὶ ἐν τῇ 
πόλει ἐλϑὼν ᾿Αντιγονίᾳ τῇ κτισϑείσῃ ὑπὸ ᾿Αντιγόνου τοῦ Πολιορ- 
ia APIS - L γ4 , » "ne" Vi os 
« χητοῦ, ἀπὸ γὰρ τῆς λίμνης ἐξερχομένου ἄλλου ποταμοῦ ““ρχευϑῶ 
τοῦ xol Ἰάφϑα, ἐμεσάζετο ἡ πόλις ᾿Αντιγονία καὶ ἐν ἀσφαλείᾳ 
90 ἐχαϑέζετο" xol ποιήσας ἐκεῖ ϑυσίαν τῷ Zlü εἰς τοὺς βωμοὺς τοὺς 
ἀπὸ ᾿Αντιγόνου χτισϑέντας ἔκοψε τὰ χρέα" καὶ ηὔξατο ἅμα τῷ 


ἱερεῖ ““μφίονι μαϑεῖν διὰ διδομένου σημείου, εἰ τὴν αὐτὴν ὀφεί-- 


À& οἰχῆσαι πόλιν ᾿Αντιγονίαν μετονομάζων αὐτὴν ἢ οὐκ ὀφείλει 


9. ὀρνοσκόποι] Fort. ὀρνεοσκύποι. Redit p.seq. v. 6. 10. τῷ] τὸ 
Ox. 14. IDj«ov Ox. 18. 4oysv9'à] 4oxs$90v est. 29. εἰ] καὶ Ox. 


urbes nonnullas condere in animo habens, initium condendi sumpsit ab 
oris Syriae maritimis. Itaque per mare descendens, urbem conspexit exi- 
guam, in monte sitam, a Syro, Agenoris F. olim conditam. Aprilis ita- 
que xxur die, Casium montem conscendit, Jovi Casio Sacra facturus: 
quibus rite peractis e£ carnibus in frustula concisis, precibus rogavit, ubi- 
nam loci condenda esset urbs, Derepente vero Aquila, ex sacrificio car- 
nis offulam surripiens, detulit eam Palaeopolim: quam insecuti Seleucus, 
quique cum eo erant, Auspices, projectam invenerunt offülam, ad Empo- 
rium, Pieriae vocatae, prope mare, infra Palaeopolim.  Designato itaque 
muro, urbis statim jecit fundamenta; quam ex nomine suo, Seleuciam vo- 
cavit. Inde Deo gratiis actis, Jopolim contendit, urbem in monte Silpio 
sitam: ubi Fanum erat, a Perseo, Pici ex Danae filio extructum. Hic, 
post tres dies, festum Jovi Ceraunio celebravit; sacrificium faciens, Men- 
sis Maii τ, Antigoniam deinde profectus, urbem ab Antigono Poliorcete 
conditam, (quae inter paludem, Arceuthamque fluvium (qui et Japhtha 
dictus,). ex ea emanantem, media interjacens, situ gaudebat tutissimo ) 
sacra illic Jovi fecit, super altaribus, quae erexerat ibi Antigonus: et 
excisis offulis, una cum sacerdote Amphione, Numen exoravit, uti signo 
aliquo dato edisceret, utrum ibi in Antigonia, mutato loci nomine, sedem 


B 
O 254 


C 


200 IOANNIS MALALAE 


» , , 

αὐτὴν οἰκῆσαι ἀλλὰ κτίσαι πόλιν ἄλλην ἐν ἄλλῳ τόπῳ. καὶ ἔξαί- 

φνης à τοῦ ἀέρος κατῆλϑεν ἀετὸς μέγας, καὶ ἐπῆρεν ἐκ τοῦ βω-- 

O 955 μοῦ τοῦ πυρὸς τῆς ὁλοκαυτώσεως χρέα, καὶ ἀπῆλϑε παρὰ τὸ 

T - - ἃ 

D ὄρος τὸ Σίλπιον. καὶ καταδιώξας ἅμα τοῖς αὐτοῦ εὗρε τὸ κρέας 

^ c ^ 3 * 2 S τὰ τ c - Ὁ c ᾿ 
τὸ ἱερατικὸν xol τὸν ἀετὸν ἐπάνω ἑστῶτα. τοῦ δὲ ἱερέως καὶ δ 

τῶν ὀρνοσχύπων xci τοῦ αὐτοῦ Σελεύχου ἑωραχκότων τὸ ϑαῦμα, 

εἶπον ὅτι ᾿Ενταῦϑα δεῖ ἡμᾶς οἰκῆσαι, ἐν τῇ δὲ ᾿“ντιγονίᾳ οὗ δεῖ 

€ 3," » , 3. , et 3 , ^ 

ἡμᾶς οἰκῆσαι οὔτε δὲ γενέσϑαι αὐτὴν πόλιν, Ott οὐ βούλονται τὰ 

ϑεῖα. χαὶ λοιπὸν ἐβουλεύετο ἅμα αὐτοῖς ἐν ποίῳ τόπῳ ἀσφαλῆ 
ποιήσει τὴν πόλιν. καὶ φοβηϑεὶς τὰς δύσεις τοῦ Σιλπίου ὄρους 10 

καὶ τοὺς κατερχομένους ἐξ αὐτοῦ χειμάῤῥους, ἐν τῇ πεδιάδι τοῦ 

αὐλῶνος κατέναντι τοῦ ὄρους πλησίον τοῦ Ζράκοντος ποταμοῦ 

- / - 2 , ce * c E c 

τοῦ μεγάλου τοῦ μετακληϑέντος Ogórrov, ὅπου ἣν ἢ κώμη ἢ 

, D » - 2 , 2 ἐὰν , 

καλουμένη Βωττία, ἄντικρυς τῆς ἸΙωπόλεως, ἐχεῖ διεχάραξαν τὰ 
E ϑεμέλια τοῦ τείχους, ϑυσιάσας δι’ ᾿Ἱμφίονος ἀρχιερέως καὶ τε-- 15 

λεστοῦ χύρην παρϑένον ὀνόματι ΑἸμάϑην, κατὰ μέσου τῆς πό- 

' - - Á. 13 , “ ᾿ 22 e 
λεως xol τοῦ ποταμοῦ μηνὶ ἀμτεμισίῳ τῷ καὶ μαίῳ χβ', ὥρᾳ 
c - , - C4) 2 BATA , 
ἡμερινῇ α΄, τοῦ ἡλίου ἀνατέλλοντος, καλέσας αὐτὴν ᾿“Ιντιόχειαν 
“Ὁ. αν "e 2 - € - - , 2 , τ - 

εἷς ὄνομα τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ τοῦ λεγομένου ᾿Δντιόχου Σωτῆρος, 
χτίσας εὐθέως καὶ ἱερόν, ὃ ἐκάλεσε Βωττίου Ζίιός, ἀνεγείρας 90 

Ο 256 καὶ τὰ τείχη σπουδαίως φοβερὰ διὰ Ξεναίου ἀρχιτέκτονος, στή- 


4. ἅμα τοῖς αὐτῷ} .. 86, αὐτοῦ" aut supplendum, σύν.“ Ch. 
7. ὑμᾶς Ox. 18. ἀνατέλλοντος Ch., ἀνατέλοντος Ox. 20. Βωτ- 
τίου] Βοττιαίου Wesselingius ad Herodoti VII. 123. Potuerat le- 
nius Bozríov. ibid. ἀνεγείρας Ch., ἀναγείρας Ox. 


poneret, necne; an potius alio in loco nova urbis fundamina jaceret. Re- 
pente igitur ex aére descendens Aquila ingens, et arreptis ex ara igne- 
scentibus victimae carnibus; inde per aéra fertur in montem Silpium. 
Hanc itaque Seleucus et qui cum illo fuerunt, insecuti, sacratam offulam 
in monte invenerunt, aquilamque ei incubantem. Sacerdos autem atque 
Auspices, ipse etiam Seleucus, portentum hoc videntes, dixerunt omnes: 
» Hic sedes nobis ponendae sunt: Antigoniam vero nec incoli, nec in ur- 
bem fieri, fas est: quippe sic Numini visum.** Consilium itaque cum eis 
inibat Seleucus, quo tandem in loco urbis fundamenta tuto ponerentur. 
Cavens autem sibi ab Effluviis montis Silpii, et ab aquis hyberno tem- 
pore inde exundantibus; fundamenta urbis molitur in planitie convallis, 
ex opposito montis, juxta Draconem fluvium magnum, (qui postea Oron- 
tes vocatus est,) ubi et vicus fuit, nomine Dottia, e regione Jopolis. 
Rem vero divinam fecit, via inter urbem et flumen media; victimam. im- 
molante Amphione, Sacerdote et Mysta, virginem, nomine Aemathen, Men- 
sis Maii die xxi, hora diei prima, sub ortum solis: urbem vero, ob Antio- 
cho Sotere, filio suo Antiochiam vocavit. Fanum deinde extruxit, Jovi 
Botüo sacrum: Moeniaque urbis excitavit, speciosa illa quidem et stu- 
penda, Xenario usus Architecto, Statuam praeterea immolatae virginis 


E 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 201 


σας ἀνδριάντος στήλην χαλκῆν τῆς σφαγιασϑείσης κόρης τύχην V 85 


^ , L* , ; - - -“ P944 , 2 «4 M 5. 
τῇ πόλει ὑπεράνω τοῦ ποταμοῦ, εὐθέως ποιήσας αὐτῇ τῇ τύχῃ 
ϑυσίαν. xol ἀπελϑὼν κατέστρεψε τὴν ᾿“ντιγονίαν πόλιν πᾶσαν 
ἕως ἐδάφους, μετενεγκὼν καὶ τὰς ὕλας ἐχεῖϑεν διὰ τοῦ ποταμοῦ, 

σχαὶ ποιήσας xol τῇ τύχῃ ᾿Αντιγονίᾳ ἀνδριάντα στήλης χαλκῆς 

ἐχούσης ᾿μαλϑείας κέρας ξιιπροσϑεν αὐτῆς. καὶ ποιήσας ἐκεῖ 

τετραχιόγιν ἐν ὕψει ἔστησεν αὐτὴν τὴν τύχην, χαταστήσας Qi 

2 ον a c , ὦ e / -“ , ^4 

προσϑὲν αὐτῆς βωμὸν ὑψηλὸν" ἥντινα στήλην τῆς τύχης μετὰ 

τελευτὴν Σελεύχου Ζ)ημήτριος ὃ υἱὸς ᾿ντιγόνου τοῦ Πολιορκη-- 

10τοῦ ἀπήγαγεν ἐν Ῥώσῳ ἐν τῇ πόλει τῆς Κιλικίας. ἡ δὲ αὐτὴ 
πόλις "Pácoc ἐκτίσϑη ὑπὸ Κίλικος τοῦ υἱοῦ ᾿“4γήνορος. 

ὋὉ δὲ Σέλευκος μετὰ τὸ καταστρέψαι τὴν ᾿“ντιγονίαν ἐποίη- 

σὲ μετοικῆσαι τοὺς “2ϑηναίους εἰς ἣν ἔχτισε πόλιν ᾿Ἵντιόχειαν 

- 3 - 

τὴν μεγάλην τοὺς οἰκοῦντας τὴν Ldvrwyovíav* οὕστινας ἤν ἐκεῖ 

15 ἐάσας ᾿“Αντίγονος μετὰ Ζ]ημητρίου, υἱοῦ αὐτοῦ, xci ἄλλους δὲ ἄν-- 

δρας Π]ακεδόνας, τοὺς πάντας ἄνδρας v, ποιήσας ὃ αὐτὸς Σέ- 

λευχος ἐν ᾿ἡντιοχείᾳς τῇ μεγάλῃ ἀνδριάντα χαλκοῦν φοβερὸν τῆς 

ϑήνης διὰ τοὺς ᾿1ϑηναίους, ὡς αὐτὴν σεβομένους. κατήγαγε 

δὲ χαὶ τοὺς Κρῆτας ἀπὸ τῆς ἀχροπόλεως, οἷς εἴασεν ὃ Κάσος ὃ 

CX. 19 , » BI . [1] , 2 ^ XT 2 

φουϊὸς Ἰνάχου ἄγω οἰχεῖν" οἵτινες μετοικήσαντες εἷς τὴν αὐτὴν 4»- 

, ^ ^ ^ , ? T. WES , ^ b , 
τιύχειαν μετὰ xol τῶν Κυπρίων, ἐπειδὴ ὁ Κάσος βασιλεὺς ἠγά-- 
γετο ““μυχὴν τὴν xol Κιτίαν, ϑυγατέρα Σασαλαμίνου τοῦ Kv- 


17. φοβερὸν] φοβερὼν Ox. 19. εἴασεν Ch, ξασεν Ox. 29. 4- 
μυκὴν  Ηδοςρ fortase ad Βαμβύκῃν spectant. ibid. Κιττίαν 
Ox. ibid. Σασαλαμίνου 5. Vocabulum suspectum: forte legen- 
dum, Zvieuívov.* Ch. 


aeream , urbis in Fortunam, erexit: cui, juxta fluvium collocatae, sacra 
statim peregit. Antigoniam deinde repetens, eam funditus evertit, uti- 
lemque ruinarum materiem flumine inde deportavit. Antigoniae autem 
urbis Fortunae statuam aeream erexit, Amaltheae cornu manu tenentem. 
Quin et in sublimi posuit Fortunam illam, quatuor supra columnas collo- 
catam; ara etiam excelsa coram illa extructa. Hanc Fortunae urbis sta- 
tuam, post Seleuci mortem, Demetrius, Antigoni Poliorcretis filius, de- 
vexit in Rhosum, Ciliciae urbem a Cilice, Agenoris F. conditam. 
Seleucus vero, post Antigoniam eversam, Athenienses, qui eam inco- 
luerunt, relictos ibi ab Antigono, cum Demetrio filio, praeterea etiam et 
Macedonas, (quorum omnium numerus fuit ro2ccc virorum) in Antiochiam 
magnam, a se conditam, transtulit : p statuam etiam aeream plane stu- 
pendam Minervae posuit; propter Athenienses, qui eam coluerunt. Cre- 
tenses etiam deduxit Seleucus, quos arcem, summasque urbis partes habi- 
tare fecit olim Casus Inachi filius: et cum his Cyprios etiam in eandem 
Antiochiam traduxit. Casus enim rex uxorem habuit Amycen, quae et 
Cita vocata est, Sasalamini, Cypriorum regis, filiam: cum hac Cyprii 


O 257 


202 IOANNIS MALALAE 


πρίων βασιλέως" καὶ ἤλϑον us? αὐτῆς Κύπριοι καὶ ὥχησαν τὴν 
ἀκρόπολιν" xci τελευτᾷ ἡ ““μυκή, χαὶ ἐτάφη ἀπὸ σταδίων τῆς 
πόλεως ρ΄, δι᾿ ἣν ἐχλήϑη ἡ χώρα Lduvx5. προετρέψατο δὲ ὃ 
αὐτὸς Σέλευκος καὶ τοὺς ᾿“Πργείους Ἰωνίτας, καὶ κατήγαγε καὶ αὖ-- 
τοὺς ἐκ τῆς ᾿Ιωπόλεως ἐν τῇ αὐτῇ ᾿Αντιοχείᾳ οἰκεῖν" οὕστινας 5 
ὡς ἱερατικοὺς καὶ εὐγενεῖς πολιτευομένους ἐποίησεν. ἔστησε δὲ ὃ 
αὐτὸς Σέλευκος καὶ πρὸ τῆς πόλεως ἄγαλμα λίϑινον τῷ ἀετῷ, 
ἐχέλευσε δὲ ὃ αὐτὸς καὶ τοὺς μῆνας τῆς Συρίας κατὰ Ἰακεδόνας 
ὀνομάζεσθαι, διότι εὗρεν ἐν τῇ αὐτῇ χώρᾳ γίγαντας οἴκήσαντας" 
D ἀπὸ γὰρ δύο μιλίων τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας ἐστὶ τόπος, ἔχων σώ-10] 
ματα ἀνθρώπων ἀπολιϑωϑέντων κατὰ ἀγανάχτησιν ϑεοῦ, οὗσ- 
τινας ἕως τῆς νῦν καλοῦσι γίγαντας" ὡσαύτως δὲ xal Παγράν 
τινά οὕτω καλούμενον γίγαντα iv τῇ αὐτῇ οἰχοῦντα γῇ κεραυ- 
O 258 νωϑῆναι ὑπὸ πυρός, ὡς δῆλον ὅτι οἱ ᾿Αντιοχεῖς τῆς Συρίας ἐν τῇ 
γῇ οἰκοῦσι τῶν γιγάντων. ἐποίησε δὲ ὃ αὐτὸς Σέλευκος nó τῆς 15 
πόλεως πέραν τοῦ ποταμοῦ ἄλλο ἄγαλμα κεφαλῆς ἵππου χαὶ 
χασσίδα κεχρυσωμένην πλησίον, ἐπιγράψας ἐν αὐτοῖς, Eq? οὗ qv- 
γὼν ὃ Σέλευκος τὸν ᾿Ἵντίγονον διεσώϑη χαὶ ὑποστρέψας ἐχεῖθεν 
ἀνεῖλεν αὐτόν. ἀνήγειρε δὲ ὃ αὐτὸς Σέλευκος καὶ τῷ ugion 


"à 


, * LÀ 
E στήλην μαρμαρίνην ἔσω τῆς λεγομένης Ρωμανησίας πόρτας, ὃρ-- 90 
E , ^- ce , ^ » c 3 ^ bs € 
γεοϑυσίαν ποιοῦντι ἅμα αὐτῷ. ἔκχτισε δὲ ὃ αὐτὸς Σέλευκος ὁ 
, |» , , , "Nx , 2 ! 
Νιχάτωρ καὶ ἄλλην παραλίαν πόλιν ἐν τῇ Συρίᾳ ὀνόματε 2da0-.. 


11. κατὰ] τῶν κατὰ Οχ. 13. οἰκοῦντα Ch., οἰκοῦντι 
Ox. 18. διεσώθη} ὃ διεσώϑη Ox. 21. ποιοῦντι Ch., 
ποιοῦντα Ox. 


venientes, urbis summitates incoluerunt. Amyce deinde mortua, centum 
ab urbe stadiis sepulta est; a qua regio ea Amyca dicta est. Argivos 
etiam Jonitas hortatus est, uti Jopoli relicta, in Antiochiam migrarent: 
Quos, cum natalibus clari, sacrisque essent instituti, in urbis Administra- 
tonem designavit. Idem Seleucus lapideum simulachrum Aquilae, ante 
urbem posuit. Menses item Syrorum, Macedonum mensium nominibus 
vocari jussit. Syros autem Antiochenses in terra Gigantum habitare, ma- 
nifestum inde esí; quod, duobus ab Antiochia passuum millibus, locus 
est, ubi humana corpora inveniuntur: ira Dei in lapides conversa, quos, 
in hunc usque diem, Gigantes vocant. Sed et Pagram quendam gigan- 
tem, loci illius incolam, igne coelesti consumptum, ibi periisse ferunt, 
Ante urbem vero, ad ripam fluminis ulteriorem, Seleucus aliud etiam po- 
suit simulachrum, Capitis scilicet Equini; juxtaque, cassidem deauratam 5 
quibus haec inscripta sunt. ,,Huic (insidens) Seleucus, Antigonum fu- 
giens, evasit: et deinde reversus, eum e medio sustulit."  Amphioni etiam 
sacerdoti, quicum auspicia ipse captaverat, Seleucus columnam posuit 
marmoream, intra portam, Romanesiam dictam. Seleucus etiam Nicator 
urbem etiam condidit in Syria Maritimam, quam a filia sua Laodiceam 


TELE X 
L] "OY EI 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 208 


^- ^ , , Y , , 

δίκειαν εἷς ὄνομα τῆς αὐτοῦ ϑυγατρός, πρῴην οὖσαν κώμην 0vó- 
᾿ Ld 

pert Maoboflüáv, ποιήσας κατὰ τὸ ἔϑος 9volav τῷ Zl, καὶ αἷ- 

, ^ , M / 3 322A 4, ic 
τησάμενος ποῦ χτίσει τὴν πόλιν, ἦλϑεν ἀετὸς πάλιν xol ἥρπασεν 
ἀπὸ τῆς θυσίας" καὶ ἐν τῷ καταδιώκειν αὐτὸν τὸν ἀετὸν ὑπήντη-- Ο 959 

διῶ , , γε ^ Y ἰδ - e CX MEN 
5 σὲν αὑτῷ σύαγρος μέγας, ἐξελϑῶὼν ἀπὸ καλαμῶνος, ὅντινα ἀνεῖλεν 
ᾧτινε χατεῖχε δόρατι" καὶ φονεύσας τὸν σύαγρον καὶ σύρας τὸ 
λείψανον αὐτοῦ, ἐκ τοῦ αἵματος αἰτοῦ διεχάραξε τὰ τείχη ἐάσας V 86 
τὸν ἀετόν" xol οὕτως τὴν αὐτὴν πόλιν ἔχτισεν ἐπάνω τοῦ αἵμα- 
τὸς τοῦ συάγυου, ϑυσιάσας κόρην ἀδαῆ ὀνόματι ,4γαύην, ποιή- 
ΩΣ , - 5 , - 2 » /, Ὺ 
10σας αὐτῇ στήλην χαλχῆν εἰς τύχην τῆς αὑτῆς πόλεως. ἔκτισε δὲ 
ὃ αὐτὸς Σέλευκος ὃ Νικάτωρ καὶ ἄλλην πόλιν εἰς τὴν Συρίαν με- 

, » M 2 M 9 ^ 4 , c M , 
γάλην εἷς ὄνομα τῆς αὐτοῦ ϑυγατρὸς “πάμας, εὑρηκὼς κώμην 
πριύην λεγομένην (Φαρνάκην καὶ τειχίσας αὐτὴν ὃ αὐτὸς Σέλευ-- 

, , , 325.3 3 , , , E 
xoc ἐπωνύμασε πόλιν, καλέσας αὐτὴν ᾿“πάμειαν, ϑυσίαν ποιήσας 
157» αὐτὸς μετεχάλεσεν ὀνόματι Πέλλαν διὰ τὸ ἔχειν τὴν τύχην 

—- Led ^ 5 
τῆς αὐτῆς ᾿Ἵπαμείας πόλεως τὸ ὄνομα τοῦτο" ἦν γὰρ ὃ αὐτὸς 
Σέλευκος ἀπὸ Πέλλης τῆς πόλεως ἸΠακεδονίας. ἐποίησε δὲ 9v- 

j5. 71] i 

- yd , P ^ hi , € »5 ^ ) “ὦ ^ 
otav ταῦρον καὶ τράγον" xoi ἐλϑὼν πάλιν ὃ ἀετὸς ἑπῆρε τὰς xt- B 
φαλὰς τοῦ ταύρου καὶ τοῦ τράγου καὶ περιεχάραξεν ἐκ τοῦ αἵ- 

Ξοματος τὰ τείχη. ἔκχτισε δὲ καὶ ἄλλας διαφόρους πόλεις εἷς ἄλ-- 

λας ἐπαρχίας καὶ εἰς τὰ Περσικὰ μέρη ὃ αὐτὸς Σέλευκος πολλάς, 
c 
ὧν ἀριϑιιός ἐστιν οε΄, καϑὼς 0 σοφὸς Παυσανίας ὃ χρογογράφος O 260 

Li “δ΄ , ^ $7 TR UE γι- » ? 
συνεγράψατο, ὥντινγων πόλεων καὶ τὰ ὀνόματα rro, εἷς 


9, ᾿'Δγαυήν Ox. 2. Κρονογράφος Ox. 


nominavit: (Vicus hic antea fuit Mazabda vocatus:) sacris autem Jovi, 
pro more peractis, Numineque rogato ubi urbs condenda esset, advolans 
Aquila, ut antea, offulam ex ara surripit: quam dum rex insequitur, ecce 
ei in occursum, ex arundineto, aper ingens: hunc Seleucus hasta, quam 
ferebat, interfecit: et occisi apr! circumtrahens cadaver, missoque aqui- 

augurio, sanguine ejus designatis moenibus fundamenta urbis in illo 
posuit: parata in victimam virgine intacta, nomine Agave; cui etiam sta- 
iuam aeream erexit, in Fortunam urbis. Idem Seleucus Nicator inci- 
dens in vicum quendam Syriae, Pharnacen dictum, moenibus eum cingit, 
urbemque fecit magnam; a filiae suae Apamae nomine, Apamiam vocans. 
Quam etiam Seleucus deinde, mutato nomine, Pellam, ab urbis Fortunae 
nomine, (sic dictae, eo quod a Pella Macedoniae urbe, ipse oriundus 
erat,) appellavit. In sacrificium porro habuit Taurum, et Hircum: et 
Aquila rursus advolans, 'l'auri Hircique capita abripuit: quorum ex san- 
guine, moenia urbis designavit. Sed et alios quamplurimas Seleucus ur- 
bes condidit, in aliis regionibus et in Perside etiam, numero rxxv, uti 
sapiens Pausanias, in Chronicis suis, memoriae prodidit: quas omnes, vel 
nomine suo, vel filiorum suorum, pro libitu, Seleucus insignivit. Sapiens 


204 IOANNIS MALALAE: 


ὄνομα ἴδιον καὶ τῶν αὐτοῦ τέχνων, ὡς ἔδοξεν αὐτῷ, ὃ Σέλευχος. 
ὃ δὲ σοφὸς Παυσανίας ἐξέϑετο εἰς ὄνομα τοῦ ἑαυτοῦ πατρὸς ἔϑη--, 
- , a 
χε τὸ ὄνομα τῆς μεγάλης ᾿Αντιοχείας ὃ αὐτὸς Σέλευκος, ἐπειδὴ 
χαὶ ὃ αὐτοῦ πατὴρ ᾿Αντίοχος ἐλέγετο. οὐδεὶς δὲ κτίζων πόλιν΄ 
εἷς ὄνομα τεϑνηχότος αὐτὴν καλεῖ" ἔστι γὰρ λῆρος" ἀλλ᾽ εἰς ὄνο-- 5 
C μα ζῶντος καὶ ἑστῶτος καλεῖ. ἥντινα πόλιν elg ὄνομα ᾿Αντιόχου 
- - - € 
τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ, ὡς προείρηται, ἐκάλεσε. πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα 
ὃ αὐτὸς σοφώτατος Παυσανίας ποιητικῶς συνεγράψατο. 
᾿ Ὁ δὲ αὐτὸς Σέλευκος καὶ εἰς τὴν «Πρακλεῖδα τήν ποτε πόλιν, 
1 3 δὲ , y ^ / , A 
| γυνὶ δὲ λεγομένην Δάφνην, ἐφύτευσε τὰς κυπαρίσσους πλησίον τοῦ 10 
ἱεροῦ τοῦ ᾿“πόλλωνος, μετὰ τὰς φυτευϑείσας κυπαρίσσους ὑπὲ 
-€ - - - 
τοῦ Ἡρακλέος τοῦ τελεστοῦ, τοῦ κτίσαντος τὴν ΖΙάφνην εἷς ὄνο-- 
μια ἑαυτοῦ καὶ καλέσαντος αὐτὴν ἫἩρακλεῖδα πόλιν. αὕτη δὲ 
A - 3 - 
O 261 ἔξω τοῦ ἄλσους ἦν κεχτισμένη ἐπὶ τὸν ναὸν τῆς ᾿ϑήνης" τὸ γὰρ 
- , - - 
τοῦ ᾿“πόλλωνος ἱερὸν ΖΙαφναῖον ἐλέγετο, μέσον ὄντα τοῦ ἄλσους. 15 
et € - * * - , 37 , ^ 
ὅστις Ἡρακλῆς καὶ τὴν τῆς πάλης ἐξέϑετο τέχνην πρῶτος. 
D Kal λοιπὸν ἐτελεύτησεν ὃ αὐτὸς Σέλευκος ἐν τῇ “Ελλησπόντῳ 
" , "a , i3 7 , xv , - x /, 
ὧν ἐνιαυτῶν of, καὶ ἐτάφη ἔν Σελευκείῳ τῆς Συρίας. 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Σελεύκου ἐβασίλευσεν ὃ υἱὸς αὐτοῦ 
2 c * 5 et. 
Myiloyog ὃ ἐπικληϑεὶς Σωτὴρ ἔτη εἴκοσι" ὅστις ᾿Ἵντίοχος ἐφίλησε 20 
Δ ἰδί ^ by J ox , ΖΩ͂ i M 
τὴν ἰδίαν μητρυιὰν Στρατονίχην τὴν ϑυγατέρα Zzhiunvolov,. καὶ 


1. ὡς ἔδοξεν αὐτῷ, ὁ Σέλευκος] ,,0 Σέλευκος, redundat.** Ch. 
5. λῆρον Ox. 9. 13. 'HgoxAsióc] Idem quod Ἡράκλειαν.  Red- 
denda haec forma Syncello p. 257. D. Cum diaeresi autem scriben- 
dum videtur. 12. Ἡρακλέος  Ηφρακλέως Ox. 14. 15. ἄλσους 
Ox. 15. Ζαφνέων Ox. 


autem Pausanias tradidit, Seleucum Antiochiae magnae nomen dedisse, a 
patre suo Antiocho, Verum nemo urbis Conditor, eam in demortui no- 
men vocare solet: absurdum enim hoc esset: sed viventis alicujus et su- 
perstitis nomen ei indit. ltaque et urbem hanc Seleucus, Antiochi filii 
sui nomine, Antiochiam vocavit: uti in prioribus dictum. Caeterum multa 
etiam alia, Poétice scripta nobis reliquit sapientissimus Pausanias. 

Idem Seleucus Cupressos plantavit, ad urbem Heraclidem olim voca- 
tam, quae Daphne nunc appellatur, juxta Fanum Apollinis; ubi ante eum 
cupressos etiam plantaverat Hercules Mystas qui Daphnem istam olim 
condidit et a nomine suo, Heraclidem vocavit. Urbs autem haec extra 
lucum condita fuit, juxta Minervae templum: Apollinis enim fanum, quod 
Daphnaeum dicebatur; mediam luci partem occupavit. Hercules autem is 
fuit, qui Palaestrae artes primus docuit. 

Post haec mortuus est Seleucus in Hellesponto annos natus LxXIE, et 
sepultus est in Seleucia Syriae. 

Seleuco successit in regno filius Antiochus, cognomine Soter; regna- 
vit annos xx, Hic novercam suam, quam deperibat, Stratonicen , Deme- 


CHRONOGRAPHIA. L. Vill. 205 


: A T , J 1 
ἔλαβεν αὐτὴν γυναῖχα " ἀφ᾽ ἧς εἶχεν υἱοὺς δύο, Σέλευκον, ὅστις μι-- 
χρὸς ἐτελεύτησε, καὶ ᾿Ἵντίοχον τὸν ἐπικληϑέντα Θεοειδῆ. καὶ ἐτε- 
λεύτησεν ᾿Αντίοχος ὃ Σελεύκου καὶ ἐβασίλευσε μετ᾽ αὐτὸν ᾿Αντίο-- 
χος ὃ Θεοειδὴς ἔτη ιε΄. xol μετ᾽ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ὃ υἱὸς αὐτοῦ 
: J/ - c 
56 ἐκ Βερνίκης Σέλευχος ὃ Καλλίνικος ἔτη xÜ', καὶ ᾿λέξανδρος ὃ 
Νικάτωρ ἔτη λς΄, καὶ Σέλευκος ὃ (Φιλοπάτωρ ἔτη δέκα, καὶ .4ν-- E 
TW. €» ^ » / 
τίοχος ὁ ᾿Ἐπιφανὴς ἕτη iB. 
?"Eai δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας λοιμοῦ γενομένου καὶ πολλῶν 
διαφϑαρέντων τῆς πόλεως, «“Δήιός τις τελεστὴς ἐκέλευσε πέτραν Ὁ 262 
10ix τοῦ ὄρους τοῦ ὑπεράνω τῆς πόλεως γλυφῆναι ἔχουσαν προσω-- 
πεῖον μέγα πάνυ, ἐστεμμένον, προσέχοντα ἐπὶ τὴν πόλεν xoi τὸν 
3 - ^ , ? ᾿] ^ » ^ ^ - - 
αὐλῶνα" καὶ γράψας àv αὐτῷ τινὰ ἔπαυσε τὴν λοιμικὴν ϑνῆσιν 
ὕπερ προσωπεῖον καλοῦσιν ἕως τοῦ νῦν oi ᾿Αντιοχεῖς “Χαρώνιον. V 87 
, * » Jt 
ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ᾿“ντίοχος ὃ λεγόμενος ᾿᾿ἰπιφανὴς ἔκτισε πρῶ- 
2 , - , ». - , ^ , 
στον ἐν Ldvuwoyi(e τῇ μεγάλῃ ἕξω τῆς πόλεως τὸ λεγόμενον flov- 
- , Md 
λευτήριον εἷς τὸ ἐχεῖσε συνάγεσϑαι πάντας τοὺς συγχλητικοὺς αὖ-- 
- - - - 
τοῦ μετὰ τῶν πολιτευομένων καὶ τῆς πόλεως πάντων τῶν χτη- 
, , J ^ Li M] - 3 , 
τόρων καὶ βουλεύεσθαι τί δεῖ γίνεσϑαι περὶ τῶν ἀναχυπτόντων 
’ 32 , ^ 3 «X ^A » , x os 
xal τότε ἀναφέρειν ἐπὶ αὑτὸν τὰ συμφέροντα. ἔκτισε δὲ καὶ ἄλ-- 
20Xa τινὰ ἔξω τῆς πόλεως, καλέσας τὰ αὐτὰ μέρη εἷς τὸ ἐπώνυμον 
2 - E: ί 2À * , 3 ^. » "VM e 3 € 
αὐτοῦ ᾿Επιφανίαν πόλιν, μὴ κτίσας αὐτῇ τεῖχος, ἀλλ᾽ οὕτως ἣν ἢ 
οἴκησις αὐτῆς ἐπὶ τὸ 0goc. 
, 
Ὃ δὲ αὐτὸς ᾿Αντίοχος ὃ ᾿Επιφανὴς ἠγανάκτησε κατὰ Πτολε- O 263 


8, τῆς] τῇ Ox. 9. τῆς] Fort. τῶν τῆς. 10. προσώπιον Ox. 


trii filiam, in uxorem sibi accepit: ex qua filios duos suscepit; Seleucum, 
qui parvulus interiit; et Antiochum, cognomento 'Theoidem. Mortuo au- 
tem Antiocho, Seleuci Εἰ, in regno successit Antiochus 'Theoides; regna- 
vitque annos xv. Hunc excepit filius ejus ex Bernice, Seleucus Callini- 
cus: et regnavit annos xxiv: deinde Alexander Nicator, qui regnavit an- 
nos Xxxvr. post hunc Seleucus Philopator, annos x: deinde Antiochus 
Epiphanes, annos xir. 

- Hujus sub imperio, peste grassante, plurimisque ex urbe pereuntibus, 
Leius quidam, qui Mysteriorum peritus fuit, lapidem ex monte urbi im- 
miünente exculpi jussit, in quo caput ingens, corona cinctum, exarari cu- 
ravit, urbi, convallique obversum. "Tum capiti quaedam inscribens, pe- 
stem repressit. Caput autem hoc Antiocheni, Charonium, usque adhuc 
vocant. Idem rex Antiochus, cognomine Epiphanes, Senaculum primus 
Antiochensibus extra urbem extruxit: uti in unum convenirent viri sena- : 
torii, Magistratus, Primoresque urbis omnes; atque ibi de Reipublicae 
necessitatibus consulentes, ad se tandem referrent. Quaedam etiam alia 
extra urbem aedificia erexit; locumque deinde, a cognomine suo Epipha- 
niam vocavit: quam tamen incolis, moenibus nullis cinctam, reliquit. 

Idem Antiochus Epiphanes infensus fuit Ptolomaeo, Aegyptiorum re- 


206 IOANNIS MALALAE 


B μαίου, βασιλέως «ΑἸγύπτου, διότι τέλη ἀπήτησε τοὺς ἐκ τῆς ὑπ᾽ 
αὐτὸν ὕντας χώρας Ἰουδαίους. τῶν γὰρ αὐτῶν Ἰουδαίων 2x τῆς 
Παλαιστίνης ἐλϑόντων ἐν ᾿Αντιοχείᾳ καὶ αἰτησάντων τὸν αὐτὸν 
"Ariloyov. γράψαι Πτολεμαίῳ τῷ τῆς «“Ἰἰγύπτου τοπάρχῃ καὶ βα- 
σιλεῖ μὴ ἀπαιτεῖν αὐτοὺς τέλος μεταχομίζοντας σῖτον εἷς ἀπο- 5 
τροφὰς αὑτῶν, μεγάλου λιμοῦ τότε γενομένου ἐν τῇ Παλαιστί- 
γῃ" ἀπὸ γὰρ τῆς ““]γυπτιακῆς χώρας μετεχόμιζον σῖτον οἱ Tov- 
δαῖοι. ὅστις Πτολεμαῖος δεξάμενος τὰ γράμματα Avv yov πλέον 
αὐτοὺς ἐκέλευσεν ἀπαιτεῖσϑαι. καὶ λοιπὸν ᾿ντίοχος ὃ Ἐπιφανὴς 
ἐπεστράτευσε κατὰ Πτολεμαίου, διότι οὐκ ἐπείσϑη τοῖς γράμμασιν 10 
αὐτοῦ" καὶ συμβολῆς γενομένης μεταξὺ αὐτῶν ἔπεσε πλῆϑος τοῦ 

C αὐτοῦ ᾿“ντιόχου πολύ, καὶ φυγὼν ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὸ λίμιτον. τοῦ-- 
vo δὲ γνόντες oí τῆς Ἱερουσαλὴμ Ἰουδαῖοι, ἐξάψεις ἐποίησαν 
πρὸς χάριν τοῦ Πτολεμαίου, νομίσαντες τεϑνάναι τὸν Zdvsloyov, 
ἑαυτοὺς παρατιϑέμενοι. ὃ δὲ" ντίοχος ὃ Ἐπιφανὴς συνάξας πλῆ- 15 
9oc, ἐπέῤῥιψε τῷ Πτολεμαίῳ καὶ ἐφόνευσεν αὐτὸν κόψας xol τὰ 
πλήϑη αὐτοῦ. καὶ γνοὺς περὶ τῶν Ἰουδαίων τῆς Ἱερουσαλὴμ τὸ 
τί πέπραχαν xov αὐτοῦ, ὡς συγχαρέντες τῇ αὐτοῦ ἥττῃ, ὠπιλί- 

O 964 σατο xoà τῆς Ἱερουσαλήμ" καὶ πολιορκήσας αὐτὴν ἐπολέμησε 
καὶ παρέλαβεν αὐτὴν καὶ κατέσφαξε πάντας" τὸν δὲ Ἐλεάζαρ τὸν 90 
ἀρχιερέα τῶν Ιουδαίων καὶ τοὺς ΠΠαχκχαβεῖς ἐν “Ἱντιοχείᾳ ἀγαγὼν 
κολάσας ἐφόνευσε. καὶ καϑεῖλε τὴν ἀρχιερωσύνην τῆς Ἰουδαίας, 

D xal τὸ ἱερόν, Σολομῶντος ὄντα, τῶν Ἰουδαίων ἐποίησε Ζιὸς 


6. λιμοῦ] λοιμοῦ Ox. 12. λιμιτόν Ox. — 18. ἥττᾳ Ox. 


£i; eo quod a Judaeis, regno suo subjectis, tributa exigeret, Grassante 
enim per Palaestinam fame maxima, Judaei ex Aegypto frumentum eme- 
re coacti sunt. Antiochiam itaque profecti, Antiochum regem exoratum 
habuerunt, uti Ptolomaeum, Aegypti regem, per literas hortaretur, uti 
vectigalia a Judaeis non exigeret, qui non nisi in victum necessarium 
frumenta Aegypto exportabant. Ptolomaeus autem, acceptis Antiochi li- 
teris, tributa a Judaeis eo strictius exigebat. Itaque adversus eum arma 
movit Antiochus: praelioque commisso, ingens ex Antiochi partibus ceci- 
dit multitudo; rex autem ipse fuga in fines suos evasit, Judaei interim 
Hierosolymitani his auditis, Antiochum in praelio cecidisse rati, Ptolo- 
maeo sese dederunt; pyrasque, ilii congratulantes, accenderunt, Antio- 
chus autem Epiphanes, collecto iterum exercitu, Ptolomaeum adoritur; 
eoque occiso, copias ejus profligavit. Audito vero, quid contra se fecis- 
sent Judaei Hierosolymitani, cladem a Ptolomaeo illatam gratulantes, in 
Hierosolymas arma movit, easque obsidione cinxit; captas deinde vasta- 
vit, Judaeis internecioni datis omnibus. Eleazarum autem Pontificem Ma- 
ximum, et Maccabaeos, Antiochiam abductos, morte multavit. Sacerdo- 
tium etiam Judaeorum subvertit, 'Templumque Salomonis Jovi Olympio 


ü 


E CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 207 


Ὀλυμπίου καὶ ᾿1ϑηνᾶς, μιάνας τὸν οἶκον χοιρείοις κρέασι, καὶ 
ἐχώλυσε τοὺς Ἰουδαίους τῆς πατρῴας θρησκείας καὶ ἑλληνίζειν 
αὐτοὺς ἐβιάζετο ἐπὶ ἕτη τρία. 

Καὶ τελευτῇ ὃ αὐτὸς ᾿Αντίοχος, καὶ ἐβασίλευσεν ὃ αὐτοῦ υἱὸς 

5'4yvloyoc ὃ Γλαυκχὸς ὃ λεγόμενος [Ἰέραξ ἔτη δύο. 

Καὶ μεῖ αὐτὸν ἐβασίλευσεν ὃ 4“]ημητριανὸς ὃ Σελεύκου ἔτη 
η΄. καὶ ἐλϑὼν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ Ἰούδας τις ὀνόματι, Tov- 
δαῖος τῷ ἔϑνει, ἐδυσώπησε “]ημητριανὸν τὸν βασιλέα παρακα- 
λέσας αὐΐόν, καὶ παρέσχεν αὐτῷ τὸ ἱερὸν καὶ τὰ λείψανα τῶν 

10 Π]αχχαβαίων. καὶ ἔϑαψαν αὐτὰ ἐν ᾿ντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἐν τῷ E 
λεγομένῳ Kigarép* ἦν γὰρ συναγωγὴ ἐκεῖ τῶν Ἰουδαίων" πρὸ 
μιχροῦ γὰρ τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας ἐτιμωρήσατο αὐτοὺς ᾿Αντίοχος Ο 265 
ἐν τῷ ἀεὶ κλαίοντι ὄρει κατέναντι τοῦ Κασίου zig. ᾿ τὸν δὲ ναὸν 
ς , € 2 , M ES M , ^ , 3 /4e- 
ἁγνεύσας 0 Ἰούδας xol τὴν Ἱερουσαλὴμ κτίσας τὸ πάσχα ἐτέλεσε 

15:9 ϑεῷ. αὕτη f. ἦν τῆς Ἱερουσαλὴμ 7) ἅλωσις, καϑὼς Εὐσέβιος 
ὃ Παμφίλου ἐχρονογράφησε. 

IMevà δὲ Ζημητριανὸν ἐγένετο βασιλεὺς ᾿ντίοχος ὃ Fxyovog V 88 
τοῦ Τρύπου, υἱὸς “αοδίχης, ϑυγατρὸς ᾿“ριαράϑου, βασιλέως 
Καππαδόκων, ἔτη 9'. καὶ ἔπαϑε τότε ὑπὸ ϑεομηνίας ᾿ντιόχεια 

90 ἡ μεγάλη τῷ ὀγδόῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐπὶ τῶν αὐτῶν IMa- 
κεδόνων, μετὰ τὸ ἐξ ἀρχῆς τεϑῆναι ϑεμέλιον τείχους ὑπὸ Σελεύ-- 
xov τοῦ Νικάτορος μετὰ ἄλλα ἔτη ovf', ὥραν ἡμερινὴν ἐ, μηνὶ 

1. ᾿Ολυμπίου Ch., Cedrenus p. 198. B, Ὀλύμπου Ox. 13. K«c- 


σίου Ox. ibid. τὸν δὲ ναὸν — 16. ἐχρονογράφησε v. 3. post 
ἐπὶ ἔτη τρία ponit Schurzfleischius Notit. Bibl. Vinar. p. 54. male. 


et Minervae dicavit. Sed et Dei domum porcinis carnibus conspurca- 
vit; Judaeis etiam interdicta religione patria, Graecorum ritus, per tres 
annos, eos observare coegit. 

^. Mortuus deinde est Antiochus; post quem regnavit filius ejus, An- 
tiochus Glaucus, Hierax vocatus, annis 1r. 

Hunc excepit Demetrianus, Seleuci Εἰ, qui regnavit, annos vin. Ju- 
daeus vero quidam, nomine Judas, Antiochiam veniens, a Demetriano 
ΒΝ suis obtinuit, ut templum sibi iterum et Maccabaeorum conce- 

erentur reliquiae; quas Judas in Antiochia magna sepelivit, in loco qui 
dicitur, Cerateum: ubi etiam erat synagoga Judaeorum. Hos enim pro- 
pe ab urbe, e regione Jovis Cassii, neci dederat Antiochus, in Monte 
semper lachrymanti. Judas autem repurgato "Templo, urbeque instaura- 
ta, Pascham Deo celebravit. Erat haec secunda Judaeorum captivitas: 
uti in Chronicis tradidit Eusebius Pamphili. 

Demetriano successit in regno Antiochus, Grypi nepos, filius Laodi- 
ces, Ariarathi Cappadocum regis filiae; Et regnavit annos xi. Anno au- 
tem octavo imperii ejus Macedonici, terrae motum passa est Antiochia 
Magna. Accidit hoc ad horam x diei xxr mensis Perittii, sive Februa- 
ri; anno post jacta a Seleuco Nicatore prima moenium fundamenta 


208 IOANNIS MALALAE 


περιτίῳ τῷ xol φεβρουαρίῳ κα΄. καὶ ἀνενεώϑη πᾶσα, καϑὼς 
Zóuvog ὃ χρονογράφος συνεγράψατο" μετὰ δὲ τὸ πληρωθῆναι 
“τὰ τείχη καὶ τὴν πόλιν πᾶσαν μετὰ ρχϑ' ἔτη ἔπαϑε" xol βελτίων 
ἐγένετο. 
ἹΠετὰ δὲ ᾿Αντίοχον ἔχγονον τοῦ Γρύπου ἐβασίλευσεν ζ4ντίο-- 5 
B xoc ὃ Εὐεργέτης, ὅστις ἐτυραννήϑη ὑπὸ Πάρϑων καὶ ἐπεστρά-- 
τευσε κατ αὐτῶν μεγάλως. καὶ μετὰ τὸ πολλοὺς ἀπολέσϑαι 
O 266 Πάρϑους εἷς φιλίαν ἦλϑον" καὶ ἔλαβε γυναῖκα ᾿Αντιόχῳ τῷ υἱῷ 
αὐτοῦ τῷ λεγομένῳ Κυζικηνῷ τὴν ϑυγατέρα ᾿ἡρσάκους τοῦ 
Πάρϑου τοῦ τυραννήσαντος αὐτὸν ὀνόματε Βριττάνην" καὶ 10 
ἐπαύϑη ὃ πόλεμος. " 
IMerà δὲ Idvvloyov τὸν Εὐεργέτην ἐβασίλευσαν 2x τοῦ γένου 
αὐτοῦ ἄλλοι 9' βασιλεῖς ἕως τῆς βασιλείας ᾿Αντιόχου τοῦ Ζίιο-- 
γίχους τοῦ λεπροῦ τοῦ πατρὸς Κλεοπάτρας καὶ ᾿Αντιοχίδος. 
Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τῶν πρὸ ᾿Αντιόχου τοῦ Ζίιο-- 15 
γίχους τοῦ προειρημένου ἐτυράννησε Ρωμαίους ὃ βασιλεύς, ἤτοι 
C τοπάρχης, Πύῤῥος ὃ Ἠπειρώτης, λαβὼν χρησμὸν ὅτι ὑπὸ γυναι-- 
κὸς ἀποϑνήσχει. καὶ συμβαλὼν αὐτῷ πόλεμον ὃ Κύριος ὕπα- 
τος Ῥωμαίων ἐνίκησεν αὐτόν" καὶ φυγὼν ὃ Πύῤῥος ἦλϑε πλη- 
σίον πόλεως ἐχούσης ἔξω τειχῶν οἰχήματα " καὶ ῥίψασα γυνὴ κε- 90 
ραμῖδα κατὰ τῆς κορυφῆς αὐτοῦ ἐφόνευσεν αὐτόν. 
Meró ταῦτα δὲ ἐγένετο ὕπατος IMáyvoc ὃ καὶ Παῦλος ὃ Ma- 
χεδών" ὅστις ἐφόνευσεν ἐν πολέμῳ τὸν βασιλέα τῆς ΠΠακεδονίας 
1. Περιττίῳ Ox. 8. βελτίω Ox. 18. αὐτοῦ Ch., αὐτῶν Ox. 
18. συμβάλλων Ox. 


cLII, post moenia autem absoluta, ipsamque urbem totam, annis cxxi. 
Tum vero de integro restituta est, tota in melius redacta: sicuti Domnus 
Chronographus scriptum reliquit. 

Antiocho Grypi successit in regno Antiochus Evergetes. Hic in Par- 
thos rebellantes arma movit: cumque Parthorum plurimi in bello cecidis- 
sent; in gratiam deinde cum eis rediens, filiam Arsacis Parthi, adversarii 
sui, nomine Brittanen, Antiocho Cyziceno in uxorem accepit: atque hic 
belii finis fuit. 

Post Antiochum. vero Evergetem, regnarunt ex genere ejus reges 
alii rx, usque ad Antiochum Dionicum Leprosum, Cleopatrae et Antio- 
chidis patrem. 

"Temporibus autem eorum, «ui Antiochum Dionicum antecesserunt, 
Romanos invasit Epiri rex Pyrrhus; oraculo fretus, futurum esse, ut ἃ 
muliere periret. Congressus itaque cum eo Curius, Consul Romanus, bel- 
lo superior evasit: Pyrrhus autem in fugam versus, urbem quandam ve- 
nit, aedificia extra muros habentem: ubi mulier quaedam, tegula in ca- 
put ejus vibrata, illum occidit. 

Postea temporibus Consul Romanus fuit Magnus; qui et Paulus Ma- 
cedonicus.  Persem hic, Macedoniae regem, bello interfecit; Macedo- 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. 209 


ὀνόματι Πέρσην, xol παραλαβὼν τὴν Maxsdovíav χώραν énotij- 
σεν αὑτὴν ὑπὸ Ῥωμαίους" περὶ οὗ Σαλλούστιος μέμνηται εἷς τὴν O 967 
Κατελλιναρίαν ἔκϑεσιν, μνημονεύων τῆς δημηγορίας τοῦ Καίσα- 
ρος. καὶ μετὰ ταῦτα βασιλεύει τῆς ἰδίας χώρας Περσεὺς ὁ D 
5 ἨΠπειρώτης ὃ νεομάχος καὶ τοπάρχης Θεσσαλίας, ὅντινα Περσέα 
ὠνόμασε τῇ ἰδίῳ ἐκϑέσει Εὐτρόπιος ὃ συγγραφεὺς Ῥωμαίων ἐν τῇ 
μεταφράσει αὐτοῦ. τούτου δὲ καὶ Παλαίφατος μέμνηται. τὸν 
δὲ αὐτὸν Περσέα πολέμῳ ἀνεῖλε “ούκιος Παῦλος, ὕπατος Ῥω- 
μαίων. 
10 . "Ev οἷς χρόνοις ᾿Ἵννιβάλ τις ὀνόματι, ῥὴξ τῶν φρων, ἐτυράν-- 
γησε τὴν ρώμην ἐπὶ ἔτη εἴκοσιν, ἀβασίλευτον οὖσαν, διοικουμέ- 
γὴν δὲ ὑπὸ τῶν ὑπάτων. ὕστις τῆς Ἰταλίας πάσης τὸ πολὺ μέ- 
ρος ἀπώλεσεν ὑποτάξας πολέμοις, καὶ σφάζει τὸν προειρημένον 
Παῦλον. καὶ λοιπὸν προεβάλετο 7| σύγκλητος Ῥώμης ὕπατον E 
15 δυνατὸν ἐν πᾶσι, μάλιστα δὲ ἐν πολέμοις, τὸν λεγόμενον ΣΣκηπίονα Ο 268 
τὸν μέγαν. ὅστις Σκηπίων ἐν ᾧ ἦν διατρίβων ὃ ᾿ἡννιβὰλ ἐν τῇ 
Ἰταλίᾳ ἔλαβε πλῆϑος στρατοῦ καὶ ἀπῆλϑεν εἰς τὴν χώραν τοῦ 
᾿Αννιβαάλ, εἰς τὴν ᾿“φρικήν, καὶ ἀπώλεσεν αὐτήν, ἐμπρήσας τὴν 
πόλιν ἔνϑα ἦν ῥὴξ ὃ ᾿ννιβαάλ, τὴν Καρϑάγεναν, καὶ αἰχμαλω--: 
ϑοτίσας αὐτὴν καὶ λαβὼν τοὺς αὐτοῦ πάντας μετὰ τῆς συγκλήτου 
αὐτοῦ ὑπέστη εἰς τὴν Ρώμην. 
Καὶ τοῦτο γνοὺς 0 ᾿ἀννιβαὰλ ἀπῆλϑεν εἷς τὴν Βιϑυνίαν πρὸς V 89 


2. Ζαλούστιος Ox. V. p. 90. B. 9. Κατελλιναρίαν] c. 51. 


14. προεβάλλετο Ox. . Sic et p. seq. v. 8. 19. Καρϑάγενναν Ox. 
21. ὑπέστην Ox. 


niamque ipsam Romano subjugavit Imperio. Hujus meminit in Historia 
sua Catilinaria Salustius: ubi concionem a Caesare habitam recitat. Post 
haec regioni suae imperavit Perses Epirota, "Thessaliae regulus, navali- 
bus pugnis celebris. Hujus etiam in Historia sua, in Graecam linguam 
traducta, meminit Eutropius, Romanorum Historiographus. Ejusdem et- 
jam mentionem fecit Palaephatus. Hunc itaque bello devictum, neci de- 
; dit Lucius Paulus, Consul Romanus. 

llis temporibus, bellum cum Romanis gessit, per annos xx, Hanni- 
bal quidam, Afrorum Rex, quo tempore, Regibus dudum exactis, Roma- 
na Resp. a Consulibus administrata est. Hic potiorem Italiae partem, 
bello subactam, vastavit; interfecto etiam Paulo illo, de quo superius. 
Senatus itaque Romanus Consulem designavit Scipionem illum magnum; 
virum certe in omnibus, maxime vero in bellis clarum. Scipio hic, iate- 
rim dum in ltalia moras trahebat Hannibal, magnis instructus copiis, in 
Africam, Hannibalis patriam, maturavit iter: ubi regionibus undique va- 
statis, Carthaginem ipsam, ubi regnabat Hannibal, incendio dedit: et ab- 
ductis incolis omnibus, ipsum etiam Senatum Carthaginensem captivum 
Romam abduxit. 

De his autem certior factus Hannibal, Bithyniam profectus est, ad 

Ioannes Malalas. 14 


210 "IOANNIS MALALAE- 


τὸν "Avtloyoy τὸν Νικομήδους, βασιλέα τῆς 24olac* καὶ παραχα- 
λεῖ αὐτὸν συμμαχῆσαι αὐτῷ. εἶχον δὲ ἀπὸ ᾿“λεξάνδρου τοῦ 
ἸΠαχεδόνος οἱ Πακεδόνες συνωμοσίας μετὰ τῶν Ῥωμαίων φι- 
λίας, ὅτι καὶ στρατὸν ἔδωχαν τῷ ““λεξάνδρῳ κατὰ Zagtlov. . ὃ 
᾿Αντίοχος ὃ τῆς “σίας βασιλεὺς πεισϑεὶς τῷ ᾿ννιβαὰλ συνέμιξε, 5 
καὶ ἀπῆλϑε uev. αὐτοῦ κατὰ ρωμαίων, ϑαῤῥῶν τῷ ἰδίῳ στρατῷ, 
ἐκ τῆς Βιϑυνίας ἐξορμήσας. καὶ ἀχούσαντες ot Ρώμης συγκλη- 
vixol τοῦτο προεβάλοντο ὕπατον δυνατόν, τὸν δεύτερον Σκηπίο-- 
O 469 να, τὸν ἀδελφὸν τοῦ πρώτου Σκχηπίονος" καὶ ἔπεμψαν αὐτὸν xa- 
τὰ τῶν δύο, ZAvvióyov τοῦ βασιλέως “σίας καὶ ᾿ἡννιβαὰλ τοῦ ῥη-- 10 
B γὸς τῆς ᾿φρικῆς. καὶ ἀπαντήσας αὐτοῖς συνέβαλε πόλεμον μέ- 
yav pev. αὐτῶν" καὶ σφαγέντων πολλῶν, ἰδὼν ὃ ᾿᾿ννιβαὰλ τὴν 
τοῦ Σκηπίονος δύναμιν καὶ ὅτι τὰς ἐπάνω φέρει, ἔφυγε" καὶ 
ἑαυτῷ παραχρησάμενος πιπίσας ἀπέϑανε. καὶ ἑωρακὼς ὃ ᾿Ἄντίο-- 
goc τὸν ᾿ἀννιβαὰλ φυγόντα ἔδωκε νῶτα καὶ κατεδίωξεν αὐτὸν ὃ 15 
Σχηπίων ἕως τοῦ ὄρους τῆς Ἰσαυρίας τοῦ λεγομένου Ταύρου" καὶ 
ἀνελϑὼν ἐκεῖ 0 ᾿ντίοχος ἔπεμψε πρὸς αὐτὸν πρέσβεις, παρακαλῶν 
αὐτόν, ὡς μηδεμίαν ἔχϑραν ἔχων κατὰ Ρωμαίων ἀλλ᾽ ὑπὲρ ἄλ- 
λου πολεμῶν. καὶ ἐδέξατο αὐτὸν ὃ Σχηπίων, καὶ ἐποίησεν αὐτὸν 
ὑπὸ Ῥωμαίους κατὰ γνώμην τῆς συγχλήτου Ῥώμης πρὸς τὸ πα- 30 
Ὁ ρέχειν αὐτὸν xo ἕκαστον ἔτος Ῥωμαίοις χρυσοῦ τάλαντα τέσσα-- 
O 210 θα καὶ ἀργύρου zal ἄλλα τινὰ ἄχρι τῆς αὐτοῦ ζωῆς. καὶ mouj- 
σας ἄριστον ὃ Σκηπίων ἐκάλεσεν αὐτὸν καὶ παρέσχεν αὐτῷ τὸν 
8. συνομοσίας Ox. 12. ἰδὼν Ch., ἔδεν Ox. 17. πρεσβεῖς Ox. 


Antiochum, Nicomedis F. Asiae regem: ἃ quo auxilium adversus Roma- 
nos petiit. Foedera autem amicitiae cum Romanis habuerunt Macedones, 
inde ab Alexandri temporibus; eo quod exercitu Romano instructus fuis- 
set Alexander, bello Darium aggressurus. Antiochus vero rex Asiae, co- 
piis suis confisus, adjungit se Hannibali: atque exercitu ex Bithynia edu- 
cto, contra Romanos cum eo profectus est. Senatus autem Romanus, 
hoc audito, Consulem. designavit Scipionem secundum, Scipionis prioris 
fratrem, virum strenuum: qui missus a Senatu contra duos illos, ÁAntio- 
chum Asiae, et Hannibalem Africae reges, obviam eis processit: praelio- 
que utrinque acriter commisso, plurimi ceciderunt. Videns autem Hanni- 
bal, quantae essent Scipionis vires, et quod ubique superior evasisset, 
in fugam vertitur; et veneno hausto, mortem sibi consciscit, Antiochus 
autem ubi Hannibalem fugientem vidit, et ipse terga dedit: quem Scipio 
insecutus est Isauriam usque, ad montem 'laurum.  Quo' cum venisset 
Antiochus, Scipionem: per legatos exoratum habuit, uti in gratiam se re- 
ciperet: ut qui partes tantum alienas egisset; contra Romanos autem ni- 
hil hostile cogitasset. Accepit igitur eum Scipio, et ex Senatusconsulto 
Romanis tributarium fecit; ea scilicet conditione, ut quotannis, quandiu 
viveret, auritalanta iv, argentique totidem, praeter alia quaedam, per- 
solveret. Scipio autem convivium exhibens, Antiochum vocavit: cui et- 


CHRONOGRAPHIA. L. VIII. - 211 


πρῶτον τύπον, τιμήσας αὐτόν, ὡς βασιλέα. xol μετὰ δόξης 
ἀνῆλθεν ὃ Σκηπίων ἐν τῇ Ῥώμῃ, καϑὼς ὃ σοφώτατος Φλῶρος 
ὑπεμνημάτισεν ἐκ τῶν «“{ιβίου συγγραμμάτων. 


Τῷ δὲ πεντεκαιδεκάτῳ ἔτει τοῦ προειρημένου ᾿Αντιόχου τοῦ 
5 Zliovixovc, βασιλέως τῆς Συρίας, τοῦ λεπροῦ, Τιγράνης τις βασι-- 
λεὺς ᾿ ρμενίων ἐλϑὼν ἐπολέμησε τῷ αὐτῷ ᾿Αντιόχῳ πόλεμον μέ- 
yav. καὶ νιχήσας τὸν αὐτὸν Avrloyov ὃ Τιγράνης βασιλεὺς 149- 
μενίων παρέλαβε τὴν ᾿Αντιόχειαν τὴν μεγάλην καὶ τὴν βασιλείαν 
αὐτοῦ, ἀφειλάμενος πάντα παρ᾽ αὐτοῦ ἃ εἶχε, φυγόντος τοῦ αὖ-- 
10 τοῦ ᾿Ἵντιόχου βασιλέως ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη τὸν αὐτὸν Τιγράνην. 
κατελϑόντος δὲ ἀπὸ τῆς Ῥώμης Πομπηίου τοῦ καὶ Mayvov διὰ 
τὸν Καίσαρα, καὶ ἐλϑόντος xarà Κιλίκων τυραννησάντων τὸν 
αὐτὸν Πομπήιον, καὶ νικήσαντος αὐτοῦ τοὺς Κίλικας, ἐπολέμησε 
καὶ τῷ Τιγράνῃ, βασιλεῖ τῶν 24oueviov, καὶ νικήσας αὐτὸν παρέ- 
15λαβὲ καὶ τὴν “ρμενίαν καὶ τὴν Κιλικίαν καὶ τὴν Συρίαν, λύσας 
xul τὰς τοπαρχίας αὐτάς. καὶ ἐξεδίκησε τοὺς ᾿Αντιοχεῖς, καὶ elo- 
ῆλϑεν ἐν τῇ αὐτῇ “Αντιοχέων πόλει, ποιήσας αὐτὴν ὑπὸ Ρωμαίους, 
χαρισάμενος αὐτοῖς πολλὰ καὶ κτίσας τὸ βουλευτήριον" πεσόντα 
γὰρ ἦν ἐτίμησε δὲ αὐτούς, ὡς ἐκ γένους ᾿41ϑηναίους ὄντας. 


20 Βύβλος δέ τις στρατηγὸς δυνατός, ὃς xol ἐν τῇ παραλίᾳ 
Φοινίχῃ ηὗρε κώμην καὶ ἐποίησε πόλιν τειχίσας αὐτήν, ἣν ἐχάλε- 


9, φυγόντος Ch., φυγότος Ox., et v. 18. πεσύτα. KEiusdemmodi 
forma redit p. 132. D. . 19. Fort. ᾿4ϑηναίων. 


iam, fanquam Regi superiorem locum concessit. Sic honoribus auctus 
Scipio, Romam reversus est: uti haec sapientissimus Florus, ex Livii mo- 
numentis, memoriae prodidit, 


Decimo quinto autem anno Antiochi Dionici, Leprosi, Syriae regis, 
(de quo superius diximus;) "Tigranes quidam, Armeniae rex, Antiocho 
eidem grave bellum intulit: et bello superior factus Tigranes, Armeniae 
rex, Antiochiam magnam cepit, regnumque ejus, bona etiam quae habuit 
omnia ei ademit; Antiocho ipso in regiones Persicas fugiente. Pompeius 
&utem Magnus, Roma propter Caesarem relicta, contra Cilices, Romani 
imperii hostes, cum exercitu veniens, profligatis illis, in 'Tigranem, Ar- 
meniorum regem, arma movit: quo devicto, Armeniam cepit; Ciliciam 
quoque , Syriamque , et dissolutis eorum regnis, Antiochenos vindicavit. 
Antiochiam vero ingressus, illam Romano subjecit imperio. Multa etiam 
eis indulsit; reparato etiam, quod collapsum fuerat, foro judicii publico. 
Magno autem honore eos prosecutus est, eo quod ortum suum ab Athe- 
niensibus ducebant. : 


Byblus autem quidam, dux in bello strenuus, (qui in maritimum 
Phoeniciae vicum incidens, moenibus eum cinctum, urbem fecit, et a no- 


D 


O 271 


212 IOANNIS MALALAE 


σε Βύβλον εἰς ὄνομα αὑτοῦ, οὗτος γὰρ τὸ ἄγαλμα τῆς ᾿ϑήνης 
τὸ παρὰ Σελεύκου γενόμενον, φοβερὸν ὄντα, καὶ τὸ ἄγαλμα τοῦ 
ἹΕεραυνίου Διός, παρὰ τοῦ αὐτοῦ Σελεύχου γενόμενον, καὶ αὐτὸ 
φοβερόν, αἰτησάμενος χάριν τοὺς ᾿Αντιοχεῖς ἐπῆρε xod ἐν Ῥώμῃ 
V 90 ἔπεμψεν εἷς τὸ Καπετώλιον, ὡς μεγάλης ὄντα ϑέας xol ὡς ὕπο- 5 
ταγέντα Ῥωμαίοις" ἅτινα ἀγάλματα ἕως τῆς νῦν εἰσί" καὶ ἐπι- 
γράφει Ζἤμος ᾿Αντιοχείας τῆς μεγάλης ἐτίμησε Ῥωμαίους ἀγάλ-- 
ματα εὐχαριστῶν. 
᾿Αντίοχος δὲ ὃ Διονίχους βασιλεὺς ἀκούσας τὴν τοῦ Τιγρά- 
γου, “Τρμενίων βασιλέως, ἀπώλειαν καὶ τὴν τοῦ Πομπηίου Má- 10 
O 972 yvov xav αὐτοῦ νίκην, ἐλϑὼν πρὸς τὸν ΤΠΙομπήιον προσέπεσεν 
αὐτῷ, αἰτήσας αὐτὸν ἀναδοῦναι αὐτῷ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ. 
ὅστις Πομπήιος παραχληϑεὶς ἀνέδωχεν αὐτῷ πάλιν τὴν βασι- 
λείαν τῆς Συρίας καὶ τὴν Κιλικίαν xol πάντα ὅσα κατεῖχε πρῴην 
6 αὐτὸς ᾿Αντίοχος. καὶ τῇ ιϑ' τοῦ δαισίου μηνὸς ἐξῆλϑεν᾽ ἐπὶ 15 
B τὴν Ziyvnzov ἀπὸ ᾿Αντιοχείας ὃ Πομπήιος " καὶ ἐβασίλευσε πάλεν 
ὃ αὐτὸς ᾿Αντίοχος ὃ IMaxsóov ὃ zhiovíxovc. e de 
Ἔν τοῖς αὐτοῖς οὖν χρόνοις ἦν ὃ Κικέρων καὶ ὃ Σαλλούστιος, 
οἵ σοφώτατοι Ρωμαίων ποιηταί. 
Ὃ δὲ βασιλεὺς ᾿Αντίοχος ὃ Zhiovixovc μέλλων τελευτᾶν χα- 90 
τέλιπε πάντα τὰ ὑπ᾽ αὐτὸν Ῥωμαίοις μετὰ τῶν ὑπαρχόντων αὐ-. 
O 273 τοῦ. μετὰ οὖν τὴν τελευτὴν ZÁvriOyov τοῦ βασιλέως γέγονεν j 
Avuóyao ἡ μεγάλη ὑπὸ Ῥωμαίους καὶ πᾶσα ἡ χώρα τῆς Συρίας 


1. οὗτος Ch., οὕτως Ox. 15. δαισίου] zíscíov Ox. 21. αὖ- 
τοῦ Ch., αὐτῶν Ox. 


mine suo Byblum appellavit:) hic inquam, statuas illas mirandas, quas 
olim Seleucus Jovi Ceraunio, et Minervae posuerat, ab Antiochenis im- 
petratas, Romam transmisit, ibi in Capitolio collocandas: ut quae spe- 
ctatu admirandae essent, Romanarumque Victoriarum Monumenta. $Sta- . 
tuae autem istae usque adhuc Romae visuntur, hunc in modum a Byblo 
inscriptae. .Homanis gratificans, statuis hisce eos donavit populus Antio- 
chenus. 

Antiochus vero Dionicus, ubi inaudisset "ligranem, Armeniorum re- 
gem, a Pompeio magno profligatum fuisse, Pompeium adit; et procidens 
ei ad pedes, rogavit, uti regnum sibi suum redderet. Annuit votis ejus 
Pompejus: et concesso ei iterum Syriae regno, Ciliciam etiam, suaque 
omnia ei restituit, Mensis igitur Junii die xix, discedente ab Antiochia 
in Aegyptum Pompeio, rursus regnavit Antiochus Dionicus Macedo. 

Hisce temporibus floruerunt Cicero et Salustius, sapientissimi Roma- 
norum Poetae. 

Moriturus autem Antiochus Dionicus imperium facultatesque suas 
omnes Romanis legavit. Eo itaque demortuo, Romano imperio cessit 
Antiochia magna, omnisque Syria et Cilicia; insuper etiam quodcunque 


CHRONOGRAPHIA. L. Vill. 213 


καὶ Κιλικίας xol 00a κατεῖχον ὁΐ IMox:dóveg. ἐβασίλευσαν ovv 
Ξ4ντιοχείας τῆς μεγάλης ἤτοι τῆς Συρίας καὶ Κιλικίας καὶ ἄλ- 
λων χωρῶν οἱ Ἰαχκεδόνες ἀπὸ Σελεύκου τοῦ Νικάτορος ἕως οὗ 
ἐδόϑη Ῥωμαίοις ἡ βασιλεία ἔτη σξγ'. 


8. χώρων Ox. 


Macedones possederunt. Macedones itaque Antiochiae magnae regnarunt, 
Syriam, Ciliciam, aliasque regiones sibi subjectas tenentes, a Seleuco 
Nicatore, usque ad hoc tempus, quo Romanis traditum est imperium, 
per annos ccLxii. 





Ὁ 9874 40T0Z ENATO:Z 
ΧΡΟΝΩ͂Ν THATAÀN ΡΩΜΗΣ, 





σ doi “Ῥωμαίων πράγματα πρῴην διῳκεῖτο ὑπὸ: τῶν ὑπάτων 
ἐπὶ ἔτη υδδ' ἕως Καίσαρος Ἰουλίου τοῦ δικτάτορος" ὃς οὐκ 
ἐγεννήϑη ἀλλὰ τῆς αὐτοῦ μητρὸς τελευτησάσης τῷ ἐνάτῳ μηνὶ 
ἀνέχειραν αὐτὴν καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν βρέφος" διὸ Καῖσαρ ἐλέγε- 

Ο 975 το᾿ Καῖσαρ γὰρ λέγεται ῥωμαϊστὶ ἡ ἀνατομή. ἀνατραφεὶς δὲ καὶ 5 
ἀνδρεῖος γενόμενος προεβλήϑη τριομβυράτωρ μετὰ Πομπηίου 
IMáyvov καὶ Κράσσου " ὑπὸ γὰρ τῶν τριῶν τούτων ἐδιῳχεῖτο τὰ 
“Ῥωμαίων. ὃ δὲ Καῖσαρ ὃ διχτάτωρ μετὰ τὸ φονευϑῆναι τὸν 
Κράσσον, παραληφϑῶντα ὑπὸ Περσῶν πολέμῳ ἐν τοῖς Περσικοῖς 
μέρεσιν, ἔμεινε πολεμῶν μετὰ τοῦ πλήϑαυς αὐτοῦ ἐν τοῖς μέρεσι 10 
τῆς δύσεως. καὶ διαδεχϑεὶς τῆς ὑπατείας, ἤτοι τῆς τριομβυρα- 

D τορίας, κατὰ δοχιμασίαν τινὰ τῆς συγχλήτου Ῥώμης καὶ Πομ- 


Inscr. ἘΝΝΑ͂ΤΟΣ Ox. Sic et v. 8. 4, αὐτὸν] τὸ Chron. 
Pasch. P. 186. C. 5. Addidi yao. 


LIBER NONUS 
DE TEMPORIBUS CONSULUM ROMANORUM, 


Βωπα Romana a Consulibus primum administrata fuit, per annos 
ccccLxiv, usque ad Julium Caesarem Dictatorem. Hic natus non erat, 
sed, matre mense nono mortua, dissectaque, ex utero ejus exertus est: 
unde Caesar dictus, quod Romanis JDissectio sonat,  Adultus tandem, 
virque strenuus factus, cum Pompeio Magno Crassoque, 'Triumvir creatus 
est, Post Crassum vero a Persis captum occisumque, Caesar Dictator, 
cum copiis suis, in regionibus Occidentalibus bellum prosecutus est: do- 
nec a Senatu, Pompeioque Magno, genero suo, Consulatu, sive "Frium- 
viratu exutus, aegre hoc ferens, in Romanos arma sumpsit, Ascitis ita- 


IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L.1X. 215 


πηίου Méóyvov τοῦ αὐτοῦ πενθεροῦ ὃ αὐτὸς Καῖσαρ Ἰούλιος, 
λυπηϑεὶς ἐτυράννησε Ρωμαίους " καὶ προτρεψάμενος τοὺς χατὰ 
“Ῥωμαίων πολεμίους ἐπεστράτευσε κατὰ τῆς συγκλήτου Ρώμης καὶ O 276 
Πομπηίου M&yrov. καὶ παραγενόμενος ἐν Ρώμῃ παραλαμβάνει 
δαὐτήν, ἀνελὼν πάντας τοὺς συγκλητικούς. 0 δὲ Πομπήιος ἐξελ-- V 91 
ϑὼν κατ αὐτοῦ xol ἑωρακὼς ἑαυτὸν μὴ δύνασθαι πολεμῆσαι αὐ-- 
- ^ ^ ^ , 3 74 ^ 3 »- ἡ 
τῷ, καταλιπὼν τὰ δυτικὰ μέρη ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν ἐξώρμησε, Bov- 
^ E " d 
λόμενος διακρατῆσαι τὰ αὐτὰ μέρη. ὃ οὖν Ἰούλιος Καῖσαρ ὃ δι- 
χτύότωρ χατὰ αὐϑεντίαν ἐγκρατὴς γενόμενος τῆς Ῥώμης καὶ 
1οπάντων τῶν δυτικῶν μερῶν, ἐπεστράτευσε κατὰ ἸΤομπηίου Má- 
E κ᾿ , 3. * 34 33 8 2 s » 
γνου" xoi χαταφϑάσας αὐτὸν ἀνεῖλεν αὑτὸν εἰς τὴν “ἔγυπτον 
χώραν, καϑὼς περὶ αὐτοῦ ὃ σοφώτατος «“ὀυκανὸς συνεγράψατο. 
ξ Ἂν ^ Ld - 
οὗτος οὖν ὃ Καῖσαρ πρῶτος xol μόνος ἐχράτησε τῶν Ῥωμαίων 
μετὰ πολλοῦ φόβου καὶ πάντα ἐξεδίκησεν. οἱ γὰρ Π]ακεδόνες 
« ^4 L i] , 3 — 5) , 
150i μετὰ Σέλευκον τὸν Νιχάτορα ἀδρανεῖς ὄντες περιεφρύνησαν 
τῆς Βαβυλωνίας χώρας, συγχωρήσαντες τοῖς Πέρσαις ποιεῖν ἕαυ-- B 
τοῖς βασιλέα" ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς Ιουδαίοις παρεχώρησαν λαβεῖν 
ἀπὸ τῆς συγχλήτου Ῥώμης τετραρχίας βασιλείας, 
- ^ x - 
Ἔν τοῖς αὐτοῖς ovv χρόνοις “Ἰίβιος ὃ σοφὸς Ρωμαίων ὑτιῆρ-- 
90 y&v ἱστοριχός, ὃς ἐξέϑετο πολλὰ περὶ Ρωμαίων. Ο 277 
Ὃ δὲ Καῖσαρ Ἰούλιος ὃ διχτάτωρ, 0 ἐστε μονάρχης, μετὰ 
ταῦτα τῶν πάντων ἐχράτησεν ἐν ὑπερηφανίᾳ χαὶ τυραννίδι ἐπὶ 
."" , [τ ^ ^ (PNE 5 - M , € , v 
ἔτη ιη΄, ὅστις καὶ τὸ βίσεξτον ἐφηῦρε καὶ νόμους Ρωμαίοις ἔδω-- 


8. κατὰ Chron., μετὰ Ox. 15. ἀδρανεῖς Ch., ἀνδρανεῖς Ox. 
18. τετραρχίας Ἷ τεεράρχας Ch. 


que sibi Romanorum hostibus, Senatui, Pompeioque Magno bellum intu- 
lit: Romaque occupata, Senatores omnes e medio sustulit. Pompeius 
autem, cum Caesari propulsando imparem se sensisset, relicta Italia, Re- 
giones Orientales occupare in animo habuit. Dictator itaque Julius Cae- 
sar, Komae ipsius, totiusque Occidentis imperio potitus; adversus Pom- 
peium arma movit: ipsumque in Aegypto comprehensum, interfecit: uti 
de eo sapientissimus Lucanus scriptum reliquit. Caesar igitur iste solita- 
rium in Romanos exercuit imperium, summoque omnium cum timore, su- 
pre rerum potestatem sibi vindicavit. Macedones enim, qui Seleucum 
catorem secuti sunt, viribus diminuti, Babylonicae regionis curam ne- 

glexerunt; regem sibi eligendi copia Persis inde concessa. 

Judaeis similiter, a Senatu Romano 'Tletrarchas, Rempublicam admi- 
nistrantes, accipere permiserunt. 

"Temporibus hisce floruit Livius Historicus, qui res gestas Romano- 
rum pluribus conscripsit. 

Post haec Julius Caesar Dictator, sive Monarcha, per annos xvin, 
imperium, summo cum fastu, tenuit. Bissexti hic Romanis auctor fuit : 


216 IOANNISMALALAE 


e 


xt, καὶ ὑπάτους δὲ αὐτὸς προεβάλλετο καϑ' ἕκαστον ἔτος ofc 
ἠβούλετο. - 

C "Ev δὲ τῷ αὐτῷ καιρῷ Βεργίλλιος ὃ σοφὸς Ῥωμαίων ποιητὴς 
συνεγράψατο τὴν τοῦ Zivtov ἱστορίαν xoi τῆς Zio τῆς ἐκ 
Φοινίκης καταγομένης καὶ τὸν δούριον ἵππον xol τῆς Τροίης τὴν 5 
ἅλωσιν. : 

Καὶ εὐθέως ἐμηνύϑη ἡ παρουσία Ἰουλίου Καίσαρος διχτά- 
τορος, ὃ ἔστι μονάρχου, τοῦ τυραννήσαντος καὶ παραλαβόντος 
τὴν Ῥώμην καὶ φονεύσαντος τὴν σύγκλητον καὶ γενομένου μο-- 
γνάρχου. καὶ κατέφϑασε τὸ πρόϑεμα ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ πόλει τῇ 10. 
ιβ΄ τοῦ ἀρτεμισίου τοῦ καὶ uofov μηνὸς τῆς μετὰ ταῦτα ἐπι- 

O 278 νεμήσεως. καὶ προετέϑη ἐν ᾿Αντιοχείᾳ ἡ ἐλευϑερία αὐτῆς, ὅτε 
ἐγένετο ὑπὸ Ρωμαίους, τῇ εἰκάδι τοῦ ἀρτεμισίου μηνὸς πεμῳϑ εἴ-- 
σα παρὰ τοῦ αὐτοῦ Καίσαρος Ἰουλίου. τὸ οὖν ἤδικτον προετέ- 

D 97 περιέχον οὕτως. Ἔν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μητροπόλει ἱερᾷ καὶ ἀσύλῳ 15 
καὶ αὐτονόμῳ καὶ ἀρχούσῃ καὶ προκαϑημένῃ τῆς ἀνατολῆς Ἰού- 
Aic Γάϊος Καῖσαρ καὶ τὰ λοιπά. καὶ εἰσῆλϑεν 0 αὐτὸς Ἰούλιος 
Καῖσαρ ὃ δικτάτωρ ἔν “Ἀντιοχείᾳ τῇ wy' τοῦ ἀρτεμισίου μηνός" 
καὶ ἔχτισε βασιλικήν, ἣν ἐκάλεσε τὸ Καισάριον, κατέναντι τοῦ ἷε-- 
ροῦ τοῦ “ἄρεως τοῦ μετακληϑέντος ΠΠακέλλου, στήσας exei στή-- 20 
λην χαλκῆν τῇ τύχῃ Ῥώμης. ἔκτισε δὲ ὡσαύτως καὶ ἄνω εἷς τὴν 
καλουμένην ἀκρόπολιν εἷς τὸ ὄρος τῆς αὐτῆς ᾿Αντιοχείας τῆς με- 
γάλης δημόσιον λουτρὸν τοῖς αὐτοῖς ἀκροπολίταις, ἐνεγκὼν τὸ 


1. προεβάλετο Ox. 7. ἐμηνεύϑη Ox. 


quibus etiam et Leges dedit, Mensiumque appellationes novas: Consules 
etiam ipse, pro libitu suo, quotannis designavit. 

Hoc tempore Virgilius, sapiens Romanorum. Poeta, Aeneae, et Di- 
donis Phoeniciae historiam, Equum item Ligneum, captamque "Trojam, 
cecinit. 

Romae itaque a Julio Caesare Dictatore captae, Senatorumque e 
medio sublatorum, imperiique sibi arrepti fama statim: percrebuit: mensis 
autem Artemis, sive Maii xir, Indictione, quae deinceps prima vocaba- 
tur, Antiochiae facta est ejusdem Promulgatio. Die autem xx ejusdem 
Mensis, Antiochiam urbem, quum Romanis subjecta esset, Julius Caesar, 
misso Kdicto suo, liberam esse jussit. Verba autem Kdicti sic se habent. 
In Lniiochia Metropoli, sacrosancta , inviolabili, libera , principe, Orien- 
tisque Praeside, Julius Caius Caesar, etc. Maii autem xxxur idem Ju- 
lius Caesar Dictator Antiochiam venit: ubi Basilicam extruxit, quam a 
nomine suo Caesarium, vocavit; e regione templi Martis, Macelli postea 
vocati, positam: aereamque ibi statuam erexit, Fortunae urbis Romae. 
Condidit etiam. ad Acropolim, quam vocant, in eminentiore Antiochiae 
magnae parte sitam, Dalneum publicum, in ejusdem incolarum usum; 


pu me Asa 1 


CHRONOGRAPHIA. L.X. 217 


eu , - - - 
ὕδωρ ἀπὸ τῶν λεγομένων ὑδάτων τῆς “αοδικηνῆς 0000 διὰ 
τοῦ zug αὑτοῦ χτισϑέντος ἀγωγοῦ. ἔκτισε δὲ ἐκεῖ ἄνω καὶ uo- 
γομάχιον καὶ ϑέατρον" ἀνενέωσε δὲ xol τὸ Πάνϑεον, μέλλοντα 
συμπίπτειν, ἀνεγείρας τὸν βωμόν. 
5 ΚΚαὶ ἐν ᾿ἡλεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ ἀπελϑὺν ἔχτισεν ἐκεῖ ὃ αὐτὸς 
^ - - - [x * 
Καῖσαρ slg ὄνομα τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ ov ἔσχεν ἀπὸ Κλεοπά- 
T M ἐμ c , - 3 w tw T 5 LI 
τρας, ἧς ἐφίλησεν ὡς εὐπρεπῆ οὖσαν" ἥντινα ηὗρεν elc τὴν Θη-- 
βαΐδα διωχϑεῖσαν ὑπὸ τοῦ ἰδίου αὐτῆς ἀδελφοῦ Πτολεμαίου λυ-- 
’ * ORA , HE S / Y P] : 
πηϑέντος πρὸς αὐτὴν. ταύτην ὁ Καῖσαρ φϑείρας ἔγκυον ἐποίησε" 
, c? [4] R] , L 2: y - 
10 x«l ἐγέννησεν υἱόν, ὃν ἐπεκάλεσε Καισάριον. εἰς ὄνομα ovv τοῦ 
᾿ ἐδίου υἱοῦ καὶ τὸ Καισάριον ἔκτισεν ὃ αὐτὸς Ἰούλιος ὃ Καῖσαρ ἐν 
᾿ἡλεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ. καὶ ἐκβαλὼν τὸν ἀδελφὸν αὐτῆς Πτο- 
λεμαῖον ἐκ τῆς βασιλείας τῶν «ΤΪγυπτίων ἔδωκεν αὐτῇ τὴν βα- 
, 2 / , ' N , 2 , ^ 3525 
σιλείαν iyvniiov, φονεύσας xal τοὺς δύο εὐνούχους τοὺς εἶσά-- 
1δξαντας τὸν Πτολεμαῖον εἷς Θηβαΐδα ἐξορίσαι τὴν Κλεοπάτραν. 
ὃ δὲ υἱὸς τῆς Κλεοπάτρας καὶ τοῦ αὐτοῦ Καίσαρος ἐτελεύτα 
, 
μιχρός. 
- , - td 
Ἔν δὲ τῇ Ρώμῃ 2490» ὃ αὐτὸς Καῖσαρ ἐσφάγη ὑπὸ τοῦ δευ-- 
τέρου Βρούτου καὶ ἄλλων μετ αὐτοῦ συμποιησαμένων συγκχλητι-- 
φῃχῶν ἐπὶ τῆς ὑπατείας Χρυσαυρίχου xol ᾿ἀντωνίου τὸ δεύτερον. 
y * - 
χρηματίζει οὖν ἡ μεγάλη “Ἀντιόχεια κατὰ τιμὴν ἔτος πρῶτον ἀπὸ 
- ΎὝ - ,, D 2 , 
τοῦ αὑτοῦ Καίσαρος [Γαΐου Ἰουλίου. 
2. μονομάχιον Ch., μονάχιον Ox. Conf. ad p. 105. B. 7. ἧς] 7v? 
11. ὁ Καϊσαρ] Immo XKeicag. 20. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Χρυσαυρί 


xov καὶ ᾿ἀντωνίου) ,,Antonium quidem et Isauricum ponit Coss. 
Chr. Alex. auctor; sed ad Jul. Caes. an. II.** Ch. 


aqua, a fontibus Viae Laodicenae dictis, per aquaeductum a se extru- 
ctum , illuc perducta. Condidit etiam ibidem Gladiatorium et 'Theatrum; 
Pantheum item, ruinae proximum, instauravit; ara etiam excitata. 


Inde Alexandriam magnam profectus, Caesarium etiam, a nomine 
sui ex Cleopatra fili, ibidem extruxit. Cum enim 'Thebaidi in Cleopa- 
tram, a fratre suo Ptolomaeo ira in eam accenso, expulsam, forte inci- 
disset; amore ejus (forma enim erat venusta) correptus, compressit ipsam, 
filiumque ex ea habuit, quem Caesarium appellavit. Ptolomaeo deinde 
Cleopatrae fratre, regno Aegyptiorum pulso; Eunuchis etiam illis duo- 
bus, qui Ptolomaeo Cleopatrae TThebaidem relegandae auctores fuerant, 
interfectis; ei Aegyptiorum regnum concessit. Filius vero Caesaris et 
Cleopatrae parvulus interiit. 


Caeterum Romam reversus Caesar, a Bruto secundo, aliisque conju- 
ratis ex Senatoribus, occisus est: Chrysaurico et Antonio iterum Coss. 
lucipit igitur Aera Antiochena, in illustrem urbis ejus memoriam, a C. 
Juli Caesaris anno t. 


O 279 


E 


V 92 


O 280 


218 IOANNIS MALALAE 


B ἹΠετὰ δὲ τὸν Καίσαρα Γάϊον Ἰούλιον ἐπελέξατο 7j σύγκλητος 
€ , - - » : 
Ῥώμης τὸν “ὔγουστον Ὀχταβιανὸν τὸν συγγενῆ τοῦ Καίσαρος 
xol τὸν ᾿Δντώνιον τὸν τοῦ ““ὐγούστου γαμβρὸν im ἀδελφῇ καὶ 

^ ΡῈ c ^ , ? 
τὸν “έπιδον, καὶ ἐγένοντο oí τρεῖς τριομβυράτορες, καὶ αὐτοὶ 
j € 
διῴκουν τὰ “Ῥωμαίων πράγματα προβαλλόμενοι κατ᾽ ἔτους vnü- 5 
τους. : 


Τῷ δὲ πεντεχαιδεκάτῳ ἔτει τῆς τριομβυρίας τοῦ αὐτοῦ .40-- 
γούστου Ὀχταβιανοῦ, τυραννησάντων τῶν «Αἰγυπτίων καὶ τῆς 
Κλεοπάτρας τῆς χτισάσης ἐν ᾿4λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ τὴν (Φάρον εἷς 

O 281 τὴν νῆσον τὴν λεγομένην Πρωτέως καὶ οὖσαν κατέναντι ᾿“λεξαν- 10 
δρείας ἀπὸ μιλίων δύο καὶ προσχωσάσης γῆν καὶ λίϑους εἰς τὴν 
C ϑάλασσαν ἐπὶ τοσοῦτο διάστημα εἰς τὸ βαδίζεσϑαι τὴν ϑάλασσαν 
ἕως τῆς νήσου αὐτῆς xal τῆς Φάρου ὑπὸ ἀνθρώπων καὶ ἀλόγων" 
ὕπερ φοβερὸν ἐποίησεν ἔργον 4j αὐτὴ Κλεοπάτρα διὰ “εξιφάνους " 
Kwidiov μηχανιχοῦ, ὃς τὴν ϑάλασσαν ἐποίησε γϑόνα, τῆς δὲ15 
τυραννίδος τῶν «Τϊἰγυπτίων καὶ τῆς Κλεοπάτρας βασιλίσσης αὖ- 
τῶν γνωσϑείσης “Ρωμαίοις, ἐξῆλϑεν ἀπὸ Ρώμης ᾿ντώνιος ὅπλι- 
σάμενος κατὰ τῆς Κλεοπάτρας καὶ τῶν «Αἰγυπτίων καὶ ἐπὶ τὰ 
Περσικὰ μέρη, ὅτι ἐτάρασσον τὴν ἀνατολήν. καὶ κατῆλϑεν ἐπὶ 
τὴν ΖἜϊἴγυπτον μετὰ πολλῆς δυνάμεως στρατευμάτων ὃ ᾿ἀντώνιος " 90 
καὶ φϑάσας ᾿“λεξάνδρειαν τὴν μεγάλην περιεκάϑητο πολιορχῶν 


4. Δεπίδιον Ox., illud Chron. Pasch. p. 189. D. 9. τῇ μεγάλῃ 
Ch., Chron. p. 191. D, τὴν μεγάλην Ox. Eadem | gagóv. 
10. λεγομένην Καίουσαν Ox., λεγομένην Πρωτέως καὶ οὖσαν re- 
stitui ex Chron. 11. δύο] δ΄ Chron., τέσσαρα μίλεα Cedrenus 
p. 173. B. 15. ὃς Chron, og Ox. 19. ἐτάρασσον Ch., 
ἑτάρασον Ox. . 


C. Julio Caesare defuncto, Senatus Romanus Augustum Octavianum, 
Caesaris cognatum, et Antonium, Sororis Augusti maritum, et Lepidum 
delegit; qui 'Triumviri creati, Remp. Romanam administrarunt, Consu- 
lesque quotannis designarunt. 


Anno autem Augusti Octaviani Triumviratus decimo quinto, Aegyptii 
rebellare coeperunt. Cleopatra etiam, Alexandriae Pharo magna, in in- 
sula quam vocant Zrdente, duobus milliaribus ab Alexandria distante, 
constructa, intercapedinem totam, opere Dexiyaanis Cnidii Mechanici, 
terra, lapidibusque ingestis, siccavit; fecitque, ut per mare ipsum (stu- 

endum plane opus!) ceu per continentem, hominibus jumentisque, ad 
insulam usque liber pateret aditus. Caeterum cum Cleopatram Aegy- 
ptiosque rebellionem moliri, Romani accepissent: Antonius, exercitu in- 
structus, contra Cleopatram et Aegyptios, orasque Persicas, eo quod 
Orientem perturbabant, missus est, Is itaque maximis cum copiis in Ae- 
£yptum descendit; Alexandriaque obsidione cincta, urbis deditionem a 


CHRONOGRAPHIA. L IX. — 219 


αὐτήν, δηλέσας τῇ Κλεοπάτρᾳ δοῦναι τὴν πόλιν" ἤδει γὰρ αὐτὴν O 982 
πρῴην μετὰ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου ἐπὶ τὴν Alyvnvov ἐλϑών. ἣ Ὁ 
δὲ Κλεοπάτρα ἀντεδήλωσεν αὐτῷ, ὑπονοϑεύσασα αὐτόν, ὡς ἐρῶ- 
σὰ αὐτοῦ. ὃ οὖν ᾿ντώνιος ἠπατήϑη καὶ ἔρωτι βληϑεὶς ἐφίλησεν 
βαὐτὴν καὶ ὑπετάγη αὐτῇ. ἦν δὲ κονδοειδὴς ἡ Κλεοπάτρα, εὐπρε- 
* ^ , Η , ' * ν 2324 , , - , 
πὴς δὲ πάνυ καὶ μυστική. καὶ δεξαμένη τὸν ᾿ντώνιον ἐν τῇ nó- 
᾿ς λει χαὶ τὰ πλήϑη αὐτοῦ ἐγαμήϑη αὐτῷ. καὶ λοιπὸν ὃ αὐτὸς 
3,4. , A ^ 27 A -— R] / b e PEN Ῥ , 
γτώνιος λαβὼν αὐτὴν yvvoixa ἐτυράννησεν ἅμα αὐτῇ Ρωμαίους. 
t; - 2 -“ - 
καὶ καταφρονήσας καὶ ἀποταξάμενος τῇ αὐτοῦ γυναικί, τῇ ἀδελ-- 
10 φῇ τοῦ «Αὐγούστου Ὀχταβιανοῦ, καὶ συναγαγὼν ἄλλο πλῆϑος zo- 
λύ, προτρεψάμενος δὲ καὶ Πέρσας καὶ πολλὰ αὐτοῖς συνταξάμε-- 
, ^ , - , 2 12 
γος, ποιῆσας πλοῖα δρομώνων πολλῶν, χαταπλεῦσας ἀπὸ .4λε- 
ξανδρείας ὥρμησε κατὰ Ρωμαίων μετὰ τῆς Κλεοπάτρας, παρα- E 
λαβεῖν τὴν αὐτὴν Ῥώμην βουλόμενος, διὰ τῆς λεγομένης Ἠπείρου 
᾿1δχώρας, ϑέλων ἀνελϑεῖν ἐν Ῥώμῃ. 
αὶ γνωσθείσης τῆς τοιαύτης τυραννίδος ᾿ἀντωνίου καὶ τῆς Ο 983 
Κλεοπάτρας ἐν τῇ Ῥώμῃ, εὐθέως ὃ αὐτὸς ᾿Οχταβιανὸς ὡπλίσατο 
κατ αὐτῶν καὶ διὰ τὴν εὐτέλειαν τῆς αὑτοῦ ἀδελφῆς, ὅτι περιε-- 
Li 2. c 3. 2 , à 2^ € 2. » 
φρόνησεν αὑτὴν ὁ αὑτὸς ZÍvrowviog. καὶ ἔλαβεν ὁ αὐτὸς Zvyov- 
φοστος στρατηγὸν δυνατόν, ἐκ τῆς συγκλήτου ἐπιλεξάμενος, Máo- V 93 
xov ᾿γρίππαν ὀνόματι, καὶ ἔζευξεν αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν 
“ΞΩ ," à τα 2 X Lc Po ce ^ Pri 54 J 
χταβίαν, καὶ ὥρμησεν ἀπὸ τῆς Ρώμης ἅμα τῷ αὐτῷ ᾿4γρίπ- 
^ M , - 
πῶ στρατηγῷ καὶ στρατιωτικῶν δυνάμεων αὐτοῦ. καὶ φϑάσας 
t « 
Af , 5 , , , , 
τὴν 'Lnugov χώραν εἷς τόπον λεγόμενον 2devxóvgv συνέχρουσε 


1. ἤδει Ch., ἤδη Ox. 8, ὑπονοϑεύσασα] ὑπονοϑούσασα Ox. 7. ἐ- 
γαμήϑη Ch., ἠγαμήϑην Ox. 12. δρομόνων Ox. 17. ὁπλίσατο Ox. 


Cleopatra postulabat. Illa vero Antonio antea, cum Caesarem in Aegy- 
ptum comitatus est, satis nota, literis adulatoriis eum sollicitavit; suique 
amore tandem captum, sibique subditum habuit. Erat autem Cleopatra 
statura curta, forma vero praecellente, ingenioque subtili. Antonium ita- 
que, exercitumque ejus in urbem recipiens, ipsum sibi accepit conjugem; 
novique deinceps eam fecit Antonius imperii consortem; uxore priore, 
Augusti sorore, spreta repudiataque. Antonius deinde, coactis undique 
on quas potuit maximis, Persis quoque in belli societatem, liberis suis 
pollicitationibus adductis; confectis plurimis navibus, classem sibi ador- 
nat. Alexandria vero, una cum Cleopatra, solvens, in Romanas ditiones 
impetum fecit: urbisque ipsius potiundae spe fretus, per Epirum regio- 
nem cursum suum ducere instituit, 

Augustus autem cognito Antonii et Cleopatrae consilio; et urbis con- 
servandae, sororisque, ab Antonio spretae, vindicandae causa, et ipse 
arma sumit. Delecto itaque sibi Duce ex Senatoribus M. Agrippa, viro 
strenuo, sororeque Octavia ei in uxorem data, Roma relicta, cum exer- 
citu contra Antonium movit. Cumque Leucatem, Epiri promontorium, 


220 IOANNIS MALALAE. 


τῷ IAvvovi καὶ τῇ Κλεοπάτρᾳ πόλεμον ναυμαχίας μέγαν, χαϑὼς 
Βεργίλλιος ὃ σοφὸς ἐν τῇ αὐτοῦ ἀσπιδοποιίᾳ συνεγράψατο εἰς τὸν 
ὄγδοον αὐτοῦ λόγον. τὸ δὲ πλῆϑος τῶν ἀμφοτέρων στρατευμά-- 
vov ἐσκέπασε τὴν γῆν χαὶ τὴν θάλασσαν. καὶ ἐσφάγη τοῦ 2»ν- 
τωνίου καὶ τῆς Κλεοπάτρας πλῆϑος ἐν τῇ ναυμαχίᾳ, ὥστε τὰ ὅδα-- 5 
τὰ τῆς ϑαλάσσης αἵμασι μιγέντα χυμάτων καὶ μόνον φαίνεσϑαι. 
B χαὶ νικήσας ὃ «Ἵὔγουστος ᾿Οχταβιανὸς ἐφόνευσε τὸν ᾿Δντώνιον, 
τὴν δὲ Κλεοπάτραν παραλαβὼν καὶ δήσας ἐθριάμβευσε, κελεύ-- 
O 384 σας αὐτὴν φυλαχϑῆναι elc τὸ ἀνενεγκεῖν ἐν τῇ Ῥώμῃ αἰχμάλωτον 
καὶ πομπεῦσαι. ἥτις Κλεοπάτρα ἀπεχρήσατο ἑαυτῇ, ἀπὸ ἀσπί- 10 
dog χρουσϑεῖσα ἐτελεύτα " ἐβάσταζε γὰρ ἀσπίδας καὶ ἄλλα ἕρπε- 
τὰ εἰς τὰ πλοῖα διὰ τὸν πόλεμον" ὡς φυλάττεται οὖν ὑπὸ στρα- 
τιωτῶν, κρύφα δηχϑεῖσα ὑπὸ ἀσπίδος τελευτᾷ διὰ τὸ μὴ ζῶσαν 
αὐτὴν ἀνενεχϑῆναι ἐν τῇ Ῥώμῃ. μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν αὐτῆς 
ἀπηνέχϑη τὸ λείψανον αὐτῆς ἐν τῇ Ῥώμῃ σμυρνιασϑέντα πρὸς 15 
ϑεραπείαν τῆς ἀδελφῆς τοῦ αὐτοῦ «Ἰὐγούστου ᾿Οχταβιανοῦ, κα- 
ϑὰ Θεόφιλος ὃ σοφὸς χρονογράφος συνεγράψατο. οἱ δὲ ἐκϑέμε-- 
€ νοι τὰ πάτρια ᾿“λεξανδρείας τῆς μεγάλης τὴν Κλεοπάτραν ἐν Ai- 
γύπτῳ εἶπαν λειφϑεῖσαν, καὶ ἄλλα δέ τινα μὴ συμφωνοῦντα τοῖς 
“Ῥωμαίων συγγραφεῦσι. 20 


ἹΠετὰ δὲ τὴν τοιαύτην νίχην ὃ αὐτὸς «Αὔγουστος ᾿Οχταβιανὸς 
O 985 ἅμα ᾿“γρίππᾳ τῷ στρατηγῷ καὶ γαμβρῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς κώμης 


6. μιγέντα Ch., μηγέντα Ox. 10. ἀπὸ ἀσπίδος προυσϑεῖσα] ,,Lo- 
cus mutilus: γὰρ aut quid tale supplendum videtur. Ch. 17. ἐκϑέ- 
u&voi] εἰσϑέμενον Ox. 19. λειφϑεῖσαν Ch., ληφϑεῖσαν Ox. 


appulisset; cum Antonio et Cleopatra navali praelio congressus esí: si- 
cuti Virgilius sapiens, in Clypei descriptione, (Aeneidos) libro octavo 
íradidit. Ea vero erat utriusque exercitus militum multitudo, ut terra, 
mareque eisdem operirentur. Ex Antonii autem et Cleopatrae partibus 
tanta fuit strages, ut caesorum sanguine ipsum mare cruentatum ) wide 
videretur. Augustus vero victoria potitus, Antonium interfecit: Cleopa- 
tram autem captivam habens, et in vincula conjiciens; in 'lriumphum 
suum, Romae celebrandum, asservari jussit. Caeterum illa, dum Militum 
esset sub custodia, cavens sibi ne viva Romam deportareturs aspidi (ho- 
rum enim, aliorumque id genus serpentum copiam, in bellum profectura 
sibi comparaverat) occulte sese mordendam praebens, spontaneam sibi 
conscivit mortem. Attamen corpus ejus mortuum, unguentis conditum, 
laesae Octaviae placandae causa, Romam delatum est: uti "Theophilus 
sapiens Chronographus literis mandavit. Verum Alexandrinarum rerum 
scriptores Cleopatram in Aegypto relictam fuisse, nonnulla item ala, a 
Romanis Historicis absona, tradiderunt. 


Post partam hanc victoriam, Augustus Octavianus, una eum Duce 





CHRONOGRAPHIA. L. IX. 221 


ἘΪπείρου ἐξορμήσας xol ἦλϑεν ὑποτάξας τὴν «Αἰγύπτιον χώραν 
καὶ ϑριαμβεύσας τὴν ἑαυτοῦ νίκην. 
- Kol κατιὼν μετὰ τοῦ πλήϑους αὐτοῦ ὑπέταξε τὰς ἄλλας χώ-- 
ρας, καταλύων τὰς τοπαρχίας αὐτῶν. ἦν δὲ ἐνιαυτῶν ιη΄, ὅτε 
δ τριομβυράτωρ ἐγένετο. ἐχράτησε δὲ ὃ τῆς «Αἰγύπτου πόλεμος 
ἔτη πολλά. 

'O δὲ “ὔγουστος ᾿Οχταβιανὸς παρελϑὼν τὴν Εὐρώπην πᾶ- p 
σὰν ἐπέρασεν ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου ἐπὶ τὴν “Χαλκηδόνα πόλιν τῆς 
“σίας. καὶ ἐποίησεν εὐθέως ἄρχοντα ὃν ἠβουλήϑη ἐν τῇ Βιϑυ- 

1ονίᾳ ἐκ τῶν ἰδίων αὐτοῦ ἀνθρώπων ὀνόματι “Ἰαῦσον, διαδεξά.- 
^ 20./ ^ Dx , , ^ ἮΝ 
μενος τὸν ἰϑύνοντα τὴν αὑτὴν χώραν Ζ]᾽ιήναρον τὸν προβληϑέν- 

€. - , - ,ὔ 2 - 3 ^ » c J 
τὰ ὑπὸ τοῦ Καίσαρος τοῦ ϑείου αὐτοῦ" ἣν γὰρ ἤδη ἡ DBi9vvlo 
ἔχουσα ἄρχοντα" ἐπειδὴ πρὸ αὐτοῦ ὃ Πομπήιος Π]άγνος ἦν λα- 

^ ^ MCN , , "ς - 
βὼν τὴν αὐτὴν Βιϑυνίαν, τελευτήσαντος Νικομήδους τοπαρχοῦν-- 
δτος αὐτήν, τοῦ ὄντος ἐκ τοῦ γένους τῶν ἸΠακεδόνων " ὅστις τε- 
λευτῶν εἴασεν αὐτὴν Ῥωμαίοις. 

Τὴν δὲ Γαλατίαν ὑπέταξεν ὃ αὐτὸς “ὔγουστος 0 καὶ Ὄχτα-- Ο 986 
βιανός, νικήσας Ζ͵)ηιόταρον, τετράρχην αὐτῆς" καὶ τειχίσας κώ-- X 

^ / 2 , J , et "2 » 
μὴν τὴν λεγομένην 24ootvgv ἐποίησε πόλιν, ἥντινα ἐχάλεσεν 247- 
20 xvoav διὰ τὸ μέσην αὐτὴν εἶναι δύο ϑαλασσῶν, τῆς τε Ποντικῆς 
χαὶ τῆς ᾿“Δσιᾶνῆς ϑαλάσσης. ϑυσιάσας δὲ κόρην παρϑένον óvó- 
ματι Τρηγορίαν εἷς ἀποχαϑαρισμόν, ποιήσας αὐτὴν ἐπαρχίαν, 
ἐάσας ἐχεῖ Τ Γάλλους στρατιώτας διὰ τὸ φυλάττειν τὴν χώραν καὶ 


1. Dele xol. ^ 4. τοπαρχίας Ch., τοπαρχίήας Ox. 


Agrippa, suo genero, Epiro solvens, Aegyptum perrexit: quam cum in 
potestatem suam redegisset, victoriam '"Triumpho celebravit. 

Inde vero cum exercitu movens, aliis itidem regionibus subactis, prin- 
cipatus earum abrogavit. Annum autem agens decimum octavum, 'Trium- 
vir designatus est; bellum vero Aegyptiacum per multos duravit annos. 

Augustus Octavianus inde, Europam totam praetervectus, Byzantium 
venit: atque inde in Asiam trajiciens, Chalcedonem appulit: ubi Dienaro, 
quem Caesar avunculus Bithyniae praefecerat, summoto; ipse statim, e 
Ducibus suis, Lausum quendam successorem constituit. Bithynia enim 
jampridem Romanae erat ditionis; ex quo Nicomedes rex, ex Macedonum 
stirpe oriundus, ipsam moriturus Romanis legavit: quo demortuo, Pom- 
peio magno cessit ea Provincia. 

Porro Augustus Octavianus, Galatiam quoque, devicto Deiotaro ejus 
regulo, in potestatem suam redegit: Vicumque Arsinem dictum moenibus 
cingens, urbem fecit: quam quod duobus maribus, Pontico atque Asiano, 
interjaceret, Ancyram nominavit: puellaque Virgine, nomine Gregoria, 
in loci lustrationem immolata, et regione in Provinciae formam redacta, 
Milites ibi Gallos, regionis urbisque in praesidium , collocat: et a nomine 


292 — IOANNIS MALALAE 


τὴν πόλιν, καλέσας dc ὄνομα αὐτῶν καὶ τὴν ἐπαρχίαν καὶ τὸν 
V 94 ποταμὸν Γάλλον. ὁμοίως δὲ καὶ τὴν 2dvóluv xal Παμφυλίαν 
τὰς ἐπαρχίας ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ Ζ]ηιοτάρου ἐπαρχουμένας παρέλα- 
βε καὶ ἐποίησεν ὑπὸ Ῥωμαίους, πέμψας Κουρίωνα ὀνόματι στρα- 
τηγὸν αὐτοῦ μετὰ βοηϑείας πολλῆς. Φρυγίαν δὲ Πακατιανὴν 5 
O 287 ὑπὸ τὴν τετραρχίαν τοῦ αὐτοῦ οὖσαν ὑπὸ Ῥωμαίους ἐποίησε, 
πέμψας μετὰ βοηϑείας Πακατιανὸν στρατηγὸν αὐτοῦ. καὶ τὴν 
«“Ζυκαονίαν δὲ παρέλαβε τοπαρχουμένην ὑπὸ “«υκάονος, υἱοῦ τοῦ 
Kánvoc, ὅστις προσέπεσε τῷ αὐτῷ “ὐγούστῳ. καὶ προτρεψάμε-- 
γος αὐτὸν 0 “ἴγουστος, ὡς γενναῖον, ἔλαβεν αὑτὸν ἐπὶ τὴν «4ἴγε-- 10 
πτον. “Συρία δὲ καὶ Χιλικία πρῴην ἐπὶ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου 
ἐγένετο ὑπὸ “Ρωμαίους. 

Β Καταλαβὼν δὲ 0 «“ὔγουστος τὴν Συρίαν εἰσῆλϑεν ἐν ᾿άντιο-- 
χείᾳ τῇ μεγάλῃ, ϑριαμβεῦσαι τὴν κατὰ ᾿Αντωνίου νίκην χαὶ 
Κλεοπάτρας μετὰ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ γαμβροῦ ᾿2γρίππα. ὅστις 15 
“γρίππας τερφϑεὶς τῆς τοποϑεσίας τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας, κτί- 
ζει ἐκεῖ δημόσιον λουτρὸν ἔξω τῆς πόλεως παρὰ τὸ ὄρος, εὑρὼν 
ἐκεῖ πηγήν, ὅπερ ἐκάλεσεν elg ὄνομα ἴδιον τὸ ᾿“γριππιανόν, τὸ νυ-- 
»l λεγόμενον ᾿Ἱμπελινὸν λουτρόν. κτίζει δὲ καὶ δίαιταν οἰχημά- 

O 988 των καὶ βανιάριν, καλέσας τὴν γειτνίαν ᾿1γριππιτῶν. προσέϑηκεφο 
δὲ χτίσας ἐν τῷ ϑεάτρῳ ᾿Δντιοχείας ἄλλην ζώνην ἐπάνω τῆς πρώ-- 
τῆς διὰ τὸν πολὺν δῆμον 0 Ayoínzac. à ! 

Cc Ἐχεῖϑεν δὲ ἐξελϑὼν ὃ «Αὔγουστος κατέλαβε τὴν “Δαοδικέων 


3. Δηιοτάρου Ch., “ιηνιοτάρονυ Ox. 90. βανιάριν] Immo floà- 
νιάριν. — 21. £àvgv Ch., ξωὴν Ox. Conf. p. 99. C. 


ilorum, Provinciam ipsam, (Galatiam,) fluviumque Gallum appellavit. 
Lydiam item, Pamphyliamque, Deiotaro subjectas, Curione duce, cum 
exercitu magno in eas misso, in Romanorum redegit potestatem. Quin 
et Phrygiam Pacatianam. eidem subditam, Pacatiani ducis illuc cum ex- 
ercitu missi ope, Romano adjecit imperio. Lycaoniam etiam, regemque 
ejus Lycaonem , Capnis filium, in deditione accepit: Quem cum virum 
strenuum esse percepisset Augustus, eum sibi comitem adjunxit. Syria 
vero et Cilicia jam olim, Julii Caesaris sub imperio, Romanae fuerant 
ditionis. 

Syriam vero profectus Augustus, Antiochiam adit; de victoria sua 
adversus Antonium et Cleopatram, cum-genere suo Agrippa, ibidem 
triumphaturus. Agrippa vero urbis Antiochiae situ captus, extra urbem, 
ad montem, fonte ibi reperto, Balneum Publicum extruxit: quod, a no- 
mine suo, Agrippianum, ipse nuncupavit: hodie vero, A4mpelinum Bal- 
neum vocatur. Condidit etiam aedificiorum seriem et Balneum; vicum 
Agrippinum vocans. Sed et ob populi Antiocheni frequentiam, "Theatri 
priori circo secundum superaddidit. 

Inde vero discedens Augustus, Laodiceam, Syriae urbem, contendit: 


CHRONOGRAPHIA. L. IX. 223 


πόλιν τῆς Συρίας" xol ἔχτισεν ἐν αὐτῇ τῇ πόλει ϑέατρον μέγα 
πάνυ, στήσας ἑαυτῷ ἐχεῖ στήλην μαρμαρίνην. ἔχτισε δὲ ἐν αὐὖ-- 
τῇ τῇ πόλει καὶ τὸ μέγα τετράπυλον, ὄντα μικρόν" «ol χοσμήσας 
αὐτὸ χίοσι καὶ μαρμάροις ἀνοικοδομήσας καὶ μουσώσας ἐϑριόμι-- 
5 βευσεν ἐν αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ νίκην, στήσας ἐν τῷ αὐτῷ τετραπύλῳ 
στήλην χαλκῆν μετὰ τεσσάρων ἵππων. 
οὐ Καὶ τὴν Φοινίκην δὲ ὑπέταξε" xol πέμψας στρατηγοὺς μετὰ 
βοηϑείας “Τούχουλλον καὶ Πόντιον, οἵτινες ἐνίκησαν Τιγράνην vo- 
παρχοῦντα αὐτῆς καὶ ἐποίησεν αὐτὴν ἐπαρχίαν. καὶ τὴν λεγομέ- 
10 vzv δὲ ᾿“ραβίαν ὑφ᾽ ἑαυτόν, ἤτοι ὑπὸ Ῥωμαίους, ἐποίησε κρα- 
τουμένην ὑπὸ ραβα, βασιλέως βαρβάρων Σαρακηνῶν, καὶ éel- Ὁ 
χισε κώμην ἣν ἐχάλεσε Βόστραν εἰς ὄνομα Βόστρου τοῦ πεμι- 
φϑέντος ὑπὶ αὐτοῦ στρατηγοῦ, καὶ τὰς λοιπὰς δὲ τοπαρχίας δίχα 
τῆς Kannzodoxíac τῆς τοπαρχουμένης ὑπὸ ᾿Ἵρχελάου καὶ τῆς τε- O 989 
15 τραρχίας Ἡρώδου τοῦ τετραρχοῦντος τῆς Ἰουδαίας χώρας, ἐπει-- 
δὴ προσήνεγχαν αὐτῷ ἀμφότεροι δῶρα μεγάλα. 

'O δὲ Ἡρώδης βασιλεὺς τῆς Ιουδαίας πρὸς τιμὴν αὐτοῦ 
ἐποίησε καὶ τὴν ὁδοστρωσίαν τὴν ἔξω τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας τῆς 
μεγάλης, ἦν γὰρ δύσβατος, στρώσας αὐτὴν λευκαῖς πλάκαις. 

920 ἐχάλεσαν δὲ ἀμφότεροι τοπάρχαι τὰς μητροπόλεις αὑτῶν πρὸς 
τιμὴν αὐτοῦ εἰς ὄνομα τοῦ Καίσαρος" ὃ μὲν Ἡρώδης βασιλεὺς E 

8. Τιγράνην Ch., Τιγράνον Ox. 14. Καπποδοκίας Ox. ^ ibid. 

τοπαρχίας τῆς — ὑπὸ ᾿Δρχελάου δίχα vig] ,,Locus iste manifesto 

mendosus: itaque suspicor legendum ; Καὶ τὰς λοιπὰς δὲ τοπαρχίας 

(κατέλυσε sive ὑπέταξε.) δίχα τῆς Καππαδοκίας: τῆς τοπαρχου- 


μένης ὑπὸ ᾿Αρχελάου, καὶ τῆς τετραρχίας Ἡρώδου, etc. Ch. 
21. μὴν Ox. 


ubi 'Pheatro magnifico extructo, statuam Marmoream sibi erexit. 'Te- 
trapylum etiam in eadem urbe, parvulum quod erat, ubi amplum effe- 
cisset, columnisque marmoreis, et Musivo adornasset; posita in eodem 
aenea statua, cum quatuor equis, ibidem quoque de victoria sua trium- 
phum egit. ; 

Inde Lucullo, e£ Pontio ducibus, adversus 'Tigranem, Phoeniciae re- 
gem, cum exercitu missis; ipsum profligavit, regionemque ejus Provin- 
ciam fecit. Arabiam etiam, quae Arabi, Barbarorum Saracenorum regi 
paruit, sibi, id est, Romano imperio subjugavit. Vicum etiam quendam 
muro cingens, Bostram vocavit, in nomen Bostri ducis, in Arabes a se 
missi. Similiter etiam et in reliquis fecit Principatibus; Cappadocia Ar- 
chelai et Judaea Herodis regno, exceptis: amplis enim illum uterque mu- 
neribus donaverat. 

Herodes autem, Judaeae rex, illius etiam in honorem, viam publi- 
cam extra Antiochiam urbem transitu difficilem, albis lapidibus stravit. 
Uterque vero principem regni sui urbem, Caesaris nomine, Augusti in 
honorem, nominavit, Herodes rex Stratonis Turrim, antea dictam, Cae- 


ue 1 


224 ᾿ IOANNIS MALALAE 


καὶ τοπάρχης ἐκάλεσε Καισάρειαν Παλαιστίνης, τὴν πρῴην λε- 
γομένην Στράτωνος πύργον, ὃ δὲ ᾿Ἰρχέλαος βασιλεὺς καὶ τοπάρ- 
χης ἐχάλεσε Καισάρειαν Καππαδοκίας τὴν πρῴην λεγομένην Maá- 

O 290 ζαχαν. ἦν γὰρ ὃ Καῖσαρ ϑεῖος τοῦ αὐτοῦ ““ὐγούστου τοῦ παρε- 
σχηκότος αὐτοῖς ἔχειν τῆς τετραρχίας τὴν βασιλείαν ἐπὶ τῶν τῆς 5 
ζωῆς αὐτῶν χρόνων. | 

Καὶ ἐξορμήσας ἐκ τῆς Παλαιστίνης παρέλαβε καὶ τὴν Aiyv- 
zrov' καὶ ὑποτάξας αὐτὴν εἰσῆλθεν ἐν ““λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ, 
V 95 xoi ἐχεῖ ἐθριάμβευσε τὴν ἰδίαν νίκην, ποιήσας καὶ τὴν “Ἰγυπτον 
ὑπὸ “Ῥωμαίους. καὶ ἔδωκεν ἄρχειν αὐτῶν τῶν «Αϊγυπτίων ἐν 10 
᾿λ4λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ. ἐν πρώτοις ἄρχοντα 2x τῶν ἰδίων αὐτοῦ 
ἀνθρώπων ὀνόματι Κορνήλιον Γάλλον " ᾧτινι ἔδωκεν ἀξίαν ad- 
γουσταλίου τοῦ ᾿ἰδίου ὀνόματος σήμαντρον. 
Καὶ ἐκ τῆς Αἰγύπτου περάσας ὃ αὐτὸς Αὔγουστος ἀνῆλϑεν 
ἐπὶ τὴν Ῥώμην, ὑπτιωϑεὶς καὶ ἀπονενοημένος, ὡς ὑποτάξας τὸν 15 
κόσμον" καὶ τυρανγήσας τὴν σύγκλητον ἐβασίλευσεν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ 
ἐν ὑπερηφανίᾳ ὥν, ἀνελὼν καὶ τὸν Βροῦτον τὸν φονεύσαντα τὸν 
Καίσαρα τὸν αὐτοῦ ϑεῖον. ὅντινα Βροῦτον φυλάττοντα τὴν 
Θεσσαλίαν μετὰ βοηϑείας πέμψας ἀπεκεφάλισεν ἐπὶ τῆς ὕπα-- 
B τείας Καλβισιανοῦ καὶ Πολλίωνος, καϑὼς “Ἰουκανὸς ὃ σοφὸς 90 
“Ῥωμαίων ποιητὴς συνεγράψατο. 
"Hv δὲ τοῖς χρόνοις τούτοις Σωσίβιός τις ᾿Αντιοχεὺς συγκλη-- 

O 291 τικὸς ἀνελϑὼν μετὰ τοῦ «Αὐγούστου ἐν τῇ Ῥώμῃ καὶ τελευτᾷ 
καταλιπὼν τὴν πρόσοδον αὐτοῦ τῇ ἰδίᾳ πόλει εἰς τὸ ἐπιτελεῖσθαι 
ἐν αὐτῇ κατὰ πενταετηρίδα τριάκοντα ἡμέρας τοῦ ὑπερβερεταίου 


1. Παλαιστίνης Ch., Παλαιστίνην Ox. 17. ὑπερηφανείᾳ Ox. 


saream. Palaestinae: Archelaus vero rex, Mazaca quae fuit, Caesaream 
Cappadociae vocavit. Augusti enim, qui utrique Principatum suum du- 
rante eorum vita, concesserat, Caesar avunculus fuit, 

A Palaestina in Aegyptum progressus, eam subjugavit: cumque in 
Romanam servitutem redegisset, Alexandriam ingressus, de victoria sua 
triumphavit. Civitati autem huic primus Praefectum ex suis dedit, no- 
mine Cornelium Gallum: quem et Augustalis dignitate, nominis sui insi- 
gni, cohonestavit. 

Augustus deinde Aegypto solvens, Romam reversus est; summa fre- 
tus, ob orbem domitum, et fiducia et securitate. Senatum vero sibi ha- 
beus in omnibus obedientem, pro arbitratu suo omnia disposuit. Brutum 
etiam, Caesaris avunculi percussorem , qui "Thessaliam armis sumptis oc- 
cupaverat, comprehensum, capite multavit, Calvisiano et Pollione Coss. 
uti Lucanus, sapiens Romanorum Poeta, memoriae prodidit. 

Hac tempestate Sosibius quidam, Senator Antiochensis, Romam cum 
Augusto veniens, diem suum obiit: 'l'estamento vero facultates omnes ur- 
bi suae addixerat; uti singulis lustris, mense Octobri, per dies totos xxx 


* ga 


CHRONOGRAPHIA. L. IX. 225 


- , - » 
μηνὸς ἀγῶνας ἀἄχροαμάτων καὶ ϑυμελικῶν, σκηνικῶν, πάντων καὶ 
ἀϑλητῶν καὶ ἱππικὸν ἀγῶνα. 

Καὶ κατέφϑασεν iv ᾿“ντιοχείᾳ ἐν τῇ δευτέρᾳ παρουσίᾳ αὖ-- 
τοῦ ὃ γαμβρὸς τοῦ αὐτοῦ .4iyoíorov ᾿ἠγρίππας, καὶ ἐξεχόϊσε 

- w € - ^ , e “ . ^^ Ὅς i , 
5100 παλαιοῦ ἱππικοῦ τὰ χώματα ἅπερ εἶχεν ἐκ τῶν πρῴην qó- 
, , 

βων" καὶ ἐθεώρησε τὴν πολύτροπον ϑέαν ὃ αὐτός" καὶ ϑαυμά-- 

σας ἐξῆλϑεν ἐχεῖϑεν. ἔχτισε δὲ πρῴην τὸ αὐτὸ παλαιὸν ἱππιχὸν C 

χαὶ τὸ “παλαιὸν παλάτιον ἐκ τῶν ἰδίων Κοίΐντος [δὲ] ἸΠαρκιανὸς 

075 “Ῥωμαίων, κατελϑὼν ἐν “Αντιοχείᾳ τῆς Συρίας πρὸς Φίλιππον 
10 τὸν βαρύπουν τὸν ΠΙακεδόνα τὸν βασιλεύοντα ἐν «Ἀντιοχείᾳ τυ- 

πῶσαι φόρους διδόναι αὐτὸν Ρωμαίοις. 

Ἐγένετο βασιλεὺς Ρωμαίων πρῶτος καὶ μόνος καὶ ὀργιοφάν-- 

c 3-w , » , 2 , c n el 
τῆς ὃ αὐτὸς ϑειότατος “Αὔγουστος " xol ἐχρημάτιζεν ἑαυτὸν οὕ-- 
τως, «ὔγουστος Καῖσαρ Ὀκχταβιανὸς τροπαιοῦχος σεβαστὸς O 992 

15 κραταιὸς ἱμπεράτωρ, ὕπερ ἐστὶν αὐτοχράτωρ. καὶ ἐβασίλευσεν 
ε 3. » * , » , - , € - 
ὃ αὐτὸς «γουστος τὰ πάντα ἔτη vg. τῇ δὲ ϑέᾳ ὑπῆρχε κον-- 
δοειδής, λεπτός, ἁπλόϑριξ, εὐόφϑαλμος, εὔρινος. 

"Ev δὲ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἔχτισε τὸ ἱερὸν τοῦ ΖΙιὸς ἐν τῇ Ῥώμῃ, D 

, , , 
ἀνανεώσας xol τὸ Καπετώλιον, ποιήσας τὰ ἀμφότερα φοβερὰ 
φοχτίσματα. 


1. πάντων omisit Chron. Pasch. p. 192. B. —Comparatis p. 105. B, 
C legendum puto τραγικῶν. lbidem est ἱππικῶν. 8. Κοΐντος 
δὲ Mogxiwevóg δὴξ Ῥωμαίων͵ ,Locus mendosus: δὲ mihi omnino 
παρέλκειν videtur. Quinam vero sint, quos hic memorat, Quintus 
Marcianus et Philippus Barypus, doctioribus inquirendum permitto. 
Forte Ῥωμαίων redundat, et ó7& cognomen est. Certe Marcium 
Regem habemus Cos. in Fastis Siculis, ad finem Olympiadis crxxvr.** 
Ch. 18. αὐτοῦ] τῇ αὐτοῦ ed. Veneta. 


Ludi omnifarii, '"Thymelici, Scenici, Athletici et Equestres, populo ex- 
hiberentur. 

Agrippa vero, Augusti gener, Antiochiam secundo visens, Circum 

* veterem, a ruderibus ruinarum prioribus terrae motibus factarum , repur- 
gari curavit: ubi cum Ludos hosce varios summa cum admiratione spe- 
ctasset, exinde discessit. Circum autem hunc veterem olim condidit Quin- 
tus Marcianus, Dux Romanus, cum Antiochiam Syriae, vectigal Romanis 
pendendum Philippo Barypo, Macedoni, ad Antiochiam regnanti indicendi 
causa advenisset. 

Idem divinissimus Augustus, Romanorum imperator et Monarcha 
primus, Sacrorumque Antistes erat: Cognomenta autem ista sibi arroga- 
vit. Jfugustus Caesar Octavianus, victor augustus invictus, imperator, 
quod (Graecis) sonat, αὐτοχράτωρ. lmperavit autem Augustus in uni- 
versum annos Lyr, Erat vero statura curta, gracilis, capillitio lento ac 
porrecto, pulchris oculis, naso eleganti. 

Eo imperante Jovis Fanum extructum est, Capitoliumque instaura- 
tum: utrumque aedificium plane stupendum. 

loannes Malalas. 15 


296 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L.X. 


Τῷ δὲ A9' ἔτει καὶ μηνὶ τῷ δεκάτῳ τῆς βασιλείας αὐτοῦ 
ἐθέσπισεν ἐκφωνήσας δόγμα ὥστε ἀπογραφῆναι πᾶσαν τὴν re 
αὐτὸν γενομένην γῆν xal ἣν πρῴην εἶχον οἱ Ῥωμαῖοι ἐπὶ τῆς 
ὑπατείας ᾿1γρίππου τὸ δεύτερον καὶ ΖΙονάτου. καὶ ἀπεγράφη 
πᾶσα ἡ ὑπὸ Ῥωμαίους γῆ διὰ Εὐμενοῦς καὶ ᾿Ἵττάλου συγκλητι- 5 
κῶν Ῥωμαίων. εἶχε γὰρ πολὺν φόβον" ὀργίλος γὰρ ἦν πάνυ. 

ἹΠετὰ δὲ τὸ διελϑεῖν τὸ μα΄ ἔτος καὶ μῆνα τὸν ἕκτον τῆς 

E βασιλείας αὐτοῦ ἐν τῷ δύστρῳ μηνὶ κε’, ὥραν ἡμερινὴν δευτέ- 
pav, ἡμέρᾳ κυριακῇ εὐηγγελίσατο ἐν Ναζαρὲτ τῇ πόλει ὃ ἀρχάγ-- 
γελος Γαβριὴλ τὴν ἁγίαν παρϑένον zal ϑεοτόχον lMagíuv ἐν 10 
ὑπατείᾳ Κουϊνίου καὶ zdoyylvov , ἡγεμονεύοντος δὲ τῆς Συρίας 
Οὐτιλλίου τοῦ καὶ προαχϑέντος νεωστὶ ὑπὸ τοῦ «Αὐγούστου 


Καίσαρος. 


5. Εὐμενοῦς De hoc accentu v. Eustathius ad Odyss. p. 583. 34. 
11. Kovivíov ] Kovívzov? 12. Οὐτιλλίου] Οὐιτελλίου corrigen- 


dum cum Ch. 


Anno autem regni xxxix, mense x, Agrippa 11, et Donato Coss. edi- 
cto jussit, ut regiones omnes Imperio Romano subditae, tam eae quas 
ipse subjugaverat, quam quas antea tenuerunt Romani, censerentur. Ta- 
ctus est autem iste Census, per totum imperium Romanum, ab Eumene 
et Attalo, Senatorii ordinis hominibus. Magnam enim apud omnes habuit 
reverentiam; ut qui ad iram pronissimus erat. : 

Exacto autem regni ejus anno xri, menseque vi, Martii xxv, hora 
diei r, die Dominico, Beata virgo, ac Deipara, Maria, ab Archangelo 
Gabriele, in urbe Nazareth, laetum nuncium accepit; Quinto et Longino 
Coss. Vitellio autem Syriae Praefecto, ab Augusto Caesare recens con- 


stituto. 





(0 I-0z-I. 


ΧΡΟΝΩ͂Ν BAZIAEIAZ ATDTOTZTOT ΚΑΙ 
ENANOPSIIHZES2Z OEOT. 


i 
Ius δὲ τῷ uf' ἔτει καὶ μηνὶ τῷ δ᾽ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ 
Αὐγούστου ἐγεννήϑη ὃ κύριος ἡμῶν καὶ ϑεὸς Ἰησοῦς ὃ Χρι- 
στὸς τῇ πρὸ | καλανδῶν ἰἸανουαρίων μηνὶ δεκεμβρίῳ κεῖ, 
ὥραν ἡμερινὴν ἑβδόμην, ἐν πόλει τῆς ᾿Ιουδαίας ὀνόματι Bg- 

59Adu, πλησίον οὖσαν τῆς Ἱερουσαλήμ, ἔτους κατὰ ᾿Αντιόχειαν 
τὴν μεγάλην χρηματίζοντος μβ', ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Kv- 
ρηνίου τοῦ ἀπὸ ὑπάτων, ὑπατεύοντος δὲ τοῦ αὐτοῦ Ὀχταβια- 
γοῦ καὶ Σιλουανοῦ, τοπαρχοῦντος δέ, ἤτοι βασιλεύοντος, τῆς 
Ἰουδαίας Ἡρώδου τοῦ βασιλέως. 

10 Συνάγεται οὖν ἀπὸ ᾿ἡδὰμ ἕως τοῦ Φαλέκ, υἱοῦ Ἕβερ, ἔτη 
βφλγ', καὶ ἀπὸ Gaii ἕως τοῦ μβ' ἔτους τῆς βασιλείας «Τὐγού- 


8. Ἰανουαρίων Ch., Ἰαννουαρίῳ Ox. Sic et infra saepius. δ. οὖ- 
σαν] V. ad p. 54. A. 6, Κυρηνίου] Conf. Lucae cap. II. 2. 


LIBER X. 


DE TEMPORIBUS AUGUSTI IMPERATOR!S ET 
DEI INCARNATIONE. 


Aa autem ΧΕ, mense Iv, Augusti imperantis, vim Kal. Januarias, 
Decembris xxv, hora diei vir, natus est Dominus Deus noster, Jesus Chri- 
stus, in civitate Judaeae, nomine Bethleem, Hierosolymis vicina: (erat 
is annus Aerae Antiochenae xL1,) Cyrenio, viro Consulari, Syriae tunc 
temporis Praefecto, Octaviano ipso, et Silvano Coss. Herode vero Judaeae 
regauum tenente. 

Numerantur ergo ab Adamo, ad Phalecum usque, Eberi F. anni 
wwpxxxur; a Phaleco vero, ad Augusti Caesaris regni annum ΧΕΙ, auni 


O 293 
Υ 96 


A 


O 294 


B 


228 IOANNIS MALALAE 


στὸυ Καίσαρος ἔτη 875b, ὡς συνάγεσθαι ἀπὸ ᾿Αδὰμ τοῦ 
πρωτοπλάστου ἕως τῆς κατὰ σάρχα γεννήσεως τοῦ χυρίου ἡμῶν 
Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ μβ΄ ἔτους τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ di 
γούστου Καίσαρος ἔτη εφ΄. 

Καὶ λοιπὸν συνανεστράφη ἐπὶ τῆς γῆς τοῖς ἀνθρώποις ὃ χύ-- 5 
ριος ἡμῶν καὶ ϑεός, ὡς ἐν ταῖς γραφαῖς ἐμφέρεται, ἔτη λγ΄, ὥς 
γίνεσϑαι ἀπὸ ᾿δὰμ ἕως τῆς τοῦ χυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ 
κατὰ σάρχα γεννήσεως καὶ σταυρώσεως ἔτη εφλγ΄. ὃ γὰρ Φα- 
Aix κατὰ τὴν προφητικὴν φωνὴν ἸΠωσέως τὸ ἥμισυ λέγεται τοῦ 
χρόνου τῆς μελλούσης τοῦ Χριστοῦ παρουσίας. ὥσπερ γὰρ τὸν 10 

€ ἄνθρωπον τῇ ἕχτῃ ἡμέρᾳ ἔπλασεν, ὡς ἸΠωσῆς ἐξέϑετο, συντά-- 
Eac ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν αὐτοῦ καὶ τοῦτο, ,,καὶ ἐστὶν ἦ ula Tju£- 
ρα κυρίου ὡσεὶ χίλια ἔτη,“ τῇ δὲ ἕκτῃ ἡμέρᾳ, ὡς προεῖπεν ἣ 
O 295 γραφή, ἔπλασεν ὃ ϑεὸς τὸν ἄνϑρωπον, καὶ ὑπέπεσε τῇ ἁμαρτίᾳ 
6 ἄνϑρωπος" ὡς δῆλον εἶναι ὅτε οὕτω καὶ τῇ ἕκτῃ ἡμέρᾳ τῆς 15 
χιλιάδος ἐπὶ τῆς γῆς ἐφάνη ὃ δεσπότης ἡμῶν Ἰησοῦς ὃ “Χριστός, 
καὶ ἔσωσε τὸν ἄνθρωπον διὰ τοῦ σταυροῦ καὶ τῆς ἀναστάσεως " 
ἅτινα συνεγράψατο Κλήμης, Θεόφιλος, καὶ Τιμιόϑεος, οἵ σο- 
qol χρονογράφοι, ὁμοφωνήσαντες. . 0 δὲ ϑεοφιλέστατος χρονο-- 
γράφος Εὐσέβιος ὃ Παμφίλου ὃ γενόμενος ἐπίσκοπος Καισα-- 90 
θείας Παλαιστίνης τῇ μὲν ἕκτῃ χιλιάδι τῶν ἐνιαυτῶν λέγει καὶ 


11. συντάξας ἐν τοῖς ὑπομνήμασιν αὐτοῦ] Haec Mosis verba ha- 
bentur in hymno ejus, inter Psalmos Davidicos numero XC. quae etiam 
repetuntur, Petri Epist. IL. cap. III. ver. VIII Ἕν δὲ τοῦτο μὴ 
λανθανέτω ὑμᾶς ἀγαπητοὶ. ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡς χίλια 
ἔτη. καὶ χίλια ἔτη ὡς μία ἡμέρα.“ Ch. 20, Εὐσέβιος Vid. ad 
p. 92. A. — 21. μὲν] μὲν γὰρ Ox. 


sunt wwnccccLxvi: adeo ut ab Adamo, primo homine, ad Incarnationem 
D. N. Jesu Christi, id est, ad Augusti Caesaris Imperantis annum xri, 
anni effluxerint wxwwnwD. 
Conversationem suam denique habuit in terra cum hominibus per an- 
' mos xxxi; sicut testantur S. Scripturae. Ab Adamo igitur, ad D. N. 
Jesum Christum in carne Crucifixum, anni habentur wwwwwpxxxir, Pha- 
lecus enim, secundum Mosis Prophetiam, dimidium dicitur temporis Chri- 
st futuri adventus. Quemadmodum enim hominem Deus die sexto for- 
mavit, uti Moses scriptis suis testatus est; (qui etiam et hoc addit, apud 
Dominum, scilice£, unum diem idem esse, ac Mille annos: die vero sexto, 
ut antea diximus ex scriptura, Deus hominem formavit; qui deinde in 
poc lapsus est:) consentaneum omnino videtur, ut sexto etiam die 
illenario in terris appareret D. N. Jesus Christus, Passione, et resur- 
rectione sua hominem salvaturus. Haec vero a sapientissimis Chronogra- 
phis Clemente, '"Theophilo et 'Timotheo, inter se consentientibus, accepi- 
mus, Eusebius autem Pamphili, Caesareae Palaestinae Episcopus, ef ipse 


b. * 


CHRONOGRAPHIA.. L. X. 229 


» 24 ^ e ^- ! ^ 
αὐτὸς φανῆναι τὸν ὅλων σωτῆρα καὶ κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, 
Á - Um - - - 
κατὰ τὸν ἀριϑμὸν τῶν ἕξ ἡμερῶν τῆς πλάσεως TOU ᾿Ἴδάμ' πρὸν 
τοῦ δὲ πληρωθῆναι τὸ ἑξακισχιλιοστὸν ἔτος εἶπεν ὅτε ἐφάνη ἐπὶ 
- M € , c - M 
τῆς γῆς 0 χύριος ἡμῶν καὶ θεὸς Ἰησοῦς Χριστὸς ῥύσασϑαε 
^ - , 
5 τὸ γένος τῶν ἀνϑρώπων" καὶ ἐγεννήϑη καὶ ἐνηνθρώπησε, φησί, 
- δν » » - - 
τῷ ,Q ἔτει" ἔπαϑε xal ἀνέστη ὃ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ὃ Χρι- 
^ , - - - 
στὸς xal ἀνελήφϑη τῷ pk ἔτε. ἐν δὲ τῷ ἑξακισχιλιοστῷ 
*, ^ - 
ἔτει συμφωνοῦσιν ἅπαντες φανῆναι τὸν κύριον" χἂν σὺν πλέον γ 97 
» » A » 5 - 
xüv ἔλασσον, εἰς τὸ ς ἔτος εἶπαν φανῆναι κατὰ τὴν προφητι- 
^ , c - ^ 
10 χὴν φωνήν, καὶ μὴ ὁμοφωνοῦσιν ἐκϑέμενοι περὶ τὸν ἀριϑμὸν τῶν 
! - 3 , , » , c c 
ἐνιαυτῶν, i» ἐσχάτοις καιροῖς ἐφάγη, ὡς ἡ Ota γραφὴ ση- 
patre, 


"Eni δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ “4ὐγούστου Καίσαρος σε- Q 99g 
βαστοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας πόλις τῆς Παλαιστίγης ὀνόματε 
15 :Σαλαμίνη. ἥντινα πόλιν ἐγείρας ὃ αἰτὸς “ἔγουστος ἐπεχάλεσε 
Zlióg πόλιν. 


Ἡρώδης δὲ ὃ τοπάρχης, ἤτοι βασιλεύς, τῆς Ἰουδαίας ἐν 
αὐτῷ τῷ χρόνῳ ἐδιδάχϑη ὅτι κατάσχοποι μάγοι ἀπὸ Περσίδος 
εἰσῆλθον tic τὴν Ἰουδαίαν χώραν" καὶ ἐκέλευσεν αὐτοὺς συσχε- 

20 ϑῆναι. ἦλϑον γὰρ ἀπὸ τῆς Περσίδος μάγοι, γνόντες, ὡς uv- p 
στιχοί, διὰ τοῦ φανέντος ἀστέρος τοῦ μηνύσαντος εἰς τὴν ἄνα- 
τολὴν τὴν τοῦ σωτῆρος Χριστοῦ ἐνανθρώπησιν, δῶρα φέραν- 


9. s] s' Ox. 10. xoi] xà»? ibid. τὸν Ch., τῶν Ox. 
22. ἐνανθρώπησιν Ch., ἐνανθρωπήσεως Ox. 


omnium Dominum e£ Salvatorem, Jesum Christum, sexto annorum Mille- 
nario, secundum numerum diei, quo factus est Adamus, apparuisse fate- 
tur: ,,ante impletum, inquiens, sextum Millenarium annorum terris sese 
exhibuit D. N. Jesus Christus; uti genus humanum liberaret. Natum 
autem esse, et incarnatum anno Mundi wwwwwD, esse etiam passum, et: 
resurrexisse, inque coelos assumptum anno wmwMwwDpxxximn, affirmat idem. 
Utcunque igitur inter Scriptores haud convenit, de numero adventus Do- 
mini, aliis plures, pauciores aliis numerantibus, in hoc tamen sunt omnes, 
illum aetate Mundi sexta, juxta dictum Propheticum, apparuisse. Ulti- 
mis enim temporibus venisse, testatur S. scriptura. 


Augusti Caesaris sub imperio, iram divinam experta est Salamine, 
Palaestinae urbs. Hanc Augustus refecit, et Diospolim vocavit. 


Sub hoc tempus Herodes, Judaeorum rex, Magos quosdam, Judaeam 
explorandi causa advenisse edoctus, eos comprehendi jussit. Magi enim 
hi, Mysteriorum haud ignari, cum ex stella in oriente visa, Christum in 
carne venisse intellexissent; dona secum ferentes, eum, tamquam regem 


230 IOANNIS MALALAE 


Li ^ , - 
τες αὐτῷ, ὡς βασιλεῖ μεγάλῳ καὶ νικητῇ. οἵτινες εἰς τὴν ἄνα-- 
τολὴν ἐλθόντες ἐπηρώτων, Ποῦ ἐστιν ὃ τεχϑεὶς βασιλεὺς τῶν 
Ἰουδαίων; καὶ ἐϑρυλλήϑησαν τοῖς Ἰουδαίοις. οἵτινες μάγοι γνω-- — 
σϑέντες συνεσχέϑησαν καὶ εἰσηνέχϑησαν τῷ ἫἩ ρώδῃ βασιλεῖ, 
χαὶ ἐπηρώτησεν αὐτούς, Zhi τί ἐπὶ τὴν Ιουδαίαν χώραν ἐγένε--5 
c9e κατάσχοποι; καὶ ἀνήγαγον αὐτῷ οἱ μάγοι τὸ τοῦ ἀστέρος 
- - ' ^ 
ϑαῦμα, καὶ ὅτι μέγας βασιλεὺς ἐγεννήϑη τῷ κόσμῳ, xol ὅτι δῶ-- 
Qo. αὐτῷ ἐνεγχόντες παρεγενόμεθα, ὡς βασιλεῖ μεγάλῳ, προσενέγ-- 
Ο καὶ αὐτῷ ἃ ἐπιφερόμεϑα δῶρα, ὡς ϑεῷ. εἴδομεν γὰρ αὐτοῦ 
óv ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ, καὶ A9 σκυνῆσαι αὐτῷ. δ. 
τὸν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ, καὶ ἤλϑομεν προσκυνῆ ὥ. 010 
- , er 
δὲ Ηρώδης ἀκούσας ταῦτα ἔκϑαμβος ἔμεινε, λογιζόμενος ὅτε 
O 297 μετὰ “Ζ“ὔγουστον Καίσαρα ποίας ἐστὶ δυνάμεως ὃ γεννηθεὶς βα- 
5 
σιλεύς. ἦσαν οὖν ἐλϑόντες oí μάγοι ἐν Ἱεροσολύμοις iv ὗπα-- 
m 3 - ε 
τείᾳ Οὐϊνδικίου καὶ Οὐαλερίουι ἠχριβώσατο οὖν nag αὐτῶν ὃ 
H , ^ , - , 2 ,ὔ Bs; 3 nt, - 
Ἡρώδης τὸν χρόνον τοῦ φανέντος ἀστέρος, καὶ εἶπεν αὐτοῖς τοῖς 15 
΄ e 3Jy2 ^ e 3 7 τὶ , » , e 
μάγοις Ort ᾿Εὰν εὕρητε αὐτόν, ἐλθόντες ἀπαγγείλατέ uot, ὅπως 
κἀγὰ ἐλϑὼν προσχυνήσω αὐτῷ. καὶ ἀπελϑόντες οἱ μάγοι, 
ε ^ * - - - 
δδηγούμενοι ὑπὸ τοῦ ἀστέρος, ov ἑωράκασιν ἐν τῇ ἀνατολῇ, qu- 
ρον τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ ἐν Βηϑλεὲμ τῇ πόλει, 
^ , 5 A o - - , - - 
D xci πεσόντες εἷς τὸ ἔδαφος τῆς γῆς προσεκύνησαν τῷ 0030.90 
La - 5 p u EJ - 
XguotQ*: ἔλεγον γὰρ ἐν ἑαυτοῖς ὅτι τὸν μείζονα αὐτοῦ ϑεὸν 
ὑποδειχνύει ἡμῖν οὗτος ὃ ἀστήρ, ὃν ἡμεῖς τιμῶμεν, ὡς ϑεόν. 
iT] 
U 


- cr 


c ^ 
xol προσενέγχαντες αὐτῷ δῶρα ἅπερ ἐβάσταζον, ὡς ϑεῷ, xol 


1. εἰς τὴν ἀνατολὴν lmmo ἐκ τῆς ἀνατολῆς; nisi verba male repe- 
tita sunt. 


magnum et victorem, veneraturi advenerant. Orientem itaque versus 
cursum suum dirigentes, ubi natus esset Judaeorum Rex, sciscitati sunt. 
Fama autem eorum inter Judaeos passim ferebatur; donec noti tandem 
comprehensique, ad Herodem regem perducerentur. Ei vero, quamobrem 
Judaeam explorandi causa advenerant, interroganti, responderunt; se, 
stella mirabili in Oriente visa monitos, Regem Magnum mundo natum 
esse, dona ei, ceu Regi Magno oblaturos, illumque ut Deum veneratu- 
ros, advenisse. His auditis, Herodes admirabundus obstupuit, secum re- 

utans, secundum Caesarem quantae potestatis esse potuerit Rex iste. 
Magi autem isti Hierosolymas venerunt, Vindicio et Valerio Coss. Hero- 
des vero tempus, quo stella apparuit, a Magis diligenter exquirens, di- 
misit eos, dicens; si inveniatis eum, mihi renuncietis vellem, ut et ego 
adiens, illum venerer. Magi itaque abeuntes, et ipsam, quam in Orien- 
te viderant, stellam viae ducem habentes, Jesum et matrem ejus, in ur- 
be Bethleem invenerunt. Inter se vero dicentes; ,,stella ista, quam nos 
pro Deo habemus, Deum certe se majorem nobis exhibet:** in terram 
proni cadentes, donaque, quae attulerant, ei, ceu Deo, offerentes, Chri- 
Stum salvatorem venerati sunt. Divinitus vero admoniti, Herode Rege 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 231 


χρηματισϑέντες, δι᾽ ἄλλης 0000, τῆς τοῦ λιμίτου, ἀνῆλϑον dg 
“τὰ Περσικὰ μέρη, καταφρονήσαντες τοῦ Ἡρώδου βασιλέως. 

Καὶ ὡς παιχϑεὶς 0 αὐτὸς Ἡρώδης βασιλεὺς ὑπὸ τῶν μάγων 

ἐθυμώθη" καὶ περιευγασάμενος ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων τῶν Tov- 

5 δαίων ποῦ ὃ Χριστὸς γεννᾶται, ἔμαϑε. καὶ πέμψας τοὺς στρα- 
τιώτας ἔσφαξε πάντα τὰ νήπια ἐν Βηϑλεὲμ τῇ πόλει τῆς Ἴου- 
δαίας, xoSuc7 ϑεία λέγει γραφή. καὶ ληφϑεὶς εὐθέως ὃ Ἥρώ-- 
ϑης πάϑει ἀνιάτῳ σχωληχόβρωτος ἐγένετο καὶ ἀπέϑανε, καὶ 
ἐγένετο βασιλεύς, ἤτοι τοπάρχης, τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔϑνους ᾿ρχέ- 

i10Aaog ὃ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη 9', ἐν ὑπατείᾳ “Ταμία καὶ Σερελλιανοῦ, 
χαϑὼς ὃ σοφώτατος Κλήμης ὃ χρονογράφος ἐξέϑετο. 

'O δὲ ““ὔγουστος Καῖσαρ ᾿ΟὈκταβιανὸς τῷ ve ἔτει τῆς βα- 
σιλείας αὐτοῦ μηνὶ ὀχτωβρίῳ τῷ καὶ ὑπερβερεταίῳ ἀπῆλ-- 
ϑὲν εἷς τὸ μαντεῖον" xol ποιήσας ἑκατόμβην ϑυσίαν ἐπηρώτη- 

15σε, Τίς ue? ἐμὲ βασιλεύσει τῆς Ῥωμαϊκῆς πολιτείας; καὶ οὐκ 
ἐδόϑη αὐτῷ ἀπόχρισις ἐκ τῆς Πυϑίας. καὶ πάλιν ἐποίησεν ἄλ-- 
λην ϑυσίαν, xoi ἐπηρώτησε τὴν Πυϑίαν τὸ διὰ τί οὐκ ἐδόϑη 
αὐτῷ ἀπόχρισις, ἀλλὰ σιγᾷ τὸ μαντεῖον. καὶ ἐῤῥέϑη αὐτῷ ἀπὸ 
τῆς Πυϑίας ταῦτα. 
90 Παῖς Ἑβραῖος κέλεταί με ϑεὸς μακάρεσσιν ἀνάσσων 
τόνδε δόμον προλιπεῖν καὶ ἄϊδος αὖϑις ἱκέσϑαι. 


4. ἐϑυμώϑη Ch., Matthaei II. 16., ἐϑυμιώϑη Ox. 7. λέγει 
Matth. l. c. — 8. σκωληκόβροτος Ox. 90. ϑεὸς] ϑεοῖς Suidas v. 
Αὔγουστος. 91. ἄϊδος] ἀΐδην Suidas, ὁδὸν Cedrenus p. 182. C. 


insuper habito, ad limites divertentes, per avia tandem ad Persidem eva- 
serunt. 

Herodes ubi se a Magis delusum esse sensisset, ira commotus est: 
curiosius itaque a Pontificibus Judaeorum inquirens, ubi Christus nasce- 
retur; et Bethleem Judaeae, locum esse edoctus; missis illuc militibus, 
infantes omnes neci dedit: sicuti sacrae testantur Scripturae. Herodes 
wero morbo incurabili statim correptus, a vermibus exesus interiit. Hunc 
in regno Judaeorum excepit Archelaus, ejus filius, Lamia et Serelliano 
Coss, regnavitque annos 1x, sicuti Clemens , sapientissimus Chronographus 
scriptum reliquit. 

Augustus vero Caesar Octavianus, imperii sui anno nv, mense Hy- 
perberetaeo, sive Octobri, Oraculum adit: factaque Hecatombe, Pythiam 
rogavit, dicendo. ,,Quis, post Me, Romana tenebit sceptra?'** Vate ve- 
ro nihil respondente, sacra iterum peregit, et secunda vice sciscitatus 
est: ,,Quare, inquiens, Oraculum silet, nec mihi dat responsum? "Tum 
demum a Pythia accepit haec, 

Me puer Hebraeus, summi moderator Olympi, 
Migrare hinc mandat, Stygiasque revertere ad umbras. 


E 
O 298 


V 98 


O 299 


O 300 
C 


232 IOANNIS MALALAE 


"καὶ λοιπὸν ἄπιϑι ἐκ πρόμων ἡμετέρων. eis 
^ Kal 290v ἐκ τοῦ μαντείου ὃ «ὔγουστος Καῖσαρ, xol &- 
ϑὼν εἷς τὸ Καπετώλιον, ἔκτισεν ἐκεῖ βωμὸν μέγαν, ὑψηλόν, ἐν ᾧ ᾿ 

5.) c DL , c ^ o cy b] M 
ἐπέγραψε Ῥωμαϊκοῖς γράμμασιν, Ὃ βωμὸς οὗτός ἐστι τοῦ πρω-- 


voyóvov ϑεοῦ" ὕστις βωμός ἐστιν εἰς τὸ Καπετώλιον ἕως τῆς5. 


γῦν, καϑὼς Τιμόϑεος ὃ σοφὸς συνεγράψατο. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Καῖσαρ ᾿Οχταβιανὸς νόσῳ βληϑεὶς ἐν τῇ Ῥώμῃ 
ἐτελεύτησε, γέρων ὧν ἐτῶν o£ , ἄπαις καὶ σωφρονήσας ἀπὸ σω- 
ματιχῆς ἁμαρτίας. ἦν γὰρ μυστικὸς ἀρχιερεὺς καὶ βασιλεύς. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν «ὐγούστου Καίσαρος ἐπὶ ὑπατείας 10 
Σέξτου καὶ Σεκτικιανοῦ ἐβασίλευσε Τιβέριος Καῖσαρ ἔτη xf. 
ἦν δὲ διμοιριαῖος, γέρων, λεπτακινός, εὐόφϑαλμος, μελάγχροος, 
κονδόϑριξ, οὖλος, ὑπόσιμος, quAoxiíorgc. ὅστις ἐπεστράτενσε 
κατὰ Περσῶν, καὶ μὴ πολεμήσας, ἀλλὰ παρακληϑεὶς mag αὖ- 


τῶν πάκτα εἰρήνης ἐποίησε. 15 


Καὶ ἀνιὼν ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἦλϑεν ἐν ᾿Φντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ, 
καὶ ἔκτισεν ἔξω τῆς πόλεως ἐμβόλους δύο μεγάλους πρὸς τῷ 
ὄρει τῷ λεγομένῳ. Σιλπίῳ, ἔχοντας διαστήματα μιλίων δ΄, ὕπο- 
ρόφους καὶ πανευπρεπεῖς. καὶ κατὰ ῥύμην χτίσας τετράπυλα 
διὰ εἰλημάτων, φιλοκαλήσας αὐτὰ μουσώσει καὶ μαρμάροις, χαὶ 90 
τὴν πλατεῖαν δὲ χαλχουργήμασι καὶ ἀγάλμασι κοσμήσας καὶ 
φειχίσας τοὺς αὐτοὺς ἐμβόλους καὶ τὸ ὕρος ἀποχλείσας ἔσωθεν, 


1. λοιπὸν ἄπιϑι σιγῶν ἐμ βωμῶν ἡμετέρων Suidas, ἄπιϑιε λοιπὸν 
ἐκ δόμων ἡμετέρων Cedrenus. Conf. supra p. 27. A. 13. ov4óg 
Ox. 18. Malim ὑπωρόφους. 20. φιλοκαλλήσας Ox. 


Vade igitur, nostrum neve ultra altare fatiges. 

Augustus itaque inde ex Oraculo discedens, in Capitolium venit; ubi 
altari excelso erecto, ei literis Latinis inscribi jussit: Haec est Ara Pri- 
mopeniti Dei. Quae Ara adhuc usque visitur, in Capitolio: uti sapiens 
"Timotheus memoriae prodidit. 

Caesar autem Octavianus in morbum incidens, Romae moritur, senex, 
annorum Lxxv, fine prole, et ab omni labe corporis liber; ut qui non 
Rex solum, sed et Pontifex Maximus fuit, mysteriorumque peritus. 

Post Caesarem Augustum, Imperator factus est liberius, Sexto et 
Sexticiano Coss. et regnavit annos xxii. Erat vero statura mediocrem 
superante, aetate vergente, gracilis, oculis pulchris, niger, capillitio bre- 
vi, erispoque, subsimus, aedificationi deditissimus. Hic contra Persas ar- 
ma movebat: res vero ad pugnam non devenerunt; verum Caesar oblatas 
ab eis pacis conditiones accepit. 

Inde Romam reversurus, Antiochiam magnam venit; ubi extra ur- 
bem juxta montem Silpium, porticus duas extruxit magnificas, desuper 
contignatas, et splendide ornatas, quatuor Milliarium intervallo distantes 
inter se. 'l'etrapyla etiam contignata vicatim extruxit, quae et marmore, 
et musivo adornavit: ipsam vero urbis plateam statuis, et columnis aereis 


* E ρὲ 


- 


10 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 233 


᾿προσέχόλλησε τῷ αὐτῷ τείχει τὸ νέον τῷ παλαιῷ τείχει τῆς πό- 


λεως τῷ ὑπὸ Σελεύχου γενομένῳ, ἀποκλείσας διὰ τοῦ ἰδίου 
- ᾿ ^ 2 , ^ ^ 31 " w-2- 4 

αὐτοῦ τείχους καὶ τὴν ἀχρύπολιν καὶ τὴν ᾿Ιώπολιν. καὶ ἀγνέστη-- 
- 2 - , c ^ € - - 2 

σετῷ αὐτῷ Τιβερίῳ Καίσαρι ἢ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος τῶν ᾿Ἄντιο-- 


δ χέων στήλην χαλκῆν ὑπεράνω μεγάλου κίονος Θηβαίου. ἐν τῇ 


πλατείᾳ κατὰ τὸ μέσον τῶν ἐμβόλων τῶν vm αὐτοῦ κτισϑέν- 
τῶν. ὕστις τόπος κέχληται ὃ ὀμφαλὸς τῆς πόλεως, ἔχων καὶ τύ- 
πον ἐγ ἐγλυμμένον ἐν λίϑῳ ὀφθαλμοῦ. ἥτις στήλη ἵσταται ἕως 
τῆς νῦν. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Τιβέριος Καῖσαρ μαϑὼν ὅτι ὃ Σέλευκος ὃ βασι- 
λεὺς φοβηϑεὶς τὰς δύσεις τῶν ὑδάτων χατιόντων ἐκ τοῦ ὄρους 
χειμῶνος καὶ λιμναζόντων, ἀποφυγὼν τὸ ὄρος ἐν τῇ πεδιάδι 
τὴν πόλιν ἔκτισε, καὶ ἔϑηκε τῇ αὑτοῦ στήλῃ κιβώτιον λίϑινον, 
ἐν ᾧ ἐποίησε τέλεσμα δὲ ᾽“βλάκκωνος, τελεστοῦ καὶ ἱερέως, διὰ 


M c, - 5€ - ' - 
Ἰδτὰς ῥύσεις τοῦ Παρμενίου χειμάῤῥου ποταμοῦ xoi τῶν κατερ-- 


χομένων δυάχων ἐκ τοῦ ὄρους πρὸς τὸ μὴ βλάπτεσϑαι τὸ αὐτὸ 

, ^ , b) P ^ € 3 2 - , ’ 
μέρος τῆς πόλεως ἢ πορϑεῖσθαι τοὺς ὑπ αὑτοῦ χτισϑέντας δύο 
ἐμβόλους μεγάλους " ὅπερ κιβώτιον λίϑινον λέγουσιν εἶναι οἱ 24y- 
τιοχεῖς πολῖται τὰ ὠνεωκὰ τῆς πόλεως αὐτῶν, διότι ἐξηγόρακε 


D 


O 301 


E 


2070 μέρος αὐτὸ τῆς πόλεως διὰ τῆς ἀσφαλείας τοῦ χτισϑέντος V 99 


2 2 ^ Ü , Ld € J, τ' ha i^t A 
παρ αὐτοῦ τείχους ἐκ τῆς τῶν βαρβάρων Σαρακηνῶν καὶ 
Περσῶν ἐπιδρομῆς καὶ ἁλώσεως. Quero γὰρ δίχα τείχους πρῴην 


1, τῷ αὐτῷ τείχει] τὸ αὐτὸ τεῖχος Ch. 19. ὠνεωκὼ 1 Immo 
ὠνεαπά. 


splendidam fecit. Insuper etiam moenibus urbis olim a Seleuco factis, 
nova adjecit, intra quae, non solum Porticus illas duas clausit, sed et 
montem etiam ipsum, Acropolim quoque et Jopolim. Senatus itaque, po- 
ulusque Antiochenus, "Tiberio Caesari statuam aeream posuit, supra co- 
umnam magnam 'lhebanam, in platea, inter porticus illas duas ab ipso 
extructas mediam: qui quidem locus Umbilicus urbis vocatur: ubi et ocu- 
li effigiem, lapidi insculptam, videre est. Statua autem illa ibi adhuc 
visitur. 

"iberius autem Caesar, ubi intellexisset, Seleucum regem, caventem 
sibi a torrentibus aquarum, quae per hybernum tempus e monte exun- 
dantes restagnabant, monte relicto, in planicie urbem condidisse; et ipse, 
opera usus Ablacconis cujusdam, sacerdotis et mystae, juxta statuam 
suam, capsulam lapideam collocavit, mystice praeparatam: nempe ut Par- 
menii torrentis eluviones, et aquarum e Monte cataractas, hoc fascino 
propelleret, ne pars illa urbis laederetur, aut Porticus a se extructae 
averterentur. GCapsulam vero hanc lapideam Antiocheni dicunt esse He- 
demptorium urbis suae: nimirum, quod haec murum, a "Tiberio factum, 
inexpugnabilem reddens, eam urbis partem quasi redemit ab incursioni- 
bus et rapinis Barbarorum Saracenorum et Persarum. Olim enim ea 


294 IOANNIS MALALAE- 


» - , ^" 
τὸ παρὰ τὸ 0goc μέρος τῆς πόλεως, χτισϑὲν ὑπὸ ᾿Αντιόχου τοῦ. 
ἐπιφανεοστάτου βασιλέως" ὅτε xal τὸ βουλευτήριον ἔκτισε xol 
ἄλλα ἱερά. ὡσαύτως δὲ καὶ ᾿Αντίοχος ὃ βασιλεὺς πάλιν ὃ λε- 

O 302 γόμενος Φιλάδελφος ἔκτισεν ἔξω τῆς πόλεως πολλά" ὅστις καὶ 
᾽ὔ » -— ῃψ 
ἐν ΖΦάφνῃ ἔκτισεν ἐν τῷ ἄλσει ἱερὰ δύο, ᾿“πόλλωνος καὶ JMoréu- 5 
^ , - 
δος, στήσας ἐν αὐτοῖς ἀγάλματα δύο χρυσᾶ, παρασχὼν προνό-- 
- , γ ^ ^ Ἁ Ἁ ? , 
μιὰ τοῖς καταφεύγουσιν ἐχεῖ πρὸς τὸ μὴ ἐχβάλλεσϑαέ τινα ἐκ 
- 0 c - Li !» e ^ ^ 
B τῶν αὐτῶν ἱερῶν. ταῦτα δὲ ἕχτισαν, ὅτε τὰ Ἰακεδονικὰ βα-- 
σίλεια ὑπῆρχεν. 

'O δὲ Τιβέριος Καῖσαρ ἔκτισεν ἐν τῇ αὐτῇ ᾿Αντιοχείᾳ πόλει 10 
ἱερὸν μέγα Διὸς (Καπετωλίου. ὁμοίως δὲ ἔκτισεν ὃ αὐτὸς βασι- 
λεὺς χαὶ δημόσιον λουτρὸν πλησίον τῆς ᾿Ολυμπιάδος πηγῆς τῆς 
χτισϑείσης ὑπὸ ᾿Πλεξάνδρου τοῦ Π]ακεδόνος sig ὄνομα τῆς αὖ-- 
τοῦ μητρός" ἔπιε γὰρ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ὕδατος ᾿“λέξανδρος ἐλϑὼν 
» εν | / e » , -— 0) , PS c 
ἐκεῖ καὶ εἶπεν ὅτι Ἔπια γάλα τῆς ἐμῆς μητρός. κεῖται δὲ ἢ πη- 15 

^ SN Y E pf Ty Ἃ , » - n 2 
γὴ παρὰ τὸ ὄρος" ἥντινα ὃ αὐτὸς Τιβέριος ἔσω τοῦ τείχους ἀπέ- 
» M 4. Α b - , ^ -» c 3 
χλεισεν. ἔχτισε δὲ καὶ ἱερὸν τῷ Ziovvoq πρὸς τῷ ὄρει ὃ αὐτὸς 
- , - D 
Τιβέριος βασιλεύς, στήσας δύο στήλας μεγάλας τῶν ἐξ ᾿Αντιόπης 
14 , »« - - .3 ^ E] , 
€ γεννηθέντων Zfiooxovgov ἔξω τοῦ ναοῦ εἷς τιμὴν αὐτῶν, Z4ugto- 
γός τε καὶ Ζήϑου. ὃ αὐτὸς Τιβέριος καὶ τὸν ποταμὸν τῆς πό- 90 
Α , , , , 3 , - 
λεως τὸν πρῴην λεγόμενον “φάκοντα μετεκάλεσεν Ὀρόντην τῇ 
c a^ o a u c » 
O 303 ἹῬωμαϊκῇ λέξει, ὅπερ ἑρμηνεύεται ἀνατολικός. ἔκτισε δὲ xal τὸ 


9. ἐπιφανεστάτου] Fort. Ἐπιφανοῦς τοῦ. ^ ibid. ὅτε καὶ τὸ βου- 
λευτήριον ,,Forte legendum, ὅτε aut ὅστις.“ Ch. 8, ἱερῶν Ch., 
ἑερέων Ox. 


pars urbis, quae ad montem sita, ab illustri illo Antiocho condita est, 
(Senaculum nempe publicum, aliaque loca sacra,) nequaquam moenibus 
cincta habitabatur. Similiter etiam Antiochus Philadelphus extra urbem 
multa extruxit: qui et ad Daphnen, in Luno, Fana duo condidit, Apol- 
lini unum, alterum Dianae: in quibus etiam statuas duas aureas colloca- 
vit, Asylorum eis jura concedens; ut ne quis noxius, ad ea confugiens, 
inde extraheretur. Haec vero extructa sunt, sub Regibus Macedonicis. 
Extruxit etiam 'Tiberius Caesar, in eadem Antiochia, templum in- 
gens Jovi Capitolino: Balneum quoque publicum extruxit, prope fontem 
illum, quem olim condidit Alexander Macedo, nomenque ei dedit, a Ma- 
tre sua, Olympiadem.  Aiexander enim eo veniens, et aquas de scaturi- 
gine illa bibens; videor (inquit) mihi lac maternum hausisse, Fons au- 
tem iste juxta montem situs est; quem et intra urbis ambitum moenibus 
suis 'Tiberius incluserat. Idem etiam Baccho fanum extruxit juxta mon- 
tem; positis etiam exterius ad templum statuis duabus, Amphionis et Ze- 
thi, Dioscurorum ex Antiopa prognatorum in honorem. Fluvium etiam, 
urbem alluentem, qui Draco olim vocabatur, Orontem, quasi Orientalem, 
Romana lingua vocavit. 'Theatrum quoque extruxit, circumque alium 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 285 


ϑέατρον, προσϑεὶς ἄλλην ζώνην πρὸς τῷ ὄρει xal ϑυσιάσας 
χόρην παρϑένον ᾿“ντιγόνην ὀνόματι" ὅϑεν ϑέατρον οὐκ ἐπλή- 
ρωσεν εἷς τέλειον. ἔστησε δὲ ἐπάνω τῆς ἀνατολικῆς πόρτας, ἧς 
αὐτὸς ἔχτισε, στήλην λιϑίνην τῇ λυχαίνῃ, τρεφούσῃ τὸν ἹΡῶμον 

5χαὶ τὸν Ῥῆμον, σημαίνων Ῥωμαῖον εἶναι χτίσμα τοῦ προστε- 
Sévroc τείχους τῇ αὐτῇ ᾿“ντιόχου πόλει. ἔχτισε δὲ χαὶ ὕπισϑεν 
τοῦ ϑεάτρου ἱερὸν τοῦ Πανός. ταῦτα δὲ Ζομνῖνος ὃ σοφὸς 
χρονογράφος ἐξέϑετο. 


τος Ἔνχτισε δὲ ὃ αὐτὸς Τιβέριος ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ χώρᾳ παρὰ τὴν D 
1τολάινην πόλιν, ἥντινα ἐκάλεσε Τιβεριάδα, εὑρηκὼς ἐν τῷ τόπῳ 
ὕδατα ϑερμά, χτίσας τῇ πόλει καὶ δημόσιον λουτρὸν μὴ ὕπο- 
καιόμενον, ἀλλ ἐξ αὐτῶν τῶν ϑερμῶν παρέχοντα τὴν χρῆσιν 
τῇ πόλει. ἐποίησε δὲ καὶ τὴν Καππαδοκίαν ὑπὸ “Ῥωμαίους μετὰ Ο 804 
τὴν τελευτὴν ““ρχελάου τοῦ τοπάρχου αὐτῆς. : 


15 Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ αὐτοῦ Τιβερίου ἐμπρησμὸς ἐγένετο 
» "4 , - x " - β' » Ἂν 2 , 3 “ὦ ? 
ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας τῷ of' ἔτει τῆς αὐτονομίας αὐτῆς ἐν 
)γς , ^ , , - 2 - ^ ^ 
γυχτί, ἀδήλως καύσας τὸ πλέον μέρος τῆς ἀγορᾶς καὶ τὸ βου- 
τ USA MES - - ^ 125-€-41$65.3 / 
λευτήριον xal τὸ ἱερὸν τῶν lMovoóv τὸ χτισϑὲν ὑπὸ ldvri0yov 
τοῦ (ϑιλοπάτορος ἐκ τῶν ἐαϑέντων χρημάτων κατὰ διαϑήχας 
90 ὑπὸ lMágwvoc ᾿Αντιοχέως, μετοιχήσαντος εἷς τὰς 249:5vac καὶ E 
χελεύσαντος τότε ἐκ τῶν αὐτοῦ χτισϑῆναι τὸ τῶν lMovoüw iz- 


2. ὅϑεν]ὔ ,, Lego ὕπερ.““ Ch. 19. ἐκ τῶν ἐαϑέν γρημάτων ] ,, Tta 
habet Cod, MS. verum Librarius, mentem habens in aliis occupatam, 
vocabulum hoc ultima syllaba mutilavit: scribe ἐξαϑέντων.““ Ch. 


priori, prope montem, adjecit; immolata etiam virgine, nomine Antigone: 
quod quidem opus ad exitum non perduxit. Portae etiam Orientali, a se ex- 
tructae, statuam superimposuit lapideam Lupae, Romuli et Remi nutricis; 
nempe sic nova illa urbis moenia Romanum opus fuisse, significans. Prae- 
terea etiam Pani templum extruxit, 'Theatrum a tergo respiciens. Haec 
vero Domninus, sapiens Chronographus, literis prodidit. 


In Judaea etiam "Tiberius urbem prope Lacum, extruxit, quam Ti- 
beriadem vocavit, Aquas vero calidas ibi inveniens, Balneum etiam pu- 
blicum extruxit, quod natura sua 'Thermarum usum urbi suppeditavit. 
Archelao autem fatis defuncto, Tiberius Cappadociam, ejus regnum , Ro- 
mano adjecit imperio. 


"Tiberii hujus temporibus anno urbis sui juris factae rxxrr, incendium 
accidit Antiochiae Syriae, quod per silentium noctis majorem Fori par- 
tem, et Senaculum consumsit. Conflagrarunt etiam eo tempore Musarum 
nedes, quas extruxerat Antiochus Philopator, ex pecuniis quas in hoc te- 
stamento suo legaverat Maro quidam Antiochenus: qui, mutatis sedibus, 
Athenas commigrans, ex facultatibus suis Musarum templum et Biblio- 


286 IOANNIS MALALAE 


M 


ρὸν xal βιβλιοϑήκην. ἔκτισε δὲ καὶ ὃ Τιβέριος πόλιν i» τῇ 
Θρῴκῃ ἄλλην, ἣν ἐκάλεσε Τιβερίαν. 


- , - : - ^ 
Τῷ δὲ ιε΄ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐν ὑπατείᾳ ᾿“λουανοῦ 
^ N , » « € c 2 , c , , 
zol NNegova ἤρξατο 0 ἅγιος ᾿Ιωάννης ὃ πρόδρομος χηρύσσειν 
» 
βάπτισμα μετανοίας βαπτίζειν κατὰ τὴν προφητικὴν φωνήν" 5 
: PM καὶ ἀπῆλϑε πρὸς αὐτὸν πᾶσα 7 Ἰουδαία χώρα. καὶ λοιπὸν àg- 
χὴν ἐποιήσατο τοῦ σωτηρίου ὃ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, 
βαπτισϑεὶς ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Ἰωάννου τοῦ προδρόμου, γενόμενος 
ἐνιαυτῶν περί που λ΄ καὶ ϑαυματουργῶν. ἐβαπτίσθη δὲ ἐν τῷ 
"loodávg, ποταμῷ τῆς Παλαιστίνης, μηνὶ αὐδηναίῳ τῷ zcii0 
lavovagío ἕκτῃ, ὥρᾳ νυχτερινῇ 6, àv ὑπατείᾳ Ῥούφου καὶ 'Pov- 
D 4} r Qnm t; t φ 
2 ,ὔ c - 
βελλίωνος. ἀπὸ τότε xol ὃ βαπτιστὴς Ἰωάννης δῆλος ἐγένετο 
τοῖς ἀνθρώποις καὶ ἀπέτεμεν αὐτὸν ᾿Ηρώδης ὃ βασιλεὺς ὃ Qu- 
λίππου, ὃ τοπαρχῶν, ἤτοι βασιλεύων, τῆς Τραχωνίτιδος χώρας, 
ἐν Σεβαστῇ πόλει τῇ πρὸ η΄ χαλανδῶν ἰουνίων ἔν ὑπατείᾳ 15 
B Φλάκχωνος καὶ ἹῬουφίνου διὰ Ἡρωδιάδα τὴν γυναῖχα αὐτοῦ, ὅτι 
*» ΡΣ ἀν.  ἘτὩ , γ ^^ » ^ ^ -- 
ἔλεγεν αὐτῷ 0 ᾿Ιωάννης, Οὐχ ἕξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖχα τοῦ 
ἀδελφοῦ cov, χαϑὼς ἐν ταῖς ϑείαις ἐμφέρεται γραφαῖς ταῦτα. 


8. βασιλείας Ch., ὑπατείας Οχ. 10. αὐδηναίῳ] Αὐδυνέῳ Ox. 12. ἀπὸ 
τότε — 239. 17. χώρας attulit Ioannes Damascenus Oratione tertia de 
Imag. vol. l. p. 368. ed. Lequien. 18. Ἡρώδης ὁ βασιλεὺς ὃ du- 
Aínzov ὃ τοπαρχῶν, ἤτοι βασιλεύων τῆς Τραχωνίτιδος etc.] ,,Scr. 
τοῦ τοπαρχοῦντος, ἤτοι βασιλεύοντος τῆς Τραχωνίτιδος. Merodes: 
enim '"Tetrarcha Galilaeam; Philippus autem, frater ejus, ltuream 
et 'Trachonitidem regionem, sibi subjectas habuerunt; uti apparet ex 
Sacris literis, Luc. 3. cap. 1.* Ch. — ibid. ὁ βασιλεὺς — βασιλεύων] 
ὁ vrozcQy5g εἰς τὸ βασίλειον loannes. In sequentibus Malalam er- 
roribus frustra liberare student Ch. et Wesselingius ad Hieroclem p. 
719. 15. πόλει vj] τῇ πόλει oannes. 16, Φλάκκωνος loannes, 
Φλάκωνος Ox. διὰ --- p. seq. v. 1. λυπούμενος om. loannes. 
18. ϑείαις 1 Lucae cap. III. 


thecam extrui jusserat. "Tiberius autem urbem quoque aliam in "Thracia 
condidit, quam 'liberiam appellavit. 


Anno autem xv imperantis Tiberii, Albano et Nerva Coss. S. Joan- 
nes Praecursor Baptismum Resipiscentiae praedicare coepit et baptizare: 
ac a Prophetis praedictum fuerat. Exibat autem ad eum omnis Judaea 
regio: tum demum primordia salutis Humanae statuit D. N. Jesus Chri- 
stus, ab eodem Joanne Praecursore baptisatus, cum annum ageret xxx, 
aut eo circiter, miracula tum primum faciens. Baptizatus autem fuit in 
Jordane, Palaestinae fluvio, Mensis Audynaei, sive Januarii vr, ad ho- 
ram noctis x, Rufo et Rubellione Coss. Ex eo tempore innotescere ho- 
minibus coepit Joannes Baptista; cui rex Herodes, frater Philippi, regis 
'Trachonitidis, caput amputavit, in urbe Sebaste, vrr Kal. Junias, Flac- 
cone et Rufino Coss. propter uxorem Herodiadem. Pixerat enim Herodi 
Joannes; Non licet tibi fratris tui uxorem habere: uti haec in sacris 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 237 


xol λυπούμενος διὰ τὸν Ἰωάννην ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἡρώδης ὃ 
δεύτερος ὃ Φιλίππου ἀνῆλϑεν ἀπὸ τῆς πόλεως Σεβαστῆς ἐν Πα- 
γεάδι πόλει τῆς Ἰουδαίας. καὶ προσῆλϑεν αὐτῷ γυνή τις εὐπο-- 
ρωτάτη, οἰχοῦσα τὴν αὐτὴν Πανεάδα πόλιν, ὀνόματι Βερονίκη, 

5 βουλομένη ὡς ἰαϑεῖσα ὑπὸ τοῦ Ἰησοῦ στήλην αὐτῷ ἀναστῆσαι. O 806 
χαὶ μὴ τολμῶσα δίχα βασιλικῆς κελεύσεως τοῦτο ποιῆσαι δέησιν 
ἐπέδωχε τῷ αὐτῷ Ἡρώδῃ βασιλεῖ, αἰτοῦσα ἀναστῆσαι στήλην 
τῷ σωτῆρι Χριστῷ ἐν τῇ αὐτῇ πόλει. ἥτις δέησις ἔχει οὕτως. 

| Σεβαστῷ ἫἩ οώδῃ τοπάρχῃ xol ϑεσμοδότῃ Ἰουδαίων τε καὶ € 

10 Ἑλλήνων, βασιλεῖ τῆς Τραχωνίτιδος χώρας, ἱχεσίας δεήσεις παρὰ 
Βερονίχης, ἀξιωματικῆς πόλεως Πανεάδος. δικαιοσύνη καὶ φι-- 
λανϑρωπία xci αἵ λοιπαὶ τῶν ἀρετῶν πασῶν περιστέφουσι τὴν 
ὑμετέραν ϑείαν κορυφήν. ὅϑεν κἀγὼ ταῦτα εἰδυῖα xov σὺν 

“ἀγαθαῖς ταῖς ἐλπίσι πάντως τῶν αἰτουμένων τευξομένη. τίς δὲ 

157 τοῦ παρόντος προοιμίου χρηπὶς προϊὼν ὃ λόγος σε διδάξει. 
ἐκ παιδόϑεν ληφϑεῖσα πάϑει αἱμοῤῥοίας ὀχετῶν εἰς Ἰατροὺς κα-- 
τανάλωσά μου τὸν βίον καὶ τὸν πλοῦτον, καὶ ἴασιν οὐχ ηῦρον. 


1. καὶ λυπούμενος etc.] διὰ τοῦτο λυπούμενος 0 Ἡρώδης ὁ βα- 
σιλεὺς ὃ €». Ioannes. 2. πόλεως --- Ἰουδαίας Ἰουδαίας Yoan- 
nes. 8. εὐπορωτάτη εὔπορος loannes. 4. Βερονίκη ] Βερ- 
víx loannes semper. 7. imíüoxs τῷ αὐτῷ] δέδωκε τῷ loan- 
nes. ibid. αἰτοῦσα στήλην χρυσῆν τῷ c. X. ἐν τῇ ἑαυτῆς πόλει 
στῆσαι loannes. 8. ἔχει] εἶχεν loannes. 9. καὶ ϑεσμοδότῃ ϑεσ- 
po9ry loannes. 10. τῆς et χώρας om. loannes. ibid. ἱκεσίας 
δεήσεις] δέησις καὶ ἱκεσία loannes, ut scribendum sit ἑκεσία καὶ δέησις. 
12. αἱ λοιπαὶ] τὰ λοιπὰ loannes, omisso πασῶν. 18. ὑμετέραν Ch., 
loannes, ἡμετέραν Ox. ibid. ταῦτα͵] τοῦτο loannes. 14. πάν- 
τῶς τῶν αἰτουμένων] πάντων loannes et, omisso ἧκον, τευξομένη 
σοὶ γράφω. ibid. τίς δὲ] ἥτις et mox προϊών σὲ ὃ λόγος loannes. 
16. ἐκ παιδόϑεν) ἐκ παίδων loannes et mox εἰς ἑατροὺς ἀναλώσα- 
σα — ἴασιν οὐχ εὗρον. 


Literis enarrantur. Herodes autem rex, ejus nominis secundus, Philippi 
frater, ob Joannem contristatus, Sebaste relicta, Paneadem, Judaeae ur- 
bem, se recepit. Accessit autem ad eum, ejusdem urbis incola, mulier 
quaedam opulenta, nomine Veronica. Huic in snimo erat, statuam eri- 
gere Jesu in honorem, qui eam a morbo liberaverat. At hoc non ausa 
facere, nisi prius impetrata regis venia, libellum supplicem Herodi obtu- 
lit, Christo Salvatori statuam in ea urbe erigendi licentiam petens. Li- 
belius autem iste sic se habet. 

Augustissimum Herodem, 'loparcham, Judaeis pariter et Gentibus 
Legislatorem, 'Trachonitidis Regem , Veronica, honorabilis urbis Panea- 
dis incola, humillime precatur. 

.»Justitia, et erga homines benignitas, et quodcunque est virtutum 
omnium, divinum caput vestrum, ceu corona cingunt. Quod ego neuti- 
quam ignorans, ad te accedo; spem optimam concipiens vota mea omni- 
no obtinendi. Quid vero sibi vult haec Praefatiuncula, sequens:te do- 
cebit oratio: Ego quidem ab aetate puerili fluxu sanguinis laborans, fa- 


238 IOANNIS MALALAE 


ἀκηχουΐα δὲ τοῦ ϑαυμαζομένου Χριστοῦ τὰ Ἰάματα, ὃς we- 
κροὺς ἐξανίστησι καὶ τυφλοὺς πάλιν dg φάος ἕλκων καὶ δαίμο-. 
D voc ἐκ βροτῶν ἀπελαύνων καὶ πάντας τοὺς ἐν νόσοις μαραινο- 
O 807 μένους λόγῳ ϑεραπεύει, πρὸς αὐτὸν οὖν κἀγὼ ὡς πρὸς ϑεὸν 
ἔδραμον. καὶ προσεσχηκυῖα τὸ περιέχον αὐτὸν πλῆϑος, δειλιά- 5 
σασα δὲ ἐξειπεῖν αὐτῷ καὶ τὴν ἀήττητόν μου νόσον, μή πως τὸν 
μολυσμὸν τοῦ πάϑους ἀποστρεφόμενος ὀργισϑῇ κατ ἐμοῦ χαὶ 
πλέον μοι ἐπέλϑῃ ἡ πληγὴ τῆς νόσου, κατ᾽ ἐμαυτὴν ἐλογισάμην 
ὅτι εἰ δυνηϑείην ἅψασθαι τοῦ χρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, 
πάντως ἰαϑήσομαι" xol λάϑρᾳ εἷς τὸ περὶ αὐτὸν εἰσδύνασα πλῆ-- ο΄ 
Soc ἐσύλησα τὴν ἴασιν, τοῦ κρασπέδου αὐτοῦ ἁψαμένη" καὶ στα-- 
λείσης μου τῆς πηγῆς τοῦ αἵματος γέγονα παραχρῆμα ὑγιής. αὐτὸς 
E δὲ μᾶλλον, ὡς προγνοὺς τῆς ἐμῆς καρδίας τὸ βούλευμα, ἀνέκραξε, 
Τίς μου ἥψατο; δύναμις γὰρ ἐξῆλϑεν ἀπὶ ἐμοῦ. ἐγὼ δὲ ὠχριῶσα καὶ 
στένουσα, τὴν νόσον ϑρασυτέραν ὑποστρέφειν ἐπ᾽ ἐμὲ λογιζομένη, 15 
προσπεσοῦσα αὐτῷ τὴν γῆν ἐπλήρωσα δακρύων, τὴν τόλμαν ἔξει-- 
ποῦσα. ὃ δὲ ὡς ἀγαϑὸς σπλαγχνισϑεὶς ἐπ᾿ ἐμοὶ ἐπεσφράγισέμοι τὴν 
V 101 ἴασιν, εἰρηκώς, Θάρσει, ϑυγάτερ, ἡ πίστις σου σέσωχέ σε" πο- 


1. ὃς] oc loannes et διανίστησι — φῶς. 8. νόσοις] νόσῳ --- ϑερα- 
πεύων, κἀγὼ πρὸς αὐτὸν loannes, δ, τῷ περιέχοντι πλήϑει loan- 
nes. ldem, omissis δὲ --- vocov, μὴ τὸν ἐκ τοῦ πάϑους μολυσμὸν. 
8. πλέον πλείων loannes. ibid καϑ' Ox., καϑ᾽ ἑαυτὴν loannes, 
qui paullo ante z«9" ἐμοῦ. 9, s/] ἐὰν loannes. ldem αὐτοῦ, σω- 
δήσομαι" οὗ xol ἁψαμένη. 11. σταλείσης 1 σταϑείσης loannes, 
13. τὰ βουλεύματα loannes. 14, δύναμις ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐξῆλϑεν. 
ἐγὼ οὖν ὠχριάσασα --- ἀποστρέφειν loannes. 17. 0] αὐτὸς — 
ἐπ᾽ ἐμοὶ ἐπεσφράγιξέ μου loannes, Correxi Ox. ἐμὲ. 


cultates meas omnes, et fortunas in medicos profudi; remedium vero in- 
veni nullum. Ubi vero ad me pervenisset Christi illius fama, qui in Mi- 
raculis tantus erat, ut mortuos resuscitare, visum coecis restituere, dae- 
monas e mortalium corporibus ejicere, quoscunque denique morbos verbo 
solo sanare potuerit; ipsa quoque ad ilum, tanquam Numen confugi, 
'Turbam autem animadvertens circumstantem , verebar illi morbum meum 
insanabilem enarrare; ne forte spurcitiem mali aversatus, ira in me com- 
moveretur; et morbus me inde saevior affligeret. Mecum igi:ur in ani- 
mo reputans, quod si liceret vel fimbriam vestimenti attingere, statim 
convalescerem , occulte memet turbae immiscebam 5 et fimbria ejus tacta, 
medelam suffurata sum, substitit enim sanguinis mei fluxus, et protinus 
sanata fui: ille vero cordis mei consilia praesentiscens, elata voce, Quis, 
inquit, me tetigit? Virtus enim ex me prodiit. Ego vero pallore suffu- 
sa, ingemiscens; reverita, ne in me repetitis viribus grassaretur morbus; 
ad pedes ejus provoluta, et terram lachrymis complens, audaciam meam 
profitebar, At ille, pro benignitate sua mei misertus, praestitam mihi 
valetudinem corroboravit, hoc dicto: Confide filia, fides tua te salvam 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 239 


ρεύου εἷς εἰρήνην. οὕτως xal ὑμεῖς, σεβαστοί, τὴν δέησιν ὀξεῖαν O 308 
τῇ δεομένῃ παράσχετε. 
ὋὉ δὲ βασιλεὺς Ἡρώδης ἀκηχοὼς ταῦτα διὰ τῆς δεήσεως 
ἐξεπλάγη διὰ τὸ ϑαῦμα" καὶ φοβηϑεὶς τὸ μυστήμιον τῆς ἰάσεως 
Stnev, «Αὕτη ἡ εἰς σὲ γενομένη ἴασις, ὦ γύναι, μείζονος στήλης 
ἐστὶν ἀξία, πορευθεῖσα τοίνυν οἵαν βούλει ἀνάστησον αὐτῷ 
στήλην, προϑέσει δοξάζουσα τὸν ἱκσάμενον. 
Καὶ εὐθέως ἢ αὐτὴ Βερονίκη, ἡ πρώην αἱμόῤῥους, ἐν μέ- 
σῳ τῆς ἰδίας αὐτῆς πόλεως Πανεάδος ἀνέστησε τῷ κυρίῳ ἡμῶν 
10 καὶ ϑεῷ Ἰησοῦ Χριστῷ στήλην χαλχῆν ἐκ χαλκοῦ ϑερμηλάτου, 
συμμίξασα βραχύ τι μέρος χρυσοῦ xoi ἀργύρου. ἥτις στήλη 
μένει ἐν Πανεάδι πόλει ἕως τῆς νῦν, πρὸ πολλοῦ χρόνου B 
μετενεχϑεῖσα ἀφ᾽ οὗ ἵστατο ἐν μέσῳ τῆς πόλεως τόπου εἷς 
ἅγιον εὐχτήριον οἶχον. ὅπερ ὑπόμνημα ηὗρον ἐν τῇ αὐτῇ Πα- 
15 γεάδε πόλει παρὰ Βάσσῳ τινί, γενομένῳ ἀπὸ Ἰουδαίων χριστια-- 
γνῷ. ἐν οἷς ὑπῆρχεν ὃ βίος πάντων τῶν βασιλέων τῶν βασιλευ-- 


σάντων πρῴην τῆς Ἰουδαϊκῆς χώρας. 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Ἡρώδης ὃ Φιλίππου γενόμενος ἐμ-- 
πληϑὴς ἐχρίνετο ἐπὶ μῆνας η. καὶ ἐσφάγη ἐν τῷ κουβικλείῳ OQ 809 


1. οὕτως οὕτω loannes. ibid. τῇ δεομένῃ ἀξίαν loannes. 4. διὰ 
omisit loannes. ^ 5. αὕτη et mox προϑέσξδι om. loannes. 8. 7 
αὐτὴ] αὐτὴ loannes et mox αἱμοῤῥοοῦσα. 9. τῷ — Χριστῷ] τῷ 
ϑεῷ καὶ κυρίῳ loannes. Idem postea μίξασα χρυσὸν καὶ ἄργυρον. 
10. ἐκ χαλκοῦ ϑερμελάτου] , Scr. ϑερμηλάτου, uti habet Dama- 
scenus.** Ch. 12. πόλει) τῇ πόλξε loannes et mox ἕως νῦν ov 
πρὸ πολλοῦ. 18. τόπου — οἶκον] εἰς ἅγιον τόπον εἰς οἶκον 
εὐκτήριον loannes. 14. ηὗρον] εὑρέϑη iv τῇ πόλει Πανεάδι 1ο- 
annes. 16. οἷς ] o loannes, sic pergens βίος τῶν βασιλευσάντων 
πάντων τῆς etc. 19. ἐκρίνετο] ἐκλίνετο Ch. 


fecit: Vade in pace. Similiter et vos, Augustissimi, uti voto meo annua- 
tis, obnixe peto.** 

Haec ubi ex libello supplici intellexisset Herodes, ad famam mira- 
culi attonitus stetit; mysterium curationis horrescens, petenti respondit : 
»Haec in te, O Mulier, facta sanatio, maximi sane digna est monumen- 
ti. Abi igitur, et statuam ei erige qualem vis, honorem optatum illi 
exhibens, qui te sanam reddidit. 

Statim itaque Veronica, quae antehac Haemorrhusa fuerat, in media ur- 
be sua Paneade, Domino Deoque Nostro Jesu Christo, statuam erexit, ex 
aere ductili conflatam , auri etiam aliquantulum et argenti admiscens. Quae 
quidem statua adhuc visitur in urbe Paneade, jam olim, ab eo loco ubi stetit, 
urbis in meditullio, translata in sanctam Aedem Oratoriam. Monumentum 
vero hoc inveni, in dicta urbe Paneade, apud Bassum quendam, qui a 
Judaismo ad Christianismum transierat; qui in eodem etiam libro antiquo- 
rum Judaeae regum omnium res gestas conscriptas habuit. 

ldem Rex Herodes, Philippi frater, ex repletione aegrotans, decu- 


240 — IOANNIS MALALAE 


αὐτοῦ μετὰ τοὺς 7| μῆνας συνειδυίας καὶ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, 
καϑὼς ὃ σοφώτατος Κλήμης συνεγράψατο. 


C Τῷ δὲ ὀκτωκαιδεκάτῳ ἔτει τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Τιβε- 
plov Καίσαρος καὶ μηνὶ τῷ ζ΄, γενόμενος ἐνιαυτῶν περί ποῦ 2o 
ὃ Ἰησοῦς Χριστός, ὃ ϑεὸς ἡμῶν, παρεδόϑη ὑπὸ Ἰούδα Ἰσκαριώ- 5 
του, μαϑητοῦ αὐτοῦ, ὃ αὐτὸς κύριος xal σωτὴρ ἡμῶν, μηνὶ 
δύστρῳ τῷ καὶ μαρτίῳ κγ΄, τῆς σελήνης ἐχούσης ἡμέραν γ΄" 
jv δὲ ἡμέρα πέιπτη, du νυχτερινὴ πέμπτη. καὶ ἀπηνέχϑη 
πρὸς τὸν Καϊάφαν ἀρχιερέα, κἀκεῖθεν ἐξεδόϑη Ποντίῳ Πιλάτῳ 
ἡγεμόνι" καὶ εὐθέως ἡ γυνὴ τοῦ αὐτοῦ Πιλάτου Πρόχλα ἐδή- 10 
λωσεν αὐτῷ, Πϊηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ τούτῳ" πολλὰ γὰρ ἔπα-- 
ϑὸν σήμερον κατ᾽ ὄναρ δι᾽ αὐτόν. καὶ γνόντες τοῦτο οἱ ΤἸοῦ-- 
δαῖοι, ἐστασίαζον κράζοντες, L4gov, ἄρον, σταύρωσον αὐτόν. 
καὶ ἐσταυρώϑη κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς τῇ πρὸ ἡ καλαῦ-- 

Ὁ δῶν ἀπριλλίων, μηνὶ μαρτίῳ κδ΄, τῆς σελήνης ἐχούσης ἡμέραν 15 

O 810 εδ΄ " ἦν δὲ ἡμερινὴ ὥρα ἕχτη, τῆς ἡμέρας οὔσης παρασχευῆς. xal 

ἐσκοτίσϑη ὃ ἥλιος, καὶ ἦν εἷς τὸν κόσμον σχότος " περὶ οὗ Oxó- 
vovg συνεγράψατο ὃ σοφώτατος (ὥλέγων ὃ ᾿41ϑηναῖος εἷς τὴν 
ἰδίαν αὐτοῦ συγγραφὴν ταῦτα. Τῷ ὀχτωχαιδεκάτῳ ἔτει τῆς βα-- 
σιλείας Τιβερίου Καίσαρος ἐγένετο ἔκλειψις ἡλίου μεγίστη πλέον 90 
τῶν ἐγνωσμένων πρότερον" καὶ νὺξ ὑπῆρχεν ὥρᾳ ἕκτῃ τῆς ἡμέ- 
ρας, ὥστε καὶ τοὺς ἀστέρας φαίνεσϑαι. 


17. ἥλιος Ch., ἕλιος Ox. 20. πλέον om. Chron. Pasch. p. 219. C, 
Syncellus p. 325. A.. Fort. πασῶν. 


buit, per spatium vir mensium: quibus exactis, in cubiculo suo, conscia 
etiam uxore, occisus est: sicut sapientissimus Clemens scriptis prodidit. 


Anno autem xvin, et mense vir, Imperantis "Tiberi, Jesus Christus 
Deus et Servator Noster, annos circiter xxxur natus, a Juda lscariota, 
discipulo suo, proditus est; Martii xxi, die Lunae, feria v, hora no- 
cturna v. Abductus vero fuit ad Caiapham, Pontificem Maximum: exin- 
de autem Pontio Pilato Praesidi traditus fuit. Procla vero Pilati uxor, 
misso statim nuncio, eum monuit, ne quid tentaret adversus justum illum 
hominem: ,,Multa enim, inquit, hodie per somnium passa sum propter 
eum. Judaei vero, hoc cognito, tumultuantes exclamarunt: "Tolle, Tolle; 
Crucifige eum. Crucifixus est itaque D. N. Jesus Christus vir Kal. 
Apriles, Martii xxiv, die Lunae xiv, hora die vr, cum esset Parasceve, 
sive, dies Praeparationis. Sol vero lumine orbatus est, et tenebrae fa- 
ctae sunt super terram universam. Harum autem tenebrarum in scriptis 
suis meminit sapientissimus Phlegon Atheniensis, hisce verbis. ,,Anno 
regni Tiberii Caesaris decimo octavo, Eclipsis solis erat maxima, qualem 
priora secula videre nullam. Hora enim diei sexta nox erat tanta, ut 
etiam stellae apparerent.** 


ΑΝ 


᾽ 


 CHRONOGRAPHIA. 1 X. 241 


᾿ Ὁ δὲ κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὃ υἱὸς τοῦ ϑεοῦ τοῦ ζῶντος, 
ἔδωχε τὸ πνεῦμα τῇ αὐτῇ παρασχευῇ, ὥρα ἦν ὡς 9'. καὶ εὖ- 
ϑέως ἐγένετο εἰς πάντα τὸν κύσμον σεισμὸς μέγας καὶ τάφοι 
ἀνεῴχϑησαν καὶ πέτραι ἐσχίσϑησαν καὶ νεκροὶ ἀνέστησαν, χα- 
594 ἐν ταῖς ϑείαις γραφαῖς ἐμφέρεται πάντα μετὰ ἀληϑείας " 
ὥστε λέγειν τοὺς Ιουδαίους, ᾿Ἰληθϑῶς ϑεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος, ὃν 
ἐσταυρώσαμεν. 
Καὶ ἐτάφη ὃ Ἰησοῦς Χριστὸς ὥραν δεχάτην τῆς αὐτῆς παρα- 
σχευῆς ἡμέρας, ἐν ὑπατείᾳ Σουλπιχίου καὶ Σῶλα, τοῦ ἑβδομη- 
10 χοστοῦ ἐνάτου ἔτους χρηματίζοντος κατὰ ᾿Αντιόχειαν τὴν μεγά-- 
λην, ἡγεμονεύοντος δὲ τότε τῆς Συρίας Κασσίου, τοῦ καὶ προα- 
χϑῶντος ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Τιβερίου Καίσαρος. 
᾿Ανέστη δὲ ὃ κύριος ἡμῶν καὶ ϑεὸς Ἰησοῦς μηνὶ δύστρῳ 
τῷ καὶ μαρτίῳ κε΄, ὥρᾳ νυκτερινῇ δεκάτῃ, ἐπιφωσκούσης ἡμέ- 
δρας χυριακῆς, τοῦ αὐτοῦ μαρτίου μηνὸς ἕκτης εἰχάδος, ἐχού-- 
onc τῆς σελήνης ἡμέραν ἑξκαιδεκάτην, καὶ ἐφάνη τοῖς ἀποστό- 
λοις καὶ ἄλλοις ἁγίοις πολλοῖς καὶ συνανεστράφη αὐτοῖς ἐπὶ τῆς 
γῆς μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἡμέρας μ΄. καὶ ἀνελήφϑη εἷς τοὺς οὐ- 
ρανοὺς ὃ χύριος ἡμῶν καὶ ϑεὸς Ἰησοῦς Χριστὸς μηνὶ ἀρτεμι- 
90 σίῳ τῷ καὶ μαΐῳ δ΄, ὥρᾳ ἡμερινῇ B, ἡμέρᾳ &, τῶν ἁγίων ἀπο- 
στόλων δρώντων καὶ πολλοῦ πλήϑους ἄλλου πῶς ὑπὸ νεφελῶν 
ἀνελήφϑη, καὶ τῶν ἁγίων ἀγγέλων λεγόντων, Τί ἀτενίζετε εἷς 
τοὺς οὐρανούς, Γαλιλαῖοι ἄνδρες ; οὗτός ἐστιν ὃ Ἰησοῦς. 


8, ὥραν] ὥρᾳ Ch. ibid. δεκάτην] δεκάτῃ Ox. 9. Σωῶλα] Scribe 
Σύλλα. 10. ἐννάτου Ox. 16. ἑξκαιδεκάτην Ch., ἑξκαιδεκάτη Ox. 


Dominus vero noster Jesus Christus filius Dei viventis circiter ejus- 
dem Parasceves horam rx animam efflavit. Protinus per totum orbem 
terrae motus ingens exortus est, sepulchra etiam aperta sunt et rupes 
dissilierunt, mortuique resurrexerunt: adeo ut Judaei ipsi dicerent; Dei 
certe filius erat, quem crucifirgimus: uti haec omnia in S. Scripturis ve- 
rissime tradita habemus. 

Hora vero x ejusdem diei sepultus est Jesus Christus, Sulpitio et 
Sylla Coss. anno Aerae Antiochenae nxxix, Syriam tum procurante Cas- 
sio , com Tiberius Caesar regioni ei praefecerat. 

esurrexit vero Dominus Deus noster Jesus Dystri, sive Martii 
Mensis xxv, hora noctis x, illucescente ejusdem Martii xxvr, qui dies 
erat Dominicus; die vero Lunae xvi Apostolis etiam suis aliisque san- 
ctis pluribus visus est; cum quibus etiam conversatus est, post resurre- 
ctionem suam, per dies xn. Artemisii vero, sive Maii mensis 1v, hora 
diei τι, feria v, in coelum assumptus est Dominus Deus Noster Jesus 
Christus, S. Apostolis, turbaque alia magna, una videntibus illum per 
nubes in Coelos receptum; Sanctis Angelis interim dicentibus: ,, Viri Ga- 
lilaei, quid intentos oculos in Coelum habetis?** Iste Jesus est etc. 

loannes Malalas. 16 


E 


V 102 


O 3811 


B 


242 IOANNISMALALAE 


Kol κατῆλϑε τὸ ἅγιον καὶ ζωοποιὸν πνεῦμα εἷς τοὺς ἁγίους 
5 Ld 3 , io o3 - D , c ᾿ 
αὐτοῦ ἀποστόλους μηνὶ ἀρτεμισίῳ τῷ καὶ uoo ιδ΄, ἡμέρᾳ xv- 
- ' c , c ^ - ^ 
ριακῇ, ὥραν γ᾽ ἡμερινήν, ἡγεμονεύοντος τῆς Ἰουδαίας τοῦ αὐτοῦ 
Ποντίου Πιλάτου" ὅστις προεβλήϑη ἄρχειν τοῦ ἔϑνους ὑπὸ τοῦ 
σῇ ἀρχ 
αὐτοῦ Τιβερίου Καίσαρος, τοῦ καταλύσαντος τὴν βασιλείαν τῶν 5 
3 , ' , Un ver, e^ , , E 
Ἰουδαίων καὶ προχειρισαμένου αὐτοῖς ἄρχοντα ὃν ἠβουλήϑη «v- 
τός, ἀρχιερευόντων δὲ τοῦ ᾿Ιουδαϊκοῦ ἔϑνους 'ἄννα καὶ Καϊάφα. 
ἹΠετὰ δὲ ἔτη τέσσαρα τῆς ἀναστάσεως xol ἀναλήψεως τοῦ 
O 912 σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ 
Τιβερίου Καίσαρος, μετὰ τὸ ἐξελθεῖν τὸν ἅγιον Παῦλον ἀπὸ 10 
, HM 
ΞΑγτιοχείας τῆς μεγάλης, κηρύξαντα ἐκεῖ πρῶτον τὸν λόγον ἐν τῇ 
ἧς ἢ 365 30 2l 
c7 - i - , - , - xv e 
θύμῃ τῇ πλησίον τοῦ Πανϑέου τῇ καλουμένῃ τῶν Σίγγωνος Gua 
Βαρνάβᾳ, καὶ ἐπὶ τὴν Κιλικίαν ἐξελϑεῖν, ὃ Πέτρος ἀπὸ Tegovao- 
λύμων ἐν τῇ αὐτῇ ᾿Αντιοχείᾳ παρεγένετο καὶ τὸν λόγον ἐδίδασκε. 
καὶ ἐχεῖ αὑτὸν ἐνθρονίσας, πεισϑεὶς τοῖς ἀπὸ Ἰουδαίων γενομένοις 15 
- ^ 2* ? - Ἁ 2 »] H » ? , 
χριστιανοῖς, τοὺς ἐξ ἐθνῶν πιστοὺς ovx ἐδέξατο οὔτε ἠγάπα, 
ἀλλ οὕτως ἐάσας αὐτοὺς ἐξῆλϑεν ἐχεῖϑεν. ὃ δὲ ἅγιος Παῦλος 
βετὰ ταῦτα ἐλϑὼν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλ l μαϑὼν ταῦ i 
τὰ ταῦτα ἐλϑὼν ἐν ᾿Ἵντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ, καὶ μαϑὼν ταῦτα περὶ 
τοῦ ἁγίου Πέτρου, πανταχοῦ τὸ σκάνδαλον περιεῖλε καὶ πάντας 
D ἴσως ἐδέξατο καὶ ἠγάπα, προτρεπόμενος ἅπαντας, καϑὼς συνε- 30 
γράψαντο ταῦτα οἱ σοφώτατοι Κλήμης καὶ Τατιανὸς oi χρονο-- 
γράφοι. 


6. προχειρισαμένου Ch., προγειρισάμενον Ox. 12. Σίνγωνος Ox. 
18, Βαρνάβα Ox. 20. ἔσως Ch., εἴσως Ox. 


Mensis autem Artemisii, sive Maii xrv, die Dominico, hora diei n, 
Spiritus Sanctus et vivificus, in Sanctos ejus Apostolos descendit; Ju- 
daeam tum procurante dicto Pontio Pilato; qui, post dissolutum a "Tibe- 
rio Caesare Judaeorum regnum, ab eodem, Praesides pro arbitratu suo 
ubique constituente, huic Genti praefectus fuerat; sub Pontificatu vero 
Annae et Caiphae. . 

Eodem autem regnante "Tiberio Caesare, «quatuor post annis quam 
salvator noster Jesus Christus, surrectus a Mortuis, in Coelum assumptus 
fuerat, (quo etiam tempore Paulus in Ciliciam transmigraverat, relicta 
Antiochia magna, ubi verbum Dei primus cum Barnaba, praedicasset, 
prope Pantheum, in. vico Singonio:) eo, inquam, tempore Petrus ab 
Hierosolymis discedens, Antiochiam venit: ubi promulgato Evangelio, 
Episcopi munus suscepit. Christianorum vero, qui ex Judaeis facti fue- 
rant, persuasionibus adductus, qui ex Ethnicis erant fideles, non recepit; 
sed eorum nulla ratione habita, inde discessit. Divus autem Paulus Án- 
tiochiam magnam reversus, et de his certior factus; scandalum hoc ubi- 
que de medio sustulit, omnesque sine discrimine amplexus, ad salutem 
perducere conatus est: uti haec Clemens et 'Tatianus sapientissimi 
Chronographi literis prodiderunt. 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 243 


" Ὁ δὲ Τιβέριος βασιλεὺς τελευτᾷ ἰδίῳ ϑανάτῳ ἐν τῷ παλατίῳ, 
ὧν ἐνιαυτῶν οη΄. 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Τιβερίου Καίσαρος ἐβασίλευσεν 

Ἤϊιος Γάϊος ὃ καὶ Καλιγουλᾶς, ὃς ἔσχε φόβον πολὺν πρὸς 

5 ἅπαντα τὰ τῶν βαρβάρων ἔϑνη πρὸ τοῦ βασιλεῦσαι" xol διὰ 
τοῦτο ἡ σύγκλητος βασιλέα ἀνηγόρευσεν αὐτόν. ἐβασίλευσε δὲ Ο 818 
ἐπὶ τῆς ὑπατείας Γάλλου xol NovwiavoU, καὶ ἐκράτησεν 7 βασι-- 
λεία αὐτοῦ ἔτη Ó' καὶ μῆνας ἑπτά. ἦν δὲ εὐμήκης, εὔϑετος, 
λεπτοχαράχτηρος, εὔχρους, ἀρχιγένειος, ἁπλόϑριξ, μικρόφϑαλ- 

10 μος, περίγοργος, ὀργίλος, μεγαλόψυχος. ἐν δὲ τῷ πρώτῳ ἔτει f 
τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ᾿Αντιόχεια 7) μεγάλη 
μηνὶ δύστρῳ τῷ καὶ μαρτίῳ xy περὶ τὸ αὖγος τὸ δεύτερον 
αὐτῆς πάϑος τοῦτο τὸ μετὰ τοὺς ΠΠακεδόνας, ἔτους χρηματίζον-- 
τος πε’ χατὰ τοὺς ᾿Αντιοχεῖς. ἔπαϑε δὲ καὶ μέρος ΦΙάφνης" καὶ 

15 πολλὰ χρήματα παρέσχεν ὃ βασιλεὺς Γάϊος τῇ αὐτῇ πόλει καὶ τοῖς 
ζήσασι πολίταις. καὶ ἔκτισεν ἐχεῖ δημόσιον λουτρόν, πλησίον 
τοῦ ὄρους Γαΐου Καίσαρος, πέμψας ἀπὸ Ῥώμης ἐν αὐτῇ “ντιο-- V 103 
χείᾳ, ἵνα κτίσῃ τὸ δημόσιον λουτρόν, Σαλιανὸν ἔπαρχον" ὕστις 
καὶ ἀγωγὸν ἐποίησε μέγαν ἀπὸ Ζάφνης γλύψας τὸ ὄρος καὶ ἀγα-- 

20 γὼν τὰ ὕδατα ἐν τῷ κτισϑέντι παρ᾽ αὐτοῦ δημοσίῳ λουτρῷ. ἔκτι- 
σε δὲ καὶ ἱερά. 

ZAnéoruAs δὲ ὃ αὐτὸς Γάϊος Καῖσαρ καὶ δύο συγκλητικοὺς O 814 

ἄλλους πάλιν ἀπὸ Ρώμης πλουσιωτάτους, ὧντινων τὰ ὀνόματα 


4. Καλλιγουλᾶς Ox. 8. εὐμήχης Ox. 


"liberius autem naturae cedens, diem suum obiit in Palatio, annos 
natus Lxxvill. 

Tiberium in imperio excepit Aelius Caius Caligula. Hic privatus 
adhuc, Barbaris gentibus terrori fuit maximo: itaque et Senatus eum im- 
peratorem designavit, Gallo et Nonniano Coss. imperavit vero annos rv, 
et menses vr Erat autem procerus, membris bene compositis, facie te- 
nui, colore pulchro, lanuginem primam emittens, capillitio molli et de- 
müsso, oculis parvis, ingenio acri, iracundus et magnanimus. Hujus Im- 
| sarda anno primo Antiochia Magna, una cum parte aliqua suburbii 

aphnaei, divinam iram secundo post tempora Macedonum, passa est, 
mensis Dystri, sive Martii xxur, matuüno tempore, Aerae Antiochenae 
anno Lxxxv. Itaque ingentes pecuniarum largitiones in urbem incolas- 
que superstites Caius Imperator erogavit. Balneum quoque publicum ex- 
iruxit, prope montem C. Caesaris; a Roma Antiochiam misso, qui opus 
hoc effectum daret, Saliano Praefecto: qui, monte abscisso, magnum ibi 
Aquaeductum condidit, per quem aquas ex Daphne in Balneum hoc no- 
vum introduxit. 'lempla etiam quaedam extruxit. 

Misit praeterea Caius Caesar duos etiam alios Senatores Romanos 
praedivites, Pontoum et Varium, qui Antiochiae prospicerent, et non so- 


244 IOANNIS MALALAE 


BS, ; , , βαλε: 
ταῦτα, Πόντοος xoi Οὐάριος, ἐπὶ τὸ καὶ φυλάττειν τὴν πόλιν xol 
$! κα τ 5 c , £ 's - 3 » 4 L 
κτίσαι αὐτὴν ἐκ τῶν φιλοτιμηϑέντων ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως; 
ὡσαύτως δὲ καὶ ἐκ τῶν ἰδίων αὐτῶν παρασχεῖν τῇ αὐτῇ πόλει καὶ 
B οἰχεῖν ἐν αὐτῇ. οἵτινες πολλὰ πάνυ οἰχήματα ἐκ τῶν Ἰδίων Exti- 
^ 3 - $3 !» , Y c 2 ' 4 
σαν" πρὸς δὲ τοῖς οἰκήμασι xol ἄλλα πάλιν ἔκτισαν ot αὐτοὶ συγ- 5 - 
χλητιχοὶ ἐν τῇ αὑτῇ ᾿Αντιόχου πόλει ἐκ τῶν ἰδίων αὐτῶν χρημά- 
δημόσιον λουτρὸν μέγα τὸ λεγόμενον Οὐάριον χάτω παρὰ τὸ 
των, δημύσιον λουτρὸν μέγα τὸ λεγόμενον Οὐάριον χά 0 
τεῖχος πλησίον τοῦ ποταμοῦ, ἔνϑα καὶ τὰ οἰκήματα αὐτῶν ἔκτι-- 
σαν πλησίον τοῦ δημοσίου, καὶ Τρίνυμφον εὐπρεπέστατον πάνυ, 
χοσμήσαντες αὐτὸ ἀγάλμασιν εἷς τὸ γαμοστολεῖσϑαι τὰς πολίτι-- 10 
- . , 
δας παρϑένους πάσας. καὶ ix τῶν δὲ φιλοτιμηϑέντων ἀνήγει-- 
^ D 2 3 Xe lim 2 , / É P4 ^ 
ραν πολλὰ κτίσματα ἐν αὐτῇ τῶν LAvvioyéov πόλει" xol ἔμειναν 

- - - c 
οἰκοῦντες ἔν αὐτῇ τῇ πόλει οἵ αὐτοὶ συγκλητιχοί, καὶ τοὺς ὕπο-- 
λειφϑέντας δὲ χτήτορας ἀξίαις ἐτίμησεν ὃ αὐτὸς Γάϊος Καῖσαρ. 

C Z4nà δὲ τοῦ πρώτου ἔτους Γαΐου Καίσαρος παῤῥησίαν Aafóv15 - 
O 815 παρ᾽ αὐτοῦ τὸ Πράσινον μέρος ἐδημοκράτησεν ἐν τῇ Ῥώμῃ καὶ 

Mi , 3. Y Fo ov - , 2 -. Y ^ 2 
χατὰ πόλιν ἐπὶ ἕτη y ἄχρι τῆς βασιλείας αὑτοῦ" ἔχαιρε γὰρ αὖ- 
τοῖς. τῷ δὲ τρίτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔκραξαν ἐν ᾿Ἄντιο-- 
χείᾳ τῆς Συρίας oí ἐκ Βενέτου μέρους τῆς αὐτῆς πόλεως τοῖς 

- , 
αὐτόϑι Πρασίνοις ἐν τῷ ϑεάτρῳ, Καιρὸς ἀνάγει καὶ κατάγει, 20 
Πράσινοι μάσχοι, ϑεωροῦντος τότε τοῦ Προνοΐου, ἄρχοντος ὕπα- 

- € - , 
τικοῦ. καὶ ἐγένετο δημοτιχὴ ἀταξία μεγάλη καὶ συμφορὰ τῇ πό-- 
λει συνέβη" oi γὰρ ᾿Αντιοχεῖς Ἕλληνες μετὰ τῶν αὐτόϑι ἼἸου-- 
δαίων συμβαλόντες δημοτικὴν μάχην ἐφόνευσαν πολλοὺς Tov- 


lum ex iis quae Imperator Antiochenis abunde la»2itus est, sed ex propriis 
etiam sumptibus urbem instaurarent, instauratamque incolerent. Duo itaque 
Senatores hi quamplurima per urbem domicilia, propriis ex sumptibus, aedi- 
ficarunt: insuper etiam inferius ad urbis moenia, juxta fluvium, Balneum 
ingens publicum, Varium vocatum, extruxerunt; proxime quod aedes et- 
iam privates suas extructas habuerunt. 'lrinymphum quoque, statuis hinc 
inde splendidissime ornatum, condiderunt; uti virginibus Antiochenis qui- 
buscunque, nuptialia sua celebrantibus, inserviret. .Sed et alia etiam per 
urbem plurima aedificia, Imperatoriis ex sumptibus, erexerunt dicti duo 
Senatores, urbemque ita instauratam incoluerunt: Cives vero superstites, 
Caius Caesar etiam honoribus auxit. 

Favebat autem Caius Caesar factioni Prasinae: itaque ea, licentiam 
inde sibi sumens, a primo Imperii ejus anno, per totum triennium, Ro- 
mae, omnibusque aliis urbibus, dominabatur. "lertio autem imperii ejus 
anno Antiochiae Syriae in "Theatro, spectante etiam tum ludos Pronoeo 
Praefecto; qui ex Veneta erant Factione, alta voce Prasinis exclama- 
runt: Tempus extollit, et deorsum agit: Jam Prasinae pugnae. Et coor- 
ta est in populo conturbatio ingens; cujus eventus urbi cessit in incom- 
modum. Graeci enim Antiocheni cum Judaeis, qui ibi habitarunt, ad 
pugnam popularem pervenientes, ex Judaeis plurimos interfecerunt, et 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 245 


δαίους καὶ τὰς συναγωγὰς αὐτῶν ἔκαυσαν. καὶ ἀκούσας ἐν Πα- 
λαιστίνῃ ὃ ἱερεὺς τῶν αὐτῶν Ιουδαίων ὀνόματι (Φινεές, συναϑροί- Ὁ 
cac πλῆϑος Ἰουδαίων καὶ Γαλιλαίων, πολιτῶν ὄντων, ὡς A xc 
, v $a -y γὼ, ἢ RJ] - ΟῚ , 
Msi ἕχων Se, rais 19€» ἐξαίφνης ἐν τῇ αὐτῇ «Ἀντιόχου 
) , 
520A& ἀπὸ Τιβεριάδος nóAccc* καὶ ἐφόνευσεν πολλούς, ὡς ἅπαξ 
αἰφνίδιον εἰσελϑὼν μετὰ ὡπλισμένων ἀνδρῶν" καὶ ἐάσας πάλιν 
ἀπῆλϑεν ἐν Τιβεριάδι ὃ αὐτὸς Φινεές. καὶ ταῦτα μαϑὼν ὃ βα- 
σιλεὺς Γάϊος ἠγανάχτησε κατὰ τῶν συγχλητικῶν τῶν ὄντων ἔν 
- 3-25 , , , a 3 M , 297 
τῇ αὐτῇ ““ντιοχείᾳ πόλει Ποντόου xoi Οὐαρίου, χκαὶ πέμψας ἐδή-- 
το μευσεν αὐτοὺς ἐπαίρων πᾶσαν τὴν περιουσίαν αὐτῶν xoi τοὺς 
διαφέροντας αὐτοῖς ἐν "Ἵντιοχείᾳ οἴχους ἐτίτλωσεν, ἅτινα οἰκή-- Ο 816 
pura ἐχλήϑη τὰ βασιλικὰ ἐξ ἐχείνου ἐν τῇ αὐτῇ “Αντιοχείᾳ τῆς 
- , 2 M M j) ^ Jj , » b! 
Συρίας, ἀγαγὼν καὶ αὐτοὺς σιδηροδεσμίους,, διότι otve τὴν τα-- E 
ραχὴν τῆς πόλεως ἔπαυσαν οὔτε τῷ ἱερεῖ (Φινεὲς πορϑοῦντι τὴν 
δπόλιν ἀντέστησαν. 
ἜἜπεμψε δὲ καὶ ἐν Τιβεριάδι πόλει τῆς Παλαιστίνης, καὶ na- 
ἔλαβε τὸν αὐτὸν (Φινεές, ἱερέα τῶν Ιουδαίων, καὶ ἀπεχεφάλισεν 
» v c , ' cy , ' Y / 3 , 
αὐτὸν ὡς τύραννον, καὶ πολλοὺς Ἰουδαίους x«i Τ᾿αλιλαίους ἀπώ- 
λεσε. καὶ τὴν κεφαλὴν δὲ τοῦ ἱερέως Φινεὲς ἐκόντευσεν ἔξω τῆς 
20 πόλεως ᾿Αντιοχείας πέραν τοῦ Ὀρέντου ποταμοῦ, xoi τὰ καυϑέν- V 104 
τὰ ἐν τῇ πόλει ἀνενέωσε πέμψας χρήματα. 
4.55 2 -“ - M b] , c 27 T H. ^ ΕΣ , 
Kai ἐν αὐτῷ τῷ ἔτει ἐσφάγη ὁ αὐτὸς Dl'eioc βασιλεὺς ἔσω ἐν 


5. ἐφόνευσαν Ox. — 14. πορϑοῦντι Ch., πορϑοῦντα Ox. 90. Ὀ- 
φέντου] Ὀρόντου Ch. "Vide dicenda ab nobis ad p. 113. A. 


Synágogas eorum incendio devastarunt. Cujus rei famam cum in Palae- 
stina Judaeorum ibi sacerdos, nomine Phineas accepisset; collecta Judaeo- 
rum et Galilaeorum copiosa multitudine, nempe triginta circiter millibus, 
ab urbe Tiberiade exercitum hunc ducens, Antiochiam subito adoritur: 
cujus.incolas inopinatos opprimens, quamplurimos eorum internecioni de- 
dit; strageque finita, Tiberiadem statim repetit. Haec ubi audisset Caius 
Imperator, in Pontoum et Varium Senatores, qui Antiochiae habitabant, 
commotus est. Missis itaque qui bona eorum publicarent, domosque 
eorum omnes fisco addicerent; (quae proinde ab Antiochenis, Basilicae, 
i e. domus Regiae vocantur:) ipsos etiam ferreis compedibus vinctos ad- 
duci jussit; eo quod neque Antiochenos tumultuantes compescuissent; nec 
Phineae sacerdoti urbem vastanti, obviam ivissent. 
Misit etiam 'Tiberiadem Palaestinae, qui Phineam sacerdotem com- 
D tanquam rebellionis reum, capite multarent. Multos etiam 
udaeos et Galilaeos, neci dedit. Phineae autem sacerdotis caput, in 
Orontis fluvii ripa opposita, extra urbem Antiochiam, conto affixum eri- 
gebatur. Quae vero in urbe ignibus absumpta fuerant, missis pecuniis 
ipse instauravit. 
Eodem vero anno Caius Imperator a Cubiculariis Eunuchis, Satelli- 


246 IOANNIS MALALAE 


τῷ παλατίῳ ὑπὸ τῶν ἰδίων σπαϑαρίων τῶν κουβικουλαρίων εὖ-- 
γούχων χατὰ γνώμην τῆς συγχλήτου, ὧν ἐτῶν λ΄. ' 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Γαίου Καίσαρος ἐβασίλευσε Κλαύ- 

O 817 διος Καῖσαρ ὃ Γερμανικὸς ἐπὶ τῆς ὑπατείας Κασίου καὶ Σόλω- 
γος. ἐβασίλευσε δὲ ὃ αὐτὸς Κλαύδιος Καῖσαρ ἔτη i xal uij-5 
γας 9'. ἦν δὲ κονδοειδής, εὔογκος, γλαυχόφϑαλμος, μιξοπό-- 
λιος, λευχός, μάχροψις, γαληνότατος. ἔκτισε δὲ πόλιν, ἣν ἐχά-- 

Β λεσεν εἷς ἴδιον ὄνομα Κλαυδιούπολιν. ἔκτισε δὲ καὶ Βρεττανίαν 
πόλιν πλησίον τοῦ ᾿Ωκεανοῦ. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Κλαύδιος βασιλεὺς καὶ τῇ δημοκρατίᾳ τῶν Πρα- 10 
σίνων κατάστασιν ἔδωχεν. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν 
ὑπὸ ϑεομηνίας ἡ Ἔφεσος καὶ ἡ Σμύρνα καὶ πολλαὶ ἄλλαι πόλεις 
τῆς “σίας, αἵστισιν ἐχαρίσατο πολλὰ εἷς ἀνανέωσιν. ἐσείσϑη 
δὲ τότε καὶ ἦ μεγάλη “Ἀντιόχεια πόλις, καὶ διεῤῥάγη ὃ ναὸς τῆς 
Z4gréQudog καὶ τοῦ "Aoi καὶ τοῦ "HoaxAéog καὶ οἶκοι φανεροὶ 15 
ἔπεσαν. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Κλαύδιος ἐχούφισεν ἀπὸ τῶν ovv- 
ἐργιῶν, ἤτοι συστημάτων, τῆς “Ἀντιοχέων πόλεως τῆς Συρίας τὴν 

O 818 λειτουργίαν ἣν παρεῖχον ὑπὲρ καπνοῦ, εἰς ἀνανέωσιν τῶν ὑπορύ-- 
gov ἐμβόλων αὐτῆς τῶν κτισϑέντων ὑπὸ Τιβερίου Καίσαρος. 

Cc Ἔν δὲ ταῖς ἀρχαῖς τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κλαυδίου Kalca- 20 
ρος μετὰ τὸ ἀναληφθῆναι τὸν κύριον ἡμῶν καὶ ϑεὸν Ἰησοῦν 
«Χριστὸν μετὰ ἔτη δέκα πρῶτος μετὰ τὸν ἅγιον Πέτρον τὸν ἀπό-- 
στολον τὴν χειροτονίαν τῆς ἐπισχοπῆς τῆς ᾿Αντιοχέων μεγάλης 


15. Ἡραπλέως Ox. 18. Malim ὑπωρόφων. 


(005 suis, Senatu factum approbante, cum annum ageret xxxix, occi- 
sus est, 

Caio successit in imperio Claudius Caesar, Germanicus, Cassio et 
Solone Coss. et regnavit annos xiv. et menses rx, Erat hic statura cur- 
ta, corpore crasso, oculis caesiis, subcanus, colore candido, facie oblonga, 
ingenio mitissimo. Urbem hic condidit, quam a nomine suo Claudiopo- 
lim vocavit, Brettaniam quoque urbem condidit, non procul ab Oceano. 

Claudius autem Imperator Prasinis dominationem suam confirmavit. 
Hujus autem sub imperio Ephesus et Smyrna, cum plurimis aliis Asiae 
urbibus, iram divinam expertae sunt: quibus instaurandis Imperator plu- 
rima suppeditavit. Eodem concussa est etiam Antiochia magna, templa- 
que Dianae, Martis, atque Herculis per medium dirupta sunt; aedesque 
plurimae corruerunt. Itaque Claudius Imperator Tributum Fumarium, a 
Sodalitiis Antiochenis sibi pendi solitum, in Porticuum contignatarum, a 
"Tiberio Caesare extructarum, instaurationem remisit. ; 

Sub initiis autem Imperantis Claudii Caesaris, decem post annis quam 
Dominus Deus N. Jesus Christus in Coelum assumptus fuit, primus post 
Sanctum Petrum Apostolum Antiochiae Magnae, quae in Syria est, Épi- 


Dc o 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 247 


πόλεως τῆς Συρίας ἔλαβεν Ἐὔοδος γενόμενος πατριάρχης. καὶ 
ἐπὶ αὐτοῦ χριστιανοὶ ὠνομάσθησαν τοῦ αὐτοῦ ἐπισχόπου Εὐόδου 
j 
προσομιλήσαντος αὐτοῖς xol ἐπιϑήσαντος αὐτοῖς τὸ ὄνομα τοῦτο. 
πρῴην γὰρ Ναζωραῖοι [ ἐκαλοῦντο] καὶ Γαλιλαῖοι ἐχαλοῦντο οἱ 
5 χριστιανοί, 
Τῷ δὲ ὀγδόῳ ἔτει τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κλαυδίου Καίσα-- 
M , c3 L7 * -— "i ’ 
ρος διωγμὸν μέγαν ἐποίησαν οἵ Ἰουδαῖοι κατὰ τῶν ἀποστόλων 
καὶ τῶν μαϑητῶν αὐτῶν καὶ τυραννίδα κατὰ Ῥωμαίων ἐμελέ- D 
τουν. ὅϑεν πρῶτος ἐπέμφϑη κατ᾽ αὐτῶν χιλίαρχος ὀνόματι Φῆ- 
i0oroc* καὶ ἐξ ἐχείνου ὄλεθρος αὐτοῖς ἐγένετο. καὶ ἄρχοντα γὰρ 
προεχειρίσατο αὐτοῖς ὃ αὐτὸς Κλαύδιος βασιλεὺς Φήλικα ὀνό- O 319 
ματι, ταράσσοντα αὐτούς. 
IMerà δὲ uj ἔτη τοῦ ἀναληφϑῆναι ἐν τοῖς οὐρανοῖς τὸν κύ-- 
ριον ἡμῶν καὶ ϑεὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ἐν τῇ ἑορτῇ τῆς πεντηκο- 
1σστῆς τῶν αὐτῶν ᾿Ιουδαίων, oi ἱερεῖς ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἤκουσαν 
φωνῆς ἀνθρωπίνης λεγούσης ἀπὸ τοῦ ἐσωτέρου ἱεροῦ τοῦ λεγομέ- 
vov ἅγιον τῶν ἁγίων, Πεϑιστάμεϑα ἐντεῦϑεν. τὴν δὲ φωνὴν ταύ-- 
€ - » c , € 2 1€ - M 
τὴν τρίτον ῥηθεῖσαν ἤκουσαν, ὡς ϑυσιάζουσιν, οἵ αὐτοὶ ἱερεῖς, καὶ 
ἐγνώσθη τοῦτο παντὶ τῷ ἔϑνει. καὶ ἐξ ἐχείνου ὄλεθρος ἤρξατο E 
90 τοῖς Ἰουδαίοις, καϑὼς Ἰώσηπος ὃ Ἑβραίων φιλόσοφος ταῦτα 
συνεγράψατο, εἰρηκὼς καὶ τοῦτο, ὅτι ἐξότε Ἰουδαῖοι ἐσταύρωσαν 


1. Εὔοδος] Ἑὐόδιος Ch. 4. Seclusi ἐκαλοῦντο. 11. προεγει- 


οίσατο Ch., προεχειρίσαντο Ox. ibid. Φίλικα Ox. 14. "Iov- 

σοῦν Ox. 17. μεϑιστάμεϑα] μεϑιστώμεϑα Ch., μεταβαίνωμεν 

eie - Iud. VI. 3. 5. 20. Ἰώσηπος] Conf. Arch. lud. 
VIII. 3. 3. 


scopus factus est Evodius: sub quo, qui Nazoraei antea et Galilaei vo- 
citabantur, Christianorum nomen acceperunt; imponente hoc illis, simul 
et inter illos Evangelium praedicante, Evodio ipso Episcopo. 

Anno autem Claudii Caesaris vr, Judaei Apostolos atque eorum 
discipulos insectari coeperunt: quin et rebellionem adversus Romanos me- 
ditabantur. 'lum primum itaque contra eos missus est Festus Chiliar- 
chus; exinde vero exitium Judaeis imminere visum est. Praefecerat enim 
illis Claudius lInmperator Felicem quendam; qui magnas in Judaea tragoe- 
dias excitabat. 

Anno vero xvur post Dominum ac Deum nostrum Jesum Christum in 
coelos assumptum, ipso Judaeorum Festi Pentecostes die, sacerdotibus 
ab Interiore 'Templi Adyto, quod Sanctum Sanctorum dictum est, Huma- 
nà vox subito audita est, hisce verbis: Migremus hinc. Vox autem haec 
tertia vice repetita, sacerdotibus audita fuit, sacra tum peragentibus: 
cujus rei fama toti Judaeorum genti innotuit. Hinc Fatalia Judaeorum 
tempora initium habuerunt: uti scriptis suis testatus est Josephus, He- 
braeorum Philosophus; qui et ista insuper tradidit: ,,Judaeos nunquam 
a calamitatibus suis respirasse quidem, ex quo Cruci Jesum fixerunt; ho- 


248 IOANNIS MALALAE 


“Φ-ςῤ εἰ “- 
Ἰησοῦν, ὃς ἦν ἄνϑρωπος ἀγαϑὸς καὶ δίκαιος, εἴπερ ἄρα τὸν τοιοῦ-- 
vov ἄνϑρωπον δεῖ λέγειν καὶ μὴ ϑεόν, οὐκ ἐξέλειψεν ὀδύνη ἐκ τῆς 
Ἰουδαίας χώρας. ταῦτα ἐν τοῖς Ἰουδαϊκοῖς συγγράμμασιν αὐτοῦ 
ἐξέϑετο ὃ αὐτὸς ᾿Ιώσηπος Ἰουδαίοις. 

Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κλαυδίου οἱ αὐτοὶ ἄντιο-- 5 
χεῖς κτήτορες χαὶ πολῖται ἀναφορὰν ἔπεμψαν, δεόμενοι ὥστε πα-- 
ρασχεϑῆναι αὑτοῖς ἀπὸ ϑείας αὐτοῦ κελεύσεως ἀγορασϑῆναι τὰ 
Ὀλύμπια ἀπὸ τῶν Πισαίων τῆς Ἑλλάδος χώρας ἀπὸ τῶν ἐτησίων 
προσόδων τῶν ἐαϑέντων χρημάτων παρὰ Σωσιβίου τινὸς ovy- 
κλητικοῦ, συμπολίτου αὐτῶν. καὶ παρέσχεν αὐτοῖς ἀγοράσαι τὰ 10 
Ὀλύμπια ὃ αὐτὸς Κλαύδιος βασιλεύς, ἔτους χρηματίζοντος κατὰ 
τοὺς “Ἀντιοχεῖς Σύρους Ὁβ΄. τοῦτο δὲ ἐποίησαν οἱ αὐτοὶ ᾿Ζντιο-- 
χεῖς λυπηϑέντες πρὸς τοὺς πολιτευομένους τῆς αὐτῆς πόλεως διὰ 

^ m) ^ , ^N , i 9. ί “ ΑΒ 
τὰς προσόδους τὰς προειρημένας, παρὰ Σωσιβίου ἐαϑείσας τῇ πό 
- T 
B λει αὐτῶν" περὶ ov Σωσιβίου ὃ σοφὸς χρονογράφος Παυσανίας 15 
ἐξέϑετο. ὅτι εἴασε τελευτῶν κατὰ διαϑήκας τῇ τῶν ᾿Αντιοχέων με-- 
, , J , » ,ὔ , , , 
γάλῃ πόλει Σωσίβιὸς. τις ἑτησίαν πρόσοδον χρυσίου τάλαντα δε-- 
t ^ 2 , ^ , 
χαπέντε" ἅτινα ἐν τοῖς ἀνωτέρω χρόνοις τοῦ «ὐγούστου Ὄκτα-- 
βιανοῦ προγέγραπται. τὰ δὲ τῆς προσόδου εἰάϑη εἷς τὸ ἐπιτε-- 
λεῖσϑαι τοῖς αὐτοῖς συμπολίταις κατὰ πενταετῆ χρόνον πολύτρο- 90 
, Y cx uu TP , "A , - ν 2 , 
zov ϑέαν ἐπὶ ἡμέρας À μηνὶ ὑπερβερεταίῳ τῷ καὶ ὀχτωβρίῳ 
σχηνιχῶν, ϑυμελικῶν καὶ τραγικῶν καὶ ἀϑλητῶν ἀγῶνα καὶ in- 


Ο 320 
V 105 


2. ἐξέλειψεν Ch., ἐξέλειψεν Ox. 4. Ἰουδαίοις] Ιουδαῖος Ch. 
8. Πισαίων Ch., Πισέων Ox. Sic et p. seq. v. 5. 10. αὐτοὺς] 
»Lego αὐτοῖς.“ Ch. 19, προγέγραπται] p. 95. B. DET. 


minem illum bonum ac justum: si modo Hominem (inquit) illum fas sit 
dicere et non Deum potius, qui talis fuerit. Haec Josephus ille Judaeus 
in Libris suis de Judaeorum Antiquitatibus scripta reliquis. , 

Eodem imperante Claudio, Primores et populus Antiochenus ad im- 
peratorem referebant, ab eo petentes, uti divino ejus ex Edicto, facul- 
tatem sibi haberent Olympia a Pisaeis redimendi ex annuis illis rediti- 
bus, urbi suae, a Sosibio quodam, Cive et Senatore Antiocheno, olim le- 
gatis. Facultatem itaque Olympia redimendi concessit eis Claudius Im- 
perator, anno Aerae Antiochenae xci, Factum nempe hoc ab Antioche- 
nis, quod aegre ferrent in Magistratibus suis ea quae de supradictis So- 
sibii reditibus factitata essent.  Sosibius enim uti scriptum reliquit in 
Chronographia sua sapiens Pausanias, Antiochiae Magnae legavit moriens 
xv auri talenta, annuatim urbi solvenda; sicuti superius in Augusti Octa- . 
viani temporibus memoratum est. Reditum vero hunc annuum Sosibius 
Antiochenis legaverat, ut haberent unde sumptus facerent in varium il- 
lud spectaculum, Scenicorum, '"Thymelicorum, "Tragicorum, Athleticorum 
ludorum, Gladiatorum quoque et Certaminum Equestrium; quod quinto 
quoque anno, Hyperberetaeo, sive Octobri mense, per xxx dies celebrari 


- 


D. 


-CHRONOGRAPHIA. L. X. 249 


πικῶν καὶ μονομάχων. καὶ τὰς μὲν ἀρχὰς ἐπετέλεσαν ot αὐτοὶ O 321 
πολιτευόμενοι, μετὰ δὲ ταῦτα ὑπερετίϑεντο τὰς προσόδους ἀπο-- 

, 2/58 , , c 3 , 25. 
χερδαίνοντες, ἀπὸ θείας κελεύσεως ot αὐτοὶ πολιτευόμενοι Z1y- 
τιοχείας μετὰ καὶ τῶν χτητύόρων ἠγύρασαν τὰ ᾽᾿Ολύμπια ἀπὸ τῶν C 

5 Πισαίων. καὶ ἤτησαν oi αὐτοὶ βουλευταὶ τοὺς τῆς πόλεως πάν-- 
τας, ὡς ἂν ἕτοιμοι ὄντες ἐνδοῦναι αὐτοῖς ἐν τῷ τέως τὴν τῶν 
᾿Ολυμπίων ἑορτὴν ἐπιτελεῖσθαι αὐτοῖς. καὶ πεισϑέντων τῶν κτη-- 

Hu 7i 
τύρων xol τοῦ δήμου παντὸς καὶ τῶν ἱερέων, ἐνεδόϑη αὐτοῖς " καὶ 
ἐπετέλεσαν οἱ αὐτοὶ πολιτευόμενοι xarà τὸ πρῴην ἔϑος πάλιν 

^ - Mw ν 2 - - M - ^c 
το τὸν τῶν σχηνικῶν zai ἀϑλητῶν. ϑυμελικῶν καὶ τραγικῶν καὶ m- 

- - /A€ - - 
πικῶν ἀγῶνα, καὶ λοιπὸν τὰς À ἡμέρας ἀπὸ τῆς νεομηνίας τοῦ 
ὑπερβερεταίου μηνὸς κατὰ πέντε ἕτη ἕως τοῦ καιροῦ τοῦ πενταε- 
τοῦς φϑάσαντος. 

Καὶ πάλιν εὑρίσκοντες ἀφορμὴν εὔλογον oí αὐτοὶ πολιτευό-- D 

15 ὃ , y , 9 j, -25 A9 E. . 2À 
μενοι, διαφόρων πολέμων κινηϑέντων ἐν τῇ ἀνατολῇ, οὐ μὴν ἀλ- 
λὰ χαὶ τῆς αὐτῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας ληφϑείσης ὑπὸ ἐναντίων, 
ὡσαύτως δὲ χαὶ ϑεομηνίας γενομένης καὶ διαφόρων σεισμῶν καὶ 
ἐμπρησμῶν, ἀνεβάλοντο καὶ τὴν κατὰ πενταετῆ χρόνον πάλιν ἐπι- 

Ἷ , ?] 
τελεῖν αὐτοῖς πολύτροπον ἀγῶνος ϑέαν, ἀλλ᾽ ἐπετέλεσαν ἄλλας 

90 διαφόρους περιόδους €E τὴν αὐτὴν προειρημένην πανήγυριν δι᾽ OQ 329 

» VEWA « , 

ἐνιαυτῶν ιε΄ ἢ καὶ x, ὡς ἐὰν αὐτοῖς ἔδοξε μετὰ τὸ τὴν πόλιν 
- 24 " - - 2 λλ - & 7 ? , ὃ , 
τῶν Ἀντιοχέων τῶν κακῶν ἀπαλλαγῆναι καὶ ἐν εἰρήνῃ διάγειν. 


1. μονομάχων Ch., μοναχῶν Ox. Conf. ad p. 91. D. 8. ἀπὸ] Ex- 
cidisse videtur ἕως, 10. τὸν Ch., τῆς Ox. 18. τὴν Ch., 
τὸν Ox. : 


solebat. Et primitus quidem Ludos hosce Gymnasiarchae rite celebra- 
bant: deinceps vero, lucellum captantes, celebrationem hanc penitus omit- 
tebant; donec tandem, divino Imperatoris Edicto, Primoribusque urbis 
postulantibus, ad id coacti, Olympia a Pisaeis redimebant. Tum vero 
cives universos monebant, se Solennia Olympica, (quae ontea fuerant) 
illis exhibere paratos esse; quibus eos se accingere hortabantur.  An- 
nuentibus itaque urbis Primoribus, cum sacerdotibus omnique populo, 
Ludi illi Scenici, Athletici, 'Thymelici, "Tragici, Equestriaque Certamina, 
sicut olim, per xxx dies celebrata sunt: facto initio a INovilunio mensis 
Octobris singulis Lustris recurrentibus, 

Rursus autem variis bellorum motibus in Oriente excitatis, cum An- 
tiochia et ipsa vel ab hostibus occupata, aut etiam iram Divinam passa, 
crebris terraemotibus et incendiis labefactata fuisset; oblata inde apta 
occasione, iidem Magistratus omnigenum illud spectaculum Quinquennale 
intermittebant; nec deinceps statis, ut antea temporibus, sed xv puta, aut 
etiam xx quoque anno, pro arbitrio suo, (idque sexies tantum, ) celebra- 
bant; etiam et tunc quoque, cum Antiochia urbs, malis illis defuncta, pa- 
ce sua pristina gauderet. ; 


250 IOANNIS MALALAE 


^ /» - ^ ? - , 
Τῷ δὲ wy &u τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κλαυδίου Καίσαρος 
» LONE ὔὕ ς u - - 2 T , € 
ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ἡ Κρήτη νῆσος πᾶσα" ἐν oic χρόνοις ηὗ- 
,ὔ 2 ^ , - J, 2 , : c 
E ρέϑη ἐν τῷ μνήματι τοῦ Ζέκτυος iv κασσιτερίνῳ κιβωτίῳ ἢ 
ἔχϑεσις τοῦ Τρωιχοῦ πολέμου μετὰ ἀληϑείας nag. αὐτοῦ συγγρα-- 
φεῖσα πᾶσα. ἔκειτο δὲ προσκέφαλα τοῦ λειψάνου τοῦ “Πἰκτυος" 5 
καὶ νομίσαντες τὸ αὐτὸ κιβώτιον ϑησαυρὸν εἶναι προσήνεγχαν 
αὐτὸ τῷ βασιλεῖ Κλαυδίῳ" καὶ ἐχέλευσε μετὰ τὸ ἀνοῖξαι καὶ γνῶ- 
255 - 34.4 Δ... - , , 
ναι τί ἐστι μεταγραφῆναι αὐτὰ καὶ ἐν τῇ δημοσίᾳ βιβλιοϑήκῃ 
2 - 
ἀποτεϑῆναι αὐτά. ᾿ 
, ς , - , , 
V 106 Καὶ ἐτελεύτα ὃ Κλαύδιος πολλὰ £v τῇ Κρήτῃ χαρισάμενος εἷς 10 
H E 1 
ἐπανόρϑωσιν, ἐτελεύτησεν οὖν ὃ αὐτὸς Κλαύδιος ἰδίῳ ϑανάτῳ 
ἐν τῷ παλατίῳ, ἀῤὺ ἴσας ἡμέρας δύο, ὧν ἐ ὃν δε’ 
ν τῷ ατίῳ, ἀῤῥωστήσας ἡμέρας δύο, ὧν ἐνιαυτῶν ξε΄. 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κλαυδίου Καίσαρος ἐβασίλευσε Νέ- 
O 323 ρων ὃ υἱὸς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς ὑπατείας Σιλουανοῦ καὶ Zivvomivov * 
ὅστις ἐβασίλευσεν ἔτη vy καὶ μῆνας δύο. ἦν δὲ μακρός, λε- 15 
πτός, εὔμορφος, εὔρινος, ἀνθηροπρύόσωπος, μεγαλόφϑαλμος, 
c A , t 02 / ὃ , » »» , δὲ é 
ἁπλόϑριξ, ὁλοπόλιος, δασυπώγων, εὔτακτος. ἢ μόνον δὲ ἐβα-- 
! 2 , ^ ' -2 "s. 32 , e , , 
σίλευσε ἐξεζήτησε τὼ περὶ τοῦ Ἰησοῦ" xoi ἀγνοήσας ovt ἐσταυρώ-- 
ϑη ἐζύτησεν αὐτὸν ἀνενέγκαι ἐν Ρώμῃ, ὡς φιλόσοφον μέγαν καὶ 
, - » ^ hi M - M E - 
B ϑαύματα ποιοῦντα" ἤχουσε γὰρ πρὸ τοῦ βασιλεῦσαι περὶ αὑτοῦ 20 
^ , πω - OW , 32 , 2 
τοιαῦτα. ϑέλων δὲ ἐπερωτῆσαι αὐτὸν τινα ἐζήτει ἀναγάγαι αὖ-- 
, Y M c 3 8 , N - , - , 
τὸν, ἢν γὰρ ὃ αὐτὸς Νέρων βασιλεὺς τοῦ δόγματος τῶν Aeyoué- 


3. ἐν κασσιτερίνῳ κιβωτείῳ  ..1{8 et infra 6. κεβώτειον ; Scribendum 
κιβωτίῳ. et κιβώτιον.“ Ch. 411. ἐτελεύτησεν] ἐτέλευσεν Ox. 


Anno autem xii Imperantis Claudii, Creta insula, divinam iram pas- 
$2, tota terrae motibus agitata est. Eodem tempore Dictys Cretensis in 
tumulo reperta est, pyxide stannea inclusa, 'lrojani belli historia, ab eo- 
dem Dicty secundum rerum gestarum veritatem exposita.  Pyxidem hanc, 
quae ad sepulti caput jacebat, thesaurum rati qui illac transibant; ad 
imperatorem Claudium deferunt: qui, pyxide aperta, reque cognita, Hi- 
storiam hanc describendam dedit; descriptamque, in Bibliotheca publica 
reponendam curavit. 

Claudius autem Cretensibus plurima, in ruinarum jnstaurationem, 
largitus est: morboque deinde correptus, post biduum in Palatio diem 
suum obiit, annum agens Lxv. 

Claudium Caesarem in imperio excepit filius ejus Nero ; Silvano et An- 
tonino Coss. qui regnavit annos xir, et Menses m. Erat hic procerus, gra- 
cilis, decorus, naso eleganti, vultu florido, oculis grandioribus, capillo len- 
to et porrecto, canus, barba hispida, moribus compositis. Quamprimum vero 
regnare coepit, de Jesu percontatus est; de quo, privatus adhuc, acceperat 
magnum eum esse Philosophum et virum Mirificum. Nescius itaque eum jam 
Crucifixum fuisse, Romam adduci eum voluit, de quibusdam illum interro- 
gaturus. Nero enim Imperator Epicureorum Dogmati favebat; qui omnia 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 251 


vov ᾿Ἐπιχουρείων, ὃ ἐστι τῶν αὐτοματιστῶν τῶν λεγόντων ἀπρο-- 
γόητα εἶναι τὰ πάντας. καὶ μαϑὼν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Νέρων ὅτι 
πρὸ πολλοῦ χρόνου ἐσταύρωσαν αὐτὸν οἵ Ἰουδαῖοι ζήλῳ φερόμε-- 
vot xoi μόνον ἐν μηδενὶ μεμιφϑέντα, ἠγανάκτησε" καὶ ἐκέλευσε, καὶ 
5 ἀνηνέχϑησαν ἐν τῇ Ῥώμῃ διὰ IMoE(uov 0 τε ZAvvac καὶ Καϊάφας. O 894 

xol Πιλᾶτον δὲ οἰκοῦντα τὴν Παλαιστίνην μετὰ διαδοχὰς τῆς ἄρ-- 
χῆς αὐτοῦ ἀνήγαγε διὰ ἸΠ]Πάξιμον. πολλὰ δὲ εἰπόντες περὶ τοῦ Πι-- 
λάτου xaxà οἱ περὶ τὸν ἄνναν καὶ Καϊάφαν ἐδίδασκον καὶ τοῦτο, 
0r. Ἡμεῖς τοῖς νόμοις αὐτὸν παρεδώχαμεν. καὶ πολλοῖς παρα- C 

10 σχόντες χρήματα οἱ περὶ τὸν 'ἄνναν καὶ Καϊάφαν κατορϑώσαντες 
ἀπελύϑησαν. 

"Ev δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Νέρωνος ὃ ἅγιος 
Παῦλος ἀπῆλϑεν ἐν ᾿41ϑήναις τῇ πόλει τῆς Ἑλλάδος" καὶ ηὗρεν 
ἐχεῖ φιλόσοφον ὀνόματι Ζ]ιονύσιον τὸν ᾿“ρεοπαγίτην τὸν ᾿41ϑηναῖον 

15 τὸν περιβόητον, βρύοντα φιλοσοφίας διδάγματα" ὃς ἐξέϑετο περὶ 
τοῦ ἡλίου ὅτι ἀπὸ τῆς ἀποῤῥοίας τοῦ φωτὸς τοῦ ϑεοῦ ἐστι, καὶ 
ἄλλα τινὰ εἰπὼν περὶ τοῦ δημιουργήματος. ὅντινα ἑωρακὼς ὃ 
ἅγιος Παῦλος προσηγόρευσε, καὶ ἐπηρώτα τὸν ἅγιον Παῦλον ὃ 
Ζιονύσιος, Τίνα κηρύσσεις ϑεόν, σπερμολόγε; καὶ ἀκούσας τοῦ 

90 ἁγίου Παύλου ὃ αὐτὸς Διονύσιος διδάσκοντος αὐτὸν προσέπεσεν D 
αὐτῷ, αἰτῶν αὐτὸν φωτισϑῆναι καὶ γενέσϑαι χριστιανόν. καὶ 
βαπτίσας αὐτὸν ὃ ἅγιος Παῦλος ἐποίησε χριστιανόν. xal ἕωρα- Ο 325 


1. Ezixovolov Ox. 7.. δ ἴάξιμον Ox., διὰ Μᾶαξίμου Ch. recte. 
8. ἐδίδασκον Ch., ἐδίδασκαν Ox. 14. 4osozoysízyv Ox. 16. ἀ- 
ποῤδῥοίας Ch., ἀποῤῥύας Ox. 


fortuito fieri, nulla interveniente Providentia, affirmarunt. Certior autem 
factus Imperator Nero, eum, inculpatum licet, a Judaeis, invidia sola im- 

ulsis, cruci jampridem fuisse affixum, ira commotus est. Misso itaque 
in Judaeam Maximo, jussit Romam adduci Annam et Caiapham; Pontium 
quoque Pilatum, qui Praefectura sua defunctus, in Palaestina tum dege- 
bat. Cumque Pilatum Annas et Caiphas multorum non recte factorum 
postularent, insuper et hoc addiderunt, se quidem Legibus Jesum judi- 
candum tradidisse. Datis itaque ubi interfuit pecuniis, Annas et Caiphas, 
rebus suis prospere actis, dimissi sunt. 

Eodem imperante Nerone, Athenas, Graeciae urbem, venit D. Pau- 
lus: ubi incidit in Philosophum Atheniensem celeberrimum, Dionysium 
[eios nh Philosophiae Dogmata ibi pandentem. Affirmavit hic So- 
lem ex Divinae Lucis Effluvio emanasse: alia item nonnulla, de Rerum 
fabrica, philosophatus est. Hunc Paulus videns, allocutus est: cui Diony- 
sius; Qualem inquit , tu Deum praedicas, garrule. At vero ubi D. Pauli 
doctrinam attentius percepisset; ei ad pedes procidens, ut Baptismi lava- 
cro immersus, Christianus ipse fieret rogavit. Paulus itaque eum bapti- 
zaus, Christianum fecit: perspectoque fidei ejus fervore, Episcopum re- 


252 . IOANNIS MALALAE 


xac ὃ ἅγιος Παῦλος τὸ ϑερμὸν τῆς πίστεως τοῦ αὐτοῦ Zliovvolov 

2. *' Δ: δὰ 2 - , 2 , . € , € 

ἐποίησεν αὐτὸν ἐπίσαρ 0 ENIM boo éxcirg s Da 4iovoduog ὃ 

M M , 7 f. 

ἀπὸ φιλοσόφων καὶ βίβλους καϑ' Ἕλλήνων ἐξέϑετο. ὃ δὲ ἅγιος 

Παῦλος ὑπέστρεψεν εἷς Ἱεροσόλυμα. 
"Emi δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Νέρωνος ἀνῆλϑεν ἐν Ῥώμῃ 5 

Σίμων τις ὀνόματι .4Ἰγύπτιος μάγος, ποιῶν διὰ γοητείας φαντα- 

σίας τινὰς καὶ λέγων ἑαυτὸν Χριστόν. ἀχούσας δὲ ὃ ἅγιος Πέ- 
ς 2 , M 2 - 3 , , -€C , j, - 

τρος ὁ ἀπόστολος περὶ αὐτοῦ ἀνήρχετο ἐν τῇ Ῥώμῃ. ἐν τῷ δὲ 


᾿ -€ , - - 
E ἀνιέναι αὐτὸν ἐν τῇ Ρώμῃ διερχομένου αὐτοῦ δι᾽ “Ἀντιοχείας τῆς 


μεγάλης συνέβη τελευτῆσαι Ἐὔοδον τὸν ἐπίσκοπον xal πατριάρ-- 10 
3 ΟΝ, ' L. * - - - 3 
χην Αντιοχείας " καὶ ἔλαβε τὸ σχῆμα τῆς ἐπισκοπῆς ᾿Αντιοχείας 
- , - - 
τῆς μεγάλης Ἰγνάτιος, τοῦ ἁγίου Πέτρου τοῦ ἀποστόλου χειροτο-- 
γήσαντος. συνέβη δὲ ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις τελευτῆσαι καὶ IMág- 
^ 3 Ὁ ^ 35 * - , 32 » 

xov τὸν ἀπόστολον ἐν “Ἵλεξανδρείᾳ vij μεγάλῃ, ἐπίσκοπον ὄντα 

" , - 
xe xol πατριάρχην. καὶ παρέλαβε τὴν ἐπισχοπὴν παρ᾽ αὐτοῦ 15 


V 107 4winvóc, μαϑητὴς αὐτοῦ, χαϑὼς ὃ σοφὸς Θεύφιλος ὃ χρονο-- 


Ο 326 


, 
γράφος συνεγράψατο. 
Καταφϑάσαντος δὲ τοῦ ἁγίου Πέτρου τοῦ ἀποστόλου τὴν 
€ , ^ , - τ᾽ « , ς » ^ 
Ῥώμην καὶ μαϑόντος ποῦ μένει Σίμων ὃ μάγος, ἀπῆλϑε πρὸς 
2. ἷς b , á $4. M cut , 2 E - 
αὑτὸν ἔνϑα κατέμεινε" καὶ ηῦρεν ἐχεῖ κύνα μέγαν ἐν τῷ πυλεῶνι 20 
ζη 7 
ποιμενιχόν, ὕπου κατέμεινε Σίμων ὃ μάγος, ἁλύσεσι δεδεμένον, 
ὅντινα ὃ Σίμων διὰ τὸν Πέτρον καὶ τοὺς ϑέλοντας ἀνιέναι πρὸς 
» 2. 9} 2 ^ , c ww / - * NÍ 
αὑτὸν ἐδέσμησεν εἷς τὸ μηδένα ὡς ἔτυχεν δίχα τοῦ τὸν Σίμωνω 
, - - , , “Ὁ. , 
χελεύειν τῷ κυνὶ xol συγχωρεῖν τὸν κύνα παριέναι, οὺς ἠβούλετο 
ς “-“ y; - - ^ 
ὃ Σίμων" καὶ τοῦτο ἦν πρῴην ϑαῦμα τῷ μέλλοντι ἀνιέναι πρὸς 25 


10. Εὔοδον] Εὐόδιον Ch. Φά. Fort. πλὴν o)g vel οὖς μὴ. 


gionis ejus constituit Dionysium. Et hic quidem Dionysius, qui ex Phi- 
losophorum numero fuerat, adversus Graecos libros scripsit. Paulus vero 
Hierosolymas reversus est. 

Temporibus etiam Neronis Romam venit Magus quidam Aegyptius, 
nomine Simon; qui Praestigiis quibusdam Magicis usus, Christum se esse 
venditavit. D. Petrus, hoc audito, Romam contendit: dumque per Antio- 
chiam magnam iter faceret, contigit Evodium mori, Episcopum et Pa- 
triarcham Antiochensem: cujus in locum D. Petrus Apostolus Ignatium 
surrogavit. Eodem tempore mori etiam contigit Marcum Apostolum et 
Patriarcham. Alexandriae Magnae.  Moriturus autem, discipulum suum 
Anianum suffecit sibi: sicut sapiens "Theophilus Chronographus scriptum 
reliquit. 

TPetrus autem Apostolus Romam veniens edoctusque, ubi Simon Ma- 
gs commorabatur, ad eum profectus est. Simon autem, ne injussu sui 
etro vel cuivis alii ad se pateret aditus; pro foribus Canem Pastoralem 
praegrandem, catena vinctum habuit: qui nisi signo a Simone prius dato, 
advenientibus quibuscunque ingressum prohibebat. Atque hoc omnibus, 


" 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 253 


; - Pus c£ 
τὸν αὐτὸν Σίμωνα. ὃ δὲ Πέτρος ἑωρακὼς τὸν κύνα οὕτω μέγαν 
1 , M ^ ^A € , ὟΝ - 55x 
xoci φοβερόν, xol μαϑὼν παρὰ τῶν ἑστηχότων ἕξω τοῦ αὑτοῦ B 
- e 2 M , € xv - , 7 -€ j 
πυλῶνος ὅτι & μὴ κελεύσει ὁ Σίμων τῷ κυνί, ov συγχωρεῖ 0 av- 
^d , d 4 2 ^ 2 5:.9 , , b] , 
τὸς χύων τινὰ ἀνελϑεῖν, ἀλλ΄ ἐπερχόμενος qovevet τὸν πλησιά-- 
E 3 τὦ , Y, €t , M c - £0 
5Lo»vr« αὐτῷ" κρατήσας ovv ὃ Πέτρος τὴν ἅλυσιν τοῦ κυνὸς ἔλυ- 
Gt» αὐτὸν xal εἶπεν αὐτῷ, 'ἄνελϑε πρὸς Σίμωνα καὶ εἰπὲ αὐτῷ 
ἀνθρωπίνῃ φωνῇ, Πέτρος ὃ δοῦλος τοῦ ϑεοῦ τοῦ ὑψίστου ἀνελ-- 
Ser ϑέλει. ὃ δὲ αὐτὸς κύων ἀνῆλϑεν εὐθέως δρομαίως " καὶ ἐν 
- ^ € 
τῷ ἐχεῖνον διδάσκειν τινὰ μαγικὰ πλανήματα ἔστη ἐν μέσῳ ὃ 
ἥδ c3 , - ? —" wv , c - 
1οχύων χαὶ ἀνθρωπίνῃ φωνῇ λέγει τῷ Σίμωνι, Πέτρος ὃ δοῦλος 
- - - - , 
τοῦ ϑεοῦ τοῦ ὑψίστου ἀνελϑεῖν ϑέλει πρός ot. οἱ δὲ ἀκούσαν- 
- - - , 
τὲς τοῦ χυνὸς λαλοῦντος ἀνϑρωπίνῃ φωνῇ, ἐθαύμασαν λέγοντες, O 327 
- * ; 
Τίς ἐστι Πέτρος ἢ 4 δύναμις αὐτοῦ Πέτρου ov εἶπεν ὃ κύων, ὅτι C 
ἐποίησε τὸν χύνα ἀνθρωπιστὶ λαλῆσαι καὶ ποιῆσαι αὐτῷ τὴν ἀπό- 
( 0 1 ῆ ^ 
^ c - 

15 χρισιν. καὶ λέγει ὃ Σίμων τοῖς ἑστῶσι καὶ ϑαυμάζουσι τὸν Πέ- 
τρὸν τοῖς ἀνθρώποις, Τοῦτο ὑμᾶς μὴ ξενίσῃ " ἰδοὺ γὰρ κἀγὰ 
λέγω αὐτῷ TQ κυνὶ τῇ αὐτῇ ἀνθρωπίνῃ φωνῇ ἀπόχρισιν αὐτῷ 
χατενέγχαι. καὶ λέγει ὃ Σίμων τῷ κυνί, Κελεύω σοι ἀπελϑεῖν 
καὶ εἰπεῖν τῷ Πέτρῳ ἀνθρωπίνῃ φωνῇ ὅτι εἶπεν ὃ Σίμων, ἾἌνελ-- 

- c 

2039s. καὶ ἀνῆλϑε πρὸς τὸν Σίμωνα ὃ Πέτρος xai συνέβαλε μετὰ 
Σίμωνος τοῦ “4Ἰγυπτίου, ποιῶν καὶ αὐτὸς ϑαυμάσια" καὶ ἐνίχησε 
τὸν Σίμωνα τὸν μάγον ποιῶν ἰάσεις. καὶ ἐπίστευσαν τῷ Πέτρῳ 
πολλοὶ καὶ ἐφωτίσϑησαν. 


6. εἶπε pro εἰπὲ Ox. 8. δρομαίως Ch., δρομέως Ox. 11. oi] 
ὁ Ox. 16. τοῖς rectius abest. 


Magum adeuntibus, Miraculum antehac habebatur. Caeterum Petrus, 
viso Cane illo praegrandi et efferato; praemonitus etiam ab eis, qui ex- 
tra fores adstabant, non posse illum introire; ut pote in quem canis, nisi 
contrarium ei Simon significaret, more suo irruens, protinus dilaceraret, 
intrepide accessit; solutaque catena, Canem ingredi ad Simonem jussit, 
eique humana voce significare, ,, Petrum, servum Dei altissimi, introire 
e.* QCanis adhaec propere accurrens, Simonem de praestigiis quibus- 
dam Magicis disserentem coram omnibus humana voce alloquitur, .ei di- 
cens: ,,Petrus servus Dei Altissimi te conventum vult,  Audientes au- 
tem qui aderant, Canem humana voce loquentem, attoniti dixerunt: 
Quisnam Petrus iste? aut qualis Petri hujus, de quo canis loquitur, vis 
tanta, quae efficere potuit, ut Canis humana voce locutus nuncium ei fer- 
ret? Stupentibus autem ad id, quod a Petro factum fuerat omnibus, di- 
xit Simon, ,,ne hoc vos adeo reddat attonitos: ecce enim ego quoque 
efficiam, ut Canis humana voce responsum Petro referat.** Cani deinde 
dixit Simon: ,,Jubeo ut egressus Petro voce humana dicas, Simonem velle 
eum ingredi. Petrus igitur intravit; et cum Simone Aegyptio congressus, 
miracula et ipse edidit, morbosque sanavit, Simonem Magum in omnibus 
superans. Unde Petro plurimi fidem habuerunt et ab eo baptizati sunt. 


D " 


254 ΟΠ IOANNIS MALALAE 


—— Καὶ ἣν iv τῇ Ῥώμῃ ταραχὴ μεγάλη καὶ 9902106 ἕνεχεν τοῦ 
Σίμωνος καὶ τοῦ Πέτρου, ὅτι χατέναντι ἀλλήλων ἐποίουν Sad- . 
ματα. καὶ ἀκούσας τὴν ταραχὴν ᾿4γρίππας ὃ ἔπαρχος, ἀνήγαγε 
τῷ βασιλεῖ Νέρωνι ὅτι eol τινες ἐν ταύτῃ τῇ βασιλευούσῃ πόλει 
ϑαύματα ποιοῦντες κατέναντι ἀλλήλων, xol ὃ μὲν εἷς λέγει αὑτὸν 5 
Χριστόν, ὃ δὲ ἕτερος λέγει, Οὐκ ἔστιν αὐτός, ἀλλὰ μάγος ἐστίν" 


O 328 ἐγὼ γὰρ τοῦ Χριστοῦ μαϑητής εἶμι. καὶ ἐχέλευσεν ὃ βασιλεὺς 


Νέρων εἰσαχϑῆναι πρὸς αὐτὸν τὸν Σίμωνα καὶ τὸν Πέτρον, καὶ 
τὸν Πιλᾶτον δὲ ἀχϑῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμωτηρίους καὶ εἰσηνέχϑη- 
σαν πρὸς τὸν- βασιλέα " χαὶ ἐπηρώτησε τὸν Σίμωνα ὃ Νέρων, λέ- 10 


^ , 
E yov, Σὺ εἶ ὃν λέγουσιν oi ἄνϑρωποι εἶναι Χριστόν; ὃ δὲ εἶπε, 


V 108 


, M 
Ναί. καὶ ἐπηρώτησε xol τὸν Πέτρον ὃ Νέρων λέγων, ᾿“χριβῶς 
VAN , ^ 
οὗτός ἐστιν ὃ Χριστός; ὃ δὲ Πέτρος ἔφη, Οὐκ ἔστιν αὐτός" ἐγὼ 
^ ? , , 2 3452 2 3 - ? S 2 ^ 3 , 
γὰρ éxeivov μαϑητῆς εἶμε, καὶ ἐπ ἐμοῦ εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἀνελή-- 
φϑη. καὶ καλέσας τὸν Πιλᾶτον εἶπεν αὐτῷ περὶ τοῦ Σίμωνος 15 
e Ka NEN ^ 2c/ 2 ^ - M 
0r, Ovrüc ἐστιν ὃν ἐξέδωκας εἰς τὸ σταυρωθῆναι; καὶ ngoct- 
1 3, C “- 5 Ps sr . 7 € M 
oy5nxcoc αὑτῷ ὁ Πιλᾶτος εἶπεν, Ovx ἔστιν αὐτός" οὗτος γὰρ καὶ 
- , 
καρηχομόων ἐστὶ xal περιπληϑής. περὶ δὲ τοῦ Πέτρου ἐπηρώ- 
v5otv αὐτόν, Τοῦτον δὲ μαϑητὴν αὐτοῦ οἶδας; ὃ δὲ εἶπε, Ναί. 
3. 7 , 2, c ' 2 - M , 2 
εἰσήγαγον γάρ μοι αὐτόν, ὡς μαϑητὴν αὐτοῦ, xol ἐπηρώτησα αὖ- 90 
- , 
τόν, καὶ ἠρνήσατο λέγων μὴ εἶναι αὐτοῦ μαϑητής" xol ἀπέλυσά 
αὐτόν. καὶ λοιπὸν Νέρων, ὡς ψευσαμένου τοῦ Σίμωνος καὶ si- 
c ^ , e E y M - 7, , 
πόντος ἑαυτὸν Χριστὸν, ὕπερ οὐκ ἣν, καὶ τοῦ Πέτρου πάλιν 


18. καρηκομώων Ox. 22. εἰπόντος Ch., εἰπόντα Ox. 


Magnus autem Romae erat tumultus in populo, ob Simonem et Pe- 
trum inter se de Miraculis edendis certantes, Hoc cognito Agrippa, ur- 
bis praefectus, Neroni rem detulit; ,Sunt, inquiens, in urbe hac impe- 
ratrice, qui de Miraculis faciundis inter se certant: quorum alter Chri- 
stum se esse venditat; alter vero, non Christum, sed Magum esse eum, 
dicit: se enim Christi discipulum fuisse asserit. Jubet itaque Nero Im- 
perator, coram se adduci Simonem et Petrum: Pontium etiam Pilatum e 
carcere accersit: Hi itaque coram Imperatore sistebantur. Nero autem 
Simoni, Tune, inquit, es quem Christum vocant homines? Imo, respondit 
ile. 'Tum Nero Petrum interrogavit: Estne, inquiens, hic revera Chri- 
stus? respondit Petrus; Non est: Ego enim Christi ex Discipulis fui; 
atque oculis hisce in coelos assumptum eum vidi, 'Tum Nero Pilatum in- 
terrogans; Hiccine, inquit, est, quem tu cruci affigendum tradidisti? Pi- 
latus, intentis in eum oculis, Nequaquam, respondit: Comatus enim hic 
est, atque obesus. De Petro autem eum interrogans Nero; Ast hunc, in- 
quit, Christi discipulum agnovisti? Maxime; respondit Pilatus: in Praeto- 
rium enim introductum eum, tanquam Christi assectatorem, cum de hoc 
2 me interrogatus, omnino negaret, dimisi protinus, Nero itaque utrum- 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 255 


ἐλεγχϑέντος ὑπὸ τοῦ Πιλάτου xol ἀρνησαμένου τὸν Χριστόν, 
ἐχέλευσε, καὶ ἐξεβλήϑησαν ἀμφότεροι ἐκ τοῦ παλατίου. 
Καὶ διῆγον ἐν τῇ Ῥώμῃ ποιοῦντες ϑαύματα ἀπέναντι ἀλλή-- 
λων" xol ὃ μὲν Σίμων ὃ μάγος ἀχϑέντος ταύρου μεγάλου εἶπεν 
5εἰς τὸ ὠτίον αὐτοῦ λόγον, xoi εὐθέως ὃ ταῦρος ἀπέϑανε καὶ 
ἐθαυμάζετο ὃ Σίμων. ὃ δὲ Πέτρος εὐθέως εὐξάμενος ἐπὶ πάν-- 
των ἐποίησεν ἀναζῆσαι τὸν ταῦρον" καὶ ἀπεδόϑη τῷ ἰδίῳ δεσπό-- 
τῇ ὃ αὐτὸς ταῦρος. καὶ πάντες ἐπήνουν τὸν Πέτρον, λέγοντες ὅτι 
τὸ ποιῆσαι τεϑνεῶτα ζῆσαι μεῖζόν ἐστι ϑαῦμα. καὶ ἄλλα δὲ πολ-- 
10 λὰ ἐποίησαν σημεῖα κατέναντι ἀλλήλων, ἅτινα ἐν ταῖς πράξεσι 
τῶν ἁγίων ἀποστόλων συγγέγραπται. ὃ δὲ ἀπόστολος Πέτρος 
δι εὐχῆς αὐτοῦ ἐφόνευσε τὸν Σίμωνα τὸν μάγον ϑελήσαντα ἀνα- 
ληφϑῆναι. εἶπε γὰρ ὃ Σίμων τῷ Πέτρῳ ὅτι εἶπεν ὅτι “Χριστὸς 
0 ϑεός cov ἀνελήφϑη. ἰδοὺ κἀγὼ ἀναλαμβάνομαι. καὶ εἶδεν 
Ιδσαὐτὸν ὃ Πέτρος χουφιζόμενον διὰ τῆς μαγείας εἷς τὸν ἀέρα ἐν 
μέσῳ τῆς πόλεως Ρώμης καὶ ηὔξατο ὃ Πέτρος καὶ κατηνέχϑη 
Σίμων ὃ μάγος ἐκ τοῦ ἀέρος εἷς τὴν γῆν ἐπὶ τὴν πλατεῖαν xol 
ἐψόφησε. καὶ τὸ λείψανον αὐτοῦ κεῖται ἐκεῖ ἕως ἄρτι ὅπου ἔπε-- 
σε, καὶ ἔχει πέριξ κάγκελλον λίϑινον" xal ἀκούει ὃ τόπος ἐκεῖνος 
20 ἔχτοτε τὸ Σιμώνιον. 
᾿ἀχούσας δὲ Νέρων ὃ βασιλεὺς ὅτι ἐφονεύϑη ὑπὸ τοῦ Πέτρου 
ὃ Σίμων, ἠγανάχτησε" καὶ ἐκέλευσεν αὐτὸν συσχεϑέντα ἀἄποϑα- 


1. ἐλεχϑέντος Ox. Φ. παλαιτίου Ox. 18. εἶπεν] Ἐοτί. εἶπες. ἔφης 
Cedrenus p. 211. A. 17. πλατεῖαν Ch., πλατίαν cod., πλατείαν Ox. 


que, tum Simonem, Christum sese falso venditantem, tum Petrum, qui a 
Pilato Christi abnegati convictus fuerat, ex palatio ejici jussit. 

Deinceps itaque Romae commorati sunt, de Miraculis edendis invi- 
cem certantes. Et quidem Simon Magus, 'Tauro magno in medium ad- 
ducto, cum ei in aurem aliquid immussitasset , expiravit statim "Taurus; 
admirantibus Simonem omnibus. Petrus vero, Deum precatus, "Taurum, 
in vitam revocatum, domino restituit. Petro itaque primas dederunt 
omnes dicentes, Mortuum vitae restituere, majus esse miraculum. Sed 
et plurima etiam alia miracula ediderunt, invicem certantes; quae qui- 
dem scripta sunt in Actis Sanctorum Apostolorum. Caeterum Simon Ma- 
s, in coelos ascensurum se venditans, Petri Apostoli precibus occubuit. 
xerat enim Petro Simon; 'Tu dicis, Christum Deum tuum in Coelos 
assumptum fuisse: ecce me quoque in Coelos assumptum. Petrus itaque, 
cum in medio urbis Romae Magicis artibus sublimem eum in aérem effer- 
ri videret, Deum ipse precatus est: et repente Simon, magno cum soni- 
tu in plateam decidens, [interiit.] Reliquiae autem ejus, eodem quo de- 
cidit loco, recondebantur; qui cancellis lapideis undique septus, exinde 
Simonium adhuc usque appellatur. 

. Nero autem Imperator, audito Simonem a Petro interfectum esse, 
ira commotus, Petrum quoque comprehensum occidi jussit. Petrus autem 


O 329 


B 


Cc 


O 330 


256 IOANNIS MALALAE. 


γεῖν. καὶ ἢ μόνον ἐκρατήϑη ὃ ἅγιος Πέτρος, ἐπέδωχε τὸ ἔνδυμα 
τῆς ἐπισχοπῆς Ρώμης «ίνῳ ὀνόματι, μαϑητῇ αὐτοῦ " ἠκολούϑει 
γὰρ αὐτῷ ὅτε ἐκρατήϑη. ὃ δὲ αὐτὸς ἅγιος Πέτρος γέρων ὑπῆρχε 

D τῇ ἡλικίᾳ διμοιριαῖος, ἀναφάλας, κονδόϑριξ, ὁλοπόλιος τὴν κάραν 
καὶ γένειον, λευκός, ὑπόχλωρος, οἰνοπαὴς τοὺς ὀφθαλμούς, εὖ- 5 
πώγων, μακχρόρινος, σύνοφρυς, ἀνακαϑήμενος, φρόνιμος, ὃξύ- 
χολος, εὐμετάβλητος, δειλός, φϑεγγόμενος ὑπὸ πνεύματος ἁγίου 
xal ϑαυματουργῶν. 

Καὶ ἐγένετο μετὰ τὸν ἅγιον Πέτρον τὸν ἐπίσκοπον, ἤτοι πα- 
τριάρχην, Ῥώμης ὀνόματι “νος, καϑὼς ὃ σοφὸς Εὐσέβιος ὃ 10 
Παμφίλου ἐχρονογράφησεν. à 

Ὁ δὲ ἅγιος Πέτρος ὃ ἀπόστολος ἐμαρτύρησε σταυρωϑεὶς xa- 
ταχκέφαλα, τοῦ αὐτοῦ ἀποστόλου δρκώσαντος τοῦτο τὸν ἔπαρχον 

ὃ m ὅτι ἸΠὴ ὡς ὃ κύριός μου σταυρωϑῶ. καὶ ἐτελειώϑη ὃ ἅγιος Πέ- 

τρος ἐπὶ τῆς ὑπατείας ““πρωνιανοῦ καὶ Καπίτωνος. 15 

Ὁμοίως δὲ καὶ κατὰ τοῦ Πιλάτου ἠγανάκτησεν ὃ αὐτὸς fa- 
σιλεὺς Νέρων, καὶ ἐχέλευσεν αὐτὸν ἀποχεφαλισϑῆναι, λέγων, ΖΙιὰ 
τί ἐξέδωκε τὸν δεσπότην Χριστὸν τοῖς Ἰουδαίοις, ἄνδρα ἄμεμπτον 
xal δυνάμεις ποιοῦντα; & γὰρ ὃ αὐτοῦ μαϑητὴς. τοιαῦτα ϑαυ-- 

μάσια ἐποίει, ὅποῖος ὑπῆρχεν ἐχεῖνος δυνατός; 90 

V 109 Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας κατέφϑασεν εὐθέως ἐν τῇ Ῥώμῃ 
καὶ ὃ ἅγιος Παῦλος πεμφϑεὶς ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας χώρας παραστά-- 
2. Aévo] ,Scr. Μίνῳ, ex Eusebio et Nicephoro Patriarcha; uti 


et Auctor ipse infra habet.** Ch. 4. ἀναφαλλὰς Ox. 10. Ai- 
vog Ox. ibid. Εὐσέβιος 1 p. 375. 


quamprimum comprehensus esset, successorem in Episcopatu Romano de- 
signavit Linum quendam, ex discipulis suis: quem tum quoque cum pre- 
hensus fuit, sectatorem habuit. Erat autem D. Petrus aetate provectior, 
statura quae mediocrem excederet, recalvaster, crine curto, capite et men- 
to canus, colore pallente, oculis vini colorem referentibus, barbatus, na- 
sutus, junctis superciliis, proclivis, prudens, ad iram pronus, mutabilis, 
meticulosus, a spiritu S. loquens et miracula edens. 

Linum vero post S. Petrum, Romanae sedis Episcopum, sive Patriar- 
cham fuisse, Eusebius Pamphili in Chronicis suis scriptum reliquit. 

Sanctus autem Petrus Apostolus Martyrium passus est, in crucem 
actus, capite ad terram verso: Praefectum enim juramento adstrinxerat, 
ne eodem quo Dominus modo crucifigeretur. Factum vero hoc, Apronia- 
no et Capitone Coss. 

Pilato quoque iratus Imperator Nero, caput ei amputari jussit; eo 
quod Dominum Christum, virum inculpatum et mirificum, Judaeis tradi- 
disset. Si enim, inquit, discipulus talia potuerit, quam potens tandem 
fuerit ipse. 

Ejusdem sub imperio S. Paulus etiam ex Judaea Romam mittitur, 
ibi causam dicturus: Martyrium vero et ipse passus est, capite multatus, - 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 257 


ciuoc* καὶ ἐμαρτύρησε xol αὐτὸς ἀποτμηϑεὶς τὴν χεφαλὴν τῇ 
πρὸ γ' καλανδῶν Ἰουλίων ἐπὶ τῆς ὑπατείας Νέρωνος καὶ “εντού-- 
λου. καὶ ἐχέλευσεν ὃ βασιλεὺς Νέρων τὰ σώματα τῶν ἁγίων 
j ^ , - ^ QT 2 2 v ^ ς. as 
ἀποστόλων ταφῇ μὴ παραδοϑῆναι ἀλλ ἄταφα μεῖναι. ὑπῆρχε 
ς - » ^ - € , , , D , 
502 ὃ Παῦλος ἔτι περιὼν τῇ ἡλικίᾳ κονδοειδής, φαλακρός, μιξοπό-- Ο 332 
: : 
λιὸς τὴν κάραν καὶ τὸ γένειον, εὔὕρινος, ὑπόγλαυκος, σύνοφρυς, 
λευχύχρους, ἀνθηροπρόσωπος. εὐπώγων, ὑπογελῶντα ἔχων τὸν 
χαραχτῆρα, φρόνιμος, ἠϑικός, εὐόμιλος, γλυκύς, ὑπὸ πνεύμα-- 
τὸς ἁγίου ἐνθουσιαζόμενος καὶ ἰώμενος. 

10 Ἔπεμψε δὲ κατὰ τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς Ἱερουσαλὴμ ὃ αὐτὸς B 
βασιλεὺς Νέρων, καὶ πᾶσι κακῶς ἐχρήσατο, πολλοὺς φονεύσας 
στρατιωτικῇ συμβολῇ, ὅτι τυραννίδι φερόμενοι ἐξερώνησαν ὕβρι- 

^ ^ ^ - ’ , 3 , A ^ 
στικὰς φωνὰς κατὰ τοῦ Νέρωνος, διότι ἀπεχεφάλισε τὸν Πιλᾶτον 
ὡς elg ἐχδίκησιν Χριστοῦ" καὶ ἦλϑεν εἷς αὐτὸν οὐ μὴν ἀλλὰ ὅτι 
LT 3 , * € , ? , ^ Ρ αἱ , ^ 
15xci αὐθεντήσαντες τὸν ἡγεμόνα ἐσταύρωσαν τὸν Χριστόν" xol 
διὰ τοῦτο ἠγανάκτει κατ᾿ αὐτῶν ὡς τυράννων, καὶ ἐσφάγησαν τότε 

ὑπὸ στρατιωτῶν ἐν τῇ συμβολῇ ὃ ve ἄννας xol ὃ Καϊάφας. 

Παρέλαβε δὲ ὃ αὐτὸς Νέρων ἐν τῷ βασιλεύειν αὐτὸν χώραν 
ἄλλην ἐν τῇ Πόντῳ, πέμψας Πολέμωνα στρατηγὸν αὐτοῦ" zal 

90 ἐποίησεν αὐτὴν ἐπαρχίαν, καλέσας αὐτὴν Πόντον Πολεμωνιακόν. C 

Ὃ δὲ αὐτὸς Νέρων ἔχαιρε τῷ Βενέτῳ μέρει πολύ. O 333 
Ἐπὶ δὲ τῶν χρόνων τῆς βασιλείας αὐτοῦ zdovxavóc ὃ σοφώ- 
᾽ - 
τατος Tv παρὰ Ῥωμαίοις μέγας καὶ ἐπαινούμενος. ἐπὶ δὲ τῆς 
2. Λεντούλλου Ox. 5. φαρακλός Ox. 7. λευκόχρους Ch., λευ- 


κόχλους Ox. 19. ἄλλην Ch., ἄλην Ox. 90, Πολεμωνιακόν Ch., 
“Πολεμονιαπόν Ox. 28. Ῥωμαίοις] Ρωμαίους Ox. 


mi Καὶ. Julias, Nerone et Lentulo Coss. Corpora autem Sanctorum Apo- 
stolorum insepulta projici mandavit Nero Imperator. Paulus vero, dum 
in vivis esset, statura erat curta, calvus, subcanus capite mentoque, naso 
decoro, subcaesius, superciliis junctis, cute candida, vultu florido, barba- 
tus, aspectu ridibundo, prudens, moribus probis, affabilis, blandus, Spiri- 
tu Sancto afflatus, morbosque sanandi potentia donatus. 

Nero autem Imperator, exercitu adversus Judaeos et Hierosolymam 
misso, pessime illos tractavit; plurimos etiam neci dedit: ad hoc incita- 
tus, quod rebelles ipsum opprobriis lace.sissent, ob Pilatum, Christi in 
vindictam, capite multatum: sed et pro certo etiam acceperat, Praefe- 
ctum, Judaeorum ipsorum importunitate impulsum, Christum cruci aífi- 
xisse, Hac Judaeorum strage perierunt Annas et Caiphas. 

d Idem Imperator Nero, misso ex Ducibus suis Polemone, aliam Ponti 
regionem captam, in Provinciae formam redegit, et Pontum Polemonia- 
cum appellavit. 

Nero autem Factioni Venetae multum favebat. 

Temporibus autem Neronis imperantis, floruit sapientissimus Luca- 
nus, Poeta magni nominis apud Romanos. Caeterum Itorico et 'l'olpillia- 

loannes Malalas. 17 ] 


258 IOANNIS MALALAE 


ὑπατείας Ἰτορικοῦ xol Τολπιλλιανοῦ τοῦ καὶ Τροχέλου ἀφανὴς 

ἐγένετο Νέρων ὃ βασιλεὺς καὶ ἐτελεύτα, τῶν ἱερέων τῶν Ἕλλήνων 

κατασχευασάντων αὐτῷ διὰ πότου δόσεως, ὄντος τοῦ δόγματος 

τῶν ᾿Επικουρείων τοῦ uer αὐτὸν λαβόντος παρὰ τῶν ἱερέων σύν-- 

ταξιν τῆς βασιλείας καὶ εἰσελϑόντος ἰδεῖν αὐτόν, ὡς ἄῤῥωστον, 5 

A « Ὁ FO - L1 - € 3 * 

xol κεντήσαντος αὐτὸν ἐν τῷ παλατίῳ. καὶ τελευτᾷ ὃ αὐτὸς Νέ- 
- « , 

ρων, ὧν ἐνιαυτῶν £9". 


D [Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Νέρωνος ἐβασίλευσε Γαλβᾶς Abyov- 
στος μῆνας ζ΄. ἦν δὲ μακρός, γενναῖος, λευκόχρους, ὑπόστρα- 
Boc, γρυπόρυγχος, μιξοπόλιος, μανιχός. ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας 10 
O 334 τοῦ αὐτοῦ Γαλβᾶ ταφῇ παρεδόϑησαν τὰ σώματα τῶν ἁγίων ἀπο-- 
στόλων κατὰ κέλευσιν τοῦ αὐτοῦ βασιλέως" ἐν ὁράματι γὰρ ἔκε- 
λεύσϑη δοῦναι τὰ σώματα τῶν ἁγίων ἀποστόλων εἷς ταφήν. καὶ 
τελευτᾷ 0 Γαλβᾶς ἰδίῳ ϑανάτῳ ἐξαίφνης φλεβοτομηϑείς, ὧν 
ἐνιαυτῶν μϑ'. 15 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Γαλβᾶ ἐβασίλευσε “ούχιος Ὄϑων 
μῆνας y. ἦν δὲ κονδοειδής, πλατύς, γενναῖος, ἁπλόϑριξ, μι- 
E χρόφϑαλμος, ὑπόσιμος, ψελλός. ἐν δὲ τῇ αὐτοῖ βασιλείᾳ ὃ 
ἅγιος Ἰάκωβος ὃ ἀπόστολος, ὃ ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων καὶ za- 
τριάρχης, ὃν ἐνεϑρόνισεν ὃ ἅγιος Πέτρος ἀντὶ ἑαυτοῦ ἀνιὼν ἐπὶ 20 


1. Ἰτορικοῦ καὶ Τολπιλλιανοῦ, τοῦ καὶ Τροχέλου Chr. Alex. ha- 
bet, ᾿Ιταλικοῦ καὶ Τραχάνου. Nero e medio sublatus est C. Ga- 
lerio 'Trachalo Turpiliano et C. Silio Italico Coss. Scribendum ita- 
que, Ἰταλικοῦ καὶ Τυρπιλλιανοῦ, τοῦ καὶ Τραχάλου.““ Ch. 
4. ᾿Επικουρίων Ox. 8. 14. Γαλβὰς Οχ. 18. ὑπόσιμος, ψελ- 
λός Ch., ὑπόσημος, ψελός Ox. 


no, sive 'Trochelo Coss. Nero Imperator, e medio sublatus, interiit: Con- 
jurationem adversus eum agitantibus, ex haustu veneni, Graecorum sacer- 
dotibus. [5 enim, quem in regno successorem sacerdotes designaverant, 
dogmatis erat Epicureorum; qui palatium ingressus, tanquam visurus Im- 
peratorem aegrotantem eum confodit. Nero itaque diem supremum obiit, 
annos natus LXIX. 


Excepit Neronem Galba, qui regnavit menses vir. Erat autem pro- 
cerus, generosus, colore candido, substrabus, ungues habens aduncos, sub- 
canus, ad insaniam pronus. Hujus autem sub Imperio, Sanctorum Apo- 
stolorum corpora, jussu ipsius Imperatoris sepulturae tradita sunt: per in- 
somnium enim, ut hoc faceret, monitus est. Galba autem annum agens 
XLIX, ex venae sectione, subito mortuus est. 


Galbam excepit Lucius Otho; qui imperavit Menses rr, Erat hic 
statura brevi, lato corpore, fortis, crine molli et porrecto, oculis parvis, 
subsimus, balbus. Hujus sub Imperio D. Jacobus Apostolus, Hierosoly- 
marum Episcopus et Patriarcha, a B. Petro, cum Romam abiit, sui in 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 259 


“Ῥώμην, ἐτελεύτησε" xal παρέλαβε τὸ σχῆμα τῆς ἐπισκοπῆς Ἵερο-- 
σολύμων Συμεὼν ὃ καὶ Σίμων καὶ ἐγένετο πατριάρχης. 

Τελευτῷ δὲ ὃ αὐτὸς Ὄϑων ἐτῶν νγ΄ ἀῤῥωστήσας. 

IMerà δὲ τὴν βασιλείαν "O9«wvoc ἐβασίλευσε Βιτέλλιος “20-- V 110 
5yovoroc ἔτη 9' καὶ μῆνας η΄. ἦν δὲ διμοιριαῖος, εὔστηϑος, γλαυ-- Ο 335 
κός, πυῤῥάκης, δασυπώγων, εὐόφϑαλμος, δειλός. ἐπὶ δὲ τῆς 
βασιλείας εὐθέως ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας Νικομήδεια, πόλις utyá- 
λη, τῆς Βιϑυνίας μητρόπολις. καὶ πολλὰ αὐτοῖς τοῖς περισωϑ εἴ-- 
σιν ἐχαρίσατο καὶ τῇ πόλει εἰς ἀνανέωσιν ὃ αὐτὸς βασιλεύς" ἦν 

10 γὰρ καὶ πρῴην παϑοῦσα ὑπὸ ϑεομηνίας καὶ ἐστραμμένη" καὶ 
ἀνήγειρεν αὐτήν. 

Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Βιτελλίου Καίσαρος ἐτυράν-- 
ψῃσαν οἱ Ἰουδαῖοι xci ἐφόνευσαν Κυρήνιον τὸν ἄρχοντα αὐτῶν 
λιϑοβολήσαντες αὐτόν. τῷ δὲ À& ἔτει μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος B 

15 ἡμῶν xol ϑεοῦ ἀνάληψιν ἐπεστράτευσε xaT αὐτῶν ὃ Βιτέλλιος 
βασιλεύς, πέμψας στρατηγὸν ἑαυτοῦ Οὐεσπασιανὸν καὶ Τίτον 
υἱὸν αὐτοῦ. καὶ ἐπέστησαν τῇ Ἰουδαίᾳ χώρᾳ, πολεμοῦντες αὐτὴν 
xol τὴν Ἱερουσαλήμ. καὶ ἐν τῷ πολεμεῖν αὐτὸν ἀπέϑανεν ἐν τῇ 
Ῥώμῃ ὃ Βιτέλλιος βασιλεὺς νόσῳ βληϑείς, ὧν ἐνιαυτῶν μη΄. 

920 ΚΚαὶ μετ᾽ αὐτὸν ἀνηγορεύϑη βασιλεὺς ὃ ϑειότατος Οὔεσπα-- O 336 
σιανός, καὶ ἔστεψεν αὐτὸν ὃ στρατός, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Ῥούφου 
καὶ Καπιτιανοῦ. ἦν δὲ κονδοειδής, φαλακρός, προγάστωρ, πο- 
λιός, πυῤῥάχης, ἔχων olvonatig ὀφϑαλμούς, πλάτοψις, ὀργί- 


13. Κυρήνιον Chron, p. 246. C, Κυρηναῖον Ox. 


locum substitutus, interiit: Hierosolymarum vero Episcopatum suscepit Sy- 
meon, qui et Simon, ibique sedit Patriarcha. 

Otho vero morbo correptus, interiit; annos natus Lrrr. 

Othoni successit in Imperio Vitellius Augustus: qui regnavit annos 
1x et Menses vir. Erat vero statura mediocrem superante, pectore fir- 
mo, oculis caesiis et pulchris, rufus, barba hirsuta, meticulosus, Hujus 
imperii sub initio divinam iram rursus experta est Nicomedia, urbs ma- 
gna et Bithyniae Metropolis: cum prius terrae motibus concussa, fere 
eversa funditus fuisset. Imperator autem incolis superstitibus et urbi de 
novo instaurandae pecuniam plurimam largitus est. 

Vitellio autem imperante, Judaei novis rebus studentes, Praefectum 
Cyrenaeum, lapidibus obrutum, neci dederunt. Imperator itaque anno 
xxxv post Deum et Salvatorem nostrum in coelos assumptum contra eos 
arma movit, missis Vespasiano et filio ejus Tito ducibus; qui terram Ju- 
daeam et Hierosolymas hostiliter invadentes devastarunt. Vitellius inte- 
rim, post bellum hoc coeptum morbo correptus, Romae moritur, annum 
agens XLVIIL. 

Post hunc Imperator ab exercitu salutatus est divinissimus Vespasia- 
nus; Rufo et Capitiano Coss. Erat hic statura curta, calvus, ventriosus, 
canus, colore rufo, oculis vini colorem referentibus, vultu patulo, iracun- 


260 IOANNIS MALALAE 


Aoc. χαὶ ἐάσας Tírov τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πολεμεῖν τὴν Ἰουδαίαν 
ς ( ᾿ ? 
- , 
€ χώραν ἦλϑεν ἐπὶ τὴν Ῥώμην, καὶ ἐβασίλευσεν ἔτη 9 καὶ μῆνας v. 
ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐγένετο διωγμὸς μέγας τῶν χριστιανῶν 
ἐπὶ τῆς ὑπατείας “1εκίου καὶ Ῥουστικίου. τῷ δὲ λη ἔτει μετὰ τὲ 
ἀναληφϑῆναι τὸν σωτῆρα Χριστὸν ὃ Τίτος τὴν ᾿Ιουδαίαν πα-- 5 
ρέλαβε καὶ τὴν Ἱερουσαλὴμ ἐπὶ τῆς ὑπατείας. Κομμόδου καὶ 
Ῥούου, βασιλεύοντος τοῦ πατρὸς αὐτοῦ Οὐεσπασιανοῦ" xal 
ἐπόρϑησε τὴν ᾿Ιερουσαλὴμ καὶ πᾶσαν τὴν Παλαιστίνην καὶ τὸ te- 
- - - - - c et 
gov: τῶν Ἰουδαίων κατέστρεψεν £v τῇ αὐτῇ τῆς ἑορτῆς ἡμέρᾳ, ὅτε 
παρέλαβε τὴν πόλιν, xui ἀπώλεσε ψυχῶν μυριάδας οί, ξίφεσιν 10 
O 387 αὐτοὺς χαταχόψας" ἄλλας δὲ μυριάδας ιε΄ διαπέπρακεν αἴχμα-- 
D λώτων νεανίσκων καὶ παίδων ἀῤῥενικῶν καὶ παρϑένων κορα- 
€ - 
olov , καϑὼς καὶ ᾿Ιώσηπος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο" Ἔβραῖος 
L! € »ν * M * - , ἐκ , * ^ 
γὰρ ὑπῆρχε xol παρῆν ἐν τῷ πολέμῳ. καὶ πάσας δὲ τὰς ἐπαρ- 
- , c c ^ 4? 
χίας τῆς Ἰουδαίας ἀπώλεσεν ὃ Τίτος. ὃ δὲ σοφὸς Εὐσέβιος 015 
Παμφίλου συνεγράψατο οὕτως, ὅτι iv τῇ ἑορτῇ αὐτῶν τὸν 
^ - M - , 
Χριστὸν ἐσταύρωσαν oi Ἰουδαῖοι xal iv τῇ αὐτῇ ἑορτῇ πάντες 
- - ^ e» 
ἀπώλοντο, τοῦ σωτῆρος ἐχδεδωχότος αὐτούς. τρεῖς δὲ μετὰ ταύ-- 
- , 
τῆς πορϑήσεις εἰσὶ τῆς. Ἱερουσαλήμ, χκαϑὰς ὃ σοφώτατος Εὐσέ- 
βιος συνεγράψατο. ri 920 
^ € , 
*O δὲ Τίτος ϑριαμβεύσας τὴν νίκην ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὴν Ῥώμην" 
Οὐεσπασιανὸς δὲ ἐκ τῆς Ἰουδαϊχῆς πραίδας ἔκτισεν ἐν τῇ “Ἅντιο-- 
3. αὐτοῦ Ch., ἑαυτοῦ Ox. 5. ὃ] ὁ δὲ Ox. ᾿ 7. Ῥούου] Ῥού- 
φου Ch. ibid. αὐτοῦ] αὑτοῦ Ox. 18. Ἰώσηπος] Conf. Bel. 
lud. VI. 9. et Mai. ad Euseb. p. 376. 18. τρεῖς — πορϑήσεις 


εἰσί Schurzfleisch, Notit. Bibl. Vinar. p. 56., τρὶς --- πορϑηϑεί- 
σης Ox. 


dus. Belli autem Judaici cura 'Tito filio commissa, ipse Romam profe- 
ctus est: ubi imperavit annos rx et Menses x. Hujus sub imperio, Chri- 
stiani persecutionem gravem perpessi sunt, Decio et Rusticio Coss. An- 
no autem xxxvi post Christum Salvatorem in Coelos assumptum,  Com- 
modo et Rufo Coss. Imperatoris Vespasiani filius 'T'itus, Judaeam, Hiero- 
solymas, totamque adeo Palaestinam occupatam vastavit; urbeque ipso 
Westi die capta, Judaeorum templum evertit: undecies autem centena 
millia Judaeorum gladio interfecit; centum vero et quinquaginta millia 
juniorum utriusque sexus hastae subjecit; Judaeae quoque Praefecturas 
omnes sustulit: uti testatur sapientissimus Josephus Judaeus, qui et ipse 
huic bello interfuit. Sed et memoriae prodidit etiam sapiens Eusebius 
Pamphili, Judaeos omnes, eodem ipso Festo, exitio datos fuisse, quo Chri- 
stum cruci affixerant; Salvatore nostro illos in manus hostium suorum 
tradente. 'l'ertia vero haec est Hierosolymarum devastatio; uti idem sa- 
pientissimus Eusebius memoriae prodidit, 
Titus autem, triumpho de Judaeis celebrato, Romam reversus: est. 
Vespasianus autem, ex praeda Judaica, ante Antiochiae magnae portam, 


CHRONOGRAPHIA.- L. X. 261 


. - , X. : ἂψ - 
- χείᾳ τῇ μεγάλῃ τὰ λεγόμενα Χερουβὶμ πρὸ τῆς πύλης τῆς πόλεως. 
- : zs e T uu s 
ἐχεῖ γὰρ ἔπηξε và Xegovfllic τὰ χαλχᾷ ἃ εὗρε Τίτος ὃ αὐτοῦ υἱὸς ἐν E 
τῷ ναῷ Σολομῶντος πεπηγμένα, καὶ ὅτε τὸν ναὸν ἔστρεψεν, ἀφεί- 
λατο αὐτὰ ἐχεῖϑεν καὶ ἐν ZAvvioyslu αὐτὰ djveyxe σὺν τοῖς X. j 
: χείᾳ ἤνεγκε σὺν τοῖς Σεραφίμ, 
, Y - ^ 
5 ϑριαμβεύων τὴν κατὰ Ἰουδαίων γενομένην νίκην ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βα-- 
’ » 2; - ? LI - , L1 
σιλείας, [στήσας ἄνω στήλην χαλκῆν] ec τιμὴν τῇ σελήνῃ μετὸ τεσ-- Ο 338 
ΓᾺΡ , , c 4 
σάρων ταύρων προσεχόντων ἐπὶ τὴν Ἱερουσαλήμ" νυχτὸς γὰρ αὐτὴν 
παρέλαβε λαμπούσης τῆς σελήνης. ἔκτισε δὲ καὶ τὸ ϑέατρον “]ἄφνης N. 111 
- le P y . - 
ἐπιγράψας ἐν αὐτῷ, ἜΣ πραίδα Ἰουδαία. ἦν δὲ πρῴην ὃ τοῦ ai- 
10200 ϑεάτρου τόπος συναγωγὴ τῶν Ιουδαίων" καὶ πρὸς ὕβριν αὐ-- 
τῶν τὴν συναγωγὴν αὐτῶν λύσας ἐποίησε ϑέατρον, στήσας ἕαυ-- ] 
τῷ ἄγαλμα μαρμάρινον ἐχεῖ, ὅπερ ἕως τῆς νῦν ἵσταται. ; 
"Ext δὲ χαὶ ἐν Καισαρείᾳ. τῆς Παλαιστίνης ἐκ τῆς αὐτῆς 
LI ttm , c ». Lu hl 3 ^ , 
Ἰουδαϊχῆς πραίδας ὃ αὐτὸς Οὐεσπασιανὸς ὠδεῖον μέγα πάνυ, 
15 ϑεάτρου ἔχον διάστημα ᾿μέγα, ὄντος καὶ αὐτοῦ τοῦ τύπου 
πρῴην συναγωγῆς τῶν ᾿Ιουδαίων. 
᾿Εποίησε δὲ καὶ ἐπαρχίαν ᾿ακεδονίαν δευτέραν, ἀπὸ τῆς πρώ- B 
τῆς αὐτὴν ἀπομερίσας. 
"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ἡ IKógw- 
, - € , ^5 , ^ M , c , 
20 Joc, μητρόπολις τῆς “Ελλάδος, μηνὶ Ἰουνίῳ τῷ καὶ δαισίῳ x , ἑσπέ- 
47 2 , ^ 5 Ml “ , , 
ρας βαϑείας. καὶ ἐχαρίσατο τοῖς ζήσασι καὶ τῇ πόλει πολλά. 
ἔχτισε δὲ καὶ εἷς Παννονίαν χαὶ εἰς Κομμαγενίαν τὰς ἐπαρχίας 


6. εἰς τιμὴν τῇ σελήνῃ] ,Supplendum ex Chr. Alex. στήσας ἄνω 
στήλην χαλκῆν, εἰς τιμὴν τῆς σελήνης.““ Ch. "V. Chron. p. 247. C. 
15. ἔχοντος] ,, Forte scr. £yov.* Ch. 20. “εσίῳ Ox. 


fabricam illam, quae Cherubim appellatur, erexit. Ibi enim posuit Che- 
rubinos illos aereos, quos una cum Seraphiuis, everso Salomonis templo, 
"itus filius inde avexerat et ad Antiochiam, de Judaeis devictis trium- 
phum ibi acturis deportaverat: sed et columnam etiam aeream Lunae po- 
suit, cum 'Tauris quatuor Hierosolymam respicientibus:: eo quod urbem 
internoctu cepisset, Luna illucescente. Daphnes etiam 'lheatrum condidit, 
cum hac Inscriptione: Er praeda Judaea. Quo vero loco "Theatrum con- 
didit, olim stetit Synagoga Judaeorum; qua eversa, 'lheatrum ibidem 
per contumeliam excitavit; statua etiam sua eodem loco ex Marmore ere- 
οἵα: quae ad hunc usque diem ibi visitur. 

Idem Vespasianus in Caesarea quoque Palaestinae Odeum plane am- 
bus et Theatri instar, ex Judaeorum spoliis, eodem etiam loco, quo 
udaeorum antea steterat Synagoga, extruxit. 

Macedoniam vero secundam, ἃ prima separans, in Provinciam fecit. 

Ejusdem sub Imperio, divinam iram passa est Corinthus, Helladis 
Metropolis, Desi, sive Junii xx, nocte intempesta: incolis itaque super- 
stitibus, urbique instaurandae, multa largitus est. Multa etiam per Pan- 
noniam et Comagenam Provincias extruxit; Europam etiam a 'lhracia 


O 339 


Cc 


262 IOANNIS MALALAE 


πολλά. καὶ τὴν Εὐρώπην δὲ ἀπὸ Θρῴκης ἐμέρισε, κτίσας Hod- 


, 
κλειαν πόλιν τὴν πρῴην λεγομένην Πείρινϑον" ἥντινα ἐποίησε 
ς , ^ 3 - » v 1 La NT - 
μητρόπολιν, δοὺς αὐτῇ ἄρχοντα. ἔχτισε δὲ καὶ ἐν Zvtioyeio τῇ 
- , - 
μεγάλῃ πλησίον τοῦ ϑεάτρου ἱερόν, ὃ ἐπεκάλεσε τῶν “νέμων. 
Νόσῳ δὲ βληϑεὶς καὶ πάρετος γενόμενος ἐτελεύτα, ὧν ἐνιαυ-- 
[2 t 2, 
- , 
τῶν οα΄. | 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ ἐβασίλευσε Τίτος ὃ υἱὸς αὐτοῦ 


O 340 ἔτη β΄. ἦν δὲ μακρός, λεπτός, εὔχροος, ἁπλόϑριξ, σπανός, 


μικρόφϑαλμος, κονδόϑριξ. xoà πάϑει ἀνιάτῳ βληϑεὶς ἀπέ- 
Suvev, ὧν ἐνιαυτῶν μβ΄. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Τίτου ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος zfo- 
μετιανὸς ἔτη ιε΄ xol μῆνας β΄. ἦν δὲ μακρός, λεπτός, λευχός, 
ξανϑός, κονδόϑριξ, γλαυκός, ὑπόχυρτος, φιλόσοφος üxpoc. 
ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας διωγμὸς χριστιανῶν ἐγένετο" ὅστις 


5 


10 


, - , 
D χαὶ τὸν ἅγιον ᾿Ιωάννην τὸν ϑεολόγον ἀνήνεγκεν ἐν τῇ Pour καὶ 15 


O 841 


f; 43 ς κ᾿ , ^ 7 -“" , * 
ἐξήτασεν αὐτόν. xol ϑαυμάσας τόῦ αὐτοῦ ἀποστόλου τὴν 00- 
φίαν ἀπέλυσεν αὐτὸν λάϑρᾳ ἀπελϑεῖν εἰς Ἔφεσον, εἰπὼν αὐτῷ, 
ἤἌπελϑε καὶ ἡσύχασον ὅϑεν ἦλϑες. καὶ ἐλοιδορήϑη " καὶ ἐξώρι- 
3 ΟΝ" 2 , *, M C a ^A 
ctv αὐτὸν εἷς Πάτμον. πολλοὺς δὲ ἄλλους χριστιανοὺς ἐτιμω-- 
ρήσατο, ὥστε φυγεῖν ἐξ αὐτῶν πλῆϑος ἐπὶ τὸν Πόντον, καϑὼς 
Βώττιος ὃ σοφὸς χρονογράφος συνεγράψατο xav αὐτῶν. 
'O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ΦΙομετιανὸς ἐφίλει τὸν ὀρχηστὴν τοῦ 


5. πάρετος Ch., πάραιτος Ox. 16. ἐξήτασεν Ch., ἐξαίτασεν Ox. 


sejungens, ex Perintho antea vocata, Heracleam urbem condidit; Prae- 
fectoque ei dato, Metropolim esse voluit. 'Templum etiam Antiochiae 
Magnae, quod Fentorum appellavit, juxta 'Theatrum extruxit. 

Morbo deinde correptus, membrorum vi jam resoluta, diem suum 
obiit, annos natus LxxI. 

Hunc excepit Titus filius; qui imperavit annos r. Erat vero pro- 
cerus, gracilis, colore venusto, crine lento, brevique et raro, oculis par- 
vis. Morbo autem insanabili correptus, fatis concessit, annum agens XLII, 

Post "itum in Imperio successit divinissimus Domitianus; qui regna- 
vit annos xv et menses τι. Erat hic statura procera, gracilis, candidus, 
crine rufo curtoque, oculis caesiis, subcurvus, summusque Philosophus. 
Hujus sub imperio, Christianorum erat Persecutio: Imperator autem Ro- 
mam adduci jussit D. Joannem 'Theologum; uti examini eum subjiceret : 
miratus autem Apostoli sapientiam, Ephesum redeundi clam ei copiam fe- 
cit, dicendo: Ad locum unde venisti in pace redeas. Ob hoc autem ex- 
probratus, in Patmum eum relegavit. Sed et alios etiam ex Christianis 
quamplurimos suppliciis affecit: itaque fuga sibi consulentes, in Pontum 
se receperunt: sicut haec a Bottio sapiente Chronographo literis tradita 
sunt. 


Imperator autem Domitianus summe charum sibi habuit Paridem quen- 


20 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 263 


. ^- € , , , 
Πρασίνου μέρους τῆς Ῥώμης τὸν λεγόμενον Πάριδα. περὶ οὗ 
xal ἐλοιδορεῖτο ἀπὸ τῆς συγκλήτου Ῥώμης καὶ Ἰουβεναλίου τοῦ 
ποιητοῦ τοῦ Ῥωμαίου, ὡς χαίρων εἰς τὸ Πράσινον. ὕστις βασι- 
λεὺς ἐξώρισε τὸν αὐτὸν Ἰουβενάλιον τὸν ποιητὴν ἐν Πενταπόλει 
5 ἐπὶ τὴν «Διβύην, τὸν δὲ ὀρχηστὴν πλουτίσας ἔπεμψεν ἐν .4ν»-- 
τιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἐπὶ τὸ ἐχεῖ αὐτὸν οἰχεῖν ἔξω τῆς πόλεως. 
ὅστις Πάρις ὀρχηστὴς ἐκεῖ ἀπελϑὼν Qua ἔξω τῆς αὐτῆς πό- 
λεῶς, χτίσας ἑαυτῷ οἶχον προάστειον καὶ λουτρόν, ὕπερ ἐστὶν ἕως 
τῆς νῦν, τὸ λεγόμενον Παράδεισος xol ὃ oixog' κἀκεῖ τελευτή-- 
10 σας κεῖται ἐν σορῷ ὕπισϑεν τοῦ οἴχου ἐν τοῖς κήποις αὐτοῦ. 
[4 - 
Ὁ δὲ αὐτὸς ΖΙομετιανὸς ἔκτισεν ἔν “Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ δη- 
, * M , - , | 7 » » 
μόσιον λουτρὸν τὸ λεγόμενον τῆς Π]ηδείας, διότι ἄγαλμα ἔστη-- 
3 ὦ A - ’ * ce 21:9 ^ , 
σεν ἐν αὐτῷ ϑαυμαστὸν τῇ Π]Πηδείᾳ " καὶ οὕτως αὐτὸ τὸ δημόσιον 
λουτρὸν ἐχάλουν oi πολῖται καὶ οὐκέτε τὸ Ζ]ομετιανόν" τὸ δὲ αὖ-- 
y ^ 
15 τὸ δημόσιον ἦν χεχτισμένον παρὰ τὸ ὕρος πλησίον. τοῦ μονομα-- 
* "t - - 2 , » 3/9 w € ^S. 
χίου καὶ τοῦ ἱεροῦ τῆς ᾿“φροδίτης. ἔκτισε δὲ ἐχεῖ 0 αὐτὸς βασι- 
λεὺς καὶ ἱερὸν τοῦ ᾿“σχληπιοῦ. 
1 
5 " ^- — - 
Ἣν δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Zfousriavo) ὃ 
σοφώτατος ᾿“πολλώνιος ὃ Γυανεύς" καὶ ἤκμαζε περιπολεύων καὶ 
90 πανταχοῦ ποιῶν τελέσματα εἰς τὰς πόλεις καὶ εἰς τὰς χώρας. 
ὕστις ἀπὸ τῆς Ῥώμης ἐξελϑὼν κατέλαβε τὸ Βυζάντιον " καὶ elo 
ελϑὼν εἰς Βυζούπολιν, τὴν νῦν λεγομένην εὐτυχῶς Κωνσταντι- 


5. πλουτίσας Suidas v. Ἰουβενάλιος, πλουτήσας Ox. 9. Παράδει- 
605] Παρίδειον (praestat Πάριδος) ὡς Franckius Quaest. altera de 
Iuvenalis Vita p. 25. 26. —— 17. ᾿Ασκληπίου Ox. 19. ἔκμαξε Ox. 


dam, Prasinae Factionis Saltatorem: cumque ob hoc a Senatu, ipsoque 
etiam Juvenale Poeta probris lacessitus esset, Juvenalem in Pentapolim 
Libyae relegavit; Saltatorem vero muneribus onustum , Ántiochiam ma- 
gnam adire, ibique extra urbem habitare jussit. Paris itaque Saltator 
Antiochiam profectus est, extraque urbem extructis sibi suburbicanis ae- 
dibus Balneoque, ibi habitavit. Aedes autem hae usque adhuc visuntur: 
Paradisus et Domus, vocatae. Ibi etiam in hortis, aedes illas a tergo 
respicientibus, mortuus Paris tumulo jacet conditus. 

Idem Domitianus Antiochiae magnae publicum extruxit Balneum, 
Medeae, dictum: eo quo; stupendum ibi Medeae simulachrum in medio 
collocasset. Hujus itaque a nomine Antiochenses, non autem Domitianum 
epos. Balneum autem hoc juxta Monomachium, Venerisque tem- 
plum positum est. Kxtruxit etiam Imperator idem Antiochiae templum 
Aesculapio. 

Domitiani sub Imperio floruit sapientissimus ille Apollonius "T'yanen- 
sis; qui peragrats omnibus fere regionibus atque urbibus, T'elesmata 
ubique fecit. Hic Roma relicta, Byzantium pervenit: et ingressus illam 
olim Byzi urbem, nunc vero majori sua Fortuna, Cons:antinopolim , Ci- 


E 


V.:1132 


O 342 


B 


264 IOANNIS MALALAE ^ 
γούπολιν, ἐποίησε καὶ ἐκεῖ πολλὰ τελέσματα, παραχληϑεὶς. ὑπὸ 
τῶν Βυζαντίων, τὸ τῶν πελαργῶν καὶ τὸ τρῦ “ύχου ποταμοῦ 
τοῦ κατὰ μέσου τῆς πόλεως παρερχομένου 4ol τὸ τῆς χελώνης 
νῶν Ὁ Vy ^ Νὰ χ τὰ εὐ τ ὦ 
χαὶ τὸ τῶν ἵππων καὶ ἄλλα. τινὰ ϑαυμαστά", καὶ λοιπὸν 620 τοῦ 
Βυζαντίου ἐξελϑὼν ἐποίει εἷς τὰς ἄλλας πόλεις ὃ αὐτὸς ᾿Ἵπολ--5 
Y 4 
O 343 λώνιος τελέσματα. καὶ ἦλϑεν ἐπὶ τὴν Συρίαν ἀπὸ Τυάνων, καὶ 
εἰσῆλϑεν dy ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ" καὶ ἤτησαν αὐτὸν οἱ ᾿άντιο-- 
» - - ξ - 
χεῖς χκτήτορες ποιῆσαι κἀκεῖ. τελέσματα περὶ ὧν ἐδέοντο... καὶ 
, , 2 ^ REX » , ^ "MAL J^ 
ἐποίησεν εἷς τὸν βοῤῥᾶν ἄνεμον, ϑήσας τὸ αὐτὸ τέλεσμα κατὰ 
τὴν ἀνατολικὴν πόρταν. ὁμοίως. δὲ ἐποίησε τέλεσμα ἐν αὐτῇ 10 
Ὁ τῇ πόλει καὶ διὰ τοὺς σκορπίους, πρὸς τὴ μὴ τολμᾶν αὐτοὺς πλη-- 
σιάζειν τῇ χώρᾳ" xal ἔϑηκε τὸ αὐτὸ πέλεσμα. ἐν μέσῳ τῆς nó- 
λέως, ποιήσας χαλκοῦν σχορπίον καὶ χώσας αὐτόν, πήξας ἐπάνω 


κίονα μιχρόν. χαὶ ἐγένοντο ἀφανεῖς οἱ σχορπίοι ἐκ τῆς ἐνορίας 
Y τ ^ 4 
Ἀντιοχείας πάσης. ἐποίησε δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ἐχεῖ, ἤτησαν 0615 
^ , 
αὐτὸν οἱ πολῖται ἵνα ποιήσῃ τέλεσμαι πρὸς τοὺς κώνωπας, εἷς 
ἈΡΤΩΝ νὰ , * Sx , 2 , * 
τὸ μὴ ἔχειν χώνωπας τὴν αὐτὴν πόλιν ζντιόχειαν.. καὶ ἐποίησε, 
κελεύσας αὐτοῖς ἵνα τῇ ἑβδόμῃ τοῦ δαισίου τοῦ xal Ἰουνίου. μη-- 


γὸς ἐπιτελῆται ἐν αὐτῇ “Αντιοχείᾳ τῆς Συρίας τὸ ἱππικὸν τὸ ἀπὸ 
Τράστης τοῦ αὐτοῦ δαισίου μηνός " ἀλλὰ τῇ νεομηνίᾳ τοῦ δαισίου 20 
μηνὸς ϑήσας τὸ τέλεσμα, τῇ ἑβδόμῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἐπιτρέψας 
D ἵνα πάντες ἐν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τοῦ ἱπποδρομίου τῆς Γράστης βα- 
Pv- » “9 , 7 , E » 
στάζουσιν ἐπάνω καλάμων ολόσφύρον στηϑάριν μολιβοῦν, ἔχον-- 


2. πελάργων Ox. 9. κατὰ μέσου] κατὰ μέσον Chron. Pasch. p. 
250. B. Conf. supra p. 84. E. infra 122. B. — ibid, τὸ Ch., Chron., 
τοῦ Ox. 9. Βοῤῥὰν Ox. 18. 20. Ζεσίου Ox. 


vium rogatu, 'lelesmata ibi plurima confecit; nempe adversus Ciconias 
et Lycum fluvium, qui urbem secat mediam, 'lestudines item et equos 
[ferocientes:] alia etiam mirabilia operatus est. Byzantio deinde disce- 
dens, alis etiam in urbibus 'Telesmata confecit. 'Yyana vero Syriam 
profectus, Antiochiam Magnam pervenit, ubi a Primoribus urbis roga- 
tus est, uti illic etiam "Telesmata Contra quaedam urbis incommoda con- 
ficeret, "Unum itaque adversus Ventum Aquilonarem paravit; quod ad 
portam urbis Orientalem collocavit. 'Telesma etiam aliud eadem urbe 
adversus Scorpios effecit, ad eosdem a regicse illa propellendos.  Fuso 
enim Scorpio aereo, et urbe media sub terra recondito, columnam ei 
parvam superimposuit; quo facto evanuerunt Scorpii, nec urbem partesve 
vicinas ultra infestirunt, Plurima item alia ibidem confecit. Rogatus 
vero a civibus Antiochenis; uti 'Telesma adversus Culices, urbem suam 
infestantes, conficeret; votis eorum annuit. 'Telesmate itaque, ipso No- 
vilunii die mensis funii confecto; uti mensis ejusdem die septimo, Eque- 
stre Certamen, Grastense dictum, menseque Junio agitari solitum , cele- 
braretur ad hunc modum. Dicto Solennitatis Grastensis dic, mandavit, 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 265 


^ € , -“ , ? A 
τα λεμὶν τοῦ 24oec, xol ὑποχάτω ToU καλάμου σχουτάριονκρε- O 844 
, 3 c , * 37 δὰ LAM ^ 
μάμενον ἀπὸ δέρματος ῥουσίου ἐντεῦϑεν, χκἀκεῖϑεν δὲ παραμῆ- 
] , , 0 - Y 
gu» ἀπὸ καλαμίου χρεμάμενον ὡσαύτως, λινῷ ῥάμματι δεδεμένα, 
M 3 - , , , ^ J, PI , - 
εἰρηχὼς αὐτοῖς κράζειν εἰσελαύνοντας καὶ λέγειν, “χωνωπα τῇ 
, ' ^ ^ 2 - PM. , er 2 J 
δ πόλει, καὶ μετὰ τὸ ἀπολῦσαι τὸ ἱπποδρόμιον ἕχαστον ἀποτίϑε-- 
σϑαι αὐτὸ εἰς τὸν ἰδίον oixov. καὶ οὐχέτι ἐφάνη ἐν ᾿Αντιοχείῳ τῇ 
, , 
μεγάλῃ wovon. : 
Ἔν τῷ δὲ περιέρχεσϑαι τὸν αὐτὸν ᾿Ἵπολλώνιον τὸν Τυανέα 
καὶ ἱστορεῖν τὴν αὐτὴν ᾿Ἵντιόχειαν μετὰ τῶν κτητόρων τῆς zÓ- — || 
10λεως τοποϑεσίαν, εἶδεν ἐν μέσῳ τῆς αὐτῆς πόλεως x(ova ἑστῶτα Ὁ 
πορφυροῦν καὶ μὴ ἔχοντα ἐπάνω τί ποτε, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν 
χίονα ὑπὸ τυφωνικοῦ πυρὸς φλογισϑέντα. καὶ ἐπερωτήσας περὶ 
αὐτοῦ, τί ἐστι τοῦτο, ἔμαϑε παρ᾽ αὐτῶν ὅτι μετὰ τὸ πάϑος τῆς 
, »/- f » 
πόλεως τὸ ἐπὶ Γαΐου Καίσαρος Ζεββόριός τις φιλόσοφος τελε-- | 
^ * - et 1 , * , c * 
16 στὴς ἐποίησε τὸ τέλεσμω τοῦτο ὥστε δονουμένην τὴν πόλιν ὑπὸ 
σεισμοῦ μὴ πίπτειν, στήσας τὸν κίονα καὶ ὑπεράνω αὐτοῦ στη- 
, E - 
ϑάριν μαρμάρινον, zal ἐν τῷ στήϑει αὐτοῦ ἔγραφεν, ᾿σειστα, V 113 
ἄπτωτα. καὶ τυφωνιχοῦ πυρὸς ὑπὸ τῆς ἀστραπῆς γενομένου, 
χκαυϑὲν τὸ ἐπάνω τοῦ κίονος στηϑάριν ἔπεσε, καὶ δεδοίχαμεν 
, - 
2013) πάλιν πάϑῃ ἡ πόλις ἡμῶν. ἀλλὰ παρακλήϑητι xol ποίησον 
ON » 4 » c , ς 
σὺ αὐτὸς τέλεσμα, ἵνα μὴ πάϑῃ ἔτι ταρασσομένη ἡ πόλις. ὃ δὲ 


1. χρεμάμενον Ch., κρεμμώμενον. Ox. 8. κρεμάμενον Ch., κρεμ- 
μάμενον Ox. ^ ibid. δεδεμένα Ch., δεδεμμένα Ox. 9. τὴν αὖ- 
τὴν ᾿Δἀντιόχειαν post περιέρχεσϑαι ponenda sunt. 


ut unusquisque civium plumbeam imagunculam solidam , Martis vultus re- 
ferentem, calamo affixam gestaret; hinc vero scutum a calamo demissum, 
elli russeae alligatum; illinc gladiolum, filo lineo similiter annexum ha- 
eret: ad hunc autem modum instructi omnes, inter equitandum inclama- 
rent; Facet urbs Culicibus: Peracta vero Celebritate, domi apud se ima- 
"gunculam repóneret unusquisque. Hoc factum est; nec deinceps Antio- 
chiae culex apparuit unquam. 

Apollonius autem 'T'yanensis, dum primoribus comitatus, Antiochiam 
urbem perlustraret, ejus situm observaturus, in columnam incidit porphy- 
reticam, urbis in medio positam; vidensque nihil ei impositum esse, sed 
et ipsam quoque columnam typhonicis ignibus tactam fuisse; Quid hoc 
sibi vellet, ab eis interrogavit. Responderunt ili; Debborium quen- 
dam, Philosophum “δὲ telestam, post urbem Caii Caesaris sub imperio 
terrae motibus concussam, Columnam eam ibi statuisse, simulachro mar- 
moreo ei superimposito; cujus pectori haec inscripsit; Immota, Inconcus- 
sa, Hoc autem fecit, urbis in tutelam; ne terraemotibus agitata corrue- 
ret, Caeterum 'lyphonicis deinde ignibus ex fulgure accidentibus, si- 
mulachrum columnae impositum, ignibus correptum, in terram corruit: nos 
vero de urbe nostra metuimus, ne eadem rursus pessura sit. Te itaque 
exoratum habeamus, uti parato Telesmate, urbem in posterum inconcus- 


266 IOANNIS MALALAE 


2Anolhowtg στενάξας ἀνεβάλετο τοῦ ποιῆσαι ἄλλο τέλεσμα περὶ 
σεισμῶν. καὶ ἑωρακότες αὐτὸν στενάξαντα, ἐπέμειναν παρακα- 
λοῦντες αὐτόν" καὶ λαβὼν δίπτυχον ἔγραψε ταῦτα. Καὶ σύ, τά- 
λαινα ᾿Αντιόχεια, δὶς πάϑοις" ἀλλὰ καὶ πάλιν ἐλεύσεται καιρός, 
ὅτε δὴ ἐπὶ πήμασι κεῖσε σεισμοῖς" δὶς δ᾽ αὖϑ' πυρὶ καύσαι 05 
B παρ᾽ αἰγιαλοῖς ““ρέντησι" εἰ μὴ πάλιν πάϑοις. καὶ ἐπιδέδωκχε 
τὸ δίπτυχον τοῖς αὐτοῖς ᾿“ντιοχεῦσι χτήτορσ. καὶ ἐξορμήσας 
ἀπὸ τῆς τοῦ ᾿Αντιόχου πόλεως χατῆλϑεν εἰς Σελεύχειαν τῆς Συ- 
ρίας" καὶ ἀπέπλευσεν ἐπὶ τὴν “[ἴγυπτον. ἔζησε δὲ ὃ αὐτὸς ᾿Ἵπολ-- 
λώνιος ἔτη τριάκοντα xol τέσσαρα καὶ μῆνας ὀχτώ, καϑὼς 41ο-- 10 
μινῖνος ὃ σοφώτατος χρονογράφος συνεγράψατο ταῦτα. 
Ὃ δὲ αὐτὸς ϑειότατος “Ιομετιανὸς βασιλεὺς ἔχτισεν εἷς τὴν 
O 346 Ἰσαυρίαν πόλιν, ἥντινα ἐκάλεσε ΖΙομετιανούπολιν. ἐφόνευσε δὲ 
ἀγαναχτήσας ὃ αὐτὸς Ζομετιανὸς τὸν περιβόητον ᾿Ασχληπίονα, 
εἰπόντα αὐτῷ ὅτι Σφαζόμενος τελευτᾷς" xol μετ᾽ ὀλίγον καιρὸν 15 
C χατασχευασϑεὶς ὑπὸ τῆς συγκλήτου ὃ αὐτὸς Ζομετιανός, ὡς εἶσ-- 


3. Καὶ σὺ --- πάλιν πάϑοις] Οὐαί σοι, τάλαινα πόλις, ὅτι σεισμοῖ- 
σι πολλοῖς καὶ πυρσοῖς κατενεχϑήσῃ , κλαύσεται δέ σε καὶ ὃ παρ᾽ 
αἰγιαλοῖς ᾿Οὐῤδόντης Cedrenus p. 246. B. Unde qui apud Malalam 
reponat οὐαί σοι, idem facere debebit vol. 11. p. 61. B. καὶ σύ, τά- 
λαινα πόλις, ᾿Αἀντιόχου o) κληϑήση. Quae in '"4ofvrgo: latet for- 
mam Ὀρέντης notavimus etiam supra p. 103. E, estque eadem in 
glossa antiquissimi codicis Parisini 1397. Strabonis l. VI. ed. Falcon. 
vol. I. p. 390. Ζιόδωρος ὁ ἱστορικὸς τετράπολίν φησι Συρακούσας 
iv οἷς ἀφομοιοῖ ᾿ἀντιόχεια αὐτὴν (l ᾿Αντιόχειαν τὴν) πρὸς τῷ 
᾿Ορέντῃ ταῖς Συρακούσαις. Conf. Ducang. ad Chron. Pasch. p. 40. 
A, cuius verba apposuit Hodius ad Malalae p. 38. 3. ed. Bonn. 
5. κεῖσε] κείσῃ Ch. 14. ᾿Δσκληπίονα] ,lIta etiam Chr. Alex. 
Auctor, qui narratiunculam sequentem etiam, de Domitiani Imp. cae- 
de, ex nostro descripsit: nisi quod noster, ^46x4zzíova, ille ᾿Δ4σκλή- 
πίον dicit; uterque vitiose. Reponendum '46x4grogíova, ex Sucto- 
nio, in Domit. 'lit. 15. Ch. 


sam nobis praestare digneris. Apollonius autem ingemiscens, de Te- 
lesmate adversus terraemotus conficiendo responsum haesitabundus suspen- 
dit. Videntes autem eum suspiria trahentem, instabant etiam atque et- 
iam rogantes, Is itaque, acceptis tabulis, ista inscripsit. 4t Tu, mise- 
τὰ Antiochia, bis infelix futura! iterumque veniet tempus, quo gravia a 
terrae tremoribus passura es. Bis ctiam, si modo bis tantum, ad. Oron- 
tis ripas conflagrabis. 'Tabulas deinde hasce primoribus eisdem Antio- 
chensibus tradidit.  Antiochià vero discedens, Seleuciam profectus est: 
atque inde in Aegyptum navigavit Vixit autem Apollonius annos xxxIv, 

pis gn ὙΠ, sicuti haec sapientissimus Chronographus Domninus literis 
tradidit. 

