Skip to main content

Full text of "Elegiae. Secundis curis recognovit Christophorus Ziegler"

See other formats 


D 
. 
: 
11 z ξ ^ 
" D T. - 
- H- 
HJ - 
“ z 
im δῶ ες τῶν, (d 2 
"17 T 
"΄ 1 : 
“1 
ν 


Ζ 902v2840 L94L € 


A) 


E CILBERT 


TES 


d IJ x 
TP ἌΝ ; Y 
- B. r7 
i εν » 1 
ὃ 
x 
, y 
J 
Á 
E 
* 
Ϊ 
* 
au 
E * 
$2. E 
* 
. ς | 
) . : 
| 5 - 
D - 4l 
L 
Ám 
' i 


Digitized by the Internet Archive. 
n 2011 with funding from 


| MW τ o BE 


I 1 
DS 
* & T^ y ' 
E i 
* 
r á ᾿ 
: | * 
"t à 
Ma , 
xU gps 
a ἃ , ! 
T * ipe" 
" eun 5 à ' * 
LJ 
, 
S E. 
n.r Lol fe 
UM -αὴξ 
^ 
" 
t 
I , 
* 
h 
* 
- 


NR 5 d 
E bros s HÀ Jw » 


o gn 
w 


Δ τοὺς χα " " E - Loss Y" NE NM —23-—- 2-9 Mi E. . WCRWUYMUI. EY 


4 - 


lheo νος 
[n | 


"THEOGNIDIS 


ELEGIA .E. 


SECUNDIS CURIS RECOGNOVIT 


CHRISTOPHORUS ZIEGLER. 


TUBINGAE, 
IN LIBRARIA H. LAUPE. 


1880. 


125631 
UNIVERSITY OF TORONTO - 


^^ 


* E ] ΄ - 


Tubingae: Typis Hen riciLau pp. 


PRAEFATIO. 


Paulo post quam librarius mihi nuntiavit secundae meae 
Theocriti editionis exemplaria esse divendita, idem praeter ex- 
spectationem mihi scripsit etiam de nova Theognidis mei edi- 
tione mihi cogitandum esse. Dico: praeter exspectationem ; 
nam post iudicia, quae in quibusdam ephemeridibus de libello 
meo facta sunt, id vix poteram sperare. Quod res aliter cecidit, 
haud exiguo, ingenue fateor, me affecit gaudio. Itaque abso- 
luto poeta Syracusano statim versari coepi in poeta Megarensi, 
et ita quidem ut, quae ante hos undecim annos scripseram, 
identidem retractarem diligenter adhibitis auxilis, quae mihi 
in promtu erant, et prioribus et iis, quae interea in lucem 
sunt edita. De quibus ut certius possit iudicari, primum ea 
omnia enumerabo, deinde, quas in adornanda hae secunda edi- 
tione secutus sim rationes, breviter exponam. 

Codicum princeps est 
JMutinensis (A), membranaceus, saeculi X, forma quadrata 
minima, foliis 112, insigni scripturae et elegantia et antiqui- 
tate, continens Ὃμηρόχεντρα, Epigramma in imaginem occasio- 
nis, Scholia in Dionysii Περιήγησιν, Θεόγνιδος ἐλεγείων α΄, &Ae- 
γείων β΄, Phoeylidem, Coluthum, Dionysium Periegetam. 'The- 
ognis incipit fol. 45 et finitur fol. 73. Super v. 1— 256. 269 
—2'14. 1231—1236 instructus est interpretatione latina e sae- 
eulo XIV. Codex videtur deseriptus esse ex libro litteris qua- 
dratis seripto. Spiritus et accentus desunt saepissime. —Rasurae 
14. 29. 982. Primus eum comparavit et bis quidem Bekker. 
Mutinensem olim a se vocatum esse codicem ait in secunda 


 ——————— n o———H—————————————————Sgv— —————————Á MÀ νυ υπό, 


IV PRAEFATIO. 


editione non quod Mutina Parisios venisset, sed communi tum 
omnium, qui ex Í[taliae superioris bibliothecis minoribus Pari- 
sinae illati essent, nomine. Quo post annum 1815 devenerit, 
se nescire!). —  Hhemansisse Parisiis librum pretiosissimum 
ibique servari in Supplementis signatum nr. 388 cognitum est 
ex E. Millerilibello, qui inscribitur: Eloge de la chevelure, dis- 
cours inédit d'un auteur grec de la bibliothéque royale, Paris, 
1840. Novam eius collationem instituit in Schneidewini gra- 
tiam Pressel, vide Philol. XXIX et Nachrichten von der G. 
Α. Universitát und der kónigl. Gesellschaft der Wissenschaften 
zu Góttingen, 1852, nr. 5. Aliam neque vero ab ipso factam 
collationem , quae pertinet à v. 1—528, a v. 1032—1038 
eb a v. 1054 usque ad finem, exhibuit W. van der Mey (Stu- 
dia Theognidea, 1869). Denique partem suae collationis publi- 
cavit H. van Herwerden (Animadversiones Philologicae ad 'The- 
ognidem, 1870). Continet ea quae apud Meyum desunt, prae- 
terea discrepantias inter utramque collationem. — Signifieavi 
has tres collationes litteris Pr. M. H. 
Ad Mutinensem proxime accedit 

Vaticanus nr. 915 (Ὁ), bombycinus, saeculi XIII. Continentur 
eo inde a pag. 22 Musaei Hero et Leander 223—íin. Θεοχρ. 
σύριγξ. ὡραῖα γνωμικὰ τῆς opu (e Lithicis). '"Theognis. Φω- 
χυλλίδου γνωμικὰ ὡραῖα. 1Πυϑαγορικὰ ἔπη τὰ καλούμενα χρυσᾶ. 
Moschi Europa. Musaei Hero et Leander 1—222. Schola in 
Syringa. Gnomae Menandri. Pindari sententiae. lias. Ly- 
cophron 319—469. Ilias. Odyssea. Hesiodi Op. et D. Theogo- 
nià. Lycophron 1—-143. Pag. 217. 'Theocr. XXV, 262—fin. 
Batrach. 1—1855. Lycophron 919— 1211. μῦϑοι αἰσώπειοι ἰαμ- 
βικοὶ τετράστιχοι βραβίου τοῦ σοφιστοῦ (sunt fabulae 66). —Dio- 
nysii Periegesis 183—fin. Pag. 229. Theocr. XV, ΤΙ — XVL- 
68. XI, 57 — XIII, 68. Pindar. Ol. II, 43 — VII, 30. Ly- 
eophron 200—318. 470—629. Pag. 240. Theocr. II, 5 — 
III, 6. V, 59 — VII, 8. XXV, 96—261. VII, 9 — XI, 56. 


1) In quanam superioris Italiae bibliotheca fuit, priusquam Parisios 
est transportatus? 


PRAEFATIO. V 


XXII, 152—fin. XXV, 1—95. XVI, 69—fin. XVII. XXII, 1 
- 151. Batrach. 156—fin. ᾿Ιωάννου τοῦ Τϊζέτζου τὰ πρὸ 'Opf- 
ρου, τὰ Ὅμήρου, τὰ μεϑ' “Ὅμηρον. — Contuli eum hieme anni 
1864. 65 eum seeunda editione Bekkeri, cuius collationem 
quinquaginta fere locis correxi, plus quam ducentis: supplevi. 
E Vatieano descriptus est 
Venetus nr. 522 (K), ex bibliotheca Bessarionis, membrana- 
ceus, saeculi XV. Insunt in eo Dionys. Hal. [legi τοῦ χαρα- 
χτῆρος λυσίου τοῦ ῥήτορος. Λυσίου τοῦ ῥήτορος λόγοι. l'op- 
γίου τοῦ ῥήτορος ἑλένης ἐγκώμιον. ᾿Αλκίδαμας περὶ σοφιστῶν. 
᾿Αντισϑένους λόγοι. Δημάδου ὑπὲρ τῆς δωδεχαετίας. Λυσίου 
ἐπιτάφιος. Ἱστορία ἀγαϑίου. ᾿Αποφϑέγματα φιλοσόφων. Plura 
vaeua folia. llepi στρατηγικῶν ὀνομάτων τε xol τάξεων, ἀδέ- 
oxotov, cum pleturis. Complura vaeua folia. 'Theognis (fol. 
181) Φωχυλλίδου YvopuxA ὡραῖα. [Πυϑαγορικὰ ἔπη τὰ χα- 
λούμενα χρυσᾶ. Moschi Europa.  Musaei Hero et Leander. 
Syrinx. Longinus περὶ ὕψους. — "lheognis est lacunosus a v. 
934—832. Inde ab hoe versu singula modo desunt: εἰ, μέν, 
μιν, vat, δέ, τις, 897 Κύρνε, 968 ἔβην, 1049 πατήρ, 1052 νόῳ, 
1098 ὃν προφυγών, 1100 secunda pars pentametri, 1106 v ἔσῃ. 
Aliquoties librarius, homo graeci sermonis parum peritus, Va- 
ticanum inepte aut supplevit aut correxit. Ofr. 102 γ᾽ ὅτταν. 
104 δοῦναι ϑέλει τὸ μέγα. 249 ϑνατοῖσιν — ἀλλ᾽ dye. 487 
σὺ ἀλλ᾽ ἔχε. 495 φονέοντες. 548 δικάσειν. 6382 i9 αὖ. 664 


τ ; 
πάντα γε ἐξαπίνης. 918 mov. 1095 σπέπται. Nec desunt 
rasurae, quas suo quamque loco indicavi. — Contuli eum aestate 
anni 1864 eum editione Hartungi. — Venetum e Vaticano | 


descriptum esse apparet e lacunis, quae in illo iis ipsis locis 
nobis oeceurrunt, ubi huius superior pars humore corrupta est, 
adeo ut omnino non legi possit aut aegre. Vide Jahnii anna- 
les, 1868, p. 329 sqq. Indicavi istas laeunas, quae, cum in 
Vaticano in quavis pagina binae sint columnae, modo ad pen- 
tametros pertinent modo ad hexametros, in ADD. II. — In 
proecdosi etiam Veneti universam exhibui varietatem. Jam 


VI PRAEFATIO. 


ubi uterque consentit, solum nominavi Vaticanum. Ubi hie 
discedit ab illo, litterae Ὁ adieci X 1). 

Codiees tertiae classis enumerat Bekker 15.?) Inter op- 
timos eorum est nitide scriptus Vat. 68 (N), quem ego quoque 
perlustravi. 5) Praeterea inspexi, sed sime ullo fructu, Vene- 
tum 520, duos Ambrosianos, duos Mutinenses, duos Lauren- 
tianos. — Tertiam classem ad emendandos locos diffieiliores 
nihil conferre demonstravi in ADD. IV. 

Editionum, quae temporum cursu prodierunt, hae praeci- 
pue sunt ecommemorandae: Ald. 1495. Tunt. 1515.  Vinet. 
1548. Camer. 1550. Turneb. 1553. Neander. 1559. Hertel. 
1561. Steph. 1566. Crispin. 1569. Sylburg. 1591. Seber. 
16083. Brunck. I 1784. Gaisford. I 1814. 1816. Bekker. I 
1815. Brunck. II (curante Schaefero) 1817. Boissonad. 1823. 
Gaisford. II (eurante G. Dindorfio) 1828.  Welcker. 1826. 
Bekker. TI 1827. Schneidewin. 1838. Orelli. 1840. Hartung. 
1859. Bergk. 1843. 53. 66. — Antiquarum editionum mihi 
ad manus fuerunt Camer. Hertel. Crispin. Sylburg. Seber. 
Aldinae scripturas dedi secundum collationem Orelli, quae inest 
in duobus eius programmatis anno 1840 editis. | 

Praeter editiones consului atque in usum meum .converti 
Rintelen, De 'Theognide Megarensi Poeta, 1863. Nietzsche, 
Zur Geschiehte der "Theognideischen Spruchsammlung, Mus. 
Rhen. 1867. ΤῊ. Fritzsche, Das Stichwort als Ordnungsprin- 
cip der Theognideischen Fragmente, Philol. XXIX. H. Schnei- 
dewin, De Syllogis Theognideis, 1878. Renner, Quaestiones 
de dialecto antiquioris Graecorum poesis elegiacae et iambieae 


1) Camerario Venetum fuisse notum docent quae ille affert in an- 
notationibus: 330 ἰϑείῃ (per errorem 79:05), 899 ἐντός, 1035 χαδδύς, 1040 
ἐρχομένου. De τιμῶσ᾽ ὃν 169 et ὃς λώιος ὃς 800 tacet. Ad hunc locum 
annotavib: ἔν τισι γέγραπται ὡς λώϊον. 

2) Septem Parisienses, quinque Vatieanos, tum Barberinum, Lau- 
rentianum, Venetum. 

3) Bekker falso ei tribuit 894 ὡς δὴ χυφελίζων, quod solus praebet 
A, 967 πάντως (in schedis meis habeo: clare πάντων). Fort. etiam de 
αἰνέω 873 dubitari potest. 


PRAEFATIO. VII 


in Studien zur griech. und lat. Grammatik herausgegeben von 
Curtius, 1868. Renner, Ueber das Formelwesen im griech. 
Epos und epische Reminiseenzen in der àáltern griech. Elecie, 
1872. Kuellenberg, De imitatione Theognidea, 1877.!) Heim- 
soeth, Emendationum Theognidearum tres partes, 1876. Drey- 
korn, Additamenta ad emendationem et interpretationem The- 
ognideam, 1874. Sitzler, Emendationes Theognideae, 1878. 
Meyi et Herwerdeni Opuseula supra laudata. Leutsch, Philol. 
XXIX. XXX. M. Sehmidt, Mus. Rhen. 1871. 

In recognoscendo contextu has fere secutus sum rationes: 

1. Haud pauca, quae in eodieibus inveniuntur, consulto 
praeterii, velut mív, χλύϑι, εὐχοῦ, πῦργος, ἀνδρᾶσι, ἀδεῖν, ἔπε- 
ται, ὁπηδεῖ, ἥνυσα, ἐνέστι, οὔτέσσεται, χύρνε ἕξεις, εἰκάσαις, βή- 
σησι, ἀλ᾽ (ἀλλ᾽, ἄλῳ, ἄσχαλε, ἕξης (ἕξεις), ἀμϊχανίης, κύρυχος, 
μυρία, δειλεύμενος, ἑτέρους (ἑταίρους), καινεόφρονι. 

2. Cum mihi non constet, quis editorum primus οὔτέ τι, 
ἔνϑά περ et similia scripserit, satis habui solos nominare co- 
dices, Crispinus hac in re fere semper cum iis consentit. 

3. Coniecturarum eas potissimum attuli, quae post Berg- 
kii editionem tertiam sunt propositae. | 

4. In statuendis lacunis modum adhibui idemque ne ni- 
mis multa aliis poetis tribuerem ;cavendum mihi esse existi- 
mavi. In utroque genere imprimis Hartung longius progressus 
est. Haud male Mey: »μηδὲν ἄγαν. Huius vocis memores 
videant critiei ne Theognis ipse sua parte defraudetur. Prae- 
terea reputare velint aliud esse fragmentum aliquod abiudicare 
a Theognide, aliud certo cuidam poetae idem fragmentum vin- 
dicare«. 

5. Henneri Quaestiones iterum perlegi. Sed per omnia 
ut eum sequerer, a me impetrare non potui. Quod si fecissem, 
saepe optimorum librorum scriptura commutanda fuisset, ut 
got fiere tot, oU εὖ, ὦ &€, Ot &Ot, ἢ &X, Etc εας. Tutius mihi 
visum est sequi exemplum eorum, qui in carminibus, quae 


1) Sehneidewini et Kuellenbergi dissertationes insertae sunt primo 
volumini dissertationum philologicarum Argentoratensium, 1879. 


—nÓ ὦ. 


VIII PRAEFATIO. 


neque auctoris neque aetatis unius sunt, non omnia ad unam 
eandemque normam redigenda esse arbitrantur. 

6. Disputationem de vita et scriptis Theognidis, de variis 
sententüus, quae de reliquus, quae sub eius nomine circumfe- 
runtur, a viris doctis sunt propositae, hic quoque omisi. No- 
lui nimis amplificare libellum, quem scio ob id ipsum, quod 
compendiosa, ut ita dicam, erat forma, multis fuisse acceptum. 
Qui quid hodie de Theognideis statuatur, breviter velit cogno- 
scere, eum iuvabit legere commentationem H. Schneidewini. 

heliquum est, ut quam maximas agam gratias Theodoro 
Fritzschio et Henrico Kratzio, quorum hie, olim collega mecum 
coniunctissimus, variis de locis quaerenti humanissime respon- 
dit, ille Lexicon 'Theognideum ab ipso summa cum diligentia 
confectum ultro mihi transmisit pluresque per menses libera- 
lissime eius usum concessit. 


Stuttgardiae mense Januario MDCCCLXXX. 


| 


OEOTNIAOX EAETEIA. 


.'Q ἄνα, Λητοῦς υἱέ, Διὸς τέχος, οὔποτε σεῖο 
λήσομαι ἀρχόμενος οὐδ᾽ ἀποπαυόμενος, 

ἀλλ᾽ αἰεὶ πρῶτον σὲ xal ὕστατον ἔν τε μέσοισιν 
ἀείσω σὺ δέ μοι κλῦϑι xal ἐσθλὰ δίδου. 


Φοῖβε ᾿ἄναξ, ὅτε μέν σε ϑεὰ τέχε πότνια Λητώ 5 
φοίνικος ῥαδινῇς χερσὶν ἐφαψαμένη, 

ἀϑανάτων χάλλιστον, ἐπὶ τροχοειδέι λίμνῃ, 
πᾶσα μὲν ἐπλήσϑη Δῆλος ἀπειρεσίη 

ὀδμῆς ἀμβροσίης, ἐγέλασσε δὲ γαῖα πελώρη; 
γήϑησεν δὲ βαϑὺς πόντος ἁλὸς πολιῆς. 10 


Αρτεμι ϑηροφόνη, ϑύγατερ Διός, ἣν ᾿Αγαμέμνων 
εἴσαϑ'᾽, ὅτ᾽ ἐς Τροίην ἔπλεε νηυσὶ ϑοῇς, 

εὐχομένῳ μοι χλῦϑι, κακὰς δ᾽ ἀπὸ κῆρας ἄλαλχε. 
σοὶ μὲν τοῦτο ϑεὰ σμιχρόν, ἐμοὶ δὲ μέγα. 


Μοῦσαι καὶ Χάριτες, κοῦραι Διός, αἵ ποτε Κάδμου 15 
ἐς γάμον ἐλϑοῦσαι καλὸν ἀείσατ᾽ ἔπος" 
ὅ ττι χαλόν, φίλον ἐστί" τὸ δ᾽ οὐ χαλὸν οὐ φίλον ἐστί. 


rS. », 


τοῦτ᾽ ἔπος ἀϑανάτων ἦλϑε διὰ στομάτων. 


Θεόγνιδος ἐλεγείων α΄ Α. Θ. στίχοι ἡρωελεγεῖοι Κα. ἀρχὴ σὺν ϑεῷ τοῦ Θ. 
ὃς διὰ στίχων ἡρωελεγείων O. 

9. πρῶτον σὲ] Bergk. πρῶτόν τε vulg. — 4. ἀείδω voluit Bergk., 5- 
μνήσω Cobet. — μοι] AO. ps» vulg. Reliqua habet K scripta in rasura. — 
6. ῥαδινῇς] vulg. ῥαδινῆισ A. ῥαδινῆς O. Bergk. — 7. τροχοείδεϊ A. — 9. &yé- 
λασε O. γήϑησε v. s. idem. — 12. εἴσαϑ᾽} Crispin. εἴσαϑ᾽ vulg. A sev. 
Hase εἴσαϑ᾽, sec. alios sica superscr. cognovit. — ϑοῇς] Bekker. ϑοῆς A. 
ϑοαῖς vulg. — 14. ϑεᾶ sequente rasura A. — μικρὸν A. Bekker. — 17. 
E AO. vulg. ἐστίν Bekker. Aldinam v plerumque omittere affirmat 
Orelli ad 29 et 139. De A annotavit Bekker. ad 856: ἔδραμεν, ut solet. 


Theogn. Eleg. ed. Ziegler. II, Ed. 1 


9 OEOT'NIAOX 


Kópve, σοφιζομένῳ μὲν ἐμοὶ σφρηγὶς ἐπικείσϑω 
τοῖσδ᾽ ἔπεσιν, λήσει δ᾽ οὔποτε χλεπτόμενα. 20 
οὐδέ τις ἀλλάξει κάχιον τοὐσϑλοῦ παρεόντος. 
ὧδε δὲ πᾶς τις ἐρεῖ ,,ἙΘεύγνιδός ἐστιν ἔπη 
τοῦ Μεγαρέος.“ πάντας δὲ xav ἀνθρώπους ὀνομαστός 
ἀστοῖσίν γ᾽ οὔ πω πᾶσιν ἁδεῖν δύναμαι. 
οὐδὲν ϑαυμαστόν, Πολυπαΐδη" οὐδὲ γὰρ 6 Ζεύς 29 
οὔϑ᾽ ὕων πάντεσσ᾽ ἁνδάνει οὔτ᾽ ἀνέχων. 


Σοὶ δ᾽ ἐγὼ εὖ φρονέων ὑποθήσομαι, οἷά περ αὐτός 
Κύρν᾽ ἀπὸ τῶν ἀγαϑῶν παῖς ἔτ᾽ ἐὼν ἔμαϑον. 
πέπνυο, μηδ᾽ αἰσχροῖσιν ἐπ᾽ ἔργμασι μηδ᾽ ἀδίχοισι 
τιμὰς μηδ᾽ ἀρετὰς ἕλχεο μηδ᾽ ἄφενος. 90 
ταῦτα μὲν οὕτως ἴσϑι. κακοῖσι δὲ μὴ προσομίλει 
ἀνδράσιν, ἀλλ᾽ αἰεὶ τῶν ἀγαϑῶν ἔχεο᾽ 
χαὶ μετὰ τοῖσιν πῖνε χαὶ ἔσϑιε, καὶ παρὰ τοῖσιν 
ἵζε, xal ἅνδανε τοῖς, ὧν μεγάλη δύναμις. 
ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ᾽ ἐσθλὰ μαϑήσεαι" ἣν δὲ χακχοῖσι 99 
συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα νόον. 
ταῦτα μαϑὼν ἀγαθοῖσιν ὁμίλεε, καί ποτε φήσεις 
εὖ συμβουλεύειν τοῖσι φίλοισιν ἐμέ. 


Κύρνε, χύει πόλις ἥδε, δέδοικα δὲ μὴ τέχῃ ἄνδρα 
εὐϑυντῆρα χαχῆς ὕβριος ἡμετέρης. 40 


19. σφραγὶς O. — 20. ἔπεσι Ο. — χλεπτόμενα] À. — μένα O. — μένη 
vulg. — 21. ἐχλέξει (ἐκ e ras.) K. ἀλέξει O. — τοὐσϑλοῦ] Bekker. «'o»c9- 
λοῦ AO. τοῦ σϑλοῦ vulg. — 22. πᾶς τις ἐρεῖ] AO. πᾶς ἐρέει vulg. — 
Θεόγνιδός Ald. — 23. Μεγαρέος)] Bekker. in pr. Μεγαρέως vulg. --- ὄνο- 
μαστός] AO. ὀνομαστοῦ cum commate aut puncto vulg. — 24. &ocototv Y] 
Dreykorn. ἄστοῖσιν δ᾽ vulg. ἀστοῖσι δ᾽ O et A sec. H. ἀστοῖς τοῖσδ᾽ Bergk. 
πάντας μὲν ἐπ᾽ — ὀνομαστός, &ovoiow δ᾽ Hartung. — ιν &o 1n πᾶσιν &Ociv 
e ras. K. — 25. Πολυπαΐδη] Elmsl. Πολυπαίδη vulg., et sic porro. — 26. 
πάντεσσ᾽] Porson. παντεσσὶ sec. Hase, πάντεσσί sec. Noltium et H. A. m&v-. 
τας vulg. πάντως Vinet. et Cam. Cfr. 522 πλεόνεσσ᾽. — 277—928 separavit 
Bekker. a prioribus, 29—30 a proxime sequentibus. Bergk. coniunxit 
27—30, Hartung 27—38. — 29. πέπνυο] Bergk. πεπνὺ o cum ras. Ἀ. sec. 
M. πέπνυσο vulg. — ἔργασι O. ἀδίκοισι) AO. vulg. — 30. ἔλπεο Har- 
tung. e coni. Herm. — 33. μετὰ τοῖσι Ὁ. — παρὰ τοῖσιν] Brunck. μετὰ 
τοῖσιν vulg. παρὰ τοῖσιν — μετὰ τοῖσιν Bergk. e Platonis Menone. p. 95 
D. — 35. ἀπ᾿ O. Cam. — διδάξεαι ut Plat. Xenoph. sec. M. etiam A. (?) 
δαιήσεαι Schmidt. — x«xci«| AO. vulg. — 36. συμμίσγῃς] Bekker. συμμι- 
σγῆις À. συμμιγῆς O. συμμιχϑῆῇς vulg. — 40. ὑμετέρης O. Ald 


EAETEIA. 8 


ἀστοὶ μὲν γὰρ ἔϑ᾽ οἵδε σαόφρονες, ἡγεμόνες δέ 
τετράφαται πολλὴν ἐς κακότητα πεσεῖν. 


Οὐδεμίαν πω Κύρν᾽ ἀγαϑοὶ πόλιν ὥλεσαν ἄνδρες᾽ 
ἀλλ᾽ ὅταν ὑβρίζειν τοῖσι καχοῖσιν ἅδῃ, 
δῆμόν τε φϑείρωσι, δίκας v ἀδίχοισι διδῶσιν 45 
οἰχείων χερδέων εἵνεκα χαὶ χράτεος, 
ἔλπεο μὴ δηρὸν χείνην πόλιν ἀτρεμιεῖσθαι, 
μηδ᾽ εἰ νῦν χεῖται πολλῇ ἐν ἡσυχίῃ; 
εὖτ᾽ ἂν τοῖσι καχοῖσι φίλ᾽ ἀνδράσι ταῦτα γένηται, 
χέρδεα δημοσίῳ σὺν χαχῷ ἐρχόμενα. 90 
ἐκ τῶν γὰρ στάσιές τε xal ἔμφυλοι φόνοι ἀνδρῶν. 
μούναρχος δὲ πόλει μή ποτε τῇδε ἅδοι. 


NUT A 


Κύρνε, πόλις μὲν £0" ἥδε πόλις, λαοὶ δὲ δὴ ἄλλοι, 
οἱ πρόσϑ᾽ οὔτε δίχας ἤδεσαν οὔτε νόμους, 
ἄλλ᾽ ἀμφὶ πλευρῇσι δορὰς αἰγῶν χατέτριβον, 99 
* 3 m E € DIS E , 
ἔξω δ᾽ ὥστ᾽ ἔλαφοι τῆσδ᾽ ἐνέμοντο πόλεος. 
χαὶ νῦν εἴσ᾽ ἀγαθοί, Πολυπαΐδη oi δὲ πρὶν ἐσϑ'λοί 
γῦν δειλοί. τίς xev ταῦτ᾽ ἀνέχοιτ᾽ ἐσορῶν ; 
ἀλλήλους δ᾽ ἀπατῶσιν ἐπ᾽ ἀλλήλοισι γελῶντες, 
οὔτε χαχῶν γνώμας εἰδότες οὔτ᾽ ἀγαθῶν. 60 


Μηδένα τῶνδε φίλον ποιεῦ lloXumatóv ἀστῶν 
&x ϑυμοῦ, χρείης εἵνεκα μηδεμιῆς" 

ἀλλὰ δόκει μὲν πᾶσιν ἀπὸ γλώσσης φίλος εἶναι, 
χρῆμα δὲ συμμίξῃς μηδενὶ μηδ᾽ ὁτιοῦν 

σπουδαῖον " γνώσῃ γὰρ ὀιζυρῶν φρένας ἀνδρῶν, 65 
ὥς σφιν ἐπ᾽ ἔργοισιν πίστις ἔπ᾽ οὐδεμία, 


42. εἰς A. — Cfr. 1081 et ADD. IV. — 44. ἀδῃ] Bekker. ἅδηι A. 
ἄδη. O. ἀδῇ K. &2j vulg. χακχοῖσι δοχῇ Vinet. et. Cam. — 45. φϑείρουσι 
— διδοῦσι (διδῶσι sec. Pr.) A. — 46. χερδέων] AO. κχκέρδεων K. χερδῶν 
vulg. — καὶ om. O. — 47. πόλιν κείνην K. — ἀτρεμιεῖσϑαι] Bergk. ἀτρε- 
μέεσθαι vulg. — 48. πολλῇ χεῖται Epkema. — ἣσυχία superscr. y Οὗ. — 
9l. στάσιές τε] Α. στάσις ἐστὶ vulg. — 52. μούναρχοι AO. — ἄδει su- 
perser. o. Ὁ. ἁδεῖν K. — 55. πλευραῖσι AO. — 56. τῆσδ᾽ — πόλεος] A. τήνδ᾽ — 
πόλιν vulg. — 57.e!o' A (sec. M.) O. — Cf. 1109. et ADD. IV. — 58. χε ταῦτα 
O*, — 62. xps c οὕνεχα A. Praeter χρεία in usu fuisse etiam χρειά suspi- 
eatur Ahrens. Beitrüge etc. p. 74. — 425 μιῇῆς A. μὴδὲ μιᾶς O. μηδεμιᾶς 
K. — 65. σπουδαίων O. — 66. ἔργοισι AO. — ἐπ᾽ pro ἔπ᾽ AO*. ἔτ᾽ Cam. 


1 


4 OEOTNIAOX 


ἀλλὰ δόλους τ᾽ ἀπάτας τε πολυπλοχίας τ᾽ ἐφίλησαν 
οὕτως ὡς ἄνδρες μηκέτι σωζόμενοι. 


Μή ποτε Κύρνε χαχῷ πίσυνος βούλευε σὺν ἀνδρί, 

εὖτ᾽ ἂν σπουδαῖον πρῆγμ᾽ ἐϑέλῃς τελέσαι, 70 
ἀλλὰ pev ἐσθλὸν ἰὼν βούλευ καὶ πολλὰ μογῆσαι 

xai μακχρὴν ποσσὶν Κύρν᾽ ὁδὸν ἐχτελέσαι. 


Πρῆξιν μηδὲ φίλοισιν ὁμῶς ἀναχοινέο πᾶσι" 
παῦροί τοι πολλῶν πιστὸν ἔχουσι νόον. 


Παύροισιν πίσυνος μεγάλ᾽ ἀνδράσιν ἔργ᾽ ἐπιχείρει, 15 
μή xov ἀνήκεστον Κύρνε. λάβῃς ἀνίην. 


Πιστὸς ἀνὴρ χρυσοῦ τε xal ἀργύρου ἀντερύσασϑαι 
ἄξιος ἐν χαλεπῇ Koópve διχοστασίῃ. 


Παύρους εὑρήσεις Πολυπαΐδη ἄνδρας ἑταίρους 
πιστοὺς ἐν χαλεποῖς πρήγμασι γινομένους, "od. 
οἵτινες ἂν τολμῷεν, ὁμόφρονα ϑυμὸν ἔχοντες, 
ἴσον τῶν ἀγαϑῶν τῶν τε χαχῶν μετέχειν. 
τόσσους δ᾽ οὐχ εὕροις διζήμενος οὐδ᾽ ἐπὶ πάντας 
ἀνθρώπους, οὺς νηῦς μὴ μία πάντας ἄγοι, 
οἷσιν ἐπὶ γλώσσῃ τε xal ὀφθαλμοῖσιν ἔπεστιν 85 
αἰδώς, οὐδ᾽ αἰσχρὸν χρῆμ᾽ ἔπι χέρδος ἄγει. 


67. δόλους 7] Brunck. δόλους vulg. — 68. oo, — A. — 71. ἐσθλῶν K. Cam. 
ἐσθλῶν O. — βούλευ καὶ] A. βούλευςε O. βουλεύεο vulg. — μογῆσαι] Ο. μογήσας 
vulg. — 72. ποσσὶ AO. ποσὶ Κ. — ἐχτελέσαι] Ο. ἐκτελέσας vulg. ἐχτελέσα corr. 
--λέσας Α. — 78. ὁμῶς] Brunck. ὅλως vulg. ὅμως Bekker. --- ἀναχοινέο] 


Bekker. ἀναχοίνεο vulg. --- πᾶσι] AO. vulg. φίλοις ἀδόλως (aut cum Brunck. : 


φίλοισιν ὁμῶς) ἀνακοινεῦ ἅπασαν coni. Bergk. Hartung. partim Brunckium 
secutus est partim Bergk. ὅλως &vwxoivos πᾶσαν Dreykorn. — 74. παῦροι 
τοὶ Οὗ. — 15. παύροισι O. — 80. γινομένους] O. Cam. In A ubique sie 
scriptum esse [exceptis v. 162. 218.] annotavit ad hunc locum Bekker. 
γιγν--- vulg. — 83. τόσσους δ᾽ οὐχ εὕροις] Hartung. οὐ τόσσους χ᾽ εὕροις 
Bergk. qui 83—86 a praegressis separavit. Idem in notis: nisi praestat 
σπουδαίους χ᾽ εὕροις. τούτους οὖχ εὕροις Α. τούτους οὐχ εὑρήσεις O. τοὺς 
δ᾽ οὐχ εὑρήσεις vulg. — 84. νηῦς] Bekker. in pr. ναῦς vulg. — ἄγοι] AO. 
ἄγει Ald. — 86. ἐπὶ AO. Ald. 


! 


EAETEIA. 5 


DI W 


Μή μ᾽ ἔπεσιν μὲν στέργε, νόον δ᾽ ἔχε xal φρένας ἄλλῃ, 
εἴ με φιλεῖς xat σοι πιστὸς ἔνεστι νόος. 


Ἤ με φίλει καϑαρὸν ϑέμενος νόον, ἢ μ᾽ ἀποειπών 

ἔχϑαιρ᾽, ἀμφαδίην νεῖκος ἀειράμενος. 90 
ὃς δὲ μιῇ γλώσσῃ δίχ᾽ ἔχει νόον, οὗτος ἑταῖρος 

δεινός, Κύρν᾽, ἐχϑρὸς βέλτερος ἢ φίλος ὦν. 


Ἤν τις ἐπαινήσῃ σε τόσον χρόνον ὅσσον δρῴης, 
γοσφισϑεὶς δ᾽ ἄλλῃ γλῶσσαν ἴῇσι κακὴν 
Φίσυειίς Τὰ 1i εἰμ; 
τοιοῦτός τοι ἑταῖρος ἀνὴρ φίλος οὔτι μάλ᾽ ἐσϑλός, 95 
, 5 “ , [4 ^ 5 er 
ὅς X εἴπῃ γλώσσῃ λώια, φρονῇ 9 ἕτερα. 
ΝΥ τ κα πα ᾧ 
ἀλλ᾽ εἴη τοιοῦτος ἐμοὶ φίλος, ὃς τὸν ἑταῖρον 
γινώσχων ὀργὴν χαὶ βαρὺν ὄντα φέρει 
ἀντὶ χασιγνήτου. σὺ δέ μοι φίλε ταῦτ᾽. ἐνὲ ϑυμῷ 
φράζεο, xat mov ἐμοῦ μνήσεαι ἐξοπίσω. 100 


Μηδείς σ᾽ ἀνθρώπων πείσῃ κακὸν ἄνδρα φιλῆσαι, 
Κύρνε- τί δ᾽ ἔστ᾽ ὄφελος δειλὸς ἀνὴρ φίλος dv; 

οὔτ᾽ ἄν σ᾽ ἐκ χαλεποῖο πόνου ῥύσαιτο καὶ ἄτης, 
οὔτέ χεν ἐσθλὸν ἔχων τοῦ μεταδοῦν ἐϑέλοι. 

δειλοὺς δ᾽ εὖ ἕρδοντι ματαιοτάτη χάρις ἐστίν" 105 
(cov xal σπείρειν πόντον ἁλὸς πολιῆς. 


87. ἔπεσι AO*. — 88. x«i σοὶ A. --- 89---92 coniunxit Bergk. 
cum priori disticho pro ἄλλῃ scribens ἄλλας, pro ἤ pe ἄλλά. Idem 
fecit Hartung. Cfr. ADD. I. — 92. δειλὸς Bekker. — κυρεῖ pro Εύρν᾽ 
O. — 93. ἤν] Welcker. ἄν AO. εἴ vulg. x7» Hartung., qui haec cum 
prioribus conexuit. --- ἐπαινήσῃ! Bekker. ἐπαινήση AK. ἐπαινήσει O. 
ἐπαινέσει Ald. ἐπαινέσσει alii. — δρῴης] Bergk. δρώιης A. ópoówg O. 
δρῴη vulg. — 94. ἄλλην O. et sec. Pr. et M. A. ἄλλῃ sec. Bekker. — 
Wo] Bekker. two. vulg. — 96. εἴποι O. — λώια] AO. λῷα Bergk. λῷστα 
vulg. — φρονῇ] A. φρονεῖ vulg. — 97—100 separavit Bergk. a prioribus. 


Hartung. statuit post 96 lacunam. — 97. ἐμὸς O*. — 98. γινώσχων] A 
(ut solet. Bekker.) O. Cam. γιγν--- vulg. — φέρειν O. — 99. ἐν O. — 100. 
xor ἐμοῦ] Brunck. ποτεμοὺ A. ποτέ po» vulg. — 101. σ᾽ om. O. Ald. — 
102. δειλός] A. γ᾽ ὅτταν K. om. O. κεῖνος vulg. — 1083. πόνοιο O. — 
104. οὔτέ xsv] O*. — τοῦ μεταδοῦν ἐϑέλοι] Buttmann. Idem legi in Iunt., 


sed fort. ex errore, affirmat Orelli. τοῦ μεταδοῦναι ϑέλοι A. τοῦ μεγάλου 
δοῦναι ϑέλει Ὁ. τοῦ μεταδοῦν᾽ ἐϑέλει (ἐϑέλοι) vulg. δοῦναι ϑέλει τὸ μέγα K. — 
105. δ᾽ om. A, quem secutus est Bekker. haec a prioribus seiungens. — 
ἔρδοντι O. 


6 OEOTNIAOZ 


οὔτε γὰρ ἂν πόντον σπείρων βαϑὺ λήιον ἀμῷς, 

οὔτε χαχοὺς εὖ δρῶν εὖ πάλιν ἀντιλάβοις" 
ἄπληστον γὰρ ἔχουσι χαχοὶ νόον. ἣν δ᾽ ἕν ἁμάρτῃς, 

τῶν πρόσϑεν πάντων ἐχχέχυται φιλότης. 110 
οἱ δ᾽ ἀγαϑοὶ τὸ μέγιστον ἐπαυρίσχουσι παϑόντες, 


5 » 


μνῆμα δ᾽ ἔχουσ᾽ ἀγαϑῶν xal χάριν ἐξοπίσω. 


Μή ποτε τὸν καχὸν ἄνδρα φίλον ποιεῖσθαι ἑταῖρον, 
ἀλλ᾽ αἰεὶ φεύγειν ὥστε χαχὸν λιμένα. 


Πολλοί τοι πόσιος καὶ βρώσιός εἶσιν ἑταῖροι, 116 
ἐν δὲ σπουδαίῳ πρήγματι παυρότεροι. 


Κιβδήλου δ᾽ ἀνδρὸς γνῶναι χαλεπώτερον οὐδέν, 
Κύρν᾽, οὐδ᾽ εὐλαβίης ἐστὶ περὶ πλέονος. 


Χρυσοῦ χιβδήλοιο καὶ ἀργύρου ἀνσχετὸς ἄτη, 
Κύρνε, καὶ ἐξευρεῖν ῥδήδιον ἀνδρὶ σοφῷ. 120 
εἰ δὲ φίλου νόος ἀνδρὸς ἐνὶ στήϑεσσι λελήϑη 
Ψυδρὸς ἐών, δόλιον δ᾽ ἐν φρεσὶν ἦτορ ἔχῃ; 
τοῦτο ϑεὸς χιβδηλότατον ποίησε βροτοῖσι, 
χαὶ γνῶναι πάντων τοῦτ᾽ ἀνιηρότατον. 
οὐ γὰρ ἂν εἰδείης ἀνδρὸς νόον οὔτε γυναικός, 126 
πρὶν πειρηϑείης ὥσπερ ὑποζυγίου 


107. τὸν pro ἂν O. — βαϑὺν Ὁ. — &p&c K. o O. — 111. &xa«vpi- 
σχουσι suspectum est: et insolens est forma activa et sententia aliud re- 
quirit. Cfr. Bergk. et ADD. IV. — 115. βρώσιος εἰσὶν O. Ald. Cfr. 648 
et Pseudophocyl. 99. — 117. δ᾽ om. O. — χ. γνῶναι οὖδέν Ὁ. x. οὐδὲν 


γνῶναι K. — 118. ἔστι AK. Hartung. hoc distichon cancellis circumdedit. - 


In pentametro, qui variis coniecturis tentatus est (£o9" ὅπερ ἢ Heimsoeth.), 
supplendum erit οὐδέν. — 119. ἄσχετος A (supra scripto difficilis) O. 
Ald. — 120. ῥήδιον] ῥάδιον vulg. — 121. λελήϑῃ] Bekker. λελήϑη A. λε- 
λήϑει O. λέληϑε vulg. — 192. φυδρὸς ἐών] Brunck. e coni. Ruhnkenin, 
quam À confirmavit. φευδοὺς ἐὼν O. φευδὴς v K. φεδνὸς ἐὼν vulg. — 
ἐνὶ Οὐ, — ἔχῃ] Bekker. ἔχηι A. ἔχει αὖ K vulg. O ev. — 129. βροτοῖσι] 
AO. vulg. — 125. οὐδὲ γὰρ AO. οὐ γὰρ ἂν habet etiam Aristot. Eth. 
Eudem., VII, 2. — εἰδοίης O. --- οὐδὲ ut Aristot. Bergk. et Bekker. — 
126. πειρηϑείης] A. πειρα--- vulg. : 


Onde b tacictniióon aa BR. κω ctselh cans 


] 
r 
} 
' 


Ned νοι" Lar diit "rab m 


t on dila. 


