Full text of "De Apollodori [peri theon] libris [microform]. Dissertatio philologa quam ... publice defendet scriptor Robertus Münzel .."

See other formats

MASTER 

AWnATlMP 


NO.  91 


o 


80320-j 


MICROFILMED  1992 

COLUMBIA  UNIXERSJTY  I IBRARIES/NEW  YORK 


as  parl  of  ihe 
"Foundations  of  Western  Civifization  Preservation  Project" 


Fiinded  by  the 
NATIONAL  LNDOWMENT  FOR  THE  HUMANITIES 


Reproduclions  nia\  noi  be  made  \\  ithout  permission  from 

Coluniliia  University  Library 


COPYRIGHT  STATEMENT 


The  copyright  law  of  the  United  States  -  Title  17,  United 

States  Code  -  concems  the  niaking  of  photocopies  or  other 

reproductions  of  copyrighted  material... 

Columbia  University  Librar}'  reserves  the  right  to  refuse  to 
accept  a  copy  order  if,  in  its  judgement,  fulfillnieni  of  the  order 
would  involve  violation  of  the  copyright  law. 


AUTHOR. 


MUN 


3 


c 


RT 


TITLE: 


DE  APOLLODORI  PERI 
THEON  LIBRIS. 


PLACE: 


BONNAE 


DA  TE : 


1883 


COLUMBIA  UNIVERSITY  LIBRARIES 
PRESERVATION  DEPARTMENT 


Master  Negative  # 


BIBLIOGRAPHIC  MK  ROFORAi  1 ARCFT 


Original  Material  as  Filmed  -  Exisling  Bibliographic  Record 


.« 


■^MT  %r»'^r'^r«M««*^'"-rv,^/:-»»i«»T?^-r?i!^ 


IfOnzol,   Robert,    1869-1917. 

De  Apollndori    iiepl    0eSv    libriB.  Dicsertatio 
philologe   qua-    _,   publice  defendet  scriptor 


Robertuo  Miinzoi    . , , 
1883. 

39  p.       23  cr. 


-#•:" 


•  u 


Thesis.  Bonn. 

8JeH58 


Bonnae,  typis  Caroli  Georgi, 


Restn  skip.s  on  Use: 


Jr.. 


TECHNICAL  MICROFORM  DATA 


REDUCTION     RATIO: 


FTLM     "^IZB: ___3^J22^_  _ 
iMACiF  PLACEMENT:    lA     II.V  IB     IIB 

D.\TE     FTLMED: /JjJI-'lL___     INITIALS__ '"^  <J^*1      _ 

FILM![)i!Y:    RESEARCH  PUBLICaTIONS,  INC  WOODBRiPGE.  CT 


ll^ 


c 


V 


Association  for  information  and  image  IManagement 

1 1 00  Wayne  Avenue,  Suite  1 1 00 
Silver  Spring,  Maryland  20910 

301/587-8202 


Centimeter 

12    3    4 

iiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiii 


iliiiiliiiil 


7        8 

liiiiliiiil 


9        10       11 

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiliiiiliiiiliiiiliiiiiiiiiiiiiiii 


12       13 
1 


14       15    mm 

iiiiiiiiiiiiliiiiliiiil 


Inches 


I  T  T  T  I 


1 


T  TT 


II   I   I   I   I   II 


1.0 


l.l 


1.25 


TTTTJT, 

4 


M     2.8 

12.5 

|56      |3.2 

|63 

22 

180 

l£. 
«^      u 

2.0 

1.8 

1.4 

1.6 

TTT 


T 


T 


MnNUFRCTURED   TO   flllM   STflNDflRDS 
BY   flPPLIED   IMflGE,     INC. 


■3.MA.AM,-:^u^v?g».igrafaMK>fe^.^jaijiate3!^'tti^  .t.-'-.  't<.jM!feJ>aK-u.a^.''g:»»j:--<jaiiiteaiiiSa»^ 


£0 


-  4_ 


* 


VK: 


■■'-.    , 


'W-^ 


'"?«-■  ;.■»■ 


^^^•^,te' 


SSA 


P 


v^ 


VNi 


(Col xunhvd  v\ 


i    1.1  K 


vsitiii 


ti 


1  1 1  ■ 


iLiiy  oi  iXcxu  \lo\ii 


rTi  > :  ^ 


^4'^1 


1  \  1 '  •»  '1  - 1 1 


UIM 


*.  ■*.. 


BOUCHT     FROM 


TMK 


Henry    Drisler 
Classical    Fund 

JS95 


\\ 


i 


»       •     I 


>  » 

>  J 
3  > 

J  J 

;  )      5  i 


•     » 

1    . 
«  t 


•    •  •» 

*  I  * 
» ». » 


» •'.  1  j 


3  >      J 


> 

.  t 

.      > 

»     >    > 

.  > 


!    )    1     ) 


1  J     > 


DE   APOLLODORI 


nepi  06CON 


LIBRIS 


DISSERTATIO  PHILOLOGA 

QUAM  AD  SUMMOS  IN  PHILOSOPHIA  HONORES 
AUCTORITATE  AMPLISSIMI  PHILOSOPHORUM 
ORDINIS  IN  UNIVERSITATE  FRIDERICIA 
GUILELMIA  RHENANA  RITE  IMPETRANDOS  UNA 
CUM  SENTENTIIS  CONTROVERSIS  DIE  X 
MENSIS  MARTII  ANNI  MDCCCLXXXIII  HORA  X 
PUBLICE  DEFENDET  SCRIPTOR 


ROBERTUS  MUNZEL 


WISIBADE 


d^l^h 


ADVERSARII     KRUNT 

PAULUS  WOLTERS 
FRIDERICUS  MARX 
FRIDERICUS  KOEPl' 


/ 


BONNAE 


TYPIS  CAROLI  GEORGI  LNIV.  TYPOGR. 


MDCCCLXXXIIl 


tfL.i 


•  » 


•  •  *.  • 


•  •  • 

•  •  • 

•  t  • 

•  •  • 


•   •    ,        •   •     • 

,  •   * 


.  •  •    ,♦   • 
•••••• 

•     • 


•  ••• 


•  • 


•     '  • 

a        •    •    •  •  • 
•      •      •  • 


•  •  •    • 
.     •  • 

•    •   •• 


•  •     • 


V 


R 


_>■ 


f 


U4 


V 


f 


r 

V 


FRANCISCO  BUCHELER 
EDUARDO  LUBBERT 
HERMANNO  USENER 


; 


\ 


¥ 


I 


9PPQ0'^ 


-<j  xj  o  e 


V     ■<.-•       1» 


CN! 


•* 


>        J      > 

»  »  3 

'    J»         »    ,> 


•  »  >,        »      , 

»      »  >   ,    1    : 

•  •  '    j 
»      »  »     . 

II  >      '  ; 


»            »  * 

»            »  I 

>            »  > 

)  >   i       >  > 


*     * 

C  1 
>  I 
> 


»  », 


»  •  • 

»         >  *         ■* 

>  >  >  ,        •      » 

)         >  J       >    >    > 

-    1    '  )      5  • 


>    >  » 


'  ■■■,:>■. 

>  >     >       a    ,     ; 


A 


*-.*„ 


\ 


K 


I 


um  ante  hos  quattuordecim  menses  amplissimus  in  hac  univer- 
sitate  philosophorum  ordo  quaestionem  de  Apollodori  rrepi  Oeuuv 
operis  reliquiis  proposuisset,  in  certamen  ego  descendi,  neque  com- 
mentatio  mea  sumniatibus  penes  quos  iudicium  fuit  viris  indigna 
visa  est  quae  praemio  Welckeriano  ornaretur.  Qua  ex  commen- 
tatione  diu  dubius  haerebara  quaenam  capita  delibarem,  ut  liuic 
scribendi  et  opportunitati  et  necessitati  satisfacerem,  pauca  tandem 
selegi.  Suadente  enim  Hermanno  Usener,  praeceptore  carissimo,  et 
animos  mihi  faciente  mecum  constitui,  omnium  quotquot  usque  ad 
philosophorum  Platonicorum  aetatem  vixere  theologorum  Graecorum 
fragmenta  conhgere,  imprimis  Apollodorea,  quorum  numerus  est  in- 
numerus.  Cui  negotio  ea  qua  fieri  poterit  diligentia  incumbam,  si 
has  studiorum  primitias  non  prorsus  inutiles  iudicaverint  viri  docti. 
Noli  igitur  sperare  de  Apollodori  vita  scriptisque,  de  totius  Trepi 
Geujv  operis  condicione,  de  singulorum  fragmentorum  lectione  et 
interpretatione  hic  disputatum  iri.  Nihil  nisi  fundamenta  quaedam 
ieci,  quibus  postea  aedificium  superstrueretur. 


••      •   •     «   't   » 

•      •         •        €•««,, 
t    •     •        •      <  (       *       < 

-         .-       « 


C      I 


•    • 


•  •  •  • 


•  • 


'  ••' 

I 


•     I 
«  • 


«  «« 

«  •    « 

I  I  I  « 

I  « 


Capvt  I 
^       DE  HERACLITO 

Ut  constat  Macrobii  [Sat.l  17,  19]  testimonio  sat  luculento  ^ 
libro    quarto    decimo    Tiepi    eeuuv    de  Apolline   egerat    Apollodorus, 
quem   pro  Stoicorum   more  ApoUinem  solem  putasse  ^  et  tota  Ma- 
crobii  disputatione   cognominisque   Inio^    vt-riloquio    efficitur  et  te- 
statur    insuper    Heraclitus    qui    vocatur    AUegoriarum    Homericarum 
capite  VII  [p.  12  Mehler]    ^HKpipujTai   b'  n  Tiepi    toutujv   dTrobeiHiq 
(sc.  ApoUinem  esse  solemj  Kai  ^ATUoXXobujpaJ,  Tiepi  TrdcTav  icJTO- 
piav   dvbpi  beivOu.     Recte  enim  iam  Heyne  [Apollodori  Bibliothec. 
et  fragm.  editionis  II  (Gotting.   1803)  vol.  I  p.  39' >]   adposito  Ma- 
crobii  loco  haec  subnotaverat :     Respicere  eundem  locum,    unde  haec^ 
peiita  sunt,   arbitror  Auciorem  de  Aiiegor.  Homer,  r.  7.    Quam  Heynii 
sententiam  C.   MuUer,   qui   tanta  diligentia  eum  exscribere  solebat, 
ut    vel    ridiculos   errores    aut   Heynii    calamo    festinante    aut  opera- 
rum  oscitantia  ortos  religiose  propagaret  \  ita   amplificavit  [FHG  I 

p.  429  fr.  7]  : 

Ad   eundem    iihrum    sine  duhio   respexit  aucior  iiheiii   de  Aiie- 
goriis  Homericis  7:  postquam  dixerat  Apoiiinem  nifiil  a  soie  differre 


1  Apollodorus  in  libro  quarto  decimo  Trepi  etiuvlriiov  solem  scri- 
bH  ita  appellari  ApolUnem  dTto  ToO  Kaxd  Tov  KOO^ov  leaGai  Kai  Uvai, 
quod  so/  per  orbem  impetu  fertur,  quae  verba  vitio  laborantia  lanus  eiectis 
solem  et  ita  vocabulis  in  integrum  restituere  conatus  est,  Eyssenhardt  ita  di- 
stinxit   —   solem  scribit:   ita   appellari  etqs.   fortasse  recte. 

2  Vetustiores  Stoicos  omnes  sic  iudicasse  verisimile  est,  Cleanthem 
Chrysippumque  constat  e  Macrobio  [Sat.  I  I7>  7sqq.;  17,  3^]:  i^em  cadit  in 
Cratetem  (cf.  schoh  Hom.  I  239)  et  Diogenem  Babylonium,  Apollodon  ma- 
gistrum.  Cf.  Philod.  tt.  euaepeiac;  p.  82  G.  Pervulgatam  fuisse  hanc  opinionem 
apud  Graecos  tantum  non  omnes  tradit  Plutarchus  [De  El  ap.  Delph.  4  P-  386«]. 

3  Ne  iniquius  me  de  MiiUero  iudicare  intellegas.  velim  inspicias  frag- 
mentum  29  [I  p.  433]  e  Lydo  De  mens.  IV  p.  82  Sch.  desumptum.  Ad  xVpol- 
lodorum,  cuius  nec  vola  apud  MiiUerum  comparet  nec  vestigium,  quid  haec 
pertineant  tuo  iure  quaeres.  Sed  sunt  ApoUodori,  ut  noveris  e  Lydo.  Error 
MiiUeri  natus  est  eo  quod  apud  Heynium  Kaid  TOV  ■ATToXXobwpov  quae  summi 
raomenti  sunt  verba  casu  omissa  fuerunt. 


^ 


c 


-^- 


)  I V 


sed  idem  numen  duobus  nominihus  ornari,  idque  tum  ex  uuCTTikok; 
XoTOiq  constare  tum  a  vuigari  dicto  "H\lO<;  'AttoXXiwv,  6  be  T 
'AttoXXuuv  f|Xio(;i  pergit:  'HKpipujTai  b'  f]  rrepi  toutujv  dTTO- 
beiSi?  Ktti  ^ATToXXobubpaj,  frepv  Trdaav  laTopiav  dvbpi  bei- 
vuj.  Aid  toOt^  eTWTe-  Tnv  eTTiTrXeov  eHepTOtcriav  Kai^ 
dKaipou  XoTOu  TrepiTTOV  UTTeperjaojaai  ^nKoq'. 

Vides  etiam  hic  ex  Heynio  Mullemm  totum  pendere,  quam- 
quam  eum  non  commemorat.  Quo  Heynius  usus  erat  vocabulo 
arhitroy  ei  substituit  fortius  illud  firmiusque  sine  duhio,  deinde  Hera- 

cliti  verba  adposuit. 

Et  re  vera,  si  nihil    addidisset  Heraclitus    et    ad    propositum 
explicandum  revertisset,  nempe  Apollinem  id  est  solem  pestilentia- 
rum  causam  esse  neque  ab  Apolline  deo  Graecis  Troiam  oppugnan- 
tibus  pestiferum  illum  morbum  immissum  sed  solis  nimio  calore  id 
esse  factum,    in    hac    Heynii   Miillerique    sententia    acquiescendum 
erat.     At  statim   adicit  Heraclitus   'EKeTvo    be    b    eK    TX\c,   fiMeTepac^ 
eiKacTia^  dvaTKaiov  eiTreiv  ou  Trapnauu,  beiKVUc;  oti  Kai  KaG'  "OMnpov 
auToq^  eOTiv  'AttoXXujv   Kai   riXioc;.     Touto  be,    ei    XeTTTUJ^;   eGeXei 
CTKOTTeiv  Ti^,  eE  dTTdvTUJV   eupnoei  tuuv   eTTiGeTUJV   TVUJpi^ov  \     Se- 
cuntur  deinde    compluria  Aponinis    epitheta  Homerica  docte   exph- 
cata,  quibus  Homcrum  quoque  Apollinem  et  solem  unum  idemque 
numen  putasse  comprobetur.     Quid  multa  ?    Singulorum  enuntiato- 
rum  coniunctionem  et  sententiam  si  tecum  reputaveris,  nonne  mihi 
adstipulabere,  totum  caput,    cuius  initio  ApoUodori  Heraclitus  ipse 
mentionem  inicit,  ex  ApoUodori  Ttepi  OeuJV  libns  fluxisse  statuenti? 
Oratio   enim  usque  ad  finem   capitis  bene  procedit   neque    usquara 
interrumpitur  disputatio.    Atque  quisquis  veterum  scriptoruni  in  ad- 
ferendis  auctorum   nominibus  consuetudinem   paullo  adcuratius  no- 
verit,  ei  argumenta  mea    satis    idonea    opinor  et  firma  videbuntur, 
praesertim  cum  postea  aUa  ex  parte  sententiam  meam  fulcire  possim. 
Kt  benigne  nobiscum  ageretur  in  fontes  scriptoris  alicuius  inquiren- 
tibus,  si  semper  tam  certa  indicia  proferre  liceret.    Nostro  igitur  iure 
novum  tenemus  ApoIIodori   fragmentum   non  uno   nomine  insigne  \ 


1  De    hoc    loco    cf.  A.  Ludwich    Zu  Herakleitos  Hom.  Alleg.  in  Mus. 
Rhen.  voL  XXXVII    1882  p.  439- 

-  Tout'  ^TtWT€  e  codd.  Mehler. 

3  Polak  [Ad  Odyss.  eiusque  schoh  cur.  sec.  p.  444]  w  c;  ciK.  X.   perperam. 

4  Codd.  auTOt;  correxit  M[ehler]. 

6  M.   in  textu  TVUJpiMOV  6v  quod  non  necessarium  esse  puto. 
•3  Descripsi  ex  Mehleri  editione  Heracliti  (Lugd.  Bat.  18  51),  unde  lectio- 
nes   quoque  varias  deprompsi. 