Idem divinissimus Domitianus Imperator urbem in Tsauria condidit, 
quam Domitianopolim nomiravit. Idem etiam celeberrimum illum Ascle- 
pionem neci dedit, eo quod praedixerat, eum gladio esse periturum. 
Caeterum Domitianus, paulo post temporis Jovis templum, sacrificandi 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 267 


ἤλϑεν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Zliüc ϑυσιάσαι, καὶ ἀφανὴς γενόμενος, τε- 
λευτᾷ, ἐτῶν μέ, εἰπόντων πάντων ὅτι ἐπήρϑη ἀπὸ τῆς γῆς εἰς τὸν 
ἀέρα, ὡς φιλόσοφος. ἐφονεύϑη δὲ σφαγεὶς ἐν τῷ αὐτῷ ἱερῷ τοῦ 
Διὸς ὑπὸ τῆς συγκλήτου, ὡς ὑπερήφανος καὶ ἐνυβρίζων αὐτούς. 

5 οἵτινες συγχλητικοὶ ἐποίησαν ἣν ἐφόρει χλαμύδα πορφυρᾶν χκρε- 
μασϑῆναι εἷς μίαν ἅλυσιν τῶν ὄντων ἐν τῷ ἱερῷ κανδήλων" xoi 
πάντες οἱ εἰσιόντες εἷς τὸ ἱερὸν ἠπατοῦντο, νομίζοντες ὅτι ἐπήρ-- 
ϑη εἰς τὸν ἀέξρᾳ. ἐγνώσϑη δὲ μετὰ ταῦτα ὅτι ἐσφάγη" καὶ ἐγέ- Ο 347 
vero ταραχὴ μεγάλη, διότι εἷς τὸ ἱερὸν ἐσφάγη. 

10 Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ζομετιανοῦ ἐβασίλευσε Νερβᾶς «41ὕ- Ὁ 
γουστος ἔτος αἱ καὶ μῆνα α΄. ἦν δὲ διμοιριαῖος, γέρων, εὐόφϑαλ-- 
μος, μαχρόρινος, εὔσωμος, μιξοπόλιος, μελάγχροος, οὖλος, δασυ- 
πώγων, ἀγαϑός. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεο-- 
μιηνίας τὸ τρίτον αὐτῆς πάϑος Ζιοκαισάρεια, πόλις τῆς Κιλικίας, 

15 καὶ Νικούπολις καὶ ἡ χώρα αὐτῆς. καὶ εὐθέως ἔπεμιψέ τινα ἐκεῖ 
ὃ αὐτὸς βασιλεὺς συγχλητιχὸν Ῥωμαῖον ὀνόματι Ζάρβον εἰς τὸ 
χτίσαι αὐτήν, παρασχὼν αὐτῷ ὀχτὼ χεντηνάρια. καὶ καταλα- 
βὼν τὴν Κιλικίαν ὃ αὐτὸς Ζάρβος ὃ συγχλητιχός, καὶ ἑωρακὼς 
τὰ πεπτωχότα, πολλὴν σπουδὴν ϑέμενος ἀνενέωσε τὴν πόλιν, Ὁ 848 

90 βελτίω αὐτὴν ποιήσας. ὅϑεν καὶ εἰς τὸ αὐτοῦ ὄνομα ἐχλήϑη ἡ - 
πύλις, τῶν πολιτῶν εὐχαριστούντων αὐτῷ. ὃ γὰρ συγκχλητικὸς 
εἷς ὄνομα τοῦ βασιλέως Νερβᾶ ἐχάλεσεν αὐτὴν πόλιν Νερβάν. 


1. καὶ om. Chron. p. 250. D. 5. πορφύραν Ox. 12. οὐλός Ox. 
15. NixovzoAg] Immo Νικόπολις, ut p. 127. C. 18. Σάρβος Ox. 


causa, ingressus, insidiis in eum a senatu structis, e medio sublatus est, 
cum annum ageret xtv; rumore tamen in populum sparso, raptum eum 
in coelum fuisse, tanquam Philosophum. Verum ille in Jovis aede, a 
senatu occisus est; ut qui fastuosissimam in eos tyrannidem exercuisset. 
Jussit autem senatus Chlamydem quam gestabat purpuream in 'l'emplo 
suspendi, ab una catenarum, a quibus Candelae appendebantur. Quicun- 
que itaque templum ingressi, decepti sunt, existimantes eum Coelos sub- 
latum. Ubi vero innotuit tandem occisum fuisse, ingens in urbe erat tu- 
multus; nempe quod in 'Templo interfectus esset. 

Domitianum in imperio excepit Nerva Augustus, qui regnavit annum 
I et mensem 1, Erat hic statura justam excedente, senex, oculis pulchris, 
nasutus, corpore bene composito, subcanus, cute nigra, crispus, barba hir- 
suta, moribus probis. Hujus sub imperio divinam iram passa est vice 
tertia Diocaesarea, Ciliciae urbs; Nicopolis etiam, regioque circumvicina. 
Itaque. eo misit Imperator virum senatorium, nomine Zarbum ; traditis ei, 
in urbis instaurationem , vir centenariis. Zarbus itaque in Ciliciam ve- 
niens, ubi urbis ruinas inspexisset, summa qua potuit cura, eam instau- 
ravit et in melius refecit. Itaque etiam cives, gratias ei rependentes ab 
ejus nomine urbem appellari voluerunt. Senator enim eam antea ab lm- 
peratoris nomine, Nervam denominaverat. 


268 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. X. 


συνέβη δὲ τελευτῆσαι τὸν βασιλέα πρὸ τοῦ πληρωθῆναι ei- 
A ^ , δὲ 9 " , , me 

τὴν" καὶ μετεχάλεσαν αὐτὴν “νάζαρβον, ἐπιτρέψαντες τοῖς ovu- 

βολαιογράφοις οὕτως αὐτὴν χρηματίζειν. ἐλέγετο γὰρ ἐξ ἀρχῆς 
V 114 7j αὐτὴ πόλις Κυΐνδα" xol ἔπαϑε πρῶτον πάϑος ἐπὶ τῶν ὑπά- 
των Ῥώμης, καὶ ἀνενεώϑη καὶ μετεχλύϑη Κίσκος πόλις: χαὶδ 
πάλιν ἔπαϑεν ἐπὶ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου τὸ β' αὐτῆς πάϑος" καὶ 
ἀνενεώϑη καὶ μετεκλήϑη “]ιοκαισάρεια " καὶ παϑοῦσα ὡς προεί- 
θηται ἐπὶ Νερβᾶ βασιλέως μετωνομάσϑη ᾿νάζαρβος. ποιήσας 
δὲ ϑυσίαν χύρην ὃ Ζάρβος ὀνόματι Κηπάραν χωριχήν, ἐποίησεν 
αὐτῇ στήλην χαλχῆν elg τύχην τῆς πόλεως. ἐμήνυσε δὲ τῷ αὐτῷ 10 

"€ ry! ^ - - | " ^ , 
βασιλεῖ 0 Ζάρβος περὶ τῶν πολιτῶν xoi τοῖς σωϑεῖσι πολίταις 
? , ς , VIS 7 5 4 , e 
ἐχαρίσατο, ὡς φιλότιμος, πολλὰ 0 αὐτὸς βασιλεύς. ὅστις Νερ-- 
O 849 βᾶς ἀνεχαλέσατο τὸν ἀπόστολον τὸν ἅγιον Ιωάννην" καὶ ἦλϑεν 

, ? , , b] ^ , 

ἐν ᾿Εφέσῳ πάλιν ἀπὸ Ilevuov. 

B "Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνεφάνη Márgc δογματίζων καὶ 15 
διδάσκων ὀχλαγωγῶν. ὡσαύτως δὲ ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐκω-- 
λύϑησαν οἵ μονομάχοι καὶ αἵ ϑέαι αὐτῶν" καὶ ἐπενοήϑη ἀντ᾽ 
αὐτῶν τῶν κυνηγίων ἡ ϑέα. 

Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς νοσήσας xal φϑαρεὶς τελευτῷ, ὧν ἐνιαυ- 
τῶν 0. ; 2C 9o 


) 


l 


2. μετεκάλεσαν Ch., μετεκάλεσεν Ox. 4. Κυϊνδα] X«)vra Ox. 
Conf. Suidas v. 4vo£c«oflos. 11. σωσϑεῖσι  σωϑεῖσι Ch. Sed ita 
Ox. 14. IIdrucv]| Πάτμου Chron. Pasch. p. 251. B, ut ipse 
p. 111. D. 17. ἐπενοήϑη ] ὑπενοήϑη Chron., ἐπενοήϑησαν Ox. 


Caeterum Imperatore e vivis excedente, priusquam absoluta esset 
urbs; mutato nomine, Anazarbum, vocarunt; 'Tabularüs etiam cura com- 
missa, in Acta Publica eam sub eodem nomine referendi. Primitus enim 
urbs haec, Scynta, vocata est: de coelo autem tacta primum sub Con- 
sulibus Romanis, de integro instaurata est et Ciscus vocata. Rursus et- 
iam Julio Caes. Imperante, terrae motibus eversa, nova iterum facta est 
et Diocaesarea nominata. Sub Nerva vero Imperatore denuo passa, uti 
dictum est, Anazarbus appellata est. Zarbus autem, parata in victimam 
virgine indigena, nomine Cepara, statuam ei aeneam erexit, urbis in 
Fortunam. lmperator autem, per Zarbi literas, de incolarum calamitati- 
bus certior factus, plurima eis, qui a ruinis erant superstites, honorifice 
suppeditavit. ldem Nerva D. Joannem Apostolum' ab exilio revocavit: 
qui ex Patmo Ephesum rediens, ibidem degebat. 

Hujus sub Imperio Manes coepit dogmata sua spargere; populumque 
ad se-allectare. Hoc etiam imperante, Ludi Gladiatorii populo interdi- 
cti sunt: in quorum locum substituta sunt spectacula Cynegetica. . 

Nerva vero Imperator in morbum incidens, naturae debitum exolvit, 
annos natus LXXI, 3 





5 


10 





su O 1 OX I4. 


XPONQN TPAIANOT ΒΑΣΙΛΈΩΣ ΚΑΙ ΠΆΘΟΥΣ 
ANTIOXEIAEX TPITOT. 


^ , .* 

Mao δὲ τὴν βασιλείαν Νερβᾶ ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος Τραΐα-- 
M » , 4 - ch. Ύ , HI - , 
γὸς ἔτη ιϑ' x«l μῆνας ἕξ, ἦν δὲ μαχρός, ξηρὸς τῷ σώματι, 

, , , * , m.» 
μελάγχροος, λεπτοχαράκτηρος, κονδόϑριξ, πολιὸς, βαϑεῖς ἔχων 
ὀφθαλμούς. ἕως δὲ τοῦ δευτέρου ἔτους τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἦν 

, M] , , 2 , , ' , 
φαινόμενος xol διδάσκων ἐν ᾿Εφέσῳ, ἐπίσκοπος xol πατριάρχης 
» € c 2 , δ᾽ τ ' , » Ad -€ 
ὧν, 0 ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἀπόστολος καὶ ϑεολογος " καὶ ἀφανῆ eav- 
τὸν ποιήσας οὐχέτι ὥφϑη τινὶ καὶ οὐδεὶς ἔγνω τί ἐγένετο ἕως τῆς 
γῦν, χαϑὼς ᾿“φρικανὸς xol Εἰρηναῖος οἱ σοφώτατοι συνεγρά- 
ψναντο. 

"Eni δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Τραϊανοῦ διωγμὸς μέγας 


Ο 850 


C 


O 351 


- ^ ξ , 
τῶν χριστιανῶν ἐγένετο καὶ πολλοὶ ἐτιμωρήϑησαν. ἐν (0 χρόνῳ D 


. 11, ἐτιμωρήϑησαν Ch., ἐτιμορήϑησαν Ox. 


LIBER.XL 


DE TEMPORIBUS TRAIANI IMPERATORIS ET 
ANTIOCHENSI PASSIONE TERTIA. 


Nune in Imperio successit divinissimus "Trajanus: imperavit hic annos 
XIX οὖ menses vi. Erat autem procerus, corpore tenui, colore nigro, fa- 
cie parva, capillitio curto canoque, oculos habens subsidentes. Ad se- 
cundum vero usque Trajani Imperatoris annum, palam exhibebat se Ec- 
clesiae Ephesinae doctorem, ubi Episcopus fuit et Patriarcha, D. Joan- 
nes, Apostolus et 'Theologus. Postea vero subtrahens sese, disparuit: ne- 
que adhuc constat,: quid de eo factum est: sicuti scriptis tradiderunt 
Africanus et Irenaeus, sapientissimi Chronographi. 

Eodem imperante 'Trajano, Christianorum gravis Persecutio facta est 
et plurimi supplicio affecti sunt. Circa idem tempus contra Romanos ar- 


210 IOANNIS MALALAE 


ἐπιστρατεύσας ἀνῆλϑε τιολεμῶν μετὰ δυνάμεως πολλῆς κατὰ Ῥω- 
μανίας ἐκ γένους Πάρϑων βασιλεὺς Περσῶν, ὃ ἀδελφὸς Ὀσδρόου, 
βασιλέως “Ἰρμενίων. καὶ παρέλαβε πόλεις καὶ ἐπραίδευσε χώρας 
πολλάς, ἔχων μεϑ' ἑαυτοῦ καὶ τὸν ἴδιον αὐτοῦ υἱὸν Σανατρούχιον. 
καὶ ὡς πραιδεύει ὃ ΠΠ]εερδότης βασιλεὺς τὴν Εὐφρατησίαν χώραν, 5 
ἐλαύνων κατηνέχϑη ἀπὸ τοῦ ἵππου καὶ ἐκλάσϑη κακῶς καὶ ἐτελεύ-- 
V 115 τησὲν ἰδίῳ ϑανάτῳ. ἐν τῷ δὲ μέλλειν αὐτὸν τελευτᾶν ἐποίησε 
4 €^ E] - ^ by , 3 , ce , 2 2 
τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν Σανατρούκιον ἀρσάκην, 0 ἐστι βασιλέα, ἀντ 
O 352 αὐτοῦ" περσιστὶ δὲ τορκὶμ βασιλεὺς ἑρμηνεύεται. καὶ ἐπέμεινεν 
ὃ αὐτὸς Σανατρούχιος βασιλεὺς Περσῶν λυμαινόμενος τὴν ἹΡωμα- 10 
γίαν. ὃ δὲ 'Oc0pónc, βασιλεὺς ᾿ρμενίων, ὃ τοῦ ἹΠπεερδότου ἀδελ-- 
φός, ἀκούσας τὸν αὐτοῦ ϑάνατον, ἔπεμψε καὶ αὐτὸς εὐθέως τὸν 
» F1 - €^ ) 2 PEL E 3 , ^ - ^ 
ἴδιον αὐτοῦ υἱὸν ἀπ᾿ αὐτῆς τῆς ““ρμενίας μετὰ πολλοῦ στρατοῦ 
τὸν Παρϑεμασπάτην πρὸς βοήϑειαν τοῦ ἑαυτοῦ ἐξαδέλφου Σα- 
γατρουκίου, βασιλέως Περσῶν, κατὰ Ῥωμαίων. καὶ ταῦτα &xov- 15 
σας ὃ ϑειότατος Τραϊανὸς βασιλεύς, εὐθέως ἐπεστράτευσε τῷ ιβ' 
ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐξελϑὼν κατ᾽ αὐτῶν μηνὶ ὀκτωβρίῳ τῷ 
3€ , 2, . Cp / * ' uti, - 
B καὶ ὑπερβερεταίῳ ἀπὸ “Ῥώμης καὶ φϑασάντων πρῶτον χατέ- 
€ - 
πλευσὲν ἐπὶ τὴν ἀνατολήν, ὁρμήσας μετὰ δυνάμεως πολλῆς στρα- 
τοῦ καὶ συγχλητικῶν" ἐν οἷς ἦν καὶ ᾿Ἰδριανὸς ὃ γαμβρὺς αὐτοῦ 90᾽ 
ἐπὶ ἀδελφῇ. καὶ κατέφϑασεν ἐν Σελευχείᾳ τῆς Συρίας μηνὶ 
ἀπελλαίῳ τῷ καὶ δεκεμβρίῳ εἰς δρόμωνα ἀπὸ τοῦ λεγομένου Bv- 
O 353 τυλλίου δρμητηρίου, ὄντος αὐτοφυοῦς λιμένος πλησίον Σελευ- 
1. πολεμῶν Ch., πόλεμον Ox. 9. Παρϑῶν Ox. Malim Πεερδότης addi. 
5. Εὐφρατ. Ox. Correxit Ch. 14. Παραϑεμασπάτην)] Παρϑεμασπά- 


τὴν infra p. 116. C, quod reposui. 21. ἀδελφῇ] ἀδελφιδῇ Ch. 922. "4- 
πελλαίῳ Ch., ᾿Δπριλλέῳ Ox. — ibid. δρόμωνα Ch., δρόμον Ox. 


ma movebat Persarum rex Meerdotes, genere Parthus, Osdrois, Armenio- 
rum regis, frater: qui maximis instructus copiis, filium quoque Sanatru- 
cium secum habens plurimas tum urbes, tum regiones captas, spoliavit. 
Dumque regionem Euphratesiam depraedatur, cursum praecipitans ex 
equo dejicitur; casuque graviter confractus, diem suum obiit. Moriturus 
autem, Sanatrucium filium, /rsacem, id est, Regem, sui in locum substi- 
tuit; Persice autem, Torcim, regem sonat. Sanatrucius autem, Persarum 
rex factus, bellum Romanum persequitur: interim Osdroes, rex Armeniae, 
audita Meerdotis fratris morte, filium suum Parathemasphatem , patruelis 
sui Sanatrucii, Persarum regis in auxilium, magno exercitu instructum, 
contra Romanos protinus emisit. Imperator autem divinissimus "Trajanus 
de his certior factus, sine mora bellum parat; et ingenti instructus exer- 
citu, Senatoribus etiam stipatus, inter quos quoque erat Adrianus, neptis 
maritus, anno imperii sui xir, mense Hyperberetaeo, sive Octobri, cum 
suis Roma solvit, Persas bello aggressurus. Ad partes vero Orientales 
appulsus, mense Appellaeo, sive Decembri, ad Seleuciam Syriae, a stati- 
vis Bytyllii dictis, (qui portus est nativus prope Seleuciam, ) ipse, ce- 


CHRONOGRAPHIA. i. XI. 2971 


κείας τῆς Συρίας. οἱ δὲ Πέρσαι ἦσαν παραλαβόντες 4vriyeuav 
τὴν μεγάλην, δίχα μέντοι πολέμου κατὰ σύνταξιν φιλικὴν καὶ πά- 
χτὰ ἐχάϑηντο ἐν αὐτῇ κρατοῦντες αὐτὴν καὶ φυλάττοντες τῷ βα-- 
᾿ σιλεῖ Περσῶν Σανατρουκίῳ, τῶν “Ἀντιοχέων ἀξιωματικῶν κατὰ 
δἰδίαν προαίρεσιν πάκτα εἰρήνης xol ὑποταγῆς στησάντων διὰ 
πρεσβείας αὐτῶν πρὸς τὸν βασιλέα Περσῶν. ὃ δὲ αὐτὸς βασι- 
λεὺς Περσῶν πεισϑεὶς ἔπεμψε δύο βαρζαμαράτας, ὧντινων τὰ 
ὀνόματά ἐστι ταῦτα, Φούρτων καὶ Γάργαρις, μετὰ βοηϑείας πολ-- 
λῆς Περσικῆς, χιλιάδων γ΄. ὃ δὲ βασιλεὺς Τραϊανὸς ἢ μόνον xa- 
10τέφϑασε τῷ δρόμωνι τὴν Σελευκέων πόλιν τῆς Συρίας, ἔγραψε 
λάϑρᾳ τοῖς ᾿Αντιοχεῦσιν ἀξιωματικοῖς καὶ τοῖς πολίταις πᾶσι, ση- 
μαίνων τὴν ἑαυτοῦ παρουσίαν καὶ ταῦτα, ὅτι ᾿Εγνώκαμεν τὴν 
ὑμετέραν πόλιν ἔχειν ἴδιον πλῆϑος ἀνδρῶν πολὺ δίχα τῶν ἱδρυ- 
μένων αὐτόϑε στρατιωτικῶν ἀριϑμῶν. οἱ δὲ πολέμιοι Πέρσαι ot 
15 ἐν ὑμετέρᾳ πόλει ὄντες ὀλίγοι ὑπάρχουσι πρὸς τὸ ὑμέτερον πλῆ- 
Soc. ἀναιρεῖ οὖν ἕκαστος οὗς ἔχει Πέρσας εἰς ἴδιον αὐτοῦ οἶχον, 
ϑαῤῥῶν εἰς τὴν ἡμετέραν παρουσίαν, διότι ἐληλύϑαμεν ἐκδικοῦν- 
τες τὰ Ρωμαίων. ᾿ 
Καὶ ταῦτα γνόντες oí αὐτοὶ ᾿Αντιοχεῖς νυκτὸς ὥρμησαν κατὰ 
φοτῶν ὄντων ἐν τῇ αὐτῶν πόλει Περσῶν, καὶ ἀγρυπνήσαντες ἀνεῖ-- 
λον πάντας. xol συλλαβόμενοι τοὺς δύο στρατηγοὺς Περσῶν τοὺς 
λεγομένους βαρσαμανάτας καὶ φονεύσαντες xal αὐτοὺς ἔσυραν 
καὶ τὰ λείψανα αὐτῶν κατὰ πᾶσαν τὴν πόλιν Φουρτούνου καὶ 


7. βαρξζαμαράτας] ..»βαρσαμανάτας infra vocat Duces hos Persi- 
cos.* Ch. 


loci vectus, maturavit iter suum. Persae autem Antiochiam magnam tum 
Ooccupantes, eam Regi suo asseruerunt, domini ejus facti, non armis, sed 
mutuo et amico foedere intercedente. Primores enim Antiochiae, sponte 
sua Sanatrucio Persarum regi sese dedentes, per legatos, pacis conditio- 
nes averant. Quibus Rex Persarum annuens, misit eo Barzamana- 
tas duos, Phurtunum et Gargarim, tribus millibus militum Persicorum in- 
siructos. "Trajanus autem Imperator, quamprimum celocis ope Seleuciam 
ΗΜ appulisse£, nuncium Antiochiam clam expedivit, qui Primoribus 
vibusque omnibus adventum ejus notum faceret: quibus etiam et ista 
scripsit. »Novimus vos praeter milites vestros Stationarios, ex civibus 
etiam frequentem numerare populum, quorum prae multitudine, Persae 
isti, civitatem vestram tenentes, pauci existimandi sunt. Quisque igitur 
vestrum, mostra fretus praesentia, quos apud se Persas habet e medio 
tollat. Advenimus enim Romanis injurias illatas ulturi.** 
Antiochenses igitur, super hoc admoniti, per silentium noctis Persas 
omnes, insomnes ipsi, exciderunt. Persarum autem Duces illos duos, Barsa- 
manatas dictos, Phurtunum et Gargarim, comprehensos interfecerunt: et ca- 


212 IOANNIS MALALAE 


Γάργαρι, φωνὴν χράζοντες περὶ αὐτῶν ταύτην. Εἰς τὴν νίχην 
Τραϊανοῦ τοῦ δεσπότου ἴδε σύρονται Φουρτοῦνος καὶ Γάργαρις " 
ἄγε ἄγε, Τάργαρι, Φουρτοῦνε. οἱ δὲ δυνηϑέντες Πέρσαι ἔξει-- 
λῆσαι ἐν τῷ σύρεσϑαι ἐκείνους ὑπὸ τοῦ πλήϑους ἐξερχόμενοι xol 
E φεύγοντες, ἔβαλον πῦρ τῇ αὐτῇ νυχτὶ xol ἔχαυσαν μέρος μικρὸν 5 
τῆς πόλεως ἐπὶ τὴν λεγομένην Σιχεπινὴν γειτονίαν. ὃ δὲ βασιλεὺς 
Τραϊανὸς ἀκούσας ταῦτα ἐπήνεσε τὸ ἀνδρεῖον τῶν ᾿“ντιοχέων πο-- 
Audv* καὶ τῶν δὲ πλοίων τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ καταφϑασάντων 
ἀπὸ Σελευκείας, ἀνῆλϑον ἐπὶ τὴν ἱερὰν Φάφνην εὔξασϑαι καὶ 9v- 
σιάσαι εἷς τὸ ἱερὸν τοῦ ““πόλλωνος. | xal ἐδήλωσε τοῖς ᾿4ντιοχεῦ-- 10 
σιν ἀπὸ Δάφνης κελεύσας ἐπαρϑῆναι ἀπὸ τῆς πόλεως τὰ λείψανα 
V 116 τῶν φονευϑέντων Περσῶν καὶ ἀπὸ διαστήματος τῆς αὐτῆς πό- 
λεως ἐχβληϑέντα καυϑῆναι, ἁγνισϑῆναι δὲ καὶ τὴν πόλιν πᾶσαν 
O 355 καὶ γενέσϑαι πυρὰς xarà τόπον καὶ πυλῶνα τῆς αὐτῆς πόλεως 
δαφνίνων δένδρων, καὶ βάλλεσθαι ἐν τῷ πυρὶ τῶν φυλλοδαφνῶν 15 
λίβανον πολὺ xci xarà πᾶσαν τὴν πόλιν ταυρέας ἐχτυπεῖν πρὸς 
τὸ ἀποδιωχϑῆναι τὰ πνεύματα τὰ ἄδιγα τῶν σφαγέντων Περσῶν" 
xal ἐγένετο οὕτως. καὶ κατῆλθεν 0 αὐτὸς βασιλεὺς Τραϊανὸς. 
ἀπὸ Δάφνης καὶ εἰσῆλϑεν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῆς Συρίας διὰ τῆς χρυ-- 
σέας τῆς λεγομένης, τοῦτ᾽ ἐστι τῆς “Ιαφνητικῆς, φορῶν ἐν τῇ αὖ-- 90 
Ο 856 τοῦ κεφαλῇ στέφανον ἀπὸ ἐλαιοχλάδων, μηνὶ αὐδηναίῳ τῷ καὶ 
lavovagío ἑβδόμῃ ἡμέρᾳ &, ὥρᾳ ἡμερινῇ δ΄. τὰς δὲ ταυρέας 


1. 3. Γάργαρη] Aut Γάργαρε scribendum aut Γαργάρη, cui si- 


milia Σαπώρη p. 127. A, Kov£rívy vol. II. p. 42. D. 16. ἐκ- 
sessio] Vid. Steph. 'Thes. p. 9722. C ed. Lond. 21. Αὐδυ- 
νέῳ Ox. 


davera eorum per totam urbem raptantes, exclamarunt: Ecce, Domini 
Trajani in victoriam, Phurtunum et Gargarim tractos! age, age Phur- 
tune et Gargari. Interim vero, dum hi a populo distrahebantur, qui ex 
Persis evadere potuerunt, stragi sese eripientes, ignem urbi per noctem 
injecerunt: pars itaque ejus, licet non magna, ad Scepinum vicum, con- 
flagravit. His auditis, Imperator Trajanus intrepidos Antiochensinm ani- 
(mos summe praedicavit; classeque a Seleucia solvente, ad sacram Daph- 
nem cum exercitu ducens iter, sacra ibi in Apollinis templo peregit. Per 
nuncios autem a Daphne missos Antiochenses monuit, uti occisorum Per- 
sarum cadavera ex urbe ejicerentur, et procul inde exportata concrema- 
rentur. Jussit etiam lustrari urbem pyris hinc inde et ad portas, ex ra- 
musculis laureis accensis, et thure ignibus largiter injecto; 'T'ympana 
quoque ubique per urbem pulsari, ad abigendos Persarum interfectorum 
noxios spiritus: quod etiam factum est. Mensis autem Audynei, sive Ja- 
nuarii vir, feria v, hora diei 1v, 'Prajanus Imperator per portam Au- 
ream, sive Daphneticam, ex Daphne veniens, Antiochiam Syriae ingres- 
sus est, coronam capite gestans, ex ramusculis oleaginis contextam. 'T'ym- 


CHRONOGRAPHIA. [ XI. 278 


ἐχέλευσε βάλλεσθαι ἄχρι ἡμερῶν λ΄ xa9* ἑκάστην νύχτα, κχελεύ- Β 
σας καὶ τοῦτο, ὥστε κατ᾽ ἔτος τῷ αὐτῷ χρόνῳ γίνεσϑαι μνήμης 
χάριν τῆς τῶν Περσῶν ἀπωλείας. ἅτινα Zzfouvivog ὃ χρονογρά- 
φος συνεγράψατο. 

5 ὍἘἘν τῷ δὲ διατρίβειν τὸν αὐτὸν Τραϊανὸν βασιλέα ἐν ᾿ντιο-- 
χείᾳ τῆς Συρίας βουλευόμενον τὰ περὶ τοῦ πολέμου ἐμήνυσεν 
αὐτὸν Τιβεριανός, ἡγεμὼν τοῦ πρώτου Παλαιστινῶν ἔϑνους, 
ταῦτα. «Αὐτοκράτορι νικητῇ Καίσαρι ϑειοτάτῳ Τραϊανῷ. ἀπέ. 
xupo» τιμωρούμενος xol φονεύων τοὺς Γαλιλαίους τοὺς τοῦ δό- 

10γματος τῶν λεγομένων χριστιανῶν κατὰ τὰ ὑμέτερα ϑεσπίσμα--: 
τα καὶ οὐ παύονται ἑαυτοὺς μηνύοντες elg τὸ ἀναιρεῖσϑαι. ὅϑεν 
ἐχοπίασα τούτοις παραινῶν xol ἀπειλῶν μὴ τολμᾶν αὐτοὺς μη-- 
γύειν μοι ὑπάρχοντας ἐκ τοῦ προειρημένου δόγματος" καὶ ἀπο- C 
διωχόμενοι οὐ παύονται. ϑεσπίσαι μοι οὖν καταξιώσατε τὰ πα- 

15 ριστάμενα τῷ ὑμετέρῳ κράτει τροπαιούχῳ. καὶ ἐκέλευσεν αὐτῷ 
ὃ αὐτὸς Τραϊανὸς παύσασϑαι τοῦ φονεύειν τοὺς χριστιανούς. 
ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς πανταχοῦ ἄρχουσι τοῦτο ἐκέλευσε, μὴ φονεύειν Ο 357 
τοῦ λοιποῦ τοὺς λεγομένους χριστιανούς. καὶ ἐγένετο ἔνδοσις 
μιχρὰ τοῖς χριστιανοῖς. ͵ 

20 ΚΚαὶ ἐξῆλϑεν ἀπὸ ᾿Αντιοχείας τῆς μεγάλης πόλεμον κατὰ Περ-- 
σῶν κινήσας 0 αὐτὸς Τραϊανός" καὶ ἐνίκησεν αὐτοὺς κατὰ κράτος 
τῷ τρόπῳ τούτῳ. μαϑὼν ὅτι διαφϑονεῖται τῷ Σανατρουκίῳ, 
βασιλεῖ Περσῶν, ὃ ἴδιος αὐτοῦ ἐξάδελφος Παρϑεμασπάτης, n&u- 


1. βάλεσϑαι] Scr. βάλλεσθαι: feriri, sive pulsari.* Ch. 15. τρο- 
παιούχῳ Ch., τροπαιοῦχοι Ox. 


pana etiam pulsari jussit, singulis noctibus, per xxx dies: idem etiam 
mense hoc quotannis fieri mandans, Persarum occisorum in memoriam. 
Haec autem Domninus Chronographus literis prodidit. ; 

Interim vero, dum 'lrajanus Antiochiae Syriae commorabatur, de re- 
bus belli consilium agitans, a Tiberiano, Palaestinae Primae Praefecto, lite- 
ras accepit, hisce verbis scriptas. ,,lmperatori invicto, Caesari, divinissi- 
mo Trajano. Mandatum vestrum, de puniendis Galilaeis, qui nobis veniunt 
sub nomine Christianorum, quantum in me est, effectum dedi. At hi se- 
se ultro suppliciis et morti dedunt: et multus licet fuerim hortationibus 
et minis, illud agens, ut a se mihi prodendo eos deterrerem; frustra ta- 
men hactenus fui. Vos itaque juxta ac Majestati V. Invictissimae visum 
fuerit, de his rebus decernatis.  Edixit autem "Trajanus Tiberiano, cae- 
terisque Praefectis; uti in posterum a Christianorum caedibus abstine- 
rent: exinde itaque aliquantum temporis a calamitatibus suis respirarunt 
Christiani. : 

"Trajanus autem Antiochia discedens, contra Persas arma movit; quos 
tali commento penitus profligavit. Graves intercedebant inimicitiae inter 
Sanatrucium, Persarum regem, et patruelem ejus Parthemaspatem. 'Tra- 

loannes Malalas. 18 


274. IOANNIS MALALAE 


M m) , , d 
ψας πρὸς αὐτὸν ὑπενόϑευσεν αὐτὸν Τραϊανὸς βασιλεύς, ταξάμε-- 
D voc δοῦναι αὐτῷ τὴν βασιλείαν Περσῶν, ἐὰν συμμαχήσῃ αὐτῷ. 
5 
καὶ ὑπονοϑευϑεὶς ἦλϑε πρὸς αὐτὸν νυχτός " καὶ λαβὼν αὐτὸν εἰς 
τὸ ἴδιον αὐτοῦ μέρος μετὰ τοῦ πιλήϑους αὐτοῦ ὃ αὐτὸς ϑειότατος 
Τραϊανός, ὥρμησε κατὰ τοῦ Σανατρουχίου, βασιλέως Περσῶν" 5 
καὶ πολλῶν Περσῶν πεσόντων συνελάβετο τὸν Σανατρούχιον, βα- 
σιλέα Περσῶν, φεύγοντα" xol ἐφόνευσεν αὐτόν. καὶ ἐποίησεν 
ἀντ᾽ αὐτοῦ βασιλέα Περσῶν τοῖς ὑπολειφϑεῖσι καὶ προσπεσοῦσιν 
2 - , c 3X . ^ Mi ^ I 3f 
αὐτῷ Πέρσαις ὃ αὐτὸς Τραϊανὸς χατὰ τὰς συντάξεις ὀνόματι 
^- ^ , 
Παρϑεμασπάτην, υἱὸν 'Oc0góov, γράψας τῇ συγκλήτῳ τῇ ἐν ῬῬώ- 10 
, - , 
ug ὅτι τοσαύτην καὶ ἄπειρον γῆν xal ἄμετρα διαστήματα ἀφεστη- 
E χότα τῆς “Ῥώμης διοικεῖν οὐκ ἀντεχόμεθα, ἀλλὰ παράσχωμεν αὖ-- 
O 358 τοῖς βασιλέα ὑποτεταγμένον τῷ τῶν ρωμαίων κράτει. καὶ ἄν- 
, 3 -— € , - Veg. os , τι -ἷ « δ᾽ 
τέγραψεν αὐτῷ 1j σύγκλητος ἀπὸ Ῥώμης ἅπαντα ποιΐσαι ὡς 
» , M do iN , , -€ 
ἂν βουληται καὶ αὐτὸς συνίδῃ συμφέρειν v? Ρωμανίᾳ. καὶ ἐβα- 15 
^ c , , 
σίλευσε Περσῶν o Παρϑεμασπάτης. τὸν δὲ πόλεμον xol τὴν za- 
* - , - , “. - € , 3 
τὰ Περσῶν vixqv τοῦ ϑειοτάτου Τραϊανοῦ 0 σοφώτατος Ζρεια-- 
νὸς ὃ χρονογράφος ἐξέϑετο, ἱστορήσας καὶ συγγραψάμενος πάντα 
E] L3 
ἀκριβῶς. 
V 117 Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐποίησε καὶ τὴν μιδαν μητρόπολιν, xa- 90 
λέσας ἐπαρχίαν ἸΠΪεσοποταμίαν, ἀπομερίσας αὐτὴν ἀπὸ ᾿Οσδροη-- 
γῆς, δοὺς καὶ ἄρχοντα αὐτῇ καὶ δίκαιον μητροπόλεως. ἐποίησε 


11. ἀφεστηκότα] ,Forte scribendum ἀφεστηκυΐαν.“. Ch. 15. συνί- 
05] συνείδοε Ox. 16. Παϑεμασπάτης Ox. 591. ᾿Οσδροΐνης Ox. 


janus itaque Imperator, ubi hoc rescierat, in partes suas Parthemaspatem 
sollicitavit; pollicitus, se ei, si se belli socium adjungeret, Persarum re- 
gnum daturum. Accepit conditionem Parthemaspates, noctuque cum suis 
ad 'Trajanum. accessit. Hunc itaque sibi adjungens, Sanatrucium, Persa- 
rum regem, adoritur: Persisque plurimis in praelio cadentibus, Sanatru- 
cius rex fugam capessit, captusque tandem interficitur. Huic itaque in 
regno Persarum Imperator Parthemaspatem, Osdrois filium, ex pacto Re- 
gem suffecit; Persis, qui supererant, ad pedes ei procidentibus. Sena- 
tum vero Romanum de his certiorem faciens; ,, Has, inquit, regiones, tan- 
tae cum sint, tantoque a Roma intervallo dissitae, tenere non possumus: 
Regem itaque potius eis constituamus, imperio Romano subjectum. re- 
scripsit ei senatus: lmperatori integrum esse, pro arbitrio suo de rebus 
omnibus decernere, juxtaque ac ipse Romaniae utile fore judicaverit.'* 
Sic itaque Parthemaspates Persarum rex factus est. Haec autem de bel- 
lo Persico, et divinissimi "Trajani victoria, conscripta reliquit sapientissi- 
mus Arianus Chronographus; qui ista omnia accurate exposuit. ἡ 


Idem Imperator Amidam in Metropolim fecit; et Mesopotamiam, ab 
Osdroina sejunctam, in Provinciae formam redegit, Praefecto Jureque 


CHRONOGRAPHIA. Τῷ ΧΙ. 275 


δὲ καὶ ἄλλην ἐπαρχίαν εἷς τὸν Δάνυβιν ποταμόν, ἣν ἐκάλεσε da- 
xíav παραποταμίαν. 
Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ ϑειοτάτου Τραϊανοῦ ἔπαϑεν 
Mrnóyao 7 μεγάλη 7j πρὸς Δάφνην τὸ τρίτον αὐτῆς πάϑος μηνὶ 
5 ἀπελλαίῳ τῷ καὶ δεκεμβρίῳ ιγ΄, ἡμέρᾳ α', μετὰ ἀλεκτρυόνα, ἔτους 
χρηματίζοντος oEÓ0' κατὰ τοὺς αὐτοὺς ᾿Αντιοχεῖς, μετὰ δὲ f ἔτη 
τῆς παρουσίας τοῦ ϑειοτάτου βασιλέως Τραϊανοῦ τῆς ἐπὶ τὴν 
ἀνατολήν. οἵ δὲ ᾿Αντιοχεῖς οἱ ἀπομείναντες xol ζήσαντες τότε 
ἱερὸν ἔκτισαν ἐν Φάφνῃ, ἐν à ἐπέγραψαν, Οἱ σωϑέντες ἀνέστησαν 


10 Ζ1:ιὲ σωτῆρι. 


"Ev δὲ τῇ αὐτῇ νυχτὶ ὅτε ἔπαϑεν ἡ αὐτὴ ᾿«4Αντιόχεια ἡ μεγάλη 
ἔπαϑε τότε καὶ ἡ Ῥόδος πόλις νῆσος, οὖσα τῆς ξΞαπόλεως, ὑπὸ 
ϑεομηνίας τὸ δεύτερον αὐτῆς πάϑος. ὃ δὲ αὐτὸς εὐσεβέστατος 
Τραϊανὸς ἔκτισεν ἐν ᾿Ἵντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἀρξάμενος πρῶτον 


15 χτίσμα τὴν λεγομένην μέσην πύλην πλησίον τοῦ ἱεροῦ τοῦ “ρεως; 


ὕπου ὃ Παρμένιος ὃ χείμαῤῥος κατέρχεται, ἔγγιστα τοῦ νυνὶ λεγο-- 
μένου ἸΠακέλλου, γλύψας ἄνω ἄγαλμα λυκαίνης τρεφούσης τὸν 
Ῥῶμον xai τὸν ῬῬῆμον, διὰ τὸ γινώσκεσθαι ὅτι ἹΡωμαῖόν ἔστι τὸ 
χτίσμα, ϑυσιάσας ἐκεῖ παρϑένον κόρην εὐπρεπῆ πολίτιδα ὀνό- 


φοματι ΚΚαλλιόπην ὑπὲρ λύτρου καὶ ἀποχαϑαρισμοῦ τῆς πόλεως, 


γυμφαγωγίαν αὐτῇ ποιήσας. καὶ εὐθέως ἀνήγειρε τοὺς δύο ἐμι-- 
βόλους τοὺς μεγάλους, καὶ ἄλλα δὲ πολλὰ ἔκτισεν ἐν τῇ αὐτῇ 


1. Ζάνυβιν] “Ιάνουβιν praefixum annotationi Ch., Ζανυβίου est 
infra p. 118. B. 5. ᾿ἡπριλλέῳ Ox., "AngMég vel ᾿ἡἀπηλλαίῳ Ch. 
9. ἔχτισαν Ch., ἔκχτησαν Ox. 


Metropolitico ei concessis. Provinciam etiam aliam fecit, ad Danubium 
en; quam Daciam Parapotamiam nominavit. 


Eodem divinissimo Trajano Imperante, divinam iram "m est, vice 

teria, Antiochia magna, quae ad Daphmem sita est, Apellaei, sive De- 

cembris xir, feria prima, post gallicinium, ^Aerae Antiochenae anno 

€enxiv, post Trajani divinissimi in Partes Orientales adventum annis rr. 

Qui autem ex Antiochensibus superstites manserunt, templum in Daphne 
ant, cum hac inscriptione: Jovi Servatori sacrarunt sospites. 


᾿ Eadem vero nocte, qua Ántiochia magna, divinam quoque iram se- 
cundo passa est Rhodus insula, sex habens urbes. At vero pientissimus 


O 359 


B 


O 360 


C 


Imperator "Trajanus, Antiochiam magnam instauraturus, Portam Mediam - 


dictam inprimis extruxit, prope Martis aedem, ad Parmenium fluentum, 
non procul a Macello hodie appellato. Superius autem insculpsit effigiem 
Lupae, Romuli et Remi nutricis: uti scirent posteri, Romanorum hoc es- 
se opus. Virginem etiam Antiochenam, formosam, nomine Calliopem, im- 
molavit, in expiationem et lustrationem urbis; cujus etiam in honorem 
Nymphaeum extruxit. Porticus etiam duas ingentes deinde excitavit: in- 


216 "IOANNIS MALALAE 


SCIO. , 2 "23 
᾿Αντιόχου πόλει xol δημόσιον xol ἀγωγόν, ἀποστρέψας τὸ ὕδωρ 
- Fere Mules. 1 - - Za , , , , A! A é ?A4 { 
τὸ ἀπὸ τῶν πηγῶν Ζάφνης ἐχχεόμενον εἷς τὰς λεγομένας ᾿γρίας, 
ἐπιϑήσας καὶ τῷ δημοσίῳ καὶ τῷ ἀγωγῷ εἷς τὸ ἴδιον ὄνομα. καὶ 
- - , 
τὸ ϑέατρον δὲ τῆς αὐτῆς ᾿Αντιοχείας ἀνεπλήρωσεν ἀτελὲς ὄν, στή-- 
σας ἐν αὐτῷ ὑπεράνω τεσσάρων κιόνων ἐν μέσῳ τοῦ νυμφαίου 5 
τοῦ προσχηνίου τῆς σφαγιασϑείσης om αὐτοῦ κόρης στήλην χαλ- 
xijv χεχρυσωμένην, καϑημένην ἐπάνω τοῦ ᾿Ορόντου ποταμοῦ, εἷς 
D λόγον τύχης τῆς αὐτῆς πόλεως, στεφρμένην ὑπὸ Σελεύκου καὶ 2dv- 
πατῇ ΄ ^. - - , 
τιόχου βασιλέων. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Γραϊανὸς àv τῇ αὐτῇ nó- 
λει διῆγεν ὅτε 7j ϑεομηνία ἐγένετο. ἐμαρτύρησε δὲ ἐπὶ αὐτοῦ τότε 10 
- , , 
O 861 ὃ ἅγιος ᾿Ιγνάτιος ὃ énloxonog τῆς πόλεως ᾿Ωντιοχείας" ἠγανά-- 
^ γ 2 - cet ? , ιν / á , ὶ 
χκτησε γὰρ κατ᾽ αὐτοῦ, ὅτι ἐλοιδόρει αὐτόν. συνέσχε δὲ τότε χα 
- - - , 
πέντε ὀνόματα χριστιανῶν γυναικῶν “Αντιοχισσῶν xol ἐξήτασεν 
αὐτὰς λέγων, Τίς ἐστιν ἢ ἐλπὶς ὑμῶν, ὃτι οὕτως ἐχδίδοτε ἑαυτὰς 
εἰς ϑάνατον; αἱ δὲ ἀπεχρίϑησοαν λέγουσαι ὅτε Φονευομένας ἡμᾶς 15 
παρ᾽ ὑμῶν ἀνίστασϑαι ἡμᾶς πάλιν ὡς ἔχομεν σώματι εἷς αἰωνίαν 
ζωἦν. καὶ ἐχέλευσεν αὐτὰς πυρικαύστους γενέσϑαι καὶ τὸν χοῦν 
E 3 A. τὰν νὰ - 4 τ Ὶ Α a 
τῶν ὀστέων αὐτῶν συνέμιξε χαλκῷ καὶ ἐποίησε τὸν χαλκὸν εἰς ὃ 
E ἐποίησε δημόσιον χαλκία τοῦ ϑερμοῦ. καὶ ὅτε ἤρξατο παρέχειν 
τὸ δημόσιον, εἴ τις ἐὰν ἐλούετο εἰς αὐτὸ τὸ δημόσιον, ἐσχοτοῦτο 90 
» b! »-! - ' y € ^ 
καὶ ἔπιπτε xol ἐξήρχετο βασταγμῷ. καὶ μαϑῶὼν o βασιλεὺς 
m - y v 
Τραϊανὸς τοῦτο ἤλλαξε τὰ αὐτὰ χαλκία καὶ ἐποίησεν ἄλλα ἀπὸ 


13. ᾿Δντιοχεισσῶν Ox. ibid. ἐξήτασεν Ch., ἐξαίτασεν Ox. 
17. τὸν Ch.,, τῶν Ox. 


ter alia vero plurima, quae Antiochiae extruxit, Balneum etiam Publicum 
et Aquaeductum condidit, aquam e fontibus Daphnicis emanantem, in 
Agrias diducens: operi vero utrique nomen suum imposuit. 'lheatrum 
quoque Antiochense, imperfectum antea, ad exitum perduxit: cujus etiam 
Prosceni in medio, urbis scilicet in fortunam, Virginis a se immolatae 
statuam aeneam deauratam, Oronti fluvio insidentem, et a Seleuco et An- 
tiocho regibus corona redimitam, quatuor columnis erectam collocavit. 
Quo tempore autem terraemotus Antiochiae accidit, Imperatore ibi et- 
jam adhuc commorante, martyrio coronatus est S. Ignatius, Episcopus 
Antiochensis; cui "Trajanus irascebatur ab eo increpatus. Eodem tempo- 
re Imperator comprehensis quinque Christianis mulieribus Antiochenis, in- 
terrogavit eas; ,,qua tandem, inquiens, spe fretae, sic vosmet morti ob- 
jicitis? Respondent mulieres; Nos equidem, a vobis neci traditae, iterum, 
atque hisdem corporibus, in aeternam vitam resurgemus.* 'Tum vero im- 
perator eas ignibus comburi jussit, ossiumque combustorum cineres aeri 
commisceri: ex hoc vero vasa ahenea in usum Lavacri fabricavit. Quam- 
primum .autem populo Balneum exhibuit, si quis lavatum ingrederetur, 
os hsde: statim correptus cecidit, nec nisi ab aliis sustentatus exire inde 
potuit. s 


"Trajanus vero lmperator, de his certior factus, vasa illa ahenea 


CHRONOGRAPHIA. L. X. 77 


χαϑαροῦ χαλκοῦ, λέγων ὅτι Kal ἐποίησα χοῦν σωμάτων συμ-- 
μίξας αὐτοῖς x«l κοινώσας τὰ ϑερμὰ ὕδατα. ταῦτα δὲ ἔλεγεν, 
ἐπειδὴ οἵ χριστιανοὶ ὑπέξιζον τοῖς Ἕλλησι καυχώμενοι. τὰ δὲ 5 v 
πρῶτα xaxa ἀναχώσας ἐποίησε στήλας χαλκᾶς πέντε ταῖς αὖ-- 

σταῖς γυναιξί, λέγων ὅτι ᾿Ιδοὺ ἐγὼ αὐτὰς ἀνέστησα χκαϑὼς εἶπον 
καὶ οὐχὶ ὃ ϑεὸς αὐτῶν. αἵτινες στῆλαι εἰς. αὐτὸ τὸ δημόσιον λου-- 
τρὸν ἵστανται ἕως ἄντι. ἐποίησε δὲ καὶ κάμινον πυρός, καὶ ἐχέ- | 
λευσὲ τοὺς βουλομένους χριστιανοὺς βάλλειν ἑαυτοὺς ἐν προϑέ- | 
OH. καὶ πολλοὶ ἔϑαλλον ἑαυτοὺς καὶ ἐμαρτύρησαν. ἐμαρτύρη- 

10 σὲ δὲ τότε ἡ ἁγία ΖΙροσινὴ καὶ ἄλλαι παρϑένοι πολλαί. 

Ἔχτισε δὲ ἐν Ζάφνῃ ἱερὸν ᾿Ἱρτέμιδος ἐν μέσῳ τοῦ ἄλσους. 
ἐποίησε δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς καὶ πέραν τοῦ ΖΙανυβίου ποταμοῦ B 
ἐπὶ τὰ δυτικὰ μέρη ἐπαρχίας δύο. ἅστινας ἐκάλεσε edaxlav πρώ- 
τὴν καὶ δευτέραν. 

15 Καὶ εὐθέως νόσῳ βληϑεὶς ἐτελεύτα, ὧν ἐνιαυτῶν Eg. 
| ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Τραϊανοῦ ἐβασίλευσεν Ἤϊλιος 'δρια- 
γὸς ἐπὶ τῆς ὑπατείας ᾿ἡπρωνιανοῦ καὶ Níyoov. ἐβασίλευσε δὲ Ο 868 
ἔτη κβ΄ χαὶ μῆνας ἐ. ἦν δὲ διμοιριαῖος, εὔογκος, λευκόχροος, 
μιξοπόλιος, εὐειδής, δασυπώγων, γλαυχόφϑαλμος, ἥσυχος, ἐλ- 
ϑολόγιμιος, ἱερατικός. ἔκτισε δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ καὶ αὐτὸς 


8. ὑπέξιξον corruptum est. 16. Ἴλιος ᾿Αδριανὸς 1 ,,Aelii nomen 
Graeci frequenter "HA:ov reddunt; sicut infra noster, in Aelio An- 
tonino Pio; quem vocat," Ἤλιον Avrovivov Iliov: frequentius tamen 
Ailtog occurrit quomodo etiam. infra Aelium Adrianum scriptum ha- 
bemus. Ch. ta scripsi. 17. ᾿ἀπρωνιανοῦ Ch., ᾿Δπρονιανοῦ Ox. 
18. λευκόχροος Ch., λευκόχλοος Ox. 


transmutavit, aliaque ex aere puro conflari jussit dicens: ,, Male equidem 
a me factum, qui Corporum cineres vasis immiscens, DBalneum contami- 
navi.* Hoc autem ideo dicebat, eo quod Christiani super hoc glorian- 
tes, Graecos subinde lacesserunt. Vasa autem priora ahenea refundens, 
statuas inde quinque mulieribus praedictis erexit; dicens: Ecce ego eas, 
non autem Deus eorum, (uti dixerunt ipsae) excitavi. Statuae vero hae, 
Balneo eodem Publico positae, etiam adhuc visuntur. Fornacem quoque 
ignitum paravit; jussitque ut Christiani, quibuscunque sic visum esset, 
in flammas ultro se injicerent. Multi itaque sese injicientes, martyrium 
subierunt: cujus numeri fuerunt S. Drosina virginesque aliae complures. 
Extruxit autem Imperator idem Dianae templum in Daphne, in luco 
medio positum. Provincias etiam duas ultra Danubium flumen, in parti- 
bus Occidentalibus, constituit, quas Daciam primam et secundam vocavit. 
Morbo deinde correptus, diem obiit annos natus Lxvi. ; 
'"T'rajanum excepit Aelius Adrianus, Aproniano et Nigro Coss. qui re- 
gnavit annos xxr et menses v. Erat autem statura justam excedente, 
corpore crasso, candidus, subcanus, pulcher, barba hispida, oculis caesis, 
quietus, eloquens, sacrorumque peritus. Extruxit etiam iste Antiochiae 


278 IOANNIS MALALAE 


δημόσιον λουτρὸν καὶ ἀγωγὸν im ὄνομα αὑτοῦ, καὶ τὸ ϑέατρον 

C τῶν πηγῶν 4Ζάφνης αὐτὸς ἐποίησε καὶ τὰ ἐχχεόμενα ὕδατα ἐν 
ταῖς Z4yoleig ταῖς λεγομέναις φάραγξιν ὑπέστρεψε, ποιήσας πέ- 
λας καὶ οἰκοδομήσας στερεὰς καὶ πολυδαπανήτους πρὸς τὸ νικῆσαι 
τὰς ὁρμὰς τῶν ὑδάτων καὶ διὰ τοῦ γενομένου παρ᾽ αὐτοῦ ἀγωγοῦ 5 
ἀχϑῆναι elg τὴν αὐτὴν ᾿Αντιόχου πόλιν. εἷς ἀφνίαν τῆς πόλεως. 
ἔκτισε δὲ καὶ τὸν ναὸν τῶν αὐτῶν πηγῶν, ὅϑεν ἐξέρχονται τὰ δεῖ:- 
ϑρα ἐν τῇ αὐτῇ ΖΙάφνῃ, ἐγείρας ἐν τῷ αὐτῷ ναῷ τῶν Νυμφῶν 
ἄγαλμα μέγα καϑήμενον καὶ χρατοῦν πῶλον τοῦ Διὸς tic τιμὴν 
τῶν Ναϊάδων, ὅτι ἐτελείωσε τὸ τοιοῦτο φοβερὸν ἔργον, ὑπὲρ εὖ-- 10 
χαριστίας. ἐποίησε δὲ καὶ τὸ βλύζον ὕδωρ τῆς λεγομένης Σαρα-- 
μάννας πηγῆς δι᾽ δλχοῦ ἐξιέναι καὶ ἐχχεῖσϑαι εἷς αὐτὸν τὸν τῆς 

D πηγῆς δλχὸν ἐν τῷ ϑεατριδίῳ τὸ ἐκ τοῦ ναοῦ ἐξιὸν ὕδωρ ἐν διαφό-- 
ροις χεύμασι εἰ, ἅπερ ἐχάλεσεν ὃ αὐτὸς πενταμόδιον, τετραμό-- 

O 864 διον, τριμόδιον, διμιιόδιον, μόδιον. — xal ἐπετέλεσεν ὃ αὐτὸς 15 

“Πδριανὸς ἑορτὴν τῶν πηγῶν μηνὶ δαισίῳ τῷ καὶ lovvlo χγ. καὶ 
τὰς ϑυσίας δὲ ὡσαύτως γίνεσϑαι. τὴν δὲ πηγὴν τὴν εἷς τὰς 
Zyolac τὴν λεγομένην Παλλάδος ἀπολλυμένην περισφίγξας ἐποίη-- 
σεν ἀγωγὸν εἷς μετάληψιν τοῖς οἰκοῦσι τὴν ἱερὰν Ζ ἄφνην. 

Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿Πδριανὸς βασιλεὺς πρὸ τοῦ βασιλεῦσαι ἦν μετὰ 20 
Τραϊανοῦ τοῦ βασιλέως, ὡς γαμβρὸς αὐτοῦ, ὅτε ἔπαϑεν ἡ αὐτὴ 
Mvuyov πόλις 45 μεγάλη ὑπὸ τῆς ϑεομηνίας, τότε συγκχλητικὸς 
ὑπάρχων. ἦσαν δὲ καὶ πολλοὶ συγχλητικοὶ ἀπὸ Ρώμης ὄντες ἐν 

16. ΖΔεσίῳ Ox. 18. Παλλάδος Ch., Παλάδος Ox. 


. magnae Balneum publicum et Aquaeductum; a nomine suo vocatum utrum- 
que. "Theatrum quoque Daphnes ad fontes erexit; et aquas inde per 
Agrias quas vocant Pharanges defluentes divertit, pilis in terram defixis, 
eisque firmiter impactis et sumptuosiori opere aggestis; uti aquarum de- 
currentium vim repellerent et affluentem aquarum copiam per aquaedu- 
ctum, urbis in usum diducerent, Fontium etiam Fanum in Daphne, un- 
de aquae scaturiunt, extruxit: quo eodem Nympharum Fano simulachrum 
ingens, sedens et Jovis alitem manu tenens, collocavit; Naiadum nempe 
in honorem, gratesque persolvens, ob stupendum hoc opus ad exitum per- 
ductum. Scaturiginem quoque fontis Saramarni per canalem in '"lheatri- 
dium transire fecit; quo et aquas, ex Fano dimanantes, per meatus v. di- 
versos, deduxit, quibus nomina dedit, Pentamodium, 'l'etramodium, 'Tri- 
modium, Dimodium, Modium. Adrianus etiam Fontibus festum quoque 
diem instituit, Desii sive Junii xxr, sacrificiis rite celebrandum.  Fon- 
tem vero qui in Agriis est, Palladis dictum , ruinosum fanum, septo mu- 
niens, Aquaeductum fecit, in usum sacram Daphnem incolentium. 

Adrianus autem Imperator, dum privatus adhuc esset et Senator, 
cum 'Trajano Imperatore, (cujus nempe gener erat,) Antiochiae magnae 
commorabatur, quo tempore urbs iram divinam passa est. Quin et ex 
Senatoribus Romanis alii etiam plurimi eodem tempore adfuerunt; qui, 


CHRONOGRAPHIA. L. XL 279 


τῇ αὐτῇ πόλει ᾿Αντιοχείᾳ" οἵτινες καὶ ἐκελεύσϑησαν παρ᾽ αὐτοῦ 
καὶ ἔχτισαν ἐν “Ἀντιοχείᾳ οἴκους πολλοὺς καὶ λουτρά. ἐπὶ δὲ τῆς 
βασιλείας τοῦ αὐτοῦ ϑειοτάτου ᾿“δριανοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας 
σεισμοῦ 7, Κύζικος, ἥτις ἐστὶ μητρόπολις μεγάλη τῆς Ἑλλησπόν- 


ὅτου ἐπαρχίας, μηνὶ νοεμβρίῳ t νυχτός. καὶ πολλὰ τῇ αὐτῇ πό- 


λει ἐχαρίσατο καὶ ἀνήγειρεν αὐτήν" xal τοῖς ὑπολειφϑεῖσε πολί- 
ταῖς ἐχαρίσατο χρήματα καὶ ἀξίας. ἔκχτισε δὲ ὃ αὐτὸς ᾿ἡδριανὸς 
ἐν τῇ αὐτῇ Κυζίκῳ ναὸν μέγαν πάνυ, ἕνα ὄντα τῶν ϑαυμάτων, 


᾿ στήσας ἑαυτῷ στήλην μαῤμαρίνην στηϑαρίου μεγάλου πάνυ ἐκεῖ 
10 εἷς τὴν ὀροφὴν τοῦ ναοῦ, ἐν ᾧ ἐπιγράφει, Θείου ᾿ἀδριανοῦ" ὕπερ 


ἐστὶν ἕως τῆς νῦν. 

. Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿δριανὸς ὀργισϑεὶς κατὰ Ἰουδαίων ἐχέλευσεν εἰς 
τὴν Ἱερουσαλὴμ οἰχεῖν Ἕλληνας, μετονομάσας αὐτὴν πόλιν lay. 
ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ὃ αὐτὸς ᾿““δριανὸς ἀνήγειρε καὶ τὸν xo- 


152000» Ῥόδου, πεσόντα ὑπὸ σεισμοῦ ϑεομηνίας ὅτε καὶ ἡ πόλις 


Ῥ, "δ »" v 9 i ^ , , , 3» 
000c νῆσος ἔπαϑεν iv τοῖς πρῴην χρόνοις, κείμενον χαμαὶ ἔτη 
ἃ τ 8 * E] - 2 , 3 A2 - 
Tif, μὴ ἀπολομένου ἐξ αὐτοῦ τινος, ἀναλώσας εἰς τὸ ἀναστῆσαι 
χαὶ στῆσαι εἷς τὸν ἴδιον τόπον εἷς μηχανὰς καὶ σχοῖνα καὶ τεχνί- 
τὰς χεντηνάρια γ΄, ὡς ὑποκάτω ἔγραψε τὸν χρόνον καὶ τὰ δαπα- 


φονήματα. 


"Eni δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ ᾿““δριανοῦ IMogxicv τις ὀνό- 
ματι τὸ IMaviyoixóv μυσερὸν δόγμα ἐπλάτυνε, λέγων ix τοῦ πο-- 
γηροῦ τινος τὴν γηίνην κτίσιν γεγενῆσϑαι. καὶ πολλοὺς ἄνατρέ- 


8. ἕνα] Conf. p. seq. v. 13. vol. IL. p. 16. D. 18. eyoiva] σχοι- 
vía Ch. 22. δόγμα Ch., δόγματα Ox. 


jussu Imperatoris, plurima Antiochiae aedificia et Balnea construxerunt. 
Imperante vero eodem divinissimo Adriano, mensis Novembris x, divinam 
iram experta est Cyzicus, Hellesponti Metropolis inclyta, tempore no- 
€turno tremoribus agitata. Imperator autem urbi instaurandae plurimum 
suppeditavit, incolasque superstites pecuniis et dignitatibus donavit. Ex- 
iruxit etiam. Adrianus, in eadem urbe Cyzico, templum plane ingens, et 
Mundi Miraculis annumerandum,. cujus in summo, statuam sibi marmoream 
ingentem posuit; quae usque adhuc ibi visitur, hanc habens Inscriptio- 
nem, Divi Adriani. 

Idem Adrianus Judaeis infensus, Hierosolymorum nomine in Aeliam 
mutato, Graecos ibi habitare jussit. Colossum quoque Rhodium, qui, in- 
sula terraemotibus olim concussa, in terram collapsus, per annos ccoxi, 
undequaque tamen integer, humi jacuisset, idem Imperator in locum suum 
pristinum excitavit. lnsumpsit autem in hoc, machinis, funibus et Artifi- 
cibus parandis, Centenaria rr, uti inferius ad Basim legere erat; ubi 
lempus, sumptusque operis inscribi curavit. 4 

Ejusdem Adriani sub imperio, Marcion quidam Manichaeorum Do- 
gma impium disseminavit; dicens, "Terrestrem hanc fabricam ab Auctore 
quodam. malo ortum: suum habuisse. Multos itaque ex Graecis, Judaeis et 


E 


V 119 


O 365 


| 


B 


O 366 


280 IOANNIS MALALAE 


vac Ἕλληνας xol Ἰουδαίους καὶ χριστιανοὺς εἷς ἑαυτὸν προσε-- 
λάβετο, καϑὼς ὃ σοφώτατος Κλήμης ἐξέϑετο. 

Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿Αἀδριανὸς ἔχτισε πόλιν ἐν τῇ Θρῴκῃ, ἣν ἐπεκάλε- 
σεν ᾿Ἰδριονούπολιν" καὶ ἄλλην δὲ ἔκτισε πόλιν, ἣν ἐκάλεσεν 2Z40gua- 
voU Θήρας. ἔκτισε δὲ πόλιν ἐν τῇ «Αἰγύπτῳ, ἣν ἐκάλεσεν ᾿“ντίγω. 5 

C ὑδρωπιάσας δὲ ὃ αὐτὸς ᾿ἀδριανὸς τελευτᾷ ἐν Βαΐαις, ὧν ἐνιαυ-- 
τῶν ξε΄. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ᾿“δριανοῦ ἐβασίλευσεν "Hioc ζντω-- 
γῖνος Πῖος εὐσεβὴς ἔτη xy. ἦν δὲ εὐῆλιξ, εὔστολος, λευχός, 
πολιὸς καὶ τὴν κάραν καὶ τὸ γένειον, εὕρινος, πλάτοψις, οἶνο-- 10 
παὴς τοὺς ὀφϑαλμούς, πυῤῥακής, ὑπογελῶν ἀεί, μεγαλόψυχος 

O 867 πάνυ. ὅστις ἔκτισεν ἐν Ἡλιουπόλει τῆς Φοινίχης τοῦ «“«“ιβάνου 
^ ^ ' 14 cr ^ 3. ^ v - , » 
γαὸν τῷ Zi μέγαν, ἕνα xai αὐτὸν ὄντα τῶν ϑεαμάτων. ἔκτισε 
"δὲ καὶ ἐν «“αοδικείᾳ τῆς Συρίας τὸν φόρον, μέγα ϑέαμα, καὶ τὸ 
2 ^ , , 
Zyvaiviavóv δημόσιον λουτρόν. 15 
᾿ΕἘπεστράτευσε δὲ κατὰ .4Ἰγυπτίων τυραννησάντων καὶ qo- 

᾿ , * 32 , , ' ^ * 

D γευσάντων τὸν αὐγουστάλιον Zeivagyov* xol μετὰ τὴν ἐχδίχησιν 
καὶ τὴν νίκην ἔκτισεν ἐν ᾿4λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ κατελϑὼν τὴν 
Ἡλιακὴν πύλην χαὶ τὴν Σεληνιακὴν καὶ τὸν δρόμον. 

᾿Ελϑὼν δὲ καὶ ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἐποίησε τὴν πλάκωσιν 90 
τῆς πλατείας τῶν μεγάλων ἐμβόλων τῶν ὑπὸ Τιβερίου κτισϑέν-- 

6. ὑδρωπιάσας Ch., ὑδροπιάσας Ox. ibid. Βαΐαις Ch., Βάταις 

Ox. 11. πυῤῥάκης Ch., πυρακὴς Ox: 13. ἕνα] Vid. ad p. 


antecedentem v. 9. 14. μέγα Ch., μέγαν Ox. 15. ᾿ἀντωνινια- 
vóv] ᾿ἀντωνιανὸν Ox. 17. Ζείναρχον]) 4ívaogov Ox. 


Christianis, 'perversos ad se attraxit: sicut sapientissimus Clemens memo- 
riae mandavit. ᾿ 

Idem Adrianus urbem in 'Thracia condidit, quam Adrianopolim voca- 
vit: aliam quoque urbem condidit; et, 4driani Fenationes, nominavit. 
In Aegypto etiam urbem extruxit, nomine Antinoen. Aqua autem inter- 
cute laborans Adrianus, Baiis mortuus est, aetatis Lxv anno. 

Adrianum excepit religiosissimus Imperator Aelius Antoninus Pius; 
qui regnavit annos xxi. Erat autem statura justa, decorus, candidus, 
canus capite, mentoque, naso eleganti, facie lata, oculis rubentibus, rubi- 
cundus, vultu ridibundo, valdeque magnanimus. Extruxit hic Heliopoli, 
quae urbs est Phoeniciae Libani, templum Jovi magnum; inter mundi 
Miracula et hoc numerandum.  Extruxit etiam Laodiceae Syriae Forum, 
opus magnum et spectabile: Balneum etiam Publicum, Antonianum di- 
ctum. ; 

Contra Aegyptios vero, qui in Dinarchum Aegypti Augustalem insur- 
gentes, eum neci dederant, arma movit: quos ubi ultus fuerat, victor Ale- 
xendriam magnam venit: ubi Solis et Lunae Portas, Cursum etiam ex- 
truxit. 

Antiochiam quoque magnam veniens, plateam inter Porticus illas in- 
gentes, a Tiberio extructas; urbem etiam totam lapide molari ex The- 


5 


10: 


15 


20 


CHRONOGRAPHIA. L. ΧΙ. 281 


των, καὶ πάσης δὲ τῆς πόλεως, στρώσας τὴν διὰ μυλίτου λίϑου, 
ἐκ τῶν ἰδίων ἀγαϑῶν λίϑους ἀπὸ Θηβαΐδος καὶ τὰ δὲ λοιπὰ &va- 
λώματα ἐκ τῶν ἰδίων φιλοτιμησάμενος, καϑὼς καὶ ἐν λιϑίνῃ 
πλακὶ γράψας ταύτην τὴν φιλοτιμίαν ἔστησεν αὐτὴν ἐν τῇ πύλῃ 
τῇ λεγομένῃ τῶν Χερουβίμ' ἐχεῖϑεν γὰρ ἤρξατο. ἥτις στήλη 
ἐστὶν ἕως τῆς νῦν ἐχεῖ, ὡς μεγάλης οὔσης τῆς φιλοτιμίας. 


"Exrto8 δὲ καὶ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης λουτρόν, xoi E 
oet τῇ 7 Qo», 


ἐν Νικομηδείᾳ τῆς Βιϑυνίας xol ἐν ᾿Εφέσῳ τῆς àdolag' ἅπερ 

δημόσια λουτρὰ εἰς τὸ ἴδιον ἐπεκάλεσεν ὄνομα. 

Καὶ ἀνελϑὼν ἐπὶ Ρώμην ἔκτισεν ἐν τῇ Ῥώμῃ ἀγωγὸν μέγαν" 

καὶ ἔχαυσε τοὺς χάρτας τοῦ ταμιείου, ἐφ᾽ οἷς ἡ σύγχλητος ἐγγρά-- 
. € , x - ’ 3 , ΝᾺ 2 » - 

quc ὡμολόγησεν ἐπὶ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου Γαίου, noQ αὐτοῦ 


Ο 868 


κεἐλευσϑέντες, μὴ ἐξεῖναι συγχλητικὸν διαϑήχκην ποιεῖν eic τοὺς V 190 


ἰδίους, εἰ μὴ τὸ ἥμισυ μέρος τῆς αὐτοῦ περιουσίας διατίϑεται εἷς 
a ^ ^ 5 ^ € $e Ν 3 , 3 

τὸν κατὰ χαιρὸν βασιλέα, εἰρηκὼς ὃ αὐτὸς εὐσεβέστατος ᾿ἄντω-- 
^ ^ 2 - , er ΡῚ , - τ) 

γῖνος διὰ ϑείου αὐτοῦ τύπου ἕχαστον ἀπολαύειν τῶν ἰδίων χαὶ 

βουλεύεσϑαι ὡς ϑέλει. 

Ὁ δὲ αὐτὸς ᾿“ντωνῖνος, ὡς ἐστὶν ἐν “ωρίῳ, νοσήσας ἡμέρας 
ὀλίγας ἀπέϑανεν, ὧν ἐνιαυτῶν οζ΄. 

ΠΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ᾿Αντωνίνου ἐβασίλευσε Máozoc ᾿4ν-- 
τωνῖνος ὃ φιλόσοφος, ὃ υἱὸς αὐτοῦ, ἔτη ιη΄ καὶ μῆνας 9'. ἦν 
δὲ χονδοειδής, λεπτός, λευχός, μιξοπόλιος, χονδόϑριξ, εὐό-- 
φϑαλμος, εὐπώγων, λεπτοχαράκτηρος, μακχρόρινος. ὃ δὲ αὖ- 


1. τὴν] αὐτὴν Ch. 18. Ζωρίῳ Ox., “ωρίῳ Ch. 


baide exportato, sumptibus propriis stratuminavit: uti constat ex "Tabula 
lapidea, quam, titulo magnificentiae hujus inscriptam, ad Cherubinorum 
portam, unde incoepit opus, erexit: quod quidem monumentum etiam ad- 
huc ibi visitur, in tanti operis memoriam. 

Idem etiam Caesareae Palaestinae Balneum publicum extruxit: Ni- 
comediae etiam Bithyniae, aliud; etiam aliud Ephesi in Asia; omnia in 
nomen suum vocitata. 

Romam autem reversus, magnum ibi Aquaeductum condidit. Legem 
autem a Julio Caesare olim latam, qua cautum erat, ne cujus Senatorii 
ordinis viri ratum esset de bonis suis Testamentum, nisi si dimidiam eo- 
rum partem Imperatori pro tempore legasset, pientissimus Antoninus ab- 
rogavit; Syngraphas etiam Fiscales, quibus ad hoc Senatum obstrinxe- 
rat, comburendas dedit; divino suo Edicto, omnibus facultatum suarum 
liberum usum et dispensationem concedens. 

Antoninus autem, dum Loriis commorabatur, morbo correptus, paucis 
post diebus interiit, annum agens LXxxvi. 

, Excepit hunc Marcus Anton'nus, Philosophus, ejus filius; qui regna- 
vit annos ΧΥΠῚ et menses ix. Erat gutem statura curta, corpore tenui, 
colore candido, subcanus, capillitio brevi, oculis pulchris, barbatus, facie 


O 369 


O 370 


982 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XI. 


, * ,H 
τὸς Π]άρχος βασιλεὺς ἐξεφώνησε τὸν δικαιότατον νόμον, ὥστε καὶ 
ἐξ ἀδιαϑέτου κληρονομεῖν τὸν πατέρα τὰ τέκνα καὶ τῷ ἀχαρι- 
στουμένῳ παιδὶ τὸ τέταρτον μέρος δίδοσθαι τῆς πατρικῆς πε- 
ὔ 

ριουσίας. 

"Eni δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ὑπέταξε τὸ ἔϑνος τῶν Γερμανῶν. 5 
c , δὲ , i - , - 2 - ^ A2 
ὠσαύτως δὲ ἐπὶ τῶν χρόνων τῆς βασιλείας αὑτοῦ τὰ κατὰ Tov- 
λιανὸν τὸν Χαλδαῖον τὸν μέγαν ἐθαυμάζετο. 

ς 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ΠΠάρκος ἔκτισεν, ἤτοι ἀνενέωσεν, ἐν 44y- 

- , 

τιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ τὸ δημόσιον τὸ λεγόμενον Κεντηνάριον" ἦν 
γὰρ ἐν τῷ χρόνῳ Τραϊανοῦ πεσὸν ἐν τῇ ϑευμηνίᾳ. ἔκτισε δὲ10 
καὶ τὰ ἸΠουσεῖον καὶ τὸ Νυμφαῖον αὐτοῦ τὸ λεγόμενον ᾿Ωχεανόν. 
ὃ δὲ αὐτὸς Mágxoc ᾿Ἵντωνῖνος βασιλεὺς ἔχαιρε τῷ Πρασίνῳ μέρει. 

nd. àv δὲ ἐν τῇ Παννονίᾳ χώρᾳ νόσῳ τελευτᾷ. 

IMezà δὲ τὴν βασιλείαν ἸΠάρκου 24vvavivov ἐβασίλευσεν 24v- 

- B£ C^ 2 “-»ῃ»Ἣ»Ἢ» , 3 δὲ 2. f , 
vovivog Bijgoc, υἱὸς αὐτοῦ, ἔτη η΄. ἦν δὲ εὐμήκης, παχύς, στρε- 15 

, « 

βλόρινος, εὐόφϑαλμος, μελάγχρους, οὐλόϑριξ, κονδόθϑριξ, γε: 
γηίτης, χαταγύναιος πολύ. ὕστις πολεμήσας κατὰ ἑνὸς ἔϑνους 


D Θὕννων καὶ νικήσας αὐτοὺς πολλὰ ἄλλα ἔϑνη δίχα πολέμου ὑπέ- 


€ é 5 Π ^ , et ? , ? , »- 
ταξεν" ἦν yàg καὶ φιλότιμος. ὅστις ἐσφάγη ἐν Προκονήσῳ, dv 
ἐνιαυτῶν A9'. 20 


2. ἀδιαϑέτου Ch., ἀδιαϑήτου Ox. 


arva, nasutus. Marcus iste Imperator, aequissimo suo edicto jussit, ut 
intestatis liberis, in bonis pater succederet: et ingratus etiam filius ex 
quadrante tamen haeres esset. 

Eodem Imperante Germanorum gens Romanis subjugata est; cujus 
etiam sub imperio floruit Julianus Chaldaeus, vir magni nominis. 

Marcus autem Imperator Balneum Publicum, Centenarium dictum, 
Antiochiae magnae, 'Trajani temporibus terraemotibus concussum, redin- 
tegravit. Idem quoque Musaeum extruxit, et 'Trajani Nymphaeum, Ocea- 
num vocatum. actioni autem Prasinae studebat Marcus Antoninus lm- 
perator. 

Pannoniam deinde profectus, ex morbo interiit. 

M. Antoninum in Imperio excepit filius ejus, Antoninus Verus; qui 
regnavit annos vir. Erat autem procerus, crassus, naso adunco, pulchris 
oculis, colore nigro, erine crispo, curtoque, barbatus, mulieribus addictis- 
simus. Hic, una Hunnorum gente superata et reportata inde victoria, 
plurimas etiam alias gentes in deditione accepit: munificus enim erat. 
'"Tandem vero in Proconeso interfectus est, annum agens xxxix. 





AOTDTOZX IB 


XPONO2ON KOMMOA4OT ΒΑΣΙΛΈΩΣ KAI 
IIAPOXHZ OATMIIIS N. 


- 


Maa o? τὴν βασιλείαν ᾿ἀντωνίνου Βήρου ἐβασίλευσε Κόμμο- 
dog ὃ «Αὔγουστος ἔτη κβ' καὶ μῆνας η. ἦν δὲ τὴν ἡλικίαν δι- 
μοιριαῖος, λευχός, ὑπόγλαυκος, πλάτοψις, σιμός, εὔστηϑος, 
ἀρχιγένειος, φιλοκτίστης, ἱερός. ὅστις ἔκτισεν ἐν ᾿Αντιοχείῳ τῇ 

5 μεγάλῃ δημόσιον λουτρόν, ὅπερ ἐκάλεσε Κομμόδιον. καὶ τὸ ἱε- 
ρὸν δὲ τῆς ᾿ϑήνης τὸ χατέναντι αὐτοῦ ἄνενέωσε καὶ εἷς τὸ μέσον 
αὐτῶν ἐποίησε τὸ λεγόμενον Ξυστόν, κτίσας βάϑρα καὶ τοὺς ἐμ-- 
βόλους. καὶ εἷς τὴν ἀρχὴν δὲ τὴν κάτω τοῦ ξυστοῦ ἔχτισεν ic- 
ρὸν τῷ ᾿Ολυμπίῳ Διί, 


Inscr. Κομόδου Ox. constanter praeter p. 123. E, 124. A et 124. C, 
ubi Κομμοδίου. 


LIBER XII. 


DE TEMPORIBUS COMMODI IMPERATORIS, 
LUDISQUE OLYMPICIS ANTIOCHIAE MAGNAE 
EXHIBITIS. 


P Antoninum Verum, imperavit Commodus Augustus, annos xxit et 
menses vur. Erat autem statura mediocrem superante, candidus, subcae- 
siis oculis, voltu patulo, simus, pectorosus, crine flavo, crispoque, mento 
lanuginem emittente, aedificandi studiosus et sacrorum peritus. Extruxit 
hic Antiochiae magnae Balneum publicum, quod Commodium vocavit : 
Dianae etiam aedem, huic e regione sitam instauravit. Medium autem 
inter haec duo Xystum condidit; extructis etiam gradibus et porticibus: 
inferius autem, Xysti ad introitum, Jovi Olympio Fanum erexit. 


O 371 
V 121 


A 


O 372 


284 IOANNIS MALALAE 


| B Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας οἱ ᾿Αντιοχεῖς κτήτορες καὶ πολῖ-- 

ται μήνυσιν ποιήσαντες ἐδεήϑησαν τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Koupó- 

δου, ἵνα ἀπὸ ϑείας αὐτοῦ κελεύσεως προσκυρώσῃ τῷ δημοσίῳ, 

, ^ - - 

τὰς προσόδους Uc εἴασε τῇ τῶν ᾿Αντιοχέων πόλει Σωσίβιος ὃ 

προειρημένος λόγῳ ϑεωριῶν πολυτρόπων καὶ διαφόρων ἀγώνων 5 

ἐπιτελουμένων τῇ αὐτῇ πόλει, καὶ ἵνα μὴ πορίζωνται τὰς προσό-- 

j c H 3 Nt s , ' 25.4 -^, 

dove ot πολιτευόμενοι, ἀλλὰ τὸ δημύσιον καὶ αὐτὸ χορηγεῖ λόγῳ 

^ , ^ - 4 
τῶν ἐπιτελουμένων πρὸς τέρψιν τῆς πόλεως ᾿Ολυμπίων xol ἄλλων 
- - P] - 2 ὦ , - 2 , M 2 c 
τινῶν ϑεωριῶν ἔν τῇ αὐτῇ πόλει τῶν ᾿Δντιοχέων. καὶ εὐθέως ὃ 
αὐτὸς βασιλεὺς Κόμμοδος διὰ ϑείας αὐτοῦ χελεύσεως προσεκύ- 10 
^ot , ^ , , As , 

θωσε τῷ δημοσίῳ τὰς προσόδους, ϑεσπίσας và ᾿Ολύμπια ἐπιτε- 
ο as λεῖσϑαι καὶ ἀφορίσας ἐκ τοῦ δημοσίου παρέχεσϑαι εἰς λόγον 
ἀναλωμάτων τῶν ὑπουργούντων τῇ τῶν Ὀλυμπίων ἱερᾷ καὶ xo- 
σμικῇ ἑορτῇ φανερὰ χρήματα, νομοϑετήσας κατὰ τετραετῆ χρό-- 
vov ἐπιτελεῖσϑαι ἀμέμπτως ἐν ταῖς ἑορταῖς τῶν ἀναϑημάτων, 15 
ἤτοι ϑυσιῶν, τῶν ἐξ ἔϑους, τοῦτ᾽ ἐστὶ τῷ πανέμῳ ἤτοι Ἰουλίῳ 
μηνὶ καὶ τῷ λώῳ τῷ λεγομένῳ αὐγούστῳ μηνὶ ἐπὶ ἡμέρας με 
εἰς ἑορτὴν τοῦ ᾿Ολυμπίου Zióc, ὡσαύτως ἀφορίσας καὶ εἷς λόγον 
ἱπποδρομίου ἀμέμπτως ἐπιτελουμένου κατὰ τὴν “Ἡλίου ἡμέραν, 
τοῦτ᾽ ἐστὶ κατὰ κυριακήν, ἄλλην ἐξ αὐτῶν φανερὰν χρυσίου ποσό-- 90 
τητα. ὁὃμοίως δὲ καὶ elg λόγον σκηνικῆς ἑορτῆς νυχτερινῆς ἐπι- 
τελουμένης κατὰ ἔτη γ', τῶν λεγομένων Ὀργίων, ὅπερ ἐστὶ uv- 


5. προειρημένος] p. 95. B. 7.. χορηγεῖ] χορηγῇ Ch. V. p. 112. 
D, 128. C. vol 11. p. 29. D, 43. E. 17. 499] Δοῷ Ox. 


Hujus autem sub Imperio Primores et populus Antiochensis ad Im- 
peratorem referebant de reditibus iliis, quos Sosibius supradictus Antio- 
chiae legaverat, in ludos agonisticos et cujusque generis spectacula ibi- 
dem celebranda; supplices eum rogantes, uti Edicto suo divino caveret, 
ne in posterum Magistratus reditus hosce in proprium usum converte- 
rent; sed, ut aerario publico asserti, Ludorum Olympiorum aliorumque, 
qui ad Antiochensem populum oblectandum exhibendi essent, sumptibus 

faciendis inservirent. Commodus itaque Imperator, reditibus istis, divi- 
no suo Edicto, aerario publico vendicatis, Jovis Olympii in honorem, Lu- 
dos Olympicos indixit: quarto quoque anno, per xiv dies continuos, rite 
celebrandos, in Festis Anathematum, sive sacrificiorum; quae ex consue- 
tudine peragi solebant, Panemo, sive Julio, et Loo, sive Augusto mensi- 
bus: separata in hoc, ex aerario publico, pecuniarum summa satis am- 
pla, in ministros, officium suum in Olympiorum sacra universalique cele- 
britate praestantes eroganda. Similiter etiam eisdem reditibus auri sa- 
tis amplam seposuit quantitatem , in Certamina Equestria, singulis Solis, 
id est, Dominicis diebus rite peragenda. Praeterea etiam in usum Festi 
ilius 'T'riennalis, nocturno tempore tentoriis celebrari soliti, auri portio- 
nem sufficientem assignavit; ad lampades candelasque parandas; quaeque 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 285 


στηρίων Zhovécov xol L4qgoÓrgc, τοῦτ᾽ ἐστὶ τοῦ λεγομένου D 
IMoiovuü διὰ τὸ ἐν τῷ μαΐῳ τῷ καὶ ἀρτεμισίῳ μηνὶ ἐπιτελεῖ- 
σϑαι τὴν αὐτὴν ἑορτήν, ἀφώρισε φανερὰν χρυσίου ποσότητα λό- 
yo λαμπάδων καὶ κανδήλων xol τῶν ἄλλων τῶν προχωρούντων 

5 ἐπὶ τὴν πανήγυριν τῶν λ΄ ἡμερῶν τερπνῶν παννυχίδων. περὶ ἧς Ἢ P. 
γυχτερινῆς ἑορτῆς μέμνηται Βεργίλλιος ὃ σοφώτατος Ῥωμαίων 
ποιητὴς ἐν τῷ ὁ’ αὐτοῦ λόγῳ, τῇ Ῥωμαϊκῇ γλώσσῃ ἐκϑέμενος 
ταῦτα. Τριετηρικὰ Βάκχω ὄργια νοχτούρνους κουὲ βοκὰν κλά-" 
μωρὲ Κιϑαιρών" ὃ ἐστι τῇ Ἑλληνίδι γλώσσῃ τῷ τριετηρικῷ 

10 ἔτει, ὅτε Ó Διόνυσος ἐν νυκτὶ τῇ φωνῇ τὴν ἑορτὴν τῶν ὀργίων 
ἐν τῷ Κιϑαιρωνίῳ ὄρει. 

ὋὉ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀφώρισε φανερὰ χρήματα καὶ elc λόγον 
κυγηγίων ὀφειλόντων ἐπιτελεῖσϑαι ἐπὶ ἔτη δ΄ οὕτως" ἄγεσϑαι μὲν 
ἐπὶ μῆνας λβ' ἕως τῆς ἀποσφαγῆς, ἀργεῖν δὲ τοὺς ὑπολοίπους 

1δμῆνας ς΄ εἰς τὴν συλλογὴν τῶν ϑηρίων εἰς ἑορτὴν ϑεραπείας 
"Apstoc καὶ ᾿“ρτέμιδος. 

Καὶ εὐθέως τότε ὠνομάσϑη Συριάρχης πρῶτος ᾿Ἰρταβάνιος 
πολιτευόμενος, προβληϑεὶς ἀπὸ τῶν χτητόρων xol τοῦ δήμου O 375 
παντός. | 

20  l4qupios δὲ xol τὰ λοιπὰ χρήματα εἷς λόγον μίμων καὶ óp- 


Β 


ἅ, κανδήλων κανδίλων Ox. v. p. 118, C. ibid. προχωρούντων 
"Ch., προχορούντων Ox. 5. 4 ἡμερῶν] Malim τρεακονϑημέρων. 
7. δ΄] Aen. v. 302. 8. Βάχχω ὄργια voxrovQvovg xovi βοκὰτ 
κλάμωρε] Βακχχετειχῶ ὀργίαν ὀκτουρνους xovg βωσκαν κλαμορε Ox. 
10. ὅτε O Ζιόνυς] , Forte legendum, ὁ Ζιόνυσος. Periodus vero 
haec mutila apparet, ex verbi alicuius defectu. Ch. 13. Ante 
οὕτως interpungit Ox. 14. λβ΄] ,, Omnino legendum, μβ΄. ut vr. 
repro reliquorum adiectione expleantur Menses xnrvmr. sive anni 
1v.** Ch. 


aliae res necessariae essent ad solennitatem illam, qua per spacium xxx 
dierum, totis noctibus Genio indulgebant. Sunt autem haec Orgia vo- 
cata; nempe Mysteria Veneris et Bacchi in honorem agitata: quae, quod 
mense Maio celebrari ea mos erat, Majumae nomen habuerunt. Festivi- 
tatis autem ejus nocturnae meminit sapientissimus Romanorum Poéta Virg. 
l 1v, ubi ista Latina lingua hisce prodidit verbis. 

pen n n n n nn Trieterica Baccho Orgias nocturnusque vocat clamore 
Cithaeron, 
ers. quod Graeco idiomate sonat: τῷ τριετηρικῷ ἔτει etc. 

Imperator etiam pecunias satis amplas Cynegiis destinavit: quae qui- 
dem in quatuor annos, ex vetusto ritu, celebrari solita, ipse xxxII mensi- 
bus tantum agitari voluit: nempe ut vr mensibus aliis a venatione absti- 
nendo , ferarum collectio fieret, in diem festum Dianae et Marti sacrum. 

Tum primum Syriarcha a Primoribus populoque constitutus est Ar- 
tabanius, Magistratus Antiochensis. 

Pecuniarum vero quod reliquum fuit, in Mimos et Saltatriculos ero- 


286 IOANNIS MALALAE 


χηστικῶν καὶ τῶν λοιπῶν τέρψεων τῶν ἐν Πανδήμοις ἐπιτελουμέ- 
vOv. καὶ ἔκτοτε παρεσχέϑη τῇ αὐτῇ τῶν ᾿ἠντιοχέων πόλει παρὰ 
τοῦ δημοσίου ἀμέμπτως τὰ χορηγούμενα λόγῳ τῶν προειρημένων 
ϑεωριῶν πάντα. καὶ ἀνέστησαν τῷ βασιλεῖ Κομμόδῳ οἱ Iyzio- 
χεῖς στήλην χαλκῆν κατὰ μέσου τῆς πόλεως αὐτῶν. ἐπὶ οὖν τῆς 5 
αὐτοῦ βασιλείας πρώτοις ἐπετελέσϑη τὰ Ὀλύμπια τοῖς ᾿Αντιοχεῦ-: 
€ σι Σύροις ἀπὸ ϑείας αὐτοῦ, ὡς προείρηται, κελεύσεως ἔτους σξ' 
χφθηματίζοντος κατὰ τοὺς αὐτοὺς ᾿4ντιοχεῖς Σύρους ἐν τῷ παρ᾽ αὐτοῦ 
κτισϑέντι ξυστῷ. ἠγόρασαν δὲ τὰ αὐτὰ Ὀλύμπια οἱ ᾿Αντιοχεῖς 
παρὰ τῶν Πισαίων τῆς “Ελλάδος ἐπ᾽ ἐνενήκοντα περιόδους ἀγῶνος 10 
Ὀλυμπίων, Gc εἶναι ἐπὶ ἔτη τξ΄, ἀγράφῳ πάκτῳ. 
Καὶ ἐγένετο ἐν αὐτῇ ᾿Αντιοχείᾳ ἀλυτάρχης ἐν τῇ αὐτῇ ϑείᾳ 
O 876 κελεύσει ὀνομασϑεὶς πρῶτος ᾿“φρόνιος ὃ ἀπὸ ἐπάρχων, πολίτης 
᾿Αντιοχεύς. ὅστις φορέσας τὸ σχῆμα τοῦ ἀλυτάρχου τὰς μὲν ἡμέ- 
ρας ἐτιμᾶτο καὶ προσεχυνεῖτο ὡς αὐτὸς ὃ Ζεύς, μὴ ἀνιὼν δὲ εἰς 15 
D οἶχον τὰς αὐτὰς ἡμέρας μήτε εἷς χλίνην ἀναπίπτων, ἄλλ᾽ εἰς 
ἐξάερον καϑεύδων εἰς ἔδαφος ὑπεράνω λίϑων καὶ καϑαρῶν στρω- 
μάτων καὶ ϑρυΐίνης ψιάϑου. ἐφόρει δὲ στολὴν διάχρυσον ἄσπρην 
ὡσεὶ χιὼν καὶ στέφανον ἀπὸ λυχνιτῶν καὶ ἄλλων τιμίων, καὶ 
κατεῖχε ῥάβδον ἐβελίνην, φορῶν elg τοὺς ἰδίους πόδας σανδάλια 20 


6. ἐπιτελέσϑη Οχ. 7. ἔτους o£. χρηματίξοντος κατὰ τοὺς αὖ- 
τοὺς ᾿Αντιοχεῖς} ,Error manifestus est in numero: ccrx. enim Α6- 
rae Ántiochenae annus respondet Caracallae Imper. anno 1m, ut Eu- 
sebius putat; annorum scilicet ad minimum xx. facto metachronis- 
mo.** Ch. 10. ἐνενήκοντα] 5 Ox. 19. ἀλιτάρχης Ox. bis. 
13. 4goóvioc] "4godviog vol. II. p. 49. C. 20. ἐβελίνην Ch., 
ἐβελλίνην Ox. 


gavit; caeteraque id genus ludicra, populo exhiberi solita. Quaecunque 
igitur ad Ludos illos antedictos necessaria erant, ea omnia in posterum 
Antiochenis, ex aerario publico, rite suppeditata sunt. Antiochenses ita- 
que Imperatori Commodo statuam aeream, urbis in medio, erexerunt. An- 
no autem Aerae Antiochenae ccrx, divino Imperatoris ex Edicto, uti su- 
perius dictum, Ludi Olympici Antiochiae in Xysto, a Commodo extructo, 
primum celebrata sunt. Ludos vero hosce Olympicos Antiochenses a Pi- 
saeis pretio dato, ex pacto non scripto, habuerunt sibi per xc Olympia- 
des celebrandos, hoc est, in annos cccrx. 

Eodem ex Edicto Imperatorio, Alitarcha tum primum designatus est - 
Aphronius, Expraefectus, civis Antiochenus: cui, quamdiu habitum 4fi- 
tarchae gestaret, honores divini ab omnibus deferebantur, tanquam Jovi 
ipsi. At neque, per totum illud tempus, domum aliquam subiit, neque 
lecto sese reclinavit: sed humi, sub dio dormiens, substratis ei stragulis 
mundis et storea juncea, super lapidibus recumbebat.  Gestavit autem 
stolam inauratam et nivis instar candidam; caput corona, Lychnitibus, 
Margaritis, aliisque lapillis pretiosis insignita, cinctus: manu vero gesta- 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 287 


ἄσπρα. ἐκάϑευδε δὲ τὰς αὐτὰς ἡμέρας εἷς τὸ ἐξάερον τῆς λεγο-- 
μένης βασιλικῆς τὸ Καισάριον, τὸ κτισϑὲν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος 
Ἰουλίου τοῦ δικτάτορος, 0zov ἵστατο ὃ ἀνδριὰς τοῦ αὐτοῦ Καί- 
σαρος ὃ ἔξω τῆς Κόγχης τῆς βασιλικῆς. τὸ δὲ αὐτὸ Καισάριον 
5 χατέναντι τοῦ ἱεροῦ τοῦ “ρεως ὑπῆρχεν, ὅπου τὸ λεγόμενον Má- 
χελλον, διὰ τὸ ἐχεῖ τὰ χοίρεια κρέα κόπτεσϑαι μόνον, πλησίον τοῦ 
"Agen τοῦ ἱεροῦ. 
Ὁ δὲ γραμματεὺς προεχειρίσϑη πρώτοις ἀπὸ τῆς βουλῆς καὶ 
τοῦ δήμου ὀνόματι ΠΠομπηιανὸς Κοιαίστωρ, ὃς ἐκ γένους συγκλη- 


10 τικῶν Ῥώμης ὑπάρχων, φορέσας καὶ αὐτὸς στολὴν ἄσπρον καὶ 


€4 7 , - et 3. 9 
στέφανον ὁλόχρυσον τύπῳ φυλλοδαφνῶν. ὅντινα ἐτίμων καὶ 
προσεχύνουν ὥς τινα, φησίν, ᾿πόλλωνα. 

*H αὐτὴ δὲ βουλὴ καὶ ὃ δῆμος πάλιν προεβάλοντο 24ugi32a- 
^ Cae d , 2 , - c , M 
Ajv ὀνόματε Κάσιον ᾿Ιλλούστριον, φοροῦντα ὡσαύτως στολὴν 


15 ἄσποον δλοσηριχὸν καὶ στέφανον πεπλεγμένον ἀπὸ δαφνίνων φύλ- 
/ (i 


λων χαὶ ἐν τῷ μέσῳ στηϑάριν χρυσοῦν Lyov τὸν 4í(a. ὅντινα 
32 M s MM , c A € - 4, τ 
᾿μφιϑαλὴν ἐτίμων καὶ προσεκύνουν ὡς τὸν Ἑρμῆν, καϑὼς ὁ 
σοφὸς Zlouvivog ὃ χρονογράφος πάντα ταῦτα συνεγράψατο. 

Eig δὲ τὸν αὐτὸν ἱερὸν ἀγῶνα τῶν ᾿Ολυμπίων ἤρχοντο ἀπὸ 


c , , , 2 tM ^ , 2 
90 ἑχάστης πόλεως καὶ χώρας νεώτεροι εὐγενεῖς κατὰ τάγμα ἄγωνι- 
, 
ζόμενοι, xol ἐμέριζον αὑτοὺς κατέναντι ἀλλήλων. μετὰ δὲ πολ-- | 


λῆς σωφροσύνης xol ἐπιεικείας διῆγον μηδαμόϑεν μηδὲν κομεζό- 
μενοι" ἦσαν γὰρ εὔποροι, ἔχοντες καὶ δούλους ἰδίους εἰς ὕπηρε- 


7. ᾿ἀρέως Ox. 9. Πομπιανὸς Ox. 13. προεβάλλοντο Ox. 


vit Sceptrum Ebeninum, pedibusque sandalia alba. Diebus autem hisce 
sub dio dormivit, in Hypaethro Caesario Basilicae, a Julio Caesare Di- 
ctatore extructo: ubi etiam stetit ejus statua, extra concham Basilicae 
collocata.  Caesareum vero illud Martis fani e regione situm erat; quo 
loco nunc stat Macellum, sic dictum a porcinis carnibus, quae ibi solae 
venales caeduntur, nec procul a Martis fano situm. 

Scriba quoque tum primum a senatu populoque designatus est Pom- 
pejanus Quaestor, a Senatoribus Romanis oriundus: qui et ipse stolam 
quoque candidam gestabat, et coronam ex auro solido, in Laureae effi- 
giem fabrefactam. Hunc vero tanquam Apollinem habuerunt. 

Senatus insuper populusque Amphithalem designarunt, nomine Ca- 
sium lllustrem; qui stola similiter candida, holoserica, indutus incedebat, 
coronam gestans, ex lauri foliis contextam, cujus in medio sigillum erat 
Jovis aureum. 4mphithali autem huic, ceu Mercurio, divinos deferebant ho- 
nores: sicuti haec omnia sapiens Domninus Chronographus literis prodidit. 

Ad sacra vero haec Ludorum Olympicorum certamina undique con- 
veniebat, quicquid erat Juventutis nobilioris; qui in partes sese distra- 
hentes, inter se invicem certamina inierunt. Et hi quidem, (inter quos 
etiam virgines fuerunt plurimae;) summa sane temperantia et modera- 


O 377 


E 


V 123 


288 IOANNIS MALALAE 


B oíav ἕχαστος κατὰ τὸν ἴδιον πλοῦτον" οἱ δὲ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν xol 
παρϑένοι ὑπῆρχον" ἦσαν δὲ ἐπιφερόμενοι καὶ πολὺν χρυσὸν ἐκ τῆς 
ἰδίας πατρίδος" ἀλλ᾽ εὐχῆς χάριν καὶ τάγματος ἠγωνίζοντο xol διὰ 
τὸ ἔχειν δόξας εἰς τὴν ἰδίαν πατρίδα. πολὺν οὖν εἶχον ἀγῶνα καὶ 
φόβον ἐρχόμενοι" καὶ οἱ μὲν ἐπάλαιον, οἱ δὲ ἔτρεχον, οἱ δὲ ἐσάλπιζον, 5 
οἱ δὲ ἐπαγκρατίαζον, ἕτεροι δὲ ἐπύχτευον πυξίνοις δακτύλοις πυκτι- 

O 379 χὰς συμβολάς, ἄλλοι δὲ ἡνιόχουν ἵπποις πρωτοβόλοις, οἱ δὲ ἐφω-- 
νάσχουν τραγικὰ μέλη. ἦσαν δὲ καὶ παρϑένοι κόραι φιλοσοφοῦ-- 
σαι καὶ κατὰ τάγμα σωφροσύνης ἐρχόμεναι καὶ ἀγωνιζόμεναι καὶ 
παλαίουσαι μετὰ βομβωναρίων καὶ τρέχουσαι καὶ τραγῳδοῦσαι 10 

C xal λέγουσαι ὕμνους τινὰς Ἑλληνικούς" αἵτινες γυναῖκες μετὰ 
γυναικῶν ἐμάχοντο ἀγωνιζόμεναι πικρῶς καὶ. περὶ τὰ παλαίσματα 
καὶ περὶ τοὺς δρόμους καὶ τὸ φώνημα. καὶ t τις ἐξ αὐτῶν εἴτε 
γυνὴ εἴτε νέος τοῦ ἱεροῦ, φησί, δήμου χράζοντος ἐστέφϑη, ὃ στε- 
φανούμενος. ὡς νικητὴς σώφρων ἔμενεν ἕως τῆς τελευτῆς αὖ--15 
τοῦ" ἐσφραγίζετο γὰρ εὐθέως μετὰ τὸν ἀγῶνα καὶ ἐγίνετο ἱερεύς. 
ὡσαύτως δὲ καὶ παρϑένοι φιλόσοφοι ai στεφανούμεναι ἐγίνοντο 
μετὰ τὸν ἀγῶνα ἱέρειαι. κἀκεῖθεν ἀπεστρέφοντο πάντες. οἱ δὲ - 

O 880 ἔχοντες κτήσεις χωρίων οὗ συνετέλουν ἀλλὰ ἀσυντελεῖς ἔμενον 
ἀφ᾽ οὗ ἐστέφϑησαν ἣ κτῆσις αὐτοῦ τὸν χρόνον xol μόνον τῆς 90 


17. ἐγίνοντο] ἐγένοντο Ox. 20. ἡ κτίσις αὐτοῦ etc.] .. Scr. κτῆ- 
σις Enallagen vero hic numeri habemus sermoni soluto inusitatam : 
forte legendum, aei κτήσεις αὐτῶν, τ. q. *. μ. τῆς ζωῆς τῶν στε- 
φϑέντων.“ς Ch. ; 


tione ibi degebant; nulla ex parte aliorum indigi, ut qui ipsi copiosi es- 
sent, atque auri vim magnam ex patria quisque sua attulerant: quin 
unusquisque etiam eorum, pro facultate, famulitio suo stipatus incedebat; 
nec, nisi rogati, aut ex pacto, certabant, et ut honores inde in patria sua 
consequerentur. Itaque certaminibus hi strenue se exercuerunt, et vene- 
rationi etiam omnibus fuerunt; hi quidem palaestra, illi cursu, alii in- 
strumentis musicis, alii Pancratio, pugillatu alii, digitis buxo armatis, cer- 
tantes: nonnulli equis injugibus aurigabanturs; alii TTragicis Modulationi- 
bus certabant. Quinetiam et Virgines quoque, Philosophiae Candidatae, 
ex voto quodam castitatis, eo conveniebant; et hae quidem certabant 
aliae colluctantes, (cum bombonariis) aliae currentes, aliae '"Tragoedias, 
et Graecas quasdam cantilenas modulantes. Cum mulieribus autem non 
nisi mulieres decertabant; et hae, sive lucta, sive cursu, sive voce con- 
tendentes, acria quoque inter se certamina commiserunt. Si quis autem 
alterutrius sexus, sacro populo acclamante, tanquam certamine superior, 
coronatus fuerit; hic, finito certamine, statim in sacerdotem obsignatus, 
adusque mortem castus remansit. Virgines quoque, Philosophiae candi- 
datae, coronam victricis adeptae, sacerdotio addicebantur. lum vero 
inde discedentes, sedes quisque suas repetierunt. Si quis autem ex co- 
ronatis fundi fuit dominus, vectigalia deinceps pendebat nulla; nempe, 


E. 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 989. 


ζωῆς τοῦ στεφϑέντος. εἶ δὲ καὶ ἐργαστηρίων τινῶν ἐδέσποζεν, 
ἀλειτούργητα ἔμενε τὸν χρόνον τῆς ζωῆς αὐτοῦ μόνου ἃ εἶχεν ἐρ-- D 
γαστήρια ὃ ἀγωνισάμενος. τοσοῦτοι δὲ ἦσαν οἵ ἐρχόμενοι ἀγω-- 
γίσασϑαι Urt οὐχ ὑπερεβάλλοντο ἀριϑμῷ, ἀλλ᾽ ὅσους συνέβη ἔλ-- 
594v» xarà τάγμα χαὶ εἴτε νέους εἴτε παρϑένους κόρας πάντας 
ἀϑεώρουν. xol ποτὲ μὲν πλῆϑος ἤρχετο πολύ, ποτὲ οὐκ ἤρχετο, 
πρὸς τοὺς χρόνους καὶ τοὺς ἀνέμους τῆς ϑαλάσσης. 
"Eni δὲ τῆς τοῦ αὐτοῦ Κομμόδου βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ 9εο-- 
μηνίας Νικομήδεια, μητρόπολις τῆς Βιϑυνίας, τὸ τρίτον αὐτῆς 
10πάϑος ἕως τῆς ΠΠουδουπόλεως καὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ Σαγάρεως τὰ 
πέριξ μηνὶ uoto τῷ καὶ ἀρτεμισίῳ γ' εἷς τὸ αὖγος. καὶ πολ- O 381 
λὰ ἐχαρίσατο ὃ βασιλεὺς τῇ αὐτῇ πόλει καὶ ἀνήγειρεν αὐτήν. E 
Ἐπὶ δὲ τοῦ αὐτοῦ Κομμόδου κτήτωρ τις καὶ πολιτευόμενος 
᾿ἀντιοχείας τῆς μεγάλης ὀνόματι “Τρταβάνης, ἀλυτάρχης, μετὰ τὸ 
15 πληρῶσαι τὸ στεφάνιον τῶν Ὀλυμπίων ἐν Δάφνῃ ἐφιλοτιμήσατο 
ῥίψας ἐν τῇ ἱερᾷ ΖΦΙάφνῃ τῷ δήμῳ καλαμίων συντόμια πολλὰ V 194 
ἄρτων διαιωνιζόντων, χαλέσας τοὺς αὐτοὺς ἄρτους πολιτικοὺς διὰ 
τὸ τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ πόλει τούτους χαρίσασθαι, ἀφορίσας ἐκ τῶν 
ἰδίων χωρίων πρόσοδον ἀναλογουμένην εἷς λόγον τῶν αὐτῶν ἄρ- 


2. ἔμενε] ἔμεινε Ox. — ibid. μόνου Malim μόνον. 4. ὅτι] ὥστε 
ibid. ὑπερεβ. Ch., ὑπερβ. Ox. 14. ἀλυτάρχης Ox., ad quod Ch, 
»lmo Συρεάρχης. ta enim supra libri hujus initio eum vocat: καὶ 
εὐϑέως τότε ὠνομάσϑη Συριάργης πρῶτος Apozofliviog, πολιτευόμε- 
v0g, etc. Alytarcha enim eodem tempore designatus est Aphronius, uti 
ex loco citato videre est. Artabani vero hujus nominis scriptione magnam 
varietatem observarelicet: Nostro enim" 4oroflaviog et ᾿“ρταβάνης, Chr. 
Alex. Auctori ᾿ἀρτάβανος etiam dictus est.* 16. καλαμίων ) καλά- 
pto Chron. Pasch. p. 263. A. Conf, vol.IL p.5.E. 19. ἀνηλογουμέ- 
vyv] ; Lego, ἀναλογουμένην. Chr. Alex. legit, ἀναλογοῦσαν.““ Ch. 


Qum ipse viveret. Si quibus etiam Opificum sodalitiis praefuit Agonista, 
2b omni servitio immunia, durante ejus vita et ipsa erant futura. Ath- 
vero frequentia, tanta quanta fuerit, impedimento non erat, quo 
minus illis omnibus utriusque sexus, qui ex pacto eo convenerant, dare- 
tur certandi locus. Et erat quidem, cum plures venerunt; erat etiam, 
"bi pauciores; pro tempestate nimirum, et ventorum ad navigationem ac- 
commodatorum opportunitate. : 
Ejusdem Commodi sub imperio, divinam iram tertium passa est Ni- 
comedia, Bithyniae Metropolis; grassante etiam ulterius terrae motu, 
Mydopolim usque et Sangarim fluvium, locaque vicina, Maii nr, sub or- 
tum solis Multa autem Imperator, in urbis instaurationem largitus est. 
Eodem lmperante Commodo, Artabanes quidam ex Civibus et Magi- 
stratibus Antiochiae magnae, Syriarcha, post Coronationem Olympicam in 
Daphne finitam, magnificentiam suam populo praestiturus, sparsit in eum, 
ad sacram Daphnem, tesseras quamplurimas Panis Perpetui; destinatis et- 
jam ex praediis suis, ad Congiarii hujus sumptus faciendos, reditibus an- 
muis proportionalibus. Panes véro jstos, Civicos, vocavit, quod Civita- 
loannes Malalas. 19 


290 . IOANNIS MALALAE 


vov. καὶ ἀνήγειραν αὐτῷ οἱ "Ἀντιοχεῖς στήλην ἐν Φάφνῃ μαρ- 
μαρίνην, ἐπιγράψαντες, ᾿ἀρταβάνης αἰωνία μνήμη. ; 
Ὁ δὲ αὐτὸς Κόμμοδος βασιλεὺς ἀπελϑὼν εἰς τὸν οἶχον Qav- 
στίνου, συγγενοῦς αὐτοῦ, ἀπὸ αἱματικοῦ χυμοῦ ἀϑρόως ἐτελεύ-- 
τησε. 5 
O 382 ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κομμόδου ἐβασίλευσε ἸΠερτίναξ à 
B χαὶ “ούκιος Αὔγουστος μῆνας β' καὶ ὑμέρας τη. ἢν δὲ μακρός, 
εὐθώραξ, ἐπίρινος, ἁπλόϑριξ, μεγαλόφϑαλμος, γέρων, ὅλο-- 
πόλιος. τελευτᾷ δὲ σφαγεὶς ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν, ὡς ἐξήρχετο 

ἐχ τοῦ παλατίου εἰς τὸν ΠΠάρτιον, ὧν ἐτῶν ο΄. ν 10 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Περτίνακος ἐβασίλευσε ΖΙίδιος "Tov- 
λιανὸς ὃ καὶ Σίλβιος μῆνας ζ΄. ἦν δὲ μαχρός, μιξοπόλιος, οὖ- 
λόϑριξ, σύνοφρυς, ὕπόστραβος, λεπτοχαράχτηρος, μελέχρους. 

| Ἔνχτισε δὲ ἐν ᾿“ντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ τὸ λεγόμενον Πλεϑρίν, 
| ἐπειδὴ dc τὸ ϑέατρον ἐπετέλουν τὰς πάλας ἐν τοῖς Ὀλυμπίοις. 15 
, καὶ διὰ μηνύσεως τῶν τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας xv 


Morante us senta 


καὶ ἔκτισαν αὐτὸ πλησίον τοῦ Καισαρίου, ἀγοράσαντες τὴν olxíav 
᾿ἩΠσαβίνου πολιτευομένου, ᾿Ιουδαίου τὴν ϑρησκείαν, πλησίον τοῦ 
voro? καὶ τοῦ Κομμοδίου δημοσίου. ἐσφάγη δὲ ὃ αὐτὸς "Tov- 20 
λιανὸς “Πἰδιος ὑπὸ χουβικουλαρίου sig τὴν πηγὴν τοῦ παλατίου 


C 
O 383 


2. ᾿ἀρταβάνης αἰωνία μνήμη ] Forte legendum, ᾿Δρταβάνους. Chr. 
Alex. habet: ᾿φρταβάνει ἡ μνήμη αἰωνία.“ Ch. Fort. ᾿ἀρταβάνη. 
Vid. ad p. 115. E. 16. δεηϑέντων Ch., ϑεηϑέντων Ox. 


tem suam eis donasset. Huic itaque Antiochenses statuam Marmoream 
ad Daphnem posuerunt cum hac Inscriptione: Artabanis memoria sempi- 
terna. 

Commodus autem Imperator, dum apud Faustinum, consanguineum - 
suum, commorabatur, sanguinis fluxu subito correptus, interiit. 

Defuncto Commodo, imperium obtinuit Lucius Pertinax Augustus, 
menses rr et dies xvi Erat autem procerus, pectore firmo, naso adun- 
co, capillitio plano, oculis grandibus, senex, totusque canus. 4A militibus 
autem occisus est, dum ex palatio in Campum Martium procedit, aetatis 
suae anno Lxx. 

Post hunc, imperavit Didius Julianus, qui et Silvius, menses vir. 
Erat autem procerus, subcanus, capillitio crispo, junctis superciliis, sub- 
strabus, facie tenui, colore flavo. « 

Extruxit hic Antiochiae Magnae Plethrum quod vocant. Cum enim 
antea, quae in Ludis Olympicis fieri solebant, Palaestrae in 'l'heatro 
agitatae fuissent; Didius, rogatu civium urbis Antiochiae, pecunias po- 
pulo largitus est, δά Plethrum conficiendum. Quod et factum est, non 
procul a Caesario; Pretio comparatis in id aedibus Asabini, Judaei e^ 
fessione, qui etiam ex urbis Magistratibus fuit, prope Xystum et Bal- 
neum Commodianum sitis. Didius autem Julianus, dum ad fontem intra 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 291 


Ῥώμης ἔσω, ὡς προσέχει τοῖς ἰχϑύσι, κατὰ συσκευὴν τοῦ μετ᾽ 
αὐτόν. ἦν δὲ ἐνιαυτῶν ξ΄. 
ἩΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν “ιδίου Ἰουλιανοῦ ἐβασίλευσεν ὃ ϑειό- 
τατος Σέβηρος ὃ καὶ Σεπτίμιος, ὑπὸ τῆς συγκλήτου Ῥώμης ψη-- 
5 φισϑείς, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Φλάκωνος καὶ Κλάρου. ἐβασίλευσε δὲ 
ἔτη ιζ΄ καὶ μῆνας ϑ΄. ἦν δὲ διμοιριαῖος τῇ ἡλικίᾳ, λεπτός, εἴ- 
στήϑος, μαχρόρινος, εὐόφϑαλμος, μελάγχροος, οὐλόϑριξ, 0Ào- 
πόλιος, μεγαλοπώγων, τοὺς πόδας στυφόμενος, μεγαλόψυχος, 
ὀργίλος. 

10 Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐτυράννησεν ᾿“λβῖνος ὃ συγκλη- 
τικός" ὅντινα ὃ στρατός, ὡς πολεμεῖ τοῖς Γήπεσι πεμφϑεὶς πα-- 
ρὰ τοῦ πρὸ αὐτοῦ βασιλέως Zlilov, ἀνηγόρευσε βασιλέα αὐϑεντή-- 
σας τὴν σύγκλητον. xol κατεδίωξεν αὐτὸν ὃ Σέβηρος ἐν τῇ 
Θράκῃ, καὶ παραλαβὼν αὐτὸν ἐφόνευσεν. 

1... ᾿Ελϑὼν δὲ ὃ Σέβηρος ἐπὶ τὸ Βυζάντιον, καὶ ἑωρακὼς τὴν το-- 
ποϑεσίαν τῆς πόλεως καλήν, ἀνήγειρε τὴν Βυζούπολιν, καὶ ἔκτισε 
δημόσιον λουτρὸν τὸ λεγόμενον Ζεύξιππον διότι ἐκεῖ ἵστατο ἐν 
μέσῳ τοῦ τετραστῴου στήλη χαλκῆ τοῦ Ἡλίου, καὶ ὑποχάτω αὖ-- 
τῆς ἔγραψε τὸ μυστικὸν ὄνομα τοῦ ἡλίου, Ζευξίππῳ ϑεῷ" oi 

20 γὰρ Θρᾷκες οὕτως ἔλεγον τὸν ἥλιον. οἱ δὲ τῆς πόλεως Βύζης οὕ-- 
τῶς ὠνόμαζον τὸ αὐτὸ δημόσιον Ζεύξιππον κατὰ τὸ ὄνομα ὅπερ 


5. Φλάκωνος ucl Κλάρου] ,,Chr. Alex. legit, Φλάκκου καὶ Κλά- 
ρου. Eusebius ad an. Severi I. Coss. ponit Falconem et Clarum: 
uti et Fasti Capitolini, pro Φλάκωνος. ltaque apud nostrum, le- 
gendum Φάλκωνος., facili literarum transpositione.** Ch. 11. Γή- 
πεσι Ch., Γίπεσι Ox. Conf. vol. IL. p. 22. C, 64. C, 


palatium piscibus intendit, a cubiculario suo, a successore ad id suborna- 
to, occisus est, annum agens Lx, 

Didium Julianum excepit divinissimus Severus, qui et Septimius, a 
Senatu Romano Imperator salutatus, Flaccone et Claro Coss.: et regna- 
wit annos xvi: et menses novem.  Érat vero statura mediocrem superan- 
te, gracilis, pectore firmo, nasutus, oculis venustis, niger, crispus, canus, 
barbatus, aeger pedibus, magnanimus et ad iram pronus. 

Hujus sub imperio novis rebus studebat Albinus, Senator; quem cum 
Gepidibus (in quos a Didio missus fuerat) bella gerentem, exercitus, 
spreta Senatus autoritate, Imperatorem salutaverat, Hunc autem insecu- 
tus Severus, in Thracia comprehensum, neci dedit. 

Severus autem Byzantium. veniens, cum situm ejus amoenum obser- 
vasset, urbem instauravit; Balneo etiam Publico ibidem extructo, cui 
Zeuxippus nomen; ex eo, quod ibi olim steterat, in Tetrastoi meditul- 
lio, aerea Solis statua; cujus ad Basim Solis nomen Mysticum inscribeba- 
tur, his verbis: Deo Zeurippo. vocabulo enim hoc "Thraces Solem indi- 
pu. Balneum itaque hoc Byzantini, non ut Imperator id vocari vo- 
uit, Severianum, d a loci nomine antiquo Zeuzippum vocitabant. lm- 


D 


O 384 


292 IOANNIS MALALAE 


, , * c , , 
εἶχε τὸ πρότερον ὃ τόπος, καὶ οὐχέτι, ὡς εἶπεν ὃ βασιλεύς, εἷς τὸ 


ἴδιον αὐτοῦ ὄνομα ἐκάλουν αὐτὸ Σεβήριον. ὃ δὲ βασιλεὺς Σέβη- 
ν ἡ , [ἡ à , PASA cC / € "f 
ρος τὸ Τετράστῳον, οὔπερ ἕν μέσῳ ἵστατο ἡ στήλη τοῦ ἡλίου, 
Ὶ , eo» b , 3 ᾽ 3 - J - 
προσέϑηχε τὸ δημόσιον ὃ ἔχτισεν αὐτός, ἀντ᾽ αὐτοῦ κτίσας ἐν τῇ 
V 195 ἀχροπόλει τῆς αὐτῆς Βυζουπόλεως ναόν, ἤτοι ἱερόν, τῷ Ἰλίῳ, πλη- 5. 
olov τῶν ὄντων ἐχεῖ ἄλλων δύο ἱερῶν τῶν κτισϑέντων πρῴην 
ὑπὸ μὲν Βύζου τῇ ᾿“ρτέμιδι σὺν τῇ ἐλάφῳ, ὑπὸ δὲ (διδαλίας 
ὃ Mo | df: δ τς Ἢ - , € τῶ * 
44goodíry: xol ἀναγαγὼν ix τοῦ Τετραστῴου ὃ Σέβηρος τὸ 
» -€ J » ?» - € ^ i] , € ? 
ἄγαλμα τοῦ Ἡλίου ἔστησεν üvoOtv τοῦ ἱεροῦ, καὶ χτίσας ὁ αὖ-- 
^ ^ ' J -€C -—— ᾽ , , , 
τὸς βασιλεὺς καὶ κατέναντι τοῦ ἱεροῦ τῆς “Ιρτέμιδος κυνήγιον μέγα 10 
πάνυ, xol κατέναντι τοῦ ἱεροῦ τῆς ᾿ἀφροδίτης ϑέατρον. τὸ δὲ 
O 886 Ἱππικὸν ἔστησεν εἷς τὸ αὐτὸ Βυζάντιον ὃ αὐτὸς ϑειότατος Σέβη- 
, ^ 
ρος ἀγοράσας οἰκήματα, καὶ τὸν κῆπον τὸν ὄντα ἐχδενδρώσας 
ἐποίησε τὸ Ἱππικὸν τοῖς Βυζαντίοις" ὅπερ οὐκ ἔφϑασε πληρῶ- 
σαι. καὶ τὸ δὲ λεγόμενον Στρατήγιον ἀνενέωσεν ὃ αὐτὸς Σέβηρος᾽ 15 
’ y t - , 

B πρῴην γὰρ ἦν χτισϑὲν ὑπὸ ᾿“λεξάνδρου τοῦ ΠΠακεδόνος, 0e κατὰ 
Zlagslov ἐπεστράτευσεν, ὃς xal ἐκάλεσε τὸν τόπον Στρατήγιον" 
ἐχεῖ γὰρ στρατηγήσας τὰ τοῦ πολέμου ὥρμησεν εἷς τὸ πέραν χατὰ 
Περσῶν. 

- - L , 
"Eni δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Σεβήρου ἐτυράννησε καὶ ἄλ-- 20 
Aoc συγκλητικὸς Νίγερ τις ὀνόματι, κατελϑὼν κατὰ Περσῶν καὶ 
- , c 
μετὰ τὸ ποιῆσαι πάκτα εἰρήνης πρὸς Πέρσας ἀκοΐσας ὃ στρατὸς 


8. οὗπερ Ch., ὅπερ Ox., ὅπου Chron. Pasch. p. 965. C. Confe- 
rendus cum his et sequentibus Suidas v. Σεβῆρος. 5. ἀκροπόλει 
Chron., ἀκροπόλεως Ox. 7. Φιδαλίας) Scribendum Φιδαλείας. 
Conf. epigramma apud Hesychium Illustrem p. 70. Or, Φειδαλείας 
scriptum apud Cedrenum p. 323. C. 


perator autem Severus '"Tetrastoum hoc, cujus in medio sita fuerat Solis 
statua, Balneo publico a se extructo adjecit: cujus in locum, in ipsa ur- 
bis summitate, templum quoque Soli erexit, ( cujus in summo Solis sta- 
tuam, ex 'l'etrastoo detractam collocavit:) in propinquo duobus illis, quae 
olim ibi.erecta fuerant, hoc quidem a Byzo, Dianae Cervinae sacrum, il- 
lud a Phidalia, Veneris in honorem. Εἰ regione autem Dianae templo, 
Cynegium plane magnum, Veneris autem fani ex opposito "Theatrum con- 
didit. Idem divinissimus Severus, aedibus coemptis, hortoque adjacente 
arboribus denudato, Hippodromum ibi Byzantinis extruxit: quem tamen 
ad exitum non perduxit. Strategium quoque Severus instauravit, ab Ale- 
xandro Macedone olim, cum adversus Darium arma movit, extructum: 
hoc nomine eidem indito, eo quod exhinc, ubi in bellum Persicum sese 
parasset, trajecit exercitum. 
, Ejusdem Severi temporibus, imperium sibi arripuit Senator alius, no- 
mine Niger, in Persas exercitum ducens: quibuscum pacis conditionibus 
initis, exercitus, audito eum a quibusdam ex Senatu Romano Imperato- 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 2998 


ὅτι τινὲς τῆς συγκλήτου Ῥώμης αὐτὸν ὠνόμασαν βασιλέα, àvy- 
γόρευσαν τὸν αὐτὸν Νίγερτα βασιλέα. καὶ παρέλαβε πᾶσαν τὴν 
ἀνατολὴν ἕως τῆς “ἰγύπτου" ὅντινα οὐκ ἐδέξαντο οἱ “Ταοδικεῖς 
Σύροι, ἀλλ᾽ ἀντέστησαν αὐτῷ. καὶ φοσατεύσας παρέλαβε “1αο-- 

5 δίχειαν, χαὶ ἔστρεψεν αὐτὴν καὶ κατέσφαξε πάντας. σ 


Kul ἐπεστράτευσε κατ᾽ αὐτοῦ ὃ αὐτὸς Σέβηρος, καὶ καταδιώ- 
ξας ἔφϑασεν αὐτὸν ἐν Θηβαΐδι τῆς Aiyónrov: ὅντινα πολέμῳ Ο 387 
συλλαμβανόμενος ἐφόνευσεν. χαὶ ὑποστρέψας ἀπὸ τῆς Θηβαΐ- 
δὸς μετὰ τὴν νίκην ἠγανάκτει xarà τῶν ᾿4λεξανδρέων, διότι ἐδέ- 
10Zav»ro τὸν Νίγερτον τύραννον καὶ ἐπέγραψαν εἰς τὰς πόρτας αὖ- 
τῶν, Τοῦ χυροῦ Νίγερος 5 πόλις. καὶ ἀπαντήσαντες τῷ αὐτῷ 
βασιλεῖ Σεβήρῳ οἱ δῆμοι τῆς αὐτῆς ᾿“λεξανδρέων μεγάλης πόλεως 
^ - »t $.59 F ^ ^ , c , 
ἕχραζον ταῦτα, Οἴδαμεν, εἰρήκαμεν, ToU xvgoU Νίγερος ἢ πόλις" 
3 - - P - 
σὺ ἦσϑα ὃ χὔρις αὐτοῦ. καὶ δεξάμενος τὸ ἕτοιμον τῆς ἀπολο- 
15γίας συνεχώρησεν αὐτοῖς τὸ πταῖσμα καὶ ἰνδουλγεντίας αὐτοῖς 
παρασχὼν ἐδέξατο αὐτούς. καὶ ἔκτισεν αὐτοῖς δημόσιον λουτρόν, D 
ὃ ἐπεχάλεσε Σεβήριον" ἔκτισε δὲ καὶ ἱερὸν τῆς Ῥέας. ἐν τῷ δὲ 
30 14 2-4 », , , 3 , et € LE 
μέλλειν αὐτὸν ἐξιέναι συνέσχε Θερμόν τινα ὀνόματι, ὅστις ὑπῆρχε 
- , 3* - 2 D , - , ^2 , 
τῶν πρώτων ἀξιωματικῶν ““λεξανδρείας τῆς μεγάλης xol ἀγαπώ- 
: OA our - -. t M 1M 2 - , Ἂ 
90 μένος ἀπὸ τῶν πολιτῶν" ὅστις Θερμὸς ἣν χτίσας ἐν τῇ πόλει ἐκ 
τῶν ἰδίων δημόσιον λουτρόν, ὃ ἐπεκάλεσε Θέρμα εἷς ὄνομα ἕαυ-- 
τοῦ. ὅντινα Θερμὸν ἐδήμευσεν Σέβηρος, ὡς φίλον τοῦ Νίγερος. 
« « ^ " 
ἀπὸ δὲ ᾿“λεξανδρείας ἐξελϑὼν ἤἦλϑεν ἐν 24a00ixelo. τῆς Συρίας, καὶ 


rem nominatum fuisse, Nigrum Imperatorem dicebat. Hic itaque Orien- 
iem omnem ad Aegyptum usque occupavit: quem tamen Laodicenses Sy- 
ri nequaquam recipiebant, sed ei etiam resistebant.  Laodiceam itaque 
obsidione cinxit; captamque funditus evertit, incolis etiam internecioni 
datis. 

Hunc itaque bello petens Severus, in 'Thebaide Aegypti adoritur: 
tandemque bello captum interfecit. Victoria autem potitus Imperator, a 
'"hebaide Alexandriam contendit. Alexandrinis autem infensus erat, quod 
Nigrum rebellantem admittentes, portis etiam suis inscripserant: Domini 
NNigri est haec urbs. Populus itaque Alexandrinus Severo Imperatori 
procedens obviam, alta voce exclamavit, Fatemur dixisse nos urbis hujus 
Dominus Niger est: "Tu autem Nigri dominus eras. Imperator autem, 
subita hac Alexandrinorum apologia captus, condonavit hoc eis; 'datisque 
indulgentiis, in gratiam cum illis rediit. Extruxit etiam ibi Balneum pu- 
blicum, cui nomen dedit Severianum. Magnae matri etiam aedem sacra- 
vit. Inde vero discessurus, 'Thermum quendam, quod Nigri studiosus 
fuerat, comprehendi jussit, bonaque ejus publicari. Krat hic 'Thermus ex 
primariis Alexandriae Optimatibus, et civibus suis summe charus; ut qui 
propriis sumptibus Balneum Publicum extruxerat, quod a nomine suo, 
'Therma, vocavit. Inde autem discedens lmperator, Laodiceam Syriae 


204 IOANNIS MALALAE 


ἐπήνησε τοὺς ὑπολειφϑέντας “αοδικεῖς, καὶ πολλὰ αὐτοῖς ἔχα-- 
ρίσατο καὶ δίχαιον μητροπόλεως παρέσχε τῇ αὐτῇ πόλει τὸν yoó-- 
O 388 γον τῆς βασιλείας αὐτοῦ καὶ μόνον, καὶ Σεπτιμίους ἐχέλευσεν αὖ--. 
" τοὺς χρηματίζειν elg τὸ ἴδιον αὐτοῦ ἐπώνυμον, καὶ ἀξίας συγχλη- 
τικῶν παρέσχε τοῖς περισωϑεῖσιν ἀξιωματιχοῖς τῆς αὐτῶν “αοδι-- 5 
κέων πόλεως, διότι οὐκ ἐδέξαντο τὸν τύραννον Νίγερα, ἀλλ᾽ ἐπολέ- 
μησαν αὐτῷ. καὶ παρέσχεν αὐτοῖς καὶ σιτωνικὰ χρήματα πολλὰ 
καὶ πολιτικὰ χρήματα πολλά, ἐτήσια ϑεσπίσας ἔχειν αὐτοὺς εἷς 
ἐπανόρϑωσιν τῆς πόλεως αὐτῶν, ὅτι ὅτε ἦν παραλαβὼν αὐτὴν ὃ 
V 196 Νίγερ, ἔκαυσε καὶ ἔστρεψε καὶ πάντας κατέσφαξε τοὺς ἀντιστα- 10. 
ϑέντας καὶ πολεμήσαντας αὐτῷ. ἔκτισε δὲ τοῖς αὐτοῖς “΄αοδι-- 
κεῦσιν ὃ Σέβηρος καὶ Ἱππικὸν καὶ Κυνήγιον καὶ δημόσιον λουτρὸν 
πλησίον κάτω τοῦ λιμένος, εὑρηκὼς ἐχεῖ πηγήν. ἔκτισε δὲ ἐχεῖ καὶ 
τὸ λεγόμενον “Ἑξάστῳον. 
᾿Ελϑὼν δὲ καὶ ἐν ᾿ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ πολλὰ καὶ αὐτοῖς ἐχα- 15 
οἰσατο" κληδόνα γὰρ νίκης ἔδωκαν αὐτῷ κράζοντες, ἐξιόντι elc 
«ϊγυπτον κατὰ Νίγερος. ἔκτισε δὲ τοῖς αὐτοῖς ᾿Δντιοχεῦσι δη-- 
μόσιον λουτρὸν μέγα παρὰ τὸ ὄρος, ὃ ἐπεκάλεσεν elc ὄνομα αὐτοῦ 
Σεβηριανόν. ἐχέλευσε δὲ τοῖς αὐτόϑι πολιτευομένοις &x τῆς πε-- 
'O 389 ρισσείας τῶν ἀπομεινάντων ἐγκαυστικῶν χρημάτων ἐκ τῶν δημο- 20 
B luv τῶν πεσόντων ἐτίσαὶ τῇ πόλει δημόσιον λουτρὸν ἄλλο" οἵ- 
τινὲς πολιτευόμενοι ἀγοράσαντες τὴν olxlav πᾶσαν τῆς «Διβίας 
τῆς πολιτίσσης καὶ τὸ λουτρὸν αὐτῆς καὶ τὸν κῆπον ἔκτισαν ἐχεῖ 


11. Λαοδικεῦσιν Ch., Δαοδικεῖς Ox. 19. περισσείας Ch., περι- 
σείας Ox. 


venit; ubi laudatis qui supererant Laodicensibus, plurima eis largitus est; 
jure etiam Metropolitico urbi, dum Imperator ipse viveret, concesso. Sed 
et a nomine etiam suo Laodicenses Septimios appellari voluit; urbisque 
Laodicenae cives superstites Senatoria dignitate cohonestavit: nempe 
quod Nigrum rebellem rejicientes, etiam armis impetiverant. Pecunias 
eiiam illis Frumentarias plena manu dedit; Civicas quoque, quas in ur- 
bis instaurationem annuatim solvendas Edicto decrevit. Niger enim ur- 
bem captam funditus evertit, incendioque vastavit; civibus etiam omni- 
bus, se ei opponentibus, internecioni datis, Severus autem Hippodromum 
et Cynegium Laodicensibus condidit; fonteque inferius, prope urbis por- 
tom reperto, Balneum quoque Publicum extruxit. Hexastoon etiam, quod 
vocant, ibidem excitavit. 

Antiochiam magnam deinde veniens, plurima etiam civibus dedit; ut 
qui exeunti ei adversus Nigrum in Aegyptum, elatis vocibus, victoriam 
ominati fuerant. Extruxit autem ibi ad montem Balneum Publicum, quod 
a nomine suo Severianum vocavit: Mandato etiam Maygistratibus Antio- 
chenis dato, uti ex materie Encaustica, ex Balneorum collapsorum rui- 
nis residua, Balneum aliud Publicum extruerent. Domo itaque Liviae 
cujusdam, civis Antiochenae, Balneo item hortoque ejus, pretio coemptis, 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 295 


δημόσιον λουτρὸν εἷς τὴν πεδιάδα τῆς πόλεως. ὅπερ δημόσιον 

πληρώσαντες ἐπωνόμασαν διαφϑονούμενοι ἀλλήλοις “Ἰιβιανὸν 

εἰς ὄνομα τῆς πωλησάσης τὸν τόπον. ὃ δὲ αὐτὸς Σέβηρος 

ἐξελϑιὼν εἰς ἄλλον πόλεμον ἐτελεύτησεν εἰς τὸ βαρβαρικὸν ἐπὶ τὴν 
δύσιν, ὧν ἐνιαυτῶν Ec. 


 ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Σεβήρου ἐβασίλευσεν ᾿ντωνῖνος 
Γέτας ἔτος α΄. ἦν δὲ κονδοειδής, πλάτοψις, σιμός, ὑποφάλα- 
xQog, μιξοπόλιος, προγάστωρ, μεγαλόστομος, λευχόχρους, μι- C 
χρύφϑαλμος. ἀνεῖλεν δὲ αὐτὸν ὃ στρατός, καὶ τελευτῇ ὧν 
10 ἐνιαυτῶν να΄. 


lMerà δὲ τὴν βασιλείαν ᾿Αντωνίνου Τέτα ἐβασίλευσεν 341ν-- 
τωνῖνος ὃ Καράχαλλος, υἱὸς Σεβήρου ἔτη c' καὶ ἡμέρας vf. ἦν 
δὲ εὐμήκης καὶ εὐσθενής, εὔχροος, στρεβλόρινος, δασυπώγων, 
μιξοπόλιος, οὐλόϑριξ, ἐφιλεῖτο δὲ ὑπὸ τοῦ δήμου Ῥώμης παν-- O 390 

15 τός" ἔχαιρε δὲ εἰς τὸ Πράσινον μέρος. ἐσφάγη δὲ ἐν τῷ παλα- 
τίῳ, ὡς ἐξήρχετο εἷς τὸ ἱερόν, ὧν ἐνιαυτῶν μζ΄. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ᾿ἀντωνίνου Καρακάλλου ἐβασίλευσε 
Βαλεριανὸς ἔτη ς΄. ἦν δὲ κονδοειδής, λεπτός, ἁπλόϑριξ, πολιός, D 
ὑπόσιμος, δασυπώγων, μελάγκορος, μεγαλόφϑαλμος, δειλός, 

φοσχγιφός. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας εἷς τῶν πολιτευομένων 
᾿ζΑντιοχείας τῆς μεγάλης ὀνόματι ἸΠαριάδης, ἐχβληϑεὶς ἐκ τῆς 
βουλῆς κατὰ συσχευὴν τοῦ παντὸς βουλευτηρίου καὶ τοῦ δήμου, 
ἐλείπετο γὰρ εἰς τὰ ἱππικά, εἷς οἷον δήποτε μέρος ἐστρατήγησε, 


urbis in planitie Balneum aliud Publicum erexerunt iidem Mapistratus. 
Quod ubi ad exitum perduxissent, nominis imponendi honorem sibi mutuo 
invidentibus, Livianum, a dominae prioris nomine, appellatum est. Se- 
verus autem, in gentes Barbaras Occidentales bello alio suscepto, ibidem 
mortuus es, annum agens Lxv. 

Post Severum imperavit Antoninus Geta annum unicum. Erat hic 
statura curta, vultu lato, simus, subcalvus, capillitio canescente, ventrio- 
sus, ore patulo, cute alba, oculis parvis, Ab exercitu autem sublatus 
periit, annos natus rr. 

Hunc excepit Antoninus Caracalla, Severi filius; qui regnavit annos 
sex et dies xxi. Erat hic procerus, robustus, colore florido, naso obtor- 
io, barba hirsuta, crine canescente crispoque. Populo hic Romano uni- 
verso charus erat; Factioni autem Prasinae studebat. A Palatio autem 
ad "Templum procedens, occisus est anno aetatis xnvrr. 

Post Antoninum Caracallam imperavit Valerianus annos vi. Statura 
erat curta, gracilis, crine lento, canus, subsimus, barba spissa, quet ni- 
gris, oculis magnis, timidus, parcus. Hujus sub Imperio Mariades quidam 
ex Magistratibus Antiochenis, communi Senatus populique suffragio, ex 
Concilio ejectus est. Cuicunque enim Factioni praefectus fuerat, is nun- 


296 IOANNIS MALALAE : 


μὴ ἀγοράζων ἵππους, ἀλλὰ và τοῦ ἱππικοῦ δημόσια ἀποχερδαί- 
vov, ἀπῆλϑεν elg τὴν Περσίδα καὶ ἐπηγγείλατο τῷ βασιλεῖ Περ- 
σῶν Σάπωρι προδίδειν αὐτῷ ᾿Αντιόχειαν τὴν μεγάλην, τὴν ἰδίαν 
- jy - 
αὐτοῦ πόλιν. καὶ ἦλϑεν ὃ αὐτὸς Σαπώρης, βασιλεὺς Περσῶν, 
μετὰ δυνάμεως στρατοῦ πολλοῦ διὰ τοῦ λιμίτου Χαλκίδος, καὶ 5 
O 891 παραλαμβάνει τὴν Συρίαν πᾶσαν καὶ πραιδεύει αὐτήν. καὶ πα-- 
E ' , 3? , S , , » € ^ 
ραλαμβάνει “Ἀντιόχειαν τὴν μεγάλην πόλιν ἐν ἑσπέρᾳ καὶ πραι- 
4 
δείει αὐτήν, xcl στρέφει καὶ χαίει αὐτήν, χρηματιζούσης τότε 
- , 3 , , 2 , ^ Η M , 
τῆς μεγάλης “Ἀντιοχείας vid. ἀπεκεφάλισε δὲ καὶ τὸν ztolizevo- 
μένον, ὡς προδότην ὄντα πατρίδος ἰδίας. παρέλαβε δὲ καὶ πάν-- 10 
τὰ τὰ ἀνατολικὰ μέρη, καὶ στρέφει καὶ καίει καὶ πραιδεύει αὖ-- 
τὰ xol ἐφόνευσε πάντας, ἕως πόλεως ᾿Ἔμίσης τῆς τοῦ «Τιβάνου 
V 197 Φοινίχης. καὶ ἐξελϑὼν ὃ ἱερεὺς τῆς ᾿““φροδίτης ὀνόματι Σαμ- 
, s / » - * n £r. 
ψιγέραμος «μετὰ βοηϑείας ἀγροικικῆς καὶ σφενδοβόλων vaqvrg- 
σεν αὐτῷ. καὶ προσεσχηχὼς 0 Nano βασιλεὺς Περσῶν, ἵε- 15 
j. ροσεσχηχὼς ὃ Σαπώρης, βασιλεὺς Περσῶν, 

- , - - - LE 
ρατικὸν σχῆμα, παρήγγειλε τῷ στρατῷ τῷ ἰδίῳ μὴ τοξεῦσαι 
κατ᾿ αὐτῶν μήτε ἐπελϑεῖν αὐτοῖς μήτε πολεμῆσαι αὐτοῖς, εἷς 
πρεσβείαν δεχόμενος τὸν ἱερέα" προεδήλωσε γὰρ αὐτῷ ὃ ἱερεὺς 

Hc 3 , ς ' ^ 2€9/ A , - i] 

O 392 δέξασϑαι αὐτὸν πρεσβεύοντα ὑπὲρ τῆς ἰδίας χώρας. ἐν τῷ δὲ 

P 3... - € ^- c ^ - - 2 
διαλέγεσϑαι αὐτὸν τῷ ἱερεῖ, ἐν ὑψηλῷ βωμῷ καϑημένου τοῦ αὖ--90 

τοῦ βασιλέως Σαπώρη, ἔῤῥιψεν εἷς τῶν ἀγροίκων σφενδοβόλῳ λέ- 

Sov, καὶ ἔδωκε τῷ αὐτῷ Σαπώρῃ βασιλεῖ κατὰ τοῦ μετώπου, 

καὶ εὐθέως ἀπέϑανεν ἐπὶ τὸν τόπον. καὶ ταραχῆς γενομένης, 


5. λιμιτοῦ Ox. 9. τιδ΄ Ch., óz/ Ox. Poterat etiam διτ. 17. ἐ- 
πελϑεῖν Ch., ἀπελϑεῖν Ox. | 


quam equos coemi£ís nummo Publico, ad Circensia destinato, in loculos 
suos collecto. Hic itaque Persidem abiit; ubi Sapori, Persarum regi, 
ultro se obtulit urbis suae Antiochiae magnae proditorem,  Sapores ita- 
que Persarum rex, copiis ingentibus instructus, per Chalcidis limites du- 
cit iter; totamque Syriam occupatam vastavit, Magnam quoque Antio- 
chiam, vespere captam, diripuit; eversa etiam urbe et flammis absumpta. 
Annus tunc erat Aerae Antiochenae cccxrv. Mariadem vero Magistratum 
Antiochenum, tanquam patriae suae proditorem, capite multavit. Per 
omnem quoque Orientem grassatus, adusque Emisam, quae Phoeniciae 
Libanisiae urbs est, occisis ubique incolis, omnia cepit, vastavit, combus- 
sit. Egressus autem Sampsigeramus quidam, Veneris sacerdos, rustica 
fundatorum manu stipatus, Sapori procedebat obviam. Rex autem Sapo- 
res, observato habitu sacerdotali, imperavit suis, nequis sagittam emitte- 
ret, aut in turbam illam arma sua moveret: Sacerdotem etiam, pro pa- 
tia sua se legatum advenire dicentem, accepit. Interim vero dum Sapo- 
res rex, altari excelso insidens, cum sacerdote sermones haberet, ex ru- 
sticis quidam, vibrato in regem lapide, fronte eum percussit; qui statim 
mortuus cecidit, "Tumultu inde exorto, exercitus Regis ob mortem fa- 


CHRONOGRAPHIA. L. XI. 297 


ἤκουσεν ὃ στρατὸς αὐτοῦ ὅτι ἀπέϑανε" καὶ ὑπολαβόντες Ῥω- B 
μαίους καταφϑάσαι, ἔφυγον ἐπὶ τὸ λίμιτον πάντες, διωχόμενοι 
ὑπὸ τῶν ἀγροίκων χαὶ τοῦ ἱερέως Σαμψιγεράμου, ἐάσαντες τὰ 
τῆς πραΐδας πάντα, ἀφανεῖς ἐγένοντο. ὑπήντησε δὲ αὐτοῖς διὰ 
στοῦ λιμίτου, ἀντιποιούμενος Ῥωμαίων, Ἔναϑος, βασιλεὲς Σα- 
ραχηνῶν βαρβάρων, ὃ κρατῶν τὴν Agu(lav χώραν" ὅστις εἶχε 
yvvaixa Ζηνοβίαν ὀνόματι, Σαραχηνὴν βασίλισσαν. καὶ πάν-- 
τας τοὺς Πέρσας τοὺὶς τῆς βοηϑείας Σαπώρη ἀνήλωσεν "Eva- 
Soc, βασιλεὺς Σαρακηνῶν, χαϑὼς ΖΔομνῖνος ὃ σοφὸς ygovo- O 898 
1τογράφος ἐξέϑετο" ὃ δὲ σοφώτατος (Φιλόστρατος ἄλλως συγνεγρά-- 
ψατο τὰ περὶ Σάπωρος, βασιλέως Περσῶν, εἰπὼν ὅτε καὶ τὴν 
Συρίαν παρέλαβε καὶ ἔκαυσε σὺν τῇ μεγάλῃ ᾿Αντιοχείᾳ καὶ ἄλ-- C 
λας πόλεις πολλάς, δμοίως δὲ καὶ τὴν Κιλικίαν παρέλαβε, καύ- 
σας ᾿ἡλεξάνδρειαν τὴν guxgüv καὶ "Pocoóv καὶ ᾿νάζαρβον καὶ 
18.41yüg καὶ Νιχύπολιν καὶ ἄλλας πολλὰς πόλεις τῆς Κιλικίας, καὶ 
διὰ τῆς Καππαδοκίας χκατῆλϑεν ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη, καὶ ὅτι 
ἀπήντησεν αὐτῷ Ἔναϑος, βασιλεὺς Σαρακηνῶν, sg συμμαχίαν 
αὐτοῦ, φησίν, ἐλϑών, xal ἐφόνευσεν αὐτόν. — Zlouvivog δὲ ἀλη- 
ϑέστερον μᾶλλον ἐξέϑετο, εἰρηκὼς ὅτι ἐπὶ τὴν Κιλικίαν Σπά- 
φοτὴν τὸν σατράπην αὐτοῦ ἐξέπεμψε μετὰ πλήϑους. 


'O δὲ Βαλεριανὸς βασιλεὺς ἐξελϑὼν ἀπὸ Ῥώμης ἦν ἀπελϑὼν 
εἷς πόλεμον εἷς ΠΠιζουλανόν" xol ἐγνώσθη αὐτῷ διὰ τὴν ἀἄνατο-- 
λήν, καὶ ἤϑελεν ὑποστρέψαι καὶ κατελϑεῖν εἰς τὴν ἀνατολήν, Ὁ 


8. ὑπὸ] Immo δὲ ὑπὸ. 15. Αἰγὰς 4iyog Ox. 


ctum esse intellexerunt, Romanos itaque venisse existimantes, in fugam 
se conjiciunt omnes; praedaque tota relicta, fines suos repetunt; Sampsi- 
geramo sacerdote interim, cum turba sua rustica, illos persequente. Per 

mites vero redeuntes eos adortus est Enathus, Romanorum socius, Rex 
Barbarorum Sarracenorum et Arabiae dominus: qui uxorem habuit Ze- 
nobiam, reginam Sarracenicam. Hic Saporis Persarum regis copias pro- 
fligpavit omnes; uti haec tradidit sapiens Domninus Chronographus. Ali- 
ter autem ista de Sapore, Persarum rege, scriptis suis tradidit sapientis- 
mus Philostratus, Mois Syriam nempe eum omnem, Antiochiam item 
magnam, aliasque urbes plurimas incendio devastasse. Cilicia etiam, 
ejusque urbibus, Alexandria minore, Rhoso, Anazarbo, Aegis, Nicopoli, 
aliisque plurimis ignibus absumptis, Persidem suam per Cappadociam re- 
petenti, Enathum, Saracenorum regem, ceu belli socium, ei obviam pro- 
cessisse, tandemque interfecisse. Caeterum his veriora sunt, quae apud 
Domninum habentur; qui Spatem Satrapam a Sapore in Ciliciam cum 
exercitu missum fuisse testatur. 


Imperator autem Valerianus, Roma profectus, in Mediolanum arma 
movit: ubi de motibus Orientalibus certior factus, ab incoepto opere de- 


298 IOANNIS MALALAE 


καὶ οὐκ ἠδυνήϑη, ἀλλὰ μεσασϑεὶς ἐσφάγη ἐκεῖ εἰς ΠΠιζουλανόν, 
ὧν ἐνιαυτῶν ξα΄. m 
Ο 394 ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Βαλεριανοῦ ἐβασίλευσε Γαλλιενὸς ὃ xal 
«Πικινιανὸς ἔτη ιδ΄, ἦν δὲ τῇ ἡλικίᾳ τέλειος καὶ γενναῖος, μελάγχροος, 
οὐλόϑριξ, δασυπώγων, εὔρινος, μεγαλόφϑαλμος, μεγαλόψυχος "5 
ἐφίλει δὲ τὸ Βένετον μέρος. καὶ ἢ μόνον ἐβασίλευσεν, ἐπεστράτευ-- 
σε κατὰ Περσῶν καὶ κατῆλϑεν εἷς ἐκδίχησιν Ρωμαίων" καὶ nol- 
λὰ παρέσχε τοῖς πραιδευϑεῖσι καὶ ζήσασι, καὶ ἀνήγειρε τὰ χαυ-- 
Sévra καὶ ἐχούφισε τὰς συντελείας ἐπὶ ἔτη δ΄. ἔκτισε δὲ καὶ 
ἱερὸν ἐν Ἐμίσῃ μέγα. καὶ συμβαλὼν πόλεμον πρὸς τοὺς ΤΙέρσας, 10 
E xal πολλῶν πεσόντων ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, ἐποίησεν εἴρή-- 
γῆς πάχτα. κἀκεῖϑεν ὑποστρέψας ἀπῆλϑεν εἷς τὴν ᾿“ραβίαν, 
καὶ συνέβαλε πόλεμον τῷ ᾿Ενάϑῳ, βασιλεῖ Σαρακηνῶν βαρβά-- 
ρων, καὶ ἐφόνευσεν αὐτόν, καὶ παρέλαβε τὴν ᾿“ραβίαν" καὶ 
ὑπέστρεψεν ἐν Ῥώμῃ, xol νόσῳ βληϑεὶς τελευτᾷ, ὧν ἐνιαυ- 16 
- , 
τῶν ν΄. 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Γαλλιενοῦ τοῦ καὶ «Δικινιανοῦ ἐβα-- 
V 1923 σίλευσε Κλαύδιος ᾿πολλιανὸς ἔτη 9'. ἦν δὲ διμοιριαῖος, λευ-- 
xóc, προχοίλιος, ἁπλόϑριξ, πλάτοψις, ὑπόσιμος, ὑπόγλαυκος, 
ὑπόξανϑος, στρεβλόστομος, μιχρὸν ὑπότραυλος, μεγαλόψυχος * 20 
ἔχαιρε δὲ τῷ Πρασίνῳ μέρει. 
Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔπαϑε Νικομήδειαν, μητρόπολις 


17. Ταλλιένου Ox. 


sistere voluit, in Orientem profectus: Verum ab hostibus undique obses- 
sus, per eos non potuit; sed Mediolani occisus interiit, annum agens LXI, 

Valerianum excepit Gallienus, qui et Licinianus; qui imperavit annos 
xiv, Erat hic statura justa, strenuus, niger, crispus, barba hispida, na- 
so eleganti, oculis grandibus, magnanimus: Venetae autem Factioni stu- 
debat. Hic, imperio suscepto, in Persas arma movit; injurias Romanis 
illatas ulturus. Urbibus autem ab eis spoliatis civibusque superstitibus 
plurima largitus est; quaeque ignibus absumpta fuerant, instauravit; tri- 
butis etiam in quadriennium allevatis, 'Templum quoque ingens Emessae 
extruxit. Praelio autem cum Persis commisso, plurimi utrinque cecide- . 
runt, itaque datis invicem pacis conditionibus, Imperator inde in Arabiam 
ducit iter. Ubi cum Enatho, Barbarorum Saracenorum rege, praelio ini- 
to, ipsum interfecit, atque Arabiam occupavit. Romam autem reversus 
ex morbo interiit, annum agens L. 

Post Gallienum Licinianum imperavit Claudius Apollianus annos rx. 
Erat autem statura justam superante, candidus, ventrosus, crine plano, 
vultu patulo, subsimus, subcaesius, subflavus, ore detorto, aliquantum bal- 
bus, magnanimusque: Prasinae autem Factioni favebat. 

Hujus sub imperio Nicomedia, Bithyniae Metropolis, divinam iram 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 299 


τῆς Βιϑυνίας τὸ τέταρτον αὐτῆς πάϑος ἀπὸ ϑεομηνίας ἕως 
ποταμῶν καὶ “Ιακιβίζης. καὶ ἐφιλοτιμήσατο τοῖς ζήσασι πολλὲ 
καὶ τῇ πόλει. 

Ἔν αὐτῷ χρόνῳ Ζηνοβία ἡ Σαρακηνή, ἡ ᾿Ἐνάϑου γυνή, ἐχ- 

5 διχοῦσα τὸν ϑάνατον τοῦ ἰδίου αὐτῆς ἀνδρός, λαβοῦσα τοὺς συγ-- 
γενεῖς αὐτοῦ, παρέλαβε τὴν ᾿ραβίαν, κατεχομένην τότε ὑπὸ Ῥω- 
μαίων, φονεύσασα χαὶ τὸν δοῦκα Ῥωμαίων Τρασσὸν καὶ πᾶ- B 
cav τὴν σὺν αὐτῷ βοήϑειαν ἐπὶ τῆς αὐτοῦ ᾿“πουλλιανοῦ τοῦ 
καὶ Κλαυδίου βασιλείας. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Κλαύδιος ἐν τῷ 

10 Σιρμίῳ ἦν πολεμῶν, κἀκεῖσε τελευτᾷ, ὧν ἐτῶν vg. 

ΠΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ᾿““πολλιανοῦ Κλαυδίου ἐβασίλευσε O 396 
Κυντιλλιανὸς ἡμέρας ιζ΄. ἦν δὲ διμοιριαῖος, λεπτός, μάκρο-- 
ψις, μιαχρόρινος, μελάγχροος, ἁπλόϑριξ, εὐόφϑαλμος, μιξοπόλιος 
τὴν κάραν καὶ τὸ γένειον. καὶ τελευτᾷ ἐν τῷ παλατίῳ, ἠῤῥώ- 

16 στει γάρ, ὅτε ἀνηγορεύϑη βασιλεὺς δεινῇ ἀνάγχῃ, ὧν ἐνιαυ-- 
τῶν μα΄. 

JMerà δὲ τὴν βασιλείαν Κυντιλλιανοῦ ἐβασίλευσεν ὃ ϑειό- C 
τατος «Αὐρηλιανὸς ὃ πολεμικὸς ἔτη ς΄. ἦν δὲ μακρός, λεπτός, 
ὑποφάλαχρος, μιχρόφϑαλμος, δλοπόλιος, μεγαλόψυχος, εὔσκυλ-- 

2070c* ἐφόρει δὲ διάδημα ἔχον ἀστέρα. ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, 
ἤρξατο τὰ τείχη Ῥώμης κτίζειν γενναῖα " ἦν γὰρ τῷ χρόνῳ φϑα- 
θέντα. αὐτὸς δὲ ἐφέστηκε τῷ ἔργῳ, καὶ ἠνάγκαζε τὰ συνέῤγεια 
Ῥώμης ὑπουργεῖν τῷ χτίσματι, καὶ πληρώσας τὰ τείχη ἐν ὀλίγῳ 

: 11. Κλαυδίου Ch., Κλαύδιος Ox. 98. πληρώσας Ch., πληρῶσαι Ox. 


quarta vice experta est; terrae motibus adusque flumina et Dacibizem 
invalescentibus. Imperator autem urbi civibusque superstitibus plurima 
largitus est. 

Eisdem temporibus Zenobia illa Saracenica, Enathi conjugis caedem 
ultura, adscitis sibi, qui sanguine illi conjuncti erant, Arabiam, quae tum 
Romanis paruit, occupavit, occiso 'rasso, Romanorum Duce, copiisque 
ejus omnibus profligatis; Imperatore ipso Claudio Apolliano tum Sirmii 

m gerente: Ubi etiam diem suum obiit, annum agens LvI. 

Post Claudium Apollianum imperavit Quintilianus dies xvii. Erat 
autem statura quae mediocrem excederet, gracilis, facie oblonga, nasu- 
tus, colore nigro, crine demisso, oculis pulchris, capite mentoque cane- 
scentibus. In palatio mortuus est, aetatis anno ΧΙ.) cum et quo tempo- 
Me pro summa rerum necessitate, Imperator factus esset, graviter aegro- 

t. 


Quintilianum excepit divinissimus Aurelianus ille bellicosus, qui impe- 
ravit annos vr. Erat hic procerus, gracilis, subcalvus, parvis oculis, ca- 
nus, magnanimus, impatiens: Diadema vero stella adornatum gestavit. Hic 
quamprimum imperare coepit, moenia urbis Romae vetustate collapsa in- 
stauravit, munitissimaque fecit. Operi autem ipse institit; quaeque in 
Roma erant operariorum sodalitia, in structura hac operam suam navare 


300 IOANNIS MALALAE 


, ! - : { Mm 
Ὁ 397 πάνυ χρόνῳ, ἐποίησε 9elav αὐτοῦ κέλευσιν ἵνα ἐξ ἐχείνου τοῦ 
, - 
χρόνου oi τῆς πόλεως πάσης ἐργαστηριακοὶ «Αὐρηλιανοὶ. yon- 
D ματίζουσι, τοῦ βασιλιχοῦ ὀνόματος λαβόντες τὴν ἀξίαν ὑπὲρ 
- M /, c ' "PES. 2 ^ tr ^ 
τιμῆς καὶ χόπων. ὁ δὲ αὐτὸς «Αὐρηλιανὸς δεξάμενος μήνυσιν, 
ἐπεστράτευσε κατὰ Ζηνοβίας, βασιλίσσης Σαρακηνῶν, εἰς τὴν ὅ 
" ἀνατολὴν ἀπελϑών. ἐμηνύϑη γὰρ περὶ αὐτῆς ὅτι ἐπραίδευσε 
καὶ ἔχαυσε τὰ ἀνατολικὰ μέρη ἕως τῶν δρίων ᾿“ντιοχείας τῆς 
μεγάλης, πλησίον τοῦ ᾽᾿Ορόντου ποταμοῦ κατασκηνώσασα. ἢ μό- 
vov δὲ χατέφϑασεν 6 αὐτὸς βασιλεὺς “ὐρηλιανὸς ᾿Αντιόχειαν, 
2 , et c v 2 ν»» * , , 
εὐθέως ὥρμησεν, ὡς ἔχει, xov αὐτῆς ἐξελϑών" xal συγκρούσας 10 
κατέκοψε τὼ πλήϑη αὐτῆς πάντα. παραλαβὼν δὲ αὐτὴν Ζηνο- 
βίαν, ἐχάϑισεν εἷς δρομωναρίαν χάμηλον" καὶ πομπεύσας αὐτὴν 
εἰς τὰς ἀνατολιχὰς χώρας πάσας εἰσήγαγεν αὐτὴν xol elc ᾿ντιό-- 
E χειαν τὴν μεγάλην. καὶ ϑεωρήσας xe ἱπποδρόμιον εἰσήγαγεν 
| A, 2 Y , , M , 2 2.929 J : 
αὐτὴν εἷς δρομωναρίαν κάμηλον. καὶ κτίσας ἐν αὐτῇ ᾿Αἰντιοχείᾳι 15 
τόπον, ἔστησεν αὐτὴν ἄνω δεδεμένην ἐπὶ ἡμέρας τρεῖς" ὅντινα 
, , τὰν / 2 - * -. o 
τύπον χτίσας ἐχάλεσε θρίαμβον. κἀχεῖϑεν χατενεγχὼν αὐτὴν 
O 398 ἀπήγαγεν ἐν τῇ Ῥώμῃ, ὡς βασίλισσαν βαρβάρων Σαρακηνῶν" 
. οἴ , γ ^ , - € £^ - , , 3 
xal ϑριαμβεύσας αὐτὴν ἔν τῇ Ῥώμῃ τῷ πρῴην σχήματι ἀπε- 
, : 
κεφάλισεν αὐτήν. 20 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Αὐρηλιανὸς καὶ τὴν “ραβίαν, κατεχο-- 
V 129 μένην ὑπὸ βαρβάρων Σαρακηνῶν, συγγενῶν ᾿Ενάϑου Σαρακηνοῦ, 
φονεύσας πάντας ἐποίησεν αὐτὴν ὑπὸ Ῥωμαίους εἶναι ἐπαρχίαν. 
2. χρηματίξουσι] χρηματίξωσι Ch. Conf. ad p. 1921. B. 19. 15. δρο- 
uovagíav Ox. 


coegit. Muro itaque exiguo temporis spatio ad exitum perducto, Edicto 
suo Imperatorio decrevit, ut quotquot Romae erant Operariorum in Me- 
chanicis hisce sodalitiis, ab Imperatorio nomine Aureliani exinde voca- 
rentur: nempe mercedem hanc, pro exantlatis laboribus, reportantes. Au- 
relianus vero per literas edoctus Zenobiam, Saracenorum reginam, par- 
tes orientales incendiis vastare, direptis omnibus, adusque Antiochiae ma- 
£nae fines; et Orontem prope fluvium castra sua posuisse; in Orientem 
contra ipsam cum exercitu profectus est. Quamprimum autem Antiochiam 
appulsus fuerat, educto exercitu, sine mora reginam adortus est; praelio- 
que commisso, et copiis ejus omnibus profligatis, ipsam quoque captivam 
habuit; et Camelo Dromadi superimpositam, per Orientem omnem in 
"Triumpho diduxit, Antiochiam vero perductam, dum spectabat ἘΦ Cir- 
censia, in Circum eam introduci jussit, dromadi insidentem. Pegmate 
quoque erecto, quod ob hoc "Triumphum vocavit, in eo devinctam per 
triduum eam collocari jussit. Romam vero inde deportatam, ceu Regi- 
nam Barbarorum Saracenorum, ubi eadem qua Antiochiae pompa trium- 
phandam ibi dedisset, caput ei amputavit. 

Porro Imperator Aurelianus, illis Enathi cognatis interfectis, Ara- 
biam, ab illis occupatam, Romano imperio rursus asseruit, 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 301 


Ev δὲ τῷ μέλλειν αὐτὸν ἐξιέναι ἀπὸ ᾿4ντιοχείας τῆς μεγάλης 
ἐστασίασαν οἱ λεγόμενοι ΠΠονητάριοι ᾿Αντιοχείας ἐπὶ αὐτοῦ, κρά- 
ζοντες διὰ συνηϑείας τινάς. καὶ ἀγανακτήσας xaT αὐτῶν ἐτι- 
μωρήσατο αὐτούς. 

5 Ὁ δὲ αὐτὸς “ὐρηλιανὸς καὶ 4] ακίαν ἐποίησεν ἐπαρχίαν τὴν 
παραποταμίαν, πλησίον οὖσαν τοῦ ΖΔανουβίου ποταμοῦ. συνέ- 


βαλε δὲ ὃ αὐτὸς «Τὐρηλιανὸς ἄλλον πόλεμον" καὶ ὑπὸ τοῦ ἰδίου O 399 


στρατοῦ ἐδολοφονήϑη ἐν τόπῳ καλουμένῳ Καινῷ Φρουρίῳ, ὡς 
xaxüc στρατηγήσας τὸν στρατόν. καὶ τελευτᾷ ὧν ἐνιαυτῶν ξα΄, 


1:᾽΄. Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Αὐρηλιανοῦ ἐβασίλευσε Τάκιτος B 


“Αὔγουστος μῆνας ζ. ἦν δὲ διμοιριαῖος, λεπτός, ὑποφάλακρος, 
ἐλλόγιμος, κονδόϑριξ, δλοπόλιος, λεπτόρινος, φρόνιμος. ἐν δὲ 
τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἀνεφάνη ἸΠανιχαῖός τις ὀνόματι Κέρδων, 
δογματίζων καὶ διδάσχων καὶ συνάγων ὄχλους. ἐπὶ δὲ τῆς βα- 
15 σιλείας τοῦ αὐτοῦ Τακίτου ἐγένετο πόλεμος ἐν τῇ Ποντιχῇ καὶ 
κατῆλθεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς πολεμῶν, καὶ ἐσφάγη ἐν Ζταννικῇ 
τῆς Πόντου ὧν ἐνιαυτῶν οε΄. 
ΠΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ΤΤακίτου ἐβασίλευσε Φλωριανὸς AU- 
γουστος μῆνας β΄. ἦν δὲ κονδοειδής, παχύς, ἀναφάλας, λευ-- 
20xóc, οἰνοπαὴς τοὺς ὀφθαλμούς, ὑπόσιμος, μιξοπόλιος τὴν xá- 


ραν καὶ τὸ γένειον, πάνυ δὲ δριμύτατος. ἐπεστράτευσε δὲ κατὰ c, 


2. Μονιτάριοι Ox. 8. Καινῷ Ch., Eusebius p. 393., Syncellus 
p. 985. C, Cedrenus p. 259. B, K:»gà Ox. 10. Τακῖτος Ox. 
13. Κερδών Ox. 


Imperatore autem ab Antiochia magna discessuro, Monetarii Antio- 
chenses, qui dicuntur, tumultuantes, veteres quasdam consuetudines repo- 
scebant sibi. His vero infensus Aurelianus, poenis eos compescuit. 

Idem Aurelianus Daciam quoque Parapotamiam, Danubio fluvio ad- 
jacentem, in Provinciae formam redegit. Aurelianus etiam in aliud bel- 

exivit: ubi per insidias a suis interfectus, (in loco, quod Castrum 
Novum appellatur,) ob Ducis officium male praestitum ; diem suum obiit, 
annos natus LxI. 

Post Aurelianum imperavit Tacitus Augustus menses vi. ^ Erat hic 
statura justam superante, corpore tenui, subcalvus, eloquens, crine curto, 
canus, naso tenuiore, prudens. Hujus sub imperio extitit Cerdo quidam 
nomine, Manichaeus; qui factis Conciliabulis, dogmata sua in vulgus dis- 
seminavit. Sub eodem Tacito, bellum in regione Pontica gestum est; in 
quod Imperator ipse profectus, occisus est in Ztannica Ponti, annum 
agens LXXV. 

Hunc excepit Florianus Augustus; qui regnavit menses m. Erat au- 
tem statura curta, crassus, recalvaster, colore candido, lippus, subsimus, 
capillitio mentoque camnescentibus, ingenii acutissimi. Persis hic bellum 


O 400 


, 


302 IOANNIS MALALAE 


Περσῶν, xol ὡς κατέρχεται ἐν Ταρσῷ, ἐσφάγη ὑπὸ τῶν Ἰδίων, 
ὧν ἐνιαυτῶν ξε΄. : 

Ἱπετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Φλωριανοῦ ἐβασίλευσεν Ἤλιος Πρό- 
oc ἔτη y καὶ μῆνας y. ἦν δὲ διμοιριαῖος, προγάστωρ, ἅπλό- 
ϑριξ, ἀσσόκουρος, δασυπώγων, μελάγχρους, πυῤῥακής, εὐόφϑαλ--δ 
uoc, σοφὸς πάνυ" ἐφίλει δὲ 10 Πράσινον μέρος. ἐν δὲ τῇ αὐ- 
τοῦ βασιλείᾳ. ἐπεκόσμησεν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ τὸ λεγόμενον 
JMovosiov, καὶ τὸ ἐν αὐτῷ Νυμφαῖον τὸ σιγματοειδές, γράψας 
ἐν αὐτῷ διὰ μουσαρίου τὸν "Qxsavóv. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς καὶ τὰς 
σιτήσεις τῆς αὐτῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας ἐκ τοῦ δημοσίου ἔταξεν, 10 

D ἵνα δωρεὰν παιδεύωσι διὰ ϑείας αὐτοῦ προστάξεως ϑεσπίσας. 

. Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Πρόβος ἐπολέμησε τοῖς Γότϑοις ἐν τῷ 
Σιρμίῳ: καὶ ἐν τῷ πολεμεῖν αὐτὸν ἐγένετο λιμὸς κοσμικὸς μέ- 
γας, xci μὴ εὑρεϑέντων ἀναλωμάτων ἐστασίασεν ὃ στρατός " 
καὶ ἐπελϑόντες ἔσφαξαν αὐτὸν ἐν τῷ Σιρμίῳ ὄντα ἐνιαυτῶν ν΄. 15 

O 40i  .JMerà δὲ τὴν βασιλείαν Πρόβου ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος 
Κᾶρος ἔτη β΄. ἦν δὲ κονδοειδής, εὔστηϑος, λευκός, ἁπλόϑριξ, 
μιξοπόλιος, ὕὑπόγλαυκος, πλάτοψις, εὔρινος, παχύχειλος, ὑπε- 
ρήφανος. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ὑπέταξε χώραν, ἥντινα 
ἐκάλεσε Καρίαν, ποιήσας αὐτὴν ἐπαρχίαν. ἐπεστράτευσε δὲφο 

E χατὰ Περσῶν, xol εἰσελϑὼν παρέλαβε τὰ Περσικὰ μέρη ἕως 
Κτησιφῶντος πόλεως, καὶ ὑπέστρεψεν. ἐτείχισε δὲ ἐν τῷ λιμίτῳ 


8. Μουσεῖον Ch., Moveíov Ox. — ibid. σιγματοειδής Ox. 9. αὖ- 
τὸ Ox. 29. λιμιτῷ Ox. 


intulit: per 'Tarsum vero iter faciens, a suis interficitur, annos natus 
LXV. 

Post Florianum imperavit Aelius Probus annos ru et menses 1. 
Erat hic statura justam superante, ventricosus, crine plano detonsoque, 
barba hirsuta, cute nigra, rufus, oculis pulchris, summe prudens. Factio- 
ni autem Prasinae studebat. Hic Musaeum, quod vocant, Antiochiae Ma- 
gnae, εὐ Nymphaeum, sigmatis forma extructum, adornavit; caelato ibi 
Oceano, opere Musivo. Insuper etiam Edicto Imperatorio jussit, uti ex 
aerario Publico Antiochensi, stipendia annua, pro juventute urbis, literis 
gratis instituenda, exhiberentur. 

Idem Imperator Probus bellum adversus Gothos in Sirmio habuit; 
quo tempore fames ingens per totum orbem grassata est. Annona autem 
deficiente, seditione in exercitu excitata, a militibus interfectus est, an- 
nos L. natus. 

Post Probum imperavit divinissimus Carus annos ri. Erat autem sta- 
tura brevi, pectore firmo, candidus, crine plano, subcanus, oculis subcae- 
siis, vultu lato, naso decoro, labiosus, superbus. Imperator iste regionem 
quandam subjugavit, quam in Provinciae formam redactam Cariam vo- 
cavit. Contra Persas etiam arma movit; eorumque regiones ad Ctesi- 
phontem usque urbem occupavit, Inde vero reversurus Castrum ibi in 


id 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 303 


᾿κάστρον,, ὅπερ ἐποίησε πόλιν, δοὺς αὐτῇ xal δίκαιον πόλεως, ὃ 
ἐχάλεσεν εἰς ἴδιον ὄνομα Κάρας. ὑποστρέψας δὲ ἐν Ῥώμῃ, 
ἐξῆλθεν ἐν ἄλλῳ πολέμῳ Οὕννους, καὶ ἐσφάγη ἐπὶ τῆς ὑπατείας 
ἸΠαξίμου καὶ Ἰανουαρίου, ὧν ἐτῶν E ἥμισυ. 

5 — Mer δὲ τὴν βασιλείαν Kágov ἐβασίλευσε Νουμεριανὸς “41Ὁ- 
γουστος ἔτη δύο. ἦν δὲ μακρός, λεπτός, ἁπλόϑριξ, μάκροψις, 
λεπτοχαράχτηρος, εὐπώγων, μιξοπόλιος, εἴρινος, εὐόφϑαλμος, με- 
λάγχροος. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας διωγμὸς χριστιανῶν μέ- 
yac ἐγένετο" ἐν οἷς ἐμαρτύρησεν ὃ ἅγιος Γεώργιος ὃ Καππάδοξ 

10 καὶ ὃ ἅγιος Βαβυλᾶς " ἦν γὰρ ἐπίσκοπος ᾿Αντιοχείας τῆς μεγάλης. 
χαὶ χατέφϑασεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Νουμεριανός, ἀπιὼν πολεμῆ-- 
σαι κατὰ Περσῶν. καὶ ϑέλων κατασκοπῆσαι τῶν χριστιανῶν τὰ 
ϑεῖα μυστήρια, ἐβουλήϑη εἰσελϑεῖν ἐν τῇ ἁγίᾳ ἐκκλησίᾳ, ὕπου 
συνήγοντο oí χριστιανοί, εἷς τὸ ϑεάσασθϑαι τί ἐστιν ἃ ποιοῦσι 

15 μυστήρια, ἀχούσας ὅτι κρυπτόμενοι τελοῦσι τὰς λειτουργίας αὖ- 
τῶν οἱ αὐτοὶ Γαλιλαῖοι. καὶ ἐλϑὼν πλησίον ἐξαίφνης ὑπηντή-- 
ϑη ὑπὸ τοῦ ἁγίου Βαβυλᾶ" καὶ ἐκώλυσεν αὐτόν, λέγων αὐτῷ 
ὅτι Π]εμιαμμένος ὑπάρχεις ἐκ τῶν ϑυσιῶν τῶν εἰδώλων" καὶ οὐ 
συγχωρῶ σοι ἰδεῖν μυστήρια ϑεοῦ ζῶντος. καὶ ἀγανακτήσας ὃ 

90 βασιλεὺς Νουμεριανὸς ἐφόνευσεν αὐτὸν εὐθέως. καὶ ἐξῆλϑεν 
ἀπὸ ᾿Αντιοχείας, καὶ ἐπεστράτευσε κατὰ Περσῶν" ἐν τῷ δὲ συγ- 
χροῦσαι αὐτὸν τὸν πόλεμον ἐπετέϑησαν αὐτῷ ot Πέρσαι, καὶ 


4. καὶ om. Ox, Eadem Ἰαννουαρίου. 


limitibus situm muro cinxit: datoque eidem Civitatis jure, a nomine suo 
Caras vocavit. Romam deinde reversus, belloque alio adversus Hunnos 
suscepto, interfectus est; Maximo et Januario Coss. annos Lx. cum se- 
misse natus. 

Hunc excepit Numerianus Augustus, ef regnavit annos m. Erat hic 
procerus, gracilis, crine lento, facie longa tenuique, barbatus, subcanus, 
naso decoro, oculis pulchris, colore nigro. Hujus sub Imperio, Christiani 
cmm Persecutionem perpessi sunt: quo tempore martyrium subierunt S. 
rgius Cappadox et S. Babylas: erat enim hic Episcopus Antiochiae 

agnae. ; 

Numerianus enim Imperator, expeditione in Persas suscepta, [per 
Antiochiam] iter faciens, et Christianorum sacra Mysteria inspiciendi de- 
siderio captus; Ecclesiam Sanctam, ubi Christiani congregati fuerunt, uti 
cujusmodi eorum essent Mysteria intelligeret, ingredi voluit: Audierat 
enim, Galilaeos in occulto, Litanias suas celebrare.  Propius autem ac- 
cedenti occurrebat S. Babylas, ingressum ejus prohibens, verbis hisce: 
»; 4t ego non sinam te, Idolothytis conspurcatum, in Mysteria Dei viven- 
tis introspicere.* Ad hoc indignatus Numerianus Imperator, eum absque 
mora neci tradidit. Antiochia deinde discedens adversus Persas proficisci- 
tur. Persae autem, praelio cum eo commisso, graviter ei incubuerunt ; 


V 130 
O 402 


B 


O 403 


304 IOANNIS MALALAE 


ἀνεῖλαν τὸ πολὺ πλῆϑος τῆς βοηϑείας αὐτοῦ, καὶ ἔφυγεν ἐν Κά- 
quic τῇ πόλει" καὶ φοσσεύσαντες οἱ Πέρσαι παρέλαβον αὐτὸν 
αἰχμάλωτον, xci εὐθέως ἐφόνευσαν αὐτόν" xol ἐκδείραντες τὸ 
δέρμα αὐτοῦ ἐποίησαν ἀσκόν, xul σμυρνιάσαντες ἐφύλαξαν 

C αὐτὸν dg ἰδίαν δόξαν" τὸ δὲ λοιπὸν πλῆϑος αὐτοῦ κατέχοψαν. 5 
τελευτᾷ δὲ ὃ βασιλεὺς Νουμεριανὸς ὧν ἐνιαυτῶν Ad. 

ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Νουμεριανοῦ ἐβασίλευσε ἹΚαρῖνὸς 
«“ὔδγουστος ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔτη β΄. ἦν δὲ κονδοειδής, παχύς, 
πλάτοψις, λευκός, οὐλόϑριξ, ἀναφάλας, σπανός, μεγαλόψυχος. 
ἐφίλει δὲ τὸ Πράσινον μέρος. 10 

Ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, ἐπεστράτευσε χατὰ Περσῶν εἰς 
ἐχδίκησιν τοῦ ἰδίου αὐτοῦ ἀδελφοῦ Νουμεριανοῦ" καὶ περιεγέ- 
vevo αὐτῶν κατὰ κράτος. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐτελεύ-- 
τήσαν οἱ ὅγιοι Κοσμᾶς καὶ Ζαμιανὸς τῷ τρόπῳ τούτῳ, φϑο- 

D νηϑέντες ὑπὸ τοῦ ἰδίου αὐτῶν ἐπιστάτου. ἦσαν γὰρ Ἰατροὶ τὴν 15 
ἐπιστήμην, ἠγαπῶντο δὲ ὑπὸ τοῦ βασιλέως Καρίνου, ὧς ποιοῦν-- 
O 404 τες ἰάσεις" συνέβη γὰρ τοῦτο γενέσϑαι τῷ αὐτῷ Καρίνῳ βασιλεῖ. 
μετὰ τὸ συγκροῦσαι τοῖς Πέρσαις καὶ τὰς ἐπάνω ἐνέγκαι καὶ xó- 
ψαι ἐξ αὐτῶν ἄπειρον πλῆϑος χειμῶνος βαρυτάτου γενομένου 
ἤτησαν οἱ Πέρσαι μηνῶν τριῶν ἔνδοσιν γενέσϑαι" καὶ διὰ τὸ ἐπα-- 20 
χϑὲς τοῦ χειμῶνος φειδόμενος τοῦ ἰδίου στρατοῦ, ὡς κοπωϑέντι, 
ἐνέδωχε τῶν τριῶν μηνῶν τὴν αἴτησιν τῆς εἰρήνης. καὶ λαβὼν 
τὸ ἴδιον πλῆϑος ἦλϑεν ἐπὶ τὴν λεγομένην χώραν τῶν Κυρηστικῶν, 


29. Κηρυστικῶν Ox. "Vid, Ch. annotationem. 


maximaque exercitus Imperatorii parte excisa; ipse fuga in Caras evasit. 
Persae vero urbem obsidione cingentes, captivum eum habuerunt; meci- 
que statim traditum, excoriarunt: detractamque ei pellem in utrem ef- 
iormarunt: unguentisque conditam gloriae causa asservarunt: Reliquum 
vero quod fuit exercitus ejus penitus delerunt. Numerianus autem lmpe- 
rator e vivis excessit annos natus XXXVI. 

Post Numerianum imperavit Carinus Augustus, frater ejus, annos m. 
Erat autem statura curta, crassus, vultu lato, candidus, crine crispo, re- 
calvaster, parcus, magnanimus: Factioni autem Prasinae studebat. 

Hic, suscepto Imperio, absque mora Persis bellum intulit, Numeriani 
fratris in Vindictam: eosque penitus profligavit. Eodem imperante, San- 
cti illi, Cosmas et Damianus, domino suo invisi, neci traditi sunt, hoc 
modo. Erant hi professione Medici; quos Imperator etiam, ob curatio- 
nes ab eis effectas, magni habuit: cui etiam ipsi hujusmodi quid contige- 
rat. Post Persas praelio devictos et infinitam eorum multitudinem exci- 
sam, Persae trium men:ium inducias petierunt. Imperator itaque, ob 
hyemis intemperiem, exercitus etiam sui bellis attriti rationem habens, 
conditiones pacis in tres menses concessit. Ipse interim in Cyrrhesticam, 
quam vocant, regionem contendit, ob exercitum suum reficiendum et ut 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 805 


βουλόμενος καὶ τὸν ἴδιον στρατὸν ἀναπαῦσαι καὶ τοὺς πληγάτους 
ϑεραπευϑῆναι. ἐλθόντος δὲ αὐτοῦ ἐν τοῖς Κυρηστιχοῖς ἐν τῷ 
χειμῶνι, κἀκεῖ αὐτοῦ διάγοντος καὶ τὰ τοῦ πολέμου τραχκταΐζοντος, E 
y à 0» ier ce v3 ὦ 4 
συνέβη ἐξαίφνης τὴν ὄψιν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω στραφῆναι. xoi 
δ πολλῶν ἰατρῶν ἀκολουθούντων τῷ αὐτῷ βασιλεῖ καὶ μηδὲν αὖ-- 
^ ? , , € - , 5 3 2 ^ 
τὸν ὠφελησάντων, ἐχελεύσϑησαν ot τῆς χώρας ἰατροὶ εἰσελϑεῖν 
πρὸς τὸν βασιλέα, ὡς εἰδότες τοὺς ἀέρας τῆς ἑαυτῶν χώρας. ἐν 
οἷς εἰσῆλϑε καὶ ὃ ἐπιστάτης τῶν ἁγίων Κοσμᾶ καὶ Ζαμιανοῦ πρὸς 
. τὸν βασιλέα, καὶ συνεισῆλθαν ἅμα αὐτῷ οἱ ἅγιοι. xol μηδὲν V. 1381 
10 δυνηϑέντων τῶν ἰατρῶν ὠφελῆσαι τὸν βασιλέα ΚΚαρῖνον, οἵ ἅγιοι Ὁ 405 
Κοσμᾶς καὶ Ζαμιανὸς λαϑραίως διελέχϑησάν τισι τῶν μεγιστά-: 

- [1] , 2 * , c 
γῶν τοῦ βασιλέως ἵνα ἰάσωνται αὐτόν. καὶ εἰσηνέχϑησαν oi 
ἅγιοι τῷ βασιλεῖ ἐν νυκτὶ καὶ αὐτοὶ ἰάσαντο αὐτὸν διὰ τῆς ἰδίας 

- S. 3. /— e T € » 
προσευχῆς, καὶ ἐπίστευσεν αὐτοῖς, λέγων ὅτι Οὕτοι οἱ ἄνϑρω-- 

16 ποι δοῦλοι τοῦ ϑεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσί. καὶ ὑγιάνας καὶ ἀποκα-- 
εὐ - 
τασταϑεὶς ὡς ἦν τὸ πρῴην εἶχεν αὐτοὺς ἐν τιμῇ καὶ πάντες οἱ με-- 
γιστᾶνες αὐτοῦ. παρακληϑεὶς δὲ mag αὐτῶν τῶν ἁγίων, ἐποίη-- 
σὲν εὐθέως ϑείαν αὐτοῦ διάταξιν εἰς πᾶσαν τὴν Ῥωμαϊκὴν noA 
τείαν, ὥστε μηδένα τῶν λεγομένων χριστιανῶν ὑπομεῖναί τι κα-- 
20xóv, μήτε δὲ χκωλύεσϑαι ϑρησκεύειν ὡς βούλονται. 


'O δὲ ἐπιστάτης αὐτῶν εἰσαχϑεὶς ἀπὸ τῶν ἄλλων ἀξιωματι-: B 
κῶν ἰατρῶν τῶν ἀκολουϑούντων τῷ αὐτῷ βασιλεῖ, καὶ ἑωρακὼς 
* WES S disco 3:4 ^ 15 c M * PPS. 
τὴν πρὸς τοὺς ἁγίους ἀγάπην, ἣν εἶχεν ὃ βασιλεὺς πρὸς αὐτούς, 


2. Κηρυστικοῖς Ox. Sic et p. seq. v. 2. 11. λαϑρέως Ox. 


vulnerati sanarentur. Ubi per hyemem commorantt, quaeque ad bellum 
spectabant, pertractanti, subito accidit faciem ejus in aversum detorqueri. 

mque ii, qui plurimi eum sequebantur, Medici nihil omnino profice- 
rent, regionis illius Medici ad Imperatorem vocati sunt; ut qui regionis 
suae aéris vim penitus introspectam haberent. Quos inter ad Imperato- 
rem accesserant cum domino suo Sancti illi, Cosmas et Damianus. Cum- 
que in Imperatore sanando frustra fuissent Medici omnes; Sancti, Cosmas 
et Damianus, quosdam ex Primoribus Imperatoris clanculum alloquuti, ro- 

bant, uti eum sanandi licentiam ipsi haberent. Per noctem itaque 

tromissi Sancti hi, precibus suis Imperatorem sanabant: qui fidem dein- 
ceps eis habens, dicebat; ,,Homines isti Servi sunt Dei altissimi.'* Im- 
perator itaque, pristinae sanctitati restitutus, Sanctos hosce et ipse, et 
ET ejus, in honore habuerunt. Quin et rogatu eorum divino suo 
Edicto per totum Imperium Romanum protinus promulgato, cavebat; ne 
re deinceps Christianos, quos vocant, violaret, aut a cultu suo prohi- 

et. 


Caeterum eorum Dominus, ubi intellexerat quanto Sanctos hosce amo- 
re prosequebatur Lmperator; a Primariis Medicis Imperatoris in id addu- 
Ioannes Malalas. 20 


306 IOANNIS MALALAE 


φϑονῶν αὐτοῖς ἐκαρτέρησε. καὶ μετὰ τὸ ἐξελϑεῖν τὸν αὐτὸν fla- 
σιλέα Καρῖνον ἐκ τῶν Κυρηστικῶν εἰς τὰ Περσικὰ δόλῳ ὃ ἐπι- 
στάτης τῶν ἁγίων Κοσμᾶ καὶ ΖΦίαμιανοῦ λαβὼν αὐτοὺς μετὰ τῶν 
ἰδίων αὐτοῦ ἀνθρώπων ἐν τοῖς ὄρεσιν ἐχκρήμνισεν αὐτούς, ὡς ὕν-- 
τας ἐκ τοῦ δόγματος τῶν χριστιανῶν, καὶ οὕτως οἱ δίκαιοι ἐτε- 5 
λειώϑησαν. 
- , - - -“ 
Ο 406 Ἔν δὲ τῷ μέσῳ χρόνῳ τοῦ πολέμου ὃ αὐτὸς Καρῖνος τελευτᾷ 
ἰδίῳ ϑανάτῳ, ὧν ἐνιαυτῶν λβ΄. 
C ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Καρίνου ἐβασίλευσε ΖΦιοκλητιανὸς 
- 3 t. 
ἔτη x καὶ μῆνας 9'. ἦν δὲ μακρός, λεπτός, ξήροψις, 0Lonó-10 
λιος τὴν χάραν καὶ τὸ γένειον, λευχὸς τῷ σώματι, γλαυκός, πα- 
$7 , ω OGMHUTIS , 
χύρινος, ὑπόχυρτος, μεγαλόψυχος πάνυ καὶ φιλοκτίστης. ἀνη- 
γορεύϑη δὲ βασιλεὺς ἐπὶ τῆς ὑπατείας Βάσσου καὶ Κυντιανοῦ. 
2 Ν ^ - ? - ᾿ , 3« , é - ^ 
Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐγένετο σκότος μέγα πᾶσαν τὴν 
ἡμέραν" μετὰ δὲ τρία ἔτη τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐποίησε Καίσαρα 15 
τὸν υἱὸν αἰτοῦ lMa£uuavóv τὸν καὶ “Ερχουλλιανόν, τῶν δὲ 
Περσῶν κινησάντων ὑπλισάμενος ὃ “Πιοχλητιανὸς ἐπεστράτευσεν. 
ce -“ “ L ^ , - 3. «. 2 , M 
ἅμα τῷ αξιμιανῷ. καὶ φϑασάντων τῶν αὐτῶν -Αντιόχειαν τὴν 
μεγάλην, ἔπεμψεν ὃ αὐτὸς Ζιοκχλητιανὸς ΠΠαξιμιανὸν τὸν Καί- 
D cago κατὰ Περσῶν καὶ ἔμεινεν ὃ αὐτὸς Διοκλητιανὸς ἐν Avr 20 
ιν» 5. , , c M 
χείᾳ. καὶ ἔχτισεν ἐκεῖ παλάτιον μέγα, εὑρὼν ϑεμελίους τεϑέντας 
πρῴην μὲν ὑπὸ Γαλλιηνοῦ τοῦ καὶ “Τικιννιανοῦ, ἔκτισε δὲ ὃ αὖ- 
9. δόλῳ Ch., δόλου Ox. 4. ἐκρήμνισεν Ch,, ἐκρέμνισεν Ox. 
16. τὸν καὶ Ἑρκουλλιανόν] .,"EgxovAwg aliis omnibus, tam Grae- 


cis, quam Latinis, atque etiam Nostro infra dictus est.'* Ch. V. 
. p. 133. C. 


ctus summe eos invisos habuit: Quam primum vero Imperator ex Cyrre- 
stica regione in Persidem discesserat, servis suis stipatus, per dolum San- 
ctos illos ad montes abductos, tanquam Christiani dogmatis sectatores, 
praecipites dedit. 'l'alem itaque vitae exitum Justi hi habuerunt. 

Imperator autem Carinus, medio belli tempore, naturae concessit, an- 
nos natus. xXXII. 

Carinum excepit Diocletianus; qui imperavit annos xx, et menses Ix. 
Erat hic procerus, gracilis, facie macilenta, capite, barbaque canus, co- 
lore corporis pallente, oculis caesiis, naso crasso, subcurvus, summe ma- 
£nanimus, aedificandique studiosissimus, Imperator vero designatus est, 
Basso et Quintiano Coss. ; 

Hoc Imperante, tenebrae profundae per diem integrum orbi incu- 
buerunt. "Tertio autem imperii ànno exacto, Maximianum filium, qui et 
Herculianus, Caesarem creavit. Persis autem arma sumentibus, Diocletia- 
nus, cum Maximiano, in eos profectus est. Per Antiochiam vero magnaimn 
facto itinere, Diocletianus, Maximiano contra Persas misso, ibidem com- 
moratus est: ubi etiam Palatium ingens extruxit, inventis ibi jactis olim 
a Gallieno: Licinniano fundamentis. Balheum etiam Publicum urbis in 
planicie extruxit, prope Circum veterem; «quod Diocletianum vocavit, 


CHRONOGRAPHTIA. L. ΧΗ. 307 


τὸς Ζ4ιοκλητιανὸς καὶ δημόσιον λουτρὸν εἷς τὴν πεδιάδα, πλησίον O 407 
- € - et 3 f ^ , » 1 
TOU παλαίου ἱππικοῦ, ὅπερ ἐχάλεσε τὸ Ζ)Πηοκλητιανόν. ἔκτισε δὲ 
καὶ ὡρεῖα λόγῳ ἀποθϑέτων σίτου" καὶ μέτρα δὲ σίτου πᾶσιν ἔδω-- 
» , Y , ^ ^ * , 
xe xul τῶν πιπρασχομένων ἄλλων πάντων διὰ τὸ μὴ ἐπηρεάζε-- 
5 σϑαΐί τινα τῶν ἀγοραίων ἀπὸ τῶν στρατιωτῶν" ἔκτισε δὲ καὶ τὸ 
στάδιον τὸ λεγόμενον ἐν 4΄άφνῃ διὰ τοὺς ᾿Ὀλυμπικοὺς καὶ τοὺς 
λοιποὺς ἀγωνιστάς, ὥστε μὴ ἀπιέναι ἐν κοτρίγαις καὶ στεφανοῦ-- 
σθαι ἐν ᾿Τργυρῷ ποταμῷ, ἀλλὰ μετὰ τὸ ἀγωνίσασϑαι πάντας ἐν 
᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἀνιέναι αὐτοὺς ἐν τῇ λεγομένη ΦΙάφνῃ, καὶ E 
ὦ - , c - 2 , -2 m 
10 μὴ ἵνα τοσοῦτον διάστημα 0000 ἀπέρχωνται ἐν τῷ 2149yvod mo- 
ταμῷ ἐν κοτρίγαις τῆς Κιλικίας, καὶ ot ᾿Ολυμπικοὶ καὶ ot ᾿ζἌντιο-- 
χεῖς ἀπιόντες κατὰ τὸ Ὀλύμπια, καϑὼς καὶ ἐν τῇ ϑείᾳ αὐτοῦ 
, - 
διατάξει ἐχέλευσεν ἐν ΖΙάφνῃ δαφνοῦσϑαι τοὺς ἀγωνιζομένους ἐν 
τῷ ἀγῶνι τῶν ᾽᾿Ολυμπίων. ἔκτισε δὲ ἐν αὐτῷ τῷ σταδίῳ Ζάφνης 
15 ἱερὸν Ὀλυμπίου Διός, καὶ ἐν τῇ σφενδόνῃ oU αὐτοῦ σταδίου 
ἔχτισεν ἱερὸν τῇ Νιεμέσει. ἀνενέωσε δὲ καὶ τὸ τοῦ ᾿πόλλωνος ἵε-- V 132 
, - 
Qóv, κοσμήσας διαφόροις μαρμάροις. ἔκτισε δὲ καὶ τῇ Ext; O 408 
^ , Li *- » » , * , 
ἱερὸν χαταχϑόνιον βαϑμῶν r5. ἔκτισε δὲ ἐν ΖΔΙάφνῃ καὶ noAd- 
, D - , 
τιον εἷς τὸ τοὺς ἀνιόντας βασιλεῖς ἐκεῖ καταμένειν, ἐπειδὴ πρῴην 
90 εἰς τὸ ἄλσος ἐποίουν παπυλεῶνας καὶ κατέμενον. ἔχτισε δὲ καὶ 
φαβρικὰς τρεῖς πρὸς τὸ χατασχευάζεσϑαι ὅπλα τῷ στρατῷ. 
ἔχτισε δὲ καὶ ἐν ᾿δέσῃ φαβρικὰ διὰ τὸ τὰ ὅπλα ἐγγὺς χορηγεῖ-- 
MN. , Y 2v E 3 , 
σϑαι" ὡσαύτως δὲ xol ἐν ΖΙαμασκῷ ἔχτισε φαβρικά, ἐννοήσας 


8. ἀποϑετῶν Ox. 10. μὴ ἵνα] ἵνα uz? 18. δαφνοῦσϑαι] 
» Forte στεφανοῦσϑαι.““ Ch. 16. ΝΝεμέσει Ch., Neuéog Ox. 


Horrea quoque, pro frumentis condendis, extruxit: mensuris etiam fru- 
menti, aliorumque venalium omnium publice constitutis: ne, qui mercatu- 
ram exercerent, a milite damno aliquo afficerentur. Stadium quoque, 
quod vocant, in Daphne extruxit, propter Olympicos aliosque Agonistas ; 
scilicet ne quadrigis vecti, ad Argyrum fluvium proficisci tenerentur, ad 
Coronationem: post certamina Antiochiae magnae finita, Daphnem pete- 
rent; neque in posterum tantum itineris intervallum emetirentur, ad Ar- 

m fluvium quadrigis devecti Cilicibus, Antiochenses, quique in Olym- 
picis Agonistae fuissent, Post ludos itaque finitos, juxta Edictum Impe- 
ratorium, Daphnem deinceps petebant, uti ibi coronarentur. Condidit 
etiam, in hoc Daphnes stadio, fanum Jovis Olympii: et in ejusdem stadii 
funda, templum Nemesi erexit. Apollinis quoque fanum instauravit; va- 
risque Marmoribus exornavit. 'Templum etiam subterraneum Hecate sa- 
cravit; in quod per gradus cccnxv descendebatur. Palatium insuper in 
Daphne extruxit; ubi Imperatores, illuc adventantes commorarentur: cum 
antea tentoriis solum, ad Lucum defixis, uterentur. Quinetiam fabricas ibi 
erexit, in quibus arma, in exercitus usum, fabricarentur, Edessae etiam 
fabricas erexit, uti armamenta belli ad manum haberent. Similiter etiami 
in Damasco fabricas extruxit; ob frequentes Saracenorum incursiones. 


" 


308 IOANNIS MALALAE 


᾿ τὰς ἐπιδρομὰς τῶν Σαρακηνῶν. ἔκτισε δὲ καὶ ἐν Idrrioysl MÓ- 
νηταν, ὥστε χαράσσεσϑαι ἐκεῖ νομίσματα " ἦν γὰρ ἡ αὐτὴ IMó- 

B varo ἀπὸ σεισμοῦ καταστραφεῖσα" χαὶ ἀνενεώϑη. ἔκτισε δὲ καὶ 
λουτρόν, ὅπερ ἐκάλεσε συγκλητικόν, ὁμοίως δὲ καὶ ἄλλα y 
λουτρά. 5 

ὋὉ δὲ Καῖσαρ Ἰϊαξιμιανὸς ἀπελϑὼν κατὰ Περσῶν καὶ νιχή-' 
σας αὐτοὺς κατὰ κράτος ἐπανῆλϑεν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, λαβὼν αἰχιιά-: 
Acrov τὴν τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν γυναῖχα, ἐκείνων φυγόντων 
μετὰ ὀλίγων ἀνδρῶν εἰς τὸ Ἰνδολίμιτον, τοῦ πλήϑους αὐτῶν ἀνά-- 
λωθέντος. ἡ δὲ βασίλισσα τῶν Περσῶν ᾿ρσανὴ ᾧκησεν ἐν z1á-10 

O 409 φνῃ φυλαττομένη κατὰ κέλευσιν τοῦ βασιλέως Ρωμαίων ΦΙιοκλη-- 
τιανοῦ μετὰ τιμῆς ἐπὶ χρόνων. καὶ μετὰ ταῦτα πάκτων εἰρή-- 
γῆς γενομένων ἀπεδόϑη Πέρσαις τῷ ἰδίῳ αὐτῆς ἀνδρί, φυλαχϑ εἴ-- 
rd 
σα μετὰ τιμῆς. 

C Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ δωρεαὶ παρεσχέϑησαν παρὰ τοῦ βάσι- 15 
λέως πάσῃ τῇ Ῥωμαίων πολιτείᾳ ὑπὲρ τῶν ἐπινικίων. | 

ἜἜχτισε δὲ xol dg và λίμιτα. κάστρα ὃ αὐτὸς Ζιοκλητιανὸς | 
ἀπὸ τῆς iyónrov ἕως τῶν Περσικῶν ὅρων, τάξας ἐν αὐτοῖς | 
στρατιώτας λιμιτανέους, προχειρισάμενος καὶ δοῦκας κατὰ ἐπαρ- 
χίαν ἐνδοτέρω τῶν κάστρων καϑέζεσϑαι μετὰ πολλῆς βοηϑείας 90 
πρὸς παραφυλακήν. καὶ ἀνήνεγκαν τῷ βασιλεῖ καὶ τῷ Καίσαρι 
στήλας ἐν τῷ λιμίτῳ τῆς Συρίας. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἐτυράννησαν οἱ «Αϊγύπτιοι καὶ ἐφόνευ-- 
σαν τοὺς ἄρχοντας αὑτῶν. καὶ ἐπεστράτευσε κατ᾽ αὐτῶν ὃ αὖ-- 

9. Ἰνδολιμιτὸν Ox. 


Antiochiae etiam Monetarum officinam, qua nummi cuderentur, terraemo- 
tibus collapsam, redintegravit. —Balneum etiam, praeter alia tria a se 
condita, quartum quoque extruxit, quod Senatorium nominavit. 

Maximianus interim Caesar, Persis penitus debellatis, Antiochiam re- 
vertitur; Captivam secum ducens Persici regis uxorem: quam paucis sti- 
pon, (exercitu reliquo funditus deleto, ) ad Indiae limites, una cum 

ege Marito fugientem , assecutus fuerat. Regina autem Persarum, Ar- 
sane, Diocletiani Romani Imperatoris jussu, in Daphne annis aliquot, omni 
cum honore custodiebatur. Post vero, pacis conditionibus invicem initis, 
Regina, in Persidem missa, conjugi suo restituta est. 

Eodem tempore Imperator, ob partam victoriam, ubique per impe- 
rium Romanum Largitiones distribuit. 

Idem Diocletianus Castra passim per confinia extruxit, ab Aegypto 
usque ad fines Persicos; collocatis ibi Limitaneis militibus, Ducibus etiam 
per provincias constitutis, qui Castris hisce cum armata manu insidentes, 
loca custodirent. Imperatori itaque et Caesari stativas ubique per con- 
finia Syriae posuerunt. 

Sub hoc tempus Aegyptii in Praefectos suos insurgentes, eos interfe- 
cerunt, Imperator itaque in eos arma movit, Alexandriamque Magnam 


CHRONOGRAPHIA. EL. ΧΗ. 309 


* , ^ , , » 4, , ^ ’ J 
τὸς “:οκλητιανύς, καὶ ἐπολέμησεν ἐν ““λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ, no- 
3 ^ * , , bI ^ 
“λιορχήσας αὐτὴν καὶ ποιήσας φοσάτα, χόψας τὸν ἀγωγὸν xoi D 
στρέψας αὐτὸν ἀπὸ τοῦ λεγομένου Κανώπου καὶ παρέχοντα χρῆ-- 
- , . 4 N 
σιν τῇ πόλει. παραλαβὼν δὲ ᾿“λεξάνδρειαν ἐνέπρησεν αὐτήν" 
- » -— v -Ὁ c b] ^ - , 
5 εἰσῆλϑε δὲ iv αὐτῇ ἔφιππος, τοῦ ἵππου αὐτοῦ περιπατοῦντος éná- 
- , ? 3 ᾿ , - 4 ^ , 
v0 τῶν Aspen puit δὲ ἀελέύσοις τῷ ἐξπεδίτῳ μὴ φείσασϑαι 
— € , ^ 
TOU φονεύειν, ἕως οὗ ἀνέλϑῃ τὰ ὕματα τῶν σφαζομένων ἕως τὸ Ὁ 410 
, - tl - 
γόνυ τοῦ ἵππου ov ἐχκάϑητο. συνέβη δὲ κατὰ κέλευσιν 9200 πλη- 
σίον τῆς πόρτας εἰσελϑόντος αὐτοῦ τὸν ἵππον ἐν ᾧ ἐκάϑητο ὃ 
10 βασιλεὺς πατῆσαι λείψανον ἀνθρώπου καὶ χονδάψαντα εἰς αὐτὸ 
γονατίσαι καὶ αἱματωϑῆναι τὸ γόνυ τοῦ ἵππου" καὶ προσεσχηκὼς 
ἔδωκεν ἰνδουλγεντίας, καὶ ἐπαύσαντο οἱ στρατιῶται κόπτοντες τοὺς 
πολίτας ᾿““λεξανδρείας. καὶ ἀνέστησαν οἱ αὐτοὶ ᾿““λεξανδρεῖς στή-- E 
- - J € 
λην χαλκῆν τῷ ἵππῳ ὑπὲρ εὐχαριστίας " ὅστις τόπος οὕτως Óvo- 
, et - , € c - à» , 
15 μάζεται ἕως τῆς σήμερον ὃ ἵππος ZhioxXgrivot. καὶ ἔκτοτε ἐχρη- 
, - « - 
μάτισεν ὀνομάζεσθαι πρῶτον ἔτος L4At&avógelacg. ἔστιν οὖν ἐξ 
- 4 € p D 
ἐχείνου τοῦ yo0vov ὃ χρηματισμὸς τῆς πρὸς Ziynrov ᾿4λεξαν-- 
δρείας. 
Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἀνεφάνη τις Maviyotoc ἐν Ρώμῃ 
20773) πόλει ὀνόμοτι Βοῦνδος " ὅστις ἀπέσχισεν ἐκ τοῦ δόγματος τῶν V. 188 
* » 34 ^ , e qu 
ἸΠανιχαίων, παρεισαγαγὼν ἴδιον δόγμα καὶ διδάσκων ὅτι ὃ ἀγα- 
Sóc ϑεὸς ἐπολέμησε τῷ πονηρῷ καὶ ἐνίκησεν αὐτόν, xoi δεῖ τὸν 
νικητὴν τιμᾶν. ἀπῆλϑε δὲ καὶ ἐν Περσίδε διδάσκων. ὅπερ δό- 


9. εἰσελϑότος Ox., εἰσελθόντος Ch. 12. ἐνδουλγεντίας Ch., ii- 
δουλπεντίας Ox. ^ 22. τὸν] τὴν Ox. 


obsidione cinxit: et fossa egesta, rescissoque qui ibi urbis in usum erat, 
aquaeductu, cursuque aquarum per aliam a Canopo viam diverso, urbem 
tandem cepit, captamque incendiis vastavit. Imperator autem, equo insi- 
dens, urbem ingressus est; equo interim occisorum cadavera calcante. 
Exercitui vero in mandata dederat, uti non prius a caedibus abstinerent, 
quam ad equi cui insidebat genua sanguis occisorum pertingeret. Conti- 
ga autem, (Deo ita volente,) Imperatore urbem ingrediente, a Portis 
dpsis non procul, equum ejus, dum per cadavera incedit, trunco hominis 
impingere; equique, ex casu illo labascentis, genu sanguine tinctum esse. 
Quo viso, imperator militem repressit; et venia data non ulterius in Ale- 
xandrinos saevire permisit. Alexandrini itaque statuam aeream Equo gra- 
ti posuerunt; locumque eum, Diocletiani Equum, usque adhuc appellant. 
Insuper etiam Alexandrini annum suum primum exinde numerabant. Hoc 
itaque initium est Aerae Alexandrinorum in Aegypto. 

Hujus sub imperio, prodiit Romae Manichaeus quidam, nomine Bun- 
dus: qui negiectis Manichaeorum Placitis, Dogmata sua invexit. ,,Doce- 
bat hic, Bonum Deum cum malo bellum habuisse; Malumque a Bono su- 
peratum; honorem proinde Victori tribuendum. In Persidem quoque 


810 IOANNIS MALALAE 


γμα ἸΠανιχαϊκὸν παρὰ Πέρσαις καλεῖται κατὰ τὴν αὐτῶν γλῶσ- 
σαν τὸ τῶν ΖΔαρισϑενῶν,. ὃ ἑρμηνεύεται τὸ τοῦ ἀγαϑοῦ.. 


Ο 411 -. 'O δὲ αὐτὸς Ζιοκχλητιανὸς βασιλεὺς ἐποίησε διωγμὸν χριστια-- 
γῶν" καὶ ἐτιμωρήϑησαν πολλοὶ μαρτυρήσαντες, ἐν οἷς ἐμαρτύ- 
gos καὶ ὃ ἅγιος ἸΠ]ηνᾶς" καὶ αἱ ἐκκλησίαι δὲ καϑῃρέϑησαν, καὶδ 
ἀπειλαὶ δὲ καὶ φόβος ἦν πολύς. 


Β Ἐν δὲ τῷ χρόνῳ τῶν Ὀλυμπίων κατέφϑασεν ἐν ᾿Δντιοχείᾳ ὃ 
αὐτὸς βασιλεὺς ΖΔιοκλητιανός, ἐλϑὼν ἐξ «Αἰγύπτου. xol τοῦ 
᾿Ολυμπιχοῦ ἀγῶνος μέλλοντος ἐπιτελεῖσϑαι, ἐφόρεσε τὸ σχῆμα τὸ 
τοῦ ἀλυτάρχου ὃ βασιλεὺς Ζ᾽ιοκλητιανός. τὴν δὲ στολὴν ὃ ἀλύ- 10 
ταρχος ἄσπρον δλοσηριχὸν ἐφόρει" ὃ δὲ βασιλεὺς ἀντὶ τοῦ ἄσπρου 
ἐφόρεσε πορφυροῦν, τὰ δὲ ἄλλα πάντα ὡς ἦν ἔϑος τῷ ἀλυτάρχῃ 
φορεῖν, xgurüv τὴν ἱερὰν ῥάβδον καὶ προσκυνῶν τὸν δῆμον, 
ἐθεώρησε τὸν Ὀλυμπικὸν ἀγῶνα τὰς νενομισμένας πάσας ἡμέρας. 
καὶ ἐκ τῶν ἀξιωματικῶν αὐτοῦ κατήρχοντό τινες ἐν τοῖς Ὀλυμπι- 15 
xoig ἀγῶσιν ἐπιδεικνύμενοι ἀρετῆς χάριν" καὶ οἱ μὲν ἐπάλαιον, 

C οἱ δὲ ἐπύκτευον, οἱ δὲ ἐπαγχρατίαζον, οἱ δὲ ἔτρεχον" καὶ τοῖς νε- 
κῶσι παρεῖχε σάκρας καὶ πᾶσι πολλὰ ἐφιλοτιμήσατο" καϑὼς 41ο-- 

O 412 μετιανὸς ὃ σοφώτατος συνεγράψατο. καὶ ἀλυτάρχης ἐν ᾿άντιο-- 
χείᾳ ὃ αὐτὸς Ζ]οκλητιανὸς xal ἀποϑέμενος τὸ βασιλικὸν σχῆμα 20 


€ 


x«i μετὰ τὸ πληρῶσαι τὰ ᾿Ολύμπια οὐχ ἑἵΐλετο βασιλεῦσαι, A 
yo» ὅτι ᾿“πεϑέμην τὴν βασιλείαν καὶ ἐφόρεσα σχῆμα τοῦ ἀϑα- 


19. Fort. ἀλυταρχήσας. 


profectus, ibi etiam dogmata sua disseminavit. Manichaeorum vero do- 
£ma hoc Persae, idiomate suo, Daristhenorum vocant: quasi dicas, Dei 
Boni dogma. 

Idem Diocletianus Imperator Christianos persecutus est; quorum mul- 
ti Martyrio coronati sunt: inter quos fuit Sanctus Menas, Quin et tem- 
pla eorum a fundamentis eversa sunt: graves insuper minae, terroresque 
Christianis incussi. 

Olympicis autem appropinquantibus, Imperator Diocletianus, ex Ae- 
£ypto Antiochiam venit: Ludisque celebratis, ipse Alytarchae habitum 
suscepit. Moris autem erat, ut Alytarcha stolam albam, holosericam ge- 
staret: imperator vero, pro alba, purpuream sibi sumpsit; in caeteris 
habitum Alytarchae per omnia referebat: sacramque manu ferens virgam, 
et populum pro more veneratus, per dies constitutos omnes, Olympica 
Certamina spectabat, Itaque ex Óptimatibus etiam ejus nonnulli eo ad 
Certamina convenerunt, virtutis suae specimina exhibituri: quorum hi pa- 
laestra, illi pugilatu, alii Pancratio, cursu vero alii decertabant. ^ Victo- 
ribus autem: Sacras dedit; omnibusque munera affatim dispertivit, uti sa- 
pientissimus Dometianus haec scripta reliquit. Diocletianus autem Alytar- 
cha Antiochiae factus, Imperatorium habitum deposuit: nec amplius, fini- 
üs Olympicis, Imperatorio fungi munere voluit; dicens: Imperio memet 


CHRONOGRAPHTIA. L. XII. 311 


γάτου Zhóg. καὶ ἔκτοτε ἔμεινεν οὕτως. τελευτᾷ δὲ ἰδίῳ Savd- 
19, ὧν ἐνιαυτῶν of. » 

IMerà δὲ τὸ ἀποϑέσϑαι τὸν Ζιοχλητιανὸν τὴν βασιλείαν ἐβα-- 
σίλευσε ΠΠαξιμιανὸς ὃ καὶ ἐπίκλην Ἑρκούλιος ἔτη ιϑ΄. καὶ ἀνελ- 

5 ϑὼν ἐν Ῥώμῃ ἐθριάμβευσε τὴν κατὰ Περσῶν καὶ «ϊγυπτίων νί- D 
χήν. ἦν δὲ μαχρός, εὐσϑενής, μιξοπόλιος τὴν κάραν, ἅπλό- 
ϑριξ, τελειοπώγων, μελάγχροος, εὔρινος, εὐόφϑαλμος, ἐλλόγι-- 
poc. ἠγωνίσατο δὲ καὶ αὐτὸς κατὰ χριστιανῶν καὶ ἐτιμωρήσα-- 
τὸ πολλοὺς ἁγίους" ἐν οἷς ἐμαρτύρησεν ὃ ἅγιος Πανταλέων καὶ ὃ 

10 ἅγιος "Hovyioc καὶ ὃ ἅγιος Ἕρμιππος καὶ ὃ ἅγιος Ἕρμόλαος καὶ 
ὃ ἅγιος “Ἑρμοκράτης. 

Καὶ πάλιν Ολυμπίων ἀγομένων ἐν τῇ αὑτοῦ βασιλείᾳ, ἐλϑόν- 
τος αὐτοῦ ἐν τῇ ἀνατολῇ κατὰ ᾿““ρμενίων τυραννησάντων Ῥω- 
μαίους, νικήσας αὐτοὺς κατὰ χράτος καὶ ὑποτάξας αὐτούς, μα-- 

15 ϑὼν δὲ τὸν καιρὸν τῶν 'Olvuniov ὑπάρχειν, παρεγένετο ἐν 4y- E 
viole: διὰ τὰς ἐπισήμους ἡμέρας τοῦ ἀγῶνος. καὶ φορέσας xol O 418 
αὐτὸς τὸ σχῆμα τοῦ ἀλυτάρχου ἀλυτάρχησε" καὶ ἠγωνίσαντο καὶ 
ἐπὶ αὐτοῦ ἐκ τοῦ δήμου τέκνα συγκλητιχῶν καὶ συγκλητικοὶ νεώ-- 
τέροι" χαὶ οἱ μὲν ἐπάλαιον, oí δὲ ἔτρεχον, οἵ δὲ ἐπαγχρατίαζον, ot 

90 δὲ ἡνιόχουν, οἱ δὲ ἐπύκτευον, oi δὲ ἐφωνάσχουν" καὶ οἵ νικῶντες 
ἐλάμβανον μείζους ἀξίας, οἱ δὲ προέκοπτον ἐν ταῖς στρατείαις δίέ- 
χα τῶν διδομένων αὐτοῖς φιλοτιμιῶν. ἀπέϑετο δὲ καὶ αὐτὸς 


17. ἀλυτάργησε) ἠλυτάρχησε Ch. V. νο]. Π. p. 49. C. 90. ἐφωνά- 
σκων] ,éqpovccxov», uti etiam supra habet, in Commodo.** Ch. 
21. στρατείας Ox. 


abdicavis Jovisque immortalis habitum gestavi. Hunc itaque vitae sta- - 
tum deinceps amplexus est: naturaeque tandem cessit, annos natus rxxi. 

Post depositum vero a Diocletiano Imperium, a Maximiano Herculeo 
susceptum est; qui imperavit annos xix. Hic Romam reversus, de Persis 
et Aegyptiis devictis triumphum egit. Erat autem procerus, robustus, 
capite canescente, crine plano, barbatus, colore nigro, naso eleganti, ocu- 
lis pulchris, eloquens. lnfensus et hic quoque Christianis fuit; plurimos- 

ue Sanctos neci dedit; ex quibus fuerunt S, Pantaleo, S. Hesychius, S. 
nme S. Hermolaus et S. Hermocrates, Martyres. 

Accidit autem etiam hujus sub imperio, Olympica celebrari, quo tem- 
pore Armenios, adversus Romanum imperium rebellantes, exercitu in Orien- 
tem ducto, penitus subegerat. Certior autem factus, Olympicorum cele- 
berrimam jam instare Panegyrin, Antiochiam venit: ubi et ipse, Alytar- 
chae habitum gestans, munia ejus executus est. Qui autem ibi convene- 
rant Senatorum filii, Senatores etiam Juniores ipsi, coram eo decertabant; 
hi quidem palaestra, illi cursu, alii Pancratio, aurigatione alii, alii Pugi- 
latu, nonnulli etiam voce certantes. Victorum autem ( praeter munera 
quae eis largitus est,) hos quidem majoribus auxit honoribus, illos vero 
ad Militares provexit dignitates. Maximianus autem ipse, posito lmpe- 


312 IOANNIS MALALAE 


ἹΠαξιμιανὸς τὴν βασιλείαν καὶ τὴν πορφύραν καὶ πᾶσαν τὴν Ba- 

V 184 σιλικὴν φθρεσίως , καὶ ἐφόρεσε τὰ ἀλυταρχικά. καὶ μετὰ τὸ πλη- 
ρωϑῆναι τὰς ἡμέρας τῶν ᾿Οθλυμπίων οὐχ εἵλετο οὐδὲ αὐτὸς ffaci- 
λεῦσαι, ἀλλ ἐπανελϑὼν ἐν τῇ Ῥώμῃ ἀπετάξατο τῆς βασιλείας 
χαὶ ἔμεινεν. οὕτως ἕως ϑανάτου. καὶ μετὰ χρόνον τελευτᾷ scd 
ϑανάτῳ, ὧν ἐνιαυτῶν νζ΄. 

Καὶ μετὰ τὸ ἀποϑέσθϑαι τὴν βασιλείαν ἹΠαξιμιανὸν "M 
σε ἸΠαξέντιος ὃ xoi Γ΄ ἀλέφιος € ἔτη y. ἦν κονδοεῖδήῃ πλατύς, 

O 414 οὐλόϑριξ, λευκός, εὐπώγων, ὑπόστραβος, σιμός, ὀργίλος." "ἐφί- 
λει δὲ τὸ Βένετον μέρος. 10 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας Ἰάμβλιχος ὃ φιλόσοφος ἐδίδα- 

B σκεν, olxóv ἐν ΖΦάφνῃ ἕως τῆς τελευτῆς αὐτοῦ. 

"Ev δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ οἱ Πέρσαι συμμαχοῦντες ᾿““ρμενίοις 
πολεμηϑεῖσιν ἅμα αὐτοῖς ἐπελϑόντες ἐν τοῖς Ῥωμαϊκοῖς ἐπραίδεύ-- 
σὰν χώρας. καὶ ἐπεστράτευσε xav αὐτῶν ὃ αὐτὸς Ἰαξέντιος 15 
καὶ ἐπολέμησε Πέρσαις, καὶ ἀνήλωσεν αὐτοὺς διὰ τῆς ““Ιρμενίας 
κατελϑὼν κατ αὐτῶν, καὶ ἀπέσπασε χώρας ἐκ τῶν Περσάρμε-: 
γίων καὶ ἐποίησεν ὑπὸ Ῥωμαίους" ἥντινα ἐκάλεσε πρώτην καὶ 
δευτέραν ““ρμενίαν Ρωμαίων. ἐν τῷ δὲ εἶναι τὸν αὐτὸν ΠΠαξέν-- 
τιὸν εἷς Περσαρμενίαν ἐπέῤῥιψαν οἱ Πέρσαι elc τὴν ᾿Οσδροηνὴν 90 
καὶ παρέλαβον πόλιν καὶ ἔκαυσαν καὶ ἔστρεψαν, καὶ λαβόντες 
πολλὴν πραῖδαν ἐξαίφνης ἀνεχώρησαν" ἐλέγετο δὲ 5 παραλη-- 

C φϑεῖσα ὑπὶ αὐτῶν πόλις ἸΠαξιμιανούπολις. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς 


5. καὶ μετὰ Ch., κατὰ μετὰ Ox. 11. ᾿Ιάμβλικος Ox. 90. Ὀσ- 
δροΐνην Ox. 23. oi Ox. 


rio, purpura, regioque ornatu omni exuebat sese; habitumque Alytarchae 
gestans, peractis Olympicorum diebus, non amplius imperatorio fungi mu- 
nere dignatus est: sed Romam reversus, regno sese abdicavit, privatam 
deinceps vitam agens. Non longe autem post, annum agens LvH, fatis 
concessit. 

Imperium a Maximiano positum suscepit Maxentius, qui et Galerius : 
regnavitque annos mr. Erat vero curtus, corpore lato, crispus, candidus, 
barbatus, substrabus, simus, iracundus: Factioni autem Venetae studebat, 

Hujus sub imperio floruit Jamblichus Philosophus; qui in Daphne vi- 
tam suam transegit. 

Eodem tempore Persae, junctis cum Armenia viribus, Romanas di- 
tiones invaserunt, easque depraedarunt. Maxentius itaque, per Armeniam 
iter ducens, Persas bello petit; quibus debellatis, regiones etiam ibi Per- 
sarmeniis abreptas, Romano addidit Imperio; quas in Armeniam primam 
et secundam Romanorum distribuit. Interim vero, dum Persarmeniae 
Maxentius commorabatur, Persae Osdroinam invadentes, urbem ibi captam, 
et incendiis vastatam, funditus everterunt: spolisque ingentibus onusti, 
absque mora recesserunt: Nomen autem urbi ab eis captae , Maximiano- 
polis. Urbem.hanc Imperator Maxentius, moenibus excitatis, de integro 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 818 


ἸΠαξέντιος ἀνήγειρεν αὐτὴν κτίσας καὶ τὰ τείχη, καὶ πολλὰ φιλο-- Ο 415 
τιμησάμενος τοῖς ζήσασιν ἐκούφισεν αὐτοὺς τῆς συντελείας ἐπὶ 
ἔτη y. καὶ ἐπανελϑὼν ἐν τῇ Ρώμῃ ἀνῃρέϑη, ὧν ἐνιαυτῶν vy. 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ἸΠαξεντίου ἐβασίλευσε Κωνστάντιος 
5 ὃ Χλωρὸς ἔτη ιγ΄. ἦν δὲ μαχρός, λεπτός, μιξοπόλιος, εὔχροος 
τὸ σῶμα καὶ τοὺς ὀφθαλμούς, εὔρινος, σπανός, ἥσυχος, με- 
γαλόψυχος. POS 9 
Ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας Σαλαμιὰς 
πόλις τῆς Κύπρου, ὑπὸ σεισμοῦ καταποντισϑεῖσα dc τὴν ϑά--: 
1ολασσαν τὸ 10A) αὐτῆς μέρος" τὸ δὲ λοιπὸν ἕως ἐδάφους ἔπεσεν. 
ἥντινα ἀνεγείρας ὃ αὐτὸς Κωνστάντιος καὶ πολλὰ πάνυ φιλοτιμη- Ὁ 
σάμενος xol χτίσας καὶ τοῖς ζήσασι πολίταις συγχωρήσας συντε-- 
λείας ἐπὶ ἔτη τέσσαρα, καὶ κτίσας διαφόροις κτίσμασι τὴν πρῴην 
μὲν λεγομένην Σαλαμιάδα, ἐξ ἐχείνου δὲ μετακληϑεῖσαν Κων- 
ἀδσταντίαν" ἥτις ἐστὶ νῦν μητρόπολις τῆς Κύπρου. ; 
Ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἀπέστειλε ἸΠάξιμον τὸν καὶ Zfui- Ο 416 
γιανὸν μετὰ πολλοῦ στρατοῦ ἐπὶ τὸ φυλάττειν τὰ μέρη τῆς ἄνα-- 
τολῆς διὰ τοὺς Πέρσας καὶ τὰς ἐπιδρομὰς τῶν Σαρακηνῶν ἐτά- 
ρᾶσσον γὰρ ποῴην τὴν ἀνατολὴν ἕως Jiyónrov. συνέβη δὲ ἐν 
20 αὐτῷ τῷ χρύνῳ τὸν βωσιλέα Κωνστάντιον ἀῤῥωστήσαντα ἡμέρας 
μ΄ τελευτῆσαι" ἦν δὲ ἐνιαυτῶν ἑξήκοντα. E 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κωνσταντίου ἀνηγόρευσεν ὃ στρατὸς 


16. καὶ Δικινιανὸν Ch., Καλλικιανὸν Ox. 


instauravit; civesque superstites multis donavit, tributis etiam illis in trien- 
nium remissis Romam deinde reversus, e medio sublatus est, actatis 
anno LH . 

Maxentium excepit Constantius Chlorus; qui imperavit annos xiir, 
rat hic procerus, gracilis, subcanus, colore corporis oculorumque pul- 
*hro, naso eleganti, parcus, quietus, magnanimis. 

Hujus sub imperio, Salamias, urbs Cypri, divinam iram passa est: 
maxima enim ejus pars terraemotu in mare disjuncta est: reliquum vero 
urbis selo adaequatum corruit. Hanc itaque Constantius excitavit, et pe- 
*vuniarum plurimum civibus superstitibus largitus, tributa etiam illis in 
τ. remisit. Urbem vero hanc, quae antea Salamias vocata 

uit, variis aedificiis a se ornatam, Constantiam, a suo nomine nuncupa- 
ri voluit: quae etiam Cypri metropolis est, in hunc usque diem. 

Eodem imperante missus est, ingenti cum exercitu, Maximus Lici- 
nianus, ad Partes Orientales vindicandas ab incursionibus Persarum et 
Saracenorum, «qui antehac Orientem, ad Aegyptum usque perturbave- 
rant. Accidit autem eodem tempore Imperatorem Constantium in mor- 
bum incidere; ex quo, quadragesimo post die, interiit; aetatis anno sexa- 
£esimo. 

Constantio fatis defuncto, Maximus Licinianus ab exercitu in Oriente 


814 IOANNIS MALALAE 


ἐν τῇ ἀνατολῇ lMá&quov zdixeuxvóv αὐτοκράτορα. καὶ ἐάσας 
ἐν αὐτῇ τῇ ἀνατολῇ (Φεστιανὸν ἕξαρχον μετὰ βοηϑείας sig τὸ 
φυλάττειν τὴν ἀνατολὴν ἀπῆλϑεν ἐν Ρώῃ. ἐν τῷ δὲ μέλλειν 
αὐτὸν ἐξιέναι ἀπὸ ᾿Αντιοχείας ἐϑεώρησεν ἱπποδρόμιον " xal ὕβρι-- 
V 185 cav αὐτὸν οἱ δῆμοι τῆς πόλεως, ὅτι οὐδὲν ἐφιλοτιμήύσατο τῇ nó- 5 
λει ἐκεῖ ἀναγορευϑεὶς βασιλεύς. καὶ ἀγανακτήσας ἐχέλευσεν ἄρ-- 
O 417 μα xav αὐτῶν ἐξελϑεῖν" καὶ ἐτόξευσαν αὐτοὺς οἱ στρατιῶταε ἐν 
τῷ ἱπποδρομίῳ. καὶ ἀπώλοντο χιλιάδες δύο. ὃ δὲ αὐτὸς βασι- 
^ Pc 2 M kj - Ὁ) 7 2 , » 3 » 
λεὺς Π]άξιμος ἐλϑὼν ἐν τῇ Ρώμῃ ἐβασίλευσεν ἔτη ζ. ἦν δὲ εὔ- 
, « , 
στηϑος, μελάνϑριξ, εὔϑετος, δασυπώγων, εὐόφϑαλμος, χαμ-- 10 
πυλόρινος, φιλοστρατιώτης, ὀργίλος, τραχταϊστής. 
3 ^ - 2 - ^^ 
Ev δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐχαρίσατο ἐλευϑερίαν τοῖς χριστια- 
^ ΡΣ ^ ^ , 3 iJ b] * , 
volg εἰς τὸ μὴ κρύπτεσθαι αὐτοὺς ἀλλὰ δημοσιεύειν. συνέβη 
δὲ ἐν τῷ χρόνῳ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐν “Πλιουπόλει τῆς (ϑοινίχης 
- ' e , 3 ^ - , ' 
B μαρτυρῆσαι τὸν ἅγιον Γελάσινον᾽ ἣν γὰρ μῖμος δεύτερος xoi 15 
εἰσῆλϑεν εἷς τὸ παιγνίδιον πανδήμου ἀγομένου. xal πλήϑους 
ϑεωροῦντὸς ἔβαλον αὐτὸν εἰς βοῦττιν μεγάλην βαλανείου γέμου-- 
σαν ὕδατὸς χλιαροῦ, καταγελῶντες τοῦ χριστιανικοῦ δόγματος 
^ - € , c * 3. .* , € - 
xai τοῦ ἀγίου βαπτίσματος. 0 δὲ αὐτὸς Γελάσινος 0 μῖμος βα-- 
O 418 πτισϑεὶς xul ἀνελϑὼν ἐκ τοῦ βοττίου καὶ φορέσας ἱμάτια λευκὰ 20 
οὐχέτι ἠνέόχετο ϑεατρίσαι, λέγων ἐπὶ τοῦ δήμου ὅτε Χριστιανός 
εἶμι" εἶδον γὰρ δύναμιν ϑεοῦ φοβερὰν ἐν τῷ βαπτίζεσϑαΐ με ἐν 


1. αὐτοκράτωρα pro αὐτοκράτορα scribit Ch. Sed ita iam Ox. 
ibid. ἐκάσας Ox. 19. Γαλάσινος Ox. 


Impcrator salutatus est. Phestiano itaque Exarcho, ibi cum copiis reli- 
cto, qui Orientem custodiret, ipse Romam proficiscitur. Antequam vero 
ex Antiochia discederet, Circensia spectare voluit: ubi populus Ántiochen- 
sis dicteriis eum lacessebant, quod urbem nullis Largitionibus donasset, 
cum famen ibidem Imperator primum renunciatus fuisset. Imperator ita- 
que super his indignatus, milites armatos adversus eos exire jussit: po- 
pulum itaque sagittis in Circo petebant, millibus duobus excidio datis. 
Maximus autem Imperator, Romam veniens, ibidem imperavit annos vir. 
Erat hic pectore firmo, capillitio nigro, membris compositis, barba hirsu- 
ta, oculis pulchris, naso adunco, militum studiosus, iracundus, negotiis tra- 
ctandis idoneus. : 

Sub hoc Imperatore, Christianis indultum est, uti non amplius lati- 
tantes, in publicum prodirent. Contigit autem Hujus sub imperio marty- 
rium subire S. Gelasinum, Heliopoli Phoenicum. Erat hic mimus secundi 
ordinis; qui, spectante populo universo, 'Pheatrum ingressus, in solum 
Balnei magnum, aquis tepentibus plenum, injectus est; nempe Christia- 
nae religionis, et sancti Baptismatis in Ludibrium.  Gelasinus autem iste 
Mimus, ubi baptizatus ex labro, vestibus albis indutus, egrederetur; Mi- 
mum agere amplius detrectavit; populumque allocutus universum, 1760, 
inquit, Christianus sum; vidi enim in Lavacro tremendam Dci Majesta- 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 315 


τῷ βουττίῳ καὶ χριστιανὸς ἀποϑνήσκω. καὶ ἀκούσας ταῦτα ὃ 
δῆμος ὅλος ὃ ϑεωρῶν ἐν τῷ ϑεάτρῳ τῆς πόλεως ἐμάνη σφόδρα" 
καὶ δρμήσαντες ἐκ τῶν βάϑρων dc τὴν ϑυμέλην ἐκράτησαν αὐτὸν 
χαὶ σύραντες αὐτὸν ἔξω τοῦ ϑεάτρου, ὡς φορεῖ τὰ λευκὰ ἱμάτια 
5αὐτοῦ, λιϑοβολήσαντες ἐφόνευσαν αὐτόν, καὶ οὕτως ἐτελειώϑη ὃ 


C 


δίχαιος. καὶ λαβόντες τὸ λείψανον αὐτοῦ ἀπήγαγον αὐτὸ εἷς ' 


τὴν κώμην τὴν λεγομένην Ἰ]αριάμμην, ὅϑεν ὑπῆρχεν, ἔξω οὖσαν 
Ζαμασκοῦ τῆς πόλεως ἀπὸ ἑνὸς ἡμίσεος μιλίου.: καὶ ἐκτίσϑη 
αὐτῷ εὐχτήριος οἶκος. 

)10 Ὁ δὲ βασιλεὺς «Αικιννιανὸς ἸΠάξιμος χειρουργηϑεὶς τελευτᾷ, 
ὧν ἐνιαυτῶν uc. 


5. λιϑοβολήσαντες Ch., Chron. Pasch. p. 276. A., λιϑοβολίσαντες 
Ox. δ. ἑνὸς ἡμίσεος ] I. e. 11. 


iem; οἱ Christianus moriar. Haec ubi audierat omnis qui in "Theatro 
spectabat populus, furore summo commotus est: confestim itaque omnes 
ex gradibus in scenam irruentes, comprehensum Gelasinum et "Theatro 
extractum, in albo quem ferebat amictu, lapidibus obrutum interfecerunt. 
Atque hic justi viri exitus fuit. Reliquias vero ejus, qui genere ei con- 
m erant, in vicum unde ipse oriundus erat, Mariammen dictum, mil- 
iarii dimidia parte ἃ Damasco urbe remotum, deportarunt. Huic etiam 
Oratoriam domum extruxerunt. 

Imperator autem Maximus Licinnianus, a Chirurgorum sectionibus 
interiit, annos natus XLVI. 





- Ὁ vol. II. 
V vol. II. 


AO0TrOoxzx II 


ΧΡΟΝΩ͂Ν ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ BAZIAEQ.X. 


em 


A IMiaa δὲ τὴν βασιλείαν MoEluov “Δικιννίου ἐβασίλευσεν ὃ ϑειό- 
τατος καὶ πιστότατος, ὃ υἱὸς Κωνσταντίου τοῦ Χλωροῦ, Κων- 
σταντῖνος ὃ μέγας τῇ πρὸ üxvQ χαλανδῶν αὐγούστων ἐπὶ τῆς 
ὑπατείας Σεβήρου καὶ ΠΠαξιμιανοῦ " καὶ ἔμεινε βασιλεύων ἔτη λβ'. 
ἦν δὲ μακρός, πυῤῥός, μεγαλόψυχος, ἥσυχος, ϑεοφιλής. 5 

"Ev δὲ τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας αὐτοῦ πόλεμος ἐγένετο ἐν 
τῇ δύσει μέγας" καὶ 85196 xav αὐτῶν ὃ ϑειότατος Κωγνσταντῖ- 
voc, καὶ ἡττηϑεὶς ἐφοσσεύετο ὑπὸ τῶν βαρβάρων. καὶ ϑλιβόμε-: 

O 2 voc ἐν τῷ μέλλειν αὐτὸν καϑεύδειν ηὔχετο ῥυσθῆναι ἀπ αὐτῶν" 

B xol ἑλκυσϑεὶς εἷς ὕπνον εἶδε κατ᾽ ὄναρ iv τῷ οὐρανῷ σταυρόν, 10 
ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, Ἔν τούτῳ νίχα. καὶ ἀναγνοὺς τὸ ἐπιγεγραμ-- 
μένον ἐν τῷ σταυρῷ διυπνίσϑη" καὶ ἀναστὰς ἐποίησε σίγνον 


5. πυῤῥός Ch., πυρός Ox. 


LIBER XIII. 
DE TEMPORIBUS CONSTANTINI IMPERATORIS. 


Mixisum Licinnium excepit in Imperio Constantinus Magnus, Constan- 
tii Chlori F. Imperator Fidelissimus et pientissimus: qui regnare coepit 
vir Kal, Augusti, Severo et Maximiano Coss. et regnavit annos XxXl. 
Erat autem procerus, rufus, magnanimus, ingenii sedati et Deo charus. 
Hujus sub Imperio, bellum grave in Occidente exortum est; ad quod 
reprimendum divinissimus Constantinus cum exercitu profectus est: caete- 
rum devictus Imperator, a Barbaris undique cingebatur. His itaque po- 
situs angustiis, ad somnum decubiturus, a Deo precibus expetivit his malis 
liberari. Somno deinde correptus, per quietem vidit Crucem in Coelo, 
cui inscriptum erat: Im Hoc vince. Perlecta autem Inscriptione, e somno 
expergefactus est. Surgens itaque et efficta Crucis, quam in Coelo vi- 


IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XIIL 817 


σταυροῦ, ὡς εἶδεν ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ προηγεῖτο αὐτοῦ. καὶ προ-- 
τρεψάμενος τὸν ἴδιον στρατόν, λέγων ὅτι Νικῶμεν, καὶ ὁρμήσας 
καὶ συμβαλὼν τοῖς βαρβάροις, ἐνίκησε τὸν πόλεμον κατὰ κράτος, 

"ὥστε. μηδένα τῶν βαρβάρων σωθῆναι ἀλλὰ πάντας ἀπολέσϑαι. 

5 χαὶ ἐπανῆλθεν ἐν τῇ Ῥώμῃ μετὰ νίκης καὶ χαρᾶς μεγάλης, ἔχων 
ἔμπροσϑεν αὐτοῦ τὸν σίγνον τοῦ σταυροῦ. ἐξηγεῖτο δὲ πᾶσι τὴν 
τοῦ δράματος xal τοῦ σίγνου τοῦ σταυροῦ δύναμιν, λέγων ὅτι 
Τοῦτο τὸ σημεῖόν ἐστι τοῦ ϑεοῦ τῶν Γαλιλαίων τῶν λεγομένων 
χριστιανῶν. καὶ εὐθέως τὰ ἱερὰ καὶ πάντας τοὺς ναοὺς τῶν 

10 Ἑλλήνων κατέστρεψε καὶ τὰς ἐχκλησίας τῶν χριστιανῶν ἀνέῳξε, C 
πανταχοῦ σάκχρας καταπέμψας ὥστε τὰς ἐχκλησίας τῶν χριστια-- 
γῶν ἀνοιχϑῆναι. καὶ νηστεύσας καὶ κατηχηϑεὶς ἐβαπτίσϑη ὑπὸ 
Σιλβέστρου, ἐπισχόπου Ρώμης, αὐτὸς καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ “Ἑλένη. 
xal πάντες οἱ συγγενεῖς αὐτοῦ καὶ οἱ φίλοι αὐτοῦ καὶ πλῆϑος ἄλ-- 

15 λων πολλῶν Ῥωμαίων. καὶ ἐγένετο χριστιανὸς ὃ αὐτὸς Κων- 
ὅταντῖνος βασιλεύς. 

Καὶ ἐπεστράτευσε χατὰ Περσῶν καὶ ἐνίκησεν καὶ ἐποίησε πά- 
χτὰ εἰρήνης μετὰ Σαραβάρου, βασιλέως Περσῶν, τοῦ Πέρσου αἴ-- O 8 
τήσαντος εἰρήνην ἔχειν μετὰ Ρωμαίων. ὃ δὲ αὐτὸς Κωνσταντῖ- 


18. Σαραβάρου ,,Constantinus adversus Parthos, ut Eutropius, vel 
Persas, ut Hieronymus, qui jam Mesopotamiam fatigabant, ultimo 
vitae anno bellum moliens, Achyrone, Nicomediae suburbio, fatis 
concessit. Quo tempore Sapor, sive Sapores, Persarum erat Rex: 
qui etiam, anno sequente, Nisibim obsedit, vastata Mesopotamia. 

ed et Cedrenus testatur, anno xxr. Constantini Imp. pacem inter 
Saporem, Persarum regem, et Romanos ruptam fuisse. ltaque pro 
Σαραβάρου hoc loco legendum Σαπώρου.“ Ch. Σαραβάρου alia 
forma videtur eius quod est p. 7. B et 9. C Σιαβουραρσάκης 5, nisi 

' id ipsum restituendum est. 


dit, effigie; eam in pugnam praeferri jussit: simul etiam exercitui sui ad- 
dens animos, victoriam eis pollicitus est. 'Tum vero egressus, praelioque 
eum Barbaris commisso, illos eo usque profligavit, ut ad unum omnes pe- 
rierint, Victor deinde Romam repetit cum 'l'riumpho magno, Crucis si- 
um praelatum habens: cujus quoque vim, simul et Visionem suam omni- 
us aperuit; testatus, Hoc signum esse Dei Galilacorum qui Christiani vo- 
cantur. Absque mora igitur Gentilium 'T'empla atque fana funditus ever- 
tit: missisque ubique per Imperium Literis suis Imperatoriis, Christiano- 
rum Ecclesias aperiri jussit. 'Tum vero, ubi jejunasset, et rudimentis 
Christianae Religionis imbutus fuisset, baptizatus est ipse, cum matre He- 
lena, a Silvestro Episcopo Romano: baptizati etiam sunt propinqui ejus 
omnes et amici; Romanorumque insuper aliorum multitudo ingens. Sic 
itaque Imperator Constantinus Christianus factus est. 
Posthaec vero contra Persas arma movens, bello superior evasit; da- 
tis etiam Persis pacis conditionibus, flagitante hoc ab eo Sarabaro, Per- 
sarum rege. dem Constantinus Imperator KEuphratesiam a Syria et 


918 IOANNIS MALALAE 


voc βασιλεὺς καὶ τὴν Εὐφρατησίαν ἐποίησεν ἐπαρχίαν, ἀπὸ Συ- 
D ρίας καὶ ᾿Οσροηνῆς μερίσας καὶ δοὺς δίκαιον μητροπόλεως ἐν Te- 
ραπόλει. καὶ ὑποστρέψας ἦλϑεν ἐν ᾿Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ καὶ 
» $. m SA , , , * 
ἕχκτισεν ἐχεῖ τὴν μεγάλην ἐκκλησίαν, μέγιστον κτίσμα, λύσας τὸ λε- 
γόμενον (Φιλίππου βασιλέως δημόσιον " λουτρὸν γὰρ παλαιὸν ἦν καὶ 5 
Υ 4 τῷ χρόνῳ φϑαρὲν καὶ μὴ λοῦον. ἔκτισε δὲ καὶ ξενῶνα πλησίον" 
ὁμοίως δὲ ἔκτισε καὶ τὴν λεγομένην Ῥουφίνου βασιλικήν" ἦν γὰρ 
τοῦτο ἱερὸν τοῦ "EguoU καὶ ἔλυσεν αὐτὸ Ῥοουφῖνος ὃ ἔπαρχος τῶν 
ἱερῶν πραιτωρίων. ἀπελϑὼν δὲ μετὰ τοῦ βασιλέως ἐν τῷ πολέ- 
E] , €. 3 , - - 2 - , ' 
pp ἐκελεύσϑη vm αὐτοῦ περιμεῖναι ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ" καὶ 10 
? , ^ AECÀ , - 2 ^ 
ἐπλήρωσε τὴν αὐτὴν βασιλικήν, ἐπανερχομένου τοῦ αὐτοῦ βᾶσι-- 
λέως ἐπὶ Ρώμην. ἐν τῷ δὲ μέλλειν ἐξέρχεσϑαι τὸν βασιλέα Kwv- 
σταντῖνον ἀπὸ τῆς αὐτῆς “Ἀντιοχείας, ἐποίησε πρῶτος αὑτὸς ἄρ-- 
govra ᾿Ἵντιοχείας τῆς Συρίας Πλούταρχον ὀνόματι χριστιανόν" 
et ' 2 ^ , - 3 , ' - - Ὁ , 
ὅστις χαὶ tig τὸ χτίσμα τῆς ἐκκλησίας καὶ τῆς βασιλικῆς ἐχελεῦ-- 15 
σϑη ἐργοδιωχτεῖν. ὃ δὲ αὐτὸς Πλούταρχος ἐν τῷ κτίζειν τὸν Ec- 
B νῶνα εὑρηκὼς τὸ χαλχούργημα τοῦ Ποσειδῶνος τὸ ἑστὼς τετελε- 
Ο 4 σμένον ἕνεκεν τοῦ μὴ πάσχειν σειομένην τὴν πόλιν, ἐπάρας τοῦτο 
ἐχώνευσε xol ἐποίησεν αὐτὸ στήλην τῷ αὐτῷ Κωνσταντίνῳ τῷ 
βασιλεῖ, στήσας αὐτὴν ἔξω τοῦ πραιτωρίου αὑτοῦ, γράψας vno- 90 
κάτω αὐτῆς, Βόνω Κωνσταντίνω. ἥτις στήλη χαλκῆ ἵσταται 
ἕως τῆς νῦν. 
ΠΠροηγάγετο δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἐν τῇ αὐτῇ μεγάλῃ πόλει 


2, ᾿Οσροηνῆς] ᾿Οσροϊνῆς Ox. 91. Βόνῳ Κωνσταντίνῳ Ox. 


Osdroina sejungéns, Provinciam fecit; jure etiam Metropolitico Hierapoli 
concesso. ln reditu vero Antiochiam veniens, Ecclesiam Magnam, opus 
plane magnificum, ibidem condidit, dissoluto Philippi regis Balneo Publi- 
co: quod, pervetustum cum esset et tempore collapsum, inutile prorsus 
fuit. Prope Ecclesiam quoque Hospitium extruxit: Rufini etiam Basili- 
cam condidit. Fuerat haec olim Mercurii fanum ; quod Rufinus, Praeto- 
riorum sacrorum Praefectus, demolitus fuerat; eodem in loco inchoata 
ante bellum Basilica; quam postea, a bello redux, Imperatoris jussu, Ro- 
mam repetentis, Antiochiae relictus, ad exitum perduxit. Constantinus 
autem Imperator ab Antiochia discedens, Syriae Praefectum Christianum 
primus constituit, Plutarchum nomine: cujus etiam cura, in Ecclesia et 
Basilica, extruendis, usus est. Plutarchus vero iste, inter condendum 
Hospitium, reperta ibidem Neptuni statua aerea, 'Telesmatice praeparata, 
adversus terrae motus, ne deinceps ab his urbs pateretur; eam extractam 
inde refundit, statuamque ex ea effictam, Constantino Imperatori erexit: 
quam et extra Praetorium suum excitavit, cum hac Inscriptione Bono 
Constantino. Quae quidem statua ibi usque adhuc visitur. t 

Idem Imperator Antiochiae Magnae primus Comitem Orientis, qui 


CHRONOGRAPIHIA. L. XIII, 319 


τῶν ᾿Ἵντιοχέων πρώτοις χόμητα ἀνατολῆς ἐπὶ τῆς ὑπατείας Ἴλλου 
zal ᾿λβίνου, ποιήσας αὐτῷ πραιτώριον τὸ ἱερὸν τῶν ἸΠουσῶν, 
πληροῦντα τὸν τόπον i» τῇ ἀνατολῇ τοῦ ἐπάρχου τῶν πραιτω- 
ρίων, ὀνόματι Φηλιχιανὸν χριστιανόν, χαρισάμενος τῇ αὐτῇ 
5 πόλει τῶν ᾿Ἵντιοχέων διὰ ϑείου αὐτοῦ τύπου δικαιώματα ἀξίας 
δευτέρου χομετάτου, τοῦ vm ἔτους χρηματίζοντος κατὰ τὴν μιε- C 
, - 2 , 2 3 ^ , 2 ^ LEE 
γάλην τῶν ᾿Αντιοχέων πόλιν. οὐκ ἦν γὰρ πρῴην ἐν τῇ αὐτῇ με- 
γάλῃ ᾿Αντιοχείᾳ χόμης ἀνατολῆς ἐγκάϑετος, ἀλλὰ κατὰ πόλεμον 
κινούμενον δηληγάτωρ ἐκάϑητο ἐν ᾿“ντιοχείᾳ τῆς Συρίας, καὶ ὅτε 
10 ἐπαύϑη ὃ πόλεμος, ἐχκουφίζετο ὃ δηληγάτωρ. ὃ δὲ βασιλεὺς Κων-- 
σταντῖνος ἐξῆλϑεν ἀπὸ ᾿“ντιοχείας, ἐάσας "Povgirov τὸν ἔπαρχον * 
e c » , 2 , ^ P rs | 85 
ὕστις "Povqivoc σπουδάσας ἀνεπλήρωσε τὴν βασιλικήν" xoi διὰ 
^ , € € 
τοῦτο ἐχλήϑη ἡ Ῥουφίνου. 
Ὁ δὲ βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ἔπεμψε τὴν ἑαυτοῦ μητέρα τὴν O 5 
15 κύραν Ἑλένην εἰς Ἱεροσόλυμα εἷς ἀναζήτησιν τοῦ τιμίου σταυ-- 
ροῦ" ἥτις καὶ εὑροῦσα ἀνήγαγε τὸν αὐτὸν τίμιον σταυρὸν μετὰ 
τῶν πέντε ἥλων" xol ηὐξήϑη ἐξ ἐκείνου τὰ τῶν χριστιανῶν D 
πάντα. 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς καὶ τρίτην Παλαιστίνην ἐποίησεν ἐπαρ-- 
20yíav. χαὶ ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐνεκαινίσϑη τό nove Βυζάν-- 
᾿ , - c - 5 vN , E 7 “- L] 
τιον ἐπὶ τῆς ὑπατείας Γαλλιανοῦ καὶ Συμμάχου, τοῦ αὐτοῦ δὲ 
βασιλέως Κωνσταντίνου ποιήσαντος πρόκεσσον ἐπὶ πολὺν χρόνον, 
ἀπὸ Ῥώμης ἐλϑόντος ἐν τῷ Βυζαντίῳ" ὅστις καὶ τὸ πρῴην τεῖ- 


4. Φιλικιανὸν Ox., Polux p. 274. 15. κυράν Ox. 90. ἐνεκαι- 
νίσϑη Ch., ἐνεκαινίσθη Ox. 41. Γαλλιανοῦ] Γαλλικανοῦ Ch. 


Praefecti Praetorio locum teneret, constituit Christianum, nomine Felicia- 
num: cui etiam, in Praetorium ei ut esset, Musarum Fanum assignavit. 
Factum hoc lllo et Albino Coss. Concessis etiam Antiochensibus, di- 
vino Imperatoris ex Edicto, Dignitate ac Jure Comitatus Secundi, anno 
Aerae Antiochenae cccrxxximr; cum ante illud tempus Orientis Comes An- 
tiochiae Magnae sedem suam non habuerit: sed moto aliquo bello, Dele- 
gatus ibi pro tempore sedebat; quo finito, desiit et ejus Delegatio. Con- 
stantinus autem Imperator, Antiochia discedens, Rufinum ibi Praefectum 
reliquit: qui, sedulo operam suam impendens, Basilicam absolvit. Ob 
hanc itaque causam, Rufini Basilica vocata est. 

Idem Constantinus Imperator matrem suam, Dominam Helenam, Hie- 
rosolymas misit, ad exquirendam Crucem Venerabilem: quam una cum 
— clavis repertam, Helena inde reportavit. Ex eo tempore res 

hristianorum melius se indies habuere. : 

Idem Imperator tertiam quoque Palaestinam Provinciam fecit. 
Hujus etiam sub Imperio Byzantium instaurata est, Galliano et Symma- 
cho Coss. Cum enim Imperator, processu ad longum tempus suscepto, 
Byzantium Roma profectus esset; veterem urbis murum, Byzi opus, in- 


820 IOANNIS MALALAE 


xoc τῆς αὐτῆς πόλεως ἀνενέωσε τοῦ Βύζου καὶ προσϑεὶς ἄλλο διά-- 
στημα πολὺ τῷ τείχει, καὶ συνάψας τῷ παλαιῷ τείχει τῆς αὐτῆς. 
πόλεως, ἐχέλευσεν αὐτὴν Κωνσταντινούπολιν λέγεσϑαι, ἀναπλη- 
O 6 ρώσας καὶ τὸ Ἱππικὸν καὶ κοσμήσας αὐτὸ χαλχουργήμασι καὶ πάσῃ. 
᾿ ἀρετῇ, κτίσας ἐν αὐτῷ καὶ χάϑισμα ϑεωρίου βασιλικοῦ xad 5 
E ὁμοιότητα τοῦ ἐν Ρώμῃ ὄντος. ἔκτισε δὲ καὶ παλάτιον μέγα καὶ 
εὐπρεπὲς καϑ᾽ ὁμοιότητα ὡσαύτως τοῦ Ρώμης πλησίον τοῦ "Inzi- 
χοῦ, [τὴν ἄνοδον ἀπὸ τοῦ παλατίου dg τὸ χάϑισμα τοῦ ππικοῦ 
διὰ τοῦ λεγομένου Κοχλίου, κτίσας καὶ φόρον μέγαν καὶ εὐπρε-- 
πῆ πάνυ, καὶ στήσας ἐν τῷ μέσῳ κίονα δλοπόρφυρον ἄξιον ϑαύ--10 
ματος, καὶ ἐπάνω τοῦ αὐτοῦ κίονος ἑαυτῷ ἔστησεν ἀνδριάντα, 
ἔχοντα ἔν τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ ἀκτῖνας ἑπτά" ὅπερ χαλκούργημα. 
V 5 ἤγαγεν εἷς τὸ Ἴλιον ἑστηκός, πόλιν τῆς Φρυγίας. ὃ δὲ αὐτὸς 
Κωνσταντῖνος ἀφελόμενος ánà Ῥώμης χρύφα τὸ λεγόμενον Παλ-- 
λάδιον ξόανον, ἔϑηκεν αὐτὸ εἷς τὸν ὑπ᾽ αὐτοῦ χτισϑέντα φόρον 15 
ὑποκάτω τοῦ κίονος τῆς στήλης αὐτοῦ, ὧς τινες λέγουσι τῶν Βυ-- 
ζαντίων ὅτι ἐκεῖ κεῖται. τὴν δὲ τύχην τῆς πόλεως τῆς ὑπὶ αὐτοῦ 
ἀνανεωθείσης καὶ εἰς ὄνομα αὐτοῦ κτισϑείσης ποιήσας τῷ ϑεῷ 
ϑυσίαν ἀναίμακτον ἐκάλεσεν '᾿“νϑουσαν. ἥτις πόλις ἐκτίσϑη ἐξ 
ἀρχῆς ὑπὸ Φιδαλίας" καὶ ἐκάλεσε τότε τὴν τύχην αὐτῆς Kn-90 
ρώην. τὴν δὲ αὐτὴν Φιδαλίαν ἠγάγετο Βύζας ὃ τῆς Θράκης βα- 
4, δὲ τὸ Ox., καὶ τὸ Chron. Pasch. p. 284. 4. — 8. τὴν — δεὰ addidi 
ex Chron. p. 284. B. 9. μέγαν Ch., Chron., μέγα Ox., μέγα καὶ 
εὐπρεπὴς Pollux p. 270. 18. ἕστηκός Ch., ἑστηκώς Ox. 
20. Φιδαλίας] Scr. Φιδαλείας. V.advol.I. p. 125. A. — ibid. Κη- 
ρώην] Κερόην Chron. p. 265. A. Quod magis mihi probatur. Ef- 


ficta haec puella videtur ex XKzgofocg, lus filia, Byzantis matre, 
apud Hesychium Illustrem p. 62. Or., ubi plura Meursius, 


stauravit; muroque alio de novo extructo, et ad murum veterem adjecto, 
urbem ipsam, Constantinopolim, vocari jussit. Hippodromum quoque in- 
stauravit, statuisque aereis, ornatuque omnimodo splendidiorem reddidit: 
extructa etiam ibi, ad formam ejus quae Romae est, sella Imperatoria, 
unde Ludos Imperator spectaret. Palatium quoque magnum et specio- 
sum, quale Romae habetur, prope Hippodromum, Cochleum dictum , ex- 
truxit: Forum etiam amplum et spectabile, cujus in medio Columnam po- 
suit, Porphyreticam totam penitusque mirandam: cui etiam statuam. sibi 
imposuit, capite septem radiis coronato: quod simulachrum aereum Im- 
perator ex Ilio, ubi olim steterat, urbe Phrygiae, advexit. Idem etiam 
Constantinus, ablatum clanculum Roma Palladium, quod vocant, in foro ἃ 
se condito, infra columnam statuae suae collocavit: sicut Byzantini non- 
nulli asserunt, ipsum ibidem recondi affirmantes. Urbis vero a se instau- 
ratae et a nomine suo vocatae Fortunam .nthusam appellari voluit; 
sacrificium incruentum Deo peragens. Urbis hujus prima fundamina po- 
suit Phidalia; quae urbis Fortunae tunc temporis Ceroen- nomen impo- 
suit. Phidaliam hanc Byzas, 'Thraciae rex, in uxorem duxit, post mor- 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 891 


σιλεὺς μετὰ τὴν τελευτὴν Βαρβυσίου τοῦ πατρὸς αὐτῆς, τοῦ το- O 7 

, , - E] “7 L e , 
πάρχου zal φύλαχος τοῦ αὐτοῦ ἐμπορίου. ὅστις Βαρβύσιος μέλ-- 
λων τελευτᾶν ἐχέλευσε τὴν (ιδαλίαν ποιῆσαι τεῖχος τῷ τόπῳ ἕως B 
ϑαλάσσης. ὃ δὲ Βύζας εἰς τὸ ἑαυτοῦ ὄνομα καλέσας τὴν χώραν 

5 ἐβασίλευσεν ἐν τῇ αὐτῇ πόλει. 
Ἔχτισε δὲ δύο ἐιιβόλους ἀπὸ τῆς εἰσόδου τοῦ παλατίου ἕως 
τοῦ αὐτοῦ φόρου εὐπρεπεῖς xal κεκοσμημένους ἀνδριᾶσι καὶ μαρ- 

Δ , , i] , - , c , 
μάροις διαφόροις, καλέσας τὸν τόπον τῶν ἐμβόλων Prylav, χτί- 
σᾶς ἐγγὺς καὶ βασιλικὴν καὶ ἔξω μεγάλους κίονας καὶ ἀνδριάντας, 

10 ἥνπερ ἐκάλεσε Σενᾶτον, κατέναντι στήσας τῇ ἰδίᾳ μητρὶ Ἑλένῃ 
στήλην ““ὐγούστας ἐν πορφυρῷ μικρῷ κίονι, καλέσας τὸν τόπον 
«Ἱὐγουστιῶνα. ὁμοίως δὲ ἀνεπλήρωσε καὶ τὸ λεγόμενον Ζεύξιτπι-- 
πὸν δημόσιον λουτρόν, κοσμήσας κίοσι καὶ μαρμάροις ποικίλοις 

HM , v c ^ $3. 8. 03 , 2 L] lj 
xoi χαλκουργήμασιν" tvge γὰρ αὑτὸ ἀπλήρωτον, ἀῤχϑὲν μὲν C 

15 πρῴην ὑπὸ Σεβήρου βασιλέως τὸ αὐτὸ δημόσιον. ἔκτισε δὲ καὶ 
τὸ Ἱππιχὸν xo ἄλλα πολλά" καὶ Ort πάντα ἐπλήρωσεν, ἐπετέλε-- 
gev ἱππικόν, ἐν πρώτοις ϑεωρήσας ἐχεῖ καὶ φορέσας τότε ἐν πρώ-- 
τοῖς ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ κορυφῇ διάδημα διὰ μαργαριτῶν xol λέ- 
Suv τιμίων, βουλόμενος πληρῶσαι τὴν προφητικὴν φωνὴν τὴν 

Φολέγουσαν,, ἔϑηχας ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ στέφανον ἐκ λίϑου O 8 
τιμίου.“ οὐδεὶς γὰρ τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλευσάντων τοιοῦτόν τί 

ἌΝ » , c ' , ' T2 - 
ποτε ἐφόρεσε. καὶ ἐπετέλεσεν ἑορτὴν μεγάλην μηνὶ μαΐῳ τῷ καὶ 
2. Βαρβύσιος Ch., Βάρβυσος Ox. 9. βασιλικὴν] ἔχουσαν κόγχην 
addunt Pollux et Chron. Pasch. p. 284. C. 12. Avyovoriàva ] 


Sic et Cedrenus p. 374. C, D. «ἀὐγουστεῶνα infra p. 78. D. 
19. zgognzixjv] Psalm. XX. 4. 


tem Barbysii, patris ejus; qui loci illius Dominus fuit, et Emporii Cu- 
stos. Hic vero moriturus, Phidaliae in mandatis reliquit, uti muro ad 
mare perducto locum illum circumdaret. Byzas itaque, loco illo in nomen 
suum vocato, sedem illic regni posuit. 

Porro [Constantiaus] ab introitu Palatii, ad Forum usque, Porticus 
duas extruxit speciosas variis statuis, columnisque marmoreis ornatas: Lo- 
cum vero hunc Regiam vocavit: cui vicinam etiam Basilicam condidit ; 
statuis et columnis ingentibus exterius ornatam: quam et Senatum vo- 
cavit. Huic ex adverso matris Helenae, Augustae, statuam, columnellae 
Porphyreticae impositam, collocavit: locum vero hunc Augustaeum no- 
minavit. Similiter quoque Balneum Publicum , Zeuxippum dictum, a Se- 
vero Imperatore inchoatum, ipse ad exitum perduxit; variisque illud co- 
lumnis statuisque marmoreis aereisque exornavit. Hippodromum quoque 
extruxit atque alia plurima. Omnibus vero hisce absolutis, Certamina 
Equestria indixit; quos ipse in Circo suo primus spectavit. "lum pri- 
mum quoque Coronam, Margaritis et lapillis pretiosis insignitam, Impera- 
tor capite gestavit: animo scilicet explendi dictum illud Propheticum: 
Imposuisti capiti ejus coronam ex lapide pretioso: Imperatorum enim prae- 

loannes  Malalas. 21 


822 J— IOANNIS MALALAE 


| : , , , 

| ἀρτεμισίῳ tu^, ἕτους κατὰ ᾿Αντιόχειαν τὴν μεγάλην χρηματίζον- 
τος τοη΄, κελεύσας διὰ ϑείου αὐτοῦ τύπου τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἐπιτε- 

D λεῖσϑαι τὴν ἑορτὴν τοῦ γενεϑλίου τῆς πόλεως αὐτοῦ, καὶ ἀνοί- 

ACE πὶ - Ap. t τ ^ , ^ H 
yav τῇ αὐτῇ tw τοῦ μαΐου μηνὸς τὸ δημόσιον λουτρὸν τὸ Ζεύ-- 
D , » -t E i1 ^" € * ^ 
ξιππον, πλησίον ὃν τοῦ TInzuxoU xol τῆς “Ρηγίας καὶ τοῦ παλατίου, 5 
, c -- » , * , , 
ποιήσας ἑαυτῷ ἄλλην στήλην ξοάνου κεχρυσωμένην, βαστάζου-- 
cav τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ χειρὶ τὴν τύχην τῆς αὐτῆς πόλεως καὶ αὐτὴν 
D ^ 023, / τῶν xr / WAR 35 Σ 

εχρυσωμένην, ἣν ἐκάλεσεν ᾿“νϑουσαν, κελεύσας κατὰ τὴν αὐτὴν 
ἡμέραν τοῦ γενεϑλιαχοῦ ἱππικοῦ εἰσιέναι τὴν αὐτὴν τοῦ ξοάνου 
στήλην διριγευομένην ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν μετὰ χλαμύδων καὶ 10 
καμπαγίων, πάντων κατεχόντων κηρούς, καὶ περιέρχεσϑαι τὸ σχῆ-- 
μα τὸν ἄνω καμπτὸν καὶ ἔρχεσϑαι εἷς τὸ σκάμμα κατέναντι τοῦ 

E βασιλικοῦ καϑίσματος, καὶ ἐγείρεσθαι τὸν κατὰ καιρὸν βασιλέα 
καὶ προσχυνεῖν, ὡς ϑεωρεῖ τὴν αὐτὴν στήλην Κωνσταντίνου καὶ 
τῆς τύχης τῆς πόλεως. καὶ πεφύλακται τοῦτο τὸ ἔϑος ἕως τοῦ 15 
νῦν. 

O9. Ὁ δὲ ϑειότατος Κωνσταντῖνος ἐν τῇ συμπληρώσει τῆς αὐτοῦ 

ς »5»€ 2 , , - 

ὑπατείας ἔῤῥιψεν ἐν Κωνσταντινουπόλει χάρισμα τοῖς Βυζαντίοις 

καλάμων συντόμια ἄρτων ἡμερησίων διαιωνιζόντων, οὕστινας 

ἄρτους ἐχάλεσε παλατίνους διὰ τὸ ἐν τῷ παλατίῳ δογεύεσϑαι 20 

v 6 M j ^ v c » 3 , γι é H , 

τοὺς αὐτοὺς ἄρτους, ἑκάστου ἄρτου ἀφορίσας οἶνον, κρέα καὶ βέ- 


8. ἣν ἐκάλεσεν] ἐκάλεσεν Ox. 19. σκάμα Ox., σκάμμα Ch. 19. κα- 
λαμῶν Ox., xaAouov Pollux p. 272., καλαμίων fuerat νο].1. p. 123. E, 
ibid. συντομία Ox. ibid. διαιωνιξόντων Ch., Pollux, δεωνειζόν-- 
zov Ox. 21. οἶνον, κρέα Ch., οἴνῳ κρέα Pollux, οἶνον, κρέα 
idem "dg Ducangium Gloss. v. βέστιον, οἰνοκρέα Ox.  — ibid. βε- 
στία Ox. 


cedentium nemo talem gestavit. Artemisii vero, sive Maii xr, anno Aerae 
Antiochenae cccrxxvir, Festivitatem celeberrimam agitari jussit: Divino 
etiam Edicto suo sancivit, uti eodem die Natales Urbis celebrarentur. 
Zeuxippum quoque, Balneum Publicum, quod propter Circum, Regiam et 
Palatium situm est, eodem Maii xr aperiri jussit, Fecit autem sibi Im- 
perator statuam quoque aliam inauratam, urbis Fortunam, quam nthu- 
sam vocavit, et ipsam quoque inauratam, manu dextra gestantem. Sta- 
tuam hanc, eodem die Genethliacorum Circensium, introduci jussit a mi- 
litibus Chlamydes et campagos indutis, et cereos portantibus omnibus, 
Jussit vero, uti milites isti, Pompam introducentes, superiorem Hippodro- 
mi flexum circumeant; cumque ad sedile Imperatoriae sedi oppositum per- 
ventum erit, assurgens qui pro tempore Imperator fuerit, visas Fortunae 
urbis, et Constantini statuas veneretur: qui mos ad hunc usque diem ob- 
servatur. 

Divinissimus etiam Constantinus, in ipso Consulatus sui exitu, con- 
giarium Byzantinis Constantinopoli largitus est; sparsis in populum cala- 
morum tesseris panis Quotidiani perpetui: singulis etiam, praeter panem, 
carnibus, vino, et vesti assignatis. Panes vero hos Palatinos vocavit; 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 323 


στια, ἀφορίσας πρόσοδον ὑπὲρ αὐτῶν ἐκ τῶν ἰδίων καὶ καλέσας 
αὐτοὺς πολιτιχούς. 
Ὃ δὲ αὐτὸς Κωνσταντῖνος ἔμεινε βασιλεύων ἐν Κωνσταντι- 
γουπόλει, ἀφελόμενος αὐτὴν ἀπὸ τῆς Εὐρώπης ἐπαρχίας ἀπὸ 
5 Ἡρακλείας τῆς μητροπόλεως αὐτῆς, δοὺς αὐτῇ ἀπὸ ϑεοῦ δίκαιον 
βασιλείας, προβαλόμενος ἔν αὐτῇ ἔπαρχον πραιτωρίων καὶ ἔπαρ-- 
Xov πόλεως καὶ τοὺς λοιποὺς μεγάλους ἄρχοντας, χριστιανοὺς 
πάντας ποιήσας. καὶ ἔμεινεν ἐξ ἐκείνου εὐτυχῶς βασιλεύουσα. 
τ΄ Ὁ δὲ αὐτὸς Κωνσταντῖνος βασιλεὺς καὶ τὴν Φρυγίαν Σαλου- 
10ταρίαν ἐποίησεν ἐπαρχίαν. ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἡ σύνο-- B 
δὸς ἐγένετο τῶν Tuy ἐπισχόπων κατὰ L4oslov περὶ τῆς πίστεως 
τῶν χριστιανῶν. ἐν αὐτῇ δὲ τῇ συνόδῳ ὑπῆρχε καὶ ὃ ὅσιώτα-- 
Toc ἐπίσκοπος Εὐσέβιος ὃ Παμφίλου ὃ χρονογράφος. O 10 
"Ena9s δὲ ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Κωνσταντίνου ὑπὸ 
15 ϑεομηνίας ΠΠαξιμιανούπολις τῆς Ὀσδροηνῆς τὸ δεύτερον αὐτῆς 
πάϑος τὸ μετὰ τὸ ληφϑῆναι ὑπὸ τῶν Περσῶν. καὶ ἀνήγειρεν 
αὐτὴν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Κωνσταντῖνος καὶ τὰ τείχη αὐτῆς" ἦσαν 
γὰρ πεσόντα" καὶ τοῖς περισωθϑεῖσι πολλὰ ἐχαρίσατο" καὶ μετε- 
κάλεσεν αὐτὴν εἷς τὸ ἴδιον ὄνομα ΚΚωνσταντῖναν. ἔκτισε δὲ xol 
90 εἷς τὴν Βιϑυνίαν τὴν πρῴην οὖσαν κώμην λεγομένην Σουγάν, C 
δοὺς αὐτῇ καὶ δίκαιον πόλεως καὶ καλέσας αὐτὴν εἷς ὄνομα τῆς 
ἰδίας αὐτοῦ μητρὸς “Ἑλενούπολιν. καὶ εἷς ὄνομα δὲ τῆς αὐτοῦ 
μητρὸς ἐκάλεσε καὶ ἐπαρχίαν “Ἑλενούποντον. 


15. ᾿Οσδροϊνῆς Ox. 29. Ἑ λενούπολιν — Ἑλενούποντον] Simile 
Ννικούπολις vol. 1. p. 113. D. 


quod ex Palatio darentur; sepositis ex proprio in hoc reditibus, Panes 
etiam hi Politici dicti sunt. 

Idem vero Constantinus Imperii sedem Constantinopoli posuit; eam- 
que, cum antea Europae sub ditione esset, et Heracleae Metropoli sub- 
jet, sui juris Με: concesso ei a Deo jure imperandi: constitutis etiam 

rbi et Praetorlo Praefectis aliisque primariis Magistratibus, eisque 
Christianis omnibus. taque ex eo tempore urbs illa feliciter imperitavit. 

Idem Constantinus Imperator Phrygiam Salutarem Provinciam fecit. 
Ejusdem sub imperio Synodus cccxvir. Episcoporum celebrata est, con- 
tra ÀArium, de rebus ad Christianam fidem pertinentibus: cui interfuit 
etiam sanctissimus Episcopus Eusebius Pamphili, Chronographus. 

Constantino imperante, divinam iram passa est Maximianopolis, Os- 
droenae urbs, vice secunda, post ipsam a Persis captam. Imperator ita- 
que Constantinus urbem de integro instauravit; moenia quoque collapsa 
excitavit, et superstitibus incolis plurima largitus est; vocata deinceps ur- 
be, ἃ nomine suo, Constantina. Vicum etiam quendam in Bithynia, no- 
mine Sugam, de novo extructum, civitatis jure donavit, et a matris suae 
nomine Helenopolim appellavit: cujus etiam a nomine Provinciam quo- 
que ipsam Helenopontum vocavit. 


324 1OANNIS MALALAE 


Καὶ ἐν αὐτῷ τῷ χρόνῳ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Κωνσταντῖνος τοὺς 
ὄντας ἐν Κωνσταντινουπόλει τρεῖς ναοὺς ἐν τῇ πρῴην λεγομένῃ 
ἀκροπόλει τοῦ Ἡλίου καὶ τῆς ᾿“ρτέμιδος σελήνης καὶ τῆς “φρο- 
δίτης ἐκέλευσεν ἀχρηματίστους τοῦ λοιποῦ διαμεῖναι. 


Merà δὲ ὀλίγον καιρὸν ἐτελεύτησεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Κων- 5 
σταντῖνος ἐν Νικομηδείᾳ τῆς Βιϑυνίας, ὡς ἔστιν ἐν προχέσσῳ, ἐν, 
D προαστείῳ τινὶ λεγομένῳ ᾿Αχυρῶνι πρὸ ὀλίγου διαστήματος τῆς 
πόλεως, ἀῤῥωστήσας ἡμέρας ἕξ, πρὸ τοῦ πληρωθῆναι τὸ κτίσμα 
ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς Συρίας τὸ τῆς μεγάλης ἐχκλησίας τὸ 

O 11 μέγιστον καὶ ἕν ὃν τῶν ϑεαμάτων. τελευτᾷ δὲ ὧν ἐνιαυτῶν ξ΄ 10 
καὶ μηνῶν γ', ὡς ταῦτα συνεγράψατο xol τοὺς χρόνους πάντας 
τῶν προγεγραμμένων βασιλέων ὃ σοφώτατος Νεστοριανὸς ὃ χρο- 

γογράφος. 


E ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου ηὐρέϑη 
βασιλεὺς ὧν ἐν Ρώμῃ Κωνσταντῖνος ὃ υἱὸς αὐτοῦ" ὅντινα ἐν 1215 
ζωῇ αὐτοῦ ἐποίησε βασιλέα Ρώμης ἐπὶ τῆς ὑπατείας Οὔρσου καὶ 
Πολυβίου. 


16. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Οὔρσου καὶ Πολυβίου. Chr. Alex. habet 
Οὔρσου καὶ Πολεμίου. Wasti etiam Capitolini hoc anno Ursum et 
Polemium Coss. exhibent.* Ch. 


Eodem etiam tempore Constantinus Imperator, fana illa tria, quae 
in eo loco, qui Acropolis olim dicebatur, posita erant, Solis nempe, Dia- 
nae, Lunae et Veneris, reditibus exuta deinceps manere jussit. 


Non longo autem post tempore Imperator Constantinus, in Nicome- 
diam Bithyniae itinere facto, in morbum incidit; a quo cum per sex dies 
decubuerat, in ejusdem civitatis suburbio quodam, Achyrone dicto, non 
procul ab urbe, diem suum obiit, antequam opus illud magnificum, et in- 
ter orbis Miracula censendum, Ecclesiae nempe Antiochenae Magnae fa- 
bricam ad exitum perduxisset. Mortuus autem est, annos natus Lx, cum 
mensibus tribus: uti haec memoriae prodidit sapientissimus Nestorianus, 
Chronographus; qui praedictorum quoque Imperatorum res gestas Chro- 
nico descripsit. 


CONSTANTINUS JUNIOR, 
ROM. IMPERATOR. 


Post mortuum vero Constantinum, Romae regnum tenuit Constanti- 
nus filius; quem pater, dum adhuc ipse in vivis esset, regem ibi consti- 
tuerat; Urso et Polybio Coss. 


am 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 325 


Ὃ δὲ αὐτὸς Κωνσταντῖνος βασιλεὺς ὃ μικρὸς ἐβασίλευσεν ἐν 
τῇ Ῥώμῃ ἔτη ιβ΄. ὅστις μετὰ τελευτὴν τοῦ πατρὸς ἐξῆλϑεν εἰς 
πρόχεσσον xai ἐσφάγη ἐν Π]οϑώνῃ ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἀδελ- 
φοῦ αὐτοῦ, ὧν ἐνιαυτῶν x. 
.-5 — ετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Κωνσταντίνου τοῦ μικροῦ ἐβααίλευ-- x T 
σεν ἐν τῇ Ῥώμῃ Κώνστας ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ ἔτη ις΄. 001g &go- 

f CE a μὰ τὸ » e ς «90 
στήσας ἀπὸ δυσεντερίας ἐτελεύτα, ὧν ἐνιαυτῶν κζ΄. 


WMerà δὲ τὴν βασιλείαν Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου ἐβασίλευ-- B 
, , € €^ 2 -- ς , 
. σὲ Κωνσταντινουπόλεως Κωνστάντιος 0 υἱὸς αὑτοῦ ὁ μικρότερος 
: á | 
το ἔτη λ΄. ἦν δὲ μεγαλόψυχος, ἐξακιονίτης, ὃ ἐστιν “ρειανός. ἐπὶ 
δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐκίνησαν οἱ Πέρσαι, ἤτοι ᾿Τββουραρσοάκιος Ο 13 
- 6 βασιλεύς " καὶ ἐπεστράτευσε xav αὐτῶν ποιήσας Καίσαρα Tov- 
λιανὸν συγγενέα αὐτοῦ. 


Καὶ γενόμενος ἐν ᾿Ἵντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἐπλήρωσε τὴν μεγάλην 
15 ἐχχλησίαν ἐπιγράψας ταῦτα" 


4. αὐτοῦ] αὑτοῦ Οχ. 7. δυσεντερίας Ch., δυσσεντερίας Ox. 
11. ᾿Δββουραρσάκιος} Σαββουραρσάπιος Ch. 


Hic autem Constantinus Junior per annos χη. Romae regnavit, Pa- 
tris vero post obitum, dum in Processum exiret, a fratris sui militibus 


Mothone occisus est, annum agens xx. 


έν SNC UN: UNT WIS NE 
ROM. IMPERAT O R. 


Constantinum Juniorem excepit in regno Romano Constans, frater 
ejus: qui, cum annos ibi xvi. regnaverat, ex Dysenteria interiit, annos 


natus XXVII. 


ΟΣ -N.S.T.AGNCT.-1.,U.S 
IMP. CONSTANTINOPOLITANUS. 


Constantino autem Magno succedebat in Imperio Constantinopolita- 
no Constantius, filiorum natu minimus: qui imperavit annos xxx. — Erat 
autem hic vir magni animi, atque Kxocionita, 1d est, Arrianus. Hujus 
sub imperio motus ciebant Persae, ab Abburarsacio rege eorum ducti. 
Imperator itaque, Juliano cognato suo Caesare creato, in eos arma movit. 


Magnam autem Antiochiam veniens, Ecclesiam ibi magnam absolvit 
ui ista inscripsit. 


326 IOANNIS MALALAE 


Χριστῷ Κωνστάντιος ἐπέραιστον oixov ἔτευξεν, 

Οὐρανίαις ἀψῖσι πανείχελα, παμφανόωντα, 

Κωνσταντίου ἄνακτος ὑποδρήσσοντος ἐφετμαῖς" 
C Γοργόνιος δὲ κόμης ϑαλαμηπόλον ἔργον ὕφανε. 


καὶ κατελϑὼν ἐπὶ τὰ Περσιχὰ ἐποίησε πάχτα εἰρήνης μετὰ Ieg-5 
σῶν ἐπὶ φανερὸν χρόνον, πολλῶν πεσόντων ἐξ ἀμφοτέρων ἐν τῇ 
συμβολῇ. καὶ ὑποστρέψας ἐποίησε τὰ ἐγκαίνια τῆς αὐτῆς μεγά-- 
Anc ἐκκλησίας dv ᾿Αντιοχείᾳ. καὶ ἐξελϑὼν ὃ αὐτὸς Κωνστάντιος 
ἀπὸ ᾿Αντιοχείας, ἀνιὼν ἐπὶ Κωνσταντινούπολιν, ἔφϑασε τὴν Κιλι- 

O 14 xíav* καὶ ἔκτισεν ἐχεῖ τὴν γέφυραν τοῦ Πυράμου ποταμοῦ, ἔργον 10 
μέγιστον. καὶ εἰσελϑὼν ἐν Ἰ]Παμψουεστίᾳ, πόλει τῆς Κιλικίας, ἀῤ-- 
ς , - 7) ^ ki - , 
θωστήσας τελευτᾷ ἐχεῖ, ὧν ἐνιαυτῶν μ΄. 


D lMerà δὲ τὴν βασιλείαν Ἱζωνσταντίου ἐβασίλευσεν Ἰουλιανὸς 
ὃ παραβάτης, ὃ πρῴην γενόμενος Καῖσαρ, ὃ συγγενεὺς τοῦ αὐτοῦ 
Κωνσταντίου, ἐπὶ ὑπατείας ἸΠαρμεντίου καὶ Νεβήτα" ὅστις ἐβα-- 15 
σίλευσεν ἔτη β΄. ἦν δὲ ἐλλόγιμος " ὅστις ἐκλήϑη παραβάτης, διότι 


1. ἐπέραιστον ἐπήρατον Ch. Idem Κωνσταντῖνος et Κωνσταντί- 
vov suspicatur. — 2. παμφανόωντα Ch., πανφανόεντα Ox. 8. 9- 
ποδρήσσοντος Ch., ὑποδρήσοντος Ox. 4. ϑαλαμηπόλον Ch., 9a- 
λάμη πόλον Ox. 11. ΜΜαμψουεστίᾳ Μαμψουχρήναις debebat 
notante Wesselingio ad Antonin, p. 580. 15. Μαρμεντίου καὶ Νε- 
βήτα] Chr. Alex. habet Megusorívov wol Νεβήττα; rectius: hoc 
anno enim Fasti Capitolini Fl. Mamertinum et Fl. Nevittam Coss. 
habent. Ch. 


Extruxit sacras Christo Constantius aedes, 
Coelo consimiles, summo splendore nitentes: 
Sic Constantini regis pia jussa sequutus. 
Gorgonio Comiti structurae cura relicta est. 


In Persidem deinde profectus est; praelioque cum eis inito, multisque 
utrinque caesis, induciae ad tempus satis longum factae sunt. Imperator 
itaque Antiochiam reversus, Magnae Ecclesiae dedicationem celebravit. 
Hinc vero Constantinopolim profecturus, per Ciliciam iter ducit: ubi Py- 
rami fluvii pontem, opus magnificum, extruxit. Ab inde vero Mopsue- 
stiam, Ciliciae urbem. veniens, ex morbo ibi interiit, annum agens qua- 
dragesimum. ᾿ 


JODIE T A ONSDDPESS 
IMPERATOR. 


Constantium in imperio excepit Julianus, Apostata, Consanguineus 
ejus; quem ipse Caesarem antea creaverat; Marmentio et Neveta Coss. 
et imperavit annos 1. Erat hic eloquentia celebris: Apostata autem di- 


CHRONOGRAPIHIA. L. XIII. 927 


, , ^ - , ^ - 
ἀρνησάμενος τὸ δόγμα τῶν αὐτοῦ προγόνων, τὸ τῶν χριστιανῶν, 
y » 
γέγονεν Ἕλλην. ἦν δὲ φίλος καὶ ὁμόχρονος «Διβανίου τοῦ περι- 
βοήτου σοφιστοῦ ᾿Αντιοχείας. 
- - , 
"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐμαρτύρησεν ὃ ἅγιος Ζομέ- 
: , ^ 
51:06. ἐπεστράτευσε γὰρ κατὰ Περσῶν δυνατὴν στρατείαν, xoi 
χκατελϑὼν κατέλαβεν “Ἀντιόχειαν καὶ ἀνελϑὼν ἐν τῷ ὄρει τῷ λε- O 15 
- , - 
γομένῳ Κασίῳ ἐποίησεν ἐχεῖ 9volav ἑχατόμβην τῷ Zi Κασίῳ" 
καὶ χατελϑὼν ἐχεῖϑεν χαὶ ἐλϑὼν εἰς Δάφνην ἐποίησε κἀκεῖ 9v- 
ola» τῷ ᾿“πόλλωνι. καὶ παραχοιμηϑεὶς εἶδεν ἐν ὁράματι παῖδα V 8 
10 ξανϑὸν λέγοντα αὐτῷ, Ἔν 24oía δεῖ σε τεϑνάναι. εἰσερχόμενος 
δὲ ἀπὸ Ζάφνης ἐν JAvuoyslo ὑπηντήϑη ὑπὸ τῶν συγχλητικῶν αὖ- 
τοῦ καὶ τῶν ἀξιωματικῶν αὐτοῦ καὶ τοῦ δήμου. καὶ ἔκραξαν αὖ-- 
d T € δ: , 24 ,ὕ ς ^ . , c ' 9 
ἢ οἱ δημόται ᾿ντιοχείας ὑβριστικὰς φωνάς, ὡς χριστιανοὶ ϑερ-- 
μοὶ ὄντες, δεδωχότες αὐτῷ ἐν ταῖς αὐτῶν φωναῖς κληδόνα μὴ 
15 ὑποστρέψαι. ἀπὸ δὲ τῶν πλησίον αὐτοῦ δύο χανδιδᾶτοι χρι- 
Γ - - « 
στιανοί, ὧν τὰ ὀνόματά ἐστι ταῦτα, Ἰουβεντῖνος xoi ΠΠαξιμιανός, 
2 , * ^ c VERAT » , b 
ἀποσχίσαντες συνέμιξαν τοῖς ὑβρίζουσιν αὐτὸν ὄχλοις, πλέον ἀνε- 
^ - ee v, € ^ ? ^ 3 * 
γείροντες τὸν δῆμον εἷς ὕβρεις. καὶ ἑωρακὼς αὐτοὺς ᾿Ιουλιανὸς 
ὃ βασιλεύς, ἐχέλευσεν αὐτοὺς συσχεϑῆναι" xol εὐθέως αὐτοὺς 
90 ἀπεχεφάλισεν ἐν ᾿“4ντιοχείᾳ, καὶ ἐξέϑησαν τὰ λείψανα αὐτῶν ἐν τῷ B 
v t U 
- ? - 
μαρτυρίῳ τῷ λεγομένῳ Κοιμητηρίῳ" οὕστινας καλοῦσιν ol “ν-- 
τιοχεῖς Γεντιλίους. χαὶ ἀγαναχτήσας κατὰ τῶν ᾿Φντιοχέων ἠπεί- 
λει αὐτοῖς, λέγων ὑποστρέφειν καὶ τιμωρεῖσϑαι αὐτούς, ὡς μὴ 


ctus est, quod Majorum saorum fide Christiana renunciata, in Paganis- 
mum transisset. Amicum autem, et coaevum habuit Libanium, celeberri- 


mum Sophistam Antiochensem. 


Hujus sub Imperio S. Domitius martyrium passus est. Julianus enim, 
copiis ingentibus collectis, in Persas arma movit. tinere vero per An- 
tiochiam facto, ad Montem Casium profectus est, ubi Jovi Casio Heca- 
tomben fecit: inde in Daphnem descendens, Apollini quoque sacra pere- 
gu ubi cum ad somnum recumberet, per quietem vidit puerulum quen- 

flavum, qui dicebat ei: In sia moriturus cs. Ex Daphne autem 
Antiochiam adventanti, procedebant ei obviam Primores ejus et Conci- 
liarii, cum populo. Populus autem Antiochenus, qui Christianismi zelo 
fervebat, Imperatorem contumeliosis dicteriis excepit; a Persico etiam 
bello eum non reversurum ominatus. Inter hos duo etiam erant ex fami- 
liaribus ejus, Christianismi Candidati; quorum nomina, Juventinus et Ma- 
ximianus; qui ex Comitatu lmperatorio discedentes, immiscuerunt sese 
convicianti populo; multoque magis eos ad opprobria concitarunt. Hos 
videns Imperator Julianus, absque mora cos. angi capite multavit An- 
tiochiae: ubi etiam reliquiae eorum in Martyrio, quod Coemeterium vo- 
cant, recondebantur: Hos vero Antiochenses Gentiles appellant. Julia- 
nus autem Antiochenis infensus, interminatus est illis, dicens se redeun- 


* 


828 IOANNIS MALALAE 


ἔχοντας κληδόνα, εἰπὼν περὶ τῶν αὐτῶν ᾿Αντιοχέων λόγον, δια- 
βάλλων αὐτοὺς ὡς τυράννους. καὶ προέϑηχε τὸν κατ αὐτῶν 
ῥηθέντα παρ᾽ αὐτοῦ λόγον ἔξω τοῦ παλατίου τῆς αὐτῆς πόλεως 
O 16 εἰς τὸ λεγόμενον Τετράπυλον τῶν ἐλεφάντων πλησίον τῆς Ῥηγίας. 
Καὶ ἐξελϑὼν διὰ τῶν Κυρηστιχῶν ἀπῆλϑε κατὰ Περσῶν "5 
παρερχύμενος δὲ διὰ Κύρου τῆς πόλεως ἐν τῇ χώρᾳ εἶδεν ὄχλον 
€ ἑστῶτα ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ ἁγίου ΖΙομετίου καὶ ἰώμενον nag. ad- 
τοῦ. xol ἐρωτᾷ τινας τίς ἐστιν ἐχεῖνος ὃ συναγόμενος 072065. xal 
ἔμαϑεν ὅτι ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ 0govc ἐστὶ μοναχὸς καὶ πρὸς αὐτὸν 
συνάγεται ὃ ἑστὼς ὄχλος, ϑέλων Ἰαϑῆναι καὶ εὐλογηθῆναι παρ 10 
αὐτοῦ. καὶ ἐδήλωσε τῷ ἁγίῳ Ζομετίῳ ὃ βασιλεὺς Ἰουλιανὸς διὰ - 
δεφερενδαρίου χριστιανοῦ ταῦτα " Zi. τὸ ἀρέσαι τῷ ϑεῷ σου εἷς 
τὸ σπήλαιον εἰσῆλϑες" ἀνθρώποις μὴ ϑέλε ἀρέσχειν, ἀλλὰ ἰδίαζε. 
καὶ ἀντεδήλωσεν αὐτῷ ὃ ἅγιος Δομέτιος ὅτι "Qc τῷ ϑεῷ ἐχδό- 
σαντός μου τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα ἐκ πολλοῦ χρόνου ἐν τῷ σπη- 15 
λαίῳ τούτῳ ἐμαυτὸν ἀπέχλεισᾳ" τὸν δὲ πρός μὲ ἐρχόμενον ὄχλον 
ἐν πίστει ἀποδιώχκειν οὐ δύναμαι. καὶ ἐχέλευσεν ὃ βασιλεὺς Tov- 
D λιανὸς ἀναφραγῆναι τὸ σπήλαιον λίϑοις μεγάλοις καὶ εἶναι αὐτὸν 
τὸν δίχαιον ἔσω. καὶ ἐκ τούτου ἐτελειώϑη ὃ ἅγιος ΖΙομέτιος. 
Ο 17 Kol κατιὼν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἰουλιανὸς κατὰ Σαββουραρσά-90 
κου, βασιλέως Περσῶν, κατέφϑασεν ἐν᾿Ἱεραπόλει" καὶ πέμψας κα-- 


2. προσέϑηχε Ox. 5. Κηρυστικχῶν Ox. 12. Ζιὰ] Εἰ διὰ Chron. 
Pasch. p. 297. D. 14. τῷ ϑεῷ Chron., τοῦ ϑεοῦ Ox. 


tem poenas ab illis exacturum, eo quod adversa sibi ominati essent, Quin 
et Orationem contra Antiochenses condidit; in qua rebellionis eos reos 
peragit: quam quidem Orationem extra Palatium Antiochenum, ad Kle- 
phantorum TTetrapylum, quod prope Regiam est, palam appendi jussit. 
Tum vero contra Persas arma movens, per Cyrrhesticam ducit iter. 
Cyrrhum autem, regionis illius urbem, praeteriens, turbam conspexit ad 
S. Domitii Cellam astantium, qui ab eo morborum sanationem petebant. 
Interrogatis autem quibusdam, quid sibi vellet iste populi concursus, re- 
sponsum tulit; Monachum montis in spelunca degere, ad quem turba ista 
congregata est, uti morborum suorum medelam, et benedictionem ab. illo 
accipiant. Julianus itaque Imperator, per Referendarium Christianum, S. 
Domitium monuit, verbis hisce: Speluncam intrasti, ut Deo tuo placeres: 
ne igitur de hominibus placendis sis solicitus; sed solitariam agas vitam. 
Respondens ei S. Domitius: Ego, inquit, Deo, qui corpus mihi, animum- 
quc dedit, in hac spelunca memet includendo jampridem consecravi ; Ῥο-- 
pulum vero, ex fide ad me venientem, arcere non possum. . Caeterum. Ju- 
lianus Imperator, speluncae os, aggestis lapidibus ingentibus, occludi jus- 
sit, viro justo intus incluso. Atque hunc vitae finem habuit S. Domitius. 
à Imperator autem Julianus, in Sabburarsacem, Persarum regem, exer- 
citum ducens, Hierapolim venit; missis in Samosatam , Euphratesiae ur- 





CHRONOGRAPHIA. L. XIII. | 829 


τεσχεύασε πλοῖα ἐν Σαμοσάτοις, πόλει τῆς Εὐφρατησίας, τὰ μὲν 
διὰ ξύλων τὰ δὲ διὰ βυρσῶν, ὡς ὃ σοφώτατος Máyvoc ὃ χρονο-- 
γράφος ὃ Καρηνός, 0 συνὼν αὐτῷ ᾿Ιουλιανῷ βασιλεῖ, συνεγράψα-- 
το. ἀπὸ δὲ Ἱεραπόλεως ἐξελϑὼν ἦλϑεν ἐν Κάραις τῇ πόλει" 
5 χαχεῖϑεν εἶρε δύο ὅδούς, μίαν ἀπάγουσαν εἴς τὴν Νίσιβιν πόλιν, 
οὖσάν ποτε Ῥωμαίων, καὶ ἄλλην ἐπὶ τὸ ἹΡωμαϊχὸν κάστρον τὸ 
λεγόμενον Ἱζιρχήσιον, χείμενον εἷς τὸ μέσον τῶν δύο ποταμῶν 
τοῦ Εὐφράτου καὶ τοῦ 249fopü* ὕπερ ἔκτισε Ζιοχλητιανός, βασι-- 
λεὺς Ρωμαίων. καὶ μερίσας τὸν στρατὸν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς πέμ-- 
10 z& ἐπὶ τὴν Νίσιβιν ὁπλίτας ἄνδρας μυρίους ἑξακισχιλίους μετὰ 
δύο ἐξάρχων Σεβαστιανοῦ xol Προχοπίου. xol κατέφϑασεν ὃ 
αὐτὸς Ἰουλιανὸς τὸ Κιρχήσιον κάστρον" καὶ ἐάσας καὶ ἐν τῷ 
Κιρκησίῳ κάστρῳ ὅσους εὗρεν ἐγχαϑέτους στρατιώτας ἕξακισχι- 
λίους, προσϑεὶς αὐτοῖς καὶ ἄλλους ὁπλίτας ἄνδρας τετρακισχι- 
15 λίους μετὰ ἐξάρχων δύο Ldxxauéov καὶ ΠΠαύρου. καὶ ἐξῆλϑεν 
ἐχεῖϑεν xal παρῆλϑε τὸν ᾿ββορὰν ποταμὸν διὰ τῆς γεφύρης, τῶν 
πλοίων φϑασάντων εἷς τὸν Εὐφράτην ποταμόν" ὧντινων πλοίων 
ὑπῆρχεν ὃ ἀριϑμὸς χιλίων διακοσίων πεντήκοντα. καὶ συνα- 
ϑροίσας τὸν ἴδιον αὐτοῦ στρατόν, ἔχων μεϑ' ἑαυτοῦ ᾿Δνατόλιον 
90 μάγιστρον χαὶ Σαλούστιον ἔπαρχον πραιτωρίων καὶ τοὺς στρατη-- 
λάτας αὐτοῦ, ἀνελϑὼν ἐν ὑψηλῷ βήματι δι᾿ ἑαυτοῦ προσεφώνη-- 
σε τῷ στρατῷ, ἐπαινῶν αὐτοὺς καὶ προτρεπόμενος προϑύμως 
καὶ σωφρόνως ἀγωνίσασϑαι κατὰ Περσῶν. καὶ εὐθέως ἐμβαίνειν 
1. πόλεως Ox. 7.. 19. 18. Κιρκήσιον Ch., Κιρκίσιον Ox. 15. ᾽4κ- 
xouéov] Machamaeum et Maurum fratres memorat Ammianus XXV. 


1. 2. ex orthographia monachorum, Jaxegeiov Zosimus LII. 26. 8. 
16. γεφύρης ] γεφύρας Ch. 


bem, qui navigia fabricarent, lignea quaedam, quaedam vero coriacea; 
uti habet sapientissimus Magnus Carrensis, Chronographus, qui hoc bello 
sub Juliano militavit. Hierapoli autem discedens Imperator, Carras ve- 
nit; unde via sese in partes duas findit, quarum una in Nisibim abducit, 
urbem Romanis olim subjectam; altera in Circesium tendit, Castrum Ro- 
manum, quod Euphratem inter et Abboram fluvios medium, a Diocletiano 
Imperatore extructum est. Julianus itaque diviso exercitu, armatorum 
Xvi. millia Nisibim versus expedivit, sub Sebastiani et Procopii ductu: 
lpse autem ad Circesium castrum ducit iter. Ubi militum stationariorum 
vi millibus, quos ibi invenit, ipse rv millia militum alia adjecit, Accameo 
et Mauro Ducibus constitutis. Inde autem discedens, ipse, cum Anatolio 
Magistro, Salustio, Praefecto Praetorio, caeterisque Ducibus, Abborae 
fluminis ponte trajecto, classem suam, wccr. naves numero habentem, per 
Euphratem adventantem, praestolatus est. 'Tum vero coactis in unum 
copiis, locum editiorem conscendit ipse, unde exercitum allocutus est: et 
cujusque fortia facta depraedicans, uti paratissimo, optimoque animo con- 
tra Persas in aciem descenderent hortatus est. Posthaec navigia conscen- 


E 


v9 


O 18 


880 IOANNIS MALALAE 


εἷς τὰ πλοῖα ἐπέτρεψεν, εἰσελϑὼν καὶ αὐτὸς ὃ βασιλεὺς εἷς τὸ εὖ-- 
B τρεπισϑὲν αὐτῷ πλοῖον, καὶ προηγεῖσϑαι αὐτῶν προσκουλκάτο-- 
ρας προσέταξεν ἄνδρας γενναίους ἐκ τοῦ ἀριϑμοῦ τῶν λαγκια- 
οίων καὶ ματτιαρίων χιλίους πεντακοσίους, χελεύσας βαστάζε-- 
σϑαι καὶ τὰ σίγνα αὐτοῦ καὶ τὸν κόμητα “Δουκιανόν, ἄνδρα πο-- 5 
| λεμικώτατον, εἶναι σὺν αὐτῷ. ὅστις xol πολλὰ χάστρα Περσι- 
* ^ M » , , * , "E Ys , 
x& παρὰ τὸν Εὐφράτην xt(utva καὶ ἐν μέσῳ τῶν ὑδάτων ἐν νή-- 
σοις ὄντα ἐπόρϑησε καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς ὄντας Πέρσας ἀνεῖλε. 
Βίχτορα δὲ καὶ 4Ὠαγαλάϊφον χατέταξεν ὄπισϑεν τῶν λοιπῶν 
πλοίων εἶναι καὶ φυλάττειν τὰ πλήϑη. καὶ κατῆλϑεν ὃ βασιλεὺς 10 
Ο 19 μετὰ τοῦ στρατοῦ παντὸς διὰ τῆς μεγάλης διόρυγος τοῦ Εὐφράτου 
τῆς μισγούσης τῷ Τίγρητε ποταμῷ καὶ εἰσῆλϑεν εἰς τὸν αὐτὸν 
Τίγρητα ποταμόν, ὅπου μίγνυνται οἵ δύο ποταμοὶ καὶ ἀποτελοῦ-- 
€ σι λίμνην μεγάλην. καὶ παρέβαλεν εἰς τὰ Περσικὰ ἐν τῇ χώρῳ 
τῶν λεγομένων Π]αυζανιτῶν, πλησίον Κτησιφῶντος πόλεως, ἔνϑα 15 
c - ^ 4 r 125 A , 3 
ὑπῆρχε τὸ Περσικὸν βασίλειον" καὶ ἐπικρατὴς γενόμενος Ἰουλια-- 
^ € ^ , , ? -“ , ^ PELA , 
voc ὁ βασιλεὺς ἐσκήνωσεν ἐν τῇ πεδιάδι τῆς αὐτῆς πόλεως ἵίτησι-- 
φῶντος, βουλόμενος μετὰ τῆς ἰδίας συγκλήτου καὶ ἕως Βαβυλῶ- 
voc εἰσελϑεῖν καὶ παραλαβεῖν τὰ ἐκεῖσε. 
ὋὉ δὲ βασιλεὺς Σαββουραρσάκιος ὑπονοήσας ὅτι διὰ τῆς Νι-- 90 
σίβεως ἤρχετο ὃ βασιλεὺς Ρωμαίων Ἰουλιανός, ὥρμησε κατ᾽ αὐτοῦ 
^ - , 2 - , 2 , 3 - € 
μετὰ TOU πλήϑους αὐτοῦ παντός. ἀπαγγελϑέντος δὲ αὐτῷ Ort 
2. προσκουλκάτορας Ch., πρὸς κουλκάτορας Ox. δ. “ουκιανόν ἢ 
Scribendum Μουκιλλέανόν. ldem vitium in Zosimo III. 13. 6. nota- 
vit Heynius ad III. 8. 3. 10. εἶναι xoi] εἶναι Ox. 11. διώ- 


evyog] διόρυγος Ox. — 13. Τίγρητα Ch., Τίγρηντα Ox. 14. πα- 
ρέλαβεν Ox. 


dere jussis omnibus, ipse quoque in paratam sibi navem ingressus est; 
praemissis, qui exploratores essent, wp. ex numero Lanceariorum et Mat- 
tiariorum, fortissimis viris. Vexillum etiam suum sibi praeferri jussit : 
Lucianum vero Comitem, virum bellicosissimum, Imperator secum habuit: 
qui plurima Persarum castra, Euphrati.confinia, et quae, medias inter 
aquas, in insulis etiam sita erant, vastavit, Persis eorum custodibus dele- 
tis omnibus. Extremae vero classis curam Victori et Dagalaipho deman- 
davit. Solvens autem cum exercitu omni Imperator, copias suas per eum 
locum trajecit, ubi Tigris e& Euphrates concurrentes, ingentem alveum 
efficiunt. Exinde per ''igrim vectus, in Persidis regionem perrexit, quae 
Mauzanitarum vocatur, a Ctesiphonte non procul, ubi Reges Persarum 
sedes suas habuerunt. Figebat autem tentoria sua Victoriosus Imperator 
Julianus in ipsa Ctesiphontis planicie; in animo etiam habens, ad Baby- 
lonem usque cum Primoribus suis penetrare, ipsamque subjugare. 
Persarum vero Rex Sabborarsacius, existimans Imperatorem Romanum 
per Nisibim iter suum instituisse; copiis suis omnibus instructus, adver- 
sus eum proficiscitur. Certior autem factus Julianum sibi a tergo esse, 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 831 


ὕπισϑεν αὐτοῦ ἐστιν ὃ βασιλεὺς Ρωμαίων Ἰουλιανὸς παραλαβὼν 
τὰ Περσικὰ μέρη, καὶ ὅτε ἔμπροσϑεν αὐτῷ ἀπαντῶσιν οἱ στρατη- D 
γοὶ τῶν Ῥωμαίων καὶ πλήϑη πολλά, καὶ γνοὺς ὅτι ἐμεσάσϑη, φεύ-- 
γει ἐπὶ τὴν Περσαρμενίαν, δόλῳ πέμψας δύο συγχλητικοὺς αὖ-- 
στοῦ καὶ αὐτοὺς κατὰ ἰδίαν βούλησιν δινοτομήσας πρὸς Ἰουλια- 
γὸν τὸν βασιλέα Ρωμαίων, ἵνα πλανήσωσιν αὐτόν, πρὸς τὸ μὴ κα-- 
ταδιωχϑέντα αὐτὸν φϑασϑῆναι. οἱ δὲ ῥινοτομηϑέντες Πέρσες 
ἦλϑον πρὸς τὸν βασιλέα Ρωμαίων προδοῦναι, φησίν, ϑέλοντες τὸν 
βασιλέα Περσῶν, ὡς τιμωρησάμενον αὐτούς. ἀπατηϑεὶς δὲ nag. O 90 
10 αὐτῶν ἐπομνυμένων ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἰουλιανὸς ἠκολούϑησεν 
αὐτοῖς μετὰ τοῦ ἰδίου στρατεύματος" καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἷς 
τὴν ἔρημον xal ἄνυδρον ἐπὶ μίλια ρον’, πλανήσαντες αὐτούς, τῇ 
εἰκάδι πέμιπτῃ τοῦ δαισίου τοῦ καὶ Ἰουνίου μηνός. καὶ εὑρὼν ἐχεῖ E 
τείχη παλαιὰ πεπτωχότα πόλεως λεγομένης Βουβίων, καὶ ἄλλο δὲ 
15 χωρίον, ἑστώτων μὲν τῶν οἰκημάτων, ἔρημον δὲ ἦν, ὅπερ ἐλέγετο 
σία" ἔνϑα ἐλϑὼν 0 βασιλεὺς Ἰουλιανὸς καὶ ὃ πᾶς στρατὸς τῶν 
“Ῥωμαίων ἐχεῖ ἐσκήνωσεν. ἐν αὐτοῖς δὲ τοῖς τόποις γενόμενοι 
ἐλίποντο τροφῶν καὶ οὐδὲ τοῖς ἀλόγοις ὑπῆρχε βοτάνη" ἦν γὰρ 
ἐρημία " xol γνοὺς ὃ πᾶς στρατὸς Ρωμαίων ὅτι ἀπατηϑεὶς ὃ βα- 
20 σιλεὺς ἐπλάνησεν αὐτοὺς xol dc ἐρήμους ἤγαγε τόπους, εἷς πολ-- V 10 
λὴν ἀταξίαν ἐτράπησαν. τῇ δὲ ἑξῆς ἡμέρᾳ μηνὶ Ἰουνίῳ xc', ἀγα-- 
γὼν τοὺς πλανήσαντας αὐτὸν Πέρσας ἐξήτασεν αὐτούς" xol ὧμο- 
λόγησαν λέγοντες ὅτι ὑπὲρ πατρίδος καὶ τοῦ βασιλέως ἡμῶν, ἵνα 


7. Πέρσες Πέρσαι Ch. 138. Ζεσίου Ox. 


regiones Persicas occupantem, a fronte autem Romanos Duces, cum exer- 
citu magno se adorturos instare; mediis se hostibus inclusum sentiens, in 
Persarmeniam fugit. Cavensque sibi ne ab hostibus prehenderetur, ex 
Primoribus suis duos, naribus proprio illorum ex consensu abscissis, do- 
lose mittit, qui Julianum in avia abducerent. Duo itaque hi Imperatorem 
Romanum adeuntes, Persarum ei regem, ob illates sibi injurias, se pro- 
dituros esse dicebant. Cumque juramento sese in hoc obstrinxissent, Im- 
perator dolis eorum delusus, ipse cum exercitu hos itineris duces secutus 
est. Mensis autem Desii, sive Junii, dies erat xxv, cum a "Transfugis 
hisce in locum desertum, et aquis carentem, per milliaria cr. per errorem 
ducti, invenerunt ibi moenia quaedam antiqua et collapsa urbis, olim. Bu- 
bionis; villam etiam aliam, quae domicilia quaedam adhuc stantia habens, 
deserta tamen fuit, nomine Asiam. lmperator hic, cum exercitu consi- 
dens, castra posuit: sed nec militi cibum, nec jumentis pabulum in tam 
deserto loco invenire potuit. Exercitus itaque totus, percepto demum ab 
Imperatore 'Transfugarum dolis deluso se in loca illa horrida et inculta 
adductum esse, tumultus statim. ciebat maximos. Die autem sequente, 
nempe Junii xxvi, Imperator deceptores illos coram adduci jussit: qui 
interrogati, fatebantur; Se quidcm, ob Regem Paíriamque suam servan- 


882 . IOANNIS MALALKXE 


- , eiit 3.15 n ? , € v 
00973, ἐδώκαμεν ἡμᾶς ἑαυτοὺς elg ϑάνατον καὶ ἐπλανήσαμεν ὑμᾶς" 
ἰδοὺ οἱ δοῦλοί cov ἀπεθάνομεν. καὶ ἀπεδέξατο αὐτούς, μὴ φο-- 

, 2 , γ᾽ X PLA , 2 ^ [4] 2 , ^ 
γεύσας αὐτούς, ἀλλὰ δοὺς λόγον αὐτοῖς, ἵνα ἐκβάλωσι τὸν στρα-- 
τὸν ἐκ τῆς ἐρήμου χώρας. 
Καὶ περὶ ὥραν δευτέραν τῆς αὐτῆς ἡμέρας ὃ βασιλεὺς "Tov- 5 
* D ^ / E - 337A 4.19 : 
O 21 λιανὸς παριὼν τὸ στράτευμα xol δυσωπῶν αὐτοὺς μὴ ἀτάκτως 
φέρεσϑαι ἐτρώϑη ἀδήλως" καὶ εἰσελϑὼν εἷς τὸν ἴδιον παπυλεῶ-- 
B να διὰ τῆς νυχτὸς τελευτᾷ, ὡς ὃ προγεγραμμένος άγνος ἐξέ- 
ἧς «τὸς 4, ὡς 0. πθογεγθαμμένος γος 
ς ς « , 
Sero. ΕΕὐτυχιανὸς δὲ ὃ χρονογράφος ὃ KannáóoE, στρατιώτης 
ὧν καὶ βικάριος τοῦ ἰδίου ἀριϑμοῦ τῶν Πριμοαρμενιακῶν, πα--10 
^ P 3. X , - ,ὔ , [τ * c 2, ἢ 
ρὼν xoi αὑτὸς ἐν τῷ πολέμῳ, συνεγράψατο τι χατελϑῶὼν ὁ αὑτὸς 
βασιλεὺς Ἰουλιανὸς μονὰς ιε΄ ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη διὰ τοῦ Εὐ- 
φράτου εἰσῆλϑε καὶ ἐπικρατὴς γενόμενος καὶ νικήσας πάντας πα-- 
ρέλαβεν ἕως. πόλεως λεγομένης Κτησιφῶντος, ἔνϑα ὃ βασιλεὺς 
O 22 Περσῶν ἐχάϑητο, ἐχείνου φυγόντος ἐπὶ τὰ μέρη τῶν Περσαρμε- 15 
γίων, καὶ βουλομένου μετὰ τῆς ἰδίας συγκλήτου καὶ τοῦ στρα- 
- γ -— » - - -- C ς - ^ , 
τοῦ αὑτοῦ. ἀχρε τῆς Βαβυλῶνος τῇ ἑξῆς ορμῆσαι καὶ jFUEFEY 
^ - , j, ς 5 
παραλαβεῖν διὰ τῆς νυχτός. καὶ ὡς καϑεύδει, εἶδεν ἐν δράματί 

C τινὰ τέλειον ἄνδρα ἐνδεδυμένον ζάβαν καὶ εἰσελϑόντα πρὸς αὐτὸν 
εἷς τὸν παπυλεῶνα αὐτοῦ πλησίον τῆς πόλεως Κτησιφῶντος ἔν 90 
πόλει λεγομένῃ ᾿Ασίᾳ καὶ κρούσαντα αὐτὸν λόγχῃ " καὶ πτοηϑεὶς 

^, D & , ^ 

ἐξυπνίσϑη κράξας" καὶ ἐξανέστησαν oi κουβικουλάριοι εὐνοῦχοι 
xal σπαϑάριοι καὶ ὃ στρατὸς ὃ φυλάττων τὸν παπυλεῶνα, xci 
εἰσελϑόντες πρὸς αὐτὸν μετὰ λαμπάδων βασιλικῶν" καὶ προσε- 


dos, fraudem illis fecisse; Ecce etiam, dicentes, ad mortem parati servi 
iui. Accepit eos Imperator, salvosque fore fide data promisit, modo ex- 
ercitum suum ex deserto illo deducerent. 

Circa horam vero diei secundam Julianus interim dum lustrato ex- 
ercitu militem se continere hortaretur, ab incerta manu vulneratus est: 
et in tentorium suum se recipiens, eadem nocte mortuus est: uti scriptis 
prodidit Magnus supradictus. Eutychianus autem Chronographus, Cap- 
padox, qui et Miles, et Vicarius cohortem suam Primoarmeniorum bello 
hoc duxit, scriptum reliquit; Imperatorem Julianum, emenso xv. dierum 
itinere, in regiones Persicas per Euphratem penetrasse: ubi bello supe- 
rior factus, et ubique victor, omnia subegit, adusque Ctesiphontem urbem, 
regni Persici sedem Regiam; Rege ipso in Persarmeniam fuga elapso. 
Sequente autem die, Primoribus et exercitu stipatus, Babylonem usque 
penetrare destinaverat, urbem eam de nocte aggressurus. lnter dormien- 

. dum vero, per somnum vidit virum quendam adultum, lorica indutum, 
qui tentorium Regium in Asia, urbe Ctesiphonti vicina, erectum ingres- 
sus, hasta eum percussit. Ipse autem, horrore expergefactus, exclamita- 
re: confestim itaque consurgentes Cubicularii Eunuchi et Spatharii, qui- 
que ad tentorium regis excubias agebant milites, cum lampadibus regiis 


CHRONOGRAPHIA.. L. XIII. 333 


σχηκιὼς Ἰουλιανὸς ὃ βασιλεὺς ἑαυτὸν σφαγέντα κατὰ τῆς μασχά- 
Ang ἐπηρώτησεν αὐτούς, Πῶς λέγεται ἡ κώμη ὅπου ἐστὶν ὃ πα- 
πυλεών μου; xal εἶπον αὐτῷ ὅτι “σία λέγεται. — xol εὐθέως 
ἔχραξεν, Ὦ Ἥλιε, ἀπώλεσας Ἰουλιανόν. καὶ ἐχγυϑεὶς τὸ αἷμα 
σπαρέδωχε τὴν ψυχὴν ὥραν νυχτερινὴν πέμπτην ἔτους κατὰ .4»-- 
τιόχειαν τὴν μεγάλην χρηματίζοντος υἱα΄. D 
᾿ς Kol εὐθέως ὃ στρατὸς πρὸ τοῦ γνῶναι τοὺς πολεμίους Πέρ-- 
σὰς ἀπῆλϑον εἷς τὸν παπυλεῶνα Ἰοβιανοῦ, χόμητος τῶν δομε- O 93 
στίχων χαὶ στρατηλάτου τὴν ἀξίαν ἔχοντος" καὶ ἀγνοοῦντα ἤγα- 
10γον αὐτὸν εἷς τὸν βασιλικὺν παπυλεῶνα, ὡς δῆϑεν τοῦ βασιλέως 
Ἰουλιανοῦ ζητήσαντος αὐτόν. xol ὅτε εἰσῆλϑεν εἰς τὸν παπυ- 
λεῶνα, συσχόντες αὐτὸν ἀνηγόρευσαν βασιλέα τῇ «C τοῦ δαισίου 
τοῦ καὶ lovríov μηνός, πρὸ τοῦ διαφαῦσαι. τὸ δὲ πλῆϑος τοῦ 
στρατοῦ τὸ ἐπὶ Κτησιφῶντα καὶ τὸ ἀπὸ πολλοῦ διαστήματος 
15 ἀπληκεῦον οὐχ ἔγνω τὰ συμβάντα ἕως ἀνατολῆς ἡλίου, ὡς ἀπὸ 
διαστήματος ὄντες. ἐτελεύτα οὖν ὃ αὐτὸς Ἰουλιανὸς βασιλεὺς 
ὧν ἐνιαυτῶν λγ΄. ᾿ E 
"Ev αὐτῇ δὲ τῇ νυκτὶ εἶδεν ἐν δράματι καὶ ὃ δσιώτατος ἐπί- 
σχοπὸς Βασίλειος ὃ Καισαρείας Καππαδοκίας τοὺς οὐρανοὺς 
90 ἠνεωγμένους xol τὸν σωτῆρα Χριστὸν ἐπὶ ϑρόνου καϑήμενον καὶ 
εἰπόντα χραυγῇ, Περχούριε, ἀπελϑὼν φόνευσον Ἰουλιανὸν τὸν 
βασιλέα τὸν κατὰ τῶν χριστιανῶν. ὃ δὲ ἅγιος Π]ερχούριος ἑστὼς 
ἔμπροσθεν τοῦ χυρίου ἐφόρει ϑώρακα σιδηροῦν ἀποστίλβοντα" V 11 


2. ἐπερώτησεν Ox. 12. ΖΔεσίου Ox. 13. διαφαῦσαι Ch. et 
Ducangius ad Chron. p. 298. C, διαφαύσει Ox. 


ad eum ingressi sunt. Julianus autem Imperator, ubi animadvertisset se 
sub axill lethale vulnus accepisse, de Vici nomine, ubi positum erat 
tentorium, sciscitatus est. Asiam vero vocari, respondentibus eis; elata 
statim voce, exclamavit: O Sol, Julianum perdidisti! ἘΠῚ effuso sanguine 
ejus omni, animam efflavit, hora noctis v, anno Aerae Antiochenae 
€ccoxr. 

Exercitus itaque absque mora, priusquam id hostes rescirent, tento- 
rium Joviani, Comitis Domesticorum et 'Tribuni militum, adeuntes, ipsum, 
nil tale cogitantem, Regis ad tentorium, tanquam a Juliano accersitum, 
deduxerunt: statimque ut ingressus est, tenentes eum, Imperatorem salu- 
tarunt, Desii sive Junii xxvir, tempore antelucano. Reliquus autem ex- 
ercitus, qui ad Ctesiphontem castra posuerat, quique longo aberat inter- 
vallo, de his quae acciderant, usque ad ortum Solis, nihil cognovit, Mor- 
tuus est itaque Julianus Imperator, aetatis suae anno xxxi. 

Porro eadem ipsa nocte sanctissimus Basilius, Caesariensis in Cappa- 
docia Episcopus, per somnum vidit coelos apertos, Christumque Salvato- 
rem solio insidentem, magnoque clamore dicentem : Mercuri! egressus, Ju- 
lanum Imperatorem, Christianorum hostem, interfice, Aderat coram 
Domino S. Mercurius, thorace ferreo coruscante armatus: acceptoque 


834 IÓANNIS MALALAE 


' 

O 24 καὶ ἀκούσας τὴν κέλευσιν ἀφανὴς ἐγένετο: καὶ πάλιν εὑρέϑη 
ἑστὼς ἔμπροσθεν τοῦ κυρίου καὶ ἔκραξεν, Ἰουλιανὸς ὃ βασιλεὺς 
σφαγεὶς ἀπέϑανεν, ὡς ἐκέλευσας, κύριε. καὶ πτοηϑεὶς ἐκ τῆς χραυ-- 
γῆς ὃ ἐπίσχοπος Βασίλειος διυπνίσϑη τεταραγμένος. ἐτίμα γὰρ 
αὐτὸν Ἰουλιανὸς ὃ βασιλεὺς καὶ ὡς ἐλλόγιμον καὶ ὡς συμπράχτο- 5 
ρα αὐτοῦ, καὶ ἔγραφεν αὐτῷ συχνῶς. καὶ κατελϑὼν ὃ ἅγιος 
Βασίλειος διὰ τὰ ἑωϑινὰ εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καλέσας πάντα τὸν 
κλῆρον αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς τὸ τοῦ δράματος μυστήριον, καὶ ὅτι 
ἐσφάγη Ἰουλιανὸς ὃ βασιλεὺς καὶ τελευτᾷ ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ. καὶ 
πάντες παρεκάλουν αὐτὸν σιγᾶν καὶ μηδενὶ λέγειν τι τοιοῦτον. 010 
δὲ σοφώτατος Εὐτρόπιος ὃ χρονογράφος ἔν τισι τούτων οὐχ ὧμο-- 
φώνησεν à» τῇ αὐτοῦ συγγραφῇ. 

Ὁ 1 ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβάτου ἐβασίλευ-- 
σεν Ἰουβιανὸς ὃ υἱὸς Οὐρανιανοῦ, στεφϑεὶς ὑπὸ τοῦ στρατοῦ ἐκεῖ 
ὑπὸ τὰ Περσικὰ μέρη ἐπὶ τῆς ὑπατείας Σαλουστίου" ἦν δὲ χρι- 15 
στιανὸς πάνυ" ἐβασίλευσε δὲ μῆνας ζ΄. 


"H μόνον δὲ ἐβασίλευσε, προσεφώνησε παντὶ τῷ στρατῷ καὶ 

τοῖς μετ’ αὐτοῦ συγχλητιχοῖς δι᾿ ἑαυτοῦ χράξας, Εἰ ϑέλετέ με 
- , 

βασιλεύειν ὑμῶν, ἵνα πάντες χριστιανοί ἐστε. καὶ εὐφήμησαν αὖ-- 


10. τοιοῦτον Ch., Chron. Pasch. p. 299. A, τοσοῦτον Ox. 14. Οὐ- 
ρανιανοῦ  Οὐαρωνιανοῦ Ch. 715. ὑπὸ] ἐπὶ Ch., εἰς Chron. 


mandato, disparuit protinus. Rursus autem coram Domino comparere vi- 
sus, exclamavit: Occisus est Imperator Julianus, uti imperasti, Domine. 
Clamore tanto perterritus Basilius Episcopus, e somno excitatus est. Co- 
lebat enim eum Julianus Imperator, ut eruditum et studiorum suorum so- 
cium: frequentesque ad illum litteras mittebat. S. itaque Basilius in tem- 
plum, ad Preces matutinas descendens, cleroque universo ad se vocato, 
Visionis arcanum illis aperuit, et quod Julianus Imperator eadem nocte 
interfectus esset. lli vero Episcopum, uti taceret, nec quid tale evul- 
garet, rogarunt omnes. Verum Eutropius Chronographus ex his nonnulla 
in Scriptis suis aliter tradidit. 


Jy qUA NM 
IMPERATOR. 


Mortuo Juliano Apostata, imperium suscepit Jovianus, Uraniani F. 
qui regnavit menses vu: Diadema capiti ejus imponente exercitu ibi in 
Persicis regionibus, sub Consulatu Salustii. 


Hic, cum Christiani nominis studiosissimus esset, quamprimum impe- 
rare coepit, exercitum omnem, Primoresque allocutus, ipse voce sua pro- 
clamavit; Si me vestrum vultis Imperatorem , sitis Christiani omnes. Wau- 


CHRONOGRAPHIA. L. XII. 835 


τὸν ἅπας ὃ στρατὸς xal oi συγκλητικοί, καὶ ἐξελϑὼν ὃ αὐτὸς 
ἸἸοβιανὸς ἅμα τῷ στρατῷ ἐκ τῆς ἐρήμου εἰς τὴν εὐϑαλῆ γῆν τὴν 
Περσικὴν ἐμερίμνα πῶς ἂν ἐξέλϑοι ἐκ τῶν Περσικῶν μερῶν. ὃ 
δὲ βασιλεὺς Περσῶν Σαββουραρσάκιος μαϑὼν τὴν τοῦ βασιλέως C 
5 Ἱουλιανοῦ τελευτήν, φόβῳ πολλῷ συνεχόμενος ἐκ τῆς Περσαρμε- Ο 26 
, ^ “ 3,, » NL ' , 
ψίας χώρας πρεσβευτὴν ἐξέπεμψεν, αἰτῶν περὶ εἰρήνης xol δεό-- 
μενος ἕνα τῶν μεγιστάνων αὐτοῦ ὀνόματι Σουῤῥαεινᾶν πρὸς 
τὸν βασιλέα Ῥωμαίων ὅντινα ἐδέξατο ἀσμένως ὃ ϑειότατος To- 
βιανὸς βασιλεὺς καὶ ἐπένευσε δέχεσθαι τὴν πρεσβείαν τῆς εἰρή-- 
2 M M 2. € ^ ^ * , 
i0r5c, εἰρηκὼς πέμπειν xol αὐτὸς πρεσβευτὴν πρὸς τὸν βασιλέα 
Περσῶν. [ἀκούσας δὲ τοῦτο Σουῤῥαεινᾶς πρεσβευτὴς Περσῶν] 
b Ἁ ) 3 ^ ^ E] a " - , 
ἤἥτησε τὸν βασιλέα Tofiavóv τυπῶσαι εὐθὺς xoi παραχρῆμα εἰρή-- 
γης πάχτα. καὶ ἀφορίσας συγκλητικὸν αὐτοῦ τὸν πατρίκιον ᾿“4ρἐν- 
Seov δέδωκεν αὐτῷ τὸ πᾶν, συνταξάμενος ἐμμένειν τοῖς παρ᾽ 
15 αὐτοῦ δοκιμαζομένοις, ἤτοι τυπουμένοις, οἷα τοῦ βασιλέως αὐτοῦ 
ὑπερηφανοῦντος, μετὰ τοῦ συγκλητιχοῦ, ἤτοι πρεσβευτοῦ Περσῶν, D 
ποιῆσαι εἰρήνης πάχτα, xal παρασχόντος ἔνδοσιν τοῦ πολέμου 
ἡμέρας τρεῖς ἐν τῇ περὶ τῆς εἰρήνης βουλῇ. καὶ ἐτυπώϑη μετα- 


4. μαϑὼν τὴν τοῦ βασιλέως Ἰουλιανοῦ τελευτήν  .. ΟΒγ. Alex. legit, 
μήπω μαϑών" μήπω itaque hic excidisse suspicor. Persarum enim 
rex, audita Juliani morte, Romanorumque necessitate, animosior in- 
de factus, ipsos insecutus esí. Vide AÁmmianum Marcellinum.** Ch. 
10. εἰρηκὼς Ch. cum Chron., εἰρηνικὼς Ox. 12. ἤτησε τὸν fa- 
σιλέα "ofiovóv] ,,Locus mutilus: supple ex Chr. Alex. ᾿ἀκούσας δὲ 
τοῦτο Σουρένας πρεσβευτὴς Περσῶν, ἤτησε etc. Ch.  Eiusdemmo- 
di lacunas explevimus vol. I. p. 61. B, vol. II. p. 4. E, 45. D, Chil- 
meadus infra p. 37. B. 18. Agív0sov] Verum nomen ᾿δρινϑαῖος 
habet Chron. 


stis ad haec eum celebrarunt acclamationibus Exercitus totus et Senato- 
res. Egressus deinde Jovianus cum exercitu suo ex solitudine in virentes 
Persidis Campos, sollicite perquisivit quo pacto ex Persarum finibus sese 
expediret. At vero Persarum rex Sabborarsacius, morte Juliani Impera- 
toris [nondum] audita, pavore ingenti perculsus, ex Persarmenia Surenam 
quendam ex Optimatibus suis legatum misit ad Imperatorem Romanum, 
pacis conditiones obnixe petiturum. Hunc amice accepit divinissimus Jo- 
vianus Imperator; annuitque, se pacis petitionem libenter acceptare: vi- 
cissimque dixit, se Legatum ad Persarum Regem missurum. Quod ubi 
audierat Surenas, Persarum Legatus, Jovianum Imperatorem rogavit, uti 
absque mora ulla pacis foedera ferirentur. Jovianus itaque, infra digni- 
tatem suam esse existimans, si Imperator cum Senatorio viro, Persarum 
nempe Legato, ipse de pacis conditionibus ageret; designavit ad hoc mu- 
nus obeundum Arintheum Patricium, ex Consiliariis suis; interposita fide 
de firmandis eis omnibus, de quibus ipsi cum Persarum Legato conveni- 
ret: concessis insuper trium dierum induciis, quibus de pace consilia agi- 
tarentur. Pactum est itaque inter Arintheum Patricium Romanum et 


9396 IOANNIS MALALAE 


ξὺ τοῦ πατρικχίου 499 cov τοῦ Ρωμαίου καὶ Σουῤῥαεινᾷ, συγκλη- 
- L] - - ^ € , - 
τιχοῦ xoi πρεσβευτοῦ Περσῶν, δοῦναι Ῥωμαίους Πέρσαις πᾶσαν 
τὴν ἐπαρχίαν τὴν λεγομένην ΤΠυγδονίαν καὶ τὴν μητρόπολιν αὖ- 
O 97 τῆς τὴν λεγομένην Νιζτιίβιος γυμνὴν σὺν τείχεσι μόνοις ἄνευ ἀν-- 
δρῶν τῶν οἰκούντων αὐτήν. καὶ τούτου στηριχϑέντος καὶ εἰρή-- 5 
γῆς ἐγγράφου γενομένης, ἔλαβε μεϑ' ἑαυτοῦ ὃ βασιλεὺς Ἰοβιανὸς 
ἕνα τῶν σατραπῶν Πέρσην ὄντα μετὰ τοῦ πρεσβευτοῦ ὀνόματι 
2 , 5 ^ ^ 3 c9 ^ 3-210. - d - - 
Ἰούνιον εἷς τὸ διασῶσαι αὐτὸν xal τὰ ἐξπέδιτα αὐτοῦ ἐκ τῆς 
Περσικῆς χώρας καὶ παραλαβεῖν τὴν ἐπαρχίαν καὶ τὴν μητρόπο-- 
λιν αὐτῆς. 10. 
V 12 Kol χκαταφϑάσας ὃ βασιλεὺς "ofiavóg τὸ Νιζτίβιος πόλιν 
3, z MS i , 2 2 2. Υκ - ,ὔ , c 
ovx εἰσῆλθεν ἐν αὐτῇ, ἀλλ᾽ ἕξω τῶν τειχέων κατεσχήνωσεν. 0 
δὲ Ἰούνιος ὃ τῶν Περσῶν σατράπης εἰσελϑὼν εἰς τὴν πόλιν χατὰ 
κέλευσιν τοῦ βασιλέως, εἷς ἕνα τῶν πύργων σημεῖον Περσικὸν 
ἔϑηχε, τοῦ βασιλέως Ρωμαίων κελεύσαντος τοὺς πολίτας πάν- 15 
τας σὺν πᾶσι τοῖς διαφέρουσιν αὐτοῖς ἕως ἑνὸς ἐξελϑεῖν. — xol 
ἐξελϑὼν πρὸς αὐτὸν Σιλουανὸς κόμης τῇ ἀξίᾳ καὶ πολιτευόμενος 
- - / - - - - 
τῆς αὐτῆς πόλεως προσέπεσεν αὐτῷ τῷ βασιλεῖ δεόμενος αὐτοῦ 
* - * , , : ὌΝ ΡῈ". 3. » » 
μὴ προδοῦναι τὴν πόλιν Πέρσαις" καὶ οὐκ ἔπεισεν αὐτόν. ὀμω-- 
μοχέναι γάρ, φησίν, ἔφασκε καὶ μὴ βούλεσϑαι δόξαν ἐπίορκον 20 
Β παρὰ πᾶσιν ἔχειν. καὶ τειχίσας πόλιν ἔξω τοῦ τείχους τῆς πόλεως 
Auidgc, καλέσας τὴν κώμην Νισίβεως, ἐκεῖ πάντας τοὺς ἐκ τῆς 


1. ᾿Δρινϑέτου Ox. 2. δοῦναι Ῥωμαῖοι Πέρσαις ,,Chr. Alex. 
δοῦναι Ῥωμαίους. rectius* Ch. 8. Μυγδωνίαν Ox. Sic et in- 


fra. 15. τοῦ δὲ Ox., τοῦ Chron. 20. δόξαν ἐπίορκον] ,,For- 
te scrib. éziógxov, uti Chr. Alex, habet. Ch. 