EAETEIA. - 7 


οὐδέ xev εἰχάσσαις ὥσπέρ ποτ᾽ ἐς ὥριον ἐλθών" 
πολλάκι γὰρ γνώμην ἐξαπατῶσ᾽ ἰδέαι. 


Μήτ᾽ ἀρετὴν εὔχου Πολυπαΐδη ἔξοχος εἶναι 
μήτ᾽ ἄφενος" μοῦνον δ᾽ ἀνδρὲ γένοιτο τύχη. 130 


Οὐδὲν ἐν ἀνθρώποισι πατρὸς wal μητρὸς ἄμεινον 
ἔπλετο, τοῖς ὁσίη Κύρνε μέμηλε δίχη. 


Οὐδεὶς Κύρν᾽ ἄτης καὶ χέρδεος αἴτιος αὐτός, 
ἀλλὰ ϑεοὶ τούτων δώτορες ἀμφοτέρων. 
οὐδέ τις ἀνθρώπων ἐργάζεται ἐν φρεσὶν εἰδώς 135 
ἐς τέλος εἴτ᾽ ἀγαϑὸν γίνεται εἴτε κακόν" 
πολλάχι γὰρ δοχέων ϑήσειν xaxov ἐσθλὸν EU, 
χαί τε δοχέων ϑήσειν ἐσθλὸν ἔϑηχε χακόν. 
οὐδέ τῳ ἀνθρώπων παραγίνεται ὅσσ᾽ ἐϑέλῃσιν᾽ 
ἴσχει γὰρ χαλεπῆς πείρατ᾽ ἀμηχανίης. 140 
ἄνϑρωποι δὲ μάταια νομίζομεν, εἰδότες οὐδέν" 
Veol δὲ χατὰ σφέτερον πάντα τελοῦσι νόον. 


Οὐδείς πω ξεῖνον Πολυπαΐδη ἐξαπατήσας 
οὐδ᾽ ἱκέτην ϑνητῶν ἀϑανάτους ἔλαϑε. 


Βούλεο δ᾽ εὐσεβέων ὀλίγοις σὺν χρήμασιν οἰχεῖν 145 
ἢ πλουτεῖν ἀδίχως χρήματα πασάμενος. 

ἐν δὲ δικαιοσύνῃ συλλήβδην πᾶσ᾽ ἀρετή ott, 
πᾶς δέ t ἀνὴρ ἀγαϑὸς Κύρνε δίκαιος ἐών. 


127. ὥὡσπέρ] O*. — ποϊτέσῴρν! O. xov ἐσώριον Α. Cam. mov ἐς ὥριον 
Ald. zov ἐς ὥνιον Brunck. e coni. Cam. Vide ADD. IV. — 132. τοῖς] ita 
quis primus seripserit, nescio, fort. Vinet. aut Turneb. οἷς libri. £xAs9" 
ὅσοις Hartung. e Stob. — 1306. γίνεται] O. ytcrv— vulg. — 187. ἔϑηκε) 
O. vulg. — 138. δοκέων] Leutsch. δοκῶν, vulg. καὶ δοχέων Mey. — 139. 
παραγίνεται] O. Ald. παραγίγν--- vulg. — ὅσ᾽ ἐθέλῃσι Ald. ὅσσ᾽ ἐϑέλησι 
Cam. ὅσσχ ϑέληισιν Α. ὅσα ϑέλησιν O. — 142. κὰ σφέτερον K. κασφέτ--- O. 
χάσφ.--- Ald. — 144, ϑνητών A sec. H., qui coni. ἀλιτών. --- ἔλαϑε] O. vulg. — 
146. πασάμενος] Brunck. πασσάμενος vulg. πασσαμένω K. — 147—148 vulg. 
separantur ἃ praegressis. Brunck. recte coniunxit. — 147. ἀρετή ᾽στι 
vulg. ἀρετή ἐστι A. ἀρέτ᾽ ἐστί K. &pév ἐστι O. 


8 OEOTNIAOZ 


Χρήματα μὲν δαίμων xol παγχάχκῳ ἀνδρὶ δίδωσι, 
Kópv': ἀρετῆς δ᾽ ὀλίγοις ἀνδράσι μοῖρ᾽ ἕπεται. 150 


Ὕβριν Κύρνε ϑεὸς πρῶτον καχὸν ὥπασεν ἀνδρί, 
οὗ μέλλει χώρην μηδεμίαν ϑέμεναι. 


Τίχτει τοι χόρος ὕβριν, ὅταν καχῷ ὄλβος ἕπηται 
ἀνθρώπῳ, καὶ ὅτῳ μὴ νόος ἄρτιος T. 


Μή ποτέ τοι πενίην ϑυμοφϑόρον ἀνδρὶ χολωϑείς 159 
μηδ᾽ ἀχρημοσύνην οὐλομένην mpódgsps: 

Ζεὺς γάρ τοι τὸ τάλαντον ἐπιρρέπει ἄλλοτε ἄλλως, 
ἄλλοτε μὲν πλουτεῖν, ἄλλοτε μηδὲν ἔχειν. 


Μή ποτε Κύρν᾽ ἀγορᾶσϑαι ἔπος μέγα᾽ οἷδε γὰρ οὐδείς 
ἀνθρώπων ὅ τι νὺξ χἡμέρη ἀνδρὶ τελεῖ. 160 


Πολλοί τοι χρῶνται δειλαῖς φρεσί, δαίμονι δ᾽ ἐσϑλῷ, 
οἷς τὸ χαχὸν δοκχέον γίνεται εἰς ἀγαϑόν. 

z Mmi 5 [2] P c) . — b] , EU 

εἰσὶν δ᾽ oi βουλῇ v ἀγαϑῇ “καὶ δαίμονι δειλῷ 
μοχϑίζουσι, τέλος δ᾽ ἔργμασιν οὐχ ἕπεται. 


Οὐδεὶς ἀνθρώπων οὔτ᾽ ὄλβιος οὔτε πενιχρός, 165 
οὔτε χαχὸς νόσφιν δαίμονος οὔτ᾽ ἀγαϑός. 


"AAX ἄλλῳ κακόν ἐστι, τὸ δ᾽ ἀτρεχὲς ὄλβιος οὐδείς 
ἀνθρώπων, ὁπόσους ἠέλιος χαϑορᾷ. 


149. δίδωσι] AO*. — 150. Sie A. ἢ δ᾽ ἀρετὴ ὀλίγοις ἀνδράσι Κύρν᾽ ἕπεται 
vulg. — 151. χαχῶι A. --- ὥπασ᾽ K. — 159. μηδεμίην A. --- ϑέμενον O. 
ϑέμενος (oc e ras.) K. Ald. 9epsvov superscr. o ἃ. — Cfr. 822 et Bergk. — 
153. Ofr. Solon. fr. 8. — ὅτ᾽ ἂν A. — 154. ἀνθρώπων AO. — 155. xo- 
λωϑῆς K. μοι — χαλεφϑείς Stob. — 157. ἄλλως] Brunck. e Stob. ἄλλῳ 
vulg. — 158. μηδὲν] A. δ᾽ οὐδὲν vulg. δ᾽ οὐδ e.ras. K. — 160. χἡμέρη] 
Bekker. χ᾽ ἡμέρη A. y ἡμέρα vulg. — πελεῖ K. — 162. γίνεται] 0. Cam. 
γίγν--- vulg. — 163. εἰσὶ O. — δειλῷ] Bekker. δειλῶν A. καχῷ O. φαύλῳ 
vulg. — 166. νόσφι K. — 168. Cfr. 850. 


EAETEIA. 9 


Ὃν δὲ ϑεοὶ τιμῶσιν, ὃ xol μωμεύμενος atyet* 


ἀνδρὸς δὲ σπουδὴ γίνεται οὐδεμία. 170 


Θεοῖς εὔχου ϑεοῖσιν γὰρ ἔπι xp&toc. οὔτοι ἄτερ ϑεῶν 
γίνεται ἀνθρώποις οὔτ᾽ ἀγάϑ᾽ οὔτε καχά. 


Ανδρ᾽ ἀγαϑὸν πενίη πάντων δάμνησι μάλιστα, 
xal γήρως πολιοῦ Κύρνε xal ἠπιάλου, 

ἣν δὴ χρὴ φεύγοντα καὶ ἐς βαϑυχήτεα πόντον 
ῥιπτεῖν xal πετρέων Κύρνε xav ἠλιβάτων. 

xal γὰρ ἀνὴρ πενίῃ δεδμημένος οὔτέ τι εἰπεῖν 
οὔϑ᾽ ἕρξαι δύναται, γλῶσσα δέ oi δέδεται. 


175 


Χρὴ γὰρ ὁμῶς ἐπὶ γῆν τε xal εὐρέα νῶτα ϑαλάσσης 
δίζησϑαι χαλεπῆς Κύρνε λύσιν πενίης. 180 


Τεϑνάμεναι, φίλε Κύρνε, πενιχρῷ βέλτερον ἀνδρί, 
ἢ ζώειν χαλεπῇ τειρόμενον πενίῃ. 


Κριοὺς μὲν καὶ ὄνους διζήμεϑα Κύρνε καὶ ἵππους 
εὐγενέας, xat τις βούλεται ἐξ ἀγαϑῶν 

βήσεσϑαι γῆμαι δὲ κακὴν κακοῦ οὐ μελεδαίνει 185 
ἐσθλὸς ἀνήρ, Tj» oi χρήματα πολλὰ διδῷ. 


169. δὲ om. ΟἿ, — τιμῶσιν ὃ AO. τιμῶσ᾽, ὃν (eras.) K. Bergk. τιμῶσιν, 
6 καὶ χοιμεύμενος ἄνει Ahrens. --- ἀγρεῖ Schneidewin. — αἱρεῖ, quod du- 
bitanter proposuerat O. Schneider., Hartung. In vulgata offensui est 
metathesis particulae. — 170. γίνεται] O. Cam. γίγν---- vulg. — 171. ϑεοῖσιν 
γὰρ ἔπι] coni. Bekker. ϑεοῖς ἐστιν ἔπι Bergk. ϑεοῖσιν ἐπι Α. οἷς ἐστι O. 
οἷς ἐστι μέγα vulg. --- οὔτοι] A. οὔτι vulg. — 172. γίνεται] Ο. Cam. γίγν--- 
vulg. Reliquis locis γίνεται apud Th. in pentametro constanter in 
primo alterius partis pede positum esse observavit Kuellenberg pag. 50. 
— 173. δάμνηισι A sec. M., δαμνηῖσι sec. Pr. — 175. χρὴ πενίην omnes, 
qui his versibus utuntur. — βαϑυκήτεα)] A. μεγαχήτεχ vulg. (etiam O.) — 
176. πετρέων] A. πετρῶν vulg. — καϑ' ηλιβ--- A. — 177. πᾶς γὰρ scri- 
ptores, qui hoc v. utuntur, et quaedam editt. cum Vinet. — οὔτέ τι] O*. 
— 178. οὔτ᾽ ἔρξαι O. Ald. — 179. τε om. O. — ϑαλάττης K. — 180. δί- 
ζησϑαι} A. δίζεσθαι vulg. De Καὶ ambigo; in O videbatur mihi e in Ἢ cor- 
rectum esse. — χαλεπῇ À pr. χαλεπόν K. — 181. τεϑνάμεναι) A. τεϑνάναι 
(---ἄνα!) vulg. K lac. O ev. Cfr. Herm. ad Aeschyhn Agam. 517. — 
βέλτιον K. βέλτι! O. — 185. Camer.: γράφεται ἐν ἐνίοις χκτήσασϑαι --- φέρῃ. 
— χύσασϑαι coni. Schmidt. Cfr. Bergk. 


10 OEOTNIAOZX 


οὐδὲ γυνὴ χαχοῦ ἀνδρὸς ἀναίνεται εἶναι ἄκοιτις 

πλουσίου, ἀλλ᾽ ἀφνεὸν βούλεται ἀντ᾽ ἀγαϑοῦ. 
χρήματα γὰρ τιμῶσι, καὶ ἐκ χακοῦ ἐσθλὸς ἔγημε 

xal καχὸς ἐξ ἀγαϑοῦ. πλοῦτος ἔμιξε γένος. 190 
οὕτω μὴ ϑαύμαζε γένος Πολυπαΐδη ἀστῶν 

μαυροῦσϑαι" σὺν γὰρ μίσγεται ἐσθλὰ χακχοῖς. 


Αὐτός τοι ταύτην εἰδὼς χκακόπατριν ἐοῦσαν 
εἰς οἴχους ἄγεται, χρήμασι πειϑόμενος, 

εὔδοξος χαχόδοξον, ἐπεὶ χρατερῇ μιν ἀνάγχη 195 
ἐντύει, Tv ἀνδρὸς τλήμονα ϑῆχε νόον. 


Χρῆμα δ᾽, ὃ μὲν Διόϑεν χαὶ σὺν δίκῃ ἀνδρὶ γένηται 
xol χαϑαρῶς, αἰεὶ παρμόνιμον τελέϑει. 
εἰ δ᾽ ἀδίχως παρὰ χαιρὸν ἀνὴρ φιλοχερδέι ϑυμῷ 
χτήσεται, εἴθ᾽ ὅρκῳ πὰρ τὸ δίκαιον ἑλών, 200 
αὐτίχα μέν τι φέρειν κέρδος δοκεῖ, ἐς δὲ τελευτὴν 
αὖϑις ἔγεντο χαχόν, ϑεῶν δ᾽ ὑπερέσχε νόος. 
ἀλλὰ τάδ᾽ ἀνθρώπων ἀπατᾷ νόον" οὐ γὰρ ἐπ᾽ αὐτοῦ 
τίνονται μάκαρες πρήγματος ἀμπλαχίας, 
ἀλλ᾽ ὃ μὲν αὐτὸς ἔτισε κακὸν χρέος, οὐδὲ φίλοισιν | 205 
ἄτην ἐξοπίσω παισὶν ὑπερχρέμασεν * 
ἄλλον δ᾽ οὐ κατέμαρψε δίκη ϑάνατος γὰρ ἀναιδής 
πρόσϑεν ἐπὶ βλεφάροις ἕζετο χῆρα φέρων. 


187. οὐδὲ γυνὴ] A. οὐδεμίη O. οὐδεμία vulg. --- 188. βούλετ᾽ Οἷ. 
Ald. — 189—192 Brunck. cum prioribus coniunxit. --- 189. γὰρ] 
Brunck. e Stob. μὲν vulg. --- ἔγημε] O. vulg. — 190. πλοῦτος] ut 
Vinet. coni. À. πλούτου vulg. — 193. αὐτὸς τοιαύτην O. Duo πο- 
mina propria, quae Theognis posuerit, breviatoris opera oblitterata esse 
putat Bergk. — 195. εὔδοξος] A. ἔνδοξος vulg. — 1906. ἐντύει] Brunck. 
ἐντύνει vulg. ἐχτίνει K. In O videbatur mihi &xztvst correctum esse 1n 
ἐντόνει. — 197—208 Soloni adscribunt Bergk. et Hartung. — 197. χρῆμα 
δ᾽, ὃ μὲν] Bergk. χρῆμα δ᾽ ὃ μὲν A. χρήματα Q K. χρήμαϑ' ᾧ O. χρήματα 
δ᾽ ᾧ vulg. — 208. ἐπ᾽ αὐτοῦ] Jacobs. ἐπ᾽ αὐτούς Ald. et sec. Pr. A. ἔπ 
αὐτοῖς Turneb. ἔτ᾽ αὐτοὺς Ο. Cam. et A sec. M. — 204. γίνονται Ald. 
γίγνονται "Turneb. — ἀμπλακίας] ut Brunck. coni. A. ---κίης vulg. —*t6 
Turneb. — 205. αὐτοὺς O. — ἔτισε] A. «tos K. vulg. τίσε Ο. — οὐδὲ] AO. 
ὃς δὲ vulg. — 200. ὑπερχρέμασεν] Bergk. ὑπεχρέμασεν O. &mexp— vulg. 
— 207. αὐτὸν δ᾽ Cam. et Hartung. servata v. 205 vulgata ὃς δέ. — χατ- 
ἄμαρψε A sec. Pr. χατημ--- sec. H. 


EAETEIA. 11 


Οὐδείς vot φεύγοντι φίλος xal πιστὸς ἑταῖρος" 

τῆς δὲ φυγῆς ἐστὶν τοῦτ᾽ ἀνιηρότατον. 210 
Oivóv τοι πίνειν πουλὺν κακόν. ἣν δέ. τις αὐτόν 

πίνῃ ἐπισταμένως, οὐ xaxóc, ἀλλ᾽ dra óc. 


Κύρνε, φίλους κάτα πάντας ἐπίστρεφε ποικίλον ἦϑος, 
ὀργὴν συμμίσγων ἥντιν᾽ ἕχαστος ἔχει. 


Πουλύπου ὀργὴν ἴσχε πολυπλόχου, ὃς ποτὲ πέτρῃ; 215 
τῇ προσομιλήσῃ, τοῖος ἰδεῖν ἐφάνη. 

γῦν μὲν τῇδ᾽ ἐφέπου, τοτὲ δ᾽ ἀλλοῖος χρόα γίνου 
χρέσσων τοι σοφίη γίνεται ἀτροπίης. 


Μηδὲν ἄγαν ἄσχαλλε ταρασσομένων πολιητέων, 
Κύρνε, μέσην δ᾽ ἔρχευ τὴν 606v, ὥσπερ ἐγώ. 220 


Ὅστίς τοι δοχέει τὸν πλησίον ἴδμεναι οὐδέν, 
ἀλλ᾽ αὐτὸς μοῦνος ποικίλα δήνε᾽ ἔχειν, 

χεῖνός γ᾽ ἄφρων ἐστί, νόου βεβλαμμένος ἐσϑλοῦ. 
ἴσως γὰρ πάντες ποικίλ᾽ ἐπιστάμεϑα, 

ἀλλ᾽ ὃ μὲν οὐχ ἐϑέλει χαχοχερδίῃσιν ἕπεσθαι, 220 
τῷ δὲ δολοπλοχίαι μᾶλλον ἄπιστοι ἅδον. 


Πλούτου δ᾽ οὐδὲν τέρμα πεφασμένον ἀνθρώποισιν" 
οἱ γὰρ νῦν ἡμέων πλεῖστον ἔχουσι βίον, 


209. οὐκ ἔστιν Bergk. 210. ἔστιν K. ἔστι Ο. — ἀνιηρότατον] Bergk. 
π-τ-ότερον vulg. Vide ADD. 1. — 211—212 amovit Brunck., cancellis sae- 
psit Bergk. Cfr. 509. — 211. οἶνον --- πολὺν AO*. — 212. πίνει O*. — 218 
— 214. 217—218. Cfr. 1071—1074. Vulg. coniunguntur 213—218. — 213. 
ϑυμέ A. — κατὰ Οὗ, vulg. — 215. ὅστις K. — 216. προσομιλήσῃ] Brunck. 
---ἥσει vulg. "Tribus locis affert hoc distichon, sed alio modo scriptum 
Plutarch. Cfr. Bergk. — 217. τήνδ᾽ A sec. M. — τότε O*. Cam. et sec. 
Pr. A. — γίνου] O*. γίγνου vulg. — 218. κρέσσων] A sec. Bekker., χρείσ- 
oov sec. M. χρεῖσσόν Brunck. χραιπνόν vulg. — τι Οὔ. γίνεται] O. Cam. 
γἱγν-- vulg. — εὐτροπίης Ald. — 219. μηδὲν] A. Cam. μηδ K. μὴδ᾽ O. 
wie Ald. — ἄγαν γ᾽ Cam. — πολιητέων] A. πολιτάων O. πολιητῶν vulg. 
— ἔρχευ] A. ἔρχου vulg. — 221. ὅστίς] O*. — οὐδενὸς O. --- 228. κεῖϊνοσὸ 
ΟΝ — βεβλαμμένου O. — 225. χαχοχερδίῃσιν] AO. --- -δείῃσιν vulg. — 
226. ἄδον O. ἁδεῖν K. — 227—232 Solonis sunt. Cfr. El. IV, 71—716. 
Qui Theognidea concinnavit, quaedam ut fere immutavit. — 298. ἡμέων! 
ἡμῶν vulg. — πιστὸν O. — βίον] αὖ vulg. A (superscr. divitias) O. νόον Bekker. 


12 OEOT'NIAOX 


διπλάσιον σπεύδουσι. τίς ἂν χορέσειεν ἅπαντας - 

χρήματά τοι ϑνητοῖς γίνεται ἀφροσύνη. 230 
ἄτη δ᾽ ἐξ αὐτῆς ἀναφαίνεται, ἣν ὁπότε Ζεύς 

πέμψῃ τειρομένοις, ἄλλοτε ἄλλος ἔχει. 


᾿Αχρόπολις χαὶ πύργος ἐὼν χενεόφρονι δήμῳ, 
Κύρν᾽, ὀλίγης τιμῆς ἔμμορεν ἐσϑιλὸς ἀνήρ. 


Οὐδὲν ἔτι πρέπει ἦμιν ἅτ᾽ ἀνδράσι σωζομένοισιν, 239 
ἀλλ᾽ ὅσα πάγχυ πόλει Κύρνε ἁλωσομένῃ. 


Σοὶ μὲν ἐγὼ πτέρ᾽ ἔδωκα, σὺν olg ἐπ᾽ ἀπείρονα πόντον 
πωτήσῃ χαὶ γῆν πᾶσαν ἀειράμενος 
ῥηιδίως, ϑοίνῃς δὲ χαὶ εἰλαπίνῃσι παρέσσῃ 
ἐν πάσαις, πολλῶν χείμενος ἐν στόμασι. | 240 
xat σε σὺν αὐλίσχοισι λιγυφϑόγγοις νέοι ἄνδρες 
εὐχόσμως ἐρατοὶ καλά τε χαὶ λιγέα 
ἄσονται. “καὶ ὅταν δνοφερῆς ὑπὸ κεύϑεσι γαίης 
βῇς πολυχκωχύτους εἰς ᾿Αίδαο δόμους, 
οὐδὲ τότ᾽ οὐδὲ ϑανὼν ἀπολεῖς χλέος, ἀλλὰ μελήσεις 240 
ἄφϑιτον ἀνθρώποις αἰὲν ἔχων ὄνομα. | 


290. γίνεται] Ο. γίγν--- vulg. — 232. πέμψῃ] Bekker. πέμψηι A. πέμφει 
vulg. — ἄλλοτ᾽ K. ἄλλοτε v AO. — 233—36 vulg. coniunguntur. — 
295. οὐδὲν ἔτι πρέπει ἣμιν] Ahrens. οὐδὲν ἐπιτρέπει ἡμῖν A. οὐδὲν ἐπιπρέπει 
ἥμιν Bekker. οὐδ᾽ ἔτι γε πρέπει ἡμῖν (ἡμὶν Brunck.) vulg. οὐδέ τι γε πρέπει 


ἦμιν Cam. οὗδέ τι πρέπει ὑμῖν Ο. --- ἅτ cfr. ADD. IV. --- σωζο- 
μένοισι AO. Cam. σωιζ--- A sec. M. — 236. ἀλλ᾽ ὅσα πάγχυ πόλει Κύρνε 
ἁλωσομένῃ] Herwerden. ἀλλ᾽ ὡς π. π. Κύρνε αλωσομενὴ Α. &A5etw χκύρν᾽ ὡς 
πόλλε᾽ ἁλωσομένη K. ἀλύειν --- πόλε᾽ — Ο. Abety ὡς πόλεως τείχοι ἁλωσομέ- 


νης Ald., et sie mutato τείχοι in τείχη vulg. αὐλὸς (sive αὐλεῖν) πάγχυ 
πόλει, Κύρν᾽, ἐν ἁλωσομένῃ Bergk. — 237—254 Bernhardy Theognidi ab- 
iudicat, Herm. disposuit in plures particulas: 237—46. 247—52. 253—54. 
Hartung. a Theognide alienos esse censet v. 237—246 et v. 253—254. 
— 258. πωτήσει AO. — χαὶ] Bergk. κατὰ vulg. — ἀειράμενος] Ο, —pópsvoc 
vulg. — 239. ϑοίνῃς] Bekker. ϑοίνη:ς A. ϑοίνης O et A sec. M. ϑοίναις 
vulg. — εἰλαπίναισι Cam. — 240. στόμασι] vulg. — 241. συναυλίσκοισι O. 
— λιγυφϑόγγοισι A. — 242, ἐν κώμοις coni. Brunck. ἐν χόσμῳ Ald. — 
243. δνοφερῆς] AO. —peig vulg. — xs59so.| ut Brunck. A. χευϑμῶσι 0. 
χεύϑμασι vulg. — 244. πολὺ χωχυτοὺς K. — 245. οὐδὲ τότ] Bergk. οὐδέ 
ποτ vulg. --- ἀλλὰ μελήσεις] A. οὐδέ τε λήσεις O. οὐδέ γε λήσεις vulg. 
— Leutschio videtur deesse finis huius elegiae. 


EAETEIA. 13 


Deest initium. 
Κύρνε, xa«9" Ἕλλάδα γῆν στρωφώμενος Tj ἀνὰ νήσους, 
ἰχϑυόεντα περῶν πόντον ἔπ᾽ ἀτρύγετον, 
οὐχ ἵππων νώτοισιν ἐφήμενος" ἀλλά σε πέμψει 
ἀγλαὰ Μουσάων δῶρα ἰοστεφάνων ᾽ 250 
πᾶσι δ᾽, ὅσοισι μέμηλε, καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδῇ 
ἔσσῃ ὁμῶς, ὄφρ᾽ ἂν γῆ τε χαὶ ἠέλιος. 
αὐτὰρ ἐγὼν ὀλίγης παρὰ σεῦ οὐ τυγχάνω αἰδοῦς, 
ἀλλ᾽ ὥσπερ μικρὸν παῖδα λόγοις μ᾽ ἀπατᾷς. 


Κάλλιστον τὸ δικαιότατον, λῷστον δ᾽ ὑγιαίνειν " 255 
πρᾶγμα δὲ τερπνότατον, τοῦ τις ἐρᾷ, τὸ τυχεῖν. 


Ἵππος ἐγὼ χαλὴ xal ἀεϑλίη, ἀλλὰ κάκιστον 
ἄνδρα φέρω, χαί μοι τοῦτ᾽ ἀνιηρότατον. 
9 


πολλάκι δ᾽ ἠμέλλησα διαρρήξασα χαλινόν 
φεύγεν, ἀπωσαμένη τὸν xaxov ἡνίοχον. 260 


Οὔ μοι πίνεται οἶνος, ἐπεὶ παρὰ παιδὶ τερείνῃ 
ἄλλος ἀνὴρ χατέχει πολλὸν ἐμοῦ χακίων. 

NSCKRU AC» $9 o P gx ed x» x» 

ψυχρόν μοι παρὰ τῇδε φίλοι πίνουσι τοχῆςες, 
ὥσϑ᾽ ἅμα 9" ὑδρεύει καί με γοῶσα φέρει. 


247. στρωφώμενον K. — ἥδ᾽ ΟἿ, — ἂν ἀνήση Κ. — 248, οὖκ ἀνὰ νηυσὶ 


π. coni Schmidt. — ἔπ᾽] Bekker. ἐπ᾿ vulg. — 249. ϑνατοῖσιν K. — ἀλλ᾽ 
ἅγε K. ἀλλ᾽ ἄγε O. — 251. πᾶσι δ᾽, ὅσοισι] Hartung. e coni. Lachmanni. 
T. διὸσ οἷσι À. πᾶσιν οἷσι O. πᾶσι γάρ, οἷσι vulg. — ἀοιδῆι A. — 252. àv 


ἢ Bergk. — 258. οὐ om. Ald. παρά ceo ἐπιτ--- Cam. — 255—506 neque 
Theognidis neque alius elegiographi esse videntur: fuit hoc distichon 
antiquitus Deli in Apollinis templo vel in donario aliquo inscriptum, 
vid. Aristot. Eth. Nic. I, 8, ubi Δηλιαχὸν ἐπίγραμμα dicitur. Bergk. — 
296. πρᾶγμα} hic omnes libri. πρῆγμα Bekker. — τοῦ] AO*. οὗ vulg. — 
ἐρᾶτο A. Bekker. ἐρᾶ ποτὲ {ποτὲ e ras) K. In O videbátur mihi ἐρᾶτο 


vel ἐρᾶτὸ correctum esse in ἐρᾶπος. ἐρῷτο Bekker. in pr. — 257—260 
et 261—066 habet Hartung. pro aenigmatis, Cleobulo vel filiae Cleobulinae 
ea tribuens. — 257. ἵππως O*. — ἀληϑὴς (ϑὴς e ras.) K. — 259. δ᾽ ἠμέλ- 
A«ox] A. δ᾽ ἠμέλησα O. δὴ μέλλησα vulg. — 260. φεύγεν! coni. Bergk. 
φεύγειν vulg. — ἀπωσαμένη] AO. ὠσαμένη vulg. — 261—62 Welcker. 
seiunxit a sequentibus, quae aperte sunt truncata et corrupta. Vide 
ADD. IV. — 264. ὥσϑαμα A. ὥσϑαμὰ O. ὡς ϑαμὰ K. ὡς ϑαμά Ald. 


14 OEOTNIAOX 


ἔνϑα μέσην περὶ παῖδα βαλὼν ἀγκῶν᾽ ἐφίλησα 265 
δειρήν, ἣ δὲ τέρεν φϑέγγετ᾽ ἀπὸ στόματος. 


Γνωτή τοι πενίη γε xal ἀλλοτρίη περ ἐοῦσα᾽ 
οὔτε γὰρ εἰς ἀγορὴν ἔρχεται οὔτε δίκας 
πάντῃ γὰρ τοὔλασσον ἔχει, πάντῃ δ᾽ ἐπίμυχτος, 
πάντῃ δ᾽ ἐχϑρὴ ὁμῶς γίνεται, ἔνϑά περ T. 210 


Ἴσως τοι τὰ μὲν ἄλλα ϑεοὶ ϑνητοῖς ἀνθρώποις 
γῆράς v οὐλόμενον καὶ νεότητ᾽ ἔδοσαν. 
τῶν πάντων δὲ κάκιστον ἐν ἀνθρώποις, ϑανάτου τε 
χαὶ πασέων νούσων ἐστὲ πονηρότερον, 
παῖδας ἐπεὶ ϑρέψαιο καὶ ἄρμενα πάντα παράσχοις, 275 
χρήματα δ᾽ εἰ καταϑῇς πόλλ᾽ ἀνιηρὰ παϑών, 
τὸν πατέρ᾽ ἐχϑαίρουσι, καταρῶνται δ᾽ ἀπολέσϑαι, 
χαὶ στυγέουσ᾽ ὥσπερ πτωχὸν ἐπερχόμενον. 


Eixóg tot xaxbv ἄνδρα χαχκῶς τὰ δίχαια νομίζειν, - 

μηδεμίαν κατόπισϑ᾽ ἁζόμενον νέμεσιν " 280 
δειλῷ γάρ v ἀπάλαμνα βροτῷ πάρα πόλλ᾽ ἀνελέσϑαι 

πὰρ ποδός, ἡγεῖσθαί 9" ὡς χαλὰ πάντα τιϑεῖ. 


᾿Αστῶν μηδενὶ πιστὸς ἐὼν πόδα τῶνδε πρόβαινε, 
μυήϑ᾽ ὅρκῳ πίσυνος pfe φιλημοσύνῃ. 


265. περὶ] A. παρὰ vulg. — βαλὼν] Herm. λαβὼν vulg. — φϑέγκετ᾽ O*. — 267. 
γνῶτ᾽ εἴ m. À. — ve] Bekker. τε A. om. vulg. — ἀλλοτρία O. Locus cor- 
ruptus.. Vulgo explicant: Quid sit paupertas, facile cognoscas, licet 
non ipse sis pauper. Hartung: ἼΛγνωτος v. τε καὶ ἀλλοτρίη περίεισιν, male 
collocato v. πενίη. — 268. οὔτε xov idem. — 269. πάντη ter À. — ἐπί- 
poxtoc] À. ἐπίμικτος vulg. ἐπίμικτον O. — 270. ἐχϑρὴ] ΔΑ. ἐχϑρὰ vulg. — 
γίνεται] O. Cam. γίγν--- vulg. — &vy94] AO*. — 274. πονηρότερον] Hartung. 
---Οὐτατον vulg. — 275. επιϑρεφαιο A. — ἅρμενα K. Cam. ἄρμενα O. — 
216. εἰ xava97,c] coni. Bergk. εἰ κατάϑηισ Α sec. M. &yxoxa9 c vulg. χρῆμά 
τε χατϑείης coni. Sitzler., παρασχών | χρήματα κατϑείης Hartung. — 278. 
ἐσερχόμενον A. Bekker. — 279. εἰκός τοι] coni. Bergk. εἰχὸς τὸν vulg. 
eixootoy corr. εἴκοστοι À. — 280. χατόπισϑ'] Α. χατόπιν vulg. — 281. βρο- 
ταὶ À. — 282. τιϑει Α. τίϑει Bergk. — 283. τῶνδε] Herm. τόνδε vulg. — 
προβαίνει K. 


EAETEIA. 15 


μηδ᾽ εἰ Ζῆν᾽ ἐθέλῃ παρέχειν βασιλῆα μέγιστον 28ὅ 
ἔγγυον ἀϑανάτων, πιστὰ τιϑεῖν ἐθέλων. 


Ἔν γάρ τοι πόλει ὧδε χαχοψόγῳ ἁνδάνει οὐδέν 
ὡς δὲ τὸ σῶσαι oi πολλοὶ ἀνολβότεροι. 


Νῦν δὲ τὰ τῶν ἀγαϑῶν χακὰ γίνεται ἐσθλὰ κακοῖσιν 

ἀνδρῶν - ἡγέονται δ᾽ ἐχτραπέλοισι νόμοις" 290 
αἰδὼς μὲν γὰρ ὄλωλεν, ἀναιδείη δὲ xal ὕβρις 

γιχήσασα δίκην γῆν κατὰ πᾶσαν ἔχει. 


r 


Οὐδὲ λέων αἰεὶ κρέα δαίνυται, ἀλλά μιν ἔμπης 
xal χρατερόν περ ἐόνϑ᾽ αἱρεῖ ἀμηχανίη. 


Κωτίλῳ ἀνθρώπῳ σιγᾶν χαλεπώτατον ἄχϑος, 295 
φϑεγγόμενος δ᾽ ἀαδὴς οἷσι παρῇ πέλεται, 

ἐχϑαίρουσι δὲ πάντες, ἀναγκαίη δ᾽ ἐπίμιξις 
ἀνδρὸς τοιούτου συμποσίῳ τελέϑει. 


Οὐδεὶς λῇ φίλος εἶναι, ἐπὴν καχὸν ἀνδρὶ γένηται, 
οὐδ᾽ ᾧ χ᾽ ἐκ γαστρὸς Κύρνε μιῆς γεγόνῃ. 800 


Πιχρὸς καὶ γλυχὺς ἴσϑι καὶ ἁρπαλέος xol ἀπηνής 
λάτρισι χαὶ δμωσὶν γείτοσί τ᾽ ἀγχιϑύροις. 


285. ἐθέλῃ] Bekker. ἐθέληι A. ἐϑέλη sec. M. ἐθέλει vulg. — 286. 


ἔγγιον K. — ἔϑελε Hartung. — 287. τῇ pro xo Cam. — *«xobpyo 
K. — 288. Reliqu vulgatam quamvis corruptam. ἐς δὲ τὸ σῶσ᾽ 
αἰεὶ Boissonad. et Herwerden. — σῶσαι τοὶ Hartung. — σώζεσθαι Schmidt. 


Alia suppeditat Bergk. ὥσδετοσωσαιεὶ Α sec. Bekker., ὡσ---αἰει sec. H, 
ὡσ---αι εἰ sec. M. Ad hane scripturam proxime accedit coniectura Bois- 
sonadii et Herwerdeni; sed offensui est elisa diphthongus. In ἐς τὸ σῶ- 
ox. ἀεί, quod Boissonadio Bergk. tribuit, offenderet ἀεί, qua forma Th. 
alibi non usus est. --- ἀναιβότεροι Καὶ et cum parva lacuna inter : et β 
O. — 289. γίνεται] O. Cam. γίγν--- vulg. — 290. ἀνδρῶν - ἡγέονται] Bekker. 
ἄνδρῶηγεονται Α. ἀνδρῶν, γίνονται (ut O. Ald. Cam.) aut γίγν--- vulg. — 
νόμοις] À. νόμοι K. νόμος vulg. — 292. ἕλει O. — 2939. δαίννυται Ο. Ald. 
— μὴν K. p^ O. — 294. ἐόντ᾽ αἴρει A. ἐόντ᾽ ἀγρεῖ Bergk. — 296. ἀχδὴς] 
conii. Hoeschel. et Brunck. ἀδαής vulg. — πέλεται] Cam. μέλεται vulg. 
— 297. πάντας À. — 299. οὐδεὶς λῇ! Bergk. et Saupp. οὐδεὶς δὴ A. οὐδὲ 
ϑέλει: O. οὐδ᾽ ἐϑέλει K. vulg. — καχῶ K.— 300. ᾧ x'] Bergk. ox' A. Bekkero 
videtur inde effiei sonus ingratus. ἣν vulg. — μιῆς] Bergk. μιᾶς vulg. 
— γεγόνῃ] Turneb. γεγόνη À. γεγόνει vulg. — 301. ἁρπαλέος] A. ἀργαλέος 
vulg. — Cfr. 1353. — 302. λάτροις K. λάτροισι O. Ald. — ὃμωσὶ O. 


16 OEOT'NIAOZ 


Οὐ χρὴ κιγχλίζειν ἀγαϑὸν βίον, ἀλλ᾽ ἀτρεμίζειν, 
by δὲ xaxby χινεῖν, ἔστ᾽ ἂν ἐς ὀρϑὰ βάλῃς. 


Tol καχοὶ οὐ πάντως καχοὶ ἔκ γαστρὸς γεγόνασιν, 305 
ἀλλ᾽ ἄνδρεσσι χακχοῖς συνϑέμενοι φιλίην 
y ΤΕ 


ἔργά τε δείλ᾽ ἔμαϑον xal ἔπη δύσφημα καὶ ὕβριν, 
ἐλπόμενοι χείνους πάντα λέγειν ἔτυμα. 


Ἔν μὲν συσσίτοισιν ἀνὴρ πεπνυμένος εἶναι, 

γινώσκων ὀργὴν ἥντιν᾽ ἕκαστος ἔχει. 910 
εἰς δὲ φέροι τὰ γελοῖα, ϑύρηφι δὲ χαρτερὸς εἴη, 

πάντα δέ μιν λήϑειν ὡς ἀπεόντα Ooxot. 


5 P! [4 , , 3 P! » 
Ev μὲν μαινομένοις μάλα μαίνομαι, ἐν δὲ δικαίοις 
πάντων ἀνθρώπων εἰμὲ δικαιότατος. 


Πολλοί τοι πλουτοῦσι κακοί, ἀγαϑοὶ δὲ πένονται" 315 
ἀλλ᾽ ἡμεῖς τούτοις οὐ διαμειψόμεϑα 

τῆς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον, ἐπεὶ τὸ μὲν ἔμπεδον αἰεί, 
χρήματα δ᾽ ἀνθρώπων ἄλλοτε ἄλλος ἔχει. 


Κύρν᾽, ἀγαϑὸς μὲν ἀνὴρ γνώμην ἔχει ἔμπεδον αἰεί, 
τολμᾷ δ᾽ ἔν τε χαχοῖς χείμενος ἔν τ᾽ ἀγαϑοῖς. 

εἰ δὲ ϑεὸς κακῷ ἀνδρὶ βίον xal πλοῦτον ὀπάσσῃ, 
ἀφραίνων χακίην οὐ δύναται κατέχειν. 


920 


808. χκιγχλίζειν Ὁ, Cam. --- 804. Ex qc βάλῃς] Crispin. Sylb. 
᾿λάβῃς vulg. — 305. τοὶ] A. ot vulg. — πάντες A. — 307. δεῖλ᾽ AO. Cam. 
— δίσφημα O*. — 309. εἶναι] A. ἴσϑι vulg. — 310—12. Transpositionem 


versuum proposuit Bergk. Vulg. πάντα — εἰς δὲ — γιγνώσχων. — 910. . 
γινώσχων] O. γίγν--- vulg. — 811. φέροι] A. φέρει O. φέρειν vulg. K lac. 
φέροιτο Hartung. e coni. Ahrens. --- ϑύρηϊφι omisso δὲ À. --- χρατερὸν 


O. — εἴη] AO. εἴης vulg. — 312. δ᾽ δμιλήτην (sic) Cam. — δοκοῖ] Geel.- 
δοχεῖ Bekker. àoxs. A. δόχει vulg. — 313. δικαίου K. — 315—318 Solonis 
sunt, vid. Eleg. fr. 15, ubi v. γὰρ πλουτεῦσι — αὐτοῖς — ἔμπεδόν ἐστι. — 
918. ἄλλοτέ v A. (Sec. M. om. A 318. 319). — 320. Hie vs. legitur in O* 
bis, et hic et post 317. — ἐν v ἀγαϑοῖς κείμενος ἐν τε κακοῖς Ald. pro- 
DURUM Bergk. et Hartung. Vide ADD. IV. — 321. ὀπάσσῃ] Δ. —oo& 
vulg. | 


EAETEIA 17 


Μή xov ἐπὶ σμικρῇ προφάσει φίλον ἄνδρ᾽ ἀπολέσσαι, 
πειϑόμενος χαλεπῇ Κύρνε διαιβολίῃ. 

εἴ τις ἁμαρτωλοῖσι φίλων &rl παντὶ χολῷτο, 325 
οὔ xov ἂν ἀλλήλοις ἄρϑμιοι οὐδὲ φίλοι 

εἶεν. ἁμαρτωλαὲ γὰρ ἐν ἀνθρώποισιν ἕπονται 
ϑνητοῖς, Kopye: ϑεοὶ δ᾽ οὐχ ἐθέλουσι φέρειν. 