'AueXei  Ooi^ov  auiov  eiiuBe  awex^jq  ovoudLeiv,  ou  jiidAia  ouk 
dTTo  Ooi^ri^.  riv  ArjioO^;  qpacriv  eivai  jai-iTepa"  cruvneec;  Tdp  'O^ripuj 
Toi(;  iraTpoBev  eTiieeToiq  xpil^^Gai,  Ta  b'  eK  uriTepujv  ouk  dv  eupoi 
Tit;  oXujq  rrap"  auTiJu.  Ooipov  ouv  dno  Tiijv  dKTivojv  XaLiTipdv  auTov 
ovoud^ei,  t6  uovov  fiXiiu  iTpoaov  eE  ioou  Koiviuaac;  'AttoXXujvi.  5 
Kai  jniqv  oub'  eKdep-fov  eiKOc;  eOTiv  'EKaepTr|<;  ojuiuvuuov  eivai.  Trit; 
eH  TTTeppopeujv  Td<;  dTTapxdq  eTTi  Ar^Xov  eveTKOucrric;,  dXX'  ecTTiv 
eTuuujc;  eKdepTOi;  o  Td  eKaOev  epTaZ^ouevoq  TOUTecTTiv  o  riXioq,  6q 
rroppujBev  dqpeaTujq  Tr^c;  fjueTepai;  jr\q  lupiuv  eTTiTribeiuiv  brjuioupToc; 
euKaipuj(^  eqpicTTaTai,  rrviTn  x^iLiiuaiv  dvTiueTpujv,  Kai  '  TTpujTou  dpo-  in 
Tou  Te  Kai  CTTTOpdq  aurjTou  tc,  TrdvTUJv  KaTd  TCuJpTiwv  epTujv  aiTioc; 
Toiq  dv9pujTToi<;  T^vouevo^.  AuKriTevr]  be  rrpocTriTdpeucrev  auTOV 
oux  ujq  ev  AuKia  TtT^v^nM^-VOV.  eJui  ^dp  Tr^c;  'OurjpiKri^;  dvaTVuu- 
(Jeujq  ouTO<;  0  veuuTepo^  uuGoc;.  dXX'  uj^TTep,  oiuai,  thv  r|uepav 
ripiTeveiav  ovoud^ei,  Tr^v  to  f|p  Tevvuucrav,  oTTep  eafiv  dpOpov,  if. 
ouTUj  XuKriTevi^  TTpoariTopeuae  tov  r^Xiov,  eTTeibn  tou  KaTd  Tiqv 
opepiov  ujpav  XuKauTouc;  auTo^;  eaTiv  aiTio^;,  r)  oti  tov  XuKdpavTa 
Tevvd  TOUTeaTi  tov  eviauTov.  "Opoc^  ^dp  eTriaiou  xpdvou  biabpa- 
jaujv  6  nXio^  ev  juepei  Td  biubeKa  ^uibia.    Kai  juriv  xpoadopov  auTov 


4  M.  perperam  XauTrpOuv.  ui  ipse  postea  intellexit;  cf.  praef.  p.  XI. 
Praeterea  haud  scio  an  ib  c;  AauTipov  aux.  6v.  scribendum  sit  e  scholio  B  ad 
Hom.  A  72,  quod  M.  praeterviderat  ||  5  Falso  M.  TTpoariKov  cf.  schol.  Hom. 
1.  c.  II  7  Reposui  TCtc;  e  codice  Oxoniensi.  cf.  Luduich  1.  c.  p.  439.  M.  -n-puj- 
TOV  suppleverat  j!  8  Voculam  Tci  cum  M.  delendam  esve  censeo  |  Scripsi  6^; 
6  codices  jj  9  Recepi  e  ttitti  6eiuj  v  e  cod.  Ox.  Vide  Ludwich  L  c.  p.  440; 
ujpajv  euuv  TeujpTOc;  codices  Mehleri.  briuioupT^c:  scripsi  ex  Useneri  coniectura  || 

10  Codd.  Trj  Tn  xeiaujaiv  dvTiueTpJjv,  unde  Badham  TrviTn  X-  «vt. 
exsculpsit  [  Codd.  A  ei  B  TTpLUTOU,  alii  codd.  ttXujtou,  ediditque  Galeus. 
Ruhnkenius  coniecit  ttXou,  non  bene,  neque  rectius  M.  ttXoutou.  Requirere 
enim  debemus  vocabulum  quod  ad  agricolae  labores  spectet  et  bene  cum 
dpoTOU  coniun(;i  possit.  Egregie  Usener  proposuit  KaTi^TOU  /vel  si  ma- 
vi5  aKaTieTOUi.    conl.  gl.  Cvr    '  QKacpeTOc; :  haec   fossura,  occacio,  bidentacio'  || 

11  Scripsi  duTiTou  ex  Herodiani  praecepto  [I  220,  2  L.].  d.ur|T0u  M.  j 
TeujpTiav  Ox.  cf.  Ludwich  1.  c  p.  400;  Teojuopiav  Mehleri  codd.  Prae- 
terea  Useneri  emendationem  TtdvTUJV  recepi ;  legebatur  xai  tOuv  ||  i  2  Adtlidi 
Tolc,  e  cod.  Oxoniensi  |  AvKr]j€wr]  recte  M.  e  schoL  B  Hom.  A  loi,  AuKrj- 
T€V6Triv  codd.  |j  13  Recepi  t^T  e  v  v  r]  ,u  e  v  o  v  e  schoL  Llom.  c;  TeT^vnu^- 
vov  M.  \  Itw  '(dp  Tf](;  Ox.  cf.  Ludwich  L  c.  p.  440;  idem  coniectura  M. 
restituit.  Ceteri  codices  fdp  ouv  Tnq  schoL  Hom.  Tcip  iOTi  ||  15  6  io ti  tov 
Spepov  (sic)  Ox.  cf.  Ludwich  1.  c,  schoL  Hom.  TOUT^aTi  t6v.  Fortasse  de- 
lenda  sunt  haec  verba  jj  17  auToc;  quod  in  ouToc;  falso  mutavit  Polak,  et 
Mehler  delendum  esse  censebat,  recte  se  habet  |j  18  r]Toi  tov  eviau-' 
t6v  Ox.  19  Addidi  ante  >iXioq  voculam  6. 


■) 


/ 


f/ 


.; 


t. 


\ 


\ 


i 


2n  ujvojLiaaev,  oux  dj<^  uTreZ^oiaiLievov  xp^crouv  Eicpoc;  —  dvoiKeiov  Tdp 
'AttoXXujvi  t6  orrXov,  TOtOTri^  Tdp  d  6e6(;  —  dXX'  eTteibriTTep  et 
dvaToXOuv  XPucTuj  udXiaTa  t6  cpeTToq  6pa0ev  eoiKev,  eupe0ri  rrpe- 
TTOv  eTTi0eTOV  Tiu  fiXiiu  bid  to.c,  dKTiva^;  t6  xP^crdujp.  "O0ev,  oi)uai, 
Kttv  TTi  0eo)uaxia  TToaeibiLvi  laTaTai  bia|aiXXuj)uevo<;.  'Aei  Tdp  daTrei- 

25  aTOc;  ex0pa  TTupi  xai  ubaTi  tujv  buo  aToixtiuJV  evavTiav  TTp6(;  dX- 
XriXa  qpuaiv  dTioKeKXiipuJiaevuuv '  bid  tou0'  6  TToaeibuJV  uTpd  tk; 
uXri  Kai  TTapd  Tf]v  rroaiv  outuu<;  ujvo|iaa)uevo<;  e^  dvTmdXou  jadxeTai 
Tai<;  biaTTupoK;  dKTiai  tou  f]Xiou.  TTp6^  Tdp  'ATToXXuuva  rcoiav  TTo- 
aeibOuv  exei  TTpoqpaaiv  eEaipeTov  drrex^eiac; ; 

21  Retinui  codicum  lectionem  toottXov  —  ToE6Tr)(;  ji  23  Cum  Schowio 
et  Mehlero  inserui  vocem  t  uj  i|  24  Pierson  Veris.  p.  253  dOTreiOTOc;;  diTi- 
aTO<;  codd.  II  27  ujvo|uaa|uevri  e  schoL  Hom.  B  ad  E  509  enotavit  M. ;  apud  Din- 
dorfium  legitur  Ujvo)Liaa)a^vo<;  [voL  HI  p.  257]  non  addita  adnotatione,  idem- 
que  apud  Bekkerum  H  29  Ad  hunc  locum  M.  adnotavit:  'Schow  e  Codd. 
TTpoq  T<ip  'ATidXXujva  -rroidv  exei  Trp.  il.  dTrexQ-  —  SchoL  irp.  t-  'Att. 
TToaeibOuv  exei  TTp6(paaiv  II.  dTT.  \  ubi  quid  sibi  velit  illud  'Schow  e 
Codd.'  non  intellego,  nisi  forte  M.  scribere  volebat  'Schow  et  QoM."  SchoL 
Hom.  sic  extat  apud  Dindorfium  et  Bekkerum:  iTpoc;  T^p  'ATT^XXuuva  iTOiav 
exei  TTp6(p.  II.  dTTexOeiac;;  sed  recte  sine  dubio  coniecit  M.  TTp.  TOp-  'Att. 
TToiav  TToaeibdjv  exei  TTpoqp.  il.  (STTexQeia^; 

ITaec  fere  habui  quae  ApoHodori  esse  putarem,  quamquam 
singula  vocabula  sophistarum  cok:>re  fucata  Apollodoro  non  (>btru- 
serim.  lam  nonnulla  veriloquia  paullo  adcuratius  examinemus.  Ad- 
paret  non  tam  philosophi  quam  grammatici,  qui  Aristarcheum  sine 
dubio  sese  profitebatur,  vestigia  pressisse  Heraclitum.  Scimus  Ari- 
starchum  eam  sibi  imposuisse  legem,  ut  Homerum  ex  Homero  solo 
explicaret,  et  acerbe  eorum  grammaticorum  conamina  reprehendere 
solitum  qui  ad  interpretanda  Homeri  carmina  recentiorum  poetarum 
et  scriptorum  —  Tuuv  veuuTepuuv  —  ligmenta  in  usum  vocare  sole- 
bant.  Atque  Apollodorus,  Aristarchi  contubernalis  et,  ut  par  erat, 
discipulus^  magistri  exemplar  in  inlustrandcj  Homero  presse  secu- 
tus  est.  Hoc  dudum  observatum  est  ex  b"brurum  de  navium  cata- 
logo  Homerico  frustulis  sat  amplis,  quae  Strabo  et  Stephanus  By- 
zantius  servaverunt.  Cf.  K.  Lehrs,  De  Aristarchi  stud.  Hom.  ''  p,  188. 
2  2g.  2T,T)  et  B.  Niese  \^ApoIlodors  Commentar  ztnn  Schiffskataloge 
als  Qiielle  Strabos\  Mus.  Rhen.  vol.  XXXH  1877  p.  267  sqq. 
Eiusdem  autem  doctrinae  et  studii  indicia  aperta  apud  Heraclitum 
inveniuntur.  Videas  ipse  AuKriTevfi  be  TrpocTriTopeuaev  auTOV  oux 
uj^  ev  AuKia  T^Ttvvriluevov  —  e£uj  T^p  ir\c,  'OjurjpiKfic;  dvaTVUJcreuj^ 


^  CL  Pseudoscymn.  v.  21    (de  Apollodoro): 

luveaxoXaKUJc;  be  ttoXuv  Apiaxdpxuj  xpovov. 


lO       — 


II 


odro^  6  veiuiepoq  jiiOGoq  —  dXX'  ktX.  —  Kai  iunv  oub'  €KdepTOv 
eiKO^;  eaiiv  EKaepTr)^  ojLiuivu^ov  eivai,  ifiq  e£  TTiepPopeuuv  id^ 
dTTapxdc  67T1  AfjXov  eveTKOucTriq  dXX'  ecTTiv  eTUjiiuj^  eKdepyoc;  ktX. 
Imprimis  autem  notatu  digna  sunt  haec :  'AjueXei  OoTpov  auTOV  eiujGe 
avvexwq  ovoudZleiv  ou  ud  Aia  ouk  diro  Ooipriq,  r|v  AriTOuq  cpacfiv 
eivai  uniepa  '  CuvriBeq  fdp  'OjunpLU  loic;  TraipoOev  eTTi6eT0i<;  XP^" 
a9ai.  la  b'  eK  uriTe'pujv  ouk  dv  eupoi  iic  oXujc  rrap'  auTiJU,  qui- 
buscum  conferas  Apollonii  sopbist.  Lex.  Hom.  p.  104,  10  Bekker 
Ooigoq  erriOeTOv  'AttoXXojvoc;  '  6  uev  AicrxijXoc;  dTTO  Ooif^Ti<;  Tn<; 
urjTp6(;  ArjTouc  ■  Ourjpo^;  be  oubeTTOTe  drro  juriTepoiv  KOOjuei  Tivac;, 
UY]  oTi  be  uduurjq.  OoiBov  ouv  eKbexTeov  dTTO  tou  cpoipdoOai,  6 
eOTi  juavTeueoGai.  n  Kai  g^Xjiov  o  KaBapoc;  Kai  auiavTOc;.  ilaec 
omnia  perbene  quadrant  in  eam  x\pollodori  imatjnnem  quam  e  Stra- 
bone  animis   informavimus. 

Restat  UL  quaeramus,  qua  via  doctrina  Apollodorea  ad  Hera- 
clitum  prrvenerit,  et  num  alibi  ille  eiusdem  Apollodori  frustula 
servaverit.  Cui  quaestioni  solvendae  egregie  ut  solet  viam  munivit 
H.  Diels  Doxographorum  {•.  88  sqq.,  cum  de  Allegoriarum  Homeri- 
carum  arte  et  indole  docte  copioseque  disputaret.  Scimus  igitur 
ante  Vitruvii  aetatem  Allegoriarum  HomiTicarum  conditorem  sine 
dubio  Stoicae  philosophiae  addictum  vixisse,  (jui  Heracleoni  gram- 
matico,  Augusto  suppari  \  (Probo,  Sexto  Empirico)  Heraclito,  recen- 
tiori  Stobaei  et  Pkitarcheae  vitae  fonti  promptam  })hilosophorum 
cum  Homero  conlatoruni  materiam  suppeditavit ;  cf.  Diels  p.  95.  — 
Subnascatur  fortasse  aiicui  suspicio,  Apollodorea  iieraclito  largitum 
esse  Heracleonem,  quod  a  grammatico  Homerico  non  alienum  vi- 
detur,  praesertim  cum  hoc  caput,  de  quo  agimus,  non  arto  vinculo 
cum  reliqua  disputatione  cohaereat,  et  Heraclitus  ipse  ad  proposi- 
tum  quodammodo  sese  revocet  capitis  viii  initio  TauTa  Toivuv 
eiprioerai,  dv6'  otou  rroTe  tov  auTov  drreqpTivdiuriv  fiXiov  'ArroXXujvi. 
Kai  Ti  TTeipiuuevo(;  KaTaOKeudLeiv ;  a'i  XoijiuKai  voaoi  voti)  ir\v 
laeTicTTriv  exouOi  Tf\q  cp9opdq  rrpoqpaOiv  tov  r\Kioy  -.  At  obstat 
verissima  Dielesii  observatio  p.  94  inviciis  argumentis  demon- 
strantis,  uno  loco  recensionem  Heracleoneam  ab  Heraclito  non 
adhihitam    esse  ^.       Et  quod  in   uno   loco   valet  valet  in  toto    libro. 


^   De   Heracleone  vide  Diel^  p.  91'-. 

-  Secutus  Mehlerum  oxi  addidi  sed  alio  atque  ille  loco. 

'  Dielesii  rationibus  addcre  possum  —  si  fas  est  nomen  meum  adiun- 
gere  —  quod  ne  acutissimi  quidem  grammatici  versus  Homericos  reperire 
poterant  quibus  Hippasi  Heracliti  Anaximenis  philosophia  substructa  videre- 
tur.  Itaque  doctrina  prorsus  inutili  philosophi  illi  apud  Sextum  adv.  math. 
X  31  j  sqq.  et    Prob.    ad  Verg.  p.  21,  14  K.   commemorantur.   Cf.  Diels  p.  91  sq. 


1 


/ 


r 


) 


( 


( 


> 


(^ 


Relabimur  igitur  adHeraclitum.  Num  ipse  ApoUodorum  adiit?  Quod, 
si  temporum  rationes  consideras,  sane  licebat,  cum  Sopatrum  quo- 
que  toto  Apollodori  opere  usum  esse  constet.    Cf.   Photii  codicem 
161,  cl.  Philodemo  tt.  euaePeiaq  p.  64  Gomperz.    Sed  nerao  opinor 
Heraclito  ^  indocto  sophistae  vanoque  verborum  ambitu  se  iactanti, 
hoc    condonabit.      Praeterea    Apollodorus    non    Homerica    tantum 
Apollinis  cognomina  commemoraverat.     Unum    igitur    relictum    est 
refugium,  nempe  ut  statuamus  in  pristina  Allegoriarum  Homencarum 
conlectione   hoc  Apollodori    frustulum    infuisse.     Et    forte    fortuna 
factum  est,  ut  nostram  coniecturam   aliqua  ex  parte  confirmare  et 
stabilire  possimus.   Cramer  enim  in  Anecdotorum  gr.  Paris.  volumine 
m  p.  97  sqq.   e  codice  Regio  Parisino  2556  scholia  quaedam  Ho- 
merica  edidit,  quibus  duo  de  vita  Plomeri  commentarioli  Byzantini, 
urroeeOi^  Tr\c,  oXri^  lXidbo<;,  commentarii,  qui  loanni  Tzetzae  inscri- 
bitur,  fragmina  nonnulla  praemittuntur  -.    Horum  in  fine  p.  1 1 1  sq. 
lunonis  lovis  Apollinis  epitheta  Homerica  explanantur,  stupide  ple- 
rumque  et  Byzantinorum  more,  velut    cum  luno    modo    drip    modo 
aierip,  id   quod  nemo  probus  Stoicus  fecit,  dicitur.    Extrema  autem 
digna    sunt    quae    adscribantur  [p.  112]  'AttoXXoiv  Ooi^oc;  KaXeiTai 
bid  t6  cpujTiOTiKOV,   eK   Tou   paiveiv   Kai   cpaiveiv.    'EKarripoXoc;  be 
bid  t6  eKeiOev  [lege  eKaOev]  pdXXeiv  *    eH  oupavoO   Tdp  pdXXei  Td 
PeXr|.    TKdepTO<;,  oti  |aaKp6eev  epTdrerai  fiTOi  laaKpdeev 
bid   TU)V   dKTivuiv    auEei    rd    epTCx.    'ApTupoToEo^;  bid  t6  tujv 
dKTivujv  (paibp6v  Kai  XeuKOcpavec;,  eE  ou  Kai  bibdOKei  6  "O^npo^;^  f^^ 
Ti  eiboq  eivai  t6  fiXiaK6v  (puu^,  f|  XeuK6v,  Kdv  Kai  [lege  ei]  Tiveq 
juubpov   TTeTTupaKTajjLievov    ecpricrav,    eire  dXXo  ti.     ToE6tti<;  b€  bid 
t6  biKTiv  ToHou  TTejLiTTeiv  Tdq   dKTiva^.     MaTp6<;   bid  t6  eepaTTeueiv 
fmd<;  dKpdTOu<;  rd^  dKTiva<;  TreiUTTUJV  Kai  ejucpopiav  [lege  eucpopiav 
ex    Useneri    coniectura]    e)UTTOiuJV   Toi^    KapTTOi<;.     MoucriK6<;  bid   t6 


1  Quomodo  Heracliti  nomen  Hbello  praefigeretur  optime  explicuit  Diels 

p.  94'- 

2  Eadem  fere  e  codice  Card.  Passionei  nunc  bibliothecae  Angehc.  P.  xMa- 

tranga  publici  iuris  fecit  in  Anecdotonim  graec.  volumine  11  p.  361  sqq.,  quae 
cum  codice  Regio  ita  conspirant,  ut  ex  eodem  fonte  utrumque  fluxisse  statuen- 
dum  sit.  Ceterum  moneo  inepte  a  librariis  singulares  titulos  additos  esse, 
quod  uno  exemplo  comprobasse  satis  habeo  ;p.  I02|:  TTepi  rf]^  aTOixeictKfi; 
TOJV  eeuuv  dWriTopitxc.  iTOixeiaKox;  be  dWnTopo^vTai  oi  eeoi  outuj-  Kpovoc; 
t6  dpxeTovov  okoto;,  'Pea  ^  dKoaiiiriTOc;  ff]  —  i]  bk  vuv  KeKoa^riuevn  Tn 

TTepi  TUJv  anueiujv  Tf|<;  Tn^- 
AniariTpa,    G^Mic;  navbiOpa   kt\.     Adparet    enim  AfmnT^P»   ©^MK    et    reliqua 
verba  cum  antecedentibus  artissime  cohaerere,  neque  de  terrae  signis  tantum 
agitur  in  altera  parte. 