Surenam Senatorem et Legatum Persarum, uti Persis Romani totam Myg- 
doniam Provinciam, Nisibimque, ejus Metropolim, cum solis moehibus, in- 
colis vero denudatam, concederent. Quo confirmato, paceque tabulis 
consignata, Jovianus Imperator sibi assumpsit ex Persarum Satrapis Ju- 
nium quendam, qui cum Legato venerat, qui ipsum exercitumque ex 
Persarum finibus educeret; et Provinciam ejusque urbem Principem ac- 
ciperet. 

Imperator autem Jovianus Nisibim veniens, urbem non ingressus est; 
sed tentoriis extra moenia defixis, Junium, Persarum Satrapam, ingredi 
jussit. Hic itaque ingressus, turrim conscendit; a cujus summitate, signum 
Persicum extulit; Imperatore, incolas urbis ad unum omnes, cum bonis 
suis, excedere jubente. Egressus autem Silvanus Comes et Praefectus 
urbis, procidens Imperatori ad pedes, deditionem urbis deprecatus est. 
Renuit Imperator, causatus fidem se suam interposuisse, nec perjurii de 
se opinionem apud omnes excitare velle. Itaque extra moenia urbis 
Amidae, vicum quendam muro «ingens, vicum Nisibenum vocavit; 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 8317 


IMvyüovlag χώρας οἰκεῖν ἐποίησε καὶ Σιλουανὸν τὸν πολιτευό- 
μένον. 
Kal περάσας ἐπὶ τὴν Π]εσοποταμίαν εὐθέως πάντα τὰ χρι-- 
στιανῶν ἀνήγειρε καὶ χριστιανοῖς ἐνεχείριζε τὰ πράγματα καὶ ἄρ-- 
5 yovrac χριστιανοὺς εἷς τὴν ἀνατολὴν πᾶσαν προηγάγετο καὶ ἐξάρ-- 
χους. καὶ ἀπολιπὼν τὴν ἀνατολὴν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἰοβιανὸς 
μετὰ τὸ ποιῆσαι πάκτα εἰρήνης μετὰ Περσῶν πρὸς ὀλίγον χρόνον 
ἐξώρμησεν ἐπὶ Κωνσταντινούπολιν σπουδαίως μετὰ τοῦ αὐτοῦ 
στρατοῦ διὰ τὸν χειμῶνα" ἦν γὰρ βαρύς. καὶ ἐν τῷ ἀνιέναι αὐ- 
1τοτὸν κατέφϑασε τὴν Γαλατῶν χώραν" καὶ τελευτᾷ ἰδίῳ ϑανάτῳ 
ἐν χώμῃ λεγομένῃ 4Δαδάστανα, ὧν ἐνιαυτῶν £. 


O 28 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ἰοβιανοῦ ἐβασίλευσε Βαλεντινιανὸς C 


Tz 

ἐν Νικαίᾳ πόλει ὃ ἀπότομος ἔτη ig. ἦν δὲ χριστιανός. οὗτος 
δὲ ὑπὸ τῆς συγχλήτου προήχϑη καὶ ἐστέφϑη βασιλεὺς ὑπὸ Σα- 

- , - 2 * 

15 λουστίου τοῦ ἐπάρχου τῶν πραιτωρίων, ἐπιλεξαμένου αὐτὸν καὶ 
χαταναγχάσαντος αὐτὸν βασιλεῦσαι. τὸν γὰρ αὐτὸν βασιλέα Βα- 
λεντινιανὸν Ἰουλιανὸς ὃ βασιλεὺς ὃ παραβάτης, ὡς χριστιανὸν πά-- 
vv, ἔπεμψεν εἷς Σαλαβρίαν, ποιήσας τριβοῦνον ἀριϑμοῦ" ἔγνω γὰρ 
ἐν ὁράματι ὅτι μετ᾽ αὐτὸν αὐτὸς βασιλεύει. ὃ δὲ ἔπαρχος Σα- 


11. Ζαδάστανα Ch., Chron., Ζιδάστανα Ox. 


oui Wesemc omnes, ipsumque Silvanum Praefectum, ibidem habitare 
jussi 

'Tum vero per Mesopotamiam instituto itinere, templa Christianorum 
excitavit, rerumque gerendarum curam eis commisit; Christianis etiam 
ubique Praefectis et Exarchis per Orientem omnem constitutis. — Impera- 
tor autem Jovianus, pace cum Persis ad breve tempus confecta, Orien- 
te relicto propter Hyemem, quae gravis incumbebat, cum copiis suis 
Constantinopolim versus maturavit iter.  Galatarum autem regionem in 
reditu suo appulsus, in vico Didastana diem suum obiit, annum agens se- 
xagesimum. 


VALENTINIANUS 
IMPERATOR. 


Jovianum excepit in regnuo Valentinianus, cognomento Severus; qui 
Imperator Nicaeae factus, regnavit annos xvi. Christianus hic erat, ad 
imperium a Senatu provectus: Diadema autem ei imposuit, qui et eum 
Imperatorem mominavit, et quasi imperium suscipere coégit, Salustius, 
Praetorio Praefectus. Imperator enim Julianus Apostata, Valentinianum, 
ceu Christiani nominis studiosissimum , in Salabriam relegaverat, consti- 
tuens eum cohortis tribunum: ut qui viso quodam praesenserat, eum post 
se regnaturum. Hunc itaque ex Salabria accersendum curat Salustius 

loannes Malalas. 99 


O 29 


838 IOANNIS MALALAE 


λούστιος πέμψας ἤνεγκεν αὐτὸν ἀπὸ Σαλαμβρίας, καὶ εἶπε τῷ 
στρατῷ ὅτι οὐδεὶς ποιεῖ βασιλέα Ρωμαίων ὡς οὗτος. 

Ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, εὐθέως διεδέξατο τὸν αὐτὸν ἔπαρ- 

D xov Σαλούστιον, καὶ ὑπὸ ἐγγύας ποιήσας ἔϑηχε πρόϑεμα xaT 
αὐτοῦ, ἵνα & τις ἠδικήϑη τι παρ᾽ αὐτοῦ, προσέλϑῃ τῷ βασιλεῖ, 5 
καὶ οὐδεὶς προσῆλϑε κατὰ Σαλουστίου " ἦν γὰρ ἁγνότατος. 

'O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Βαλεντινιανὸς ἔκτισεν ἐν ᾿Δντιοχείᾳ τῇ 
μεγάλῃ πολλά. ἐπεστράτευσε δὲ κατὰ Περσῶν, πέμψας τὸν ἴδιον 
αὐτοῦ ἀδελφὸν Βάλεντα, ποιήσας αὐτὸν Καίσαρα, μηνὶ ἀπριλλίῳ 

O 80 πρώτῃ" καὶ οὐκ ἐπολέμησεν ὃ αὐτὸς Βάλης, ἀλλὰ κατελϑὼν 10 
ἐποίησεν εἰρήνης náxva* εἶχε γὰρ πᾶσαν ἐξουσίαν εἷς πρόσωπον 
τοῦ ἰδίου ἀδελφοῦ" κατελϑόντων Περσῶν καὶ αἰτησάντων εἶ-- 
enr. 

V 13 Γενόμενος οὖν ὃ αὐτὸς Βάλης ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῆς Συρίας μετὰ 
τοῦ πλήϑους τῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως μηνὶ νοεμβρίῳ δεκάτῃ, 15 
ἰνδικτιῶνε ιδ΄, διέσυρεν ἐκεῖ ἕνεκεν τοῦ ποιῆσαι μετὰ Περσῶν τὰ 
πάχτα τῆς εἰρήνης καὶ ἐποίησε τὰ πάκτα ἐπὶ ἔτη ἑπτά, τῶν Περ-- 
σῶν αἴτησάντων εἰρήνην καὶ παραχωρησάντων τὸ ἥμισυ τοῦ Νι- 
ζτίβιος. καὶ ἔκτισεν ἐν τῇ αὐτῇ ᾿Αντιοχέων πόλει, τερφϑεὶς τῆς 
τοποϑεσίας xol τῶν ἀέρων καὶ τῶν ὑδάτων, πρῶτον τὸν φόρον, 20 
ἐπιβαλόμενος μέγα κτίσμα, λύσας τὴν βασιλικὴν τὴν λεγομένην 
πρῴην τὸ Καισάριον, τὴν οὖσαν πλησίον τοῦ ὡρολογίου καὶ τοῦ 
Ἱομμοδίου δημοσίου, τοῦ νυνὶ ὄντος πραιτωρίου ὑπατικοῦ Xv- 


Praefectus, exercitumque concione habita monuit, neminem ad imperium 
Romanum aeque idoneum esse ac hunc. 

Hic vero quamprimum regnare coepit, Salustium Praefectura abdi- 
cavit, et stipulatis qui pro eo responderent fideiussoribus, publico contra 
eum Edicto denunciavit, uti si quis ab eo laesus fuisset, ad Imperatorem 
accederet. Nemo autem contra Salustium prodiit: erat enim vir summa 
integritate. 

Valentinianus Imperator plurima Antiochiae condidit. Contra Persas 
quoque arma movit, misso Valente fratre suo; quem Caesarem creaverat, 
Aprilis t. Non tamen ad praelia deventum est: Valens enim pacis,con- 
ditiones iniit cum eis; hoc ab eo Persis flagitantibus: utpote quem pe- 
nes, fratris sub persona, summa rerum. esset potestas. 

Valens autem cum exercitu suo, Novembris x, Indictione xiv, Antio- 
chiam Syriae veniens, ibi de pace cum Persis agendi causa commoratus 
est. Foedera autem firmavit in Septennium, Persis ei dimidiam Nisibis 
partem reddentibus. Valens autem situ urbis Antiochenae, tum ob aé- 
rem, tum ob aquas amoenissimo delectatus, Forum ibi, opus magnificum 
extruxit; dissoluía, usque ad Plethrium, Basilica, quae Caesarium olim 
vocata, juxta Horologium sita erat et Commodi Balneum, quod nunc in 


CHRONOGRAPHIA. 1I. XIII. 889 


ρίας ἄρχοντος, ἕως τοῦ λεγομένου Πλεϑρίου, zal τὴν κόγχην ἀνα- B 
γεώσας αὐτῆς καὶ εἴλήσας ἁψῖδας ἐπάνω τοῦ λεγομένου Παρμε- 
víov χειμάῤῥου ποταμοῦ, κατερχομένου ἀπὸ τοῦ ὄρους κατὰ μέ- 
σον τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας. καὶ ποιήσας ἄλλην βασιλικὴν κατέ- 
δναντι τοῦ Κομμοδίου καὶ κοσμήσας τὰς τέσσαρας βασιλιχὰς κίοσι 

μεγάλοις “Σαλωνιτικοῖς, χαλαϑώσας δὲ τὰς ὑποροφώσεις καὶ xaA- 
λωπίσας γραφαῖς καὶ μαρμάροις διαφόροις καὶ μουσώσει, μαρ-- Q 91 
μαρώσας δὲ ἐπάνω τῶν εἰλημάτων τοῦ χειμάῤῥου πᾶν τὸ μέσαυ--: 
Ao» ἐπλήρωσε τὸν φόρον αὐτοῦ, καὶ ταῖς τέτρασι βασιλικαῖς δια- 

1ο φόρους ἀρετὰς χαρισάμενος καὶ ἀνδριάντας στήσας, ἐν δὲ τῷ 
μέσῳ στήσας μεγάλην πάνυ χίονα, ἔχουσαν στήλην Βαλεντινιανοῦ 
βασιλέως, ἀδελφοῦ αὐτοῦ " καὶ στήλην δὲμαρμαρίνην ἐν τῷ Σηνά- C 
τῷ τῆς Κόγχης καὶ ἐν τῷ μέσῳ τῆς ἐν τῇ Κόγχῃ βασιλικῆς ἄλλην 
στήλην διὰ τιμίου λίϑου ἀνέϑηκε χαϑεζομένην τῷ αὐτῷ 9uo- 

1576:9 βασιλεῖ Βαλεντινιανῷ. ἔκτισε δὲ καὶ τὰς δύο σφενδόνας 
τοῦ Κυνηγίου, εἰλήσας αὐτὰς xal πληρώσας βάϑρων, ἐπειδὴ 
πρῴην μονομαχεῖον ἦν. ἔκτισε δὲ καὶ τὸ δημόσιον λουτρὸν πλη- 
olov τοῦ Ἱππιχοῦ. ἔκτισε δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ϑαυμαστὰ ἔργα 
ἐν τῇ αὐτῇ πόλει. 

20 Ὃ δὲ ϑειότατος βασιλεὺς Βαλεντινιανὸς πολλοὺς συγκλητι-- 
κοὺς καὶ ἄρχοντας ἐπαρχιῶν ἐφόνευσεν, ὡς ἀδικοῦντας xol κλέ- 
πτοντὰς καὶ ἁρπάζοντας. τὸν δὲ πραιπόσιτον τοῦ παλατίου αὖ- 


6. ὑποροφώσεις] ὑπωροφώσεις Ch. 11. μέγα πάνυ κίονα] τ με- 
γάλην scribendum esse, apparet ex sequentibus. Ch. 12. Σινά- 
τῷ Ox. 


Syriae Comitis Praetorium conversum est.  Concham quoque ejus in- 
stauravit. Fornicatum item opus Parmenio torrenti, qui ex monte hiber- 
no tempore scaturiens, urbem percurrit medius superinduxit. Aliam quo- 
ue Basilicam extruxit, e regione Balnei Commodiani. Insuper etiam Ba- 
silicas quatuor columnis ingentibus Saloniticis exornavit; quarum tecta 
laqueata caelaturis, marmore vario, et musivo opere decoravit. Mesau- 
lum quoque Parmenii fornicibus superimpositum, marmore totum ador- 
nans, Forum suum absolvit. Quatuor etiam Basilicas ornamentis variis, 
statuisque positis insignivit: quarum in medio, ingenti Columnae imposi- 
tam"fratris sui Valentiniani Imperatoris statuam collocavit. Statuam quo- 
que aliam, in Conchae Senaculo marmoream; tertiam insuper ex lapillis 
pretiosis, ad sedentis formam factam, in medio Basilicae in Concha posi- 
tae, eidem Imperatori Valentiniano dicavit. Duas etiam Cynegii Fundas 
extruxit; quas etiam tecto superinductas, sedibus complevit; cum prius 
Monomachium fuisset. Balneum quoque Publicum, prope Circum extru- 
xit irai alia etiam in eadem urbe admiranda plurima, : 
ivinissimus autem Imperator multos ex Senatoribus et Provincia- 
rum Praesides propter rapinas, extortiones, aliaque injusta ab eis com- 
missa morte multavit. Rhodanum vero, palatii Praepositum, virum poten- 


O 32 


O 33 
V 14 


840 IOANNIS MALALAE 


iuc , 
ToU ὀνόματι Ῥοδανόν, ἄνδρα δυνατώτατον καὶ εὔπορον καὶ διοι- 


D - ^ , € - » E] - ^ à , 
xobvv& τὸ παλάτιον, ὡς πρῶτον ὄντα ἀρχιευνοῦχον καὶ ἐν μεγά-- 


λῃ τιμῇ ὄντα, ζῶντα ἔκαυσεν εἷς τὴν σφενδόνην τοῦ Ἱππιχοῦ φρυ-- 
γάνοις, ὡς ϑεωρεῖ τὸ ἱππικὸν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Βαλεντινιανός. 
€ ^ , 2 - c MERE 2/7 2 δ , 
ὃ γὰρ πραιπόσιτος αὑτοῦ Ῥοδανὸς ἥρπασεν οὐσίαν ἀπό τινος χή--5 
^ H^ 3 ^ € , 
ρας γυναικὸς καλουμένης Βερονίκης, πλέξας αὐτῇ, ὡς £v δυνάμει 
ὦν" καὶ προσῆλϑεν ἐχείνη τῷ αὐτῷ Βαλεντινιανῷ βασιλεῖ, ἢ 
μόνον δὲ ἐβασίλευσε, xov αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δικαστὴν τὸν πα-- 
, 2 f ^ $3. 4 , € 
τρίχιον Σαλούστιον" ὅστις κατέκρινε τὸν αὐτὸν πραιπόσιτον "Po- 
δανόν. καὶ μαϑὼν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς τὸν ὅρον παρὰ τοῦ πατρι- 10 
κίου Σαλουστίου, ἐχέλευσε τῷ αὐτῷ πραιποσίτῳ ἀναδοῦναι τῇ 
, e e UR 2 »ν ^ ᾿ ΡΝ ΚῚ , c 3 4 € 
χήρῳ ἅπερ ἥρπασε παρ᾽ αὑτῆς. καὶ ovx ἐπείσϑη 0 αὐτὸς Poda- 
γὸς xol ἀνέδωκεν αὐτῇ, ἀλλ᾽ ἐξεκαλέσατο τὸν πατρίκιον Σαλού-- 
στιον. καὶ ἀγανακτήσας ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἐκέλευσε τῇ αὐτῇ yv- 
γαικὶ προσελϑεῖν αὐτῷ, ὡς ϑεωρεῖ τὸ ἱππικόν" καὶ προσῆλϑεν 15 
αὐτῷ ἡ γυνὴ τῷ πέμπτῳ βαΐῳ πρωΐας. καὶ ὡς ἵσταται ἔγγιστα 
2 - Ἴ ^ t€ NC S: x c ^ , 2. ^ € 
αὐτοῦ tlg τὰ δεξιὰ ὃ αὐτὸς Podavóg πραιπόσιτος, ἐκέλευσεν ὃ 
αὐτὸς βασιλεύς, καὶ κατεσχέϑη ἀπὸ τοῦ καϑίσματος ἐπὶ πάσης 
τῆς πόλεως, καὶ ἀπηνέχϑη εἷς τὴν σφενδόνην τοῦ “Ιππικοῦ xal 
, 2» - 23. ὦ , € 2. M 
ἐχαύϑη. καὶ ἐχαρίσατο τῇ αὐτῇ χήρᾳ γυναικὶ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 20 
Βαλεντινιανὸς πᾶσαν τὴν περιουσίαν τοῦ αὐτοῦ πραιποσίτου Po- 
δανοῦ " καὶ εὐφημίσϑη ὑπὸ τοῦ δήμου παντὸς καὶ τῆς συγκλήτου, 
ὡς δίχαιος καὶ ἀπότομος " καὶ ἐγένετο φόβος πολὺς εἷς τοὺς κα--. 
κοπράγμονας καὶ elg τοὺς ἁρπάζοντας τὰ ἀλλότρια, καὶ 7 δικαιο-- 
σύνη ἐκράτει. i 25 
tem et copiosum et palatium curantem, (ut qui Eunuchorum Praefectus 
esset, magnaque dignitate cultus,) in funda Hippodromi, interim dum 
ipse Circensia spectabat, vivum cremiis comburi jussit. Rhodanus enim 
iste Praepositus, viduae cuidam, Veronicae nomine, dolo velut a poten- 
tiore circumventae, bona sua eripuerat. Mulier Valentinianum Imperato- 
rem de his appellat: qui statim litis arbitrum illis dedit Salustium Patri- 
cium: qui etiam Rhodanum Praepositum reum peregit. Imperator, ut 
Salustii sententiam intellexit, Praeposito edixit, uti ablata viduae resti- 
tueret: quod tamen adduci non potuit ut faceret Rhodanus; sed ab Sa- 
lustio Patricio provocavit. Imperator super his indignatus, mulieri prae- 
cepit, uti ad se accederet, dum Circensia spectaret. Mulier itaque Im- 
peratorem accessit, ad Certamen quintum Matutinum [finitum;] cum Rho- 
danus Praepositus illi a dextra astaret: quem tamen comprehensum, et a 
sella in Circi fundam deturbatum, spectante populo universo, concrema- 
vit. Imperator porro Valentinianus Rhodani Praepositi bona Viduae ad- 
dixit omnia: Senatu interim, populoque universo eum acclamationibus 
celebrantibus, ceu Judicem justum et severum. "Terror itaque inde in- 


gens injurios homines et aliena diripientes invasit omnes , Justitia interim 
invalescente. 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 841 


ὋὍὉμοίως δὲ καὶ τὴν δέσποιναν ἸΠαριανὴν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖχα 
ἀγοράσασαν προάστειον ἔχον πρόσοδον καὶ δοῦσαν mag ὃ ἦν τὸ 
προάστειον ἄξιον καὶ τιμηϑεῖσαν ὡς “Τ“ὄὔγουσταν, ἀκούσας ἔπεμι- O 84 
ape xal διετιμήσατο τὸ αὐτὸ προάστειον, δρκώσας τοὺς διατιμη-- 

-Souuévovg* xol μαϑὼν ὅτι πλείονος τιμῆς πολὺ ἄξιόν ἐστι τῆς D 
ἀγορασίας, ἠγανάχτησε xarà τῆς βασιλίσσης καὶ ἐξώρισεν αὐτὴν 
τῆς πόλεως, ἀναδοὺς τῇ πωλησάσῃ γυναικὶ τὸ προάστειον. 


Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀνηγόρευσε βασιλέα ΤΓρατιανὸν τὸν 
υἱὸν αὐτοῦ" τὴν δὲ αὐτὴν δέσποιναν ἸΠ]αριανὴν ἀνεκαλέσατο ὃ 
10vióg αὐτῆς Βαλεριανὸς μετὰ τὸ γενέσϑαι αὐτὸν βασιλέα ἐν τῇ 
— Ῥώμῃ παρὰ τοῦ αὐτοῦ πατρός. 


'O δὲ ϑειότατος Βαλεντινιανὸς νόσῳ βληϑεὶς μετὰ χρόνον 
ν , , , ΕἾ ? - 4, 
ἐτελεύτα ἐν καστελλέῳ Βιργιτινῶν, ὧν ἐνιαυτῶν ve. 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Βαλεντινιανοῦ τοῦ μεγάλου τοῦ ἀπο- C 
1510400 ἐποίησεν ὃ στρατὸς βασιλέα αὐϑεντήσας τὴν σύγκλητον 
Ἐὐγένιον ὀνόματι" καὶ ἐβασίλευσεν ἡμέρας εἴκοσι δύο καὶ ἐσφάγη 
εὐθέως. 


2. δοῦσαν Ch., δοῦσα Ox. Eadem Αὐγούσταν. 10. Βαλερια- 
vóg] Conf. p. 15. C. . 18. Βιργιτίνων Ox., Βεργιτινῶνε Chron. 
p. 908. B. Sic ἐν τῷ λεγομένῳ Awyovortw p. 78. D. 


Pari exemplo Imperator, audito Imperatricem Marianam, conjugem 
suam, praedium Suburbanum pretio, sed viliori quam erat, coemisse, 
(nempe, quod aestimatio ei, tanquam Augustae, facta fuerat:) mittit qui 
juramento obstricti bona fide praedium aestimarent. Cumque intellexisset 
illud multo pluris esse, quam quod Augusta selverat, indignatus adver- 
sus Imperatricem, eam proscripsit; praediumque Suburbanum mulieri, 
quae vendiderat , restituit. 


i Imperator autem Gratianum filium Augustum creavit, Gratianus ve- 
ro, a patre suo Romanorum Imperator constitutus, Marianam matrem ab 
exilio revocavit, 

At vero divinissimus Valentinianus, morbo correptus, non longo post 
tempore mortuus est; in castro Birgitinorum, annum agens Lv. 


EUG WM N.L.D.S 
| IMPERATOR. 


Mortuo Valentiniano Magno, Severo dicto, exercitus, spreta Senatus 
auctoritate, Eugenium quendam Imperatorem salutavit: qui cum imperas- 
set dies xxi, statim interfectus est. 


842 IOANNIS MALALAE 


o E Kol ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος Βάλης ὃ ἀδελφὸς Βαλεντινια-- 
γοῦ τοῦ ἀποτόμου, ὃ γενναῖος ἐν πολέμοις, ὑπὸ τῆς συγκλήτου 
Κωνσταντινουπόλεως ἀναγορευϑείς, ἔτους τας κατὰ ᾿Αντιόχειαν. 
ὅτε γὰρ ἐτελεύτα Βαλεντινιανὸς ὃ αὐτοῦ ἀδελφός, οὐκ ἦν ἐν Kuv- 
σταντινουπόλει ὃ Βάλης, ἀλλ ἦν πέμψας αὐτὸν ὃ ἀδελφὸς αὖ- 5 
τοῦ ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ πολεμῆσαι εἰς τὸ Σίρμιον πρὸς τοὺς Γότ-- 
ϑους. οὕστινας νικήσας κατὰ κράτος ὑπέστρεψε" καὶ στεφϑεὶς 
ἐβασίλευσεν ἔτη ιγ΄. ἦν δὲ τῷ δόγματι Ἐξακιονίτης, πολεμιστής, 
καὶ μεγαλόψυχος καὶ φιλοκτίστης. 

Ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, ἔδωκε τοῖς "“ρειανοῖς τὴν μεγάλην 10 
E ἐχχλησίαν ἐν ἹΚωνσταντινουπόλει, καὶ εἷς τὰς ἄλλας πόλεις τὸ 
αὐτὸ πεποιηκώς. καὶ πάνυ ἐκάκωσε τοὺς χριστιανοὺς ἐν τῇ βα- 
σιλείᾳ αὐτοῦ. ᾽ 
Ὁ δὲ αὐτὸς Βάλης καὶ τὴν δευτέραν Καππαδοκίαν ἐποίησεν 
ἐπαρχίαν, ἀπομερίσας αὐτὴν ἀπὸ τῆς πρώτης. 15 
Ο 86 Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας Νίκαια, 


8. ἔτους τας κατὰ ᾿Αντιόχειαν ,, Numerus mendosus: forte scriben- 
dum, vxs. Sed nec sic historiae veritati congruit. Annus enim 
Aerae Antiochenae ccccxxvi respondet anno Valentis Imp. ultimo, 
sive Christi anno Dionysiaco vulgari cccnxxvir, qui annus ΠῚ erat 
ab exitu Valentiniani Imp. Ineptit autem Auctor, dum Valentem 
post fratrem tandem mortuum Imperium suscipientem introducit: 
nisi forte intelligendus sit de triennio illo, quo, post fratrem Valen- 
Ünianum mortuum, ipse Orientis imperium solus administravit, Ubi 
vero statim addit, Valentem xim annis imperasse, de toto illo tem- 
pore, quo cum fratre imperavit, loqui eum putandum est. : Verum 
ἀσύστατα haec omnia: vide Ammianum Marcellinum, lib. 26,* Ch. 


V ΤΑΣ dh E VN OS 
IMPERATOR. 


Imperium deinde suscepit divinissimus Valens, frater Valentiniani Se- 
veri, vir in bello strenuus, a Senatu Constantinopolitano Imperator renun- 
ciatus; anno Aerae Antiochenae ccoxxvri. Valens enim Constantinopoli 
aberat, quo tempore Valentinianus mortuus est: sed Sirmiis, quo frater 
dum in vivis esset eum miserat, cum Gothis bellum gerebat: quibus pe- 
nitus devictis, reversus est; Diademateque suscepto, regnavit annos XIII. 
Erat hic dogmate Exocionita, vir in bello strenuus, magnanimus et aedi- 
ficiis extruendis deditissimus. 

Quamprimum vero imperare coepit, Ecclesiam magnam QConstantino- 
politanam Arianis concessit; quod et aliis etiam in urbibus ab eo factum 
est: Christiani vero per imperium ejus ubique pessime habiti. 

: Idem Valens, Cappadociam Secundam a Prima dirimens, Provinciam 
ecit, 

Hujus sub imperio, divinam iram experta est Nicaea, Bithyniae urbs ; 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII, 343 


πόλις τῆς Bi9vvlag, μηνὶ σεπτεμβρίῳ ἰνδικτιῶνος wa! " ἐτελεύτησε 
δὲ ὃ αὐτὸς Βάλης ποιήσας πρόχενσον εἰς ᾿Ἵδριανούπολιν τῆς V 15 
Θράκης, ἀπελϑὼν χτίσαι φαβρίκα ἐκεῖ οἶχον πρὸ τῆς πόλεως ἐν 
ἀγρῷ ἑτέρῳ, τοῦ οἰκήματος τοῦ ἀγροῦ ἀδήλως ἀναφϑώντος καὶ 

5 ἀναφϑῶώντων τῶν σχαλῶν νυκτός, ἀπώλετο μετὰ τῶν κουβικουλα- 
ρίων καὶ σπαϑαρίων αὐτοῦ. ὧν ἐνιαυτῶν μϑ'. 

Ἱπετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Βάλεντος ἐβασίλευσεν ὃ εὐσεβέστατος B 
Τρατιανὸς ὃ υἱὸς Βαλεντινιανοῦ ὃ μείζων ἐπὶ τῆς ὑπατείας 440- 
σονιανοῦ xol ἝἭ μογένους" ἐβασίλευσε δὲ ἔτη ιζ. ἦν δὲ ἥσυχος O 87 

10 καὶ τιμητιχός. 

"Eni δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ Θέων ó σοφώτατος φιλόσοφος 
ἐδίδασχε καὶ ἡρμήνευε τὰ ἀστρονομικὰ καὶ τὰ Ἑρμοῦ τοῦ Τριο- 
μεγίστου συγγράμματα καὶ τὰ Ὀρφέως. 

Τῷ δὲ ἕχτῳ ἔτει τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ Γρατιανοῦ ἀνη- C 

15γορεύϑη 6m αὐτοῦ βασιλεὺς Θεοδόσιος ὃ Σπανός, γαμήσας Πλα- 
κιδίαν, ἀδελφὴν Γρατιανοῦ. 


4. τοῦ οἰκήματος praecedentibus iungit Ox. Sed scribendum vide- 
fur τοῦ δὲ. 8. Αὐσονιανοῦ καὶ ἙἭ ρμογένους] 4Veovíov καὶ 
Ἐρμογενιανοῦ Ch. 


mense Septembri, Indictionis χα, Valens autem, ad Adrianopolim, 'Thra- 
ciae urbem itinere suscepto; uti Fabricam ibi extrueret, ipso in itinere 
sublatus est. In agro consederat, aedificiorum vacuo; qui ex causa inco- 
gnita conflagravit; unde et scalis per noctem accensis, Imperator, cum 
Cubiculariis et Spathariis suis, absumptus est: annos natus xLIX. 


UCM AT ΤΑ ΝΟ 25 
IMPERATOR. 


Post Valentem, imperium suscepit pientissimus Gratianus, Valentinia- 
ni filius natu major; Ausoniano et Hermogene Coss. et regnavit per an- 
nos xvi. Erat autem ingenii sedati et honorum largitor facilis. 


Hujus sub Imperio 'Theon, sapientissimus Philosophus, Astronomiam 
docuit: Mercurii etiam 'Trismegisti atque Orphei Scripta exposuit, 


EHE Q.24 0.S LU.S 
IMPERA TO R. 
Gratianus autem Imperator, imperii sui anno vr. "Theodosium Hispa- 


num, qui Placidiam sororem in uxorem habuit, lmperii Socium sibi ac- 
cepit. 


844 JOANNIS MALALAE 


Πρὸ δὲ τῆς βασιλείας Γρατιανοῦ ἐτελεύτησε Βαλεριανός, βα-- 
σιλεὺς Ῥώμης, ὃ υἱὸς Βαλεντινιανοῦ, ὃ ἀδελφὸς Γρατιανοῦ ὃ ust- 
ζων, βασιλεύσας τῆς Ρώμης ἔτη ὀλίγα πάνυ" καὶ ἐγένετο ἄντ᾽ αὖ- 

᾿ τοῦ βασιλεὺς ἐν τῇ Ῥώμῃ ὃ συγγενὴς αὐτοῦ Βαλεντινιανός, 
Ο 88 Ὁ δὲ βασιλεὺς Γρατιανὸς νόσῳ περιπεσὼν τὸν σπλῆνα ἔμεινεν 5 
ἐπὶ πολὺν χρόνον νοσῶν" καὶ ἐν τῷ ἀνιέναι αὐτὸν ἐν τῷ Ἱππιχῷ 
D Κωνσταντινουπόλεως ϑεωρῆσαι διὰ τοῦ Κοχλίου κατὰ τὴν ϑέραν 
τοῦ λεγομένου Zfex(uov ἐσφάγη καὶ τελευτᾷ, ὧν ἐνιαυτῶν κη΄. 

ΠΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Γρατιανοῦ ἣ σύγκλητος Κωνσταντι-- 
γουπόλεως ἀνηγόρευσε βασιλέα Θεοδόσιον, ὡς ἐκ τοῦ γένους αὖ--10 
τῶν ὄντα ἐκ τῆς Ἱσπανίας χώρας. καὶ ἀναγορευϑεὶς ὑπὸ τῆς 
συγχλήτου ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος Θεοδόσιος ὃ Σπανός, ὃ μέγας 
γαμβρὸς Γρατιανοῦ, ἔτη ιζ΄. ἦν δὲ χριστιανὸς καὶ φρόνιμος καὶ 
εὐσεβὴς καὶ ἐνδρανής. ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, εὐθέως ἀνέδωκε 
τὰς ἐχχλησίας τοῖς ὀρϑοδόξοις, πανταχοῦ ποιήσας σάκρας καὶ 15 
διώξας τοὺς ᾿“ρειανούς. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἔστεψε τοὺς δύο 

E αὐτοῦ υἱούς, otc ἔσχεν ἀπὸ τῆς προτέρας αὐτοῦ γυναικὸς Γάλλης, 

0 99 rns, vos ; , 
καὶ τὸν μὲν “ρκάδιον ἐποίησε βασιλέα ἐν ἹΚωνσταντινουπόλει, 
τὸν δὲ “Ονώριον ἐν Ῥώμῃ. τοὺς δὲ ναοὺς τῶν “Ἑλλήνων πάντας 
κατέστρεψεν ἕως ἐδάφους ὃ αὐτὸς Θεοδόσιος βασιλεύς. κατέλυσε 20 
δὲ καὶ τὸ ἱερὸν “Ηλιουπόλεως τὸ μέγα καὶ περιβόητον τὸ λεγόμενον 

V 16 Τρίλιϑον, καὶ ἐποίησεν αὐτὸ ἐχχλησίαν χριστιανοῖς:. ὁμοίως δὲ 
καὶ τὸ ἱερὸν ΖΙαμασκοῦ ἐποίησεν ἐκκλησίαν χριστιανῶν " καὶ ἄλλα, 


10, αὐτῶν] αὐτοῦ Ch. 


Ante Imperium vero a Gratiano susceptum, e vivis excesserat Vale- 
rianus, qui Romae imperavit, Valentiniani filius, et frater Gratiani natu 
major, qui paucis admodum annis imperium tenuit: cui successit in regno 
Romano consanguineus ejus Valentinianus. 

Imperator autem Gratianus, splenis doloribus correptus, diu aegrota- 
vit: quem in Hippodromum ascendentem per Cochleam Constantinopoli, 
Ludos spectandi causa, ad Portam Decimi dictam, interfectus est, annum 
agens XXVIII. 

Gratiano successorem in regno Senatus Constantinopolitanus "heodo- 
sium renunciavit; (ut qui genere ei junctus fuit) ex Hispania oriundum, 
sacratissimus itaque 'Theodosius Magnus, Hispanus, Gratiani sororis mari- 
tus, Senatusconsulto ad Imperium evectus, regnavit annos xvir. Christia- 
nus hic erat, vir prudens et pius, rebusque agendis aptissimus. Quam- 
primum vero regnare coepit, literis suis per imperium missis, Ecclesias 
ubique Orthodoxis reddidit, ejectis Arianis. Idem duos quos ex uxore 
priore Galla susceperat filios, Diademate insignitos, Arcadium Constanti- 
nopoli, Honorium Romae imperare fecit, At vero Ethnicorum templa 
fu:ditus evertit omnia. Quod vero Heliopoli erat, 'lTrilithum vocatuin, 
ingens illud et celebratissimum 3 templum quoque Damascenum, aliaque 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 345 


δὲ πολλὰ ἱερὰ ἐποίησεν ἐχχλησίας, καὶ ηὐξήϑη τὰ τῶν χριστιανῶν 
πλέον ἐπὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ. | 

'O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀπεμέρισε xol τὴν Φοινίχην “ιβανη- 
σίαν ἀπὸ τῆς παράλου καὶ ἐποίησεν ἐπαρχίαν, δοὺς δίκαια μη- 

δ τροπόλεως καὶ ἄρχοντα ὀρδινάριον ᾿Εμέζτῃ τῇ πόλει. ὃ αὐτὸς δὲ 
βασιλεὺς καὶ τὸν Πόντον μερίσας ἐποίησεν ἐπαρχίαν, ἥντινα ἐκά-- 
λεσεν 4[΄τμίμοντον. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐτυράννησε Βαλβῖνος ὃ Ἴσαυρος, 
xai ἔστρεψεν ᾿Φνάζαρβον τὴν πόλιν xal Εἰϊρηνούπολιν καὶ Καστά- 

10 βαλαν, τῆς Κιλικίας πόλεις. καὶ συλληφϑεὶς ὑπὸ Ρούφου στρα-- 
τηλάτου ἀνῃρέϑη. 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ τοὺς τρεῖς 
γαοὺς τοὺς ὄντας ἐν Κωνσταντινουπόλει εἰς τὴν πρῴην λεγομέ- 
γὴν 3dxgónohw καταλύσας, ἐποίησε τὸν τοῦ Ἡλίου ναὸν αὐλὴν 

15 οἰκημάτων, καὶ ἐδωρήσατο αὐτὴν τῇ μεγάλῃ ἐκκλησίᾳ Κωνσταν-- 
τινουπόλεως dug αὐλὴ κέχληται ἕως τοῦ νῦν τοῦ Ἡλίου τὸν δὲ 
τῆς ᾿““ρτέμιδος ναὺν ἐποίησε ταβλοπαρύχιον τοῖς κοττίζουσιν " 
ὕστις τόπος κέκληται ἕως τῆς νῦν ὃ ναός" ἡ δὲ πλησίον ῥύμη τὸ 
ἐλάφιν. τὸν δὲ τῆς ᾿Ἰφροδίτης ναὸν ἐποίησε καρουχαρεῖον τοῦ 

90 ἐπάρχου τῶν πραιτωρίων, κτίσας πέριξ δσπήτια καὶ κελεύσας 
δωρεὰν μένειν ἐν αὐτοῖς τὰς πάνυ πενιχρὰς πύρνας. ἐποίησε δὲ 
ὃ αὐτὸς Θεοδόσιος καὶ τὴν λεγομένην πρῴην κώμην Ῥοφαεινᾶν 
πόλιν" ἥτις μετεχλήϑη Θεοδοσιούπολις, λαβοῦσα ἔχτοτε ἡ αὐτὴ 


9. Διβανησίαν ] Διβανισίαν Ox. 7. Αἱμίμοντον Ch., 'Euí(uovzov 


Ox. 9. Εἰρηνούπολιν) V. ad p. 6. C. — 22. ἹΡοφαεινᾶν) Hesai- 
nam dicit. 


plurima, in Ecclesias conversa, Christianis donavit: Unde et res Christia- 
norum, hujus sub imperio, plurimum auctae sunt. 

Idem Imperator Phoeniciam Libanesiam a Maritimo dirimens, Pro- 
vinciam fecit; Jure Metropolitico et Praefecto ordinario Emessae urbi 
concessis. ldem etiam Pontum dividens, Provinciam fecit, quam Hemi- 
montum vocavit. 

Hujus sub imperio, dominium sibi capessens Albinus quidam, Isaurus, 
Anazarbum, Irenopolim et Castabalam, Ciliciae urbes, vastavit: qui a 
Rufo, militum magistro, comprehensus, interfectus est. 

Eodem tempore Theodosius Imperator tria quae Constantinopoli fue- 
runt Templa, ad Acropolim olim dictam sita, dissolvit; quorum Solis quod 
fuit, in contubernium conversum, magnae Ecclesiae Constantinopolitanae 
concessit: qui quidem locus usque adhuc a Sole nomen habet: Dianae ve- 
ro Fanum, in 'lTabloparochium , Aleatoribus assignavit: verum locus iste 
Templum vicusque vicinus Cervinus usque adhuc vocantur. Veneris autem 
Fanum in Carrucarium fecit Praefecto Praetorio; constructisque in cir- 
cuitu Hospitiis, pauperculas ibi meretrices gratis commorari jussit, Idem 
"Theodosius vicum, Rophinam prius dictum, in urbem exaedificavit, quam 


O 40 


B 


C 
O 41 


846 IOANNIS MALALAE 


κώμη xol δίκαιον πόλεως ἕως τῆς νῦν, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Πἤηρο-- 
βαύδου χαὶ Σατουρνίνου. 
Ὃ δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ βασιλείας ἐποίησε τὴν 
σύνοδον τῶν ρν' ἐπισκύπων τῶν iv Κωνσταντινουπόλει ἕνεχεν 
τοῦ ὁμοουσίου τοῦ ἁγίου πνεύματος. ὡσαύτως δὲ ὃ αὐτὸς Θεο--5 
δόσιος βασιλεὺς προήγαγε τὸν ἔπαρχον πραιτωρίων ᾿Ἵντίοχον τὸν 
ἐπίχλην Χούζωνα τὸν μέγαν, καταγόμενον ἀπὸ ᾿Αντιοχείας τῆς 
μεγάλης. ἢ μόνον δὲ προήχϑη ἔπαρχος, ἀνήγαγε τῷ αὐτῷ Θεο-- 
δοσίῳ βασιλεῖ ὅτι ἐπλατύνϑη καὶ ηὐξήϑη ἡ αὐτὴ μεγάλη πόλις 
D ΦΦντιόχεια τῆς Συρίας καὶ ἔχει πολλὰ οἰκήματα ἔξω τειχέων ἐπὶ 10 
μίλιον ἕνα. καὶ ἐκέλευσεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Θεοδόσιος περιτειχι-- 
σϑῆναι καὶ τὰ ἔξω τῆς πόλεως ὄντα οἰκήματα" καὶ ἐγένετο τεῖχος 
ἀπὸ τῆς πόρτας τοῦ λεγομένου φίλον αὐτοῦ ἕως τοῦ λεγομένου 
“Ῥοδίωνος" καὶ περιέλαβε τὸ ὄρος τὸ νέον τεῖχος ἕως τοῦ πα- 
λαιοῦ τείχους τοῦ κτισϑέντος ὑπὸ Τιβερίου Καίσαρος, καὶ προσε- 15 
χόλλησε τὸ νέον τεῖχος ἕως τοῦ ῥύακος τοῦ λεγομένου υρμένου 
τοῦ κατερχομένου ἐκ τῆς διασφαγῆς τοῦ ὄρους, ἐνεγκὼν τοὺς λέ- ᾿ 
ϑους ἐκ τοῦ μονομαχείου τοῦ παλαιοῦ τοῦ ὄντος εἷς τὴν ἀκρό-- 
O 42 πολιν ἄνω, λύσας καὶ τὸν ἀγωγὸν τὸν ἐρχόμενον εἷς τὴν αὐτὴν 
ἀκρόπολιν ἀπὸ τῶν λεγομένων ὑδάτων ἐκ τῆς “Ἰαοδικηνῆς 0000 * 20 
E ὅντινα ἀγωγὸν ἐποίησεν Ἰούλιος ὃ Καῖσαρ, κτίσας τὸ δημόσιον 


7. ᾿Δντειοχείας Ox. 11. ἕνα] V. ad vol. T. p. 119. A. 18. τοῦ 
λεγομένου φίλον αὐτοῦ} Ita habuit Cod. MS. forte tamen legen- 
'dum φιλοναύτου.“ς Ch. 21. Ἰουλιανὸς ὁ K.] ,,Scr. Ἰούλιος ὃ 
K. vide supra lib. IX.** Ch. * 


a nomine suo "Theodosiopolim vocavit; addito etiam, quod et adhuc reti- 
net, Metropolis jure; Merobaudo et Saturnino Coss. 

Idem 'Theodosius Imperator Synodum Constantinopoli convocavit cr 
Episcoporum: in qua de Consubstantialitate Spiritus Sancti agebatur. 
Porro Theodosius Imperator Praetorio Praefectum constituit Antiochum 
Magnum cognomento Chuzonem, ex Antiochia oriundum. Hic vero sta- 
tim a munere suscepto, ad Imperatorem "Theodosium retulit, de Antiochia 
Magna Syriae; ad molem nempe tantam crevisse eam, ut ab ipsis urbis 
moenibus, ad distantiam milliarii unius, in suburbia excurreret. lmpera- 
tor itaque jussit, uti aedificia etiam quae extra urbem posita erant muro 
cingerentur: murus itaque factus est, a Philonauta quam vocant Porta 
Rhodionem usque dictum locum; ita ut murus iste novus montem include- 
ret, usque ad murum veterem, a Tiberio Caesare extructum. — Murum 
vero novum perduxerunt etiam ad Phurminum, quod vocant, fluentum, ex 
montis cavernis emanans; comportatis eo lapidibus ex Monomachio veteri, 
quod superius ad Acropolim stetit, Dirutus est etiam, quem Julius Cae- 
sar extruxerat, Aquaeductus, aquas ex via Laodicena ad Acropolim defe- 
rens, ad Balneum aquis supplendum, quod ad montem extruxerat, in 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 947 


ἄνω εἷς τὸ ὅρος τοῖς λεγομένοις ἀχροπολίταις τοῖς ἀπομείνασι καὶ 
οἰκήσασιν ἄγω μεϑ' o)c κατήγαγε Σέλευχος ὃ ΠΠακεδὼν ὃ Νικά- 
τωρ ἐν τῇ πόλει τῇ κτισϑείσῃ ὑπὶ αὐτοῦ ἐν τῷ λεγομένῳ αὐλῶνι" 
οὕστινας xal παρεχάλεσεν οἰκεῖν ἅμα αὐτῷ τὴν κάτω πόλιν Zdv- 

δτιόχειαν τὴν μεγάλην. ἐν ἐκείνῳ δὲ τῷ καιρῷ ἔλαβε τεῖχος καὶ 
Τίνδαρος xai τὸ “«ύταργον καὶ ἄλλαι πολλαὶ κωμοπόλεις τῆς 
Συρίας. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ot Τζάννοι περάσαντες ἦλϑον elg V 17 
τὴν Καππαδοκίαν καὶ Κιλικίαν καὶ Συρίαν" xol ἐπραίδευσαν καὶ 

10 ἀπῆλϑον. 

'O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐμέρισε τὴν νέαν Ἤπειρον 
ἀπὸ τῆς παλαιᾶς xol ἐποίησεν ἐπαρχίαν, δοὺς δίκαιον πόλεως 
καὶ ἄρχοντα “Ιοὐῥαχίῳ πόλει" ὁμοίως δὲ καὶ δευτέραν Παλαιστί- 
γὴν ἐμέρισεν ἀπὸ τῆς πρώτης καὶ ἐποίησεν ἄρχοντα, δοὺς δίκαιον 

15 μητροπόλεως καὶ ἄρχοντα τῇ λεγομένῃ Σχυϑῶν πόλει. 

Ὃ δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος βασιλεὺς ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως 
ἐξελϑὼν ἐπὶ Ῥώμην εἰσῆλϑεν ἐν Θεσσαλονίχῃ πόλει" καὶ τοῦ ὄν- δ i 
τος ue? αὐτοῦ στρατιωτικοῦ πλήϑους διὰ μιτᾶτα ταράξαντος τὴν 
πόλιν, ἐστασίασαν καὶ ὕβρισαν τὸν βασιλέα oi Θεσσαλονιχεῖς. 

90 χαὶ ϑεωρήσας ἱππικὸν ἐν τῇ αὐτῇ πόλει γέμοντος τοῦ “ἱππικοῦ 
ἐχέλευσε τοξευϑῆναι" xol ἀπώλετο πλῆϑος χιλιάδων δεκαπέντε. 
xul διὰ τοῦτο ἀγανακτήσας x«v αὐτοῦ ᾿Ἱμβρόσιος ὃ ἐπίσκοπος 
ἐποίησεν αὐτὸν ὑπὸ κώλυμα" xol ἔμεινεν ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας μὴ 


18. Ζοῤῥαχίῳ Φοῤῥαχείῳ Ox. 414, ἄρχοντα] ,,Lego ἐπαρχίαν." 
Ch. 23. ὑποκώλυμα Ox. ; 


usum Ácropolitarum, qui sedes ibi olim posuerant, reliquique fuerunt ex 
eis, quos INicator Seleucus, in planiciem deductos, adhortatus est, uti se- 
des, ubi et ipse ponentes, urbem a se conditam, Antiochiam magnam in- 
colerent. dem tempore Gindarus, Lytargus, plurimaque alia Syriae 
oppida rusticana moenibus cincta fuerunt. 
. Hujus sub imperio "Tzanni trajicientes, Cappadociam, Ciliciam, Sy- 
riamque diripuerunt ; peas arrepta, regiones suas repetierunt, 
ldem "Theodosius Imperator, novam a veteri dirimens Epirum, Pro- 
vinciam fecit, Jure Metropolitico et Praefecto urbi Dyrrhachio concessis. 
Similiter etiam Palaestinam secundam a Prima sejungens, Provinciam fe- 
cit; Tes jure et Praefecto Scythopoli datis. 

"Theodosius autem Imperator Constantinopoli Romam proficiscens, per 
"Thessalonicam fecit iter: ubi militibus ob metationes tumultum cientibus, 
populus 'lhessalonicensis, concitata seditione, Imperatorem conviciis impe- 
tebat. Imperator autem, qui tum Circensia spectabat, ad quae frequens 
multitudo convenerat, militem sagittis populum petere jussit: unde et 
quindecim millia capitum ceciderunt. Ob hoc indignatus Ambrosius Epi- 
scopus, Imperatori Ecclesia interdixit, neque ingredi eum passus est, per 


848 IOANNIS MALALAE 


, T 
εἰσερχόμενος εἷς τὴν ἐχχλησίαν, ἕως ov παραχληϑεὶς ὃ ἐπίσχοπος 
εἰς τὰ ἅγια γενέϑλια ἐδέξατο αὐτόν. οὐκ ἄλλως δὲ ἐδέξατο αὖ-- 
- , 
τόν, ἕως ov ἐποίησε σάκραν, ἵνα οἱασδήποτε ἀγανακτήσεως παρὰ 
βασιλέως γινομένης ἔνδοσιν δίδοσϑαι ἀπὸ τῶν ἐπιτρεπομένων 
C τριάκοντα ἡμερῶν καὶ &9* οὕτως γενέσϑαι τὸ προσταχϑέν. 5 
Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς καὶ τὴν δευτέραν Γαλατίαν ἀπὸ τῆς 

T , 
πρώτης μερίσας ἐποίησεν ἐπαρχίαν, δοὺς δίκαιον πόλεως xol ἄρ-- 
χονταὰ Πισινοῦντι τῇ πόλει. 

Ο 44 ὋὉ δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος βασιλεὺς ποιήσας πρόκενσον ἀπιὼν ἐπὶ 
f^ , λΔι - - 
πόλεμον, ἐν Π]Πιζουλάνῳ ἠῤῥώστησε, xol τελευτᾷ ἐκεῖ iv IMibov- 10 
^ - t. ἢ - 
λάνῳ, Qv ἐνιαυτῶν ξε΄ * καὶ ἠνέχϑη τὸ λείψανον αὐτοῦ ἐν Kov- 
σταντινουπόλει. | Ott δὲ ἔιιελλε τελευτᾶν Θεοδόσιος, μοαϑιὼν ὃτι 
y m 

εἰς Ῥώμην ἦλϑεν 0 ᾿ρκάδιος πρὸς Ονώριον τὸν αὐτοῦ ἀδελφὸν 
25€ , » 2 - € , P] , 
ἀῤῥωστήσαντα, ἔγραψεν αὐτῷ ὑποστρέψαι εἷς Κωνσταντινούπο-- 

D λιν διὰ τὴν ἀνατολήν. καὶ διατρίψαντος ἐν Ῥώμῃ τοῦ αὐτοῦ βα- 15 
σιλέως ᾿“ἀρχαδίου πρὸς τὸν αὐτοῦ ἀδελφὸν βασιλέα νώριον, 

c , »| * LT ' € e^ , et » € 
ὡσαύτως δὲ xol κατὰ τὴν ὁδὸν διασύραντος, ἐν ὅσῳ ἔρχεται ὃ 
2Aoxáioc ἐν ΚΚωνσταντινουπόλει, Γαϊνὰς ἐτυράννησεν ὃ συγκλητε- 
κός, ϑέλων βασιλεῦσαι. καὶ κατέφϑασεν ὃ ᾿Ἰρχάδιος ἐν Κων- 
σταντινουπόλει καὶ ἐφόνευσε τὸν τύραννον Γαϊνάν. 90 

Ο 45 ἹΠετὰ οὖν τὴν βασιλείαν Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου τοῦ Σπανοῦ 
ἐβασίλευσεν ὃ υἱὸς αὐτοῦ ᾿Ἰρχάδιος ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐλϑὼν 


7. πόλεως] Immo μητροπόλεως. 


dies plurimos; donec exoratus tandem recepit eum, in Festo '"Theophanio- 
rum; ea tamen conditione, si per Sacram iImperatoriam ediceret, ut qua- 
liscunque incideret occasio, quae Imperatorem commotum redderet, Judi- 
cum sententiae, non nisi interposito xxx dierum spatio, ratae essent. 

Idem Theodosius Galatiam quoque secundam a prima dirimens, Pro- 
vinciam fecit; Metropolis jure et Praefecto Pessinunti concessis. 

Porro 'Theodosius Imperator, expeditione quadam suscepta, Medio- 
lani in morbum incidens, fato ibi succubuit, annos natus rxv; reliquiis 
ejus inde Constantinopolim deportatis. Moriens autem "Theodosius, Ar- 
cadium (quem Romam venisse rescierat, ut Honorium fratrem viseret, 
tunc temporis ex morbo decumbentem) per literas hortatus est, uti Con- 
stantinopolim repetens, Orienti prospiceret. Arcadio autem Romae cum 
fratre. Honorio longius commorante; quin et per viam quoque moras tra- 
hente, citius Constantinopolim attingere non potuit, quam Gainas quidam 
ex Senatoribus imperium invasisset. "landem vero Arcadius, Constanti- 
nopolim veniens, Gainam istum rebellem e medio sustulit. 


ΑΙ ΝΟ ΙΑ «DE. U.-S 
IMPERATOR. 


Magnum itaque Theodosium Hispanum excepit in Imperio filius ejus 
Arcadius, Roma Constantinopolim veniens: ubi reguavit annos xxu, Ho- 


cQ, 
Ὁ 
* 


CHRONOGRAPHIA. L. XIII. 849 


ἀπὸ Ῥώμης τὰ πάντα ἔτη εἰκοσιτρία, ἐάσας ἐν Ρώμῃ Ὃνώριον 
τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τὸν μικρότερον. ἦν δὲ περίγοργος καὶ ἐνδρα- 
γής. καὶ εὐθέως ἐλϑὼν ἐποίησε βασιλέα τὸν υἱὸν αὐτοῦ Θεο- 
δόσιον τὸν μικρὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει. 
5 Ὁ δὲ αὐτὸς IMoxádioc ἐποίησε καὶ ἴδιον ἀριϑμόν, otc ἐχάλε- 
σεν “Ἰρκαδιαχούς. ἀῤῥωστήσας δὲ ἐξαίφνης τελευτᾷ, ὧν ἐνιαυ-- 
τῶν λα΄. , 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν 249xadíov ἐβασίλευσεν ὃ ἀδελφὸς ai- V 18 
τοῦ Ὁνώριος ἐν Ρώμῃ ἔτη λα΄. ἦν δὲ ὀργίλος καὶ σώφρων. 
10 Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἔκλεισε τὸ ἱερὸν τοῦ Σεράπιδος Ἡλίου O 46 
τοῦ ἐν ᾿1λεξανδρείᾳ τῇ μεγάλῃ. 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ταραχῆς γενομένης δημοτικῆς ἐν 
τῇ Ῥώμῃ μεγάλης, ἀγανακτήσας ἀπῆλϑεν εἰς ΡῬάβενναν πόλιν" 
xol πέμψας ἤγαγεν ᾿4λάριχον στρατηλάτην ἀπὸ τῶν Γαλλιῶν μετὰ 
15πλήϑους, ἵνα πραιδεύσῃ τὴν Ρώμην. καὶ ἐλϑὼν ὃ ᾿λάριχος ἐν 
τῇ πόλει παρέϑετο αὑτὸν τῇ πόλει καὶ τοῖς συγκλητικοῖς τοῖς 
ἐχϑροῖς Ὁνωρίου, καί τινα τῶν τῆς πόλεως οὐκ ἔβλαψεν, ἀλλὰ 
ὁρμήσας elg τὸ παλάτιον ἐπῆρε πάντα τὰ τοῦ παλατίου χρήματα B 
καὶ τὴν ἀδελφὴν “Ογωρίου ἀπὸ πατρὸς Πλακιδίαν, μικρὰν οὖσαν 


14. Ταλλίων Ch., Γαλίων Ox. Scripsi Γαλλιῶν et mox Γαλλίας, 
ut p. 30. À. 16. αὐτὸν Ox. 


norio fratre suo natu minore Romae relicto. Erat autem [Arcadius] vir 
ingenii acerrimi, et rebus agendis idoneus: qui quamprimum Constantino- 
polim reversus fuerat, filium suum, "Theodosium juniorem, imperii socium 
sibi accepit. 

Idem Arcadius agmen quoque proprium instituit; quod et ^rcadia- 
cum vocavit. In morbum vero incidens, subito mortuus est, aetatis anno 
XXXI. 


H0 NO ROEPOU S 
IMPERATO R. 


Post Arcadium mortuum Romae imperavit Honorius annos xxxr. 
Iracundiae hic deditus erat, sed vir sanae mentis. 

Hic fanum Serapidis Solis, quod Alexandriae magnae fuit, occludi 
jussit. 

Romae vero magna seditione coorta, Imperator in Ravennam urbem 
indignabundus secessit; accersito ex Gallia Alaricho Duce, cum copiis 
ejus, ad Romam depraedandam. Alarichus autem Romam veniens, civi- 
bus et Senatoribus, Honorii hostibus, sese adjunxit; et omnino nihil in 
Romanos hostile perpetrans, Imperatoris ipsius in Palatium irrumpit; uni- 
versoque "Thesauro Regio, Imperatoris etiam a Patre sorore, Placidia, 


850 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XIII. 


παρϑένον" καὶ πάλιν ἀπῆλθεν αὐτὸς εἷς τὰς Γαλλίας τυραννή-- 
σας. Κωνστάντιος δὲ ἔτι κόμης ὧν μετὰ ᾿4λαρίχου, πιστευϑ εὶς 
παρ᾿ αὐτοῦ τὴν κόρην Πλακιδίαν, δυνηϑεὶς ἔλαβεν αὐτήν" καὶ 
φυγὼν τὸν ᾿41λάριχον ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν βασιλέα ὋὍνώριον. 
καὶ εὐχαρὶστῶν αὐτῷ 0 Ονώριος ἐποίησεν αὐτὸν συγχλητικόν, καὶ 5 
O 47 ἐξέδωκεν αὐτῷ τὴν Πλακιδίαν εἰς γυναῖχα, καὶ ἐποίησεν αὐτὸν 
| βασιλέα ἐν Ῥώμῃ" ἐξ ἧς ἔσχεν υἱὸν ὃ αὐτὸς Κωνστάντιος, ὃν 
ἐχάλεσε Βαλεντινιανόν. καὶ ἅμα ἹΚωνσταντίῳ γενόμενος ὃ Ὅνώ- 
ριος ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνεῖλε τοὺς τέσσαρας τυράννους 
Οἴτταλον xol Σεβαστιανὸν xol Πάξιμον καὶ ἹΚώνσταν τοὺς συγ-- 1ὸ 
κλητιχούς, οἵτινες ἀντῆραν αὐτῷ ὑπονοθεύσαντες τὸν δῆμον. 
μετὰ δὲ τὸ φονευϑῆναι αὐτοὺς καὶ τὰς οὐσίας αὐτῶν δημευϑῆναι 
ἐάσας τὸν Κωνστάντιον ἐν τῇ Ῥώμῃ βασιλεύειν ἦλϑεν ὃ αὐτὸς 
Ὃνώριος ἐν Κωνσταντινουπόλει βασιλεύων μετὰ Θεοδοσίου τοῦ 
μικροῦ. 15 
Ὁ δὲ Κωνστάντιος, βασιλεὺς Ῥώμης, τελευτᾷ ἰδίῳ ϑανάτῳ 
ἐπὶ τῆς βαδιλείας καὶ ζωῆς Ὃνωρίου " καὶ τυραννήσας συγκλητι-- 
χός τις ὀνόματι Ἰωάννης, τῶν ἄλλων συγκλητικῶν συμποιησαμέ- 
γων μετ αὐτοῦ, βασιλεύει ἐν τῇ Ρώμῃ. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ Ὃνώ- 
O 48 ριος ἐμάνη" καὶ νόσῳ βληϑεὶς ὑδρωπιάσας τελευτᾷ, ὧν ἐνιαυ-- 20 
τῶν μβ΄. | 
90. ὑδροπιάσας Ox., ὑδρωπιάσας Ch. 


virguncula, secum abreptis, in Galliam reversus est, tyrannidem usque 
agitans, Constantius autem quidam Comes, qui Alarichum secutus, Pla- 
cidiam virginem sibi concreditam habuit; arrepta occasione, Alarichum 
effugit, eamque Honorio Imperatori reducem dedit. Cujus facti in gra- 
tiam, Honorius Constantium ad Senatoriam dignitatem provexit: quin ef 
Placidia ei in uxorem data, in imperii etiam consortium eum admisit. 
Constantio ex Placidia natus est filius, nomine Valentinianus. Honorius 
itaque, Constantio in regni societatem adscito, quatuor rebelles illos Se- 
natores, Attalum, Sebastianum, Maximum et Constantem, qui plebem in 
partes suas allicientes, Imperatori negotium facesserunt, e medio sustulit; 
bonis eorum publicatis. Honorius autem, imperio Occidentis Constantio 
tradito, ipse Constantinopolim contendens, Theodosio Juniori sese Imperii 
socium adjunxit. 

Contigit autem, vivente adhuc et regnante Honorio, Constantium Ro- 
manum Imperatorem e vivis excedere: post quem, Joannes quidam Sena- 
tor, iyrannidem arripiens, Senatorum reliquorum ope fretus, Imperium 
Occidentis invasit. Quo audito, Honorius in furorem actus est; et ex 
aqua intercute laborans, mortuus est aetatis anno xLir, 





UE 
μεν δ". 





AO0rOz IA 0 4o 
BAZIAEIAZX OEOA4OZIOT NESOTTEPOT 
ESZ£ZTHZBAZIAEIAZ ΔΈΟΝΤΟΣ TOT MIKPOT. 


Maa δὲ τὴν βασιλείαν 'Ovoolov ἐβασίλευσε μόνος ὃ ϑειότατος A 
Θεοδόσιος ὃ νέος, ὃ υἱὸς 2doxadlov βασιλέως, ἀδελφοῦ ὋΟνωρίου, 
ἐπὶ τῆς ὑπατείας Στελίχωνος καὶ ᾿Αβριλιανοῦ, ὑπὸ τοῦ ἰδίου πα-- 
τρὸς στεφϑείς" ἐβασίλευσε δὲ τὰ πάντα ἔτη v καὶ μῆνας ζ΄. O 50 
σὕστις ἔχαιρε τῷ Πρασίνῳ μέρει καὶ ἀντεποιεῖτο αὐτῶν κατὰ πό- 
λιν, ἐν δὲ Κωνσταντινουπόλει μετήγαγεν αὐτούς, ϑεωροῦντας 
πρῴην εἷς τὰ δεξιὰ αὐτοῦ μέρη, καὶ ἐποίησεν αὐτοὺς ϑεωρεῖν εἷς 
τὰ ἀριστερὰ βάϑρα" καὶ τοὺς τῆς πεδατούρας στρατιώτας τοὺς 
κατέναντι τοῦ χαϑίσματος ϑεωροῦντας μετέστησεν ἐπὶ τὸ Βένετον 
10 μέρος" xol τὰ βάϑρα ἔδωχε τοῖς τοῦ Πρασίνου μέρους, ἔχοντα 
μεσόστυλα ἕξ, εἰρηκὼς τῷ ἐπάρχῳ Κύρῳ ὅτι OU φιλῶ κατέ- B 


Inscr. “έωντος Ox. 8. ᾿Δβριλιανοῦ Ox., «Αὐρηλιανοῦ Chron. 
p. 806. D. ι 


LIBER XIV. 


DE TEMPORIBUS THEODOSII JUNIORIS USQUE 
AD IMPERIUM LEONIS JUNIORIS. 


P ost Honorium imperavit solus divinissimus Theodosius Junior; qui a 
pre ceca Honorii fratre, Imperator renunciatus fuerat, Stilicone et 

reliano Coss, Imperium vero tenuit annos 1, et menses vi. Factioni 
hic Prasinae studebat; cujus etiam partes egit ubique per imperium, 
Constantinopoli vero Prasinos, qui a dextra ejus sedentes antea specta- 
bant Ludos, gradus a sinistra deinceps occupare jussit: militesque Peda- 
turae, qui ex adverso sellae Imperatoriae spectabant, ad Venetam par- 
tem transtulit.  Prasinis autem Gradus dedit, sex habentes Mesostylia 5 
Cyro Praefecto subindicans, velle se, quos charos sibi habuit, e regione 


852 IOANNIS MALALAE 


γαντί μου ϑέλω ϑεωρεῖν. καὶ ἔκραξαν ἐν ΚΚωνσταντινουπόλει οἱ 
ἐχ τοῦ Πρασίνου μέρους τῷ αὐτῷ βασιλεῖ, Τὰ ἴδια τοῖς ἰδίοις. 
καὶ ἔπεμψεν αὐτοῖς μανδᾶτα διὰ τοῦ πρωτοχούρσορος, λέγων 
ὅτι ᾿Εγὼ ὡς τιμῶν ὑμᾶς εἰς τὰ ἀριστερὰ τοῦ καϑίσματος, ἔνϑα 
ϑεωρῶ, μετέστησα ὑμᾶς" καὶ εὐφήμησαν αὐτόν. — xol ἐχέλευσε 5 
O 51 κατὰ πόλιν εἰς τὰ ἀριστερὰ τῶν ἀρχόντων ϑεωρεῖν τοὺς Πρασί- 
γους. 
᾿Ἐβασίλευσε δὲ παιδίον" ὅτε δὲ προέκοψε τῇ ἡλικίᾳ ὃ αὐτὸς 
Θεοδόσιος βασιλεύς, ἀνεγίνωσχεν ἔσω εἰς τὸ παλάτιον ἐν τῇ ζωῇ 
τοῦ αὐτοῦ πατρὸς “ρχαδίου. καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ πατρὸς 10 
αὐτοῦ συνανεγίνωσχεν αὐτῷ ἄλλος νεώτερος εὐφυέστατος ὀνό-- 
€ ματι Παυλῖνος, υἱὸς κόμητος δομεστίχων. μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν 
τοῦ αὐτοῦ πατρὸς ἀνδρωϑεὶς Θεοδόσιος ὃ βασιλεὺς ἐζήτει λαβεῖν 
γυναῖχα εἰς γάμον" καὶ ὥχλει τῇ αὐτοῦ ἀδελφῇ Πουλχερίᾳ τῇ 
δεσποίνῃ, οὔσῃ παρϑένῳ, ἥτις ὡς φιλοῦσα τὸν ἴδιον αὐτῆς ἄδελ-- 15 
φὸν οὐχ εἵλατο γαμηϑῆναί τινι" καὶ δὴ περιεργασαμένη περὶ 
παρϑένων πολλῶν κορασίων, ϑυγατέρων πατρικίων ἢ ἐξ αἵματος 
βασιλιχοῦ, εἶπεν τῷ αὐτῷ Θεοδοσίῳ βασιλεῖ, ἀδελφῷ αὐτῆς, 
Υ 90 συνδιάγουσα αὐτῷ ἐν τῷ παλατίῳ. καὶ εἶπεν αὐτῇ ὃ αὐτὸς βα-- 
σιλεὺς Θεοδόσιος ὅτι ᾿Εγὼ ϑέλω, εἶ εὕρῃς μοι νεωτέραν εὔμορφον 20 
πάνυ, ἵνα τοιοῦτον κάλλος μὴ ἔχῃ γυνὴ εἷς ΚΚωνσταντινούπολιν, 
εἴτε ἐξ αἵματός ἐστι βασιλικοῦ εἴτε ἐξ αἵματός ἐστι συγχλητικοῦ 
16, οὐκ Οχ. 18. εἶπεν] εἰπὼν Ox. Male haec contraxit Chron. 


Pasch. p. 311. A. — 20. εὕρῃς] εὕρεις Ox., ἐγὼ ϑέλω εὑρεῖν ma- 
le Chron. 


sui eos spectare. 'Tum vero qui Prasinae Factionis erant Constantinopo- 
litani Imperatori inclamabant: Suum cuique. "'Pheodosius autem, misso 
Protocursore eos monuit; se, in honorem eorum, ad sinistram sellae suae, 
unde spectabat ipse,. transtulisse eos. — 'Tum vero faustis acclamationibus 
eum celebrarunt. Edixit etiam Imperator, ubique per imperium, uti Pra- 
sini ad sinistram Praefectorum sedentes, Ludos spectarent. 

Imperator autem renunciatus est, dum puer admodum erat: adole- 
scentior autem factus, in Palatio literis imbutus est, patre Arcadio adhuc 
vivente. Patris autem post obitum, in literis percipiendis socius ei ad- 
junctus est juvenis quidam nobilis, nomine Paulinus, Comitis Domestico- 
rum filius. 'Theodosius autem Imperator, cum jam in virum adolevisset, 
uxorem ducere in animo habuit: atque eo nomine Pulcheriam Augustam, 
sororem suam, saepiuscule interpellaverat; quae virgo licet esset, fratrem 
suum adeo charum sibi habuit, ut a nuptiis ipsa abstinuerit. Pulcheria 
itaque inquirendis quaecunque ex Regio, vel Patricio sanguine prognatae 
essent, virginibus sedulam navans operam, ad '"Theodosium Imperatorem 
fratrem suum, qui cum in Palatio convixit, de illis referebat. Cui 'Theo- 
dosius, ,,Tu modo, inquit, si conciliare mihi possis teneram virginem, 
formaque talem, «qualem Constantinopolis praeterea nullam datura est, 





CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 353 


πρώτου. εἰ δὲ μή ἐστι καλὴ εἷς ὑπερβολήν, οὐ χρείαν ἔχω, οὔτε 
ἀξιωματικὴν οὔτε ἐκ βασιλιχοῦ αἵματος οὔτε πλοῦτον, ἀλλὰ Ὁ 52 
xal εἴ τινος δή ποτέ ἐστι ϑυγάτηρ, μόνον παρϑένον καὶ εὐπρεπε- 
στάτην πάνυ, ταύτην λαμβάνω. καὶ ἀκηχκοῶσα ταῦτα ἡ δέσποινα 

5 Πουλχερία πανταχοῦ ἔπεμψε περιεργαζομένη" καὶ Παυλῖνος δὲ 
περιέτρεχεν, ἀρέσαι αὐτῷ. 


"Ev δὲ τῷ μεταξὺ συνέβη ἐλϑεῖν ἐν Κωνσταντινουπόλει μετὰ B 
τῶν ἰδίων συγγενῶν χύρην εὐπρεπῆ, ἐλλόγιμον, “Ἑλλαδικήν, 0vó- 
ματι I9 nvotüa, τὴν καὶ Εὐδοκίαν μετακληϑεῖσαν, ϑυγατέρα γε- 

Ἰονομένην “Ιεοντίου τοῦ φιλοσόφου 2491valov εὐπορωτάτου" ἥτις 
᾿“ϑηναῖς ἡ καὶ Εὐδοκία ἠναγκάσϑη καταλαβεῖν τὴν βασιλεύου-- 
ca» πόλιν πρὸς τὴν ἰδίαν αὐτῆς ϑείαν διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην. 

ὃ φιλόσοφος “Ἰεόντιος ὃ αὐτῆς πατὴρ ἔχων υἱοὺς τελείους δύο, 
μέλλων τελευτᾶν διέϑετο, τάξας ἐν τῇ ἑαυτοῦ διαϑήκῃ τοὺς δύο 

15 αὐτοῦ υἱοὺς κληρονόμους πάσης τῆς vn αὐτοῦ καταλιμπανομένης 
περιουσίας Οὐαλέριον καὶ Γέσιον, εἰρηκὼς ἐν τῇ αὐτοῦ διαϑήκῃ, 
᾿“ϑηναΐδι τῇ ποϑεινοτάτῃ μου γνησίᾳ ϑυγατρὶ δοϑῆναι βούλομαι C 
γομίσματα ἑχατὸν καὶ μόνον" ἀρχεῖ γὰρ αὐτῇ 7| αὐτῆς τύχη 3) 


ε 


ὑπερέχουσα πᾶσαν γυναικείαν τύχην. καὶ ἐτελεύτησεν ὃ αὐτὸς Ο 53 
90.“εόντιος ὃ φιλόσοφος ἐν ᾿2ϑήναις. μετὰ οὖν τὴν αὐτοῦ ἀποβίω-- 

σιν ἐδυσώπει 7 αὐτὴ “4ϑηναὶς ἡ καὶ Εὐδοκία τοὺς ἰδίους ἀδελ-- 

φούς, ὡς μείζονας, προσπίπτουσα αὐτοῖς καὶ αἰτοῦσα μὴ προσχεῖν 

τῇ αὐτῇ διαϑήκῃ, ἀλλὰ κατὰ τὸ τρίτον μέρος μερίσασϑαι μετ᾿ 


Regiis illam vel Patriciis claram natalibus, hanc volo. At si forma non 

sit absolutissima, Regio licet sit, an Patricio prognata sanguine, dives- 

que, non moror ista. Quinimo, quacunque tandem stirpe edita sit, virgo 

modo sit, omnibusque pulchritudinis palmam praeripiat, illam expeto.* — His 

autem Pulcheria, emissis ubique nunciis, hujusmodi virginem sollicite an- 

2t Paulinus etiam, uti ei hac ex parte gratificaretur, undique cur- 
at. 


Contigit interim Constantinopolim cum cognatis suis advenire Vir- 
ginem quandam Graecanicam, forma singulari et doctrina praestantem, 
cui nomen Athenaís; (quae et postea Eudocia vocata est) Leontii, Phi- 
losophi Atheniensis, viri ditissimi filiam. Haec Imperatricem urbem pe- 
iere, amitae suae visendae gratia coacta est, hac ex causa. Leontius 
Philosophus , ejus pater, filios duos adultos habuit, Valerium et Gesium. 
Hos moriturus testamento instituit ex asse haeredes: ,,Athenaidi autem, 
(in Testamento scripsit) filiae meae desideratissimae C. Numismata tan- 
tum dari volo: sufficit enim illi Fortuna sua, qua universum sexum suum 
antecellit.* Atque ita Leontius Philosophus Athenis decessit: post cujus 
obitum Athenais, quae et Eudocia, fratres suos, utpote natu majores, pe- 
dibus illorum provoluta, supplex rogavit, uti "Testamenti illius rationem 
non adeo habentes, Paternae Haereditatis partem tertiam sibi assignarent. 

Ioannes. Malalas. 23 


854 ΟΠ 10ANNIS MALALAE 


αὐτῶν τὰ πατρῷα, λέγουσα μηδὲν ἡμαρτηκέναι, ὡς καὶ ὑμεῖς oi- 
Ours, πρὸς τὸν ἴδιον ὑμῶν πατέρα" καὶ οὐκ οἶδα διὰ τί ἄπορόν 
pe κατέλιπε μέλλων τελευτῶν καὶ εὐπορίας τύχην μετὰ τὴν αὐτοῦ 
γνέχρωσιν ἐχαρίσατο. οἱ δὲ αὐτῆς ἀδελφοὶ ἔμειναν ἀπειϑεῖς, καὶ 
D ὀργισϑέντες ἐδίωξαν αὐτὴν καὶ ἐκ τοῦ πατρῴου αὐτῆς οἴκου, ἔνϑα 5 
συνέμενεν αὐτοῖς. καὶ ἐδέξατο αὐτὴν ἡ ἀδελφὴ τῆς γενομένης 
αὐτῆς μητρός, ὡς ὑρφανήν, καὶ ὡς παρϑένον ἐφύλαξεν αὐτήν. 
ἥντινα λαβοῦσα ἀνῆλϑεν ἐν Κωνσταντινουπόλει πρὸς τὴν ἄλλην 
ἀδελφὴν τοῦ αὐτῆς πατρὸς καὶ ϑείαν αὐτῆς. καὶ λαβοῦσαι αὖὐ-- 

O 54 τὴν ποιῆσαι ἀξίωσιν κατὰ τῶν αὑτῆς ἀδελφῶν παρεσχεύασαν 10 
αὐτὴν προσελϑεῖν τῇ εὐσεβεστάτῃ δεσποίνῃ Πουλχερίᾳ, ἀδελφῇ 
Θεοδοσίου βασιλέως. καὶ δὴ προσελϑοῦσα ἐδίδαξεν ὡς βιαζομένη 
παρὰ τῶν ἰδίων αὐτῆς ἀδελφῶν, διαλεγομένη ἐλλογίμως. καὶ ἕω-- 
ραχυῖα αὐτὴν 7j αὐτὴ Πουλχερία εὐπρεπῆ καὶ ἐλλόγιμον, ἐπηρώ-- 

E τησε τὰς αὐτῆς ϑείας εἰ ἐστὶ παρϑένος. καὶ ἐδιδάχϑη nag. αὖ- 15 
τῶν ὅτι παρϑένος ἐστὶν ἁγνὴ φυλαχϑεῖσα ὑπὸ τοῦ αὐτῆς πατρός, 
φιλοσόφου γεναμένου ἐν Ἑλλάδι, καὶ διὰ λόγων πολλῶν φιλοσο- 
φίας ἀναχϑεῖσα. καὶ κελεύσασα αὐτὴν ἅμα ταῖς αὐταῖς ϑείαις 
διὰ κουβικουλαρίων φυλαχϑῆναι καὶ περιμεῖναι, λαβοῦσα, φησί, 
τὴν δέησιν παρ᾽ αὐτῆς εἰσῆλϑε πρὸς τὸν ἴδιον αὐτῆς ἀδελφὸν τὸν 90 
βασιλέα Θεοδόσιον καὶ εἶπεν αὐτῷ ὅτι Ηὗρον νεωτέραν πάνυ 

V 21 εὔμορφον, καϑαρίαν, εὔστολον, ἐλλόγιμον, Ἑλλαδικήν, παρ-- 

9. ἴδιον ὑμῶν] κοινὸν ἡμῶν Chron. 8. εὐπορίας τύχην] καὶ 


εὐπορίας τυχεῖν Chron. 18. κελεύσασα Ch., κελεύσας Ox. 
ibid. αὐταῖς αὐτῆς Chron. 


Ego enim, inquit, in communem nostrum Parentem nihil commisi, uti 
vos probe nostis: nec satis scio, qua tandem causa adductus, moriturus 
pater, nulla mihi vobiscum concessa Patrimonii sorte, prospera me mea 
frui Fortuna, post se mortuum juberet. At fratres in sententia persti- 
terunt; iratique etiam ex aedibus paternis, ubi cum eis convixerat, eje- 
cerunt. Itaque accepit illam sibi matertera ejus; atque, ceu parentibus 
orbam et virginem, tutata est. Constantinopolim deinde adduxit, ad co- 
gnatam aliam, virginis amitam patris ejus sororem. Hae vero, causa il- 
lius suscepta, ad Pulcheriam Augustam, "Theodosii Imperatoris sororem 
pientissimam, fratres suos [de bonis paternis] postulaturam, adduci cura- 
verunt. Illa vero ad Pulcheriam adducta, oratione disertissima exposuit, 

uo pacto a fratribus suis injuriose habita fuerit. "Videns autem Pulche- 
ria Athenaidem, forma tali et eruditione praeditam, cognatas ejus inter- 
rogavit, virgo esset, necne? Dicebant hae, virginem esse intactam, a pa- 
tre suo Philosopho Graeco custoditam, et Philosophiae praeceptis abunde 
satis imbutam.  Cognatis itaque ejus, una cum virgine, Cubiculariorum 
sub cura ibidem manere jussis, Pulcheria acceptum ab ea Libellum sup- 
plicem ad 'T'heodosium fratrem deferebat; cui etiam dixit: ,,lnveni tibi 
virginem Graecanicam, Philosophi cujusdam filiam, teneram et formosis- 


CHRONOGRAPHIA. LL. XIV. 355 


ϑένον, ϑυγατέρα φιλοσόφου, ὃ δὲ ἀκούσας, ὡς νεώτερος, ἀνή-- 
φϑη καὶ μεταστειλάμενος τὸν συμπράχτορα αὐτοῦ καὶ φίλον 
Παυλῖνον ἤτησε τὴν ἑαυτοῦ ἀδελφὴν ὡς ἐπ᾽ ἄλλῳ τινὶ εἰσαγα- 
γεῖν τὴν ᾿“ϑηναΐδα τὴν καὶ Εὐδοκίαν ἐν τῷ αὑτῆς κουβικλείῳ, 
σἵνα διὰ τοῦ βήλου ϑεάσηται αὐτὴν ἅμα Παυλίνῳ. καὶ εἰσήχϑη" O 55 
xai ἑωρακὼς αὐτὴν ἠράσϑη αὐτῆς, καὶ Παυλίνου δὲ ϑαυμάσαν-- 
τος αὐτήν. καὶ χρατήσας αὐτὴν καὶ χριστιανὴν ποιήσας, ἦν 
γὰρ Ἕλλην, xol μετονομάσας αὐτὴν Εὐδοκίαν, ἔλαβεν αὐτὴν εἰς 
γυναῖχα, ποιήσας αὐτῇ βασιλικοὺς γάμους. καὶ ἔσχεν ἐξ αὐτῆς 
10 ϑυγατέρα ὀνόματι Εὐδοξίαν. 
ἀκούσαντες δὲ oí τῆς «ὐγούστας Εὐδοκίας ἀδελφοὶ ὅτι βα- p 
σιλεύει, προσέφυγον ἐν τῇ Ἑλλάδι φοβηϑέντες" xol πέμψασα 
ἤνεγκεν αὐτοὺς ἐκ τῆς πόλεως ᾿41ϑηνῶν ὑπὸ λόγον ἐν Κωνσταν-- 
τινουπόλει, καὶ ἐποίησεν αὐτοὺς ἀξιωματικούς, προαγαγόντος αὖ- 
1570)c τοῦ βασιλέως τὸν μὲν λεγόμενον Γέσιον ἔπαρχον πραιτω-- 
ρίων τοῦ ᾿Ιλλυριῶν ἔϑνους, τὸν δὲ Οὐαλέριον μάγιστρον, εἴρη-- 
χυίας αὐτοῖς τῆς αὐτῆς βασιλίσσης Εὐδοκίας, ἀδελφῆς αὐτῶν, 
ὅτι Εἰ μὴ ὑμεῖς κακῶς ἐχρήσασϑέ μοι, οὐκ ἠναγκαζόμην ἐλϑεῖν 
καὶ βασιλεῦσαι. τὴν οὖν ἐκ τῆς γενέσεώς μου βασιλείαν ὑμεῖς 
90 μοι ἐχαρίσασϑε" ἡ γὰρ ἐμὴ ἀγαϑὴ τύχη ἐποίησεν ὑμᾶς ἀτυχεῖς Ο 56 
εἷς ἐμέ, οὐχὶ ἡ ὑμετέρα πρὸς ἐμὲ γνώμη. rt 
'O δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος xol Παυλῖνον, ὡς φίλον αὐτοῖ 


11. Immo “ὐγούστης. 16. ᾿λλυρίων Ox. 20. ἀτυχεῖς 1 ἀπει- 
δεῖς Chron. V. p. antecedentem v. 4. 


simam intactam, egregie ornatam et eruditione praestantem. Quo au- 
dito, Imperator, uti Juvenis, exarsit: accersito itaque socio suo et amico 
Paulino, Pulcheriam sororem rogavit, uti per speciem alicujus negotii, 
Athenaidem in suum ipsius cubiculum introduceret, unde ipse eam, cum 
Paulino, per velum spectaret. Introductam itaque virginem, Paulino qui- 
dem eam admirante, Imperator anxie deperibat: Christianam itaque eam 
ubi fecisset, (Pagana enim fuerat) nomine in Eudociam mutato, in uxo- 
rem habuit; nuptiis etiam Regiis, illius in honorem, celebratis. Filiam 
wero ex ea suscepit, nomine Kudoxiam. 

At vero fratres Eudociae Imperatricis, ubi sororem suam regnare in- 
tellexissent metu perculsi, in Helladem profugerunt: Quo Eudocia, Cau- 
tione Indemnitatis data, Constantinopolim ex Athenis accersitos, summos 
ibi ad honores provexit.  Gesium enim Imperator Praefectum Praetorio 
[nes lilyricae, Valerium vero Magistrum constituit; dicente fratribus suis 

udocia Imperatrice, ,, Quod nisi vos male me tractassetis, ego non Con- 
stantinopolim. petere, indeque Imperatrix fieri coacta fuissem. Regnum 
itaque, quod extra nascendi sortem mihi obtigit, vos dedistis: quod enim 
votis meis non aequiores stetistis, illud non malo vestro in me animo, sed 
bonae meae Fortunae acceptum refero.* 

Impefator autem 'Theodosius Paulinum, ut amicum, convictorem et : 


856 IOANNIS MALALAE 


xol μεσάσαντα τῷ γάμῳ xol συναριστοῦντα αὐτοῖς, ἐποίησε διὰ 
πάσης ἀξίας ἐλϑεῖν" xol μετὰ ταῦτα προηγάγετο αὐτὸν μάγι- 
'στρον" καὶ ηὐξήϑη. ὡς ἔχων δὲ παῤῥησίαν πρὸς τὸν βασιλέα 
Θεοδόσιον, ὥς παράνυμφος, xoi πρὸς τὴν .Avyovovav Εὐδοχίαν 
εἰσήει συχνῶς ὃ αὐτὸς Παυλῖνος, ὡς μάγιστρος. 5 
ὋὉ δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος βασιλεὺς ἔπεμψεν ἐν τῇ Ῥώμῃ A- 
σπᾶρα τὸν πατρίχιον μετὰ δυνάμεως πολλῆς στρατοῦ χα- 
D τὰ Ἰωάννου τοῦ τυράννου. καὶ ἐνίχησε τὸν αὐτὸν Ἰωάννην ὃ 
?"Aonag, καὶ ἐξέβαλεν. αὐτὸν τῆς βασιλείας Ῥώμης, καὶ ἐφόνευσεν 
αὐτόν. καὶ ἐποίησεν ὃ βασιλεὺς Θεοδόσιος βασιλέα ἐν τῇ Ῥώμῃ 10 
Βαλεντινιανὸν τὸν μικρόν, τὸν υἱὸν Πλακιδίας τῆς μεγάλης καὶ 
ἹΚωνσταντίου βασιλέως, τὸν ἴδιον αὐτοῦ συγγενέα. καὶ ἐχδίδω-- 
σιν αὐτῷ τὴν ἑαυτοῦ ϑυγατέρα, ἣν εἶχεν ἀπὸ Εὐδοχίας «Αὐγού-- 
στὰς, ϑυγατρὸς τοῦ φιλοσόφου, ὀνόματι Εὐδοξίαν" ἀφ' ἧς 
ἔσχεν ὃ αὐτὸς Ἰαλεντινιανὸς ϑυγατέρας δύο Εὐδοχίαν καὶ 15 
Πλακιδίαν. 
Συνέβη δὲ μετὰ χρόνον ἐν τῷ προϊέναι τὸν βασιλέα Θεοδό-- 
civ εἷς τὴν ἐχχλησίαν ἐν τοῖς ἁγίοις ϑεοφανίοις τὸν μάγιστρον 
O 57 Παυλῖνον ἀηδισϑέντα ἐκ τοῦ ποδὸς ümgóirov μεῖναι xol ἐχ-- 
E χουσσεῦσαι. προσήνεγκε δὲ τῷ αὐτῷ Θεοδοσίῳ βασιλεῖ πένης 90 
τις μῆλον Φρυγιατικὸν παμμέγεϑες πολὺ dg πᾶσαν ὑπερβολήν. 
καὶ ἐξενίσϑη ὃ βασιλεὺς καὶ πᾶσα T σύγκλητος αὐτοῦ" καὶ εὖ-- 
ϑέως ὃ βασιλεύς, δεδωκὼς τῷ προσαγαγόντι τὸ μῆλον νομίσμα- 


4. Αὐγούσταν Ox. Sic et p. seq. Φ91. παμμεγεϑὲς Ox. 


nuptiarum conciliatorem, per omnes honorum gradus ad dignitates eve- 
xit; deinde etiam Magistri dignitate insignivit. Sic honoribus auctus est 
Paulinus; qui cum plurimum potuerit apud Imperatorem, ut qui Para- 
nymphus ejus fuerit, saepiuscule etiam, ut qui Magister erat, ad Impera- 
tricem Eudociam intromissus est. 

Imperator autem 'Theodosius Asparem quendam, virum Patricium, 
cum exercitu magno Romam versus emisit, contra Joannem illum rebel- 
lem. Hunc itaque Aspar bello superavit, regnoque Romano deturbatum, 
neci tradidit, Romanus vero Imperator a 'Theodesio renunciatus est Va- 
lentinianus Junior, consanguineus ejus, Constantii Imperatoris et Placi- 
diae magnae filius: cui etiam in uxorem dedit filiam Eudoxiam, quam ex 
Eudocia Augusta, Philosophi filia susceperat. Ex ea vero filias duas ha- 
buit Valentinianus, Eudociam et Placidiam. 

Accidit autem post temporis, cum Imperator "Theodosius in Sanctis 

| "Theophaniis ad Ecclesiam exiret, Paulinum Magistrum domi manere; 
aeger enim.ex pede decumbens, morbum excusavit. Obtulit interim pau- 
per quidam Theodosio pomum Phrygium, praegrande illud et inusitatae 
magnitudinis; Imperatore ipso Proceribusque ejus omnibus magnitudine 
illius stupescentibus. Imperator autem, datis ei qui obtulerat ὅτ, mummis, 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 357 


€ , » - 
a ἑκατὸν πεντήχοντα, ἔπεμψεν αὐτὸ τῇ «Τ“ὐγούστῃ Εὐδοκίᾳ" xal 
« » - 3 «4 , € Li - 
ἡ Avyovora ἔπεμψεν αὐτὸ IovAivo μαγίστρῳ, ὡς φίλῳ τοῦ βα- V 22 
« , - - 
σιλέως " ὃ δὲ μάγιστρος Παυλῖνος, ἀγνοῶν ὅτε ὃ βασιλεὺς ἔπεμι-- 
ψεν αὐτὸ τῇ ““Ζἰγοίστῃ, λαβὼν ἔπεμψεν αὐτὸ τῷ βασιλεῖ Θεοδο-- 
5 σίῳ, ὡς εἰσέρχεται elc τὸ παλάτιον. χαὶ δεξάμενος αὐτὸ 0 βα- 
UPS " 3.5 COUR MN. ἌΝ ^ ’ ^ 
σιλεὺς ἐγνώρισεν αὐτὸ xol ἀπέκρυψεν αὐτό" xol καλέσας τὴν 
ὔγουσταν ἐπηρώτησεν αὐτήν, λέγων, Ποῦ ἐστι τὸ μῆλον ὃ 
» , £ 9 .3 e » 2». à oc 3 *' 
Énsup σοι; ἡ δὲ εἶπεν ὅτι ἔφαγον αὐτό. — xal ὥρκωσεν αὐτὴν 
χατὰ τῆς αὐτοῦ σωτηρίας εἰ ἔφαγεν αὐτὸ ἤ τινε αὐτὸ ἔπεμψε. 
10 χαὶ ἐπωμόσατο ὅτε Οὐδενὶ αὐτὸ ἔπεμψα, ἄλλ᾽ ὅτι αὐτὴ αὐτὸ 
ἔφαγε. καὶ ἐχέλευσεν ὃ βασιλεὺς ἐνεχϑῆναι τὸ μῆλον, καὶ ἔδειξεν 
- , ? , - 
αὐτῇ αὐτό. καὶ ἠγανάχτησε xav αὐτῆς, ὑπονοήσας ὅτι ὡς 
ἐρῶσα τῷ αὐτῷ Παυλίνῳ ἔπεμψεν αὐτῷ τὸ μῆλον καὶ ἠρνήσα-. 
- 2 €- 
το. καὶ διὰ τοῦτο ἀνεῖλε τὸν αὐτὸν llavAivov ὃ βασιλεὺς Θεο-- 
15 δόσιος" xal λυπηϑεῖσα 5 «Αὔγουστα Εὐδοκία, ὡς ὑβρισϑεῖσα, B 
1 ' - cg Ἀλλ c 4 ; Ὁ 58 
ἐγνώσθη γὰρ πανταχοῦ ὅτι δὲ αὐτὴν ἐσφάγη ὃ Παυλῖνος" ἦν 
' , » 1 $ MESSA us y ' 
γὰρ πάνυ εἴμορφος νεώτερος" ἠἤτήσατο δὲ ἡ «Ἵὔγουστα τὸν fa- 
σιλέα Θεοδόσιον τοῦ κατελϑεῖν εἰς τοὺς ἁγίους τόπους εἰς εὐὖ-- 
χήν" καὶ παρέσχεν αὐτῇ. καὶ κατῆλθεν ἀπὸ ωνσταντινουπό- 
φολεὼως ἐπὶ Ἱεροσόλυμα εὔξασϑαι" χαὶ ἔχτισεν ἐν “Ἱεροσολύμοις 
πολλά, καὶ τὸ τεῖχος ἀνενέωσε τῆς Ἱερουσαλήμ, εἰποῦσα ὅτι Zi 
ἐμὲ εἶπε afi ὃ προφήτης ὅτι καὶ ἐν τῇ εὐδοχίᾳ σου oixodo- 


4. αὐτὸ Ch., Chron., αὐτῷ Ox. 18, τῷ αὐτῷ Παυλίνῳ ] τοῦ 
αὐτοῦ Παυλίνου Ch. 17. ... δὲ redundat; nec habetur in Chr. 


Alex.'* Ch. 22. 4a(j(à] Psalm. L. 20. 


pomum Eudociae Augustae dono misit: quo eodem ipsa Paulinum Magi- 
strum, ceu Imperatoris amicum, donavit. Paulinus vero Magister, igno- 
rans illud Imperatorem jam antea Augustae dedisse, Imperatori Theodo- 
sio, cum Palatium intraret, remisit. Acceptum vero munus Imperator 
agnoscit, et secreto apud se servat: vocatamque deinde Augystam inter- 
rogat: ,,Ubi est pomum, inquiens, quod tibi misi? Comedi; inquit Iila.** 
Adjuravit illam "Theodosius per salutem suam uti diceret, an malum illud 
edisset ipsa, an vero alteri dono misisset. Juravit illa comedisse se, nec 
illud alicui dedisse. 'Tum vero Imperator pomum adferri jussit, allatum- 
que Augustae ostendit; simulque ei irascitur, suspicatus eam Paulino, ceu 
Amasio suo, pomum misise, ideoque factum negasse. Paulinum itaque 
Imperator de medio sustulit: quod factum Imperatoris, tanquam in se in- 
juriosum, indigne tulit Augusta Eudocia: cujus ob causam Paulinum pe- 
xiisse, (Juvenis enim erat formosus) in omnium erat ore. Augusta ita- 
que 'lheodosium Imperatorem exoratum habuit, uti sibi liceret loca san- 
cta adire, orationis ergo: facultateque impetrata, Eudocia inde ex Con- 
stantinopoli Hierosolymam perrexit, orandi causa: Ubi quamplurimis ex- 
tructis aedificiis, moenia quoque urbis instauravit. Dicebat enim hoc vo- 
luisse Davidem Prophetam, in istis: In bona voluntate tua, Dominc, aedi- 


858 IOANNIS MALALAE 


μηϑήσεται τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ, κύριε. καὶ μείνασα ἐκεῖ χαὶ 
| χτίσασω ἑαυτῇ μνῆμα βασιλικὸν ἐτελεύτησε, καὶ ἐτέϑη ἐν Tegoco- 

λύμοις. ἐν δὲ τῷ μέλλειν αὐτὴν τελευτᾶν ἐπωμόσατο μὴ συν- 
C εἰδέναι τῇ κατηγορίᾳ τῆς ἕνεκεν Παυλίνου. 

'O δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος ἦν ἐλλόγιμος, παρὰ παντὸς τοῦ 5 
δήμου φιλούμενος καὶ τῆς συγκλήτου. ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὖ-- 
τοῦ καὶ Βαλεντινιανοῦ. ἐπεστράτευσε κατὰ Ῥώμης καὶ κατὰ 
ΙΚωνσταντινουπόλεως ᾿Αττιλᾶς, ἐκ τοῦ γένους τῶν Γηπέδων, 
πλῆϑος ἔχων μυριάδων πολλῶν, δηλώσας διὰ ΤΓότϑου ἕνὸς 
πρεσβευτοῦ τῷ Βαλεντινιανῷ, βασιλεῖ Ῥώμης, "Ἐχέλευσέ σοι δι᾽ 10 

Ο 59 ἐμοῦ ὁ δεσπότης μου xol δεσπότης σου ᾿Αττιλᾶς ἵνα εὖτρε- 
πίσῃς αὐτῷ τὸ παλάτιόν cov. ὁμοίως δὲ καὶ Θεοδοσίῳ βασιλεῖ 
Ὁ τὰ αὐτὰ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐδήλωσε δι᾽ ἑνὸς Γότϑου πρεσ- 
βευτοῦ. καὶ ἀχηχοὼς ᾿Δέτιος ὃ πρῶτος συγχλητιχὸς Ῥώμης 
τὴν ὑπερβάλλουσαν τόλμαν τῆς ἀπονενοημένης ἀποχρίσεως ᾿4ττι- 15 
λᾶ, ἀπῆλθε πρὸς ᾿“λάριχον πρὸς τοὺς Γάλλους, ὄντα ἐχϑοὸν 
“Ῥωμαίων; καὶ προετρέψατο αὐτὸν καὶ ἤνεγχεν αὐτὸν ἅμα αὐτῷ 
κατὰ ᾿Δττιλᾷ " ἐπολέμησε γὰρ πόλεις πολλὰς τῆς Ρώμης. καὶ 
ἐξαίφνης ἐπιῤῥίψαντες αὐτῷ, ὡς ἐστὶν ἀπληκεύων πλησίον τοῦ 
ΖΦανουβίου ποταμοῦ, ἔκοψαν αὐτῶν χιλιάδας πολλάς. εἰς 0020 
τὴν συμβολὴν πληγὴν λαβὼν ὃ ᾿“λάριχος ἀπὸ σαγίτας ἐτελεύτη- 


3. μὴ συνειδέναι τῇ κατηγορίᾳ τῆς ἕνεκεν Παυλίνου] ,,Locus mu- 
tilus: forte legendum τῇ vel αὐτῆς" aut etiam supplendum, τῇ γε- 
vouévy xor αὐτῆς ἕνεκεν lloviivov, uti ista leguntur in Chr. 
Alex.** Ch. 8. Γηπαίδων] Per s scripsi, ut vol. I. 124. D. 
II. 64. C. 20. αὐτῶν αὐτοῦ Chron. Pasch. p. 318. A. 


Jicabuntur muri Hierusalem. lbi autem sede posita, Mausolaeum sibi re- 
gium extruxit: et naturae cedens, ibidem sepulta est.  Moritura autem 
juravit, se extra crimen esse, de quo Paulini causa accusata fuerat. 

Erat autem "Theodosius Imperator doctrina insigniter instructus, po- 
puloque suo universo Senatuique summe charus. Eo autem et Valen- 
tiniano Imperantibus, Attilas quidam, Gepidum ex genere oriundus, con- 
tra Romam et. Constantinopolim etiam, exercitum myriadum multarum se- 
cum duxit. Hic, per Legatum suum Gothum, Valentiniano, Romae impe- 
ranti, edixit: Imperat tibi per me Dominus meus et Dominus tuus, Attilas, 
uti Palatium tuum sibi paratum efficias. Eadem plane verba 'lheodosio 
etiam Imperatori, Constantinopoli denuncianda, Legato cuidam Gotho de- 
mandavit. Caeterum Aétius, princeps Senatus Romani, ubi hanc tam in- 
sani mandati Attilae audaciam intolerandam audisset, profectus in Gal- 
liam, ad Alarichum, Romanorum hostem, in belli societatem adversus Át- 
tilam, qui plurimas Romani Imperii urbes vastaverat, hortando adduxit. 
Hi itaque, junctis copiis, Attilam ex improviso, ad Danubium castra po- 
nentem, adorti, millia multa de exercitu ejus exciderunt.  Alarichus au- 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 859 


σεν. ὡσαύτως δὲ xol ὃ ᾿“ττιλᾶς ἐτελεύτησε καταφορᾷ αἵματος 
διὰ τῶν ῥινῶν ἐνεχϑείσῃ νυκτός, μετὰ Οὗννας παλλακχίδος αὐτοῦ 
καϑεύδων" ἥτις κόρη καὶ ὑπενοήϑη ὅτι αὐτὴ αὐτὸν ἀνεῖλε. πε- O GO 
Ql οὗ πολέμου συνεγράψατο ὃ σοφώτατος Πρίσκος ὃ Θρῴξ. ἕτε- 
5 Qo: δὲ συνεγράψαντο ὅτι ᾿Δέτιος ὃ πατρίκιος τὸν σπαϑάριον o7- 
τοῦ ὑπενόϑευσε, καὶ αὐτὸς χεντήσας ἀνεῖλεν αὐτόν" καὶ ὑπέστρε- 
ψεν ἐν Ῥώμῃ ὃ πατρίκιος ““έτιος νικήσας. 
Ὁ δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐν τοῖς αὐτοῖς χρόνοις ἔκτισε τὴν 
μεγάλην ἐκκλησίαν ἐν “ἡἹλεξανδρείᾳ " ἥτις λέγεται ἕως τοῦ νῦν V 93 
107 Θεοδοσίου: ἐφίλει γὰρ Κύριλλον τὸν ἐπίσχοπον ᾿Ἴλεξαν- 
δρείας. 
Κατ᾽ ἐχεῖνον δὲ τὸν καιρὸν παῤῥησίαν λαβόντες ὑπὸ τοῦ ἐπι- 
σχύπου οἱ ᾿“λεξανδρεῖς ἔχαυσαν φρυγάνοις αὐϑεντήσαντες Ὕπα- 
τίαν τὴν περιβόητον φιλύσοφον, περὶ ἧς μεγάλα ἐφέρετο" ἦν 
1502 παλαιὰ γυνή. ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομη- 
víac 3, Κρήτη νῆσος, ἥτις εἶχεν iv μέσῳ ϑαλάσσης ὑπαρχούσας 
πόλεις ἑκατόν, χαϑὼς περὶ τῆς αὐτῆς νήσου ἐξέϑετο ὃ σοφώτατος O 61 
Ἐὐριπίδης. ἔπαϑε δὲ καὶ πᾶσα 7 περίχωρος αὐτῆς. ἔπεσε δὲ 
ἔν τῇ αὐτῇ Κρήτῃ τὸ ᾿'δημόσιον τῆς μητροπόλεως Γορτύνης τὸ 
9Οχτισϑὲν ὑπὸ τοῦ Καίσαρος Ἰουλίου, ἔχον ἰδιάζοντα ϑόλα iff, 
καὶ ἐν ἑχάστῳ μηνὶ μία διοίχησις ϑόλων παρεῖχεν. ἦν δὲ 10 B 


2. ἐνεχϑείσῃ Ch., ἐνεχϑεῖσα Ox. 18. Ὑπατείαν Ox. 418. Εὐ- 
ριπίδης) Cretensium fabulae verba Κρήτης ἑκατομπτολιέϑρου respi- 
cit. Quod notare poterat Bentleius p. 23. 43. 


tem, in congressu ipso, ictu sagittae vulneratus interiit. Similiter quoque 
Attilas, cum Hunna pellice concumbens, sanguinis fluxu, ex naribus per 
noctem prorumpente, mortuus est, a pellice ista, uti vulgo credebatur, e 
medio sublatus. De hoc bello scripsit sapientissimus Priscus 'Thrax. Alii 
autem tradiderunt, Attilae spatharium, ab Aétio Patricio corruptum, Do- 
cin suum confodisse; atque ita Aétium, victoria potitum, Romam re- 

e. 

lisdem temporibus "Theodosius Ecclesiam magnam Alexandriae extru- 
xit; quae "Theodosii usque adhuc vocatur Ecclesia: Cyrillum enim, Epis- 
copum Alexandrinum, summo prosecutus est amore. 

Circa eadem haec tempora Alexandrini, Episcopo suo freti, licen- 
tiam quidvis agendi sibi sumentes, Hypatiam, matronam grandaevam, Phi- 
losopham insignem, omniumque ore celebratissimam, vivam cremiis com- 
busserunt. Hujus etiam sub imperio divinam iram passa est Creta insula, 
quae centum in medio mari positos urbes habuit; uti de hac olim insula 
cecinit sapientissimus Euripides. Sed et quodcunque ei in circuitu terra- 
rum adjacebat, conquassatum est; corruente quoque eodem tempore Bal- 
neo Publico, quod Cretensibus in Gortyna Metropoli extruxerat Julius 
Caesar. Balnei hujus unicum licet esset aedificium, duodecim tamen 'Tho- 


$60 IOANNIS MALALAE 


δημόσιον τέλειον, ὑπὸ δὲ ἑνὸς xotuviov μόνου và δώδεκα ϑόλα 
c ΠΝ 29. 3 Ὁ e 2 € 
vntxalovto* xol ἣν ἰδεῖν ξένον ϑέαμα. καὶ ἀνήγειρεν ἐξ αὐτῶν 
ὃ βασιλεὺς Θεοδόσιος, 0 ἐστι δύο σχήματα τοῦ δημοσίου, ϑερι-- 
γοῦ καὶ χειμερινοῦ, τῶν χτητόρων τῆς αὐτῆς πόλεως αἰτησάντων 
αὐτόν. παρέσχε δὲ καὶ λόγῳ κτισμάτων ὑπὲρ τῆς πόλεως καὶ 5 
χώρας πολλά. 


Ἔνχτισε δὲ καὶ ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ βασιλικὴν διάφωτον 
μεγάλην, πάνυ εὐπρεπῆ, κατέναντι οὖσαν τῶν λεγομένων “ϑλων, 
ἥντινα οἱ ᾿Αντιοχεῖς καλοῦσι τὴν ᾿Πνατολίου, διότι ᾿ἀνατόλιος 

€ στρατηλάτης ἐπέστη τῷ κτίσματι, λαβὼν τὰ χρήματα ἀπὸ τοῦ 10 
βασιλέως, ὅτε ἐγένετο παρ αὐτοῦ στρατηλάτης ἀνατολῆς" διὰ 
τοῦτο καὶ ὅτε ἐπλήρωσε τὸ αὐτὸ ἔργον τῆς βασιλικῆς, ἐπέγραψεν 
ἐν αὐτῇ διὰ χρυσέου μουσαρίου ταῦτα" Ἔργον Θεοδοσίου fa- 

Ο 62 σιλέως" ὥσπερ ἄξιον. ἐπάνω δὲ ἦσαν βασιλεῖς δύο Θεοδόσιος 
καὶ ὃ συγγενὴς αὐτοῦ Βαλεντινιανὸς ὃ ἐν Ῥώμῃ βασιλεύων. 015 
δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος ἐχρύσωσε καὶ τῆς Ζαφνητικῆς πόρτας δύο 
ϑύρας τὰς χαλκᾶς xa9' δμοιότητα ἧς ἐχρύσωσε πόρτας ἐν Kwv- 
σταντιγουπόλει, ἥτις χαλεῖται ἕως ἄρτι 7 χρυσέα πόρτα " ὅμοίως 
δὲ καὶ iv “Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ καλεῖται ἕως τῆς νῦν 7 χρυσέα 
πόρτα, χρυσωϑθϑεῖσα διὰ Νυμφιδιανοῦ ὑπατιχοῦ. ἂν ᾧ χρόνῳ 90 

D ἀπηγγέλϑη ὃ ϑάνατος Βαλεντινιανοῦ βασιλέως Ρώμης, σφαγέν-- 
vog ὑπὸ Π]αξίμου συγκλητιχοῦ xol κρατήσαντος καὶ βασιλεύ-- 
σαντος ἐν Ῥώμῃ. 


los distinctos, ad singulorum mensium usum destinatos singulos, unica fa- 
mien fornace (mirum spectatu) universos calefactos, intra se continebat. 
Horum vero 'Tholorum sex, in utriusque lavationis, hybernae scilicet et 
aestivae usum, petentibus civitatis ejusdem primoribus, reaedificavit 'Theo- 
dosius Imperator. Plurima etiam eidem urbi insulaeque resarciendae 
vltro largitus est, 


Extruxit etiam Imperator Antiochiae magnae Basilicam, e regione 
loci Athlorum vocati, ingentem illam et splendidissimam praelucidamque : 
quam et Antiocheni Anatoli Basilicam vocant.  Anatolius enim, Magi- 
ster militum Orientis ab Imperatore constitutus, acceptis ab eo pecuniis, 
aedificium hoc urgebat operi praepositus: cui etiam ad exitum perducto, 
inscribi curavit, (nec immerito) artificio musivario inaurato; Opus Theo- 
dosii Imperatoris. Desuper autem collocabantur Imperatores ambo, 'T'heo- 
dosius, et cognatus ejus, Valentinianus, qui Romae regnavit. Idem 'Theo- 
dosius Daphneticae Portae valuas aereas auro superinduxit, ad instar 
ejus, quae Constantinopoli ab ipso deaurata, Aurea adhuc Porta vocatur: 
quo nomine etiam appellatur haec Antiochena, ad hunc usque diem, quam 
auro etiam obduxit, curante hoc ei Nymphidiano, viro Consulari: quo 
tempore etiam nuncium allatum fuit, Maximum Senatorem, occiso rege 
Valentiniano, Occidentis imperium invasisse. SAT 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 861 


- , - 
Ὃ δὲ αὐτὸς Θεοδόσιος βασιλεὺς ἐποίησε κακῶς ᾿Ἵντιόχῳ τῷ 
^ , , k] - , ' , 
πραιποσίτῳ καὶ πατριχίῳ 2 δυναμένῳ ἐν τῷ παλατίῳ xol κρατή-- 
- , , 
cavit τῶν πραγμάτων. ἦν γὰρ καὶ ἀναϑρεψάμενος τὸν αὐτὸν 
Θεοδόσιον ἐν τῇ ζωῇ τοῦ αὐτοῦ πατρός, ὡς χουβικουλάριος καὶ 
7] $07) Q0c, ὡς Quoc 
: - - - Α 2 - € 
δ διοικῶν ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς ᾿Ἰρχκαδίου τὴν πολιτείαν "Pu- 
μαίων. καὶ ἔμεινε μετὰ τὸ πληρῶσαι αὐτόν, ὡς πατρίκιος κα-- 
ταυϑεντῶν τοῦ αὐτοῦ Θεοδοσίου. καὶ ἀγανακτήσας κατ᾽ αὐτοῦ. 
ἐδήμευσεν αὐτὸν xol χουρεύσας ἐποίησε παπᾶν τῆς μεγάλης éx- Ο 63 
χλησίας Κωνσταντινουπόλεως, ποιήσας διάταξιν μὴ εἰσέρχε- ἢ 
10σϑαι εἰς ἀξίας συγχλητικῶν ἢ πατριχίων τοὺς εὐνούχους κουβικου-- 
λαρίους μετὰ τὸ πλήρωμα τῆς αὐτῶν στρατείας, τοῦτ᾽ ἐστὶ τοὺς 
49 , AS , € 204: 3 * 
ἀπὸ πραιποσίτων παλατίου. καὶ ἐτελεύτα ὃ αὐτὸς ᾿Αντίοχος, ὧν 
πρεσβύτερος. 


ὋὉ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς προεβάλετο ἔπαρχον πραιτωρίων καὶ 

15 ἔπαρχον πόλεως τὸν πατρίχιον Κῦρον, τὸν φιλόσοφον, ἄνδρα V 94 
σοφώτατον ἐν πᾶσι. καὶ ἦρξεν ἔχων τὰς δύο ἀρχὰς ἔτη τέσσα-- 
Qm, προϊὼν εἰς τὴν καροῦχαν τοῦ ἐπάρχου τῆς πόλεως καὶ φρον-- 
τίζων τῶν χτισμάτων καὶ ἀνανεώσας πᾶσαν Κωνσταντινούπολιν " 
ἣν γὰρ χαϑαριώτατος. περὶ οὗ ἔκραξαν οἱ Βυζάντιοι εἰς τὸ ἷπ-- 
90 πιχὸν πᾶσαν τὴν ἡμέραν ϑεωροῦντος Θεοδοσίου ταῦτα. Κων- 
σταντῖνος ἕκτισε, Κῦρος ἀνενέωσεν" αὐτὸν ἐπὶ τόπον, Αὔγουστε. 

Κῦρος δὲ ἐχπλαγεὶς ἀπεφϑέγξατο, Οὐκ ἀρέσκει μοι τύχη πολλὰ Q 64 


Imperator autem Theodosius Antiochum Praepositum, virum Patri- 
cium, qui in Palatio plurimum potuit, et omnia pro arbitrio suo ibi dis- 
posuit, pessime tractavit. Hic enim, Cubicularius cum fuerit, '"Theodo- 
sium, a Patre ejus adhuc vivente enutriendum , ipsumque adeo Imperium 
administrandum acceperat. Quin et Patricia fretus dignitate, in 'lheo- 
dosium jam adultum, licentiam suam exercere non desiit. Imperator vero 
haec in eo minime ferens, bona ejus publicavit, comaque detonsa, ma- 
gnae Ecclesiae Constantinopolitanae clericum fecit. Quin et Legem quo- 
que tulit, qua cautum est, nequis in posterum ex Cubiculariis unuchis, 
post militiam hanc exactam in Praepositum Palatii factus, ad Senatoriam 
vel Petriciam dignitatem eveheretur. At vero Antiochus paulo post mo- 
ritur, senio confectus. 


Imperator autem Praetorio Urbique Praefectum constituit Cyrum 
Patricium, virum Philosophum et in omnibus solertissimum: qui et mu- 
nus utrumque per quadriennium integrum obivit; carrucaque vectus 
Praefectoria, aedificiorum per urbem omnium curam suscepit; ipsamque 
adeo Constantinopolim omnem de integro renovavit: decoris enim erat 
studiosissimus. ltaque etiam de eo Byzantini, per totam diem acclaman- 
tes, ista in Circo extulerunt: Constantinus extruxit, Cyrus instauravit: 
Imperatore ipso Ludos interim spectante. At vero Cyrus, super his at- 
tonitus, sententiam istam protulit: Displicet Fortuna nimis blanda. lmpe- 


862 IOANNIS MALALAE 


γελῶσα. καὶ ἐχόλεσεν ὃ βασιλεύς, ὅτι ἔκραξαν περὶ Κύρου καὶ 
b 2. 35 * c 2 , ^ , 

μετὰ Ἱζωνσταντίνου αὐτὸν ἔχραξαν, ὡς ἀνανεώσαντα τὴν πόλιν" 

καὶ κατεσχευάσϑη λοιπὸν καὶ ἐπλάχη ὡς Ἕλλην ὃ αὐτὸς Κῦρος, 

Β χαὶ ἐδημεύϑη παυϑεὶς τῆς ἀρχῆς. καὶ προσφυγὼν ἐγένετο καὶ 
αὐτὸς παπᾶς, καὶ ἐπέμῳφϑη εἰς τὴν Φρυγίαν, ἐπίσκοπος γενάμε-- 5 
voc εἷς τὸ λεγόμενον Κοτυάειον. ἦσαν γὰρ οἱ αὐτοὶ Κοτυαεῖς 
πολῖται φονεύσαντες ἐπισχόπους τέσσαρας" τὸ δὲ Κοτυάειον zó- 
Aic ἐστὶ τῆς Φρυγίας ἐπαρχίας ΣΣαλουταρίας. καὶ κατέλαβε τὴν 
Κοτυαέων nóhw ἐπίσκοπος ὧν ὃ αὐτὸς Κῦρος πρὸ τῶν ἁγίων 
γενεϑλίων. γνόντες δὲ οἵ τῆς πόλεως κληριχοὶ καὶ πολῖται ὅτε10 
ὡς Ἕλληνα ἔπεμψεν αὐτὸν ὃ βασιλεύς, ἵνα ἀποϑάνῃ, ἐν τοῖς 

€, * “ὦ Ld 
ἁγίοις γενεϑλίοις ἐξαίφνης οὖν £v τῇ ἐκκλησίᾳ ἔκραξαν αὐτῷ προσ-- 
- ^ 3 ^ 2 » € LÀ ^ ^ - 
ομιλῆσαι. καὶ ἀναγχασϑεὶς ἀνῆλϑεν ομιλῆσαι" καὶ μετὰ τοῦ 
O 65 δοῦναι εἰρήνην προσωμίλησεν οὕτως. ᾿Αδελφοί, ἢ γέννησις τοῦ 

C ϑεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ σιωπῇ τιμάσϑω, ὅτι15 
LEE , λήφϑη à - € ) 94 λό ὑτῶ ἡ δόϊ 
ἀχοῇ μόνῃ συνελήφϑη ἐν τῇ ἁγίᾳ παρϑένῳ λόγῳ. αὐτῷ ἡ δόξα 

- , - 
εἷς τοὺς αἰῶνας" ἀμήν. καὶ εὐφημηϑεὶς κατῆλϑε, καὶ ἔμεινεν 
2, Ὁ , ' , » 2 , ^ , 
ἐκεῖ ἕως ϑανάτου. καὶ προηγάγετο ἔπαρχον L4vrioyov τὸν Xov- 
ζωνα, τὸν ἔγγονον ᾿Αντιόχου τοῦ Χούζωνος τοῦ μεγάλου, ὃς πα-- 
θρέσχεν ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ προσϑήκην χρημάτων εἰς τὸ im-20 
^ ' N25 Κ᾿ ' ^ - ' 3 E pes 
7uxüv χαὶ τὰ ᾿Ολύμπια καὶ τὸν ἸΠαϊουμᾶν. καὶ uev αὐτὸν 


6. Κοτιαεῖς Ox. 18. τοῦ] τὸ Chron. p. 318. C. 16. συνελή- 
φϑὴ ἐν τῇ ἁγίᾳ παρϑένῳ λόγῳ] ,,Lego, λόγος, sive potius, ὁ λό- 
γος. Chr. Alex. habet, συνελήφϑη s. v. α. παρϑένῳ" λόγος γὰρ 
ἦν. αὐτῷ ἡ δόξα etc.* Ch. 


rator autem iratus ad haec, Cyrumque, urbis Instauratorem, pari accla- 
mantium plausu cum QConstantino celebrari dedignatus; eum, tanquam 
Graecum hominem, religionis postulavit: et honoribus omnibus exutum, 
bonis etiam publicatis, ipsum asylum petentem comprehendit, clericum- 
que fieri coógit. In Phrygiam deinde Episcopus, ad Cotyaeum, Phry- 
giae Salutaris urbem, missus est: cujus urbis incolae quatuor jamjam 
Kpiscopos suos e medio sustulerant. Instabant tum Sancti Natales, cum 
Cyrus Episcopus Cotyaeum advenit. Clerus autem, populusque Cotyaeen- 
sis, probe scientes Cyrum Episcopum eo ab Imperatore missum ideo, uti 
tanquam Graecus homo interficeretur, ipso Genethliorum die derepente 
omnes in Ecclesia voce alta exclamantes, concionem ab eo fieri petive- 
runt. Coactus itaque ab eis, in Concionem ascendit: et pacem prius po- 
pulo precatus, hujusmodi ad eos Concionem habuit. Fratres, JNatales 
Dei, et Salvatoris nostri Jesu Christi, par est, uti silentio recolantur; eo 
quod, auditu solo, in Sancta Virgine, conceptum est Verbum. — Cui sit 
gloria, in saecula saeculorum, ἄπιθι. Omnium deinde plausibus acceptus, 
descendit; ibique ad mortem usque remansit. Praefectus autem constitu- 
tus est Antiochus Chuzon, magni Antiochi Chuzonis, qui Antiochenis in 
auctarium pecunias dedit, sumptibus in Circensia, Olympia, et Majumae 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 8685 


προήχϑη ἔπαρχος Ῥουφῖνος ὃ συγγενὴς τοῦ αὐτοῦ βασιλέως" 
καὶ ἐφονεύϑη, ὧς μελετήσας τυραννίδα. 
Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Θεοδόσιος ἐφίλει ἔρωτι Χρυσάφιον 
τὸν χουβιχουλάριον, τὸν λεγόμενον Ζτομμᾶν, ὡς πάνυ εὐπρεπῆ 
Süvra* xol παρεῖχεν αὐτῷ πολλὰ ὅσα ἂν ἠτήσατο αὐτόν, καὶ 
εἶχε παῤῥησίαν πρὸς αὐτόν, καὶ κατῆρχε πάντων τῶν πραγμάτων 
καὶ ἥρπαζε πάντα" ἦν γὰρ πάτρων καὶ προστάτης τῶν Πρα- 
σίνων. 
- Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας Νικομή- 
10δεια, μητρόπολις τῆς Βιϑυνίας, τὸ πέμπτον αὐτῆς πάϑος ἑσπέ- 
ρας βαϑείας καὶ ἀπώλετο εἷς γῆν καὶ eig ϑάλασσαν καταποντι-- 
σϑεῖσα. καὶ πολλὰ ἔκτισεν ἐχεῖ καὶ τὰ δημόσια καὶ τοὺς ἐμβό-- 
λους xol τὸν λιμένα καὶ τὰ ϑεώρια καὶ τὸ μαρτύριον τοῦ ἁγίου 
"v9 (uov καὶ πάσας τὰς ἐκκλησίας αὐτῆς. 

15 Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ παρέλαβον οἱ Ἴσαυροι λῃσταρ-- 
χοῦντες Σελεύχειαν τῆς Συρίας μηνὶ περιτίῳ, ἐπὶ τῆς ὑπατείας 
τοῦ αὐτοῦ Θεοδοσίου xoi ἹΡομορίδου " καὶ ἐπραίδευσαν καὶ ἔστρε- 
ψαν τὴν χώραν ἐλθόντες διὰ τῶν ὀρέων καὶ πάντα λαβόντες 
ὑπέστρεψαν εἰς τὴν "Iouvolav. 

20 Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας πρώτοις 
Κωνσταντινούπολις ὑπὸ σεισμοῦ μηνὶ Ἰανουαρίῳ xc ἐν νυκτὶ 
ἀπὸ τῶν λεγομένων Τρῳαδησίων ἐμβόλων ἕως τοῦ χαλκοῦ τετρα-- 


21. Ἰαννουαρίῳ Ox. 92. Τρῳαδησίων Chron. p. 318. D, Τροα- 
δησίων Ox. ibid. ἐμβόλων cum eodem Ch., συμβόλων Ox. 


festum faciendis, nepos. Post hunc Imperator Praefectum constituit Rufi- 
num, cognatum suum: qui imperium sibi arripere tentans, interfectus est. 

Adamavit autem 'lheedosius Chrysaphium quendam,  Cubicularium, 
cognomento Ztummam: egregia enim forma praeditus erat, Huic plurima 
largitus est, nihilque ei non indulsit: tantumque apud Imperatorem po- 
tuit, ut cujusque bona arripiens sibi, pro arbitrio suo omnia agitaret. 
Prasinae quoque Factionis Patrocinium susceperat. 

Hujus sub imperio Nicomedia, Bithyniae Metropolis, quintam coele- 
stis irae vicissitudinem perpessa est nocte intempesta, eversa funditus et 
mari obruta. Plurima itaque ibi extruxit, Balnea, Porticus, Portum, 
"Theoria: Sancti item Anthimi Martyrium caeterasque Ecclesias omnes 
denuo excitavit. 

Eodem Lnperante ab Isauria praedones, per montes viam capessen- 
tes, Seleuciam Syriae vi occupatam spoliarunt; regioneque tota devasta- 
ta, abreptisque omnibus, lIsauriam suam repetierunt. Factum hoc Fe- 

' bruerio mense, 'lheodosio ipso et Romorido Coss. 

Hujus sub imperio Constantinopolis divinam iram primum experta 
est, Januarii xxvr, nocturno tempore; a 'Troadensibus, quas vocant, Por- 
ticibus, adusque 'Tetrapylum aereum terrae tremoribus concussa. lmpe- 


D 


O 66 


E 


V 25 


964 IOANNIS MALALAE 


πύλου. ὅστις βασιλεὺς ἐλιτάνευσε μετὰ τῆς συγκλήτου καὶ τοῦ 
» ^ - , 3 , 27.4 € , , 
ύχλου καὶ τοῦ χλήρου ἀνυπόδητος ἐπὶ ἡμέρας πολλάς. 
- - E - 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἦλϑε πολεμῶν Ρωμαίοις Βλάσσης, βα-- 


O 67 σιλεὺς Περσῶν" καὶ γνοὺς ὃ βασιλεὺς Ρωμαίων ἐποίησε στρατη- 


Β 


O 68 


O 69 


€ 


λάτην ἀνατολῆς τὸν πατρίκιον Προκόπιον καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν με-- 5 
τὰ ἐξπεδίτου πολεμῆσαι. μέλλοντος δὲ αὐτοῦ συμβάλλειν ἐδή-- 
^ -€ - » « 
λωσεν αὐτῷ ὃ βασιλεὺς Περσῶν ὅτι Εἰ ἔχει τὸ ἐξπέδιτόν σου ὅλον 
» , - n - e , 
ἄνδρα δυνάμενον μονομαχῆσαι xol νιχῆσαι ἕνα Πέρσην προβαλ- 
- - - » , 
λόμενον παρ᾽ ἐμοῦ, εὐθέως ποιῶ và πάκτα τῆς εἰρήνης ἐπὶ ἔτη v 
^ A 0f Y, , - ^ , “- ἢ 
καὶ τὰ ἐξ ἔϑους παρεχύμενα δῶρα. καὶ τούτων δοξάντων προε- 10 
, Γι ^ - , - , - 
βάλετο ὁ βασιλεὺς Περσῶν ἐκ τοῦ τάγματος τῶν λεγομένων 
ἀϑανάτων Πέρσην ὀνόματι ᾿“ρδαζάνην, οἱ δὲ Ῥωμαῖοι ᾿Τρεόβιν- 
δόν τινα Γύτϑον, κόμητα φοιδεράτων. καὶ ἐξῆλϑον οἱ δύο ἔφιπ-- 
ποι χαὶ ἔνοπλοι. ὃ δὲ ᾿Πρεόβινδος ἐβάσταζε καὶ σωκάρην κατὰ 
τὸ Γοτϑικὸν ἔϑος. πρῶτος δὲ ὃ Πέρσης ὥρμησε μετὰ τοῦ κον- 15 
τοῦ" καὶ πλαγιάσας ὃ Ldosófhvdog ἐπὶ τὸ δεξιὸν αὑτοῦ μέρος 
ἐσόκκευσεν αὐτόν, καὶ κατενεγκὼν ἐκ τοῦ ἵππου ἔσφαξε. καὶ 
λοιπὸν ὃ βασιλεὺς Περσῶν ἐποίησε πάχτα εἰρήνης" xol ἀνελϑιὼν 
^ ^ , c LENS! 3 , 2 , ^ 
μετά τὴν νίχην ὁ αὐτὸς “«Ἱρεύόβινδος ἐν Κωνσταντινουπόλει σὺν 
- , ^ 2 ^ ^ - 
τῷ στρατηλάτῃ llooxoniq καὶ εὐχαριστηϑεὶς παρὰ τοῦ βασιλέως 90 
t 
190191 ὕπατος. 
t 3.74 
O αὐτὸς δὲ βασιλεὺς ἐποίησεν ἐπαρχίαν, ἀπομερίσας ἀπὸ 


15. κόντου Ox. : 
rator itaque, cum Senatu populoque et clero universo, nudus pedes, per 
dies multos Deum precibus propitiatus est. 

Circa idem tempus, Persarum Rex Blasses adversus Romanos arma 
movit. Quo audito, Imperator Procopium Patricium, magistrum militum 
Orientis constitutum, contra Persam cum exercitu misit. Cumque jam 
praelium initurus erat, Rex Persarum illi denunciavit his verbis: ,,Si 
modo per totum exercitum tuum inveniri possit, qui Persam, quem Ego 
in certamen daturus sum, praelio singulari devicerit, Ego protinus pacis 
con itiones in annos L vobis daturus sum et pro more munera.** um- 
que de hoc utrinque conventum fuisset, Persa ex suis quendam produxit, 
nomine Ardazanem, ex cohorte quam vocant lmmortalium; cui Romani 
opposuerunt Areobindum quendam Gothum, comitem Foederatorum. Hi 
itaque duo armati, et equis insidentes, egressi sunt: Areobindo, pro more 
gentis suae, socarem ferente. Prior autem Persa Gothum conto petit : 
cujus ictum Areobindus, corpore dextrorsum obliquato, declinans, ipsum 
laqueo imnplicavit, ex equoque deturbatum, interfecit. 'lum vero Rex 
Persarum pacis conditiones dedit. Areobindus autem, post partam victo- 
riam, Constantinopolim rediens cum Procopio Militum magistro , qualem 
promeruit ab Imperatore gratiam reportavit, ad Consularem dignitatem 
provectus. y 

Idem Imperator Lyciam a Lycaonia dirimens, Provinciam fecit; da- 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV. $65 


τῆς “Δυκαονίας, ἥντινα ἐκάλεσε zdvxlav, δοὺς δίκαιον μητροπό-- 
λεὼς xol ἄρχοντα τῇ λεγομένῃ πόλει ἸΠύρᾳ τῆς αὐτῆς “υκίας, 
ἔνϑα ἐστὶ ϑεοῦ μυστήριον πῦρ αὐτόματον. ὁμοίως δὲ ὃ αὐτὸς 
βασιλεὺς καὶ Συρίαν δευτέραν ἀπομερίσας ἀπὸ τῆς πρώτης ἐπαρ-- 

5ylac, δοὺς “δίχαιον μητροπόλεως καὶ ἄρχοντα τῇ ᾿“παμείᾳ τῇ 
πόλει, καὶ Κιλικίαν δευτέραν ἀπομερίσας ἀπὸ τῆς πρώτης ἐποίη-- 
otv ἐπαρχίαν, δοὺς δίχαιον μητροπόλεως καὶ ἄρχοντα ᾿Ἄναζάρ-- 
βῳ τῇ πόλει. ἐποίησε δὲ καὶ ἄλλην ἐπαρχίαν, ἀπομερίσας ἀπὸ 
τῆς Βιϑυνίας, ἥντινα ἐκάλεσεν “Ονωριάδα εἷς ὄνομα τοῦ αὖ- D 

10709 ϑείου Ὁνωρίου, δοὺς δίκαιον μητροπόλεως καὶ ἄρχοντα 
Ἡρακλείᾳ, πόλει τῆς Πόντου. 

Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἀχμὴν Νεστόριος ἤχμαζεν" ὅστις 
ἐπίσκοπος μετὰ ταῦτα ἐγένετο Κωνσταντινουπόλεως " καὶ ταρα-- O 70 
χῆς γενομένης ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτόν, ἠναγκάσϑη ὃ αὐτὸς Θεοδό- 

15 σιος προσχαλέσασϑαι τὴν σύνοδον τῶν σμ' ἐπισκόπων ἐν Ἐφέσῳ 
κατὰ τοῦ αὐτοῦ Νεστορίου xol καϑελεῖν αὐτὸν ἀπὸ τῆς ἐπισχυ-- 
πῆς. ἡγεῖτο δὲ τῆς συνόδου Κύριλλος ὃ ἐπίσκοπος ᾿4λεξαν-- 
δρείας τῆς μεγάλης. 

"Ev αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ ἐν τῇ Ῥώμῃ διάγουσα ἡ δέσποινα Εὐ- 

90 δοξία, γενομένη χήρα, γυνὴ Βαλεντινιανοῦ βασιλέως, ϑυγάτηρ E 
δὲ Θεοδοσίου βασιλέως καὶ Εὐδοχίας, λυπουμένη κατὰ Π]αξίμου 
τοῦ τυράννου τοῦ φονεύσαντος τὸν ἄνδρα αὐτῆς καὶ βασιλεύ-- 
σαντος, προετρέψατο δὲ Ζινζίριχον τὸν Οὐάνδαλον, τὸν ῥῆγα 
τῆς ““φρικῆς, ἐλϑεῖν κατὰ ἸΠαξίμου, βασιλέως τῆς Ρώμης. ὅστις 


2. Μύρᾳ] τὰ Μῶύρα vocat ipse p. 36. C. 21. λυπουμένη Ch., 
λυπουμένης Ox. 23. .. δὲ omnino redundat.** Ch, 


tis Praefecto et Metropolis jure Myrae, urbi Lyciae: ubi et divinum est 
Miraculum, ignis sponte e terra erumpentis, ldem etiam Syriam secun- 
dam a prima sejungens, in Provinciam fecit; Apamiae Praefecto et jure 
Metropolitico concessis. Ciliciam praeterea secundam a prima dirimens, 
Provinciam fecit; urbe Anazarbo, Metropolitico jure et Praefecto dona- 
ta. Bithyniae quoque partem abscindens, Provinciam fecit; quam, a pa- 
trui nomine, Honoriadem appellavit: cüjus etiam primariam urbem, Hera- 
cleam Ponti Praefecto jureque Metropolitico donavit. 

Hujus sub Imperio Nestorius floruit: Erat hic Ecclesiae Constantino- 
politanae posthaec Episcopus: in quem concionantem cum tumultus a po- 
pulo cierentur, lmperator Ephesinam contra eum Synodum σοχι, Épisco- 
anime convocare coactus est, eumque Episcopatu deturbare. Synodo 

uic praefuit Cyrillus, Alexandriae magnae Kpiscopus. 
irca id tempus Eudoxia Augusta, Valentiniani Regis Vidua, et 
"Theodosii Imperatoris ex Eudocia filia, Romae degens moesta et Maximo 
'"yranno, ob conjugis sui caedem, infensa, Zinzerichum Vandalum, Afri- 
cae regem, adversus Maximum, Romae imperantem, incitavit: qui dere- 


966 IOANNIS MALALAE 


ἐξαίφνης ἦλϑεν ἐν τῇ Ῥώμῃ πόλει μετὰ πλήϑους καὶ παρέλαβε 
τὴν Ῥώμην, xoi ἐφόνευσε τὸν ἸΠάξιμον βασιλέα xol πάντας 
V 96 ἀπώλεσε, πραιδεύσας πάντα τὰ τοῦ παλατίου ἕως τῶν χαλκουρ-- 
O 71 γημάτων, λαβὼν αἰχμαλώτους τοὺς περιλειφϑέντας συγκλητι-- 
κοὺς καὶ τὰς γυναῖχας αὐτῶν, ἐν οἷς ἔλαβε καὶ τὴν προτρεψα- 5 
μένην αὐτὸν τὴν δέσποιναν Εὐδοξίαν xol τὴν ϑυγατέρα αὐτῆς 
Πλακιδίαν τὴν γυναῖκα τοῦ πατρικίου "OXvfiglov, αὐτοῦ διά-- 
γοντος ἐν Κωνσταντινουπόλει, καὶ Εὐδοκίαν δὲ τὴν παρϑένον 
αἰχμαλώτους" καὶ ἀπήγαγε πάντας ἐν τῇ qoi, ἐν Καρταγένῃ 
πόλει. ὕστις Ζινζίριχος εὐθέως ἐξέδωκε τῷ ἰδίῳ αὐτοῦ υἱῷ Ὅνω- 10 
ρίχῳ τὴν ϑυγατέρα Εὐδοξίας τῆς δεσποίνης τὴν παρϑένον ἘΕὖ-- 
δοκίαν τὴν μικράν" καὶ εἶχεν αὐτὰς ἐν τιμῇ ue9* ξαυτοῦ. 

Β ὋὉ δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος μαϑὼν ὅτι κατὰ γνώμην Ἑὐδοξίας 
τῆς αὑτοῦ ϑυγατρὸς προεδόϑη 7; Ρώμη, ἐλυπήϑη πρὸς αὐτὴν xol 
εἴασεν αὐτὴν ἐν τῇ qoin παρὰ Ζινζιρίχῳ μηδὲν αὐτῷ δηλώσας, 15 
ἀλλὰ ποιήσας πρόκενσον ἐξῆλϑεν ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως εἷς 
Ἔφεσον, πόλιν τῆς “σίας καὶ ηὔξατο εἷς τὸν ἅγιον Ἰωάννην τὸν 
ϑεολόγον αἰτῶν αὐτὸν τίς ἄρα μετ᾽ αὖτον βασιλεύει; καὶ ἐν δρά-- 
ματι ἔμαϑε" xol ἦλϑεν ἐν Κωνσταντινουπόλει. μετὰ δὲ ὀλίγον 
καιρὸν ἐξῆλϑεν ἱππασϑῆναι". καὶ ἐν τῷ ἱππάζεσθαι αὐτὸν συνέπε-- 90 

O 72 otv ἐκ τοῦ ἵππου" xol πληγεὶς τὸν σφόνδυλον αὐτοῦ εἰσῆλϑε λε- 

C xzxip. καὶ καλέσας τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ τὴν δέσποιναν Πουλ- 


9. Χαρταγέννῃ Ox. 10. *Ovooízo Ox. 21. λεκτικίῳ Ch. cum 
Chron., Cedrenus p. 343. D, λεκτικτίῳ Ox. 


pente cum copiis suis Romam veniens, eam cepit; Maximoque cum copiis 
ejus omnibus deleto, cuncta ex Palatio usque ad aeneas statuas diripuit. 
Senatores etiam superstites, cum uxoribus, captivos abduxit: inter quas 
et Eudoxiam quoque Augustam, quae illum accersiverat, filiamque ejus 
Placidiam, Olybrii Patricii (qui tum Constantinopoli commorabatur) uxo- 
rem et Eudociam etiam, virginem, in Africam ad Carthaginem captivas du- 
xit. Reversus itaque Zinzerichus, Eudociam minorem, virginem, Eudo- 
xiae Augustae filiam, filio suo Honorio in uxorem dedit: utrisque, et ma- 
tre et filia, apud se in honore habitis. 

Imperator autem 'Theodosius, ubi rescivisset filiam suam Eudoxiam 
Romae proditae auctorem fuisse, ei infensus erat; captivamque eam in 
Africa apud Zinzerichum, nec verbo de ea ullo apud eum habito, ma- 
nere sivit. Ipse vero Processu facto, ex Constantinopoli in Ephesum, 
Asiae urbem, devenit: ubi S. Joannis 'T'heologi aedem ingressus, fusis pre- 
cibus, rogavit eum; quisnam post se Imperium suscepturus esset? Quod 
ubi per somnium edoctus fuisset, Constantinopolim repetiit. Non multo 
autem post temporis equitatum egressus, inter equitandum equo excussus 
est; luxataque ex casu spinae vertebra, in Palatium lectica delatus est. 
'Tum vero vocata ad se sorore Pulcheria Augusta, de Marciano, qui sibi 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 867 


χερίαν εἶπεν αὐτῇ διὰ ἸΠαρκιανὸν τὸν ἔχοντα μετ᾽ αὐτὸν βασιλεῦ-- 

σαι. χαὶ μεταστειλάμενος ΠΠαρκιανὸν τὸν ἀπὸ τριβούνων εἶπεν 

αὐτῷ ἐπὶ σπαρος καὶ τῶν συγκλητικῶν πάντων ὅτι ᾿Εφάνη μοι, 

ὅτε σὲ δεῖ γενέσϑαι βασιλέα μετ᾽ ἐμέ. καὶ μεϑ᾽ ἡμέρας δύο τε- 
δλευτᾷ ὃ αὐτὸς Θεοδόσιος, ὧν ἐνιαυτῶν να΄. 


ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν τοῦ αὐτοῦ Θεοδοσίου ἐβασίλευσεν ἀπὸ y 


τῆς συγκλήτου στεφϑεὶς ὁ ϑειότατος Ἰ]αρκιανός" ἦν δὲ μαχρός, 
ἁπλόθριξ, πολιός, στυφόμενος τοὺς πόδας, ἔτους κατὰ ᾿Αντιό-- 
χειαν vh',. ἱνδιχτιῶνος δ΄, ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, ἐγάμησε τὴν 
10 ἀδελφὴν Θεοδοσίου τοῦ βασιλέως τὴν δέσποιναν Πουλχερίαν, οὖ-- 
σαν παρϑένον ἐνιαυτῶν νδ΄. ἐβασίλευσε δὲ ἔτη ς΄ καὶ μῆνας &. 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας 7) λεγομέ- 
vn Τρίπολις τῆς Φοινίκης παράλου μηνὶ γορπιαίῳ ἐν νυχτί. 
καὶ ἀνήγειρε τὸ δημόσιον τὸ ϑερινὸν πεσόντα τὸ λεγόμενον ὃ Ἴχα-- 
15ρος. ἦν γὰρ ἐν αὐτῷ χαλχουργήματα δύο, ἅτινα καὶ αὐτά εἶσι 
τῶν ϑεαμάτων, ὃ Ἴχαρος καὶ ὃ Ζαίδαλος καὶ ὃ Βελλεροφὼν καὶ 
ὃ Πήγασος ἵππος. χαὶ τὸ Φακίδιον δὲ ἀνενέωσε καὶ ἄλλα φανερὰ 
τῆς πόλεως αὐτῆς σὺν τῷ ἀγωγῷ. 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας προσεκαλέσατο τὴν σύνοδον 
20 Χαλχηδόνος τῶν χλ' ἐπισκόπων. —— 


in imperio successurus eraf, cum ea sermones habuit. Accersito etiam 
Marciano, qui ex 'Tribunis fuerat, dixit ei, praesentibus Aspare Senatu- 
que omni: ,,Divinitus mihi ostensum est, Τὸ post Me Imperaturum.** Se- 
cundo autem post die "Theodosius e vivis excessit, annum agens 11. 


ἜΑ R oC LEAN: U.S 
IMPERATOR. 


"Theodosio demortuo, imperium habuit sacratissimus Marcianus, a Se- 
natu Diademate insignitus. Annus erat Aerae Antiochenae ccccxcrx, In- 
dictionis ry. Erat autem hic procerus, crine lento, canus, pedibus infir- 
mis. Statim vero a suscepto lmperio, in uxorem sibi sumpsit Pulcheriam 
Augustam, 'T'heodosii Imperatoris sororem; quae virgo erat annorum Liv. 
Imperavit vero Marcianus annos vi et menses v. 

Sub hujus autem Imperio Tripolis, Phoeniciae maritimae urbs, divi- 
nam iram passa est, mense Septembri, tempore nocturno: cujus Balneum 
aestivum, terrae motibus collapsum, Imperator instauravit. Nomen huic, 
Icarium , erat: a statuis nempe aereis, quae ibi positae erant, Icari, at- 
que Daedali; («quas inter mundi Miracula connumeres) et praeterea et- 
iam Bellerophontis et Pegasi equi. Phacidium etiam et Aquaeductum 
aliaque plurima ejusdem urbis aedificia, instauravit, 

Imperator etiam iste Synodum Chalcedonensem nexxx Episcoporum 
convocavit. 


E 


Ο 74 
V 27 


B 


O 75 


968 | IOANNIS MALALAE 


'Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνεδόϑησαν ai δέσποιναι Eddo- 
Ela καὶ Πλακιδία, καὶ ἦλϑον ἐν Κωνσταντινουπόλει" καὶ ἔλαβεν 
Ὀλύβριος τὴν γυναῖχα αὐτοῦ Πλακιδίαν" xoi ἔτεκεν Ἰουλιάναν 
εἷς τὸ Βυζάντιον. 


Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς καὶ Χρυσάφιον τὸν Ζτουμμὰν τὸν χου-- 5 
βικουλάριον ἀπεχεφάλισε καὶ ἐδήμευσε, τὸν φιλούμενον παρὰ τοῦ 
πρὸ αὐτοῦ βασιλέως, ὡς πολλοὺς ἐπηρεάσαντα καὶ προσελϑόντας 
κατ᾽ αὐτοῦ καὶ ὡς προστάτην καὶ πάτρωνα τῶν Πρασίνων. 


Ὁ δὲ αὐτὸς Π]αρκιανὸς ἔδωχε τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ τὴν ἀπὸ 
προτέρας γαμετῆς ᾿Ἵνϑιμίῳ " καὶ ἐποίησεν αὐτὸν βασιλέα ἐν τῇ 10 
Ῥώμῃ" ἐξ ἧς ἔσχε ϑυγατέρα 44»9 (uoc ἣν ἐξέδωκε τῷ στρατηλάτῃ 
“Ῥεκίμερ. 


c ' 3 07; ες 5 ^^ , 
Ὁ δὲ αὐτὸς Π]αρκιανὸς ἔχαιρε τῷ Bevéro μέρει xoà πόλιν" 
e , « - DX - ι 
ὕστις καὶ διάταξιν αὐτοῦ θείαν ἐξεφώνησε, ταραχῆς γενομένης πα-- 
^ - - 
ρὰ τῶν τοῦ lloaoívov μέρους, μὴ πολιτεύεσθαι Πρασίνους ἐχέ- 15 
, 
λευσε μήτε στρατεύεσθαι ἐπὶ ἔτη τρία. καὶ ὀργισϑεὶς διὰ τὴν 
M 2 , ^ , 2 - 5 2 - 25€ , 
ταραχὴν ἐστύφϑη τοὺς πόδας αὐτοῦ" καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀῤῥωστήσας 
ἐπὶ μῆνας πέντε καὶ σαπεὶς ἐτελεύτα, ὧν ἐνιαυτῶν Ed. Πουλ- 
c , , - - , 
χερία δὲ ἡ δέσποινα ἐτελεύτα πρὸ αὐτοῦ πρὸ ἐνιαυτῶν δύο. 


1. ἀνεδόϑησαν] ἀνεδόϑη Ox. 8. Ἰουλιάναν Ch. , Ἰουλιανόν Ox. 


Conf. p. 41. B. 8. πάτρωνα] πάτρονα Ox. 15. ἐκέλευσε om. 
Chron. p. 320. C. 


Ejusdem sub imperio Eudoxia et Placidia Augustae, ad suos remis- 
sae, Constantinopolim redierunt; suamque rursus uxorem sibi habuit Pla- 
cidiam Olybrius: ex qua Julianum Constantinopoli suscepit. 


Idem Imperator Chrysaphium cubicularium , cognomine Ztummam, 
quem 'Theodosius Imperator adeo charum sibi habuit, capite multavit, 
bonis ejus publicatis: ut qui a multis, ab eo laesis, accusatus fuisset, et 
Factionis etiam Prasinae partes et patrocinium suscepisset, 


Porro autem Marcianus filiam, ex priore uxore sibi natam, Anthimio 
in uxorem dedit; tradito etiam ei Romano Imperio. Ex hac Anthemius 
quoque filiam habuit, quam Recimero, militum magistro locavit. 


Marcianus autem, ubique per Imperium, Factionis Venetae partes 
egit: itaque etiam, cum a Prasinis tumultus excitatus fuerat, Edicto suo 
lmperatorio cavit, ne quis ex Factione Prasina Magistratu, vel Militia 
intra triennium fungeretur. Ob excitatum vero tumultum plus justo ira- 
tus, solita inde pedum infirmitate correptus est: ex qua cum per menses 
v decubuisset, putredine demum contracta, diem suum obiit, annos natus 
Xv; duobus post annis, quam Pulcheria Augusta e vivis excesserat. 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 869 


ΠΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Π]αρκιανοῦῖ ἐστέφϑη ὑπὸ τῆς συγκλή- 
του ὃ ϑειότατος zdéov ὃ μέγας ὃ Βέσσος ἔτη ig καὶ μῆνας uw. 


ὃ ὑπὸ Π]αρκιανοῦ στεφϑ εἰς. 


5 "Ev δὲ τῇ βασιλείᾳ “έοντος ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ᾿Ἵντιόχεια 
7 μεγάλη τὸ τέταρτον αὐτῆς πάϑος μηνὶ σεπτεμβρίῳ ιγ' δια- 
, - » * . j As - 9 , 
φαούσης κυριακῆς ἔτους xarà τὴν αὐτὴν ᾿“ντιόχειαν χρηματίζον-- 
τος Qe, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Πατρικίου " καὶ ἐχαρίσατο τοῖς ᾿Αντιο-- 
ὧν Ὁ - , , , €: 23. ἃ M , 
χεῦσι καὶ τῇ πόλει λόγον κτισμάτων 0 αὑτὸς βασιλεὺς πολλά. 

10 Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐτελεύτα ὃ ἅγιος Συμεὼν ὃ στυ- 
λίτης, ὄντος τότε “ρδαβουρίου τοῦ πατρικίου, τοῦ viov Aonagoc, 
στρατηλάτου ἀνατολῆς. καὶ χραξάντων τῶν “Ἀντιοχέων καὶ αἷ- 

, ^ - - » ; c 32.1.2 , 
τησάντων τὸ σῶμα TOU δικαίου, ἔπεμῖψεν ὁ αὐτὸς “ρδαβούριος 
Τοτϑικὴν βοήϑειαν καὶ ἤνεγχε τὸ λείψανον τοῦ ἁγίου Συμεῶνος 

15 ἐν ᾿Δντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ" καὶ ἐκτίσϑη αὐτῷ μαρτύριον oixoc μέ- 
γας καὶ ἐτέϑη ἐν αὐτῷ εἷς σορόν. 

"Ev δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ “Ἰέοντος κατεῤῥήϑη Ἰσοχάσιος ὃ 
χοιαιστώριος ὃ φιλόσοφος ὡς Ἕλλην" ὅστις χατήγετο ἐχ γένους 
«Αϊγεώτης τῆς Κιλικίας" ἦν δὲ κτήτωρ ᾿Αντιοχείας τῆς μεγάλης. 


9. λόγον] λόγῳ Ch. 17. κατηῤῥέϑη Ox., κατηγορήϑη Chron. 
p. 322. A. j : 


ΓΈ Ὁ.  ΜΟῸΑ ΑΝ. 1008 
IMPERATOR. 


Huné-excepit in imperio sacratissimus Leo Magnus, Bessus natione; 
ἃ Senatu Diademate insignitus: Regnavit autem annos xvI et menses ΧΙ. 

Hoc Imperium tenente, Romae regnavit Anthemius, quem ad hanc 
dignitatem Marcianus evexerat. 

Imperante autem Leone, quartam coelestis irae vicissitudinem passa 
est Antiochia magna, Septembris xr, sub primam lucem: Dies erat Do- 
minicus, annus autem Aerae Antiochenae , Patricii sub Consulatu. 
Imperator autem civibus atque urbi instaurandae multa largitus est. 

Eodem Imperante, sanctus Symeon stylita e vivis excessit; quo tem- 


Cc 


"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐβασίλευσεν ἐν Ῥώμῃ Av (uoc 


D 


O 76 


pore magister Militum Orientis erat Ardaburius Patricius, Asparis filius. ᾿ 


Antiochensibus autem clamitantibus, et Justi illius reliquias sibi petentibus, 
Ardaburius, missa Gothorum armata manu, S. Symeonis corpus Antiochiam 
magnam deerit Antiochenses itaque Martyrium ei magnum extruxe- 
runt; ubi Sanctus ille jacet, capulo reconditus. 

. Leonis hujus sub Imperio, Isocasius, vir Quaestorius, Philosophus, ex 
Aegis in Cilicia oriundus, apud Imperatorem delatus, Paganismi postula- 
tus est. Erat hic civis Antiochiae magnae, qui multos magistratus cum 

loannes Malalas. 


970 - - IOANNIS MALALAE 


ὅστις διήνυσεν ἀρχὰς πολλὰς μετὰ δύξης" ἦν γὰρ σφόδρα λογι- 
κός" καὶ συσχεϑεὶς κατὰ κέἔλευσιν τοῦ βασιλέως, διάγων τότε ἐν 
E Κωνσταντινουπόλει καὶ ἀποζωσϑεὶς τῆς ἀξίας αὐτοῦ, παρεπέμ-- 
φϑη ἐν Χαλκηδόνι ἀπὸ ΚΚωνσταντινουπόλεως τῷ ἄρχοντι Βιϑυ- 

O 77 νίας Θεοφίλῳ, ὅστις καὶ τὰς φωνὰς αὐτοῦ ἔλαβεν. Ἰακώβου δὲδ 
τοῦ χόμητος καὶ ἀρχιατροῦ τοῦ λεγομένου ψυχοίστου παρακαλέ- 
σαντος τὸν βασιλέα " ἐφίλει γὰρ ὃ βασιλεὺς τὸν αὐτὸν Ἰάχωβον 
καὶ πᾶσα δὲ 1; σύγκλητος καὶ 7, πόλις, ὡς ἄριστον ἰατρὸν καὶ φι- 

V 98 λόσοφον᾽ ᾧτινι καὶ 7 σύγκλητος εἴχόνα συνεστήσατο ἐν τῷ Ζευ-- 
ξίππῳ ὅστις Ἰάκωβος ἐδυσώπησε τὸν βασιλέα, αἰτῶν αὐτὸν ἐν 10 
Κωνσταντινουπόλει ἐξετασϑῆναι τὸν αὐτὸν Ἰσοχάσιον παρὰ τῆς 
συγκλήτου καὶ τοῦ ἐπάρχου τῶν πραιτωρίων xoi μὴ παρὼ ἄρχον-- 

τι ἐπαρχίας, ἐπειδὴ κοιαίστωρος εἶχεν ἀξίας. χαὶ πεισϑεὶς ὃ 
βασιλεὺς “έων ἐχέλευσεν ἐνεχϑῆναι ἀπὸ Χαλκηδόνος τὸν αὐτὸν 
᾿Ισοχάσιον" καὶ ἐνεχϑεὶς εἰς τὸν Ζεύξιππον ἐξητάζετο παρὰ τοῦ 15 
ἐπάρχου τῶν πραιτωρίων Πουσαίου" καὶ ἐλάλησεν ὃ αὐτὸς Που-- 
σαῖος κατὰ αὐτοῦ Ἰσοχασίου εἰσελθόντος πρὸ βήματος γυμνοῦ 
καὶ δεδεμένου ὀπισϑάγκωνα, Ὁρᾷς σαυτόν, Ἰσοκάσιε, ἐν ποίῳ 

B σχήματι καϑέστηκας; ἀποχριϑεὶς ὃ Ἰσοχάσιος εἶπεν, Ὅρῶ καὶ 
οὐ ξενίζομαι" ἄνθρωπος γὰρ ὧν ἀνθρωπίναις περιέπεσα συμ-- 20 
φοραῖς. ἀλλὰ δίχῃ καϑαρᾷ δίκασον ἐπὶ ἐμοί, ὡς ἐδίχαζες σὺν 
ἐμοί. καὶ ἀκούσας τοῦ ᾿Ισοχασίου ὃ δῆμος τῶν Βυζαντίων ὃ 


* 


6. ψυχίστρου 'Ox., ψυχριστοῦ Chron., apvyoícrov Suidas v. Ἰάκω- 
Bos. Vid. Schurzfleisch. Notit. Bibl. Vinar. p. 91. s. 10. αὐτῷ 
Ox., αὐτὸν Ch., Chron. ἡ 11. ἐξετασϑῆναι Ch., ἐξαιτασϑῆναι 
Ox. 13. ἀξίας] ἀξίαν Chron. 15. ἐξητάξετο Ch., ἐξαιτάξε- 
to Ox. . 18. δεδεμένου Ch. cum Chron., δεδεμένα Ox. . 


laude gesserat: summae enim erat prudentiae. Caeterum jussu lmperato- 
ris comprehensus et exauctoratus, ἃ Constantinopoli, ubi tum degebat, 
Chalcedonem missus est, ad "Theophilum, Bithyniae Praefectum; qui et 
examinationem ejus accepit. Jacobus autem erat quidam, cognomine Psy- 
chistrus, Comes οὐ Archiatrus, Imperatori ipsi Senatuique totique adeo 
populo percharus: cui etiam, tanquam Philosopho et Medico eximio, Se- 
natus in Zeuxippo statuam posuerat. Jacobus hic Imperatorem rogavit, 
uti Constantinopoli, oram Senatu et Praefecto Praetorio, non autem 
"Provinciae Praefecto, causam diceret Isocasius; ob dignitatem quam ha- 
buerat Quaestoriam. ^ Exoratus Imperator, Isocasium Chalcedone reduci 
jussit: qui in Zeuxippum deductus, Pusaei, Praefecti Praetorio, examini 
subjectus est." Cumque nudus et post terga revinctis lacertis, pro "Tribunali 
accederet, exprobrans eum Pusaeus: ,, Videsne, (inquit) Isocasi, quo ha- 
bitu adstes? Cui Isocasius; Video, (inquit) nec demiror. Homo enim 
cum sim, in humanas incidi calamitates. 'Tu vero ita de Me judica, uti 
mecum de aliis judicasti. ^ Haec ubi ab lsocasio audivit populus Byzan- 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV, 371 


ἑστὼς xol ϑεωρῶν, εὐφήμησε τὸν βασιλέα ““έοντα πολλά" xoi 
ἀποσπάσαντες αὐτὸν ἀπήγαγον ἀπὸ τοῦ Ζευξίππου εἰς τὴν μεγά-- O 78 
λην ἐχκλησίαν. καὶ δοὺς τὸ ὄνομα αὐτοῦ κατηχήϑη καὶ ἐφωτί- 
σϑη καὶ ἐπέμφϑη εἰς τὴν χώραν αὐτοῦ. 

5 Ὁ δὲ αὐτὸς ϑειότατος “έων βασιλεὺς τὰς κυριακὰς ἀπρά- 
xrovc εἶναι ἐχέλευσεν, ἐχφωνήσας περὶ τούτου ϑεῖον αὐτοῦ vó- 
μὸν ἵνα μήτε αὐλὸς ἢ κιϑάρα ἢ ἄλλο τι μουσικὸν λέγειν ἐν xv- 
ριαχῇ, ἀλλὰ πάντας ἀργεῖν" καὶ πᾶς ἄνθρωπος ἠνέσχετο. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ὑπονοήσας τυραννίδα μελετῶν 
10 402000 τὸν πατρίχιον, ὡς πρῶτον τῆς συγχλήτου, ἐφόνευσεν ἐν 

- τῷ παλατίῳ καὶ ᾿“ρδαβούριον καὶ Πατρίκιον τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἐν 
κομβέντῳ, καὶ αὐτοὺς ὄντας συγχλητικούς, κατακόψας τὰ σώμα- 
τα αὐτῶν. xoi ἐγένετο ἐν ΚΚωνσταντινουπόλει ταραχή" εἶχον γὰρ 
πλῆϑος Γότϑων καὶ κόμητας καὶ ἄλλους παῖδας καὶ παραμένον-- 

φοτας αὐτοῖς ἀνθρώπους πολλούς. ὅϑεν εἷς Γότϑος τῶν διαφερόν-- Ὁ 79 
τῶν τῷ αὐτῷ zona. ὀνόματι Ὄστρυς, κόμης, εἰσῆλϑεν εἷς τὸ 
παλάτιον τοξεύων μετὰ ἄλλων Γότϑων᾽" καὶ συμβολῆς γενομέ- 
νῆς μετὰ τῶν ἐξκουβιτώρων καὶ αὐτοῦ "OorQv πολλοὶ ἐκόπησαν. D 
καὶ μεσασϑεὶς εἶδεν ὅτι ἡττήϑη, καὶ ἔφυγε λαβὼν τὴν παλλακίδα 

Ξδ᾽,ἥσπαρος, Γότϑαν εὐπρεπῆ, ἥτις ἔφιππος ἐξῆλϑεν ἅμα αὐτῷ ἐπὶ 


€ 


7. αὐλὸς ἢ κιϑάρα Chron., αὐλῶσι πιϑάρᾳ Ox. 8. πάντας] 
πάντα Chron, 19. παλακίδαν Ox. 


tinus, qui eventum expectans circumstitit: Imperatorem Leonem, faustis 
acclamationibus repetitis celebrabat; et abstractum inde Isocasium, a Zeu- 
xippo ad Magnam Ecclesiam deduxerunt: ubi in Christianorum album re- 
latus et elementa fidei edoctus, sacroque fonte lustratus, in regionem suam 
remissus est. 


Idem divinissimus Leo Imperator diebus Dominicis ab omni opere ces- 
sari jussit; promulgato super hoc Edicto Imperatorio, ne quis die Domi- 
nico tibia caneret, aliudve Instrumentum Musicum tractaret; sed quibus- 
cunque negotiis abstinerent. Deinceps itaque ab omni opere feriatum est. 


Circa id tempus Imperator Asparem Patricium, quem 'Tyrannidem 
moliri suspicabatur, (ut qui princeps Senatus esset) occidi jussit, intra 
Palatium: Ardaburium quoque et Patricium, filios ejus et ipsos etiam Se- 
natores, in Conventu neci dedit, corporibus eorum in frusta concisis. 
Concitatus inde Constantinopoli tumultus: occisorum enim ex partibus ibi 
erat ingens Gothorum multitudo, praeter Comites, ministros alios, atque 
assectatores eorum quamplurimos. Unde et Gothus quidam, Ostrys nomi- 
ne, Comes et Asparis ex Asseclis, in Palatium cum Gothis aliis irrum- 
pens, spicula in Excubitores emisit: inter quos et Ostrym pugna commis- 
sa, plurimi ceciderunt. At vero Ostrys, ubi se hostibus undique cinctum, 
viribusque imparem vidisset, fugam capessit: abductaque secum Asparis 
pellice, Gothica quadam foemina formosa, cum ea in equum posita in 


872 IOANNIS MALALAE 


τὴν Θράκην" xol ἐπραίδευσε và χωρία. περὶ οὗ ἔκραξαν οἱ Du- 
ζάντιοι, Νεκροῦ φίλος οὐδεὶς & μὴ μόνος Ὄστρυς. 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς lav διωγμὸν ἐποίησε τῶν ᾿“ρειανιτῶν 
᾿Εξακιονιτῶν διὰ 'σπαρα καὶ ᾿ἡρδαβούριον, διατάξεις πανταχοῦ 
καταπέμψας μὴ ἔχειν αὐτοὺς ἐχκλησίας ἢ συνάγεσϑαι. 5 

"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔβρεξεν ἐν Κωνσταντινουπόλει 
κονίαν ἀντὶ βροχῆς καὶ ἐπὶ παλαιστῇ ὕψους ἕστηκεν εἰς τοὺς κε- 
ράμους 7j κονία " καὶ πάντες ἔτρεμον λιτανεύοντες καὶ λέγοντες 
ὅτι Πῦρ ἦν καὶ ἐσβέσϑη καὶ εὑρέϑη κονία τοῦ ϑεοῦ φιλανϑρω-- 
πευσαμένου. 10 

"Eyévevo δὲ ἐν τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐμπρησμὸς μέγας ἐν Κων-- 
σταντινουπόλει οἷος οὐδέποτε" ἐχαύϑη γὰρ ἀπὸ ϑαλάσσης ἕως 
ϑαλάσσης xol φοβηϑεὶς τὸ παλάτιον ἐξῆλθεν ὃ βασιλεὺς “έων 
πέραν εἰς τὸν ἅγιον Πάμαντα, καὶ ἐποίησεν ἐχεῖ μῆνας €E ἐν 
προχέσσῳ᾽ καὶ ἔχτισεν ἐκεῖ λιμενάριον καὶ ἔμβολον, ὅνπερ ἐχάλεσε 15 
γέον ἔμιβολον" ὅστις οὕτω καλεῖται ἕως τῆς νῦν. 

᾿Ἐπεστράτευσε δὲ ὃ αὐτὸς “έων ἐν τοῖς χρόνοις τῆς αὐτοῦ 
βασιλείας κατὰ Σινζηρίχου Οὐανδάλου, ῥηγὸς τῶν ἄφρων, πόλε-: 
pov ναυμαχίας φοβερόν" xol ἔπεμψε στόλον μέγαν καὶ Βασιλέ- 
σχον τὸν πατρίκιον, τὸν ἀδελφὸν Βηρίνης τῆς «4ὐγούστας, τῆς γυ-- 20 
γαιχὸς τοῦ αὐτοῦ “Ἰέοντος. ὅστις Βασιλίσκος λαβὼν χρήματα 
παρὰ Ζινζηρίχου, ῥηγὸς τῶν Οὐανδάλων, καὶ προέδωχε τὰ πλοῖα 

1. ἐπραίδευσε] ἐπραίδευσαν Chron. 8. ᾿Δρειανιτῶν] ᾿Δρειανῶν ἢ 


4. διατάξεις Ch., διὰ τάξεις Ox. 15. ὅνπερ Ch., ὅπερ Ox. 
18. Οὐανδάλου, ῥηγὸς Ch., Οὐανδαλούριγος Ox. 


''hraciam evasit; ubi et agros depraedatus est, De hoc Byzantini diver- 
bium habuerunt, dicendo: Mortui amicus nemo, nisi solus Ostrys. 

Idem Leo Imperator, Asparis atque Ardaburii causa, Arianos Éxocio- 
nitas persecutus est: publicatis ubique Edictis, quibus Ecclesias habere 
eos, conventusve ullos vetuit. 

Hujus temporibus Constantinopoli, pro imbre, cinis depluit, et qua- 
tuor digitos altus tegulis incubuit. 'Tremoreinde perculsi omnes, in pre- 
ces se dederunt, dicentes invicem: ,,Utique ignis erat; quo Divina Mise- 
ricordia extincto, cinis inventus est.** 

Eodem imperante, tantum Constantinopoli extitit incendium, quan- 
tum antea nunquam: a mari enim ad mare conflagravit urbs. Leo itaque 
Imperator Palatium, de eo metuens ne ab ignibus corriperetur deseruit: 
flumineque trajecto, D. Mamantem se .contulit: ubi per sex menses in 
Processu commorabaturs extructis interim ibi portu et Porticu, quam Por- 
ticum Novam appellavit quo nomine usque adhuc vocatur. 

Idem lmperator Leo navali praelio formidabili Sinzerichum Vanda- 
lum, Afrorum regem, impetebat, misso in eum cum classe ingenti Basilisco 
Patricio, Verinae Augustae, Leonis uxoris, fratre. Hic vero, pecuniis a 
Zinzericho Vandalorum rege acceptis, classem, cum Exarchis et comiti- 


CHRONOGRAPHIA. :L. XIV. 373 


xul τοὺς ἐξάρχους καὶ τοὺς χόμητας καὶ τὸν στρατὸν πάντα, καὶ 
μόνος μετὰ τοῦ ἰδίου πλοίου, ἤτοι λιβέρνου, πρῶτος ἔφυγε" τὰ δ᾽ 
ἄλλα πλοῖα πάντα καὶ ὃ στρατὸς ἀπώλετο ἐν τῇ ϑαλάσσῃ βυϑι- 
σϑώντα. ἐν οἷς καὶ Ζαμονικὸς ὃ ἀπὸ δουκῶν, γενόμενος στρατη- 
- ϑλάτης ἐξπεδίτου, καταγόμενος ἐκ τῆς ᾿Ἵντιοχέων μεγάλης πόλεως, 
ἀνδραγαϑήσας xarà τῶν -Aqgov καὶ μονασϑεὶς ἐμεσάσϑη καὶ 
συνελήφϑη καὶ ἐῤῥίφη εἰς τὸν βυϑὸν ἔνοπλος. καὶ ὑπέστρεψεν 
ὁ Βασιλίσκος ἐν Κωνσταντινουπόλει ἥττηϑ είς. 
Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοῦ ““έοντος ἐσφάγη ᾿ἀνϑίμιος Ο 81 
- 106 βασιλεὺς ἐν Ῥώμῃ" ἐν ἔχϑρᾳ γὰρ γενόμενος τοῦ ἰδίου αὐτοῦ 
υἱοῦ γαμβροῦ Ῥεκίμερ τοῦ στρατηλάτου, φοβηϑεὶς αὐτὸν ὡς Γότ-- € 
Sov, ἀπῆλθεν εἷς τὸν ἅγιον Πέτρον προσφεύγων ὃ βασιλεὺς 
νϑίμιος, φησίν, ὡς ἄῤῥωστος. καὶ γνοὺς “έων ὃ βασιλεὺς 
ἔπεμψεν ἐν Ῥώμῃ τὸν πατρίκιον Ὀλύβριον τὸν Ῥωμαῖον μετὰ 
15 τὴν ὑπατείαν αὐτοῦ, ἣν δέδωχεν ἅμα Ῥουστικίῳ, εἰς τό, φησί, 
ποιῆσαι φίλους τὸν βασιλέα ᾿““νθίμιον xol τὸν γαμβρὸν αὐτοῦ 
Ῥεκίμερ, ὡς ὄντας ἐκ τῆς συγκλήτου Ῥώμης" καὶ κελεύσας αὐτῷ 
ὅτι Πετὰ τὸ γενέσϑαι 24v9quov καὶ Ῥεκίμερ φίλους ἐκ τῆς Ῥώ- 
μῆς ἔξελϑε xal ἄπελϑε πρὸς Ζινζήριχον Οὐάνδαλον, τὸν ῥῆγα τῆς 
ΦΟ᾽ ἡφρικῆς, ὡς ἔχων παῤῥησίαν πρὸς αὐτόν, διότι τὴν ἀδελφὴν 
τῆς σῆς γαμετῆς Πλακιδίας ἔχει νύμφην τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ 
14. τῶν Ῥωμαίων] ,,Forte scribendum τὸν ἹΡωμαῖον.““ Ch. 90. τὴν 
ον τῆς σῆς ἀδελφῆς] .. Manifestam vocabulorum ἀταξίαν hic 
abemus: legendum, τὴν ἀδελφὴν τῆς σῆς γαμετῆς Πλακιδίας. Pla- 
cidiam enim, Valentiniani Imp. filiam alteram, uxorem habuit Oly- 


brius; alteram vero, nomine Eudociam, Genserichus F. suo Honori- 
cho matrimonio junxerat. Ch. 





bus exercituque omni prodidit; solusque ipse, cum liburna sua, fugam 
primus capessens evasit; caeteris navibus omnibus cum exercitu mari sub- 
mersis, Inter quos Damonicus dux fuit, Antiochia magna oriundus; qui 
et exercitum ducebat, et ipse strenue contra Afros pugnabat: solus au- 
tem in mediis hostibus cum esset, correptus et armatus sicut erat, in ma- 
re disjectus. BDasiliscus interim, bello superatus, Constantinopolim rever- 
sus est. 

Eodem imperante Leone Anthemius, rex Romanus, e medio sublatus 
est. Huic intercesserunt cum genero suo Recimere graves inimicitiae; a 
quo, tanquam Gotho, metuebat sibi. Itaque templum D. Petri, asylum 
quaerens, sed valetudinem praetendens, Anthemius se recepit. Haec ubi 
audivisset Leo Imperator, Olybrium, Patricium Romanum, post munera 
Consularia ab eo et Rusticio, in populum sparsa, Romam misit; uti, quae 
inter Anthemium et generum ejus Recimerem, Senatorem utrumque Ro- 
manum, intercesserant, inimicitias consopiret. Insuper etiam ei in man- 
dato dedit, postquam Anthemium et Recimerem conciliasset, uti Roma 
discedens, Zinzerichum Vandalum, Africae regem, adiret; (apud quem, 
quod uxoris ejus Placidiae sororem filio suo desponsatam haberet, pluri- 


974 IOANNIS MALALAE 


D πεῖσον αὐτὸν φίλον μου γενέσϑαι. ὑπελάμβανε δὲ ὃ αὐτὸς βα- - 

᾿σιλεὺς «“Δέων τὸν αὐτὸν ᾿Ολύβριον, ὅτι ἀντείχετο Ζινζηρίχου xal 
ce - ? - € » , $$ Lj à 
ὅτι ToU μέρους αὐτοῦ ὑπῆρχε, xal παρεφυλάττετο αὐτὸν 0 zdéov, 

Y Y , ^ , , , 1 δώ - 
μὴ ἐὰν κινήσῃ κατὰ “έοντος Ζινζήριχος πόλεμον, προδώσει ὃ 
O 82 αὐτὸς Ὀλύβριος Κωνσταντινούπολιν τῷ Ζινζηρίχῳ, ὡς συγγενής, 
καὶ ὅτι βασιλεύει ὃ αὐτὸς ᾿Ολύβριος ἐν ΚΚωνσταντινουπόλει. καὶ 
μετὰ τὸ δδεῦσαι ᾿Ολύβριον ἐπὶ τὴν Ρώμην ἐάσαντα τὴν ξαυτοῦ. 
γυναῖχα Πλακιδίαν καὶ τὴν ϑυγατέρα αὐτοῦ ἐν Κωνσταντινουπό-: 
λει ἔγραψεν ὃ ϑειότατος [ ϑεῖος βασιλεὺς ““έων διὰ μαγιστριανοῦ 
᾿ἀνϑιμίῳ, βασιλεῖ τῆς "Porc, ταῦτα ὅτι ᾿Εγὼ iqóvsvoa "Aonaga 10 
καὶ “ρδαβοίριον, ἵνα μηδείς μοι ἐναντιοῦται κελεύοντε᾽ ἀλλὰ 
' ^ , ^ , c e ν᾿ , 

E xal σὺ φόνευσον τὸν γαμβρόν σου "Pex(usQ , ἵνα μὴ ἐπάνω σου 
χελεύῃ. ἰδοὺ ἀπέστειλά σοι καὶ ᾿Ολύβριον τὸν πατρίχιον" qó- 
γευσον καὶ αὐτὸν xoi βασίλευσον κελεύων xai μὴ κελευόμενος. 
ἦν δὲ ἀφορίσας ὃ Ῥεκίμερ εἰς ἑκάστην πόρταν ἹΡώμης καὶ εἷς τὸν 15 
λιμένα βοήϑειαν Γοτϑικήν" καὶ εἴτις εἰσήρχετο ἐν Ρώμῃ, ἐρευ-- 
γᾶτο τί ἐπεφέρετο. ᾿ χαὶ ἀπελϑόντος τοῦ μαγιστριανοῦ ΠΠοδέστου 

V 80 τοῦ πεμφϑέντος ἀπὸ «“έοντος πρὸς ᾿ἀνϑίμιον βασιλέα καὶ ἐρευνη-- 
ϑέντος, ἐπήρθησαν αἵ σάχραι “έοντος αἵ πρὸς “νϑίμιον καὶ 

O 88 εἰσηνέχϑησαν τῷ Ῥεχίμερ" καὶ ἔδειξεν αὐτὰς ᾿Ολυβρίῳ. καὶ λοι-- 20 
πὸν ἔπεμψεν ὃ Ῥεκίμερ πρὸς Γουνδαβάριον τὸν υἱὸν τῆς ἀδελφῆς 


e 


4. κινήσῃ] νικήσῃ Ox. 9. ὃ ϑειότατος ϑεῖος βασιλεύς ] .. Epi- 
thetorum horum alterum omnino redundat.* Ch, 17. τοῦ μαγί-: 
στρου ᾿Δἀνουμοδέστου] ,,.lta Cod. MS. Lego, τοῦ μαγιστριανοῦ 
IMoó£ezov.* Ch. 


mum eum posse non dubitavit:) illumque in gratiam secum redire suade- 
ret. Sospicatus quippe est Leo Imperator, Olybrium pro Zinzericho sta- 
re et partes ejus secreto agere.  Cavebat itaque sibi ab eo, ne si forte 
Zinzerichus in se bella moveret, Olybrius, ut qui ei affinitate junctus es- 
set, Constantinopolim Zinzericho proderet; Imperiumque inde sibi compa- 
raiurus esset. Post itaque quam Olybrius Romam versus abierat, relictis 
Constantinopoli filia sua uxoreque Placidia, sacratissimus Imperator Leo 
Magistriano literas Anthemio Romanorum regi deferendas dedit, in haec 
verba: ,,Ego (inquit) Asparem, atque Ardaburiüm e medio sustuli; ne 
quis superesset, qui mihi imperanti adversaretur. Sed et Tu quoque Re- 
cimerem generum tuum occidito; ne sit, qui tibi imperitet. Quin et Oly- 
brium quoque Paíricium ad te misi; ipsum etiam occidas, velim: nempe 
ut regnes, alis imperans, nom subserviens. Collocaverat autem Recimer 
8d portum portasque Romae singulas praesidium Gothicum: nec prius 
cuiquam patebat aditus, quam quid haberet apud se aperuisset. Mode- 
stus itaque Magistrianus, qui a Leone missus fuerat ad Anthemium, ubi 
Romam venit, exploratione statim facta, Literae Imperatoriae, a Leone 
δὰ Anthemium missae, ei ablatae sunt: quas Recimeri traditas, ipse Oly- 
brio communicavit. Statim itaque Reciüner Gundabarium, sororis filium, 


CHRONOGRAPHIA. L. XIV. 375 


αὐτοῦ καὶ ἤνεγκεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν Γαλλιῶν" ἐχεῖ yàg ἦν στρατη- 
λάτης. ὅστις ἐλϑὼν ἐφόνευσε τὸν ᾿νϑίμιον βασιλέα, ὡς ἐστὶν 
εἷς τὸν ἅγιον οἶκον τοῦ ἀποστόλου Πέτρου" καὶ εὐθέως ἀπῆλϑεν 
εἷς τὰς Γαλλίας ὃ αὐτὸς Γουνδαβάριος. καὶ ἔστεψεν ὃ Ῥεκίμερ 
5 βασιλέα ᾿Ολύβριον μετὰ γνώμης τῆς συγκλήτου Ρώμης " καὶ ἐβα-- 
σίλευσεν ὃ αὐτὸς ᾿Ολύβριος τῆς Ῥώμης μῆνας ὀλίγους" καὶ ἀῤῥω- 
στήσας ἐτελεύτα. καὶ ἐποίησε πάλιν ἄλλον βασιλέα ὃ Ῥεκίμερ 
ἀπὸ τῆς συγχλήτου τῆς αὐτῆς Ρώμης Π]αιουρῖνον " καὶ ἐφόνευσαν 
xal αὐτόν, ὡς φιλήσαντα Ζινζήριχον, ῥῆγα τῶν φρων. καὶ ἐποίη- 
10σὲν ἀντ᾽ αὐτοῦ πάλιν ἄλλον βασιλέα ἐν τῇ Ῥώμῃ ἀπὸ τῆς συγ- 
χλήτου ὀνόματι ΝΝέπον ὃ αὐτὸς “Ῥεχίμερ " καὶ τελευτᾷ ὃ Ῥεχίμερ. 
Ὁ δὲ αὐτὸς “έων βασιλεὺς ἔλαβε γαμβροὺς δίο ταῖς ϑυγα-- 
τράσιν αὐτοῦ, “Ἰεοντίᾳ τῇ μείζονι ἸΠαρκιανὸν τὸν πατρίχιον, τὸν 
υἱὸν γενόμενον ᾿νϑιμίου, βασιλέως Ρώμης, καὶ ᾿ριάδνῃ Ζήνωνα 
1510» Ἴσαυρον τὸν ἸΚοδισσέον" καὶ ἐποίησεν ἀμφοτέρους στρυτη- 
λάτας πραισέντου καὶ πατρικίους. ἔτεχε δὲ  περιφανεστάτη 
᾿ἀριάδνη πρωτότοχον ἄῤῥενα, ὃν ἐπεκάλεσε “έοντα " 7j γὰρ “Ζεον-- 
aio 7j ἐμφανεστάτη ϑηλείας ἔσχε μόνον. 
Ὁ δὲ βασιλεὺς “έων ἔστεψεν ἐν ΚΚωνσταντινουπόλει .“έοντα 
φο τὸν μικρὸν τὸν ἔγγονον αὐτοῦ, υἱὸν δὲ Ζήνωνος, ποιήσας αὐτὸν 


2. ὡς Ch., óg Ox. 14. γενόμενον Ch., γενομένου Ox. 15. Im- 
mo Κοδισσαῖον hic et infra. 


ex Galliis, ubi Magister Militum erat, accersit. Gundabarius itaque Ro- 
mam venit, et Anthemio Rege in ipso templo S. Apostoli Petri, quo se 
receperat, occiso, Gallias deinceps repetivit, 'l'um vero Recimer Oly- 
brium, Senatu approbante, Romae regem constituit: qui, ubi mensibus 
paucis regnasset, in morbum incidens, fato succubuit. Cui Recimer Majo- 
rinum quendam, ex Senatoribus Romanis, successorem. designavit. Hic 
vero, tanquam Zinzerichi Afrorum Regis studiosus, e medio sublatus est: 
Senatore etiam alio, Nepote vocato, ad Occidentis imperium a Recimere 
provecto, 'landem vero Recimer diem suum obiit. 

Caeterum Leo Imperator filiae utrique virum comparavit, natu majo- 
ri Leontiae Marcianum Patricium, Anthemii Romani Regis filium; Ariad- 
nae vero Zenonem lIsaurum, Codisseum: quorum utrumque Patricia digni- 
tate et Praesentis Militiae Praefectura honestavit.  Masculum vero pri- 
mogenitum edidit Illustrissima Ariadna, quam Leonem vocavit: Clarissima 
enim Leontia foeminas tantum produxit. 


κυ ΞΟ UD ΝΕ. Ὁ OR 
IMPERATOR. 


Leo autem Imperator nepotem suum, Leonem Juniorem, Zenonis 
filium, in Imperii consortium assumpsit, quem et Constantinopoli Diade- 


Ο 84 


C 


976 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XIV. 


βασιλέα ἅμα αὐτῷ. καὶ προῆλϑεν ὕπατος ὃ αὐτὸς Καῖσαρ ““έων 
ὃ μικρὸς τῷ Ἰανουαρίῳ μηνὶ τῆς δωδεχάτης ἐπινεμήσεως τοῦ 
φχβ' ἔτους κατὰ “Ἵντιόχειαν. τῷ δὲ μετ᾽ αὐτὸν φεβρουαρίῳ μη- 
νὶ γ΄ νόσῳ βληϑεὶς ὃ βασιλεὺς tav ὃ ὃ μέγας δυσεντερίας velas 
τᾷ, ὧν ἐνιαυτῶν ( oy. "6 
ἹΠετὰ δὲ τὴν βασιλείαν ““έοντος τοῦ μεγάλου ἐβασίλευσε 
““έων ὃ μικρὸς ἔτος α' καὶ ἡμέρας εἰχοσιτρεῖς" ἦν δὲ παιδίον μι-- 
κρόν, ὑπεβλήϑη δὲ ὑπὸ τῆς ἰδίας αὐτοῦ μητρὸς τῆς ἐπιφανε- 
D στάτης “ριάδνης" xol ὡς προσχυνεῖ αὐτὸν ὡς βασιλέα Ζήνων ὃ 
στρατηλάτης, ὃ πατρίκιος, ὃ αὐτοῦ πατήρ, ἐπέϑηκε στέφανον βα-- 10 
σιλιχὸν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, τῇ ἐνάτῃ τοῦ περιτίου μηνὸς 
τῆς δωδεχάτης ἐπινεμήσεως" καὶ ἐβασίλευσαν ἅμα. 

Ἐβασίλευσε δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ζήνων ὃ Κοδισσέος ὃ Ἴσαυ-- 
ρος μετὰ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ υἱοῦ «“Δέοντος ὀλίγον χρόνον. καὶ προ-- 
ἤλϑεν ὕπατος ὃ ϑειότατος ““έων ὃ μικρὸς ἔτους κατὰ ᾿Αντιύχειαν 15 
q»B' ἱνδικτιῶνος δωδεκάτης" καὶ τῷ ἑνδεκάτῳ μηνὶ τῆς αὐτοῦ 
V 81 ὑποτείας ἠῤῥώστησε καὶ τελευτᾷ ὃ ϑειότατος ““έων ὃ μικρὸς μηνὶ 

»οεμβρίῳ ἰνδικτιῶνος ιγ΄, ἔτους χρηματίζοντος κατὰ ᾿Ἵντιόχειαν 

φαγ', ὧν ἐνιαυτῶν C, καϑὼς συνεγράψατο Νεστοριανὸς ὃ σο-- 
φώτατος χρονογράφος ἕως “Δ έοντος τοῦ μικροῦ. 90 


Ο 85 
E 


2. ἸἸαννουαρίῳ Ox. 4. δυσέἐντερίας Ch., δυσεντερείας Ox. 11. &v- 
γνάτῃ Ox. 


mate insignivit. Caesar itaque factus Leo Minor, Consulatum inibat, 
mense Januario Indictionis xii, Aerae Antiochenae anno pxxim. Sequen- 
tis autem Februarii die 111. Leo Magnus ex Dysenteria- mortuus est, ae- 
tatis anno LxxII. 

Leone Magno demortuo, imperium tenuit Leo Junior annum 1: et 
dies xxr. Hic, cum puer esset tenellus, matris suae Illustrissimae Ariad- 
nae monitu, patris sui Zenonis, Militum Magistri et, Patricii, (dum ipsum, 
ceu s oai veneraretur) capiti regium Diadema imposuit, Februarii 
IX, Indict. xir; simulque deinceps regnarunt. 


Z E N Oo 
IMPERATOR. 


Imperator itaque Zeno Isaurus, Codisseus, cum filio suo Leone, ad 
breve licet tempus imperavit. Sacratissimus enim Leo Junior, cum Con- 
sulatum suum inivisset anno Áerae Antiochenae pxxi, Indict. xi, Consu- 
Jatus sui mense xi; in morbum incidens, e vivis excessit, mense Novem- 
bri, Indict. xir, anno Áerae Antiochenae pxxnr, annum agens septimum: 
sicuti scriptum reliquit Nestorianus, sapientissimus Chronographus; qui 
historiam suam ad Leonem osque Juniorem perduxit. 





- 





24-0. 1-0 IE 75986 


 XPON&N BAXIAEIAZX ZHNQNOZ EQZ THX 
BAZXIAEIAX ANAXTAXZXIOT. 


M. ετὰ δὲ τὴν βασιλείαν “Ἔέοντος τοῦ μικροῦ ἐβασίλευσεν ὃ ϑειό- B 
τατος Ζήνων ἔτη ιε΄. καὶ τῷ μηνὶ τῷ ὀγδόῳ τῆς αὐτοῦ βασι-- 
λείας ἐποίησεν ἐπίσκοπον πατριάρχην ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ 

. Πέτρον, τὸν παραμονάριον τῆς ἁγίας Εὐφημίας τῆς ἐν “Χαλκη-- 

5 δόνι" καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν ἐν ZAvvioyela. μετὰ δὲ δύο ἔτη καὶ μῆ- 
vac δέχα τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἐν λύπῃ γενόμενος διὰ πρᾶγμα αἷ-- Ο 87 
τηϑὲν παρὰ τῆς αὐτοῦ πενθερᾶς Βηρίνης καὶ μὴ παρασχεϑὲν αὖ-- 
τῇ παρ᾽ αὐτοῦ, χατεσχευάσϑη παρὰ τῆς δεσποίνης Βηρίνης τῆς 
αὐτοῦ πενθερᾶς. xal φοβηϑεὶς μὴ σφαγῇ ὑπό τινος τῶν τοῦ πα- C 

10λατίου, ὡς συνοιχούσης τῆς πενθερᾶς αὐτοῦ ἐν τῷ παλατίῳ, 
ποιήσας πρόχεσσον ἐν Χαλχηδόνι ἔφυγεν ἐχεῖϑεν βερέδοις καὶ 
ἀπῆλϑεν εἰς τὴν ᾿Ισαυρίαν ὡς ἐστὶ βασιλεύς. ὅντινα κατέλαβε 


7. Βερίνης Ox. Sic et 8. p. seq. v. 6. 7. 


LIBER XV. 


DE TEMPORIBUS ZENONIS IMPERATORIS 
ADUSQUE ANASTASII IMPERIUM. 


P mortuum autem Leonem Juniorem, Imperium tenuit Sacratissimus 
Zeno, per annos xv. Mense autem Imperii sui octavo, Petrum, S. Eu- 
phemiae Chalcedonensis Paramonarium, Episcopum, sive Patriarcham An- 
tiochensem constitutum, Antiochiam misit. Post vero quam duobus annis 
et decem mensibus regnasset, cum Verina Augusta, socrus ejus, ob nega- 
tam sibi quam ab eo postulaverat rem quampiam, insidias ei struxisset; 
super his anxius animi, veritusque ne ab aliquo Palatinorum interficere- 
tur, (socrus enim in Palatio cum genero suo simul habitabat) Chalcedo- 
nem se contulit: inde vero veredis, (Imperator licet esset) in Isauriam 


878 IOANNIS MALALAE 


φυγοῦσα τὴν ἰδίαν αὐτῆς μητέρα λάϑρᾳ καὶ ἡ βασίλισσα ᾿ἀριάδνη 
εἷς τὴν Ισαυρίαν" καὶ διῆγεν ἅμα τῷ ἰδίῳ αὐτῆς ἀνδρί. : 
D Kol μετὰ τὸ φυγεῖν Ζήνωνα τὸν βασιλέα καὶ Agutüvgv εὖ-- 
ϑέως προεχειρίσατο 7j αὐτὴ δέσποινα Βηρῖνα βασιλέα, στέψασα 
Βασιλίσκον τὸν ἴδιον αὐτῆς ἀδελφόν" καὶ ἐβασίλευσεν ὃ αὐτὸς 5 
Βασιλίσκος ὃ ἀδελφὸς Βηρίνης τῆς πενθερᾶς Ζήνωνος ἔτη f. 
Υ 89 ἡ δὲ αὐτὴ Βηρῖνα ὅτε αὐτὸν βασιλέα, ὠνόμασε καὶ ὕπατον μετὰ 
"guárov προαχϑέντος παρὰ Βασιλίσχου στρατηλάτου τοῦ μεγά- 
O 88 Aov πρυαισέντου" καὶ ὑπάτευσαν οἱ δύο. 

Ὁ δὲ αὐτὸς Βασιλίσκος ἢ μόνον ἐβασίλευσεν, ἔστεψε τὸν υἱὸν 10 
αὑτοῦ βασιλέα ὀνόματι ἸΠάρκον" καὶ ἐβασίλευσαν οἱ δύο. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας Βασιλίσχου καὶ ἸΠάρχου τοῦ 
υἱοῦ αὐτοῦ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας πόλις τῆς πρώτης Συρίας 
ὀνόματι Γάβαλα μηνὶ γορπιαίῳ εἷς τὸ αὖγος " καὶ ἐχαρίσατο τῇ 
αὐτῇ πόλει ὃ βασιλεὺς Βασιλίσκος εἷς ἀνανέωσιν χρυσίου Ai-15 
τρας »'. 

Β Καὶ ἐπανῆλϑε Ζήνων ὃ βασιλεὺς μετὰ πλήϑους πολλοῦ ἐκ 
τῆς ᾿Ισαυρίας ἐπὶ Κωνσταντινούπολιν, πέμψας εἰς ᾿Αντιόχειαν τὴν 


fugit. Quem Imperatrix quoque Ariadna, matrem suam clam fugiens, in 
Isauriam secuta est; ubi etiam cum viro suo degit. 


B A S l.L.L s:C€ UU 
IMPERA T O R. 


Statim vero post Zenonis et Ariadnae fugam, Verina Augusta Basi- 
liscum, fratrem suum, Diademate insignitum, Imperatorem renunciavit. Im- 
perium autem tenuit Basiliscus, Verinae Zenonis socrus frater, annis ir, 
Consulem quoque eodem, quo Imperatorem, tempore designavit Verina, 
una cum Ármato, quem Dasiliscus ipse Magni Praesentis Militiae Magi- 
strum constituerat: duo itaque hi Consulatum una gesserunt. 

Basiliscus vero simul ac imperare coepit, Marcum filium suum Impe- 
ratorem renunciavit; amboque simul regnarunt, 

Imperantibus autem Basilisco et Marco filio, divinam iram passa est 
Syriae Primae urbs, nomine Gabala, mense Septembri, sub ortum Solis: 
cui de novo instaurandae, Basiliscus Imperator libras auri τ, largitus est. 


Zu SE SN Oo 
IMPERATOR. 


Inter haec Zeno Imperator, numeroso milite stipatus, ex Tsauria Con- 
stantinopolim rediit; missis Antiochiam Magnam Militibus Praesidiariis, 


CHRONOGRAPHIA. L. XV. 379 


μεγάλην παραφύλακας Ἰσαύρους xai στρατηλάτην Τροχόνδην. 
ἀκούσας οὖν Πέτρος ὃ πατριάρχης ὃ ὑπὶ αὐτοῦ δεξάμενος τῆς 
ἐπισκοπῆς τὴν χειροτονίαν ὑπὲρ τοῦ μέρους Βασιλίσκου ἐποίει. 

ὃ δὲ Βασιλίσχος μαϑὼν τὴν τοῦ βασιλέως Ζήνωνος ἐπάνοδον, 

5 ἔπεμψεν ᾿ρμᾶτον τὸν στρατηλάτην τοῦ πραισέντου μετὰ πάσης 
ἧς εἶχε βοηϑείας στρατοῦ ἐν Θράχῃ καὶ ἐν Κωνσταντινουπόλει 
καὶ εἰς τὸ παλάτιον, δρκώσας αὐτὸν εἷς ἅγιον βάπτισμα νεοφω-- Ο 89 
τίστου μὴ προδοῦναι. χαὶ λαβὼν τὸ πλῆϑος τοῦ στρατοῦ ὃ 
MMouüroc ἐπέρασε" καὶ τοῦτο προμαϑὼν Ζήνων ὃ βασιλεὺς ἔπεμ-- C 

1οψε πρὸς τὸν αὐτὸν "Agudtiov ἐπαγγειλάμενος αὐτῷ πολλὰ καὶ τὴν 
στρατηλασίαν τῆς αὐτοῦ ζωῆς καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ποιεῖν Καίσα-- 
gu. καὶ προτραπεὶς ὃ αὐτὸς ᾿ρμᾶτος ὑπὸ Ζήνωνος βασιλέως 
προέδωχεν, εὑρεϑεὶς εἰς τὸ μέρος Ζήνωνος τοῦ βασιλέως" καὶ ovx- 
ἔτι ὑπήντησε Ζήνωνι ἐρχομένῳ ὃ αὐτὸς 24guüroc, ἀλλὰ δι᾽ ἄλ- 
15λης ἔδοξεν ἐπιέναι ὅδοῦ τῆς Ἰσαυρίας. 
᾿Ἐξορμήσας δὲ Ζήνων ἐπέρασεν ἀπὸ τῶν λεγομένων Πυλῶν 
xul εἰσῆλθεν εἷς τὸ παλάτιον μετὰ τῶν ἰδίων δπλιτῶν ἰνδιχτιῶνε 
(* xol ἐδέχϑη ὑπὸ τῶν στρατευμάτων καὶ τῆς συγχλήτου. 
ἐθάῤῥει δὲ εἰς τὸ Πυάσινον μέρος, ὅτι ἐφιλεῖτο παρ᾽ αὐτῶν ἔχαι- D 
20 ρὲ γὰρ καὶ αὐτὸς Ζήνων ὃ βασιλεὺς εἷς τὸ Πράσινον μέρος. 
᾿ἀχούσας δὲ ἐξαίφνης Βασιλίσχος 01 Ζήνων 0 βασιλεὺς εἷς 
τὸ παλάτιον ὥρμησε xol εἰσῆλϑε καὶ ὅτε ἐδέξαντο αὐτὸν πάντες 


7. νεοφωτίστου Ch., νεωφωτίστου Ox. 10. τὴν στρατηλασίαν 
τῆς αὐτοῦ ζωῆς} ,Chr. Alex. habet, ἕως τῆς αὐτοῦ ζωῆς, re- 
ctius.^ Ch. 


sub 'Troconde Duce. Petrus autem Patriarcha, qui Episcopus a Zenone 
creatus fuerat, ubi de his accepisset, Basilisci tamen partibus adhaesit. 
Basiliscus vero, audito Zenonis Imperatoris adventu, misit Armatum, Prae- 
sentis Militiae Magistrum, omnibus, quas habuit in 'Thracia, Constantino- 
ie et Palatio, copiis instructum: quem etiam 'adjuraverat per sanctum 

aptismum, cujus lavacro recenter intinctus fuerat, ne se Zenoni prode- 
ret. Armatus itaque copiis acceptis trajecit; quod ubi Imperator Zeno, 
intellexit, misso ad Armatum Legato, multa ei pollicitus est, Praesentis 
Militiae Praefecturam perpetuam, filiumque ejus Caesarem futurum. Ar- 
matus itaque Promissis hisce Zenonis lectus [Basiliscum] prodidit, in 
Zenonis partes discedens: nec Zenoni venienti cum exercitu occurrit, sed 
via alia Isauriam petere statuit. 

. Zeno autem cum exercitu suo, per Pylas, quas vocant, trajecit; Pa- 
latiumque cum militibus suis ingressus, ab exercitibus et Senatu receptus 
est Indictione xiv. De Prasinis vero satis securus erat; quippe hi Zeno- 
nem, ut qui partibus eorum faveret, percharum sibi habuerunt. 

; Basiliscus interim ubi audivisset, Imperatorem Zenonem venisse, Pa- 
laüumque occupasse, ab omnibus, ipsa etiam Verina Augusta, socru ejus, 


$80 IOANNIS MALALAE 


καὶ Βηρῖνα ἡ δέσποινα, ἢ πενϑερὰ αὐτοῦ, λαβὼν otv Βασιλίσχος 
τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα ἔφυγεν εἰς τὴν μεγάλην ἐκκλησίαν 
O 90 Κωνσταντινουπόλεως εἷς τὸ μέγα φωτιστήριον, προδοϑεὶς ὑπὸ 
᾿ἡρμάτου, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Θευδερίχου. 
E Ὃ δὲ ϑειότατος Ζήνων βασιλεὺς παρασχὼν τὸ βῆλον τοῦ 5 
| ἱππιχοῦ εὐθέως ἐλϑὼν ἐθεώρησε" καὶ ἐδέχϑη ἀπὸ πάσης τῆς 
πόλεως. καὶ μετὰ τὸ δεχϑῆναι, ἐν ὕσῳ ϑεωρεῖ, ἔπεμψεν εἰς τὴν 
μεγάλην ἐκκλησίαν καὶ ἐπῆρε παρὰ Βασιλίσκου xol τοῦ υἱοῦ αὖ-: 
τοῦ χαὶ τῆς γυναικὸς αὐτοῦ τὸ σχῆμα τῆς βασιλείας " καὶ ἐχβα- 
λὼν αὐτὸν καὶ τὴν γυναῖχα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ ὑπὸ λόγον 1ὸ 
V 88 ὅτι οὔτε ἀποχεφαλίζονται οὔτε σφαγιάζονται ἔπεμψεν αὐτὸν xal 
τοὺς αὐτοῦ εἷς “ίμνας κάστρον ἐν Καππαδοκίᾳ. καὶ ἐβλήϑησαν 
εἷς ἕνα πύργον τοῦ κάστρου καὶ ἀνεχρίσϑη ἡ ϑύρα καὶ ἐφύλατ-- 
τον τὸν πύργον καὶ τὸ κάστρον “ίμνας πλῆϑος στρατιωτῶν 
᾿Ισαύρων πολύ, ἕως λιμοκτονηϑεὶς' ὃ αὐτὸς Βασιλίσκος καὶ ἡ γυνὴ 15 
αὐτοῦ καὶ τὰ τέχνα αὐτοῦ ἀπέδωκαν τὰς ψυχάς " καὶ ἐτάφησαν 
ἐχεῖ εἰς τὸν αὐτὸν πύργον ἐν Καππαδοκίᾳ. 
Kol ἐβασίλευσε Ζήνων. μετὰ τὴν ἐπάνοδον αὐτοῦ ἄλλα ἔτη 
ιβ΄, τοῦτ᾽ ἐστὶ τὰ πάντα ἔτη ἐβασίλευσε ιε΄ καὶ μῆνας δύο" τινὲς 
δὲ καὶ τὰ δύο ἔτη Βασιλίσκου εἷς τὴν αὐτοῦ τάσσουσι βασιλείαν. 90 
O 91 ὃ δὲ αὐτὸς Ζήνων βασιλεὺς ἐπανελϑὼν εὐθέως χαϑεῖλε Πέτρον 
B τὸν ἐπίσκοπον καὶ πατριάρχην ᾿Αντιοχείας τῆς μεγάλης, ὡς φίλον 
Βασιλίσκου, καὶ ἐξώρισεν αὐτὸν εἷς Εὐχάϊτα εἷς τὴν Ποντικήν, 
καὶ ἐποίησεν ἀντ᾽ αὐτοῦ Στέφανον ἐπίσκοπον ᾿Αντιοχείας. ἔδωκε 


receptum; ipse, proditum se ab Armato videns, arreptis secum liberis et 
uxore sua, ad magnum protinus Baptisterium Ecclesiae magnae Constan- 
tinopolitanae se recepit, Theudericho tum Consulatum gerente. bn 
Sacratissimus autem Imperator Zeno, velo in usum Circi exhibito, 
statim ascendit, Ludosque spectavit; urbe tota reditum ei gratulante. 
Sic itaque receptus a suis, inter ipsa Circensia, magnam ad Ecclesiam 
misit et a Basilisco et uxore ejus filioque insignia Imperatoria abstulit: 
extractumque inde eum, cum uxore liberisque, data cautione nec capiti- 
bus multatum, nec neci eos traditum iri, amandavit eum cum suis in Li- 
mnas, Cappadociae Castellum: in cujus turrim quandam conjectus, porta 
ejus muro obstructa, castelloque a praesidio militari Isaurico custodito, 
ipse tandem, cum uxore liberisque fame necatus interiit, turrim hanc 
pro sepulchro consecutus. ME ἀμ." 
Zeno autem Imperator post reditum suum annos xit regnavit: in uni- 
versum itaque complevit annos xv et menses r: quibus etiam nonnulli 
duos illos, quibus Basiliscus imperavit, annos annumerant. Caeterum Ze- 
no Imperator, statim a reditu suo, Petrum Episcopum et Patriarcham 
Antiochiae Magnae, tanquam qui Basilisci partibus adhaeserat, Episcopa- 
tu ejectum, in Euchaita, Ponti urbem, relegavit; Stephano in locum ejus 


CHRONOGRAPHIA. L XV. 881 


Ἶ ^" , - 
δὲ ὑπὲρ τῆς ἐπανόδου αὑτοῦ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ζήνων δωρεὰς πᾶσι 
τοῖς ὑποτελέσιν αὐτοῦ. ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐσφάγη ὃ ἐπέ- 
σχοπος Στέφανος ᾿Αντιοχείας εἷς καλάμια ὀξυνϑέντα ὑπὸ τοῦ κλή- 
ρου τοῦ ἰδίου, ἔξω τῆς αὐτῆς πόλεως εἰσελϑὼν εἰς τὴν σύναξιν 
. - ε , 5 * , - € 

στῶν ἁγίων τεσσαράκοντα, εἰς và λεγόμενα Βαρλαῆ, ὡς Νεστο-- 

, * tC, ^ , 3 - 2 4259 , , 
ριανός " καὶ ἐῤῥίφη τὸ λείψανον αὑτοῦ sic τὸν ᾿Ορόντην ποταμὸν. 
xol μαϑὼν Ζήνων ὃ βασιλεὺς ἐποίησεν ἐπίσκοπον καὶ πατριάρχην 
ἄλλον ὀνόματι Καλανδίωνα ἐν τῇ αὐτῇ ᾿Αντιοχέων πόλει τῆς 
Συρίας" καὶ ἐξωρίσϑη καὶ αὐτός, ὡς Νεστοριανός " καὶ ἀνεκλή-- € 

10ϑη ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος βασιλέως ὃ ἐπίσκοπος Πέτρος ἐκ τῆς 
ἐξορίας, τοῦ δήμου τῶν ᾿Ἵντιοχέων αἰτησάντων καὶ τυῦ κλήρου " 
καὶ ἐλϑὼν ἀπὸ Εὐχαΐτων ἐγένετο πάλιν πατριάρχης καὶ ἀπέϑανεν 

CASE S 2. , 313 , ; 
εἷς τὸν ἴδιον αὐτοῦ θρόνον ἐν ᾿Αντιοχείᾳ. 

Ἐπὶ δὲ τῆς τοῦ Ζήνωνος βασιλείας προεχειρίσϑη παρ᾽ αὐτοῦ Ο 92 

E I 3 ὁ ^ € €^ » , - 

15 κατὰ συντάξεις xoi ἐγένετο Καῖσαρ ὁ υἱὸς Z4gucrov τοῦ στρα- 
τηλάτου πραισέντου ὀνόματι Βασιλίσκος" καὶ συνεκάϑητο τῷ αὐὖ- 
τῷ Ζήνωνι Βασιλίσχος εἰς τὸ ἱππικὸν ϑεωροῦντι, καὶ ἐτίμα τοὺς 
ε ’ὔ ε ^ A € E c 3x7, , er 
ἡνιόχους ὃ βασιλεὺς xol ὃ Καῖσαρ. ὃ δὲ Ζήνων λογισάμενος ὅτι 
ἐπιώρχησεν “ρμᾶτος ὃ στρατηλάτης τοῦ πραισέντου, ὃ πατὴρ τοῦ D 

90 Καίσαρος, ἐπομοσάμενος εἷς τὸ ἅγιον βάπτισμα Βασιλίσχῳ τῷ 
βασιλεῖ μὴ προδοῦναι αὐτόν, καὶ προτραπεὶς παρ᾽ ἐμοῦ προέδω-- 


8. ὀξυϑέντα Οχ. 8. Καλανδίονα Ox. Conf. Candidum Photii 
cod. 79., Cedrenum p. 353. D. 18. λογισάμενος Ch., λογησάμε-- 
vog Ox. 19. ἐπιόρκησεν Ox, 21. αὐτὸν Ch., αὐτῷ Ox. 


suffecto. 'Tributariis autem suis omnibus, ob reditum suum felicem, mu- 
nera largitus est Zeno Imperator. Eodem imperante Zenone, Clerus An- 
tiochensis Stephanum, Episcopum suum, quod Nestorii esset sectator, ex- 
tra urbem, Quadraginta Sanctorum ad Synaxim, quae Barlais (uti vo- 
cant) habebatur, ingredientem, calamis praeacutis confecerunt; corpusque 
ejus mortuum in Orontem fluvium projecerunt. Imperator autem Zeno de 
his certior factus, Calandionem quendam, Episcopum et Patriarcham An- 
tiochiae Syriae constituit: Verum hic quoque, quod Nestorianus esset, 
exterminatus est. "Tum vero Imperator, Clero populoque Antiochensi 
hoc ab eo flagitantibus, Petrum Episcopum ab exilio revocavit. Hic ita- 
que ab Euchaitis revocatus, et in Patriarchatum restitutus, in sede sua 
Antiochensi finivit vitam. 

Caeterum Imperator Zeno Basiliscum, Armati Praesentis militiae Ma- 
gistrum filium, ex pacto Caesarem renunciavit. Zenoni itaque Circensia 
spectanti, Basiliscus etiam assidebat; Caesarque-simul, cum Imperatore, 
aurigantibus praemia exhibuit. At vero Imperator, Armati, Praesentis 
militiae Magistri, Caesaris patris, perjurium animo suo recogitans; et 
quod per sacrum Baptismum Basilisco juraverit, se eum non proditurum 
esse; ,,hortatu tamen meo, inquit, adductus, prodidit eum et mortis ei 


382 IOANNIS MALALAE 


rS, Y "Me ^ -) 
xtv αὑτὸν καὶ ἀπέϑανεν, πῶς τῇ ἐμῇ, φησί, βασιλείᾳ πιστὰ qv- 
7 A , ^ 3 -€ - ^ 1 
λάξει; μικρὸν γάρ, ἐὰν ἀνδρωϑῇ 0 υἱὸς αὐτοῦ ὃ Καῖσαρ, πάντως 
ΡΒ 
καὶ ἐμὲ παραβαίνει" ἐγὼ δὲ οὐ παρέβην αὐτόν, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν 
, L - 
ἐποίησα ἐπὶ τόπῳ πατρίχιον xol στρατηλάτην καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ 
a2 3 - - ᾿ 
Καίσαρα" ἐκέλευσεν οὖν σφαγῆναι τὸν 4ouürov, cc ἐπίορκον, καὶ 5 
b] , ς 2 Σ Δ - 
ἐσφάγη, ὡς ἀνέρχεται κατὰ τὸ Ζ]έκιμον εἷς τὸ ἱππικὸν ϑεωρῆ-- 
σαι. καὶ μετὰ τὸ φονευθῆναι "Mouürov τὸν υἱὸν αὐτοῦ Βασιλί- 
O 93 cov τὸν Καίσαρα παιδίον ὄντα ἐχειροτόνησεν ἐπίσκοπον ἐν Κυ- 
- , - € 
E ζίκῳ τῇ μητροπόλει τῆς Ἑλλησπόντου. Ξ 


"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας τυραννήσαντες ot Σαμαρεῖται ἐν 10 
"Παλαιστίνῃ ἔστεψαν λήσταρχον ὀνόματι "lovoraoóv Σαμαρεί- 
την" καὶ εἰσῆλϑεν ἐν Καισαρείᾳ καὶ ἐθεώρησεν ἱππικὸν καὶ ἐφό-- 
γευσὲ πολλοὺς χριστιανοὺς ἡγεμονεύοντος τῆς πρώτης Παλαιστί- 
γης Πορφυρίου. ὃ δὲ αὐτὸς Tovotacóc ἔχαυσε τὸν ἅγιον Προ-- 
χόπιον ἐπὶ Τιμοθέου ἐπισχόπου Καισαρείας. καὶ ἐλϑὼν ὃ δοὺξ 15 

V 84 Παλαιστίνης ““σκληπιάδης μετὰ τῆς αὐτοῦ βοηϑείας καὶ ὃ Ayovo- 
διώχτης Ῥήγης, 0 ἀξιωματικὸς Καισαρείας μετὰ τῶν ᾿ρχαδια-- 
κῶν, ὁρμήσαντες κατ᾿ αὐτοῦ συνέβαλον αὐτῷ xol παρέλαβον αὐ-- 
τόν" καὶ ἀπεκεφάλισαν τὸν αὐτὸν Ἰουστασάν, xol ἐπέμφϑη ἢ 
κεφαλὴ αὐτοῦ μετὰ τοῦ διαδήματος τῷ βασιλεῖ Ζήνωνι. καὶ εὖ-- 90 
ϑέως ὃ βασιλεὺς Ζήνων ἐποίησε τὴν συναγωγὴν αὐτῶν τὴν ov- 


1. πῶς --- φυλάξει Chron. Pasch. p. 326. C et Malalae codex ab 
sec, manu, óg — φυλάξας Ox. 2. ἀνδριωϑῇ Ox. 17. Καισα- 
ρεἰὰς Ch., Καισαρίας Ox. 


auctor fuit, Imperio meo (uti ait ipse) se praestans fidelem. Quin et 
ubi primum adoleverit Caesar filius ejus, omnino et fidem suam erga me 
violabit: At ego illi fidem meam liberavi; ipsum Patricium protinus, Mi- 
litiaeque Praefectum constituendo; filium etiam ejus Caesarem renuncian- 
do.* Imperator itaque Armatum, tanquam perjurum, occidi jussit: quod 
et factum est, interim dum Decimum pertransiens, Circum ingrederetur 
Ludos spectaturus. Post caedem Armati, Dasiliscum filium ejus, adole- 
scentulum, Cyzici, quae Hellesponti Metropolis est, Episcopum designavit. 


Hujus sub imperio Samaritani, Palaestinam incolentes; tyrannidem 
capessentes, Justasam quendam, Samaritanum, Latronum Principem, Dia- 
demate cinxerunt. Hic itaque Caesaream ingressus, Circensia spectavit; 
multosque Christianos interfecit; Porphyrio tunc temporis Syriae Primae 
Praefecturam tenente. Quin et S. Procopii quoque templum concrema- 
vit; 'limotheo tum sedem Caesariensem occupante.  Supervenientes au- 
tem ei Palaestinae Dux Asclepiades: cum copiis suis οὐ Rheges Latronum 
insectator, Caesariensis Axiomaticus cum Arcadiacis, Justasam adorti sunt: 
praelioque commisso, comprehensum tyrannum capite multarunt, caputque 
ejus regiumque Diadema Zenoni Imperatori miserunt. Zeno itaque Syn- 


CHRONOGRAPHIA. L. XV. .888 


σαν εἷς τὸ Γαργαζὶ ὄρος εὐχτήριον οἶκον τῆς ἁγίας ϑεοτόκου 
ΠΠαρίας, ἀνανεώσας καὶ τὸν ἅγιον Προχόπιον, ποιήσας διάταξιν Ο 94 
μὴ στρατεύεσθαι Σαμαρείτην, δημεύσας καὶ τοὺς εὐπόρους αὖ-- 
τῶν" καὶ ἐγένετο κατάστασις. 

5 Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας Θευδερίχος ὃ ἀπὸ ὑπάτων, ὃ υἱὸς B 
Οὐαλέμερος, ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀνατραφεὶς καὶ ἀναγνούς, 
στρατηλάτης ὧν πραισέντου καὶ ἑωρακὼς τί ὑπέστη “Τρμᾶτος, 
φοβηϑεὶς τὸν βασιλέα Ζήνωνα, ἔλαβε τὴν ἰδίαν βοήϑειαν καὶ 
ἐξῆλϑεν ἀπὸ Κωνσταντινουπόλεως, ἐπὶ Σαλαβρίαν ἀπιὼν διὰ τοὺς 

10 ἐκεῖ χαϑεζομένους ἀριϑμούς. καὶ τυραννήσας παρέλαβε τὴν 
Θράκην πᾶσαν" xol ἦλϑε κατὰ τοῦ βασιλέως Ζήνωνος ἕως Xv- 
κῶν πέραν κατέναντι Κωνσταντινουπόλεως, κόψας καὶ τὸν ἀγω-- 
γὸν τῆς πόλεως. καὶ ποιήσας ἡμέρας πολλάς, καὶ μὴ δυνηϑεὶς 
βλάψαι τὸν βασιλέα, ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν δρμήσας ἐπὶ τὴν Ῥώμην, 

15 τότε κατεχομένην ὑπὸ τοῦ Οδοάχρου, ῥηγὸς τῶν βαρβάρων. καὶ 
πολεμήσας αὐτῷ κατὰ γνώμην καὶ προδοσίαν τῆς συγχλήτου Ῥώ- C 
μῆς, παρέλαβεν ἀνεπηρεάστως τὴν αὐτὴν “ρώμην καὶ τὸν Ὀδοά-- 
χρον δῆγα᾽ καὶ ἐφόνευσεν αὐτὸν καὶ κατέσχε τῆς Ρώμης, γενόμε- Ο 95 
voc ἀντ᾽ αὐτοῦ δὴξ ἐν αὐτῇ ἔτη μζ΄. καὶ ἐφιλιώϑη Ζήνωνι μετὰ 

φο ταῦτα τῷ βασιλεῖ, καὶ πάντα ὅσα ἔπραττε κατὰ γνώμην αὐτοῦ, 
xal τοὺς ὑπάτους χρηματίζων ωνσταντινουπόλεως καὶ τοὺς 


/ 


1. Ταργαξὶ] Ταριξὶν Ch. et Ducangius in Chron. V. ad p. 62. E. 
17. ἀνεπηρεάστως Ch., ἀνεπερεάστως Ox. 


agogam Samariticam, quam in monte Gargazi habuerunt, in Oratoriam 
'Aedem convertit, Sanctae Deiparae Mariae sacratam; instaurato etiam S. 
Procopii "Templo. Quinetiam et Samaritarum potentiorum bonis publica- 
tis, Edicto cavit, ne quis ex Samaritis deinceps militaret. Sic itaque res 
ad pacem redacta est. 
Eodem Imperante, 'lTheuderichus quidam, Exconsul, Valemeris filius, 
(qui Constantinopoli enutritus literisque imbutus fuerat, et Praesentis 
Militiae tandem Magister constitutus) cum Armati fatum apud se repu- 
tasset, metuens sibi ab Imperatore Zenone, relicta Constantinopoli, et as- 
sumptis secum copiis suis, in Salabriam devenit, ob numeros Militares 
ibi eollocatos. 'Tyrannidem. vero arripiens, 'Thraciam universam occu- 
pavit: quin et contra Zenonem Imperatorem arma movens, adusque Sy- 
cenum trajectum, Constantinopoli e regione situm penetravit; Aquaeductu 
etiam urbis exciso. Cumque per multos dies urbi incubuisset, nihil tamen 
Imperatorem laedere potuerit; inde movens, Romam tendit, Odoacri, Bar- 
barorum regi tum parentem.  Quicum inito praelio, ex Senatorum con- 
sensu et proditione urbem Romam ipsumque Odoacrem nullo negotio ce- 
pit. Quo occiso, ipse Romanum regnum sibi vendicavit; regnavitque ibi, 
per annos xLvir. 'Pheuderichus autem, posthaec in gratiam cum Zenone 
rediens, omnia ad mentem ejus agitabat: Consules etiam ipse Constanti- 


984 IOANNIS MALALAE 


, - , ^ - 
ἐπάρχους τῶν πραιτωρίων, καὶ τὰ κωδικίλλια μὲν τῶν αὐτοῦ 
, -Ὡ , ^^ . 
ἀρχόντων τῶν μεγάλων ἀπὸ τοῦ βασιλέως Ζήνωνος ἐδέχετο, μη-- 
- » ^ - 
γύων αὐτῷ τίνα ἤϑελε προαχϑῆναι" xol τοὺς σχηπίονας δὲ τῶν 
€ , * ^ - ’ 3 - , 
ὑπάτων ἐπὶ τοῦ βασιλέως αὑτοῦ ἐλάμβανεν. : 
, CN - 
; Ἢ μόνον δὲ δὴξ ἐγένετο ὃ αὐτὸς Θευδερίχος, προσῆλ-- 5 
2, » , € 
D 9e» αὐτῷ μία χήρα, συγχλητικὴ Ῥώμης, ὀνόματι Ἰουβενα-- 
Ma, διδάσκουσα αὐτὸν ὅτι τριάκοντα ἔτη ἔχω δικαζομένη με- 
τὰ τοῦ πατρικίου Φίρμου" ἀλλὰ εὐλύτωσόν με. καὶ ἐνεγκὼν 
il ὃ λό ^ b] , πὶ 5 2 ^ b] ^ ^ - 
τοὺς δικολόγους τῶν ἀμφοτέρων μερῶν εἶπεν αὐτοῖς, Εἰ μὴ διὰ τῆς 
αὔριον καὶ τῆς μετ᾽ αὐτῆς δώσετε αὐτοῖς τὸν ὅρον xal ἀπαλλάξετε10 
2 , 2 AL c - * , 4 - , € - 
αὑτοὺς, ἀποχεφαλίζω ὑμᾶς. καὶ χαϑίσαντες dw τῶν δύο ἡμερῶν 
5 ^ - ^ , , 3 - C *. 9 , 
εἶπαν τὰ δοκοῦντα τοῖς νόμοις, δεδωχότες αὐτοῖς ὅρον καὶ ἄπαλλά--: 
« , - - 
ξαντες αὐτούς. καὶ ἅψασα κηροὺς Ἰουβεναλία προσῆλϑεν αὐτῷ, 
O 96 εὐχαριστοῦσα ὅτι εὐλυτώϑη τῆς δίκης" καὶ ἠγανάχτησεν ὃ ad- 
τὸς Θευδερίχος κατὰ τῶν δικολόγων, καὶ ἀγαγὼν αὐτοὺς εἶπεν 15 
E αὐτοῖς, Zhià τί, ὃ ἐποιήσατε εἷς δύο ἡμέρας καὶ ἀπηλλάξατε 
αὐτούς, εἷς τριάκοντα ἔτη οὐκ ἐποιήσατε; καὶ πέμψας ἄπεκε- 
, ^- h - 
φάλισε τοὺς δικολόγους τῶν ἀμφοτέρων μερῶν, καὶ ἐγένετο φό-- 
(Boc πολύς. καὶ ἐποίησε διάταξιν περὶ ἑκάστου νόμου. 
50. Καὶ ἐξελϑὼν ἀπὸ τῆς Ρώμης ᾧκησε τὴν Ῥάβενναν, πόλιν 90 
παράλιον, ἕως ϑανάτου αὐτοῦ. χαὶ μετὰ ϑάνατον αὐτοῦ ἐγέ- 


“ 1. κωδικεάλλια Ox., κωδικίλλλα ἢ. 4. 5. ἐλάμβανεν. Ἢ μόνον] 
^ ἐλάμβανε" μόνον Ox. 7. 17. τριάκοντα ἔτη] ,, Chr. Alex. habet, 
τρία fcq. Ch. 10. μετ᾽ αὐτῆς} usc αὐτὴν Ch. ibid. δώσετε 
Ch. , δόσετε Ox. 11. αὐτούς Ch., Chron. p. 327. C, αὐτοῖς Ox. 
14. εὐχαριστοῦσα Ch., εὐχαριστῶσα Ox. ibid. εὐλυτώϑη Ch., 
εὐλυτώϑην Ox. 15. κατὰ Chron., μετὰ Ox. 20. '"Pafsvvàv Ox. 


nopolitanos et Praetorio Praefectos designans; a Zenone Imperatore iti- 
dem Magistratuum suorum primariorum omnium Codicillos, Consulum et- 
lam scipiones, (indicatis prius, quos ad dignitatem ullam provectos ipse 
vellet) accepit. Jus vero Regium apud 'Theuderichum solum remansit. 

Accedit autem ad eum Patricia quaedam Romana, nomine Juvenalia, 
foemina vidua, his verbis eum interpellans: ,, Causam, [o Rex] quae mihi 
cum Patricio Firmo intercessit totis jam xxx annis, Tu mihi expedi.* Ac- 
cersitis itaque utriusque Partis Causidicis; ,,Nisi (inquit eis) intra bi- 
duum litibus istis ad exitum perductis, Clientes hosce dimiseritis, capite 
vos plectam.* ^ Causa itaque per biduum agitata, Causidici sententiam 
juxta leges ferebant et litigantes dimiserunt. Juvenalia itaque cereis ac- 
censis, ad Regem venit; gratiasque ei egit, quod a Lite absoluta esset. 
"Theuderichus autem Causidicis indignatus est, accersitisque dixit: ,,Quor- 
sum, quam uno biduo extricastis, causam in totos triginta annos traxistis ?** 
Causidicos itaque utriusque Partis capite truncavit: metusque inde reli- 
quis incessit ingens. Decretum etiam de singulis Legibus edidit. 

Deinde Roma relicta, Ravennae, urbi maritimae, ad vitae exitum ha- 


CHRONOGRAPHIA. L. XV. 985 


vtro ὁὴξ Ῥώμης ὃ ἔχγονος αὐτοῦ L4Aáguyoc. ἦν δὲ Ldgtuavóc V 85 
τῷ δόγματι, 0 ἐστιν ᾿Ἐξαχιονίτης. | 

Ἐπὶ δὲ τῆς βασιλείας Ζήνωνος ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας. σει-- 
σμοῦ τὸ δεύτερον αὐτῆς πάϑος Κωνσταντινούπολις ἐπὶ ὀλίγον 

5 διάστημα, ἕως τοῦ Ταύρου. ἔπαϑε δὲ τότε καὶ Νιχομήδεια, 
μητρόπολις τῆς Βιϑυνίας, τὸ ἕχτον αὐτῆς πάϑος, ὁμοίως δὲ 
καὶ “Ἑλενούπολις τῆς αὐτῆς ἐπαρχίας" καὶ πολλὰ παρέσχεν αὖ- 
τοῖς ὃ αὐτὸς Ζ΄ νων. 

2 "Ev δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἀντῆρεν ὃ πατρίκιος Ἰλλοῦς ὃ Ioav- 
Ἴορος, ὃ φίλος τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Ζήνωνος, ὃ ἀναγαγὼν τὸν κὐ-- 
τὸν βασιλέα Ζήνωνα μετὰ βοηϑείας πολλῆς τὴν δευτέραν αὐτοῦ 
ἐπάνοδον ἀπὸ τῆς Ἰσαυρίας, ὅτε ἔφυγεν ἀπὸ Κωνσταντινουπό- Β 
λεως βασιλεύων. ὅστις Ἰλλοῦς ἀνῆλϑεν ἐν Κωνσταντινουπόλει 
μετὰ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Ζήνωνος" καὶ ὡς ϑαῤῥούμενος παρ᾽ 

15 αὐτοῦ xal ϑαῤῥῶν αὐτῷ, ἐβουλεύσατο μετὰ τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος 
0 Ἰλλοῦς ὥστε ἐκβληϑῆναι τὴν πενθερὰν τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος ἀπὸ 
ἸΚωνσταντινουπόλεως, ἵνα μὴ πάλιν ἐπιβουλεύσῃ, ὡς πρῶτον. 
καὶ πέμπει τὸν αὐτὸν Ἴλλον ὃ Ζήνων εἷς τὴν Ἰσαυρίαν, ἵνα ἐνέγ- 
xp «“ογγῖνον τὸν ἀδελφὸν Ζήνωνος. καὶ κατελϑὼν ὃ αὐτὸς 

90 Ἰλλοῦς ἀπέμεινεν εἷς τὴν Ἰσαυρίαν, γράφων, φησί, Ζήνωνι ὥστε 
λαβεῖν αὐτὸν λόγον διὰ Βηρίνης τῆς δεσποίνης, τῆς πενθερᾶς 

1. ᾿Δλάριχος] ᾿Δταλάριχος Ch., Chron. Conf. ad p. 55. A. 7. Ἑλ- 

Anvovzohw Ox. 9. Ἰλλοῦς} Ἰλλοὺς Ox. hic et 13. 18. Ἴλλον] 

Sic et Cedrenus p. 354. C, Malchus apud Suidam v. Παμπρέπιος, ubi 

est etiam quod ab Ἰλλοῦς formari non potuit"J41c. Malalas autem va- 

riare formas nominum vocabulorumque solet. Fallitur 'oupius Emend. 

vol I. p. 262. 20. Ἰλλοῦς Ox. Eodemque accentu p. 386. — 889. 

21. Βερίνης Ox. 
bitavit. Post quem demortuum, Romanum regnum obtinuit Alarichus, ejus 
nepos. Arianus vero erat, id est, Exocionita. 

Imperante autem Zenone, secundas divinae irae vices perpessa est 
Constantinopolis parva urbis parte, ad "Taurum usque, terrae tremori- 
bus concussa, Quo tempore etiam sexta vice passa est Nicomedia, Bi- 
thyniae Metropolis; Hellenopolis etiam, ejusdem Provinciae urbs. Quibus 
instaurandis Imperator plurima largitus est. ͵ «ud 

- lisdem temporibus adversus lmperatorem insurgebat Illus Patricius, 
Isaurus natione, Imperatoris etiam amicus, quique eum ex Isauria, quo 
confugerat Imperator, Constantinopolim reduxerat. Quo ubi cum Impe- 
ratore advenisset, consiliis invicem communicatis, Zenonem fidenter hor- 
tatus est llus, uti Socrum suam ex urbe ejiceret; ne deinceps ei, ut an- 
tea insidiaretur. Imperator itaque Illum in Isauriam remisit, uti Longi- 
num fratrem suum inde abduceret. Descendens itaque llus in Isauriam, 
commorabatur ibi; Imperatori interim rescribens, velle se per Verinam 
Augustam, Zenonis Imperatoris socrum , Libellum Indemnitatis ἃ Zeríone 
Imperatore, a quo metuebat sibi, accipere. Suadebat itaque Zeno Veri- 

loannes Malalas. 25 


886 ; JOANNIS MALALAE 


τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνος βασιλέως, ὡς φοβούμενος τὸν βασιλέα Ζή- 
νωνα. καὶ ἔπεισε τὴν αὐτὴν δέσποιναν Βηρῖναν ὃ βασιλεὺς Ζή-- 
C vov, ὃ γαμβρὸς αὐτῆς, κατὰ τὰ δόξαντα μεταξὺ ᾿Ἰλλοῦ καὶ τοῦ 
αὐτοῦ Ζήνωνος, ὥστε χατελϑεῖν καὶ δοῦναι Ἰλλοῦ λόγον ἄπα- 
ϑείας, ὡς φοβουμένου Ζήνωνα, xol ἀνενέγκαε αὐτὸν καὶ τὸν 5 
ἀδελφὸν αὐτοῦ “Τογγῖνον. καὶ κατῆλϑεν ἢ αὐτὴ Βηρῖνα εἷς τὴν 
"Ioavolav* καὶ δεξάμενος αὐτὴν Ἰλλοῦς ἀπέκλεισεν εἰς καστέλ-- 
λιον ἐν τῇ Ἰσαυρίᾳ ἔχον βοήϑειαν πολλήν, καὶ χελεύσας αὐτὴν 
διὰ στρατιωτῶν φυλάττεσθαι, καὶ λαβὼν zdoyyivovy τὸν ἄδελ-- 
φὸν τοῦ βασιλέως, ἀνῆλϑεν ἐν Κωνσταντινουπόλει. καὶ ἐγένε-- 10 
τὸ ὃ αὐτὸς Ἰλλοῦς συγκλητικὸς καὶ ὕπατος καὶ μάγιστρος καὶ 
πατρίκιος, διοικῶν τὴν πᾶσαν πολιτείαν. ὁμοίως δὲ καὶ ὃ .Ζ10γ-- 

0 ἂς γῖνος ὃ ἀδελφὸς τοῦ βασιλέως ἐγένετο στρατηλάτης πραισέν-- 
zov καὶ ὕπατος" καὶ παρέσχεν εἷς τὰ τέσσαρα μέρη Κωνσταντι-- 
γουπόλεως ὀρχηστὰς ἐμμάλους μιχροὺς τέσσαρας ἦσαν γὰρ οἱ 15 
ὀρχούμενοι ἐν Κωνσταντινουπόλει εὔφημοι παλαιοί, καὶ ἐποίησεν 
αὐτοὺς λῦσαι, πολλὰ χαρισάμενος αὐτοῖς. ἔδωκε δὲ τοῖς Πρασί- 
vor; ἔμμαλον τὸν «ὐτοκύονα τὸν λεγόμενον Καράμαλλον ἀπὸ 
"Ἀλεξανδρείας τῆς μεγάλης, καὶ τὸν “Ῥόδον τὸν λεγόμενον Χρυ- 

Ὁ 99 σόμαλλον, καὶ αὐτὸν ᾿Δλεξανδρέα, εἷς τὸ Βένετον, καὶ “Ἑλλάδιον 90 
τὸν ἀπὸ ᾿Ἐμέζτης τῆς πόλεως εἷς τὸ ἹΡούσιον μέρος ἔδωκε δὲ καὶ 
τὸν λεγόμενον Παργαρίτην τὸν Κατζάμυν τὸν ἀπὸ Κυζίκου ἔνεγ-- 
κὼν τοῖς “Δευκοῖς. καὶ ἀπέϑετο τὴν δευτέραν αὐτοῦ ὑπατείαν 
"loyyivoc. 


8. ἔχον Ch., ἔχων Ox. 15. ὀρχιστὰς Ox. 


nam Augustam socrum suam in ea de quibus ipse cum Illo consilium ha- 
buerat; nempe uti in Isauriam descendens, Illo Libellum Indemnitatis ab 
Imperatore, quem metuebat, concederet; simul etiam inde eum cum Lon- 
gino, Zenonis fratre, abduceret. Verina itaque in Isauriam descendens, 
ab Illo accepta est: qui deinde eam in castrum quoddam lsauricum, a 
raesidio numeroso custoditum, inclusit. Ipse interim, accepto secum 
ongino, Imperatoris fratre, Constantinopolim revertitur. Porro autem 
Illus ad Senatoriam Patriciamque dignitatem evectus, Consul quoque fa- 
ctüs et Magister, omnem ubique Remp. administravit. Longinus etiam, 
Imperatoris frater, Consul creatus est, et Praesentis Militiae Magister. 
Hic vero Constantinopolitanis quatuor Factionibus saltatores quatuor Emma- 
los minores distribuit: quippe qui tum fuerunt saltatores celebres, veterani 
admodum erant; quos largitionibus abunde donatos, liberos esse jussit. 
Prasinis vero Autocyonem quendam Alexandrinum dedit Emmalum, Cara- 
mallum vocatum: Venetis vero Chrysomallum dedit Rhodum quendam, 
et ipsum Alexandrinum: Russats vero Helladium quendam Emisenum: 
Albatis denique Margaritam quem vocant, Catzamyn dedit quendam, Cy- 
Zicenum, 'Tum vero Longinus Consulatum suum secundum deposuit. 


CHRONOGRAPHIA. L. XV. 987 


'H δὲ βασίλισσα Ἡριάδνη ἡ τοῦ αὐτοῦ Ζήνωνοξ γυνὴ 9:- 
ξαμένη παρὰ τῆς ἰδίας αὐτῆς μητρὸς γράμματα λάϑρᾳ καὶ παρε- E 
χάλεσε τὸν βασιλέα Ζήνωνα ἵνα ἀπολυϑῇ ἀπὸ καστελλίου, ὅπου 
ἦν ἀποκχεχλεισμένη ἡ δέσποινα Βηρῖνα. καὶ εἶπεν αὐτῇ ὃ βασι- 

5 λεὺς Ζήνων ἵνα αἰτήσῃ τὸν πατρίκιον Ἰλλοῦν περὶ αὐτῆς. καὶ 
μεταστειλαμένη ἢ βασίλισσα ᾿“ριάδνη ᾿Ιλλοῦν ἤτησεν αὐτὸν μετὰ 
δαχρύων διὰ τὴν αὑτῆς μητέρα Βηρῖναν ἵνα ἀπολυϑῇ καὶ οὐκ 
ἐπείσϑη Ἰλλοῦς, ἀλλὰ λέγει αὐτῇ, Τί αὐτὴν ζητεῖς; ἵνα ποιήσῃ 
πάλιν ἄλλον βασιλέα κατὰ τοῦ σοῦ ἀνδρός; καὶ πάλιν εἶπεν. ἡ V 86 

το  “ριάδνη τῷ βασιλεῖ Ζήνωνι ὅτι Ἰλλοῦς ἐστιν elc τὸ παλάτιον ἢ 
ἐγώ; καὶ λέγει αὐτῇ ὃ βασιλεὺς ὅτι Et τι δύνῃ, πρᾶξον ἐγώ σε 
ϑέλω. καὶ λοιπὸν 7) ““ριάδνη κατεσκεύασε τοῦ φονεῦσαι τὸν TA- 
λοῦν" καὶ ἱππικοῦ ἀγομένου, ὡς ἀνέρχεται διὰ τῶν πουλπιτῶν 
ἐπὶ τὸ Ζέκιμον, ἔκρουσεν αὐτῷ ὃ προτραπεὶς σχολάριος σπαϑίῳ O 100 

15 χατὰ τῆς κεφαλῆς, ὀνόματι ΣΣποράκιος, βουλόμενος εἷς δύο αὐτὸν 
κόψαι" καὶ εὑρέϑη ὃ σπαϑάριος τοῦ Ἰλλοῦ ἐγγύς, καὶ προσεσχη-- 
κιὸς τὸ ξίφος κατερχόμενον τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ χειρὶ ἐδέξατο" καὶ κα-- 
τελϑοῦσα 7 ἀρχὴ τοῦ ξίφους sig τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἔκοψε τὸ 
ὠτίον τοῦ αὐτοῦ Ἰλλοῦ τὸ δεξιόν: καὶ ἐσφάγη ὃ σχολάριος ἐπὶ τὸν B 

'ιφο τόπον. ὃ δὲ Ἰλλοῦς χουφισϑεὶς ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων αὐτοῦ ἄπη- 
γέχϑη tig τὸν ἴδιον αὐτοῦ οἶχον βασταζόμενος. ὃ δὲ Ζήνων 
ἀχούσας ἐπωμόσατο λέγων ἀγνοεῖν τὴν κατὰ Ἰλλοῦν κατασκευήν, 
xul o)x ἐπείσϑη ὃ ᾿Ιλλοῦς, ἀλλὰ ἔχων τὴν λύπην περιωδεύετο " 


8. καστελλίου Ch., καστελίου Ox. 14. αὐτῷ ] αὐτὸν Ch. 22. 
Ἰλλοῦν] Fort. 14109. 


Ariadna autem Imperatrix, Zenonis uxor, clam acceptis a matre literis, 
Imperatorem oravit, uti Verina Augusta Castello, ubi conclusa erat, exime- 
retur. Jubeteam Imperator, uti Patricium Illum super ea re interpellaret: 
Illum itaque accersitum Regina Ariadna lachrymans obsecravit, uti Verinam 
matrem suam liberaret. "Verum lllus petentem aversatus, ,, Quare, inquit, 
"Verinam tibi quaeris? anut, sublato viro tuo, Imperatorem aliuin sufficiat? ** 
Ariadna itaque Imperatorem rursus compellans; ,,Ergone, inquit, Πὰς 
4ste, am Ego potius in Palatio dominor? Respondens ei Imperator, Age, 
Vixit, si quid possis, quid moraris? Ego "Tuus sum." Exinde igitur 

. Ariadne Illo insidias struit: Circensibus autem celebratis, dum ad Deci- 
mum per Pulpita transiret Illus, Sporacius quidam Scholarius, ad hoc 
conductus, gladio caput ejus impetivit, animo eum per medium dissecandi. 
lllo autem Spatharius forte adstitit; qui supervenientem gladium animad- 
vertens, dextra manu ictum ejus excepit: cujus tamen mucro, ipso in de- 
'scensu ad Illi caput allisus, dextram ei aurem praecidit: Scholarius autem 
e vestigio interfectus est. At vero Illum satellites ejus, humeris suis le- 
vatum, domum deportabant. Imperator autem, his auditis, juravit se ista- 
rum in Illum insidiarum inscium esse: sed fidem ei lllus derogavit. .Ex- 


888 IOANNIS MALALAE 


xol κάλλιον ἐσχηκὼς ἀπῆλϑε πέραν, βουλόμενός τι πρᾶξαι" εἷς τέ- 
λειον δὲ ὑγιάνας ἔμεινεν ἔχων τῆς πληγῆς τὴν ὠτειλήν. καὶ εἶσ-- 
ελθὼν πρὸς τὸν βασιλέα Ζήνωνα ἤτησεν αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἀνατο-- 
λὴν ἀπολυϑῆναι πρὸς ὀλίγον χρόνον διὰ τὸ τοὺς ἀέρας, φησίν, 
ἀλλάξαι, ἐπειδὴ ἠσϑένει ἀπὸ τῆς πληγῆς. ὃ δὲ βασιλεὺς Ζήνων 5 

Ο πεισϑεὶς διεδέξατο αὐτὸν ἐκ τῆς ἀρχῆς τοῦ μαγίστρου καὶ ἐποίη-- 
σεν αὐτὸν στρατηλάτην ἀνατολῆς, δοὺς αὐτῷ πᾶσαν ἐξουσίαν. 
καὶ αὐτὸς δὲ λλοῦς ἤτησεν αὐτὸν λαβεῖν μεϑ᾽ ἑαυτοῦ πρὸς ϑὲε- 

, - E , hi J. ^ * ^ 
O 101 ραπείαν τῆς zdvyovovag τὸν πατρίχιον “εὄντιον τὸν Iovàivgc, 
ΕῚ ^ - ) » b , - j * - 
εἰς τὸ δοῦναι αὐτῷ τὴν δέσποιναν Βηρῖναν τὴν μητέρα τῆς ff&- 10 
, 2 , c 2 , ἌΝ 2 , 
σιλίσσης 4ouidvnc, ἵνα ἀναγάγῃ αὐτὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει. 
ἤτησε δὲ τὸν βασιλέα ὃ αὐτὸς Ἰλλοῦς λαβεῖν καὶ ἄλλους συγκλη- 
τικοὺς πρὸς ἰδίαν ὑπόληψιν" καὶ παρέσχεν αὐτῷ. καὶ κατῆλϑεν 
ὃ πατρίχιος Ἰλλοῦς, λαβὼν μεϑ' ἑαυτοῦ τὸν πατρίκιον “εόντιον 
καὶ τοὺς ἄλλους συγκλητικούς" xol κατῆλϑεν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ με-- 15 
, , 3^7 Y. , Δ. καὶ ν ο "» 

γάλῃ, ποιήσας λίγον χρόνον, χαρισάμενος αὑτοῖς πολλὰ ἐξῆλϑεν 

Ὦ ἐπὲ τὴν ᾿Ισαυρίαν" καὶ καταγαγὼν τὴν δέσποιναν Βηρῖναν ἀπὸ 
τοῦ καστελλίου ἐποίησεν αὐτὴν στέψαι βασιλέα εἷς τὸν ἅγιον 
Πέτρον ἔξω τῆς πόλεως Ταρσοῦ τῆς Κιλικίας τὸν πατρίκιον 
«Δεόντιον, πείσας αὐτὸν στεφϑῆναι, ὄντα ἄνδρα ἐλεύϑερον. — xai90 
-- 2 : c 3 ἢ ^ , ^ , 1 , 
ἐποίησεν ἡ αὐτὴ Βηρῖνα ϑείας κελεύσεις κατὰ πόλιν καὶ σάχρας 
πρὸς τοὺς ἄρχοντας καὶ πρὸς τοὺς στρατιώτας ὥστε δέξασθαι 


1. κάλλιον Ch., καλλίων Ox. 16. χαρισάμενος αὐτοῖς πολλὰ] 
»» "αὶ vel δὲ alicubi desiderari videtur. Ch. 


inde itaque ei infensus, vindictam meditatus est: melius vero aliquanto 
sese habens, sinum trajecit, facinus aliquod patrandi animo. Ad extre- 
mum vero cum integer esset, et vulnus jam cicatrice obductum esset, lm- 
peratorem adiit, in Orientem ad tempus aliquod secedendi licentiam im- 
petrans: nempe ob aéris, ut ipse prae se ferebat, mutationem: nondum 
enim, dixit, satis se a vulaere revaluisse. Imperator autem votis annuens, 
Magistri eum munere liberavit, Militumque in Oriente Magistrum consti- 
tuit, potestate ei omni concessa. Praeterea quoque lllus Leontium Pa- 
tricium Paulinae F. dari sibi comitem petiit; nempe cui Verinam Augu- 
stam, Ariadnae Lmperatricis matrem , traderet Constantinopolim deducen- 
dam. Quin et ab Imperatore etiam licentiam petivit, itineris comites 
alios, quos ipse voluit, ex Senatu delegendi: Hoc etiam ei concessit Im- 
perator. llus itaque, adjunctis sibi Leontio Patricio, aliisque ex Sena- 
toribus, Antiochiam magnam contendit: ubi ad tempus exiguum commora- 
tus, multaque civibus largitus, inde in Isauriam ducit iter, Ubi Verinam 
Augustam ex castro educens, statim hoc ei negotium dedit, uti Leontium 
Patricium (quem ad hoc, utpote virum liberum, adduxerat) Diademate 
insigniret. Quod et factum est, ad templum D. Petri, extra 'Tarsum Ci- 
liciae situm. Quin et Verina, Edictis Imperatoriis Sacrisque ubique per 
Imperium emissis; a Praefectis undique et militibus postulavit, uti nihil 


CHRONOGRAPHIA. L. XV. 889 


5 * b] δ - , , ^4 4 M 
αὐτὸν καὶ μὴ ἐναντιωϑῆναί τινα, γράψασα δὲ σάκραν ἔχουσαν 
πιολλὰ κακὰ περὶ Ζήνωνος. καὶ ἐβασίλευσεν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ ὀλίγας 
€ , 
ἡμέρας. 

Καὶ γνοὺς Ζήνων ὃ βασιλεὺς ἔπεμψε βοήϑειαν πολλὴν καὶ 


, 
5 στρατηλάτην Ἰωάννην τὸν Σχύϑην. καὶ ἀκούσας zdtóvziog καὶ 


Ἰλλοῦς καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ καὶ ἀνῆλϑαν μετὰ Βηρίνης εἷς 10 Παπῦ- 
gi» καστέλλιον" καὶ Βηρῖνα μὲν ἰδίῳ ϑανάτῳ τελευτᾷ. Παμπρέ- 
πίὸς δέ τις ὡς προδότης uev αὐτῶν ὧν ἐσφάγη ἄνω καὶ ἐῤῥί 

ἧς 4 7 9eiqon 


τὸ λείψανον αὐτοῦ εἰς τὰ ὄρη. ᾿Ἰλλοῦς δὲ καὶ «“εόντιος φοσσευ- 


10 ϑέντες παρελήφϑησαν" καὶ πρόοδον δεδωχότες παρὰ τῷ ἄρχοντι 


15 


Σελενχείας τῆς ἸΙσαυρίας ἀπὸ διαλαλιᾶς ἀπεχεραλίσϑησαν" xoi αἵ 
j i 

κεφαλαὶ αὐτῶν εἰσηνέχϑησαν Ζήνωνι ἐν Κωνσταντινουπόλει εἶ 

ἡγρεχνὴ Ἴ ς 
? , M 3 

xovrüv πεπηγμέναι" καὶ πολὺς ὄχλος ἀπήει ϑεωρῶν αὐτάς" ἦσαν 
^ 3 - , j xv 4 ^ e , 

γὰρ ἀπενεχϑεῖσαι πέραν iy Σύκαις ἐπὶ τὸν ἅγιον Κόνωνα. 


Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐβασίλευσε Περσῶν Περόζης" 
πολλὰς δὲ ταραχὰς. χαὶ φόνους ἐν τῷ αὐτῷ καιρῷ ἐποίησαν ot 
lloácwo: ἐν ᾿ντιοχείᾳ " ἐφόνευσαν γάρ, φησίν, Ἰουδαίους uz- 
δενὸς φειδόμενοι. καὶ διεδέχϑη ὃ τότε κόμης τῆς ἀνατολῆς Θεό- 
δωρος ἀγαναχτηϑείς" xol εἰρήνευσαν τὰ δημοτικά. καὶ ἀνηνέ- 


20y9« τῷ αὐτῷ βασιλεῖ Ζήνωνι τὸ γενόμενον ὑπὸ τῶν Πρασίνων 


πρὸς τοὺς Ἰουδαίους ἀσέβημα" καὶ ἠγανάκτησε κατὰ τῶν Πρα- 
6. Παπύρις Ox. 18. κόντον Ox. ibid. ἀπίεε Οχ. 15. Περοξζὴς Ox. 


obnitentes, Leontium Imperatorem suum agnoscerent. Sed et Sacram et- 
jam quandam, opprobriis in Zenonem refertam, divulgavit. Paucis itaque 
diebus Antiochiae imperavit Leontius. 


Imperator vero Zeno, his auditis, ingentem adversus eos exercitum 
emisit, sub ductu Joannis Scythae. Quod ubi Leontio, lllo, caeterisque 
eorum consciis, notum fuit; in Papyrium Castellum omnes, una cum Ve- 
yina, se receperunt: Ubi Verina, naturae concedens, diem suum obiit. 
Pamprepius vero quidam, ob [Castelli] proditionem meditatam, in summa 
ejus parte occisus est, cadavere ejus in montes projecto.  lilus vero et 
Leontius, obsidione cincti, capti sunt. Dumque in itinere sunt ad Seleu- 
ciae Isauriae Praefectum, ob maledicentiam suam capite multati sunt. 
Capita vero eorum, Constantinopolim delata, ad D. Cononem in opposito 
litore Syceno, turbis interim innumeris ad spectaculum concursitantibus, 
ἃ Zenone contis affixa sunt. 


Ejusdem sub Imperio Perozes Persis regnavit, quo tempore etiam 
Prasini tumultus Antiochiae maximos excitarunt, Judaeis ad unum omni- 
bus internecioni datis. Quod in Theodoro Orientis Comite non ferens 
Imperator, eum dignitate exuit; '"Tumultusque inde in populo consopitus. 
lmperator autem Zeno certior factus de eo quod a Prasinis in Judaeos 


E 
O 102 


V 37 


O 103 


890 . IOANNIS MALALAE 


σίνων τῶν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ,, λέγων, Διὰ τί τοὺς νεκροὺς μόνον τῶν 
Ἰουδαίων ἔκαυσαν ; ἐχρῆν γὰρ αὐτοὺς καὶ τοὺς ζῶντας Ἰουδαίους 
B χαῦσαι. καὶ ἐσιωπήϑη τὸ πρᾶγμα. pm 


Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς Ζήνων ἐρωτήσας ΠΠαυριανὸν τὸν σο- 
- y 
φώτατον χόμητα, ὅστις πολλὰ αὐτῷ προέλεγεν, ἦν γὰρ καὶ μύ- 5 
στικά τινὰ εἰδώς, xol τίς uev αὐτὸν βασιλεύει, προεῖπεν ὅτι 
xol τὴν βασιλείαν αὐτοῦ καὶ τὴν γυναῖχα αὐτοῦ διαδέχεταί τις 
2 ^ , ^ - 2 , c A , 
ἀπὸ σιλεντιαρίων. [καὶ ταῦτα ἀκούσας ὁ βασιλεὺς Ζήνων συν- 
ἔσχε τὸν πατρίκιον ΠΠελάγιον τὸν ἀπὸ σιλεντιαρίων) πληρώ- 
σαντα καὶ ἐλϑόντα dc τὴν τοῦ πατρικίου ἀξίαν, ἄνδρα σοφόν "10 
ἐχέλευσε δημείσας φυλάττεσθαι" ὅντινα νυχτὸς οἱ φυλάσσοντες 
ἔπνιξαν καὶ ἔῤῥιψαν eig ϑάλασσαν τὸ λείψανον αὐτοῦ κατὰ 
χέλευσιν τοῦ βασιλέως. χαὶ ἀκούσας τοῦτο ὃ ἔπαρχος τῶν πραι- 
τωρίων ᾿Τρχάδιος ἐλοιδόρει τὸν βασιλέα Ζήνωνα διὰ Πελάγιον" 
3 
C χαὶ ἦλϑεν εἰς τὰς ἀχοὰς Ζήνωνος, καὶ ἐχέλευσεν εἰσερχόμενον 15 
4 5» Ἁ , - t ^23 , ^ - ες 
εἰς τὸ παλάτιον σφαγῆναι. 0 δὲ ρχάδιος μαϑὼν τοῦτο, ὡς 
μετεστάλη ἀπὸ τοῦ βασιλέως, παρερχόμενος ἀπὸ τῆς ἐχχλησίας 
2 , ς »* n ' ' 2 - d ud 
ἐποίησεν ὡς ϑέλων εὔξασϑαι" καὶ κατελϑὼν ἔχ τοῦ ὀχήματος 
εἰσῆλθεν εἷς τὴν μεγάλην ἐκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως " καὶ 
ἔμεινεν ἔσω, καὶ ἐῤῥύσϑη ϑανάτου. καὶ ὡς ἔστιν ἐχεῖ, ἐδήμευ-- 90 


6. καὶ τίς] τίς Chron. Pasch. p. 328. A. 8. xal ταῦτα ἀκούσας 

etc.] , Quae uncis inclusa sunt, ex Chr. Alex. supplevimus, qui 

haec ipsa ex nostro, vel uterque ex tertio quodam, transscripsit.** 

Ch. 11. ἐκέλευσε δημεύσας φυλάττεσθαι .. Chr. Alex. habet, καὶ 

δημεύσας αὐτὸν ἐκέλευσε φυλάττεσθαι" rectius) καὶ enim particula 

E ms nostrum desideratur. Ch. 17, ἀπὸ τῆς] διὰ τῆς μεγάλης 
ron. 


atratum fuerat, iratus eis, ,, Quorsum, inquit, Judaeos mortuos tantum 
ignibus mandarunt, quos etiam vivos concremare oportuit? Res vero 
inde silentio sepulta est. 

Idem vero ímperator Zeno Maurianum Comitem, virum sapientissi- 
mum, (qui multa ei praedixerat; norat enim occulta quaedam Mysteria ) 
interrogavit; ,,Quis post se imperaturus esset? Respondit ille Imperium 
sunul, et uxorem tuam accipiet quidam ex Silentiariis:* [Hoc audito, 
Imperator comprehendit Pelagium Patricium, qui jam olim Silentiario- 
rum] gradum supremum ascenderat, et ad dignitatem Patriciam prove- 
ctus fuerat, virum sapientem: bonisque ejus publicatis, ipsum custodiae 
tradidit, Hunc vero, lmperatoris ipsius ex mandato, Custodes per no- 
«tem strangularunt, corpusque in mare projecerunt. Arcadius autem 
Praetorio Praefectus ubi hoc audierat. Imperatorem ob Pelagii caedem 
conviclis insectatus est: quod ubi ad Zenonis aures pervenisset, jussit il- 
lum, simulac palatium ingrederetur, occidi. Hoc ubi rescierat Arcadius, 
cum ab Imperatore accersitus Ecclesiam pertransiret, ex curru descen- 
dens, simulavit velle se precari: Ecclesiamque Magnam Constantinopoli 
ingressus, ibi mansit, a morte sic liberatus; bonis interim ejus omnibus ἃ 


CHRONOGRAPHIA. L. XV. 391 


σεν αὐτὸν ὃ βασιλεὺς Ζήνων. μετὰ δὲ ὀλίγον καιρὺν δυσεντε-- 
οίᾳ ληφϑεὶς ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ζήνων ἐτελεύτησεν, ὧν ἐνιαυτῶν 
E' xal μηνῶν 9', μηνὶ ξανϑικῷ ϑ' ἔτους κατὰ ᾿Αντιόχειαν φλϑ', 
ἰνδικτιῶνος ιδ΄. ᾿ 


5 Ἔστιν οὖν ἀπὸ zu ἕως τῆς τελευτῆς Ζήνωνος βασιλέως 
ἔτη my. 
Zenone Imperatore publicatis. Non multo autem post temporis Impera- 


tor Zeno, Dysenteria correptus, fato succubuit, annos natus Lx et menses 
1x, Aprilis die rx, Aerae Antiochenae anno pxxxix, Indictionis xiv. 


Ab Adamo igitur, adusque Zenonis exitum, anni sunt MMMMMDCCCCXXCIII. 





V 38 eo qo Fe 
XPONAN ANAZTAZIOT BAXIAEQ.Z. 


^ Mao δὲ τὴν Bacilslay Ζήνωνος ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος Mva- 
€ c - 
στάσιος ὃ δίκορος, ὃ Φυῤῥαχηνός, ὃ ἀπὸ τῆς νέας "Haelgov, ἀπὸ 
σιλεντιαρίων, ἐπὶ τῆς ὑπατείας ᾿Ολυβρίου τοῦ υἱοῦ “4ρεοβίνδου" 
e k] L » 5 - , Η , ^2 
ὅστις ἐβασίλευσεν ἔτη xL. καὶ μῆνας y , στεφϑεὶς ἐν μηνὶ ἂπριλ-- 
λίῳ τῇ ἁγίᾳ πέμπτῃ τῆς μεγάλης ἑβδομάδος. καὶ ἠγάγετο ᾿“ριάδ- 5 
^ , - - 
γὴν τὴν τοῦ Ζήνωνος τοῦ πρὸ αὐτοῦ βασιλεύσαντος γενομένην 
- 3 ἢ 1 , / P v , 
γυναῖκα. ἣν δὲ μαχρὸς πάνυ, χονδόϑριξ, εὔστολος, στρογγύ- 
« , -Ὁ « - 
λοψις, μιξοπόλιος τὴν κάραν καὶ τὸ γένειον, ἐν τῷ δεξιῷ ὀφϑαλ- 
O 106 μῷ ἔχων τὴν χόρην γλαυχὴν καὶ ἐν τῷ ἀριστερῷ μέλαιναν, τε- 

λείους ἔχων ὀφϑαλμούς, τὸ δὲ γένειον αὐτοῦ πυχνῶς ἐχείρετο᾽ς 10 
λείους ἔχων ὀφθαλμούς, γ ς ἐκείρετο. 

Β Ἔν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐποίησεν ἔπαρχον πραιτωρίων τὸν 

[ Cr); i ce , n , 2 - , 
πατρίκιον légwv* ὅστις ἐποίησε κόμητα ἀνατολῆς Καλλιόπιον 
^ Mte " € » ^ ^ 2 - 

τὸν ἴδιον συγγενέα. καὶ ὡς ἄρχει, ἐπῆλθον τῷ αὐτῷ Καλλιοπίῳ 


LIBER XVI. 
DE TEMPORIBUS ANASTASII IMPERATORIS. 


δ ῤλδοῦζος excepit in Imperio divinissimus Anastasius Dicorus, qui ex Si- 
lentiariis fuerat, ex Dyrrachio Novae Epiri oriundus, Consule Olybrio, 
Ariobindi filio. Inauguratus est mense Aprili, feria sancta v magnae 
Hebdomadae; duxitque in. uxorem Ariadnam, Zenonis decessoris sui vi- 
duam: Imperavit autem annos xxvi et menses tres. Erat hic statura 
valde procera, capillitio brevi, decorus, facie rotunda, capite, mentoque 
subcanescentibus, oculorum pupilla dextra caesia, sinistra vero nigricante, 
oculis nihilominus pulcherrimis; barbam vero frequenter tondebat, ; 

Hic Imperator factus Praetorio Praefectum constituit Hierium Patri- 
cium; qui Calliopium, cognatum suum, Orientis Comitem designavit. Hic 
vero ad Principatum evectus, cum adversus eum insurgerent Prasini Àn- 


* 


IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XVI. 3893 


ot ᾿Πράσινοι ᾿Αντιοχείας ἐν τῷ πραιτωρίῳ" καὶ φυγὼν διεσώϑη. 
τοῦτο δὲ γνοὺς ὃ ἔπαρχος Ἱέριος ἀνήγαγε τῷ βασιλεῖ ᾿“Φναστασίῳ" 
- , , c PEE! P , 2 - ὃ 
xol εὐθέως προηγάγετο 0 αὐτὸς βασιλεὺς κόμητα ἀνατολῆς Kov- 
στάντιον τὸν Ταρσέα, δοὺς αὐτῷ ἐξουσίαν κατὰ πάσης ζωῆς, 
5 ἐπειδὴ τὸ Πράσινον μέρος ᾿Αντιοχείας δημοκρατοῦν ἐπήρχετο τοῖς 
» nl , , ^ E 2 , » 
ἄρχουσιν" ὅστις Κωνστάντιος ἐποίησε τὸν δῆμον ᾿Αντιοχείας &- 
xtv χελεύσμασιν ἀρχόντων, ἔτους χρηματίζοντος κατὰ ᾿Αντιό- 
, 
xar quy. 
"Eqila δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὲς τὸ ρούσιον μέρος Κωνσταντινου- Ὁ 
" Ἰοπόλεως, τοῖς δὲ Πρασίνοις καὶ Βενέτοις πανταχῇ ἐπεξήρχετο στα- 
σιάζουσιν. ' ὦ 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀκούσας ὕτι συνάγονται ot Ἴσαυροι εἷς 
M 2 , - , 2 9.7 2 , 
τὴν ἰδίαν αὐτῶν χώραν τυραννῆσαι βουλόμενοι, εὐθέως ἐπεστρά-- 
τευσε χατ᾽ αὐτῶν" καὶ ἐπολέμησεν αὐτοῖς πέμψας στρατηγοὺς 
15 Ἰωάννην τὸν ἐπίχλην κυρτόν, στρατηλάτην πραισέντου, καὶ Zfto- 
γενιανὸν τὸν πατρίκιον, τὸν συγγενέα τῆς “ὐγούστας, καὶ ἄλλους Ο 107 
μετὰ πλήϑους Σχυϑῶν καὶ Γοτϑικῆς καὶ Βεσσικῆς χειρός. καὶ 
ἀνήλωσε τοὺς αὐτοὺς ᾿Ισαύρους καὶ ἀπώλεσε τὴν χώραν αὐτῶν 
xul τὰς πόλεις αὐτῶν χατέστρεψε καὶ πυρίκαυστα ἐποίησε τὰ κα-- 
φρο στέλλια αὐτῶν, λαβὼν αἰχμαλώτους τοὺς ἐξάρχους αὐτῶν εἷς τὴν 
αὐτῶν τυραννίδα .“Ἰογγῖνον τὸν ἀπὸ μαγίστρων τὸν φαλαχρὸν V 89 
xai 491,»ó0cpov τὸν νεώτερον καὶ ..“1ογγινίνην τὸν χωλὸν καὶ Kó- 
vova τὸν (ϑουσχιανοῦ τὸν ἀπὸ ἐπισκόπων ᾿Ἵπαμείας" ὃ δὲ .10γ- 
γινίνης πρῶτος ἀπώλετο ἐν τῇ συμβολῇ τοῦ πολέμου, ὅτε ὑπήν- 


4, ξωῆς Ch., ξώνης Ox. 94. ὅτε γὰρ Ch. 


tiochenses, fuga salvus evasit. Hoc audito, Hierius Praefectus Imperatori 
rem detulit: qui statim Orientis Comitem designavit Constantium 'l'arsen- 
sem, concessa etiam ei in omnes potestate plena; ex eo quod Prasini An- 
tiochiae dominantes, in Praefectos frequenter insurgerent. lllud igitur in 
populo Antiochensi Constantius egit, ut Magistratibus suis deinceps mo- 
rem gererent. Annus erat Aerae Antiochenae ὌΧΙ. 

At vero Imperator Russatis Constantinopolitanis admodum studebat; 
Prasinos vero et Venetos, tumultuantes ubique compescuit. 

Audito autem quod Isauri, in regione ipsorum copiis collectis, tyran- 
nidem sibi arripere in animo haberent; adversus eos arma movit, missis 
in expeditionem hanc, cum copiis Scythicis, Gothicis et Bessicis, Joanne 
cognomine Gibbo, Praesentis Militiae Magistro; et Diogeniano Patricio. 
Augustae cognato, aliisque ducibus. Hi vero Isauros istos profligarunt ; 
et regionibus eorum vastatis, eversis etiam urbibus, Castellisque ignibus 
absumptis, Rebellionis etiam istius Duces primarios, Longinum nempe Cal- 
vum, Éxmagistrum, Athenodorum Juniorem, Longininem Claudum, et Co- 
nonem Fusciani Εἰ, Exepiscopum Apamensem, [aut occiderunt, aut] capti- 
vos abduxerunt. Primus itaque Longinines, ad Cotyaeum, urbem Phry- 


894 IOANNIS MALALAE 


, - 
τησαν ἀλλήλοις τὰ ἐξέρχετα elg τὸ Κοτυάειον, πόλιν τῆς Φρυγίας, 
- , ^ ' 3 3 , c - , : 

ἐκεῖ ἐσφάγη καὶ "a yc «Κόνων ὃ Φουσκιανοῦ λόγχῃ βληϑεὶς 
ἕπεσε. καὶ τραπέντες οἱ Ἴσαυροι elg. φυγὴν συνελήφϑησαν τότε 
καὶ οἵ λοιποὶ ἔξαρχοι ζῶντες " καὶ ἀπεκεφαλίσϑησαν καὶ ἀνηνέ- 
χϑησαν αἱ κεφαλαὶ αὐτῶν τῷ αὐτῷ ᾿“ναστασίῳ βασιλεῖ, xol με- 5 
τὰ τὴν αὐτὴν νίκην ἔδωκε δωρεὰς τοῖς ὑποτελέσι πᾶσι τοῖς ὑπὸ τὴν 
αὐτοῦ βασιλείαν. 

O 108 'O δὲ ϑειότατος βασιλεὺς ᾿Δναστάσιος ἐποίησε χρυσοτέλειαν | 
τῶν ἰούγων τοῖς συντελεσταῖς πᾶσι διὰ τὸ μὴ ἀπαιτεῖσϑαι τὰ εἴδη 
καὶ διατρέφεσϑαι ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν. 10 

"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας οἱ δῆμοι ΚΚωνσταντινουπόλεως 
- c - 2) , , hi , 2 
τῶν Πρασίνων ἱππικοῦ ἀγομένου παρεκάλουν τὸν βασιλέα ἀπο-- 
λυϑῆναί τινας συσχεϑέντας παρὰ τοῦ ἐπάρχου τῆς πόλεως ὡς 
λιϑοβολήσαντας " καὶ οὐ παρεχλήϑη ὑπὸ τοῦ δήμου ὃ αὐτὸς βα- 
σιλεύς, ἀλλὰ ἀγανακτήσας ἐκέλευσεν ἄρμα κατ᾽ αὐτῶν ἐξελϑεῖν, καὶ 15 
C ἐγένετο μεγάλη ἀταξία. καὶ κατῆλϑον οἱ δῆμοι κατὰ τῶν ἐξχου-- 
βιτόρων καὶ ἐλϑόντες ἐπὶ τὸ κάϑισμα ἔῤῥιψαν [λίϑους κατὰ τοῦ 
βασιλέως ᾿ἀναστασίου, ἐν οἷς εἷς ἡΠαῦρος ἔῤῥιψε] λίϑον κατὰ τοῦ 
βασιλέως " καὶ ἀναστὰς ὃ βασιλεὺς ἐξέφυγε τὸν λίϑον. χαὶ ϑεα- 
σάμενοι οἵ ἐξχουβίτορες τὴν τοῦ ἀνδρὸς τόλμαν, ὥρμησαν κατ᾽ 90 
ἄς 1A . Y MCA * s | .d 3 / * 
αὐτοῦ xol ἔκοψαν αὐτὸν κατὰ μέλος" καὶ οὕτως ἀπέδωκε τὴν 
O 109 ψυχήν. ὃ δὲ δῆμος στενωϑεὶς ἔβαλε πῦρ εἰς τὴν λεγομένην Χαλ- 
- - C - "ἦν , , e - - 
xfy τοῦ ἱππιχοῦ, καὶ ὃ ἕμβολος ἐκαύϑη ἕως τοῦ βασιλιχοῦ xadi- 


14. λιϑοβολήσαντες. Ch., λεϑοβολίσαντες Ox. 17. λίϑους --- ἔῤῥιψε 
addit Chron, 22. στενωϑεὶς Ch., Chron., σϑενοϑεὶς Ox. ibid. 
“Χαλκὴν Ox. 


giae, ubi exercitus inter se commissi primum conflictati sunt, ipso in con- 
gressu occisus periit. Post quem Conon, Fusciani F. cecidit, hasta transfixus. 
Caeteri autem Duces, Isauris in fugam versis, vivi comprehensi sunt, capi- 
teque multati; capitibus eorum ad Anastasium Imperatorem deportatis: qui 
hac victoria potitus, omnibus per Imperium 'Tributariis munera transmisit. 

Divinissimus autem Imperator Anastasius tributum aureum, pro sin- 
gulis jugis per imperium, pendendum instituit: ne scilicet ab Exactori- 
bus, in specie, militibus in victum erogandum colligeretur. 

Eodem Imperante, qui ex Prasinis erant in populo Constantinopoli- 
tano, ipsum inter Circensia rogarunt, uti qui ob lapides in Circo jactos a 
Praefecto urbis comprehensi fuerant, vinculis liberarentur. Imperator vo- 
tis eorum haud annuens, etiam eis irascebatur; jussitque uti miles eos 
adoriretur. Coortus inde ingens in populo tumultus; turbaque adversus 
Excubitores descendente, ubi ad sedem Imperatoriam perventum fuisset, 
in Imperatorem ipsum lapis emissus est. Surgens autem Imperator, ictum 
declinavit, Videntes itaque Excubitores hominis audaciam, impetu in il- 
lum facto, membratim conciderunt; qui sic animam edidit. Popellus au- 
tem in angustias redactus, ignes in Circi Chalcam, quam vocant injecit; 
unde Porticus usque ad sedem Imperatoriam conflagravit. Porticus item 





: CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 395 


. epozoc, καὶ ὃ ἔμβολος δὲ ὃ δημόσιος ἕως τοῦ “Εξαϊππίου xol τοῦ 

|. φόρου Κωνσταντίνου ἅπας καυϑεὶς κατηνέχϑη, πανταχῇ διακοπῶν 

.. γενομένων. πολλῶν δὲ συσχεϑέντων καὶ τιμωρηϑέντων ἐγένετο 
ἡσυχία, προαχϑέντος ἐπάρχου πόλεως Πλάτωνος, ὃς ὑπῆρχε πά- D 

519«v τοῦ IIgaoívov μέρους. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνεφάνη τις ἀνὴρ ἐν ᾿Αντιοχείᾳῳ 
τῇ μεγάλῃ, ὧν ἀπὸ πόλεως ᾿“μίδης, ὀνόματι Ἰωάννης ᾿Ισϑμέος, 
χειμευτὴς ὑπάρχων καὶ φοβερὸς ἐπιϑέτης" καὶ λάϑρᾳ εἰσήρχετο 
εἷς τὰ ἀργυροπρατία xci ὑπεδείκνυεν αὐτοῖς χεῖρας ἀνδριάντων 

10 καὶ πόδας χρυσοῦς καὶ ἄλλα ζώδια, λέγων ὅτι Θησαυρὸν γέμοντα 

^. χποιαῦτα ζώδια ὄβρυζα ηὗρον. καὶ ἐκ τούτου ἤπάτησε πολλοὺς 
καὶ ἐκόμβωσε πολλὰ χρήματα" ᾧτινι παρωνύμην ἔϑηκαν ot 4v- Ο 110 
τιοχεῖς Βαγουλάν, ὃ ἐστι γοργὸς ἐπιϑέτης. καὶ λαϑὼν πάντας 
ἔφυγεν ἐν ἹΚωνσταντινουπόλει καὶ ἐχύμβωσε κἀκεῖ πολλοὺς ἀργυ-- 

1δροπράτας, ὥστε γνωσθῆναι τῷ βασιλεῖ. καὶ συσχεϑεὶς εἰσήχϑη 
πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ προσήνεγκεν αὐτῷ χαλινὸν ἵππου ὁλόχρυσον, E 
διὰ μαργαριτῶν ὃν τὸ κούρκωμον αὐτοῦ. καὶ λαβὼν αὐτὸ ὃ βα- 
σιλεὺς ᾿ἡναστάσιος λέγει αὐτῷ, Ἐμὲ οὐ κομβώσεις" καὶ ἐξώρισεν 
αὐτὸν εἷς Πέτρας, κἀκεῖ τελευτᾷ. 

20 Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐπὶ τῆς πα- 
τείας τοῦ αὐτοῦ βασιλέως ᾿“ναστασίου ὡς τὸ τρίτον χατῆλϑεν 
ἐν ᾿ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ Καλλιόπας vig ἡνίοχος ἀπὸ φακτιονα-- 

10. χρυσοῦς] χρυσᾶς Ox. ibid. ξώδια Ch., ξῶδα Ox. 12. 


παρονύμην Ox. 417. ὃν Ch, ὧν Ox. Eadem μαργαρίτων. 99. 
Καλλίοπας Ox. 4 


Publica, Hexaippum usque et Constantini Forum, tota in cineres versa, 
corruit, caedibus undique factis. Plurimis autem comprehensis et puni- 
tis, turba demum conquievit: at non, nisi Platone quodam, Prasinorum 
Patrono, ad urbis Praefecturam provecto. 
-. Modem imperante, prodiit Antiochiae Joannes quidam Isthmeus, Ami- 
densis Chemista et impostor insignis. —Vafre hic Argentariorum officinas 
ingressus, obtulit illis statuarum manus pedesque totos aureos; imagun- 
culas etiam alias; dicendo se "l'hesaurum reperisse, simulachris hujusmo- 
di obryzis refertum. Hisce malis artibus fucum plurimis fecerat, pecu- 
niasque abunde sibi corraserat: quem ideo Antiochenses Bagulam appel- 
larunt, id est versutissimum Impostorem. Inde vero Constantinopolim, 
clam ommibus, profectus, multos etiam ibi Argentarios emunxit: unde et 
Imperatori ipsi demum innotuit. Comprehensus autem, et coram eo ad- 
Quctus, fraenum equestre cum curcuma ex auro solido et Margaritis in- 
tertexta ei obtulit. — Quod Anastasius Imperator manu accipiens; ,,At 
mihi, inquit, haud impones** Itaque ad Petras eum relegavit; ubi diem 
suum obiit, 

Eodem tempore, Anastasio Imperatore ipso tum tertium Consule, Cal- 
liopas quidam, ex Factionariis Constantinopolitanis, Auriga, magnam Απ- 
tochiam veniens, Prasinis datus est, Dasilio Edesseno tum Comite, Hic 


896 IOANNIS MALALAE 


, / 
olov Ἱωνσταντινουπόλεως" καὶ ἐδόϑη εἷς τὸ Πράσινον μέρος 
O 111 ᾿Αντιοχείας ἐπὶ Βασιλείου κόμητος «ἰϊδεσινοῦ": καὶ παρέλαβε 
τὸν σταῦλον τοῦ ΠΙρασίνου μέροις λιπόμενον, xoi ἐνίκησε χατὰ 
κράτος. καὶ μετ᾽ ὀλίγον καιρὸν ἐπετελέσϑη ἐν τῇ ΖΦάφνῃ ;Αντιο-- 
χείας κατὰ τὸ ἔϑος ἡ συνήϑεια τῶν ᾿Ολυμπίων ἣ λεγομένη" 5 
- , - 
καὶ τοῦ πλήϑους τῶν ᾿Ἡντιοχέων ἀνελϑόντος ἐν ΖΦάφνῃ, οἱ ἐκ 
τῆς εἰσελασίας δρμήσαντες μετὰ τοῦ ἡνιόχου Καλλιόπα κχα- 
, 2 - - ^ 3 - » kJ LÀ 2 Π 
τελϑόντες ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν ᾿Ιουδαίων τῇ οὔσῃ ἐν τῇ αὐτῇ 
, 2r P , ^ 
Zágvg ἐνέπρησαν αὐτήν, πραιδεύσαντες πάντα ὅσα ἦν ἐν τῇ 
- 5, , » - 
συναγωγῇ καὶ ἐφόνευσαν πολλούς, μηνὶ Ἰουλίῳ 9', ἱνδιχτιῶνος 10 
, I« ^ 
ιε΄" xol πήξαντες ἐχεῖ τὸν τίμιον σταυρὸν ἐποίησαν γενέσϑαι 
B μαρτύριον τοῦ &ylov “εοντίους τούτων δὲ γνωσθέντων τῷ αὖ-- 
- ^ , - 
τῷ Ldvaoracóp βασιλεῖ, προηγάγετο xóumra ἀνατολῆς τὸν ἀπὸ 
, , ^ 3? ΓΙ ς , 2 
χομμερχιαρίων ἸΠροχόπιον τὸν “Αντιοχέα. " ὅστις κατήνεγκε μεεϑ' 
ἑκυτοῦ ἀπὸ ϑείου τύπου νυχτέπαρχον ΠΠ]Πηνᾶν ὀνόματι, Βυζάν- 15 
τιον. καὶ ταραχῆς γενομένης παρὰ τῶν τοῦ Πρασίνου μέρους, 
? , c 34. M - M 3 , 1 
ἐβουληήϑη ὁ αὐτὸς DMuvüg κατασχεῖν τινας τῶν ἀτάκτων" καὶ 
γνόντες ἐχεῖνοι προσέφυγον "εἰς τὸν ἅγιον Ἰωάννην ἔξω τῆς nó- 
H s - c , 2 - PA e Nu 
O 112 λεως. καὶ γνοὺς τοῦτο 0 νυχτέπαρχος ἐν τῷ μεσημβρίῳ &nijA- 
* - * , , 
9e μετὰ Γοτϑικῆς βοηϑείας slg τὸν ἅγιον Ἰωάννην" καὶ ἐξαίφνης 20 
- 5 c - - 
εἰσῆλθεν εἰς τὸν ἅγιον oixov, καὶ εὗρεν ἐκεῖ ὑποχάτω τῆς ἁγίας 
τραπέζης τοῦ ϑυσιαστηρίου τινὰ τῶν ἀτάκτων ὀνόματι Ἔλευ- 
ϑέριον" καὶ κεντήσας αὐτὸν ξίφει ἐκεῖ, σύρας ἐκ τοῦ ϑυσιαστη-- 


2. Aiüsciwo? ] ,,Xorte ᾿Ἐδεσσηνοῦ.““ Ch. 7. εἰσελασίας Ch., εἰς 

élacíag Ox. 138. τὸν Ch., τῶν Ox. 
itaque vacuum eo tempore Prasinorum stebulum occupavit, Aurigantium 
ubique Victor. Paulo autem post temporis Olympicorum, quae vocant, 
Solennia Daphne Antiochensi pro more celebrata sunt. Cumque populus 
Antiochensis numerosior ad Daphnem convenisset; qui ex Equitatu erant, 
vna cum Calliopa Auriga, Synagogam Judaeorum ad Daphnem sitam in- 
vadentes, incendiis vastarunt, occisis plurimis abreptisque quae in Syna- 
£oga erant omnibus. Factum hoc Julii die 1x, Indictionis xv. 'Tum ve- 
ro defixa ibi Cruce veuerabili, in D. Leontii Martyrium converterunt. 
lmperator autem Anastasius, his auditis, Orientis Comitem constituit, ex 
Commerciariis, Procopium quendam Antiochensem; «qui et Byzantinum 
quendam, nomine Menam, divino Imperatoris ex Edicto, Nycteparchum 
sibi habuit, "'Pumultu autem a Prasinis in populo excitato, quosdam ex 
seditiosis comprehendere statuit Menas: quod ubi seditiosi isti intellexis- 
sent, ad D. Joannis Aedem, extra urbem sitam, confugerunt. Nyctepar- 
chus autem de hoc certior factus, sumpto sibi Gothico praesidio, eo con- 
tendit tempore meridieno: templumque subito ingressus, ex seditiosis quen- 
dam, nomine KEleutherium, sub sacra Altaris mensa latitantem, ibidem 
transfixit; truncoque inde extracto, caput ei amputavit: adeo ut sanctum 


CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 897 


olov τὸ λείψανον αὐτοῦ, ἀπεχεφάλισεν' ὥστε τὸ ἅγιον ϑυσια- C 
- , 
στήριον πληρωϑῆναι αἵματος. καὶ λαβὼν τὴν κεφαλὴν εἰσήρχε- 
το ἐπὶ τὴν πόλιν ᾿“ντιόχειαν᾽ καὶ ἐλϑὼν ἕως τῆς γεφύρης τοῖ 
2 , - »»t€ * M 5 ^ , 
Ὀρόντου ποταμοῦ ἔῤῥιψε τὴν κεφαλὴν εἰς τὸν ποταμόν. καὶ 
5 εἰσῆλϑεν ἔγγιστα Προχοπίου τοῦ κόμητος τῆς ἀνατολῆς, διηγού-- 
μένος αὐτῷ τὰ συμβάντα. καὶ μετὰ τὸ μεσημβρινὸν ἐγνώσϑη 
- - ᾧ el, , P] MEL. 3 , * 
τοῦτο τοῖς Πρασίνοις" καὶ ἐξελϑόντες εἰς τὸν ἅγιον ᾿Ιωάννην cv- 
gov τὸν κορμὸν ᾿Ελευϑερίου. καὶ λαβόντες εἰς κραβαταρέαν τὸ 
λείψανον αὐτοῦ, εἰσήγαγον εἰς τὴν πόλιν βαστάζοντες αὐτό. καὶ 
 ἀρύὑπηντήϑησαν κατέναντι τῆς λεγομένης ἱΡουφίνου βασιλικῆς ἐπὶ 
τὸ λουτρὸν τὸ λεγόμενον τῶν Ὀλβίης" καὶ συμβαλόντες εἷς τὴν 
[264 - , ^ ^ J - , 
ῥύμην τῶν ϑαλασσίων μετὰ τὴς βοηϑείας καὶ τοῦ νυχτεπάρχου D 
xal τῶν τοῦ Βενέτου μέρους δημοτῶν μάχην, περιεγένετο ὃ δῆ-- 
' - , , " ^ , ^ € , 
poc τοῦ ΠΙρασίνου μέρους" xoi παραλαβόντες τὴν Povgívov βα- 
15 σιλικὴν χαὶ τὴν λεγομένην Ζηνοδότου ἔβαλον πῦρ, καὶ ἐχαύϑη 
í - £ ἃ , * ^ , ᾧ τα - 3 ὦ 
πᾶσα ἡ Ῥουφίνου καὶ τὰ δύο τετράπυλα τὰ ἐντεῦϑεν κἀκεῖθεν 
xul τὸ πραιτώριον τοῦ κόμητος τῆς ἀνατολῆς, καὶ πάντα κατη-- 
γέχϑη ὑπὸ τοῦ πυρὸς διαφϑαρέντα. καὶ ἔφυγεν ὃ κόμης τῆς Ο 113 
ἀνατολῆς εἷς ᾿““λεξάνδρειαν τὴν Καμβύσου. καὶ πιάσαντες οἱ ἀπὸ 
φοτοῦ Πρασίνου μέρους τὸν νυχτέπαρχον IMavüv xol ἀνακείραντες 
αὐτόν, ἐξέβαλον τὰ συχότια αὐτοῦ. καὶ μετὰ ro σῦραι τὸ λεί- 
 Ayavov αὐτοῦ. ἐχρέμασαν. αὐτὸ ἐν τᾷ ἑστῶτι χαλκῷ ἀνδριάντι 
- , hi - 25 , * * 
τῷ λεγομένῳ Κολονισίῳ τὸ μέσον τοῦ ἀντιφύρου" καὶ μεταγα-- 


19. Καμβύσου Inepte pro Καβιῶσαν. De cuius nominis scriptura 
v. Wesseling. ad Itiner. Hierosol. p. 580. 581. et annotationem no- 
stram ad Chron. P. p. 170. D. — ibid. oi addidit Ch. 


quoque Altare exinde totum sanguine conspurcaretur.  Arrepto deinde 
capite, in urbem Antiochiam reversus est: Cumque ad Orontis pontem 

enisset, caput in flumen projecit. 'Tum vero ad Procopium Comitem 
ingressus, rem ei totam, sicut acciderat, enarravit. 'Tempore autem po- 
meridiano, ubi hujus rei fama Prasinis innotuerat, D. Joannis Aedem 
adeuntes, Eleutherii truncum ibi invenerunt: quem lecticae impositum in 
urbem detulerunt. Balneo autem Olbio dicto appropinquantes, e regione 
Rufini Basilicae, Nycteparchus eos adortus est, copiis suis Civibusque 
ex Veneta Factione stipatus: pugnaque in JVauticorum vico commissa, 
Prasini superiores evaserunt. Rufini itaque et Zenodoti Basilicis occu- 
patis, ignes injecerunt: unde Rufini Basilica tota conflagravit, una cum 
duobus, quae utrinque steterunt T'trapylis, et Praetorio Comitis Orien- 
tis; quae vastata incendiis omnia corruerunt. Comes interim Orientis in 
Alexandriam Cambysis fuga evasit: Menam vero Nycteparchum Prasini 
prehendentes, caputque ei detondentes, testiculos ejus execarunt; ipsum- 
que passim per urbem tractum, de aenea tandem statua, Colonisia voca- 
ta, ex opposito medii Fori sita, suspenderunt: Cadaverque ejus, extra 


898 IOANNIS MALALAE 


E γόντες τὸ λείψανον, σύραντες ἔξω τῆς πόλεως ᾿Αντιοχείας ἔχαυ-- 
σαν φρυγάνοις. ὃ δὲ βασιλεὺς ᾿Ἰναστάσιος διδαχϑεὶς προέχει-- 
ρίσατο κόμητα ἀνατολῆς aai τὸν “Πενταδίαστηνῃ Ἄντιο- 
χέα" καὶ ἐ ἐποίησεν ἐχδίκησιν καὶ φόβον ἐ ἐν τῇ πόλει. i 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐχούφισε τὴν λειτουργίαν τοῦ λεγομένου 5 
χρυσαργύρου πᾶσαν διαιωνίζουσαν ἀπὸ ϑείου τύπου, ἥτις ἐστὶ 
V 41 μεγάλη xol φοβερὰ φιλοτιμία, ἀντεισάξας ταῖς ϑείαις — 
πρόσοδον ἀντ᾽ αὐτοῦ ix τῶν ἰδίων αὐτοῦ. 
O 114 Ἔνχτισε δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἐν ᾿Αντιοχείᾳ καὶ τὴν Lope 
"Povgívov καὶ κατὰ πόλιν τῆς Ῥωμανίας διάφορα xviouava. 10 
"En δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας παρελήφϑη ᾿μιδα, μητρόπολις 
ὀχυρὰ πάνυ τῆς ἸΠεσοποταμίας,; καὶ Θεοδοσιούπολις, πολέμῳ 
ληφϑεῖσα ὑπὸ Κωάδου, βασιλέως Περσῶν, ἐπελϑόντος τοῦ pen: 
λέως μετὰ δυνάμεως πολλῆς. ἔλαβε δὲ παραλήπτεοιςς ὃ αὐτὸς. 
βασιλεὺς ὑψερσῶν ων εονεῖνον; σϑρανηγὸν “Ρωμαίων δυνατόν, 15 
φυλάττοντα τὴν αὐτὴν Θεοδοσιούπολιν, καὶ ἄλλους δὲ πολλούς " 
οἵτινες καὶ ἐτελεύτησαν ἐν τοῖς Περσικοῖς μέρερι. καὶ ἐπεστρά-- 

B τευσὲ κατὰ Περσῶν ὃ αὐτὸς ᾿““ναστάσιος βασιλεύς, πέμψας ᾿ζ4ρεό- 
βινδον τὸν ZzayaXatqov διόν, στρατηλάτην ἀνατολῆς, τὸν üv- . 
δρα Ἰουλιάνας, καὶ Πατρίκιν, στρατηλάτην τοῦ μεγάλου πραισέν- 20 
του, καὶ Ὑπάτην, στρατηλάτην πραισέντου, τὸν υἱὸν Σεκουνδί- 
vov τοῦ πατρικίου, καὶ τὸν πατρίκιον zAnnlova, ποιήσας αὑτὸν 
ἔπαρχον πραιτωρίων ἀνατολῆς, καὶ πλῆϑος ἄπειρον στρατιᾶς 


Antiochiam urbem projecíum, cremiis combusserunt. Imperator autem 
Anastasius, ubi haec audierat , Orientis Comitem constituit Irenaeum Pen- 
tadiastem, Antiochenum: qui poenis populum coercens, terrorem omnibus 
incussit. 

Idem Imperator, divino suo Edicto, perpetuum illud Chrysarguri Tri- 
butum penitus sustulit: sacrisque Largitionibus, in locum ejus, reditus de 
proprio subministravit. ^ Egregium hoc Regiae magnificentiae et miran- 
dum plane exemplum. 

ldem etiam Antiochiae Rufini Basilicam instauravit: varia etiam Ro- 
maniae per urbes aedificia excitavit, 

Eodem Imperante, Persarum rex Coades, ingenti exercitu instructus, 
"Theodosiopolim atque Amidam, munitissimam Mesopotamiae Metropolim, 
bello cepit: Constantinum quoque, Ducem Romanorum fortissimum, et 
urbis Theodosiopolitanae Custodem, cum pluribus aliis, captivum abduxit ; 
qui diem suum omnes in Perside obierunt, Imperator itaque Anastasius 
bellum Persis intulit, in expeditionem hanc missis Areobindo Dagalaiphi 
filio, Julianae conjuge, et militum in Oriente Magistro; Patricio etiam, 
Magni Praesentis Militiae Magistro; et Hypatio, Secundini Patricii filio, 
Praesentis Militiae Magistro 9 Appione quoque Patricio, quem et Praeto- 
rio Praefectum Orientis constituit: horum vero sub ductu exercitum emi- 
sit, ex Equestribus et Pedestribus Copiis, instructissimum. Praelio autem 


CHRONOGRAPHIA. L. XVL 899 


μετ᾽ αὐτῶν πεζικῆς xol ἱππικῆς δυνάμεως. καὶ συνέβαλον μετ᾽ O 115 
ἀλλήλων τὰ ἀμφότερα τάγματα, καὶ ἐσφάγησαν πολλοὶ καὶ ἔπε- 
σαν ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν" περὶ οὗ πολέμου Εὐστάϑιος ὃ σο- 
φώτατος χρονογράφος συνεγράψατο" ὅστις x«l εὐϑέως ἐτελεύτη- 

506 μήτε εἰς τέλειον τὴν ἔχϑεσιν αὐτοῦ συντάξας. ὃ δὲ αὐτὸς βα- 
σιλεὺς ᾿ἀναστάσιος μετεστείλατο τὸν στρατηλάτην Ὑπάτιον τὸν C 
Σεχουνδίνου ἐν Κωγνσταντινουπόλει, καὶ ἔπεμψεν ἀντ᾽ αὐτοῦ τὸν 
ἐνδοξότατον Κέλερα τὸν Ἰλλυριόν, ἄνδρα σοφόν" καὶ ἀνεδόϑη- 
σαν αἱ: πόλεις αἱ κατεχόμεναι ὑπὸ Περσῶν διὰ τοῦ αὐτοῦ Κίέλε- 

τορος μαγίστρου. καὶ ἐγένετο εἰρήνη καὶ ἔνδοσις τοῦ πολέμου, 
καὶ ἀνεχώρησαν τὰ ἐξέρκετα καὶ ὃ στρατὸς ὅλος Ῥωμαίων τε 
καὶ Περσῶν. ᾿ 


Ὁ δὲ ϑειότατος ““ναστάσιος εὐθέως ἐτείχισε τὸ Δοράς, χω-- 
» - , é δὲ » , ^2 , 
οἷον ὄντα τῆς ΠΠεσοποταμίας, μέγα δὲ ὄντα πάνυ xol ὀχυρόν, 
15 χείμενον μέσον τῶν ὕρων Ῥωμαίων τε καὶ Περσῶν" καὶ ἐποίη-- 
σὲν ἐν αὐτῷ δημόσια λουτρὰ δύο καὶ ἐχχλησίας xol ἐμβόλους 
; € - 3 7 M , c , * ' E] 
xol ὡρεῖα εἰς ümü9evu σίτου καὶ κιστέρνας ὑδάτων. τὸ δὲ αὖ- 
τὸ χωρίον διὰ τοῦτο ἐχλήϑη Ζορὰς ὑπὸ ᾿“λεξάνδρου τοῦ Πῆακε- D 
. δόνος, διότι τὸν βασιλέα Περσῶν ἐχεῖ συνελάβετο, χἀκεῖϑεν ἔχει 
2010 ὄνομα" γυνὶ δὲ λαβόντα δίκαιον πόλεως μετεχλήϑη ““ναστα- 
σιούπολις. καὶ στήλας τοῦ αὐτοῦ ᾿ἡναστασίου ἀνέστησαν ἐχεῖ. 


5. μήτε] μηδὲξ 8. Ἰλλύριον Ch., Ἰλύριον Ox. 15. ὀρέων Ox., 
ὁρίων Ch., ὁρῶν Chron. ὅρων dedi ex Cedreno p. 359. C. 19. 
βασιλέα] Clarius Chron. p. 329. D. zfagsiov τὸν βασιλέα --- ἐκεῖ δό- 
ρατι É«govosv, unde apparet Chronico et Malalae scripturam Zfoo«g 
oppidi, quod aliis est Z/eg«g, relinquendam esse. Conf. p. 65. B. 


commisso, quamplurimi utrinque ceciderunt: Belli autem hujus historiam 
exorsus est sapientissimus Chronographus Eustathius; quam tamen, morte 
praeoccupatus, ad exitum non perduxit, Anastasius vero Imperator Hy- 
patium, Secundini filium, [Praesentis] Militiae Magistrum, ex Perside 
Constantinopolim revocavit; suffecto in locum ejus Celere Illyrico, viro 
illustrissimo et prudentissimo; cujus sub auspiciis occupatae a Persis ur- 
.bes iterum redditae sunt; pacisque conditionibus initis et induciis belli 
factis, exercitus utrinque se subduxerunt. 


"Tum vero divinisimus Anastasius Doras, oppidum Mesopotamiae 
magnum et munitissimum, in Romani et Persici lLnperiii finibus situm, 
muro statim cinxit: ubi etiam Balnea duo Publica, Ecclesias, Porticus, 
Horrea etiam ad frumentum recondendum, et cisternas aquarum extruxit. 
A autem hoc ab Alexandro Macedone ideo Joras appellatum 
tradunt; quod ibi Persarum Regem bello ceperit. Nunc vero demum ci- 
vitatis jure donata, Anastasiopolis vocata est; statuis etiam Anastasio a 
civibus excitatis. 


400 IOANNIS MALALAE 


O 116 Ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ καϑῃρέϑη Εὐφήμιος ὃ πατρίάρ-- 
χης Κωνσταντινουπόλεως " χαὶ ἐξώρισεν αὐτὸν εἰς Εὐχαΐταν ἐπὶ 
τὸν Πόντον ὡς Νεστοριανόν" καὶ ἐγένετο ἀντ᾽ αὐτοῦ πατριάρ-- 
χης Κωνσταντινουπόλεως ΠΠακεδόνιος, ὅστις καὶ αὐτὸς καϑῃρέ- 
ϑη ὡς Νεστοριανός. ὁμοίως δὲ καὶ ὃ πατριάρχης ᾿ντιοχείας 5 
Φλαβιανὸς ὡς Νεστοριανὸς ἐξωρίσϑη εἰς Πέτρας, πόλιν οὕτω 
χαλουμένην, οὖσαν τῆς τρίτης Παλαιστίνης. καὶ ἐγένετο àv? 

E αὐτοῦ Σέβηρος πατριάρχης ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἀπὸ μονα- 
ζόντων, μηνὶ νοεμβρίῳ ς΄, ἔτους χρηματίζοντος κατὰ τοὺς My- 
τιοχεῖς φξα΄. 10 

'O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς κουφίσας Ἰωάννην τὸν Παφλαγόνα ἐκ 
τοῦ τραχτεύειν τὰ δημόσια χαρτία τοῦ πραιτωρίου τῶν ἐπάρχων 
ἐποίησεν αὐτὸν ἀπὸ ὑπάτων, ἀντ' αὐτοῦ ποιήσας τραχτευτὴν 
καὶ λογοθέτην Παρῖνον τὸν Σύρον" ὅστις τοὺς πολιτευομένους 
V 424 ἅπαντας ἐπῆρε τῆς βουλῆς, καὶ ἐποίησεν ἀντ᾽ αὐτῶν τοὺς λεγο-- 15 

O 117 μένους βίνδικας εἷς πᾶσαν πόλιν τῆς Ῥωμανίας. ὃ δὲ αὐτὸς 
βασιλεὺς προεχειρίσατο κόμητα λαργιτιώνων ἐν Κωνσταντινουπό-- 
λει τὸν ἀπὸ ὑπάτων Ἰωάννην τὸν Παφλαγόνα τὸν λεγόμενον 
Καϊάφαν" ὕστις ἅπαν τὸ προχωρὸν κέρμα τὸ λεπτὸν ἐποίησε 
φολλερὰ προχωρεῖν εἰς πᾶσαν τὴν “Ῥωμαϊκὴν κατάστασιν ἔκχ- 20 
τοτε. T 

Ὃ δὲ αὐτὸς Ἰωάννης τὰ χαλχουργήματα τῆς πλατείας Κων-- 
σταντιγνουπόλεως ἐχώνευσεν, ἅπερ ὃ ϑειότατος βασιλεὺς Kwv-. 


1. 4. καϑηρέϑη bis Ch., χαϑαιρέϑη Ox. — 2. Εὐχαΐταν] Εὐχάϊτα 
. 98. B. 17. λαργιτιόνων Ox. V. p. 41. A. 19. προχωρὸν] 
ort. προχωροῦν. 


Eodem Imperante Euphemius Patriarcha Constantinopolitanus, ut qui 
Nestorii partibus adhaeserat, sede sua deturbatus, in Euchaitam Ponti 
relegatus est, suffecto in locum ejus Macedonio; qui et ipse ob haere- 
sim Nestorianam ejectus est.  Consimiliter quoque Flavianus Patriarcha 
Antiochenus, tanquam Nestorianus, ad Peiras Palaestinae 'Tertiae urbem, 

- relegatus est: cui in Patriarchatu Antiochensi suffectus est Severus, Mo- 
nachus, Novembris vr, anno Aerae Antiochenae DLXI. 

Idem Imperator Joannem Paphlagonem, publicas Praetorii Praefecti 
chartas tractandi munere liberatum, Exconsulem fecit: et in locum ejus 
'Tractatorem et Logothetam substituit Marinum Syrum. ldem etiam Ma- 
gistratus Senatorii ordinis omnes muneribus suis levavit; Findicibus, quos 
vocant, per singulas Romaniae urbes, in locum eorum suffectis. Idem 
Imperator Joannem Paphlagonem, KExconsulem, cognomine Caipham, Co- 
mitem Largitionum Constantinopoli constituit. Nummos hic Minutos di- 
ctos, in Follerales commutatos, exinde per totum imperium signari jussit, 

Idem etiam Joannes statuas aereas omnes, ἃ divinissimo Constantino 
Imperatore Constantinopolitanae urbis ad ornatum ex omnibus undique 


CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 401 


σταντῖνος ὡς κχαλλιστεύοντα ἀπὸ ἑκάστης πόλεως συναγαγὼν 
ἤνεγκεν εἷς κόσμησιν τῆς αὐτῆς Κωνσταντινουπόλεως δὲ ἀρετῆς. 
ὃ δὲ αὐτὸς Ἰωάννης χωνεύσας αὐτὰ ἐποίησεν ἐξ αὐτῶν στήλην 
μεγάλην elg πᾶσαν ὑπερβολὴν τῷ αὐτῷ ᾿Ἀναστασίῳ βασιλεῖ" ἥν- B 

δ τινα ἔστησεν εἰς τὸν κίονα τὸν μέγαν, ἑστῶτα ἀργὸν εἰς τὸν φόρον 
τοῦ Ταύρου τοῦ λεγομένου" ὕστις κίων πρῴην μὲν εἶχε στήλην 
Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου, καὶ ἦν πεσοῦσα εἷς τοὺς φόβους ἡ αὐτὴ O 118 
στήλη μόνη. 

Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἐξεφώνησεν 6 αὐτὸς βασιλεὺς διάτα- 
10Ew, ὥστε μὴ ποιεῖν τινα ἔγγραφον κοπιδερμίας, μήτε δὲ αὐτὸ τὸ 
ὄνομα τοῦ κοπιδέρμου ὀνομάζεσθαι, μήτε τὸ πρᾶγμα γίνεσϑαι, 
τῆς αὐτοῦ νομοϑεσίας ἐχούσης οὕτως" ὅτι ἡμῖν ἐστιν εὐχὴ τοὺς 
ἐν ζυγῷ δουλείας ἐλευϑεροῦν" πῶς οὖν ἀνεξόμεϑα τοὺς ἐν ἐλευ-- 
ϑερίᾳ ὄντας ἄγεσϑαι εἰς δουλιχὴν τύχην; ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς 

15ἕτερον ἐξέϑετο ϑεῖον τύπον, ὥστε μηδένα δίχα σάκρας τινὰ C 
τεκνοποιεῖσϑαι, μήτε ἄῤῥεν μήτε ϑῆλυ, ἀλλὰ ἀπὸ ϑείας σάκρας, 
διὰ τὸ xal τὸ τεκνοποιούμενον ἔχειν δίκαιον υἱοῦ νομίμου καὶ 
ϑυγατρὸς εἷς τὸ χαὶ ἐξ ἀδιαϑέτου κληρονομεῖν τὴν οὐσίαν τοῦ 
τεχνοποιουμένου αὐτόν. 

20 "Ev δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ τῆς αὐτοῦ βασιλείας οἱ δῆμοι ᾿4λε- 
ξανδρείας τῆς μεγάλης ἐστασίασαν καὶ ἐφόνευσαν τὸν αὐγου-- 
στάλιον αὐτῶν Θεοδόσιον ὀνόματι, τὸν καταγόμενον ἀπὸ “4ν- 
τιοχείας, τὸν υἱὸν Καλλιοπίου τοῦ πατρικίου, διὰ λεῖψιν ἐλαίου, 
ἔτους χρηματίζοντος κατὰ τοὺς ᾿Αντιοχεῖς φξό’, ἱνδικτιῶνος 9'. O 119 


6. κίων Ch., κίον Ox. 


urbibus advectas, refudit; statuamque exinde magnitudinis plane stu- 
pendae Anastasii ejusdem Imperatoris conflavit; columnaeque ingenti, 
uae in Tauri Foro stetit vacua, imposuit: Quae quidem Columna 'l'heo- 
sii Magni statuam, terraemotuum priorum vi jam exinde excussam, olim 
sustinuerat. 
. . Eodem tempore Edicto suo cavit Imperator Anastasius, ne quis Co- 
pidermiae Chirographum faceret: sed nec Copidermum, vel nomine tenus, 
uspiam vigere voluit. Edicti autem verba sic se habent: ,,Quoniam no- 
bis in votis est, uti omnes a Jugo servitutis essent liberi; quonam igitur 
pacto liberos homines in Conditionem servilem induci patiamur?** Idem 
etiam Imperator, divino suo Edicto sancivit, ne quis, absque Literis Impe- 
ratoriis, quoscunque, sive mares sive foeminas, in Liberos sibi adoptaret: ex 
eo, quod Liberi Adoptitii Legitimorum jus habeant, in bonis Adoptantis, 
etiam ex Intestato, succedendi. insi 
Eodem imperii ejus tempore, tumultu in populo Alexandrino, ob. olei 
defectum, concitato, "Theodosius, Augustalis eorum, ex Antiochia oriundus, 
Calliopii Patricii filius, interfectus est, anno Aerae Antiochenae pnxiv, In- 
Ioannes Malalas. 26 


402 IOANNIS MALALAE 


xol ἀγανακτήσας ὃ αὐτὸς βασιλεὺς πολλοὺς ἐτιμωρήσατο ἐξ αὖ- 
τῶν τῶν ᾿““λεξανδρέων, ὡς τυραννήσαντας τὸν ἄρχοντα αὐτῶν.. 

D Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἐτυράννησε Βιταλιανὸς ὃ Θρὰξ 
διὰ πρόφασίν τινα, φησί, λέγων ὅτι διὰ τοὺς ἐξορισϑέντας ἐπι-- 
σκόπους.. καὶ παρέλαβε τὴν Θράκην καὶ Σχυϑίαν xal Τυσίαν 5 
ἕως Ὀδησσοῦ καὶ ᾿“γχιάλου, ἔχων μεϑ' ἑαυτοῦ πλῆϑος Οὕννων 
καὶ Βουλγάρων. καὶ ἔπεμψεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ὑπάτιον τὸν 

, , : * Hn 2 * ι 
στρατηλάτην Ogcxnc* xol παρετάξατο αὐτῷ, καὶ προδοϑεὶς 
, £. ^ - E] - -". ' J, , 
παρελήφϑη ὑπὸ τοῦ αὑτοῦ Βιταλιανοῦ" καὶ δοϑέντων χρημάτων 
πολλῶν ἀνεδόϑη “Ῥωμαίοις. καὶ διαδεχϑέντος τοῦ αὐτοῦ Ὕπα- 10 
J ^ Ἁ 2 J! ? , b) - , 
τίου, μετὰ τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐπάνοδον αὐτοῦ προήχϑη 
ἀντ᾽ αὐτοῦ στρατηλάτης Θράκης Κύριλλος Ἰλλυρικιανός. καὶ 
εὐθέως ἀπελϑὼν παρετάξατο τῷ αὐτῷ Βιταλιανῷ " καὶ συνέκρου-- 

E σαν, καὶ ἕπεσαν πολλὸὶ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν καὶ περιγενό--: 
μενος ὃ Κύριλλος εἰσῆλϑεν ἐν ᾿Οδησσῷ τῇ πόλει, καὶ διῆγεν ἐκεῖ, 15 
Βιταλιανοῦ ἀναχωρήσαντος ἐκ τῶν μερῶν ἐχείνγων. διὰ δόσεως 
δὲ χρημάτων ἐξηγόρασεν ὃ αὐτὸς Βιταλιανὸς τοὺς φυλάττοντας 

O 190 τῆς αὐτῆς ᾿Οδησσοῦ πόλεως τὰς πόρτας, πέμψας διά τινων συγ- 
γενῶν τῶν αὐτῶν πορταρίων χρήματα καί τινας ἐπαγγελίας. 

v 48 προδοσίας δὲ γενομένης, εἰσῆλϑε νυχτὸς εἷς τὴν ᾿Ὄδησσον πόλιν 20 
c 3..8 , " ^ , , 
ὃ αὐτὸς Βιταλιανός, καὶ παρέλαβε τὸν στρατηλάτην Θράκης 
Κύριλλον καὶ ἀνεῖλεν αὐτόν. καὶ ἦλϑε πραιδεύων πάλιν πᾶσαν 


5. Μυσίαν Ch., Μῦυσσίαν Ox. 'Tum Ὀδύσσου Ox. frequenti vitio. 
Apud Hieroclem p. 636. veram scripturam servavit liber Wesselingii 
Proleg. p. 630. 12. ᾿λλυρικιανός Ch. , ᾿Ιουλλιρυκιανός Ox. Fort. 
addendum ὅ. 15. ᾿Οδύσῳ et 18. 20. 'Oóvacov et "Οδυσσον Ox. 


dict. ix. Quo Alexandrinorum facto commotus Imperator, a multis eo- 
rum, ob vim Praefecto suo illatam, poenas exegit. 


Ejusdem sub Imperio Vitalianus 'Thrax, vindictam praetexens Epi- 
scoporum exulantium, arma sumpsit; et collecto sibi Hunnorum et Bul- 
&arorum numeroso exercitu, 'lhraciam, Scythiam, Mysiamque, Odyssum 
usque et Anchialum occupavit. ^ Adversus hnnc Imperator Hypatium, 
"l'hraciae militum Magistrum, emisit: qui, praelio cum eo commisso, pro- 
ditione quadam. captus, in Vitaliani manus devenit: numeratoque pecunia- 
rum ingenti- pondere, Romanis iterum restitutus est. Constantinopolim ve- 
ro post reversum, Imperator magistratu abdicavit; subrogato in locum 
ejus Cyrillo Illyriciano 5 qui et ipse cum Vitaliano armis decertabat. Prae- 
lio autem commisso, plurimi utrinque ceciderunt: Cyrillus autem superior 
factus, Odyssum urbem se recepit; Vitaliano etiam ex regionibus illis rece- 
dente. Vitalianus interim, missis per cognatos eorum qui ad portas Odyssi 
excubias agebant; pecuniis, factisque etiam pollicitationibus aliis quibusdam, 
Custodes corrüperat. Proditione itaque facta, Vitalianus urbem noctu in- 
greditur,. captumque dbi "Thraciae Militum Magistrum, Cyrillum interfe- 


CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 403 


τὴν Θράκην καὶ τὴν Εὐρώπην, ἕως ov ἦλϑεν ἐν Σύχαις xol 
ἐπὶ τὸν ἀνάπλουν πέραν Κωνσταντινουπόλεως, βουλόμενος καὶ 
αὐτὴν Κωνσταντινούπολιν λαβεῖν. καὶ ἐκάϑητο ἐν τῷ ἀνάπλῳ 
ἐπὶ τὸ λεγόμενον Σωσθένην ἐν τῷ εὐκτηρίῳ τοῦ ἀρχαγγέλου IMi- 
5x«5/À. ὃ δὲ βασιλεὺς ᾿“ναστάσιος πρῴην μὲν ἦν μεταστειλάμε-- 
vog διὰ ἸΠαρίνου τὸν φιλόσοφον Πρύκλον τὸν ᾿4ϑηναῖον, ἄγ-- 
dpa περιβόητον, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὃ βασιλεὺς ᾿Αναστάσιος, Τί 
ἔχω ποιῆσαι τῷ κυνὶ τούτῳ, ὅτι οὕτως ταράσσει με καὶ τὴν πο-- 
λιτείαν, φιλόσοφε; ὃ δὲ Πρόκλος εἶπεν αὐτῷ, ἸΠ]Πὴ ἀϑυμήσεις, B 
10 βασιλεῦ" φεύγει γὰρ καὶ ἀπέρχεται, ἢ μόνον πέμψεις xaT αὐ- 
τοῦ τινας. καὶ εὐθέως ὃ βασιλεὺς “4: αστάσιος εἶπε ]Παρίνῳ τῷ 
Σύρῳ τῷ ἀπὸ ἐπάρχων, ἑστῶτι πλησίον ὅτε διελέγετο ὃ βασιλεὺς 
τῷ φιλοσόφῳ Πρόκλῳ, δπλίσασϑαι κατὰ τοῦ αὐτοῦ Βιταλιανοῦ, 
ὄντε εἰς τὸ πέραν Κωνσταντινουπόλεως. καὶ λέγει Πρόκλος ὃ 
15 φιλόσοφος ἔμπροσϑεν τοῦ βασιλέως Ἰ]αρίνῳ τῷ Σύρῳ, Ὃ δί- O 121 
δωμί σοι λάβε, καὶ ἔξελϑε κατὰ τοῦ αὐτοῦ Βιταλιανοῦ. καὶ 
ἐχέλευσεν ὃ αὐτὸς φιλόσοφος ἐνεχϑῆναι τὸ λεγόμενον ϑεῖον ἄπυ- 
ρον πολύ, εἰπὼν τριβῆναι αὐτὸ ὡς elc μῖγμα λεπτόν, καὶ δέδω-- 
xt τῷ αὐτῷ lMaoívo, εἰρηκὼς αὐτῷ ὅτε Ὅπου ῥίψεις ἐξ αὐτοῦ C 
90 εἶτε εἰς οἶχον εἴτε ἐν πλοίῳ μετὰ τὸ ἀνατεῖλαι τὸν ἥλιον, tÜ- 
ϑέως ἅπτεται ὃ οἶκος ἢ τὸ πλοῖον καὶ ὑπὸ πυρὸς ἀναλίσκεται. 
ὃ δὲ Mapirog παρεκάλεσε τὸν βασιλέα ἵνα ἕνα τῶν στρατηλα- 
τῶν αὐτοῦ πέμψῃ λαμβάνοντα τὸ βοήϑημα" καὶ εὐθέως μετε- 


9. ἀϑυμήσεις] Malim ἀϑυμήσῃς. 


cit. 'Tum vero 'Thraciam rursus omnem et Europam depraedabatur, ad 
Sycas etiam ipsás perveniens Trajectumque Constantinopolitanum; urbem 
etiam ipsam invadere in animo habens. Itaque in 'Trajectu ipso, ad S. 
Michaelis Archangeli, quae in Sosthenio est, Aedem Oratoriam, cum suis 
consedit. Imperator autem, accersito prius per Marinum Proclo, Philoso- 
pho Atheniensi, magni nominis viro: ,,Dic Philosophe, inquit ei Anasta- 
sius Imperator, quid de Cane hoc facturus sum, qui sic Me Rempubli- 
camque perturbat?** Respondet ei Proclus: ,, Animum ne despondeas Im- 
peratorj quamprimum enim armatos aliquot in illum emiseris, fugam sine 
mora capessurus est. Edixit itaque Imperator Marino Syro, Kxprae- 
fecto, qui ei cum Proclo verba facienti adstabat, uti ipse Vitalianum, qui e 
regione Constantinopolis cum copiis suis consederat, adoriretur. Proclus autem 
Philosophus Marinum Syrum, coram Imperatore, in hunc modum allocu- 
tus; 9.0 Τὰ, inquit, Vitalianum adorturus, quod tibi dabo, modo sumas ve- 
lim.** Jussit itaque Philosophus ingens vivi sulphuris pondus adduci; quod 
in partes minutissimas contritum, Marino dedit: ,,Hoc, inquiens, quibus- 
cunque tu tectis aut navigiis superinjeceris, ea statim ab exortu solis ac- 
censa conflagrare videbis, adeoque ab ignibus absumi. Sed Marinus quo- 
que Imperatorem adhortatus est, uti aliquem ex Magistris Militum , ar- 


404 IOANNIS MALALAE 


στείλατο ὃ βασιλεὺς Πατρίκιον τὸν Φρύγα, τὸν στρατηλάτην, 
καὶ Ἰωάννην τὸν Βαλεριανῆς, καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁπλίσασθαι κατὰ 
τοῦ αὐτοῦ Βιταλιανοῦ εἰς τὸ πέραν, λαμβάνοντας πλοῖω δρο- 
μώνων καὶ στρατιώτας. καὶ ἔπεσαν ἐπὶ τοὺς πόδας τοῦ βασι- 
λέως, λέγοντες ὅτέ Καὶ αὐτοῦ καὶ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ οἱ δύο 5 
oap De , » ; ^ - DI , 
ἡμεῖς φίλοι ἤμεθα" xol μὴ συμβῇ τινὰ ἀποτυχίαν γενέσϑαι, 
D zal ὑπονοηϑῶμεν ὡς προδόται. καὶ ἀγανακτήσας κατ᾽ αὐτῶν ὃ 
βασιλεὺς ἔβαλεν αὐτοὺς ἔξω τοῦ παλατίου, καὶ κελεύσας Magt- 
"7 wv/ A ^ M ὃ , ' ^ - » i 
γῳ TQ Σύρῳ λαβεῖν τοὺς δρόμωνας καὶ τὸ ϑεῖον ἄπυρον χα 
τὴν στρατιωτικὴν βοήϑειαν ὅπλισαμένην, καὶ ἐξελϑεῖν κατὰ τοῦ 10 
αὐτοῦ Βιταλιανοῦ. ἀχούσας δὲ Βιταλιανὸς ὅτε μετὰ πολλῆς 
" P c ya ΕῚ b] - et * ^ , 
βοηϑείας ἐξέρχεται ὃ IMaptvoc κατ' αὐτοῦ, ὅσα εὕρε πλοῖα ἐκρά-- 
τῆσε καὶ ἐγόμωσεν αὐτὰ Οὐννικὴν καὶ Γοτϑικὴν χεῖρα ὥπλισμέ- 
O 192 γους. καὶ ὥρμησεν εἰσελϑεῖν εἷς Κωνσταντινούπολιν, ϑαῤῥῶν 
e , 3 22 , " ^ ἢ - , 
ὅτι πάντως αὑτὴν λαμβάνει, καὶ Π]αρῖνον δὲ ἀπαντῶντα &va- 15 
T - c ^ 
λίσκει μεϑ᾽ ἧς ἔχει βοηϑείας. ὃ δὲ IMagtvoc ἐῤῥόγευσε τὸ ϑεῖον 
» e o» 3$ wt , 3. ὦ ^ - - , 
ἄπυρον, 0 ἔδωκεν αὐτῷ ὃ φιλόσοφος, εἷς ὅλα τὰ πλοῖα τῶν δρομώ-- 
νων, εἰρηκὼς τοῖς ναύταις. καὶ τοῖς στρατιώταις ὅτε οὐ χρεία 
et 3452 ὦ 2 2 , 3 ^ , , 
ὅπλων, ἀλλ ἵνα ῥίπτετε ἐκ τούτου εἷς τὰ ἐρχόμενα κατέναντι 
ὑμῶν. πλοῖα καὶ καίονται. εἶ δὲ πέραν ἀπέλθωμεν εἷς τοὺς oi- 20 
xovc, ἔνϑα εἰσὶν οἵ ἐχϑροὶ τοῦ βασιλέως, ἐκεῖ ὀίψατε. ὃ δὲ 
Ὡ , ' 5 δ. -€ L et 3-' iiy 
lMoegivog, καϑὼς εἶπεν αὐτῷ ὁ φιλόσοφος OTi ἀνάπτονται ὑπὸ 


E 


I: 


8. δρομώνων] δρομόνων Ox. Sic et v. 17. 16. ἐῤῥόγευσε Ch., 
ἐρόγευσε Ox. 


mata manu instructum, belli socium sibi daret.  Accersitis itaque Patri- 
cio Phryge, Militum Magistro, et Joanne, Valerianae F. edixit illis Im- 
perator; uti cum militum et navigiorum apparatu trajicientes, Vitalia- 
num adorirentur. Ad pedes itaque ejus hi procidentes; ,,Nos, inquiunt, 
'Tui ipsius Patrisque tui amicissimi semper fuimus: [veremur autem] ne, 
si quid secius acciderit, Nos proditionis postularemur. * — Sed movebant 
haec Imperatori stomachum: itaque duobus illis ex Palatio ejectis, Ma- 
rino Syro negotium dedit; uti dromonibus et armata manu acceptis, et 
assumpto secum vivo sulphure, Vitalianum ipse aggrederetur. Vitalianus 
autem nubi audierat Marinum, copiis magnis instructum, sibi imminere ad- 
versarium; navigiorum quodcunque potuit «corrasit: quibus Gothicis 
Hunnicisque copiis onustis, Constantinopolim ipsam aggredi in animo ha- 
buit; inani scilicet spe fretus ipsam occupandi, Marinumque obviam sibi 
prodeuntem, cum copiis ejus omnibus, opprimendi. Marinus autem de 
vivo illo Sulphure, quod a Philosopho acceperat, navigiis undique dis- 
tribuit; Nautis insuper indicans et militibus, nil armis opus esse; modo 
ut de vivo illo sulphure acciperent jussit, navibusque in adversum occur- 
rentibus immitterent; quae exinde statim conflagraturae essent. Quod si 
ulteriorem etiam ripam occupare potuerint, hoc ipsum tectis hostium. Im- 
peratoris uti injicerent, in mandatis dedit. Marinus itaque, ubi prae- 


UON 


CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 405 


ToU πυρὸς τὰ πλοῖα καὶ ποντίζονται αὔτανδρα, παρήγγειλεν αὐτοῖς 

Qinvuv* καὶ ὥρμησεν εἷς τὸ πέραν κατὰ Βιταλιανοῦ καὶ τῶν ày- 

Sonar» αὐτοῦ. xci κατήντησαν καὶ τὰ πλοῖα Βιταλιανοῦ, καὶ 

εὑρέϑησαν ἔγγιστα ἀλλήλων κατέναντι τῆς ἁγίας Θέχλης τῆς ἐν Σύ- V 44 
5 καις εἷς τὸν τόπον τοῦ ῥεύματος ὕπου λέγεται τὸ βυϑάριν. καὶ γί- 

γέται ἐκεῖ ἡ ναυμαχία ὥραν τρίτην τῆς ἡμέρας" καὶ ἀνήφϑησαν 

ἐξαίφνης ὑπὸ πυρὸς τὰ πλοῖα ἅπαντα Βιταλιανοῦ τοῦ τυράννου καὶ O 198 

ἐποντίσϑησαν εἷς τὸν βυϑὸν τοῦ ῥεύματος μεϑ' ὧν εἶχον Γύτϑων 

καὶ Οὕννων xol Σκυϑῶν στρατιωτῶν συνεπομένων αὐτῷ. ὃ δὲ Βι- 

10 ταλιανὸς καὶ οἱ εἰς τὰ ἄλλα πλοῖα προσεσχηκότες τὸ γεγονός, ὅτι 
ὑπὸ πυρὸς αἰφνίδιον ἀνάπτονται τὰ ἑαυτῶν πλοῖα, ἔφυγον καὶ ὑπέ- 
στρεψαν ἐπὶ τὸν ἀνάπλουν. Παρῖνος δὲ ὃ ἀπὸ ἐπάρχων περά- 
σὰς iv Σύχαις, ὅσους εὗρε τῶν Βιταλιανοῦ εἰς τὰ προάστεια ἢ 
εἰς οἴκους, ἀνεῖλε, καταδιώκων αὐτοὺς ἕως τοῦ ἁγίου Π]άμαντος" 

45 καὶ γενομένης ἑσπέρας ἔμεινε IMagivog καὶ 7j βοήϑεια αὐτοῦ φυ- Β΄ 
λάττουσα τὰ ἐχεῖ. ὃ δὲ Βιταλιανὸς ἔφυγε νυχτὸς μετὰ τῶν 
ὑπολειφϑέντων αὐτῷ ἐκ τοῦ ἀνάπλου, ὁδεύσας ἐν τῇ αὐτῇ νυ- 
κτὶ μίλια ξ΄. xol πρωίας γενομένης οὐδεὶς εὑρέϑη εἰς τὸ πέραν 
ix τοῦ αὐτοῦ Βιταλιανοῦ, καὶ ἐνίκησεν ὃ. σωτὴρ Χριστὸς καὶ Ο 194 

20 ἡ τοῦ βασιλέως τύχη. καὶ ἐποίησε πρόχεσσον ὃ βασιλεὺς Mva- 
στάσιος εἷς τὸ Σωσϑένιν, ἐν τῷ ἀρχαγγέλῳ ΤΠιχαὴλ εὐχαριστῶν 
ἐπὶ ἡμέρας πολλάς. ὃ δὲ φιλόσοφος Πρόκλος ὃ ᾿4ϑηναῖος ol- 


9. εὐὑρέϑεσαν Ox. 


ceptum, quod a Philosopho acceperat, de navigiis hoc modo comburen- 
dis, vectoribusque  submergendis, militibus suis tradidisset, ulteriorem 
'"'rajectus ripam petit, Vitalianum aggressurus. Sed et Vitalianus quo- 
que Marino sese obviam dedit; propiusque jam a se invicem classes ab- 
fuerunt, e regione "Templi S. 'Theclae, quod Sycis est, juxta sinus lo- 
cum qui Hythariwum dicitur. Ubi ad horam diei tertiam, navali praelio 
commisso, derepente 'lyranni Vitaliani classis conflagrans, una cum Go- 
Xhorum, Hunnorum, et Scytharum, quos sibi adsciverat, copiis, pro- 
fundo mari demersa est. Vitalianus autem ipse, quique in reliquis erant 
mavibus, classem ab ignibus sic absumptam videntes; in fugam versi, 
"T'rajectum repetierunt. Marinus itaque copiis trajectis, quotquot eorum 
qui a Vitaliani partibus steterant, Sycarum in suburbis vel domibus 
invenit, omnes e medio sustulit, insectatus eos nsque ad D. Mamantis 
templum: Ubi nocte jam ingruente, ipse cum copiis suis consedens excu- 
bias agebat.  Vitalianus interim cum suis, qui ex clade superfuerunt, 
omnibus noctu ex 'Trajectu fugit, milliaria per eam noctem LX emensus: 
adeo ut mane proximo Vitaliani ex militibus, ad ulteriorem ripam, nec 
unus quidem inventus esset. ^ Hanc vero Imperio victoriam. conciliavit 
Salvator Christus et Fortuna Imperatoris. Anastasius itaque. Imperator, 
ad Sosthenium Processum faciens, in templo S, Michaelis Archangeli, 
gratias Deo, per' plures dies, solennes habuit. Proclus autem Philoso- 


406 . IOANNIS MALALAE 


τήσας τὸν βασιλέα ἀπελύϑη, μηδὲν ἀνασχόμενος λαβεῖν παρὰ 
τοῦ αὐτοῦ βασιλέως" ἦν γὰρ κελεύσας αὐτὸν λαβεῖν κεντηνάρια 
τέσσαρα " ὅστις φιλόσοφος ἀπελϑὼν ἐν ᾿ϑήναις εἷς τὴν ἰδίαν 
C πόλιν εὐθέως ἐτελεύτησεν. ἔλεγον δέ τινες ἐν Κωνσταντινου- 
πόλει ὅτι ἀπὸ τῆς ϑέρμης τοῦ ἡλίου, ὡς λεπτότατον ὄντα, τὸ 5 
ϑεῖον ἄπυρον ῥιπτόμενον εἷς τὸν ἀέρα ἅπτεται καὶ φυσιχόν ἔστι 
τοῦτο. ὃ δὲ Βιταλιανὸς ἀπελϑὼν ἐν ᾿4γχιάλῳ ἐκάϑητο ἐχεῖ 
ἡσυχάζων. 1 
"Ev δὲ τοῖς χρόνοις τοῦ αὐτοῦ ““ναστασίου βασιλέως οἱ Οὗννοι 
Σάβειροι περάσαντες τὰς Κασπίας πύλας, ἔϑνος πολεμικώτατον, 10 
ἦλϑον ἕως Καππαδοκίας, καὶ πραιδεύίσαντες αὐτὴν καὶ ὅσας πα-- 
ρῆλϑον χώρας Ρωμαίων, καὶ ἐφόνευσαν πολλοὺς καὶ ἔκαυσαν τὰ 
κτήματα καὶ λαβόντες αἰχμαλωσίαν πολλὴν ἀνεχώρησαν. ἦλϑον 
D δὲ οἱ ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας πραιδευϑέντες, καὶ πολλὰ παρέσχεν ὃ 
O 125 βασιλεὺς τοῖς πραιδευϑεῖσιν ἑκάστης πόλεως. ἔκτισε δὲ xol τείχη 15 
ταῖς μεγάλαις κώμαις Καππαδοκίας καὶ ἐσφαλίσατο τὰς δέο Kaz- 
παδοχίας" καὶ συνεχώρησε πάσαις ταῖς πραιδευϑείσαις ἐπαρχίαις 
τὰς συντελείας elc τέλειον ἐπὶ ἔτη y. 
Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ἡ Ῥόδος 
γῆσος τὸ τρίτον αὐτῆς πάϑος νυχτός" καὶ πολλὰ αὐτοῖς τοῖς 90 
περιλειφϑεῖσιν ἐχαρίσατο καὶ τῇ πόλει λόγῳ κτισμάτων. 
E Ἐν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐγένετο δημοτικὴ ἐπανάστασις πε- 


10. πολεμικώτατον Ch., πολεμικότατον Ox. 


phus Atheniensis, discedendi facultate ab Imperatore impetrata, dimissus 
est, quatuor Centenaria àccipere ab ipso jussus: Quibus tamen mon ac- 
ceptis, vacuus in urbem suam discedere maluit; ubi paulo post diem 
obit, Dixerunt autem ex Constantinopolitanis nonnulli, Sulphur hoc vi- 
"vum, in aérem projectum, subtilissimum cum sit, radiis solaribus accen- 
di; et Naturae etiam viribus haec perfici potuisse. Caeterum Vitalianus, 
in Anchialum secedens, illic demum acquievit. 
Ejusdem. Anastasii sub Imperio Hunni Sabiri, gens bellicosissima, 
"Portis Caspiis trajectis, Cappadociam adusque penetrarunt: quam, una 
cum iis etiam omnibus, quas praeteribant, regionibus Romanorum deprae- 
dantes, quamplurimos occisioni dederunt: et possessionibus eorum ignibus 
devastatis, cum praeda ingenti recesserunt.  Accedentibus itaque ad Im- 
peratorem a singulis suis urbibus qui bonis suis exuti fuerant, abunde 
eis suppeditatum est. Quin et grandiores Cappadociae pagos Imperator 
:moenibus cinxit; Cappadociam quoque utramque propugnaculis munivit, 
spoliatas etiam Provincias a tributis quibuscunque pendendis, per trien- 
nium, immunes esse jussit. 
Eodem Imperante, tertiam QCoelestis irae vicissitudinem , nocturno 
' tempore passa est Rhodus insula: ad «uam resarciendam, superstitibus 
incolis Imperator plurima largitus est. 
Ejusdem sub imperio, tumultus in populo Byzantino, Religionis cau- 


CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 407 


οἱ ToU χριστιανικοῦ δόγματος παρὰ τῶν Βυζαντίων iv Κων- 
σταντινουπόλει, ὡς βουληϑέντος τοῦ αὐτοῦ βασιλέως προσϑ εἴ-- 
vet εἷς τὸ Τρισάγιος τὸ ,, ὃ σταυρωϑεὶς δι’ ἡμᾶς, ἐλέησον 
ἡμᾶς“, καϑὼς ἐν ταῖς ἀνατολικαῖς πόλεσι λέγουσι. xol συνα- 
5ϑροισϑὲν τὸ πλῆϑος τῆς πόλεως ἐστασίασαν δυνατῶς, ὥς τινὸς 
παραξένου προστιϑεμένου τῇ πίστει τῶν χριστιανῶν. καὶ ϑρύ- V 45 
og ἐγένετο ἐν τῷ παλατίῳ, ὥστε τὸν ἔπαρχον τῆς πόλεως Πλά- O 126 
τῶνα εἰσδραμόντα φυγεῖν καὶ ἀποχρυβῆναι τὴν τοῦ δήμου 0g- 
γήν. ἔκραζον γὰρ στασιάζοντες, ἄλλον βασιλέα τῇ Ῥωμανίᾳ, καὶ 
10 ἀπελϑόντες εἰς τὰ Ἰ]Παρίνου τοῦ Σύρου τοῦ ἀπὸ ἐπάρχων ἔχαυσαν 
τὸν οἶχον αὐτοῦ καὶ ἐπραίδευσαν τὰ αὐτοῦ πάντα" αὐτὸν γὰρ οὐχ 
εὗρον. ἀκούσας γὰρ ὅτι εἷς τὸν αὐτοῦ τὸ πολὺ πλῆϑος τοῦ 
δήμου ἔρχεται, ἔφυγεν" ἔλεγον γὰρ ὅτι ὡς ἀνατολικὸς αὐ- 
τὸς τῷ βασιλεῖ ὑπέβαλε λέγεσϑαι τοῦτο. καὶ πραιδεύσαντες τὰ 
15 αὐτοῦ δημόσια τὸν ἄργυρον αὐτοῦ εἰς ἀξίνας ἔκοπτον καὶ ἐμε-- 
ρίζοντο. εὗρον δὲ εἰς τὸν οἶχον αὐτοῦ μονάζοντα ἀνατολιχόν, 
χαὶ τοῦτον συλλαβόντες ἐφόνευσαν, καὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ 
εἷς χοντὸν βαστάζοντες ἔχραζον, Οὗτός ἐστιν ὃ ἐπίβουλος τῆς B 
τριάδος. καὶ ἐλϑόντες εἰς và ἸΙουλιανῆς τῆς ἐπιφανεστάτης πα- 
90 τριχίας ἔχραζον διὰ τὸν ἄνδρα αὐτῆς ᾿Ἱρεόβινδον βασιλέα τῇ 
“Ῥωμανίᾳ" καὶ ἔφυγεν ᾿Ἱρεύβινδος ἐν περάματι κρυβείς. καὶ 
ἀνελϑὼν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ᾿Ἰναστάσιος ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ εἰς 


6. ϑούλλος Ox. 7. πόλιὼως Ox. 18. κόντον Ox. 


sa, inde coortus est, quod Imperator Hymno "frisagio adjici voluit clau- 
sulam hanc; [.,Qui Crucifixus es pro nobis,** Miserere Nostri] in Ec 
clesis Orientalibus recitari solitam. ^ Coacta itaque in unum multitudine, 
erturbatio rerum ingens facta est, ac si novitium aliquod Christianae 

dei assutum esset. In Palatio etiam tumultus erat adeo gravis, ut 
Plato urbis Praefectus fuga sibi consulens, latebras quaesierit, ubi a fu- 
rore populi tutus delitesceret. Populus enim tumultuans, ,,lmperatorem 
alium Romaniae poscebat.* ^ Quin et in aedes Marini Syri, Expraefecti, 
irruentes, jgnem tectis injiciebant, bonaque ejus diripiebant omnia. Sed 
et aeraria quoque ejus expilabant, argentumque inibi inventum, securi- 
bus dissecantes, distribuebant. ^ Marinum vero ipsum non invenerunt; 
quippe hic, fama turbae numerosioris aedes suas adorturae accepta, sub- 

uxerat sese. Existimabat enim popellus, Marinum, «quod Orientalis es- 
set, clausulae hujus 'risagio adjiciendae, Imperatori auctorem fuisse. 
Monachum: vero Orientalem, aedibus Marini repertum, comprehendentes 
interemerunt; contoque affixum caput circumferentes, exclamabant : ,, lc- 
ce 'Frinitatis insidiatorem.** 'Fum vero Julianae nobilissimae Patriciae 
aedes advenientes, virum ejus Areobindum Imperatorem Romanum exciu- 
mantes deposcebant.  Areobindus itaque fuga evadens, in 'lrajectu la- 
tuit. Caeterum Imperator Anastasius in Circum veniens, in Regiam se- 


408 IOANNIS MALALAE 


O 127 τὸ κάϑισμα δίχα διαδήματος καὶ τοῦτο γνοὺς ὃ δῆμος εἶσ-- 
ἤλϑεν ἐν τῷ Ἱππικῷ xol διὰ ϑείας προσφωνήσεως αὐτοῦ μετε- 
χειρίσατο τὰ πλήϑη τῆς πόλεως, παραγγείλας αὐτοῖς μὴ ὡς ἔτυ-- 
χε φονεύειν ἢ ἐπέρχεσϑαί τισι" καὶ ἡσύχασεν ἅπαν τὸ πλῆϑος, 
αἰτήσαντες αὐτὸν φορέσαι τὸ στέμμα. καὶ ἐξότε ἡσύχασαν καὶ δ 
ἀνεχώρησαν τοῦ συναϑροίζεσϑαι, ἐχέλευσε κατοχὴν γενέσϑαι" 

C καὶ πολλῶν κρατηϑέντων, τοὺς μὲν ἐτιμωρήσατο, τοὺς δὲ ἐρευ- 
μάτισε διὰ τοῦ ἐπάρχου τῆς πόλεως. ταῦτα δὲ ἔπασχον ἐπὶ πολ-- 
λὰς ἡμέρας, καὶ πλήϑους ἀπείρου φονευϑέντος εὐταξία ἐγένετο 
μεγάλη καὶ φόβος οὐκ ὀλίγος ἐν Κωνσταντινουπόλει xci ἐν 10 
ἑχάστῃ πόλει τῆς Ῥωμανίας. | | 

ἹΠετὰ δὲ ὀλίγον καιρὸν εἶδεν ἐν δράματι ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
᾿ἀγαστάσιος ὅτι ἔστη ἐναντίον αὐτοῦ ἀνήρ τις τέλειος, εὐσχή- | 
μων, βαστάζων κώδικα γεγραμμένον, καὶ ἀναγινώσκων καὶ 
ἀναπτύξας τοῦ κώδικος φύλλα πέντε xol ἀναγνοὺς τὸ τοῦ βᾶ- 15 
σιλέως ὄνομα εἶπεν αὐτῷ, Ἴδε, διὰ τὸν ἀπληστίαν σου ἀπα- 

O 128 λείφῳ δεκατέσσαρα᾽ καὶ τῷ ἰδίῳ δακτύλῳ αὐτοῦ ἀπήλειψε, 

D φησί. καὶ διυπνίσϑη ταραχϑεὶς ὃ αὐτὸς ᾿ἡναστάσιος βασιλεύς, 
xoi προσκαλεσάμενος ᾿μάντιον τὸν κουβικουλάριον καὶ πραι- 
πόσιτον διηγήσατο αὐτῷ τὴν τοῦ δράματος ὀπτασίαν. ὅστις 90 


7. ἐρευμάτισε ] Conferendus videtur Tzetzes ad Lycophr. v. 1985, in- 
dicatus ab Ducangio v. ῥεῦμα, ὁ Jvxóqgov φαίνεται μεταξὺ τὰς 
Συμπληγάδας εἶναι λέγων Καλχηδόνος καὶ Βυζαντίου. ὡς εἶναι τὸ 
λεγόμενον παρ᾽ ἰδιώταις βαρβάροις δεῦμα. Quibus addendus Ma- 
lalas supra p. 44. A. 16. Ἰδὲ Ox. 


dem sine Diademate ascendit. Quod ubi populo notum fuit, in Hippo- 
dromum omnes se contulerunt: turbamque tandem totam, divinis suis ser- 
monibus, Imperator sibi conciliavit: eos insuper hortatus, ne sic temere 
in quosvis irruentes, ultra caedes patrarent. "Tum vero tumultus omnis 
acquievit; obtestante etiam ipsum popello, uti resumptum Diadema rursus 
gestaret, Ubi primum autem tumultu sedato populus domum suam quisque 
se receperat, seditiosos comprehendi jussit Imperator; quorum nonnullos 
suppliciis subjecit, alios vero Urbi Praefecto in custodiam tradidit. Haec 
autem cum per plures dies perpessi fuissent, infinita hominum multitudine 
neci data, secuta est inde tranquilla maxime rerum facies; metusque in- 
gens Constantinopoli, omnibusque adeo Romaniae urbibus, hominum ani- 
mis incussus est. ui 
Imperator autem Anastasius, non multo post tempore, per somnum 
vidit, e regione sibi adstantem, virum queniam adultum . ornatumque ; 
qui codicem scriptum ferens, legebat: foliis autem quinque pervolutis, 
lectoque Imperatoris nomine; ;, Ecce (inquit) ob insatietatem tuam , [an- 
nos] quatuordecim deleo:** simulque eos digito expunxit. .A somno vero 
experrectus Imperator et perterrefactus, | Amantium Cubicularium et 
Praepositum ad se vocavit, cui quod per somnum viderat aperuit. 