Καὶ βραδὺς εὔβουλος εἷλεν ταχὺν ἄνδρα διώκων, 
᾿ Κύρνε, σὺν ἰϑείῃ ϑεῶν δίκῃ ἀϑανάτων. 880 


Ἥσυχος, ὥσπερ ἐγώ, μέσσην ὁδὸν ἔρχεο ποσσί, 
μηδ᾽ ἑτέροισι διδοὺς Κύρνε τὰ τῶν ἑτέρων. 


Μή ποτε φεύγοντ᾽ ἄνδρα ἐπ᾽ ἐλπίδι Κύρνε quoc: 
οὐδὲ γὰρ οἴκαδε βὰς γίνεται αὐτὸς ἔτι. 


DEI 


Μηδὲν ἄγαν σπεύδειν. πάντων péc ἄριστα. χαὶ οὕτως 395 
Κύρν᾽ ἕξεις ἀρετήν, ἥντε λαβεῖν χαλεπόν. 


Ζεύς μοι τῶν τε φίλων δοίη τίσιν, οἵ με φιλεῦσι, 
— 3 5 m - [4 r 
τῶν τ ἐχϑρῶν μεῖζον Κύρνε δυνησομένῳ. 
χοὕτως ἂν δοχέοιμι pev ἀνθρώπων ϑεὸς εἶναι, 
εἴ μ᾽ ἀποτισάμενον μοῖρα κίχοι ϑανάτου. 940 


329. σμιχρῇ] Bekker. in pr. σμικρᾷ vulg. ἐπισμικρὰ O*. — ἀπολέσσαι] 
À. Libri editi aut ἀπολέσσῃς ut O aut &xoAéogc(Ald.) aut ἀπολέσσῃ. ἀπο- 
λῦσαι Hartung. ἀποϑέσϑαι conii. Bergk. et Hecker. Librorum scriptura 
recte se habet, modo ne vertas perdere, sed amittere. — 324. διαιβολίῃ] 
Bergk. διαβ--- vulg. — 325. ἁμαρτωλοῖσι] O. —Afj vulg. — 326. ἀρίϑμιοι 
O. — 327. ἐπ᾽ coni Bergk. ἅμ᾽ Emper. — πέλονται Ruhnken. Scriben- 
dum videtur ἐπ᾽ ἀνθρώποισι πέλονται. Ofr. Odyss. XIII, 60. — 328. οὖν 
pro o5x coni Bergk. Vide ADD. IV. — 329. εὐβούλως Cam. εὔβουλος δ᾽ 
Herm. ὧν εὔβουλος Jacobs. àv δ᾽ e0g— Hartung. — εἷλε O. ἕλεν Jacobs. 
Hartung. et e corr. Vat. 63 (N). — 330. ἰϑείῃ] i9: e ras. K. εὐϑείῃ vulg. 
— 391]. ποσσί] O. vulg. — 332. ἑτέροις O. μηδετέροισι Hartung. ---δίδου 
Stob. — 333. ἀνέρ᾽ coni. Herm. ἄνδρ᾽ ἐπὶ Bergk. — ἐπελπίδι O*. — 334. 
o) K. — γίνεται] O. γίγν---- vulg. — αὑτὸς coni. Bergk. &5:5g Brunck. — 
937. δώη O. — φιλεῦσι] O. vulg. — 338. χύρνε μειζον (prius e ras.) K. — 
δυνησομένῳ] Schaefer. Alii alia, cfr. Bergk. δυνησόμενον vulg. — 899, 
X οὕτως AO. — μεν pro μετ᾽ K. --- ἀνϑρώποις Brunck. — 340. εἴ y] A. 
εἰ μὴ O. ἣν vulg. — κίχοι] Cam. «iy vulg. 

Theogn. Eleg. ed, Ziegler. II. Ed. 2 


18 OEOTNIAOX 


᾿Αλλὰ Ζεῦ τέλεσόν pot Ὀλύμπιε καίριον εὐχήν, 
δὸς δέ μοι ἀντὶ κακῶν xat τι παϑεῖν ἀγαϑόν. 
τεϑναίην δ᾽, εἰ μή τι κακῶν ἄμπαυμα μεριμνέων 
εὑροίμην, δοίην δ᾽ ἀντ᾽ ἀνιῶν ἀνίας" 
αἷσα γὰρ οὕτως ἐστί. τίσις δ᾽ οὐ φαίνεται ἡμῖν 945 
ἀνδρῶν, ot τἀμὰ χρήματ᾽ ἔχουσι βίῃ 
συλήσαντες. ἐγὼ δὲ χύων ἐπέρησα χαράδρην, 
χειμάρρῳ ποταμῷ πάντ᾽ ἀποσεισάμενος. 
τῶν εἴη μέλαν αἶμα πιεῖν, ἐπί τ᾽ ἐσϑλὸς ὄροιτο 
δαίμων, ὃς xat ἐμὸν νοῦν τελέσειε τάδε. 390 


"A δειλὴ πενίη, τί μενεῖς ; προλιποῦσα παρ᾽ ἄλλον 
ἄνδρ᾽ ἰέναι. μὴ δή μ᾽ οὐκ ἐθέλοντα φίλει, 

ἀλλ᾽ ἴϑι καὶ δόμον ἄλλον ἐποίχεο, μηδὲ pet" ἡμέων 
αἰεὶ δυστήνου τοῦδε βίου μέτεχε. | 


Τόλμα Κύρνε κακοῖσιν, ἐπεὶ χἀσϑλοῖσιν Éyatpsc, . | 395 
εὖτέ σε xal τούτων μοῖρ᾽ ἐπέβαλλεν ἔχειν. 

ὡς δέ περ ἐξ ἀγαϑῶν ἔλαβες καχόν, ὡς δὲ καὶ αὖϑις 
ἐχδῦναι πειρῶ ϑεοῖσιν ἐπευχόμενος. 

μηδὲ λίην ἐπίφαινε" κακὸν δέ τι Κύρν᾽ ἐπιφαίνων 
παύρους χηδεμόνας σῆς χαχότητος ἔχεις. 360 


941. ζεὺς O. Ald. — 845. μεριμνέων] A. —v&ov O. —vóv vulg. — 
944. δοίην ὃ A. δοίην v O. Cam. δοίη τ΄ Ald. δοίης v Turneb. — 846, 


οἵ v ἅμα Α. — 847. Canem videtur poeta petiisse e fabula nobis ignota. 
χαχῶν Ahrens. — χαραδρῆν À. — 848. χειμαρόῳ G. Dindorf. in Steph. 
Thes. s. v. — Post hune v. statuit Leutsch. unius distichi lacunam. — 


349. ἔπι ΟἿ. ---- ὄροιτο] A. ópovo O. ἄροιτο K. vulg. — 850. πᾶν τ. νόον 
Leutsch. — 351. 52. ἃ O*. ὦ Ald. Ofr. 649. — τί μενεῖς ; προλ---- ἰέναι. | | 
Geel. μένει Α. τί μένεις προλ---- ἰέναι; vulg. τί μένεις (1n notis μενεῖς) ; προλ--- - 
ἱέναι ; Cam. τί μ᾽ ὀχνεῖς προλ--- ἱέναι ; Hartung. et Meinek. — μὴ δή μ᾽] 
Bekker. μ᾽ ἣν δὴν A. τί δή μ᾽ Ο. τί δὲ δή μ᾽ vulg. μὴ λὴν Bergk. — φί- 
λει] Bekker. φιλεῖ acc. rec. add. A. φιλεῖς vulg. — 353. ἡμέων! A. ἡμῶν 
vulg. — 355. κἐσϑλοῖσιν K. χ᾽ $c9— AO. — 356. οὔτε A. — 357. αὖϑις] 
À. Cam. αὖτις O. vulg. αὖ K. 958. ϑεοῖσ A. — 359. λίαν O. — δέ τε 
A. — ἐπιφαίνων] Brunck. ἐπιφαίνειν sequente virgula vel puncto vulg. 
Hartung., qui hoc distichon (ut iam Cam.) addidit prioribus: — ἐπίφαινε 
χαχόν᾽ τί δὲ — ἐπιφαίνοις ; — 360. Cfr. 645. 


EAETEIA. 19 


᾿Ανδρός τοι χραδίη μινύϑει μέγα πῆμα παϑόντος, 
Kópv': ἀποτινυμένου δ᾽ αὔξεται ἐξοπίσω. 


E] 


Εὖ χώτιλλε τὸν &y9póv: ὅταν δ᾽ ὑποχείριος ἔλϑῃ, 
τῖσαί μιν πρόφασιν μηδεμίαν ϑέμενος. 


Ἴσχε νόῳ, γλώσσης δὲ τὸ μείλιχον αἰὲν ἐπέστω 365 
δειλῶν τοι τελέϑει χαρδίη ὀξυτέρη. 


᾿Αστῶν δ᾽ οὐ δύναμαι γνῶναι νόον, ὅντιν᾽ ἔχουσιν" 
οὔτε γὰρ εὖ ἕρδων ἁνδάνω οὔτε χαχῶς. 


Μωμεῦνται δέ με πολλοί, ὁμῶς καχοὶ ἠδὲ xal ἐσθλοί" 
μιμεῖσϑαι δ᾽ οὐδεὶς τῶν ἀσόφων δύναται. 970 


, DU 9 , . eis - EL; » 
Μή μ᾽ ἀέκοντα βίῃ χεντῶν ὑπ᾽ ἄμαξαν ἔλαυνε, 
εἰς φιλότητα λίην Κύρνε προσελχόμενος. 


Ζεῦ φίλε, ϑαυμάζω cs: σὺ γὰρ πάντεσσιν ἀνάσσεις, 
τιμὴν αὐτὸς ἔχων xal μεγάλην δύναμιν" 

ἀνθρώπων δ᾽ εὖ οἶσϑα νόον xal ϑυμὸν ἑκάστου " 975 
σὸν δὲ κράτος πάντων ἔσϑ᾽ ὕπατον, βασιλεῦ. 

πῶς δή σευ Κρονίδη τολμᾷ νόος ἄνδρας ἁλιτρούς 
ἐν ταὐτῇ μοίρῃ τόν τε δίκαιον ἔχειν: 

Ἦν τ᾽ ἐπὶ σωφροσύνην τρεφϑῇ νόος, ἦν τε πρὸς ὕβριν 
ἀνθρώπων ἀδίκοις ἔργμασι πειϑομένων, 980 


962. ἀποτινυμένου] ut Brunck. A. ἄποτιννυ---- vulg. --- 868, δ᾽ om. 
À. — 364. μιν] wv vulg. τίσαίνειν K. zicat" O. — μηδεμίην O. — 365. ἴσχε 
νόῳ] cohibe te ratione. ᾿ἴσχι νόωι A. ἴσχε νόον vulg. Propter ἴσχε pro 
ἴσχεο cfr. Aesch. Choeph. 1052. — γλώσσης] A. γλώσσῃ vulg.— μειλίχιον 
O. --- ἐπέστω] A. Bekker. ἐπέσϑω vulg. — 866. Cfr. 1030. — κραδίη AO*. 
ὀξυτέρη χραδίη Brunck. — 367. Vulg. οὐ ὃ. γνῶναι νόον ἀστῶν. Brunck. 
primus recepit alteram scripturam (v. ADD. I), quae vel ob vocabulum 
spondiaeum in quarto pede collocatum illi erat praeferenda. — 368. 
ἔρδων K. Ald. ἔργον O. ερδων ἄνδρανω A. — 369—370 separavit Bekker. 
— 39/0. ἀσοφῶν A. ἀσόφων O. σοφῶν K. — 371. ἅμαξαν O*. ὕφ᾽ &p— 
Cam. — 372. ἐς K. — λίαν Cam. — 877. δὴ σεῦ Οἵ, Brunck. δὲ σεῦ Ald. 
δέ oso Cam. δὴ Ζεῦ Wassenberg. δή co. malit Bekker. — 378. ταύτηι — 
τὸν üe À. — 319. τε πρὸς pro v ἐπὶ KO (hie πρόσσω φροσύνην). τε πρὸς 
ἀφροσύνην Sitzler. — τρεφϑῇ]} Cam. τερφϑῇ codd. Ald. — 880. ἔργασι O. 
— Vulg. comma post ἔχειν, signum interrogationis post πειϑομέγων. 


9** 


20 OEOT'NIAOZ 


[Οὐδέ τι χεχριμένον πρὸς δαίμονός ἐστι βροτοῖσιν, 
οὐδ᾽ δδὸς ἣν τις ἰὼν ἀϑανάτοισιν ἅδοι.] 


ἔμπης ὄλβον ἔχουσιν ἀπήμονα " τοὶ δ᾽ ἀπὸ δειλῶν 
ἔργων ἴσχοντες ϑυμὸν ὅμως πενίην 
ΣΝ » M] , LA 
μητέρ᾽ ἀμηχανίης ἔλαβον, τὰ δίκαια φιλεῦντες, 385 
ἥτ᾽ ἀνδρῶν παράγει ϑυμὸν ἐς ἀμπλαχκίην, 
βλάπτουσ᾽ ἐν στήϑεσσι φρένας χρατερῆς ὑπ᾽ ἀνάγχης᾽" 
τολμᾷ δ᾽ οὐκ ἐθέλων αἴσχεα πολλὰ φέρειν, 
χρημοσύνῃ εἴκων, ἣ δὴ κακὰ πολλὰ διδάσχει, 
ψεύδεά τ᾽ ἐξαπάτας v οὐλομένας τ᾽ ἔριδας. 9390 
[ἄνδρα καὶ οὐκ ἐθέλοντα " χαχὸν δέ οἱ οὐδὲν ἔοιχεν᾽" 
Y| γὰρ χαὶ χαλεπὴν τίκτει ἀμηχανίην.] 


Ἔν πενίῃ δ᾽ ὅ τε δειλὸς ἀνὴρ ὅ τε πολλὸν ἀμείνων 
φαίνεται, εὖτ᾽ ἂν δὴ χρημοσύνη χατέχῃ. 

τοῦ μὲν γὰρ τὰ δίκαια φρονεῖ νόος, οὗτέ περ αἰεί 295 
ἰϑεῖα γνώμη στήϑεσιν ἐμπεφύῃ" 

τοῦ δ᾽ αὖτ᾽ οὔτε χαχοῖς ἕπεται νόος οὔτ᾽ ἀγαϑοῖσι. 
τὸν δ᾽ ἀγαϑὸν τολμᾶν χρὴ τά τε καὶ τὰ φέρειν. 


Αἰδεῖσϑαι δὲ φίλους, φεύγειν τ᾽ ὀλεσήνορας ὅρχους 
ἐντρέπευ, ἀϑανάτων μῆνιν ἀλευάμενος. 400 


381. 82. Hos versus separavit Bekker. et a praecedentibus et a 
subsequentibus, Hartung. posuit eos Hermannum secutus post 978 cum 
signis interrogationis post ἔχειν et ἅδοι, Emperius uncinis inclusit. — 
381. δαίμονος ἐστὶ O. ὅστις pro ἐστι A. — 382. 686v A. oc e ras. K. — 
ἥν. τις] Brunck. ἥντιν᾽ vulg. — 383. Vulg. hie nova incipit sententia ab 
Ἔμπης 9  —. Hartung. πειϑομένων, ἔμπης ὄλβον. — 884. ἴσχοντες] A. t- 
σχονται vulg. ἴσχοντα K. — ὁμῶς Οὗ et quaedam editt. --- πενίην] ut 
Brunck. coni. À. πενίης vulg. K lac. O ev. — 385. 86. ἀμηχανίης] AO. 
Brunck. ἀμηχανίην vulg. Camer. in notis: ἐν ἐνίοις πενίην --- ἀμηχανίης. 
— φιλεύντων Tr — Ahrens. et Hartung. --- ἀνδρὸς propter τολμᾷ Mey. 
Confunduntur ἀνδρὸς et ἀνδρῶν 749. 987. At cfr. 865 ἀχρήστοισι — αὐτῶ. 
— παράγει] ut Meinek. coni. A. προάγει vulg. — 387—392 Hartung. ἃ 


prioribus separavit. — 388. αἴσχιον K. cicy^ (tum ev.) O. — Ofr. 651. — 
391—592 damnavit Ahrens. Post 385 et 88. continerent tautologiam 
intolerabilem. — 399. ἣ O*. Cam. — τίκτε K. — 395. τὰ δίκαια φρονεῖ] 


A. v ἄδικα (τἄδικα O.) φρονέει vulg. — οὔτε AO. vulg. ante Bekker. 
οὗτέ Crisp. — 396. ἰϑείη O. Cam. — &pzegów A. sec. Bekker. —95c sec. 
M. ἐμπεφύχει K. — 397. αὖτ] A. αὖ vulg. --- ἀγαϑοῖσι) AO. vulg. — 


400. ἐντρέπευ] Bergk. ἐντρέπου (vel ἐντρέπε) Brunck. ἔντρεπε (O eüxpemne?) 


EAETEIA. 


Μηδὲν ἄγαν σπεύδειν ᾿ χαιρὸς δ᾽ ἐπὶ πᾶσιν ἄριστος 
ἔργμασιν ἀνθρώπων. πολλάκι δ᾽ εἰς ἀρετήν 
σπεύδει ἀνὴρ χέρδος διζήμενος, ὅντινα δαίμων 
πρόφρων εἰς μεγάλην ἀμπλαχίην παράγει, 
χαί οἱ ἔϑηχε δοχεῖν, ἃ μὲν ἧ καχά, ταῦτ᾽ ἀγάϑ᾽ εἶναι 
εὐμαρέως, ἃ δ᾽ ἂν Y) χρήσιμα, ταῦτα xaxa. 
Φίλτατος ὧν ἥμαρτες. ἐγὼ δέ τοι αἴτιος οὐδέν, 
ἀλλ᾽ αὐτὸς γνώμης οὐκ ἀγαϑῆς ἔτυχες. 


Οὐδένα ϑησαυρὸν καταϑήσεαι ἔνδον ἀμείνω 


κὰ da 


αἰδοῦς, ἥτ᾽ ἀγαϑοῖς ἀνδράσι Κύρν᾽ ἕπεται. 


Οὐδενὸς ἀνθρώπων χαχίων δοχεῖ εἶναι ἑταῖρος, 
ᾧ γνώμη 9" ἕπεται Κύρνε xal à δύναμις. 


Πίνων δ᾽ οὐχ οὕτως ϑωρήξομαι, οὐδέ με οἶνος 
ἐξάγει, ὥστ᾽ εἰπεῖν δεινὸν ἔπος περὶ σοῦ. 


Οὐδέν᾽. ὁμοῖον ἐμοὶ δύναμαι διζήμενος εὑρεῖν 
πιστὸν ἑταῖρον, ὅτῳ μή τις ἔνεστι δόλος" 

ἐς βάσανον δ᾽ ἐλθὼν παρατρίβομαι ὥστε μολίβδῳ 
χρυσός, ὑπερτερίης δ᾽ ἄμμιν ἔνεστι λόγος. 


Πολλά με καὶ συνιέντα παρέρχεται: ἀλλ᾽ ὑπ᾽ ἀνάγκης 
σιγῶ, γινώσχων ὑμετέρην δύναμιν. 


Πολλοῖς ἀνθρώπων γλώσσῃ ϑύραι οὐκ ἐπίκεινται 
ἁρμόδιαι, καί σφιν πόλλ᾽ ἀμέλητα μέλει" 


21 


405 


410 


415 


420 


δ᾽ vulg. ἐντράπελ᾽ A, unde Bekker. Εὐτράπελ᾽. --- ἀλευάμενον Α. — 
404. ἐς Bekker. — 407. σοι A. Bekker. — 409. Cfr. 1161. παισὶν κατα- 
iWon vulg. παισὶ καταϑ'ήσει AO. χαταϑήσεις παισὶν Brunck. — 411. οὐδενὸς 
— δοχεῖ] Α. μηδενὸς — δόκει vulg. — κακίας Vinet. — 413. οὕτως] AO. 


vulg. οὕτω Α sec. M. — μετ᾽ οἶνος A. μεγ᾽ — K. p^r O. — 414. ἐξαρεῖ 
Hartung. e coni. Ahrens. et Emper. — 415. ὅμοιον K. οὐδὲν ὅμοιον À sec. 
M. — 417. Cfr. 1105. — 418. λόγος] A. νόος vulg. — 419. Cfr. 669. — 
420. γινώσχων] O. Cam. γιγν--- vulg. — ὑμετέρην] Herm. 4ps— vulg.— 


421. ἀνϑρώπων] AO. &v9pónzo vulg. 


22 , 9EOTNIAOZ 


πολλάχι γὰρ τὸ καχὸν χαταχείμενον ἔνδον ἄμεινον, 
ἐσθλὸν δ᾽ ἐξελθὸν λώιον ἢ τὸ κακόν. 


Πάντων μὲν μὴ φῦναι ἐπιχϑονίοισιν ἄριστον 425 
μηδ᾽ ἐσιδεῖν αὐγὰς ὀξέος ἠελίου, 
r 5 er “7 , 5 14 ^ 

φύντα δ᾽ ὅπως ὥχιστα πύλας ᾿Αίδαο περῆσαι 
xal κεῖσθαι πολλὴν γῆν ἐπιεσσάμενον. 


Φῦσαι xol ϑρέψαι ῥᾷον βροτόν, ἢ φρένας ἐσϑλάς 

ἐνθέμεν" οὐδείς πω τοῦτό γ᾽ ἐπεφράσατο, 490 
ᾧ τις σώφρον᾽ ἔϑηκε τὸν ἄφρονα «Xx χαχοῦ ἐσϑλόν. 

εἰ δ᾽ ᾿Ασχληπιάδαις τοῦτό γ᾽ ἔδωχε ϑεός, 
ἰᾶσϑαι κακότητα xal ἀτηρὰς φρένας ἀνδρῶν, 

πολλοὺς ἂν μισϑοὺς καὶ μεγάλους ἔφερον. 


Ei δ᾽ ἦν ποιητόν τε καὶ ἔνϑετον ἀνδρὶ νόημα, 435 
οὔ ποτ᾽ ἂν ἐξ ἀγαϑοῦ πατρὸς ἔγεντο xaxóc, 

πειϑόμενος μύϑοισι σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων 
οὔ ποτε ποιήσεις τὸν καχὸν ἄνδρ᾽ ἀγαϑόν. 


Νήπιος, ὃς τὸν ἐμὸν μὲν ἔχει νόον ἐν φυλακχῇσι, 
τῶν δ᾽ αὐτοῦ ἰδίων οὐδὲν ἐπιστρέφεται. 440 


424. ἐξελθὼν ΑΟ", — ἢ χρύφιον coni. Hartung. — 425. ἀρχὴν Stob. 
alique. Heimsoethio videtur πάντων e glossa πάντως ortum esse. — 
426. αὐγὰν K., v e corr, ut videtur, O. — 428, ἐπιεσσάμενον] Hartung. 
ἐπαμησάμενον vulg. Brunck. γαῖαν ἐφεσσάμενον ut Sext. Emp. Hypot. III, 
p. 175. — 429. φαῦσαι A. — ουὐδεισ τοῦτό γε xsqp— A. — 481. ᾧ τις] 
Bergk. ὅτις A. ὅστις vulg. ᾧτιν. Hartung. — κἀκ x«xob| O. w'wxob A. 
xoi χαχοῦ Ald. xci χαχὸν vulg. — 482. οὐδ᾽ O. — τοῦτο sine γ᾽ editt. 
ante Brunck. — 433. ἀτειρὰς AO. — 434. Post hune v. statuit Leutsch. 
lacunam. — 435—938, quae Bekker. separavit a praecedentibus, ad ean- 
dem elegiam, quamquam graviter immutata, pertinere, colligit Bergk. 
e Platonis Menone p. 95 E et Aristot. Eth. Nic. X, 9. Initio scriptum 
fuisse: οὐδ᾽ ᾿Ασχληπιάδαις τοῦτό γ᾽ ἔδωχε ϑεός | ἰᾶσϑαι κακότητα καὶ ἀτηρὰς 
φρένας ἀνδρῶν... εἰ δ᾽ ἦν ποιητόν τε xal ἔνϑετον ἀνδρὶ νόημα, | πολλοὺς 
ἂν μισϑοὺς χαὶ μεγάλους ἔφερον. . . κοὔποτ᾽ ἂν ἐξ ἀγαϑοῦ χτλ. — 
ποι ἥσει Α. 489. φυλακῇσι] AO. vulg. --- 440. τῶν] A. τὸν vulg. — 
αὑτοῦ Cam. — ἰδίων] Jacobs. ἴδιον vulg. xi&wv A. χἴδιον O. τῶν αὐτοῦ δ᾽ 
ἰδίων Herm. Cfr. Renner. p. 145. 150. | 


EAETEIA. 28 


Οὐδεὶς γὰρ πάντ᾽ ἐστὶ πανόλβιος. ἀλλ᾽ ὃ μὲν ἐσϑλός 
τολμᾷ ἔχων τὸ καχόν, κοὐκ ἐπίδηλος ὅμως" 

δειλὸς δ᾽ οὔτ᾽ ἀγαϑοῖσιν ἐπίσταται οὔτε χκαχοῖσι 
ϑυμὸν ὁμῶς μίσγειν. ἀϑανάτων δὲ δόσεις 

παντοῖαι ϑνητοῖσιν &mépyovt. ἀλλ᾽ ἐπιτολμᾶν 445 
χρὴ δῶρ᾽ ἀϑανάτων, οἷα διδοῦσιν ἔχειν. 


Ei μ᾽ ἐθέλεις πλύνειν, κεφαλῆς ἀμίαντον dm" ἄχρης 

αἰεὶ λευχὸν ὕδωρ ῥεύσεται ἡμετέρης" 
εὑρήσεις δέ με πᾶσιν ἐπ᾽ ἔργμασιν ὥσπερ ἄπεφϑον 

χρυσόν, ἐρυϑρὸν ἰδεῖν τριβόμενον βασάνῳ, 450 
τοῦ χροιῆς χαϑύπερϑε μέλας οὐχ ἅπτεται ἰός 

οὐδ᾽ εὐρώς, αἰεὶ δ᾽ ἄνϑος ἔχει χαϑαρόν. 


᾿Ωνϑρωπ᾽, εἰ γνώμης ἔλαχες μέρος ὥσπερ ἀνοίης 
χαὶ σώφρων οὕτως ὥσπερ ἄφρων ἐγένου, 

πολλοῖς ἂν ζηλωτὸς ἐφαίνεο τῶνδε πολιτῶν 455 
οὕτως ὥσπερ νῦν οὐδενὸς ἄξιος εἶ, 


Οὔ τοι σύμφορόν ἐστι γυνὴ νέα ἀνδρὶ γέροντι" 
οὗ γὰρ πηδαλίῳ πείϑεται ὡς ἄκχατος, 
οὐδ᾽ ἄγχυραι ἔχουσιν: ἀπορρήξασα δὲ δεσμά 
πολλάκις ἔκ νυχτῶν ἄλλον ἔχει λιμένα. 460 


Μή xov ἐπ᾽ ἀπρήκχτοισι νόον ἔχε, μηδὲ μενοίνα, 
χρήμασι, τῶν ἄνυσις γίνεται οὐδεμία. 


441. γὰρ] À. τοι vulg. om. 0. — ἐστὶν ἀνόλβιος Bergk. — 442. ἔχων] 
Α. Brunck. ἔχειν vulg. --- ὁμῶς A. Crisp. Cfr. 359. --- 443. Ita A., nisi 
quod χαχοῖσιν. οὔτε χαχοῖσιν --- οὔτ᾽ ἀγαϑοῖσι (---σιν O*.) vulg. — 444. 
ὁμῶς μίσγειν] infra 1162 omnes libri, hic ἔχων μίμνειν. ὅδμὸν μίσγειν Har- 
lung. — τε A. — 445. ἐπέρχονται — ἐπιτιμᾶν K. — 446, Virgulam post 
διδοῦσιν delevi. δίδωσιν ἔχειν Cam. Cfr. 591. — 447. εἴ p^ ϑέλεις O*. — 
449. δ᾽ ἐμε A. δ᾽ ἐμὲ Brunck. --- ἀπεφϑὸν K. &neq9^ O. — 451. ἰὸν K., 
v fori. e corr. O. — 453. ὥνϑρωπ᾽! A. ἄνϑρωπ᾽ vulg. K lac. O ev. — 456. 


οὐδ᾽ ἐνὸς Οἵ. — εἷς Renner. — 457. σύμφρον ἔνεστι A. σύμφρον ἐστί Ald. 
lae. K. ev. 0. — 461. 62. νόον γ᾽ Cam. — Virgulam post μενοίνα posuit 
Bergk., sed offensus hae verborum traiectione coni. μήτε μενοινήν — vel 


μηδὲ μενοίνα χρήματα. — γίνεται] O. Cam. Yóyy— vulg. — οὐδὲ μία O*. 


94 OEOTNIAOZ 


Εὐμαρέως vot χρῆμα ϑεοὶ δόσαν οὔτέ τι δειλόν 
οὔτ᾽ ἀγαϑόν: χαλεπῷ δ᾽ ἔργματι χῦδος ἔπι. 


᾿Αμφ᾽ ἀρετῇ τρίβου, καί τοι τὰ δίκαια φίλ᾽ ἔστω, 465 


μηδέ σε γικάτω κέρδος, 6 v αἰσχρὸν ἔῃ. 


, — 5 "ll , , 5 - 
Μηδένα τῶνδ᾽ ἀέχοντα μένειν χατέρυχε παρ᾽ ἡμῖν, 
μηδὲ ϑύραζε χέλευ᾽ οὐκ ἐϑέλοντ᾽ ἰέναι. 
, 3 er 2» , , er 2 τον e , 
μή εὕδοντ. ἐπέγειρε Σιμωνίδη ὅντιν᾽ ἂν ἡμέων 
ϑωρηχϑέντ᾽ οἴνῳ μαλϑαχὸς ὕπνος ἕλῃ, 410 
μὴτε τὸν ἀγρυπνέοντα XéAeu' ἀέκοντα χαϑεύδειν᾽ 
πᾶν γὰρ ἀναγκαῖον χρῆμ᾽ ἀνιηρὸν ἔφυ. 
τῷ πίνειν δ᾽ ἐθέλοντι παρασταδὸν οἰνοχοείτω᾽ 
οὐ πάσας νύχτας γίνεται ἁβρὰ παϑεῖν. 
αὐτὰρ ἐγώ --- μέτρον γὰρ ἔχω μελιηδέος οἴνου — 475 
ὕπνου λυσικάκου μνήσομαι οἴκαδ᾽ ἰών, 
ἥξω δ᾽ ὡς οἶνος χαριέστατος ἀνδρὶ πεπόσϑαι" 
οὔτέ τι γὰρ νήφω οὔτε λίην μεϑύω. 
ὃς δ᾽ ἂν ὑπερβάλλῃ πόσιος μέτρον, οὐκέτι κεῖνος 
τῆς αὐτοῦ γλώσσης καρτερὸς οὐδὲ νόου, 480 


463. οὔτέ] K. — τοι pro τι O. --- δειλόν videtur corruptum. δεινόν Har- 
tung. οὔτ᾽ ἐπίδηλον Hecker. — 464. ἔπι] Brunck. ἔπει corr. ἔπι À. ἔχει 
vulg. — 465. τοι] A. σοι vulg. — 466. ὅ 7] Hermann. ὅτ᾽ vulg. — ἔῃ] 
Bekker. ἔην A. ἔϑει O. ἔοι vulg. — 467 —496, qui in Vat. 63 leguntur 
coniuncti, Bergkio videntur integra elegia, quamquam fortasse hic quo- 
que nonnulla sint in arctum redacta. Cam., quocum facit Hartung. 
diremit 467—474. 475—492. 493—496, Bekker. 467—468. 469—492. 493 
—496, Welcker. 467—474. 475—476. 477—492. 498—496, Leutsch. 467 
—414. 475—488. 489—492. 498—496, alii copularunt 467—492. 493— 
496. Bergk. assignat totum carmen Eweno Pario maiori. Hartung. a- 
seribit Eueno 467—474, Leutsch. tribuit 467—474 Theognidi, reliqua Pa- 
nyasidi. Idem statuit lacunas ante 475 et 489. — 467. 68. μηδ᾽ ἕνα Α. 
Tum μήτ᾽ — qs Schneidewin. et Hartung. cum Athen. VIII, 364 C, 
qui etiam in reliquis multam exhibet lectionis varietatem. —  469.1/8"] 
Bekker. μηϑ'᾽ A sec. B. μηδ᾽ sec. M. vulg. μὴδ᾽ O*. μήδ᾽ Ald. — ὅντιν᾽ ἂν] 
Α. ὅντινα vulg. — ἡμέων] ἡμῶν vulg. — 470. μαλακὸς K. — ἕλῃ] Bekker. 
ἕλη. A. ἕλοι vulg. — 471. μήτε] Bekker. μηὸε A. μὴ δὲ ut O aut μηδὲ 


boys 
vulg. — 474. γίνεται) O. γίγν--- vulg. — 475. μέτρον ἔχω K. μέτρον ἔχω 
O. — 476. λύσιν κακοῦ K. — 477. ἥξω] AO. δείξω vulg. — 478. οὔτέ] O. 
οὐτέ K. — τοι O. Ald. — ἔξω δ᾽, — πεπόσϑαι, οὔτε τι νήφων εἶμ᾽ οὔτε λίην 
μεϑύων coni Bergk. (ἥχω — εἴμ᾽ — λίαν Athen.) — 480. «bvoó Cam. 


EAETEIA. 25 


μυϑεῖται δ᾽ ἀπάλαμνα, τὰ νήφοσι γίνεται αἰσχρά" 
αἰδεῖται δ᾽ ἕρδων οὐδέν, ὅταν μεϑύῃ, 
τὸ πρὶν ἐὼν σώφρων, τότε νήπιος. ἀλλὰ σὺ ταῦτα 
γινώσχων μὴ viv οἶνον ὑπερβολάδην, 
ἀλλ᾽ ἢ πρὶν μεϑύειν ὑπανίστασο — μή σε βιάσϑω 485 
γαστὴρ ὥστε xaxby λάτριν ἐφημέριον — 
ἢ παρεὼν μὴ πῖνε. σὺ δ᾽ ἔγχεε τοῦτο μάταιον 
χωτίλλεις αἰεί: τοὔνεχά τοι μεϑύεις᾽" 
ἣ μὲν γὰρ φέρεται φιλοτήσιος, ἣ δὲ πρόκειται, 
τὴν δὲ ϑεοῖς σπένδεις, τὴν δ᾽ ἐπὶ χειρὸς ἔχεις. | 490 
ἀρνεῖσϑαι δ᾽ οὐκ οἶδας. ἀνίκητος δέ τοι οὗτος, 
ὃς πολλὰς πίνων μὴ τι μάταιον ἐρεῖ. 
ὑμεῖς δ᾽ εὖ μυϑεῖσϑε παρὰ χρητῆρι μένοντες, 
ἀλλήλων ἔριδος δῆριν ἐρυχόμενοι, 
εἰς τὸ μέσον φωνεῦντες, ὁμῶς ἑνὶ καὶ συνάπασι᾽ 495 
χοὕτως συμπόσιον γίνεται οὐκ ἄχαρι. 


ἼΑφρονος ἀνδρὸς ὁμῶς x«l σώφρονος οἶνος, ὅταν δή 
πίνῃ ὑπὲρ μέτρον, κοῦφον ἔϑηχε νόον. 


"Ev πυρὶ μὲν χρυσόν τε xal ἄργυρον ἴδριες ἄνδρες 

γινώσχουσ᾽, ἀνδρὸς δ᾽ οἶνος ἔδειξε γόον, 500 
xal μάλα περ πινυτοῦ, τὸν ὑπὲρ μέτρον ἤρατο πίνων, 

ὥστε καταισχῦναι καὶ πρὶν ἐόντα σοφόν. 


481. νήφοσι γίνεται] À. νήφουσι γίνεται Ο. νήφουσ᾽ εἴδεται vulg. νήφοσιν 
— Hartung. --- 482. ἔρδων K. Crispin. — 488. ὅτε O*. οὔτε Ald. — 484. γι- 
γώσχων] O. Cam. γιγν--- vulg. — 487. ob δ᾽ ἔγχεε] A. σύ δ᾽ ἔχε O. σὺ ἀλλ᾽ 
ἔχε K. σὺ δὲ ἔχε Ald. et cum lacuna post δὲ Vat. 63. σὺ δ᾽ αὖ ἔχε Crisp. 
σὺ δ᾽ ἔσχες Cam. — 488. κωτίλλοις Ο. χοτύλης Ald. τῆς κοτύλης, quod 
proposuerat Vinet., alii. — 490. ἐπὶ χεῖλος ἄγεις coni. Bergk. — 49]. 


a 
αἰνεῖσϑαι À. Bekker. in sec. — 492. πολλὰ K. xoAAg O. πολλὸν Α. — 
494. ἔριδος) Α. ἔριδας vulg. — δῇριν ἐρυκόμενοι] Bergk. δὴν ἀπερυχόμενοι 
vulg. δῆιν &x— Α sec. Pr. δὴν «x— sec. M. λῆμ᾽ coni. Schneidewin. — 
495. εἰς] AO. vulg. ante Brunck. Is ἐς. --- φονεῦντες O. φονέοντες K. — 
δμῶς ἑνὶ om. K. ὁμῶς O. — συνάπασι] συνάπασιν Bekker. συνάπατι A. σὺν 
ἅπασι K. vulg. σὺν ἅπασιν O. — 490. γίνεται] O. Cam. γίγν--- vulg. — 
498. πίνῃ] Bekker. πίνητ᾽ A. πίνηϑ᾽ O. mivev Ald. πίνεϑ᾽ vulg. --- ὑπὲρ 
μέτρον) Bekker. et sic Ὁ. ὑπέρμετρον A. ὑπὲρ τὸ μέτρον vulg. — 500. γι- 
γώσχουσ O. Cam. γιγν--- vulg. — Post hune vs. lacunam statuit Har- 
tung. Α om. sec. M. hoc distichon. — 501. ἤρατο] cfr. Bergk. In Ὁ 


96 OEOT'NIAOX 


Οἰνοβαρέω κεφαλὴν ᾿Ονομάχριτε xat με βιᾶται 
οἶνος, ἀτὰρ γλώσσης οὐχέτ᾽ ἐγὼ ταμίης 

ἡμετέρης, τὸ δὲ δῶμα περιτρέχει. ἀλλ᾽ ἄγ᾽ ἀναστάς 905 
πειρηϑῶ, μή πως καὶ πόδας οἶνος ἔχει 

xal νόον ἐν στήϑεσσι. δέδοικα δὲ Mf) τι μάταιον 
ἕρξω ϑωρηχϑεὶς καὶ μέγ᾽ ὄνειδος ἔχω. 


Οἶνος πινόμενος πουλὺς κακόν. ἣν δέ τις αὐτόν 
πίνῃ ἐπισταμένως, οὐ κακόν, ἀλλ᾽ ἀγαϑόν. 510 


Ἦλϑες δὴ Κλεάριστε βαϑὺν διὰ πόντον ἀνύσσας, 
ἐνθάδ᾽ ἐπ᾽ οὐδὲν ἔχοντ᾽ ὦ τάλαν οὐδὲν ἔχων. 
γηός tot πλευρῇσιν ὑπὸ ζυγὰ ϑήσομεν ἡμεῖς, 
Κλεάρισϑ', ot ἔχομεν χοῖα διδοῦσι eot: 
τῶν δ᾽ ὄντων τἄριστα παρέξομεν. ἣν δέ τις ἔλϑῃ 915 
σεῦ φίλος ὦν, κατάχεισ᾽, ὦ φιλότης, τότ᾽ ἐρεῖς" 
οὔτέ τι τῶν ὄντων ἀποϑήσομαι, οὔτέ τι μεῖζον 
σῆς ἕνεχα ξενίης ἄλλοϑεν οἰσόμεϑα. 
ἣν δέ τις εἰρωτᾷ τὸν ἐμὸν βίον, ὧδέ ot εἰπεῖν " 
ὡς εὖ μὲν χαλεπῶς, ὡς χαλεπῶς δὲ μάλ᾽ εὖ, 920 
ὥσϑ᾽ ἕνα μὲν ξεῖνον πατρώιον οὖκ ἀπολείπειν, 
ξείνια δὲ πλεόνεσσ᾽ οὐ δυνατὸς παρέχειν. 


Οὔ σε μάτην ὦ Π]λοῦτε βροτοὶ τιμῶσι μάλιστα." 
ἢ γὰρ ῥηιδίως τὴν κακότητα φέρεις. 


clare vidi ipis. — 509. οἰνοβαρέω] A. οἰνοβαρῶ O. vulg. — ὄνομα χριταί 
O. — μεβεβιᾶται Α. — 504. γλώσσης] Bergk. et Hecker. γνώμης vulg. — οὐχ ἔτ᾽ O*. 
vulg. — 5608. περὶ τρέχει. &Ad y O. ἀλλά γ᾽ vulg. ante Bekker. — 506. 


L 

ἔχει] Α. Cam. ἔχει O. ἔχῃ vulg. e ras. K. — 508. ἔρξω O. Ald. — 
509. 10. πολὺς K. πολλοῖς Ο. --- αὐτῶν O*. χαχός --- χαχός --- ἀγαϑός 
Stob. alii. — 511. ἀνύσας O. — 512. ἔνϑιαδ᾽ Οὗ. — 514. χλειάριϑ᾽ Κα, χλε- 
&2.9" O. — Nomen repetitum Bergkio videtur indicare haec in arctum 
redacta esse. Leutsch. statuit post 512 lacunam unius distichi. — οἷ 
pro ot O. — 515. τὰ ἄριστα codd. et vulg. ante Bekker. — Pro δέ τις 
Α sec. Pr. διης. — 516. κατάχεισ᾽, ὦ φιλότης, τότ᾽ ἐρεῖς] praeeunte Berg- 
kio Leutsch. χατακχεισωσφίλοτητο ἔχεις Α. κατάχεισ᾽, ὡς φιλότητος ἔχεις vulg. 
ἔχει K. --- 517. οὔτέ — οὔτέ] οὔτέ priori loco K. οὔτ᾽ ἔτι bis O. —  &mo- 
θήσομεν Leutsch. Fort. recte. Cfr. 1207. — μείζω A. — 521. obx ὕπολ---- 
Sylb. ἀποειπεῖν ut coni. Epkema Hartung. — 522. πλεόνεσσ᾽] Brunck. πλέον 
ἔστ᾽ AO. vulg. — Post hune v. addidit Schneidewin. 691. 92. 