—       12      — 


13     — 


KttTd  uoucTiKriv  apuoviav  KivuaOai,  uj*;  Kai  rjxov  Tiva  dTTOTeXeiv 
fioucTiKOv.  Kai  0  rTuOaYopac  eK  Tfjc  tiuv  acfTpiuv  oupaviac  Kivrj- 
(Jeujg  Triv  uou(7iKr]v  (JuveOnKe.  AuKrfevec;  [ieg.  AuKrrrevfi^;]  be  bid 
t6  tou^  XuKddavTa^;  fiTOi  Touq  xpovou^;  Tcvvdv.  luiv- 
Geuq  [luiveeu  cod.]  5id  \t6>  Td  uXuubri  Kai  pXaiTTiKd  KaTaaTr]- 
^aTa  KaT'  auTou  avaipeT(T0ai,  ^dvTic  bid  t6  TepaTd  Tiva  e?  auToO 
avaqpaiveaOai.  Cum  Heraciito  haec  optime  convenmnt  et  ex  Alle- 
goriarum  Homericarum  corpore  quodam  sine  dubio  fluxerunt.  Vide 
imprimis  quae  p.  i6  de  veriloquio  cognominis  AuKriTevfi^;  disputabo; 
adhaeret  etiam  originis  nota  verbis  dpTupoToEoig  bid  t6  tiuv  aKTi- 
vujv  (paibp6v  Kai  XeuKoqpavec;,  eE  ou  Kai  bibdcTKei  6  "Ouripoc;  ktX. 
Evolvas  Pseudoplutarchi  Vitam  HomtTi  caput  cv,  cuius  in  fine  legi- 
tur  'E£  iLv  br!Xoi("OuripoO,  oti  ou  TTup  eariv  6  r\\ioc,  dXX' 
eTepa  tk;  Kpei^JCujv  ouaia  ktX.,  aliumque  testem  insuper  ad- 
duco,  Probum  [p.  i6,  i6  K.],  qui  Heracieonis  commentario  hoc  quo- 
que  loco  sine  dubio  usus  est ' :  '  Quanquam  quod  ad  Homeri  versus 
pertinet  r^eXiov  t*  dKduavra  ignem  quidam  velint  significari,  quo- 
niam  ^^ol  nihil  aHud  esse  videatur  quam  iumen  igni  permixtum. 
Hoc  et  Anaxagorae  Clazomenio  visum  Socratcs  reprehendit,  ut 
Xenophon  in  quarto  'AirouvriuoveuudTUJV  sic  refert  etqs.  Persua- 
sum  igitur  habeo  iri  vetere  Ailegoriarum  corpore  Apollodorum  olim 
coramemoratum  fuisse,  unde  eius  doctrina  ad  Heraclitum  manavit. 
Huc  rettulerim  alium  Heracliti  locura  —  caput  XLiv  — ,  qui  per- 
lustranti  sophistae  illins  scriptionem  mihi  occurrebat  et  ApoIIodoreae 
doctrinae  speciem  quandam  prae  se  ferre  videbatur,  quamquam 
minirae   totum  Heracliti  librum  nunc  exhaurire  volo  : 

luvTouujq  b'  ev  TTapeKgdcrei  rdq  urrep  toutujv  qpiXorexvoijvTe^; 
dirobeiEeK;  brjXiuaouev.  luvexiu^;  Toivuv  tov  riXiov  dKduavra  Kai 
riXeKTopa  Kai  uTrepiova  TipocraTOpeuei  bid  tiuv  eTiieeTUJV  ouk  dXXo 
Ti  TiXfjV  toOto  to  axriua  (t6  KUKXoTepeq  tou  Koauou)  ariiuai- 
vujv  •  6  Te  T^P  dKduaq  6  uf]  Kduvujv  eoiKev  opou^  ex^iv  ouk  dva- 
ToXfiv  Kai  buaiv  dXXd  rfiv  dei  Tiepibpouov  dvdTK^iv.  'HXeKTUjp  be 
buoiv  edTepov  f]  Tdp  dXcKTpoc;  6  eeoc;  ovoudceTai  vj<;  ^n^tTTOTe 
Koirric;  erruiiauujv,  f]  rdxa  TTieavLurepov  eri  eXiKTUjp  tk;  ujv  Kai  ku- 
KXorepei  cpopci  bf  riuepa^;  Kai  vvKJoq  dva.ueTpouuevoc^  tov  Koajuov. 
TTiepiova  be  vouiareov  aurov  t6v  urrepieiuevov  dei  rric;  Tn<;.  ujaTrep. 
oiuai,  Kai  Zevo(pdvr]<;  6  KoXocpuuvio^;  cpnaiv  • 


'  Praeter  locos  a  Dielesio  p.  90,  91  indicatos  vide  p.  15,  27;  42,  30; 
19,  20,  ubi  Heracleonis  commentariuni  .subesse  comparatis  Pseudoplutarcho 
ei   Heracliio  quivis   intellegit. 


\  I  ' 


t 


> 


') 


i 


) 


/ 


'HeXio<;  0'  uTTepieiievo^  Tctiav  x'  eTriGdXTTUJV,  ' 
ei  T«P  TTaTpuJVU|LAiKa)(^  auTOV  nBeXriaev  dvojad^eiv,  eiTrev  dv  TTiep- 

lovibriv. 

Magna  enim  inter  hunc  et  priorem  Heracliti  locum  intercedit 

cognatio,  grammaticum  sapiunt  ei  ^ap  rraTpujvujuiKUJc;  auT6v  riee- 
Xriaev  rrpoaaTopeutiv  verba,  neque  poetarum  philosophorum  testi- 
monia  repudiabat  ApoUodorus,  ut  sequenti  demonstrabitur  dispu- 
tatione. 


^  Vulgari  allegoria  'Yrrepiujv  a  voce  uTiepi^vai  derivabatur.  Cf.  Apollonii 
Lexicon  p.  158,  29  B:  uTrepiuuv  6  fiXioc;  dTTo  tou  urrepi^vai  riiuuuv,  ubi  uTrepi^- 
vai  pro  UTTepeivai  cum  Villoisone  scripsi  cl.  schol.  Pind.  Isthm.  TV  i  Pseu- 
doplut,   Vit.  Hom.  c.  104,  aliis. 


—     14     — 


Capvt   I 


DE  MACROBIO 

Profecta  est  disputatio  a  Macrobio,  redeat  ad  Macrobium. 
Licet  enim  sperare,  auctos  copiis  Heracliteis  e  notissima  Saturna- 
liorura  libri  primi  parte  extrema  de  Apollodoro  paullo  certiora  nos 
expiscaturos  esse  quam  Heynio  contigit,  qui  digitum  in  eum  inten- 
disse  satis  habebat  '.  Sed  ut  via  ac  ratione  progrediamur,  paullo 
altius  quaestio  repetenda  est. 

Theologum  Platonicum  a  Macrobio  compilari  dudum  a  viris 
doctis  inteliectiHii  <>t.  Id  comprobatur  totius  disputationis  consilio, 
nempe  omnes  deos  ad  solem  revocandos  eiusque  emanationes  esse 
ut  evincatur,  comprobatur  Plotini  Porphyriique  testinioniis  et  sa- 
crorum  Aegyptiacorura  crebra  mentionc.  in  quibus  enarrandis  et 
laudandis  multi  fuerunt  philosophi  Platonici.  Cum  his  argumentis 
tum  novis  docte  et  acute  adiectis  G.  Wissowa  [Dr  Macrobii  Sa- 
turnalior.  fontt.  cap.  in,  dissert.  Vratislav.  a.  1880  p.  ^=)  sqq.]  lam- 
blichum,  Porphyrii  discipulum,  Macrobii  auctorem  fuisse  recte  sta- 
tuit  -,  neque  minus  recte  idem  observavit,  non  ex  lamblicho  ipso  Ma- 
crobii  disputationem  fluxisse  sed  ex  scriptore  nescio  quo  latino,  qui 
copiis  iamblicheis  usus  Vergilii  versus  Corniiicii  aliorum  testimonia 
inseniisset.  lara  vero  singula  capita  [17 — 23]  si  perlustramus, 
|)rimo  obtutu  adparet,  caput  17  prae  ceteris  doctrinae  copia,  paene 
dixi  mole,  eminere.  Agitur  de  Apolline  sole.  Adferuntur  Phitonis 
et  nobilissimoruin  Stoicorum,  Cleanthis  Chrysippi  Antipatri,  veri- 
loquia,  iiisLuncurum.  Maeandrii  .Milesii  Pherecydisque,  poetarum, 
EmpedocUs  Archilochi  ^  Timothei  Euripidis  aliorum  testimonia. 
Quod  casu    factum  esse    nemo    putabit,    cum    Macrobius    auctores 


'  Ed.  II  p.  403  :  Omnino  plura  in  Macrobii  Saturnal.  primo  ex  Apol- 
lodori  optre  illo  hausta  esse  suspicari  licet. 

^*  Wissowae  sententiam  amplexus  est  etiam  Zeller,  Philosophie  der 
Griechen   III   2  p.  603   adn. 

^  Nolo  silentio  praeterire  quod  Usener  mecum  communicavit,  Carolum 
Zickendrath,  seminarii  nostri  olim  sodalem,  praematura  morte  studiis  ereptum, 
Archilochi  versus  [§  lOj 

"AvaS  "AttoXXov,  Kai  au  tou^  |uev  alTiou^; 
arjuaive  Kai  aq^dc;  oXXu'  ujaTrep  6XXueic; 
non  Archilochi  sed  tragici  alicuius  fortasse  Euripidis  habuisse. 


} 


> 


i 


^ 


f 


—   15  — 

suos  religiose  exscribere  soleat,  sed  ex  indole  fontis  Macrobiani 
explicandum  erit.  Et  praesto  habeo  explicationem  aptam  et 
idoneam:    conflatum    est   Macrobii    caput   17    ex    Apollodori    Trepi 

Geujv  libro. 

Non  vereor  equidem  ne  quis  mihi  obiciat,  omnes  quos  modo 
adlegavi  scriptores  lambHchum  ipsum  legisse,    quorum  pars  magna 
ne    extabat    quidem    illius    temporibus.     In    condendis    igitur  Tiepi 
eeuJV  libris   ~   de  his  enim   rectissime  cogitavit  Wissowa  p.  4^0  — 
ad  vetustiores  theologos  ei  confugiendum  erat,  inter  quos  largissi- 
mam  de  Apolline  soleque  disputaturo  materiam  Apollodorus  suppedi- 
tabat.   AHoquin  viri  doctissimi  ope,  quem  (JuvQiKeuucTei  deorum  non 
valde  favisse  e  Philodemo  rr.  euCf.  p.  64  G.  comperimus.  destitutus 
fuit.  Hinc  factum    est,  ut   capita  18—23   eruditione  prae  capite   17 
sordeant.  Et  quamquam  de  Apoiline  plurima  dicenda  erant,  nonne 
putas    de    Libero    patre    Hercule    love    aeque    multa    lambiichum 
dicturum     fuisse,    si    duce    aeque    bono   et    perito   ei    uti  licuisset  ? 
Neque  parvi  faciendum,   quod  continuam  per  totum  caput  scnpto- 
rum  seriem    usque  ad  Antipatrum,    Apollodori   fere  aequalem,    de- 
ductam  invenimus,  longo  tandem  intervallo   unus  sequitur  Porphy- 
rius.     Ipsum    autem  Apollodori  opus  lamblichum    manibus    trivisse 
multa  sunt  quae  suadeant,  nil  quod  dissuadeat.     Sed  quae  adhuc 
disputavi  prooemii   loco    potius    habenda    sunt.     Rem  ipsam  videor 
mihi  comprobare  posse.    Velim  conferas  quae  de  Apollinis  epitheto 
OoiPo^  Heraclitus  et  Macrobius  tradunt. 

Heraclitus  c.  vii  p.  12  M.  Macrobius  §  ^^:-,. 

'AiaeXei  Ooipov  auiov  eiujGe 
cruvexilj<;  ovoiLidZ^eiv,  ou  \x6.  Aia 
ouK  dtTTO  OoiPn^  »<T^-  ^oipov  ouv 

dtTTO  Tiuv  dKTivuJV  d)^  *  Xa^Ttpov  plerique  autem  a  specie  et  ni- 
auTOV  ovojadrei,  t6  |u6vov  nXiuj  tore  OoT^ov  id  est  KaGapov  Kai 
TTpoaov  il  laou  KOivujOais  'AttoX-     XajLiTTp6v  dictum  putant, 

Xujvi. 

quibuscum  quae  apud  Macrobium    secuntur  tam   arte  cohaerent  ut 

divelli  nequeant:  'Item  0dvr|Ta  appellant  dTTO  TOU  cpaiveiv,  et 
Oavaiov,  eTTeibf]  cpaiveTai  <dei>   veoq  2,    quia    sol    cotidie    renovat 


1  Vide  quae  p.  8  adnotavi. 

'^  lanus  e  codicibus  edidit  Oaveov,  eTteibn  qpaivexai  veoc.  Oavaiov 
praeivit  Camerarius,  et  voculara  dei  necessano  addendam  esse  duxi  propter 
sententiam  et  versionem  Macrobii  'quia  sol  cotidie  renovat  sese'.  Eandem 
medicinam  admoverim  §  48  'Kapveioc;,  ^irei  Kaio^evoc;  dpdxai  (Aei)  veoc;  vel 
quod,  cum  omnia  ardentia  consumantur,  hic  suo  colore  candens  semper  no- 
vus  constat.' 


—     i6     — 

sese*.  Sed  huic  concentui  non  multum  tribuerim,  cum  'plerique' 
OoTgov  ita  derivare  soleant.  Tollit  omnes  de  origine  huius  capitis 
ciubitationes  alius  loci  Macrobiani  cum  Heraclito  comparatio. 


Heraclitus  p.  14  M. 

AuKriY€vfi  hl  TTpoa?rf6peu(Tev 
auTov,  oux  ok;  ev  AuKia  '{e-xev- 
vrjuevov.  .  .  .  aX\'  uuOTrep.  oiuai. 
Tr]v  r\atf)av  rjprfeveiav  ovoud^ei. 
TTiv  t6  r|p  -fevvuucrav.  orrep  ecTTiv 
opOpov.  ouTuj  AuKriTevfi  Tipocr- 
riTOpeucTe  t6v  rjXiov.  eiTeibf] 
Tou  KaTct  TTiv  opOpiov  ujpav 
XuKauTouq  auToq  eOTiv  ai- 
Tioq,  ri  oTi  t6v  XuKdpavTa 
Tevva,  TOUTecTTi  tov  eviau- 
Tov  opoq  Tctp  eTr|criou  xpovou 
biabpauujv  6  fiXio<;  ev  )uepei  Td 
buubeKa  ^ldibia. 


Macrobius  §  37  sqq. 
Prisci  Graecorum  primam  lucem, 
(]uae  praecedit  solis  exortus, 
XuKi]v  appellaverunt  aTTo  toO 
XeuKoO.  Id  temporis  hodieque 
XuKocpujq  cognominant.  De  quo 
tempore  ita  poeta  scribit  [H  433 

'HU0<;      b'     OUT'     dp     TTUJ     ?1UJ(;.    CTl 

b"  aucpiXuKH   vuE 
Idem  Homerus  [A   lOi 

Euxeo    b'    'AiToXXuuvi  AuKriTevei 

kXutotoEuu, 

c|Uod  sii^nificat  TUJ  TCVVUUVTI  Tf]V 

XvjKr]v  id  cst  qui  generat  exortu 

suo  lucem:  radiorum  enim  splen- 

dor   propinquantem  solem  longe 

praecedens.  atque  caliginem  pau- 

latim  extenuans  tenebrarum  parit 

lucem.   —   Annum  quoque  vetu- 

stissimi  Graecorum  XuKdpavTa 

appellabant  t6v  utt6^  tou  Xu- 

KOU    id    est    sole    Paiv6|aevov 

KQi  iLieTpoujuevov. 

Ovum  ovo  vix  similius  quam  Heraclito  Macrobius.    Apud  hunc 

autem  omnia  plana  et  aperta,    apud  illum    coartata    male    et    con- 

glutinata.   Quis  enim  credat,   sanum  gramraaticum  XuKriTevr|(;  ver- 

bum  derivasse  oTi  t6v  XuKdpavTa  ^evva}  Sed  hac  Heracliti  con- 

fusione  quanta    inter   utrumque  cognatio    intercedat   patefit  ^.     Ipsa 

verbi  XuKdpa<;  in  eodem    argumento    mentio   doctum    arguit   gram- 

maticum.      Porro   cum  duobus  vel   tribus  locis   [cf.  g  19]   Apollodori 

memoria  apud  Macrobium  non  circumscripta  sit  —  continuo  flumine 

per  totum  caput    disputatio    decurrit,   si  nonnulla    intercipias,  quae 

aut  alienae   originis   sunt  aut  posterioris  additamenti  speciem  prae 

se  ferunt  —  tertium  argumentum  adiungere  possumus.    Licet  enim 


^  Codd.  dTTO;  correxit  Hermannus. 