CHRONOGRAPHIA. L. XVI. 409 


Muávrwc εἶπεν αὐτῷ, Elcg τὸν αἰῶνα ζῆϑι, βασιλεῦ" ἐνύπνιον 
γὰρ εἶδον κἀγὼ ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ ὅτι ὡς ἑστηκὼς χἀγὼ ἐναντίον 
τοῦ ὑμετέρου κράτους ὄπισϑέν μου ἐλϑὼν χοῖρος, ὥσπερ σύαγρος 
μέγας, καὶ δραξάμενος τῷ στόματι τὴν ἀρχὴν τῆς χλαμύδος 
5 καὶ τινάξας κατήγαγέ με elc τὸ ἔδαφος τῆς γῆς, xol ἀνήλωσέ ue 
χατεσϑίων καὶ καταπατῶν. καὶ προσκαλεσάμενος ὃ βασιλεὺς 
Πρόκλον τὸν ᾿ΦΙσιανὸν φιλύσοφον, τὸν ὀνειροχρίτην, ὄντα πάνυ 
ἐπιτήδειον, εἶπεν αὐτῷ [τὸ ὕραμα, δμοίως δὲ καὶ “μάντιος " ὃ 
δὲ ἐσαφήνισεν αὐτοῖς] τὴν τοῦ ὁράματος δύναμιν καὶ ὅτι μετὰ 
τοχρόνον τελειοῦνται. 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ᾿ἀναστάσιος μετὰ τὰς πρώτας αὐτοῦ 
δωρεὰς πάλιν ἄλλας κατέπεμψε πᾶσι τοῖς ὑποτελέσι τῆς αὐτοῦ 
πολιτείας. ἔχτισε δὲ καὶ εἷς ἑκάστην πόλιν τῆς Ῥωμανίας διά- 
φορα κτίσματα καὶ τείχη καὶ &yoyotc, καὶ λιμένας ἀνακαϑάρας 

15 καὶ δημόσια λουτρὰ ἐκ ϑεμελίων οἰχοδομήσας, καὶ ἄλλα πολλὰ 
ἐν ἑκάστῃ παρέσχε πόλει. 

Kal μετ᾽ ὀλίγον χρόνον ἀῤῥωστήσας ἀνέχειτο, καὶ ἀστραπῆς 
xal βροντῆς γενομένης μεγάλης πάνυ, ϑροηϑεὶς ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
ἀἀναστάσιος ἀπέδωκε τὸ πνεῦμα, ὧν ἐνιαυτῶν ἐνενήκοντα xol 

90 μηνῶν πέντε. 


8. τὸ --- αὐτοῖς addidi ex Chron. p. 331. A. 16. πόλει Ch., 
πόλιν Ox. 19. ἐννενήκοντα Ox. 


Amantius ei, ,,In aeternum, inquit, vivas Imperator. Insomnium et ego 
quoque hac ipsa nocte habui. . Dum enim Majestate Vestra coram sta- 
rem, porcus quidam, ingentis apri speciem prae se ferens, a tergo mihi 
venire visus est; qui extremam chlamydis oram in os arripiens, vellica- 
bat mordicus; meque ipsum deorsum agens, dentibus lacerabat et pro- 
culcatum pedibus totum devorabat. ^ Accersitus igitur ab Imperatore 
Proclus, Asianus Philosophus, sagacissimus somniorum conjector, visionis 
vim Imperatori exposuit; brevi scilicet eos interituros esse. 

Imperator autem Anastasius, praeter ea quae supra memoravimus; 
etiam alia vectigalibus suis omnibus munera distribuit. Quin et per sin- 
gulas etiam Romaniae urbes varia erexit aedificia, moenia, et aquae- 
ductus; portus etiam repurgavit; et Balnea publica ab ipsis etiam fun- 
damentis excitavit; plurimaque per urbes alia passim donavit. 

Haud longo autem post tempore, ex morbo decubuit; tonitruque in- 
genti. facto fulmineque, consternatus inde Imperator Anastasius spiritum 
eíflavit, annos natus xc et menses v. 


E 


V 46 


O 129 





O 130 ΔΟΓΟΣ IZ 


ΧΡΟΝΩ͂Ν IOTZTINOT BAZIAEQ& X. 


B Maas δὲ τὴν βασιλείαν Lvaoraciov ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος 
Ἰουστῖνος, ἀπὸ Βεδεριάνας ὧν Θρᾷξ, ἐπὶ τῆς ὑπατείας MMáyvov, 
μηνὶ Ἰουλίῳ 9^, ἱνδικτιῶνι ἑνδεκάτῃ" ὅντινα ὃ στρατὸς τῶν qu- 
λαττόντων τὸ παλάτιον κελεύσει ϑεοῦ ἐξχουβιτόρων ἅμα τῷ δή- 
μῳ στέψαντες ἐποίησαν βασιλέα" ἦν γὰρ κόμης ἐξκουβιτόρων. 5 

O 131 ἐβασίλευσε δὲ ἔτη ϑ' καὶ ἡμέρας εἰχοσιδύο. τῇ δὲ ἡλικίᾳ ἦν 
διμοιριαῖος, εὔστηϑος, οὖλος, δλοπόλιος, εὔρινος, ὑπόπυῤῥος, 
εὔμορφος, ἐν πολέμοις χοπωϑείς, φιλότιμος, ἀγράμματος δέ. ἢ 
μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, ἀνεῖλεν ᾿“μάντιον τὸν πραιπόσιτον αὐτοῦ 
xai ἀνδρέαν τὸν κουβικουλάριον αὐτοῦ τὸν “αυσιακὸν καὶ Θεό- 10 
κριτον τὸν κόμητα τὸν τοῦ αὐτοῦ ᾿Δμαντίου δομέστικον" ὅντι- 
va. ἐβουλεύετο ποιῆσαι βασιλέα ὃ αὐτὸς ᾿Ἵμάντιος, δοὺς τῷ αὖ- 
τῷ Ἰουστίνῳ χρήματα ῥογεῦσαι, ἵνα γένηται Θεόκριτος βασιλεύς. 


7. οὐλὸς Ox. 1710. ᾿Αἀνδρέαν Chron. p. 881. C, ᾿ἀνδρέα Ox. 


LIBER XVII. 
DE TEMPORIBUS JUSTINI IMPERATORIS. 


D nastasit post exitum imperium suscepit sacratissimus Justinus, ex Be- 
deriana "Thracum oriundus, sub Magni Consulatu, Julii ix, Indictione 
undecima: quem exercitus Excubitorum Palatium custodientium , una cum 
populo, nutu Divino, diademate insignitum, Imperatorem creavere: Erat 
enim Comes Excubitorum. lmperavit autem annos 1x et dies xxr. Erat 
hic statura mediocrem excedente, pectore firmo, crine crispo canoque, 
naso decoro, facie rubicunda et formosa, in bellis exercitatus, magnifi- 
cus, caeterum literarum rudis. Quamprimum autem imperare coepit, e 
medio sustulit Amantium Praepositum, et Andream Lausiacum, cubicula- 
rium; 'Theocritum etiam Comitem, Amantii familiarem, quem Amantius 
Imperatorem creare statuerat; qui etiam Justino ipsi pecunias dedit ero- 
gandas, ut "Theocritus fieret Imperator. Quin et Justnus eas erogavit: 


JOANNIS MALALAE CHRONOGR, L. XVIL 411 


καὶ ἐῤῥόγευσεν. ὃ στρατὸς οὖν xol ὃ δῆμος λαβὼν οὐχ ἑίλατο 

Θεόκριτον ποιῆσαι βασιλέα, ἀλλὰ ϑελήσει ϑεοῦ ἐποίησαν Tov- 

στῖνον βασιλέα. μετὰ δὲ τὸ βασιλεῦσαι αὐτὸν τοὺς βουληϑέν-- 

τας ἐπιβουλεῦσαι τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐφόνευσεν ἔσω ἐν τῷ πα- 
5 λατίῳ. ; 

*O δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀνεχαλέσατο τὸν πατρίκιον ᾿““ππίωνα 
xol Ζιογενιανὸν καὶ Φιλόξενον, ὄντας συγκλητικούς, ἐν ἐξορίᾳ 
πεμφϑέντας παρὰ τοῦ πρὸ αὐτοῦ βασιλέως" καὶ ἐποίησεν .4π-- 
πίωνα ἔπαρχον πραιτωρίων καὶ ΖΙιογενιανὸν στρατηλίτην ἀνατο- 

τολῆς; καὶ Φιλόξενον δὲ μετὰ χρόνον ἐποίησεν ὕπατον. 

(Ey δὲ τῇ ἀρχῇ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἀνῆλϑεν ἐν τῇ ἀνατολῇ 
φοβερὸς ἀστήρ, ὀνόματι χομήτης, ὃς εἶχεν ἀκτῖνα πέμπουσαν 
ἐπὶ τὰ χάτω, ὃν ἔλεγον εἶναι πωγωνίαν" καὶ ἐφοβοῦντο. 

ὋὉ δὲ αὑτὸς βασιλεὺς εὐθέως προετρέψατο καὶ Βιταλιανὸν 

15 τὸν τυραννήσαντα ᾿““ναστασίῳ τῷ βασιλεῖ καὶ τῇ πολιτείᾳ, καὶ 
ἐποίησεν αὐτὸν στρατηλάτην πραισέντου. 

Τῷ δὲ πρώτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔφυγε Σέβηρος ὃ 
πατριάρχης ᾿Αντιοχείας εἰς .4iyvntrov, φοβηϑεὶς Βιταλιανόν" 
καὶ ἐγένετο ἄντ᾽ αὐτοῦ Παῦλος πατριάρχης ὃ ἀπὸ ξενοδόχων 

φοτῶν Εὐβούλου. ὕστις τοὺς τῆς συνόδου Χαλκηδόνος ἑξαχοσίους 
τριάχοντο, ἐπισχύπους ἐνέταξε τοῖς διπτύχοις τῶν ἐκχλησιῶν ἔχά- 
στῆς πόλεως" καὶ διὰ τοῦτο ἐγένετο σχίσμα μέγα, καὶ οὐκ ἐχοι-- 

1. οὐχ] ovx Ox. 6. 9. ᾿ἀππίονα] ᾿ἀπίωνα Chron, p. 331. D, ubi 


v. Ducang. Scripsi ᾿ἀππίωνα, ut infra p. 82. B. B8. xal πεμ- 

φϑέντας Ox. 
uA acceptis, exercitus populusque non 'lheocritum, sed Justinum, 

eo ita volente, Imperatorem dixere. Imperio itaque potitus, eos qui 
Imperio suo insidiati fuissent, intra palatium occidit. 

Idem Imperator Appionem Patricium , Diogenianum, et Philoxenum, 
Senatores ab Anastasio Imperatore in exilium missos, revocavit. Atque 
Appionem constituit Praetorio Praefectum, Diogenianum vero Militum in 
Oriente Magistrum, et Philoxenum, haud longe post, Consulem desi- 
gnavit. 

- Hujus imperii sub initio tremendum in Oriente Astrum apparuit, 
Cometa vocatum, radium deorsum emittens, JBarbatum quem vocant; 
cujus ad conspectum trepidarunt homines. 

Idem. Imperator sine mora Vitalianum, qui contra Anastasium Rem- 
publicamque rebellia moverat arma, sibi conciliavit; Praesentisque Mili- 
tiae Magistrum constituit. 

Kjusdem Imperantis anno primo, Severus Patriarcha Antiochenus, 
Vitalianum fugiens, in Aegyptum se recepit: cujus in locum Patriarcha 
creatus est Paulus, qui Hospitii Eubuliani Praefectus fuerat. Hic pcxxx 
Synodi Chalcedonensis Episcoporum nomina in Ecclesiarum Diptychas 
per singulas Urbes retulit: Schisma inde magnum factum est, multis ab 


O 132 
C 


V 47 


O 133 


B 


412 —» JOANNIS MALALAE 


γώνουν αὐτῷ πολλοί, λέγοντες ὅτι οἱ τῆς συνόδου ἀκολὸυϑοῦν-. 
τὲς τὰ Νεστορίου φρονοῦσιν. ior 
"Eni δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας τὰ ἱπποδρόμια παρεσχέϑη τοῖς 
Σελευκέσι καὶ ἸΙσαύροις. καὶ ἐν αὐτῷ τῷ χρόνῳ ἀνεφάνη γυνή 
τις ἐκ τῆς χώρας τῆς Κιλικίας γιγαντογενὴς ὑπάρχουσα τὴν 5 
ἡλικίαν, ec μῆκός τε καὶ πλάτος ἄνϑρωπον ὑπεῤτέλειον πῆχυν 
ἕνα " ἥτις προςαιτοῦσα περιῆλϑε πᾶσαν τὴν Ῥωμαίων πολιτείαν" 
εὑρέϑη δὲ ἡ αὐτὴ καὶ ἐν ἸΑντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ ἥτις ἐχομίζετο 
ἀπὸ ἑκάστου ἐργαστηρίου φόλλιν μίαν. ἠὲ 
Ὁ δὲ αὐτὸς Ἰουστῖνος βασιλεὺς ἐδισιγνάτευσεν ὕπατον στρα- 10 
C τηλάτην πραισέντου Βιταλιανόν, ὕστις προῆλϑὲν ὕπατος Ῥω- 
Ὁ 184 μαίων" καὶ ἐν τῷ ὑπατεύειν αὐτὸν μετὰ τὴν πρώτην αὐτοῦ 
μάππαν ἐσφάγη ὃ αὐτὸς Βιταλιανὸς ἐν τῷ παλατίῳ, ὥς τυ- 
ραννήσας Ῥωμαίους καὶ πολλὰς πύλεις καὶ χώρας τῆς Ρωμανίας 
πραιδεύσας. ys 15 
"Emi δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας Ζτάϑιος ὃ τῶν “αζῶν fac 
λεὺς μηνιάσας καὶ ἀναχωρήσας ἀπὸ τῶν Περσιχῶν μερῶν 
βασιλεύοντος Περσῶν Κωάδου καὶ φίλου ὄντος τοῦ αὐτοῦ Ζτα- 
ϑίου, βασιλέως .“αζῶν, ὡς ἅπαξ ὑποχειμένου τῇ βασιλείᾳ τοῦ 
αὐτοῦ Κωάδου" διὸ καὶ εἰ συνέβη τινὰ τελευτῆσαι τῶν βασιλέων 20 
“Ἰαζῶν, ὑπὸ τοῦ Περσῶν βασιλέως προεχειρίζετο καὶ ἐστέφε- 


1. οἱ τῆς συνόδου. ,,Forte scribendum, τῇ συνόδῳ.“ Ch. 4. Σε- 
λευκέσι 1 Redit haec forma p.61. B. Conf. Diodori Exc. Vat. p. 119. 
2. ed. nostrae. 6. ὑπερτέλειον] ὑπερέχουσα τέλειον Ch. Fort. 
ὑπὲρ τέλειον. 


eo secedentibus, quibus Synodi illius fautores Nestorianismum sapere vi- 
debantur. 

Hujus sub imperio Circensia certamina Seleucensibus οὐ Isauris 
exhibita sunt: quo tempore etiam innotescere coepit mulier quaedam a 
Cilicia, statura plane Gigantea, quae et proceritate ef magnitudine ju- 
stam hominis staturam cubito uno superavit. Haec universum per impe- 
rium vagabunda, stipem petebat: Antiochiam quoque magnam veniens, 
ex officina quaque erogatum sibi habuit follem unum. j 

Idem Imperator Justinus Vitalianum , Praesentis Militiae Magistrum, 
ad dignitatem quoque Consularem evexit. . Consul itaque Romanis datus 
Vitalianus, dum populo hypatiam facit, post primam a se Mappam emis- 
sam, occisus est in palatio; ut qui in imperium arma moverat rebellia, 
plurimasque Romaniae urbes ac regiones devastaverat. T ! 

Eodem imperante Ztathius, Lazorum rex, Persarum imperium cum 
diutius non ferret, e regionibus Persicis discessit. — Persis imperavit eo 
tempore Coades, Ztathii etiam ipsius olim amicus. Nempe Persarum im- 
perio paruit Lazorum Rex: cui, quandocunque eum mori contigerit, in 
Regno Successor ἃ Persarum rege, sed Lazis oriundus, designabatur. 
Lazorum itaque Rex iste Paganismi pertaesus, cavensque ne si a Coade 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIT. 413 


| q0, ἐκ τοῦ γένους μέντοι τῶν αὐτῶν. “Ταζῶν ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς 
“Ἰαζῶν φυγὼν τὸ τῶν Ἑλλήνων δόγμα διὰ τὸ μὴ προχειρισϑέν- 
τὰ αὐτὸν ἀπὸ Κωάδου, βασιλέως Περσῶν, ποιῆσαι καὶ ϑυσίας 
καὶ πάντα τὰ ἤϑη τὰ Περσικά, ἢ μόνον ἐτελεύτησεν ὃ αὐτοῦ 
δπατὴρ Ζαμνάζης, εὐθέως ἀνῆλϑε πρὸς τὸν βασιλέα "ovovivov 
ἐν τῷ Βυζαντίῳ, καὶ αὑτὸν ἐχδοὺς παρεχάλεσεν αὐτὸν ἀναγο-- 
ρευϑῆναι βασιλέα «“αζῶν. καὶ δεχϑεὶς παρὰ τοῦ βασιλέως ἐφω-- 
τίσϑη, καὶ χριστιανὸς γενόμενος ἠγάγετο γυναῖχα Ῥωμαίαν, 
τὴν ἐχγόνην Νόμου τοῦ πατρικίου, ὀνόματι Οὐαλεριανήν. καὶ 
10ἔλαβεν αὐτὴν μεϑ᾽ ἑαυτοῦ εἰς τὴν ἰδίαν αὑτοῦ χώραν, στεφϑεὶς 
παρὰ Ἰουστίνου, βασιλέως Ρωμαίων, καὶ φορέσας στεφάνιον ἱῬω-- 
μαϊχὸν βασιλικὸν καὶ χλαμύδα ἄσπρον ὁλοσήρικον, ἔχον ἀντὶ 
πορφυροῦ ταβλίου χρυσοῦν βασιλικὸν ταβλίον, ἐν ᾧ ὑπῆρχεν ἐν 
μέσῳ στηϑάριον ἀληϑινόν, ἔχοντα τὸν χαραχτῆρα τοῦ αὐτοῦ 
15 βασιλέως Ἰουστίνου, καὶ στιχάριον δὲ ἄσπρον παραγαύδιον, καὶ 
αὐτὸ ἔχον χρυσᾶ πλουμία βασιλικά, ὡσαύτως ἔχοντα τὸν χαρα-- 
χτῆρα τοῦ αὐτοῦ βασιλέως " τὰ yàg ζταγγία, ἃ ἐφόρει, ἦν ἀγα- 
γὼν ἀπὸ τῆς ἰδίας αὐτοῦ χώρας, ἔχοντα μαργαρίτας Περσικῷ σχή-- 
ματι" ὁμοίως δὲ καὶ ἡ ζώνη αὐτοῦ ὑπῆρχε διὰ μαργαριτῶν. καὶ 
90 ἄλλα δὲ ἔλαβε δῶρα πολλὰ παρὰ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Ἰουστί- 

vov xal αὐτὸς καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ Οὐαλεριανή. 
Kal γνοὺς τοῦτο Κωάδης ὃ βασιλεὺς Περσῶν ἐδήλωσε τῷ 


1. uiv Ox., μέντοι Chron. p. 332, B. 12. ἔχον] ἔχων Chron. male, 
sed recte γλαμύδην pro z4euvàóem. 14. ἀληϑινὸν sequentibus iun- 
git Ox, Est purpureum, ut vol. I. p. 13. C. 18. εἶχον Ox., ἔχον- 
τα Chron. 19, μαργαρίτων Ox. 


Persarum Rege diademate insigniretur, sacrificia ritusque alios omnes 
more Persico peragere necesse haberet; statim ac pater Damnazes e vi- 
vis excesserat, Byzantium venit ad Justinum Imperatorem, suique dedi- 
tione facta, Lazorum Rex ab eo inaugurari petivit.  Receptus itaque a 
Justino, et sacro fonte lustratus, Christianus factus est; foemina etiam 
Romana in uxorem ducta, Nomi Patricii filia, nomine Valeriana: quam 
etiam in regionem suam secum abduxit. A Justino autem Imperatore 
Romano Diademate Regio more Romano insignitus est, Chlamydeque alba 
holoserica, pro purpureo Clavum aureum Regium habente, cujus in me- 
dio sigillum fuit, Imperatoris Justini expressam referens effigiem. Tuni- 
cam quoque albam Paragaudiam gestabat, aureis pro more Regio Clavis 
adornatam , et ipsis etiam Imperatoris effigiem prae se ferentibus: quas 
autem ferebat 'llTzangas, ex regione sua secum adductas, more Persico 
Margaritis, uti et Zonam, distinctas habuit. Sed et aliis etiam muneri- 
bus plurimis et ipse et uxor Valeriana ab Imperatore Justino donati 
sunt, 

Quamprimum vero haec Coadi Persarum Regi innotuerant, per Le- 


D 


O 135 


E 


O 136 
V 48 


414 IOANNIS MALALAE 


βασιλεῖ ᾿Ιουστίνῳ διὰ πρεσβευτοῦ ταῦτα, ὅτι Φιλίας καὶ εἰρήνης 
ἀναμεταξὺ ἡμῶν λαλουμένης καὶ γινομένης τὰ ἐχϑρῶν πράττεις. 
ἰδοὺ γὰρ τὸν ὑποκείμενόν μοι βασιλέα .“αζῶν αὐτὸς προεχειρίσω, 
μὴ ὄντα ὑπὸ τὴν Ρωμαίων διοίκησιν, ἀλλ ὑπὸ τὴν Περσῶν πο-- 
λειτείαν ἐξ αἰῶνος. καὶ πρὸς ταῦτα ἀντεδήλωσεν ὃ βασιλεὺς Ῥω- 5 
ναίων Ἰουστῖνος διὰ πρεσβευτοῦ, Ἡμεῖς τινα τῶν ὑποκειμένων τῇ 

B ὑμετέρᾳ βασιλείᾳ οὔτε προσελαβόμεϑα οὔτε προετρεψάμεϑα, ἀλλ᾽ 
ἐλϑὼν πρὸς ἡμᾶς τις ὀνόματι Ζτάϑιος εἷς τὰ ἡμέτερα βασί- 
Aue ἐδεήϑη προσπίπτων ἡμῖν ῥυσθῆναι τοῦ Ἑλληνικοῦ δόγμα.- 
τος xol ϑυσιῶν ἀσεβῶν καὶ δαιμόνων πλάνης καὶ γενέσϑαι1ο 
χριστιανός, ἀξιούμενος τῆς δυνάμεως τοῦ αἰωνίου ϑεοῦ καὶ 

O 187 δημιουργοῦ τῶν ἁπάντων. κχαὶ χωλῦσαι τὸν βουλόμενον εἷς 
βελτίονα τάξιν ἐλϑεῖν καὶ γνῶναι ϑεὸν ἀληϑινὸν ἡμεῖς προτρε-- 
πόμεθα ὥστε χριστιανὸν αὐτὸν γενόμενον xoi ἀξιωθέντα τῶν 
ἐπουρανίων μυστηρίων εἰς τὴν ἰδίαν ἀπελύσαμεν χώραν. καὶ 15 
ἐγένετο ἐκ τούτου ἔχϑρα μεταξὺ Ρωμαίων καὶ Περσῶν. 

C Καὶ προετρέψατο ὃ βασιλεὺς Περσῶν ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ 
ῥῆγα τῶν Οὕννων ὀνόματι Ζιλγιβί" περὶ οὗ ἀκούσας Ἰουστῖ- 
vog ὃ βασιλεύς, ὅτι πρῴην μὲν αὐτὸς ἦν προτρεψάμενος αὐτὸν 
πρὸς βοήϑειαν Ρωμαίων" πέμψας yàg ἦν αὐτῷ καὶ δῶρα πολλὰ 90 
καὶ σύνταξιν naQ αὐτοῦ λαβὼν us9' ὅρκου, ἀκούσας ὅτε προσ- 
εὐῤύη τῷ βασιλεῖ Περσῶν, ἐλυπήϑη σφόδρα. ὃ δὲ αὐτὸς 

11. ἀξιούμενος Ch., Chron. p. 333. A, ἀξιούμενον Ox. 13. ἡ- 


μεῖς προτρεπόμεϑα]} ovx εἰσεδέχετο ponit Chron. et aperte vitium 
est in Malala. 


gatum Justino literas misit, in haec verba scriptas: ,, Tu, amicitia et 
pace inter nos facta, hostilia tamen agis. Ecce enim Lazorum Regem, 
mihi subditum, inaugurasti; cum sub Romanorum nunquam, sub Persa- 
rum vero Imperio semper fuerit. Ad haec Justinus Romanorum Impera- 
tor per Legatum ei rescripsit, hisce verbis: ,,Nos subditorum tuorum 
Imperio nostro adscripsimus neminem, vel in partes nostras pelleximus : 
Verum in ditiones nostras venit Ztathius quidam, suppliciter nos precatus, 
uti ab Ethnica religione, sacrificiis impuris et errore Diabolico liberatus, 
in Christianum fieret, aeternique Dei, rerum omnium Opificis, Gratia 
dignus censeretur. Ad meliorem itaque vitae conditionem venire volen- 
tem prohibere nostrum non erat: Quin et Dei cognitionem ut amplecte- 
retur, eum hortati sumus. Christianum denique factum, coelestibusque 
Mysteriis initiatum , in regionem suam remisimus.* ^ Caeterum exinde 
Persis cum Romanis inimicitiae intercesserunt. 

Eodem tempore Rex Persarum Zilgibim, Hunnorum regem, in partes 
suas sollicitavit. Quod cum Justinus Imperator audisset, ( eum scilicet, 
quem ipse prius ad Romanorum societatem missis donis quamplurimis 
invitaverat, foedusque juramento firmaverat, ad Persarum regem nunc 
descivisse ;) ingenti ira correptus est. Caeterum Hunnus iste, a Coade 


Ie 
" 


CHRONOGRAPHIA. L. XVII. 415 


Obvvoc, προτραπεὶς ὑπὸ Κωάδου βασιλέως Περσῶν ἦλϑε κατὰ 
Ρωμαίων μετὰ εἴκοσι χιλιάδων, ὀφείλων πολεμῆσαι “Ῥωμαίοις. 
ὃ δὲ ϑειότατος Ἰουστῖνος ἐδήλωσε διὰ πρεσβευτοῦ τῷ βασι- 
As Κωάδῃ μετὰ φιλικῆς αὐτοῦ ἀποκρίσεως ἕνεκεν εἰρήνης, ὡς 
5 ἐπ᾿ ἄλλῳ τινὶ γράψας, φησί, τὴν τοῦ αὐτοῦ Ζιλγιβὶ ῥηγὸς παρα-- 
βασίαν xol ἐπιορκίαν, καὶ ὅτε παρὰ Ρωμαίων ἐκομίσατο χρήμα-- 
τὰ κατὰ Περσῶν, ὀφείλων αὐτοὺς προδοῦναι καὶ τῷ καιρῷ 
τῆς συμβολῆς ὑπὲρ Ρωμαίων συμμαχεῖν, xol ὅτι δεῖ ἡμᾶς ἀδελ- 
φοὺς ὄντας εἷς φιλίαν λαλεῖν καὶ μὴ ὑπὸ τῶν κυνῶν τούτων 
10 παέζεσϑαι. καὶ ἐπιγνοὺς ταῦτα ὃ βασιλεὺς Περσῶν, ἐπηρώ-- 


Ο 138 


τησε τὸν Ζιλγιβίν, εἰρηκὼς ὅτε Δῶρα ἔλαβες παρὰ Ρωμαίων. 


προτραπεὶς κατὰ Περσῶν; καὶ εἶπεν ὃ Ζιλγιβὶς τὸ ἀληϑὲς xol 
ὡμολόγησε. xol ὠργίσϑη ὃ βασιλεὺς Περσῶν Κωάδης, καὶ 
ἐφόνευσεν αὐτόν, ὑπονοήσας ὅτι δόλῳ ἦλϑε πρὸς αὐτόν, καὶ 
Ἰδπολλοὺς τοῦ ὄχλου αὐτοῦ νυκτὸς ἀνεῖλε, πέμψας xov αὐτῶν 
πλῆϑος πολύ, ἀγνοούντων ὅτι ἀπὸ τοῦ βασιλέως Περσῶν ἐπέμι- 
φϑη x«v αὐτῶν τὸ πλῆϑος, ἀλλὰ ὡς ἀπὸ ἄλλης χώρας, φησίν, 
ἐπελϑόντων τοῖς Οὕννοις καὶ τῷ ῥηγὶ αὐτῶν" οἱ δὲ λοιποὶ τῶν 
Οὕννων οἱ περισωϑέντες ἔφυγον. καὶ ἔδοξε λοιπὸν ὃ βασιλεὺς 
20 Κωάδης λαλεῖν περὶ πάκτων εἰρήνης, δηλώσας διὰ “«Ταβροΐου 

πρεσβευτοῦ τῷ βασιλεῖ Ρωμαίων "Tovoztvo. 
Ἔν ᾧ χρόνῳ τελευτᾷ Παῦλος ὃ πατριάρχης “Ἀντιοχείας, καὶ 


9. εἴκοσι χιλιάδων Ch., εἰκοσιχιλιάδων Ox. 11. εἰρηκὼς Chron., 
εἰρηνικὼς Ox. 


rege sollicitatus, exercitu viginti Millium armatorum instructus, adversus 
Romanos arma movit. Sacratissimus autem Justinus, pacis conditiones 
amica interpellatione conciliaturus, quasi de alia quapiam re scribens, 
r Legatum suum missis ad Coadem regem literis, de perfidia et per- 
jurio Regis Hunnorum certiorem fecit; nempe eum a Romanis pecunias 
accepisse, uti Persas eis proderet; ipsoque in congressu Romanorum par- 
tes suscepturum. ,,Quin et Nos, inquit, fratres cum simus, amicitiam 
invicem colere oportet, neque committere, ut canibus istis in ludibrium 
cedamus.* His auditis, Persarum Rex Zilgibim amice interrogavit, an 
a Romanis ipse pecunias accepisset, contra Persas sollicitatus. ,,Immo, 
inquit Zilgibis, me accepisse fateor. Ad haec iratus Persarum Rex, 
credensque Hunnum per dolum venisse, occidit illum; multos etiam ex 
exercitu ejus per noctem interfecit; plane nescientibus Hunnis, hoc a 
Persarum Rege. provenire, sed tanquam ab alia quapiam regione in se 
Regemque suum impetum factum fuisse existimantibus. Qui vero a cae- 
de reliqui fuerunt Hunni, profugerunt. "lum demum Coadi Regi visum 
est de Pacis conditionibus tractare, missis hac de re literis per Legatum, 
Labroium nomine, ad Justinum Romanum Imperatorem. 
Circa hoc tempus Paulus, Patriarcha Antiochenus, e vivis excessit: 


E 


V 49 


416 IOANNIS MALALAE 


- , 
ἐγένετο ἀντ᾽ αὐτοῦ Εὐφράσιος ὃ Ἱεροσολυμίτης, ὅστις μέγαν ἐποί- 
1208 διωγμὸν κατὰ τῶν λεγομένων ὀρϑοδόξων, πολλοὺς φονεύσας. 
"Ev δὲ τοῖς αὐτοῖς χρόνοις τὸ Βένετον μέρος ἐν πάσαις ταῖς 
O 189 πόλεσιν ἠτάχτει, καὶ ἐτάρασσον τὰς πόλεις λιϑασμοῖς καὶ xa- 
ταβασίαις καὶ φόνοις" ἐπήρχοντο γὰρ καὶ τοῖς κατὰ πόλιν 5 
» "ERN 3; E , - A43 , 
ἄρχουσιν, ἀρξάμενοι ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου. ταῦτα δὲ ἐπράττον-- 
vo ἕως τῆς γενομένης προαγωγῆς τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ye- 
γομένου Θεοδότου ὑπάρχου πόλεως, τοῦ ἀπὸ κομήτων τῆς ἄνα- 
τολῆς" ὅστις προεβλήϑη ἐπὶ τῆς πρώτης ἱνδιχτιῶνος, καὶ κάτε-- 
δυνάστευσε τῆς δημοχρατίας τῶν Βυζαντίων, τιμωρησάμενος 10 
B πολλοὺς τῶν ἀτάχτων κατὰ χέλευσιν τοῦ βασιλέως Ἰουστίνου. 
ἐν οἷς συνελάβετο Θεοδόσιόν τινα, τὸν ἐπίκλην Ζτικχάν, ὅστις 
ἐν πολλῇ εὐπορίᾳ ὑπῆργε, καὶ τῇ ἀξίᾳ Qv Ἰλλούστριος, xol τοῦ-- 
Ἶ 7] * 4 j0x 2 7/ 4 e £5 
vov αὐϑεντήσας ἀνεῖλε, μὴ ἀναγαγὼν τῷ βασιλεῖ, καὶ &ya- 
γαχτηϑεὶς ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἐπαύϑη τῆς ἀρχῆς καὶ ἀπεζώ- 15 
σϑη τῆς ἀξίας, κελευσϑεὶς ἐξελϑεῖν ἐπὶ τὴν ἀνατολήν. καὶ 
μετὼ τὸ καταλαβεῖν αὐτὸν τὴν ἀνατολὴν ἔφυγε φοβηϑεὶς ἐν 
- ^ , 
τῇ τρίτῃ ᾿νδικτιῶνε, προσφυγὼν ἐν Ἱεροσολύμοις, «ol ἀπεκρύβη 
2 ^ 4. 2 2 b] - , » , , € *c7 
ἐχεῖ" καὶ ἀντ᾽ αὐτοῦ προήχϑη ἔπαρχος πόλεως Θεόδωρος ὃ ἀπὸ 
ὑπάτων, ὃ ἐπίχλην τηγανιστής. προήχϑη δὲ ἕν ᾿Αντιοχείᾳ 90 
᾿Εφραΐμιος ὃ ᾿Δμιδηνός" ὅστις ἠγωνίσατο χατὰ τῶν δημοχρα- 
τούντων Βενέτων" xol λοιπὸν ἡσύχασεν ἢ δημοκρατία τοῦ Βε- 


7. γενομένου delendum videtur. 8, ὑπάρχου] ἐπάρχου Ch. ibid, 
κομήτων κομητῶν Ox. 


cujus in locum Euphrasius Hierosolymitanus suffectus est: qui e Ortho- 
ns quos vocant, graviter persecutus est, plurimis eorum etiam neci 
traditis. 

lisdem temporibus Veneta Factio commotiones ubique per urbes ex- 
citabat, Lapidationibus, tumultibus, caedibusque, omnia miscens. Quin 
et adversus urbium etiam praefectos ubique insurgebant [Veneti,] initium 
rebellionis a Constantinopoli sumentes, Nec desierunt tumultuantes, us- 
que dum 'Theodotus, excomes Orientis, urbi Praefectus constitutus fue- 
rit, quod factum est Indictione Prima. Hic itaque insurrectionem populi 
Byzantini compescuit, seditiosorum permultis, Imperatoris ipsius ex jussu, 
in supplicium adactis. Inter quos cum "Theodosium quendam, cognomine 
Ztüccam , virum locupletissimum et dignitate Illustrem, a se comprehen- 
sum, non expectato Imperatoris Mandato, ipse autoritate propria fretus, 
neci dedisset, hoc in eo non ferens Imperator, Magistratu eum abdica- 
vit, et honoribus exutum, in Orientem ablegavit. uo cum advenisset, 
de salute sua necdum satis securus, fugam inde capessit, Indictione 8, 
et Hierosolymam veniens, ibi delituit. In locum vero istius, "Theodorus 
Exconsul, cognomento 'leganistes, urbi Praefectus constitutus est. /An- 
tiochiae vero Praefectus est Ephraemius, Amidenus: qui Venetarum Par- 
tium tumultibus obviam eundo, usque adeo coercuit eos, ut acquiescentes 


CHRONOGRAPHIA. L. XVII. 417 


vérov μέρους ToU ποιεῖν ταραχὰς ἐν ταῖς πόλεσι" καὶ ἐπήρϑη- Ὁ 140 
σαν τὰ ϑεώρια, καὶ οἵ ὀρχησταὶ ἐκ τῆς ἀνατολῆς καὶ πάντες Ε 
ἐξωρίσϑησαν, δίχα μέντοι τῆς μεγάλης ᾿4Ἵλεξανδρείας τῆς πρὸς 
Aiyvzto», 

5 Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐχώλυσε τὸν ἀγῶνα τῶν "Ολυμπίων 
πρὸς τὸ μὴ ἐπιτελεῖσθαι ἐν ἸΑντιοχείᾳ ἀπὸ ἰγδικτιῶνος Y. 
ἀλυτάρχησαν δὲ ἀπὸ ᾿“φρανίου ἕως ὀγδόου ἑξηκοστοῦ πεντα- 
κοσιοστοῦ, ἀφ᾽ οὗ ἐκωλύϑη τὰ Ὀλύμπια, ἀλύταρχοι οζ΄. 

Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ, ᾿Ἡνατολίου τοῦ Καρίνου ὄντος κόμητος 

10 ἀνατολῆς, συνέβη ἐν ᾿Αντιοχείᾳ ἐμπρησμὸν μέγαν γενέσϑαι ὑπὸ 
ϑεϊκῆς ὀργῆς" ὅστις ἐμπρησμὸς προεμήνυσε τὴν τοῦ ϑεοῦ μέλλου-- D 
σαν ἔσεσϑαι ἀγανάχτησιν. ἐχαύϑη γὰρ ἀπὸ τοῦ μαρτυρίου τοῖ 
ἁγίου Στεφάνου ἕως τοῦ πραιτωρίου τοῦ στρατηλάτου. ἐγένον-- 
τὸ δὲ καὶ μετὰ ταῦτα ἐμπρησμοὶ πολλοὶ εἷς διαφόρους γειτο-- 

15»íag τῆς αὐτῆς πόλεως, καὶ ἐκαύϑησαν πολλοὶ οἶχοι καὶ ἀπώ- 
Aovro πολλαὶ ψυχαί, καὶ οὐδεὶς ἐγίνωσκε πόϑεν τὸ πῦρ ἀνήπτε- 
το. κατὰ πρεσβείαν ᾿Ἐφραϊμίου τοῦ πατριάρχου ᾿Αντιοχείας Ο 141 
ἐφιλοτιμήσατο ὃ αὐτὸς βασιλεὺς διὰ τοὺς καυϑέντας τόπους 
χρυσοῦ κεντηνάρια δύο, 

90 E» δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ συνέβη παϑεῖν ὑπὸ ϑεομηνίας τὸ λε- 
γόμενον Ζοῤῥάχιον, πόλιν τῆς νέας ᾿ἘΠπείρου ἐπαρχίας, ἐξ ἧς E 
ὑπῆρχεν ᾿ἀναστάσιος ὃ βασιλεύς" ὅστις καὶ πολλὰ ἔκτισεν ἐχεῖ, 


2. ὀρχισταὶ Ox. 7. ᾿ἀφρανίου 1 ᾿ἀφρόνιος vol.T. p.192, C. 17. κα- 
zd0iCh. ibid. ᾿Εφραϊμίου] Εὐφρασίου Ch., Theophanes p. 147. B. 


demum Veneti commotionibus omnino abstinerent. Sed et tum quoque 
spectacula prohibita fuerunt; et saltatores ex Oriente toto, excepta Alex- 
andria, Magna in Aegypto, ejecti sunt. , 

Idem lmperator etiam Certamina Olympica prohibuit, ne deinceps 
Antiochiae, ab indictione xiv, celebrarentur. Ab Afranio autem, ad us- 
p pLXviJ [annum Aerae Antiochenae,] quo tempore Ludis illis inter- 

ictum est, Alytarchae rxxvrr numerantur. 

Eodem tempore, Anatolio, Carini filio, Orientis tum Comite, Antio- 
chia Coelesti ex ira tremendo more conflagravit; quae quidem conflagra- 
tio certum futurae ultionis divinae erat indicium. —Incendia enim a S. 
Stephani Martyrio usque ad Magistri Militum Praetorium grassabantur. 
Acciderunt etiam post haec, diversos Antiochiae per vicos, incendia va- 
ria; ἃ quibus quamplurimae absumptae sunt aedes, animaeque permultae 
perierunt: sed nec sciri unquam potuit, undenam ignes isti accendeban- 
tur. Imperator autem, Ephraemii Patriarchae Antiochensis precibus ad 
hoc incitatus, ad locos exustos reficiendos, auri Centenaria duo largi- 
tus est. 

Contigit autem eodem tempore divinam subire vindictam Dyrrachi- 
um, Epiri Novae urbem; unde ortum suum habuit Anastasius Imperator: 

Ioannes Malalas. 21 


418 IOANNIS MALALAE 


παρεσχηκὼς αὐτοῖς καὶ τὸ ἱπποδρόμιον. ὃ δὲ βασιλεὺς Ἰουστῖ- 
voc πολλὰ παρέσχεν elg ἀνανέωσιν τῇ αὐτῇ Φοῤῥαχηνῶν πόλει, 
ἥτις πρῴην μὲν ἐλέγετο ᾿Ἐπίδαμνος" ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς περι- 
λειφϑεῖσιν ἐφιλοτιμήῆσατος. ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ καὶ ἡ Κό- 
ρινϑος τῆς Ἑλλάδος ἔπαϑε" καὶ πολλὰ κἀκεῖ ἐχαρίσατο ὃ αὐτὸς 5 
V 50 βασιλεύς. ἐν δὲ τῷ μεταξὺ χρόνῳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας 24vá- 
ζαρβος, πόλις τῆς Κιλικίας τὸ τέταρτον αὐτῆς πάϑος " ἀνήγειρε 
δὲ αὐτὴν ὃ αὐτὸς βασιλεύς. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ. χρόνῳ κατεπόϑη 
ὑπὸ ϑεομηνίας ὑδάτων ποταμιαίων Ἔδεσα, πόλις μεγάλη τῆς 
᾿Οσδροηνῆς ἐπαρχίας, ἐν ἑσπέρᾳ, τοῦ αὐτοῦ ποταμοῦ κατὰ μέ-10 
cov τῆς πόλεως παρερχομένου τοῦ λεγομένου Σχίρτου, αὖὔ-- 
O 142 τανδροι σὺν τοῖς οἴκοις ἀπώλοντο. ἔλεγον δὲ οἵ περισωϑθϑέντες 
καὶ οἰχοῦντες τὴν αὐτὴν πόλιν Ovi καὶ iy ἄλλῳ καιρῷ κατέκλυσε 
τὴν αὐτὴν πόλιν ὃ αὐτὸς ποταμός, ἀλλ᾿ οὐχ οὕτως ἀπώλεσεν" 
ἐπεὶ μεμαϑήχαμεν ὅτι καὶ ἔν ἄλλοις χρόνοις ἐγένετο τὸ αὐτὸ 15 
σχῆμα, μετὰ δὲ τὸ παυϑῆναι τὴν ὀργὴν τὰ πλησίον τῶν ϑεμε- 
B λίων τοῦ αὐτοῦ ποταμοῦ οἰχήματα φιλοκαλίας τυγχάνοντα 
εὑρέϑη πλὰξ λιϑίνη μεγάλη, ἐν ἢ ἐπεγέγραπτο ἐν γλυφῇ ταῦτα" 
Σχίρτος ποταμὸς σχιρτήσει κακὰ σκιρτήματα πολίταις. ἡ δὲ 
αὐτὴ Ἔδεσα πόλις ἐκτίσϑη ὑπὸ Σελεύκου τοῦ Νικάτορος, λα-- 30 
βοῦσα τείχη" ἥντινα ὠνόμασεν ὃ αὐτὸς Σέλευκος ὃ ΠΠακεδὼν 
᾿Αντιόχειαν τὴν μιξοβάρβαρον, καὶ ὅτε ἔπαϑε τὸ πρῶτον αὐτῆς 


8. ᾿Επίδαυρος Ox., ᾿Επίδαμνος Ch. 10. Ὀσδροΐνης Ox. 16. cà] 
κατὰ τὰ Ch. 19. Zx:igróg Ox. 99, μιξοβάρβαρον Ch., μιξο- 
βάρβαρος Ox. ' 


qui, praeter alia quae ibi extruxit plurima, circum quoque. excitavit. 
Justinus vero Imperator, urbi Dyrrachio (quae Epidamnus olim vocaba- 
tur,) instaurandae, incolisque superstitibus, plurima largitus est. Eodem 
tempore divinam quoque iram perpessa est Corinthus, Graeciae urbs: 
'cui item instaurandae lmperator plurima dedit. Inter haec etiam quar- 
tam irae divinae vicissitudinem experta est Anazarbus, Ciliciae urbs: 
quam et ipsam quoque lnperator de integro excitavit. Eodem tempore 
Osdroenae provinciae urbs Magna, Edessa, exundationibus Seirti flumi- 
nis, quod urbem mediam perfluit, cum domibus incolisque suis, tempore 
vespertino, tota absorpta est. Dixerunt autem, qui superstites adhuc ur- 
bem incoluerunt, hujusmodi aliquid olim temporibus urbi accidisse, seque 
a Majoribus accepisse, alias etiam urbem suam, ab exundante fluvio, li- 
cet non ut nunc totam, aquis immersam fuisse: cessante autem post ira 
coelesti, juxta aedes quasdam speciosas, ad fluminis ripam positas, 'T'abu- 
lam magnam Lapideam repertam esse, cui haec insculpta fuerunt: Scir- 
tus fluvius male omnino Civibus saltabit. Caeterum urbs Edessa a Se- 
leuco Nicatore, Macedone, extructa primum, et moenibus cincta, no- 
men habuit, a Conditore inditum, 4nliochiam Mixobarbaram. Post vero 


, 


CHRONOGRAPHIA. L. XVII. 419 


aoc, μετεχλήϑη Ἔδεσα. πολλὰ δὲ παρέσχεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
ἐν ἑχάστῃ πόλει, ἀνακαινίσας ἐν πολλαῖς εὐπρεπείαις καὶ τοῖς 
σωϑεῖσι πολλὰ χαρισάμενος" τὴν δὲ Ἔδεσαν μετωνόμασεν Ἰου- 
στινούπολιν. 

5 Τῷ δὲ ἑβδόμῳ ἔτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεο- 
μηνίας ᾿Αντιόχεια d; μεγάλη τὸ πέμπτον αὐτῆς πάϑος ἐν μηνὶ Ὁ 
pulp, ὑπατείας ᾿Ολυβρίου" πολὲς γὰρ ἦν ὃ φόβος ὃ τοῦ ϑεοῦ Ὁ 143 
γενόμενος xav ἐχεῖνον τὸν χαιρόν, ὥστε τοὺς συλληφϑέντας 
ὑπὸ τῶν οἰχημάτων ἐν τῇ γῇ καὶ πυρικαύστους γενέσθαι, καὶ 

10 ἐκ τοῦ ἀέρος δὲ σπινϑῆρας πυρὸς φαίνεσθαι" καὶ ἕκαιον ὡς ἀπὸ 

ἀστραπῆς τὸν εὑρισχόμενον, καὶ ἐχόχλαζε τὸ ἔδαφος τῆς γῆς, 

xal ἐχεραυνοῦντο oi ϑεμέλιοι, χουφιζόμενοι ὑπὸ τῶν σεισμῶν 

καὶ ὑπὸ τοῦ πυρὸς τεφρούμενοι, ὥστε καὶ τοῖς φεύγουσιν ὑπήν-- 

τα τὸ πῦρ. καὶ ἦν ἰδεῖν ϑαῦμα φοβερὸν καὶ παράδοξον, 

15209 ἐρευγόμενον ὄμβρον, ὄμβρος καμίνων φοβερῶν, φλὸξ εἰς 
δετὸν λυομένη, καὶ ὑετὸς ὡς φλὸξ ἐξαπτόμενος καὶ τοὺς 
βοῶντας ἐν τῇ γῇ κατανήλισκε. καὶ ἐκ τούτου ᾿“Δντιόχεια ἄχρη- 
στος ἐγένετο" οὐκ ἔμεινε γάρ, εἶ μὴ τὰ πρὸς ὄρος μόνον πα- D 
ρθοικούμενα οἰκήματα. οὐκ ἔμεινε δὲ οὔτε ἅγιος οἶχος εὐχτηρίου 

90ἢ μοναστηρίου ἢ ἄλλου ἁγίου τόπου ἀδιάῤῥηκτος" τὰ γὰρ 
ἄλλα συνετελέσϑησαν εἷς τὸ παντελές᾽ 7) δὲ μεγάλη ἐκκλησία Iy-. - 
τιοχείας 7, κτισϑεῖσα ὑπὸ Κωνσταντίνου τοῦ μεγάλου βασιλέως 


7. πολὺς Ch., πολλὺς Ox. 10. σπινϑῆρας Ch., σπινθῆρος Ox. 
16. λουομένη Ox. : 
quam primam ejus perpessa est ruinam, Edesa vocabatur. Plurima vero 
Imperator urbibus singulis instaurandis ornandisque largitus est; uti et 
incolis superstitibus: Edessam vero Justinopolim vocavit. 
Ejusdem autem Imperatoris anno septimo, Mense Maio, Olybrio 
tum Consule, quintam divinae irae vicissitudinem perpessa est Antiochia 
- Magna. Tanta enim per id tempus ab irato Numine consternatio Mor- 
talibus incessit, ut et aedium ruinis obruti ab igne ex terra exiliente ab- 
sumerentur: ex aere etiam ignis, scintillarum instar decidens, obvios 
quosque, Fulminis in morem, combussit. Sed et ipsis etiam pavimentis 
ebullientibus, aedificiorum fundamina subtus concussa, et fulminibus tacta, 
conflagrarunt, Prorumpentibus vero, ut se eriperent, hominibus obver- 
satae sunt undique occursitantes flammae. Imo spectaculum videre erat 
lane tremendum, et praeter hominum fidem ignes imbrem eructantes, 
imbres caminorum horreseentium, ignes in imbrem solutos, "dn ou 
flammarum instar accensos, miseros sub terra ejulantes absumentes. 
inde Antiochia desolatio facta est: nec enim aedes Oratoria ulla, nec 
Monasterium, nec sacer aliquis locus, sed nec domus, praeterquam quae 
ad montem fuerunt, ulla non disrupta supererat; caetera quidem omnia 
tota absumebantur. Magna autem Ecclesia Antiochensis, quam ibi olim 
extruxit Constantinus M, Imperator, corruentibus aliis omnibus, sola ali- 


O 144 


1.51 


Ο 145 


420 IOANNISMALALAE 


- 1 - p ; £ 
τῆς ϑεομηνίας γενομένης καὶ πάντων πεπτωχότων εἷς τὸ ἔδα-- 
qoc ἔστη ἐπὶ ἡμέρας β' μετὰ τὸ γενέσϑαι τὴν τοῦ ϑεοῦ φο- 

^ 2 τὰ, ' *» xNREVVCS ^ , ^ ’ er 
βερὰν ἀπειλήν" xoi αὑτὴ ὑπὸ πυρὸς ληφϑεῖσα κατηνέχϑη ἕως 

2v/^ ^ e A * * , pese. Y Ll , 
ἐδάφους. καὶ ἕτεροι δὲ οἶχοι μὴ πεπτωχότες ὑπὸ τοῦ πάϑους 
τοῦ ϑειχοῦ ὑπὸ τοῦ πυρὸς διελύϑησαν ἕως ϑεμελίων.  xol5 
ἀπώλοντο ἐν αὐτῷ τῷ φόβῳ ἄχρι χιλιάδων διακοσίων πεντήχον-- 

€ - - - - - 
TG" ἦν γὰρ 2j μεγάλη ἑορτὴ Χριστοῦ τοῦ ϑεοῦ ἡμῶν 7j τῆς ἀνα- 
λήψεως" καὶ πολὺ πλῆϑος ἦν τῶν ξένων ἐπιδημῆσαν ἐπὶ δὲ 
τῆς αὐτῆς ϑεομηνίας ἐδείχϑη καὶ τὸ τῶν πολιτῶν πλῆϑος ónó- 
cov ὑπῆρχε. πολλοὶ δὲ τῶν χωσϑέντων ζήσαντες μετὰ τὸ 10 

2 - Ὕ ^ ^ 2 i] i] m 
ἀνενεχϑῆναι αὐτοὺς ζῶντας ἀπέϑανον. τινὲς δὲ ix τῶν mo- 
λιτῶν τῶν σωϑέντων, εἴ τι ἠδυνήϑησαν, ἀφείλαντο xoi ἔφευ-- 
γον" xol ὑπήντουν αὐτοῖς γεωργοί, καὶ ἀπέσπων mag αὐτῶν 
φονεύοντες αὐτούς. ἐδείχϑη δὲ καὶ ἐν τούτῳ 7j τοῦ ϑεοῦ φι- 
λανϑρωπία" ὅσοι γὰρ ἀπέσπων, ἀπέϑνησκον βιαίως, ot μὲν σηπό-- 15 
μένοι, oi δὲ τυφλούμενοι, οἵ δὲ χειρουργίαις χοπτόμενοι, καὶ ὅμο-- 
λογοῦντες τὰ πλημμελήματα ἑαυτῶν παρεδίδουν τὰς ψυχάς. ἐν οἷς 
ἦν ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ἁρπαγῇ χρησάμενος Θωμᾶς τις σιλεντιάριος, 
ὕστις ἐξῆλϑε φεύγων ἐκ τῆς ϑεομηνίας, καὶ ἔξω τῆς πόλεως ὡς 
Du , - ; MA Y ^ , ^ m. € 
ἀπὸ μιλίων τριῶν ἐπὶ τὴν πόρταν τὴν λεγομένην τοῦ ἅγίου 90 
Ἰουλιανοῦ οἴκει, καὶ ἀπέσπα πάντα ἐκ τῶν φευγόντων διὰ τῶν 

3 - 2 ΔΝ - SEA, News - 
οἰκετῶν αὑτοῦ. τοῦτο δὲ διεπράξατο ἐπὶ ἡμέρας τέσσαρας 

* c , 4 , c ^ Ri , , e 
καὶ ὡς λυμαίνεται πάντα, ἐξαίφνης ὑγιὴς ὧν ἐτελεύτησε 


13. ὑπήντουν] ἠπήντουν Ox. ibid. 15. ἀπέσπων Ch., ἀπέσπον 
Ox. 29. οἴκει] ᾧκει Ch. 


quandiu stetit, Numinisque tremendam iram per dies duos sustinuit: tan- 
dem vero et ipsa flammis correpta, tota absumpta est. Quaeque alia 
terrae tremoribus supererant aedificia, ignibus absumpta funditus ruebant : 
pereuntibus ab excidio hoc ccr circiter mortalium Millibus. Ob magni 
enim Festi Assumptionis Christi Dei Nostri Celebrationem , frequentia 
ibidem erat advenarum maxima. Ex hac autem Numinis ira conjicere li- 
cet, quam numerosus erat Populus Antiochensis. Sed et complures etiam, 
qui ruderibus obruti, vivi effodiebantür, derepente spiritum efflabant. 
Quin et civium quoque qui eripuerant sese, nonnulli, bonorum suorum, 
si quid poterant, corradentes, fuga rebus suis consuluerunt: sed a ru- 
sticis, in quos per viam inciderant, expilati bonis, etiam Vita spoliaban- 
tur. Caeterum inde Dei erga homines misericordia apparuit. Eorum enim, qui 
rapinas hasce exercuerant, nonnulli in putredinem soluti, occaecati alii, sub 
chirurgorum incisionibus alii, infeliciter omnes, interierunt; et facinora sua 
deprecantes, reddiderunt animas. Ex quorum numero eodem tempore erat 
'"T'homas quidam, Silentiarius. Hic a Numinis ira cavens sibi, aufugerat; et ad 
tertium, vel eo circiter, ab urbe lapidem, juxta S. Juliani quam vocant 
Portam sedibus positis, per ministros ibi suos, bona eorum qui evascrant 


CHRONOGRAPHIA. L. XVII. 421 


Li H ; , ^ ^r 
xai πάντες ἐδόξαζον τὸν ϑεόν. ἡ δὲ αὐτοῦ περιουσίω ἁρπαγεῖ- 
ἣν, Δ νὴ à vi ἢ * , 3 , "RAE V 745 αῦ 
σὰ ἀπώλετο" καὶ ἐν ᾧ τόπῳ ἐτελεύτησεν, ἐχεῖ καὶ ἐτάφη. B 
ἐδείχϑη γὰρ xal ἄλλα τινὰ μυστήρια τοῦ φιλανθρώπου ϑεοῦ" 
ἔγχυοι γὰρ γυναῖχες δὲ εἴκοσιν ἡμερῶν ἢ καὶ τριάκοντα ἀνῆλ- 
- ς - - 
5 Sov ix τῶν χωσϑέντων ὑγιεῖς" πολλαὶ δὲ γεννήσασαι elg τὴν γῆν 
, £:-& ^ , 3 «4 ^ , 2 ^ * 
χάτω ὑπὸ τὰ χωματὰ ἀνῆλθον ovv νηπίοις ἀβλαβεῖς καὶ 
ἔζησαν μετὰ τῶν τεχϑέντων ἐξ αὐτῶν. καὶ ἄλλα δὲ παιδία 
c 4 
ὡσαύτως διεσώθησαν μεϑ᾽ ἡμέρας λ΄: καὶ πολλὰ φοβερώτερα 
Ru. - - 
τούτων ἐγένετο. τῇ δὲ τρίτῃ ἡμέρᾳ μετὰ τὴν πτῶσιν ἐφάνη ἐν 
- ΡῚ -€ - 
1070 οὐρανῷ ὃ τίμιος σταυρὸς διὰ νεφέλης κατὰ τὸ ἀρκτῷον μέ- 
- - , 
ρος τῆς αὐτῆς πόλεως" xol πάντες ϑεασάμενοι αὐτὸν ἔμειναν 
χλαίοντες xal εὐχόμενοι ἐπὶ μίαν ὥραν. ἐγένοντο δὲ μετὰ 
^ - - , , à» * * c Les: , 
τὴν πτῶσιν τῆς πόλεως χαὶ ἄλλοι σεισμοὶ πολλοὶ ὡς ἐπὶ χρόνον C 
ἐνιαυτοῦ xai μηνῶν͵ ἕξ. Σελευχείας δὲ καὶ Δάφνης ὡς ἐπὶ 
15 μίλια εἴκοσι πτῶσις ἐγένετο" πολλὰ δὲ χρήματα παρέσχε ταῖς 
, , € 3. * , 2 , * ^ 
παϑούσαις πόλεσιν ὁ αὑτὸς faoiltvcg. ἀκούσας γὰρ τὴν γενο-- 
€ " p - - 
μένην ὑπὸ τοῦ JeoU φιλανϑρωπίαν, λύπῃ συσχεϑεὶς οὐ μικρῷ, Ὁ 146 
ϑεωριῶν μὴ ἀγομένων ἐν Βυζαντίῳ, χαὶ ἁγίας πεντηκοστῆς χα- 
, , -— - 
ταλυαβούσης, δίχα διαδήματος εἰσῆλθεν ἐν τῇ ἐχχλησίᾳ μετὰ 
“- , , * 2 EZ ^ ^ , € 
20 πορφυροῦ μαντίου χλαίων, σὺν αὑτῷ δὲ καὶ πάντες οἱ συγκλη-- 
- , 
τιχοὶ καὶ πορφυρᾶ ἐφόρουν. 


4. εἴκοσε Ox. 


omnia diripuit. Ubi vero per dies quatuor rapinas hasce exercuisset, 
omnia depraedans, morte obiit, nullo etiam interveniente morbo, repenti- 
na. Laus inde Deo ab omnibus tributa est, Quoque in loco mortuus, 
eodem et sepultus est; direptis etiam, quae corraserat, bonis ejus omni- 
bus. Sed et verenda magis adhuc Divinae erga homines misericordiae 
extiterunt indicia: Mulieres etenim praegnantes, xx post, vel etiam xxx 
dies, illaesae ex ruderibus effodiebantur: quorum plurimae quoque, solu- 
tis corruentium aedificiorum sub ruinis puerperii doloribus, una cum in- 
fantibus suis illaesae emergentes, Numinis irae supervixerunt. Quin et 
pueruli quoque alii, tricesimum post diem, incolumes reperiebantur: mul- 
taque his stupendiora contigerunt. "'l'ertio autem post cladem hanc die, 
Venerandae Crucis imago de caelo comparuit in nubibus, urbi ad septen- 
iriones imminens: qua. visa, in lachrymas soluti omnes, preces unius ho- 
rae per spatium effundebant. Acciderunt autem, post urbis casum, plu- 
res etiam alii terrae motus, per spatium anni unius et vr mensium; qui- 
bus etiam Seleuciae Daphnesque, quaeque ad vicesimum fere lapidem 
distabant, aedificia concussa corruebant. Urbibus autem, calamitates 
hasce perpessis, Imperator abunde pecuniarum suppeditavit. Dei enim 
quanta erga homines Misericordia fuisset, edoctus, et ipse clades hos 
acerbissime tulit; nec Byzantii pro more edita sunt spectacula. Pente- 
Costes etiam sacro Festo tum existente, Diademate posito, ipse, Senato- 
resque omnes, vestibus pullis induti, templum lachrymantes petebant. 


492 ^A IOANNIS MALALAE 


"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἀπέστειλεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Καρῖνον 

κόμητα μετὰ κεντηναρίων πέντε" συναπέστειλε δὲ καὶ Guwxüv 

D τὸν πατρίχιον καὶ ᾿“στέριον, ἄνδρας σοφούς, δοὺς καὶ αὖ- 
τοῖς χρήματα πολλὰ εἷς ἐπανόρϑωσιν τῆς πόλεως καὶ τῶν ἄγω- 
γῶν καὶ τῶν γεφυρῶν τοῦ ποταμοῦ, ὡς ἐπιστάμενος τὴν αὐτὴν nó- 5 
λιν" ἦν γὰρ οἰκήσας ἐν αὐτῇ χρόνον τινά, ὅτε κατῆλϑε μετὰ τῶν 
στρατηλατῶν ἐν τῷ Περσικῷ πολέμῳ. καὶ πυκνῶς ἔγραφε τοῖς 
αὐτοῖς πατρικίοις τοῦ φροντισϑῆναι τὴν πόλιν. 

ο τὴ ἹΠετὰ δὲ τὸ ὄγδοον ἔτος τῆς αὐτοῦ ᾿Ἰουστίνου βασιλείας 
καὶ μηνῶν ' συνεβασίλευσεν αὐτῷ ὃ ϑειότατος Ἰουστινιανὸς 10 
μετὰ τῆς «ὐγούστας Θεοδώρας, στεφϑεὶς ὑπὸ τοῦ ϑειοτάτου 
αὐτοῦ ϑείου ἐπὶ τῆς ὑπατείας ΠΠαβορτίου. ὅστις βασιλεὺς 

V 52 Ἰουστινιανὸς πολλὰ ἐχαρίσατο τῇ αὐτῇ τῶν ᾿Αντιοχέων πόλει" 
καὶ εἷς πᾶσαν πόλιν τῆς Ῥωμαϊκῆς πολιτείας ποιήσας μεγάλην 
κατάστασιν" καὶ ἐν ἑκάστῃ δὲ πόλει κατέπεμψε ϑείας σάκρας, 15 
ὥστε τιμωρηθῆναι τοὺς ἀταξίας ἢ φόνους ποιοῦντας, ὅποίου 
δ᾽ ἂν ὑπάρχωσι μέρους, ὥστε μὴ τολμᾶν τινα τοῦ λοιποῦ τὴν 

c , Ρ] ’ “-“ , 2 LA 2 , ^ 
οἱανδήποτε ἀταξίαν ποιῆσαι, φόβον ἐνδειξάμενος εἰς πάσας τὰς 
ἐπαρχίας. 

"Ev δὲ ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ πρὸς ὀλίγον καιρὸν ἐγένοντο ἐν 90 
φιλίᾳ οἵ δῆμοι. 

Eodem etiam tempore, Carinum Comitem eo centenariis v instructum . 
misit, cumque eo Phocam Patricium et Asterium, viros prudentes: tra- 
dito etiam illis pecuniarum ingenti pondere, quod urbi esset, Aquae- 
ductibus , fluviique pontibus instaurandis. Agnovit enim urbem hanc, ex 
quo una cum Ducibus in bellum Persicum et ipse descendens, ibidem 


per tempus aliquod commoratus est. Patricios autem dictos, urbis curam 
suscipere, frequentibus suis literis hortatus est. 


BU S TI"N ITA WU S 
IMPERATO R. 


Exacto autem imperantis Justini anno viri menseque insuper rx, im- 
perii socium sibi sumpsit divinissimum Justinianum, una cum "Theodora 
Augusta; quem sacratissimus avunculus ejus, Mavortio Cos. Diademate 
insignivit. Hic vero Justinianus Imperator urbem Antiochiam magno pe- 
cuniarum pondere donavit: Res etiam Romanas, ubique per imperium, 
egregie composuit. Per Sacras enim, quas singulis in urbibus promul- 
gandas emiserat, cavit, caedis vel seditionum autores, quibuscunque de- 
mum ἃ partibus steterint, uti poenas darent. Metus inde Provincialibus 
undique incussus, nec deinceps erat, qui omnino tumultus excitare ausus 
est. 

Quinetiam populus Antiochenus, per aliquantillum temporis, inter se 
conveniebant. 


CHRONOGRAPHIA. L. XVII. 423 


Ἔχτισε δὲ ἐν τῇ αὐτῇ ᾿ντιοχείᾳ. εὐχτήριον οἶκον τῆς ἁγίας O 148 
ϑεοτόχου xol ἀειπαρϑένου lMagíag, ἄντικρυς τῆς λεγομένης 
"Povgtvov βασιλικῆς, κτίσας πλησίον καὶ ἕτερον οἶχον τῶν ἁγίων B 
Κοσμᾶ κχαὶ Ζίαμιανοῦ.: ὡσαύτως δὲ ἔκτισε καὶ ξενῶνα καὶ 

8AovrQà καὶ κινστέρνας. ὁμοίως δὲ xol 7 εὐσεβεστάτη Θεο- 
δώρα xol αὐτὴ πολλὰ τῇ πόλει παρέσχεν" ἔχτισε δὲ xol οἶκον 
τοῦ ἀρχαγγέλου ΠΠ]Πιχαὴλ εὐπρεπέστατον πάνυ". ἔκτισε. δὲ καὶ 
τὴν λεγομένην ᾿ἀνατολίου βασιλιχήν, πέμψας τοὺς κίονας ἀπὸ 
Κωνσταντινουπόλεως. ἡ δὲ αὐτὴ Αὔγουστα Θεοδώρα, ποιή- 
Ἰοσασα σταυρὸν πολύτιμον διὰ μαργαριτῶν ἔπεμψεν ἐν Ἵεροσο- 
λύμοις. ὃ δὲ αὐτὸς ᾿ἸἸουστινιανὸς δωρεὰς κατέπεμψε πᾶσι τοῖς 
ὑποτελέσι τῆς Ῥωμαϊκῆς πολιτείας. : 

Οἱ δὲ αὐτοὶ βασιλεῖς προεχειυίσαντο τὸν πατρέκιον “Ὑπάτιον 

στρατηλάτην ἀνατολῆς εἷς τὸ φυλάξαι τὰς ἐπιδρομὰς τῶν X«- €' 
15 ραχηγῶν διὰ τὰ ἀνατολικὰ μέρη. 

Ἔν δὲ τῷ αὐτῷ καιρῷ κατὰ πόλιν πολλοὶ ἐτιμωρήϑησαν 
Ἰ]ανιχαῖοι, ἐν οἷς ἐτιμωρήϑη καὶ 7j γυνὴ Ἐρυϑρίου τοῦ συγκλη-- 
τιχοῦ καὶ ἄλλαι ἅμα αὐτῇ. 

Τῆς δὲ ϑεομηνίας συμβάσης χόμης ἀνατολῆς ὑπῆρχεν 

φ0 Ἐφραΐμιος" ὕστις μετ᾽ ὀλίγον χρόνον ἀναγκασϑεὶς προεχειρίσϑη Q 149 
πατριάρχης ᾿Αντιοχείας" ὃ γὰρ πρὸ αὐτοῦ γεγονὼς Ἐὐφράσιος 
ἐν τῇ ϑεομηνίᾳ πυρίκαυστος ἐγένετο. γνόντες δὲ oi εὐσεβεῖς βα- 


4, Κοσμά Ox. V. vol. 1. p. 180.0. 5. κινστέρνας] κιγστέρνας Ox. 
Conf. p. 57. E. 9. 4vyovora Ox. Eadem μαργαρίτων. 


Extruxit etiam, Antiochiae aedem oratoriam, e regione Basilicae, 
Rufini dictae, D. Mariae Deiparae semper Virgini sacram: cui etiam in 
ropinquo alteram Aedem SS. Cosmae et Damiano excitavit. Consimi- 
iter quoque Hospitium, Balnea et Cisternas extruxit. Quin et religiosis- 
sima 'l'heodora urbem eandem multis donavit: Aedem etiam splendidissi- 
mam extruxit, Michaeli Archangelo sacram; Anatolii etiam, quam vocant, 
Basilicam condidit, columnis eo ex Constantinopoli transmissis. Eadem 
'"Uheodora Augusta, pretiosissimam Crucis effigiem, ex Margaritis elabora- 
tam,  Hierosolymas misit. dem Justinianus Vectigalibus per Imperium 
Romanum omnibus dona transmisit. 

lidem Imperatores militum in Oriente Magistrum dixerunt Hypatium 
Patricium, qui partes Orientales ἃ Saracenorum incursionibus tueretur. 

Caeterum per id tempus Manichaei passim per urbes plurimi poenas 
dederunt: ex quorum numero erat Erythrii Senatoris Uxor, unaque cum 
illa plures aliae. 

Quo tempore autem terrae motus acciderat, Comes erat Orientis 
Ephraemius; qui paulo post Patriarchatum Antiochensem suscipere coa- 
ctus est. Muphrasius enim, decessor ejus, conflagratione Coelesti absum- 
ptus perierat, lmperatores autem religiosissimi, audito Ephraemiuim Orien- 


494 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XVII. 


σιλεῖς ὅτι ὃ χύμης τῆς ἀνατολῆς ᾿Ἐφραίΐμιος ὑπὸ ToU κλήρου 

κανονικῶς ἐχειροτονήϑη πατριάρχης, προηγάγοντο ἄντ᾽ αὐτοῦ 

D χόμητα ἀνατολῆς Ζαχαρίαν, ὅστις ὑπῆρχε Τύριος. ὃ δὲ αὐτὸς 

Ζαχαρίας, ἰδὼν τὴν γενομένην ἅλωσιν τῆς πόλεως, ἠτήσατο 
τοὺς αὐτοὺς εὐσεβεῖς βασιλεῖς διὰ μηνύσεως αὐτοῦ ἀνελϑεῖν ἐν ὅ 

Βυζαντίῳ καὶ πρεσβεῦσαι ὑπὲρ τῆς ᾿“ντιοχέων πόλεως. καὶ 

ἔλαβε μεϑ᾽ ἑαυτοῦ τὸν ἐπίσχοπον ᾿““μηδείας, ἄνδρα εὐλαβῆ, καὶ 

ἄλλους χληρικούς " καὶ ἀνῆλϑον ἐν Κωνσταντινουπόλει, καὶ πολ- 

λὰ κατορθώσαντες ὑπέστρεψαν ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ μετὰ 
δωρεῶν βασιλικῶν, λαβόντες χρυσοῦ κεντηνάρια λ' καὶ τύπους 10 

περὶ διαφόρων κεφαλαίων τοῦ ἄγεσθαι ἐν τῇ αὐτῇ πόλει τὰ 

, € ^ 2 b] - 3 234) * , 
πάτρια. οἱ δὲ αὐτοὶ βασιλεῖς μετ᾽ ὀλίγον καιρὸν ἐδωρήσαντο 
τῇ αὐτῇ πόλει καὶ ἄλλα κεντηνάρια δέκα, 

o m Ἔν δὲ τῷ μεταξὺ συνέβη ἄσϑενῆσαι τὸν ϑειότατον "Tovosi- 

à 3 - LA ew 2 - "lE ^ M - , 
γον ἐκ τοῦ ἕλκους oU εἶχεν ἐν τῷ ποδί" ἦν γὰρ λαβὼν ἐν τῷ τό-- 15 

J , A odi b - Cc - -«ιᾳιχΤτἀ» 2 

πῷ σαγίτταν ἐν πολέμῳ, καὶ ἐξ αὐτοῦ ὃ χίνδυνος τῆς ζωῆς αὖ- 

τοῦ ἐγένετο" μηνὶ αὐγούστῳ &, ἰνδικτιῶνος πέμπτης τελευτᾷ 

δὲ ἐνιαυτῶν o£. ὡς εἶναι τὸν πάντα χρόνον τῆς αὐτοῦ βασι- 

» , MIX p. Era ? M T λλλον ; 

λείας ἔτη 9' καὶ ἡμέρας εἰκοσιδύο μετὰ καὶ τῶν τεσσάρων μη- 

γῶν τοῦ αὐτοῦ ἀνεψιοῦ. 90 


1. Εὐφραίμιος Ox. 7. ᾿Δμηδείας  Οοπῇ, p. 60. D. 


tis Comitem a Clero Canonice Patriarcham institutum fuisse, Zacharium 
qnendám "Tyrium, in ejus locum Orientis Comitem suffecerunt. Qui qui- 
em Zacharius, ubi tantam hanc Antiochiae desolationem vidisset, per li- 
teras ab Imperatoribus religiosissimis petivit, uti ipse Byzantium vocatus 
Antiochensium causam Legatus ibi ageret.  ltaque ascitis sibi in hoc 
Episcopo Amidensi, viro pio, aliisque ex Clero; Constantinopolim ve- 
niunt, Ubi cum felici successu negotium egissent, Antiochiam magnam re- 
versi sunt, donis instructi regiis, et ferentes secum auri centenaria xxx, 
cum sancitis etiam Imperatoriis de variis Capitulis, eo facientibus, ut in 
Antiochensium urbe pristinae consuetudines observarentur. Quinetiam 
paulo post temporis iidem Impp. urbi etiam alia Centenaria x dederunt. 
Contigit autem inter haec, divinissimum Justinum ex ulcere pedis, in 
quo a sagitta in praelio vulnus olim acceperat, decumbentem, e vivis ex- 
cedere, Augusti 1, Indict. v, aetatis anno Lxxv. In universum itaque 
imperavit annos IX et dies xxii, annumeratis etiam mensibus illis rv, qui- 
bus Nepotem habuit Imperii socium. 








AOTOZEXIH 


ΧΡΟΝΩ͂Ν IOTZTINIANOT BAZXIAEQO xz. 


Maa δὲ τὴν βασιλείαν "Tovorivov ἐβασίλευσεν 6 ϑειότατος 
Ἰουστινιανὸς ἔτη λή χαὶ μῆνας U καὶ ἡμέρας ιγ΄ ἐν μηνὶ 
ἀπριλλίῳ πρώτῃ, ἱνδικτιῶνι πέμπτῃ, ἔτους χρηματίζοντος κατὰ 
ἁΑντιόχειαν πενταχοσιοστοῦ ἑβδομηκοστοῦ πέμπτου, ἐπὶ τῆς 
ὑπατείας Maflorov. ἦν δὲ τῇ ἰδέᾳ κονδοειδής, εὔστηϑος, 
εὔρινος, λευχός, οὐλόϑριξ, στρογγύλοψις, εὔμορφος, ἀναφά- 
Auc, ἀνθηροπρόσωπος, μιξοπόλιος τὴν κάραν xal τὸ γένειον, 
μεγαλόψυχος, χριστιανός. ἔχαιρε δὲ τῷ Βενέτῳ μέρει, καὶ 
αὐτὸς δὲ ὧν Θρὰξ ἀπὸ Βεδεριάνας. 

10 Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐπὶ τῆς ἕκτης ἐπινεμήσεως τῷ ὀχτω- 
Bop μηνὶ προηγάγετο κόμητα ἀνατολῆς ἐν ᾿Αντιοχείᾳ ὀνόματι 
ἸΠατρίκιον, ᾿Τρμένιον" ᾧτινι δέδωκε χρήματα πολλά, χελεύσας 


5. κοντοειδήῆς Ox. 9. Θρᾶξ Ox. Eadem Βεδεριανᾶς. 


LIBER XVIII 
DE TEMPORIBUS JUSTINIANI IMPERATORIS. 


Pa Justinum mortuum imperium tenuit divinissimus Justinianus, annos 
XXXVII, menses vir et dies xm, inauguratus Aprilis die 1, Indictione v, 
Mavortio tum Cos. anno autem Aerae Antiochensis pnxxv. Erat hic sta- 
tura curta, pectore firmo, naso justo, candidus, capillo crispo, facie ro- 
tunda, formosus, recalvaster, vultu florido, capite mentoque subcanescen- 
tibus et Christianae religionis strenuus propugnator. Factioni autem Pra- 
sinae studebat; ex Bederiana vero "Thracum et ipse ortum suum habuit, 
Idem Imperator mense Octobri, Indict. vr, Comitem Orientis Antio- 
chiae designavit, Patricium Armenium nomine: traditaque ei pecuniarum 
vi magna, mandavit uti profectus ipse urbem Phoeniciae, Palmyram vo- 


V 53 


A 


O 152 


B 


426 IOANNIS MALALAE 


αὐτῷ ἀπελϑεῖν καὶ ἀνανεῶσαι πόλιν τῆς Φοινίχης εἰς τὸ λίμιτον 
, 
τὴν λεγομένην Πάλμυραν καὶ τὰς ἐκκλησίας καὶ τὰ δημόσια, 
, ^ 2 ^ - A E 
χελεῦσας xoi ἀριϑμὸν στρατιωτῶν μετὰ τῶν λιμιτανέων χαϑέ- 
ζεσϑαι ἐκεῖ xol τὸν δοῦκα ᾿Ἐμίσσης πρὸς τὸ φυλάττεσϑαι τὰ 
c * ἊΝ 3€ , ς 2! ,ὕ , , 
Ῥωμαϊκὰ καὶ Ἱεροσόλυμα. ἡἣ δὲ Πάλμυρα πρῴην μὲν μεγάλη 5 
ς - b] M € M Ρ] - ^ , ^ - - 
ὑπῆρχεν, ἐπειδὴ ὃ Zafló iv αὐτῷ τῷ τόπῳ πρὸ ToU χτισϑῆ- 
, , ^ - ^ c , » 
vot πόλιν ἐμονομάχησε μετὰ τοῦ Lolià9 ὡπλισμένου ὄντος. 
ὅστις Γολιᾶϑ' λίϑῳ λαβὼν ἔπεσε, καὶ δραμὼν ὃ Ζ.αβὶδ ἀπεκεφά- 
λισεν αὐτὸν εἰς ὃ ἐπεφέρετο ὃ Γολιὰᾶϑ' ξίφος, καὶ τὴν κεφαλὴν 
€ αὐτοῦ λαβὼν κατέσχεν ἐπὶ ἡμέρας, καὶ εἶϑ' οὕτως ἐν Ἱεροσολύ-- 10 
μοις εἰσήγαγεν αὐτὴν μετὰ νίκης ἔμπροσθεν αὑτοῦ slg κοντὸν 
βασταζομένην. διὰ τοῦτο Σολομὼν ὃ βασιλεὺς ὑπὲρ τῆς νί- 
o c - ^ IN /, 3 Ὁ Li , n 
x56 τοῦ αὐτοῖ πατρὸς Ζίαβὶδ ἐποίησεν αὐτὴν πόλιν μεγάλην, ém- 
O 153 ϑεὶς αὐτῇ τὸ ὄνομα Πάλμυραν, ὡς γενομένην. μοῖραν τῷ Γο- 
λιάϑ. τὸ δὲ πρῴην ἐφύλαττεν ἡ αὐτὴ πόλις καὶ τὰ Ἱεροσόλυ- 15 
μα, ὅϑεν καὶ Ναβουχοδονόσορ ὃ βασιλεὺς Περσῶν δὲ αὐτῆς 
, - ^ 
παρελϑὼν πρώτην αὐτὴν παρέλαβε πολλῷ κόπῳ ἐφοβεῖτο 
^ » ECURUN-] s - E 4 23 Yo, 
γὰρ ὃπισϑὲν αὑτὴν ἐᾶσαι" πλῆϑος γὰρ στρατιωτῶν Ἰουδαίων 
4, ἂν ΙΝ Ὅτι NOT , » * cet 
ἐχάϑητο ἐκεῖ" ἥντινα παραλαβὼν καύσας ἔστρεψε, καὶ οὕτως 
* ς ^ , 
τὴν Ἱερουσαλὴμ παρέλαβεν. 20 
Ὁ δὲ αὐτὸς Ἰουστινιανὸς δέδωκεν ὑπατείαν τῇ ἕκτῃ ἐπινεμή-- 
- 5 , , 
ca τῷ ἰανουαρίῳ μηνί, 
2. Παλμυρὰν Ox. hic et infra. 11. xóvrov Ox. 14. αὐτῇ] 


αὐτῆς Ox. ibid. μοῖραν Consulto hic omisit πάλαι, quod posuit 
vol I. p. 60. B. 22. Ἰαννοναρίῳ Ox. 


catam, ad Imperii fines sitam, et collapsas inibi ecclesias et aedificia pu- 
blica de novo excitaret: Numerum etiam Militum Limitaneis adjici jus- 
sit, qui sub Duce Emisseno ibi considerent, in Hierosolymorem Romani- 
que Imperii finium custodiam. ^ Erat autem Palmyra olim urbs magna: 
hoc enim in loco, ante jacta ibi urbis fundamina, Davidus Goliam arma- 
tum singulari aggressus certamine lapillo prostravit, accurrensque caput 
Goliae sui ipsius gladio amputavit. Quod sibi sumens, per aliquod tem- 
pus secum habuit: contoque deinde affixum, in Victoriae signum, Hiero- 
solymis, sibi praeferri voluit. Rex itaque Salomon, in memoriam Victo- 
riae hujus, a Davide patre reportatae, speciosam ibi urbem condidit: no- 
menque ei, a Goliae fato, Palmyram dedit. Antehac enim urbs ista Hie- 
rosolymis cedebat in propugnaculum: unde Rex Persarum Nabuchadono- 
sorus, Hierosolymam bello petens, urbemque hanc, numeroso Judaeorum 
praesidio instructam, ἃ tergo relinquere haud tutum existimans, ipsam 
prius, multo licet labore, cepit, captamque incendiis vastavit: Hierosoly- 
mas vero ipsas deinde occupavit. ς 

Justinianus autem mense Januario, Indict. vr, nummos Consulares in 
populum spargebat. 


* 


n 
CHRONOGRAPHIA. L ΧΥ͂Π. 427 


Ἔν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ὃ Πέρσης ἐπολέμησε τῷ .«“αζῶν βασι- V 54 
λεῖ Ζταϑίῳ, dc προσρυέντι Ῥωμαίοις. ὃ δὲ “αζῶν βασιλεὺς 
πέμψας ἐδεήϑη τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων, αἰτῶν βοήϑειαν παρ᾽ 
αὐτοῦ λαβεῖν" καὶ πέμψας αὐτῷ ὃ βασιλεὺς ᾿Ἰουστινιανὸς στρα- 

στηλάτας τρεῖς, Γιλδέριχ καὶ Κήρυκον καὶ Elgnvatov, μετὰ πολ- 
λῆς βοηϑείας Ῥωμαϊκῆς, καὶ συγκρούσαντες πύλεμον, ἔπεσον ἐξ 
ἀμφοτέρων πολλοί. καὶ ἀκούσας ὃ βασιλεὺς Ῥωμαίων ἦγα- 
γάχτησε xarà τῶν στρατηλατῶν, ὕτι φϑόνῳ φερόμενοι πρὸς 
ἑαυτοὺς oí στρατηλάται Ρωμαίων προδεδώχκασιν ἀλλήλους. καὶ 

10 ἀγανακτήσας ὃ βασιλεὺς κατ αὐτῶν διεδέξατο αὐτούς" καὶ 
χκατέλϑόντος Πέτρου στρατηλάτου xal ἀποκινήσαντος αὐτοὺς Ὁ 154 
τῆς ἐξαρχίας καὶ λαβόντος τὰ ἐξπέδιτα nag αὐτῶν, ἀνεχώρη- B 
σεν ἐχεῖϑεν. 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀνενέωσε πόλιν τῆς Moueviag ὀνόματι 

15 ΠΠαρτυρόπολιν, μετονομάσας αὐτὴν ἸἸουστινιανόπολιν, ποιήσας 
τὰ τείχη αὐτῆς καὶ τοὺς ἐμβόλους, ἦσαν γὸρ τῷ χρόνῳ φϑα- 
θέντες, μετενέγχας ἐχεῖ καὶ ἀνατολιχὸν ἀριϑμόν. ἐν δὲ τῷ 
αὐτῷ χρόνῳ προσεῤῥύη Ῥωμαίοις ὃ ῥὴξ τῶν “Ερούλων ὀνέματι 
Τρέπης᾽ καὶ ἦλϑεν ἐν Βυζαντίῳ μετὰ ἰδικῆς βοηθείας, καὶ 

90 προσεχύνησε τὸν βασιλέα ᾿Ιυυστινιανὸν καὶ ἤτησεν ἕαυτὸν γε- 
γέσϑαι χριστιανόν. καὶ βαπτισϑεὶς ἐν ἁγίοις ϑεοφανίοις ἀνά- 
δοχος αὐτοῦ ἐγένετο τοῦ ἀχράντου βαπτίσματος ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
ἸΙουστινιανός" ἐφωτίσϑησαν δὲ σὺν αὐτῷ καὶ οἱ συγχλητιχοὶ αὐ- C 


12. ἐξπεδίτα Ch., ἐχρεδίτα Ox., ἐξπαιδίτα Chron. p. 885. B.  Scri- 
ptum fuerat EXPEDITA. 18. Ἑρούλων Ch., Egovilov Ox. 


' Eodem tempore Persa Lazorum Regi Ztathio, quod Romanorum in 
artes discessisset, bellum intulit. Auxilium itaque Lozorum rex petit a 
ustiniano, Romanorum Imperatore; qui etiam votis ejus annuens, tres 

Duces, Gilderichum, Cerycum et Irenaeum, magnis instructos copiis Ro- 
máànis, ei in auxilium mitüt. Praelio deinde commisso, multi utrinque ce- 
ciderunt. Imperator autem edoctus Duces hosce, mutuo flagrantes odio, 
sese invicem hosti prodidisse, ira commotus, Magistratibus eos abdicavit ; 
Petrumque misit, qui profectus, dignitate eos amovit; et Copiarum ipse 
Dux factus abinde recessit. 

Idem Imperator Martyropolim, Armeniae urbem, instauravit, muris- 
que qus et porticibus vetustate collapsis, de integro excitatis, collocato- 
que ibi Numero Orientali, nomen Urbi Jsstinianopolim dedit. Sub id 
tempus Herulorum Rex Grepes, Societatem cum Romanis initurus, exer- 
citu proprio stipatus, Byzantium venit, supplexque ab Imperatore petit, 
uti Christianus ipse fieret. Sanctis itaque 'T'heophaniis ipse, cum proce- 
ribus suis et Cognatis duodecim, sacro Baptismatis lavacro illuminatus 
est, Imperatore ipso Justiuiano eum ex immaculato fonte suscipiente. 'l'um 
vero lmperator abunde muneribus donatum eum in patriam suam cum 


428 IOANNIS MALALAE 


τοῦ xol συγγενεῖς αὐτοῦ δώδεκα. καὶ πολλὰ χαρισάμενος αὖ- 
τῷ ἀπέλυσεν αὐτόν, xol ὥδευσεν ἐπὶ τὴν ἰδίαν χώραν μετὰ 
τῆς ἑαυτοῦ βοηθείας, εἰπόντος αὐτῷ τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων 
ὅτε Ὅταν βουληϑῶ, δηλῶ σοι. ᾿ 

Ἔν δὲ τῇ αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐκωλύϑησαν αἱρέσεις διάφοροι, καὶ ὅ 

O 155 ἀπεσπάσϑησαν αἱ ἐκκλησίαι nag αὐτῶν δίχα τῶν λεγομένων 
᾿Εξακιονιτῶν ““ρειανῶν. 

Γίνεται οὖν ὃ πᾶς χρόνος ἀπὸ τῆς ἀρχῆς «Αὐγούστου τοῦ xui. 
᾿Ὀχταβιανοῦ "Iumsgárogoc ἕως τῆς συμπληρώσεως τῆς δευτέ- 
ρας ὑπατείας τοῦ βασιλέως ᾿ἸΙουστινιανοῦ ἱνδιχτιῶνος ζ΄ ἔτη 10 
φνϑ', ὡς εἶναι τὰ πάντα ἔτη &nó τοῦ “4δὰμ ἕως τῆς αὐτῆς 

Ὁ ἐνδικτιῶνος ἕτη ουγζ΄, καϑὼς εὗρον τὸν ἀριϑμὸν τῶν ἐνιαυ- 
τῶν ἐν τοῖς συντάγμασι Κλήμεντος καὶ Θεοφίλου καὶ Τιμοϑέου 
τῶν χρονογράφων δμοφωνησάντων. ἐν δὲ τοῖς χρόνοις Εὐσεβίου 
τοῦ Παμφίλου εὗρον τὸν ἀριϑμὸν τῶν ἐτῶν ἀπὸ ᾿4δὰμ ἕως τῆς 15 

O 156 ὑπατείας Ἰουστινιανοῦ βασιλέως τῆς ἑβδόμης ἱνδιχτιῶνος ἔτη 
SUME. ἀκριβέστερον δὲ μᾶλλον οἱ περὶ Θεόφιλον καὶ Tuuó- 
Sov ψηφίσαντες τοὺς χρόνους ἐξέϑεντο. πάντων οὖν τὰ συγ- 
γράμματα φέρει ἕχτην χιλιάδα ἐνιαυτῶν περαιωϑεῖσαν. ἔστι 
δὲ καὶ ἀπὸ κτίσεως Ῥώμης ἕως τῆς δευτέρας ὑπατείας τοῦ ϑειο-- 90 
τάτου Ἰουστινιανοῦ ἔτη aom. μιχρῷ πλέον ἢ ἔλασσον, ἀπὸ 
δὲ τῆς χτίσεως ἹΚωνσταντινουπόλεως ἕως τῆς προγεγραμμένης 

E ὑπατείας ᾿Ιουστινιανοῦ καὶ τῆς συμπληρώσεως τῆς ἑβδόμης iv- 


8. τοῦ addidit Ch. 14. χρόνοις] .. Εὐγία scribendum χρονεκοῖς." 
Ch. ibid. Εὐσεβίου V. ad vol. I. p. 22. A. Conf, Schurzfleisch. 
Not. Bibl. Vinar. p. 56. s. 20. ἕως addidit Ch. 


exercitu suo remisit.  Discessuro autem Imperator dixit: ,,sicubi te ve- . 
lim, per literas certiorem te faciam.** 

Ejusdem sub Imperio Haeresibus variis interdictum est, ademptis et- 
iam Haereticorum templis, Exocionitis Arianis solis exceptis. 

Caeterum ab Augusti Octaviani imperii initio, ad secundum usque 
Justiniani Consulatum Indict. vir. absolutum, anni numerantur pLix. [{ἃ-- 
que ab Adamo, ad eandem Indictionem vrr. in universum intercesserunt 
anni wwwwMMCCCCXCVI, juxta annorum Computum, quem in Clementis, 
"Theophili, ac 'Timothei, Chronographorum inter se concordium, scriptis 
inveni. Eusebii enim Pamphili si ratiocinia sequamur, ab Adamo ad se- 
cundum Justiniani Consulatum, Indict, vit, anni habentur uwMMMMCCCCXXXH. 
Sed longe accuratior is est, quem 'l'heophilus, ac 'T'imotheus instituerunt, 
rationum calculus. Ut ut in eo omnes conveniunt, exitum suum habuisse 
sextum Mundi Millenarium. Ab urbe autem condita, ad secundum usque 
sacratissimi Justiniani Consulatum, anni plus minus intercesserunt Mccrxxx. 
A condita autem Constantinopoli, ad eundem Justiniani Consulatum et in- 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 429 


διχτιῶνος ἔτη Qb9'. τῶν ἀρχαίων δὲ βασιλέων τοὺς χρόνους 
οὐ δεῖ ψηφίζειν χατὰ τὸν προειρημένον ἀριϑμὸν τῆς βασιλείας 
αὐτῶν διὰ τὸ καὶ δύο ἅμα βασιλεῦσαι. ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ 
τέκνα αὐτῶν ἐκ παιδόϑεν ἔστεφον οἱ πατέρες xal uev. αὐτῶν ἐβα- 

δ σίλευον. ὃ οὖν χρονογράφος ἀνάγκην ἔχει γράφειν τοὺς χρό-- 
vovg ὅσους ἐβασίλευσεν ἕχαστος βασιλεύς. δεῖ οὖν τοὺς ἀναγι- 
γώσκοντας χρονικὰ συγγράμματα τῇ ποσότητι προσέχειν τῶν δια- 
δραμόντων χρόνων καὶ μόνον ἐπὶ τῆς τῶν προγεγραμμένων nár- 
τῶν βασιλείας. 

10 Ἔν δὲ τοῖς χρόνοις τούτοις, ὡς προεῖπον, ἐβασίλευσεν ὃ ϑειό- 
τατος Ἰουστινιανός, τῶν δὲ Περσῶν βασιλεὺς Κωάδης ὃ Zf«- 
ράσϑενος, ὃ υἱὸς Περόζου, ἐν δὲ Ῥώμῃ ᾿““λλάριχος, ἔχγονος τοῦ 
Οὐαλεμεριακοῦ, τῆς δὲ ᾿“φρικῆς δὴξ Γιλδέριχ ὃ ἔχγονος ΓΙινζι-- 
ρίχου, τῶν δὲ Ἰνδῶν ““ὐξουμιτῶν ἐβασίλευσεν 'ἄνδας ὃ γεγονὼς 

15 χριστιανός, τῶν δὲ Ἰβήρων Σαμαναζύός. 

"Ev δὲ τῷ προγεγραμμένῳ ἔτει τῆς βασιλείας Ἰουστινιανοῦ 
χατεπέμφϑη στρατηλάτης ““ρμενίας ὀνόματι Ζτίττας. ἐν γὰρ 
τοῖς προλαβοῦσι χρόνοις οὐκ εἶχεν 7j αὐτὴ “Ιρμενία στρατηλάτην, 
ἀλλὰ δοῦχας xol ἄρχοντας χαὶ κόμητας. δέδωκε δὲ ὃ αὐτὸς 

φῃ βασιλεὺς τῷ αὐτῷ στρατηλάτῃ ἀριϑμοὺς στρατιωτῶν ἐκ τῶν 
δύο πραισέντων καὶ ἀνατολῆς. καὶ στρατεύσας ἐντοπίους σχρι-- 


12. ᾿Δλλάριχος] ᾿4ταλάριχος Ch. V. ad p.35. A. 14. ἴἄνδας] V. p. 
57. B. '40dà est Cedreno p. 874. B. 16. Σαμαναξός  Ζαβαναρ- 
£og Cedrenus p. 371. B. 


dictionis vit. exitum, enumerantur anni cxcrx. Imperatorum porro ante- 
cedentium tempora non est ut conficias tibi ex antedictis, per quae sin- 
guli regnarunt intervallis, ex eo quod nonnulli sceptrum bini tenuerint, 
filiosque, ab infantia prima diademate insignitos, in imperii societatem 
parentes asciverint. Et quidem Chronographum decet quot quisque im- 
perator annos regnaverit exponere. At interim Chronica hujusmodi le- 

ntes, solis decurrentium annorum intervallis, per singula antecedentium 
imperatorum regna attendere oportet. 

Quo autem tempore sacratissimus Justinianus imperium tenuit, Persa- 
rum Rex fuit Coades Darasthenus, Perozi filius. 

Romanum vero regnum habuit Alarichus, Africanum, Gilderichus; il- 
le Valemeriaci, hic Gensirici nepos. Indis autem Auxumitis regnavit An- 
das, qui Christianus factus est, Iberis vero Zamanazus. 

Supradicto autem anno imperii Justiniani Ztittas, in Armenia Mili- 
tum Magister constitutus est; quippe quae antehac Ducibus, Praefectis 
et Comitibus paruit; Militum vero αν ποθι non habuit, Quinetiam ei 
dedit Imperator Militum Numeros, quos duobus Praesentibus Militis 
Orientalique subtraxit, 'Izittas autem, Magistratu suscepto, Scriniarios 


O 157 


B 


490 IOANNIS MALALAE 


γιαρίους ἐποίησεν ἑαυτῷ σχρινιαρίους στρατηλατιανοὺς ἀπὸ ϑείας 
σάκρας, αἰτησάμενος τὸν βασιλέα αὐτόχϑονας στρατεῦσαι, ὡς 
εἰδότας τὰ μέρη τῆς ᾿Τρμενίας. καὶ παρέσχεν αὐτῷ τοῦτο καὶ 
τὰ δίκαια τῶν ᾿“Ἱρμενίων τῶν δουχῶν καὶ τῶν κομήτων καὶ 
O 158 τοὺς ὑπάτους αὐτῷν, πρῴην μὲν ὄντας καστρισιανοὺς στρατιώ- 5 
» * y 
τας" ἦσαν γὰρ καταλυϑεῖσαι ai πρῴην οὖσαι ἀρχαί. ἔλαβε δὲ 
$ 5» 4 - , 2 - E Ἢ : 
καὶ ἀπὸ τοῦ στρατηλάτου ἀνατολῆς ἀριϑμοὺς τέσσαρας" καὶ yc- 
y 
C γονεν ἔκτοτε μεγάλη παραφυλακὴ Ῥωμαίοις. ἦν δὲ xol ὃ ἀνὴρ 
λ AU c " ' 1d A ^ [2] ὃ , - A , 
πολεμιχός" ὅστις καὶ τὴν ἀδελφὴν Θεοδώρας τῆς «Αὐγούστας 
ἠγάγετο πρὸς γάμον, ὀνόματι Κομιτώ, νυμφευϑεῖσαν ἐν τοῖς “4»ν-- 10 
τιόχου, πλησίον τοῦ ᾿Ιππιχοῦ Κωνσταντινουπόλεως. 
2 ' -"ὝἪ 2.ϑὃ » , D , c 3.1 - 
Ev δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐξεφώνησεν 0 αὐτὸς βασιλεὺς ϑεῖον 
τύπον περὶ ἐπισχύπων καὶ ὀρφανοτρόφων καὶ οἰχονόμων καὶ 
ξενοδόχων, εἶ μὴ ὅσα πρὸ τοῦ γενέσϑαι ἕκαστος τῶν προειρημέ- 
γων εἶχεν ἐν ὑποστάσει περιουσίας, εἷς ταῦτα καὶ μόνα ἵνα δια- 15 
) ^ c - 
O 159 τίϑηται, καὶ εὐθέως, ἢ μόνον προεχειρίσϑη, ἐδηλοῦτο ἡ αὐτοῦ 
περιουσία. 
- »Ἢ - ^ 
D "Ev δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἀνενεώϑη và μέρη Συχῶν καὶ τὸ 
, 
ϑέατρον καὶ τὰ τείχη, μετονομάσας αὐτὴν ᾿Ιουστινιανούπολιν. 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ προσεῤῥύη Ῥωμαίοις ῥήγισσα ἐκ τῶν 90 
, 
Σαβείρων Οὕννων, γυνή τις ἀνδρεία καὶ πλήϑει καὶ φρονήσει, 
3 , , Y, ' M €. , y5 7 2 
ὀνόματι Βώα, χήρα, ἔχουσα δὲ μικροὺς υἱοὺς δύο καὶ ὑπ᾽ αὖ- 


10. Κομιτώ Ch., Κομητῶ Ox. 18. ἀὠνενεώσϑη Ox. Quod potest 
etiam ἀνενέωσε scribi. 


indigenas sibi accepit: Imperatorem etiam exoratum habuit, uti Divino 
suo ex Edicto, Scriniarii Militiae inservientes, ex indigenis (ut qui Ar- 
meniae regiones penitius callerent,) deinceps deligerentur. Et quidem 
Imperator ei non hoc solum, sed Armeniorum quoque Ducum, Comitum- 
que jura, sicuti et Consulum, qui prius Castrenses fuerant Milites, dicen- 
dorum concessit: qui olim enim ibi obtinuerunt, Principatus in posterum 
exoluerunt. Sed et a Militum et Orientis Magistro Numeros etiam qua- 
tuor accepit: cessitque deinceps magnum Romanis in praesidium. — Erat 
hic vir in bello strenuus; in uxorem autem duxit Theodorae Augustae 
sororem, nomine Comitonam, quam in aedibus Antiochi, prope Circum 
Constantinopolitanum sitis, sibi desponsatam habuit. 

Sub idem tempus Imperator sacro suo Edicto de Episcopis, Orpha- 
notrophis Oeconomis et Xenodochiariis cavit, ne nisi de iis quae ante 
munus susceptum habuerint bonis, testamentum emitterent; a munere ve- 
ro suscepto statim ut bonorum suorum tabulae producerentur. , 

Eodem tempore Imperator Sycarum ruinas excitavit; e instauratis 
ibi 'Theatro moenibusque, Justinianopolim vocavit. 

Circa id etiam tempus Romanis adjunxit sese vidua quaedam mulier; 
Hunnorum Sabirorum regina, nomine Boa, viribus prudentiaque praepol- 


"m ἡ X 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 431 


τὴν χιλιάδας ἑκατόν" ἥτις ἐδυνάστευσε τῶν Οὐὑννικῶν μερῶν 
μετὰ τὴν τοῦ ἰδίου ἀνδρὸς Βλὰχ ἀποβίωσιν. καὶ προτραπεῖσα 
ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ ξενίοις πολλοῖς βασιλικῆς φορε-- 
σίας καὶ σκευῶν διαφόρων ἐν ἀργύρῳ καὶ χρημάτων oix ὁλί- 
5γων, συνελάβετο δορυαλώτους καὶ ἄλλους ῥῆγας δύο Οὕννους, 
οὕστινας ἦν προτρεψάώμενος Κωάδης ὃ τῶν Περσῶν βασιλεὺς 
εἰς τὸ συμμαχῆσαι αὐτῷ κατὰ Ῥωμαίων. καὶ παραλαβοῦσα 
αὐτοὺς ἡ αὐτὴ Βώα ῥήγισσα παριόντας ἐπὶ τὰ Περσικὰ πρὸς 
Κωάδην, βασιλέα Περσῶν, μετὰ πλήϑους βοηϑείας χιλιάδων 
10x. ὧντινων τὰ πλήϑη κατεσφάγη ἐν τῇ συμβολῇ" τὸν δὲ ἕνα 
ῥῆγα αὐτῶν ὀνόματι Τύραγξ συλλαβομένη δέσμιον ἔπεμψεν 
ἐν Κωνσταντινουπόλει τῷ βασιλεῖ ᾿Ιουστινιανῷ, καὶ ἐφούλκισεν 
αὐτὸν πέραν ἐν τῷ ἁγίῳ Κόνωνι. ὃ γὰρ ΤΓλὼμ ὃ ἄλλος Qni 
τῶν αὐτῶν Οὕννων ἐσφάγη ἐν τῇ συμβολῇ ὑπὸ τῶν πολεμίων 
15 τῆς ῥηγίσσης. 

"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ ὃ πλησίον Βοσπόρου Qi τῶν 
Οὕννων ὀνόματι Γρὼδ προσεῤῥύη τῷ αὐτῷ βασιλεῖ" καὶ ἦλ- 
ϑὲν ἐν Κωνσταντινουπόλει καὶ ἐφωτίσϑη  ὕντινα ὃ αὐτὸς βα- 
σιλεὺς ἐδέξατο εἷς φώτισμα, καὶ πολλὰ χαρισάμενος αὐτῷ ἀπέ- 

φολυσεν αὐτὸν εἷς τὴν ἰδίαν χώραν εἷς τὸ φυλάττειν τὰ Ῥωμαϊχὰ 
χαὶ τὴν Βόσπορον, ἥντινα πόλιν Ἥραχλῆς ὃ ἀπὸ Ἱσπανιῶν 


Ο 160 
V 56 


ἔχτισε χαὶ ἐποίησε συντελεῖν Ῥωμαίοις ἀντὶ χρημάτων βόας O 161 


2 ἂν ^ 197. ASUNT. ,ὔ » - , e ^ 
xav ἔτος, δεδωχὼς αὐτῇ τῇ πόλει ὄνομα Βοῶν φόρος, ὅπερ καὶ 


1. χιλιάδας Ch., χιλιάδες ΟΧχ, 21. τὴν Ch., τὸν Ox. V. p. 56. D. 
23. ὅπερ] Malim ὅνπερ. 


lens. Mater erat haec filiorum duorum parvulorum; quae exercitum 
€cci299 militum sub se habens, regionibus Hunnicis, post Blach conjugis 
sui obitum imperabat. Haec, quam Justinianus Imperator amplissimis Or- 
natus Regii muneribus, vasisque ex argento diversis, nec non pecuniarum 
vi maxima, sibi conciliaverat, alios duos Hunnorum Reges, quos Persarum 
Rex Coades in belli societatem adversus Romanos asciverat, captivos ha- 
buit, nempe eos in Persidem proficiscentes, ad Coadem Persarum regem, 
cum xx. armatorum Millibus, ipsa adorta est; praelioque commisso, copias 
eorum totas delevit; unumque etiam ex Regibus, cui Tyranx nomen, in 
vincula conjectum, Constantinopolim Justiniano Imperatori transmisit: qui 
etiam eum, in ripa ulteriore, juxta S. Cononem, in furcam egit. Alter 
enim Hunnorum rex, nomine Glom, in praelio ab Reginae copiis occi- 
sus est. 

Eodem tempore societatem etiam cum Romanis iniit Hunnorum Rex 
quidam, qui prope Bosporum regnavit, nomine Grod. Hic Constantino- 
polim veniens illuminatus est Imperatore ipso eum suscipiente: a quo mu- 
neribus etiam abunde donatus, in patriam suam remissus est; ut Res ibi 
Romanas Bosporumque custodiret. Urbem hanc Hercules ille Hispanus 
olim condidit; imposito ei, pecuniae loco, Boum tributo, Romanis quot- 


482 |. IOANNIS MALALAE 


συντελεῖν αὐτὴν ἐχέλευσεν. ἐν αὐτῇ δὲ τῇ πόλει ἐκάϑισεν ἄρι- 
B ϑμὸν στρατιωτῶν Ρωμαίων, ἤτοι Ἰταλῶν, λεγομένων "Tonavüv, 
4 2. νῷ ^ - ^ Qe. - , ' e 
δοὺς αὐτοῖς καὶ τριβοῦνον σὺν αὐτοῖς φυλάττοντα: ἦν δὲ ἐν 
- , € , ^ et 
τῇ πόλει συναλλαγαὶ “Ρωμαίων τε xoi Οὕννων. | 
'O δὲ αὐτὸς QS ὃ γενόμενος χριστιανὸὲξ ἀπελϑὼν ἐπὶ 5 
τὴν ἰδίαν χώραν πλησίον Βοσπόρου εὗρε τὸν ἴδιον ἀδελφόν" 
i34 3o ^ J c - 3 , » 
καὶ ἑασας αὑτὸν μετὰ βοηϑείας Ουννικῆς ἀνεχώρησεν. ἔσεβον 
14 
δὲ οἵ αὐτοὶ Obvvo: ἀγάλματα" καὶ λαβόντες αὐτὰ ἐχώνευσαν" 
O 162 ἦσαν γὰρ ἀργυρᾶ καὶ ἠλέκτρινα" καὶ κατήλλαξαν αὐτὰ ἐν Boonó- 
, 2 3 2 M , ^ ες - Led 
Qo, λαβόντες ἄντ᾽ αὑτῶν μιλιαρίσια. καὶ μανέντες ot ἱερεῖς τῶν 10 
αὐτῶν Οὕννων xoi ἔσφαξαν τὸν ῥῆγα καὶ ἐποίησαν ἄντ᾽ αὐτοῦ 
C τὸν αὐτοῦ ἀδελφὸν ἸΠ]οῦγελ. — xol πτοηϑέντες Ῥωμαίους 7À- 
? , ^ , ^ , ^ , 
Sov ἐν Βοσπόρῳ καὶ ἐφόνευσαν τοὺς φυλάττοντας τὴν πόλιν. 
Καὶ ἀκούσας ταῦτα ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἐποίησε κόμητα στε- 
νῶν τῆς Ποντιχῆς ϑαλάσσης, ὃν ἐκέλευσε καϑῆσϑαι ἐν τῷ λε- 15 
J c ^ P] 3.19 ^ , - , 3 , ν 
γομένῳ ]ερῷ εἷς αὑτὸ τὸ στομίον τῆς Πόντου, ᾿Ἰωάννην τὸν 
ἀπὸ ὑπάτων, ἀποστείλας αὐτὸν μετὰ βοηϑείας Γοτϑικῆς. καὶ 
5 , x ^ ? et c 2. ^ 
ἐπεστράτευσε χατὰ τῶν αὐτῶν Οὕννων ὃ αὐτὸς βασιλεὺς néuwac 
O 168 διὰ τῆς αὐτῆς Ποντικῆς ϑαλάσσης πλοῖα γέμοντα στρατιωτῶν 
xai ἔξαρχον, δμοίως δὲ καὶ διὰ γῆς πέμψας πολλὴν βοήϑειαν 90 
καὶ στρατηγὸν Βαδουάριον. καὶ ἀκούσαντες οἱ βάρβαροι, ἔφυ- 


4. συναλλαγαὶ} συναλλαγὴ Ch., συναλλάγματα "Theophanes p. 150. 
A. 417. Γοττικῆς Ox., ut aliquoties scriptum apud Cedrenum. 


annis pendendo: unde et nomen urbi, a "Tributo Boario, Bosphorum de- 
dit. In hac autem urbe Militum Romanorum, nempe Italorum, qui Hispa- 
ni vocantur, Numerum collocavit; cui 'Tribunum quoque praefecit, qui 
cum ilis una [urbem] custodiret. taque in eadem urbe Romanis cum 
Hunnis commercia intercesserunt. 


Praedictus autem Hunnorum Rex, Christianus factus, in patriam suam 
Bosphoro vicinam remeavit: ubi cum in fratrem suum incidisset copiis 
Hunnicis ei commissis, inde discessit ipse. Erant autem Hunni Idolorum 
Cultores; haec itaque sibi sumentes, (ex argento cum fuerint et electro) 
refundunt: massasque eorum Bospori pro Miliarisiis permutarunt. Sacer- 
dotes interim ob hoc in furorem conversi, Regem suum e medio tollunt : 
et in ejus locum, Mugel, fratrem ejus sufficiunt. Sed et a Romanis sibi 
metuentes, Bosphorum veniunt; Urbisque ibi Custodes interficiunt. 


Imperator vero de his certior factus Comitem Angustiarum Pontici 
Maris Johannem Exconsulem creavit; quem Gothica manu instructum, ad 
Hierum quod vocant, in ipsis Ponti faucibus consedere jussit. Quinetiam 
Imperator, adversus Hunnos hosce arma moturus, per mare Ponticum na- 
ves Militibus instructas, Classisque Praefectum emittit terrestrem quoque 
exercitum ingentem, Baduarii sub ductu expedit. Caeterum Barbari his 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 488 


γον, καὶ γέγονεν ἐν εἰρήνῃ ἡ Βόσπορος, ὑπὸ Ῥωμαίων οἴκου- 
μένη.. 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ συνέβη Ἰνδοὺς πολεμῆσαι πρὸς ἕαυ- 
τοὺς oí ὀνομαζόμενοι «ὐξουμῖται καὶ οἱ Ὁμηρῖται" ἡ δὲ αἰτία 
5τοῦ πολέμου αὕτη. 
Ὁ τῶν «Αὐξουμιτῶν βασιλεὺς ἐνδότερός ἐστι τῶν "Ausgiró, 
ὃ δὲ τῶν Ὁμηριτῶν πλησίον ἐστὶ τῆς «Αἰγύπτου, οἱ δὲ πραγμα- 
τευταὶ Ῥωμαίων διὰ τῶν Ὃμηριτῶν εἰσέρχονται εἷς τὴν «“ὐξού- 
μὴν xol ἐπὶ τὰ ἐνδότερα βασίλεια τῶν ᾿Ινδῶν. εἰσὶ γὰρ Ἰνδῶν 
10 χαὶ «“ἰϑιόπων βασίλεια ἑπτά, τρία μὲν Ἰνδῶν, τέσσαρα δὲ .41-- 
ϑιόπων, τὰ πλησίον ὄντα τοῦ ᾿Ωχεανοῦ ἐπὶ τὰ ἀνατολικὰ μέρη. 
τῶν οὖν πραγματευτῶν εἰσελϑόντων εἷς τὴν χώραν τῶν ᾿ἥμερι-- 
τῶν ἐπὶ τὸ ποιήσασθαι πραγματείαν, ἐγνωκὼς Ζίμνος ὃ βα- 
σιλεὺς τῶν "dusgirüv , ἐφόνευσεν αὐτοὺς xal πάντα τὰ αὐτῶν 
15 ἀφείλετο, λέγων ὅτι oí Ῥωμαῖοι οἵ χριστιανοὶ κακῶς ποιοῦσι 
τοῖς Ἰουδαίοις ἐν τοῖς μέρεσιν αὐτῶν καὶ πολλοὺς xav ἔτος qo- 
γεύουσι" καὶ ἐκ τούτου ἐκωλύϑη 5 πραγματεία. ὃ δὲ τῶν 40-- 
ξουμιτῶν βασιλεὺς ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ τῶν ᾿“μεριτῶν 0:0 Κα- 
κῶς ἐποίησας φονεύσας Ῥωμαίους χριστιανοὺς πραγματευτὰς 
90 xol ἔβλαψας τὰ ἐμὰ βασίλεια. καὶ ἐκ τούτου εἰς ἔχϑραν ἐτρά- 
πῆσαν μεγάλην καὶ συνέβαλον πρὸς ἀλλήλους πόλεμον. ἐν τῷ 
δὲ μέλλειν τὸν βασιλέα τῶν «ὐξουμιτῶν πολεμεῖν συνετάξατο 


4 V. ad vol. I. p. 54. A. 6. s. ᾿μεριτῶν] Conf. p. 67. Non- 
nosum Photii cod. 3. 10. βασίλεια Ch., βασιλείαι Ox. 


mu fugam capessunt; Bosporumque Romani tranquille deinceps inco- 
uerunt. 
Contigit autem eodem tempore bellum Auxumitis cum Homeritis In- 
dis mutuum intercedere, ex causa scilicet ista. 
Homeritarum Rex cum propius ab Aegypto absit quam qui interiora 
occupat rex Auxumitarum, Negotiatores Romani Auxumam interioraque 
orum regna petentes, iter suum per Homeritas faciunt. Indorum enim 
€t Aethiopum septem sunt regna, quorum tria Indorum sunt, quatuor ve- 
xo, quae Oceano contermina in Orientem vergunt, Aethiopicae sunt di- 
tionis. Negotiatores itaque Romanos ob mercaturam exercendam Partes 
Homeritarum pertranseuntes Dimnus, Homeritarum rex, aggressus, bonis 
€os omnibus, vitaque spoliavit: Quippe, dicebat, Judaei a Romanis Chri- 
stianis, proprios etiam intra fines, male habiti sunt, plurimis eorum quot- 
annis occisioni datis: Exinde igitur Negotiatoribus interdictum est. Rex 
vero Auxumitarum Homeritensem regem ,,per litteras interpellans, Male, 
inquit, egisti, quod Romanorum Christianorum NNegotiatores occideris: 
quod et meo pariter regno detrimentum cessurum est. Exinde vero 
odium inter eos ortum est: quod in bellum tandem mutuum prorupit. 
Caeterum rex Auxumitarum in bellum profecturus vovebat, si Dimnum 
Homeritensem regem bello superaverit, Christianum se futurum. ,,Pro 
loannes Malalas. 28 


D 


O 164 


V 57 


484 IOANNIS MALALAE 


e 3 , ^ ^ 
λέγων ὅτι ᾽Εὰν νικήσω Zfivov τὸν βασιλέα τῶν IMusgirüv , χρι- 
ς Ll ^ m - 
στιανὸς γίνομαι" ὑπὲρ γὰρ τῶν χριστιανῶν πολεμῶ αὐτῷ, καὶ 
L4 c LÀ * ^ 
γιχήσας ὃ βασιλεὺς τῶν «ὐξουμιτῶν xol παραλαβὼν αὐτὸν «i- 
, 2 ^ » τὸ ^ - ^ , 3 Ll 
χμάλωτον, ἀνεῖλεν αὐτὸν καὶ πᾶσαν τὴν βοήϑειαν αὑτοῦ, καὶ 
τὴν χώραν καὶ τὰ βασίλεια αὐτοῦ ἔλαβε. : 5 
Καὶ μετὰ τὴν νίχην ἔπεμψε συγχλητιχοὺς αὐτοῦ δύο xol 
μετ’ αὐτῶν διακοσίους ἐν ᾿“λεξανδρείᾳ, δεόμενος τοῦ βασιλέως 
᾿Ιουστινιανοῦ ὥστε λαβεῖν αὐτὸν ἐπίσκοπον καὶ κληρικοὺς καὶ 
κατηχηϑῆναι καὶ διδαχϑῆναι τὰ χριστιανῶν μυστήρια καὶ φω-- 
O 165 τισϑῆναι καὶ πᾶσαν τὴν Ἰνδικὴν χώραν ὑπὸ Ῥωμαίους γενέσϑαι. 10 
B. χαὶ ἐμηνύϑη τῷ βασιλεῖ Ιουστινιανῷ πάντα διὰ “ικινίου, ai- 
γουσταλίου ᾿“λεξανδρείας" καὶ ἐθέσπισεν 0 αὐτὸς βασιλεὺς Ov- 
τινα βούλονται ἐπίσκοπον λαβεῖν αὐτούς. καὶ ἐπελέξαντο οἱ οαὖ- 
' ^2 M hi , Ld € 3 ’ -— 
τοὶ πρεσβευταὶ "Ivóol τὸν παραμονάριον τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννου τοῦ 
ἐν ᾿Ἱλεξανδρείᾳ, ἄνδρα εὐλαβῆ, παρϑένον, ὀνόματι Ἰωάννην, 15 
» , Led € €. P JA ' , ^ , 
ὄντα ἐνιαυτῶν ὡς ἑξήκοντα δύο. καὶ λαβόντες τὸν émloxozov 
' M , [4] 2x 3 “- 32 , «j M 
καὶ τοὺς χληρικούς, οὺς αὐτὸς ἐπελέξατο, ἀπήγαγον εἰς τὴν 
Ἰνδικὴν χώραν πρὸς 'νδαν τὸν βασιλέα αὐτῶν. 
3 ) » 4 - , , » , - LI 
Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ συνέβη ἔχϑραν γενέσϑαι τοῦ δουχὸς 
- , b) 
Παλαιστίνης Ζιομήδου, σιλεντιαρίου μετὰ τοῦ φυλάρχου Z4p£- 20 
€ 9a. ὃ δὲ ρέϑας φοβηϑεὶς εἰσῆλθεν εἰς τὸ ἐνδότερον λίμιτον 
- , c 
ἐπὶ τὰ Ἰνδιχά. χαὶ μαϑὼν τοῦτο ὃ ᾿“λαμούνδαρος ὃ Σαρα- 
^ "- - ? "Ὁ, 9 - LÀ * , € 
κηνὸς τῶν Περσῶν, ἐπιῤῥίψας αὐτῷ τῷ φυλάρχῳ Ῥωμαίων, πα- 


20. Διομήδου] Sic Ζιομήδῃ vol. Ll. p. 46. C, Παλαμήδῃ ibid. p. 
45. D, omnia, ut arbitror, mendose. 23. φυλάρχῳ Ch., φιλάρχῳ Ox. 


Christianis enim, inquit, adversus eum arma sumo,  Auxumitarum vero 
rex victoria tandem potitus, Homeritarum regem bello captum occidit, 
deleto exercitu ejus toto regionibus etiam regnisque ejus occupatis. . 

Post partam vero victoriam duos, ex proceribus suis ducentis aliis 
stipatos, Alexandriam misit; per quos Justinianum Imperatorem rogatum 
habuit, uti Episcopus sibi Clericique darentur, a quibus Christianae Re- 
ligionis rudimentis et Mysteriis imbutus, sacro Baptismatis lavacro intin- 
geretur: insuper etiam petens, uti tota Indorum regio sub Romano esset 
imperio. Imperator autem a Licinnio, Augustali Alexandriae, per lite- 
ras de his certior factus, Rescripto suo jussit, Episcopum quemcunque 
vellent sibi acciperent. Deligebant itaque Indorum Legati Joannem, $S. 
Joannis in Alexandria Paramonarium, virum pium, et caelibem, annosque 
circiter nxi. natum, Hunc igitur, una cum Clericis Episcopum Legati 
sumentes secum, in Indiam ad Regem suum Andam abduxerunt. 

Contigit autem per id tempus Diomedi silentiario, Palaestinae Duci, 
cum Aretha Phylarcho inimicitias intercedere. Arethas autem sibi me- 
tuens, in interiores Indiae fines se recepit, quod ubi Alamundaro Sara- 
ceno, Persarum Duci, nunciatum fuit, Phylarchum ipse Romanorum ador- 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 435 


ραλαβὼν ἐφόνευσεν αὐτόν" ἦν γὰρ μετὰ χιλιάδων τριάκοντα. 
xul μαϑὼν ταῦτα ὃ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς γράφει τοῖς δουξὶ 
(βοινίχης καὶ ᾿“ραβίας καὶ ΠΠ]εσοποταμίας καὶ τοῖς τῶν ἐπαρ-- O 166 
χιῶν φυλάρχοις ἀπελϑεῖν κατ᾽ αὐτοῦ καὶ χαταδιῶξαι αὐτὸν καὶ 

510 πλῆϑος αὐτοῦ. καὶ εὐθέως ἀπελϑόντες ᾿ἀρέϑας ὃ φύλαρχος 
καὶ Γγούφας καὶ Νααμὰν καὶ Διονύσιος ὃ δοὺξ Φοινίκης καὶ 
Ἰωάννης ὃ τῆς Εὐφρατησίας καὶ Σεβαστιανὸς ὃ χιλίαρχος μετὰ 
τῆς στρατιωτικῆς βοηϑείας " xol μαϑὼν ᾿“λαμούνδαρος ὃ Σα- 
ραχηνὸς ἔφυγεν εἷς τὰ Ἰνδικὰ μέρη μεϑ' ἧς εἶχε βοηϑείας Σα- D 

Ἱοραχηνικῆς. καὶ εἰσελϑόντες οἵ δοῦκες Ρωμαίων καὶ οἱ φύλαρ- 
Xot μετὰ βοηθείας συνεπομένης, xoi μηδαμοῦ αὐτὸν καταλα- 
βόντες, ὥρμησαν ἐπὶ τὰ Περσικὰ μέρη, καὶ παρέλαβον τὰς 
σχηνὰς αὐτοῦ, καὶ αἰχμαλώτους δὲ ἔλαβον πλῆϑος ἀνδρῶν καὶ 
γυναιχῶν καὶ παιδίων xci ὅσας εὗρον καμήλους δρομωναρίας 

15 καὶ ἄλλα διάφορα κτήνη. ἔκαυσαν δὲ καὶ κάστρα Περσικὰ τέσ-- 
σάρα παραλαβόντες καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς ὄντας Σαραχηνούς τε 
καὶ Πέρσας, καὶ ὑπέστρεψαν εἰς τὰ Ρωμαϊκὰ μετὰ νίκης. 


Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀνεπλήρωσε καὶ τὸ δημόσιον τὸ ἐν Κων- O 167 
σταντιγουπόλει, ὃ ἤρξατο χτίζειν “ἀναστάσιος ὃ βασιλεύς, τὸ E 
50 ἐπίχλην Ζ.αγισϑέου. ἔκτισε δὲ καὶ τὸ μεσίαυλον τῆς βασιλικῆς 


5. ᾿Δρέϑας] Idem fortasse qui redit p. 70. A. 6. καὶ Ἶ.1 ó I. Ox. 
7. Σεβαστειανὸς Ox. 14. Ópouovagíag Ox. 20. Ζαγισϑέου] 4α- 
γισϑαίου recte Chron. p. 338. C. ibid. uscíavAov Ch., Chron., 
μεσίαυτον Ox. Eadem xiyoréQvog. 


tus est, captumque trucidavit: numerabat enim in exercitu suo xxx Mil- 
lia Militum: Imperator vero Justinianus ubi haec audisset, Phoeniciae, 
Arabiae et Mesopotamiae Ducibus, Provinciarum etiam Phylarchis, per 
literas imperavit, uti egressi omnes Alamundarum exercitumque ejus in- 
sequerentur. Sine mora igitur Arethas Phylarcha, Gnuphas, cum Naa- 
mane, Dionysius etiam Phoeniciae Dux, οὐ Joannes Dux Euphratesiae, 
cum Sebastiano Chiliarcho, copiis suis junctis omnibus exierunt. Quod 
ubi audivisset Alamundarus Saracenus, in regiones Indicas, una cum co- 
plis quas habuit Saracenicis, se recepit: Quem Duces et Phylarchae Ro- 
mani eum copiis suis insecuti cum prehendere non poterant , iter inde 
suum inPersidem ducunt: ubi Alamundari tentoriis direptis, ingentem et- 
iam virorum, mulierum , puerorumque turbam captivam inde abduxerunt: 
camelos etiam dromades jumentaque alia diversa, quotquot inveniri pote- 
rant, pro praeda habuerunt. Quinetiam Castellis Persarum quatuor in- 
cendio datis, captisque qui in eis erant Persis et Saracenis, victores do- 
mum revertuntur, 


Porro Imperator Dagisthei quod vocant Balneum Publicum, Constan- 
tinopoli olim ab Anastasio inchoatum, exaedificavit. Extruxit etiam Me- 


436. IOANNIS MALALAE 


κιγστέρνας, βουλόμενος εἰσαγαγεῖν ἐν αὐτῇ τὸ ὕδωρ τὸ ᾿ἀδριά- 
γίον. ἀἄνενέωσε δὲ καὶ τὸν ἀγωγὸν τῆς πόλεως. : ^3 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ διεβλήϑησάν τινες τῶν Émwxónwv 
ἀπὸ διαφόρων ἐπαρχιῶν, ὡς xaxüc βιοῦντες περὶ τὰ σωματι-- 
V 58 xà καὶ ἀρσενοχοιτοῦντες. ἐν οἷς ἦν ᾿Ησαΐας ὃ τῆς Ῥόδου ὃ5 
ἀπὸ νυχτεπάρχων Κωνσταντινουπόλεως, ὁμοίως δὲ καὶ ὃ ἀπὸ 
Διὸς πόλεως τῆς Θράκης, ὀνόματι ᾿Ἵλέξανδρος. οἵτινες κατὰ 
ϑείαν πρόσταξιν ἠνέχϑησαν iv Κωνσταντινουπόλει, καὶ ἔξετα.- 
σϑέντες χαϑῃρέϑησαν ὑπὸ ἘΒίχτωρος ἐπάρχου πόλεως, ὅστις 
ἐτιμωρήσατο αὐτούς, καὶ τὸν μὲν Ἢ σαΐαν πικρῶς βασανίσας 10 
ἐξώρισε, τὸν δὲ ᾿“λέξανδρον καυλοτομήσας ἐπόμπευσεν εἷς 
O 168 κραβαταρίαν' καὶ εὐθέως προσέταξεν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς τοὺς 
ἐν παιδεραστίαις εὑρισκομένους καυλοτομεῖσϑαι. καὶ συνεσχέ- 
ϑησαν ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ πολλοὶ ἀνδροκχοῖται, καὶ χαυλοτομή- 
ϑέντες ἀπέϑανον. καὶ ἐγένετο ἔχτοτε φόβος κατὰ τῶν νοσούντων 15 
τὴν τῶν ἀῤῥένων ἐπιϑυμίαν. ᾿ 
Β Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας ἐν τῇ ἸΠυσίᾳῳ 
ΠΟομπηιούπολις" «fg γὰρ κινήσεως γενομένης ἐξαίφνης ἐσχί- 
σϑη ἡ γῆ καὶ ἐχαώϑη τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως μετὰ τῶν οἰχούντων, 
καὶ ἦσαν ὑπὸ τὴν γῆν, καὶ τὸ ἦχος αὐτῶν ἐφέρετο τοῖς περισω- 20 
ϑεῖσι. καὶ πολλὰ ἐφιλοτιμήσατο ὃ αὐτὸς βασιλεὺς εἰς τὴν ἐχχόϊσιν 


5. Ῥόδου καὶ ὃ Ox. 6. ὁ ἀπὸ] Immo ὅ, 17. Πομπειούπο- 
λις Οχ. 91. ἐκχόϊσιν] ἐκχόησιν Ox. hic et 61. B. V. vol. I. p.95. B. 
Monitum de vitio etiam ab editoribus Stephani c. 10558. D. 


saulum Cisternae Basilicae, Adriani aquas in eam immittere volens. Ur- 
bis etiam Aquaeductum renovavit. 


lisdem temporibus diversarum provinciarum Episcopi libidinis nefan- 
dae cumque Masculis impurissimi concubitus rei peragebantur: inter 
quos Isaias Rhodi, Constantinopolitanus olim INycteparchus, et Alexander 
Diospolis in "Thracia Episcopi fuerunt. Hi itaque divino Imperatoris ex 
Edicto Constantinopolim adducti, post examen initum, a Victore Urbis 
Praefecto gradu suo deturbati, poenas dederunt. Et Isaias quidem, gra- 
ves cruciatus perpessus, in exilium missus est. Alexander vero, veretro 
amputato, lecticae impositus, populo in spectaculum datus est. Quin et 
Legem quoque dein Imperator tulit, Libidinis Masculae reos quoscunque 
virilibus mutilari. Multique eodem tempore Masculi concubitus rei de- 
prensi sunt, qui virilibus execti perierunt. Metus hinc malo hoc labo- 
rantibus incussus est. 


Circa haec tempora divinam iram perpessa est Pompeiopolis, urbs 
Mysiae. Ex tremoribus enim terra subito dehiscente, dimidia civitas una 
cum incolis absorpta esí: obrutorum interim clamoribus ad superstitum 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 437 


τοῦ περισωϑῆναι τοὺς ὄντας ὑπὸ τὴν γῆν, ὡσαύτως δὲ καὶ τοῖς 
ζήσασι καὶ τῇ πόλει εἰς ἀνανέωσιν. Í 
'O δὲ αὐτὸς βασιλεὲς ἀνενέωσε τοὺς νόμους τοὺς ἐκ τῶν 
προλαβόντων βασιλέων ϑεσπισϑέντας, καὶ ποιήσας νεαροὺς νό- 
Spovc ἔπεμψε κατὰ πόλιν, ὥστε τὸν ἄρχοντα ἐν ᾧ τὴν ἀρχὴν 
ἔχει μὴ κτίζειν oixov ἢ ἀγοράζειν χτῆμα, εἰ μή τις συγγενὴς αὖ- 
τοῦ ὑπάρχει, διὰ τὸ μὴ βιάζεσϑαι τοὺς συγκεχτημένους ἢ ἀναγ- ὃ 169 
κάζεσϑαί τινα διὰ τὴν ἀρχικὴν προστασίαν εἷς αὐτὸν διατί- 
ϑέεσϑαι. 
10 ὋὉὉμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν φυσικῶν παίδων, ὥστε χληρονο-- 
qui» xarà τὸν ᾿ἀναστασίου τοῦ βασιλέως νόμον. 

Καὶ περὶ τοῦ χληρονομοῦντος, ὥστε ἐξεῖναι αὐτῷ παραιτεῖ-- 
σϑαι τὴν κληρονομίαν ὅτε δ᾽ ἂν βούληται, καὶ μὴ ἀποκχλείεσϑαι 
χρόνῳ. 

15 Περὶ δὲ τῶν μαρτύρων, ὥστε ἀναγκάζεσθαι τοὺς ἰδιώτας 
xal ἄκοντας μαρτυρεῖν. 

Ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐδωρήσατο τὸ Γοτϑικὸν ξυλέλαιον, 
χουφίσας τοὺς ὑποτελεῖς ἐκ τοῦ βάρους. D 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτοῦ βασιλείας δύο στρατηγοὶ Οὕννων ἐπιῤ- 

90 ῥέψαντες μετὰ πλήϑους εἷς τὴν Σκυϑίαν καὶ τὴν Mvoíav, ὄν- 
voc ix στρατηλάτου Ῥωμαίων Βαδουαρίου καὶ Ἰουστίνου, 
χαὶ ἐξελϑόντων αὐτῶν κατὰ τῶν Οὕννων, καὶ συμβολῆς γενομέ- 
γῆς, ἐσφάγη Ἰουστῖνος ἐν τῷ πολέμῳ" καὶ ἐγένετο ἀντ αὐτοῦ O 170 


18. ἀποκλεῖσθαι Ox. 


aures pervenientibus, Imperator autem effodiendis, qui sub terra erant, 
urbique instaurandae, ejusque incolis plurima largitus est. 

din Justinianus, renovatis antecedentium Imperatorum Legibus, JVo- 
vellas etiam Constitutiones ipse edidit: quas in urbes emisit: quibus et- 
jam cavit; ,,Ne Praefectorum aliquis, intra Praefecturam suam, vel do- 
mum extrueret, vel agrum nisi a cognatis suis, sibi acquireret: scilicet 
ne quo modo violarentur agrorum possessores; vel cogeretur aliquis in- 
witus, Praefectum, ob Praefectorjam ejus autoritatem haeredem scribere.** 

Similiter etiam jus Haereditarium liberis Naturalibus concessit; jux- 
ta Legem ab Anastasio Imperatore latam.** 

» Statuit etiam, Haeredi licere sortem suam quandocunque vellet de- 
poscere; nec tempore ullo excludi debere.** 
es Ad 'lestimonium autem ferendum Privatos, etiam invitos, cogi vo- 
ui 

Idem etiam Imperator, donavit Xylelaeum Gothicum ; tributariis suis 
hoc onere levatis. 

Eodem imperante, duo Hunnorum Duces, cum magno exercitu, Scy- 
thiam Mysiamque invaserunt: quibus occursum iverunt Baduarius, Mili- 
tum Magister et Justinus: praelioque commisso, Justinus occisus est. lta- 


438 IOANNIS MALALAE 


Κωνσταντίολος ὃ Φλωρεντίου στρατηλάτης τῆς IMvolac. καὶ 
ἦλϑον οἱ Οὖννοι πραιδεύοντες ἕως τῆς Θράχης" καὶ ἐξελϑὼν 
χατ αὐτῶν ὃ στρατηλάτης Κωνσταντίολος καὶ Τοδιλᾶς καὶ ὃ 
τοῦ Ἰλλυρικοῦ στρατηλάτης ᾿Ἰσχοὺμ ὃ Οὖὗννος, ὃν ἐδέξατο ὃ 
βασιλεὺς ᾿Ἰουστινιανὸς ἐν ἁγίῳ βαπτίσματι, καὶ μεσολαβηϑ ἐν-- 5 
E τῶν τῶν Οὕννων ἐν τῷ πολέμῳ, καὶ πολλῶν ἐξ αὐτῶν πιπτόντων, 
ἀπέφυγεν 1; πραῖδα πᾶσα, καὶ ἐγένοντο Ρωμαῖοι ἐπικρατέστεροι; 
φονεύσαντες καὶ τοὺς δύο ὁῆγας. καὶ ὡς ὑποστρέφουσιν, ὕπην- 
τήϑησαν ὑπὸ ἄλλων OUrvov* xol συμβαλόντες ἀπὸ κόπου, καὶ 
ἀσϑενέστεροι ὄντες οἱ Ρωμαίων στρατηγοί, δέδωκαν νῶτα " καὶ 10 
καταδιώξαντες οἱ Οὖννοι ἐσόκευσαν φεύγοντας τοὺς ἐξάρχους 
“Ῥωμαίων. καὶ ὃ μὲν Γοδιλᾶς ἀποσπάσας τὸ ἴδιον ξίφος ἔκοψε 
V 59 τὸν cóxov καὶ ἐξείλησεν, ὃ δὲ Κωνσταντίολος ἠνέχϑη ἀπὸ τοῦ 
ἵππου ἐπὶ τὸ ἔδαφος" καὶ ὃ ᾿Ἰσκοὺμ δὲ συνελήφϑη. καὶ λαβόν-- 
τὲς τοὺς δύο αἰχμαλώτους, τὸν μὲν Κωνσταντίολον ἀνέδωχαν, 15 
λαβόντες παρὰ τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων νομίσματα μύρια, καὶ 
ἀνῆλϑεν ἐν Κωνσταντινουπόνει" τὸν δὲ ᾿“σκοὺμ τὸν Obvvov 
κρατήσαντες ἀνεχώρησαν ἐπὶ τὴν χώραν αὐτῶν μετὰ καὶ ἄλ-- 
λων πολλῶν αἰχμαλώτων" καὶ εἰρήνευσε λοιπὸν τὰ Θρᾳκικὰ 
μέρη. 20 
O 171 "Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἠγαναχτήϑη 6 πατρίκιος Hof foc, 
ὅστις συγγενὴς ἦν ᾿ἀναστασίου τοῦ βασιλέως, ὡς λοιδορήσας 
τὸν αὐτὸν βασιλέα. Ἰουστινιανόν. καὶ γενομένου σιλεντίου κομ-- 


10. δέδωκε] ἔδωκαν Ch. Debebat δέδωκαν. quae forma redit p. 
70. A. 11. ἐσσόκευσαν Ox. 


que in ejus locum Magister Militum in Mysia suffectus est Constantiolus, 
Florentii filius. Caeterum grassantes interim Hunni, regiones undique ad : 
usque Thraciam depraedati sunt: adversus quos egressi sunt Constantio- 
lus Militum Magister et Godilas, Illyricique Magister Militum Ascum, 
Hunnus, quem Justinianus Imperator e sacro Baptismatis lavacro suscepe- 
rat. Hunnorum itaque ab his undique cinctorum, plurimi in praelio ce- 
ciderunt; praedaque omnis dilapsa est: Ducemque eorum utrumque Ro- 
mani, superiores facti, interfecerunt.  Reversuris autem cum nova vis 
Hunnorum supervenisset, Romani Duces, jamjam viribus lassati, nec alte- 
rius praelii impetum qui essent sustinendo, terga dederunt. Hunni itaque 
fugientes insecuti, Romanorum Duces laqueis implicantes ceperunt. Ex 
quibus Godilas, stricto gladio laqueum discindens, ex manibus eorum 
evasit; Constantiolum vero, equo excussum, Ascumque captivos habue- 
runt: quorum ilum Romanus Imperator x. Millibus nummorum. redemit. 
Ascum vero Hunnum, cum pluribus aliis mancipiis, in regionem suam ca- 
ptivum abduxerunt. Pax deinde erat "Thracum ditionibus. 

Eodem ipso tempore delatio in Probum Patricium, Imperatoris Ana- 
stasii cognatum, instituta est; eo quod Justinianum Imperatorem convitiis 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 489 


Bévzov ἐπὶ πράξεως ὑπομνημάτων ἐγγράφως; καὶ τῶν πεπρα- 
γμένων πάντων ὑπαναγνωσθέντων τῷ βασιλεῖ μετὰ τὸ ἐλεγχϑῆναι B 
τὸν αὐτὸν Πρόβον ἐπὶ κοινοῦ τῆς συγκλήτου, λαβὼν ὃ αὐτὸς 
βασιλεὺς τὰ πεπραγμένα ἔσχισεν, εἰπὼν τῷ αὐτῷ Πρόβῳ ὅτι 
5'Hyd τὸ ἁμάρτημα συγχωρῶ σοι, ὃ xa ἐμοῦ ἔπραξας" εὖξαι 
οὖν ἵνα καὶ ὃ ϑεὸς συγχωρήσῃ σοι. καὶ ἀνυμνήϑη ὃ αὐτὸς βα- 
σιλεὺς ὑπὸ τῆς συγχλήτου. 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ Ἑὐλάλιός τις, κόμης δομεστίχων, 
ἀπὸ εὐπόρων πένης γενόμενος τῷ τρόπῳ τούτῳ: ἐμπρησμοῦ 
10 γενομένου ἔνϑα ἔμενε, γυμνὸς ἔφυγε μετὰ καὶ τῶν τριῶν αὖ- 
τοῦ τέχγων: οὐχ ὀλίγοις δὲ δανείοις ὑποκείμενος, καὶ μέλλων 
τελευτᾶν, διαϑήκας συνεστήσατο εἰς τὸν αὐτὸν βασιλέα, εἰπὼν 
ἔν τῇ διαϑήχῃ, ὥστε τὸν εὐσεβέστατον Ἰουστινιανὸν παρασχεῖν € 
ταῖς ἐμαῖς ϑυγατράσιν ἡμερησίας ἀνὰ φόλεις ιε΄ xal γινομένης Ο 172 
15 αὐτῶν τελείας ἡλικίας καὶ ἐρχομένας ἐπὶ γάμον λαμβάνειν προῖ- 
χὰ ἑκάστην δέκα χρυσίου λιτρῶν. ἀποπληρωθῆναι δὲ καὶ τοὺς 
ἐμοὺς δανειστὰς παρὰ τοῦ ἐμοῦ κληρονόμου. καὶ ἐπὶ τούτοις 
ἐτελεύτα ὃ αὐτὸς Εὐλάλιος - καὶ ἀνηνέχϑη ἡ διαϑήκχη τῷ βασιλεῖ 
διὰ τοῦ κουράτωρος. καὶ ἐχέλευσεν αὐτὸν ὑπεισελϑεῖν τῇ κλη- 
φορονομέᾳ ** ὕστις ἀπελϑὼν εἷς τὸν οἶχον ἔνϑα κατέμεινεν ὃ αὐτὸς 
Ἑὐλάλιος, καὶ ποιήσας ἀναγραφὴν τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, εὑρέ- 
ϑη ἡ περιουσία αὐτοῦ ἄχρι νομισμάτων φξδ΄. καὶ ἀπελϑὼν 


14. ἡμερησίας Ch., ἡμερισίας Ox. 


incessisset. Facto igitur super hac re Silentio Conventuali, quaeque 
hinc inde in causa agitabantur in scripta relatis, et coram Imperatore 
perlectis; Probus communi Concilii suffragio, reus peragebatur.  Caete- 
rum Imperator, Decreta in manus sumens rescidit. ,, Ego, inquiens, Pro- 
be, quod in me commissum est, ignosco tibi: Deum itaque precare, ut 
ipse etiam tibi condonet.* Quod Imperatoris factum totus Concessus ma- 
guopere praedicavit. 


— Eodem tempore Eulalius quidam, Comes Domesticorum, de divite 
v^ enun ab incendio in habitatione ejus facto, unde ipse cum tri- 

s liberis suis nudus evaserat; cumque multus esset in aere alieno, mo- 
riturus Imperatorem ipsum Haeredem sibi, in haec verba conscripsit. 
»'lestamento hoc meo volo, religiosissimum Justinianum singulis filiabus 
meis, singulos per dies; xv. folles annumerare: Ubi vero justam in aeta- 
tem adoleverint, virisque maturae fuerint, auri libras x. pro dote singulae 
ut accipiant. Insuper volo, Haeredem meum debita mea omnia Credito- 
ribus persolvere. Deinde vero diem suum obiit Eulalius. Hujus itaque 
"Testamentum Imperatori detulit Curator; cui etiam Imperator manda- 
vit, haereditatem ut adiret. Curator itaque Kulalii aedes petens, et ini- 
to facultatum ejus Catalogo, invenit eum in bonis esse ad valorem prxrv. 


440 IOANNIS MALALAE 


᾿ἀνήγαγε τῷ βασιλεῖ τὴν διατίμησιν τῆς ὑποστάσεως καὶ τὰ óm 
D αὐτοῦ καταλειφϑέντα ληγᾶτα. καὶ ταῦτα ἀκούσας ὃ αὐτὸς βα-- 
σιλεὺς ἐπιτρέπει τῷ κουράτωρι ἸΠακεδονίῳ ὑπεισελϑεῖν τῇ 
κληρονομίᾳ. καὶ δὴ τοῦ κουράτωρος ἀντειπόντος τῷ αὐτῷ βα-- 
σιλεῖ μὴ αὐταρκεῖν τὰ τῶν ληγάτων πρὸς τὰ τῆς διαϑήκης,5᾽ 
ἐπέτρεψεν ὃ αὐτὸς βασιλεύς, εἰπών, Τί με κωλύεις ὑπεισελϑεῖν 
τῇ κληρονομίᾳ, εὐσεβὲς ϑέλοντα ποιῆσαι; ἄπελϑε, ἀποπλή-- 
ρωσον πάντας τοὺς δανειστὰς αὐτοῦ καὶ τὰ ληγᾶτα τὰ o5 αὖ- 
O 173 τοῦ διατυπωθέντα " τὰς δὲ τρεῖς ϑυγατέρας αὐτοῦ ἀχϑῆναι κε- 
λεύω παρὰ τῇ «Αὐγούστᾳ Θεοδώρᾳ τοῦ φυλάττεσϑαι αὐτὰς ἐν 10 
τῷ δεσποτιχῷ κουβικλείῳ, κελεύσας τοῦ δοϑῆναι αὐταῖς χάριν 
E προικὸς ἀνὰ χρυσίου λιτρῶν εἴκοσι καὶ πᾶσαν τὴν ὑπόστασιν, 
ἣν εἴασεν αὐταῖς ὃ αὐτῶν πατήρ. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ 7 εὐσεβὴς Θεοδώρα μετὰ καὶ τῶν 
ἄλλων αὐτῆς ἀγαϑῶν ἐποίησε καὶ τοῦτο: οἱ γὰρ ὀνομαζόμε- 15 
voi πορνοβοσχοὶ περιῆγον ἐν ἑκάστῳ τόπῳ περιβλεπόμενοι πέ- 
νητας ἔχοντας ϑυγατέρας, καὶ διδόντες αὐτοῖς, φησίν, ὅρ- 
xovc καὶ ὀλίγα νομίσματα ἐλάμβανον αὐτάς, ὡς ἐπὶ συγκρο-- 

V 60 τήσει, καὶ προΐστων αὐτὰς δημοσίᾳ, κατακοσμοῦντες ἐκ τῆς 
αὐτῶν &vvylac, κομιζόμενοι mao αὐτῶν τὸ τοῦ σώματος αὖ- 90 
τῶν δυστυχὲς κέρδος, καὶ ἠνάγκαζον αὐτὰς τοῦ προΐστασϑαι. | 
καὶ τοὺς τοιούτους πορνοβοσκοὺς ἐχέλευσε συσχεϑῆναε μετὰ 
πάσης ἀνάγκης καὶ ἀχϑέντων αὐτῶν μετὰ τῶν κορασίων, ἐκέ- 


5. αὐταρκεῖν Immo ἀνταρκεῖν. Sic et p. 78. C. 11. αὐταῖς 
Ch., αὐτὰς Ox. 17. ἔχοντας Ch., ἐχούσας Ox. 


nummorum. Reversus itaque, Justinianum de facultatum ejus aestimatio- 
ne, sicut etiam de iis, quae "Testamento legaverat Eulalius, certiorem fe- 
cit. Jubenti autem rursus Imperatori, Haereditatem ut adiret, respondit 
Macedonius Curator tenuiores esse demortui opes, quam quae Legatariis 
sufficiant. ,,Cui Imperator; Quorsum, inquit, tu me impedis, quo minus 
pium hoc Haeredis officium perficiam? Age vero, Creditoribus ejus omni- 
bus satisfacias; Legataque etiam omnia persolvas. "Tres autem filiae ejus 
jubeo ad 'Theodoram Augustam ut deducantur, Augustali cubiculo custo- 
diendae, quibus etiam singulis, Dotis nomine, libras auri xx. dari volo; et 
praeterea, quodcunque est facultatum, quas pater moriens illis legavit.** 
Eodem tempore religiosissima 'lheodora, aliis egregie a se factis, 
etiam hoc adjecit. Per id tempus Lenones qui vocantur passim per ur- 
bes agebant Circumforanei, perquirentes undique pauperum filias; quas a 
parentibus stipulatione cum eis facta, numulisque paucis datis, acceptas, 
secum abducebant; ornatasque, publice prostituebant, etiam invitas; tur- 
pissimum hoc lucrum, ex illarum infortuniis, sibi comparantes. Hujusmo- 
di vero Lenones Imperatrix jussit omnino omnes comprehendi; compren- 
sosque, cum puellis una coram adduci; adductosque, juramento adhibito, 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIITI. 441 


λεῦσεν εἰπεῖν ἕχαστον αὐτῶν ut9" 0oxov δόσεως Ti παρέσχον 
τοῖς αὐτῶν γονεῦσι" xol εἶπον δεδωχέναι ἀνὰ πέντε νομίσματα. 
xal πάντων ἐπιδεδωχότων γνῶσιν μεϑ' ὕρκου, δεδωκυῖα τὰ χρή-- 
ματα 1; αὐτὴ εὐσεβὴς βασίλισσα ἠλευθέρωσεν αὐτὰς τοῦ ζυγοῦ 
στῆς δυστυχοῦς δουλείας, κελεύσασα τοῦ λοιποῦ μὴ εἶναι πορ-- O 174 
γοβοσχούς, ἀλλὰ χαρισαμένη ταῖς αὐταῖς κόραις τὴν τοῦ σώ- 
ματος ἔνδυσιν καὶ ἀπὸ νομίσματος ἑνὸς ἀπέλυσεν αὐτάς. 
E» δὲ τῇ συμπληρώσει τῆς αὐτῆς ἰνδικτιῶνος ἐξώρμησεν ἡ B 
αὐτὴ «“ὔγουστα Θεοδώρα εἷς τὸ λεγόμενον Πύϑιον μετὰ πατρι- 
10 χίων καὶ κουβικουλαρίων, οὖσα σὺν χιλιάσι τέτρασι. καὶ πολ- 
λὰ χαρισαμένη ταῖς κατὰ τόπον ἐκκλησίαις ὑπέστρεψεν ἔν Κων-- 
σταντινουπόλει. 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἀπηγγέλϑη ἸΙουστινιανῷ τῷ βασιλεῖ 
ὅτι συμβολῆς γενομένης μεταξὺ Περσῶν καὶ Ρωμαίων, ἐπὶ τὴν 
15 ἸΠεσοποταμίαν ἐπιῤῥιψάντων τῶν Περσῶν μετὰ χιλιάδων X, 
xal Ξέρξου τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλέως Κωάδου: ὃ γὰρ Περόζης 
ὃ μείζων υἱὸς αὐτοῦ ἐπὶ τὴν “Ταζικὴν xol τὴν Περσαρμε-- 
γίαν ἐπολέμει μετὰ βοηθείας πολλῆς ὃ γὰρ πατὴρ αὐτῶν 
ωάδης ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ οὐκ ἦλϑεν ἐπὶ τὰ Ῥωμαϊκά. ἐξῆλ- C 
90 ϑὸν δὲ χατὰ τοῦ Πέραν καὶ Ἐέρξου ὃ ἀπὸ δουχῶν ΖΙαμασκοῦ 
Κουϊτὶς ὃ Βιταλιανοῦ, ἀνὴρ μαχιμώτατος, καὶ Σεβαστιανὸς O 175 
μετὰ τῆς ᾿Ισαυρικῆς χειρὸς καὶ Προχληιανὸς ὃ δοὺξ Φοινίκης καὶ 
Βασίλειος ὃ κόμης. ἦν δὲ καὶ Βελισάριος μετ αὐτῶν καὶ 
Ἰαφαρὰς ὃ φύλαρχος. τοῦ δὲ ἵππου Tugagü προσκόψαντος 
9. “ὐγούστα Ox. ibid. II0910v] Conf. 'Theophanes p. 158. C. 
17. ὁ υἱὸς Ox., υἱὸς Ch. 22. Προκλειανὸς Ox. 


profiteri, quanti puellas a parentibus acceperant. Nummosque quinque 
pro singulis eis dedisse se juramento fidem facientibus, pecunias reddidit 
ientissima Imperatrix, ipsasque a servitutis turpissimae jugo liberavit 5 
rohibitis etiam in posterum Lenociniis quibuscunque. Quin et vestitu 
illis integro de propriis sumptibus suppeditato, puellas demum demisit. 

Caeterum Indictionis hujus sub exitum, 'l'heodora Augusta, Patriciis, 
cubiculariis et rv. millibus virorum stipata, Pythium profecta est: Cun- 
€tisque in quas inciderat, Ecclesiis magnifice donatis, Constantinopolim 
reversa est, 

Eodem tempore ad Justinianum Imperatorem nuncium allatum est de 
praelio inter Romanos et Persas commissos qui xxx millibus armatorum 
instructi, Xerxis, Coadis Persarum regis filii, sub auspiciis, Mesopotamiam 
invaserant. Perozes enim; Coadis filius natu major, eodem tempore La- 
zicam et Persarmeniam, numeroso cum exercitu petebat; nec pater ipse 
Coades hoc tempore in Romanas prodiit ditiones. Xerxi autem et Me- 
ran in occursum iverunt Damasci Exdux Cuztis, Vitaliani F. vir bellico- 
sissimuss et Sebastianus, copiis Isauricis instructi: Phoeniciae etiam Dux, 
Proclianus, cum Basilio Comite: Praeter hos etiam aderat Belisarius et 


442 ." IOANNIS MALALAE 


κατενεχϑεὶς ἐπὶ τὴν γῆν ἐσφάγη, ὁμοίως δὲ καὶ Προκληιανός " 
Σεβαστιανὸς δὲ καὶ Βασίλειος ἐλήφϑησαν αἰχμάλωτοι, Kov- 
ζτὶς δὲ πληγᾶτος γενόμενος παρελήφϑη, Βελισάριος δὲ φυγῇ 
χρησάμενος διεσώϑη. καὶ ἀπηγγέλϑη τὰ γενόμενα τῷ βασιλεῖ 
Ἰουστινιανῷ, καὶ ἐλυπήϑη σφόδρα. ἔπεσον δὲ καὶ ἐκ τῶν Περ- 5 

D σῶν στρατηγοὶ μετὰ βοηϑείας αὐτῶν πολλῆς" καὶ ὑπέστρεψαν 
εἰς τὴν ἰδίαν αὐτῶν χώραν. 

Ἔπεμψε δὲ 0. αὐτὸς βασιλεὺς συγκλητικοὺς ἀπὸ ΚΚωνσταντι- 
γουπύόλεως φυλάττειν τὰς πόλεις τῆς ἀνατολῆς μετὰ τῆς αὖ- 
τῶν βοηϑείας,. τὸν μὲν πατρίκιον Πλάτωνα ἐν ᾿“μηδίᾳ, τὸν δὲ1ο 
Θεόδωρον τὸν. πατρίκιον ἐν Ἐδέσῃ,. ᾿4λέξανδρον δὲ τὸν Ἱερίου 
ἐν Βεροίᾳ, καὶ ἄλλους δὲ συγκλητικοὺς ἐπὶ τὸ Σοῦρον καὶ Κων-- 
σταντῖναν εἰς τὸ φυλάττειν τὰς πόλεις. ἐπέμφϑη δὲ ἐν αὐτῷ 
τῷ καιρῷ καὶ ὃ πατρίκιος Πόμπιος μετὰ πολλῆς βοηϑείας, 
ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ Ἰλλυρικιανοὺς καὶ Σχύϑας καὶ ἸἸσαύρους καὶ 15 

O 176 Θρᾷκας" καὶ ἔνδοσις ἐγένετο τοῦ πολέμου κατὰ σύνταξιν Ῥω- 
μαίων τε καὶ Περσῶν διὰ τὸ γενέσϑαι χειμῶνας βαρεῖς. 

E Συνέβη δὲ ἐν αὐτῷ τῷ καιρῷ ὑπὸ ϑεομηνίας παϑεῖν 24vuó- 
χειαν τὸ ἕχτον αὐτῆς πάϑος. ὃ δὲ γεγονὼς σεισμὸς κατέσχεν 
ἐπὶ μίαν ὥραν, καὶ μετὰ τούτου βρυγμὸς φοβερός, ὥστε τὰ &va- 20 
νεωϑέντα χτίσματα ὑπὸ τῶν πρῴην γενομένων φόβων κατα- 
πεσεῖν xol τὰ τείχη καί τινας ἐκκλησίας. τὰ δὲ συμβάντα 

1. κατενεχϑεὶς Ch., κατενεγχεὶς Ox. ibid. Προκλειανός Ox. 


10. 4u5óíc] Conf. p. 52. D. — 12. Zio?gov] Zovoov Ch. 14. IIóu- 
z10g] Immo Πομπήιος. 99. τινὰς ἐκκλησίας Ch., τινες ἐκκλησίαι Ox. 


Tapharas Phylarcha. 'Tapharas vero equo impingente excussus, interfe- 
ctus est: simili etiam modo periit et Proclianus. Sebastianus et Basi- 
lius ab hostibus capti sunt: Cuztis etiam, vulnere accepto, in manus ho- 
stium devenit: caeterum Belisarius fuga evasit. Imperator autem Justi- 
nianus, ubi haec audisset, ingenti ira commotus est. Sed etiam ex Per- 
sarum quoque Ducibus et Exercitu, ceciderunt quamplurimi; caeteris re- 
gionem suam repetentibus. 

Porro Imperator ex Proceribus suis a Constantinopoli in Orientem 
emisit quosdam, qui urbibus ibi prospicerent: ex quibus Amida Platoni, 
Edessa Theodoro Patriciis; Alexandro autem, Hierii filio, Beroea; cae- 
terisque aliis, Surorum urbs et Constantina tuendae cesserunt. Eodem 
tempore Pompius etiam Patricius, cum ingenti Illyriorum, Scytharum, 
Isaurorum, 'lhracumque exercitu emissus est; sed ob gravissimas quae 
ingruebant Hyemes, ex pacto Romanos inter Persasque inito, induciae 
factae sunt. 

Contigit autem per id tempus Antiochiam irati Numinis vicissitudi- 
nem sextam subire, per unius horae spacium terrae tremoribus concus- 
sam: quos etiam rugitus ingens insecutus est; corruentibus interim, quae 
a prioribus terrae motibus de novo excitata fuerant, aedificiis, moeniis, 


CHRONOGRAPHIA.. L. XVIII. 443 


ἠκούσϑη καὶ ly ταῖς ἄλλαις πόλεσι, καὶ πᾶσαι πενθοῦσαι ἐλιτά-- 
γευον. ἔπαϑε δὲ καὶ μέρη τῶν πέριξ τῆς πόλεως " τελευτῶσι 
δὲ ἐν αὐτῷ τῷ σεισμῷ ἄχρε ψυχῶν πεντακισχιλίων. οἱ δὲ περι-- 
σωθέντες πολῖται εἷς τὰς ἄλλας πόλεις, φανεροὶ δὲ ἐν τοῖς ὕρε- 

Sow Qxovr, ὃ δὲ πατριάρχης ᾿Εφραίΐμιος πάντα τὰ γενόμενα 
ἀνήγαγε τῷ βασιλεῖ" xal ἀκούσαντες οἱ ἐν τῷ Βυζαντίῳ τὰ ovu- 
βάντα ἐλιτάνευον ἐπὶ ἡμέρας ἵχανάς. 

Ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ συνέβη παϑεῖν ὑπὸ σεισμοῦ ““αο- 
δίχειαν τὸ πρῶτον αὐτῆς nóJoc* κατηνέχϑη δὲ ὑπὸ τοῦ φόβου 

1070 ἥμισυ τῆς αὐτῆς πόλεως xal αἵ συναγωγαὶ τῶν Ἰουδαίων. 
ἀπώλοντο δὲ ἐν αὐτῷ τῷ φόβῳ χιλιάδες ἑπτὰ ἥμισυ, Ἕβραίων 
τε πλῆϑος καὶ χριστιανῶν ὀλίγοι" αἵ δὲ ἐκχλησίαι τῆς αὐτῆς 
πόλεως ἔμειναν ἀῤῥαγεῖς, περισωϑεῖσαι ὑπὸ ϑεοῦ. ὃ δὲ αὐτὸς 
βασιλεὺς ἐχαρίσατο τοῖς “ἰαοδιχεῦσιν εἷς ἐκχύόϊσιν τῆς αὐτῶν 

15 πόλεως χεντηνάρια δύο. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ μετεχλήϑη ᾿Αντιόχεια Θεούπολις 
xarà χέλευσιν τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ ϑαυματουργοῦ. εὑρέϑη 
δὲ xal iy τῇ, αὐτῇ “Ἀντιοχείᾳ χρησμὸς ἀναγεγραμμένος, περιέχων 
οὕτως" Καὶ σύ, τάλαινα πόλις, “Ἀντιόχου οὐ χληϑήσῃ. ὁμοίως 

20 δὲ xal ἐν τοῖς χαρτίοις εὑρέϑη τῶν τὰ ἄχτα γραφόντων τῆς αὖ-- 
τῆς πόλεως ὅτι ἔκραζον χληδόνα διδοῦντες εἷς τὸ μετακλη- 
ϑῆναι τὴν αὐτὴν πόλιν, καὶ ἀνηνέχϑη ταῦτα τῷ αὐτῷ βασιλεῖ 


9. κατηνέχϑη Ch., κατηνέχϑε Ox. 14. ἐκχόϊσιν V. ad p. 58. B. 
17. ϑαυματούργου Ox. 


Ecclesiisque nonnullis; Hujus vero cladis fama per urbes sese spargente, 
ugentes omnes litaniis Deum propitiabant, Divinam etiam iram expertae 
sunt partes urbem circumjacentes: perierunt vero ab excidio hoc anima- 
rum v. Millia recipientibus sese, qui supererant, in alias urbes: sed et 
lurimi etiam montes incoluerunt. Quae quidem omnia, ab Ephraemio 
atriarcha Imperatori nunciata, Byzantini quamprimum accepissent, sup- 
plicationes Deo multos per dies fundebant. 


Contigit autem eodem tempore Laodicaeam etiam terrae motibus tum 
primum trepidare, dimidia urbis parte collabente, una cum Judaeorum syn- 
agogis, In hac clade perierunt vi. Mortalium millia cum semisse: in- 
ter quos Hebraeorum plurimi, Christianorum quoque nonnulli interierunt, 
Christianorum vero Ecclesiae, nutu Divino, inconcussae steterunt. Cae- 
terum Imperator Laodicenses, in urbem a ruderibus repurgandam, cen- 
tenariis duobus donavit, 

lisdem temporibus Antiochia, mutato nomine, 'lheopolis vocata est; 
imponente hoc eidem S. Symeone 'Thaumaturgo: nempe ob repertum ibi 
Oraculum, quod sic se habuit. ,,Erit, cum tu infoelix urbs, Antiochi non 
vocaberis. Ad novum vero nomen, urbi inditum,  acclamarunt incolae, 
bene eidem ominantes: uti proditum est ab iis, qui Acta Publica hujus 


V 61 


O 177 


B 


444 IOANNIS MALALAE 


à 


ἸΙουστινιανῷ. καὶ ἐδωρήσατο ϑείαν φιλοτιμίαν τοῖς ᾿Αντιοχεῦσι 
καὶ “αοδικεῦσι καὶ Σελευκέσιν, ὥστε κουφισϑῆναι τὴν αὐτῶν 
€ συντέλειαν ἐπὶ ἔτη τρία, χαρισάμενος ταῖς αὐταῖς πόλεσι λίτρας 
διακοσίας καὶ τοῖς κτήτορσιν ἀξίας Ἰλλουστρίων. 
Ἔν δὲτῷ αὐτῷ χρόνῳ ἀνεφάνη ἐν τοῖς Περσικοῖς μέρεσι 5 
v P) - - 
O 178 δόγμα ἸΠανιχαϊκόν" καὶ μαϑὼν ὃ τῶν Περσῶν βασιλεὺς ἦγα- 
γάχτησεν᾽ ὡσαύτως δὲ καὶ oi ἀρχιμάγοι τῶν Περσῶν" ἦσαν 
^ , c 2 Ἁ “ ^5 s δ 2 
γὰρ ποιήσαντες ot αὐτοὶ Π]ανιχαῖοι καὶ ἐπίσκοπον, ὀνόματι "Iv- 
δαράζαρ. ὃ δὲ βασιλεὺς Περσῶν σιλέντιον ποιήσας, καὶ πάν- 
τὰς αὐτοὺς κατεσχηκὼς xol τὸν ἐπίσκοπον τῶν ΠΠανιχαίων, 10 
κελεύει τῇ παρεστώσῃ αὐτῷ ἐνόπλῳ στρατιᾷ, καὶ κατέκοψαν Ἐί- 
φεσι πάντας τοὺς Πανιχαίους καὶ τὸν ἐπίσκοπον αὐτῶν σὺν τῷ 
, 2 - ᾿ , , 2 Ψ - ? - 
κλήρῳ αὐτοῦ" καὶ ἐφονεύϑησαν πάντες ἐπὶ ὄψεσι τοῦ αὐτοῦ βα- 
D σιλέως καὶ τοῦ ἐπισκόπου τῶν χριστιανῶν. ἐδημεύϑησαν δὲ καὶ 
αἱ ὑποστάσεις αὐτῶν, καὶ τὰς ἐκκλησίας αὐτῶν δέδωκε τοῖς χριστι- 15 
^ Hn ἠ ς - , C25 2 Li 
ανοῖς, ἐκπέμψας ϑείας αὑτοῦ σάκρας ἐν τῇ 9m αὐτοῦ διοικουμένῃ 
πολιτείᾳ, ὥστε τὸν εὑρισχόμενον IMaviyotov πυρίκαυστον γενέσϑαι 
καὶ τὰς βίβλους δὲ αὐτῶν πάσας κατέκαυσεν. ἅτινα διηγήσατο 
βασταγάριος Περσῶν, ὕστις βαπτισϑεὶς μετεκλήϑη Τιμόϑεος. 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ὃ Ρωμαίων βασιλεὺς τὸ κάστρον τὸ 90 
λεγόμενον 14vácagSoyv μετεκάλεσε Θεοδωριάδα εἷς τὸ ὄνομα τῆς 
O 179 4byovorac, παρεσχηκὼς καὶ δίκαια πόλεως. ὁμοίως δὲ τὸ ἐν 
Σούσοις κάστρον μετωνόμασεν Ἰουστινιανούπολιν. 
2. Σελευπέσιν] V. ad p. 47. B. 


Urbis conscripserunt. Justinianus autem de his omnibus certior factus, 
pro divina sua munificentia, Antiochensibus, Laodicenis, et Seleucensibus 
tributa omnia in triennium remisit: concessis etiam, jn urbium harum 
[singularum] instaurationem, libris ducentis; Primoribus etiam urbium sin- 
gularum Illustrium dignitate auctis. 

Eodem tempore Manichaeorum Dogma, in Persicis regionibus repul- 
lulans, radices eo usque egerat, ut Episcopum etiam sibi, nomine Indara- 
zar, constituerent. Quod Rex Persarum ubi rescivisset; et ipse Archima- 
£ique ejus ira commoti sunt. Rex itaque silentio convocato, Manichaeos 
omnes, una cum Épiscopo suo comprehendi jussit: quibus coram addu- 
ctis, exercitui, in procinctu astanti in mandatis dedit, uti eos neci da- 
rent. Milites itaque Manichaeos omnes cum Episcopo cleroque ejus gla- 
dio peremerunt; rege ipso et Christianorum Episcopo spectantibus. Quin 
et publicatis etiam facultatibus eorum, librisque igni traditis, Ecclesias 
quoque Christianis addixit: sacris insuper undique promulgatis; si quis, 
per imperium Persicum, Manichaeus inveniretur, uti igne absumeretur: 
sicuti haec narravit Persarum Bastagarius, qui post susceptum Baptis- 
mum, 'limotheus dictus est. Ἢ 

Eodem tempore Romanus Imperator Castrum Anasarthum, civitatis 
jure donatum, ab Augustae nomine, "Theodoriadem vocavit. Consimiliter 
quoque Susianum Castrum Justinianopolim vocavit. 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 445 


Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ ᾿Δλαμούνδαρος ὃ τῶν Περσῶν Σαρα- E 
χηνὸς ἐλϑὼν μετὰ Περσικῆς καὶ Σαρακηνικῆς βοηϑείας ἐπραΐ- 
δευσε τὴν πρώτην Συρίαν ἕως τῶν ὅρων ᾿Αντιοχείας, καύσας 
καὶ τόπους τῆς αὐτῆς χώρας. καὶ ἀκούσαντες τὰ γεγονότα ot 

 βέἔξαρχοι Ῥωμαίων ἐξῆλθον κατ᾽ αὐτῶν" καὶ γνόντες οἵ Σαρα- 
κηνοί, λαβόντες πᾶσαν τὴν πραῖδαν διὰ τοῦ ἐξωτέρου λιμίτου 
ἔφυγον. ι 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ καὶ ὃ ἀγωγὸς ᾿“λεξανδρείας τῆς μεγά-- V 68 
λῆς ἀνενεώϑη ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ. 

10 ᾿κούσας δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς τὰ γενόμενα ὑπὸ τῶν Σαρα- 
χηνῶν, πέμψας οὐκ ὀλίγην βοήϑειαν πεζικὴν ἐκ τῆς Φρυγῶν 
χώρας, τοὺς λεγομένους “υκοχρανίτας, ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὰ Σαρακη- 
γικὰ xol τὰ Περσιχὰ μέρη. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ προεβλήϑη 
ἔξαρχος Ῥωμαίων Βελισσάριος ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως" ἦν γὰρ 

15 διαδεχϑεὶς Ὑπάτιος ὃ πατρίκχιος, ὃ πρὸ αὐτοῦ ὧν στρατηλάτης, 
καταπιστευϑεὶς δὲ Βελισσάριος τὰ ἐξέρκετα καὶ τοὺς δοῦκας 
εἷς τὴν κατὰ Περσῶν μάχην. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἐπέμφϑη 
εἷς τὰ Περσικὰ Ἑρμογένης ὃ ἀπὸ μαγίστρων, ὃ Σκύϑης, ἀνὴρ : 180 
σοφός. τῷ δὲ lovríp μηνὶ τῆς ἑβδόμης ἰνδικτιῶνος ταραχῆς 

φο γενομένης ἐϑνιχῆς, συμβαλόντων γὰρ τῶν Σαμαρειτῶν μεταξὲ 
χριστιανῶν καὶ Ἰουδαίων, πολλοὶ τόποι ἐνεπρήσθησαν iv Σχυ- 
ϑοπόλει ἐκ τῶν αὐτῶν Σαμαρειτῶν. καὶ τοῦτο ἀχούσας ὃ αὐτὸς 
βασιλεὺς ἠγανάχτησε χατὰ τοῦ ἄρχοντος Βάσσου" ὕντινα δια- 
δεξάμενος ἀπεχεφάλισεν ἐν αὐτῇ τῇ χώρᾳ. οἱ δὲ Σαμαρεῖται 

20. γὰρ expunctum malim. 


Eisdem temporibus, Alamundarus Saracenus, Persarum [socius] copiis 
Persicis et Saracenicis instructus, Syriam Primam depraedatus est; adus- 
Z2 Antiochiae fines omnia vastans. Haec ubi audivissent Romanorum 

ces, contra eum egressi sunt: quo cognito, Saraceni, arrepta praeda, 
per limitem exteriorem evaserunt. 

Eorum tempore Justinianus Imperator Aquaeductum Alexandriae 
magnae instauravit. 

Imperator vero certior factus de Saracenorum Incursionibus, pede- 
stribus copiis ingentibus collectis ex Phrygum Lycocranitarum regione 
dicta, in Persarum et Saracenorum partes eas emittit. Eodem tempore, 
Hypatio Patricio, Militum Magistro, dignitate exuto, Belisarius ab Impe- 
ratore in locum ejus suffectus est, qui exercitus Romanos, Ducesque et 
totum Belli Persici negotium sibi commissum habuit. Eodem etiam tem- 

ore in Persidem missus est Hermogenes Scytha, Exmagister, vir pru- 
entissimus. Mense autem Junio, Indictionis vit, tumultus Gentilis exor- 
ius est: Samaritanis enim, Judaeisque, cum Christianis conflictantibus 
quamplurima in Scythopoli aedificia a Samaritanis combusta sunt. lmpe- 
rator autem de his certior factus Basso Praefecto iratus, officio eum ab- 
dicavit: caputque etiam ei, eadem ipsa in regione, amputavit. Samari- 


446 IOANNIS MALALAE 


"X »tc ^ » , , φρο 
γνόντες τὴν χαϑ' ἑαυτῶν ἀγανάχτησιν, ἐτυράννησαν καὶ ἔστεψαν 
λήσταρχον ὀνόματι ᾿Ἰουλιανόν, Σαμαρείτην, καὶ ἔκαυσαν κτή- 
ματα καὶ ἐκκλησίας καὶ ἐφόνευσαν πολλοὺς χριστιανούς. καὶ 
εἰσελϑὼν ἐν Νεαπόλει ἐϑεώρησεν ἱπποδρόμιον μετὰ πλήϑους 
Σαμαρειτῶν" καὶ τὸ πρῶτον βάϊον ἐνίκησε Νικέας τις, ἡνίοχος 5 

€ χριστιανός. ἦσαν δὲ καὶ ἄλλοι ἐν τῇ αὐτῇ Νεαπόλει ἡνίοχοι, 
NT - ' Ν ὃ ^ e ’ c 2.» ἅν »΄-- 
Σαμαρεῖται καὶ Ἰουδαῖοι, οὕστινας ἐνίκησεν ὃ αὐτὸς Νικέας ἦνί- 
δι M ^ ^ , 2 - 
οχος. καὶ ἐλϑὼν πρὸς τὸν τύραννον, ὀφείλων τιμηϑῆναι, ἐπη- 

, 3.4 , c , ^ ^ Lu 
ρώτησε δὲ αὐτὸν ποίας ὑπάρχει ϑρησχείας; xol μαϑὼν ὅτι 
χριστιανός ἐστι, καὶ elg σύμβολον δεξάμενος τὴν τῶν χριστια- 10 
γῶν εὐθέως πρώτην νίκην xav αὐτοῦ, ὅπερ καὶ γέγονεν, εὐθέως 
πέμψας ἀπεχεφάλισε τὸν ἡνίοχον ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ. ἐχρήσατο 
καχῶς καὶ τῷ ἐπισκόπῳ τῆς αὐτῆς πόλεως. τοῦτο δὲ γνόντες oi 

O 181 ἄρχοντες Παλαιστίνης καὶ ὃ δοὺξ Θεόδωρος ὃ σιμὸς τὸ τῆς τυ-- 
ραννίδος τόλμημα ἐμήνυσεν εὐθέως τῷ βασιλεῖ Ἰουστινιανῷ " καὶ 15 
ἀπελϑὼν ὃ δοὺξ xa? αὐτοῦ μετὰ πολλῆς βοηϑείας, λαβὼν μεϑ' 

D ἑαυτοῦ καὶ τὸν φύλαρχον Παλαιστίνης" καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ τύ- 

' gavvoc Ἰουλιανὸς ὃ Σαμαρείτης, φυγὼν ἐξῆλϑεν ἀπὸ Νεαπόλεως. 
καὶ κατεδίωξεν αὐτὸν ὃ δοὺξ μετὰ τῆς ἑαυτοῦ βοηϑείας, καὶ συν-- 
ἔχρουσαν πόλεμον" καὶ ἔχοψεν ὃ δοὺξ ἐκ τῶν Σαμαρειτῶν πλῆ-- 80 
Joc, καὶ παρέλαβεν αὐτὸν Σαμαρείτην ᾿Ιουλιανόν, τοῦ ϑεοῦ πα- 


8. ἐπηρώτησε Ch., ἐπερώτησε Ox. 15. ἐμήνυσεν .. Εοτία scri- 
bend. ἐμήνυσαν.“ Ch. 


tae interim ubi intellexissent Imperatorem sibi infensum esse, res novas 
moliti sunt; et Julianum quendam, Samaritam, Latronum principem, co- 
rona adornantes, praediis passim et Ecclesiis ignes injecerunt; quamplu- 
rimis etiam Christianis e medio sublatis. Quin et Neapolim ingressus Ju- 
lianus numerosa Samaritarum turba stipatus, Circensia etiam spectabat: 
ubi Niceas quidam, Christianus auriga Palmam primam tulit: qui caete- 
ris etiam qui ibi aderant omnibus, tam Samaritis, quam Judaeis aurigis, 
superior factus est. 'l'yrannum itaque adientem, victoriae praemium ab 
eo ut acciperet; 'lyrannus, cujus sectae esset, eum interrogavit. Cum- 
que Christianum esse intellexisset, (pro malo in se omine habens, Chri- 
stianos primam statim palmam suis praeripere; quod et factum est:) mis- 
so carnifice, Aurigae in ipso Circo caput amputavit, sed et Episcopum 
quoque ejusdem urbis pessime habuit. Palaestinae autem Praefecti, cum 
"heodoro Simo Duce, de his certiores facti; 'T'yranni hujus impudentem 
audaciam Justiniano Imperatori protinus per litteras repraesentant. Con- 
ira eum vero, ingenti cum exercitu, egreditur ''heodorus Dux; qui Phy- 
larcham etiam Palaestinae sibi socium adjunxit. Quo audito, Julianus 
Samarita, 'T'yrannus, Neapoli relicta, fugam capessit: quem Palaestinae 
Dux cum copiis suis insecutus, cumque eo praelio congressus, Samaritas: 
late prosternit; comprehensum quoque Julianum ipsum, Deo tradente eum, 


CHRONOGRAPHIA. Τῷ XVIII. 447 


ραδόντος αὐτόν. καὶ ἀποκεφαλίσας αὐτὸν ἔπεμψε τὴν κεφαλὴν 
αὐτοῦ μετὰ τοῦ διαδήματος τῷ βασιλεῖ Ἰουστινιανῷ. καὶ ὅτε 
ἐγνώσϑη τῷ αὐτῷ βασιλεῖ τὰ γενόμενα, τὸ τῆς τυραννίδος τῶν 
Σαμαρειτῶν καὶ τοῦ δυστυχοῦς ᾿Ιουμανοῦ, 7j παρὰ τῶν ἀρχόν-- 
5 τῶν μήνυσις εὐθέως κατέλαβεν ἐν Κωνσταντινουπόλει καὶ ἡ τοῦ 
τυράννου χεφαλή. ἔπεσον δὲ ἐκ τῶν Σαμαρειτῶν ἐν τῷ πολέμῳ 
χιλιάδες εἴκοσι" καὶ οἱ μὲν ἔφυγον εἰς τὸ ὄρος τὸ λεγόμενον 241ρ-- t 182 
παρίζιν, ἄλλοι δὲ εἰς τὸν Τραχῶνα εἷς τὸ λεγόμενον σιδηροῦν 
ὄρος. ἔλαθε δὲ xol ὃ φύλαρχος Σαρακηνὸς ὃ τῶν Ῥωμαίων 
10 πραῖδαν ἐξ αὐτῶν χιλιάδας εἴκοσι παίδων καὶ κορασίων" οὗσ-- 
τινας λαβὼν αἰχμαλώτους ἐπώλησεν ἐν τοῖς Περσικοῖς καὶ 
Ἰνδικοῖς μέρεσιν. 
Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς γνοὺς ὅτι πολλὰ χτήματα τῆς Παλαι- V 68 
στίνης ἔχαυσαν οἱ Σαμαρεῖται τὴν ἀρχὴν ὅτε ἐτυράννησαν, ἦγα- 
15 νάχκτησε xarà τοῦ δουκὸς Παλαιστίνης, διότι πρὸ τοῦ ἐπιῤῥίψω-- 
σιν εἷς τὰ χτήματα ἢ εἰς τὴν πόλιν, ἢ μόνον ἤκουσεν ὅτι συν-- 
ἄγονται, οὐχ ὥρμησε κατ αὐτῶν καὶ ἐσχορπίζοντο. καὶ διι.- 
δεξάμενος τὸν αὐτὸν δοῦχα ἀσχήμως ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀσφαλι--: 
σϑέντα φυλάττεσθαι. καὶ ἐπέμφϑη ἀντ᾽ αὐτοῦ δοὺξ Εἰρηναῖος, 
ΘΟ ντιοχεύς" ὅστις ὁρμήσας κατὰ τῶν ἀπομεινάντων Σαμαρειτῶν 
ἐν τοῖς ὄρεσι, πολλοὺς ἀπώλεσε πικρῶς τιμωρησάμενος. 
Ὁ δὲ τῶν Περσῶν βασιλεὺς Κωάδης δεξάμενος ἝἭρμογένην 


7. ᾿δρπαρίξιν ᾿Δργαρίξιν Ch. Garizin autem dicit. V. ad p. 84. A. 
15. ἐπιῤῥίψωσιν Ch.,. ἐπιδίψωσιν Ox. 


capite truncat; caputque ejus, una cum Diademate, Justiniano Imperatori 
mittit. Quo tempore vero miseri Juliani Samaritarumque 'l'yrannidis fa- 
ma prima innotuerat; cohtinuo etiam rerum a Ducibus in illos gestarum 
nuncium, 'lyrannique caput, Constantinopolim perlata sunt. Ceciderunt 
autem ex Samaritis, in hoc bello xx. Millia hominum: caeteri nonnulli 
in montem Arparizim vocatum, alii in "Trachonitidem, ad Ferreum mon- 
fem recipientes sese, evaserunt. Saracenus etiam Romanorum Phylarcha 
xx Millia juniorum utriusque sexus ex eis pro praeda cepit; quos capti- 
vos abducens in regionibus Persicis Indicisque vendidit. 

Caeterum Imperator, audito Samaritas sub ipsis agitatae 'T'yrannidis 
initiis plurima per Palaestinam praediola ignibus absumpsisse, illud in Pa- 
laestinae Duce indigne tulit; eo quod non eos, antequam praedia haec 
urbemque occupassent, quamque primum in unum coactos subintellexerat, 
sine mora aggressus dissipasset. Ducem itaque hunc munere suo turpiter 
abdicatum, arcte custodiri jussit; suffecto in locum ejus Irenaeo, Antio- 
chensi: qui Samaritarum reliquias, montibus incubantes, acrius insecutus, 
late exitio dedit, graviter in eos animadvertens. 

Mense autem Julio Coades, Persarum Rex, Hermogenem Magistrum, 


448 IOANNIS MALALAE 


μάγιστρον, iv φιλίᾳ πρεσβείας πεμφϑέντα μετὰ xal δώρων τῆς 
B ἀναγορεύσεως τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ ἔν μηνὶ Ἰουλίῳ. 

Ο 188 Συνέβη δὲ xa? ἐκεῖνο καιροῦ παϑεῖν ὑπὸ ϑεομηνίας ᾿μά- 
σειαν ἐν τῇ Ποντιχῇ καὶ αὐτῆς τῆς περιχώρου μέρη. ὃ δὲ αὖ-- 
τὸς βασιλεὺς τῇ αὐτῇ πόλει πολλὰ ἐχαρίσατο. 5 

"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἀνακωδίχευσις ἐγένετο τῶν παλαιῶν 
γόμων" καὶ ποιήσας ἰδίους νόμους κατέπεμψεν ἐν πάσαις ταῖς 
πόλεσι πρὸς τὸ τοὺς δικαζομένους μὴ περιπίπτειν ϑλέψεσι καὶ 
ζημίαις, ἀλλὰ ταχεῖαν ἔχειν τὴν ἀπαλλαγήν" ὕπερ μονόβιβλον 
κατασκευάσας ἔπεμψεν ἐν “4ϑήναις καὶ ἐν Βηρυτῷ. 10 

Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἀπεμέρισεν ἀπὸ ᾿Αντιοχείας τῆς πρώτης 

C Συρίας “Δαοδίχειαν καὶ Γάβαλα καὶ Πάλτον τὰς πόλεις, 
xul ἀπὸ ᾿“παμείας τῆς δευτέρας Συρίας Βαλανέας πόλιν, καὶ 
ἐποίησεν ἐπαρχίαν, ἥντινα ἐπωνόμασε Θεοδωριάδα, δοὺς αὐτῇ 
καὶ μητροπολιτικὸν δίκαιον. τὸν δὲ ἐπίσκοπον .“Ζαοδικείας οὐκ 15 
ἠλευϑέρωσε τοῦ ὑποχεῖσϑαι τῷ πατριάρχῃ τῆς Ἀντιοχέων πόλεως. 

: "Ev δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας μητρόπολις 
τῆς Δυκίας τὰ lMégu* καὶ πολλὰ ἐχαρίσατο τοῖς ὑπολειῳϑ εἴ- 
σι καὶ τῇ πόλει εἷς χτίσματα ὃ αὐτὸς βασιλεύς. 

Ἔν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐγένετο ταραχὴ ἐν ᾿Αντιοχείῳ τῇ μεγά-- 90 
Ag iv τῷ ϑεάτρῳ. καὶ τὰ τῆς ταραχῆς ἀνηνέχϑη τῷ αὐτῷ 
βασιλεῖ, xal ἀγανακτήσας ἐξ ἐκείνου ἐχώλυσε τὴν ϑέαν τοῦ 


12. Δαβαλὰ Ox., Γάβαλα supra p. 82, B. — 16, ἐλευϑέρωσε Ox. 


ab Imperatore Justiniano cum Legatione donisque salutatoriis missum, 
peramice excepit. 

Contigit autem per id tempus, Amasiam, Ponticae ditionis urbem, 

 wna cum regionibus circumvicinis, divinam iram subire: cui etiam urbi 
Imperator plurima largitus est. 

Eodem tempore Leges omnes veteres in Codicem unum coactae sunt: 
quin et Leges a se latas, per singulas Imperii urbes Justinianus emisit, 
nempe, ut in jus vocati, celerius et minori cum dispendio, Causidicis sese 
expedirent. Leges vero has, in volumen unum digestas, Athenas et Be- 
rytum transmisit. 1 

Idem Imperator Laodicaeam, Gabalam, Paltumque urbes ab Antio- 
chia Syriae primae, ab Apamia autem Syriae secundae DBalaneas urbem 
dirimens, in Provinciae formam redegit; quam etiam jure Metropolitico 
donatam, 'Theodoriadem nominavit. Episcopum tamen Laodicensem An- 
tiocheno Patriarchae nihilo secius, uti antea, subesse voluit, 

Eodem tempore divinam iram perpessa est Myra, Lyciae Metro 
lis; cui instaurandae, ut etiam civibus superstitibus, Imperator plurima 
suppeditavit. 

Sub id ipsum tempus Antiochiae magnae 'Tumultus ingens in Thea- 
iro obortus est; de quo certior factus lmperator, exinde in iram commo- 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 449 


ϑεάτρου πρὸς τὸ μὴ ἐπιτελεῖσϑαι τοῦ λοιποῦ ἐν τῇ τῶν ᾿Ἄντιο- D 
χέων πόλει. ᾿ 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ διωγμὸς γέγονεν Ἑλλήνων μέγας, καὶ Ο 184 
πολλοὶ ἐδημεύϑησαν, ἐν οἷς ἐτελεύτησαν Π]ακεδόνιος, ᾿1σκληπιό-- 
σδοτος, Φωχᾶς ὃ Κρατεροῦ, καὶ Θωμᾶς ὃ Κοιαίστωρ᾽ καὶ ἐκ 
τούτου πολὺς φόβος γέγονεν. ἐϑέσπισε δὲ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
ὥστε μὴ πολιτεύεσθαι τοὺς ἑλληνίζοντας, τοὺς δὲ τῶν ἄλλων 
αἱρέσεων ὄντας ἀφανεῖς γενέσϑαι τῆς Ῥωμαϊχῆς πολιτείας, προ- 
ϑεσμίαν τριῶν μηνῶν λαβόντας εἰς τὸ γενέσθαι αὐτοὺς κοινω-- 
᾿Δογοὺς τῆς ὀρϑοδόξου πίστεως. ὕστις ϑεῖος τύπος ἐνεφαγίσϑη ἐν 
πάσαις ταῖς ἐξωτικαῖς πόλεσιν. 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ ἠγαναχτήϑη ὃ ἀπὸ ὑπάτων Πρίσκος, 
ὃ ἀπὸ νοταρίων τοῦ αὐτοῦ βασιλέως, καὶ δημευϑεὶς ἐγένετο διά-- E 
xovoc καὶ ἐπέμφϑη ἐν Κυζίχῳ. 

15 Ἐν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ "Eguoyérgc ὃ μάγιστρος ὑποστρέψας 
ix τῶν Περσικῶν δοὺς τὰ δῶρα ἀνήγαγεν ἀποκχρίσεις παρὰ 
Κωάδου, βασιλέως Περσῶν, πρὸς ᾿Ἰουστινιανόν, βασιλέα Ρωμαίων, 
ἐπιφερόμενος σάκρας περιεχούσας οὕτως. 

Κωάδης βασιλεὺς βασιλευόντων, ἡλίου ἀνατολῆς, Φλαβίῳ : "a 

20 Ἰουστινιανῷ Καίσαρι σελήνης δύσεως. ηὕραμεν ἐν τοῖς ἡμετέ- 
ροις ἀρχαίοις ἀναγεγραμμένα ἀδελφοὺς ἡμᾶς ἀλλήλων εἶναι, καὶ 


9, λαβόντας Ch., λαβόντες Ox. 


tus, Ludi 'Theatrici deinceps Antiochiae ne amplius ederentur pro- 
hibuit. 

Eodem tempore Graecae religionis homines persecutionem gravem 

' perpessi sunt, publicatis etiam quamplurimorum facultatibus; inter quos 
Matedonius , Asclepiodotus, Phocas etiam Crateri F. cum "Thoma Quae- 
store, diem suum interea obierunt: Exinde vero metus ingens omnibus in- 
cessit. Quin et edicto Imperatorio cautum est, QGraecissantes in poste- 
rum ne publicum aliquod in Rep. munus obirent. Reliquarum vero Hae- 
resium sectatores quoscunque Romani Imperii finibus excedere jussit Im- 
perator; indulta tamen eis per tres menses licentia, si qui per id tem- 
pcm fidem Orthodoxam amplecterentur. Quod quidem Edictum in omni- 

us urbibus extraneis promulgatum est. 

Eodem tempore Priscus quidam, Exconsul, et Imperatoris hujus olim 
Notarius; qui in Imperatoris iram inciderat, bonis publicatis | Diaconus 
factus est, Cyzicumque relegatus. 

lisdem "Temporibus Hermogenes Magister, ex Perside redux, munera 
secum, et Coadis Persarum Regis Justiniano Imperatori Responsum. retu- 
lit, his verbis conscriptum: 

»Coades, Rex Regum, solis, Orientis, Flavio Justiniano, Caesari, 
Lunae, Occidentis.** ὃ 

,Priscis Archivorum regni Nostri ex Monumentis compertum habui- 
mus, Nos Fratres esse; et quod, si cuivis Nostrum vel hominibus, vel 

Ioannes Malalas. 29 


450 IOANNIS MALALAE 


ἐάν τις ἐπιδεηϑῇ σωμάτων ἢ χρημάτων, παρέχειν τὸν ἕτερον. 
xui μεμενήκαμεν ἐξ ἐχείνου καὶ μέχρι τοῦ παρόντος οὕτως διατε- 
λοῦντες " καὶ ποτὲ μὲν ἐϑνῶν ἡμῖν ἐπανισταμένων, τοῖς uiv πα- 
ρατάξασϑαι ἠναγκάσθημεν, τοὺς δὲ καὶ διὰ δόσεως χρημάτων 
ὑποταγῆναι ἐπείσαμεν, ὡς δῆλον εἶναι πάντα τὰ ἐν τοῖς ἧμε- 5 
τέροις ϑησαυροῖς ἀναλωθῆναι. ταῦτα δὲ xol ᾿“ναστασίῳ καὶ 
Ἰουστίνῳ τοῖς βασιλεῦσι γεγραφήχκαμεν, καὶ ἠνύσαμεν πλέον οὖ-- 

B δ: ὅϑεν ἠναγκάσϑημεν παρατάξασθαι πολέμου χάριν, καὶ 
πλὴησίον τῶν Ῥωμαϊκῶν γενόμενοι τοὺς ἐν μέσῳ μηδὲν ἁμαρτή-- 
σαντας προφάσει τῆς ἐκείνων ἀπειϑείας ἀπολέσαι. ἀλλ᾽, ὡς 10 
χριστιανοὶ καὶ εὐσεβεῖς, φείσασϑε ψυχῶν καὶ σωμάτων, καὶ με- 
τάδοτε ἡμῖν χρυσίου: εἰ δὲ μὴ τοῦτο ποιεῖτε, εὐτρεπίσατε ἕαυ-- 
τοὺς πρὸς πόλεμον, προϑεσμίαν ἔχοντες ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ, ἵνα 

O 186 μὴ γνομισϑῶμεν κλέπτειν τὴν νίκην καὶ δόλῳ περιγίνεσθαι τοῦ 
πολέμου. 15 

Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἐδωρή-- 

σατο τοῖς ᾿Δντιοχεῦσι τὴν ἰδίαν τόγαν, ἔχουσαν καὶ λίϑους βασιλι-- 

C κούς: καὶ ἡπλώϑη ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τῇ λεγομένῃ Κασσιανοῦ. 

Ἐπὶ δὲ τῆς ὑπατείας Ζεκίου προσεῤῥύη “Ῥωμαίοις ΠΠοῦνδος 
ὃ 2x γένους τῶν Γηπέδων καταγόμενος, υἱὸς ὧν δηγός, μετὰ τὴν 30 
τελευτὴν τοῦ ἰδίου αὐτοῦ πατρὸς πρὸς Θραυστίλαν, ϑεῖον αὖ- 
voi, γεγονώς, καὶ διῆγεν iv τῷ Σιρμίῳ. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ 
10. ἐκείνων Ch., ἐκείνου Ox. ibid. ἀπολέσθαι Ox. 11. φεί- 


σασϑε Ch., φείσασϑαι Ox. 18. Κασιανοῦ Ox. 20. Γηπεδών 
Ox. 22. γεγονότα Ox., γεγονώς Ch. 


ecunlis opus fuerit, ab altero subministrandos esse. Quam quidem Nos 
Fidem, in praesentem hunc usque diem, vobis integram praestitimus, 
Caeterum ab hostibus quandoque impetiti, in praelium cum nonnullis eo- 
rum descendere coacti fuimus: reliqui vero, datis pecuniis, Imperium Νο- 
strum ut admitterent effecimus.  Ünde Fiscum Nostrum penitus exhau- 
stum esse, sat liquido constat. Super his vero cum ad Imperatores Ana- 
stasium ac Justinum referentes nihil ita profecerimus, arma deinde su- 
mere necesse habuimus. Propius itaque a finibus vestris cum abfuerimus, 
intermedios quosque, licet innoxios, e medio sustulimus, violatae a vobis 
fidei sub praetextu. Vos vero, Christiani, cum satis et pietatem colatis; 
parcite potius hominibus vestris et pecunias date. Sin aliter, ad bellum 
vos accingite: cujus tamen inducias vobis in annum integrum permitti- 
mus, ne suffurari victoriam, vel ea per dolum potiri videremur.** 
Eodem tempore Justinianus Imperator Togam suam, regiis lapillis 
insignitam, Antiochenis dono transmisit; quam Antiocheni S. Cassiani in 
Ecclesia suspenderunt explicatam. 
Caeterum Decii sub Consulatu Romanis sese adjunxit Mundus qui- 
dam, Gepidis oriundus, et regio sanguine prognatus. Hic patris sui post 
obitum, apud "Thraustilam, avunculum suum, Sirmii degebat: quo Romae 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 451 


ῥὴξ Ῥώμης ὃ Οὐαλεμεριακὸς ὃ xol Θευδερίχος, πέμψας mpot- 
τρέψατο τὸν αὐτὸν Ποῦνδον" καὶ πεισϑεὶς ἀπῆλϑε πρὸςαὐ τὸν 
μετὰ τῶν ἀνθρώπων αὐτοῦ xol διέτριψε πρὸς αὐτόν, ὕπερμα- 
χῶν ὑπὲρ τοῦ Οὐαλεμεριακοῦ τοῦ xol Θευδερίχου. ἀναχωρή- 
ὅσας δὲ ἸΠοῦνδος ἀπὸ Ῥώμης ἀνῆλϑεν ἐπὶ τὸν Δανούβιον ποτα-᾿ 
μόν" xci πέμψας πρὸς τὸν βασιλέα Ἰουστινιανὸν πρεσβευτὰς 
ἤτησεν αὐτὸν ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ γενέσϑαι. καὶ ἐδέξατο D 
αὐτὸν σὺν τοῖς ἀνθρώποις αὐτοῦ, ποιήσας αὐτὸν στρατηλάτην 
τοῦ Ἰλλυριῶν ἔϑνους, καὶ ἀπέλυσεν αὐτὸν ἐν τῇ ἰδίᾳ στρατηλα-- 
10 σίᾳ. καὶ καταλαβόντος αὐτοῦ τὴν χώραν τοῦ Ἰλλυρικοῦ, ἐπέῤ- O 187 
Quyay αὐτῷ Οὖννοι μετὰ πολλοῦ πλήϑους διαφόρων βαρβάρων" 
καὶ ἐξελϑὼν ὥρμησε κατ αὐτῶν, καὶ πάντας καταγήλωσε" καὶ 
ἔπεμψε πραῖδαν ἐξ αὐτῶν καὶ ἕνα ῥῆγα αὐτῶν" καὶ ἐγένετο εἶ-- 
ρήνη ἐν τῇ Θράκῃ, καὶ ἐκ τούτου φόβος κατεῖχε τὰ βάρβαρα 
15 ἔϑνη. 

Ἐπὶ δὲ τῆς ὑπατείας τοῦ αὐτοῦ Ζεκίου ὃ αὐτὸς βασιλεὺς 
ϑεσπίσας πρόσταξιν ἔπεμψεν ἐν ᾿“ϑήναις, κελεύσας μηδένα δι-- 
δάσχειν φιλοσοφίαν μήτε νόμιμα ἐξηγεῖσϑαε μήτε κόττον ἐν E 
μιᾷ τῶν πόλεων γίνεσϑαι; ἐπειδὴ ἐν Βυζαντίῳ εὑρεϑέντες τινὲς 

φο τῶν χοττιστῶν xal βλασφημίαις δειναῖς ἑαυτοὺς περιβαλόντες 
χειροκοπηϑέντες περιεβΒωμβήϑησαν ἐν καμήλοις. 


9. ὑπερμαγῶν Ch., ὑπερμαχὴν Ox. 9. Ἰλλυρίων Ox. 21. πε- 
ριεβωμβήϑησαν)] Lego, περιεπομπεύϑησαν.““ Ch. "V. Ch. ad p. 
ed. Bonn. 436. 9. 


Rex, Valemeriacus, qui et Theuderichus, ubi intellexisset, per literas 
eum hortatus est ad se uti veniret. Persuasus itaque Mundus, ad 'Theu- 
derichum cum suis profectus est; ubi diutius degens propugnatoremse ei in 
omnibus exhibuit. "landem vero inde discedens, Danubium fluvium acces- 
sit, Imperatorem Justinianum exoratum habens, uti sibi liceret ejus sub- 
esse Imperio. Imperator Mundum excepit; Militumque in Illyrio Ma- 
gistrum factum, in demandatum ei munus, cum suis demisit. Quampri- 
mum autem lllyricam regionem occupasset Mundus, ab Hunnis, numero- 
sum diversorum Barbarorum exercitum ducentibus, bello petitus est, Hos 
vero Mundus bello aggressus, ad unum omnes delevit; quin et praedam 

uoque, comprehensumque ex Regulis unum, [Constantinopolim] transmi- 
sit. Exinde pax 'Thraciae reddita, timorque Magnus Barbaris gentibus 
incussus est. 

Ejusdem Decii sub Consnlatu, Edicto Athenas misso, Imperator 
sancivit, ne cui liceret Philosophiam publice profiteri, aut Leges interpre- 
tari. Sed et Aleatoriam etiam exerceri, universum per imperium, prohi- 
buit. Quin et Aleatores quidam Byzantii comprehensi, qui diris Blas- 
phemiis sese immerserant, manibus truncati, camelis imponebantur, et per 
urbem quasi in triumpho ferebantur. 


452 IOANNIS MALALAE 


Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ παρεσχέϑη ἐτησία πρόσοδος ἐν τῷ 
ξεγῶνι ᾿Αντιοχείας νομισμάτων τετρακισχιλίων ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ 
εὐσεβοῦς βασιλέως. : 

Υ 65 Ἐὐρέϑη δὲ ἐν αὐτῷ τῷ χρόνῳ xol τὸ τίμιον λείψανον τοῦ 
ἁγίου μάρτυρος ΠΠαρίνου εἷς τὴν πρώτην Συρίαν ἔξω τῆς Aeyo- 5 
O 188 μένης Γινδάρου πόλεως, τοῦ περιοδευτοῦ τῆς χώρας ἐν ὀπτα- 
σίᾳ πλειστάκις ἑωρακότος τὸν τόπον ἔνϑα ἔκειτο ὃ ἅγιος, ἔχων 
ἀπὸ τῆς κεφαλῆς κατὰ παντὸς τοῦ σώματος αὐτοῦ ἥλους σι- 
δηροῦς, εἷς σανίδα παραπλωϑεὶς προσηλώϑη, καὶ ἐτέϑη εἰς πέ- 
τρᾶν γλυφεῖσαν αὐτῷ τάφον. καὶ ἐπήρϑη τὸ λείψανον αὐτοῦ, 10 
καὶ ἠνέχϑη καὶ κατετέϑη ἔξω τῆς ᾿Δντιοχέων πόλεως iv τῷ ἁγίῳ 
ἸΙουλιαγῷ. 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ κατεπέμφϑησαν πρέσβεις Ῥωμαίων ἐν 
τοῖς Περσιχοῖς μέρεσιν ἙἭ, μογένης καὶ "Povqivog ὃ στρατηλά- 
p της; ἐπὶ τῆς ὑπατείας “αμπαδίου καὶ ᾿Ορέστου. καὶ φϑασάν- 15 
των αὐτῶν τὸ “Ιόρας τὸ μετακληϑὲν ᾿Πναστασιούπολις, μήνυ- 
σιν κατέπεμψαν τῷ βασιλεῖ Περσῶν Κωάδῃ". καὶ ὑπερέϑετο ὃ 
αὐτὸς βασιλεὺς τοῦ δέξασθαι αὐτούς. καὶ ἐν τῷ διάγειν αὖ-- 
τοὺς εἰς τὸ Φόρας ἅμα Βελισαρίῳ τῷ στρατηλάτῃ σὺν τοῖς 
ἄλλοις ἐξάρχοις καὶ τῇ στρατιωτικῇ βοηθείᾳ, καὶ ἀπληκευόντων 20 
αὐτῶν ἕξω τοῦ Ζόρας, τὴν ἀπόκρισιν τοῦ βασιλέως Περσῶν δε-- 
O 189 χόμενοι, ὃ ἸΠηρὰμ ὃ πρῶτος ἔξαρχος Περσῶν καὶ ὃ υἱὸς τοῦ 
βασιλέως Περσῶν σὺν ἄλλοις ἐξάρχοις Περσῶν καϑήμενοι εἰς 
τὸ Νίσιβι, καὶ γνόντες ὅτι ἔξω τοῦ Φόρας ἀπληκεύουσιν oi Ῥω- 


6. Τινδαρουπόλεως Ox. 13. πρεσβεῖς Ox. 


Eodem tempore pius Imperator Hospitium Antiochenum reditu annuo 
1v nummorum millibus donavit. 

Eisdem etiam temporibus venerandae S. Marini Martyris Reliquiae, 
(cujus sepulturae locus regionis istius Circitori, saepiuscule per somnium 
obversatus est,) extra Gindaropolim Syriae Primae urbem repertae sunt. 
Excsum huic erat in petra sepulchrum, ubi totus super asserem explica- 
tus jacebat, clavis ei ferreis per totum corpus ejus actis affixus. Subla- 
tas autem inde Martyris hujus reliquias, ad S. Julianum, extra Antiochiam 
urbem reposuerunt. 

Eodem tempore, Lampadio et Oreste Coss. Romanorum Legati, Her- 
mogenes et Rufinus, Militum Magister, in Persidem missi sunt. Hi ita- 
que Doras olim, Anastasiopolim nunc vocatam urbem advenientes, adven- 
tum suum Coadi Persarum Regi notum fecerunt: quorum tamen admissio- 
nem Rex procrastinavit. Interim vero dum Legati ad Doras, una cum 
Belisario Militum Magistro, caeterisque Romanorum Exarchis et exercitu, 
qui castra sua extra urbem posuerant, commorantes; Responsa Regis Per- 
sarum expectarent; Mexram, primarius Persarum filius, Ducesque qui, ad 
Nisibim concedentes, Romanos extra Doras castrametatos esse intellexe- 


CHRONOGRAPHIA.  L. XVIII. 458 


μαῖοι, ἐπέῤῥιψαν Πέρσαι μετὰ ἑβδομήκοντα χιλιάδων, διελόντες 
αὑτοὺς εἰς τρεῖς ἀρχάς. 

“Καὶ γνόντες οἵ ἔξαρχοι Ρωμαίων, δρμήσαντες κατὰ Περσῶν C 
συνέχρουσαν" καὶ συμβολῆς γενομένης ἐμίγησαν τὰ Περσῶν 

5 καὶ Ῥωμαίων στρατόπεδα, xol ἔκοψαν Ῥωμαῖοι Πέρσας κατὰ 
κράτος, λαβόντες xal σίγνον Περσικόν. ὃ δὲ Mop. μετὰ ὀλέ- 
yov φυγὼν σὺν τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως διεσώϑη dg τὸ Νισίβιον. 
ἐν αὐτῇ δὲ τῇ συμβολῇ καὶ ἔξαρχος Περσῶν κατεσφάγη ὀνό- 
ματι Σάγος, Σουνίχα τοῦ δουχὸς xol ἐξάρχου Ρωμαίων εἷς uo- 

1ογνομαχίαν αὐτὸν προτρεψαμένου " καὶ ἦν ἰδεῖν νίχην Περσικῆς 
ἀπονοίας, εἷς ἔδαφος ἡπλωμένων νεκρῶν. 

Καὶ γνοὺς τοῦτο Κωάδης 0, Περσῶν βασιλεὺς ἐπέτρεψεν 
εἰσελϑεῖν τὸν πατρίχιον "Povgivov ἅμα τῷ κόμητι ᾿Ἵλεξάνδρῳ D 
εἷς τὴν πρεσβείαν. 

15 — Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἀνεφάνη τις ἐκ τῆς Ἰταλῶν χώρας 
κωμοδρομῶν, ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ κύνα ξανϑόν, ὕστις χελευόμε- 
γος ὑπὸ τοῦ ἀναϑρεψαμένου ἐποίει τινὰ ϑαύματος ἄξια. ὃ γὰρ O 190 
αὐτὸν ἀναϑρεψάμενος ἑστὼς ἐν τῇ ἀγορᾷ, καὶ ὄχλου περιεστῶ-- 
τος εἷς τὸ ϑεάσασϑαι, λάϑρᾳ τοῦ κυνὸς ἐχομίζετο παρὰ τῶν 

90 ἑστώτων δαχτυλίδια, καὶ ἐτίϑει εἰς τὸ ἔδαφος περισκέπων αὐτὰ 
ἐν χώματι. χαὶ ἐπέτρεπε τῷ κυνὶ ἐπᾶραι xol δοῦναι ἑκάστῳ τὸ 
ἔδιον" xol ἐρευνῶν 0 χύων τῷ στόματι ἐπεδίδου ἑκάστῳ τὸ 
γνωριζόμενον. ὃ δὲ αὐτὸς χύων καὶ διαφόρων βασιλέων νομί- 
σματα μυρία ἐπεδίδου κατ ὄνομα. παρεστῶτος δὲ ὄχλου ἀν-- 

24. μυρία] μιγνύμενα 'Theophanes p. 190. A, Cedrenus 375. A. 


rant; cum septuaginta Persarum Millibus, in tres partes divisis, in illos 
egressi sunt. 

Quod ubi Romanis Ducibus notum fuit, et ipsi in impetum Persarum 
suscipiendum sese parant; praelioque commisso, et exercitibus Romano 
Persicoque inter se confusis, Romani Persas penitus fuderunt; vexillo et- 
jam Persico ablato. Caeterum Meram Regisque filius paucis admodum 
stipati, fuga sibi consulentes, ad Nisibim evaserunt. Hac autem pugna 
cecidit Sagus quidam, Persarum Exarchus; quem Sunica, Dux Romanus, 
singulare ad certamen provocatum prostravit. Atque diífusis ibi per ter- 
ram undique cadaveribus, videre erat Confidentiae Persicae triumphum. 

Certior autem de his factus Persarum Rex Coades, Rufinum Patri- 
cium, Comitemque Alexandrum, Legationem suam obire jussit. 

lisdem temporibus Italus quidam circumforaneus innotuit; qui canem 
fulvum circumduxit, qui domini ad nutum miranda quaedam perficeret. 
Dominus enim in foro stans, et circumstante undique spectaculum populo 
clam cane, adstantium annulos accipiebat, quos in solo depositos, terra 
aggesta tegebat: (Canem deinde eos tollere, et suum cuique reddere ju- 
bebat. Canis itaque indagatos annulos ore prehendens, cuique suum red- 
hibuit, ldem. etiam. Canis diversorum quoque lmperatorum Numismata 


454 . IOANNIS MALALAE 


E δρῶν τε καὶ γυναικῶν, ἐπερωτώμενος ἐδείχνυε τὰς ἐν γαστρὶ 
ἐχούσας xal τοὺς ὄντας πορνοβοσχοὺς καὶ μοιχοὺς χαὶ χνιποὺς 
καὶ μεγαλοψύχους " καὶ ἀπεδείκνυε πάντα μετὰ ἀληϑείας. ὅϑεν 
ἔλεγον πολλοὶ ὅτι πνεῦμα Πύϑωνος ἔχει. 

Ἐπὶ δὲ τῆς αὐτῆς βασιλείας ἐφάνη ἀστὴρ μέγας καὶ φοβερὸς 5 
κατὰ 70 δυτικὸν μέρος, πέμπων ἐπὶ τὴν ἄνω ἀχτῖνα λευκήν, ὃ 
V 66 δὲ χαραχτὴρ αὐτοῦ ἀστραπὰς ἀπέπεμπεν" ὃν ἔλεγόν τινες εἶναι 
λαμπαδίαν. ἔμεινε δὲ ἐπὶ ἡμέρας εἴκοσιν ἐκλάμπων, xol ἐγένον-- 
vo ἀνυδρίαι καὶ κατὰ πόλιν δημοτικοὶ φόνοι καὶ ἄλλα πολλὰ 
ἀπειλῆς πεπληρωμένα. 10 
Τῇ δὲ συμπληρώσει τοῦ σεπτεμβρίου μηνὸς oi πρέσβεις 
O 191 Ῥωμαίων οἱ πεμφϑέντες ἐν τοῖς Περσικοῖς ὑπέστρεψαν ποιή-- 
σαντες πάκτα. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ βασιλεὺς Ἰουστινιανός, ὅτι 
εἰρήνην ἔχει πρὸς Ρωμαίους, χαρᾶς ἐπλήσϑη. δεξάμενος γὰρ τὰ 
γράμματα τῶν πάκτων καὶ ἀναγνοὺς εὗρε περιέχοντα οὕτως. 15 
“νελϑόντες πρὸς ἡμᾶς οἱ ἡμέτεροι πρεσβευταὶ οἵ πρὸς τὴν 

B σὴν σταλέντες ἡμερότητα ἀπήγγειλαν ἡμῖν τὴν ἀγαϑὴν προαέρε-- 
σιν τῆς πατρικῆς ὑμῶν διαϑέσεως. καὶ ἐπὶ πᾶσιν εὐχαριστήσα- 
μεν τῷ δεσπότῃ ϑεῷ ὅτι πρέπον τῇ αὐτοῦ ἀγαϑότητι πρᾶγμα γέ- 
γονε xol προέβη σὺν ϑεῷ εἰρήνη εἷς ὠφέλειαν τῶν δύο πολιτειῶν. 20 
ὅτι δὲ μεγάλη δόξα καὶ ἔπαινός ἐστιν ἐν πάσῃ τῇ γῇ παρὰ ϑεῷ 
χαὶ ἀνθρώποις τὸ εἰρήνην γενέσϑαι μεταξὺ τῶν δύο κόσμων ἐπὶ 

6. δυτικὸν Ch., δυσικὸν Ox. — ibid. τὴν] τὰ 'Theophanes p. 154. B, 


8. εἴκοσι Ox. 14. Ρωμαίους] ,,Omnino scribendum Πέρσας.“ Ch. 
21. Addidi καὶ. 


quotquot producta, ad cujusque nomen reddidit: Quinimo turba virorum, 
mulierumque adstante, interrogatus de ea gravidas, Lenones, scortatores, 
sordidos, magnanimosqde demonstrabat. Sed et haec omnia pro rei veri- 
tate Canis iste prodebat: multis ideo, Pythonis eum spiritu praeditum 
affirmantibus. 

Eodem Imperante stella ingens et tremenda, in Occidente compa- 
ruit; radium album sursum emittens, quam, quod fulguris emissionem prae 
se ferebat, Facem 4rdentem, nonnulli vocitabant. Per dies autem xx. 
refulsit; unde siccitates, et ubique per Imperium in populo caedes, alia- 
que plurima Mortalibus infausta insequuta sunt. 

Mensis autem Septembris sub exitum, Legati Romanorum , qui in 
Persidem missi fuerant, pace facta reversi sunt. Quo audito Imperator 
Justinianus summo gaudio affectus est.  Acceptis enim de Pace literis, 
perlectisque, eas in haec verba conscriptas invenit. 

; ,SPropensum paterni vestri in Nos animi studium reduces Nosíri, 
quos ad Clementiam vestram misimus, Legati nobis renunciarunt. Domi- 
no autem Deo gratias ubique agimus, quod Bonitate ejus Consentaneum 
Opus effectum est; paxque mutua quae in utriusque Reip. Emolumentum 
et Nostram utriusque laudem. cessura est. stabilitur. Rem enimyero sum- 
me gloriosam esse et apud Deum hominesque universos laude dignam, 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 455 


τῆς σῆς ἡμερότητος xal ἡμῶν τῶν γνησίως ὑμᾶς ἀγαπώντων 
, , τ * € ' c , 

πρόδηλόν ἐστε. καὶ ot ἐχϑροὶ δὲ ἑκατέρας πολιτείας χκαταπε- 

σοῦνται ταύτης σὺν ϑεῷ γενομένης. διὰ τάχους τοίνυν ἐπιχα- 

, c € 3 2 ^ ^ 
ταλήψονται ot ἡμέτεροι πρεσβευταί, ὀφείλοντες ἀναπληρῶσαι và 

590g ἀσφάλειαν τῆς εἰρήνης. εὐχόμεθα γοῦν ἐν πολλοῖς χρό- C 
γοις τὴν πατρικὴν ὑμῶν διάϑεσιν περισώζεσϑαι. 

Καὶ ἐχπεμφϑεὶς ὑπὸ Ῥωμαίων πάλιν Ῥουφῖνος, δευτέρας 
ἀποχρίσεως καταπεμφϑείσης ἐν τοῖς Περσικοῖς μέρεσιν, εὗρε τὸν Ὁ 192 
βασιλέα Περσῶν ἀναδυέντα πρὸς τὰ δόξαντα μεταξὺ αὐτῶν ἕνε-: 

1οχεν τῆς εἰρήνης. φημισϑέντος γὰρ τούτου, ὡς τῶν Σαμαρει- 
- € 2 , c A ^ 2 - 
τῶν Ῥωμαίων ἀγαναχτηϑέντων ὑπὸ τοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ, 
ὡς προγέγραπται, φυγόντων καὶ ἀπελϑόντων πρὸς Κωάδην, βα- 
σιλέα Περσῶν, ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν χώρας Παλαιστίνης, καὶ ἐπαγ- 
γειλαμένων αὐτῷ συμμαχεῖν" τὸ δὲ πλῆϑος αὐτῶν ἦν χιλιάδες 
1δπεντήχοντα, ἐπηγγείλαντο δὲ τῶν Περσῶν βασιλεῖ προδιδόναι 
τὴν ἑαυτῶν χώραν, τὴν Παλαιστίνην πᾶσαν καὶ τοὺς ἁγίους D 
τόπους, πόλιν ἔχουσαν διαφόρων βασιλέων χαρίσματα" χρυσοῦ 
τὲ γὰρ πλῆϑος πολὺ xal λίϑων τιμίων ἀναρίϑμητος ποσότης" 

2 , - € ^ - ^ A - 3 
xol ἀχούσας ταῦτα ὃ βασιλεὺς Περσῶν, καὶ πεισϑεὶς τοῖς παρ 

Ξ0 αὐτῶν λεγομένοις, ἀνεδύη περὶ τὸ ποιῆσαι τὰ πάχτα. ἀφορ- 

M ^ * - t7 - € , 

μὴν δὲ λαβὼν περὶ τῶν χρυσοῤῥύτων τῶν εὑρεθέντων πρῴην 
ἐπὶ ᾿ἀναστασίου τοῦ βασιλέως, ὄντων ὑπὸ “Ῥωμαίους " ἦν γὰρ 

, ^ MI cS 2" c ^ ^ - , ^ i] Lb 
πρῴην τὰ αὐτὰ ὕρη ὑπὸ τὴν Περσῶν πολιτείαν" τὰ δὲ χρυσόῤ-- 

- » ε , LA ^ et » c Lj Mi 
θυτὰ 0Qy ὑπάρχει μεταξὺ τῶν ὅρων Zdguevíov Ῥωμαίων xal 

8. γινομένης Οχ. 


quod Clementiae Vestrae Nostrique, (qui Vos unice diligimus,) tempori- 
bus, inter orbem utrumque Pax facta fuerit, omnibus manifestum est. 
Quod et favente Deo utriusque Nostrum inimicis exitium futurum est, 
Legati itaque Nostri primo quoque tempore aderunt, quo ad Pacis con- 
firmationem, quodcunque necessarium erit, Kffectum dent. Nobis vero 
uti Paterma vestra affectione quam diutissime frui liceat precamur. 
Missus autem secundis cum literis Imperatoriis in Persidem Rufinus 
Regem invenit circa pacis illas conditiones invicem ineundas longe aliter 
se habentem. Inter haec enim Samaritae, quibus Imperator, uti supe- 
rius dictum est, infensus erat, ad Persas transfugae, (eorum autem nu- 
merabantur L. Millia) auxilia sua adversus Romahos Coadi Regi obtule- 
runt; in se insuper recipientes Palaestinae totius proditionem Locorum- 
que ibi Sanctorum faciendam; in qua urbe diversorum Regum recondita 
erant Ànathemata; ubi etiam auri et argenti vis maxima, lapillorumque 
pretiosorum infinita erat congeries. Haec ubi audisset Persarum Rex, 
illorum dictis fidem habens pacem confirmare detrectavit, arrepta etiam 
de Aurifodinis occasiuncula, quae Anastasii olim temporibus inventae, ex- 
inde Romano cesserant imperio; cum prius montes isti juris Persici fuis- 
sent. Montes autem hi auriferi; Armeniae Romanae Persarmeniaeque in 


E 


456 IOANNIS MALALAE 


ἸΠερσαρμενίων, ὡς εἰδότες λέγουσιν" ἅτινα ὄρη. φέρουσι χρυσὸν 
πολύν" ὅτε γὰρ βροχαὶ καὶ ὄμβροι γίνονται, κατασύρεται ἣ γῆ, 


τῶν αὐτῶν ὀρέων, λεπτίδας ἀναβλύζουσα χρυσοῦ" τὰ δὲ αὐτὰ 
ὄρη ἐμισϑοῦντο τὸ πρότερόν τινες ἀπὸ Ρωμαίων xoi Περσῶν 


O 193 χρυσοῦ λιτρῶν διακοσίων" ἐξ οὗ δὲ παρελήφϑησαν τὰ αὐτὰ ὄρη δ 


V 67 


B 


ὑπὸ τοῦ ϑειοτάτου ᾿Τναστασίου, Ῥωμαῖοι μόνοι κομίζονται τὴν 
ϑεσπισϑεῖσαν συντέλειαν. καὶ ἐκ τούτου ἐγένετο διαστροφὴ περὶ 
τὰ πάχτα. 

Ἢ δὲ τῶν Σαμαρειτῶν προδοσία ἐγνώσϑη “Ῥωμαίοις, ὥς τι-- 


γων ἐξ αὐτῶν εὐπόρων συσχεϑέντων ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς 10 


ἀπὸ τῶν Περσικῶν μερῶν, καὶ γνωρισϑέντων μετὰ τὸ ἀπελϑεῖν 
2 ^ , - M , 2 - 
αὐτοὺς πρὸς Κωάδην, βασιλέα Περσῶν, καὶ συντάξασϑαι αὐτῷ 
ποιεῖν τὴν προδοσίαν τῆς ἰδίας χώρας, ὡς προείρηται" ἦσαν δὲ 
oi γνωρισϑέντες Σαμαρεῖται ὀνόματα πέντε" καὶ συσχεϑέντες 
ἀπηνέχϑησαν πρὸς τὸν στρατηλάτην τῆς ἀνατολῆς, καὶ ἔξητά- 
2 »» * € , ^ , e^ 
σϑησαν παρ᾽ αὐτῷ, xol ὡμολόγησαν τὴν προδοσίαν ἣν ἐμελέ- 
* ^ 3 - 2 , - ^2 
των. τὰ δὲ πεπραγμένα αὐτῶν ἀνεγνώσθη τῷ βασιλεῖ Ἰουστι- 
γιανῷ. 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἐγένοντο σεισμοὶ κατὰ τόπον, καὶ λε- 
ταῖς ἐσχόλαζον ἐν ἑκάστῃ πόλει. 
Τῷ δὲ αὐτῷ καιρῷ καὶ πρεσβευτὴς ἐπέμφϑη ὑπὸ τοῦ βασι- 
^ « 
λέως Περσῶν πρὸς τὸν βασιλέα Ῥωμαίων" καὶ ἐπιδοὺς ἃς ἐπε-: 
φέρετο σάκρας ἀπελύϑη κομισάμενος δῶρα. 
'O δὲ βασιλεὺς Ρωμαίων ἀκούσας παρὰ τοῦ πατρικίου "Pov- 
1. ὡς] Adde oi. 8. λεπτείδας] Fort. λεπίδας. 


finibus siti sunt: uti tradunt ii, quibus hoc compertum est. Qui quidem 
montes magnam ferunt auri copiam: ex pluviis enim  imbribusque caden- 
tibus terra de Montibus deorsum acta, Auri quasi laminae scaturiunt. 
Caeterum Montes hosce antea temporis, aeque a Persis ac Romanis, qui- 
dam cc. auri libris conduxerunt. Kx quo vero in potestatem sacratissimi 
Anastasii devenerunt mercedem condictam exinde Romani soli perceperunt. 
Caeterum hinc Pactis rumpendis oblata occasio: 

In Proditionis vero, quam Samaritae moliebantur, notitiam Romani 
hoc modo pervenerunt. Quinque enim ex illorum primariis viris, (qui, 
paulo post iter susceptum supradictae Proditionis cum Coade Persa in- 
eundae causa, innotuerant,) in reditu suo ex Perside comprehensi, coram 
Militum in Oriente Magistro adducti sunt: Quos Proditionis agitatae ubi 
| neuen confitentes habuit statim reos. Quae vero de his acta sunt 

ustiniano imperatori legenda mittebantur. 

Eodem tempore terrae motus ubique grassabantur; hominibus interim 
Litaniis ubique urbium vacantibus. 

Eodem enim tempore Persarum Rex Legatum misit ad Imperatorem 
Romanum; qui traditis literis et muneribus donatus dimissus est. 

Sed interim Imperator de Coadis Persarum Regis praevaricatione 


15 


20 


CHRONOGRAPHIA.. L. XVIII. 451 


φίνουτὴν παρὰ Κωάδου, βασιλέως Περσῶν, παράβασιν, ποιήσας. O 194 
ϑείας χελεύσεις χατέπεμψψε πρὸς τὸν βασιλέα τῶν “«ὐξουμιτῶν" - 
ὅστις βασιλεὺς ᾿Ινδῶν συμβολὴν ποιήσας μετὰ τοῦ βασιλέως τῶν 
᾿μεριτῶν Ἰνδῶν, κατὰ κράτος νικήσας παρέλαβε τὰ βασίλεια 
5 αὐτοῦ καὶ τὴν χώραν αὐτοῦ πᾶσαν, καὶ ἐποίησεν ἄντ᾽ αὐτοῦ βα-- 
σιλέα τῶν ᾿Δμεριτῶν Ἰνδῶν ἐκ τοῦ ἰδίου γένους ᾿4γγάνην διὰ 
τὸ εἶναι xol τὸ τῶν ᾿μεριτῶν Ἰνδῶν βασίλειον ὑπ᾿ αὐτόν. καὶ 
ἀποπλεύσας ὃ πρεσβευτὴς Ῥωμαίων ἐπὶ ᾿“λεξάνδρειαν διὰ τοῦ 
Νείλου ποταμοῦ xol τῆς Ἰνδικῆς ϑαλάσσης κατέφϑασε τὰ Ἰνδικὰ € 
10 μέρη. καὶ εἰσελϑὼν παρὰ τῷ βασιλεῖ τῶν Ἰνδῶν, μετὰ χαρᾶς 
πολλῆς ἐξενίσϑη ὃ βασιλεὺς ᾿Ινδῶν, 011 διὰ πολλῶν χρόνων ἠξιώ-- 
$9z μετὰ τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων χτήσασϑαι φιλίαν. ὡς δὲ 
ἐξηγήσατο ὃ αὐτὸς πρεσβευτής, ὅτε ἐδέξατο αὐτὸν ὃ τῶν Ἰνδῶν 
βασιλεύς, ὑφηγήσατο τὸ σχῆμα τῆς βασιλικῆς τῶν Ἰνδῶν κατα- 
15 στάσεως ὅτι γυμνὸς ὑπῆρχε καὶ κατὰ τοῦ ζώσματος εἷς τὰς ψύας 
αὐτοῦ λινόχρυσα ἱμάτια, κατὰ δὲ τῆς γαστρὸς καὶ τῶν ὦμων 
φορῶν σχιαστὰς διὰ μαργαριτῶν καὶ χλαβία ἀνὰ πέντε καὶ 
χρυσᾶ ψέλια εἷς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ἐν δὲ τῇ κεφαλῇ αὐτοῦ λινό-- Q 195 
ζουσον φαχιόλιν ἐσφενδονισμένον, ἔχον ἔξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν 
90 σειρὰς τέσσαρας, xol μανιάκιν χρυσοῦν ἐν τῷ τραχήλῳ αὐτοῦ, 
καὶ ἵστατο ὑπεράνω τεσσάρων ἐλεφάντων ἐχόντων ζυγὸν καὶ Ὁ 
τροχοὺς δ΄, καὶ ἐπάνω, ὡς ὄχημα ὑψηλὸν ἠμφιεσμένον χρυσέοις 
πετάλοις, ὥσπερ ἐστὶ τὰ τῶν ἀρχόντων τῶν ἐπαρχιῶν ὀχήματα 
11, ἠξιώϑην Ox. 16. λινόχρυσα Ch., 'Theophanes p. 207. A, λινὰ 


χρυσὰ Ox. 17. σχιαστὰς] σχιστὰ "Theophanes. ^ ibid. κλανία Ox. 
Beripsi κλαβία, quod potest etiam κλαυέα scribi. V. 'Theophanes l. c. 


certior a Rufino Patricio factus; Auxumitarum regem super his per sa- 
eras interpellavit. Regem hic Homeritarum Indorum, praelio cum eo 
commisso, penitus debellaverat; et regno ejus regioneque occupatis, re- 
gem ibi, ex genere suo Anganem constituerat; eo quod Homeritarum 
Indorum etiam regnum jam sibi subjectum haberet, Caeterum Legatus 
Romanorum, nave conscensa; Alexandriam versus cursum dirigit: Niloque 
flumine et Mari Indico trajectis, Indorum ad regiones pervenit. Cujus ad 
ingressum, Rex Indorum, summo ex gaudio, obstupuit: ,,Diu (inquiens) est, 
quod societatem cum Romanis ineundi me tenuit desiderium.** Habitus autem 
Regis Indici, pompaque solennis, quibus Legatum Romanum (uti ex ipsius 
ore didicimus,) excepit erant hujusmodi. Nudus erat; a Zona vero circa lum- 
bos vestis linea auro intertexta demittebatur; ab humeris autem ad ven- 
trem pendebat tunica soluta, margaritis et claneis, per quiniones distribu- 
üs insignita: manibusque armillas aureas gestabat. Caput ejus pileo li- 
neo, auro intertexto et contortuplicato, rv. catenulas utrinque demittente, 
collum vero monili aureo ornabantur.  Currui vero insedebat alto, qua- 
tuor rotis suffulto , quatuorque Elephantis tracto, «ui petalis quatuor 
aureis, (qualibus argenteis Provinciarum Praefecti utuntur) circum- 


458 . IOANNIS MALALAE 


, - T 
ἀργύρῳ ἠμφιεσμένα. καὶ ἵστατο ἐπάνω ὃ βασιλεὺς τῶν Ἰνδῶν. 
βαστάζων σκουτάριον μικρὸν χεχρυσωμένον καὶ δύο λαγκχίδια 
καὶ αὐτὰ κεχρυσωμένα κατέχων ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ. καὶ οὕ- 

- , ^ 

τως ἵστατο πᾶσα ἡ σύγκλητος αὐτοῦ μεϑ᾽ ὅπλων καὶ αὐλοὶ (dov- 

τες μέλη μουσιχά. 5 
c , 

Καὶ εἰσενεχϑεὶς ὃ πρεσβευτὴς Ῥωμαίων, κλίνας τὸ γόνυ 

, , Hi c s ἢ - 2 - , ' 

προσεχύνησε" xol ἐχέλευσεν ὃ βασιλεὺς ᾿Ινδῶν ἀναστῆναί μὲ καὶ 

E ἀναχϑῆναι πρὸς αὐτόν. καὶ δεξάμενος τὴν τοῦ βασιλέως Ῥω- 

μαίων σάκραν χατεφίλησε τὴν σφραγῖδα. δεξάμενος δὲ χαὶ τὰ 
δῶρα τὰ πεμφϑέντα ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἐξεπλάγη. λύσας δὲ καὶ 10 

c 

ἀναγνοὺς δι᾽ ἑρμηνέως τὰ γράμματα, εὗρε περιέχοντα ὥστε 

δπλίσασϑαι αὐτὸν κατὰ Κωάδου, βασιλέως Περσῶν, καὶ τὴν 

O 195 πλησιάζουσαν αὐτῷ χώραν ἀπολέσαι καὶ τοῦ λοιποῦ μηκέτι ovv- 

, - 2 2 € 2 δ δ τῶ , - 

ἄλλαγμα ποιῆσαι μετ’ αὐτοῦ, ἀλλὰ δὲ ἧς ὑπέταξε χώρας τῶν 


V 68 ““μεριτῶν Ἰνδῶν διὰ τοῦ Νείλου ἐπὶ τὴν Alyenzov ἐν ᾿Ἵλεξαν-- 15 


i] 


δρείᾳ τὴν πραγματείαν ποιεῖσϑαι. καὶ εὐθέως ὃ βασιλεὺς Ἶν-- 
δῶν ᾿Ελεσβόας ἐπὶ ὄψεσι τοῦ πρεσβευτοῦ Ῥωμαίων ἐκίνησε 
πόλεμον κατὰ Περσῶν, προπέμψας καὶ τοὺς vm αὐτὸν ᾿Ινδοὺς 
Σαρακηνούς, ἐπῆλϑε τῇ Hepauxii χώρᾳ ὑπὲρ Ρωμαίων, δηλώσας 
τῷ βασιλεῖ Περσῶν τοῦ δέξασϑαι τὸν βασιλέα ᾿Ινδῶν πολεμοῦντα 20 
αὐτῷ καὶ ἐχπορϑῆσαι πᾶσαν τὴν ὑπὶ αὐτοῦ βασιλευομένην γῆν. 
καὶ πάντων οὕτως προβάντων ὃ βασιλεὺς Ἰνδῶν κρατήσας τὴν 


7. με] vs? 12. Κωάδου] Κωάδους Ox. 17. ᾿Ελεσβύας] 
᾿Ελεσβαᾶς Nonnosus Photii cod, 3., 'Theophanes p. 144. D. 18. xoi] 
lnmo δὲς  — ibid. αὐτὸν Ch., αὐτῶν Ox. 


dabatur: Huic insidens Indorum Rex, scutum parvum deauratum, lanceo- 
lasyue duas et ipsas deauratas, manibus gestabat. Stipatus autem erat a 
Primoribus suis et ipsis similiter armatis, Choroque ad tibias carmina mu- 
sica modulante. 

Introductus autem Legatus Romanus, in genua procidens, Regem ve- 
neratus est: sed Me [dixit Legatus] Rex surgere jussit et propius acce- 
dere. Acceptis autem Romani Imperatoris literis, sigillum deosculatus est: 
Donis etiam ab Imperatore missis acceptis; scilicet obstupuit.  Apertis 
deinde literis Imperatoriis, perque Interpretem lectis, id Imperatorem 
Romanum ἃ se poscere intellexit, uti Coadem bello aggrederetur; dis- 
perditisque Persarum vicinis regionibus, commercia cum illis non amplius 
haberet: sed per Homeritarum quam sibi subjugaverat regionem, perque 
Nilum Aegyptum petens, Alexandriae potius mercaturam exerceret. Sine 
mora igitur Indorum Rex Elesboas, Legati ipsius in conspectu, adversus 
Persas arma movet; praemissisque quos sub se habuit Saracenis [ndis, 
Persidem statim, Romanorum causa, invasit; simul Regem Persarum per 
literas monens, hostem uti sibi expectaret Indorum Regem, Romanorum 
partes agentem, Persicique quodcunque esset imperii devastantem. Suc- 
cedentibus itaque ad hunc modum omnibus, Indorum Rex Legatum Roma- 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 459 


κεφαλὴν τοῦ πρεσβευτοῦ Ῥωμαίων, δεδωκὼς εἰρήνης φίλημα, 
2 - , 2N , ^ 
ἀπέλυσεν ἐν πολλῇ θεραπείᾳ. κατέπεμψε γὰῤ χαὶ σάχρας διὰ 
Ἰνδοῦ πρεσβευτοῦ καὶ δῶρα τῷ βασιλεῖ Ρωμαίων. 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ κατεπέμφϑη δέησις παρὰ Γιλδερίχου, 
5 € ^ ^ 4 - c , - idi * 04 ᾽ 
ῥηγὸς τῶν φορῶν, ὡς τυραννήσαντος τοῦ ἰδίου ἐξαδέλφου κατ 
αὐτοῦ, xal πόλεμον τῶν ἸΠαυρουσίων κατὰ τῶν ᾿φρῶν συμβα-- 
λόντων, παρέλαβον πολλὴν αὐτοῦ χώραν, ἐν οἷς παρελήφϑη 
ἢ mag αὐτοῖς λεγομένη Τρίπολις xol “επτωμὰ καὶ Σαβαϑὰ καὶ 
τὸ Βυζάκιν, αἰχμαλωτίσαντες ἐπὶ μονὰς δέκα. καὶ ἐπεστράτευσε 
10 χατ᾽ αὐτῶν ὃ αὐτὸς ῥὴξ τῶν lJdqoüv Γιλδερίχος πλῆϑος ἔχων 
1 ^ REN. , "IA. M ^ 
πολὺ σὺν στρατηγῷ ὀνόματι leAQug* ὅστις συμβαλὼν μετὰ 
ἸΠαυρουσίων περιεγένετο xarà χράτος. χαὶ συνάψας φιλίαν 
piv αὐτῶν ἔλαβεν αὐτοὺς εἴς συμμαχίαν, xal τυραννήσας εἶσ-- 
ἦλθε χατὰ τοῦ αὐτοῦ Γιλδερίχου iv Καρταγένῃ, καὶ συνέλαβεν 
15 αὐτὸν χαὶ ἀποχλείσας αὐτὸν ἐν οἴχῳ μετὰ τῆς γυναικὸς αὐ- 
τοῦ xal τῶν τέχνων αὐτοῦ, φονεύσας καὶ τοὺς συγκλητικούς. 
xul ἔπεμψεν ὃ αὐτὸς Γελίμερ διὰ τοῦ ἰδίου πρεσβευτοῦ δῶρα τῷ 
»} ^ LI , - -€C , 2 
βασιλεῖ Ἰουστινιανῷ " xol μηνυϑέντων τῷ βασιλεῖ Ρωμαίων ἦγα-- 
γνάχτησε xuv αὐτῶν ἕνεχεν τοῦ ῥηγὸς τῶν ᾿φρῶν" ἦν γὰρ μα- 
2090v τὴν γενομένην τυραννίδα χατὰ Γιλδερίχου" xol ἀπέλυσεν 
αὐτοὺς μεϑ' ὕβρεως πολλῆς. xol ἐχπέμψας μαγιστριανὸν ἐν Ῥώ-: 


4. Θευδερίχου et 10. Θευδερίχος Ox. Γιλδερίχου et Γιλδερέχος Ch. 
8. Aezroua] Leptin magnam dicit: monuit Ch. ibid. Σαβαϑὰ] 
ΖΣαβαϑρὰ Procopio et Ptolemaeo: v. interpretes Antonini p. 61. ed. 
Wessel. 9. Βυζάκιν Ch., Βιξάκιν Ox. 11. κατὰ Ox, 15. &zo- 
πλείσαντες Ox., ἀποκλείσας Ch. 


num, capite ejus prehenso, datoque ei pacis osculo, perquam honorifice 
dimisit; missis etiam Imperatori Romano, per Legatum Indorum, literis 
Regis et muneribus. 

Eodem tempore supplex Imperatorem suppetias rogavit "Theuderichus, 
Afrorum Rex; patruelis sui de tyrannide conquestus. Quippe Maurusii 
cum Afris bello congredientes, bene multas eorum urbes occupaverant; 
quas inter 'l'ripolis, (uti illis. vocatur,) Leptoma, Sabatha et Byzacium 
uere; sed et per x. dierum itineris spatium, e regionibus undique Capti- 
vos abduxerunt. 'lheudericus itaque, Afrorum Rex, eos bello vicissim 
aggreditur, numeroso exercitu instructus, quem Gelimer ducebat: qui 
praelio cum Maurusiis commisso, eos penitus profligavit. Caeterum foe- 
dere deinde cum eis inito, belli socios eosdem sibi adjunxit; tyrannidem- 
que capessens, in Gilderichum ipsum arma movit; Carthaginemque ve- 
niens, ipsum cum uxore liberisque comprehensum incarceravit; primoribus 
interim regni de medio sublatis. Deinde Gelimer Justiniano Imperatori, 
per Legatum suum, munera mittit: de quibus ubi audivisset Imperator, 
eis offensus est Gilderici scilicet Afrorum Regis causa: (de 'lyrannide 
enim in illum agitata jamjam rescierat:) Legatum vero omni cum oppro- 


B 


O 197 


c 


. 460 IOANNIS MALALAE 


^ 4 Cu ? 49 λ , » - 2 - 
uy πρὺς τὸν ῥῆγα -A9uÀ&guyov, ἔχγονον τοῦ Οὐαλεμεριακοῦ, 

, 3 -— - ^ ^ ^ 
δηλώσας αὑτῷ τοῦ μὴ δέξασϑαι πρεσβευτὰς παρὰ Γελίμερ ἐκχ- 

* - - 
πεμπομένους πρὸς αὐτόν, μήτε δὲ τὴν ὀνομασίαν αὐτοῦ εἰς ῥῆ- 
, δ ὑός ν΄ , ' , ^ , , 
γα, διότι ἐστὶ τύραννος. καὶ δεξάμενος τὰ ἐχπεμφϑέντα γράμ-- 
D ματα παρὰ τοῦ βασιλέως χαὶ στοιχήσας, οὐκ ἐδέξατο πρεσβευ- 5 
τὰς παρὰ Γελίμερ τοῦ ᾿Αφροῦ. i 
- V - , c 2 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἀγωνίσασϑαι βου- 
, - - 

λόμενος xarà Περσῶν διὰ γῆς τε xai ϑαλάσσης, ἐχπέμπει στρά- 
τευμα τοῦ φυλάξαι ἀτάραχον τὴν πολιτείαν Ρωμαίων. 

^ - , " 

Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ δέησις κατεπέμφϑη ᾿Εφραϊμίῳ πατριάρ- 10 

^ - 2 , 5? € 2 , 

Xn παρὰ τῶν ἀπομεινάντων ἐν αἰχμαλωσίῳ ὑπὸ ᾿Δἀλαμουνδάρου 
Σαρακηνοῦ, ὡς πικραῖς τιμωρίαις δεδέσϑαι αὐτούς. τινὰς γὰρ 
$3 , RD 2 v , , 
καὶ ἀπεκεφάλισεν ἐξ αὐτῶν, φοβούμενος μήπως καὶ προδοσία ἐξ 
αὐτῶν γένηται. καί τινὲς προσπεσόντες αὐτῷ παρεκάλεσαν AC 
E yov ἡμερῶν ἔνδοσιν γενέσϑαι αὐτοῖς πρὸς τὸ πέμψαι δέησιν ἐν15 
τῇ Ῥωμαίων πολιτείᾳ τοῦ ἐχπεμφϑῆναι χρήματα εἷς ἀνάῤ- 
ῥυσιν αὐτῶν. καὶ ταῦτα ἀχούσας ᾿“λαμούνδαρος, χαίρων, φησί, 

, ει * * ’ ς “το E 
παρεχλήϑη" xoi δεδωκὼς προϑεσμίαν ἡμερῶν ἑξήκοντα, ἄντι-- 
φωνήσαντος ὑπὲρ αὐτῶν Ταϊζάνου τοῦ ἀρχιφύλου Σαρακηνῶν, 
καὶ τῆς δεήσεως ἐχπεμφϑείσης, ἀνεγνώσϑη ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, καὶ μεε- 20 

* , , 2 ^A , , c , 
τὰ δακρύων πάντες εἰς τὰ λεγόμενα γαζοφυλάκια ἐν ἑκάστῃ ἐκ- 
O 199 , ) «4 4 ΕΥ̓ ) 7 L 
v co "oie καϑ' ὃ ηὐπόρει τις μετεδίδου. ἐν οἷς πρῶτος κατα- 


1. Οὐαλεμεριακοῦ scripsi repetitis proximis litteris. V. p. 64. C. ᾽41ε- 
μεριακοῦ Ox. 6. Γελίμερ]Ὶ Γελίμαρ Ox. 15. πέμψαι] πέμ- 
apag Ox. 


brio dimisit, Quin et Magistrianum quoque Romam misit, qui regem 
Athalaricum, Alemeriaci F. moneret; ne Legatos a Gelimere missos omni- 
no exciperet; sed nec Regem eum, ut qui ''yrannus esset appellaret. Cui et- 
iam Athalarichus, acceptis ejus literis et perlectis, morem gessit; nec Ge- 
limeris Afri Legatos excipere dignatus est. 

Iisdem temporibus Imperator Persas terra marique bello aggressurus, 
exercitum amisit, qui res interim Imperii ubique praestaret integras. 

Eodem tempore, qui supererant in bello captorum ἃ» Alamundaro 
Saraceno, supplices ad Ephraemium Patriarcham referebant; utpote in 
quos Alamundarus graviter animadverterat: eorum enim nonnullis capita, 
cavens sibi a Proditionibus amputaverat. Caeteri procidentes ei ad pe- 
des, paucorum dierum inducias sibi dari petebant, interim dum ad Ko- 
manos suos mittere poterant, qui pecunias sibi redimendis impetratum 
irent. Exoratus Alamundarus, (ut cui ista satis arriderent;) licentiam 
ilis in rx. dies concessit; Expromissorem pro eis se praestante Taizane, 
Saracenorum Archiphylo. Libellus itaque supplex Antiochiam delatus, 
ubi coram populo perlectus est, illachrymantes omnes, pro re quisque sua, 
singulas per Ecclesias, in Gazophylacia stipem conjecerunt.  Praeibat 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 461 


γυχϑεὶς ὃ πατριάρχης σὺν τοῖς κληρικοῖς καὶ τοῖς ἄρχουσιν ἐξ 
οἰχείας προαιρέσεως μετέδωκαν. καὶ ἀνυγνωσϑείσης τῆς δεήσεως 
τῆς παρὰ τῶν αἰχμαλώτων πεμφϑείσης, ἤτησε πᾶς ὃ δῆμος τοῦ 
ἀχϑῆναι πάνδημον" χαὶ τοῦ πανδήμου ἀχϑέντος καὶ τάπητος 
σἁπλωθέντος, ἕκαστος χαϑ' ὃ ηὐπόρει ἔῤῥιπτεν ἐν τῷ τάπητι. 
καὶ συναχϑέντων πάντων καὶ ἐχπεμφϑέντων ἀνεῤῥύσθησαν oi 
αἰχμάλωτοι. 

Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ κατεπέμφϑη ὃ μάγιστρος Ἕρμογένης ἐν 
τοῖς ἀνατολικοῖς μέρεσιν ἕνεκεν τοῦ Περσικοῦ πολέμου " ἦν γὰρ 

10 ὃ βασιλεὺς Ρωμαίων μαϑὼν ὅτε στρατηλάτης Περσῶν Ἐξαρὰϑ' 
ὀνόματι μετὰ Περσικῆς βοηθείας, ἔχων μεϑ᾽ ἑαυτοῦ καὶ βάνδον 
βασιλιχόν, ὥρμησεν ἐπὶ τὰ Ῥωμαϊχά. καὶ ᾿Ἱλαμούνδαρος δέ, 
βασιλίσκος Σαρακηνῶν, μετὰ πολλῆς ἐνόπλου βοηϑείας, διὰ 
τοῦ Κιρκησίου ἐλϑὼν ἀνεφάνη εἰς Καλλίγικον, πόλιν τῆς Ooc- 

15 δροηνῆς. 

Καὶ γνοὺς ταῦτα Βελισάριος ὃ στρατηλάτης, ἀπελϑὼν εἷς 
συμμαχίαν τῶν δουκῶν μετὰ χιλιάδων ὀκτώ, ἐν οἷς εὑρέϑη καὶ 
"dof9ug ὃ φύλαρχος μετὰ χιλιάδων πέντε. δρμήσαντες δὲ oi 
Πέρσαι μετὰ τῶν ἰδίων Σαρακηνῶν νυκτὸς κατεσκήνωσαν πλη- 

90 olov τοῦ κάστρου Γαββουλῶν, ἔχον παρακείμενον καὶ μιχρὸν πο-- 
ταμόν" καὶ ποιήσαντες ἐχεῖ φοσσᾶτον ἐσκόρπισαν πέριξ τοῦ 
φοσσάτου τριβόλους σιδηροῦς ἐπὶ πολὺ διάστημα, μίαν ἑαυτοῖς 


8. ἤτησε Ch., αἴτησε Ox. 14, Κιρκησίου] Κιρκισίου Ox. — ibid. 
᾿Οσδροηνῆς] ᾿Οσδροΐνης Ox. 


aliis, misertus eorum, Patriarcha; qui cum Clero suo, Magistratibusque, 
pecunias libera manu impertivit. Quinetiam ubi captivorum Libellum sup- 
plicem lectum audivisset populus Antiochenus, singulis id efflagitantibus ; 
publicus populi universi Conventus indictus est: ad diem itaque constitu- 
tum tapete explicato, symbolum suum quisque, pro facultatum suarum ra- 
tione porrigebat.  Collectis demum pecuniis, et Alamundaro transmissis, 
Captivi liberati sunt. 

Eodem tempore missus est in Orientem Hermogenes Mogister, Belli 
Persici curam suscepturus: Quippe Imperatori nunciatum fuerat, Exarath, 
Persarum Ducem, Persica manu simul et Vexillo regio instructum, Roma- 
nas invasisse ditiones. Quin et Alamundarus, Saracenorum regulus, copiis 

uamplurimis instructus, Circesium praetergressus, Callinicum adusque, 
sdroinae urbem pervenerat. 

.Certior autem de his factus Belisarius, octo cum millibus armatorum 
Ducibus in suppetias exit: quos inter Arethas fuit Phylarchus; cujus in 
exercitu V. millia numerabantur.  Egressi vero cum Saracenis suis per 
noctem Persae, juxta Gabbulorum Castellum, quod fluviolus praeterflue- 
bat, Castra posuerunt; fossatoque ibi facto, murices ferreos undique ad 
oram ejus, magno satis intervallo, dispergebant, unico loco, per quem exi- 


O 200 


462 IOANNIS MALALAE 


, - ] -- 
C ἐάσαντες εἴσοδον. καὶ ἐλθόντος ὕπισϑεν αὐτῶν Σουνίχα τοῦ 
, , - 
δουχὺς μετὰ χιλιάδων τεσσάρων, καὶ εὑρηκώς τινὰς ἐκ τῶν Περ- 
σῶν χαὶ Σαρακηνῶν πραιδεύοντας τὰ παρακείμενα χωρία καὶ 
ΧὩ , , » 3 » 3^5 , 
καταδιώξας, ἐφόνευσεν ἐξ αὑτῶν ὀλίγους, συλλαβόμενος xal τι- 
vac ἐξ αὐτῶν" οὕστινας ἐξετάσας ἔμαϑε περὶ τῶν βεβουλευ-- 5 
μένων. 
, 
Ὃ δὲ μάγιστρος Ῥωμαίων καταλαβὼν τὴν Ἱεράπολιν, καὶ 
μαϑὼν ὅτι εἰς τὰ Ρωμαϊχὰ ἐσχήνωσαν οἵ Πέρσαι, ἐξελϑὼν πρὸς 
O 901 Βελισάριον πλησίον ὄντα τῶν Περσῶν μετὰ Στεφάγου καὶ 
.« ἢ - 
ζψκαλ ἐξάρχων καὶ Σίμμα τοῦ δουκὸς μετὰ χιλιάδων τεσσάρων, 10 
ἐπὶ Βαρβαισισσὸν τὴν πόλιν" καὶ ἄγαναχτήσαντος ἘΒελισαρίου 
p κατὰ Σουνίχα, διότι αὐθεντήσας ἐπῆλθε τῷ Περσιχῷ στρατῷ, 
καὶ φϑάσαντος τοῦ μαγίστρου ἐποίησεν αὐτοὺς γενέσϑαι φίλους, 
, c ^ A L4 ^ 
προτρεψάμενος ὁρμῆσαε κατὰ Περσῶν. καὶ μεσολαβηϑέντων 
- - ^ - τ' » 3 δ 8 M , ^ 15 
τῶν Περσῶν σὺν τοῖς Σαρακηνοῖς ἐπὶ τὴν κώμην τὴν λεγο- 
μένην Βεσελαϑὼν καὶ Βατνῶν καὶ τῶν πέριξ πόλεων, χαὶ ποι-- 
ἥσαντες οἵ Πέρσαι διὰ ξύλων μηχανήματα καὶ διορύξαντες, 
.»", - T 
ἔστρεψαν τὸ τεῖχος Γαββουλῶν, xol εἰσελϑόντες ὅσους ηὗρον 
., ἢ H , n. X , EL , 
ἐφόνευσαν, ἐπαρόντες καὶ αἰχμαλώτους. καὶ ἄλλους δὲ τόπους 
, , lovi ὃ : 20 
παρέλαβον ποιήσαντες αἰφνιδίους καταδρομάς. 
Οἱ δὲ 2 ^ 2 ^ , » é ^ 
Οἱ δὲ Ἀντιοχεῖς ἀκούσαντες τὰ γενόμενα, ἔφυγον ἐπὶ τὴν 


δ. ἐξετάσας Ch., ἐξαιτάσας Ox. 411. Βαρβαισισσὸν τὴν πόλιν] 
οοτοῦ Βαρβαλισσοῦ φρουρίου in hisce partibus meminit Procopius, 
de Bell. Pers. lib. 2. et de Justin. Aedific. Lib. 2. Forte hoc Ca- 
stellum idem sit cum Auctoris nostri Βαρβαισισσῷ urbecula.* Ch. 
19. ἐπάροντες Ox. Vid. ad Chron. p. 395. D. 


rent ipsi, vacuo relicto. Interim a tergo superveniens illis Sunica Dux, 

1v. Millibus armatorum stipatus, in Persas quosdam incidit, qui villas cir- 
cumiacentes depraedabantur: quos insecutus, eorum nonnullis occisioni 

rd ab aliis quos comprehendi jussit, Consilia Persarum explorata 
abuit. 

Romanorum autem Militum Magister, Hierapolim veniens, edoctusque 
Persas intra Romaniae fines castra posuisse; 1v. Millibus Militum eof 
tus, urbem Barbasissum ae Belisarium accessit; qui ibi una cum Stepha- 
no et Apscal Exarchis et Simma Duce, non procul a Persis, consederat. 
Quinetiam Magister, Belisario (qui Sunicae, quod Persas injussus adortus 
fuisset irascebatur,) in causa fuit, ut in gratiam cum eo rediret; Persas 
simul omnes aggredi hortatus. Caeterum Persae jam Saracenis suis vi- 
cum inter, quem Beselathon vocant et Batnas, quaeque circumjacent ur- 
bes, medii a Romanis occupati, Machinis, quas fabricarunt sibi, ligneis, 
perfossos Gabbulorum muros everterunt: tum vero irrumpentes, obvios 
lbi quosque interfecerunt, vel captivos habuerunt. Quin et ex subito fa- 
ctis incursionibus, loca etiam alia occuparunt. 

His auditis, Antiochenses in Maritimam Syriam se recipiebant. Du- 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 463 


πάραλον τῆς Συρίας. τῶν δὲ στρατηγῶν Ρωμαίων δηλωσάν-- 
vov ἑαυτοῖς τοῦ ἑτοίμως ἔχειν συγκροῦσαι uev αὐτῶν" ἦν γὰρ 
δηλωθὲν ix τῶν Περσῶν τοῦ συναφϑῆναι τὸν πόλεμον, καὶ 
παραλαβόντες πᾶσαν τὴν πραῖδαν, νυχτὸς ἔφυγον" καὶ μαϑὼν 
σταῦτα Βελισάριος καὶ oi ἔξαρχοι “Ρωμαίων, ἐπιδιώξαντες κατέ- 
λαβον αὐτούς" καὶ στραφέντες οἵ Πέρσαι ἔστησαν, καὶ τάξαντες Ο 909 
ἑαυτοὺς ἐσκήνωσαν ἐπὶ τὸ λίμιτον πέραν τοῦ Εὐφράτου βου- 
λευόμενοι. ὁμοίως δὲ καὶ oí ἔξαρχοι Ρωμαίων στρατολογήσαν-- 
τες ἔστησαν χατέναντι τῶν Περσῶν, κατὰ νώτου ἑαυτῶν τάξαν-- V 70 
10 ec τὸν Εὐφράτην, Βελισαρίου ἐπιτρέψαντος τὰ πλοῖα παρὰ τὰς 
ὄχϑας τοῦ ποταμοῦ ἑστάναι. εἷς δὲ τὸ κατὰ μεσημβρίαν μέρος 
ἐσκήνωσεν ᾿“Τρέϑας μετὰ ΖΙωροθέου καὶ ἸΠάμαντιος, ἐξάρχων 
᾿Ισαύρων, εἷς δὲ τὸ ἀρχτῷον Σουνίχας καὶ Σίμμας ἔχοντες στρα- 
τόν. xal τῇ ιϑ' τοῦ ἀπριλλίου ἐν ἁγίῳ σαββάτῳ τοῦ πάσχα 
15 ἐγένετο 7; συμβολὴ τοῦ πολέμου. δρμησάντων γὰρ τῶν Περσῶν 
κατὰ Σουνίχα καὶ Σίμμα, καὶ ἀντιστάντων Ῥωμαίων, δόλῳ δέ- 
δωκαν οἵ Πέρσαι νῶτα ἐπὶ τοὺς ἰδίους ἑαυτῶν. καὶ ὑφ᾽ ἕν γε- 
γόμενοι Πέρσαι, προσεσχηχότες ὅτι Ρωμαῖοι κατὰ νώτου ἔχουσι 
τὸν Εὐφράτην, δρμήσαντες σὺν τοῖς Σαραχηνοῖς ovvéxgovoav 
90 τὸν πόλεμον, χαὶ πολλῶν πεσόντων ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, ἐν Β 
οἷς ἔπεσον ἀπὸ μὲν Περσῶν ᾿Ανδράζης, χιλίαρχος, καὶ Νααμάν, 
υἱὸς “λαμουνδάρου, ἐκ δὲ Ρωμαίων Σαρακηνῶν ἐλήφϑη "Afooc 
ὀνόματι δούξ᾽ καὶ Στεφανάκιος δὲ πληγεὶς ἔπεσε. τῆς γὰρ 


16. ἀνθιστάντων Ox. ibid. δέδωκαν] V.p.seq. v. 7., supra p.58. E. 


ces interim Romani suos hortantur, in praelium se parent: ut qui, per 
nuncios a Persis missos, eos quoque pugnae aleam tentaturos intellexis- 
sent. Caeterum Persae, abducta secum praeda omni, noctu fugam capes- 
sunt. Quae Belisarius et exarchi Romanorum ubi rescierunt, insecuti 
praeterverterunt eos.  Conversi itaque Persae restiterunt;. copiisque in 
ordinem coactis, ad ulteriorem Euphratis ripam juxta limites, castra po- 
suerunt, quae ad bellum referebant consilia inituri. Consimiliter etiam 
Romani Duces, exercitum suum recolligentes, Persis in opposito steterunt, 
ordinatis ita agminibus, ut a tergo Euphrate relicto, (cujus ad ripas na- 
vigiorum stationem Belisarius constituerat,) Meridiem versus Arethas, cum 
Dorotheo et Mamante, Ducibus lsauris, castra poneret; a Septentrione 
vero Sunicas et Simmas suum ducerent exercitum. Sabbato autem san- 
cto Paschali, quod in Aprilis xix. incidit, acies invicem committebantur. 
Persis igitur in Sunicam et Simmam irruentibus, Romani ubi restitissent, 
Persae, per dolum terga dantes, ad suos recesserunt. 'lum vero in unum 
redacti ubi advertissent Romanos Euphratem a tergo habere, Saracenis 
suis irruentes, manus rursum conseruerunt, pluribus utrinque praelio ca- 
dentibus: ex quibus erant a Persis Andrazes Chiliarchus, Naaman, Ala- 
mundari filius; a Romanis vero Saracenis Dux Abrus captus est, Stepha- 


464 ; IOANNIS MALALAE 


D c : - - m 

O 9203 ἀμιξίας γενομένης, ὃ ᾿ψκαλ εἰς μέσον Περσῶν δρμήσας, καὶ τοῦ 

Ἵππου αὐτοῦ πατήσαντος λείψανον, εἷς μέσον αὐτῶν ἀπώλετο" 

, - 
ot δὲ Φρύγες ἑωρακότες τὸν ἔξαρχον ἑαυτῶν πεσόντα xol τὸ βάν-- 
"€ -“ 
δὸν αὐτοῦ ὑπὸ Περσῶν συλληφϑέντα εἰς φυγὴν ἐτράπησαν, σὺν 
αὐτοῖς δὲ καὶ οἵ Σαρακηνοὶ Ρωμαίων. ἄλλοι δὲ ἐπέμειναν σὺν 5 

ἀρέϑᾳ μαχόμενοι. ὑπέλαβον δέ τινες ὅτι κατὰ προδοσίαν τῶν 

φυλάρχων αὐτῶν δέδωκαν νῶτα φανεροὶ τῶν Σαρακηνῶν. "Ioov- 

C ροι δὲ πλησίον αὐτῶν ἑστῶτες xol εἰδότες τοὺς Σαρακηνοὺς φεύ- 

γοντας, ἔῤῥιψαν ἑαυτοὺς ἐν τῷ Εὐφράτῃ, νομίζοντες περᾶν. 
Βελισάριος δὲ ἑωρακὼς τὸ γενόμενον, λαβὼν μεϑ᾽ ἑαυτοῦ τὸ ἴδιον 10 

- , , y 

βάνδον ἀνῆλϑεν ἐν πλοίῳ καὶ περάσας τὸν Εὐφράτην ἦλϑεν εἷς 

“Καλλίνικον.  συνηκολούϑησε δὲ αὐτῷ καὶ 0 στρατὸς αὐτοῦ" xol 

οἱ μὲν elg πλοῖα ἐμβάντες, οἱ δὲ μετὰ τῶν ἵππων ἐκκολυμβῆσαι 

, 2 / * ^ , , ' 

βουλόμενοι, ἐπλήρωσαν τὸν ποταμὸν λειψάνων. — ZXovvixag δὲ 
καὶ Σίμιμας ἐπέμειναν μετὰ Περσῶν μαχόμενοι" xol oi δύο ἔξαρ-- 15 

χοι ἐπιμείναντες μετὰ τοῦ περιλειφϑέντος στρατοῦ ἀποβάντες τῶν 

ἵππων πεζικὴν μάχην ἐμάχοντο γενναίως, καὶ τακτικῶς χρησά- 

M , , 2 M - 2 , 
μένοι πολλοὺς ἀπώλεσαν ἐκ τῶν Περσῶν. οὐ συνεχώρησαν δὲ 
O 204 αὐτοῖς καταδιῶξαι τοὺς φεύγοντας, ἀλλὰ καὶ μεσολαβήσαντες 
^2 - 214 3... ὦ , t 2 er - 

τρεῖς ἐκ τῶν ἐξάρχων αὐτῶν δύο μὲν ἐφόνευσαν, ἕνα δὲ ζῶντα 20 

συνέλαβον τῷ ὀνόματι ““μερδάχ, ἄνδρα πολεμιχόν, τῆς δεξιᾶς αὖ-- 

ἀν 4 - 25 - , €54,12 , H à é 
τοῦ ἀπὸ τοῦ ἀγκῶνος τμηϑείσης ὑπὸ Σουνίκα. καὶ ἐπέμειναν 


1. ἀμιξίας 7 Redit vocabulum p. 78. E. 8. εἰδότες] Immo ἐδόντες. 
16. ἐπιμείναντες Ch., ἐπεμείναντες Ox. 


nacius vero ex vulnere cecidit. Caeterum Apscal, exercitibus mixtim pu- 
gnantibus, in Persarum medium delatus, equo suo cadaver offendente de- 
turbatus, in mediis hostibus periit. Phryges autem, Ducis sui casum spe- 
ctantes, vexillumque ejus a Persis ablatum, in fugam ipsi, unaque Sara- 
ceni Romani sese dederunt: caeteri, cum Aretha consistentes pugnarunt, 
Saracenorum vero plurimi quod in fugam se dederint, Phylarchorum suo- 
rum proditionibus deberi id, nonnulli suspicati sunt. Qui autem illis pro- 
"xime adstiterunt, Isauri, Saracenos videntes in fugam conversos, in Eu- 
phratem se conjecerunt, tranandi spe freti. Haec vero ubi vidit Belisa- 
rius, arrepto vexillo suo, navem conscendit; trajectoque flumine, Callini- 
cum accessit. Hunc secutus exercitus ejus; quorum nonnullis intempestive 
in navigia irruentibus, aliis vero equorum ope flumen trajicere frustra 
tentantibus, Euphrates cadaveribus impletus est. Interim Sunicas et Sim- 
mas, Exarchi, Persis oppugnandis non destiterunt: quin equis etiam de- 
silientes, exercituique superstiti sese immiscentes; pedes uterque fortiter 
dimicarunt: agminibusque perite ordinatis, complures Persarum disperdi- 
derunt; nec eos Romanos fugientes ulterius insequi siverunt. Quinimo 
tres ipsorum quoque Duces intercipientes, duos eorum interfecerunt; ter- 
tium vero, virum bellicosissimum ,: Amerdachum nomine, cui dextram cu- 
bito tenus praeciderat Sunicas,. vivum comprehenderunt. Exarchi autem 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 465 


μαχόμενοι μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ" xol ἐπιλαβομένης ἑσπέρας, 
τῶν Περσῶν διωχϑέντων ἐπὶ μίλια δύο, οἵ ἔξαρχοι Ρωμαίων σὺν 
τῷ στρατῷ εἰσῆλϑον εἷς Καλλίνικον πόλιν. καὶ τῇ ἑξῆς ἡμέρᾳ 
ἡλίου ἀνατείλαντος ἐξῆλθον ἀπὸ Καλλινίκου πόλεως, περάσαν-- 
5τὲς τὸν Εὐφράτην μετὰ τοῦ ἰδίου στρατοῦ καὶ τῶν πολιτῶν" 
καὶ ἐσκύλευσαν τὰ λείψανα τῶν Περσῶν. καὶ μαϑὼν πάντα τὰ 
γενόμενα ἐν τῷ πολέμῳ ὃ μάγιστρος, ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ Ῥω- 
μαίων. «αὶ ἐντυχὼν τοῖς γράμμασιν ὃ βασιλεὺς Tovozwiavóg, E 
χελεύσας διὰ γραμμάτων Tiro τῷ στρατηλάτῃ πραισέντου, 
10 ἐν ὑΤρμενίᾳ διάγοντι, καταλαβεῖν τὴν ἀνατολὴν πρὸς συμμαχίαν" 
ὅστις Τζίττας καὶ Περσικὰς χώρας παρέλαβε. παρελϑὼν δὲ διὰ 
τῶν “ρμενίων ὀρέων εἰσῆλϑεν εἷς Σαμόσατα" ἐχελεύσϑη δὲ καὶ 
ἹΚωνοταντίολος καταλαβεῖν τὴν ἀνατολήν, γνῶναι τὴν ἀλήϑειαν 
τοῦ πολέμου. καὶ καταλαβόντος αὐτοῦ "Αντιόχειαν, ἐξώρμησε V 71 
15 πρὸς τοὺς ἐξάρχους Ῥωμαίων, ὀφείλων τὴν πᾶσαν ἀλήϑειαν Ὁ 305 
μαϑεῖν. ; 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ καιρῷ διεδέχϑη Ἰουλιανός, ἔπαρχος πραιτω-- 
οίων, καὶ ἐγένετο ἄντ᾽ αὐτοῦ Ἰωάννης ὃ Καππάδοξ. 
᾿Ἐγνώσϑη δὲ Ῥωμαίοις ὅτι ἔξαρχοι Περσῶν μετὰ Περσικῆς 
90 βοηϑείας καὶ Σαρακηνῶν ἦλϑαν ἐπὶ τὴν Ὀσδροηνήν, φοσσεύσαν-- 
τὲς τὸ χάστρον τὸ λεγόμενον ᾿“4βγερσᾶτον, τὸ κτισϑὲν ὑπὸ “4β- 
γάρου, τοπάρχου τῆς Οσδροηνῶν π΄λεως" εἶχε δὲ παλαιὸν τεῖ:- 
χος πλίνϑινον. οἱ δὲ ἔνδοϑεν φύλακες βέλεσι κατατοξεύσαντες 


20. ᾿Οσδροΐνήν Ox. et mox ᾿Οσδροϊνῶν. 
Romani cum exercitu suo dimicantes perstiterunt; Persarum vestigiis in- 
sistentes ad Milliaria duo: verum ingruente demum vespera, Callinicum 
urbem concesserunt. Luce autem proxima, solis sub ortum, cum exercitu 
civibusque, ex urbe egressi sunt; Euphrateque trajecto, cadaveribus Per- 
sarum exuvias detraxerunt. At vero Magister, belli eventu audito, Im- 
cort de eo per literas certiorem fecit. Justinianus autem Imperator, 
iteris acceptis perlectisque, "Tzittae, praesentis Militiae Magistro, in Ar- 
menia degenti, per literas imperat, in Orientem profectus, belli se socium 
ut adjungeret: qui et regiones Persicas occupavit; Armeniaeque montibus 
superatis, ad Samosata pervenit. Quinetiam Imperator Constantiolum ex- 
s in Orientem; quirerum in bello gestarum seriem certius exploraret. 

ic itaque Antiochiam veniens, Romanorum Exarchos versus inde ducit 

iter; rem omnem, uti gesta fuerit, pro veritate ejus investigaturus. 

Eodem tempore Julianus, Praetorio Praefectus, dignitate sua exutus 
est: et Joannes Cappadox in locum ejus suffectus. d 

Caeterum Persarum Duces, Copiis Persicis et Saracenicis instructi, 
Osdroenam invaserunt; Castelloque ibi Abgersato (quod extruxerat olim 
Abgarus, Osdroenorum urbis Toparcha, muroque cinxerat latericio,) in- 
cubantes fossatum duxerunt. Qui autem intra castellum agebant, telis de- 


Ioannes Malalas. 30 


466 IOANNIS MALALAE 


B ἐθανάτωσαν ἐκ τῶν Περσῶν ἄνδρας χιλίους" xai ἀπορήσαντες 
βελῶν, σφενδόναις χρησάμενοι πολλοὺς ἐξ αὐτῶν ἐθανάτωσαν. 
ὅϑεν οἱ Πέρσαι στενούμενοι xol. διαφόροις χρησάμενοι μηχαναῖς, 
ὑρύξαντες τὸ πλίνϑινον τεῖχος τοῦ κάστρου ὑπεισήρχοντο. γνόν- 
τες δὲ οἵ ἐκ τοῦ τείχους τὴν γενομένην ὑπὸ βαρβάρων διορυγήν, 5 
κατελθόντες ἐκ τοῦ τείχους τοὺς ὑπεισερχομένους Πέρσας ξίφε-- 
σι κατανήλισχον. καὶ γνόντες oí Πέρσαι, ἐν τῷ ἀσχολεῖσϑαιε 
τοὺς στρατιώτας Ῥωμαίων εἷς τὴν διορυγὴν λαβόντες σκάλας 
προσήγγισαν τῷ τείχει νυκτός" καὶ εἰσελϑόντες παρέλαβον τὸ 
κάστρον xoi πάντας ἀνεῖλον" τινὲς δὲ ἐχφυγεῖν δυνηϑέντες ἀπήγ- 10 

C γειλαν τὰ γενόμενα " κἀκεῖθεν oi Πέρσαι ἐξορμήσαντες ἀνεχώ-- 
ρησαν εἷς τὰ Περσιχά. 

Ο 906 Καὶ μαϑὼν Κωνσταντίολος τὰ συμβάντα παρὰ τοῦ μαγί- 
στρου xol τῶν λοιπῶν ἐξάρχων, ἐξώρμησεν tv Βυζαντίῳ, καὶ 
ἀνήγαγε τὰ συμβάντα. τῷ βασιλεῖ, ἀκηκοὼς δὲ παρὰ Kovorav- 15 
τιόλου τὰ περὶ τῆς συμβολῆς τοῦ πολέμου, διεδέξατο μὲν Be- 
λισάριον τῆς στρατηλασίας, προαγαγὼν δὲ ἸΠοῦνδον ἐποίησεν 
αὐτὸν στρατηλάτην ἀνατολῆς. τῷ δὲ lovvíp μηνὶ τῶν στρατη-- 
λατῶν Ῥωμαίων κατὰ Περσῶν εὐτρεπιζομένων, ᾿“λαμούνδαρος 
ὃ τῶν Σαρακηνῶν βασιλίσχος γράψας Ῥωμαίοις διὰ Xéoyióv 20 
τινὰ διάκονον ὥστε πεμῳφϑῆναι αὐτὸν πρὸς αὐτόν, ἵνα δὲ αὐτοῦ 
μηνύσῃ τῷ βασιλεῖ Ρωμαίων πάχτα εἰρήνης. καὶ Σεργίου κατα- 

D πεμφϑέντος πρὸς τὸν βασιλέα Ρωμαίων μετὰ καὶ τῶν γραμμά-- 


4. ὑπεισήρχοντο Ch., ὑπεισέρχγοντο Ox. 10. καστρόν Ox. 


super emissis, Mille Persarum neci dederunt: spiculis vero demum defi- 
cientibus, fundis usi, vel sic etiam bene multos confecerunt. In angustias 
igitur Persae redacti, varias capessunt machinas; suffossoque latericio ca- 
stri muro, jamjam subintraturi erant. Resciscentes autem qui de muro 
fuerunt Barbarorum cuniculos, de Muro descendunt; Persasque, subtus 
irrepentes, gladiis conficiunt. Quod Persae videntes, arrepta occasione, 
interim dum Romani suffossionibus tutandis toti incumbebant, scalis adhi- 
bitis murum per noctem aggressi sunt, ingressique castrum occuparunt, 
cunctis e medio sublatis praeter paucos, qui evadentes, quae acciderant 
SR EAM Tum vero Persae, recedentes illinc, regiones suas repetie- 
runt. 

. De horum autem omnium veritate Constantiolus a Magistro caete- 
risque Ducibus edoctus, ad Byzantium redux, Imperatori nunciavit. Im- 
peer autem de rebus priore praelio gestis a Constantiolo certior redditus, 

elisarium Magistratu abdicavit; Mundumque, in ejus locum suffectum, Mili- 
tum in Oriente Magistrum designavit. Mense autem Junio, Duces Romani dum 
ad belli Persici prosecutionem sese pararent, Saracenorum regulus Alamun- 
darus per literas ab eis postulavit, ut ad se mitteretur Sergius quidam, 
Diaconus, per quem pacis conditiones Imperatori nunciaret. Expeditus 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 467 


τῶν τῶν ὑπὸ ᾿Ἵλαμουνδάρου πεμφϑέντων, xol ἐντυχὼν τοῖς 
γράμμασιν ὃ αὐτὸς βασιλεύς, οὐκ ἐπαύσατο ἐπιστρατεύειν κατὰ 
Περσῶν. καὶ πέμψας ἹΡουφῖνον ἐν Περσίδι πρεσβευτήν, γράψάς 
αὐτῷ τοῦ ἀγαπῆσαι φιλίαν" τιμὴ γάρ ἐστε καὶ δόξα ποιῆσαι 

570c δύο πολιτείας ἐν εἰρήνῃ διάγειν" εἰ δὲ μὴ τοῦτο ποιήσει, 
τὴν Περσικὴν γῆν δὲ ἐμαυτοῦ καταλήψομαι. 

Ἔν ταὐτῷ δὲ κατεπέμφϑη καὶ Σέργιος διάκονος πρὸς 4Aa- 
μούνδαρον βασιλέα μετὰ δώρων βασιλικῶν. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ 
χρόνῳ κατεπέμφϑησαν δῶρα παρὰ τοῦ βασιλέως Ῥωμαίων τῷ 

10 βασιλεῖ Περσῶν" ὁμοίως δὲ καὶ ἣ “ὔγουστα κατέπεμψε τῇ βα- E 
σιλίσσῃ Περσῶν, τῇ οὔσῃ αὐτοῦ ἀδελφῇ. καὶ καταλαβόντες Ὁ 907 
Ρουφῖνος xal Στρατήγιος τὴν ᾿Εδεσηνῶν πόλιν ἐμήνυσαν Κωά- 
δῃ, βασιλεῖ Περσῶν. καὶ ἀνεβάλετο τοῦ δέξασθαι αὐτούς, ὅτι 
ἦν πέμψας κατὰ Ῥωμαίων λαϑραίως. 

15 — Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ ἐμπρησμὸς ἐγένετο ἐν ᾿4ντιοχείᾳ" 
τινὸς γὰρ ὑφάψαντος κηροὺς ἐν τῷ ϑεάτρῳ, καὶ τοῦ κηροῦ στά- 
ξαντος ἐπάνω τῶν ξύλων, ὑφῆψαν τὰ ξύλα" καὶ συνδρομῆς γενο-- V 72 
μένης ἐσβέσϑη. : 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ κατεπέμφϑη εἷς τὰ ἀνατολικὰ Ζ΄η- 

20 μοσϑένης, ἐπιφερόμενος καὶ χρήματα oix ὀλίγα εἷς τὸ εὐτρεπίσαι 
κατὰ πόλιν ἀπόϑετα σίτου ἕνεκεν τῆς μετὰ Περσῶν συμβολῆς" 
καὶ καταλαβόντος αὐτοῦ "Αντιόχειαν ἐξῆλϑεν ἐπὶ τὴν Ὀσδροηνήν, 


10. “ὐγούστα Ox. 14. λαϑραίων Ox. 21. μετὰ] κατὰ Ox. 
V. ad p. 68. B. 92. ᾿Οσδροϊνήν Ox. 


itaque Sergius Romano Imperatori literas ab Alamundaro tradidit; qui- 
bus Imperator acceptis, ab incepto suo de Persis aggrediendis nihilo de- 
sistebat minus. Quin Rufino quoque, quem Legatum in Persidem miserat, 
per literas innuebat, Concordiam efficere studeret: Gloriosum (dicens) 

oc est et laude dignum; si Rebuspublicis duabus pacem praestare pote- 
ris. Sin hoc aversabitur Persa, in regiones ejus ipse descendam. 

Porro Sergius etiam Diaconus, eodem tempore Alamundaro missus, 
munera ei Imperatoria detulit: Quo tempore etiam Imperator Romano- 
rum regi Persarum, sicut et reginae sorori ejus Augusta, munera transmi- 
serunt. ^ Caeterum Rufinus et Strategius Kdessam venientes adventum 
suum Coadi Persarum regi notum fecerunt, Hic vero eorum admissionem 
comperendinavit: quippe qui adversum Romanos exercitum clanculo ex- 
pediverat, 

Kisdem temporibus incendium Antiochiae contigit: in 'Theatro enim 
cereis a quodam accensis, et alicubi in ligna desuper stillantibus, ligna 
conflagrabants sed concurrente statim populo ignis extinguebatur. 

Eodem tempore in orientem missus est Demosthenes, vim auri ma- 
gnam apportans, unde singulas per urbes repositoria frumento in bellu 
Persicum instrueret. Iter itaque ejus per Antiochiam instituens, Osdroe- 
nam pervenit, 


468 IOANNIS MALALAE 


Κατεπέμιφϑησαν δὲ σάχραι iv ταῖς πόλεσιν, ὥστε τοὺς μὴ 
κοινωνοῦντας ταῖς ἁγίαις ἐκκλησίαις dv ἐξοσίαις καταπέμπεσϑαι, 
ὡς προφασιζομένους τοῦ ὀνομάζεσθαι τὴν σύνοδον Χαλκηδόνος 
τῶν ἑξακοσίων τριάκοντα. καὶ γενομένης ταραχῆς ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, 

B ὥρμησαν οἵ δῆμοι £y τῷ ἐπισχοπείῳ λιϑοβολοῦντες καὶ φωνὰς 5 
ὑβριστικὰς κατακράζοντες. xol ἐξελθόντες ot παραμένοντες ἐν 
Ο 908 τῷ πατριαρχείῳ ἅμα τῷ κόμητι τῆς ἀνατολῆς, βέλεσι καὶ λίϑοις 
ἀντιστάντες πολλοὺς τῶν στασιαζόντων ἀνεῖλον. τὰ δὲ πρα- 
. χϑέντα ἀνηγέχϑη τῷ βασιλεῖ" καὶ ἐκέλευσε τιμωρηϑῆναι πολλούς. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ μήνυσις κατεπέμῳφϑη παρὰ Ἕρ- 10 
μογένους ἕνεχεν τῆς συμβολῆς τοῦ πολέμου Ῥωμαίων τε καὶ 
Περσῶν. στρατηγοὶ γὰρ Περσῶν καταδραμόντες μετὰ βοηθείας 
χιλιάδων ἕξ, ὡς ὀφείλοντες παραλαβεῖν ἸΠαρτυρόπολιν" ἦσαν 

C γὰρ σκηνώσαντες εἷς τὰ μέρη Iulógc παρὰ τῷ λεγομένῳ Νυμ- 
φίῳ ποταμῷ. ἀντικαταστάντες δὲ Ῥωμαῖοι Πέρσαις οὐκ ἐδυνή- 15 
ϑησαν τρέψαι αὐτούς. χαὶ δευτέραν σύγχκρουσιν συμβαλόντες, 
καὶ τρακτάτῳ φυγῆς χρησάμενοι Ρωμαῖοι, ἐδόχουν φεύγειν. οἵ 
δὲ Πέρσαι καταδραμόντες, νομίσαντες αὐτοὺς διώκεσθαι, ἔλυσαν 
τὰ ἑαυτῶν τάγματα " στραφέντες δὲ Ῥωμαῖοι ἔκοψαν ἔκ τῶν 
Περσῶν χιλιάδας δίο, χειρὶ λαβόντες xol τινας ἐξάρχους αὐτῶν 20 
αἰχμαλώτους, ἀφειλάμενοι ἐξ αὐτῶν xol βάνδαβ. τῶν δὲ λοιπῶν 
ἐχφευγόντων ἐχπερᾶν τὸν ΝΝυμφίον ποταμὸν ἐν τοῖς ῥεύμασι τοῦ 
ποταμοῦ. ἀπώλοντο διωχόμενοι." “Ῥωμαῖοι δὲ ὑπέστρεψαν εἰς 

8. ἀνθίσταντες Ox. 


Porro etiam Sacrae per urbes emittebantur, id exigentes, uti S. Ec- 
clesiarum a communione qui abstinerent, exterminarentur; quippe qui sub- 
trahebant sese, praetexentes sibi Synodum Chalcedonensem pcxxx. Epi- 
scoporum, quam nec nominari voluerunt, Obortus inde Antiochiae tumul- 
tus, irrumpentibus in Episcopium popelli turbis, saxa etiam vibrantibus 
et convicia evomentibus. Una autem exeuntes, cum Orientis Comite, qui 
in Patriarchalibus aedibus commorabantur, turbamque telis et saxis impe- 
tentes; seditiosorum quamplurimos e medio sustulerunt. Quae ubi Impe- 
ratori delata fuerant; a plurimis seditiosorum poenas exegit. 

Eodem tempore praelii alius Persas inter Romanosque commissi re- 
latio ab Hermogene [Constantinopolim] missa est. Persarum enim Du- 
ces, sex armatorum Millibus instructi, imminebant, quasi Martyropolim 
adorturi: castra enim in regione Amidensi, juxta Nymphium fluvium, po- 
suerant. Romani itaque in eos moventes, Persas primo impetu propellere 
non potuerunt: iterato autem congressu, fugam ipsi simulantes, terga de- 
derunt; quos, tanquam in fugam actos, confertim Persae insecuti, ordines 
suos solvebant, 'Tum vero convertentes sese Romani, duo Persarum mil- 
lia exciderunt; exarchorum nonnullis etiam manu captis: quos, ablatis 
eorum vexillis, captivos habuerunt. Caeteri vero qui fugam capessebant, 
Nymphium fluvium tranaturi, vestigia eorum prementibus Romanis, flucti- 


CHRONOGRAPHIA. L XVIIL 469 


lMagzvoónolw. ὃ δὲ δοὺξ Ῥωμαίων σὺν τοῖς κτήτορσιν ἐξελ- 
ϑὼν ἐσκύλευσε τὰ λείψανα τῶν Περσῶν, τοὺς ἐξάρχους αὐτῶν 
ἐν φρουρᾷ ἀποθέμενοι. D 
Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ 4ωρόϑεος ὃ τῆς 24outvlac στρα-- Ο 9209 
5 τηλάτης ἔχων' ἹΡωμαϊκὴν χεῖρα πολεμικὴν ὥρμησε κατὰ Περσῶν" 
καὶ περιγενόμενος ἀπώλεσε Περσαρμενίους xoi Πέρσας, πικρῶς 
αὐτοῖς χρησάμενος. παρέλαβε δὲ καὶ πολλὰ καστέλλια Περσι- 
κά" ἐν οἷς παρέλαβε καστέλλιον ὀχυρὸν κείμενον ἐπάνω ὕρους, 
μίαν ὁδὸν ἔχον μονοπατίου, ὅϑεν κατιόντες οἱ àxcioe ὕὑδρεύοντο 
10 ἐκ τοῦ παραῤῥέοντος ποταμοῦ. οἱ δὲ πραγματευταὶ τῶν Περ-- 
σῶν πάντα ὅσα ἐπεφέροντο ἐν τῇ πραγματείᾳ ἐχεῖσε ἀπετίϑουν, 
ὡς ἀσφαλοῦς τοῦ τόπου ὄντος. καὶ μηνυϑὲν τῷ αὐτῷ Ζίωρο- 
ϑέῳ, παρεφόσευσε τῷ κάστρῳ φυλάττων τὴν ἄνοδον αὐτοῦ" καὶ E 
λιμώξαντες οἱ ἔνδοϑεν Πέρσαι, ὅρκοις πεισϑέντες προέδωκαν. καὶ 
15 χαταπεμφϑείσης μηνύσεως ὑπὸ ΖΙωροϑέου τῷ βασιλεῖ Ἴουστι-- 
γιανῷ περὶ τῶν εὑρεθέντων ἐν τῷ χαστελλίῳ, ἐξέπεμψε Νάρ-- 
σήν χουβιχουλάριον ἐπὶ τῷ παραλαβεῖν τὰ ἀποχείμενα ἐν τῷ xa- 
στελλίῳ. καὶ χατελϑόντος Νάρσου παρέδωχαν πάντα. : 
Οἱ δὲ ἔξαρχοι Περσῶν ἀνήγαγον τὰ γενόμενα τῷ αὐτῶν βασι- : ar 
90 λεῖ" xai ἐχπεμιφϑέντος πλήϑους στρατοῦ Περσικοῦ, ἦλθον πλη- 


16. ἐξέπεμψεν ἄρσην xovpixovidoiov] ,,Tta habet Cod. MS. Εοτ- 
te tamen legendum, ἐξέπεμψε Νάρσην x. Narses enim Eunuchus 
et cubicularius, καὶ τῶν βασιλικῶν χρημάτων ταμίας. et Quaestor 
Regius erat: teste Procopio, de Bell. Goth. lib. 2.* Ch. 19. «v- 
τῶν] αὐτῷ Ox. 20. πλήϑους Ch., πλῆϑος Ox. 


bus obruti sunt, Caeterum Romani Martyropolim victores repetierunt: 
Dux autem Romanorum, una cum primoribus urbis, egressus, spolia cada- 
veribus detraxit, Exarchis Persarum custodiae traditis. ᾿ 
Eodem tempore Dorotheus, militum in Armenia Magister, bellica Ro- 
manorum manu instructus, Persas aggressus est: superiorque factus, Per- 
sarmenios Persasque devictos pessime tractavit. Sed et Castella quoque 
Persarum plurima cepit: in quibus erat unum munitissimum; ad quod, in 
monte situm, ascensus patebat unicus, et singulari homini tantum per- 
wius; per quem Castellani descendebant aquas de flumine praeterfluente 
hausturi. Persarum quoque Mercatores, quicquid mercantes lucrifecerant 
sibi, id omne in hoc castello, tanquam in loco munitissimo reposuerant. 
Quod ubi Dorotheo nunciatum est, castellum obsidione cinxit, ascensu illo 
angusto per custodes intercluso. Obsessi itaque Persae mediis exhausti, 
salutis cautione sub juramenti fide illis concessa castellum dederunt. [πὶ|- 
perator autem Justinianus, a Dorotheo per literas certior factus de reper- 
tis in Castello thesauris, Narsetem Cubicularium, qui eos deportandos cu- 
raret expedivit; cui advenienti quaecunque in Castelli recondebantur 
tradita sent omnia. à 
Duces autem Persarum, quae acciderant, Regi suo deferebant: qui 
numeroso exercitu emisso, Ducibus insuper imperavit, ne Persidem repe- 


470. IOANNIS MALALAE 


olov IMagzvgovnóAsoc* ἦν γὰρ λαβόντες ἀπόκρισιν ὑπὸ τοῦ αὖ- 
τῶν βασιλέως μὴ ὑποστρέψαι ἐν Περσίδι, ἕως οὗ τὸ αὐτὸ xa- 
στέλλιον ἀντιπαραλάβωσι. καὶ ἐπιστάντες τῷ τόπῳ, nogexádu- 
σὰν πολεμοῦντες καὶ κατορύσσοντες κλίμαχάς τε ποιοῦντες καὶ 
τῷ τείχει ἐπανορϑοῦντες. ὕστερον δὲ πύργον ὑψηλὸν διὰ ξύλων 5 
μηχανησάμενοι οὐδὲν ἠδυνήϑησαν ὠφελῆσαι" ἦν γὰρ ἐκεῖσε 
φοσσευϑεὶς ἀνὴρ σοφός, ὅστις ἀντιμηχανησάμενος ταῖς τῶν 
Περσῶν ἐπιβουλαῖς, ποιήσας ἔσωϑεν ὑψηλότερον πύργον, καὶ τῶν 
Περσῶν ἐκ τοῦ πύργου ἔξωϑεν μαχομένων, τῶν δὲ Ρωμαίων 

D ἔσωθεν ἐκ τοῦ πύργου ἀντιμαχομένων, κίων ἀπελύϑη ὑπὸ μηχανή--10 
ματος καὶ πάντα κατέστρεψεν ἕως ἐδάφους, xoi Πέρσας δὲ πολ-- 
λοὺς συναπώλεσεν. ὡς οὖν εἶδον τὸ γεγονὸς οἱ λοιποὶ Πέρσαι, 
φϑειρόμενοι xal ἀκηχοότες ὥς Ζίττα στρατηλάτου Ῥωμαίων κα-- 
τερχομένου πρὸς βοήϑειαν τῶν ὄντων ἐν τῷ καστελλίῳ, ἀνεχώ-- 
θησαν ot αὐτοὶ Πέρσαι, φοβούμενοι μήπως καὶ κυκλευϑῦσιν. 15 

O 211 ἀχούσας δὲ ταῦτα ὃ βασιλεὺς ᾿ἸΙουστινιανὸς διεκώλυσε τοὺς éav- 
τοῦ πρεσβευτὰς τοῦ εἰσελϑεῖν ἐν Περσίδι ἄχρι δευτέρας αὐτοῦ 
μηνύσεως, ἀλλ᾽ ἔμειναν εἰς τὰ Ῥωμαϊκὰ σὺν τοῖς δώροις. 

C Ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς κατέπεμψεν ἐν πάσαις ταῖς πόλεσε vó- 
μους ἕνεκεν τῶν δικαζομένων περὶ τῶν παρεχομένων δαπανη- 30 
μάτων ἐν ταῖς διαγνώσεσιν, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν παρεχομέ- 
vov σπορτούλων, ϑεσπίσας μηδένα τολμᾶν λαμβάνειν περαιτέ- 


1. ἦν] Pro ἦσαν est et p. 56. B. 4. κατορύσσοντες Ch., κατορύσσαν- 
τες Ox. 22. σπορτούλλων Ox. 


terent unquam, nisi Castellum illud prius recuperassent. Martyropolim 
itaque prope accedentes, locum appetebant: castelloque incubantes, quod 
poterant armis, aut cuniculis, experti sunt, scalas etiam fabricantes, mu- 
roque adhibentes. Quin demum quoque turrim excelsam, ex lignis fabri- 
catam, exctabant: sed frustra haec omnia; ex obsessis enim erat quidam, 
Mechanicae etiam artis peritus, qui Persarum technis contra technas op- 
ponendo, turrim excelsiorem intus extruxerat. Interim vero, dum e tur- 
ribus utrique suis se invicem impetebant, Persae quidem foris, intus au- 
tem Romani; ex machina quadam emissa est columna, quae adversam tur- 
rim funditus subvertens, ruina etiam Persarum quamplurimos oppressit. 
Caeteri igitur, ubi quod factum est vidissent et viribus etiam ipsi fracti; 
audientes praeterea Zittam, Romanorum Ducem, Castellanis suppetias ad- 
venire; recesserunt inde, metuentes sibi ne ab hostibus circumdarentur. 
De his autem certior factus Justinianus Imperator, Legatis suis edixit, ne 
ante in Persidem profieiscerentur, quam secundo hoc illis innueret ipseg 
sed cum muneribus suis intra fines Romanos sese continerent. 

Idem imperator, in gratiam eorum qui in jus vocati sunt, leges quae 
sumptibus in dijudicationes litium faciendis, modum praescriberent, singu- 
las Imperii per urbes emisit. Consimiliter quoque de sportulis solvendis 
Edicto cavit, ne quis ultra dimensum suum, legibus sibi praefinitum , su- 


x 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 471 


Qu τῆς παρ᾽ αὐτοῦ τυπωϑείσης ποσότητος. ἐν δὲ τῇ ᾿Αντιοχέων 
πόλει ἐν τίτλοις σανίδων ἐπεγράφη δὲ “Ἑλληνικῶν γραμμάτων. 
ἐν ταὐτῷ δὲ καὶ τὸ ϑέατρον τῆς πόλεως ἐχρημάτισε. 

Τῇ δὲ ὀγδόῃ τοῦ σεπτεμβρίου μηνὸς ὃ βασιλεὺς Περσῶν 

5 Κωάδης, ἀκηκοὼς τὰ συμβάντα Πέρσαις κακὰ ὑπὸ Ῥωμαίων, καὶ 
αἰφνίδιον παρεϑεὶς τὰ δεξιὰ μέρη, καὶ ἀγαγὼν τὸν δεύτερον αὖ-- 
τοῦ υἱὸν Χοσδρόην, ἀνηγόρευσε βασιλέα, ἐπιϑεὶς αὐτῷ στέφα- 
vov τῇ χορυφῇ᾽ καὶ ἀῤῥωστήσας ἡμέρας πέντε ὃ τῶν Περσῶν 
βασιλεὺς Κωάδης τελευτῷ, ὧν ἐνιαυτῶν nf καὶ μηνῶν τριῶν" 

1ο ἐβασίλευσε δὲ ἔτη μγ΄ καὶ μῆνας δύο. 

Ὅτε δὲ ἀνηγορεύϑη βασιλεὺς Περσῶν Χοσδρὅης, ἐδήλωσε 
τοῖς πρεσβευταῖς Ῥωμαίων διὰ Περσοῦ μαγιστριανοῦ εἰσελϑεῖν 
ἐν τοῖς Περσιχοῖς xol ποιῆσαι εἰρήνης πάκτα μεταξὺ Ῥωμαίων 
τὲ xol Περσῶν" τῶν δὲ πρεσβευτῶν ρωμαίων μὴ ἀνασχεϑέντων 

15 εἰσελϑεῖν εἰς τὰ Περσικὰ δίχα κελεύσεως βασιλικῆς, ἀπολογού-- 
μενοι, Οὐ τολμῶμεν τὰ πρὸς ὑμᾶς χαταφϑάσαι, καὶ γνοὺς 
ταῦτα ὃ Περσῶν βασιλεύς, γράψας ἐπιστολὴν ἔπεμψε πρὸς τὸν 
βασιλέα Ἰουστινιανόν, αἰτῶν ἐπιτραπῆναι τοὺς πρεσβευτὰς ω-- 
καίων εἰσελϑεῖν ἐν Περσίδι καὶ máxva ποιῆσαι. καὶ γράψας 

90 φιλικὴν ἐπιστολὴν ὃ βασιλεὺς Περσῶν, ἀπέστειλε διὰ “Ἑρμογένους 
μαγίστρου: ἥντινα μύνυσιν δεξάμενος ὃ βασιλεὺς Ῥωμαίων 
ἀντέγραψεν, Ἡμεῖς οὐκ ἐπιτρέπομεν τοῖς ἡμετέροις πρεσβευ- 


18. ἐπιτραπῆσαι Οκ. 


mere auderet. Edictum vero hoc Antiocheni, Graecis inscriptum literis, 
in "Tabularum titulos relatum habuerunt. ^ Kodem etiam tempore urbis 
'Theatro nomen impositum est, 


Mensis autem Septembris vr. Coades, Persarum Rex, quae Persis 
suis a Romanis obvenerant, cladibus auditis, de repente Paralysi dextra 
corporis parte correptus est. GConvocato itaque ad se Chosroé, filio suo 
secundo genito, diademateque capiti ejus imposito, Regem eum renuncia- 
wit. Quinto autem post die quam decubuerat Coades, Persarum Rex, 
diem suum obiit, cum vixisset annos ΧΧΟῚΣ et menses mu, regnasset vero 


&nnos ΧΙ mensesque Il. 


Chosroés vero Persarum Rex factus, Romanorum Legatos per Magi- 
strianum Persam monet, uti in Persidem venirent; de pace Romanos in- 
fer Persasque ineunda agendi causa. Legati vero Romani; quorum id 
arbitrii non erat, pro libitu suo Persidem petere, Persarum Regi renun- 
ciantes, mandatum lmperatoris causati sunt, Quod Persarum Rex ubi re- 
scierat, Imperatorem Justinianum per literas, quas Magistro Hermogeni 
deferendas tradidit, amicitiae plenas, adhortabatur, Legatis suis impedi- 
mento ne esset, quominus in Persidem venirent, pacis foedera percussuri. 
Quibus literis acceptis, Imperator Persarum Regi rescripsit, hunc in mo- 


D 


O 212 


E 


412 IOANNIS MALALAE 


ταῖς πρὸς ὑμᾶς καταλαβεῖν" οὔτε γὰρ ἐπιστάμεϑά os βασιλέα 
Περσῶν. τ 
- ^ , - 
Καὶ αὐτῷ τῷ χρόνῳ ὃ βασιλεὺς Περσῶν τοὺς ὄντας ὑπὸ τὴν 
V 74 αὐτοῦ πολιτείαν ἸΠανιχαίους ἐκέλευσε ϑρησκεύειν ὡς βούλονται. 
οἱ δὲ μάγοι Περσῶν, λυπηϑέντες ἐπὶ τῷ συμβάντι, βουλευσάμενοι 5 
^ - Li 3 , ,? ^ 23. 8 - 
μετὰ τῶν συγχλητιχῶν ἡβουλήϑησαν ἐκβαλεῖν αὐτὸν τῆς βασι- 
λείας καὶ ποιῆσαι &yv αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ. καὶ γνοὺς ταῦ-- 
c ^ ^ * i] 3 ^ 2 - 2 , 
τὰ 0 βασιλεὺς Ἰ]ερσῶν, τὸν μὲν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀπεχεφράλισε, avy- 
κλητιχκοὺς δὲ καὶ μάγους φονεύσας γράφει τῷ βασιλεῖ Ρωμαίων 
t " 
- - » 
ἐπιστολὴν περιέχουσαν τριῶν μηνῶν ἔνδοσιν πολέμου. καὶ ἄντέ- 10 
c c ^ Led , - M 
Ὁ 213 γραψεν ὃ Ῥωμαίων βασιλεὺς τῷ μαγίστρῳ τοῦ δέξασθαι τὴν 
- - - 5 —- - 
τῶν τριῶν μηνῶν ἕνδοσιν xol δοῦναι ὁμήρους xoi λαβεῖν ἀπὸ 
Περσῶν, κελεύσας Στρατηγίῳ καὶ Ῥουφίνῳ τοῖς πρεσβευταῖς 
ἀνελθεῖν ἐν Βυζαντίῳ. 
-»Ὁ - Y Ai —- 

B Kol αὐτῷ τῷ χρόνῳ Οὖννοι Σάβηρες περάσαντες διὰ τῶν 15 
Κασπίων πυλῶν ἀνεφάνησαν ἐν τοῖς ρωμαϊκοῖς μέρεσι, πραι- 
δεύοντες ἐπὶ τὴν ZAgueviov χώραν " καὶ ἁπλώσαντες ἑαυτοὺς κα- 
τέσχον ἕως τῆς Εὐφρατησίας καὶ τῆς δευτέρας Κιλικίας καὶ τῶν 

^ * 4. - c & n , , 
«Κυρηστικῶν. καὶ γνοὺς τοῦτο 0 βασιλεὺς Ῥωμαίων, μεταστειλά-- 
μενος τὸν πατρίκιον ἹΡουφῖνον ἐχέλευσεν αὐτῷ ἐξελϑεῖν ἐπὶ τὰ 90 
ἀνατολικὰ μέρη καὶ μαϑεῖν εἰ ἀπὸ τοῦ βασιλέως Περσῶν ἦλϑον 
κατὰ Ρωμαίων. καὶ ἐξελϑὼν Ρουφῖνος καὶ μηνύσας τῷ βασιλεῖ 

"- χὰ - “ 
Περσῶν, εὗρεν ὅτι οὐ κατὰ γνώμην τοῦ βασιλέως Περσῶν οἱ αὖ-- 
€ - - 
τοὶ Οὗννοι παρῆλϑον" καὶ γράψας 4Ιωροϑέῳ τῷ στρατηλάτῃ 


5. τῶν Ox. 19, Χηρυστικῶν Ox. 


dum. ,,Legatos Nostros ad te venire non permittimus: nec enim Persa- 
rum regem 'Te agnoscimus. 

Per id tempus Persarum Rex Manichaeis, per Imperium ejus degen- 
tibus, Haeresim suam indulgebat: quod non ferentes in eo Magi, cum 
Proceribus regni consilium inierunt, Regem imperio suo deturbandi, fra- 
tremque in locum ejus sufficiendi: Hoc ubi intellexisset Persarum Rex, 
fratri suo caput amputavit; et Magis etiam, quique sceleris conscii fue- 
runt Proceribus neci traditis, inducias per tres menses Imperatori Roma- 
no per literas ultro concessit. Imperator vero Magistro rescribens jussit, 
obsidibus invicem datis acceptisque, trium mensium inducias acciperent. 
Quin Legatos quoque, Strategium et Rufinum, Byzantium revocavit. 

lisdem temporibus Hunni Sabiri, portis Caspiis trajectis, in ditiones 
Romanas irruperunt, regiones undique, Armeniam usque depraedantes. 
Quin et longe lateque excurrentes, per Euphratesiam quoque, Ciliciam 
secundam et Cyrresticam grassati sunt. Quo audito, Imperator Romanus 
Rufinum Patricium in Orientem expedivit exploratum an a Persarum re- 
£e adversus Romanos missi fuerant, necne. Profectus itaque Rufinus, 
cumque Persarum rege per literas de his agens; omnino hujus praeter 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 478 


"Aoutvlac δπλίσασϑαι κατὰ τῶν αὐτῶν Οὕννων, xol ἀκούσαν-- 
» -^- τή 
τὲς οἱ Οὗννοι, λαβόντες τὴν πραῖδαν πᾶσαν ὑπέστρεψαν δὲ ὧν C 
ἐπανῆλθον τόπων. καὶ καταδιώξας αὐτοὺς ὃ στρατηλάτης Ζίω-- 
, 2 2 2 2. 024 τὸ 
ρόϑεος ἀφείλατο παρ᾽ αὐτῶν οὐχ ὀλίγην πραῖδαν. 
3 ἣν ὧν - , - , ? Ἢ ^ € , 
5 Ev αὐτῷ δὲ τῷ χϑόνῳ τῆς δεκάτης ἰνδιχτιῶνος συνέβη ὑπό 
, , - , 
τίνων ἀλαστόρων δαιμόνων πρόφασιν γενέσϑαι ταραχῆς ἐν Bv- 
ζαντίῳ Ἰὐδαίμονος, ἐπάρχου πόλεως ὕντος καὶ ἔχοντος ἀτάκτους Ο 914 
M» 2 , M - " t. , , 
ἐν φρουρᾷ ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν, καὶ ἐξετάσαντος διάφορα 
, - 23 f € , 

πρύσωπα εὗρεν ἐξ αὐτῶν ὀνόματα ἑπτὰ αἰτίους φόνων" καὶ ψη- 
10 φισάμενος τῶν μὲν τεσσάρων χαρατόμησιν, τῶν δὲ τριῶν ἄνα-- 

σχολοπισμόν. καὶ περιβωμισϑέντων αὐτῶν ἀνὰ πᾶσαν τὴν πό- 

λὲν xal περασάντων αὐτῶν, καὶ τῶν μὲν κρεμασϑέντων, ἐξέτεσαν 

δύο τῶν ξύλων ῥαγέντων, ἑνὸς μὲν Βενέτου, καὶ ἑτέρου IIgact- 

vov. καὶ ἑωραχὼς ὃ περιεστὼς λαὸς τὸ συμβὰν εὐφήμησαν τὸν D 
15 βασιλέα. ἀκηκοότες δὲ οἵ πλησίον τοῦ ἁγίου Κόνωνος μοναχοὶ 

καὶ ἐξελθόντες, εὗρον ἐκ τῶν κρεμασϑέντων δύο ζῶντας κειμέ- 

γοὺς εἰς τὸ ἔδαφος. καὶ καταγαγόντες αὐτοὺς πλησίον ϑαλάσ- 

σῆς, καὶ ἐμιβαλόντες ἐν πλοίῳ, ἔπεμψαν αὐτοὺς ἐν τῷ ἁγίῳ 

^ c -^- 

"uvgsvilp ἐν ἀσύλοις τόποις. καὶ γνοὺς ταῦτα ὃ τῆς πόλεως 

30 ἔπαρχος, πέμψας στρατιωτικὴν βοήϑειαν ἐφύλαττεν αὐτοὺς ἐκεῖσε 


8. ἐξαιτάσαντες Ox. 11. περιβωμισϑέντων͵] V. Ch. annot. ad 
p. ug 496. 11. 14. ἐφημήσαν Ox. 19. ἀσύλοις Ch., ἀεύ- 
λοις Ox. 


consilium advenisse Hunnos, compertum habuit. Protinus igitur Doro- 
theo, militum in Armenia Magistro, per literas innuit, Hunnos agzgredere- 
tur: quod Hunni ubi intellexissent; abducta secum praeda omni, per quam 
ingressi sunt, eadem via revertuntur. Caeterum insecutus eos. Dorotheus 
Magister Militum, detractum illis praedae non minimum reportavit. 
Contigit autem per id tempus, Indict. x, tumultum Constantinopoli 
(perniciosis nescio quibus daeimoniis eum promoventibus,) concitari, Eu- 
daemon enim, urbis Praefectus, Wactionis utriusque seditiosos quosdam 
incarceratos habuit; multisque examini subjectis, septem praecipue eorum 
caedium patratarum rei deprensi sunt. Εἰ quibus quatuor capite plecti, 
tres vero patibulo affigi decrevit. Per urbem itaque omnem ubi in pom- 
pa circumducti fuissent, sinu trajecto, in ulteriore ripa morti traduntur. 
Quorum qui suspendio adjudicati sunt duo, effractis patibulis, in terram 
delapsi sunt: Ex quibus unus Venetae, alter Prasinae fuerat Factionis. 
Quo viso, circumfusa turba Imperatori protinus omnia fausta precari, 
Exeuntes autem, qui de his acceperant, prope S. Cononem degentes Mo- 
nachi, eorum qui patibulo destinati sunt duos vivos adhuc, humi jacentes 
invenerunt. Hos Monachi, ad mare inde deductos, navigioque impositos S. 
Laurentii ad Asylum deportarunt. Certior autem de his factus Praefectus, ar- 
matam eo manum expedivit quae sontesibi arcte custodiret. 'l'ertio autem 
post die Certamina Equextria, lduum vocata, celebrata sunt. Idus autem 


474 IOANNIS MALALAE 


ὄντας. καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἤχϑη τὸ ἱπποδρόμιον τὰ ὄνομα- 
ζόμενον τῶν εἰδῶν" εἰδοὶ δὲ ὀνομάζονται, διότι πάντας τοὺς 
προχόπτυντας ἐν ταῖς στρατείαις ὃ βασιλεὺς Ῥωμαίων ἐν ἀριστο-- 

o p δείπνοις τρέφει ἐν τῷ αὐτοῦ παλατίῳ, χαριζόμενος ἑκάστῳ τὰ 
τοῦ πριμικηράτου. τοῦ δὲ ἱπποδρομίου ἀγομένου τῇ τρεισχαι- 5 
δεκάτῃ τοῦ Ἰανουαρίου μηνός, τὰ ἀμφότερα μέρη παρεκάλουν 
τὸν βασιλέα φιλανϑρωπευϑῆναι. ἐπέμενον δὲ χράζοντες ἕως τοῦ 
εἰχοστοῦ δευτέρου βαΐου, xai ἀποχρίσεως οὐκ ἠξιώϑησαν. τοῦ 
δὲ διαβόλου ἐμβαλόντος αὐτοῖς λογισμὸν πονηρόν, ἔκραζον πρὸς 
ἀλλήλους, Φιλανϑρώπων Πρασίνων καὶ Βενέτων πολλὰ τὰ ἔτη. 10 

V 75 καὶ τοῦ ἱππικοῦ ἀπολύσαντες χατῆλθϑον τὰ πλήϑη φιλιάσαντα, 
δεδωχότες ἑαυτοῖς μανδᾶτα ἐκ τοῦ λέγειν Νίχα, διὰ τὸ μὴ ἀνα- 
μιγῆναι αὐτοῖς στρατιώτας ἢ ἐξχουβίτορας" καὶ οὕτως εἰσήλαυ- 
νον. βραδείας δὲ γενομένης ὥρας ἦλϑον ἐν τῷ πραιτωρίῳ τοῦ 
ἐπάρχου τῆς πόλεως, αἰτοῦντες ἀπόκρισιν περὶ τῶν προφύγων 15 
τῶν ὄντων ἐν τῷ ἁγίῳ “Ἰαυρεντίῳ. καὶ μὴ τυχόντες ἀποχρίσεως 
ὑφῆψαν πῦρ ἐν τῷ αὐτῷ πραιτωρίῳ' ἐχαύϑη δὲ τὸ πραιτώριον 
καὶ 7 χαλκῆ τοῦ παλατίου ἕως τῶν σχολῶν καὶ ἢ μεγάλη x- 

O 916 κλησία καὶ ó δημόσιος ἔμβολος " καὶ ἐπέμεινεν ὃ δῆμος εἰσελαύ-- 
vov ἀτάχτως. καὶ πρωΐας γενομένης, τοῦ βασιλέως κελεύσαν-- 90 
τος ἀχϑῆναι ἱπποδρόμιον, καὶ χρεμασϑέντος τοῦ ἐξ ἔϑους βήλου, 

B ὑφῆψαν πάλιν οἵ αὐτοὶ δημόται ἐν τῇ ἀναβάϑρᾳ τοῦ ἱππικοῦ" 
καὶ ἐχκαύϑη μέρος καὶ τοῦ δημοσίου ἐμβόλου ἕως τοῦ Ζευξίηα-- 


6. "Iavvovegíov Ox. 18. εἰσόλαυνον Ox. 15. προφύγων] 
Fort. προσφύγων. Conf. p. 79. D, 83. D. . 18. γχαλκὴ Ox. 


dictae sunt, eo quod ad supremum in Militia sua gradum provectos quos- 
cunque Imperator Romanus in Palatio conviviis excipit, Primicerüi etiam 
dignitate singulis concessa. Januarii autem xim, inter Circensia, utraque 
Factio Imperatorem propitius ut esset obtestata est. Exclamantes autem 
perstiterunt, adusque xxir Certamen finitum; nec responsione interim di- 
£ni habiti sunt. Verum diabolo scelestos animorum impetus illis. sugge- 
rente, sibi ipsis acclamabant invicem: ,,Prasinorum et Venetorum Mise- 
ricordium plurimi sint anni.  Winitis autem Circensibus, conspiratione 
invicem facta, descendunt turbae; voceque, Pince, pro tessera data, ne 
«uis forte Militum, aut excubitorum de illis immisceret, per urbem in 
hunc modum discursitarunt. Cumque jam serum diei esset; in praefecti 
urbis Praetorium irruentes, eum de Profugis ad S. Laurentium postulant. 
Sed Responsum ab eo nullum ferentes, Practorio flammas injiciunt, quod 
una cum Chalca Scholas adusque, magna insuper Ecclesia, porticuque 
publica conflagravit, seditiosis adhuc sursum omnia ac deorsum ferenti- 
bus. Luce autem sequente Imperator Circensia agi jussit; proque more 
suspenso Velo, seditiosis interim Hippodremi Gradibus ignem injicienti- 
bus, Porticus publica, usque ad Zeuxippum, in cineres versa est. Ex- 


D C Á 
m" v. MU 
P" 
ι * 


" 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 475 


που. καὶ ἐξελϑόντες οἱ περὶ Π]οῦνδον xoi ΚΚωνσταντίολον xoi 
Βασιλίδην μετὰ βοηϑείας κατὰ κέλευσιν τοῦ βασιλέως, βουλόμε-- 
vot χατασιγῆσαι τὰ στασιάζοντα πλήϑη" κατέκραζε γὰρ τὸ πλῆ-- 
Soc ᾿Ιωάνγνου τοῦ ἐπίκλην Καππάδοχος καὶ Γριβουνιανοῦ τοῦ 


5. Κοιαίστωρος καὶ τοῦ ἐπάρχου τῆς πόλεως Εὐδαίμονος " καὶ ταῦ- 


τὰ παρ᾽ αὐτῶν ἀκηχοότες οἱ ἐχπεμῳφϑέντες συγχλητικοὶ ἀνήγαγον 
τῷ βασιλεῖ" xol εὐθέως διεδέχϑησαν τῆς ἀρχῆς 0 ve Ἰωάννης 
x«l Τριβουνιανὸς καὶ Εὐδαίμων. καὶ ἐξελϑόντος Βελισαρίου 
μετὰ πλήϑους Γοτϑιχοῦ, καὶ συμβολῆς γενομένης, πολλοὶ ἐκ τῶν 


10 δημοτῶν κατεσφάγησαν. ϑυμωϑὲν δὲ τὸ πλῆϑος καὶ ἐν ἄλλοις 


, v - 3c κ᾽ ac 7 - 312 

τύποις ἔβαλον πῦρ καί τινας ἀτάκτως ἐφόνευον. τῇ δὲ ὀχτωχαι-- 
, - - - -€ ^ 

δεχάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἀνῆλϑεν ὃ βασιλεὺς ἐν τῷ Ἱππικῷ βα- 
, e - - 

στάζων τὸ ἅγιον μεγαλεῖον" xal μαϑόντες οἵ ὄχλοι ἀνῆλϑον, καὶ 

προσεφώνησεν αὐτοῖς μεϑ' ὕρκων μανδᾶτα" xol πολλοὶ μὲν τοῦ 


15 δήμου ἔκραζον αὐτὸν βασιλέα, ἕτεροι δὲ ἐστασίαζον, κράζοντες 


€ , - , 
Yadrwv. χαὶ λαβόντες ot δῆμοι τὸν αὐτὸν Ὑπάτιον ἀπήγα- 
^ - 
yov αὐτὸν ἐν τῷ λεγομένῳ φόρῳ Κωνσταντίνου " xol στήσαντες 
2 e - 

αὐτὸν ἐν ὕψει εἰς τοὺς βαϑμοὺς καὶ ἀφειλάμενοι ἐκ τοῦ παλατίου 
, - - » - 

σίγνα καὶ μανιάχιον χρυσοῦν, περιέϑηκαν αὐτῷ ἐν τῇ κεφαλῇ. 


* , b $3 , - € - , 2 " 
20 x«i λαβόντες αὐτὸν ἀπήγαγον ἐν τῷ “ἱππικῷ, βουλόμενοι &voya- 


yet αὐτὸν ἐν τῷ βασιλικῷ καϑίσματι. ἔσπευδε γὰρ τὸ πλῆϑος 
, ἘΣ 3 , 2. ἃς σὰ E δι: ὟΝ ^ 
φορεσίαν βασιλικὴν ἐκβάλαι αὐτῷ ἐκ τοῦ παλατίου" ἣν γὰρ μα- 
' € €x- , , [4 
ϑὼν ὁ Ὑπάτιος 0:0 ὃ βασιλεὺς ἀνεχώρησε" καὶ χαϑεσϑεὶς ἐν 
τῷ χαϑίσματι μετὰ θράσους ἐτυράννει. 


clamavit autem turba adversus Joannem Cappadocem, 'Tribonianum, Quae- 
storem, Praefectumque urbis Eudaemonem. Quod ubi audissent, qui jussu 
Imperatoris cum armata manu ad tumultuantem populum coercendum 
egressi fuerant, Mundus, Constantiolus et Basilides, rem Imperatori de- 
tulerunt. Itaque e vestigio Joannes, 'lribonianus et Eudaemon, dignita- 
tibus quisque suis abdicati sunt. Egressus autem Belisarius, Gothica ma- 
nu stipatus, seditiosos adortus est, plurimis éorum occisis. Sed in furo- 
rem acta plebs, aedificiis passim ignes injiciebat; nonnullis etiam per fas 
et nefas interfectis. Die autem xvru, ejusdem mensis, Imperator ingres- 
sus est, Sacrosanctum manu sua gestans Evangelii Codicem: popellumque, 
qui hoc rescierat, concursitantem, dictis et fide sua interposita, demulcere 
studebat. Magna itaque turbae pars ipsum dicebant Imperatorem: tumul- 
tuantes autem alii Hypatium poscebant: quem etiam arreptum, in Con- 
stantini Forum deduxerunt: sublimeque in Gradibus locatum, Insignibus 
Imperatoris, ex Palatio ablatis, torqueque aureo ipsum ornarunt, Sed 
etiam, ornatu indutum Imperatorio, quem ex Palatio maturantes expor- 
taverant, in Circum deduxerunt, sede eum Imperatoria collocaturi, Hy- 
patius itaque qui recessisse Imperatorem rescierat, throno ejus occupato, 
lmperium fidenter suscepit. 


C 


O 217 


D 


476 IOANNIS MALALAE 


3 , - 1 
ἀνελθόντων δὲ διὰ τοῦ καϑίσματος ὕπισϑεν IMobvàov καὶ 
, M 
Κωνσταντιόύλου καὶ Βελισαρίου xol ἄλλων συγχλητιχῶν καὶ 
βοηθείας ἐνόπλου, λαϑραίως ἐξελϑὼν Ναρσὴς χουβικουλάριος: 
, c - 
καὶ σπαϑάριος ὑπέχλεψέ τινας τοὺς τοῦ Βενέτου μέρους, ῥογεύ-- 
^ , , - 
σας αὐτοῖς χρήματα. καὶ στασιάσαντές τινες ἐκ τοῦ πλήϑους 5 
*, t. ^ “- - 
ἕχραζον ᾿Ιουστινιανὸν βασιλέα τῇ πόλει" διχονοῆσαν δὲ τὸ πλῆ- 
u , - - 
Soc ὥρμησαν xov ἀλλήλων. τῶν δὲ στρατηλατῶν εἰσελϑόντων 
E μετὰ βοηϑείας ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ, ἐξ ἀμφοτέρων τῶν εἰσόδων 
«.- , « 
ἤρξαντο κόπτειν τὰ πλήϑη" καὶ ἄλλοι μὲν ἐτόξευον, ἕτεροι δὲ za- 
, - . D 
τέσφαζον.  xgvqy δὲ ἐξελϑὼν Βελισάριος τὸν μὲν ὝὙπάτιον 10 
καὶ Πομπήιον χειρὶ συνελάβετο, καὶ εἰσήγαγεν αὐτοὺς τῷ βασιλεῖ 
καὶ Πομπήιον χεὶρ z fyey ς τῷ 
M ^ , - - 
O 218 Ἰουστινιανῷ. καὶ προσέπεσαν ὑπὸ τοὺς πόδας τοῦ αὐτοῦ βᾶσι- 
, P , 5247 , S. Erat SÉ 
λέως ἀπολογούμενοι καὶ λέγοντες, Ζέσποτα, πολὺς ἡμῖν χῦπος 
, ' , - - ^ 
V 76 ἐγένετο ὥστε συναγάγαι τοὺς ἐχθροὺς τοῦ χράτους ὑμῶν ἐν τῷ 
t 3 M 
Ἱπποδρομίῳ.. καὶ ἀποκριϑεὶς πρὸς αὐτοὺς ὃ βασιλεὺς εἶπε, Ka 15 
- ' , " 2 X Hi C om “ ^ 
λῶς μὲν πεποιήκατε" εἶ δὲ ἐπείϑοντο ὑμῖν προστατοῦσι, διὰ τέ 
- , - - LÀ 
μὴ τοῦτο ἐποιήσατε πρὸ τοῦ χαυϑῆναι πᾶσαν τὴν πόλιν; καὶ 
ἐπιτραπέντες οἱ σπαϑάριοι ὑπὸ τοῦ βασιλέως παρέλαβον χαὶ 
ἀπέκλεισαν ὙὙπάτιον καὶ Πομπήιον. οἵ δὲ ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ 
’, ? Li , - , Ὁ 
σφαγέντες ἦσαν χιλιάδες τριάκοντα πέντε μιχρῷ πλέον ἢ) ἔλασσον. 20 
χαὶ 2 3 , , o * Y. , i II , ἃ ὁ 5.4 τὸν 
καὶ τῇ ἐπαύριον ἐσφάγησαν. ὙὝπάτιος καὶ Πομπήιος, καὶ igt- 
φησαν τὰ λείψανα αὐτῶν ἐν ϑαλάσσῃ. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς ἐσή-- 
μανε τὴν ἑαυτοῦ νίχην ἐν πάσαις ταῖς πόλεσι καὶ τὴν ἀναίρεσιν 


4. τοὺς] Scribe τῶν cum Chron. Pasch. δ' 339. C. 15. εἶπε] 
εἰ Ox. 16. ἐπείϑοντο Ch., éxsíüsvzo Ox. 17. ἐποιήσατε Ch., 
ἐποιήκατε Ox. 