EAETEIA, 21 


Καὶ γάρ τοι πλοῦτον μὲν ἔχειν ἀγαϑοῖσιν ἔοικεν, 925 
ἣ πενίη δὲ xax σύμφορος ἀνδρὶ φέρειν. 


"Q μοι ἐγὼν ἥβης καὶ γήραος οὐλομένοιο, 
τοῦ μὲν ἐπερχομένου, τῆς δ᾽ ἀπονισομένης. 


Οὐδένα πω προὔδωχα φίλον καὶ πιστὸν ἑταῖρον, 
οὐδ᾽ ἐν ἐμῇ ψυχῇ δούλιον οὐδὲν ἔνι. 930 


Aie pot φίλον ἧτορ ἰαίνεται, ὁππότ᾽ ἀκούσω 
αὐλῶν φϑεγγομένων ἱμερόεσσαν ona. 


Χαίρω δ᾽ αὖ πίνων xal ὑπ᾽ αὐλητῆρος ἀείδων, 
χαίρω δ᾽ εὔφϑογγον xspol λύρην ὀχέων. 


Οὔ ποτε δουλείη χεφαλὴ ἰϑεῖα πέφυκεν, 995 
ἀλλ᾽ αἰεὶ σχολιῆ, καὐχένα λοξὸν ἔχει. 

οὔτε γὰρ ἐκ σχίλλης ῥόδα φύεται οὐδ᾽ δάκινϑος, 
οὔτέ ποτ᾽ ἔχ δούλης τέχνον ἐλευϑέριον. 


, 


Οὗτος ἀνὴρ φίλε Κύρνε πέδας χαλκεύεται αὐτῷ, 
εἰ μὴ ἐμὴν γνώμην ἐξαπατῶσι ϑεοί. 540 


Δειμαίνω μὴ τήνδε πόλιν Πολυπαΐδη ὕβρις, 
ἥπερ Κενταύρους ὡμοφάγους ὄλεσε. 


525. 26. separavit Bergk. a prioribus. — 527. 28. tribuit Bergk. Mim- 
nermo. (Etiam 567—70. 877. 78. 939—42. 983—88. 1007—1012. 1129— 
92). — expo. A sec. Pr., ὦιμοι sec. M. οἴμοι editt. ante Brunck. — 528. 
ἀπονισομένης] Α. ἀπονισσομένης Drunck. ἀπανισταμένης vulg. K post « 


lac., in O apparet «xo. — 529. οὐδένα mo] Bergk. οὐδένα Α. οὐδέ τινα O. 
οὔτε τινὰ (οὔτέ τινα) vulg. — 530. οὐδ᾽ ἐν] A. οὐδὲν O. οὔτ᾽ ἐν vulg. 
999—534. seiunxit Bergk. a praegressis Archilocho eos tribuens. — δ᾽ 


αὖ πίνων] Brunck. δ᾽ εὖ x. vulg. δ᾽ ἐμπίνων (in notis: nisi δὴ πίνων 
malis) Bergk. — ἀείδων] Piers. ἀχούων vulg. ὅπ᾽ — ἀκούων (ut olim Bergk.) 
Hartung. — 534. εὖ φϑόγγον K. — ἐλάων Piers. £ovéov Bergk. K post 


t 
λύρην lac. O ev. — 535. δουλείη ΟἿ, δουλίη Ald. — i9eix] A. εὐϑεῖα vulg. — 
596. σχολιὸν K. — 537—938. separavit Bergk. a praegressis. — οὐδ᾽] Cam. 
οὔϑ᾽ vulg. — 538. οὔτέ] οὔτε Bekker. οὐδέ vulg. — 589. οὗτος] Α. οὔτις 
vulg. — αὑτῷ A. Crisp. — 540. Hartung. uncis inclusit. Cfr. 554. Unus 
certe horum versuum videtur spurius esse. — 542. ZAsos] KO. (hic in 
marg.: ἀναύξησις ἰωνικῶς.) ὄλεσεν A. Bekker. ὀλέσῃ vulg. 


28 OEOTNIAOZ 


Χρή pe παρὰ στάϑμην καὶ γνώμονα τήνδε δικάσσαι 
Κύρνε δίκην, ἴσόν τ᾽ ἀμφοτέροισι δόμεν. 

Woo κι ok ok ok ok E ἄν OK OR OK σή ταν ORE EK EG GO τς, 

μάντεσί τ᾽ οἰωνοῖς τε χαὶ αἰϑομένοις ἱεροῖσιν, 545 
ὄφρα μὴ ἀμπλακχίης αἰσχρὸν ὄνειδος ἔχω. 


Μηδένα πω χαχότητι βιάζεο. τῷ δὲ δικαίῳ 
τῆς εὐεργεσίης οὐδὲν ἀρειότερον. 


"AvyeXoc ἄφϑογγος πόλεμον πολύδαχρυν ἐγείρει, 

Κύρν᾽, ἀπὸ τηλαυγέος φαινόμενος σχοπιῆς. 550 
ἄλλ᾽ ἵπποις ἔμβαλλε ταχυπτέρνοισι χαλινούς" 

δηίων γάρ σφ᾽ ἀνδρῶν ἀντιάσειν δοχέω. 
οὗ πολλὸν τὸ μεσηγύ᾽" διαπρήξουσι χέλευϑον, 

εἰ μὴ ἐμὴν γνώμην ἐξαπατῶσι ϑεοί. 


Χρὴ τολμᾶν χαλεποῖσιν ἐν ἄλγεσι χείμενον ἄνδρα, 999 
πρός τε ϑεῶν αἰτεῖν ÉxAuoty ἀϑανάτων. ᾿ 


Φράζεο. χίνδυνός τοι ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀχμῆς. 
ἄλλοτε πόλλ᾽ ἕξεις, ἄλλοτε παυρότερα, 
ὥστέ σε μήτε λίην ἀφνεὸν χτεάτεσσι γενέσθαι, 
μήτέ σέ γ᾽ ἐς πολλὴν χρημοσύνην ἐλάσαι. 560 


543. γνώμονα] ut coni. Valck. A. γνώμην vulg. — δικάσειν K. Buc? 


O. — 544. Post δόμεν plene interpunxit Hartung., tum indicavit lacu- 
nam: utrumque auctore Bergkio. — 545. μάντεσί v | À. μάντεσιν vulg. — 
αἰσϑομένοις O. — 547. μηδενά xo Α sec. H. μηδένά πω K. — βιάζετο K. 
— 548. ευγεργεσίης Α. εὐεργεσίας Οὗ. — 551. τανυπτερύγεσσι libri impressi - 
ante Brunck. — 552. δήων Bekker. — 553. Post μεσηγὺ distinxit Bekker., 
vulg. nulla distinctio, unde Cam. χελεύϑου, Brunck. πολλήν. — 5506. πρὸς 
δὲ Α sec. Bekker. — Insigni varietate iteratur hoc distichon post 1178. 
— 551. φράζεο δ᾽ ὃ *. A. δ᾽ ὡς x. ἐπὶ coni. Hermann. δή" x. ἐπὶ Bergk. 
— Post hune vs. lacunam statuit Hartung. — 559. ὥστέ ce] O. ὥστε σε 
(σὲ Cam.) vulg. λῷστά σε Geel. separans hoc distichon a prioribus. Ah- 
rens. (Beitráge p. 159.) proposuit haec: φράζεο δή — χίνδυν τοι ἐπὶ ξυ- 
poU ἵσταται ἀχμῆς — | ἄλλ᾽ ὅτε πόλλ᾽ ἕξεις, ἄλλ᾽ ὅτε παυρότερα, | ὥστε xA. 


EAETEIA. 29 


Ei μοι τὰ μὲν αὐτὸν ἔχειν, τὰ δὲ πόλλ᾽ ἐπιδοῦναι 
χρήματα τῶν ἐχϑρῶν τοῖσι φίλοισιν ἔχειν. 
παι ook Gk Gk Gk Gk Gk Gk Gk Gk Gk Gk τὰ τὰ 3E OR OE τ εκ α 
Κεχλῆσϑαι δ᾽ ἐς δαῖτα, παρέζεσϑαι δὲ παρ᾽ ἐσϑλόν 
ἄνδρα χρεών, σοφίην πᾶσαν ἐπιστάμενον. 
τοῦ συνιεῖν, ὁπόταν τι λέγῃ σοφόν, ὄφρα διδαχϑῇς 965 
χαὶ τοῦτ᾽ εἰς οἶκον χέρδος ἔχων ἀπίῃς. 


᾿ Ἥβῃ τερπόμενος παίζω δηρὸν γὰρ ἔνερϑεν 
γῆς ὀλέσας ψυχὴν χείσομαι ὥστε λίϑος 
ἄφϑογγος, λείψω δ᾽ ἐρατὸν φάος ἠελίοιο, 
ἔμπης δ᾽ ἐσθλὸς ἐὼν ὄψομαι οὐδὲν ἔτι. 570 


Δόξα μὲν ἀνθρώποισι κακὸν μέγα, πεῖρα δ᾽ ἄριστον " 
πολλοὶ ἀπείρητοι δόξαν ἔχουσ᾽ ἀγαϑῶν. 


Εὖ ἕρδων εὖ πάσχε. τί w' ἄγγελον ἄλλον ἰάλλοις ; 
τῆς εὐεργεσίης ῥηιδίη ἀγγελίη. 


Οἵ με φίλοι προδιδοῦσιν, ἐπεὶ τόν γ᾽ ἐχϑρὸν ἀλεῦμαι 919 
ὥστε χυβερνήτης χοιράδας εἰναλίους. 


Ῥήδιον ἐξ ἀγαϑοῦ ϑεῖναι xaxbvy T|'* χαχοῦ ἐσϑιλόν. 
μή με δίδασχ᾽- οὔ τοι τηλίκος cipi μαϑεῖν. 


᾿Εχϑαίρω καχὸν ἄνδρα, καλυψαμένη δὲ πάρειμι, 
σμιχρῆς ὄρνιϑος χοῦφον ἔχουσα νόον. 580 


561. αὐτῶν A. — 563. Ante hunc vs. plura exciderunt. --- εἰς O. — 
965. ὁπότ᾽ ἂν AO (hic cum λέγει). vulg. — 567. παίζων O. — 572. ἀπεί- 
ρητοι] A. Cam., infra 1104 etiam O. ἀπείρητον vulg. ---ἦτων Turneb. — 
ἀγαϑοί infra A. Utrumque recte se habet. ἀγαϑήν Cam. — 573. ἔρδων 
K. &pào Ald. — πάσχε. τί] Bekker. πάσχ᾽ ἔτι A. πράττε. τί vulg. — ἰάλ- 
λοις] Α. ἰάλλεις vulg. τί δ᾽ — ἰάλλεις ; Brunck. τί δ᾽ — ἰάλλοις ; Hartung. 
— ὅ14. εὐγεργεσίης A. εὐεργεσίας O*. — ῥηιδίη ἀγγελίη] eqio— O. proc 
ἀγγελίη A. δηδίη &Yv— vulg. — 575. Proditus sum, sed ab amicis, nam 
ab inimicis mihi caveo (ipse mihi possum cavere) — 5706. χειράδας K. 
De O ambigo, cum in hoc syllabae εἰ et o: eodem signo sint expres- 
Sae. — εἰναλίους] KO. εἰναλίας vulg. — 577. δήδιον O. Ald. Non opus 
est positivum mutare in δήτερον aut ῥήιον. Cfr. ῥεῖα — ἢ apud Apollon. 
Rhod. II, 225. — "x om. O*. — 578. οὔτι O*. — τηλικός K. — 579—580 
Poetriae alicuius esse putat Hartung. — 580. σμιχρῆς] A. μικρῆς vulg. 


30 GEOTNIAOZ 


᾿Εχϑαίρω δὲ γυναῖχα περίδρομον ἄνδρά τε μάργον, 
ὃς τὴν ἀλλοτρίην βούλετ᾽ ἄρουραν ἀροῦν. 


᾿Αλλὰ τὰ μὲν προβέβηκεν, ἀμήχανόν ἐστι γενέσϑαι 
ἀργά" τὰ δ᾽ ἐξοπίσω, τῶν φυλακὴ μελέτω. 
Πᾶσίν τοι κίνδυνος ἐπ᾽ ἔργμασιν, οὐδέ τις οἶδε 985 
πῇ σχήσειν μέλλει πρήγματος ἀρχομένου. 
ἀλλ᾽ ὃ μὲν εὐδοκιμεῖν πειρώμενος, οὐ προνοήσας 
εἰς μεγάλην ἄτην xal χαλεπὴν ἔπεσε" 
τῷ δὲ κακῶς ποιεῦντι ϑεὸς περὶ πάντα τίϑησι 
συντυχίην ἀγαϑήν, ἔχλυσιν ἀφροσύνης. 590 


Τολμᾶν χρὴ τὰ διδοῦσι ϑεοὶ ϑνητοῖσι βροτοῖσι, 
ῥηιδίως δὲ φέρειν ἀμφοτέρων τὸ λάχος. 


Μήτε καχοῖσιν ἀσῶ τι λίην φρένα, μήτ᾽ ἀγαϑοῖσι 
τερφϑῇς ἐξαπίνης, πρὶν τέλος ἄκρον ἰδεῖν. 


"᾿Ανϑρωπ᾽, ἀλλήλοισιν ἀπόπροϑεν ὦμεν ἑταῖροι" | 995 
πλὴν πλούτου παντὸς χρήματός ἐστι χόρος. 


Δὴν δὴ καὶ φίλοι ὦμεν ἀτάρ τ᾽ ἄλλοισιν ὁμίλει 
ἀνδράσιν, ot τὸν σὸν μᾶλλον ἴσασι νόον. 


582. ἀλλοτρίαν Α. --- βούλεται O. — 583. ἁμήχαν᾽ ἔνεστι Ald. — ἔτ᾽ 
ἐστὶ Cam. — 584. ἀργά] Eldick. ἔργα vulg. — τῶν φυλακὴ] A. τῇ φυλα- 
x; vulg. — δ85---ὅ00 Solonis sunt, sed variata. Vid. fr. XIII, 65—70. — 
πᾶσί O. — οἷδε] O. vulg. — 586. πῇ] A. ποῖ vulg. — 3588. εἰς] A (sec. 
Pr.) O. vulg. ἐς Bekker. Cfr. 404. — ἔπεσε] O. vulg. — 589. χαχῶς] Cam. 
χαλῶς vulg. — τίϑησι] O. vulg. — 591. βροτοῖσι] Α (sec. Pr.) O. vulg. — 
592. ἀμφότερον Brunck. — 593—594 Bergk. a praegressis separavit, 
Hartung. uncinis inclusit. Ofr. 657. --- κακοῖσιν ἀσῷ τι λίην] Bergk. Ofr. 
989. xaxotow ἀσῶντα λίην A. Bekker. κακοῖσι νοσοῦντα λυποῦ Ὁ. χακχοῖσι 
γοσῶν λυποῦ vulg. κακοῖσι λυποῦ K. --- ἀγαθοῖσι] A (sec. Pr.)O. vulg. — 
594. τερφϑῆς δ᾽ À. τερφϑέντ᾽ Bekker. — ἐξ ἀπ--- O*. — 596. πλούτου] AO. 
Cam. τούτου Ald. — χρήματος ἐστὶ O*. — 597—598 separavit Bergk. a 
praegressis. Cfr. 1248. — δὴ καὶ omisso δὴν K. — ἀτὰρ omisso τ΄ Cam. 
probante Bergk. Cfr. Il, IV, 484. — ὁμίλει] A. ὁμιλεῖν vulg. 


tal s d P y aee 


2 rtm p LV apo e P m e a mcm Πρ το ar Pam Ro 


EAETEIA. 


Οὔ μ᾽ ἔλαϑες φοιτῶν xaT ἀμαξιτόν, ἣν ἄρα xal πρίν 
ἠλάστρεις, κλέπτων ἡμετέρην φιλίην. 

ἔρρε, ϑεοῖσίν τ᾽ ἐχϑρὲ καὶ ἀνθρώποισιν ἄπιστε, 
Ψυχρὸν ὃς ἐν κόλπῳ ποικίλον εἶχες ὄφιν. 


Τοιάδε xal Μάγνητας ἀπώλεσεν ἔργα χαὶ ὕβρις, 
οἷα τὰ νῦν ἱερὴν τήνδε πόλιν κατέχει. 


Πολλῷ τοι πλέονας λιμοῦ χόρος ὥλεσεν ἤδη 
ἄνδρας, ὅσοι μοίρης πλεῖον ἔχειν ἔϑελον. 


᾿Αρχῇ ἔπι ψεύδους μικρὴ χάρις ἐς δὲ τελευτὴν 
αἰσχρὸν δὴ χέρδος, καὶ κακὸν ἀμφότερον 

γίνεται" οὐδέ τι χαλόν, ὅτῳ ψεῦδος προσομαρτῇ 
ἀνδρὶ xai ἐξέλϑῃ πρῶτον ἀπὸ στόματος. 


Οὐ χαλεπὸν ψέξαι τὸν πλησίον, οὐδὲ μὲν αὐτόν 
αἰνῆσαι δειλοῖς ἀνδράσι ταῦτα μέλει: 

σιγᾶν δ᾽ οὐχ ἐθέλουσι κακοὶ χακὰ λεσχάζοντες" 
οἱ δ᾽ ἀγαϑοὶ πάντων μέτρον ἴσασιν ἔχειν. 


Οὐδένα παμπήδην ἀγαϑὸν xol μέτριον ἄνδρα 
τῶν νῦν ἀνθρώπων ἠέλιος καϑορᾷ. 


Οὔτι μάλ᾽ ἀνθρώποις καταϑύμια πάντα τελεῖται" 
πολλῷ γὰρ ϑνητῶν χρέσσονες ἀϑάνατοι. 


Ποόλλ᾽ ἐν ἀμηχανίῃσι κυλίνδομαι ἀχνύμενος χῆρ᾽ 
ἄχρην γὰρ πενίης οὐχ ὑπερεδράμομεν. 


31 


600 


605 


610 


615 


620 


601. 7 om. A. — 602. φυχρῷ Bekker. e coni. Wopkensii. — ποικίλῳ 
Brunck. — φυχρὸν ὃν — ποικίλον εἶχον Sintenis et Hartung. — 603. τοῖα 
δὲ Α sec. Pr. — 604. τανῦν Cam. — 605. λοιμοῦ O. — 606. πλέον A. — 
607. ἀρχὴ ἐπὶ A. (sm. sec. H.) Cam. lac. K. ev. O. — μικρὰ AO. — εἷς 
Α (sec. H.) O. — 608. Ita interpunxit Cam. Alii: κέρδος xoi καχόν, ἄμ- 


φότερον, viv —. — 609. γίνεται] Ald. Cam. γίγν--- vulg. K lac. O ev. — 
ψφύδος O*. — προσομαρτῇ] Crisp. προσαμαρτῆι A. προσομαρτεῖ vulg. — 610. 
xxi] A. x&v vulg. — 611. οὐδέ psv O*, Cam. — αὗτόν Cam. — 618. πολ- 


Ao] K. Cam. πολλῶν Ὁ. πολλὸν vulg. — 619. πολλὰ δ᾽ 1114, fort. rectius. 


— 6020. xsviwc] Schneidewin. πενίην vulg. 


32 OEOTNIAOZ 


Πᾶς τις πλούσιον ἄνδρα τίει, ἀτίει δὲ πενιχρόν" 
πᾶσιν δ᾽ ἀνθρώποις αὐτὸς ἔνεστι νόος. 


Παντοῖαι χαχότητες ἐν ἀνθρώποισιν ἔασι, 
παντοῖαι δ᾽ ἀρεταὶ καὶ βιότου παλάμαι. 


᾿Αργαλέον φρονέοντα παρ᾽ ἄφροσι πόλλ᾽ ἀγορεύειν 625 
χαὶ σιγᾶν αἰεί: τοῦτο γὰρ οὐ δυνατόν. 


Αἰσχρόν τοι μεϑύοντα παρ᾽ ἀνδράσι νήφοσιν εἶναι, 
αἰσχρὸν δ᾽ εἰ νήφων πὰρ μεϑύουσι μένει. 


Ἥβη καὶ νεότης ἐπικουφίζει νόον ἀνδρός, 
πολλῶν δ᾽ ἐξαίρει ϑυμὸν ἐς ἀμπλαχίην. 680 


Ὧι τινι μὴ ϑυμοῦ χρέσσων νόος, αἰὲν ἐν ἄταις 
Κύρνε χαὶ ἐν μεγάλαις χεῖται ἀμηχανίαις. 


Βουλεύου δὶς καὶ τρίς, ὅ τοί χ᾽ ἐπὶ τὸν νόον ἔλϑῃ 
ἀτηρὸς γάρ τοι λάβρος ἀνὴρ τελέϑει. 


᾿Ανδράσι τοῖς ἀγαϑοῖς ἕπεται γνώμη τε xol αἰδώς: —— 635 
ot γῦν ἐν πολλοῖς ἀτρεχέως ὀλίγοι. 


᾿Ελπὶς x«l κίνδυνος ἐν ἀνθρώποισιν ὁμοῖοι" 
οὗτοι γὰρ χαλεποὶ δαίμονες ἀμφότεροι. 


622. πᾶσιν 9| πᾶσι δ᾽ O. πᾶσι δὲ K. πᾶσιν τ᾽ Cam. πᾶσιν Ald. — ὐτὸς 
Brunck. --- 6023. ἔασι] vulg. ἔασσι O. — 624. παντοῖδ᾽ O*. — 625. Hartung. 
posuit colon post ἀγορεύειν, deinde scripsit: χαὶ σιγᾶν αἰεὶ τοῦτο μὲν —. 
— 627. τι O*. — γήφοσιν] A. νήφουσ᾽ vulg. νήφοσι μεῖναι coni. Leutsch. 
K habet in νήφουσ᾽ εἶναι oco & e ras. — 628. μένῃ Turneb. μένοι Brunck. 
— 6831. ᾧ τινι] A. ὥτινι sec. Pr. ᾧπερ vulg. Aliud quid ab origine scri- 
ptum fuisse coni. Renner. — χρείσσων O. — 6032. Κύρνε, καὶ ἐν] Bergk. 
KopvoX xai À. Κύρνε καὶ O. Κύρνε ἰδ᾽ αὖ Κα. Κύρνε τοι καὶ Ald. (τι ali.) 
Κύρνε, καὶ Cam. Κύρν΄, ὅγε καὶ Brunck. — χεῖται ἀμηχανίαις] Bergk. x. 
ἐν ἀμπλακίαις vulg. Κύρν᾽, ἢ καὶ μ--- ἐν ἀμπλακχίαις Baiter. — 633. ὅτι x 
O. — ἔλϑοι Ald. — 684. ἀτειρός Ο. --- ἀεὶ Bekker. ex A, qui tamen sec. 
Pr. habet xo. ut reliqui. — 636. οἵ] ut Stob. Turneb. οὐ vulg. — ἐν] A. 
μὲν vulg. — ὀλίγοι] A. δ᾽ ὀλίγοις vulg. Totum vs. iam Tarneb. recte con- 
stituerat. — 638. οὔτοι O. 


EAETEIA. 33 


Πολλάχι πὰρ δόξαν τε καὶ ἐλπίδα γίνεται εὖ ῥεῖν 

ἔργ᾽ ἀνδρῶν, βουλαῖς δ᾽ οὖκ ἐπέγεντο τέλος. 640 
Οὔ τοί χ᾽ εἰδείης οὔτ᾽ εὔνοον οὔτε τὸν ἐχϑρόν, 

εἰ μὴ σπουδαίου πρήγματος ἀντιτύχοις. 


Πολλοὶ πὰρ χρητῆρι φίλοι γίνονται ἑταῖροι, 
ἐν δὲ σπουδαίῳ πρήγματι παυρότεροι. 


Παύρους κηδεμόνας πιστοὺς εὕροις xev ἑταίρους θ45 
χείμενος ἐν μεγάλῃ ϑυμὸν ἀμηχανίῃ. 


Ἦ δὴ νῦν αἰδὼς μὲν ἐν ἀνθρώποισιν ὄλωλεν, 
αὐτὰρ ἀναιδείη γαῖαν ἐπιστρέφεται. 


"À δειλὴ πενίη, τί ἐμοῖς ἐπικειμένη ὥμοις 

σῶμα κχαταισχύνεις καὶ νόον ἡμέτερον ; 650 
αἰσχρὰ δέ μ᾽ οὐκ ἐθέλοντα βίῃ καὶ πολλὰ διδάσχεις, 

ἐσθλὰ μετ᾽ ἀνθρώπων xal χάλ᾽ ἐπιστάμενον. 


Εὐδαίμων εἴην καὶ ϑεοῖς φίλος ἀϑανάτοισι, 
Kópv': ἀρετῆς δ᾽ ἄλλης οὐδεμιῆς ἔραμαι. 


Σύν τοι Κύρνε παϑόντι κακῶς ἀνιώμεϑα πάντες" 655 
ἀλλά tot ἀλλότριον κῆδος ἐφημέριον. 


639. γίνεται] O*. Cam. γίγν--- vulg. — εὖ ῥεῖν] conii. Ahrens. Emper. 
Bergk. ευρεῖν A sec. H. εὑρεῖν vulg. — 611. χ᾽ εἰδείης] À. κήσει ὃ εἷς K. 
κήδει ὃ εἷς ut O vulg. — εὔνοον] coni. Bergk. εὔνουν vulg. — 642. πρά- 
γμᾶτος À. — ἀντιτύχης O. — 643. κλήτωρι (op. e ras.) K. χλήτορι O. — 
γίνονται] O. Cam. γίγν--- vulg. — 644. πράγματι Α. — 646. xeipevov O. 
— ϑυμὸν] AO. ϑυμοῦ vulg. — 647. ἢ δὴ] coni. Bergk. ἤδη vulg. Cfr. 
Theocrit. V, 120. — 648. oj:àp A. — ἀναιδίη O*. — 649. ἃ O*. — ἐμοῖς 
ἐπιχειμένη] A. ἐμοῖσι χαϑημένη vulg. — 651. αἴσχεα δ᾽ οὖκ Hartung. — 
XXXX πολλὰ Stob. Hartung. κατὰ πολλὰ Bergk καὶ δειλὰ Ahrens. Mihi 
videntur arte coniungenda βίῃ καὶ π.: mit Gewalt und in Menge. — 6052. 
pev] Δ. παρ᾽ vulg. — ἐπιστάμενος O. — 653. ἀϑανάτοισι] K. vulg. φίλοισ 
ἀϑανάτοισ O. — 654. δ᾽ om. O. — οὐδεμιᾶς O. — 655. σύν τοι] A. Bekker. 
σὺν coi vulg. — £656. τόγ᾽ Brunck. 


Theogn. Eleg. ed. Ziegler. II. Ed, 9 


34 OEOT'NIAOX 


Μηδὲν ἄγαν χαλεποῖσιν ἀσῶ φρένα μηδ᾽ ἀγαϑοῖσι 
χαῖρ᾽, ἐπεὶ ἔστ᾽ ἀνδρὸς πάντα φέρειν ἀγαϑοῦ. 


Οὐδ᾽ ὀμόσαι χρὴ τοῦϑ', ὅτι μήποτε πρῆγμα τόδ᾽ ἔσται" 
ϑεοὶ γάρ τε νεμεσῶσ᾽, οἷσιν ἔπεστι τέλος, 660 
xai πρῆξαι μέντοι τι. χαὶ &x χαχοῦ ἐσϑλὸν ἔγεντο, 
xal χαχὸν ἐξ ἀγαϑοῦ. καί τε πενιχρὸς ἀνῆρ 
αἶψα μάλ᾽ ἐπλούτησε: καὶ ὃς μάλα πολλὰ πέπαται, 
ἐξαπίνης πάντ᾽ οὖν ὥλεσε νυχτὲὶ μιῇ. 
xal σώφρων ἥμαρτε, καὶ ἄφρονι πολλάχι δόξα 665 
ἕσπετο, καὶ τιμῆς καὶ κακὸς ὧν ἔλαχεν. 


- MEC 


Ei μὲν χρήματ᾽ ἔχοιμι, Σιμωνίδη, οἷά περ ἤδειν, 
obx ἂν ἀναινοίμην τοῖς ἀγαϑοῖσι συνών. 
γῦν δέ με γινώσκοντα παρέρχεται, εἰμὲ δ᾽ ἄφωνος 
χρημοσύνῃ, πολλῶν γνούς περ ἄμεινον ἔτι͵ 670 
οὕνεχα νῦν φερόμεσθϑα καϑ' ἱστία λευχὰ βαλόντες 
Μηλίου ἐκ πόντου νύχτα διὰ δνοφερήν- 
ἀντλεῖν δ᾽ οὐκ ἐθέλουσιν: ὑπερβάλλει δὲ ϑάλασσα 
ἀμφοτέρων τοίχων. ἦ μάλα τις χαλεπῶς 


657. ἀγαϑοῖσι AO. vulg. — 658. ἐπεὶ ἔστ] O. Cam. ἐπεί ἐστ᾽ vulg. 
— 659—666 coniunxerunt Cam. Bergk. Hartung. — Bekker. separavit 
659—660. 661—664. 665—666. — 659. 1059", ὅτι] Cam. τουτοτι ἃ sec. 


Bekker., τοῦτο τι sec. Pr. τοῦ O. τούτω e ras. K. τοῦτο (τοῦτό) τι vulg. 
χρὴ τοῦτ᾽ * ob μήποτε Ahrens. — πρᾶγμα Α (sec. H.) K. πράγμα O. χρῆμα 
Cam. — 660. γάρ τε] AO. Cam.: γράφεται ἐν ἐνίοις γάρ τοι. Idem com- 
mendavit Hermann. xoi γὰρ vulg. In f. v. mutavi colon in comma. — 
661. Poeta videtur dixisse: accidit etiam, ut dii hominibus invideant 
facere et quod velint et quomodo velint. Fort. πολλάκι wait πρῆξαί τι. 
o αι 
— 663. πέπαται] Brunck. πέπασται vulg. πέπαστ Ο. πέπατο malebat Schae- 
fer. — 664. ἐξαπίνης «movobv (ἀπὸ τοῦν sec. Pr.) A. ἐξ ἀπίνης πάντα O. 
πάντα γε ἐξαπίνης K. ἐξαπίνης ἄπο v οὖν Orelli cum Herm. — ἀπὸ mw 
Hartung. ἀπὸ πάντ᾽ coni. Bergk. ἀπὸ ταῦτ᾽ Dreykorn. — μιῇ] wj A. μιᾷ 


/ 
vulg. Tu O. — 666. τιμῆς] A. Cam. τιμὴν vulg. τιμὴ O. — 667—682 
integra est elegia, quam Hartung. et Bergk. tribuunt Eweno Pario ma- 
iori. — oix περ O*. — ἤδη A. ἤδεα coni henner. οἶδα Bergk. πάροιϑεν 
H. Schneidewin. — 668. ἂν om. O. — ἀναινοίμην] Hartung. e coni. Bergk. 
ἀνοίμνην À. ἀνιῴμην vulg. σιγῴην Herwerden. — τοῖσιν O*. — 669. γινώ- 
σχονταὶ O. Cam. γιγν--- vulg. — 670. πολλῷ K. — γνοῦσαν Α. ἂν pro περ 
Cam. om. Ald. et K, qui γνόντι ἄμεινον omisso etiam ἔτι. — 671. οὔνεκα νῦν φε- 
ρόμεϑα καϑιστία A. βάλλοντες O*. — 674. 7, O. ἢ Vat. 68. 7; μάλα τὶς Cam. 


EAETEIA. 35 


σώζεται, ot ἕρδουσι. χυβερνήτην μὲν ἔπαυσαν 675 
ἐσθλόν, ὅτις φυλακὴν εἶχεν ἐπισταμένως " 
χρήματα δ᾽ ἁρπάζουσι βίῃ, κόσμος δ᾽ ἀπόλωλε, 
δασμὸς δ᾽ οὐκέτ᾽ ἴσος γίνεται ἐς τὸ μέσον, 
φορτηγοὶ δ᾽ ἄρχουσι, καχοὶ δ᾽ ἀγαϑῶν χαϑύπερϑεν. 
δειμαίνω μή πως ναῦν χατὰ χῦμα πίῃ. 680 
ταῦτά μοι ἠνίχϑω χεχρυμμένα τοῖς ἀγαϑοῖσι᾽ 
γινώσχοι δ᾽ ἄν τις xal καχός, ἣν σοφὸς T. 


Πολλοὶ πλοῦτον ἔχουσιν ἀίδριες" οἱ δὲ τὰ καλά 
ζητοῦσιν χαλεπῇ τειρόμενοι πενίῃ. 

ἕρδειν δ᾽ ἀμφοτέροισιν ἀμηχανίη παράκειται" 685 
εἴργει γὰρ τοὺς μὲν χρήματα, τοὺς δὲ νόος. 


Οὐχ ἔστι ϑνητοῖσι πρὸς ἀϑανάτους μαχέσασθαι 
οὐδὲ δίχην εἰπεῖν οὐδενὶ τοῦτο ὕϑέμις. 


Οὐ χρὴ πημαίνειν ὅ τι μὴ πημαντέον εἴῃ, 


οὐδ᾽ ἕρδειν ὅ τι μὴ λώιον ἢ τελέσαι. 690 


Χαίρων εὖ τελέσειας ὁδὸν μεγάλου διὰ πόντου, 
xat σε Ποσειδάων χάρμα φίλοις ἀνάγοι. 


Πολλούς τοι κόρος ἄνδρας ἀπώλεσεν ἀφραίνοντας " 
γνῶναι γὰρ χαλεπὸν μέτρον, ὅτ᾽ ἐσθλὰ παρῇ. 


675. σώιζ--- A. --- σώζεται, ot] e coni Bekkeri Hartung. σώζεται. 
(σώζεται ") ot δ᾽ vulg. οἵδ᾽ O. Cam. — ἕρδουσι] AO. &p£— K. (A sec. H.) 
εὕδουσι vulg. --- κυβερνῆται (ἦται e ras.) K. κυβερνήτα O. — 676. ὅτις] A. 
δ᾽ ὃς O. γ᾽ ὃς vulg. — 7, μάλ᾽ (ἢ e ras) K. Idem ἐπιστάμενος. In O 
clare vidi ei, reliqua ev. — 677. ἀπόλωλε] Ο. vulg. — 678. ἴσος O*. ἴσως 
Ald. — γίνεται] O. Cam. γίγν--- vulg. — ἐς] A. eig vulg. Καὶ lac. O ev. — 
679. χκαϑύπερϑε O*. Cam. — 681. ταῦτα O. — ἀγαθοῖσι] A (sec. Pr.) O. 
yulg. — 682. γινώσχοι] Cam. γινώσχη K. γινώσχει O. γιγνώσχοι vulg. — 
x«xóc| Brunck. x«xóv vulg. νῦν καχόν Hartung. — ἣν] Schneidewin. ἂν 
vulg. — 684. ζητοῦσι Α (sec. Pr.) O*. — χαλεποὶ À. — πειρόμενοι K. In 
O videtur x correctum esse in τ. — 685. τ᾽ pro δ᾽ O. — 687. οὐχ ἔστι) 
A (sec. Pr) K. vulg. obxécu Ὁ. οὐκ ἐστὲ Cam. — 689. πημαίνειν]͵ AO. 
ποιμ--- vulg. — ὅτε AO. — πημαντέον] AO. xeu — vulg. — s] coni. O. 
Schneider. εἴη vulg. — 690. ἔρδειν K. — ὅτε O. — 692. x«i σὲ Cam. — 
ἄνάγοι] conii. Hecker. et Bergk. ἀγάγοι vulg. ἀγάγη ΟἿ, — 693. ἀφραί- 
γοντας] AO. ἀφρονέοντας vulg. ἀφρανέ--- Cam. 


8* 


36 GEOTNIAOZ 
Οὐ δύναμαί cot ϑυμὲ παρασχεῖν ἄρμενα πάντα. 695 


τέτλαϑι" τῶν δὲ χαλῶν οὔτι cb μοῦνος ἐρᾷς. 


Εὖ μὲν ἔχοντος ἐμοῦ πολλοὶ φίλοι" ἣν δέ τι δεινόν 
συγχύρσῃ, παῦροι πιστὸν ἔχουσι νόον. 


Πλήϑει δ᾽ ἀνθρώπων ἀρετὴ μία γίνεται ἥδε, 
πλουτεῖν: τῶν δ᾽ ἄλλων οὐδὲν ἄρ᾽ ἦν ὄφελος, 700 
οὐδ᾽ εἰ σωφροσύνην μὲν ἔχοις ῬΡαδαμάνϑυος αὐτοῦ, 
πλείονα δ᾽ εἰδείης Σισύφου Αἰολίδεω, 
ὅστε xal ἐξ ᾿Αίδεω πολυιδρίῃσιν ἀνῆλϑε, 
πείσας Περσεφόνην αἱμυλίοισι λόγοις, 
ἥτε βροτοῖς παρέχει λήϑην, βλάπτουσα νόοιο --- 705 
ἄλλος δ᾽ οὔ πώ τις τοῦτό γ᾽ ἐπεφράσατο, 
ὅντινα δὴ ϑανάτοιο μέλαν νέφος ἀμφικαλύψῃ, 
ἔλθῃ δ᾽ ἐς σχιερὸν χῶρον ἀποφϑιμένων, 
χυανέας τε πύλας παραμείψεται, αἵτε ϑανόντων 
ψυχὰς εἴργουσιν καίπερ ἀναινομένας" 710 
ἀλλ᾽ ἄρα xal κεῖϑεν πάλιν ἤλυϑε Σίσυφος ἥρως 
ἐς φάος ἠελίου σφῇσι πολυφροσύναις᾽ — 
οὐδ᾽ εἰ ψεύδεα μὲν ποιοῖς ἐτύμοισιν ὁμοῖα, 
γλῶσσαν ἔχων ἀγαϑὴν Νέστορος ἀντιϑέου, 
ὠχύτερος δ᾽ εἴησϑα πόδας ταχεῶν “Αρπυιῶν 715 
xai παίδων Βορέω, τῶν ἄφαρ εἰσὶ πόδες. 


695. σε ΟἿ, — παρασχέμεν  --- ἄρμενα K. Cam. — 696. σῶν Ο. — μόνος 
AO. Ald. — 697—698 videntur Bergkio coniungendi cum sequentibus. 
In edit. Cam. leguntur coniuncti. — 698. συγκύρσῃ! Bekker. συγχύρσηι 
A. &Yxbpcy vulg. — 699. pi O. — γίνεται] O*. Cam. γίγν--- vulg. — 
701. οὐδ᾽ ἣν Cam. — ἔχεις O. — 702. σισύφου αἰολίδεω] A. αἰολίδου σισύφου 
vulg. — 708. ἀίδεω] A αὖ Turneb. ἀίΐδαο vulg. — πολυδρίῃσιν O. — ἀνῆλϑε]} 
O. vulg. — 705. βλάπτουσαν K. — νόοιο] AO. νόημα vulg. — 700. τίς 
τοῦτο O*. — ἐφράσατο O. — 707. ἀμφικαλύψῃ] Bekker. ἀμ---φὴην Α. ἄμφι- 
καλύφοι vulg. — 708. ἔλϑῃ] A. ἔλϑη O. ἔλϑοι vulg. --- Οσχιερὸν] AO. 
κρυερὸν vulg. — ἀποφϑιμένος A. — 710. εἴργουσι A (sec. Pr.) O*. — 711. 
xxi κεῖθεν] Bekker. x&xet$sv libri. (Οἵ χακχεῖϑεν.) — πάλιν ἤἥλυϑε σίσυφος 
ἥρως] ut Jortin. coniecerat A. πάλιν ἦλϑε σισυφος γ᾽ ἥρως K. πάλιν ἦλϑε 

οσ : 
σισύφορ γ᾽ ἥρως O. σίσυφος πάλιν ἥλυϑεν ἥρως vulg. — 718. ποιοῖς] ut 
Turneb. A. ποιεῖς vulg. — 714. ἀγανὴν Hartung. e coni Heckeri. At 
non de miti eloquentia agitur, sed de apta ad: persuadendum: ἀγαϑ'ὴ 
esb ἄγ. πείϑειν. — νέστωρος O*. — 715. ταχέων AO. — ἁρπυίων O. — 
716. βορέω] A. βορέου vulg. — εἰσὶ] O. Ald. εἰσι A. Cam. ἴσι Vinet. alii 
probante Hermanno. ] 


L. 
EC 
: 


EAETEIA. 37 


ἀλλὰ χρὴ πάντας γνώμην ταύτην χαταϑέσϑαι, 
ὡς πλοῦτος πλείστην πᾶσιν ἔχει δύναμιν. 


Ἶσόν tot πλουτοῦσιν, ὅτῳ πολὺς ἄργυρός ἐστι 
xal χρυσὸς καὶ γῆς πυροφόρου πεδία 720 
ἵπποί 9" ἡμίονοί τε, καὶ ᾧ τὰ δέοντα πάρεστι, 
γαστρί τε καὶ πλευραῖς καὶ ποσὶν ἁβρὰ παϑεῖν, 
παιδός τ᾽ ἠδὲ γυναικός, ὅταν καὶ τῶν ἐφίκηται, 
ὥρη, σὺν δ᾽ ἥβη γίνεται ἁρμοδίῃ, 
ταῦτ᾽ ἄφενος ϑνητοῖσι. τὰ γὰρ περιώσια πάντα 725 
χρήματ᾽ ἔχων οὐδεὶς ἔρχεται εἰς ᾿Αίδεω, 


DU 


οὐδ᾽ ἂν ἄποινα διδοὺς ϑάνατον φύγοι οὐδὲ βαρείας 
γούσους οὐδὲ καχὸν γῆρας ἐπερχόμενον. 