2  Aperte   oculis    aberravit    qui  primus  Allegorianim  Homericaruni    con- 
lectioni  Apollodorea    inseruit. 


\ 


y 


i'/'  / 


.y 


i 


^ 


—       17       — 

• 

observare  haud  pauca  apud  Heraclitum  enuntiata  ita  conformata 
esse,  ut  priore  loco  adversariorum  opinio  ponatur,  qua  repudiata 
breviter  contraria  inducitur  adversativa  plerumque  particula.  Sic 
improbatis  aliorum  commentis  ad  suam  ipsius  sententiam  aperien- 
dam  Apollodorus  viam  sibi  munivit.  Velut  p.  12  M.  'AjueXei  Ooi- 
Pov  auTOV  eiuuOe  (Tuvexil'^  6vo|udZ;eiv,  ou  |Lid  Aia  ouk  dTib  0oipr|(^, 
fjv  AriToO<;  cpaOiv  eivai  jur)Tepa  '  O"uvri0e^  jap  '0|aripuj  toi<;  Tra- 
TpoGev  eTTiOeTOK;  xpr\aQax^  tcl  b'  eK  )uriTepuuv  ouk  dv  eupoi  Txq 
oXlu<^  irap'  auTUJ.  Ooipov  ouv  ktX.  Ibidem  Kai  ufiv  oub'  eKdepTOV 
eiKOc;  eOTiv  'EKaepTn^  6)uuuvu|uov  eivai,  Tf|<;  eH  TTreppopeuuv  Td<: 
dTTapxd<;  erri  AfjXov  eveTK0ucrri<^,  dXX'  ecTTiv  eTU|uuu<;  eKdepToq  ktX. 
p.  13  sq.  AuKTiTevii  be  rrpoCriTopeuOev  auTOV,  oux  ti";  ev  AuKia 
TeTevviijuevov  '  eEuu  (ap  Ti^c;  'Oiui-ipiKfic;  dvaTVuuO"euj<^  omoq  6  veuu- 
Tepo<;  juOOoi;  ■  dXX'  ujOTrep  oijuai  ktX.  p.  14  Kai  fiiiv  xf)vaaoQov 
auT6v  luvouaoev.  0  u  x  ^(^  urreZ^uuOjuevov  xP^crouv  ^icpoc;  '  dvoiKeiov 
Tdp  'ArroXXuuvi  t6  brrXov  '  Tot6Tr|<;  ^dp  6  6e6<; '  dXX'  eTreibfiTrep 
ktX.  Eandem  consuetudinem  IMacrobius  haud  raro  retinuit.  Cf.  §  42 : 
'ApoIIinem  naTpuuov  cognominaverunt  uon  propria  gentis  unius  aui 
civitaiis  religione  sed  ut  auctorem  progenerandarum  omniura  rerum, 
quod  sol  humoribus  exiccatis  ad  progenerandum  omnibus  praebuit 
causam  etqs.'  §43:  '  NbjUiov  'ATT6XXuuva  cognominaverunt  non  ex 
officio  pastorali  et  fabula  per  quam  fingitur  Admeti  regis  pecora 
pavisse  sed  quia  sol  pascit  omnia  quae  terra  progenerat'.  Quid 
multa  ?  lam  supra  significavi,  totum  caput  ex  ApoIIodoro  lam- 
blichum  deprompsisse,  neque  cuiquam,  opinor,  non  perspicuum  erit 
nonnullis  paginis  perlectis.  Possum  igitur  in  eis  quae  adhuc  dis- 
serui  adquiescere.  Attamen  non  abs  re  esse  mihi  videtur,  adcura- 
tius  in  Macrobium  inquirere,  ut  quid  ApoIIodoro  tribuendum  sit 
extra  omnem  dubitationem  ponatur.  Nonnumquam  copia  quoque 
fiet  alios  scriptores,  qui  huc  faciunt,  adlegandi,  quamquam  largis- 
simam  disputandi  materiam  minime  exhaurire  volumus.  Immo  ve- 
rendum  est,  ne  nimis  longe  a  proposito  abripiamur. 

Liitio  capitis  [§§  7 — 9]  Plato  Chrysippus  Speusippus  Clean- 
thes  unde  Apollinis  nomen  derivaverint  docte  exponitur  ^  Ad- 
nectitur  Cornificius,  quo  remoto  testimoniorum  seriem  tenemus, 
quam  Apollodoro  vindicare  non  dubito,  cum  alibi  aliorum  philoso- 
phorum  commentis  diligenter  utentem  eum  videamus.  Quod  qui- 
dem  ex  iis  quae  H^nnio   innotuerant    fragmentis  non   adparet,  sed 


'  Quae  §  7  leo^iintur  'nam  et  l.atinitas  eum,  quia  tantam  claritudinem 
solus  optinuit,  solem  vocavit',  ut  par  est,  non  curo:  neque  postea  de  eius- 
modi  emblematis  lectorem  monebo. 


1 1 


i8 


extant  loci  qnibus  quod  dixi  comprobare  possim.  Cf.  Crameri  Anec- 
dotorum  Oxoniensium  vol.  11  p.  446  Qeoc;'  'Atto  toO  6eiV  Tive^  be 
dTTO  Tfj^  OepuoTriToc;  *  6  be  'ArroXXobujpoc;  dTTO  toO  aiTiov  eivai 
ToO  BedaOai  bid  Triv  auYnv  ^  toO  fiXiou  xai  if]<;  aeXrjvri^.  Probabile 
fit  haec  ex  opere  irepi  BeuJV  inscripto  fluxisse,  ubi  sine  dubio  vocis 
Qeoq  veriloquium  attingere  debebat  Apollodorus  aptissimeque  initio 
conlocare  poterat.  Sed  etiam  duo  priora  veriloquia,  quorum  alte- 
rum  est  Platonis  e  Cratylo  desumptum  [p.  397^^]  ^    Toiovbe   toivuv 

€TWJTe   UTTOTTTeUUJ"    CpaiVOVTai  UOl  01  ITpUUTOl  TUUV  dvOpUJTTUJV    TUJV  TTepi 

Triv  'EXXdba  toutouc;  uovou^  tou<;  0eou<;  fiYeicJGai,  ouOTTep  vuv  rroXXoi 
TLuv  ^apl^dpujv.  T^Xiov  Kai  aeXrjvrjv  Kai  'fr\v  ku.\  dOTpa  Kai  oupavoV 
dTe  ouv  auTd  opoJVTec  TTdvia  dei  iovTa  bpojuiu  Kai  6eovTa  dTTO  Tau- 
TTic  Tf]c  cpikjeujc  ific;  tou  Oeiv  ^tovq  auTou<;  eTTOvojudOai,  Apollo- 
dorus  suppeditasse  videtur.  Quam  coniecturam  Etymologus  Gudia- 
nus,  si  fides  ei  habenda  est,  luculentissime  confirmat  p.  258,  57 
Geou^  ■  0  '  AiToXXobLUpot;  dTro  tou  Beiv  '  iivfcg  bt  arro  Tr]c;  Bep- 
jLidiriTO^;  ■  0  be  ArroXXobujpoc;  Kal  arru  toO  (aiTiov)  eivai  tou 
6eda9ai  <bid'^  tiiv  aKiiva  rou  riXiou  xai  tv^c;  cfeX^v^q  K  Evanuit 
Platonis  nomen,  repositum  t'>t  Apoliodori,  cui  totus  locus  debebatur, 
id  quod  sexcenties  in  scriptoribus  veteribus  factum  esse  scimus. 
En  aliud  exemplum,  quod  legiuir  Bekkeri  Anecdotorum  p.  374 
'AXaOTUjp  *    6   duapTUjXoq.    ri    6    cpoviKOc;    bai)aujv.     Kai   KaTd    uev 

XpuOlTTTTOV      TOV     CplXoOOCpOV     dTTO      ifl^     tXd(TeiU(^.      O     dElOc;    \TOU^  ^ 

eXauveoGai  bid  cpovov  ■  Kard  be  ArroXXobujpov  dTTO  tou  dXiTeiv, 
TOUTO  be  ecTTiv  dXiTaveuTUJC  dbiKeiv  *  Kard  be  Aibu,uov  dTTo  tou 
Toic;  dXaaTa  TTdaxoucTiv  eTrauuveiv  " '""  uiiTTOTe  be  ecJTiv  6  bid  ue- 
•fe6o<;  Tujv  TTeTTpa-fuevujv  auTUJ  Xirfic;  ur]  KaTatiouuevo<;  y]  o  toi- 
auTa  ToX,uTiaa<;  TTpdTreiv,    ujv  ,uf]    eOTiv    eTiiXaBeoBai.     Mevavbpoc; 

6  b'  dXdOTUjp  e"fuJ 
Kai  uiX6tutto<;  dv6pujTT0<;. 
Cf.  Etym.  M.   p.  57,  25;   (Uul.  p.  ^z,  2^. 

Chrysippi  testimonium  Apollodoro    debetur,   Apollodorum  ad- 
posuit  Didymus.     Ex  Apollodori  autem    de  dis    libris    hanc    nota- 


*  Cramer  auTr]V  exhibet,  quod  utrum  in  codice  legatur  an  mendo  typo- 
graphico    ortum  sit   nescio.     Recte    a\)^r]V    exhibet  Miiller  [FHG  TV  p.  649]. 

■^  Qui  inde  a  Diogene  Babylonio  et  Panuetio  de  dis  scripserc  Stoicos 
Platonem  ipsum  adiisse  certissimum  est,  vetustiores  in  eadem  re  Antisthenem 
secutos  esse  facile  concedo  F.  Diimmlero  [De  Antisthenis  logica,  Exercitat. 
grammat.  spec.   p.  56]. 

^  Addidi  aiTiov  et  5id. 

*  Codex  Tou  omisit. 

•^  Haec  de  love  dXdaTopi  intellegenda  sunt. 


\      1/ 


t 


l 


^ 


) 


k 


—       19      — 

tionem  desumptam  putaverim  non  immemor  lovis  dXdcTTOpo^;.  Vocis 
dXdcTTiup  enim  perbene  grammaticus  Atheniensis  rationem  reddere 
potuit,  ubi  de  dei  cognomine  agebat.  Sed  nolo  longius  a  propo- 
sito  digredi,  revertamur  ad  Macrobium.  Spero  enim  te  iam  con- 
cessurum  esse,  philosophorum  illorum  mentionem  Apollodoro  vin- 
dicandam  esse.  Continuam  deinde  apud  Macrobium  disputationem 
a  §§  9 — 15  invenimus  paucis  verbis  [§  15]  ""Quae  sententia  Latinae 
quoque  nominis  enuntiationi  congruens  fecit,  ne  huius  dei  nomen 
verteremus,  ut  Apollinem  apellentem  mala  intellegas'  amplificatam. 
Ex  latino  fonte  adscita  sunt  quae  de  virginibus  Vestalibus  'ApoIIo 
Medice,  Apollo  Paean'  [§  16]  indigitantibus  tradit.  Nullo  autem 
modo  ab  antecedentibus  divelli  possunt  §§  16 — 2^,  quibus  duae 
illae  Apollinis  potestates  et  medendi  et  perdendi  historiae  exem- 
plis  confirmantur  et  nonnullorum  cognominum  veriloquiis  explican- 
tur,  adpositis  Homeri  Maeandrii  Milesii  Pherecydis  inclutis  nomi- 
nibus.     En  habes  conspectum. 

§  9.    'Alii  cognominatum  Apollinem  putant  uj^  dTToXXuvTa  Td 

§  10  Idja:  exanimat  enim  et  perimit  animantes,  cum  pestem  intemperie 
caloris  inmittit,  ut  Euripides  in  Phaethonte     [fr.  781  N.  v.  11  sq. 
^Q  XP^cro(peTTe<;  "HXi'  uj<;  ju'  dTT(juXecra<;, 
69ev  cr'  'AttoXXujv'  ejucpavuu^;  Kh^lei  ppoT6<;, 
item  Archilochus  *  [fr.  27   Bergk. 

dvaE  "AttoXXov,  Kai  ou  tou<;  iiiev  aiTiou^; 
ar]\iaive  Kai  acpd<;  oXXu"  ujOrrep  oXXuck;, 

§11  denique  inustos  morbo  'AttoXXujvoPXiitou<;  kcu  iiXiopXriTOU<;  ap- 
pellant.  Et  quia  similes  sunt  solis  eflf"ectibus  eftectus  lunae  in  iu- 
vando    nocendoque,    ideo    feminas    certis  adflictas   morbis    CTeXrivo- 

§12  pXriTOU<;  et  'ApTeuibopXriTOU<;  vocant.  Hinc  est  quod  arcu  et 
sagittis  Apollinis  simulacra  decorantur,  ut  per  sagittas  intellegatur 
vis   emissa  radiorum. 

aurdp  erreiT'  auToiOi  peXo^  exeTTeuKe<;  ecpiei<;         [Hom.  A  51 

pdXX'-. 
§  13  Idem  auctor  est  et  publicae  sospitatis,  quam  creditur  sol  animan- 
tibus  praestare  temperie.  Sed  quia  perpetuam  praestat  salubri- 
tatem  et  pestilens  ab  ipso  casus  rarior  est,  ideo  Apollinis  simu- 
lacra  manu  dextra  Gratias  gestant,  arcum  cum  sagittis  sinistra, 
quod  ad  noxam  sit  pigrior    et   salutem  manus    promptior  largiatur. 

1  Cf.  p.  148. 

2  In  fontc  Macrobii  aut  a  Macrobio  ipso  nonnulla  omissa  videntur. 
Nam  versus  Homerici  ut  omnino  hoc  loco  intellegantur,  necessario  legenda 
sunt  quae  de  peste  ab  Apolline  Graecis  immissa  [cf.  Hom.  II.  A]  Heraclitus 
et  Pseudoplutarchus  fabulantur. 


/ 


—       20      — 

§  14  Hinc  est  quod  eidem  attribuitur   medendi  potestas,    quia  tempera- 

tus  solis  calor  morborum  omnium  fuga  est.    Nam  \1)<;  dTTeXauvovTa 

§  15  Td(;  vocrou!;  ATToXXuJva  tamquam  'ATreXXuJva  cognom.inatum  putant. 

quem  Athenienses  'AXtEiKaKOV  appcllant.    Sed  et 

Lindii    colunt  ApoUinem  AoijUiov   hoc    cognomine   finita   pestilentia 
nuncupatum/ 

Hic  paullulum  subsistamus  et  qui  fnictus  ex  hac  disputatione 
ad  alios  scriptores  melius  cognoscendos  redundare  possit  uno 
exemplo  demonstremus.  Adnotavit  scholiasta  Orestis  F^uripidiae 
V.  1389  [II  p.  303  Ddf.]  'ATToXXuuviujV  'AttoXXuuviov  cpaai  t6  TTep- 
fanov  Kai  Tfjq  'IXiou  Triv  aKpOTroXiv,  eTtei  'AttoXXuuvo^;  ecTTiv  lepov 
eKeicre,  vjq  Ouripo^;  TTtpTduuj  eiv  iepuj.  681  01  vr\6<;  t  eTeTUKTo'. 
''H  eTTei  6  'AttoXXujv  Td  Teixn  uJKob6)uric^ev.  "H  AiroXXujviujv  tujv 
dTToXujXoiujv,  Lug  ev  tuj  OaeBovTi  qpriaiv 

uj  KaXXi(perTfe';  HXi'  uj<;  a  dTTuuXeaac;, 
KdK  ToOb'  'Att^XXujv  eiK^Tuu^  KXi']Z:ei  ppOToi<;. 
Novissima  verba  ex  Apollodoro  desumpta  esse  et  veriloquium  Apol- 
lodoreum  prodit  et  confirmat  eorundem  versuum  Euripidiorum  in 
eodem  argumento  commemoratio.  luvat  testimonii  Euripidii  histo- 
riam  ut  ita  dicam  contexere,  cum  ad  puriorem  fontem  quam  quem 
exhauriunt  scholiasta  et  Macrobius  adcedere  possimus.  In  codice 
enim  Claromontano,  qui  fabulae  Euripidiae  duo  fragmenta  egregia 
servavit,   fol.  163^   hi  versus  sic  leguntur 

uu  KaXXicpeTT^?  HXi"  (u;  u'  dTTuuXeCTac; 
KCii  Tovb'.  ArroXXujv  b'  ev  PpoToic;  6p0u)(S  KaXeT, 
oaTic;  Td  crrfuuvT'  6v6,uaT'  oibe  bai)Li6vujv, 
quorum  ne  litterulam  quidem  mutari  patiemur.  Apud  scholiastam 
quae  difficilia  erant  intellectu  verba  Kai  T6vb'  avulsis  ex  orationis 
contextu  versibus  tertioque  omisso  facile  in  k^k  ToOb'  abire  po- 
terant ;  deinde  sequentia  quoque  immutanda  erant,  ita  ut  in  hunc 
modum  formaretur  oratio  k^k  ToOb'  'Att6XXujv  eiK^Tuui;  KXrjZ^ei 
PpOTOic;.  Contra  artem  autem  grammaticam  peccat  Macrobius 
6eev  cr"  'AtioXXujv'  eucpavOuc;  Kh)le\  ppOT6(;.  Apollodorus  quid 
scripserit  nescio.  Sed  pergo  Apollodorea  e  Macrobio  concinnare. 
§  16.  'Cum  ergo  sint  huiusce  sideris  id  est  solis  duo  maximi 
effectus,  alter  quo  calore  temperato  iuvat  mortalium  vitam,  alter 
quo  iactu  radiorum  non  numquam  pestiferum  virus  immittit,  duo 
eademque  cognomina  circa  singulos  eff"ectus  propriis  enuntiationi- 
bus  signant  appellantes  deum  'Irjiov  atque  TTaidva.  Quae  cogno- 
mina  utrique  effectui  apta  sunt,  ut  sit  'Iriioq  dTTO  ToO  idaOai  id 
est  a  sanando  et  TTaidv  dTTO  toO  TTaueiv  Tdq  dviaq.  tt  rursus 
1r]io<;  drro  tou  levai  ab  immittendo 


21      — 


1/ 


'h 


i» 


; 


PeXo^  exeTueuKec;  ecpieic;, 
et  TTaidv  dTTO  toO  rraieiv  a  feriendo.  Obtinuit  tamen  ut,  cum  §  17 
sanitatem  dari  sibi  precantur,  if]  TTaidv  per  fj  litteram  enuntient, 
id  est  medere  Paean  :  cum  autem  le  TTaidv  per  e  Utteram  dicunt 
cum  adspiratione  prioris  litterae,  significant  hoc  dici  in  aliquem 
adversa  precatione  pdXe  TTaidv  id  est  immitte  feriendo.  Qua 
voce    ferunt    Latonam    usam,    cum  ApoUinem    hortaretur    impetum 

Pythonis  incessere  sar^ittis 

Hanc  vocem  id  est  le  TTaidv  confirmasse   fertur   oraculum  Delphi-  §  18 
cum  Atheniensibus  petentibus  opem    dei  adversus  Amazonas  The- 
seo     regnante.       Namque    inituros    beUum    iussit    his    ipsis    verbis 
semet    ipsum    auxiliatorem     invocare    hortarique.      Apollodorus    in  §  ig 
libro   quarto    decimo    Ttepi  eeuuv   1r)iov  solem  scribit :    ita  appellari 
Apollinem  dTTO  ToO  KaTd  tov  k6(T)uov    lecreai    Kai    levai,    (juod  sol  i^  20 
per  orbem  impetu  fertur  K     Sed  Timotheus  ita 

CTu  T    w  t6v  dei  rrdXov  oupdviov 
XaiuTTpaT^  dKTicr"  dXie  pdXXuuv 
TTe^vpov  eKap6Xov  exepoTc;  peXo<; 
Od<;  drrd  veupa^,  (h  Te  TTaidv  -. 