Caeterum Mundus, Constantiolus et Belisarius, quique Procerum alii 
cum armata manu in procinctu stabant, clam Circum ingressi, sedis Im- 
peratoriae a parte posteriore delituerunt: cum interim Narses Cubicula- 
rius et Spatharius, Venetae Factionis nonnullos Imperatoris in partes pe- 
cuniarum interventu perduxerat. Nonnulli itaque seditiosorum exclaman- 
tes, Justinianum urbi reddi Imperatorem deposcebant. Divisa itaque tur- 
ba se invicem impetebat. Militum vero Magistri cum satellitio interim 
suo armato Circum intrantes, ad utrumque ejus ingressum turbam excin- 
dere coeperunt, hos gladiis, illos spiculis petentes. Belisarius autem clam 
egressus, Hypatium, Pompeiumque prehensos ad Imperatorem Justinianum 
perduxit: cui ad pedes procidentes, factique excusationem aggredientes : 
,;Tandem, inquiunt, Domine, Imperii tui hostes, nec nullo adeo labore 
in Theatrum coégimus.* Quibus Imperator: ,,Bene fecistis, inquit, sed si 
eos dictis vestris audientes habuistis, quare non hoc fecistis prius quàm 
urbs tota flammis absumeretur?** 'Yum vero Spatharii, Imperatore ju- 
bente, Hypatium et Pompeium in carcerem cogebant: ubi postridie inter- 
fecti sunt, cadaveraque eorum in mare deturbata. Ceciderunt autem in 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 411 


τῶν τυράννων, ἐπιβαλλόμενος κτίζειν τοὺς χαυϑέντας τόπους. 

ἔχτισε δὲ πλησίον τοῦ παλατίου καὶ ὡρεῖον καὶ κιστέρνας ὑδάτων 
διὰ τὸ ἐν περιστάσεσιν ἔχειν ἀπόϑετα. | 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἐξῆλϑε '"Povgivog ἐν τοῖς Περσικοῖς 

5 μέρεσι μετὰ ϑείων ὑπομνηστικῶν τοῦ ποιῆσαι μετὰ Περσῶν πά-- 


xra εἰρήνης. 

"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ πρεσβευτὴς Ἰνδῶν μετὰ δώρων 
κατεπέμῳφϑη ἐν Κωνσταντινουπόλει. καὶ αὐτῷ τῷ χρόνῳ Ἰωάν-- 
γῆς ὃ Καππάδοξ ἐγένετο ἔπαρχος πραιτωρίων. 

10 ἘΣᾷἊΜαὶ ἐν αὐτῷ τῷ χρόνῳ ἐγένετο δρόμος ἀστέρων πολὺς ἀπὸ 
ἑσπέρας ἕως αὔγους, ὥστε πάντας ἐκπλήττεσθαι καὶ λέγειν ὅτι 
Οὐδέποτε οἴδαμεν τοιοῦτόν τι γεγονός. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ὑπέστρεψαν ἐκ τῶν Περσικῶν Ἕρμο- 
γένης καὶ Ρουφῖνος, ἐπιφερόμενοι μεϑ' ἑαυτῶν καὶ πάκτα εἰρή-- 

15 γης τῶν δύο πολιτειῶν Ρωμαίων τε καὶ Περσῶν τῶν δύο πολι- 
τειῶν ἄχρι τῆς τῶν ἀμφοτέρων ζωῆς, ἀναδοϑέντων μὲν Πέρσαις 
τὸ μέρος τῶν Φαραγγίων μετὰ πάντων τῶν αἰχμαλώτων, Ῥω- 
μαίοις δὲ τὰ κάστρα τὰ περιληφϑέντα ὑπὸ Περσῶν σὺν τοῖς πα- 
ραληφϑεῖσι, συνθεμένων τῶν δύο βασιλέων καὶ ὀνομασάντων 

90 ἐν τοῖς πάχτοις ἑαυτοὺς ἀδελφοὺς εἶναι κατὰ τὸ ἀρχαῖον ἔϑος, 
καὶ ἵνα εἴτις δεηϑῇ ἑαυτῶν ἢ χρημάτων ἢ σωμάτων εἷς συμ-- 
μαχίαν, ἀφιλονείκως παράσχωσι. καὶ τούτων προβάντων, ἀνε- 


1. καυϑέντας καυσϑέντας Ox. 15. τῶν δύο πολιτειῶν x. τ. 4. 
ἄχρι] ,.Locus iste manifesto mutilus est: Forte scripsit Auctor, τῶν 
δύο βασιλέων τὰ πάκτα ἐμβεβαιούντων, ἄχρι etc. aut quid tale.** 
18. περιληφϑέντα ) Malim παραληφϑέντα. Conf. ad p. 79. D. 


circo hoc tempore xxxv. circiter hominum Millia, Porro Imperator suam 
de seditiosis victoriam '"I'yrannorumque occisionem, per Imperium univer- 
sum notam fecit. Quin et vastata ignibus aedificia de integro excitare 
occoepit: Horreo etiam et aquarum Cisternis prope palatium extructis; 
ut, ubi res postularet, repositoria haec haberet. 

Eodem tempore Rufinus, mandatis Imperatoriis acceptis, Persidem 
profectus est Pacem cum Persis ineundi causa. 

Eodem etiam tempore Indorum Legatus cum muneribus Constantino- 
polim missus est; 40 tempore etiam Joannes Cappadox Praetorio Prae- 
fectus factus est. 

Eodem tempore stellarum discursus, a vespera ad auroram usque, 
horrendi apparuerunt; quos qui conspexerunt, attoniti omnes, nil tale an- 
tea unquam vidisse se, affirmarunt. 

Eodem tempore Hermogenes et Rufinus, ex Perside reduces, pacis 
conditiones inter Romanam Persicamque Resp. initas, durante etiam Re- 
fun ipsorum vita observandes retulerunt. Pactum autem est, uti Persis 

harangiorum pars, cum captivis omnibus, Romanis autem castella sua 
a Persis occupata cum castellanis redderentur. Quinetiam Reges, pro 


B 


O 219 


O 220 


478 IOANNIS MALALAE 


χώρησαν τὰ ἀμφότερα ἐξπέδιτα, Ῥωμαίων τε καὶ Περσῶν, τοῦ 

D πολέμου κατασχόντος 1 xal ἕνα ἐνιαυτὸν ἀφ᾽ οὗ ἦν ἀνελϑὼν ἐν τοῖς 
Ῥωμαϊκοῖς Κωάδης ὃ Περσῶν βασιλεὺς πολεμῶν, ὡς προγέ- 
γραπται ἐπὶ τῆς βασιλείας ᾿“ἀναστασίου, καὶ τὴν παράληψιν ᾿“μί- 
δης, ὡς προγέγραπται, καὶ τὴν πρὸς Ρωμαίους ἀποκατάστασιν 5 
τῆς αὐτῆς πόλεως ᾿“μίδης καὶ τοὺς μερικοὺς πολέμους τῶν Σαρα- 
κηνῶν ἐπιδρομῶν. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ γέγονε σεισμὸς ἐν Βυζαντίῳ ἑσπέρας 
βαϑείας, ὥστε πᾶσαν τὴν πόλιν συναχϑῆναι ἐν τῷ λεγομένῳ φό- 
oo Κωνσταντίνου, ἐν λιταῖς καὶ δεήσεσε καὶ ἀγρυπνίαις συνα- 10 
γόμενοι. 

Ἔν αὐταῖς δὲ ταῖς ἡμέραις ὃ αὐτὸς βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς ἐν 

E ἑκάστῃ πόλει κατέπεμψε ϑείας προστάξεις περιεχούσας οὕτως. 
ἬἬδιχτον περιέχον περὶ τῆς ὀρϑοδόξου πίστεως καὶ κατὰ ἀσεβῶν αἷ-- 
ρετικῶν. καὶ προετέϑη ἐν ἑκάστῃ πόλει ἐν ταῖς ἐκκλησίαις. 15 

“Καὶ μετ οὗ πολὺ σεισμὸς ἐγένετο φοβερὸς ἐν “Ἀντιοχείᾳ τῇ 
μεγάλῃ ἀβλαβῆης. 

"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ ἔῤῥιψε καὶ τὴν τρίτην ὑπατείαν ὃ αὖ-- 

V 77 τὸς βασιλεύς, ἀνακαλεσάμενος τοὺς πατρικίους ᾿Ολύβριον καὶ 
Πρόβον, ὄντας ἐν ἐξορίᾳ, δεδωκὼς αὐτοῖς πάντα τὰ ὑπάρχοντα 20 
αὐτῶν. 

Ἰνδικτιῶνος ιβ΄ παρελήφϑη ὃ 955 ZAgouxijc μετὰ τῆς αὑτοῦ 

8. προγέγραπται] p. 41. 


vetusto more, Fratres se invicem in pactis appellabant, aeque insuper in 
se utrisque recipientibus, sicubi Copiis ad bellum, vel pecuniis alterutri 
opus fuerit, ultro ei suppeditaturum alterum. Hisce autem expeditis, re- 
cesserunt a se invicem utriusque Imperii exercitus, totis jam xxxr. anmis 
belli hujus exhaustis, inde ab Anastasii temporibus, quo regnante, uti su- 
ra dictum, Coades rex Persarum res Romanas adoriri coeperit: capta 
interim a Persis et Romanis iterum restituta, Amida; Saracenis etiam hic 
ilic per Imperium subinde grassantibus. 
odem tempore nocte intempesta, adeo intremuit Byzantium, uf uni- 
versa civitas Constantini Forum concurreret, supplicationibus et Vigiliis 
noctem ibidem terentes. 

lisdem temporibus Justinianus Imperator Constitutiones sacras ubique 
per Imperium emisit, 'litulum hunc ferentes. Edictum De Orthodoxa 
Fide, adversus impia Haereticorum Dogmata. Quod quidem Edictum 
singularum urbium in Ecclesiis appendebatur. 

Non multo autem post temporis terrae motus Antiochiam Magnam 
tremendus, sed innocens invasit. 

Eodem etiam tempore Imperator tertii Consulatus sui congiarium in 
populo spargebat; Olybrio etiam Proboque Patriciis ab exilio revoca- 
tis, restitutis etiam facultatibus eorum omnibus.  . 

Indictione xr. Belisarius Regem Africae et reginam, bello captos, 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIIT. 479 


γυναιχὺς ὑπὸ Βελισαρίου" καὶ εἰσηνέχϑησαν ἐν Κωνσταντινουπό- O 221 
λει. καὶ ἱπποδρομίου ἀγομένου εἰσηνέχϑησαν αἰχμάλωτοι μετὰ 
καὶ τῶν λαφύρω. 

Τῷ αὐτῷ δὲ χρόνῳ ἔπεσεν 7 στήλη Ἰουλιανοῦ τοῦ παραβά- 

ὅτου 4j σταϑεῖσα μέσον τοῦ Ἰουλιανοῦ λιμένος" καὶ ἔπηξαν ἀντὶ 

τῆς αὐτῆς στήλης σταυρόν. | 

Καὶ μετὰ τὴν ὑπατείαν Βελισαρίου ἐγένετο σύνοδος ἐν Κων- 
σταντινουπόλει ὑπὸ τοῦ ἐπισκόπου Ῥώμης ᾿“4γαπητοῦ" καὶ κα- 
ϑῆρεν "Av94uov τὸν πατριάρχην. Κωνσταντινουπόλεως. καὶ iv B 

10 τῷ αὐτῷ ἔτει τελευτᾷ ἐν Βυζαντίῳ ὃ ἐπίσκοπος Ῥώμης " καὶ γέ- 
γονε πατριάρχης ἐν Κωνσταντινουπόλει ΠΠηνᾶς ὃ ἀπὸ ξενοδόχων 
τῶν Σαμψών. 

Ἔν δὲ τῇ ὑπατείᾳ ᾿Ιωάννου τοῦ Kanzádoxog ἐπήρϑησαν αἱ 
ἐκκλησίαι τῶν ᾿““ρειανῶν. 

15 Καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐπληρώϑη ἡ χαλκῆ τοῦ παλατίου Κων-- 
σταντινουπόλεως, κοσμηϑεῖσα διαφόροις μαρμάροις xal μου- 
σίῳ. μετηνέχϑη δὲ καὶ τὸ ὡρολογεῖον τὸ πλησίον τοῦ “4ὐγου- 
στίου xol τῆς βασιλικῆς. περιῃρέϑη δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἡ τοῦ 
γυχτεπάρχου ἀρχή, καὶ ἐγένετο ἀντ' αὐτοῦ πραίτωρ. καὶ τῷ 

90 αὐτῷ ἔτει προεβλήϑη κοιαίστωρ. 

Ἔν αὐτῇ δὲ τῇ ὑπατείᾳ γέγονε τὰ ἐγκαίνια τῆς μεγάλης ἐκ- 
χλησίας. 
Πϊηνὶ Ἰουνίῳ ἱνδικτιῶνος γ΄ παρελήφϑη ᾿Αντιόχεια ἢ μεγά- 


O 222 
€ 


8. »e970sv] Scr. καϑήρει vel potius καϑεῖλεν. 11, ξενοδοχῶν Ox. 
15. χαλκὴ Ox. 17. Αὐγουστίου) Scribe Avyovorsíov. 


Constantinopolim adduxit: Circensibusque celebratis, Captivi, cum spoliis, 
in Circum producti sunt. 

Eodem tempore Juliani Apostatae statuta, quae Juliani portus in 
medio stetit, ad terram collapsa est: in cujus locum Crux defixa est. 

Exacto autem Belisarii Consulatu, Synodus Constantinopoli habita 
est, ab Agapeto, Episcopo Romano, convocata: a qua Anthemius, Pa- 
triarcha Constantinopolitanus dignitate sua exutus est. Eodem etiam an- 
no Episcopus Romanus Constantinopoli diem suum obiit: Patriarchatum 
autem Constantinopolitanum suscepit Menas, qui Hospitii Sampsonis Prae- 
fectus fuerat. 

Joannis autem Cappadocis sub Consulatu Ecclesiae suae ab Arianis 
ademptae sunt. 

3 em anno Chalca Palatii Constantinopolitani Marmoreis statuis 
variis, et Musivo opere ornata, absoluta est. Horologium etiam quod 
Augustaeum juxta et Basilicam steterat, illuc translatum est.  Abrogata 
est eodem tempore Nycteparchi potestas; in cujus locum Praetor creatus 
esí. Quo etiam anno Quaestor institutus est. 

Eodem Consule, Magnae Ecclesiae Encaenia celebrata sunt. 
Mense Junio, Indictüonis nj, Antiochia magna a Chosroe, Persarum 


480. IOANNIS MALALAE 


λη ὑπὸ Χοσρόου, βασιλέως Περσῶν. xoi ἐπέμφϑη εἷς τὸ πολε- 
μῆσαι Γερμανὸς ζωσϑεὶς στρατηλάτης μετὰ xol τοῦ ἰδίου αὖ-- 
τοῦ υἱοῦ Ἰουστίνου. καὶ μηδὲν ὠφελήσας ἐκάϑητο ἐν ᾿“Αντιοχείᾳ, 
ἀγοράζων τὸν ἄργυρον νομισμάτων B. ἢ τριῶν τὴν λίτραν ἐκ τῶν 
αὐτῶν ᾿Αντιοχέων. ; ἘΝ 
Ὃ δὲ βασιλεὺς Περσῶν εἰσῆλϑε καὶ ἐν ᾿“παμείᾳ καὶ ἐν ἕτέ- 
uic πόλεσι τῆς ἀνατολῆς. 
Καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ κατεπέμφϑη Βελισάριος ἐν Ῥώμῃ" καὶ 
Ὁ πολεμήσας παρέλαβε τήν τε Ῥώμην καὶ Σικελίαν καὶ τὰς πέριξ 
πόλεις κρατουμένας ὑπὸ Οὐιττιγή, ῥηγὸς τῶν Γότϑων. καὶ z0- 10 
λεμήσας, καὶ παραλαβὼν τὸν αὐτὸν Οὐιττιγὴν καὶ τὴν γυναῖκα 
αὐτοῦ καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ, ἤγαγεν y Βυζαντίῳ. 

Καὶ μετ᾽ ὀλίγον καιρὸν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἔπεμιψε Ναρσὴν τὸν 
κουβιχουλάριον μετὰ πολλῆς βοηϑείας ἐν Ῥώμῃ κατὰ τῶν αὖ- 
τῶν Γότϑων. 

IMwwi αὐγούστῳ ἀπεζώσϑη ᾿ἸΙωάννης ὃ ἐπίκλην Καππά- 
δοξ, δὶς διανύσας τὴν τῶν ἐπάρχων ἄρχήν. καὶ δημευϑεὶς 

Ο 993 ἐπέμῳφϑη ἐν Κυζίχῳ, κληρωϑεὶς διάκονος ἐν ρτάχῃ" κἀκεῖσε 
φρατριάσας μετά τινων κτητόρων ἀνεῖλον Εὐσέβιον τὸν ἐπί- 
σχοπον τῆς αὐτῆς Κυζικηνῶν πόλεως. μαϑὼν δὲ ὃ βασιλεὺς καὶ 20 

E ἀγαναχτήσας κατὰ τοῦ αὐτοῦ Ἰωάννου, πέμψας ἐξήτασεν αὐτὸν 
ἐχεῖ διὰ τὸν γενόμενον φόνον. καὶ κατὰ κέλευσιν τοῦ αὐτοῦ 


15 


8. ὠφελήσας Ch., ὠφειλήσας Ox. 10. Οὐιττιγί Οχ. 419. ἀνεῖ- 
λον] ἀνεῖλεν Ch. ldem Κυζικηνῶν. Κυξινηνῶν Ox. 


reze, capta est. Contra quem Germanus Militam Magister factus, una 
cum Justino filio, cum exercitu missus est: qui nihil efficiens, Antiochiam 
se recepit; ubi desidens, argentum ab Antiochenis, pro libris singulis, 
nummis I aut IH. datis mercatus est. 


Persarum autem Rex Apamiam, aliasque Orientis urbes occupavit. 


Emissus eodem tempore Belisarius, Romam, Siciliam, quasque in cir- 
cuitu jacentes urbes Gothorum Rex Vitiges occupaverat, Bello recepit. 
Quin et Regem ipsum, eum uxore filioque comprehensum, Belisarius 
Constantinopolim abduxit. 


Non multo autem post temporis, Narses Cubicularius, ingenti instru- 
ctus exercitu Romam adversus eosdem Gothos, ab Imperatore missus est. 


Mense Augusto Joannes cognomento Cappadox qui secunda jam vice 
Praefecturae munus obiisset, et exauctoratus demum bonisque publicatis, 
in Cyzicum relegatus est, et Artacae Diaconus factus. Heic vero cum 
quibusdam civibus inita conspiratione, Eusebium , Episcopum Cyzicenum, 
de medio sustulit. Quo audito indignatus Imperator mittit qui Joannem 
Cappadoceim istius caedis postularent: qui deinde, jussu Imperatoris, in 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 481 


βασιλέως ἐχεῖϑεν ἐξωρίσϑη ἐν ZAvvlyq. — xol μετὰ χρόνον àva- 
χληϑεὶς τελευτῷ ἐν Βυζαντίῳ. 
ἸΙνδικτιῶνος εἰ συνέβη γενέσϑαι τοιοῦτον πρᾶγμα. γυνή 
τις χκαταμένουσα πλησίον τῆς λεγομένης Χρυσῆς πόρτας κρεμα- 
50900 ἐν μιᾷ νυχτὶ ἐφλυάρησε πολλά, ὥστε συνδραμεῖν τὰ πλή- 
ϑη ἹΚωνσταντινουπόλεως καὶ ἀπελϑεῖν λιτανεύοντα εἷς τὸν ἅγιον 
Ζ]ιομήδην elc Ἱερουσαλὴμ καὶ καταγαγεῖν τὴν γυναῖκα ἐκ τοῦ οἴκου 
αὐτῆς καὶ εἰσαγαγεῖν εἰς τὴν ἐχχλησίαν τοῦ ἁγίου Ζιομήδους" 
ἔλεγε γὰρ ὅτι μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀνέρχεται 7j ϑάλασσα καὶ πάντας 
10 λαμβάνει. καὶ πάντων λιτανευόντων καὶ κραζόντων τὸ Κύριε 
ἐλέησον ἠκούετο γὰρ ὅτι καὶ πόλεις πολλαὶ κατεπόϑησαν. τότε 
δὲ καὶ ἐν Aiyón: καὶ ἐν ““λεξανδρείᾳ ϑνῆσις ἀνθρώπων γέ- 
γονεν. ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς πέμψας Ναρσὴν τὸν κουβικουλάριον 
μετὰ δρομώνων καὶ ἄλλους τινὰς μαϑεῖν τὰ γενόμενα, καὶ ἀπελ-- 
15 ϑόντων τῶν παίδων Νιαρσοῦ xav. ἐπιτροπὴν αὐτοῦ slg τὸν ἅγιον 
ΖΙιομήδην καὶ μαϑόντων παρὰ τοῦ συναχϑέντος ὄχλου τὰ λεγό- 
μενα ὑπὸ τῆς γυναιχός, ἐλϑόντες ἀπήγγειλαν Ναρσῇ τὰ γενόμενα 
ἐν τῇ ἐχκλησίᾳ, καὶ ὅτι ἤχουσαν ἀπὸ τῆς γυναικὸς τῆς χρεμα- 
σϑείσης ὅτι μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀνέρχεται 7| ϑάλασσα xal xa- 
φοταχλύζει πάντας. καὶ ἀκούσαντες οἵ ὄχλοι τῶν λεγομένων παρ᾽ 
αὐτῆς ἀνεχώρουν πτοούμενοι. 


1. 4vzívo] V. vol. 1. p. 119. B. 4. χρεμασϑεῖσα ἐν μιᾷ νυκτὶ 

,1ta etiam infra habemus iterum Ἀρεμασϑείσης. Verum γρηματι- 

σϑεῖσα, et χρηματισϑείσης legendum esse, haud dubitari potest.* 
. 15. κατ] μετ Ox. 18. ὑπὸ Ox. 


omar ablegatus est; unde postea revocatus, Byzantii diem suum 
obiit. . 

Indictione v, novum quid accidit hujusmodi.  Muliercula quaedam, 
quae ad Portam auream, quam vocant, agebat, nocte quadam afflatu 
quasi fatidico correpta, nescio quae Nugarum praesagiebat; Mare scili- 
cet, postriduum erumpens, universos absorpturum.. Revera per id ipsum 
tempus, multae urbes aquis obrutae sunt: quin Alexandriae quoque, cae- 
teramque per Aegyptum, lues hominum late grassata est. Popellus itaque 
Constantinopolitanus qui haec audierat, concursitans exclamavit; Misere- 
re Domine: extractamque aedibus suis Mulierculam Hierosolymam, S. Dio- 
medis ad templum deduxerunt, litanias ibi una agitaturi. Imperator ita- 
que Narseti Cubiculario, aliisque emissis negotium dedit, uti dromonibus 
conscensis exirent, an haec ita se haberent exploratum. Ex Narsetis ita- 
que pedissequis ad haec emissi quidam, ubi ad S. Diomedis templum ad- 
venissent, et quae mulier effutierat a congregato ibi populo edocti fuis- 
sent, reversi Narseti renunciabant. Quin seipsos quoque a Fatidica iila 
audivisse perhibebant futurum esse, post tres dies, ut mare superveniens 
cunctos obrueret. 'Turba autem adventantium ad haec mulieris dicta con- 
sternata recedebat. 

loannes Malalas. 91 


V 78 


O 224 


B 


482 IOANNIS MALALAE 


Καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ «“ογγῖνος ἔπαρχος πόλεως προεβλήϑη" 
ὅστις ἔστρωσε τὸ μεσίαυλον τῆς βασιλικῆς κιστέρνης. ἔκτισε δὲ 
καὶ τοὺς ἐμβόλους τῆς αὐτῆς βασιλικῆς εὐπρεπῶς. 

᾿Ιδὼν δὲ κύριος ὃ ϑεὸς ὅτι ἐπληϑύνϑησαν αἱ ἀνομίαι τῶν ἄν-- 

€ ϑρώπων, ἐπήγαγε πτῶσιν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς εἷς ἐξάλειψιν ἐν 5 
πάσαις ταῖς πόλεσι καὶ ἐν ταῖς χώραις. ἐπεκράτησε γὰρ ἡ ϑνῆσις 
ἐπὶ χρόνον, ὥστε μὴ αὐταρκεῖν τοὺς ϑάπτοντας. τινὲς γὰρ καὶ ἐκ 
τῶν ἰδίων οἴκων ἐν ξυλίνοις χραβάτοις ἐξέφερον, καὶ οὐδὲ οὕτως 
ἐξήρχουν. ἔμενον γὰρ καί τινα τῶν σχηνωμάτων ἐπὶ ἡμέρας ἄτα- 

O 295 φα᾿ τινὲς γὰρ καὶ τῶν ἰδίων προσγενῶν τὴν ταφὴν οὐκ ἔβλεπον. 10 
ἐπεκράτησε δὲ 7j εὐσπλαγχνία τοῦ ϑεοῦ ἐν Βυζαντίῳ ἐπὶ μῆνας δύο. 

lvi σεπτεμβρίῳ ἱνδικτιῶνος ζ΄ ἐγένετο σεισμὸς ἐν ἸΚυζί- 
xQ, καὶ τὸ ἥμισυ τῆς αὐτῆς πόλεως ἔπεσε. 

Καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἀνηνέχϑη ἔφιππος στήλη τοῦ βασιλέως 

D Ἰουστινιανοῦ πλησίον τοῦ παλατίου ἐν τῷ λεγομένῳ «Αὐγου- 15 
στεών" ἥτις στήλη ἦν Loxaólov βασιλέως, πρῴην οὖσα i» τῷ 
Ταύρῳ ἐν βωμίσκῳ. 

"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ καὶ σπάνις οἴνου ἐγένετο. 

Τῷ δὲ νοεμβρίῳ μηνὶ διαστροφὴ ἐγένετο περὶ τῆς ἀποκρεω-- 
σίμου" ὃ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς προσέταξεν ἑτέραν ἑβδομάδα πρα--30 
ϑῆναι χρέα" καὶ πάντες μὲν oi χρεωπῶλαι ἔσφαξαν καὶ προέϑη- 


7. αὐταρκεῖν  Ἱπιπιο ἀνταρκεῖν. 8, χραβάτοις Ch., κραβάττοις 
Χ. 


Eodem tempore Longinus, Urbis praefectus constitutus, Basilicae Ci- 
sternae Mesiaulum pavimento stravit: porticibus etiam ejusdem Basilicae 
magnifice instauratis. 

Videns autem Dominus Deus multiplicatas esse hominum iniquitates 
pestem immisit, quae per singulas Orbis regiones urbesque, ad extremam 
pene humani generis deletionem invaluit; usque adeo ingravescens, 
ut nec sepulturae mortuorum satis essent sandapilarii. Quin aliqui etiam 
aegrotos suos grabbatis ligneis ex aedibus suis efferebant, tabernaculis in- 
cludendos. Sed neque sic pares mortuis sepeliendis extitere; quorum sa- 
tis multi, per dies aliquot, insepulti jacuerunt: plurimis etiam nec Cogna- 
tis suis suprema solventibus. Byzantii autem per menses duos obtinuit 
Misericordia Divina. 

Mense Septembri, Indict. vir. urbis Cyzici dimidia pars, terrae moti- 
bus agitata, corruit. 

Eodem etiam tempore Equestris statua Justiniani Imperatoris, ( quae 
Arcadii Imperatoris olim fuerat,) a 'l'auri Bomisco tralata, in Augustaeo 
prope palatium excitata est. 

Eodem tempore vini etiam erat penuria. 

Mense autem Novembri, Imperator Carnis-privii tempus inversurus, 
per alteram adhuc septimanam carnes venum exponi jussit. Laniones ita- 
que omnes mactavere et venum carnes proposuere: nemo vero vescebatur. 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 483 


xov , οὐδεὶς δὲ ἤσϑιεν" ἐγένετο δὲ καὶ πάϑος Χριστοῦ τοῦ ϑεοῦ O 996 
ἡμῶν, καϑὼς ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἠβουλήϑη. 

ἸΠηνὶ φεβρουαρίῳ ἱνδιχτιῶνος δεκάτης ὃ ἐπίσκοπος Ῥώμης 
Βιγίλιος παρεγένετο ἐν Κωνσταντινουπόλει" καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ 

5 παρελήφϑη Ῥώμη ὑπὸ Γότϑων. Ε 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ ἔτει Ἰ]ηνᾶς ὃ πατριάρχης Κωνσταντινου--: 
πόλεως καϑηρέϑη ὑπὸ τοῦ πάπα Ῥώμης διά τινας αἰτίας xa- 
γονιχάς. 

Καὶ τῇ αὐτῇ ἱνδιχτιῶνι γενεϑλίου ἀγομένου ἂν Βυζαντίῳ, óv- 

10 oc ἐπάρχου πόλεως Θωμᾶ, ἀμιξία ἐγένετο ἐξ ἀμφοτέρων τῶν με-- 
ρῶν" καὶ ϑεωρήσας ὃ βασιλεὺς τὸ γεγονός, κελεύσας τοῖς ἐξχου-- : 
βίτορσιν, ἐπέβησαν κατὰ τοῦ πλήϑους" xol oi μὲν φεύγοντες V 79 
ἀπεπνίγησαν, ἕτεροι δὲ κατεσφάγησαν. : 

"dt Τῇ δὲ αὐτῇ ἱνδικτιῶνι ἐδέχϑη ΠΠηνᾷς ὃ ἀρχιεπίσκοπος Kov- 

15 σταντινουπόλεως εἷς τὴν ἐπισχοπὴν αὐτοῦ xol ἀπῆλϑεν εἷς τὴν 
ἄϑλησιν τῶν ἁγίων ἀποστόλων ἐν τῷ περιτειχίσματι. 

Koi τῷ αὐτῷ χρόνῳ ὄντος χύμητος πραίτωρος τοῦ ἐπίχλην O 997 
Ζιπουνδιαρίστου δημοσίᾳ ἐξητάσϑησαν οἱ εὑρεθέντες ἐν τῷ φό- 
γῳ τοῦ ἐπισχύπου Κυζίχου, ᾿νδρέας καὶ ᾿Ιωάννης ὃ ἐπίκλην 

90 “΄ἀνδαξ᾽ xol μετὰ τὴν ἐξέτασιν ἐπήρϑησαν τῶν δύο αἱ δεξιαί, 
xal τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐγένοντο σεισμοὲ συνεχεῖς. 

ἸΠηνὶ ἰουνίῳ ἱνδιχτιῶνι τῇ αὐτῇ ἐγένοντο βρονταὶ καὶ ἄστρα- B 


10. ἀμέξια] V. p. 70. B. — ibid. ἐξ Ch., ἐν Ox. 19. φευγόν- 
Ttg Ox. 18. ἐξητάσϑησαν Ch., ἐξαιτάσϑησαν Ox. 20. ἐξέτα- 
σιν Ch., ἐξαίτασιν Ox. 


Caeterum Christi Dei nostri Passionis sancta solennitas, juxta quod Impe- 
rator edixerat, celebrata est. 

Mense Februario, Indict. x. Vigilius Episcopus Romanus Constanti- 
nopolim venit; quo etiam tempore Roma a Gothis capta est. 

Eodem anno Menas, Patriarcha Constantinopolitanus, Canonicis qui- 
busdam de causis, a Romano Papa excommunicatus est. 

Eadem Indictione, 'I'homa Praefecturam urbis gerente, dum Constan- 
tinopolitanae urbis Natalitia celebrabantur, tumultus inter duas Factiones 
exortus est. Quo viso, excubitores Imperator in turbam irruere jussit ; 
quorum alii fugientes suffocati sunt, alii vero gladio perierunt. 

Eadem Indictione Menas, Archiepiscopus Constantinopolitanus, Epi- 
scopatui suo restitutus est: qui protinus ad S. Apostolorum monasterium 
in muro se recepit. 

Eodem tempore Dipundiaristo Comite Praetoris munus obeunte, de 
Cyziceni Rp i caede pro tribunali postulati sunt, Andreas et Joannes, 
cognomine Dandax: qui criminis rei ex inquisitione deprensi manu uter- 
que dextra truncati sunt. Eodem tempore terrae tremores perpetim gras- 
sabantur. 

Mense Junio, indictionis ejusdem, fulgura cum tonitruis adeo tremen- 


484 IOANNIS MALALAE 


παὶ φοβεραὶ πάνυ, ὥστε xul ἀνθρώπους καϑεύδοντας ix τῶν 
ἀστραπῶν βλαβῆναι. ἐν αὐτοῖς δὲ τοῖς φόβοις καὶ τοῦ κίονος 
τοῦ ἐν τῷ ΞΞηρολόφῳ ἀπεπτελώϑη μέρος. 

Καὶ τῇ xu τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἰγδιχτιῶνος δεκάτης τελευτᾷ 
ἡ “ὔγουστα Θεοδώρα. 5 

O 298 Kol τῷ Ἰουλίῳ μηνὶ συμβολῆς γενομένης ἐξ ἀμφοτέρων τῶν 
μερῶν ἐμπρησμὸς γέγονεν iy τῇ οἰχίᾳ τῇ λεγομένῃ τὰ Πάρδου" 
καὶ ἐχαύϑησαν πολλὰ καὶ ἔπεσαν φόνοι πολλοί. | 

Ἰνδιχτιῶνος ιγ΄ πρεσβευτὴς ᾿Ινδῶν κατεπέμῳφϑη μετὰ καὶ 
ἐλέφαντος ἐν Κωνσταντινουπόλει. 10 

C Kol τῷ αὐτῷ χρόνῳ περιῃρέϑη τὸ Ὄνομα Πηνᾷ τοῦ ἄρχι- 
ἐπισχόπου ἐκ τῶν ἁγίων διπτύχων καὶ τὸ ὄνομα Βιγιλίου τοῦ 
πάπα Ῥώμης. 

ἸΠ]Πηνὶ ἀπριλλίῳ ἐγένετο συμβολὴ δημοτικὴ ἐν τῷ Ἱπποδρο-- 
plo μὴ ἀγομένου τοῦ ἱππιχοῦ" καὶ πολλοὶ ἀπέϑανον ἐξ üu-15 
φοτέρων. 

Ti Ἰουνίῳ wr, ἱνδιχτιῶνι τῇ αὐτῇ, ἐγένετο τὰ ἐγκαίνια τῶν 
ἁγίων ἀποστόλων καὶ ἡ κατάϑεσις τῶν τιμίων λειψάνων 34y- 
δρέου, “ουχᾶ, καὶ Τιμοθέου ἐν Ἱζωνσταντινουπόλει" καὶ διῆλϑεν 
ὃ ἐπίσκοπος ἸΠηνᾶς μετὰ τῶν αὐτῶν ἁγίων λειψάνων καϑήμενος 20 
ἐν ὀχήματι βασιλικῷ. 

Ἔν αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ κατεπέμφϑη καὶ Ναρσὴς ὃ κουβι- 


8. ἀπεπτελώϑη] ἀπεπτιλώϑη Ch. V.'Toup. Emend. vol. III. p. 545. 
5. Avyovera Ox. 14, δημωτική Ox. Correxit Ch, 


da extiterunt, ut etiam dormientes homines a coruscationibus laederentur. 
"erroribus autem hisce Columnae etiam ejus pars, quae in Xerolopho 
stetit, abrupta corruit. 

Ejusdem mensis xxvir, Indict. x, 'Theodora Augusta e vivis ex- 
cessit. 

Mense autem Julio, Factionis utriusque Partibus invicem concertan- 
tibus, ignes aedibus Pardi dictis injecti sunt; plurimis aedificiis incendio 
absumptis, hominibusque internecioni traditis. 

Indictione xix. Indorum Legatus, Elephantem secum ducens, Constan- 
tinopolim venit, 

Eodem etiam tempore, Menae Archiepiscopi, Vigiliique, Papae Ro- 
mani, nomina sacris diptychis expungebantur. 

Mense Aprili conflictabantur in circo seditiosi, nullis interim Circen- 
sibus habitis; Multique utrinque occisi sunt. 

Junii xxvrr, JIndictionis ejusdem, S. Apostolorum aedis dedicatio 
Constantinopoli peragebatur; venerandis Andreae, Lucae, ac "Timothei 
repositis ibi reliquiis; quas Episcopus Menas, curru vectus Imperatorio, 
illuc deportavit. 


Eodem tempore Narses Cubicularius Romam versus missus est, ad 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 485 


κουλάριος ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ τὸ πολεμῆσαι τοῖς Γότϑοις, ὅτι μετὰ D 


τὸ περιλαβεῖν Βελισσάριον Ῥώμην πάλιν παρελήφϑη ὑπὸ τῶν 
Γύτϑω. 
Π]ηνὶ ἰουνίῳ xg, ἱνδικτιῶνι τῇ αὐτῇ, ἐδέχϑη ὃ ἐπίσκοπος 
5 Ῥώμης Βιγίλιος ὑπὸ τοῦ βασιλέως. ἦν γὰρ ἀγαναχτηϑεὶς καὶ 
προσφυγίῳ χρησάμενος εἷς τὸν ἅγιον Σέργιον τοῖς ἐπίκλην τῶν 
ὋὉρμίσδου. 
Ἰνδικπτιῶνος ιδ' ἐγένετο σεισμὸς μέγας καὶ φοβερὸς ἐν πάσῃ 
τῇ χώρᾳ τῆς Παλαιστίνης ἔν τε ᾿Ἱραβίᾳ καὶ ἐν τῇ χώρᾳ τῆς 
10 ΠΠεσοποταμίας καὶ ᾿Δντιοχείας xoi Φοινίκης παράλου καὶ “ιβα-- 
γησίας. καὶ ἐν αὐτῷ τῷ φόβῳ ἔπαϑον. αἵ πόλεις, τοῦτ᾽ ἐστὶ Τύ-- 
ρος, Σιδών, Βηρυτός, Τρίπολις, Βύβλος, Βότρυς, καὶ ἄλλων 
πόλεων μέρη. κατελήφϑησαν δὲ ἐν αὐταῖς καὶ πλήϑη ἀνθρώ- 
πων. ἐν δὲ τῇ πόλει Βότρυος ἀπεσπάσϑη ἀπὸ τοῦ παρακειμέ- 
δνου τῇ θαλάσσῃ ὕρους τοῦ ἐπίχλην ««“Πιϑοπροσώπου μέρος καὶ 
χκατηνέχϑη εἷς τὴν ϑάλασσαν, xoi ἀπετέλεσε λιμένα, ὥς δύνασϑαι 
δρμεῖν ἐν τῷ λιμένι τοῦ ἀποσπασϑέντος ὄρους πλοῖα παμμεγέϑη 
οὐχ εἶχε γὰρ 7j αὐτὴ πόλις τὸ πάλαι λιμένα. ὃ δὲ αὐτὸς βασι- 
λεὺς ἀπέστειλε χρήματα ἐν πάσαις ταῖς ἐπαρχίαις καὶ ἀνήγειρε 
90 φανερὰ τῶν αὐτῶν πόλεων. ἐν δὲ τῷ καιρῷ τοῦ σεισμοῦ ἔφυγε 
ϑάλασσα εἷς τὸ πέλαγος ἐπὶ μίλιον ἕν, xal ἀπώλοντο πλοῖα πολ-- 
λά" καὶ πάλιν τῇ τοῦ ϑεοῦ χελεύσει ἀπεκατέστη ἡ ϑάλασσα εἰς 
τὴν ἀρχαίαν κοίτην. 


1. μετὰ τὸ περιλαβεῖν Βελισσάριον]Ἵ ,,Forte scribendrun, παραλα- 
βεῖν."“ Ch. Conf. ad p. 76. C. 7. Ὁρμίσδου 'Fheophanes p. 191. 
Α, Ορμοδίου Ox. 10. “ιβανισίας Ox. — 12, Βύβλος Ch., Βίβλος 
Ox. 17. ὁρμεῖν Chr., ὁρμῆν Ox. 


bellum Gothis inferendum; qui post urbem a Belisario recuperatam, eam 
rursus occupaverant. 

Mensis Junii xxvr, Indictionis ejusdem, Imperator in gratiam cum Vi- 
gilio, Episcopo Romano, rediit: qui, quod Imperatorem sibi infensum ha- 
buerit, ad S, Sergium confugerat, Ormodiorum ibi in aedibus latitans. 

Indictione xiv, terrae motus ingens, planeque tremendus, per Palae- 
stinam omnem, -Arabiam, Mesopotamiam, Antiochiam, Phoeniciam utramque, 
Maritimam et Libanesiam, grassatus est: cujus ab horrore "Tyrus cum Si- 
done, Berytus, Τ ΡΟ 15, Byblus etiam, Botrysque, aliarum quoque urbium 
partes succussatae corruerunt; compluribus insuper hominibus ruinarum 
molibus oppressis. Ad urbem vero Botrym, Montis mari imminentis, Li- 
thoprosopi dicti, divulsa pars et in mare deturbata, Portum effecit, na- 
vibus maximis recipiendis idoneum, cum antea urbs ea Portu caruisset. 
Caeterum lmperator pecuniis in Provincias singulas transmissis, plurimas 
ex his urbes instauravit. Durante autem hoc terrae motu, mare etiam in 
altum, ad Mille passus, recessit; navibus interim multis exinde pereunti- 
bus; rursumque, jussu Divino, in pristinum alveum reversum est. 


O 229 


O 230 
V $80 


486 IOANNIS MALALAE 


ἹΠηνὶ σεπτεμβρίῳ ἰνδικτιῶνος ιε΄ γέγονε τὰ ἐγκαίνια τῆς 
ἁγίας Εἰρήνης τῆς οὔσης πέραν ἐν "ovovwiavaig* καὶ ἐξῆλϑον 
τὰ ἅγια λείψανα ἐκ τῆς μεγάλης ἐκχλησίας μετὰ καὶ τῶν δύο 
πατριαρχῶν, λέγω δὴ Π]ηνᾶ τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως 
καὶ ᾿“πολλιναρίου τοῦ πάπα ᾿“λεξανδρείας" καὶ ἐχάϑισαν ἀμ--5 
φότεροι ἐν τῷ βασιλικῷ ὀχήματι, κατέχοντες ἐν τοῖς γόνασιν αὖ-- 
τῶν τὰ τίμια λείψανα. 

Β Καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἔξηντλήϑη καὶ ἐχαϑαρίσϑη ὃ λιμὴν ὃ 
πλησίον τοῦ παλατίου Σεκουνδιανῶν. 

Jn» αὐγούστῳ ἱνδικτιῶνος ιε΄ τελευτᾷ ΠΠηνᾶς ὃ ἄρχιεπί- 10 
σχοπος Κωνσταντινουπόλεως " καὶ κειμένου τοῦ λειψάνου εἷς τὸ 
ἅγιον ϑυσιαστήριον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας γέγονε. πατριάρχης 
Εὐτύχιος ὃ ἀποκρισιάριος ᾿“ἱμασείας. 

Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ ἐπινίκια ἦλϑον ἀπὸ Ῥώμης ἀπὸ Ναρσοῦ 
τοῦ χουβικουλαρίου καὶ ἐξάρχου Ρωμαίων. συμβαλόντος γὰρ 18 

O 231 αὐτοῦ πόλεμον μετὰ Τοτίλα, δηγὸς τῶν Γότϑων, κατὰ χράτος 
γιχήσας τὸν πόλεμον xol αὐτὸν κατέσφαξε" καὶ ἐπέμφϑη và 
ἱμάτια αὐτοῦ ἡμαγμένα ἐν ἹΚωνσταντινουπόλει. 

C ἹΠηνὶ μαρτίῳ ἰνδικτιῶνος α΄ ἐγένετο διαστροφὴ τοῦ χέρμα-- 
τος" καὶ ἐκ τῶν πτωχῶν στάσεως γενομένης καὶ ϑορύβου ἀνη-30 
γέχϑη τῷ αὐτῷ βασιλεῖ" χαὶ ἐκέλευσε τὴν κατάστασιν τοῦ χέρ- 
ματος κρατῆσαι κατὰ τὸ ἀρχαῖον ἔϑος, 

Ἔν δὲ τῷ αὐγούστῳ μηνὶ τῆς δευτέρας ἱνδικτιῶνος ἐγένε-- 


δ. ᾿ἡπολλιναρίου Ch, ᾿4πολιναρίου Ox. 16. Τότιλα Ox. 17. γὰρ 
νικήσας] 50γὰρ redundat.** Ch. 


Mense Septembri, Indictionis xv, S. Irenes templum ad ulteriorem 
ripam in Justinianis positum, dedicatum est. Sanctas autem reliquias ex- 
portabant, magna ex Ecclesia, Patriarchae duo, Menas Constantinopolita- 
nus et Apollinarius Alexandrinus; qui currui lmperatorio devecti, reliquias 
genibus suis compositas gestabant. 

Eodem tempore portus, Secundianorum palatio vicinus, aquis exhau- 
&tis, repurgatus est. : 

Mense Augusto, Indict. xv, Menas, Archiepiscopus Constantinopolita- 
nus, diem suum obiit; reliquiis ejus Magnae Ecclesiae juxta sacrum AI- 
tare repositis; cujus in locum Eutychius, Amasiae Apocrisiarius, suffectus 
est, 

Mense eodem Narses Cubicularius, Romanorum Exarchus, de victo- 
ria sua nuncium Roma misit: praelio enim cum 'Totila Gotho commisso, 
Narses superior factus eum occidit, vestesque ejus cruentatas Constanti- 
nopolim transinisit. 

Mense Martio, ludictionis r, commotio ab infimae sortis hominibus, 
ob nummum diminutum, coorta est: qua re ad Imperatorem delata, num- 
inum valorem suum pristinum obtinere jussit. 

Mense Augusto, Indicuonis Ir, terrae motus horrendus extitit, a quo 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 487 


τὸ σεισμὸς φοβερός, ὥστε παϑεῖν οἴκους πολλοὺς καὶ λουτρὰ 
χαὶ ἐχκχλησίας καὶ μέρη τῶν τειχέων παϑεῖν ἐν Βυζαντίῳ. ἐν 
αὐτῷ δὲ τῷ φόβῳ ἔπεσεν 7) λόγχη, ἣν ἐκράτει τὸ ἄγαλμα τὸ ἐν 
τῷ φόρῳ Κωνσταντίνου, xal κατεπάρη ἐν τῇ γῇ ἐπὶ πήχεις 

δτρεῖς. ἐν δὲ τοῖς συμπτώμασι πολλοὶ συνελήφϑησαν. ἐν αὖ- D 
τῷ δὲ τῷ φόβῳ καὶ ἄλλαι πόλεις ἔπαϑον, ἐν οἷς καὶ Νιχομηδείας 
μέρος καταπεσεῖν. ἐκ δὲ τῶν συμπτωμάτων Νικομηδείας καὶ 
μεϑ᾽ ἡμέρας τινὲς ζῶντες ἀνηνέχϑησαν. ἐπεκράτησε δὲ ὃ αὐ- 
τὸς σεισμὸς ἡμέρας μ΄. 

10 ἤηνὶ Ἰουλίῳ ἱνδιχτιῶνος δ' στασιάσαντες οἵ Σαμαρεῖται 
καὶ οἵ Ἰουδαῖοι ἐν Καισαρείᾳ Παλαιστίνης, ποιήσαντες τὸ ἕν εἰς 
ἀλλήλους ὡς ἐν τάξει μερικῶν ἐπῆλθον τοῖς χριστιανοῖς τῆς Ὁ 382 
αὐτῆς πόλεως καὶ πολλοὺς κατέσφαξαν τῶν χριστιανῶν. ἐπῆλ-- 
Sov δὲ zai ἐπόρϑησαν τὰς ἐκκλησίας. καὶ τοῦ ἄρχοντος τῆς 

15 αὐτῆς πόλεως ἐξελϑόντος πρὸς βοήϑειαν τῶν χριστιανῶν ἐπῆλ-- 
Sov oi αὐτοὶ Σαμαρεῖται, χκἀχεῖνον κατέσφαξαν ἐν τῷ πραιτω- E 
ρίῳ, καὶ τὰ πράγματα αὐτοῦ πάντα χαϑήρπασαν. ἢ δὲ γυνὴ 
τοῦ αὐτοῦ ἄρχοντος Στεφάνου, ἀνελϑοῦσω ἐν Κωνσταντινουπό-- 
λει, προσῆλθε τῷ αὐτῷ βασιλεῖ. καὶ ἀκούσας ὃ βασιλεὺς τὰ 

90 γεγονότα ὑπὸ τῶν Σαμαρειτῶν καὶ ϑυμωϑείς, ἐκέλευσε τῷ ὄντι 
τότε ἄρχοντι τῆς ἀνατολῆς ““μαντίῳ ἐχζητῆσαι τὰ γενόμενα xol 
τὸν φόνον τοῦ αὐτοῦ Στεφάνου. ὕστις “μάντιος δεξάμενος ἀπο-- 
χρίσεις βασιλικὰς καὶ ἀπελϑὼν ἐν Καισαρείᾳ, καὶ ἀναζητήσας 
τοὺς πεποιηχότας τοὺς φόνους καὶ εὑρών, τὸὺς μὲν ἐφούρκισεν, V 81 


aedificia quamplurima, Balnea etiam et Ecclesiae, Byzantini quoque muri 
pars, concussa corruerunt: Cujus etiam vi Lancea illa, quam statua in 
foro Constantini posita gestabat, deturbata, ad tres cubitos in terram pe- 
netravit, Corruentium autem aediíciorum a ruinis Mortalium plurimi pe- 
rierunt. Eandem Consternationem senserunt urbes insuper aliae; quas in- 
ter Nicomediae quoque pars delapsa est: cujus etiam ruderibus obruti 
nonnulli, diebus aliquot, vivi effodiebantur. Invaluit autem terrae motus 
iste per xr. dies. 
ense Julio, Indictionis rv, Samaritae Judaeique in Caesarea Palae- 
stinae, inter se conspirati, seditionem moliti sunt; et Factionum conflictus 
prae se. ferentes, Christianos Caesarienses una adorti sunt, plurimosque 
interfecerunt, Ecclesiis etiam eorum direptis, Quin Stephanum quoque, 
urbis Praefectum, qui Christianis advenerat suppetias, adorti, in Praeto- 
rio occiderunt; bonis etiam ejus ereptis omnibus. Uxor itaque ejus Con- 
stantinopolim petens, quod a Samaritis patratum fuerat, Imperatori detu- 
lit: qui super his indignatus, Amantio, Orientis Comiti, negotium dedit, 
uti re certius explorata, Stephani caedem ab iis exigeret. Amantius ita- 
ue Mandaüs Imperatoriis acceptis, Caesariam profectus est; et perqui- 
sitos ibi caedis auctores ubi invenerat, hos in furcam egit, his capita, il- 


488 IOANNIS MALALAE 


ἑτέρους δὲ ἀπεκεφάλισε καὶ ἄλλους ἐδεξιοκόπησε xal τινας ἐδή-- 
gevos* καὶ ἐγένετο φόβος μέγας ἐν τῇ πόλει Καισαρείας καὶ ἐν 
τοῖς ἀνατολικοῖς μέρεσι. ; 
Moy δεκεμβρίῳ, ἱνδικτιῶνι τῇ αὐτῇ, ἐγένετο ϑνῆσις ἀνϑρώ-. 
πων ἐν διαφόροις πόλεσι. 5 
^ hb m" 0 0) ὃ 5 ^ , , Y 
| Ii μοίῳ, τῆς αὐτῆς ἱνδικτιῶνος ἐγένετο σπάγες ἀρτοριὲν 
ἹΚωνσταντιγουπόλει, xol πρὸς μὲν λίγον ἐστενώϑησαν οἱ ἄν-- 
Ὁ 233 ϑρωποι, καὶ ἔκραξαν τῷ αὐτῷ βασιλεῖ ἐν γενεϑλίῳ συνϑεωροῦν- 
τος τῷ αὐτῷ βασιλεῖ πρεσβευτοῦ Περσῶν" καὶ ἀγαναχτήσας ὃ 
B αὐτὸς βασιλεὺς χελεύει Π]Πουσωνίῳ τῷ ὄντι ἐπάρχῳ πόλεως, καὶ10 
κατεσχέϑησαν ἐκ τοῦ Βενέτου μέρους καὶ ἐκολάσϑησάν τινες τῶν 
3 Is 3 - 1 € 2: 2 , "o» ^ - 
ἐνδόξων ἀνδρῶν. κατέσχε δὲ ἡ αὐτὴ σπάνις τοῦ ἄρτου ἐπὶ μῆ-- 
vug τρεῖς. καὶ μετ᾽ ὀλίγας ἡμέρας ἐγένοντο ἀστραπαὶ καὶ βρον-- 
ταὶ φοβεραὶ ἐν διαφόροις πόλεσιν, ὥστε καὶ πολλοὺς βλαβῆναι. 
" 2 ^ ^ ^75» , - ? - 2 - 
j Mi γοεμβρίῳ ἰνδιχτιῶνος € ἐφάνη πῦρ ἐν τῷ otii 15 
ὡς εἶδος λύγχης ἀπὸ τῶν ἀνατολικῶν μερῶν ἐχτεταμένον ἕως 
δυσμῶν. 
Mai ἀπριλλίῳ, ἰνδικτιῶνι τῇ αὐτῇ, γέγονε σεισμὸς φοβερὸς 
καὶ ἀβλαβής. 
C IM δεχεμβρίῳ ἱνδικτιῶνος ς΄ γέγονεν ἕτερος σεισμὸς ἐν 20 
μεσονυχτίῳ φοβερὸς πάνυ, ὥστε παϑεῖν τὰ δύο τείχη ΚΚωνσταν-- 
τινουπόλεως, τό τε παλαιὸν τὸ γενόμενον ὑπὸ ἹΚωνσταντίγου καὶ 


6, Μαΐου Ox. 7. Deleuiv. Conf, p.seq. v.8. 10, Movcovío Ox. 


lis dextras amputavit; quosdam etiam bonorum publicatione multavit. Me- 
tus inde ingens Caesariensibus, totique adeo Orienti incussus est. 

Mense Decembri, Indictionis ejusdem, pestis diversas Imperii per ur- 
bes grassata est. 

Mense Maio, Indictionis ejusdem, panis penuria laboravit Constanti- 
nopolis; e£ ad dimensum modicum reducebantur homines, Natalitiis autem 
agitatis, interim dum Circensia, una cum Persarum Legato, spectaret 
Imperator, eum de his interpellavit populus. Quod indigne ferens Impe- 
rator, Musonium urbis Praefectum iussit, uti murmurantes compesceret 
qui primariis Venetae Factionis nonnullis comprensis, ab iis poenas exe- 
git. Caeterum ista panis penuria per tres menses ingravescebat. Paucis 
vero post diebus fulgura tonitruaque horrenda, diversis in locis contige- 
runt; a quibus etiam multi laedebantur. 

Mense Novembri, Indictionis v, ignis in coelo apparuit, qui hastae 
ad instar, ab Oriente ad Occidentem porrectus, elongabatur. 

. Mense Aprili, Indictionis ejusdem , terraemotus horrendus, sed inno- 
xius, extitit. | 

Mense Decembri, Indictionis vr, terrae motus alter, plane tremendus, - 
nocte media ingruebat; quem utraque Constantinopolis moenia senserunt, 
tam vetera Constantini, quam quae a 'lheodosio extructa sunt. Quin 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 489 


τὸ χτισϑὲν ὑπὸ Θεοδοσίου, καὶ ἐχχλησιῶν δὲ μέρη xevéntcov, 
ἐξαιρέτως δὲ τὰ ἐπέκεινα τοῦ Ἕβδόμου" καὶ ὃ κίων δὲ ὧν ἐν Σε- 
χουνδιαναῖς σὺν τῇ στήλῃ κατηνέχϑη τοῦ δὲ Ῥηγίου πάνυ πολ.- 
λὰ κατέπεσον. πολλοὶ ἀπέϑανον ἐν τοῖς συμπτώμασι" τινὲς δὲ Ο 984 
5 καὶ us9* ἡμέρας ἐκ τῶν καταληφϑέντων ὑπὸ τῶν συμπτωμάτων 
διεσώϑησαν. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ φόβῳ καὶ ἐν ταῖς ἔξω πόλεσι πολ- 
Aol τόποι πεπτώκασιν, 7 δὲ αὐτὴ φοβερὰ ἀπειλὴ ἐπεκράτησεγ 
ἐπὶ ἡμέρας δέκα " καὶ πρὸς ὀλίγον κατενύγησαν οἵ ἄνθρωποι λι- 
ταῖς καὶ δεήσεσι προσκαρτεροῦντες iv τῇ ἐχχλησίᾳ. ὃ δὲ αὐτὸς D 
10 βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς οὐκ ἐφόρεσε στέμμα ἐπὶ ἡμέρας τριάκοντα. 
Καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ εἰσῆλϑεν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἔϑνος 
Οὕννων παράξενον τῶν λεγομένων ᾿“βάρων. 
"Ev αὐταῖς δὲ ταῖς ἡμέραις τελευτᾷ ὃ ἐπίσκοπος Καισαρείας 
Καππαδοκίας ἐν Βυζαντίῳ" καὶ ἐγένετο àv? αὐτοῦ Θεόκριτος. 
15 ΠΠηνὶ φεβρουαρίῳ ἱνδιχτιῶνος ς᾽ γέγονε ϑνῆσις ἐν Κων- 
σταντινουπόλει ἀπὸ βουβώνων. ἐν αὐτῷ δὲ τῷ φόβῳ τὰ μεϑό- 
δια πάντα χραββάτους ἀργυροὺς ἐποίησαν. ἐπεκράτησε δὲ 5 Ο 235 
αὑτὴ φοβερὰ τοῦ ϑεοῦ ἀπειλὴ ἐπὶ μῆνας ἕξ, ; E 
"Ev αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ φιλοκαλουμένου τοῦ τρούλλου τῆς με- 
φο γάλης ἐκκλησίας, ῥήξας γὰρ ἦν εἷς φανεροὺς τόπους ἐκ τῶν γε-- 


9. Ῥηγίου Ch., Ῥιγίου Ox. 8. κατηνύγησαν Ox. 16. βουβό- 
vov Ox. 16. μεϑόδια — ἀργυροὺς} μεϑόρια — ἀργοὺς Ch. 
19. φιλοπαλουμένου Ch., φιλοκαλλουμένου Ox. 


Ecclesiarum quoque partes disjectae sunt: cum primis vero, quae ultra 
Hebdomum sita erant aedificia, corruerunt, Columna etiam in Secundia- 
nis posita una cum statua superimposita, Regii item pars magna cecide- 
runt. Homines etiam plurimi ruinis obruti suntí; quorum tamen nonnulli, 
aliquot post diebus, vivi extracti sunt. Quin et ab eodem terrae motu : 
aliarum quoque remotarum urbium aedificia quamplurima corruerunt. 
Invaluit autem tremenda illa consternatio diebus x3 hominibus interim, 
quorum haec animos aliquandiu pupugerunt, litaniis (et supplicationibus 
in Ecclesia invigilantibus. Caeterum lmperator Justinianus Diadema suum 
per xxx dies non gestavit. 

lisdem temporibus Abares, Hunnorum gens quaedam peregrina, Con- 
stantinopolim venerunt. 

Hoc tempore etiam Episcopus Caesariensis in Cappadocia Byzantii 
obiit; eujus in locum suffectus est "Theocritus. 

Mense Februario, Indictionis vr, lues Constantinopoli grassata est, 
hominibus a bubonibus pereuntibus. Vigente vero hac calamitate confinia 
omnia sandapilas vacantes fecerunt. Invaluit autem tremenda haec Dei 
minitatio per menses sex, 

. Eodem tempore, cum magnae Ecclesiae "Trulla, quae ex prioribus a 
Deo misericordi immissis terroribus pluribus in locis perrupta fuerat, in- 


490 IOANNIS MALALAE 


γονότων xorà φιλανθρωπίαν ϑεοῦ φόβων, αἰφνιδίως ἔργαζο-- 
μένων τῶν ᾿Ισαύρων ἔπεσε τὸ ἀνατολικὸν μέρος τῆς προῦποστο-- 
λῆς, καὶ συνέτριψε τὸ κιβούριον σὺν τῇ ἁγίᾳ τραπέζῃ. κατη- 
γέχϑη δὲ καὶ τὸ λοιπὸν μέρος τὸ ἀπομεῖναν καὶ αὐτὰ và εἰλήμα-- 
V 82 τα ἐκχτίσϑη δὲ ὃ αὐτὸς τροῦλλος ὑψωϑεὶς ἐπὶ πόδας εἴκοσι. 5 
ἹΠηνὶ μαρτίῳ ἱνδικτιῶνος ζ΄ ἐπανέστησαν οἱ Οὗννοι καὶ oi 
Σκλᾶβοι τῇ Θράκῃ" καὶ πολεμήσαντες πολλοὺς ἀπέκτειναν καί 
τινὰς ἐπραίδευσαν" τὸν δὲ υἱὸν Βάκχου Σέργιον τὸν στρατη- 
O 236 λάτην καὶ ᾿Εδέρμαν μειζότερον Καλοποδίου ἐπραίδευσαν, λαβόν-- 
τὲς αὐτοὺς αἰχμαλώτους. εὗρον δὲ τοῦ τείχους ἹΚωνσταντινου-- 10 
πόλεως τόπους καταπεπτωχότας, κἀκεῖθεν εἰσελϑόντες κατέδρα--: 
μον ἕως τοῦ ἁγίου Στρατονίκου ****** τὴν ὀρϑόδοξον πίστιν. 
ly μαίΐῳ ἀπεζώσϑη Ζήμαρχος ὃ ἀπὸ ἐπάρχων καὶ xov- 
B ράτωρ τοῦ δεσποτικοῦ oixov τῶν Πλακιδίας" καὶ γέγονεν ἀντ 
αὐτοῦ Θεόδωρος ὃ ἐπίκλην Νικομηδεύς. 15 
IM τῷ αὐτῷ οὐκ ἤχϑη τὸ γενέϑλιον τὸ ἐξ ἔϑους ἐπιτελού-- 
μένον, ἀλλ᾽ ἤχϑη τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνός. καὶ με- 
τὰ τὴν ἀπόλυσιν τοῦ ἱπποδρομίου ἀναχωρούντων τῶν IHoaotvov, 
καὶ κατερχομένων τὸν ἔμβολον τῶν ΠΠοσχιανοῦ μετὰ παραφυλα-- 
κῆς, ἐξαίφνης ὑβρισϑέντες οἵ αὐτοὶ Πράσινοι ἔκ τινων τῶν τῆς 20 
οἰχίας τῆς λεγομένης τῶν ᾿“ππίωνος, ἐπέβησαν τοῖς Ioaoívoi οἵ 
τοῦ Βενέτου μέρους, καὶ ἐγένετο συμβολὴ ἐν διαφόροις τύποις. 
καὶ περάσαντες ob Βένετοε ἀπὸ Συχῶν ἤρξαντο βάλλειν πῦρ καὶ 


12. Στρατονί Ox. Οοπῖ, Theophanes p. 198. A. 18. τῶν] τοῦ Ox. 
21. ᾿ἀππιῶνος Ox, 


stauraretur; fornicis pars orientalis, interim dum Isauri in hoc opere es- 
sent, derepente collapsa est, et casu suo Ciborium sanctamque Mensam 
contrivit. Caeterum parte ejus superstite tectoque toto demolitis, Justi- 
nianus eam de integro excitavit, et xx. pedibus altiorem fecit. 

Mense Martio, Indictionis vir, Hunni Sclavique 'lThraciam invase- 
runt: belloque incolas petentes, plurimos neci dederunt; nonnullos etiam 
expilarunt. Quin Sergium quoque, Bacchi filium, militum Magistrum, 
Edermamque, Calopodii filium natu majorem, spoliatos, etiam captivos 
abduxerunt. Constantinopolim quoque, per disrupta murorum in quae 
inciderant loca, intrantes; adusque S. Stratoni " penetrarunt, *'***** 
Orthodoxam fidem. 

Mense Maio Zemarchus, Expraefectus et Curator Domus Augustae 
Placidiae, exauctoratus est, 'Theodoro Nicomediensi in locum ejus suf- 
fecto. 

Mensis ejusdem xri, non autem die solito, Genethlia celebrata sunt: 
quibus peractis, recedentibus Prasinis, porticumque Moschianorum per- 
transeuntibus, cum  Appianorum ex Domesticis nonnulli ex improviso 
contumeliis eos afficerent, Veneti protinus et ipsi Prasinos adorti sunt; 
pluribusque etiam in locis a Partibus conflictum est. Veneti autem, ἃ 





CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 491 


σβέσαι, ἐτοξεύετο ἐκ τῶν τοῦ Βενέτου μέρους" εἶχον yàg τῶν αὐ- 
τῶν ἐργαστηριαχῶν διαφόρους ἀμοιβάς. καὶ τῇ ἔριδι συσχεϑ ἔν-- 
᾿ς χες, ἔχαυσαν τὴν οἰχίαν τὴν λεγομένην τῶν ᾿νδρέου τὴν οὖσαν 
5 ἐν τῷ νεωρίῳ " δμοίως δὲ συνέβαλον καὶ ἐν τῇ lMéon* κἀκεῖσε 
ἔβαλον πῦρ εἷς τὴν οἰχίαν τὴν λεγομένην τῶν Βαρσυμίου, τότε 
διανύοντος τὴν τῶν ἐπάρχων ἀρχήν" καὶ ἐχαύϑη ἕως τοῦ χαλκοῦ 
Τετραπύλου xal ὃ ἄντιχρυς ἔμιβολος" καὶ ἐπεκράτησεν 7) μάχη 
ἡμέρας δύο. xul ἐξελϑόντος τοῦ χόμητος τῶν ἐξχουβιτόρων 
10 αρίνου μετὰ πολλῆς βοηϑείας στρατιωτικῆς καὶ Ἰουστίνου 
τοῦ ἐνδοξοτάτου χουροπαλάτου, μόλις ἠδυνήϑησαν καταπαῦσαι 
τὰ ἀμφότερα μέρη. 
Τῷ δὲ αὐτῷ χρόνῳ ἐπάρχου πόλεως ὄντος Γεροντίου ἐμι- 
πρησμοὶ πολλοὶ γεγόνασιν ἐν διαφόροις μέρεσι Κωνσταντινουτιύ-- 
156λεως. καὶ γενομένης κατοχῆς ἐξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν πολλοὶ 
μὲν ἐσωφρονίσϑησαν, τινὲς δὲ καὶ ἀπετμήϑησαν" καὶ ἐπεχρά- 
τησεν 7j αὐτὴ κατοχὴ ἐπὶ ἡμέρας ἑβδομήκοντα. 
ἸΠηνὶ ἰουνίῳ, ἰνδικτιῶνε τῇ αὐτῇ, συσχεϑέντες Ἕλληνες πε- 
ριεβωμίσϑησαν χαὶ τὰ βιβλία αὐτῶν κατεκαύϑη ἐν τῷ Κυνηγίῳ 
90 χαὶ εἰχόνες τῶν μυσερῶν ϑεῶν αὐτῶν καὶ ἀγάλματα. 
Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ ἠνέχϑησαν τὰ συνοδικὰ τοῦ πάπα Ῥώμης. 
Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ συνήφϑη δημοτικὴ μάχη ἐν Κυζίκῳ, 


1. ἐπεχείρισε Ox. 11. ἐνδοξοτάτου Ch., ἐνδοξατάτου Ox. 18. 
περιεβωμίσϑησαν] Conf. ad p. 64. E. 


Sycis trajecto sinu, Repositoriis maritimis ignes injicere coeperunt, eadem 
comburendi animo: quos si quis extinguere tentabat, a Venetis spiculis 
petebatur: quibus et ipsi officinatores opem etiam suam subinde suppe- 
ditarunt. Quin et ad concertationem usque proruentes, Andreae quas 
vocant aedes ad Navale sitas, combusserunt. In foro etiam pugna com- 
missa, flammas ibi in Barsumii, tunc temporis Praefecti, domum conjece- 
runt: quae una cum opposita porticu, aereum adusque 'letrapylum con- 
flagravit. Conflictatione autem hac per biduum invalescente, Marinus, 
Excubitorum Comes, Justinusque, Illustrissimus Curopalata, numeroso mi- 
litum satellitio stipati, universas Factiones emissi, vix tandem compescere 
potuerunt, 

" Eodem tempore, Gerontio urbis Praefecturam gerente, diversa per 
Constantinopolim loca conflagrarunt. Ex utraque autem Factione seditiosis 
comprehensis, plurimi eorum poenas dederunt; nonnullis etiam capite multa- 
tis: Duravit autem Inquisitio haec per dies septuaginta. 

Mense Junio, Indictionis ejusdem, comprehensi ex Graecis nonnulli 
er urbem publice circumferebantur: quin et libri eorum Deorumque sce- 
estorum simulachra, et [magunculae in Cynegio concremabantur. 

Mense eodem Papae Romani Synodica allata sunt. 

Eodem mense, commisso Partium in Cyzico certamine, plurimi utrin- 


χαίειν τὰς παραϑαλασσίους ἀποϑήκας" xol εἰ, ἐπεχείρησέ τις τοῦ 


Ο 237 


D 


O 238 


492 IOANNIS MALALAE 


E lore πολλοὺς πεσεῖν ἔξ ἀμφοτέρων τῶν μερῶν. ἔν αὐτῇ δὲ τῇ 
μάχῃ καί τινα τῶν ἐκεῖσε κατεστράφη. I 
ἸΠηνὶ αὐγούστῳ ἱνδικτιῶνος δεκάτης ἐγένοντο τὰ ἐγκαίνια 
τῆς ἁγίας μάρτυρος Θεοδώρας τῆς οὔσης πλησίον τῆς γεφύρης. 
κατὰ κέλευσιν δὲ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως καὶ πρόβλησις ἐκ τῶν ἀρ- 5 
γυροπρατῶν xol φῶτα πάμπολλα ἐγένετο. " 
V 83 Π]Πηνὶ ὀκτωβρίῳ ἱνδικτιῶνος ια΄ διμερὲς γέγονεν ἐκ τῶν Βε- 
γέτων ἐν Βυζαντίῳ" καὶ γενομένης συμβολῆς πρὸς ἀλλήλους ἐν 
O 239 τοῖς ἐπίκλην Πιττακίοις, ξιφῶν συρέντων, ἀπεχειρίσϑη Κληρικός, 
ὡς μάχεται, υἱὸς ὧν Ἰωάννου Κομενταρισίου τοῦ ἐπίκλην Γύλου. 10 
ἸΠηνὶ νοεμβρίῳ πολλὴ ἀβροχία ἐγένετο ἐν ΚΚωνσταντινουπό-- 
λει, ὡς καὶ πολλὰς μάχας γενέσϑαι ἐν τοῖς ὕδρείοις. καὶ βορεῖς δὲ 
πολλοὺς φυσῆσαι" ἀπὸ γὰρ τῆς ἀρχῆς τοῦ αὐγούστου μηνὸς 
οὐχ ἐφύσησε νότος, καὶ ὃ τρίτος δὲ στόλος τῶν πλοίων οὐκ εἰσῆλ-- 
Ser, ὥστε xol λιτανείας Εὐτύχιον τὸν πατριάρχην ἐπιτρέψαι γε- 15 
γέσϑαι elc Ἱερουσαλήμ. 

Β Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ ἐπινίχια ἦλϑον ἀπὸ Ῥώμης ἀπὸ Νιαρσοῦ 
τοῦ πατρικίου, ὡς ὅτιπερ παρέλαβε πόλεις ὀχυρὰς τῶν Γότϑων, 
τοῦτ᾽ ἐστὶ Βεροίαν καὶ Βρίνχας. ἔπεμψε καὶ τὰς τῶν αὐτῶν 
πόλεων χλεῖς μετὰ καὶ τῶν λαφύρων. | 20 


10. zo? Ch., τὸ Ox. 12. ὑδροίοις Ox. 15. λιτανείας Ch., λε- 
τανείους Ox. 19. Βεροΐαν] Veronam dicit et Briziam, ut docet 
Anastasius: vitiosa nomina ponunt etiam 'Theophanes et Cedrenus. 


Led ceciderunt; aedificiis, quoque nonnullis, inter velitationem illam de- 
molitis, 

Mense Augusto, Indictionis x, dedicatum est templum S. 'T'heodorae 
Martyris, prope pontem situm. Ex jussu autem ipsius Imperatoris, Ar- 
gentarii officinas aperientes, vasa sua exposuerunt, luminaque per urbem 
plurima accensa sunt. 

Octobri mense, Indict. xr, inter Venetos Constantinopoli orta est 
commotio: qui in partes distracti, in Pittaciis inter se conflictabantur: 
districtisque gladiis, Clericus quidam, Joannis Commentariensis, cognomi- 
ne Gyli, filius, manibus inter pugnandum truncatus est. 

Mense Novembri ingenti imbrium defectu laboravit Constantinopolis, 
adeo ut saepiuscule pugnatum esset ad fontes, ab iis qui aquatum coa- 
venerant: Quin venti quoque Doreales crebri, Australes vero, Augusti 
mensis ab initio, nulli spiraverunt; adeo ut nec tertia classis in portum 
advenire potuerit. Itaque etiam Eutychius Patriarcha Litanias Hieroso- 
lymis habendas instituit. 

Eodem mense Constantinopolim allatus est nuncius, de Narsetis Pa- 
tricii Victoriis; qui Beroeam Brincasque, munitas Gothorum urbes, oc- 
cupaveraí: quarum una cum spoliis, et ipsas quoque urbium claves 
transmisit. 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 498 


ΠΠ]ηνὶ νοεμβροίῳ ἱνδιχτιῶνος ια΄ ἐμελέτησαν δόλον τινὲς κα- 
τὰ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Ἰουστινιανοῦ τοῦ φονεῦσαι αὐτόν, ὡς 
κάϑηται ἐν τῷ παλατίῳ. ἐν ἑσπέρᾳ δὲ τὴν σχέψιν τῆς ἐπιβου-- O 940 
λῆς μελετήσαντες ἦσαν οὗτοι, ᾿Ζβλάβιος ΠΠελτιάδου καὶ ΠΠάρ-- 

S»*ÀÀog ὃ ἀργυροπράτης καὶ Σέργιος ὃ ἀνεψιὸς αϊϑερίου τοῦ 
χουράτωρος. 17 δὲ μελέτη αὐτῶν ἦν αὕτη, ἵνα, ὡς κάϑηται ἐν 
τῷ τρικλίνῳ ἑσπέρας, εἰσέλϑωσι καὶ σφάξωσι τὸν αὐτὸν βασιλέα. 
ἦσαν γὰρ καὶ lülovc ἀνθρώπους στήσαντες κατὰ τόπον, ἵνα γενο-- C 
μένης τῆς αὐτῆς ἐπιβουλῆς ταραχὴν ποιήσωσιν. ὃ δὲ αὐτὸς 

το ἡβλάβιος ἦν λαβὼν xci χρυσίον παρὰ Π]αρχέλλου, περὶ τὰς 
πεντήχοντα τοῦ χρυσίου λίτρας, tig τὸ συνεπαμῦναι. καὶ δή, 
τοῦ ϑεοῦ οὕτως εὐδοχκήσαντος, εἷς ἐξ αὐτῶν τῶν τὴν ἐπιβουλὴν 
μελετησάντων, 2481áfioc ὃ ΠΠελτιάδου, ἐϑάῤῥησεν Εὐσεβίῳ τῷ 
κόμητι τῶν φοιδεράτων καὶ Ἰωάννῃ τῷ Δομετιόλου τὴν σχέ- 
151v, ὅτι Ἔν τῇ ἑσπέρᾳ βουλόμεϑα ἐπιβῆναι τῷ εὐσεβεῖ βασιλεῖ, 
ὡς κάϑηται ἐν τῷ τριχλίνῳ. καὶ φανερωϑείσης τῆς ἐπιβουλῆς, 

εὑρέϑη Ἰάρχελλος ὃ ἀργυροπράτης τῇ αὐτῇ ἑσπέρᾳ ἐν 7 viv 
σχέψιν τῆς ἐπιβουλῆς ἔμελλε ποιεῖν εἰσερχόμενος ἐν τῷ παλα- 
τίῳ φορῶν βοῦγλιν, καὶ ὃ τὴν ἐπιβουλὴν φανερώσας Αβλάβιος D 

90 ὁμοίως ἀπὸ σπαϑίου. καὶ ὥς προγνωσθέντες συνεσχέθη μὲν 
ἹΠάρκελλος, καὶ ἀστοχήσας τοῦ προσδοκωμένου σύρας τὸ βοῦγ- O 241 
λιν ὃ ἐφόρει ἑαυτῷ ἐπήγαγε πληγὰς τρεῖς, καὶ οὕτως ἐτελεύτησε" 
Σέργιος δὲ ὃ ἀνεψιὸς “Αἰϑερίου προσφυγίῳ ἐχρήσατο iv τῇ δε- 


9. ἑσπέρᾳ Ch., ἑσπέρας Ox. 4. 18. Πελτιάδου] ᾿ΙΜιλτιάδου ὃ 
15. ὅτι] ἔτι Ox. 


Mense Novembri Indictionis xr, conscii nonnulli consilium inierunt, 
ut Justinianum, in palatio sedentem, insidiis praeoccupatum, e medio tol- 
lerent. Conjurationem vero sub vesperam agitabant; et de nomine fue- 
runt, Ablabius Miltiadis F. et Marcellus Argentàrius, et Sergius, Aethe- 
rii Curatoris nepos; suscepti autem facinoris haec methodus erat, ut, tra- 
hente vespera, Imperatorem, in 'Triclinio suo pro more considentem, ad- 
orti conficerent: collocatis insuper in locis opportunis quibusdam ex suis, 
qui post perpetratum facinus, plebem e vestigio concitarent. Ablabius 
autem dictus in conjurationis societatem a Marcello, r. circiter auri libris 
datis, conductus fuerat. Caeterum, Deo ita volente, Ablabius, Miltiadis 
EF. unus ex Conjuratis, consilium suum Eusebio, Comiti Foederatorum, 
et Joanni, Domitioli F. communicavit: ,, Hac ipsa vespera, inquiens, re- 
ligiosum Imperatorem, dum sedet in 'Triclinio, adoriri in animo habemus. 
Conjuratione itaque patefacta, Marcellus Argentarius, eadem ipsa vespe- 
ra, qua perduellionem perficere decreverat, pugione armatus; Ablabius 
etiam, qui Conjurationem patefecerat, gladio cinctus, palatium intrare 
visi sunt. Caeterum cum jam notum esset Consilium eorum, Marcellus 
statim comprensus est, qui, cum frustra se esse percepisset, stricto quem 
ferebat pugione, vulnera tria sibi intulit, atque ita mortuus est, Sergius 


404 IOANNIS MALALAE 


, € ^- ^ , x 
σποίνῃ ἡμῶν τῇ ϑεοτόχῳ ἐν Βλαχέρναις. καὶ ἐχβληϑεὶς ἐκ τῶν 
' c T 
ὅρων, ὡς οἷα κατὰ βασιλέως σκεψάμενος, καὶ ἐξετασϑείς, κατέ- 
, 
Sero ὅτι xai Ἰσάκιος ὃ ἀργυροπράτης ὃ κατὰ Βελισσάριον τὸν 
-- - - jw. 
πατρίχιον καὶ αὐτὸς σύνοιδε τῇ αὐτῇ ἐπιβουλῇ, καὶ Biroc δὲ ὃ 
: 
ἀργυροπράτης χαὶ Παῦλος ὃ ὑποπτίων Βελισσαρίου. καὶ ἀμ--5 
φοτέρων συσχεϑέντων καὶ ἐχδοϑέντων Προκοπίῳ, ἐπάρχῳ nó- 
E λεως, συγχαϑημένων αὐτῷ καὶ συνεξεταζόντων Κωνσταντίνου 
χοιαίστωρος καὶ Ἰουλιανοῦ ἀντιγραφέως καὶ Ζηνοδώρου ἄσεκρῆ- 
τις, ἐχλαμβάνοντος τὰς αὐτῶν ἀποχρίσεις, κατεῖπον Βελισσαρίου 
- p s * / Gr , : » 

TOU πατρικίου" xal ἐκ τούτου ὑπὸ ἀγανάχτησιν γέγονεν. ἄλλοι10 
δέ τινες τῶν ἐξονομασϑέντων' φυγῇ ἐχρήσαντο. χαὶ τῇ πέμπτῃ 
- * c P ^ , : p, 
τοῦ δεχεμβρίου μηνὸς ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ποιήσας σιλέντιον xóu- 

V 8έ Bevrov χελεύει πάντας τοὺς ἄρχοντας εἰσελϑεῖν καὶ τὸν πατρι- 
O 249 άρχην Εὐτύχιον xol τινας ἐκ τῶν σχολῶν καὶ δεξάμενος αὐτοὺς 
ἐν τῷ τριχλίνῳ, κελεύει τὰς τούτων χαταϑέ À ϑῆναι 15 
D τρικλίνῳ, c «αταϑέσεις ἀνάγνωσ 
καὶ φανερωϑῆναι πᾶσι τὰ τῆς ἐπιβουλῆς, λέγω δὴ Σεργίου τοῦ 
ἀνεψιοῦ «Ιϊϑερίου καὶ Εὐσεβίου τοῦ ἀργυροπράτου καὶ Παύλου. 
τοῦ ὑποπτίωνος xol Bírov. καὶ ἀνεγνώσϑησαν αἵ χαταϑέσεις 
αὐτῶν, καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν καταϑέσεων ἠγαναχτήϑη ὃ πατρίχιος 
Βελισσάριος" καὶ πέμψας ὃ αὐτὸς βασιλεὺς ἐπῆρε πάντας τοὺς 20 
E) , , δὶ 3 γ X 0 , c 22.5 3-244 
ἀνθρώπους Βελισσαρίου, καὶ ἐν οὐδενὶ ἀντέστη ὁ αὐτὸς v5. 
ΕΘ ' L7 c , A2 M €.» 
xal ὑπονοηϑεὶς Κωνσταντῖνος 0 χοιαίστωρ καὶ Ἰουλιανὸς 0 &v- 


2. ἐξετασϑείς Ch., ἐξαιτασϑείς Ox. Sic et 7.,p. seq. v.3. 4. συν- 
οἵδε Ox. 


vero, Aetherii nepos, fuga sibi consulens, in S. Deiparae dominae No- 
strae Aedes in Blachernis se recepit. Verum Asyli hujus finibus ejectus, 
(ut qui laesae Majestatis reus esset,) examinique subjectus, affirmavit, 
lsacium etiam Argentarium, Belisarii Patricii familiarem, Conjurationis 
hujus conscium esse: uti etiam et Vitum Argentarium, et Paulum, Beli- 
sarii Suboptionem. Hi vero ambo comprehensi, Procopio, urbi Praefec- 
to, traditi sunt: a quo et Constantino Quaestore, et Juliano Antigrapha- 
rio, assessoribus ejus, et Zenodoro Asecreta, responsa eorum notante, exa- 
minati, Belisarium Patricium accusarunt: qui exinde Imperatorem sibi 
infensum habuit. Alii vero nonnulli, ab his indicati fuga se subduxerunt. 
Decembris autem die v, Silentio ab Imperatore indicto, Primores omnes, 
Eutychiumque Patriarcham, nonnullos etiam ex scholis adesse jussit: 
quibus in "l'riclinium convocatis, designatam in se conjurationem palam 
fieri, Sergiique, Aetherii nepotis, et Eusebii Argentarii, Pauli item Sub- 
optionis, Vitique Confessiones coram omnibus legi mandavit. Quibus per- 
lectis, Imperatoris animus in Belisarium Patricium commotus est: statim- 
que missi sunt, qui ab eo satellites amoverent omnes: nec omnino ad haec 
renixus est Belisarius. Caeterum cum Constantinus Quaestor, et Julia- 


CHRONOGRAPHIA. L. XVIII. 495 






τιγραφεύς, ὥς, φησίν, ὑπὲρ “Ἰϑερίου ποιήσαντες, ὡς οἷα καὶ ad- 
τοῦ «Αϊϑερίου συνειδότος τῇ ἐπιβουλῇ καὶ us ἡμέρας ἕξ ná- 
λιν ξξητάσϑησαν ot τὴν αὐτὴν ἐπιβουλὴν μελετήσαντες ὑπὸ Ma- 
ρίνου τοῦ κόμητος τῶν ἐξκουβιτόρων καὶ Κωνσταντιανοῦ τοῦ 
δστρατηλάτου, καὶ ἔμεινεν ὃ αὐτὸς Βελισσάριος ὑπὸ ἀγανάκτησιν. 
Kol τῷ αὐτῷ μηνὶ προετέϑη ἤδιχτον περὶ τῶν διακρινυμέ- 
vov ἐν διαφόροις ἐκκλησίαις ὑπὸ vot. αὐτοῦ βασιλέως ὅτι Οὐ χρὴ 
᾿ς μιετὰ τὴν ἕνωσιν λέγειν μίαν φύσιν, ἀλλὰ δύο ὁμολογεῖν. 
(0 0 Καὶ τῇ αὐτῇ ἰνδιχτιῶνι ἐγένοντο τὰ ἐγκαίνια τῆς ἁγιωτάτης 
10 μεγάλης ἐκκλησίας τὸ δεύτερον. προσετέϑη δὲ τῷ τρούλλῳ κα- 
τὰ τὸ παλαιὸν σχῆμα πόδες À', καὶ τὰς δύο καμάρας ἐκ προσϑή-- 
χης ποιήσαντες, τήν τε ἀρκτῴαν xol τὴν μεσημβρινήν. ἐν δὲ τῇ 
συμπληρώσει τοῦ εἴλήματος Εὐτυχίου τοῦ πατριάρχου κατέχον-- 
τος τὸ ἅγιον μεγαλεῖον καὶ τοῦ ὄχλου παρισταμένου ἐψάλλετο, 
15. 23ρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες, ὑμῶν, καὶ ἐπάρϑητε, πύλαι αἰώνιοι, 
χαὶ εἰσελεύσεται ὃ βασιλεὺς τῆς δόξης, καὶ τὰ λοιπύ. — 
ἸΠ]ηνὶ Ἰανουαρίῳ ἱνδικτιῶνος ᾿ια' ἱπποδρομίου ἀγομένου συ-- 
ρεὶς Ἰουλιανιχὸς ὃ ἡνίοχος ἐν τῷ ἱπποδρομίῳ τελευτᾷ. 
Καὶ τῷ αὐτῷ μηνὶ παρελήφϑη μέρη τινὰ τῆς Ago ὑπὸ 
φοτῶν Π]αυριτανῶν" Κουτζίνης γὰρ ὃ ἔξαρχος τοῦ αὐτοῦ ἔϑνους 
ἔϑος εἶχε λαμβάνειν ἀπὸ Ρωμαίων διὰ τοῦ κατὰ καιρὸν ἄρχοντος 
πόσον τι χρυσίον, ἐπειδὴ ἦρχε τοῦ ἔϑνους τῶν ]Παύρων. καὶ 


v 


6. ἔδικτον Ox. 11. 4] εἴκοσι p. 81. E. 17. Ἰαννουαρίῳ Ox. 


nus Antügrapharius, Aetherio, quem etiam Conjurationis conscium fuisse 

suspicio erat, favere nimis putarentur; Conjuratores rursus, post sex dies 

a Marino Comite Excubitorum, et Constantieno, Militum Magistro, ad 

eu vocati sunt. Verum Belisarius lmperatorem sibi offensum usque 
uit. 

Mense eodem Imperator, Edicto suo in Ecclesiis variis proposiio, 
decrevit, ,,Haud licere post unionem unam Naturam ,dicere, sed duas 
confiteri.** 

Indictione eadem festum Dedicatione sanctissimae Magnae Ecclesiae 
secundo celebratum est. 'Trulla autem xxx pedibus, secundum formam 
veterem, superadditis, ex additione hac Camerae duae, Septentrionalis 
et Meridionalis, effectae sunt. 'Tecto autem ad exitum jara perducto, 
Eutychius Patriarcha, Sanctum Evangelii Codicem manu tenens, populo 
circumstante cecinit; ,,Attollite portas Principes vestras, et attollimini 
portae sempiternae,'* et intrabit Rex Gloriae: etc. 

Mense Januario, Indictionis xr, Equestri Certamine celebrato Julia- 
nicus auriga; [curru deturbatus et] per Circum raptatus interiit. 

Mense eodem Africae quaedam regiones a Mauritanis occupatae sunt, 
Cutzines enim, gentis ejus Exarchus, ex quo Maurorum dominium susce- 
perat, auri quantitatem quandam a Romanorum pro tempore Praefecto ac- 


O 243 


C 


496 IOANNIS MALALAE CHRONOGR. L. XVIII. 


Ὁ χατελϑόντος Ἰωάννου τοῦ ἐπίκλην “Ῥογαϑινοῦ, καὶ μηδὲν αὐτῷ 
δεδωκότος κατὰ τὸ πρῴην ἔϑος, ἀλλὰ τοὐναντίον καὶ δολοφονή- 

| Otyroc αὐτόν, ἀνέστησαν τὰ τέχνα τοῦ αὐτοῦ Κουζτίνη, ἐχδικοῦντες 
τὸ πατρῷον αἷμα. καὶ ἐπαναστάντες τοῖς μέρεσι τῆς ᾿“φρικῆς, 
παρέλαβόν τινας τόπους φονεύσαντες xoi πραιδεύσαντες. ὃ δὲδ 
αὐτὸς βασιλεὺς Ἰουστινιαγὸς ἔπεμψε ΠΠαρκιανὸν τὸν ἴδιον αὐτοῦ 
ἀνεψιὸν dokokokokokok 


cipere solitus fuerat. Caeterum Joanne, cognomine Rogathino, [in Afri- 
cam] adveniente, nec pecuniam ei pro more solvente, quin e contra dolo 
illum interficiente; Cutzinae ipsius filii, paternam caedem ulturi, arma 
sumpserunt: Africaeque regiones quasdam invadentes, loca nonnulla oc- 
cuparunt, incolis interfectis expilatisque. Imperator itaque Justinianus 
nepotem suum Marcianum expedivit. ******* 










WS Mts rb 


a τὺ 
SAM 


PRREDI HODIE! 








" 
B E 
12A 
é& " 
᾿ γι 
zu . : 
Eo E) 
3 y r MS 
E "M 
i 
^ 
ὡς d DT 
͵ id ^w 
AU, 7 
j 3t A i 
K. r 
AN M 
eus " 
E *; 1 
ϑ - 
" ga 
“ἢ ' ὌΝ 
-M ὩΣ 
b? 
λ 
i ' 


ras cei. 
FS 


" o 











EDMUNDI CHILMEADI 


ANNOTATIONE S. 


Pag. ed. Bonn. 8. 9. Οὕτω μὲν oov] Forte legendum 
. οὗτος. 

Pag. 4. 4. εἰς ὄνομα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Evoc] Scr. Ενωχ; uti 
habet LXX. seniorum interpretatio ; quam Graeci omnes sequuntur. 

Pag. 5. 4. τὸν ἀρνϑμὸν τοῦτον ἑπταπλασίονα κεχρῆσϑαι] 
Lego τῷ ἀρνϑμῷ τούτῳ ἑπταπλασίονι. 

Pag. 6. T. ἐγέννησε τὸν Evo ἕτερον Errorem suum prio- 
rem hic prosequitur Auctor, dum Caini filium, cujus nomine ur- 
bem a se conditam pater insignivit, Enosum, non Enochum 
vocat, 

Ἰυϊά. ὃς ἤλπισεν ἐπικαλεῖσϑαι τὸν xvgiov] Legendum ex 
LXX. Interpret. τὸ ὄνομα xvoíov. Verba habentur Gen. c. 4. v. 
26. Verum in loci hujus versione, non verborum sed Auctoris 
sensum, licet a veritate Hebraicae Graecaeque linguae usu alie- 
num, utcunque expressimus, Nam et infra demonstrare conten- 
dit, Enosum Domini Dei nomine vocatum fuisse, Atque in hoc 
etiam est Cedrenus: vide etiam Glycam, p. 2. Caeterum haec 
nos non debent morari. 

Pag. 6. 19. εἰς τὸ Σίριδος ὄρος Cedrenus habet, εἰς τὸ 
Σίριδον ὕρος: Glycas etiam Siridum JMontem nobis profert; et 
uterque ex eodem Josepho; apud quem tamen legimus tantum, 
μένει δ᾽ ἄχρι τοῦ δεῦρο κατὰ τὴν Συριάδα: ubi Syriae regionis, 
non montis nescio cujus Siridi, mentio habetur. 

Pag. 7. 9. χιλιονταετίας ydg etc. ] Dixisset potius χιλιετίας. 
scilicet respicit illa Apostoli verba, 9 Pet. 3. 8. μία ἡμέρα παρὰ 
Κυρίῳ ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία. 

Pag. T. 11. ὅς γε καὶ πρῶτος ἐπικαλεῖσϑαι ϑεὸν) Forte 16- 
gendum, ὅς γε καὶ πρῶτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθαι ϑεὸς,. καὶ ὀνομά- 
ξεσϑαι: Haec enim Auctoris mens esse videlur; ut et eis quae 
praecedunt, quae sequuntur etiam, apparet. 


500 ANNOTATIONES. 


Pag. 9. 14. ἀναπόδησιν ἕως 2:59] Forte scribendum, ἀναπό- 
δισιν, ut enim ab ἀνακαινίζω, ἀνακαίνισις, ita ab ἀναποδίζω, ἀνα- 
πόδισις formari polest: Graeci tamen frequentius ἀναποδισμὸν 
dicunt. 

Pag. 10. 11. γενόμενος op ἐτῶν] Scr. ρ΄.  Semus enim C. 
tantum annorum erat, quando genuit Árphaxadum: post quod 
tempus superfuit annis D. Caeterum errorem hunc prosequitur 
Auctor in proxime sequentibus,- ubi eum DCII. annis vixisse 
vult. 
Pag. 11. &, γράμματα ἐπί τινων etc.] Scr. γράμμασιν. 
ἐντυγχάνω enim dativo semper jungitur, 

Pag. 11. 5. τῶν Ἐγρηγόρων παράδοσις] De Angelis hisce, 
Esregoris vocatis, vide quae ex Enochi Apocryphi lib. primo 
aliisque profert Jos, Scaliger in notis suis ap. Eusebii Chron, p. 
243. Horum autem scripturam Cedrenus, non Salam, sed Cai- 
nanum inventorem facit. 

Pag. 11. 16. ἐπείγειν ἐγκεχείριστο τὴν οἰκοδομὴν Scr. 
ἐνεκεχείριστο. 

Pag. 19. 1. τῷ Εβερ ϑεὸς οὐκ ὑστέρησε τὴν ἀρχαίαν φω- 
γὴν] Verbum ὑστερέω, hoc sensu sumptum, haud temere alibi 
invenies. 

Pag. 19. 8. ἐφαϑὰ xoi ταληϑακούμη, καὶ λιμάσα βαχϑα- 
vij] Scr. ἐφφαϑὰ ταλιϑὰ κοῦμι, λαμὰ σαβαχϑανί. 

, Pag. 12. 20. καὶ ἔστι κεχαλκαμένος ἴχνη Lego κεχαλπευ- 
μένα. ᾿ 
Pag. 18. 8. καὶ ἐγέννησε τὸν Pao] Scr. Ῥαγαῦ: ita enim 
vocatur Luc. 3. 

Pag. 18. 7. καὶ τῆς τελευτῆς Φάλεκ  Μοπάοδαβ est iste 
Computus. Si enim Linguarum Confusio accidit anno nxxxvi. 
post diluvium, is erat Phaleci annus v, juxta nxx seniorum ra- 
tiones, post quod tempus Phalecus annis ccoxxxiv supervixit. 
Confusio itaque Linguarum, et Phaleci obitus male ab Auctore 
in unum tempus conjiciuntur. 

Pag. 18. 14. xol τὸν Ιεκτὰν] iste non habetur in Textu 
sacro: nec Jectan aliquis inter Japheti filios numeratur, vel ab 
Eusebio, Cedreno aut Chr. Alex. 

Pag. 18. 20. τὴν κατανέμησιν] Forte κατὰ supplendum. 

Pag. 14. 6. καὶ Pwoxovgovrov] Eusebius habet Pivoxo- 
ρούρων, Cedrenus et Chronieon Alex. Pwvoxovgovoov. Stepha- 
nus hos vocat Ρινοκουρουραίους, et Pwoxovgovgívag. Ῥινοκου- 
ρούρα Urbs erat Aegypti, sic dicta ab ejus incolis, qui nasos 
suos praecidebant, uti idem Stephanus testatur. 

Pag. 14. 10.  Kógóqvo] Eusebius et Cedrenus habent, 
Κοδρουαλία, Chr. Al. Κορδυλία. 

Pag. 14. 15. Θήναις] Lego Θηβαΐς, uti habent. Cedrenus 
et Chr. Alex. licet in hoc locus iste hodie corrupte legitur. 


SECO ct, 
τ 
/ 


ANNOTATIONES. 501 


Pag. 14. 16. ἡ παρεπτείνουσα μέχρι Κυρήνης} ex hoc Io- 
co corrigendi Cedrenus, et Chronici Alex. Auctor, quorum uter- 
que habet Κορκυρίνης. 

lbid. Σύρτης] Cedrenus et Chr. Al. habent Σύρτις. 

Pag. 14. 17. Macovgrc] Cedr. babet Macovvíe. 

Pag. 14. 18. ἐν δὲ ταῖς κατὰ βοῤῥᾶν vd παρὰ ϑάλασσα 
ἔχει ete.] Haec ita legerem: ἐν δὲ τοῖς x. f. τὲ παραϑαλάσσια etc. 
Chr. Al. habet, ἔχει δὲ ἐν τοῖς κατὰ βοῤῥᾶν μέρεσιν τὰς παραϑα- 
λασσίας elc. 3 

Pag. 18. 1. “υκανίαν] Leg. “υκαονίαν, ut habet Ce- 
drenus. 
lbid. «ol Moàíov] Ita habet Codex MS. quo usus sum: 
conjunctim tamen legendum videntur. Cedrenus habet Koefo- 
λίαν, Chr. Al. Καμιλέαν. 

Pag. 15. 8. Βηϑυνίαν Scr. Bi9vvíav. | Auctor excerpto- 
rum utiliss, a Jos, Scaligero una cum Eusebio editorum habet. 
Bithyniam antiquam, quae vocatur Phrygia. 

Pag. 15. 4. Σαρδανίαν] Scr. Σαρδινίαν. Cedrenus habet 
Σαρδώ. Σαρδῶν etiam dicta est haec maxima Libyci maris insu- 
la, uti testantur Stephanus de Urb. et Eustathius in Dionys. 
Perieget. 

Pag. 15. 6. Παμφλαγονία] Scr. Παφλαγονία. 

Pag. 15. 7T. Ἰαλάτης, 4έρβη, Σαρματὴς, Ταυριανὴς; 
Βουταρνὴς,] Pro hisce vocibus apud Cedrenum legimus, JMoio- 
Tig, 4Δέῤῥις, Σαρματία, Ταυριανοὶ, Doxrgsavol. 

Pag. 15. 10. Ἠπειρώτης Cedrenus habet Ἠπειρῶται, Chr. 
Al. Ηπειρῶτις. 

Pag. 15. 11. “αχνίτης] Scr. “υχνίτης. | Vide Stephanum 
de urb. in voce “υχνίδος. Cedrenus habet Ζυχνῖται. 

Pag. 15. 18. Κύϑειραν] Scr. Κύϑηραν. 

dbid. Κέρκυραν] Scr. Κόρκυραν. Chr. Al. habet Kogovoo. 

Pag. 16. 2. ὡς ἀγαϑή τε καὶ εὔφορος] Leg. ὡς ἀγαϑήν 
τε καὶ εὔφορον: et deinde διαλλάττουσαν. 

Pag. 17. 6. πάντα δῆϑεν σημαίνοντα 1 Forte legendum 
σημαίνων. 

Pag. 17. 6. ἤρξαντο τ. y. V. T. T. α. κινησ. διαφέρειν] 
διαφέρω novam omnino hoc loco significationem habet. 

Pag. 17. T. ἀπὸ Μαγουσάλων, ἤτοι Περσῶν] Leg. Moyov- 
σαΐων, uti habet Cedrenus p. 30. «ἀστρολογία ydo, καὶ μαγεία 
ἀπὸ Meyovcaíov, ἤτοι Περσῶν, ἤρξατο. Hos etiam Magusaeos 
vocat Glycas part. 2. 179. 

Pag. 17. 15. ἀνεφάνη καὶ ἄλλος etc. ὀνόματι Κρόνος. 
Nemrodum et Saturnum eundem esse vult Cedrenus, 

Pag. 19. 8.. πρῶτον στήλην ἀναστήσαντες Scr. πρώτην. 
στήλην vero statuam apud recentiores frequenter significare, non 
est quod moneamus, 


502 ANNOTATIONES. 


Pag. 91. 9. ὡς γίνεσϑαι ἔτη δ΄ etc.,] Annum 365, mensem 
vero 81 dierum facit; ut recte monet Raderus. 

Pag. 91. 19. ἦν ydg πολεμιστὴς καὶ μυστικὸς μυστικὸς 
hoc loco a Chr. Alex. iuterprete redditur, Ηεϊίοίοθιβ, haud re- 
cle: vox ista apud hujusmodi Auctores vafrum et subtilis ingenii 
hominem frequenter significat, In hoc sensu Cleopatra infra 
lib. 9. μυστικὴ vocatur. Hy δὲ κονδοειδης ἡ Κλεοπάτρα, εὐπρεπὴς 
δὲ πάνυ, καὶ μυστική: statura erat curta, forma vero praecellen- 
1e, ingenioque subtili. Exempla hujusmodi ubique occurrunt, 

Pag. 21. 18. τὴν ὀξυλάβην ἐδέξατο ] ὀξυλάβη inauditum 
omnino est vocabulum. Raderus vertit, Opi ifex, et fabrile i in- 
genium; Xylander, Forcipem: quem potius sequi nobis visum 
est, Lectori tamen de hac re liberum sit judicium, 

Pag. 23. 2. ἡμέρας δυζ ] Chronicon Alexandrinum habet, 
ἡμέρας Óvof, quod et ipsa anni ratio postulat: Dies enim 4477. 
requiruntur ad annos xir, conficiendos, ita ut supersint etiam dies 
praeterea xcvir. Cedrenus alium ab "oc calculum instituit: an- 
nos enim xx cum semisse soli regnanti tribuit; pag. 19. Edit. 
Paris. 

Pas. 23. 8. ἢ ἄλλοι τινὲς, ἀριϑμὸν ψηφίσαι.] Omnino 16- 
gendum cum Chron. Alex. ἄλλον τινὰ ἀριϑμὸν ψηφίσαι: interim 
tamen ex nostro etiam mutuo supplendum est Chron. Alex. lo- 
cusque iste ita legendus: οὐ γὰρ ἤδεισαν οἵ Αἰγύπτιοι τότε, ἢ 
ἄλλοι τινὲς, ἄλλον. τινὰ ἀριϑμὸν ἐν τῷ ψηφίζειν. licet et in se- 
quentibus etiam mancum est. 

Pag. 94, Á. καὶ ἀξίᾳ οὖσα. Leg. καὶ ἐν ἀξίᾳ οὖσα. 

Peg. 25. 8. πυρισϑένη, dyedig Chron. Al. legit πυρι- 
σϑενὲς ἀψευδές" Verum cum nostro corrigendum ; legendumque; 
πυρισϑενὴς, ἀψευδὴς. Porro Oraculum sequens hiübes tum apud 
Chron. Al. tum Cedrenum; licet undique mutilum appareat; uti 
ex Metri ratione constat; quo tamen restituendo non estut operam 
prodigamus. 

Pag. 95. T. σύμφυτα δὲ πάντα] Supple ταῦτα, sive τάδε, 
ex Autoribus citatis; ut sensus verborum utcunque sit plenus, 

Pag. 95. 19. ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Χὰμ Σῶστρις] Scr. Σέσω- 
στρις, ut omnes alii habent. 

Pog. 95. 99. καὶ τὴν Εὐρώπην πᾶσαν] Europa apud Au- 
lorem nostrum, pro Graecia, regionibusque adjacentibus frequen- 
ter usurpatur. lta infra in Augusti vila, p. 194. ὃ δὲ AU yov- 
στος Οχταβιανὸς παρελϑὼν τὴν Εὐρώπην πᾶσαν, ἐπέρασεν ἀπὸ 
τοῦ Βυζαντίου" Europam totam praetervectus, i. e. Graeciam, 
Byzantium appulit. Et deinde in Constantino; p. 307. ὁ δὲ αὖ- 
τὸς Κωνσταντῖνος ἔ ἔμεινε βασιλεύων. ἐν Κωνσταντινουπόύλει, ἀφε- 
λόμενος αὐτὴν ἀπὸ τῆς Εὐρώπης ἐπαρχίας: ubi Europam Pro- 
vinciam tantum facit: atque in loquendi more frequentissimum 
ubique habebis, Europae vero parles Occidentaliores, Italiae no- 


ANNOTATIONES. 508 


mine indigitat; uti inferius suo loco demonstrabitur. ^ Sesostrim 
vero (qui nostro Sostris corrupte dictus est) omnes hasce regio- 
nes ix annorum spatio in potestatem suam redegisse asserit Afri- 
canus, ex Manethone de Aegypt. Dynast. qui etiam eum ex po- 
pulis hisce, generosioribus, virtutis, ignobilioribus vero, infa- 
miae notam inussisse testatur; ubique per regiones, horum, mu- 
lieribus, illorum vero virilibus pudendis insculptas columnas eri- 
gendo. Eadem habes apud Herodotum lib. 2. Σέσωστρις, ὃς 
ἅπασαν ἐχειρώσατο τὴν .Acíav ἐν ἐ ἐνιαυτοῖς ϑ', καὶ τῆς Ἑὐρώπης 
τὸ μέχρι Θράκης, πανταχόσε μνημόσυνα ἐγείρας τῆς τῶν ἐϑνῶν κα- 
τασχέσεως" ἐπὶ μὲν τοῖς γενναίοις, ἀνδρῶν » ἐπὶ δὲ τοῖς ἀγεννέσι, 
γυναικῶν μορία ταῖς στήλαις ἐγχαράττων. Vid. Euseb. Scaliger. 

Pag. 96. 4. δόσας αὐτοῖς y.] Participium barbarum hic ha- 
bemus, tanquam ab ἔδοσα, aor. 1. verbi inusitati, 000, forma- 
tum: licet, ὀρϑογραφικῶς, per ὦ scribi debuerit, δῶσας.  Ve- 
rum, Lector, hujus farinae yocabula quamplurima in hoc Autore 
tibi occurrent. 

Pag. 96. 9. xa9wg Ἡρόδοτος ὃ σοφώτατος συνεγράψατο] 
De rebus hisce ne verbum unes apud Herodotum. 

Pag. 26. ,10 iv τοῖς χρόνοις τῆς βασιλείας τοῦ προειρημέ- 
γου Σώστρου ἦν Ἑρμῆς Sostris hic Sesostris, ab aliis omnibus, 
uti supra monuimus, appellatur: lapsus est interim Chr. ΑἹ, in- 
terpres, ubi Sesostrim hunc, eundem facit cum Mercurio Tris- 

megisto, Scilicet fraudem ei facere potuisset Codex vitiosus, qui 
pro verbis hisce. s. v. y. τῆς βασιλείας Σέσωστρις, ὃς ἦν Ἑρμῆς, 
forte habere debuisset, s. v. y. τῆς βασ. Σεσώστριδος, ἦν Ἑρμῆς. 

Pag. 96. 18. ζητήσετε] ξητήσεται legit Chr. Al. mendose. 

Ibid. ἀμυήτους τοιαῦτα μυστήρια παρέχεσϑαν] Chr. Al. εἰς 
ἀμυήτους τοιαῦτα μ. π. Caeterum mendosus penitus est locus 
iste, adeoque ex ipso Cyrillo, unde haec omnia, cui nostro, 
desumpserunt Suidas, Cedrenus, Chr. Alex. Autor, restituendus. 

Pag. 2T. 1. ἡ τούτου ἑνότης ] Scr. ἢ τούτου £vorQe; vel, 
si mavis, cum Dedràno , ἢ ἡ τούτου ἕἑνότης. 

Pag. 98. 10. Κάσσον, καὶ Βῆλον] Ιάσονα καὶ Βῆλον, ha- 
bet Chr. Alex. contra Historicorum fidem. 

Pag. 29. 7. καὶ τὸν Τριπτόλεμον] Quemnam tandem hic ha- 
bemus Triptolemum? Atticum quidem illum, agriculturae invento- 
rem, nobis exhibent Historici; qui tamen Inacho cccc. annis po- 
sterior est, juxta Euseb. in Chron. 

Pag. 29. 10. κρούοντες εἰς ἕκαστον οἶκον αὐτοῦ, καὶ λέ- 
yovrtg] Talis cujuspiam consuetudinis, qua peregrinationis so- 
cios, in terra aliena obeuntes, sergio. in reditu suo ter no- 
minalim compellare solebant, ex Homero meminit Jo. Tzetzes, 


Chil. 5. 


504 ANNOTATIONES. 


Τὸ πρότερον τοὺς ϑνήσκοντας εἰς γῆν τὴν ἀλλοτρίαν. 
“Αποδημοῦντες ob αὐτῶν τρισσάκις ἀνεκάλουν. : 
$c Ομηφος ἐδίδαξε βίβλῳ τῆς Οδυσσείας. 

Pag. 80. 8. ἦσαν ydo αὐτῶν συγγενεῖς 1 Corrige Chr. Alex. 
legit enim ἦσαν γὰρ αὐτῷ οὐγγευεῖς. mendose. 


Pag. 30. 18. καὶ ἔσχεν υἱοὺς ἐκ τῆς ὙΤυρῶ, τὸν Κάδμον καὶ 
τὸν Φοίνικα] Chr. Alex. legit; καὶ ἔσχεν viov ix τῆς Τυρῶ, τὸν 
“Κάδμον τὸν Φοίνικα etc. ac si Cadmus ac Phoenix idem essent: 
atque hunc sensum secutus est Interpres haec vertendo, ex Tyro 
suscepit Cadmum illum Phoenicem : quem etiam errorem prosequi- 
tur in sequentibus, ubi Europam Cadmi Phoenicis filiam esse vult, 
contra Gr. Codicis fidem. Caeterum mendosum utcunque esse 
hunc locum, tum ex Nostro, tum ex Chr. Alex. pagina pis ioo 
satis patet. 

Pag. 80. 18. μὴ ὁμοφωνήσαντες τοῖς χρονογράφοις. 7 iterum 
corrigendum Chr. Alex. ubi habes, χαὶ ὁμοφωνήσαντες v. qo. 
sensu plane nullo. Interim non satis video, quos tandem Poe- 
tas Autor hic nobis innuit.  Palaephatus quidem, περὶ ἀπίστων, 
Europam. Phoenicis F. facit; Poeta, quod sciam, nullus, 


Pag. 80. 21. καὶ ieldba] Chr. Alex. legit, χαὶ παι- 
δεύσας" corrupte. 


Pag. 80. 23. ἐπὶ τὸ λίμιτον Vocabulum hoc barbarum 
apud Graecos recenliores frequenter occurrit , pro Limitibus, 
seu Finibus usurpatum: unde λιμιτανεοὺ στρατιῶται, Milites Li- 
mitanei, ad Imperii fines tutandos collocati: in compositione etiam 
τὸ ᾿Ινδολίμιτον, pro Indiae finibus, apud hunc nostrum passim 
habes. 

Pag. 81. 8. λέγοντες, Κακὴν ὀψινὴν] Verba haec reddi- 
mus, V. "esperam Infaustam appellantes. Lexic, Graecolat. Vet, 
ὀψινὴ ὥρα ἡ μετὰ ἡλίου δυσμάς, Crepusculum. Corrigendum in- 
lerea Chr. Alex. ubi legitur, κἀκεῖ ὀψινῇ. 

Pag. 81. 9. ἣν ἐκάλεσε Γορτύναν Urbs haec, I0grvv, a 
Stephano appellatur, qui etiam a Gorty Heroe nomen hoc eam 
accepisse tradit; cum primum Larissa, deinde Cremnia vocata 
fuisset. 

Pag. 81. 11. τὴν δὲ τῆς αὐτῆς πόλεως τύχην] Virginum in 
urbibus condendis immolatarum , eisdem ut essent in Fortunas 
sive Genios, plurima in hoc Autore occurrunt exempla. 

Pag. 81. 20. καλέσας τὴν ἐπιλαχοῦσαν αὐτῷ χώραν Συρίαν 
Syria non a Syro nescio quo nomen habuit, sed a Graecis Assy- 
ria corrupte sic dicta est. Justinus Syros et Assyrios eosdem 
esse testatur lib. 1. Imperium Zissyrii, qui postea Syrii dicti sunt, 
annos MCCC 1enuere. Herodotus etiam in Polymn. de Assyriis 


verba habens, Σύριοι, ὑπὸ δὲ τῶν Βαρβάρων ao ἐκλή- 
ϑησαν- 





ANNOTATIONES. 505 


Pag. 81. 21. τὸ ἐπιλαγχάνων αὐτῷ xÀ.] Scr. EavscAd: 
sive ἐπιλαχόν. 

Pag. 32. 3. ἐωριξόμενος] ἐξωριζόμενος, pro αἰωριξόμενος ; 
ex ot vocalis in s permutatione in Cod. Mss. usitatissima. Cedren. 
habet μετεωριζόμενος et Noster etiam infra, de Leda, lib. 4. 

Pag. 32. 5. κοχλιοειδές ἢ Scr. ποχλιώδες. 

Pag. 38. 8. οἱ κατὰ τόπον βασιλεῖς] Verum corrige Chr. 
Alex. cujus autor ἘΣ, nostro haec omnia zord λέξιν desumpsit; 
habet enim οὐ χατὼ τύπον βασιλεῖς ; quae Codicis corruptela In- 
lerpretem etiam in errorem duxit. —- 

Pag. 88. T. καὶ μανδύας ἐπενόησαν" μανδύη hoc loco 
significat Pallium Regium, seu vestem superiorem: quod ltali 
JMantello vocant, a Din Mantelum, seu Mantellum. 18]. Pol- 
lux, lib. 7. €. 13. vestem hanc Penulae aliquantum similem esse 
dicit: ἡ δὲ μανδύη ὅ ὁμοιόν τι τῷ καλουμένῳ φαινόλη. Chr. Alex. 
habet, μαντεῖα, quod Raderus Idola vertit; longe satis a propo- 
silo. Mavzíov eliam infra vocat Auctor noster lib. 17. p. 416. 
ubi de Justino Imp. cladem Antiochensem ex terrae motu lugente 
haec habet : ie διαδήματος εἰσῆλϑεν ἐν τῇ ἐκπλησίᾳ, μετὰ πορ- 
φυροῦ grep κλαίων. 

8. 88. 14. ὃ καὶ Πομπηϊανὸς.] Scr. Πομπήλιος, uti ha- 
bet Chr. Alex, sive llouzíMog; de hoc enim loquitur Autor. 

Pas. 34. 6. Ο δὲ Σύρος etc.] Quae noster Syro, Cedrenus 
Phoenici, adeoque verbis ipsissimis, tribuit: licet auctorem suum 
Cedrenus Clementem, quem noster Clemium appellet. 

,Pag. 84. 21. ὁ δὲ σοφώτατος Βούττιος] hunc Chr. Alex. 
Boovziov appellat Buttii, sive Bottii, frequens apud nostrum 
mentio; Brutii nulla.  Brutii etiam Historici cujusdam apud 
Euseb. in Chronic. mentio occurrit. 

Pag. 35. 9. ἠδυνήϑη προτρεψάμενος] δύναμαι apud. aucto- 
rem hunc frequenter eodem sensu quo hic usurpatur, sonatque 
voti compotem fieri, sive, aliquid agendi opportunitatem nancisci. 
ita infra, lib. 7. p. 155. δυνηϑέντες δὲ οἷ συγπλητικοὴ ἔγραψαν δεό- 
μενον αλίου etc. et lib. 18. p. 470. τινὲς δὲ ἐκφυγεῖν δυνηϑέν- 
τες, ἀπήγγειλαν τὰ γενόμενα. 

' Pag. 85. 7. τοῦ μυσεροῦ Gxvgovc] Scr. μυσαροῦ. sed et 
cxvrOvg eliam reponendum docent sequentia, fabulaeque ipsius 
authoritas. 

Pag. 85. 15. διαφϑονούμενος τοῖς τέκνοις τοῦ Νιίνου) δια-: 
φϑονούμενος hic active sumi videtur: ita etiam lib. 11. p. 254. 
μαϑῶν, ó OT: διαφϑονεῖται τῷ Σανατρουκίῳ etc. et lib. 5. p. 85. ἡ δὲ 
ταύτης ἀδελφὴ Καλυψὼ διαφϑονουμένη αὐτῇ ? ἔχϑραν εἶχε πρὸς 
αὐτὴν μεγάλην. Josephi etiam fratres, διαφϑονούμενοι αὐτῷ, 
eum vendidisse dicuntur. lib. 8. p. 29. 

Pag. 30. 21. λογχοδρεπάνῳ ξίφει} Novum hoc teli genus. 


506 ANNOTATIONES. 


Chr. Alex. disjunctim legit. λόγχῳ, δρεπάνῳ ξίφει: verum sensus 
ipse hoc recusare videtur: quomodo enim hasta, quam ferebat, 
verticis comam prehendere potuerit Perseus, 

Pag. 35. 94. pvotgüc] Scr. μυσαρᾶς. 

Pag. 36. 19. διότι πρώτης νίχης sixóvo] Chr. AL διὰ τὶ 
πρὸ τῆς νίκης eix. corrupte. 

Pag. 87. 21. γνόντες αὐτόν 1 locus suspectus: supplendum 
videtur xoí, aut δέ. 

Pag. 38. 8. νυνὶ δὲ Ogóvrov] Chr. Alex, habet, νυνὶ δὲ 
0piGsv, mendose. 

Pag. 39. 6. ὃ υἱὸς τοῦ Περσέως Filius hic Persei, IMégoc; 
a Cedreno vocatur: Chr. quoque Alex. legit, à υἱὸς αὐτοῦ τοῦ 
llegcíog καὶ τῆς ἀνδρομήδας Μέρος προβληϑεὶς eic. ubi tamen 
Interpres, μέρος, pro nomine proprio nequaquam sumit. Sed nec 
Auctoris sui mentem in reliquis assequutus est, 

Pag. 89. 8. ὅστις ἐκέλευσε] o. ἐβασίλευσε, apud Chr. Alex. 
Caeterum locus iste totus, pessime a librariis habitus, ex nostro 
sanandus est. 

Pag. 41. 5. Αἰχίονί τινι συγκλητικῷ ] Licet συγκλητιπός, 
per totam Historiam Romanorum, Senatorem denotet: apud Au. 
ctorem tamen nostrum laliori sensu, pro quovis Nobili, sumi vi- 
detur: omni enim tum genti, tum aetati, tum sexui tribuit: ita 
lib. 18. p. 430. Auxumitarum Indorum rex, devicto rege Home- 
rilense, GvyxAmruxoUg αὐτοῦ δύο, καὶ μετ᾽ αὐτῶν διακοσίους ad 
Alexandriam misit, Episcopum a Justiniano pelituros. [τὰ etiam 
lib. 3. p. 32. Perithous, Nobilis juvenis, Proserpinae, Aidae re- 
gis F. amasius, συγκλητιπὸς appellatur. Lucretia etiam foemina 
Nobilis Romana, Collatini uxor, συγκλητικὴ dicta est, lib. 7. 
p. 18. | 
Pag. 41. 91. ὡς ἐκ γένους ὄντα πατρώου Cedrenus habet, 
ὡς ἐκ γένους ὄντα Ζιύς. 

Pag. 49. 14. καὶ ξωρακὸς αὐτὸν] ὃ Πενϑεὺς post haec sup- 
plendum videtur. : 

Pag. 48. 1. σκίρτους ἐκάλει] Ita Cedrenus etiam: καὶ τοὺς 
μὲν ἄνδρας σκίρτους ἐκάλεσε, διὰ τὸ ἄλλεσϑαι καὶ πηδᾷν" τὰς δὲ 
γυναῖκας, Βάκχας. 

Pag. 48. 14. ὅτι ἐλυπήϑη πρὸς αὐτοὺς 1 λύπη, apud aucto- 
rem nostrum nou dolorem, aut moestitiam, sed iracundiam et in- 
dignationem ubique significat. Ita Theodosius Imperator, ubi re- 
scivisset Eudoxiam filiam suam Romae Vandalis proditae aucto- 
rem fuisse, ἐλυπήϑη πρὸς αὐτὴν ; ei infensus erat, nullamque 
deinceps ejus rationem habuit: lib. 14. p. 353. Illus etiam Ze- 
nonis Imper. intimus, cum ex insidiis in se a Verina Aug. stru- 
ctis, praecisa saltem aure, evasisset, atque Imperator se facino- 
ris inscium fuisse jurasset; fidem ei nihilominus derogavit lllus, 





ANNOTATIONES. 507 


atque ἔγων τὴν λύπην, Imperatori exinde infensus vindictam me- 
ditatus est: lib. 15. p. 377. 
- Pag. 45. 20. ἐν τῷ ἱερῷ Ἡλίου παρακοιμηϑῆναι.} Veteri- 
bus de re quapiam Numina consulturis, aut aliquid ab eisdem 
etituris in more positum erat, Templa Deorum, locaque sacra 
intrare, ibique decubantibus, per quietem Oraculi responsum ex- 
peclare, Moris hujus antiqui apud Lycophronem Mentio: 
Δοραῖς δὲ μήλων τοίμον ἐγκοιμωμένοις 
Χρήσει xo9' ὕπνον πᾶσι νημερτὴν φάτιν. 

Ad quem locum Is. Tzetzes Scholiastes testatur apud Daunos, 
sive Calabros morem invaluisse, Podalirii sepulchrum, pro mor- 
borum suorum medela, invisendi; ibique pellibus Ovinis, (év 
μηλωταῖς) incumbendi, xol x«9' ὕπνους λαμβάνειν χρησμοὺς ἐξ 
αὐτοῦ. Virgilius étiam, Aeneid.lib. 7. Latinum Regem Fauni 
oracula consulentem introducit, verbis hisce. 

Huc dona sacerdos 
Cum tulit, et caesarum ovium sub nocte silenti 
Pellibus incubuit stratis, somnosque petivit : 
Multa modis simulachra videt volitantia miris, 
Et varias audit voces fruiturque Deorum 
Colloquio. 

Ubi quod noster, παρακοιμηϑῆναι, Virgilius, incubare, dixit: 
quod, Servio teste, proprie dicitur de his qui dormiunt ad acci- 
pienda Responsa. Unde est, {716 incubat Jovi, id est, dormit in 
Capitolio, ut Responsa possit accipere. Consuetudo autem haec 
usque ad Constantin. M. viguisse testatur auctor Noster, qui lib. 
8. p. 46. Imperatorem hunc Sosthenium ab Argonautis condi- 
tum visitantem, deque statuae ibidem positae figura Angelica sci- 
scitandi eausa, τῷ τύπῳ παρακοιμώμενον introducit. Sed et Ju- 
lianus etiam ὁ "iigaBdenc, suscepta in Persas expeditione, sacris- 
que ad Daphnem, Antiochense suburbium, Apollini peractis, πα- 
θακοιμηϑεὶς., per quietem vidit puerulum. flavum, qui mortis lo- 
cum ei praenunciabat: lib. 13. p. 312. 

Pag. 46. 18. καὶ ἐκεῖνον δὲ ἀμύνηται) ἀμύνω, auxilior, 
ἀμύνομαι ulciscor, vel poenas ab aliquo exigo, proprie signifi.- 
cant. Hesychius: ἀμῦναι, ἀπαλεξῆσαι, τιμωρῆσαι. Ammonius 
de verb. simil. et differ. Ay vtGOat, καὶ ἀμύνειν διαφέρει" ἀμύ- 
νεῦϑαι μὲν γὰρ ἐστὶ τὸ κολάζειν τοὺς προαδικήσαντας " ἀμύνειν 
δὲ τὸ βοηϑεῖν. Ad eundem Moschopulus: ἀμύνω, τὸ Bon9d- 
ἀμύνομαι δὲ, τὸ τιμωροῦμαι, ἤγουν κολάζω. 

Pag. 47. 4. yennóvoc] Scr. γηπόνος. 

Pag. 47. 18, οἵ τοῦ αὐτοῦ jeinexos κτῆμα hoc loco, uti 
etiam infra, p. 23. pro vico, sive villa sumitur: unde apud 
Graecos recentiores, “τήτωρ, paganus , aut etiam vici, vel urbis 
alicujüs incola, Exempla hujus generis apud honc nostrum fre- 
quenter occurrunt; quae omnia suo loco videbimus Idem vide- 


508 ANNOTATIONES. 


re est apud Chr. Alex. p. 914. of ydo Βριασμάνας τῆς πόλεως τῶν 
Κανζάκων, καὶ πάντες οἵ χτήτορες αὐτῆς, ἡνίκα ἔμαϑον etc. At- 
que haec me movent, ut' non assentiar Jo. Leunclaio, qui in No- 
tis suis ad Constantéui Porphyrogennetae Novel. 1. pro, οἱ χτή-- 
τορες, οἰκήτορες reponi vult. 

Pag. 49. 4. "Augíov ὃ Àvgixóc] De Amphione lapides ad 
Thebas 'Condendas cantu trahente, nota Fabula, 10. Tzetz. Clil. 
1. eum lapidicidis lapides compingentibus lyra accinisse asserit: 
et postea Alexander, Thebarum moenia effodiens, lugubribus can- 
lilenis in hoc opere usus est: teste Callisthene apud eundem Tze- 
izem. 

— "Augíov μὲν δε κρατῶν᾽ τὴν λύραν, 

Οἱ λιϑουργοὶ δ᾽ ἐπείρηδον, τοὺς λίϑους συντιϑέντες. 
δὸς ὕστερον ᾿Αλέξανδρος, «ἐκείνας κατασκάπτων 
Θρηνώδεσιν αὐλήμασιν, ὡς Καλλισϑένης γράφει. 

O0 Ἰσμενίας ηὔλει γὰρ, αἵ Θῆβαι δ᾽ ἐπορϑοῦντο. 

Pag. 49. 19. ὃ Ζεὺς εἰς σάτυρον ἔφϑειρε] μεταβληϑεὶς, aut 
quid tale supplendum, legendumque, ὁ Ζεὺς εἰς σάτυρον μετα- 
βληϑεὶς, ἔφϑειρε. 

Pag. 49. 16. 0 ἐστι, κατὰ τὴν Βοιωτῶν yAdGcav, εἰς ἄλλο 
σῶμα εὐτελέστερον᾽ ] Cedrenus hunc locum ex Nostro, uti conje- 
ctari in promptu est, describens, verborum. tamen sensum, τὸ 
χωρήσειν interserendo , pervertit : adeo ut σάτυρος non amplius 
corpus aliquod vilius, uti noster vult; sed potius, mutationem, 
sive transmigralionem in corpus aliquod vilius significet. Apud 
Hesychium, σάτυροι; sunt μορφαὶ ἀπρεπεῖς. 

Pag. 50. 7. κοῦσπος] De hoc vide Jo. Meursii Glossar. et 
Fabroti in Cedren. Glossar. lstius vero ποδοκάκης; inler alias 
meminit Jo. 'Tzetz. Chil. 13. 

Κοῦσποι δέ, καὶ κλοιόποδες, οὕσπερ φαμὲν xol κλάπους, 
Καὶ ὅσα δὲ κακύνουσι τοὺς πόδας ποδοκάκαι. 

Ubi vocabulum, ποδοκάκη, παρὰ τὸ τοὺς πόδας κακύνειν, de- 
ductum esse, innuere videtur. Hesychius tamen dictum vult, 
ποδοκάκχη per syncopen, quasi ποδοκατύχη. ; 

Pag. 50. 11. Καὶ λαβὼν, ἐν ἡ ἐβάσταξεν ἀξίνῃ ἔκλασε} No- 
va haec Joquendi formula; nisi forte particula, ἐν, redundet. 

Pag. 50. 19. ὅπου ἐσφάληντο of αὐτοῦ πόδες} Quid hoc 
Barbarismi portentum! anne scriptum fuerit, ἠσφάλησαν, tan- 
quam ab ἀσφάλλομανϑ aut, ἠσφαλίσϑησαν, ab ἀσφαλίζομαιν potius, 
quod magis legitimum: certe autor noster hoc loco respexisse vi- 
detur ad illud Actor, cap. 16. v. 24. καὶ τοὺς πόδας αὐτῶν ἦσφα- 
λίσατο εἰς τὸ ξύλον. 

Pag. 51. 1. καὶ μετ’ αὐτῶν στρατὸς πολὺς} Locus mutilus 
videtur. Scribe itaque vel, στρατοῦ moAioU: aut supple, ἦν aut 
verbi quid tale, 

Pag. 51. 7. καὶ στενὸν τὴν πόλιν] Forte xol στενῶν τὴν 


"WT Ὁ: 
εἰ " 4 
E - 
| 


» 


ANNOTATIONES. 509 


ο΄ πόλιν" etiam urbem in angustias redigens,  Cedren. dg ἀποστε- 
|. φρῦσϑαι τὰς Θήβας δι᾽ αὐτῆς. 

Pag. 52. 11. καὶ τὸν IToàvvixov] Cedrenus habet Πολυνεί- 
«15v, rectius: et noster etiam paulo infra, Πολυνίκης᾽" scriberem 
ΤΙιολυνεικῆς γ) uta "EMO rixae contentio; non νίκη; victoria de- 
ducatur. 

Pag. 59. 18. τὸν ᾿“Μελίβοιον] ἹΜελίβιον, scribit ubique Ce- 
drenus: nimirum τοῦ o: diphthongi, et ; vocalis, idem sonus pro- 
nuntianlibus; sicut et τοῦ c diphthongi, et e vocalis. Notandum 
enim BiBlsoyodipovg non ex πρωτοτύπῳ ipso, sed ex recitantis oro 
libros olim descripsisse: quod ex verbis hisce ἀπὸ φωνῆς τοῦ 
δεῖνος, in MS. Cod. quandoque occurrentibus, satis liquet: ut 
exempli gratia, Ex τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἱστοριῶν Φιλοστοργίου 
ἐπιτομή, ἀπὸ φωνῆς Φωτίου τοῦ πατριάρχου. Atque hinc adeo 
Írequens in Cod. MS. horum charactezum permutatio. 

Pag. 59. 18. ἐάσας τὸ βασίλειον βασίλειον frequenter apud 
.hunc nostrum sumitur, pro βασιλείᾳ regnum significante. Ita 
lib. 18. p. 430. Auxumitarum rex, Homeritensem injuriarum 
sibi illatarum postulans , Romanorum Mercator um caedem ei ob- 
icit, his verbis: κακῶς ἐποίησας. φονεύσας Ῥωμαίους χριστια- 
γνούς, πραγματευτάς, καὶ ἔβλαψας τὰ ἐμὰ βασίλεια. 

Pag. 58. 1. ἀπὸ τοῦ Ἐτεωκλέους ] Mallem, ὑπὸ τοῦ E. 

Fai. 53. 18. τοῖς ἀνωτέρω προγεγραμμένοις,} Supple, χρό- 
votc, ex Cedreno, qui narrationis sequentis plurima, ὡς κατὰ 
λέξιν, ex nostro descripsit; nisi uterque ex aliquo tertio. 

Pag. 54. 10. ἀγαθῶν ἐπινοητὰς] Cedren. ἀγαθῶν εὐὑρετὰς. 

Pag. 59. 1. ἐν τοῖς ἱερατικοῖς αὐτῶν βασιλείοις 1 repone ex 
Cedreno, ἐν ταῖς ἱερατικαῖς | αὐτῶν βίβλοις. 

Pag. 58. 4. sig τὰς τῶν μακάρων νήσους εἶναι] Beatorum 
insularum meminit Lycophron, his verbis: 

Νήσοις μακάρων δ᾽ ἐγκατοικήσεις μέγας. 
ad quem locum Scholiastes Poetam adulationis insimulat, 
quod Thebis Beatorum insulas assignaverit; atque in mari 
profundos gurgites habente, eas sitas esse, autores pluri- 
mos, Hesiodum, Homerum, Euripidem, Plutarchum , Dio- 
nem, Procopium, Philostratum, etc. testes appellat.  Dein- 
de vero Britanniae nostrae eas asserere, Lepidissimum me- 
dius fidius Commentum, Graeculoque quam dignissimum, plu- 
ribusmnititur. Quod quidem plusquam anile figmentum, co quod 
Lectori forte frontem exporrigat, ex Tzetze ipso hic proferre 
non gravabor. a Oceano est Brettania insula, inter occidenta- 
lem Brettaniam et Thulem ortum spectantem. — Hluc ajunt animas 
mortuorum transportari; nam in litore Oceani (in quo est Brei- 
1ania insula) piscatores habitant, subditi quidem Francis, tri- 
butum vero illis non pendentes, eo quod iransmittant mortuorum 
animas, ut ajunt, 112 enim  discedentes domi circa vesperam 


510 ANNOTATIONES. 


dormiunt : pulsantes vero paulo post, quosdam in janua sentiunt, 
et vocem audiunt, illos ad opus vocantem. | Surgentes ad littus 
accedunt , ignorantes quae illos ducat necessitas; videntque naves 
praeparatas, sed non suas, et vacuas homindit quas ingressi, 
remos movent, el pondus navium sentiunt, ac si hominibus one- 
ratae essent, sed neminem vident, impetu rini uno in Brettaniam 
insulam per veniuni, quum vix aliós ; suis navibus usi unius noctis 
et diei navigatione illuc perveniant. | Quum vero in. insulam per- 
venerunt, rursus neminem vident; sed vocem audiunt, recipien— 
tium illos qui in. navibus sunt, illosque numerantium ex genere 
patris ac matris : praeterea, secundum dignitatem , artem , et no— 
.men, singulos vocantium. — Caeterum ili exoneraia nave rursus 
uno impetu domum revertuntur. | Hinc multi existimarunt, ibi 
esse Beatorum Insulas, et mortuorum animas illuc migrare. Ea- 
dem fere habes apud Procopium, Gothic. lib. 4. nisi quod insulam 
hanc, quam Tzetzes Βρεττανίαν, Procopius Βριττίαν vocat, Sed 
de Nugis hujusmodi plus satis. ' 


Pag. 55. 17. lovi δὲ] Cedren. Ιωνὲς δὲ, uti habet etiam 
Chr. Alex. 


Pag. 55. 18. ἐκ τοῦ Ἰωανέως γίγαντος] Hunc Jovdv vocat 
Chr. Alex. Ἰωυνᾶν, Epiphanius. 


Pag. 56. 1. διὸ καὶ μέροπες κέκληνται] Hesychius. Μέρο- 
πες» “ἄνϑρωποι , διὰ τὸ μεμερισμένην ἔχειν τὴν ὄπα, ἤγουν τὴν 
φωνήν. Idem alibi: Ow, ὄψις, ὀφϑαλμὸς, ἢ φωνή" quando 
vero o1» vocem significat, ab inusitato ἔπω deductum volunt. 


Pag. 56. 4. ἡ παλαιὰ φιλοσοφία] forte ἐν τῇ παλαιᾷ quio- 
σοφίᾳ. Libri cujusdam Titulus esse videtur: licet in Plutarchi 
librorum Catalogo, a Lampria, filio suo descripto, nil tale oc- 
currat. 

Pag. 56. 11. ἐν τῇ φιλοσόφῳ αὐτοῦ χρονογραφία] Anne 
haec Porphyrii Philosophica Chronographia , eadem cum Histo- 
ria illa Philosophica, quam refert doctissimus Lucas Holstenius 
in Dissertatione sua, de Vita et scriptis Porphyrii. Verum ne 
hoc credam, Eunapius mihi impedimento est, qui Porphyrium 
quatuor tantum libros Historiae istius Philosophicae perfecisse, 
nec ultra Platonem eandem perduxisse testatur: uti ab Holstenio 
citatur, quem consulas velim. Forte tamen, Πλούταρχον ὃ Πορ- 
φύριος ἐδόξασε, vertenda sunt, Plutarchi opinionem secutus est, 
sive, ejusdem cum Plutarcho seni éhtióH fuit Porphyrius, etc. hóc 
enim sensu, Oo£cfo frequenter apud nostrum usurpatur, uti in- 
fra lib. 6. p. 126. καὶ δόγμα παρεισήγαγεν. Ἑλλησιν, δοξάζων, 
ἀσωμάτους εἶναι ἀρχάς; Opinionem illam, de Mr incor- 
poreis, in Graeciam introduxit. 


Pag. 58. 5. £x τοῦ γένους τοῦ Σίδου κατήχϑη ὃ adi] 


E ANNOTATIONES. 511 
Cedrenus Melchisedecum Sidi regis Aegypti F. facit filium: υἱὸς 
δὲ ἦν ὃ Μελχισεδὲκ Σίδου βασιλέως, υἱοῦ «Αἰγύπτου Glycas ta- 
men eum ex Sidi tantum genere oriundum vult; ÁÀnnal. part. 1. 
IMelchisedecus autem , licet in. sacris literis patre matreque carere 
dicatur; generis tamen ortum habuit α Sido, Aegypti £F. qui Si- 
donem condidit, Nec dubito, quin eum, τοῦ Σίδου ἔχγονον 
sive ἀπόγονον appellaverit Glycas; quod noster dixisset, ἐκ τοῦ 
γένους Σίδου καταγύμενον. Multum autem inter se differunt 
víóg et ἀπόγονος, sive Éxyovoc. Hesychius, ἔχγονα τέκνα τέ- 
xvov, Nepotes, Caeterum Auct. Noster Sedeci, (qui etiam Mel. 
chisedecus dictus est,) patrem Melchi fuisse, asserit. 

Pag. 58. 9. ὅπερ ἐστὶν, εἰρήνης πόλις] Auctor Ep. ad 
Hebraeos, cap. 7. v. 2. eandem τοῦ Σαλὴμ affert interpretatio- 
nem: ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλὴμ, 0 ἐστι βασιλεὺς εἰρήνης. 

Pag. 58. 15. καὶ ἐγένετο μετέπειτα 1 aliquid hic deesse vi- 
detur, ad quod τὸ ἐγένετο referatur: forte scribendum, καὶ ἐγέ- 
vero Ἰουδαϊσμὸς μετέπειτα ἀπὸ “Αβοαὰμ etc. uti habet Chr, Alex. 
p. 150. Ἰουδαϊσμὸς ἀπὸ τῶν χρόνων τοῦ Afgeau, τὸν χαρακτῆ- 
ρα τοῦ “βραὰμ διὰ περιτομῆς εἰληφώς. Pro nostri itaque εἰλη- 
φύτες, leg. εἰληφότος. 

Pag. 58. 19. ἔστιν οὖν ἀπὸ ᾿Δδὰμ, ἕως τοῦ ᾿Αβραὰμ, ἔτη 
Sus] Forte scrib. (us. Cedrenus enumerat ann. γτιβ'. 
awMCccoxr. Chron. Alexdr. yvf. wwwcccecvn. rxx.  Interpr. 
uti calculum instituit Eusebius, wwwcnxxxiv. Hebraei tamen 
numerant tantum annos 1948. 

Pag. 59. 6. ὅστις ἐξεῦρε τὰ Ελλήνων γράμματα] Ergo nec 
Cadmus, nec Palamedes; quae constans Graecorum est traditio. 
Et quidem Graecis, ante hos, fuisse literas, multis probare ni- 
titur Jo. Tzetzes, Chil. 12. quem consule. 

Pag. 59. 13. Φαραυὺ,, ὃ καὶ ΝΝαραχῶὼ] Hunc, Νάχωρ, vocat 
Chr. Alex. auctor. Cedrenus, Ναρεχῶ: qui etiam ab hoc, Aegy- 
ptiorum Reges Pharaones, deinceps vocatos asserit. 

Ibid. Τὰ οὖν πρὸ τούτου παλαιὰ βασίλεια Αἰγυπτίων ἐξέ-- 
ϑετο ᾿ανεθὼν] Haud satis mirari possum, quid Auctori nostro 
venerit in mentem, cum haec scriberet: Aegyptiorum enim Dy- 
nastiae omnes usque ad Regem ultimum Nectanebum, a Manetho- 
ne descriptae sunt; ut ex Eusebio videre licet, Chron. l. 1. 

Pag. 60. 6. καὶ τὴν ϑυγατέρα τοῦ ἀρχιερέως DuovzóAtcoc] 
Ser. Ἡλιοπόλεως. Josephus antiquit. Judaicarum lib. 5. ἄγεται 
γὰρ Πετεφροῦ ϑυγατέρα τῶν ἐν Ἡλιοπόλει ἱερέων - Heliopolis ve- 
ro, Aegypti urbs, ita etiam vocatur a. 70. interpret, Stephanus de 
urb. Ἡλιούπολις, πόλις Αἰγύπτου, ἣν ἔκτισεν ἀκτίς" Aegyptiis 


(ΠῚ dicta est Hebraice γε On, Ptolomaeo óviov. D. Athanasius, 
natione Aegyptius, ἥλιον eam vocat; quam a cultu solis sic di- 


512 ANNOTATIONES. 


ctam fuisse asserit Kircherus, Prodr. et Lex, Copt. supplem. qui et- 
iam Hebraeis vrwna Bethsemas eam quandoque vocari testatur. 

Pag. 60. 20. καὶ ἐκράτησεν αὐτοὺς Ιωσὴφ ἐκεῖ] durum hoc 
locutionis genus, id est, eos secum retinuit Joseph, 

Pag. 60. 23. ἐκβάλαι τὸν λαὸν Participium hic rursus ha- 
bemus non Graecum; ἐκβαλεῖν itaque reponendum censeo. 

Pag. 61. 9. οὕτως ὄντα vexgóv δονούμενον] Scr. οὕτως ὄν. 
verum verba haec non habentur apud Cedrenum, qui fabulam 
hanc ex Nostro zord λέξιν descripsit, licet haud pari ingenuitate: 
Noster enim Auctorem suum, Auleam, nominatim laudat; Cedre- 
nus non item, 

Pag. 62. 1. ὀνόματι Éupénp] Soyoynv hunc appellat Ce- 
drenus; qui eliam Attici hujus Diluvii meminit: uti et Eusebius 
ex Africano, Chron, l. 1. qui Atticam exinde per crxxxix. tan- 
ium annos lese jacuisse testatur.  Mezd δὲ £ydyqv διὰ τὴν 
ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ πολλὴν φϑορᾶν, ἀβασίλευτος ἔμεινεν ἡ νῦν 
Avon, (“Δ πτὴ enim olim vocata est,) μέχρν “Κέκροπος ἔτη oo9'. 
Per annos cc. desertam jacuisse vult συναγωγὴ ἱστοριῶν Eusebio 
Scaligeriano annexa. Verum quomodo Ogyges Josuae tempori- 
bus fuisse dicitur, cum diluvium Ogygium ccxrv. annis Populi 
Israelitici Exodum praecesserit, ut Eusebius putat? 

Pag. 69. 9. ὀνόματι Αἴδης ita eum vocat Cedrenus; Jo. 
Tzetzes vero ὕδης Chil. 2. histor 51. qui idem est cum Plutone. 
Caeterüm fabula Proserpinae omnino aliter se habet quam heic 
a Nostro traditur, Proserpinam enim Plutonis, non filiam sed 
uxorem faciunt Mythologi. 

Pag. 62. 12. ZI ἐκάλουν ἢ eadem habes apud Jo. Tze- 
izem, loco citato: τὸς ydg εὐμόρφους IMoÀoGGol κόρας καλοῦσι 
πώφανι 

Pag. 62. 16. ἐν τῷ λεληϑότι  1ὰ est λεληϑότως, latenter ; 
ita ut nemo animadvertat. 

lbid. ἀμύνασθαι τῷ αὐτῷ Περίϑῳ ;l ἀμύνασϑαι hoc loco, 
ulcisci, significat ; itaque scribendum, τὸν αὐτὸν Περίϑουν. 

Pag. 68. 5. Πετισσώνιος ὃ κωμῳδὸς ) τοῦ κωμῳδοῦ appel- 
lationem Cedrenus, uti etiam συναγωγὴ ἱστοριῶν, a Scaligero 
cum Eusebio edita: τῶν δὲ "436volov, ἐβασίλευσεν Ἐρεχϑεύς" Ai- 
γυπτίων δὲ Πετισώνιος, ὃ καὶ Φαραώ, ὅστις εἶχε μάγους Ἰαννῆν 
«a Ιαμβρῆν. 

Pas. 63. 11. τοῦ ἀρχιερέως τῶν Ἑλλήνων) Quare noster 
Jothonem, Graecorum pontificem, facit, cum Zonaras, Cedrenus, 
Chron. Alex. aliique, Textusque ipse, ἱερέα Μαδίαν, eum appel- 
lant. Madian vero, secundum Chr. Alex. autorem, duae sunt, 
Major et minor: quarum illa cis mare rubrum posita est, Ma- 
dian vero minor ultra mare Erythraeum, haud procul Aegypto, 
ὅπου ἐβασίλευσε Ραγουήλ, ὃ πενϑερὸς Μωσέως. Quod autem Jo- 
πον, qui et Raguel, quandoque ἱερεύς, aliquando vero βασι- 


ANNOTATIONES. 513 


Asie hic appelletur, ex Hebraei vocabuli sensu amphibolico ex- 
oritur. 175 enim tum sacerdotem, tum Praefectum aut Praesi- 
dem significat. Ita Potiphartes Praefectus Civitatis On, qw 112 
Cohen On appellatur, Gen. 41. 45. : 

Pag. 68. 18. πεπαιδευμένος πᾶσαν σοφίαν} πάσῃ σοφίᾳ 
legit Cedrenus. 

Pag. 68. 17. εἴ τις οὖν ἐὰν ἐβούλετο] idv παρέλκει: nisi 
forte ἂν legendum sit. 

Pag. 63. 19. ποιεῖν ἐργατείαν] ἐργάτης, operarius; inde 
Auctor noster ἐργατείαν format, ad eorum hominum operam ex- 
primendam: ἐργασία Graecis proprie dicitur. 

Pag. 64. 19. ποταμῶν ὑδάτων διαυγεστάτων forte ὕδατα. 
Verum hic notandum, Autorem nostrum Miraculorum editorum 
modum et ordinem penitus pervertere: Moses enim et Aaron in 
Certaminibus hisce Mirificis primas semper habuerunt: quos 
deinde, pro viribus, secuti sunt Magi. 

Pag. 66. 2. ἀγγέλων ἡμεῖς  Οεάτοπ. ὑμεῖς, mendose. 

Pag. 66. 13. ἔφυγαν 1 Scr. ἔφυγον. 

Pag. 68. 8. τὴν ὑπὲρ μνήστραν] leg. τὴν ὙὝπερμνήστραν. 
Cedren. habet Ἀλυταιμνήστραν, mendose. 

XN Pag. 68. 7. ἐβασίλευσε Toiómmog] Cedren. εριόπας 
abet. 

Pag. 68. 12. τῶν νυνὶ λεγομένων EAMa0ixóv] Licet Ελλὲς 
apud Autores Graeciam universam ut plurimum significet, noster 
tamen voce hac Peloponesum tantum intelligi vult: ideoque Si- 
cyonios, Helladicos interpretatur, Sicyone, quae est in Pelo- 
poneso Stephan. de urb. Σικυῶν, πόλις Πελοπονήσου. 

Pag. 69. 2. ἐδιοίκουν τὴν χώραν ] Scr. ἐδιῴκουν. 

Pag. 69. 3. ἔτη Zyzs] annos 980. tantum numerat Cedren. 
Eusebius ex Castore annos numerat 988. ἕως τούτου Xixvo- 
viov , ἦτοι Πελοπονησίων, λεγομένη βασιλεία διαρκέσασα ἐν γε- 
γνεαῖς, ἤτοι βασιλεῦσι vg. (xv xg.) κατεπαύϑη etc. μεϑ' ovc, ὥς 
φασι, ἡγοῦντο αὐτῶν οἱ ἱερεῖς τοῦ παρνείου ἔτη Ay. Ομοῦ τὰ 


TA - » 
"ravra τῆς Σικυωνίων ἕτη. 


Pag. 69. 5. 0 ἐστι, vd ἐπὶ τὴν Ἰταλίαν  Τία]1α ubique apud 
Auctorem hunc pro partibus Occidentalibus usurpatur; uti supra 
monuimus, [ta lib. 8. p. 498. Ἐν αὐτῇ δὲ τῇ πόλει ἐκάϑισεν 
ἀριϑμὸν στρατιωτῶν Ῥωμαίων, ἤτοι Ἰταλῶν, λεγομένων Ἰσπανῶν: 
ubi Hispaniam sub Italia, id est, sub Occidente, complectitur. 

Pag. 69. 8. ἐδιοίκει τὸν Ἰσραὴλ ἐδιφόπει. ^ 

Pag. 69. 19. ὥκησε τὴν λεγομένην πόλιν Συχὲμ] unde haec? 
Josuae enim libro omnia aliter. 

Pag. 69. 15. ιγ΄. κριταὶ scilicet usque ad Eli sacerdotem, 
qui primus, ex sacerdotibus, post judices, remp. administra- 
vit. Judices vero hi tredecim a Chr. Alexan, autore enumeran- 
lur isti. Gothoniel, Aodus, Semegar, Debora, Gedeon, Abi- 

loannes Malalas. 88 


514 ANNOTATIONES. 
melechus, Thola, Jair, Jephthe, Essebon, Aealon, borgo 


Samson. 
Pag. 70. 2. εὗρε τὴν τεχνικὴν] Artes quum sint tam Ric: 
multiplicesque, cujusnaim hic Argus Occidentalibus autor putan- 
dus? fortean legendum, τὴν τεκτονικὴν. : 


Pag. 70. 19. ὃ τοῦ Auvolu] Scr. «“βινοέμ. Quomodo 
tamen Barachus ab Auctore nostro, post exünctos Judices, po- 
pulo Israelitico praefuisse dicitur, quum post ipsius tempora xx 
alii Judices numerentur? 


Pag. 70. 17. διὸ xol διφυῆ αὐτὸν ἐκάλουν. Philochorus 
apud Eusebium Chron. l. 1. “Κέκροψ ó 4igvije τῆς τότε Ἀχτῆς, 
νῦν δὲ «ττικῆς, ἐβασίλευσεν € ἔτη ν΄. διὰ μῆκος σώματος οὕτω κα- 
λούμενος ; ὥς φησιν ὃ Φιλόχορος" ἢ ὅτι «Αἰγύπτιος ὧν, τὰς δύο 
γλώσσας ἠπίστατο. aliam hujus appellationis. causam profert 
Autor paulo infra, quam statim videbimus. 


Pag. 71. 21. διὰ τοῦτο αὐτὸν oí ᾿4ϑηναῖον εἶπαν διφυῆ] 
Athenaeus lib. 18. Cecropem, quia primus marem foeminae ma- 
trimonio junxit 4hwpvij vocatum testatur. Ev δὲ «Αϑήναις πρώ- 
τος Κέκροψ μίαν ἑνὶ ἔζευξεν, ἀνέδην τὸ πρότερον οὐσῶν τῶν συν- 
ὄδων, καὶ ποινογαμίων ὄντων. διὸ καὶ ἔδοξέ τισι, διφυης y0- 
μισϑῆναι, ovx εἰδότων τῶν πρύτερον διὰ τὸ πλῆϑος τὸν πατέρα. 
Nominis hujus rationem exponit Isac. Tzetzes ad Lycophron. pP. 
24. ἐπεὶ γοῦν ἐκ τούτου οἵ παῖδες πατέρα xol μητέρα ἐγνώρισαν, 
τοὺς αἰτίους αὐτῶν τῆς γενέσεως, δύο τυγχάνοντας, φύσεων, δι- 
φυὴς καὶ 0 Κέκροψ ἐκλήϑη, ὡς τοῦτο ποιήσας αὐτός. lta etiam 
Jo, Tzetz. Chil, 5. de Cecrope verba habens. 


“Νομοϑετεῖ καὶ γυναιξὶ τοὺς γάμους τοὺς νομίμους. 
Ἐξ ὧν παῖδες ἐγνώκπεισαν τοὺς δύο φυτοσπόρους, 
Τὸ πρὶν μόνην γινώσκοντες, ὡς ἔφην , τὴν μητέρα. 
Οϑεν ὃ Κέκροψ διφυής, νόμοις ὡς δείξας ταῦτα. 

Pag. 72. 9. πρώτη βουσική.] Musarum primam illam ,ap- 
pellat Cedrenus: ὅτε καὶ Σαπφὼ, ἡ καὶ πρώτη Μουσῶν, evq- 
γόρευτο. 

Pag. 19. 9. «Αἰσχύλος ἔτος κα΄. Scr. ἔτη. Eusebius, ex 
Africano, Aeschylum 23. annos regnasse asserit: licet Cedren. 
unicum tantum regni annum ei tribuit. καὶ πάλιν Αἰσχύλος τυ- 
ραννήσας, ἔτος ἕν xol μῆνας ζ΄, qui etiam post Aeschylum Alci- 
biadem ponit, quem autor Noster Ácmaeontem vocat. Euseb. 
Chron. Can. Alcmaeontem 4Aeschyli successorem vocat; post 
quem , Z49qvatov ἐβασίλευσεν Δλκμαίων, ἔτη β΄. 

Pag. 72. 12.. ἕως -Aos&íovog] Iste apud Eusebium Egv- 
ξίας dictus est; qui regnavit annos decem tantummodo. 


Pag. 72. 17. Ὀρφεὺς ὃ Θρᾷξ, ὃ λυρικὸς Οδρυσσέως Ser. 
OBpVctog. Steph. de urb. Οδρυσαι, ἔϑνος Θράκης. Jo. Tzetzes 


ANNOTATIONES. 515 


Chiliad, 1. Histor. 19. Ὀρφεὺς ἦν Θρᾷξ, ἐξ Οδρυσσῶν πατρίδος 
Βισαλτίας. Cedrenus interim corrigendus, ubi legitur, ὃ Βρυώσιος. 

Pas. 74. 18. ἐξεῖπε μή τινα φᾶναι τὰ ἕρικεπεὼ ] lego φά- 
ναι. haec etiam apud Cedrenum, licet mutila, habentur: legit 
enim, οὗ ὄνομα à αὐτὸς Ὀρφεὺς ἀκούσας ix τῆς μαντίας, ἐξεῖπε" 
μῆτις, ὅπερ ἑρμηνεύεται, βουλή, etc. prima scilicet Ophici re- 
sponsi voce prolata, reliquis omissis. Quid vero τὰ ἕρικεπεοὶ 
sibi vult, aut unde petitum hoc vocabulum, non adeo dictu fa- 
cile: quum tamen nihil nobis adhuc probabilius occurrat, Gre- 
gorii nostri doctissimi conjecturam, in Not. et Observat, suis 
Anglice scriptis, in quaedam S, Scripturae loca propositam, hic 
proponam, Hebraei (inquit) znter J4rithmeticas suas Traditio- 
nes, etiam hanc nominis lehovah numeralem habent notationem 5 
ἼΞΡ Kepo sive Kepeo, quam hoc modo deducunt. 

n 
ΞΡ "m :n23:nBD5vy585 .:p'*B'5y5' 
:YBp "4n :25 Ἵ ΟΕ m :xDp 93 :35 * Boys “ἢ 

id est 10. in sese multiplicatis , proveniunt 100. 5. in se mulii- 
plicatis, exeunt 25. Ecce 195. 6. in se multiplicatis, fiunt 36. Ecce 
161. 5. in se multiplicatis, producuntur 25. *11 Hare sive Heri, ec- 
ce *5p Kepo, id est, 186. quae Divini nominis Hamphorash, sive 
numeralis est Notatio, adeoque vocabuli hujus £gwez:Q, ab ora- 
culo editi, significatio. Maec ille. Frustra itaque sunt cum 
Autore nostro Suidas in Orpheo, et Cedrenus, qui horum verbo- 
rum interpretationem ex Graeco fonte petere satagunt: Πῆτις 
quidem consilium sonat; et φῶς, cum verbo φῶναι, affinitatem 
quandam habere videtur: verum ubinam tandem invenietur zd 
ἐρικεπεοῦ, quod Autores dicti, quod non intelligerent, omise- 
runt? Certe Orpheum Hebraicarum Scripturarum haud ignarum 
fuisse apparet ex Hymno ejus de Deo, ubi inter multa Numi- 
nis redolentia, haec habentur. 


"Aoyiv αὐτὸς ἔχων, Guo καὶ μέσον ἠδὲ τελευτήν. 

Sig λόγος ἀρχαίων, ὡς ὑδρογενὴς διέταξεν, 

Ex ϑεόϑεν γνώμαισι λαβὼν κατὰ δίπλακα ϑεσμόν. 
ubi τῷ υὑδρογενεῖ Mosem eum innuere, ad nominis ejus origi- 
nem respectu habito, perspicuum est. Quod enim ex aquis ex- 
iractus fuerat, ideo Moyses vocatus esi: uti testantur S. Scri- 
pturae, Exod. 2. v. 10. Nominis autem hujus rationem ex Jose- 
pho, Antiq. Jud. 1. 2. profert Glycas, Annal. part. 2. his ver- 
bis Nomen ( inquiens )ei fuisse datum ab eo quod acciderat: nam 
Aegyptios aguam Moy dicere: hises autem illos, qui ex aqua 
sint extracti liberatique, eadem etiam. habentur apud. Philon Jud. 


Et quidem lingua Copta TU 4415, pimoy, aquam significat, ubi 
M pi, signum est nominis Masculini : 340Z,00JX, item ZMWoy- 


516 ANNOTATIONES. 


hoog, aquam frigidam sonat, $$0J'9CHC vero Extractus ex 
aquis redditur, apud Kircher. Lexic. ud 


Pag. 76. 10. μετὰ δὲ Γεδεὼν ἡγεῖτο τοῦ Ἰσραὴλ Θῶλας] 
Post Gedeonem populo Israelitico praefuit filius ejus Abimele- 
chus: post eum vero Tholas, ut ex textu constat. 

Pag. 76. 18. ἐπενοεῖτο ἀπὸ ϑεῶν ἑαυτὸν] lego, ἀποϑεῶν 
ξαυτὸν. ut sensus verborum sit; eoque audaciae, sive impuden- 
liae, devenit, ut se Deum praedicaret; «πόνοια enim apud Au- 
torem nostrum ubique, pro confidentia sive audacia, usurpatur: 
unde infra, lib. 5. p. 71. habemus, ἀπονενοημένος πολεμιστής, 
in bello audax. Ulissem etiam ad Circen ingredientem, μετὰ 
ἀπονοίας “4χαϊκῆς, Graeca sua fretum confidentia, introducit, 
p. 86. Eod. lib. verum hujusmodi exempla hic frequenter tibi oc- 
current.  Marsyae fabulam, inler alios, late prosequitur Jo. 
Tzetz. Chil. 1. Hist. 16. 

Pag. TT. 6. ἀνιόντες τὸν Ἑλλήσποντον] ὃ Ἑλλήσποντος, 
Mare, ἡ Ἑλλήσποντος regio, sic dicta. Stephan, de urb. EAMj- 
σποντος, ἡ χώρα, ἡ παρακειμένη τῷ κόλπῳ. 

Pag. 77. 16. ἔνϑα λέγεται τὰ ᾿Πυϑια ϑερμὰ] Procopius de 
Tustibiani Aedific. Πηγαὶ δὲ ϑερμῶν φύσει ἐν Βυϑυνοῖς ὑδάτων 
ἀναβλυστάνουσιν, ἐν χώρῳ Ovzto ἐπονομάζουσι Πύϑια.  Ora- 
culum vero ibi olim fuisse, unde forte locus nomen habuerit, tum 
ex Nostro, tum ex ipsa vocis notatione appare 

Pag. 7. 18. εἰ τί δὲ ἔσται; ἴσως, ἢ τί δ᾽ ἔσται; 

Pag. 78. 1. ξωγρεύσας] Scr. ξωγρήσας. 

Pag. 78. 9. τὸν ἀνάπλουν τῆς Ποντικῆς ϑαλάσσης } De 
Anaplo Pontico, vide P, Londen de Bosporo Thracio, 1. 2. 


Pag. 78. 17. ὅπου τὴν δύναμιν ξωράκασιν] δύναμις, pro 
spectro, spiritu; Daemone, seu apparitione quadam, apud hunc 
Autorem frequenter usurpatur. 

Pas. 78. 19. ΣωσϑένηνῚ] Σωσϑένιον. Locum hunc Sosthe- 
nium corrupte vocari asserit P. Gyllius, de Bosp.-Thrac. lib. 
2. cap. 14. qui etiam Leosthenium eum appellandum contendit. 
Ex ejusdem tamen locorum descriptione Sosthenium idem potius 
esse videtur cum vico JMichaelio, quem ejusd. lib. c. 10. descri- 
bit: ibi enim Michaeli Arcbangelo aedem olim extruxisse a Sozo- 
meno perhibetur Constantinus M. de quo paulo infra Autor 
noster. 

Pag. 79. 4. παρὰ τοῦ δόγματος τῶν Χριστιανῶν] locus mu- 
lilus: ἐστὶ, aut quid tale supplendum videtur, 

Pag. 79. 8. ποιήσας κατὰ ἀνατολὰς εὐχὴν] pro his, Ce- 
drenus habet, καὶ τὸ uiv ϑυσιαστήριον πρὸς cveroldg ὁρᾷν ἐτύ- 
σῶσε. 

Pag. 79. 11. ἐπὶ τὴν Ποντικὴν ἀνέπλευσαν } supple, ϑύ. 
—ÁÀ ex Cedreno. 


E 


ANNOTATIONES. 517 


Pag. 79. 14. Γλαύκην, καὶ τοῦ Κρέοντος ϑυγατέρα] καὶ hoc 
loco παρέλκει: Glauca enim ipsa Creontis fuil filia. Fabulam ha- 
bes apud Apollonium Rhod. et apud Isac. Tzetzem in Lycophron. 

Pag. 79. 18. μετὰ δὲ Θῶλαν ἡγεῖτο τοῦ Ἰσραὴλ AlyÀcQ ὃ 
Ζαβουλωνίτης  Ῥοδὲ Tholam quidem, interjectis tamen Jairo, 
Jephtha, et Essebone, populum Israeliticum judicavit Elon Zabu- 
lonites, per annos decem: ut videre est Jud. cap. 19. v. 11. Ve- 
rum haec omnia subsultorie ab Auctore tradita sunt. 

Pas. 79. 91. ὃς ἐγένετο πατὴρ. làíov] Scrib. Ιλου. Scrib, 
eliam Τοὺς ubique, non Τρῶος, uti noster habet. 

Pag. 80. 8. πάντας προετρέψατο] ad se vocavit, sc. εἰς τὸν 
ἐγκαινισμὸν, ut habet Cedrenus. 

Pag. 80. 8. τὸν ἴδιον αὐτοῦ ἀδελφὸν 1. memoria lapsus est 
librarius: Scr. υἱὸν. Caeterum de Tantalo, vide Euseb. Chron. 
1, post p. 84. et Scaliger. in locum: item Cedren. Jo. Tzelz. p. 
87. Nat. Comit. p. 335. Helvic. p. 31. 

Pag. 82. 19, Τυνδαρίω ) Scr. Tvvócoo. 

Pag. 83. 3. cvvrgógo τοῦ ycufuvovog] Σύντροφον Aga- 
memnonis Menelaum appellat, eo quod, ut ipse putavit, non 
fratres erant sed, apud Atreum, Agamemnonis patrem, Mence- 
laus Plisthenis F, una cum Agamemnone enutritus fuerit: ut in- 
Íra expresse dicit lib. 5. — Caeterum an haec etiam Palaephati,. 
quem noster cilat, mens fuerit, penitus nescimus: ex libris 
enim περὶ ἀπίστων quinque, quos Suida teste conscripsit, uni- 
cus tantum nunc extat, qui primus erat. Revera tamen et Aga- 
memnon et Menelaus Plisthenis filii, Atrei vero nepotes erant; 
adeoque non Connutritii tantum, sed fratres germani. 

Pag. 83. 8. ἐβασίλευσε Δάρδανος, υἱὸς IMov] Scr. Iiov, 
ut supra monuimus. Caeterum Dardanus lli proavus erat, filius 
vero ejus, qui eum in regno successit, Laomedon dictus est. 

Pag. 88. 9. τῶν Ἑλλήνων, τοῦτ᾽ ἔστι, τῆς Ελλάδος] Ce- 
drenus habet, τῶν Ελλήνων, καὶ τῆς Ελλάδος, haud recte: 
λλὰς enim apud Autorem hunc stricte, pro particulari Graeciae 
regione sumilur, uti supra monuimus, licet eum parum sibi 
constantem observare possimus; ibi enim Sicyonios vocat EAia- 
δικοὺς, hic Argivorum regnum τὴν Ἐλλάδα appellat. Abas 
enim, et Proetus, Argivorum reges fuerunt. 

Pag. 84. 1. μὴ ποιεῖν κακῶς τῷ συνεσϑίοντι. De hospiti- 
bus mon violandis, vide Isac. Tzetzem, in Lycophron. qui Ale- 
xandro exprobrat, quod pro beneficiis in illum illatis, Menelaum, 
contra jus fasque, injuriis affecerit. Ubi etiam veteris hospitibus 
salem apponendi consuetudinis meminit: ἅλα δὲ ἐτέϑουν of ma- 
λαιοὶ ἐν ταῖς τῶν ξενιῶν καταρχαῖς συμβολικῶς, ἐπευχόμενοι ὥσπερ 
GÀc ἐκ δύο φύσεων, τῆς ὑδατώδους καὶ γεηρᾶς; εἰς μίαν φύσιν 
ἐπάγῃ τὴν τοῦ ἁλός, οὕτω παγῆναι καὶ τούτους εἰς μίαν ὁμόνοιαν. 

Pag. 84. 9. πέμπω αὐτὸν] Forte, πέμψω. 


518 ANNOTATIONES. 


Pag. 84. 10. ἐκέλευσε συνεσϑίειν αὐτῷ ] Jo. Tzetzes Chil, 7. 
hist. 149, Jobaten eum per novem dies continuos conviviis exce- 
pisse asserit; decimo vero tandem die perlectis literis, eum tamen 
occidere non potuisse, ut qui socius fuerat mensae. 

Ἰδὼν ὃ Ἰοβάτης δὲ τὸ γράμμα τῇ δεκάτῃ, 
Κτείνειν οὐκ εἶχεν οὐδ᾽ αὐτὸς, συμμετασχον τραπέζης. 

Pag. 84. 12. ὅτι μᾶλλον κατηγορεῖται Durum hoc locutio- 
nis genus: χατηγορεῖται enim, pro, injuste accusatur, hoc loco 
poni | videtur, nisi καπηγορεῖται, potius legendum sit. τὸ μᾶλλον 
vero eodem modo usur patum occurrit infra, lib. 10. p. 307. αὖ- 
τὸς δὲ μᾶλλον, ὡς προγνοὺς τῆς ἐμῆς καρδίας, ἀνέκραξε," etc. 

Pag. 84. 20. ἐξ οὗ καὶ Πελοπονήσιοι ἔκλήϑησαν ot Ἑλλαδι- 
xol] Stephan. de urb. triplicem hanc regionem habuisse appella- 
lionem testatur: Z4pis enim, Phoronei F. tenparibak, ZIpia voca— 
1a esi; Pelasgi vero Pelasgia : ἐπὶ δὲ τῶν Πελοπιδῶν, Πελοπόν-- 
γησος: sub Jm vero, , Peloponesus. 

Pag. 86. 7. τὸ ἐννάγραμμον Ὄνομα] Scribendum ex Ce- 
dreno ἐννεαγράμματον. 

Pag. 85. 8. παϑητὸν μελλοφανῆ Ἴ Cedrenus habet νεοφανῆ. 

Pag. 85. 11. ἐφιλοσόφει Ἱπποκράτης. Hippocrates duos 
medica arte celebres fnisse tradidit Jo. Tzetz. Chil. 8. Hist. 155. 
Gnosidici filium, priorem; alterum vero, qui et Cous dictus est, 
hujus nepotem. Hippocrates vero iste Cous, Librorum custos in 
Coo designatus, antiquorum Medicorum omnium exussit libros; 
uli idem Tzetzes testatur. 

Ev Kà βιβλιοφύλαξ δὲ δειχϑεὶς "Ἱπποκράτης, 
Τὰ παλαιὰ τῶν ἰατρῶν ἐνέπρησε βιβλία, 
Καὶ τὸ βιβλιοφυλάκιον. δι᾿ ὃ φυγῶν ἐκεῖϑεν, 
Ev Ηδωνοῖς διέτριβεν, Ἑλλάδι, Θεσσαλίᾳ, 
Τῷ AprutfgEm σύγχρονος ὑπάρχων, καὶ Περδίκαα. 
Verum Pelopis aevo Hippocrates, ejusque σύγχρονος Demo- 
critus, bene multis ΘΘΠΌΣΟΤΝ centuriis posteriores sunt. 

Pag. 85. 14. ὃ Θυεστὴς ἔτη ig ] Cedren. ἔτη δώδεχα, re- 
ctius; vide Eusebium. 

Pag. 88. 19. πρῶτος ὁ Μίνωος] Scr. Μίνως. 

Pag. 86. 1. ϑρυλούμενοι ἢ Ser. ede rice 

Pag. 88. 2, τοῦ vozagtov αὐτῆς] Notarii, sive scribae; di- 
ctio latina, apud Graecos recentiores frequenter usurpata. Eu- 
sebius tamen Taurum τοῦ Mívoog στρατηγόν, Minois Militiae 
Praefectum fuisse vult, Chron. lib. poster. exc Philochoro. 

Pag. 86. 3. pecdcovroc] Pro μεσιτεύσαντος,, seu μεσιτευ- 
σάντων, de utrisque enim dictum. 

Pag. 86. 8. ἐν τῷ πουβουκλείῳ Ἐκ Latino, Cubiculum, 
Vocabulum factum, 

Pag. 86. 9. φεύγων τῆς φρουρᾶς Lego, ἐκ τῆς φρουρᾶς. 

Pag, 86. 18, τῷ ᾿Δντέων. Hic Anteus aliis est. 


: 


ANNOTATIONES. 519 


.. Pag. 86. 16. ἑαυτὸν εἰς πῦρ ἔβαλε] Ita etiam Eusebius 
Chron. lib. 2. Ἡρακλῆς νόσῳ λοιμώδει περιπεσών, sig πῦρ ξαυτὸν 
ῥίψας τελευτᾷ. 

Ῥαρ. 87. 16. εἰς τὴν «Ταβύρινϑον, χώραν] Cedr. habet, εἰς 
τὴν «“αβύρινϑων χώραν. “αβύρινϑον lesychius interpretatur, 
κοχλιοειδῆ τύπον. Etymologici Magni auctor Labyrinthum Creti- 
cum Montem fuisse ait, in quo anirum erat descensu secensuque 
molestum. "dafigw9oc ἐν τῇ Κρήτῃ νήσῳ ἐστιν ὦ ὄρος, ἐν o ἔστι 
σπήλαιον ἀντρῶδες, “δύσκολον “περὶ τὴν κάϑοδον, καὶ δυσχερὲς πε- 
Qi τὴν ἄνοδον" ἐν ᾧὧ λέγεται ὁ Mwaivevoog ἐμβληϑῆναι. 

Pag. 88. 3. ὅτι ἄλλην αὐτῷ ἐποίησαν. οὗ Κρῆτες] locus 
mendosus: suspicor legendum, ὅτι ἄλην αὐτῷ ἐποίησαν, quod 
verlo, in errorem eum duzcer 'ant. 

Pag. 88. 12. τὸν πρύγονον αὐτῆς Πρόγονοι dicuntur, filii, 
ex nupliis prioribus nati, Moschopul. Attic. voc. Collect. Πρό: 
γόνοι καὶ οἵ ἀπὸ προτέρου γάμου γεγενημένοι, ὧν ὃ ,πατὴρ, aj 
μήτηρ εἰς δεύτερον pu γάμον. λέγονται δὲ πρόγονοι, πρὸς τοὺς 
ἀπὲ τοῦ δευτέρου γάμου γεγεννημένους. ἐπίγονοιϊὶ δὲ λέγονται, oí 
ἀπὸ τοῦ δευτέρου γάμου. 

Pag. 89. 9. καταρώμενος τὸν υἱὸν] Eadem habes apud Io. 
'Taelzsg; Chil. 6. Hist. 56. 

Τὰ Φαίδρας, Ἱππολύτου τε δῆλα τελεῖ τοῖς πᾶσιν, 

Sic ἡ ἦρα τούτου Φαίδρα μὲν προγόνου πεφεικότος. 
«Αὐτοῦ δ᾽ αὐτὴν ἀπώσαντος, ψεύδεται τούτου βίαν 
ΓΝ τῷ τούτου δὲ πατρὶ, ϑνήσκει δειναῖς κατάραις. 

Pag. 89. 6. ἐξεσελλίσϑη] Vox hybrida, ex particula Graeca 
ἐξ, verbo vero D: Graeco more formato, conficta: a σέλα 
enim seu, σέλλα, Sella, σελλίζομαι formatur, inde compositum, 
ἐξεσελλίσϑη, ex Sella, seu sede excussus est. 

Pag. 89. 7. εἴληγέντος τοῦ λωρίου) λωρίον, λῶρον et λῶ- 
ρος, apud recentiores Graecos usurpala pro, Lorum, Habena. 

Pag. 90. 5. Ἐρυσϑεὺς] Scr. Εὐρυσϑεὺς. Euseb. Chron. 1. 2. 
“«“ακεδαιμονίων πρῶτος ἐβασίλευσεν Εὐρυσϑεὺς ἔτη μβ΄. 

Pag. 90. 11. μετὰ τοὺς «“ακεδαιμονίους] Forte scribendum, 
μετὰ τῶν “ακεδαιμονίων: Corinthiorum enim, et Lácédaemojiió- 
rum regnum eodem anno coepisse, sub regibus scilicet Alete et 
Eurystheo, testatur Eusebius 1 in Chronicis: quem vide. 

Pag. 90. 18. καὶ ὕστερον ἐβασίλευσεν * ἔτος «.] Supple, 
ex Eusebio, «Αὐτομένης. Euseb. Chron. Cdn. Κορινϑίων ἐβασί-- 
àcuGsv i. “Αὐτομένης ἔτος 3v. et deinde o£ Κορινϑίων βασιλεῖς 
ἕως τοῦδε τοῦ χρόνου μεϑ᾽ οὗς ἐνιαύσιοι Πρυτάνεις. 

Pag. 91. 7. ἐτρώϑη γὰρ εἰς αὐτὴν] Subaudiendum, τῷ ἔρωτι. 

Pag. 91. 8. εὔστολος] Vox haec ad vestium ornatum pro- 
prie referenda: licet hoc in Helenae laudibus locum habere non 
debere quis existimet. . Leo Allat. in [sac. Porphyrogen. de prae- 
termissis ab Homero, bene comptam, vertit. 


520 ; ANNOTATIONES. 


"Pag. 91. 9. εὐχαράκτηρος] χαρακτὴρ hic de facie tantum 
dici apparebit cuilibet locum hunc sequentibus conferenti. lib. 
enim 11. M. Antoninus Philos. λεπτοχαράπτηρος dicitur, cum 
prius κονδοειδὴς, curtus, et λεπτὸς, gracilis dictus fuisset, Ve- 
rum S. Pauli Characterisma lib. 10. p. 235. datum, rem extra 
controversiam ponit. Ibi enim cum prius tum corporis totius . 
lineamenta, tum vultus capillitiique color, descripta fuerant, tan- 
dem addit autor, ὑπογελῶντα ἔχων τὸν χαρακτῆρα, vultum. ridi- 
bundum ei tr ibuens, μακροχαράχτηρος itaque, facie longa, λεπτο-- 
χαράκτηρορ, facie tenui, seu parva necessario vertenda., sunt, : 

Pag. 92. 6. μετωνόμασεν αὐτὸν «ἡλέξανδρον. ] Isac. Porphy- 
rog. περὶ τῶν κπαταλειφϑ. ὑπὸ τοῦ Ομήρου, eum Alexandrum 
prius dictum fuisse asserit; Deinde vero Paridem, ἀπὸ τοῦ περιέ- 
vot, quod vitata morte, cum a matre expositus fuisset, adhuc su- 
perstes esset. 

Pag. 92. 7. ὀνόματι ᾿Δμάνδρᾳ] ἹΜανδρῶ habet Cedrenus, 

Jbid. γεηπόνῳ ztvi] Scr. γηπόνῳ. 

Pag. 92. 10. ποιήσας δὲ τεῖχος ἐν τῷ αὐτῷ ἀγρῷ] Vicus, 
muro cinctus, Urbis siatim nomen ubique apud. Autorem hunc 
sibi sumit: exempla hujus rei frequentia. 

Pag. 93. 2. λεγόμενον κεστὸν } κεστὸν ἱμάντα, apud Homer. 
acu pictum lorum: significat etiam, Cingulum Nuptiale. Hesych. 
Ksoróv ἱμάντα, τὸν ποικίλον ἱμάντα, ἢ χιτῶνα ποικίλον, ἢ τὸν 
τῆς Δφροδίτης t, ἱμάντα. 

Pag. 98. 8. οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ πάντες] αὐτοῦ, hoc loco ad 
Paridem referendum videtur, 

Pag. 98. 16. τοπάρχας τῆς Εὐρώπης χώρας] Europam, pro 
Graecia, et Helladem, pro Peloponneso, apud hunc nostrum fre- 
quenter poni supra monuimus. 

Pag. 94. 1. τῇ βασιλευομένη, ἤτοι τοπαρχουμένῃ} Βασι- 
λεύειν per vocem τοπαρχεῖν fere reponit Autor moster, quia 
jam olim, ante Scriptoris hujus aetatem, τοῦ βασιλέως appellatio 
imperatori Romano appropriata fuerat; Reges autem alii, Princi- 
pesque omnes, excepto, ut apparet ex eodem Luitprando, Legat. 
ad Niceph. Bulgaro, δῆγες, Reges vocabulo Latino, et τοπάρχαι, 
dicebantur. Imperatores etiam , Bonranos hujus noiminis honorem 
aliis invidisse apparet ex Luitprando, qui Legation,. ad Nicepho- 
rum Phocam pro Othone M. obiit; ubi Imperatoris fratrem habes 


' hac de re cum Luitprando litigantem, verbis hisce. | Octavo au- 


lem , id est, Sabbato primo dierum Pentecostes , ante fratris ejus 
Leonis Curopalatae, et Logothetae praesentiam sum deductus; ubi 
de Imperiali Vestro nomine magna sumus contentione fatigati. 
Ipse enim vos, non Imperatorem, ΓΝ est, βασιλέα, sua lingua, sed 
ob indignationem, ῥῆγα, id est, Regem , nostra. vocabat, Cui 
cum dicerem, quod significatur idem esse, quamvis quod signifi 
cat diversum ; JMe, ait, non pacis, sed contentionis causa vcnisse 





3 
^ 
Y 
ὶ 

. 


ANNOTATIONES. 521 


sicque iratus surgens, vestras literas, vere indignans, non per se, 
sed per interpretem suscepit. Vlr 
Pag. 94. 7. ἐν τῇ Σπάρτῳ πόλει] Cedren. Σπάρτη: Sparta 
vero tum urbem Laconicae principem, tum Laconicam ipsam si- 
gnilicare asserit Stephan. de Urb. ex Timagora, qui de Spartis lo- 
quens, Εἰχπεσόντας, (inquit) δὲ αὐτοὺς εἰς τὴν “ακωνικὴν Σπάρ- 
τὴν ἀφ᾽ ἑαυτῶν ὀνομάσαι. | 
Pag. 94. 22. ϑυσιάζοντα Zhi AGrsoio.] Jovi Asterio, id 
est, Cretensi; Hesych. “στερίη, ἡ Κρήτη, καὶ ἡ 4ῆλος οὕτως 
ἐκαλοῦντο. Jovem enim in Creta natum atque educatum fuisse 
testatur Lucianus, de sacrific. o£ δ᾽ αὖ Κρῆτες οὐ γενέσϑαι παρ᾽ 
αὐτοῖς, οὐδὲ ταφῆναι μόνον τὸν Δία λέγουσιν, ἀλλὰ καὶ τάφον 
αὐτοῦ δεικνύουσι. Dionys. Perieget. de situ orbis: 
Κρήτη τιμήεσσα Διὸς μεγάλοιο τιϑηνή. 

Sic Virgil, etiam lib, 3. Aeneid. 
Creta Jovis magni medio jacet insula ponto, 
lMons Idaeus ubi, et gentis cunabula nostrae. 

In Creta vero sepultum fuisse testantur Cedr. Chr. Alex. Au- 
tor, Chronographus ἀνώνυμος. quem Autori huie praefiximus; 
qui omnes Pici Jovis Epitaphium proferunt, hisce verbis scri- 
ptum, ENOAA4E KEITAI OANOQN IIHKOX O ΚΑῚ ZETX 
ON ΚΑΙ 414 KAAOTXI. ' 

Pag. 95. 8. διὰ τῶν εἶχε us9" ξαυτοῦ πλοίων Lego διὰ 
τῶν ὧν εἶχε vel potius διὰ ὧν εἶχε etc. 

Pag. 95. 10. ἅμα τῆς 4ἴϑρας} Aethra fuit Pithei filia, The- 
sei vero mater: quae a Dioscuris, ob sororem Helenam a Theseo 
raptam, captiva abducta est; uti testatur Isac. Tzetz. in Lyco- 
phron. his verbis, Πειρίϑους καὶ Θησεὺς, ὃ uiv Διὸς ὧν, ὃ δὲ 
Ποσειδῶνος, φιλίαν ποιησάμενοι, ἁρπάσαι συνέϑεντο Ζιὸς ϑυγὰ 
τέρα, ἁρπάσαντες γοῦν τὴν Βλένην, περιτίϑενται ἐν ἀϑήναις τῆς" 
«ττικῆς Αἴϑρῳ, τῇ Πιτϑέως μὲν ϑυγατρὶ, μητρὶ δὲ Θησέως. Ka- 
στωρ δὲ καὶ Πολυδεύκης oi Ζιοσκορίδαι, οἵ τῆς Ἑλένης ἀδελφοὶ, 
πορϑήσαντες τὴν “ττικὴν, διὰ τὴν ἁρπαγὴν τῆς Ἑλένης, Αἴϑραν 
λαμβάνουσιν αἰχμάλωτον πρὸς αἰσχύνην αὐτοῦ. ἥτις ἁρπαγείσης 
πάλιν τῆς λένης ὑπ᾽ Δλεξάνδρου, συναπῆρεν αὐτῇ καὶ ἡ 4ἴ- 
ϑρα ἐπὶ Τροίαν. 

Pag. 95. 19. καὶ ε΄. δουλίδων κουβικουλαρίων Κουβικου- 
λάριος, uti ex hoc loco apparet, tam pro Cubicularia, quam pro 
Cubiculario, sumitur. 

“διά. Καὶ ἀντεπέρασεν slg τὴν Xiddvo] Phoeniciam versus 
ier direxit Paris, verum adversis ventis jactatus, Aegyptum tan- 
dem appulit, Constantinus Manasses. 

Eig ναῦν ἐμβὰς ἁλίπλοον, ἀπαίρει πρὸς Φοινίκην. 
Et paulo infra: 
Ὑποληφϑεὶς δὲ πνεύμασι σφοδροῖς πολυταράχοις, 


522 ANNOTATIONES. 


Μόλις εἷς ἕν ὡρμίσατο στομάτων τῶν τοῦ Νείλου, 
Κανωβικὸν ὀνομασϑὲν ἐν χρόνοις τοῖς ὑστέροις. 


Pag. 95. 99. oc ἔξηχος] Infra etiam de Oreste i in furorem 
acto Auctor habet εἰς ἐξιχίαν (Scrib. ἐξηχίαν) ἦλϑεν ἀπὸ μανίας, 
παρ᾽ ἑαυτὸν γενόμενος: id est, furore correptus est. Scilicet 7j 

ἔξηχος διάνοια τῇ φρονίμῳ opposita est; ut ex Etymologico ma- 
gno discere licet. Ilvxva, TO συνεχῆ καὶ συνετά" ἡ γὰρ φρόνι- 
μος. διάνοια memvxvouivm ἐστίν. ὥσπερ τοὐναντίον ἡ ἔξηχος, 
ραιωμένη. Cedrenus in dicta Orestis historia, habet, zai ποτὲ 
μὲν ἐν ἀνέσει διῆγε; ποτὲ δὲ τὰ ἐξόχων ἐπετέλει: ubi tamen ἐξήχων 
legendum suspicor. Infra etiam, de Oreste in furorem acto, au- 
tor habet, εἰς ἐξιχίαν ἦλϑεν ἀπὸ τῆς μανίας παρ᾽ ξαυτὸν γενόβε: 
vog. p. 101. Cedr. ἔξοχος habet ; quM vide. 

Pag. 96. 10. καὶ μᾶλλον προσήκειν Πριάμῳ ] incongrua ista 
sunt: itaque aut προσήχω scribendum, aut praecedentia ita le- 
genda videntur: Η δὲ EAévQ ἔφη “λεξάνδρου, τοῦ καὶ Πάριδος 
εἶναι συγγενής εἴο. Caeterum mutila sunt eliam sequentia; quo- 
rum tamen sensum utcunque expressimus. 


Pag. 96. 18. “ήδα ἔλεγεν εἶναι leg. τὴν «Δήδαν ἔλεγεν εἶ- 
vor; aut, ἡ “4ήδα, ἔλεγεν, ἐστί. 

Pag. 97. 20. ΜΜῦυρμιδόνων τότε] Myrmidonas primo Aegine- 
tas dictos, Troiani vero belli temporibus Phthiotas asserit Eusta- 
ihius in Hom. 1A. e. Μυρμιδόνες of τῷ Ayer ὑποτεταγμένοι 
Φϑιῶται ἐλέγοντο. πληϑῆναι δέ φασι τὴν ἀρχὴν ᾿ῆηυρμιδόνας πρώ- 
τους τοὺς περὶ 4ἴγιναν.  Phthia vero Thessaliàe pars, teste Ste- 
phano de urb. Φϑία, πόλις καὶ μοῖρα Θεσσαλίας : in quatuor enim 
partes eam dividit Strabo, apud eundem. Στράβων δὲ εἰς vécca- 
ρα διαιρεῖ τὴν Θεσσαλίαν, Φϑιῶτιν, Εστιαιώτιν, Θετταλιῶτιν, Ie 
λασγιῶτιν. 

Pag. 98. 9. ὃ δὲ Οδυσσεὺς ἀπελνϑωῶν] δὲ videtur παρέλκειν. 

Pag. 99. 10. ἐκ τῆς INé«v ἄνδρου] ἹΝεάνδρου legitur apud 
Cedrenum., Stephan. de urb. Neandriam vocat, Nedvüpzw,, πό- 
λις Τρωάδος ἐ ἐν Ἑλλησπόντῳ, ὡς Χάραξ. Et deinde, λέγεταν καὶ 
ἹΝεάνδριον οὐδετέρως, oc Θεόπομπος. 

Pag. 99. 21. Κώβην καὶ Κόκαρχον] Cobim et Corianum 
vocat Dictys Cretensis. 

Pag. 100. 4. ὑπὸ (Φόρβαντος Forgarita vocatur apud 
Dict. Cret. 

Pag. 100. 18. .«“Ζυρνησὸν πόλιν “Τυρνησσὸν scribit, cum 
duplici c. Stephanus de urb. “υρνησσὸς, πόλις Τοωϊκὴ, ib τῶν 
ἕνδεκα τῶν ἐν τῇ Τρωάδι. 

Ῥαρ. 100. 17. κονδοειδὴς}] vocabulum Mixobarbarum;: xov- 
δὸς, sive zovrog, Curtus. vide Meurs. Glossar. 

Pag. 100. 23. ἐν τῇ λεγομένῃ «Δεγοπόλεν Brissi, seu Bri- 
sis urbem, Pedasum, vocat Dictys Cretens. Pedasus vero Idae 





phyrog. 


ANNOTATIONES. 523 


urbs, teste Steph. ἔστι δὲ ἑτέρα Πήδασος ὑπὲρ τὴν Ióqv, ἣν Ayi- 
λεὺς ἐπόρϑησε. 

Pag. 101. 8. οὖσαν γυναῖκα τοῦ Μενέτου] Auvrov habet 
Cedrenus,  Meneti, sive Amynti hujus, uti nec Andri et Thyan- 
nis, Hippodamiae fratrum, nulla apud Dictyn Cretensem, qui 
hodie omnium est in manibus, occurrit mentio. Unde conjectare 
licet, aut alium Dictyn Autoris nostri aetate extilisse, aut saltem 
eum non ex Dicty, quaecunque profert de Bello Troiano, desum- 
psisse; uti paulo infra de se testatur. 

og. 101. 15. τοῦ διαφέροντος αὐτῷ στρατοῦ] διαφέρων hic, 
novo plane sensu, usurpatur: uti etiam infra, lib. 8. p. 169. τὸ 
διαφέροντα, pro Bonis alicujus, aut quaecunque ad aliquem per- 
tinent: ἔλαβε xol τὴν 4σίαν πᾶσαν, καὶ πάντα τὰ διαφέροντα τοῦ 
αὐτοῦ “ντιγόνου. item lib. 14. p. 359. Οϑεν εἷς Γύτϑος τῶν δια- 
φερόντων τῷ αὐτῷ “σπαρι εἰς. Gothus quidam, qui ex sparis 
asseclis erat. 

Pag. 101. 90. ἀποκρύβει αὐτὴν ] Scr. ἀποκρύπτει. 

Pag. 109. 3. μετὰ τοῦ ἐφύρει κοσμίου ita paulo superius, 
de Paride Helenam abducente, διὰ τῶν εἶχε μεϑ᾽ £ovvoU πλοίων" 
pro zocuíov vero, lege κύσμου. 

Pag. 108. 5. ἦν δὲ Τέκμησσα τῇ ἡλικίᾳ εὔστολος ἡλικία 
proprie de statura, hoc loco de forma corporis universaliter dici- 
tur: interim observandum, vocabulum εὔστολος hic ad corporis 
ornatum, seu vestitum, commode referri non posse. 

Pag. 108. 17. μεγαλόφϑαλμος] μελανόφϑαλμος habet Isac. 
Porphnyrog. verum ex nostro corrigendus, cum immediate sequa- 
tur μελάγκορος. 

Pag. 103. 90. διμυριαῖος διμοιριαῖος infra saepiuscule. 
verum legendum cum Isac, Porphyrog. οἱ Cedren. διμοιραῖος. 
ἦν δὲ Οὐάλης τὴν ἡλικίαν διμοιραίαν ἔχων, quod Xylander vertit: 
erat V'alens statura mediocri. Leo Allatius vocabulum hoc red- 
dit, Duplarius: Ego διμοιριαῖος, statura IMediocrem superante, 
excedente, reddidi, ad Bessem, Assisque partes respectu habito. 
Ἐῤμεγέϑης enim, sive εὐμήκης, pro solido supponatur; cujus Se- 
missis sit mediocri statura; atque infra hanc, omnes χονδοειδεῖς, 
et Curti. Juxta hunc calculum ὁ διμοιραῖος, qui Bessem habet, 
staturam mediocrem superabit. Atque eodem plane sensu Auctor 
infra, Tiberium Imp. διμοιρταῖον facit; quod Suetonio est, Sta- 
lura, quae justam excederet : in. Tiberio, Tit. 68. 

Pag. 104. 6. cvgefog] pro hoc Isac. Porphyrog. habet, 
ἑτερόφϑαλμος. i 

Pag. 104, 10. μεγαλόφϑαλμος] μεγαλόψυχος legit Por- 


Pag. 104, 19. sUGxvivog] vox ista apud Lexicographos 
nullibi occurrit: Leo Allatius reddit peropportune adoriens , lan- 
quam ἃ gxvÀ«c ortum; ego vero, cum a perfeclo passivo ali 


524. ANNOTATIONES. 


cujus verbi necessario deduci videtur, a σχύλλομαν eam dedu- 
clam puto, cujus perfeclum, ἔσχυλμαι, ἔσκυλσαι, ἔσκυλται, unde 
σκυλτὸς atque hoc modo εὔσχυλτος, facile vexatus, sive ad. iram 
pronus, impatiens, signilicabit. "Occurrit etiam infra, lib, 12. 
in Aureliani Imp. Characterismate, hominis trucis, ac Barbari, 
atque ad occidendos homines nati: ut de eo testatur Flav. Vo- 
piscus et Eutropius. ; 

Pag. 105. 11. φοβερὸς πολεμιστὴς καὶ βαρύφωνος 1 sac. 
Porphyrog. itaque hoc loco aliter interpungendus, quam hodie 
editur: ibi enim legitur, φοβερὸς πολεμιστῆς, ἐν πολέμῳ βαρύ- 
φῶνος: ac si, non nisi in bello, βαρύφωνος fuisset Hector. 

Pag. 109. 13. Ζηΐφοβος διμυριαῖος 1 Ser. διμοιριαῖος, sive 
potius διμοιραῖος,, uli supra monuimus. 

Pag. 106. 4. dvagcAeg] vocabulum inusitatum, pro qa- 
λακρὸς. Hesych. ἀναφαλλαντώματι, φαλακρώματι. ἀναφάλαν- 
Toc, idem significat, apud septuag. Levit. c. 18. et ἀναφαλαν-- 
Tíag, apud Lucian. ἀναφαλαντίασις etiam apud. Aristotelem Hist. . 
animall. 3. c. 11. calvitiem significat, sed proprie quae in su- 
perciliis, et fronle est, Suidas: 4v&6oiog, ἀναφαλαντίας" x0- 
σμος τὴν κεφαλήν" φάλα γὰρ κόσμος τίς. 

Pes. 106. 10. εὔριρος] Scr. εὔρινος, uti Noster habet 
ubique; pro quo ἴβαο, Porphyrog. εὔρυν, magis Graece. 

Pas. 106. 19. μαχροχαράκτηρος} pro hoc Isac. Porphy- 
rog. habet, μακροπρύσωπος; quod vocis hujus interpretationem 
nostram confirmat, 

lbid. γελασίνας ἔχουσα iv ταῖς παρειαῖς 1 forte legendum, 
γελασίνους. Γελασῖνοι dicli sunt rugae sive surculi illi, qui ri- 
dentium in ore fiunt, Suid, γελασίνοις. γραμμαῖς ταῖς ἐκ τοῦ γε- 
λᾶν γενομέναις. Martial. lib. 7. ; 
ec cibus ipse juvat, morsu fraudatus aceti : 
Nec grata est facies, cui gelasinus abest. 
Isac. Porphyrogen. habet, γελασίνας ἔχουσα τὰς παρειάς. 

Pag. 106. 19. λευκὴ πάνυ,] ista apud Isac. Porphyrog. 
mala interpunctione laborant; legenda sunt itaque hoc modo, 
λευκὴ πάνυ, ἀνδρώδης τὴν πλάσιν. 

Pag. 107. 1. καϑὼς ὃ σοφώτατος Ζίκτυς Characterismata 
quaedam Graecorum, et Trojanorum, nostris licet parum affinia, 
apud Daretem Phrygium habentur: at in Dicty Cretensi, qui hodie 
extat, nil hujusmodi invenitur. Dicty ergo alio usus videtur 
Autor noster. 

Pag. 107. 19. “γαμέμνων υἱὸς 4roéíoc] Immo Atrei nepos 
erat Agamemnon, Plisthenis vero filius; uti supra monuimus. 
Quod mirum est non advertisse Auctorem nostrum, si modo eo- 
dem qui hodie extat Dicity Cretensi usus est. 

Pag. 107. 18. Μενέλαος, καὶ Ζήιστος)] Peneleum illum 
vocat Diclys. Sed nec in navium numero cum nostro convenit, 


ANNOTATIONES. 525 


Pag. 108. 2. “μφιγενείας, ἐξ Ιλίου.] Hujus nec apud Di. 
ctym , nec Daretem mentio ulla. ΠῚ vero nomine vocatas urbes 


' quinque enumerat Stephanus de Urb. quarum tertiam Macedo- 


niae, quartam Thessaliae, quintam Thraciae esse testatur, 

Pag. 108. 4. Κεφαληνίας Ιϑάκης) Male hic conjunguntur 
istae Insulae ac si una essent. Ulisses enim ex Ithaca, insula 
Cephaleniae vicina. Stephan. de urb. Ἰϑάκη νῆσος, πρὸς τῇ Κε- 
φαληνίᾳ, ἀπὸ Ιϑάχου, ἀφ᾽ ἧς ὃ Οδυσσεύς. Mesychius item Ce. 
phaleniam juxta Ithacam ponit. Κεφαλῆνες, ἔϑνος παρὰ τὴν 
Ἰθάκην. 

Pag. 108. 5. “χιλλεὺς, ἐκ τοῦ ἄργους τῆς Ελλαδος Achil- 
les non ex Argo Helladica, sive Peloponesiaca, sed "Thessalica 
oriundus. Stephanus de urb. undecim urbes hoc nomine appel- 
latas enumerans,, tertiam Thessaliae facit. Dictys Cretens. Grae- 
corum Classem colligens , ex Pelasgis quinquaginta, inquit: Da- 
res Phryg. etiam Achillem ex Phtbia (Pithia, codices impressi ha- 
bent, mendose:) ducit, navibus numero r. instructum.  Pe- 
lasgia vero, et Phthia, Thessaliae partes sunt, uli supra dixi- 
mus, Constantin Manasses. 

Ο δὲ Φϑιώτης. A piede ἔλαμπεν ὑπὲρ πάντας. 

Pag. 108. 9. αἵ πᾶσαι νῆες τῶν Ελλήνων ασν.] Dictys Cre- 
tensis 1278. enumerat, Dares Phrygius, 1140. Tzetzes in Ly- 
cophron. 1186. nequaquam cum nostro, nec secum, conve— 
nientes, 

Pag. 108. 91. φανεροὶ δὲ zoocfuswev] φανεροὶ ubique 
apud Autorem nostrum pro nomine multitudinis usurpatur; idem- 
que sonat, quod πολλοὶ sive πλεῖστοι. ita infra lib. 7. p. 155. 
καὶ φανεροὶ τῶν τῆς πόλεως λαμπροί. ex urbis autem primarüs 
plurimi. item lib. 18. p. 496. de Trulla magnae Ecclesiae Con- 
stantinopolitanae loquens haec habet: ῥήξας ydg ἦν εἰς φανεροὺς 
τόπους, pluribus in locis perrupia fuerat. Caeterum hujusmodi 
exempla passim occurrunt. 

Pag. 109. 2. ζώδιον τῆς Παάλλαδος] ita etiam Cedrenus: 


Verum Xylander ξύανον ibi legendum suspicatur; haud recte. 


Hesychius. “κρωτήρια, τὰ ἐπάνω τῶν ναῶν ζώδια ἀνατιϑέμενα. 
ζώδιον hoc loco idem sonat, quod ἀπεικόνισμα, sive ἄγαλμα. 
Pherecydes apud Is. Tzetzem, Palladia vocat, τὰ ἀχειροποίητα 
μορφώματα, καὶ πᾶν τὸ ἐξ οὐρανοῦ πρὸς γῆν παλλόμενον,, non 
manu fictos statuas, sed quicquid coelitus ἐπ terram vibratur, 
Apollodorus etiam apud eundem, tradit, Zum, postquam Jlium 
condidisset , vaccam sequutum: orasse ut videret signum, tuncque 
Palladium decidisse. Caeterum Palladium hoc, τέλεσμα quod- 
dam fuisse putat doctissimus Jac. Gaffarellus, Curiositatum Inau- 


— ditarum, Gallice scriptarum, part. 2. cap. 6. cui ipse etiam li- 


bentissime accedo, Autoris nostri fretus testimonio, qui asserit 
Palladium fuisse τετελεσμένον τι εἰς νίκην, φυλέττον τὴν πόλιν 


526 ANNOTATIONES. 


ἔνϑα ἀπόκειται ἀπαράληττον" Imagunculam , ritu Mystico prae- 

paratam , in Victoriam scilicet, et ut urbem, in qua servabatur, 
inexrpugnabilem praestaret: ubi habemus et Telesmatum praepa- 
randorum modum eorumque usum. De his vero consulat Le- 
ctor laudatum Gaffarellum, libro supra citato. Libro etiam 16. 
Alchemistam quendam Joannem Isthmeum nomine, introducit 
IT ὄβρυξα, Imagunculas obryzas populo venditantem.  Zodia- 
ci vero signa peculiariter Ζώδια apud Athenaeum, Aristotelem 
aliosque vocantur. 

Pag. 109. 3. φυλάττοντα τὴν πόλιν] Scr. φυλάττον. 

Pag. 109. 7. Ezíroomov] Εἰπίῤῥοπον habet Cedrenus. Or- 
bis vero terrae in partes generales, Asiam, Europam, Africam, 
distributionem non esse adeo antiquam apparet ex Stephano de 
Urb. qui Asiam Homero , Europamque incognitas fuisse testatur : 
ἀγνοεῖ γὰρ Ομηρος τὴν Ασίαν, ὡς καὶ ἱ τὴν Εὐρώπην. 

Pag. 109. 13. ὅτε τὰς ἑορτὰς τῶν ἀναϑημάτων εἶχον] Ce- 
drenus habet, ἐν ἡμέραις τῶν ξορτῶν solummodo. De hoc festo 
τῶν Jtvnlbiniioy apud Autores altum ubique silentium zd ἀνα- 
ϑήματα, donaria Diis sacrata. Poll. 1, 1. τὰ δὲ ἀναϑήματα ὡς 
ἐπιπολὺ, στέφανοι, φιάλαι, ἐχπώματα, ϑυμιατήρια , χρυσίδες, 
ἀργυρίδερ, οἰνοχύαι, ἀμφορίσκοι. Sunt etiam ornamenta alia 
quaelibet, aut urbis, ut templa, Porticus Basilicae, teste Strabo- 
ne, 1. 5. Convivii etiam , ap. Hesych. Avathf ubi, δαιτός" καὶ 
κοσμήματα τῆς εὐωχίας. 

Pag. 109. 16. εἰ μὴ τὸ Παλλάδιον ἀφέλεσϑαι} Scr. ἀφέ- 
λεσϑε. 

Pag. 109. 17. Ἐμοὶ ἐχρεώστηται ] Scr. πεχρεώστηται- 

Pag. 109. 19. γεναμένη παραίτησις 1 Scr. γενομένη. 

Pag. 110. 9. τοῦ Θρυμβίου “πόλλωνος] Scr. Θυμβραίου, 
sive Θυμβρίου, a Thymbra, Troadis urbe, ad Thymbrium, vel 
Thymbrim fluvium sita, sic dictus Apollo. Hesych. Θύμβρα, 
τόπος τῆς Ἰλίου περὶ τὸν Θύμβρον λεγόμενον ποταμὸν, οὕτως 
ὀνομασϑέντα τῆς ἀρχαίας πόλεως ἀπέχοντα σταδίους δέκα, ὅπουγε 
xui ἱερὸν, .4moliovog Θυμβράπου, ( Scr. Θυμβραίου.) Eusta- 
thius fluvium hunc Θύμβριν vocat, ἀφ᾽ οὗ 4moAAovog Θυμ- 
βραίου ἢ ἱερὸν, ἐν ᾧ ἐτοξεύϑη ἀχιλλεύς. Stephano Θύμβριος dici- 
tur. Θύμβρα, πόλις Τρωάδος, Δαρδάνου κτίσμα, ἀπὸ Θυμ-- 
βοαίου φίλου αὐτοῦ" οὗ ποταμὸς Θύμβριος, ἀφ᾽ οὗ “πόλλωνος 
Θυμβραίου ἱερόν. 

Pag. 110. 20. Θαρσεῖν δὲ Φιλοκτήτῃ κράξας  Ἰοοπεῖο ὠσύν- 
voxroc. mallem , ἐμοῦ κράξαντος. 

Pag. 111. 9. φιβλοῖ ἐπὶ vd σφυρὰ] Ita etiam Dictys Cre- 
tens. 1l. 4. Et jam fugientem inseculus, ieriio vulnere per utrum— 
que pedem trojicit. φιβλόω vero, Pibulo, εἰ φίβλα, Fibula. 
Hesych. φίβλα, πόρπη, φιπίον, περόνη. 

Pag. 111. 5. τὸν Βούνιμον, καὶ Κορυϑαῖον, καὶ Ἰδέον] 





ὴ 
| 
| 
: 
| 


ANNOTATIONES. 521 


Scr. Ἰδαῖον. Bunimus, Corinthus, atque Idus hi vocantur apud 
Dictym 1. 5. Is. Tzetzes quatuor enumerat Bovvixov, Κόρυϑον, -4ya- 
vov, καὶ Ἰδαῖον, ad Lycophron. p. 123. 

Pag. 111. 7. ξωρακοῦσα) Scr. ξωρακυῖα. 

Ibid. Οἰνόη] Οἰνώνη, uti Cedreno, Tzetzi, aliisque dicta est. 
lbid. ξαυτῇ ἀπεχρήσατο ἀγχόνῃ] ita etiam Cedrenus, et 
Isac. Tzetzes, qui Dictym etiam autorem citat: ἢ κατὰ τὸν Zí- 
xvvv, βροχαῖς ἀπαγχϑεῖσα. Dictys tamen quem hodie habemus, 
eam ex moerore mortuam hisce testatur verbis. Sed fertur Oe- 
nonem, viso Alexandri cadavere, adeo commotam, uii amissa 
mente obstupefieret, ac paulatim per moerorem deficiente animo 
concideret: atque iia, uno eodemque funere cum Alexandro con- 
legitur. 
Pag. 111. 9. ἠκροτηριάσϑη] Scr. ἠκρωτηριάσϑη. Hesych. 
«ἀχρωτηριάσας, τὰ ἄκρα ἀποτεμών. 

Pag. 111. 91. ϑυσιῶν γὰρ τότε ἐπιτελούντων τῶν Τρώων] 
ϑυσίας scribi Syntaxeos ratio postulat. 

Pag. 119. 17. ἐν ταῖς μάχαις emoÀouévov] Scr. ἀπολου- 
μένων. 

Pag. 112. 92. Πεισϑέντες δὲ ἡμεῖς} Scr. ὑμεῖς et deinde 
τοῦ Δντήνωρος, omnino legendum, τῷ «ἀντήνορι. 

Pag. 113. 2. χρυσίου τάλαντα β΄.1] Cedrenus numerat duo 
millia talentorum, καίγε ἐτύπωσαν χρυσίου τάλαντα δισχίλια:  Di- 
ctis etiam eundem habet Talentorum numerum lib. 5. ad postre- 
mum binis millibus talentorum auri atque argenti rem decidunt, 
β΄. itaque numerale, hoc loco Autoris nostri, virgulam subscri- 
ptam habere debuit, hoc modo, β΄. ad δισχίλια notanda. 

Pag. 118. 8. ἐπανήλϑαμεν πρὸς ὑμᾶς] Scr. ἐπανήλϑομεν : 
nisi quis ἤλϑαμεν per syncopen formatum, ab ἠλεύϑαμεν, Per- 
fecto Med. ab inusitato éizv9c retinere malit, 

Pag. 113. 8. τὸν δούριον ἵππον Equum Ligneum Hesych. 
δοῦρα, δῶρα, κώπας, καὶ ξύλα inde δούριος et δουράτιος apud 
eundem, ξύλινος. 

Pag. 118. 11. ἀποδώσομεν τὴν Ἑλένην Scr. ἀποδώσωμεν. 

Pag. 114. 7. βουλόμενος εἰς τὴν Ιϑάπην πόλιν,] ἀποπλέειν, 
aut quid tale supplendum videtur. Caeterum Ithaca, non urbs, 
sed Insula erat, unde oriundus Ulisses, Stephan. de urb. 18x 
νῆσος πρὸς τῇ Κεφαληνίᾳ, ἀπὸ l9dxov, ἀφ᾽ ἧς Οδυσσεύς. 

Pag. 114. 9. εἰς χώραν λεγομένην Μαρωνίδα. Μαρώνειαν 
vocat Isac. Tzetz. ad Lycophron. μετὰ τὴν Ιλίου πόρϑησιν, Οδυσ- 
σεὺς ἐξωσϑεὶς ἀνέμοις, καταίρεν πρὸς Κίκονας, καὶ τὴν πόλιν αὐ- 
τῶν Ἴσμαρον πορϑεῖ, τὴν νῦν λεγομένην Μαρώνειαν, etc. Stephan. 
de urb. Ἰαρώνεια, πόλις Κικονίας, κατὰ τὴν ἐν Θράκῃ χεῤῥόνη- 
σον. Urbem vero quam Tzetzes Ismarum, Dictys Zimarum vo- 
cat lib. 6. Quo pacto appulsus Zimarum , multa inde per bellum 
quaesita praeda navigaverit. 


528 ANNOTATIONES. 


Pag. 114. 2. υἱοὺς γεναμένους] Scr. ,γενομένους. 

Pag. 115. 3. τῶν λεγομένων «“Τεστρυγόνων Scr, “Ταιστρυγό- 
νῶν. Stephan. de urb. “αιστρυγόνες), πρῶτοι μετὰ Κυχλώπων 
ᾧκησαν Σικελίαν. 

Pag. 115. 8. μέγας τοῖς σώμασι] pro τῷ σώματι, aiiis 
numeri ἐναλλαγῆ. — 

Pag. 116. 20. ὀνόματι Ἑλπη] Hanc Polyphemi filiam. Are- 
nen, et amasium ejus Elpenorem vocat Dictys: ex quo licet Àu- 
ctor noster, de Bello 'T'rojanos inter Graecosque, haec omnia se 
descripsisse supra asserat, autorem tamen hic alium, Sisyphum 
Coum profert. 

Pag. 117. 19. ταῖς ϑυγατράσιν αὐτοῦ} Haec nullo modo 
congruere videntur; ideoque locum mutilum existimo. Infra enim 
eas Atlantis facit filias: Aeolum quidem duodena prole gauden- 
tem praedicat Quintus Smyrnaeus, Nócrov lib. his verbis. - 

δόμοι δ᾽ ἄγχιστα πέλονται 
Αἰόλου Ἱπποτάδαο᾽" κίχεν δέ μιν ἔνδον ἐόντα. 
Σὺύν τ᾽ ἀλόχῳ, καὶ παισὶ δυοκαίδεκα... . 

Pag. 117. 22. τῇ λεγομένη Efo] Scr. «Αἰαίῃ. ita insulam 

hanc vocat Apollonius Rhod. Argonaut, l. 4. 
Αὐσονίης ἀκτὰς Τυρσηνίδας εἰσορόωντες 
J£ov δ᾽ Αϊαίης λιμένα κλυτόν. ἐκ δ᾽ ἄρα νηὸς 
Πείσματ᾽ ἐπ᾽ ἡϊόνων σχεδύϑεν βάλον: ἐνθάδε Κίρχην 
Εὗρον. 

Aeanam hane vocat Tzetzes in Lycophron, κώπαις δὲ πλέον- 
τες, ἦλϑον εἰς τὴν Αἰανὴν, νῆσον τῆς Κίρκης, ἥτις ἐϑηριοποίει 
τοὺς ἀνϑρώπους. 

Pag. 118. 10. ὑποταγὴν φίλτρου δεινοῦ} locus mutilus: 
ἐμποιῶν αὐτοῖς, aut quid tale deesse videtur, ut sensus plenus sit. 

Pag. 120. 18. μηδὲν fvggowov] Vocabulum ini: - Grae- 
cum; quod Zuggov forte dixisset. 

Pag. 121. 8. λεγομένη ἡ ἹΝεκυόπομπος] Lacum hic] Ne- 
«vozov, vocat Cedrenus: εἶτα εἰς λίμνην τὴν καλουμένην Νεκύο- 
πον, ἐν ἧ διὰ φαντασμάτων ἔγνω τὰ μέλλοντα συμβαίνειν αὐτῷ. 
Dictys Cret. rem narrans , de loci nomine silet. Inde liberatus, 
pervenerit ad. eum locum, in quo exhibitis quibusdam sacris futura 
defunctorum animis dignoscerentur. Νέκυες, idem quod νεκροὶ, 
leste Hesychio. Mercurius etiam, ἹΝεκρόπομπος, id est, IManium 
ductor, Luciano dictus: quia Manibus ad inferos ducendis prae- 
est, Atque iste Ulissis cum magis hisce congressus, ejus ad In- 
feros descensus est apud Mythologos, 

Pag. 191. 99. καὶ διασώζοντας αὐτόν τινας,] διασώζοντες 
hic, pro ὁδηγοῖς, viae ducibus, aut stipatoribus satellitibus cu- 
stodibus, usurpatur: ita etiam infra, in Joviano Imp. p.321. ἔλα- 
Bs μεϑ᾽ ἑαυτοῦ ó βασιλεὺς Ἰοβιανὸς ὃ ἕνα τῶν σατραπῶν ete. εἰς τὸ 
διασῶσαι αὐτὸν, καὶ τὰ ἐξπέδιτα αὐτοῦ, ἐκ τῆς Περσικῆς χώρας. 


ANNOTATIONES. 529 


Constantin, Porphyyrogen. de Administrand. Imper. cap. 7. ἡνίκα πε- 
ράσῃ βασιλικὸς εἰς Χερσῶνα ἕνεκα τῆς τοιαύτης διακονίας, ὀφείλει εὐ- 
ϑὺς ἀποστέλλειν εἰς Παττινακίαν, καὶ ἐπιζητεῖν ὕψιδας παρ᾽ αὐτῶν, 
xal διασώστας etc. Diasostes etiam a Latinis recentioribus, pro 
itineris duce frequenter occurrit. Luitprand, Legat. ad Nicephor, 
ad finem: JMichael vocatus est et Diasostes meus, etc. 

Pag. 192. 11. εἰς τόπον λεγόμενον Σίγριν] Rheteum vocat 
hunc locum Dictys Cret. Interim Neoptolemus, advecta ligni ma- 
teria, J4jacem cremat: religuiasque urna conditas, in Hhetaeo se- 
peliendas procurat, 

Pag. 192. 16. τὴν γεναμένην τιμὴν] Scr. γενομένην. 

Pag. 194. 6. ἑαυτὸν εἰς τὸ ἔδαφος δίψας } mallem, ἔῤῥιψε. 

Pag. 124. 12. ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ πλωτὸς] ad pe- 
des ejus cecidit pronus, id est, membris natantium more explica- 
tis; duriuscula licet vocabuli translatione: nisi quis πρῶτος 
reponendum censeat: quod et Gregorio nostro visum est. Ce- 
drenus habet, πάντας ἱκέτευε προκυλινδούμεννος, ad pedes eorum 
provolutus. 

Pas. 195. 1. zd τοῦ βίου τερπνὰ ἐννοήσας ita etiam infra, 
in Romulo: τῆς τοῦ βίου ἡδονῆς ἐπεϑύμησε. 

ας. 196. 18. τοὺς δὲ ὁπλίτας ἀφανίζουσιν οἵ Αἴαντες] le- 
. gendum ex praecedentibus videtur, τοὺς δὲ ἵππεῖς: Equitibus 
enim Ájaces opposuit. Dictys tamen, unde forte haec sumpta, 
Peditibus eos adversos statuit: Zedibus (leg. Peditibus) Ajaces 
duo, Diomedes, Agamemnon, et Tlepolemus, et cum Jalmeno 
"dscalaphus opponerentur: de bel. Tro. 1. 4. 

Pag.. 197. 9. à Τιϑών τις ὀνόματι] Hunc Memnonem vocat 
Dictys Tithoni et Aurorae filium: ita etiam infra Auctor noster. 

Pag. 197. 18. καὶ σφενδόβολα] magis Graece σφενδόνας dixerit. 

Pag. 129. 9, ἀνατρέπει τὴν ἀσπίδα αὐτοῦ] Dictys Cret. 
1,4, Tum dux noster summa vi Umbonem scuti ejus telo ali- 
quantum perforatum viribus ingruens , impulit, vertitque ei latus. 

Pag. 129. 6. γυμνωϑέντος τοῦ zévovzog] Cedrenus: τὸ δό- 
gv βαλὼν εἰς τὸν Μέμνονος τράχηλον yvuvoO£vro. Dictys etiam; 
et nudatum scuto hostis jusulum hasta transfigit. Τένων etiam, 
pro cervice usurpatur, apud Lucian. in Cataplo: καὶ τὸν révov- 
τὰ τοῦ Τυράννου καταπατεῖ. Hesych. Τένων τὸ iv τῷ τραχήλῳ 
ψεῦρον. Suidas eliam τοὺς Τένοντας vocat, τοῦ τραχήλου và 
διατεταμένα νεῦρα" Ταύρου βαϑυν τένοντα. ὃ δὲ ταῦρος πλαγεὶς, 
καὶ διακοπεὶς τοὺς τένοντας, ἡσυχῆ καὶ κοσμίως κατηνέχϑη. Si- 
byllina Orac. lib. 5. ad fin. «ἰγοκέρως ἔπληξε νέου ταύροιο τέ- 
vovre. Galenus in Isagoge, cervicis posteriorem partem hoc no- 
mine appellari asserit: τοῦ τραχήλου vd μὲν ὕπισϑεν ἰδίως vévov- 
τες ὀνομάζονται. — Hippocrates tamen τένοντας appellare solet 
musculorum fines, quos ἀπονευρώσεις nominant Anatomici. Zen- 
dines . Latinis dicti sunt. 

loannes Malalas. 94 


530 ANNOTATIONES. 


Pas. 130. 11. πέμποντά τινα 1 Scr. πέμπει. Cedrenus: Eo- 
φακῶς δὲ ὃ Πρίαμος τὸν Δχιλλέα, πέμπει τὸν Ἰδαῖον πρὸς αὐτὸν 
ἐν ἄλσει; etc. 

Ῥαρ. 181. 90. δόλῳ εἰργάσαντό με] fraudem. mihi fecerunt. 
forte scribendum, δόλον εἰργάσαντό με, cum duplici accusativo, 
quo pacto lpyafopat;- frequenter usurpatum tradit Moschopulus, 
voc. Atticar. Collect: ἐργάξομαί δε κακὸν, μετὰ δύο αἰτιῶν" καὶ, 
- moi σὲ κακόν. Adverbium etiam quandoque, loco Accusativi 
alterius , eodem teste ponitur: καὶ μετὰ ἐπιῤῥήματος, ποιῶ σὲ 
κακῶς, τὸ ἐργάζομαί σε κακῶς. 

Pag. 188. 9. ηὐρέϑη ἐπὶ Κλαυδίου Négovog] Ista tamen 
infra referuntur, non ad Neronis, sed ad Claudii Neronis deces- 
soris annum ΧΙ]. 

. Pag. 183. 7. ἐπὶ τὴν Mwwqvolov] supple πόλιν; uti habet 
paulo inferius. 

Pag. 133. 19. ἀπὸ τοῦ Σχυνέως] Hunc Σχοινέα vocat 
Cedrenus. 

Pag. 194. 2. συνανεγνωπότι ,] Eodem sensu usurpatum ha- . 
bes hoc vocabulum infra, lib. 14. in Theodosio Jun. ἀνεγίνωσκεν 
ἔσω εἰς τὸ παλάτιον: in Palatio interiore literis imbutus est; et 
deinde: συνανεγίνωσκεν αὐτῷ ἄλλος νεώτερος, studiorum socium 
habuit juvenem. alium , etc. 

Pag. 194. 99. εἰς ἐξιχίαν ἦλθεν] sensus loci istius, ex 
Historia ipsa, satis notus: unde vero hoc monstrosum vocabu. 
lum, ἐξιχία, non habeo dicere. Supra etiam quid tale occurrit, 
de Menelao Helenae raptae nuncium accipiente: xol ἀπέμεινεν 
ἀκούσας ὃ Mevélaog, ὡς ἔξηχος. Cedrenus , de Orestis insania 
loquens, haec habet; καὶ ποτὲ μὲν iv ἀνέσει διῆγε, ποτὲ δὲ τὰ 
ἐξόχων ἐπετέλει: ubi -dbilav nostram per τὰ τῶν ἐξόχων ex- 
primere videtur, Ego vero pro mentis alienatione ἐξιχίαν hic 
poni existimo: Adeo. ut horum verborum εἰς ἐξιχίαν ἦλϑεν ἀπὸ 
τῆς μανίας παρ᾽ ἑαυτὸν γενόμενος sensus ad verbum sit; Zn men- 
tis alienationem devenit propter Jur orem , praeler se existens. 

Pas. 135. 4. οἵ ἱερεῖς ἀγνεύσαντες τὸν Ορέστην) Omnino 
legendum; ἀγνίσαντες τὸν Ορέστην : eadem habes apud Dictyn: 
IMnestheus liberatum Orestem a Parricidii crimine, purgatumque 
more patrio cunctis remediis, quae ad oblivionem hujusmodi fa- 
cinoris, adhiberi solita erant, Mycenas remiitit, 

Pag. 185. 6. ἐφ’ ᾧ 6 Ἄρειος πάγος ὑπῆρχε] “ρειος πάγος 
erat Forum Atheniense, in Acropoli, s seu urbis parte superiore 
positum. Hesych. “ρειος πάγος" ἐν Αϑήναις δικαστήριον ἐν τῇ 
“κροπόλει. Urbs enim εἰς τὴν ἄνω εἰ εἰς τὴν κάτω πόλιν di- 
videbatur. Stephano etiam ἀκρωτήριον «ἰϑήνῃσιν dicitur, ex 
Apollodoro j ἐν ᾧ τὰς φονικὰς κρίσεις ἐδίκαζον, διὸ τὸς ἀπὸ τοῦ 
σιδήρου γιγνομένας μιαιφονίας : uti, licet ad caedes gladio tantum 
perpelratas Areopagitarum censuram restringat Stephanus, ad 





 ANNOTATIONES. 531 


alias tamen quascunque voluntarias eam extendere infra videbi- 
mus. Forum hoc erat in Quarta urbis regione, in colle Trito- 
nii Montis; uti nos docet Hilduinus, Dionysii Areopagitae vita, 
apud Jo. Meurs. de Fort. Athen. his verbis. Quarta regio in ea- 
dem urbe est, ubi Idolum Martis, et. simulachrum Herculis, in 
colle "Tritonii montis, in medio urbis positi steterat, ad colendum 
multis immolationibus , et delusionibus, IMartem et Herculem; 
quos illi deos maximos, et fortissimos, adorabant. Ubi etiam 
exercebantur judicia, et docebantur fora, ingeniique omnis so- 
lertia etc, —Cognoscebat autem Areopagus de Incendiis, venefi- 
ciis, vulneribus, caedibusque praemeditatis: teste Jul. Polluce, 
lib. 8. cap. 10. Δικαστήρια ϑήνῃσιν, Ἄρειος πάγος" ἐδίκαζε δὲ 
φόνου; καὶ τραύματος ἐκ προνοίας, καὶ πυρκαϊᾶς, καὶ φαρμά- 
χων, ἐάν τις ἀποκτείνῃ δούς. . De caedibus. itaque quibuscunque 
voluntariis Athenienses coram Areopagitis causam dicebant; 14- 
que tribus diebus continuis per singulos menses: uti Idem testa- 
tur, loco citato: χκαϑ' ἕκαστον δὲ μῆνα, τριῶν ἡμερῶν ἐδίκαζον 
ἐφεξῆς, τετάρτῃ φϑίνοντος, τρίτῃ, δευτέρᾳ: id est, xxvm. xxvm. 
xxix, cujusque mensis diebus, Attici enim ultimi mensis δεχή- 
βέρου dies, Latinorum more, ordine retrogrado numerabant; 
diem mensis ultimum ἕνην καὶ νέαν, penultimum φϑένοντος 
δευτέραν, antepenultimum, φϑίνοντος τρίτην, et sic deinceps 
ad mensis diem vicesimum primum inclusive, vocantes. Fori 
hujus judices ὑπαίϑριοι, sub Dio jus dicebant noctu etiam, non 
interdiu forum illic agi testatur Lucianus: cg μὴ ἐς τοὺς λέγον- 
τας, ἀλλ᾽ ἐς τὰ λέγομενα ἀποβλέποιεν: ideoque Exordiis uti Ora. 
toriis, aut affectuum commotione, non licebat, teste Jul. Polluce 
lib. 8. cap. 10. προοιμιάξεσϑαι δὲ, οὐκ ἐξῆν" οὐδὲ οἰκτίξεσϑαι. 

Pag. 135. 11. Ταῦτα ΖΔίκτυς  Ἠυ)ὰ5 Mnesthei pro Oreste 
latae sententiae apud Dictyn. lib. 6.  Hyacis vero ibi mentio 
nulla. 

Pag. 186. 1. ἀργαλέως νόσου] Scr. ἀργαλέης : uti habet Ce- 
drenus. ἢ 

Pag. 186. 9. Σκυϑίης τε γαῖαν καταλάβοις] Scr. καταλάβῃς, 
cum Cedreno. 

Pag. 186. 8. “Δύσαιδος δὲ χώραν] Cedrenus, Αὔλιδός τε 
χώραν, uti etipse infra habet. Ταυρικὴ, et Ταῦροι, aliis regio 
haee dicta: Isac. Tzetzes. ἔχρησε δ᾽ ὃ ϑεὸς τῆς μανίας αὐτὸν 
ἀπαλλαγῆναι, εἰ τὸ ἐν Ταύροις ξύανον τῆς Agzéjudog μετακομίσει. 
οἵ δὲ Ταῦροι μοῖρα Σκυϑὼν. Tauri vero Scythiae pars. 

Pag. 186. 4. ἐκ χϑονίης Βαρβάρων] ix χϑονὸς βαρβ. Ce- 
drenus. 

Pag. 136. 5. Συρίης γαῖαν σειομένην  σειομένην non habe- 
itur apud Cedrenum: et deinde, αὐλῶνος Σιλπίου ὄρος, legit. 
Porro Oraculum Syriam vocat σειομένην, ob frequentes ad 


532 ANNOTATIONES. 


montem Silpium, partesque vicinas, terrae tremores, quos plu- 
rimos enumerat deinceps Auctor noster. 

Pag. 136. 12. προσέσχεν 0 Ορέστης ἱερὸν, ἑστως] Scr. ἑστός" 
προσέσχεν hic pro ἑώρα ponitur locutione Barbara: Forte scri- 
bendum, προσέσχεν ὁ ) Ὀρέστης f. ἱερῷ ἑστῶτι. Infra etiam in Ore 
stis historia , p» 109. of δὲ Σύροι προσεσχηκότες τὸ σχῆμα τῆς 

στήλης. 
ει Pag. 137. 15. καὶ ἀφώρισαν zegeptov] vocabulum barba- 
rum, pro xo9" αὐτὸν, seorsim, 

Pag. 188. 9. γράψας εἰς δίπτυχον] Diptycha apud Scripto- 
res Ecclesiasticos sunt Tabulae illae duplices, quibus Defuncto- 
rum, vivorumque nomina inscribebantur: Apud Auctorem etiam 
nostrum quandoque eundem habet sensum; ut infra, lib. 17. 
Justinus Imperator, τ, Imperii anno Paulum quendam in Patriar- 
chatum Antiochensem promovit, ὅστις τοὺς τῆς συνόδου Χαλκη- 
δόνος ἑξακοσίους τριάκοντα ἐπισκόπους ἐνέταξε τοῖς διπτύχοις τῶν 
ἐχηλησιῶν ἑκάστης πόλεως. 4ίπτυχον vero, singulari numero, 
apud autorem nostrum ubique, fortasse etiam apud alios, Tabulas 
scriptorias communes denotat: ita in hoc loco: ut et infra, lib. 
10. ubi Apollonius Tyaneus, ab Antiochensibus rogatus uti Te- 
lesma eis faceret adversus terrae motus, λαβὼν δίπτυχον, ἔγραψε 
ταῦτα᾽ Sumptis tabulis ista scripsit: etc, Cedrenus etiam in hac 
Orestis historia, eodem utitur vocabulo: εἰληφὼς δὲ τὸ δίπτυχον, 
ἐξῆλϑε τοῦ ἱεροῦ, καὶ ἐλϑὼν à ὅπου Ὀρέστης ἐφρουρεῖτο, ἠτήσατο 
τοὺς φρουροὺς ZxvOue, καὶ εἰσελϑὼν ἐπεδίδου τὴν πυκτὴν, οὕτως 
εἰπών" etc. ubi, quod priüs, δίπτυχον dixerat, postea πυκτὴν; 
Pugillares vocat. Ζίπτυχα etiam aliquando plurali numero, ta- 
bulas etiam scriptorias communes denotat. uti infra lib. 6. de 
Croeso Oraculum Delphicum consulente habetur: xol ἐπιδέδω- 
κεν αὐτοῖς γράψας τὸν ᾿ χρησμὸν ἐν διπτύχοις. 

Pag. 139. L ἐπὶ τὸν ὠμοπλάτην αὐτοῦ τὸ δεξιόν] Scr. τὴν 
ομοπλάτην αὐτοῦ τὴν δεξιάν. Jul. Poll. l. 9, τὰς δὲ ὠμοπλάτας, 
εἰσὶν of καὶ 2 ἐπινωτίους, καὶ πλάτας ἐκάλεσαν. 

Pag. 189. 9. εἰς τὸ Σαρακηνικὸν λίμητον  δἃ Saracenicos 
fines: de voce λίμητον, quod quandoque per ; scribitur, λίμιτον, 
pauca supra notavimus: consule etiam J. Meursium. Interim Ce- 
drenus corrigendus, qui, ex Librariorum oscitantia, Regionem 
nescio quam Saracenicam, Eme: dictam, nobis profert vocabulo 
scilicet ex λιμίτῳ corrupto: ἦλϑον. xod ἀνατολὴν, ἐπὶ τὸ Za- 
ρακηνικὸν Ἐμέτ: scribendum, ἐπὶ τὸ Σαρακηνικὸν λίμητον. 

Pag. 139. 17. στήλην quis vvjyíug] forte scribendum, 
τύχης, aut εἰς τύχην. 

Pag. 189. 21. δέχνυσο ϑεὰ πόα voce] Ita habebat Codex 
MS. quo unico usi sumus: nec loco huic obscuriori enucleando 
lucem aliquam nobis praestitit Cedrenus, qui Auctoris nostri 
vestigiis alioqui, per totam hanc Orestis historiam, diligenter 


ANNOTATIONES. 533 


satis insistit. Investiganti itaque mihi, quodnam vocabuli sit hoc 
στοῦ, subiit tandem suspicari, πτώα forte legendum esse. Certe 
hoc nomine vocatam fuisse tum Latonam, tum filium ejus Apol- 
linem, filiamque Dianam, testatur Isac. Tzetzes in Lycophron. 
his verbis: qvoi ἐν ZhjÀo γεννώσῃ “ρτεμιν, καὶ “πόλλωνα, σῦς 
μέγας ἄγριος ἐφάνη. ἰδοῦσα δὲ τοῦτον ἐπτοήϑη, καὶ πτῶα ἐπκλή- 
$1, ὁμοίως δὲ καὶ ἡ ἄρτεμις, καὶ ὃ “πόλλων Πτῶος.  Iphige- 
niam itaque, Dianae sacerdotem, Numini huic novo a se ipsa 
sacrato, Divae suae ritus peragentem, etiam nomen ejus Πτώα 
adhibuisse haud prorsus incredibile est; quodque olin, Πτώα 
«ἄρτεμις, Πτώα INUGGo nunc dixisse. 

Pag. 140. 2. ἐκ τῆς χώρας ἐκείνης) ἐκ τῆς χώρας ταύτης 
Cedrenus: rectius. 

Pag. 140. 18. Σκυϑῶν πόλιν Cedrenus Σκυϑύπολιν vo- | 
cat, qui eam Βασὰν olim dictam fuisse testatur p. 51. Stephan. 
de urb. Nyssae, prioris urbis nominis mentionem facit, his ver- 
bis. Σκχυϑόπολις, Παλαιστίνης πόλις, ἢ Νύσσης κοίλης Συρίας, 
“Σκυϑῶν πόλις πρότερον λεγομένων Βαίσων ὑπὸ τῶν Βαρβάρων. 
Ogi fuisse regiam olim, asserit Xylander, in Cedreni locum ci- 
latum; quem vide. urbs haec 600. stadiis distabat ab Hierosoly- 
mis, uti apparet ex Maccabaeor. lib. 9. cap. 12. ver. 29. 

Pag. 141. 22, ὑπεράνω κίονος ἵσταται] Scr. lo. ἔστησαν. 

Pag. 142. 2. τοῦ MtA«vríov ὄρους τὸ ὄνομα Auevov.] ita 
etiam Isac. Tzetz. in Lycophron. Orestis historiam recitans: Χει- 
μασϑέντες δὲ, ἐξώκειλαν περὶ τὰ τῆς Σελευκείας νῦν λεγομένης 
μέρη, καὶ περὶ «ἀντιόχειαν, καὶ τὸ ΙΠελάντιον ὄρος, O0 ἀπὸ, τοῦ 
παυϑῆναι τὸν Ορέστην ἐκεῖ τῆς μανίας, Auavov ἐχλήϑη. Eadem 
habentur apud Stephan. de urb. n 

Pag. 142. 8. προσεσχηπύτες τὸ σχῆμα) hoc locutionis genus 
occurrit supra, p. 102. 3 

Pag. 143. 13. ἣν ἐκάλεσε Παλμοίραν] Πάλμυρα, Stephano, 
nostroque etiam infra, lib. 18. ubi haec ipsa repetita sunt, dicta 
est: verum quam absurde hic urbis a Salomone conditae nominis 
originem a Graeco fonte petit Auctor noster? Sed nec Goliathum 
hoc in loco prostravit David, sed in Judae partibus, ab Hiero- 
solymis haud procul dissitis, Urbs vero haec, a Salomone qui- 
dem condita est, in deserto Syriae vicino, a Syria superiore 
dierum 2. itineris spatio, ab Euphrate unius, a Babylone sex die- 
rum itineris spatio dissita: nomenque a Salomone datum habuit 
Thadamoram; licet Graecis, Palmira, dicta esset, Josepho teste 
Ant. Jud, 1. 8. c. 2. ταύτην ovv τὴν πόλιν οἰκοδομήσας, καὶ τεί- 
χεσιν ὀχυρωτάτοις περιβαλῶν, Θαδαμόραν ὀνόμασε, καὶ τοῦτ᾽ ἔτι 
γῦν καλεῖται παρὰ τοῖς Σύροις" oí δὲ Ελληνες αὐτὴν προσαγο- 
ρεύουσι, Παλμυράν. | Hebraice dicitur 2» Tadmor et Thadmor, 
1. Reg. 9. et 2. Paralip. 8. item *»n, Tamar, Ezechiel. 47. Qui- 
dam hoc nomine urbem hanc vocatam volunt, quod eo loci Pal- 


534 ANNOTATIONES. 


meta plurima sint, uti tradit Hieronymus de Loc. Hebr. ἡ, 7a- 
mar enim Palmam significat. 

Pag. 148. 17. ἐν οἷς ἐβασίλευσεν “4χαὰβ, βασ'λεὺς Iov- 
olov] Ante hoc tempus regnum divisum fuerat in regnum Juda, 


et regnum Israel: in hoc vero, non in illo Salomonis successor 


erat Achabus. 

Pag. 145. 15. βουλεύσασϑε εὐλογηϑῆναιν] forte, βουλεύ- 
Gert. Septuag. leg. πονήσατε μετ᾽ ἐμοῦ εὐλογίαν. 

lbid. καὶ φάγεται] Scr. φάγετε. 

Pag. 146. 15. ἡμέρα ϑλίψεως, δεσμοῦ etc.  ϑορίπαρ, ἡμέ- 
ρα ϑλίψεως, καὶ ἐλεγμοῦ, καὶ παροργισμοῦ ἡ ἡμέρα ταύτη. 

Pag. 148. 99. Σαρὰχ τῶν πατράρχων] Scr. τὸν πάτραρχον;, 
ut habet Chron. Alexandrinum. Septuag. ἐν οἴνῳ JNecsgdy ϑεοῦ 
αὐτοῦ. 

Pag. 149. 9. στήλην χαλκῆν τῷ ἡλίῳ] στήλη, pro statua, 
frequenter. occurrit apud recentiores: apud nostrum vero exeni- 
plis hujusmodi nihil usitatius. Inter alios vero Jo. Tzetzes, de 
Alexandri statua a Lysippo facta, verba faciens, haec habet, 
Chil. 8. Hist. 200. 

Καὶ γὰρ καὶ παρατράχηλον ἐποίησεν ἐκεῖνον. 
Δοκοῦντα βλέπειν οὐρανὸν, καὶ πᾶν ἠκριβωμένως, 
Οποῖος ἦν Δ4λέξανδρος 0 Μακεδὼν ἐκεῖνος. 

Sore δοκεῖν τοὺς βλέποντας, “λέξανδρον, οὐ στήλην. 

Pag. 149. 10. ἥντινα ἐκάλεσαν Κολοσσὸν ὡς φοβερὸν ϑέα- 
μα] Κολοσσοὶ statuae sunt praegrandes, atque inusitatae, stu- 
pendaeque magnitudinis, teste Hesychio.  KoAoccol, ἀγάλματα 
ὑπερμεγέϑη. Erat autem Colossus iste 70. Cubitoruim altitudine, 
uli testatur Philo Byzantius de 7. Orb. Spectacul. Ἐν ταύτῃ 
Κολοσσός ἐστι πηχέων ἑβδομήκοντα διεσκευασμένος sig Ἡλιον: 
licet de cubitorum numero non convenit inter Auctores: de quo 
vide Leon, Allatii in Philon, Not. ubi obiter notandum, injuste 
ab Allatio vapulare Dalecampium, eo quod, Septuaginta cubito- 
rum, et, pedum centum et quinque, idem esse asserere ausus 
sit. Licet enim pedes cv. nec cubitorum Geometricorum (si ta- 
men Cubitus iste locum uspiam, praeterquam apud Origenem, ha- 
buerit:) nec regiorum , nec communium; Cubitorum tamen Mi- 
norum, sive Sesquipedalium, (qui etiam Herodoto communis est ) 
numerum exactissime implent. Herodot. 1. 9. ξξαπόδου μὲν τῆς 
ὀργυνῆς μετρεομένης, καὶ τετραπήχεος᾽ τῶν ποδῶν μὲν τετραπα- 
λαίστων ἐόντων, τοῦ δὲ πήχεος ξξαπαλαίστου. Passus, inquit, 
mensurae sex pedum , sive quatuor cubitorum: pedes autem,. qua- 
tuor palmorum : Cubiti vero sex palmorum. | Cubitum etiam Ses- 
quipedalem facit Hesychius: Πῆχυς, ὃ εἷς καὶ ἥμισυ ποῦς. 

Pag. 150. 1. Ἐπὶ οὖν τῆς βασιλείας Ἰωακεὶμ βασιλέως] Toa- 
kim iste, qui et Jechonias dictus est, quique Babylonem captivus 
ductus est, Joakimi prioris filius erat, Vide 4. Heg. cap. 24. 


e 


ANNOTATIONES. 535 


Pag. 451. 8. πρῶτος ὃ .490:7c] 4güvcog hic Eusebio di. 
clus est. 

Pag. 151. 19. ἀστράγαλον χειρὸς ἀνθρώπου] ita etiam ex 
septuag. versione,. Cedren. διὸ τοῦτο ἀπεστάλη ἀστράγαλος χει-- 
φὸς elc. Chron. Alex. καὶ ὅ βασιλεὺς ἐϑεώρει τοὺς ἀστραγάλους 
τῆς χειρός. Constant. Manas. 

«4στράγαλον ἑώρακε γράφοντα πρὸς τῷ τοίχῳ. 

apud quos omnes — ---- ἀστράγαλος improprie sumitur, pro ma- 
nus digito, seu articulo: apud Anatomicos enim Spinae verte- 
bram, sive spondylum significat: pro Talo etiam quandoque po- 
nitur, teste Hesychio: “στράγαλον, τὸν σφόνδυλον, καὶ τὸ ὑὕπο-- 
κάτω τοῦ σκέλους. Jul. Pollux, lib. 2. c. 4. ἀστραγάλους Talos 
interiores esse testatur: οὗ δὲ ἀστράγαλοι, ov τὰ προὔχοντα, ἀλλὰ 
τὰ ἔνδοϑεν κρυπτόμενα ὑπὸ τῶν σφυρῶν. 

Pag. 159. 1. καὶ μεϑ᾽ ἡμέρας Ζαρεῖος etc.] Imo eadem no- 
cte occisum fuisse Baltazarem, Assyriorum regem, testatur sacra 
Pagima Dan, cap. 5. Sed nec alias cum sacro textu concordat 
Auctor noster, in hac Baltazaris historia: inter alia vero cum 
Darius, apud Danielem, rxu. annos natus, regnum obtinuisse di- 
catur, noster sexagenarium tantum eum facit. 

Pag. 159. 18. προειπόντος Θαλοῦ τοῦ φιλοσόφου τὴν ἔπλει- 
ψιν] De Thalete Eclipsim hanc praedicente, vide Herodotum lib. 
1. Cedrenus asserit Thaletem Defectus solis, Lunaeque, et Ae- 
quinoclia primum deprendisse: καὶ πρῶτος τὴν ψυχὴν εἶπεν ἀϑά- 
νατον, ἐκλείψεις τε καὶ ἰσημερίας κατείληφε. 

JPag. 159. 14. Πεισίστρατος πολεμῶν δημαγωγεῖ. 1 locum 
hunc suspectum habeo: Qnid enim Pisistrato cum bello Astyagen 
inter Lydosque. 

Pag. 159. 16. τοῦτο γνόντες of Πεισαῖοι] Scr. Πισαῖοι. 
Stephan. de urb. Πίσα, πόλις καὶ κρήνη τῆς Ολυμπίας᾽" ἔστι καὶ 
χωρίον, ἐν ᾧ ὃ τοῦ Διὸς ναὸς ἵδρυται, καὶ ὃ Ολυμπιακὸς ἀγὼν 
τελεῖται. 

Pag. 152. 18. τῷ κράτει τῆς δυνάμεως αὐτοῦ] αὐτοῦ, hoc 
loco, ad Solem referendum est; cujus Tutelae Pisaei se, resque 
suas commiserunt, Certamina haec Pythia ejus in honorem insti- 
tuentes. 

Pag. 158. 1. τὰ Ισϑμια τῷ Πλούτωνι} Certamina Isthmia, 
post Nemaea, instituta tradunt alii; ab Isthmo Corinthiaco, ubi 
primum celebrata sunt, sic dicta: nec Plutonis, ut Noster, sed 
Neptuni in honorem, qui Isthmius etiam inde vocatus: Stephan. 
de urb. in Ισϑμός" ἔστι καὶ Κορίνϑου Ισϑμὸς, iv ἣ Ισϑμιος ὁ 
Ποσειδῶν. 

Pag. 153. 20. καὶ δηλοῖ Κύρῳ id est, Literas Cyro mittit: 
hoc sensu enim δηλῶσαι passim apud hunc nostrum usurpatur. 
lta infra, lib. 14. p. 353. Theodosius Junior Eudoxiae filiae, ob 
Romam ab ea Vandalis proditam, adeo infensus erat, ut nullam 


586 ANNOTATIONES. 


omnino deinceps rationem ejus habuerit, sed nec per literas eam 
compellare voluerit; καὶ ἔασεν αὐτὴν ἐν τῇ Aqu], παρὰ Ζινζιρί- 
κῳ, μηδὲν αὐτῷ δηλώσας. Exempla hujusmodi passim occurrunt. 

Pag. 154. 9. τοσαύτην γῆν ἀφεστηκως ἀπ᾽ ἐμοῦ, καὶ τῶν 
ἐμῶν βασιλειῶν] Miror quid Xylaudro venerit in mentem ut haec 
ita redderet, apud Cedrenum: qui a me et regno meo tantum ter- . 
rae abstulit. ἀφεστηκῶς enim dissitus, sive disjunctus est hoc 
loco significat; abstulit vero nullibi significare poterit. 

Pag. 155. 13. lleífgv δέ με πειρᾶται} Oraculum hoc inte- 
grum habetur apud Herodotum lib. 1. his verbis. 

Οἶδα δ᾽ ἐγὼ ψάμμου τ᾽ ἀριϑμὸν, xol μέτρα ϑαλάσσης, 
Καὶ κωφοῦ συνίημι, καὶ οὐ φωνεῦντος ἀκούω. 

Οδμή μ᾽ ἐς φρένας ἦλϑε πρατειρὴ οἷα χελώνης. 
Ἑψομένης ἐν χαλκῷ ἅμ᾽ ἀρνείοισι κρξέσσιν, 

H χαλκὸς μὲν ὑπέστρωται, χαλκὸς δ᾽ ἐπίεσται. 
“Πεγιιονῖδ est spatium, et numerus mihi notus arenae: 
JMutum percipio, fantis nihil audio vocem. 

Venit ad hos sensus nidor testudinis acris, 

Quae simul agnina coquitur cum carne lebete, 

"Aere infra sirato, et stratum cui desuper aes est, 

Pag. 155. 92. Κροῖσος Avv ποταμὸν διαβὰς ποταμὸν hic 
frustra inseritur, meírique rationem interturbat: Oraculum hoc. 
inter Oracula Metrica, a Jo. Opsopoeo collecta, sic se habet. 

Κροῖσος Avv διαβὰς μεγάλην ἀρχὴν καταλύσει. 

Pag. 156. 7. ἔβαλεν αὐτὸν εἰς λάκπον λεόντων ] Imo nec ob 
hanc causam, nec ab hoc rege, sed a Dario Medo, Babyloniae re- 
ge, in foveam Leonum conjectus est Daniel, vide Dan. cap. ὅ.. 

Pag. 157. 18. ἐλήφϑη αἰχμάλωτος αὐτὸς, καὶ τὰ πλήϑη αὖὐ- 
τοῦ} Cedrenus habet, καὶ ἀπώλετο τὰ πλήϑη αὐτοῦ, quod et in 
nostro supplendum videtur. 

Pag. 157. 19, καὶ μετ᾽ αὐτοὺς Ἡρόδοτος] Forte scriben- 
dum, μετ᾽ αὐτοῖς: Herodotus enim Polybio saltem Castoreque 
antiquior; forte etiam Auctoris nostri Thalete hoc, si modo idem 
sit hujus Thales cum Thallo illo ab Africano citato; quod facile 
crediderim. vid, Voss. de Hist. Graecis. 

Pag. 158. 4. τὰ δὲ ἐννέα ἥμισυ ἐπανῆλϑον] Imo duae tan- 
tum tribus, Judae scilicet et BenJamini, Judaeam repetierunt; re- 
liquae x. in Perside remanserunt; uti testatur Josephus, Antiqui- 
tat. Judaicar. lib. 11. διὸ xol δύο φυλὰς εἶναν συμβέβηκεν ἐπί τε 
τῆς “σίας καὶ τῆς Εὐρώπης Ῥωμαίοις ὑπακουούσας" cb δὲ δέκα 
φυλαὶ πέραν εἰσὶν Εὐφράτου, ἕως δεῦρο μυριάδες ἄπειροι etc. 

Pag. 158. 11. καὶ ἐλϑὼν εἰς τὴν χώραν αὐτοῦ, ἐσφάγη] Alii 
Cyrum, illato Messagetis Scythis bello, a Tomyride, eorumregina 
interfectum volunt. Vide Justin. et Herodot. lib. 1. Euseb. alios. 

Pag. 158. 7. ἄλλοι πολλοὶ ἐβασίλευσαν “σσυρίων] Scr. Περ- 
σῶν. ἃ Cyro enim regnum ad Persas translatum est, 





ANNOTATIONES. 537 


Pag. 159. 90. ὡς καϑεύδει μετ᾽ αὐτοῦ vvzróg] Haec aliter 
narrantur Judithae lib. cap. 13. 

Pag. 160. 6. διὰ δυνάμεως τινος τοῦτο ἐγένετο. δύναμις 
pro spiritu quodam, seu Daemone, uti alias saepius apud no- 
strum, hoc loco sumitur. 

Pag. 160. 8. ἐν ταῖς Εβραϊκαῖς ἐμφέρεται γραφαῖς Nihil 
minus: Librum enim Judith Hebraeum Judaei nullum unquam ha- 
buerunt. vide Scalig. in Euseb, Chron. p. 89. 

Pag. 160. 10. ἐβασίλευσεν “σσυρίων “ρταξέρξης  “σσυρίων 
eliam supra, pro Περσῶν ponit. Caeterum Artaxerxes ille, cu- 
jus Pincerna Nehemias erat, qui et Mnemon cognominatus est, 
post Cambysem quidem, quem Noster Darium hic vocat, Persis 
imperavit, non tamen immediate, sed interjectis regibus aliis sex. 


Pag. 160. 18. καὶ ἄρχειν αὐτὸν τῶν εὐνούχων ἐποίησε] Ita 
etiam Cedrenus; nisi quod, pro nostri ἄρχειν, ibi ἀρχὴν legatur; 
. mendose. Unde tamen Enuchorum praefecturam adeptus est Ne- 
hemias? Artaxerxis quidem οἰνοχόος, Pincerna, vel fortassis ἀρ- 
χιοινοχόος, ut Cedrenus alibi eum vocat, Princeps Pincernarum 
erat, atque hinc proculdubio Nehemiae praefectura a Graeculis 
recentioribus efficta est. 

Pag. 161. 6. πρῶτος ἐβασίλευσεν ὃ Kgavaog] Scr. Καρα- 
vóc. Caranus enim, non Cranaus regni Macedonici prima jecit 
fundamenta. 

Pag. 161. 7. τὴν Avy$v, τὴν “4λέου 9vyaríga] Cedrenus 
habet, τὴν “ύτβην, τὴν AzAérov ϑυγατέρα, mendose, 

Pag. 162. 8. ἄλλοι πολλοὶ foc Ζαρείου τοῦ νεωτέρου  Ζ.α- 
ρεῖος ὃ νεώτερος nostro est Darius Nothus, ut infra apparet: in- 
ter quem tamen et Artaxerxem intervenerunt tantum Xerxes, qui 
mens.2,. et Sogdianus, qui mens, 7. regnarunt. vide Euseb. et 
Helvic. 

Pag. 162. 7. τοὺς Σκιτίνους καλουμένους  ἨοΒβ Κτηταίους 
vocat Cedrenus, nomine uterque aeque ignoto. 

Pag. 162. 17. ἀπὸ πόλεως μικρᾶς, λεγομένης Χαρτίμας 
Cedrenus, ἐκ μικρᾶς πόλεως Χαρτικῆς. hanc urbem Chartam vo- 
cat, de Carthagine verba habens, qui eam ita dictam asserit a 
Cartha oppido , unde fuit Dido, inter Tyron et Berithon: atque 
hoc etiam ex historia Poenorum, uti ipse alibi testatur. 

Pag. 163. 8. καὶ βαστάζοντες βήναβλα. βήναβλον V'enabu- 
dum ut βηνάτωρ, Venator: atque haec recta est vocis hujus 
scriplura. Graeci tamen recentiores Mévavàov scribunt, ex Vo- 
cabuli scilicet originis ignorantia, atque etiam ex Characterum 
horum, p et B, similitudine; in MS. enim Codicibus, praesertim 
antiquioribus, vix inter se distingui possunt. 

Pag. 165. 3. ὀνόματι Φορβὰν Fluvium hunc Ebqvov 
antea dictum asserit Cedrenus; Plutarchus, Thestium a Thétlio, 


538 ANNOTATIONES. 


Martis et Pisidices F. Stephanus, Thoas: Stephan. de urb. Ζχε- 
λῶος ποταμὸς “Δκαρνανίας, ἀπὸ Αχελώου ἐλϑόντος ἐκ Θετταλίας με- 
τὰ “Αλκμαίωνος" ἐπαλεῖτο δὲ Θόας ὃ ποταμός. 


Ibid. καὶ φιβλωϑεὶς ὃ Agciàoc] vocabulum Graecobarba- 
rum, apud Graecos recentiores frequenter usurpatum, a φίβλα, 
Latinis Fibula. φιβλωϑεὶς, transfixus: φιβλοῦν, pro transfigere, 
supra habuimus, in Paridis a Philoctete occisi historia, lib, 5. 
p.77. τοὺς αὐτοῦ πόδας φιβλοῖ ἐπὶ và σφύρα., pedes ejus juacta, 
malleolos transfixis. 


Pag. 165. 11. ἥτις προποιήσασα τοξεύει τὸν σύαγρον ita 
eliam Jo. Tzetz. Chil. 7. Hist. 109. 


Πολλῶν συναϑροισϑέντων δὲ συαγρευτῶν ἐκεῖσε, 
H Avoir πρώτη μὲν ἐκεῖνον ἐκτοξεύει" 
Εἶτα βαλὼν Μελέαγρος κτείνει τῷ Gvoxvóvo. 


Pas. 166. 1. ὅσον χρόνον φυλάττετο] Scr. ἐφυλάττετο. 


Ραρ. 166. 20. ὑπὸ τοῦ Toxoc] Cedrenus hunc Afwxe νο- 
cat: de Nauplio, vero Graecorum Principum uxores uli moecha- 
rentur instigante, filii sui Palamedis in ultionem, vide lsac. Tze- 
tzem in Lycophron. 


Pag. 167. 5. τὴν μεταχληϑεῖσαν Βενέβεντον 7 ita etiam Ce- 
drenus. Stephanus urbem hanc a Diomede, J4oyog ἵππιον, di- 
ctam asserit, Ζιομήδης, μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Ἰλίου, ἐτείχισε, καὶ 
μετωνόμασεν, «4ργος ἵππιον: a Diomede itaque non condita, sed 
muro ciucla tantum fuit. Procopius tamen Beneventum a Dio- 
mede conditam fuisse testatur, Gothicor. lib. 1. ταύτην Ζιομήδης 
ποτὲ ὁ Τυδέως ἐδείματο: qui etiam apri Calydonii dentes, tres 
spithamas in circuitu habentes avunculi sui Meleagri in memo- 
riam a Diomede ibidem repositos, ad sua usque tempora in spe- 
ctaculum asservatos fuisse testatur. οὗ καὶ εἰς ἐμὲ ἐνταῦϑα εἶσι, 
ϑέαμα λόγου πολλοῦ ἰδεῖν ἄξιον, περίμετρον οὐχ ἧσσον ἢ τρισπί- 
ϑαμον ἐν μηνοειδεῖ σχήματι ἔχοντες. 

Pag. 167. 91. καὶ ἤνεγκαν of Ῥουστοῦλοι τὰς ἐπάνω] id est, 
εἰ Rutuli superiores evaserunt. Eodem rudi locutionis genere uti- 
tur, ad finem lib. 8. ἰδὼν ὃ AvvifladA τὴν τοῦ Σκιπίονος δύνα- 
piv, xol ὅτι τὰς ἐπάνω φέρει etc. 

Pag. 168. B. ὕστις οἶκος ἐκλήϑη τὸ Παλλάντιν] Παλλάντιν, 
pro Παλλάντιον; ut στηϑάριν, pro στηϑάριον;, Librariorum ex 
recitantis ore scribentium errore frequentissimo. 


Pag. 168. 6. ἀπὸ τότε ἐκλήϑη vd βασιλικὰ κατοικητήρια, 
Παλλάντιον. Eadem habes apud Cedrenum, et Glycam, part. 2. 
Zonaras autem, Palatium, Domum Imperatoriam dictam vult, eo 
quod in Monte Palatino posita fuerit: ἡ δὲ τῶν αὐτοκρατόρων xa- 





: 
; 
| 
ΐ 


ANNOTATIONES. 539 


τοικία παλάτιον ὠνομώσϑη, ὅτι ἔν τε τῷ Παλατίῳ λεγομένῳ ὄρει; 
ἐν à Φαυστοῦλος ὦκει, καὶ ἐκεῖ τὸ στρατήγιον εἶχε. 

Pag. 168. 15. τὴν ϑυγατέρα τοῦ “ατίνου AkBaviav] Scr. 
“Μαβινίαν, et hic, et in sequentibus: Lavinia enim dicta fuit La- 
tini filia; Laviniumque, urbs ab Aenea a nomine ejus condita. 
Verum cum nostro, in hac Aeneae historia, Romanisque primor- 
diis ineptit etiam Cedrenus. 

Pag. 168. 93. καὶ ἔκτισε τὴν “λβανίαν] Alba, dicta est 
haec urbs ab Ascanio condita: caeterum cum quae profert hic 
Author Noster a vero ut plurimum aliena sint, atque alias etiam 
omnibus satis nota, errores singulos notare supersedebo. 

Pag. 169. 6. Ehwxsu, ὁ υἱὸς Ἰησοῦ]. Jesuae Pontif. qui 
cum Zorobabel Hierosolymas reversus est, filius quidem erat Joa- 
cimus, non Eliachimus: de hoc tamen Auctorem intelligendum 
esse puto. 

Pag. 169. 7. Ἱππάσιος φιλόσοφος] Forte hic idem est, quem 
Hesychius Illustr. περὶ σοφῶν, Ἱππασον vocat: quem vide. 

Pag. 169. 10. μετὰ τοὺς προειρημένους φιλοσόφους etc.] 
locus iste adeo mendosus est, ut sanus aliquis sensus exinde elici 
vix poterit. Stesichori duo fuerunt: quorum primus Thucydide 
multo antiquior: nec tamen Stesichorus alter ei contemporaneus 
erat; sed aliquanto junior; de quo vide Cl. Seldeni Marmor. 
Arundel. 

Pag. 169. 18. Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Ζαρείου τοῦ νεωτέ- 
ρου,}] Ochus hic primo dictus, deinde Dariaeus, teste Ctesia: 
Βασιλεύει S'toe, καὶ μετονομάζεται Ζαριαῖος, cui in regno succes- 
sit filius ejus, Arsaces, Artoxerxes postea dictus: βαδιλεύει δὲ 
“ρσάκης, ὃ μετονομασϑεὶς “ρτοξέρξης. 

Pag. 169. 91. τὴν Σίλπιν πόλιν] Nugae: urbem lianc sta- 
iim Σίλβιν vocat; μεταγαγῶν iv τῇ Σίλβει πόλει καὶ τὸ Παλλά- 
διον: Cedrenus lo appellat. Silvii Latinorum reges dicti 
sunt, non ab Alba nescio quo, urbeve ab eo condita; sed. a Sil. 
vio, Aeneae ex Lavinia filio. Sed nec Albam regem agnoscit Hi- 
storia Romana; Alba quidem urbs erat, ab Ascanio, Aeneae ex 
Creusa F. condita; ut supra diximus. 

Pag. 172. 9. χρυσοῦν στηϑάριον στήλην] Meurs. Glossar. 
Στηϑάριον. Pectorale. ;4rmatura pectoris equorum. Apud no- 
strum tamen, et Chron. Alex. auctorem, pro s/atua ubique poni- 
tur. Hujusmodi Imagines Graecis recentioribus etiam ϑώρακες 
et ϑωράκια dictae sunt, scilicet umbilico tenus ductae: lias Grae- 
cia purior προτομὰς dixit. Hesychius: Προτομή᾽ εἰκὼν βασιλι- 
«ij; foc τοῦ ὀμφαλοῦ τοῦ σώματος εἶδος. Haec vero de Romulo 
omnia habentur, tum apud Chr. Alex. tum apud Cedrenum, qui 
ex nostro descripsisse videntur, Chron. quidem Alex. auctor ipsa 
verba, Cedrenus sensum tantum secutus. 


Pag. 178. 19. μηνὶ Δύστρῳ,] Chr. Alex. μηνὶ Zworgo, 


^ 


540 ANNOTATIONES. 


mendose.  Mensibus Macedonicis passim utitur Auctor noster, 
quorum haec nomina, 


Ζύστρος Martius 
ἘΞάνϑικος "Aprilis 
“ρτεμίσιος JMaius 
Ζέσιος Junius 
Πάνεμος Julius 
Zóog "ugustus 
Τορπιαῖος September 
Ὑπερβερεταῖος October 
Δίος November 
“πηλλαῖος December 
Avüvvatog Januarius 
Περίττιος Februarius, 


Pag. 178. 18. τῷ Ἡλίῳ Τιτᾶνι, ὡς vovutvo] Raderus 
ista vertit, apud Chr. Alex. ἐπ solis, ut "Titanis excelsi, cultum: 
male omnino. ὑψούμενος enim hic dictus sol, id est JÉxaltatus 
(non Zxceísus) eo quod. ad Aequatorem provectus, mediam jam 

altitudinem suam, septentrionem versus attigerit, Solenim sem- 

per Excelsus dici potest; Exaltatus vero eo magis, Septentriona- 
libus, quo a Tropico Capricorni longius dicessit. Martii itaque 
xxv. id est, Aequinoctio verno, Certamina haec ab Oenomao, so- 
lis jam sic satis Exaltati in honorem, instituta dicuntur. 


Pag. 173. 17. καταγωνίσασϑαι αὐτὸν] Chr. Alex. χαταγω- 
νίξεσϑαν αὐτοῦ: καταγωνίζομαν hic pro ἀνταγωνίζομαν poni- 
tur: καταγωνίζομαιν enim proprie significat, Certamine vinco: He- 
sychius: καταγωνίξεται, νικᾷ. 

Pag. 174. 99. ὃ Ἑνυάλιος ἄρμασι διπώλοις ἐφεῦρε] Chr. 
Alex. ἄρμασι δὴ πολλοῖς : mendose. 

Pag. 175. 9. ἐν τοῖς Ἑτησίοις αὐτοῦ, Iterum forte corri- 
. gendum Chr. Alex. ubi pro Ετησίοις habet «ἰτησίοις : quod in- 
ierpres z4etüs vertit,  4/r.« quidem inscripti Callimachi ope- 
ris, quo fabularum origines et causas exposuerat Poeta, meminit 
Servius in 7. Aeneid, et Martial 1. 10. Zpigr. 4. Callimachum 
autem libros quamplurimos scripsisse, 800. numero, testis est 
Suidas; qui tamen multos eorum enumerans, nec nostri Erj6ic, 
nec dicta 4izt« habet. 

Pag. 175. 18. τὰ δὲ ἑπτὰ cma9ío] ita etiam Chr. Alex. 
mendose: σπαϑίον enim Gladiolum significat: Legendum ita- 
que cum Cedreno, σπάτια, quod vocabulum pure Latinum est. 
De Circi vero construclione, vide Onuphrium Panvinium, et CI. 
Salmasii in Solinum Plinian, Exercitation. 

Pag. 175. 14. τὴν κίνησιν τῆς ἀστρονομίας τῶν ἑπτὰ ἀστέ- 
ρων τῆς μεγάλης ἄρκτου. Haec aliter leguntur apud Chr. Alex. 
hoc modo: τὴν κίνησιν τῆς ἀστρώας (fort. τὴν ἀστρῶαν) τῶν 


ANNOTATIONES. 541 


ἑπτὰ ἀστέρων, καὶ τῆς μεγάλης ἄρκτου. Cedrenus habet tantum, 
τὸν δρόμον τῶν ἑπτὰ πλανητῶν. 

Pag. 176. 8. πραισεντεύειν γὰρ λέγεται τὸ παραμένειν. 
Cum Nostro etiam hic ineptiunt Cedrenus et Chr. Alex, Auctor, 
πράσινον, a πραισεντεύειν derivantes. Πράσινος enim est, Por- 
raceus, sive Color viridis, qualis porri est, 

Pag. 176. 5. τὸ δὲ Βένετον éxdAsocv] Factiones hasce colo- 
ribus dispares, a Romulo institutas, Circumque ipsum ab eo ex- 
iructum fuisse, negant eruditi, Spectacula enim haec, Consua- 
lia, primo a Romulo; deinde, Circo a Tarquinio Prisco extru- 
cto, Circensia dicta sunt. Quin et apertis campis a Romulo 
celebrata fuisse testatur Cassiodorus, qui de Oenomai Ludis lo- 
cutus, Quos ludos (inquit) postea -Homulus in. raptu Sabinarum, 
necdum fundatis aedificiis, ruraliter ostentavit Italiae etc. 

Pag. 176. 18. ἀπότε ἐπενόησεν αὐτοῖς τὴν τοῦ Ἱππικοῦ ϑέαν 
ὃ Ῥῶμος. Scr. ἀφότε ἐπενόησεν, etc. Caeterum haec mendose 
leguntur apud Chr. Alex. Lectio itaque, uti et interpunctio, ex 
nostro restituenda. 

Pag. 177. 19. ἃς ἐκάλεσε Bovríóeg] Βρούτιδας legit Chr. 
Alex. Has ego servas foeminas esse dixerim, a gente Brutiorum, 
sic dicta, quod eorum plerique omnes fugitivi servi initio fuerint, 
ac bruta gens, hominum colluvione circa Lucaniam confluente; 
uti asserit Diodor, Sicul. Bib. Hist. 1. 16. Brutides autem mulieres 
dicuntur; ut Prophetides; teste Suida: Βρούτιδες. γυναῖκες ov- 
τῶ καλούμεναι, οἵονεὶ Σιβύλλαι, καὶ προφήτιδες. ' 

Pag. 177. 17. ἐδόϑη αὐτῷ ὃ χρησμὸς, ὥστε ἐπιτελέσαι} ob 
hoc Consilium ab Oraculo Romulo, hisce angustiis posito, datum, 
Consualia haec certamina Consi, id est, Consilii Dei in honorem 
celebravit. Valerius 1. 2. c. 1. de Institut. antiq. Circense specta- 
culum primus Romulus, raptis Virginibus Sabinis, Consualium 
nomine celebravit, |Consus vero, idem qui Neptunus: haud recte 
itaque Auctor noster, Solis in honorem a Romulo instituta fuisse 
haec certamina, supra affirmat. 

Pag. 178. 13. ὡσαύτως δὲ καὶ Πλίνιος etc. ὁμοίως δὲ καὶ 
"iBiog. Latinorum Scriptorum nomina ista Chr. Alex. auctori 
parum nota fuisse videntur; ideoque pro Plinio Apollonium, pro 
Livio, Silvium, nescio quos supposuit. 

Pag. 178. 16. εἰς Βούρδωνας.} In Burdone, vertit Rader. 
ac si nomen loci esset. Ego vero vocabulum hoc Latinum esse 
puto εἴ ἡμιόνους Graecis sonare, id est Πα, sicut 2. Reg. 5. 
17. ubi vulgaris translatio habet, obsecro concede mihi, ut tollam 
onus duorum burdonum; septuag. habet: δοϑήτω τῷ δούλω σου 
γόμος ζεύγους ἡμιόνων. Probabile autem est, Auctorem nostrum 
ad locum illum Servii in Virgil. Aeneid. 1. 8. respexisse; ubi in 
haec verba Magnis Circensibus actis, haec habet Scholiastes: 
Magnis, quantum ad paupertatem pristinam pertinet... Nam legi- 


542 ANNOTATIONES. 


ien propter equorum inopiam, diversis eos hinc usos animan- 
tibus, 

Pag. 178. 18. AuovAtog, ὃ αὐτῶν πάππος] ita etiam Chr. 
Alex. auctor,: contra Historiae Romanae fidem: non enim Amu- 
lius, sed Numitor avus erat Gemellorum. 

Pag. 178. 21. ἱέρεια οὖσα τοῦ «ρέως,} Chr. Alex. habet £z- 
ράουσα τοῦ “ρέως, mendose, Iliam vero hanc; quae et Rhea Syl- 
via dicta est, non Marüs, sed Vestae sacerdotem fuisse tradunt 
Historici Latini. 

Pag. 179. 7. và λεγόμενα Βρουμάλια] Hinc Romulus ap- 
pellavit, Brumalia, seu Saturnalia: vertit Raderus, haud recte, 
Festum enim hoc non Saturno, sed Baccho celebrari solitum, bru- 
ma, sive hyberno tempore: uti testatur Ovidius, Fastor, 1, 1. 

Sacra Corymbiferi celebrabat Graecia Bacchi, 
Tertia, quae solito tempore bruma refert. 

Brunius etiam a Romanis Bacchus dictus est, unde Brumalia 
nomen accepisse vult Tzetzes ad Hesiod. op. et d. τῷ τῶν ληνῶν 
αἰτίῳ Διονύσῳ ἑορτὴν τὴν λεγομένην ἀμβροσίαν ἐτέλουν, ἡ παρὰ 
Ῥωμαίοις Βρουμάλια καλεῖται. Βροῦμος γὰρ αὐτοῖς ó Διόνυσος. 

Pag. 179. 16. of οὖν ἑκάστου ἀρυϑμοῦ πανδοῦροι] et deinceps, 
εἷς τὴν ἑξῆς ηὔλουν ad sequentem usque lucem tibiis canebant : 
ideoque Raderus, ob hanc nominis inconstantiam, πανδούρους, Ti. 
bicines, vertit. Panduram tamen instrumentum ἔγχορδον fuisse, 
tribus tantum Chordis instructum, Ássyriorum inventum asserit Jul. 
Poll.lib. 4. cap.9. τρίχορδον δὲ, ὅπερ «“σσύριοι πανδοῦραν ὠνόμα- 
ζον. Verum Hesychius ἐμτυνευστοὸν eam facit, adeoque Syringem, sive 
fistulam esse vult, in Σύριγγες᾽" Σύριγγες, ἐκ καλάμων πανδού-- 
Qiu: cui etiam accinit Mart. Capella de Nupt. Philolog. lib, 9. 
Instrumentum hoc Hircipedi sive Pani, Fistularum inventori at- 
tribuens his verbis, J/erum per medium quidam agrestes canori- 
que Semidei, quorum hircipedem Pandura, Silvanum harundinis 
enodis fistulae sibilatrix, rurestris F'aunum tibia decuerunt, et qui- 
dem obstreperum quoddam ut esset, ideoque armorum strepitibus 
magis conveniens, ratio ipsa postulare videtur. 

Pag. 180. 6. τοῖς Asyoauévoig gilixoig] Convivia haec φιλι- 
xd ab eis quae συγγενικὰ dicta sunt, ita distinguit Plutarchus, ut 
illa eorum qui ejusdem sunt generis, seu sanguinis, haec vero, 
eorum qui affinitate tantum sibi juncti sunt, esse videntur. Plu- 
tarch. Sympos. lib. 4, ubi in Quaestione, Cur in nuptiis plurimi 
ad coenam vocantur, haec habet: χἀκεῖνο πρόσϑες, εἰ βούλει, τὰς 
τοιαύτας ἑστιάσεις μὴ μόνον φιλικὰς, ἀλλὰ καὶ συγγενικὰς εἶναι, 
καταμιγνυμένης εἰς τὸ γένος ἑτέρας οἰκειότητος. 

Pag. 180. 11. καλέσας καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀρίστου Ῥωμαϊστὶ, 
Βρουμάλιουμ᾽ καϑὼς etc.] Chr. Alex. habet καλέσας καὶ τὸ 0vo- 
μα τῆς κλήσεως αὐτοῦ Ῥωμαιστὶ Βρουμάλια. [0 ἐστιν, τραφῆναι ἐκ 
τῶν ἀλλοτρίων "] καϑως etc. ubi verba illa uncis inclusa, ab au- 


ANNOTATIONES. 543 


ctore de suo inserta sunt, inepte; et contra tum verbi sensum, 
tum Auctoris nostri, ex quo ista desumpsit, mentem. 

Pag. 180. 92. ἐμοίχευσεν ὁ υἱὸς τοῦ Ταρκυνίου ὃ Adgovvc] 
Lucretia, non ab Arunte, sed a Tarquinio Sexto, Superbi F. natu 
minore stuprata fuit. 

* Pag. 181. 18. τῶν λεγομένων Κελεριανῶν] Κελεριανοὺς vo- 
cat, quos Plinius, Celeres, Flecumines, id est, Levis armaturae 
Equites. 

Pag. 181. 14. τὸ voexzevOiv κατ᾽ αὐτοῦ τρακχτεύομαι ct 
τραχταΐζω, a Latino 7racto, Consilium de re quapiam ineo: oc- 
currit saepiuscule infra apud Auctorem nostrum, ut lib. 12. p. 
289. χάκεῖ αὐτοῦ διάγοντος, xol vd τοῦ πολέμου τρακταΐζοντος, 
συνέβη etc. Ubi per hyemem commoranti, quaeque αὐ bellum 
spectabant pertractanti, sive, de eis consullanti, accidit etc. 


Pag. 181. 20. ὃ δοῦλος τοῦ Βρούτου Βινδίκιος] Non Bruti, 
sed Aquiliorum conjuratorum servus erat Vindicius. Vide Plu- 
tarch. in Poblicola, 

Pag. 182. 7. ψηφισάμενοι ἐν πρώτοις] ἐν πρώτοις, et sae- 
pe etiam πρώτοις, infra apud auctorem nostrum, inprimis; 
deinde δισιγνιτεύσαντες, designantes; δεσιγνατεύεσθαι scribitur, 
in Gloss. Basilicor. 

Pag. 182. 94. δεδωκος αὐτῷ καὶ ἀξίαν κόμητος etc.] Vides 
Lector, quam honorifice cum Vindicio agit auctor noster: miror 
tamen quo auctore, ista protulerit, Libertate quidem donatum, 
pecuniaque ex aerario remuneratum legimus, apud Latinos au- 
ctores; nec aliquid amplius. Livius 1. 9. Secundum poenam 
nocentium, ut in utramque partem arcendis sceleribus exemplum 
nobile esset, praemium indici, pecunia ex aerario, libertas, et 
civitas donata : et deinde; post illum observatum , ut qui ita li- 
berati essent, in civitatem accepti viderentur. 

Pag. 183. 1. Κονσίλια, ἅπερ ἑρμηνεύεται, παροχῆς ἡμέρα, 
Nova haec vocabuli hujus interpretatio, Romanisque incognita, 
Quid si z«goyr, non a παρέχω; sed a πάροχος deductum vellet 
auctor noster? adeo ut non, .Largitionem, sed. Consessionem, 
significet: throno enim eodem excelso collocatum Vindicium, 
Bruto assidere facit. Atque in hoc sensu, Consilivm aliquanto 
melius quadrabit cum data interpretatione, ^ Verum de hoc vi- 
deant eruditi. , 

Pag. 183. 12. τυραννήσαντες οἱ Γάλλοι] τυραννῆσαν apud 
nostrum, pro arma in aliquem sumere sive in aliquem insurgere, 
passim usurpari, hic semel monuisse satis sit, exemplum unicum 
hic proferam, ex lib. 16. p. 392. ubi de Alexandrinis, qui tu- 
multuantes Praefectum suum interfecerant verba faciens, deinde 
addit; ἀγανακτήσας ὃ αὐτὸς βασιλεὺς, πολλοὺς ἐτιμωρήσατο ἐξ 
αὐτῶν τῶν “λεξανδρέων, ὡς τυραννήσαντας τὸν ἄρχοντα αὐτῶν. 


544 ANNOTATIONES. 


Hoc facto commotus Imperator, a multis eorum, ob vim Praefe- 
cto suo illatam, poenas exepit, 

Pag. 183. 14. ὀνόματι MoAMov Kamiwolivov] Manli et 
Camilli gesta auctor hic misere confundit: non enim Manlius, sed 
Camillus in Gallos Senones cum exercitu dux missus est, Quae 
vero deinceps refert, de Regno affectato, Senatuque spreto, haec 
Manlii sant. 

Pag. 188. 21. καταγομένου ἐκ γένους τῶν Γάλλων ] Infra et- 
iam habet, οὗτος ἐκ γένους ἐστὶ τῶν Γάλλων. Cedrenus habet, 
ἐκ τοῦ μέρους τῶν Γάλλων καταγόμενος. ubi interpres Xylander, 
nescio, inquit, guid sit istud καταγόμενος: in quem tamen recte 
animadvertit doctissimus Jac. Goar. in Notis suis Posterioribus ad 
Cedren, κατάγομαν enim nihil aliud est quam descendo, et καταγό- 
μενος ἀπὸ γένους, a genere descendens: quod. nos Anglice etiam 
dicimus, Descended from such a Stock. Hujus autem exempla 
sexcenta ex hoc nostro proferre licet: uli lib. 9. p. 13. de Per- 
seo Jonitas visente haec habet: γνόντες αὐτὸν oi αὐτοὶ “ργεῖον 
Ἰωπολῖται, ὅτι καὶ οὗτος i τοῦ γένους τῶν Agyslov κατάγεται, 
χαρέντες ἀνύμνουν αὐτόν. lta etiam lib. 4, p. 39. de Cecrope 
verba habens, τῶν δὲ 4“ϑηναίων ἐβασίλευσε Κέκροψ τὶς, ὅστις ἐξ 
«Αἰγύπτου κατήγετο: Jthenis regnavit Cecrops quidam, ab 44ε-- 
gyptiis originem ducens.  Cecropem autem Aegyptium fuisse, te- 
stes habemus Suidam, Eusebium, aliosque. . 

Ibid. Ev κομβεντίῳ γὰρ εἰσελϑόντος  Κομέντῳ habet Cedre- 
nus mendose. Κόμβεντον, et κομβεντιον, Conventus, sive Con- 
silium, apud nostrum habemus frequenter. 

Pag. 184. 16. ῥῆγα δυνατὸν iv πολέμοις} Reges, Princi- 
pesque omnes minores, ῥῆγας, Imperatorem vero solum βασιλέα, 
vocatos supra monuimus: sed et Duces suos ῥῆγας vocasse Bar- 
baros, tum ex hoc auctoris loco tum ex Procopio apparet, Goth, 
l|. 1. ubi de Theuderico loquens, qui Gothorum, ltaliaeque co- 
pias sibi subjecerat, βασιλέως tamen nomen, aut habitum sibi as- 
sumere noluit; deinde addit, ολλὰ δήξ τε διεβίω καλούμενος" 
οὕτω γὰρ σφῶν τοὺς ἡγεμόνας οἵ βάρβαροι καλεῖν νενομίκασι. Sed 
δὴξ deinceps vocatus est; quo nomine Barbari Duces suos appel- 
dare solent. 

Pag. 184. 20. νυκτὸς ἐν χειμῶνι.) χειμοῶν hic tempus, non 
hybernum, sed tempestuosum significat; uti patebit ex sequen- 
tibus caeterum suavissimae hujus de Februario Narratiunculae 
medullam excerpserunt eliam Suidas, et Cedrenus, hic de Man- 
lio, ille vero de Camillo; instituta fabula. Unde vero hauserint, 
jam vides Lector, 

Pag. 184. 98. ἐγένετο πτύρμα] πτύρμος, habet Hesychius: 
Πτύρμος φρίκη, καὶ τὰ ὅμοια. i 

Pag. 185. 7. ἐγκάϑετον στρατὸν] Scribendum, ἐγκάϑητον 
a verbo χάϑημαι, sedeo: ut de Pracsidiariis intelligatur. 


murs. 
IL ἐν 
! 


ANNOTATIONES. 545 


Pag. 185. 18. καὶ τοὺς κόμητας αὐτοῦ] lesychius: Κόμης 
ἄρχων, ἡγεμών. Verum Comitum varia erant diversaque mune- 
ra, de quibus Vide Meursii Glossar. 

PPag. 186. 4. τοῦ αὐτοῦ μηνὸς τὰς ἡμέρας ἐκολόβωσεν ] 
hanc dierum mensis hujus decurtationis causam reperisse se in 
quibusdam Dionis Excerptis MS. refert Cl. Salmasius Plinian. Ex- 
ercit. in Solin. ubi tamen haec omnia de Camillo, sicut et apud 
Suidam, non autem de Manlio, narrantur. 

Pag. 186. 19. καὶ περιζώσας αὐτὸν σχοῖνον μάσσινον] Quid 
hoc vocabulum, μάσσινον, sit, non habeo dicere: nec enim in- 
venitur apud Suidam, nec Cedrenum; qui tamen uterque hanc 
Februarii narrant historiolam: Suidas, καὶ διὼ τοῦτο γυμνωϑέν- 
τὰ αὐτὸν τῆς ἐσθῆτος, καὶ ϑρυΐνῃ περιβληϑέντα ψιάϑῳ, etc. 
Cedrenus, καὶ ἐκβαλῶν ἔξω τῆς πόλεως γυμνὸν, ψιάϑῳ ϑρυΐνῳ 
περιβεβλημένον καὶ σχοινίῳ τὴν ὀσφὺν περιεξζωσμένον, etc, forte 
vocabuli vim ignorantes, omiserunt. 

Pag. 186. 23. τοῖς βερνάκλοις, τοῦτ᾽ ἔστι, περιπόλοις,] 
βέρνακλοι isti apud Suidam sunt οἱ ὑπηρετοῦντες τῷ δημάρχῳ, 
Tribuni Ministri: ὑπὸ τῶν ὑπηρετούντων τῷ δημάρχῳ τῶν καλου- 


᾿ μένων βερνάκλων. 


Pas. 186. 94. βαλισσήνοις βάκλοις τύπτειν αὐτὸν,] βά- 
zÀov, Baculus frequenter occurrit apud Graecos recentiores: 
quid βαλισσήνοις vero sit, videant doctiores, 

Pag. 187. 6. τὸ αὐτὸ σχῆμα τοῦ φορέματος ] Scr. φορή- 
ματος. 

Pag. 187. 18. Ἔχϑεσις Βρουνιχίου Ῥωμαίου χρ.} En tibi 
fontem sacrum , ex quo fabulam hanc pulcherrimam hausit Au- 
ctor noster. 

Pag. 187. 91. ἐκάλεσεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ ϑείου αὐτοῦ] Quin- 
tilem mensem, Julium, ab Antonio nominatum ideo, quod isto 
mense C, Julius natus fuerat, asserit Cedrenus: ὁ Ιούλιος μὴν 
'Κυντήλιος ἐλέγετο. μετωνομάσϑη δὲ παρὰ Αντωνίου, διὰ τὸ γεν- 
ψηϑῆναι αὐτῷ Ταϊον Ἰούλιον. 

ας, 188. 5. Αδδοῦς" ὅστις ἵερευὺς ἦν] aliquid hic deesse 
videtur; aut ὅστις redundat: deinde scribendum, Ιαδδοῦς; qui 
sextus erat Judaeorum Pontifex, et Jannaeum , non Joachimum, 


secutus est; teste Chr, Alex. Auctore. 


Pag. 189. 3. τὴν Αταλάντην etc, εἷς ταῶνα] Argum qui- 
dem in Pavonem conversum legimus. 

Pag. 189. 4. Φιλομήλαν ϑυγατέρα Πανδίωνος εἰς χελιδόνα] 
Imo in Lusciniam, Progne vero soror in Hirundinem mutatae di- 
cuntur, 

Pag. 189. 6. εἰς λίϑον μετεμψυχωϑῆναι) Auctoris dictio- 
nem secuti, de Animae tantum 'Transmigratione, ista reddidi- 
mus: pro μετεμψυχωϑῆναι tamen rectius dixisset, μεταμορφῶ- 

ἤναν: de corporis enim transmutatione, non de Pythagorica 
Ioannes Malalas. 35 


5646 ANNOTATIONES. 


animarum transmigralione, loquuntur Fabularum istarum au- 
clores. 247g 

Pag. 189. 9. ἐβασίλευσεν ὥχος, υἱὸς αὐτοῦ} Artaxerxis fi- 
lius quidem erat Ochus, sed Spurius. vide Ctesiam. 

Pag. 189. 11. τοῦ ποιήσαντος λεκανομαντείαν) [ta etiam 
Glycas, Annal. part. 2. Quum autem per vaticinationem , quae 
pelvi solet fieri, futurum cognovisset, ut Jegyptus in hostium 
potestatem veniret, etc. Hujus praestigiarum etiam meminerunt 
Eusebius, Cedrenus, Chr. Alex. auctor, aliique. 

Pag. 189. 16. καὶ εἰς Πέλλην)] Nectanebum alii Aethio- 
piam, alii Macedoniam se recepisse asserunt, teste Eusebio χρον. 
Àoy. α΄. φυγόντος ΪΝεκτανεβῶ, ὥς τινες, εἰς Αἰϑιοπίαν, ὡς δὲ 
ἕτεροι, εἰς Μακεδονίαν, ἡνίκα καὶ Ολυμπιάδι μιχϑεὶς διὰ γοη- 
τείας υἱὸν ἔσχεν Δλέξανδρον etc. 

Pag. 190. 8. ἀρχιερεὺς ἦν τῶν Ἰουδαίων Ἰούδας Omnino 
legendum, Ἰαδδουὺς: sub his temporibus enim floruit Jaddus, 
Judaeorum Pontifex sextus a coepto Pontificatu, post Captivita- 
tem Judaeorum ex Babylone remissam. vide Chr, Alex, et Eu- 
sebium. 2 

Pag. 190. 4. κατέσχεν οὖν ἡ ἘΕβραϊκὴ ἀρχιερωσύνη ἔτη 
ασβ΄.} scilicet ab Israelitarum ex Aegypto egressu. 

Pag. 190. 6. ἔπεσεν ἡ στήλη τοῦ KoAocco?] Sub Antiocho 
Magno, Syriae rege, accidisse hoc testatur Eusebius, 

Pag. 190. 14. κώμην Θέρμας] Ita etiam Jo. Tzetz. Chil. 10. 

H viv Θεσσαλονίκη μὲν πόλις ἡ λαμπροτάτη 

Ὑπῆρχε κώμη, Θερμὴ δὲ τὴν κλῆσιν ἐκαλεῖτο. 

Καὶ μέχρι νῦν τὸ πέλαγος τὸ τῆς Θεσσαλονίκης, 

Θερμαῖος κόλπος λέγεται, ἀπὸ τῆς Θέρμης κώμης. 

AMov primum dictam fuisse testatur Stephanus: Θεσσαλονί- 

wq, πόλις Μακεδονίας, ἥτις ἄρα ἐκαλεῖτο Aim, Κασσάνδρου 
κτίσμα" ubi etiam diversam a Nostro nominis Thessalonicae ori- 
ginem, ex Lucillo Tarraeo profert. 

Pag. 191. 1. μετὰ τὸν X00v] Scr. ὄχον. Ochum vero ex- 
cepit Arses, Ochi F. qui regnum tenuit annos m. cui successit 
Darius, Ársami F. teste Eusebio, 

Pag. 191. 9. ὃ Μῆδος, ὃ Ασσαλάμου] Scr. ὃ «ρσάμου, 
uli habent Eusebius, Cedrenus, Glycas: auctor tamen noster 
ubique ὃ “σσαλάμου habet, 

Pag. 199. 8. καὶ δημόσιον) δημόσιον, simpliciter positum 
apud nostrum ubique significat δημόσιον λουτρὸν, Balneum pu- 
blicum: atque hoc satis apparebit ex lib. 10. p. 248. ubi quod 
prius δημόσιον λουτρὸν vocaverat, deinde δημόσιον tantum dicit: 
καὶ οὕτως αὐτὸ τὸ δημόσιον λουτρὸν ἐκάλουν, elc. primo bha- 
bet; deinde τὸ δὲ αὐτὸ δημόσιον ἦν κεκτισμένον, etc. ita eliam 
lib. 13. p. 302. λύσας τὸ λεγόμενον Φιλίππου βασιλέως δημόσιον, 
λουτρὸν γὰρ παλαιὸν ἦν, καὶ τῷ χρόνῳ φϑαρὲν, καὶ μὴ λοῦον. 


r 
ANNOTATIONES. BAT 


Caeterum exempla hujusmodi ubique occurrunt, Itaque apud 
Chr. Alex. auctorem in Hadriano, Hierosolymas occupante; ur- 
bisque nomen immutante, ἔχτισε τὰ δύο δημύσια, quod. Interpres 
vertit, condidit duplex forum, Ego potius vertendum censeo, 
condidit duo Balnea publica. 

Pag. 192. 19. ὅνπερ ἐκάλεσε τὸ Στρατήγιον)] Chr. Alex. au- 
ctor de Severo Imp. locum reficiente, verba habens, Στρατῆγιν 
vocat: καὶ ἐχάλεσε τὸν τόπον, στρατῆγιν, recentioribus scilicet 
Graecis usitata scriptionis corruptela. Praetorium a Latinis hunc 
locum dictum asserit P. Gyllius, de Topograph. Constantin, lib, 
9. quem vide. Hesychius Miles. in Patr. Constantinop. Forum vo- 
cat: καϑὰ καὶ ἐν τῷ Στρατηγίῳ λεγομένῳ φύρῳ, ἔνϑα ποτὲ ot 
στρατηγοῦντες τῆς πόλεως ἄνδρες τὰς τιμὰς ὑπεδέχοντο, ἐπὶ λιϑί- 
γῆς rd agb στήλης. 

Pag. 198. 5. καὶ μετεκάλεσε τὸ αὐτὸ ἐμπόριον, Χρυσύπο- 
λιν ] Dionysius Byzantius apud Stephanum de urb. aliam nomi- 
nis originem tradit, his verbis: Kénhagron δὲ Χρυσόπολις, ὡς 
μὲν ἔνιοι φασὶν, ἐπὶ τῆς Περσῶν ἡγεμονίας, ἐνταῦϑα ποιουμένων 
τοῦ προσιόντος ἀπὸ τῶν πόλεων χρυσοῦ τὸν ἀϑροισμόν" οἱ δὲ 
πλείους, ἀπὸ “Χρυσοῦ παιδὸς Χρυσηΐδος καὺ “γαμέμνονος. 

Pag. 193. 23. ἕως τῆς “λεξάνδρου νίπης, ἔτη ;gov£.] Haec 
sibi nom constant. Auctor enim infra ab 24damo ad Alexandri 
morlem annos putat 100pxcmr: ubi etiam eum xxxvi annos vixisse 
asserit. xxxvi autem ex 150Dxcim deductis, manent 1o»pDDLVvIr. 
Annus itaque iste Alexandri, non Victoriam, sed Natalein nobis 
exhibet. 

Pag. 194. 11. τὴν ϑυγατέρα Zfeoslov] Roxanem quidem; 
non Darii sed Oxyartis Bactriani, Darii fratris, filiam, uxorem 
habuisse Alexandrum, testatur Arrianus. 

Pag. 195. 9. ἥτις Κανδάκη ἀκούσασα] De. Alexandri gestis 
vide Arrianum, Q. Curtium ete. Apud Arrianum , de Candace, 
nihil omnino. 

Pag. 195. 15. ἔζησε δὲ 0 αὐτὸς “Αλέξανδρος ἔτη Ag.] Euse- 
bius Alexandrum annos xxxu. tantum vixisse asserit: yoov. xav. 
"AMEevügog λβ΄, ἔτος ἄγων. ἀναιρεϑεὶς φαρμάκῳ τελευτᾷ iv Ba- 
βυλῶνι. Caeterum ab Eusebio in omnibus his numeris dissentit 
auctor Noster. Eusebius enim Alex. xr. tantum annos, Noster xvir. 
regnasse vult: Eusebius eum in Asia belligerantem regnantemque 
introducit. annos v. Noster annos rx. ex quatuor scilicet vitae 
ejus annis superadditis orta differentia. Nicephorus Patriarcha 
Computum ab his diversum instituit; Alexandrum enim annos 
XXXVI vixisse; an. xvrm. regnasse, vr, nimirum ante devictum 
Darium, xir. vero postea, asserit, in Chronographia sua. 

Pag. 195. 20. ἔτη εφξγ΄.] Nicephorus annos ab Adamo us- 
que ad Alexandri obitum, enumerat ΤΟ CLXVII. 


Pag. 196. 3. Oluenov, τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ] Philippus hic, 


548 : ANNOTATIONES. 


Aridaens dictus , Philippi ex pellice filius erat: γεγονότα μὲν ix 
γυναικὸς ἀδόξου καὶ κοινῆς. dicit Zonaras. Philinam vocat De- 
xippus, gente Thessalam: “ριδαῖος, ἀδελφὸς αὐτοῦ πρὸς πα- 
τρὸς, ἐκ Φιλίννης τῆς Θεσσαλῆς. Philippum autem eum nun- 
cuparunt Macedones, Philippi regis, patris ejus in honorem: uti 
idem Dexippus testatur, apud Euscb. 40. ÀOy. α. 

Pag. 196. 18. Πτολεμαῖον τὸν “άγου, τὸν dorgovópov] 
De hujus in Astronomicis peritia apud alios mentio nulla: Histo- 
ricum quidem fuisse eum, videtur ex Arriani Praefat. Histor. 
Alex. qui eum Alexandri M. res gestas scripsisse testatur; ex cu- 
jus praecipue, et Aristobuli Scriptis, ipse suam se compilasse 
historiam, professus est. Ptolomaeus ille Astronomus insignis 
tempore Marci Aurelii Imp. floruit; uti asserit Suidas. Nec ta- 
men Aegypti rex erat; sed Philosophus. 

Pag. 196. 15. ἔτη μβ΄. Quadraginta tantum annos eum re- 
gnasse testantur Eusebius, Nicephor. Patriar. Histor, Synag. Sca- 
liger. aliique praeter nostr um omnes. 

Pag. 196. 29. Τρίτος Πτολεμαῖος, ὃ φιλάδελφος] Imo 
Secundus hic erat Ptolomaeus, idemque cum Auctoris nostri 
Ptolomaeo secundo, Ptolomaei Lagi filio; cujus etiam jussu Bi- 
blia sacra Hebraica in linguam Graecam a rxxrr. Interpretibus 
translata fuerunt. Huic auiem regnanti annos tribuunt xxxvii. 
Eusebius, alique; quos videsis: Noster enim regni annos in plu- 
rimis praetermittit, quos vero habet, numeri annorum, ut plu- 
rimum corrupti sunt. 

Pag. 107. 7. τρισκαιδεκάτη βασίλισσα τῶν Πτολεμαίων 
Cleopatra in serie Ptolomaeorum duodecima est, secundum Eu- 
sebium, et Nicephor. Patriarch. Chr. Alexandr. 

τς Pag. 197. 12. ἔτη v,] Numerus hic Africani computum 
duobus tantum annis superat; a Macedonici scilicet Imperii ,. La- 
gidarumque, origine numerando, ad xv. Augusti annum: μέχρι 
τοῦδε οἵ Aidan καὶ σύμπας ὃ ἹΜακεδονικῆς ἡγεμονίας χρόνος με- 
τὰ ἔτη τ΄. τῆς Περσῶν καϑαιρέσεως δυοῖν δέοντα. Africanus 
apud Euseb. χρον. λόγ. α΄. 

Pag. 198. 1. Σέλευκον, τὸν Νικάνορα] In Seleuci hujus 
coronis scribendo magna est inter Auctores varietas, aliis 
Νικάτωρ, aliis ἸΝικάνωρ scribentibus. Νικάτωρ deinceps Au- 
ctori nostro ubique dictus est; quam scriptionem esse veriorem 
facillime crediderim, utpote Graeco Idiomati magis consonam: 
ex victoriis enim suis hoc cognomen adeptus est Seleucus, teste 
Dexippo, apud Eusebium: Xilevxog δὲ ἀναβὰς μέχρι Βαβυλῶνος, 
καὶ κρατήσας τῶν Βαρβάρων, βασιλεύει £ ἕτη λβ΄. διὸ καὶ ᾿Νικάνωρ 
ἐπενλήϑη. scribendum Νικάτωρ: ita enim ubique antea eum vo- 
caverat. Hujus enim testem luculentissimum habemus Appia- 
num Alexandrin, de bel. Syr. ubi de Seleuco verba faciens, liaec 
habet. γενομένῳ δὲ αὐτῷ τὰ ἐς πολέμους ἐπιτυχεστάτῳ, ᾿Νικά--: 





ANNOTATIONES. 549 


τῶρ ἐπώνυμον γίνεται. Atque. hanc rectam esse nominis hujus 
scripturam clarissime apparet ex Numismate hoc, Seleuci Nica- 
toris nomine inscripto , apud 4, Tristan. ad fin, "Tom, 1. Σελεύ- 
- ποῦ Βασιλέως ΝΝικάτορος Ἐπιφανοῦς. NEIXI. quem vide, et 
Scaliger, in Euseb. p. 119. 

Pag. 198. 7. τῆς σατραπίας τὴν φροντίδα] Scr. δατραπείας. 
Σατράπης, Praefectus : Dux, vox Persica est, teste Hesychio. 
Σατράπαι, ἀρχηγοὶ, στρατηλάται. 

Pas. 198. 92. ἔτη μγ΄.] Eusebius Seleucum annos ΧΧΧΤΙ. 
tantum regnasse, affirmat, 

Pag. 199. 5. εἰς τὸ ὄρος τὸ Κάσιον] Κάσος una est ex Cy- 
cladibus insulis: ex hinc vero deducta Colonia Montem hunc 
Syriae inhabitavit, Casiumque ab insula unde exierat, appellavit, 
uti asserit Stephanus de Urb. Κάσος “μία τῶν Κυκλάδων" Et 
poslea, ἀπῴκισται δὲ τῆς νήσου καὶ τὸ ἐν Συρίᾳ ὄρος Κάσιον. 

Pag. 199. 10. λεγομένης llhoíag] de Seleucia ἐν llcoíc, 
vide Tristan. Tom. 1. ,p. 425. 

Pag. 200. 9. τόπῳ ἀσφαλῆ] Scr. ἀσφαλεῖ. 

Pag. 201. 6. ποιήσας ἐκεῖ τετρακιόνιν 1 τετρακιόνιν, pro 
τετρακιόνιον, ut στηϑάριν, pro στηϑάριον, etc, 

Pag. 201. 19. οὗς ἔασεν ὃ Κασος]) Scr. εἴασεν. ΗΙ vero 
Casii montis, urbisque in eo positae incolae, censendi sunt: quos 
tamen Stephanus a Caso, una ex Cycladibus, huc devenisse in- 
quit, uti supra monuimus. 

Pag. 201. 90. οἵτινες μετοιπήσαντες ] aliquid : hic deesse vi- 
detur ad sensum explendum: forte legendum οὔστινας μετώ- 
κισεν. 

Pag. 209. 44. iv τῇ γῆ οἰκοῦσι τῶν ywyyavzov] Procopius 
eliam Caesariensis Damascum, Syriae urbem, Jovis adversus Gi- 
gantes Trophaeum fuisse asserit, apud Isac, Tzetzem i in Lycophr. 
ὁ ) μὲν Καισαρεὺς Προκόπιος, τὴν 4αμασκόν φησι Διὸς τρόπαιον 
κατὰ γιγάντων. Caeterum ossa prodigiosae magnitudinis in ipsis 
ierrae visceribus, naturaliter quandoque producia, se vidisse 
testatur Goropius Becanus: atque exhinc Gigantum fabulam or- 
ium ducere potuisse suspicatur doctissimus Jacobus Gáffarellus, 
Curiositez Inouyes part. 2. 

Pag. 909. 16. xoi κασσίδα κεχρυσωμένην] Kacotg, xaccí- 
διον, et χασίδα, pro Casside, sive Galea, apud Graecos recen- 
liores usurpantur. Vide Nec. "Riqult, et Jo. Meurs. Glossar. 

Pag. 208. 1. εἰς ὄνομα. τῆς αὐτοῦ ϑυγατρὸς) Stephan. de 
urb. Laodiceam nomen accepisse dicit a Laodice , Seleuci Nica- 
toris non filia, sed matre. éyere, δὲ ἀπὸ “αοδίκης, τῆς μη- 
τρὸς ἀρχόνου τοῦ Νικάτορος; lHamitham vero primo, deinde 
Leucam JActen, vocatam fuisse, 

/ Pag. 908. 2. καὶ αἰτησάμενος ποῦ κτίσει] forte αἰτησα- 
μένου, 


550: ANNOTATIONES. 


Pag. 208. 19. εἰς ὄνομα τῆς αὐτοῦ ϑυγατρὸς Δπάμας] Hanc 
etiam urbem ab Apama, Seleuci matre, nomen accepisse vult. 
Stephanus. Quot interim matres habebit Seleucus? | Caeterum 
de istis, vide etiam Scaliger. in Euseb. p. 120. ubi a nostro lon- 
ge dissentit. 

Pag. 203. 15. μετεκάλεσεν ὀνόματι Πέλλαν] Ita etiem Ste- 
phan. in 4Anápeua. ἐκλήϑη καὶ Χεῤῥόνησος, ἀπὸ τῆς περιοχῆς. 
τῶν ὑδάτων" καὶ Πέλλα, ἀπὸ τῆς ἐν Μακεδονίᾳ. 

Pag. 904. 14. ἦν κεκτισμένη] Scr. ἐκτισμένη. Atque hic 
obiter notandus est Institutionis Graecae Grammaticae nostrae 
Westnonasteriensis auctor, Camdenus; qui in regulis suis de for- 
inalione praeteriti perfecti, verba a zz incipientia primam lite- 
ram thematis repetere asserens, vérbi κτάομαι κέκτημαι exemplo 
loc confirmare nititur: cum verbum χτάομαν unicum sit, quod 
hoc facit; reliquis omnibus a simplici s incipientibus: unde a 
κτείνω, occido, ἔχταπα habemus, a ατῆμι, occido, inusitato, ἔχτα- 
pot, €t particip. ἐχταμένος, post xrouévog : a xvevíto, pecto, ἐκτέ- 
νικαὰ, unde partic. ἐχτενισμένος, ἃ κτίζω, condo, partic. pas. ἐκ- 
τισμένος, pro quo poetae dicunt, xríutvoc: a χτιλόω, Cicuro, 
éxviÀeuévog: et siqua sint alia hujusmodi, eandem sequuntur 
formam. 

Pag. 204. 15. μέσον ὄντα τοῦ ἄλσους μέσον ov. 

Pag. 904. 90. ἔτη εἴκοσι) Eusebium, et ἱστοριῶν συναγ. 
Scaligeriana, xix. tantum annos enumerant Antiochi Soteris. 

Pag. 205. 9. τὸν ἐπικληϑέντα Θεοειδῆ]} Θεὸς, hic non Θεο- 
εἰδης, Eusebio, Zonarae, aliisque : dictus est, 

Pag. 208. 8. ὁ Καλλίνικος ἔτη κδ΄. ] ἔτη x. habet Eusebius: 
qui eliam inter Seleucum Callinicum et Seleucum Philopatorem 
reges duos ponit, Seleucum Ceraunum, et Antiochum Magnum; 
cum Noster Alexandrum Nicatorem tantum habeat. Sed nec in 
numero annorum conveniunt inter se. 

Pag. 205. 11. προσέχοντα ἐπὶ τὴν πόλιν] Scr. προσέχον. 

Pag. 905. 18. καλοῦσιν ἕως τῆς *) νῦν οἱ Δντιοχεῖς Χαρώ- 
viov.] Charonis hanc faciem fuisse asserit Jo, Tzetz. Chil. 2. Hi- 
stor. 59. 

Zalióg vig φιλόσοφος ἐν χρόνοις Αντιόχου, 

Καὶ τελεστὴς, καὶ μυστικὸς, καὶ τερατοεργάτης, 

zuo) τὴν Ἀντιόχειαν μεγάλου πατασχόντος, 

Ξέσας ἐν πέτρᾳ πρόσωπον Χάρωνος , ϑείς τε πόλει, 

Τὴν νόσον ἐξωστράκησε μακρὰν ΔΑντιοχέων. 

Narratiunculam hanc ex nostro desumpsisse videtur Tzetzes: 

interim versu tertio, pro λιμοῦ, legendum λοιμοῦ. et versu ulti- 
mo ἐξωστράκισε. Χαρώνεια eliam, sive «Χαρνεῖα, sunt specus pe- 


'*) Sic ed. Ox., quae in textu τοῦ. 


ANNOTATIONES. 551 


stiferum halitum evomentes: Est οἱ Χαρωνεῖον, apud Polluc. lib. 
8. Una Carceris janua, per quam ad mortem ducebatur. De quo 
etiam Hesych, Χαρώνιον, ϑύρα μία τοῦ νομοφυλακίου, δι᾽ ἧς o£. 
κατάδικοι τὴν ἐπὶ ϑανάτου (Scr. ϑανάτῳ) ἐξήγοντο. 

Strabo lib. 16. Antiochiam τετράπολιν fuisse scribit, et in mo- 
dum 4. urbium distinctarum extructam: quarum 1, Wicatoris 
erat. IL multitudinis habitatorum. III. Seleuci Callinici, IV. An- 
liochi Epiphanis. Harum vero singulae suo, et omnes communi 
muro circundatae erant. 

JPag. 906. 12. καὶ φυγὼν ἀπῆλϑεν ἐπὶ τὸ λιμιτὸν] Haec ali- 
ter omnino narrantur, 1. Maccab. 1. 

Pag. 906. 21. χαὶ rovg Μακκαβεῖς} Ita etiam Cedrenus ; 
ἐφ᾽ οὗ καὶ of Μακκαβαῖον ἐμαρτύρησαν.  Maccabaeus licet uni 
Judae, Mattathiae F. cognomen fuerit, auctores tamen promiscue 
quibuslibet ex Judaeis, pro religione Patria dira passis, idem tri- 
buere visi sunt; uti annotavit doctissim. Jos. Scaliger, in Euseb. 
Quos autem hic Maccabaeos vocat auctor noster, Eleazarus, se- 
ptemque illi fratres qui una cum matre sua eodem die neci dati 
sunt, fuisse videntur, Vid. 2. Maccab. c. 6. et 7. 

Pag. 206. 23. Σολομῶντος ὄντα] Scr. ὄν. 

Pag. 907. 5. «ντίοχος ὁ Γλαυκὸς} Hic Antiochus Eupator, 
aliis autoribus omnibus dictus est. 

Pag. 207. 6. ὁ Δημητριανὸς ὃ Σελεύκου Demetrium alii 
vocant, 

lbid. ἔτη η] Anno xir huic assignant Euseb. et ἱστοριῶν 
συναγ-. Scaliger. 

Pag. Q07. 17. .Avríoyog ὁ ἔκγονος τοῦ Γρύπου) Hic Euse- 
bio, «““λέξανδρος᾽ ἱστοριῶν συναγωγῆς auctori, “λέξανδρος, ó 
τοῦ Βαλᾶ, dictus est. : 

Pag. 907. 29. μετὰ ἄλλα ἔτη ρνβ΄.] ἄλλα, omnino redundat: 
caeterum locus iste totus mendosus esse videtur. Α primo Seleu- 
ci regis anno, ad hujus annum octavum, Eusebius crxix. annos 
enumerat. 

Pag. 908. 5. 4vrlogoc ὃ Ἐὐεργέτης] Hic Demetrius, Euse- 
bio, et ἱστοριῶν συναγ. dictus est: a quibus maxime dissona sunt, 
quae lic profert Auctor noster. Quisnam vero sit Antiochus iste 
Dionicus, sive Dionicis F. quem proxime producit auclor, fateor 
me nescire. 

Pag. 208. 19. φυγὼν à Πῦῤῥδος, ἦλθε πλησίον πόλεως etc.] 
In his discrepat auctor a recepta Pyrrhi historia: non enim in 
Italia, belloque a Curio in Pyrrhum facto; sed apud Argos Grae- 
ciae hoc accidisse testantur Justinus, ct Plutarchus: quos vide. 

Pag. 908. 22. ὃ καὶ Παῦλος, ὃ Μακεδὼν] Hic Paulus Ae- 
milius est, qui a Macedonibus, Perseque rege eorum superatis, 
Macedonicus dictus est. Moxcócv autem hic habet auctor, pro 


552 ANNOTATIONES. 


ἹΜακεδονικός" quo sensu saepe usurpari asserit Stephanus de usb. 
in Μακεδονία. 

Pag. 908. 98. ὅστις ἐφόνευσεν ἐν πολέμῳ etc,] Imo Capti- 
vum abduxit, Triumphumque celeberrimum de eo egit: uliscri- 
bunt Historici Romani omnes. 

Pag. 209. 2. περὶ οὗ Σαλούστιος μέμνηται] Nominat qui- 
dem, in C. Caesaris oratione; nec aliquid amplius. 

Pag 209. 4. Περσεὺς ó Ἡπειρώτης, ὃ νεομάχος,] Quisnam 
tandem sit hic Perseus? Si Macedonicum illum supradictum vult, 
(qui quidem maximam Epiri, Thessaliaeque partem sibi subjuga- 
verat,) unde nunc revixit? supra enim a P. Aemilio occisus tra- 
ditur: aut quare haec repetita sunt? Neque enim Persem alium 
ullum memorat Eutropius, quem citat Auctor noster. Deinde 
cur ἹΝεομάχος diceretur, non satis video: vocabulum enim hoc 
nullibi apud Scriptores , quod sciam, occurrit. Persem quidem 
classe sua Romanos crebris detr imentis affecisse testatur Zonaras, 
Tom. 2. χαὶ αὖϑις δ Περσεὺς ἐθάρσησε, καὶ ἃ κατέσχεν ὁ Φίλιπ- 
πος, ἀνεκτήσατο, καὶ τῷ ναυτικῷ συχνὰ τοὺς Ῥωμαίους ἐλύπει- 
elc, Persei eliam navis "Celeberrimae meminit Eutropius, lib. 4. 
his verbis: Romam (Paulus) cum ingenti pompa rediit, in nave 
Persei, quae inusitatae magnitudinis fuisse traditur , des ut XVI. 
ordines dicatur habuisse remorum. kis itaque adductus, pro vzo- 
μάχος; γαυμόάχος lego, aut forte, νηομάχος, vertoque, ANavalibus 
pugnis celebris. 

Pag. 209. 10. δὴξ τῶν ἄφρων] Afrorum Rex, sive Dux: 
hoc nomine enim Barbaros Duces suos appellare solitos esse, su— 
pra monuimus. 

Pag. 909. 18. καὶ σφαζεν τὸν προειρημένον Παῦλον Imo 
supradicti Pauli Aemilii Macedonici pater fuit Paulus ille, qui ab 
Hannibale occisus est. Bellum enim Punicum secundum, quod 
Hannibale duce cum Carthagine habuit Roma, bellum Macedoni- 
cum secundum, quo cecidit Perses , L. Circiter annos praecessif. ' 

Pag. 209. 18. ἐμπρήσας τὴν πόλιν elc. xol αἰχμαλωτίσας 
αὐτὴν Imo minus; obsidione enim eam cinxisse Scipionem, vix 
dici potest: denigue non jam a tertio lapide, sed ipsas Carthaginis 
portas obsidione guatiebat ; inquit Flor us, lib. 2. 

Pag. 910. 2. εἶχον δὲ, ἀπὸ Alsbévüpóv etc.] Eodem modo 
nugatur etiam libri hujus 8. initio, de Alexandro verba faciens, 
Bomanis ditiones eorum, ex Persarum manibus extortas, redden- 
te: quum Romani, non nisi longo post Alexandrum M. tempore, 
post Italiam sero tandem totam subactam, in exteros arma move- 
re coeperint, 

Pag. 910. 9. τὸν ἀδελφὸν τοῦ πρώτου Σπηπίονος Ut Sci- 
pio alter Africanus, ob Africam subactam, ita hic Asiaticus, ab. 
Asiatico bello a se prospere gesto, cognominatus est, ut testatur 
Eutropius: lib. 4. Scipio Romam rediit, ingenti gloria iriumpha- 


ANNOTATIONES. 558 


vit. Nomen et ipse, ad imitationem fratris, ' 4siatici accepit, 
quin siam vicerat ; sicut frater ipsius propter Africam domitam 
"Africanus appellabatur. 

Jag. 910. 14. ξαυτῷ παραχρησάμενος, πιπίσας ἀπέθανε] 
ξαυτῷ παραχρήσασϑαι apud nostrum, pro, Manus sibi infert, 
usurpatur: supra ἀπεχρήσατο eodem sensu usurpavit, in Oeno- 
ne, Paridis uxore priore, mortem laqueo sibi consciscente, ξαυτῃ 
ἀπεχρήσατο ἀγχόνῃ. lib. 6. p. 77: deinde πιπίσας, subaudiend. 
φαάρμαπον: ita Eutrop. lib. 4. et cum tradendus esset. Homanis, 
venenum bibit etc. quod a Paeanio, Eutropii Graeco Metaphraste, 
redditur, φάρμακον σπάσας ἀποϑνήσκει. Appianus tamen, de 
Bel. Syr. Annibalem ait a Flaminio, legatione ob aliam causam 
fungente, apud Prusiam, Bithyniae regem, veneno sublatum fuis- 
se. πιπίσας vero, a πιπίζω, quod aliquando dicitur, pro zuzí- 
6x0, uli tradit Hesychius: Πιπίξειν καταμίμησιν (lego disjunctim, 
κατὰ μίμησιν) ἡ λέξις πεποίηται τῆς τῶν ὀρνέων φωνῆς. “Δέγουσι 
δὲ τὸ ποτίζειν, ἢ πιπίσκειν. 

Pag. 910. 91. χρυσοῦ τάλαντα τέσσαρα, καὶ ἀργυροῦ] Pacis 
condiliones, uti asserit Eutropius lib. 4, hae fuerunt; ut ex Eu- 
ropa et Z1sia. ( Antiochus) recederet, atque intra Taurum se con- 
dineret;; Hannibalem concitatorem belli dederet. Livius tamen x. 
millia talentum Romanos ab Antiocho exegisse scribit: quem vide, 

Pag. 911. 11. διὰ zov Καίσαρα [πιο Tigranes a Ptolomaeo 
in deditionem acceptus, longe ante Pompeii et Caesaris discor- 
diam. Verum infinitum esset Auctoris Rerum Romanorum impe- 
ritiam ubique notare. 

Pag. 911. 18. χαρισάμενος αὐτοῖς πολλὰ] Eutropius lib. 6. 
de Pompeio M. Et cum venisset in Syriam, Seleuciam vicinam 
ZIntiochiae civitatem libertate donavit, quod regem "Tigranem non 
recepisset. — ZIntiochensibus obsides reddidit: , aliquantum agro- 
rum Daphnensibus dedit, quo locus ibi spatiosior fieret: delectatus 
amoenilate loci, et aquarum abundantia, 

lbid. πεσότα γὰρ ἦν] , Puto Auctorem scripsisse, zeGóvra: 
itaque repono, πεσὸν, lapsum: ὄντα enim, pro ὃν frequentissime 
hic occurrit. 

Pag. 911. 91. ἐκάλεσε Βύβλον, sig ὄνομα αὐτοῦ 1 Byblum, 
antiquissimam Phoeniciae urbem, a Saturno conditam fuisse, te- 
statur Stephanus de urb. Βύβλος. πόλις Φοινίκης ἀρχαιοτάτη za- 
σῶν, Κρόνου χτίσμα; Byblumque dictam, vel a Bybli, Mileti 
Cretensis Filia; aut, ἐκ τοῦ πάσης ἀρχαίας βίβλου φυλακὴν ἀσινέα 
ἐν ταύτῃ γενέσϑαι, οὗ libros omnes antiquos ibidem tutissime ser- 
vatos: aut denique, guod sis, Osirim deflens, Diadema suum 
ibi deposuerit; τοῦτο δὲ ἦν βιβλίον :' koc autem. Biblion erat, a 
Byblo /ecypti etc. 

Pag. 212. 2. φοβερὸν ὄντα] Scr. ὄν. 


554 ANNOTATIONES. 


Pag. 919. 18. Πομπήϊος παρακληϑεὶς ἀνέδωκεν evo] Imo 
Antiochus, licet rogandi habuit audaciam, repulsam tamen tulit: 
ἐτόλμησε μὲν ydg .Avríoyog ἀπαιτῆσαι αὐτὸς, οὐκ ἀπέλαβε δὲ. 
Xiphilin, Epit. Dion. vide et Appian. Alexandr. in Syriacis. 

Pag. 919. 18. of σοφώτατοι Ῥωμαίων ποιηταὶ] Jo. Grego- 
rius, Scriptores, vertit; hoc scilicet Auctori indulgens: ego ta- 
amen vocabuli interpretationem genuinam retinere malui, nec 
enim tanti est, ut, in hoc Auctoris famae consulatur, in aliis 
1najoris momenti tam graviter peccantis. Salustium autem Poe- 
tam, nemo unquam dixerit: de Cicerone vero hoc ei concedi for- 
tasse poterit: Poetam enim eum fuisse, licet vix laurea dignum, 
testem habemus Juvenalem, Sat. 10. ubi hunc ejus versiculum 
citat. 

O fortunatam natam me Consule Romam. 
Deinde addens: 

ZIntoni gladios potuit contemnere, δὲ sic 

Omnia dixisset. Ἠϊάοπάα poemata malo, etc. 

Certe Ciceronem Poeticae operam, juniorem, impendisse, ne- 
gari non potest; sed et etiam carmina scripsit: ex quibus Limo- 
nem, poema ejus sic dictum, citat Donatus, Pontium Glaucum 
aliud ita appellatum, Plutarchus; ipse etiam, de suis temporibus 
ires libros carmine se scripsisse testatur. Sed et multa ex Grae- 
co transtulit; ut Arati Phaenomena: cujus etiam nunc pars extat, 
aliaque praeterea. Attamen Poetae nomine an dignus censendus 
sit, dubitari potest. Tacitus enim Carmina Ciceronis forum re- 
dolere, potius quam Casialiam, asserit, Cassii etiam Severi apud 
Senecam poeseos Ciceronianae censura haec est, Jrsilium illa 
felicitas ingenii, oratione soluta, reliquit: Ciceronem eloquentia 
sua in carminibus destituit. Vide Gregor. Gyraldum de Poetar. 
histor. dialog. | 

Pag. 919. 91. μετὰ τῶν ὕπαρχόντων αὐτῶν] Scr. αὐτοῦ. 
atque hic ignoti hujus Antiochi finis esto. 

Pag. 918. 4. ἔτη o£y.] Syriae regnum Macedonicum ccr. 
tantum annos durasse, atque post Philippum, Antiochi Dionysii 
fratrem, defecisse, testes habemus Eusebium, et ἱστοριῶν Gvva- 
γωγῆς Auctorem. 

Pag. 914. 9. ἐπὶ ἔτη υξδ΄.1 De Consulatus duratione, a *e- 
gibus scilicet expulsis, ad C. J. Caesarem Dictatorem, magna est 
inter auctores opinionum diversitas. Chr. Alex. auctor annos 
enumerat tantum cccxcorr. Eusebius, cccorxxim. Excerptiones 
Chronologicae ad Florum, an. prxrr. quod. incidit in an. ab urb. 
Cond. pccvr. vid. Scal. de Emend. Temp. 

Pag. 914. 4. διὸ Καίσαρ ἐλέγετο lta etiam Cedrenus, Chr. 
Alexandr. Glycas, et Constantinus Manasses, qui tamen etiam 
alias nominis rationes profert, Zonaras vero vulgatam hanc nomi- 
nis hujus rationem falsam esse asserit, his verbis, Tom, 2. Eàé- 


ANNOTATIONES. 555 


γετο δὲ Καίσαρ, ὥς τινες οἴονται; οἷα δὴ τάχα τῆς μητρὸς αὐτοῦ 
pa τῷ τίκτειν ϑανούσης, καὶ αὐτοῦ. δι᾿ ἀνατομῆς προαχϑέντος εἰς 
φῶς" ovx ἀληϑὲς δὲ τοῦτό ἐστι. Deinde ad hoc confirmandum, 
Matrem eum, ad virilem usque aetatem, habuisse affirmat: re- 
clissime, ' Hujus rei testem habemus Suetoriium., in J. Caesares, 
cap. 26. Eodem temporis spatio matrem primo, deinde filiam, nec 
mulio post neptem amisit. Sed et ante J. Caesarem mulli etiam 
alii fuerunt Caesares: quorum catalogum nobis exhibet Jo. Glan- 
dorpius, in Νουα familiae Caii Julius Caesaris etc. J. Caesar ita- 
que Caesareae quidem dignitatis auctor fuit; nominis non item. 
Licet auteni probabile satis sit, primum Caesarem ab istiusmodi 
casu nomen habuisse, nostro tamen hoc competere non posse ma- 
nifestum est, Vide Is. Casaubon. in Sueton. 

Pag. 214. 9. παραληφϑέντα ὑπὸ Περσῶν ] omnino scriben- 
dum Πάρϑων: Crassus enim bello Parthico interiit. 

Pag. 914. 11. διαδεχϑεὶς τῆς ὑπατείας, ἤτοι τῆς Τριομβ. ] 
Haec vertit Chr. Alex. Interpres; Consulutu, seu Triumviratu do- 
natus, male. Zfiü£youor enim hic passive, improprie licet, pro, 
διάδοχον ἔχων ponitur; lta etiam infra frequentius, ut in Valen- 
tiniano Imp. H μόνον δὲ ἐβασίλευσεν, εὐθέως διεδέξατο τὸν αὐ- 
τὸν ἔπαρχον Σαλούστιον, etc. In Zenone etiam Imp. O δὲ βασι- 
λεὺς Ζήνων πεισϑεὶς, διεδέξατο αὐτὸν ἐκ τῆς ἀρχῆς τοῦ μαγίστρου, 
καὶ ἐποίησεν αὐτὸν στρατηλάτην ἀνατολῆς. Atque huic interpreta- 
tioni suffragatur Florus, lib. 4. De successione Caesaris Senatus, id 
est, Pompeius, agitabat, nec ille abnuebat, si ratio sui proximis co- 
mitis haberetur. | Consulatus absenti, quem decem tribuni plebis, 
favente Pompeio, nuper decreverant, ium, dissimulante eosdem, 
negabatur,  Veniret, et peteret more majorum: ille contra flagi- 
iare decreta, ac, nisi in fide permanerent, non se remittere exer- 
citum. Ergo ut in hostem decernitur. '" Apud Chr. Alex. vero 
Τριουμβιράτωρ scribitur, ffÉriumvir; et Τριουμβιρατορία, Trium- 
viratus p. 438. — Noster infra etiam " habet , Τριομβυρία. 

Pag. 216. 1. τοῦ αὐτοῦ πεν ϑεῤφῦ}. reponendum γαμβροῦ : 
Pompeius enim J. Caesaris filiam, Juliam, uxorem habuit. Sed et 
Caesar eliam Pompeii filiam in matrimonium pelerat, Vide Sue- 
ton, in Julio, cap. 27. 

- Pag. 918. 85. ἀνελὼν πάντας τοὺς συγκλητικοὺς ] Imo, Se- 
fintoribus fuga elapsis, urbem potius vacuam invenit. lta F lorus, 
lib. 4, Nec Poripeius ab Italia, quam Senatus ab urbe, f'ugatur pri- 
or, quam pene vacuam metu Caesar i ingressus, Consulem seipse facit. 

Pag. 915. 11. ἀνεῖλεν αὐτὸν tig τὴν Alyvzzov ] Pompeius 
a Caesare devictus in Aegyptum fuga evasit, auxilium a Ptolo- 
maeo rege petiturus; ubi a regis ministris Achilla, Pothino, aliis- 
que, occisus est, Atque in hoc, cum historicis aliis omnibus, 
concordat etiam Lucanus, a nostro citalus Pharsal, lib. 8. 

Pag. 215. 22. ini ἔτη νη΄.1 Ita enim Excerptorum Latino- 


556 ANNOTATIONES. 


rum ex τ. lib. Chronolog. Eusebii etc. Auctor. | Quo tempore Ho- 
manorum primus IMonarcha C. Jul. Caesar. Hegnavit autem. an- 
nos xvixi, Glycas xir. annos enumerat, J. Caesar tamen v, impe- 
rii anno occisus est. 

Pag. 915. 23. τὸ Βίσεξτον ἐφηῦρε] Suetonius in Jul. cap. 
40. Conversus hinc ad ordinandum THeip. statum, fastos correxit, 
eic. ZAnnumque ad. cursum solis accommodavit, ut ccoyxv. die- 
rum esset, et intercalario mense sublato, unus dies quarto quo- 
que anno intercalaretur. Dies autem hic quarto quoque interca- 
landus, Bisextus dictus est, eo quod ad xxiv. Februarii, sive 
ad vr. Kal. Martii, interponeretur; adeoque duplex esset Sextus 
Kalendas Martii, xxiv. scilicet, et xxv. Februarii. 

Pag. 916. 11. τῆς μετὰ ταῦτα ἐπινεμήσεως} Α primo Jul. 
Caesaris anno, et Aera Antiochena, et Indictiones Antiochenae, 
omnium antiquissimae, initium suum habuerunt, Chr. Alex. 
'Χρηματίζει ovv τῆς μεγάλης Avrtoyslog, εἰς τιμὴν αὐτῆς, ἔτος αἰ, 
καὶ πρῶτον ἔτος τῆς ε΄. καὶ δεκαετηρίδος τῶν Ivüizrov, ἀπὸ πρώ- 
zov ἔτους Ταΐου Ἰουλίου Καίσαρος. Aera tamen Antiochena, - 
Mensis Maii xir. Indictiones vero a primo Septembris die nume- 
rabantur. Chr. Alexand. κἀπὸ πρώτου ἔτους τοῦ Γαΐου Ἰουλίου 
Καίσαρος, καὶ τῶν προκειμένων ὑπάτων, “Πεπίδου καὶ Πλάγκου, 
ἤγουν ιβ΄. καὶ αὐτῆς τοῦ Αρτεμησίου μηνὸς, «Δντιοχεῖς τοὺς £av- 
τῶν χρόνους ἀριϑμοῦσι" καὶ αἵ Ινδικτοι χρηματίζειν ἤρξαντο, ἀπὸ 
πρώτης καὶ αὐτῆς τοῦ Γορπιαίου μηνός. Cedrenus haec, Bissexti- 
que inventum, ad 1r. Augusti Caes. annum refert; falso: apud 
quem etiam ridiculam habes Indictionum nominis originem. χα- 
λεῖταν δὲ Ἱνδικτιῶν, τουτέστιν Ἱναχκτιῶν, ἡ περὶ τὸ Jwwwov νίκη. 
Augustus quidem Bisextum reformavit, non tamen invenit, vide 
Jos. Scaligeri Canon Isagog. lib. 3. 

Pag. 216. 17. εἰσῆλϑεν ὃ αὐτὸς Ἰούλιος Καίσαρ ὃ ΖΔικτάτωρ 
iv Αντιοχείᾳ 1 Chr. Alex. legit: xol ἐκλήϑη ὃ αὐτὸς Καίσαρ lov- 
λιος Ζικτάτωρ ἐν «Ἀντιοχείᾳ. Ex his tamen, quae in nostro se- 
quuntur, εἰσῆλϑεν retinendum videtur, licet Caesarem Aegyptum 
prius, post victoriam Pharsalicam, Syriam deinde, adversus 
Pharnacem Mithridatis F. arma moventem petiisse constet. Sue- 
ton. in Jul. cap. 86. 4b lexandria in Syriam, et inde Pontum 
iransüt, urgentibus de Pharnace nunciis. Sed nec eum, hisce 
difficultatibus positum, aedificationibus vacasse, probabile est, 
Verum, Auctori nostro solenne est, neminem Antiochiam venien- 
tem, nisi aliquo extructo, inde dimittere. , 

Pag. 917. 8. μέλλοντα συμπίπτειν 1 Scr. μέλλον. 

Pag. 217. 10. ὃν ἐπεκάλεσε Καισάριον 1 Caesarionem hunc 
alii vocant: quem licet Auctor Noster parvulum interiisse asserat, 
Suetonius tamen eum ab Augusto ( post victoriam Actiacam, quo 
tempore 17. minimum annos natus fuit,) retractuin e fuga, sup- 
plicio affectum fuisse, testatur; in Octavio, cap. 17. 


ANNOTATIONES. 551 


Pag. 218. 3. τὸν τοῦ «Αὐγούστου γαμβρὸν ἐπ᾿ ἀδελφῇ} γαμ- 
βοὸς ἐπ᾿ ἀδελφῇ, sororis maritus est: Antonius enim Octaviam, 
Augusti sororem in uxorem duxerat. ta etiam eum vocat Jo. 
Tzetz. Chil. 9. hist. 253. 

«Ἵὔγουστος Οχταούϊος Ῥώμης κρατῶν τὰ σκῆπτρα, 
«Ἀνεψιὸς ὧν “Καίσαρος Ταΐου Ἰουλίου. 

Τὴν ἀνταρσίαν οὐδαμῶς τῶν «ἰγυπτίων φέρων, 
Em ἀδελφῇ τῇ ἑαυτοῦ κλῆσιν Οχταουΐᾳ, 

Ἔχων γαμβρὸν Avtoiov, στέλλει κατ᾽ Αἰγυπτίων. 

Pag. 218. 9. ἐν “λεξανδρείᾳ τὴν μεγάλην τὴν φαρὸν] Scr. 
τῇ μεγάλῃ: constans enim hoc, apud Nostrum, urbis hujus ἐπί- 
LM Πόλις etiam , per excellentiam, dicta est, teste Stepha- 

: ἐλέγετο δὲ κατ’ ἐξοχὴν πόλις, καὶ πολῖται ἐξ αὐτῆς. sicut 
Mtiende eliam ἄστυ, et Roma, Urbs, vocatae sunt: nisi quis 
secundum τὴν superfluum esse putaverit. Caeterum a quo, quo- 
ve tempore Pharos insula continenti Isthmo, ex ingentibus in al- 
ium molibus terrae jactis facto, conjuncta fuerit, non convenit 
inter auctores. Ammianus Marcellinus, Chr. Alex. auctor, Jo. 
Tzetzes, cum nostro, Cleopatram hujus operis Áuctorem sta- 
tuunt, adeoque ipsius Phari turris, ab insulae nomine sic di- 
ciae, conditricem, Verum et Pharon turrim, Isthmumque ante 
Cleopatrae tempora extructa fuisse, ex J. Caesaris et Strabonis 


testimoniis probare nititur Joseph. Scaliger, in Euseb. Chron. 