Φροντίδες ἀνθρώπων ἔλαχον πτερὰ ποιχίλ᾽ ἔχουσαι, 
μυρόμεναι ψυχῆς εἵνεκα καὶ βιότου. 790 


Ζεῦ πάτερ, εἴϑε γένοιτο ϑεοῖς φίλα τοῖς μὲν ἀἁλιτροῖς 
ὕβριν ἁδεῖν, καί σφιν τοῦτο γένοιτο φίλον 

ϑυμῷ, σχέτλια ἔργα μετὰ φρεσὶν ὅστις ἀϑειρῆς 
ἐργάζοιτο ϑεῶν μηδὲν ὀπιζόμενος, 


717. ἀλλὰ χρὴ] AO. ἄλλά γε χρὴ vulg. — ταύτῃ Bergk. — 719—728 
Solonis sunt, vid. fr. 24. — ὅσοις Stob. Cam. — ἐστι] A (sec. Pr) K. 
vulg. ἄργυρος ἐστὶ O. — 721. πάρεστι] A (sec. Pr.) O. vulg. — 723. Cfr. 
de hoc loco Bergk. ad Solon. — χαὶ τῶν ἐφίχηται] Hartung. cum virgulis 
post γυναικός et ἐφ--. δέ χε τῶν ἀφίκηται ὥρη, vulg. ἀμφίκηται O. ἀφ e 
ras. K. — 724. γίνεται] O. Cam. γίγν--- vulg. — ἁρμοδίη} ἁρμοδία ut sec. 
Pr. A et Stob. Bekker. ἁρμόδιον K. ἁρμόδιος O. vulg. Num σὺν δὲ βίος v. 
ἄρμόδιος ὃ "Tum sermo esset de valetudine, de coniuge et puero, de victu 
cultuque. — 726. ἐς O. — iso] AO. &iwv vulg. — 727. φύγη Οὗ. — 
799. ἀνθρώπους postulat Hartung. — Ald. Cam. alii om. hoc distichon. 
Est omnino a sententiis, quae continentur 699—752, alienum. — Bergk. 
vindicat etiam 731—752 Soloni. — 731. εἴγε Bamberger. — 732. Bergkio 
videntur post ὕβριν &2stv ab eo, qui haec in epitomen redegerit, plura 
omissa esse. Poetam repetiisse post longiorem intercapedinem primarium 
enuntiatum verbis x«i σφιν —. Herwerden. scribit (eiectis 732. 33) Ζεῦ 
πάτερ, εἴϑε γένοιτο ϑεοῖς φίλον, ὅστις ἄλιτρά | ἐργάζοιτο χτλ. — 788. μετὰ 
φρεσὶν] Cam. διατάφρεσι δ᾽ Α. μετὰ φρεσὶ 9" Ο. μετὰ φρεσὶ δ᾽ vulg. commate 
n colo post ἔργα posito. — ἀϑειρής] Bergk. ἀϑήνης codd. Ald. ἀπηνὴς 

am. 


38 OEOTNIAOZ 


αὐτὸν ἔπειτα πάλιν τῖσαι xaxd, μηδέ v ὀπίσσω 1735 
πατρὸς ἀτασϑαλίαι παισὶ γένοιντο κακόν" 
παῖδες δ᾽ οἵτ᾽ ἀδίχου πατρὸς τὰ δίκαια νοεῦντες 
ποιῶσι Κρονίδη σὸν χόλον ἁζόμενοι, 
ἐξ ἀρχῆς τὰ δίκαια μετ᾽ ἀστοῖσιν φιλέοντες, 
μή τιν᾽ ὑπερβασίην ἀντιτίνειν πατέρων. 740 
ταῦτ᾽ εἴη μαχάρεσσι ϑεοῖς φίλα. νῦν δ᾽ ὃ μὲν ἕρδων 
ἐχφεύγει, τὸ χαχὸν δ᾽ ἄλλος ἔπειτα φέρει. 


Καὶ τοῦτ᾽, ἀϑανάτων βασιλεῦ, πῶς ἐστὶ δίκαιον, 
ἔργων ὅστις ἀνὴρ ἐχτὸς ἐὼν ἀδίκων, 
μή τιν᾽ ὑπερβασίην κατέχων μηδ᾽ ὅρχον ἁλιτρόν, 745 
ἀλλὰ δίχαιος ἐὼν μὴ τὰ Olxota πάϑῃ: 
d 15 
τίς δῆ χεν βροτὸς ἄλλος, ὁρῶν πρὸς τοῦτον, ἔπειτα 
e ca ue, , 1 , * » 
ἅζοιτ᾽ ἀϑανάτους, καὶ τίνα ϑυμὸν ἔχων, 
ὁππότ᾽ ἀνὴρ ἄδικος καὶ ἀτάσϑαλος, οὔτέ τευ ἀνδρῶν 
οὔτέ veu ἀϑανάτων μῆνιν ἀλευόμενος, 780 
ὑβρίζῃ πλούτῳ χεχορημένος, ot δὲ δίκαιοι 
τρύχονται χαλεπῇ τειρόμενοι πενίῃ; 


Ταῦτα μαϑών, φίλ᾽ ἑταῖρε, δικαίως χρήματα ποιοῦ, 
σώφρονα ϑυμὸν ἔχων ἐχτὸς ἀτασϑαλίης, 

αἰεὶ τῶνδ᾽ ἐπέων μεμνημένος. ἐς δὲ τελευτήν 755 
αἰνήσεις μύϑῳ σώφρονι πειϑόμενος. 


Zebc μὲν τῆσδε πόληος ὑπειρέχοι, αἰϑέρι ναίων, 
αἰεὶ δεξιτερὴν χεῖρ᾽ ἐπ᾽ ἀπημοσύνῃ; 


3 


735. τίσαι Α (sec. Pr.) O*. τίσσαι Cam. --- μὴ δέ v K. Cam. μηδ 
£v Herm. — 736. ἀτασϑαλίαι)] A. ἀτασϑαλίᾳ O. ---λία K. —Atm vulg. — 
γένοιντο] Α. γένοιτο vulg. — 737. παῖδας δαί ^ AT s πατρὸς 
φύντες τὰ δίκαια Hartung. — 798. ποιῶσι] ποιῶσιν Α. ποιοῦσι vulg. — 
789. τὰ om. A. — ἀστοῖσι AO. --- 741. ἔρδων K. — 743. ἐστι O*. Suam 
— δικαίων A. — 745. μηδ᾽] Bekker. μήϑ᾽ hbri. — 747. xev] A. καὶ vulg. 
— 749. οὔτέ] Me — τι K. Cam. De O ambigo. — ἀνδρῶν] Brunck. 


ἀνδρός K. vulg. ἂν eR ENNE 750. Παρ K. Crisp.. — τεῦ] A. τι vulg. — 
ἀλευάμενος K. Cam. — "751. ὑβρίζῃ! A. ὑβρίζει O. vulg. K lac. — 752. 
τρύχωνται Bekker. — 755. eig AO. — 757. πόληος super ἡ scr. t O*, — 
ὑπειρέχοι] AO. vulg. ὑπερέχοι Ald. — 758. ἀπημοσύνην K. 


SN 64... eir. om 


|n nens 


EAETEIA. 39 


ἄλλοί v ἀϑάνατοι μάκαρες ϑεοί" αὐτὰρ ᾿Απόλλων 
ὀρϑώσαι γλῶσσαν καὶ νόον ἡμέτερον. 160 
φόρμιγξ δ᾽ αὖ φϑέγγοιϑ᾽ ἱερὸν μέλος ἠδὲ xal αὐλός, 
ἡμεῖς δὲ σπονδὰς ϑεοῖσιν ἀρεσσάμενοι 
πίνωμεν, χαρίεντα μετ᾽ ἀλλήλοισι λέγοντες, 
μηδὲν τὸν Μήδων δειδιότες πόλεμον. 
ὧδ᾽ εἴη κεν ἄμεινον " ὁμόφρονα ϑυμὸν ἔχοντας 765 
γόσφι μεριμνάων εὐφροσύνως διάγειν 
τερπομένους, τηλοῦ δὲ καχὰς ἀπὸ κῆρας ἀμῦναι, 
γῆράς τ᾽ οὐλόμενον xal ϑανάτοιο τέλος. 


Χρὴ Μουσῶν ϑεράποντα καὶ ἄγγελον, εἴ τι περισσόν 

εἰδείη, σοφίης μὴ φϑονερὸν τελέϑειν, 710 
ἀλλὰ τὰ μὲν μῶσϑαι, τὰ δὲ δεικνύναι, ἄλλα δὲ ποιεῖν. 

τί σφιν χρήσηται μοῦνος ἐπιστάμενος ; 


Φοῖβε ἄναξ, αὐτὸς μὲν ἐπύργωσας πόλιν ἄχρην, 
᾿Αλχαϑόῳ Πέλοπος παιδὶ χαριζόμενος " 
αὐτὸς δὲ στρατὸν ὑβριστὴν Μήδων &mépuxe 716 
τῆσδε πόλευς, ἵνα σοι λαοὶ ἐν εὐφροσύνῃ 
ἦρος ἐπερχομένου χλειτὰς πέμπωσ᾽ ἑκατόμβας, 
τερπόμενοι χιϑάρῃ v ἠδ᾽ ἐρατῇ ϑαλίῃ 
παιάνων τε χοροῖς ἰαχῇσί τε σὸν περὶ βωμόν. 
ἢ γὰρ ἔγωγε δέδοιχ᾽ ἀφραδίην ἐσορῶν 780 


160. ὀρϑώσαι] A. (sec. Pr. 6.) ἀρϑρώσαι vulg. ---ὦσαι O*. Ald. — 761 
—168 coniunxit Bergk. (ut iam Cam.) cum prioribus. — φόρμιγξ δ᾽ αὖ] 
Brunck. φόρμιγγ᾽ δ᾽ αὖ A. φόρμιγγ᾽ αὖ vulg. — φϑέγγοιϑ᾽ | O. Ald. 
φϑέγγοισϑ᾽ A. Cam. — αὐλός] ut Brunck. A. αὐλῷ vulg. — 762. Libationes 
gratas reddentes diis i. e. libationibus propitios nobis reddentes deos. 


— ἀρεσσόμενοι AO. σπονδαῖς Φοῖβον ἀρεσσάμενοι coni. Schmidt. — 764. τῶν 
Α. Cam. vov sequente virgula O*. — πολέμων A. — 765. εἴη κεν ἄμεινον "1 
Ahrens. et Bergk. εἰν καὶ ἄμεινον Α. εἶναι καὶ ἀμείνονα O. Ald. εἶναι καὶ 
ἄμεινον Cam. --- ὁμόφρονα] Brunck. εὔφρονα aut ἐΐφρονα vulg. ὧδ᾽ εἶναι. 
«Xi ἄμεινον óp— Brunck. ὧδ᾽ εἴη καὶ ἄμεινον 6p — Hartung. --- 767. Post 
τερπομένους videntur Bergkio nonnulla omissa esse. — 770. Vulgo di- 
stinguitur post σοφίης. Correxit Bergk. — 771. δεικνύειν AO. δεικνύμεν 


Ahrens. et Hartung. — 772. χρήσεται Ὁ. χρησεῖται Herm. — 774. &Axo- 
ϑόω O. — 776. πόλεος Renner. Cfr. 1048. — 778. v $«5/] Herm. καὶ 
vulg. xai v Schaefer. τ᾿ ἄμφ᾽ Hartung. κιϑάρῃς ἠδ᾽ Bergk. — 779. tx fjot] 
Bergk. e coni. Bekkeri. ἰαχοισί A. ἰαχαῖσί vulg. — τὸν O. 


40 OEOTNIAOZ 


xal στάσιν Ἑλλήνων A«odpüópov: ἀλλὰ σὺ Φοῖβε 
ἵλαος ἡμετέρην τήνδε φύλασσε πόλιν. 


Ἦλϑον μὲν γὰρ ἔγωγε καὶ εἰς Σιχελήν ποτε γαῖαν, 
ἦλθον δ᾽ Εὐβοίης ἀμπελόεν πεδίον 

Σπάρτην v Εὐρώτα δοναχοτρόφου ἀγλαὸν ἄστυ᾽ 785 
χαί μ᾽ ἐφίλευν προφρόνως πάντες ἐπερχόμενον. 

ἀλλ᾽ οὔτίς μοι τέρψις ἐπὶ φρένας ἦλϑεν ἐκείνων. 
οὕτως οὐδὲν ἄρ᾽ ἦν φίλτερον ἄλλο πάτρης. 


Μή ποτέ μοι μελέδημα νεώτερον ἄλλο φανείη 

ἄντ᾽ ἀρετῆς σοφίης v, ἀλλὰ τόδ᾽ αἰὲν ἔχων 790 
τερποίμην φόρμιγγι xal ὀρχηϑμῷ xal ἀοιδῇ, 

χαὶ μετὰ τῶν ἀγαϑῶν ἐσϑιλὸν ἔχοιμι νόον. 


Μήτέ τινα ξείνων δηλεύμενος ἔργμασι λυγροῖς 
μήτέ τιν᾽ ἐνδήμων, ἀλλὰ δίκαιος ἐών 

τὴν σαυτοῦ φρένα τέρπε. δυσηλεγέων δὲ πολιτῶν 795 
ἄλλός τίς σε κακῶς, ἄλλος ἄμεινον ἐρεῖ. 


Τοὺς ἀγαϑοὺς ἄλλος μάλα μέμφεται, ἄλλος ἐπαινεῖ" 
τῶν δὲ waxGv μνήμη γίνεται οὐδεμία. 


᾿Ανϑρώπων δ᾽ ἄψεχτος ἐπὶ χϑονὶ γίνεται οὐδείς" 
ἀλλ᾽ ὡς λώιον, οὗ μὴ πλεόνεσσι μέλοι. 800 


"psg αν, 


Οὐδεὶς ἀνθρώπων οὔτ᾽ ἔσσεται οὔτε πέφυκεν, 
ὅστις πᾶσιν ἁδὼν δύσεται εἰς ᾿Αίδεω 


7883. ἐς Brunck. alü. — σικελικὴν Ald. — 785. δ᾽ AO. — εὐρώταν 
K. — δονακοτρόφον O. — ἱερὸν K et superscr. ἀγλαὸν O. — 789. νεώτερον 
om. Ὁ. νεωτέρῳ coni. Bergk. μελέδημ᾽ ἀγανώτερον Leutsch. — 790. σοφίης 
1] Α. σοφίης vulg. ἐρατῆς σοφίης Vinet. — 793—796 Mimnermi sunt, 
vid. fr. 7. — 793. μήτέ τινα] O. — ξείνων] A. ξεῖνον vulg. — 7904. μνήτέ 
τιν᾽] O. — 795. αὐτοῦ vel σωυτοῦ Ahrens. σὴν αὐτοῦ Renner. — τε K. τὲ 
O. — 796. ἄλλός τίς os] ἄλλος τίς σε Cam. vulg. ἄλλός τις σὲ Crisp ἄλλος 
τοι σε Α. — τοῖσὸς O. Ald. — ἀμεῖνον O*. --- 798, 99. γίνεται] O. Cam. 
γίγν--- vulg. — 800. ὡς λώιον, o5] Brunck., quem dubitanter secutus sum. 
ὦ λώιον, οὗ Ald. ᾧ λώιον, οὗ vulg., cum signo interrogationis post Aótov 
Cam. ὥσει λώιον À. ὡς λώιον, ὃ O. ὃς λώιος, ὃς K. Bergk. et cum δὴ pro 
μὴ Herwerden. ἄλλως λώιον, εἰ Herm. --- μέλοι] AO. Bergk. μέλει vulg. 
— 801. οὐδὲ pro οὔτε O. — 802. πᾶσαν O. --- ἀίδεω] A. ἀίΐδου vulg. 


Du QVEM USES 


EAETEIA. 41 


οὐδὲ γὰρ ὃς ϑνητοῖσι xal ἀϑανάτοισιν ἀνάσσει, 
Ζεὺς Κρονίδης, ϑνητοῖς πᾶσιν ἁδεῖν δύναται. 


Τόρνου καὶ στάϑμης καὶ γνώμονος ἄνδρα ϑεωρεῖν 805 
εὐθύτερον χρὴ νοῦν Κύρνε φυλασσόμενον, 

ᾧ τινί xev Πυϑῶνι ϑεοῦ χρήσασ᾽ ἱέρεια 
ὀμφὴν σημήνῃ πίονος ἐξ ἀδύτου" 

οὔτέ τι γὰρ προσϑεὶς οὐδέν χ᾽ ἔτι φάρμακον εὕροις, 
οὔτ᾽ ἀφελὼν πρὸς ϑεῶν ἀμπλαχίην προφύγοις. 810 


Χρῆμ᾽ ἔπαϑον ϑανάτου μὲν ἀειχέος οὔτι χάχιον, 
τῶν δ᾽ ἄλλων πάντων Κύρν᾽ ἀνιηρότατον. 

οἵ με φίλοι προὔύδωχαν: ἐγὼ δ᾽ ἐχϑροῖσι πελασϑείς 
εἰδήσω xal τῶν ὅντιν᾽ ἔχουσι νόον. 


m 2 ' L4 - ' Χ » , 1 
Boüg pot &ml γλώσσῃ κρατερῷ ποδὲ λὰξ ἐπιβαίνων 815 
ἴσχει κωτίλλειν καίπερ ἐπιστάμενον. 


Κύρν᾽. ἔμπης 6 τι μοῖρα παϑεῖν. οὐχ ἔσϑ᾽ ὑπαλύξαι" 
? ? 
6 ττι δὲ μοῖρα παϑεῖν. οὔτι δέδοιχα παϑεῖν. 
᾽ 


"Eg πολυάρητον χαχὸν ἥχομεν, ἔνϑα μάλιστα 
Κύρνε συναμφοτέρους μοῖρα λάβοι ϑανάτου. 820 


Ot δ᾽ ἀπογηράσχοντας ἀτιμάζουσι τοχῆας, 
τούτων τοι χώρη Κύρν᾽ ὀλίγη τελέϑει. 


805. ϑεωρεῖν!] Hartung. ϑεωρῶν libri. ϑεωρὸν Vinet. Cam. — 806. 
χρὴ νοῦν] Hartung. e coni. Geeli. χρὴ μὲν vulg. χρῇ ài» K. χρὴ piv Cam. 
χρή jv Turneb. — φυλασσέμεναι Cam. Ahrens. (Beitrüge p. 62.) ϑεωρεῖν 
— χρηόν φυλασσόμενον. — 807. ὅττινα — ἥντινα Ahrens. — χ᾽ ἐν K. 
— ϑεοῦ χρήσασ᾽ ἱέρεια] Brunck. ϑεοῦ χρήσασ ἱερεῖα A. ϑεὸς χρήσας ἱερεῖα 
O. ϑεὸς χρήσας (χρήσασ Ald.) ἱερείᾳ vulg. — 809. οὔτέ τι] O*. ---- οὐδέν κ᾽ 
ἔτι] Epkema. οὐδέν κέ τι vulg. χέ e ras. K. — 810. οὐδ᾽ AO. — 811. με- 
νοειχέος Α. — 812. ἀνιηρότερον K. — 814. καὶ τὸν AO. xai τοὶ K. , unde 
Bergk. coni. χαὶ τοὺς. Hartung. scripsit καιρὸν χδντιν᾽. 815. γλώσσῃ] 
Bekker. γλώσσηι. ἃ. γλώσσης vulg. — Cam. om. distichon. — 817. δ᾽ post 
ἔμπης delevit Bergk. — 818. μαϑεῖν Bergk. — $819. πολυάρητον] A. «o- 
λυάρρητον K. πολὺ ἄρρητον O. Brunck. π. ἄρρηχτον vulg. — 820. σὺν ἀμφ--- 
vulg. ante Bekker. lac. K. O ev. — 821. Proot δ᾽ A οι χ᾽, K οὐκ, O 
ambiguus. οἵ χ᾽ — ἀτιμάζωσι coni. Bergk. — ἀπὸ yvxo— Bergk. οἱ xa«- 
ταγηρ--- Martung. — 822. τούτων ϑεοῖς ὥρη praeeuntibus aliis Hartung. 
Cfr. 152 et Herm. ad Aeschyli Agam. 78. Rennero videtur hoc distichon 
compilator Syllogae fabricasse. — πέλεται Cam. 


49 OGEOTNIAOZ 


Μήτέ τιν᾽ αὖξε τύραννον ἐπ᾽ ἐλπίδι, κέρδεσιν εἴκων, 
[fte χτεῖνε ϑεῶν ὅρχια συνϑέμενος. 


Πῶς ὑμῖν τέτληχεν ὑπ᾽ αὐλητῆρος ἀείδειν 825 
Quuóc; γῆς δ᾽ οὖρος φαίνεται ἐξ ἀγορῆς, 

fiv ἔτρεφεν καρποῖσιν . . . ἐν εἰλαπίναις φορέοντας 
ξανϑῇῃσίν τε κόμαις πορφυρέους στεφάνους. 

ἀλλ᾽ ἄγε δὴ Σκχύϑα κεῖρε κόμην, ἀπόπαυε δὲ χῶμον, 
πένϑει δ᾽ εὐώδη χῶρον ἀπολλύμενον. 890 


Πίστει χρήματ᾽ ὄλεσσα, ἀπιστίῃ δ᾽ ἐσάωσα᾽ 
γνώμη δ᾽ ἀργαλέη γίνεται ἀμφοτέρων. 


, FO» 5 , ' , , zi , c ^. 

Πάντα τάδ᾽ ἐν χοράκεσσι καὶ ἐν φϑόρῳ. οὐδέ τις ἡμῖν 
αἴτιος ἀϑανάτων Κύρνε ϑεῶν μαχάρων, 

ἀλλ᾽ ἀνδρῶν τε βίη καὶ κέρδεα δειλὰ xol ὕβρις 88ὅ 
πολλῶν ἐξ ἀγαϑῶν ἐς καχότητ᾽ ἔβαλε. 


Δισσαί τοι πόσιος χῇρες δειλοῖσι βροτοῖσι, 
δίψά τε λυσιμελὴς xoi μέϑυσις χαλεπή. 
τούτων δ᾽ ἂν τὸ μέσον στρωφήσομαι, οὐδέ με πείσεις 
οὔτέ τι μὴ πίνειν οὔτε λίην μεϑύειν. 840 


Οἶνος ἐμοὶ τὰ μὲν ἄλλα χαρίζεται, ἕν δ᾽ ἀχάριστον, 
5 » 


εὖτ᾽ ἂν ϑωρήξας μ᾽ ἄνδρα πρὸς ἐχϑρὸν ἄγῃ. 


829. μήτέ] O*. --- ἐλπίδι] Bekker. ἐλπίσι libri. --- χέρδεσιν εἴκων] A. 
χέρδευς εἶναι Ο. κέρδεος εἶναι vulg — 824. χτεῖναι Ο. --- 825. ὃμῖν] A. ἡμῖν vulg. — 
827. xai τε K. — ἥτ᾽ ἔτρεφεν] conii. Herwerden. et Hartung. ἥτε τρέφει vulg. 
— 828. ξανϑῇσί O. Cam. ξανϑ'ῇσ᾽ ἀμφὶ χόμαις Hartung. praeeunte Schnei- 
dewin., qui ξανϑαῖς ἀμφὶ x. Bergkio videntur post χαρποῖσιν plura exci- 
disse. — 831. ὥλεσ᾽ K. ὥλεσα O. ἀπώλεσ᾽ Herm. — 832. γίνεται] O. Cam. 
γείν--- A. γίγν--- vulg. — 833. φϑόρῳ] Bekker. q9ópox A. φϑορᾷ vulg. — 
835. δειλὰ] A. πολλὰ vulg. — 886. εἰς A. Cam. --- ἔβαλε] O. ἔβαλον Cam. 
— 837. βροτοῖσι] O. vulg. — 838. χαλεπαὶ K. — 839. ἂν K. vulg. ἂν O. 
Correxit Bekker. in sec. — 840. οὔτέ] O*. οὔτ éw A sec. H. οὔτ᾽ ἔτι AÀh- 
rens. — 841. &yágovy] A. ---στος vulg. — 842. ἄγῃ] AO. Brunck. ἄγει 
Ald. ἄγοι Cam. 


sve δὰ 


EAETEIA. 43 


"AAX ὁπόταν καϑύπερϑεν ἐόνϑ᾽ ὑπένερϑε γένηται, 
τουτάχις οἴχαδ᾽ ἴμεν παυσάμενοι πόσιος. 


Εὖ μὲν χείμενον ἀνδρὶ κακῶς ϑέμεν εὐμαρές ἐστιν, 845 
εὖ δὲ ϑέμεν τὸ κακῶς κείμενον ἀργαλέον. 


, 


Λὰξ ἐπίβα δήμῳ κενεόφρονι, τύπτε δὲ κέντρῳ 
t, καὶ ζεύγλην δύσλοφον ἀμφιτίϑει᾽" 


ξ 
ὖ γὰρ ἔϑ᾽ εὑρήσεις δῆμον φιλοδέσποτον ὧδε 
ἀνθρώπων ὁπόσους ἠέλιος καϑορᾷ. 850 


o 


Ζεὺς ἄνδρ᾽ ἐξολέσειεν Ὀλύμπιος, ὃς τὸν ἑταῖρον 
μαλϑαχὰ κωτίλλων ἐξαπατᾶν ἐϑέλει. 


Ἤιδεα μὲν καὶ πρόσϑεν, ἀτὰρ πολὺ λώια δὴ νῦν, 
5 » 


obvexa τοῖς δειλοῖς οὐδεμί᾽ ἔστι χάρις. 


Πολλάκι δὴ πόλις ἥδε δι᾿ ἡγεμόνων κακότητα 855 
ὥσπερ χεχλιμένη νηῦς παρὰ γῆν ἔδραμε... 


Τῶν δὲ φίλων εἰ μέν τις ὁρᾷ μέ τι δειλὸν ἔχοντα, 
αὐχέν᾽ ἀποστρέψας οὐδ᾽ ἐσορᾶν ἐϑέλει" 


ἣν δέ τί μοί ποϑὲεν ἐσθλόν, ἃ παυράκι γίνεται ἀνδρί, 
πολλοὺς ἀσπασμοὺς χαὶ φιλότητας ἔχω. 860 


843. &óy9"] Hartung. ἐὼν vulg. τά γ᾽ ὕπερϑεν &óv9' Herm. et Bergk. 
in proecdosi. Nune ei praestare videtur χαϑύπερϑ᾽ ἀνδρών. — 844. παυ- 
σάμενον Cam. — 815. ἀνδρὶ] Herm. et Hecker. ἄνδρα vulg. — 853. ἤδεα]) 
Commelin. £2éx libri. O ev., modo « apparet. ἡδεῖα (?) eruit Hinck. 
— λώια δὴ νῦν] A. λώια ἢ νῦν Ὁ. λῴονα ἢ νῦν Ald. λώονα δὴ vv Cam. 
λώιον ἤδη (ut 1038) Bekker. — 854. οὔνεχα O*. τοὔνεκα A. vulg. ante 
Bekker. — οὐδὲ nC A sec. Pr. οὐδεμί᾽ ἐστὶ Καὶ et vulg. ante Bekker. οὐδὲ 
p) ἐστὶ O. — 855. πολλάκι δὴ] O. Schneider. et Sintenis. πολλάκις ἢ 
libri. — $856. νηῦς] Schneidewin. et Hartung. ναῦς vulg. -- ἔδραμε 
O. vulg. — 857. μ᾽ ἔτι Α. — δειλὸν] A. δεινὸν vulg. — 859. δέ τι μ᾽ 1 
ποϑὲν Cam. δέ τι μοι ποϑὲν O et quaedam editt. — παυράκχι] A. πολλάκι 
vulg. — γίνεται] O. Cam. γίγν--- vulg. 


44 OEOTNIAOX 


Ot με φίλοι προδιδοῦσι, καὶ οὐκ ἐϑέλουσί τι δοῦναι 
ἄστρων φαινομένων" ἀλλ᾽ ἐγὼ αὐτομάτη 

ἑσπερίη τ᾽ ἔξειμι καὶ ὀρϑρίη αὖϑις ἔσειμι, 
ἦμος ἀλεχτρυόνων φϑόγγος ἐγειρομένων. 


Πολλοῖς ἀχρήστοισι ϑεὸς διδοῖ ἀνδράσιν ὄλβον 865 
ἐσθλόν, ὃς οὔτ᾽ αὐτῷ βέλτερος οὐδὲν ἐών 
οὔτε φίλοις. ἀρετῆς δὲ μέγα χλέος οὔποτ᾽ ὀλεῖται 


αἰχμητὴς γὰρ ἀνὴρ γῆν τε καὶ ἄστυ σαοῖ. 


"Ev μοι ἔπειτα πέσοι μέγας οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερϑεν, 

χάλχεος, ἀνθρώπων δεῖμα χαμαιγενέων, 870 
εἰ μὴ ἐγὼ τοῖσιν μὲν ἐπαρχέσω οἵ pe φιλεῦσι, 

τοῖς δ᾽ ἐχϑροῖς ἀνίη καὶ μέγα πῆμ᾽ ἔσομαι. 


Οἶνε, τὰ μέν σ᾽ αἰνῷ, τὰ δὲ μέμφομαι" οὐδέ σε πάμπαν 
οὔτέ ποτ᾽ ἐχϑαίρειν οὔτε φιλεῖν δύναμαι. 

ἐσθλὸν καὶ καχόν ἐσσι. τίς ἂν σέ γε μωμήσαιτο:; 875 
τίς δ᾽ ἂν ἐπαινῆσαι μέτρον ἔχων σοφίης ; 


Ἥβα μοι, φίλε ϑυμέ, τάχ᾽ αὖ τινὲς ἄλλοι ἔσονται 
ἄνδρες, ἐγὼ δὲ ϑανὼν γαῖα μέλαιν᾽ ἔσομαι. 


861-—864 Cleobulo tribuit Hartung. — 862. ἄστρων] Koten. ἀνδρῶν 
vulg. — 863. αὖτις K. Ald. αὐτῆς O. — 864. φέγγος O. — 865. ὄλβον 
ἀνδράσιν O*. — 866. οὔτ᾽ αὐτῷ] Bekker. οὔτ᾽ αὐτῶι. ἃ. 009" αὑτῷ vulg. 
o09" αὐτῷ Cam. — Pro οὐδὲν ἐὼν coni. Bergk. οὐδ᾽ ὁτιοῦν vel οὔτε πόλει, 
Schmidt. ἀδρανέων. Sed librorum scriptura sana videtur. Hominibus 
nequam sunt divitiae fere pro nihilo, quoniam iis recte uti nesciunt 
neque pro se neque pro amicis. — $868. σαοῖ] O. Bekker. σάοι vulg. — - 
869. εἴ K, in O apparet ". — πέσει O*. — ὕπερϑε K. Cam. — 870. χα- 
μαιγενέων] A.emaAavysvéov vulg. πάλαι γενέων O. — 871. εἰ om. K. O ev. 
— τοῖσι Ο. — ἐπαρχέσσω K. — φιλεῦσι] A (sec. Pr) O. vulg. — 873. 
αἰνέω sec. Bekker. pr. N. — 874. οὔτέ] Οἵ, — ἃ χϑαίρειν (510) O*. — 
875. ἐσθλὸν «ol κακόν ἐσσι] Α. ἐσθλὸν χαὶ κακὸν ἐσσὶ O. ἐσθλὸς καὶ κακὸς 
ἐσσὶ vel κακός ἐσσι vulg. — σέ τε AO. Hartung. — 876. ἐπαινήσαι] 
Brunck. ἐπαινήσῃ vulg. ἐπαινήση K. ἐπαινήσει O. — 877—878 in editt. 
ante Brunck. ἢ. 1. desunt. — ἦβα μοι] Ahrens. et Bergk. ηβανοι A. ἡβάοϊ 
O. ἡβάοις Brunck. ἡβώης K. ἡβώοις Bekker. — αὖ τινὲς] A. ἄν τινες O. 
Brunck. K fort. αὖ τινες. --- ἔσοιντο Brunck, 


EAETEIA. i 


Iliv' οἶνον, τὸν ἐμοὶ κορυφῇς ὕπο Τηυγέτοιο 

ἄμπελοι ἤνεγκαν, τὰς ἐφύτευσ᾽ ὁ γέρων 880 
οὔρεος ἐν βήσσῃσι, ϑεοῖσι φίλος Θεότιμος, 

&x ΠΙ]λατανιστοῦντος ψυχρὸν ὕδωρ ἐπάγων. 
τοῦ πίνων ἀπὸ μὲν χαλεπὰς σχεδάσεις μελεδώνας, 

ϑωρηχϑεὶς δ᾽ ἔσεαι πολλὸν ἐλαφρότερος. 


Εἰρήνη καὶ πλοῦτος ἔχοι πόλιν, ὄφρα μετ᾽ ἄλλων 885 
χωμάζοιμι. χαχοῦ δ᾽ οὐχ ἔραμαι πολέμου. 


Μηδὲ λίην κήρυκος ἀν᾽ οὖς ἔχε μαχρὰ βοῶντος" 
οὗ γὰρ πατρῴας γῆς πέρι μαρνάμεϑα. 


᾿Αλλ᾽ αἰσχρὸν παρεόντα καὶ ὡχυπόδων ἐπιβάντα 
ἵππων μὴ πόλεμον δαχρυόεντ᾽ ἐσιδεῖν. 890 


Ot μοι ἀναλχίης: ἀπὸ μὲν Κήρινϑος ὄλωλε, 
Ληλάντου δ᾽ ἀγαϑὸν χείρεται οἰνόπεδον, 

ol δ᾽ ἀγαϑοὶ φεύγουσι, πόλιν. δὲ κακοὶ διέπουσιν. 
ὡς δὴ Κυψελιδέων Ζεὺς ὀλέσειε γένος. 


Γνώμης δ᾽ οὐδὲν ἄμεινον ἀνὴρ ἔχει αὐτὸς ἐν αὐτῷ, 895 
οὐδ᾽ ἀγνωμοσύνης Κύρν᾽ ὀδυνηρότερον. 


879—884 vindicat Hartung. poetae Lacedaemonio. — ἐμῆς ut O 
ante Brunck. — χορυφῇς ὕπο] Bergk. e coni. Heckeri. χορυφῆς ἀπὸ O. 
Cam. — ἄπο A. Bekker. Ald. om. praepositionem, alii habent eius loco 
αἴ. — τηλυγέτοιο Ὁ. ταὐγέτοιο Ald. — 882. Πλατανιστοῦντος] Hartung. e 
coni. Osanni et Bergkii πλ--- vulg. — 883. μελεδώνας] post Cam. Bergk. 
μελεδῶνας vulg. — 884. ϑωρηχϑὴς A. — ἐλαφροτέρως Α. (sec. Pr. ---φρό- 
τερως.) Bergk. — 885. ἔχει O. Ald. — μετ΄ αὐλῶν coni. Ahrens. — 887. 
ἀνιοῦσιν À. — μαχρὰν O. — 891—894 Bergk. a Theognide aliena esse 
censet. Hartungo videtur eorum auctor poeta Eretriensis fuisse, quam- 
quam etiam poeta non ab Eretria oriundus, modo staret a partibus 
Eretriensium, ita loqui potuerit — ἀναλχείης Bekker. in pr — Κήριν- 
ϑος} ut Cam. A. Κήρυνθος vulg. — 2AoAs| O. vulg. — 894. ὡς δὴ Kv- 
ψελιδέων] Bergk. Κυφελιδῶν Herm. ὡς δὴ κχκυψελίζων A. ὡς χυφψελλίζων 
Vat. 63. ὡς κυφελλίζον vulg. ὡς δὴ κυψελίζον Bekker. --- 895. αὐτὸς ἐν 
αὐτῷ] Bekker. — αὐτῶι A. --- αὑτῷ Orelli. Hartung. ἔν γε ἑαυτῷ vulg. 
— 896. ὀδυνηρότερον] A. ἀνιηρότερον vulg. 


46 OEOT'NIAOZ 


Κύρν᾽, εἰ πάντ᾽ ἄνδρεσσι χαταϑνητοῖς χαλέπαινε 
γινώσχων Ζεὺς νοῦν, οἷον ἕκαστος ἔχει 
αὐτὸς ἐνὶ στήϑεσσι, καὶ ἔργματα τῶν τε δικαίων 
τῶν τ᾽ ἀδίκων, μέγα xev πῆμα βροτοῖσιν ἐπῆν. 900 


Ἔστιν 6 μὲν χείρων, ὁ δ᾽ ἀμείνων ἔργον ἕκαστον᾽ 
οὐδεὶς δ᾽ ἀνθρώπων αὐτὸς ἅπαντα σοφός. 


Ὅστις ἀνάλωσιν τηρεῖ κατὰ χρήματα ϑηρῶν, 
χυδίστην ἀρετὴν τοῖς συνιεῖσιν ἔχει. 

εἰ μὲν γὰρ χατιδεῖν βιότου τέλος ἦν, ὁπόσον τις 905 
ἤμελλ᾽ ἐχτελέσας εἰς ᾿Αίδαο περᾶν, 

εἰχὸς ἂν ἦν, ὃς μὲν πλείω χρόνον αἶσαν ἔμιμνε, 
φείδεσθαι μᾶλλον τοῦτον ὃν εἶχε βίον 


γῦν δ᾽ οὐκ ἔστιν. ὃ δὴ xal ἐμοὶ μέγα πένϑος ὄρωρε, 
xal δάκχνομαι ψυχήν, καὶ δίχα ϑυμὸν ἔχω, 910 


3: δ᾿ 


ἐν τριόδῳ δ᾽ ἕστηχα. δύ᾽ εἰσὶ πρόσϑεν ὁδοί pot: 
φροντίζω τούτων ἥντιν᾽ ἴω προτέρην" 
ἢ μηδὲν δαπανῶν τρύχω βίον ἐν κακότητι, 


ἢ Gi τερπνῶς ἔργα τελῶν ὀλίγα. 


897. Κύρν᾽, εἰ] A. Κύρνε, μὴ vulg. μὴ omisso Κύρνε K. — ἄνδρεσι O*. 
Κύρνε, μὴ ἀνδράσι πάντα Vinet, Μὴ πάντ᾽ ἀνδράσι, Κύρνε, Brunck. — χα- 
ταϑνητοῖς] vulg. κατὰ ϑνητοῖς O. ϑεὸς ϑνητοῖς Herm. --- χαλέπαινε] χα- 
λέπαινεν Herm. χαλεπαίνειν vulg. — 898. γινώσχων] O. Cam. γιγν--- vulg. 
γινώσχειν Α. — Ζεὺς] Bergk. ὡς vulg. εὖ Herm. «ci Hartung. — voc 
(c e corr.?) K. — 899. ἐντὸς K. Bergk. Hartung. — τῶν τε δικαίων] Herm. 
τῷ τε δικαίῳ Cam. τῷ δὲ δικαίῳ A. Ald. τῶδε δικαίω O. — 900. τῶν τ᾽ 


ἀδίκων] Herm. τῷ v ἀδίκῳ vulg. τῶδ᾽ ἀδίχω O. — βροτϑ᾽ O*. - ἐπῆν] AO. 
ἐπῇ vulg. — 901. Sie A, nisi quod pro ἕχαστον, quod Bekkero debetur, 
habet ἑκάστου. K (omisso ἔστιν) ὃ μὲν χεῖρον ὃ δ᾽ ἄμεινον ἔργον &x&ocov. 
Ο ἔστιν ó μὲν χεῖρον ὁ δ᾽ ἄμεινον γ᾽ ἔργον ἑκάστου. Vulgo ἔστι τὸ μὲν 
χεῖρον, τὸ δ᾽ ἄμεινόν (ἀμεῖνόν Ald.) γ᾽ ἔργον &x&oxou. — 902. αἰστὸς A,. 
unde Meinek. coni. ἔσϑ᾽ ὅς. — 903. τηρῶν coni. Cam. μετρῶν Schneide- 
win. ῥυϑμῶν Bergk. χρήματ᾽ ἀφαιρῶν Heimsoeth. Θήρων scripsit Orelli e 
coniectura olim a Bergkio proposita. Hartung. tenet Vulgatam posita 


post τηρεῖ virgula. At καταϑηρᾶν nusquam legitur. — 904. cuve pro 
συνιεῖσιν Α. — 906. περῶν O. — 907. πλεῖον AO. πλείω sec. Pr. A et e 
ras. K. πλέονος χρόνου Hartung. — ἔμιμνε] AO. vulg. — 908. τοῦτονιν 


A. τοῦτον, ἵν᾿ Hartung. e coni. Bekkeri. ὃν e ras. K. — 909. ὄρωρε] O. vulg. 
— 911. δ᾽ οἵα. Ald. — écvx« O*. Cam. --- εἰσὶ] O. Ald. εἰσὶ δὲ vulg. 
εἰσὶν (εἰσι sec. Pr.) vo A. δύω «v ἔμπροσθεν Hartung. — 912. ἴω O*. 