Eundem    deum    praestantem    salubribus     causis    OuXiov    appeliant  §21 
id  est  sanitatis  auctorem,  ut  ait  Homerus  [uu  402 

ouXe  Te  Kai  jiaka  xaxpe. 

Maeandrius  scribit  Milesios  'Att6XXujvi  OuXilu  pro  salute  sua  immo- 
lare.  Pherecydes  refert  Thesea,  cum  in  Cretam  ad  Minotaurum 
duceretur,  vovisse  pro  salute  atque  reditu  suo  'AttoXXluvi  OuXiuu  %  22 
Kal  'ApTejUibi  OuXia.  Nec  mirum  si  gemini  effectus  variis  nomini- 
bus  celebrantur,  cum  ahos  quoque  deos  ex  contrario  in  eadem  re 
dupHci  censeri  et  potestate  accipiamus  et  nomine,  ut  Neptunum, 
quem  alias  'EvocfixBova  id  est  terram  moventem,  aHas  'AcTcpaXiuJva 


1  Cf.  schol.  B  Hom,  0  365  cl.  Eustath.  p.  1020,  16. 

-  Cf.  Bergk  PLG  -  p.  624  fr.  13.  —  Apollodoro  fortasse  aHud  Timo- 
thei  fragmentum  debetur,  quod  legitur  apud  Plutarchum,  qui  scatei  ApoHo- 
doreis,  Quaest.  conviv.  III  10,3  "OGev  oluai  Kai  ty]v  'ApTCuiv  Aoxeiav  xai  Ei- 
XeiOuiav  ouk  oOaav  ex^pav  f)  Tr\v  ae\r\vr\v  djvo.udoeai.  TiuoOeoq  6'  dvTiKpu^; 
q>Y]Oi  [cf.  Bergk  fr.  2 

Aid  Kudveov  iroXov  daTpujv 
bid  t'  ibKUTOKOio  aeXdvac;, 
quamquam  reHqua  disputatio  rainime  ad  ApoHodorum  referenda  est.  Plutar- 
chum  exscripsit  Macrobius  Saturn.  VII  16,27,  q^H  dep^TeMiv  ex  I  15,  20  ipse 
interpolavit.  —  Quod  §  19  sq.  ApoHodorus  commemoratur  sic  expHcandum 
censeo,  aHorum  veriloquiis  suam  illum  notationem  interposuisse,  qua  'Irjioc; 
a  verbis  leaGai  et  ievai  derivabat. 


—       22       — 

id  est  stabilientem  vocant  ' :    Item  Mercurius  hominum  mentes  vel 
oculos  et  excitat  et  sopit,  ut  ait  poeta  [Q  343  sq. 

eiXeTO  be  pdBbov,  iriT    dvbpOuv  o^^aia  OeXTei, 
((I)V  eeeXr),  tou(;  b'  auTe  Kai  uTTVUJOVTac;  eTeipei)^/ 
Subnotavit  lanus  §  21  similia  legi  apud  Strabonem  xiv  p.  635  C. 
OuXiov  b'  'ATToXXuJva  KaXoucri  Tiva  Kai  MiXnmoi  Kai  AnXi^oi,  oiov 
uTiaaTiKov  Kai  TiaiuJviKOV '  t6  Tdp  ouXeiv  uTiaiveiv,  dcp'  ou  Kai  t6 
ouXfi   Kai   t6  'ouXe  Te  Kai  Mefa  xaip^^    'laTiK^q  Tdp  6  'AttoXXujv- 
Kui  n  "ApTfcuic;  dTT6  ToO  dpTe)aea(;  TTOieiV    Kai  6  "HXio^  be  Kai  n 
leXrjvn   auvoiKeiouvTai   toutok;,    oti  Tn<;  rrepi  Touq  depa<;  euKpa- 
aiaq   aiTior    Kai  Td  XoiuiKd  be  TTdGn  Kai  tou<;  auTOfidTou<;  Bavd- 
Tou^   TOUTOi^    dvdTTTOuai   Toi^;   eeoi(;  \     Re    vera   Macrobio   Strabo 
simillimus:     eadem    de    Miicsiis    Deliisque    docta    adnotatio,    binae 
illae  ApoUinis  Dianaeque  et   medendi  et  perdendi  potestates,  idem 
versus  Homericus.   De  origine  Apollodorea  nulla  esse  potest  dubi- 
tatio.     Utebatur    igitur    Strabo    Apollodori    Trepi    BeuJv    libris.     Hoc 
unum  fortasse   disceptabitur,    utrum   de    dis    libros  usurpaverit,    an 
alia  via   Apollodorea   ei  adfluxerint.      Atque    cum    de    libri  xiv  fon- 
tibus    nihil    fere   certi    et  explorati  habeamus  ^    perfacihs  erit  con- 
iectura    ex  Navium    catalogo  eum  haec  sumpsisse.      Quod  qui  sta- 
tuerit  testimonio    luculento    utetur,    Navium    catalogum   post   libros 
de   dis    inscriptos    conditum    esse.     Sed    priusquam    iudices,    velim 
mecum  adcuratius   inspicias  Strabonem.  Quod  hic  locus  neque  cum 
praecedentibus    neque    cum    sequentibus   arto  vinculo  cohaeret  non 
moror.   Talia  apud  Strabonem  non  raro  inveniuntur.   Sed  cur  verbo 
KaXoucri  utebatur,    cur  nou  CTepouai  v('l  Tiuujai   ut  sexcenties    aUbi 
dixit?      Porro   quid    .->ibi  vuhuit    iila    Kai  n  "ApTeui<;  dTtb  TOU   dpTe- 
,uea<;  TTOieiv?    Subintellegendum   est  KaXeiTai  vei  taie  quid.    A  Mi- 
lesiis  Deiiisque?   Minime  vero,   a  Stoicis  philosophis   atque  omnibus, 
si   dis    placet,    horainibus  Graecis.      IcU'm   cadit    in   CTuvoiKeiouvTai, 
idem  in  dvdTTTOuOi  verba.   Vides   sat  raagnas   dul)itationes  rne  mo- 
vere.      Ut  brevis  sim,    non   Strabonis  hunc   locura  puto  sed  doctam 
adnotationem    docti    liominis    esse    persuasura    habeo,    fortasse  de- 
scriptum    o!im  —   Eustathius    enim    novit   —  ex   commentario   Ho- 
merico.     Cui  coniecturae   tidem   facit  grammaticus  apud  Cramerum 


1  Conferendus   est   Eustathius  p.  32,  22  ^qq. 

2  Alterum    versum    a    hbrariis    omis^um    restitui    Macrobio;    cf.    lanus 

II  p.  152. 

3  Strabonem  exscripsit  Eustathius  p.  32,  31  sqq. 

*  Cf.  Niese,  Mus.  Rhen.  XXXII   1877   P-  300  sqq.    cl.  Gaede,  Demetrii 
Scepsii  quae  supersunt  diss.  Gryphisw.   a.    1880  p.  41    tr.  43. 


4. 


> 


4 


i^ 


—    23    — 

Anecdotorum  Paris.  vol.  III  p.  211  [e  codice  Regio  2767  qui  scholia 
in  Homeri  IHadem  continet]  ad  Hom.  E  515  'ApTeiuea*  'Avfi  ToO 
uTi^,  oiovei  dTe)nea  Tivd  Kai  (Tujov  n  dpTiov.  "OOev  xai  "ApTe^K;, 
cpaaiv,  n  TrepiTTOiouiLxevri  uTeiav,  dj(;  Kai  'AttoXXujv  OuXio^  6  ttoiwv 
ouXeiv  [legebatur  ouXXeiv]  fiTOUv  uTiaiveiv  KaTd  t6 

ouXe  Te  Kai  ^eTa  x«^P^- 
dpTaM0(;  luevTOi  ktX.     Vix  est  cur  moneam,  Crameri  grammaticum, 
qui  ex  uberiore  schohorum  thesauro  hauriebat,  Apollodoro  sua  de- 
bere.     Atque  omnia  apud  eum  apta  et  suo  loco  conlocata;  contra 
importune    apud   Strabonem  Dianae    allegoria    inducitur,    id    quod 
nihil  facit  ad  Milesios.  Cuius  rei  causam  indagare  non  poterit,  nisi 
qui  ex  commentario  Homerico  haec  inlata  esse  mecum  statuet.  Sed 
in    Macrobio    statim  §  24   nonnuUas    difficultates    parat    Apoho    Li- 
bystinus,    'apud  Pachynum  Siciliae    promuntorium   eximia   rehgione 
celebratus',    quod  Libyes  Siciliae   bellum  inlaturos  omnes  fere  im- 
missa    peste   interceperit.     Res   quod    sciam   aUunde   non  nota,    ab 
ApoUodoro    fortasse    non    enarrata,    quamquam    non   magni   faciam 
eiusmodi    argumentum,    quod  huius  cognominis  ratio  a  ceteris  dei 
epithetis  velut  ZMivOeu^;  [§  48]  ab  ApoUodoro  adpositis  valde  dis- 
crepet.    Nam  si  omnino  ApoHo  Libystinus  a  SicuUs  colebatur,  non 
aUter   quam    historica    ut   ita    dicam    narratione    hoc    epitheton   ex- 
pUcari  poterat.     Itaque   cum  nUiii  nisi  quae  Macrobius   tradit  scia- 
mus,    hanc    quaestionem    in   medio   reUnquendam  censeo.     Firmius 
pedem  proferre  possumus   §  31  ^   unde  bene  decurrit  disputatio  us- 
que   ad   §40   expnlso   §33    CorniUcii    testimonio   '  Ooipo^;   appeUa- 
tur,  ut  ait  Cornificius,  diTO  ToO  qpoiTav  pia,  quod  vi  fertur'  et  Ver- 
o-ihU.      De  parte  [losteriore  antea  vidimus,    priorem  Apollodoro   ad- 
scribere  non  dubito,   cum   universa  disputandi  ratio   optime   in   eum 
quadret,    neque    Cleanthis    simiUter    atque   Oenopidis    et    Antipatri 
mentionem  ab  eo  aUenam    esse  evicerimus.     Sed  §  40  ei  non    ob- 
truserim,    quoniam  quanta  diUgentia  Aegyptiorum  sacra  philosophi 
Platonici  perscrutati  sijit  in  vulgus  notum  est.  Novum  deiiide  Apol- 
lodori  dTTOCJTracrMdTiov  a  §§  42—50  exhibetur  eruditionis  copia  in- 
signe  optimaeque  notae  ^  Sic  devenimus  paulatim  ad  §  50  '  'AttoX- 
XuJV    TTueio^    OUK    diTO    tti^    TTeuaeuu^;    id    est   non    a   consultatione 
oraculorum    dictus    a    physicis    aestimatur    sed    diTO    TOU   TTuGeiV   id 
est  (JriTTeiv,  quod  numiiuam  sine  vi  caloris  efticitur'.    Secuntur  TTu- 
Bioq  cognominis   Pythonisque    draconis   necis  duae    naturales   niter- 


1  De  §§  25 — 31   vide  Wissowam  p.  35  sq. 

2  Unum  Orphei  versum  ab  Apollodoro    adpositum  fuisse    non  credide- 
lim  (TTaxpoc;  exovxu  voov  Kcxi  e-rricppova  ^ouXiiv). 


^^^^^^^^^^^^^^ 


iiimmmm«»**m  -sb.  ■ 


—  24  — 

pretationes,  altera  Antipatri  Stoici,  alt^ra  ip^noti  scriptoris  ficto 
Euripidis  testiraonio  ^  exornata,  quarum  utramque  Apollodoro  ut 
vindicem  animum  inducere  non  possum.  Antipatri  interpretationem 
ei  non  denegem,  cum  per  temporum  sane  rationes  illi  testimonium 
denuntiare  potuerit;  altera  autem  theologiae  Plat(niicae  ineptae 
speciem  quandam  prae  se  ferre  videtur.  Neque  moror  quod  for- 
tasse  obicere  quispiam  possit,  §  60,  quam  Apollodoro  adscribendam 
esse  censeo,  satis  arto  vinculo  cum  antecedentibus  coniunctam  esse. 
Crederem  hoc  argumentuni  nonnihil  valere,  si  Apollodorum  ipsum 
IVIacrobms  exscripsisset,  quod  secus  esse  antea  dixi.  Poterant  igi- 
tur  Apollodorea  variura  in  raodum  deflecti  et  detorc|ueri.  Apollo- 
doro  denique  reposco  §  64  '  'ATToXXuJva  Aibuuaiov  vocant,  quod 
geminam  speciem  sui  nuinini^  })raefert  ipse  inluranumdo  forraando- 
({ue  lunara;  etenim  ex  uno  fonte  lucis  gemino  sidere  spatia  diei 
et  noctis  inlustrat',  et  i^  65  ' 'ArroXXLUva  AtXcpiov.  quod  (juae  ob- 
scura  sunt  claritudir.e  lucis  ostendit  tK  Tou  briXouv  dcpavq'.  Hie- 
ropolitano^  autt^m  [§  66  sqq.]  'omnes  solis  effectus  atque  \irtutes 
ad  unius  sinuilacri  liarbati  speciem  redigcntes  eumqne  Apollinera 
appellantes '  non  curo.  Habeant  sibi  sua,  haec  (.lecent  philosophura 
Platonicura. 

Permensi  sumus  toiius  capitis  17  circuitiun  ncque  parvum, 
opinor,  tructum  inde  reportavimus.  Apollodorea  ubi  exscripsi,  con- 
sulto  interpretationes  Macrobii  non  seclusi,  non  quo  Apollodori  eas 
putarem  e  graecis  in  sermonem  latinum  versas,  sed  quod  ad  emen- 
danda  verba  graeca  aut  inlustranda  non  inutiles  esse  videbantur. 
De  rehvjuis  Macrobii  capitibus,  quae  huc  faciunt,  disserere  nunc 
non   opus  est. 


^  Cf.  Lobeck  Aglaoph.  p.  463. 


\ 


25 


i 


i 


1 


\ 


f 


Capvt  III 
DE  CORNVTO 

Disputationis  cursu  ad  Cornutum  nunc  deducimur,  scriptorem 
difficilHmum,  quode  quid  statuendura  sit  anceps  adhuc  est  virorura 
doctorura  iudicium.  Neque  ego  huius  loci  esse  puto,  hanc  litera 
ex  integro  suscitare  et,  quoad  eius  iieri  j)Oterit,  diriraere.  Quara 
ob  rem   ea  tantura  quae  necessario  dicenda  sunt  a  rae  dicentur. 

Libellus  iste,  cuius  titulura  codicura  ope  refraxit  Lang  eTTibpo- 
jan  Tiuv  KttTd  TTiv  'EXXriviKfiv  eeoXoTiav  Tiapabeboiaevujv  [cf  p.  i  L. 
cl.  praef.  p.  ix  sq.  xv  sq.],  post  Galeum,  (^ui  nihil  fere  in  editione 
j)raestitit,  et  Osannum,  raaiore  laude  vix  dignura,  cuni  e  sche- 
dis  Villoisonianis  rudera  indigestauKjue  et  lectionum  et  animadver- 
sionura  raolem  efiiiderit,  fere  neglectus  iacebat,  nunc  C.  Langii 
curis,  qui  codicum  lectiones  adcuratissirae  enotavit,  raulto  raagis 
ad  usura  nostrum  patet.  Simul  vetus  illa  de  auctore  et  de  indole 
totius  libri  atque  ratione  quaestio  ab  eodem  Langio  pracf.  p.  i  sqq. 
rursus  excitata  est,  qui  Wollenbergii  coraraenta  futtilia  recte  refu- 
tavit,  ipse  hanc  scriptionem  verum  genuinuraque  Cornuti  '•  opuscu- 
lura  esse  contendit.  Testes  adtulit  duos^,  alterura  Theodoretura 
[Graec.  aflfect.  cur.  II  35  p.  96  Gaisf.]  KopvouTO^  be  6  cpiXocTo- 
90^  Tnv  'EXXriviKfiv  GeoXoTiav  EuvTeeeiKe,  aherura  Etyraologum 
magnum.  Quorum  illura  non  recte  adlegari  nemo  non  videt.  Quis 
enim  spondeat,  ab  episcopo  Cyrenensi  hoc  quod  manibus  tenemus 
compendium  intellegi?  Contra  aperte  idem  respexit  PLtymologus 
magnus  p.  408,  52  s.  v.  Zevq:  KopvouTO^  ev  Tiu  rrepi  'EXXr|viKfj^ 
eeoXoTia<;  q)y]a\v  oti  ijjuxri  eaii  toO  rravTOc;  koctihou  Tiapd  t6  Iwi] 
Ktti  aiTia  eivai  toi^  Idjax  toO  lr\v  Kai  bid  toOto  pacTiXeueiv  XeTe- 
Tai  Tiuv  oXuJV  ujq  Kai  ev  f]juiv  n  Hjuxn  ktX.  cl.  Cornuto  c.  2  p.  3  L. 
"QcTTTep  be   fiiueic;  utto  ^^   MJiJXn<;   bioiKOU)aeea,    outuj   Kai   6  KOCTiaG^ 


^   Oui    de    eius  vita    scriptisque   disseruere    docte  indicavit    Lan^    praef. 

p.    VI  ^ 

'^  Etiam  aUbi  Cornutum,  philosophum  Stoicum,  commemorari  Lan^:  non 
adnotavit.  Sed  extant  hici  minime  contemnendi  velut  Euseb.  Hist.  eccles.  VI 
19,  8  je  Porphyrio],  quos  tamen  fugisse  virum  doctum  non  puto. 