Animadversion, ad annum Eusebianum wpccxxxir. quem vide. 

Pag. 918. 10. τὴν λεγομένην Καίουσαν] Pharos Καίουσα 
forte dicta fuerit, a ltuninibus ibidem nocturno tempore, navi. 
gantium in directionem , accendi sohtis, Chr. Alex, Protei insu- 
lam vocat; sig τὴν νῆσον τὴν λεγομένην. Πρωτέως. lta etiam 
Ammianus Marcellin. lib. 99. Insula Pharos, ibi Protea cum 
Phocarum gregibus diversatum. Homerus fabulatur inflatius, a 
civitatis littore mille passibus disparata. Vide Homer. Odyss. 9. 

Pag. 918. 11. ἀπὸ μιλίων δύο] Chr. Alex, habet, ὡς ἀπὸ 
μιλίων ὃ΄. uterque falso: non enim milliare integrum a littore 
distabat. Jo. Tzetzes in contrarium lapsus est errorem, τέτρα- 
στάδιον; spatium hoc vocans. Caeterum Emtaorádiov. dictum 
fuisse, apparet ex Josepho, Antiq. Jud. 1, 19. e. 2. ubi de rxx. 
Interpret. loquens, haec habet, παραλαβὼν αὐτοὺς ὃ “ημητριος, 
καὶ διελϑωῶν τὸ ἑπταστάδιον χῶμα τῆς ϑαλάσσης πρὸς τὴν νῆσον, 
καὶ διαβὰς τὴν γέφυραν etc. 

Pag. 918. 14. διὰ Δεξιφάνους Κνιδίου] Κνησίου, habet 
Chr. Alex. mendose. Opus tamen hoc, non Dexiphanis fuisse 
apparet, tum ex Eusebii Chron. ad an. wpccxxxrm, tum ex tur- 
ris ipsius inscriptione, apud Strabonem, ΣΩΣΤΡΑΤΟΣ. KNI- 
A4IOX. AEXIODANOTX. OEOIX. ZOTHPZIN. ὙΠΕΡ. ΤΩΝ. 
ILASIZOMENS,N. Hujus etiam rei testem habemus Stepha- 
num de Urb. in Φάρος" ἔστι καὶ νῆσος; ἡ πρὸς τῇ «4λεξανδρείᾳ, 


558 ANNOTATIONES. 


ἐφ᾽ ἣ ὃ Σωστράτου τοῦ Δεξιφάνους πύργος, ὁμωνύμως λεγόμενος 
Φάρος. ; 

Pas. 918. 17. ὁπλισάμενος werd τῆς Κλεοπάτρας Imo a 
Parthis repulsus, Aegyptum se tandem recepit, ubi Cleopatrae 
se totum dedidit. Flor. lib. 4. cap. 11. — Quippe post Parthos, 
quum exosus arma in otio ageret, captus amore Cleopatrae, quasi 
bene gestis rebus, in regio se sinu reficiebat. Nugae itaque sunt, 
quae deinceps de Antonio et Cleopatra profert Auctor noster, 


Pag. 919. 8. ὑπονοθούσασα αὐτὸν] forte, ὑπονοθϑεύουσα. 
Hesychius: Νοϑεύει" ἀπαλλοτριοῖ, ἀπατᾷ, κολακεύει. 


Pag. 219. 6. καὶ μυστικὴ] μυστικὴ Wis verto, ingenio sub- 
iili, seu solerti; praeter communem vocabuli usum: generosam 
vero ejus indolem et Jul. Caesar, et Augustus deinde, ille, ab 
exilio, stragulo involutae ad se introductae; hic, Triumphi sui 
spem maximam eludentis, admirati sunt. vide Zonar. Tom. 2. 
Jo. Tzetz. Chil. 9. hist. 953. 
Καὶ Πτολεμαίου σύναιμος δέσποινα Κλεοπάτρα, 
Οὖσα σοφὴ, καὶ εὔγλωττος, πανευμορφοτάτη; etc. 
Pag. 919. 19. ποιήσας πλοῖα δρομόνων πολλῶν ] Dromoni- 
bus, seu Liburnis Àntonio Classem adornat Auctor noster: Flo- 
rus tamen navium ejus maguitudinem praedicat lib. 4, his verbis 
INobis quadringentae amplius naves; ducentae non minus hostium : 
sed numerum magnitudo pensabat. | Quippe a senis in novenos re- 
morum ordinibus, ad hoc turribus, aique tabulatis allevata, ca- 
stellorum et urbium specie , non sine gemitu maris, et labore ven- 
torum ferebantur. 
Pag. 219. 23. καὶ στρατιωτικῶν δυνάμεων αὐτοῦ] Scr. στρα- 
τιωτικαῖς δυνάμεσιν. 
Pag. 290. 6. ὥστε τὰ ὕδατα τῆς ϑυλάσσης αἵμασι μηγέντα ] 
Scr. μιγέντα. haec vero ex Aeneae Clypei, Vulcani operis, de- 
scriptione, Aen. lib. 8. desumpsit: 
CERE 1 classes aeratas, ctia bella. 
Cernere erat, totumque instructo Marte videres 
Fervere Loucaten, auroque effulgere fluctus etc. 
et paulo post, 
Stupea flamma manu , telisque volatile ferrum 
Sparsitur: arva nova Neptunia caede rubescunt. 
Pag. 990. 7. ἐφόνευσε τὸν Αντώνιον] Imo Antonius ab Au- 


gusto navali praelio devictus, in Aegyptum fuga evasit; ubi se 
ipsum interfecit. 


Pag. 920. 15. ἐν τῇ Ρώμῃ σμυρνιασϑέντα. 1 Scr. σμυρνια- 


σϑέν. Auctoris nostri σμυρνιάξω, Jo. Tzetzes per ταριχεύω red- 
dit Chil. 9. hist. 253. 


O Καῖσαρ δ᾽ Οχταούϊος ἐκείνην ταριχεύσας, 
Τῇ ἀδελφῇ τῇ ξαυτοῦ κατήγαγεν εἰς Ῥώμην. 


ANNOTATIONES. 559 


— Pag. 920. 19. μὴ συμφωνοῦντα etc.] Quosnam tandem scri- 
ptores Romanos, ab Alexandrinis de Cleopatrae cadavere hac in 
re discrepantes, hic Auctor noster intelligat, non video. Sta. 
tuam quidem ejus, aspide brachio inhaerente, lecto traductam 
fuisse ab Augusto triumphante, asserit Zonaras: ἱστοριῶν etiam 
συναγωγῆς auctor, in Augusto; ov ἦν εὐπρεπεστάτη ἡ πομπὴ, 
ἐν ἡ καὶ ἡ Κλεοπάτρα ἐπὶ κλίνης, ἐν τῷ τοῦ ϑανάτου μιμήματι, 
παρεκομίσϑη, ὡς πομπεῖον. ipsam tamen eodem cum Antonio 
Sepulchro conditam fuisse, testem habemus Suetonium, in Octa- 
vio, cap. 17. .4mbobus communem sepulturae honorem tribuit, 
ac tumulum ab ipsis inchoatum perfici jussit. 

Pag. 290. 99. καὶ γαμβρῷ αὐτοῦ ] Supra Agrippam Octa- 
viani γαμβρὸν ἐπ᾽ ἀδελφῇ, sororis maritum, vocavit: sororem 
enim ejus Octaviam uxorem habuit. Quia tamen Augusti γαμ- 
Bode hoc loco vocatur simpliciter Agrippa, quae vox Generum 
ut plurimum sonat, ideo γαμβρῷ αὐτοῦ, Genero suo, reddimus. 
. Agrippa enim, relicta tandem uxore Octavia, Augusti sorore, 
Juliam, ejus filiam in uxorem habuit, Augusto ipso eum in hoc 
cogente. 

Pag. 990. 25. ἀπὸ τῆς κώμης Ἠπείρου) forte legend. χώ-- 

ας» 
: Pag. 921. 5. ἐκράτησε δὲ ὃ τῆς «Αἰγύπτου πόλεμος ἔτη πολ- 
. À&] Imo uno praelio Actiaco, et coeptum et finitum est hoc bel- 
lum: deinceps enim Aegyptus tributaria facta est. 

Pag. 991. 10. ix τῶν ἰδίων αὐτοῦ ἀνθρώπων } ἄνϑρωποι, 
pro ZMilitibus, apud nostrum frequenter usurpatur. Ita lib. 16. 
καὶ ὥρμησεν εἰς τὸ πέραν, κατὰ Βιταλιανοῦ, καὶ τῶν ἀνθρώπων 
αὐτοῦ. 

Pag. 991. 18. τετράρχην αὐτῆς. τετράρχην hic, pro βασι- 
λέα, ponit; Hesychius: Τετράρχαι, oí βασιλεῖς: scribendum τε- 
τράρχαι. ἽΤετράρχαν tamen proprie sunt, regni τετράδας, seu 
partem quartam administrantes, 

Pag. 991. 19. ἥντινα ἐκάλεσεν ἄγκυραν, Stephanus, ex 
Apollonio in Caricis, Ancyram a Mithridate et Ariobarzane ex- 
iructam fuisse tradit, Alii a Mida conditam volunt: verum hoc, 
de altera illa Phrygiae Ancyra, forte intelligendum. 170. Tzetzes 
Chil. 1. cum nostro, Augustum Ancyrae Galatae statuit condi- 
torem. 

Τὴν “ἄγκυραν δ᾽ ἣν ἔφημεν, τῆς Γαλατίας, εὗρον 
Κτίσαι τὸν Οκταούϊον Καίσαρα τὸν Ῥωμαῖον, 
Κτείναντα Ζηϊόταυρον τετράρχην Γαλατίας. 

Οὐδ᾽ ἐξ ἀγκύρας σιδηρᾶς ἅρμα τοῦ Μίδου σχούσης 
Κληϑῆναι ταύτην Αγκυραν" ἀλλ᾽ ὅτι μέση κεῖται 
“σιανῆς καὶ Ποντικῆς τῶν ϑαλασσῶν τῶν δύο. 

Ancyra tamen haec, alterutro mari, longo satis distat in- 
tervallo. 


. 660 ANNOTATIONES. 


Pag. 999. 1. καὶ τὸν ποταμὸν, Γαλλον. Galatia provincia, 
Gallusque fluvius, sive ἃ Gallo quodam, sive a Gallis Celticis, 
qui relicta patria sedes 101 fixerunt, uti vult Stephanus de urb. 
sic dicta fuerint; longe ante Augusti tempora sic appellata fuisse 
inanifestum est. i 

Pag. 922. 5. Φρυγίαν δὲ Πακατιανὴν] Phrygia Major in 

Salutarem, et Pacatianam, distributa est. Constantin. Porphyr. 
de Themat, Anatol. Φρυγίαν Καπατιανῆς, vocat, literarum trans- 
positione: zd δὲ ἀπὸ τοῦ Κροινοῦ καὶ μέχρι τοῦ pustr- καλεῖ-- 
vot Φρυγία Καπατιανῆς : Caeterum hanc Phrygiae distributionem 
Augusto longe posteriorem esse non est dubitandum. 

Pag. 999. 9. υἱοῦ τοῦ Κάπνος, forte legend. nts. 
Verum, " mide haec ? 

Poj. 222. 19. καὶ δίαιταν οἰκημάτων] Ista reddo, aedifi- 
ciorum seriem , sive vicum, infra enim yevíav vocat. callenvus 
vero pro οἰκήματα frequentius usurpatum occurrit: Menandri 
Protector. Eclog. Legation. τῇ ἑξῆς àv ἑτέρᾳ ἐγένοντο διαίτῃ, ἔν- 
9o ξύλινοι πίονες ἦσαν τινες» ἐνδεδυμένον χρυσῷ. Et paulo post: 
κατὰ δὲ τὸ ἐμπρόσϑιον τῆς διαίτης ἐπὶ πολὺ, παρετέταντο ἅμα- 
ξαι, ἐν αἷς πολύ τι χρῆμα ἀργύρου ἐπῆν, οἷο, 

Pag. 992. 90. βανιάριν] βανιάριν, pro βανιαριον, hic 
scribi, nullus dubito. Sed quid tandem erit geviegrov? Suspi- 
. cor legendum Βαλνιάριον ; Baínearium; quod tamen vix alibi 
inter Graecos occurrit, Nullorum autem quam Balneorum pu- 
blicorum aedificatorum apud nostrum, mentio frequentior. 

JPag. 999. 8. ὄντα μικρὸν] Scr. C» 

Pag. 229. 8. οἵτινες ἐνίκησαν Τιγράνον, τοπαρχοῦντα αὖ- 
τῆς} Lego, Τιγράνην. Verum bella haec, a Lucullo, adversus 
Mithridatem et l'igranem, Caes. Augusto vix adhuc nato, gesta 
sunt. Tigranes vero, Armeniae rex, a Pompeio deinde devi- 
ctus, se ei dedidit, ac diadema suum ad genua Pompeii proci- 
dens, in manus cjus tradidit: quod ei Pompeius reposuit, (inquit 
Eutropius, lib. 6.) honorificeque eum habitum, regni tamen parte 
mulctavit, et. grandi pecunia: adempta est et Byriai Phoenice, 
Sophene. Zonaras tamen haec illi a Lucullo adempta fuisse scri- 
bit, Tom. 9. 

Pag. 993. 19. στρώσας αὐτὴν λευκαῖς πλάκαις] πλάκαις, 
tanquam ἃ zÀezy, pro πλαξίν. 

Pag. 994. 8. τὴν πρώην λεγομένην Μ]άζακαν  Τογπαπᾶ68 et- 
iam de Regn. success. eam a Cappadocibus Caesaream dictam 
fuise scribit: Cappadoces quoque sub Epaphra rege constituti, pri- 
: um per Leg oatos suos Homanorum amicitias petierunt : dehinc 
JMsiolatedien rege succedente, et a. Mithridate expulso, ultro se 
Homano servitio tradiderunt , magnamque civitatem suam JMaza- 
cam, in honorem Caesaris, Éaestiream appellaverunt. | Eutropius 
tamen, et ex eo etiam postea Jornandes ipse, Suidasque, nomen 


Ec. 


ANNOTATIONES. 861 


-hoc Mazacae urbi a Tiberio Imp. post temporis impositum fuisse 


prodiderunt, Eutrop. lib. 7. de Tiberio haec habet. Quosdam 
reges per blanditias evocatos, nunquam remisit ; in quibus Zrche- 
laum Cappadocem. Cujus etiam regnum in. Provinciae formam 
redegit, et maximam civitatem appellari nomine suo jussit, quae 
nunc Caesarea dicitur, cum IMazaca antea vocaretur, | Urbs haec 
eham Eusebeia antea dicta fuerat, teste Strabone apud Stepha- 
numz Καισάρεια, μητρόπολις τῆς Καππαδοκίας, ἡ πρὶν Εὐσέβεια, 
καὶ Meta, ὡς Στράβων. Scribendum, Μάξακα, uti postea et 
iam habet Stephanus: JM&faxe, πόλις Καππαδοκίας, ἡ νῦν Kou- 
σάρεια. : 

Pag. 924. &. ἦν ydo Καίσαρ ϑεῖος τοῦ αὐτοῦ Αὐγούστου] 
Augusti avunculus major erat J. Caesar. Sueton. Postea C. Caesa- 


ris, et deinde /Augusti cognomen assumpsit: alterum, testamento 


majoris avunculi: etc. Parentes enim habuit Octaviam et Atiam, 
M. Atio Balbo et Julia, sorore C, Caesaris, genitam: eodem Sue- 
tonio teste. : 

Pag. 994. 19. ὀνόματι Κορνήλιον Γάλλον] Eutropius in 
Augusto. 4egyptus per Octavianum Augustum Imperio Ho. ad- 
jecta est, praepositusque Cn. Cornelius Gallus. .Hunc primum 


"egyptus Homanum Judicem habuit. ΑΑὐγουστάλιος autem Ae- 


pypti Praefectus peculiariter appellatur. 

Pag. 994. 90. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Καλβισιανοῦ καὶ Πολλίωνος] 
Consules hi nusquam apparent, per totum Aug. imperium, nec 
apud Eusebium, nec fastos Siculos. 

Pag. 994. 95. τοῦ ὑπερβερεταίου μηνὸς Ad nostrum cor- 
rigendum est Chr. Alex. ubi pro ὑπερβερεταίου, περιτίου habe- 
mus, Vides autem nunc Lector, unde Chron. illius compilator, 
Auctoris sui nomen licet ubique supprimat, narrationem hanc de 
Sosibio, uti et plurima alia, desumpserit. 

Pag. 925. 5. ix τῶν πρώην φόβων] φόβος, pro terrae motu, 
calamitateve alia tali, frequenter apud. nostrum sumitur. 

Pag. 925. 16. ὑπῆρχε κονδοειδῆὴς] De Augusti statura, vide 
Sueton, in Octavio Tit. 79. 

Pag. 926. 1. và δὲ λϑ΄. ἔτει] 4moygag] haec facta est xri. 
Augusti Imp. anno, Augusto xir. et M. Plautio Coss. teste Euse- 
bio. Quos vero hic Auctor Consules nominat, nusquam ap- 
paret. 

|» Pag. 926. 11. ἐν ὑπατείᾳ Κουϊνίου καὶ 40yyivov] Novos 
usque et inauditos Consules nobis exhibet Auctor. 

Pag. 927. 5. πλησίον οὖσαν τῆς Ἱερουσαλὴμ] Scr. οὔσῃ. 

lbid. ἔτους κατὰ Αντιόχειαν τὴν μεγ. χρηματίζοντος uf] 
Annus Augusti xri incidit in Aerae Antiochenae annum xLvit: 
ab auno enim primo J. Caesaris, qui v. annos reguavit, incipit 
Aera haec; uti etiam Auctor noster supra. 

loannes Malalas. 36 


562 ANNOTATIONES. 


Pag. 997. 7. ὑπατξύοντος δὲ τοῦ αὐτοῦ Οκταβιανοῦ καὶ Σι- 
λουανοῦ ] Eusebius etiam hoc anno Coss. habet Augustum xmi et 
M. Plautium: Hunc M. Plautium Silvanum vocant Fasti Capi- 
tolini. 

Pag. 229. 5. καὶ ἐνανθρώπησε *) φησὶ τῷ fp. ἔτει 1 Ubi- 
nam tandem hoc dicit Eusebius? certe in Chronicis suis ab Ada- 
mo ad Christum natum annos putat tantum 5199. Si autem ila 
ut Auctor vult calculum suum institueret, ubi fuerit inter illum 
et Theophilum aliosque memoratos discrepantia? 

Pag. 980. 1. εἰς τὴν ἀνατολὴν d90vv:c] Imo ἀπὸ ἀνατο- 
λῶν, ex regionibus Orientalibus, advenisse Magos testatur S. Scri- 
ptura, Mat. 

Pag. 230. 13. ἐν ὑπατείᾳ Οὐινδικίου καὶ Οὐαλερίου Chr, 
Alex. hos vocat, Indicium, et Varium. verum Coss, hos ponit ad 
an. Augusti xL. quo anno noster supra Augustum xur, et Silva- 
num Coss. fecit. 

Pag. 231. 10. ἐν ὑπατείᾳ “αμία καὶ ZegeAaavot] Lamiam 
et Servitium Coss, habent Eusebius, et Chr. Alex. Auctor; uL hie, 
anno Augusti xriv. ille, anno ejusdem xrvr. uterque tamen an- 
| num integrum ponit, inter hos Coss. et Herodis obitum. 

Pag. 281. 21. καὶ ἄϊδος αὖϑις ἱκέσϑαι.} Cedrenus habet, 
καὶ ὁδὸν αὖϑις etc. et versu sequente, ἐκ δύμων ἡμετέρων " uti ha- 
bet etiam Eusebius. Habes vero hoc Oraculum inter Oracula ve- 
tera, a Jo. Obsopoeo edita, ubi hoc modo legitur. 

Παῖς Ἐβραῖος κέλεταί pus ϑεοῖς μακάρεσσιν ἀνάσσων, 
Τόνδε δόμον προλιπεῖν, καὶ ἀΐδην αὖϑις ἱκέσϑαι. 
“οιπὸν ἄπιϑι, σιγῶν ἐκ βωμῶν ἡμετέρων. 
Ubi tamen versus ultimus claudicat: forte legendum ἡμετε- 
ράων: 

Pag. 282. 7. ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐτελεύτησε ] Hieronymus in ver- 
sione sua Eusebiana Augustum Atellae in Campania mortuum as- 
serit: uterque falso. Nolae enim diem suum obiit, Vide Sueto- 
nium, alios. 

Pag. 939. 8. ἄπαις,]7 An de prole mascula intelligendus 
esl Auctor? Filiam enim Juliam ex uxore Scribonia suscepisse 
eum, nemini non notum. 

Ibid. «αὶ σωφρονήσας ἀπὸ σωματικῆς ἁμαρτίας] Itane ve- 

ro? Audiamus tamen Suetonium in Octavio, Tit. 69, Jdulteria 
quidem exercuisse, ne amici quidem negant etc, Et paulo post. 
IL. Antonius super Jfestinatas Liviae nuptias objecit ; et foeminam 
Consularem e triclinio viri coram in cubiculum ACCSORAT, rursus | 
in convivium rubentibus auriculis, incomptiore capillo reduotam, 
Quem Paragraphum etiam petulantissima ejusdem Epistola clau- 
dit Suetonius: quam videsis, Sed et uxorem etiam suam sibi ha- 


*) Sic ed. Ox. 


ANNOTATIONES. 563 


buit lenam, eodem Suetonio teste, Tit. 71. circa Jibidines haesit; 
postea quoque, ut ferunt, ad vitiandas virsines promptior; quae 
sibi undique etiam ab uxore conquirerentur. 

Pag. 9329. 11. Σέξτου καὶ Σεκτικιανοῦ} Eusebius ad ulti- 
mum Augusti annum habet Sext, Pompeium, et Sext, Apuleium, 
Coss. Chr. vero Alex. ad annum Augusti antepenultimum, id est, 
riv. (annos enim rvr. tantum eum imperare facit;) Sextum et 
Sextum Coss. habet; anno vero sequenti, sive penultimo, Pom- 
peium et Apuleium ponit, ac si diversi essent. 

dbid. ἐβασίλευσε Τιβέριος Καίσαρ ἔτη «B.] Ita etiam Chr. 
Alex. Eusebius tamen annos Imperii xxrrr. ei tribuit, 

Pag. 939. 12. ἦν δὲ διμοιριαῖος 1 Ita etiam Suetonius in Ti- 
berio, Tit. 68. Corpore fuit amplo atque robusto; statura, quae 
justum excederet. Reliquo tamen ejus Characterismo parum cum 
Suetonio congruit Auctor noster. 

lbid. λεπτακινὸς 1 vocabulum hoc nusquam mihi occurrit: 
forte scribendum λεπτακικός" cui tamen scriptioni adversatur Sue- 
tonii Characterismus Tiberii, 

Pag. 232. 18. ἔχοντας διαστήματα μιλίων 9.] longissimam 
hic Plateam memorat; nisi forte error sit in numero. Quid si, pro 
μιλίων, legamus bio. 

Pag. 232. 21. χαλκουργήμασι καὶ ἀγάλμασι κοσμήσας] χαλ- 
κουργήματα ponit, pro statuis aereis. Ita infra lib. 14. ἦν. γὰρ 
ἐν αὐτῷ χαλκουργήματα δύο, ἅτινα καὶ αὐτά εἰσι τῶν ϑεαμάτων, ὃ 
Ἱκαρος, καὶ ὃ Δαίδαλος; id est, Icari, et Daedali statuae aereae. 

Pag. 934. 1. ὑπὸ Αντιόχου τοῦ ἐπιφανεστάτου βασιλέως 
Antiochum Epiphanem dicit, qui aedificia quaedam a se extra ur- 
bem extructa, a nomine suo, Epiphaniam vocavit: uti Auctor su- 
pra lib. 8. 

Pag. 934. 8. ὃ λεγόμενος Φιλάδελφος} Antiochi hujus Phi- 
ladelphi apud alios mentio nulla. 

Pag. 934. 6. παρασχὼν προνόμια τοῖς καταφεύγουσιν] He- 
sych. Προνόμια, τὰ ὀφειλόμενα τῷ ἀξιώματι. 

Pag. 934. 91. μετεκάλεσιν Ὁρόντην τῇ Ῥωμαΐϊκῇ λέξει] [ta 
etiam Eustathius, ad Dionysii περιηγητοῦ locum hunc: 

Τῆς δὲ πρὸς ἀντολίην κατασύρεται ὑγρὸς Ορόντης. 
ubi Scholiastes post aliam nominis rationem assignatam, haec ad- 
dit. ἄλλοι δέ φασιν, ὅτι Καῖσαρ Τιβέριος ἐκ “Ιφάκοντος αὐτὸν 
Ορόντην μετωνόμασεν , ὃ σημαίνει Ῥωμαιστὶ τὸν ἀνατολικόν. ὅτι 
πᾶσα ἡ περὶ Αντιόύχειαν χώρα λιπαρά τε καὶ εὔβοτος, καὶ ἀγαϑὴ μῆ- 
λα τρέφειν, καὶ δένδρεσι καρπὸν αὔξειν. Caeterum meras ineptias 
esse has, apparet ex Polybio, lib. 5. ubi Seleuciam et Antiochiam 
describens, Ororitis etiam mentionem facit. O δὲ καλούμενος 
Ὀρόντης ποταμὸς οὐ μακρὸν αὐτῆς ποιεῖται, τὰς ἐχβολάς" ὃς τὴν 
ἀρχὴν τοῦ δεύματος λαμβάνων ἀπὸ τῶν κατὰ τὸν «ίβανον, καὶ τὸν 
«Αντιλίβανον τόπων, καὶ διανύσας τὸ καλούμενον Δμύκης πεδίον, 


- 564 ANNOTATIONES. 


ἐπ᾽ αὐτὴν ἱκεῖται τὴν «ἀντιόχειαν etc, — Polybius vero diem suum 
obiit, ante Tiberium Imp. anno circiter cxxxvr. anno nempe xvir, 
ante natum Ciceronem. Vide doctissim, J. Vossium de Histor. 
Gr, Strabo etiam, qui Tiberii σύγχρονος fuit, fluvium hunc ab 
Oronte quodam, qui pontem ei induxit, nomen accepisse testatur. 
Vid, Strab. 

Pag. 938. 19. παρέχοντα τὴν χρῆσιν] Scr. παρέχον. "Ve- 
rum urbs haec, non a Tiberio, sed ab Herode Tetrarcha, Tiberii 
Imp. in honorem extructa est, Audi Eusebium: Chron. l. 1. Ηρώ- 
δης ἔκτισε Τιβεριάδα, εἰς ὄνομα Τιβερίου Καίσαρος. Stephanus 
etiam de Urb. Τιβεριὰς πόλις τῆς Ἰουδαίας, πρὸς τῇ 1Ἰεννεσιριτίδε 
λίμνῃ" ἐκτίσϑη δὲ ὑπὸ Ἡρώδου. 

Pag. 286. 8. τῷ δὲ νε΄. ἔτει τῆς ὑπατείας αὐτοῦ] ἴσ. βασι- 
λείας. Ad annum vero Tiberii xir. Coss, invenio Silanum et Ner- 
vam, apud Chr. Alex. Eusebius ibi ponit A. Pisonem, et M. Cras- 
sum; auno aulem sequente, Silanum et Silium. Infra tamen Au- 
ctor Christum baptizatum asserit, Rufo et Rubellione Coss. recte: 
Hos enim Coss. proferunt ad an. Tiberii xv. et Chr. Alex. et Eu- 
sebius. Numerus itaque hic assignatus, atque ejus loco, τῷ δὲ 
δ΄. ἔτει, legendum: quo tempore Joannes Baptismum suum , su- 
pradictis etiam sub Coss. forte incepisset. Verum Fastorum in 
Coss. designandis errores ubique persequi, labor esset et infinitus 
- et inutilis: manum itaque de tabula. 

Pag. 236. 11. ὥρᾳ νυκτερινῇ v.] Chr. Alex. ὥρᾳ v. τῆς vv- 
xr0g' quam tamen lectionem Raderus rejicit 5, Librariique. vitio 
imputat: idque merito. Nec enim verisimile est, officium hoc 
Salvatori Nostro a Baptista nocturno tempore praestitum fuisse. 

Pag. 937. 4. ὀνόματι Βερονίκη) Βερνίκη, Jo. Damasceno 
est, Vide Jo. Gregorii de Auctore Prolegomena. 

Pag. 237. 10. παρὰ Βερονίκης, ἀξιωματικῆς πόλεως Πανεά- 
δος] ἀξιωματικῆς ad Bernicen, non ad urbem referendum; uti 
Godefredus Tilmannus, Jo. Damasceni interpres, sensisse vide- 
tur. «ἀξιωματικοὶ sunt, qui in dignitate aliqua constituti sunt, 
et a plebe remoti. 

Pag. 238. 5. Καὶ προσεσχηκυῖα τὸ “περιέχον αὐτὸν πλῆϑος 
Jo. Damascenus habet, τῷ περιέχοντι αὐτὸν πλήϑει, rectius: cae- 
terum hoc ipsum loquendi ges barbarum apud nostrum fre- 
quenter occurrit. 

Pag. 238. 11. καὶ σταλείσης μοῦ τῆς mw5y5gc] Damascenus 
habet, σταϑήσης, ( pro σταϑείσης) haud recte. Στέλλω hoc lo- 
co, reprimo, sive sisto, significat: unde habemus apud. Alexandr. 
A phrodis. zd στέλλοντα τὴν κοιλίαν, quae alvum sistunt, sive ad- 
stringunt. 

Pag. 989. 19. ἐκρίνετο ἐπὶ μῆνας 5.) suspicor legendum, 
ἐκλίνετο" aliter enim, nullus sanus sensus ex verbis hisce elici po- 
terit. Herodem vero istum in exilio diem suum obiisse, quo ta- 


E 


ANNOTATIONES. 565 


men mortis genere incertum, dubitandum non est; nec enim eum 
unquam inde revocatum legimus, Vide Joseph. Antiquit. lib. 18. 

Pag. 940. 7. Maeorío xy, τῆς σελήνης ἐχούσης ἡμέραν xy .] 
Cedrenus, et Chr. Alexand. Auctor, Salvatorem nostrum Martii 
xxmnr. eruciisum, xxv. vero resurrexisse, et ex consequentia, 
xxm. a Juda proditum, volunt: noster tamen horum numero, 
diem alium in his omnibus addit: in lunae tantum die cum eis 
conveniens, 

Pag. 9&0. 11. τῇ πρὸ η΄. καλανδῶν Απριλλίων. Hic non 
sibi constat Auctor: vir. enim Calendas Apriles incidit, non in 
Martii xxiv. sed xxv. Quod enim Romani computantes, virt, 
Calendas (subaudi, anze,) Apriles, dicunt, Graeci recentiores, 
τῇ πρὸ ἡ. καλανδῶν A4xgiÀMov, elferunt, lta etiam Auctor no- 
ster supra, Chrisli nativitatem assignans, τῇ πρὸ η΄. καλανδῶν 
Ἰανουαρίων, μηνὶ 4Ζεκεμβρίῳ xs. ad Cal. Januarias, id est, De- 
cembris xxv. eam ponit; recte. 

Pag. 940. 90. πλέον τῶν ἐγνωσμένων πρότερον] πλέον hoc 
loco redundat, ^ Caeterum ipsa Phlegontis verba non producit 
Auclor noster; quae tamen habes apud Eusebium Chronic. lib, 1. 
Cum tamen alii Phlegontem hunc Trallianum appellent. unde No- 
stro Atheniensis dictus est; Phlegontem enim illum, qui Hadria- 
ni libertus erat, qui Olympionica, et Chronica scripsit, hoc loco 
intelligere eum, non est quod dubitemus. 

Pag. 941. 9. ὑπατείᾳ Σουλπικίου καὶ Σῶλα] Scr. Συλλοῦ. 
Sulpicium Galbam; et Syllam Coss. habent et Chr. Alex. et Euse- 
bius; sed ad annum xix. Tiberii, anno scil. Christi passionem se- 
quente. 

Pag. 943. 1. ἐν τῷ παλατίῳ, Imo in villa Luculliana mor- 
tem obiit, teste Suetonio. à 

Pag. 948. 9. ὧν ἐνιαυτῶν or.) Tta etiam Suetonius. | Cor- 
rigendum itaque Chr. Alex. ubi haec ipsa ex nostro, corrupte li- 
cet, desumpta habes, 

Pag. 943. 4. ἐβασίλευσεν Ἡλίος Iwiog] Helium, sive Ae- 
lium, dictum Caligulam nullibi invenio. 

Pag. 949. 7. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Γάλλου καὶ Novviavo?] Gal- 
lum et Nonianum quidem Coss. invenio apud Chr, Alex. et Euse- 
bium etiam: sed ad annum Tiberii xxr. biennio scilicet ante Cali- 
gulam Imp. 

lbid. ἐκράτησεν ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἔτη δ΄, καὶ μηνᾶς ἕπτά.] 
Imperavit Caius Caligula triennio, et x. mensibus, diebusque vrtr. 
uti testatur Suetonius, Tit. 59. 

. Pag. 943. 9. εὔχρους Pallido colore fuisse ait Suetonius; 
qui etiam Characterem, a nostro longe diversum, ei tribuit. 

Pag. 243. 16. πλησίον τοῦ ὕρους Γαΐου Καίσαρος] Propemon- 
tem C. Caesaris; id est juxta eam montis partem, ubi J. Caesar 


566 ANNOTATIONES. 


Balneum publicum, Gladiatorium, Theatrum, aliaque Antiochen- 
sibus olim extruxerat; de quibus Auctor supra lib. 9, 

Pag. 244. 9. καὶ Toivvugov εὐπρεπέστατον Trinymphum 
hic vocat, quod postea saepius νυμφαγωγίαν, et νυμφαῖον, nu- 
ptiis quibuscunque celebrandis destinatum aedificium, ut ipse 
vult: Cedrenus tamen pauperibus solum virginibus, quaeque do- 
mibus propriis carebant, eorum tribuit usum, in Leone Magno: 
καὶ τὸ νυμφαῖον, τὸ τοῦδε τοῦ olxov κείμενον ἀντικρὺ, ἐν ᾧπερ οὗ 

γάμον ἐγένοντο τῶν οὐκ ἐχόντων οἴκους. 

Pag. 245. 11. οἴκους ἐτίτλωσεν } id est, Regio Fisco addixit, 
Titulorum tabellis, quas σανίδας vocat Agathias lib. 5. eisdem 
pro more affixis, Hoc vero privato nemini licitum, uti ex Justi- 
niani Novella xxvrr. videre est: To δὲ μάλιστα ἐπὶ TOU. Πόντου 
πλημμελούμενον φυλάξει, τὸ μηδενὶ δοῦναι παῤῥησίαν ἢ d] τίτλους 
ἐπιτιϑέναι χωρίοις, ἢ οἰκήμασιν ἀλλοτρίοις" μόνον. γὰρ ἴδιον τοῦ- 
TO τοῦ τε | δημοσίου, τῶν τὲ βασιλικῶν οἴκων ἐστὶ, τῶν τὲ ἡμετέρων, 
τῶν τε τῆς εὐσεβεστάτης “υγούστης. Εἰ δὲ εἰς ἑτέρου τινὸς εὔρουν 
προσηγορίας σανίδας ἀνατεϑείσας, αὐτὰς εὐϑὺς καϑαιρήσει, ἄνι-- 
νη σε, ai TOV ταύτας καταπήξαντα. 

. 245. 14. πορϑοῦντα τὴν πόλιν ] Scr. πορϑοῦντι. Un- 
de vero S Histortolim hanc petierit Auctor non habeo dicere. 

Pag. 245. 19. ἐκόντευσεν ἔξω τῆς πόλεως] Kovrog et κον- 
τάριον, Contus: inde κποντεύειν, Conto affigere. 

Pag. 946. 4. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Κασίου, καὶ Σόλωνος] Coss. 
hi nusquam apparent, 

Pag. 946. 5. ἐβασίλευσε δὲ ὃ αὐτὸς Κλαύδιος Καῖσαρ ἔτη 
ιδ΄, xol μῆνας 9.] Claudium annos xrr. et menses 1x. imperasse 
ait, a vero non procul: Nono enim Kalendas Februarii, id est, 
Januarii xxiv. Caligula occiso, Claudius imperare coepit; qui et- 
iam xiv. imperii anno, 1r. idus Octobris, sive mense supra an- 
num xrir. Octavo, diem suum obiit: teste Suetonio. 

Pag. 246. 8. Ewrcs δὲ καὶ Βρεττανίαν πόλιν] Ubinam tan- 
dem terrarum? Britanniam quidem nostram, nulli post Jul. Cae- 
sarem tentatam, Claudium Imp. armis suis petiisse; deque ea de- 
inceps triumphum egisse maximum legimus: de Bretannia vero 
urbe maritima, ab eodem extructa, nihil omnino accepimus, 

Pag. 246. 18. ἣν παρεῖχον ὑπὲρ καπνοῦ] Tributum hoc 
καπνικὸν aliis dicitur, quod pro numero fumariorum pendebatur. 
Quo tempore vero primum populo impositum fuit haud. temere 
dixero: longe tamen post Claudium institutum fuisse, non est 
dubitandum. Tributi hujus inventum pessimum Nicephoro Lo- 
gothetae iribuit Zonaras, 'lom. 3. Τούτου καὶ ἡ τοῦ καπνικοῦ 
ἐπίϑεσις, ἐννόημα ψάκιδύον; ἐπαχϑέντος τοῖς τῶν ἐκκλησιῶν, καὶ 
πτωχείων γηροκομείων τε, καὶ μοναστηρίων παροίκοις, καὶ παντὶ 
μήτε γῆν ἔχοντι, μήτε τέλος. Imperatore tamen hoc antiquius 
esse inde mauifestum est, eo quod ab Auctore nostro mernoratur, 


ANNOTATIONES. 567 


quem Nicephorum hunc 200. ad minimum annis praecessisse, nos 
— alibi probaturos non dubitamus. 


Pag. 947. 8. προσομιλήσαντος evzoic] Ομιλία hoc loco ac- 
cipio, eodem sensu quo Scriptores Ecclesiastici, pro concione, 
sive oratione in coetu fidelium habita. Caeterum Christianos di- 
ctos fuisse ante Claudium Imp. dum S. Petrus adhuc Antiochiae 
versaretur, ex Actor 11. manifesto apparet. 

Pag. 947. 9. ὀνόματι Oijorog] Festus in Judaeam Procura- 
tor missus est, non a Claudio, sed a Nerone, Imperii sui anno ur, 
vide Josephum, lib. 20. cap. 7. 

Pag. 947. 17. μεϑιστάμεϑα ἐντεῦϑεν 7 forte, μεϑιστώμεϑα. 
verba apud. Josephum, de bel, Jud. l. 7. sunt ista. METABAI- 
NOMEN ENTETOEN. Corrigendus interim ἱστοριῶν συνα- 
γωγῆς Scaligerianae Auctor, qui ipso Dominicae Passionis die 
prodigium hoc accidisse asserit: deque hoc Josephum appellat te- 
stem; qui tamen Pentecostes festo accidisse hoc clare testatur. 
Suspicor etiam mendosum esse numerum annorum post Ascensio- 
nem Domini, a nostro positum, quo hoc accidisse scribit, Licet 
enim annum ipsum Josephus non ponit expresse, manifestum ta- 
men est non longo temporis spatio templi devastationem hoc an- 
tecessisse, Hierosolyma autem capta est anno 11, Vespasiani Imp. 
anuo scilicet xxxix. post Ascensionem Domini, uti Eusebius Au- 
ctor est. Scaliger hoc accidisse vult anno Christi xxv, sexennio 
scilicet ante Jerosolymas captas, triginta duobus vero annis post 
Domini Ascensionem, Scalig. in Euseb. Chron. p. 171. 

Pag. 948. 8. ἀπὸ τῶν ILcíov] Scr. Πισαίων " secundum 
Stephanum tamen scriberetur, Πισαιέων: a Πίσα enim. gentile 
facit, Πισάτης, et Πισαιεύς. 

Pag. 949. 8. οἵ αὐτοὶ πολιτευόμενοι]. πολιτευόμενοι licet 
Magistratus generatim significet, hoc loco tamen per Gymnasiar- 
chas reddimus, Magistratus nempe eos dicentes, quibus Ludos 
hosce curare commitLebatur. 

Pag. 949. 91. ὡς ἐὰν αὐτοῖς ἔδοξε] ὡς ἐὰν, pro ὡς v. 

Pag. 950. 4. ἡ ἔκϑεσις τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου Septimius, 
qui vitam Dictys Cretensis scripsit, hos belli Trojani annales xu. 
Neronis anno repertos asserit. 

Pag. 950. 19. ἀῤδῥδωστήσας ἡμέρας δύο] Veneno extinctus 
est Claudius, teste Suetonio; Tit. 44. Zt veneno quidem occisum 
convenit: ubi autem, et per quem dato discrepat. Diem vero 
supremum obiit, nxirv. aetatis anno, eodem referente, 

Pag. 950. 18. Νέρων, ὃ υἱὸς αὐτοῦ] Nero filius fuit Domi- 
tii et Agrippinae Germanici, Claudii fratris, filiae: quem Clau- 
dius, matre ejus Agrippina in uxorem accepta, filium adoptione 
designavit. 

Pag. 950. 14. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Σιλουανοῦ zal Avrovívov] 


568 ANNOTATIONES. 


Silanum et La ucitiipid Coss. invenio apud Eusebium; sed biennio 
ante Neronem Imperatorem: nempe ad an. vir. Claudii Imp. 


Pag. 250. 17. ὁλοπόλιος] Nero sufflavo erat capillo, teste 
Suetonio: anno enim aetatis suae secundo et tricesimo mortuus 
est. Quis vero δασυπώγωνα cum fuisse crediderit, cum nondum 
moris erat barbam alere? Hadrianus enim Imp. Romanórüni pri- 
mus barbam aluit, uti Dio testatur. in Traiano: .40gwevog ydo 
πρῶτος γενειᾷν aen Neque hoc ornatus causa; sed ut fa- 
ciem maculosam dissimularet; referente Ael. Spartiano, in Adria- 
no: Statura fuit procerus etc: promissa barba , ut vulnera, quae 
in facie naturalia erant, tegeret. verum Characterem Neronis hic 
profert auctor a Suetonii penitns diversum ; nisi quod. ἀνϑηρο- 
πρόσωπον eum facit, uti et Suetonius, Tit. 51. vultu pulchro ma- 
gis quam venusto. 

Pag. 950. 18. ἀγνοήσας ὅτι ξσταυρώϑη inepliae: quomo- 
do enim Christum neci traditum ignorare potuerit, cum jam olim 
Pilatus δα Tiberium, Tiberius vero ad Senatum de Christianorum 
dogmate, nimirum ut inter caetera sacra reciperetur, retulissent? 
ut testatur Eusebius, 490v. xav. Πιλάτου Τιβερίῳ τὰ κατὰ τὸν Zo- 
τῆρα ἀναγαγόντος, καὶ τοῦ Χριστιανῶν δόγματος, Τιβέριος πρὸς 
τὴν σύγπλητον ἐκοινολογήσατο περὶ τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως. 

Pag. 251. 7. ἀνήγαγε δι᾿ ἄξιμον Tta habuit Cod. MS. forte 
legendum, διὰ Μαξίμου, uti supra. ' Verum hae nugae sunt: Pi- 
Jatus enim, Caligula adhuc imperante, sibi mortem consciverat. 
Helvic. ex Josepho: quem vide. 

Pas. 959. 2. ὃ ἀπὸ φιλοσύφων Qui Philosophus fuerat: 
eodem modo dicitur,: à ἀπὸ ὑπάτων, apud recentiores, de viro 
Consulari; et ὃ ἀπὸ vozegíov , infra 'apud nostrum, lib. 18. eo- 
dem etiam libro de Eulalio quodam, qui ex divite pauper factus 
fuerat, auctor verba habens, eum ἀπὸ εὐπόρων vocat. Simili 
etiam locutionis genere apud Cedrenum Didymus caecus, ὁ ἀπὸ 
ὀμματων, dictus est in Constantio et Constante Impp. Τούτῳ 
τῷ ἔτει “Ζ΄ἰδυμός 7, ἐλλόγιμος ἀνὴρ, ἀπὸ ὀμμάτων, ἐγνωρίζετο. 

Pag. 252. 8. ἀνήρχετο ἐν τῇ Ῥώμῃ] Sub Claudio imp. Ro- 
mam venisse Petrum asserunt Eusebius et Zonaras, 

Pag. 959. 10. Evoóov τὸν ἐπίσκοπον) lta etiam supra 
eum vocavit: scribendum tamen, £Evoóiov: uti ex Eusebio, et 
Nicephoro Patriarcha inea 


Pag. 959. 14. xol ποιῆσαι αὐτῷ τὴν ἀπόκρισιν ἀπόκρισις, 
ut plurimum, Jesponsum, hoc tamen loco nuncium significat ; 
uli et alibi etiam. apud nostrum: hinc ἀποπκρισιάριος, apud re- 
cenliores, pro Legato, Ecclesiae primum hi, postea vero etiam 
privatorum, ministri sic dicti, quibus negotiorum quorumcun- 
que tractandorum cura commissa fuit. 

Fag. 254. 18. καρηκομώων ἐστὶ ] Ser. καρηπκομάων. 


- ἢ ti m 


Pag. 955. 10. ἐν ταῖς πράξεσι τῶν ἁγίων “ποστόλων Acta 
Apostolorum dicit ea, quae sub Clementis nomine prodeunt. 

Pag. 958. 18. ὅτι εἶπεν, ὅτι Χριστὸς ὃ Θεός σου ἀνελήφϑη) 
Lego, ἔφης, ὅτι Χριστὸς etc. uti habet Cedrenus. 

Pag. 956. 19. σταυρωϑεὶς κατακέφαλα ] id est, capite deor- 
sum verso: πατακέφραλα hoc idem est, ac κατὰ τῆς κεφαλῆς. Lu- 
cian. χατὰ τῆς κεφαλῆς ἀπῆλϑε, praeceps abiit. Hujusmodi 
vero compositionibus gaudet Auctor noster. (lta supra, Dictys 
de belli Trojani historia, in tumulo ejus reperta, verba faciens, 
ἔκειτο δὲ προσκέφαλα τοῦ λειψάνου τοῦ zízrvog, inquit: ubi 
προσχέφαλα poni videtur, pro προσκεφάλαιον, Cervical, seu pul- 
vinar; quod forte officium cadaveri praestitit volumen hioc. 

ας. 956. 15. ἐπὶ τῆς ὑπατείας “πρωνιανοῦ καὶ Καπίτω- 
γος} Apronianum Cos. sub Nerone non invenio: apud Eusebium 
quidem ad an, Neronis xi Capitonem et Rufum Coss, habemus: 
verum Persecutionem Christianorum idem rejicit in annum se- 
quentem, id est, Neronis ultimum. Jos. Scaliger ante quinquen- 
nium accidisse contendit; nempe ad Neronis annum 1x. Mem- 
mio et Virginio Coss. quem vide, ad numerum Eusebianum 
MMLXXXIV. 

Pag. 956. 17. ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀποκεφαλισϑῆναιν Ita etiam 
Chr. Alex. p. 580. Glycas etiam, Annal. par. 3. qui tamen Pi- 
latum non a Nerone, sed a Tiberio [np. capitis damnatum vult. 
Cedrenus, et Zonaras, et ante eos Eusebius, (qui etiam se hoc 
ex Romanorum Historicis accepisse asserit,) eum multis circum- 
septum calamitatibus manus sibi intulisse, testantur; idque sub 
C. Caligula Imp. 

Pag. 957. 9. τῇ πρὸ y καλανδῶν loviiov] Eodem nempe 
ipso die, quo D. Petrus cruci affixus est: quae constans ubique 
est Traditio, Quidam vero Petrum et Paulum eodem die, et 
anno, Martyrio coronatos ajunt; ex quibus etiam est Eusebius, 
qui Dionysium, Corinthiorum Episcopum, hujus rei testem ap- 
pellat. Euseb. Ecclesiast. Hist. lib. 2. cap. 24. Alii tamen eo- 
dem quidem hoc die, anno vero diverso, factum volunt: e quo- 
rum numero Auctor noster esse videtur; ubi diversos etiam pro- 
fert Coss. Neronem et Lentulum, qui Consulatum scilicet una 
gesserunt Neronis Imp. an, 7. secundum Helvicum. 

Pag. 957. 18. διότι ἀπεκεφάλισε vov Πιλάτον etc.] Ridi- 
cula haec omnia: Judaeis rebellionis ansam praebuit Cestii 
sive Gessii Flori, Judaeae Praefecti, avaritia. vide Joseph. Anti- 
quit, Judaic. lib. 20: et Cor. Tacitum, Hist. 5. 

Pag. 257. 19. χώραν ἄλην ἐν τῇ Ilóvro] Forte legendum 
ἄλλην. Duae Provinciae a Nerone Imperio Romano adjectae me- 
morantur ab Eutropio, et Suetonio; Pontus, et Alpes Cottiae: 
prior, concedente rege Polemone; nona Polemone nescio quo 
Neronis Duci subjugata, Tit 18. — 44ugendi, propagandique Im- 


ANNOTATIONES. 569 


570 ANNOTATIONES. 


perii, neque voluntate ulla, neque spe motus unquam, etc. Ponti 
modo regnum concedente Polemone , item Alpium , defuncto Cot 
tio, in provinciae formam redegit. χώραν vero ἄλλην forsan vo- 
cat, respectu habito ad Judaeam, quae etiam a Vespasiano, in 
illam a Nerone misso, tandem penitus subacta est. 

Pag. 257. 20. Πόντον lloksuovioxóv] Scr. Πολεμωνιαχόν. 
Stephanus, in Πόντος, ἔστι καὶ Πόντος Πολεμωνιακὸς ἐπαρχία. 

Pag. 257. 21. ἔχαιρε τῷ Βενέτῳ μέρει] Contrarium ex Sue- 
tonio colligi posse videtur, Tit. 22. 

Pag. 258. 2. τῶν ἱερέων τῶν Ἑλλήνων κατασκευασάντων αὖὐ- 
τῷ ] Imo nihil minus: vide Suetoninm. 

Pag. 958. 7. àv ἐνιαυτῶν £9'.] Ita etiam Chr. Alex, verum 
numerus in utroque mendosus; Anno enim aetatis suae Xxxit. e 
vivis excessit Nero, teste Suetonio, 

Pag. 958. 10. γρυπόρυγχος ] vocabulum novum! forte au- 
ctor scripserit, yovzovvjoc; itaque reddidi, ungues habens ad- 
uncos: si quis tamen γρυπόῤῥινος legere malit, Suetonium sibi 
habebit astipulantem, qui eum adunco naso fuisse scribit. Alias 
etiam idem eum acrem , vehementem , et in coercendis delictis vel 
immodicum, fuisse idem perhibet: atque ob hoc forsan noster 
eum μανικὸν vocat. 

Pag. 958. 11. ταφῇ παρεδόϑησαν τὰ σώματα etc.] Hoc a 
Vespasiano Imp. factum vult Chr. Alex. auctor. 

Pag. 258. 14. ἰδίῳ ϑανάτῳ ἐξαίφνης φλεβοτομηϑεὶς} Prae- 
ciso scilicet a militibus jugulo: audi Suetonium in Galba Tit. 90. 
Plures autem prodiderunt, obtulisse ultro jugulum, et ut hoc age- 
rent, ac ferirent , quando ita videretur, hortatum. 

lbid. ὧν ἐνιαυτῶν u9'.] numerus mendosus: Galba periit 
terlio et septuagesimo anno: teste Suetonio. 

Pag. 958. 20. ἀνιὼν ἐπὶ Ῥώμην. Locus iste, quem Chr. 
Alex. auctor ex nostro descripsit, vitiosa interpunctione in Lati- 
nis laborat: interpres enim verba haec, «vuv ἐπὶ Ῥώμην, quae 
ad Petrum referenda sunt, Jacobum respicere facit; male, peni- 
iusque contra mentem auctoris, Jacobus vero iste, lapidibus a 
Judaeis obrutus, interiit, anno Neronis septimo; septem scilicet 
annis ante Othonem Imp. vid. Euseb. Joseph. 

Pag. 959. 8. ἐτῶν vy, ἀῤδΨῥωστήσας] Otho xxxvi. aetatis 
anno, et xcv. Imperii die, mortem sibi conscivit: vide Sueto- 
nium. 

Pag. 959. 4. Βιτέλλιος Αὔγουστος ἔτη 9'. καὶ μῆνας η΄.] 
Imo vri. tantum mensibus imperium tenuit: τὰ ἔτη 9', igitur au- 
ctori nostro reponimus. 

Pag. 959. 13. ἐφόνευσαν Κυρηναῖον] Quis Cyrenaeus iste? 
'Si Cyrenium, sive Quirinium illum intelligit, qui ad Descriptio- 
nem faciendam in Judaeam ab Augusto missus est, toto coelo er- 
rat; namque post hujus Romain reditum, ante belli Judaici ini- 





ANNOTATIONES.; 511 


tium, multi missi sunt Praefecti, usque ad Gessium Florum; 
cujus oppressionibus, Judaei tandem irritati, arma in Romanos 
sumpserunt; uti supra monuimus, 

Pag. 959. 16. πέμψας στρατηγὸν ξαυτοῦ Οὐεσπασιανὸν ] 
Vespasianus, non a Vitellio , sed N erone, in Judaeos missus est. 

Pag. 959. 19. νόσῳ βληϑεὶς, dv ἐνιαυτῶν μη. Vitellius, 
religatis post terga manibus ; injecto cervicibus laqueo, veste 
discissa, seminudus in forum tractus est; tandem apud Gemo- 
nias minutissimis ictibus excarnificatus atque confectus est, et 
inde unco tractus in Tiberim; aetatis anno rvir, vide Sueton. in 
Vitel. 

ας. 959. 91. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Ῥούφου καὶ Καπιτιανοῦ] 
Rufum et Capitonem habemus Coss. apud Eusebium, sed ad an- 
num Neronis xr, qui ad an. Vespasiani τ, Galbam Aug. zr. et 
Vinium ponit; uti et Fasti Capitolini. Chr. Alex. hoc anno habet 
Galbam et Titum Rufinum Coss. 

Pag. 960. 4. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Δεκίου καὶ Ῥουστικίου) Con- 
sules hi nusquam apparent: Persecutionem autem secundam Do- 
mitiani [mp. an. xxr. factam esse tradunt alii. 

Pag. 260. 7. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Κομμόδου xol Povov] Scr. 
Ῥούφου: Commodum enim, et Rufum Consules invenio apud 
Cassiodorum; sed ad Vespasiani annum vr. quadriennio scilicet 
post captas Hierosolymas. Anno enim Vespasiani τι. capta est 
haec urbs; quo anno Eusebius ponit Vespasianum Aug. rr. et Ti- 
ium Coss. Chron. Alex. Vespasianum solum, 

Pag. 960. 10. ξίφεσιν αὐτοὺς κατακόψας [ἴα etiam Chr. 
Alex. Verba Josephi apud. Eusebium Chr. lib, 1. haec sunt. 
φησὶ δὲ Ἰώσηππος, λιμῷ καὶ μαχαίρᾳ Qr μυριάδας ἀπολέσϑαι, 
xal ἄλλας τρεῖς μυριάδας διαπεπρᾶσϑαι αἰχμαλώτων. λιμῷ itaque 
apud nostrum desideratur: deinde cum noster με΄ μυριάδας αἰχ- 
μαλώτων, Captivorum cr. Millia, habet, Josephus xxx. tantum 
Millia numerat. 

Pag. 960. 18. μετὰ ταύτης πορϑηϑείσης] post ταύτης, sub- 
audi πορϑήσεως, aut aliquid tale, quod cum vocabulo ταύτης 
conveniat. Devastationes enim tres, quas auctor memorat, sunt, 
I. sub Nabuchodonosore, [ΠΦ| sub Antiocho Epiphane, tempori- 
bus Maccabaeorum. IL. vero atque ultima haec, sub Vespasia- 
no, et Tito ejus F. 

Pag. 961. 9. Ἐξ πραίδα Ἰουδαία 1 Haec ipsa Latina Inscri- 
ptio fuisse videtur, Romanis Characteribus sic se habens: EX 
PRAEDA JUDAEA: quod apud Chr. Alex. Ita Graece dicitur: 
Ex τῆς πραίδης τῶν Ἰουδαίων. 

Pas. 969. 1. Εὐρώπην δὲ ἀπὸ Θράκης ἐμέρισε] ldem ex 
veteribus asserit. Eustathius, in Dionys. Perieg. οἱ δὲ παλαιοί 
φασιν, ὅτι Οὐεσπασιανὸς ἐχώρισε τὴν Θράκην dm αὐτῆς, nempe 
ab Europa: quae generali sensu accepta, ommes ab Hellesponto 


512 ANNOTATIONES. 


provincias occidentales continet. Idem: κἀκεῖνο, δὲ γνωστέον, 
ὅτι Εὐρώπη μὲν πᾶντα τὰ κατὰ δύσιν, ἀρξαμένοις ἀπὸ Ἑλλησπόν- 
του. Est et pars etiam quaedam Europae generalis, totius no- 
mine appellata, eodem Eustathio teste: Σημειωτέον δὲ, ὅ ὅτι καὶ 
μέρος τί τῆς «Διβύης τῆς χώρας ἐστὶν ἰδίως οὕτω καλούμενον P 
βύη. etc. deinde: τοιοῦτον δέ τι καὶ περὶ τῆς “σίας ἐν τοῖς ἑξῆς 
δηϑήσεται" ἐπὶ μέντοι τῆς Εὐρώπης ἔμπαλιν γέγονεν" ἐκείνης 
γὰρ μέρος τὶ ἐξῃηρέϑη., τοῦ λέγεσϑαι Εὐρώπην. Quaenam vero 
sit pars haec, non docet: probabile tamen est, sicut Africa mi- 
nor, ea Ateiido pars quae Hispaniae obversa est; et Àsia minor, 
ea Ásiae pars, quae Europae ex opposio sita est, peculiari no- 
mine dicta sunt; Graeciam etiam, Macedoniam, TThraciamque, 
ex adverso Asiae jacentes , Europam peculiariter dictas fuisse. 
Atque hoc confirmare videtur Auctor noster, in superioribus, de 
Augusto post bellum Actiacum Byzantium petente, his verbis. 
O δὲ Αὔγουστος Οχταβιανὸς παρελϑὼν τὴν Εὐρώπην πᾶσαν, ἐπέ- 
θασεν ἀπὸ τοῦ Βυζαντίου ἐπὶ τὴν Χαλκηδόνα etc, Vid. Scalig. in 
Euseb. Chr. p. 188. 

Pag. 969. 2. τὴν πρώην λεγομένην ΠείφινϑονῚ Scr. Πέριν- 
ϑον. Eustathius i in Dionys. Perieget. of δὲ μέρος τὶ αὐτῆς τὸ ἐν- 
τὸς Περίνϑου, ἤτοι Ἡρακλείας, τῷ Ελλησπόντῳ ἀπένειμαν. 

Pag. 262. 5. πάραιτος γενόμενος] Quid Toc πάραιτος sit ? 
Zonaras habet πυρετοῖς; Οὐεσπασιανὸς δὲ νοσήσας πυρετοῖς με- 
τήλλαξεν. Verum febri eum extinctum non fuisse, testem habe- 
mus Suetonium; qui ex nimia alvi solutione eum interiisse dicit. 
Chr. Alex. auctor ipsissima nostri verba habet, sed corrupta, et 
pro πάραιτος legit παρευϑύς. Ev TOUTO τῷ χρόνῳ νόσῳ κλυϑεὶς 
[ Scr. βληϑεὶς] ὁ Οὐεσπασιανὸς ὃ βασιλεὺς, παρευϑὺς τελευτᾷ. 
Suspicor itaque Auctorem nostrum scripsisse , πάρετος; eX quo 
nutans Librarius, τοῦ ε, in αν, mutalione frequentissima, πά- 
θαιτος fecit. πάρετος autem reddo, membrorum vi soluta, | Sue- 
tonius, z4lvo repente usque ad defectionem soluta , Imperatorem 
ait slantem mori oportere , dumque consurgit ; ac nititur, inter 
manus sublevantium extinctus est. Lectionem vero hanc confir- 
mat Constantinus Manasses , in Vespasiano , ubi haec habet: 

Παρέτου γινομένου δὲ τοῦ ᾿ κράτορος ἐκ γήρους, 
Καὶ voco καταλύσαντος τὸν βίον, καὶ τὸ πράτος, 
Ετεσι βασιλεύσαντος οὐ πλείω τῶν ἐννέα, 

Τῖτος παρῆλϑεν εἰς αὐτὸ, etc. 

4 Pag. 969. 5. ὧν ἐνιαυτῶν οα΄.] Sueton. Extinctus est xrrr, 
Kalend. Julii annum gerens aetatis sexagesimum ac nonum, su- 
perque mensem ac diem septimum. 

Pag. 262. 8. ἁπλόϑριξ , σπανὸς,} σπανὸς ed cines dio 
rendum existimo, et τὸ γένειον, aut quid tale subaudiendum: 
σπανὸς τὸ γένειον supra habuit, de Hippolyto. 

Pag. 262. 11. Penh Δομετιανὸς Quidni? seipsum 


.ANNOTATIONES. 513 


enim ἀπεϑέωσε. Cum enim ommi flagitiorum genere polluisset, 
ξαυτὸν ὃ ἄϑεος τελευταῖον ἀπεϑέωσε, inquit Cedrenus; Deum se 
ipsum postremo appellari jussit. | 

Pag. 262. 13. φιλόσοφος ἄκρος 1 Imo μυιοϑήρας solerlissi- 
mus. Bibliothecas tamen impensissime reparandas curavit, licet 
libros neglexit. Vide Suetonium in Domitiano, Tit. 20. 

Pag. 969. 16. καὶ ἐξαίτασεν αὐτὸν] Joannem Apostolum 
sub Domitiano Patmum insulam rclegatum scribit Irenaeus, apud 
Eusebium; Romam vero accersitum fuisse nullibi invenio. 

Pag. 262. 22. ἐφίλει τὸν ὀρχηστὴν 1 uxori quidem ejus Do- 
mitiae percharus fuisse perhibetur Paris Iste Histrio: hoc itaque 
occiso, eam repudiavit Domitianus teste Dione, et Zonara, Νο- 
ster tamen de Paride a Domitiano muneribus aucto, et ad Ántio- 
chiam incolendam ab eodem misso, ubi tandem mortuus et sepul- 
tus est, suavissimam stalim profert narratiunculam, | Paridem 
tamen istum Pantomimum, et Palatio, et urbi universae olim 
gratissimum, Romae sepultum jacere, testem habemus locuple- 
tem Martialem; in hoc in eundem Epigrammate. 

Quisquis Flaminiam teris viator, 

INoli nobile praeterire Marmor. 

Urbis deliciae, Salesque Nili, 

"rs, et gratia, lusus, et voluptas, 
JHomani decus, et dolor "Theatri: 

"lique omnes veneres | Cupidinesque, 
-Hoc sunt condita, quo Paris, sepulchro. 

Pag. 968. 3. ὅστις βασιλεὺς ἐξώρισε τὸν αὐτὸν ΤἸουβενάλιον] 
Ipsissima haec habes apud Suidam, de Juvenale, in Pentapolim 
Libyae, vel ut alii, in Oasim Aegypti, ob Paridem, relegato. Un- 
de eum, .Histrionis Exulem, vocat Sidonius Apollinar. Carm, 9, 

Nec qui consimili deinde casu, 
"Ad vulgi tenuem sirepentis auram, 
Trai fuit Histrionis Exul. 

Pag. 263. 15. ἦν xsxouévov] Scr. ἐχτισμένον. 

Pag. 268. 20. πανταχοῦ ποιῶν vsléGuorzo] Locum hunc ex 
nostro descripsit Chr. Alex. auctor; cujus interpres τελέσματα 
reddit J/ectizalia; ridicule. De Apollonio vero hoc Telesta plu- 
rima etiam habes apud. Jo, Tzetzem, Centur, 9. Hist. 60. De Te- 
lesmatum vero conficiendorum modo, eorumque viribus, vide 
doctissimi Jac. Gaffarelli Curiositates Inauditas, ab ipso Gallice 
scriptas, 

Pag. 963. 91. εἰς BvfovzoAw ] Chr. Alex. legit disjunctim, 
Βυζοῦ πόλιν: Cedrenus etiam urbem hanc a Byzo rege conditam 
vult; male: Byzantem enim, non Byzum, habuit conditorem. 

Pag. 964. 4. καὶ τὸ τῶν ἵππων] Ferocientes, hoc loco 
supplevimus, ex Glyca, et Cedreno.  Glycas Annal. par. 8. de 
Apollonio Telesta: Ez equos indomitos fraenis coercuit. | Cedre- 


574 ANNOTATIONES. 


nus de eodem: καὶ τῶν ἵππων τὴν ἀταξίαν χαλινώσας, ἐν ταῖς 
συνελεύσεσι τῶν ἀρχόντων. 

Pag. 964. 23. στηϑάριν μολιβοῦν, ἔχοντα λεμὶν τοῦ Apto] 
Mendose haec omnia; quae ita restituenda videntur. στηϑάριον 
μολυβοῦν, ἔχων λεμίον τοῦ Ἄφεως. “Μεμὸς enim, idem quod 
λαιμὸς, apud Hesychium: "sus, λάρυξ, φάρυγξ, et supra; 
λαιμὸς ὃ φάρυγξ, ὁ τράχηλος, ὁ λάρυγξ, ó βρύγχος. λεμίον vero 
diminutivum, a λεμὸς: unde corrupta scriptione: λεμὶν: ut a 
στηϑάριον, ἀγηϑ δέν: λεμὸς vero, licet Guttur proprie significet, 
pro Biamiaphbe. tamen: ab Homero usurpatum tradit Jul, Pollux, 
lib. 2. cap. 4. Ομηρος μέντοι τὸν στόμαχον, καὶ λαιμὸν, καὶ 
λαυκανίαν καλεῖ. Hoc vero in loco vultum, seu Zfffigiem , so- 
nare videtur. 

Pag. 265. 2. παραμήριν ἀπὸ καλαμίου κρεμμάμενον ] Scr. 
iterum, κρεμώμενον, a κρέμαμαι. παραμήριν vero, pro παραμή- 
ριον: quo vocabulo Graeci recentiores, Gladiolum designant; 
eo quod a femore pendeat, 

Pag. 966. 5. πυρὶ καύσαν ὃ παρ᾽ αἰγιαλοῖς “ρέντησι.] Lo- 
cus iste pessime a Librario habitus est. Forte legendum, πυρὶ 
καύσεταν ó παρ᾽ αἰγιαλοῖς Ὀρόντης. Cedrenus legit: κλαύσεται 
δέ σε καὶ ὃ παρ᾽ αἰγιαλοῖς Οὐῤῥόντης. 

Pag. 966. 18. ἥντινα ἐκάλεσε “4ομετιανούπολιν ] Corrigen- 
dus itaque Stephanus de Urbibus, qui Δομετιούπολιν habet: 3db- 
μετιούπολις , Ισαυρίας πόλις. 4Ζομετιούπολις enim a Domitio, 
Ζομιτιανούπολις vero a Domitiano nomen suum necessario ac- 
cepit. 

Pag. 966. 16. ὡς εἰσῆλϑεν ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ Διὸς ϑυσιάσαι, ] 
Fabulosa haec omnia; in cubiculo enim suo a Stephano Domitil- 
lae procuratore, aliisque conjuratis, occisus est: vide Sueto- 
nium, 

Pag. 267. 6. τῶν ὄντων ἐν τῷ ἱερῷ κανδήλων] Chr. Alex. 
legit: τῶν οὐσῶν ἐν τῷ ἱερῷ κανδήλων. Si tamen κανδήλα hic, 
foeminino genere, pro Candela ponitur, κανδηλῶν genitivo plu- 
rali scriberetur, Forte itaque vel neutrum est, vel masculinum; 
idemque signat Graecis recentioribus xaiózkdliiov, Cande- 
labrum. Exempla tamen hujusmodi haud temere occurrunt, 
κανδίλων, etiam infra habemus, lib. 12. in Commodo Imp. pro 
Candelis positum: λόγῳ λαμπάδων, καὶ κανδίλων, etc. 

Pags. 967. 7. εἰσιόντες εἰς τὸ ἱερὸν ἠπατοῦντο] Scr. ἤἦπα- 
τῶντο. 

Pag. 26Υ. 17. παρασχὼν αὐτῷ ὀκτῶ κεντηνάρια] Modus 
iste per Centenaria numerandi ubique apud Graecos recentiores 
occurrit ; quanlum vero Centenarium sit, in incerto relinquit 
Suidas: "Keviqvégim) νομισμάτων ποσότης. Procopius de bel. 
Pers. 1. 1. Centenarium, Centum libras continere ait: ἕλκει λί- 
τρας τὸ κεντηνάριον ἑκατὸν, ἀφ᾽ οὗ δὴ καὶ ὠνόμασται. κεντὸν 


ANNOTATIONES. 515 


γὰρ τὰ ἑκατὸν καλοῦσι Ῥωμαῖοι. Et a Centum quidem, vocabulo 
Romano, nomen traxisse manifestum est: centum tamen Pondo 
praecise non valuisse, ex Glyca apparet, Annal. p. 2. pag. 256. 
Ubi de Aethiopum regina Salomoni munera offerente verba fa- 
ciens, haec habet. Simul ei largita cxx. auri talenta cum aro- 
matibus eic. ad. suos est reversa. Talentum vero libras cxxv. con- 
tinet. De quo colligi potest, eum a regina Centenarios auri no- 
siros centum accepisse. Si ergo cxx, talentis aequipollent c. Cen- 
tenarii; lalentum vero cxxv. libras continet; exhinc apparet 
Centenarium libras cr. continere, adeoque Centenarium Proco- 
pianum semisse superare. Anne igitur Centenarius duplex? Mi- 
nor, de quo Procopius, qui centum libras continet: et Major 
ille, a Glyca positus, qui Minoris sesquialter est, librasque ha- 
bet cr, secundum itaque hunc computum, Imperator in urbis 
hujus instaurationem, si de Minore Centenario, eoque aureo, 
(aliter enim pecuniarum summa condendae urbi longe impar vi- 
debitur:) intelligatur, Monetae nostrae Anglicanae, quam Ster- 
ling vulgo dicimus, 33600. libras; si secundum Glycae vero Cen- 
tenarium numeremus, 50400. libras, largitus est: posito scili- 
cet, argenti unciam v, Solidos valere; aurum vero ita se habere 
ad argentum, sicut 1. ad xiv. qualis hodie est monetae nostrae 
valor. 

Pag. 968. 2. xol μετεκάλεσεν αὐτὴν] Scr. μετεκάλεσαν, ut 
ad Cives referatur, et cum ἐπιστρέψαντες congruat. 

Pag. 968. 4. Δνάζαρβον] Anazarban vocat Stephanus, qui 
ab Ázarba conditore eam sic dictam innuit. Stephanus de urb. 
Avataofd, πόλις Κιλικίας κέκληται ἀπὸ τοῦ προκειμένου, ἢ ἀπὸ 
Δζάρβα τοῦ κτίσαντος. 

Pag. 968. 17. καὶ ἐπενοήϑησαν ἀντ᾽ αὐτῶν, τῶν κυνηγίων 
ἢ 9£a.] T.udis quidem Gladiatoriis interdixit Nerva: Cynegetica 
iamen absurde in eorum locum substituisse dicitur Nerva; spe- 
ctacula jam olim populo exhiberi solita, 

Pag. 969. 6. ἀφανῆ ξαυτὸν ποιήσας ] Opinionem hanc ir- 
ridet Cedrenus, pag. 248. Edition. Paris. quem videsis. 

Pag. 970. 8. ““φσάκην, 0 ἐστι faciMéo] Hesychius. “ρσα- 
χες, of βασιλεῖς Περσῶν. Inde est quod habemus infra, in Julia- 
no Ímp. Σαββουραρσάκης, quod disjunctim scriberetur, Σάπωρ 
“ρσάκης, Sapor Rex. Pro Περσῶν tamen, apud Hesychium, 
suspicor legendum Πάρϑων: Parthici enim reges, Zrsacidae 
dicli sunt, Procop. de bel, Pers. 1. 2. εἰσὶ μὲν ἡμῶν πολλοὶ 
“φρσακίδαι, ὦ δέσποτα, ἐκείνου Agodxov ἀπόγονοι" ὃς δὴ οὔτε 
τῆς Πάρϑων βασιλείας ἀλλότριος ἐτύγχανεν Qv, ἡνίκα ὑπὸ Παρ- 
ϑοις ἔκειτο τὰ Περσῶν πράγματα. Persis vero Rex, Togxlu, so- 
nat; ut ex nostro discimus, 


Pag. 970. 14. τὸν Παραϑεμασπάτην Dio Παρϑαμασίρην 


516 ANNOTATIONES. 


eum primo, deinde Παρϑαμασπάτην vocat; uti et noster etiam 
infra. Acum 

Pag. 970. 16. τῷ ιβ΄ ἔτει τῆς B'ociAzlog] Hieronymus apud 
Eusebium, bella haec Orientalia a Trajano gesta, ad annum 
ejusdem v. refert. 

Pag. 270. 21. ὁ γαμβρὺς αὐτοῦ ἐπ’ ἀδελφῇ 1 Scr. ἀδελφιδῇ. 
Consobrinae. Trajano et sanguine, et afíinitate junctus erat 
Adrianus, teste Ael. Spartiano, in Adrian. .4driano pater J4e- 
lius Z4drianus , cognomento Afer, fuit, consobrinus Trajani Imp. 
Et paulo post. Denique suffragante Sura , ad amicitiam "Trajani 
pleniorem rediit, nepte per sororem Trajani uxore accepta. Βα- 
dem fere habes apud Dionem in Adriano: “δριανὸς δὲ ὑπὸ μὲν 
Τραϊανοῦ ova ἐσεποιήϑη" ἦν μὲν ydg πολίτης αὐτοῦ, καὶ ἐπετρο- 
πεύϑη ὑπ᾽ αὐτοῦ, γένους 9^ οἱ ἐκοινώνει καὶ ἀδελφιδῆν αὐτοῦ 
ἐγεγαμήκει. 

Pag. 970. 99. εἰς δρόμον] Omnino legendum, εἰς δρύμωνα. 
ut ex sequentibus apparet. Cursum autem publicum et Equis, 
vehiculisque, et Navigiis etiam stetisse, apparet ex Sidonio Apol. 
lin. Epistol lib. 1. Ep. 5. — Tricini Cursoriam (sic navigio nomen) 
ascendi; qua in Eridanum brevi delatus: etc, Ubi Sidonius Cur- 
soriam , (subaudi navem,) quam Graeci δρόμωνα vocant. Ha- 
rum vero Remiges δρομωνάριοι, Latinis etiam Dromonarii dicti: 
quibus Theodorici scripta Epistola extat, apud Cassiodorum, 
Variar. lib. 2. ex qua paucula haec, ad propositum nostrum 
spectantia, proferre non gravabor. Εἰ ideo Comiti Sacrarum 
Largitionum nostra praecepit auctoritas, ut in hostiliensi loco 
constitui debeatis; quatenus fiscali humanitate recreati, excursus 
cum veredarüis per alveum Padi more solito faciatis , ut diviso 
labore, equis publicis debeat subveniri: elc. Hujusmodi autem 
navigio , relicta post se classe reliqua, celeritatis causa hic usum 
fuisse Trajanum, innuit Auctor. 

Pas. 971. 16. ἀναιρεῖ οὖν ἕκαστος Scr. ἀναιρείτω, sive 
ἀναιρῇ. 

Pag. 971. 48. Φουρτούνου, καὶ Γάργαρη 1 Ex Graecorum 
formatione nominum, Γαργάριος, scribendum esset: sed nec vo- 
calis longa in ultima, accentum in antepenultima hoc loco pati 
potest. a 

Pag. 979. 16. ταυρέας ἐκτυπεῖν 1 ταυρείη, seu ταυρέη, (sub- 
audi, δορα) Pellis est Taurina: sumiturque pro quovis ex ea 
facto scutica, Clypeo, Casside, etc. Hoc vero loco, Tym- 
panum quod ex pelle etiam taurina factum, signare videlur: 
quo etiam sensu habes apud. Leonem Imp. Constilut. 7. et Mauri- 
cium strategic.lib. 1. vide Nic. Rigaltii, et Jo. Meursii Glossaria 
in Ταυρέα. Νοη itaque assentiri possum Reinesio, Var. Lect, 
1.3. ubi animadvertit in Palladii Hist. Laus. interpretem Gent. 
Hervetum, eo quod Ταυρέαν non Scuticam , sed Taurinam pel- 


ANNOTATIONES. 571 


dem vertit, Palladii verba haec sunt, c. de Nathanaele abbate: 
“Παραγίνεται ὁ δαίμων ἐν vvxi, Ταυρέαν κατέχων ὥσπερ οἵ δῆμοι, 
σχῆμα ἔχων στρατιώτου ϑακοδυτοῦντος., ψόφους ἐργαζόμενος τῇ. 
ταυρέᾳ. Quo in loco ταυρέα manifeste ponitur pro Tympano, 
uti apparet ex istis, σχῆμα ἔχων στρατιώτου: quid enim Militi 
cum sculicis et flagellis, Lictoris armis? cui Tympano suo, 
praesertim terrorem alicui incussuro nihil convenientius. Aeris 
autem purgandi virtutem pulsatis Tympanis, Campanis, et hu- 
jusmodi sonoris inesse, jam olim invaluit opinio. Hujus rei exem- 
plum habemus, apud Menandrum Protector. Excerpt. de Lega- 
tionib. de Turcis Zemàrchum, Justini minoris Legatum, exei: 
pientibus, verba habentem: haud multum huc facientibus prae- 
missis , deinde addit: Ἐπιπαταγοῦντες δὲ κώδωνί τινι, καὶ τυμ- 
πάνῳ ὑπέρϑεν τοῦ Φόρτου, περιέφερον τὸ φυλλῶδες τοῦ λιβάνου 
τῇ φλογὶὺ λακιξόμενον᾽ καὶ ἅμα γινόμενοι μανιώδεις, καὶ ἐμβρι- 
μούμενοι, vd πονηρὰ ἀπελαύνειν ἐδόκουν. οὕτω γὰρ ἀποτρόπαιοί 
τινες εἶναι, καὶ ἀλεξίκακοι ἐδόκουν. Vide etiam Pomporiatium - 
de Incantat. cap. 12. Hieron. Magium Miscellaneor. lib. 4. cap. 
14. et Angel. Roccham de Campanis, 

Pag. 272. 19. διὰ τῆς χρυσέας τῆς λεγομένης] Subaudi, 
πόρτας; uli infra habet, in Theodosio Jun. Prochronismo autem 
hic utitur Auctor noster , Portam hanc nomine quod nondum ha- 
buit appellans: a Theodosio enim praedicto, auro tandem obdu- 
cta Porta aerea Daplnetica, Aurea deinceps dicta fuit: uli nos 
docet auctor noster in Theodosio Min. his verbis. O0 δὲ αὐτὸς Θεο- 
δόσιος ἐχρύσωσε 4αφνητικῆς πόρτας δύο ϑύρας τὰς χαλκᾶς, xa 
ὁμοιότητα ἧς ἐχρύσωσε πόρτας ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἥτις καλεῖ- 
ται ἕως ἄρτι, ἡ Χρυσέα πόρτα. 

Pag. 278. 6. ἐμήνυσεν αὐτὸν ταῦτα. Eum per literas de 
his monuit; vel, literas has ei misit: quo sensu μηνύω apud 
nostrum frequenter usurpatur. Mallem tamen, ἐμήνυσεν αὐτῷ. 

Pag. 278. 15. τῷ ὑμετέρῳ πράτει τροπαιοῦχοι forte legen- 
dum, τροπαιούχῳ, ut referatur ad κράτει: licet Principes plu- 
rali numero frequentissime compellatos , vel pueri norunt, 

Pag. 974. 4. μετὰ τοῦ πλήϑους αὐτοῦ} πλῆϑος,, pro ex- 
ercitu, supra habuimus, in August. Amp. καὶ κατιῶν μετὰ TOU 
niséovc αὐτοῦ, ὑπέταξε τὰς ἄλλας χώρας. 

Pag. 275. 1. sig vOv Δάνουβιν ποταμὸν] zfevovBw pro 
Δανούβιον. Eutropius, lib. 8. in Trajano: Daciam Decebalo 
victo subegit, provincia trans Danubium facta, in his agris quos 
nunc. Taiphali tenent , et Victophali, εἰ Theruingi habent. Ea 
provincia decies centena. millia passuum in list tenuit. 

Pag. 275. 5. ἔτους χρηματίζοντος οξδ΄.] Terraemotus iste 
Antiochensis contigit Trajani Imp. anno xvin. nempe ad nu- 
merum Eusebianum wwxxxr. ut apparet ex Dione, de eis qui 
hac clade perierunt mentionem faciente, ὧν εἷς ὁ Πέδων ὁ 
loannes Malalas. 37 


578 ANNOTATIONES. 


Umoroc ἐγένετο: ex quorum mumero erat Pedo Consul. M. au- 
iem Valerius Messala, et C. Popillius Caro Pedo. Coss, fue- 
runt ad annum Trajani, [mp. penultimum, nempe Fastis Ca- 
pitolin. xvir. Eusebio vero, et Chr. Alex. auctori xvi. qui 
obiter corrigendus: Πόδωνος enim habet, pro Πέδωνος" Haec 
cum ita sint, manifestum est haec contigisse ad annum Aerae 
Antiochenae crxrr. adeoque anno post Trajani in Antiochiam 
adventum vr. si modo, uti vult auctor noster, Imperii sui an- 
no xi. Antiochiam venerit Trajanus; et non, ut ipse ait, anno 
post ejus adventum rr. unus itaque anni Metachronismus: est. 
Evagrius etiam falsus est, Hist. Eccles. lib. 2. cap. 12. ubi cla- 
dem hanc Antiochensem contigisse asserit, ἔννατον καὶ πεντηκοστὸν 
χαὶ ἑκατοστὸν ἀγούσης τῆς ἱπόλεως ἔτος τῆς αὐτονομίας" Urbis 
αὐτονομίας anno crix, totius quadriennii prochronismo peccans. 

Pag. 975. 19. ἡ Ῥύδος πόλις νῆσος οὖσα τῆς ἑξαπόλεως] 
Locus proculdubio mendosus: Rhodus quidem urbs. est Iberiae, 
. Sive Hispaniae, a Rhodiis condita, teste Eustathio in Dionys. 
Perieg. ex Strabone: d δὲ γεωγράφος φησὶ καὶ ὅτι πλεύσαντες 
oí Ῥόδιοι μέχρις Ἰβηρίας ἔκτισαν ἐκεῖ πόλιν Ῥόδον. Est etiam 
Rhodopolis, urbs Lazica, de qua Procopius, de bell. Pers. lih. 
9. et Goth. 1. 4. Verum haec verba, νῆσος οὖσα, de Rhodo 
Insula loqui auctorem, clare docent. In Rhodo vero urbem 
etiam ejusdem nominis fuisse discimus ex Pomponio Mela de 
situ Orbis lib. 2. Locus itaque iste auctoris nostri hoc modo 
fortasse restituendus: ἔπαϑε τότε xoi ἡ Ῥύδος, πόλις Ῥόδου 
νήσου οὖσα τῆς ἕξαπόλεως. Eodem tempore passa est etiam 
Rhodus, urbs Rhodi insulae sex: urbibus insignis. vel forte sic: 
ἔπαϑε τότε xol ἡ Ῥόδος, sed quare ἕξάπολιν vocat Rhodum, 
cum, ut ex Scylace Caryandensi habemus, in Periplo, τρίπο- 
Aig tantum fuerit? Ῥύδος κατὰ τοῦτὸ νῆσος τρίπολις ἀρχαία 
πόλις" καὶ ἐν αὐτῇ πόλεις αἵδε, Ἰάλυσος, Δίνδος, Κάμειρος; 
idem etiam testatur Eustath. in Dionys, loc. citat. Pomponius 
etiam Mela, 1. 2. ubi post enumeratas maris Mediterranei in- 
sulas, deinde addit: in Lycia Rhodos. in illis singulae iisdem 
nominibus urbes. n Rhodo |tres quondam erant, Lindos, Ca- 
miros, Jalysos. Quae et Rhodus dicta est, teste Plinio Hist. 
Nat, 1. 5. De hoc videant eruditi. 

Pag. 975. 21. νυμφαγωγίαν αὐτῇ ποιήσας] Νυμφαγωγίαν 
hic, quod alibi ΙΝυμφαῖον vocat aedificium, virginum paupe- 
riorum nuptiis celebrandis destinatum: uti supra monuimus. 

Pag. 976. 4. ἀτελὲς 0v,] opus hoc a Tiberio incoeptum 
ait Àuctor supra, in Tiberio Imp. 

Pag. 276. 5. iv μέσῳ τοῦ νυμφαίου τοῦ προσκηνίου ] τοῦ 
νυμφαΐίου οπηπῖπο παρέλκειν videntur, 

Pag. 976. 10. ἐμαρτύρησε δὲ ἐπὶ αὐτοῦ τότε ὃ ἅγιος lyvd- 
i06] Ignatium, Episcopum Antiochenum, ex Syria Romam 


ANNOTATIONES. 579 


missum, ibique bestiis praedam projectum fuisse constaus scri- 
ptorum est traditio. — Doctissimus tamen Josephus Scaliger in 
Eusebii Chron. certiora hujus rei testimonia, quam quae ad- 
huc habentur, desiderat: atque equidem hic Auctoris nostri 
locus contrarium astruere videtur. Sed nec de Ignatii Marty- 
rii tempore convenit inter Nostrum et Eusebium: hic enim 
ponit ad annum Trajani Imp. x. septem nempe annis, ante 
dictum terraemotum Antiochensem; quo tempore noster Igna- 
tium Martyrio coronatum asserit. 
. 976. 91. ἐξήρχετο βασταγμῷ Tanquam onus a por- 
tatoribus, sublatus exiit, 
Pag. 277. 8. ὑπέξιζον τοῖς Ελλησι] Forte legendum, ὑπώ- 
&fov. 
Pag. 977. 15. ὧν ἐνιαυτῶν Éd.] Annos hic plus justo 
tres addidit: non totos enim rxmr. vixit Trajanus; teste Eu- 
iropio, lib. 8. Obiit autem aetatis anno xxu. Mense 1x. et die 
quarto; misi forte error sit in numero. Hieronymus enim, 
apud Eusebium, qui ista ex Eutropio descripsisse videtur, ha- 
bet; anno ΧΙ, mense 1x. die rv. Eusebii tamen Graeca ha- 
bent, ἐτῶν ££, uti et Chron. Alex. Caeterum de hujus Imp. 
aetate nullo modo inter Auctores convenit: Sext. Aurel. Vi- 
ctor. enim Trajanum rxriv. annos vixisse affirmat; Dion. tamen 
LXI, an. mens. vi, dies xv. tantum ei attribuit, 
Pag. 971. 17. ἐπὶ τῆς ὑπατείας Απρονιανοῦ] Scr. Ζπρω- 
νιανοῦ, uti habent Eusebius, et. Chr. Alex. 
διά. ἐβασίλευσε δὲ ἔτη κβ΄. καὶ μῆνας ε΄. Eutropius eum 
regnasse inquit annos xxr. menses x. dies xxix. Eusebius et 
Chr. Alex. an. xxr. Zonaras huic numero mensem adimit. 
Pag. 278. 8. ποιήσας πίλας] míAe, vocabulum Latinum; 


Pag. 978. 91. ὡς γαμβρὸς αὐτοῦ) Generum Trajani eum 
vocat, quod Neptem ejus uxorem habuit, 

Pag. 279. 8. ἕνα ὄντα τῶν ϑαυμάτων] Orbis Spectacula 
vulgo septem numerantur; verum ex horum numero non est 
Cyzicenum hoc Adriani templum. De Miraculis hisce scripsit 
Philo Byzantius: apud quem ista sunt: Horti pensiles, Pyramides 
"egyptiae, Jovis Olympii simulachrum, Colossus Hhodius, Mu- 
ri Babylonici, Dianae Ephesiae templum, et JMausoli Sepul- 
chrum. Alii alia his annumerant; de quibus vide Leonis Al- 
latii Not. in Philon. Byzant. 

Pag. 979. 15. ἡ πόλις Ῥόδος νῆσος ἔπαϑε]) Ita etiam su- 
pra scribit Auctor: verum πόλις, aut νῆσος, uti monuimus; 
redundare videtur. | I 

Pag. 279. 16. wslusvov χαμαὶ ἔτη vi.] Colossus Rhodiu 
ruit, Antiochi Mag. Syr. Regis anno r. nempe ad annum Eu- 
sebianum wpcexciv. Olymp. cccxxxix. asserente Eusebio. 81 ita- 


580 ANNOTATIONES. 


que post cccxrr. annos tandem erectus fuerit, hoc factum 
fuisset non ab Hadriano, sed Domitiani Imp. anno x, Chron. 
Alex. auctor. Colossum Rhodium excitatum fuisse scribit, Ve- 
spasiani Imp. an. vir. Vespasiano v. et Tito mr. Coss. En 
τούτων τῶν ὑπάτων iv Ῥύδῳ ὃ Κολοσσὸς ἀνεστάϑη, μῆκος 
ἔχων. ποδῶν οζ΄. Eusebius hoc factum ait eodem Vespasiani 
Imperat. anno. vr, Titi 1v. consulatu. Ad hunc vero Vespasia- 
ni Imperat. annum ab Olympiadis cxxxix. anno ir quo cor- 
ruit Colossus, anni sunt ccxcvir. Jos. Scaliger eum a Nerone 
erectum vult, capite suo eidem imposito; a Vespasiano vero 
refectum ,. dempto Neronis capite, solique dicatum. Jos. Sca- 
lig. Annot. ad. Chron. Eusebian. ad annum wwxcr. Chron. Alex. 
auctor Colossum Rhod. Hadriani sub imperio primum motum 
esse scribit. 

Pag..979. 17. μὴ ἀπολομένου ἐξ αὐτοῦ} Strabo aliter: 
κεῖται δὲ νῦν ὑπὸ σεισμοῦ. πεσὼν περικλασϑεὶς ἀπὸ τῶν yo- 
νάτων. Ad eundem etiam sensum Plinius lib. 34. cap. 7. 
Fasti specus hiant, defractis membris, etc. — 

Pag. 979. 92. Μανιχαϊκὸν μυσερὸν δόγματα} Scr. pvca- 
ρὸν δόγμα.  Manichaeorum tamen nomen nondum auditum est. 

Pag. 980. 4. A40gievo? ϑήρας 1 Mysiae urbs haec est; et a 
Cedreno, “δριανοῦ ϑήραι ἐν τοῖς μιτάτοις. Cedrenus in Adriano : 
οὗτος iv Μυσίᾳ ϑηράσας, ῳκοδόμησε πόλιν, καὶ μετωνόμασεν 
αὐτὴν, Δδριανοῦ ϑήρας ἐν τοῖς μιτάτοις. 

Pag. 280. 5. ἣν ἐκάλεσεν Avvivo] «“ντινόεια Stephano est, 
ab Antinoi, pueri Adriano in deliciis, nomine sic dicta. Ste- 
phan. de urb. Δντινόεια, πόλις Αἰγύπτου, Αντινόου παιδὸς. 
Ib. ἐκλήϑη ἡ πόλις καὶ «δριανούπολις. Hieronymus apud Eu- 
seb. Chr. lib. 9. Z4ntinous puer regius eximiae pulchritudinis in 
Aeg ypto moritur: quem Hadrianus vehementer. deperiens, (nam 
in deliciis habuerat) in Deos refert: ex cujus nomine etiam urbs 
appellata est. 

Pag. 280. 6. ὑδροπιάσας δὲ] Scr. ὑδρωπιάσας : Partici- 
pium aor, 1. ab ὑδρωπιάω, ὑδρωπιῶ, Hydrope laboro. 

Ibid. τελευτᾷ ἐν Βάταις Ita Cod. MS. rescribo, ἐν Βαΐαις, 
-" Euseb. Chr. Can. Αδριανὸς ὕδρωπι τελευτᾷ iv Βαΐαις τῆς lva- 

ίας. 

Pag. 281. 1. στρώσας τὴν διὰ μυλίτου λίϑου } forte legen- 
dum, στρώσας αὐτήν. de Porticubus vcro istis vide supra in 
Tiberio. 

Pag. 981. 8. ἐν Ἐφέσῳ τῆς Ασίας] Asiam hic intelligit pro- 
priesic dictam, quae pars est Asiae Minoris, Europae proxime 
opposita, quo sensu etiam, Europae nomine, Graeciam frequen- 
ter indigetat, "Troadem autem, partesque vicinas, ab Ásio quo- 
dam Philosopho Asiae nomen accepisse, supra lib. 5. ostendit: 
ubi etiam regaum Trojanum, et Ephesinum, idem esse statuit. 


ANNOTATIONES. | 581 


Plinius, ex Agrippa, Asiam proprie dictam in duas partes divi. 
dit, quarum prima Paphlagonia a septentrione, Phrygia et Ly- 
caonia ab oriente, mari ab occidente, a meridie vero mari Ae- 
gyptio terminatur. Plin. Nat. Hist, lib. 6. 

Pag. 981. 19. ἔκαυσε τοὺς χάρτας τοῦ vojuslov] Factum 
hoc Antonini Imp. anno x. Largo et Messalino Coss. uti asserit 
Chr. Alex. Auctor. Τούτοις τοῖς ὑπάτοις ἄφεσις ἐγένετο τῶν 
᾿χρεωφειλετῶν παρὰ «ντωνίνου Εὐσεβοῦς, καὶ οἵ ταμιακοὶ χάρται 
δωρεὰν ἐκαύϑησαν. 

Pag. 981. 14. τὸ ἥμισυ μέρος τῆς αὐτοῦ περιουσίας Ζο-- 
naras non dimidiam, sed aliquam bonorum certam partem ex 
Senatus consulto fisco adjudicatam, testatur, Tom, 2. in Antonino 
Pio: Περὶ τούτου τοῦ αὐτοκράτορος ἄδεται, ὅτε xol τὸ τῆς Gvy- 
κλήτου κατέχαυσε ψήφισμα, ὃ xev ἐπιταγὴν τοῦ Ἰουλίου γέγονε 
Καίσαρος, ϑεσπίζον, μηδενὶ ἐφεῖσϑαι διαϑήκην ποιεῖν, εἰ μὴ 
μέρος ὡρισμένον τῷ κοινῷ καταλείψεν ταμίῳ᾽ ὅϑεν νομίξεται καὶ 
μέχρι τοῦδε ταῖς διαϑήκαις ἐγγράφεσϑαι, ὅτε καὶ τῷ βασιλικῷ τα- 
μέῳ καταλιμπάνω τόδε. , ᾿ 

Pag. 981. 18. ὡς ἐστὶν ἐν Δωρίῳ } repono “ωρίῳ, ex Eu- 
tropio, lib. 8. in Antonino Pio, Obiit apud. Lorios, villam suam, 
milliario ab urbe xu. Haec ipsa ex Eutropio describens Hiero- 
nymus, Lorium, vocat villam, ubi mortuus est Antoninus. 

Pag. 981. 91. ὃ υἱὸς αὐτοῦ] Adoptitius erat filius; et fi- 
liam etiam ejus Galeriam Faustinam, uxorem habuit, 

Pag. 982. 1. ὥστε καὶ ἐξ ἀδιαϑήτου etc.] Hanc Marci Imp. 
legem habes apud. Chr. Alex. ipsissimis fere verbis descriptam: 
ubi Interpres, non patres liberis, sed liberos patribus, ex hoc 
Edicto Imperat. succedere debere vult.. Et quidem verba utruin- 
que sensum prae se ferre videntur: Zonarae tamen auctoritate 
ductus, qui haec aliter exprimit, (atque Edictum etiam hoc, non 
Marco, sed Antonino Pio attribuit:) de Patrum in bonis libero- 
rum, ex intestato morientium successione intellexi. X Zonarae 
verba haec sunt, Tom. 2. in Antonino Pio. Τοῦτο λέγεται vo- 
μοϑέτημα εἶναι, τὸ τῶν τέκνων ἀδιαϑέτων τελευτώντων πληρονό-᾿ 
μους ἀναφαίνεσθαι τοὺς γονεῖς καὶ δνατυϑεμένοις τοῖς παισὶν ἐν 
ἀπαιδίᾳ, ἀνάγκην εἶναι τὸ νόμιμον μέρος τοῖς γονεῦσι καταλιμπά- 
γειν, Hujus lex esse fertur, ut parentes liberorum intestatorum 
haeredes sint: et qui testamento facto orbi decedant , necessario 
legitimam partem parentibus relinquant. 

Pag. 989. 2. τῷ ἀχαριστουμένῳ παιδὶ τὸ τέταρτον μέρος Ó(- - 
δοσϑαι,} Chr. Alex, auctor legit, τῷ ἀχαρίστῳ παιδὶ, melius: 
quod vero noster τὸ τέταρτον μέρος vocat, Chr. Alex. reddit, 
τὸ τετραούγγιον. quod Raderus vertit Quadrantem; male. τετρα- 
οὔγγιον enim id est, 1v. unicae, Assis non Quadrans, sed "riens 
est, | ᾿ 
Pag. 982. 9. τὸ λεγόμενον Κεντηνάριον} [ta dictum for- 


682 ANNOTATIONES. 


tasse, ab aedificationis i impensa, qua eadem causa etiam. Ksvry- 
vegiov , dicta fuit Turris maxima Curiae CanstantinopoBinnMNE a 
Constantino M. extructa, ; 

Ῥαρ. 289. 11. τὸ λεγόμενον, ὠκεανόν Nomen p Nus. 
phaeo huic datum fuit, non a Marco instauratore, sed post tem- 
poris a Probo Imp. qui id musivo opere, Oceanum imitante, ad- 
or navit, uti infra apparet ex nostro, in Probo Imp. Ev. δὲ. τῇ 
αὐτοῦ βασιλείᾳ ἐπεκόσμησεν ἐν Ἀντιοχείᾳ τῇ μεγάλῃ, τὸ λεγόμενον 
ἹΜουσεῖον, καὶ τὸ ἐν αὐτῷ Νυμφαῖον τὸ σιγματοειδὴς, γράψας ἐν 
αὐτῷ διὰ μουσαρίου τὸν ὠκεανόν. ubi, pro μουσαρίου, detía le- 
gendum, povcoxíov, uti alias scriptum habetur. 

Pog. 282. 14. Αντωνῖνος Βῆρος, υἱὸς αὐτοῦ ἔτη q.] Μω:- 
cus Ántoninus Verum generum imperii consortem habuit per an- 
nos xr. ut Julius Capitolinus vult, eosque Imperii sui primos: 
successorem itaque eum non habuit, sed. Commodum filium. 

Pag. 2829. 17. κατὰ ἑνὸς ἔϑνους Οὔννων] Bellum Marco- 
manicum forte intelligit periculosissimum. illud, ἃ Marco limp. 
solo, idque non ἀκονιτὶ, et ut auctor vult, δίχα πολέμου, sed 
sudore, sanguineque multo peractum.. 

Pag. 282. 19. ὅστις ἐσφάγη iv Προκονήσῳ.] Nibil minus: 
Altini enim ex Apoplexi mortuus est, aetatis anno xzir. uti testa- 
tur Jul. Capitolinus. 

Pag. 288. 2. ἔτη «ff. καὶ μῆνας η. ] Error manifestus in 
numero: suspicor legendum, ἔσῃ ιβ΄, «. μ. η΄. Ita enim Eutropius, 
lib. 8. in Commodo. . Obiit morte subita, adeo ut strangulatus, 
vel veneno interfectus putaretur, cum annis xit, post patrem , et 
octo mensibus imperasset. Ex quo noster haec forte descripse- 
rit: auctorem enim hunc ei non incognitum fuisse supra apparet. 

Pag. 989. 7. τὸ λεγόμενον. ξυστὸν] Ξυστὸς, locus est Ath- 
leticis destinatus. Hesychius: Xvoróg ὁμοίως ἀνειμένος ἀϑληταῖς 
τόπος. De Xystüi vero fabrica, vide doctissimum Onuphr. Pan- 
vin. de Lud. Circens. 

Pag. 284. 11. ϑεσπίσας vd Ολύμπια ἐπιτελεῖσθαι Reditus 
hi a Sosibio Antiochensibus dati sunt, in Ludos omnifarios, quin- 
1o quoque anno Mense Octobri celebrandos: uti ex Auctore disci- 
mus, lib. 9. ad finem... Hic. vero. Commodus Imper. eos in sum- 
ptus ad Olympicorum celebrationem, Julio et Augusto Mensibus, 
faciendos decernit: mutato scilicet anni tempore, servata tamen 
eadem celebrationum recurrentium periodo. Auctoris enim 49- 
voc τετραξτης. intelligendus est de Ludorum post quarium annum 
expletum, quinto vero ineunte, celebratione: quod spatium etian 
supra, in Claudio Imp. vocat τὸν καιρὸν τὸν σπτενταετῆ" quo modo 
etiam Olympica celebrari solita erant. 

Pag. 985. 1. τοῦ λεγομένου Matovu&] Maiumae Festum, ἃ 
Suida memoratum, de quo Jo. Meursius, Glossar. Graegib4r] a 
Nostri diversuni fuisse videtur. Suidae enim annuum erat; No- 


ANNOTATIONES. 588 


stri Triennale, | Diversorum etiam in honorem celebratae sunt hae 
solennitates : illa Maiae, Nostri vero, Bacchi et Veneris in hono- 
rem. Mense etiam eodem licet agitatae fuerint, Suid. Ἰ]αιουμᾶς 
πανήγυρις ἐγένετο ἐν τῇ Ῥώμῃ, κατὰ τὸν Μάϊον μῆνα. Maiuma ta- 
men, de quo ille loquitur, Diuma Celebratio, eaque Maii Kalend. 
celebranda, fuisse videtur: Nostri vero nocturna erat, et πανή- 
qvo; τῶν λ΄. ἡμερῶν τερπνῶν παννυχίδων, per totas xxx noctes 
cóntinuas agitanda. 

Pag. 285. 8. Τριετηρικὰ Βακχετειχῶ 0gylov Oxvovovove κοὺς 
βωσκαν πλαμορε κυϑαιρων.} Locus iste Virgilii, ab imperitis Li- 
brariis Graeculis, ob Linguae Latinae ut. videtur ignorantiam; 
pessime habitus, ab Auctore nostro hoc modo fortasse Graecis 
characteribus fuerit expressus. 

Bess come rom Τριετηρικὰ Boxyo 
Οργιὰ, vvxvovovovg xs [oxdv κλαμῶρε Κιϑαιρών. 
Quae apud. Virgilium ita leguntur, Aeneid. lib. 4. 
à Trieterica. Baccho 
Orgia; Nocturnusque vocat clamore: Cithaeron. 

- Pag. 985. 14. fog τῆς ἀποσφαγῆς ἀποσφαγὴ hoc loco non 
sensu vocabuli proprio, sed eodem quo ἀπόκρεως, usurpari vi- 
detur; nempe pro tempore, quo a mactatione abstinetur, 

Pag. 985. 17. ὠνομάσϑη Συριάρχης πρῶτος Agvoadvioc] 
Hujus munus erat, populo Ludos Theatrales edere, nempe Syriar- 
cha, Antiochiae Syriae: ut etiam 4σιώρχαν dicti sunt, qui eodem 
munere Ephesi, Àsiae urbis, fungebantur: quorum mentio occur- 
rit, Actor. cap. 19. 31. Asiae etiam Praefectus, “σιάρχης olim 
dictus est, uli testatur Constantin. Porphyrog. De Themat, lib. 1. 
cap.93. Τὺ δὲ νῦν καλούμενον τῶν Θρακησίων ϑέμα, πάλαν piv, 
καὶ κατ᾽ ἀρχὰς, «Δσία μικρὰ ὠνομάζετο" καὶ Ó ταύτης κρατῶν ἀν- 
ϑύπατος, “4σιάρχης ἐλέγετο. 

Pag. 986.9. ἠγόρασαν δὲ rd αὐτὰ Oum] Facultatem 
hanc Olympicos Ludos a Pisaois redimendi a Claudio Imp. Antio- 
chensibus concessam legimus supra lib. 10. in Claudio. 

Pag. 286. 19. «“λιτάρχης] lufra scribitur, in Diocletiano, 
“Αλυτάρχης, rectius. Est autem Alitarcha in Ludis Olympicis De- 
cori Moderator; uti ex Phavorino discimus. “λυτάρχης, ὁ τῆς 
ἐν τῷ Ολυμπιακῷ ἀγῶνι εὐκοσμίας ἄρχων. Ita etiam Etymologici 
magni Auctor; qui praeterea addit, “λυτάρχην sonare, «“ζοίογττη 
Principem : Ares enim Eleis, Lictores, dicuntur. Ἠλεῖοι δὲ, 
τοὺς δαβδοφόρους, ἢ μαστιγοφόρους, παρὰ τοῖς ἄλλοις καλουμέ- 
νους, ἀλύτας καλοῦσι" καὶ τὸν τούτων ἄρχοντα, Δλυτάρχην. Ety- 
molog. Mag. in “λυτάρχης. 

Pag. 986. 16. ἀλλ᾽ εἰς ἐξάερον καϑεύδων] Ἑξάερον dicit, 
quod aliter ὕπανϑρον Locus subdialis, sive aeri expositus. 

Pag. 986. 18. στολὴν διάχρυσον ἄσπρην] forte legendum, 
στολὴν ὁλοσηρικὸν ἄσπρον; quem Alytarchae habitum infra facit, 


584 ANNOTATIONES. 


in Diocletiano: Τὴν στολὴν ó Alragyog ἄσπρον, ὁλοσηριπὸν ἐφό- 
ρει" ὃ δὲ βασιλεὺς, ἀντὶ τοῦ ἄσπρου, ἐφόρεσε πορφυροῦν. .— — 

Pag. 986. 20. κατεῖχε ῥάβδον ἐβελλίνην.} Scr. ἐβελίνην. 
ἔβελος, sive ἔβενος Ebenus; unde ἐβέλινος, et ἐβένενος" - cujus 
lignum omnium gravissimum est, et colore nigro. Plinius, lib. 12. 
cap. 4. Duo ejus facit genera: alterum quidem rarum, 
materiae nigri splendoris, ac vel sine arte protinus jucundi: alie- 
rum fruticosum, etc. 

Pags. 987. 8. 0 δὲ γραμματεὺς προεχειρίσϑη αδερυδς πο- 
ster. Γοαμματέα ilum, Actor. cap. 19. v. 35. memoratum, non 
urbis scribam Or dinarium, sed hunc Auctoris Nostri, Olympico- 
rum scribam, cujus forte munus fuerit, τὰ γράμματα τῶν ἵερο- 
víxov curare, fuisse vult: in Not, et Observat, i in quaedam Scri- 
ptur. loca Anglice scripta; quem videsis. 

Pag. 287. 14. ὀνόματι Κάσιον Ἰλλούστριον]  Eruditissimus 
Jo. Meursius in Glossario suo Graecobarb. et Notis ad Hesy- 
chium, Illustris, de Viris Claris, notam esse, non autem cogno- 
mentum; argumentatione sane satis probabili; Quod enim Lati- 
ni, 7» Hilustris, Graeci Ἰλλούστριος reddidisse videntur:. unde 
habemus, Προκόπιος Ἰλλούστριος, Ἠσύχιος Ἰλλούστριος, Χριστό- 
0opog Ἰλλούστριος, Ἑὐτόλμιος Ἰλλούστριος " exemplo scilicet a La. - 
linis sumpto, apud quos, l/ustris, appellatio in operum inscri- 
plionibus et alibi etiam, frequenter occurrit: unde JMarcellus, 
Fir Illustris; Macrobius, 77 Clarissimus et Inlustris ; Boethius, 
Vir Clarissimus et Inlustris. "Victor de persecut, Vandal. lib. 11. 
Mittit ergo tunc ad. Ecclesiam Alexandrum Illustrem, hujusmo- 
di legationem deferentem. Ἐπ Latino vero, lustris, fit Ιλλού- 
στρίος, eadem forma, qua Αὐγουστάλιος, ab Zfugustalis. Verum. 
contra hoc facere videtur locus iste Auctoris nosiri, ubi, ὀνόματι 
Κάσιον Ἰλλούστριον, nullo alio modo reddi potest, quam, nomi- 
ne Casium Illustrem; adeo ut Ἰλλούστριος hic Casii cognomentum 
fuisse videtur. Nec ' enim penitus improbabile est, Dignitatis no- 
taculum quod primo fuit, in cognomentum quandoque transire 
potuisse: nisi forte quis ὀνόματι ad Κάσιον tantum respicere 
velit. 

Pag. 288. 5. Οἱ δὲ ἐσάλπιζον] Licet σαλπίζειν, Tuba cane- 
re, proprie significet; latiore tamen sensu hoc loco, pro Instru- 
mentis Musicis quibusvis certamine dictum puto. 

Pag. 988. 6. ἐπύκτευον πυξίνοις δακτύλοις Pugillatus erat 
alius Gymnasticus; Hostilis alius: Hic caestibus crudis certaba- 
tur, crudo scilicet corio confectis, nodisque ferreis, plumbeisve 
munitis: Graecisque praecipue usitatum hoc Pugillatus genus. 
Virgil. Georg. lib. 8. 

Gridlo decernet. Graecia. Caestu, 
Cruentus utplurimum hic pugillatus, cum non nisi auribus, 
nasisque mutilati, fere unquam recedebant Pugiles: adeoque tan- 


.-ANNOTATIONES. | 585 


dem, ob spectaculi crudelitatem, legibus vetitus fuit: uti testa- 
iur Ammianus Marcellinus, lib. 14. Mitius illud alterum Pugilla- 
ius genus Mollioribus loris, ἐπὶ ἱμάντων μαλακωτέρων, ut inquit 
Pausanias Eliacor. lib. 2. apud Graecos; Sacculis vero, vel to- 
mento farctis, aut alia re plenis, quae gravem ictum reddere non 
potuit, apud Latinos peragebatur. Unde habemus apud Trebel- 
lium Pollion. in Gallienis: Pugiles sacculis, non veritate pugnan- 
ies. Molliorem hanc Pugilum axmatiram Pausanias in Árcad. 
μειλίχας, a Mollitie, vocat; quarum etiam formam exactam ibi- 
dem profert, his verbis. τοῖς δὲ πυκτεύουσιν οὐκ ἦν ποῦ τηνι- 
καῦτα Ípdc ὀξὺς ἐπὶ τῷ καρπῷ τῆς χειρὸς ἑκατέρας, ἀλλὰ ταῖς, βξι- 
λίχαις ἔτι ἐπύκτευον, ὑπὸ τὸ κοῖλον δέοντες τῆς χειρὸρ, ἵνα οἱ δά- 
πτυλοι σφίσιν ἀπολείπωνται γυμνοί" o£ δὲ ἐκ “βοείας ὠμῆς, ἱμάντες 
λεπτοὶ, τρόπον τινὰ ἀρχαῖον πεπλεγμένον δι᾿ ἀλλήλων ἦσαν αἵ 
μειλίχαι. Pugiles vero Digitis Buxeis, sive Buxo munitis, cer- 
tantes nusquam alibi invenio. 


PPag. 988. 7. ἵπποις πρωτοβύλοις] ἵ ἵππος πρωτόβολος, Pul- 
lus ,Eguinus, seu Equulus, qui primos dentes emittit; παρὰ τὸ 
πρώτους βαλεῖν ὀδόντας, uti ex Aristotele tradit Eustathius, in I4. 
&. καὶ τὸ βαλεῖν δὲ ὀδόντας" τοιοῦτόν τι, παρὰ ““φιστοτέλει, ὅτε λέ- 
yf βάλλειν ἄνϑρωπον τοὺς ὀδόντας, ἤτοι ἐκβάλλειν, καὶ δίπτειν.. 
d οὗ καὶ ἡ τοῦ πρωτοβόλου λέξις ἐπὶ ἀλόγων. Hoc vero loco, 
ἵππους πρωτοβύλους, pro Equis injugibus, necdum subactis, po- 
ni existimamus. 

Pag. 288. 10. μετὰ βομβωναρίων] Ἰρποίππι mihi penitus 
hoc vocabulum: vestis tamen genus quoddam signare videtur, ex- 
ercitiis hisce proprium: quale erat Campestre, aut subligar, apud 
Romanos. 


Pag. 989. 10. ἕως τῆς ἹΜουδουπόλεως, καὶ τοῦ ποταμοῦ τοῦ 
Σαγάρεως] Mydopolis, sive Mudopolis urbs nullibi, quod sciam, 
occurrit: forte legendum "Μιδουπόλεως ; Auctorque intelligat ur- 
bem illam, quae Straboni Mióaiov, Stephano Μιδάειον et .Mi- 
δαὶ dicta, Phrygiae, Midae olim regni, urbs erat. Pro Σαγά- 
θεῶς vero, legerem Σαγγαρίου. Stephan. de Urb. Σαγγάριος, πο- 
ταμὸς τῆς κάτω Φρυγίας. Eustathius in Dionys. Perieget. Sanga- 
rium Maximum vocat Bithyniae fluvium: ὃς δὴ Σαγγάριος καὶ ναυ- 
σἰπορός ἐστι, καὶ μέγιστος τῶν ἐν Βιϑυνίῳᾳ ποταμῶν" uterque recte: 
utramque enim regionem irrigans, in Euxinum effunditur. Pro- 
copius tamen de Justinian, Aedific, flumen oc, Σάγγαριν vocat: 
Σάγγαρις itaque genitivum format, Σαγγάριος, et Attice Σαγγά- 
Qro, ut ἃ πόλις πόλεως" quomodo Noster fortasse scripserit. Jul. 
Solinus, Sagarin, habet: uti et Ovidius, de Ponto: 

Huc Lycus, huc Sagaris, Peniusque Hypanisque, Cra- 


tesque. 
Pag. 289, 16. καλαμίων συντύμια πολλὰ ἄρτων διαιωνιξόν- 


586 ANNOTATIONES. 


των. Chr. Alex. habet, χαλάμια συντόμια διατωνιξόντων " men- 
dose: ex nostro restituendus locus iste. P, sic tniitu 

Pag. 990. 4. ἀπὸ αἵματικοῦ χυμοῦ ἀϑρόως ἐτελεύτησε] Ni- 
hil minus: Aelius Lamprid. Quintus /elius Laetus Praefectus, 
et IMartiae concubina ejus inierunt conjurationem ad: occidendum 
eum. Primum ci venenum dederunt: quod cum minus operaretur, 
per 4thletam , | cum quo exerceri solebat , eum. strangulaverunt, 
Athleta iste, Narcissus, dictus fuit; ut ex Dione discimus, in 
Commodo. ACER 

Pag. 290. 6. ὃ καὶ “ούκιος Αὔγουστος] Ita etiam Chr. Alex; 
Ῥωμαίων iw ἐβασίλευσε “ούκιος Περτίναξ᾽ uterque de nomine 
falso: Eusebius in Chronic. Helvium Pertinacem vocat: recte: 
uti ex ejusdem aurei nummi inscriptione apparet, ubi haec legun- 
tur. IMP. CAES. P. HELV. PERTIN. AUG. 14 est; Imperator 
Caesar Publius Helvius Pertinax Idugustus. IV 

Pag. 990. 8. ἐπίρινος] Suis frequenter. vocabulis. utitur 
Auctor noster: e quorum numero hoc esse suspicor. Forte ita- 
que scripserit, ἐπίῤῥινος, quo Nasum aduncum signare voluerit. 

Pag. 290. 11. Δίδιος Ἰουλιανὸς, ὁ καὶ ZiABiog] Legendum, 
Σάλβιος. Eutropius lib. 8. Post eum, (Pertinacem) | Salvius Ju- 
lianus remp. invasit, etc. à 

Pag. 990. 14. τὸ λεγόμενον Πλεϑοὶν] Πλεϑρὶν pro Πλε- 
ϑρίον, ut Στηϑάριν, pro στηϑάριον" diminutivum a πλέϑρον, 
Juperum. Locus fuisse videtur Palaestrae destinatus; forle et- 
iam et Cursui. Hesych. Πελέϑρισμα, τὸ δρόμημα. Πέλεϑρον 
autem more Poetico dicitur, pro πλέϑρον᾽ adeoque πελέϑρισμα, 
pro πλέϑρισμα. Ny. 

Pag. 990. 21. ὑπὸ xovfixovieglov] Julianus ab omnibus 
derelictus, a Tribuno quodam, εἷς τῶν χιλιαρχούντων Herodia- 
no dicitur, a Senatu ad id misso, in Palatio occisus est: Leste 
Herodiano, lib. 2. Aelius tamen Spartianus eum per militem gre- 
. garium a senatu missum, inlerfectum tradit. 

Pag. 291. 1. κατὰ συσκευὴν τοῦ μετ᾽ αὐτὸν] Chr. Alex. ha- 
bet τῶν μετ᾽ αὐτοῦ. Eutropius: Jictus est a Severo apud IMil- 
vium pontem , interfectus in palatio. 

Pag. 991. 6. ἔτη ιζ΄, καὶ μῆνας 9'.] Eusebius Severo Impe- 
ranti annos tribuit solidos xvin, uli et Herodianus: Eutropius 
tantum xvr et menses rv. Chr. Alex. an. xix. Zonaras, an, xvj. 
mens, vim. dies nr. Dio eum imperare facit, annos xvir. mens. 
virt, et dies ri, cui computo proxime accedit Auctor noster. 

Pag. 991. 8. πόδας στυφόμενος] Quaenam haec pedum sit 
affectio, non satis video, στύφω enim adstringo proprie sonat,. 
diciturque de rebus adstringendi vim habentibus. Itaque Grvgó- 
μενον τοὺς πόδας,» pedibus aegrum , sensu licet liberiore, reddi- 
mus. Atque Severum pedum infirmitate laborasse testem habe- 
mus Ael. Spartianum in Severo, Jdem cum pedibus aeger bellum 


de 
7 ὙΜὶΡι 


ANNOTATIONES. 587 


moraretur, idque milites anxie. ferrent, ejusque filium Bassianum, 
qui una crat, /dugustum fecissent, tolli se atque in Tribunal ferri 
jussit, Quod vero Spartianus, pedibus aeger, Dio τοὺς ταρσοὺς 
ὑποτετμηκοὺς dicit, articulis pedum praecisis. ldem tamen alibi 
morbum ejus Podagram distinctim vocat, his verbis: ἦν δὲ τὸ 
σῶμα βραδὺς μὲν, ἰσχυρὸς δὲ, καίπερ ἀσϑενέστατος ὑπὸ τῆς ποδά- 
γρας γενόμενος. 

Pag. 991. 11. ὡς πολεμεῖ τοῖς Γιπέσι] Scr. Τήπαισι, vel 
Τήπεσι. Gepaedes vero Gens Gothica erat, sive Getica, juxta Da- 
nubium sedes habens, ut ex Procopio habemus, de bell, Vandal. 
lib. 4. Γοτϑικὰ ἔϑνη πολλὰ uiv καὶ ἄλλα πρότερόν vt ἦν, καὶ τα- 
νῦν ἐστί" τὰ δὲ δὴ πάντων μέγιστά τε καὶ ἀξιολογώτατα, ΤΓότϑοί 
τε εἰσὶ, καὶ Βανδίλοι, Ουϊσιγότϑοι, καὶ Γήπαιδες. Et paulo post: 
οὗτος 0 λεὼς (dictae nempe gentes Gothicae, quas nomine tantum 
inter se differre, ipse loco citato, testatur:) ὑπὲρ ποταμὸν lorgov 
ἐκ παλαιοῦ ᾧκουν. ἔπειτα Γήπαιδες uiv vd ἀμφὶ Σιγγηδόνα τε 
καὶ Σίρμιον χωρία ἔσχον, ἐντός τε καὶ ἐκτὸς ποταμοῦ Ἰστρου, ἔνϑα 
δὴ καὶ εἰς ἐμὲ ἵδρυνται. Ex Gepidibus vero istis Longobardi, at- 
que Àvares deinde ortum suum duxerunt: uti tradit Constanti- 
nus Porphyrogen. de administrand. Imp. cap. 95. of μὲν Γήπε- 
δὲς, ἐξ ὧν ὕστερον δνηρείϑησαν “4ογγίβαρδοι, καὶ Αβάρεις, vd πε- 
ρὲ Σιγγιδῶνα καὶ Σερμίων χωρία ὥκησαν. 

Pag. 991. 19. αὐϑεντήσας τὴν σύγκλητον αὐϑεντεῖν Au- 
cori nostro signat, potestate sive autoritate sua aliquid agere; et 
αὐϑεντεῖν τινὰ de eo dicitur, qui alium in suam cogit sententiam. 
Hujus locutionis exempla adeo frequenter hic occurrunt, ut ulla 
eorum huc add.ucendi opus non est. 


Pag. 991. 13. κατεδίωξεν αὐτὸν ὃ Σέβηρος iv τῇ Θράκῃ] 
Imo in Gallia; ubi etiam Albinus interfectüs est. Eutropius in 
Severo lib. 8. Sub eo etiam Clodius Albinus, qui in occidendo 
Pertinace socius fuerit Juliano, Caesarem se in Gallia. fecit, vi- 
ctusque apud. Lugdunum , | est interfectus. 


Pag. 991. 18. ὑποκάτω αὐτῆς ἔγραψε] Chr, Alex. habet, 
ἔγραφε" forte legendum in utroque, ἐγράφη" inscriptionem enim 
hanc primitus habuisse statuam istam, manifestum est. 

Pag. 291. 19. oí γὰρ Θρᾷκες οὕτως ἔλεγον τὸν ἥλιον] He- 
sychius Illustris, Patr. Constant, Zeuxippi nomen balneo huic 
inditum fuisse asserit, non a sole, sed ab Hercule, ob Diomedis 
equos ab eo ibi domitos: Heraclitus de Incredibil. cap. 31. de. 
Diomedis Equis loquens, haec habet. φασὶ ταύτας ἀνθρωποφά- 
γους εἶναι" ἄγριαι δὲ ἦσαν νομάδες" οὐ δυναμένου δέ τινος αὖὐ- 
τὰς ὑφ᾽ ἅρμα ζεῦξαι, ὃ Ἡρακλῆς ἔζευξεν. unde Ζεύξιππος di- 
ctus est. 

Pag. 291. 90. of δὲ τῆς πόλεως Bvtgc] Chr. Alex. Βυζξάν- 
τῶν" rectius dixisset, Bvfevrog' Dyzantium enim Byzantem, non 


588 ANNOTATIONES. 


Byzum, aut Byzem, conditorem habuit. Vide Scaliger in. Eu- 
seb. Chron. p. 75. 

Pag. 292. 8. ὅπερ iv μέσῳ ἵστατο] Locus. ife mendosissi- 
mus habetur apud Chr. Alex. Sed nec adeo usque quaque sanus 
in nostro apparet: itaque reponendum censeo, οὗπερ ἐν μέσῳ, 
etc. Et deinde, pro προσέϑηκε τὸ δημόσιον, lego προσέϑηκε τῷ 
δημοσίῳ. 

Pag. 992. 6. πλησίον τῶν ὄντων ἐκεῖ δύο ἱερῶν) Chr, Alex. 
pro his habet, καὶ ἀντὶ τῶν ἄλλων δύο ἱερῶν" leg. κατέναντι τῶν 
ἄλλων ὃ. f. 

Pag. 298. 2, Νίγερτα βασιλέα] Infra etiam Νίγερτον habet 
barbare satis: scribend. JNíyege, accusat, a Νίγερ, INíyegog, quam 
vocabuli hujus formationem esse, ex sequentibus apparet. 

Pog. 293. 4. καὶ φωσατεύσας *)] φοσσατεύω, et apud no- 
strum φοσσεύω , Possa munio , vel obsidione cingo: φοσσατεύω 
plerumque scribitur cum duplici σ΄. ut et φοσσάτον, Castra fos 
sa munila, exercitus. 

Pag. 993. 7. iv Θηβαΐδι τῆς Αἰγύπτου) Niger, uti tradit 
Zonaras, apud Issum Ciliciae; ut Eutropius vero, apud Cyzicum, 
Propontidis urbem, a Severo interfectus est, Eutropius in Seye- 
ro: Pescennium Nigrum, qui in Jegypto et Syria rebellaverat, 
apud Cyzicum interfecit, 

Pag. 298. 11. τοῦ κυροῦ Νίγερος] κυροῦ, pro κυρίου" ut 
paulo post, κύρις, pro κύριος; ; recentiorum Graecorum scriben- 
di forma usitatissima. 

Pag. 994. 16. κληδόνα γὰρ νίκης ἔδωκαν αὐτῷ. χληδῶν, a 
κληίζω: Omen, generaliter significat: ut plurimum tamen, Omen 
faustum. Glycas vero ex aliorum quorundam sententia , Genio- 
rum per excantationes cerlas aitractionem , et e sublimi deductio- 
nem, sonare vult: Annal. par, II. p. 273. atque hoc sensu, a ver- 
bo χλῶ , quod idem sit cum καλέω, significationem evocandi ha- 
bente, deductum volunt Vocabulum, 

Pag. 295. 4. sig τὸ Βαρβαρικὸν] Novissimo bello in Britan- 
nia nostra Mene Eboraci mortuus estSeverus: teste Eutropio. 

Pag. 995. 6. ἐβασίλευσεν Avrovivog Ifrag] Antoninus Ca- 
racallas et frater Geta, haud longe post imperium susceptum, ac 
fratre in ipso matris sinu occiso, Antoninus Caracallus domina- 
tionem sibi solam arripuit. 

Pag. 295. 10. ὧν ἐνιαυτῶν να΄. Maximus hic in numero 
error: forte Auctor scripserit, ἐνιαυτῶν κα΄. sic enim vero pro- 
pius accederet: annos enim xxir tantum mensesque ix. natus, 
Geta occisus est, teste Zonara. 

Pag. 295. 15. ἐσφάγη δὲ ἐν và παλατίῳ] Nihil minus, Edes- 
sa enim Syriae, Carras proficiscens, a milite quodam, a tribunis 


*) Sic ed. Ox. 


ANNOTATIONES. 589 


in id misso, cum ventris exonerandi causa equo, ut quidam vo- 
lunt, descendisset, occisus est. 

Pag. 295. 16. ὧν ἐνιαυτῶν μζ΄ Alii xri, annos ei tribuunt, 
Chr. Alex 1x. Dio tamen, qui eodem tempore vixit, et post eum 
Zonaras, xxix. tantum annis eum vixisse tradunt, 

Pag. 998. 17. ἐβασίλευσε Βαλεριανὸς ἔτη c.] Miror, unde 
tot Imperatores Auctori nostro excidissent! he. Antonino enim Ca- 
racalla, usque ad. Valerianum Imp. alii vir. minimum intercesse- 
runt. Quod autem Valerianum an. vr. Gallienum vero ejus suc- 
cessorem, an. xiv. regnare facit Auctor, notandum est annos lios 
non separatim computandos esse. "Valerianus enim, Gallienum 
filium collegam habens, a Persis captivus vr. Imperii anno: abdu- 
ctus est; Gallieno interim annum xiv, sive ut alii, xv, explente. 

Pag. 295. 90. 6xvigoc] ἴσ. σκνιπύς. 

Pag. 996. 8. προδίδειν αὐτῷ Αἀντιύχειαν Scr. προδιδόναι, 
sive προδοῦναι. 

Pag. 996. 5. διὰ τοῦ λιμιτοῦ Χαλκίδος] Chalcis Syriae ur bs 
est, a Monico Arabe condita, teste Stephano, in XeAxíg* τετάρ- 
Tq, πόλις ἐν Συρίᾳ". κτισϑεῖσα ὑπὸ Μονικοῦ τοῦ ἄφαβος. Hujus 
etiam meminit Procopius, de Justin, Aedif, 1. 2, inter Syriae urbes 
a Justiniano instauratas etiam hanc enumerans: ubi, quod post 
Antiochiam magnam ab eodem instauratam, pluribusque aedificiis 
de novo adornatam, de hac nostra statim addit, οὕτω δὲ καὶ Χαλ- 
κίδος πόλεως τὸν περίβολον, ὑπὸ τῶν ἐτῶν κατεῤῥακωμένον, σὺν 
τῷ προτειχίσματι ἀνανεωσάμενος, πολλῷ ἐχυρώτερον κατεστήσατο, 
ab Antiochia haud procul dissitam fuisse eam, colligimus,  Ur- 
bem hanc montanam fuisse discimus ex Strabone lib. 16. Μετὰ 
δὲ τὸν Máxgav ἐστὶν ὁ ὁ Μαρσύας ἔχων τινὰ καὶ ὀρεινὰ, ἐν οἷς 4j 
Χαλκὶς, ὥσπερ ἀκρόπολις τοῦ Μαρσύου" ἀρχὴ δ᾽ αὐτοῦ “αοδι- 
«tio ἡ πρὸς Διβάνῳ. Ολαϊοὶς ad Belum, Plinio dicitur, atque 
inter Coelosyriae urbes enumerata, Plin, Nat. Hist. 1. 5. c. 98. 

Pag. 996. 9. χρηματιζούσης τότε τῆς μεγάλης «Δντιοχείας 
ὃτι΄. Numerus inversus est: legendum τιὃ. Αογαθ enim Antio- 
chenae annus cccxiv. Valeriani et Gallieni Imp, anno παι, quo 
tempore Sapores Syria pulsus est, respondet. 

Pag. 996. 13. 6 ἱερεὺς τῆς «ἀφροδίτης ὀνόματι Σαμψιγέρα- 
poc] Narratiunculam hanc ex Domnino se descripsisse, paulo in- 
Íra fatetur Autor, 

Pag. 291. 91. iv ὑψηλῷ βωμῷ καϑημένου) βωμὸς hic lo- 
cum signat editiorem, in quem ascendere, atque expatiari, quis 
potest. Eustathio est, ͵χείσμα τι ἁπλῶς καὶ ἀνάστημα, ἐφ᾽ οὗ ἐστὶ 
βῆναι καὶ τεϑῆναι. suggestum, reddere possumus. 

lbid. τοῦ αὐτοῦ βασιλέως Σαπώρη] Scr. Σαπώρου, tan- 
quam a Σαπώρης; aut Σάπωρος, a Σάπωρ, uti mox habebimus. 

Pag. 296. 21. ἔῤῥιψεν εἷς τῶν ἀγροίκων σφενδοβόλῳ] Anne 
σφενδοβόλῳ ponitur pro σφενδόνῃ, Funda? an potius Ggevóc- 


590 ANNOTATIONES. 


βόλῳ habemus pro σφένδονοβύλων" quo vocabulo Auctor Funda- 
tores forte expresserit? vox tamen et haec penitus inaudita. ^ 

Pag. 297. 5. Ev«00g, βασιλεὺς Σαρακηνῶν] Scr. Οδένα- 
ϑος. Hic vero Princeps erat Palmyrenorum, et Romanorum So- 
cius.  Trebellus Poll. Nis Odenatus Princeps Palmyrenorum, 
capto P'aleriano, fessis Hom. Heip. viribus, sumpsisset imperium, 
in Oriente res perditae essent, Saporem itaque Syria Odenathus 
expulit, atque ad Ctesiphontem usque insecutus est: ob haec ve- 
ro praeclara ejus gesta, Augustus ab Imp. Gallieno deinde saluta- 
tus, totius eliam orientis imperium obtinuit, 

Pag. 297. 8. τοὺς τῆς βοηϑείας Σαπώρη ] Scr. Σαπώρου. 

Pag. 297. 21. Βαλεριανὸς βασιλεὺς ἐξελϑὼν ἀπὸ Ῥώμης 
Qualis est haec ἀνιστορησία᾽ Valerianus enim Imp. jam olim a 
Sapore in Persidem abductus, ignominiosissima servitute vitam 
transegit; vel, ut quidam, pelle detracta, ibidem mortem obiit, 
Haec vero de bello Mediolanensi, ac Imperatore ibi interfecto, 
ad Collegam superstitem magis spectant: hunc enim vilae exitum 
habuerunt Gallienus Imp. et frater ejus, Valerianus, Valeriani 
Majoris filii. 

Pag. 297. 29. εἰς ᾿Πιζουλανὸν] Μεδιόλανον dicta est haec 
urbs Procopio, Πεδιολάνιον Eustathio. 

Pag. 998. 8. ἐβασίλευσε Γαλιενὸς ὃ καὶ “Δικινιανὸς 86. 
«Δικίνιος᾽" Gallienus enim Licinius, non Licinianus dictus est, ut 
ex nummis ejus videre est. 

Pag. 998. 18. συνέβαλε πόλεμον τῷ Evd9o] Nugacissima 
sunt haec omnia, quae de Gallieno Odenathum armis petente, 
profert Auctor: nec enim ab Imperatore, sed a fratris sui filio 
interfectus est Denathus, teste Zonara. 

Pag. 298. 15. àv ἐνιαυτῶν v .] hoc nullo modo potest esse: 
novem enim tantum an, regnavit, ut Eutropius vult: aut si im- 
perii sui anno. 1. patre collega assumptus fuisset, adeo ut totos 
14. annos regnasset: cum tamen Augustus adolescens factus esset, 
uti testatur idem Eutropius, quinquagesimum aetatis suae annum 
attingere non potuit. 

Pag. 298. 18. Κλαύδιος Απολλιανὸς} Infra etiam .4zov- 
λιανὸς dictus est Claudius iste: quomodo ,cognominatum eum 
alibi non invenio, 

Jbid, ἔτη 9'.] Claudium imperasse annum 1. mensesque xx. 
testatur Eusebius. Et quidem biennium non explevisse, aucto- 
rem habemus Eutropium, lib. 9. Forte itaque scribendum, 
ἔτη β΄. 

s Pag. 999. 1. ἕως ποταμῶν xol “Ζ.ακιβίξζης  4ακιβίξη urbs 
quaedam, sive oppidum maritimum Bithyniae, a Nicomedia haud 
longe situm esse videtur.  Colligo ex Zonara, Tom nr. in Va- 
lente Imp. ubi haec habet. Καί ποτὲ ἐν Νικομηδείᾳ διάγοντι, 
προσῆλϑον αὐτῷ sic πρεσβείαν ἐκ τοῦ τῶν ὀρθοδόξων συστήματος, 


ANNOTATIONES. 591 


ἄνδρες ἱερατικοὶ ὀγδοήκοντα" oUg ἅπαντας σὺν τῷ πλοίῳ δι᾽ οὗ 
ἐκομίζοντο, καυϑῆναιν προσέταξε. καὶ κατεφλέχϑησαν πάντες ἐν 
μέσῃ τῇ ϑαλάσσῃ σὺν τῇ νηΐ, ἄχρι Ζακυβιξης διαρκεσάσῃ. — Inter 
Bithyniae etiam. fluvios, qui una se in mare effundunt, Bizem 
fluvium habemus, apud Ammian. Marcellin. 1. 99, .Dextram 
igitur. inflezcionem Bosphori "Thracii excipit Bithyniae latus etc. 
per quae littora in sinus oblongos curvata, Sangarius , et Phyllis, 
et Βῖχες, et Rhebas fluvii funduntur in maria. Haec itaque 1ílu- 
mina fuisse puto, de quibus hic loquitur Auctor. 

Pag. 999. 11. ἐβασίλευσε Κυντιλλιανὸς } Ita etiam Zonarae 
dictus est: Eutropius tamen et Eusebius Quintilium eum vocant; 
quidam Quintillum; quam scriptionem confirmant hujus Imp. 
Nummi, 

Pag. 999. 14. ἠῤῥώστει yoQ ὅτε ἀνηγορεύϑη] Claudii morte 
Romae audita, Senatus Quinltilium, ejus fratrem, Imperatorem 
elegit: Exercitus tamen Aurelianum Augustum salutavit. Quod 
übi audisset Quintilius, vena soluta, mortem sibi voluntariam 
conscivit, diebus tantum xvir. imperio potitus. 

Pag. 299. 18. ἔτη g.] Aurelianus imperavit an. v. Mense 
v1.. teste Eutropio 1. 9. 

Pag. 999. 90. ἐφόρει δὲ διάδημα ἔχον ἀστέρα. Aureliani 
Mater erat solis sacerdos; quamobrem praecipuum stellae huic 
cultum semper exhibuit, Imperator ejus etiam effigiem Clypeo 
ferens insculptam, uti nummi ejus testantur: quibus etiam solem 
nudi forma expressum, capiteque corona radiata insignito, cum 
hac inscriptione, SOLI INVICTO, observare licet. 

Pag. 299. 23. xol πληρῶσαι τὰ τείχη] Lego, xol πληρώ- 
σας T. T. Ánno vero imperii sui 1r. Tacito et Placidiano Coss. 
Aurelianum hanc Murorum Romanorum. instaurationem aggres- 
sum esse testatur Chr. Alex. Auctor: non autem, uti Noster, 
ipsis imperii initiis. Eusebius tamen hoc ab Aureliano factum 
asserit, sub dictis quidem Coss. anno tamen sequente, nempe im- 
perii ejus xr. 

Pag. 300. 19. ἀπεκεφάλισεν αὐτήν. Hoc nemo alius un- 
quam dixit. Zosimus quidem eam itinere. mortuam tradit, fal- 
sissime: Et Romam enim perducta est, et ibidem etiam cum li- 
beris, Romanarum more matronarum, vitam agens, summo ho- 
nore consenuit: cujus rei testes habemus Trebellium Pollionem, 
Eutropium, aliosque. 

Pag. 801. 2. Μιονιτάριοι «Αντιοχείας  Μονήτα, et Movíze 
Moneta: unde ἹΜονητάριος , 8 apud nostrum etiam ἹΜονιτάριος, 
IMonetarius. Insurréctio etiam Romae a Monetariis facta est; 
gravis illa quidem , et periculi plena; et quam non nisi post se- 
ptem suorum millia caesa Aurelianus compescere potuit; uti ipse 
fatetur in Epistola sua ad Ulpium patrem, apud Flav. Vopiscum. 

Pag. 301. 8. Δακίαν ἐποίησεν ἐπαρχίαν Provinciam. po- 


592 ANNOTATIONES. 


fius transtulit, quam fecit. Vopiscus, in Aureliano: Quum 
vastatum lilyricum , ac Moesiam deperditam videret, Provinciam 
trans Danubium Daciam a Trajano constitutam, sublato exerci- 
tu, et provincialibus, reliquit, desperans eam posse retineri; ab- 
ductosque ex ea populos in. Moesia collocavit, appellavitque suam 
Daciam: quae nunc duas IMoesias dividit. Tta enim Eutropius, 
lib. 1x. in Aureliano: Provinciam Daciam , quam Trajanus ultra 
Danubium fecerat , intermisit, vastato omni lílyrico , et in Moe- 
sia collocavit : et est in dex:tera Danubio in mare fluenti, cum an- 
tea. fuerit in laeva, 

Pag. 801. 8. ὑπὸ τοῦ ἰδίου στρατοῦ ἐδολοφονεύϑη.)] Mne- 
sthei, servi sui fraude, libellum. Caesaris,manu scriptum fingen- 
lis, quo multa neci destinatorum nomina continebantur, occisus 
est: uti rem habes copiosius narratam apud. Vopiscum. 

lbid. iv τόπῳ καλουμένῳ, Κενῷ Φρουρίῳ] lta etiam Eu- 
tropius, lib. 9. — Znterfectus est in itineris medio quod inter Con- 
stantinopolim et Heracleam est, siraiae veteris locus Cenophru- 
rium appellatur: Ubi tamen scribendum, Caenophrurium: et apud. 
nostrum , καινῷ φρουρίῳ, uti habet Eusebius et Cedrenus; qui 
etiam Castellum hoc ab incolis, Κενοφλώριον vocari testatur. 

Pag. 301. 11. wZvegf'.] Imo intra sextum lmperii sui 
mensem, militari tumultu oppressus, interiit. vide Eutrop. 

Pag. 301. 18. ΜΜανιχαῖος τις, ὀνόματι Κερδών] Ita etiam 
Chr. Alex, Auctor. Verum quot Cerdones nobis proferunt scri- 
ptores isti? Supra enim habuimus Marcionem Haereticum, sub 
Hadriano Imperat. | Marcion autem iste Cerdonis illius unici, 
quem producunt Historici, nominis hujus Haeresiarchae discipu- 
lus erat.  Manichaeus itaque, quem hic Noster indigetat, forte 
est Manes ipse, Manichaeorum Choregus, nominisque Auctor: 
quem circa haec tempora, impia sua dogmata disseminasse, ex 
scriptoribus Ecclesiasticis constat. Vide Eusebium, Hist. Ec- 
cles. l. 8. cap. 25. . Cedren. Glycam, Annal. part. 3. Zonar. Tom. 
2. Socrat. Scholast. Hist. Eccles. lib. 1. cap. 17. aliosque,. Chr. 
tamen Alex. Auctor, unicus quod sciam, Manetem Haeresiarcham 
sub Nerva Imp. ponit. 

Pag. 902. 3. Ηλιος Πρόβος] Probum Imp. Helium, sive 
Aelium. dictum nullibi invenio. Sed nec nomen hoc agnoscunt 
Imp. hujus nummi, qui ita inscribuntur: IMP. €. M. AUR. PRO- 
BUS. P. F. AUG, id est; Imperator Caesar IMarcus Zdurelius Pro- 
bus, Pius, Foelia, z4ugustus. Antonius Piso, in Tractatu suo 
de Nummis Zintig. Gallice scripto, Imperatorem hunc; jMar- 
cum ZAurelianum Valerianum Probum , appellat. 

Pag. 809. 4. ἔτη y, «ol μῆνας y,] Cedrenus, et Glycas, 
Probo Imperanti annos 1r, et menses 1v. tantum tribuunt: Eutro- 


*) Sie ed. Ox. 


ANNOTATIONES. 593 


pius tamen, et post eum Jornandes, vr. annos et 1v. menses 
eum imperasse testantur: cui numero Eusebius mensem unicum 
adimit, Itaque apud Nostrum scribendum videtur, ἔτη ς΄, καὶ 
μῆνας γ. 

Pag. 309. 15. ἔσφαξαν αὐτὸν ἐν τῷ Σιρμίῳ De loco, et 
mortis genere, Nostro cum aliis convenit Scriptoribus; de causa 
non item, Fl. Vopiscus tres Probi caedis profert causas: 1. quod 


amilites nunquam ociosos permisit: 9. quod dixerat, brevi fore, 


ut nullis militibus opus sit: 3. quod in patria sua amplianda ad 
sordida, ac servilia ministeria milites coegisset, 

JPag. 809. 16. ἐβασίλευσεν ὃ ϑειότατος Κάρος ἔτη B.] Caro 
imperanti annos ir. tribuit Auctor noster; singulisque filiis ejus 
successive, lolidem: Cum tamen Carus pater, et filii duo, una 
imperarint, nec imperii annum tertium expleverint, omnes. 

Pag. 309. 19. ὑπέταξε χώραν, ἥντινα ἐκάλεσε Καρίαν 
Dbinam tandem terrarum haec regio? Cariam quidem agnosci- 
mus, Asiae minoris regionem; sed longe ante Carum lup. hoc 
nomine vocatam, 

Pag. 803. 3. 0 ἐκάλεσεν εἰς ἴδιον ὄνομα, Keoog] Κάραι, 
ut cum nostro Cedrenus, et Procopius, sive Καῤδαι, ut Stepha- 
nus, urbs est Mesopotamiae, quae Hebraeis yr Charan. 

Pag. 303. 4. καὶ ἐσφάγη, ἐπὶ τῆς ὑπατείας Μαξίμου. καὶ *) 
Ἰαννουαρίου] Alii Carum, in Perside fulmine ictum interiisse 
scribunt; Verum his Coss, hoc fieri non potuit. Maximianum 
quidem, et Januarium Coss. habemus, apud Eusebium, οἱ Chr. 
Alex, Auctorem; quos tamen hic ad Diocletiani annum αν, ille 
ad ejusdem an. 111. ponit. 

Pag. 303. 5. ἐβασίλευσε ἸΝουμεριανὸς] Carus expeditione 
in Persas suscepta, Numerianum, filium natu minorem, optimae 
spei adolescentem, illuc secum duxit: Carino interim, filio na- 
iu majori, rerum Occidentalium cura commissa, Caro autem patri 


salis functo, Numerianüs haud longe superfuit, Apri soceri in- 


sidiis interfectus. 

Pag. 303. 10. xol ὁ ἅγιος Βαβυλᾶς Persecutione sub De- 
cio Imp. facta martyrium subiisse S. Babylam, testatur Eusebius, 
et post eum Zonaras: verum quae hic de S. Babylae Martyrio 
profert Auctor, ab Eusebii narratione longe recedunt. 

Pag. 804. 1. καὶ ἀνεῖλαν τὸ πολὺ πλῆϑος etc.] AveiÀc, 
aor. 1, inusit. ab ἕλω" cujusmodi frequenter utitur Auctor no- 
ster. 

Pag. 804. 3. καὶ ἐκδείραντες τὸ δέρμα αὐτοῦ etc.] Tale quid 
de Valeriano factum, memorant scriptores nonnulli: Numeriano 
vero haec non accidisse, ex probatis scriptoribus satis constat. 


τῇ, ἀμ φῦ, Ox. 
Ioannes Malalas. 38 


504 ANNOTA'TIONES. 


Pag. 304. 18. μετὰ τὸ συγκροῦσαι τοῖς Πέρσαις Quas hic 
aniles fabulas profert Auctor? in Persas enim nunquam Carinus 
Imp. profectus est; utpote cui a Patre Caro in Persas profici- 
scente, imperii Occidentalis cura commissa est. 

Pag. 304. 21. dic κοπωϑέντι] Scr. χωπηϑέντος. 

Pag. 304. 23. χώραν vv Κηρυστικῶν 1 Scr. Κυῤῥεστικῶν. 
Cyrrhestica, regio Syriae, Antiochiae contermina, a Cyrrho 
urbe sic dicta. Stephan. Κύῤῥος, πόλις Συρίας, 5 ἀκρόπολις 
Σίνδαρος. ὃ πολίτης Κυῤῥέστης, ὡς Πολύβιος πέμπτῳ" καὶ Κυῤῥέ- 
στις ἡ ἀϑῆνα, καὶ ἡ χώρα, Κυῤδεστική. Pro Σίνδαρος tamen 
repono Jívóugog, ex Strabone, lib. 16. Qui etiam: Κυρηστιπὴ 
scribit, cum ή; quandoque etiam cum ἔ, et simplici ρ΄“ εἶτα 
ἡ ᾿Κυρηστικὴ μέχρι “ντιοχίδος. Et paulo infra: £vroó9« δ᾽ ἐστὶ 
πόλις Γίνδαρος, ἀκρόπολις. τῆς Κυριστικῆς:. Plinius Nat. 
Hist. lib. 5. cap. 23. de Coelesyria verba faciens, Cyrrhesticam 
vocat: Et inde Cyrrhistica regio Cyrrhum, eic. 

Pag. 305. 9. καὶ συνεισῆλϑαν ἅμα] ἦλϑα, aor. 1. inusilat. 
£90, et paulo supra, εἷλα ab ἕλω. 

Pag. 306. 7. Καρῖνος τελευτᾷ τῷ *) ἰδίῳ ϑανάτῳ] lmo a 
Diocletiano multis praeliis tentatus, ab eodem tandem victus in- 
terficitur, teste Fl. Vopisco. 

Pag. 306. 13. τῆς ὑπατείας Βάσσου καὶ Κυντιανοῦ) Bas- 
sum et Quintianum Coss. Eusebius ad Diocletiani Imp. annum 1v. 
ponit; Chr. Alex, auctor, ad ejusdem annum v. 

Pag. 306. 14. ἐγένετο po μέγα. De tenebris hisce apud 
lios altum silentium. 

Pag. 306. 16. τὸν υἱὸν αὐτοῦ Motuuavov] Diocletiani ge- 
ner, non filius erat Maximianus. vide Cedrenum. 

Pag. 807. 8. λόγῳ ἀποϑετῶν  ἴογία scribendum, ἀποϑη- 
κῶν. 

Pag. 307. 7. ἐν κοτρίγαις ] Ita etiam infra: καὶ μὴ ἵνα το- 
σοῦτον διάστημα ὁδοῦ ἀπέρχωνται ἐν τῷ Αργυρῷ ποταμῷ ἐν xo- 
τρίγαις τῆς Κιλικίας. Locus iste difficilis est, et cui enuclean- 
do me fateor imparem. Κοτρίγαις, Quadrigis, vertimus, nempe 
ob vocum similitudinem: nec enim vocabulum hoc usquam alibi 
invenire potui, Quid tamen Quadrigis cum fluvio? De hoc vi- 
deant eruditi, 

Pag. 307. 20. ἔκτισε δὲ καὶ gofoies ] φαβρικὸν etiam neu- 
irum infra habemus; ἔχτισε δὲ καὶ ἐν Εἰδέσῃ φαβρικά. Justi- 
niani Novell. 85. . habet, φάβριξ: ὥστε διὰ ϑείας ἡμῶν ἀντιγραφῆς 
ἐν ἐκείνοις αὐτοὺς κατατάττεσϑαι τοῖς τόποις, ἐν οἷς εἰσὶ δημο- 
σίαι φάβρικες. Μαδνίοας autem hae loci erant publici, armis 
conficiendis destinati; artificibus etiam ex publico stipe consti- 


*) Sic ed, Ox. 


MEL 
" E 


ANNOTATIONES. 595 


tuta, ut ex sequentibus , Justinian, Novel. citat, apparet: ἐφ᾽ à 
δημόσια αὐτοὺς ἐργαζομένους ὅπλα, καὶ τὰς ἐκ τοῦ δημοσίου σι- 
τήσεις κομίζεσϑαι. 

. 809. 7. ἕως τὸ γόνυ τοῦ ἵππου ] ἕως, accusativo jun- 
ctum, alibi haud temere invenies. 

"ug. 309. 10. καὶ κονδάψαντα sig αὐτὸ} Novum plane, 
mihique inauditum hoc vocabulum. : 

Pag. 810. 17. τοῖς νικῶσι παρεῖχε σάκρας] Σάκραι Hescri- 
pia sunt, sive LLiterae. Imperaioriae: hoc vero loco Diplomata 
Imperatoria, sive Literas quas vocant Patentes, Victoribus Ho- 
nores quosdam, sive dignitates confirmantes intelligi puto. — 

Pag. 310. 18. καϑως Δομετιανὸς ó cogorerog] Forte le- 
gendum, Ζομνῖνος 0. c. De Ludis enim hisce Olympicis An- 
tiochiae celebratis, quicquid profert Auctor noster, Domnino 
Chronographo id omne se accepisse supra fatetur, lib. 12. in 
Commodo. 

Pag. 311. 3. ἐβασίλευσε Μαξιμιανὸς, ὃ καὶ ἐπίκλην Egxov- 
λιος, ἔτη v9 .] Diocletianus et Maximianus collegae imperium una 
tenuerunt, unoque deinceps die, imperio abdicato, habitum pri- 
vatum sumpserunt. Eutropius lib. 10. ad finem: utergue uno 
die privato habitu imperii insigne mutavit, Nicomediae Diocle- 
tianus , Herculeus Mediolani, etc. | 

Pag. 319. 7. ἐβασίλευσε Μαξέντιος, ὃ καὶ  Γαλέριος 1 Scr. 
ἹΜαξιμιανὸς, ὃ ol Γαλέριος" Maxentius enim Galerii cognomen- 
tum non habuit. Diocletianus autem, et Maximianus Herculius 
Llmp. posito imperio, hic quidem sibi successorem designat Con- 
stantium Chlorum, Imperii parte occidentali ei commissa: Dio- 
cletianus vero Maximianum Galerium Orientalibus regionibus, sui 
in locum, praefecit. Maxentium tamen Maximiani Herculei fi- 
lium Romani, sua auctoritate, Caesarem crearuni: conlra quem 
Constantinus M. Constantii Chlori ex Helena filius, v. imperii 
sui.anno arma movit, tandemque penitus devicit, ad Milvium 
pontem, teste Eutropio, lib. 10. — Caeterum tempora haec, in se 
perplexa satis, implicatissima reddit, Auctor noster. 

Pag. 819. 11. Ἰάμβλιχος ὃ φιλόσοφος ἐδίδασκε } Jamblichi 
duo fuerunt: alter Libertus; ita enim, ἀπὸ δούλων, apud Sui. 
dam, vertere possimus. Ιάμβλιχος οὗτος, ὥς φασιν, ἀπὸ δού- 
λων ἦν. Suid. Floruit hic sub Antonino Pio: uti inquit Vossius: 
scripsit vero Babylonica, sive Rhodinis et Sinouidis Amores, 
lib. 39. teste Suida, — Jamblichum alterum' Chalcidensem, Philo- 
sophum, Porphyrii auditorem, de quo hoc loco noster, Suidas 
sub Constantino Imp. alii aliquanto sequius ponunt, Valentiniano 
et Valente Impp. ; 

Pag. 819. 15. ἐπεστράτευσε κατ᾽ αὐτῶν ὃ αὐτὸς Μαξέντιος] 
Bellum hoc in Persas a Galerio Maximiano, Diocletiani Imp. an- 
no xvir, gestum est,. Vide Eusebii Chron, 


596 ANNOTATIONES. 


Pag. 319. 17. ix τῶν Περσαρμενίων]  Persarmenii dicti 
sunt, qui Armeniam majorem incolunt; Romano Imperio olim 
subditam, a Philippo vero, qui DOPdiado successit, Sapori Per- 
sarum regi proditam: uti testatur iu pg Eccles. Hist. 1. 5. 
cap. 7. 

Pag. 818. 3. ἐπανελϑωῶν ἐν τῇ Ῥώμῃ ἀνῃρέϑη] Mortis. ge- 
nus hoc Galerio non convenit. 

Pag. 818. 4. Μετὰ δὲ τὴν βασιλείαν Μαξεντίου ete.] Con- 
slantius, et Galerius Maximianus, quem hic Auctor intelligit, 
eodem tempore Caesares creati sunt, et in Reip. administrationem 
assumpti, a Diocletiano, et Maximiano Herculio: uti supra di- 
ctum: solique deinceps, post purpuram ab his positam, simul 
imperarunt; Constantius quidem Gallis, Britaniisque contentus, 
reliquo imperio omni Galerio concesso. 

Pag. 818. 8. Σαλαμιὰς, πόλις Κύπρου forte, Σαλαμὶς. 
Pomponius Mela, de situ Orb. 1. 9. cap. 7. de Cypro insula, ejus- 
que magnitudine verba habens, haec addit: u£ quae aliquando 
novem regna ceperit, et nunc aliquot urbes ferat; quarum cla- 
rissimae , Salamis, εἰ Paphos, etc. Stephanus etiam de urb. 
Kübeidvihi, ἡ ἐν Κύπρῳ Σαλαμίς. 

Pag. 313. 16. ἀπέστειλε Μάξιμον τὸν Καλλικιανὸν] Scr. 
τὸν καὶ “Δικινιανὸν uli infra; sive Zixíviov* utroque enim no- 
mine appellatus est: Maximum tamen hunc dictum, nusquam 
reperio. Nummi ejus Graece ita inscribuntur: 4T. K. OTAA. 
AIKINIAN. AIKIANOZX. XEB. «Αὐτοκράτωρ Καίσαρ Οὐαλέ- 
ριος “Δικινιανὸς Δικίνιος Σεβαστὸς elc. et Latine: IMP. C, VAL. 
LICIN. LICINIUS P, F. AUG. Imperator Caesar F'alerius .Lici- 
nianus Licinius Pius PFoelix J4ugustus. Licinius vero non a 
Constantio, sed a Galerio Imperator factus, ideoque probabili- 
ter in bella ista Orientalia missus est. Eutropius lib. 10. er 
hoc tempus Licinius a Galerio Imperator est factus, Dacia oriun- 
dus, natus ei antiqua consuetudine, et in bello, quod. adversum 
Narseum gesserat; strenuus laboribus » e officiis acceptus. 

Pag. 314. 6. ἐκέλευσεν ἄρμα κατ᾽ αὐτῶν ἐξελϑεῖν) Agua, 
Singul. Num. et ἄρματα, plural. pro 24rmis, frequenter occur- 
runt apud recentiores: hoc tamen loco pro ! Exercitu, sive zír- 
maiis, poni videtur. : 

Pag. 814. 11. τραχταϊστὴς  ΟΥΥΪΠῚ Lex. τρακταϊστέα. σκο- 
σιστέα, ἐξεταστέα᾽" a verbo τραχταΐζω, Tracto. Infra etiam lib. 16. 
habemus τραχτεύειν et τρακτευτὴς, ab eodem fonte, 

Pag. 314. 19. ἐχαρίσατο ἐλευϑερίαν τοῖς χριστιανοῖς } Vide 
Euseb. Eccles. Hist. L 10. , cap. 5. 

Pag. 814. 15. ἦν ydg μίμος δεύτερος Μίμον δεύτερον vo- 
cat, quem Cicero, Zctorem secundarum partium. Cic. in Verr. 
Ut in. Actoribus Giada fieri videmus, saepe illum qui est se- 
cundarum, aut teriiarum partium, quum possit aliquanto. cla- 


ANNOTA'TIONES. - 597 


rius dicere, quam ipse Primarum multum | submittere, ut. ille 
princeps quam mazime excellat, elc. — Primarum nimirum par- 
tium actori, praecipuum fabulae recitandae onus incubuit, Hi- 
striones trium horum ordinum, πρωταγωνιστὴς, δευτεραγωνι- 
6156, Graecis dicti sunt: ἀγὼν enim etiam actionem Fabulae 
in Scena significat: unde apud. Hesychium, A4yowvicrol, of ὑπο- 
κριταὶ, idest, JMimi, sive Histriones, 

- «Pag. 914. 17.. εἰς βοῦττιν μεγάλην βαλανείου Βοῦττις, 
Βουττίον, βουτζίον, et Βουτζὴ, Butta, Dolium: hic, pro Laóro, 
ponitur, 

Pag. 815. 7. ἔξω οὖσαν Δαμασκοῦ τῆς πόλεως] Chr. Alex. 
habet, ἔξω Ἤλιου πόλεως, verisimilius; Mariamme enim vicus uti et 
Heliopolis, Phoeniciae; Damascus vero, Syriae urbs est. Ma- 
riammia Stephano dicitur: Μαριαμμία, πόλις Φοινίκων. 

Pag. 818. 10. χειρουργηϑεὶς τελευτῷ ] Licinius, a Constan- 
tino multis praeliis tentatus, ab eodem tandem penitus devictus, 
sese dedidit: deinde vero, ut Eutropius testatur, religionem sa- 
cramenti , Thessalonicae privatus occisus est, 

Pag. 816. 3. Ἐπὶ τῆς ὑπατείας Σεβήρου καὶ Μαοξιμιανοῦ.] 
Chr. Alex. ad Constantini annum 1, Constantium Caes, εἰ Maxi- 
mianum Jovium v. Coss. ponit; Eusebius vero nullos. 

Pag. 316. 8. Καὶ ἡττηϑεὶς ἐφοσσεύετο ὑπὸ τῶν Βαρβάρων] 
Alii omnino aliter ista narrant, Vide Euseb. de vit. Constant. 
lib. 1. qui haec Constantino, Maxentium Bomae imperantem 
armis petenti, accidisse iestatur: Cujus eliam rei narrationem 
se ab Imperatore ipso posthac accepisse, loco citato profitetur. 

Pag. 818. 17. ἘἙστῶς Scr. ἕστός. 

Pag. 919. 6. Τοῦ vmy ἔτους χρηματίξοντος. Aerae Antio- 
chenae annus cccrnxxxmr, respondet annc Christi Eusebiano 
cecxxxvi, sive Dionysiano vulgari ccoxxxv, qui Constantini 
lump. secundum eundem Eusebium, aunus erat xxix. qui quidein 
annus in Chr. Alex. a Radero edito deest: idem tamen Chr. a 
Scaligero editum, ad hunc Constantini annum, Constantium Caes. 
vi. et Albinum Coss. exhibet, anno sequente ἄνευ ὑπάτων reli- 
cto, Eodem etiam anno dictos Coss. ponunt Fasti Capitolini, 

Pag. 319. 8. Εγκάϑετος.] Scr. ἐγκάϑητος. 

Pag. 819. 9. 4ηληγάτωρ ἐκάϑητο.} Ζ4ηληγάτωρ, Delegatus; 
uti οἱ δηληγατίων, Delegatio apud Suidam. Hesychius etiam, 
δηληγατιῶν, ἀφορίξων, qui causis determinandis pracest. 

Pag. 819. 18. Κύραν Ἑλένην. Kvgo, pro κυρία; Domi. 
na , apud recentiores frequenter. 

Pag. 319. 90. “νεκαινίσϑη τὸ ποτὲ Βυζάντιον ἐπὶ τῆς ὑπα- 
τείας Γαλλιανοῦ xol Συμμάχου Mallem ἐνεκαινίσϑη: Urbs enim 
haec licet annis ante aliquot, sub aliis Coss. exaedificari coepta 
fuerit, sub his tamen ad exitum tandem perducta est, atque 
dedicatas. uli eliam testatur Chr. Alex. auctor: qui Coss. hos 


598 ANNOTATIONES. i 


ponit ad annum Constantini M, xxv. quo anno Hesychius Illustris in 
Patr. Constant, urbem dedicatam tradit: annus vero hic erat 
Christi vulgari cccxxxr, Aerae vero Antiochenae annus ccorxxix. 
Auctor tamen nosler infra, urbis hujus dedicationem confert in 
ejusdem Aerae annum CCCLXXVIII, id est in annum Christi vulga- 
rem cccxxx. qui Constantini Imp. est xxiv. Hieronymus etiam 
in supplemento suo ad Chr, Euseb. Encaenia haec ponit ad Con- 
stantini annum xxiv. quo anno Fasti Capitolini Gallicanum et 
Symmachum habent Coss. Verum de hac Urbis Constantinopo- 
litanae encaeniorum Epocha, vide Jos. Scaliger de Emend. temp. 
lib. v. et ejusdem Can. Isagog. 1. 1. 

Pag. 319. 92. Πονήσαντος πρόπεσσον ἐπὶ πολὺν χρόνον.] 
ΠΙούκεσσος, et πρόκενσος, Processus: Quocunque Imperator, 
relicto palatio, proficiscitur apud recentiores πρόπεσσον ποιεῖν 
dicitur, sive terra, sive mari, sive voluptatis tantum, aut eliam 
religionis causa iter susceptum sit,  Peregrinationes "Vero, sive 
secessus remotiores, longioresque, μακρόκενσα vocabant, id est, 
μακρότερα πρόκενσα. Constantinus de Administr. Imp. ca (51. 
καὶ γὰρ εἰς μακρύκενσα. ἀπήει ὃ μακάριος οὗτος βασιλεὺς, οἷον εἰς 
Νικομήδειαν, εἰς τὸν Ὄλυμπον, εἰς Πύϑια" καὶ διὰ τοῦτο ἐπε- 
τηδεύσοτο τὰ δύο. δρομώνια, , εἰς ὑπηρεσίαν καὶ ἀνάπαυσιν αὐτου 
v5, καὶ τῶν ἀρχόντων αὐτοῦ. 

Pag. 390. 9. Κτίσας καὶ φόρον μέγα. Scr. μέγαν. ὃ φόρος, 
Forum, recentioribus. 

Pag. 320. 18. Εἰς τὸ Ἴλιον ἑστηκώς.} Hieronymus in sup- 
plemento suo ad Chron. Euseb. numero wwccexntvi. —Constanti- 
nopolis dedicatur, pene omnium urbium nuditate. Statuam vero 
hanc, Apollinis Iliaci f. uisse, asserit Zonaras: λέγεται δὲ καὶ 4πολ- 
λῶνος εἶναι στήλην" ϑγὸ ἄγαλμα, καὶ μετενεχϑῆναι ἀπὸ τῆς ἐν τῇ 
Φρυγίᾳ πόλεως vo? [Ιλίου.  Statuae huic Constantinus nomen : 
suum indidit, clavis etiam quibusdam Dominicae crucis capiti 
insertis: uti ide Zonaras testatur, qui etiam eam ad suum us- 
que tempus durasse asserit, "Tom. 3. in Constantino, 

Pag. 321. 8. Κτίσας by: καὶ βασιλικήν. Becuwkv, pro- 
prie eadem est, quae Latinis Regia: sumitur tamen pro structu- 
ra quavis ampla, et Regali, sive publici sive privati usus; Hoc 
loco, Senaculum, signat. 

Pag. 321. 12. Καλέσας τὸν τόπον, Αὐγουστιῶνα.} Forum 
hoc “υγουσταῖον vocat Procopius: Codino “Αυγουστεὼν dicitur.. 

Pag. 392. 10. ΖΙιριγευομένην ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν. ἢ Chr. 
Alex. habet δηρηγευομένην. δηρηγεύειν, et δηριγεύειν, νοὶ αἴ 
noster habet διριγεύειν, Dirigere sonat; vocabulo Latino Graeca- 
nicam formam induente, Hinc δηριγευόμενος, εἴ διριγευόμενος. 
τ dbid. Καὶ καμπαγίων] Καμπάγια, εἰ καμπάπια; Calcea- 
menti quoddam genus: de quo vide Jo. Vossium, de vitiis Serm. 
et Meursium in Glossario, et Ben. Baldwinum, de Calcéo antiq. 


ANNOTATIONES. 599 


et Myst. Chr. Alex. habet yeufeyíov; pro quo Raderus, λαμ- 
παδίων, reponit; male. Verum locus iste ibidem pessime cor- 
ruptus, ex nostro restituendus est. 

Pag. 399. 18. Ἐγείρεσϑαι. Εγείρεσϑαι hic, pro QvoGrij- 
ver, assurgere, Hesychius, Ἐγείρω, ἐγέρϑητι, ἀνάστηϑι. 

Ῥαρ. 829, 17. Ev τῇ συμπληρώσει τῆς αὐτοῦ ὑπατείας. 
Consules;initio Magistratus sui, pecunias in populum spargere, 
mos erat: quod et Imperatores etiam facere consueverunt: idque 
non solum in coronatione, aut etiam consulatum ineuntes, sed 
quandoque deponentes etiam: ut ex hoc loco apparet: Forte hoc. 
factum, ob tam insigne opus ad exitum perductum, quale erat 
instaurata, ac dedicata Constantinopolis, 

Pag. 392. 91. Αφορίσας οἰνοκρέα, καὶ βεστία.] Lego, οἷ- 
γον, κρέα, καὶ βεστία. βέστης, et βεστίον, Vestis: et βεστιάριον, 
Hes V'estiaria, sive F'estiarium: βεστιάριος, βεστάρχης, V'estia- 
rius. Hesychius βεστιάριον habet, per t. Βεστιάριον , τόπος ἐν 

ᾧ τὰ χρήματα τίϑενται, καὶ τὰ ἱμάτια τοῦ κοινοῦ. 

Pag. 828. 90. Κώμην λεγομένην Σουγᾶν.] Drepanum, vel 
ut ad et Cedrenus, Drepana, aliis omnibus dicta est "urbs 
ista. 

. JPag. 894. 7. “εγομένῳ .4yvoóvi] Ita Hieronymus, Cbr. 
Alex, alii; Eutropius villam vocat: Nicomediae in villa publi- 
ca obiit. 

Pag. 394. 10. Qv ἐνιαυτῶν E, καὶ μηνῶν y.] Constanti- 
num M. aetatis suae anno r.xvr. obiisse asserit Eutropius, lib, 10. 
Bellum adversus Parthos moliens, qui jam Mesopotamiam fatiga- 
bant, uno et trigesimo anno Imperü, aetatis sexto et sexagesimo, 
Nicolteiliae ín villa publica obüt. 

Pag. 894. 14. Ἠυρέϑη βασιλεὺς ὧν iv Ῥώμῃ Kovoravii- 
voc.] Constantino M. fatis defuncto, imperium inter tres ejus 
filios distributum est, hoc modo. Constantino, filio natu maxi- 
,mo, Occidentis imperium obtigit, id est Galliae, Hispaniae et Bri- 
tanniae: Constanti, Italia et Illyricum: Constantio, Thracia, et 
Orientis totius imperium. 

Pag. 325. 1. Ἐβασίλευσεν ἐν τῇ Ῥώμῃ ἔτη ιβ΄. Haec Con- 
stanti potius, Romae imperanti, competunt. Constantinus enim 
junior imperii sui anno 111. occisus est, uti testatur Hieronymus. 

Pas. 395. 8. Ἐσφάγη ἐν Μοϑώνῃ.) Quemnam hic locum 
memorat Auctor? Methonem quidem, "Thraciae urbem, habemus 
apudStephanum: aliam item ejusdem nominis in Macedonia, apud 
eundem: Laconiae, tertiam: Persidis, quartam: Euboeae deni- 
que quintam: [taliae tamen nullam: qua regione Constantinum 
juniorem interemptum fuisse, tradunt Scriptores, ^ Eutropius: 
Constantinum porro bellum fratri inferentem ,' et apud "dquileiam 
inconsultius praelium aggressum , Constantis duces interemerunt. 
Eadem habes apud Hieronymum. : 


600 ANNOTATIONES. 


Pag. 825. 7. ἔτη τις] Eutropius Constanti Imperanti annos 
tribuit xvi; scriptores tamen alii xir; aut xrr, tantum, m 

lbid. ὅστις ἀῤδωστήσας ἀπὸ δυσσεντερίας ἐτελεύτα.) Vale- 
tudine quidem parum prospera usus est Constans, ut qui morbo 
arüculari obnoxius erat: ex quo tamen non interiit: Magnentii 
enim factione occisus est, in castro cui Helenae nomen, haud 
longe ab Hispania, aetatis anno xxx. uti, praeter nostrum, alii 
omnes, 

Pag. 395. 10. ἔτη X.] Constantius obiit xxrv. anno post 
Constantinum patrem mortuum: annis autem 1v. ante morlem pa- 
iris ad regnum provectus est: teste Hieronymo. Anni itaque im- 
perii ejus omnes sunt xxvi: ideoque ubi apud Eutropium dici- 
tur, Constantium obiisse anno imper ociavo et trigesimo, legen— 
dum, ociavo et vigesimo. 

Pag. 825. 10. Εξακιονίτης.) Jta etiam infra, lib. 15. de Ata- 
laricho: ἦν δὲ “ρειανὸς τῷ δόγματι, ὅ ἐστιν, ἐξακιονίτης " ap. 
Chr. Alex. scribitur, ἐξωκιονίτης, reciius, ut Jo. Meursio vide- 
tur, qui ἐξωκιόνιον, Monasterium fuisse putat, idque Arrianorum: 
quod ex his Nostri locis confirmari videtur. Pro quibusvis vero 
Arrianis vocabulum hoc postea positum fuisse videtur: unde 16--᾿ 
gimus apud Chr. Alex. Theodosium Imp. templa Catholicis red- 
didisse, Numeris Exocionitis ubique expulsis, διώξαντα ἐξ αὐτῶν 
τοὺς λεγομένους ἀριϑμοὺς Ἐξωκιωνίτας. 

Pag. 895. 19. Αββουραρσάκιος ὃ βασιλεύς. Scribendum, 
Σαββουραρσώκιος, sive Σαββουραρσάκης, uti habetur infra, in 
Juliano. Compositum vero vocabulum est, quod disjunctim legi- 
iur, Σάπωρ ἄρσάκης, id est, Sapor Hex, Persarum scil. ἀρσά- 
«1c enim, Hex sonat: uti supra edocti sumus, lib. XI. 

Pag. 896. 1. Κωνστάντιος ἐπέραιστον oixov.] Scr. ἐπήρα- 
TOv. Caeterum versus hi haud sanisunt, Forte legendum, Kov- 
σταντῖνος, Ut et versu tertio Κωνσταντίνου, uti metri ratio postu- 
lare videtur. Constantinus enim Magnus Ecclesiam hanc inchoa- 
vit, maximamque ejus partem absolvit: cui landem sub Constan- 
lio F. ad exitum perductae, ista inscripta sunt. 

Pag. 896. 2. πανφανύεντα.] Lego, παμφανόωντα. Hom. 
1. 9. 

"Aouaza δ᾽ ἔκλιναν πρὸς ἐνώπια παμφανόωντα. 

Pag. 896. 4. ϑαλάμη πόλον. Lego, ϑαλαμηπόλος. ϑαλα- 
μηπόλος, qui circa cubiculum versatur, Cubicularius. 

Pag. 826. 10. Τοῦ Πυράμου ποταμοῦ 1 Leucosyrus olim 
dictus est, teste Stephano: Πύραμος, ποταμὸς ἐν άλλῳ τῆς Κι- 
λικίας. ἐκαλεῖτο δὲ πρότερον “ευκύσυρος. 

Pag. 396. 11. Εἰσελϑὼν ἐν ΜΠαμψουεστίᾳ} Scr. Μοψουε- 
στίᾳ. Stephanus: JMówov ἕστίᾳ, Κιλικίας, ἐπὶ τῷ Πυράμῳ σο- 
ταμῷ, ἀπὸ Μόψου τοῦ μάντεως. Urbs haec etiam Μόψου κρήπ 
vei dicta est: Cedren, in Constantio: καὶ ἐλϑὼν ἐν Μόψου κρή- 


ANNOTATIONES. 601 


vaio, τελευτᾷ μηνὶ Nosufoío γ΄. Hieronymus etiam. Constantius 
JMopsocrenis, inter Ciliciam Cappadociamque moritur, anno aeta- 
tis suae XLV. 

- — Pag. 826. 19. ὧν ἐνιαυτῶν w.] Scribend. με΄. aetatis enim 
xrv. mortem obiit, teste Eutropio: quem etiam us agendi AR 
nymus. ὁ 

PPag. 896. 18. Τουλιανὸς ὃ moagofierc.] Julianus iste dpa. 
cis Scriptor. παραβάτης, id est, Transgressor, passim vocatur: 
quod tamen nos, Epitheto aeque frequenter Juliano:a Latinis i im- 
posito, zfpostatam, reddimus. 

Pag. 396. 15. ὅστις ἐβασίλευσεν ἔτη β΄. Julianus post Con- 
stantii mortem, imperium solus tenuit anno uno, et mensibus vrrr. 
uti Hieronymus, et post eum Jornandes. Eutropius tamen, eum 
imperium sui anno vir. mortem obiisse testatur: nempe annos il- 
los v, quibus, a Constantio Caesar renunciatus, in imperii con. 
sortium adscitus est, annumerans. 

Pag. 328. 1. AElxov περὶ τῶν αὐτῶν Αἀντιοχέων λόγον. ] 
«γος iste a Juliano in Antiochenos scriptus, ΠΠισοπώγων inscri- 
bitur. 

Pag. 328. 6. Διὰ Κύρου τῆς πόλεως] Scr. Κύῤῥου: a Cyr- 
rho enim urbe, Cyrrhestica regio dicta est; uti supra monuimus. 

Pag. 398. 19. διὰ δεφερενδαρίου χριστιανοῦ.] “Ῥεφερενδά- 
οιος, Sive βαιφερενδάριος, a Suida exponitur ἀναφορεὺς, Helator. 
Vide Jo. Meurs, Glossar. et Jo. Vossium, de vit. Serm, 

Pag. 328. 18. ἀναφραγῆναι τὸ σπήλαιον.Ἷ lta etiam Chr. 
Alex. ἀναφράσσω tamen, aperio, significat, sensu plane opposito. 
Hesychius: ἀναφράξαντες (leg. ἀναφράξαντες) ἀναπτύξαντες, 
ἀναπετάσαντες. Forte itaque legendum, ἀποφραγῆναι. 

JPag. 899. 8. 6 Καρηνὸς.] Lego, Καῤῥηνός. Stephanus: 
Κάῤδαι, πόλις “Μεσοποταμίας etc. τὸ ἐθνικὸν, Καῤῥηνοός. Pro 
Κάραι etiam, uti noster semper habet, scribendum, Kee. 

Pag. 829. 7. τὸ λεγόμενον Kxexloióvs] De Castello hoc vide 
Procopium, Pers. lib. 2. 

Pag, 329. 8. καὶ τοῦ Αββορᾶ.1 Αβόῤῥας Procopio vocatur 
fluvius iste. 

Pag. 399. 16. γεφύρης.] Scr. γεφύρας. 

Pag. 330. 2. προηγεῖσϑαι αὐτῶν πρὸς κουλκάτορας. Scr. 
ποροσκουλκάτορας, conjunctim. προσκουλκεύειν, et ἐξκουλκεύειν, 
excubias agere, explorare: inde προσκουλκάτορες, et ἐξκουλκά- 
τορὲς, Excubitores, Exploratores; Vide 1. Vossium de vit. Serm. 
et Jo. Meurs. Glossar. His adde Nic. Rigalt. Glossar. in Zxo$4- 
ται, οἱ Σχουλτάτωρες: licet. enim. voces hae diversam agnoscant 
originem, eandem tamen reni signare videntur, 

Pag. 330. 8. Τῶν λαγκιαρίων, xci ματτιαρίων.} “αγκιά- 

-giot sunt Lancearii: verum quinam sint Mattiarii hi, non adeo 
facile est dicta, Vocabulum occurrit aliquoties apud-Ammianum 


602 ANNOTATIONES. 


Marcellinum, et Zosimum: quod tamen non explicant interpretes. 
Certe Mattiarios cum Lanceariis ubique junctos invenimus: IMa- 
ter autem, sive JMateris, aut IMataris, teli quoddam genus erat, 
cujus meminerunt inter antiquos J, Caesar et Livius; quod etiam 
Lanceae longioris genus fuisse, conjicit doctissimus J. Vossius, de 
vit, Serm. An igitur ZMazari armatus fuerit Mattiarius noster, 
aliis inquirendum propono. Militum vero genus hoc Exploratio- 
nibus idoneum fuisse, etiam ex Ammiano Marcellino colligere li- 
cet: qui lib. 21. de Constantino Imp. haec habet: Qua gratia in 
laetitiam Imperator versus, ex metu, concione mox: absoluta, Zr- 
belionem ante alios faustum ad intestina. bella sedanda ex ante- 
actis jam sciens, iler suum praeire eum Lanceariis et Mattiarüs, 
et catervis expeditorum praecepit, 

Pag. 880. 18. Εἰς τὸν αὐτὸν Τίγρηντα ποταμόν. Scr, Tí-. 
γρητα, ἃ Τίγρης, Τίγρητος: de qua vocis hujus formatione, vide 
Eustathium in Dionys. Periegesi. ! 

Pag. 881. 7. αὐτὸν φϑασϑῆναι. φϑασϑῆναι, aor. 1. pass. 
infinit. modi, a φϑάξω inusitato: quam tamen vocem passive usur- 
patam, alibi haud temere invenies. 

Pag. 331. 8. φησίν. Scr. φασίν. 

Pag. 839. 8. Δοὺς λόγον αὐτοῖς. λόγος hoc loco, Indemni- 
latis cautionem significat: quo sensu aliquoties etiam infra occur- 
rit; utlib. 14. de Eudocia Imperatrice fratres suos accersente: 
ἤνεγκεν αὐτοὺς ἐκ τῆς πόλεως ἀϑηνῶν. ὑπὸ λόγον, ἐν Κωνσταν- 
τινουπόλει: et lib. 15. im Zenone: καὶ ἐκβαλὼν αὐτὸν, καὶ τὴν 
γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ, ὑπὸ λόγον ὅτι οὔτε ἀποκεφα- 
λίξονται, οὔτε σφαγιάζονται, etc. MS 

Pag. 882. 10. Βικάριος τοῦ ἰδίου ἀριϑμοῦ. Quod Nostro 
ἀριϑμὸς, aliis recentiorum. νούμερον est; Numerus; Cohors scili- 
cet: Suidas, Νούμερα, σπείραι, πλήϑη στρατευμάτων, φάλαγγες, 
γνούμερα, λεγεών.  lNumerus vero quantus fuil, ex Cedreno, cum 
Nostro collato, colligere licet. Ubi enim Noster, de Tzitta, a Ju- 
stiniano in Armeniam misso Praefecto, habet, ἀριϑμοὺς τέσσα-- 
ρας: Cedrenus haec reddit, χιλιάδας τέσσαρας. Βικάριος vero, 
Vicarius; qui duplex erat, Politicus et Militaris: βικάριος ἀρυ- 
ϑμοῦ, Picarius cohortis, quem Galli, Lieutenant, appellant. 

Pag. 839. 19. Μονὰς ιε΄ ἐπὶ vd Περσικὰ μέρη. 1 lta etiam . 
infra lib. 18. αἰχμαλωτίσαντες ἐπὶ μονὰς δέκα. Mov), ]Mansio, 
sive statio est, Vocabulum hoc sensu usurpatum occurrit etiam 
apud Theophanem, in Justiniano: ὥστε ἀπὸ δ΄ μονῶν τῆς ϑαλάσ- 
σης τὸν Γελίμερα αὐλίζεσϑαι: quo loco Anastasius Bibliothecar. 
μονάς, IMansiones vertit. .Ez asseverabat omnem securitatem ha- 
bere illos, et haud metuere quenquam illorum, quod adversus se 
moveretur exercitus, ita ut a quatuor mansionibus malis (1. maris) 
Gelimer ihoraretur. Quod vero Theophani, ἀπὸ 9 μονῶν, Ànàá- 
stasio a quatuor mansionibus, est, apud Procopium scribitur, ἡμε- 


ANNOTATIONES. 603 


ρῶν τεττάρων ὁδῷ. . Lib. enim 1. de bell. Vandal, unde haec ipsa 
nobis protulit Theophanes, de Belisarii in Gelimerem expeditione 
verba faciens Procopius, haec habet: καὶ διὰ ταῦτα Τελίμερα πολέ- 
piov, οὐδὲν ἐννοοῦνται, Καρχηδόνος τὲ καὶ τῶν ἄλλων ἀπά ντῶν ὦλι- 
γωρηκότα τῶν ἐπὶ ϑαλάσσῃ χωρίων, ἐν Ἑρμιόνῃ διατριβὴν ἔ ἔχειν, aj 
ἐστιν ἐν Βυξακίῳ, ἡμερῶν τεττάρων ὁδῷ τῆς ajiovog διέχουσα" ὥστε 
πάρεστιν. αὐτοῖς πλεῖν οὐδὲν δειμαίνουσι δύσκολον, καὶ προσορφμίξε- 
σϑαι ἔνϑα ἂν αὐτοὺς τὸ πνεῦμα καλοίη. ltaque δ΄ μοναὶ Theo- 
phanis et Anastasii Quatuor IMansiones , sunt Quatuor dierum iti- 
nerü; et Nostri idcirco μοναὶ iz, sunt, quod. nos Anglice dicere- 
mus; JFitteen naies mattcp, sive spatium illud quod exerci- 
tus diebus xv. emetiri solet. In Cursibus etiam Publicis Vereda- 
riorum erant σταϑμοὶ, id est, stationes, sive mansiones, Ubi iter 
facientes Veredos sibi paratos habuerunt, Quae Persis etiam Pa- 
rasangae erant, a Lazis ἀνάπαυλαι, sive mansiones vocatae sunt: 
uti nos docet Agathias lib. 2. Harum tamen mansionum neutra 
ad nostrum propositum facere videtur. 

Ῥαρ. 882. 19. Ἐνδεδυμένον ξάβαν.} Chr. Alex. habet, v. 
δεδυμένον ὑπάτου σχῆμα. Ζάβα tamen indumentum est Militare, 


quod. Loricam , reddit Suidas, in Ζαβαρεῖον. Ζαβαρεῖον, ἐν 9 
αἵ ζάβαι, αἵ εἰσιν ὅπλα nique ; ἀπύκεινται" foo γὰρ τὸ λωρί- 
κίον. Justinianus etiam Novell. uxxxv. κωλύομεν γὰρ τοὺς ἰδιώ- 
τὰς ἐργάξεσϑαι καὶ ὠνεῖσϑαι τόξα καὶ βέλη, σπάϑας τὲ καὶ ξίφη, 
(ἅπερ καλεῖν εἰώϑασι παραμήρια,) καὶ τὰς λεγομένας ξάβας, ἤτοι 
λωρίκια, etc. 

Pag. 332. 20. Εν πόλει λεγομένῃ A4cío.] Chr. Alex. habet, 
ἐν κώμῃ λεγομένῃ Ραδίᾳ. 

Pag. 888. 4. ὦ Ἥλιε, ἀπώλεσας Joviavóv ] Alii eum  bla- 
sphemam animam hisce tradunt evomuisse; IVENIKHKAC I4- 
AIAAIE, Vicisti Galilaee. 

Pag. 388. 5. ἔτους κατὰ «ἀντιόχειαν τὴν μεγάλην χρηματί- 
ἕοντοξ vic .] Aunus Aerae Antiochenae ccccxr, anno Christi vul- 
gari cccrxrr. respondet, id est anno Christi Eusebiano cccrxiv: 
quo etiam anno Hieronymus Juliani ponit obitum. 

- Pag. 888. 8. Κόμητος τῶν δομεστίκων.] Ζομέστικοι, prae- 
ter alias mullas significationes, etiam cohortem significat, Impera- 
loris custodiae' destinatam, ex equitibus utplurimum constantem; 
unde Suidas: Ζομέστιπκοι, ob τῶν Ῥωμαίων ἱππεῖς" oi κατὰ Pao- 
μαίους οἰκειακοὶ στρατιῶται. Zonaras etiam Annal. Tom. 92. de 
Diocletiani patre: ἄλλοι δὲ κόμητα δομεστίκων αὐτὸν γενέσθαι - 
φασί" δομεστίκους δέ τινὲς τοὺς ἱππέας νομίζουσιν, adeo ut Jo- 
vianus, Imperatorii satellitii.Praefectus fuisse videatur, Hiero- 
nymus, Primicerium Domesticorum, vocat, 

Pag. 888. 18. Πρὸ τοῦ διαφαύσει.} Lego, διαφαύσαι. Chr. 
Alex. διασαφῶσαν, mendose. 

Pag. 988. 14. τὸ ἀπὸ πολλοῦ διαστήματος ἀπληκεῦον.] 


604 ANNOTATIONES. 


«“πληκεύειν, applicare, Castra meatari: et ἄπληκτα, Fossata, Ca- 
stra: vocabula haec a Latino app/ico formata, hoc 8 scrisd passim 
occurrunt apud recentiores, αὐτὸν 

Pag. 888. 17. ὧν ἐνιαυτῶν λγ΄.] Legendum, λα΄ " Eutropius, 
lib. 10. testatur Julianum interfectum esse, anno aetatis altero et 
trigesimo. Chr. Alex. interim corrigendum, quod habet, ὧν ἐτῶν 
Àg. Hieronymus tamen longissime omnium a vero abest, annos 
XL. ei tribuens. loy 

Pag. 333. 90. Hvsoyu£fvove.] Ser. dveoyuívovg. ^.^ 

Pag. 334. 4. O ἐπίσκοπος Βασίλειος διυπνίσϑη.} Narratiun- 
culam hanc habes etiam apud. Chron. Alex. ^ Verum futilia sunt 
haec omnia: Basilius enim, Juliano superstite, presbyter tantum 
erat; sub Valente vero Episcopus tandem factus est; cujus rei te- 
stes habemus locupletes Niceph. Hist. Eccles. lib. 11. bas 17 et 
18. Sozomen. lib. 6. cap. 15. Socrat. lib. 4. cap. 91. 

Pag. 384. 5. δὲς συμπράπτορα αὐτοῦ.] Rudertne apud Chr. 
Alex. συμπράκτορα etiam vertit, studiorum socium: atque hanc 
interpretationem confirmare videntur, quae infra habentur in 
Chron. Alex. de Theodosio Jun. et Paulino, qui ibidem vocatur 
Theodosii συμπράκτωρ καὶ φίλος" non modo enim familiaritate 
conjuncti, sed et literis etiam una imbuti fuerant, Vide etiam 
Niceph. lib. 10. cap. 1. 

Pag. 334. 11. Ἑυτρύπιος ó χφονογράφος ἔν τισὶ τούτων ovy" 
ὡμοφώνησεν. ] Nec mirum: Paganus enim erat Eutropius. 

Pag. 884. 14. Ἰουβιανὸς, ὃ υἱὸς Ovoaviavo?.] Zonaras ha- 
bet, υἱὸς Βαρωνιανοῦ, rectius: Varroniani enim filius erat: Var- 
ronianum eliam ipse filium habuit, quem Caesarem creavit: Qvo- 
ρωνιανοῦ, itaque forte noster scripserit. Imperator vero iste Eu- 
tropio Jovinianus dictus est; Ammiano Marcellino, Juvianus di- 
ctus fuisse videtur: qui hoc nomen ideo exercitui arrisisse scribit, 

eo quod unica tantum litera a Juliano discriminatum erat: Mar- 
cellinus lib. 25. Scriptorum Graecorum, Latinorumque phisimi, 
Ἰοβιανὸν vocant: noster Ἰουβιανὸν, et Ioftovov. 

Pag. 384. 15. Emi τῆς ὑπατείας Zokovoriov.] Julianus enim 
Imp. Salustii collega, jam mortuus est. 

Pag. 885. 4. Βασιλεὺς Περσῶν Σαββουραρσάκιοις. Qui 
aliis Σάπωρ, et Σαπώρης, Nostro utplurimum. Σαββουραρσάκιος 
est, id est, Σάπωρ ἀρσάκης, Sapor Hex, uti supra monuimus. 
Chr, Alex. habet “Ἰαβουαρσάκιος, mendose. 

Pag. 835. 7. ὀνόματι Σουῤῥαεινᾶν. ] Chr. Alex. hune, Zov- 
oévav, vócat. 

Pag. 886. 1. Πατρικίου “ρινϑέτου.] Scr. “ρινϑέου, sive 
“Δρινϑαίου, uti habet Chr. Alex. 

Pag. 886. 4. τὴν λεγομένην Νιξτίβιος. Νίξτιβις, pro Ni- 
σιβις; corrupta recentiorum scriptura. Nisibis vero. a quibusdam, 
Antiochia Mygdoniae dicta est; asserente Theodorito Hist, Eccles. 


ANNOTATIONES. 605 


lib. 2. cap. 30. Νίσιβις, ἣν “ντιόχειαν Μυγδονίας τινὲς ὀνομά- 
ξουσιν, ἐν μεϑορίῳ κεῖται τῶν Περσῶν καὶ Ρωμαίων. ἡγεμονίας. 
Pro Nostri vero Νιξτίβιος, Chr. Alex. habet Νησιβέων. 

Pag. 336. 11. Καὶ καταφϑάσας ó βασιλεὺς Ἰουβιανὸς τὸ 
Νιξείβιος πόλιν. Scr. τὴν IN. πόλιν" Ista vero supplenda sunt, 
apud Chr. Alex. 

Pag. 837. 8. χριστιανοῖς ἐνεχείριξε τὰ πράγματα. Chr. Alex. 
habet, ἐνεχείρησε, mendose. Verum ista, quae ibi depravatissi- 
me leguntur, ex nostro restituenda sunt. 

Pag. 337. 11. Ev κώμῃ λεγομένῃ 4Διδάστανα. Scr. Ζ΄αδα- 
στανᾶ. Hieronymus: Jovianus cruditate, sive odore prunarum, 
quas nimias adoleri jusserat, Dadastanae moritur. Vide et So- 
cratem, Theodoritum, Sosténaehmm, alios. 

Ibid. àv ἡνιούεῶν ξ.1 Mortuus est Jovianus anno aetatis suae 
xxxir, teste Eutropio; lib. 10. ad finem: Decessit imperii mense 
septimo, tertio decimo Kal. IMartias: oetatis, ut qui plurimum, ac 
minimum tradunt, tertio et irizesimo anno. 

Pag. 337. 12. Ἐβασίλευσε Βαλεντινιανὸς, ἐν Νικαίᾳ πόλει. 
ἀναγορευϑεὶς supplendum videtur. Cedren, Ουαλεντινιανὸς ἀνη- 
γορεύϑη ἐν Νικαίῳ τῆς Βιϑυνίας, etc. 

Pag. 887. 18. ἔτη ig,] Valentinianus Imp. salutatus, fra- 
trem Valentem in imperii consortium statim adscivit. Valens ta- 
men iste, quo superstite diem suum obiit Valentinianus, xr, 
tantum annos imperasse infra dicitur: numerus itaque hic corru- 
ptus. Forte itaque scribendum, ἔτη το" xr. enim imperii anno 
mortuum Valentinianum tradit Hieronymus. 

Pag. 387. 18. Ἔπεμψεν εἰς Σαλαβρίαν. Chr, Alex. habet, 
Ολυμβοίαν Caeterum Valentinianus, cum Juliano Πρ. Praefe- 
ctus cohortis esset, ob spretos ejusdem ritus Gentilitios, militia 
exutus, et in Melitinam, Armeniae urbem, exul missus est, uti 
teatatur Sozomenus, Hist. Eccles. lib. 4. cap. 6. 

Pag. 388. 3. διεδέξατο τὸν αὐτὸν ἔπαρχον Σαλούστιον.] Haec 
ita reddit Chr. Alexandrini [nterpres: SaZustium Praefectum prae- 
torio recepit: male omnino, contraque verborum vim. Ζιαδέχε- 
σϑαι enim apud. Authores "hosce, sonat, διάδοχόν wi δοῦγαι, 
Successorem alicui dare, sive, Magistratu abdicare, Hoc maxi- 
mum nimirum severitatis suae τεκμήριον exhibuit [mperator Va- 
lentinianus, cum nec amico suo charissimo, modo injusti quid in 
illum objiceretur, parci voluisset. Non itaque Valentinianus Va- 
dimonium pro Salustio promisit; hoc enim accusatorum omnium 
propulsandorum occasio proculdubio extitisset: sed vadimonium 
ab eo, criminationibus quibuscunque respondendis, exegit. 

Pag. 338. 16. διέσυρεν ἐκεῖ.] διασύρω, apud Nostrum, si- 
gnificat Moros traho; uti etiam paulo infra: καὶ διατρίψαντος ἐν 
Ῥώμῃ τοῦ αὐτοῦ βασιλέως “Αρκαδίου πρὸς τὸν αὐτοῦ ἀδελφὸν, βα- 
σιλέα Ονώριον" ὑσαύτως δὲ καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν διασύραντος, elc. 


606 ANNOTATIONES. 


Pag. 889. 92. Πραιπόσιτον τοῦ παλατίου. Praepositi, im- 
perio Graeco-Romano plurimi fuerunt: hic vero πραϊπόσιτος TOU 
παλατίου, idem erat qui et ἔπαρχος; sive ὕπαρχος πραιτωρίων, 
quo duplici nomine Procopio dictus est, Goth. 2. et 3. Evagrius 
ὕπαρχον τῆς αὐλῆς vocat: quem etiam sumium fuisse magistra- 
tum asserit: τοὺς καλουμένους βίνδικας ἐ ἐφ᾽ ἑκάστῃ πόλει προβαλ- 
λόμενος, ἐσηγήσει φασὶ Maoívov τοῦ Σύρου, τὴν κορυφαίαν 
διέποντος τῶν ἀρχῶν, ὃν οἵ πάλαι ὕπαρχον τῆς αὐλῆς ἐκάλουν. 
Evagrius Hist. Eccles, lib. 3. cap. 49. Idem πραιπόσιτος τῆς ev- 
λῆς» Simeoni Metaphrasti dictus est. Latinis, Cura Palati vo- 
cabatur, et Curopalotes: Graecis etiam, mutuato vocabulo, Kov- 
ὀδπχόνηει Vide Jo. Meursii Glossar. et doctissimi F abroti Glos- 
sar. ad Cedren. ubi etiam ipsissimum hunc Auctoris nostri locum 
habes. 

Pas. 940. 6. πλέξας αὐτῇ. Hesychius:: Πλέκει, μηχανᾶ- 
ται. Infra etiam lib. 14. de Cyro Praefecto: xol κατεσχευάσϑη 
λοιπὸν, καὶ ἐπλάκη ὡς Ελλην ὃ αὐτὸς Κῦρος, etc. 

Pag. 340. 7. Καὶ προσῆλϑεν ἐκείνῃ τῷ αὐτῷ Βαλεντινιανῷ 
βασιλεῖ. ἢ μόνον δὲ ἐβασίλευσε, κατ᾽ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς etc. ἢ 
Locus mutilus: qui ex Chr. Alex. ita restituendus, Kal προσῆλ- 
dev ἐκείνη τῷ αὐτῷ Βαλεντινιανῷ βασιλεῖ, κατ᾽ αὐτοῦ τοῦ πραι- 
ποσίτου" καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς etc. 

Pag. 340. 14. ἀγανακτήσας ὃ αὐτὸς βασιλεὺς, ἐκέλευσε τῇ 
αὐτῇ γυναικὶ προσελϑεῖν αὐτῷ. Chr. Alex. habet: καὶ ἀγανα- 
χτήσας 0 Σαλούστιος, ἐκέλευσε τῇ γυναικὶ προσελϑεῖν τῷ FAM 
etc. 

Pag. 840. 7. τῷ πέμπτῳ βαΐῳ πρωΐας. Chr. Alex. habet, 
τῷ βαίῳ πρωΐ" ubi Interpres, βαίον, solum, vertit: qua tamen 
ratione ductus, non video. Quomodo enim Imperator, dum 
Circensia spectaret, solus esse diceretur? πέμπτῳ, itaque sup- 
plendum, ex nostro. Βαία vero munera erant, non ab [mpera- 
tore, aut Patriarcha, septimana ante diem tantum Palmarum 
quotannis distributa; quod Jo. Meursio visum est; unde et no- 
men sumpsisse pulat: sed eliam ἔπαϑλα, βραβεῖα, Munera sive 
praemia quaecunque victoribus data. Βαὶς enim, sive βαΐον, 
Palmae ramus: Palma autem victores olim coronatos fuisse, 
omnibus notum. Hinc pro Dono, sive munere quocunque, vo- 
cabulum deinceps usurpatum. Male itaque Landulphum corri- 
git J. Meursius, Notis suis in Constantin. Porphyrog. de Admi- 
nistr. Imp. pag. 21. ubi in his verbis, usque ad solutionem primi 
bravii calcavit: pro bravi, baii, reponendum contendit, .Bra- 
bium enim hoc loco, τοῦ βαΐου Cedreni sensum optime expri- 
niit: utrumque enim, tum βραβεῖον, tum βαΐον Praemium victori 
datum, sensu primo: metaphorice vero, id tempus, quo, cer- 
tamine finito, praemium vietori deferendum erat, significat. At- 
que hic vocabuli hujus sensus ubique est, apud nostrum. QCerta- 


ANNOTATIONES. |. 607 


men vero quodlibet ubi finiebatur, victori Bravium statim datum 
erat: unde habemus, apud Cedrenum, τοῦ πρώτου βαΐου. apud 
Nostrum hoc loco, τῷ πέμπτῳ fio" et infra, lib. 13. ἕως τοῦ 
εὐχοστοῦ δευτέρου βαΐου" id est, usque ad vigesimum secundum 
Certamen finitum. Praemia vero haec a Principe Victores petere 
solitos fuisse apparet ex nostro infra, lib. 18. ubi de Juliano Sa- 
marita, Tyranno, Circensia spectante verba faciens, haec habet: 
xc τὸ πρῶτον βαΐον ἐνίκησε Νικέας τὶς, ἡνίοχος χριστιανός" et 
paulo post: καὶ ἐλϑῶὼν πρὸς τὸν τύραννον, ὀφείλων τιμηϑῆναι, 
— — εὐϑέως πέμψας ἀπεκεφάλισε τὸν ἡνίοχον ἐν τῷ ἱπποδρο- 

£o. 
e Pag. 841. 1. Μαριανὴν, τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα. Valentinia- 
nus Imp. duas simul uxores habuit; priorem hanc, quam Chr, 
Alex. JMarinam, Jornandes et Zonaras, Severam vocant: ex qua, 
privatus adhuc, Gratianum filium habuit: alteram deinde, uxore 
sua eum ad id incitante, sibi sumpsit, nomine Justinam: uti 
testatur Paulus Diaconus: J'alentinianus, dudum laudante uxo- 
re sua pulchritudinem Justinae, sibi eam sociavit in matrimonio. 

Pag. 841. 10. Βαλεριανός.] Scr. Γρατιανός. 

Pag. 341. 13. Ev παστελλίῳ  Bigywivov.] Locum hunc 
Brigionem vocat Paulus Diacon. qui etiam Quadorum oppidum 
fuisse asserit: Dum apud Brigionem , oppidum Quadorum , leza- 
tioni responderet, anno aeiatis quinto et quinquagesimo, subita 
effusione sanguinis, quae Graece ἀπόπληξις vocatur, voce amissa, 
sensu integer, expiravit. Eadem habemus apud Hieronymum; 
qui tamen locum hunc, Brigitionem, vocat; Sext. Aurel. Victor, 
Bergentionem. 

Pag. 341. 15. Ἐποίησεν ó στρατὸς βασιλέα --- — Εὐγένιον. 
Eugenius anno tandem xvi, post Valentinianum mortuum, Va- 
lentiniani minoris scil anno xmnr, imperium sibimet usurpavit; 
quod ad ejusdem usque an, xvir. tenuit: quo tempore a Theodo- 
sio Imp. victus, et interemptus est; uti testatur Prosper Aquita- 
nus. Vide etiam Marcellinum Comitem. 

Pag. 842. 16. ἔπαϑεν ὑπὸ ϑεομηνίας Νίκαια. Accidit ter- 
raemotus iste tremendus, (quo, ut Hieronymus ait, Jzcaea, quae 
saepe corruerat, ierrae motu funditus eversa;) Valentiniani et 
Valentis Impp. anno rv, an. Christi vulgari cccrxvrm, Indictio- 
ne xr, ut Noster recte, Valentiniano Aug. rz, et Valente Aug. ir. 
Coss. "lestem habemus Chr. Alexandrini Auctorem, qui terrae 
motum hunc accidisse asserit, μηνὶ Γορπιέῳ, πρὸ & ἰδῶν Oxro- 
βοίων, (repono, Σεπτεμβρίων) v. idus Septembres, sive Se- 
ptembris die 1x, 

Pag. 348. 3. “πελϑὼν κτίσαι φαβρίκα ἐκεῖ οἶκον. Nugae! 
Valens commisso cum Gothis bello illo in Thracia, quod Paulus 
Diaconus, Hieronymus, aliique, Zachrymabile, nuncupant, pe- 
nitus debellatus, in vilissimam quandam casulam, vulnere acce- 


608 ANNOTATIONES. 


pto, a suis deportatus est: ubi deinde, Gothis supervenientibus, 
igneque supposito concrematus est. Vide AÁmmianum Marcelli- 
num, lib. 31. Hieronymum, et Paulum Diacon. lib. 11. supplem. 
ad Eutrop. Histor. Caeterum Auctoris nostri locus iste aliter 
etiam satis perplexus est, nec adeo facilis explicatu. 


Pag. 848. 8. Emi τῆς ὑπατείας Avcoviavo) wol Egogoyé- 
vove.] Scr. 4vocovíov καὶ Eouoysvwwvo?. Ad annum euim Va- 
lentis ultimum, Fasti Capitolini D. Zusonium JMagnum Poenium 
Gallum, εἰ Q. Claudium .Hermogenianum Coss, habent, Chr. 
Alex, Gratiani Imp. anno primo, post patruum scil. Valentem 
mortuum, Ausonium et Olybrium habet Coss. uti et Socrates 
etiam Hist. Eccles. lib. 5. cap. 2. et Prosper Aquitan. in supple- 
ment. ad Euseb. Chron. 

Pags. 348. 9. ἔτη i£.] Ab anno scil. patris Valentiniani n, 
quo in Imperii consortium ab eo assumptus fuit. 

Pag. 343. 11. Θέων ὃ σοφώτατος φιλύσοφος. De septem, 
quos Suidas enumerat, TAeonibus, unum sub Theodosio M. po- 
nit: , eujus etiam scripta enumerat ista. Monuozicd Ago 
τικά" περὶ σημείων , xal σκοπῆς ὀρνέων, καὶ τῆς τῶν κοράκων 
φωνῆς" περὶ τῆς κυνὸς ἐπιτολῆς " περὶ τῆς τοῦ Νείλου ἀναβά- 
σεως" εἰς τὸν ΤΙτολεμαῖον πρόχειρον κανόνα, καὶ εἰς τὸν μικρὸν 
ἀστρόλαβον. 'Theonem itaque hunc, nostrum esse, suspicor. 

Pag. 343. 15. Θεοδύσιος ὁ Znovág.] Scr. ; Ais Hi- 
spanus enim gente erat Theodosius, uti et noster infra habet: 
atque a Gratiano Imperator renunciatus, non ut Noster, imperii 
sui anno vr, sed (post Valentem patruum mortaum) primo, uti 
Prosper vult: Cedrenus tamen Gratianum tres annos solum im- 
perasse, deinde Theodosium sibi imperii socium adscivisse as- 
serit. | 

Pag. 844. 1. Ἐτελεύτησε ΞΒαλεριανός. Quemnam tandem 
hic habemus Valerianum, Gratiani fratrem natu majorem? Su- 
pra enim ab ipso Auctore nostro Gratianus, 9 υἱὸς Βαλεντινια- 
voU ὃ μείζων, vocatur, uti revera erat: sed nec filium ullum, 
Valerianum vocatum, habuit Valentinianus Imp. 


Pag. 844. 4. 0 συγγενὴς αὐτοῦ Βαλεντινιανός. Valenti- 
nianus iste Gratiani frater Consanguineus erat; ut qui ex eodem 
patre natus fuit, 

Pag. 944. 8. Ἐσφάγη, καὶ vsAevrg.] Eodem modo periisse 
Gratianum etiam tradit Chr. Alex. Auctor, falso uterque: a Ma- 
ximo enim Tyranno, Andragathium ad id mittente, in Galliis 
interfectus est. Vide Zosimum , Prosperum, Paulum Diaconum, 
Zonaram, Cedrenum, alios, 

Pag. 844. 10. ὡς ἐκ τοῦ γένους αὐτῶν. Forte scribendum 
αὐτοῦ, ut ad affinitatem inter Gratianum et Theodosium, ex 
Gallae Gratiani sorore, a Theodosio in uxorem acceptae, con- 


ANNOTATIONES. : 609 


tractam respicere putetur Auctor. Quomodo enim Theodosius 
Senatui toti Constantinopolitano 3 genere junctus diceretur. 

Pag. 844. 18. Γαμβρὸς Τρατιανοῦ. Γαμβροὶ, secundum 
Jul. Pollucem, lib. xx. sunt οἵ ἐξ τοῦ γήμαντος οἰκίας», qui ex 
Sponsi sunt familia. Hesychius ad Generum vocabulum restrin- 
git: Ταμβρὸς ὁ ἀνὴρ τῆς ϑυγατρός. oc loco, pro Sororis Πῆα- 
rilo ponitur; qui etiam Nosiro, aliisque aliter ; γαμβρὸς ἐπ᾽ ἀδελ- 
φῇ, dicitur, 

lbid. ἔτη ιζ΄. Theodosius in imperii consortium a Gratia- 
no Imp. assumptus, una cum eo, et Valentiniano fratre cjus, 
xir. deinceps annis imperavit: quo utroque defuncto, cum filiis 
suis Àrcadio et Honorio, 111. annis amplius regnat. ' Vide Pro- 
sper. Aquitan. el Marcellin. Comitem. 

Pas. 844, 15. Πανταχοῦ ποιήσας σάκρας. ] Eadem habemus 
apud Chr. Alex, quae Raderus ita vertit: Imperator reddidit 
templa Catholicis, ubique repurgata: male. Quaenam Σάκραν 
sunt, omnibus jam satis nolum, 

dee: 344. 17. ἀπὸ τῆς προτέρας αὐτοῦ γυναικὸς Ταλλης.] 
Gallam quidem, Valentiniani majoris et Justinae filiam, uxore 
priore defuncta, conjugem habuit Theodosius: Arcadium tamen 
et Honorium filios ex Flacilla, ut Paulo Diacono, sive Flaccilla, 
uli in Nummis dicitur, ex uxore priore, susceperat. Hanc Pla- 
cillam, vocant Zonaras, et Cedrenus, male: ad quorum etiam 
mentem Chr. Alexandrini Interpres Auctorem suum pervertit, 
pag. 709. in margine. 

Pag. 844. 91. Τὸ ἵερὸν Ἡλιουπόλεως τὸ μέγα καὶ περιβόη- 
TOV, τὸ λεγόμενον Toílv9ov.] Heliopoleis multas enumerat Ste- 
phanus , inter quas Phoeniciae una est: atque hujus templum 
hoc loco ab Auctore indigetari ut credam, inducor ex Sozomeni 
lib. 7. cap. 15. ubi haec habet. Εἰσέτι δὲ κατὰ πόλεις τινεὶς προ- 
ϑύμως ὑπερεμάχοντο τῶν ναῶν οἵ λληνισταὶ, παρὰ μὲν 4ρα- 
βίοις, Πετραῖοι, καὶ “Ἱεροπολῖται" παρὰ δὲ Παλαιστινοῖς, Ῥα- 
φιῶται, καὶ Γαζαῖοι" παρὰ δὲ Φοίνιξιν, οἵ τὴν ἡλίου πόλιν οἱ- 
κοῦντες, εἷος, Balani templum hoc Vocatur apud Chr. Alex. 
Οὗτος ó Θεοδόσιος καὶ κατέλυσεν καὶ τὸ ἱερὸν Ἡλιουπόλεως, τὸ 
τοῦ ῦ Βαλανίου τὸ μέγα καὶ περιβόητον, καὶ τὸ Τρίλιϑον, καὶ ἐποίη- 
σεν αὐτὸ ἐκκλησίαν χριστιανῶν. 

Pag. 845. 8. Φοινίκην ἀμ Stephano, Ζιβανου- 
σία, dicla est; Ἔμισα , πόλις Φοινίκης «Διβανουσίας" ubi Emes- 
sae nominis variantem scriplionem observare est: quandoque 
enim etiam "Eusce, eodem teste, scribitur. Verum Εἰμέζτη, uti 
hoc loco habemus, recentiorum sapit barbariem. 

Pag. 345. 16. ἥντινα ἐκάλεσεν "Euiuovrov.]. Scr. Afuinov- 
TOV. Procopius de Justiniani aedific. lib. 4. ταῦτα μὲν οὖν Tov. 
στινιανῷ τῇδε πεποίηται" καὶ ὅσα δὲ αὐτῷ ὀχυρώματα εἴργασται 
ἀμφί τε τὴν ἄλλην Θράκην, καὶ τὴν νῦν καλουμένην «Αἱμίμοντον, 

loannes Malalas. 89 


610 ANNOTATIONES. 


ἐγὼ δηλώσω.  4ipog vero mons Thraciae est; qui eam a Moesia 
disterminans , ad Pontum usque Euxinum protenditur. |. À monte 
ilaque isto, Provincia contermina, Haemimontus dicta videtur. 


Pag. 346. 17. Ἐποίησε ταβλοπαρόχιον τοῖς κοττίζουσιν. ] 
Ταβλοπάροχος est, qui tabulam Lusoribus exhibet: inde Ταβλο- 
παρόχιον. Aleatorium , sive locus Aleatoriae exercendae desti- 
nalus: Κόττος vero recentioribus, idem quod χύβος; "lea: unde 
κοττίζειν, aleam ludere. 


Pag. 845. 18. τὸ EÀégiww.] Ἐλάφιν, pro FAdgiov* dimi- 
nutivum hoc est ab ἔλαφος, Cerva; quae bestia Dianae propria 
erat, 

Pag. 345. 19. ἐποίησε καρουχαρεῖον.] Καροῦχα, Currus est, 
sive Carruca: Hesychius , “ὥρμα, ὄχημα, καροῦχα; δίφρος" inde 
καρουχάριος. Carrucharius: καρουχαρεῖον, Carrucharium, sive 
locus Carrucis recipiendis destinatus. 

Pag. 945. 90. χτίσας πέριξ δσπήτια. ὅδοπήτιον, et ὅσπί- 
τιον quandoque legitur; a Latino, Jospitium. 

Pag. 346. 1. Emi τῆς ὑπατείας Μηροβαύδου καὶ Σατουρνί- 
νου. Ad Theodosii Imp. annum v Coss. hosce nobis exhibent 
Prosper Aquitan. Marcellin. Com. et Chr. Alex. hujus tamen po- 
sterioris Codices impressi, ηρωβάνδου habent, perperam, 


Pag. 346. 10. ἐπὶ μίλιον fva.] Scr. ἕν. μίλεον, et μιλιά- 
ριον dicunt Graeci recentiores , quod Latinis 7 {{ἰαγίπγη est, sive 
"DAR mule passuum. 

- 847. 8. of Τζάννοι περάσαντες.] Pontica gens hi sunt, 
e olim dicti; uti asserit Eustathius in Dionys, Perieg. 
qui Σάννους etiam, et Τζάνους eos vocari jussit. 

Pag. 847. 13. “οῤῥαχείῳ πόλει. “οῤῥάχιον aliis. dicitur: 
Eustath, in Dionys. περὶ ὃ κεῖται καὶ ἡ τῆς νέας Ἠπείρου μητρό- 
πόλις, ἡ ποτὲ καλουμένη Ἐπίδαμνος, ἦτοι τὸ ΖΔυῤῥάχιον. . Ale- 
xander apud Stephan. de urb. Ζυσράχιον eam vocat, 

Pag. 347. 18. διὰ μιτάτα ταράξαντος τὴν πόλιν. Ita etiam 
Cedrenus in Theodosio: τῶν δὲ στρατιωτῶν αὐτοῦ ταραξάντων 
τὴν πόλιν διὰ μιτάτα, ἐστασίασαν οἱ Θεσσαλονικεῖς. Theophanes 
etiam motum hunc Thessalonicae ortum scribit, διὰ τὰ μιτάτα 
τοῦ στρατοῦ. ἩἹΜιτάτα, sive lMeroca, IMetationes sunt; id est 
loca, et hospitia exercitui excipiendo designata. Nos Anglice 
Cutters dicimus. Tumultus vero hujus mentionem etiam fa- 
ciunt Theodoritus lib. 5. cap. 17. et Zonaras, Tom. mr. qui ta- 
men de causa silent. Sozomenus etiam, lib. 7. cap. 24. aliam ta- 
men hic a nostro ejus profert originem: quem vide. 

Pag. 847. 94. ἀπώλετο suite χιλιάδων δεκαπέντε. Ita 
eliam Zonaras: De numero tamen Thessalonicensium ,, a Theodo- 
sio neci dalorum non convenit inter Scriptores: Theodoritua; et 
Glycas, vu tantum hominum millia hac clade cecidisse asserit: 


ANNOTATIONES. 611 


Cedrenus utrumque numerum exhibet: χατέχτανε χιλιάδας ἕπτὼ, 
ὡς δέ τινες, πεντεκαίδεκα. 

Pag. 847. 93. ἔμεινεν ἐπὶ πολλὲς ἡμέρας μὴ εἰσερχόμενος 
εἰς τὴν ἐκκλησίαν. Totos menses viu a coetu Christianorum pu- 
blico secretum fuisse testantur Glycas, et Zonaras. 

Pag. 348. 8. Πισινοῦντι τῇ πόλει.) Πεσσινοῦς, Stephano 
scribitur. Πεσσινοῦς, πόλις Γαλατίας. E 

Pag. 848. 10. ἐν Mi£ovAcvo ἠῤδῥώστησε.] Μεδιόλανον Pro- 
copio, Stephano, aliisque dicta est haec urbs. Expeditio autem 
haec, de qua Auctor noster, in Eugenium Tyrannum a 'fheodo- 
sio suscepta est: post quem devictum, Mediolanum se recipiens 
Imperator, ibidem haud longe post diem suum obiit, Vide So- 
zomenum 1, 7. cap. 28. Theodoritum lib. 5. cap. 25. et Socra- 
tem lib. 5. cap. 24. et 25. 

Pag. 348. 11. ὧν ἐνιαυτῶν ξε΄. De numero annorum qui- 
bus vixit Theodosius, discrepant Auctores: Chr, Alex. cum no- 
stro, annos rxv ei tribuit: Socrates, Sozomenus et Cedrenus, 
LX; Paulus Diaconus r tantum, 

Pag. 348. 19. ὅτι εἰς Ῥώμην ἦλθεν ὃ Αρκάδιος πρὸς Ονώ- 
Qrov etc.] Alii haec aliter omnino narrant; Theodosium nempe, 
morti proximum jam se sentientem, Honorium filium Constanti- 
nopoli accersivisse, atque imperii Occidentalis curam ei commen- 
dasse, Vide Socratem lib. 5. cap. 95. et Sozomen. lib. 7. cap. 28. 

Pag. 348. 91. τοῦ Zixovov.] Legendum, Ἰσπανοῦ, uti su- 
pra monuimus. 

Pag. 349. 1. τὰ πάντα ἔτη εἰκοσιτρία.] Annos nempe xm 
cum Theodosio patre, annosque xrt post ejus excessum. Vide 
Prosper Aquitan. et Jornandem. 

Pag. 849. 5. οὗς ἐκάλεσεν “ρκαδιακούς. Numeri hujus in- 
fra etiam mentio, lib. 15. apud Cedrenum item in Arcadio: 
ποιεῖ δὲ καὶ ἴδιον ἀριϑμὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει, oUg ἐκάλεσεν 
“ρκαδικούς. 

Pag. 849. 8. ἐβασίλευσεν ὃ ἀδελφὸς αὐτοῦ Ονώριος ἐν Ρώ- 
μῃ ἔτη λα΄.] Post Arcadium fratrem mortuum, annos tantum xv. 
imperavit Honorius: Auctor itaque hoc loco de toto annorum 
numero, quibus una cum patre Theodosio, et Arcadio fratre, 
imperium tenuit, intelligendus est. 

Pag. 849. 10. ἔκλεισε τὸ ἱερὸν τοῦ Σεράπιδος HA(ov.] Tem- 

plum hoc a Theodosio M. eversum fuisse testantur Socrates, So- 
zomenus, alii; falso itaque hic ab Honorio clausum tantum fuisse 
dicitur, 
Pag. 849. 14. καὶ πέμψας ἤγαγεν “λάριχον.] Eadem habet 
eliam Zonaras; qui tamen Historicorum hac in re dissensionem 
recte notat. Vide Paulum Diacon. lib. 13. Socratem lib. 7. 
cap. 10. Sozomenum lib. 9. cap. 6, 7, 8, et 9. et Jornandem de 
Hegn. success. 


612 ANNOTATIONES. 


lbid. ἀπὸ τῶν Ταλίων.} Scr. Γαλλίων, cum ἀραιὰ A, uti 
ipse infra habet: Stephano tamen, et Procopio, Iw«ÀMa, sive 
Ταλλίαι, Gallia est; et Γάλλοι, Galli. 

Pag. 849. 19. Τὴν ἀδελφὴν Ονωρίου ἀπὸ πατρὸς, Aen 
δίαν] Ex uxoribus enim diversis eos suscepit Theodosius; nempe 
ex Flaccilla, uxore priore, Arcadium.et Honorium: ex Galla 
vero posteriore, Valentiniani M. filio, Placidiam. Caeterum 
Placidiam hanc, post Alarichum jam mortuum, Athaul(us, affi- 
nis ejus, Gothorum rex constitutus, capta iterum loma, inde 
abduxit, sibique connubio copulavit: quae poslea Honorio fra- 
iri, post mariti obitum, Constantio id exigente, a Wallia Go- 
thorum rege reddita Keri Vide Paul. Diacon. lib. 14. 

Pag. 850. 10. καὶ Kovozav.] Mallem Κώνσταντα. Constans 
iste Constantini cujusdam filius erat: qui ex infima imilitia cum 
esset, ob solam speciem nominis in Britannia tyraunus exortus 
est: indeque in Galliam transiens, Constantem hnc filium suum 
ex Monacho Caesarem íecit, Quomodo ergo inter Senatorii or- 
dinis viros eum Auctor enumerat? Vide Paul. Diacon. et Prosper. 
Aquitan. 

Pag. 850. 18. ἦλϑεν ὃ αὐτὸς Ονώριος ἐν 'Κωνσταντινουπό- 
λει. Nihil minus: Occidentis enim imperium, ad. vitae suae exi- 
tum tenuit, Falso etiam Honorio superstite imperium sibi arri- 
puisse inira dicitur Joannes tyrannus. Vide Jornandem, Paul, 
Diacon. et Marcellinum Comitem. 

Pag. 850. 19. καὶ γνοὺς τοῦτο ὃ Ονώριος, ἐμάνη.) Ineptiae: 
audi Paulum Diaconum, lib. 14. Honorius vero postquam cum 
minore, de quo praemissum est, "Theodosio, Arcadii Germani sui 
filio annis xv imperasset; cum jam antea cum fratre xu annis, 
ac sub patre xi regnasset: Hemp. ut cupierat pacatam relin- 
quens, apud urbem Homam vita exempius, .. Vide Prosper Aqui- 
tan. et Jornandem. 

Pag. 350. 90. ὧν ἐνιαυτῶν μβ΄.] Alii annos xr tantum eum 
vixisse scribunt: Zonar. ὑδέρῳ δὲ περιπεπτωκὼς ὁ Ονώριος, ϑνή- 
χει, ζήσας μὲν ἐνιαυτοὺς τεσσαράκοντα. Vide etiam Marcellin, 
Comit. et Prosper. Aquitan. 

Pag. 351. 3. Emi τῆς ὑπατείας Στελίχωνος, καὶ «Αβριλια- 
νοῦ.} Imo nondum natus erat Theodosius Jun. Stiliconem enim 
et Aurelianum Coss, habemus ad Arcadii an. v, ut Prosper, et 
Marcellinus Comes, vel ad an. vr, secundum Chr. Alex. Theodo- 
sius vero anno sequente, Vincentio et Fravita Coss, uti Auctores 
dicti testantur, Arcadio natus est, Hujus etiam rei testem locu- 
pletem habemus Socratem, lib. 6. cap. 6. ubi de Gainae Gotthi 

rebellione verba faciens, haec addit: τέλος δὲ ἐ ἔσχεν οὗτος Ó ) πόλε- 
μος ἐν τῇ ὑπατείᾳ Στελίχωνος καὶ «““υρηλιανοῦ" τὴν δὲ ἑξῆς ὑπα- 
τείαν ἐδίδου Φραύϊτος, I ὅτϑος μὲν αὐτὸς τῷ γένει, μεγάλῃ δὲ 
εὐνοίᾳ τῇ πρὸς Ῥωμαίους χρησάμενος, μεγάλα δὲ καὶ ἐν τῷδε τῷ 


(0 WW ise 


ANNOTATIONES. vor M 


πολέμῳ ἀγωνισάμενος" διὸ καὶ τῆς τοῦ ὑπάτου ἀξίας μετέσχεν, 
καϑ᾽ ἣν τίκτεται τῷ βασιλεῖ “ἀρκαδίῳ υἱὸς, ὃ ἀγαϑὸς Θεοδόσιος, 
τῇ δεκάτῃ τοῦ ““πριλλίου μηνός. Marcellinus tamen, et Chr. Alex. 
eum, non Aprilis x, sed 1v idus mensis ejusdem, sive Aprilis die 
1x, natum volunt. Anno vero sequente, id est, aetalis suae se- 


cundo, "Theodosius ab Arcadio patre Augustus creatus est, Arca- 


dio Aug. V. et Honorio Aug. V. Coss. uti Marcellin. Com. et Chr. 
Alex. testantur.  Biennii itaque hic Prochronismus est. 

— Pag. 861. 4. vd πάντα ἔτη v.] Id est, viu cum patre Ar- 
cadio, et xru post ejus exitum. — Vide Marcellin. Comit. 

Pag. 851. 8. τοὺς τῆς πεδατούρας στρατιώτας.) Quid πεδα- 
τοῦρα hoc loco signet, haud temere dixero: Vocabulum hoc, plu- 
rali licet numero, profert ex Mauricio Sirateg. xr. cap. 8. et Leo- 
ne, Constitut. xv, Nic. Rigaltius in Glossario suo; et ex eo, J. 
Meursius, Gloss, Graecobarb. nec tamen vocis vim explicant. 
Gloss. vett. apud Rigaltiam: Πεδατοῦραι, Pedaturae, Podismi. 
Caeterum videsis locos ex dictis Auctoribus ab eisdem citatos. 

Pag. 851. 10. ἔχοντα μεσόστυλα ξξ.} Scr. μεσοστύλια. με- 
σοστύλιον, Intercolumnium cst, sive spatium inter duas columnas. 

Pag. 359. 8. ἔπεμψεν αὐτοῖς μανδάτα διὰ τοῦ προτοκούρσο- 
ρος. JMavódzov, Mandatum : hoc loco Nuncium sonat: ut sen- 
sus verborum sit; Per Proiocursorem eis nuncium misit. sive, eis 
notum fecit, etc. Protocursor vero, Cursorum Praefectus est: 
voce hybrida, ex Graeco πρῶτος, et Latino Cursor, conficta. 

Pag. 959. 16. εἵλατο.) Ser. εἵλετο. 

Pag. 859. 19. συνδιάγουσα αὐτῷ ἐν τῷ παλατίῳ ] Corrupta 
baec habentur apud Chr. Alex. Auctorem, qui totam hanc histo- 
riam ex nostro descripsit. 

Pag. 353. 1. ov χρείαν ἔχω, οὔτε ἀξιωματιυκὴν, etc.] Locus 
mendosus: Chr. Alex. habet, ov χρείαν ἔχω οὔτε βασιλικοῦ αἵμα-. 
τος, οὔτε πλουσίαν, ἀλλὰ καὶ εἴτινος, elc. Forte legendum , ov 
χρείαν ἔχω οὔτε ἀξιωματικοῦ, οὔτε βασιλικοῦ αἵματος, οὔτε πλού- 
του. 

Pag. 858. 8. μόνον παρϑένον, καὶ εὐπρεπεστάτην πάνυ. 
Legerem, μόνον παρϑένος, καὶ εὐπρεπεστάτη πάνυ. Chr. Alex. 
habet tantum, μόνον εὐπρεπὴς πάνυ. 

Pag. 858. 4. ἀκηκοῶσα.] Scr. ἀκηκουῖα. ! 

Pag. 858. 9. ϑυγατέρα γενομένην Δεοντίου τοῦ φιλοσοφου.] 
Jta dictus est Philosophus iste ab omnibus Scriptoribus, praeter 
unum Chr. Alexandrini Auctorem, qui Heraclitum eum vocat. 
Caeterum lectio haec nostra .stabiliri potest ex Photio, Biblioth, 
num, crxxxu, ubi de hnperatricis Eudociae Octateuchi Meta- 
phrasi metrica verba habens, distichon hoc exinde profert. 

Δευτέρην καὶ τήνδε ϑεοῦ ϑέμιδος κάμε βίβλον 
Ἑυδοκίη βασίλεια “Δεοντιὰς εὐπατέρεια. i 
Pag. $59. 16, Ουαλέριον καὶ Ifctov.] Fratres hosce Zona- 


614 ANNOTATIONES. 


ras, Valerium et Genesium, vocat; Chr, Alex. Valerianum et 
Gesium. 

Pag. 854. 2. ὑμῶν] Leg. ἡμῶν, uti habet Chr. Alex. 

Pag. 354. 3. εὐπορίας τύχην. Supple, καὶ εὐπορ. TUJ. eX 
Chr. Alex. ubi etiam εὐπορίας τυχεῖν legitur; forte rectius. In- : 
terim Interpres, in sequentibus particulam οὐκ; desiderari, fru- 
stra suspicatur; absque hac enim expostulatio virginis multo est 
elegantior. .. 

Pag. 864. 9. λαβοῦσαι αὐτὴν ποιῆσαι ἀξίωσιν. ποιῆσαι 
ἀξίωσιν κατὰ τῶν αὐτῆς ἀδελφῶν, Fratres ejus postulare, sive, 
contra fratres ejus actionem intendere, cum Radero vertimus: for- 
ie tamen ποιεῖν ἀξίωσιν hoc loco, "Peiitionem; sive, Libellum 
supplicem exhibere, rectius interpretaremur, ἀξιόω. enim , oro, 
peto: Hesychius. Δξειῶν, παραχαλῶν᾽ unde ἀξίωσις. Petitio, 
Libellus supplex. “Αἀξιοῦμαν etiam. infra sensu haud. multum ab- 
simili usurpatur, lib, 18. ubi de Indorum Auxumitarum Hege Ro- 
manorum Legatum excipiente narratione facta, verba haec a Rege 
prolata dicuntur: διὼ πολλῶν χρύνων ἠξιώϑην perd. τοῦ βασιλέως 
Ῥωμαίων κτήσασϑαι φιλίαν" quo loco ἠξιώϑην, pelivi, sive desi- 
deravi, sonare videtur. Actorum etiam cap. 28. ver. 22. Z£io0- 
μὲν δὲ παρὰ σοῦ ἀκοῦσαι ἃ φρονεῖς. Ceterum quod hoc loco dilo- 
σις, infra et apud Nostrum, et Chr. Alex. etiam, δέησις dicitur: 
adeo ut nun sit amplius hac de re dubitandi locus. 

Pag. 354. 17. ysvapévov.] Scr. γενομένου. 

Ibid. διὰ λόγων πολλῶν φιλοσοφίας ἀναχϑεῖσα. ] Ιπιρογδίνὶ- 
cis hujus eruditionis testimonia habentur plurima: quorum non- 
nulla extant Gr, et Lat, in Bibliotheca Patr. Tom. 8. Photius et-' 
iam Eudociae Imp. Metaphrasin Octateuchi metricam laudat, et 
ejusdem etiam Zachariae, et Danielis Prophetarum Melaphra- 
sin. De Christo etiam Homero-centones, a Patricio quodam in- 
choati, sed non ad exitum perducti, uti Zonaras testatur, ab ea- 
dem deinde absoluti, digestique, in omnium manibus sunt, 

Pag. 3585. 4. iy τῷ αὑτῆς κουβιπλείῳ.] κουβιπλεῖον, et xov- 
βουχλεῖον, sive κουβούκλιον, vel ut apud Chr. Alex. scribitur, 
κουβικούλιον, Cubiculum est: unde κουβικουλάριος, Cubicularius, 
et χουβικλαρέα, Cubicularia, apud. Graecos recentiores, 

Pag ag. 855. 13. ὑπὸ λόγον) Chr. Alex. a adero editum, ha- 
bet ὑπολόγον, conjunctim, mendose: sed nec vocabuli sensum as- 
secutus est Interpres. De hoc Auctoris loquendi genere, vide quae 
nos supra notavimus lib. 13. in Juliano Imp. 

Pag. 855. 18. ἔπαρχον πραιτωρίων τοῦ Ιλλυρίων ἔϑνους, 
τὸν δὲ Οὐαλέριον μάγιστρον.} Quaenam fuerint dignitates istae, 
in Glossariis, doctorumque virorum in Auctores Ánnotatis, co- 
piose satis dictum est; ad quae Lectorem mittere potius, quam 
toties dicta hic inculcare malo. 


Pag. 806. 19. τὴν ovv ἐκ τῆς γενέσεως μου βασιλείαν. ἐκ, 


ANNOTATIONES. | 615 


pro ἐκτὸς hoc loco poni putamus; itaque' ἐκ τῆς γενέσεώς μου, 
extra nascendi sortem, vertimus: Chr. Alexandrini tamen Inter- 
pres ista reddit, αὖ ipso natali meo: quam quidem interpretatio- 
nem omnino improbare haud ausim; rem itaque in medio re- 
linquo. - 

Pag. 355. 90. &rvjsig.] Chr. Alex. habet, ἀπιϑεῖς, rectius. 

Pag. 856. 19. καὶ ἐκκουσσεῦσαι.} Chr. Alex. habet, καὶ ἐξ- 
χουσσεῦσαι, scriptione Latino vocabulo, magis conveniente: ἐξ- 
κουσσεύειν enim, eL ἐξκουσσατεύειν, excusare, dicunt recentiores. 

Pag. 957. 10. ὅτι οὐδενὶ αὐτὸ ἔπεμψα.] Vel ἔπεμψεν hoc lo- 
co scribendum, vel in sequenlibus, ἔφαγον. 

Pag. 367. 92. ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου οἰκοδομηϑήσεται etc.] 
Optime! si modo Graece Davidus prophetatus fuisset, praetex- 
ium speciosiorem ista fingendi habuissent Graeculi hi. 

Pag. 858. 11. ἵνα εὐτρεπίσῃς «vro. ] Chr. Alex. habet, ἐν- 
τρεπήσης᾽" mendose. Caeterum legationis hujusinodi apud Pris- 
cum Rhetorem, (quem eundem fuisse cum Prisco illo Thrace, qui 
bella haec inter Áttilam et Romanos descripsisse ab Auctore in- 
fra dicitur, probabile est) mentio extat nulla, in Legation, Ex- 
cerpt. '"Iheodosium quidem de Transfugis, et Tributis postulan- 
di ansam frequentissime eum arripuisse, ibidem testatur Priscus: 
a Valentiniano vero Imperatore, sororem ejus Honoriam in uxo- 
rem, regnumque Occidentale, vel saltem dimidiam ejus partem, 
dotis nomine, sibi poposcisse. 

Pag. 858. 16. ἀπῆλϑε πρὸς “λάριχον, πρὸς τοὺς Γάλλους, 
ὄντα ἐχϑρὸν Ῥωμαίων. Eadem habes apud Chr. Alexandrini Au- 
clorem, qui etiam addit, διὸ Ονώριον. Caeterum haec a vero 
aliena sunt: Alarichus enim, Honorio adhuc superstite, fatis de- 
functus est, Forte itaque de Theoderico, Gothorum rege, ista 
intelligenda sunt: hunc enim Aetius in Romanorum adversus At- 
iilam societatem legatis suis adduxit, Vide Paul. Diacon. et Ida- 
cii Chron. 

Pag. 868. 18. ἐπολέμησε. Chr. Alex, habet ἀπώλεσε, re- 
ctius. 

PPag. 858. 90. εἰς δὲ τὴν συμβολήν.]. Raderus ista vertit, 
atque ad. fidem faciendam; male omnino. 

Pag. 958. 21. ἀπὸ ccyívac.] Σαγίτα, et σαγίττα, et tempo- 
ribus etiam sequioribus σαΐτα, Sagitta dicta est. 

Pag. 359. 2. διὰ τῶν δινῶν ἐνεχϑεῖσα.) Scr. ἐνεχϑείσῃ" ni- 
si quis legere mallet, καταφορᾶς αἵματος διὰ τῶν δινῶν ἐνεχϑεί- 
σης. Chr. Alex. habet, καταφορᾷ αἵματος διὰ τῶν δινῶν ἐνεχϑείς. 
Caeterum de Attilae mortis genere non convenit inter Scriptores. 

Pag. 359. 18. Ὑπατείαν, τὴν περιβόητον φιλόσοφον etc.] 
"Theonis Alexandri Philosophi filia haec fuit, quae ob eximiae suae 
rerum Astronomicarum peritiae invidiam, ab Alexandrinis discer- 
pta est, uti testatur Hesychius Illustris, de Vir. Clar. his verbis: 


616 ANNOTATIONES. 


Ὑπατία, ἡ ᾿Θέωνος ϑυγάτηρ τοῦ “λεξανδοέως φιλοσόφου, χαὶ αὐὖ- 
τῇ φιλόσοφος; διεσπάσϑη ὑπὸ “λεξανδρέων , καὶ τὸ σῶμα αὐτῆς 
ἐνυβρισϑὲν, καϑ' ὕλης τῆς πόλεως διεσπάρη. τοῦτο δὲ πέπονϑε, 
διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν σοφίαν, καὶ μάλιστα εἰς vd περὶ ἀστρονο- 
μίας. Sed vide etiam Socratem lib. 7. cap. 15. ubi plenior m 
patiae hujus caedis narratio habetur. 

Pag. 359. 16. ἥτις εἶχεν ἐν μέσῳ ϑαλάσσης ὑπαρχούσας πό- 
λεις ἑκατόν. Pomponius Mela de sit. Orb. lib. 2. cap. 7. Super eas 
jam in medio mari, ingens, et centum. quondam urbibus habitata, 
Crete, ad orientem promontorium Samonium, ad. occidentem κριοῦ 
μέτωπον immittit, etc... Scylax etiam Caryandens. de hac insula 
verba habens; et quibusdam ejus urbibus enumeratis, addit; s/cl 
δὲ καὶ ἄλλαι πόλεις ἐν Κρήτῃ" λέγεται δὲ εἶναι ξκοτόμπτολις. — Un- 
de Homerus Iliad. P. 

Ao 9 oi Κρήτην ἑκατόμπολιν ἀμφενέμοντο. 

Pag. 359. 17. καϑῶὼς περὶ τῆς αὐτῆς νήσου ἐξέϑετο ὃ σοφώ- 
τατος Ευριπίδης" Niltale apparet apud Euripidem quem habe- 
mus hodie. 

Pag. 859. 90. ἔχον ἰδιάζοντα ϑόλα ιβ΄.] τὸ ϑόλον, neutrum, 
haud temere alibi invenies, Tholus vero aedificium est forma ro- 
tunda extructum, et in acutum fastigium desinens. Hesychius : 
Θόλος, στρογγυλοειδὴς οἶκος, δι᾽ ὀστράκων εἰλημμένος. Caeterum 
de his plura tibi suppeditabit Lexicon Vitruvianum, a Joanne de 
Laet recens editum. 

Pag. 859. 91. μία διοίκησις ϑόλων παρεῖχεν.} Locus men- 
dosus: forte legendum, μίαν διοίκησιν etc. 

Pag. 360. 1. ἕνὸς καμινίου μόνου. .1 Kepuvog, καμίνη, et 
apud nostrum καμίνιον, Caminus est, sive Fornax. 

Pag. 360. 90. ἐν ᾧ χρόνῳ daqypllón κα ὃ ϑάνατος Βαλεντινια- 
γοῦ.  Ουδοπδηι habemus hic portenta? Valentinianus enim, post 
mortuum Theodosium, 1v annis superstes erat, ^ Consule, si pla- 
cet, Prosperum Aquitan, et Marcellinum Comitem. 

Pag. 961. 4. ἐν τῇ ζωῇ τοῦ αὐτοῦ πατρός.} Alii haec aliter 
narrant; Antiochumque ab Isdigerde Persarum lege, quem Arca- 
dius Imp. moriturus, filii sui parvuli Theodosii Tutorem testa- 
mento constituerat, 'ad Imperatoris teneri curam suscipiendam 
missum volunt. Vide Zonaram et Cedrenum. 

Pag. 861. 8. ἐποίησε παπᾶν τῆς μεγάλης ἐκπλησίας Kov- 
σταντινουπόλεως.} Zonaras Antiochum Ecclesiae Chalcedonensis 
clericum factum vult, in aede S, ,Martyris Euphemiae: ἀφαιρεῖ-- 
ται δὲ καὶ πᾶσαν τὴν ὕπαρξιν, αὐτὸς δὲ κείρεταν κληρικὸς sig τὸν 
ἐν Χαλκηδόνι ναὸν τῆς πανευφήμου μάρτυρος Ἐυφημίας" καὶ 
ϑνήσκει μετ᾽ οὐ πολύ. 

Pag. 961. 11. μετὰ τὸ πλήρωμα τῆς αὐτῶν στρατείας. ] 
Στρατεία hoc loco, uti et aliquoties eliam infra, pro Ordine, sive. 
Dignitate quacunque, qua ab imo usque ad supremum ejus gra- 


ONES 





Lata nor b ide cem d i ῃ 


b 


[ 


F- πλήρωμα τῆς στρατείας, Vocat Auctor noster. Vide infra, lib. 18. 


ANNOTATIONES. 617 
dum, sive. Primiceratum, ordine ascendebatur: atdie hoe, τὸ 


in Zenone: Kol ταῦτα ἀκούσας ὃ βασιλεὺς Ζήνων, συνέσχε τὸν 
πατρίκιον Πελάγιον, τὸν ἀπὸ Σιλεντιαρίων, πληρώσαντα, ( subau- 
di, τὴν στρατείαν αὐτοῦ) καὶ ἐλϑόντα εἰς τὴν τοῦ πατριπίου ἀξίαν, 
etc. Lib. etiam 18. in Justiniano: Ejóol δὲ ὀνομάζονται, διότι 
πάντας τοὺς προκόπτοντας ἐν ταῖς στρατείαις ὃ βασιλεὺς Ῥωμαίων 
ἐν ' ἀριστοδείπνοις τρέφει ἐν τῷ αὐτοῦ παλατίῳ, χαριζόμενος ἑκάστῳ 
τὰ τοῦ πριμικηράτου. Dorotheus eliam, Doctr. xxr. Ev τῷ za- 
λατίῳ εἰσὶ μεγάλαι xol λαμπραὶ στρατιαὶ, ὑπόϑου τὴν σύγκλητον, 
τοὺς πατρικίους, τοὺς στρατηλάτας, τοὺς ἐπάρχους, τοὺς σιλεντια- 
θίους" εἰσὶ γὰρ αὗται πολύτιμοι στρατιαί. 

Pag. 861. 19. ἦν γὰρ καϑαριώτατος.} Chr. Alex. habet, 
διότι καϑαρὸς ἦν πάνυ" Verum ab Auctore nostro longiuscule in 
hac narratione in aliis etiam discedit. 

Pag. 361. 91. αὐτὸν ἐπὶ τύπον «Αὔγουστε.] Ista vocabula, 
uncis inclusa, omnino redundant. 

Pag. 362. 1. ἐχόλεσεν. Ser, ἐχόλησεν. 

ας. 869. 6. ἐπίσκοπος γενάμενος εἰς τὸ λεγόμενον Korvd- 
εἰν} Scr. γενόμενος. Alii vero Cyrum hunc, non Cotyacensi- 
bus, sed Smyrnensibus Episcopum datum volunt. Vide Zonar. 
Cedren. et Chron. Alex. 

Pag. 369. 7. τὸ δὲ Κοτυάειον πόλις ἐστὶ τῆς Φρυγίας ἐπαρ- 
χίας Σαλουταρίας.] Καττυεύειον, urbs haec Eustathio in Dionys. 
Perieget. dicta est: qui etiam Phrygiae tertiae, Ἐπικτήτου, vo- 
catae eam facit. Phrygia enim Antiquis triplex erat; Phrygia 
Major, vbi Midas regnavit ; Phrygia Minor, , Hellesponto conter- 
miua; καὶ τρίτη, ἡ λεγομένη Ἐπίκτητος, ἐν ἡ τὸ Καττυεύειον, καὶ 
τὸ Ζορύλαιον, ὡς ὃ γεωγράφος ἵστορεῖ. Stephanus tamen, qui 
etiam ex Strabone urbis hujus nomen profert, Κοτυάειον vocat: 
Κοτυάειον, πόλις τῆς Ἐπικτήτου Φρυγίας" Στράβων ιβ΄. taque 
Κοτυάειον apud. Eustathium omnino reponendum: uti hodie legi- 
tur apud Strabon, i ipsum, 1. 12. τῆς δι᾿ Ἐπικτήτου Φρυγίας Ata- 
vot τε εἰσὶ, καὶ ΙΝαπόλεια, καὶ Κοτυάειον, etc. 

Pag. 362. 19. ἔκραξαν αὐτῷ προσομιλῆσαι. προσομιλεῖν, 
et ὁμιλεῖν, recentioribus concionem habere, sonat: unde, Homi. 
lia, etiam Latinis Concio est. 

Pag. 363. 9. καὶ ἐφονεύϑη, eg μελετήσας τυραννίδα. 
Quemnam hic memorat Rufinum Auctor noster? Rufinus quidem 
Praefectus Praetorio, ut Chr. Alexandrini Auctori, sive Praefe- 
ctus Orientis, ὁ τῆς ἀνατολῆς ὕπαρχος, uti Evagrio dictus est, 
Arcadii Imperii sub initio, ob affectatae tyrannidis suspicionem, 
a militibus occisus est: uti legimus apud Marcellinum Comitem, 
Prosper. Aquitan. Paul. Diutcn. et Evagrium: nec Rufinum illum 
alium, res novas sub Theodosio minore molientem, proferunt 
nobis Historici. 


618 ANNOTATIONES. 
Pag. 863. 4. τὸν λεγόμενον Zvouuv.] Cedrenus Zovwvüv 


eum cognominatum vult. 

Pag. 363. 18. καὶ vd ϑεώρια.} Per 9:09: intelligo loca 
Ludis spectandis destinata, sive Theatra, Circos, aut hujusmodi. 
Quandoque etiam ponitur pro Spectaculis ipsis; ut infra, lib. 17. 
in Justino Imp. xci ἐπήρϑησαν vd ϑεώρια, καὶ ob ὀρχισταὶ ἐκ τῆς 
ἀνατολῆς, etc. 

Pag. 868. 16. Ilsgwvío.] Scr. Περιττίῳ. 

Jbid. ἐπὶ τῆς ὑπατείας τοῦ αὐτοῦ Θεοδοσίου καὶ Pouoot0ov.] 
Si modo his Coss. invasio haec ab Isauris facta est, ad Arcadii 
potius imperium referri debuit. 'lheodosius enim junior, bimus 
tantum, cum Rumorido Consulatum iniit, patris sui Arcadii Imp. 
anno vin, secundum Marcellinum Comit, vel 1x, ut putat Chr. 
Alex. Auctor. 

Pag. 363. 22. ἀπὸ τῶν λεγομένων Τροαδησίων συμβόλων. 
Repono ἐμβύλων, ex Chr. Alex. Porticus vero hae Troadenses 
duae erant, ut ex Marcellino discimus, ad annum 448. Utramque 
Porticum "Troiadensem, turresque portarum utrasque, ignis subdi- 
ius exussit. 

Pag. 864. 5. μετὰ ἐξπεδίτου πολεμῆσαι. Ἐξπέδιτον, Éx- 
peditum, exercitus: frequenter occurrit apud recentiores. 

Pag. 964. 11. ἐκ τοῦ τάγματος τῶν λεγομένων A9avézov. ] 
Equites lectissimi erant hi; totumque agmen, ccr» in se conti- 
nebat. «“ϑαάνατοι. τάγμα ἱππέων παρὰ Πέρσαις μυρίων ἀνδρῶν. 
Socrates etiam, lib. 7. cap. 20. παρελϑύόντες οἵ καλούμενοι παρ᾽ αὖ- 
τοῖς ἀϑάνατοι, (ἀριϑμὸς δὲ ἦν οὗτος μυρίων γενναίων ἀνδρῶν) 
μὴ πρότερον ἔφασαν τὴν εἰρήνην προσδέξασϑαι, πρὶν ἂν αὐτοῖς 
(ἴσ. αὐτοὶ) ἀφυλάκτοις οὖσιν τοῖς Ῥωμαίοις ἐπιϑῶνται. Οδείε- 
rum lmmortales hi, sub Theodosio Juniore, penitus excisi sunt, 
Vide Socratem loco citato, Sed nec Romani ab inani hoc titulo, 
imperio etiam jam languescente, temperabant sibi: unde apud 
Joannem Curopalat. in Michaele Ducae F. cognomento Parapina- 
cio, ἀϑανάτους hosce habemus. εἰ μὴ ydg ἦν τοῦτο, εὐκόλως 
ἂν τὸν Βρυέννιον κατηγωνίσατο, στρατόν τε ἰδιαίτατον ἔχων, οὕς 
ὀνομάζουσιν ἀϑανάτους, καὶ ἕτερον οὐκ ἀγενῆ ἀπὸ συγκλύδων ἀν-- 
δρῶν συγκείμενον. 

Pag. 964. 12. “ρεόβινδόν τινα lór9ov.] De singulari hoc 
inter Areobindum et Persam certamine, paucis licet, meminit 
tamen Socrates, lib. 7. cap. 18. 

Pag. 864. 18. κόμητα Φοιδεράτων.} Φοιδεράτοι, Foederati: 
hoc vero nomine dicti sunt Gothi, sub Romanis militantes: ut 
apparet ex Jornande de Reb. Get. cap. 21. Nam εἰ dum famo- 
sissimam et Romae aemulam in suo nomine ( Constantinus) con- 
deret. civitatem, Gothorum interfuit operatio ; qui foedere inito 
cum Imperatore xy suorum millia. illi in solatia contra gentes va- 


4 
| 


| 
L 


ANNOTATIONES. ! 619 


rias obtulere; quorum et numerus , et millia usque ad praesens in 
Hep. nominantur , id est, Foederati.. 

Pag. 364. 14. ὃ δὲ “ρεόβινδος ἐβάσταζε καὶ σωκάρην.} co- 
χάρην, pro σοκάριν, hic poni suspicor: σοχάώριν vero ex σοχά- 
Qrov fit, usitatissima scriptionis corruptela. Sic Σωσϑένην apud 
nostrum habemus, pro Σωσϑένιν, et hoc pro Σωσϑένιον. | Cae- 
terum quid tandem sit σοκάριν, sive σοχάριον; aut vocabula illa 
alia ejusdem familiae, quae infra occurrunt, scil. σόκος et cox- 
xevo, libentissime ab aliquo discerem. — Certe adeo inauditae sunt 
hae voces, ut etiam eas suspectas habeant viri eruditissinii, atque 
ex Auctoribus expungant. [ta in hoc Olympiodori loco apud 
Photium: “δάουλφος τοῦτο μαϑῶν, προὐπαντιάζει χιλιάδας δέκα 
συνεπαγόμενος στρατιώτῃ, ἔχοντι ἄνδρας περὶ αὐτὸν ἀσάρῳ ὀχτω- 
καίδεκα,, 7| καὶ εἴκοσιν" ὃν ἔργα ἡρωϊκὰ καὶ ϑαυμάσαι ἄξια ἐπιδει- 
ξάμενον, μόλις * σάκκοις ἐζώγρησαν, καὶ ὕστερον ἀναιροῦσι. 
ZAdaulphus, cognita re, collectis decem millibus militum, oc- 
currit Saro, viros octodecim aut viginti apud se habenti; quem 
gesta. heroica, et stupore digna edentem, * scutis adhibitis, vi- 
vum aegre capere potuerunt, tandemque occidunt. Pro σάκκοις 
hoc loco, doctissimus Hoeschelius, licet, ut ipse fatetur, in H. 
Stephani codice veteri, σόκκοις scriptum invenerit, si quid aliud, 
σακπίοις tamen reponendum censet. Andr. Schottus, σάποις, 
vel σάχεσι, omnino legi vult: Scuta scilicet, quam sacculos, 


. hostibus vivis capiendis accommodatiora existimans. Ista qui- 


dem parum arrident; verum unde saniora expectabimus? Mihi 
certe rem strictius perpendenti subiit tandem suspicari, σοχάριον, 
sive cózov, Laquei quoddam genus esse, hostibus irretiendis, et 
ex equis deturbandis, idoneum, atque a Gothis, aliisque genti- 
bus barbaris in bella ferri solitum, Atque conjecturam hanc no- 
stram quodammodo stabilire videtur, quod legimus apud Isido- 
rum de Originib. lib. 18. cap. 56. de Laqueariis Romanis, ver- 
bis hisce.  .Lagueariorum pugna erat, fugientes in ludo homines 
injecto laqueo impeditos, consecutosque prostrare, etc. Α σόκος 
vero, sive cóxxoc, fit coxxsvc, Jllaqueo, laqueo impedio, seu 
implico, Atque huic vocabuli significationi astipulatur Hesy- 
chius, ubi σοκᾷ, interpretat, βροχίζει, ὀχλεύει. βρόχος enim 
Laqueus est; ὀχλεὺς etiam, F'inculum, Ligamen. Hesychius: 
Οχλεὺς" μοχλὸς, στρόφιξ, δεσμὸς, etc. Forte et his cognata est 
Latino- barbara vox ista, Soga, quae Punis explicatur a Glos- 
sar. Legg. Longobard. lib. 1. tit. 25. leg. 33. δὲ quis sogas fu- 
ratus fuerit de bove junctorio etc, uti nos monet doctissimus Jo. 
Vossius de Vitiis sermonis. —Vocabuli autem interpretatio ista 
Joco huic Auctoris nostri optime convenit: ut et alteri illi, lib. 18. 
pag. 435. ubi haec habemus: καὶ καταδιώξαντες οἵ Οὖννοι, écóx- 
xtvGuv φεύγοντας τοὺς ἐξάρχους Ῥωμαίων" καὶ ὁ μὲν Τοδιλᾶς, 
ἀποσπάσας τὸ ἴδιον ξίφος, ἔκοψε τὸν σόκον, καὶ ἐξείλησεν. Ha- 


620 ANNOTATIONES. 


bemus hic Duces fugientes laqueis hisce irretitos; unumque eo- 
rum Godilam, stricto gladio laqueum discindentem, atque hoc 
pacto effagientem: nec omnino dubito, quin Adaulphi milites - 
non sacculis, nec scutis, sed Laqueis hisce adhibitis , Sarum 
landem vivum ceperint. | Pro σάκκοις itaque, in Olympiodori 
excerptis Photianis, cóxxow loco suo omnino restituendum. Nec 
me quicquam movet, quod locus iste aliter se habet apud Cedre- 
num, ubi haec legimus: ὃς Σώκιστρον κατέχων τὸν Πέρσην, ἐσώ- 
X468, καὶ κατενεγκὼν ἐκ τοῦ ἵππου ἀπέκτεινε" mendosa enim esse 
haec, nullus dubito, et pro Σώκιστρον, (quod ab imperitis Li- 
brariis in Nomen proprium factum est; idque pari jure, quo su- 
pra apud eundem in Orestis historia, τὸ Σαρακηνικὸν λίμιτον, 
in Σαραπκηνικὸν Eutr, (nomen si Dis placet, loci nescio cujus- 
dam ) transformorunt) σωπίστρῳ, quo vocabulo Cedrenus, pro 
Nostri oxewoíop, usus videtur, reponendum, Quid enim aliter 
de ἐσώπισε, quod proxime sequitur, quodque Xylander adeo 
caute missum fecit, statuendum est? Sed de his plus satis. 

Pag. 365. 3. Tros doi One μυστήριον, πῦρ αὐτόματον. ] 
De hoc igne in Lycia e terra sponte erumpente Cedrenus, ex 
b. Batlicio; de Thermis et Inferis: ὅτι δὲ πῦρ ἐστιν ὑποκάτω τῆς 
γῆς, πενϑέτω σε τὸ ἐν Σικελίᾳ, καὶ ἐν “υκίᾳ προφανῶς ἀναδιδό- 
μένον, etc. Eustathius etiam in Dionys. Perieget. ἱστορεῖται δὲ 
καὶ ὅρος εἶναι περὶ “Τυκίαν, τίχτον πῦρ αὐτόματον" τοῦτο δὲ μέ- 
χρυ καὶ εἰσάρτι φαίνεται. | Mons iste Chimaera dictus est, ut ex 
Solino discimus, cap. 42. Quod in Campania V. PEN in Si- 
cilia .Aetna , lido in Lycia mons Chimaera est. Hic mons no- 
δ μογνδδι coitus fumidum exhalat: unde fabula iriformis mon- 
stri in vulrum data est, quod Chimaeram animal putaverunt. 

Pag. "865. 4, ἀπομερίσας. ] Forte scribendum, ἀπεμέρισεν. 

Pag. 365. 15. τὴν σύνοδον τῶν σμ' ἐπισκόπων ἐν Egéco.] 
De numero Episcoporum in hac Synodo congregatorum, non con- 
venil inter Scriptores: Cedrenus ccxxx exiutiteinifis Noster CCXL: 
alii tamen, licet omnes plus ducentorum hanc Synodum faciant, 
numerum tamen in incerto relinquunt. Codex Conciliorum, a 
Binio editus, criv tantum nomina hodie exhibet. 

Pag. 865. 28. προετρέψατο δὲ Ζινζίριχον. Iiféovyog aliis 
Graecorum dictus est; et Latinis etiam Geizerichus, Gizerichus, 
et Genserichus, ' Vide Procopium de bel. Vandal. lib. 1. Cedre- 
num, Glycam, Jornandem, Paul. Diacon. Prosper. Aquitan. etc. 

Pag. 366. 8. ἕως τῶν χαλκουργημάτων.] χαλκουργήματα 
hoc loco, aeneas siatuas, vertimus; quo sensu etiam vocabulo 
hoc δὰ ulilur Auctor nosler. Vox tamen etiam opus aliud 
quodcunque aeneum significat: sed nec ab his abstinuit praedo 
isto, leste Procopio, de bel. Vandal. 1. 1. οὔτε χαλκοῦ, οὔτε 
ἄλλου ὁτουοῦν, ἐν τοῖς βασιλείοις φεισάμενος᾽ ἐσύλησε δὲ καὶ τὸν 
τοῦ Διὸς τοῦ Καπιτωλίου νεῶν, καὶ τοῦ τέγους τὴν ἡμισείαν ἀφεί- 





ANNOTATIONES. 621 


Aero μοῖραν. τοῦτο δὲ τὸ τέγος χαλποῦ μὲν τοῦ ἀρίστου ἐτύγχανεν 
ὄν" χρυσοῦ δὲ αὐτῷ ὑπερχυϑέντος ἀδροῦ, ὡς μάλιστα μεγαλοπρε- 
᾿ φρές τὲ καὶ ϑαύματος πολλοῦ ἄξιον διεφαίνετο. τῶν δὲ μετὰ ΓΙιζε- 
.. ρίχου νεῶν μίαν μὲν 1j τὰς εἰκόνας ἔφερε, φασὶν ἀπολέσϑαι, etc. 
E de Pag. 966. 4. λαβὼν αἰχμαλώτους τοὺς περιλειφϑέντας Gvy- 
anruxovg.] Captivorum quidem multa millia inde abduxisse Gen- 
sericum, memorant Scriptores; Nobiles tamen omnes effugisse, 
testem habemus Paul. Diacon. l 15.  Percussis itaque Homanis 
iam terribili nuntio , nobilibusque simul, aut popularibus ex: urbe 
J'ugientibus, urbem omni ; praesidio vacuam Gensericus obtinuit. 

Pag. 966. 11. Εὐδοκίαν τὴν μικράν. Eudocia Minor, haec 
dicla est, respectu habito ad Eudociam Imperatricem, Τ lieodosii 
minoris uxorem, hujus vero aviam: Eudocia enim Valentiniani 
filia erat natu major. 

Pag. 866. 14. Θεοδόσιος ueOdv ὅτι κατὰ γνώμην Εὐδοξίας] 
... Imo quinto tandem post Theodosium mortuum anno accidit haec 
Romae direptio. Vide Marcellin, Comit. et Chr. Alex. 

Pag. 366. 21. εἰσῆλϑε λεκτικτίῳ. Scr. λεχτικίῳ, uti habet 
Chr. Alexandrin. λεχτίκιον, Lectica est, 

Pag. 867. 8. στυφόμενος τοὺς πόδας. Vide quae supra no- 
tayimus ad haec verba, lib. 12. in Severo. 

Pag. 367. 14. πεσόντα. Scr. πεσόν. 

Pag. 368. 8. χαὶ ἔτεκεν Ἰουλιανόν. Ιουλιάναν, Julianam 
quidem, Olybrio filiam ex Placidia Constantinopoli nalam, me- 
morat Chr. Alex. Forte itaque Ἰουλιάναν etiam apud Nostrum 
legendum. 

Pag. 368. 10. καὶ ἐποίησεν αὐτὸν βασιλέα ἐν τῇ Ῥώμῃ. 
Imo hoc, Marciano Imp. jam defuncto, a Leone M. successore 
ejus factum est. Vide Evagr. lib. 2. cap. 16. 

Pag. 868. 15. μὴ πολιτεύεσθαι Πρασίνους ἐκέλευσε. ] Locus 
mendosus: forte legendum, μὴ πολ. Πρ. κελεύσας" aut zo μὴ 
πολ. Πρ. ἐκέλευσε, μήτε στρ. etc. 

Pag. 368. 17. καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀῤῥωστήσας.] Morbone aliquo, 
an ex veneno, Ásparis nutu ei dato, interierit Marcianus, dubium 
relinquit Zonaras: Magmievóg δὲ ϑνήσκει ἕξ βασιλεύσας 1 ἔτη καὶ 
ὲ μῆνας τινας; ὡς μέν τινες λέγουσι, νοσήσας" ὡς δέ τινες, φαρ- 

. μαχϑεὶς νεύσει τοῦ πατρικίου Ἄσπαρος. 

Pag. 369. 2. “έων ὃ μέγας, ὁ Béíccog.] Ita etiam Jornan- 
des, de Reguor. Success. Leo Bessica ortus progenie, Jsparis 
patricii potentia ex tribuno militum factus est. Imperator. — Bessi 
autem Thraciae populus: vide Solinum, cap. 16. . Strabo Bessos 
Illyrico adjudicat, Aemique montis partem maximam eos occu. 
pare scribit.. Strabo lib. 7. Deinde vero, ὃς ἐβασίλευσε, aut 
quid tale deesse videtur. 

Pag. 369. 4, ὑπὸ MogziavoU στεφϑείς.) Hoc falsum esse, 
supra notavimus. m 


622 ANNOTATIONES. 


Pag. 369. 10. Συμεὼν ὃ στυλίτης.} De Symeone hoc Sty- 
lita, vide Evagrium lib. 1. cap. 13, et 14. 

Pag. 369. 17. κατηῤῥέϑη Ἰσοχάσιος ὃ Κοιαιστώριος. Forte 
scripserit Auctor, χατερήϑη, a κατερέομαι, passive sumpto: xa- 
τερέω enim est, zfccuso. Mallem tamen κατηγορήϑη, uti habet 
Chr. Alex. JNaieteeoipina vero, sive, ut habet Chr. Alex, Κύε- 
Gróptog , non Quaestor est, uti vertit Raderus; sed Zr Quaesto- 
rius, id est, qui Quaestoris munere aliquando functus est.  [so- 
casium vero munere lioc defunctum fuisse apparet ex paulo infra 
sequentibus; ubi Jacobus Archiatrus ab Imperatore petit, uti 
Isocasius Constantinopoli, coram Senatu, et Praefecto Praetorio, 
non autem Provinciae Praefecto, cansam diceret, ἐπειδὴ Κοιαί- 
στωρος εἶχεν ἀξίας, quoniam Munere Quaestorio functus fuerat. 
Si enim hoc tempore Quaestor fuisset, non εἶχεν, sed ἔχεν potius 
scripsisset Auctor.  Confirmantur haeo ex psius etiam. verbis 
hisce; ἀλλὰ δίκῃ καϑαρᾷ δίκασον ἐπ᾽ ἐμοὶ, ὡς ἐδίκαζες σὺν ἐμοί. 
Ex quibüs verbis apparet Isocasium Pusaei Κοιαίστωρα, sive 
πάρεδρον, id est, 24ssessorem aliquando fuisse. Quaestor enim 
iste Principis, vel etiam Magistratuum minorum Assessor erat. 
Procopius. Goth. lib 1. Φιδελιόν τε πέμψαντες, ἄνδρα ἐκ Με- 
διολάνων ὁρμώμενον, ἣ ἐν “Διβούροις, (lego, “Διγούροις) κεῖται; 

ὃς δὴ «“ταλαρίχῳ παρήδρευε πρότερον, (Κοιναίστωρα δὲ τὴν ἀρχὴν 
nn καλοῦσι Ῥωμαῖοι) Βελισάριον εἰς Ῥώμην ἐκάλουν, etc. 
lMisso itaque Fidelio, ex lMediolano, quae Liguriae urbs est, 
oriundo, hic vero 4talarichi olim assessor fuerat, ( quam digni- 
latem Boinani Quaestorem vocant) Belisarium ad. Romam vo- 
cani. "Belisarii vero Assessor erat Procopius iste, ex quo ista 
protulimus. Cedrenus tamen Isocasium hunc, Antiochiae Quae- 
storem facit. 

Pag. 369. 19. Αἰγεώτης] Scr. “Αἰγεάτης , €x Stephano. 

Pag. 370. 5. τὰς φωνὲς αὐτοῦ ἔλαβεν. Raderus vertit, 
accusationem ejus accepit: ego potius, Exanimationem , verten- 
dum, judicavi. 

Pas. 370. 10. αἰτῶν αὐτῷ ἐν Κωνσταντιγουπόλει ἐξαιτα- 
σϑῆναι.} Scr. αἰτῶν αὐτὸν ἐν Κ. ἐξετασϑῆναι. De Jacobo vero 
hoc Medico, vide Marcellinum, in Leone. 

Pag. 870. 17. εἰσελϑόντος πρὸ βήματος γυμνοῦ.] Corrige 
Chr. Alex. ubi scribitur , εἰς προδήλου γυμνοῦ. 

Pag. 871. 6. τὰς κυριακὰς ἀπράκτους εἶναι. Eadem habes 
apud Glycam, part. 4. in Leone I. Imp. 

Pog. 971. 11. «Αρδαβούριον, καὶ Πατρίκιον, τοὺς υἱοὺς 
αὐτοῦ. Corrige Zonaram, ejusque interpretationem; ubi Patri- 
cius, non pro nomine proprio, sed pro Dignitate, accipitur. 
Verba haec sunt: μέχρι δὲ τέλους ἀντέχειν. wi] οἷός τε ὧν, εἴκων 
ἀνάγκῃ; Καίσαρα ποιεῖ, ἀπὸ πατρικίου, τὸν τοῦ “σπαρος παῖδα, 
“ρδαβουρίου δὲ ἀδελφόν" Omnino legendum, Καίσαρα ποιεῖ τὸν 


ANNOTATIONES. 623 


Ilarolxtov, τὸν τοῦ .4Gmegoc παῖδα etc. Patricius enim, sive 
Patriciolus, dictus est Asparis filius natu minor. Habemus ex 
Jornande, de Reb. Get. et Marcellino Com, quorum utriusque 
haec verba sunt: J4spar primus Patriciorum , cum ;4rdabure et 
Patriciolo filiis, illo quidem olim Patricio, hoc autem Caesare, 
generoque Leonis appellato , Z4rrianus cum ztrriana prole Spado- 
num ensibus in palatio vulneratus interiit. Eodem modo peccat 
et Cedrenus olim Patricium fuisse ait Marcellinus, inde est, quia 
ad hune Leonis Imp. annum xiv, (quo Marcellinus hoc factum 
vult) auni elapsi fuerant xxv, ex quo Consulatum gesserat Ar- 
dabures, Corrigendum etiam Chr. Alex. ubi haec mendosissima 
habentur. Christophorsonus etiam, Evagrii Interpres, Auctorem 
suum corrupit, ubi verba ejus pervertens, non Patricium, natu 
minorem, sed Ardaburium Asparis F. natu majorem, eum creare 
facit. 

Pag. 971. 17. καὶ συμβολῆς γενομένης μετὰ τῶν ἐξκουβιτώ- 
ρῶν. } Ista vertit hoc modo Chr. Alex, Interpres: e? communicato 
cum Excubitoribus consilio; pessime: nec in hoc ipso errore hic 
tantum est. 

Pag. 372. 6. ἔβρεξεν iv Κωνσταντινουπόλει κονίαν. Acci- 
dit hoc Leonis Imp. anno xv, ex Vesuvii montis ignitis eruptio- 
nibus: uti ex Marcellino Comite discimus, ad dictum annum. 
F'esuvius Mons Campaniae 1iorridus intestinis ignibus aestuans, 
exusta vomit viscera, nociurnisque in die tenebris omnem ÉEuro- 
pae faciem minuto contexit pulvere. Hujus metuendi memoriam 
cineris Byzantii annue celebrant vii1 Idus Novemb, 

Pag. 872. 15. ὅπερ ἐκάλεσε νέον ἔμβολον.] De incendio hoc, 
vide Zon, et Cedren. 

Pag. 312. 18. κατὰ Σινζηρίχου Ουανδαλούριγος τῶν ἄφρων. 
Lego, Ουανδάλου, ῥηγὸς τῶν ἄφρων. De praelio vero hoc na- 
vali inter Gizerichum (ita enim aliis dictus est) et Basiliscum, 
vide Procopium, de bello Vandal. lib. 8. 

Pag. 318. 2. ἤτοι λιβέρνου.] .4íBsovov sive λίβυρνον, uti 
aliis scribitur, JLiburna, est. 

Pag. 818. 14. μετὰ τὴν ὑπατείαν αὐτοῦ, ἣν δέδωκεν ἅμα 
Ῥουστικίῳ. Ὑπατεία nummus dicitur, a Magistratibus in popu- 
lum sparsus: uli supra dictum est. . Verum hàec dissona sunt ab 
aliis historicis: Olybrius enim et Rusticus Consulatum gesserunt, 
Leonis Imp. anno vit; cum tamen Anthemius a Leone Romanus 
Imperator non constitutus fuerit, ante imperii sui annum x. Vide 
Marcellinum Comit. et Chr. Alex, 

Pag. 874. 6. βασιλεύει. Forte scribend. βασιλεύσει. 

Pag. 974. 9. διὰ μαγιστριανοῦ.] Μαγιστριανὸς, Magistria- 
ni, dicti sunt, Officiales Magistri Officiorum. Vide doctissimi 
Fabroti Glossar. ad Cedrenum. | Apud Nostrum tamen sensu la- 
tiore pro Legato quolibet, sive nuncio Regio accipi videtur: ita 


624 ANNOTATIONES. 


infra lib. 18. Persis Officiales hujusmodi attribuit. ὅτε δὲ ἀνη-- 
γορεύϑη βασιλεὺς Περσῶν Χοσδρόης, ἐδήλωσε τοῖς πρεσβυταῖς 
Ῥωμαίων, διὰ Πέρσου ΜΜαγιστριανοῦ, εἰσελϑεῖν ἐν τοῖς Περσικοῖς, 
etc. — Chosroes vero Persarum Hex factus, Hiomanorum Legatos 
per Magistrianum Persam monet, uti in Persidem venirent, etc. 

Pag. 374. 11. ἐναντιοῦται. ] Ser. ἐναντιῶται. 

Pag. 875. T. ἐποίησε πάλιν ἄλλον βασιλέα ὁ Ῥεκίμερ ἀπὸ 
τῆς συγκλήτου τῆς αὐτῆς Ῥώμης Meuovglvov. ] Omnia hic pessime 
confundit Auctor noster: Majoranus enim, sive Majorinus, (ut 
noster, Graecique ali eum vocant) ante Olybrium, Occidentale 
habuit imperium; inter hos etiam duobus aliis intervenientibus. 
Regum horum Romanorum series haec est, ex Marcellino, et Jor- 
nande: JMajoranus, a Marciano πῆρ. rex factus; Severus; Zin- 
1hemius, a Leone Romam missus Imperator: Olybrius; Glycerius; 
ANepos; qui Glycerium, a regno dejectum, Episcopum fecit, Hunc 
Nénzov, infra vocat Auctor, tanquam a JVézog, JNémov* eumque 
a Recimere Regem creatum asserit, falsissime: Recimer enim an- 
te Olybrium, fatis concessit, teste Paulo Diacono, lib. 16. Post 
mensem tertium (occisi Anthemii) excruciatus languoribus et 
ipse (Recimer) znterit. Mortuo Hecimere, Olimbrius Imperator 
Gundibarum, ejus nepotem, Patritium effecit. 

Pag. 976. 4. δυσεντερείας. Scr. ϑυσεντερίας. De hoc ve- 
ro Leonis morbo stupendo, vide quae Cedrenus habet. 

Pag. 876. 10. ὃ αὐτοῦ πατήρ. Chr. Alex. habet, ὃ αὐτοῦ 
σπαᾶπσος, mendose: non enim avus, sed paler Leonis erat Zeno. 

Pag. 876. 11. Περιτίου. Scr. Ἰεριττίου. 

Pag. 916. 19. ὧν ἐνιαυτῶν ζ΄.] Quomodo hoc esse cti 
haud video: Chr. Alexand. tamen annos xvi. eum vixisse asse- 
rit: uterque proculdubio falso; uterque tamen Nestorianum eun- 
dem auctorem habet. Procopius enim eum, haud multos dies 
natum, Imperatorem salutatum fuisse, scribit: Τελευτήσαντος δὲ 
καὶ Αἴοντος ἐν Βυζαντίῳ, παρέλαβε τὴν βασιλείαν “Φέων ὃ Ζήνω- 
vóg τε καὶ «φιάδνης τῆς ΖΔέοντος ϑυγατρὺς, ἐς ἡμερῶν ἔτι δύνων 
σου ἡλικίαν ἥκων. Auctor etiam noster supra, eum παδίον μι- 
“ρὸν fuisse testatur. Imperium vero tenuit non anno toto uno. 
Procop. de bel. Vandal. lib. 1. 

Pag. 877. 4. τὸν παραμονάριον τῆς ἁγίας Ἐϊυφημίας.} Mo- 
γνηὴ recentioribus idem quod JMonasterium ; inde Παραμονάριος, 
JMonasterii Minister; Mansionarium, vocat Anastasius. Petrum 
"vero hunc, cognomento Κναφέα, sive Fullonem, non Éuphemiae, 
sed. S, Bassae Presbyterum fuisse; nec a Zenone Imp. Episcopum 
creatum, sed Leonis r. anno septimo Episcopatum Antiochenum 
sibi arripuisse testatur Cedrenus. 

Pag 877. 12. ὡς ἔστι βασιλεύς. Chr.- Alexandrini Inter- 
pres ita vertit: atque inde V'eredis, velut Imperator , properavit 
in Isauriam :. ac si Imperatorium fuisset, nec exercitu, nec sa- 


ANNOTATIONES. | 625 


tellitio stipatum eum Veredis fugere. Immo summae potius Ze- 
nonis μικροψυχίας argumentum hoc ponit Auctor, eo quod, Im- 
perator licet esset, ad laboriosum hunc, vilemque Cursum de- 
scenderet, atque (zzoig ταχυδρόμοις, sive Veredis, a socrus 
suae insidiis eliam se subduceret. 


Pag. 879. 7. καὶ εἰς τὸ παλάτιον. ] Verba haec, et praece- 
dentia a Radero pessime vertuntur, cui in mentem non venit, εἰς, 
cum ἀοουδαιϊϊνο, hocloco, ut et alibi frequentissime pro ἐν poni. 


Pag. 379. 10. τὸν adr Apguétiov.] Armatus iste, et Har- 
matius, a Scriptoribus varie dictus est. 


Pag. 380. 4. Ἐπὶ τῆς ὑπατείας Θευδερίχου.] Nihil minus: 
Zeno enim δα Constantinopolim reversus est, vel Basilisco et Ar- 
mato Coss. vel anno sequente, quo vel nulli erant Consules, ut 
Marcellinus Comes, vel Armatus solus Consulatum gessit, ut "Vi- 
ctor vult; quum Theodoricus non ante septimum posthaec, vel 
oclavum annum ad. Consulatum provectus fuerit, Vide Chr. Alex. 
Victorem, et Marcellinum. 

Pag. 880. 13. xol ἀνεχρίσϑη ἡ ϑύρα. ἀναχρίω hoc loco 
novo plane sensu accipitur, pro, obiuro: quo etiam modo za- 
ραχρίω fere.usurpatur a Jo. Tzetze Chil. 1. Hist, 14. 


JMóvov δὲ ταύτας παρελϑεῖν φασὶ τὸν Οδυσσέα, 
Κήρῳ μὲν παραχρίσαντα τὰ τῶν ἑταίρων ὦτα. 

Pag. 880. 28. Εἰς Εὐχάϊτα εἷς τὴν Ποντικήν. Urbs haec 
varie dicta est, rc Εὐχαϊτα. ut hoc loco, et apud. Cedrenum: 
ἡ Εὐχαΐτα, et Ἐὐχάνια etiam legitur, apud Zonaram. Theodo- 
ropolis autem alio nomine deinceps vocata est, uti idem testatur 
Tom. 2. in Joanne Zimisca. Caeterum Cedrenus Petrum Fullo- 
nem a Zenone in Pityos relegatam, ad S. Theodorum vero in Eu- 
chaitis clam confugisse asserit. 

Pag. 381. 9. ἐσφάγη ὃ ἐπίσκοπος Στέφανος. Eadem refert 
Evagrius, et ex eo Nicephorus; nisi quod, ubi Noster a Clero, 
ilia populo Antiocheno Stephanum occisum esse tradunt. Ubi 
obiter notandum, Nicephori Interpretem παῖδες Αντιοχέων, qua 
voce Nicephorus cum Evagrio usus est, zfntiocheni pueri, inepte 
reddidisse. 

Pag. 382. 1. ὡς τῇ ἐμῇ βασιλείᾳ, φησὶ, πιστὰ φυλάξας. 
Chr. Alex. habet, πῶς τῇ ἐμῇ Bac. πιστὰ φυλάξει" ad quam le- 
ctionem Codicem etiam nostrum: MS. recenti manu correctum in- 
veni. QCaeterum ubi sensus aliquis inde elici poterit, lectionem 
veterem retinere satius est. 

Pag. 389. 6. κατὰ τὸ Δέκιμον.} Chr. Alex. habet, κατὰ τὸ 
δόκιμον, corrupte: quod a Radero redditur, im speciem, etc. 
Caeterum τὸ Ζέκιμον loci cujusdam Circo vicini nomen fuisse vi- 
detur. Occurrit iterum infra, ubi de Illo ab Imperatrice insidiis 
petito mentio facta est: καὶ ἱππικοῦ ἀγομένου, cg ἀνέρχεται διὰ 

loannes Malalas. 40 


626 ANNOTATIONES. 


τῶν πουλπιτῶν ἐπὶ τὸ Δέκιμον, ἔκρουσεν αὐτὸν ὃ προτραπεὶς cyo- 
λάριος, etc. 

« ag. 383. 1. εἰς τὸ Γαργαζὶ ὄρος. Chr. Alex. legit, εἰς τὸ 
καλούμενον Ταργαρίδην " Suspicor legendum τὸ Γαριζὶν ὅρος. 
Mons enim Garizin Samariae imminet; in quo celeberrimum erat 
templum illud a Samaritanis sacrificii, et Orationis causa fre- 
quentatum, atque causa [ali extructum. Tempore Alexandri 
Macedonis Manasses, Jaddi Pontificis Judaeorum frater, eo quod 
alienigenam duxisset uxorem, Nicasam nempe, Sanabelletis Sa- 
mariae ducis filiam, ab altari pulsus est. Socero Manasses rem 
defert, qui ei pollicetur, si filiam suam retineret, se ei et sacer- 
dotium conservaturum, atque etiam Pontificem, et ducem eorum 
locorum quibus ipse imperaret, eum creaturum. Annuit Ma- 
nasses: extrucio itaque in Garizino monte templo, Sanabellet 
generum suum Pontiücem ibidem constituit, cui exinde adhaesit 
populus Samaritanus, Vide Josephi Antiquit. Judaic. lib. 11. 
c. 8. Ad hunc montem respexit Samaritana, Joh. c. 4. dicendo, 
Patres nostri in hoc monte adorarunt, etc. 

Pag. 888. 3. μὴ στρατεύεσθαι Zeuepsírgv.] Poenae hujus, 
qua Criminalibus aliquando Civili, quandoque Militari tantum, 
est et ubi alterutro munere fungendo interdictum fuit, frequens 
apud Auctores occurrit mentio. Noster eliam supra haec habet, 
in Marciano, qui tumultuantes Prasinos poena hujusmodi coer- 
cuit: ὅστις. καὶ διάταξιν. αὐτοῦ ϑείαν ἐξεφώνησε ; (ταραχῆς γενο-- 
μένης παρὰ τῶν τοῦ Πρασίνου μέρους) (νὴ πολιτεύεσθαι Πρασί- 
νους, μήτε στρατεύεσϑαι;, ἐπὶ ἔτη τρία. 

Pag. 383. 5. ó υἱὸς Οὐαλέμερος.] Theuderichus, sive Theo- 
dericus, Theodemiris erat filius, Valemir vero ejus patruus erat, 
Vide Paul. Diac. lib. 16. et Jornand. de iieb. Get. cap. 52. 

Pag. 388. 14. δρμήσας ἐπὶ τὴν Ῥώμην. Ista a vero aliena 
sunt: non Romam enin, sed Ravennam tenuit Odoacer: qua 
post triennalem tandem obsidionem capta, Theudericus Odoa- 
crem, dolo licet, interemit tamen: uti testantur Procopius Got- 
thic. lib 1. Paul. Diacon. lib. 16. Jornand. de rebus Geticis, 
cap. 57. 

Pag. $88. 19. ἔτη uf'.] Triginta tantum annos eum re- 
gnasse asserit Jornandes, de Regn. Success. in Zenone. 

Pag. 884. 1. καὶ vd κωδικιάλλια.] Scr. κωδιχίλλια. κωδὲ- 
κέλλος, et κωδικίλλιον, codicillus. 

Pag. 884. 8. καὶ τοὺς σκηπίονας δὲ τῶν ὑπάτων. σκηπίων» 
et σχιπίων Scipio est; quo vocabulo Auctor Symbolum, sive In- 
sigue Consulare signare videtur. 

Pag. 885. 1. ὃ ἔκγονος αὐτοῦ “λάριχος. 1 Scr. “ταλάριχος. 
Theuderichum enim in regno excepit nepos ejus Athalaricus, 
Amalasuenthae filiae, et Eutarici filius. — Vide Jornand. de reb. 
Getic, cap. 69. Procopium etiam, Gotthicor. ], 1. 





ANNOTATIONES. 627 


Pag. 885. 9. ἐστιν Βξακιονίτης.} Legendum, E£owiovt- 
τῆς, uti supra monuimus, Chr. Alexandrini Interpres ista Ata- 
larieum respicere vult: Ego vero ad Theudericum potius refe- 
renda existimo, qui quidem Arianus erat: quum Athalaricus, ob 
aetatem teneram, ( octennis enim tantum, ut Procopius Gotthic. 
l. 1. vel silténr vix decennis, ut Jornandes vult, ad regnum 
evectus est) de controversis fidei Arlticulis ut parum sollicitus 
fuerit, necesse est. 

Pag. 886. 15. ὀρχιστὰς ἐμμάλους μικροὺς τέσσαρας. ] Ser. 


| ὀρχηστὰς ἐμμάλλους; ut infra etiam habemus Χρυσύμαλλον, et 


'Καράμαλλον᾽ quae omnia a μαλλὸς,, vellus, Coma promissa, 
composita videntur. "Verum unde nomina ista sallatoribus, sive 
Pantomimis hisce indita fuerint, libenter ab aliquo ediscerem, 
utrum ab Insignis, sive Indumenti genere quodam, necne: pro- 
pria enim eorum nomina haec non fuisse, ex Auctoris verbis sa- 
lis apparet, et quod unicuique eorum vocem ἔμμαλλον attribuit, 
Caramallum tamen, Pantomimum nobilem, a Scriptoribus variis 
memoratum invenio: inter quos Apollinaris Sidonius, Carm, 23. 
ad Consentium Narbonens. haec habet: 

Coram te Caramallus , aut Phabaton, 

Clausis faucibus , et loquente gestu, 

Nutu , crure, genu, manu, rotatu, 

Toto in schemate vel semel latebit. 
De altero illo χειρονόμῳ nihil alibi inveni; verum Caramallum 
hunc ipsum Auctoris nostri saltatriculum fuisse facile crediderim: 
hisce enim ipsis Zenonis Imp. temporibus, quo Caramallus Con- 
stantinopolim adductus est, floruit Apollinaris. Anne hunc et- 
iam intelligat Speusippus, ad Panaretam Pantomimam scribens, 
apud Aristaenetum Epist. lib 1. ep. 26. his verbis : ἕνα δὲ μόνον 
προσφυῶς μιμουμένη τὸν Καράμαλλον τὸν πάνυ ἁπάντων ἔχεις 
τὴν μίμησιν ἀκριβῆ, videant Eruditi. Leontius etiam Epigram- 
matista Antholog. lib 4.  Caramallum quendam ὀρχηστὴν hoc 
celebrat carmine: 

Movodov δεκάτη, Χαρίτων Καράμαλλε τετάρτη; 

Τερπωλὴ μερύπων, ἄστερος ἀγλαΐη. 
Ὄμματά σοι, καὶ ταρσὰ ποδήνεμα, καὶ σοφὸ χειρῶν 
Ζάἄκτυλα, καὶ Ἰπουσῶν κρείσσονα, καὶ Χαρίτων. 

De Chrysomallo Saltatore nihil mihi alibi occurrit: Chryso- 
mallam tamen saltatriculam quandam habemus, 'Theodorae [m- 
peratricis, Justiniani uxoris, amicam familiarem, apud Proco- 
pium Caesariens, in Histor. Àrcan. Χρυσομαλλὼ δὲ αὕτη πάλαι 
μὲν ὀρχηστρὶς ἐγεγόνει, καὶ αὖϑις ἑταίρα; etc, | Eadem habes 
apud Suidam: Χρυσομαλλὼ ὄνομα ὀρχηστρίδος, εἶτα ἑταίρας " 
ἤκμαζεν ἐπὶ Ἰουστινιανοῦ καὶ Θεοδώρας. Saltatorum autem ho- 
rum usus erat ad populi oblectationem, sed praecipue ad sedan- 
dos Factionum tumultuantium frequenlissinioà motus. Discimus 


628 ANNOTATIONES. 


ex Theodorici Regis ad Agapitum Urb, Praef. epistola, apud 
Cassiodorum Variar. lib. 1. ep. 32. ubi haec habentur: J'"erum ne 
posthac ulla possit iterum furiosa contentio provenire, Helladius 
de medio voluptatem populo praestaturus introeat; habiturus ae- 

ualitatem menstrui cum caeteris Prasini pantomimis, Vide et 
ejusdem lib. 1. ep. 20. ubi Helladium et Theodorum, Pantomi- 
morum par, populi electioni proponit Theodoricus Rex. . Hella- 
dius autem iste idem forsan fuerit cum hoc ejusdem nominis sal- 
tatriculo, quem Auctor noster infra Russatis a Longino datum 
fuisse scribit: qui post Zenonem mortuum Romam se recipere 
potuerit: peregrinum enim eum illuc advenisse apparet ex dicta 
Theodorici Regis Epistola Cassiodor. Variar. lib. 1. ep. 20. 'Theo- 
doricus autem Gothus hoc ipso erat tempore: Constantinopoli 
enim educatus, et a Zenone Imp. filius etiam adoptatus, ab eodein 
ad Italiam ab Odoacris, ejusque Barbarorum manibus liberan- 
dam missus est; quo bello post triennium absoluto, regnum Ita- 
liae longo deinde tempore tenuit: uti testatur Jornandes de Reb. 
Get. cap. 57. et 59. — Vide etiam Paul. Diacon. lib. 16. de Gest. 
Roman, 

Pag. 887. 3. καστελίου. Scr. χαστελλίου. κάστελλος, et 
καστέλλιον, pro Castello dixere Graeci recentiores. 

Pag. 887. 14. ἔκρουσεν αὐτῷ ὃ προτραπεὶς σχολάριος.} Leg. 
αὐτόν.  Scholarios vero, sive Scholares dictos fuisse militum 
manipulos quosdam, ad Imperatoris, et Palatii custodiam desti- 
natos, non est, post tam multas doctorum virorum de hac re 
observationes, quod ego hic monerem, 

Pag. 387. 16. ὁ σπαϑάριος τοῦ Ιλλου.Ἷ σπάϑη, et σπαϑίον, 
Spatha, sive Ensis est: inde σπαϑάριος, ensifer, satelles: ubique 
occurrit apud recentiores tum Graecos, tum Latinos. 

Pag. 888. 18. καὶ κατῆλϑεν ὃ πατρίκιος Ἰλλους.] Mallem, 
καὶ ἀπῆλϑεν. 

Pag. 389. 6. καὶ ἀνῆλϑαν μετὰ Βηρίνης. καὶ ommino re- 
dundat, 

διά, sig τὸ Παπύρις καστέλλιον. Evagrius Eccles. Hist. 
lib. 3. cap. 27. rebelles hosce πρὸς τὸ Παπιρίου λεγόμενον φρού- 
οἷον se contulisse scribit.  Jornandes etiam de Regn. Success, 
castellum hoc Papyrium vocat: z4dditoque supersolito Isaurus do- 
no, omnes simul conspirant contra Zenonem, cujus thesauris in 
Papyrio castello munitissimo | repertis desaeviunt. — Marcellinus 
item: .Leontius interrex , et lius Tyrannus in Papyrio. Isauriae 
castello capti decollatique sunt. Forte itaque Auctor noster scri- 
pserit, εἰς τὸ Παπύριον καστέλλιον. 

Pag. 889, 10. χαὶ πρόοδον δεδωκότες etc.] Locum hunc 
pessime suspectum habeo, nec video quinam sensus clarus inde 
elici poterit: doctis itaque enucleandum permitto. 

Pag. 389. 19. ἀγανακτηϑείς.] Vocabulum hoc a nostro fre- 


Fg 
. 


Coca m TTD 


ANNOTATIONES. 629 


quenter usurpàtur, diciturque de eo, qui in iram, sive offensam 


alicujus incidit. Ut lib. 18. μηνὶ lovvio ἰνδικτιῶνν τῇ αὐτῇ 


ἐδέχϑη ὃ ἐπίσκοπος Ῥώμης, Βιγίλιος, ὑπὸ τοῦ βασιλέως" ἦν ydo 
ἀγαναχτηϑεὶς, καὶ προσφυγίῳ χρησάμενος εἰς τὸν ἅγιον Σέργιον 
etc, Exempla passim occurrunt. Quod autem hoc loco dicit, 
ἦν ἀγαναχτηϑεὶς, ad finem ejusdem lib. 18. inquit, ὑπὸ ἀγα- 
γνάχτησιν γέγονεν, de Belisario verba habens: καὶ ἀμφοτέρων 
συσχεθϑέντων, elc. κατεῖπον Βελισσαρίου τοῦ πατρικίου" καὶ ἔπ 
τούτου ὑπὸ ἀγανάκτησιν γέγονεν. ᾿ 

Pag. 890. 7. διαδέχεταί τις ἀπὸ Σιλεντιαρίων. Verba haec 
sonant, ac si Anastasius Silentiarii officio dudum functus fuis- 
sel: quomodo etiam invenimus ὁ ἀπὸ ὑπάτων, ἀπὸ vorcolov, 
de eis scilicet diclum, qui muneribus istis jamiam defuncti 
sunt: quod el proprie etiam in sequenlibus dictum est de Pe- 
lagio Patricio, qui Silentiariorum gradus omnes praetervectus, 
ad Patriciam jam dignilatem ascendisset. Omnes tamen Scri- 
ptores alii eum ex Silentiario Imperatorem salutatum tradunt, 
Vide Marcellin. Zonar. Cedren. Chr. Alex, Victor. Tununens. 
alios. 

Pag. 390. 17. παρερχόμενος ἀπὸ τῆς ixxAnoíog.] Mallem 
διὸ τῆς ixxÀ. uti habet Chr. Alex. 

Pag. 391. 1. δυσεντερίᾳ ληφϑεὶς.} Ita etiam Chr. Alex. 
Evagrius tamen Zenonem Imp. Comitiali morbo correptum diem 
suum obiisse perhibet: τοῦ Ζήνωνος τοίνυν ἄπαιδος τελευτή- 
σαντος ἐπιληψείας νόσῳ μετὰ ἕβδομον καὶ δέκατον ἔτος τῆς αὐ- 
τοῦ βασιλείας, ἤλπισε μὲν “ογγῖνος etc, Cedrenus tamen euin 
miro quodam modo sublatum perhibet. 

Pag. 892. 8. Ev τῷ δεξιῷ ὀφϑαλμῷ ἔχων τὴν κόρην γλαυ- 
xqv.] Eandem Anastasii τοῦ δικόρου appellati causam assignat 
Zonaras, licet singulo oculo colorem suum assignando a Nostro 
discrepet. Zonaras enim haec habet: δίχορος δ᾽ ἐκαλεῖτο ὁ Ava- 
στάσιος; ὅτι ἀνομοίας ἀλλήλαις εἶχε τὸς κόρας τῶν ὀφθαλμῶν τῇ 
μὲν γὰρ ἦν τὸ χρῶμα μελάντερον, ἡ δὲ λαιὰ πρὸς τὸ γλαυκότερον 
ἐχρωμάτιστο. 

Pag. 893. 99. xol Δογγινίνην τὸν χωλόν.} Lilingis iste a 
Marcellino dictus est: Dum bellum paratur Isauricum, dumque 
Jsaurici imperium sibi vindicare nituntur, in Phrygia juxta Co- 
teiaum civitatem, unde confluunt, ILilingis, segnis quidem pedes, 
sed eques in bello acerrimus a Romanis primus in praelio trucida— 
tus: etc. 

lbid. καὶ Κόνωνα τὸν Φουσκιανοῦ τὸν ἀπὸ ἐπισκόπων “πα- 
μείας.1 Cononem hunc τὸν ἀπὸ ἐπισχύπων «“παμείας ideo vocat 
Auctor, quia Episcopali functione militari munere commutata, Lon- 
gino Isauro, Isaurus etipse belli hujus socium sese adjunxerat: 
vide Evagr. Histor. Eccles, lib. 3. cap. 35. et Nicephor. lib, 16. 
cap. 86. Conon vero iste οἱ Longinines, sive Liliugis, de quo su- 


630 ANNOTATIONES. 


pra, inter captivos numerandi non sunt; proximis enim verbis 
praelio eos cecidisse scribit Auctor noster: in versione itaque no- 
stra verba haec, [aut occiderunt, aut] omnino supplenda judica- 
vimus, quo Auctoris mentem clariorem redderemus. urs 

Pag. 898. 24. ὅτε ὑπήντησαν] Forte scribendum , ὅτε γὰρ 
ὑπήντησαν. sensus enim aliter claudicare videtur. 

Pag. 894. 8. ἐποίησε χρυσοτέλειαν τῶν lovyov.] Xovcoré- 
λεια τῶν lovyov auri quantitas quaedam, pro jugeris singulis per 
imperium a Vecligalibus pensa fuisse videtur. De Tributo hoc, 
vide Evagr. Histor. Eccles. lib. 8, cap. 49. et Nicephor. lib. 16. 
cap. 44. Jusliniaui temporibus quandoque in specie, quandoque 
auro, pro loci cujusque consuetudine, pendebatur; ut apparet ex 
ejusdem Novell. XVII. ἀναγκάσεις δὲ τοὺς δημοσίους πράκτορας, 
ἦτοι τοὺς ἀπαιτητὰς, ἐν ταῖς ξαυτῶν ἀποχαῖς φανερὰ ποιεῖν ὅπαν- 
τὰ ἐφ᾽ οἷς αὐτὰς διδόασι, τουτέστι τότε ποσὸν τῶν ξυγοκεφάλων, 
ἢ ἰούγων, 4| ἰουγαλίων, ἢ ὁπωσδήποτε ἂν αὐτὰ κατὰ χώραν κα- 
λοῖεν, καὶ ὑπὲρ τίνων αὐτὰ καὶ ποίων χωρίων ἀπαιτοῦσι, καὶ τὸ 
τῶν δεδομένων ποσὸν, εἴτε ἐν εἴδεσεν, sive ἐν χρυσίῳ. 

Pag. 394. 10. καὶ διατρέφεσϑαι ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν. No- 
vum prorsus locutionis genus; pro, xol ἀναλίσκεσθαι ὑπὸ τῶν 
᾿ στρατιωτῶν, sive, xol ἀπ᾽ αὐτῶν διατρέφεσϑαι τοὺς στρατιώτας, 
aut quo simili. 

Pag. 894. 15. ἐκέλευσεν ἄρμα κατ᾽ αὐτῶν ἐξελϑεῖν.] τὸ ἄρ- 
μα et τὰ ἄρματὰ plurali numero apud recentiores frequentissime 
occurrunt: hoc tamen loco ἄρμα pro Exercitu, seu, Militibus 
armis instructis, ponitur. 

Pag. 394. 19. τὴν τοῦ ἀνδρὸς τόλμαν. Unum reliquis omni- 
bus audaciorem hic innuere videtur Auctor: et quidém, Maurum, 
hunc dictum ait Chr. Alexandrini Auctor, his verbis: ἐν οἷς sig 
Μαῦρος ἔῤῥιψεν ἐπάνω τοῦ βασιλέως" καὶ ἐξεφ. etc. quae verba 
apud nostrum desiderari videntur. 

Pag. 898. 4. προαχϑέντος ἐπάρχου πόλεως. Chr. Alexan- 
drini Interpres haec vertit, Producto urbi Praefecto etc. male. 
Caeterum textus ipsius lacuna ex hoc nostri loco suppleri potest. 

Pag. 895. 8. χειμευτὴς ὑπάρχων. Ita etiam Cedrenus: τό-- 
τε καὶ ἀνήρ τις χειμευτῆς, ἐκ τῶν τῆς χείμης τεχνῶν, etc. utrobi- 
que per εν diphthongum. Salmasius tamen Plinian. Exercit. in So- 
lin, per ἢ scribendum contendit. 

Pag. 895. 10. xoi ἄλλα ζῶδα.] Scr. ζώδια, uti ipse etiam 
infra habet. Cedrenus legit, xol ἕτερα εἴδη χρυσᾶ. ζωώδια vero 
hoc loca Idola, vel Imagunculas significat. 

Ibid. ϑησαυρὸν γέμοντα τοιαῦτα ζώδια ὕβρυξα. 1 Ita etiam 
infra habemus, καὶ ἐγόμωσεν αὐτὰ Οὐννικὴν καὶ Γονϑικὴν χεῖρα. 
Verum ista ἀσύντακτα sunt: dicendum, γέμοντα τοιούτων ζωδίων 
ὀβούζων. ] 
Pag. 898. 19. καὶ ἐκόμβωσε πολλὰ χρήματα: Infra habe- 


" acm 


———— I So 


ANNOTATIONES, 631 


mus, καὶ ἐχόμβωσε κἀκεῖ πολλοὺς ἀργυροπράτας᾽ a κόμβος, xou- 
Boc formatur. Κόμβος vero habemus apud Jo. Meurs. Glossar. 
Graeco-barb. qui tamen non explicat. Hesychio κχύμβος est xó- 
συμβος, ἔκπωμα, Nodus, Poculum: Crumenam quoque quaudo- 
que significare ex eodem colligere licet, unde Κομβολύτης, βαλαν- 
τιοτόμος, Crumeniseca, apud eundem. κομβώσασϑαι tamen idem 
reddit στολίσασθαι, P'estire, ornare: quo sensu etiam occurrit 
1 Pet. 5. 5. Πάντες δὲ ἀλλήλοις ὑποτασσόμενοι, τὴν ταπεινοφρο- 
σύνην ἐγκομβώσασϑε. Hoc Auctoris nostri loco χομβόω, Emun- 
go, malis artibus lucrifacio, sonare videtur, 

dbid, ᾧτινι παρονύμην ἔϑηκαν οἵ Αντιοχεῖς Βαγουλάν.] 
παρονύμην dicil, pro παρωνυμίαν. Quidnam vero vocabuli sit 
Βαγουλάν; Gregorius noster Bajulum, reddendum existimavit: 
quid si, J'agulum, legeremus, i. e. Circitorem, Circumforaneum ὃ 
V, enim in B, frequentissime mutant Graeci, in dictionibus a La- 
linis mutualis: unde βαγεύειν dicunt, pro J'agari; βῆλον, pro 
Velum, βέντος, Ventus, βίγλα, Figilia, aliaque similia quamplu- 
rima, Verum de his videant Eruditi. 

Pag. 395. 17. διὰ μαργαρίτων ὧν τὸ κούρκωμον αὐτοῦ. 
Scr. ὃν κούρκωμον, vel, ut alii habent, κούρκουμον, Capistrum, 
est, sive Fraenum: Hesychius, ἐν κημῷ, ἐν zovgxovug* κημὸς 
vero species fraeni est, apud eundem: Κημὸς, πλεκτὸν ἀγγεῖον; 
etc. καὶ γυναικεῖον προκόσμημα, καὶ εἶδος χαλινοῦ" hoc tamen lo- 
co eam tantum fraeni partem significat, quod Capistrum vocant. 

Pag. 895. 18. καὶ ἐξώρισεν αὐτὸν εἰς Πέτρας.] Palaestinae 
Tertiae est haec urbs, uti ex Auctore nostro discimus infra; 
Ὁμοίως δὲ καὶ à πατριάρχης Αντιοχείας Φλαβιανὸς, ὡς ΝΝεστορια- 
νὸς, ἐξωρίσϑη εἰς Πέτρας, πόλιν οὕτω καλουμένην, οὖσαν τῆς τρί- 
τῆς Παλαιστίνης.  Evagrius etiam Eccles. Histor. lib. 3. cap. 31. 
ὁ Φλαβιανὸς ἐκβάλλεται καταχριϑεὶς Πέτρας οἰκεῖν, πρὸς ταῖς 
ἐσχατιαῖς τῶν Παλαιστίνων κειμένας. 

Pag. 895. 99. ἀπὸ φακχτιοναρίων Κωνοσταντινουπόλεως. ] 
Φαχτιονάριοι, Factionarii, sunt Aurigae, qui Factionibus in Cer- 
taminibus Circensibus currus agitantes officium suum praestabant. 

Pag. 896. 8. σταῦλον.] σταῦλος et σταῦλον, Stabulum. Vi- 
de Meursium. 

Pag. 896. 18. τῶν ἀπὸ κομμερκιαρίων Ilooxómtov.] Lego, 
τὸν ἀπὸ κομμερκιαρίων. κομμέρκιον, Commercium , Tributum: 
inde κομμερκιάριος, Commerciarius, qui Tributa colligit. 

Pag. 896. 16. ἀπὸ ϑείου τύπου vvxrínogyov.] Nuxrémag- 
χος, Praefecius erat Vigilum: Hujus potestas postea a Justiniano 
abrogata est, οἱ pro eo Praetor substitutus; uti Auctor iníra, lib. 
18. περιῃρέϑη δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἡ τοῦ INvxremcoyov ἀρχὴν καὶ 
ἐγένετο ἀντ᾽ αὐτοῦ Πραίτωρ. | Nycteparchi nomen Justinianus re- 
probans, eum πραίτωρα τοῦ δήμου, Praetorem plebis vocare vo- 
luit. Vide Novell. Constitution. XIII. 


632 ANNOTATIONES. 


Pag. 897. 8. λαβόντες εἷς πραβαταρέαν.] Infra etiam, lib. 
18. τὸν δὲ “λέξανδρον καυλοτομήσας, ἐπόμπευσεν εἰς πραβατα- 
ρίαν" πραβαταρέα, sive πραβαταρία, Lecticula est, a χράβατος. 

Pag. 397. 19. εἰς «“λεξανδρείαν τὴν Καμβύσου, Ubinam 
tandem terrarum sita erat haec urbs? Alexandrias XII enumerat 
Chr. Alexandrini Auctor, XVIII Stephanus de Urbibus; hujus ta- 
men Nostrae ibidem mentio nulla, 

Pag. 397. 91. ἐξέβαλον τὸ συκότια αὐτοῦ. Vocabulum hoc 
nullibi mihi occurrit; ob eam tamen, quae inter haec est, simili- 
ludinem, τὰ συκότια Testiculos vertere ausus sum. — Certe Bac- 
chum Piculna Pudenda, sive T'esticulos, et mentulam ex pelle 
cervina confectam sibimet applicasse testatur Isac, Tzeizes in 
Lycophron. de Baccho, Polyhymno cuidam sui copiam facere, 
post inventam malrem suam, promittente, mentionem faciens his 
verbis: ,τελευτήσαντος δὲ Πολυύμνου, Διόνυσος ϑέλων πληρῶσαι 
τὴν ὑπόσχεσιν; σύκινα αἰδοῖα προσῆψεν ἑαυτῷ, καὶ φαλλοὺς δερ-- 
ματίνους ἐλάφων. 

Pag. 398. 8. Εἰρηναῖον τὸν IlevroütacvQv.] Irenaeus iste, 
ὁ Πενταδίας, ἃ Theophane, et Chr. Alexandrini Auctore appella- 
tur: Tovro τῷ ἔτει (anno scil. Justiniani Imp. 111) Σαμαριτῶν 
στασιασάντων, καὶ ποιησάντων ἑαυτοῖς βασιλέα καὶ Καίσαρα, 
ἐπέμῳφϑη Εἰρηναῖος ὁ Πενταδίας στρατηλάτης, καὶ ἐθανάτωσε 
σολλοὺς. etc. Chron. Alex. in Justiniano. 

Pag. 398. 5. τὴν λειτουργίαν τοῦ λεγομένου Χρυσαργύρου. 
De Tributo hoc, ab Anastasio Imp. abolito copiose Evagrius, Ec- 
cles. Hist. lib. 3. cap. 38. et post eum Nicephor. lib. 16. cap. 40. 
Zonar. in Anastasio et Cedrenus, 

Pag. 398. 7. ἀντεισάξας ταῖς ϑείαις λαργιτιῶσι πρόσοδον 
ἀντ᾽ αὐτοῦ. Θείαι λαργιτίωνες istae Fiscus erat, sive Thesaurus 
Imperatorius, ex quo sumptus in publicum impendebantur. Re- 
ditus enim Imperatoris trium er ant generum, uti nos docet Scho- 
liastes Basilic. Eclog. 7. πατριμόνια, Patrimoniales, ut Domus, 
Praedia, et quaecunque Jure haereditario ei obtigerunt; ; πριβάτα, 
Privati, ubi proventus publici Imperatori cesserunt in usum pri- 
vatum; et “αργιτίωνες, τουτέστιν ὅπου αἵ δημοσίαι εἴσοδοι εἰς δη- 
μοσίας ἀναλίσκονται χρείας, καὶ τοῦ κοινοῦ: Et Largitiones, ubi 
Proventus Publici in usum Publicum impendebantur. 

Pag. 398. 10. κατὰ πόλιν τῆς Poyuavíag.] Ut Constantino- 
polis, Νουα Homa, ita etiam Imperium Constantinopolitanum, 
Homania, dicebatur: et Imperio Orientali subditi omnes .Homa- 
nos sese appellarunt. 

Pag. 898. 18. ὑπὸ Κωάδου βασιλέως Περσῶν. Procopio, 
Cedreno, et quibusdam aliis, Cabades, dicitur. 

Pag. 898. 20. καὶ Πατρίκιν στρατηλάτην — καὶ Ὑπάτην. 
Scr. Πατρίκιον, — καὶ Ὑπάτιον. Vide Procop. Gothic. lib. 1. 
et Marcellini Chron, 


, 





ANNOTATIONES. - 688 


Pag. 899. 13. ἐτείχισε τὸ ΖΔορὰς, χωρίον ὄντα etc.] Scr. ὃν, 
uti et infra; Urbs vero z/vodg Procopio, Evagrio, Nicephoro, 
Cedreno, aliisque, praeter Chr, Alexandr. Auctorem, omnibus 
dicta est. 

Pag. 399. 19. κἀκεῖϑεν ἔχει τὸ ὄνομα. Eandem nominis 

jus occasionem assignat, praeter alios, Evagrius etiam, Hist. 
Eccles. lib. 3. cap. 37. 

Pag. 399. 20. λαβόντα] Legendum, Aefóv. 

JPag. 400. 1. χαϑαιρέϑη Ἐυφήμιος.} Scr. καϑῃρέϑη, uti et 
in sequentibus: bunc vero Euthymium vocat Cedrenus, falso. 

Pag. 400. 9. ὕστις xol αὐτὸς καϑαιρέϑη οἷς ΝΝεστοριανός. 
Imo tres hi Episcopi Orthodoxi, Euphemius, Macedonius et Fla- 
vianus, ab Imperatore Haeretico , (Synchyticorum enim sectator 
erat) ut Synodi Chalcedonensis defensores, thronis suis deturba- 
1i, et in exilium missi sunt, Vide Victor. Turonens. Marcellin. 
Zonaram et Cedrenum. 

Peg. 400. 8. ἀπὸ uovofóvrov.] Marcellinus: Severus Eu- 
tychetis perfidiae, Anastasio Caesare volente, sedem Flaviani 44n- 
iistitis, ex IMonacho Episcopus, occupavit, Annus hic erat Chri- 
sti vulgaris pxur, Clemente et Probo Coss. 

Pag. 400. 18. ἐποίησεν αὐτὸν ἀπὸ ὑπάτων. Notandum est, 
hanc dicendi formulam, ἀπὸ ὑπάτων, quandoque Consulem Ordi. 
narium, eum scilicet qui jamdudum hac functus fuerit dignitate; 
quandoque vero Codicillarem tantum, sive Honorarium signare 
Consulem: uti nos monet doctissimus Alemannus, in Notis suis 
ad. Procopii Histor. Arcan. quem vide. 

Pag. 400. 18. καὶ ἐποίησεν ἀντ᾽ αὐτῶν τοὺς λεγομένους 
Bivüizoc.] Βίνδιξ, Vindex, Vectigalium exactor. Inter ea quae 
ab Anastasio Imp. male gesta sunt, Z'ndices hosce in Remp. in- 
iroductos, cum Vectigalium exactiones antea a Curialibus per 
singulas civitates fierent, ponit Evagrius, lib. 3. cap. 42. περιεῖλε 
δὲ xol τὴν τῶν φόρων εἴσπραξιν ἐκ τῶν βουλευτηρίων, τοὺς κα- 
λουμένους Βίνδικας ἐφ᾽ ἑκάστῃ πόλει προβαλλόμενος, ἐσηγήσει 
D. Magplvov τοῦ Σύρου, τὴν κορυφαίαν διέποντος τῶν ἀρχῶν, 

of πάλαι V. ὕπαρχον τῆς αὐλῆς ἐκάλουν" ὅϑεν κατὰ πολυ οἵτε φό- 
^ διεῤῥύησαν, τάτε ἄνϑη τῶν πόλεων διέπεσε, etc. Vide etiam 
Nicephorum, lib. 16. cap. 44. 

Pag. 400. 17. προεχειρίσατο κόμητα λαργιτιόνων.] Comitum 
in Imperio Orientali mültiplex erat dignitas: Vox autem Prima- 
rium quendam in re unaquaque signare. videtur. Quae vero zfag- 
γιτίωνες sint supra diximus. 

Pag. 400. 19. ἐποίησε φολλερὰ προχωρεῖν. De hoc Marcel- 
linus, ad Anastasii Imp. annum 7. NNummis, quos Homani Teren- 
3ianos (leg. Teruntianos) Graeci Phollerates vocant , Z4nastasius 
Princeps suo nomine figuratis, placabilem plebi commutationem 
distraxil, φόλις autem, sive ggÀAig, uti infra lib. 18. scribitur, 


634 ANNOTATIONES. 


idem est, quod ὀβολός. Suidas: ὀβολοί εἶσιν ἃς καλοῦσι φόλλεις" 
Procop. etiam Arcan. Hist, ἃ δὲ ol ἐς τὰ κέρματα τοῖς βασιλεῦσιν 
εἴργασται, οὔ μοι παριτέον οἴομαι εἶναι. τῶν γὰρ ἀργυραμοιβῶν 
συρότερον δέκα καὶ διακοσίους ὀβολοὺς, oUc φύλλεις καλοῦσιν, ὑπὲρ 
ἑνὸς στατῆρος χρυσοῦ προΐεσϑαν τοῖς ξυμβάλλουσιν εἰωϑότων, αὖὐ- 
τοὶ ἐπιτεχνώμενον κέρδη οἰκεῖα, ὀγδοήκοντα καὶ ἑκατὸν μόνους 
ὑπὲρ τοῦ στατῆρος δίδοσϑαι τοὺς ὀβολοὺς διεπράξαντο. Erat au- 
tem Follis XII pars Siliquae: Siliqua vero Nomismatis, sive Αα- 
rei Solidi pars est XXIV. Vide Scholiasten Basilic. Eclog. 93. 
apud Meurs. in voce μιλιαρίσιον. , 


Pag. 401. 10. μὴ ποιεῖν viva ἔγγραφον χοπιδερμίας. Et in 
proximis, μήτε δὲ. αὐτὸ τὸ ὄνομα τοῦ xomiüfouov OvopctccOot. 
Nova prorsus, mibique inaudita sunt haec vocabula: ἃ δέρμα ta- 
men, quod Cutem signat, et κοπῇ, Sectio; Incisio, composita vi- 
dentur: adeo ut κοπιδερμία, Cuticidium, reddi posse videatur. 
Quoniam vero Lege hac cautum fuit, ne quis Liber homo Servus 
fieret, Judaeos praecipue eam respicere existimo. Hos enim Ser- 
vos emere, eosque circumcidere consuevisse, colligimus ex Lege 
quadam de hac re a Constantio et Constante Impp. lata, quam 
nobis exhibet Cedrenus, his verbis: Κωνστάντιος δὲ καὶ Κώνστας 
ἐνομοϑέτησαν, “Ἰουδαῖον μὴ ὠνεῖσϑαι δοῦλον" ἐπεὶ ἀφαιρεῖσϑαν 
αὐτὸν εἰς τὸν δημόσιον λόγον. εἰ" δὲ καὶ περιτεμεῖν τολμήσει δοῦ-- 
λον, ξίφει τιμωρεῖσϑαι, καὶ τὴν τούτου δημεύεσϑαι οὐσίαν. Con- 
stantius εἰ Constans legem tulerunt, Ne quis Judaeus servum eme- 
ret: Emptum publicari jusserunt. Si quis circumcidere Servum 
ausus esset, gladio feriri, et bona ejus publicari. Lex itaque 
ista, a Constantio et Constante Impp. primitus lata, ab Anasta- 
sio tandem denuo forte proposita fuerit. 

Pag. 409. 8. ἐτυράννησε Βιταλιανὸς ὁ Θράξ.] Thracem hunc 
faciunt etiam Evagr. lib. 43. Nicephor. lib. 16. cap. 88. et Zonaras: 
Marcellinus tamen in Chronico, et Jornandes de Regu. Success. 
Scytham eum fuisse volunt. 

Pag. Á02. 5. καὶ Μιυσσίαν.] Scr. Mvcíav* Evagrius in- 
terim corrigendus, lib. 3. cap. 43. ubi legitur καὶ ΠΠυδίαν. 

Pag. 409. 19. Κύριλλος Ἰουλλιρυκιανός.] Forte scribendum, 
ὃ Ἰλλυρικιανὸς, lilyricus, vel Illyricianus, quomodo recentiores 
locuti sunt. lta habemus apud Marcellinum in Chron. ad annum 
499. .4ristus lllyricianae ductor militiae: et ad an. 530. Mundo, 
lilyricianae militiae ductor, etc. 

Pag. 402. 19. szogrogíov.] πόρτα, Porta; inde πορτάριος, 
Portarius, qui portam custodit. 

Pag. 409. 91. καὶ παρέλαβεν τὸν στρατηλάτην Θράκης Kv- 
οιλλον, καὶ ἀνεῖλεν αὐτόν. Marcellinus in Chronico: GCyrillum 
loguacem magis, quam strenuum militia ductorem, inter duas pe- 
lices F'italianus reperit dormientem , eumque mox abstractum cul- 





ANNOTATIONES. | 635 


tro Getico jugulavit. Vide tamen Evagrium cliam, lib. 3. cap. 
49. et Nicephorum lib. 16. cap. 38. qui rem aliter narrant. 

— Pag. 408. à. Σωσϑένην.} Scr. Σωσϑένιον " de loco hoc vi- 
de quae supra annot. ad lib. 4. 

Pag. 404. 19. óímveve.] Scr. δίπτητε. 

Pag. 405. 1. καὶ ποντίζονταν αὔτανδρα.] Hesychius: A4U- 
τανδρον, σὺν αὐτοῖς roig ἀνδράσιν. 

ας. 405. 5. ὅπου λέγεται τὸ Βυϑάριν. Scr. Βυϑάριον. 
Evagrius de hac navali pugna verba habens, lib. 8. cap. 48, ot 
πρῶτα μὲν ἀνεκώχευεν εἶτα μετὰ τοὺς ἔκπλους καὶ τοὺς ἀκροβο-- 
λισμοὺς μεταξυ τοῖν δυοῖν στρατοπέδοιν, ναυμαχίας καρτερᾶς συ- 
στάσης περὶ τὰ καλούμενα Βυϑάρια, φεύγει μὲν προτροπάδην 
πρύμναν κρουσάμενος ὁ Βιταλιανὸς, etc. —DBythias etiam dictus 
estlocus iste, ut ex Dionysii Anaplo nos docet Petr. Gyllius de 
Bosp. Thrac. lib. 2. cap. 9. Deinde est Calamus, et Bythias: ille 
α Calamorum multitudine, hic ab alia protectione promontorio— 
rum circumsurgentium nominatur. ldem tamen sui oblitus, de 
Topograph. Constantin. lib. 4. cap. 10. Z/:tharia locum hunc vo- 
cat, Vitaliani profligati historiam ex Evagrio recitans. 

Pag. 405. 10. ὅτι ὑπὸ πυρὸς αἰφνίδιον ἀνάπτονται τὰ £av- 
τῶν πλοῖα. Navalis hujus victoriae, quam Anastasius Imp. Pro- 
cli Mathematici ope adversus Vitalianum adeptus est, meminit et- 
iam Zonaras: qui tamen non sulphure vivo navibus injecto, sed 
speculis Ustoriis eam effectam tradit: κατόπτρα γὰρ ἄδεταν χαλ- 
κεῦσαι πυροφόρα ὃ Πρύκλος, καὶ ἐκ τοῦ τείχους ταῦτα ἀπαιωρῆσαε 
κατέναντι τῶν πολεμίων νεῶν" τούτοις τῶν ἡλιαχῶν ἀκτίνων 
προσβαλουσῶν, πῦρ ἐκεῖϑεν ἐκκεραυνοῦσϑαι, καταφλέγον τὸν νηΐ- 
τὴν τῶν ἐναντίων στρατόν. Nam specula ex aere fabricasse usto- 
ria fertur Proclus, eaque de muro e regione hostilium navium su— 
spendisse: in quae cum solares radii impegissent, ignem inde ful- 
minis instar erumpentem classiarios, ipsasque naves hostium com- 
bussisse. Verum non satis video, quo pacto fidem istis adhibere 
possimus, Marcellinum legentes, hujusce aevi scriptorem; Justi- 
niani enim adhuc Patricii cancellos se egisse, testatur ipse. Hic 
itaque, de hac Vitaliani invasione verba faciens, haec habet: JMis- 
si sunt ad. F'italianum Senatores, qui pacis cum eo leges compo- 
nerent: nonaginta auri pondera, exceptis regalibus muneribus, 
pro precio tunc accepit Hypatii, Et paulo post: JMagister mili- 
tum F'utalianus per "Thraciam factus, Hypatium quem captivum 
catenatumque apud. Acres castellum tenebat, reversus suo remisit 
avunculo. Victor etiam Turonensis, hujus aequalis, licet non 
precio Vitalianum amotum dicat, armis tamen propulsatum omni- 
no negat: J'alianus Comes cum manu valida Barbarorum Con— 
stantinopolim veniens , in Sosthene sedit: qui non aliter postula- 
ius pacem nasiasio Imperatori promittit, nisi prius defensores 
Synodi Chalcedonensis relegatos exilio sedibus propriis. reddat, 


636 ANNOTATIONES. 


etc. Verum cum Victor haec Anastasii Imp. an. xxrv. gesta nar- 

ret, Marcellinus ad annum sequentem, Anthemio et Florentio 

Coss. ea refert. ; ^ 
Pag. 406. 5. ὄντα] Scr. ὄν. 


Pag. 406. 10. ἔϑνος moAspixórvorov.] Scr. πολεμικώτατον" 
de hac vero Hunnorum Sabirorum irruptione, vide Marcellinum, 
Victorem Turonens. Evagrium lib. 3. cap. 48. Nicephor. lib. 16. 
cap. 38. et Cedrenum.  Munificentiae tamen hujus Imperatoris in 
Vectigales spoliatos, de qua Auctor paulo infra, apud istos ne 
verbum quidem. 

Pag. 407. 8. ὁ σταυρωϑεὶς δι᾽ ἡμᾶς, ἐλέησον ἡμᾶς. Τροισά- 
γιος, Hymnus est, Graeca Ecclesia decantari solita, Verba au- 
iem erant haec: Ἅγιος ὃ 9:09, ἅγιος ἰσχυρὸς, ἅγιος ἀϑάνατος, 
ἐλέησον ἡμᾶς" his Petrus Fullo, Ecclesiae Antiochenae sub Leone 
Imp. antistes, clausulam hanc post ἅγιος ἀϑάνατος, addidit; Xoi- 
στὲ βασιλεῦ, ὃ σταυρωϑεὶς δι᾿ ἡμᾶς" postea vero in exilium pul- 
sus, cum tandem denuo a Zenone Episcopatui suo restitutus fuis- 
set, his omissis, Χριστὲ βασιλεῦ, reliqua retinuit, nempe ó σταῦυ- 
ρωϑεὶς δι᾿ ἡμᾶς. Cedrenus: πρότερον δὲ προσέϑηκε [Πέτρος ὃ 
Κναφεὺς τῷ τρισαγίῳ, Χριστὲ βασιλεῦ, ὃ σταυρωϑεὶς δι᾿ ἡμᾶς. 
ὕστερον δὲ ἐλϑὼν. περιεῖλε τὸ, Χριστὲ βασιλεῦ. Deinceps itaque 
clausulae hujus additio apud Antiochenses, Ecclesiasque Orienta- 
les obtinebat; unde a Constantinopolitanis, et Occidentalibus, 
Theopaschitae, dicti sunt Orientales, Passianos eos vocat Mar- 
cellinus: Die Dominico, dum jubente Z1nastasio Caesare per Pla- 
ionem in Ecclesia pulpito insistentem in hymnum Trinitatis Dei 
Passianorum Quaternitas additur, multi Orthodoxorum pristina 
voce psallentes, perfidosque praecones clamoribus objurgantes, in 
ejusdem Ecclesiae gremio caesi sunt. — Vide Evagrium lib, 3. cap. 
44. Nicephorum lib. 16. cap. 45. Victorem, et Cedrenum, 

Pag. 407. 14. πραιδεύσαντες vd αὐτοῦ δημύσια.] δημόσια 
hic Aeraria vertimus: Τρακτευτὴς enim, et “ογοθέτης, id est, 
Publicarum .Bationum Minister, sive Vectigalium Curator, erat 
Marinus, uti Auctor noster supra: ὁ δὲ αὐτὸς βασιλεὺς κουφίσας 
Ἰωάννην τὸν Παφλαγόνα ix τοῦ τρακτεύειν τὰ δημόσια χαρτία τοῦ 
πραιτωρίου τῶν ἐπάρχων, ἐποίησεν αὐτὸν ἀπὸ ὑπάτων, ἀντ᾽ αὐτοῦ 
ποιήσας τρακτευτὴν, καὶ λογοϑέτην Mogivov τὸν Σύρον. 

Pag. 407. 91. καὶ ἀνελϑών.] Scr. ἀνῆλθεν, uti habet Chr, 
Alex. 

Pag. 408. 7. τοὺς δὲ ἐρευμάτισε. Scr. ἠρυμάτισε. -ἐρύομαι, 
εἰ ἔρυμαν, Custodio; unde ἔρυμα, Custodia salva, sive Carcer. 
Hesychius: ἔρυμα, ὀχύρωμα, φυλακὴ, κάλυμμα, φύλαγμα" ab 
ἔρυμα vero Auctor noster verbum ἐρυματίζω formavit, 

Pag. 408. 18. εὐσχήμων. Chr. Alex. a Radero editum 
habet λευσχήμων — corrupte: Chr. idem ex Jos, Scaligeri edi- 


ANNOTATIONES. 637 


tione legit λευχείμων" ad quam lectionem nostram emendandam 
censeo. 

Pag. 408. 16. ἀπληστίαν cov.] Cedrenus habet, κακοπι- 
στίαν cov. 

Ibid. ἀπαλείφω δεκατέσσαρα.} lta etiam Chr. Alexandr, 
Cedrenus legit , τεσσαρεσκαίδεκα ἔτη. Constantinus Manasses: 
Σὴν db κακίαν μυσαχϑεὶς καὶ βεβηλοτροπίαν, 

Ἐχκόπτων ὑπεξέκοψε τοὺς χρόνους τῆς ζωῆς σου, 

Καὶ χρόνους ἐκολόβωσε τέσσαρας πρὸς τοὺς δέκα" 

Καὶ ταῦτ᾽ eina, ἀπήλειψε τούτους ἀπὸ τοῦ χάρτου. 
- . Ραρ. 408. 18. καὶ διυπνίσϑη ταραχϑείς. 1 Chr. Alex. habet, 
xoradó«ysíg" mendose, 

JPag. 409. 3. ὄπισϑέν μου ἐλϑὼν χοῖρος.] Justinum, Ana- 
slasii in imperio successorem, ista notant: quem συφορφβὸν » $u- 
bulcum fuisse vult Zonaras: νεῤῥήϑη δὲ βασιλεὺς Ἰουστῖνος ό 
Θράξ, γονέων μὲν ἐκφὺς ἀσή μῶν καὶ d ἀφανῶν, αὐτὸς τὸ πρότερον 
αὐτουργῶν, ἢ βουκόλος τυγχάνων καὶ συφορβός. Certe loco hu- 
mili, imo sordido natum, agrisque exercendis tantum assuetum 
fuisse eum, asserit Procopius , Arcan. Histor. 

Pag. 409. 19. ὧν ἐνιαυτῶν ἐννενήκοντα. ἢ Zonaras dicit 
Anastasium octoginta octo tantum annos vixisse: uti etiam et Vi- 
οἷον Turonens. .Znastasius Imperator intra palatium. suum 1o- 
nitruorum terrore fugatus, et coruscationis jaculo percussus , in 
cubiculo, quo absconsus fuerat, moritur, et cum ignominia abs- 
que consuetis exequiis ad tumulum ducitur, anno vitae suae 
xxoux. Marcellus vitae ejus annorum numerum incertum relin- 
quit; octogenario tamen majorem obiisse testatur. 

Pag. 410. 8. ὅντινα ὁ στρατὸς τῶν φυλαττόντων τὸ παλά- 
τιον κελεύσει Θεοῦ, ἐξκουβιτόρων. Ita etiam Chr. Alexandr. 
Ἑξκουβίτορες, Excubitores, Milites erant Praetoriani , Palatio, 
atque Imperatori tutando destinati; atque ideo ὃ στρατὸς τῶν ἐξ- 
χουβιτόρων etc. ab Auctore dicuntur. Graecis σωματοφύλακες 
vocantur. Horum vero Praefectus erat Justinus. Evagrius lib. 4, 
cap. 1. de Justino Imp. haec habet: ὑπὸ τῶν βασιλικῶν σωματο- 
φυλάκων ἀναῤῥηϑεὶς, ὧνπερ καὶ aj ἤρχεν, ἡγεμῶν τῶν ἐν τῇ αὐλῇ 
τάξεων καϑεστώς" infra etiam nostro κόμης ἐξκουβιτόρων dicitur. 

Pag. 410. 6. ἐβασίλευσε δὲ ἔτη 9, καὶ ἡμέρας εἰκοσιδύο. 
Victor Turonens. annos viu, et menses 1x. Justinum regnasse as- 
serit: forte de annorum numero quibus solus imperavit intelli- 
gendus est: cum enim Justinus annos octo, menses novem, et 
dies tres regnasset, Justinianum sororis filium in Imperii socie- 
tatem adscivit: ut Evagrius testatur, lib. 4. cap. 9. Post quod 
tempus menses etiam quatuor superfuit, ut ex eodem Evagrio 
discimus, loco citato; ubi etiam eum annos rx integros , cum 
tribus tantum diebus, regnasse affirmat: sibi scilicet hac in re 
parum constans, Julii enim die 1x, Aerae Antiochenae prxvi. 





638 ANNOTATIONES. 


anno, Indictione scilicet xr, secundum Evagrium ipsum Impera- 
tor renunciatus est Justinus: Kalendis autem Augusti Aerae An- 
liochenae nrxxv, id est, Indictione v, secundum eundem, diem 
obiit, Totum itaque regni ejus tempus 1x annos, diesque insuper 
xxi uti Noster recte, complexum est. Marcellinus tamen ad 
— novem imperii ejus annos, menses etiam duos addit, 
Pag. 410. 8. ἀγράμματος δέ.] Hujus rei testem locupletem 
habemus Procopium, Justini coaevum, Arcan. Hist. ἐπειδή ve ὃ 
βασιλεὺς [ Αναστάσιος] ἐξ ἀνθρώπων ἠφάνιστο, αὐτὸς [Iovori- 
voc] τῇϊτῆς ἀρχῆς δυνάμει τὴν βασιλείαν παρέλαβε, τυμβογέρων 
μὲν γεγονῶς ἤδη, ἀμάϑητος δὲ γραμμάτων ἁπάντων, καὶ τὸ δὴ 
λεγόμενον ἀναλφάβητος ὦν. 
Pag. 410. 11. τὸν τοῦ αὐτοῦ Αμαντίου δομέστίκον. ] Ζομέ- 
στικος, Domesticus: licet vero vocabulum hoc dignitatis etiam 
erat, hoc tamen loco οἰκεῖον sonare puto, uti habet Zonaras: 
μετὰ δέ γε τὴν τελευτὴν “Δναστασίου, βουλῆς γενομένης περὶ προ- 
χειρίσεως βασιλέως ὃ εὐνοῦχος “μάντιος etc. ϑέλων Θεοχριτια- 
γόν τινα [ Θεόκριτον alii] οἰκεῖον αὐτῷ ὄντα βασιλεῦσαι, χρήμα- 
τὰ τῷ Ἰουστίνῳ παρέσχε διανέμειν τοῖς στρατιώταις, etc. Con- 
stantinus Manasses Theocritum Amantii consanguineum fuisse vult, 
de Justino ista praeferens: 
“Μαβὼν γὰρ, ὥς φασι, πολὺν χρυσὸν ἐξ Δμαντίου, 
Ὑπῆρχε δὲ πραιπόσιτος “μάντιος ἐχεῖνος; 
Καὶ κελευσϑεὶς τοῖς τάγμασι τοῦτον κατακενῶσαι, 
δὸς ἂν περιποιήσαιντο τὸ κράτος Θεοκρίτῳ, 
Τῷ κοινωνοῦντι τῶν αὐτῶν αἱμάτων “μαντίῳ, 
Ex τῶν ὀϑνείων ξαυτῷ κτᾶται τὴν βασιλείαν. 