EAETEIA. AT 


εἶδον μὲν γὰρ ἔγωγ᾽, ὃς ἐφείδετο χοὔποτε γαστρί 915 
σῖτον ἐλευϑέριον πλούσιος ὧν ἐδίδου " 
ἀλλὰ πρὶν ἐκτελέσαι κατέβη δόμον "᾿Αἴδος εἴσω, 
χρήματα δ᾽ ἀνθρώπων οὑπιτυχὼν ἔλαβεν, 
ὥστ᾽ ἐς ἄχαιρα πονεῖν καὶ μὴ δόμεν ᾧ κ᾽ ἐϑέλῃ τις. 
εἶδον δ᾽ ἄλλον, ὃς ἣ γαστρὶ χαριζόμενος 920 
χρήματα μὲν διέτριψεν, ἔφη δ᾽ οωὑπάγω φρένα τέρψας "“ 
πτωχεύει δὲ φίλους πάντας, ὅπου τιν᾽ ἴδ). 
οὕτω Δημόχλεις κατὰ χρήματ᾽ ἄριστον ἁπάντων 
τὴν δαπάνην ϑέσϑαι καὶ μελέτην ἐχέμεν. 
οὔτε γὰρ ἂν προχαμὼν ἄλλῳ χάματον μεταδοίης, 925 
οὔτ᾽ ἂν πτωχεύων δουλοσύνην τελέοις" 
οὐδ᾽ εἰ γῆρας ἵχοιο, τὰ χρήματα πάντ᾽ ἀποδραίη. 
ἐν δὲ τοιῷδε γένει χρήματ᾽ ἄριστον ἔχειν. 
ἣν μὲν γὰρ πλουτῇς, πολλοὶ φίλοι, ἣν δὲ πένηαι, 
παῦροι, κοὐχκέϑ᾽ ὁμῶς αὐτὸς ἀνὴρ ἀγαϑέός. 980 


Φείδεσϑαι μὲν ἄμεινον, ἐπεὶ οὐδὲ ϑανόντ᾽ ἀποκλαίει 
οὐδείς, ἣν μὴ δρᾷ χρήματα λειπόμενα. 


Παύροις ἀνθρώπων ἀρετὴ καὶ κάλλος ὀπηδεῖ" 
ὄλβιος, ὃς τούτων ἀμφοτέρων ἔλαχε. 

mdytég μιν τιμῶσιν᾽ ὁμῶς νέοι οἵ τε κατ᾽ αὐτόν 935 
χώρης εἴχουσιν τοί τε παλαιότεροι. 


916. ὃν O*, --- 918. οὐπιτυχὼν K et sec. Pr. A. οὐπι--- Ο. οὔπι--- 
Crisp. οὗπι--- Cam. — 919. ᾧ κ᾽ ἐθέλῃ) Bergk. ὦ χε ϑέλη sec. Pr. A. 
ὥς κ᾽ ἐϑέλη K. — ἐϑέλῃ Orelli. óox^ ϑέλει O. ὥς κ᾽ ἐθέλοι vulg. ᾧ χ᾽ 
ἐϑέλοι Bekker. in proeedosi. ᾧ x ἐθέλησιν Herwerden. Hartungo ὥστε 
πονῆσαι ἄχαιρα καὶ μὴ δόμεν οἷς ἐθέλησεν scribendum videtur aut post 
hunc v. lacuna statuenda. — 920. ὃς 7] Turneb. ocv A. ὃς ἦν vulg. —- 
921. μὲν om. K. — ἐφ᾽ ἡδυπάγω K. — 922. ὅπού O*. — 928—930 Bekker. 
à prioribus seiunxit. — ἄριστος K. — 925. χαμάτου Cam. — 927. ἵκοιο] 
AO. txovvo vulg. — 929. ἣν --- πλουτῇς] A. εἰ — πλουτεῖς vulg. — 930. 
Xo)x69"| A. Cam. οὐκέϑ᾽ O. Ald. οὐκ £9 Crisp. — Οὐτὸς Brunck. — 933 
—934 Hartung. separavit a sequentibus Solon? ea tribuens. — 934. ὄὅλ- 
βιος δ᾽ O*. — αἀμφοτερον À. — ἔλαχε] O. — 935—938 Tyrtaei sunt, sed 
ex iribus distichis contracta. Vid. fr. 12, 937—142. Vett. editt. om. 
937—938. — 935. μὲν vett. editt. om. O. — νέοι] A. Brunck. ἴσοι vulg. 
ἴσοι O. — 980. χώρης stxouctw| A. χώροις εἴκουσιν O. εἴκουσι vel εἴκουσιν 
χώρης vulg. — τοί] A. οἵ vulg. 


48 OEOTNIAOZ 


γηράσχων δ᾽ ἀστοῖσι μεταπρέπει, οὐδέ τις αὐτόν 
βλάπτειν οὔτ᾽ αἰδοῦς οὔτε δίκης ἐϑέλει. 


Οὐ δύναμαι φωνῇ λίγ᾽ ἀειδέμεν ὥσπερ ἀηδών" 

xal γὰρ τὴν προτέρην νύχτ᾽ ἐπὶ κῶμον ἔβην. 940 
οὐδὲ τὸν αὐλητὴν προφασίζομαι: ἀλλά μ᾽ ἑταῖρος 

ἐχλείπει, σοφίης οὐκ ἐπιδευόμενος. 


"Eyyó9ev αὐλητῆρος ἀείσομαι ὧδε χαταστάς 
δεξιός, ἀϑανάτοις ϑεοῖσιν ἐπευχόμενος. 


Εἴμι παρὰ στάϑμην ὀρϑὴν ὁδόν, οὐδετέρωσε 940 
χλινόμενος " χρὴ γάρ μ᾽ ἄρτια πάντα νοεῖν. 


Πατρίδα κοσμήσω, λιπαρὴν πόλιν, οὔτ᾽ ἐπὶ δήμῳ 
τρέψας οὔτ᾽ ἀδίκοις ἀνδράσι πειϑόμενος. 


Νεβρὸν ὑπὲξ ἐλάφοιο λέων ὡς ἀλκὶ πεποιϑώς 

ποσσὶ καταμάρψας αἵματος οὐκ ἔπιον" 950 
τειχέων δ᾽ ὑψηλῶν ἐπιβὰς πόλιν οὐκ ἀλάπαξα" 

ζευξάμενος δ᾽ ἵππους ἅρματος οὐκ ἐπέβην" 

, 3 ^ x P » Seg , : 
πρήξας δ᾽ οὐκ ἔπρηξα, καὶ οὐκ ἐτέλεσσα τελέσσας 

δρήσας δ᾽ οὖκ ἔδρησ᾽, ἤνυσα δ᾽ οὐκ ἀνύσας. 


Δειλοὺς εὖ ἕρδοντι δύω xax τῶν τε γὰρ αὐτοῦ 995 
χηρεύσει πολλῶν, καὶ χάρις οὐδεμία. 


937. γηράσκων ὃ Orelh. Hartung. Vulg. om. δ᾽. — 989. λίγ] A. 
λίγυρ᾽ Ald. λιγύρ᾽ vulg. — ἀειδέμεν] Schneidewin. ἀδέμεν vulg. &2épev A 
(sec. Pr.) O. — 940. προτέραν editt. vett. --- νύχτα O*. — χκῶμο K. — 


941. με γῆρυς Emper. Idem vs. seq. ἐπιδευόμενον. —: 943—944 Bekker. | | 


cum prioribus coniunxit. — 944, ϑεοῖς AO. — 945—948 videntur Solo- 
nis esse. — cà O*. εἰμὶ Cam. — οὐδ᾽ &xé— A (sec. Pr.) O*. — 947— 
948 copularunt Hartung. alii cum prioribus. — 949—954 tribuunt He- 
cker. et Hartung. $Solom. Neque huius sunt neque Theognidis. — 
949. ὅπ’ ἐξ O. editt. ante Bekker. — 951. obx ἐλάπαξα K. ουχκελαπαξα 
Ο. — 953. κοὐχ O. — 954. οὔκ] Schneider. οὐκ vulg. — 955. δειλοὺς] A. 
δειλοὺς δ᾽ vulg. — ἔρδοντι K. — αὐτοῦ] AO. Crisp. αὗτοῦ vulg. — 950. 
χηρεύσει] Brunck. χηρώσει vulg. χήρωσις Stob. — κτεάνων ut Stob. Har- 
tung. | 


EAETEIA. 49 


Ei τι παϑὼν ἀπ᾽ ἐμεῦ ἀγαϑὸν μέγα μὴ χάριν οἶδας, 
χρήζων ἡμετέρους αὖϑις ἵχκοιο δόμους. 


Ἔστε μὲν αὐτὸς ἔπινον ἀπὸ χρήνης μελανύδρου, 

ἡδύ τί μοι ἐδόχει χαὶ χαλὸν εἶμεν ὕδωρ᾽ 960 
γῦν δ᾽ ἤδη τεϑόλωται, ὕδωρ δ᾽ ἀναμίσγεται Out. 

ἄλλης δὴ χρήνης πίομαι ἣ ποταμοῦ. 


Μή ποτ᾽ ἐπαινήσῃς, πρὶν ἂν εἰδῇς ἄνδρα σαφηνέως, 
ὀργὴν καὶ ῥυϑμὸν καὶ τρόπον ὅστις ἂν ἧ. 
πολλοί τοι χίβδηλον ἐπίκχλοπον ἦϑος ἔχοντες 965 
χρύπτουσ᾽, ἐνθέμενοι ϑυμὸν ἐφημέριον. 
τούτων δ᾽ ἐχφαίνει πάντως χρόνος ἦϑος &x&otou. 
xal γὰρ ἐγὼ γνώμης πολλὸν ἄρ᾽ ἐχτὸς ἔβην" 
ἔφϑην αἰνήῆσας πρίν σου κατὰ πάντα δαῆναι 
ἤϑεα. νῦν δ᾽ ἤδη νηῦς ἄϑ᾽ ἑχὰς διέχω. 970 


Τίς δ᾽ ἀρετὴ πίνοντ᾽ ἐπιοίνιον ἄϑιλον ἑλέσθαι; 
πολλάχι τοι νικᾷ χαὶ χαχὸς ἄνδρ᾽ ἀγαθόν. 


Οὐδεὶς ἀνθρώπων, ὃν πρῶτ᾽ ἐπὶ γαῖα χαλύψῃ 
εἴς τ᾽ Ἔρεβος χαταβῇ, δώματα llepoeqóvnc, | 
τέρπεται οὔτε λύρης οὔτ᾽ αὐλητῆρος ἀκούων, 975 
οὔτε Διωνύσου δῶρ᾽ ἐσαειράμενος. 


957. 9x Herwerden. — 958. χρήζων O* et quaedam editt. vett. χρί- 

Gov Ald. — αὖϑις] AO. Cam. αὖτις vulg. — 959. ἔστε O. — 960. μεν 
A. ἔμμεν Herm. HRennero aut hoc probandum videtur aut cum Bergkio 
scribendum ἡδὺ τέως $2— 7juv. — 961. 0] Ahrens. olim, nune (Beitráge 
p. 176) ὕλῃ. 52e. vulg. — 962. δὴ] AO. δὲ vulg. — 968. ἐπαινήσῃς] AO. 
Brunck. ἐπαινέσῃς (Ald.) vel ἐπαινέσσῃς (Cam.) vulg. — ἴδης O. — σα- 

. €nvéoc] Bergk. —ógz vulg. — 964. ὅντιν᾽ ἔχει Stob. — 965. ἐπίκλοποι Ep- 
᾿ kema. ἐπίκλοποσ O*. — 967. πάντως] Epkema. πάντων libri, etiam Vat. 
08. — 968. ἐγὼν O. — ἔβην om. K. — 969. ég9wv] A. ἔφϑην δ᾽ vulg. 
— 970. ἤδην K. — νηῦς] A. ναῦς vulg. — ἀατεχασ A. Fort. νῦν δ᾽ ἐδάην 
γαῦν τε &£xXc —. Hartung. νῦν δ᾽ ἤδη, νηῦν τε πέτρας —. Alii aliter. Cfr. 


τ 
Bergk. — 978. ὃν πρῶτ᾽ ἐπὶ] Α. ὅν ποτ᾽ ἐπὶ Ο. ὅν mov ἐπὶ K. ὃν ἐπεί ποτε 
vulg. — καλύψῃ] Turneb. χαλύφψει libri. — 974. ἔς O. --- δώματα] AO. 
δῶμά τε vulg. — 976. ἐσαειρόμενος Schaefer. 


Theogn. Eleg. ed. Ziegler. 11. Ed, 4 


50 ΘΕΟΓΝΙΔΟΣ 


ταῦτ᾽ ἐσορῶν κραδίην εὖ πείσομαι, ὄφρ᾽ ἔτ᾽ ἐλαφρά 
γούνατα xal χεφαλὴν ἀτρεμέως προφέρω. 


Μή μοι ἀνὴρ εἴη γλώσσῃ φίλος, ἀλλὰ καὶ Épyo: 

χερσίν τε σπεύδοι χρήμασί τ᾽, ἀμφότερα" 980 
μηδὲ παρὰ χρητῆρι λόγοισιν ἐμὴν φρένα ϑέλγοι, 

ἀλλ᾽ ἕρδων φαίνοιτ᾽, εἴ τι δύναιτ᾽, ἀγαϑόν. 


Ἡμεῖς δ᾽ &v ϑαλίῃσι φίλον καταϑώμεϑα ϑυμόν, 
ὄφρ᾽ ἔτι τερπωλῆς ἔργ᾽ ἐρατεινὰ φέρῃ. 

αἶψα γὰρ ὥστε νόημα παρέρχεται ἀγλαὸς Tn: 98ὅ 
οὐδ᾽ ἵππων δρμὴ γίνεται ὠχυτέρη, 

αἵτε ἄνακτα φέρουσι δορυσσόον ἐς πόνον ἀνδρῶν 
λάβρως, πυροφόρῳ τερπόμεναι πεδίῳ. 


Iltv' ὁπόταν πίνωσιν. ὅταν δέ τι ϑυμὸν ἀσηϑῆς, 
μηδεὶς ἀνθρώπων γνῷ σε βαρυνόμενον. 990 


"Αλλοτέ τοι πάσχων ἀνιῆσεαι, ἄλλοτε δ᾽ ἕρδων 
χαιρήσεις" δύναται δ᾽ ἄλλοτε ἄλλος ἀνήρ. 


Εἰ ϑείης ᾿Αχάδημε ἐφίμερον ὕμνον ἀείδειν, 
ἄϑλον δ᾽ ἐν μέσσῳ παῖς καλὸν ἄνϑος ἔχων 


977. χραδίην] αὖ Cam. A. χραδίη O. Ald. χραδίῃ vulg. --- ὄφρ᾽ &v] 


coni Schneidewin. ὄφρα v vulg. — 978. ἀτρεμέως] AO. ἀτρομέων vulg. 
— Ultima vox in O singulari modo scripta est, sed librarius videtur 
voluisse προφέρω. — 980. χερσί O. --- σπεύδου A. Bergk. σπεύδει O. — 


981. χρητῆρι] Bekker. χλητῆρι A. χρατῆρσι Ὁ. χρητῆρσι vulg. — ϑέλγοι]) 
Bekker. ϑέλγοις A. Bergk. τέρποι vulg. .— 982, ἔρδων O. --- φαίνοι᾽ — 
δύνα Α e ras. Bergk. — 983. ϑαλίεσσι A. ϑαλίαισι O. — 986. γίνεται] 


O. Cam. γίγν--- vulg. In A 985. 86 omissi sunt. — 987. αἴτε ἄνακτα, 


φέρουσι] À. atv" ἀναφέρουσι O. αἵτε περ ἄνδρα φ. vulg. — δορυσσόου K. — 
ἂμ, coni. Renner. — ἀνδρός O. — 989. ὅταν δέ τι] Brunck. ow» δ᾽ ἔτι A. 
ὅτάν τοι O. — 991. ἄλλ᾽ ὃτε A. — ἀνιήσεται O. — ἄλλοτε δ᾽ ἕρδων] A. 
ἄλλοτέ 9 ἕρδων O. vulg. ἄλλοτέ τ᾽ &ép— Brunck. — 992. χαιρήσεις " δύνα- 
ται δ᾽ ἄλλοτε] Bergk. χαιρήσεις. δύναται ἄλλοτε Bekker. χαιρῆισι δύναται 
ἄλλοτε δ᾽ Δ. χαιρήσειν δύνααι ἄλλοτε τ᾽ Ο. χαιρήσειν δύνασαι, ἄλλοτέ τ᾽ vulg. 
(Cam. sine 7.) — Ahrens. (ut Brunck.) distichon prioribus annexuit. — 
993—996 Hartung. a Theognide abiudicat. Bergkio videntur Polymnesti 
Colophonii esse. — εἶθ᾽ εἴη σ᾽ Cam. st9 εἴη σ᾽ Turneb. Brunck. — ἐφή- 
pegov AO. Cam. — 994. μέσω x. χαχὸν O. 


5 , 


EAETEIA. 51 


σοί τ᾽ εἴη καὶ ἐμοὶ σοφίης πέρι δηρισάντοιν, 990 
γνοίης χ᾽ ὅσσον ὄνων χρέσσονες ἡμίονοι. 


Τῆμος δ᾽ ἠέλιος μὲν ἐν αἰϑέρι μώνυχας ἵππους 

ἄρτι παραγγέλλοι μέσσατον ἥμαρ ἔχων, 
δεῖπνον δῆτ᾽ ἀλέγοιμεν, ὅπου τινὰ ϑυμὸς ἀνώγοι, 

παντοίων ἀγαϑῶν γαστρὶ χαριζόμενοι. 1000 
χέρνιβα δ᾽ αἶψα ϑύραζε φέροι, στεφανώματα δ᾽ εἴσω 

εὐειδὴς ῥαδιναῖς χερσὶ Λάκαινα κόρη. 


Ἥδ᾽ ἀρετή, τόδ᾽ ἄεϑλον ἐν ἀνθρώποισιν ἄριστον 
χάλλιστόν τε φέρειν γίνεται ἀνδρὲ σοφῷ. 

ξυνὸν δ᾽ ἐσθλὸν τοῦτο πόληί τε παντί τε δήμῳ, 1005 
ὅστις ἀνὴρ διαβὰς ἐν προμάχοισι μένῃ. 


Zuyby δ᾽ ἀνθρώποις ὑποθήσομαι, ὄφρά τις ἥβης 

ἀγλαὸν ἄνθος ἔχων xal φρεσὶν ἐσθλὰ vof, 
τῶν αὐτοῦ χτεάνων εὖ πασχέμεν οὐ γὰρ ἀνηβᾶν 

δὶς πέλεται πρὸς ϑεῶν οὐδὲ λύσις ϑανάτου 1010 
ϑνητοῖς ἀνθρώποισι. xaxov δ᾽ ἐπὶ γῆρας ἐλέγχει 

οὐλόμενον, κεφαλῆς δ᾽ ἅπτεται ἀχροτάτης. 


995, δηρησάντοιν Vinet. Cam. δηρισάντων A sec. Bekker., ---τοῖν sec. 
H. δηρησάντων O. — 996. v pro χ᾽ A. 9" O. — ὄνου O. — 997. τῆμος] 
AO. Bergk. ἦμος vulg. — μέσῳ αἰϑέρι Emper. et Hartung. — 998. παρ- 
αγγέλοι AO. Ald. παραγγέλλει Crisp. — 999. δεῖπνον δῆτ᾽ ἀλέγοιμεν] δεί- 
πνοὺῦ δῆτ᾽ ἀλέγοιμεν vir doctus apud Schneidewin. δείπνου δὴ λήγοιμεν 
vulg. δὲ pro δὴ AO. τε Ald. — Pro ὅπου malim ὅσον. --- ἀνώγοι] A. 
Brunck. ἀνώγει vulg. — 1001. φέρι Ald. φέρει O. — δήσοι pro δ᾽ εἴσω O. 
Ald., haec praeterea στεφανώμεϑα. — 1002. ῥαδινῇῆς Athen. — Welckero 
videtur festivus aliquis homo quae ab origine scripta fuerint addito ex 
carmine convivali disticho in contrarium convertisse. Poetam incepisse 
δείπνου δὴ μνησαίμεϑ', ὅσου — deinde hortatum esse ad laborem denuo 
capessendum. Cfr. Bergk. — 1003—1006 Tyrtaei sunt, vid. Eleg. 12, 
13—16. — 1004. γίνεται] Ο. γίγν--- vulg. — 1005. xoAtqt — τε τῷ 8— 
O*. — 1006. προμάχοισι μένῃ] Cam. mp. μένει ἃ. μένοι Crisp. προμάχοισιν 
ἔνι K. vulg. π---χαισιν ἔνι O. — 1007. ὄφρά] ὅφρά ΟἿ. — 1008. ἔχη e ras. 
K. — 1009. αὗτοῦ Crisp. alii. — ἂν ἡβᾶν O. — 1011. ἐπείγει Brunck. e 
coni. Piersoni. ἐλαύνει, quod coniecerat Schneidewin., Hartung. Fort. x. 
δέ τε γ. ἔπεισιν, vel δ᾽ ἐπὶ v. ἱκάνει. — 1012. δ᾽ om. O. 


AL" 


59 OEOTNIAOZ 


"À μάκαρ εὐδαίμων τε xal ὄλβιος, ὅστις ἄπειρος 
ἄϑλων εἰς ᾿Αίδεω δῶμα μέλαν καταβῇ, 

πρίν γ᾽ ἐχϑροὺς πτῆξαι xal ὑπερβῆναί περ ἀνάγχῃ; 1015 
ἐξετάσαι τε φίλους, ὅντιν᾽ ἔχουσι νόον. 


Αὐτίκα μοι κατὰ μὲν χροιὴν ῥέει ἄσπετος ἱδρώς, 

πτοιῶμαι δ᾽ ἐσορῶν ἄνθος ὁμηλικίης 
τερπνὸν ὁμῶς xal καλόν, ἐπεὶ πλέον ὥφελεν εἶναι. 

ἀλλ᾽ ὀλιγοχρόνιον γίνεται ὥσπερ ὄναρ 1020 
ἥβη τιμήεσσα᾽ τὸ δ᾽ οὐλόμενον καὶ ἄμορφον 

αὐτίχ᾽ ὑπὲρ κεφαλῆς γῆρας ὑπερχρέμαται. 


Οὔ ποτε τοῖς ἐχϑροῖσιν ὑπὸ ζυγὸν αὐχένα ϑήσω 
δύσλοφον, οὐδ᾽ εἴ μοι Τμῶλος ἔπεστι χάρῃ. 


Δειλοί τοι κακότητι ματαιότεροι νόον εἰσί, | 1025 
τῶν δ᾽ ἀγαθῶν αἰεὶ πρήξιες ἰϑύτεραι. 


Ῥηιδίη τοι πρῆξις ἐν ἀνθρώποις κακότητος " 
τοῦ δ᾽ ἀγαϑοῦ χαλεπὴ Κύρνε πέλει παλάμη. 


Τόλμα ϑυμὲ κακοῖσιν ὅμως ἄτλητα πεπονθώς" 
δειλῶν τοι χραδίη γίνεται ὀξυτέρη. 1030 


μηδὲ σύ γ᾽ ἀπρήκτοισιν ἐπ᾽ ἔργμασιν ἄλγος ἀέξων 
ὄχϑει, μηδ᾽ ἄχϑου, μηδὲ φίλους ἀνία, 

μηδ᾽ ἐχϑροὺς εὔφραινε. ϑεῶν δ᾽ εἱμαρμένα δῶρα 
οὐκ ἂν ῥηιδίως ϑνητὸς ἀνὴρ προφύγοι, 


1018. 4] A. ὡς vulg. — 1014. ᾿Αίδεω] Bekker. αἰδου A. ἅδου O. Et 
sic aut ἄδου vulg. — καταβῇ] O. κατέβη vulg. — 1015. πρίν γ Bekker. 
πρίν v libri. — γε pro περ K. ὑποδμηϑῆναν ἀνάγχῃ Hartung. — 1016. δὲ 
A. — 1017—1022 Mimnermi sunt, vid. fr. 5. Hartung. ei vindicat 1007 
—1024. — 1018. πτοιῶμαι] Α. πτοιοῦμαι vulg. — εἰσορῶν Α. εἰσορόων — 
δμιλίης Ο. — 1019. ἐπὶ Ald. — ὥφειλεν AO*. Ald. — 1020. ὀλιγοχρόνιος 
0. — γίνεται] Ο. Cam. γίγν--- vulg. — 1029. ὑποζύγιον A. — 1025. δει- 
Aot] A. δειλοῖς vulg. — νόον] A. νόοι O. Cam. γόοι Ald. — εἰσί] O. vulg. 
— 1097. τε pro τοι Ald. — 1028. πέλει κύρνε O*. — 1029. ὁμῶς O*. 
Cam. — 1030. γίνεται] O. Cam. γίγν--- vulg. — 1031. σύ τ΄ AO. — 1032. 
ὄχ ει] Emper. et Bergk. ἔχϑει vulg. ἔχϑη (e ras. e an Og?) K. — ἄχϑει 
O. ἔχϑει A. ἄχϑεο, μηδ᾽ ἄχϑει μήτε — μήτ΄ praeeunte Geelio Heimsoeth. 
— 1033. εὐφρηνες Α. ἔχϑρηνε O. — ϑέλων Α sec. M. — 1084. ῥηΐδιος Α. 


EAETEIA. 53 


οὔτ᾽ ἂν πορφυρέης χαταδὺς ἐς πυϑμένα λίμνης, 1035 
οὔϑ᾽ ὅταν αὐτὸν ἔχῃ Τάρταρος ἢερόεις. 


"Ανδρά τοί ἐστ᾽ ἀγαϑὸν χαλεπώτατον ἐξαπατῆσαι, 
ὡς ἐν &pol γνώμη Κύρνε πάλαι χέχριται. 


ἔΛφρονες ἄνϑρωποι καὶ νήπιοι, οἵτινες οἶνον 
μὴ πίνουσ᾽ ἄστρου καὶ κυνὸς ἀρχομένου. 1040 


Δεῦρο σὺν αὐλητῆρι" παρὰ κλαίοντι γελῶντες 
πίνωμεν, κείνου κήδεσι τερπόμενοι. 


Εὕδωμεν. φυλαχὴ δὲ πόλεος φυλάχεσσι μελήσει 
ἀστυφέλης ἐρατῆς πατρίδος ἡμετέρης. 


Ναὶ μὰ Δί᾽, εἴ τις τῶνδε καὶ ἐγκεκαλυμμένος εὕδει, 1045 
ἡμέτερον χῶμον δέξεται ἁρπαλέως. 


Νῦν μὲν πίνοντες τερπώμεϑα, χαλὰ λέγοντες" 
ἅσσα δ᾽ ἔπειτ᾽ ἔσται, ταῦτα ϑεοῖσι μέλει. 


Σοὶ δ᾽ ἐγὼ οἷά τε παιδὶ πατὴρ ὑποθήσομαι αὐτός 
ἐσθλά" σὺ δ᾽ ἐν ϑυμῷ xol φρεσὶ ταῦτα βάλευ" 1050 
μή ποτ᾽ ἐπειγόμενος πρήξῃς κακόν, ἀλλὰ βαϑείῃ 


σῇ φρενὶ βούλευσαι σῷ τ᾽ ἀγαϑόν τι νόῳ. 


1035. οὐκ ἂν --- χαδδὺς (hoc e ras. K., qui mihi etiam ἐς πυϑμένα 
videbatur habere e corr. — 1037. ἄνδρα τοι ἔστ᾽ Κα. Cam. ἄνδρά τοι ἔστ᾽ 
Crisp. — 1038. ἐν ἐμοὶ γνώμη] A. ἐν ἐμοὶ γνώμῃ Cam. ἐν ἐμῇ γνώμῃ vulg. 
ἐν ἐμῆ (q e ras.?) γνώμη K. — 1039. ot ἄνϑρωποι K. --- 1040. ἐρχομένου 
O. — 1041. Colon post αὐλητῆρι posuit Bergk. — 1043. πόλεος] Renner. 
πόλεως À. πόλευς vulg. — 1044. ἀστυφελὴς O. ἀστυφελῆς Cam. & στυφε- 
λῆς ali. ἀστεμφῆής Schmidt. Cfr. Bergk. — ἐραστῆς K. ἐραστὴς O. — 1045. 
vxi'om. K. --- τόνδε AO. — 1049. σοὶ δ᾽ ἐγὼ Bergk. cot δέ τω A. coi δέ 
τοι Bekker. coi δὲ K. Ald. coi δ᾽ αὖ Cam. σοὶ δὴ Brunck. σὺ δὲ O. — οι- 
ἅτε Α. — πατὴρ] A. φίλῳ vulg. om. Ὁ. — 1050. βάλευ] A. βάλε vulg. — 
1051—1054 coniunxit Bergk. cum prioribus. — 1051—1052. πράξης AO. 
— βαϑείης A. βαϑείῃς ἐν φρεσὶ Hartung. — βουλεῦσαι O. — σῷ v ἀγαϑόν 
τι νόῳ] Bergk. cum Ahrensio. σῷ (oo v A.) ἀγαϑῷ τε νόῳ vulg., omisso 
vóp K. τέχνω pro τε νόῳ O. σαῖς ἀγανῷ τε νόῳ Hartung. 


54 GEOTNIAOX 


τῶν γὰρ μαινομένων πέτεται ϑυμός τε νόος τε, 
βουλὴ δ᾽ εἰς ἀγαϑὸν xol νόος ἐσϑιλὸς ἄγει. 


᾿Αλλὰ λόγον μὲν τοῦτον ἐάσομεν, αὐτὰρ ἐμοὶ σύ 1055 
αὔλει, καὶ Μουσῶν μνησόμεϑ᾽ ἀμφότεροι. 

αὗται γὰρ τάδ᾽ ἔδωχαν ἔχειν κεχαρισμένα δῶρα 
σοὶ xai ἐμοὶ xai μὴν ἀμφιπεριχτίοσι. 


Τιμαγόρα, πολλῶν ὀργὴν ἀπάτερϑεν ὁρῶντι 

γινώσχειν χαλεπόν, καίπερ ἐόντι σοφῷ. 1060 
oL μὲν γὰρ κακότητα χαταχρύψαντες ἔχουσι 

πλούτῳ, τοὶ δ᾽ ἀρετὴν οὐλομένῃ πενίῃ. 


Ἔν δ᾽ ἥβῃ πάρα μὲν ξὺν ὁμήλικι πάννυχον εὕδειν, 
ἱμερτῶν ἔργων ἐξ ἔρον ἱέμενον, 

ἔστι δὲ χωμάζοντα μετ᾽ αὐλητῆρος ἀείδειν. | 1065 
τούτων οὐδὲν ἄρ᾽ ἦν ἄλλ᾽ ἔτι τερπνότερον 

ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξί. τί μοι πλοῦτός τε xal αἰδώς : 
τερπωλὴ νικᾷ πάντα σὺν εὐφροσύνῃ. ὶ 


ἼΛφρονες ἄνϑρωποι καὶ νήπιοι, οἵτε ϑανόντας | 
χλαίουσ᾽, οὐδ᾽ ἥβης ἄνθος ἀπολλύμενον. 1070 


1059. μαινομένων πέτεται] A. Prius coniecerat Brunck. μαρναμένων 
μάχεται vulg. --- 1054. σ᾽ pro δ᾽ Ο. --- νόος ἐσθλὸς] Hartung. νόον ἐσθλὸν 
vulg. — 1055—1058 Mmnermi esse videntur Bergkio et Hartungo. — 
ἐάσομαι O*. — ἐμοί co. Α. — 1057. αὐταὶ Cam. — 1058. «oi μὴν] Crisp. 
Sylb. μὴν καὶ Ald. μενδ᾽ Α. νῦν O. Post ἐμοὶ lac. Cam., post ἐμοὶ μὴν 
Vat. 63. μέλπειν scripsit Hartung. μελέμεν δ΄ coni. Ahrens. μεταδοῦν δ᾽ 
Schmidt. Ναννοῖ Bergk. — ἀμφιπερικχτίοσι) Vinet. (9) Hertel. ἀμφῳ---ατίοσιν 
A. Bekker. ἄμφῳ---χτύοσι Cam. Crisp. ----κτύοσιν Ald. ---κατίοσι Ο. x ἄμφ--- 
χτύοσι Sylb. χάμφῳ---χτίοσιν Bergk. in notis. — 1059. Τιμαγόρα, πολλῶν] 
Cam. τιμαγαραπόλλων Α. τιμᾶ γαρ ἀπόλλων O. τιμᾶ γὰρ ἀπόλων K. τιμᾷ 
γὰρ ἀπόλλων Ald. --- 1060. γινώσχειν] O. Cam. γιγν--- vulg. — 1061. οὗ - 
À. — ἔχουσι] O. vulg. — 1063—1068 et 1069—1070 Mimnermi videntur. 
— 1063. πάρα μὲν ξὺν δὅμήλιχκι] Bekker. παρὰ μὲν ξυνομήλιυκι vulg. — ξὺν 
οιμνήλιχι Οὗ, παρὰ μὲν ξυνομήλικι Α. παρὰ μὲν συνομήλιχκι Brunck. — πάννυχον] 


À. χάλλιον vulg. χἀλλιϑὶ O. κάλλισϑ' e ras. K. — 1064. ἐξέρου O. ἵμερον 
Cam. — ἱέμενος Ὁ. — 1066. áp ἦν] e coni. Bergk. τοι vulg. τι Ὁ. — 
ἀλλ᾽ K. Cam. — ἔτι] coni. Bergk. ἔπι Turneb. ἐπιτερπνότερον vulg. De 
Ο ambigo, utrum librarius scripserit ἄλλ᾽ &mv—, an ἄλλ ἔπιτ---. “τούτων 
οὐδὲν " ἀλλ᾽ ἐπιτ--- Α. τούτων δ᾽ οὐδεὶς οἷδ᾽ ἄλλο τι τερπνότερον Hartung. — 
1068. πάντας Καὶ et fort. etiam O. — 1070. ἀπολλόμενον O. 


L2——— C4 2 


MF - 


EAETEIA. 55 


Kópve, φίλους πρὸς πάντας ἐπίστρεφε ποιχίλον ἦϑος 
συμμίσγων ὀργὴν οἷος ἕκαστος ἔφυ. 

νῦν μὲν τῷδ᾽ ἐφέπου, τοτὲ δ᾽ ἀλλοῖος πέλευ ὀργήν ᾽ 
χρέσσων τοι σοφίη xal μεγάλης ἀρετῆς. 


Πρήγματος ἀπρήχτου χαλεπώτατόν ἐστι τελευτήν 1075 
γνῶναι, ὅπως μέλλει τοῦτο ϑεὸς τελέσαι. 

ὄρφνη γὰρ τέταται" πρὸ δὲ τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι 
οὗ ξυνετὰ ϑνητοῖς πείρατ᾽ ἀμηχανίης. 


Οὐδένα τῶν ἐχϑρῶν μωμήσομαι ἐσϑλὸν ἐόντα, 
οὐδὲ μὲν αἰνήσω δειλὸν ἐόντα φίλον. 1080 


Κύρνε, χύει πόλις ἥδε, δέδοικα δὲ μὴ τέχῃ ἄνδρα 
ὑβριστήν, χαλεπῆς ἡγεμόνα στάσιος. 


Οὕτω χρὴ τόν γ᾽ ἐσθλὸν ἐπιστρέψαντα νόημα 
ἔμπεδον αἰὲν ἔχειν ἐς τέλος ἀνδρὶ φίλῳ. 


Δημῶναξ, σοὶ πολλὰ φέρειν βαρύ οὐ γὰρ ἐπίστῃ 1085 
τοῦϑ'᾽ ἕρδειν, Ó τι cot μὴ καταϑύμιον T. — 


Κάστορ xol Πολύδευκες, oi ἐν Λακεδαίμονι δίῃ 
γαίετ᾽ ἐπ᾿ Εὐρώτα καλλιρόῳ ποταμῷ, 
εἴ ποτε βουλεύσαιμι φίλῳ κακόν, αὐτὸς ἔχοιμι" 
εἰ δέ τι κεῖνος ἐμοί, δὶς τόσον αὐτὸς ἔχοι. 1090 


1078. τοδ᾽ A. τόδ᾽ Cam. — τότε AO*. ποτὲ Cam. alii. — 1074. κρέσσων] 
χρείσσων O. χρεῖσσόν vulg. — 1077. ὀρφνὴ O et vulg. (Crisp. ὄρφνη) ante 
Bekker. — 1078. ϑνητοῖς] AO. ϑνητῆς vulg. — 10:0. οὐδέ pev O. Cam. 
— 1081—1082 om. vett. editt. — τέκοι AO. — 1083. οὔτοι — ἐπιστρέψαι 
τὸ νόημα, ἔμπεδον αἰὲν ἔχειν δ᾽ ἐς — Hartung. Bergkio videntur duo 
disticha in unum coaluisse, quorum utrumque certam in amicitia fidem 
commendaverit: prioris initium fuisse οὔτοι χρὴ —, alterum incepisse 
fortasse ab οὕτω et huc pertinere pentametrum. — 1085. Δημῶναξ, σοὶ 
πολλὰ φέρειν Bxo0] Welceker. Δ., ob δὲ πολλὰ φέρεις βαρύ Bergk. δήμων 
ἄξιοϊ δὲ m. φέρειν βαρὺ A sec, Bekker. δημωναξιοῖδε sec. Η. δημωναξιοιδε 
sec. M. δῆμον δ᾽ ἀξιοῖ m. φέρειν βαρὺς O. Ald. δῆμον 0x... T. φ. βαρὺς 
Cam. δεῖ μέν σ᾽ ἄξια π. φ. βαρέ᾽ Brunck. --- 1086. ὅτι σοὶ O*. Cam. — 
1087—90 Hartung. Chiloni vindicat. — 1090. ἔχει O*. 


56 OEOTNIAOXZ 


᾿Αργαλέως μοι ϑυμὸς ἔχει περὶ σῆς φιλότητος" 
οὔτε γὰρ ἐχϑαίρειν οὔτε φιλεῖν δύναμαι, 

γινώσχων χαλεπὸν μέν, ὅταν φίλος ἀνδρὶ γένηται, 
ἐχϑαίρειν, χαλεπὸν δ᾽ οὖχκ ἐϑέλοντα φιλεῖν. 


Σχέπτεο δὴ νῦν ἄλλον ἐμοί γε μὲν οὔτις ἀνάγχη 1096 
τοῦϑ' ἕρδειν. τῶν μοι πρόσϑε χάριν τίϑεσο. 


Ἤδη wai πτερύγεσσιν ἐπαίρομαι ὥστε πετεινόν 
ἐχ λίμνης μεγάλης, ἄνδρα χαχὸν προφυγών, 
βρόχον ἀπορρήξας. σὺ δ᾽ ἐμῆς φιλότητος ἁμαρτών 
ὕστερον ἡμετέρην γνώσῃ ἐπιφροσύνην. 1100 


“Ὅστίς σοι βούλευσεν ἐμεῦ πέρι, xat σ᾽ ἐκέλευσεν 
οἴχεσθαι προλιπόνϑ᾽ ἡμετέρην φιλίην. 


Ὕβρις xol Μάγνητας ἀπώλεσε xoi Κολοφῶνα 
xal Σμύρνην. πάντως Κύρνε xai ὄμμ᾽ ἀπολεῖ. 


Εἰς βάσανον δ᾽ ἐλθὼν παρατριβόμενός τε μολίβδῳ 110ὅ 
χρυσὸς ἄπεφϑος ἐὼν χαλὸς ἅπασιν ἔσῃ. | 


"Q uot ἐγὼ δειλός: καὶ δὴ χατάχαρμα μὲν ἐχϑροῖς, 
τοῖς δὲ φίλοισι πόνος δεινὰ παϑὼν γενόμην. 


Κύρν᾽, oi πρόσϑ᾽ ἀγαϑοὶ νῦν αὖ χαχοί, ot δὲ κακοὶ πρίν 

γῦν ἀγαϑοί. τίς χεν ταῦτ᾽ ἀνέχοιτ᾽ ἐσορῶν, 1110 
τοὺς ἀγαϑοὺς μὲν ἀτιμοτέρους, καχίους δὲ λαχόντας 

tuc; μνηστεύει δ᾽ ἐκ χαχοῦ ἐσϑλὸς ἀνήρ. 


1098, γινώσκων] O. Cam. γινώσχω Α. vey—*ov vulg. --- 1095—96 — 


Bergk. a praegressis separavit. Welcker. coniunxit 1095 —1100. — 1095. 
σχέπτα: K. σχέπτε O. — ἀνάσσει K. — 1096. τῷ K. O ev. -— 1098. λόχμης 
coni Hermann. λόχμης μεσάτης Haupt. — 1099. βρόχον] AO. Brunck. 
βρόγχον vulg. βρόκχον Bergk. Cfr. Welcker. — Post 1100 Bergk. lacunam 
aliquot versuum statuit. Cfr. Cam. Alii coniungun£ 1101—1102 cum prioribus, 
Boissonad. proponens χῶστις. — 1104. ὕμμ᾽ ἀπολεῖ] A sec. Bekker., opu 
ἀπολεῖ sec. M. ὕμμας ὀλεῖ O. ὕμμας (ὕμμας 3) ὄλει Κ. ὕμμας (Ald.) vel ὕμμας 
(Cam.) ὀλεῖ vulg. — 1106. ἄπευϑος O*. — 1107. ὥμοι] Ο. οἴμοι A et vulg. 
— 1108. φίλοισ 6 πόνοσ Α. — δεινὰ] Cam. δειλὰ. libri. 


PuWreU—— M 


"nd 


ἢ 
Σ 
ἥ 
à 
I 


EAETEIA. 51 


ἀλλήλους δ᾽ ἀπατῶντες ἐπ᾽ ἀλλήλοισι γελῶσιν, 
οὔτ᾽ ἀγαϑῶν μνήμην εἰδότες οὔτε XoXv.. 


Χρήματ᾽ ἔχων πενίην μοι ὀνείδισας. ἀλλὰ τὰ μέν μοι 1115 
ἔστι, τὰ δ᾽ ἐργάσομαι ϑεοῖσιν ἐπευξάμενος. 


Πλοῦτε, ϑεῶν χάλλιστε καὶ ἱμεροέστατε πάντων, 
σὺν σοὶ καὶ καχὸς ὧν γίνεται ἐσθλὸς ἀνήρ. 


Ἥβης μέτρον ἔχοιμι, φιλοῖ δέ με Φοῖβος ᾿Απόλλων 

Λητοΐδης καὶ Ζεύς, ἀϑανάτων βασιλεύς, 1120 
ὄφρα βίον ζώοιμι κακῶν ἔχτοσϑεν ἁπάντων, 

fy καὶ πλούτῳ ϑυμὸν ἰαινόμενος. 