^  Struve  UTTO,  codd.  dTr6. 


riMMHn 


■»..■'■«■ .^^■^i^inn—ifiar  an.» 


—        20       — 

i^juxnv  ex€i  tfiv  cTuvexoucrav  auiov,  xai  auiTi  KaXeitai  Zeu<;,  iTpu)- 
TUD^  Kai  bid  TravTo^;  l^au    kui   aiTia  oucra  toi<;  ^ujcti  tou 
Z:r|V  bid  touto  bt  Kai  paaiXeueiv  o  Zeuq  XeTeTai  tujv  oXujv, 
lij^  dv  KQi   ev   nuiv  r\   ijjuxn    [Kai  n  cpuOi(;  n.uujv   paOiXeueiv   pn- 
Geir)  ^J.  Sed  LtyiBOiogus  magnus  testis  recentissimus  est,  cuius  tem- 
poribus    quin  Cornuti  libeilus   hac  fere   forma   lectus  fuerit   clubitari 
non  debet  -.   De   pristina  eius  condicione  nihil  inde   concludendum 
est.  Vides  his  quos  commemoravi  locis  nullo  modo  eorum   senten- 
tiam  infriiiL^q.  qui  hoc  compendium  propter  exihtatem  quandam  non 
genuinum    Cornuti    fetum    esse    putabant    sed    epitomen    'a    sciolis 
madstris  ail  inhmam    ieiunitatem  sterilitatemque  redactam'.     Hanc 
igitur  quaestionem    Lang  non  solvii,    et  ad  pristinas  relabimur  du- 
bitationes.     lam    libellum  ipsum   si  investigamus,  primo  obtutu  ad- 
paret,  eius  auctorem  Stoicae  disciph'nae  fuisse  addictum,    ut  veris- 
sime    cum    aliis  Lang  p.  vi  iudicavit.     Quibus    fontibus   usus  esset, 
numquam  data   opera,  quod  sciam,   iiidagare  studuerunt  viri    docti. 
Adnotavit  C.  Warhsmuth  [Commcnt.  de  Zenone  et  Cleanthe  1  p.  15], 
Cleanthi  non    solum  multa  debere    Cornutum   sed  '  ommno   ci  pror- 
sus  sese  addixisse  videri' -^  quam  in  sententiam  imprimis  adductus 
est  Harpocrationis  looo  |  p.  i  19,  18  Bekk.tr.  1  W.  |   K\edveri<;  evTiL 
Ttepi  9eujv  diTOveveuficTeai  tiu   AttoXXluvi  rdc;  XeOxac;  qpnoiv. 
eEebpai<;  be  ouoiaq  -fiveoeai  aurd^;.  kqi  Trap'  tviou;  tov  Geov  Xe- 
(JXnvopiov   eTTiKaXeioeai  cl.  Cornuto  c.  ^^2  p.  bg,  14  L.  Kai  Xeoxri- 
vopiov  b'  auTov  TTpoaiiTopeuaav  bm  to  laq  n^epac;  Taic;  XeOxaic;  Kai 
Tuj  OMiXeiv  dXXriXoiq   cruvtxeoeai   tou(;  dvGpujTTOuc;,    lac;  be  vuKTac; 
Kae'   eauTOuq  avarraueoear^    Ex  Cleanthe  autcm  id*  irco  Cornutus 
non  pendet.   Nonnulla  enim  ut  praeripiam  quae  postea  dicturus  sum. 


^  Extrema  verba,  quae  Elymologus  quoque  non  adgnoscit,  ineptum  li- 
brarii  additamentum,  seclusi.  Cetemm  haec  lovis  mundique  et  hominis  eius- 
que  animae  comparatio  imprimis  a  Diogene  Babylonio  repetenda  esse  videtur, 
cf.  Philod.  TT.  eua.  p.  82  G.:  A[i]oTevTi(;  b'  6  BapuiXuuvio^  ^v  tuj  Trepl  |  Tr\<; 
'AGrjvaq  t[6;v  k[6o]uov  Tpacpei  tuj  |  A[ii  t]6v  auT6v  uTrdp;xei]v  r)  Trepiexe[iv  | 
auT6]v  Aia  K[ae]dTTe[p]  |  dvepujTrfov  Hi]uxn[v. 

-  In  schoUis  Homericis  Cornuti  frustula  extare  K.  Lehrs  [Herod.  script. 
III  app.   p.  459]   adnotavit. 

^  E  Persii  sat.  V  63  sq. 

CuUor  enim  iuvenum  purgatas  inseris  aures 
fruge  Cleanthea 
hoc  non  concluserim.    Instar   omnium  StoicorLmi  ibi   commemoratur  Cleanthes, 
quem  r]eiKUJTaT0v   fuisse  constat. 

-*  Omisit  Cornutus,  quod  necessario  addendum  erat,  leschas  ApolUni 
sacras   esse  (Tdc;  XtJxac;  dTTOveveLinaeai  tuj    AttoAXujvi). 


\ 


i 


\ 


( 


-       27      — 

ut  apud  Harpocrationem  Cleanthis  testimonium  ab  ApoHodoro  sup- 
peditatum  videtur  esse  —  monuit  me  Usener  —  ,  ita  Cornutus  quo- 
que  ApoUodoro  sua   accepta  fortasse  referat.    Idem  cadit  in  aiium 
locum,   quode  statim  videbimus,  p.  67,  15  L.,    ubi  Cleanthea  vocis 
holmc,  aUegoria  invenitur  ^;  cf.  IMacrob.  Sat.  I  17,  31  fr.  5W.   Comme- 
moratur  Assius  philosophus  p.  64,  15  sq.  L.  fr.  2  W.  Tou(;  be  btubeKa 
deXouc;  evbexeTai  uev  dvaTaTeiv  ouk  dXXoTpiujq  eTti  tov  eeov,  (^o, 
Kai  KXedveiK  eTioiricrev^.    Contra  Sclimitt-Blank  iEos  I  p.  92!  im- 
primis  Chrysippum  Cornuti  auctorem  tuisse  statuit,  quem  una  cum 
ceteris  Stoicis  eum  adhibuisse  persuasttm  habebat.   Atque  haec  sunt 
Schmitt-Blankii  verba:      Der  Altmeister   Chrysippus   i?i  seinem   Buche 
Trepi  eeu)V,  welches  seiner  eigenen  Arheit  (des  Cornutus)  zu    Grunde 
liegt,    ivozu    dann    weiterhin    auch    die   gesammte  .  .  .   Litteraiur    der 
Stoit^er    von    Zeno    Ins    Posidonius  .  .  .    Verwendung  findet.     Re    vera 
nonnuUa    Cleanthea   insunt,    plura   Chrysippea  ^    attamen    neutrum 
oculis  Cornutus  ustirpavit  sed  ex  recentiore  aliquo  compendio,  quo 
Stoicorum  de  dis   doctrina  perstringebatur,    opusculum    suum    con- 
texuit.     Cui    coniecturae    ut   lidem    faciamus,    caput  32,    quo    tota 
disputatio  nostra  tendit,  paullo  adcuratius  examinemus.     Fac  enim 
Cornutum    compendium    nescio    quod,    quo    sola    fere    Chrysippea 
doctrina    contineretur    —    de   Cleanthe    enim    actum    est    —    adhi- 
buisse.     Compendium  dico,  cum  nemo  opinor  credat,  ipsius  Chry- 
sippi  scripta  manibus  eum  versavisse.    Tunc  nostro  iure  expectare 


1  Non  recte  hunc  locum  uncis  inclusit  Lang. 

2  Hinc  profectus  non  temere  aUquis  Cleanthi  adsignare  possit  quae  de 
duodecim  HercuUs  laboribus  HeracUtus  qui  dicitur  AUeg.  Hom.  c.  33  expo- 
nit  laudatis  Stoicorum  principibus. 

3  Pauca  exempla  profero.     Caput   15,  quod  pessime  decurtavU  Schmitt- 

BLmk,    e    Chrysippo    depromptum    esse    efhcitur    Senecae    De   benef    Ubri  I 

capite  3.  In  derivanda  XdpiTec;  voce  Chrysippum  p.  20,  5  L.  iXapiuc;  b'   euep- 

yeTeiv  beovTOc;    (de  hoc    participii  usu   singulari    cf.   indicem  Langii]    Kai  i\a- 

pouc;  TToiouauiv    tou<;  euepTeTouMevouc   tAv    XapiTUJv,    irpuJTov   ^ev  koiviuc; 

dTT6    Tfic;   xotpdc;    Trdaai  Xdpireq    luvouaaMevai    eiai  Apollodoms    secutus  est. 

Cf.  Erotian.  voc.  Hipp.  conh  p.  135  Kl.  U.  3  M.  XdptTec;'  al  t^pal  uj;  Kai 

XocpoKXfic;  ev  eXeTeia.  MeuvriTai  kui  ATToWo^oipoc;  ev  beurepuj  Trepi  eeiuv. 

Oriai  hk  auTd(;  KXnefivai  dTT6  ^ev  Tnc;  xapdc;  XdptTac;.     Etiam  caput  praece- 

dens,  quo   de  Musis  agitur,  Chrysippi  doctrinam   redolere  videtur.    Uno   certe 

loco  p.  16,2   eum   tenemus     EuT^pTrn    ^e  <^Tr6   tou    Tdc;   OMiXiac   auTtuv 

(tOjv   TreiTaibeuMevujv)   ^iriTepTTeic;   Kat    dTUJTOuc;   elvat.      Has    enim    nugas 

Chrysippum  egisse  discimus  e   Plutarcho  [Ouaest.   conviv.  IX   14,1]    'Etuj  b^ 

laeTaTTOiouMat    Tt   kui  Tr.c;  EuT^pTT^c;-    etTrep,    lijc;   c^y]Gx  XpuaiTTTroc;,    auTiq 

T6TreplTdc;6MiXia^^TTiTepTTec;  eanxe  Kai  KexapiaM^vov,   unde  efficitur 

falso   Mehlerum   [ad  HeracL  AUeg.  Hom.  p.  134]   coniecisse  euTeptTeic;- 


28       — 


29 


immo  postulare  possumus,  ut  Chrysippei  Apollinis  veriloquii,  quod 
novimus  e  Macrobio  [Sat.  I  17,  7],  ratio  habeatur  in  capite  ^2j  id 
quod  secus  se  habere  statim  animadvertes,  cum  Cornutum  perlege- 
ris.  Itaque  de  Chrysippo  quoque  actum  est.  Attamen  huius  capitis 
auctorem  indagare  possumus. 

G.  Wissowa  cum  in  fontem  libri  primi  Macrobii  Satumaliorum 
inquirebat,  haud  raro  adnotavit,  cum  Macrobio  Cornutum  concinere, 
sciUcet  ut  philosophum  Platonicum  Macrobii  auctorem  esse  demon- 
straret,  quos  Stoicis  in  theologia  multa  sublegisse  in  vulgus  notum 
est.  Nunc  autem,  cum  de  Macrobio  certiora  edocti  simus,  huiic 
concentura  altius  repetere  possumus.  Apollodoream  enim  doctri- 
nam  Cornutianae  de  ApoUine  disputationis  fundamentum  esse  ar- 
guraenta  sunt  gravissima.  Nolo  urgere,  quod  Cornutus  p.  6^,  i  L. 
Apoliinem  soh^m  Dianam  lunam  esse  adseverat.  Hoc  Stoicorum 
omnium  *  oramune  tuii.  Tu  velim  conferas  Cornutum  p.  66  sq.  L. 
et  Macrobiura   Sat.   I  17,  32  sq. 


i 


Macrobius  I   i  7 

T,;^).  plerique  autem  a  specic  ot 
nitore  Ooipov  id  (^st  KaBapov 
Ktti  XauTipov  dictum  })utant. 
§  32.  Delius  cognominatus  oitto 
Tou  bf"iXa  Kai  qpavepa  TrdvTa 
TTOieTvTUJ  cpujTi.  (]U()(1  inlurainando 
omnia  clara  demonstret. 
§  34.  Item  OdvTiTa  appellant  aixo 
Tou  cpaiveiv  vi  cpavaiov,  fcTreibii 
cpaiveT((i  ael  veoq,  (}uia  sol  coti- 
die  renovat  sese. 


Cornutus  p.  66,  18 
fieTa    be  TauTa  Ooipo^    uev   Xe- 
■ferai  bid   t6  KaOapoc   eivai  Kai 
XauTTpO!;  ■ 

p.  67,  2. 
AriXu3v  be  auTOV  LuvuuaOav  kha 
0avaiov  dTTO  tou  briXoucTBai  bi' 
auTOu  Td  dvTa  Kai  cpiuTiLecjBai 
Tov  KOCJuov.  wq  Kai  Avacpaiou 
AttoXXujvoc;  iepdv  ibpij(7avT0.  tou 
dvacpaivovToq  rravTa  '  toutiu  b" 
r|KoXouUr|ae  Kai  to  Tiqv  AriXov 
Kca  'Avdq)r]v  iepa<;  auTou  vouiO- 
Ofivai. 

Consentit  deinde  Cornutus  p.  65,  4  KaXouvTai  bt  u  uev  eKttTO^;  ii 
be  eKdrri  tlu  eKaGev  beupo  dqpievai  koi  dTrocTTeXXeiv  to  cpuj<:.  cucTTe 
TTapaKei.uevLU(;  Kai  eKarri^oXou^;  auTouc;  irpocJriTOpeuKaaiv  cura  Ma- 
crobio  [i^  60].  Vide  etiarn  Cormitura  p.  69,  5  et  Macrobiuni  §  43  scjq.  ' 
Perma^aii  autt-ra  lacio,  quoil  ct  apud  Cornutuni  ct  ai)ud  .Macro- 
bium  eadcni  duo  vocis  'AttoXXluv  veriloquia  occurrunt,  ([uao  c[uan- 
tum  discrepent  a  vetustiorum  Stoicorura  allegoria  e  Macrobio  [^7 — 9] 
discere  potes. 

Comutus  p.  05,  ]">  Macrobius  1  17,  Q 

TOUTOU    b'    eveKev    oiovTai   kot'      alii  cognorainatura  ApoUinem  pu- 


.     \ 


( 


tant  uj^  dTToXXvjVTa  TCt  t(ha.  Exa- 
nimat  enim  et  perimit  animantes, 
cum  pestem  intemperie  caloris 
immittit,  ut  ait  Euripides  in 
Phaethonte  etqs. 
§14  Hinc  est  quod  eidem  adtri- 
buitur  medendi  potestas,  quia 
temperatus  solis  calor  morborum 
omnium  fuga  est^.  Nam  uuq 
drreXavjvovTa  Td<;  vocfouq  'AttoX- 
Xoiva  tamc]uam  'ATTeXXuJva  cogno- 
minatum  putant. 


euqpr||mcy)u6v  Tr)v  |uev  "ApTeiuiv 
dTTO  ToO  dpTe|U6T<;  Tioieiv,  6  ecTTiv 
uYieT<;,  liivo^daGai,  t6v  b'  'ArroX- 
Xujva  uu(;  dTToXiJOvG'  ri^d<; 
Tuuv  vocJojv  r|  dTTeXauvovTa 
dcp'  fijuujv  auTd<;  [f|  drroX- 
XuvTa]  TauTri<;  TeTeuxevai  Tf|<; 
TTpocJryfopia^;  ^  Ka0'  riv  evvoiav 
Kai  TTauiuDV  eKXriGri  Kai  iaTp6<; 
eboHev  eivai.  Tive<;  be  auToBev 
'ArroXXuJva  auTov  dTrd  tou 
dTToXXuvai  cpacTiv  eipfi(70ai  * 
Kai  ydp  t6v  drroXXuvTa  TauTrjv 
Tqv  biaKoOjuricTiv  toutov  eivai 
bid  Tou  biaT|uiZ;eiv  dbiaXeiTTTuu^ 
rrdvToGev  auTfi<;  t6  uYpov  Kai 
TUJ  aiGepi  TTpocTKaTaTdTTeiv. 

Haec  veriloquia  ante  Apollodorum  non  inveniuntur  —  prae- 
lusit  quodararaodo  Plato  in  Cratylo  p.  405  — ,  quaraobreni  illum 
ipsum  ea  aut  excogitasse  aut  certe  ita  composuisse  persuasura 
habeo.  Post  Apollodorum  trita  et  vulgaria  fuisse  videntur  neque 
raro  occurrunt  eodem  semper  modo  coniuncta  velut  apud  Tzetzam 
[Exeges.  in  Iliad.  p.  71  H.,  p.  789  Bachm.]  AriTOU(;  be  iiTOi  epe- 
Pouc;  Kai  Ai6(^  fiTOi  ToO  oupavoO  Traic;  6  'AttoXXojv.  o^  eOTiv  iiXio^, 
'ArroXXujv  XeTOfievoi;  Trapd  t6  dTioXijeiv  fmd(^  tujv  KCiKUJV  '  Gepuai- 
vujv  Tdp  Tiiv  Tnv  Kai  dvabibouq  Kai  TreTraivujv  KapTTOuc;  eKTpecpei 
fi|ud<;-  Ti  TTapd  t6  dTToXXueiv  Kat  biacpeeipeiv  •  GepiaoTepoc^  Tdp  T^- 
Tovujc;  ToO  TTpocJiiKovToc^  Xoiuou<;  Kai  vooou^  )uupia<;  eTrdTOJV  fiudc; 
GavaToT  ^  Non  potest  igitur  dubitationi  obnoxium  esse,  quin  ca- 
pite  2>2  iix  ApoIIodoro  Cornutus  pendeat.  En  amplus  laboris  et 
praemii  campus  patet,  cum  consentaneum  sit  ApoIIodori  vestigia 
per  totum  Cornuti  opusculum  longe  lateque  sparsa  esse,  quae  tamen 
deprehendere  et  demonstrare  nunc  nolo.  Unura  caput  34,  quod 
arguraenti  similitudine  cum  capite  32  arte  cohaeret,  paucis  verbis 
inlustrare  et  prosequi  volo.  Apollodorum,  cura  ApoIIinera  solem 
esse  adseveraverit,  Stoicorum  principes  secutura  Dianain  lunam 
putasse  sponte  sequitur  et  confirmatur  eiusdem  Dianae  TaupOTToXou 
allegoria,   quae  apud  schol.  Anstoph.  Lysistr.  447   ct  apud  Photium 


( 


V 


J   Cf.  schol.    Hom.  ABD   O   447;   Eu>i.uh,   ad   \\.  \.\   Heradit.  c.   14. 