Vide etiam Evagrium, lib. 4. cap. 9. 


Pag. 411. 1. εἵλατο. Lego, εἵλοντο, uti habet Chr. Alex. 

Pag. 411. 17. τῷ δὲ πρώτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἔφυγε 
“Σέβηρος. Victor. Tur. Severum Justini Imper. anno tandem vr, 
Justino et ÀAppione Coss. asserit: Z4ntiochenae Ecclesiae Severus, 
Chalcedonensis Synodi obtrectator, quum a Justino. Imperatore 
quaereretur ad poenas, fugit: et in ejus locum substituitur Paulus. 
Evagrius tamen, et post eum Nicephorus, Severum Justini an- 
no 1, poenas dedisse, lingua ejus abscissa, testantur Evagr. lib. 4. 
cap. 4. Nicephor, lib. 17. cap. 2. Vide etiam Cedrenum, et Zo- 
naram. | 

Pag. 412. 6. ἄνϑρωπον ὑπερτέλειον πῆχυν ἕνα.] Locus pro- 
culdubio mendosus: forte legendum, ἄνϑρωπον ὑπερέχουσα τέ- 
λειον πῆχυν ἕνα. Cedrenus: Τῷ δ᾽ αὐτῷ ἔτει [Justini vi] ἐφά- 
νὴ γυνή τις ἐκ τῆς Κιλικίας γιγαντογενῆς, ὑπερέχουσα τῇ ἡλικίᾳ 
πᾶντα ἄνϑρωπον τέλειον πῆχυν ἕνα, καὶ πλατεῖα σφόδρα. Μα- 
lieris hujus Giganteae meminerunt etiam Nicephorus, lib. 17. 
cap. 3. et Zonaras in Justino. 


^7" 1-9 UNCTIONE 
"T 


ANNOTATIONES. PUES 


Pag. 419. 10. ἐδισιγνάτευσεν ὕπατον.) 4ισιγνατεύω; et 
δεσιγνατεύω, Designo, apud recentiores. 

Pag. 419. 19. ἐν τῷ ὑπατεύειν αὐτὸν. Hypatiae hae, sive 
Munera Consularia initio consulatus cujusque populo exhibeban- 
tur: verum Vitalianus septimo Consulatus sui mense interfectus, 
est; cujus rei testem habemus, hujusce temporis hominem , Mar- 
cellinum, in Chronico: Indictione xur, J'italiano et Rustico Coss. 
Vitalianus his Coss. vit mense. Consulatus sui xvi Fulbneribus 
confossus in Palatio, cum Cleriano et Paulo satellitibus inter- 
emptus est. Factum hoc Justiniani Patricii factione; ut ex Pro- 
copio discimus, Arcan. Histor. Viclore etiam Turonens. qui ta- 
men sub Maximi Consulatu, anno nempe Justini Imp. v, hoc fa- 
ctum vult, quod omnino falsum est: Consulatu enim suo, quem 
una cum Rustico, Justini Imp. anno 1r, gessit, interemptus est 
Vitalianus. 

Pag. 419. 18. μάππαν. Mezzo, Mappa, et μαππάριος, 
IMapparius, qui Mappam mittit; sive signum in Circo dat Auri- 
gantibus. De Mappa vide, inter alios, doctissimum Jo. Vossium 
de Vitiis Sermon. lib. 1. cap. 4. 

Pag. 419. 16. Ζτάϑιος.] Cedreno, et Zonarae, Tf&$90c, 
Chronico Alex. Τζάϑιος, dicitur. 

Pag. 419. 4. ὃ αὐτοῦ πατὴρ Ζαμναάζης.1 Chr. Alex. Tza- 
thium facit τὸν υἱὸν Ξαμνάξου; Xamnaxi filium. 

Pag. 419. 9. τὴν ἐκγόνην ἸΝόμου.} Chr. Alex. habet, £xyo- 
vov Ovívov. 

Pag. 418. 19. ἔχον ἀντὶ πορφυροῦ ταβλίου. Chr. Alex. 
habet ἔχων, ac si Regem spectaret: si vero ad Chlamydem refe- 
ratur, legendum, ἔχουσαν. Ταβλία autem Clavi sunt: voce supra 
usus est Auctor, lib. 2. τὰς μὲν βασιλικὰς πορφύρας, ἐχούσας 
ταβλία χρυσᾶ, τὰς δὲ τῶν συγκλητικῶν, etc. χλαμύδας ἐχούσας 
σήμαντρον τῆς βασιλικῆς φορεσίας ταβλία πορφυρᾶ. 

Pag. 418. 14. ἀληϑινὸν ἔχοντα τὸν χαραχτῆρα. 1 Scr. ἔχον. 
Caeterum ex nostro corrigendum Chr. Alex, uti habetur, ἀληϑει- 
à, reponendum, ἀληϑινόν. 

Pag. 418. 15. καὶ στιχάριον δὲ ἄσπρον. Στιχάριον proprie 
erat vestis Sacerdotalis, albi coloris: uti nos docet Symeon Ar- 
chiep. Thessalonicens. de Templo, etc. ὃ δὲ στιχάριον τὴν φω- 
τεινὴν τῶν ἀγγέλων ἐμφαίνει περιβολήν᾽ οὕτω γὰρ πολλάκις φω- 
τεινὴν ἐσθῆτα περιβεβλημένοι ὥφϑησαν ἄγγελοι, ὡς καὶ ὁ ἐν τῷ 
μνήματι λευκὴν ἐσθῆτα ἐνδεδυμένος. Hoc loco Tunicam simphi- 
citer sonat. 

dbid. Παραγαύδιον. Trebell. Pollio in D. Claudio: “411 δατι 
subsericam paragaudem triuncem unam,  Parthica erat haec ve- 
stis, Hesychius: Παραγώδας [corrupte hodie editur, zoec:yo- 
ydc, uti nos monet doctissimus Salmasius,] χιτὼν παρὰ Πάρϑοις 
Paragaudae, lora sunt; Paragaudiae vero Vestes, quae loris au- 


TS T 
ἢ * 
? 


640 ANNOTATIONES. 


ratis circumtexebantur. | Vide Clarissimi Viri Cl. Salmasii notas 
in Trebell. Poll. et in Flav. Vopisc. É 

Pag. 418. 16. ἔχον χρυσὰ πλουμία βασιλικὰ. πλουμίον, et 
πλοῦμμιν, Pluma: Clavus hic est. Procopius de Aedific, Justi- 
nianilib. 3. χιτῶν ἐκ μετάξης ἐγχαλλωπίσματι [Scr. ἐγκαλλωπί- 
᾿σμασι] χρυσοῖς πανταχόϑεν ὡραϊσμένος, ἃ δὴ νενομίκασι πλουμ- 
μία καλεῖν. Sed vide etiam Salmas. loc, citatis. 

Pag. 418. 17. vd γὰρ £veyyto.] Scr. τζαγγία, uti habet Chr, 
Alex. addito litera T, verbis plerisque a £ incipientibus, more 
recentiorum barbarico; ut τζικούριον, Securis; τζαχκιζειν, quod 
Itali Sacchegiare dicunt. Τζάγκαι vero, sive τζαγγία, Calcea- 
menta erant Regia: Latinis Zanchae dictae sunt: Trebellius Poll. 
in D. Claudio: Zanchas de nostris Parthicis paria duo: id est, 
Calceos ex Partliica pelle confectos. 

Ibid. ἃ ἐφόρει, ἦν ἀγαγών. Lego, ἃ ἦν d&yeydw, elc. 
Sensus aliter mutilus est, 

Pag. 414. 8. εἰς τὰ ἡμέτερα βασίλενα. Βασίλειον proprie 
est Hegia: apud nostrum, Fegnum, ubique significat. Uti ΠΡ. 2. 
de Oedipode: xol ἀκούσας ó Οιδίπους, ἔλαβεν ἥλους, καὶ πήξας 
τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ ὀφϑαλμοῖς τελευτᾷ, ἐάσας τὸ βασίλειον τοῖς δυ- 
civ αὐτοῦ υἱοῖς, etc. Et lib. 18. de Auxumitarum Rege, Ho- 
meritensem de injuriis regno suo ab eo illatis postulante, haec 
habemus: ὁ δὲ τῶν Αὐξουμιτῶν βασιλεὺς ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ 
“Αμεριτῶν, ὅτι κακῶς ἐποίησας, φονεύσας Ῥωμαίους Χριστιανοὺς 
πραγματευτὰς, καὶ ἔβλαψας τὰ ἐμὲ βασίλεια. . 

Pag. 414. 19. καὶ κωλῦσαι τὸν βουλόμενον εἰς βελτίονα τά- 
ξιν ἐλϑεῖν, καὶ γνῶναι ϑεὸν. Locum mutilum ex Chr. Alex. ita 
restituimus : καὶ κωλῦσαι τὸν βουλόμενον εἰς βελτίονα τάξιν ἐλϑεῖν 
οὐκ ἐνεδέχετο" wol γνῶναι ϑεὸν etc. 

Pag. 415. 10. ἐπηρώτησε τὸν Ζιλγιβὶμ ἢ εἰρηνικῶς, ὅτι, 
δῶρα etc.] Chr. Alex. habet, ἐπηρώτησεν τὸν Ζιλγιβὶμ εἰρηκῶς 
αὐτῷ, ὅτι δῶρα etc, Verum cum alterutro modo locum hunc le- 
gere possimus, nihil omnino mutare statui, Hunc vero Anasta- 
sius Bibliothec. Zelicben vocat. 

Pag. 415. 20. δηλώσας διὰ “Δαβροΐου πρεσβευτοῦ. Chr. 
Alex. Raderiamum habet, διὰ Βρίου; Scal. διὰ Bgoíov: ubi etiam 
πρεσβυτέρου corrupte legitur, pro πρεσβυτοῦ. ᾿ 

Pag. 416. 8. Θεοδότου ὑπάρχου πόλεως.] Mallem ἐπάρχου : 
De Theodoto vero hoc, Urbis Praefecto, vide Procopium, Arcan. 
Histor. pag. 43. 

Pag. 416. 16. κελευσϑεὶς ἐξελϑεῖν ἐπὶ τὴν ἀνατολήν.) Pro- 
copius eum Hierosolymam relegatum scribit; loco citalo, 

Pag. 417. 7. ἀλυτάρχησαν 03] Scr. ἠλυτάρχησαν. 


*) Sic ed, Ox. 





ANNOTATIONES. 641 


Jbid. ἀπὸ Aggaviov.] Lib. 19. 4ggóviog iste dicitar. 
Jbid. ἕως ὀγδόου ξξηκοστοῦ πενταποσιοστοῦ, ἀφ᾽ οὗ etc. 


|. Annus hic desideratur; suspicor legendum, ἕως dy. ἕξη. πεντ. 
. ἔτους κατὰ τοὺς αὐτοὺς «ἀντιοχεῖς, [uti vulgo loquitur Auctor no- 


ster,] ἀφ᾽ οὗ ἐκωλύϑη, elc. Incidit hoc in Justini Imp. annum 
iu, qui erat Indictio xri; ita ut a sequente Indictione xiv, Olym- 
picorum Inhibitio ista deinceps locum habuerit: uti Auctor su- 
pra. 

Pag. 417. 7 . κατὰ πρεσβείαν Ἐφραιμίου τοῦ Πατριάρχου. 
δὲ particula, aut quid tale deesse videtur. Caeterum Ephrae- 
mius, licet postea, Euphrasio ruinis Antiochensibus obruto, Pa- 
triarcha creatus fuerit, adhuc tamen Antiochiae Praefectus tan- 


Aum erat. Itaque omnino legendum, Evggecíov τοῦ Πατριάρ- 


40v; nisi quis maluerit, Eggeiuíov, καὶ τοῦ Πατριάρχου 4ν- 
τιοχείας. 

Pag. 417. 90. τὸ λεγόμενον ΖΔοῤῥάχιον.] Scr. Ζυῤδῥάχιον. 

Pag, 418. 8. ἥτις πρώην μὲν ἐλέγετο Ἐπίδαυρος. Scribo, 
Ἐπίδαμνος. Stephanus de Urb. Ζυῤῥάχιον, πόλις Ἰλλυρικὴ, Ἐπί- 
δαμνος χληϑεῖσα. Patria haec erat Anastasii Imp. uti festatur 
Evagrius, lib. 3. cap. 29. οὗτος ὃ -4vootcctog πατρίδα τὴν Ení- 
δαμνον ἔχων, Φυῤῥάχιον νῦν προσαγορεύεται, etc. Epidaurus 
quidem Urbs est, sed alia. De hisce vero Cladibus, vide Eva- 
grium, lib. 4. cap. 5, et 8. Nicephorum, lib. 17. cap. 8. Ce- 
drenum etiam, et Zonaram ; apud quem tamen, pro ἄνάξαρβος, 
mendose scribitur, ἀναάβαρζος, sive ἀνάβαρζα. 

Pag. 418. 9. ὑδάτων ποταμιαίων.} Forte scribendum, zo- 
ταμείων. 

Pag. 418. 11. αὔτανδροι σὺν τοῖς οἴκοις ἀπώλοντο. Nova 
plane haec locutionis forma. 

Pag. 419. 8. τὴν δὲ Εδεσαν μετωνόμασεν, lovariwovzoAw.] 
Tam Anazarbum, quam Edessam hoc nomine insignivit: Evagrius 


lib. 4. cap. 8, μετεχλήϑησαν τοίνυν ὑπὸ vo) αὐτοῦ lovorívov aj 


Εδεσσα, καὶ τούτων ἑκατέρα τῇ αὐτοῦ προσηγορίᾳ κατεκοσμή- 
ϑησαν. 
Pag. 419. 6. ἐν μηνὶ Μαΐῳ ὑπατείας Olvfoíov.] Accidit 
iremendus iste Terraemotus Justini Imp. anno vir, et mense de- 
cimo, id est, vir. ejusdem anno currente; quo Consulatum so- 
lus gessit Olybrius; ut ex Marcellino discimus. Itaque apud Au- 
ctorem nostrum, post τῷ δὲ ἑβδόμῳ ἔτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας, 
addendum, καὶ μηνὶ δεκάτῳ : Uti habet Evagrius, lib. 4. cap. 5. 
Nicephorus etiam, lib. 17. cap. 3. Justinus enim Imperator re- 
nunciatus est Julii die rx, Aerae Antiochenae anni pnLxvr, id est, 
anni Christi vulgaris pxvru: decimus autem mensis, post exple- 
tum Justini annum vir, erat Maius, Aerae Antiochenae anni 
nrxxiv, anni Christi vulgaris pxxvr, quo anno Olybrius Consu- 
latum solus gessit, 
Ioannes Malelas. 41 


CERTES 1 


1 
642 ANNOTATIONES. 

Pag. 490. 7. ἦν ydo ἡ μεγάλη ξορτη Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν 
aj τῆς ἀναλήψεως.) Non erat ipsa Assumptionis dies; haec enim 
perpetuo feria quinta est: sed postridie accidit tremendus iste 
terrae motus, nempe Maii die xxix, qui tum feria sexta erat, sive 

dies Veneris: cujus rei testem habemus Evagrium, lib. 4. cap. 5. 
Pag. 490. 13. καὶ ἠπήντουν αὐτοῖς yemeyok] Scribo, ἀπήν- 
TOV. 

Pag. 491. 90. καὶ πάντες of συγκλητικοὺ καὶ πορφυρᾶ ἐφό- 
gov». ] Quod noster πορφυρᾶ φοροῦντες, Cedrenus dicit, φαιὰν 
στολὴν ἐνδυσάμενοι, Pullati, sive Vestibus nigricantibus. induti. 
Purpura quidem Regum, et Magistratuum Intigeá est- etiam et 
Luctui approprialtus 'eolor« nempe quod ad nigrum colorem pro- 
pius accedat: sed et quibusdam πορφύρεον; Nigrum est. Hesy- 
chius: Πορφύρεον πορφυροῦν, μέλαν" Πορφύρει, μελανίζει. 

Pag. 499. 10. καὶ μηνῶν 9'.] Justinus Imperator salutatus 
est Julii die 1x, uti supra diximus: Aprili itaque Justinianus in 
Imperii societatem a Justino adscitus est; is enim a Julio mensis 
erat nonus, Atque hujus rei testem habemus Marcellinum: Z£n- 
no Regiae urbis conditae cxcvii. Justinus. Imperator, Justinianum 
ex sorore sua nepotem, jamdudum a se Nobilissimum designatum, 
regni quoque sui successorem creavit, Kal. Aprilis. Evagrium 
etiam, lib. 4. cap. 9. Nicephor. lib. 17. cap. 7. et Chr. Alexandr. 

Pag. 499. 16. ὁποίου δ᾽ ἂν ὑπάρχωσι μέρους. Immo in- 
sanissimum ei fuisse Venetorum studium, luculenter satis testa- 
tur Evagrius, lib. 4. cap. 81. Procopius etiam, in Arcana Hist, 
quos vide, 

Pag. 428. 5. καὶ κιγστέρναρ. 7 πιγστέρνα, κινστέρνα, sive, 
ut Hesychius habet, “κιστέρνα; Cisterna est: Κιστέρνα, ἤδκκος 
φρέατος, βάραϑοα, ἢ βυϑύς. 

Pag. 493. 20. ἀναγκασϑεὶς “προεχειρίσϑη πατριάργης.] Eva- 
grius longe aliter, lib. 4. cap. 6. ὃν [Ἐφραίμιον] κἀντεῦϑεν ἀγα- 
σάμενον Αντιοχέων παῖδες, ἐς ἱερέα ψηφίζονται" καὶ τὸν ἀποστο- 
λικὸν λαγχάνει ϑρόνον, ὥσπερ μισϑὸν καὶ γέρας τῆς τοσαύτης προ- 
νοίας τοῦτον κληρωσάμενος: nempe ob summam ejus in urbe in- 
stauranda curam, Patriarchatum, tanquam benevolentiae, Pro- 
videntiaeque suae , mercedem , ab Antiochensibus Episcopüs dele- 
ctus, reportavit. "Vide et Nicephor. lib, 17. cap. 3. et Cedre- 
num. 

Pag. 424. 4. τὴν γενομένην ἅλωσιν τῆς πόλεως.] Forte scri- 
bendum, πτῶσιν, uti supra habet. 

Pag. 424. 17. τελευτᾷ δὲ ἐνιαυτῶν os.] Chr. Alex. duos 
praeterea vitae ejus addit annos: τελευτᾷ δὲ ἐτῶν οζ΄. Moritur 
anno aetatis suae LXXVI. 

Pag. 425. 5. Ἦν δὲ τῇ ἰδέᾳ κοντοειδὴς.] Fasti Alexandrini 
a Scaligero editi habent πονδοιδής. Scr. κονδοειδὴς: nempe xov- 
τὸς, velxovóde, Curtus est recentioribus: Fasti dicti a Badero 


ANNOTATIONES. 643 


. editi κωνοειδιὴς habent, mendose: quomodo enim τῇ ἰδέ κωνοει- 
δηὴς quis esse possit ? statura quidem erat curta, ut Noster; vel 
ut Procopius, non procera, nec pusilla nimis. To μὲν οὖν σώμα 
[Justiniani] οὔτε μακρὸς, οὔτε κολοβὸς ἄγαν, ἀλλὰ μέτριος ἦν" 
Corpore neque procero fuit , neque pusillo nimis, sed guo statu- 
ram justam non excederet. 
Pag. 495. 9. xol αὐτὸς δὲ ὧν Θροᾶξ ἀπὸ Βεδεριανᾶς.  Τα511- 
nus enim 1Π|0. avunculus ejus, Thrax etiam erat, ab urbe Bede- 
 riana orlum suum ducens. 

Pag. 426. 8. ὅστις Τολιὰϑ' λίϑῳ λαβῶν.] Subaudi, πληγήν. 

Pag. 496. 14. ὡς γενομένην μοῖραν τῷ Γολιάϑ.] De ridi- 
culo hoc commento, vide quae supra notavimus ad lib. 5. ubi 
haec etiam habentur. 

Pag. 426. 21. Ἰουστινιανὸς δέδωκεν ὑπατείαν τῇ ἕχτῃ ἐπινε- 
μήσει.Ἴ Secundus hic erat Justiniani Consulatus: priorem enim 
cum Valerio gesserat, Justini Imp. anno 1v. 

Pag. 497. 5. Τιλδέριχ, καὶ Κήρυπον, καὶ Εἰρηναῖον.] Du. 
ces in hoc bello missos fuisse Belisarium, Cerycum et Irenaeum 
asserit Chr. Alex. Auctor. Cedrenus Vero, Belisarium, Cery- 
cum et Petrum: Gilderichi autem hujus ibidem mentio nulla. 

Pag. 497. 19. καὶ λαβόντος τὰ ἐχρεδίτα. Chr. Alex. habet 
τὰ ἐξπαιδίτα: scribendum, ἐξπέδιτα: ἐξπέδιτον, Expeditum: Fx. 
ercitus. 

Pag. 497. 18. ὃ δὴξ τῶν EgovAAov, ὀνόματι Γρέπης.] Γρέ- 
τῆς, Cedreno dicitur, Ἐρούλων vero scribendum, uti Procopius 
habet, Gothic. lib. 2. o? τινες δὲ ἀνθρώπων εἰσὶν EgovÀot, καὶ 
ὅϑεν Ῥωμαίοις ἐς ξυμμαχίαν κατέστησαν, ἐρὼν ἔρχομαι, etc. 

Pag. 427. 20. ἤτησεν ξαυτὸν γενέσϑαι Xowriavóv.] Imo 
maximis muneribus a Justiniano ad id allecti, Christianismum sus- 
ceperunt: ut ex eodem Procopio discimus , Goth. lib. 2. Ezzi δὲ 
Ἰουστινιανὸς τὴν βασιλείαν παρέλαβε, χώρᾳ τε ἀγαϑῆ, καὶ ἄλλοις 
χρήμασιν αὐτοὺς  Ερούλους δωρησάμενος, ἑταιρίαν λέγεσϑαΐί τε 
παντελῶς ἴσχυσε καὶ χριστιανοὺς γενέσϑαι ἅπαντας ἔπεισε. Vide 
etiam Evagrium, lib. 4. cap. 19. Nicephorum lib. 17. cap. 18. et 
Cedrenum. 

Pag. 498. 6. Τῶν λεγομένων Ἐξακιονιτῶν Aosaváv.] Ita 
eliam Cedrenus. Ζξωκιονιτῶν vero scribendum, uti supra nota- 
vimus, ad lib. x1xr. 

Pag. 498. 10. ἔτη φνϑ'.] Annus pzix. a Justiniani Consula- 
tu τι, retrorsum numerando, coincidit cum anno post 1. Caesa- 
rem interfectum Decimotertio: qui tamen anni Augusto Imperan- 
ti a nonnullis attribuuntur; licet quidam ab Actiaca victoria, quae 
xir. pst τ, Caes, mortuum anno accidit imperium ejus initium su- 
munt, e quorum numero Auctor noster esse videtur. 

Pag. 498. 19. ἔτη suf. ] Numerus iste pessime. corru- 
ptus est: Auctorem enim 'adeo sui oblitum esse potuisse vix cre- 





Tow Um Ee 


» 


644 ANNOTATIONES. 





dibile est, Suprá enim, libro x, dicit Christum natum fuisse 
Augusti Imp. anno xxir. sive anno mundi 155, n, quomodo Grae- 
οἱ vulgo computant: quibus annis si nxxix, alios a Christo nato 
ad hunc Justiniani Consulatum rr, elapsos addas, colliges tantum 
1)9 cr) xx1x: adeo ut ccccrxvirr. annos plus justo hic poni mani- . 
festum sit. 

Pag. 498. 15. ἕως τῆς ὑπατείας lovótwiwvov.] Supplen- 
dum δευτέρας. Verum quomodo Eusebius computum annorum 
ad Justiniani Consulatum deduxisse dicitur, cum ducentis circiler 
annis Justinianum praecesserit? — Itaque puto Auctorem intelli- 
gendum esse de calculo ab Eusebio ad Christi tantum Natalitia in. 
stituto: a quo tempore reliquus annorum numerus a quoquam 
nullo negotio deduci potest. Sed in istis nihil omnino sani est. 
Eusebius enim ab Abrahamo ad Christum Natum annos numerat 
xuxv, ab Adamo vero ad Abrahamum, secundum rxx seniorum, 
quae omnium maximae sunt, rationes, wMMCLXXXIV, quibus si 
addas pxxix, in quem Christi annum incidit Justiniani Consulatus 
τι, anni tantum colliguntur 1509, pcoxxvnr. Atque hic est verus 
calculus Eusebianus; qui tamen pcciv. annis ab Auctoris nostri 
Eusebiano superatur. 

Pag. 498. 18. πάντων οὖν vd συγγράμματα φέρει fxvqv χι- 
λιάδα ἐνιαυτὸν] Scribo, ἐνιαυτῶν. ^ Auctores vero suos supra 
prodidit, nempe Clementem, Theophilum et Timotheum.  Caete- 
rum non est, quod Graecorum ab Orbe Condito annorum Coin- 
putatio nos moretur. 

Pag. 429. 1. ἔτη ob9'.] Encaenia urbis Constantinopolita- 
nae, secundum nostrum, celebrata sunt Aerae Antiochenae anno 
cccrxxvir, id est,'anno Christi vulgari ccexxx, nempe Constantini 
Imp. anno xxiv. ex quo tempore ad hunc secundum Justiniani 
Consulatum anni excurrunt cxcix, uli Auctor recte, Vide quae 
supra notavimus ad librum xix. 

Pas. 499. 5. ὃ οὖν χρονογράφος ἀνάγκην ἔχεν] Mallem, ó 
γὰρ χρονογράφος. 

Pag.499. 19. Αλλάριχος, ἔκγονος τοῦ Οὐαλεμεριακοῦ  86:!- 
bendum, “Ζταλάριχος.  Athalaricus vero Eutharici erat filius, ex 
Amalasuontha, "Theoderici filia: uti supra monuimus, ad libr. 15. 
Vide Jornandem de Reb, Get. Cap.. 59. 

Pag. 499. 18. Γιλδέριχ, ὃ ἔκγονος Γινζιρίχου ἔκγονος, apud 
nostrum, quandoque Filium, aliquando etiam Nepotem significat. 
Gilderichus enim sive Ilderichus, ut habet Procopius, Honorici 
filius erat, Gensirichi vero, sive Gizerichi Nepos. vide Proco- 
pium, de Bel. Vandal. lib. 1. 

Pag. 429. 17. ὀνόματι Zzízrog.] Σίττας Procopio dicitur. 

Pas. 490. 21. καὶ στρατεύσας ἐντοπίους σχρινιαρίους} Gzgr- 
γνιάριος, Scriniarius. Suidas: Zxowidgiog, ὁ χαρτυλάριος τοῦ 
ἐπάρχου, ὃ αἴρων τὸ σκρίνιον, ἤτοι τὸ κιβώτιον. 


LL 


ΟὟ - Ἐν οθα σανσν 


PA 





ANNOTATIONES. | 645 


Pag. 430. 4. καὶ τοὺς ὑπάτους αὐτῶν] Forte legendum. cv- 


ϑυπάτους. Armenia enim a Proconsulibus administrata fuit; ut 


apparet ex Justiniani Constitutione xxi, hanc habente Inscriptio- 
nem: O αὐτὸς βασιλεὺς Jxaxio τῷ μεγαλοπρεστάτῳ ἀνϑυπάτῳ 
“ρμενίας. Ejusdem etiam Constitutione xxxi, haec leguntur: ὥσ- 
τε τεσσάρων Aopevidy οὐσῶν, δύο μὲν εἶναι σπεκταβιλίας τὴν 
τε τοῦ ἀνθυπάτου, τήν τε τοῦ κόμητος" καὶ ἀνθύπατον μὲν εἶναι 
τὸν τῆς “πρώτης ἡγούμενον “ρμενίας, κόμητα δὲ τὸν τῆς τρίτης 
τὸν δὲ τῆς δευτέρας, καὶ τετάρτης, ὀρδιναρίους καϑεστάναι. 

Pag. 480. 7. ἀριϑμοὺς τέσσαρας.] Quod Nostro ἀρυϑμὸς 
aliis recentioribus plerumque νούμερον dicitur, vocabulo Latino, 
Suidas: Σπεῖραι, πλήϑη στρατευμάτων, ΤΩΣ ΕΣ ἐς γνούμερα, λὲ- 
γεών: quod vero militibus constabat, numerus non docet, Mille 
in se habuisse colligimus ex Cedreno: quod enin Auctor noster 
ἀριϑμοὺς τέσσαρας, ΠΝ τὰς χιλιάδας τέσσαρας, vocat, de Silta 
duce verba habens: δέδωκε δὲ αὐτῷ xol ἀπὸ ἀνατολῆς στρατὸν 
χιλιάδας τέσσαρας, καὶ γέγονε μεγάλη φυλακὴ καὶ βοήϑεια Ῥω- 
μαίων. 

Pag. 430. 10. ὀνόματι “Κομητῷ] Scr. Κομιτῶ: Theodorae 
Augustae soror erat natu major, . De utriusque vero ortu, atque 
Educatione qui cerlior fieri vult, consulat Procopium, in Arcan. 
Histor. 

Pag. 430. 14. εἰ μὴ ὅσα πρὸ τοῦ γενέσϑαι &xecroc] Sensus 
imperfectus videtur: supplendum censeo ὥστε μὴ κληρονομεῖσϑαι, 
εἶ μὴ ὅσα πρὸ τοῦ γενέσϑα: ἕκαστος: quae verba apud Cedrenum 
habentur, atque hoc loco omnino desiderantur. 

Pag. 480. 19. μετονομάσας αὐτὴν Ιουστινιανούπολιν) Chr. 
Alex. Stephanus, sive potius ejus breviator Hermolaus, Justinia- 
nas, vocat: Συκαὶ, πόλις ἀντικρὺ τῆς νέας Ῥώμης, ἡ «a9. ἡμᾶς 
Ἰουστινιαναὶ προσαγοφευϑεῖσα. 

Pag. 480. 92. καὶ ὑπ᾽ αὐτὴν χιλιάδες ἑκατὸν ] Ser. χιλιάδας. 
De Historia vero hac convenit satis inter Auctorem Nostrum et 
Cedrenum: de nominibus non item. Regina enim haec vidua Ce- 
dreno Βαρηξζ, maritus vero ejus Mods, dicuntur, Ex regibus 
vero Hunnicis ab eadem prolligatis alterum Στύρακα, alterum 
Τλώην vocat, 

Pag. 491. 19. xol ἐφούλκισεν αὐτὸν] Infra etiam lib. 18. 
habemus τοὺς μὲν ἐφούλκισε, ἑτέρας δὲ ἀπεκεφάλισε. φουρκίζειν, 
sive φουλκίζειν, utroque enim modo legitur, in furcam agere, 
significat. Nec enim doctissimo Meursio accedere possum, qui 
vocabula haec distinguit, et govoxífew quidem in furcam agere, 
φουλκίζειν vero, Sirangulare, significare contendit. Qua enim 
de causa Hunnus iste ad Sycas mitteretur, ut ibi tam privato 
mortis genere periret? Imo potius in opposito urbi litore Syceno 
in furcam agebantur; ut ibi in omnium oculis positi, si cives 
erant seditiosi, vel flagitii cujuscunque alius rei, caeteris in ter- 


646 ANNOTATIONES. 


rorem, si hostes in bello. capti, eisdem jucundum essent in spe- 
ctaculum. Exempla passim occurrunt, tum apud nostrum, tum 
apud alios. Cedrenus, i in Constant, Pogon. καὶ ἀποστείλας, ἐκρά- 
τησε τοὺς πρώτους αὐτῶν, καὶ τυ eft ἐν Συκαῖς. sed nec 
toti tantum Malefici hoc in loco furcae subjiciebantur, verum et 
capita etiam eorum contis affixa populo in spectacula propone- 
bantur. Exemplum habemus ex Evagrio, de Longino et Theodo- 
ro in Anastasium mp. rebellantibus: τῶν δὲ κεφαλῶν "loyyivov, 
καὶ Θεοδώρου πρὸς Ἰωάννου τοῦ Σκύϑου σταλεισῶν ἀνὰ τὴν βα- 
σιλέως πόλιν, ἃς καὶ ἐν κόντοις περιαρτήσας ὁ βασιλεὺς ἐν ταῖς 
καλουμέναις Svxoig, ἀντιπέραν τῆς Κωνσταντίνου κειμένης ἐπῃώ- 
θησεν, j09 ϑέαμα τοῖς Βυζαντίοις, ἀνϑ᾽ ὧν κακῶς πρὸς Ζήνωνος 
χαὶ τῶν Ισαύρων ἐπεπόνϑεσαν. Longini vero, et Theodori ca- 
pita, a Joanne Scytha Constantinopolim missa, Imperator palis 
alligata, in loco cui Sycae nomen est , e regione Constantinopolis 
in ulteriore maris litore sito suspendit: gratum sane spectaculum 
propterea. Constantinopolitanis, quod ipsi a Zenone et [sauris 
gravibus ante affecti fuissent incommodis. 

Pag. 481, 17. ὀνόματι I00)0] Cedrenus habet; Γορδᾶς λε- 
γόμενορ. 

Pag. 481. 91. καὶ τὸν Βόσπορον᾽ ἥντινα πόλιν Ἡρακλῆς ὃ 
ἀπὸ Ἰσπανίων ἔκτισε] Scribo ,, καὶ τὴν Βόσπορον: Urbis enim no- 
men est hocloco; est etiam et Freti. Stephanus de urb. Βόσπο- 
006; πόλις Πόντου, κατὰ τὸν Κιμμέριον κόλπον, ὡς Φίλων" καὶ 
σσορϑμὸς ὃ ὁμώνυμος. Bosporus vero duplex est, Thracius, et 
Cimmerius. 

Pag. 491. 23. δεδωκὼς αὐτῇ τῇ πόλει 0 ὄνομα, βοῶν φόρος] 
Ridiculum hoc commentum nobis obtrudit etiam Cedrenus; nisi 
quod. suavissimam urbis hujus Conditoris, eandemque Roni 
imperio (quod tamen nondum erat in rerum natura) tributariam 
facientis fabulam, praetermittat, 

Pag. 432. 9. ἤτοι Ἰταλῶν λεγομένων Ἰσπανῶν] Italos, apud 
Auctorem nostrum, pro Europae partium Occidentaliorum in- 
colis frequenter usur pari, supra notavimus, ad lib. 2. 

Pag. 432. 3. ἦν δὲ ἐν τῇ πόλει δυναλλεγα!} Lego, συναλ- 
λαγὴ, ut cum verbo ἦν congruat, 

Pag. 452. 8. καὶ dus Electrum Metalli species quae- 
dam est, ex Argenti cum Auro mixtione, confecta; ἤλεκτρος, et 
ἤλεκτρον dixerunt: Hesychius. Ἡλεκτρον, ἀλλύτυπον χρυσίον: 
et deinde; HAexvgog, μέταλλον χρυσίζον. Electrum vero proprie 
dicebatur, quod Auri partibus tribus Argenti quartam admixtam 
habuit; ut inquit Isidorus: vel ut Plinius Nat, Hist, lib. 33. 
cap. 4, quod Auri portionibus quatuor Argenti quintam additam 
habuit. Metalli hujus apud veteres copia magna erat; eo quod 
eis (uti doctis videtur) Argenti ab Auro separandi modus saltem 
absque Argenlijaclura, quae ulique nimis magna fuisset, peni- 





ANNOTATIONES. | 647 


- tus ignotus fuerit. Si vero quaeratur, unde igitur illis tantum 
. suri puri erat quantum sufficeret ad nummos conficiendos; re- 
spondemus tum fodinas, tum flumina aurifera id illis suppeditasse; 
adeoque puri auri quam impuri majorem copiam inde eos hau- 
sisse. Atque in hac etiam sententia est Georg. Agricola, de Na- 
tura fossilium lib. 1. cap. 2. — Certe quoties animum refero ad co- 
rum scripta , (de veteribus loquitur,) adducor, ut credam, plus 
puri auri semper repertum esse, quam confectum e terrarum , vel 
lapidum generibus, cum quibus solet esse permixtum, etc. Sed 
vide Auctorem ipsum, Vel si hoc satis ad nummos feriendos 
haud fuisset, aurum habebant metallis vilioribus, aere, plumbo, 
elc. permixtum , quod in hunc usum purgare potuissent. Ubi- 
cunque vero in eam metallorum mixturam, quod Electrum dice- 
batur, inciderunt, impurgatam omnino usui suo accommoda- 
runt. Sed et virtutes quasdam peculiares, easque Electro genui- 
no quam auro puro ipso majores attribuerunt. Ex eo enim, quod 
Naturaliter tale est, Venena deprehendi testatur Plinius, lib. 33. 
cap. 4. cui eliam concinit Isidorus de Origin. JDefaecatius est 
(inquit ille) Aoc metallum omnibus metallis: et paulo post: δὲ 
ei infundas venenum , stridorem edit, et colores varios in modum 
arcus coelestis emittit. 

Pag. 439. 10. λαβόντες ἀντ᾽ αὐτῶν μιλιαρίσια] Μιλιαρί- 
σιον IMiliarisium Nummi genus esta Militia sic dictum, uti vult 
Cedrenus, p. 168. Πιλιαρίσια δὲ ἀπὸ τῆς μιλιτίας, ἤγουν στρα- 
τείας. Αὐδοηίθιπι erat, atque duas siliquas, id est, partem 
duodecimam valebat. Scholiastes Basilic. Eclog. 93. χρὴ yw 
νώσκειν, ὅτι TO ἕν περάτιον φύλλεις εἰσὶ δώδεκα, ἦτον μιλιαρι- 
σίου τὸ ἥμισυν. τὰ οὖν ιβ΄. κεράτιά εἰσι νομίσματος ἥμισυ. τὸ γὰρ 
ἀχέραιον νόμισμα ἔχει μιλιαρίσια ιβ΄, ἤτοι κεράτια. κβ΄. Scien- 
dum est, siliquam unam folles xu. valere, sive Miliarisii dimi- 
diam partem: siliquae igitur xu. Solidi aurei. dimidia pars sunt. 
Solidus enim justus Miliarisia xit, sive siliquas xxiv. valet. 

Pag. 432. 12. τὸν αὐτοῦ ἀδελφὸν MoUvysi] Hunc Mocyé- 
ραν vocat Cedrenus. 

Jbid. πτοηϑέντες Ῥωμαίους} Inauditum hoc locutionis 
genus. 

Pag. 432. 15. iv τῷ λεγομένῳ leg] Iegóv, Hlierum, Fa- 
num est antiquissimum, Jovi Urio sacrum ad fauces Ponti Euxini 
ju terra Asiatica positum, De hoc vide P. Gyllium de Bosporo 
Thracio lib. 1. cap. 2. Et 1. 2. cap. 19. 

Pag. 488. 8. iv αὐτῷ δὲ τῷ χρόνῳ συνέβη Ινδοὺς πολε- 
μῆσαι πρὸς ἑαυτοὺς} Bellum hoc Indorum Cedrenus refert ad. Ju- 
stiniani Imp. An. xv.; Anastasius vero ad ejusdem annum xvi.: 
qui etiam Regum horum alterum Damianum , Homeritarum, al- 
teram vero, Adadum, Auxumilarum Regem, vocant; quem ta- 
men Procopius Persicor, lib. 1. £4àqc9seiov vocat. 


648 — ANNOTATIONES. 


Pag 488. 6. ἐνδύτερός ἐστι τῶν “μεριτῶν ] Scr. Ομηριτῶν. 


Homeritae Arabiae felicis incolae erant, Auxumitae vero Aethio- 
piae; qui etiam ab Homeritis sinu Arabico disterminabantur. 
Vide Procopium, Persicor, lib. 1. et Nicephor. Eccl. Hist. lib. 9. 
cap. 18. et lib. 17. cap. 32. 

Pag. 458. 10. βασιλείαν ἑπτὰ] Scr. βασίλεια : βασίλειον ve- 
ro, pro Regno, ubique ponit Auctor noster. 

Pag. 434. 1. ἐὰν νικήσω «ίμνον etc. χριστιανὸς Nin: 
Ita etiam Nicephorus lib. 17. cap. 32. Et Cedrenus. Rex tamen, 
Auxumitensis, eliam ante hoc bellam, Christianus fuit, idque 
ferventissimus , χριστιανός τε Qv, καὶ δόξης τῆσδε οἷς μάλιστα 


ἐπιμελούμενος, uti testatur hujusce aeviscriptor Procopius, Per- 
sicor. lib. 1. 


Pag. 484. 99. Ζλαμούνδαρος ὃ Σαρακηνὸς τῶν Περσῶν 


Infra Alamundarum vocat βασιλίσκον Σαρακηνῶν: nempe Sara- 
cenicarum copiarum, quae a Persarum partibus steterunt, Dux 
erat Alamundarus iste. Vide Procopium, Persic, lib. 1. 

Pag. 484. 23. ἐπιῤῥίψας αὐτῷ τῷ φιλάρχῳ Ῥωμαίων Scr. 
φυλάρχῳ: infra etiam ἀρχίφυλος dicitur. Φύλαρχοι vero, Provin- 
ciarum confoederatarum Praefecti erant: Procopius Persic. lib. 1. 
Οὐδεὶς δὲ οὔτε Ῥωμαίων στρατιωτῶν ἄρχων, οὗς δοῦκας, καλοῦσιν, 
οὔτε Σαρακηνῶν τῶν “Ῥωμαίοις ἐνσπόνδων ἡγούμενος, o? φύλαρχοι 

ἐπικαλοῦνται, ξὺν τοῖς ἑπομένοις Αλμουνδάρῳ, ἀντιτάξασϑαι, ἵκα- 


vac εἶχεν. Ín sequentibus etiam habemus xal τοῖς τῶν ἐπαρχιῶν 


φυλάρχοις ; ilem, τὸν φύλαρχον Παλαιστίνης. 

Pag. 435. 5. εὐθέως ἀπελϑόντες Αρέϑας ὃ φύλαρχος, εἴο. ] 
Àn a mortuis revixit? modo enim ab Alamundaro interfectum 
Aretham Phylarchum tradidit. 


Pag. 435. 14. καμήλους δρομοναρίας  δρομοναρίας vocat 


Auctor, quos alii δρομάδας. ; 


Pag. 435. 18. ἀνεπλήρωσε καὶ τὸ δημόσιον] Chr. Alex. ha- 
bet τὸ δημύσιον λουτρόν. δημόσιον tamen absolute, pro Balneo 
Publico, apud nostrum frequentissime occurrit, 

Pag. 435. 90. τὸ μεσίαυλον τῆς βασιλικῆς wwerígvog] με- 
σίαυλον etiam habet Chr. Alex. et nostrum iterum infra. At lib. 
13. μέσαυλον scribitur ; rectius: μαρμαρώσας δὲ ἐπάνω τῶν εἰλη- 
μάτων τοῦ χειμάῤῥου πᾶν τὸ μέσαυλον, ἐπλήρωσε τὸν φόρον αὖὐ- 
τοῦ. Ἱπέσαυλον vero proprie locum quendam in media casa esse 
volunt; aut etiam januam, inter duas domus: ex hisce tamen lo- 
cis inter se collatis ab auctore poni videtur pro Fornicatione qua- 
dam, sive opere Fornicario aquarum canaliculis, vel Cisternis 
superinducto. μεσίχωλον habet Scaligeri Editio Fastorum Alexan- 
drinoruni mendose. 


Pag. 486. 6. ἀπὸ Διὸς πόλεως] Leg. conjunctim, dungná- 
λεῶς. 


Pag. 496, 11. ἐπόμπευσεν. εἰς κραβαταρίαν. Cedrenus ha- 





— bet, 
Quod vero Theophanes in Justiniano rt dicit, πομπεῦσαν πεποίη- 


ANNOTATIONES. 649 





προσέταξε καὶ γυμνοὺς κατὰ τὴν ἀγορὰν ϑριαμβευϑῆναι. 


«tv, Anastasius reddit, Pompis fecit dehonestari, Nempe mos 
iste maleficos populo per ludibrium spectandos per urbem cir- 
cumferendi Justiniani temporibus, et deinceps frequentissimus 
erat. Caeterum vox et varie a nostro effertur: infra enim uno 
loco habemus, χειροκοπηϑέντες περιεβωμβήϑησαν ἐν καμήλοις : 


altero, καὶ χεριβωμισϑέντων αὐτῶν ἀνὰ πᾶσαν τὴν πόλιν; οἱ ite- 
rum, συσχεϑέντες Ελληνες περιεβωμίσϑησαν: ubi περιβωμίξομαι; 


et περιβωμβέομαι, pro περιπομπευόμαι corrupte poni nullus du- 
bito. Hac vero severitate non in omnes ἀῤῥενοχοίτας, sed Pra- 
sinos tantum, et divites, eosque quicunque apud eum in offensa 
erant, initio usus est Justinianus: ut Pr ocopius testatur in Arcan. 
Hist. τοὺς δὲ οὕτως ἁλισκομένους, τὰ αἰδοῖα περιῃρημένους ἐπόμ- 
σπεῦον" οὐκ ἐς πάντας μέντοι τὸ κακὸν κατ᾽ ἀρχὰς ἤγετο" ἀλλ᾽ ὅσοι 
ἢ Πράσινοι εἶναι 4] μεγάλα περιβε βλῆσϑαι χρήματα ἔδοξαν. 

Pag. 486. 19. καὶ ἐχαώϑη τὸ ἥμισυ τῆς πόλεως. À χάος, 
Hiatus, "verbum format χαύω, hisco; unde Aor. 1. pass. ἐχαώϑην. 
Cedrenus hunc terrae motum ad Justini Imp. annum ultimum 
refert, 

Pag. 487. 17. ἐδωρήσατο τὸ Γοτϑικὸν ξυλέλαιον] Quid hoc 
ξυλέλαιον sit, doctioribus inquirendum relinquimus: nos in hoc 
scrutinio frustrajadhuc sumus: stipendium quoddam fuisse vide- 
tur Gothis pendi solitum. | Certe Justinianum Imp. imperium Ro- 
manum Barbaris tributarium fecisse, testem locupletem habemus 
Procopium, Arcan. Hist. idque Gothis praecipue, ut apparet ex 
Petro Patric, Excerpt. de Legation. ubi Carporum Legatus apud 
Monophilum, Mysiae Ducem, introducit de hac re querentes, 
diemque sibi fi ieri postulantes, his verbis: Διὰ τί οἵ HL τοσαῦ- 
τὰ χρήματα παρ᾽ ὑμῶν λαμβάνουσιν, καὶ ἡμεῖς οὐ λαμβάνομεν; 
etc. et paulo post: καὶ δότω ἡμῖν τοσαῦτα᾽ ἡμεῖς γὰρ κρείττονες 
ἐκείνων ἐσμέν. Quid autem, si συνέλεον legeremus? £ pro ς. 

Pag. 497. 19. ἐπιῤῥίψαντες μετὰ πλήϑους] sensus hoc loco 
imperfectus est: forte legendum ézégónypav: ἐπιῤῥίψαντες enim 
non habet verbum cum quo cohaereat. ^ Caeterum hujusmodi 
ἀσυνταξία apud hunc Auctorem frequenter occurrit. 

Pag. 438. 28. καὶ γενομένου σιλεντίου πομβέντου] Utraque 
vox Latina est: χόμβεντος est Conventus: cui τὸ Σιλέντιον addi- 
ium, innuit Conventum hunc factum esse in Palatio, in Impera- 
ioris anteriore cubiculo, ob cujus reverentiam magnum ibi ser- 
vabatur silentium. — Cubicularii quibus haec cura commissa erat, 
Σιλεντιάριοι, et ἡσυχοποιοὶ dicti sunt. "Vide Jo. Meurs. Glossar. 


et Alemann. in Procop. Arcan. p. 108. 


Pag. 489. 14. ἡμερισίας ἀνὰ φόλεις τε΄.1 Ser. ἡμερησίας. 
Caeterum Cedrenus factum hoc Justino Imp. tribuit. 
Pag. 489. 19. διὰ τοῦ κουράτωρος) Curatorum duo crant 


δ SC 
P» 5 
* "s 1 
“Ἂς i 


650 ANNOTATIONES. 


genera; alter, cui Juniorum educandorum cura commissa erat, 
Hesych. Kovgérog, τροφεὺς, παιδοκράτωρ: alter erat, qui Re- 
giarum domorum atque possessionum praefecturam habuit. Un- 
de infra legimus p. 236. JMwvi Maio ἀπεζώσϑη Ζήμαρχος ὃ 
ἀπὸ ἐπάρχων, καὶ κουράτωρ τοῦ δεσποτικοῦ οἴκου τῶν Πλακιδίας. 
IMense Maio. Zemarchus Expraefectus, et Curator domus Augu- 
stae Placidiae exauctoratus est. Κουράτωρ τοῦ βασιλέως, hic di- 
cius est; quem postea etiam τὸν AoyoOérqv vocarunt; ut ex Har- 
menopulo notant viri docti. Atque hic est, de quo hoc loco Au- 
ctor noster. 

Pag. 440. 17. πένητας ἐχούσας ϑυγατέρας] De hoc Justinia- 
ni et Theodorae Imp. facto copiose Procopius de Justin. Aedi- 
fic. lib. 1. cap. 8. Sed et Novellam etiam edidit Justinianus, περὺ 
. τοῦ μὴ εἶναν πορνοβοσκοὺς ἐν μηδενὶ τόπῳ τῆς Ῥωμαίων πολιτείας. 
Est haec Novella decima quarta. 

Pag. 441. 9. εἰς τὸ λεγόμενον Πύϑιον] Pythium quidem 
Macedoniae oppidum est; ut ex Stephano discimus: nonne igitur 
Auctor hoc loco Thermas illas intelligit potius, quas supra lib. 8. 
vocat, zd Πυϑια ϑερμά.  Thermae vero hae in Bithynia, a By- 
zantio haud procul sitae erant: Procop. de Justin, Aedifie, lib. 5. 
Πηγαὶ δὲ ϑερμῶν φύσει ἐν BuÓvvoig ὑδάτων ἀναβλυστάνουσιν, ἐν 
χώρῳ ὅνπερ ἐπονομάζουσι Πύϑια" ταύτας ἔχουσι παραψυχὴν ἄλ- 
λοι vs πολλοὶ, καὶ διαφερόντως Βυζάντιοι. 

Pag. 441. 16. Περόζης, ὃ μείζων ὃ υἱὸς αὐτοῦ | secundum 
ὃ redundat. Caeterum inter Coadis, sive Cabadis filios, quos 
Procopius tres enumerat, neuter horum apparet. Hic enim aatuma- 
jorem Kegciv vocat, filium secundum Ζάμην: minimum Χοσρύην: 
qui ctiam regno Persico patri successit. Procop. de Bel, Pers. 1. 1. 

Pag. 441. 19. ἐπὶ τὸ Σοῦρον] Scr. τὸ Xovgov, nempe στό- 
λισμα subauditur, ut ex Procopio discimus, qui urbem hane sem- 
per vocat τὸ Σούρων πόλισμα, vel πόλιν Σούρων, Σύρων sive 
Σουρηνῶν, nullo proprio nomine eidem adhibito, 

Pag. 443. 16. μετεκλήϑη «ντιόχεια Θεούπολις] Accidit ter- 
rae motus iste Justiniani Imp. anno rr, uti testatur Evagrius, lib, 4. 
cap. 6. Cedrenus etiam in Justiniano: quorum uterque de nomi- 
nis etiam urbis mutatione mentionem fecit. 

Pag. 449. 17. κατὰ χέλευσιν τοῦ ἁγίου Συμεῶν τοῦ ϑαυ- 
porovoyov] Symeones Miraculis clari duo fuerunt; alter στυλίτης 
ille, qui Leonis M. anno 1v. diem obiit; alter sub Justiniano flo- 
ruit; quem Auctor noster hoc loco, indicare videtur, ^ Vide 
Evagr. lib. 4. cap. 33. 

Pag. 444, 14. καὶ τοῦ ἐπισκόπου τῶν Χοιστιανῶν) Miranda 
profecto est haec Bastagarii Persici, quam profert Auctor, Nar- 
ratiuncula, de Manichaeis igni traditis, idque praesente Christia- 
norum Episcopo: sed nec fide omnino ulla digua videtur, Per- 
sae enim jamdudum, Theodosii ux, lmp.tempore, Christianae re- 


| 





ANNOTATIONES. ὦ 651 


E. ligionis hostes sese professi fuerant: Quin et hoc ipso tempore 
- cum Manichaeis in quibusdam eos convenisse testatur Agathias, 


istius aevi scriptor, quique ex Archivis Persicis plurima se de- 
sumpsisse affirmat, Agath. lib. 2. et 4. vide etiam Nicephor. Hist. 


| Eccl. lib. 14. cap. 19. et 21. 


Pag. 444. 19. βασταγάριος Περσῶν] βασταγὴ, Onus est: 


Hesychius, Βασταγὴ, βάρος. Hinc βασταγάριος, βασταγάρης sive 


βασταγιάριος, Bastagarius, Bajulus. 
Pag. 446. 12. τοὺς λεγομένους “υκοκρανίτας2] Non Phry- 


giae, sed Pisidiae populus iste erat, a monte quodam, cui λύκου 


κράνος nomen, ita appellatus, uti testatur Procopius de reb. Goth. 
1. 3. ἀλλὰ “Δυκοκρανίτας καλοῦσι τῶν Πισιδῶν τινάς" οὐχ ὅτι λύ- 
κῶν κεφαλὰς ἔχουσιν, ἀλλ᾽ ὅτι λύκου χράνα τὸ ὕρος ἐκλήϑη, ὃ 
ταύτῃ ἀνέχει. 

Pag. 447. T. τὸ λεγόμενον “«ρπαρίξζιν Suspicor Auctorem 
scripsisse “ργαρίζιν ; nempe pro Ταρίξιν: hunc enim montem hic 
intelligere eum non est quod dubitemus. Occurrit eadem vocis 
hujus corruptio apud Photium 564, 19. ὅτι ὃ διάδοχος Πρόκλου, 
φησὶν, ὁ Μαρῖνος γένος ἢ ἦν ἀπὸ τῆς ἐν Παλαιστίνῃ Νέας πόλεως 
z:90g ὄρει κατῳκισμένης τῷ “4ργαρίξζῳ καλουμένῳ" ἐν ᾧ ᾧ Διὸς ὑψί- 
στου ὁγιώτατον ἱερὸν, à ῷ καϑιέρωτο ««βραμὸς ὁ τῶν πάζαι Ἑβραίων 
πρόγονος. ἴῃ itinerario Burdegalensi scribitur, z£raresen. NEA- 
POLIS. Ibi est Mons “σανίδα. bi dicunt Samaritani Zbra- 
ham sacrificium obtulisse, etc. Utroque corruptio manifesta est a 
voce Garizim. 

Pag. 447. 15. πρὸ τοῦ ἐπιρίψωσιν Scr. ἐπιῤῥί hpocw. Cae- 
terum nova prorsus est haec loquendi forma: magis Graece di- 
xisset πρὸ τοῦ ἐπιῤῥίψασϑαι αὐτοὺς etc. 

Pag. 447. 17. διαδεξάμενος τὸν αὐτὸν δοῦκα ἀσχήμως] Scr. 
ἀσχημόνως. 

Pag. 447. 29. δεξάμενος Ἐρμογένην Sensus imperfectus 
est: verbum ἦν deesse videtur. vel potius legendum ἐδέξατο. 

Pag. 449. 12. ἠγανακτήϑη ὁ ἀπὸ ὑπάτων Πρίσκος } De Pri- 
sco hoc vide quid Pr ocopius habet, Arcan. Hist. p. 71. 

Pag. 450. 10. προφάσει τῆς dubio ἀπειϑείας Lego, ἐκεί- 
νῶν, ut ad Anastasium et Justinianum Impp. referatur. 

Pag. 451. 2. καὶ πεισϑεὶς ἀπῆλϑε πρὸς αὐτὸν] Mundi, si- 
ve Mundonis hujus historiam «aliter omnino narrat Jornandes de 
Reb. Get. cap. 58. quem videsis. 

Pag. 451. 17. κελεύσας μηδένα διδάσκειν φιλοσοφίαν 1 ejus- 
dem omnino sensus sunt, quae ex Chronographo quodam ἀπο- 
nymo profert. Alemaunus, in Not. suis in Hist. Arcan, Procop. 
Hist, verbis: ὁ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς πέμψας εἰς ἀϑήνας ἐκέλευ- 
σὲ μηδένα τολμᾷν διδάσκειν φιλοσοφίαν καὶ ἀστρονομίαν. Sed vi- 
de quae habet Scaliger, in Euseb. p. 121. | 

Pag. 459, 6. τοῦ περιοδευτοῦ τῆς χώρας. Περιοδευτὴς, 


652 ANNOTATIONES. 


qui et ἔξαρχος postea vocabatur, is erat, cui Ecclesiarum omnium 
regionis, uniuscujusque visitandarum cura ac munus commuitte- 
batur. Auctorem inter alios habeo Alexium Aristaenum, ( quem 
apud me habeo ineditum,) in comment, suis in Canon. Concil, 
Graecor. Ubi ad Synodi Laodic, Can. vm. haec habet. Ev xo 
! zwi, ἢ καὶ Pe ραχείᾳ πόλει, ἐν qj καὶ εἷς πρεσβύτερος ἐπαρκεῖ, οὐκ 
ἀναγκαῖον ἐπίσκοπον γίνεσϑαι, ἵνα μὴ τὸ τοῦ ἐπισκύπου κατευτε- 
λίξηται c ὕνομα᾽ ἀλλὰ περιοδευτὲς, oUc καὶ ἐξάρχους σήμερον óvo- 
μάξουσιν, εἰς διόρϑωσιν τῶν ψυχικῶν σφαλμάτων στέλλεσϑαι Ev 
αὐταῖς. 

Pag. 459. 9. εἰς σανίδα παραπλωϑεὶς προσηλώϑη, Parti- 
cula zx hoc loco deesse videtur. 

Pag. 452. 16. τὸ μεταγληϑὲν «Αναστασιούπολις] Scr. 4va- 
στασιούπολιν. Caeterum omnia barbare dicta sunt, 

Pag. 459. 91. τὴν ἀπόκρισιν τοῦ βασιλέως Περσῶν δεχόμε- 
vor] Omnino scribendum, δεχομένων. 

Ῥαρ. 458. 16. ἔχων sp ξαυτοῦ κύνα ξανϑὸν] καὶ τυφλὸν, 
addit Cedrenus. Canis hujus mirandi mentionem etiam facit Zo- 
naras. 

Pag. 454. 6. κατὰ τὸ δυσικὸν μέρος] Scr. δυτικὸν. Come- 
ta vero hic apparuit Justiniani Imp. anno 1v, secundum Cedre- 
num: vel ut Zonaras vult, v. sed Procopius, cui fides hac in re 
potius est adhibenda, ad ejusdem annum xir. eum ponit, De 
bell, Pers. lib. 9. 

Pag. 456. 6. Ῥωμαῖον μόνον κομίξονται etc.] Procopius 
rem aliter narrat, de Bel. Pers. l. 1. ubi reditus ex aurifodinis 
hisce non Romanorum ; sed Persarum fuisse plaue testatur. 

Pag. 456. 17. τὰ δὲ πεπραγμένα αὐτῶν ἀνεγνώσϑη etc.] 
τὰ πεπραγμένα sunt Acta, vel Decreta super causa qualibet in 
Conventu agitata. Itaque paulo supra etiam habuimus, p. 171. 
λαβὼν ὃ αὐτὸς βασιλεὺς τὰ πεπραγμένα ἔσχισεν etc. 

Pag. 457. 11. διὰ πολλῶν χρόνων ἠξιώϑην etc.] Haec Re- 
gis Indici verba sunt; verum síxdv, aut quid simile deesse vi- 
detur. 

Pag. 457. 17. φορῶν σχιαστεὶς δεὼ μαργαριτῶν ] Puto 16- 
gendum σχιστούς. Nam σχιστὸς χιτῶν erat Tunica soluta ab hu- 
meris ad lumbos demissa, quam superne fibula connectebat, He- 
sychius: Σχιτὸς, (Lego, σχιστὸς ] χιτών τις ποιὸς γυναικεῖος, 
κατὰ τὸ στῆϑος πόρπῃ συνεχόμενος. Jul. Poll. lib. T. cap. 13. ὁ δὲ 
σχιστὸς χιτοῖν περόναις κατὰ τοὺς ὦμους διῆρτο" ἡ δὲ dst κατὰ 
τὰ στέρνα ἐνήπτετο. 

lbid. καὶ χρυσᾶ ψέλια] Scr. ψέλλια. 

Pag. 457. 18. λινόχρυσον φακιόλιν, pro φακιόλιον, uli et 
in proxime sequentibus , μανιάκεν pro μανιάκιον, secundum scri- 
bendi morem recentioribus usitatum. ^ Est vero qoxiAiov pilei 
genus vide I. Meurs. Glossar. 


ANNOTATIONES. 653 





Pag. 458. 7. ἀναστῆναί με] Haec Legati ipsius verba esse 
videntur. 

Pag. 458. 17. ὃ βασιλεὺς Ινδῶν Ἐλεσβόας) Supra 4vàac 
vocatur Rex iste Auxumitarum, 

Pag. 458. 91. καὶ ἐκπορϑῆσαι πᾶσαν εἰς.1 ἀσύντακτα sunt 
ista. Forte scribendum, ἐκπορϑοῦντα. 

Pag. 459. 4. κατεπέμφϑη δέησις παρὰ Θευδερίχου ] scriben- 
-. dum Πιλδερίχου, uti ex sequentibus patet: vel potius Ἰλδερίχου, 
- uli Procopius habet, de Bell. Vandal. lib. 1. 

Pag. 459. 6. καὶ πόλεμον τῶν Μαυρουσίων κατὰ τῶν ἀφρῶν 
συμβαλόντων) Quos Auctor Afros vocat, Vandali sunt; qui Afri- 
cam hoc tempore in potestate sua habuerunt.  Maurusii vero, 
qui et Mauri dicli sunt, ortum duxerunt a Phoenicibus illis, 
Israelitico Palaestinam invadente, sedibus propriis relictis, in 
Africam se contulerunt; ubi arce constructa columnas duas erexe- 
runt, quibus lingua Phoenicia haec inscripserunt. Ἡμεῖς ἐσμὲν 
of φυγόντες ἀπὸ προσώπου Ἰησοῦ τοῦ λῃστοῦ υἱοῦ Ναυῆ. Nos 
sumus qui fugimus a facie Jesu praedonis Navae F. Procop. de 
Bell. Vandal. lib. 2. 

Pag. 459. 8. Δεπτωμὰὲ, καὶ Σαβαϑὰ, καὶ τὸ Βιζάκιν ]. scri- 
bo Βιζάλιον, ex Procopio, de Justin. Aedif. lib. 6. ubi etiam 
““επτιμαγνὰν, et Σαβαϑρὰν inter Africae urbes recenset; quas 
easdem esse puto cum Nostri “επτωμὲ, et Σαβαϑα. 

Pag. 459. Q0. καὶ ἀπέλυσεν αὐτοὺς μεϑ᾽ ὕβρεως] Forte le- 
gendum, αὐτὸν, ut Legato, qui unicus erat, aplius conveniat, 

Pag. 460. 1. πρὸς τὸν δῆγα 44ϑαλάριχον)] Procopius hunc 
vocat “ταλάριχον. Erat hic Theuderici (quem Auctor nosler 
supra Valemeriacum hic Alemeriacum, nescio qua causa, vocat, ) 
ex Amalasuentha filia nepos. 

Pag. 461. 11. ἔχων μεϑ᾽ £evro? xol βάνδον βασιλικὸν] Bev- 
δον F'exillum est, ut Eruditi ubique nos monent. 

Pag. 461. 13. διὰ τοῦ Κιρκχισίου ἐλϑὼν) Κιρκισίον, scri- 
bit Procopius: erat autem Castellum Romanorum munitissimum, 
in extremis imperii finibus, altera Euphratis parte situm. 

Pag. 461. 16. ἀπελϑὼν εἰς συμμαχίαν] Forte legendum, 
ἀπῆλϑεν &. 6. sensus enim aliter imperfectus est. 

Pag. 461. 20. ἔχον παρακείμενον 861. ἔχοντος. 

Pag. 461. 21. πέριξ τοῦ φοσσάτου τριβόλους σιδηροῦς) De 
Fossato supra diximus, ad lib. 19, — Tribolus vero erat machina 
quaedam figurae triangularis, ex quatuor acutis clavis ferreis 
constans, ita compositis, ut quacunque projiceretur, erectam 
semper cuspidem unam haberet, atque hoc modo impedimento 
erat tum peditum, tum equitum incursionibus. Horum descri- 
ptionem accuratam habemus apud Procopium, Gothic. lib. 3. his 
verbis. Of δὲ τρίβολοι τοιοίδε εἰσίν" σκολύπων τεττάρων ἰσομ᾽- 
κων μάλιστα τὰ ὕπισϑε πρὸς ἄλληλα ἐναρμοσάμενοι τριγώνου σχῆ- 


654 ANNOTATIONES. 


μα τὰς αὐτῶν εὐθείας πανταχόϑεν ἐργάζονται" καὶ αὐτοὺς εἷς τὴν 
γῆν ὕπου παρατύχῃ ῥίπτουσι. Ταύτῃ τε τῶν σκολόπων οἵ μὲν 
τρεῖς ἐς τὸ ἔδαφος ἰσχυρότατα ἑστήκασι πάντες, ὃ δὲ λειπόμενος 
ἀνέχων μόνος, ἐμπόδιον ἀνδράσι τε καὶ ἵπποις ἐσαεὶ γίγνεται. 
Οσάκις δέ τις τοῦτον δὴ κυλίνδει τὸν τρίβολον, ó μὲν τέως ἐκ τῶν 
σκολόπων τὴν εὐϑυ τοῦ ἀέρος ὄρϑιον κληρωσάμενος χώραν, ἐς 
τὸ ἔδαφος ἕστηκεν" ἄλλος δ᾽ ἀντ᾽ αὐτοῦ γιγνόμενος ἄνω, τοῖς 
ἐπιέναν βουλομένοις ἐμπόδιόν ἐστιν. 

Pag. 462. 8. ἐξελϑὼν πρὸς Βελισάριον] Forte legendum, 
ἐξῆλϑον. 


Pag. 468. 28, Τῆς ydo ἀμιξίας γενομένης] Forte scriben- 
dum ἀμμιξέας. Legimus enim ἄμμιγα, pro ἀνάμιγα; et ἀμμίξας, 


pro ἀναμίξας: atque hinc ἀμμιξία, pro ἀναμιξία, quod Com- 


mixtionem, sive Confusionem sonat, formari potest. 
Pag. 464. 7. δέδωκαν νῶτα] Scr. ἔδωκαν. 


Pag. 465. 9. κελεύσας διὰ γραμμάτων Τζίττα Forte scri- - 


bendum ἐκέλευσε. 

, Pag. 467. 17. ὑφῆψαν vd ξύλα] Scr. ὑφήψαντο, sive 
ὑφήψατο. 

. Pag. 468. 5. iv τῷ ἐπισκοπείῳ  Ἐπισκοπεῖον dictum est 
Episcopi palatium: quod in proxime sequentibus πατριαρχεῖον 
eliam vocatur; scilicet quia Episcopus Antiochenus etiam Pa- 
iriarchae titulo insignitus erat, 


Pag. 469. 12. xol μηνυϑὲν τῷ αὐτῷ Δωροϑέῳ] Forte scri- 
bendum καὶ τούτου μηνυϑέντος τῷ αὐτῷ 4. 

Pag. 469. 18. παρεφόσευσε τῷ πάστρῳ] Scr. παρεφύσ- 
σευσε. 

Pag. 470. 18. ἀλλ᾽ ἔμειναν εἷς τὲ Ῥωμαϊκὰ  Εογΐε scriben- 
dum, ἀλλὰ μένειν. 

Pag. 470. 22. περὶ τῶν παρεχομένων σπορτούλλων] De 
Sportulis Romanorum non est quod hic aliquod dicamus, Aucto- 
ris nostri Sportulae erant Praemium ,a Clientibus Advocatis suis 
dari solitum. 

Pag. 471. 8. v αὐτῷ δὲ καὶ τὸ ϑέατρον etc.] Quid haec sibi 
volunt hoc in loco, non video. 

Pag. 472. 15. Οὗννοι Σάβηρες] Σάβειροι Procopio, Aga- 
thiae, aliis vocantur, 

Pag. 472. 19. καὶ τῶν Κηρυστικῶν] Scribend. Κυῤῥεστι- 
κῶν, uti supra monuimus ad lib, 13. 

Pag. 473. 11. καὶ περιβωμισϑέντων αὐτῶν] Scr. περίπομ- 
ctvOévrov, uti de hoc vocabulo supra monuimus. 

Pag. 474. 9. Εἰδοὶ δὲ ὀνομάζονται, διότι οἷο. Quam sua- 
viter hic ineptit Auctor. Quinet Socios hac in re habet Jo. Tze- 
tzem Graeculum illum nugacissimum simul et confidentissimum 






ANNOTATIONES. | 655 


- (uti recte monet doctiss. Is. Casaubonus) et Balsamonem etiam, 


Cerle mira est Latinarum rerum imperitia, qua Scriptores Graeci, 
praesertim recenliores laborarunt; uti cuiquam observare ob- 


. vium est. 


"Pag. 474. 4. vd τοῦ πριμικηράτου] Πριμμικήριος dictus 


est, cujusque ordinis primus, cujus scilicet nomen loco primo 
n tabulis ceratis scriptum erat. [nde πριμέκήρατος apud No- 


strum, .Primiceratus, sive Primatus, {011 supra notevima ad 
lib. 14. 

Pag. 474. 5. τῇ τρεισκαιδεκάτῃ τοῦ lavvovagíov] Scr. τρισ- 
καιδεκάτῃ. 
᾿ς Pag. 474. 12. ἐκ τοῦ λέγειν, Νίκα. De victoriatorum se- 
ditione hac, quaes τοῦ ΝΙΚΑ͂ στάσις vocala est, a vocabulo 
scilicet hoc a seditiosis, pro tessera, sibi invicem dato , abunde 
Procopius, de Bell. Pers. lib. 1. el ex eo Évagrius, lib. 4, 
cap. 13. 

Pag. 474. 18. καὶ ἡ χαλκὴ τοῦ zeAeríov] Chalca haec Re- 
giae vestibulum erat; sic dictum, quod tegulis aereis et inaura- 
lis tectum erat. Hujus descriptionem accuralam habes apud 
Procop. de Justin, Aedif, lib. 1. 

Pag. 415. 12. βαστάζων τὸ ἅγιον μεγαλεῖον] Ita etiam pag. 
ultima habemus Evzvyjíov τοῦ πατριάρχου κατέχοντος τὸ ἅγιον [ig 
γαλεῖον. Quod Noster μεγαλεῖον, Chr. Alex. Auctor vocat τὸ 


Εὐαγγέλιον, Sacrosanctum Evangelii Codicem. 


Pag. 477. 17. τὸ μέρος τῶν gogeyyiov] Φαράγγιον erat lo- 
cus praeruptus, Persarmeniae Montibus conterminus, ubi auri- 
fodinae erant, caeterum Persis subditus, quibus etiam pace hac 
inita a Romanis restitutus est, teste Procopio de Reb. Pers. lib. 1. 
Τότε καὶ Περσῶν χωρία ἐν ἹΠερσαρμενίοις Ῥωμαῖοι ἔσχον, φρού- 
ριόν τε τὸ Βῶλον, καὶ τὸ φαράγγιον καλούμενον, ὅϑεν δὴ τὸν 
χρυσὸν Πέρσαι ὀρύσσοντες βασιλεῖ ἔφερον. Et paulo infra: οὕτω 
τοίνυν τήν τε ἀπέραντον καλουμένην εἰρήνην ἐσπείσαντο, ἕκτον 
ἤδη ἔτος τὴν βασιλείαν Ἰουστινιανοῦ ἔχοντος " καὶ Ῥωμαῖοι μὲν 
τότε φαράγγιον, καὶ Βῶλον τὸ φρούριον, σὺν τοῖς χρήμασι Πέρ- 
σαις ἔδοσαν" Πέρσαι δὲ Ῥωμαίοις τὰ “αζικῆς φρούρια, etc. 


Pag. 478. 92. μετὰ τῆς αὐτοῦ yvvoixog] Gelimerem dicit 
Vandalorum Regem: de cujus tamen uxore, Constantinopolim 
captiva missa, apud alios mentio nulla. 


Pag. 479. 18. περιῃρέϑη δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἡ τοῦ INvxte- 
πάρχου ἀρχὴ] Nycteparchi potestas abrogata est, et pro eo Prae- 
tor creatus, Belisario -Cons. ut apparet ex Justin. Novell. 13. 
Ergo factum est hoc triennio ante Joannis Cappadocis Consula- 
tum. Κοιαίστωρ vero, sive Κοιαισίτωρ», uti eum vocat Proco- 
pius, Hist, Arc, non eodem anno, ut Noster vult in sequentibus, 


656 ANNOTATIONES. 


sed triennio post, xr. scilicet Justiniani Imp. anno. institutus est: 
uti videre est Novell. rxxx. 

Pag. 480. 19. φρατριάσας μετὰ τινῶν χτητόρων A Tuve- 
nibus quibusdam conjuratis caedes haec perpetrata est, sceleris 
etiam nescio (ut hominum opinio erat), Joanne Cappadoce, Ha- 
jus historiam totam tibi exhibet Procopius ad calcem lib, 1. de 
Bell. Pers. Haec vero Justiniani Imp. anno xiv. acta sunt, 

Pag. 481. 1. ἐξωρίσϑη ἐν Avrívo] Procopius, loco citato 
habet: ἐς τὴν Avtiwoov πομίξεται. - 

Pag. 481. 8. Ινδικτιῶνος ε΄. συνέβη γενέσϑαν] Hic annus 
erat Justiniani xvr. caeterum de Muliercula hac Fatidica, quam 
memorat Auctor noster, nihil omnino alibi, quod. sciam, oc- 
currit, 

Pag. 482. 11. ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ Alibi etiam Divi- 
nam Castigationem τὴν τοῦ Θεοῦ φιλανϑρωπίαν, vocat, Quod 
Auctoris nostri locutionis genus imitatus est etiam Chr. Alex. Au- 
ctor, ad Justiniani Imp. annum n. τοὐτῷ τῷ ἔτει κατὰ ϑεοῦ φι- 
λανϑρωπίαν γέγονε τὸ μέγα ϑανατιπόν. Übi Interpres locum hunc 
suspectum habens, pro φιλανϑρωπίων, 9:oyqvíavlegi vult; sed 
frustra. . Cedrenus etiam eodem loquendi genere usus est, ad. 
Justiniani Imp. an. xxxr. ubi haec habet ; καὶ ἐσείετο ἡ γῆ μετὰ 
φιλανίας ἐν νυκτὶ καὶ ἡμέρᾳ ἐπὶ ἡμέρας δέκα. ubi φιλανίας con- 
tracte scribitur pro φιλανθρωπίας, ut ἄνος ubique itidem occur- 
rit pro ἄνθρωπος in Codicibus MS. recentioribus. Haec tamen 
ut videtur, Xylandro in mentem non venerunt; ideoque vocabu- 
lum hoc in tralatione sua praetermisit. | Locum illum. fortasse 
respexerant Apostoli ad Hebr. cap. 12. ver. 6. ὃν ydg ἀγαπᾷ 
Κύριος παιδεύει. Quem . enim diligit Dominus, castizat. 

Pag. 482. 16. πρώην οὖσα "ἦν τῷ Tovop] Taurus, locus 
erat quidam Constantinopoli. Zonaras, in Nicephoro Boton. καὶ 
ἕως τοῦ Ταύρου γενόμενοι προσωτέρω ἀπιέναν οὐκ ἀπεϑάῤῥουν. 
Locus hic erat in undecima urbis regione: de quo vide Pet. Gyl- 
lium, de Topograph. Constantinop. ib. 4. c. 2. 

Pag. 482. 19. διαστροφὴ ἐγένετο περὺ τῆς ἀποκρεωσίμου ] 
Factum hoc auno Justiniani Imp. xix, uti testantur Theophanes, 
et Cedrenus. 

Pag. 483. 3. Mv φεβρουαρίῳ, ἰνδικτιῶνος δεκάτης etc.] 
Non in Februario mense, sed viru. Kalend, Februarii, sive Janua- 
rii die xxv. Constantinopolim ingressus est Papa Vigilius; uti 
testatur Marcellinus in Chronico, idemque istiusce aevi scriptor. 

Pag. 488. 7. καϑηρέϑη ὑπὸ vo) Πάπα Ῥώμης] Anastas. 
Bibliothec. inquit: EÉxcommunicationem 4. Mens. dedit [ Vigilius] 
IMennae Constantinopolitano. Episcopo i in Epitimium, Addit Theo- 
phanes: καὶ Μηνᾶς δὲ αὐτῷ τὸ αὐτὸ ἐπιτίμιον δέδωκεν.  lMenas 
vero et τ, εατιάσηι poenam inflixit. Vide quae de hac re literis 


prodidit Nicephorus: Callisti, Eccles, Hist, lib. 17. cap. 26. 


DESI) iot 


AMD 


ANNOTATIONES. 657 


Pag. 483. 10. ὠμιξία ἐγένετο] Scribo ὠἀμμιξία, ut supra. 

lbid. ἐν ἀμφοτέρων τῶν μερῶν] Forte scribendum, ἐξ 
dug. τ. μ. vel ἐν ἀμφοτέροις τοῖς μέρεσι. 

Pag. 488. 16. εἰς τὴν ἄϑλησιν τῶν ἁγίων “ποστόλων etc. ] 
Locus iste mibi valde obscurus videtur; nec omnino conjectari 


pessum, quid ἄϑλησις hic significet. Quia tamen aliquid utcun- 
P 3 q 7] δ q 


que dicendum erat, JMWonasterium, meo licet periculo, reddidi. 


Fortasse enim à ἄϑλησις pro ἄσκησις hic ponitur, uti frequenter; 


et ἄσκησις pro ἀσχητήριον, quod JMonasterium signat. Certe 
Apostolorum templum magnificum a Constantino M. extructum 
fuisse testes habemus multos, ex quibus Pet. Gyllius de Topogr. 
Constant. lib. 4. cap. 9. de eodem haec habet. Circa Templum 
( hoc. Aucloris nostri περιτείχισμα esse suspicor) aula illustris 
erat in aerem purum et apertum patens, cujus porticus dispositae 
in quadrum circumdabant aream sub dio expositam, Juxta por- 
ticus distendebantur regiae aedes et balnea, et ἀνακαμπτήρια, alia- 
que permulta. domicilia aeditimorum, aliorumque ministrorum 
Templi commode aedi lificata. 

Pag. 484. 8. ἀπεπτελώϑη μέρος] Vocabuli hujus ἀπέπτε- 
λώϑη sensum capere ex praecedentibus haud est difficile; origi- 
nem non item, Anne czezriÀo75 scripserit Auctor? προ 
est, Defluvium pilorum e ciliis:. Forte itaque metaphoram hic, 
duriusculam licet, habemus, Nisi quis, ἀπεπτώϑη, legere mallet. 

Pag. 484. 4. τελευτᾷ ἡ «Αὐγούστα Θεοδώρα] Vigesinus pri- 
mus eratlic Justiniani annus, ut etiam testatur Procop. de bel. 
Goth, lib. 3. ἡ δὲ βασιλὶς Θεοδώρα νοσήσασα, ἐξ ἀνθρώπων ἦφά- 
γιστο, ἐνιαυτοὺς ἕνα τὲ καὶ εἴκοσι τῇ βασιλείᾳ ἐπιβιώσασα. Υἱ- 
ctor tamen Turunensis asserit eam obiisse post Consulatum Ba- 
sili anno xx, id est, Justiniani anno xxiv. Cedrenus tamen, 
Theodoram non Junio mense, sed Julii die xr, mortuam esse tradit. 

Pag. 484. 11. περιῃρέϑη τὸ ὄνομα Μηνᾶ etc. ] Haec a 
Theophane aliter narrantur his verbis: κατεβιβάσϑη τὸ ὄνομα 
Μηνᾶ πατριάρχου Κωνοταντινουπύλεως" καὶ προεβιβάσϑη. τὸ ὕνο- 
μα τοῦ Βιγιλίου προτασσομένου ἐν τοῖς διπτύχοις. Quae sic ver- 
lit Anastasius: Suppositum est nomen lMennae Patriarchae Con- 
stantinopolitani εἰ Propositum est nomen Vigili praecellens in 
Diptychis. 

Pag. 484. 19. μὴ ἀγομένου τοῦ Immixo?] Cedrenus habet, 
ἱππικοῦ γενομένου. 

Pag. 485. B. καὶ προσφυγίῳ χρησάμενος De hoc vide quae 
“ρον μῷ habet Hist, Eccles. lib. 17. cap. 26. 

Pag. 485. 15. τοῦ ἐπίκλην 4i90x9060z0v] Eadem omnino 
habes apud Cedrenum. Verum Pomponius Mela promontorium 
hoc, Euprosopon, vocare videtur, de situ Orb. lib. 1. cap. 12. 
"Ab ea ad promontorium Eupxosopon duo sunt oppida, Byblos et 
Botrys. 

loannes Malalas. 42 


658 ANNOTATIONES. 


Pag. 486. 9. τῆς οὔσης πέραν iv lovorwievoig] Suburbia 
haec litore Constantinopoli, adverso sita, Συκαὶ olim dicta sunt. 
Stephan. de urb. Συκαὶ, πόλις ἀντικρὺ τῆς νέας Ῥώμης, ἡ καϑ' 
ἡμᾶς Ἰουστινιαναὶ προσαγορευϑεῖσα. Pr ocopio tamen Ἰουκονδιά- 
vor, vocantur, de Aedif. Justin. lib. 1. nisi error Librarii sit, 
» Hodie, Ga/ata, vocatur hoc oppidum: de quo vide Pet. Gyllium 
de Topogr. Govitink: lib. 4. cap. 10. 

Pag. 487. 4. καὶ πατεπάρη ἐν τῇ γῇ] πατεπάρη aor. 2. Pas- 
sivae vocis est a verbo πείρω: ideoque huic loco nullo modo con- 
venire potest. Forte itaque legendum, χατέπειρε, penetravii: 
hoc enim Auctor dicere voluit. 

Pag. 487. 6.: Νικομηδείας. μέρος καταπεσεῖν) συνέβη, aut 
quid tale, deesse videtur. 

Pag. 487. 94. τοὺς μὲν ἐφούρκισε Cedren. habet, ἐφύλκι- 
σε. Vide quae de hoc vocabulo supra notavimus; ad pag. 427. 


Pag. 488. 8. ἐν Γενεϑλίῳ] De urbis Natalitiis loquitur, 


quae quotannis Maii xr, jam olim a Constantini M. temporibus, 
celebrari solita sunt. . Vide supra lib. 13. 

Pag. 489. 9. τὰ ἐπέκεινα τοῦ Ἑβδόμου] Ἑβδομον Subur- 
bium erat Constantinopolitanum, septimo ab urbe lapide dissi- 
tum: uti jamjam monuerunt viri docti, ex Procopio, aliisque. 

Pag. 489. 9. τοῦ δὲ Ριγίου πάνυ πολλὰ] Scr. Ῥηγίου, uti 
habet Cedrenus. Procop. de Aedific. Justin. l. 4. τοῦ δὲ Ῥηγίου 
ἐπέκεινα πόλις ἐστί που; Αϑύρας ὄνομα. Stephan. de Urb. Pij- 
γιον, πόλις Βλληνίς. 
ες Pag. 489. 19. τῶν λεγομένων 4βάρων]ὔ De Abaribus hisce, 
eorumque origine, vide Nicephor. Hist. Eccles. lib. 18. cap. 30. 

Pag. 489. 15. ϑνῆσις ἐν Κωνοταντινουπόλει ἀπὸ βουβύνων] 
De morbo hoc pestilente, qui per rix annorum spatium per or- 
bem universum grassatus est, vide Evagrium, lib. 4. cap. 98. et 
Procop. de Bell. Persic. lib. 2. quorum uterque exactissimam ejus 
descriptionem tibi exhibet. 

Pag. 489. 16. zd μεϑόδια πάντα κραββάτους ἀργυροῦς ἐποίη- 
σαν] locus iste pessime corruptus est: neque, ut nunc se habet, 
sensus exinde commodus ullus elici potest. Pro μεϑόδια itaque, 
μεϑόρια, et pro ἀργυροῦς, ἀργοὺς, legendum omnino judico. Cer- 
te durante hac lue adeo numerosa erat morientium multitudo, ut 
ad cadavera efferenda sandapilis non sufficientibus, Imperator 
mille alias fieri curaverit: Neque hae tamen mortuis sepeliendis 
salis fuerunt, uti testatur Cedrenus in Justiniano. τῷ δὲ φεβρουα- 
ρίῳ μηνὶ γέγονε ϑνῆσις ἀνθρώπων; καὶ μάλιστα τῶν νέων, ἐν 
Κωνσταντινουπόλει ὥστε βένειν ἀτάφους τοὺς ἀποϑνήσκοντας 
ἐπὶ ἡ ἡμέρας τρεῖς, διὰ τὸ μὴ ἐξαρκεῖν τοὺς πραββάτους τῶν ἐκκλη- 
σιῶν, καὶ τῶν εὐαγῶν οἴκων; πρὸς τὸ ἐκφέρειν τοὺς τελευτῶντας * 
ὅϑεν ποιήσας ὃ βασιλεὺς ἕτερα κραββάτια χίλια; καὶ "iss οὕτως. 


1 


ANNOTATIONES. 659 


ἐξαρκούντων ἁμάξας προσέταξε πλείστας εὐτρεπισϑῆναι, καὶ ἄλογα 
δέδωκε μυρία πρὸς τὸ ἐκφέρειν τοὺς νεκρούς, etc. 

Pag. 489. 19. φιλοκαλλουμένου τοῦ τρούλλου] Scr. φιλο- 
καλουμένου, uti habet Cedrenus, De Trullo vero et Ciborio, vi- 
de quae doctissimus Jac. Goar, ad hunc locum apud. Cedrenum 
annotavit, | 

Pag. 489. 90. δήξας γὰρ ἦν] Omnino legendum, διεῤῥη- 
γμένος, uti habet Cedrenus. 

Pag. 490. 1. ἐργαζομένων τῶν Ισαύρων] Tsauros aedifica- 
tionibus exercitatissimos fuisse colligere licet ex Procopio de Bell, 
Goth, 1. 9. Ev τούτῳ δὲ Βελισάριος Ἰσαύρους πέντε, τοὺς ἐς τὰς 
οἰκοδομίας. ἐμπείρους, ξύν τε πελέκεσι καὶ ἄλλοις ὀργάνοις εἰς λί-- 
ϑὼν ἐκτομὰς ἐπιτηδείους, εἰς τὴν δεξαμένην ἀσπίδων πλήϑει κρυ- 
πτομένους ἐσήγαγε. 

Pag..490. 6. ἐπανέστησαν οἵ Οὗννοι, καὶ of Σκλᾶβοι τῇ 
Θρῴκῃ] gcn habet, οἵ Οὖννοι, of καὶ Σκλάβινοι etc. ac si 
eadem gens esset. Eos tamen distinguit Procopius de Bell. Goth. 
UR a αὐτῶν οἵ πλεῖστον Οὗννοί τε ἦσαν, καὶ Σπλαβηνοὶ, καὶ 
«ἄνται, οἱ ὕπερ ποταμὸν Ἰστρον οὐ ᾿ μακρὰν τῆς ἐκείνης ὄχϑης ἵἴδρυν- 
ται. De hac Barbarorum in Thraciam irruptione vide quae Aga- 


thias literis prodidit lib. 5. 


Pag. 490. 10. εὗρον δὲ τοῦ τείχους Κωνσταντινουπόλεως 
τόπους] Cedrenus habet, τοῦ ἀναστασιακοῦ τείχους ; reclius: per 
muri longi enim, ab Anasfásio Imp. extructi, ruinas vetustate, 
negligentiaque litas, viam invenerunt. 

Pag. 490. 18. ἀπεζώσϑη Ζήμαρχος] Ζιμαρχὸς hic Proco- 
pio dictus est; Hist. Arcan. Fuit autem Justini senioris commilito, 

Pag. 491. 5. συνέβαλον καὶ ἐν τῇ Mécn] Μέση, Forum est 
ut ex Glossis Graeco- barbaris notat lo. Meursius. ἀγορὰ, ἡ μέση. 
et deinde, εἰς τὴν μέσην, ἢ ἀγορὰν, ἢ φόρον. Ita autem dictum 
vult ille, quia plerumque in medio urbium situm erat. Verum 
cum plura Constantinopoli Fora fuerint, quodnam ex illis hic in- 
teligit Auctor? Anne Theodosii, sive Tauri Forum? Huic enim 
vicinum erat Aereum Tetrapylum, | De his vide Pet. Gyllium, de 
Topogr. Constantinop. lib. 3. cap. 6. 

Pag. 491. 11. τοῦ ἐνδοξοτάτου] Κουροπαλάτης erat, qui 
Palatii curam sibi commissam habuit, Α Latinis, Cura Palatii, 
dictus est: unde factum, Κουροπαλάτη. Justinus vero iste Curo- 
palata, Justiniani Imp. a Sorore nepos erat; qui etiam eidem in 
Imperio successit, 

Pag. 491. 18. συσχεϑέντες Ελληνες περιεβωμίσϑησαν] Le- 
£0, περιεπομπεύϑησαν. Vide quae de hac voce supra notavimus, 
haud procul hujus libri 18. initio. 

Pag. 491. 20. εἰκόνες τῶν μυσερῶν͵ ϑεῶν] Scr. μυσαρῶν. 

Pag. 491. 91. τὰ συνοδικὰ τοῦ Πάπα Ῥώμης] De Synodi- 


660 ANNOTATIONES. 


cis, sive Synodalibus Epistolis, vide Bernardum Fein da 
antiquo Ecclesiasticar, Epistolar. genere. 

Pag. 492. 4. πλησίον τῆς. γεφύρης] Scr. γεφύρας. 

Pag. 402. 5. καὶ πρύβλησις ἐκ τῶν ἀργυροπρατῶν, καὶ φῶ- 
τὰ πάμπολλα ἐγένετο] Hujus rei occasionem narrat Cedrenus δα 
annum Justiniani Imp. XXXIV, his verbis ἐφημίσϑη ἐν τῇ πόλει, 
ὅτι ὁ βασιλεὺς ἐτελεύτησε, διὸ τὸ κεφαλαλγεῖν, καὶ μηδένα. Qo- 
ρεῖν" καὶ ἦν ταραχὴ, καὶ ἁρπαγαὶ εἴς τὰς προβολὰς, καὶ τὰ μαγ- 
πιπεῖα, καὶ περὶ ὦ ὥραν ϑ΄ 5 προσέταξε τῷ ἐπάρχῳ, καὶ ἀνῆψε φώ- 
τὰ εἰς ὅλην τὴν πόλιν, ὅτι ὑγίανεν ὃ βασιλεὺς. καὶ συνεστάλη τὸ 
τῆς ταραχῆς. 

Pag. 409. 8. ἐν τοῖς ἐπίκλην Πιττακίοις 1 Locus quidam 
erat Constantinopoleos, cujus semel atque iterum meminit etiam 
Cedrenus: ita fortassis dictus, quod Tabulae Scriptoriae ibi vae- 
num expositae fuerint. Πιττάκιον enim Tabula est, e fusili pice 
ad exarandum confecta. Pro Tabula etiam simpliciter quando- 
que sumitur. Auctor Lexici Graecolat, vet. Brevem interpreta- 
tur. Πιττάπιον Pittacium, Brevis. 

Pag. 499. 14. καὶ ὃ τρίτος δὲ στόλος τῶν πλοίων οὐκ εἰσῆλ- 
εν] τὸν σιταγωγὸν στόλον, Classem hanc vocat Procopius quae 
Frumenti ab Alexandria importandi causa quotannis emissa est ; 
quaeque nisi a contrariis ventis impediretur, secundum, aut et- 
iam terlium per aestatem reditum perficere consueverat. Vide 
Procopium de Aedific. Justin. lib. 5. haud procul ab initio. 

Pag. 4929. 19. Βεροΐαν, καὶ Βροίνκας) Cedrenus etiam habet 
Βιρίαν xoi Βρίγκας. ^ Corrupte uterque: nec enim urbes tales 
Italia habuit ullas. Caeterum pro his Anastasius Bibliothecarius 
habet, J'eronam et Brixiam. "Tricesimo sexto imperii Justiniani 
anno trophaea venerunt a loma Narsis patricii: significantia 
comprehendisse illum urbes munitas Gothorum duas, Veronam 
scilicet, et Brixiam. Atque hanc genuinam hujus loci lectione 
esse facile crediderim. 

Pag. 493. 19. φορῶν βουγλιν] Et deinde, σύρας τὸ βούγλιν 
0 ἐφύρει, etc. Vocabulum hoc nullibi mihi occurrit. JPugionem 
tamen verlo; uude etiam forte corrupta vox est, Anastasius Di- 
bliothec. reddit, G/adium. Et Marcellus quidem. argenti venditor 
spe frustratus , et exempto gladio quem portabat, dedit sibi tres 
ictus, in triclinio comprehensus , et moritur. 

Pag. 404. B.- 0 ὑποπτίων Βελισσαρίου] Οπτίωνες dicti qui- 
bus annonae militibus erogandae cura commissa erat. Procopius 
de Bel. Vandal, lib. 1. τῶν δ᾽ ὑπασπιστῶν τριακοσίους ἀπολέξας 
ἄνδρας, ἀγαϑοὺς τὰ πολέμια, Ἰωάννῃ παρέδωκεν, ὃς of ἐπεμελεῖτο 
τῆς περὶ τὴν ἀκίαν Cita legendum contendit Jo. Meursius, non οἷὖ- 

κίαν) δαπάνης" ὀπτίωνα τοῦτον καλοῦσι Ῥωμαῖοι. —Curatorem 
Belisarii, eum vocat Anastasius Bibliothecar. 
Pag. 494. 8. καὶ Ζηνοδώρου ἀσεκρῆτις, etc.] “σεχρῆτις, 


ndisse νι ὡς ur 


ANNOTATIONES. 661 


sive ἀσηκρῆτις, et ἀσηκρήτης, a Latino 24 secretis facta sunt. - Pro * 
quo Latini recentiores eliam Asecreta, unico vocabulo, quando- 
que dixerunt, Carolus M. de cultu Imag. lib. 4. cap. 9. 7Moxc ut 
Leontius secreta conspexit, magnum se sui erroris emolumen- 
tum invenisse putavit. 

Pag. 495. 7. ὅτι, Οὐ χρὴ μέτα τὴν ἕνωσιν etc.] Haec Justi- 
niani Coufessio fidei, De Naturarum in.Christo distinctione, non 
hoc tempore, sed sub Synodo V. Constantinopolitano Edicto In- 
peratorio promulgata est. Scilicet sub extrema vitae suae tempo- 
ya in, Aphthartodocitarum Haeresin delapsus est Justinianus: uti 
testantur Evagrius lib. 4. cap. 38. Nicephorus Call. lib, 17. cap. 
29. Glycas Annal. part. 4. et Cedrenus; qui etiam eodem anno, 
de quo Auctor noster hic loquitur, Imperatorem Edictum suum 
De Corruptibili et Incorruptibili, proposuisse asserit: cui astipu- 
latur Glycas, loco citato. 

Pag. 495. 11. πόδες À,] πόδας εἴκοσι, dicit supra; sicut et - 
Cedrenus habet. 

lbid. τὰς δύο καμάρας] κάμαρα, sive κάμερα, Camera est 
Recentioribus; et χαμεράριος, Camerarius, Praefectus Cubiculi. 





HUMFREDI HODII 


AD 


ANNOTATIONES 
A p'p*peowpp'xe 


Pag. ed. Bonn. 8. 3. Θεῷ minus recte legit Transcriptor, 
quisquis is fuerit; in MS. nos legimus ϑεοῦ (94) ΩΣ 

Pag. 8. 6. “σουὰμ. in MS. hic loci Acovágu; inferius 
"Acovdy, in Eclogis aliis MSS, ex Hamartolo, quae in eadem Bi- 
bliotheca Bodl. servantur, ubique Σουάμ. 

Pag. 9. 10. κολάξηται. κολάζεται corrigit'Chilmeadus; neque 
aliter legitur in MS. sic alia sunt complura a Chilmeado corre- 
cla, quae non MS. Codici, licet minime bono, sed ipsi exsceri- 
ptori non satis attento sunt imputanda. Quod semel monendum 
duxi. 

Pag. 12. 1. ὑστέρησε τὴν ἀρχαίαν. φωνήν. verbum ὑστερέω 
hoc sensu, quamvis alibi haud temere invenies, uti monet CAil- 
meadus, reperitur tamen postea apud eundem Scriptorem, in 
MS. ubi de Aristotele providentiam negante, οὗτος (inquit) τὴν 
γῆν τῆς ϑείας κηδεμονίας ὑστέρησε. 

Pag. 12. 185. Θριγένης, ἑομηνεύων ἐκ τῆς Συριακῆς Βίβλου, 
suspecta hujus loci interpretatio Chilmeadiana: videtur Autor 
non designasse commentarios ullos Origenis super Biblia Syriaca, 
sed tantum voluisse Origenem Hebraeam linguam Syriacam etiam 
appellatam fuisse attestari in loco quodam Commentariorum ubi 
textum Hebraeum citarit et ex eo S, Scripturae locum interpre- 
tatus sit, 


Pag. 24. 12. τιμωρησάμενος. Chron. addit αὐτήν. 


*) Quas praeterea codicis iterum inspecti scripturas hinc usque ad 
p. 20. ed. Ox attulerat Hodius, in annotationes nostras recepimus. 


wur dm 


APPENDIX. 663 
Pag. 24. 20. Σώσις. Chron, Σώσεις; alii Σώσης. 
Pag. 94. 22. Θοῦλις. sic Chr, alii Θούλης alii Θουάχης. 
Pag. 96. 8. μετανάστας. Chron. μεταναστος, pro quo Du- 
Íresnius i in sua editione reposuit μεταναστάσαι. 
. Pag. 26. 6. Πάρϑοι. Chron, corrupte ipii in Dufre- 


20 versione Parthidis. 


Pag. 96. 7. Σκύϑαι. Chron. mendose Σχύϑες. 

Pag. 2T. 17. Φαραὼ, ὃ καὶ Megeyo καλούμενος. Chron. 
ὁ καὶ “Νάχωρ καλ. Jo. Antiochenus MS. (annotante Dufresnio) ó 
zal Kog«y0 xo. Eusebius Scaligeranus Chr. 1, 1. et Cedrenus 
ὃ καὶ ΝΝαρεχοὶ καλ. Georgius Hamartolus MS. ὁ καὶ Negara. 'Theo- 
philus Antioch, ad Autolycum lib. 2. Φαραὼ, ὃς καὶ Νεχαοδϑ' 
κατ᾽ Αἰγυπτίους ὠνομάσϑη. Difficile dicta quaenam verior sit 
lectio; utrum Nagar seu Νρεχο vel Νάχωρ seu “Νεχαώϑ. Ma- 
leliana enim JVo9oyo et Joannis Antiocheni Καραχὼ procul dubio 
falsa est. Magis placet Νάχωρ seu ΝΜεχαώϑ'. sic enim apud Jose- 
phum de bell, Jud. 1. G. c. 26. Pharaonem illum qui Abrahami 
uxorem Saram surripuit et idem omnino videtur cum ilio quem 
designant Autores citati, cognominatum fuisse Νεχαος perhibe- 
tur. In Graeco Codice quo usus est Josephi Interpres scribeba- 
iur Νεχίας vel ΝΝεχείας Σ in aliis exemplaribus legitur ΝΝεχώϑ. 
Sic in serie ÀAegypt. Regum occurrunt alia nomina, quae propius 
τῷ ᾿Νάχωρ seu JNsyog9, quam nomini Ναραχοῶ scu Ναρεχὼ acce- 
dunt. Φαραὼ “Νεχαὼ in S. Script. Apud Manethonem (in Syn- 
cello p. 75, 26ae. οἱ Eusebii Chronico) Dynastiae 22e. Reges 
duo occurrunl, nominati Νεχαώ. ln serie Regum Aegypt. apud 
Syncellum. p. 210. Reges iidem dicuntur Ni ἐχαάβ. Apud. Mane- 
lhonem juxta Editionem Africani (in Sync. p. 56.) primas Rex 
Dynastiae tertiae nuncupatur Νεχερόφης, juxta Editionem Euse- 
bii (ibid, p. 57.) ΪΝΜιαχέρωχις. In praedicta Serie Rex 5us. appel- 
litur JVaxewog, 805. Nixswóg. Paulinus 

^ Quique magos docuit mysteria vana, Necepsus. 

Pag. 98. 5. ἣν ἐκάλεσεν lomohw. Chron. IozoAw. G. Ha- 
marliolus MS. qui lineas 7. praecedentes ad verbum habet: ἐν ἡ 
σύλιν εἰς ὄνομα τοῦ ἡλίου κτίσας, ἐχαλεσεν Ἡλιούπολιν. 

Pag. 98. 8. μάκερα λαμπαδηφόρε. Chr. μάκαιρα λαμπαδη- 
φορος. 

: Pag. 99. 16. Σίλπιον. Chron. Σήλπιον. sic inferius, 

Pag. 29. 17. lómoÀw. Chron. ἸΙώπολιν. 

P NP 80. 2. Κρόνου. Chron. Κρονίωνος. 

Pag. 30. 5. Ποσειδῶνι. Hamart. MS. Σιδόνῃ. 

Paz. 30. 6. Βῆλος. Hamart. MS. Βήλ. ; 

Ibid, Ἐνυάλιος, ab Hamarlolo omittitur. . 

Pag. 30. 7. τῆς love. Chron. τῆς 1o. 

Pag. 30. 10. Σίδα. Hamart, MS. Σίδαν. 

Pag. 30. 11. δύο. de Aegypto tantum meminit IHamartolus. 


664 APPENDIX. 


, Pag. 80. 12. Τυρῶ. sic Hamart, 

Pag. 80. 14. τὸν Κάδμον. hunc omittit Zamart. tres tan- 
ium Agenoris filios recensens. - 

- Pag. 30. 23. λίμιτον. Chron. λίμητον. 

Pag. 81. 3. κακὴν ὀψινήν. Chron. Κἀκεῖ ὀψινῇ. Et ibi 
sero sapit, vertente Dufresnio , qui monet legendum ὀψινοῖ. 

Pag. 81. 6. Εὐρώπια. c. Ἑπρώπεια. 

Ibid. τὸν Mívo. C. τὸν Μῆνον. 

Ῥαρ. 91. 18. ἐνορέαν. C. συνορίαν. 

Ibid. αὐτὸν. C. αὐτῶν. 1 

Pog. 91. 20. , Συρίαν. sic Hamart. qui addit: dg' οὗ Σύροι 
μετωνομάσϑησαν οἵ πρώην Ἰουδαῖον xol Παλαιστηνοὶ καλούμενοι, 
καὶ Συρία ἢ Ἰουδαία κέκληται. 

Pag. 31. 91. Κίλιξ. C. Κῆλιξ. 

Pag. 82. 1. Ἡρακλῆς. haec omnia de Hercule verbatim ha- 
bet, quam paucissimis immutatis, Hamartolus MS. usque ad 
pag. seq. lin. 28. 

Pag. 32. 3. ἐωριζόμενος. Hamart. cum Cedreno μετεωριξό- 
μένος. 

Pag. 39. T. πόματος. Hamart. στόματος. 

Pag. 82. 18. χρόας. C. χροιᾶς. 

Pag. 83. 1. χρύας. C. χρωὰς. 

Pag. 88. T. φίβλας χρυσὰς. JDufresnius vertit fibulatas 
vestes. 

Pag. 83. 16. δούσεα. C. δούσαια. 

Pag. 84. 4. Τράγκυλλος. C. Σουετώνιος Στραγπύαλος men- 
dose. lntelligi videtur illius Liber de Re vestiaria, cujas memi- 
nit Suidas, 

Pag. 34. 16. κατὰ. C. μετὰ post. 

Pas. 85. 7. σκύφους. σκύτους reponit Chilmeadus. σκύ.- 
qov habet C. ubi Dufresnius: videtur σκύφος hoc loco scutum scu 
clypeum sonare, Σκχύφου non σχύτους habent Symeon Logotheta, 
eodem citante, et Cedrenus. Sic et infra p. 48. τὴν τελετὴν τὴν 
μυσαροῦ καὶ ἀϑέου σκύφους. 

Pag. 86. 8. 1 Ὀργόνα. C. Γοργόνην. 

Pag. 86. 4. ὑπεναντίους. Ο. ἐναντίους. 

Pag. 86. 8. ἀνδρομέδαν. C. ἀνδρομήδαν. 

Pag. 86. 12. “Τυκαονίας. C. “υκαωνίας. 

Ibid. γνόντες. adde, οἵ “Δυκάωνες, quae in C. habentur. 

Pag. 86. 14. “Δυκάονας. C. “υκάωνας. 

Pag. 86. 16. Γοργόνος. C. Γοργονίας pro Γοργόνης. 

Ῥαρ. 86. 19. Inówtov. C. Εἰκώνιον. 

lid. διότι πρώτης νίκης εἰκόνα σὺν τῇ Γοργόνῃ ἐκεῖ ἔλαβε. 
C. ex edit, Dufres, διότι πρὸ τῆς νίκης εἰκόνα τὴν τῆς Τί Ὀργόνης 
ἐκεῖ ἔλαβεν, quae reddit Dufresnius: 'quod per Gorgonis imagi- 
nem ac figuram victoriam ibi esset adeptus; 


APPENDIX. | 665 


Pag. 87. 8. Τοργόνος. C. Iooyóvgg. 

Pag. 81. ὅ. dev. C. ἀδαῆ. 

Pag. 37. 8. τὸν ἐπ τοῦ etc. locum hunc sic scribunt Symeon 
Logotheta MS. et Cedrenus annotante Dufresnio: καὶ τὸν Σαρδα- 
νάπαλον, καὶ τοὺς τοῦ γένους αὐτοῦ ἀπεχτονοςς.. etc. 

Pag. 97. 15. Μήδων. sic C. pro quo ex Cedreno Dufre- 
snius reposuit Μηδίαν" quo modo habet etiam Hamartolus. 

Pag. 87. 91. γνόντες αὐτὸν etc. Minus accurate haec red- 
duntur: verte; Jrpgivi quippe Jopolitae eum ex Jrgivis genus 
ducere certiores facti summa cum laetitia eum celebrarunt, 

Pag. 88. 1. C. πλημμυρίσαντος. 

Pag. 88. 4. Ορόντου. Cedreno Οῤῥδόντου, Logothetae Opov- 
τος; Chronico Ορισεν. ubi Dufresnius Quod addit «μον Chro- 
nici Orontem nunc Ορισεν appellari spectare videtur eorum sen- 
1eniiam , qui Orientem etiam dictum volunt, in quibus est Hege- 
sippus 1. 8. et Isidorus ἴ, 18. c. 21. unde facilis hic emendatio, 
si ex Ορισεν conficiatur Οριενς, quomodo appellatur a Lactan- 
iio lib. de mort. Perseg. p. 50. Non audio. ex nostro repone 


“Ορόντου." 


Pag. 38. 7. εὐθέως ἀνῆψε πῦρ. germana habet G, Hamart., 


- Pag. 88. 9. εἰς và ἴδια βασίλεια. haec male vertit Dufrc- 
snius: in Palatium. 

Pag. 88. 19. Τωνίταις. C. Τωπολίταις. 

er. 38. 18. C. “Ανδρομήδας. 

Pag. 89. 8: C. Τοργόνης ut et infra. 

Pag. 68. 17. Ἑσται κατ᾿ etc. Oraculum hoc mendosissi- 
mum sic corrigit Ga/aeus noster eruditis. Notis ad Jamó/. de JMysi. 
sect. 8. c. 12. 

Ἐστὶ κατ᾽ οὐρανίοιο Θεοῦ μεγάλοιο βεβηκὸς 

Φέγγος ὑπερβάλλον, καὶ ἀένναον, ἀϑάνατον πῦρ' 

O0 τρομέει πᾶν, γαῖα καὶ οὐρανὸς ἠδὲ ϑάλασσα 
Ταρτάρεοί τε βυϑοὶ , καὶ δαίμονες ἐῤῥίγησαν 
Αὐτοπάτωρ, “ἀπάτωρ τε, πατὴρ y υἱὸς αὐτὸς ἑαυτοῦ, 
«Αὐτοφυὴς, ἀδίδακτος ; ἀμήτωρ, ἀστυφυλάκτος 
Οὔνομα᾽ μηδὲ λόγῳ χωρούμενον. ἐν πυρὶ ναίων 

Τουτὶ Θεὸς ; μικρὸν δὲ Θεοῦ μέρος 4γγελοι ἡμεῖς. 
“Δοιπὸν ἄπυϑι σιγῶν, ἐκ βωμῶν ἡμετερείων. 

Pag. 98. 10. μηνὶ ξανϑικῳῷ. praecise! si superis placet. 
sic alius Nugator Jo. Tzetzes in allegorica Homericarum Fabula- 
rum Expos. MS. ait Paridem postquam in Pario exul egerat, in 
Trojam receptum fuisse 299 Apr. et in Graeciam missum a Patre 
Junii 189. quod et scribit infra Noster. 

Pag. 96. 6. τὸν πλοῦτον ὅλον] σὺν χρήμασι ποσότητι τριῶν 
κεντηναρίων; ait Jo. Tzetzes in MS. cit. 

Pag. 97. 20. Μυρμιδόνων τότε;, νυνὶ δὲ λεγομένων Bovi- 


666 APPENDIX. 


γάρων. Sic Jo. Tzetzes in Opere MS. cit. ait Achillem in Trojam 
duxisse Οὔννων Βουλγάρων στράτευμα τῶν Μυρμηδόνων. ita le- 
gitur in Codd. 2. MSS. Bibl. Oxon. obscurius vero in Cod. quo- 
dam tertio: Tzetzes ipse fortasse scripsit τῶν νῦν. Idem pee 
in eodem Opere. 
Πυραίχμης τῶν Παιόνων δὲ τουτέστι τῶν Βουλγάρων. 
Τῶν ἐξ “σίου ποταμοῦ, τουτέστι τοῦ Βαρδάρη. 

Pag. 108. 11. ρεν ἐκ τῆς κινήσεως. hic desiderantur: quo- 
rundam descriptiones, ut Agamemnonis, Menelai, Achillis, Dio- 
medis, Ajacis, etc. de quibus, si placeant nugae, videre possit, 
praeter alios, Jo. Tzetzes in Opere MS. supra cit. qui a reliquis 
multum discrepat. De Achille inter alia sic habet: λευκὸς, ξαν- 
ϑόϑριξ, καὶ σγουρὸς, δασύϑριξ, καὶ μακρόῤῥιν" ubi vox σγου- 
Qóc, quae non occurrit apud Cedrenum, Malelam, aut Is. Por- 
phyrogennetum notatu. digna. Apud Tzetzem occurrit ista sae- 
pius in illis descriptionibus, Ait Merionem fuisse εὔϑριχα; Gyov- 
οὖν, εὐπώγωνα elc. "Thoantem λεπτὸν, σγουρὸν; ὑπόγλαυκον 
etc. Protesilaum εὐσύνϑετον, σγουρόϑριχα, ξανϑόϑριχα. ;etc. 
Ajacem Locrensem σγουρομελάνϑριχα καὶ στραβὸν καὶ τῶν μακρο- 
σροσώπων. Diomedem dicit respectu reliquorum Heroum brevis 
staturae fuisse; deinde subnectit. ᾿ 

Ἑκπεὶ τούτου χωρίκιον ὕστερον ἐφευρέϑη. 

ἙἜσωϑεν λάρνακός τινος ἐν τῇ “1ογγιβαρδίᾳ 
«ἀνδρὸς μεγάλου μέγεϑος, οὗ τῶν κομῶν τὸ πάχος 
Εἰς ὅ ὄγκον. ἦν ἰσόμερον κονδύλῳ μεσαιτάτῳ 

Ὁ ἱερῷ τῆς 4ϑηνᾶς ἐκρέμασαν ὡς ϑαῦμα. 

Pag. 105. 5: μάντις, καὶ οἰωνοσκόπος ἄριστος. .. De. Cal- 
chante, quod magus fuerit et astrologus, el de ejus Virga pro- 
phetica audi sis Tasizem ex eodem libro, 

Τὴν μίαν ῥάβδον μαντικὴν», χρυσὴ γὰρ ov" ὑπῆρχεν 
AM d ξυλίνη καὶ πυρτὴ j χρήσιμος δὲ μαντείαις 

Κατὰ τῆς γῆς γὰρ χέοντες τέφραν ἐκ τῆς ἑστίας 

Τῇ ῥάβδῳ ταύτῃ τεχνικῶς ἔγραφον τὰς μαντείας 

Βλέποντες πρὸς τὸν ἥλιον καὶ λέγοντες τὸ μέλλον. 

Ταύτην τὴν δάβδον Πλούταρχος λύτιον ὀνομάξει, 

“Διτούους δὲ Κοκκειανὸς Κάσσιος Δίος (1. Δίων) λέγει. 

Pag. 105. 90. Πάρις etc. De Paridis forma, ut qui sub 
Venere Planeta natus fuerat, nescio quid Astrologicum nugatur 
Jo. Tzetzes op. cit. 

Pos. 106. 4. ἀναφάλας. C. de Justiniano αναφαλάς. 

Pag. 107. 18. νῆας à. de numero navium adi si libet Jo. 
Tzetzem in op. cit. 

Pag. 127. 18. σφενδύβολα. aliis σφενδοβύλα. ; 

Pag. 154. 13. ἰδιάξει εἰς τὴν "Μαραβίτιδα χώραν. Habetur 
haec fabula apud Hamart. MS. quiin hoc loco scribit eig τὴν Iv- 
δικὴν ἰδιάζει χώραν. 


ἡ 


" E. |... APPENDIX. | 667 


|. Pag. 156. 15. Ησαΐου. sic quoque Hamartolus, : 
Pag. 157. 19. καὶ μετ᾽ αὐτοὺς Ἡρόδοτος 0 ἵστοριογράφος. 
. Chilmeadus corrigit μετ᾽ αὐτοῖς. Verum mihil mutandum, flo- 
- ruit enim longe post Polybium Herodotus quidam ab antiquo 
alius Historicus. |. . 
- Jag. 171. 5. Βαλεντία. Dufresn. in C. reponit Βαλεντζία. 
Pag. 171. 7. Παλαντίον. παλάτιον apud Hamartolum qui 
- ei fabulas sequentes fere omnes, sed contractius, habet. 
ὶ Pag. 171. 11. Σίλβης. Ἰῖὰ Οἷς, editio Bader. et Codex MS. 
Vat, Dufresnius tamen substituit 441fyc. 
Pag. 179. 5. συγκαϑεσϑῇ. C. συγκαϑήσῃ. 
Pag. 172. 6. σταϑῆ. C. στῆ. 
. Pag. 172. 22. Agi. lege 4ρεϊ. 

Pag. 172. 98. Asy. lloipov. Hamart. Πρῖμνον, 0 ἐστιν 
“ρεος. 

Pag. 178. 1. Ἄρεως. C. “ρεος. 

Pag. 173. 8. Mderioc. Hamart. Moegztov. 

Pag. 178. 11. ὃ γὰρ τῆς Πισαίων. Haec et quae sequun- 
iur de Oenomao et Erichthonio apud Hamartolum non leguntur. 

Pag. 173. 12. μηνὶ Ζύστρῳ. Ὁ. Σύστρῳ, et in Bulreauii 
Vers. Systro; quod mirum eum. non correxisse. 

Pag. 173. 13. ὡς ὑψουμένῳ hunc locum non intellexit Du- 
fresnius, sic vertens: in solis Titanis, vel excelsi, honorem. 

Pag. 173. 14. “4ημήτρας. C. “ήμητρος. 

Pag. 175. 14. τῆς ἀστρονομίας. C. τῆς ἀστρώας, pro quo 
Dufresnius reposuit τῆς ἀστρωϑεσίας ex Anonymo MS. et ex 
Chronico MS. ab Adamo ad Anastasium. 

Pag. 176 8. πραισεντεύειν. Ecloge MS. citante Dufresnio, 
0 ἐστι ἐμπαράμονον ἐκ τοῦ παραυσέντουιν, 0 λέγεται τὸ παραμέ- 
véw. Sic quoque Chron. MS. ab Adamo ad. Anast. 

Pag. 176. 6. Βενετζίαν. C. Beverzíav. 

Pag. 176. 7. Axviqgia. C. Axnvivía. 

Pag. 178. 20. Io. C?. Editio Rader. et Codex Vat. 214. 
βία, ubi tamen Ἠλία corrigendum duxit Dufresnius. 

Pag. 188. 21. Φεβρουαρίου. eandem fabulam legere est 
apud Hamart. 

Pag. 188. 2. Βροῦτος ὃ μέγας. Brutus magnus ut vertit In- 
lerpres: malim senior. 

Pag. 189. 9. ὥχος G. Hamart. 40og, ut et AÀutor infra 
p. 243. 

Pag. 189. 11. ἸνΝεπταναβὼ eandem fabulam Hamartolus MS. 
et alii multi. 

|, Pag. 190, 14. Θεσσαλονίκην G. Hamart. Καὶ ἐν τῷ Ἰλλυ- 
Qui πόλιν κτίσας (Φίλιππος) ἐκάλεσεν αὐτὴν Θεσσαλονίκην᾽ καὶ 
τὴν Θετταλίαν ὑποτάξας, κατεχράτησε. 

Pag. 193. 1. στρατήγιον. G. Hamart. στρατήγην. 


668 APPENDIX. 


Pag. 193. 6. Χρυσόπολιν. Hamart. Χρυσούπολιν. 

Pag. 194. 17. τῶν Ενδοτέρων Ινδῶν. sic Hamart. 

Pag. 194. 19. Εἶϑος εἶχεν. Haec integra periocha apud Ha- 
mart, ad. verbum legitur. 

Pag. 194. 23. σύσσημον. Hamart. σύσημον᾽ sic infra 6v- 
σήμων, pro eo quod habet Noster, συσσημάτων- 

Pap. 195. 15. Ag. Hamart. λβ΄ 32. 

Pag. 195. 17. ιγ΄. Hamart. ιβ΄ 42. 

Pag. 196. 18. Πτολεμαῖον τὸν “άγου, τὸν Ασεροθέβον. 
confusum cum Claudio Ptolemaeo Astronomo: sic Arabes et alii 
eos solent confundere. 

Pag. 201. 7. τετρακπιόνιν. apud Epiphaniüm Hagiopol, de 
locis SS, τετρακίονιν. 

Pag. 901. 8. τῆς τύχης. de Tycheo, delubro Fortunae seu 
Genii publici Civitatis Antioch. in Ecclesiam S, Ignatii ab Imp. 
Theodosio mutato, meminit Evagrius Hist. Eccles. l. 1, c. 16. 

Pas. 218. 7. " nevieidad ἐνάτῳ C. δωδεκάτῳ. 

Mbid. Τριομβυρίας. C. Τριουμβιρατορίας. 

Pag. 218. 8. τυραννησάντων. C. τυραννισάντων. 

Pag. 218. 10. Καίουσαν. C. Πρωτέως. | 

Pag. 918. 11. ἀπὸ μιλίων δύο. ex eo quod in C. legatur 
ἀπὸ μιλίων δ΄ et a Jo. Tzeize spatium illud appellatur τετραστά-- 
διον, conficit Dufresnius per μίλιον hoc loco designari non mi/- 
liare sed. stadium, At hoc significatu nusquam alibi legitur Vox 
ista: nisi forsan in quodam MS?, cui titulus; Οδοιπορίαι ἀπὸ 
Ἐδὲμ τοῦ παραδείσου εἰς τὴν Ῥωμαίαν , his verbis: “πὸ Avro- 
χείας εἰς Κωνοταντινούπολιν μοναὶ λβ΄. “πὸ Κωνοταντινουπόλεως 
ἕως Ῥώμης “μοναὶ πε. ἀπὸ Ῥώμης εἰς Γαλλίαν μοναὶ κζ΄. ἡ μονὴ 
ἔχει μίλια ξ΄. Apud Strabonem lib. 6. p. 277. ubi dicitur Gau- 
dum a Melite distare π' καὶ η΄ μίλια, Xylander in Latina Versio- 
. ne ponit 88 Stadüs; interpretationem approbante doctiss. Ca- 
saubono. Male; ut liquet testimonio Juliani "Architect nondum 
editi, qui de ipso Strabone hoc scribit: κατὰ δὲ τὸν Ερατοσϑένην 
καὶ Στράβωνα γεωγράφους τὸ μίλιον ἔχει σταδίους η΄, y sive 81 
ἤτοι ὀργυιὰς cy. Apud Παϊοϊαννι nostrum p. 800. 1. 11. per 
μίλιον stadium designari quis facile crediderit: sed p. 257. 1. 10. 
et 94. στάδιον et μίλιον aperte distinguuntur, Scriptorum quam- 
plurimorum testimonia, de eo quod μίλιον milliare seu multo- 
rum stadiorum mensuram significat, vide apud Dufresnii Gloss. 
Graeco-barb. et clariss. Bernardi nostri Opus pereruditum de 
TMens. et Pond. MijMov habet stadia. £ c pedes 4500. pes digitos 
16. ait incertus quidam Graecus in Cod. MS. Oxon. 

Pag. 918. 17. 4vzdwiog. sic C. ubi male Dufresnius ex 
Scaligeri autoritate substituit Αὔγουστος. vide Praef. $. 33. 

Pas. 221. 6. ἔτη πολλά. peccat Malela in excessu, ἴῃ “46- 
fectu Chilmeadus; qui uno praelio z4ciiaco et coeptum et "finitum 


APPENDIX. 669 


usse bellum inter Augustum et Antonium affirmat.  Flagrare 
coepit hoc bellum Domitio zfenobarbo et C. Sossio Coss. Anno 
. seq. Coss. zfugusio. et Messala, 1v. Nonas Sept. ad Actium pu- 
. gnatum est, et anno proximo in Aegypto ab illis duo praelia 
y commissa fuere, 

z Pag. 224. 29. Σωσίβιός τις. C. omisso autoris nomine, 
i quicunque is fuerit, 4£yst Σωσίβιόν τινα etc. Ubi vidit Raderus 





deesse Auctoris citati Nomen, Dufresnius perperam corrigit Zo- 

σίβιος, id nomen Auctoris fuisse existimans, 
ji Pag. 227. 11. ow. corruptissime se habent et hic et in 
— sequentibus hac pagina numeri, Si recte se habent, quomodo 
- a nostro Auctore discreparunt Zusebi ( supposititii) caléali; quen 
- dicit anmos ad Christum natum numerasse 5500? non enim au- 
diendus Chilmeadus qui in Eusebiano esse mendum putavit, Nam 
constat aliunde , Eusebium istum quem designat 74uzor (supposi- 
titium) ad Christum natum posuisse annos 5500. Deinde si ad 
Phalecum numerentur anni 2533 et ab eo ad Christum natum | 
supputentur anni 9967. qui fuerit Phalecus, quod hic asseritur, 
temporis Christi futuri adventus dimidium? Conferatur hic locus 
cum Hesychii fragmento quod. producitur cum variis lectionibus 
in Prolegomenis sect. 24. 

Pag. 936. 19. “πὸ τότε. ab hisce verbis incipit frag. pro- 
ductum in Orat. 3. pro Imag. Jo. Damasceno ascripta. De quo 
adisis Is. Casaubonum Exercit. ad Annal, Baronii x1ir. cap. 38. 

Pag. ,236. 13. Ἡρώδης ó βασιλεὺς. etc. frag. Damasc, Ἡρώ- 
δης ὃ τοπάρχης sig τὸ βασίλειον τῆς Τραχων. etc. 

Pag. 236. 16. διοὶ ἨἩρωδιάδα. Damasc. intermediis omissis : 
διὰ τοῦτο λυπούμενος ὃ Ἡρώδης ó βασιλεὺς ὃ Φιλίππου ἀνῆλϑεν 
ἀπὸ τῆς Ιουδαίας, καὶ προσῆλϑεν αὐτῷ etc. 

Pag. 287. 9. ϑεσμοδότῃ. Dam. δεσμοϑέτῃ. 

Pag. 287. 10. τῆς Τραχωνίτιδος χώρας etc. Dam. Τραχωνί- 
τιδος, δέησις καὶ ἵκεσία | παρὸ. 

Pag. 2571. 18. ταῦτα εἴο. Dam. τοῦτο εἰδυῖα, σὺν ἀγαϑαῖς 
ταῖς ἐλτίσι πάντως τευξομένη σοι γράφω ἥτις ἡ τοῦ. 

Pag. 987. 16. πάϑει. Dam. ᾿πάϑη. 

Ibid, κατανάλωσα. Dam. ἀναλώσασα. 

Pag. 238. 2. καὶ τυφλοὺς. Dam perperam desunt. 

Pag. 238. 4. ϑεραπεύει. rectius Dam. ϑεραπεύων. 

Pag. 238. 5. δειλίάσασα. etc, Dam. δειλ. μὴ τὸν ἐκ τοῦ πόώ- 
ϑους μολυσμὸν ἀποστρ. 

Pag. 238. 8. πλέον. Dam. πλείων. 

[ Pag. 238. 10. πάντως ἰαϑ. et. Dam. 6o9»Gopuot. οὗ καὶ 
(o ἁψαμένη καὶ σταϑήσης μου. 

Pag. 238. 14. ὠχριῶσα. Dam. ὠχριάσασα. 

Pag. 239. 1. ὀξείαν. Dam. ἀξίαν. 

. Pag. 239. 4. διὰ Dam. deest, 


670 APPENDIX. 


Pag. 939. 7. προϑέσει Dam. deest. 

Pag. 239. 8. αἱμόῤῥους. Dam. αἱμοῤῥοῦσα. 

Pag. 239. 10. ϑερμελάτου etc. ϑερμηλάτου, ὙΉΡΙΝ χρυ- 
σὸν καὶ ἀργ. 

Pag. 239. 13. πόλεως. etc. Dam. πόλεως Πανεάδοξ εἰς ὃ ἅγιον 
τόπον, εἰς οἶκον εὐκτήριον. 

Pag. 939. 14. ηὗρον. Dam. quod notatu digitis εὐρέθη 
inventum est. s 

Pag. 239. 16. ἐν οἷς. Dam. ἐν ᾧ. 

Ibid. ὃ βίος. etc. Dam. ὁ βίος τῶν βασιλευσάντων πάντῶν 
τῆς lovó. 

Pag. 958. 10. γρυπόρυγχος. nihil mutandum; licet voluit; 
Chilmeadus , γρυπώνυχος ungues habens aduncos, vel Wepédéc. 
vog aduncum habens nasum scribendum esse, Isto enim vocabu- 
lo denotatur γρυπύῤῥινος, a voce ῥύγχος, quae proprié rostrum 
porci significat, uti tradit Schol. Aristoph. Z4charn. p. 407. et 
ZAvibus p. 558. àd vultum seu nasum hominis translata: id- -quod 
etiam fit in Graeco Epigr. 

| Pag. 260. 9. ἐν τῇ αὐτῇ τῆς ἑορτῆς ἡμέρᾳ ὅτε. C. rectius: 
ἦν δὲ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς ὅτε. 

Pag. 261. 1. τῆς πύλης. Ita C. ubi tamen Dufresnius ταῖς 
πύλαις sive τῇ πύλῃ reponendum censet. 

Pag. 269. 5. πάραιτος. lege πάρετος mente captus, non ut 
Chilmeadus et alii interpretantur, membrorum vi soluta. 

Pag. 978. 8. Avroxgdvog:. etc, Epistola spuria, uti probat 
doctiss. Dodwellus Dissert. Cypriau. xi $. 93, 24. 

Pags. 279. 18. σχοῖνα. σχοινία scribendum monet Z4nnota- 
ior. Dubito: nam et σχοινὴ apud alios occurrit. 

Pag. 286. 20. ἐβελλίνην. sic cum duplici 4. apud álios scri- 
bitur: nihil itaque temere mutandum, quamvis "Innotatori pla- 
cuit ἐβελίνην esse scribendum. 

Pag. 991. 15. ἑωρακὼς τὴν τοποϑεσίαν τῆς πόλεως καλὴν. 
de phis Byzantii situs praestantia et amoenitate audi sis Seripto- 
rem anonymum nondum editum cujus extant Epistolae non inele- 
gantes num, 24. in Cod. MS. Baroc. 191. Epistola T. sic 88 liabet. 
Ὀφϑαλμὸς ἄρα, τῆς οἰκουμένης ἐστὶ τὸ Βυζάντιον, καὶ οὐκ ἄν τις 
οὕτω τοῦτο γνοίη, & μὴ πέριξ διαδράμοι τὴν οἰκουμένην " παραλ- 
λάττει γὰρ εὐϑὺς τούτῳ ἑκάστη τῶν ὥρων᾽ ἀὴρ; ἐπειδὰν βραχύ 
τι τῶν ὁρίων προέλϑοι τῆς μητροπόλεως, οὐκ ἐπὶ τὸ κρεῖττον, ἀλλ᾽ 
ἐπὶ τὸ χεῖρον μεταβαλλόμενος. ὥσπερ γάρ ἐστί τις μεσαίτατος τό- 
πος τῆς γῆς» (τοῦτο δὲ οὐδεὶς τῶν πάντων ἠκρίβωσεν, ἀλλὰ ψεύ- 
δονται οἵ τοῦ 4ιὸς ἀετοὶ, καὶ οἵ Δελφοὶ μάτην αὐχοῦσιν ἐπὶ τῷ 
πλάσματι) οὕτως ἐστί τις καὶ κάλλιστος οἷον ἐξηρμένος τέμενος τῷ 
ϑεῷ" ἐσπείσαντο γοῦν τῇ πόλει, καὶ αἵ τῶν ἀνέμων ᾿ φοραὶ; αἰγια- 
λοίΐ τε, καὶ ϑάλαττα" καὶ δ. ἀὴρ ταῖς ἀλύποις τῶν ὥρων ποιότησι 
συγεραϑεὶς προσηνῶς αὐτῇ περυκέχυται. ἔστι δὲ καὶ μίμημα τοῦ 


APPENDIX. 671 


παντὸς , ἀνατολαί τε ydo καὶ δύσεις, καὶ ἄ ἄρκτοι καὶ νότοι, οἱ ἀ ἀφ᾽ 
᾿ ἑκάστων κλιμάτων, ϑαυμασίως ἐν ταύτῃ συνδεδραμήκασι, ἢ μᾶλ- 
.. λον ἕκαστον τῶν μερῶν τῷ οἰκείῳ καὶ ἀκριβεῖ πρὸ ταύτην συμπε- 
πρεσβεύκασιν. ἡ δὲ βασιλὶς οἷα τὴν δορυφορίαν fiot. μαπροσίε- 
ται». (lege ἠρέμα mo.) καὶ aj uiv ϑάλασσα δεχομένη. τὸν Δλφειὸν 
οὐ “νοϑεύει τῷ ἁλμυρῷ κύματι τὴν τούτου πράσιν. ἡ δὲ καλλίους 
τοὺς ἀποστόλους τῶν “πρεσβειῶν παρὰ τὴν ἑαυτῆς φύσιν ἐργάξεται. 
Pag. 992. 7. τῇ «“ρτέμιδι σὺν τῇ ἐλάφῳ. C. “ρτεμιδίου ἐλά- 
φῳ; ubi “ρτέμιδος Ελαφιαίας substitui placet Dufresnio. Vide 
*ejus CP. CÀrist. sect 14. 
Pag. 910. 18. Ζομετιανὸς. Scriptor hactenus ignotus, sed 
eundem citatum legimus in alio quodam MS. Oxon, non itaque 
corrigendum Ζομνῖνος, quod arrisit Chilmeado. 


Ad Partem II. 


Pag. 8319. 98. τὸ πρώην τεῖχος. de muro hoc et omnibus 
aliis seu partibus seu Antiquitatibus Urbis Constantinopolis, quae 
in sequentibus commemorantur, vide omnino Dufresnium in CP. 
Christ. lib. 2. et 2. ubi multa de singulis legenda. 

Pag. 399. 7. Καὶ τὴν κεχρυσωμένην ἐκάλεσεν Av9ovGov. 
haec videntur elidenda, cum antea idem referatur, nec apud C. 
hoc in loco compareant. 

Pag. 395. 10. ἐξακιονίτης. Sic alii, et ipse “πον alibi: re- 
ctius vero E£oxiovírye, quod et Chronicon Pas. et alii complu- 
res habent. Minus recte hariolatur JMeursius, consentiente CAil- 
meado , ἐξωκιόνιον fuisse Monasterium Zfrrianorum et inde postea 
pro quibusvis Arrianis vocabulum hoc positum fuisse. Sic enim 
appellati sunt Arriani, quod in Exocionium, locum ita appella- 
ium extra muros Constantinopolis una cum Demophilo Patr. a 
Theodosio Seniore exacti sese recepissent,  Consulendus Dufres- 
nius in Constantinopoli Christ. lib. 2. sect. 16. n. 88. et in Gloss. 
mediae et infimae Graec. 

Pag. 3898. 5. Κηρυστικῶν. Scr. Κυρεστικῶν uti habet C, 

- Pag. 880. 2. προσκουλκάτορας᾽ a σκούλκαι Excubiae, un- 
de et σκουλκεύειν Excubias apere; et naves Sculcatoriae; ut et 
Anglicum fortasss 10 9Kull velociter se abscondere, aufugere. 

Pag. 332. 21. 4ocíg. €. Paóíg. Ita hoc loco praefert Cod. 
Vat. at infra Ῥασσίᾳ, ad quam lectionem propius accedit Noster. 
Zonaras habet Φρυγίᾳ. 

Pag. 888. 13. τῇ 21 τοῦ Ζεσίου. C. πρὸ & Καλανδῶν Iovilov. 

Pag. 334. 15. ὑπό. C. εἰς. 

Pag. 997. 18. Σαλαβρίαν. C. Ολυμβρίαν" ubi Dufres. Z- 
Avuoíav reponit. dicitur ab aliis Σηλυβρία. 

τ JPag. 840. 8. σφενδόνην. C. σφενδόνα. 

Pag. 840. 16. ᾿πέμπτῳ βαίῳ πρωΐας. in C. ubi legitur τοῦ 

Belo πρωΐ, Dufresnius ex conjectura pro πρωΐ reposuit πρώτῳ, 





eof tnm s ^, 


672 APPENDIX. 


et vertit circa tempus primi Bravii. Vide ejus Gloss, Graeco- 
barb. 

Pag. 841. 18. Βιργίτονων. C. Βεργιτινῶν. 

Pag. 841. 14. Βαλεντινιανοῦ τοῦ μεγάλου. Pal. Magno 

ponit Interpres. Ego potius vertissem Seniore, Neque placet 
. sane vulgaris oonsdpaido, qua Theodosius, LLeo, Justinianus etc. 
Seniores, IMagnorum titulo solent donari: cum enim a Graecis an- 
liquioribus μεγάλοι appellantur, designatur tantum illorum senio- 
rias, respectu habito ad illorum Nominum Juniores Impp. τοὺς 
μικρούς. Neque aliter quidem quam ex hujusmodi errore vide- 
tur apud Latinos et Graecos recentiores invaluisse mos iste Con- 
siantinum Seniorem cognomine ZMagni honorandi, Quod et mo- 
nitum alicubi a clariss, Dodwello. 

Pag, 34T. 18. μίτατα. nonnullis μετάτα. 

Pag. 849. 10. ἔκλεισε τὸ ἱερὸν τοῦ Σεράπιδος Ἡλίου. falli- 
iur omnino Chilmeadus, cum aliis, qui ex Socratis, Sozomeni, et 
aliorum autoritate, templum hoc a Theodosio seniore funditus 
eversum fuisse contendit. Lege Evag. hist. Eccles. l. 2. c. 5. cui 
adjungi et alii complures possint, Sed id erit alterius loci. 

Pag. 351. 8. τοὺς τῆς πεδατούρας στρατ. vim vocis pedatu- 
rae non intellexit Interpres. Sunt vero Pedaturae milites, cohor- 
tes illae quibus assignabatur castrum aut alius locus, ubi consi- 
derent; et sunt pedaturae certa quaedam loca seu locorum spa- 
1185). quae ad custodiam militibus assignari solebant, 

Pag. 851. 11. μεσόστυλα. sic alii scribunt: non itaque re- 
ponendum μεσοστύλια, quod placet Chilmeado. 

Pag. 369. 5. παπᾶς. Clericus. sic Graeci hodierni et Russi 
Clericum quemvis papam appellant. 

Pag. 369. 19. “ἰγεώτης. male corrigit Z4nnotator «ΑΪγεά- 
τῆς. Quamvis enim apud Stephanum et alios Ailysárqg scriba- 
tur, apud alios , tamen, praeter IMalelam, legitur «ἀἰγεώτης. 

lbid. κχτήτωρ. sic C. ubi male Holstenius κονάστωρ reposuit. 

Pag. 870. 11. ἐξαιτασϑῆναι. C. recte ἐξετασϑῆναι, 

Pag. 870. 21. ἀλλὰ δίκῃ. sic scribendum in C, ubi deest 
vox δίκῃ. 

Pag. 871. 18. πολλοὶ ἐκόπησαν. sic C. ubi Dufresnius Zxo- 
πήσαντο mavult. 

Pag. 972. 9. Οστρυς. In C. ubique Ocrgog. Theophani 
Οστρις. 

Pag. 872. 14. ἹΜμάμαντα. C. Μαμᾶν. 

Pag. 972. 18. Σινζηρίχου. C. Δινξίριχος. 

Pag. 975. 14. βασιλέως. Hegis in Lat, Vers, Magis apposi- 
te, Zmperatoris. 

Pag. 976. 18. Κοδισσέος. sic paulo ante p. 875. 15. C. 
Κοδιοσεὺς, ubi Κουκουσεὺς βρυλρὶα Holstenius, quomodo ab aliis 
appellatur. 


I 


E 
1 


1; 
| 
t 
Y 


num n * 


APPENDIX. Y 673 


Pag. 871. T. Βερίνης. C. Βηρίνης. 

Pag. 877. 12. dic ἐσ στι , βασιλεὺς. C. ὡς ἦν βασ. ubi Dufres- 
nio videtur legendum ἀφ᾽ ἧς, ut est , apud Procopium 1. 1. Van- 
dal. c. 7. εἰς ἸΙσαυρίαν ἀφ᾽ ἧς δὴ οὐρμᾶτο διαφυγόντος. i. e, unde 
ortus fuerat, ut scribit ictor Tun. 

Pag. 880. 12. Λίμνας. sic C. Ubi vide Dufres. 

Pag. 880. 13. ἀνεχρίσϑη. C. ἀνῳκοδομήϑη. 

Pag. 382. 6. 4έκιμον. de decimo vide Dufresn. in CP. Chri- 
sti. lib. 2. sect. 1. n. 5. 

Pag. 882. 11. Ἰουστασὰν. C. lovorovcdv Editio Scal. Tov- 
στασον semel ac iterum praefert. Mox in C. Οὐϊστασᾷ corrupte, 
etstalim Ιουστασᾶν. 

Pag. 382. 14. τὸν ἅγιον Προκόπιον. C. τὴν ἐκκλησίαν τοῦ 
ἁγίου Πρόβου, mendose ut patet ex seq. ubi Nostro convenienter 
ἀνανεώσας καὶ τὸν οἶκον τοῦ ἁγίου Προκοπίου. 

Pag. 382. 16. ὁ “Δηστοδιώκτης. C. ὡς “4ηστ. ubi legi placet 
Dufresnio xol “ηστ. vel ὡς καὶ “ηστ. de hoc Magistratu vide 
eundem in Gloss. Med. Graecit. 

Pag. 882. 17. “ρκαδιακῶν. C. “ρκαδιανῶν. Sed Cod, Vat. 
cum nostro concinit, 

Pag. 384. 9. δικολόγους. Causidicos vertit Interpres no- 
ster: haeret Dufresnius, nam si Advocati, inquit, seu Causidici 
sive Patroni, quae vis est vocabuli, intelligantur, ii non judicant; 
si judices ipsi, numerus videtur obsistere, tametsi ii satis indican- 
tur voce καϑίσαντες. Eum vide. 

Pag. 384. 139. κηροῦς. cum cereis accensis Theodoricum 
convenit Senatrix illa, quo ampliorem ei honorem exhiberet. De 
quo more videatur Daufres, ad locum. 

Pag. 385. 1. Δλάριχος. C. «ταλλάριχος. 

Pas. 385. 2. Ἐξακιονίτης. C. hoc loco Ἐξωκιονίτης. 

Pag. 394. 16. ἄρμα. sic. C. ubi Holstenius αὐτὸν perperam 
substituit, Dufresnius mavult dguezovg* nihil mutandum. 

Pag. 394. 21. goÀxqw. Vide Dufres. CP. Christi. l. 9. 
sect. 4. n. 2. 

Pag. 894. 22. ἔμβολος. V. ibid. sect. 8. n. 2. 

Pag. 898. 1. Εξαϊππίου. V. ib, sect. 16. n. 46. 

Pag. 395. 2. φύρου K.] V. ib. sect. 24. n. 1. etc. 

Pag. 398. 7. ταῖς. ϑείαις λαργιτιῶσι. MS. quoddam Oxon. 
Πρίβατά ἐστι, τὸ τῇ βασιλείᾳ ἰδιαξζόντως διαφέροντα. ἄλλα δή ἐστι 
τὰ δημόσια, οἷα τελῇ ὑπὸ τὸν Κόμητα τῶν λαργιτιώνων ταῖς δη- 
μοσίαις ὑπουργοῦντα χρείαις. — 4f λαργιτίονές (sic hoc in loco 
MS.) εἰσι δύο" τὰ Gaga. : καὶ τὰ πρίβατα. δύο γάρ εἶσι βασιλικοὶ 
ϑησαυροὶ, ὁ ἰδιάξων αὐτῆς βασιλείας οἷον ὃ τῶν λαργιτιόνων: καὶ 
δημόσιος, ὃ τοῦ φίσκου. 

Pay. 399. 18, Ζόρας χωρίον ὄντα. sic C. nisi quod Ζωρὼς 

- loannes. Malalas. 43 


614 APPENDIX. 


scribatur ut et infra. Cod. Vat, Ζωρεχώριον" Scalig. ΖΦωραχὼ 
ὄντα. ; 
Pag. 407. 19. Ἰουλιανῆς. cum hac voce incipit Narratio 
apud C. p. 330. in princip. mutila, PN 

—. Pag. 410. 9. ἀπὸ Βενδεριάνας ὁ Θράξ. C. d Βενδαρίτης ὁ 
Θράξ. Erat urbs Bederina seu Bederiana in limitaneis Illyriae 
Thraciaeque agris sita, hinc dicitur Justinus ab aliis Thras, ab 
aliis ex Z/]yria fuisse. , 

Pag. 410. 10. Θεόκριτον etc, Apud C. mutilate habetur hic 
locus: ἀνεῖλεν “μάντιον τὸν Πραιπόσιτον ἀὐτοῦ καὶ ἀνδρέαν τὸν 
Κουβικουλάριον, τὸν τοῦ δηϑέντος Auavriov δομεστικόν᾽" ὃν ἠβού- 
λετον (Cod. Vat. ἐβούλετο) ποιῆσαι βασιλέα ὃ αὐτὸς μάντιος. 
Übi non pro ὃν substituendum ὅτι, quod. Dufresnio placitum, sed 
post vocem κουβικουλάριον, inserenda sunt haec verba, aol Θεό- 
κριτον τὸν κόμητα. 

Pag. 411. 6. “ππίονα. C. Aniova. 

Pag. 411. 7. Διογενιανὸν στρατηλάτην ἀνατολῆς. Tta apud 
Theophanem: et sic legendum apud C. pro eo quod inibi habetur 
ἀπὸ στρατηλατῶν ἀνατολῆς" vel locus saltem sic interpungendus: 
καὶ ἐποίησεν Amiove μὲν ἔπαρχον πραιτωρίων, Zhoysvwavóv δὲ 
ἀπὸ Στρατηλατῶν ἀνατολῆς" atque ita reddendus: et fecit qui- 
dem .Apionem Praefectum Praetorio; Diogenianum vero Ex—/Ma- 
gistrum militum, (sive qui fuerat Magister militum). Praefectum 
Orientis, non ut vertit Dufresnius: Diogenianum Ex-magistrum 
militum per orientem dixit. Non enim ab Imperatore dicitur seu 
creatur aliquis Éx— Magister militum , sed ita is appellatur qui 
Magister. Militum aliquando fuerat. Sic antea sane de eo in 
exilium misso, et a Justino revocato, loquens, Éx-magistrum 
Militum eum appellat. ἀνεκαλέσατο τὸν Πατρίκιον Aníowva, καὶ 
Διογενιανὸν ἀπὸ Στρατηλατῶν, καὶ φιλόξενον, καὶ αὐτὸν ἀπὸ 
Στρατηλατῶν. , 

Pag. 418. 8. Κωάδου. sic C. p. 333. quamvis p. 382. Καυά- 
δης. Procopio, "Theophani, aliis, Καβάδης.. 

Pag. 418. 5. Δαμνάζης. C". Cod. Vat. et Editio Scalig. 
Ζαμνάξης. 

Pag. 418. 9. ᾿Νύμου. "Theoph. Ομοῦ" €C?. Editio αάεν. 
Ovivov, Cod. Vat, ouo). Symeon Logotheia, citante Dufresnio, 
Ῥώμου. 

Pag. 418. 12. χλαμύδα. C. χλαμύδην vel χλαμύδιν" Editio 
Scal. χλανίδιν" "Theophani χλανύδιν. 

Pag. 418. 16. πλουμία. C. πλουμμία. 

Pag. 414. 18. Ζιλγιβὶ. C. Ζίλγβι. Edit. Scal. Ζιλγβί.  In- 
fra apud €. Ζιάγβιρος. ubi eadem Editio Scal. Τζιάγβιρος. Theo- 
phan. et alii Ζιλίγδης. 

Pag. 415. 9. κυνῶν. sic "Theoph. at C. xotvàv* quod cor- 
rexit ex Theophane Dufresnius. Holstenius Οὔννων substitui vo- 


Mich EA 


« 


APPENDIX. 675 


luit, Sed nihil mutandum: notum enim militare convicium, Ca- 
nis, Adi Dufres. p, 591. 
"7 Pag. 416. 11. εἰρηνικώς. C. εἰρηκοὶς dicens. 

᾿ς Pag. 418. 20. ““αβροίου. C. Βροίου. 

Pag. 499. 17. ὥστε. C. εἴστε, sed Edit. Scal. ὥστε, 

Pag. 495. 5. Mofogríov. sic C. ubi perperam delevit Ho- 
stenius, 

Pag. 497. 9. mgocgvévri. C. προσφυέντι. 

Pag. 498. 6. δίχα τῶν etc. Constitutio fortasse, quae habe- 
tur Cod. l1. 1. tit. v. num. 12. qua Gothi, qui secta fuere Arriani, 
excipiuntur. , 

Pag. 430. 18. Συκῶν. V. Dufres. CP. Christ. 1. 1. sect. 22. 

Pag. 488. 4. Αὐξουμῖται, καὶ of Ομηρῖται. de illis viden- 
:dus omnino Gothofredus ad Cod. Theod. to. 4. p. 582 etc, 

Pag. 435. 20. 4αγισϑέου. C. Ζαγισϑαίου. De eo vide 
Dufresn. CP. Christ. 1, sect. 27. n. 13. 

lbid. μεσίαυλον. sic C. ubi perperam μεσίκωλον Edit. Sca- 
lig. Infra p. 31. μέσαυλον. 

Pag. 486. 1. βασιλικῆς κιγστέρνης. V. Dufresn. CP. Christ. 
l. 1. sect. 28. n. 11. et lib. 2. sect. 9. n, 14. 

Pag. 436. 2. τὸν ἀγωγόν. Vid. ibid. l. 1. sect. 25. n. 9." 

Pag. 437. 15. περὶ δὲ τῶν μαρτ. Extat hoc decretum Cod, 


-tit. 20. et in Basilicis lib. 91. tit, 1. L, 39. 


Pag. 440. 10. ϑεῖος τύπος. Decretum, mi fallor, deper- 


. ditum, 


Pag. 470. 99. ϑεσπίσας" forte designatur Novella 82. c. 7. 
quae data est aliquot annis post tempus ab Autore designatum 
viz. Apione Cos. Caeterum et alia fuit ante super re eadem Con- 
stitutio, quae ibid. et in Inszitu? 1, 4, Tit. 6. $. 24. memoratur, 
sed quae jam deperdita. : 

Pag. 478. 18. ϑείας προστάξεις. Edictum 6. Libri 1"!, Co- 
dicis, quod sub ipso zertio Justiniani Consulatu emissum est, non 
paulo ante, quod Autor videtur innuere, Promulgarat antea Ju. 

-stinianus Edictum aliud ejusdem tenoris, quod in Codice proxi- 
me praecedit, sed editum 1d erat sub ipsis imperii primordiis, uti 
ipse in Edicto praedicto testatur. 

Pag. 495. 6. περὶ τῶν διακρινομένων. haec omisit Inter- 
pres, nec videtur intellexisse, verte; De Diacrinomenis sive Euty- 
chianis: sic enim appellari solebant Sectarii Eutychiani, tan- 
quam ab Ecclesiae communione segregati, vel, ut alii volunt, 
tanquam Aaesitantes cum Ecclesia communicare. 


676 APPENDIX. 


Non iialiidu erii subjungere. hic Synopsin Csenistapihi 

Malelianae. de Vita et rebus gestis Justiniani, ut dignoscat Le- 

οἷον ad. quem annum illius imper quae in singulis pegüte con- 
scribuntur pertineant. 


An. 1 Pag. ed, Ox. 151 
— 29 Indict. 6. mens. Oct, 152 
— — — — 7... 153 
ὡς Indictionis sub exitu ; 174 
Indict. 7. mens. Jun. 180 
— $8 — — 10]. 182 
Decio Cos. 186 
— 4 Lampadio et Oreste Coss. 188 
— — Mens. Sept. 190 
— —"' - Apr. 199 
— δ Mensis Sept. 9211 
— .6 Indictio 10. mensis Jan. 213 
— 7 Justin. 8. Cos. 220 
— ὃ. Indict. 12. ibid. 
— -— Post Consul Belisarü : 921 
— — 10. Cappadoce Cos. ibid. 
—. 14 Indict. 3. mens. Jun. 229 
—-— -  -— . Aug. , ibid, 
— 16 Ind. 5. 223 
— 18 Ind. 7. mens. Sept. 925 
— — — — Nov. ibid, 
— 21 Ind. 10. mens. Feb. 296 
— — — mens, Jun. 297 
PS rs dh — Jul. 228 
— 24 Ind. 18. mens, Apr. ibid. 
— — — — Jun. ibid. 
— 25 Jnd. 14. 229 
— 26 Ind. 15. mens. Sept. 230 
— -- —  — Aug. ibid. 
— 27 Ind. 1. mens. Mart. ibid. 
— 28 Ind. 2. mens. Aug. 231 
— 80 Ind. 4. mens. Jul. 932 
— — — — Dec. 233 
— 81 Ind. 5. mens Nov. ibid. 
— — — — Apr. ibid. 
— 82 Ind. 6. mens. Dec. ibid. 
dll — —- Reb. 234 
— 88 Ind. 7. mens. Mart. 235 
rf E i — Mai. 236 
ELA — -- jun. , 238 
— 396 Ind. 10. mens. Aug. ibid. 
— 397 Ind. 11. mens. Oct. ibid. 
C MIL. A — Nov. 239 


dim — --- jan. 243 


RICHARDI BENTLEII 


EPISTOLA 


AD CL. V. 


JOANNEM MILLIUM S. T. P. 


INDEX RERUM MEMORABILIUM, 
ET SCRIPTORUM, 


QUI IN EA EMENDANTUR. 





















yox" ἢ 
LC ὧν E j 
* E ee ; 
e SES . Eun 3A. 
. As M 1 
ra ) LI 
ix 







yi a "A 3. 














2 i: Ἶ j ju T ^ ἃ; ΝΣ ü 


ἊΝ 2 : 
de 3 dM 2M iai A 7 r i ad » 
U ME, AU E 4 ; εὐ " j a ANS 2s NS P ? D 
» unu E ; τ; x - i: ἣ D : E. 

Wo We y ἐπ | n 


3 








MC eei teta eit 
ies 


"Mis a i ot 














* Jj 


s ὧν ee "δ 












; Sc 
aod ef jor da ^y 


my due YU t era 


ponen SOR ESESN ὦ ὦ, a 






T ^ro 






E 





Nec. à ; m 
is dolo CENA 

Zo nn IAE M d 
ge» Pea d "PhD Sen p. B δὴν 

: pr MN IS pee Ma sms 

Me a 86e: ien Ed id i mins dads 



















ἧς 














CL. VIRO 
JOANNI MILLIO, S T. P. 


RICHARDUS BENTLEIUS S. 


Menini equidem, Milli doctissime, cum abhinc dies complus- 
culos deambularemus una, strenueque de literulis nostris sermo- 
nes caederemus ; ibi forte fortuna de Joanne Antiochensi mentio- 
nem fuisse injectam: cumque me desiderium cepisset librum ad- 
huc musteum videndi, priusquam in lucem publicam, te curan- 
te, exiret; ea me lege id abs te impelravisse, ut siqua in tam 
depravato scriptore emendationem nostram accipere possent, ea 
in schedulas conjecta ad te mitterem. —Duramj[profecto conditio- 
nem, quamque adeo multis de causis nollem acceptam. Nam ut 
omittam, quod ex illo fere tempore a meliori librorum et char- 
iularum mearum parte, et (quod acerbius mihi accidit) a ju- 
cundissima tua consuetudine longe disjunctus sim; quodque semel 
duntaxat hunc Malelam properans percurrerim, nec ut secundas, 
quas sapientiores esse aiunt, curas et cogitationes adhiberem, 
ullo adhuc pacto potuerim animum inducere: ut illa, inquam, 
atque alia praeteream ; pudet hercle, ut verum fatear, pigetque 
bonas horas, quae haud paulo melius collocari possent, in tam 
ingrato et ignobili labore consumere. Sed quid faciam? data 
est fides: promissa flagitantur, "Video, quod mihi egomet intrivi, 
exedendum esse. Liceat modo, siquando in hac éveyaogayío 
fastidium mihi suborietur, aliunde petere quod fluentem nausean 
coerceat, Dabitur itaque potestas et venia evagandi identidem 
longiuscule; dummodo ne plane ἔξω τῶν ἐλαιῶν, neque levibus 
de causis. Hoc autem scias velim in primis; non mihi consilium 
esse de Joanne isto qui cujasve fuerit, quando vixerit, aut a 
quibus laudatus sit, omnino verbum facere: cum diu sit quod 
omnem istam controversiam suscepit aticissimus nosler atque 


0 
yv 


1 
3 


eruditissimus Hodius, Quippe aliud est, inquam, Scriptionis O 2 


680 ! BENTLEII 


hujusinstitutum: quae vereor equidem ut satis ex voto et felici- 
ter mihi vertat. lta sane praesagit animus, ita in ipso limine 
conspicio, quod etiam fortissimo terrorem ncutiát, Siquidem 
recte narrat Malelas pag. 90. edixisse nimirum atque intermina- 
tum esse Orphea, ne quisquam mortalium palam fecerit τὰ Egi- 
Xt7z:0. οὗ, ait, ὄνομα, ὃ αὐτὸς Ορφεὺς ἀκούσας ἐκ τῆς μαν- 
τείας ἐξεῖπε, Μήτινα φάναι τὰ Ἐρικεπεοὴ , ὅπερ ἑρμηνεύεται τῇ 
κοινῇ γλώσσῃ, βουλὴ, φῶς, ζωοδοτήρ. Ego vero cum haud 
sim nescius, quam acerbos olim vindices Deos hominesque ha- 
buerit, qui μυστήρια ἐξορχήσασϑαι et Eleusinae Matris occulta 
proferre ausus sit; qui sciam, annon ipse similem in me noxam 
admittam, si Mysterium hoc Orphicum sacro hactenus silentio 
celatum evulgavero? Neque adeo clam me est, Ὁ Milli suavissi- 
' me, quam audax impulsu tuo in me meosque facinus consci- 

scam: 

Sed tua me virtus tamen, ct sperata voluptas 

Suavis amicitiae quodvis discrimen adire 

Suadet, et inducit dias in luminis oras 
horribile illud arcanum protrahere. Bono vero animo eris, ca- 
pitique el aetati meae parces metuere; ubi μορμολυκείῳ isto de- 
tracto, putidisque illis μή τινα φάναν τὰ Εἰρικεπεῶ in malam rem 
ablegatis aliquo, veterem illuc et veram lectionem quasi postli- 
minio reduxero. Ea haec est: Οὗ (9:09) 9 ὄνομα ó αὐτὸς Ὀρφεὺς 
ἀκούσας ἐκ τῆς μαντείας ἐξεῖπε Μηῆτιν, Φάνητα, Ἡρικεπαῖον. 
Orpheus, ait, per oraculum edoctus est Dei nomina “Μῆτιν esse 
et Φάνητα, et -Ἠρικεπαῖον; quae communi sermone interpretata 
hanc habent vim et sententiam, Βουλὴ, Φῶς, Ζωοδοτήρ. 

Porro lisce nominibus Deum Orphicum vocari non desunt 
mihi locupletes certissimique sane autores,  Damascius περὶ τῶν 
πρώτων ἀρχῶν, MS. in Bibliotheca Coll. Corporis Christi Oxonii 
p. 156. Ev μὲν τοίνυν ταῖς φερομέναις ταύταις ϑαψῳδίαις Oogi- 
παῖς ἡ ϑεολογία δή τις ἐστιν ἡ περὶ τὸν “νοητὸν ( διάκοσμον) ἣν 
καὶ οἵ φιλόσοφοι διερμηνεύουσιν, ἀντὶ μὲν τῆς μιᾶς τῶν ὅλων ἀρ- 
χῆς τὸν χρόνον τιϑέντες, ἀντὶ δὲ ταῖν δυοῖν Αἰϑέρα : καὶ χάος, dv- 
τὶ δὲ τοῦ ὄντος ἁπλῶς τὸ fov ᾿ἀπολογιξόμενοι, καὶ τριάδα ταύ- 

? 8 τὴν πρώτην ποιοῦντες. εἰς δὲ τὴν δευτέραν τελεῖν ἤτοι. τὸ κυούμε- 
V 4 vov καὶ τὸ κύον Φδὸν τὸν ϑεὸν, 7] τὸν ἀργῆτα χιτῶνα ἢ τὴν ἹΝεφέ- 
λην;, ὅτι ix τούτων ἐκϑρώσκει ó DANHZ. ἀλλότε γὰρ ἄλλα περὶ 
τοῦ μέσου φιλοσοφοῦσι, τοῦτο μὲν ὁποῖον ἂν ἢ ὡς τὸν νοῦν, ὡς 
δὲ πατέρα καὶ δύναμιν ἄλλα τινὰ προσεπινοοῦντες οὐδὲν τῷ Ὀρφεῖ 
προσήκοντα" τὴν δὲ τρίτην τὸν MHTIN τὸν HPIKEILAION ὡς 
δύναμιν, τὸν DANHTA αὐτὸν cg πατέρα. ldem ibidem P. 106. 
09cv πηγὴν μὲν πηγῶν αὐτὸ (τὸ Ἐν) Χαλδαίων παῖδες ἀνευφη- 
μοῦσιν, Ὀρφεὺς δὲ μικτιῆ σπέρμα φέροντα ϑεῶν, Φοίνικες δὲ 
αἰῶνα xocjuxov, ὡς πάντα ἐν ξαυτῷ συνῃρηκότα. Locus corru- 
ptus. Lego: Ὀρφεὺς δὲ MHTIN σπέρμα φέροντα ϑεῶν — — 


l Ah oO 
Es. " 
ΔΩ͂Σ 

à 


1 
[ 


EPISTOLA. 681 


Et pag. 195. Οὐχὶ δὲ καὶ Ὀρφεὺς ἀπὸ τοῦ 9)09 παράγει. καὶ τῆς 
Νεφέλης δαγείσης (liac modo occasione cogita, an in Joco supe- 
riore pro ἀργῆτα reponi placeat τὸν δαγέντα χιτῶνα ἢ “ψεφέλην) 


τὸν πολυτίμητον φάνηται d πρόοδον. καὶ ἐκεῖνος ἐν τῷ νῷ ὑποστη- 
σάμενος. 3] ἢ δητέον πρὸς ταῦτα, et quae sequuntur. Lege et di- 


stinguez τὸν πολυτίμητον OANHTA, πρόοδον καὶ ἐκεῖνος etc. 


— Et praeterea p. 194. 


Ἐνϑεν ἀποϑρώσκει͵ γένεσις πολυπιδάκου ὕλης, 
Καὶ ὅσα τοιαῦτα περὶ τῆς τάξεως ἐκείνης οἵ ϑεοὶ χρησμῳδοῦσιν᾽ 
ἀλλὰ καὶ Ὀρφεὺς τὸν πολυτίμητον τοῦτον ϑεὸν ἀνευφήσαιμι τὸν 
σπέρμα φέροντα ϑεῶν κ᾽ αὐτὸν ἠρικεπαῖον, xol ἐξ αὐτοῦ ποιεῖ 
προϊοῦσαν ἅπασαν τὴν τῶν ϑεῶν γενεάν. Enimvero non leviter 
mendis aspersa est haec δῆσις, quam ita constitues: χαὶ Ὀρφεὺς 
τὸν πολυτίμητον τοῦτον ϑεὸν ἀνευφημεῖ 

MHTIN σπέρμα φέροντα ϑεῶν κλυτὸν ἩΡΙΚΕΠΑ͂ΙΟΝ. 
Pagina denique 164. Toiov ἀπέστιλβε χρόνος ἀθανάτοιο DANH- 
ΤΟΣ, ubi legendum χροὺς, ut quidem extat apud Proclum: 

Θαύμαξον καϑορῶντες ἐν αἰϑέρι φέγγος ἄελπτον, 

Τοῖον ἀπέστιλβε χροὸς ἀϑανάτοιο Φάνητος. 
Idem Proclus i in Parmenidem MS. haec habet: ó μὲν γὰρ Ὀρφεὺς 
μετὰ τὴν κατάποσιν τοῦ ΦΑΝΗΤΟΣ ἐν τῷ Zhi τὰ πάντα γεγονέ- 
vet φησίν. ἐπειδὴ πρότερον μὲν καὶ ἡἠνωμένως ἐν ἐκείνῳ, δευτέ- 
θως δὲ καὶ διακεκριμένως ἐν τῷ δημιουργῷ τὰ πάντα ἀνεφάνη τὰ 
τῶν ἐγκοσμημάτων αἴτια. et in Alcibiadem priorem MS. sic scri- 
bit: Καί μοι δοκεῖ καὶ ὃ Πλάτων εὐρὼν παρ᾿ Ορφεῖ τὸν αὐτὸν 
τοῦτον καὶ Ἔρωτα καὶ δαίμονα μέγαν ἀποκαλούμενον, ἀγαπῆσαι 
καὶ αὐτὸς ἐπὶ τοῦ Ἔρωτος τὸν τοιοῦτον ὕμνον" περὶ μὲν ydg νοη- 
τοῦ νοῦ λέγων ὃ Θεολόγος, 

«βρος Ἐρως καὶ MHTIZX ἀτάσϑαλος — — καὶ πάλιν" 

Οἷσιν ἐπεμβεβαὼς Δαίμων μέγας αἰὲν ἐπ᾽ ἴχνη. 
περὶ δὲ τοῦ νοεροῦ νοῦ καὶ ἀμεϑέκτου, 

Καὶ ΜΗΤῚΣ πρῶτος γενέτωρ wo Ερως πολυτερπής" 
Καὶ πάλιν" 

Ev κρατος, εἷς Δαίμων γένετο μέγας, ἀρχὸς ἁπάντων. 
Multa prudens et sciens praetereo, quae ex Athenagora, Macro- 
bio, Orphicis Hymnis, tum autem praecipue e Proclo in Plato- 
nis Timaeum adferre possem: ne forte qui me minus norunt, 
Pauli me Leopardi scrinia compilare existiment. Inde petere 
possunt, vel a Theodoro Cantero, qui plura de his rebus scire 
desiderent. Nam quid ego censeam de illorum sententia, qui 
significationem mendosi verbi Ἐρικεπεοὶ ex anilibus Cabbalista- 
rum nugis conantur exsculpere? sed nolo aliquid inclementer di- 
cere. Non nostrum est χειμένοις ἐπεμβαίνειν. — Veniam etiam 
libenter dedero, si minus ea perspexerint, quae a multis saecu- 
lis bomines latuerunt, caligine et tenebris circumfusa. Nam ut 
concedam haec, quomodo a me emendata sunt, ita a Joanne 


O 4 


05 


νος 


682 BENTLEII 


fuisse concepta; quod equidem haud facile crediderim; Suidae- 
tamen et Cedreni temporibus depravatum esse hune Malelae lo- 
cum illud argumento est, quod hi inter pretamenta duntaxat ex 
nostro afferant, de verbis Orphei οὐδὲ yov. lllud autem mihi 
videor satis certo scire, non Te expectare, ut vim verbi Howc- 
“ταῖος et naturam explicem: Tune ut ineptas plerumque *et cassas 
Etymologias consectari me velis? Dabitur jusjurandum, ne ab 
Orpheo quidem i ipso hoc fieri potuisse, Scire prius aveo, unde 
illa vulgaria, Ζιόνυσος, Howwroc , Ποσειδῶν. Διόνυσος; ait 
Orpheus apud Macrobium, ἀπὸ τοῦ δινεῖσϑαιν originem ducit: 
Πρῶτος δ᾽ εἰς φάος ἦλϑε, Διώνυσος δ᾽ ἐπεχλήϑη, 
Οὕνεκα δινεῖται κατ᾽ ἀπείρονα μακρὸν "Ολυμπον. ἡ 
Ride, et ad hoc exemplum crede alia fuisse dicturum. — Nec qui- 
dem de significatione τοῦ Ηρικεπαίου belle convenit scriptoribus. 
Secundum. Malelam, Suidam et Cedrenum est ξωοδοτήρ. Nosti 
hos tres, quam ad unum redeant denique. At Nonno in cvva- 
γωγῇ ἱστοριῶν Phanes est ξωοδοτήρ. Ericepaeus aliam vim habet 
nescio quam. “έγουσι δὲ αὐτὸν τὸν Φαάνητα ἔφορον; εἶναι τῆς 
ξωογόνου. δυνάμεως, ὁμοίως καὶ τὸν Ἡρικεπαῖον λέγουσιν ἑτέρας 
ἔφορον εἶναι δυνάμεως. Quamobrem, si sapiam, non operam 
perdam in Etymologia hac inquirenda: magis ex usu fuerit, in 
quibus primum institi vestigiis pergere; et siqua restent Orphica 
apud Malelam, quae correctione opus habeant, pro virili re- 
slituere. | 

Sic igitur refingo locum, quem habes p. 89. ᾿ 

S, ἄνα, “ητοῦς vi, ἑκατηβόλε Φοῖβε κραταιὲ, 
Πανδερκὲς » ϑνητοῖσι καὶ ἀϑανάτοισιν ἀνάσσων, 

Híus, ,χρυσέαισιν ἀειρόμενε πτερύγεσσιν, the 
“4ωδεκάτην δὴ τήνδε παραί σεο ἔκλυον ὀμφὴν, ᾿ 

Σεῦ φαμένου, σὲ δέ γ᾽ αὐτὸν; ἑκηβόλε, μάρτυρα. ἁ)είην. 

Tertio aütem versui simillimus et maxime geminus ejusdem 
scriploris est alius in Hymno ad Protogonum: 

Ilooroyóvov καλέω διφυῆ μέγαν αἰϑερόπλαγκτον, 
δδογενῆ, χρυσέαισιν ἀγαλλόμενον πτερύγεσσιν. 
At vir bonus Joannes, atque item Cedrenus, ne in librarios cul- 
pam hanc transferas, τὴν πτέρυγα axbitrabautur ésse generis vi- 
rilis. En cor Zenodoti, en jecur Cratetis! 

Multo vero gravius affectus est locus pag. 92. ita poétae ver- 
ba non modo cum interpretamentis Malelae confusa sunt atque 
commixta; sed et insuper mendis obsita et cooperta. [lla qui- 
dem certe μὴ διὰ μηδὲν veritus est Cedrenus describere, quippe 
quae nullo prorsus modo intellexerit. ΑἹ memini vidisse Excer- 
pta quaedam manu Patricii Junii ex Chronico quodam penes Cl. 
Seldenum manuscripto: ubi inter alia ejusdem farinae haec Or- 
phiea habebantur, corrupta ea quidem et mutila; nihilominus 
in quibus extarent vestigia verae leclionis: siquidem ibi scriptum 


i | EPISTOLA. 683 


/ 

I erat μὴ διὰ μὰ μηδέν. — Proinde de hoc loco mihi nulla dubitatio 

est, quin in versiculos reponi debeat ad hoc exemplum: 

(0 o Θῆρές τ᾽ οἰωνοί τε βροτῶν τ᾽ ἀλιτήρια φῦλα 

π΄ ἥχϑεα γῆς εἴδωλα τετυγμένα, μηδαμὰ μηδὲν 

Εἰδότες, οὔτε κακοῖο προσερχομένοιο νοῆσαν 
Φράδμονες, οὔτ᾽ ἄποϑεν μάλ᾽ ἀποστρέψαι κακότητος, 
Οὔτ ἀγαϑοῦ παρεόντος ἐπιστρέψαι τε καὶ ἔρξαι 

πη 7 Ιδριες, ἀλλὰ μάτην ἀδαήμονες, ἀπρονόητοι. 

- Ad hunc Orphicorum numerum non dubito adscribere quae ex- 
tant p. 80. etsi ea Mercurio Trismegisto attribuant Malelas, Sui- 
das, Cedrenus, Autor Chronici Paschalis et de quo postmodum 
plura MS, Baroccianus, Scilicet ab autoribus multo plus idoneis, 

. S. Justino in Paraenetica ad Graecos, et S. Cyrillo adversus Julia- 

. num ad Orphea ἐν τοῖς ὅρκοις referuntur: ubi etiam veram hujus 
λέξεως scripturam oflendes. Malelas enim cum suo grege anti- 
quam adeo hic consuetudinem obtinent, ut nihil sentiant.  Pro- 
xime autem ad Joannis: verba accedes, si ita legerié: 

Ουρανὸν óoxí£o σε ϑεοῦ μεγάλου σοφὸν ἔργον, 
Ορκίξω σ᾽ αὐδὴν πατρὸς, ἣν ἐφϑέγξατο πρῶτον, 
Ἡνίκα κόσμον ἅπαντα ξῇ στηρίξατο βουλῇ. 

Ficta illa et commentitia oracula quae habes p. 42. 79. et 
172. adeo misere ac foede accepta sunt, ita verba poética in quo- 
tidianum sermonem immutata, ut vix invenias disjecti membra 
poetae. Quamobrem in iis recolligendis redintegrandisque fru- 
stra operam conterere non libet; praesertim cum Joannes ipse sa- 
tis aperte fateatur, se quae διὰ στίχων scripta fuerant, εἰς τὴν 
κοινὴν διάλεκτον immutasse. Verum, ut beem aliquos tam opta- 
bili nuncio, est liber Oxonii annos abhinc puto nc. calamo exara- 
ius; in quo non pauca extant Oracula Malelanis his germanissi- 
ma; quae si omnia hic in lucem proferam, quando bella occasio 
est, sane (quod in Graecorum proverbio est) patella videatur 
operculum invenisse, Spero etiam me gratiae aliquantulum initu- 
rum ab hominibus illis perelegantis judicii, qui Oracula quae 
vulgo feruntur Sibyllina tanquam ab anu fatidica Noachi filia fusa 
venerantur. Adeste igitur Ὁ vere σιβυλλιῶντες, lotisque mani- 
bus sacra haec tangite. 


“Χρησμοὶ καὶ Θεολογίαν Ἑλλήνων Φιλοσόφων. 
A 


Ἑρμοῦ μεγίστου περὶ Παντοκράτορος. 

«Ακοιμήτου πυρὸς ὄμματι γρήγορε, δρόμον αἰϑέρος ξωογονῶν, 
ἡλίου ϑέρμην κρατύνων, λαίλαπι μεϑιστῶν νέφη, τοὔνομα μὴ 
χωρῶν ἐν κόσμῳ, ἄφϑιτον ἀένναον πανεπίσκοπον Quer πατέρα τῶν 
ὅλων ϑεὸν ὄντα μόνον, ἀπ᾿ οὐδενὸς ἔχοντα ἀρχὴν ἔγνωκα" ἕνα μετά 
σε ὄντα μόνον ἐκ σοῦ γεραίρω viov, ὃν do] ἀποῤῥήτῳ καὶ ὀξυ- 
τέρᾳ φωνῇ ἴδιον εὐθὺς ἀφϑόνως καὶ ἀπαϑῶς ἀπογεννήτως λόγον 


Oo 6 


o4 
220 


Ο 8 


V7 


684 BENTLEII: 


ἐγέννησεν (leg. ἐγέννησας) ϑεὸν ὄντα, τὴν οὐσίαν ἐκ τῆς οὐσίας, 
ᾧς σου τοῦ πατρὸς τὴν εἰκόνα καὶ (leg. κατὰ) πᾶν ὁμοίαν φέρει, 
ὥστε ἐκεῖνος ἔν σοι, συ δὲ ἐν ἐκείνῳ, κάλλος ἔσοπτρον" ἀλληλεύ- 
φραντον πρόσωπον. (leg. ἀλληλευφράντων προσώπων.) 
1. 
Τοῦ αὐτοῦ περὶ Τριάδος. 
Hv φῶς νοερὸν ἐκ φωτὸς, ut apud Malelam habentur p. 29. 
III. 
Τοῦ αὐτοῦ Προσευχή. 
Ορκίζω σε, Οὐρανὲ, ϑεοῦ μεγάλου etc, Vide Mal. p. 30. 
LY, 
"Apiévovélove. | 

“κάματος φύσις ϑεοῦ, γενέσεως οὐκ ἔχουσα ἀρχὴν, ἐξ αὐτῆς 
δ᾽ ὃ πανσϑενὴς οὐσίωται λόγος. 

Υ. 
Σόλωνος Δ4ϑηναίου. 

Οὐκ ἐφικτόν μοί ἔστι ταῦτα πρὸς ἀμυήτους εἰπεῖν, οὔτειδὲ 
φανερῶς παραϑέσϑαι' πλὴν τοῦ νοεῖν ἀκούεται (leg. τῷ νοεῖν 
ἀκούετε) ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ κατ᾽ οὐρανὸν μεγάλου * φλογὸς ὑπερ-- 
βάλλων, ὃν τρέμουσιν οὐρανοὶ γαῖά τε καὶ ϑάλαττα, αὐτοπάτωρ, 
ἀπάτωρ, τρισόλβιος. Confer haec cum Malelanis p. 79. 

VI. 
Θουκυδίδου. 

Τὸ ἕν τρία καὶ τὰ τρία ἕν, ἄσαρκον προσωπικόν. Tj τέτοκξ 

τὸν οὐρανοῦ γεννήτορα. 
VII. 
“Χίλωνος. 

Γόνος ἐκ γόνου κατελϑὼν γόνιμον ὕδωρ ἐποίησε. Τὸ ὑπέρ- 
τατον τῶν ὅλων αἴτιον ἐπινοεῖται οὐ φωτὶ καὶ πνεύματι, ἀλλ᾽ ὡς 
πάντων ϑεὸς καὶ κύριος καὶ πατήρ. 

VIII. 
Πλουτάρχου. 
un παλαιὸς νέος, καὶ ὃ νέος ἀρχαῖος, ὃ πατὴρ γόνος, καὶ ὃ 
γόνος πατήρ. 
ΙΧ, 
Δντιόχου Κολοφῶνος περὶ Τριάδος. 
Hv νοῦς εἷς πάντων νοερώτερος * εἶ δέ γε ἔστιν 
Τοῦ ἄπο παγγενέτης νοερὸς λύγος ἄφϑιτος αἰεὶ 
Υἱὸς ἀπαυγασμὸς νοεροῦ πατρὸς, εἷς ἅμα πατρὶ, 
Ἐν μὲν ἐπωνυμίῃ " εἰ δέ γε ἔστιν ὡς ἀπὸ πατρὸς; 
Εἷς δὲ πέλων σὺν πατρὶ καὶ ἐξ ἑνὸς εἷς, μία τάξις, 


EPISTOLA. 685 


Πατρὸς ...... ὁμοούσιος ἄφϑιτος αἰεὶ 

. Πνεύματι σὺν πρώτῳ ἁγίῳ καὶ σπέρματος ἀρχή. i 

.. Uno verbo, ne.nescias, te monitum velim in libro MS. sic 
legi: τοῦ ἀποπαγγενέτης νοερώτερος λόγος ἄφϑιτος υἱὸς ἀπαύγα- 
cuo. Sed nihil erat facilius, quam in versus concinnare, Qui- 
vis etiam emendare possit Κολοφωνίου vel ἐκ Κολοφῶνος. lllud 
fortasse plusculum habet difficultatis, quisnam sit ille Antiochus 
conjectura assequi. Et profecto nimis velim extaret Nicandri 
Colophonii liber περὶ τῶν ἐκ Κολοφῶνος ποιητῶν " mirum enim, 
ni ex animi sententia hoc negotium conficeremus. Nunc vero, 
quandoquidem iste liber, ut alia omnia xoAd, vel flammis, vel 
humore, vel inertibus tineis consumtus est; eum optimum vatem 
arbitremur, qui illud in re tam ancipiti protulerit, quod sit veri 
simillimum. Opportune autem venit in mentem Xenophani illi 
Colophonio filium fuisse nomine Antiochum, quem res Siculas et 
. Italicas scripsisse multi commemorant. Verum accidit perincom- 
mode, quod is etsi patre natus Colophonio, tamen nescio qui 
Syracusius vocetur. Alius proinde quatiendus est funis, Pla- 
cetne ut pro Antiocho reponatur Antiphanes? Athenaeus lib. 7. O 9 
ἹΜνημονεύει αὐτοῦ “ντιφάνης ὃ Κολοφώνιος ἐν τῇ Θηβαΐδι λέγων 
οὕτως, ; 

ἩΗὕκκην, ἢ ἵππον, ἢ ὃν κίχλην καλέουσιν. 

Sed mihi crede, nusquam fuit gentium Antiphanes ille Co- 
lophonius: Quippe, quod a doctissimo Casaubono non aui- 
madversum esse demiror, pro commentitio isto Antiphane repo- 
nendus est Àntimachus, notissimus autor Thebaidos et Lydes, 
uti memorant ipse Athenaeus alibi, Etymologicon, Hesychius, 
Suidas, Quintilianus, aliique bene multi. Huic autem Antima- 
cho vix equidem dubito quin putidos hos versus affingere volue- 
rint. Quo quidem consilio nihil inconsultius esse potuit aut de- 
mentius, Proclus in Commentario Timaei distinguens poeticam 
ἔνϑουν ἀπὸ τῆς τεχνικῆς» illius exemplum τοὺς χρησμοὺς, hujus 
τὸ «ἀντιμάχειον ponit. Adeo ut Antimachum χρησμῳδοῦντα fin- 
gere, sit prorsus ἄνω ποταμῶν. Totus erat Ántimachus in arte 
et opera: nihil habuit ἐξ ἐνθουσιασμοῦ, nihil ex afflatu furoris, 
et coelesti illo mentis instinctu, sine quo nullum poema sani co- 
loris, nedum Oracula nasci possint, 

X. 

Ἑρώτησις Ἰάσονος βασιλέως τῶν Apyovovzóv sig τὸ Πύϑιον 
τοῦ “πόλλωνος. 

Προφήτευσον ἡμῖν, Προφῆτα Τιτὰν et quae sequuntur; ut 
habet Malelas p. 94. 

XI. 
Πλάτωνος. 
Γενετὸς οὐδεὶς ἵχανὸς γνώμης ἀφανοῦς ἰδεῖν αἰσϑητήριον. 


686 BENTLETI 


φύσις γὰρ μόνου ϑεοῦ ὡς αἰτίου τοῦ παντὸς γυμνὴν ψυχὴν. δυνα- 
μένου ( leg. δυναμένη) ἰδεῖν: εἷς γὰρ αἴτιος τοῦ παντὸς, εἷς καὶ 
ἐξ αὐτοῦ ἀλλ᾽ οἷος (leg. ἄλλος) ὁ εἷς, καί ποτε ΗΝ ὃ "e 
ἐν χρόνῳ, ἀΐδιος γὰρ ὁ εἷς καὶ συναΐδιος. 

ΓΟ 10 XIT. 

Τοῦ αὐτοῦ περὶ Χριστοῦ. 


Οψέ ποτέ τις ἐπὶ τὴν πολυσχεδῆ M ταύτην ἐλάσεν γῆν, P 
δίχα σφάλματος σὰρξ γενήσεται, ἀκαμάτοις ,ϑεότητος ὅροις ἀνιά- 
vov παϑῶν λύσει φϑορὰν, καὶ τοῦτο φϑόνος γενήσεται ἐξ ἀπί- 
στου λαοῦ καὶ πρὸς ὕψος κρεμασϑήσεται Ge ϑανάτοι καταδίκως 
(leg. ϑανάτῳ κατάδικος) πάντα πράσας (leg. πράξας sive δράσας) 
πείσεται. ; 

Υ 8 XIII. 
Χρησμὸς τοῦ “Ἵπόλλωνος δοϑεὶς ἐν Δελφοῖς περὶ Χριστοῦ. 

Eis με βιάξεται οὐράνιον φῶς, καὶ ὃ παϑῶν ϑεός ἔστιν, 
καὶ οὐ ϑεύτης ἔπαϑεν αὐτὴ, ἄμφω γὰρ βροτόσωμος καὶ ἄβροτος 
αὐτὸς ϑεὸς ἤδη καὶ d ἀνὴρ ; πᾶντα φέρων. παρὰ πατρὸς ἔχων τε τῆς 
μητρὸς ἅπαντα, πατρὸς μὲν ἔχων ζώων ἄλκει, μητρὸς δὲ “ϑνητῆς 
σταυρὸν; τάφον, ὕβριν ἀνιήτου καὶ ἀπὸ βλεφάρων “ποτεχευᾶ vd δά- 
κρυα ϑερμὰ ὃ πέντε χιλιάδας ἐκ πέντε πυρῶν κορέσαι (1, σας) τὸ 
γὰρ ϑέλεν ἄβροοτος ἄλκει. Χριστὸς ó ὁ ἐμὸς ϑεός ἐστιν ἐν ξύλῳ τα- 
νυϑῇ ὃς (leg. τανυσϑεὶς) Odvev. ὃς ἐκ ταφῆς εἰς πολλῶν 
QÀxQv. 

Miris modis haec perturbata sunt; magnam tamen partem 
in versus suos nullo negotio redigi possunt in hunc modum. 

Εἴς με βιάξεται οὐράνιον φῶς ——— 
Καὶ ὁ παϑὼν ϑεός ἐστι, καὶ οὐ ϑεότης πάϑεν αὐτή. 
ἄμφω γὰρ Mei! ἔην ἠδ᾽ ἄβροτος αὐτὸς 
“ΞΟ Υ ὩΣ τὰς ϑεὸς ἠδὲ καὶ ἀνὴρ, : 
ΤΙάντα φέρων παρὰ πατρὸς, ἔχων τῆς μητρὸς ἅπαντα 
Ἐπ πατρὸς μὲν ἔχων ξώην ἄλκει -- -- -- 
ἽἹΜητρὸς δὲ ϑνητῆς σταυρὸν, τάφον, ὕβριν, ἀνίην. 
Τοῦ καὶ ἀπὸ βλεφάρων ποτε χεύατο δάκρυα ϑερμᾶ. 
XIV. 

Acvévov περὶ τῆς Θεοτόκου. 

Τιμήσωμεν τὴν Magidp , ὡς καλῶς κρύψασαν τὸ “μυστήριον. 

Sine dubio loco “στάνου emendandum est Οστάνου. Οϑ8ία- 
nes magus et Zoroastres etiam indoctis cognitissimi, Theodoro 
Meliteniotae Praefatione in Astronomiam non Oslianes dicitur, 

O 11 sed Οτάνης. Quae fortasse vera scriptura est; nam et apud 
Herodotum non unus est Otanes Persa; et vero Magus ille na- 


u 


*) πολυσχιδῇ "Toupius Emend. vol. IIT. p. 491." 


EPISTOLA. 687 


tione fuit Chaldaeus. Theodori locum describam, quod ibi plu- 
rimorum Magorum nomina videas, quos alibi frustra quaesieris. 
Ἐν οἷς ( Χαλδαίοις) ἄλλοι τε πλεῖστοι γεγόνασιν ἀξιόλογοι ἄνδρες 
καὶ μάλιστα Ζωροάστρης καὶ μετ᾽ ἐκεῖνον Οτάνης, 0 τε Κιδηνῶς, 
καὶ ᾿ΝΝαβουριανὸς, καὶ σὺν αὐτοῖς ὃ Σουδῖνος, ἀλλὰ καὶ Σέλευκος 
ἀπὸ Σελευκίας Χαλδαῖος καὶ οὗτός ἐστιν. 

ΧΥ. 

Θοῦλις ὃ «Αἰγυπτίων βασιλεὺς ἐπαρϑεὶς τοῖς κατορϑώμασιν 
ἠρώτησεν εἰς τὸ μαντεῖον τοῦ Εὐριπίδου περὶ αὐτοῦ οὕτως. 
g^ Φράσον μοι πυρισϑενὲς etc. ut Malelas p. 26. 
Hominem sane festivum, qui Euripidem χρησμολογοῦντα nobis 
exhibuit, Quidni autem, inquies? cujus ex μαντείῳ hoc edi- 
tum est, 

| Μάντις δ᾽ ἄριστος ὅστις εἰκάζει καλῶς; 
oraculum quidem, quo nihil verius ac sapientius; quale nunquam 
aut Bacis fudit, aut Comicus iste Glanis, aut 
Pythia quae tripode ex Phoebi lauroque profata est. 

Sed extra jocum: sine controversia corrigendum est τοῦ Σαρά- 
πιδος᾽ cui Canobi templa dicata sunt; etiam Alexandriae et 
Memphi. Narrat Strabo miris quosdam laudibus efferre τὸς ἄρε- 
τὰς τῶν τοῦ Σαράπιδος ἐν Κανώβῳ λογίων. Haec scripseram, 
cum sero animadverti apud Suidam in voce Θούλις ita legi av- 
τολεξεὶ, uti prius ex conjectura emendaveram. 

Dubitantem me et quo proxime me vertam circumspectan- 
tem ad se vocat Sophocles, indignis sane modis a Joanne acce- 
ptus p. 47. Ο ydg σοφώτατος Σοφοκλῆς δρᾶμα ἐξέϑετο καὶ ποιη- 
τικῶς εἶπεν ὅτι ὁ Τειρεσίας τὴν Παλλάδα εἶδε λουομένην καὶ γυνὴ 
ἐγένετο. Ego vero quovis pignore contenderim nihil usquam de 
fabella ista profectum a Sophocle, quanquam ab aliis passim 
memoretur. Cum enim omnes fere titulos Sophocleorum Dra- 
matum beneficio Grammaticorum veterum habeamus, nullum 
est ubi Tiresiae persona locum habere possit, praeterquam una 
Trilogia, Oedipus Tyrannus, Antigone, et Oedipus in Colono: 


sic enim sentio: sive Tetralogiam malis, accedo; ut fabula Saty- O 12 


rica, sicut omnes omnium praeter Cyclopem Euripidis, periisse 
videatur. Quanquam enim affirmet Suidas, ὅτι ὃ Σοφοκλῆς ἦρξε 


τοῦ δρᾶμα πρὸς δρᾶμα ἀγωνίζεσϑαι, ἀλλὰ ur] τετραλογίαν " scimus V 9 


lamen ex Didascalis non ex omni parte verum hoc esse. Vide 
modo Aristophanem Grammaticum in Argumento Medeae Euripi- 
dis. Atqui haud commemini fabellam istam de Tiresia in trinis 
illis narrari, neque ibi reperiri posse arbitror. Prima haec est 
erga Sophoclem contumelia, Deinceps, O9zv, ait, ἐξέϑετο Xo- 
φοχλῆς ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασι ταῦτα ἀληϑείας εἶναι. Ἐἷς 
ἐστιν ὁ ϑεὸς ὃς τὸν οὐρανὸν etc. Ο hominis stuporem, et ἰδιω- 
τείαν meram! Apud. autorem, unde haec habuit Antiochensis, 


O 13 


688 BENTLEII 


sine dubio scriptum erat ad hoc exemplum: Ka8dc ὁ Σοφοκλῆς 
εἶπεν iv ταῖς ἀληϑείαισιν εἷς ἐστι ϑεός. Homo stolidus inter- 
punctione falsa jugulavit versum, misereque disperdidit, Nimi- 
rum ab ἀληϑείαισι distinctionem posuit, cum oratio post εἶπε 
sustineri debuerit. Sed efficiam ut posthac hi versiculi sano sal- 
tem pede possint incedere, . Sic igitur emendo: 
; Ev ταῖς ἀληϑείαισιν εἷς ἐστιν θεὸς 

Oc οὐρανόν τ᾽ ἔτευξε καὶ γαῖαν μακρὰν 

Πόντου τε χαροπὸν οἶδμα κἀνέμων βίας. 

Θνητοί τε πολλὸν καρδίᾳ πλανώμενοι 

Ἰδουσάμεσϑα πημάτων παραψυχὴν, 

Θεῶν ἀγάλματ᾽ ἐκ λίϑων ἢ χαλκέων 

H χρυσοτεύχκτων ἢ ᾿λεφαντίνων τύπους. 

Θυσίας τε τούτοις καὶ κενὰς πανηγύρεις 

Τεύχοντες οὕτως εὐσεβεῖν νομίζομεν. 

Ita fere leguntur apud Justinum, Clementem, Eusebium, Theo- 
doritum, et partim Athenagoram; adeo ut demirer interpretem 
Chilmeadum, hominem sane pereruditum, in luce tam clara mi- 
nus solito perspexisse, Sed non te celabo, quod pace sanctorum 
virorum dictum velim, vehementer me suspicari non esse haec a 
Sophocle. Id adeo cur in animum inducam, si me inlLerroges; 
dico, permirum mihi praeter alia videri, tam illustrem locum 
Ecclesiasticis solis incurrisse in oculos, aliorum omnium aciem 
effugisse. Qui factum, uti dormitaret hic Plutarchi diligentia ? 
Qui Porphyrium praeterire potuit περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων tam in- 
signe testimonium adversus τῶν ϑυσιῶν τὰς παρανόμους σφαγὰς, 
ut ad hunc locum ait Theodoritus? Ubi tu, Stobaee, cessasti, 
literarum oblivio? tu, qui tot forulos Bibliothecarum excussisti, 
Sophoclis autem et Euripidis monumenta studiose praeter caetera 
lectitasti. Adeone paucos e Patribus, quid Patres autem dico? 
unumne aliquem tenebrionem, qui supposita persona librum edi- 
derit (ut et olim.et hodie nonnullorum opinio est, neque adeo 
injuria) caeteris omnibus perspicaciorem et diligentiorem fuisse? 
Clemens enim aperte et ingenue fatetur Hecalaei se fidem secu- 
tum, apud ipsum Sophoclem omnino non legisse. Ὁ μὲν Σοφο- 
«Mie, ait Strom. V. ὥς φησιν Ἑκαταῖος ὃ vag ἱστορίας συνταξά- 
μενος ἐν τῷ κατ᾽ Αβραμον καὶ τοὺς Αἰγυπτίους. lllud autem ex- 
ploratum habeo tam a Justino et Clemente Patres alios accepisse, 
quam Justinum et Clementem commentitii ejus Hecataei autoritate 
iradidisse. Quem ad hominem demum, et quam nulla fide res 
redierit, vides. Ille ne ut Sophocli versiculos aliquot vereretur 
affngere, qui illum ipsum, quo eos adduxit, librum ediderit 
simulata persona Hecataei? Ipsa praeterea oratio de se facit in- 
dicium, | Non agnosco illud χαλκέων. et πολλὸν sumptum, ut 
aiunt, adverbialiter, esse hominis Attici, aut in Tragoedia ferri 
posse. Qualis enim haec foret confusio dialectorum , et ut ait 


EPISTOLA. | 689 


ille, sartago loquendi? Oportuit enim πολὺ et χαλκῶν. Χαῖ- 
κέων quidem a χαλκεὺς Attice dixeris; minime gentium a χαλκοῦς, 
non magis mehercule quam ἀγαπάει vel AgiGrovél sog. Χρύσεα, 
ait Phrynichus, ἀργύρεα, κυάνεα, χάλκεα ταῦτα Ἰακὰ διαιρού- 
μενα" χρὴ οὖν λέγειν χρυσᾶ, ἀργυρᾶ, κυανᾶ τὸν “ττικίξοντα. 
Χρυσοῦς λέγε, τὸ yao χρύσεος Ἰακὸν, ὡσαύτως καὶ ἀργυροῦς, χαλ- 
κοῦς, κυανοῦς, καὶ τὰ ὅμοια. Rogo denique, cui personae haec 
oratio conveniat? Quave Sophocles fiducia die festo Ludorum 
(non alias enim in scena quam Panathenaeis ac trinis Liberalibus 
Tragoediae docebantur) illos ipsos dies festos et Ludos solennes 
in contemplionem adduceret? Istuccine se impune laturum spe- 
raret? Nonne Aeschyli periculum cautiorem eum faceret, qui, 
quod in Sisypho opinor πετροκυλιστῇ ad Cereris mysteria curio- 
sius videretur alludere, nisi ad aram Bacchi confugisset, illico 
trucidatus esset in Scena: postea etiam in Areopago de capite 
suo causam dixit? Habes, amice, suspiciones nostras: tu tuique 
similes rem cognoscite, et sententiam ferte; non Βεχκεσέληνοι 
quidam, πολυμαϑεῖς sine pectore et mente, 
ἀνέρες ὧν τὸ κέαρ 
Παλῶ σέσακται καὶ δυσεκνίπτω τρυγός. 

Praeclare vero actum est cum Sophocle, quod a χρονοῤῥά- 
go nostro non nisi semel ad falsum testimonium dicendum cita. 
tus sit: Euripides autem, qui Malelae erat paulo familiarior, gra- 
vissimas istius consueludinis poenas sustinuit; adeo quidem ut 
non minus incommodo hospite hoc Antiochensi, quam olim Pro- 
meri canibus usus esse videatur. Non erit, opinor, ab institu- 
to nostro alienum, silocos omnes accuratius aliquantum exami- 
nem, in quibus Euripidis mentio fit: et quoad ejus facere potero, 
fabularum titulos, quo singuli quique loci referuntur, ostendam, 
Dabitur fortasse occasio ex interioribus literis aspergendi aliquid: 
memores tamen erimus, ut spondeo, verbi veteris, quo admo- 
nemur 

Τῇ χειρὶ σπείρειν» μηδ᾽ ὅλῳ τῷ ϑυλάκῳ. 

Quae igitur habes pag. 39. Περὶ ἧς (“4ανάης) ἐμυϑολόγη- 
σεν Ἑριπίδης ὃ σοφώτατος ἐν τῇ συντάξει τοῦ αὐτοῦ δράματος 
et quae sequuntur, e fabula Danae desumpta sunt. Laudat hanc 
Pollux lib. 4. cap. 16. Stobaeus autem nou semel, ut et aliam 
Sophoclis similiter inscriptam. Harum alterutram, magis tamen 
Euripideam, latine convertit Naevius, cujus Danae Nonio Mar- 
cello citatur. Plutarchus Consolatoria ad Apollonium: O δὲ za- 
ραμυϑούμενος τὴν “4ανάην δυσπενϑοῦσαν Δίκτυς φησι 

Ζοκεῖς τὸν ἅδην σῶν τι φροντίζειν γόων 

Καὶ παῖδ᾽ ἀνήσειν τὸν σὸν, εἰ ϑέλοις στένειν ; ; 

Παῦσαι" βλέπουσα δ΄ εἰς τὰ τῶν πέλας κακὰ 

Ῥάων γένοι᾽ ἂν, εἰ λογίξεσϑαι ϑέλοις 

Οσοι τε δεσμοῖς ἐκμεμόχϑηνταν βροτῶν 
loannes Malalas. 44 


O 14 


V 10 


690 τ BENTLEII 


Οσοι τὲ γηφάσκουσιν ὀρφανοὺ τέκνων ἐν 
Τούς τ᾽ ἐκ μεγίστης, ὀλβίας τυραννίδος . 
Τὸ μηδὲν Ovrac. ταῦτά σε σκοπεῖν χοεών. 

Erravit eruditissimus Grotius in Excerptis, cum in versu 
quarto reposuit, Páov φέροις ἄν. Nihil enim magis usu tritum, 
quam geov εἶναι ς melius kabere, hilariore animo esse, conva- 
lescere. Etiam pueri hoc séjunt. Erravit, cum in versiculo 
quinto. emendare conatus est Iupsógosiem,. Non enim magis 
μοχϑοῦμαι dixeris, cum μοχϑῶ sit verbum neutrum, quam zi&- 
ὄχομαι aut κάμνομαν. — Sine dubio scriptum oportuit, 

Οσοι τε δεσμοῖς ἐμμεμόχλευνται βοοτῶν. 

vel Οσοι τὲ δεσμοῖσι μεμόχλευνταν βροτῶν. 
Erravit denique, cum locum hunc ad hanc, de qua agimus, 
Danaen referendum putavit, qui omnino ex Euripidis Dictye ac- 
cersitus est, de quo consule Stobaeum, et alios. Aristophanes 
Grammaticus i in argumento Medeae. Εδιδάχϑη ἐπὶ Πυϑιοδώρου 
ἄρχοντος κατὰ τὴν y" Ὀλυμπιάδα. Πρῶτος Εὐφορίων, δευτε- 
ρος Σοφοκλῆς, τρίτος Εὐριπίδης. Μήδεια, Φιλοκτήτης; Δίκτης, 
Θερισταί. Σάτυρος οὐ σώζεται. Scribe 4ίκτυς , Θερισταὶ σάτυ- 
ρον οὐ σώζονται. 1.6. ϑερισταὺ δρᾶμα σατυριπὸν. lta loqui so- 
lent. Cave enim credas τὸ σάτυροι esse partem inscriptionis, 
Ita Sophoclis fabula Kool σάτυρον. Scholiastes Nicandri sim- 
pliciter Σοφοκλῆς iv Κωφοῖς. Sic ejusdem Iyvevrol σάτυροι, 
quemadmodum apud. Pollucem est legendum pro Τχνευταὶ Σατύ-- 
gov. Athenaeus non apposito fabulae discrimine, Zog. àv Tyvev- 
ταῖς. 816 ἰοφῶν ἐν «Αὐλῳδοῖς σατύροις apud Clementem: sic 
Aeschylus ἐν Κήρυξι σατύροις apud Pollucem: ita enim. emendo 
pro κήρυξι σατυρικοῖς. Photius in Lexico manu scripto: Ilvoco- 
χόρσου λέοντος, «Αἰσχύλος iv Κήρυξι σατύροις, Ex quo resti- 
tuendus Hesychiilocus: Πυρσοκουρσολέοντος πυῤῥοκεφάλου, Écv- 
ϑοτρίχου, lege, ut apud Photium. Cum autem momen fabulae 
cujuspiam sit numero singulari; tunc σατυρικῇ dicunt et σατυρι- 
x0c. Potuit autem Grotius erratum suum resciscere ex Fragmen- 
to illo Danaae, quod primus in lucem edidit de literis optime 
meritus Hieronymus Commelinus, Ibi dramatis personae sunt 


O 16 Mercurius, Danae, Nutrix, Acrisius, Minerva, Nuncius, Cho- 


rus: Dictys autem minime comparet. Ín ἀποσπασματίῳ illo sic 
vulgo legitur non longe a , Principio. 

ὑπο Ropii iorom κᾷἄτά πῶς κείνη T2076 

Ευνὴν κρυφαίαν γνοῦσα καὶ μὴ γνοῦσα δὴ 

Ὑπόύπετρον λέοντα τέξεται πατρί. 

Cum metri ratio, tum res ipsa flagitat, ut ὑπόπτερον scri- 
bamus, non ὑπόπετρον. Quis non alatum Poreui et in libris 
legit, et in pictis tabulis vidit? At interpres homo sane festivus 
ita convertit: sub saxo natum leonem. Nempe huic committas, 
siquid recte curatum velis. Et tamen is ipse est ni fallor, qui 


cii 


2 
ἂ 


EPISTOLA. 691 


bonam aetátis partem contrivit, ut Suidam foras extruderet men- 
dis maculisque usquequaque obsitum, ut aliquando fortasse osten- 
demus. 

— Pag. 51. Zh τοῦτο δὲ ὁ Εὐριπίδης τῶν Βακχῶν ἐξέϑετο 
δρᾶμα, ὡς ἀπὸ Πενϑέως εἰπὼν ταῦτα. , Σεμέλη δὲ λοχευϑεῖσα ix 
βοοτοῦ τινος, εἰς Ζῆνα φέρουσα τὴν ἁμαρτίαν λέγει. —.Bacchae 
Euripidis eliam nunc supersunt. lllud autem mentitur Malelas, 
ὡς ἀπὸ Πενϑέως.. non Pentheus enim, verum Semelae sorores 
Ἱνὼ κ᾽ Αὐτονόα, X d μαλοπάρῃος gato contumelias has ei di- 
xerunt. Bacchus ; in prologo. 

Ἐπεί μ᾽ ἀδελφαὶ μητρὸς ἃς ἥκιστ᾽ ἐχρῆν 
4lióvuGov οὐκ ἔφασκον εἶναι τοῦ Διὸς, 
Σεμέλην δὲ νυμφευϑεῖσαν. ἐκ ϑνητοῦ τινος 
Εἰς τὸν ἀναφέρειν τὴν ἁμαρτίαν λέχους. 

Pag. 58. O ydo σοφώτατος Εὐριπίδης ποιητικῶς ἐξέϑετο 
δρᾶμα, οἷς ὅτι ὁ Ζεὺς εἰς σάτυρον ἔφϑειρε τὴν “Δντιόπην. Cen- 
seo supplendum esse, εἰς σάτυρον τρεφϑεὶς ἔφϑειρε. Propter 
similitudinem duorum verborum accidit, ut fieri solet, ut libra- 
rius unum omitteret. Porro fabula Intiopa memoratur ab He- 
sychio, Stobaeo, aliis, Photius Patriarcha in Lexico Ms. Ev- 
κρας εὔκρατος εὐρυβροτοῖσιν. Ἐὔκρας. οὐ γένοιτ᾽ ἂν ἡδέως, 
ἐν «Ἵντιόπῃ. Lege. Ἐὔκρας εὔχρατος" Εὐριπ. ἐν ΑἈντιόπῃ" Βρο- 
τοῖσιν εὔκρας οὐ γένοιτ᾽ ἂν ἡδέως. Suidas: εὐκραῆς, ἀντὶ τοῦ 
εὔκρατος. Scribe EUxgdc, uti recte apud Etymologicon magnum. 
Antiopam latine docuit Pacuvius, de Graeco Euripidis conver- 
sam: citantibus Charisio, Diomede, Servio et Marcello. In quo 
admiror, ait Cicero de Finibus, cur in gravissimis rebus non 
delectet eos patrius sermo, cum iidem fabellas Latinas ad ver- 
bum de Graecis expressas non inviti legant. Quis enim tam ini- 
micus paene nomini Romano est, qui Ennii Medeam, aut Antio- 
pam Pacuvii spernat aut rejiciat? qui se iisdem Euripidis fabulis 
delectari dicat, Latinas oderit? Nosti illud Persii, 

Sunt quos Pacuviusque et verrucosa moretur 
Antiopa, aerumnis cor luctificabile fulta. 

Pag. 68. O ydg σοφώτατος Εὐριπίδης ποιητικῶς ἐξέϑετο 
δρᾶμα περὶ τοῦ Οἰδίποδος καὶ τῆς Ἰοκάστης καὶ τῆς Σφιγγός. 
Oedipus et Jocasta in Phoenissis ad partes vocantur: quin et ibi- 
dem de Sphinge mentio fit non semel. Potuit igitur Antiochensis 
ad Phoenissas respicere, potuit ad fabulam Oedipum, quae lau- 
datur ab Hesychio, a Stobaeo aliquoties, ab Erotiano. 

Pag. 88. Καὶ μετὰ Αἰσχύλον ἐβασίλευσεν αὐνῶν (τῶν Α4ϑη- 
γαίων) “κμαίων ἔτη δύο, περὶ οὗ Εὐριπίδης ὃ σοφώτατος δρᾶμα 
ἐξέϑετο" καὶ μετὰ “Ἱκμαίοντα ἐβασίλευσαν αὐτῶν ἄλλοι IH'. Ama- 
bo te, Syrisce, serione haec an joco? quae te enim larvae atque 
intemperiae agitabant, cum haec scriberes? ποῦ zo: φρένες ἐχπε-- 
πότανται; “κμαίων ek “χμαίοντα pro «“λκμαίων et “λκμαίωναῦ 


O 17 


692 BENTLEII 
* 

Muli sunt illa, non hominis. Simile peccatum est, quod de 
Alemaeone Atheniensi tragoediam factam existimes, Siquidem 
ille est Alcmaeo Argivus, Amphiarai filius, qui, quod Eriphylen 
matrem occidisset, furiis agitatus est, Inde scenae — 
est accersitum, Timocles Cómicus: 

Τοὺς γὰρ τραγῳδοὺς - πρῶτον, εἶ βούλει, σκόπει; 

Sec ὠφελοῦσι πάντας" ὃ μὲν γὰρ ὧν πένης 

Ilvoyyóvegov αὐτοῦ καταμαϑῶν. τὸν Τήλεφον 

Τενόμενον, ἤδη τὴν πενίαν ῥᾷον φέρει". 

O νοσῶν δὲ μανικῶς “ἀλκμαίων᾽ ἐσκέψατο. 
Antiphanes — — Mezdgióv, ἐστιν ἡ “τραγῳδία 

Ποίημα κατὰ παντ᾽ — — ἂν πάλιν 

Ἐἴπῃ τις “Αλχμαίωνα, xol τὰ παιδία 

ΠΙαντ᾽ εὐϑυς εἴρηχ᾽ ort. μανεὶς ἀπέκτονε 

Τὴν μητέρα. 

O 18 Cicero Academ. 2, Quid? ipse Alemaeo tuus, qui negat cor sibi cum 
oculis consentire, nonne ibidem incitato furore; Unde haec flamma 
oritur? et illa deinceps, Incede, incede; adsunt, adsunt ; me, me 
expetunt. Quid, cum virginis fidem implorat? Fi mi auxilium ; 
pestem. abige α me; flammiferam hanc vim quae me excruciat, 
Caeruleo incinctae angui incedunt; Circumstant cum ardentibus 
inedis. Sed piget profecto in re certissima testibus usum esse 
non necessariis. lllud opiaor auribus tuis, Milli, novum acce- 
det; integram hujus dramatis inscriptionem esse “λκεμαίων ὃ διε 
ἐρυ ῥδδυθο Nisi fortasse geminum Alemaeonem Euripides edide- 
rii, aut iterum eundem, correctum. scilicet et διεσχευασμένον. 
Quicquid est hujus, solus adeo me docuit Hesychius noster, et 
fortasse solum: alios, qui depravata ejus verba non poterant in- 
telligere, non item, Agyaivaw , λευκαίνειν. Εὐριπίδης “4.- 
χμαίωνι, διὰ ψηφῖδος ἀργαίνουσα, λευκαίνουσα; φοιτῶσα. Cen- 
seo corrigendum esse: Εὐριπίδης .Axnpoiovi τῷ διὰ Ψωφῖδος " 
tum iine distinctionis ponendam T Aoyalvovaa, λευκαίνουσα, 
φοιβῶσα. Παρὰ δὲ τὸ ἀργὸν : ait Eustathius ad Odysseae secun- 
dum, καὶ ἀργάντες ταῦρον παρὰ Πινδάρῳ, καὶ ἀργαίνειν τὸ λευ- 
saltu) παρ᾽ Εὐριπίδῃ ἐν Αλκμαίωνι. Sive haec Eustathius ab 
Hesychio, sive ab alio quopiam uterque transtulit, apparet hunc 
locum a multis jam saeculis fuisse depravatum. Qui factum alio- 
quin, ut Eustathius tragoediae nomen mutilum protulerit, nisi 
quod. in verbis sequentibus cerneret οὐδὲν ὑγιές. Idem Hesy- 
chius: 4evije. Hxo δ᾽ ἀτενὴς ἀπ᾽ οἴκων. Εὐριπίδης «“λπμαίω- 
νι τῷ id ψοφίδος συντείνασα. Corrige sodes in hunc modum: 
Εὐριπίδης «λκχμαίωνι τῷ διὰ ἐριοφῖδυς; συντείνασα. «Δ τενὴς, ait, 
est συντείνασα, festinans summa cum virium contentione, Cujus 
significationis exempla quod haud. temere reperiantur . propterea 
verbi sedes a Grammaticis indicata est 4Axuaíov ὃ διὰ Ψωφῖ- 
δος. Rationem porro hujus inscriptionis non diu neque frustra 


" Mong 


Ν ape hes 


EPISTOLA. - 693 


» 


. quaesiverit, qui in memoria habuerit Alcmaeonem, quem antea 


contortorum anguium et ardentium taedarum verbera nusquam 
consistere paterentur, aliquando tandem ad sanam mentem in 
Psophide Arcadiae rediisse, ^ Videatur in Arcadicis Pausanias. 
Apollodorus lib. n. “λχμαίωνα δὲ μετῆλϑεν Egiwvüg TOU μη- 
τρώου φόνου, καὶ μεμηνῶς πρῶτον μὲν εἰς «ρκαδίαν πρὸς Oi- 
πλέα παραγίνεται, ἐκεῖθεν δὲ πρὸς “Ῥωφίδα πρὸς Φηγέα" καϑαρ- 
ϑεὶς δὲ ὑπ᾽ αὐτοῦ “ρσινόην γαμεῖ τὴν τούτου ϑυγατέρα. Jam 
monui emendandum esse :Pogióc syllaba secunda producta. Ovi- 
dius: 

Usque sub Orchomenon, Psophidaque, Cyllenenque. 
Percommode autem hic locus Apollodori in memoriam mihi alium 
redigit, in libro primo; qui viros doctos in errorem hactenus 
induxit: deinceps tamen, uti speto, non faciet. Τυδεὺς δὲ ὥς 
φησιν ὃ τὴν ἐκευ λιν δι" γεγραφος κτείνας τοὺς Μέλανος παῖδας 
ἐπιβουλεύοντας Οἰνεῖ, Φηνέα etc. Quae sic latine expressit in- 
ierpres: Is qui Alcmaeonidem tragoediam scripsit, | Hominein 
sane liberalem, qui vocem illam "Tragoediam benigne nobis de 
suo largitus est, Atqui, 'O bone, Aixpulay ea Tragoedia, nou 
Axpotovig inscribitur, ut Erotiands, Stobaeus, Priscianus, alii- 
que testantur, Sicuti autem Philoclis Tragici tetralogia de Pan- 
dione Πανδιονὶς, atque Aeschyli de Oreste Ορεστεία nominata 
est; Ita fieri potest ut Euripides tria dramata de Alcmaeone pu- 
blicaverit, una cum quarto Satyrico argumenti omnino alieni: 
quam integram tetralogiam “λκμαιωνίδα vocarent. Sed oportet 
Epicharmi illud semper habeas i in promptu, 

Nàge καὶ μέμνασ᾽ ἀπιστεῖν " ἄρϑρα ταῦτα τᾶν φρενῶν. 
Quicunque enim humaniores has Musas colit, saepenumero so- 
let usu venire ut . 

Icon ψεύδεα πολλὰ λέγων d ἐτύμοισιν ὅμοια. 

Siquidem hae de Alcmaeonide suspiciones, aegri sunt sommia; 
cum is Scriptor, quicunque tandem fuerit , (neque enim de ae- 
late, neque de patria viri, aut nomine quicquam habeo comper- 
ium) historicus sit, non tragicus, Ο δὲ τὴν «ἡλχμαιωνίδα γρά- 
poc (verba sunt Strabonis lib. 10. ) Ἱκαρίου τοῦ ΙΙΠηνελύπης πα- 
τρὸς υἱοὺς γενέσϑαι δύο Aia καὶ “Δευκάδιον. δυναστεῦσαι δ᾽ 
ἐν “Ἱκαρνανίᾳ τούτους μετὰ τοῦ πατρός. Et quidem Euripide ye- 
iustior. Scholiastes ad Orestem v. 1000. .4xoàovOsiv δοκεῖ ὁ 
Εὐριπίδης τῷ τὴν “λεμαιωνίδα (ω scribe etiam apud Apollodo- 
rum, non o.) πεποιηκότι εἰς “τὰ περὶ τὴν ἄρνα, ὡς καὶ Διονύ- 
σιος ὃ πυχλογράφος φησί. Φερεκύδης δὲ οὐ καϑ᾽ Ἑρμοῦ μῆνίν 
φησι τὴν ἄρνα ὑποβληϑῆναι. ὁ δὲ τὴν «“λεμαιωνίδα γράψας τὸν 
στοιμένα προσαγαγόντα τὸ ποιμνίον τῷ 4zgsi ἀνταποκαλεῖ. Quid 
libi dicam depravatum mihi videri verbum illud postremum ? 
qoot enim δῆλον, τὸ τοῦ Φερεκύδου. leg. Avraiov ἀποκαλεῖ vel 
ΑἈντανδρον καλεῖ vel A4vrigov, vel simile quippiam; cum sine 


Y.12 


O 19 


Ο 20 


694 BENTLEII 


controversia desit nomen Pastoris, Haec habui, Milli jucundis- 
sime, quae de Alcmaeone et Alcmaeonide ore, ut opinor, alio 


indicta dicerem: non enim placet eorum ratio, qui cum merae 


O0 21 


V 13 


corniculae sint, emendicatis hinc inde plumis genna pu 
se pollicentur. 

Pag. 104. Multa narrat Malelas de Proeto, Stheneboea et 
Bellerophonte, καϑὼς συνεγράψατο Εὐριπίδης ó τραγικὸς ποιη- 
τὴς πληρώσας τὸ δρᾶμα. Intellige de fabula Stheneboea , cujus 
mentio fit apud Athenaeum, Stobaeum, alios, Julius "Pollux 
lib. 3. cap. 4. Εἴρηταν δὲ ξεναπάτη παρ ᾿ Ἑὐριπίδῃ. Nomen tra- 
goediae non commemorat ; aliunde amen scimus banc esse de 
qua agimus, Stheneboeam. Ξεναπάτας, ait Photius MS, ἰδίως 
ἐπὶ τῶν -««-«ο- ὅταν μη τοιοῦτοι πνέωσιν ἄνεμοι ἐν τοῖς πελᾶά- 
γεσιν, ὁποῖον ἐν τοῖς λιμέσιν. Εὐριπίδης Σϑενεβοίῳ. Τίς ἄνδρα 
τινὰ ξεναπάταν. Scribe autem iu Polluce ξεναπάτης. Apparet 
ita corrigendum esse, cum ex hoc loco Photii; tum ex Euripidis 
Medea, quae in extrema fabula sic Jasoni convitium facit, Τίς 
δὲ κλύει σου ϑεὸς ἢ δαίμων τοῦ ψευδόρκου καὶ ξειναπάτα; Ατὶ- 
stophanes Vespis : : 

Eug ὑμῶν, e j ϑεαταὶ, τὴν ἐμὴν ἰδὼν φύσιν 

Εἶτα ϑαυμάζει μ᾽ ὁρῶν μέσον διεσφηκωμένον; 

Hrie ἡμῶν ἡ ᾽πίνοια νῆςδε͵ τῆς ἐγκεντρίδος, 

Ῥαᾳδίως ἐγὼ διδάξω, xdv ἄμουσος ü τὸ πρίν. 
Scholiastes annotat ad versum novissimum: ὃ στίχος éx Σϑενε- 
βοίας Εὐριπίδου. Bene pol factum, quod nos docuerit, unde 
iralatus sit hic στίχος, quod quidem alias nesciremus, Atque 
ea gratia non leve peccátum ei condonabitur. Enimvero non to- 
tus versus, ut ille existimavit, sed pars tantummodo posterior 
ex Euripide est. Nam in his rebus verba mihi dari haud facile 
patior, qui, ut scis, fragmenta omnium Poetarum Graecorum 
cum emendationibus et notis grande opus edere constitueram: 
nunc, ut aiunt, 4λλος βίος, ἄλλη δίαιτα. Plutarchus Συμπο- 
σιακῶν 1. 5. 

Iládg εἴρηται τὸ -- — — Movevajv δ᾽ ἄρα 

Ἔρως διδάσκει, κἀν ἄμουσος ἢ τὸ πρίν. 

Quem ego locum admiror, cum sine dubio depravatus sit, ne- 
mini unquam in suspicionem venisse, ta exhibent, ut vulgo 
legitur, Erasmus et Jos. Scaliger in Proverbiis; ita Grotius in 
Excerptis. Spes tamen est, ut nunc jam dehinc tam turpe er- 
ratum ex libris et memoria hominum auferatur.  Legent enim 
qui sapient, μουσικὸν, non uovawo]v. ἹΜουσικὸν διδάσκει, i. e. 
cour ἀποδείκνυσι, poetam reddit: Quasi hoc senario Latine 
dixeris: Àmor poetam vel facit, vel invenit, Ars Musica et 
studium musicum est poetica. T'érentius Is sibi responsum hoc 
habeat; in medio omnibus Palmam esse positam , qui artem tra- 
ciant lMusicam. ^ Ea autem significatio τοῦ διδάσκειν  clegantior 


| 


EPISTOLA. 695 


paulo est et rarior, proptereaque fraudi fuit librariis: attamen 
uon desunt exempla. Aristoph. Ranis, 


᾿ Καὶ σὺ τί δὴ δράσας αὐτοὺς οὕτως ἀνδρείους ἐδίδαξας; 
Sed et hic locus in vitio est; et legendum autore MS. Oxo- 
niensi; 
Καὶ σὺ τί δράσας οὕτως αὐτοὺς γενναίους ἐξεδίδαξας ; 


Vulgata lectio cum propter alia minus placet, tum ob hoc prae- 
cipue; quod τὸ τετραπόδιον sive 1v. priorum. pedum mensura non 
debet in dimidiatum verbuin desinere, Idem Plutarchus Περὶ 
τοῦ μὴ χρᾶν ἔμμετρα νῦν τὴν Πυϑίαν. Ο à' Εὐριπίδης, ait, εἰ- 
πῶν, ὡς διδάσκει ποιητὴν ἔρως, κἀν ἄμουσος 4j τὸ πρὶν, ἐνόησεν 
ὅτε et quae sequunlur. Nicias Medicus apud Schol. Theocriti 
Idyll. xr. 


Hv & ἄρ ᾿ ἀληϑὲς τοῦτο, Θεόκριτε, of ydo ἐρῶντες 
Πολλάκι ποιητὰς ἐδίδαξαν τοὺς πρὶν ἀμούσους. 


Sed quo me cunque recipio, omnia conspicio mendis et maculis 
inquinata. Ecce enin et huic medico medicina adhibenda est. 
Scribendum est, inquam, 


— — — καὶ ydo Ἑρωτες 
Πολλάκι ποιητὰς ἐδίδαξαν τοὺς πρὶν ἀμούσους. 


Pag. 106. Περὶ δὲ τῆς Πασιφάης ἐξέϑετο δρᾶμα Εὐριπίδης 
6 ποιητής. lnanem, mihi crede, operam sumpserit, qui Euri- 
pidis Pasiphaen instituerit quaerere. Non temere dico atque 
equidem certe scio neminem ex scriptoribus vetustis hodie super- 
esse, qui tale quidquam mernoriae tradiderit. Hesychius tamen, 
Σαρδὼ, ait, ἐν Πασιφάῃ τὸ σαρδόνιον ἡ σφραγὶς εἴρηται. quem 
si ad Éu-ipideam fabulam respexisse quispiam existimet; caveat 
moneo, et existimationi suae insidias parari cogitet. Alcaei qui- 
dem comoedia Pasiphae iuscripta est, ut scimus ex Didascalia 
Pluti Aristophánis: Ἐδιδάχϑη ἐπὶ ἄρχοντος Avumátgov, ἄντα- 
γωνιξομένου αὐτῷ Nixoqágove piv “άκχωσιν, "Agusrouévovg δὲ 
«ἀδμήτῳ, Νικοφώντος δὲ «δώνιδι, Alxotov δὲ Τασιφάῃ. Sed 
Euripidis Pasiphaen nusquam cuiquam laudari reperies. Quid 
igitur fiet? Num nam Antiochensis, cum haec scriberet, memo- 
riola vacillavit γεροντικῶς, an meridacio conatus est fallere? 
Utrum libet sane fecerit, haud arbitrario vapulabit : atque adeo 
dudum est, quod homunculum video σκύτη βλέπειν. Verum 
hercle quanquam admodum nupera est inter nos notitia; me ta- 
men et precatorem habebit et defensorem paratum: cum et alias 
soleam esse in amicitiis fidelis. Dico igitur Euripidem tragoe- 
diam quidem de Pasiphae publicasse, minime tamen Pasiphaen 
inscripsisse, sed Cretenses. Nec iu mihi de Κρήσσαις hoc per- 


V 14 


696 -BENTLEII 


peram intelligas, quae ex Athenaeo, Stobaeo et aliunde satis in no- 
tiliam venerunt: sed de quibus hodie fortasse primum inaudivisti, 
Κρησί" quandoquidem et Joannis Meursii, qui de triam 'Tragi- 
corum fabulis accurate studioseque scripsit, diligentiam effuge- 
runt. In Aristophanis Ranis his verbis compellat Euripidem 
Aeschylus: 


g ,“Ἀφητικὰς μὲν συλλέγων μονῳδίας" 
Τάμους δ᾽ ἀνοσίους εἰσφέρων εἰς τὴν τέχνην. 


Quo in loco haec annotat Scholiastes: Ev ydo τοῖς ΚΡΗΣΙΝ 
ἵκαρον μονῳδοῦντα ἐποίησε, καὶ of μὲν εἰς τὴν Ἱκάρου μονῳδίαν 
ἐν τοῖς KPHZI, ϑρασύτερον γὰρ δοκεῖ τὸ πρόσωπον. «Απολλώ- 
γιος δὲ 0 ὅτι δύναται καὶ εἰς τὴν Δερόπην τὴν ἐν τοῖς “Κρήταις εἰρῆ- 
σϑαι, ἣν εἰσήγαγε πορνεύουσαν᾽ Οἶἷμαν δὲ διὰ τὰ ἐν τῷ Αἰόλο. 
Τιμαχίδας δὲ διὼ τὴν ἐν τοῖς ΚΡΗ͂ΣΙ μίξιν ΠΑΣΙΦΔΑΗ͂Σ πρὸς τὸν 
ταῦρον. Absolvimus, opinor, Joannem ab ommi suspicione pec- 
cati: nunc et huie Scholiasti patrocinari oportet, Non enim de- 
erunt, qui pervulgata via quorundam, qui germanos se putant 
esse Aristarchos, extemplo pro verbo Κρησὶ contendent esse re- 
ponendum Κρήσσαις. Pedetentim tamen, et aliquantisper, oro, 
manum abstineant; dum Tribunos adeam qui intercedant tantae 
temeritati.. Ecce iterum Scholiastes ad haec verba Aristophanis, 


ZA ὦ Κρῆτες Ἰδης τέκνα 
Τὰ τόξα λαβόντες ἐπαμύνατε. 


Ταῦτα. ait, παρὰ τὰ ἐκ ΚΡΗΤΩ͂Ν Εὐριπίδου. Bina profecto 
sunt dramata Κρῆτες οἱ Κρῆσσαν, argumento longe dissimili. 
Personae omnino aliae inducuntur,, scenae ponuntur in locis 
disjunctissimis maximeque diversis. Illic Icarum cernis et Pasi- 
phaen: in Cressis Aeropen, Atrea, Thyestem. Hic Argis Pelo- 
ponnesi, illic in Creta insula res aguntur. Aristophanes Vespis: 
“Τοῦτο δὲ 

“Ἅδης διακρινεῖ πρότερον ἢ ᾿γὼ πείσομαι. 
ubi Scholiastes , Ev Κρήσσαις, ait, Εὐριπίδου, ó “4τρεὺς πρὸς 
τὴν Δερόπην * κρινεῖ ταῦτα. Unde perspicaum est, in superiore 
loco corrigendum esse, Z4coómmv τὴν ἐν ταῖς Κρήσσαις. Porphy- 
rius lib. 4. de abstinentia : "Μικροῦ μὲ παρῆλϑε καὶ τὸ Εὐριπίδειον 
παραϑέσϑαι, ὃς τοὺς ἐν Κρήτῃ τοῦ Διὸς προφητὰὲς ἀπέχεσϑαί φη- 
σι διὼ τούτων. λέγουσι δὲ οἵ κατὰ τὸν χορὸν πρὸς τὸν Μίνω" 

Φοινικογενοῦς hot τῆς Τυρίας, 

Τέκνον Εὐρώπης καὶ τοῦ μεγάλου 

Ζηνὸς, ἀνάσσων 

Κρήτης ἑκατομπτολιέϑρου 1 

Hxo ξαϑέους ναοὺς προλἱπῶν, 

Οὗὕς αὐϑιγενης τμηϑεῖσα δρῦς 

Στεγανοὺς παρέχει χαλύβῳ πελέκει, 


EPISTOLA. 697 


Καὶ ᾿ ταυροδέτρῳ κραϑεῖ 

σ᾽ ἀτρεκοῦς ἁρμοὺς κυπαρίσσου. et quae sequuntur. 
Ita locum hunc emendare conatus est Grotius in Excerptis ex co- O 24 
moediis et tragoediis Graecis. Cujus autoritatem Cantabrigienses 
in novissima Porphyrii Editione secuti sunt, ,,Hoc fragmeutua 
Euripidis ( verba sunt Grotii) ἐν Κλεισὶ extare dicit Erotion, ut 
quidem nunc legitur. At ex Cressis esse facile intelligitur , quod 
verba sunt chori ad Minoa.* Sed erravit in re levi gravioribus, 
opinor, studiis intentus vir supra comparationem atque aemula- 
tionem nostram longissime positus. Cum enim in Cressis, ut 
jam docui, Atreus, et Aerope loquantur; scena autem sine con- 
iroversia sit Argos: vix aut nullo modo est, ut haec Porphyria- 
na ex eodem dramate petita videantur. Quod si sint, demiror 
equidem cur in Creta Minos cum his sacerdotibus sermonem in- 
stitüat. Quae enim hae praestigiae? quibusnam machinis haec 
ἄνω καὶ κάτω: Eademne in fabula tam alienae historiae? duplex 
ne scena, et geminus chorus? Modo Cretam spectemus, modo 
regiam Atrei ? modo chorus virilis, Mystae, inquam, Idaei Jo- 
vis, modo grex foeminarum ad partes veniat? Inde enim fabula 
-Κρῆσσαιν nomen accepit, quod in ea chorus sit mulierum Creten- 
sium, videlicet quae Aeropem e Creta comitatae sunt. Similem 
ob causam QGoívigcet, Τρωάδες, Τραχίνιαι, aliae bene multae 
suis vocabulis nominantur. Nec tamen, quod chorus sit Creten- 
sium, idcirco necesse est, ut in Creta scena sit posita: quando 
et in Phoenissis res Thebis aguntur; chorum tamen constituunt 
mulieres Tyriae: “Τύριον οἶδμα λιποῦσ᾽ ἔβαν Ακροϑίνια Δοξίᾳ 
Φοινίσσας ἀπὸ νάσου. Sed quid tergiversamur? Scimus Aero- 
peu Catrei fuisse filiam , Minois neptem: et quo tempore res hae 
iransactae sunt, jam diu liberos suscepisse. Siquidem Agame- 
mnonem et Menelaum patri fuisse conscios commemorant, cum 
coenam illam feralem Thyestae apponeret. Non ergo de Minoe 
proavo longa dubitatio est, quin e numero vivorum pridem ante 
. excesserit, Imo vero a filiabus Cocali trucidatus est: si Eusebio 
fides, prius circiter triennio; sed secundum exactissimam ratio- 
nem Gulielmi Lloidii Episcopi Asaphensis, 

«ἀνδρὸς, ὃν οὔτ᾽ αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι ϑέμις , Ο 25 
ante annis solidis quatuor et viginti, quam Atreus regnum capes- 
seret. Quam ob rem haud facile patior, ut corrupta illa verba 
Erotiani Εὐριπίδης iv KàAsci magis magisque a Grotio depra- 
ventur: sed, quod ad vulgatam lectionem proxime accedit, au- 
ctor esse ausim, ut poslliac iv KPHEZI corrigatur. Ita toli: 
erit simplex et unum, omnia sibi constabunt, belleque conve- 
nient : Minos, chorus "Mysiafuin, Pasiphae, Icarus, Non opus 
erit χλώϑειν τὰ ἀσύγκλωστα. estat, ut de loci hujus Porphy- 
riani miris quidem modis mendosi lectione accurale quantum in 
nobis est, et exquisite disputemus: 


—ÉáÉÓ 


O 26 


698 BENTLEII 


Hxo ξαϑέους ναοὺς προλιπῶν, 

Ove αὐϑιγενης τμηϑεῖσα δοῦς 2) 

Στεγανοὺς παρέχει Χαλύβῳ πελέκει, 

Καὶ ταυροδέτρῳ νὴ πραϑεῖς- 

Σ᾽ ἀτρεκοῦς 5) ἀρμοὺς κυπαρίσσου. 

τ Erotianus δοκοὺς. vetus Editio Porphyrii δορός. 
^) Porph. ταυροδέτῳ κρηϑεῖσ᾽. Krot. τορολέτῳ κολληϑείς. 
*) Porph. Argsxsig. Erot. ἀτρεκεῖς ἁῤμάς. 

Quae ita vertit Cl. Grotius: 

Sacra advenio templa relinquens: 

Quas prisca domos dedit indigena 

Quercus Chalyba secta bipenni, 

Taurique sibi glutine jungens 

De vera tigna cupressu. 
Haud ita facere debet qui interpretis munere fungitur. Nolim 
eum in caeteris scriptis eodem modo indiligentem. Unde enim 
ἁρμοὺ sunt tizna ἢ quid ista sibi vult vera cupressus? Cur spreta 
est vulgata Porphyrii lectio ἀτρεκεῖς ! ? Cur Erotiani autoritas re- 
pudiata. » qui locum hunc ideo citavit, ut ostenderet ἀτρεχεῖς dg- 
μᾶς non significare ἀληϑεῖς veras, sed ἀκριβεῖς, arctas nempe 
€t exactas compages. Ejus verba sunt haec: Καὶ Εὐριπίδης ἐν 
Κλεισί (leg. Κρησί) φησιν, κω ξαϑέους elc, κολληϑεὶς ἀτρεκεῖς 
ἁρμαάς" οὐκ εἶπεν ἀληϑεῖς ἁρμὰς, ἀλλ᾽ ἀκριβεῖς. Sic corrigen- 
dum esse facile videbit, cui ad manum est Erotianus: vulgo enim 
perperam, ἀλλ᾽ dejé Apagesis autem barbarum illud et so- 
loecum ταυροδέτρῳ, quo verbo nullus unquam scriptor est usus, 
aut per analogiam uti poterit. Quin etiam et versui consultuin 
oportuit, Quis enim, qui non negligenter in his literis versatus 
est, illud omnino probare possit Καὶ ταυροδέτρῳ πραϑεῖ --- —, 
dimetrum scilicet brachycatalectum, ut proxime ante paroemia- 
cum veniat. Aífirmo tibi neminem ununi Tragicum Comicumve 
in eo loco hoc metrum adhibere; multo etiam minus, quod. Ero- 
liani scriptura constituit Xo ταυροδέτῳ κολληϑείς. Quid quod 
ne in Latinis quidem legitimi sunt numeri? in secundo versu 
quas prisca domos dedit indigena iribrachys est loco anapaesti 
vel cujuscunque pedis quatuor temporum. Quod vitium com- 
mune Grotio est cum Jos. Scaligero, Flor. Christiano, aliisque, 
opinor omnibus qui saeculo hoc et superiore vel Tragoedias Grae- 
cas latine verterunt, vel ipsi scripserunt novas: quibus solenne 
est anapaestos suos passim, ubi nulla clausula est neque inter- 
punctum, tribrachi vel trochaeo vel cretico terminare; vel etiam 
vocali, aut litera M finire, versu proximo ab alia vocali vel H 
incipiente. Scilicet etiam hic ut alibi postremam in versu sylla- 
bam communem esse arbitrabantur. Nae isti, si olim stante re 
Graeca vel Romana suas fabulas edidissent, sibilis et χλωγμοῖς 
e scena explosi fuissent. Non enim Graecis ea licentia permissa, 


1 


ΕΟ n 


T, δὶς ER 





- Fas erat duntaxat versum illum, qui paroemiacus dicitur, tro. 


EPISTOLA. 699 


Nec data Romanis venia est indigna poetis. 


chaeo claudere. Eo usque non aliter continuari debebant ana- 
paesti vel pares anapaesto pedes, ac si unicus esset versus. 
Quin et Seneca Tragicus, ut scias eum de industria temperavisse, 
semel tantum atque iterum trochaeo anapaestos clausit, nec nisi 
finita sententia: qui scilicet paroemiaci locus esset, nisi is scri- 
ptor nescio cur versum illum repudiasset, "Veteres tamen Lati. 
nos minime aspernatos esse Paroemiacum. sed et hic Graecorum 
vestigiis instilisse scire dabitur ex istis reliquiis, iisque, ni fallor, 
solis, 


Attius Phinidis, Simul et circum magna sonantibus 
Excita saxis saeva sonando 
Crepitu clangente cachinnant. 


Locus est apud Nonium in Cachinnare. Sed nemo a me impetra- 
bit, ut verba Attii sana esse concedam. Quorsum enim perti. 
nent mogna saeva, et sonantibus sonando? Peccaturus sum, uti 
spero, intra veniam, si parum prospere medicinam experior. 
Ex ipso fabulae nomine magna suspicio est de Harpyiis verba 
fieri. Fallor itaque an sic legendum est? 


Simul et circum stagna sonantibus 
Excita saxis saeva Celaeno 
Crepitu clangente cachinnat. 


Illud clangente proprie et apte dictum est de Harpyiis. 


Virgilius: At subitae horrifico lapsu de montibus adsunt 
Harpyiae, et magnis quatiunt c/angoribus alas, 
Quin et stagna bene reposui, approbante ibidem Virgilio: 
Obscaenas pelagi ferro foedare volucres. 
Attius Telephno: ^ Jamjam stupido Thessala somno 
Pectora languentque senentque. 
Id, Eurysace: ^ Super Oceani stagna alta patris 
Terrarum anífracta revisam. 
Pacuvius Niptris: — --- Operite, abscedite, jamjam 
Mittite: nam attrectatu et quassu 
Saevum amplificati? dolorem. . 
Attius Philocteta: Heu quis salsis fluctibu" mandet 
Me ex sublimi vertice saxi ὁ 
Jamjam absumor: conficit animum 
Vis volneris, ulceris aestus. 
Idem apud Cic, 9. Tuscul. ,,Unde ignis lucet mortalibus clam 
divisus? eum doctus Prometheus clepsisse dolo poenasque Jovi 
fato expendisse supremo. * Qui locus sic ad anapaestos suos est 


' reducendus. ᾿ 


Unde igneis cluet immortalibu' 


Ο 27 


Υ 16 


700 BENTLEII 


Clam divis nimi? { doctu* Prometheus 
T) vel catu' doctu* 
O 28 Clepsisse dolo, poenasque Jovi 
Furti expendisse supremo, 
Ut ad. Porphyrium revertar; illud. utique scire cupio, quo aucto- 
re vir Illustriss. ταυροδέτρῳ πραϑέϊσα de conglutinatione accepe- 
rit. Nam πραϑεῖσα; nisi omnia me fallunt, est permixta et tem- 
perata, non conjuncta et compacta: ταυρόδετρον autem, ut 
principio dixi, plane barbarum. Quin et ταυρύόδετος non alibi 
reperio; neque vero intelligo , qui commode dici poterit, Ut 
ἁλυσίδετος est ὡλύσει δεϑεὶς, κηρύδετος κηρῷ et siqua sunt alia: 
sic et ταυρόδετος fuerit ταύρῳ δεδεμένος; [tauro compactus, non 
glutino taurino.] Nam quis obsecro ταῦρον usurpavit ἀντὶ τῆς 
ταυροκύλλας ᾽ Demiror tamen unde illa in Porphyrii et Erotiani 
codices irrepserint. Haud sane temere id factum videtur: itaque 
haeret haec res; neque prompte expedire possum. . Ne tamen 
ἀσύμβολος huc veniam; donec aliquid melius succurrit, censeo 
ut ταυροδέτω de medio auferatur: (cum sine eo plena sit senten- 
tia, τῷ κολληϑεῖσα ἄρμας, ex Homerico isto; ut videtur, ad- 
umbrata ; 
Κολλητὰς δ᾽ ἐπέϑηχα ϑύρας πυκινῶς ἀραρυίας. 
Atque hoc pacto βάσις ista ἀναπαιστικ), versus videlicet qui 
paroemiacum antecedit, monometrum erit acatalectum; ut pro- 
fecto plerumque est, et in hoc ipso quidem loco plus semel.) 
Caetera autem porro sic legantur: 
Hxo ξαϑέους ναοὺς προλιπῶν 
Οἷς αὐϑιγενης τμηϑεῖσα δοκοὺς 
Στεγανὰς παρέχει Χαλύβων πελέκει, 
Καὶ κολληϑεῖσ᾽ 
«ἀτρεκεῖς ἄρμας κυπάρισσος. 
dsum a sanctis templis, validas 
Quibus indigena est sueta, cupressus 
Praebere trabes, caesa securi 
Chalybum , aique arcias 
Compages iih vincia. 
Alibi nimis occupatum habuit animum ó πάνυ, cum illud δοῦς 
comminisceretur. Cur enim quercus vocaretur αὐϑιγενής ? quid? 
non alibi tam frequens quam in Creta nascebatur? Ego vero, ut 
primum oculis verbum illud agnovi, continuo deprehendi κυπά- 
φισσος a poeta scriptum esse non κυπαρίσσου. Eam enim illic 
memineram esse vere αὐϑιγενῆ, et Creticam propterea appellari 
a Plutarcho: H ᾿Ισϑμικὴν πίτυν ἢ Κρήτικὴν κυπάρισσον" sicut 
O 29 et Idaeam, a Nicandro et Virgilio: 
JSaégpona βουπλεύρου τε καὶ Ἰδαίης κυπαρίσσου. 
Nec salici lotoque neque Idaeis cyparissis. 
Plinius xvx, 33. de cupresso loquens; Huic, ait, Patria in- 


27h KIC gp S ii σι νυ 


* 


EPISTOLA. MBA 


sula Creta cum Cato "Tarentinam eam. appellet , credo quod pri- 
mum eo venerit: et in /denaria succisa regerminat. Simili sane 
itralatione, quam Euripides Cretae zndigenam vocat, ei patriam 
esse Cretam Plinius commemorat. Sed in ejus verbis macula in- 
est foedissima, quanquam haud valde óvofxzàvrog. Quippe pro 
€aria non magna mutatione legendum est Tarra. Siquidem in- 
terpretatur haec Theophrasti lib. 9. Hist. cap. 2. Κυπάριττος 
δὲ παρὰ μὲν τοῖς ἄλλοις ἀπὸ σπέρματος, iv Κρήτῃ δὲ καὶ ἀπὸ 
στελέχους, οἷον καὶ ἀπὸ τῆς κουρᾶς ἐν Ταῤῥᾳ᾽ παρὰ τούτοις γάρ 
ἐστιν ἡ κουριζομένη κυπάριττος. Mihi quidem hoc certius est, 
quam illa quae apud Sagram, Sed quia difficulter hoc nonnullis 
atque aegre persuaderi video, agedum ex Solino πειϑαναάγκην 
admoveamus ϑετταλικὴν, ut contra siquis sentiat, nihil sentiat, 
Ejus verba sunt cap. xvir.. να soli Cretici indulgentia : arbora- 
rii proventus abundantes : nam in hujus tantum insulae parte re- 
pullulant caesae cupressi. Profecto aut Tarra in Plinio suo legit 
Solinus, aut Aenariam arbitratus est partem esse Cretae, Quam- 
ne antea cap. vir. in insulis Italicis numeravit? Oris esse ferrei 
oportet, qui hoc dixerit. Quis autem credat cupressos in Aena- 
ria sponte nasci? Ecquisnam isthuc memoriae prodidit? non ma- 
gis mehercule quam Batti Silphion aut auriferas malos Hesperi- 
dum. Verum ut ulterius progrediamur, etiam Solinum non ab 
omni parte sanum esse existimo. Valde enim suspicor ita scri- 
ptum esse antiquitus: Nam in Tarra hujus insulae parte repullu- 
lant: vel, in hujus tantum insulae Tarra repullulant. Nec enim 
a vulgata lectione longe nimis abscedo: nec probabilem causam 
reperire possum, cur abstineret eam partem insulae suo vocabulo 
nominare, Dicerem etiam, si animus esset hariolari conjectura, 
similitudinem verborum Catoni imposuisse, cum cupressum Ta- 
rentinam appellaret. Siquidem urbs Cretae Ταάῤῥα, Tarentum 
autem Τάρας vocatur. Lanam quidem, et purpuram, mel, sa- 
lem, oleam, ceram, porrum, pectunculos, ostreas, nucem, ca- 
staneas, ficus Tarentinas animadverti fuisse in pretio: cupressum 
Tarentinam cedo mihi unum, qui supra caeteras laudaverit, prae- 
ter Catonem, Verum hoc obiter, et magis joco dictum existima, 
quam quod in ea sim sententia. Jam quod Euripides istam arbo- 
rem dicit firmissimas trabes templis praebuisse; firmat id adeo 
emendationem nostram: cum cupressum omnes uno ore testen. 
tur χρονιωτάτην esse atque ἀσαπεστάτην᾽ et quod caput est, egre- 
gie praeter caeteras in Deorum aedibus locum et honorem inve- 
nisse. Hermippus apud Athenaeum: 

— — — ἐκ δ᾽ Αἰγύπτου vd κρεμαστὰ 

lorío καὶ βύβλους, ἀπὸ δ᾽ αὖ Συρίας λιβάνωτον. 

Ἡ δὲ καλὴ Κρήτη κυπάρισσον τοῖσι ϑεοῖσι. 
Theophrastus Hist. 5. 6. τούτων δὲ χρονιώτατα δοκεῖ τὰ κυπα- 
ρίττινα εἶναι. τὸ γοῦν ἐν Ἐφέσῳ, ἐξ ὧν αἵ ϑύραι τοῦ νεὼ τεϑη- 


V 17 


O 30 


702 BENTLEII 


σαυρισμέναι, τέσσαρας ἔκειτο γενεάς. μόνα δὲ καὶ στιλβηδόνα 
δέχεταν" Fallor, an oratio haec σολοικέζει 5 Quo enim illud τὸ 
referri possit? lego: và γοῦν ἐν Ἐφέσῳ, ἐξ ὧν αἵ ϑύραι τοῦ νεὼ, 
τεϑησαυρισμένα τέσσαρας ἔκειτο γενεάς. Dicit materiem istam cu- 
pressinam per 4, saecula sive ccoc. annos, ex quo primum caesa 
est, reconditam fuisse; priusquam ad valvas Ephesini templi 
adhiberetur: et tamen incorruptam duravisse, Ea Theophrasti 
sententia est. Profecto nihil hac emendatione certius et eviden- 
lius. Ausim equidem dejerare non aliter legisse Plinium, siqui- 
dem ad haec Theophrastea respexit, cum Ephesiae dicat Dianae 
templum 10ta 24sia exstruente quadringentis annis peractum esse; 
et; valvas esse e Cupresso , et jam quadringentis prope annis du- 
rare materiem omnem novae similem. Scilicet tunc fere materia 
caedi solet, cum aedificii fundamenta jaciuntur: valvae autem 
ium demum fieri, cum caetera omnia perfecta sunt atque absolu- 
ta. Hac quidem argumentatione Plinius videtur usus: reciene 
an perperam, nulla mihi quaeslio est in praesentia, lllud adeo 
admiror, eruditis viris, qui tantopere locum hunc exagitaverunt, 
nihil hujus omnino suboluisse. Sed εἷς ἀνὴρ οὐ πάνϑ᾽ δρᾷ. 
O 31 Porro etiam nostra aelate, ut referunt, qui ea loca viserunt, 
tanta cupressorum vis est in Creta, ut domorum omnium trabes 
contignationesque atque adeo navigia ex ea materia construantur. 
Pag. 109. Περὶ ἧς Φαίδρας ὃ σοφώτατος Εὐριπίδης μετὼ 
ταῦτα συνεγράψατο δρᾶμα ποιητικῶς. sine controversia respexit 
Malelas ad. Euripidis Hippolytum: priorem ne an posteriorem nec 
possumus resciscere, nec sane multum refert. Scimus utrumque 
salvum extitisse per diversa tempora Erotiani, Pollucis et Stobaei. 
Quae Stobaeus ex Hippolyto citat, eorum ne dimidiam quidem 
partem hodie invenias. Frustra itidem quaeras, quae Erotianus 
affert et Pollux. Aristophanes Ranis: : 


Τίς οἶδεν εἰ τὸ ζῇν μέν ἐστι κατϑανεῖν; 

Τὸ πνεῖν δὲ δειπνεῖν καὶ τὸ καϑεύδειν κώδιον. 

Ταῦτα, ait scholiastes, ἐξ Ἱππολύτου δράματος. Age quaerat hoc, 
qui velit in investigando operam perdere. Verum aut librarii 
peccatum est, aut aucloris ἁμάρτημα μνημονικόν.  Aliunde enim 
cognoscimus tralata esse 2x Πολυίδου δράματος. 

Τίς δ᾽ οἶδεν εἰ τὸ ζῇν μέν ἐστι κατϑανεῖν, 

TO κατϑανεῖν δὲ ζῇν. ' 
Hippolytus secundus qui hodie superest, Zrsegovíag sive Στεφα- 
vugogog inscribitur: prior Καλυπτόμενος. Pollux 1x. c. v. Εὐρι- 
πίδης iv Ἱππολύτῳ xoAvmtonivo: — -— πρὸς ἵππων εὐϑὺς óg- 
μήσας στάσιν. Nec tamen omnino diversae erant fabulae, sicut 
Iphigenia in Aulide et in Tauris, Oedipus Tyrannus et in Colono, 
Prometheus Ζεσμώτης et “υόμενος. Vix, imo ne vix quidem 
hoc fieri potest, cum Drama posterius rem omnem ,. uli gesta est, 


᾿ 


EPISTOLA. [ 703 


complectatur ; ab eo tempore quo primum ϑεήλατον privigni amo- 
rem Phaedra conceperat, usque ad Hippolyti mortem: quaedam 
eliam ex priore citentur, quae et in altero reperias. Quin mihi 
persuasissimum est eam ob causam Καλυπτόμενον esse inscriptum; 
quod in extrema fabula sic loquatur Hippolytus moribundus; 
. Κεκαρτέρηται τἄμ᾽" ὄλωλα γὰρ πάτερ, 

Κρύψον δέ μου πρόσωπον, οἷς τάχος, πέπλοις. 
Proinde in utraque fabula comperiebantur hi versiculi. Similiter 
et alteri Στερανηφόύρου nomen est inditum, propter haec verba 
Hippolyti non longe a principio: 

Σοὶ τόνδε πλεκτὸν στέφανον ἐξ ἀκηράτου 

“Δειμῶνος, ὦ δέσποινα, κοσμήσας φέρω. 
Non igitur δρῶμα novum erat Hippolytus Στεφανίας, sed corre- 
ctum duntaxat, atque interpolatum, διασχευὴ τοῦ προτέρου. Ve- 
tus Grammaticus Argumento Mippolyti. Eczi δὲ οὗτος ὃ Imzo- 
Aerog δεύτερος καὶ Στεφανίας προσαγορευόμενος. ἐμφαίνεται δὲ 
ὕστερος γεγραμμένος" τὸ γὰρ ἀπρεπὲς καὶ κατηγορίας ἄξιον ἐν τού- 
τῷ διώρϑωται τῷ δράματι. — Qui nescit quid sit διασχευη οἱ διε- 
σκευασμένον δρᾶμα, consulere poterit Casaubonum ad Athenaeum: 
Ejus ego scrinia non compilo; sed Hesychii locum emendatum 
curabo, quem nec ille nec alius quisquam intellexisse videtur, 
"lvültav, χορεύων διὰ τοὺς “υδοὺς, oi σώζονται uiv, διεσκευασμέ- 
vot δ᾽ εἰσίν. ta lege locum, cujus haec est sententia: Magnes 
veteris Comoediae scriptor drama docuit “υδοὺς, qui tunc su- 
perfuerunt, quo tempore Grammaticus qui primus haec dixit, in 
vivis fuit; sed sub incudem revocati, novaque lima perpoliti. 
Photius Patriarcha: “υδιάζων, “υδοὶ Meyvmrog τοῦ κωμικοῦ 
διεσκευάσϑησαν. lege ut apud Hesychium, “υδίζων.  Castigan- 
dus etiam Suidas, qui “υδιάζων habet absque interpretatione. 
Idem Hesychius: 4"jvífow, τοὺς ψῆνας λέγει τοὺς τοῦ Μάγνητος. 
scribe τοὺς Ῥῆνας τοῦ Πάγνητος. Siquidem ille etiam fabulam 
"Uyvoc publicavit. Aristophanes Equitibus: 

Ταῦτα uiv εἰδὼς ἃ ma0s Μάγνης ἅμα ταῖς πολιαῖς κα- 

τιούσαις 

Oc πλεῖστα χορῶν τῶν ἀντιπάλων νίκης ἔστησε τρόπαια, 

Πάσας δ᾽ ὑμῖν φωνὰς ζεὶς, καὶ ψάλλων καὶ πτερυγίζων, 

Καὶ “υδίζων καὶ Ψηνίζων καὶ βαπτόμενος βατραχείοις. 
His verbis Magnetis fabulae Βαρβιτίδες sive Βαρβιτισταὶ, Ορνιϑες, 
“υδοὶ, Ῥῆνες, et Βάτραχοι indicantur. Cogita autem, qui pax 
inter Hesychium Photiumque et Anonymum περὶ κωμῳδίας con- 
ciliari possit: Hic enim omnia Magnetis scripta deperiisse dicit, 
οὐδὲν σώξεσϑαι. άγνης 4ϑηναῖος ἀγωνισάμενος AO1)vnci νίκας 
ἔσχεν τα΄. τῶν δὲ δραμάτων αὐτοῦ οὐδὲν σώξεται" vd δὲ ἐπιφερό- 
μενά ἐστιν ἐννέα. 

Non nostrum inter eos tantas componere lites, 

Pag. 148. Ο γὰρ σοφὸς Εὐριπίδης δρᾶμα ἐξέϑετο περὶ τοῦ 


V 18 


Ο 32 


Ο 33 


704 BENTLEII 


Κύκχλωπος, ὅτι τρεῖς εἶχεν ὀφϑαλμοὺς σημαίνων τοὺς τρεῖς ἀδελ-- 
φοὺς et quae deinceps sequuntur. Os hominis! Hoccine ut Eu- 
ripides velin somniis dixerit? Bene factum, quod. etiam nunc 
Cyclops supersit, Quod si ita rem, prout narrat Joannes, se 
habere comperias: non recuso quin, quod gravissimae poenae lo- 
co fore putes, per omne vitae tempus noctes diesque versandi 
mihi sint et ediscendi adeo Annales hi Volusiani, Maleloni volui — | 
dicere. 








Pag. 910. ὥς d σοφὸς Εὐριπίδης δρᾶμα περὶ τοῦ αὐτοῦ 
Μελεάγρου ἐξέϑετο. Meleagri Fabulae mentionem faciunt Macro- 
bius, Stobaeus, Scholiastes Pindari cum aliis. Latine convertit 
Aitius, Hesychius: Καϑωσίωσε, κατέλυσε. xaveUOvotv.  Eupi- 
zíüng Μελεάγρῳ. Lego, χαϑωσίωσε, κατέϑυσε. Vox altera non 
aliter quam litura sananda est. Nempe primo mendose scriptum 
est χατέλυσε᾽ postea librarius aliquis paulo doctior vel lector 
quispiam studiosus, in libri margine vel medio fortassis inter ver- 
siculos spatio veram emendationem dederat Κατέϑυσε. Tandem 
evenit, ut utrumque vocabulum conjuncte in versu contexteque 
scriberetur. Mac sane ratione cum in aliis scriptoribus, tum in 
Lexicographnis praecipue non raro peccatum est. Quae quidem 
peccata cum haud cujusvis sit odorari; profecto opus est, ut ex- 
emplis aliquot confirmemus sententiam nostram, ne temere quid- 
quam et inconsulte loco movisse videamur, —Efslsv, ἔβαλεν, ἔλα- 
psv. Ejiciendum est verbum posterius: ζέλλειν enim eidem He- 
sychio est βάλλειν.  Evngororov, εὔδιον, καλὴ γῆ, εὐήροτον, 
εὔγειον. Postrema ista ab emendatore quodam profecta sunt; 
qui prima vitiosa nen inepte quidem correxerat. Totus itaque 
locus sic constituendus est. Ev/joorov, εὔγειον, καλὴ γῆ. ὁ Φυρ- 
τοῖσιν, εἰκαίοις, συμπεφυραμένοις. οἵ δὲ ἄλφιτα οἴνῳ δεδευμένα 
συμπεφυρμένοις. Tam scio verbum ultimum ἃ correctore quo- 
dam esse, quam me vivere. Nulla dubitatio est, quin ita scri- 
pserit Hesychius: Φυρτοῖσιν, εἰκαίοις, συμπεφυρμένοις. οἱ δὲ 
ἄλφιτα οἴνῳ δεδευμένα. 1 ἄντιδι. ἄν τινι ἐνέγμεϑα, ἐναντιώμε- 

O 34 ϑα. Cum vocabulum hoc veniat pone ἀντιμίσϑωτος; scire licet 
ex literarum serie sic autorem scripsisse. “ντινιενέγμεϑα, ἐναντιώ- 


μεϑα. Postea quidam, qui deprehendit erratum, supra emendavit 
ἀντιδὲ 
ad hoc exemplum, scriptionis compendium faciens. ὠντινιενέγμεϑα 


Scimus omnes ita fieri solere. ^ Tandem autem ineptus quis- 
piam librarius eam utriusque vocis continuationem fecit, quam 
hodie videmus, Ἑκλύτρισιν, ἐκλύρισον, κάλυψον. lud ἐκλύ- 
V 19 ρισον ex eadem est officina correctorum. ^ Scripsit Hesy- 
chius ExAVzoucov, κάλυψον" ut ipse literarum ordo testimonio est. 
Media enim incedunt inter ἔκλυτος et Eziozíte. Hoc non intel- 
ligens pusillus quidam Criticus, (qui emim id intellexerit, quod 
ne fando quidem unquam auditum est?) emendare conatus est 


EPISTOLA. 705 


᾿ ἐκλύρισον, a verbo λυρίξω. 6 ὄνος mehercule πρὸς λύραν: Test 
enim τὸ ἐχλυρίζειν et τὸ καλύπτειν significatione differunt, 
Quantum Hypanis Veneto distat ab Eridano. 

Alte profecto latet ulcus tetrum et καχοηϑέστατον᾽ quod nisi lan- 
cinata prius Hesychii existimatione, negat ad sanitatem perduci 
posse. Siquidem erubescendo prorsus errore posuit Ἑλύτρισον 
pro EAvtgocov* quod: rectissime quidem interpreteris κάλυψον. 
Ipse Hesychius: Ἐλύτροις ΚΑΔΎΜΜΑΣΙ, σκεπάσμασιν. Ῥλυ- 
τρὰ κυρίως τὰ ἐνειλήματα ἢ KAATMMATA. Eàvrgov, δέρμα, 
ϑήκη, λέπυρον, ἐνείλημα, KAATMMA, σκέπασμα. Inde ἐλυ- 
τρῶσϑαι apud Hippocratem, et προδελεν δῶν apud Athenaeum, 
involucro tegere: similiter ἐξελυτρῶσαι, nudare, ex integumentis 
solvere. Hesych. Ἐξελύτρωσας, ἐγύμνωσας. Satin? 4 certum 
et exploratum est, ὦ φίλη κεφαλὴ Milli jucundissime? — At enim- 
vero exclamet hic aliquis, O Juvenem confidentem et temera- 
rium! tune illum Hesychium, doctissimum Grammaticorum He- 
sychium tantae inscitiae affinem esse suspicari ausis, ut ExAvzgr- 
σον scriberet ; nisi verbum illud alicubi legisset, apud autores 
forte quos longa dies et nimia vetustas subtraxerunt notitiae no- 
strae? Ijam et frontem nega de rebus periisse, Placide tamen 
amabo, O quisquis es: et reprime te tantisper, dum alia nonnul- 
la.profero, quae te quoque ipsum velis nolis in sententiam no- 
stram cogent transire. Dum enim ex antiquis Scholiastis, Gram- 
malicis, Lexicis, quae non contexebantur κατὰ στοιχεῖον; omni 
ex parte vocabula corradit, quibus hanc suam “Συναγωγὴν locu- 
pletet et referciat: Saepe usu venit ut ab imperitis librariis, qui 
parum accurate scripserant, vel a sui similibus Ονοματοϑήραις 
in errorem inductus sit: quaeque nusquam gentium vel lecta vel 
audita sunt, lectoribus suis obtrudat. lllud sis vide, 4 Ζελεδώ- 
νη; ὁ dninet ἰχϑύς. Suo loco hoc leges in litera z, Ego vero 
nugas has esse meras tibi denuncio: scriptum enim oportuit Ελε- 
δώνη, ὀσμύλος ἰχϑύς. Piscis est de polypodum genere; quem 
memorant Aristoteles, Athenaeus, alii. Idem Hesychius: Οσμύ- 
λια τῶν πολυπόδων αἵ ὕξαιναι λεγόμεναι» καὶ ἰχϑύδια ποιὰ ἄττα 
εὐτελῆ. Οσμύλαι βολβιτῖναν ϑαλάσσιοι. Sic emendandi sunt hi 


Ο 85 


loci. Videor autem mihi videre, quid errationis ansam Hesy- 


chio dederit. Nimirum in autore suo scriptum erat qj δ᾽ ἐλεδώνη 
vel μιαρὰ δ᾽ ἐλεδώνη vel simile quippiam: ille miser, cum sua 
aetate libri carerent signis accentus, δελεδώνην piscem effinxit, 
qualem neque Nereus, neque Neptunus, nec ipse pater Oceanus 
agnoverit. Ecce aliud huic geminum et germanum. — d Θολκάζειν 
χαλιναγωγεῖ. Nemo ut opinor inficias iverit, quin ita scriptum 
fuerit, absque tamen notis accentus: ἵππους 9  óÀxo fc, vel Nijog 
e éixdfei Ipse Hesychius: Ολκάζει, ἕλκει, χαλιναγωγεῖ. lllud 
autem ϑολκάζει cedo quenquam mortalium qui legerit. | Evós- 
χάτευσα, τήνδε κώπην ἐπαρξάμην. Recta serie hoc scriptum of- 
loannes Malalas. . 45 


159 on BENTLEII 


fendes, utet alia quae deinceps a me proferentur: quod. certo 


indicio est rion ἃ Librario, sed ab Hesychio ipso peccatum esse. - 


Atqui ad hunc modum edidisse debuit: Ἐδεκάτευσα, τὴν δεκάτην 
ἐπραξάμην. T Ζειατεύονται, μερίζονται. et Διατεύοντο, ἐμερίζον- 


το. Ea similitudo est δὶ et ὃν in libris calamo notatis, ut haud. 


facile sit dignoscere. Inde est quod mendosa ea posuerit pro 
“Δατέονται et Δατέοντο, quae legas apud. Homerum. Ὁ Σικυλλιεᾶν; 
τὸ τοὺς κροσσοὺς ἀποσείεσθαι. Verbum hoc reperies inter Σίβολε 
et Σιβύνη. Ipse literarum ordo satis argumento est ab Hesychio 
positum esse Σιβυλλιᾶν. idque errore manifesto pro Σιλλυβιᾶν. 
Hesychius Σίλλυβα; κροσσοὶ. of δὲ τὰ ἀνϑέμια καὶ κορσκόσμιας 
Pollux vn. c. xwv. τοὺς δὲ ϑυσάνους καὶ σίλλυβα οἵ παλαιοὶ κα- 


O 36 λοῦσι ποιηταί. Sic locus iste legendus est ex codice MS. qui fuit 


Is. Vossii. Θύσανον autem cum Polluci tum Hesychio sunt zooc- 
σοί. T Ἐρεϑέντα, iv ὕδατι ἀποπνιγέντα. Ἐραϑέντι,. ληφϑέντι. 
Portentosi errores, Primo, oportuit Scriptum Ἐρχϑέντα. Ipse 
enim alibi: Ερχϑέντα, ἐν ὕδατι πνιγέντα. Tta Photius Patriar- 
cha in Lexico NS. Ita Suidas. Locus est in ὦ, lliadis: 

Νῦν δέ με λευγαλέῳ πότμῳ εἵμαρτο ἁλῶναν 

Ἐρχϑέντ᾽ ἐν μεγάλῳ ποταμῷ, ὡς παῖδα συφορβὸν, 

Ov ῥά τ᾽ ἔναυλος ἀποέρσει χειμῶνι περῶντα. 
Iterum, illud Εἰ ραϑέντι librarii peccatum est pro ᾿ρεϑέντι. Con- 
Fe hoc ex elementorum ordine. Qui quidem est error aucto- 

, pro 4foc8£vevi. Αι et E apud Graecos non differunt pronun- 

eistiond; de qua re postea plura dicemus, Ecce alia monstra: 
T Ἐπαλογῆς, σπουδῆς, ἀνταποδόσεως. Quam turpiter autem 
hic se dedit! adeo quidem ut hominis me pudeat pigeatque. Si- 
quidem ἀνταποδόσεως est ἐπαλλαγῆς, et Σπουδῆς est ἐπειγωλῆς" 
putidum autem suum ἐπαλογῆς Tpse habeat secum servetque se- 
pulchro. 4 Ajqwdov, τῶν ἀχιδάων. Hercules, tuam fidem! 
enimvero non ab omnibus portentis Graeciam liberasti, Erat ho- 
minis eruditi sic edidisse: Εἰχινάων, τῶν Εχινάδων. — Verbi sedes 
in Homeri Boeotia est; 

Οἱ δ᾽ ἐκ Δουλιχίοιο Ἐχινάων 9^ ἱεράων. 


V 20 1 Ηϑέσει, ἀνθεῖ, ἀγνοεῖ, παρορᾷ. Adeste huc conjectores et 


interpretes portentorum. Negant usquam quidquam monstrosius 
vidisse. Scilicet haec vera scriptura est, “ηϑέσσει, ἀηϑεῖ Ety- 
mologicon magnum, “Δηϑέσσειν, ἀγνοεῖν; ἀπείρως ἔχειν. 4η- 
ϑεῖν, λανϑάνειν, ἀνεπιστημονεῖν. Hesychius i ipse: “4ήϑειν, μὴ 
cio, μὴ νοεῖν. lege. ἀηϑεῖν, μὴ εἰϑίσϑαι. 4ήϑεσκον, (lege 
ἀήϑεσσον) ἀσυνήϑεις ἦσαν. ἘἙλεντὴν, ἔλαιον. Mira vero 
Grammatici eruditio, Ῥοίΐογαβ haud paulo melius, Ἐλεητῦὺν, 
ἔλεον; siquidem Homerici illius meminisses: 
Οὐκ ride φρονέοντες ἐνὶ φρεσὶν οὐδ᾽ ἐλεητύν. 

T “τρεμῆ, ὑγεία. Pace quod tua. dicatur, Hesychi, in his ver- 
bis οὐδὲν ὑγιές. —Imposuit tibi depravatus aliquis codex: opor- 


PTT " 


PORE Nr m RR 


dl 


ν᾿ 


Ἷ ἶ 
| 


— 


EPISTOLA. 707 


tuit enim “ρτεμῆ, ὑγιᾶ. Te ipsum arbitrum capio, qui haec 
alibi: “ρτεμῆ, σῶον, ὑγιᾶ, σώφρονα.  Agrtuío, ὑγεία, (lege 
ὑγιᾶ) ὑγιῆ. “ρτελὲς, (corrige 4grspic) ὑγιές. Necdum pec- 
candi finis; Ecce enim de integro: T “ρτηνεστέραν, ὑγιεστέραν, 
- ἐντιμοτέραν. Duplex erratum est, hoc librarii, illad autoris. 
Apparet enim cum ex ordine, tum ex interpretatione, non aliter 
scripsisse Hesychium quam “ρτιμεστέραν" nempe vel scripturae 
mendum, vel minutae fugientesve literae, vel nimia festinatio 
in causa fuit, cur illud exhiberet pro "grepueGrégav. Cum au- 
tem ἀρτιμεστέραν non multum absimile sit τῷ Τιμηεστέραν" ille 
secundam interpretationem liberalissime donavit de suo; prout 
error errorem generare solet. -L Δτισιλινοῖς, περὶ d λινὰ ἐξαμ- 
μάτων δέσεσιν. Dic sodes, annon Aenigma tibi videntur haec? 
Equidem non sum Oedipus: ausim tamen pro certo polliceri, re- 
ctam scripturam esse «ἀψῖσι λίνου. Hesychius alibi: Zpíci λί- 
VOV, ἅμμασιν ἀπὸ τῆς συναφῆς. Homerus pta lliadis, 


“Μήπως ὡς ἁψῖσι λίνου ἁλόντε πανάγρου 
«ἀνδράσι δυσμενέεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γένησϑε. 


Quid ego de istis dicam, quae pagella proxima mihi in oculos 
incurrunt? 4 Δριστῆραι, δοῦλαι.  Deceptus est similitudine lite- 
rarum 4 et /. Siquidem oportuit Ζριστῆραι. — Ipse alio loco: 
“ρηστῆναι, διάκονοι 7 Ξϑεράπαιναι. lege Ζρηστῆραι. Verbo mo- 


nendum est hs & et ἢ in Lexicis, praesertim apud hunc no- 
sirum, promiscue usurpari: vera enim analogia requirit, ut δρή- 
στειραν SCribamus, — Locus est Bdyas, T. 


T&ov αἵ τοι δῶμα κάτα δρήστειραι ἔασιν. 
Vide tamen , ut , magnifi ce de se loquatur ad familiarem suum Eu- 
logium. οὐ γὰρ, ait, ὀκνήσω μετὰ παῤῥησίας εἰπεῖν, ὅτι τῶν 
“Ἱφιστάρχου καὶ Απίωνος καὶ Ἡλιοδώρου. λέξεων. εὐπορήσας, καὶ 
τὰ βιβλία προσϑεὶς 4΄ογενιανοῦ, ὃ πρῶτον καὶ μέγιστον ὑπάρ- 
χὲν πλεονέκτημα; ταῦτα δ᾽ αὐτὸς ἰδίᾳ χειρὶ γράφων ἐγὼ μετὰ m- 
σης ὀρϑότητος καὶ ἀκριβεστάτης γραφῆς κατὰ τὸν γραμματικὸν 
Ἡρωδιανόν. Ego vero, qui Theodosii MS'*^ ἐπιτομὴν τῆς Κα- 
ϑόλου Herodiani lectitavi, testificor parum huic promisso vel 
nullo modo satisfactum esse. - 49156909tv, ἐπήδησεν. Vitio- 
sius hoc quidem, quam illud allerum “ρέσϑορεν, ἐπήδησεν. Sed 


. ex utraque parte ostendit, non lautissimam doctrinae supellectilem 


sibi domi fuisse. Quae enim haec conglutinatio verborum, quae 
dissolvi denuo divellique desiderant ? Hom. Iliadis M". 
—— — ὁ δ᾽ ἄρ᾽ ἔσϑορε φαίδιμος Ἑκτωρ 
Νυκτὶ ϑοῇ ἀτάλαντος ὑπώπια. 
“ρενοβοσκὸς, πφοβατοβοσεὸς. Mirifice quidem, ut nihil supra. 
Atqui ἀρὴν ἀρῆνος, puto, dicitur, non ἀρένος" unde πολύῤῥη- 
vec, et ὄϊς ὑπόῤῥηνος. Imo, quin Jambei principium fuerit apud 
Sophoclem “ρηνοβοσπὸς --- — ne dubitandum est quidem. . Me- 


O 37 


O 38 


708 | BENTLEII 


lius ipse -alibi: “φηνοβοσκὸς, προβατοβοσχὸς, “Σοφοκλῆς Τυροῖ. 
καὶ γράφεται δὲ ἐῤῥηνοβοσπὸς διά τε τοῦ * ἕω καὶ τῶν βύρων.. γε- 
rum hic quidem locus ἃ librario pessime acceptus est: ipse aulor 


procul abesta noxa, Lege Zogozkie Τυροῖ β. γράφεται δὲ καὶ 
ἐῤδηνοβοσχὸς διά τε τοῦ ε καὶ τῶν β δῶν. Scribitur, ait, ἐῤ- 
ϑηνοβοσκὸς per literam z. et duplicem o. Etymologicum magnum: 


Ἐῤῥηνοβοσκὸς, ὃ προβατοβοσκὸς ἐν Τυροῖ β Σοφοχλῆς. T Ἐμπή-. 
ρους et Εμπηροι vitium Exemplaris est pro Ἐμμήρους et Eupajoor. 
Ipse alibi emendate: Ἐμμήρους , ἐν ὁμηρείᾳ ὄντας, παρὰ τοὺς 
ὁμήρους τοὺς ἐπὶ συμβάσει διδομένους. Totus autem locus ad 
hunc modum constituendus est : Ἐμμήρους, Ζημήτριος ἐν Σικελίᾳ. 

«“ακεδαιμόνιοί 8᾽ ἡμῶν τὰ τείχη κατέβαλον, 

Καὶ τὰς τριήρεις ἔλαβον ἙἘμμήρους, ὅπως 

Μηκέτι ϑαλαττοκρατοῖντο Πελοποννήσιοι. 
Demetrius iste Comicus fuit; et illa fabula inscripta est Sicilia. 
Quare perperam hactenus judicarunt viri docti; qui scriptorem 
eum Historicum, orationem autem prosaicam esse censuerunt, 
Athenaeuslib. 8, Ζημήτριος ὃ κωμῳδοποιὸς ἐν τῷ ἐπιγραφομέ- 

V 21 vo δράματι Σικελίᾳ. Etymologici autor Σικελοὺς inscribit, non 
Σικελίαν" eum vide in Ἐμμήρους. t Χωρονομεῖν, ὀυγίξεσϑαι. 
Oportet ut conniventibus oculis haec legerit Hesychius, Ego quij 
dem meis vix fidem habeo, cum ista lego. Proculdubio ἊΝ scri- 
ptum est a prima manu: χειρονομεῖν, ὀρχεῖσϑοι. — lpse alibi: 
χειρονόμος, ὀρχηστής. Manuum iste motus cum certa lege et nu- 
mero bonam partem saltationis. olim constituebat, Plena sunt 
exemplorum omnia, Lucretius: 
O 39 Quod superest, non est mirum simulachra moveri 

Brachiaque in numerum jactare et caetera membra.. 
Et postea: 

Quid porro, in numerum procedere quum simulachra 

Cernimus in somnis, et mollia membra inovere, 

Mollia mobiliter quum alternis brachia mittunt. 
t Καλυψιν, κάλυκα ἀντιστρύφως. Medium hoc verbum est 1π-. 
ler Καλυδώνιον et Κάλυκας. Agnosco manum et ingenium Cor- 
rectoris: qui videlicet, cum in Hesychio suo legerat Κάλυψιν, 
«vx, idque animadverterat extra seriem et praepostere poni, 
adscripserat in margine e regione loci, «ἀντιστρόφως. nempe vice 
versa legi oportere ἄάλυκα, κάλυψιν. Postea illud ἀντιστρόφως 
per inscitiam librariorum insinuavit se in versum. . Quis hujus. 
rei ante nos suspicionem habuit? Quin et alibi post vocem Tlooc- 
βάλλοιντο, quae et ipsa vitiosa est, haec leges: Προσελϑῶν, 
προσβαλὼν ἐξ ἀντιστρόφως. Dele hoe Naiiesioum, quod nimi- 
rum ab emendatore est, qui adnotaverat legendum esse e conver- 
so Προσβαλῶν προσελϑῶν. Quo nihil verius dici potuisse cen- 
sco: sed in altero, quicunque fuit, longissune a vero abfuit. 


EPISTOL^. ! 709 


Profecto plus toto coelo distant K«AvE et Κάλυψις. Ego vero 
pro explorato prorsus habeo sic scriptum esse ab Hesychio; Ka- 
λυΐιν, κάλυκα" nempe depravate loco Κάλυξιν" £ pro £* quem 
errorem millies erravisse eum, si hic locus esset, nunc possem 
. estendere, Quam recte autem Κάλυξιν interpretetur X GÀUX, 
. melius est ut ipsum ad testimonium vocemus: Καλύξεις, ῥόδων 
καλύκιας. Καάλυξις, xocuog τις ἐκ δόδων. Habeo alia sexcenta, 
quae hac vice condonabitur. "Verum hercle si unquam usus fue- 
rit, ut nova Hesychii editio procuretur; qui, ut in pudendos 
errores crebro inciderit, utilissimus nihilominus et pene neces- 
sarius est omnibus, qui ad veram eruditionem viam affectant: 

Id tibi de plano possum promittere, Milli, 
quinque plus minus millia mendorum me correcturum esse, si li- 
buerit; quae aliorum εὐστοχίαν el laboriosam diligentiam hacte- 
nus eluserunt, Ut, illuc unde abii, redeam: multos ubique 
Lexicorum locos contaminaverünt Correclióties illae in librorum O 40 
marginibus: quod ex illo tempore verbum mendosum cum altero 
junctim continuaretur in versu; non uti factum oportuil, litura 
toleretur. Luculentum hujus rei exemplum extat apud Julium 
Pollucem lib, vir. cap. xxxi. ubi inter varia nomina jactuum in 
ludo talaijo nominantur ἄρτια €t ἁρματίαι, ἀντίτευχος et ἀντίτυ-- 
πος, émig évov et ἐπιφέρων. | Sed ex hisce binis non nisi singula 
quaeque a Polluce profecta sunt, caetera qua dixi via insinua- 
runt se in orationem. — Cui quidem sententiae non invitus acce- 
det, qui jam primum a me didicerit Iambicos esse trimetros ex 
Eubuli fabula Aleatoribus. Locus hoc exemplo constituendus 
est. O μέν τοι, “Μίδας καὶ τῶν μέσων βόλων ἦν. Καὶ ἄλλοι δὲ 
πολλοί εἰσιν, οὖς ὀνομάζει Εὔβουλος ἐν τοῖς Κυβευταῖς " 

Κεντρωτὸς, ἱερὸς, Got ᾿ ὑπερβάλλον πόδας, 

Κήρυνος, εὐδαίμων, κυνῶτος, ἄρτια, 

«άζωνες , ἀντίτευχος, ἀργεῖος, δάκνων, 

Τιμόκριτος, ἐλλείπων, πυαλίτης, ἐπίϑετος, 

Σφάλλων, ἀγύρτης, οἶστρος, ἀνακάμπτων, δορεὺς, 

«“Μάμπων, κύκλωπες, ἐπιφέρων, σόλων, σίμων. 
Horum autem versuum ignoratione tota via erravit Joannes Mcur- 
sius, qui eos omnes inter jactus medios recenset. Nempe non 
Eubuli esse verba, sed Pollucis: et quia Midas esset τῶν μέσων 
βόλων, itidem et sequentes esse arbitratus est. Sed parum est 
dubitationis, quin boni fuerint Εὐδαίμων et Gou' ὑπερβάλλον 
z00ag, qui nimirum aliis jactibus tanto anteiret, quanto qui pe- 
dibus iter faceret, a curru vincerctur; netos , uL aiunt, ὁδεύων 
παρὰ “Ζύδιον δόμα, ΖΔάκνων autem οἱ σφάλλων οἱ ἐδλείπων me- 
rito opinor suo pro infelicibus haberi possunt. Sed ad Antio- 
chensem redeo: nam sero sensi longe longeque declinasse me a 
proposito, 

Singula dum capti circumvectamur amore, 





v 22 


O0 41 


O 42 


710  BENTLEII 


Pág. 172. Καϑὼς ὃ σοφώτατος Εὐριπίδης ἐξέϑετο δρᾶμα 
ποιητικῶς, ὧν μέρος ὀλίγον ἐστὶ ταῦτας Multa quidem transcri- 
psit Malelas ex Iphigenia in Tauris; quae ex usu fuerit ad. Euri- 
pidea exigere, quo de ejus doctrina et fide cognoscamus: si quis 
ilia tam dura habeat, ut eam molestiam devorare possit, Mibi 
enim, qui jàm lentus et, fastidiosus esse coepi, dabis veniam; si 
plura rejiciens et aspernans, unumquidquid quod erit bellissi- 
mum carpsero. Velut illud p. 172. in Oraculo: Ei μὴ περάσας 
Πόντου κύματα Σκυϑίης τε γαῖαν καταλάβοις, Αὐλίδος τε χώραν. 
et 178. κατέφϑασεν ἐπὶ τὴν Αὐλίδα χώραν τῆς Σκυϑίας. Male 
vero sit vobis quantam est Geographorum. Rogo vos, an Scy- 
thicam illam Aulidem silentio praetermissam oportuit? quid? an 
ultra Cimmeriorum fines latitabit ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμένη, 
adeo ut nemo vestrum usque eo potuerit oculis contendere? Eu- 
ge vero, d Ιωαννίδιον" profecto aptus natus es ad omnia abdita 
et retrusa contemplanda: tam acri es acie et mentis et oculorum. 

Sed tamen amoto quaeramus seria ludo. 

Geminam Iphigeniam eliam pueri sciunt Euripidem docuisse, τὴν 
ἐν Ταύροις et τὴν ἐν “ὐλίδι. — Joannes, cum Tauros esse Scythas 
ab aliquo didicisset, etiam Aulidem, quae Boeotiae oppidum est, 
regionem Ws füilinam 6esé arbitratus est, P7178. Τούτους δὲ 
ἑωρακότες βουκόλοι ἔδραμον πρὸς τὴν Ἰφιγένειαν, λέγοντες αὐτῇ " 
““γαμέμνονος καὶ Κλυταιμνήστρας Κόρη, ἥκασι δύο νεανίσκοι πα- 
Qd τὴν κυανέαν" quae ex his Euripideis expressa sunt, 

Bovx. Ayauépvovog , παῖ, καὶ Κλυταιμνήστρας κόρη; 

Ἄκουε καινῶν ἐξ ἐμοῦ κηρυγμάτων. 
Io. Tí δ᾽ ἐστι τοῦ mogóvroc ἐκπλῆσσον λόγου; 
Βουκ.  Hxovow εἰς γῆν Κυανεᾶν συμπληγάδων 
Πλάτῃ φυγόντες δίπτυχον νεανίαι. 
Vides Antiochensem hunc ita ἐπαριστέρως accepisse sententiam 
Euripidis; tanquam si εἰς γῆν Κυανέαν conjunctim dixisset. Vos 
iterum apello de terra hac Cyanea; vos qui Geographiae magi- 
stros vos pollicemini, Quid autem mussitatis? nam Joannem ea 
loca convisisse Cedrenus affirmat, prorsus οἴκοϑεν ὃ μάρτυς. Da- 
mmo itaque stultitiam meam, qui Κυανεᾶν cum συμπληγάδων 
componebam hactenus. Atque hercle vero serio, nequid dissi- 
mulem, non placet iste locus: neque enim video cur ii bubulci 
sermone Dorico uterentur. Quid, malum, an Siculos se esse 
somniabant, non Tauro-Scythas? 
ΖΔωρίσδεν δ᾽ ἔξεστι, δοκῶ, τοῖς Ζωριέεσδιν. 

Atqui quantumvis essent Dorienses, 8i πλατετάσδοισαν suam dia- 
lecton extra chorum ^adhibuissent, rus continuo vel in ultimas 
terras mandati essent non sine infortunio. Scinnt id qui harum 
literarum. gustum aliquem habent, Adde Orationem soloecam 
esse; ut quidem nunc habetur: sed certe, si pro sano locutus est, 
sic scripsit Euripides : 


^» EPISTOLA. : 711 





Ἡκουσιν εἷς γῆν, κυανέας συμπληγάδας 
b Πλάτῃ φυγόντες δίπτυχοι νεανίαι. 
- aut, si illud Κυανέαν antiquitatis causa servare velis, quando- 
— quidem qua vixit Malelas tempestate jam in libris inveteraverat; 
— n hunc modum: 
Ἤκουσιν sie γῆν, xvavíav συμπληγάδων 
Πέτραν φυγόντες δίπτυχοι νεανίαι. 
-. velut postea loquitur, Κάγώ σε σώσω κυανέας ἔξω πέτρας. Ele- 
ganler aulem χυανέαν πέτραν συμπληγάδων, utnihil supra. Sic 
ο Virgilius: 
MN Quales "Threicia cum flumina "Thermodontis 
et Lucretius: Pulverulenta Ceres, et Etesia. flabra Aquilonum. 
et iterum; — Ut Babylonica Chaldaeum doctrina refutans. 
'etiertium: — Zmpellant ut eam. Magnesia flamina saxi. 
Sic legendi sunt duo loci novissimi; in libris vulgatis minus emen- 
dati feruntur, P. 176. τοῦ Πελοπείου γένους σήμαντρον ἔχει, 
ἐλαίαν ἐν τῷ Quo. Jam hoc pro explorato habeo, ἐλαίαν ab hac 
pecude positam esse pro ἐλέφαντα. Cui enim fando auditum est, 
oleaginum humerum fuisse Pelopi? 
Cui non dictus Hylas puer et Latonia Delos V 23 
Hippodameque humeroque Pelops insignis eburno? 
Ἐπεί νιν καϑαροῦ λέβητος ξξελξε 
Κλωϑὼ ἐλέφαντι φαίδιμον 
S)uov κεκαδμένον. 
Alia multa sunt apud Malelam ex eadem fabula tralata, quae mis- Ὁ 43 
sa facio. Cur enim me mancipium faciam παραφρονοῦντος δεσπό- 
zov? Majoris fuerit et voluptatis et fructus cognoscere, quae 
summus poeta Ennius de priore Ipbigenia converlit. Julius Ru- 
flinianus de figuris sententiarum et eloculionis: J44zanactesis indi- 
gnalio, quae fit maxime pronunciatione. Ennius in. JZphigenia: 
JMenelaus me objurgat , id meis rebus regimen restat. Dormitavit 
hic vir summus Ger. Vossius. Nam, si unam syllabam addideris, 
trochaicus erit catalecticus. 
IMenelaus me objurgat: id meis τοι regimen restitat 
quod genus versus commodissime inservit τῇ ἀγανακτήσει" utdiu 
est quod ipse in Tragicis Graecis observavi; priusquam id de Sclio- 
liaste Hermogenis didicissem. Idem Rufinianus postea: Syncri- 
sis sive aniithesis comparatio rerum atque personarum inter se 
contrariarum : ut, ego plector, quod. tu peccas: tu delinquis, ego 
arguor pro malefactis: Helena redeat, virgo pereat innocens: tua 
reconcilietur uzcor, mea necetur filia. Hunc etiam locum ad En- 
nii Iphigeniam refert Italorum doctissimus Hieronymus Columna: 
invito tamen et repugnante Vossio, partim quia autor non lauda- 
iur, partim. quia non vincta sed pedestris oratio est; ad quod 
mirum, ait, non attendisse Columnam,  Peccet Columna, et pec- 
cat quidem, in versibus: ego vero, cum certis signis hunc Ennii 


O 44 


712 BENTLEII : 


foetum cognoscam, non committam ut alium, quam quo natus 
est, parentem sibi inveniat. Versus enim sunt Trochaici, ex ea- 
dem puto scena petiti, qua superior est: 


Ut ego plectar, quod tu peccas; tu delinquis, ego arguar 
Pro malefactis ?. Helena redeat , virgo pea innocens 9 
Tua reconcilietur. uxor , mea. necetur filia? 


Non amplius, quod sciam, Euripides a Malela citatur praeter- 
quam p. 38. O0 Ταῦρος [Ἐπ τῆς Εὐρώπης ἔσχεν υἱὸν τὸν Μίνω, 
καϑοῖς καὶ Εὐριπίδης ὃ σοφώτατος ποιητικῶς συνεγράψατο" ὥς 
φησι, Ζεὺς μεταβληϑεὶς εἰς ταῦρον τὴν Εὐρώπην ἥρπασεν. Haec 
quidem unde accersita sint, non certo scio: nam credibile est 
eum in non una tragoedia haec obiter attigisse; ut in Cretensibus 
fortassis, ubi Chorus ad Minoem; φοινικογενοῦς, παῖ, τὴς Τυρίας 
τέκνον Βὐρώπης καὶ τοῦ μεγάλου Ζηνός. veri tamen simile est 
ex Euripidis Phrixo iralata esse. Eratosthenes i in “Καταστερισμοῖς. 
Ταῦρος λέγεται ἐν τοῖς ἄστροις τεϑῆναι διὸ τὸ Εὐρώπην ἀγαγεῖν 
ἐκ Φοινίκης εἰς Κρήτην διὰ τοῦ πελάγους, ὡς Εὐριπίδης ἐν τῷ 
Φρίξῳ. Profecto qui Europam Tragoediam esse volunt, narrant 
nobis insomnium ex eburnea porta, 


Pag. 181. Ev τοῖς χρόνοις τοῖς μετὰ τὴν ἅλωσιν Τροίας παρ᾽ 
Ἕλλησιν ἐθαυμάξετο πρῶτος Θέμις ὀνόματι. ἐξεῦρε γὰρ οὗτος τρα- 
γιπας μελῳδίας, καὶ ἐξέϑετο πρῶτος δράματα, καὶ μετὰ τοῦτο [Μ|- 
voc, καὶ μετὰ Μίνωα “ὐλέας τραγικοὺς χοροὺς δραμάτων συνε- 
γράψατο. Utinam vero Malelae cum praecursore suo melius con- 
veniret! nam Jubal, si ei credimus, diu ante Trojae excidium tra- 
goedias faclitavit, Verba, ne te ludere videar, sunt p. 3. ó δὲ 
Ἰουβὲὰλ κιϑαρῳδίας καὶ τραγῳδίας τοῖς δαιμονικοῖς ἐπιτηδεύμασι 
προσεπενύησεν. Quid quod ad soccum haud minus idoneus erat, 
si interpretem audis, quam ad Cothurnum. Nam κυϑαρωδία Chil- 
meado est comoedia; qui, cum ad alios ingenii cultus etiam Mu- 
sicae stadium adjunxerit; cur adeo ab artificio suo recederet, mi- 
ror: clementer tamen, propter alia merita, suaque quasi lyra est 
increpandus. Vix equidem crediderim in Bibliotheca vestra Oxo- 
nii, quantacunque est, Jubaliana Dramata reperiri. Scilicet ea . 
omnia perierunt olim; 

Quando ex diluvio magno exivere rapaces 

Per terras amnes, atque oppida cooperuere. 
Quarum fabularum una cum ipsis etiam memoria occidisset; abs- 
que illo Hamartolo fuisset, qui omuia omnino meminit, Quae fue- 
runt, et quae nullo sunt tempore nata. Habeo tamen, quo desi- 
dcrium meum et dolorem consoler; nam in mentem opportuue 
venit fieri posse, ut locus iste vitiosus sit, et in hunc modum 
emendandus: OQ δὲ Ιουβὰλ κυϑαρῳδίας καὶ ᾿λυρῳδίας τοῖς ἄρμονι- 
κοῖς ἐπιτηδεύμασι προσεπενόησεν. Et profecto quam magis ma- 
gisque cogito, nimirum acu rem teligi; sin autem, nolün mihi 





EPISTOLA. | 713 


quenquam posthac ne jurato quidem credere. Tandem igitur ali- 
quando lite hac composita, quantulum est tamen quod profeci- 
mus, si Joannes ipse pugnantia loquatur? | Non enim jam ab Ilio 
capto primus mortalium Themis dramata fecit: siquidem ante 


istam memoriam Aegypti rex Pharao, ubi a negotiis et turbis re-. 


quiescere volebat, solitus est comoedias scriptitare, Verba sunt 
Joannis p. 76. Τῶν δὲ Αἰγυπτίων ἐβασίλευσε Πετισσώνιος ὃ κω- 
μῳδὸς Φαραώ. Quid rides? Quasi vero novum nunc proferatur, 
Regem ad fabulas scribendas animum appulisse. Etiam Diony- 
sius Tyrannus poeta fuit tragicus, et. Augusti Ajax in spongiam 
incubuit. Quanquam, si emendate loqui velimus, κωμωδὸς non 
comicus esi, sed comoediae actor.  Histrioniam igitur fecit Pha- 
rao; "hrasonis, opinor, vel Pyrgopolinicis partes agens; ut 
Nero postea Oedipodis vel Creontis. Verum haec ipsius Malelae 
stultitiam superant; ut ea qui dixerit, non pro homine sano lo- 
qui, sed ad agnatos et gentiles deducendus esse videatur. Sine 
dubio vitium est exemplaris, quo tamen modo tollendum sit, mi- 
nus id possum conjectura assequi. Quid si legamus, Ils τισσώ- 
vioc, ὁ τῷ IMocti Qogao  Petissonius, qui a Mose Pharao voca- 
iur? Si caput scaberem fortasse aliud melius possem exsculpere: 
sed indignus est Joannes, cujus causa commentari velim quid. 
quam, nisi si quid ex facili nascatur. Itaque ut ad Themin istum 
propius accedamus. Eadem cum Antiochensi narrat, et in eodem 
doctus est ludo Scholiastes velis nescio quis apud Stanleium in. 
vita Aeschyli: Ev τοῖς χρόνοις Ὀρέστου ἐθαυμάξετο παρ᾽ Ελλησι 
Θεόμις ᾽ ὃς πρῶτος ἐξεῦρε τραγῳδικὲς μελῳδίας, καὶ ἐξέϑετο πρῶ- 
τος δράματα. Καὶ μετ᾽ αὐτὸν Mívog, καὶ μετὰ Mívon «Αὐλέας 
χοροὺς τραγικοὺς συνεστήσατο. Haec habet doctissimus noster 
Stanleius ex Bullengeri Theatro. Et tamen neuter de Themide, 
de Minoe vel Aulea, quod quam diligentissime factum oportuit, 
certiores nos facit. "Concurrant j jam omnes, quantum est βιβλιο- 
τάφων, et capita inter se conferant: nunquam se expedient , ne- 
que quidquam de tergeminis hisce iragicis resciscent, Narrat 
Clemens Zxgoperéov primo τὸ ἡρῶον τὸ ἑξάμετρον Θέμιν μίαν 
τῶν Τιτανίδων εὐρηπέναι, Minoem autem τοὺς νόμους " sed quod 
ad praesens negotium attinet, vacuum a se lectorem et hiantem 
dimittit, Quid. enim νόμοι ΤΕ ad nomos musicos? Τί πρὸς 
τὸν Ζιόνυσον; ueque Heroes in Tragoediis heroos hexametros di- 
cebant, ltaque quantum video, perpetua jam Criticis sollicitudo 
et quasi crux conslitnta est: nisi Callimachi Πίνακας et Aristo- 
phanis Grammatici Commentarium longa nocte sepultos protra- 
here possunt in lucem. Verum heus vos! Ecquid erit pretii, si 
nodum hunc solvero? quod quidem ea lege et conditione faciam; 
ut dehinc mihi cum vestra natione nullum omnino commercium 
intercedat, Enimvero ab Antiochensi et ficulno illo, quicunque 
est; Scholiaste gravissime peccatum est, cum in nominibus tum 


O 45 
V 24 


O 46 


O 47 


V 25 


714 BENTLEII 


in rebus ipsis. Prorsus quot verba, tot errata. Neque enim 
agnosco commentitios istos Theomin, " Minoem, Auleam; quorum 
ego loco non dubia conjectura repono Thespin, Jonem, Aeschy- 
lum: neque Thespis ea, qua rentur, tempestate vixit; nam So- 
lonis aequalis a Troicis temporibus longissime abfuit: neque Ion 
Aeschylo prior fuit: neque primus Aeschylus Choros tragicos in- 
stituit; quod contra chorum, qui perpetua ante oratione totam 


fabulam decantabat, primus diverbiis et personis distinxit, Sed 


operae prelium fuerit accuratius haec omnia tractare. ^ Ac de 
Thespide quidem minor est dubitatio, quia in discipulorum ca- 
thedris quotidie ista jactantur: 


Iguotum tragicae genus invenisse Camoenae 
Dicitur, et plaustris vexisse poémata Thespis. 


Suidas: Θέσπις ἐδίδαξεν ἐπὶ τῆς πρώτης καὶ E ὀλυμπιάδος. μνη- 
μονεύεται δὲ τῶν δραμάτων αὐτοῦ, 4ϑλα Πελίου ἢ Φορβὲς, 1ε- 
ρεῖς, Ηίϑεοι, Πενϑεύς. Pénihéus fabula a Polluce laudatur lib. 
vir. C. χα, Τὸ ὄνομα ἐπενδύτης ληπτέον ἐκ τῶν Σοφοκλέους Πλυν- 
τριῶν, Πέπλους τενίσαι λινοπλυνεῖς v' ἐπενδύτας" καὶ Θέσπις δέ 
που φησὶν ἐν τῷ Πενθεῖ" Ἐργῳ νύμιξε νευρίδας ἔχειν ἐπενδύτην. 
De quo versu cum nihil in praesentia succurrat, quod mihi satis- 
faciat; ejus emendationem in aliud tempus diffesani: Sophocleum 
illum er mora expediam, Neque enim cum Casaubono, Meur- 
sio et Gatakero χτενίσαι substitgerim; cujus media syllaba est 
brevis: versumque redderet una syllaba breviorem. Non enim 
diiambus est λινοπλυνεῖς, sed paeon quartus. Neque Gatakeri 
νεοπλύντους ἐπενδύτας probaverim; nam sedes quarta spondaeum 
non admittit; poterat paullo rectius νεοπλύτους. Sed aliud quid- 
dam praetulerim, de quo ausim tibi firmissime asseverare: 


Πέπλους ve νῆσαι λινοπλυνεῖς τ᾽ ἐπενδύτας. 


Diversa ab illis, quas Suidas recenset, fabula habetur in veteri 
marmore Arundeliano ; ; quod. nunc est Oxonii: 40 OT ΘΕΣΠΙΣ 
O IIOIHTHZ .... AXI ... OZ EAIAAREN AA... XTIN. 
Supple AAKHETIN " FRIES non ἀλκέστιν, ut minus recie 
Editores, Locus est illustris apud Clementem in Στρωματέων 
quinto ; quem nefas quidem fuerit silenlio praetermittere. Θέσπις 
μέν τοι ὃ τραγικὸς διὰ τούτων ἄλλό τι σημαίνεσϑαί φησιν ὧδέ πως 
γράφων. 

Jàs σοι σπένδω κναξζβὶ τὸ λευκὸν 

Anà ϑηλαμόνων ϑλίψας κνακών᾽ 

làs σοι χϑύπτην τυρὸν μίξας 

Ἐρυϑρῷ μέλιτι, κατὰ τῶν σῶν, Πὰν 

δικέρως, τίϑεμαν βωμῶν ἁγίων. 

làüs σοι Βρομίου αἴϑοπα φλεγμὸν 

“είβω. 
Haec narrat Clemens ex Thespide: Ex aliis ss , quae ad eandem 


EPISTOLA. 715 


rem spectant, Persuasum est hactenus viris eruditis, magnam 
Symbolicae et aenigmaticae veterum Theologiae vim in barbaris 
iliis vocabulis contineri. Rem igitur haud ingratam facturum me 
spero, si refregero haec claustra, quae a multis saeculis omnem 
ad haec sacra aditum praecluserunt, Quod autem Herculem fe- 
runt dixisse, cum in delubro quodam conspexisset simulachrum 
Adonidis, Οὐδὲν ἱερὸν ὑπάρχειν" idem mihi jam usu venit, hoc 
adyto recluso, Videlicet erat olim ridicula et puerilis ratio; ut 
ex quatuor et viginti literis, semel duntaxat posilis singulis, bar- 
bara quaedam et infaceta verba conficerent, prout cuique libitum 
fuerit. Clemens hanc appellat στοιχειωτικὴν τῶν παίδων διδασκα- 
λίαν. Postea certandum erat ingenio, ut sententiam istorum ver- 
borum aliquam omnibus vestigiis indagarent; non eam quidem 
omnino alienam et absonam, sed a propinquo si fieri potuit, et 
verisimili petitam. Tria profert Clemens exempla eorum ὑπο- 
γραμμῶν παιδικῶν" quorum unum hoc est: 

Manz, σφὶγξ, χκλωῶψ, ξβυχϑηδόν. 
Ita scribi oportere res ipsa clamat; non ut in editis, μάρπτες et 
ζυνχϑηδόν " Calculum j jam pone, et omnes omnino literas Cadmi, 
Palamedis, Simonidis, in quatuor istis vocabulis invenies. Ecce 
tibi secundum: : 

Bíóv, ζὰμψ, 192, πλῆκτρον, σφίγξ. 
Ita legendum, non ut in vulgatis, £d: οἵ χϑῶν" τιάπι eo pacto 
et M litera deesset, et N bis poneretur. Tamen ut «“ἀμβδα λάβδα, 
sic illud Ζὰμψ autores Graeci ξὰψ scripsisse et pronunciasse vi- 
dentur. Sic χάψα dicunt et xcuwa* sic Aperi in antiquissimis 
MSS. λήμψεται, et multa similia. Tertium denique est illud 
Thespidis : 

KvabtBl, χϑύπτης, φλεγμὼ, δρόψ. 
Male apud Clementem est editum, φλεγμὸς, δρώψ" ut liquido 
constabit, si digitis computans literarum numerum velis inire. 
Quam mirifice autem Clemens haec omnia quantumvis inepta et 
ludicra, interpretetur; malim ex ipso quam ex me audias, Aliter 
paullo haec ultima ab Hesychio proferuntur; nam pro κχναξξβὲ 
χϑύπτης, πναξ habet et ξβὶχ et ϑύπτης. Κνὰξ autem interpreta- 
tur γαλὰ λευκὸν, Ζβὶχ (ita lege, non ξαβὶχ) λευκὸν, et ϑύπτης 
δτυρός. Atque hujus autoritate inductus Salmasius verba The- 
spidis ad hunc modum immutare voluit: 

Jàs σοι σπένδω κνὰξ ξβὶχ λευκόν, 

et 1δὲ σοι ϑύπτην τυρὸν μίξας. 

Sed. profecto non ea est Hesychii autoritas; neque plus habet mo- 
menti, quam Clementis et Porphyrii hominum multis partibus 
ilo doctiorum. Non enim librarii culpa est apud Clementem: 
neque ulla similitudo veri est 4 literam a verbo xvo£tfl fortuito 
disjunctam fuisse , et terlio post versu repositam, Porphyrii 
autem hoc ἀποσπασμάτιον est ex libro MS'? Oxonii, 


O 48 


O 49 


V 26 


O 50 


716 BENTLEII 


HOP TPIOT 214030807. 


Περὶ τοῦ Κναξζβὶ, χϑύπτης, φλεγμὼ, δρὸψ ἑρμηνεία. 


Ἐν Δελφοῖς εἰς τὸν ναὸν ἐπιγέγραπται τράγος ἰχϑύϊ ἐπὶ δελφῖνος ἐπι- 
κείμενος. Κνὰξ μὲν γάρ ἐστιν ó τράγος κατὰ ἀποκοπὴν τῶν στοι- 
gelo τοῦ κῶς (lege xa») : καὶ πάλιν ἀφαίρεσιν (imo πρόσϑεσιν) τοῦ 
d κνάκον γὰρ καλεῖται, ὡς καὶ Θεόκριτος ἐν βουκόλοις λέγει. οἷον 
τράγος καὶ ἰχϑὺς, ó μὲν φλεγόμενος, ὃ ὁ δὲ δρὸψ ὄψον. 4tya δὲ ὅτι 
ὁ τράγος φλεγόμενός ἐστι πάντοτε ὑπὸ λαγνίας, ὅ 0TL ἐάν τις τὰς θῖνας 
αὐτοῦ ἀποσφαλίσει (leg. ἀπασφαλίσῃ), διὰ τῶν κεράτων ἀναπνεῖ. 
Ἔχει δὲ καὶ ἑτέραν ἑρμηνείαν οὕτως" Τὸ κναξζβὶ γάλα ἐστὶν, τὸ 
δὲ χϑύπτης τυρὸς, δρὸψ δὲ ἄνϑρωπος" δρῶπες γὰρ οἵ i ἄνϑρωποι λέ- 
γονταῖ. Καὶ ἕτερα δὲ πλεῖστα τοιαῦτα διὰ τῶν κὃ στοιχείων 
ἀπαρτίζοντα ἴδιον σκοπὸν εὔρομεν, οἷον" Βέδυ, £e, 193, πλῆκ- 
τρον; σφίγξ. ἐστιν οὕτως" Βέδυ ἐστιν ἡ ὑγρὰ οὐσία, ξὲψ ἡ πυ- 
ρώδης οὐσία, χϑὼ ἡ γῆ, πλῆκτρον δὲ ὁ cuo, σφὶγξ ἡ τούτων φι- 
λία διὰ τὸ συνεσφίγχϑαι. “Κλώδιος δὲ ὃ ΝΜεαπολίτης οὕτως ἡρμή- 
VEUGE τὸ προκείμενον " ἀὴρ, ϑάλασσα , γῆ, ἥλιος. “Καὶ ἕτεροί 
τινες φιλόσοφοί τε καὶ ποιηταὶ τοῦτον τὸν σκοπὸν ἡρμήνευσαν. 

Non longe a principio sic scribe: χνάχων γὰρ καλεῖται, Og 
ὁ Θεόκριτος ἐν Βουκολικοῖς λέγει. — Locus est Idyllio tertio: 


— -- -- sel τὸν ἐνόρχαν 
Τὸν “Διβυκὸν κνάκωνα φυλάσσεο, μὴ τὺ xogvipy. 


Illud autem nimis festivum est, quod aliquanto post sequitur: 
Capras scilicet, siquis iis nares obturet, cornibus spirare, Sed 
pro χεράτων certissime emendandum est ovezov vel ὥτων. |. Var- 
ro de Be Rustica: De quibus admirandum illud , quod. etiam 
ZIrchelaus scribit; ; Capras non, ut reliqua. animalia, naribus, 
sed auribus spiritum ducere solere. Idem narrant Plinius et Ae- 
lianus. Clodius iste Neapolitanus librum composuit adversus 
eos, qui carne abstinerent; ut teslis est ipse Porphyrius περὶ 
ἀποχῆς ἐμψύχων. neque alius quisquam illius meminit, quod 
sciam, Fidem id facit, minime ψευδεπίγραφα haec esse, sed ex 
Porphyrio bona fide excerpta. 

P. 181. Καὶ μετὰ τοῦτο Μίνως, xol μετὰ Μίνωα Ava. 
Dixi meam sententiam: nimirum aut vitio codicis aut memoriae 
falsum esse Joannem; et ad hunc modum a prima manu scriptum - 
videri, Καὶ μετὰ τοῦτον lov, xol μετὰ love «Αἰσχύλος. Porro 
iste Jon poeta fuit Tragicus, natione Chius: de quo ideo plura 
dicemus, quia Thespide et Aeschylo aliquanto est ignolior; tum ὦ 
aulem ut quasi specimen demus istius operis, cujus antea feci- 
mus mentionem, quo Helliquias omnis Graecae Poeseos, Philo- 
sophicae, Epicae, Elegiacae, Dramaticae, Lyricaeque colligere 
voluimus. Sed haec fuerunt. | Principio autem non injuria Chius 





EPISTOLA. 117 


noster una cum Aeschylo memoratur, cui olim amicitia et fami- 
liaritate conjunctus fuit; ut ex Plutarcho constat in libro. qui 
inscribitur Πῶς ἄν τις αἴσϑοιτο ἑαυτοῦ προκόπτοντος ἐπ᾽ ἀρετῇ- 
«Αἰσχύλος, ait, Ισϑμοῖ ϑεώμενος ἀγῶνα πυκτῶν, ἐπεὶ πληγέντος 
ἑτέρου τὸ ϑέατρον ἐξέκρογε ) νύξας Ἰωνα τὸν Χίον, Ορᾶς, ἔφη 
οἷον ἡ ἄσκησίς ἐστιν" ὃ πεπληγως σιωπᾷ, οἵ δὲ ϑεώμενοι βοῶσι. 
Juvenis tamen cum sene versatus est; et in eo quidem non levi- 
ler peccatum est a Joanne, quod Jonem Aeschylo vetustiorem 
faciat. Utinam vero superesset hodie Batonis Sinopensis liber: 
Plura de lonis aetate, et evidentiora dici possent, nune soli in 
obscuro lubricoque tramite magis reptauus, quam pedetentim 
iugredimur. Platonis est Dialogus, quo Socrates sermonem iu- 
stituit cum Jone quodam Ephesio; quem a Chio non esse diver- 
sum opinio est Lilii Gyraldi, Julii Scaligeri, Delrii, et Menagii: 
quae si vera est sententia, non opus est ut multa dicamus. Sta- 
tim enim constabit Jonem Aeschyylo fuisse natu minorem. Quippe 
Socrates natus Olymp. rxxvir. anno 1v. tantummodo xri. aetatis 
annum agebat, cum Aeschylus ex vita excessit, videlicet Olymp. 
rxxxr. an, τ. Callia Athenis Archonte. Sed de Ephesio isto pu- 
gnant adversus Gyraldum et Scaligerum eruditissimi quidem ho- 
mines Leo Allatius et Joannes Jonsius: ille contumeliis fretus, et 
eo quod nullo autore primus id dixerit Gyraldus, quodque Ephe- 
sius Rhapsodus fuerit, non Tragicus; hic autem acerrimo telo 
armatus, quia ralio temporum reclamat: scilicet Jonem Chium 
Olymp. rxxir, tragoedias docuisse non minus annos viginti prius- 
quam Socrates nasceretur, Olymp. demum rxxvr. iv. Mihi 
quidem idem est animus, non unum et eundem fuisse Chium et 
Ephesium: Chius enim et genere et opibus fuit clarus: qui cum 
Athenis quondam tragoedia simul et dithyrambo vicisset, Chii 
vini cadum viritim cuique civium dedit; ut memorant Athenaeus 
et Comici enarrator ad Pacem.  Luculentae vero divitiae, quae 
tam eximiae liberalitati sufficere potuerunt. Ephesius homo men- 
dicus et circumforaneus cantitando et gesticulando victum inopem 
quaeritans, ut mos erat Rhapsodis, quos Homerus suus misella 
stipe et esuritione pascebat. Ipse de se loquitur apud Platonem: 
4i ydo μὲ καὶ σφόδρ᾽ αὐτοῖς (τοῖς ϑεαταῖς) τὸν νοῦν προσέχειν, 
ὡς ἐὰν μὲν κλαίοντας αὐτοὺς καϑίξω, αὐτὸς γελάσομαι ἀργύριον 
. λαμβάνων" ἐὰν δὲ γελῶντας, αὐτὸς κλαύσομαι ἀργύριον ἀπολλύς. 
Chius in omni literarum genere magnum nomen est consecutus: 
Ephesius praeter Homerum nihil doctus cantare: sicut de se fate- 
tur; cuni a Socrate interrogatus, utrum Homerum solum calle- 
ret, an etiam Hesiodum et Archilochum; respondit, minime qui- 
dem istos; sed Homerum solum: atque hoc satis esse. Et ali- 
quanto post, Orav μέν τις, ait, περὶ τοῦ ἄλλου ποιητοῦ διαλέγε- 
ται, οὐδὲ προσέχω νοῦν, ἀδυνατῶ τε καὶ ὁτιοῦν συμβαλέσϑαι λό- 
γου ἄξιον, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς νυστάξζω, et alia pluria in hanc senten- 


Ο 51 


718 BENTLEII 


tiam. Sic igitur persuasum habeo, Chio illi et Ephesio patriam, 
genus fortunas, ingenium, studia, mores, omnia denique praeter 
nomen et aetatem disparia fuisse. ΕἸ aetatem quidem cum dico, 
cave cum Jonsio et Gerardo Vossio et Menagio ad Olymp. rxxrr. 
Jonem Chium rejicias, qui in erubescendum errorem inciderunt 
inscii , 
Et graviter magni magno cecidere ibi casu: 
ab hominum futilissimo Aemilio Porto decepti, qui Suidae verba, 
Ho£oervo τὰς τραγῳδίας διδάσκειν ἐπὶ τῆς πβ Ολυμπιάδος, ita La- 
tina fecit, tanquam si Ion Olymp. rxxir. scribere coepisset. At- 
qui, o bone, πᾷβ sunt rxxxir: et Scholiastes Comici non nume- 
rorum notas, verum integra verba exhibet, ἐπὶ ὀγδοηκοστῆς καὶ 
δευτέρας Ολυμπιάδος. ^ Facile igitur per aetatem licitum est, 
usum et consuetudinem Joni Chio cum Socrate fuisse, Quin ipse 
in suis scriptis Socratis mentionem fecit, Diogenes Laert. ἴων 
δὲ ὁ Χῖος καὶ νέον ὄντα τὸν Σωκράτην εἰς Σάμον σὺν Apyslao 
V 26 ἐπιδημῆσαί φησι. Quid. Allatius, malevolentia et livor, non ho- 
mo? quam falsus est animi, cum Gyraldum credidit primum in 
O 52 ea opinione fuisse? Ecce tibi e transverso Suidas: jampridem is 
in Δυιϑυραμβοδιδάσκαλοι idem cum Gyraldo senserat, Kol Xo- 
κράτους τοῦ φιλοσύφου ἐστὶ λόγος εἰς evrüv. Portus haud prae- 
ter solitum perverse; ut nihil magis: Extat Socratis Philosophi 
oratio in ipsum scripta. 884 de dialogo Platonis intellexit Lilius; 
et recte quidem: eo solum nomine culpandus, quod errantem 
ducem secutus est. Jam vero, cum illud exploratum sit de Olym- 
piade rxxxir, quis dubitet quin Jonem Aeschylus anteierit aeta- 
ite? siquidem obiit fere septuagenarius, triennio prius ad mini- 
mum quam Jon ad. studium Tragicum se applicaret, Praeterea, 
narrat Jon (apud Athenaeum) convenisse se in insula Chio So- 
phoclem poetam, cum Praetor factus navigaret in Lesbum: et 
(apud Plutarchum) memorat solitum esse Periclem jactare se 
magnificenlissime, quod Samios vicisset, Ea vero gesta sunt 
Olymp. rxxxiv. iv. a morte Aeschyli annis quidecim. Didasca- 
liae veteres in Argumento Hippolyti: H σκηνὴ τοῦ δράματος ὑπό- 
«sro ἐν Θήβαις (imo Τροιζῆνι) ἐπὶ Apsivovog ἄρχοντος Ολυμ- 
πιᾶάδι πξ ἔτει ὃ. — llodvog Εὐριπίδης, δεύτερος Ἰοφῶν, τρίτος 
Iov. Itaque Olymp. τχχχναι. 1v. Jon fabula certavit annis septem 
et viginti posteaquam Aeschylus mortuus est, Denique haec so- 
des vide ex Aristophanis Pace: . 
Os. Οὐκ ἦν ἄρ᾽ οὐδ᾽ ἃ λέγουσι περὶ τὸν ἀέρα, 
(Ὡς ἀστέρες γινόμεϑ'᾽, ὅταν τις ἀποϑάνῃ; 
To. Μάλιστα. Θε. Καὶ τίς ἐστιν ἀστὴρ νῦν ἐκεῖ; 
To. ἴων ὃ Χῖος. 
Scholiastes notat Jonem jam mortem obiisse: ὅτι 0 μὲν Ιων ἤδη 
τέϑνηκε δῆλον. addo, etiam eodem anno quo acta est ea fabula, 


EPISTOLA. | 719 


xnr. videlicet belli Peloponnesiaci, Olymp. xc. 1r. uti constat ex 
ipsa Comoedia, ubi Trygaeus sic Pacem alloquitur: 
Md AP, ἀλλ᾽ ἀπόφηνον ὅλην σαυτὴν 
Τενναιοπρεπῶς τοῖσιν ἐρασταῖς 
Ἡμῖν, οἵ cov τρυχόμεϑ᾽ ἤδη 
Τρία καὶ δέκ᾽ ἔτη. 
Jam nusquam habet Malelas, quo abdat illud putidum et inhone- 
stum caput. "Tantum abest ut Ion Aeschylo natu fuerit grandior; 
ut superstes ei fuerit annos solidos xxxvii. Nunc tempus est ut 
de Ionis scriptis fidem liberemus. Et profecto non immerito pro- 
pter multiplicem doctrinam a Callimacho laudatus est Ion. Καὶ 
Καλλίμαχος, ait Suidas, ἐν χωλιάμβοις μέμνηται αὐτοῦ, ὅτι πολλὰ 
ἔγραψεν" Nam ut Poemata prius recenseamus; deinde quae ora- 
tione prosa composuit: JMWe/ica Ionis laudantur et Dithyrambica. 
Schol. Aristophanis, et Suidas: Iov διϑυράμβων καὶ μελῶν ποιη- 
τής. MHatpocration: ἔγραψε δὲ μέλη πολλά. Εἰ dithyrambo qui- 
dem vicit, cum Atheniensibus viritim Chii cadum distribuit: ex 
Melicis carminibus extat Odae principium, .4oiov ἁμεροφοίταν. 
Aczfoo μείναμεν, ἀελίου “ευκοπτέρυγα πρόδρομον. Sic lege apud 
Scholiastem et Suidam: male in utroque csgogoírav, et in altero 
λευχῇ πτέρυγι. Paeanes, Hymni, Scolia sive carmina conviva- 
lia. Schol. Aristoph. Elegiaca. Idem et Suidas. Ex Elegis non 
paucos versus adducit Athenaeus: αἱ ΠΡ, xr. c. 8. Καὶ ἴων δ᾽ ó 
Xióg φησι, 
“Χαιρέτω ἡμέτερος βασιλεὺς σωτήρ τε πατήρ τε; 
Ἡμῖν δὲ κρητῆρ᾽ οἰνοχόοι ϑέραπες 
Κιρνάντων προχύταισιν ἐν ἀργυρέοις" ὃ δὲ χρυσὸς 
Οἶνον ἔχων χειρῶν νιζέτω εἰς ἔδαφος" 
et quae sequuntur: ubi Casaubonum nequicquam aestuantem vi- 
deas, ut eliciat ex islis sententiam commodam; nam prius cor- 
reclionis indigent, quam a quoquam intelligi possint. Non longe 
aberrabimus a scopo, si sic legerimus: 
— — --- ὁ δ᾽ ἕκαστος 
Οἶνον ἔχων χειροῖν ἱζέτω εἰς ἔδαφος. 
Comoediae ut Comici Schol. Comoedia!ut Suidas. Epigrammata 
Idem Schol. et Anthologia Epigram. lib. 3. c. 26. 
lovog εἰς Εὐριπίδην. 
Χαῖρε μελαμπέπλοις, Εὐριπίδη, ἐν γυάλοισι 
Πιερίας τὸν ἀεὶ νυχτὸς ἔχων ϑάλαμον. | 
Ισϑι δ᾽ ὑπὸ χϑονὸς Qv, ὅτι σοι κλέος ἄφϑιτον ἔσται, 
Icov Ομηρείαις ἀενάοις χάρισιν. 


Ο 58 


Sed omnino falsa est et ementita inscriptio: quam ralio tempo- O 54 
rum refutat et rejicit. Mirificum vero poetam Ionem, qui Euri- V 28 


pidem mortuum Epigrammate celebraverit, ipse jam annos trede- 
cim extinctus. Decessit lon Olymp. xc. 1r. anno belli Peloponne- 


720 — BENTLEII 


siaci XIII. Euripides autem et Sophocles ejus belli xxvr anno, 
Olymp. xcur. nr, uli constat ex Aristophanis Ranis, quae actae 
sunt eo anno Dionysiis τοῖς κατ᾽ ἀγρούς" ut alia argumenta mit- 
tam ab eruditis viris occupata. [taque loco lovog. scribendum 
est fortassis Ιωάννου, vel Βίωνος vel Ζίωνος, ut cuique libitum 
fuerit. Tragoediae numero xm, ut alii volunt xxx, ut alii xr. 
6y0À. et Suidas. Tituli quidem undecim a veteribus ἜΘΕΣΙ ΡῈ 
adhuc servantur. AUAMEMNSLN, ldem σχολ. et Athenaeus. 
Hesychius: Πεδανῷ ὕπνῳ, ἢ πὲδανῷ κούφῳ. Ιων Δγαμέμνονι, 
τινὲς δὲ οὐ βεβαίῳ. "leg. ἠπεδανῷ, κούφῳ. AAKMHNH. Hesych. 
Pollux x 23. Ev me τῇ lovog “Αλκμήνῃ ,9 εἰς τὴν τῆς τροφῆς 
σπαρασχευὴν ἦν, 9vÀ ακίσκη ὠνόμασται. Repone ex Cod, Vossia- 
30, ὁ εἰς τὴν τῆς τροφῆς παρασχευὴν ϑυλακίσκος ὠνόμασται. 
Α,ΡΓΕΙ͂ΟΙ Hesych. ΜΕΙΓΑ͂ A4PAMA. Pollux x. 45. Hesych. in 
Ονοταξομένη; et Μελάγχετον, μεγάλῳ δράματι ἀπὸ τῶν ἀνϑρώ- 
πῶν., οἷον ἀχμάξουσαν. Lego: Μελαγχαίταν, Ιων Μεγάλω δρά- 
por. Homines ἀκμάζοντες aelate florentes capillitio fere nigro 
sunt, provecti canescuut, Sed verbum id inversum est ab Ione, 
et ad alia tralatum, quae sunt annis et viribus integris: quasi 
diceretur exempli gratia ἵππος μελαγχαίτας equus florenti aetate 
juvencus. OPOTPOI. Schol. Aristoph. Hesy: ch. Athenaeus : 
QOINIAZ. Julius Pollux: Iov δὲ ἐν Φοίνικι σαφέστερον" AM ὦ 
ϑυρέτρων͵ τῶνδε κωμῆται ϑεοί. Enarrator Comici ad Ranas: 
Τοῦτο τοῦ Ἰωνός ἐστιν ἐκ Φοινίκης ἢ καὶ Οἰνέως" Πὶ δ᾽ ἐγὼ ὁρ. 
ϑὸς ἰδεῖν βίον ἀνέρος, πολιῆται. Ropone ex certissima conjectu- 
ra ἐκ Φοίνικος ἢ Καινέως" et versus iste Heroicus est, non alie- 
nus a Tragoedia, 

Ev ἐγὼ ὀρϑὸς ἰδεῖν βίον ἀνέρος, ὦ πολιῆται. 
sic Athenaeus lib. 11. et 1v. Iov ἐν Φοίνικι, ἢ Καινεῖ, Itaque 
est OOINIX H KAINETZ et OGOINIE AETTEPOZ. vide 
Hesychium in Τιμαλφής. Athenaeus fine lib. τν. Ἐν δὲ τῷ ósv- 
τέρω Φοίνικι ὁ lov φησίν. Ἑκτυπον ἄγων βαρὺν αὐλὸν τρέχοντι 

O 55 δυϑμῷ, οὕτω λέγων τῷ Φρυγίῳ. Non de nihilo est quod Codd. MSS! 
constanler exhibent zgéyovza: ad quorum indicium sic legerim: 
— — ἐκτύπουν, ἄγων βαρὺν 

“Δύὐλὸν, τρέχοντα δυϑμόν. --- — 
ut in Euripidis Rheso. 

Πολλοῖσι σὺν κώδωσιν ἐχτύπει φόβον. 
ΤΕΥ͂ΚΡΟΣ. Hesychius: Αϊδροὶ, ἀΐδριες, Ιων Τεύκρῳ T 4[1δρο- 
φῶντι, diüglov ἀναιρετικῷ. scribe Iov, et illud alterum Hesychii 
peccatum est scutica dignum. Quicunque fuerit interfector iste 
stultorum, homo sane metuendus , sine dubio trucidasset Hesy- 
chium si occasionem hanc nactus fuisset. Vera scriptura est Zv- 
δρειφόντῃ, ἀνδρῶν ἀναιρετικῷ , ex Homerico isto: 

Μηριόνης ἀτάλαντος Ἐνυαλίῳ ἀνδρειφόντῃ. 
Δμφιβώτης, περιβόητος" low Τεύκρῳ. lego περιβοήτου. Βώσας, 


EPISTOLA. 721. 


- Bsflou£vog Herodot. inde ἀμφίβωτος. Idem alibi, “μφιρώτις, πε-. 


ριβύητος. Iterum tibi, mi Hesychi, a stulticida illo cavendum 


est; nam cur non ego par pari referam, et barbariam tuam ul- 


ciscar nunc demum nato vocabulo? OMGAAH. Schol. Aristoph. 
Harpocration. Hesychius: Εὐδωπίξομεν, lov Ομφάλῃ. τινὲς δω- 
πίξευν ἀπέδοσαν τὸ ἀτεχνεύεσϑαι, καὶ ἀμαϑεύεσϑαι, (pro ἀμα- 
ϑαίνειν) κακῶς. Εστι γὰρ δῶπος ὃ λεπτὸς καὶ ποικίλος φόρτος, 
xol βέβαιος, καὶ τὰ ἔσω τῶν δωπῶν πλέγματα xavd καὶ σεῖστρα 


κυρίως. Lego: ἀτεχνιτεύεσϑαι᾽ Εἰ: Εστι ydg ῥῶπος ὁ λεπτὸς ᾿ 


καὶ ποικίλος φόρτος, καὶ γέλγαι, καὶ vd ix τῶν δωπῶν πλέγματα 
κανᾷ καὶ σῆστρα κυρίως. Quanto haec meliora quam illa Palme- 


ri! Hesychius alibi. Εριωπιζόμην, ἢ τεχνητευύμην, ἢ Gvpquxzo 


σχήματα εἶχον. terum a librariis deceptus est. Sana lectio est: 


Ἐῤῥωπίζομεν, ἠτεχνιτεύομεν, ἢ σύμμικτα χρώματα εἴχομεν. Εἰγ- 
molog. magnum: Εὐῤῥωπίζομεν, εὔμιπκτα καὶ συμπεφορημένα ἐποι- 
οὔμεν" quod ferri quidem potest; sed emendatius fortasse profer- 


iurab Eustathio: Φέρεται δὲ xol ῥῆμα τὸ δωπίξειν, ὃ δηλοῖ τὸ. 