Μή με κακῶν μίμνησχε. πέπονθα τοι οἷά τ᾽ ᾿Οδυσσεύς, 
ὅστ᾽ ᾿Αίδεω μέγα δῶμ᾽ ἥλυϑεν ἐξαναδύς, 

ὃς δὴ καὶ μνηστῆρας ἀνείλετο νηλέι ϑυμῷ 1126 
Πηνελόπης ἔμφρων, κουριδίης ἀλόχου, 

ἥ μιν δήϑ᾽ ὑπέμεινε φίλῳ παρὰ παιδὶ μένουσα, 
ὄφρ᾽ Ιϑάχης ἐπέβη δαιδαλέου τε λέχους. 


᾿Εμπίομαι, πενίης ϑυμοφϑόρου οὐ μελεδαίνων, 
οὐδ᾽ ἀνδρῶν ἐχϑρῶν, οἵ με λέγουσι καχῶς. 1130 


᾿Αλλ᾽ ἥβην ἐρατὴν ὀλοφύρομαι, Y, μ᾽ ἐπιλείπει, 
χλαίω δ᾽ ἀργαλέον γῆρας ἐπερχόμενον. 


2 


1115. μοι ὀνείδισας] Bergk. et Emper. μ᾽ ὦνεΐδισας vulg. --- τεμεμοι 
Α. τὰ μέντοι O. --- 1116. ἐστὶ Ο. Hertel. — 1118. xot om. K. --- γίνεται] 
AO. γίγνομαι vulg. γίν--- Cam. — 1119. φιλεῖ Ald. --- φίλος pro Φοῖβος 
O*. — 1120. Λητοίδης] O. vulg. Λητοίδης Α. — 1121. δίκην pro fiov A. 
δίκῃ Orelli. Hartung. — 1123. μίμνησχε] Turneb. μίμνησκχ᾽ επε--- A. pé- 
μνησϑε vulg. — 1124. ᾿Αίδεω] Bekker. αἰδεὼ A. ἀΐδου vulg. --- ἐλήλυϑεν 
K. — 1125. ἀνείλατο A. — ϑυμῷ] Bekker. ϑυμῶι Α. χαλχῷ vulg. — 1126. 
eucpoy Α. — 1127. 7j μιν] A. ἢ vel ἣ μὲν vulg. — $59] A. vulg. $59 
O. Brunck. et A sec. M. — παρὰ] A. πρὸς vulg. — 1128. ὄφρ᾽ ᾿Ιϑάκης] 
Wassenberg. ὄφρα (ὄφρά Crnsp.) τε γῆς vulg. --- δαιδαλέου τε λέχους] 
conii. Haupt. et Bergk. δειμαλέους τε (γε O. Cam.) μυχούς vulg. δειλαλεοὺυσ 
τε μυχοὺσ Α. δαυδαλέου τε μυχοῦ Wassenberg. Cfr. Od. q, 199. — 1129— 
11952 Bekker. in duas diremit particulas. — 1129. ἐμπίομαι] A. εἰ πίομαι 
vulg. &àAziopa. O*. — μελεδαίνων] A. —vo vulg. 


58 OEOTNIAOZ 


Κύρνε, παροῦσι φίλοισι κακοῦ χαταπαύσομεν doy 
“- 3 er , , 
ζητῶμεν δ᾽ ἕλκει φάρμακα quopévo. 


? 


᾿Ελπὶς ἐν ἀνθρώποισι μόνη ϑεὸς ἐσϑ'λὴ ἔνεστιν, 
ἄλλοι δ᾽ Οὔλυμπόνδ᾽ ἐχπρολιπόντες ἔβαν. 

ᾧχετο μὲν [Ιστις, μεγάλη ϑεός, ᾧχετο δ᾽ ἀνδρῶν 
Σωφροσύνη: Χάριτές v ὦ φίλε γῆν ἔλιπον. 

ὅρχοι δ᾽ οὐχέτι πιστοὶ ἐν ἀνϑρώποισι δίκαιοι, 
οὐδὲ ϑεοὺς οὐδεὶς ἅζεται ἀϑανάτους. 

εὐσεβέων δ᾽ ἀνδρῶν γένος ἔφϑιται, οὐδὲ ϑέμιστας 
οὐχέτι γινώσχουσ᾽ οὐδὲ μὲν εὐσεβίας. 

ὄφρα δέ τις ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο, 
εὐσεβέων περὶ ϑεοὺς ᾿Ελπίδα προσμενέτω, 

εὐχέσϑω δὲ ϑεοῖσι κατ᾽ ἀγλαὰ μηρία καίων, 
᾿Ελπίδι τε πρώτῃ xai πυμάτῃ ϑυέτω. 

φραζέσθϑω δ᾽ ἀδίκων ἀνδρῶν σχολιὸν λόγον αἰεί, 
οἱ ϑεῶν ἀϑανάτων οὐδὲν ὀπιζόμενοι 

αἰὲν ἐπ᾽ ἀλλοτρίοις χτεάνοις ἐπέχουσι νόημα, 
αἰσχρὰ χαλκοῖς ἔργοις σύμβολα ϑηκάμενοι. 


Μή ποτε τὸν παρεόντα μεϑεὶς φίλον ἄλλον ἐρεύνα, 
δειλῶν ἀνθρώπων ῥήμασι πειϑόμενος. 


Εἴη μοι πλουτεῦντι χαχκῶν ἀπάτερϑε μεριμνέων 
ζώειν ἀβλαβέως, μηδὲν ἔχοντι κακόν. 


1135 


1140 


1145 


1150 


1183. Κύρν᾽, ἀποροῦσι Hartung. e coni. Sauppii. Kbpvs, πονοῦσι O. 


Schneider. — 1135. ἀνθρώποις μούνη Bergk. — ἔνεστι A. ἔτ᾽ ἐστίν Sintenis 
et Hartung. — 1136. Οὔλυμπόνδ᾽ Cam. οὔλυμπον codd. et Ald. — 1199. 
obx ἔτι Hertel. alii. — ἀνθρώποις ἀδίκοισιν Leutsch. ἀνδράσιν οὐδ᾽ ἀκέραιοι 


Schmidt. — 1141. ἔφϑιται] Schaefer. ἔφϑιτο vulg. — 1142. οὖχκ ἔτι αὖ 1159. 


(Sylb. hie οὐκέτι.) ---- γινώσκουσἼ O*. Cam. γιγν--- vulg. — οὐδέ μεν O*. 


ει 


Cam. — εὖσεβιας O*. — 1143. ὄφρα δέ τις] Leutsch. ἀλλ᾽ ὄφρα (ὄφρά ΟἹ 
τις vulg. — ζώει] A. ζώοι O. ζώῃ vulg. ἀλλ᾽ ὄφρα ζώει Herm. --- φῶς A. 
— 1145. εὐχόμενος δὲ Brunck. ---ός τε Bergk. — x«v] Schaefer. καὶ vulg. 
— 1146. τιϑέτω O. — 1148. οὐδὲν] Α. μηδὲν vulg. — 1150. ἐσθλὰ Bergk. 


e coni. Emper. — 1152. Ofr. 1262. — 1153. πλουτεῦντι] Brunck. 


πλου- 


τοῦντι AO. et vulg. πλουτεῖν K. — μεριμνέων] A. μερίμνων Κ. μεριμν 0. 


μεριμνῶν vulg. 


L 


EAETEIA. 59 


Οὐκ ἔραμαι πλουτεῖν οὐδ᾽ εὔχομαι, ἀλλά μοι εἴη 1155 
ζῆν ἀπὸ τῶν ὀλίγων, μηδὲν ἔχοντι χακχόν. 


Πλοῦτος καὶ σοφίη ϑνητοῖς ἀμαχώτατον αἰεί" 
οὔτε γὰρ ἂν πλούτου ϑυμὸν ὑπερκχορέσαις, 
ὡς δ᾽ αὔτως σοφίην ὃ σοφώτατος οὐχ ἀποφεύγει, 
ἀλλ᾽ ἔραται, ϑυμὸν δ᾽ οὐ δύναται τελέσαι. 1100 


- Οὐδένα ϑησαυρὸν χαταϑήσεαι ἔνδον ἀμείνω 
αἰδοῦς, ἣν ἀγαϑοῖς ἀνδράσι Κύρνςε δίδως. 


᾿ὈΟφϑαλμοὶ xal γλῶσσα καὶ οὔατα καὶ νόος ἀνδρῶν 
ἐν μέσσῳ στηϑέων ἐν συνετοῖς φύεται. 


Τοῖς ἀγαϑοῖς σύμμισγε, καχοῖσι δὲ qw mo? ὁμάρτει, 1165 
εὖτ᾽ ἂν ὁδοῦ τελέῃς τέρματ᾽ ἐπ᾽ ἐμπορίην. 


Τῶν ἀγαϑῶν ἐσϑλὴ μὲν ἀπόχρισις, ἐσθλὰ δὲ ἔργα" 
τῶν δὲ χαχῶν ἄνεμοι δειλὰ φέρουσιν ἔπη. 


"Ex χαχεταιρίης χαχὰ γίνεται. εὖ δὲ καὶ αὐτός 
γνώσῃ, ἐπεὶ μεγάλους ἤλιτες ἀϑανάτους. 1170 


Γνώμην Κύρνε ϑεοὶ ϑνητοῖσι διδοῦσιν ἄριστον 
ἀνθρώποις " γνώμη πείρατα παντὸς ἔχει. 


1155. οὔτ᾽ --- οὔτ᾽ editt. ante Brunck. — 1157—1158 e Stobaeo pri- 
mus hie inseruit Vinet. Theognidis codd. eos omittunt. — 1160. χορέσαι 
Hartung. e Stob. — 1161. 62. Ita hoc distichon tradidit Stob. In pen- 
tametro videtur latere vitium. Οὐδένα $- χαταϑήσειν παισὶν ἄμεινον * αἰτοῦ- 
σιν δ᾽ ἀγαϑοῖς — δίδου vulg. — παισὶν χαταϑ'ήσειν Α. — αἰτοῦσι Ὁ. Cam. 
— Welcker., cui assentitur Hartung., tenet vulgatam, referens eam inter 
parodias.— 1163. γλῶσσαι Καὶ et fort. etiam O. — 1164. στηϑέων] A. στηϑῶν 
vulg. — εν συνετοισ A. εὐξύνετος Stob. unde Hartung. εὐξυνετοῖς. εὐξυνέ- 
τοις coniecerat Bergk., εὐσυνετοῖς Geel. — 1166. 62050 A. — τελεῆι A. 
τελέοις O. τρέψῃς Renner. στέλλῃ Hartung. — τέρματ᾽ ἐπ᾽ ἐμπορίην] Bek- 
ker. τέρματ᾽ ἐπεμπορίην A. τέρματά τ᾽ ἐμπορίης vulg. στέλλῃ τέρμα v ἔπ᾽ 
ἐμπορίης coni. Bergk. — 1167. δέ & Cam. ἐσθλά δ᾽ O*. — 1169. καχεται- 
cnc] Bekker. καχετερίης A. καχεταιρείης vulg. — γίνεται] O. Cam. γίγν--- vulg. 
— 1170. μεγάλως Cam. μέγα ϑεοὺς ut Bergk. in proecdosi Hartung. — 1171. 
ἄριστον] Bergk. e coni. Bekkeri. ἀρίστην vulg. — 1172. ἀνθρώποις] Bergk. 
ἄνϑρωπος AO. ἀνθρώπου vulg. Interpunctionem mutavit Bergk. Vulgo 
interpungitur post ἀρίστην. 


60 OEOTNIAOZ 


ὦ μάχαρ, ὅστις δή μιν ἔχει φρεσίν, ἣ πολὺ χρέσσων 
ὕβριος οὐλομένης λευγαλέου τε χόρου. 

[ἔστι καχὸν δὲ βροτοῖσι κόρος, τῶν οὔτι xdxtov: 1175 
πᾶσα γὰρ ἐκ τούτων Kópve πέλει χακότης.] 


Ei δ᾽ εἴης ἔργων αἰσχρῶν ἀπαϑὴς xal ἀεργός, 
Κύρνε, μεγίστης κεν πείρατ᾽ ἔχοις ἀρετῆς. 


Κύρνε, ϑεοὺς αἰδοῦ xal δείδιϑι" τοῦτο γὰρ ἄνδρα 
εἴργει μήϑ᾽ ἔρδειν μῆτε λέγειν ἀσεβῆ. 1180 


Δημοφάγον δὲ τύραννον, ὅπως ἐϑέλεις, καταχλῖναι 
οὐ νέμεσις πρὸς ϑεῶν γίνεται οὐδεμία. 


Νοῦς ἀγαϑὸν καὶ γλῶσσα" τὰ δ᾽ ἐν παύροισι πέφυχεν 
ἀγδράσιν, οἱ τούτων ἀμφοτέρων ταμίαι. 


Οὐδένα Κύρν᾽ αὐγαὶ φαεσιμβρότου ἠελίοιο 118ὅ 
ἄνδρ᾽ ἐφορῶσ᾽, à μὴ μῶμος ἐπικχρέμαται. 


Οὔτις ἄποινα διδοὺς ϑάνατον φύγοι οὐδὲ βαρεῖαν 
δυστυχίην, εἰ μὴ μοῖρ᾽ ἐπὶ τέρμα βάλοι. 
οὐδ᾽ ἂν δυσφροσύνας, ὅτε δὴ ϑεὸς ἄλγεα πέμποι, 
νητὸς ἀνὴρ δώροις βουλόμενος προφύγοι. 1190 


1179. à] O. ὦ vulg. — μάκαροσ wc Ev A sec. M., δ᾽ ἥμιν sec. Pr. 


μάχαρος" τίς δ᾽ ἡμῖν Ο. δ᾽ ἡμῖν etiam Ald. — φρέσ᾽ K. φρε B O. — ἡ] Herm. 

ἢ À. vulg. ἐπεὶ O. — κρέσσων] κρείσσων vulg. — 1174. obAópsvog O*. — 
1175. 76. Herwerden. cancellis circumsaepsit. Bekker. posuit punctum post 
ἔστι. Vett. edd. interpungunt post κόρου, tum pergunt ἔστι καχὸν δὲ —. 
χαγῶνδε superscr. óy O*. — τούτου Cam. — 1177. εἰ δ Hartung. εἴθ᾽ 
vulg. εἴ x' AO. οὐκ K. εἴ χ᾽ εἴης Bergk. Ofr. 821. — 1178. μεγίστης κεν 
reíoxv] Hartung. e coni Heckeri. μεγίστην xev πεῖραν vulg. — ἔχης 
superscr. εἰ ΟἿ, — 1180. μήτ᾽ ἔρδειν K. Brunck. — 1181. δὲ om. O. — 
ἐϑθέλης K. ἐθέλῃς Hartung. ἐϑελ᾿" O. — 1182. γίνεται] O. Cam. γίγν--- 
vulg. — 1183. ἀγαϑὸν] Α. ἀγαϑὸς vulg. — τὰ δ᾽ ἐν] Crispin. τάδ᾽ ἐν Tur- 
neb. zv ἐν vulg. ταῦτ᾽ ἐν O. Ald. — 1185—1186 om. vett. editt., post 
1182 ponunt AO. Tum sequuntur 367. 68. 1183. 84. — 1187. φύγη f. 
— 1188. δυστυχίην] A. ---χίαν vulg. — 1189. πέμποι] Bergk. πέμπη Α. 
πέμπει vulg. — 1190. βούλομαι O*. δυλόμενος ἃ sec. M. οὐλομένας Har- 
tung. e coni. Matthiae. — προφύγοι] Cam. προφύγηι Α. προφυγεῖν vulg. 
προσφυγέειν K. 


- EAETEIA. E 


Οὐχ ἔραμαι χλισμῷ βασιληίῳ ἐγκατακεῖσϑαι 
τεϑνεώς, ἀλλά τί μοι ζῶντι γένοιτ᾽ ἀγαϑόν. 
ἀσπάλαϑοι δὲ τάπησιν ὁμοῖον στρῶμα ϑανόντι" 


b! 


τὸ ξύλον 3) σχληρὸν γίνεται ἢ μαλακόν. 


Μήτι ϑεοὺς ἐπίορχον ἐπόμνυϑι οὐ γὰρ ἀνυστόν 1195 
ἀϑανάτους χρύψαι χρεῖος ὀφειλόμενον. 


Ὄρνιϑος φωνὴν ΠΙ|ολυπαΐδη ὀξὺ βοώσης 

ἤχουσ᾽, ἥτε βροτοῖς ἄγγελος ἦλϑ᾽ ἀρότου 
ὡραίου καί μοι κραδίην ἐπάταξε μέλαιναν, 

ὅττί μοι εὐανϑεῖς ἄλλοι ἔχουσιν ἀγρούς, - 1200 
οὐδέ μοι ἡμίονοι κύφων᾽ ἕλκουσιν ἀρότρου, 

τῆς ἄλλης μνηστῆς εἵνεχα ναυτιλίης. 


Οὐχ εἶμ᾽, οὐδ᾽ ὕπ᾽ ἐμοῦ χκεχλήσεται, οὐδ᾽ ἐπὶ τύμβῳ 
οἰμωχϑεὶς ὑπὸ γῆν εἶσι τύραννος ἀνήρ. ΐ 

οὐδ᾽ ἂν ἐχεῖνος ἐμοῦ τεϑνηότος οὔτ᾽ ἀνιῷτο 120ὅ 
οὔτε κατὰ βλεφάρων δάχρυα ϑερμὰ βάλοι. 


Οὔτέ σε κωμάζειν ἀπερύχομεν οὔτε χαλοῦμεν " 
ἁρπαλέος παρεών, καὶ φίλος, εὖτ᾽ ἂν ἀπῇς. 


1198. δὲ] A. γε Brunck. om. O et vulg. — ὁμοῖον Α. ὅμοιον O. Cam. 
— 1194. «o ξύλον: ἤσχηρον À sec. M. — γίνεται] O. Cam. γίγν--- vulg. 
— ἢ — ἢ fort. hic idem valet quod εἴτε — εἴτε, ut Il. IX, 537 et ἢ «sv 
— ἢ *«sibidem 701. Post ϑανόντι sufficiat comma. Bergkio videtur post 
1193 pentameter cum hexametro excidisse, tum scribendum τὸ ξύλον εἰ 
—, si quis mortuus est, nihil refert. — 1195. w/m] A. μήτε vulg. — 
ἐπίορχος Α. ἐπὶ ὅρκον O*. — ἀνυστόν)] Emper. ἄνεκτόν vulg. — 1198. ἥγε 
Vinet. ali. --- ἔστ᾽ Cam. --- ἀρότου]! ut Cam. A. ἀρότρου Ο. Ald. — 1201. 
ἡνίοχοι À. — κυφὸν οὐ ἄροτρον AO. — 1202. μνησϑῆς Ald. τῆς αἰειμνήστης 
Welcker. τῆς πουλυμνηστῆς vel τῆς ἀμῆῇς μνηστῆς Herm. τῆς ἁλιοχμήτης 
Hartung. Bergkio videtur emendatio prorsus incerta atque hoc distichon 
a reliquis disiungendum. — 1203. ey Οἵ, --- χεχλήσεται] ut Cam. A. 
XvXA— O. Ald. — 1204. 5zxó| Cam. A. ἐπὶ O. Ald. — 1205. τεϑνειότος 
AO. Cam. τεϑνειῶτος K. — 1206. δάκρυα ϑερμὰ βάλοι] Bergk. e coni. Pas- 
ΒΟΥ. ϑερμὰ βάλοι δάχρυα vulg. — 1207. οὔτέ] O. --- ἀπερύχομεν et xa- 
λοῦμεν] Α. ἀπερύχομαι --- καλοῦμαι vulg. — 1208. ἁρπαλέος] Bergk. ἀρ- 
γαλέος vulg. --- παρεὼν] Cam. γὰρ ἐὼν volg. Y«o ἐὼν O*. 


69 OEOTNIAOX 


Αἴϑων μὲν γένος εἰμί, πόλιν δ᾽ εὐτείχεα Θήβην 
οἰχῶ, πατρῴας γῆς ἀπερυχόμενος. 1210 


Μή μ᾽ ἀφελῶς παίζουσα φίλους δένναζε τοχῆας, 
Δργυρι. col μὲν γὰρ δούλιον ἦμαρ ἔπι, 

ἡμῖν δ᾽ ἄλλα μέν ἐστι γύναι κακὰ πόλλ᾽, ἐπεὶ ἐκ γῆς 
φεύγομεν, ἀργαλέη δ᾽ οὖκ ἔπι δουλοσύνη, 

οὐδ᾽ ἡμέας περνᾶσι" πόλις γε μέν ἐστι xol ἡμῖν 1215 
χαλή, Ληϑαίῳ χεχλιμένη πεδίῳ. 


Μή ποτε πὰρ χλαίοντα καϑεζόμενοι γελάσωμεν, 
τοῖς αὐτῶν ἀγαϑοῖς Κύρν᾽ ἐπιτερπόμενοι. 


Ἐχϑρὸν μὲν χαλεπὸν xal δυσμενεῖ ἐξαπατῆσαι, 
Koópve* φίλον δὲ φίλῳ ῥύδιον ἐξαπατᾶν. | 1220 


Πολλὰ φέρειν εἴωϑε λόγος ϑνητοῖσι βροτοῖσι 
πταίσματα τῆς γνώμης Κύρνε ταρασσομένης. 


Οὐδὲν Κύρν᾽ ὀργῆς ἀδικώτερον, ἣ τὸν ἔχοντα 
πημαίνει, ϑυμῷ δειλὰ χαριζομένη. 


Οὐδὲν Κύρν᾽ ἀγαϑῆς γλυχερώτερόν ἐστι γυναικός. 1225 
μάρτυς ἐγώ, ob δ᾽ &pol γίνου ἀληϑοσύνης. 


1209—1210 videntur Bergkio poetae Euboea oriundi esse. --- εὖτυ- 
χέα O. — Θύβην O*. — 1211—1216 tribuit Bergk. T'haletae Gortynio. 
Hartung. coniunxit mutatis Αἴϑων μὲν in Αἰολικὸν 1209—1216 Cleobulo 
haec disticha vindieans. — 1211. ἀφίλως coni. Bergk. — διέναζε O. δ᾽ 


εὔναζε Ald. — 1212. ἀργυρι A. ᾿Αργυρί Bergk. — co A. σὺ O*. — 1213. 


μὲν ἐστὶ O*. Cam. — 1214. ἔπὶ Οὗ. — ἀργαλέῃ — δουλοσύνῃ Ald. — 1215. 
οὐδ᾽} Bekker. οὔϑ᾽ libri. — ἡμέας] ἡμᾶς vulg. --- γε μέν ἐστι] A. δὲ μέν 
ἐστι vulg. δὲ μὲν ἔστι K. δέ μεν ἐστὶ O. Cam. --- 1216. λιϑαίω K. et fort. 
etiam O. ληταίῳ Cam. — χεχριμένη Κ. χεχρυμμένη Ο. — 1217. κλαίοντα] 
A. κχλαίοντι O. κλαίουσι vulg. — 1218. αὑτῶν Cam. — 1219, δυσμενεῖ] 
Bergk. δυσμενῆ vulg. — 1220. δήδιον] ῥάδιον vulg. — 1221—1230 desunt 
in codicibus. 1221—1226 addidit Vinet. e Stobaeo, sed ita ut πολλὰ — 
ultimum sit distichon. 1221—2 servavit Stob. VII], 9., 1228—4 XXI, 1., 

1225—6 LXVII, 4. — 1221. βροτοῖσι] vulg. — 1926. δ᾽ ἐμοὶ] Brunck. δέ 
μοι Cam. δέ poo ali. — γίνου]! Cam. γίγν--- vulg. 


Bem - 


EAETEIA. 63 


[Αληϑείη δὲ παρέστω 


σοὶ xal ἐμοί, πάντων χρῆμα δικαιότατον.) 


Ἤδη γάρ με κέχληχε ϑαλάσσιος οἴκαδε νεχρός, 
τεϑνηκὼς ζωῷ φϑεγγόμενος στόματι. 1280 


ΕΛΕΓΕΙΩΝ Β΄. 


Σχέτλι᾽ "ἔρως, μανίαι σ᾽ ἐτιϑηνήσαντο λαβοῦσαι. 
ἐκ σέϑεν ὥλετο μὲν ᾿Ιλίου ἀκρόπολις, 

ὥλετο δ᾽ Αἰγείδης Θησεὺς μέγας, ὥλετο δ᾽ Αἴας, 
ἐσθλὸς Ὀιλιάδης, σῇσιν ἀτασϑαλίαις. 


Ὦ παῖ, ἄχουσον ἐμεῦ δαμάσας φρένας. οὔ τοι ἀπειϑῆ 1235 
μῦϑον ἐρῶ τῇ σῇ χαρδίῃ οὐδ᾽ ἄχαριν. 
ἀλλὰ τλῆϑι νόῳ συνιεῖν ἔπος. οὔ τοι ἀνάγκη 


er 


τοῦϑ᾽ ἕρδειν, Ó τι cot μὴ χαταϑύμιον T. 


Ἰ]Πολλάχι τοι παρ᾽ ἐμοὶ χατὰ σοῦ λέξουσι μάταια 
μ 
xal παρὰ σοὶ xav ἐμοῦ. τῶν δὲ σὺ μὴ ἔξύνιε. 1240 


Χαιρήσεις τῇ πρόσϑε παροιχομένῃ φιλότητι, 


τῆς δὲ παρερχομένης οὐχέτ᾽ ἔσῃ ταμίης. 


1227—28 non recte Theognidi tribuuntur auctore Grotio; nam apud 
Stob. XI, 1 leguntur praefixo lemmate Μενάνδρου Ναννοῦς, ubi Μιμνέρμου 
corrigendum esse vidit Passov., cfr. Mimnm. fr. 8. — 1229— 1230 affert 
Athen. X, 457 B. cochleam intelligendam esse significans. — 1231 et 
qui sequuntur a solo servati sunt A, ubi inscripti sunt ἐλεγείων β΄. 
Auctor huius libelli in eo componendo ita videtur versatus esse, ut ex 
poetis, qui pangendis carminibus amatoriis maxime floruerant, excer- 
peret, parodicos etiam versus compilaret, denique quae ab ipso erant 
confecta insereret. Lacunas etiam hic in contextu statuendas esse ob- 
servarunt viri docti. Neque Athenaeus neque Stobaeus videntur hanc 
collectionem novisse. Suidas legit eam, sed fortasse aut inter duas 
syllogas, ex quibus liber prior constat, aut — id quod probabilius vide- 
tur H. Schneidewin — inter librum priorem et Pseudophocylidea, quae 
et ipsa putarit esse Theognidis. Eodem ordine se excipiunt singuli libri 
in codice Mutinensi. — 1231. Μανίαι Welcker. — 1236. x«g£iy| Bekker. 
χραδίη. A. — 1237. συνιεῖν] Lachmann. συνιδεῖν A. 


64 GEOTNIAOX 


Δὴν δὴ xal φίλοι ὦμεν ἔπειτ᾽ ἄλλοισιν ὁμίλει, 
ἦϑος ἔχων δόλιον, πίστεος ἀντίτυπον. 


Οὔ «oV ὕδωρ xal πῦρ συμμίξεται: οὐδέ ποϑ’ ἡμεῖς 1245 
πιστοὶ ἐπ᾿ ἀλλήλοις καὶ φίλοι ἐσσόμεϑα. 


Φρόντισον ἔχϑος ἐμὸν xal ὑπέρβασιν, ἴσϑι δὲ ϑυμῷ, 
ὥς σ᾽ ἐφ᾽ ἁμαρτωλῇ τίσομαι ὡς δύναμαι. 


Παῖ, σὺ μὲν αὔτως ἵππος, ἐπεὶ χριϑῶν ἐκορέσϑης, 

αὖϑις ἐπὶ σταϑμοὺς ἤλυϑες ἡμετέρους, 1250 
ἡνίοχόν τε ποϑῶν ἀγαϑὸν λειμῶνά τε χαλόν 

χρήνην τε Ψψυχρὴν ἄλσεά τε σχιερά. 


Ὄλβιος, ᾧ παῖδές τε φίλοι χαὶ μώνυχες ἵπποι 
ϑηρευταί τε χύνες xal ξένοι ἀλλοδαποί. 


Ὅστις μὴ παῖδάς τε φιλεῖ xal μώνυχας ἵππους 1255 
xal κύνας, οὔ ποτέ oL ϑυμὸς ἐν εὐφροσύνῃ. 


"Q παῖ, ἰχτίνοισι πολυπλάγκχτοισιν ὁμοῖος 
ὀργῆν, ἄλλοτε τοῖς ἄλλοτε τοῖσι φίλος. 


'Q παῖ, τὴν μορφὴν μὲν ἔφυς καλός, ἀλλ᾽ ἐπίκειται 

χαρτερὸς ἀγνώμων σῇ χεφαλῇ στέφανος: 1260 
ἰχτίνου γὰρ ἔχεις ἀγχιστρόφου ἐν φρεσὶν ἦϑος, 

ἄλλων ἀνθρώπων ῥήμασι πειϑόμενος. 


1243. Ofr. 597. — δὴν $m A. — ὁμίλει] Bergk. ομιλει A. ὁμιλεῖν 
Bekker. — 1244. πίστεος] πιστεος A sec. M. πιστεὼς sec. Bekker. πίστιος 
Renner. — 1246. ἔτ᾽ Hartung. e coni Bekkeri. ἐν coni. Bergk. — 1247. 
ἔχϑος] Bekker. ex9oc A sec. M., εχϑροσ sec. H. et Bekker. — 1249. ὡς 
στατὸς coni Schmidt. ἵππῳ Bergk. lacunam post hunc v. statuens. Poe- 
tam dixisse: satiatus rupisti vincula [cfr. Il. VI, 506], sed fame pressus 
rediisti. — 1253. 54. Solonissunt, vid.fr. 23. Hartung. etiam proximum 
distichon tribuit Solon. — 1257. ἱχτίνοισι] Welcker. χινδύνοισι vulg. — 
1258. φίλος] Hartung. φιλεῖν vulg. τοῖς φίλος si coni. Bergk. — 1260. 
χαστεροσ ἀγνώμων Α sec. M. — Bergkii ἀμμῳνῶν (1. e. ἀνεμωνῶν) probat 
Herwerden., sed pro χαρτερὸς requirens «ióAog vel simile quid. — Har- 
tungo videtur στέφανος hic idem significare quod στεφάνη, »den Theil 
des Kopfes, der von der Hirnschale umschlossen und von Haaren um- 
kránzt ist.« — 1262. δειλῶν Bekker. coll. 1152. 


EAETEIA. 65 


Ὦ παῖ, ὃς εὖ ἕρδοντι χκαχὴν ἀπέδωχας ἀμοιβήν, 
οὐδέ τις ἀντ᾽ ἀγαϑῶν ἐστὶ χάρις παρὰ oot: 

οὐδέν πώ μ᾽ ὥνησας: ἐγὼ δὲ σὲ πολλάκις ἤδη 1265 
εὖ ἕρδων αἰδοῦς οὐδεμιῆς ἔτυχον. 


Παῖς τε καὶ ἵππος ὁμοῖον ἔχει νόον οὔτε γὰρ ἵππος 
ἡνίοχον χλαίει κείμενον ἐν χονίῃ, 
ἀλλὰ τὸν ὕστερον ἄνδρα φέρει χριϑαῖσι κορεσϑείς " 
ὡς δ᾽ αὔτως xal παῖς τὸν παρεόντα φιλεῖ. 1970 


"Q παῖ, μαργοσύνῃς ἀπὸ μὲν νόον ὥλεσας ἐσϑιλόν, 
αἰσχύνη δὲ φίλοις ἡμετέροις ἐγένου, 
ἄμμε δ᾽ ἀνέψυξας μικρὸν χρόνον: ἐκ δὲ ϑυελλῶν 
P ἦχαά γ᾽ ἐνωρμίσϑην νυχτὸς ἐπειγόμενος. 


Ὡραῖος καὶ "Ἔρως ἐπιτέλλεται, ἡνίκα περ γῆ 1275 
ἄνϑεσιν εἰαρινοῖς ϑάλλει ἀεξομένη. | 

τῆμος ἥρως προλιπὼν Κύπρον, περικαλλέα νῆσον, 
εἶσιν ἐπ᾿ ἀνθρώπους σπέρμα φέρων κατὰ γῆς. 


-  Oóx ἐϑέλω σε καχῶς ἕρδειν, οὐδ᾽ εἴ μοι ἄμεινον 

l πρὸς ϑεῶν ἀϑανάτων ἔσσεται, ὦ καλὲ mai: 

οὗ γὰρ ἁμαρτωλαῖσιν ἐπὶ σμιχκραῖσι χκάϑημαι, 
τῶν δὲ χαλῶν παίδων οὐ τίσις οὐδ᾽ ἀδίκων. 


1280 


"QO παῖ, μή μ᾽ ἀδίχει --- ἔτι σοι χαταϑύμιος εἶναι 
βούλομαι --- εὐφροσύνῃ τοῦτο συνεὶς ἀγαϑῇ᾽ 
οὗ γάρ τοί με δόλῳ παρελεύσεαι οὐδ᾽ ἀπατήσεις " 

γικήσας γὰρ ἔχεις τὸ πλέον ἐξοπίσω. 


1285 


1264. ἔστι A. — 1271. μαργοσύνῃς ἀπὸ μὲν] Bekker. papyosovqs ἀπὸ 
μεν À. — 1274. ἐπειγομένης Passov. — 1279. ἔρδειν A sec. M. — 1282. 


ob τίσις οὐδ᾽ ἀδίκων] Boissonad. ουτοσετουτ᾽ ἀδίκων A. — 1283. καϑύμιοσ 
Α. — 1284. βούλομ᾽ ἐπιφροσύνῃ coni Bergk. --- 1285. 86. o5 γάρ τοι με 
δόλωι adscripsit in À rec. m. margini --- ἀπατησὴσ À. — οὗ vel τί mA. 
coni. Emper. — οὐδ᾽ ἀπάτῃσι νικήσας ἕξεις Heimsoeth. — ποτ᾽ ἔχεις Har- 
tung. 


Theogn. Eleg. ed. Ziegler. II. Ed. 5 


66 OEOTNIAOX 


5 


ἀλλά σ᾽ ἐγὼ τρώσω φεύγοντά με, ὥς ποτέ φασιν 
᾿Ιασίου κούρην, παρϑένον ᾿ἸΙασίην, 
ὡραίην περ ἐοῦσαν, ἀναινοβένην γάμον ἀνδρῶν 
φεύγειν" ζωσαμένη δ᾽ ἔργ᾽ ἀτέλεστα τέλει, 1290 
πατρὸς νοσφισϑεῖσα δόμων, ξανϑὴὴ ᾿Αταλάντη " 
ᾧχετο δ᾽ ὑψηλὰς εἰς κορυφὰς ὀρέων, 
φεύγουσ᾽ ἱμερόεντα γάμον, χρυσῆς ᾿Δφροδίτης 
δῶρα" τέλος δ᾽ ἔγνω xal μάλ᾽ ἀναινομένη. 


Ὧ παῖ, μή pe καχοῖσιν ἐν ἄλγεσι ϑυμὸν ὀρίνῃς, 1295 
μηδέ pe σὴ φιλότης δώματα Ἰ]ερσεφόνης 

οἴχηται προφέρουσα. ϑεῶν δ᾽ ἐποπίζεο μῆνιν 
βάξιν τ ἀνϑρώπων, ἤπια νωσάμενος. 


"Q παῖ, μέχρι τίνος με προφεύξεαι; ὥς σε διώχων 
δίζημ᾽ - ἀλλά τί μοι τέρμα γένοιτο χιχεῖν 1900 
σῆζῆς ὀργῆς. σὺ δὲ μάργον ἔχων καὶ ἀγήνορα ϑυμόν 
φεύγεις, ἰκτίνου σχέτλιον ἦϑος ἔχων. ᾿ 
ἀλλ᾽ ἐπίμεινον, ἐμοὶ δὲ δίδου χάριν. οὐχέτι δηρόν 
ἕξεις Κυπρογενοῦς δῶρον ἰοστεφάνου. 


Θυμῷ γνούς, ὅτι παιδείης πολυηράτου ἄνϑος 1305 
ὠκύτερον σταδίου, τοῦτο συνεὶς χάλασον 

δεσμοῦ, μή ποτε xal σὺ βιήσεαι, ὄβριμε παίδων, 
Κυπρογενοῦς δ᾽ ἔργων ἀντιάσεις χαλεπῶν, 

ὥσπερ ἐγὼ νῦν ὧδ᾽ ἐπὶ σοί. σὺ δὲ ταῦτα φύλαξαι, 
μηδέ σε νικήσῃ παῖδα ἴση κακότης. 1810 


1287. περ pro pe Hartung. e coni. Bekkeri. μὲν Lachmann. — 1288. 
v. ᾿Αρχαδιχκὴν coni. Heimsoeth. Παρϑένιον κατ᾽ ὄρος Bergk. π. Ἰασίην II. 
xxv ὄρος dedit Hartung. — 1290. ζωσαμένη] Bekker. ζωσαμενὴν Α. --- 
1292. εἰς] Α sec. M. ἐς Bekker. — 1295. ὀρίνῃς] Bekker. ὀρίναις À. μοι 
μᾶλλον ἐν --- ὀρίνῃς, ut voluerat Herm. coll. Il. 24, 568, Hartung. — 
1301. σῆς ὀργῆς] Herm. σησοιγη A. — 1302. φεύγεις] Bekker. φευγοις A. 
— 1305. παιδείης] —«g vulg. — 1309. ὧδ᾽ Bekker. oi δ᾽ Α. — 1310. 
παῖδα ἴση] Hartung. παιδαΐδη A. παιδὸς ἴση Herm. παῖδ᾽ ἀδαῇ Bergk. 


EAETEIA. 67 


Οὐχ ἔλαϑες κλέψας, ὦ παῖ’ καὶ γάρ σε διῶμμαι" 
τούτοις, οἷσπερ νῦν ἄρϑμιος ἠδὲ φίλος 
ἔπλευ, ἐμὴν δὲ μεϑῆκας ἀτίμητον φιλότητα, 
οὗ μὲν δὴ τούτοις γ᾽ ἦσϑα φίλος πρότερον. 
ἀλλ᾽ ἐγὼ ἐκ πάντων σ᾽ ἐδόχουν ϑήσεσϑαι ἑταῖρον 1815 
πιστόν: xal δὴ νῦν ἄλλον ἔχεισϑα φίλον. 
ἀλλ᾽ 6 μὲν εὖ ἕρδων κεῖμαι" σὲ δὲ μήτις ἁπάντων 
ἀνθρώπων ἐσορῶν παιδοφιλεῖν ἐϑέλοι. 


Ὦ παῖ, ἐπεί τοι δῶχε ϑεὰ “χάριν ἱμερόεσσαν 

Κύπρις, σὸν δ᾽ εἶδος πᾶσι νέοισι μέλει, 1320 
τῶνδ᾽ ἐπάχουσον ἐπῶν xol ἐμὴν χάριν ἔνϑεο ϑυμῷ, 

γνοὺς ἔρος ὡς χαλεπὸν γίνεται ἀνδρὶ φέρειν. 


Κυπρογένη, παῦσόν με πόνων, σχέδασον δὲ μερίμνας 
ϑυμοβόρους, στρέψον δ᾽ αὖϑις ἐς εὐφροσύνας, 

μερμήρας δ᾽ ἀπόπαυε χκαχάς, δὸς δ᾽ εὔφρονι ϑυμῷ 1826 
μέτρ᾽ ἥβης τελέσαι τ᾽ ἔργματα σωφροσύνης. 


"Q παῖ, ἕως ἂν ἔχῃς λείην γένυν, οὔ ποτε σαίνων 
παύσομαι, οὐδ᾽ εἴ μοι μόρσιμόν ἐστι ϑανεῖν. 


Σοί τε διδοῦν ἔτι καλόν, ἐμοί τ᾽ οὐκ αἰσχρὸν ἐρῶντι 

αἰτεῖν. ἀλλὰ γονέων λίσσομαι ἡμετέρων" 1330 
αἰδέο μ᾽, ὦ παῖ... διδοὺς χάριν, εἴ ποτε xal σύ 

ἕξεις Κυπρογενοῦς δῶρον ἰοστεφάνου 


1311—12. διῶμμαι" τούτοις] Herm. δίωμαι τούτοις Α. δίωμαι, τούτοις δ᾽ 
Hartung. — 1312. φιλοις A. --- 1314. οὐ μὲν δὴ τούτοις Y'] Herm. συμεν 
δὴ τουτοισ᾽ Α. — 13815. ϑήσεσϑαι] Seidler. σησεσϑαι A. --- 1816. ἔχεισϑα] 
Bekker. εἐχοισϑὰ A. ἔχεσϑα requirunt Bergk. et Renner. — 1317. κεῖμαι] 
Bekker. xeq« A. — 1318. παιδοφιλεῖν] Bekker. παιδὰ φιλεῖν A. — 1320. 
πᾶσι νέοισι] Bekker. παισινεοῖσι A. — 1322. γίνεται] A sec. Pr. Bergk. γίγν--- 
Bekker. — 1324. τρέφον Mey. — 1325. εὔφρονι] Bekker. εὐφρόσυν A. — 
1826. τελέσαι τ] Herm. τελέσαντ᾽ A. — 1827. λείην] λείαν Bekker. λιὰν 
À. — σ᾽ αἰτῶν ut Orelli coni. Hartung., qui hoc distichon cum sequen- 
tibus coniunxit. — 1329. διδοῦν] Bergk. διδοῦν᾽ Herm. διδόντ᾽ A. — καλόν 
ἐστιν Bergk. — 1331. τήνδε supplet Herwerden. ἐμοὶ δὲ δίδου Hartung. 
e coni. Passovii; Bergkio videntur plura excidisse. — 1332. χυπρο- 
γένουσ A. 


D* 


68 OGEOT'NIAOZ 


χρηίζων xal ἐπ᾽ ἄλλον ἐλεύσεαι: ἀλλά σε δαίμων 
δοίη τῶν αὐτῶν ἀντιτυχεῖν ἐπέων. 