1  Verba  TauTr|c;  —  TrpoaTlTOpiac  interpolatori  fortasse  debenlur. 

'^  Cf.   Cornutus  p.  69,  20  —  70,  2. 

■'  E  Stoico  comnientario   haec  Tzetzam  hausisse  puto. 


30 


—     31 


V 


II  p.  493  legitur  atqiie  aperte  ad  lunam  eiusque  cursus  nocturnos 
spectat.  Porro  quae  de  trigla  pisce  Cornutus  p.  73,  5  Ka9iepuj(Tav 
be  Kal  ii]v  TpifXav  auTrj  bid  TOUVO)aa  fabulatur  perbene  quadrant 
in  Athenaeum  [\'JI  p.  325^]  ' ATToXXobiupoc;  be  tv  roi^  rrepi 
Geuuv  TT]  EKdT)]  cpricri  OuecfOai  Tf^ifXnv  bia  Ti]v  tou  6v6- 
uaTOC  oiKeiOTnTa'  Tpiuopcpo;;  Td()  n  ^^^6q.  Deniquc  iii  ipso 
Dianae  veriloquio  cum  Cornuto  consentit  doctus  ille  vir,  qui  Stra- 
boni  [xiv  p.  635  C.J  aclnotationem  de  qua  supra  diximus  p.  22 
sqq.  adlevit  Kai  f]  "ApTeuic;  aTTO  tou  dpTeutac;  rroieiv.  Itaque 
hoc   quoque   capite  Apoiiodorum   tenemus. 


\ 


i 


i 


> 


Capvt  IV 
DE  ATHENAEO  ET  EVSTATHIO 

Athenaeus  in  notissima  illa  quae  est  de  piscibus  cUsputatione, 

Epicharmi  Sophronis  poetarum  comicorum  aliorum  scriptorum  testi- 

moniis    copiose    exornata  \    A})ollodori    quoque    mentionem  inicit  ^ 

et  uno  loco  operis    titulum,    unde  Apollodorea    petita    sint,    addit 

[VII  p.  325B]    'AiToXX6bu)pO(;    be  ev   toic;   Tiepi   Oedjv  ix}   'EKdTri 

qprjcri  OuecrOai  TpiTXnv  bid  Tnv   tou   ovouaTO^;   oiKeiOTnTa '   Tpiuop- 

cpo<;  Tdp  n  0e6(;.     Subit   mirari    quod    in  eodem  capite  paullo    an- 

tea  [p.  325^]  eadem  fere  de  trigla  pisce   enarrantur  tacito  Apollo- 

dori    nomine    Tt]    be     EKdT^     aTTobiboTai    r\    TpiTXn    bid   Tnv  Tf|<; 

ovojuaaiac;  KOivoTnTa.  TpiobiTi^  t^P  Kai  TpiTX^voc; '  Kai  Taxc;  Tpia- 

KdcTi  be  auTi^   Td  beiTTva  cpepoucri.      Sed    solet  Athenaeus,  qua  est 

stupiditate,    haud   raro  iterum   proferre   quae   alibi  dixerat.    Itaque 

recte    nos    offendisse    ut    intellegatur,     totum    locum    adscribamus : 

Kai  Tai(;  TpiaKdai  be  auTfj  Td  beiTiva  cpepoucri.     KaTd    to    Tiapa- 

rrXnaiov  b'  oiKeioiJO-iv  'Att6XXujvi    ^ev    KiOapov,    'Ep)ur|    be    p6aKa, 

Aiovucro)  be  kitt6v.  Kai  'AcppobiTn  cpaXapiba.  6j<;  'ApiOTOcpdvnq  ev 

"OpviCTi.  KaTd    auve^cpaaiv   toO   cpaXXou.     Kai  t^v  vfiTTav   be  Ka- 

Xou^evnv  TTocreibuuvi  Tivec;  oiKeioucfi.  Kai  tov  OaXdTTiov  tovov,  6v 

fmei<;  juev  dcpunv,    dXXoi   be  dcppunv  '^  6vo|LidZ:ouaiv,   01   be  dcppov, 

TTpocfcpiXeaTaTov  b'  eivai  Kai  toutov  'AcppobiTn   bid   t6  Kai  auTf]v 

eE  dcppou  TCVvnOnvai.     Non  possunt  haec  ex   eodem  scriptore  cui 

cetera  debentur  Iiausta  esse.    Nam  etiamsi  concedamus,  Athenaeum 

hoc    loco    breviter    comprehendisse    quae    de    pdaKi   KiOdpuJ  ^cpur] 

piscibus  antea  locutus  erat,   quid,    quaeso,    faciamus    phaleridi  he- 

derae  anati  ?    Quo   iure  talia  in  hac  de  piscibus  disputatione  com- 


V 


--\ 


1  Nonnulla    male    inculcavit   Aihenaeus    velut    ea    quae    de    Menecrate 
love  [p.  289'^  (33)  —  290"]  et  de  iactatione  cocorum   [p.  290''^— 293^']   exponit. 

2  Cf.  Athen.  VII  p.  306^    Kieapoc oti   be   bid   t6   ovo^ia  iepo; 

eivai  vev6,uiaTai  toO  'Att6X\ujvoc  eipnKev  ATTo\X6bujpoc;,  cl.  VII  p.  287^ 
O^vo^cxaen  be  (p6a2)  Trapa  Tnv  ^onv.  Aio  Kai  TpjuoO  iepov  elvai  Xotoc;  t6v 
ixeOv,  ujq  Tov  Kieapov  'Att6XXujvo(;. 

^  Schneider  dcppiTiv. 


-     32     - 

memorare  potuit  ?  Niillo  modo,  opinor,  has  difficultates  subter- 
fugieraus,  nisi  statuemus,  adiisse  Athenaeum  alium  scriptorem,  qui 
quidquid  deorum  sacrum  putabatur  breviter  enumerabat.  Atque 
extant  eiusdem  fragmina  uberiora  apud  Kustathiuni  p.  86,  40  Rom. 
Tdx«  ^^  KQi  dXXujq  o  uOeoq  eTTiTribec;  t6  -fXauKOV  Toiq  Tf|<;  'ABn- 
vd^  acpiijpicrev  ocpeaXuoi^  bid  t6  TT[)6q  auTriv  (TuTf^veq  Tfi^  Utewq 
Kai  Tfiv  eE  dvaTTTuEeujq  eTuuoXoTiKn^  TauTOTnia.  'Aefivn  Te  Tdp 
dXXri-fopiKUjt;  drrd  tou  depeiv  eipnaeai  boKei  iLc^  TTpoaepoOaa  to 
oiov  ev  (jKOTei  Kai  ueXXovra.  Kai  t6  -fXauKov  be  drTo  toO  TXauacTLu 
TTapfiKTai  t6  eeujpu6  Kai  br|Xoi  t6  uTToXeuKOV  Kai  euopaTOV.  Ei  toi- 
vuv  TauTd  t6  fXaucJaeiv  Kai  t6  depeiv.  exei  ^^uc;  cruTTtvujc;  k^t' 
auTd  Kai  Ta  eE  auTdjv  TTapaToueva.  A16  t6  TXauKiuTr6v  lUKeiujTai 
if}  'Aerjvd  wc,  depriTiKfi  pXeTTTiKOV.  Aid  toOto  be  Kai  n  T^«^^ 
oiKeia  Tfi  'AHnvd.  ou  uovov  ixjc,  vukt6(;  opiucra,  ujcTTTep  Kai  r\  au- 
p.  87  veaiq  KaTd  Tov  eiTTOVTa  opefi  KeXeueiu  tv  *  laic;  ^ouXait;  Td 
ev  CTKOTei  TTobnT^Ter '.  aXXd  Kai  bid  rnv  drrd  toO  TXaOcrauj  TTapa- 
■(ar()]v.  oTTCp  eaTi  TaOTdv  tuj  depuu  -. 

Outuj  Kai  dXXa  tiuv  opveujv  ujKeiuJVTai  dXXoi^  eeoic^  bid  Tnv 
TTpo^  eKcivouq  auTTtveiav  n  KaTd  t6v  tOi^  KXnaeuji;  tOttov  n  Kc/Td 
evepTtia^  TaOTOTnTa,  oiov  n,  vnaaa  tuj  TToaeibuJvi'  uTpd 
uev  Tdp  oOaia  o  TToaeibiuv.  Kai  n  vnaaa  be  rrapd  t6  vuj  vfjauj 
t6  koXuu3uj  r,TuuoX6Tn'^'^i<  ^^  0'o  Kai  t6  vnxuj  kui  )]  vaO<;  Kai  o 
Nnpeu^  ■  lepaE  be  lepujTai  'HXiiu  'AttoXXujvi  bid  tc  t6  oEu  Tf|c  ki- 
vfjaeiu^  —  uJKUTTCTn^  Tdp  0  lepaE.  Kai  6  nXioc;  be  oEuKivnioq 
Kai  bid  Tnv  eE  eTu^oXoTiac;  auTT^veiav.  Kai  Tdp  icTai  pdov  o 
ilXioq  ■  evTeOeev  be  Kai  6  iepat  uJVOjuaaTai.  'Ouev  Kui  iaTTCTdc; 
m  TTapd  t6  ieaeai  Kai  TTeTeaOai  n  oupavia  acpcupa  XeTCTai.  Outuj 
Kai  n  cpaXnpit;  in  AcppobiTi]  auviuKeiujTai  ou  uovov  kluuikuj- 
Tepov  bid  ToOq  ieucpdXXouc;  Kai  toOc;  cpaXXoOc;  Kai.  dic;  TOpTOTe- 
pov  ecpn  Tic;.  bid  auveucpaaiv  toO  cpaXXoO  ^  aXXd  Kai  bid  XeuKOTnTa 
Tnv  ev  arrepuaTi  ^ujikiu.  ourrep  ouoiuTns  tTK^irai  tu)  tOic;  cpaXnpi- 
boc  6v6uaTi  ■  cpdXiov  Tdp  t6  XeuKov,  et  ou  Kai  Td  cpdXapa.  Kai 
kOkvoc;  be  tuj  'AttoXXujvi  oO  uovov  bid  t6  LubiK6v  Kui  uavTiKOV 
dcpiepujTai  dXXd  Kai  t6  XeuKOv,  orrep  eK  toO  XeOaaeiv  nToi  pXeTTeiv 
irapdTeTai.  oOrTep  'AttoXXujv  eari  TTapaiTioc^.  "Oeev  Kai  AnXioc; 
eTTieeTiKuu^     6voudZ:eTai     uj(;     bnXa    Kai    euopaTa    TTdvTa 


'  Lycop^hr.   Alex.   v.  tt  sqq. 

.  .  .  fiTTep  euuaBnq  Tpipoc; 
6p6f|  KfXcuBuj  rdv  (7k6tu.i   TTo^r|TeTei. 
2  Cf.  Cornutus  p,  37,  5. 
»  Cf.   Athenaeus    VII    p.  325». 


) 


i 


4- 


—     33     — 

TTOiuuv  ^  Kai  deToc;  be  tuj  Au  titoi  tuj  aieepiuj  depi  dviepuuTai, 
ou  )u6vov  djq  TeXeiuj  TeXeioq  Kai  6jc;  oOpaviuu  OipiTTeTn^;  dXXd  Kui 
bid  Tnv  KttTd  TOuvo)ua  KOiviuviav  dcTOc^  tc  Tdp  Kui  dfip  dpcpuj 
TTapd  t6  duj  t6  rrveuj  boKoOai  rrapdTeaeai.  OiKetoc;  be  ttuj<;  Kai 
Xdpoc;  'Epun  oO  juovov  lIj^  'ApTeicpovTn  XeuKdf^  dXXd  Kai  KaTd  t6 
TTapuJVu,ueTv  Tporrov  Tivd  Tfj  toO  Xotou  tXukOt^ti  '  6  te  Tdp  Xotoc^  jo 
TTpdTlua  Xapov  fJTOuv  fibu,  Kai  6  Xdpoc;  be  rrapd  tovov  eKirecpeuTe 
Triv  Trp6(;  t6  Xapov  auveuTTTuuaiv.  Kai,  iva  un  TToXXoi<g  6)aoioiq 
eTTeEiovTec;  TTCpiTTd  aoqpiZ^uujueea,  outuu  Kai  -(Xavh  oiKeiov  ti]  depn- 
TiK^  'Aenvd  bid  Tnv  TTp6c;  t6  depetv  toO  T^aOaaetv  TaOTdTnTa. 

"Iva  be  Tujv  opvieujv  dcpeuevoi  Kai  uTTOKaTapdvTe^  Tevuj)ueea 
Kai  Tuuv  TTCpi  '(f\v,  ouTUj  Kai  dXXa  Tivd  Tiaiv  dvdKeiVTai  bid  onoiac^ 
aiTiac;  oiov  Atovuauj  Ktaao^"  KiaanT6<;  Tdp  6  otvoc;.  ou  bo- 
Tf]p  6  Aiovuaoc;.  NdpKtaaoc;  'EpivvOat  aTeqpdvuuua  ■  vdpKtaaoc;  Te 
Tdp  eK  ToO  vapKdv  TTapnx^^Tai.  Kai  tou  vapKdv  'EpivvOec;  toic; 
KaK0upT0i<;  TrapaiTioi.  TTeuKn<;  cpuTdv  'Hq)aiaTiu  dveiTat  oO  uovov 
OTi  eueHaTTTov  dXXd  Kai  bid  Tf]v  bdba,  iiTic;  dTtd  tou  batuj  t6  Katuj 
TTapdTCTat,  Kaed  Kai  eK  toO  aieeiv  6  "HqjataToc^.  'H  TpiTXa 
KaTd  ToOc;  TTaXatouc;  'ApTejuiboc;  aTaXua  TTapoaov  fi  TptTXa  )uev 
KaTd  t6v  KiXiKa  rrotnTnv  TptTovoic;  TOvaTc;  eTuuJvouaaTat.  Tpic^  m 
Tevvujaa  tou  eTou^  ^ '  Kai  "ApTe^ic;  TauTov  be  eiTreTv  aeXf|vn  ipi- 
Taia  |ueTd  T^wnatv  aacpuuc;  btCKcpatveTai.  Tf]  b'  aOTt^  'ApTeuibt 
TaOTdv  b'  eiTTeTv  'EKdT^  Kai  uatviba  eOeaeai  q)aat  bid  t6  boKeiv 
)uaviuuv  aiTiav  eivai  Ttaiv  ibc;  oiov  eirreiv  Totc;  aeXnviaIo)uevotj^____ 
Kai  dXXoi  be  IxQdeq  dveTvTai  Tiai  KttTd  oiKeioTnTa.  oiov  'AttoX- 
Xujvi  )uev  Kieapo^  fiTOt  Ktedpa,  errei  KieaptaTnc^  eKcTvoc; 
TTepicibeTai,  'Epun  be  p6aE  uj^  KripuKi  bid  Tf]v  ponv,  TTap' 
nv  Kai  BoLUTn^;  KnpuKOc;  6vo)ua.  'AqjpobiTn  be  dcpun  n  Kai 
dqppTTtc;  bid  t6  duqjuj  eE  dqjpou  qjuvai  t^v  Te  dqpunv  bnXabfi 
qjuatKuu^  Kai  Tf^v  bat^ova  uueiKuuc;.  Outuu  Kai  Xuko^  'AttoXXujvoc; 
deupjua  bid  Tfiv  d,uq)tXuKnv  vOkt^,  ^ee'  i^v  eKcpaiveTat  f|Xioc;.  Kai 
XaTuuOc;  'EpuuTUJV  dvden^a  bid  t6  TauT6v  Tfjc;  KaTd  KXf^atv  T^ve- 
aeujc^'  XaTuu^  Te  Tdp  aTrd  tou  Xdeiv  Kai  "Epujc;  eK  tou  opdv.  oTrep  10 
t6  pXeTTetv  )unvOouai.  Kai  'AGnvd  be  bpdKUJV  iepujTai,  Tva  6eev  Td 
Tfjc;  dpxn<;  GKeT  KaTaXfiEi]  6  Xotoc;  f])uTv,  bid  tov  auT6v  Xotov. 
bpdKOVTOc;  )uev  t^P  TTpoKetTai  t6  bepKCiv  fiToi  pXeTreiv,  'Aenvdc;  be 
t6  depeTv  ■  depeTv  be  TauTov  eaTi  tiIj  bepKeaeai. 


f 


1  Cf.  Cornutus  p.  68,  8    bia   toOto  t^P  Kai  \ep6c,  auToO  6  kukvoc  tlu 
luouaiKUJTaTov  Kai  XeuKOTaTov  aua  elvai  tu)v  opveujv. 

2  Cf.   Oppiani   Halieut.  I   590 

TpiTXai  be  TpiTovoiai  eTTuuvu,uo{  elai  Tovrjai. 
F.undem  versum  adfert  Eustatliius  opusculor.  p.  197,  40  Tafel. 