σύμμικτα καὶ συμπεφυρμένα ποιεῖν. Quod ad βέβαιος attinet, 
ierminatio. ΟΣ in libris MSS. minuto apice signatur: illa vero 
non oppido dissimilia γέλγαν vel γέλγια et βέβαι. — Aliis est potius 
γέλγη numero singulari. Eustathius: Prog, λεπτὸς καὶ ἀτελὴς 
(leg. εὐτελὴς.) φόρτος, οἷς δὲ Αἴλιος Διονύσιος λέγε:, καὶ ποικέ: 
Aog γέλγην δὲ, φησὶν, αὐτὴν ἔλεγον of παλαιοί. Hesych. Γέλγη, 
ὁ δῶπος, καὶ βάμματα, καὶ ἄτρακτοι καὶ κτένες. Photius Pa- 
iriarcha: Ρῶπος, μηδενὸς ἄξιον, Ρῶπος καὶ γέλγη, ὁ ποικίλος, λε- 
πτὸς φόρτος. Jam σῆστρα certissima emendatio: ea sunt Cani- 
slra virgultis aut juncis contexta. Hesychius: Σῆστρα κόσκινα 
ἢ κύμβαλα. duo verba confundit σῆστρα et σεῖστρα, quorum hoc 
ἀπὸ τοῦ σείειν formatur, illud ἀπὸ τοῦ σήϑειν. — Achaeus vetustus 


tragicus docuit Omphalen Satyricam: quo de genere persuasum. 


prorsus habeo etiam hanc lonis fuisse. Hercules servivit Om- 
phalae, Genio et Veneri assidue litavit: jussus et inter ancillarum 
greges pensa carpere, sicubi duro et indocto pollice fila rumpe- 
bat, e vestigio hominis caput Sandalium commitigabat. Nihil hic 
triste neque tragicum; ludus jocusque omnia. Favent huic sen. 
tentiae fragmenta, quotquot supersunt; quae nihil nisi convivia, 
comessationes, ét symphonias pollicentur, Hesych. JMscougoàot, 
φιάλαι. Etym. Πῖϑν Πακτωλοῦ dog. Pollux: Καὶ τὴν μέλαι- 
vav στίμμιν ὀμματογράφον. — Athenaeus: 
| — — — οἶνος ovx ἕνι 
Ev τῷ σκύφει — — 
et Ἐνιαυσίαν γὰρ δεῖ ps τὴν ἑορτὴν ἄγειν. 
et “Δυδός τε μαγάδις αὐλὸς ἡγείσϑω ots. 
etlib. x. 41A" εἶα “υδαὶ ψάλτριαι, παλαιϑέτων 
Tuvov ἀοιδοὶ, τὸν ξένον κοσμήσατε. 
Ita lege, non 4λλ᾽ αἵ “υδαὶ, quod versus recusat, Et eodem li- 
Ioannes Malalas. 46 


O 56 


V 29 


O 57 


722 DBENTLEIL 


bro: Ἴων δ᾽ ἐν Ομφάλῃ ἐμφανίσας τὴν Ἡρακλέους ἀδδηφαγίαν. iu. 
φέρει" Ὑπὸ δὲ τῆς Ἐὐφημίας 
' Κατέπινε καὶ τὰ κἄλα καὶ τοὺς ἄνϑρακας. 
Casaubonus corrigere conatus est, τῆς εὐφαγίας.  Nollem finu. 
Neque enim quisquam ita jócutus est; neque, si fuerit locutus, 
eo magis conveniret huic loco; quia syllaba secunda foret brevis. 
Nihil aptius excogitari potest τῆς βουλιμίας " adeo quadrant omnia, 
similitudo, mensura, sententia, Libet illud afferre cum proba- 
tionis tum boni ominis causa, 
Ἔξω τὰν βούλιμον, ἔσω τὰν πλουϑυγίειαν. ᾿ 
Atque haec quidem de Omphale scripseram; cum Strabo mihi ad 
manum non esset. Posteaquam copia facta est eum adeundi, de- 
lectatus sum ejus suffragio confirmari sententiam meam. Verba 
sunt lib.1. de Insulis, quae continenti quondam adhaerentes, post- 
ea interfuso mari avulsae sunt. lov δὲ περὶ τῆς Εὐβοίας φησὶν 
iv Ομφάλῃ Σατυρεῖς. 
Εὐβοΐδα μὲν γῆν λεπτὸς Εὐρίπου κλύδων 
Βοιωτίας ἐχώρισ᾽ ἀκτῆς, ἐκτεμῶν 
Πρὸς Κρῆτα πορϑμόν. 
Locum hunc, ait Casaubonus, depravatum esse monere possum : 
emendare non. possum sine ope codicum, Ego vero nullis adjutus 
codicibus, nisi tamen in integrum restitueros nihil deprecor, ne 
dentatis Criticorum chartis et canina eloquentia conscindar. . Le- 
go autem sic: 
Εὐβοΐδα μὲν γῆν λεπτὸς Εὐρίπου κλύδων 
Βοιωτίας ἐχώρισ᾽, ἀκτὴν ἐπτεμῶν 
Προβλῆτα πορϑμώ" 
Homerus Od. ε, 
AM ἀκταὶ προβλῆτες ἔσαν. σπιλάδες τε, πάγοι τε. 
et hymno in Bacchum: 
— — Ὡς ἐφάνη παρὰ ϑῖν᾽ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο - 
Axvij ἐπὶ προβλῆτι. 
Nec minus recte illud πορϑμῷ. Pomp. Mela: Sicilia aliquando 
continens, et agro Brutio adnexa, post freto maris Siculi abscissa 
est. ldem Casaubonus legit Ομφάλῃ Σατυρικῇ, vel Σατυρικῶ 
videlicet δράματι" nam Ionis Omphalam, ut Achaei, Satyricam 
fuisse putat, Postea tamen oblitus est hujus loci, cum aureolum 
illum libellum de Satyrica composuit. Sic enim narrat p. 186. 
Scripserat et Ion Chius poeta tragicus Omphalam :. sed. id drama 
j'uisse Satyricum nusquam lego. Τὰ revoca in memoriam quae 
scripsimus supra paullo in hac Epistola, et sine cunctatione lege 
ἐν Ὀμφάλῃ Σατύροις. Iliud etiam notandum, cum numero sin- 
gulari conjungi Σατύρους " cujus rei exemplum tunc non habui. 
mus, Sic Lycophronis Μενέδημον Σατύρους laudant Athenaeus 
et Laertius, Jamque eliam in memoriam redeo luculenti loci apud 
Galenum Comm. 1, ad vi. Επιδημιῶν" ubi Sophocles citatur iu 


EPISTOLA. |. 7228 


b. Σαλαμῖνι Σατύροις. Is ita se habet. Νυνὶ δὲ ἀρκέσει τοῖς γραβ- 
ματικοῖς ἀκολουϑήσαντα, κατὰ τὴν ἐκείνων διάταξιν εἰπεῖν τι περὺ 
τῶν κατὰ τὴν πέμφιγα σημαινομένων. Δοκεῖ μὲν ydo αὐτὴν ἐπὶ 
τῆς πνοῆς Σοφοκλῆς ἐν Κολχοῖς λέγειν. Απῆξε πέμφιξιν οὐ πέ- 
λας φύρου. (lege 

Ans πέμφιξ Ἰονίου πέλας πόρου. O 58 
. Sic Aeschylus Prometheo: 

Χρόνον δὲ τὸν “μέλλοντα πόντιος μυχὸς, 

Σαφῶς ἐπίστασ᾽, Ἰόνιος κληϑήσεται, 

- Τῆς σῆς πορείας μνῆμα τοῖς πᾶσι βροτοῖς. V 30 

doped Rhodius lib. 1v. loquens de Colchis: 

Τῷ καὶ ὑπέφϑη τούς γε βαλὼν ὑπὲρ αὐχένα γαίης 
, Κύλπον ἔσω πόντοιο πανέσχατον lovioio. 
Velad hunc modum, si id minus placet, aeque commoda muta- 
tione; 

Ants πέμφιξ ἐξ ἕω σελασφόρου. ) 
Καὶ αὐτὸς ἐν Σαλαμίνῃ Σατύροις" καὶ τάχ᾽ ἂν περαύνια πέμφιξι 
βροντῆς καὶ δυσοσμίας λάβοι. — (lege — καὶ τάχ᾽ ἂν Κεραύνια 
Πέμφιξι βροντῆς καὶ δυσοσμίας βάλοι.) «Αἰσχύλος δὲ ἐν Προμηϑεῖ 
Ζεσμώτῃ (imo vero “Τνομένῳ. ) 

Εὐϑεῖαν ἕρπε τήνδε" καὶ πρώτιστα. μὲν 

Βορεάδας ἥξεις πρὸς πνοὰς, iv εὐλαβοῦ 

Βρόμον καταιγίζοντα, μή σ᾽ ἀναρπάσῃ 

“4υσχειμέρῳ πέμφιγι ξυστρέψας. ἄφνω. 
Ἐπὶ δὲ τῶν ἀκτίνων αὐτῶν δοκεῖ χρῆσϑαι τῷ τῆς πέμφιγος ὀνόμα- 
τι Σοφοκλῆς ἐν Κολχοῖς κατὰ τάδε τὰ ἔπη" xcv ἐθαύμασα τῇδε 
σκοπῶν πέμφιγα χρυσέαν ἰδών. (lege τος Κἀπεϑαύμασα Τηλέ- 
σκοπὸν πέμφιγα χρυσείαν ἰδών.) οὕτω καὶ «Αἰσχύλος. Ἐξαντιαίας 
οὔτε πέμφιξ ἡλίου προσδέρκεται, οὔτ᾽ ἄστερον στόμα λητώας κό- 
exc (lege «Αἰσχύλος ἐν Ξαντρίαις. 

Ag οὔτε πέμφιξ ἡλίου προσδέρκεται; 

Οὔτ᾽ ἀστερωπὸν ὄμμα «““ητώας κόρης. 
Ea fabula citatur in Catalogo Dramatum et Scholiis Eumenidum. 
Pollux 10. c. 26. τὰς uivros; λαμπάδας καὶ Κάμακας εἴρηκεν ἐξαν- 
τρίας Δἰσχύλος. MS. codex Is. Vossii habet ἐν ξαντρίαις" ut et 
antea viri docti ex conjectura emendarunt. Porro Aeschylus in 
his versibus se ipse imitatus est: nam haec habet in Prometheo 
vincto de Graeis sive Phorcidibus: 

ἹΜονόδοντες, ἃς οὔϑ᾽ ἥλιος προσδέρπεται 

“κτῖσιν, οὔϑ᾽ ἡ νύκτερος μήνη ποτέ.) 
Ἐπὶ δὲ τῆς δαγίτιδος (lege óavidog) ὁ αὐτός φησιν ἐν Προμηϑεῖ" Ο 59 

Ἐξευλαβοῦ δὲ, μή σε πφοσβάλλῃ στόμα 

Ilíugi£: πικρὰ γὰρ xov διὰ ζωῆς ἀτμοί. 
Καὶ ἐν Πενϑεῖ. Mj αἵματος πέμφιγα πρὸς πέδῳ βάλῃς. Ἐπὶ 
δὲ τοῦ νέφους δοκεῖ τετάχϑαι κατὰ τόδε τὸ ἔπος ἐν ᾿Σαλαμήνῃ Σα- 
τύροις παρὰ Σοφοκλεῖ" Πέμφιγι πᾶσαν ὀψιαγέλων πυρός. (scrib. 


194 BENTLEIL . 


Πέμφιγι πᾶσαν ὕψιν ἀγγέλῳ πυρός. ) καὶ παρ᾽ Ἰβύκῳ" Diii; 
πέμφιγας πιύμενοι. λέλεκται δὲ οὗτος ὁ λόγος αὐτῷ κατά τινὰ πα- 


'gooAqv ἐπιχειμαζομένων (lege ἐπὶ χειμ. ) εἰρημένην , διὸ καὶ ray 


σπρογνωστικῶν of πλεῖστοι ἐπὶ τῶν κατὰ τοὺς ὄμβρους “σταγύνων 
εἰρῆσϑαί φασι τὰς πέμφιγας. o δὲ Καλλίμαχος o ὧδε" Μὴ διὰ πεμ-΄. 
φίγων * ἐνάγουσιν ἔα. 0 δὲ Εὐφορίων οὕτως" εἶπε δ᾽ ἄνϑη πέμ- 
φιγες ἐπιτρύζουσι ϑανόντα. Versus est hexametrus, Εἰ πεδαναὶ, 
vel Ηἰπεδαναὶ πέμφιγες ἐπιτρύζουσι ϑανόντα. i.e.1nurmure suo 
4088] lamentari videntur, Possis etiam legere, ἐπικλύζουσι. Quod 
ad Σαλαμῖνα Σατύρους attinet, cujus gratia caetera emendavimus; 
nemo me adduxerit, ut verbum mendo esse vacuum existimem, 
Aeschylus quidem fecit Σαλαμῖνα, sive Σαλαμινίας" Sopliocleae 
fabulae, quae eo titulo inscripta sit, nemo alius meminit. Ausim 
pro certo dicere lectionem reclam esse Σιαλμῶνεῖ Σατύροις. He- 
sychius bis: Σοφοκλῆς Σαλμωνεῖ. 
Quatuor hic invectus equis, et lampada quassans, 
Per Graiüm populos, mediaeque per Elidis urbem: 
Ibat ovans, divümque sibi poscebat honorem, 
Demens! qui nimbos et non imitabile fulmen 
Aere, et cornipedum pulsu simularet equorum, 
Hactenus quidem argumentum est Satyris aptum, et conveniens 
ad hilarem et festum diem. Huc quoque fragmenta illa videntur 
pertinere; quae verba sunt cujuspiam qui facete et urbane irridet 
jocularem illam Simiam T. onantis: 
Kol τάχ᾽ ἂν Κεραύνια 
Πέμφιξι βροντῆς καὶ δυσοσμίας βάλοι. 
Forsan et petet. Ceraunia 
Odore ieiro et vi corusca fulminis. 
Et illud alterum: 
Πέμφιγν πᾶσαν ὄψιν ἀγγέλῳ πυρός. 
INimbo ora velans nuncio tonitrui. 
Atque hucusque Sophocles in eo dramate processit: nam quae 
sequuntur, plane tragica sunt, et lamentabili carmine deplo- 
randa. 
At pater omnipotens densa inter nubila telum 
Contorsit, (non ille faces, nec fumea taedis 
Lumina) praecipitemque immani turbine adegit. 
Et haec quidem conjectura probabili nituntur: sed extra contro- 
versjam rem statuit Athenaeus lib. xr Καλεῖται δὲ vue xal τὸ 
ἐπὶ κοττάβου ἐφεστηκὸς, ἀφ᾽ οὗ (leg. ἐφ᾽ ov) τὰς λάταγας ἐν 
παιδιᾷ ἢ ἔπεμπον, ὅπερ 0 Σοφοκλῆς ἐν Σαλμωνεῖ χάλκειον ἔφη κά: 
ρα, ζέγων οὕτως" 
Τὰ δ᾽ ἔστι κνισμὸς καὶ φιλημάτων ψόφος; 
Τῷ καλλικοτταβοῦντι νικητήρια 
τίϑημι, καὶ βαλόντι χάλκειον κάρα. 
Jam si potes, dubita, an. drama Satyricum fuerit necne. —Profe- 


EPISTOLA. i 725 


cto qui potest animum inducere, ut versus proximos autumet in 


. Tragoedia posse dici; auctor ego sum, ut prius quid sit Tragoe- 


dia, quid Satyri discat, quam de rebus aliquantum a vulgari no- 
lilia remolis senlentiam ferat. 
Undecima lonis fabula ETPTITIAAI. Athenaeus lib, xr. 
Mesych. Πήϊος ϑρῆνον σημαίνει, ὡς “Σοφοκλῆς TootÀo καὶ lov 
Ἐρυτίδαις. lege Ευρυτίδαις. ϑίκτορας, ἀνεπάφους παρϑένους, 
οἷον Βυύρύτιδες. Pulchre fecisse sibi visus est, qui emendavit, 
οἷον Ἑυὐριπίδης. Tu vero meo periculo repone, “ϑίκτους κόρας, 
ἀνεπάφους παρϑένους, lov Ἑὐρυτίδαις. Eurylidae autem, ne 
quis forte nesciat, sunt Euryti Oechaliensis filii, quos Hercules 
occidit. Habes Tragoediae argumentum. Non praetermittendus 


ἡ est insignis locus apud Schol. Soph. ad Trachinias, Ζιαφωνεῖταν 


à τῶν Εὐρυτιδῶν ἀριϑμός. Ἡσίοδος μὲν γὰρ (in Ἠοίαις, ut pu- 
to, vel Hoowxij Γενεαλογίᾳ) τέσσαράς φησιν ἐξ Εὐρύτου καὶ 4v- 
τιύχης παῖδας οὕτως. 

Hà ὑποκυσσαμένη καλλίζωνος Στρατονίκη. 

Ἔυρυτον ἐν μεγάροισιν ἐγείνατο φίλτατον υἷόν. 

Τοῦ δ᾽ υἱεῖς ἐγένοντο “4ηΐων τε, Κλυτιός τε, 

Τοξεύς T ἀντίϑεος , ἠδ᾽ ἴφιτος ὕζος Aenoc. 

Τοὺς δὲ μέϑ᾽ ὁπλοτάτην τέκετο ξανϑὴν Ἰόλειαν 

«ντιύχη πρείουσα, παλαιὸν γένος “ὐβολίδαο. 
Κρεόφιλος δὲ δύο" «“φιστοκράτης δὲ τρεῖς, Τοξέα, Κλύτιον, Ζ4ηΐο- 
να. Salis jam pernosti, qui sint Ionis Eurytidae. Sed haud ple- 
ne satisfactum esset promisso nostro; si versus eos dimitteremus 
ex manibus, et mendum teterrimum silentio dissimularemus. Prin- 
cipio legendum Avzioz. Schol. Apollonii: Κλύτιος καὶ Igwog of 
τῆς. “Αντιόπης παῖδες. Hyginus: Clytius et Iphitus Euryti et An- 
liopes Pylonis filiae filius. Quae quasi manu nos ducunt ad cae- 
tera corrigenda, Jam enim Hygini autoritate, scribo Πύλωνος pro 
σπαλανὸν γένος" atque adeo, ut pompam el prooemia missa faciam, 
versum hunc integrum praestabo, sicut ab Hesiodo profectus est, 

UHAHA πκρείουσα Πύλωνος Νναυβολίδαο. 
Nam cedo mihi unum, qui Auboli vel Aubolidae meminit. Naubo- 
lus vero nemini ignotus esse possit, qui labris primoribus gusta- 
vit literas humaniores. Apollonius "Rhodius: 

Τῷ δ᾽ ἐπὶ δὴ ϑείοιο κίεν Ζανάοιο γενέϑλη 

Ναύπλιος, a γὰρ ἔην Κλυτονήου ΝΝαυβολίδαο, 

ἹΝαύβολος αὖ .“Δέρνου. 
Conveniunt aetas, locus: ut, quanquam de hac re nullum ver- 
bum faciant alii scriptor es, nihil tamen impediat, quo; minus Py- 
lon Nauboli filius esse potuerit. ^ Denique .pro Κρεάφιλος lege 
Κρεώφυλος" qui poema composuit Οἰχαλίας ἅλωσιν: ad quod re- 
spexit Scholiastes, De Creophylo consulantur Appuleius, Por- 
phyrius, Strabo, Sextus Empiricus, Suidas, Scriptor certaminis 
Hesiodi et Hoibefi; Plato Πολιτειῶν X. Photius in Lexico MS. 


O 61 


v 32 


O 62 


O 63 


726 BENTLEII 


Κρεώφυλος Πολιτείας τ- t. ὃ γὰρ Κρεώφυλος, o Σώκρατες, ἴσως ὃ 
Ομήρου ἑταῖρος" τοῦτόν τινες καὶ διδάσκαλον ᾿ Ὁμήρου λέγουσι γε- 
γονέναι; καὶ ἐστὶν αὐτοῦ ποίημα Οἰχαλίας ἅλωσις. ἀρχαῖος μὲν 
οὖν ἐστι, νεώτερος, δὲ ἱκανῶς Ομήρου. Pausanias Messenicis : 
Θεσσαλοὶ δὲ καὶ Εὐβοεῖς λέγουσιν, o£ μὲν οἷς τὸ Εὐρύτιον πόλις 
τὸ ἀρχαῖον ἦν, καὶ ἐκαλεῖτο Οἰχαλία" τῷ δὲ Εὐβοέων λύγῳ Kosa- 
qvàog ἐν Ἡρακλείᾳ πεποίηκεν ὁμολογοῦντα. Heracleam hanc di- 
versam esse totam ab Οἰχαλίας ἁλώσει sententia est Ger. Vossii. 
Aegidius vero Menagius asseveranter affirmat pro ἐν Ηρακλείᾳ 
scribendüm esse ἐν Οἰχαλίᾳ.  Demiror equidem viros excellentes 
ingenio et doctrina morbo minime desperato medicinam non re- 
perisse: quae, risi me omnia fallunt, haec est. Τῷ δὲ Εὐβοέων 
λόγῳ Κρεώφυλος Ἡρακλέα πεποίηκεν ὁμολογοῦντα. " Euboeensium 
autem sententiae Creophylus Herculem induxit convenienter loquen- 
iem. Enimvero pars magna illius poematis fuit Hercules; ut pro- 
pemodum j jam illud. audire mihi videar: 

Τὸν δ᾽ αὖτε προσέξιτοε βίη Ἡρακληείη. 
Similis locutio est in istis, quae occasione alia supra adduximus: 
Ἐν τοῖς Κρησὶν Εὐριπίδης Ixagov. μονῳδοῦντα ἐποίησεν, εἴ, Εν 
ταῖς Κρήσσεις “Δερόπην εἰσήγαγε πορνεύουσαν᾽ neque opus est, 
ut plures testes excitemus. Sunt qui Οἰχαλίας ὅλωσιν ad Homerum 
referunt; sicut autor est Callimachus apud Strabonem et Sextum: 

Τοῦ Σαμίου πόνος εἰμὶ. δόμῳ ποτὲ ϑεῖον Ομηρον 

Ζεξαμένου" κλαίω δ᾽ Εὔρυτον ὅσσ᾽ ἔπαϑε 
Καὶ ξανϑὴν Ἰόλειαν" Ομήρειον δὲ καλεῦμαι — 
Τράμμα" Κρεωφύλῳ, Ζεῦ φίλε, τοῦτο μέγα. 

Suidas in Ομηρος. «ἀναφέρεται δὲ εἰς αὐτὸν καὶ ἄλλα τινὰ ποιή- 
ματα; “μαζόνια, IMdg μικρὰ, Νύστοι, Ἐπικιχλίδες., Ηϑίεπακτος 
ἤτοι Ιαμβοι, Σικελίας cc Gig. Sed pro Σικελίας sine ulla dubi- 
tatione legendum est Οἰχαλίας. Addam illud quoque; quod, si 
bene Millium meum novi, praetermissum esse graviter tulisses: 
nimirum Ἡϑίεπακτος esse verbum nihili, et aliquanto inferius sic 
scribi, Ἑπταπάκτιος. Καὶ Ἑπταπάπτιον, ait, καὶ Επικιχλίδας 
ἐποίησεν. Et prima quidem specie ea conjectura vera videbatur, 
ἑπτὰ scilicet Ézíyovoi. Memineram enim et septem esse Epigo- 
nos, et ad Homericorum poematum numerum adscribi, Hero- 
dotus 1v. 4i? Ἡσιόδῳ μέν ἐστι περὶ Ὑπερβορέων εἰρημένα, ἐστὶ 
δὲ xol Ομήρῳ ἐν Ἐπιγόνοισιν, εἰ δὴ τῷ ὄντι γε Ομηρος ταῦτα τὰ 
ἔπεα ἐποίησε. Sed repudiavi continuo illum sententiam, ubi 
animadverti Epigonos esse ἔπη καὶ ovx léufovc, non SéhaPlóg, 
sed hexametros. Scriptor certaminis Homeri et Hesiodi: O δὲ 
Ομηρος πληγῶν τῆς νίκης; B OB Loi ἔλεγε vd ποιήματα" 


πρῶτον μὲν τὴν Θηβαΐδα ἔπη E , ἧς ἡ ἀρχὴ; 
"oyog ἄειδε, ϑεὰ, πολυδίψιον᾽ ἔνϑα ἄνακτες. 


Εἶτα ἐπειγομένου (lege non dubitanter Επιγόνους) ἔπη £ ὧν 4 ἀρχὴ, 


EPISTOLA. | 721. 


Νῦν αὖϑ᾽ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν ἀρχώμεϑα, Mo)cat. 
Alii et Thebaidem et Epigonos attribuunt Antimacho Colophonio, 


De illa quidem res est vulgaris: de his testem habeo Scholiastem. 


Aristoph. ad Pacem: Ile. Νῦν αὖϑ᾽ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν ἀοχώ- 
μεϑα — — σχολ. ἀρχὴ τῶν Ἐπιγόνων «Αντιμάχου. Verum ex- 
tra omnem controversiam rem posuit Joannes Tzetzes, qui utrius- 
que scripli simul mentionem facit, in Jade interpreiata allegori- 
ce, quae nondum edita est : 


Τρία καὶ δέκα γέγραφε μνημόσυνον βιβλία, 
«“Μαργίτην T6, καὶ Aiya τε, “αὶ τῶν Μυῶν τὴν μάχην 
Τὴν Ἐπιγόνων μάχην τε γράφει, καὶ Θηβαΐδα, 
Τὴν Οἰχαλίαν, Κέρκωπας, εἰς τοὺς Θεούς τε ὕμνους, 
Καὶ τοὺς Ἑπτὰ ἐπάκτιον καὶ τὰς Ἐπικιγκλίδας, 

᾿ Καὶ Ἐπιγράμματα πολλὰ σὺν Νυμφικοῖς τοῖς ὕμνοις, 
Καὶ τὴν Οδύσσειαν αὐτὴν μετὰ τῆς Ἰλιάδος. 


In his etiam OechaZiam habes: sed aliud exemplar non τοὺς ha- 
bet, verum τὴν ἑπτὰ ἐπάχτιον. Aut ego plane desipio, aut le- 
gendum est 

Καὶ τὴν Ἑπταεπάπτιον καὶ τὰς Ἐπιπιχλίδας" 
postremam enim vocem non Suidas tantum, sed et Herodotus ita 
exhibet, et Athenaeus lib, 2. et xiv. Quin etiam apud Suidam 
illud Evranitioy ad hoc exemplum corrigendum est: et pro 


᾿ηϑιέπακτος scribendum videtur ἡ ξεπάκτιος, 1. e. ἡ ἑπταεπάπτιος. 
nam f notat ἑπτά. Sic apud Hesychium: Εννεωρὸς ϑέτης" lege 
ϑέτης, i. e. ἐνναέτης, quia 9 significat ἐννέα. et verbo uno in- 
terjecto, Ἐννηὴς; σώφρων, ἀληϑὴς, ey ἀγαϑὸς. πατρῶος.  Libra- 
ri, ul compendium operae faciant, πὴρ scribunt pro πατὴρ, et 


pro πατρῶος, πρῶος quod in hoc loco depravatum est ex πρᾶος. 
vide Hes. in Ενηής. Caeterum de notione τῆς Emratmaxriov, 
ut et illud attingam, facillimum est multa comminisci: proxime 
tamen, opinor, ad veru: accedent, qui Homerum putaverint 
in opusculo illo lusisse de hominibus quibusdam numero septem, 
qui ἐπ᾿ ἀκτῆς in litore cibo vel somno curabant corpora, vel 
aliud quid jocosi et ridiculi faciebant. Homerus i ipse in Certamine 
cum Hesiodo: «ἀνδράσι ληϊστῆρσιν in ἀκτῆς δόρπον ἐλέ- 
σϑαι. εἰ Odyss. v. Τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ἐπ᾿ ἀκτῆς εὗρε καϑήμενον. 
Et Herodotus in vita Homeri: Καὶ οὕτως ἀναλαβόντες αὐτὸν ἀνήχ- 
ὅησαν, καὶ ἴσχουσιν ἐπ᾿ ἀκτῆς" of μὲν δὴ ἁλιεῖς πρὸς ἔργον ἐτρά- 
πησαν, ὃ δὲ Ομηρος τὴν νύκτα ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ κατέμεινεν. et 
aliquanto inferius: Kol ἀναχϑεὶς μετά τινῶν ἐγχωρίων ἀπηνέχϑη 
εἰς τὴν lov* xol ὠρμίσϑησαν οὐ κατὰ πόλιν, ἀλλ᾽ im ἀκτῆς. 
Atque hanc vel illam rem verisimile est argumentum et occasio- 
nem poémali dedisse, "Venio ad ea, quae oratione prosa lon 


V 33 


O 64 


"428 —— BENTLEIL 


composuit, Nam in eo genere libros edidisse testis est Vietétibus 
De fortuna Romanorum: lov μὲν οὖν ὁ ποιητὴς. ἐν τοῖς δίχα μέ- 
τρου καὶ “καταλογάδην αὐτῷ γεγραμμένοις, φησὶν, ἀνομοιότατον. 
πρᾶγμα τῇ σοφίᾳ τὴν τύχην οὖσαν ὁμοιοτάτων πραγμάτων γίνε- 
σϑαι δημιουργόν. εἰ Suidas in 4ιϑυρ. ἔγραψε δὲ κωμῳδίαν καὶ 
ἐπιγράμματα. καταλογάδην καὶ πρεσβευτικὸν λεγόμενον. Portus 
vertit barbare: Et Epigrammata oratione soluta. — Libenter vero 
videre vellem nobilia illa epigrammata pedestri sermone facta. 
Vah! adeone exaruerat penitus benigna illa vena ingenii? et ex- 
tincta erat prorsus ea menlis inflammatio, sine qua nemo fit bo- 
nus poeta? Quid? unane et generosum Ariusium in cellis eva- 
nuerat, quo. memorant Ionem bene libenter plerumque esse 
usum? enimvero verissimum esse comperit, quod olim dixerat 
Epicharmus; 
Ov ἔντι διϑύραμβος, ὑκχ᾽ ὕδωρ πίῃς. 

Sed bene est, quod commoda mutatione propulsare possumus 
hoc dedecus a summo poeta. Sic enim Suidam emendo. ἔγραψε 
δέ x. καὶ ἐπιγράμματα, καὶ καταλογάδην ΠΡΕΣΒΕΥΤΙΚΟΝ λε- 
γόμενον. Schol. Aristophanis: ἔγραψε σχόλια, καὶ ἐλεγεῖα, καὶ 
καταλογάδην τὸν πρεσβευτικὸν λεγόμενον, ὃν νόϑον ἀξιοῦσί : τινὲς 
εἶναι; οὐχὶ αὐτοῦ. Idem Scholiastes: Φαίνεταν δὲ αὐτοῦ καὶ 
Κτίσις, καὶ Κοσμολογικὸς , καὶ TIIOMNHMATA, καὶ ἄλλα τι- 
νᾶ. . Depravatum hunc locum sic corrige: φαίνεται δὲ αὐτοῦ 
XIOT ΚΤΊΣΙΣ. Etymologicon magnum: «Ἵόγχας μερίδας loveg 
λέγουσιν. lov iv Kiov χτήσει" Ex τῆς Τέω λύγχης λόγχας ποιεῖν. 
Cerüssime legendum est lov ἐν Χίου Κτίσει lon in Originibus 
Chii. Videlicet ipse fuit Chius natione, et insula Teos Chio pro- 
pinqua est, non Cio. Athenaeus libro x. Περὶ δὲ ταύτης τῆς Κρά- 
σεως ἴων ὁ ποιητὴς ἐν τῷ περὶ Χίου φησὶν, ὅτι εὐὑρῶν ὃ μάντις 
“Παλαμήδης ἐμαντεύσατο πλοῦν ἔσεσθαι τοῖς Ελλησι πίνουσι τρεῖς 
πρὸς ἕνα κυάϑους. Unum idemque est scriptum; sed rideo eos, 
qui haec perinde ediderunt, quasi essent versus lambici, non 
oralio soluta: de mendo autem, quo contaminatus est locus, ni- 
hil suspicati sunt, Quorsum enim pertinet illud. εὑρών Quid 
reperit? quod pueri clamitant se in faba reperisse? Ego vero au- 
sim asseverare sic ἃ doctissimo Grammaticorum fuisse scriptum: 
Ort ὃ οἰωνόμαντις Παλαμήδης etc. Pausanias in Achaicis Ionis 
quaedam citat, ex hoc Originum libro, ut quidem conjicio: non 
tamen usquequaque servavit verba auctoris, lon enim, ut homi- 
nem Chium facere par erat, in prosaicis scriptis Tonica dialecto 
est usus. Constat hoc ex superiore loco Etymologici, et Har- 
pocrationis alio, et fragmento alius. operis, quod EIILAHMIAI 
inscribitur. Athenaeus xut. lav οὖν ὁ ποιητὴς ἐν ταῖς ἐπιγραφο- 
μέναις Ἐπιδημίαις γράφει οὕτως" “Σοφοκλεῖ τῷ ποιητῇ ἐν Χίῳ συν- 
ἥντησα, ὅτε ἔπλει εἷς. Ζέσβον στρατηγὸς οἱ quae sequuntur. 
Quanquam enim magnam partem perturbata ibi sunt verba, et 


EPISTOLA. 729 


3 


in communem sermonem immutata: non obscura tamen restant 
vestigia [onismi: ut κάρτα. δοκέον, ἀφαιρέοντα, ἀσσοτέρα, ἔπρησ- 
σε, δεπτήριος, ἐνωπήϑη τῇ ἐπιῤῥαπίσει. Is. Casaubonus ad lo- 
cum; Ενωπεῖσθαι, all, si ita scripsit auior, nove usurpavit pro 
δυσωπεῖσϑαι. Neinpe ; quod mireris, existimavit verba Athe- 
 maeiesse, non lonis. Atqui ἐνωπεῖσϑαν vox nihili est: ἐνωπή- 
$4; vero Ἰοηΐοα, et ἃ νωπεῖσϑαι formata, Hesychius: Ενώπηται, 
τεταπείνωται. | Antiquum obtinuit, cum depravatum illud protu- 
lit ex aliorum fide, nihil ipse suspicans vel sollicitus. Lege vero 
integre wevojaman, loco mutili istius. | Idem. alibi: , Νενώνηχαι, 
τεταπείνωται, καταπέπληκται. — Lege hic quoque νενώπηται.  Pa- 
iriarcha Photius in. Lexico MS. JevozwQvow, καταπέπληχταν καὶ 
κατεστύγνακεν. Rectissime quidem Photius, ut ex hoc [onis lo- 
οὐ perspicuum est, Quid ego de Athenaei interpr ete dicam, qui 
Ἐπιδημίας Peregrinationes interpretatur: perinde ac si nod quies 
inscriberentur? Verum alibi quoque ἐπιδημιῶν meminit Athe- Ὁ 66 
naeus, ut l. ur τῶν δὲ χημῶν μνημονεύειν lov ὃ Χῖος ἐν Ἐπιδη- 
μίαις. Intellige De adventibus clarorum virorum ἐπ Chium, sive 
De iis qui in Chio insula commorati sunt. Similiter ac Polemo 
librum edidit, De Eratosthenis adventu ad Athenas.  Enarrator 
Comici ad Aves: Πολέμων ἐν τῷ δευτέρῳ περὶ τῆς 4ϑήνῃσιν 
Ἐρατοσϑένους. ἐπιδημίας. Ex Epidemiis petita videntur vel Ὑπο- 
μνήμασι, quae laudat Plutarchus in vita Periclis; et Cimonis 
etiam non longe a principio: Hv δὲ καὶ τὴν ἰδέαν οὐ μεμπτος, 
ὥς φησιν lov ὃ ποιητὴς, ἀλλὰ μέγας οὐλῇ καὶ πολλῇ τριχὶ κομῶν 
τὴν κεραλήν. Quae sine dubio est oratio pedestris , et magis 
Plutarchi verba, ut suspicor, quam lonis. Magnus tamen Gro- 
tius ad Iambos Tragicos redigere conatus est: 
Τὴν γὰρ pM οὐ μεμπτὸς, ἀλλ᾽ ἔην μέγας, Υ 84 
Οὐλῇ τε πολλῇ τε τριχὶ τὴν κεφαλὴν κομῶν. 
Haeccine autem oratio, tam leves numeri Tragicum quid spirant, 
et cothurpo dignum ? Haud vidi magis. Quid illud ibidem, ,bene 
multis interjectis? O δ᾽ Iov ἀπομνημονεύει καὶ τὸν λόγον, ᾧ U μαᾶ- 
λιστα τοὺς “4ϑηναίους ἐ ἐκίνησε (Κίμων) παρακαλῶν μήτε τὴν Eà- 
A«üe χωλὴν, μήτε τὴν πόλιν ἕτερόζυγα περιϊδεῖν γεγενημένην. 
Grotius perinde haec accepit, tanquam si ex Tragoediae choro 
desumpta . fuissent: 
Μήτε τὴν Ἑλλάδα χωλὴν, 
«Μήτε τὴν πόλιν ἑτερόζυγα 
Περιϊδεῖν γεγενημένην. 
Nos pusilli homunculi vix possumus carere venia; cum etiam 
maximi Heroes labuntur identidem et hallucinantur turpissime. 
Scripsit [on et Philosophica, ut KOXZMOAOTIKON:. Schol. 
Aristoph. et, si Suidae credimus , De meteoris, et compositas 
sive ornatas orationes: οὗτος, ait, ἔγραψε περὶ Mere gov καὶ 
Συνϑέτους λόγους. Quo nihil ineptius vel falsius. dici potuit. 


730 BENTLEII 


Imo neque magis contumeliose, siquis ἐπαριστέρως et perverse in- 
lerpretari velit de sermonibus ad. fraudem et fallaciam. composi- 
tis, secundum illud Aeschyli in Prometheo. 
: — — Μηδέ μ᾽ οἰκτίσας 

Ξύνϑαλπε μύϑοις ψευδέσι, νόσημα γὰρ 

“ἴσχιστον εἶναί φημι συνϑέτους λόγους. ! 

O 67 Error autem ortus est ex perperam intellecto loco Scholiastae 
Aristoph. ad Pacem. Poetae scilicet Dithyrambici verborum 
amant tralationes ἐκ τῶν μετεώρων , ex astris, nubibus, aliisque 
quae in sublimi fiunt; libenter eiiam vocabulis sesquipedalibus 
et coagmentatis utuntur. Demetrius περὶ Ερμηνείας. «Δηπτέον 
δὲ καὶ σύνϑετα ὀνόματα οὐ τὰ διϑυραμβικῶς συγκείμενα, oiov 
Θεοπεράτους πλάνας, οὐδὲ Αστρων δορύπυρον στρατὸν, ἀλλ᾽ 
ἐοικότα τοῖς ὑπὸ τῆς ἀληϑείας συγκειμένοις. Et Horatii illud: 
Seu per audaces nova dithyrambos Verba devolvit. Ipse Suidas 
alibi: Ζιϑυραμβοδιδάσκαλοι περὶ τῶν μετεώρων καὶ τῶν νεφελῶν 
λέγουσι πολλά, καὶ συνϑέτους δὲ λέξεις ἐποίουν καὶ ἔλεγον évütas- 
οιανερινηχέτους᾽" οἷος ἦν lov ὃ Χῖος ποιητής. Omnino vide 
Aristophanem in Pace, ejusque enarratorem. [taque jam mani- 
festo compertum et deprehensum est Suidae mendacium, |. T'PLA4- 
I'MON. Locus est illustris apud Harpocrationem; quem ex usu 
fuerit integrum describere. lov. Ἰσοκράτης ἐν τῷ περὶ τῆς Av- 
τιδόσεως. ἴωνος τοῦ τῆς Τραγῳδίας ποιητοῦ μνημονεῦον ἂν νῦν 
ὃ δήτωρ (atqui nec in ea oralione nec in reliquis quae nunc ex- 
tant, est ulla mentio Ionis, quod sciam) ὃς ἦν Χῖος μὲν γένος, 
υἱὸς δὲ Ορϑομένους, ἐπίκλησιν δὲ EovOov. ἔγραψε δὲ καὶ μέλη 
πολλὰ καὶ τραγῳδίας, καὶ φιλόσοφόν τὶ σύγγραμμα τὸν Τριαγμὸν 
ἐπιγραφόμενον, ὅπερ Καλλίμαχος ἀντιλέγεσϑαί φησιν, ὡς Ἐπι- 
γένους. Ἐπ ἐνίοις δὲ καὶ πληϑυντικῶς ἐπιγράφεται Τριαγμοὶ, 
καϑὰ Δημήτριος ó Σπήψιος καὶ “πολλωνίδης ὃ Νικαεύς. ἀναγρά- 
φουσι δὲ ἐν αὐτῷ τάδε. .4gyx δέ μοι τοῦ λόγου πάντα τρία, καὶ 
συλέον τοῦδε, πλέον ἐλάσσων τούτων τριῶν ἕνὸς, ἑκάστου ἀρετὴ 
τριὰς, σύνεσις καὶ κράτος καὶ τύχη. Male ista percepit Interpres; 
qui ita verlit: velut ex eo Dem. Sc. et “40. N. ista commemorant. 
Ego vero sic interpungendum esse ceuseo: χαϑὰ 2. ὃ 2. καὶ 4. 
ὃ Νικαεύς. 4dveyocgovoi δὲ, nimirum aut Eratosthenes in De- 
scriptionibus temporum, aut potius Callimachus in Tabulis omnis 
generis librorum. Nam ἀναγράφειν est in tabulas recensere et 
mittere, in catalogum referre. Ipse Harpocration alibi: Εὐὔη- 
vog. 4ύο ἀναγράφουσιν Εὐὐήνους ἐλεγείων ποιητὰς, ὁμωνύμους 
ἀλλήλοις" καϑάπερ Ερατοσϑένης ἐν τῷ περὶ Χρονογραφιῶν. Athe- 
naeus xv. Καὶ τὸν λόγον τοῦτον ἀνέγραψε Καλλίμαχος ἐν τῇ τῶν 
Ῥητορικῶν ἀναγραφῇ; in Catalogo librorum Hhetoricorum. Hunc 
autem morem in Tabulis istis tenebat Callimachus, ut cujusque 

O 68 libri prima verba describeret; sicut hic fit apud Harpocrationem, 
Unum tantummodo exemplum afferam , quia pridem haec ab eru- 


EPISTOLA. 791 


ditis sunt.occupata, Athen.lib. vr. Τοῦ Χαιρεφῶντος xol 6vy- 
γραμμα ἀναγράφει Καλλίμαχος ἐν τῷ τῶν παντοδαπῶν συγγραμ- 
μάτων πίνακι, γράφων οὕτως" 4εῖπνα ὅσον ἔγραψαν. Χαιρε- 
φῶν Κυρηβίωνι. εἶϑ᾽ ξξῆς τὴν ἀρχὴν ὑπέϑηκεν' Ἐπειδή μοι 
πολλάχις ἐπέστειλας. Στίχων τοε" Καὶ ὃ Κυρηβίων δὲ ὅτι πα- 
ράσιτος, προείρηται. lta locus iste corrigendus est. Chaere- 
phon parasitus ad. ὄμότεχνον suum Cyrebionem epistolam misit, 
in qua describit coenam quondam sine dubio opipare apparatam. 
Χαϊρεφῶν Κυρηβίωνι" Ἐπειδή μοι πολλάκις ἐπέστειλας etc. Quod 
si vulgatam lectionem servare velis; Χαιρεφῶν, Κυρηβίων" jam 
non Chaerephontis verba forent, quae Athenaei sententia est; 
sed Cyrebionis. lllud autem Exordium Τριαγμοῦ nondum a vi- 
ris doctis emendatum esse demiror; qui, etsi dissimulant et mus- 
sant, juxta id inLelligunt, ac si in Ovidii Getica incidissent. Me 
Autore sic lege: “ρχὴ δέ μοι τοῦ λόγου Πάντα τρία, καὶ οὔτε 
πλέον οὔτε ἔλασσον τούτων τριῶν Ἑνὸς ἑκάστου ἀρετὴ, τριάς" 
σύνεσις, κράτος, καὶ τύχη. Ubi singula quidem verba sunt com- 
munia: qui tamen ex ipso Charactere et forma dicendi non sen- 
iit Jonismum, nihil sentit. De Epigene vero, quo me vertam 
nescio, ita res et hinc et inde magnam habet difficultatem. Nam 
ecce tibi Suidas: qui non Episenem, sed Orpheum autorem fa- 
ciat Τριαγμῶν. Ορφεὺς, inquit, ἔγραψε Τριαγμοὺς, λέγεται δὲ 
εἶναι lovog τοῦ Τραγικοῦ. Cumque Epigenem video enarratio- 
nem Orphei fecisse, Clementi memoratam Στρῶμ. τ. Ἐπιγένης 
iv τοῖς περὶ τῆς tig Ὀρφέα ποιήσεως Κέρκωπος εἶναι λέγει τοῦ 
'Πυϑαγορείου τὴν εἰς ἄδου Κατάβασιν καὶ τὸν Ἱερὸν λόγον. (Ῥτο- 
clus tamen in Timaeum lib. 5. ipsum Pythagoram hujus autorem 
laudat. 4 ydg, ait, Ὀρφεὺς δι΄ ἀποῤῥήτων λόγων μυστικῶς za- 
ραδέδωκε, ταῦτα Πυϑαγόρας ἐξέμαϑεν, ὀργιασϑεὶς ἐν Δειβήϑροις 
τοῖς Θρακίοις “γλαοφάμω τελεστὰ μεταδιδόντος, ἣν περὶ Θεῶν 
Ορφεὺς σοφίαν παρὰ καλλιόπες τῆς μητέρος ἐπινύσϑη" Ταῦτα 
"γάρ φησιν ὁ Πυϑαγύρας ἐν τῷ Ιερῷ λόγῳ. Unde constat Iegóv, 
ut alia scripta Pythagorica, dialecto Dorica fuisse compositum ) 
et v. Ἐπιγένης ἐν τῷ περὶ τῆς Ὀρφέως ποιήσεως vd ἰδιάζοντα παρ᾽ 
Ὀρφεῖ ἐκτιϑέμενός φησι, Κερκίσι καμπυλόχρωσι, τοῖς ἀρότροις 
μηνύεσϑαι etc. Cum haec, inquam, lego, propemodum adducor 
in eam opinionem, ut Harpocration hoc exemplo scripserit: 
ὕπερ Καλλίμαχος ἀντιλέγεσϑαί φησιν, ὡς καὶ Ἐπιγένης. E di- 
verso ubi illud venit in mentem, Orphei ipsius et Pythagorae 
quoque mentionem factam esse in illis Τριαγμοῖς, continuo sen- 
tentiam eam abjicio, et manifesti erroris Suidam arguo. Clei&ens 
Στρ. τ. Ιων δὲ ὃ Χῖος ἐν τοῖς τριαγμοῖς καὶ Πυϑαγόραν εἰς Ορφέα 
ἀνενεγκεῖν τινὰ ἱστορεῖ. et Diogenes Laert. Iov δὲ ὁ Χῖος iv τοῖς 
Τριαγμοῖς φησιν αὐτὸν (τὸν Πυϑαγόραν) ἔνια ποιήσαντα ἀνε- 
vtyxtiv εἰς Ὀρφέα. aque constat Suidam alterutrius verba per- 


V 35 


O 69 


O 70 


1382 BENTLEII ur. 


peram cepisse: et praestabilius est receptam Harpacrationis 16-᾿ 
ctionem sartam et tectam tueri, Nempe ut suspicor libri Epige- 
nis cum Ionis scriptis conjuncti ferebantur: [s enim commenta- 
rium fecerat in Ionis Tragoedias; quod scias ex Athenaeo lib. xr. 
cap. v. ut nihil miri sit, si librariorum qui omnia perturbant et 
miscent, alii tanquam lonis Τριαγμοὺς inscripserint, alii ut 
Epigenis. Wu» iia 

Pag. 181. Καὶ μετὰ Mívoc Δυλέας τραγικοὺς χοροὺς δρα- 
μάτων συνεγράψατο. Permirum fortasse videatur, Milli doclissi- 
me, tenebrionem illum Auleam pro Aeschylo a Joanne dici, Quid 
autem admirationis habet, cum in memoria quis teneat tot alias 
hallucinationes hominis? Etiam p. 73. citatur 4viéag ὃ σοφώτα- 
zog de Endymione, quem in monte Cariae Luna consopivit, ut 
eum dormientem oscularetur. Suspicor et hic quoque significari 
Aeschylum, qui in fabula Caribus sive Europa mon potuit non 
eam historiam attingere. lllud autem quam longe abest a vero, 
quod Aeschylum narrat primum instituisse choros tragicos? E 
diverso partes chori, antea quam Aeschylus tragoedias faceret, 
erant altero tanto longiores, quam post, Sed ea res nisi pluri- 
bus verbis explicari non potest: tota fere scenae ratio et historia 
est illustranda: complures autorum loci qua corrigendi, qua mno- 
vo modo interpretandi: multi errores amovendi, jam ipsa vetu- 
state cani et venerabiles. Nemo enim unus ex cohorte Erudito- 
rum, qui in eo argumento tantopere laborarunt, scire adhuc po- 
tuit, quid Thespis, quid Aeschylus et Sophocles inventis addi- 
derunt, Itaque tam odiosa disceptatione patienter: carere pos- 
sis in praesentia: imo vereor ut citra fastidium epistolam perle- 
gas etiam absque ista concertatione nimium loquacem. Me qui- 
dem et morae pertaesum est et inepliarum. 

Pag. 914. Στησίχορος καὶ Βακχυλίδης, οὐ ἦσαν ὀρχήσεως 
εὐρεταὶ καὶ ποιηταί. Quid narras? nimirum nostra mos opinio 
fefellit, qui credidimus te Antiochiae esse natum, Siquidem au- 
tor est Lucianus Antiochenses de saltatoribus optime ommium 
judicare potuisse: te autem cum aliarum omnium, tum hujus ar- 
lis imperitissimum videmus, Rogo te, homo hominum ignavissi- 
sime, nunquamne Sacras Scripturas lectitasti? nonne ibi fre- 
quens Saltationis mentio diu diuque, antequam Stesichorus nas- 
ceretur? quid? ne Homerum quidem per transennam aspexisti? 
jam ergo eum audias licet : 

Ορχηστὺς, μολπή τε, τάπερ τ᾽ ἀναϑήματα δαιτύς. 

«Ἄλλῳ μὲν γὰρ ἔδωκε ϑεὸς πολεμήϊα ἔργα, 

“Ἄλλῳ δ᾽ ὀρχηστὺν, ἑτέρῳ κίϑαριν καὶ ἀοιδήν. 
Scio tamen, quid in fraudem te impulit; nempe nomen Stesi- 
chori, tanquam si primus ἐστήσατο χορούς et poemata quaedam 
Bacchylidis, quae Ὑπορχήματα inscripta sunt, et a Stobaeo ci- 
tantur, et Athenaeo lib. xiv. H δ᾽ ὑπορχηματική ἐστιν, ἐν d 


: 
i 
3 
5 
l4 
J 





EPISTOLA. | 738 


ἄδων ὃ χορὸς ὀρχεῖται" φησὶ γοῦν ὃ Βακπχυλίδης " Οὐχ ἕδρας ἔργον 
οὐδ᾽ ἀμβολᾶς. Locus aliquanto integrior est apud Dionysium 
Halicarnassensem. Ov; ἔδρας t ἔργον, οὐδ᾽ ἀμβολᾶς, ἀλλὰ χου- 
σαίγιδὸς Ἰτωνίας χρὴ παρ᾽ εὐδαίδαλον. ναὸν ἐλϑόντας ἁβρόν τι 
δεῖξαι. Ommes Cretici praeter unum pedem qui in Paeonem so- 
lutus est; adeo ut, cum hunc locum lego, coram oculis videre 
videar ὑπορχουμένους et subsultantes. Nec tamen princeps et 
inventor.hyporchematum Bacchylides; sed, ut quibusdam vide- 
tur, Pindarus; ut alii volunt, Xenodamus, Vide Clementem, 
Athenaeum, et Plutarchum zzi ΜΜουσικῆς. 

Pag. 188. Γλαῦκος, ἰσχυρὸς, φρόνιμος, εὐσεβής. Atqui, 
O Malela, tantum abest, ut sapiens fuerit iste Glaucus, ut ejus 


momen in proverbii consuetudinem venerit, de homine qualis tu 


es, qui nescit quid sit in rem suam; qui permutat 
Χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι᾽ ἐννεαβοίων. 
Sed est potius ut librarii hoc esse facinus existimem, ( praeser- 
lim si non idem istud. ἰσχυρὸς iterasses ) et orationem esse con- 
tinuandam ad hoc exemplum: Αἰνείας εὐπώγων, γλαυκὸς (cae- 
sius) φρόνιμος, εὐσεβής.  Agnosco pium Aeneam; et-ita plane 
Isaacius Porphyrogenitus. 
Illad p. 899. Καὶ κατηνέχϑη ὃ Σίμων ἐπὶ τὴν πλατείαν xol 


. ἐψόφησε, satis quidem congruenter ad hellenismum vertit inter- 


pres, sed non apposite ad sententiam, Quid si interpretemur τὸ 
ἐψόφησε, ut, quod in N. T. de Juda Iscariota dictum est, ἐλά- 
«16s μέσος, crepuit medius? Hesychius: EÀexsv, ἐψόφησεν" et 
“ακεῖν, ψοφῆσαν" Pagina autem 16. sane dormitavit interpres, 


ut in opere longo et ingrato facile queat somnus obrepere. “χαΐα, 


ἹΠεληνὴ, ἡ καλουμένη Πελοπόννησος" Zchaea, Jelena, quae et 
PPelcponnesus dicta est, Obsecro, quis istud. vel fando audivit? 


— Scribe “χαΐα, Πελλήνη. et verte z4chaea, Pellene, et quae Pe- 


loponnesus vocatur. Πελλήνη est Achaeae urbs. Vide Geogra- 
phos. Apollonius Argon. r. 


4Aórépioc δὲ καὶ ἀμφίων Ὑπερασίου υἷες, 
Πελλήνης ἀφίκανον Ayotídog. 


Vereor ne putidum sit adnotare, Βούττιος, Βόττιος et Βώττιος 
vitiose dici apud Malelam pro Βρούττιος sive Βρέττιος. Hoc qui- 
dem exploratum est, cum eandem plane narrationem ex Drutio 
afferant Georgius et Hieronymus, Ita p. 200. Θάλης καὶ Κάστωρ 
καὶ Πολύβιος depravate pro Θαάλλος. Similiter enim Castorem, 
Thallum et Polybium de rebus Assyriacis una citat Syncellus. 
Et adhuc p. 121. Callimachus ἐν Ετησίοις, pro Aíríow. Neque 
enim αἰτίαν inscribuntur, nequis erret, fed αἴτια ut in Epi- 
grammate lib. τ, Anthol. cap, rxvir. 
Καλλίμαχος τὸ κάϑαρμα; τὸ ) παίγνιον, ὃ ξύλινος νοῦς, 
«Αἴτιος ὃ γράψας Αἴτια Καλλιμάχου. ' 


Ο 71 


V 36 


794 BENTLEII 


Appello ad elegantiorum hominum judicia, amnon melior ali- 
quanto sit lectio ex conjectura nostra: 


Δἴτιος, ὃ γράψας Αἴτια, Καλλίμαχος. 


O 72 Caeterum. homo Malelae germanissimus Fulgentius Planciades, 
Jentaculum , inquit, gustatio dicitur. | Callimachus Intesia: Jen- 
taculum proferre Jovi. Diceres huuc a Joanne Ετήσια illa mutua 
petiisse, lllud vero incredibile videatur, Cyrenaeum illum La- 
iine loqui e£ quidem versu: nam sic lego.  Jentacium proferre 
Jov; — — — Sed minuit admirationem, quod Fulgentius et 
Mnaseae Εὐρφωπιακὰ et Demosthenis Philippica viderit Latino 
sermone conscripta, Sicut Ovidianae Ibidis vetus Enarrator pu- 
tidissimos versus eosque Latinos Eupolidi et (jocularem hominis 
confidentiam!) Democrito affingit, 


Illud praeterea pag. 59. Koc Δήμαρχος ὃ σοφώτατος Gvv- 
ἐγρώψατο περὶ τοῦ αὐτοῦ Διονύσου, corrupte exhibetur loco 
Ζείναρχος. Nam Georgius eandem historigm memorans, Zfh&- 
vogyoc, ait, ὃ ποιητὴς, ovy ὃ ϑήτωρ. et Hieronymus: Dinar- 
chus poeta, non Ἠλείου. De quo in diversas sententias ierunt 
viri docti. Verba Demetrii Magnetis in opere Περὶ τῶν Ομωνύ- 
pov apud. Dionysium Halic. Δεινάρχοις δὲ ἐνετύχομεν τέτταρσιν, 
ὧν ἐστιν ὃ μὲν ἐκ τῶν δητόρων τῶν ΔΑττικῶν" ὃ δὲ τὰς περὶ Κρή- 
τὴν συναγήογξ μυϑολογίας" ὁ δὲ πρεσβύτερος μὲν ἀμφοῖν τούτοιν, 
4ήλιος δὲ τὸ γένος, πεπραγματευμένος τοῦτο μὲν ἔπος, τοῦτο δὲ 
πρᾶγμα" τέταρτος δὲ ὁ περὶ Ομήρου λύγον συντεϑεικώς. Εἰ Ge- 
rardus quidem Vossius 1Π praeclaro opere de Historicis, Dinar- 
chus, ait, Delius Cretenses fabulas. collesit, ut coghioscimus ex 
Dionysio Hal. Videtur idem signari ab Eusebio , ubi de Bacchi 
gestis loquens , ait, Sg wig: Zeivagyog ὁ monje οὐχ ὁ ῥήτωρ. 
Condónamus quidem ei duegrque μνημονικόν" neque enim De- 
lius fuit Cretensium Fabularum collector, sed secundus iste ne- 
scio quis; quem vix est ut existimem eas versibus edidisse, sal- 
tem hoc non exploratum est, Scaliger in Graeca Eusebii p. 31. 
V'iderint, ait, eruditi, an tertius Dinarchorum Ζήλιος τὸ γένος, 
πεπραγματευμένος τοῦτο μὲν ἔπος, τοῦτο δὲ πρᾶγμα, sit iste poe- 
1a, quem innuit Eusebius. Nam sane mihi ignotus est. Hacte- 
nus quidem accedo, ut aut iste sit poeta, de quo Eusebius, aut 
nullus ex quatuor. Sed amabo, quid sibi vult illud modyua ? nam, 
quantum ego video, nulla ei subest sententia neque scientia. Latine 
sic vertas: - Diaendtiu genere Delius, qui aliquid dixit, et aliquid 

O 73 fecit: sive, qui aliquid versu dixit, aliquid re ipsa. Profecto 
non multum in Demetrio perdidimus , si omnia sic dixit, Sed 
opinor neminem iuficias iturum, quin mutatione commoda et illi 
suus honos, et orationi sua sententia restitui possit, si legamus : 
σίεπραγματευμένος τοῦτο μὲν ἔπος; τοῦτο δὲ γράμμα, id est, gui 
quaedam KHeroico carmine conscripsit, alia. oratione prosa: vel, 


v MAS He DUXCUS ESSO VN 


EPISTOLA. : ' 185 


(quia τὸ γράμμα quodvis scripti genus nonnunquam significat, ) 


τοῦτο δὲ δρᾶμα. qui et poemata. Heroica et dramata edidit. 
Domninus iste χρονογράφος non aliunde quam ἃ Malela cogno- 
sci potest, a quo saepissime ad partes vocatur.  Antiochensem 
fuisse certissimis signis deprehendes, ubi per otium licebit locos 
istos consulere: probabiliter etiam dixeris, deduxisse eum histo- 
riam ab exordio mundi usque ad Justitiani tempora. - Itaque in- 
clinat animus, ut hunc fuisse Domninum illum existimem, qui ea 
tempestate fuit ecclesiae Antiochensis Episcopus. Nam sane sic- 
ut hic a Joanne p. 265. Domnus vocatur: ita istum Patriarcham 
hi Domnum, illi Domninum appellant. «Accedit huc, quod ple- 
rique omnes, qui aggressi sunt tempora describere, fuerunt 
Episcopi; Victor, Prosper, Theophilus, Eusebius, et Georgius 


Episcopus designatus. 


Equidem nescio, utra res majorem admirationem attulerit, 
tot nomina hominum propria a Joanne corrupta esse, an ea men- 
da a doclissimo interprete dissimulata fuisse et silentio praeier- 
inissa: verbi gratia p. 101 et 171 Τυνδάριος pro Τυνδάρεως. 
“Ανδρόγηος 107 pro ἀνδρόγεως. Πλησιώνης 191 pro Πληϊόνης 5 3 
atque ea quidem non mater erat Atlantis, verum uxor. Ιωβά- 
της 103 pro Ἰοβάτης. Μηδίαν τὴν τοῦ Δετοῦ 97 pro Πῆηδείαν 
τὴν τοῦ Διήτου. Πέλωψ et Πέλωπος 99 et 104 pro Πέλοψ et 
Πέλοπος. “μφίωνα 55 pro Augíova. «Αἰνειάδες pro Αἰνειάδαι. 
Ἰωκάστη 59 pro Ἰοκάστη. Ετεωπκλέους 68 pro Ἐτεοκλέους. Au- 
φίαρος 63 pro ugiegeoc. 4ευκαλίων ὃ υἱὸς EAtvog τοῦ Ihjxov, 
84 pro Ἕλληνος. Nec tamen Deucalionis pater erat Hellen, sed 
filius. Jvrupeévrgv 145 pro “ντιφάτην. Τηλέφου Regis Lai 
norum 205 pro Τηλεμάχου, quorum hic Ulyssis et Penelopes fi- 
lius, ille Herculis et Auges. Duorum verborum similitudine 
tota historiae ratio est perturbata, Sed propemodum omni fide 
majora sunt errata p. 135. ubi Graecorum duces recenset, qui 
contra Trojanos arma ceperunt. Nam ut de numero navium, 
elsi ea ratio longe vitiosissima est, nihil dicam; ecce tibi Mzvé- 
A«og καὶ .«Δήϊστος, pro Πηνέλαος καὶ Δήϊτος. Homerus: 

Βοιωτῶν μὲν Πηνέλεως, καὶ “Αἠϊτος ἦρχον , 

“Ἀρκεσίλαός τε, Προϑοήνωρ τε KAoviog τε. 
Ἱπέγης ἐκ 4Δολίχης τῆς Ἑλλάδος ex Doliche Helladica pro ἐκ 
Ζουλιχίου ἐξεναντίας τῆς Hiidog. 

Οἱ δ᾽ ἐκ “Δουλιχίοιο, Ἐχινάων 9' ἱεράων 

Νήσων, αὐ ναίουσι πέρην ἁλὸς Hiiog ἄντα, 

Τῶν αὖϑ᾽ ἡγεμόνευε Μέγης ἀτάλαντος Ani 
“4γήνωρ καὶ Τευϑίδης. Euge vero, Malela, qui de oppidi no- 
mine Heroem confinxisti. Siquidem. in Homero legimus 4γαπή- 
vog ἐκ Teyénc. 

Οἵ τ᾽ ἔχον Agxoüiqv καὶ Κυλλήνης ὕρος αἷπυ, 


V 87 


Oo 74 


1796 . BENTLEIT 


Kad Τεγέην. εἶχον καὶ "Μαντινέην ἐρατεινὴν» 
Τῶν ἦρχ᾽ Δ4γκαίοιο παὶς κρείων “γαπήνωρ. 
Ex Tegea eum profectum esse Epitaphium satis indicat: 
“ἀρχὸς ὅδ᾽ ἐκ Τεγέης “γαπήνωρ «Ἵγκαίου υἱὸς 
Κεῖϑ᾽ ὑπ᾽ ἐμοῦ, Ταφίων πελτοφύρων βασιλεύς. 
Πρόϑωος καὶ Μαγνίτωρ. Enimvero apud Malelam facilius He- 
roes nascuntur, quam fungi post pluviam.  O fortunatam Antio- 
chiam tanto alumno! Ireptus adeo Homerus, qui pro isto Magni- 
tore gregarios quosdam milites vilissima capita e Magnesia duxit: 
"Μαγνήτων ὁ δ᾽ ἦρχε Πρόϑοος Τενϑρηδόνος υἱός. 


Ἑὔμενος σὺν νηυσὶν τὰ pro Εὔμηλος. 
Τῶν ἦρχ᾽ «δμήτοιο φίλος παῖς ἕνδεκα νηῶν 
υμηλος. 
Νηρεὺς ἐκ ἹΠυκήνης, pro Νιρεὺς ἐκ Zune. 
Νιρεὺς δ᾽ αὖ Σύμηϑεν ἄγε τρεῖς νῆας ἐΐσας 
XoMag ἐκ Τρίκκης σὺν νηυσὶν u. Ecce tibi jam tertius Heros 
Chalias, qui a corrupto vocabulo Οἰχαλίας prodiit, non aliter ac 
vermes in putrescenti cadavere nascuntur, 
O 75 Οἱ δ᾽ εἶχον Τρίκκην καὶ Ἰθώμην πλωμαπόεσσαν; 
Οἵ τ᾽ ἔχον Οἰχαλίην πόλιν Ἐὐρύτου Οἰχαλιῆος, 
eos ducebant Podalirius et Machaon. Μεοντεὺς καὶ Πολυπήτης; 


scribe Πολυποίτης. “Αμφιγενείας ἐξ Ἰλίου σὺν νηυσὶν uv. Pro- 
fecto 81. Troicis temporibus Malelas vixisset, non decem annos to- 
tos Graeci consumpsissent in unius urbis obsidione: tot iis terrae 
filios misisset auxilio. Apguyevela et Πτελέου oppidorum memi- 
nit Homerus: 

Οἵ ve Πύλον τ᾽ ἐνέμοντο καὶ Apri ἐρατεινὴν, 

Καὶ Κυπὰρισσή evra καὶ “μφιγένειαν ἔναιον, 

Καὶ Πτέλεον καὶ Ελος καὶ Ζώριον., 

“4χιλλεὺς ἐκ τοῦ ἄργους τῆς Πλλάδος, ex “᾽815 Helladis, Et 
Argos et Hellas Thessaliae sunt urbes, ut pueri sciunt: sed hic 
pop fatalis est ad Malelae hallucinationes. 
V 38 Νὺν δ᾽ αὐτοὺς (leg. αὖ τοὺς) ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν A4o- 
γος ἔναιον, 

Ot τ᾽ εἶχον Φϑίην ULM Ἑλλάδα καλλιγύναικα, 

Τῶν αὖ πεντήκοντα νεῶν ἦν ἀρχὸς “4χιλλεύς. 
Φιλοχτήτης ix Μοϑόνης, vitiose ose pro ἹΜΜηϑώνης. et Σώρϑης, Φί- 
λιτπος, AvrwQog σὺν νηυσὶν o5. Quis autem porro mirabitur e 
cerebello Jovis Minervam esse natam; cum Antiochensis hic ex 
insulso suo capite progeneret absque ope Vulcani 

Ductores Danaüm delectos, prima virorum? 

Sorthem. heroem nominat pro insula Carpatho, ut et Philippum 
pro Phidippo. 

Οἱ δ᾽ ἄρα Νίσυρόν τ᾽ εἶχον Κράπαϑόν τε Κάσον τὲ 

τῶν δ᾽ αὖ Φείδιππός τε καὶ ἀὐτιφος ἡγησάσϑην. 





d 
& 


EPISTOLA. ^^ ἢ 491 


Notum est jam a multis saeculis morem invaluisse apud Graecos, 
ut eodem sono efferrentur o: et e£, οὐ et v. Tam captiosa pronun- 


 eiatio mendis infinitis libros opplevit: ut Mal. p. 47 et 49. τῷ 


υἱῷ τοῦ Αἰχίονος τῷ Πένϑει, pro Ἐχίονος. et e diverso 49 et . 


55. ὕρος Κιϑερώνιον pro Κιϑαιρώνειον et 106. Αντέωνι pro 4ν- 
ταίωῳ. et alia non pauca exlant ex eo genere, sic 211 et 171. Τοῦ 
Taxog υἱοῦ ro) Ναυπλίου, pro Orexog. et Σχυνέως 169. pro 
Σχοινέως. In codicibus manu notatis promiscuus fere est voca- 
lium horum usus. Hoc diligenter animadverso, deploratissimos 
locos emendabit nullo negotio, qui ingenium et judicium in nu- 
merato habuerit. Plutarchus de Iside et Osiride: Ἐμπεδοκλῆς δὲ 
τὴν μὲν ἀγαϑουργὸν ἀρχὴν φιλότητα καὶ φιλίαν, πολλάκις δὲ do- 
μονίαν καλεῖσϑαν μέροπι" τὴν δὲ χείρονα, νεῖκος οὐλόμενον καὶ 
δῆριν αἱματύεσσαν. Frustra hic Plutarchus per annos ducentos 


criticorum auxilium imploravit. Tu verte er in e, et lege Ζ29ς- 
μονίαν καλεῖ ϑεμερῶπιν. Possum excitare ipsum Empedoclem 
testem hujus correctionis, apud Plutarchum περὶ Εὐϑυμίας. 


Ev9* ἦσαν X8oví τε, καὶ Ἡλιόπη ταναῶπις, 

Δῆρις ϑ᾽ αἱματόεσσα, καὶ «“ρμονίη ἵἱμερῶπις, 

Καλλιστώ τ᾽ ? Aicyojj τε, Θόωσά τε 4ειναίη τὲ, 

ἹΝημερτής τ᾽ ἐρόεσσα, μελάγκαρπός τ᾽ “σάφεια. 
Ubi libenter legerim Ζηναίη τε, ut contraria inter se comparen- 
tur. Scio nunc quid in animo tute tecum volutes: sed illud tibi 
confirmare possum syllabam primam verbi ἱμερῶπις esse produ- 
ctam atque longam, Primus id reposuit Henricus Stephanus ex 
conjectura quantum ego ex re ipsa conjecturam facio, Veteres 
editiones repraesentant καὶ ἁρμονίη ys μερῶπις. taque hic quo- 
que legendum est ὡρμονίη ϑεμερῶπις. Hesych. Θεμερῶπις, ἐρα- 
σμία, ἀγχόνη. Lege ἐρασμία ἁρμονίη, autoritate Empedoclis: nisi 
si mavis ἐρασμία αἰσχύνη ex Aeschyli Prometheo: Ex δ᾽ ἔπληξέ 
pov τὴν ϑεμερῶπιν αἰδῶ. «Αἰδοὶς est αἰσχύνη. Perperam huic 
lectioni Scholiastes, et Etymologici autor ϑερμερῶπιν vocem 
nihili anteponunt, tanquam ϑερμαίνουσαν τὴν omo. Δἰδαϊ eo 
pacto ϑερμῶπις esset dicendum: neque enim vel fando auditum 
est ϑέρμερος. Pollux tamen lib, 6. c. 40. Τὸ δὲ ϑερμερύνεσϑαι 
καὶ κιχλιδιᾷν κωμικά. Μϑ' χλιδιᾷν vel κυχλοιδιᾷν. 1658 ϑεμερύ- 
νεσϑαι καὶ χλιδᾷν, yel χλοιδᾷν. vel κυλοιδιᾷν. Hesychius: Θέμε- 
ρον, σεμνὸν, ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ σεμνύνεσθαι, ϑεμερύνεσϑαι. ,Θεμέρη, 
βεβαία, σεμνὴ, εὐσταϑής. Θεμερόφρονας, συνετοὺς, σώφρονὰς. 
Sed ut planissime constet; opus est ut strophen et antistrophen 
inter se conferamus: in quibus. hi versus respondent ex adverso. 

Ex δ᾽ ἔπληξέ μου τὰν ϑεμερῶπιν αἰδῶ. 

Νεοχμοῖς δὲ νόμοις Ζεὺς ἀϑέσμος κρατύνει. 
Ubi pro ἀϑέσμως ex necessitate metri conjeci legendum esse ἀϑε- 
Tc. Quam conjecturam firmavit Hesychius, 40:706, ἀϑέσμως; 

loannes Malalas. 


O 76 


O 77 


788 BENTLEII 

ἢ συγκατατεϑειμένως. Αἰσχύλος Προμηϑεῖ δεσμώτῃ.. Ne ὀὐ 
Gvyx. sine consensu et approbatione reliquorum deorum. Respexit 
ad hunc locum: neque enim alibi in ea fabula occurrit. Plane 
jam imperitus sit oportet, aut ab invidentia laboret, qui de ϑεμε- 
ρῶπιν contra veniat, Experiamur, quid in alteránt partem possit 
haec observatio. Hesychius: ᾿Ἔναστρος, ἢ στεμένας, ἀχαιὸς ἀλ- 
φεαίβοιαι ἀντὶ τοῦ veordg γὰρ βάκχας ὕὑάδας ἔλεγον. Prodigiosa 


plane oratio. Nunc vicissim e muta in ot, et lege. Ἔναστρος 
ὥστε Μαινάς" «Ἀχαιὸς «“λφεσιβοίᾳ. ἀντὶ τοῦ Tug. τὰς γὰρ Βάκ- 
χας Ὑάδας ἔλεγον. Agnoscis, opinor, principium senarii ex Achaei 


fabula Alphesiboea, Similiter o: passim loco v. Hesych. Κοίη- 
po, γένημα. pro Κύημα. et vice versa Στυχιοῦσι, διατυποῦσι. 
pro Στοιχειοῦσι. ldem: Στοιχείωσις, διατύπωσις, ἡ πρώτη μά- 
ϑησις. taque Suidas in Lexico diphthongos ez et ον alieno loco 


proxime ante & et v collocavit. Extat in Bibliotheca publica 
Oxonii liber antiqua manu notatus, conlinens mille regulas de 
recta scribendiratione: quarum xr docent quando at scribere opor- 


leat, et quando v: totidemque ubi o;, et ubi v. Eum codicem, 
V 39 cum ante inter ἀδεσπότους ferretur, deprehendi ex prooemio 
versibus senariis scripto literis prae vetustate pene effugientibus 
obtutum oculorum, "Theognoti esse Grammatici, quem laudat 
aliquoties Etymologici scriptor. Et quidem omnia ibi reperi, quae 
iste Theoguoto accepta retulit. De aetate hominis rescisces ex 
praefatione, cujus initium est, 
Τῷ δεσπότῃ pov, xa σοφῷ στεφηφόρῳ 
Δζἕοντι, τῷ κρατοῦντι πάντων ἐν λόγοις» 
Θεύγνωτος εὔγνωτός τις ὡς ὧν οἰκέτης. 

Constitueram hic Epistolae finem imponere: sed intervenit 
amicus meus, aurium convitio rationem efflagitans, cur Joannes 
lMalelas mihi dicatur, qui a Vossiorum utroque, Usserio, aliis- 
que omnibus qui in hunc usque diem ejus mentionem fecerunt, 
lMalela nominatur. Ego vero, inquam, ne in virorum quidem 

O 78 maximorum verba juraverim: sed in aliam sententiam, ubi com- 
modum est, quanquam invitus, meo jure discedo.  Roget igitur 
quispiam, cur JMalela potius sit vocitandus? hoc scilicet ab iis 
responsum ferret; Apud Constantinum sic appellari, Ἰωάννου 
τοῦ ἐπίκλην Μαλέλα, et apud Damascenum, Ἰωάννου τοῦ καὶ Ma- 
λάλα" nusquam alibi commemorari, praeterquam apud Tzetzem 
Ἰωάννης τις  Μελέλης. Atqui, si ita τοῦ se habet, vulgo et passim 
reperias τοῦ Σουίδα, τοῦ Θωμᾶ, τοῦ “Δριστέα, τοῦ Φιλητᾶ) τοῦ 
Τριύπα, τοῦ Σκόπα. τοῦ Κρατεύα" nec tamen propterea vel Sui- 
da grammaticus dicitur, vel Thoma Apostolus, vel 24ristea de 
Lxx. interpretibus. Ratio videlicet linguae graecae vix aut nullo 
modo patiatur, ut in A literam virilia nomina casu recto termi- 
nentur. Atque ea causa est, cur peregrina virorum nomina, quae 


* 





EPISTOLA. | 739 


in À exeunt, a Graecis inflectantur in 4c, Γάλβας, Σύλλας, Nov- 

μᾶς, Σενέκας, Δγρίππας. Quod si adeo jam exploratum est, no- 
minativum Graecum esse MoAélog* nolim ego Latine vertens 
postremam literam abjicere praeter morem et consuetudinem eo- 
rum temporum, quibus maxime viguit honos et gratia Latini Ser- 
monis, Vetustiores quidem, ut autor est Quintilianus lib. x. c. v. 
INon in A. et S, literas exire temere masculina Graeca nomina re- 
cio casu patiebantur. Jdeogue et apud Caelium legimus, Velia 
Cincinnatus; et apud JMessallam, Benefecit Euthia; et apud Ci- 
ceronem , Hermagora: ne miremur, quod ab antiquorum plerisque 
Aenea et Ánchisa sit dictus. Priscianus lib. v. ;4pud Graecos in 
"4c desinentia, apud nos in À terminantur; ut Μαρσύας, Σωσίας, 
Βυῤῥίας, Χαιρέας, Τουρίας, Βαγράδας; lMarsya, Sosia, Byrrhia, 
Chaerea, "uria, Bagrada. Libri autem vr. p. 681 et 701. ρΐζε- 
rumque ait et freguenter hoc fieri solere. Et his fortassis aucto- 
ribus tueri se posse arbitrentur, qui e contraria parte dicunt. Mi. 
hi vero longe videtur secus: sed oportet haud jejune de hac cau- 
sa, el tanquam in transitu, sed plene copioseque disputare. Prin- 
cipio nulla controversia est, quin indigena Latinorum sermo nul- 
lum habuerit nominativum in Z/s cum Genitivo ἰσοσυλλάβῳ. Qua- 
propter antiquitus, sive Graecus quispiam in Latina civitate vi- 
veret, sive Graeca scripta in Latinum converlerentur, ejuscemodi 
nomina per À plerumque scribere et proaunciare placuit. Atque 
hoc quidem ex ingenio et consuetudine linguae vernaculae ab iis 
est factilatum. — Comici igitur in Graecis interpretandis eam ra- 
tionem tenuerunt; Chaerea, Sosia, Byrrhia, Phania, Clinia, 
Demea, Phaedria, proferentes. Nimirum auribus vulgi ista da- 
bantur. Nec tamen deerant etiam antiqua illa memoria, ( pace 
Quintiliani dixerim) qui ad Graecoru:mn exemplum inslituerent 
loqui: quantum ex eorum reliquiis conjectura consequi possum. 
Apud Gellium lib. 8. c. 7. verba sunt Catonis Censoris, qui, ea 
tempestate in Rep. floruit, qua Plautus in scena: Leonidas La- 
cedaemonius laudatur: Plauto tamen in Asinaria servus dicitur 
JLeonida. Claudius Quadrigarius apud Gellium 1. 3. c. 8. 24d nos 
venit Nicias familiaris tuus. Lucilius apud Donatum: 


Zinie fores autem et triclini limina quidam . 
Perditw  Tiresia tussi grandaevw gemebat. 


Ubi legendum est 7?resias: nisi si syllabam natura brevem pro- 
pter caesuram produci existimas, Priscianus lib. vr. Hic Cal- 
chas Calchantis, quamvis hic Calchas hujus Calchae, antiquissimi 
declinabant. Sed in his locis fortasse fides Exemplarium suspecta 
esse possit: in illo Plinii lib. xxxv. cap. x. nullus datur suspicio- 
ni locus. Decet non sileri et Z4rdeatis templi pictorem, praesertim 
ey donatum ibi et carmine, quod. est in ipsa pictura his ver- 
sibus: 


O 79 


V 40 


O 80 


740 BENTLEII 


Dignis digna loca picturis condecoravit 
Heginae Junoni Supremi conjug? templum 
Marcus LLudius. Elotas Aetolia oriundus, — | | 
Quem nunc et post semper οὗ artem hanc z4rdea laudat. 
Ea sunt scripta antiquis literis Latinis. Elotas est Εἴλώτας, εἴ- 
λώτης. Gruterus Epigramma hoc profert, tanquam a Boissardo 
visum in hortis Julii nx. Pontif. Romani, : ; 
DIGNE DOCTILOQUEIS PICTUREIS et quae sequuntur. 
Sine dubio falsarius aliquis in lapide inscribendum curaverat, a 
Plinio id mutuatus. Profecto male operam lusit in versu primo 
corrigendo. Editio Veneta anni wccconxxxmx, habet Dignis di- 
gna loco. Lego igitur: 
Dignis dignw loco. picturis condecoravit. 
Lucilius: — Samnis spurcus homo vita illa dignw locoque. 
Dignus loco est τῶν μέσων" et in bonam vel malam partem capi 
potest. Nihil verius hac emendatione. In eadem est editione 
Zfetolia orundus, longe quidem melius, quam quod in indice Sca- 
ligeri est, 24etola oriundus, Lucretius lib. 2. 
Denique coelesti sumus omnes semine orundi. 


Sive mavis cum vulgatis libris, oriundi: certe trisyllabon sit ne- 


cesse est, Sic igitur vetustis illis mos erat, ut interdum quidem 
in AS, frequentius in ἃ Graeca nomina vellent exire. Postea ve- 
ro, ut ait Quintilianus, recentiores instituerunt Graecis nominibus 
Graecas declinationes potius dare, Proinde hoc institutum tenue- 
runt 
Lucrelius, Id quod Znaxagoras sibi sumit: 

Varro de ἢ. R. antiqui tamen ut qui maxime, amator sermonis: 
ZIrchytas, Hegesias, Z4thenagoras, IMnaseas. et apud Nonium in 
Scaturex. Jsmenias, Thelogenes fluit Scaturex. lege Thebagenes, 
ϑηβαγενής. Et similiter Cicero, apud quem vulgo occurrunt 4r- 
chias, Gorgias, Phidias, Cineas, Prusias, Zircesilas, Charmadas, 
Critias, Diagoras, Hippias, Lysias, et siqua similia. Nam de 
Hermagora Ciceronis, vereor ne vilioso codice usus sit Quintilia- 
nus, Profecto enim omnes omnino, qui nunc supersunt MSS. 
constanter habent Hermagoras. Sed melius est ex ipsis locis ex- 
perimentum judicii capere, libro primo De inventione: Hujus 
constitutionis Hermagoras inventor esse existimatur: et ibidem: 
Quod si magnam in his Hermagoras habuisset facultatem.  Be- 
pone hic paulisper, Hermagora inventor, et Hermagora habuisset ; 
non seniis vocalium concursum vaste hiantem? Ego vero Cicero- 
nem ita scripsisse ne ipsi quidem Ciceroni affirmanti crediderim. 
Quid dicam de scriptoribus aevi Augustaei? quid de insequen- 
tium aetatum? nempe eadem tum consuetudo invaluit, ut in 4g 
caderent Graeca nomina. Spero mihi fidem apud te esse; ne ne- 
cesse habeam infinita hic exempla enumerare. | Quod tamen cum. 
exceptione dictum velim; ut, quanquam erudiü homines eum; 


EPISTOLA. 741 


quem dixi, morem servaverunt nomina tamen Servorum, aut qui- 
cunque, ut principio dixi, in Latina civitate vixere, vulgaris 
usus, penes quem jus est loquendi, plerumque immutaverit ad 
Latinam consuetudinem. Inde est apud Ciceronem , ZAania Ap- 
pii libertus. Frustra enim graecissaret dominus; cum ab omni- 
bus conservis et nolis sine c litera Phania is vocabatur. Seda 
Plinio memoratur Phanias physicus: nempe is in Graecia vitam 
egerat, nullum habuerat Romae dominum aut patronum. Inde 
illud Horatii, Credat Judaeus J4pella, id est, quivis Judaeus: ut 
locum explanem parum hac memoria intellectum, — Judaei habi- 
tabant trans Tiberim, et multo maximam partem erant libertini, 
ut fatetur Philo in Legatione ad Caium.  Apella autem Liberti- 
norum est nomen, salis frequens in Inscriptionibus vetustis, Cic. 
Ep. 25. lib. 7. Ne ;4pellae quidem liberto tuo dixeris. Itaque 
Credat Judaeus 4pella, quasi tu dicas, Credat superstitiosus ali- 


Ο 81 


quis Judaeus Transtiberinus. Inde illud alterum, Obeundus Mar- : 


sya: quo modo etiam loquuntur Ovidius, Silius, Lucanus. Mar- 
sya scilicet in Foro collocatus et donatus quasi civitate Romana 
non potuit nou in ore vulgi quotidie versari; et praeterea eo no- 
mine fuerunt servi Phryges. In veteri marmore, M. HELVIUS 
M. L. MARSYA.  Vulgi autem autoritatem libenter hic secuti 
sunt poetae; cum secundum Graecam pronunciationem JMarsyas 
in hexametro non staret. Sic Cassius Chaerea tribunus plebis, no- 
lissimus ob Caii Caesaris caedem: alter apud Plinium statuarius, 
qui nunquam credo [Italiam viderat; et apud Varronem tertius 
Atheniensis, qui de Re Rustica scripsit, CAaereas. ia Persius, 
( priusquam Cornutus Stoicus versum immutaverat metu Neronis) 
Zuriculas asini Mida rex habet; et ad id exemplum Justinus: 
nullam aliam ob causam, praeterquam quod id nomen frequenter 
mancipiis est inditum, praesertim ex Phrygia emptis. Terentius 
Phormione: Puer ad me occurrit Mida. Vetus lapis apud Spo- 
nium p. 289. MIDA CUBICULARIUS. .Nequeo tamen conjectura 
augurari, cur qui Nepoti Perdiccas, Curtio et Justino et quibus- 
dam aliis Perdicca nominetur. Siquidem apud utrumque caetera 
omnia Graeco more proferuntur, 44myntas, Bagoas, Philotas, 
Ophellas, Jollas, Gobryas, 44lcetas frater Perdiccae. Nullus me- 
mini Perdiccas inter [Italorum servos aut libertos: neque quic- 


.quam aliud causae invenire possum. Nam cognomenta Liberti- 


norum (ea ipsis nomina fuerunt, priusquam manu mitterentur) 
si Graece in 4g caderent, Latinam terminalionem plerumque ce- 
perunt. Non tamen usquequaque increbuisse eam consuetudinem 
ex antiquis Inscriptionibus animadverti, Nam ecce tibi haec no- 
mina ex Grutero, Reinesio, Sponio. «χιλλᾶς. JM. Cornelius 
"Achillas. LL. Pontius AAchilas. ἢ “λεξᾶς, ὑποκοριστικὸν ab AA. 
Eevügog. Q. Hortensius. Q. L. Alexa. Suavettius Alexa. P Av- 
δρέας. /.C. Quinctius zIndrea. δ Ans ( Απολλᾶς apud Athe- 


O 82 


V 41 


744 BENTLEII 


naeum) ab ZmolÀo0ogoc. T. Claudius Apella. || Δρποκρᾶς 
ab A4ozoxgerue vel “ρποκρατίων. IM. Lollius Arphocras, C. 
Herennius Harpocra. P Aortge ab “ρτεμίδωρος. C. Caecilius 
ZAriemas, — Cecilius Dexter et ZArtimas fratres. — 4e, Fl. Artema., 
L. Laberius Zirtemas. δ ἀϑηναγόρας. V'ireius. Athenagoras. 
ὃ Κλεόπας. in N. Test. vel fortasse Κλεοπᾶς a Κλεόπατρος, vel 
KAsogiiog. 7i. Cleuphas. |P Κλεινίας vel Κλινίας. Juli. Clinias. 
Q. Pomp. Clinias. ὃ Κτησίας. M. Zur. Ctesias. ἴδ Sic Dama 
apud Persium , si Graecum est a Ζαμᾶς vel Ζημᾶς quod. est dimi- 
nutivum a Ζημήτριος. Mettius Damas. |P Ἑπαφρᾶς ab Ema- 
φρύδιτος. .G. Zfvillius Epaphra. IM. Cornelius Epaphra. C. Cur- 
tius Epaphra. C. Julius Epaphra. P. Nonius Epaphra. C. £rici- 
lius Épaphra.' S. Propertius Epaphra, C. V'eiacus. C. L. Epaphra. 
Et e diverso, Epaphras postremum praestitit officium. [δ᾽ Γλαυ- 
κίας. Glaucias Lib. δ Γοργίας. Gorgias Lib. L. dbuccius 
Gorgia. Spon. 288. 1 Ηρᾶς ab Ἡρόδωρος. LL. Abuccius Hera. 
JM. Peironius Heras. P. Sulpicius Hera. P. Walerius Hera. 
IP Ἡρακλᾶς ab Ἡραπλεόδωρος Clem. Stromat. v. L. Zlemilius -He- 
racla. C. Annius Heracla. €. Camelius Heracla. LL. Olodius 
Heracla. IL. Cornificius Heracla. Q. Cornelius Heracla. IL. Cre- 
perius Heracla, IL. Licinius Heracla.  F. Longinus Heracla. C. 
Stiminius Heracla. Q. Petinius. Q. L. Heraclas. |! Ἑρμᾶς ab 
Ἑρμόδωρος. Herma accommodator. .L. Aemilius Hermas. P. zfn- 
nius Herma. C. Cassius Herma. Cornelius Hernia, (vitiose pro 
Herma.) JM. Junius Hernia. (lege Herma.) Q. Lollius Herma. 
JM. Mag. Herma. Octavius Herma. €. Quinctius Herma. P. Sta- 
tius Herma. P. Turannius Herma. Q. Vibius Herma. 1M. Ulpius 


O 83 Zug. Lib. Herma. P Ερμαγόρας L. Maecius. L. F. Hermago- 


ras. |P Ἑρμείας. 4urelius Hermias Aug. Lib. T. Didius Her. 
mias. ἢ]. Helvius Hermias. C. Julius Hermia. Sex. Pompeius. 
Sex. Hermia. Spon. 991. lege Sex. L. Her. δ Δεοντᾶς for- 
tasse ὑποκοριστικὸν a “Δεόντιος. LL. zfrcius Leontas, €. Julius 
Leontas. IM. Herennius. M. L. Leonta. |P “εωνᾶς. Artemido- 
rus p. 949, Δεωνᾶς ὃ Σύρος ὃ παλαιστής. Fabius Leonas, C. 
Oppius. C. L. Leonas. δ Μηνᾶς a Μηνόδωρος. D. Lallius Me- 
na. δ Μητρᾶς a Μητρόδωρος. C. Fyrmius. Metras. ἸΡ Νικίας. 
M. z4nnius Nicia.  Cluvius 44. LL. Nicia. ΑἹ, Plautius Nicia. 
P Νικήτας. dur. Niceta. ἢ Ονησᾶς ab Ονησίφορος. Q. Firius 
Onesas. |P Παπίας. C. Marcius C. F. Papia. JMunatius Papa 
(an depravatum loco Papia, an a Πάπας) M. Plutius M. L. 
Papia. C. Purellius Papia, 1,. Valerius Papia. Ῥ Φιλώτας. A. 
Znnius Philotas. δ Φιλᾶς a Φιλόδημος. M. Hirrius Phila. 
D Φιλέας. LL. Magius Phileas. δ Φανίας. Phania apud Teren- 
tium et Ciceronem: FL Phanceas. IM. Tillius M. L. Phanias. 
[ Θευδᾶς vel Θεοδῶς a Θεόδωρος. -4 Faesonius Thuda. Q. F/eio- 
nius Teuda. ἴδ Θεωνᾶς. Alexandriae Episcopus, ZAeonas apud 


"ἕν « Hr LR 


EPISTOLA. 743 


S. Hieron. Livius Theona “με. L. et Livius Theona ab Epistulis 
Graec. |P Ζόβδας. Hierosol. Episcopus, Zabdas S. Hieron. et 
Zabdae in monumento L. Valeri: Sawfzius Sabda. P Ζηνᾶς a 
Ζηνόδωρος. JL. Calpurnius Zena. Enimvero jam percontari eos 
velim, qui sine S. litera ZMaZela pronunciant, quo auctore didice- 
rint Joannem hunc Antiochensem captivum in Italiam abductum 
servitutem ibi serviisse; tandem autem, postea quam libertatem 
receperat, ad historiam scribendam se contulisse? Sin autem; cur 
obsecro, cum Evandri matre et cascis illis allium obolentibus, 


aut cum faece Romuli loqui malunt; quam cum Cicerone, et bo-- 


nis auctoribus Latinitatis? ^ Mihi quidem non longa deliberatio 
est, utros imitari velim, Sed haec nimium fortasse studiose at- 
que anxie: nisi quod omnino respondendum fuit iis, a quibus sum 
provocatus. Siquidem Gerardus Vossius, qui nescio an ab inter- 
prete Damasceni in errorem ipse inductus sit, certe aliis exemplo 
suo et autorilate viam ad. erralionem munivit, non certo judicio, 
sed inconsiderate praeterque morem videtur egisse. Quippe qui 
nunquam alias abjecerit S: ire tum quidem cum auctores haberet, 
quos elsi perverse, saltem aliquatenus imilaretur. Apud quem 
Chaereas vocatur Historicus et Clinias, Marsyas Macedonicarum 
rerum scriptor et Delphicarum Z4pe//as: nec tamen Chaerea et 
Clinia in Comoedia, neque Horati JMarsya et z4pella tenacissi- 
mam ejus memoriam fugere potuerunt. 

Tantum quod haec scripseram, Milli jucundissime: cum 
ecce mihi nova res atque improvisa nunciatur, quae de senten- 
liae me meae statu propemodum dejecit. Enimvero, quod in su- 
periore causa probanda tantopere desudarem , nihil fuisse; meque 
in ca disceptatione prorsus ἄσκοπα τετοξευπέναι. Nam apud. Con- 
stantinum et Damascenum τοῦ Μαλέλα posse nomen indeclinabile 
esse: neque abhorrere ab usu Graecorum , ut nomina barbara sine 
variatione casuum proferantur, τοῦ ἀμμοῦν, τὸν Ανοὺβ, τῷ 
““σκοὺμ, τοῦ Βλὰχ, τοῦ Αψκαλ etc. sexcenta dari masculina in 
«4, ut ὃ Σισάρα, ὃ Σάλα, ὁ Φουὰ, ὃ Σιβὰ in Vet. Test. ὁ Ζαρὰ, 
6 Afia in Novo: Syrorum nationem ( Syrum autem esse hunc 
IMalelam) amare nomina in 4 literam exeuntia, Maruta, Bar- 
soma, ei pleraque omnia: sic et z4rabas quoque Z4bdalla, J4ashat 
la, Taphala, et siqua sunt alia: occurrere denique apud Canta- 
cuxenum Ἰωάννης lleg&ira, et apud Theophanem Ἰωάννης ὃ ἐπί- 
χλὴην Ἡμοῦλα, Joannem cognomento Hemula, secundum V'icto- 
rem "ununensem. Ego vero, quanquam fortasse praestabilius 
esset, ut ex amicorum consilio supersederem labore responden- 
di, libera esse judicia sinerem: constitui tamen devorare eam 
molestiam; et eo quidem animo, nullum ut certamen instituam, 
neque enim temperato calamo res agetur; sed ut semel defungar, 
nec tacendo committam, ut odiosae mihi de lana caprina lites 
succrescant in posterum. Dico itaque neque esse illud, de quo 


Ο 84 


V 42 


744 BENTLEII 


viri docti asseverant, neque posse, Nam ecce tibi Joannes Tze- 
izes, qui cum ἰωνιπωτέρως πῶς protulerit MzAéAQe, certe secun- 
dum me judicasse videatur, —Crebro enim eae syllabae permutan- 
iur inter se, “εωνίδας “εωνίδης, Ἑρμᾶς Ἑρμῆς,» “πελλᾶς Δ4πελ- 
λῆς, Μαλέλας Μαλέλης. ^ Eodem accedit, quod in syllaba se- 
cunda statuitur accentus, τοῦ αλέλα tanquam ab 6 IMeA&Aeg, 
non Πήάλελα neque αλελὰ ut plerumque assolet in vocabulis 


O 85 peregrinis, Verum illud in primis est admiratione dignum, quod 


O 986 


ut de Graeco noinine cognitio habeatur, ἐπ᾿ ἀλλοϑρόους ἀνθρώ- 
πους et ad barbaras nationes provocant, Siquidem ex Hunno- 
rum gente sunt “σκουμ et Βλὰχ, de quibus vide ipsum Malelam 
p. 159. et 170. Verum age quandoquidem sic agi placet, cedo 
quos volent arbitros, Stabimus etiam Hunnorum judicio: neque 
lomines plebeii, sed. reges et regibus proximi pronunciabunt. 
Verba sunt Malelae p. 59. Kol ἤνεγκεν ἅμα αὐτοῦ κατὰ vri. 
Maxime regum, bona tua venia libenter rogaverim, qui Graece 
vocaris casu reclo, Cur autem occupato molesti sumus? Respon- 
debit pro eo Malelas ibidem: ὥσαύτως δὲ xol AvriÀag ἐτελεύτησε. 
Sic omnes uno ore. Apud Priscum Thracem in Collectaneis Con- 
stantini Porphyrogeniti; corrigendus obiter Suidas, qui Πρίσκος 
ait Πανίτης ἔγραψεν ἱστορίαν Βυξαντικὴν xol κατὰ AvroAov. lege 
haud cunctanter, Βυζαντιακὴν καὶ κατὰ Δττήλαν vel Δττήλα" 
apud Priscum, inquam, aliquoties legas ἀττήλας καὶ Βλήδας. 18 
Attilae frater erat, a Jornande Bleta dictus, a Prospero depravate 
Dbleba, a Theophane Βδέλας" “ττιλᾶς, inquit, Oguvovütov παῖς 
ἀποβέλὼν Βδέλαν τὸν πρεσβύτερον ἀδελφόν. Verbum illud divi- 
duum facito, et scribe à νουδίου παῖς vel fortasse Πουνδξίου. 
Jornandes enim Mundzuccum nominat, et Sigebertus Mundzuch, 
perperam vero Nicephorus Callistus Novuíó:ov. Quid. Attilae pa- 
iruus, Pove ne declinabile an Povec? De hoc statuet idem ille 
Priscus; cujus verba sunt, Pove βασιλεύοντος τῶν Ovvvov et 
παρὼ τὸν Povov ἀφιπνεῖσϑαι. lta Βάλας dux Hunnorum apud 
Procopium, Vandalorum Zugcérog, Gotthorum Γρίππας et Βέσ- 
σας, et Μόῤῥας et ἸΠαρκίας, et Αλβίλας et Οὐσδρίλας. Eant 
nunc et ab Hunnis malum sibi mendicent. Apud Malelam repe- 
rio p. 210. Τζίττα στρατηλάτου Ῥωμαίων, et 902. κατὰ Σουνίκα 
καὶ Σίμμα, et 111. μετὰ τοῦ ἡνιόχου Καλλιόπα, et 165. μετὰ τοῦ 
φυλάρχου ρέϑα" plane ut apud Constantinum est τοῦ ἐπίκλην 
«Μαλέλα. | Placetne jam, ut Joannem ipsum nobis arbitrum capia- 
mus? aequa, opinor, et honesta postulatio est, Sententiam vero 
is suam ostendit p. 204. ὅστις Τζίττας 903. Σουνίκας δὲ xol Zíp- 
μας 110. Καλλιόπας τις ἡνίοχος 166. “ρέϑας vic ὃ φύλαρχος xol 
Τνούφας. Et adhuc dubitent, si possunt, utrumne qui haec 
scripserit, ullo modo est ut à ᾿ΜΠαλέλα vocatus fuerit. Jam Σι- 
coc et Φουὰ quam inviti et recusantes in argumentum ducun- 
tur! Recte quidem factum a pxxu, viris; quod cum vetusta illa 


EPISTOLA. 745 


et Ogygia nomina literis Graecis mandarent, ad syllabam de ser- 
mone barbaro expresserunt. Nam qui annis ante permultis ex- 
cesserant e vita, nulla, credo, iis futura erat consuetudo cum 
Graecis, Quod si alii juniores, quibus eadem quae veteribus il- 
lis nomina, usum et commercium cum Graecis habuerunt, sine 
dubio eorum nomina declinata sunt ad normam Graeci sermonis, 
Sic Paralip. x. cap. 8. est quidam Avavía et cap. 12. Βερχία, vel, 
ut in MS? Regio est, Βαραχία. Eadem occurrunt nomina in Test, 
Novo: (Syrus enim interpres et hic et illic HAananio, Brachio ) 
cum Graeca tamen terminatione, 4vovíag, Βαραχίας, Similiter 
antiqui illi Ἰακὼβ, Ἰωσὴφ, Σαοὺλ perpetuo nominantur: junio- 
res vero, qui cum Graecis rem habuerunt, Ἰάκωβος, "Ἰώσηπος, 
Σαῦλοςς.ς Quo exemplo etiam Σισάρας et Σάλας et Φούας essent 
dicli; si Antiochiae vixissent vel in alia quavis civitate Graeca, 
et memoriam rerum gestarum literis consignassent. Neque vero 
inficior Syrorum, atque Arabum nomina frequenter in A litera 
lerminari: servatam esse a Graecis eam terminationem pernego. 
Zibdalla, Masalla, "Taphala. Ita quidem Arabes. Quomodo 
autem Graeci? Theophanes p. 294. ουαμὲδ ὃ τοῦ 4foza. 
Perii equidem, in ἃ hoc exit, et contra me facit, Sed nolo eos 
in laetitiam frustra conjicere. Illud enim perincommode interve- 
nit ibidem ó  Αβδελᾶς υἱὸς, et apud Zonaram Μασάλμας ὁ τῶν 
“ράβων ἀρχηγὸς, apud Malelam Ταφαρᾶς ὃ φύλαρχος. Eadem 
mihi de Syriacis nominibus sententia est. , Porphyrius apud Eu- 
sebium Scaligeri: Ilrokeuoiog δὲ ἀγανακτήσας, ὅτι τῷ Πηλουσίῳ 
προσέβαλεν ὁ Δημήτριος, ἅτε τῶν κατ᾽ Αἴγυπτον πραγμάτων ἐχό. 
μένος, πέμπει βασιλέα τῆς “σίας “λέξανδρον, ὡς υἱὸν Αλεξάν- 
δρου, ὃς διὰ τὸ ὡς ἀγοραστὸς εἶναι τοῦ Πτολεμαίου Ζαβινᾶς 
ἐπεπλήϑη πρὸς τῶν Σύρων. et Josephus: “λέξανδρον τὸν Ζεβι- 
γᾶν ἐπιλεγόμενον. Et eodem nomine Antiochensis Episcopus Ζε- 
pivoc Nicephoro, Ζέβεννος Zebennus Eusebio et Hieronymo vo- 
catur. Atqui ἀγοραστὸς emptus Syriace est Zbino vel Zbina. 
]ta Graece dixeris, Ἰωάννης ὁ ΑἸντιοχεὺς , ὃς διὰ τὸ φιλολύγος Ο 87 
εἶναι Molag ἐπεκλήϑη πρὸς τῶν Σύρων, vel, ut propius Syro- 
rum pronunciationem subsequitur Damascenus i ipse Syrus, MoÀc- 
λας. Nam JMalolo vel Πῆαϊαϊα est orator, eloquens, loquax. 
Non difficile est conjectura assequi, utram ob causam cognomen- 
to illo auctus fuerit Joannes, “Ζαλεῖν ἄριστος, ἀδυνατώτατος λέ- 
ye. Ipse Porphyrius a popularibus suis Syris JMaZcho sive 
JMalcha vocabatur: Graece vero non αλχα, sed MéAyog. Wa 
Cipha saxum Κηφᾶς, Thoma gemellus Θωμᾶς, et siqua sunt 
alia. Mal. p. 41. 4vríogov τὸν ἐπίχλην Xovtova. Mirum ni ex 
illorum sententia cognomentum Antiochi fuit Chuzona casu vecto, 
ut /Malcla: cum ambo sint Antiochenses. Quid ergo sibi volunt 
ista p. 656. Αντίοχον τὸν Xovtova τὸν ἔγγονον Αντιύχου τοῦ Xov- 
$ovog? Quod si usquequaque Syriaca nomina imitari et exprime- 


O 88 


V 43 


746 BENTLEII 


re debemus, cur, obsecro, Ιωάννης dicitur, non Toevdv Ma- 


λαλαϑ nam Syris est Juhhanon, ut rzxxi. viris Ἰωανάν. Sed 
ecce tibi Cantacuzenus, qui p. 874. Zerívov mig, aitj ἸΙωάννης 
ΤΙεράλτα προσαγορευόμενος. Scias autem in quantas angustias 
adducti sunt, cum homines χϑὲς καὶ πρώην γεγονότας saeculo de- 
mum xiv, post Christum natum inveterata jam barbaria, causae 
suae patronos adoptant. Rem sane lepidam et jocosam.  Joan- 
nes hic Antiochensis bene Graece αλέλα dici potest, quia Italo 
cuidam nomen erat Giovanni Peralta. Sic enim Cantacuzenus 
p. 174. Μάλιστα δὲ Νντζιουὰν Περάλτα ὃ τούτων ἡγεμών. — Grae- 
cus iste est sermo hodiernus: ita giostra τζοῦστρα;, gingiva τζιν- 
ztífa, jecur ντζηγάριον. Vah! qaam velim progrediantur lon- 
gius, atque una opera probent ἸΝτζιουὰν Μαλέλα dicendum/esse : 
facinus pol magnum et memorabile fecerint. Illud vero durum, 
quod apud Theophanem est Jocvvze ὃ émízAqv Ἡμοῦλα. Neca 
Victore solum vocatur femu/a, sed Anastasio etiam, qui Theo- 
phanem in Latinum convertit: a Liberato Diacono Joannes Mela; 
nisi fortasse depravati sunt codices. Ex Graecis vero scriptori. 
bus solus Theophanes et semel duntaxat cognominis ejus men- 
lionem facit: caeteris simpliciter Joannes vocatur, Nicephoro 
Patriarchae, Nicephoro Callisto; sicut et Leontio Byzantio, 
Chronicoque Orientali. Quo magis adducor, ut vitiosum esse 
illud verbum existimem; et istum apicem, qui in libris MSS. 
terminationem «e signare solet, ab indiligenti librario mutatum 
esse vel. praetermissum.  Praeserlim cum cuncta id genus nomi- 
na praeter hoc unum ab ipso Theophane per ας scribi videam; 
AgíO0ac, Azlleg, Μασάλμας, AoviaBec, Κουτξίνας, - alia 
quamplurima. taque hoc in loco, ut mea fert opinio, facta est 
"Tbeophani injuria. Nec, quod Anastasius et Victor Hemula La- 
tine nuncupant, non femulas; magis id quenquam movere de- 
bet, quam quod Attila a Latinis dicitur, qui Graecis est “ττίλας. 
Nam peregrina ejuscemodi nomina Graeci Latinique neutri ab al- 
teris, sed ab ipsis Barbaris utrique acceperunt, Toto igitur coe- 
lo erravit Priscianus, cum Turia et Bagrada ( Africae sunt ista 
flumina) declinari putat a Τουρίας et Βαγράδας. Α Graecis qui- 
dei Ἰόβας, Μικίψας et Βάρκας sunt dicti, qui a Latinis Juba, 
Micipsa, Barca. Nec tamen haec quae proxime nominavi, de 
Graecia petita sunt; sed ex Aírica recto itinere deportata sunt 
in Italiam, Quid enim, cum illi Z4uí/Axec, «ἀννίβας proferunt, 
hi Hamilcar et Hannibal; non signi hoc satis est, unde utraque 
sunt accersita? Nempe hi masculina nomina Africana in A liben- 
ter retinebant; Graecorum aures tanquam absona et inconcinna 
repudiabant. Sed ut concedam illud Ἡμοῦλα a Theophane profe- 
ctum esse: non ego Monachum aliquem adversus omnium auto- 
ritatem magistrum dicendi capere velim; sed illum ipsum ad na- 
tionis suae exemplum, addo etiam suum, componere, Vir mul- 


ἂν 
" 


1 


EPISTOLA. 747 


tiplici doctrinae copia praeditus Eustathius Thessalonicensis 
Episc. accurate disputans de Homericis illis ἵππήλατα Πηλεὺς et 
Ἑρμείας ἀκάπκητα etc. non Σισάρα et Σάλα, non Ἡμοῦλα ad par- 
ies vocat; nam Giovanni Peralta qui potuil, priusquam is nasce- 
retur? quod contra ex omni memoria duo duntaxat memorat 
masculina Graeca in À, eaque minime a se lecta, sed Eudaemo- 


- mis fide Pelusiotae; ejus opinor, cujus librum de Orthographia 


- Stephanus Byzantius, et Suidas et Etymologici scriptor citant. 
. Horum unum Illyricum esse nomen, ex epigrammate quodam, 


Πατὴρ δ᾽ ἔμ᾽ ἔφυσε κύπαινα, ἦτον Κοπαίνης" Syracusanum al- 
terum ex Sophrone, ó Μύριλλα.  Democopum videlicet archi- 


- dectum, cum theatrum exaedificasset Syracusis, populo viritim 


unguentum distribuisse , et ex ea re cognomento vocatum esse 


| Myrillam: nempe ἀπὸ τοῦ “μύρου ἹΜύριλλαν, Ego vero Eudae- 


monem illum jubeo χρόμμυ᾽ ic9ísw , ut hominem infortunio ma- 
ctem: siquidem religio erat Pelusiotis cepas gustare, Nam pro- 
fecto de Syracusiorum dialecto cras credo, hodie nihil, Theo- 
critus Syracusanus, qui idiomate vernaculo perpetuo est usus 
(Μοῦσαν δ᾽ ὀϑνείην οὔποτ᾽ ἐφειλκυσάμην) annon Z literam 
ubique servat, “αμοίτας , Mevélxag, “μύντας, Διοκλείδας ἢ 
Non Apollo Ζαφνίτας Syracusis colebatur? Non Hicetas Syracu- 
sius Philosophus a Cicerone laudatur in Academicis? non eorum 
sermone γαφάγας lumbricus apud Etymologicon? non dissimulo 
apud Hesychium scriptum esse Γαφάτα, σκώληξ᾽ sed vero du- 
plici errore. Nam excidit Z litera, ut usu venire solet, cum 
proxime subsequatur altera: 7. autem facillime mutatur in I. 
ut alibi Στένυτρον, εὐρυπωδέστερον, συριγγῶδες. pro Στενυγρὸν, 
εὐριπῶδες, στενὸν, συριγγῶδες. Ne ipse quidem Sophron aliter 
locutus est. Athenaeus lib. vir. Kol παρὰ Σώφρονι ó ὁ ϑυννοϑή- 
Quc. et καρχαρίας aliquanto inferius p. 306. Σώφρων, ϑυννοϑη- 
ραῖα δὲ γαστὴρ καρχαρίας ὃ κάτινος δῆσϑε. Priora verba, quae 
Casaubono molestiam creabant, sic lege: Σώφρων Θυννοϑήραι. 
«4 δὲ γαστήρ, id est, ϑυννοϑήρᾳ. Nimirum iste liber Θυννοϑή- 
ρας iuscriptus est, Etymol in.Hig. δὸς φησιν Σώφρων iv Ovv- 
νοϑήρᾳ. Male alibi ἐν ᾿Θυννοϑήραις. Quod si verum est illud 
de Democopo, vulgi joco cognomen suum adeptus esse videa- 
iur, quia fortassis ea tempestate Syracusis scorto cuipiam non 
ignobili nomen fuerit Myrilla. Nam mulieris id quidem nomen 
esse proprium certiores nos facit poeta nescio quis inter Lyricos 
H. Stephani, Στρατόκλεις φίλος Κυϑήρης; Στρατόκλεις φίλος Μυ- 
ρίλλης. 1δὲ τὴν φίλην γυναῖκα, Κομάει, τέϑηλε, λάμπει. Ρό- 
δον ἀνθέων ἀνάσσει, Ῥόδον ἐν κόραις ΜΜυρίλλα. Quod ad Κό- 
σταίνα alünet, etsi non facile fidem habeam, viderit de eo verbo 
epigrammatis author; qui fortasse, cum barbarum Illyrium βαρ- 
βαρίζοντα induxerit, bene nioratum carmen fecisse videatur. 


O 89 


Quod siquis illyriorum exemplo Ἰωάννης ὁ Mate proferre ve- O 90 


* 


V 44 


O 91 


748 BENTLEII 


lit; id quidem perinde est, tanquam si ó Kdro dicens et à Κίκε- 
00, se egregie loqui Graece contendat; quia apud Aristophanem 
Caris Cantilena est, Θρεττανελὺ vov Κύκλωπα" et Scythae istius 
Attica elegantia: 
Δὸς ἐλαπρὸς ὥσπερ ψύλλο κατὰ τὸ 20010. 
et 42 γρᾷδι' ὡς καρίεντό σοι τὸ τυγάτριο, 
Kov δύσκολ᾽ ἀλλὰ moGo* ποῦ τὸ γρᾷδιο. 
Sed nimium diu, mi Milli, in litigiosa hac disputatione te demo- 
ratus sum,  Dabis autem veniam necessitati; nam postea, per 
me licet, alii ut volent loquentur, non equidem invideo, neque 
intercedo. 1mo enimvero invitissimus haec scripsi, 
(. € οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος. 





A Ὁ ἘΝ} A: 


Esos iterum Crispinus. Cum enim adhuc supersit chartae ali- 
quantulum, ut narrat Typographus; nimirum ei parcere stulta, 
ut ait ille, foret clementia. Percurram igitur Epistolam totam, 
adnotaturus identidem, siqua vel retractari diligentius vel corri- 
gi debeant. | 

Principio, bene quidem factum quod (pag. 4.) de Etymo- 
logia τοῦ Ηρικεπαίου supersedi inquirere, Quamvis enim Hoi 
in Graecorum verborum compositione non infrequens sit, Ho:- 
σπόλη, ἠριγένεια, ἠριγέρων, ἠρυϑαλές" nihilo tamen minus pere- 
grinam esse vocem mihi videor certo comperisse. Siquidem zzz 
syllaba, quod jure mireris, plane aliena est atque absona a con- 
suetudine cum Graeci tum Latini sermonis.  Zxez quidem in 
σκέπω, περιδκεπὴς, σκέπαρνον, etc. «sz autem nusquam occur- 
rit, quod sciam, praeterquam in Kézgoc. Eam ego vocem, 
cum solitaria sit atque unica, vix dubito, quin olim pronuncia- 
verint Keffos non Kepfos: prout hodie Σαπφὼ Saffo dicimus, 
non Sapfo. Apud Latinos autem xez syllabam brevem frustra 
quaesiveris. Conceptio, perceptio et similia, «5m habent produ- 
ctam a percépi, .concépi.  Ánceps, auceps, princeps xew in 
scriptura exhibent, non xez: neque vero casibus obliquis faciunt 
aucepis aut princepis. 

Ep. p. 19. Ut egomet vineta mea caedam, falso credidi 
tres istas Sophoclis fabulas ex una tetralogia fuisse, continuatio- 


a. 





EPISTOLA. — 749 


. me serieque historiae in eam opinionem adductus, .4λλ᾽ ov πε- 
- σών γε ἐκείμην. | Culpa enim postridie deprehensa etiam amoveri 
. facile potuit, δὶ per typothetam licuisset. “λλὰ τὸ μὲν προτετύχϑαι 
» ξάσομεν ἀχνύμενοί περ: Certum est eas tragoedias longo inter- 
jecto intervallo fuisse editas, —Antigonen ita placuisse ferunt, ut 
. ea gralia: praetura Sophocli decerneretur in bello adversus Sa- 
- mios, Ergo acta esse videtur anno 11. Olymp. rxxxiv. aetatis Soph. 
ivr secundum marmor Arundel. Oedipus vero Tyrannus secun- 
das tantum obtinuit, et victus est a Philocle: quin et Oedipum 
Coloneum, quem extrema senectute fecit omnium novissimam, 
editionis tempore antecessit, Argumentum Oed. Tyr. Εἰσὶ δὲ 
xol οἵ Πρότερον αὐτὸν, oU Τύραννον ἐπιγράφοντες, διὰ τοὺς 
χρόνους τῶν διδασκαλιῶν καὶ διὰ vd πράγματα. lta scribendus 
est iste locus, quem minus inlellexit magnus Camerarius, Sunt 
qui hanc fabulam Oedipum Priorem inscribunt, non Oed. Ty- 
rannum: quia prior erat cum tempore actionis, tum serie rerum 
gestarum. Ea hujus loci sententia est. 

Ep. p. 14. vers. 3.  Auget vehementer suspicionem no- 
stram ipse Clemens in Protreplico, qui posteaquam versus eos 
tanquam Sophocleos protulit, Οὑτοσὶ μὲν, ait, ἤδη καὶ παρα- 
᾿ χεχινδυνευμένος ἐπὶ τῆς σκηνῆς τὴν ἀλήϑειαν τοῖς ϑεαταῖς παρεισ- 
ἤγαγεν. Ergo et Clementis judicio in capitis venisset discrimen, 

quicunque eos olim in scenam detulisset. li alibi citantur hoc 
exemplo: 

, Θνητοὶ δὲ πουλυχερδείᾳ πλανώμενον 

Ἰδρυσάμεσϑα πημάτων παραψυχὴν, 

Θεῶν ἀγάλματ᾽ ἐκ λίϑων τε καὶ ξύλων 
᾿ H χρουσοτεύκτων ἢ ᾿λεφαντίνων τύπους. 
Quamobrem, quia nullus jam locus est censurae nostrae in σπολ- 
Aóv et χαλκέων, alia afferam argumenta oportet, cur subdititii 
sint, Multis:sane nominibus non placet illud πουλυκερδείᾳ. Nam 
quid, obsecro, facit πουλὺ in tragoediae diverbio? est enim ex 
dialecto Ionica, Neque vero ós« spondaeus in sede quarta ferri 
potest contra morem consuetudinemque Tragicorum. Theocritus: 
Καὶ φιλοκερδείῃ βεβλαμμένον ἄνδρα παρελϑεῖν. Neque porro 
πουλυκερδεία de avaritia possis accipere cum interprete Clemen- 
lis: verum ea sentenlia nimium quidem inepta atque inficeta, 
quasi si prudentia sive astutia homines in errorem inciderint. 
“Πολυκέρδεια enim est πολυίδρεια αὐ Ulysses Homericus: 

Οὐκ ἔα εἰπέμεναι, πολυϊδρείῃσι νόοιο, 

AM ὃ μὲν ἣν ἄλοχον πολυκερδείῃσιν ἄνωγε. 


Ο 92 


Sed et alia fertur scriptura nihilo melior: Θνητοὶ δὲ πολλοὶ παρ- V 45 


δίῳ πλανώμενοι. Mihi quidem, salvo aliorum judicio, nos mult 
mortales, parum ornate dici videtur pro elegantia Αττικῆς μελίτ- 
Tuc. Sed utcunque de ea re visum fuerit eruditis: rogatos eos 
velim, qui luculenter Graece sciunt, utrum καρδίᾳ πλανώμενοι 


750 BENTLEII 


domesticus sit sincerusque sermo Graecus, an potius peregrinus, 
et πονηροῦ xópuerog? Nimirum suo se indicio prodidit Judaeus 
isle sorex. Neque enim Hellenismus est, verum Hebraismus pu- 
rus putus ex S, S. tralatus atque expressus, Psalm. xciv. (et 
Epist. ad Hebraeos) Ad πλανῶνται τῇ καρδίᾳ" καὶ αὐτοὶ οὐκ 
ἔγνωσαν τὰς ὁδούς μου. Esaias xxr. H καρδία μου πλανᾶται. 
Imo enimvero negamus ista, HH χρυσοτεύκτων ἢ ᾿λεφαντίνων. τύ- 
zovg ab homine Graeco nedum a Sophocle proficisci posse. Τύπος 
hoc in loco est ipsa statua, αὐτὸ τὸ ἄγαλμα, οὐκ εἶδος τοῦ ἀγάλ- 
ματος, ut apud Isocratem in line Euagorae: τοὺς μὲν τύπους 
ἀναγκαῖον παρὰ τούτοις εἶναι παρ᾽ οἷς ἂν σταϑώσι. Dicerent ve- 
ro Graeci H χρυσοτεύκτους ἢ ᾿λεφαντίνους τύπους; Θεῶν, non 
χρυσοτεύκτων. velut εἰκόνας dicunt χαλκᾶς Ολυμπιονικῶν, non 
χαλκῶν. Artemidorus: χάλκεαι γὰρ εἰκόνες τῶν ἐλευϑέρων ἄνα- 
τίϑενται. lta passim et vulgo, ut quidem testimoniis uti puti- 
dissimum foret. Neque vero aliter Latini, Lucretius: Si non 
aurea sunt juvenum simulackra per aedes, non aureorum, — Plinius 
xxxiv. 7. Lignea potius aut fictilia deorum simulachra. Juvenalis: 
Effigies sacri. nitet aurea. cercopitheci. | Horatius: . Quid referam, 
guo pacto in imagine cerea Larsior arserit ignis. Itaque τύπους 
ἐλεφαντίνων ϑεῶν nihil minus est quam Graeca oralio: ea tamen 
utitur Sibylla lib. ni. ξυλίνων ϑεῶν εἴδωλα dicens pro ξύλινα. 

Οἵτινες οὐκ ἀπάτῃσι κεναῖς, οὐδ᾽ ἔργ᾽ ἀνθρώπων, 

Χρύσεα καὶ χάλκεια, καὶ ἀργύρου ἠδ᾽ ἐλέφαντος, 

Καὶ ξυλίνων λιϑίνων τε ϑεὼν εἴδωλα καμόντων; 

Πήλινα, μιλτόχριστα, ζωγραφίας τυποειδεῖς, 

Τιμῶσιν, ὅσα κέν τε βροτοὶ πενεύφρονι βουλῇ. 
Eadem habet Protrepticus Clementis. Quis porro inficiabitur in 
eodem doctos esse ludo subjeclorem hunc Oraculorum, et com- 
mentitium illum Hecataeum? Quod si vicero de versibus falso 
Sophocli attributis, etiam illud evidentissime constabit, quod 
olim Philo Herennius et patrum memoria Jos. Scaliger suspicati 
sunt: nempe librum illum De Judaeis, qui sub Hecataei nomine 
ferebatur, a Judaeo quodam Hellenista fuisse confictum: velut 
Aristeam illum pari facinore, quem supposititium esse convin- 
cunt post eundem Scaligerum alii bene multi, in quibus omnium 
doctissime et copiosissime Humfredus Hodius, cui multum olim 
debebit Historia Ecclesiastica. 

Ep. p. 33. “Ἐνηρότατον) Suidas in Lexico: Evnpoórarov 
τὸ καλὴν ἔχον γῆν, τὸ κάλλιστον τῆς γῆς. Ἑνήροτον τὸ καλῶς 
ἠροτριωμένον. Vides eum utrumque vocabulum agnoscere, εὐη- 
θύτατον quidem comparativum , absolutum vero εὐήροτον. Quid 
igitur fiet? An supplex ad Hesychium adeam, pacem ejus ora- 
tum et peccati veniam? Imo enim satis ostendunt ea verba et 
mendi vetustatem, et emendationis meae praestantiam, Quippe, 
nisi ego plane desipio, sic in comparatione dicendum esset, Ευή- 


EPISTOLA. 751 


Qorov, εὐηροτώτερον, ἑὐηροτώτατον. Quod si reponere velis 


εὐηροτώτατον apud Suidam: jam ea vox inverso ordine post 
Ἑϑήροτον collocanda esset. Ergo quocunque te vertas, hallu- 
cinatio Suidae est, qui sine dubio sua male confinxit ex Hesy- 
chianis, vel ex illis unde sua transtulit Hesychius. 


Ibidem. ἁντινι, ἀντιδιενέγμεϑα.) Liquido possis dejerare, 
Hesychium scripsisse &vrivi, id enim series literarum efflagitat ; 
et illud ὠντιδὲ ex correctore natum esse, qui κακῷ καπὸν ἰάσατο. 
Scriptura a prima manu fuit in hunc modum: Αἀντιηνέγμεϑα, 
ἠναντιώμεϑα. Hesychius autem, qui, ut videtur, non leviter 
tum lippiebat, sic legit et scripsit: ἀντινινέγμεϑα. νι et ἡ pau- 
lum oppido inter se differunt, et facillima sane erratio est, Ni- 
hil hac conjectura probabilius dici potest. ἀἀντιηνέγμεϑα ab ἀν- 
τιφέρομαι, ἠναντιώμεϑα. Ipse Hesych. 4vripégerot, ἐναντιοῦ-- 
ται, et Αντιφέρεσϑαι ἐναντιοῦσϑαι, et Suidas: Αντιφέρονται; 
ἐναντιοῦνται. Sed “ντιδιαφέρομαν nusquam lego. 


Ep. p. 47. v. 4. Πέπλους τε νῆσαι λινοπλυνεῖς τ᾽ ἐπενδύυ- 
τας) vox ea bifariam accipi potest. Aut νῆσαν erit ὑφάναι" 
quemadmodum πέπλοι ἐὔνητοι ab Homero vocantur, Ev9" ἐνὶ 
πέπλοι “Δεπτοὶ ἐὔνητοι βεβλήατο, ἔργα γυναικῶν. qui a Sopho- 
cle εὐὐφεῖς vocantur in Trachiniis: Ὅπως φέρεις μοι τύνδε y. εὐὺ- 
φῆ πέπλον. Aut erit νῆσαι; σωρεῦσαι, accumulare vestem, in 
arcis reponere, ut mos eratantiquorum. Homerus: 


δὸς gaz * ὃ δ᾽ ὑψόροφον ϑάλαμον κατεβήσατο πατρὸς 

Εὐρὺν, ὅϑι νητὸς χρυσὸς καὶ χαλκὸς ἔκειτο 

Ἐσϑής τ᾽ ἐν χηλοῖσιν, ἅλις τ᾽ εὐῶδες ἔλαιον. 
Et alibi. — -- --- Ελένη δὲ παρίστατο φωριαμοῖσιν, 

Ἐνϑ᾽ ἔσαν οἱ πέπλοι παμποίκιλοι, oUg κάμεν αὐτή. 
Possis etiam, et magis quidem apposite ad nomen Tragoediae 
Πλυντρίας, νίψαι reponere, .Lavato etc. 

Ilíxiovg τε νίψαι λινοπλυνεῖς τ᾽ ἐπενδύτας. 

Epist. p. 60. v. 29. adde: Idem Hesychius: Kvógoe, ἔνδοξος, 
xol τὰ ὕμοια, γαυριῶν, πεπονϑῶν * εὐρύτιδις συγχοπὸν δὲ τοῦ 
χύδρος Καλλίστρατος πεπονϑώς. Nunquam quidquam vidi inqui- 
natius. lege γαυριῶν, πεποιϑος, lov Ευριτίδαις. συγκοπῇ δὲ 
τοῦ Q κῦδος. Καλλίστρατος. verbum enim novissimum σπτεποι- 
$og est emendatio τοῦ πεποιϑῶν. Vide Ep. pag. 33, 84, 39. 
Et Callistratus quidem κῦδος a κυδρὸς deducit συγκοπῇ τοῦ ρ. 


alii vicissim χυδρὸς ἃ κῦδος derivant ἐπενϑέσεν τοῦ Q. 


O 94 


V 46 


Etym. magnu. Κῦδος, κυδότερος, κυδότατος, πλεονασμῷ δὲ τοῦ e 


γίνεται κυδρός. 
Ep. p. 78. v. 80. adde: Martianus Capella lib. 3. cap. de 


O 95 


O 96 


152 J BENTLEII 


Analogia: Zfeneas, Pythagoras, ILycas faciunt Aeneae, Pythago- 
rae, Lycae. Quando nostra ratione nomina, quae genitivo in 
E exeunt, nominativo A finiuntur; ut Catilinae Catilina, Sed 
haec Graeca sunt, ideo in Nominativo S literam retinent. Quae- 
dam tamen perdunt S literam in nominativo, ut Nicaea, Medaea. 
Ergo in his nominativis consuetudo servanda est, Ubi legendum 
est, Nicia el Demea. Vide Ep. pag. 83. 


Ep. p. 75. v. 35. Sed nusquam alibi tam frequens earum 
vocalium inter se permutatio est, quam in 9. Codd, MSS. longe 
antiquissimis, ÁrrxAxpniNo uno in Bibliotheca Regia, qui integra 
exhibet Biblia et epistolas S. Clementis ad. Corinthios: Cantabri- 
grensi aulem altero, mutilo quidem et decurtato; quippe qui 
Acla duntaxat habcat et Evangelistas; verum idem e regione 
ostentat Interpretationem veterem Latinam ad verbum de Graeco 
expressam, dignissimam sane quae ex oblivione atque tenebris 
tandem aliquando in lucem edatur, Servantur etiam Oxonii Acta 
Apostolorum, vetustate quidem pari, sed versione multum di- 
versa; etin Gallia denique Epistolae S. Pauli, qui codex et an- 
tiquitate et Latina Versione atque adeo scripturae eti voluminis 


forma Cantabrigiensi nostro simillimus est et germanissimus. 


Atque haec quidem talia exemplaria, cum aliis omnibus ubivis 
gentium, quod sciamus, longe longeque et dignitate et tempore 
antecedant, neque quidquam hodie supersit simile aut secundum, 
cum tineis (pro dolor) atque muribus luctantur, et utut iis in- 
cendia pepercerint, ipso senio inlra annos paucos non dubie 
peritura sunt. Tu vero, Milli doctissime, qui omnium morta- 
lium maxime in eo studio versatus es, non patieris hanc laudem 
tibi praeripi, sed maturabis veneranda illa pignora et monumenta 
vetustatis a situ et interitu vindicare, Scimus enim te horum 
omnium editionem instituere, quae una pagina et in uno conspe- - 
ctu Codicem Alex. qui familiam ducet, et Cantabrigiensem cum 
versione sua, atque ubi hic deficit, Oxoniensem deinceps atque 
Gallicum repraesentet: quae singulas literas atque apices exem- 
plarium, etiam ubi a librariis peccatum est, accurate et religiose 
subsequatur. Nihil illi purpurae assuetur discolor aut diversum; 
nullae interpunctiones, nullae notae accentuum, quorum omnis 
hodie ratio praepostera est atque perversa: adeo ut qui tuam 
Editionem sibi comparaverit, ipsa illa propemodum Archetypa 
versare manibus atque oculis usurpare videatur. Ea res olim, 
ut certum est augurium, et Britanniae noslrae splendori erit, et 
Ecclesiae praesidio: tuos vero utique labores amplissimis prae- 
miis atque immortali gloria compensabit. Macte ista pietate et 
diligentia esto, In te omnes ora atque oculos convertimus, te 
unum in hoc curriculum vocamus: ipsi codices celerem tuam 
opem implorant et ílagitani: quid cessas per medias laudes et fa- 


EPISTOLA. 753 


ventium plausus secundo rumore ingredi? Tu vero, ut polliceri: 


de te possum, facies id sedulo; simulatque exibit Novum tuum 
Testamentum, jam fere ad umbilicum usque perductum: quo in 
opere, nisi vererer coram in os te laudare, dicerem quam longo 
intervallo aliorum omnium in eo genere labores post te relique- 
ris. Ea Typorum elegantia est et magnificentia; ea in Annota- 
tionibus eruditio elucet, in Variis Lectionibus industria: quippe 
etenim ad eam copiam comparandam omnia S. Patrum scri. 
pia, omnes antiquas Versiones, et infinitam vim Codd. MSS. 
curiose excussisli. Enimvero mihi stomachum subinde movent 
imperiti quidam homines et nullo usu bonarum literarum praediti, 
qui omnem operam, quae in variis lectionibus colligendis impen- 
ditur, aut inutilem esse existimant aut Ecclesiae periculosam. 
Eorum ego sermones, quanquam indigni sunt quorum ulla ratio 
habeatur, uno in praesentia exemplo retundam: quo perspicuum 
erit minuta quaedam et prima ulique specie levissima posse ma- 
-gnas difficultates expedire. Locus est Cap. rv. in Ep. ad Gala- 
las, qui ab ineunte fere Christianismo usque ad hanc memoriam 
doctissimos viros exercuit, 22. Τέγφαπται. γὰρ ὅτι  "oadp. δύο 
υἱοὺς ἔσχεν" ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης, “καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευϑέρας. 
93. 4λλ᾽ d μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης γ κατὰ σάρκα γεγέννηται" ὁ δὲ 
ἐκ τῆς ἐλευϑέρας, διὰ τῆς ἐπαγγελίας. 94. “τινά ἐστιν cir. 
yogovpsva* αὗται γάρ εἰσιν ot δύο διαϑῆκαν" ula μὲν ἀπὸ ὄρους 
Σινὰ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ayag. 25. Τὸ γὰρ “γὰρ 
Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ “ραβίᾳ, “συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ἱερουσαλὴμ, 
δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς. 26. H δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ 
ἐλευϑέρα ἐστὶν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. | Memini equidem, 
Milli, me non ita' pridem a te rogatum, ut de perdifficili hoc 
loco judicium meum interponerem, veliementer approbasse sen- 
tentiam tuam, quam in illa tua Editione posuisti: Neque enim 
eundem montem et Agarem vocatum esse et Sinam, neque vero 
ullum usquam gentium eo nomine notatum esse, neque porro 
Agarem servam (si de serva malit quispiam, quam de monte ac- 
cipere) in eadem Allegoria et Monti respondere posse, et Legi 
quae ex monte promulgata est: atque his de causis in diversa 
consilia itum esse ab antiquis, quorum alii Σινᾶ, sed plures Τὸ 
γὰρ Ayao elibris sustulerunt: quae autem nostra et patrum me- 
moria viri magni commentati sunt, tantum abesse ut locum fa- 
ciant. explicatiorem, ut novis etiam obscuritatibus involvant, 
Qua quidem occasione, ne omnino ἀσύμβολος essen, conjectu- 
ram, ut scis, extemporalem in medium attuli, quae etiam tum 
visa est ad veritatem proxime accedere. Scilicet e regione verbi 
Σινᾷ adnotasse olim quempiam enarralionis causa, Σινᾶ ὄρος 
ἐστὶν iv τῇ “ραβίᾳ, Sina iste, quem memorat- Apostolus, mons 
"rabiae esi; ea autem verba non multo post, ut saepe usu venit, 
'de libri margine in orationem ipsam irrepsisse: nau Apostoli 
loannes Malalas. 


- 


V 47 


O 97 


754 BENTLEII 


quidem ea non esse, sed παρεμβεβλημένα, ex ipso statim. vultu 
et colore totiusque adeo corporis filo cognosci posse: et proinde 
me paratum esse ὀβελίζειν hunc locum , nisi quid tibi secus vide- 
retur. Cum autem tibi valde placere conjecturam meam prae te 
ferres: atqui, inquam, ut vera ista sit sive opinio sive adeo 
suspicio nostra, necesse est illud δὲ quod vocem συστοιχεῖ 
proxime subsequitur , pro supervacaneo auferatur. Dictum ac 
faclum editionem tuam inspicimus, ibique quatuor ad minimum 
MSS. libros comperimus conjunctionem istam mon agnoscere: 
quod sane non de nihilo est, neque ulla commode ratio reddi 
potest cur abfuerit; si verba, ida quibus haec quaestio est, nun- 
quam non in codicibus exlitissent, Tanta res tam pertenui indi- 
cio patefacta satis refellit voculas imperitorum aut malevolorum 
hominum, qui diligentiam istam minutas scripturae varietates. 
séctantem, tanquam obscuram et sollicitam et nimiam in vitupe- 
ralionem adducunt. Quis enim dubitet quin melior multo et 
apertior fiat sententia, si autoritate Manuscriptorum expungatur 
δέ" tum autem Zivà 0gog ἔστιν ἐν τῇ “φαβίᾳ de medio discedant ; 
et. totus deinde locus sic legatur. Ava ἔστιν. ἀλληγορούμενα" 
αὗται γάρ εἶσιν αἵ δύο disons * μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς 
Ο 98 δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἔστιν yag. To δὲ yag συστοιχεῖ τῇ 
νῦν Ἱερουσαλὴμ, δουλεύειν γὰρ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς. hoc est, 
“ἔφαν autem respondet £lierosolymis , serviunt enim cum progenie 
sua. ug et δὲ locum inter se permutare jussi fide MS. Alexan- 
drini, et aliorum: quinetiam dedita opera Hierosolyma dixi non 
Jetisólem ; ut ex ipsa dictione foret perspicuum, quorsum illud 
δουλεύει pertineret. Ipsa enim fílagilat sententia ut δουλεῦεν re- 
feratur ad Ἱερουσαλήμ. Quod cum ita sit; cur, amabo, Apo- 
stolus tali usus est constructione verborum, qua δουλεύει cum 
Ayeg necessario convenire videatur? aut quamobrem τὸ 4yag 
genere neutro posuit; quasi vero “4γαρ materialiter ac pro voce, 
non pro ancilla hic usurpelur? Hactenus opinor prospere mihi 
conjectura processit, ut mons iste Arabiae omnibus machinis loco 
movendus esse videatur: sed male vero me habent hi scrupuli, 
neque aliud habeo quod dicam aut conjectem; praeterquam ex 
quo tempore verba ista de margine in orationis textum adscita 
sunt, sicuti mox conjunctionem δὲ quosdam homines intrusisse, 
ita alia nonnulla mutavisse leviter et ad commentitiam eam sen- 
ientiam accommodasse. Nam profecto facile animum induco, 
ut credam hoc modo scripsisse. S. Paulum: Τὴ δὲ 4γαρ συστοιχεῖ 
ἡ νῦν Ἱερουσαλὴμ, δουλεύει ydg μετὰ τέκνων αὐτῆς. H δὲ ἄνω 
etc. Zdsari autem respondet Jerusalem , servit enim. cum liberis 
suis. Quae vero supra est Jerusalem libera est, quae mater est 
omnium nosirum: postea vero adulterina ista sese insinuasse hoc 
exemplo, Τῇ δὲ A4yag Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ “ραβίᾳ συστοιχεῖ ἡ 
νῦν Ἱερουσαλήμ. Cum autem haec oratio, ut cernis, in mani- 


EPISTOLA. 755 


festum soloecismum cadat, simile sane vero est, ne dicam neces- 
sarium, verba ista τῇ et ἡ sic brevi a scribis immutatum iri, 
quemadmodum hodie vulgo feruntur. Quis enim non incuset im- 
peritiam notariorum librariorumque incuriam, ut S. Hieronymi 
verbis utar, qui scribunt, non quod inveniunt, sed quod iniel- 
ligunt; et dum alienos errores emendare nituntur, ostendunt suos ? 


Vale. 





INDEX 


RERUM 


MEMORABILIUM; ET SCRIPTORUM, 


QUI IN EPISTOLA 


nICHARDI 


BENTLEII 


EMENDANTU R. 


Aeschylus emend. 58, 76 
Aeschyli czoà. not. 76 
A et e eodem sono efferuntur 36,75 
«ἴτια Callimachi 
Allatius not. 
ὁ τὴν Alxueioví8o γράψας 19 
Anapaestorum ratio nunc demum ob- 
servata 
Antimachus Colophonius 
Judaeus Apella 
Apollodorus em. 
Aristophanes Com. em. 
Arist. cyo4. not. 20, 23, 31. em. 53, 
δέ, 64 
Aristoph. Grammat. em, 15 
4X terminationem ubi servent La- 
tini in Graecis vertendis, ubi mu- 


tent 77, etc. 
Athenaeus em. 9, 53, 55, 56, 60, 
65, 68, 89 


Attius poeta 'T'rag. em. 27, 98 
Auleas commentitius 'lTragicus pro 
Aeschylo 45, 69 
Βέδυ, ξὰμψ, 79, πλῆκτρον, σφίγξ, 
8 


Bórriog, Βούττιος, Βώττιος, apud 
Malelam pro Βρούττιος 1 
Camerarius not, 91 


Casaubonus Is. not. 46, 53, 56, 
57, 89 

Kem. syllaba neque Graeca neque 
Latina 90 


Cicero em. 28 
Clemens Alex. em. et explic. 47, 48 
Clodius Neapolitanus 49 
Κναξξβὶ, χϑύπτης, φλεγμὼ, na 


Creophylus poeta scripsit: Οὐχαλίας 
ἅλωσιν ; 
Damascius περὶ ἀρχῶν MS. em, 3 
Demarchus apud Mal. pro ins c7 


Demetrii Com. fabula Σικελία 88 
Dinarchus poeta 72 
Dionysius Halic. em. 72, 73 
Domninus Chron. 73 
Empedocles em. 7 
Ennius em. 43 
Ἐπίγονοι Homeri poema, vel Anti- 

machi Colophonii 62 


Epigramma falso inscriptum 53, em. 
71 


Ἑπταεπάκτιος Homeri poema. 62, 


63, 64 
Erasmus not. 21 
Erotianus em. 25 


Etymolog. M. not. 76, em. 55, 64, 
89 


Eudaemon Pelusiota not. 88, 89 
Euphorion em. 59 
Euripidis Danae 14. em. 16 


 Alxueíov ὃ διὰ *Pogidog 18 
Stheneboea em. 20 
Κρῆτες 22. em, 20 


ve 


INDEX RERUM. 


Hippolytes δεσκευασμένος 81 
Iphigenia i in 'Tauris em. 42 
urip. 'ragoediis perperam po- 

nuntur Pasiphae 22 

et Europa 

Euripidis. Schol. em. 

Eustathius em. 

Πρικεπαῖος deus Orphicus 98, 90 

"Fulgentius Planc, not, et em. 72 

Galenus em. 57, 58, 59 

Gatakerus not, 46 

Grotius not. 15, 21, 24, 26, 66 

Gruteri Inscriptiones not. et em. 79, 

82 

Gyraldus not. 50 

Hamartolus em. 44 

Harpocration em. 67, 68 

Hecataeus Abderita de Judaeis a 
Judaeo quodam Hellenista confi- 
ctus 13, 92, 93 

Hesiodus em. 61 

Hesiodi et Homeri certamen, em. 63 

Hesychius em. 15, 18, 32, 36, 38, 
54, 55, 60, 63, 65, 76, 77, ud 


Hesychii hallucinationes 34, 35, 36, 
^ 87,.38, 39, 48, 55, 56, 65, 98, 


In 


In Hesychio παρεμβεβλημένα quae- 
dam 33 39, 94 
75 


81 


, 3 
Homerus em. 
Horatius explicatur. 
Joannes Malelas. vide Malelas. 
Jonis Chii poetae tragici aetas et 
scripta 50. et seqq. copiose. 
Jon Rhapsodus apud Platonem alius 


a Chio 50, 51 
Jonsius not. 51 
Liberatus Diaconus em. 87 
Lucretius em. 49 
Magnetis Comici fabulae 32 
AAvóol διεσκευασμένοι, 82 


Malelas sive Malalas in casu recto, 
non Malela 77, et seq. 
Malelas em. 2, 5, 6, 12, 16, 45, d. 
1 

Explic. 22, 43, 71 
Castig. 17, 33, 41, 42, 44, 69, 
10, 71, 72, 78, 74, 75 


Mágnzs, σφὶγξ, "Tm ἐβυχϑηδὸν, 

8 
Martianus Capella em. 94 
Menagius not. 50, 51, 62 
Meursius not. 40, 46 


Mirig deus Orphicus 
Minos commentitius Trag. pro Jone 
45 


757 
Nicias poeta em. 21 
Nonius Marcellus em. 27, 80 
ἹΝωπεῖσϑιαι vox Jonica 65 


Or et v inter se permutantur 75, 


Omphale Jonis Chii fab. Satyrica 
56, 57 

Oracula subdititia Gr. Philosopho- 
rum ex MS'e hic edita et em. 7, 
8, 9, 10, 11. 

Orpheus em. 9:354:6. 
S. PAULI locus in Ep. ad Galatas 
em. et exp. 96, 97, 98 
Pausanias em. 61, 62 
Photii Patriarchae Lex. Gr. MS. 
15, 20, 36, 55, 61, 65. em. 16, 32 
Plinius em. 29, 79 
Plutarchus em. 15, 21, 76 
Pollux eni. 15, 20, 35, 40, 46, 54, 
58, 76 

Porphyrius em. 28. ejus Fragmen- 
tum de Κναξξβὲ etc. ex con edi- 
tum et em. 49 
Priscianus not. . 88 
Priscus Thrax de bello cum Attila 


85 
Proclus in Parmenidem MS, 8 
Prosper in Chronico em. 85 
Φάνης deus Orphicus 8 
Quintilianus not. 80 
Julius Rufinianus em. 43 
Salmasius not. 48 


Σαλμωνεὺς Sophoclis fabula Saty- 

rica 59, 60 
Σάτυροι pro fabula Satyrica 15, 57 
Scaliger Jos. not. — 21, 26, 72, 80 
Scal. Jul. not. 50 
Solinus em. 129 
Sophocles em. 46, 57, 58, 59 
Sophoclis ]ocus commentitius 12, 91, 


92 
Sophoclis σχολ. em. 60, 61. explic. 
91 


Sophronis liber Θυννοϑήρας 89 
Henr. Stephanus not. 76 
Strabo em. 57 


Suidas em, 53, 62, 63, 64, 69, 85, 
not. 52, 66, 93 

Novi TESTAMENTI editio gemi- 
&a a Cl. V. Jo. Millio procuran- 
da 95, 96 
'Thales apud Malelam pro Thallo 71 
Θεμερῶπις 76 
'Theognoti Canones de Orthographia 
MS. Gr. 71 
Theodosii Epitoma τῆς καϑόλου 
Herodiani MS. 37 


758 INDEX RERUM 


'Theomis tragicus falso afta" 


Tzetzis Interpretatio Homeri alle- 


pro Thespide gorica MS. em. 63 
"Theophanes em. 85, 88 
"Theophrastus em. ^ 37 ere em. 80 
'Thespis 46. em. 47 


Τριαγμοὶ Jonis liber, vel Epigenis, 
vel Orphei 68, 69 


Vossius Ger. not. 43, 51, 62, 72, 
83 


T 





INDEX RERUM *) 


b Partem posteriorem designat. 





Abas Graeciae rex 112 
Abares Hunnorum gens. Constanti- 

nopolim veniunt b 234 
Abbora fluvius b 17 
Abburarsacius Persarum rex b 13 
Abgersatum Castellum captum b 205 


Ablabius b 240 
Achaeus filius Lapathi 100 
Achilles 'Thetidis filius 122 

a Paride confossus 166 


Achelous bellum Oeneo infert 208 
unde dictus Hippocentaurus 208 
ab Hercule Polyphemo occisus 209 

Achyron suburbia Nicomediae b 10 


Acmaeon Athenarum rex 88 
Acrisius Graeciae rex 104 
Adami filiae Azura et Asua 2 

Ejus sepultura in regione Hiero- 

sol. . 6 
Adriani. Venationes urbs 966 
Adrianopolis condita 966 


Aegaeus rex "Thess. in mare se pro- 
jicit 108 
Aegypti computandi per mens. igna- 
25 


suos praefectos occidunt 409 
Aegialia Diomedis uxor vitiata — 210 
Aelii Adriani Imp. descriptio 868 

mors 866 
Aelii Antonini Pii descriptio 966 


contra Aegyptios arma movet. 367 
Legem latain ab Augusto de testa- 
mento abrogat 868 
Syngraphas fiscales comburit, obit 
868 

Aelii Probi Imp, descriptio 400 
bellum contra Gothos, Interitus ib. 


Aelia nomen Hierosolymis ab Adriano 


datum 365 
Aeneas ad Didonem profectus 206 
ejus: descriptio 133 


Palladium a Diomede acceptum iu 
2 


Italiam portat 12 
Contra Rutulos bellum gerit 212. 
Aeneadae qui, unde dicti 215 
Aera Antiochena unde incoepit 280 
Aerae Alexandrinae initium 410 
Aeschines quando vixit 240 
Aeschylus Athenarum rex 87. 
Aethra Menelai cognata 118 


Aetius quis, Attilam adoritur b 59 
Africae rex et regina captivi Con- 
stantinopolim adducuntur 220 
Agamemnon dux contra 'T'rojanos 113 
ab Aegistho et Clytemn. occisus 


168 

Agenor Neptuni filius 94 
Quaesitum Jó profectus 933- 
Agmen lmmortalium b 67 
Agrippa gener Augusti 287 
ejus Edictum 292 
Agrippianum balneum 287 


Agriculturae leges docuit Bacchus 


48 

Ajacis descriptio 130 
ejus oratio pro Palladio 139 
Interitus 144 
Aides rex Molossorum 74 
Alarichus Honorii hostibus se adjun- 
git b 46 

t 'Thesaurum regium et .Placidiam 
|. avehit b 46 


Alamundarus Saracenus Syriam pri- 
mam depraedatus b 170 


*) Ab Hodio factus monstrat paginas Oxonienses. 


760 
Albanía condita | 213 
Albus Albanorum rex 215 


Albinus Senator rebellis, imperator 

salutatus, interfectus, 
Aletes Corinthi rex 111 
Alexandri Philippi filius ' 243 
Alexandria ante Racustis dicta, 
ab eo condita 244 


"Romanis quaecunque amiserant 
reddit 246 . 

Roxanen ducit : ' 247 

ejus descriptio 248 


Barbarorum gentes subjugat 22 ᾿ 
249 


Romano instructus exercitu 968 
Moritur 248 
Imperium. ejus inter principes di- 
visum : 249 
Aleatores 40 
eorum quidam blasphemi occisi 187 


Alitarcha qualis ' 876 
quali habitu indutus 411 
Althaea ab Acheloo vitiata 208 

. Amandra vicus Lycaoniae 42 
Amazones a Graecis fusae 160 
Amantius quis, ejus visio — b 128 
Amantius orientis comes b 232 


Amasia urbs Ponticae ditionis motu 
terrae concussa, instaurata b 183 
Ambrosius episcopus b 43 


Amida Metropolis facta . 958 
Amicaliorum mos 228 
Amphion. et Zethus expositi 55 
ab Ordione educati 55 
reges Boeotiae constituti 57 
Amphion Lyricus 57 


Amphithalis quali honore habitus yd 
Amycus 

Amyca regio unde dicta 951 
Anaximander Philos. ejus placita 


201 

Anazarbus urbs unde dicta 848 
motu terrae concussa b 141 
Anatolii Basilica ubi b 61 


Anastasius Dicorus Imp. ejus descr. 


b 105 

Bellum infert Persis b 114 
ejus edicta b 118 
visio b 127 
juoonam, extruxit b 128, 9 
lem obit b 129 
Anastasiopolis quae b 115 
Anchialus urbs b 124 


Andas Indorum rex Christianus fa- 


ctus b 157 
Andreas Lausiacus occisus ὃ 181 
Andromeda quae 45 


INDEX RERUM. 


stuprata 42 
Andromaches descriptio 133 
Anganes rex Homeritarum ὃ 194 
Antiochia a quo condita — 32. 255 

In terra gigantum sita 257 

a Tigrane capta 270 

Rom. Imperio subjicitur 270 


'Terrae motu concussa, instaurata 


818 

rursus . 358 
rursus 176, 7 
vastata a Phinea Judaeo 814, 15 
a Sanatrucio capta - 9353 
Coelesti igne correpta, jeogeem 
ta 140 
rursus b 142, 8, ir δ. 6 
rursus b 126 
aliud. ejus incendium b 304 
'Theopolis nominatur b 177 
a Chosroe capta. b 222 
columna ef inscriptio ejus A 


Ecclesia magna 
Antiochenses Persas noctu — 
354 
"Templum Jovi Salvatori condunt 
859 
Antiochenses senatores pullati b 146 
Antiochenses captivi ab Alamundaro 


redempti b 198, 9 
Antiochus soter, novercam duci 
261 
Epiphanes ἜΤ 
Senaculum Antioch, extruit 262 
ejus mors 264 
Hierax 264 
Grypi nepos 265 


Evergetes, in Parthos arma mo- 

vet 265 
Dionicus Leprosus . 266 
moriturus facultates suas legat 


Romanis 272 
Nicomedis filius a Scipione victus 
269 

tributarius fit 269 
Chuzo magnus b 41 
Antiopa solis sacerdos 53 
vitiata in templo Solis 54 


Enixa Amphionem et Zethum 55 


Antaeon quis 106 
Antenoris descriptio 183 
Antiphantes 145 
Antigonus Poliorcetes 251 
occisus : 252 
Ántigonia condita. , 252 
Ab Atheniensibus habitaía ^ 256 
Eversa 256 


Antonius 'Triumvir 


Tcp 


INDEX RERUM. 


contra | Cleopatram missus ejus 


. amore capitur 281 
in Romanos arma convertit 9282 
ab Augusto interfectus 283 
Antoninus Verus Imp. 370 
ejus regnum et descriptio — 370 
-Interfectus 370 
Antoninus Geta Imp. 389 
ejus regnum et descriptio 889 
interfectus 390 . 
Antinoe condita 866 
S. Anthimus b 66 
Anthemius Rom, Imp. b 74 
interfectus b 83 
Anthemius Patriarchatu CP. exutus 
a Synodo CP. b 221 


Apamia condita Pella vocatur 259 
Aphronius Alitarcha 376 
Apotheoseos ritus 65 
Apostolorum corpora sepulta 


- quando affligi a Judaeis coepe- 
runt 
Apollonius 'Tyan. ejus "Telesmata 

342. 3 
quamdiu vixit 345 


Appio Patric. ab exilio rev. b 132 
Apscal vir fortis occisus b 203 
Arabia a Zenobia occupata 395 

Romano imperio resubjecta 9398 
Arceuthas fluvius Japhtha dictus 254 


Arcadius Constant. Imp. regnum 

ejus et mors b 45 
Ardeus Lydorum rex primus 191 
Ardens insula 280 
Ardazanes quis . b 67 

interfectus b 69 
Ardaburius occisus b 78 
Areopagus ubi situs 171 
Areobindus quis b 67 
Arethas Phylarcha b 166 
Árgeus mons 43 
Argus Centumoculus dictus 84 


'echnicam  occidenti monstravit 


Argonautarum nomina 93 
ilis oraculum de Trinitate et B. 
Maria datum 94 
Illorum visio 95 
Co!chidis vellus aur. surripiunt 


97 
Argivi Jó pro luna colunt 93 
Agrippa Beneventum dicitur | 9211 
Argyrus fluvius 407 
Ariadne Minois filia 107 
Aristophanes quando floruit 215 
Aristoteles quando vixit 240 
Arius b 9 


761 
Ariani et Christiani distincti b 35 

3 
Ariani ejecti 


b 38 
ab illis Ecclesiae ademptae b 221 
Ariadne lmperatrix Zenonis uxor 


b 99 
Armatus contra Zenonem missus 
i b 88 
Basiliscum Imp. prodit b 89 
Occisus b 92 
Armenii rebelles subacti 
Arpanicis mons - b 181 
Arsine urbs Ancyra dicitur 286 
Artaxerxes Assyriorum imp. | 203 
Mnemon appellatus 215 
Artabanus Syriarcha — . 874 
Aruns Tarquinii Sup. F. 229 
Ascanius Aeneae F. 214 
Asclepio neci datus 346 


Ascum dux ab Hunnis captus b 170 
Asius Philosophus | 137 
Asiae unde nomen, antiquum ejus 


nomen 138 
Aspar quis b 56 
interfectus b 78 
Astronomiam quis adinvenerit 4 
Astyanax Hectoris F. 157 


Astyages Persarum rex contra Ly- 


dos bellum movet 193 
Asterius Patricius b 146 
Atalanta quae 209 


Athenae post diluv. Att. sedes re- 
gia. 85 
Atheniens. quis leges dedit primus 
8 


Athenais mulier quae et Eudocia 
b 52 

ejus a fratribus fuga b 53 
"Theodosio juniori nupta b 53,4, 5 
Christiana facta b 55 
Athenienses Antiochiam translati 256 
Athalerichus rex quis b 198 
Atlas Astron. unde coelum gestare 


dicitur 84 
Atridarum exped. in Troj. 122 
Atticum diluvium 74 
Attica quam diu deserta 74 
Attalus Senator rebellis 47 
Attilae invasio b 58 


Ejus superbus ad 'Theodosium Ju- 
niorem nuncius b 59 
Fuga et mors b 59 
Augustus post Cons. regium impe- 
rium inducit 239 
"Cleopatram et Antonium vincit 
283 

aram primogenito deo extruxit 299 


762 


quas regiones subegit 286, 7, 8 
ili datum oraculum de successore 


sciscitanti 228 
Ejus tituli et descriptio 292 
mors 299 

Augustus mensis ab eo institutus 
239 
Auleas poeta 'Tragicus 181 


Aurum ejusque conflandi ratio in- 
venta 22 


Aureus deus quis 29 
Aurea porta Antiochena b 62 
Aureliani Imp. descriptio 896 
Moenia Romae instaurat 396 
Aurelianos quos appellat :897 
Interfectus 899 
Aurifodinae Pers. quando inventae 
b 192 

Romanis cedunt b 192 


Auxumitarum cum Homer. bell. b 163 
Eorum rex Christianae religionis 
rudimenta petit b 164 


B. 


Baal quis 20 
Babylonicae turris extruendae prae- 
fecti 72 
Ejus vestigia ubi 13 
Babylon a quo condita 18 
S. Babsylas Martyrium passus 402 
Bacchus Dionysius et NNysius ys 


Carmine Magico mira efficit 48 
captus et vinctus 50 
Boeotia a Lycurgo expulsus — 52 


Bacchae institutae 49 
Bagula quis dictus b 110 
Balaneae ab Apamia divisae et pro- 

vincia factae b 183 
Barsamanates ab Antioch. occisi 354 


Basilicae domus quae 315 
Basilica Rufini condita, unde dicta 
; b3,4 

incensa b 112 
instaurata b 114 
S. Basilii Epis. Caes. visio de Julia- 
no b 23, 4 
Basiliscus Patricius b 80 


ἃ Zinzericho pecunia corruptus 
b 80 
Imperator fit b 87 
Proditus b 89 
Imgeratoriis insignibus privatur 
b 20 


.Blach Hunnorum rex 
DBlasses Persarum rex contra Roma- 


INDEX RERUM. 


in Limnas cum suis amandatus 
b 90 

Basilius comes captus b 175 
Bastagarius post baptismum 'limo- 
theus dictus b 178 
Bassus praefectura abdicatus b 180 
Belus. 33 
Belisarius a Persis bis victus b e" 


Magistratu exutus b 
quas regiones a Gothis diripuit 


b 222 

Bellerophon 102, 3 
Beraea et Brincae urbes a Narsete 
captae b 239 
Bessica gens 50 
Biblus a Biblo exstructa 271 


Biblus statuas Antiochenas Romam 
advenit 271 
b 159 


nos arma movet b 66 
Boa Hunnorum Sabirorum regina se 
Romanis jungit b 159 
Bostra urbs ab Augusto condita 288 
Bosphorus urbs a quo condita, et 


unde dicta b 161 
Botrys urbs ubi b 229 
Bottia vicus 955 
Brennus dux Gall. occisus 236 ᾽ 
Briseis captiva 126 
Brumalia cur instituta 228 
Brutus filium suum occidit 231 


8 Brutus secundus Jul. Caes. jugulat 
279 


ab Augusto capite mulctatus 290 
Byzas fundator Byzantii b 6,7 
Byzantium Constantinopolis dicitur 


Heracleae Metropoli aliquando sub- 
jectum b9 


terrae motu concussum b 220 
C. T 
Cadmus Boeotiam occupat 45 


Boeotos:. Phoenicum literas gue 


Cadmia urbs condita 46 
Caesarius J. Caesaris ex Cleop. F. 
279 
Caesarea urbs Cappadociae eadem 
cum Mazaca 18 
Caesarium Antioch. conditum 278 
Alexandrinum conditum 279 
Cainus quaenam excogitavit 2 
quo genere mortis occubuit 2 


INDEX RERUM. 


Ejus septemplex peccatum et m 
na ' , 
Caii Caligulae Imp. descriptio - ἘΣ 


mors 916 
Calchas vates 123 
Ejus descriptio 132 


Calypso Ὃν . 158 
Calandio Ep. Antioch. sem 


91 

Candace Indiae regina 247 
nupta Alexandro M. 248 
Canis Sim. Magi loquitur vano 
Canis Itali cujusdam mirificus b 190 
Capitol. Rom. a Gallis obsessum 285 
Caput Charonium quid : 262 
Cappadocia Secunda a Prima divisa 
provincia facta b 35 


Amplificata et munita b 125 
Romano imperio subjecta 304 
Carthago extructa 207 


Carthaginensis senatus captivus 269 
Cari Imperatoris descriptio, et mors 


401 

Carini Augusti descriptio 409, 4 
mors 406 
Cares subacti, civ. jure donati 401 
Castor Ledae filius 101 
Cassandrae descriptio 134 
Cassius mons 253 
Casus Inachi F. Amycen ducit 257 
Castr. Anasarthum civ. jure don. 
b 178 

Cecrops cur Ζιφυὴς dictus 85 
Ejus lex pro Monogamia 96 


Celeriani milites qui 230 

Celer Illyricus vir fortis b 115 

Census universus ab Agrippa prodit 
29 


2 

Cepheus Persea occidit 45 
Cerberus canis 75 
Certamen Oenomai 219 
Enyalii 220 


Cerycus Magistratu privatus b 153 

Cestus Hymnus in laudem ec 
11 

Chamo quae regiones obvenerint 15 

Chalca — Constantinopolit. absoluta 

b 221 

Cherubim et Seraphim Jud. ad An- 


tioch. | ccce collocantur. 337 
Chiron Philosophus 'I'hetidos pater 
122 

Chlamydes apud Rom. in usu 38 
Chronologi pro Historici 34 
Chryseis ab Achille capta 125 
Apollinis sacerdos 126 


763 


Chrysopolis quae 245 
Chrysargyritributum ademptum b 113 
Chrysaphius Ztummus b 65 


interfectus b 74 
Christi nati tempus 293 
proditus anno aetatis 33 302 


Christianorum persecut. sub Vespas. 


336 
Sub Domitiano 340 
, Sub "Trajano 851 
Sub Numeriano 402 
a Valente pessime habiti b 35 
multi interfecti b 93 
a Samaritis afflicti b 180 
Caesareae multi occisi b 232 


Indulgentia data 
Christianarum faem. ad Trajan. re- 
sponsio 361 
Cicero quando floruit ' 972 
Cilicia prima a secunda divisa et 


provincia facta b 69 
Cinis ubi depluerit b 79 
Circe ejusque Philtrum 149 
Circensia instituta 218 


Circus Antioch. a que conditus 291 


Circus incensus b 109 
Cithaeron mons 49 
Claudii Caes. descriptio 317 
Mors 392 
Claudii Apolliani descriptio et mors 
915 

Claudiopolis condita 37 
Cleopatra Reg. Aegypti 251 
Jul. Caesaris amica 279 
ab Augusto victa 251 
ejus descriptio 282 
mors 284 
Clytemnestra 'T'yndari F. 101 
Agamemnoni nupta 101 


Cum Aegistho consueétud. habet 168 


nupta Aegistho 168 
Coades Persarum rex b 114 
ejus literae ad Justin, b 185 


quo genere mortis occubuit b 211 
Coemeterium quid b 15 


Colossus Rhodi statua 189 
Colossenses qui 189 
Columna "Theodosii b 117 
Colonisia statua b 113 


Computatio per 12. menses incipit 

25 

Commodi Augusti descriptio 371 
mors 

Cometa barbatus b 132 


In Confusione linguae 72. 12 
Conchyle quid : 96 
Consules Rom. primi 231 


764 


quam diu Remp. ad ministrarint 
274 


Cono Fussiani F. Exepisc. Apamen- 
sis 107 
Contentio inter Ulyssem Ajacem et 
Diomedem 137 
Constantini M. descriptio b1 
a barbaris in occidente victus b 1 
crucis ilii apparentia et yrs n 


Christianus factus b 2 
quaenam extruxerit b 9,4,5,6,7 
Ejus edictum b 4 
Primus ille corona gemmata usus 


Constans Senator occisus b 47 
Constantini Jun. regnum et obitus 
b 11 
b 12 
b 12 


Constantis Imp. reg. et mors 
Constantius Exocionita 


Ejus cum Persis bellum b. 13 
interitus b 14 
Constantius Comes Senator 46,7 


Constantius 'Tars, Comes orien, b 106 
Constantiolus ab Hunnis captus b 170 
Constantii Chlori descriptio 
Constantia Cypri Metrop. 
Constantinopolis regia sedes Imper. 
b 9 


Ro. 
terrae motu concussa b 66 
3terum - b 96 
instaurata a Zenone b 96 


penuriam panis passa b 232 
defectum aquae b 239 
pestem b 224 
terrae motum b 231 
Conflagrationem b 237 
Luem b 234 
Corinthi terrae motus 338 


Corinthiorum reg. quam diu duravit 

111 

S. Cosmas neci datus 408 

Cotyaeus urbs Phrygiae Salutiferae 
b 6 


Chozroes Persarum rex b 211 
ejus literae ad Justin. b 212 
Fratri caput amputat . b 212 
ejus cum Justin. induciae Ὁ 912 

Cranaus primus Maced. rex 204 

Cretae terrae motus 322 

Cretenses mendaces 108 
Antiochiam translati 256 

Croesus Lydorum rex 124 


superbae ejus ad Cyrumliterae 195 
illi oraculum datum 197 
victus et, captus a Cyro 199 
Crucis imago in coelis 146 


INDEX RERUM. 


Curius consul Rom. 266 
Cuspus tormenti genus unde 559 
Cutzines Maurorum exarcha occisus 


. b 243 

Cuztis Damasci exdux captus b 175 
Cyclops quis 145 
Cygnus Priami F. Graecos adoritu 

12 

ab Achille occisus 124 
Cygnus alius, Ledam vitiat 101 
Cyprii Antiochiam translati 256 
Cyrus rex Persarum 194 


ejus cum Samiis bellum, mors 201 


Cyrus Patric. Clericus fit b 64 
Cyrrhestica regio 404 
Cyrillus Episc. Alexand, .. b. 60 
Cyrillus Illyricianus b 119 
Cyzici terrae motus. 364 


Cyzicenum 'T'emplum conditum 864 


D. 
Dacia Parapotamia provincia facta 
398 
Daedalus et mors ejus 105 


S. Damianus neci datus 403 
Damascenum templ. Chr. donatum 


. b. 389 
Damonicus Antioch. submersus. b. 80 
Danae a Jove vitiata . 89 


Daphneurbs, eadem acHeraclis 260 
Daristhenorum dogma quid 


Darius Persarum rex 201 

ejus cum Aethiopibus bellum . .. 202 
Debborius Philosophus 344 
Deiphobi descriptio 132 


Dei quinam olim appellati. 6 
Deianira unde nata 208 

Herculi Polyphemo nupta 208 
Democritus Philos. et ejus scripta 


104 
Demosthenes quando vixerit 915 
Demetrius victus 258 
Demetrianus Seleuci f. 264 
Desius mensis, idem ac Junius 116 


Deucalicn. diluvii particularis histo- 
riam scribit 

Dianae aedes in "Tabloparochium 
mutata 


Dido in Libyam fugit 207 
Didii Juliani descriptio ᾿ 382 

mors 983 
Dies largitionis "223 


Dinini regis Homeritensis literae ad 
Auxumitarum regem 
ejus interitus 


PE 


INDEX RERUM. 1765 
᾿ς Diomedes Argivorum rex 210 Electra Plesionae f. 121 
' . ad Troj. bellum profectus 210 Electra soror Orestis 170 


| ' ejus varia nomina 


- reversus a primoribus a regno re- 
pellitur 211 
Diospolis quae 290 
Dioscuri qui 302 
Dionysius Areop. fit Christianus 324 
' Episc. Athen. constitutus 325 
— adversus Graecos scribit 325 
Diocaesareae terrae motus 847 
848 
406 

b 132 
ibid. 


Diocletiani descriptio 
Diogenianus Patricius 
^ ejus mors 

Diomedes silentiarius 


b 167 

Dirce uxor Lyci Argiv. regis 55 
"Tauro distracta. 57 
Dirce fons unde 57 
Divisio Gentium 14 
Domitiani descriptio 840 
mors 846 


cur in coelum raptus dicitur 846 
' S. Domitius in spelunca habitat 


b 16 

ejus responsio ad Jnlianum Apo- 

' — statam b 16 
Martyrium b 16 


Domitianopolis condita 846 
Doras urbs Anastasiopolis vocata et 
-. muro cincta b 115 
Dorotheus Militiae magister b 209 
Draco fiuvius idem qui Orontes 44 
Draco primus Athen, legislat, 87 
S. Drosina se in ignem injicit 862 
Dictys Cretensis historia in arcula 
reperta 322 
Dynas Hecubae pater 121 
Dynastia Aegyptiorum prima quam 
... diu duravit 242 
' Macedonica quam diu 243 
Dyrrachium urbs terrae motu con- 
cussa b 141 
Epidaurus vocata b 141 


E. 


Ecclesiae Orthodoxis redditae b 38 
Ecclesia Alexand. a 'Theodosio con- 


dita b 60 
Edessa terrae motu concussa b 141 
Antiochia ^ Mixobarbara  appell. 

? b 142 

a quo condita b 142 
Eetion rex Lyrnesi 125 
Elda Lamechi uxor 8 


Eleutherius seditiosus occisus b 112 
Elpe Polyphemi F. 148 

ab Ulyssis socio Lione ablata 149 
Emessae jus Metropol. datum Ὁ 42 


Emisa urbs 391 
Emmali Saltatores b 189 
Enathus Romanorum socius 899 


Encaenia Mag. Eccl. Antioch. celeb. 


b 222 
Endymionis Philos. somnium 72 
Enochus translatus 8 
Enyalius qui 220 
Ephesi terrae motus 817 


Ephesinum reg. quam diu duravit 136 
Epimetheus Musicae autor 5 
Epiphania condita 262 
Epirus nova a vet. divisa et provin- 


cia facta ! b 42 
jure Metropol. donata b 42 
Eriboea 'Tydei mater 207 
Erigone f, Aegisthi se occidit 168 
Ericepeus vox s 91 
Erythrius Senator b 148 


Esdras libros sacerdot. ex memoria 


sua reparat 204 
Eteocles occisus 63 
Ethnicorum templa eversa b 39 
Euchais Ponti urbs b 91 
Eudocia mortua b 58 
Eudoxia ejus filia b 55 


Eudaemon Antioch. praefectus b 214 
Magistratu privatus b 216 
Eugenii regnum et mors b 34 
Eulalius quis, ejus testam. et mors 
b 171, 2 

Euphratesia a Syria divisa b 3 
Euphemius Patr. CP. abdicatus b 116 


Euphrasius Antioch. Patr. ὃ 138 
Eurystheus Laced. rex 111 
Euripides quando floruit 201 


Europa Agenoris f. 8 
a 'lauro abducta 35 
regionibus Europaeis nomen fecit 


35 
Europa a Thracia sejuncta 338 
Eurota flumen 100 
Eusebius Ep. Cyzic. occisus 223 


Eusebii Argentarii conspiratio b 242 
Eutychius patriarcha b 243 
Enarath Persarum rex regiones Rom. 
invadit b 199 
Exocionitae iidem qui Arriani b 12 
Exterminatio Antioch. constituta 
b 207 


166 


FE. 
Factionum Rom. distinctiones 229 
. Faelicius comes Orientis b4 


Fanum Serapidis solis ab Alex. cond. 


244 
occlusum b 46 
Fanum Jovis Olympici 372 


Faunus idem qui Merc. ejus inventa, 
. Deus aureus dictus, et ab Ae- 
gyptiis adoratus 22 
Misremo in Aegypto succedit 98 
Februarius Senator caesus et Roma 


ejectus 238 

ab illo mensis dictus 238 
Festa Anathematum 138 
Festum in Campo Martio 218 
Festum "Theophaniorum b 43 
Filii dei in libro Gen. qui 6 
Floriani Augusti descriptio 399 
Mors 400 
Flavianus patr. Antioch. relegatus 
116 

Follerales nummi qui b 117 


G. 


Gabala motu terrae concussa Ὁ 88 


provincia facta b 183 
Gainas rebellis occisus b 44 
Galatia unde dicta 286 
Galbae descriptio, e£ mors 998, 4 
Gallus flumen 286 
Galieni descriptio et mors 394 


Galatia prima a secunda divisa pro- 
vincia et Metropolis facta Ὁ 43 
Galli a Romanis victi 233 
Brenno duce Romam invadunt 235 
Ganymedes 'T'rois f. 98 
a Tantalo oppressus 
mors ejus et Epitaphium 
unde raptus ab aquila fertur 
Gargazi mons b 93 
Gelimer quis b 197 
S. Gelasini visio e£ martyrium 
S. Georgius Cappadox martyr 
Gesius frater Eudociae b 55 
Gigantes unde nati 7 
Gigantea mulier b 133 
Gilderichus magistratu priv. b 153 
Gindaropolis Syriae primae urbs 


b 188 
Githiliia urbs Maritima 100 
Glauca igne consumpta 45 
Glauci descriptio 133 
Glom Hunnorum rex b 160 


Gobbulorum Castellum b 200 


INDEX RERUM. 


Godilas captus ab Hunnis fugit b 170 
41 


Gorgon quae 4 
igne absumpta 45 
Gortyna urbs Cretae 107 
Gratiani descriptio b 36 
mors , b 38 
Graeci Geneathliologiam unde acce- 
pere 18 
nefas putant vim illi inferre qui- 
cum ederunt hoi 
eorum regnum Peloponnesiacum 
quam diu floruit 1 
eorum in 'Troj. expeditio 123 


eorum Primatum et navium in'Fro- 
janos profectorum catalogus 136 
eorum literae inventae 70 
Libri religiosi et simulachra com- 
busta b 237, 8 
Graecae religionis professores per- 
secutionem passi b 184 
Grepes Herulorum rex Christianus 


factus b 154 
Grod Hunnorum rex b 160 
Christianus fit b 161 
occisus b 162 
Gundabarius quis b 83 
H. 
Haeresis Nestoriana b 116 
Hannibal Afrorum dux 267 
Italiae partem vastat 267 


a Scipione secundo victus ge vene- 
no interficit 269 
Heberus lingua sua in confusione 
non privatus 1 
Hebraei ab Hibero 12 
Hebraea lingua ab Adamo usurpata 12 
Hebraicae literae excogitatae 
Hectoris et Heleni descriptiones 182 


Hectoris mors 155 
Hecubae descriptio 133 
mors 135 


Hecates templum subterraneum | 408 


Heliopolis urbs Aegypti 22 
πα Ledae fia P 101 

a Paride rapta 119 
Helladici qui 83 
Helena mater Const. M. b5 


Helenopolis (Suga olim) unde uen 
b 10 


civitatis jure donata b 10 
"Terrae motu concussa b 96 
Helenoponti provincia b 10 
Heliopolitanum templum 366 


Hercules Tyrius et purpura ab eo 
;. inventa 86 
Hercules Heros 93 


INDEX RERUM. 


767 

Antaeonem vincit 106 Jason quis 93 
Hercules 'Theb. Jove Pico et Alcme- Icarus, eius mors 106 
na ortus 205 Iconium a Perseo conditum 42 
Augen ducit 205 Idomenei descriptio 130 
"Italiae imperat 205 dololatria abolita 68 
ejus ad Gades statuae 205 Ignis Aeternus 44 
Hercules Polyphemus Acheloi patrem — Ignis in caelo apparet b 233 
interficit 208 S.lIgnatius martyrium passus 860 
Unde dicitur cornu Acheloo avul- llium conditum unde dictum 97 
sisse - 208 llia mater Rom. et Remi 296 

- moritur 209 a milite compressa 226 
Heraclides quando vixit 204 llus rex Phrygiae 99 
Herodotus quando floruit 204 Illus patricius occisus b 102 
Heraclea condita 839 Inachus Argiv. imperator 31 


Heraclis urbs eadem ac Daphne 260 


ab Hercule Mysta condita 260 
Hermogenes Scytha b 179 
Hexastoon ubi 388 


Hierosolymae quam diu desertae 204 


. ab Antiocho vastatae 264 
a Vespasiano 336 
Aelia vocatae 865 

Hierapolis urbs b 17 

eer 43 Dn b 162 

tus Privignus Thesei 109 
Mb. derotus πε 110 
mortuus 110 

Hippodamia eadem ac Briseis 196 

Hippodromi figura 221 

Homerus poeta 183 

Homeritarum cum Auxumitis bell. 

b τ: 

Honorii um b 45 
mors ipd b 48 

Honorias pars Bithyniae ede fa- 

69 


cta 
Hunni Gothique Europam populati 
b 12 


Hunni Sabiri regiones Rom. invadunt 


b 124 

Scythiam et Mysiam occupant 

b 170 

victi 170 
"T'hraciam invadunt b 235 
Hypasius Philos. quae invenit — 214 
mcm mensis idem cum 
ct. 298 
Hypaethrum Caesarium 376 
Hypatius imp. creatus b 217 
occisus b 218 
Hypatia viva combusta b 60 


I. 
Jamblichus Philos. quando vixit 414 
Jannes et Iambres magi 76 
Japheto quaenam regiones obvene- 
. runt 16 


Indarazar Manichaeus Episc. occi- 

sus b 178 
Indici regis habitus, descriptio b 194 
Indorum rex socius Romanus b 194 
Indi a Baccho victi 49 
Inscriptio Ecclesiae Antioch. b 13 
Interpretes 72 250 
Jocasta Oedipo nupta 61 
D. Johannes ab exilio revoc. — 349 
Joh. Gibbus militiae magister b 105 


Joh. Isthmeus Chym, b 109 
Joh. Paphlagon b 116 
Jonitae qui 33 
Jo a Jove Pico rapta 31 

Ejus fuga et mors 31 
Jopolis condita 31 
Jothor Graecorum pontifex 76 
Joviani Imp. regnum b 25 

obit b 28 
Iphigenia victima destinata 123 

Aulide vivit 173 


Irenaeus Penta. comes Orien. b 113 


Irenopolis Ciliciae urbs b 40 
Ὁ Isaacius conspirator ibid. 
Isiodus quid invenit 70 
Isocrates quando vixit 214 


Isocasius Phil. Paganismi accusatus 
b 76 

in Christianorum album refertur 
b 78 

Israeliticus pop. ἃ Cyro cum sacris 
eorum dimissi 199 
Jubalus quae excogitat 83 
Judaeorum a captivitate reditus 200 
a Graecis Antiochenis occisi multi 
315 

a Caligula 316 
eorum fatalia tempora incipiunt 
319 

a Nerone strati 332 
Contra — Christianos —!— 
231 


Julius mensis unde 239 


768 


J. Caesar unde dictus 274: 
'Triumviratu exutus 275 
In Romanos arma sumit 275 


Roma capta Senatores occidit 276 


Contra Pomp. arma movet 216 
ejus regnum 277 
Leges Romanis ponit 2177 
interfectus 279 
Julianus Apost. Imp. b 14 
unde Apostata dictus b 14 
ejus in Persas exped. b 17 
visio per somnum b 15 
oratio ejus Misopogon b 15 
ejus classis quanta b 17 
mortuus b 21 
Julianus Latro "Tyrannus occisus 
180 

Julianici aurigae Christiani mors 
b 243 

Juno quaenam 19 
Jupiter Picus sororem ducit 19 
occidenti imperat 21 
Jupiter Asterius 118 
Casius 253 
Ceraunius 254 
Bottius 255 
Justasas rex Samaritanus occisus 
b 93 

Justinus imperator b 131 
ejus descriptio b 131 
literae ad Coadem b 137 
Morti occumbit b 150 
Justinianus Imp. b 147 
ejus descriptio b 151 
Prasinae factioni studet Ὁ 152 
ejus edicta b 158, 163 
Bellum cum Persis gerit b 199 


ejus literae ad Chozroen regem 


Pers. b 212 
Imperatoriis insignibus privatus 
b 216 

ejus Institutiones.sacrae Ὁ 290 
ejus statua b 225 
contra eum conjuratur b 240 


Justinianopolis urbs unde dicta b 154 
Juventinus Martyrium passus b 15 


Juvenalia faemina b 95 
L. 

Labyrinthus regio 108 

Laconia a Lacone dicta 100 

Laconides pulcherrimae 100 


Lacedaemonium regnum eversum 111 


Laius ''hebanorum rex 59 
interfectus 61 
Lamechi uxores Elda et Sela 9 


INDEX RERUM. 


Lamechi duo get ἢ 8 
Lamechi Caino orti peccatum et 
poena 8 


Laomedon rex Ilii 107 
Laodicea a quo condita et. dicta 258 


Eversa 886 
Jure Metropol. donata 387 
Laodicenses Septimii dicti 988 
Latini olim Scitini. dicti 205 
Latinus rex interfectus 212 
Lavinium conditum 214 
Lausus Bithyniae praefectus ^ 285 


Leda Thestii filia ''yndaro nupta 100 
a Cygno vitiata 101 
ejus partus "'ergeminus 101 

Leges veteres Constantin. collectae 


b 183 
Leius mysta 262 
Lenones  circumforanei ^ Antioch. 
b 173 


Leontius Philosophus Athen, . b 52 
ejus testamentum et mors ἢ 53 
Leonis Magni regnum b 75 
ejus jussa de die Domin. servando 


b 78 

exocionitas persecutus b 79 
ejus literae ad Athemium b 82 
Leontia filia Leonis M. b 83 
Leo Jun. Imperator b 84 
obit b 85 
Lepidus 'Triumvir 280 


Lex contra inceptum a Persis lata 19 
Libya Pici Jovis filia Neptuno nupta 


33 

Libya regio unde dicta 221 
Libanius Sophista Antioch. — b 14 
Linus D, Petri successor -920 
Lithoprosopus mons b 229 
Livius cum vixerit 277 
Lomnas rex 186 
Longinus qui b 97 
Lous mensis 373 


Lucullus contra 'ligranem missus 


228 

Lucii Pertinacis regnum et descript. 
382 

mors 332 
Lucretia violata 229 


Ludus equestris a Romulo institutus 


224 

Lupae quaedam mulieressic dictae 
226 

Lycurgus vir sapiens 52 
Lycus Argivorum rex 53 
bello moritur 58 
Lycaon ab Achiile occisus 164 
Lycia a Lycaonia divisa b.69 


δ... . 


INDEX RERUM. 


769 


Lycocranitae qui b 179. Persas vincit 408 
Lydii regui duratio 194 — obit 413 
Lynceus bellum Danao infert 82 Maxentii regnum et descriptio — ib.: 
Lytargus urbs Syriae b 42 Maximi imp. regnum descriptio et 
mors 

M . Mauzanitarum regio b 19 

σὰ ; Mausoleum Eudociae ubi b 58 
Macedonici regni duratio 249 Maurianus Comes vates b 103 


. Macedonia Rom. Imp. subjicitur 266 


Macedones Antiochiam translati 257 


- Macedonia secunda provincia facta 


338 
Maccabaei interfecti 264 
eorum reliquiae ubi sepultae 264 


Macedonius curator b 172 
᾿ς Magia a quo inventa 18 
Magi ὃ .296 


Magistratus Christiani Constantino- 
poli praepositi b 
Majorinus Senat. Romanus b 83 
D. Mamas - b 80 
Manumissionis ritus 232 
Manlius Capitolinus Gallos vincit 


233 . 


ejus bona direpta 234 
respub. illi soli administranda da- 


tur 236 
Manichaeus Cerdo qui 899 

. Manichaei poenis affecti b 148 
ilis sua Haeresis indulta Ὁ 212 
Manichaei Bundi dogmata 410 
Mars qui 20 

: Marsyas Philosopbus mente captus 
in fluvium se injecit 93 
Marsyas amnis unde 93 


Marcion Manich, dogma spargit 365 


Marci Antonini Imperium 368 
ejus regnum et descriptio 968 
Lex ejus 869 
interitus 370 

Mariades Magistratus Antioch. occi- 
sus 39 

. Mariana uxor Valentin. proscripta 
b 33 
Marciani Imp. regnum et descriptio 

b 73 
Ejus edictum b 74 

Matopolis b 154 

S. Marinus Martyr b 187 

Marcellus captus se occidit — b 241 


Maximianopolis terrae motum passa 
instaurata, Constantina dicta b 10 
Maximianus Martyr b 15 
Maximus Senator rebellis b 47 
Maximiani Imp. regaum et descrip. 
413 

Alitarcha fit ib. 


loannes Malalas. 


Mauritani Africae regiones occupant 


Maurisii victi à 'Theudericho Ὁ 197 
Mazabda vicus, postea Laodicaea 


258 
Medi unde dicti 14 
Medea a Jasone abducta 97 


Medusa quae, truncata a Perseo 41 
Meerdotes bellum contra Rom, mo- 


vet 351. 
diem obit 851 
Melantium mons Ámanus quoque di- 
ctus “79 
Melantia fluenta 179 
Meleager quis 208 
aprum Calydonium occidit 209 
moritur ; 209 
Memnon Indorum rex, et mors ejus 
162 

Menelaus dux Graecus 113 


ad Priamum contendit Helenam 


petens 122 
Menetes Legopolis rex 126 
ab Achille interfectus 126 


Mensium Macedonicorum nomina 219 
219 

Menses Syrii Macedonicorum nomi- 
nibus dicti 2957 
Menas qui ᾿ b 111 
Menas Patriarcha Constantinop. a 
Papa excommunicatus, restitutus 


b 226 
obit b 230 
Meropes unde 13 
Mercurius quis 22 
Mercurius 'l'rismegistus 29 
ejus opinio de "Trinitate 29 


ad Aesculapium de divina natura 
29 


Merionis descriptio 130 
Meran b 174 
Mesopotamia provincia facta ^ 358 


Minos Europae filius Athenis bellum 
infert 105 
Minotaurus unde dictus 106 
Minoi in regno succedit 107 

e Labyrintho extractus et occisus 
108 

Minos 'Tragoedus quae invenit 181 

49 


710 INDEX RERUM. 
ep 
Modestus Magistrianus b 82 Nycteus rex Boeotorum . ...58 
Monarcha Orientalis occisus b 126  Nycteparchus, officium ejus b 111 
Mons ferreus b 182 Nyssa urbs unde dicta b 177 
Montes aurei ubi b 192 Nyssaei altaris inscriptio b 177 
Mopsuestia urbs Ciliciae b 14 
Moschianorum porticus b 236 0. 
Mothon urbs b 11 . 
Mugel Hunnorum rex b 162 Occidentis Jovis Pici tempore descri- 
Mulier fatidica Atheniensis Ὁ 224 ptio 21. 
Mundus socius Rom. b 186 Ochus Artaxerxis filius 241 
Myrmidones Bulgari dicti 192 ^ Aegyptios populatus 241 
Myra urbs Lyciae b 69 Odoacer occisus b 95 
Odyssus urbs b 119 
N. Oedipus Laii et Jocastae fil. exposi-- 
tus 59 
Narses Gothos vincit b 230 a pastore eductus 59 
Nazorei et Galilaei Christiani dicti — unde nomen cepit 60 
918 . Sphinga occidit 61 
Nebrodus gigas 18 . Matrem ducit 61 
Genethlialogiae peritus 18 . "Thebanorum rex creatns 6t 
Magiae, Astronomiae et Astrolo- ^ mors ejus 62 
giae Persis autor 18 Oeneus Aetolorum rex .207 


a Persis Orion dictus 18 
Nectanabus Aegyptius Imp. 241 
cum Olympiade Alexandri M. ma- 
tre concubuisse per illusionem 
fertur 242 
Nemea certamina Baccho sacra | 194 
Nemesi templum sacrum 
Neronis Imp. regnum et descriptio 
323 
veneno interfectus 333 
Nervae Augusti Imp. regnum et de- 


scriptio 847 
mors 349 
Nestor senex 122 
Nestorius quando floruit Ὁ 69, 70 


Nicomedes et Nicanor Asiae praefe- 


cti 252 
Nicomedia terrae motu concussa, in- 
staurata 335 
Nicopolis terrae motum passa 847 
instaurata et Nerva dicta 348 


Nicaea terrae motu labefactata 

b 36 

Niceas occisus b 180 
Niger Senator orientem domat 386 
Niger imp. victus et occisus 387 
Ninus Saturni filius Syriae rex. 20 
- Matrem ducit 20 


Nisibis urbs b 17 
vicus Nisibenus b 27 
De Noa 9, 10 
Novellae constitutiones ^ Justiniani 
b 168 

Numeriani Augusti regnum et descri- 
ptio 401 


Oenomaus, qui certamen invenit 219 


interfectus a Pelope 220 
Ogygis diluvium Atticum 74 
Olivae frons Meleagri tutela 210 


Olympicum certamen institutum 112 
Olympias Alexandri M. mater 946 
Olybrius rex Romae, obit b 83 
Oraculum datum '"Thuli de 'Trinitate 

27 


Perseo 49 
Pharaoni 79 
Argonautis de Trinitate et B. Ma- 
ria 94 
Priamo de Paride 114 
Romulo 217 
Croeso 197 
Augusto 298 
Oresti 169 
Orestes Agamemnonis natus 169 
insanus matrem occidit 170 


victima destinatus ab Iphigenia 


173 
quo signo sorori notus 176 
cum illa Aulidem fugit 177 


drapetes ab Antiochenis dicitur 


181 
Orgya quae, majumae dictae 874 
Orion quis 18 


Orontes 'Typhon et Ophites dictus 
25 


2 

Orpheus quando floruit $8 
quaenam docet 88 
ejus carmina 88, 92 
ejus dicta de mundo 89 
"Trinitatem agnovit 91 


| J INDEX RERUM. 771 
Orthodoxi afflicti b 138 . Gorgone sua occaecatus interimi- 
Osdroes Armeniae rex 352 tur 45 
Osdroina urbs 8 Persae unde dicti 48 


85 
Ostrys "Thraciam depraedatus b 79 


P. 
.Palamedes quae invenit 129 
. Palladium ablatum 141 
in foro Antiocheno ponitur b 6 
Palatia unde dicta 213 
Palaestina provincia facta b 5 
terrae motu concussa b 229 


Palmyrae urbis fundator quis b 152 
Paltus urbs et Gabala provincia fa- 
. eta b 183 
Panduristae 227 
Panemus idem ac Julius mensis 373 
Panis perpetuus qui 381 
Panes Palatini b 9 
Paris Priami filius Alexander dictus 
114 

ab Agricola educatus 114 
Panegyrin in Venerem componit 
115 

: unde fabula de tribus deabus 113 
Helenam abreptam "Trojam vehit 


119 
ejus descriptio 133 
Parmenius torrens 801 


Parathemaspates οοπίτα Romanos 


profectus 352 
Persarum imperator fit 857 
Parium urbs conditum 115 
Pasiphae uxor Minois 106 
D. Pauli descriptio 331 
Paulus Macedonicus occisus 267 
Paulinus quis b 51 
interfectus b 57 
Paulus Patriarcha moritur Ὁ 138 


Paulus Constantinop. conjurator ca- 
tus b 241 


Pelops Graeciae rex 104 
Peloponnesus ab illo condita ^ 104 

Pelena dicta 16 
Pelagius Patricius occisus ὃ 103 
Pentheus filius Agaves 50 
«um Baccho pugnat 50 

per insidias interemptus 51 
Penthisilea quae 159 

interfecta 161 
Perseus Jovis Pici filius 40 


Persas docet Medusaea mysteria 
ignem aeternum in Persida fert 
4 


arbores Persicas. serit 43 


Mito m Magusaei dicuntur 18 


unde Magiam et Astronomiam di- 
dicerunt 18 
fusi ἃ Romanis b 189 


eorum in Romanos conspiratio 

b 193 

victi b 208 
foedus cum Romanis ineunt b 219 
eorum sub Maxentio invasio 414 
Persa Ztathio bellum infert Ὁ 158 
Persarmeniae regiones Romano Imp. 


adjectae 
Perithous a "Tricerbero laniatus 75 
Pericles quando vixit 214 
Perittius mensis qui 265 
Perozes Persici regis filius — b 174 
Pessinuns urbs b 43 
Pestis Constantinopolitana ^ b 232 


Petrus Paramonarius S, Euphemiae 
» Episc. Antiochensis constitutus 


b 86 

Euchaita relegatus b 91 
restitutus b.91 
D. Petri descriptio 330 


Pharaoh Maracho Aegypti rex 80 


Petissonius, Comoedus 76 
ilii datum oraculum de deo 79: 
ejus tabula lapidea 79 
Phaedra Thesei uxor 108 
a viro amota 110 
se interimit 111 
Philoctetis descriptio 130 


Phineus Judaeus Antiochiam vastat 


315 
interfectus 316 
ejus caput in Orontem injectum 
316 


Philoxenus ab exilio revocatus b. 132 
Phocas Patricius b. 146 
Phoenicia quae e£ unde dicta ^ 36 
Phoenicia Libanesia a Maritima di- 
visa et provincia facta ^ — b 39 
Phoenix primus purpura indutus 37 
Phoenices artem tinctoriam inveniunt 
87 

Phorbantes rex Lesbi occisus 1925 
Phrygia salutaris provincia facta 


b 9 
Phryx patricius b 191 
Pilatus a Nerone truncatur 331 
Pisistratus dux Lydorum 193 
Planetarum antiqua nomina 27 
Plato agnoscit "Trinitatem 240 


T12 
Placidia soror Gratiani Imperatoris 
à! b.37 


. - rapta ab Alaricho b 46 
Plutarchi Philosophi de diis opinio 
67 


Plutarchus Christianus Syriae prae- 
fectus b 3 


Polynices ab Eteocle occisus 68 
Pollux Ledae filius 101 
Polymnestor quis c 198 
Polydorus Priami filius 128 

Polyxena ab Achille amata 165 

ejus descriptio ' 134 
Polyphemus quis 145 


cur tres oculos habere fertur 148 


cur ab Ulysse inebriatus 148 
cur occaecatus 148 
Polydamus rex Phoenicum 161 
ab Ajace occisus 163 


Pompeius M. Tigranem vincit 270 
quas regiones subegit 270 
a Julio Caesare interemptus 270 
Pompeiopolis terrae motu concussa 
b 168 
instaurata b 168 
Pondera mensurae. et limites inven- 
ta 
Pontous Senat. Romanus oss 
81 
Pontus Ptolemoniacus ubi 332 
Pontus Hemipontus vocatur, provin- 
cia fit b 39 
Porphyrius Syriae praefectus b 93 
Priamus Ilii rex 113 
oraculum illi de Paride datum 114 


ejus descriptio 130 
mors 136 
Principes insulae 95 
Proetus Graeciae rex 102 


Proserpina a "Tricerbero laniata 75 
unde a Plutone rapta dicitur 75 


Prometheus grammaticus 84 
unde homines fingere dicitur 85 
Procla Pilati uxor 309 
Procopius quis b 67 
Proclus Philosophus ^ Antiochensis 
b 120 

diem obit b 124 
Probus patricius accusatus Ὁ 171 
Proclianus interfectus b 175 


Ptolemaeorum series 
Ptolemaeus Secundus δὲ Philadel- 


phus distincti 250 
Pulcheria Augusta b 51 
. mortua b 75 
Pycmalion Sichaeum occidit. 207 
Py!ades Orestis socius 178 


INDEX RERUM. 


Aa. 


» Y i " 


ab Iphigenia hospitio n 

ἊΝ . 176 

Pylae ubi . b 89 
Pyrrhi descriptio 181 .. 

ejus ad patriam reditus . 167 


Pythagorae Samii placita : 
quando floruit 
Pythium certamen Apollini sacrum 


201, 2 
204 


Q. 
Quintiliani Rom. Imp. regnum et de- 


scriptio 396 
R. 

Ravenna urbs b 46 

Recimer quis b. 81 

interfectus b 83 


Redemptorium Antiochense quid 301 
Regum formula, jussimus et sanci- 


vimus, unde 217 
Remus a Lupa eductus 226 
interfectus 217 
ejus statua motuum civilium seda- ὦ 
trix 217 
Rhodius colossus erectus 189 
Rhodii Colossenses dicti 189 
Rhodus terrae motu concussa 242 


Rhodanus vir potens, praefectus 
b 32 

Rhosus urbs a quo condita 253 
Rogathinus Cutzinem occidit b 243 
Romulus a Lupa nutritus 226 
ejus Alphabeticum convivium 217 
illius oraculum de Remo 217 
Romani unde 216 
fines suos proferre incipiunt 293 
ad Indorum regem Legatos mit- 


tunt b 194 
Romanum cum Persis bellum. quam 
diu duravit b 199, 200 
Roma a Gothis capta b 226 
Rufinus Syriae praefectus b4 
8. 
Sabinae virgines raptae Ms 


Sabborarsacius Persarum rex b 19 


Sacrae Scripturae translatae in Graec. 
250 


' Sala filius Cainan tabulas Egrego- 


rorum in Chaldaea exscribit 10 
Saltatoria ars inventa 214 
Salustius quando vixit 272 


T INDEX RERUM. 


- Salamine terrae motu concussa, in- 
 staurata, et Diospolis dicta . 296 
Salamias motu terrae concussa 415 
« instaurata ibid. 
— Constantia dicitur ibid. 
sigeramus Veneris sacerdos 391 
Samosata Ephratesiae urbs Ὁ 17 
Samaritanorum a Romanis defectio 


: b 180 
victi sunt b 181 

. Samaritae Coadi contra Rom. auxi- 
. liantur . b 192 
. Sanatrucius Meerdotis filius 351 
contra Romanos profectus 352 


a 'lrajano captus et interfectus 


: 857 
Sappho Poetria 87 
Sapores Persarum rex Syriam et 


- - Antiochiam vastat 3931 


: ejus copiae profligatae 392 
interficitur 392 
Sardanapali luxuria mors et Epita- 
hium 21 
Sarabarus rex Persarum b 3 
Saramannus fons 9363 


Saturnus Gigas Orientis Imperator 
quae excogitat 19 
Scamander fluvius 


Schisma Antiochenum b 133 
Scirti milites Bacchi 50 


Scipio Consul Rom. Carthaginem di- 
ruit 268 
Scipio secundus Hannibalem et An- 


tiochum vincit 269 
Scirtus fluvius 141 
Scriba quali honore habitus 377 
Scythopolis urbs unde dicta 179 

a Samaritis combusta b 180 
Scythae in Persida translati 28 
. Parthi dicuntur 28 
Sebastianus Senator rebellis Ὁ 47 
᾿ς, Jsaurorum dux creatur b 174 


Sela Lamechi uxor 8 


Seleucia Palaeopolis dicta 180 
à quo condita 254 
ab Isauris vastata b 66 


- Seleucus tricator Asiae imperator 


252 

ejus uxores Ápame et Stratonica 
953 

in Perside LXXV. urbes condit 
259 
mors ejus et Sepultura 261 


Semo quae regiones obvenerunt . 14 
Semiramis Saturni uxor Rhea. dicta 


19 
Semele Cadmi filia 47 


308. 


ejus puerperium 8 
Serucus filius Ragavi Idololatriae au- 
tor . 63 
Sergius Diaconus b 206 
Sergius laesae majest. postulatus 
b 240 

Sethus literas Hebraicas et Astrono- 

miam invenit . ἥ 

ejus lapideae tabulae TL δ, 
deus appellatur 


: 6 
Severi Imp. regnum et descriptio 


383 

mors 989 
Severus Patriarcha Antioch. b 132 
Sibylla Cumaea 229 
Erythraea 97 


Sicyoniorum respublica a sacerdoti- . 

bus administrata 83 
Sicyonii Helladici dicti 83. 
Sichaeus interfectus 206 
Sidon urbs a quo condita et dicta 


69 

Silpius mons 82 
Silvanus Comes b 27 
Simon Magus et ejus Canis 326 
ejus miracula et mors 329. 
Simonium ubi 9329 
Simmas dux Rom. b 202 
Sindus mons 5 
Smyrna terrae motum passa 317 
Socrates quando vixit. 201 
Sol Aegypti rex 26 
Solis longa defectio 193 


Solon Philosophus | quando . floruit 


194 

Solennia Daphnes qualia b 111 
Sophocles quando vixit 204 
Sosibius Antiochenus Romae obit 
290 

Sostres Aegypti rex 28 
quas regiones subegit 28 
Sosthenium fanum ubi 96 
Sphingis descriptio 60 
mors |». . 6t 
Stephanus Episc. Antioch. occisus 
b 91 

Stephanus praefectus Caesareae oc- 
cisus b 232 
Stellarum discursus b 219 
Stheneboea uxor Proeti regis 109 
Antia dicitur 102 


Bellerophontem falso accusat 102 


Strophius Orestis. socius 169 
Strategium a quo conditum 245 

Suga urbs b 10 
Sulphur vivum quid b 124 
Sunica dux b 189 


714 
Persas superat b 189 
Surenas quis b 26 


Susianum castrum Justinianopolis di- 


citur b 179 
Syche urbs Neapolis dicta 84 
Sycae urbs b 120 


Synagogae Judaeorum incensae 315 
Synodus Nicena contra Arium Ὁ 9 
Synodus a 'Theodosio vocata et quae 
in ea agebantur b 41 
Ephesina contra Nestorium b 70 
Chalccdonensis b 738 
Constantinopolitana ab Agapeto Epi- 


scopo Romano convocata b 221 
Synodica Papae Romani b 238 
Syria pro Judaea 12 

unde dicta 96 
Syriaca lingua pro Hebraea 12 
Syrus Agenoris filius 88 

Axrithmeticam docet. 89 


T. 


Taciti Augusti Imp. regnum, descri- 
ptio et Mors 3 
"Taizanes Sarazenus b 198 
'Tantalus Mycenarum rex 98 
'arsus urbs a quo condita, unde 

dicta 48 
"larquinius Superbus expulsus 999 
"Taurus rex Cretae Europam abducit 


"Taurus Notarius Pasiphaes 106 
'Telephus Italiae rex 205 
'T'emplum Salomonis Jovi dicatur 264 
"Templa Dianae Herculis et Martis 


motu terrae dirupta 317 
"Tenebrae per integrum diem 406 
"Thales Philosophus 193 


Milesius Atheniensibus Legislator 
87 


"T hara statuarius 65 
'Thebae conditae unde dictae 58 
"Thebanorum bellum. civile et ejus 
causa 61 
'Thestius Laconiae rex 100 
"Theseus Aegei Thessaliae regis fi- 
lius 107 
Phaedram ducit 108 
Themis Graecus quaenam invenit 


181 

Thessalonica quae, et a quo condi- 
ta 243 
"Thermae olim dicta 243 
"Thebais Aegypti urbs 887 
Thermus quis, bonis spoliatus 887 


"Lheon Philosophus quae docet b 37 


INDEX RERUM. 


"Theodosius Imp. Rom. Christiams Ὁ 


b37 - 
Ecclesia interdictus b 43. 
ejus mors b 44 
"Theodosius Jun, Imp. Rom. Ὁ 49 
Factioni Prasinae studet ^ b 50 
ejus de Prasinis edictum «b 50 
nuptiae cum Eudocia b 55 
"Theophilus Bithyniae praefectus b 76 


"'Theuderichus Consul Rom. b 90 
contra Zenonem arma capit b 94 


Arianismi sectator | b.96 
' Theodosius Augustalis interfectus - 
b.119. 

"Theocritus comes occisus b 131 
'Theodotus praefectus b 139 
"Theodorus 'l'eganistes b 139 


'lheodora Augusta crücem gemma- . 
tam Hierosolymam mittit b. 148 
Lenones circumforaneos prohibet 


ες Ὁ 174 
Ecclesias multas locupletat b 174 
diem obit b 227 


"Theocritus Episc. Caesariensis b 234 


'Theopolis quae b 177 
'Theodorias urbs b 178 
'Theobous quis 53 

Antiopam vitiat 54 


"Thobelus quae excogitat 3 
'Thoas Scytharum rex 178 
'Thuras Assyriorum rex Baal et Mars 
dictus et a Persis adoratus — 20 
"Thules Aegyptiorum rex 26 
ilii datum de Trinitate Shot. 


mors ejus 27 
'Thymbraeus Apollo .139 
"Tiberius Rom. Imp. regnum et de- 

scriptio 299 

quaenam Antiochiae destruxit. 300 


in Persas bellum movet 300 
moritur 312 
'Tiberias exstructa 303 
'Tiberia urbs 'Thraciae 9304 


"ligranes Armenus a Pompeio victus 
270 

Tindarus maritus Ledae 100 
Tiresias Boeotorum Philosophus que 
6 


docuit 
relegatus 46 
Titus Vespasianus Palaestinam va- 
stat 9336 
Imperator fit 339 
ejus regnum et descriptio 839 
mors 340 


Torcis Persice regem  insignificat 
85 à 


9T" » 4 
. v? 


INDEX RERUM. 


^de "Transmigratione animarum opi 


nio a quibus inducta 2 
"Trajani lmp. regnum et gospel 
j 350 
ejus bellum cum Persis 852 
mors 362 
"Trachonitis b 182 
'Triptolemus Inachi filius 32 
Trinitatem Orpheus agnovit 91 
"Tricomitae qui 177 
.. 'Tributum fumarium exactum — 317 
"Iripolis terrae motu concussa, et 
.' instaurata b 73 
'rribonianus Quaestor Antioch. ma- 
- gistratu privatus b 216 
'Tros Phrygiae rex «97 
" "Trojani belli causa 113 
'Troili descriptio 132 
occiditur ab Achille 164 
"Trocondes dux b 88 
'Troja condita 97 
'Tyana urbs 842 
'"'ydeus Diomedis pater 207 
'Tyranx Hunnorum rex b 159 
in furcam actus b 160 


"lzanni quas regiones diripuerunt 


b 42 
Tzittas militiae magister b 204 
Vv. 

Valeriani Imp. regn. et descriptio 

390 

mors 393 
Valentiniani Severi regnum ἢ 28 
uxorem relegat b 33, 4 


obit 34 
Valerianus Valentiniani f. Imp. b 37 
Valerius frater Eudociae b 55 


Valeriana quae b 135 
-. Valentis regnum b 35 
Varius Senator Romanus 314 
Venetus color unde 222 


Veronica mulier Judaea fluxu. san- 
guinis a Christo curata 306 
Christo statuam ex aere ductili 


fingit 308 
Verina Augusta b 87 
Vespasiani regnum et €— 

3 
' Templum ventorum condit 939 
Vigilius Papa Rom. b 228 


ejus nomen e sacris diptychis ex- 
b 


punctum 
Vindicius Bruti servus manumissus 
230 
Vindices qui b 116 
Virgilius quando floruit 211 


715 

Vitellii regnum, descriptio et mors 
335 

Vitalianus 'Thrax quas regiones oc- 
cupavit b 114 
ejus classis vivo sulphure combu- 
.sta b 122 
victus 123 
in Gratiam a Justiniano receptus 
b 132 

occisus 134 

Vitus conjurator captus b 

Vites a Baccho inventae 48 
Ulyssis oratio pro Palladio 139 

a Cyclope captus fugit 148 

a Polyphemo captus evadit 149 
apud Circen commoratus 151 
ejus socii in Porcos mutati 159 
apud Calypsonem manet 153. 
in Charybdim incidit 154 
Ithacam pervenit 155 


Vox audita a Judaeis sacerdotibus 


in sancto Sanctorum. 319 
X. 

Xanthicus mensis idem cum Aprili 

116 

Xenophon quando vixit 240 

Xerxes Coadis filius b 174 

Xylelaeus Gothicus b 169 
Z. 

Zacharias Tyrius Patriarcha factus 

b 149 

Zamanazus Iberorum rex b 159 

Zarbus vir Senatorius Romae 347 

Zenobia uxor Enathi 992 

captiva fit ab Aureliano 897 

interfecta 898 

Zeno Imperator b 84 

ejus regnum b 86 


contra Constantinopolitanos arma 


movet b 89 
ejus edictum b 94 
mors b 104 

Zethus Antiopae filius 55 


Zilgibis Hunnorum rex contra Rom. 
arma capit b 137 
occisus est b 138 
"Zoroeaster Astronomus Persicus igne 
coelesti absumptus 20 
ejus cineres Persici regni tutela 20 


Ztannica Ponti 399 
Ztatthius: Lazorum rex Christianus 
factus b 134 
Valerianam ducit b 135 
Zticca neci datus b 139 
Züttas militiae magister — b 157 





INDEX SCRIPTORUM. 





" Acta apostolorum 255, 11. 

Africanus 53, 14. 62, 6. 69, 3. 72, 
14. 90, 7., 17. 158, 14. 269, 8. 

Alexandrinarum rerum scriptores 
220, 17. 

Apollonius 79, 17. 

Archi'ochus 68, 5. 

Arianus 274, 17. 

Auleas 61, 12. 

Auleas 143, 1. 

Brunichius 187, 14, 

Buttius. 84, 22. 193, 17. 262, 21. 

Callimachus (88, 3.) 175, 1. 

Castor 157, 19. 

Cephalio 40, 9. 45, 9, 49, 11. 90, 

^11. 165, 5. 

Charax 81, 14. 175, 5. 

Clemens ( Kizjuiog) 34, 10. ( Κλή- 
μης) 298, 18. 931, 11. 240, 9, 
242, 21. 250, 9. 499, 13. 

Cyrillus 27, 12. 58, 19. 188, 12, 

Democritus 85, 3. 

Deucalion 70, 8. 

Dictys 107, 1., 6. 119, 93. 122, ἃ, 

..: 132, 22. 135, 12. 950, 8. 

Didymus 81, 8. 86, 17. 166, 22. 

Dinarchus 45, 8, 

Diodorus 54, 13. 68, 10. 

Dionysiüs 190, 15. 

Dionysius 252, 2. 

Domitianus 810, 18. 

Domninus 88,16. 142, 19. 235, 7. 


266, 10. 273, 3. 287, 18. 297, 9. 
18. Domnus 208, 2. 

Epigramma (in Sardanapallum 19, 
11. " 

Euripides 31, 6. 34, 19. 43, 18. 49, 
11. 53, 12, 72, 11. 84, 16. 86, 
11. 88, 13. 117, 1., 14, 136, 14. 
137, 1. seq. 143, 3. 166, 4. 359, 
18. " 

Eusebius 53, 17. 57, 9, 70, 9. 150, * 
11. 190, 18. 197, 16. 207, 15. 
998, 20.. 256, 10. 260, 15., 19. 
429, 14. ᾿ 

Eustathius 399, 3. 

Eutropius 209, 6. 334, 11. 

Eutychianus 332, 9. 

Florus Epitoma Livii 211, 2. 

Hermes 'Trismegistus 26, 14. 343, 
12. 

Herodotus 26, 9. 

Herodotus 157, 19. 

Homerus 24, 14, 117; 16. 119, 23. 
132, 21. 143, 21. 

Ioannes 58, 12. 

Iosephus 6, 20. 7, 4. 58, 11. 247, 
20. 948, 4, 260, 13. 

Irenaeus 160, 8. 190, 2. 269, 8. 

Iulianus 328, 2. 

Iuvenalis 263, 2. 

Licinius 180, 12. 

Livius 178, 14. 183, 10. 215, 19. 

Lucanus 215, 12. 224, 20. 


INDEX. SCRIPTORUM. 


Lucianus 77, d au 
" Magnus 329, 2. 332, 8 
Manetho 25, 11. 59, 14. 
Minos 143, 1. 
- Nestorianus 824, 12. 376, 19. 
Ninus 76, 21. v. Addenda. 


Origenes 12, 16. 


^ 


Orpheus 72, 17. seq. 73, 17. 74, 1. 


75, 2., 6. 76, 6. 343, 13. 


Palaephatus 94, 17. 33, 9. 41, 18. 


«58, 11. 63, 2. 83, 4. 209, 7. 
Paris 92, 11. 93, 3. 


Pausanias 98, 15. 197, 17. 203, 22. 


204, 5., 8. 948, 15. 


Phidias 117, 14, Phidalius 120, 


5. 121, 1. 
Philochorus 45, 5 
Philostratus 297, 10. 
Phlego 240, 18. 
Plato 85, 21. 188, 7. 
Plinius 178, 13. 
Plutarchus 56, 4. 
Polybius 157, 19. 
Porphyrius 56, 11. 
Priscus 359, 4, 
Pythagoras 158, 12. 159, 2 


711 


Rheginus 54, 7. 

Sallustius 209, 2. 

Scriptura sacra 1. 4, 5. saepius. 7, 
1, 7, 18., 14. 9, 15 5., 14. 10, 
&. 47, 11. 19, 5. 34, 12. 61, 2. 
65, 10. 67, 6. 75, 2. 81, 17. 156, 
15. 160, 8. 228, 6., 9., 11., 13. 
999, 11. 231, 7. 236, 18. 241, 5. 
921, 19. 357, 22. 

Servius 162, 14. 181, 2. 

Sisyphus 117, 1. 119, 22. 132, 19. 

Sophocles 40, 13., 16. 41, 3. 

Sotates (Sotades) 25, 16. 

Symmachus 7, 17. 

'Tatianus 242, 21. 

'Thales (Thallus) 157, 18. 

'Themis 142, 22. 

"Theophilus 29, 4. 59, 17. 85, 9. 
157, 20. 195, 20. 220, 17. 228, 
18. 252, 16. 429, 13., 17. 

"Timotheus 158, 5. 159, 2. 228, 18. 
232, 6. 429, 13., 17. 

"Tranquillus 34, 4. 

Virgilius 132, 21. 162, 13. 178, 13. 
216, 3. 220, 2. 295, 6. 





INDEX GRAECU 5. 


ἀβροχία 492, 11. 

ἀγανακτήσας κατὰ τοῦ υἱοῦ 88, 
22. 152. 5. 156, 6. 166, 3. 205, 
23. et. alibi. ἠγανακτήϑη 488, 91. 
455. 11. 449, 12. 

ἀγαπῆσαι φιλίαν 467, 4. 

ἄγειν. ἠγάγετο πρὸς γάμον Κομιτώ 
430, 10. ἀγάγαι 110, 1. ἀναγά- 
ψαι 9950, 21. 457, 20. συναγάγαι 
476, 14. ἄξας 193, 21. ἄξατεϑϑ8, 
18. ἀντεισάξας 898, 7. εἰσάξαντας 


217,14. κατάξας 185, 14. συν- 
pru 185, 6. συνάξας 110... Ὁ; 
συνδιῆξεν 


177, 419. 206, 15. 


167, 

ἀγκυλόρινος 106, 7. 

ἀγνεύσαντες áctive 185, 4. 207, 14. 

ἀγνώστως 191, 8. 

ἀδρανεῖς 215, 15 

ἀηδισϑέντα 356, 19. 

ἄϑλησις τῶν ἁγίων ἀποστόλων 488, 
16. 

αἴρειν. ὧρον 240, 18, ἐπαρόντες 

, 19; 

αἱρετίξεσϑαι. ἡρετίσατο 4, 14. 

αἰφνίδιον 945, 6. 405, 11. 471, 6. 

αἰφνιδίως 490, 1 : 

M rsen captivi 150, 10. 151, 

. 154, 9. 406, 13. 

diniosDobrits τῆς συνόδου 412, 11. 

ἀκούει, ὃ τόπος dicitur 255, 19. 
ἀκούειν ἀλλοτριοφάγοι 180, 10. 
ἀκηκοῶσα 858, 4. 

ἀκριβοῦν. ἠκρίβωσαι τὸν ᾿γαμέμνο- 
να 138, 9. ἠκριβώσατο παρ᾽ αὐτῶν 
τὸν χρόνον 230, 1 14. 

ἀκριβῶς οὗτός ἔστιν ὃ Χριστὸς 
954, 12. 

ἀὠκροπολῖται 216, 23. 

ἄκτα 448, 20. 

ἀκώνωπα 965, 4. 

ἀλαστόρων δαιμόνων 478, 6. 


"41fBov μέρος 176, 1. 

ἀλεκτρυών. μετα ἀλεκτρυόνα 275, 5. 

ἀληϑινὸς purpureus 33, 12. 418,14. 

ἀλλοτριοφάγοι 180, 10. 

ἀλυτάρχησε 811, 17. ἀλυτάρχησαν 
417, 7. 

ἀλυτάργης 986, 12., 14, 289, 14. 
310, 10. al. 

ἀλυταρχικά 312, 2.. 

ἀλύταρχος 810, ^10. 417, 8. 

ἅλωσις τῆς πόλεως de terrae motu | 
424, 

ἅμα cum | genitivo 95, 10. cum geni- 
tivoet dativo 219, 22. 

ἀμιξία 4ρά, 1. 483, 10. 

ἀμύνασϑαί τινε pro τινὰ 62, 16. 

ἀμφιέννυσϑαι. ἠμφιεσμένον ὄχημα 
χρυσέοις πετάλοις 457, 22. ὀχή- 
ματὰ ἀργύρῳ ἠμφιεσμένα 458, 1. 

ἀμφιϑαλὴν ? 287, 135 AT. 

ἀμφότερος. τῶν ἀμφοτέρων 220, 3. 
225, 19. 208 9., 18. 399, 2. 478, 
1. 491, 12. 

ἄν. ἐπηρώτησεν ποίας ἂν εἴη χώρας 
137, 18. ὅσα ἂν ἠτήσατο 963, 5. 

n ἡμερησίας ἀνὰ φόλεις τέ 489, 
1 


ἀναβάϑρα τοῦ ἱππικοῦ 474, 22. 
ἀναβλύξουσα λεπτίδας χρυσοῦ 456, 
3. 


ἀνάγειν. ἀνήγαγον τῷ Φαραῷ 63, 
15. 230, 6. 254, 3. aer; 8. 393, 
2. 416, τῆν 440, 1. αἱ 

ἀναγινώσκων litteris operam dans 92, 
12.352, 9. ἀναγνοὺς καὶ ἀνατρα- 
φεὶς ἐν Κωνσταντινουπόλει 383, 6. 

ἀνάδοχος αὐτοῦ ἐγένετο τοῦ ἀχρᾶν-- 
του βαπτίσματος 427, 21. 

ἀναδυῆναι. ἀναδυέντα πρὸς τὰ δό- ' 
ξαντα μεταξὺ αὐτῶν 455, 9. &- 
νεδύη περὶ τὸ ποιῆσαι τὰ πάκτα 
20. 


T ΠΟ INDEX GRAECUS. 


E vise 6 αὐτὸν 397, 20. 


ἀνακύπτειν. τὰ ἀνακύπτοντα €ven- 
tus? 905, 18. 


: ᾿ἀνακωδίκευσις 448, 6 
. ἀναλίσκει MANU, 404, 15. ἀνή- 


λωσὲ us 409, 5 
temi à i.q. ἀνάλογον 285, 


ἀναμεταξὺ 414, 9, 

ἀναπατεῖν 180, 12. 

ἀνάπλους ὃ πέραν Κωνσταντινου- 
πόλεως 403, 2. 405, 12.. 17. 


: distinte ἀνήφϑη (amore) 130, 


᾿ἀναφέρειν. 


ἀκτὴ ῥύεσθαι. ura ord 461, 6. 

ἀνάῤῥδυσις 39, 14. 460 

ὀναστεναγμὸς 63, « 

ἀνατρέφεσϑαι. ἀναϑρεψάμενον 52, 
19. 83, 14. 458, 17., 18. 


ἀνηνέχϑησαν 251, δ. 
ἀνήνεγκεν 262, 15. ἀνενέγκαι 





886. 5. 
ἀναφραγῆναι 898, 18. 
ἀοχυνν ἀνεχρίσϑη 7 ϑύρα 380, 


ἀνδρεῖος. ἀνδρεία καὶ πλήϑει καὶ 
φρονήσει 480, 91. 

ἀνδροκοῖται 486, 14. 

ἀνεντέρισεν 115, 16. 

ἀνεπηρεάστως 888, 17. 

ἀνέρχεται ἡ ϑάλασσα καὶ κατακλύ- 
ἕξει πάντας 481, 9, 19. 

ἀνέχεσϑαι. τῶν πρεσβευτῶν μὴ ἀνα- 
σχεϑέντων εἰσελϑεῖν 471, 14. 

m cca irre 255 7. 495, ». 

ἀνϑρωπιστὶ 253, 14, 

ἄνϑρωπος. γυναικῶν xul ἀνϑρώ- 
zv 66, 10. τὸν ἄνθρωπον ho- 
mines 298, 17. τῶν ἀνθρώπων 
τοῦ ἀδελφοῦ. 325, 3. al. 

"et ἀντῆρεν ὁ πατρίκιος 995, 


ἀντεικόνισμα 86, 16. 

ἀντέχεσϑαι. οὐκ ἀντεχόμεθα διοι- 
xtiv 274, 12. 

ἀντιπεράσας 80, 19. 95, 12. 139, 7. 

ἀντιποιεῖσθαι. ἀντεποιοῦντο τοῦ 


bert 113, 15. 176, 15. 351, 


ἀντιφόρου 897, 23. 

ἀντιφρωνήσαντος ὑπὲρ αὐτῶν Ταΐ- 
ξάνου 460, 18. 

ER ἠνύσαμεν πλέον οὐδὲν 450, 


ἀξίας ποιαίστωρος εἶχεν 370, 13. 


Ὧν 


ἀπάγειν. ἀπήγαγον τὴν ἀπόκρισιν ) 
154, 18., nisi ἀνήγαγον legendum, 

ἀπαλλαγήν de iudicibus 448, 9. 

ἀπαλλάττειν de iudicibus 384, 10., 
12., 16. 

ἀπατεῖν. ἠπατοῦντο 267, T. 


ἀπειλή malum 142, 12. ἀπειλῆς 
πεπληρωμένα πολλὰ ἐγένοντο 454, 
10. ἀπειλὴ φοβερὰ ϑεοῦ de ter- 
rae motu 420, 2. 498, 7., 18. 

ἀπληκεῦον 333, 15. 358, 19. 452, 
20, 24. 

ἁπλοῦν. ἁπλώσαντες ἑαυτοὺς 472, 
TA. εἶπ μενος εἰς ἔδαφος νε- 
, κρῶν 453, 11. 

ἀπὸ σπαϑίου 493, 90. ἀπὸ τῆς 
γυναικὸς ἤκουσαν 481, 18. ἀπὸ 
νομίσματος ἑνὸς 441, 7. ἀπὸ 
διαλαλιᾶς ἀπεκεφαλίσϑησαν 989, 
11. ἀπὸ ἐπάρχων 286, 13. ó 
ἀπὸ φιλοσόφων 252, 3. al. ἀπὸ 
cum passivo 20, 2. 26, 6.. 18. 69, 
6. 74, 2. 87, 20. 153, 18. 154, 
16., 17. 159, 7. 199, 21. 220, 10. 
992, 3 

ἀποδιδόναι. ἀπέδωκαν τὰς ψυχὰς 
880, 16. τὸ πνεῦμα 409, 19. 

ἀποξωννύναι. ἀποξωσϑεὶς τῆς ἀ- 
ξίας αὐτοῦ 870, 8. ἀπεζώσϑη 
480, 16. 490, 18. 

ἀπόϑετα 477, 9. ἀποϑέτων σίτου 
807, 8. 399, ἢ 467, 21. 

ἀποκαϑαρίσαντες 185, 4. 

ἀποκαϑαρισμὸς 37, 5. 221, 22. 975, 
20. 

ἀποκαϑιστάναι. ἀπεκατέστη 488, 

ἀποκειμένην fictam 89, 15. 

omit ἧς αὐτοὺς τῆς ἐξαρχίας 
,427, 11. 

ἀποκχρεωσίμου 489, 19. 

ἀποκριϑεὶς 570, 19. 

ἀποκρισιάριος 486, 13. 

ἀποκρύβει 101, 20. 

ἀποκρύπτειν. φυγεῖν καὶ ἀπο να, 
va, τὴν τοῦ δήμου ὀργὴν 407, 8 

ἀπολύσαντες. τοῦ ἱππικοῦ 474. 11. 
ἀπολυϑῇ ἀπὸ καστελλίου 387, 3. 

ἀπομένειν. ἀπέμεινεν 385, 20. ἀ- 
πομεινάντων ἐν αἰχμαλωσίᾳ 460, 
11, 

ἀποπέμπειν. ἀπέπεμπεν ὃ ὃ χαρακτὴρ 
αὐτοῦ ἀστραπὰς 454, 
ἀποπληρωϑῆναι τοὺς ἐμοὺς δανει- 
στὰς 439, 16, 440, 8 


780 


ἀποπτιλοῦν. ἀπεπτιλώϑη 484, 8. 
coni. Ch. codex ἀπεπτελώϑη. 

ἀποσπᾶν latrocinari 490, 18.,15., 21. 

αἀποσχίζειν, ἀπέσχισεν absolute 306, 
20. 327, 17. 


ἀποτάττειν. ἀποταξάμενος τῇ αὐ-- 
τοῦ γυναικί 219,9 ἀπετάξατο 
τῆς βασιλείας 312, 4, 

ἀποτέμνειν. ἀπετμήϑησαν 491, 16. 

ἀποτιναξάμενος τὴν τῆς σῆς δου- 
λείας τύχην 182, 20. 

ἀποφέρειν. ἀπηνέχϑησαν πρὸς τὸν 
στρατηλάτην 456, 15. 

ἀποχειρίξεσϑαι. ἀπεχειρίσϑη 492, 
9. 


ἀποχοῆσϑαι. ἀπεχρήσατο ξαυτῇ 
89, 22. 111, 8. 220, 10. 

dmoóirov 856, 19. 

ἀρετῇ πάσῃ κοσμήσας 320, 5. 339, 
10. 401, 2. ἀρετή Linctura. 92, 
9. 

ἀριϑμὸς militum 332, 10. 337, 18. 
849, 5. 426, 3. 432, 1. 

ἀργυροπρατία 395, 9. 

ἀρκομόρφους 120, 4. 

ἄρμα 814, 6. 394, 15. 

ἀρσάκης 270, 8. 

ἀρσενοχοιτοῦντες 486, 5. 

ἀρχαίοις archivis 449, 21, 

ἀρχιευνοῦχον 840, 2. 

ἀρχιμάγοι 444, T. 

ἀρχίφυλος 460, 19. 

ἀσεκρῆτις 494, 8. 

ἀσχητικχὴ 106, 17. 

ἄσπρην στολὴν 286, 18. σανδάλια 
ἄσπρα 287, 1. ἄσπρον στολὴν 
287, 10., 15. 310, 4. al. 

ἀσσόκουρος 802, 5. 

ἀστρονομία, τῶν ἑπτὰ ἀστέρων τῆς 
μεγάλης ἄρπτου 175; 14. 

ἀσφαλισϑέντα φυλδεξεαθ αὶ αὐτὸν 
ἐκέλευσεν 447, 18. 

doyolovuévov εἰς τὰ πλήϑη 198, 
10. 


αὐὖγος. αὔγους 193, 12. 160, 4. 
243, 12. 289, 11. 378, 14. 477, 


1A. 

αὐγουστάλιος 224, 12. 280,17. 401. 
21. 484. 11. 

αὐϑεντήσαντες τὸν ἡγεμόνα 957, 
15. 291, 12. 8:1, 15. 359, 13. 
462, 12. 

eisvcio 215, 9. 

αὐταρκεῖν 440, 5. 482, 7. 

αὐτοματιστὴς Épicureus 951, 1 


INDEX GRAECUS. 


“αὐτὸς pro articulo 20, 6... 1025-12. 
et passim. αὐτῆς eius 78, 1. 

ἀφαιρεῖσϑαι. ἀφ “λάμενος 211, 9. 
468, 21. 475, 18... . 

ἀφανίζει τὴν χώραν πραιδεύων 
100, 12. 

ἀφιλονείκως 477, 22. 

ἀφνία 278, 6. 

ETIANI, τῷ ἀγχαριστου͵ » παι- 
δὲ 980. (peg μεν. 

ἄχρι τῆς αὐ εοθ ζωῆς per vitae tem- 
pus 210, 22. βασιλείας ἮΝ 17. 

ἀψίς. οὐρανίαις Sem: 326, 2 


Boyoviav 395, 18; 

βάϊον 840, 16. 446, 5. 474, 8. 
βάκλοις 186, 94. 

βαλισσήνοις βόκλοις. 186, 24. .. 
βάλλειν. ἐκβάλαι 60 , 93. .475, 22, 


ἔβαλον πῦρ 397, 15. βληϑεὶς 
ἔρωτι 919, 4. ἐβλήϑ 7 εἰς ἔρωτα 
αὐτῆς 45, 21. 165, 14. βληϑεὶς 


νόσῳ 48, 22. 86, 8., 16. 232, 7. 
259, 19. 262, 5. πάϑει ἀνιάτῳ 
262, 9 

βάνδον "iet 11. 464, 3., 11. 468, 


21. 

βανιάριν 222, 20. 

βαρζαμαράτας 271, 7. 
νάτας 22. 

βαρύπους 225, 10. 

βασιλεύειν. ἐβασίλευσιν ἡ ἢ Τακεδο- 
νία χγωρα 161, 5. μετὰ τὸ βασι- 
λεῦσαι Βυζάντιον 78, 21.΄. τὴν 
βασιλεύουσαν πόλιν (Cpolin) 353, 
11. 323, 8. (Roma) 254, 4. 

βασιλεὺς βασιλευόντων 449, 19. 

βασιλίσκος Σαρακηνῶν 461, 13. 
466, 20. i 

βασταγάριος 444, 19. 

βερέδοις 977, 11. 

BsovéxAoig 186, 24. 

βέστια 322, 21. 

prov 955, 5 880, 5, 474, 21. 

βήναβλα 168, 8. 

βικάριος 882, 10. 

βίνδικας 400, 16. 

βίσεξτον 215, 93. 

βοήϑεια Γοτϑική 374, 16. τὴν σὺν 
αὐτῷ βοήϑειαν 299, 8. στολλῆς 
β. 308, 20. 314, 9. 

βοήϑημα copiae 403, 23. 

βομβωναρίων. 288, 10. 

βορεῖς enia kr 492, 12. 

βοττίου 314, 2 


βούγλιν 493, 19, e1. 


βαρσαμα- 


INDEX GRAECUS. 


βουλόμενος sig τὴν ᾿Ιϑάκην 114, 7. 

βοῦττιν E E βουττίῳ 315, 1. 
ραδύς. βραδείας γενομένης ὥρας 

ωτι πὰ afi hi 
ρέχειν, ἔβρεξεν κονίαν ἀντὶ βρο- 

5 χῆς 372, 6. 

βρουμάλιουμ 180, 12. 

βροχαὶ xol ὄμβροι 456, 2. ἔβρεξε 
κονίαν ἀντὶ βροχῆς 372, 7. 

βρύοντα φιλοσοφίας διδάγματα 

5 


βυϑάριν 405, 5. 
βύϑιος 65, 20. 
βωμίσκῳ 482, 17. 


γαλαχτοτροφῆναι 99, 7. γαλακτο- 
τροφέντας 178, 18. 

γαμοστολεῖσϑαι 244, 10. 

γειτνία 222, 20. 

γεηπόνος 47, 4. 92, 7. 

γελᾶν. οὐκ ἀρέσκει uot τύχη πολλὰ 
γελῶσα 362, 1. 

. γελασίνας ἔχουσα ἐν ταῖς παρειαῖς 
106, 12. 

γέμοντα ϑησαυρὸν τοιαῦτα ξώδια 
395, 10. γέμοντα πλοῖα στρα- 
τιωτῶν 482, 19. 

γενεθϑλιαλογία 17, 5. 

γενηίτης 232, 16. 

γενναῖα τείχη 299, 21. 

γήινα 86, 14. 103, 13. 

γίνεσθαι. γεναμένη 109, 19. 114, 
21. 122, 16. 354, 17. 362, 5. 

γλυφεῖσαν πέτραν αὐτῷ τάφον 452, 


γνησίως ὑμᾶς ἀγαπώντων 455, 1. 

γομοῦν. ἐγόμωσεν αὐτὰ Οὐννικὴν 
χεῖρα 404, 12. 

γονατίσαι 809, 11. 

γρυπόρυγχος 258, 10. 

γυμνὴν σὺν τείχεσι μόνοις 936, 4. 


δαφνοῦσϑαι 807, 13. 
δέ. ἐλθὼν --- ἐπηρώτησε δὲ αὐτόν 
446, 9. post relativa. ὁποίου à' 
ἄν 492, 16. ὅτε δ᾽ ἄν 497, 13. 
: ες δ᾽ ἄν 274, 2 
fiÀLQv τὴν τοῦ ἀνδρὸς ὠμότητα 
116,9. ipii 
δεῖν. δεδέσϑαι πικραῖς τιμωρίαις 
, 12. 
δεξιοκοπεῖν. ἐδεξιοκόπησε 488, 1. 
δεσμεῖν. ἐδέσμησεν 953, 93. 
δέσποινα 352,14. 353, 4. 366, 6. al. 
δεσποτικῷ κουβικλείῳ 440, 11. 
δεξάμενος τὰ γράμματα allatis lit- 


781 


teris 185, 9. 387, 2. 460, 4. 471, 
90. δέχνυσο 189, 21. 

δηληγάτωρ 819, 9., 10. 

δηλοῦν. ἐδήλωσε τῷ βασιλεῖ ὅτι 
κακῶς ἐποίησας 4339. 18. ἐδή- 
λωσεν εἰσελϑεῖν 471. 11. δηλώ- 
σας τοῦ δέξασϑαι καὶ ἐκπορϑῆς- 
σαι 458, 19. 460, 2. δηλωσάν- 
τῶν τοῦ ἑτοίμως ἔχειν 463, 1. 
δηλωϑὲν ἦν τοῦ συναφϑῆναι 8. 

δημεύειν. ἐδημεύϑη 362, 4. 480, 17. 
τὸν κουβικουλάριον ἀπεκεφάλισξ 
χαὶ ἐδήμευσε 868, 6. ἐδήμευσεν 
αὐτὸν 390, 20. 488, 1. 

δημοκρατεῖν de tumultu populi 244, 
16. 393, 6. 416, 21. Sic δημο- 
κρατία 246, 10. 416, 10., 22. 

δῆμος. οἱ δῆμοι ᾿Δλεξανδρείας 401, 
920. 422, 21. 

δημόσιον balneum publicum 192, 8. 
291, 91. 292, 4. 295, 1. 318, 5. 
963, 12. al. 

δημοτῶν τῶν τοῦ Βενέτου μέρους 
397, 18. 

δημοτικὴ ἀταξία 944, 99, 94. 
ἐπανάστασις 406, 22. μάχη 491, 
22. τὰ δημοτικὰ εἰρήνευσαν 389, 
19. δημοτικοὶ φόνοι 454, 9. 

διὸ de 102, 1. 133, 4. 184, 18, 
367, 1. 390, 14. 407, 90. 466, 
90. διὰ τὰ ἀνατολικὰ  ué- 
on φυλάξαι τὰς ἐπιδρομὰς 423, 
15. διὰ τῆς αὔριον 884, 9. 
διὰ τῶν δύο ἡμερῶν καϑίσαντες 
11. διὰ γῆς τε καὶ ϑαλάσσης d- 
γωνίσασϑαι βουλόμενος 460, 8. 
διὰ μαργαριτῶν ὃν 395, 17. 413, 
19. 423, 10. 457, 17. 

διαδέχεσθαι. διεδέξατο αὐτὸν ab- 
dicavit 338, 8. διεδέξατο αὐτὸν 
ἐκ τῆς ἀρχῆς 988, 6. διεδέξατο 
Βελισάριον τῆς στρατηλασίας 
466, 16. διαδεχϑεὶς τῆς ὑπατείας 
214, 11. διεδέχϑη 0 κόμης 889, 
18. 445, 15. al. 

διάϑεσις. τῆς πατρικῆς ὑμῶν δια- 
ϑέσεως 454, 18. 455, 6 

διαϑήκας εἰς βασιλέα συνεστήσατο 
489, 12. 

διαιωνιξόντων ἄρτων 289, 17. 322, 
19. 398, 5. 

διάκονος 467, 7. 480, 18. 

διακρινομένων haereticorum 495, 6. 

διαλαλιά 389, 11. 

διανύειν. διήνυσεν ἀρχὰς πολλὰς 


782 


μετὰ δόξης 970, 1. διανύσας 
τὴν ἀρχὴν 480, 17. 491, 7. 

διασυρειν. διέσυρεν ἐκεῖ 938, 16. 
848, 17. 

διασφαγῆς τοῦ ὄρους 846, 17. 

διασώζοντας viae monstratores 191, 
22. 336, 8. 

διατίϑεσϑαι sig αὐτὸν 437, 8. 

διατιμᾶν. διετιμήσατο 841, 4. 

διατρέχειν, διαδραμουσῶν ἡμερῶν 
ὀλίγων 129. 19. τοσούτων δια- 
δραμόντων χρόνων 134,4. 429,7. 

wr διέτριψε πρὸς αὐτόν 

51., 8. 

διατυπωϑέντα ληγᾶτα 440, 9. 

διαφαούσης κυριακῆς 869, 6. 

διαφαῦσαι 333, 18. 

διαφέρειν ἤρξαντο τοὺς γενομένους 
ὑπὸ τὴν τῶν ἄστρων κίνησιν 17, 
6. τὰ διαφέροντα τοῦ ᾿Αντιγό-- 
ψου 198, 6. 945, 11. τοῦ δια- 
φέροντος αὐτῷ στρατοῦ 101, 15. 
115, 2., 6., 9. 116, 8., 10. 163, 7. 
184, 15. 371, 15. 

διαφϑονούμενος τοῖς τέκνοις 85. 
15. 59, 22. 163, 1. 118, 2. 273. 
rade 

διάφωτον βασιλικὴν 860, 7. 

διαχαράττειν. διεχάραξεν τὰ ϑε- 
μέλια τοῦ τείχους 200, 14, διδ- 
χάραξε τὰ τείχη 908, 7. 

δίδυμα ἐγέννησε, ovg 46, 22. 

διδόναι. δοῦναι τὴν πόλιν 219, 
1. δέδωκε τῷ Συχαίῳ κατὰ 
τοῦ νώτου 168, 4. ἔδωκε τῷ βα- 
σιλεῖ κατὰ τοῦ μετώπου 296, 2. 
ἔδωκε τὴν ψυχὴν 111, 7. δέδω- 
xav οἱ Πέρσαι νῶτα 468, 16. 
464, 7. δέδωκαν 488, 10. προ- 
δίδειν 87. 9. 296, 8. ἐδίδουν 
190, 8. διδοῦντες 443, 21. δό- 
σας 926, 4. ἐκδόσαντος 328, 14. 

διεκδικεῖ 154, 4. 

δίκασον δίκῃ καϑαρᾷ ἐπ᾽ ἐμοὶ 
870, 21. 

δικολόγους 384, 9., 15., 18. 

δικτάτωρ 214, 2. 215, 21. 216, 7. 
al, 

διμερὲς γέγονεν ἐκ τῶν Βενέτων 


διμόδια 978, 5. 

δεμοιριαῖος 103, 20. 106, 10. 

διοικεῖν. ἐδιοίκουν 69, 9. ἐδιῴ- 
κει 69, 8, ἐδιῳκοῦντο 127, 14. 
214, 7. 


INDEX GRAECUS. 


διοίκησις 90, 1. 

διορίζοντα μεταξὺ Mmaóiog καὶ Ba- 
βυλωνίας 15, 15. 

διορυγὴν 466, 5., 8. 

Διόσκουροι (Amphion et Zethus) 
234, 19. 

διριγευομένην 322, 10. 

δισιγνιτεύσαντες (leg. δισιγνατ.) 182. 
8. ἐδισιγνάτευσαν 410, 10. 

^ o 316, 12. 334, 4. 408, 
18. 

δοκεῖν. τὰ δοκοῦντα τοῖς νόμοις 
884, 19. 

δομεστίκων κόμης 333, 8. 439, 8. 
δομέστικον 410, 11. 

εἰς veles τύχην ἄγεσϑαι 401, 
1 


δουλίδων 86, 6. 95, 19, 

δοῦκας 299, 7. 308, 19. 878, 4. al. 

δρόμαξ 105, 19. 

δρόμος ἀστέρων 477, 10. 

δρόμων 270, 22. 271, 10. 404, 9. 
481, 14. δρομώνων πλοῖα 219, 
12. 404, 3., 17. 

δρομωναρίαν κάμηλον 300, 12., 15. 
435, 14. 

δύνασθαι. πείσας ἠδυνήϑη προ-- 
τρεψάμενος 95, 2. 350, 8. δυ- 
νηϑέντες opportunitatem παοῖξ 

9 

δύναμις spectrum 78, 18.. 17., 18. 
79, 5., 7. 151, 16. δύναμις vis 
magica 160, 6. 

δυνατὸν £v πᾶσι μάλιστα δὲ iv 
πολέμοις 209, 15. δυνατὴν στρα- 
τείαν ἐπεστράτευσε 327, b. 

δυνατῶς ἐστασίασαν 407, 5. 

δύο. εἰς δύο αὐτὸν κόψαι 887, 15. 

δύσπαρις 92, 4. 

δώρων τῆς ἀναγορεύσεως 448, 1. 

δωρεὰν gratis 302, 11. 845, 21. 


idv pro ἂν 10, 4. 94, 17. 144, 
16. vid. εἰ. ἐὰν — ἠβούλετο 71, 8. 
idv σωϑησόμεϑα 136, 16. 

ἐᾶν. εἴασε reliquerat 284, 9. 440, 
13 


ἐγγαστρῶσαι 178, 22. 

ἐγείρεσϑαι surgere 322, 13. 

ἐγκάϑετος 919, 8. 329, 13. 

ἐγκαυστικὰ χρήματα 294, 90. 

ἐγκολπωσάμενος χρυσίον 90, 17. 

εἰ, οὐδεὶς εἰ μὴ 872. 9. sí cum 
coniunctivo 140, 9. 172, 5. 174, 
12. 352, 90. 404, 20. εἴ vig ἐὰν 
ἐβούλετο 63, 17. si τις ἐὰν ἐβου- 


λήθη 160, 93. εἴ τι ἂν ἐκέλευε 
. 172, 18. εἴ τις ἐὰν ἐλούετο 276, 


ο εἶδος. διὰ τὸ μὴ ἀπαιτεῖσϑαι τὰ 
εἴδη 894, 9. : 

εἰλήσας ἁψῖδας 339, 2. 16: | 

εἰλήματα 400, 4. τοῦ χειμάῤῥου 


heri ΤΑΣ 1. sliqyivrog 89, 1 
εἱλιγῆναι 47, 17. εἱλιγεντος 92, T. 
wi ᾿ἤμεϑα 404, 


6, ἦν pro ἦσαν 
432, 4. 470, 1. 
εἶπεν omissum 137, 2., 9. 138, 2. 
et fortasse 98, 17. εἴπω dicam 
«. 111, 21. 
εἷς. ἑνὸς μὲν — καὶ ἑτέρου 479, 
^ 13. παρὰ μίαν 197, 15. ἕνα 
pro ἕν 279, 8. 280, 13. 846, 11. 
sig. sig ἀξίνας ἔκοπτον τὸν ἄργυ- 
. eov 407, 15. εἰς τὸ Σίλπιον 
ὄρος ᾧκησαν pro ἐν 29, 16. et 
alibi saepissime. 
εἰσακούσῃ 146, 17. 
εἰσδύνασα 238, 10. 
εἰσελασία 396, 7. 
εἰσφέρειν. εἰσηνέχϑησαν τῷ βασι- 
Asi 230, 4. 
εἴ τινος δήποτέ ἐστι 353, 8. 
du. ἐκ τῶν --- στίχων ἐξέϑετο 73, 
17. ἐκ νηπιόϑεν 117,21. ἐκ 
παιδόϑεν 429, 4. 
ἕκαστος. καϑ΄ ἑκάστην sc. ἡμέραν 
177, 14 
ἐκβάλωσι τὸν στρατὸν ἐκ τῆς ἐρή- 
μου χώρας deducant 332, 3. 
ἐχκγόνη 413, 9. 
Éxyovog nepos 42, 9. 
ἐκδενδρώσας 292, 13. 
ἐχδυσάμενος ζυγὸν 182, 21. 
ἐκεῖσε pro ἐκεῖ 299, 10. 330, 19. 
473, 20. 480, 18. 492, 2. 
ἔχϑαμβος 230, 11. 
ἐχκουσσεῦσαι 356, 19. 
ἐκλαμβάνοντος rdg αὐτῶν ἀποκρί- 
σεις 494, 9. 
ἐκλείπειν. ἐκλεῖψαι 59, 10. 152, 
12. 248, 2. 
ἐχτύπωμα 172, 8,, 11. 
ἐχπαιδεύειν. ἐξεπαίδευσεν τοῖς ἄλ- 
λοις τὴν αὐτὴν ἐκτοπίαν 11, 6. 
ἐκσελλίξειν. ἐξεσελλίσϑη 89, 6. 
ἐκτίϑεσθαι. ἐξέϑετο τὴν τῆς πά- 
λης τέχνην 204, 16. ἐξέϑετο 
ϑεῖον τύπον ὁ βασιλεὺς 401, 15. 
ἐχτυπεῖν 272, 16. 


INDEX GRAECUS. 


783 
ἐκφευγόντων ἐκπερᾶν τὸν ποταμὸν 


ἐχχυϑεὶς τὸ αἷμα 838, 4. 
ἐκχοίζειᾳ. ἐξεχόϊσε τὰ χώματα 225, 


ἐκχόϊσιν 486, 21. 448, 14. 
ἐλαιοκλάδων 972, 91. 

ἐλασία 48, 15. 

ἐλάφιν 845, 19. 

ἑλληνίζειν gentilium religionem sequi 


9, 7. 
gj Ἑλλήσποντος 77, 7. 78, 7. 204. 
17. 


ἐμμάλους ὀρχηστὰς 986, 15., 18. 

ἐμπαράμονος 176, 3. 

ἐμπληϑὴς γενόμενος 239, 18. 

ἐμφανίξειν. ἐνεφανίσϑη ὃ ϑεῖος 
τύπος ἐν πάσαις ταῖς ἐξωτικαῖς 
πόλεσιν 449, 10. 

ἔμφρενον 120, 13. 

ἐν cum genitivo 483, 10.? v. Reisk. 
ad Constantin. Caer. p. 92. ἐν ἡ 
ἐβάσταζεν ἀξίνῃ ἔκλασε τὸ ξύλον 


50, 11. σκευῶν διαφόρων ἐν 
ἀργύρῳ 431, 4. ἐν δυνάμει 
166, 16. ἐν πλήϑει πολλοὶ 47, 
21 


ἐξναντιοῦτο 168, 11. 3 

ἐνάρετος venenatus tinctura 32, 19. 

ἔνδοϑεν. ol ἔνδοϑεν 469, 14. 

ἐνδοτέρω 308, 20. 

ἐνδρανὴς 9344, 14. 349, 2. 

ἔνδυσαι ϑώρακα 182, 91. ἐνδεδν- 
μένον ζάβαν 882, 19. 

ἐνθουσιαζόμενος 257, 9. 

ἐνορία 31, 18. 264, 14. 

ἐντυχὼν γράμματα ἐπί τινων διακε- 
χαραγμένα πετρῶν 11, 4 

ἐνυβρίζων αὐτοὺς 967, 4. 

ἐξάερον 286, 17. 287, 1. 

ἐξακιονίτης 942, 8. 325, 10. 372, 
4. 385, 2. 

ἐξαρχίας 427, 12. 

ἐξάψεις 206, 13. 

ἐξειλήσας 1291, 18. ἐξείλησεν 438, 
18 


ἐξέρκετα 894, 1. 399, 11, 445, 16. 

ἐξέρχεσϑαι. ἐξῆλϑεν ἐν Ἰἄλλῳ πολέ- 
μῳ Οὕννους 808, 8. 

ἐξευγένισε τὰ τέκνα 71, 22. 

ἐξηχία 184, 32. 

ἔξηχος 95, 22. Ἶ 

ἐξιλεώσαντο αὐτὸν τοῦ μητρῴου 

ὄνου 185, 56. ἐξιλεώσασϑαι τὴν 

ὕβριν 180, 11. 

ἐξκουβιτώρων 371,18. 394, 16., 19. 


784 


410, 4,, 5. 474, 13. 488, 11. 491, 
9, 495, 4, 

ἐξπεδίτου 98, 22. 309, 6. 336, 8. 
els 6., 7. 878, 5. 427, 12. 478, 


ἐξυχνίσϑη 932, 22. 

ἐπαίρειν. ἐπήρϑη τὸ βασίλειον 180, 
17. 198, 11. 200, 2. 203, 18. 245, 
10. 267, 2. 7. 318, 18. 349, 18. 
874, 19. al. 

ἐπανορϑοῦντες τῷ τείχει πλίμακας 

AO. 

ἐπεεη στοῦ τοῖς ἸΠρασίνοις 393, 10. 

ἐπί, ἐβασίλευσε ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ 48, 
4. εἰσήρχετο ἐπὶ τὴν πόλιν '4v- 
τιόχειαν 897, 8, ἐπεστράτευσαν 
ἐπὶ τῆς Ῥώμης 184, 17. 

ἐπιβῆναι τῷ βασιλεῖ 493, 15. 

ἐπιϑέτης impostor 395, 8. 13. 

ἐπιμένειν. ἐπέμεινεν βασιλεύων τῆς 
Ἰταλίας 19, 47... δ}; 

ἐπινέμησις d. q. indictio 216, 11. 
976, 2, 12. 425. 10. 

ἐπίρινος 290, 8. 

ἐπιῤῥίψαι αὐτῷ 434, 93. 437, 19. 
441, 15. 447, 15. 451, 10. 458, 1. 

ἐπίστασϑαι. οὔτε γὰρ ἐκισεάμεϑα 
σε βασιλέα Περσῶν 472, 1. 

ἐπεστράτευσε κατὰ τῆς συγμλήτου 
215, 9.,.10. al, ἐπεστράτευσε πό-- 
λεμον ναυμαχίας φοβερὸν 372, 17. 

ἐπιτίθεσθαι. ἐπετέϑησαν αὐτῷ oli 
Πέρσαι 803, 22. 

ἐπιτρέπειν. ἐπιτρέψαντος τὰ πλοῖα 
— ἑστάναι 468, 10. ἐπιτραπέν- 
τες iussi 476, 18. 

ἐπιφέρεται πληγὴν 131, 9. 

ἐπιφωσκούσης 241, 14. 

ἐπομοσάμενος εἰς τὸ ἅγιον βάπτι- 
σμα 881, 20. 

ἐρευγόμενον πῦρ ὄμβρον 419, 15. 

ἐρευνᾶτο sine augm. 374, 16. 

ἔρχεσϑαι. ἦλθαν 465, 90. 305, 9. 
ἐπανήλθαμεν 118. 3. ἀνῆλθαν 
389, 6. 

ἕτερος. ἑτέρου pro τοῦ ἑτέρου 473, 

εὐδοκεῖν. εὐδοκήσαντος οὕτως τοῦ 
Q:ov 493. 12. 

εὐῆλιξ 104, 9 : 

εὐθαλῆ γῆν 335, 2. 

εὐλαβεῖς dodi οὕστινας ἐκάλεσε 
μάγους 88, 15. εὐλαβῆ i.q. sv- 
σεβῆ 484, 15. 

εὐλύτωσον 884, 8. 


εὐλυτώϑη τῆς 
δίκης 884, 14. 


I NDEX GRAECUS. 


εὐπρέπεια. ἐν εὐπρεπείαις zit " 
E ^ 

εὐρίσκειν. ηὕραμεν 449, 90. "Teo 
ἐπὶ μοιχείαν εὐρισκομένας 21, 15. 
ηὐρέϑη i. q. ἦν 91, 90. 
1. 372, 9. 379, 13. 387, 46. 
405, 4. 419, 8. 461, 17. οἱ εὗρε-, 
ϑέντες ἐν τῷ φόνῳ τοῦ ἐπι- 
σκύπου 483, 18. εὐρέϑη εἰσ-- 
Σρχόμενος 493, 17. 

εὐρυχώρους πλατείας 160, 18. 

εὐσεβὲς ϑέλοντα ποιῆσαι 440, 7. 

εὔσκυλτος 299, 19. 

εὐσπλαγχνία τοῦ ϑεοῦ - 11. 1 

εὐτέλεια 219, 18. 

εὐχαράκτηρος 91..)3. 

εὐχαρὴς ὃ, ἡ 91, 10. 106, 1.» 48. 


εὔχεσθαι. 
Φ- 

ἐφετμέω TI, 20. 

ἔχειν. τί ἔχω, ποιῆσαι TQ κυνί; 
403,7. τρειάλοντα ἔτη ἔχω δυκαῖ 
ξομένῃ 984, T. 

ωϑινός. τὰ ἕξωϑιναὰ preces. ma- 
tutinae 334, 7. 

ἐωριζόμενος 82, 8, 
95. 2. 

ἕως τὸ γόνυ 309, 7. ἕως τῆς σή- 
μερον 809, 15. ἕως τῆς νῦν 96, 
^ 5. 48, 17. 50, 7. 61, 9. 66, 5. 
76, 18. 78, 20. 142, 1. 165, 5: al. 


ηὔξαντο τὸν ϑεὸν. 88, 


ἐωρισϑῆναι 


ζάβαν ἐνδεδυμένον 832, 19. 
£v pro τῷ 301, 16. 363, 4. 368, 5. 
886, 21. 412, 16. .418, 17. 414, 
s ur 19. 429, 17. A42, 8, 497,9, 
6 


ξταγγία 418, 17. 

ζυγόν. ἐν ζυγῷ δουλείας 401, 13. 
ξωγρεύσας 78, 1. 

meehis στρατηλάτης 480, 2. 


ἢ μόνον 7/0, 25. 116, 1. 118, 18. 
et saepissime, 
ἤδικτον 216, 14. 478, 14. 495, 6. 
59 pro ἔϑη 418, * 
Ἰϑικὸς 257, ὃ. 
ἥκαμεν 186, 15. 137, 16. ἥκασε" 
137, 2. 
ἦξαι 1117 11; 
ἡλικία statura. 103,5. et saepissime, 
ἡμερότης. πρεσβευταὶ οἱ πρὸς τὴν 
σὴν σταλέντες ἡμερότητα 454, 16. 
455, 1. 


- 
᾿ 


ΠΥ - o5 CL 
Ἵ 95s , "A 
᾿ B ma 
1 ua LM p. ΄σι ἷὰς 
Na E, 4.» 


p 
mes "ipu 158, 4, δύο 
2 al. - e 
^g ide 904, 9.,13.- 
ἦχος τὸ 191, 19. 436, 20. 
, uo ἔργον 396, 4. 
7 θαῤῥῶν εἷς 271, 17. 379,19. ἐδ ἀῤ- 
^ δησεν pd 493, 18. ϑαῤ- 
ἊΝ μὰ τινί τε 60 20 e jm τοῖς 
depot egóovgs- 
doom αὐτοῦ 385, 14. 
᾿ϑεατρίσαι 814, 91, 


. 4&ovg 420, 4. 


τς ϑεϊκῆς ὀργῆς 417, 11. ϑεϊκοῦ πά- 


/— tios. 


ϑεία. κέλευσις de edicto im- 


| peratoris 248, 7. 249, 3. al. 


- 
"gr 


.» 


ϑεῖο ἐν 408, 17. 404, 9., 16. 


"eno. C 6s ϑέλω 387, 11. 

Mr ys 409, 15. 418, 16. 420, 5. 
οἱ θεμέλιοι 419, 12. ϑεμελίους 
199, 11. 306, 91. «d ϑεμέλια 
τοῦ τείχους 200, δ, 207, 91. 

Ὡεομηνία de terrae motu 249, 17. al. 

ϑεός. ἀπὸ ϑεοῦ δοὺς αὐτῇ óí- 
xoiov βασιλείας 323, 5. 


77. ϑεοχολωτηϑεὶς d 15. 


* ϑεόσμοδότῃ 237, 9. 
ϑεσπίξειν de edictis imperatoris 
172, 13., 15., 16. 226, 2. al. 


« ϑέσπισμα de edicto imperatoris 273, 


| 10. 

. ϑϑεώριον βασιλικόν 390,5. 363, 13. 
M lo. 4. 
ϑηρολέτης 
ϑλᾶν, τεϑλασμένην δάβδον 144, 


15. 
ign 481, 12. 482, 6. 488, 4. 


9, 15. 
ϑόλα 359, 90. 360, 1 
ϑρησκεία 446, 9. 
᾿ϑρησχεύειν 472, 4. 
ϑριαμβεύσας 2 νίκην 221, 2. 999, 
14, 923, 4. 224, 9. 
Solaufos loci s 800, 17. 
ἐθροήϑη 41, 12. mE 18. 
ϑούλος 954, 1. 407, 6. 


ἐδικῆς 427, 19, 

ἰδίῳ ϑανάτῳ 9250, 11. 258, 14. 
270, 7. 306, 8. 

ἐϑύνοντες 168, 3. 921, 11. 

ἐλλούστριος 416, 13. 444, 4. 

va. κελεύσας ἕω 964, 18. ἐπι- 
τρέψας ἵνα 964, 22. λέγει ἵνα 
ἀπολύσῃ 64,7. ἵνα cum indicativo 
Ioannes .. Malalas. 


Ani INDEX  GRAEQUS. 


185 


284, 7. 300, 1. ἕνα cum indicativo 
i. q. imperativus 334, 19. 374, 11. 
404, 19. 

ἱνδουλγεντίας 293, 15. 309, 12. 

ἐούγων 394, 9. 

ἱστάναι. στήσας pro στάς 35, 19. 
στησάντων πάκτα εἰρήνης 971, 5. 
ἵσταται stat. 86, 18. 161, 90. 176, 
4. 194, 10. 233, 8. 961. 19. 277, 
7. ἵστατο stabat 239, 13. 291, 
17. 457, 21. 458, 1., 4. al. £o»- 
τος καὶ Baseog 204, 6. 


κάἀγκεῖλον 255, 19. 

παϑελεῖν αὐτὸν ἀπὸ τῆς ἐπισκοπῆς 
865, 16. 

καθαρίζει. ἐκαϑαρίσϑη ὃ λιμὴν 
86, 8 

καϑέξεσϑαι. ἐκαϑέξετο £v ἀσφα- 
λείᾳ ἡ πόλις 199, 19, καϑεσϑεὶς 
475, 98. 

καὶ abundat 99, 4. 100, 2. 190, 46. 
128, 8. 18b, 7. 166,.13. καὶ ἄμα 
pro ἅμα 110, 16. xe μόνος 12, 
15. 54, 10. 62, 4. al. xol post 
participium 387, 2. 389, 6. 

κακοιώνιστος 187, 16. 

κακοπράγμονας 340, 23. 

καλαϑύδας τὰς ὑποροφώσεις 339, 6. 

καλάμια 381, 8. 

καλαμῶνος 203, 5. 

καμάρας 495, 11. 

παμινίου 860, 1. 

καμπαγίων 822, 11. 

καμπυλόρινος 314, 10. 

κἄν, οἷαι κἂν ἦσαν 33, 9. 

κανδήλων 967, 6. 285, 4. 

κανδιδᾶτοι 327, 15. 

κανονικῶς 494, 1. 

κάραν 35, 22., 23. 36, 2. al. 

καρηκομόων 254, 18. 

καροῦχαν 301, 17. 

pr cA ERE 345, 19. 

κάσος 163, 13. 

καστέλλιον 386, 7. 387, 3. 388, 18, 
389, 7. 469, 7., 8., 16., 17. 470, 


14. 

κάστρον 308, 1. 308, 17., 20. 329, 
12., 13. 880, 6. 380, 12. al. 

καστρισιανοὺς 480, 5. 

κατά. φύβος ἐγένετο χατὰ τῶν νο- 
σούντων τὴν τῶν ἀῤῥένων ἐπι- 
ϑυμίαν 436, 15. καϑ᾽ 0 ηὐπό- 
Qs τις μετεδίδου 460, 92. 461, 
5. κατ᾽ αὐτῶν συνεγράψατο de 
iis scripsit 262, E νίκην κατ᾽ 

0 


4 : T ἂψ ) 4 » "c ww * 1 
"4 o "4 " - 
* 
4 5 " L 
^ e 


786 


αὐτοῦ 219, 11. . κατὰ μέσου 964, 
9. 286, 5. 

καταβασίαις 416, 4, 

καταγόμενος ἐκ γένους τῶν Γηπέδων 
450, 90, “κατήγετο ἐκ γένους AL- 
γεώτης 9369, 18. καταγόμενον 
ἀπὸ ᾿Αντιοχείας, 401, 22, 

καταϑέσεις τὰς τούτων ἀναγνωσϑῆ- 
ναι 494, 15., 18., 19. 

κατακέφαλα 956, 12. 

κατακράξοντες ὑβριστικὲς φωνὰς 
468, 6. κατέκραξε τὸ πλῆϑος 
Ἰωάννου 475, 9. 

καταλαβεῖν πρὸς ὑμᾶς 479, 1. κα- 
τέλαβε τὸ Βυξάντιον 263, 21. 
κατέλαβεν ᾿Δντιόχειαν 397, 6. 
καταλαβεῖν τὴν πόλιν 858, 11. 
al. 


κατάλσῳ τύπῳ 78, 12. 

κατάμασϑος 50, 16. 

καταμάσσοντα 32, "e 

καταμένειν. m commoraba- 
tur 252, 20., 21. 481, 4. ἔνϑα 
πατέμεινεν ὃ Εὐλάλιος 489, 20. 

κατανήλισκον ξίφεσι τοὺς ὑπεισερ- 
χομένους 466, 7. 

κατανυχϑεὶς 460, 23. κατενύγησαν 
οἱ ἄνθρωποι 489, 8. 

NE UM κατεπάρη ἐν τῇ γῇ 
487, 4. 

καταποντισϑεῖσα εἰς γῆν καὶ εἰς 
ϑάλασσαν 863, 11. καταποντι-- 
σϑεῖσα εἰς τὴν ϑάλασσαν 818, 
9. 

καταρώμενος τὸν υἱὸν 89, 2. 

πατασιγῆσαι τὰ στασιάζοντα πλή-- 
Qn 475, 8. 

stavi b Cpu κατεσηξεύασαν αὖ-- 
τῷ 181. 8. 188, 22. 186, 7., 18. 
258, 3. 

κατασχευὴ insidiae 84, 6. 

κατάστασις. εἰς πᾶσαν τὴν Ῥωμαΐ- 
κὴν κατάστασιν 400, 20. τὸ σχῆ- 
μα τῆς βασιλικῆς τῶν ᾿Ινδῶν xa- 
ταστάσεως 457, 14. 


καταστέλλειν. κατεσταλμένος 105, 
8. 

κατατίϑεσθαι. κατέθετο ὅτι σύν- 
oi08 494, 9. 


καταυϑεντῶν τοῦ Θεοδοσίου 361, 

καταφέρειν. κατενεγκὼν deducens 
de homine 300, 17. 396, 14. xa- 
τηνέχϑη πάντα ὑπὸ τοῦ πυρὸς 
διαφϑαρέντα 897, 17. 

καταφϑάνειν. κατέφϑασεν αὐτοὺς 


E JNDEX GRAECUS: - ^ Es ἢ 


Ü1 ΤΎ 4^ 3 T [APER 
3 Mr X oper ἜΣ ὦ 
κ -—€ Tc. X “ e 

"AP 4 * v pe 
"v , Ὁ ἫΝ .ᾧ " um 


| ἣν 
» - ὌΝ: 
66, 14: suite e. uM 
μέρη 457, 9. advenit. Ts 
As καξέφϑασεν ἐξελθὼν 
κατεῤῥήϑη dg “Ἕλλην φὰς ᾿ς 
κατερχομένων τὸν ἔμβολον. ,, 19... 
κατέσχον ἕως τῆς Εὐφρατησίας ᾿ 
472, 17. κατέσχε τῆς Mosen / 
. χώρας 142, 8. 
καυλοτομήσας 486, 11. !amplozo- 
μεῖσϑαι 496, 13., 14^ 5 (wa. ^ 
κελεύειν, ἵνα μὴ ᾿ἐπάνω Gov. χες | 
λεύῃ 374, 12. κελεύοντι πᾶσῃ τ΄ 
τῇ χώρᾳ, 163, 2. ἐκέλευσε M x 


ἐχαύϑη i. 4. καυϑῆναι 39 v 
951, 4. 866, 9. 979, 1 340, 17. 
444, 11. 488, | wf 


κεντηνάρια 967, y 279, .19. 406, P 
2. 417, 19. 429, 2. 424, 10.,, 13. ον 
448, 15. ez 

κέρμα 400, 19. 486, 49., 21. 

κιβούριον 490, 8. z 

κιβώτιον τῇ στήλῃ 938, 13., 18. 

κινηϑέντων πολλῶν 118,1. μεταξὺ 
αὐτῶν 118, 18. " 

κινστέρνας 423, 5. 436, TL 

Met 399, 17. 477, 2. 482, 


κίων, πίονα μεγάλην 339, 11. 

κλαβία 457, 17. 

κλῆρος. ὃ κλῆρος ἐκάλει τὸν Olvó- 
μαον ἀγωνίσασθαι 173, 18. ὃ 
κλῆρος ἤνεγκεν 178, 21. 

κλῆρος sacerdotes 884, 8. al. 

πληρικοὶ 362, 10. al. 

κληρονομεῖν τὸν πατέρα τὰ τέκνα 
182, 9. κληρονομεῖν τὴν οὐσίαν 
401, 18, 

κνιποὺς 454, 2. 

κογχὴ 339, 8. 

ee USg 870, 13. 479, 20. 494, 


κοιαιστώριος 869, 18. 

κοινόν. τί γὰρ κοινὸν βουκόλου ἐν 
ϑαλάττῃ 187, 10. ἐπὶ κοινοῦ 
τῆς συγκλήτου 439, 8. 

κοινωνοῦντας ταῖς ἁγίαις ἐχκλη- 
σίαις 468, 2. 

κοίτη. , ἀπεκατέστη ἡ ϑάλασσα εἷς 
τὴν ἀρχαίαν κοίτην 485, 22. 

κοπκία 108, 14. 

κομβεντίῳ 188, 38. 

κομβέντῳ 102, 6. 371, 12. 494, 12. 
κομβέντου σιλεντίου 438, 23. 

κομβοῦν. ἐκόμβωσε πολλὰ χρήματα 





T WA - “ΝΥ ν ἢ 
e WS aid ) δ ᾿ ὌΝ 
E E * m "a y A «d 22L 
wA A 6o 
E HRS INDEX GRAECUS. 787 
kt rs ^ 
iem. 5 58 ὀιδμβωσε m01109g b κτήσασϑαι φιλίαν μετὰ τοῦ βασι- 
201 geo φάτας 995 395, 14. 18. λέως ἹΡωμαίων 457, 12, 
pow τι 9, κτῆμα vicus 47, 18. 51, 9. 
G-, ας 185, do. κόμης ἐν διῆς κτητόρων 205, 17. 244, 14. al. 





81 ξ κόμης τῶν δομεστίκων 
Vs EX . 952, 12.  gioiüsodzoy 


A» 


e 


a 


" oce 896, vt 


κὸν ἄψαντα͵ 809, 10. 
Xov οειδὴς 100, 17. et saepissime. 
κονδόϑριξ 88, 18. 232, 18. 
κοντεύειν. ἐκόντευσεν 945, 19. κον- 
ευϑεῖσαν 160, 16. 
122^ ἔκοψε τὴν ὁδὸν P 98, 
— Ar ia a rupta 48, 15. 
2L pete 401, 10, 
ἀϑξιδέομὸν 401, 11. 
o πωϑεὶς ἐν πολέμοις 410, 8. 
πωϑέντι 304. 21. 


x0- 


jJ τ, χορασίων 440, 23. 447, 10. xoga- 


* 
hore . 


^ 


ἂν 


d σίων παρϑένων 952, 17. 
κόρῃ Molossorum dialecto 62, 12. 
πόσμια 66, 12. 
κοσμικὸς λιμός 302, 13. 


τον πόσμος. τῶν δύο κόσμων 454, 22. 


κοτρίγαις 807, 7., 11. 


1 ᾿ποττίξουσιν 845, 7. 


ποττιστῶν 45], 20. 

' κόττον 451, 18. 

L^ Cae ἢ ' 939, 19. 355, 4. 440, 
11. 

κουβικουλαρίων 95, 129. 246, 1. 
290, 21. 332, 22. 343, 5. al. 

κουβουκλείῳ 35, 1. 86, 5. 

κουράτωρος E 19. 440, 3., 4. 
490, 13. 493, 6 

κουρεύσας 861, 8, κουρευσάμενος 
189, 18. 

κούρχωμον 895, 17. 

κουροπαλάτου 491, 11. 

κοῦσπος 50, 7. 

ἐχούφισε τὴν λειτουργίαν 398, 5. 
κουφίσας Ἰωάννην ix τοῦ τρα- 
Ἀτεύειν 400, 11. ἐκουφέξετο mu- 

. mere se abdicavit 919, 10. που- 
φισϑεὶς ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων αὐ- 
τοῦ 987, 90. 

ἐκόχιαξε τὸ ἔδαφος τῆς γῆς 419, 11. 

κόχλιον 320, 9. 

κραβαταρέαν 397, 8. 436, 12. 

πραβάτοις 482, 8. 

πραββάτους 480, 17. 

κρατῶν τὴν δύσιν 20, 4, 

κρηπὶς τοῦ προοιμίου 237, 15. 

προύειν. ἔκρουσε τῇ ῥάβδῳ τοῖς 
ϑαλασσίοις ὕδασι 66, 19. 387,14. 


κτίξζω. πεχτισμένῃ 901, 14. 263, 
15, 

xvavóv 175, 93. 176, 7. 

πυκλευϑῶσιν 470, 15. 

κυκλώσῃ χάρακα 148, 14, 

κυρά 819, 15. 

κυριακὴ 871. 5. 

κῦρις 293, 14. 

κυροῦ 239, 11., 13. 

κωοδικίλλια 884, 1. 

κώλυμα. ἐποίησεν αὐτὸν ὑπὸ κώ- 
λυμα 847, 98. 

κωμοδρομῶν 453, 16. 


λαγκιαρίων 330, 3. 

λαμβάνειν. ἀνέρχεται ἡ ϑάλασσα 
καὶ πάντας λαμβάνει 481, 9. λα- 
βὼν λίϑῳ ἔπεσε 426, 8. ἔλαβεν 
αὐτὴν εἰς γυναῖκα 855, 8. λα- 
βόντες εἰς ᾿κραβαταρέαν 997, 8. 
ἔλαβεν αὐτοὺς εἰς συμμαχίαν 
459, 18. 

λαμπαδίαν 454, 8. 

λαργιτιῶσι ταῖς ϑείαις 898, 7. 
κόμητα λαργιτιώνων 400, 17. 

λέγεσϑαι. ἔνϑα λέγεται τὰ Πύϑια 
ϑερμά 77, 15. 

λείπειν. ἔλοιψαν 167, 12. vid. ἔκ- 
λείπειν. ἐλίποντο τροφῶν 831, 
18. nisi ἐλείποντο legendum. Dp» 
πόμενον 396, 8. 

λείψανον 45. 4. χὰ λείψανα de 
uno homine 122, 16. 

λειτουργία διαιωνίξουσα 398, 5. 

λεκτικίῳ s oA 866, 21. 

λεμὶν 965, 

λεπτακινὸς "ne, 12. 

λεπτίδας yovco) 456, 3. 

λεπτοχαράκτηρος 103, 6. 243,9. 
269, 3. 


ληγᾶτα 440, 2., 5., 8. 
ληϑαργοῦντες τῆς ἑαντῶν πατρίδος 
118, 18. ἐδ δδργήσαμαν διὰ τέ 
ἤλθομεν 2565.).,9.. 95 15. 
λήσταρχος 382, ^1. 446, 2 
λῃσταρχοῦντες 363, 15. 
λῃστοδιώκτης 982, 16. 
λιβέρνου 373, 2. 
λιϑοπροσώπου 485, 15. 
λιμενάριον 972, 15. 
λιμιτανέους στρατιώτας 
426, 9. 


308, 19. 


788 


λίμιτον 30, 23. 143, 12. 206, 12. 
231, 1. 296, 5. 297, 2., 5. 302, 
22, 808, 17., 22. 4926, li 484, 
21. 445, 6. 463, 7. 

λιμοκντονηϑεὶς 880, 15. 

λιμὸς ἢ 60, 11. 

λινόχρυσα ἱμάτια 457, 16., 18. 

λογοϑέτην 400, 1 

λόγος. ὑπὸ λόγον ὅτε 880, 110. 
εἰς λόγον ἀποτροφῆς 107, 18. 
276, 7. 284, 19. 21., 985, 12., 
20. 289, 19. 860, 5; 406, 21. λό- 
yo ϑεωριῶν 284, 5., 7. 285, 8, 
ἮΝ 8. λόγον κτισμάτων 869, 


λογχοδρεπάνῳ ξίφει 85, 21. 

λύειν. ἐποίησεν αὐτοὺς λῦσαι 886, 
17: 

λύκαινα, foemina oves pascens 179,5, 

λυπεῖν ἐλυπήϑη πρὸς αὐτοὺς 48, 
14., 88, 92. 102, 2. 217, 8. πρὸς 
Doe 80, 4. λελυπημένους 176, 
19. 

λωρίου 89, 7. 


μαγιστριανοῦ 874, 9., 17. 459, 91. 
471, 12 


y 12 

μάγιστρον 929, 20. 355, 16. al. 

μαίνειν. μανέντες irati 432, 10. 

μακροχαράκτηρος 106, 12. 

μᾶλλον 84, 12. 238, 13. 

μανδᾶτα 108, 10. 178, 4, 852, 8. 
474, 12. 415, 14. : 

μανδύας 33, 7. 

μανιάπεν 457, 90. 

μανιάπιον 475, 19. 

μαντίου 491, 20. 

μάππαν 412, 12. 

μαρμάροις 479, 16. 

μαρμαρώσας 339, 8. 

μάσσινον σχοῖνον 186, 20. 

μαστιγόπληχτον 123, 18. 

ματτιαρίων 880, 4. 

μεγαλεῖον 495, 14. 
13. 

μεγιστᾶνες. 64, 13. 154, 15. 805, 
11., 16. 335, T. 

μεϑορμεῖν. ἐμεϑώρμησαν 116, 5. 

Εν οἴνῳ τὸν Κύκλωπα 117, 


τὸ ἅγιον 475, 


».0: 
atiis 490, 9. 
μελετᾶν τυραννίδα 371, 9. ἐμελέ- 

τῶν προδοσίαν 456, 16. ἐμελέ- 

τησὰαν δόλον τινὲς 493, 1., 4,, 18. 

495, 8, ἐμελέτουν 47, 8 : 
μελέτη insidiae 493, 6 


“2 


INDEX GRAECUS. erp 


μέλλειν. ἀκούσασα τὴν μέλλουσα" 


ἐπὶ τὴν Μυκηναίων ἀρ auod] 
133, 7. 


" 


μελλοφανὴς 85, 9. Ua 


μέλος. κατὰ μέλος αὐτὸν ἔκο αν 
894, 90. 1 
μὲν. ὁ δὲ μὲν 4, 11. 


μένειν 945, 41. ποῦ μένει e 
19. ἔνϑα ἔμενε 439, 10. 
μερικοὺς πολέμους 478, 6.- pet 
κῶν 497, 12. 

ἐμεσάξετο 199, 19. ἐμεσάσϑη 381, 
3. μεσασϑ εἰς 298, 1. μεσάσα- 
vro 856, 1. al. 


ἐν τῷ μεσημβρίῳ 896, 19. nisi 


legendum μεσημβρινῷ, ut 397, 6,. 


μεσίαυλον 435, 20. 482, 2. 

μέση forum 491, 5. 

μέσον τῶν Vendo ὑπῆρχεν ἡ, ITev- 
QrcíAstx 126, 56, μέσον τοῦ Ἴου- 
λιανοῦ λιμένος 479, 5. τὸ μέσον 
ἑστῶτι 397, 98. εἰς μέσον ai 


τῶν ἀπώλετο 464, 2. διὰ μέ- 


σον τῶν βασιλέων, 110, 14. 
μεσόστυλα 951, 11. 
μετὰ postea 143, 6. μετὰ δύο ἔτη 
τοῦ κατακλυσμοῦ 10, 11. 88, 14. 
al. μετὰ καὶ 466, 93. μετὰ καὶ 


τῶν ἄλλων αὐτῆς ἀγαθῶν ἐποίη- 


68 καὶ τοῦτο 440, 1. τὰ 


Ls 


pst! αὐτοῦ καὶ τοῦ ᾿Αχιλλέως εἶ. 


ρημένα 181. 5. 971, 18. μετὰ 
cum accusativo pro genitivo 5, 14. 
61, 16. μετὰ cum genitivo pro 
accusatiyo 187, 14. 362, 13. 884, 
i μετὰ ἀλλήλων ἐπολέμησαν 59, 
21. εἰρήνην € ἔχειν μετὰ Ῥωμαίων 
917, 19. μετὰ τοῦ βασιλέως πτή- 
σασϑαι φιλίαν 457, 12. πάπτα ei- 
ρήνης μεταὶ ᾿ Περσῶν 337,7. 338,16. 
ust! αὐτοῦ συνάλλαγμα ποιῆσαι 
458, 18. al. δικαξζομένη μετὰ τοῦ 
πατρικίου 884, T. 

μετανάστας 26, 3. 

μεταξύ. συμβαλόντων τῶν Σαμα- 
φειτῶν μεταξὺ χριστιανῶν καὶ 
Ἰουδαίων 445, 20. μεταξὺ τῶν 
δύο e t dei ᾿εἰρήνην γενέσϑαε 
454, 9 

"beber μετεχειρίσατο τὰ 
πλήϑη διὰ προσφωνήσεως 408, 2. 

μετεγαλίνων 25, 4. 

μετεωριζομένη ἐν προαστείῳ 82, 
20. 


" 


' 


INDEX. GRAECUS. 


ide τί μὴ τοῦτο ἐποιήσατε 476, 
μηνιάσας 419, 17. 


ἐμήνυσεν αὐτὸν ταῦτα 978, 6. ἐ- 
ηνύϑη 800, 6, 
σιν δεξάμενος 471, 91. 
μήτε δὲ 305, 20. 401, 10. 460, 3. 
μητρικὸς 41, 16. ᾿ 
μιαίνω. μεμιαμμένος 808, 18. 


μῖγμα. τριβῆναι εἰς μῖγμα λεπτόν 
408, 18. 


μιγνύμενος μετ᾽ αὐτῆς 47, 10. διώ- 
evyos τῆς μισγούσης τῷ Τί- 
γρητι 330, 12. 

μικρὸν brevi 382, 2. 

μικρόσειμος 106, 20. 

μιλιαρίσια 432, 10. 

pazüza 347, 18. 

εἰς μνημόσυνον τῆς νίκης 183, 5. 

μόδιον 978, 18. 

μοιχογέννητος 87, 6. 

μοναζόντων monachorum 400, 8, 

407, 16. 

μονὰς ιε΄ κατελθὼν 882, 12. ἐπὶ 
μονὰς δέκα 459,9. 

μόνητα 808, 1., 2. 

μονομαχεῖον 339, 17. 846, 18. μο- 
ψνομάχιον 217, 2. 263, 15. nisi le- 
gendum μονομαχεῖον. 

μονοπατίου ὁδόν 469, 9. 

pov. πλέον μου 110, 4. 

μουσάριον 302, 9. 
χρυσέου 360, 13. 

μουσίῳ κοσμηϑεῖσα 479, 16. 

μουσώσας 223, 4. 

μουσώσει 232, 20. 339, 7. 

ἀυλίτης λίϑος 281, 1. 

μυσερὰ 89, 8. μυσερὰς 35, 94. 
μυσερὸν 279, 22. μυσεροῦ 35, 
7.97, 14. μυσερῶν 491, 20. 

μυστήριον Oso) πῦρ αὐτόματον 


μουσαρίου 


Ν 8. 
pvorixóg astutus 21, 12. 219, 6. 


ψέχρωσις 354, 4. 

ψεομάχος 209, 5. 

ψεοφωτίστου 379. 7. 

νήπια 421, 6. 

νικήσας τὸν πόλεμον 486, 17. ivi- 
κήϑησαν τὸν πόλεμον 168, 13. 

ψομίξω mediae orationi interpositum 
110, 1. nisi legendum ἀρκεῖν. 

vouotecsiv. ἐνομοθέτει "AU mvolovg 
72, 6. ἐνομοθέτησε τὴν χώραν 
αὐτῶν 194,7. 


Carton, loannes 


789 


νοσούντων τὴν τῶν ἀῤῥένων izi- 
ϑυμίαν 486, 15. 

voragíov 449, 13. 

νοῦς. νοός 26, 20. 76, 16., 20. 
vot 26, 19. 27, 2. 

vvugayoyíe 275, 21. 

νύξ. νυκτῶν 24, 9. 

νῶτα ἔδωκε 210, 15. vid. δίδωμι. 


ξενίξεσϑαι. ἐξενίσϑη 457, 11. 
ξηρὰ 66, 19. 

ξήροψις ,306, 10. 

ξυλέλαιον 437, 17. 


6. τὴν οἱανδήποτε 499, 17. γνοὺς 
τὸ τί πέπραχαν 206, 17. ἐπηρώ- 
776: τὸ διὰ τί 231, 17. τῶν pro 
ὧν 95, 8. τοῦ 102, 8, 4. 

ὄβρυξα ξώδια 395, 11. 

ὁδεῦσαι 874, 7. 

ὁδοστρωσία 223, 18. 

οἰδάνειν 50, 13. 

οἰνοκρέα 322, 21. 

οἱνοπαὴς 256, 5. οἱἰνοπαεῖς ὀφϑαλ- 
μοὺς 105, 15. 259, 28. 980, 10. 
801, 20. 

οἷος. ἀπὸ οἵας εἰσὶ χώρας 187, 5. 

ὁλοκαύτωσις 200, 3. 

ὁλοπόρφυρον κίονα 320, 10. 

ὁλοσηρικὸν 287, 15., 17. 810, 11. 
418, 12. 

ὅλος. ὅλων sine articulo 229, 1. 

ὁλόσφυρον 264, 23. 

ὄμβρος καμίνων φοβερῶν 419, 15. 

ὁμιλῆσαι concionari 362, 13. 

ὀνόματα capita 60, 20. 276, 13. 

. 456, 14. ; 
ὀνομασάντων ἑαυτοὺς ἀδελφοὺς εἷ- 
ναι 477, 19. 

ὀξυλάβη 21, 18. 

ὀπισϑάγκωνα 370, 18. 

ὁπλικῆς 110, 16. s 

ὕπλῳ καὶ στρατῷ κεκοσμημένον 
48, 1. 

ὁποῖος ὑπῆρχεν ἐκεῖνος δυνατός; 


, 20. 

ὀπτασία 452, 6. 

ὁρᾶν. ἑωρακχοῦσα 111,7. 

ὀργίξεσϑαι. ὠργίξετο κατὰ τοῦ Πεν- 
ϑέως 43, 16. 109, 8. 165, 17. 
192, 10. 

᾽Ορέντης 266, 3. annot. cum Addend. 

ὀρνεοϑυσίαν 202, 20. 

ὀρνοσκόποι 199, 9. 200, 6. 


Malalas. 


790 


ὅσος. δώσετε αὐτοῖς τὸν ὅρον 344, 
10.. 12. 

ὅσος. πάντα ὅσα ἔπραττε κατὰ 
γνώμην αὐτοῦ 888, 20. 

ὁσπήτια 845, 19. 

ὅστις is igitur 78, 15. 79, 12. 207. 
11. 157, 20. 171, 11. 174, 17. 
187, 11. 206, 8. 

οὐ μὴν ἀλλὰ mediae orationi inser- 
"D 249, 15. 250, 2. 257, 14. 
al. 

' οὖν in media oratione et duplex 29, 
19. 59, 16. 101, 13. 195, 4. 238, 
4. 962, 19. 380, 1. 

οὔτε γὰρ 110, 4. 472, 1. 
200, 8. 

ὀφείλοντα πεῖσαι 97, 8. 199, 922. 
415, 7. 446, 8. 455, 5. ὀφείλων 
τὴν ἀλήϑειαν μαϑεῖν 465, 15. 
468, 13. 

ὥὦχλει τῷ ἀνδρὶ 97, 5. 352, 14. 

ὄψις. ἐπ᾽ ὄψεσιν αὐτοῦ 186, 9. 
444, 18. 458, 17. 


οὔτε δὲ 


παιγνίδιον 814, 16. 

πεπαιδευμένοι σοφίᾳ μυστικῇ 48, 
3. cum accusativo 68, 13. 

παίξειν us 155, 18. τὼ ϑεῖα 15. 

πάντα εἰρήνης 232, 15. 971, 2., 5. 
286, 11. 292, 22. 298, 11. al. 

παλατίῳ 89, 9. 94, 15. al. 

παλαεῖνοι ἄρτοι 322, 20. 

παλλάντιον 168, 6. 

πανδοῦροι 179, 16. 

πάνυ εὐπρεπεστάτη 98, 11. 

πάπα 488, 7. 484, 18. 486, 5. 491, 
21. παϑᾶν 361, 8. 362, 5. 

παπυλεῶνι 101, 21. 114, 2. 160, 2. 
307, 20. 932, 7., 20, 23. 833, 9; 
8., 10. 

παρὰ τῇ Avyovoro Θεοδώρᾳ d797- 
voL 440, 10. 

παραβαλεῖν appellere 99, 2. 

παραβασίαν 415, 5. 

παραγαύδιον 418, 15. 

παραδίδωμι. παρεδίδουν τὰς ψυ- 
χὰς 490, 17. παρέδωπϑ τὴν ψυ- 
χὴν 888, 5. 

παραπαλεῖν. παρεηλήϑη concessit 
894, 14. 460, 18. 

παραμένοντας αὐτοῖς ἀνθρώπους 
371, 14. παραμένουσαν 36, 7. 
παραμένουσιν αὐτῷ στρατιώταις 
50, 8. παραμένοντες 468, 6. 


INDEX. GRAECUS. 


παραμονάριον τῆς ἁγίας Εὐφημίας 
871, 4. 484, 14. Mic 
παραπλωϑεὶς εἰς σανίδα προσηλώ- 
ϑὴ 452,9. : 
παραπυλίου 159, 22. 
παρασκευῆς ἡμέρα 240, 16. 241, 8. 
παρασκευή 241, 
παραστάσιμος 256; 22. 
παρεφόσευσε 469, 13. 
παραχρῆσϑαι. ἑαυτῷ παραχρησά- 
μενος 210, 14. * 
πάρδαλις. ὡς πάρδαλις ὁρμήσας 
193, 12. 
παρευϑὺς 41, 13. 
παρϑένος de viro 8, 129. . 288, 2. 
494, 1. 
παρεϑεὶξ τὰ δεξιὰ μέρη 471, 6. 
τὰ παριστάμενα τῷ ὑμετέρῳ κράτε 
278, 14. ; 
παροδικὸς 175, 10. ὶ 
παροχὴ 121, inscr. 183, 9, 
παρωνύμην 395, 12. 
πάσχειν. παϑοῦσα ὑπὸ ϑεομηνίας 
259, 10. 261, 19. al. . 
πατρικίων 352, 17. al, 
πάτρων 363, 7. 368, 8. 395, 4. 
πατρωύς 194, 
πεδατούρας στρατιῶται 351, 8. 
πειράζουσιν ἀλλήλους Toig δύρασι 
129, 2. 
πέλαγος. ἔφυγε ϑάλασσα εἰς τὸ πέ- 
λαγος 485, 21.. 
πέλμα 175, 10. 


πέμπων ἀκτῖνα λευκὴν ἀστὴρ 
454, 6. ; 

πενταμόδιον 278, 14. 

πέραμα Cpolit. 407, 21. 

πέραν ἀπῆλθε 888, 1. πέραν 


ἐν Σύκαις 389, 14. 491, 18. τὸ 
πέραν Κωνσταντινουπόλεως 403, 
2., 14. 404, 3. seq. 

περί. ἐνιαυτῶν περί zov 1γ 240, 4. 

περιάγειν. περιῆγον 440, 16. 

περιαιρεῖν. περιῃρέϑη ἡ τοῦ νυ- 
κτεπάρχου ἀρχὴ 479, 18. τὸ 
ὄνομα Μηνᾶ ἐκ τῶν ἁγίων διπεύ- 
χων 484, 11, 

περιβλεπόμενοι πένητας ἔχοντας 
ἁυγατέρας 440, 16. 

περιεβωμβήϑησαν 451, 21. περιε- 
βωμίσϑησαν 491, 18. περιβω- 
μισϑέντων 478, 11. 

περίγοργος 35, 5. 108, 18. al. 

περιειλήσας αὐτὸν ψίαϑον 186, 19. 

περιεργασάμενος ἀπὸ τῶν ἀχιερέων 
ποῦ 0 Χριστὸς γεννᾶται 931, 4. 


^ “« 
Ὁ" 
" 


AE 


"E 

5» AC 
y 69^ , Be. 
? Me EE Y 


y? ν ES" 
Y ΚΣ 
"Vt ῳ 


τέχον οὕτως 916, 15. περιεχού- 
; r2 οὕτως 449, 18. 454, 15. 478, 
13. περιέχοντα γράμματα ὥστε 
MSS, MLI^ Ὁ. 


B 
s 


» 


σεριλαμβάνειν pro παραλαμβάνειν 
. 7.477, 8., 485, 2. 
— περιωδεύετο curabatur 387, 23. y. 
-. * Reiskius ad Constantin, p. 503. ed. 


2 ^. Bonn. 

v» ziegunAmO jg 254, 13. 

5. ὑπεριπολεύων 968, 19. 
* περίστασις. διὰ τὸ ἐν περιστάσεσιν 
τες ἔγειν ἀπόϑετα 477, 8. 


. περιχαράξας τὰ τείχη 199, 10. 
; ἧς περιχώρου 448, 4. 
. περσέαι 37, 12., 13. 
πιάσαι 24, 6. 98, 17, πιάσαντες 
- . τὸν νυχτέπαρχον 397, 19. 


o στείλας στερεὰς 278, 3. 


᾿πιμπλάναι. πλησϑέντες ϑάρσους 


'5* 199, 9. ἀγνοίᾳ 54, 17. 


πίνειν, ἔπια 2 
πιπίσας 910, 14. 
. πίπτειν. ἔπεσαν φόνοι πολλοί 484, 


γ 15. 


8. 
“ πιστὰ ἐφύλαξε τῷ ἰδίῳ δεσπότῃ 
182 


.182, 15. 
πλαγιάσας 864, 16. 
. σιλάκαις 223, 19. 
' σπλάκωσις 280, 20. . . 
πλατύνειν. ἐπλάτυνε τὸ δόγμα 
. 279, 22. 
πλεϑρίν 290, 14., 17. 
“πλείω πάντων αὐτῆς ἀντείχετο 97, 
2. πλείω pro πλείους 126, ὃ. 
πλέχειν. πλέξας αὐτῇ 840, 6. ἐ- 
σπλάκη καὶ κατεσκευάσϑη 362, 9. 
πλέον. μεγίστη πλέον τῶν ἐγνωσμέ- 
νῶν πρότερον 240, 20. 
πληγᾶτος 442, 8. πληγάτους 305, 


πληροῦντα τὸν τόπον τοῦ ἐπάρχον 

' 819, 8. πληρώσαντα καὶ ἐλϑόν- 
τὰ εἰς τὴν τοῦ πατρικίου ἀξίαν 
890, 9. πεπληρωμένα ἀπειλῆς 

. 454, 10. 

τὴν πλησιάζουσαν αὐτῷ χώραν 458, 
18 


πλουμία 418, 16. 

πλοῦς. πλοὸς 94, 18. ᾿ 

πλούσιον καὶ χρήμασι καὶ ἀξίᾳ καὶ 
σοφίᾳ 40, 4. 

πλωτὸς ὃ 124, 12. 

ποιεῖν. ἐποίησεν αὐτὴν ἀπὸ ὄψεως 


« δ «ἃ 
} - ᾿ 


791 


89, 17. ποιήσας ὑπὸ ἐγγύας 383, 
4. ὑπὸ κώλυμα 347, 98. ποίη- 
σεν εἷς ϑέλων εὔξασϑαι 390, 18. 
ποιήσαντες τὸ ἕν εἰς ἀλλήλους 487, 
11. πολλὰ ποιήσασα τῷ Πενϑεῖ 
ἔπεισεν αὐτὸν 4 ;» 18. οὐδεὶς 
ποιεῖ βασιλέα Ῥωμαίων ὡς οὗτος 
338, 2. ἠβουλήϑησαν ἐχβαλεῖν 
αὐτοῦ τῆς βασιλείας καὶ ποιῆσαι 
ἄντ᾽ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ 
472, 7. ἐποίησεν ἐχεῖ 372, 14. 
ἡμέρας πολλὲς 888, 13. ὀλίγον 
χρόνον 858, 16. 

πολεμικὴν χεῖρα 469, 5. 

ἐπολιτευσάμην μετ᾽ ἔρωτος 19, 12. 

πολιτίσσης 994, 98, 

πολὺ εὐπόρῳ 163, 1. 

πολυοχλίαν 120, 7. 

πομπεύσας αὐτὴν 800, 19, 

πόνημα 188, 1. 

eoram, 8. 184, 22. 202, 20. 235, 
3 


. al. 

πορταρίους 184, 29. 402, 19. 

ποτέ. μὴ ἔχοντα ἐπάνω τίποτε 965, 
11. ποτὲ μὲν --- ποτὲ 239, 6. 

πουλπιτῶν 397, 18. 

πραγματείαν ποιήσασθαι 433, 138., 
17. 469, 11. 

πραγματευτὴς 50, 91. 438, 7., 12., 
19. 469, 10. 

σπιραῖδαν 108, 19. 260, 22. al. 

πραιδεύσας 80, 91. 99, 21. 100, 
12. al πραιδεύοντες ἐπὶ τὴν 
᾿Δρμενίων χώραν 472, 16. 

πραιπόσιτος τοῦ παλατίου 339, 22. 
840, 5., 9., 11. al. 

πραισεντεύειν 176, 8. 


πραισέντου 875. 16. 979, 5. 465, 
9. μεγάλου πραισέντου 378,9. 

πραίτωρ 479, 19. al. 

πραιτωρίων ἔπαρχος 318, 9. 1319, 
8. 923, 6. 329, 20. 337, 15. al. 
πραιτωρίου ὑπατικοῦ 338. 23. 

ἐπὶ πράξεως ὑπομνημάτων 439, 1. 

πράττειν. τῶν πεπραγμένων πάν- 
των ὑπαναγνωσθέντων 489. 1. 
τὰ πεπραγμένα ἔσχισεν 4. πέ- 
πραχὰν 206, 18, 

πριμικηράτου 474, 5. 

πρῖμος 172, 23. 187, 20. 

πρὸ τοῦ ἐπιῤῥίψωσιν 447, 15. 

προάγειν. προηγάγετο κόμητα 393, 
3. 494, 9. 495, 11. προαχϑέντος 
ἐπάρχου 395, 4. 


es 2: s ? dits. * ^ i 
, "A t "- « A» MS 4 *. 
: τι ; s * Y » Nl s d^ " 
, | " 5 * ua P" MC " LT ΠΑΝ | " 
792 INDEX GRAECUS. 6 τ τος οἷ 
σὰν δ ὁ 
προβαίνειν. προέβη εἰρήνη σὺν ϑεῷ 829, 91. 334, 17. προσφώνησε. 
εἰς ἀφέλειαν τῶν δύο πολιτειῶν αὐτοῖς μανδᾶτα 475, 14. 


454, » 
477, 9 


adus. προεβλήϑη κοιαίστωρ 
479, 20. 482, 1. 

προέρχεσδαι. τ Mood 182, 
13. 376, 1., 

προηγούμενος τὸν λαὸν 66, 18, 

πρόϑεμα 216, 10. 338, 4. 

σπροϑέσει ex voto 239, 7. 

προϑεσμίαν. 449, 8, 450, 13. 

προΐστων 440, 19. 

προκαϑημένῃ τῆς ἀνατολῆς de An- 
tiochia 216, 16. 

πρόκενσον 343, 2. 348, 9. 366, 16. 

πρόκεσσον 819, 22. 324, 6. 395, 8. 
372, 15. 405, 20. 

προποέλιος 298, 19. 

προλαμβάνειν. τῶν προλαβόντων 
βασιλέων 487. 4. 

προνόμια 934, 6. 

πρόοδον δεδωνδεὲς 389, 10. 

προποιήσαςρ praeveniens 123, 6. 165, 
11. 


προβάντων 458, 22. 


πρός. 7] πρὸς 4ἴγυπτον 'Δλεξάν- 
Optio 309, 17. πρὸς ἅπαξ 178, 
19, πρὸς μικρὸν ἔμειναν ἐκεῖ 99, 
10. πρὸς ὀλίγον 488, 7. 489, ὃ. 


προσεσχηκὼς μὴ εἶναι αἷμα 32, 8. 
προσεσχηκὼς τὴν χώραν ἀνϑιστα- 
μένην 166, 99. προσεσχηκὼς τῷ 
ἐκτυπώματι͵ 79, 29. 95, 4. 198, 
20. προσεχόντων ἐπὶ τὴν "[egav- 
σαλήμ 261, 17. προσέχοντα ἐπὶ 
τὴν πόλιν 138, 21. 205, 11. zoo- 
σεσχηκῶς τὸν ἀναστεναγμὸν 68, 
20. sine accus. 132, 5. 

σπροσϑήπη χρημάτων 362, 90. 

προσχαρτεροῦντες λιταῖς 489, 9. 

προσπέφαλα 250, 5. 

προσεχόλλησε τὸ νέον τῷ παλαιῷ 
τείχει 233, 1. 

προσκουλκάτορας 330, 2. 


iri M concionari 362, 12., 
14. 


προσποιητὴ οὖσα simulans 159, 14, 
πιροσρυῆναι. προσεῤῥύη τῷ βασι- 
λεῖ 414, 21. 427, 25 18. 430, 20, 
481, 17. 450, 19. 

(9 AD 973, 12, προσφυγὼν 


προσφυγίῳ 485, 6. 493, 99. 
προσφωνήσαβρ τῇ συγκλήτῳ 186,11, 


πρόσωπα διάφορα ἐξετάσαντος 413," 


9. εἰς πρόσωπον τοῦ ἰδίου. ἃ ἀ- 1 


δελφοῦ͵ 338, 11. : 
προτρεψάμενος 35, 9, 41, 9. 44, 
18. 53, 3. 80, 8. 87, 7.97, 19. 
100, 19. al. 
προὐποστολή 490, 2. T 
προχωρεῖν 400, 20. 
p ἐπὶ τὴν πανήγυριν ds 


σιροχωρὸν πέρμα 400, 19. 

τὸ πρῴην 305, 16. 496, 15. 

τῇ πρωὶ 114, 3 
τὸ πρωὶ 148, 

πρωίας 840, 16. A, 20. 

zoorofóLoig f; ἵπποις 288, 7. 

πρωτοκούρσορος 352, 3. 

πρῶτος. ἐν πρώτοις 189,7. 891, 17. 
πρῶτοις 286, 6. 287, 8. 819, 1. 
963, 20. 

πτοηϑέντες Ῥωμαίους 439, 19. 

πτῦρμα 184, 23. 

πτῶσιν ἀνθρώπων ἐπήγαγε κύριος 

, 

πυχτικὰς συμβολὰς 988, 6, 

πυλεών 252, 90, 

πυῤδάκης 106, 8. 959, 6., 93." 

πυῤῥαπὴς 280, 11. 302, 5. 

πυρισϑενὲς 25, 3. 

πυριφόρον τόξον 77, 22. 

πωγωνίαν 411, 18. 


ῥεῦμα Cpolis 405, 5., 8. 

δευματίξειν. ἐρευμέτεσδ 408, 7. 

δεφερενδαρίου 328, 19. 

δήγισσα 430, 20. 431, 8., 15. 

δηγνύναι. δαγέντων τῶν bio» 478, 
18. δήξας ἦν 489, 20. 

δήξ, ῥῆγες 88, 6. 184, 16. al. 

ῥογεύειν, ἐῤῥόγευσε 186, 10. 193, 
5. 899, 90. 404, 16. 410, 13. 411, 
1. 476, 4. 

δούσεα 98351... 16. 

Ῥούσιον ΡΥ ΈΡΗ 175, 23.al. δουσίρυ 
δέρματος 265, 2. 


σαγίττας 59, 8. 111, 1. 424, 16. 
,sayírae 358, 21. 

σάκρα 480, 1. ur 9310, 18. 
317, 11. 344, 15. 348, 3. 374, 19. 
888, 21. 389, 1. 

σανδάλια 286, 20. 

Σάτυρας Boeotorum dialecto 49, 16. 

σηνάτῳ 399, 12, 


bu πρωὶ 140, 8. 


τῶν προγω- 


v i 


^ 


$,:; 4 » Sos {3 
Ko umMpt.S T 
RU ne NT Lev 
*- 5 "Tw 2» 

J 527. Ac PIOS MEME INDEX GRAECUS. 
LL Ta : » 
^ σιγματοειδές 302,8. 
7L. σίγνῳ 196, 5. 316, 19. 317, 7. 453, 
“δ. σίγνα 330, 5. 475, 19. τὸν 
..* — "élyvov 317, 6. 

ΣΝ σιδηφοδεσμίους 945, 18. 

τς nd eg) 420, 18. 434, 90. 

Ys σι ον 444, 9. σιλεντίου κομ- 


ov γενομένου 488,23. 494,19, 


2 σιτωνικὰ χρήματα 294, 7 
. σκαλῶν ἀναφϑέντων $3, 5. 
; ] 6xáupuo. 929 x 12. 


σκάνδαλον 249, 19. 
σχέμμα insidiae 44, 5 1 


"σκεψάμενος xard βασιλέως 494, 2. 


σκέψις. τὴν σκέψιν τῆς ἐπιβουλῆς 
μελετήσαντες t 9., 14., 18. 

6x1 πίονας 884, 

pu; πτρὰ de Tibubus Iudaeorum 158, 





s σκίρτοι 48, 1. 
. φσανιφός 295, 20. 


σχορπίζειν. ἐσχορπίξοντο 447, 17. 
. ἐσκόρπισαν 4GL, 21. 

σκουτάριον 265, 12. 458, 2. 

σχρινιαρίους 499, 21. 430, 1. 


: σχύφους 37, 15. 


σπωληκόβρωτος 231, 8. 

σμυρνιάσαντες 804, 4, 
σϑέντα 220, 15. 

σοκεύειν. ἐσόπευσαν 438, 11. ἐσόκ- 
κεῦσεν 864, 17. 

σόχον 438, 18. 

σπαϑαρίων 246, 1. 839, 23. 343, 6. 
359, 5. 476, 4., 18. 

σπαϑίῳ 887. 14. 493, 20. 

σπανός 262, 8. 304, 9. 

σπάτια 175, 13. 

σπερμολόγε 251, 19. 

σπλαγχνισϑεὶς ἐπ᾽ ἐμοὶ 938, 17. 

σπορτούλων 470, 22. 

σταῦλον 896, 8. 


στενούμενοι 466, 8. jim. 
οὗ ἄνϑρωποι 488,7 

τὸ στεφάνιον τῶν ᾿Ολυμπίων 989, 
15. 418, 11. 

στηϑάριον 172, 9., 18. 279, 9. 418, 
14. eco doi 264, 23. 265, 16., 
19. 287, 16. 

στιχάρϊον 413, 15, 

στοιχήσας 460, 5. 

στρατηγήσας τὰ τοῦ πολέμου 193, 
1. 292, 18. στρατηγήσας τὸν 
στρατόν 301, 1. 

στρατηλασίας 466, 16. 

στρατηλατιανοὺς 430, 1. 


σμυρνια- 


798. 
στρατιᾶς Site ἄπειρον πλῆϑος 
;49 c 

στρατοπεδάρχῃ 975 21. 

στρεβλόστομος 998, 20. 

σερέφει τὴν πόλιν 296, 11. ἔστρε- 
ψαν τὸ τεῖχος 462, 18. ἔστρε- 
ψαν τὴν χώραν 868, 17. 

στρωννύναι. ἔστρωσε τὸ μεσίαυλον 
482, 2 

στυφόμενος τοὺς πόδας 291,8. 367, 
8. ἐστύφϑη τοὺς sudes αὐτοῦ 
868, 17. 

συγγενεύς 826, 14. συγγενέα 825, 
18. 356,12. 392, 13. 393, 16. 
"Edit 94, 6. συγγενέως 100, 


συγγενίδος 95, 2., 20. 96, 10. Add. 
ad p. 42, 16. 

PY i eje ἢ δευτέραν συμβαλόντες 

, 

συγκαϑεσϑῇ 172, 5. 

συγκρούειν. συνέκρουσξε τῷ 'ἄντω- 
vío πόλεμον 219, 24, 

συγχωρεῖν. συνεχώρησε ταῖς ἐπαρ- 
χίαις τὰς συντελείας 406, 17. 

συκότια 397, 21. 

συλλαμβάνειν. συνελάβετο active 
185, 16., 19. 194, 17. 271, 91. 
974, 6. 293, 8. 399, 19. 416, 12. 
431, 5., 11. 462, 4. 476, 11. 

συμβαλόντων πόλεμον κατὰ τῶν 4- 
φρῶν 459, 6. 

συμβολαιογράφοι 268, 2. 

συμβουλεύειν. συνεβουλεύετο pro 
συνεβούλευε 184, 8. 

συμμένειν, ἔνϑα συνέμενεν αὐτοῖς 
854, 6. 

συμμιγήσεται. τῇ μητρὶ 50,3. συμ- 
μιγεὶς αὐτῇ πρὸς γάμον. 119, 21. 
121, 6. συμμιγέντι αὐτῇ ἀνδοὶ 
71, 15. ,»συμμιγνύμενοι 120; 19. 
συμμιγνύμενος μετὰ γυναικῶν 
τὰ 16. συμμιγνυμένην "Aos- 24, 
15. 


συμπίπτειν. συνέπεσεν ἐκ τοῦ ἵἴπ- 
που 866, 20. 

συμποιησαμένων μετ᾽ αὐτοῦ 917, 
19. συμποιησαμένων αὐτοῖς 181, 
8. 350, 18. 

σύμπτωμα. ἐπ τῶν ,συμπτωμάτων 
Νικομηδείας μεθ᾽ ἡμέρας τινὲς 
ζῶντες ᾿ἀνηνέχϑησαν 487, 8. 

συναγωγὴ τῶν Ἰουδαίων 207, 11. 
245, 1. 261, 10. al. 

συνάλλαγμα ποιῆσαι 
458, 13. 


piv! αὐτοῦ 


"aNpEE X GRAECUS | Que / 


συνανεγνωπότι condiscipulo 194, 2. τὸ σωτήριον 296, Te di ü ACE . 
"262, 11. σωφρονήσας ἀπὸ ΓΤ ς α 

σύναξις 381, 4. τίας 232, δ). ὟΣ ΣΝ Von 

συναριστοῦντα 356, 1. boe ew 

συνάψας φιλίαν μετ᾽ αὐτῶν 459, Ἄν, Ὁ 
. 12. 


dud 103, 13. d^ d is jn; v. 


συνέργειον 299, 22, 
συνεργία 246, 16. 
συνέχειν. συσχεθέντες τῇ ἔριδε 491, 


3. 

συνήϑεια τῶν ᾿Ολυμπίων 396, 5. 

συνιστάναι. συνεστήσατο αὐτῷ εἶς 
κόνα 370, 9. 

συννεώτερον 181, 17. 

συνορᾶν. συνίδῃ censcat 274, 15. 

συνετελέσϑησαν elg τὸ παντελὲς 419, 
25. 

συντέλεια 456, 7. 

συντόμια 289, 16. 322, 19. 

συρέντων ξιφῶν 492, 9, ᾿ σύρας τὸ 
βοῦγλιν 498, 21. 


συσκευάξειν. συνεσχπευάσαντο αὖ- 
τὸν 40, 7. 87, 6. συσκευασϑεὶς 
25, 9. 


συσχευὴ 291, 1. 295, 22. 

συσσημάτων 195, 4. nisi legendum 
συσσήμων cum Georgio apud Ho- 
dium. 

σφαγέντα sa κατὰ τῆς μασχά- 
λης 839, 

ἐόφοϊηδεδ, oi αὐτοῦ πόδες 50, 12. 
In Éxcerptis ex Porphyrio apud 
Bentleium Epist. ad Millium p. 49. 
non ἀπασφαλίσῃ sed ἀποφφαλίσῃ 
corrigendum est. 

σφενδοβόλα 127, 18. 296, 14., 21. 

σφενδόνας τοῦ κυνηγίου 339, 15. 
840, 3., 19. 

σφενδονίξειν. ἐσφενδονισμένον φα- 
κιόλιν 457, 19. 

σχῆμα τῆς ἐπισκοπῆς 259, 1. τὸ 
αὐτὸ σχῆμα de terrae motu 418, 


σχιαστὰς 457, 17. 
σχίζω. ἐσχισμένοι τοὺς 
146, 


σχοῖνα 279, 18. 

σχολάξειν. ἐσχόλαξον λιταῖς 456, 90. 

σχολάριος 387, 14. 

σχολή. σχολῶν 474, 18. 494, 14. 

σωκάρην 864, 14. 

σῶμα. τοῖς σώμασι de uno homine 
115, 

σωματικῆς ἁμαρτίας 292, 8. κακῶς 
(ete περὶ τὰ σωματικὰ 436, 


χιτῶνας 


ταβλία 88, 19., 91. με ἐς 18. Qu Ἢ - 


τοβλοπαρόχιον 345, 17. VAM 
ταρτάφιος 65, 19. pow! m 
ταυρέας 272, 16., 28, 0. y 
ξεχνοποιεῖαθαε: 401,717. «4X c E 
εἰς τέλειον ὑγιάνας 388, 1. 406, 18. 


ἐτελειώϑη 256, 14. 306, 5. y y M 


409, 10. E 
τελέσματα 263, 20. 961, 14 6 6. al. 


τερφϑέντες τῆς τοποϑεσίας 140, 16. de 


222, 16. 930," 19.5 74 TET m 4 
τετρακιόνιν 501, 72 τον 
τετραμόδιον 278, 4. | "i - 


τέτρασι 175, 21. 339, 9. 441, 10. Aw 


τηγανιστής 416, 20, 


τίϑημι. ϑήσας 947, 9. 964, 9. 86, 


8. ἀπετίϑουν 469, 11. 

τιμᾶν. ἐτίμουν 89, 18. 54, 1. 

τιμητικός 343, 10. 

τίμιος σταυρὸς 396, 11. 4o1, 10. 
τὸ τίμιον λείψανον τοῦ ἁγίου 
Maetirqu 452, 4. 484, 18. 486, 


O7 
πονηροῦ τινος 279, 22. & 
τίς. τί τοὔνομα ἔχουσιν οἱ ξένου 


187, 8. 
τίτλοις σανίδων 471, 9. 


ὁ Τιϑών τις 197, 9. τοῦ 


τιτλοῦν. ἐτίτλωσεν fisco, addixit 
245, 11. : 
La ^N Guru. ἐτρώϑη εἰς αὐτὴν 


τόγαν 450, 17. 

τόπος. ἐπὶ τόπῳ 982, 4. RES 
ἐπὶ τὸν τόπον 887, 19. 

τορπίμ 270, 8, 

τρακχταΐζοντος 805, 8. 

τρανταϊστής 814, 11. 

τραχτάτῳ φυγῆς χρησάμενοι 2δό- 
κουν φεύγειν 468, 17. 

τραπτευϑὲν 181, 14. 400, 12. 

τραπτευτὴν 400, 13. 

τράπεξα ἁγία 400, 8. 


τριβοῦνον 432, 3. 367, 2. τριβοῦ- 
vov agi9uo0 3237, 18. 

τριπλίνῳ 499, 15. 494, 15. 

τριμόδιον 2798, 5. 

τριομβυρατορία 214, 11. -ριομ- 


βυρία 218, 7. 





x (NN st P ' τ Ἧ N^ a "- 

fe j INDEX GRAEQUS. Ὁ 5. «f05 

Zl ER 918, 4. 22, φαέϑοντα 25, finis ; 
ez 


οὐ τύπος. ᾿στέφανον τύπῳ 'φυλλοδα- 

“ AY νῶν 287, 11. ἕνα τύπος δοϑῇ 

* xiv χρὴ δοϑῆναι 113, 21. 

τς φυπῶσαι φόρους 225, 10. τυπου- 

- eps μένοις 835, 15. ἐτυπώϑη 335, 

ἀκ, (18 τυπουμένων χρημάτων 112, 

t. 20. τυπῶσαι τὴν ποσότητα τῶν 
Y ce χρημάτων 112, 22,119; f5'& 

EZ παρ᾽ αὐτοῦ τυπωϑεῖΐσης πὸ- 

ico — eorgzog 471, 1. 

δ FPEM ἐτυράννησε τὴν Ῥώμην 
: ^... bello petiit 209, 10. 211, 12. 215, 
νι: 2. 219., 8..]. τυραννήσαντος τοῦ 

ἐξαδέλφου κατ᾽ αὐτοῦ 459, 5.,13. 

? . τυραννὶς rebellio 218, 16. 219, 16. 

LA o ddl 8. 257, 19. 459, 20. 

^" τύραννος rebellis 245, 18. 
τύ πόλεως 86, 17. al. 


᾿ὑπαναγνωσθέντων 439, 2. 
e c οἡπαντᾶν. ὑπήντουν 490, 18. 
v". ἥἑπατείαν ἔῤῥιψε 478, 18. 
Wes ΤῊΝ, τῇ T AA 489, 19. 
6. 


f “ὑπέξιξον 277, 3. 

ὑπερασπιῶ τῆς πόλεως 148, 15. 

ὑπερηφανῶν πάντας 20, 20. 
ἡπηρετεῖτο εἰς τὰ Ἱερατιιὰ σκεύη 

' τῶν" Ἰουδαίων 151, d. 

Sud. ἀγανάκτησιν γέγονεν 494. 10. 
ἔμεινεν 495, 5. ὑπὸ κώλυμα 
ἐποίησεν 847, 23. 

ὑποδρήσσοντος 896, 8. 

ὑποκείμενος « δοδνϊ δεν 489, 11. 

" ὑπομνηστικῶν 477, 5. 

ὑπονοθεύσας ἔφϑειρεν αὐτὴν 46, 
2. 95, 7. 181, 16. 219, 3. 274, 
1., 3. 350, 11. 359, 6. 

ὑποπτίων 494, 5. 

ὑπορόφωσις 339, 6. 

ὑπόστασις. τὴν dex. τῆς 

: ὑποστάσεως 400, 1 n .9) ἄνα- 
γραφὴν τῆς PETTEHIE αὐτοῦ 
439, 21. 444, 

ὑπόοτραβος 258, $. 

ὑπτιώϑη 153, 13. 190, 9. 294, 15. 

"pe τῷ Ἔβερ τὴν φωνὴν 12, 


ὑφαίνειν. ϑαλαμηπόλον ἔργον ὕ- 
qavs 326, 4. 
ὑψωϑεὶς ἐπὶ πόδας εἴκοσι 400, 5. 


φαβρίκα 849,8. φαβρικάς. 307, 21. 
φαβρικὰ 807, 22., 23. 


φακιόλιν 457, 19. 
φακτιοναρίων 395, 22, 


φανεροὶ quidam 108, 21. ἜΣ 2; 


184, 24. 246, 15. 984, 14., "20. 
985, 3., 12. 326, 6. 967, 17. "443, 
4. 464, 7. 485, 20. 489, 20. 


φανερωϑείσης τῆς ἐπιβουλῆς 493, .—. 


16. τὴν ἐπιβουλὴν φανε ὥσας 
493, 19. 494, At. an gs 
φέρων τὴν συγγένειαν ἐκ τοῦ Οἷ- 
víng 164,1. ἤνεγκεν αὐτὸν ἀπὸ 
aka 338, 1. 370, 14., 15. 
375,1 . 984, 3. al. περὲ ἧς με: 
γάλα dplorro 359, 14. φερόμε- 
vog συμπαϑώς 121, 31. εὐτυ- 
χῶς φέρονται εἰς τοὺς πολέμους 
178, 10. ἤνεγκαν οἱ Ῥουστοῦλοι 
τὰς ἐπάνω 167, 21. τὰς ἐπάνω 
φέρει 210, 18. ᾿804, 18. 
φεύγειν. ἔφυγαν 66, 18, M 
ϑάλασσα εἰς τὸ πέλαγος 485, 21. 
| φεύγων τῆς φρουρᾶς 86, 9. 
φησίν nempe 24, 15. 48, 1. 51, 10. 
56, 5. 61, 13. 63, 1. 85, 21. ^118, 
8., 10: 159, 15. 173, 7., 14. 176, 
9. 179, 8. 287, 12. 988, 14.. 297, 
18. 331, 8. 336, 20. 354, 19. 
973, 13., 15. 385, 20. 388, 4, 
889, 17. 409, 4. 408, 18. 4:5, Q^ 
17. "440, 17. 460, 17. 495, 1 
φημισϑέντος τούτου εἷς 456. 10. 
φϑάσας πλησίον ἵππου αὐτῆς 196, 
16. ἔφϑασε τὴν Κιλικίαν 326,9 
φϑάσας ᾿Δλεξάνδρειαν 218, 91. 
zi 293. φϑασϑῆναι ' 81, 


φίβλας 33, 7. 

φιβλοῖ 111, 1. φιβλωϑεὶς 165, 2. 

φιλανθρωπευσαμένου τοῦ ϑεοῦ 
872, 9 

φιλανθρωπευϑῆναι 474, 7 

φιλανϑρωπία. 
κατὰ φιλανϑρωπίαν ϑεοῦ φόβων 
490, 1. φιλανϑρωπία ϑεοῦ de 
terrae motu 421, 17. 

φιλιάσαντα τὰ πλήϑη κατῆλθον 
474, 11. 
ιλεῖν. ἐφίλει ἔρωτι 868, 8. 

ἣν φιλίᾳ πρεσβείας πεμφϑέντα 448, 

1. 


φιλικὰ συμπόσια 180, 6. 

φιλοκαλήσας αὐτὰ μαρμάροις 232, 
20. φιλοκαλουμένον τοῦ τροῦλ- 
λου 489, 19. 

φιλοκαλία 418, 17. 


ἐκ τῶν γεγονότων ; 


WP x feb cA MUR 475 37, VELIE LINT 
* Ar. hs A VE VES EL d Te. 
j 5 Ma va S MTENTT. 
796: Ὁ" INDEX GRAECUS... 5600 EA 
J φοβερὸν κάλλος 88, 1. 91, χϑαμαλός 194,93. |^... 
£.3 11, φοβερὸν ἄγαλμα 219, 2.. 4. χιλιονταετία 7, 2. : F1 


218, 14. 295, 19. φοβερόν ἔρ- 
yov 278, 10. 395, 8. 
) «log de terrae motu 420, 6. 442, 
21. 443, 9., 11. 487, 8. 489, 16. 
490, 1. 
φοιδεράτων 364, 13. 493, 14. 
φύόλεις 439, 14. φόλλιν 412, 9. 
φορεσία 32, 20., 22. 38, 921. 431, 
8. 475, 22. 
€«ógos forum 80, 14. 320, 9. 15. 
938, 20. 339, 9. φόρῳ 475, 17. 
478, 9. 487, 4., 6. 
φόρος βοῶν 431, 23. 
φοσᾶτα 309, 2. 
φοσατεύσας 293, &. 
φοσαῖτον 461, 21., 22. 
φοσσεύσαντες 804. 2. 465, 90. 
ἐφοσσεύετο 916, 8. φοσσευϑέντες 
889, 9. 470, 7. 
φουλκίξειν. ἐφούλκισεν αὐτὸν 481, 
12. 
φουρκίζειν. ἐφούρπισεν 487, 24. 
φρατρεάσας μετά τινῶν κτητόρων 
480, 19. 
᾿ φύλαρχοι 435, 4., 5., 10. 441, 24. al. 
φυλλοδαφνῶν 272, 15. 287, 11. 
φυσικοὶ παῖδες 437, 10. 
φωνασκεῖν. ἐφωνάσπουν 811, 90. 
ἐφωνάσκουν τραγικὰ μέλη 288, 7. 
φωνή. τὰς φωνὰς αὐτοῦ ἔλαβεν 
370, 
φωστὴρ 56, 6. ! 
φωτισϑῆναι 251, 91. 253, 23. al. 
φώτισμα 431, 19. 
φωτιστήριον 880, 8. 


χαίρειν. ἔχαιρε τῷ Βενέτῳ μέρει 
257, 91. ἔχαιρε τῷ Πρασίνῳ μέ- 
ρει 298, 91. χαίρων εἰς τὸ Πρά- 
ctvov 268, 8. 295, 15. 
χαλκία 276, 19., 22. 
x0)». ἐχαώϑη τὸ ἥμισυ τῆς πό- 
λεως 436, 19. 
χαρακτὴρ i. q. πρόσωπον 172, 8. 
257, 8. 413, 16. 454, 7. 
χάριν oixzov. 47, 9. 
χάρτας τοὺς 281, 11. 
χαρτία 400, 14, 443. 20. 
χειμευτὴς 395, 8. 
χειρὶ συνελάβετο 476, 11. χειρὶ Aa- 
βύντες τινὰς ἐξάρχους 468, 90, 
χειρουργηϑεὶς 915, 10. 
χειρουργίαις κοπτόμενοι 420, 16. 


χλοῶδες σχῆμα 173, 929. 174, 129. 
175; 99. 176, & Δι 4 
ἐχόλεσεν 362, 1. P s d 
χολλαΐξειν. κεχολλαϊσμένα ἔχουσα 

τὰ βλέφαρα 101, 18. 
χοῦς. τὸ ) 

17. 977, 1., 4. 
χρεωστεῖν. ἐχρεώστηται 109, 17. 
χρῆσϑαι. πεχρῆσϑαι cum accusativo | 


τὸν χοῦν τῶν ὀστέων 276, 


“ vi 
A ΕΣ 
» M 


t 2 7 


5, 4. χρησάμενοι τακτικῶς 464, . 


17. χρησάμενος φυγῇ διεσώϑη 

442, 4. 

χρηματίξειν. 
ειβ΄ 227, 7. al. ἐχρημάτισεν ὀνομά- 


ἔτους γρηματίζοντος / 


- 6:09 01: 309,15. ἐχρηματίσϑη ταῦτα 


07:36, 29. ᾿χρηματίζει ἡ ᾿ἀντιόχεια 
ἔτος πρῶτον ἀπὸ Καίσαρος 917, 
21. ἐχρημάτισε τὸ ϑέατρον 471, 
8. ἐχρημάτιξεν ἕαυτὸν οὕτως͵ 
225, 18. 268, 8. γρηματισϑέντες 
ἐν δράματι 29,19. γχρηματισϑεὶς 
oraculo accepto 35, 17. 281, 1. — 
γρηματισμὸς aera 809, 17. 
χρησμοδοτηϑεὶς 50, 2. χρησμοδο- 
τηϑεὶς τοῦτο 186, 9. 
χρυασοῤῥύτων 455, 21. γρυσόῤῥυ-- 
τὰ ὄρη 98. . 
χρυσοτέλειαν τῶν ἰούγων émoímos 
894, 8. 
χυμὸς αἱματικὸς 290, 4. 


ψάλλειν. ἐψάλλετο, [ἄρατε πύλας 
4 


, . 

ψηφίξειν | computare 23, 3., 4., 5. 

498, 18. 429, 2. 
ψηφόβολον 105, 13. 
ψιαϑίου φορέματος 187, 6. 
ψύας 457, 15. 
ψυχή. πᾶσα ψυχὴ 62, 4. 
apvzoíozov 870, 6. 


ὠμοπλάτην αὐτοῦ τὸν δεξιὸν 138, 
21. 

ὠνεωκὰ 933, 19. 

ὡρεῖα 60, 8. 307, 3. 399, 17. 477, 2. 

ὡρολογεῖον 479, 17. 

ὡς οἷα 494, 2. 495, 1. 

ὥστε post ἀναγκάζειν 112, 7. ἐβου- 
λεύσατο ὥστε ἐκβληθῆναι τὴν 
πενθερὰν 385, 16. γράφων ὥστε 
21. δεόμενος ὥστε λαβεῖν 484, 
8. ἔδοξεν ὥστε λαβεῖν 118, 19. 

ὠτίον τοῦ ᾿Ιλλοῦ 887, 19. 





INDEX LATINUS. 


articulus. vide Ind, Gr. v. ὃ, posi- 
tus sic ut τὸν Ἑνὼς ἕτερον 6, 7. 
casus diversi coniuncti 128, 19. cum 
annotatione. 226, 5. 
constructiones verborum notabiliores. 
οἰκήσασιν us9 ove κατήγαγε Σέ- 
λευκὸς 347,2. ἐν καστελλίῳ Βιρ- 
γιτινών 841. 18, τοῦ λεγομένου 
ἅγιον τῶν ἁγίων 247, 16. conf. 
12,9. συνέβη — ἐξεσελλίσϑη 89, 
6. ἐγένετο — ἀνέβη 144, 4. 146, 
10. ἐξέϑετο — ἔϑηκε 204, 2. 
forma dativi £c; pro sc: 412, 4. 
forma neutri in vzo pro v 38, 11. 
cum annotatione, 60, 22. 74, 20. 


- 


forma nominativi pluralis in ἐς nomi- ' 
num in ἧς exeuntium. “Δ ἐνειάδες 
170, 3. Πέρσες 391, 7. 

indicativus pro imperativo 271, 16. 

infinitivus cum genitivo articuli 5, 
13. 71, 22. 160, 1., 15. 156, 6. 
266, 1. 857, 18. 387, 12. 408, 6, 
417, 1. 429,7, 424, 11.440, 11., 91. 
452, 17. 458, 19. 460, 2. 461, 3. 
463, 1. 467, 3., 13. 468, 3. 472, 
11. 491, 1. 493, 2. v. δηλοῦν. 

optativus pro futuro 266, 4. 

participium pro indicativo 102, 13. — 
20. 124, 5. seq. 14. 313, 11. seq. 
407, 22. 435, δ. 446, 16. 468, 
12. 473, 9. 495, 12. 


Carton, Ioannes Malalas. 


ADDE N D A. 


P. 12, 19. οὐἰκοδομήϑη] Confer οἴκει p. 420, 21. i 

P. 15, 1. 16, 3. In annot. pro "Theodorus scribe 'l'heodosius. 

P. 19, 18. Scribe Σιαρδανάπαλλος hic et 37, 8. cum Chronici Pascha- 
lis codice Vaticano, et cüm eodem 25, 10 τὰ παλαιὰ et 26, 18. ξη- 
τήσητε. luvabit etiam reliquos locos qui Chronico et Malalae com- 
munes sunt ad codicem Vaticanum exigere, cuius varietates accepi 
absoluto Malala, quando singula persequi serum fuit. 

P. 30, 8. εἴπερ ME Fortasse praestat εἶ περίεισιν, ! 

P. 36, 19. τὴν in Chronico tacite intulit Ducangius: codex Vaticanus 
et editio Raderi σὺν τῆς Γοργόνης. 

P. 38, 5. Inutilis Chilmeadi coniectura κεραυνίου. 

P. 42, 16. cvyysvixag] Scribe συγγενίδας. 

P. SS Cum coniectura nostra ᾿Ἐγχέλειαν componi potest Diodorus 
XIX. 58... 

P. 50, 23. τῶν delendum videtur. 

P. 76, 21. Νίνος] Δίνος Fabricius Bibl. Gr. vol. VII. p. 449. ed. Harl. 

P. 88, 11. Scribe ἐθουλεῖτο. Sic et 89, 18. 189, 18. 230, 3. 254. 1.- 

P. 139. 140. Mallem Νῦσα scripsisse. s 

P. 167, 14. "Tolle ed. Oxoniensis vitium reposito αὐτὸ. 

P. 173, 1. ἔϑος] Scribe ἔτος. 

P. 179, 3. εὔμορφοι repone ex Chronico. 

P. 182, 8. δισιγνιτεύσαντες] Scribe δισιγνατεύσαντες. 

P. 187, 13. Brunichius quis sit quaerit Niebuhrius Hist. R. vol. Il. 
p. 688. j 

P. 189, 20. ὑπὸ] Immo ἀπὸ. 

P. 218, 5. ἔτους] Immo ἔτος. 

P. 222, 9. ᾽ Κάπνος] Haud dubie scribendum Κάπυος- 

P. 233, 7. 8. ὀμφαλὸς — ὀφθαλμοῦ] Idem utroque loco reponendum 
videtur. 

P. 256, 5. γένειον] Scribe ad aliorum locorum exemplum τὸ γένειον. 

P. 266, 3. Novum formae 'Ogévzyg tesümonium praebet Chronici codex 
Vaticanus, qui ubi in editionibus est p. 40. C Ὅρισεν τοῦ καλουμέ- 
vov scribit Ὅρεν τοῦ καλουμένου, i. e. 'Ogévrov. 

P. 268, 4. Conf, Wesselingius ad Diodorum XVIII, 62. p. 303, 69. 

P. 308, 19. χρόνων] Scribe χρόνον, ut est p. 482,7. Conf. ad p. 181, 1. 

P. 315, 10. Scribe “ικινιανός. m 

P. 392, 9. oivóxosa cum ξυλέλαιον p. 437, 17. οἱ similibus comparat 
Reiskius ad Constantinum p. 502. ed. Bonn. : : 

P. 329, 16. Annotationem Chilmeadi inter ipsius annotationes positam 
dele. : E 

P. 347, 12. Fugit me monere hic quoque πόλδως in μητροπόλεως mu- 
tandum esse, ut dixi pag. seq. : 

. 862, 1. ἐχόλεσεν] Scribe ἐχόλησεν cum Chilmeado. 
. 368, 7. Dele καί. Tu 
390, 17. τῆς ἐκκλησίας] Vid. Reiskius ad Constantin. p. 862. 
395, 9. ἀργυραπρατία] ἀργυροπρατεῖα scribendum videtur. 
, 10. ᾿ἀνδρέα] Vide Reiskium ad Constant. p. 624. 
457, 1. παρὰ fortasse expungendum. ὁ 
459, 6. κατὰ] Hoc quoque μετὰ scripserim. 
. 466, 5. 8. Secr Immo διωρυγήν: Conf, ad p. 330, 11. 


, 


P. 498, 3. Scribe ἐν τῷ παλατίῳ iv ἑσπέρᾳ. οἱ δὲ τὴν σκέψιν. 


NISUS 
[ 
m 
eo 


- 





























r v A t 

v) P ᾿ 

' ; 

: , "A 
d ; ᾿ ᾿ 
: , 
] , 
Ν 
. LI A 
) x , 
M : AS. 
4 - , À 
H | ! j 
- 3 fr : 3 
H » 
^ 7 : 
D "Pun d P E 
n s χα ] : 
à ΓΖ ; , 
Li x i V ra ς * SN 
Ἔ Cox ᾿ : 
E £ J - fü 
Ct xu b ᾿ LEE 
» * ᾿ [4 e À [ 




































i - is E 
Υ 
: ἢ - A p^ 
E» ] | 4 
" , T ; 
E D i ] ἢ 
» 
᾿ B Ἢ 

1 1 D 

; in 
Ἢ 
" ἢ 
e 
μ᾿ ἢ 
" : E 
"m » 
"T 
is / m Y 
ὰ ὶς 
1 * es v 
r2 E BE 
: i-t » DE 
i j ! ᾿ 
ἐξ j 3 
' h E ; í Ü 
T 41 
5 * j - 
Ὁ Cd i ' 
] M 4 i E 
E : 7 B ᾿ Ὅν 
ἔς" το 
E du 
, 








PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 





UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 









































A 





























IIS 
ie 





























Thi ον δι 
ἀφ sd WE εν 
hu 


ΩΣ 
Αγ τ, 











XA Wt v 
L6 y 


f 






































ui 














ΩΝ ΚΣ 

(143 Vostlee M yr oth 
ὉΔῚ ΡΣ ΜΉΝ 
, 

















pA 
Ὁ) 
Ur v^ 

































































ia ΠΗ £l b 
LAUREA 
FN Mr MR ἡ a uv 
Med opi Hun 
SEO Peer Der 












































s 5 











ἢ Πρ ΕΝ 









































] 
vede 
4 


Med e 








ANE j 


LURCURUE 



























































18 
2: 


Y Is e NMNIM t 
DES TENE TH suede 
SGNEETESHERADUS 3 
SANARE RIERM HESSEN OTROS 
TR RAS t ^ e 
bd 


SIDA 
vu" Urs, 
He MMC 


" 
i i 
ZA S 


HO 


; b 
Au Eur 


f: 


ἡ N 
Jose wl as 
HN 


i í "n 
"MAS TA YO δὲ ae Coli Se TT 
ΤΣ Ab νλὰ n Mtv 


uM i nur vri 
M sect 
μον ΕΑ ἘΔ τὴν 
AERE 
SINE 











"i 





MM 
no 


ide 





DANS 
$i] Tn 


Nas 
D: 


MISARLSLL 
Je AM: 
rA 




















^ : : Wi 
^ n s 
NS: m » 

EUM ed 




















Je etn 

ἐν uu 

ui Miei 

Nt A Un p 
PE κόρ 

p LIMCTM va ent 
Ἂ AA EN 

Ἢ S "XM. eu Mia 


DA 
ae 





Mah em 
PAS a 
SASTSN 
Mert eis 
E 









































^n UN 
de KT 

ju 

A 











A i? 

Wt 
»y 
A 
Dr A 
MS y 

φλέ 


e ?j 
T ἊΝ i GT UORA 

i SN 
RR 




















hey ἐν 
A 
AS 


p: Sie το hh 
; ἢ NAP 
i POT » ORTA HEIN I 

í Mosis yas 


? L2 
OP 
᾿ "n 
Tm 


t the 
S5 n 
phosktety 
AN 


hu 
IE t E 2l 

did d bas 
ἜΗΝ mn "i 

ME pM Pob o 

) d TE LN net 
More ut 

l 3 ns 


"n 
Meth 
AM 

Mehen 
ten 


Ct 
δῷ 


λα ὦ χά, 





Trac tiic 
De ULT Σ 
Dm Mh 
ἌΡ ΨΟΝ 
D 1j Nd 


j 
anie 
te 

2;