Ὄλβιος ὅστις ἐρῶν γυμνάζεται, οἴκαδε δ᾽ ἐλθών 1335 
εὕδει σὺν καλῷ παιδὶ πανημέριος. 


Οὐκχέτ᾽ ἐρῶ παιδός, χαλεπὰς δ᾽ ἀπελάχτισ᾽ ἀνίας, 
μόχϑους τ΄. ἀργαλέους ἄσμενος ἐξέφυγον, 
ἐχλέλυμαι δὲ πόϑου πρὸς ἐυστεφάνου Κυϑερείης " 
σοὶ δ᾽ ὦ παῖ χάρις ἔστ᾽ οὐδεμία πρὸς ἐμοῦ. 1840 


Αἰαῖ, παιδὸς ἐρῶ ἁπαλόχροος, ὅς με φίλοισι 
πᾶσι μάλ᾽ ἐκφαίνει, κοὐκ ἐθέλοντος ἐμοῦ. 
τλήσομαι οὐ κρύψας ἀεχούσια πολλὰ βίαια" 
οὗ γὰρ ἐπ᾽ αἰχκελίῳ παιδὶ δαμεὶς ἐφάνην. 


Παιδοφιλεῖν δέ τι τερπνόν, ἐπεί ποτε χαὶ Τανυμήδους 1846 
ἤρατο xol ἹΚρονίδης, ἀϑανάτων βασιλεύς, 

ἁρπάξας δ᾽ ἐς OXuopmov ἀνήγαγε, καί μιν ἔϑηκχε 
δαίμονα παιδείης ἄνθος ἔχοντ᾽ ἐρατόν. 

οὕτω μὴ ϑαύμαζε, Σιμωνίδη, οὕνεκα χἀγώῷ 
ἐξεδάμην καλοῦ παιδὸς ἔρωτι δαμείς. 1350 


Ὦ παῖ, μὴ χκώμαζε, γέροντι δὲ πείϑεο ἀνδρί" 
οὔ τοι χωμάζειν σύμφορον ἀνδρὶ νέῳ. 


Πικρὸς xoi γλυκύς ἐστι καὶ ἁρπαλέος καὶ ἀπηνής, 
ὄφρα τέλειος ἔῃ Κύρνε νέοισιν ἔρως " 


1333—34 Welcker. cum praegressis conexuit probantibus Bergk. et 
Hartung. — Adscita Welckeri ratione ἕξεις non iam stare poterit. Sed 
χρυσῆς nolim cum Hartungo substituere. Mihi potius totus v.e v. 1304 
explendae lacunae causa huc videtur translatus esse. — 1335. δ᾽ addi- 
dit Bekker. — 1336. s52&] Bekker. εὕδειν A. — 1341. Aio] Bergk. αἰαί 
Α. — φίλοισι] A. φίλοισιν Bekker. — 1343. ἀεχούσια Boissonad. et Welcker. 
ἄξχουσι Α. — 1344. ob γὰρ ἀεικελίῳ Mey et Renner. — 1845—1350 tri- 
buunt Bergk. et Hartung. JXEueno Pario maiori. — 1345. δ᾽ ετι Α. — 
1847. ἔϑηχε)] A. &9q«sv Bekker. —- 1350. ἐξεφάνην ut Baiter. et Ahrens. 
coniecerant Orelli οὐ Hartung. — 1351. φωτί Herm. — 1354. τελεοσ ξῆι A. 


E WEE LUCAM meer Rm eR T RET UR PERMET ET T Pre ge RR 


EAETEIA. 69 


ἣν μὲν γὰρ τελέσῃ, γλυκὺ γίνεται" ἣν δὲ διώκων 1355 
μὴ τελέσῃ, πάντων τοῦτ᾽ ἀνιηρότατον. 

Αἰεὶ παιδοφίλῃσιν ἐπὶ ζυγὸν αὐχένι χεῖται 
δύσμορον, ἀργαλέον μνῆμα φιλοξενίης. 


Χρὴ γάρ τοι περὶ παῖδα πονούμενον εἰς φιλότητα 
ὥσπερ χληματίνῳ χεῖρα πυρὶ προσάγειν. ' 1360 


Ναῦς πέτρῃ προσέκυρσας ἐμῆς φιλότητος ἁμαρτών, 
ὦ παῖ, καὶ σαπροῦ πείσματος ἀντελάβου. 


Οὐδαμά σ᾽ οὐδ᾽ ἀπεὼν δηλήσομαι" οὐδέ με πείσει 
οὐδεὶς ἀνθρώπων ὥστέ pe μή σε φιλεῖν. 


Ὦ παίδων χάλλιστε καὶ ἱμεροέστατε πάντων, 1365 
στῆϑ᾽ αὐτοῦ xat μου παῦρ᾽ ἐπάχουσον ἔπη. 


Παιδός τοι χάρις ἐστί, γυναικὶ δὲ πιστὸς ἑταῖρος 


οὐδείς, ἀλλ᾽ αἰεὶ τὸν παρεόντα φιλεῖ. 


Παιδὸς ἔρως καλὸς μὲν ἔχειν, καλὸς δ᾽ ἀποϑέσθϑαι:" 

πολλὸν δ᾽ εὑρέσϑαι ῥήτερον ἣ τελέσαι. 1370 
μυρία δ᾽ ἐξ αὐτοῦ χρέμαται κακά, μυρία δ᾽ ἐσθλά" 

ἀλλ᾽ ἔν τοι ταύτῃ καί τις ἔνεστι χάρις. 


Οὐδαμά πω χατέμεινας ἐμὴν χάριν, ἀλλ᾽ ὑπὸ πᾶσαν 
αἰεὶ σπουδαίην ἔρχεαι ἀγγελίην. 


1855. γίνεται] sec. Pr. A. Bergk. γίγν--- ΒΕΚΚΟΥ. — 1358. δύσλοφον 
Hartung. e coni. Ahrens. φιλοφροσύνης Hartung., qui sequens distichon 
cum hoc coniunxit. ἀργαλέης --- φιλημοσήνης vel μνήματα δουλοσύνης Su- 
spicatur Bergk. — 1363. σ᾽ οὐδ᾽ Boissonad. σοῦ δ᾽ Bekker. οὐδ᾽ ap σοὺ 
δ᾽ Α. — ἀέχων Hartung.cum Orellio. — Bekker. coniunxit hoc distichon 
cum praecedenti. — 1372. Pro ταὐτῃ (A εν vot ταυτὴ) alii alia proposu- 
erunt, παύλῃ Orelli, λύπῃ Ahrens. ταὐτῷ Emper. ἀάτῃ Hecker. γ᾽ ἄτῃ 
Nauck. τῇδ᾽ ἄτῃ olim Bergk. Ego suspicabar ἀλλὰ γὰρ ἐν ταὐτῷ. 


10 OEOTNIAOX EAETEIA. 


Ὄλβιος ὅστις παιδὸς ἐρῶν obx οἷδε ϑάλασσαν, 1375 
οὐδέ ol ἐν πόντῳ νὺξ ἐπιοῦσα μέλει. 


Καλὸς ἐὼν κακότητι φρενῶν δειλοῖσιν ὁμιλεῖς 
ἀνδράσι, καὶ διὰ τοῦτ᾽ αἰσχρὸν ὄνειδος ἔχεις, 
ὦ παῖ' ἐγὼ δ᾽ ἀέχων τῆς σῆς φιλότητος ἁμαρτών, 
ovv ἕρδων οἷά τ᾽ ἐλεύϑερος ὦν. 1880 


᾿Ανϑρωποί σ᾽ ἐδόκουν χρυσῆς παρὰ δῶρον ἔχοντα 
ἐλϑεῖν Κυπρογενοῦς. .. .. 


[Κυπρογενοῦς δῶρον ἰοστεφάνου] 
γίνεται ἀνθρώποισιν ἔχειν χαλεπώτατον ἄχϑος, 
ἣν μὴ Κυπρογενὴς δῷ λύσιν ἐκ χαλεπῶν. 1385 


Κυπρογενὲς Κυϑέρεια δολοπλόχε, col τι περισσόν 
Δεὺς τόδε τιμήσας δῶρον ἔδωχεν ἔχειν" 

δαμνᾷς ἀνθρώπων πυχινὰς φρένας, οὐδέ τίς ἐστιν 
οὕτως ἴφϑιμος xal σοφὸς ὥστε φυγεῖν. 


1377. φρενῶν] Haupt. φιμον Α sec. Bekker. «ov aut φιλιον sec. H. 
quAov sec. M. φίλων Bekker. Bergkio videtur latere nomen proprium. 
— 1382—83. A coniunctim ελϑειν κυπρογενοὺς &epov toov. Diremit Bek- 


ker. repetito Κυπρογενοῦς. Hartung. delevit K. ὃ. i. novumque distichon . 


incepit a v. 1384. --ὀ γίνεται] A. Bergk. γίγν--- Bekker. — 1385. ἣν] 
Schneidewin. ἂν A. — 1386. κυπρόγενες χύϑειρα A. Correxit Bekker. — 
σοὶ τί À. — 1888. δαμνᾷς] Hartung. δαμνας δ᾽ A. δαμνᾷς δ᾽ Bekker. 


ΝΥΝ νον NUMEN MMMMUMUMNMMKMMMU——ERERREIEEEN 


ADDENDA. 


Conspectus versuum in codicibus repetitorum.*) 


Repetuntur 


V. 41—42 in AO post 1082: 
ἀστοὶ) μὲν γὰρ ἔασι σαόφρονες, Tyyspóvec δέ 
τετράφαται πολλὴν ἐς 3) κακότητα πεσεῖν. 
V. 87—90 in AO ibidem, in ἃ ita variati: 
μή μ᾽ ἔπεσιν μὲν στέργε, νόον δ᾽ ἔχε καὶ φρένας ἄλλας, 
εἴ με φιλεῖς καί σοι 3) πιστὸς ἔνεστι νόος. 
ἀλλὰ φίλει καϑαρὸν ϑέμενος νόον, ἢ 8) μ᾽ ἀποειπών 
ἔχϑαιρ᾽, ἐμφανέως velxog ἀειράμενος. 
V. 977—100 in AO post 1164: 
τοιοῦτός τοι ἀνὴρ 4) ἔστω φίλος, ὃς τὸν ἑταῖρον 
γινώσχων ὀργὴν καὶ βαρὺν ὄντα φέρει 5) 
&vi κασιγνήτου. σὺ δέ μοι φίλε ταῦτ᾽ ἐνὶ ϑυμῷ 
φράζεο, καί ποτέ μοὺ 9) μνήσεαι ἐξοπίσω. 


V. 209—210 in A post 332: 
οὐκ ἔστιν 1) φεύγοντι φίλος καὶ πιστὸς ἑταῖρος" 
τῆς δὲ φυγῆς ἐστὶν τοῦτ᾽ ἀνιηρότατον. 
V. 367—368 in AO post 1186: 


ἀστῶν δ᾽ ob δύναμαι γνῶναι νόον, ὅντιν᾽ ἔχουσιν * 9) 
οὔτε γὰρ εὖ ἕρδων ἅἁνδάνω οὔτε χαχῶς. 


*) Inde a versu 1- 800 nulla invenitur repetitio. Plurimae extant - 
a v. 1088—1220. .A versu fere millesimo videtur incipere altera syl- 
loga, in qua haud raro antiquior meliorque scriptura deprehenditur. 

1) ἀστὶ O*. ?) eic α. 3) καὶ σοὶ — εἴ À. 4) τοιοῦτος ἀνὴρ O. 
5) & e ras. K. $) ποτεμοὺυ À. 1) ἐστὶ À. 8) exouct. Α, 


12 


VN. 


4d 


99—40 


AO*, prior etiam ομῶς. 6) κακοῖσι O*. 1) ἐπέρχεται O*. 8) ἐπ᾽ 
ἄλγεσιν ἧπαρ K. ἐπ᾽ ἄλγεσιν ἧπαρ O. 9) πρὸσ δὲ Α. 10) δ᾽ αἰτεῖν O. 
11) ἀγαϑοί Α. ἄγαθήν K. 13) ἡδέα O. ὴἠδε «pev --- πολυ — ἤδη Α sec. 
Noltium. 13) οὔνεχα O*. 14) ουδεμι᾿ sow A. οὐδὲ μί ἐστὶ O*. 15) ἄν- 
τινες O. In K videtur v correctum esse in v».  !9) ἔμοιγε Ὁ. 17) ταῦϑ' 


epBety Α. ταῦτ᾽ ἔρδειν K. 18) πρόσϑεν Ο. 19) Lacunam, quam post 
ἄνδρες invenerit, librarium ex antecedentibus distichis supplevisse coni. 
H. Schneidewin. 


. 619—620 in AO post 1114: 


. 853—854 in AO post 1038: 


. 877—878 in. AO post 1070: 


. 1095—1096 in AO post 1160: 


. 1101—1102 et 949—950.in A post 1278. 
. 1107—1108 in A post 1318 cum variatione (X μοι — τοῖσι quoto δε. 
. 1151—1252 in A post 1238. 


ADDENDA. 


415—416 in K, 415—418 in AO post 1164: 
οὔτιν᾽ ójotov 1) ἐμοὶ δύναμαι διζήμενος εὑρεῖν 
πιστὸν ἑταῖρον, ὅτῳ μή τις ἔνεστι δόλος" 
ἐς βάσανον δ᾽ 2) ἐλϑὼν παρατριβόμενός τε μολίβδῳ 
χρυσός, ὑπερτερίης ἄμμιν ἔνεστι λόγος. 3) 


. 441—446 in AO post 1162: 


οὐδεὶς γὰρ πάντ᾽ ἐστὶ πανόλβιος. ἄλλ᾽ ὃ μὲν ἐσϑλός 
τολμᾷ ἔχων τὸ κακὸν κοὖχ 4) ἐπίδηλος 5) ὅμως" 
δειλὸς δ᾽ οὔτ᾽ ἀγαϑοῖσιν ἐπίσταται οὔτε χακοῖσι 6) 
ϑυμὸν ὁμῶς μίσγειν. ἀϑανάτων τε δόσεις 
παντοῖαι ϑνητοῖσιν ἐπέρχοντ᾽. 7) ἀλλ᾽ ἐπιτολμᾶν 
χρὴ δῶρ᾽ ἀϑανάτων, οἷα διδοῦσιν ἔχειν. 


. 555—556 AO post 1178: 


τολμᾶν χρὴ χαλεποῖσιν ἐν ἄλγεσιν ἦτορ 9) ἔχοντα 
πρός te?) ϑεῶν αἰτεῖν 19) ἔχλυσιν ἀϑανάτων. 


. 971—512 in AO post 1104: 


δόξα μὲν ἀνθρώποισι κακὸν μέγα, πεῖρα δ΄ ἄριστον" 
πολλοὶ ἀπείρητοι δόξαν ἔχουσ᾽ ἀγαϑῶν. 11) 


πολλὰ δ᾽ ἀμηχανίῃσι χυλίνδομαι ἀχνύμενος κῇῆρ᾽ 
ἄρχὴην (scrib. ἄκρην) γὰρ πενίης οὐχ ὑπερεδράμομεν. 


ἤδεα 12) μὲν καὶ πρόσϑεν, ἀτὰρ πολὺ λώιον ἤδη, 
obvexa 13) τοῖς δειλοῖς οὐδεμί᾽ ἔστι 14) χάρις. 


τέρπεό μοι, φίλε ϑυμέ. τάχ᾽ αὖ τινὲς 15) ἄλλοι ἔσονται 
ἄνδρες, ἐγὼ δὲ ϑανὼν γαῖα μέλαιν᾽ ἔσομαι. 


ὦ νέοι ol νῦν ἄνδρες, ἐμοί γε 15) μὲν οὔτις ἀνάγκη 
τοῦϑ'᾽ ἕρδειν.11) τῶν μοι πρόσϑε 18) χάριν τίϑεσο. 19) 


Praeterea cfr.: 


Κύρνε, κύει πόλις ἥδε, δέδοικα δὲ μὴ τέκῃ ἄνδρα 
εὐϑυντῆρα κακῆς ὕβριος ἡμετέρης. 


l)opotoy Ἀ. 3) τ᾽ A. 8) νόος Ο. Pro 8óAoceras.K. 4) οὐκ Ὁ. 5) ἐπίδηλον 


ADDENDA. 


1081—82 
Κύρνε, κύει πόλις ἥδε, δέδοικα δὲ p τέκῃ ἄνδρα 
ὑβριστήν, χαλεπῆς ἡγεμόνα στάσιος. 


517—860 
χαὶ νῦν εἴσ᾽ ἀγαϑοί, Πολυπαϊδη ot δὲ πρὶν ἐσθλοί 
νῦν δειλοί. τίς χεν ταῦτ᾽ ἀνέχοιτ᾽ ἐσορῶν : 
ἀλλήλους δ᾽ ἀπατῶσιν ἐπ’ ἀλλήλοισι γελῶντες, 
οὔτε χαχῶν γνώμας εἰδότες οὔτ᾽ ἀγαϑῶν. 


1109—10 


^, 1118—14 


Kópv, oi πρόσϑ᾽ ἀγαϑοὶ νῦν αὖ κακοί, οἵ δὲ κακοὶ πρίν 
νῦν ἀγαθοί. τίς χεν ταῦτ᾽ ἀνέχοιτ᾽ ἐσορῶν, 


ἀλλήλους δ᾽ ἀπατῶντες ἐπ᾽ ἀλλήλοισι γελῶσιν, 
οὔτ᾽ ἀγαθῶν μνήμην εἰδότες οὔτε κακῶν. 


115—16 
πολλοί τοι πόσιος καὶ βρώσιός εἶσιν ἑταῖροι, 
ἐν δὲ σπουδαίῳ πρήγματι παυρότεροι. 
648—44 
πολλοὶ πὰρ χρητῆρι φίλοι γίνονται ἑταῖροι, 
ἐν δὲ σπουδαίῳ πρήγματι παυρότεροι. 


211—12 
οἶνόν τοι πίνειν πουλὺν κακόν. ἣν δέ τις αὐτόν 
πίνῃ ἐπισταμένως, οὐ κακός, ἀλλ᾽ ἀγαϑός. 
509—10 
οἶνος πινόμενος πουλὺς κακόν. ἣν δέ τις αὐτόν 
πίνῃ ἐπισταμένως, οὐ χακόν, ἀλλ᾽ ἀγαϑόν. 


213—14 
217—18 

Κύρνε, φίλους κάτα πάντας ἐπίστρεφε ποικίλον ἦϑος, 
ὀργὴν συμμίσγων ἥντιν᾽ ἕκαστος ἔχει. 


vOv μὲν τῇδ᾽ ἐφέπου, τοτὲ δ᾽ ἀλλοῖος χρόα γίνου" 
χρέσσων τοι σοφίη γίνεται ἀτροπίης. 
1071—74 


Κύρνε, φίλους πρὸς πάντας ἐπίστρεφε ποικίλον ἦϑος, 
συμμίσγων ὀργὴν οἷος ἕκαστος ἔφυ. 

νῦν μὲν τῷδ᾽ ἐφέπου, τοτὲ δ᾽ ἄλλοϊῖος πέλευ ὀργὴν" 
Ἀρέσσων τοι σοφίη καὶ μεγάλης ἀρετῆς. 


18 


74 ADDENDA. 


409—10 
οὐδένα ϑησαυρὸν παισὶν χαταϑ'ήσῃ ἀμείνω 
αἰδοῦς, fjv ἀγαϑοῖς ἀνδράσι Κύρν᾽ ἕπεται. 
1161—62 
οὐδένα ϑησαυρὸν χαταϑ'ήσειν παισὶν ἄμεινον " 
αἰτοῦσιν δ᾽ ἀγαϑοῖς ἀνδράσι Kopve δίδου. 
Stobaeus : 


οὐδένα ϑησαυρὸν καταϑ'ήσεαι ἔνδον ἀμείνω 
αἰδοῦς, ἣν ἀγαϑοῖς ἀνδράσι Κύρνε δίδως. 


597—98 
δὴν δὴ καὶ φίλοι ὦμεν" ἀτάρ v ἄλλοισιν ὁμίλει 
ἀνδράσιν, oL τὸν σὸν μᾶλλον ἴσασι νόον. 
1248—44 
δὴν δὴ καὶ φίλοι ὦμεν’ ἔπειτ᾽ ἄλλοισιν ὁμίλει, 
ἦϑος ἔχων δόλιον, πίστεος ἀντίτυπον. 


iR | ἀνθρώπων, ὁπόσους ἠέλιος καϑορᾷ. 

301 πικρὸς καὶ γλυχὺς ἴσϑι καὶ ἁρπαλέος καὶ ἀπηνής. 

1888 πικρὸς καὶ γλυκύς ἐστι καὶ ἁρπαλέος καὶ ἀπηνής. 

966 δειλῶν τοι τελέϑει καρδίη ὀξυτέρη. 

1080 δειλῶν τοι χραδίη γίνεται ὀξυτέρη. 

417—18 ἐς βάσανον δ᾽ ἐλϑὼν παρατρίβομαι ὥστε μολίβδῳ 

χρυσό 

1105—6 εἰς βάσανον δ᾽ ἐλϑὼν παρατριβόμενός τε μολίβδῳ 
χρυσός. 

540 iss : 

554 εἰ μὴ ἐμὴν γνώμην ἐξαπατῶσι eot. 


ὅ98---94 μήτε χαχοῖσιν ἀσῶ τι λίην φρένα μήτ᾽ ἀγαϑοῖσι 
τερφϑῆῇς.. 

051---δ8 μηδὲν ἄγαν χαλεποῖσιν ἀσῷῶ φρένα μνηδ᾽ ἀγαϑοῖσι 
dip. nis 

1152 δειλῶν ἀνθρώπων ῥήμασι πειϑόμενος. 

1202 ἄλλων ἀνθρώπων ῥήμασι πειϑόμενος. 


II. 


Index lacunarum, quae sunt in Veneto 522. 


917 Ὦ — φήσεις **) .. 39 — δέδοικα... 41 E: ἡγεμόνες . . 48 — ἀγα- 


*) 84 om. ύναμις, 86 νόον. 
**) — indicat quod deest. 


Jj 
* 


πόα i ii CN m 


ADDENDA. 15 


$01... 45 — δίκας .. 47 — δηρὸν. . 49 — τοῖσι... 581 — γὰρ. . || 
106 .. ἁλὸς —. 108... πάλιν —. 110... πάντων —. 112... ἀγαϑῶν —. 
114 .. ὥστε xxi —. 116... πρήγματι —. 118... περὶ —. 120 . . ἀνδρὶ 
—. || 1783. --- ἀγαϑὸν πενίη — μάλιστα. 177 — οὔτε... 179 — γῆν... 181 
— Kov: .. 188 — ὄνους... 185 — γῆμαι... [{287 — πτέρ᾽ .. 240 ἐν —. 
242 εὐχόσμως —. 244 βῇς πολὺ κωκυτοὺς —. 246 . . «ikv —. 248.. móv- 
τὸν —. 250 . . δῶρα —. 252 .. τε καὶ —. 254 . . μ᾽ ἃ —. ||] 809 — πε- 


πνυμένος.. 811 — χρατερὸν.. 818 — μαίνομαι... 315 — πλουτοῦσι . . || 
380 . . ἔργασι —. 382... ἰὼν —. 384... ἴσχοντα —. 386 .. ϑυμὸν —. 
388 .. αἴσχιον —. 390 .. οὐλομένας —. 394 .. χρημοσύνη —. || 451 — 


o9y .. 458 — ὥσπερ. . 455 — &gaíveo . . 497 — γυνὴ. . 459 — ἀπορ- 
ῥήξασα .. 461 --- ἀπρήχτοισι. . 463 — χρῆμα. .[] 5226 . . ἀνδρὶ —. 528 
.. τῆς δ᾽ & —. 530 .. δούλιον —. 532 . . φϑεγγομένων —. 584 . . λύρην 
—.]||599 — φοιτῶν. . 601 — &y99& .. 608 --- ἀπώλεσεν... 605 — λοι- 
μοῦ... 607 — deb8osg . . 609 — οὐδὲ... || 678 . . γίνεται —. 680... 
χατὰ —. 682 .. xaxóv, ἂν —. || 748 — τοῦτ᾽... 747 — κεν. . 749 — 
ἄνὴηρ .. 751 — πλούτῳ... 758 — ϑὼν.. 7558 — τῶνδ᾽. .|| 817 . . ἔσϑ᾽ 
—. 818 —. 820 Κύρνε —. 822 .. ὀλίγ —. 824 . . ϑεῶν —. 825 — ἡμῖν 
. . 826 . . φαίνεται —. 828 . . πορφυρέ —. 829 .. δὴ --- κεῖρε — ἀπόπαυε 
.. 880 .. ἀπολλύ —. 882 . . ἀμφοτέρ —.|| In 115, quae sequuntur, de- 
sunt praeter ea, quae suo quaeque loco indicavi, 1098 ὃν προφυγών, 1100 
γνώσῃ ἐπιφροσύνην, 1106 v ἔσῃ. 


TII. 


In Vaticano 63, ubi prima cuiusque Sententiae littera rubrica 
pieta est, singula ad hunc modum distinguuntur: 


19—28.*) 29—38. 39—52. 58—68. 713—176. 87—92. 101—112. 113—128. 
145—148. 151—154. 167—170. 173—182. 188—196. 238—236. 267—2'18. 
288—294. 295—500. 337—350. 367—370. 373—398. 429—438. 467—496. 
969—570. 579—584. 591—592. 593—594. 611—612. 618—614. 661—666. 
719—730. 757—768. 778—788. 797—800. 805—806. 807—810. 815—820. 
831—836. 887—844. 851—854. 877—884. 885—890. 903—930. 989—992. 
997 —1006. 1041—1050. 1055—1062. 1097—1102. 1167—1170. 1171—1172. 
1173—1176. 


*) Attuli tantummodo ea, in quibus codex discedit a Bekkero. 


IV. 


V. 4. 'Aeioo legitur etiam apud Sapph. 11 [47]: τάδε νῦν ἑταίραις | 
ταῖς ἔμαισι τέρπνα χάλως ἀείσω, ad quem locum Bergk annotavit: Mei- 
neke ἀείδω dubitanter proposuit. — Usener ἀείσω, qua de forma in pr. 
ego quoque dubitavi, his verbis refutat: »Für Theognis ist ἀείσω un- 


16 ADDENDA. 


móglich 1) wegen der Futurbildung. Die Attiker kennen nur die me- 
diale Form. Bei Eurip. Herc. Fur. 678 ist schon wegen ἔτι χελαδεῖ mit 
Elmsley ἀείδω zu lesen, ebenso ist bei Sappho wegen νῦν das Praes. her- 
zustellen. 2) Aber auch eio stimmt wenig zu οὔποτε σεῖο λήσομαι. 
Aber gesetzt es würe richtig, dann sind die beiden ersten Disticha nicht 
theognideisch. Das alte Epos gebraucht ἀείδειν nur mit kurzem «, eben- 
so die Hesiod. Dichtung und die Lyriker Terpander Alkman Alkaios 
Sappho Pindar —.  Cobets bpvyoo bleibt immer noch die einfachste 
Hilfe.« Ofr. Jahnii annal. 1878. — JDreykornio primi quatuor versus 
videbantur spurii. 


V. 89 sqq. Secundum Bergk. haec fere fuit forma Theognidea: 
Kbove, χύει πόλις ἥδε, δέδοικα δὲ wy] τέκῃ ἄνδρα 
δβριστήν, χαλεπῆς ἡγεμόνα στάσιος. 
Ἐξ ὑπ τας θεν sb oo ed Loop OE b ok oed UK obo 
εὐθυντῇρα κακῆς ὕβριος ἡμετέρης. 
ἀστοὶ μὲν γὰρ ἔϑ᾽ οἵδε σαόφρονες, ἡγεμόνες δέ 
τετράφαται πολλὴν ἐς χαχκότητα πεσεῖν. 


Secundum H. Scehneidewin: 
Kópve, κύει πόλις ἥδε, δέδοικα δὲ Y) τέκῃ ἄνδρα 
εὐϑυντῆρα xocxTc ὕβριος ἡμετέρης. 
ΟΞ 0X 00K 0X ook 
ὑβριστήν, χαλεπῆς ἡγεμόνα στάσιος. 
ἁστοὶ μὲν γὰρ ἔασι σαόφρονες χτλ. 
Forma ἔασι, quam apud Theognidem alias legi negat Schneidewin, redit 
etiam 623. 

V. 58 sqq.  Schneidewino Theognis haec fere videtur scripsisse: 
509—-58 (ἐσορῶν, et 1111—1114, quae deinde a diasceuastis in artum 
sint redacta et variata. Alterius syllogae scripturas ἀπατῶντες — γε- 
λῶσιν, μνήμην, ἀγαϑῶν — κακῶν esse praeferendas. 

V. 111. Sehmidt coni. ἐπουρίζουσι (sie fórdern trotzdem das Glück 
des alten Freundes), Sitzler εὖ αὖ ῥέζουσι, sono ingrato. Herwerden pu- 
tat hoc distichon profectum esse ab homine antiqui graeci sermonis 
turpiter ignaro. 

V. 125 sqq. Quotiescunque lego hos versus, oritur mihi suspicio 
eos esse interpolatos. (Quae suspicio his nititur rationibus: versu 124 
egregie concluditur elegia; versu 125, ubi optimi codd. praebent οὐδὲ 
γάρ; non apparet, quid post φίλου νόος ἀνδρός (121) sibi velit ἀνδρὸς νόον 
οὔτε γυναικός; versus 127 est v. desperandus; denique ultimus v. vide- 
tur fabricatus esse secundum si py, ἐμὴν γνώμην ἐξαπατῶσι ϑεοί 540. 554. 
—  Leutsch coniungit 117. 18. 125—28 cum his scripturis: *geYAoU 
ἀνδρὸς — ἐστὶ πύιρ — οὐδέ xev εἰδείης — mov T ἐς ὥριον —. Nolim sequi 
vel propter χιβδήλοιϊ. 

V. 235—930. A scripturis, quas in hoc disticho exhibet A, proxime 
absunt coniecturae Ahrensii et Herwerdeni. Ὅσα et ὡς haud raro con- 
funduntur in libris. Poeta videtur dixisse: Nullo pacto nos iam decent 
quae (decent) virossalvos,sed quaecunque urbem, quae prorsus expugnabitur. 

V. 237—954. Severum de his versibus iudicium fecit Mey (p. 23), 
qui censet eos clausisse librum alterum elegiarum simulatosque esse et 
'lheognidem et Cyrnum. — Ultimum certe distichon magis convenit 
orationi qualis est in ἐλεγείων β΄. Cfr. 1265. 

V. 943.  Usener coni. «itv ἀείσονται" δνοφερῆς δ᾽ ὑπὸ — βὰς χτλ. 


ADDENDA. T1 


V. 268 sqq. In his offendunt φυχρόν — πίνουσι, ἅμα 9" δδρεύει wod 
— - φέρει, ἐφίλησα — φϑέγγεται. — Coniecturis a Bergkio allatis addo su- 
spicionem Sitzleri, qui 261—66 coniungens praeeunte Heimsoethio scribit 
ψυδρόν — ᾽πινοοῦσι omnemque rem ita expedit, ut in describenda aman- 
tis persona multa, quae poeta ne verbo quidem indicat, cogitationi suae 
indulgens haud ita probabiliter adfingat. 

V. 328. Recte, opinor, Welcker: Deos quidem, ait, non ferre ho- 
minum peccata, sed punire; nos autem ferre debere, quum vindices eorum 


- mon simus constituti. — Bergkiiscriptura praeberet sensum: Dii ferunt, 


quidni ferant etiam homines? | 
V. 347. Sitzler proposuit φυγών, Heimsoeth δ᾽ àéxov — χαράδρην 


. χειμάρρου ποταμοῦ. 
V 


. 919. Quod in pr. dixi, veteres editiones a Bergkio nimis neglec- 
tas esse, id iure me dixisse negat Leutsch (Philol. XXIX, 647) provocans 
ad hune locum, ubi Bergk: τρεφϑῇ Neander et Brunck. — At τρεφϑῇ 
non Neander primus scripsit, sed Camerarius, quem iam Bekker in pr. 
rectissinte nominaverat. 

V. 381. 82. Hoc distichon iam Heyne in Recensibus litteratorum 
Gottingensium 1784 ex margine illatum esse censebat. Cfr. Welcker. 

V. 511—522. Copiose disputavit de hac elegia Leutsch in Philol. 
XXIX, 644 sqq. — Kratz tenet in v. 516 vulgatam (interpretans: ac- 
cumbe cum eo, i. e. excipe eum quam poteris amicissime hospitio), sed 
ita ut post 514 ponat 517—518. Propter ὡς φιλότητος ἔχεις cfr. ὡς mo- 
δῶν ἔχεις eb quae sunt similia. 

V. 651. Fortasse aliquis dicat Ahrensii coniectura x«i δειλά oratio- 
nem fieri concinniorem: αἰσχρά — δειλά, ἐσθλά — χαλά. Cfr. 835, ubi 
omnes libri πολλά praeter A. Is δειλά. 

V. 997. Jam recepi cum Bergkio ex AKO τῆμος pro ἦμος. Temere 
arripiens quod ad hune locum annotavit Bergk: τῆμος, Hartung ἦμος, Hart 
(Philolog. Anzeiger. 1869) me reprehendit, quod non indicaverim, ἦμος 
esse coniecturam Hartungi. At ἦμος est lectio vulgata, quam omnes 
editores ante Bergkium tenuerunt. 

V.1099. Bergk: 8póxyov cumSealigero scripsi. Cf. Hesych. 8póxyogc* 
βρόχος. — In edit. Schmidt. id frustra quaesivi. Bpóyov voluit etiam 
Scaliger, qui diserte dicit: Scribitur βρόχον, legitur gpóxyov. Neque aliter 
iudicavit Schaefer in edit. Brunck. 

V. 1136. In Philologo (XXIX, 515) contendit Leutsch, codices prae- 
bere Οὔλυμπον γῆν προλιπόντες; formam Οὔλυμπόνδε repugnare sublimi- 
tati huius poematis; suffixum 2s Theognidem nunquam coniunxisse cum 
nominibus propriis. — Codices praebent ad unum omnes Οὔλυμπον àx- 
προλιπόντες. lta si scriberetur, nemo non aecusativum coniungeret cum 
participio. Quod autem attinet ad Οὔλυμπόνδε, non intelligo, cur 
Theognis sibi non potuerit permittere, quod sibi permisit Pindarus. 

V. 1189. "Ogxoug δικαίους intelligit Kratz in aller Form (Rechtens) 
geschworne Fide. 

V. 1162. Initium pentametri fortasse in archetypo corruptum fuit, 
unde librarii versus exitum ad arbitrium suppleverunt (ἕπεται — δίδου, 
δίδως). Αἰδῶ τινι διδόναι suspecta est locutio. Cfr. H. Schneidewin. 

De codicibus Theognideis disputans Leutsch (Philol. XXIX, 644) hoc 
fecit iudicium: »Die Grundlage bilden AO, die übrigen sind, wie Hart 
richtig bemerkt, nur in den schwierigen Füllen heranzuziehen, nicht 
also nach jetzt vielfach vorkommender hochmüthiger und bequemer, 


auch von Z. befürworteter Weise bei Seite zu werfen.« — Ut tandem 


78 ADDENDA. 


appareret, qui fructus ad sanandos locos difficiliores redundaret e libris 
tertiae classis, composui tabulam subsequentem. Ea demonstrabit, quo 
iure Leutsch eos, qui hae de re aliter quam ipse sentiunt, commoditatis 
et superbiae arguerit. 


Mut. Vat. 915. Tertia classis. 

52 AO pobvapyot — μούναρχος 

55 AO πλευραῖσι — πλευρῇσι 

97 Α (sec. M.) O εἴσ᾽ — εἴσ᾽’ et A sec. B. 

67 AO δόλους — δόλους v elr 

79 AO ἀναχοίνεο — ἀναχοινέο e ] 

88 AO τούτους οὐχ — τοὺς δ᾽ οὐχ — Α εὕροις — εὑρήσεις ut Ὁ. 

94 A (sec. Pr. e&t M.) O ἄλλην --- ἀλλῃ O et A sec. B. 

119 AO ἄσχετος — ἀνσχετός 1 

125 AO οὐδὲ γὰρ — οὐ γὰρ ἄν, οὐ γάρ n. 

139 A ὅσσα ϑέληισιν, O ὅσα ϑέλησιν — ὅσ᾽ ἐϑέλησιν b cd f h m (num reliqui 
ὅσσ᾽ ἐϑέλῃσιν ?) . 

154 AO ἀνϑρώπων — ἀνθρώπῳ 

238 AO πωτήσει --- πωτήσῃ 

251 A πᾶσι διὸς οἷσι, O πᾶσιν οἷσι — πᾶσι γὰρ οἷσι 

920 AO ἔντε κακοῖς κείμενος ἔν τ᾽ ἀγαϑοῖς — ἔν τ᾽ ἀγαϑοῖς χ. ἔν τε κακοῖς 3. 

355 AO χ᾽ ἐσϑλοῖσιν — κἀσϑλοῖσιν 

409 AO παισὶ καταϑήσει — παισὶν καταϑήσῃ 


418 A μετ᾽, O i^v — με 

493 AO ἀτειρὰς — ἀτηρὰς 

440 A κἴδιον, O χἴδιον --- ἴδιον 

607 AO μιχρὰ --- μικρὴ 

659 A πρᾶγμα, O πράγμα --- πρῆγμα et Α sec. B. 
664 Α ἐξαπίνης αποτοῦν, O ἐξαπίνης πάντα — ἐξαπίνης πάντ᾽ οὖν 
689 AO ὅτε — ὅτιϑ 

696 AO μόνος — μοῦνος 

715 AO ταχέων — ταχεῶν 

737 A τ᾽, 09 — δ᾽ 

755 AO sig — ἐς 

762 AO ἀρεσσόμενοι ---- ἀρεσσάμενοι 

711 AO δεικνύειν ---- δεικνύναι 

785 ΔΟ δ᾽ “-- τ᾽ 

196 A τοι σε, O τοῖςδε — τις σε mg. h. 

810 AO οὐδ᾽ — οὔτ᾽ 

814 AO τὸν — τῶν 

875 AO cé τε — σέ γε 

944 AO ϑεοῖς — ϑεοῖσιν 

980 A σπεύδου, Ο σπεύδει --- σπεύδοι “ἢ) 


*) Sic etiam Stob. — Cfr. v. 397 οὔτε χαχοῖς --- οὔτ᾽ ἀγαϑοῖσι. V. 
60 suspicatur Bergk οὔτ᾽ ἀγαϑῶν γνώμην εἰδότες οὔτε κακῶν, v. 172 Kuel- 
lenberg οὔτ᾽ ἀγάϑ᾽ ἀνθρώποις γίνεται οὔτε χαχά. 

**) Ut probaret iniuria me neglexisse tertiam classem, Hart etiam 
hoe loco usus est. Ubi praecedit εἴη, deinde sequuntur ϑέλγοι --- φαίνοιτ᾽ 
— δύναιτ᾽, erat sane operae pretium, ad tertiam classem confugere, ut 
σπεύδει converteretur in σπεύδοι! Verissime Bergk (Mus. Rhen. 1845, 412): 
»Gar oft würde das, was sie [die schlechteren Handsch.] Gutes bieten, 
auch ohne Weiteres aus Conjectur hergestellt werden müssen.« 


ADDENDA. 19 


983 A ϑαλίεσσι, O ϑαλίαισι — ϑαλίῃσι 

993 AO ἐφήμερον - ἐφίμερον 

996 A7, 09 — χ᾽ 

998 AO παραγγέλοι - παραγγέλλοι dgh n 
1081 ΑΟὉ τ΄ — γ᾽ 

1045 AO τόνδε — τῶνὸδςξ 

1051 AO πράξης — πρήξῃς 


οι 

1081 AO τέχοι — τέχη ἢ 

1166 A τελεῆι, O τελέοις — τελέῃς 

1173 A δ᾽ ἡμῖν sec. M., δ᾽ ἥμιν sec. Pr. 0 δ᾽ ἡμῖν — δή μιν mg. h 1 et À sec. B. 
1201 AO x»góv — ἄροτρον - χύφων᾽ --- ἀρότρου 

1205 AO τεϑνειότος — τεϑνηότος. 

Profecto si olim sodalis aliquis Societatis Graecae Godofredo Her- 
manno dissertationem tradidisset cum emendationibus, quales exhibet 
ista tertia classis, ille sine dubio dixisset quod interdum dicebat: vellem, 
difficiliores locos tractasses. 


Ps 
- Y * 
- Nac «4 : 3 δ δὴ | 
: 13 τ ΣΕ 
' I U ^ / γὴν «A MAS 5 A 
eT ἌΡ} E Jura ri den 2 ΤῪ CCP ^ o Hh SUR "RESO "s 
Ὶ Y J S ae 3 4 3 "TER. L " * 3 
MM δ - : PMOISINPO EC AMUEEME. 
: πολ ENESRS 
- χὰ υ AL - TT bina hb uro i TT ^ igna 31 xia aiia te ODER , 
EE € J » rers Ὁ get Erat MA "nim DORT 6 rs ΤΟΙΣ Ü 4 z 
; ἊΝ ncm 4 1 i z Z2 ere 
qon T5415 τες; Ayo coim Ce f dd Lc E ERE 


οὐδεν sed ἄσσον TN 


i 
ES IRMP 
2 «ὧν 


x FT TAI PN NET 
4 i . rr vt den fFhoue ] 
E : hu: mM t * 

í ] à » V. | jk i 


IT 
ἂν 


Ν 
d 
* 
« 
! 
Ἐ 
d 
LI 
: 
u.. 4 
í 
! 
: 
2 
΄ 
Ὡς Ι 
᾿ 
Li 
y. 
ἢ 
- 
E 
. 
» É 3 
LI 
i 
- vt 
J 
b 
"d 
LR « 
Y Le 
4. 
δ 
e 
" 
, 
"s 


Theognis 
Elegiae 


PLEASE DO NOT REMOVE 
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET 


UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY 


wt valde 


9 600 c0 80 c0 91 68 
9 W3Lll SOd JHS AV8 39NVH 6