:.J»flMiift?^4 


—     34     — 

Consulto  totiim  locura  exhibui,  ut  perlegendo  ipse  animad- 
verteres,  quam  arte  Athenaeus  et  Eustathius  inter  se  cohaereant. 
Neque  opus  est  hoc  phiribus  demonstrare.  Scd  cur  Apollodoream 
doctrinam  Eustathio  et  miselHs  ilHs  apud  Athenaeura  frustuUs  sub- 
esse  credara,  ratio  reddenda  est.  Ut  a  certissimis  proficiscamur, 
respondet  Athenaeo  VII  p.  306'^  oTi  be  bid  t6  6vo,ua  i6p6(;  dvci 
vevojuiCTTai  (KiBapoc^)  tou  'ATioXXujvoq  eiprixev  'ATToXXobiupoc;  Eusta- 
thius  p.  87,  33  .  .  .  ^AttoXXujvi  utv  KiOapo^;  riTOi  KiOdpa,  eTrei  Ki9a- 
piaTfiq  tKeivoq  TTepidbeTai;  cura  Macrobio  [I  17,  32I  deimle  facit 
p.  87,  15  66ev  Kai  AtiXio;  eTTi6eTiKUj(;  ovo^dceTai  wq  br]\a  Kai 
euopaTa  TrdvTa  ttou.uv.  neque  Apollodorura  non  adgnoscere  raihi 
videor  p.  87,  37  outuj  Kai  Xukoc;  AttuXXiuvoc;  dOupjua  bia  ti]v  dju- 
cpiXuKr|V  vuKTa.  ueO"  F-jV  eKcpaiveTai  i^Xioc;  ^  Oranino  autera  hic  ver- 
borura  norainuraque  lusus  Apollodori  ingenio  veriloquiorura  exco- 
gitandorum  feracissimo  non  indignus  habendus  est.  Quemnara 
auctorera  —  inferioris  sine  dubio  aetatis  graramaticura,  qui  conle- 
git  et  coraprehendit  quae  apud  ApoUodorum  hic  iUic  legebantur  — 
Athenaeus  et  Eustathius  secuti  sint  indagare  mihi  nor  licuit,  et 
vanis  coniecturis  abstin^adum  est.  Neque  orania  sed  corapluria 
Apollodoro  adtribuo,  quera  raaxirae  p.  87,  2^  NupKKJCTot;  'E()ivvu(Ti 
cTTe^dvujua '  vdpKicrcTo;  Te  Tdp  eK  toO  vapKdv  Trapnx^iTc/.i.  Kai  loO 
vapKdv  Epivvuec;  Toiq  KaKOupfOiq  rrapaiTioi  uos  tenere  persuasum 
habeo.  Eadera  fere  sed  doctiora  ex  eodem  ApoIIodoro  desumpta 
apud  scholiastara  Soph.  O.  C.  681  leguntur  OTi  b'  'Epivvuujv  eCTTi 
CTTecpdvujua  (o  vdpKuTCFoc)  bv\\ov  ev  oTc  Eucpopiujv  cpricri  [vid. 
Meinekii   Analectorum  Aiex.  p.  usl 

TTpoTTpo  be  uiv  bacTTTXfiTeq  dcpeiXouevtiv  <(dTOV^  oTjuov 
Euuevibet;  ^  dpTn^a    6uYaTpibeai  OupKuvoq 

vapKicrcTou  eTTiCTTecpee^  TrXoKauibac. 

'iauj^  oTi  rrapd  Toic;  uviiuacTiv  ujc;  to  TiXeicTTov  tKcpucTai "  r]  oti 
Tou  cppiTTfciv  K«i  vapKdv  eicTiv  ai  baiuovec^  aiTiai.  ujarc  bid  t6 
ovoua  auvuuKeiLUCrOai  t6  cpuT6v  auTaiq.  Kupliorionera  aputl  scho- 
liastam  Lucani  [111  402 ;  p.  1 1 1  U^.J  testem  advocaviL  Apollodorus; 


\ 


wt 


i 


-i. 


> 


il 


cf.  quae  dixi  Quaest.  myth.  p.  losqq.;  et  CTTecpdvujua  verbum  e  So- 
phoclis  loco  explanando  '  ab  eo  adscitum  videtur  esse.  Cf.  Cornutus 
p.  75,  14  L.  oiKeia)(;  be  ToTq  KaToixouevoi^  Kai  6  vdpKiacro^;  exeiv 
eboEe.  Kai  tuuv 'Epivvuujv  ecpacrav  auT6v  cTTecpdvuuua  eivai, 
TTpocrebpeucravTeq  tv)  TrapaOecrei  Tfi^;  vdpKiiq  Kai  tuj  oTov  biavapKdv 
Tou(;  dTTO0vr|(TKOVTa^. 


^  Cf.  Soph.  O.  C.   683  sqq. 

vdpKioooc,^  iLieYaXaiv  Geaiv  dpxaiov  aTeqpdviu|Li',  6  xe 
Xpuaau^nK  kp6ko<;. 


*  Quod  Athenaeus  p.  325"  'ATToWobuipoc  he  ev  toIc  Ttfpi  fteujv  jf) 
'EKaTr]  (pr\6i  GueoGai  TpixXriv  hia  T)]v  toO  ovouaToq  oiKei6Tr]T(x  •  rpiuopcpoc 
YCip  r]  Ge^c;  ni)n  prorsus  concinere  videiur  cum  Eustathin  p.  87,  28  )]  TpiYXa 
KaTu  Touc  TraXaiou^  'ApTeuiboc;  d"faXua.  TTap6aov  >]  TpiYXa  ufcv  KaTd  tov 
KiXiKU  7T0ir|T)iv  Tprfovoi;  Yuvaic;  eTrujvouaaTai  Tpic;  -fevvujaa  tou  eTouc.  Kai 
"ApTeuiq  TauTov  be  eiTreiv  aeXqvr)  TpiTuia  ueTu  Y^vvriaiv  aaqpius  bieKcpaive- 
TUi  non  morur.  Eiusmodi  enim  diversitas  persaepe  depreliendi  potest,  si  ad 
eundeni   fotUem   uuaque   redit  disputatio  neque  idem   scriptor  compilatur. 


4. 


J 


'm^^m 


i 


l 


VITA 

Natus  sum  Augustus  Adolfus  losefus  Robertus  Miinzel  Aquis 
IMattiacis  a.  h.  s.  LIX    die   xii   mens.    Sept.   patre   Henrico   matre 
Maria  e  gente  Lautz,  fideique  addictus  sum  evangelicae.    Postquam 
per  quattuor  annos,  ut  usus  ferebat  civium  Wiesbadensium  filiis,  in 
ludo  urbano  prirais  litterarum  elementis  imbutus  fui,  vere  anni  1869 
in  gymnasium   patriae   meae    receptus   sum,    quod  tum  florebat  C. 
Schwartzii  auspiciis  nunc   floret  Roberti  Paehler,  ibique  institutione 
et   disciplina  virorum  doctorum   usus    sum,    qui   primum   litterarum 
humanarum  amorem  ingenio  iuveniU  incendebant.  Maturitatis  deinde 
testimonio  instructus  cursu  novem  annorum  absoluto,  ut  philologiae 
operam  navarem  vere  anni  1878  hanc  almam  htterarum  sedem  adii, 
cuius  quod   usque    ad  hunc  diem  per  varios  vitae  fortunaeque  ca- 
sus   civis   fui    academicus    gaudeo    atque    glorior.     Per   varios   dixi 
vitae  fortunaeque  casus.  Nam  ante  hos  quinque  annos  patre  optimo 
acerbo  fato  mihi  erepto  orbus    factus  sum  et  ipse    curis   distractus 
morbisque   non    semper   iucunde   eam  degi  aetatem,    quam  iuvenes 
degere    solent   iucundissimam.     Attamen    studiorum   meorum  cursu 
numquam     prorsus     intermisso     audivi    vv.    cc.    Bernays    Biicheler 
Kekule  Leo  Schaefer  Usener.    Ut  in  seminarium  philologorum,  cu- 
ius  per  annum  fui  sodalis  ordinarius,  reciperer   Biicheleri  Liibberti 
Useneri  egregia  erga  me  benivolentia  factum  est.    Exercitationibus 
epigraphicis  ut  interessem  bis  mihi  benigne  permisit  Bucheler.   Quos 
erga  viros    optime   de    me   mcritos    animum   gratissimum  numquam 
deponam.    Imprimis  autem  pie  semper  colam  Biicheleri  et  Useneri 
memoriam,    qui  quanta  Hberah'tate  studiorum  mcorum  moderatores 
vitaeque    fautores    extitcrint    factis    comprobare    et    declarare    non 
potero  verbis  nolo. 


4^ 


SENTENTIAE   CONTROVERSAE 

L     Photii  lexicon  edita  eiusdem  bibliotheca  conditum  est. 

IL  Plutarch.  Quaest.  conviv.  V  S^  ^  quae  apud  Diibnerum  le- 
guntur  verba  foede  corrupta  "H  TaOia  eirrev  ouk  dveTVUJ  KaieujLiai 
aox  ifiv  TTiiuv  vjq  ouK  eTTeicraKTov  oube  veov  dXXd  TidTpiov  Kai 
TTaXaiov  be  cfTemudTuuv  1cr9juiuuv  cfeuvuvovTe^  eKiviicrev  ou  vlovq 
UJ^  dv  TToXujuaGr](;  citvfjp  Kai  TroXu'fpdu,uaTO(;  in  hunc  modo  emendo 
'^H  TauTtt  eiTTev  ouk  dveYVuuKaTe  ufueic;  oi  Tiiv  ttituv  6jq  ouk 
eTTeicTaKTov  oube  veov  dXXd  TTdTpiov  Kai  TraXaiov  [be]  OTi}i}ia 
Tijuv  'laGjuiujv  cre)uvuvovTe(; ;  'EKivricre  b'  eviou^;  uj(^  dv  TToXu)ua0f](; 
dvfip  Kai  TToXuYpd|uuaTO(;. 

III.  Statii  Silvar.  V^  3,  157  legendum  propono 

Carmina  Battiadae  latebrasque  Lycophronis  an/rt\ 
ubi  a/ri  codices  exhibent. 

IV.  Schol.  Clement.  Alex.  Protr.  p.  15  P.  [I  p.  420  Dind.] 
( KouprjTe^)  di  Kai  Aia  Kai  Aiovucfov  cti  vriTriou^;  KpurrTOjuevouq 
dTTO  Tuuv  dTTeiXouvTUJv  dTToXecTeiv  auT0U(^  ecTuucrav  tuj  TTaTdxuJ  tujv 
orrXuuv  Tfiv  tiuv  vriiriujv  dbJiXov  rroioijVTe*;  cpuuviiv  corruptura 
verbum  dpiTTiov  in  tuuv  vriTriuuv  mutavi. 

V.  Etymolog.  Gud.  p.  175,  32  restituo  'Ekti^6Xo(^  Kai  eKrjpe- 
XeTJi^;  Kai  eKaTO(;  [cKaTi  cod.]  outuu^  6  'AttoXXuuv,  oti  auTo^:  eOTi 
[auTO(;  erri  cod.J  tuj  iiXiuj  Td(;  dKTiva<;  eKaGev  pdXXuuv  [pdXXei  cod.J. 
VI.  Athenaeus  XIII  p.  560^""^  catalogo  mythographo  utitur : 
Tive^;  oiKOi  dvdcTTaTOi  bid  Yuvaka^;  eYevovTO,  qui  extat  etiam  in 
codice  Laurentiano  50,  i    apud  Westermannum  Mythogr.  p.  345. 

VIL     Ammon.    De    diff.    verb.    p.  107   Valckenaer    OuXfi    Kai 

uuTeiXf]  biaqpepei Kai  "0)UT]pO(;  Tfiv  biacpopdv  TeTiipiiKev 

eTTi  )uev  TY\(;  ouXfj^;  eirruuv  [t  393 

Triv  TTOTe  uiv  cTuq  fjXacre  XeuKUj  obovTi, 
eTTi  be  Tfj(;  ujTeiXfi^; 

auTiKa  b'  eppeev  aijua  k^t'  ouTajuevriv  diTeiXriv 
non  Ammonii  culpa,  qua  de  re  dubitabat  Valckenaer,   duos  versus 
Homericos    coaluisse    —  P  86   et  A    140  — ,    sed  librariorum,  qui 
P  86  margini     adscripserant,    docet    Etymologus  Gudianus  p.  440, 
17   sic  restituendus 


■  I..  i.1 


-  38  - 

....  Kai  "Ouripoc;  be  leiripriKe  ifiv  biaqpopav  eiTTuuv 

ouXnv  (ttiv  TTOTe  uiv  aOq  nXacre  XeuKUj  obovii, 
eTTi  be  ifi^  ujTeiXfic> 

auTiKa  b"  tpo^zfzv  aiLia  KeXcdvecpec^  eE  ujTeiXfjc^. 

VIII.  Plutarchus  Quaest.  conv.    !I  3.   i    quem  exhibet  versum 
laov  Toi  Kuduouc;  eaOeiv  Keq)aXd<;  Te  TOKfiiuv 

respicit  Sextus    Empiricus   Hypot.   III  224    evioi  be  OdTTOV  dv  luc, 

KecpaXdq  cpaTeiv  cp^acri  tujv  TiaTepuiv  f\  Kuduouc. 

IX.  Philodem.   iiepi  euaegeiac;  p.  15  G.  suppleo 

Tuuv  9riXeiiu[v  be 
Tac,  ,uev  TeCXeiac 
eiadToucTiv  [Td;;  be 
TTap9evou<;  [Kai 
dYdjLiout;. 

X.  Philodem.  de  musica  col.  X  restituo 

K]ai  uavTi- 

KTTJV    UTTO    [rTLUllKUUV    dElOU- 

u|ev  Tiu|dcrHai  Kaljujupia  dX- 
Xaj  TfLuvl  unbev  d[Tal06v  ira- 
pa|aK[eua|Z;ovTUJV  ktX. 

XI.  [IleracHt.]  AUeg.  Homer.  c.  73  }).  144  Mehler.  scnhi 
iubeo  KujKUTOc;  '  uev^  ouv  6  TTpujToc  ovoudZ^eTai  noTauoc  eTTUJVu^ov 
dvOpujTTivou  TTdOouc^  KaKov  ■  Bpfivoi  Twp  erri  toic;  TeBveLuaiv  TTpuj- 
TOi  |oi  codd  1  TTapd  tuuv  Iuuvtujv.  nupicpXeTeOovTa  b'  ecpeEfif; 
ovoudcei  ■  uerd  Tdp  rd  bdKpua  racpai  Kai  TTup  dcpaviZov  d  eari 
GvriTnc;  aapKo;;  ev  tiluv.  A,ucpoTepouc;  be  Touq  TTorauouc;  eic;  eva 
Tov  'AxepovTa  auppeoviac;  oibev,  eTreiTrep  eKbex^fc^i  '-^tTd  toij^  Trpixj- 
Touc;  KUJKUTOuq  Kai  TT^v  ocpeiXouevTiv  Taq)Tiv  dxTi  Tiva  Kai  Xijrrai  xpd- 
vioi  TTp6<;  Xrf  eia(;  [oXiTa^;  codd.J  uTTOuvTiaeu;  epeOiLOuaai  rd  rrdBTi. 

XII.  Achillis  Tat.  Isagog.  iii  Arat.  Phaen<M-ii.  p.  i6()-^  Pct. 
6  ToOv  cujbiaKO*;  Kai  XoEiac;  utto  tivuuv  KaXeirai,  eTTeibfi  iiXioc;  Tdc; 
obouc;  ev  auTUJ  TTopeueTai  XoEd^,  uon  XoEoc;,  ut  exhibet  Petavius, 
scripsi  sed  XoEdc;. 

XIII.  Propcrt.   eleg.    I  3,  16   lege 

Osculac|ue  admota  sumcre  parva  manu 
cod.   et  arma. 

XIV.  Cornut.  p.  08,  3  L.  dTTO  Taurric;  be  Tfjc;  dpxn^;  kcu 
MouariTeTrjc;  eKXfiBTi  ("AttoXXujv)  Kai  eTTiaKOTTO^;  Kai  auTOc;  rrai- 
beiac;  jueTd  TiJuv  MouaOuv  evojuiaBri ' 

eK  Tdp  Toi  Mouaeuuv  Kai  eKripdXou  'ArrdXXLJUVO^ 
dvbpec;  doiboi  eaaiv  erTi  xQovi  Kai  ^aaiXfjec; 


I 


I. 


\ 


—     39     — 

scripturam  Traibeiac;  revocavi,  prae  qua  sordet  Langii  lectio  irai- 
Z!eiv.    Fortasse  etiam  scribendum  Kai  aiTioc;. 

XV.  Porphyr.  de  abstin.  II  46  p.  113  Xauck.  ou  Tdp  '^v^  ev 
)uev  lepoTc;  utt'  dv9p:juTTuuv  BeoTc;  dcpujpia,uevoiq  Kai  Td  ev  rroaiv 
KaBapd  bei  eivai  Kai  dKTiXibLUTa  \Td)  TTebiXa   vocuhmi  Td  inserui. 

XVI.  Excerpta  e  ProcH  in  Platon.  CratyL  schol.  p.  15  Boiss. 
eadem  utor  medicina  "Exouaiv  ouv  Kai  (ai)  TTpdEeu^  Kai  ai  TTOif|- 
aeic;  ibiouq  dpoucg. 

XVII.  SchoL  Apollon.  Rhod.  I  1124  duo  scholia  distinguenda 
sunt  non  bene  a  Keilio  conflata 

1.     eiKOTuuc;  ■    \-\   Tdp  bpu<;  Tepd   Tfjc;  'Peac;.    ujc;  qpTiaiv  'AttoXXo- 

bwpoc;  ev  TpiTiu  Trepi  Beuuv. 
11.     ...  bpuivoic;   be  auTouc;  ^T^ai    aTecpeaBai  bid   t6  luepjLiepi- 
aBai  Trj  Beuj  t6  bevbpov  toOto  bid  t6  Kai  TTp6c;  areTac^  Kai 
TTp6^  Tpocpfiv  (t6)  TTpujTOv  xp^lcTiueuaai. 


f-'-        *kJ 


\ 


fM 


rsji 


K): 


CDi 


iO 


"03 


icn 


issa 


■  m 


II 


/ 


ro 


f\J 


00  UL 


a: 

O 
Q 


o 


t 


I 


'€1 


'f-f.' 


■l'   *4« 


-:%«' 


ji#r. 


wmm 


<'^.. 


^r
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "De Apollodori [peri theon] libris [microform]. Dissertatio philologa quam ... publice defendet scriptor Robertus Münzel .."

See other formats
