Skip to main content

Full text of "Ferreng an ömreng Stacken üb Rimen"

See other formats 


'•':  -'    '■'. . 

Mfmmm 


'M.  X:i^;i:r-:;^:'^--::^M-::':^"H/.;:H,=      . 


; 

'■•• 

■ 

iif 


■  ■  ;  v  ;  '  :.; 


j   ;■ 


This  book  belongs  to 
THE  CAMPBELL  COLLECTION 

purchased  with  the  aid  of 
The  MacDonald-Stewart  Foundation 

and 
The  Canada  Council 


•wÉfcSM 


5Ö1W 


f,  \* 


,    01 

I 


^onto,  On 


CAMPBELL 
COLLECTION 


Digitized  by  the  Internet  Archive 

in  2011  with  funding  from 

University  of  Toronto 


http://www.archive.org/details/ferrengmrengstacOObrem 


Ferreng  an  ömreng 
Staeken 


ütjdenn  fan 


Di\  Otto  Bremer. 


I. 


Ferreng  an  ömreng 
Stacken  üb  BAmen. 


Halle. 

Max   Niemeyer. 
1888. 


Ferreng  an  ömreng 

Staeken  üb  Rimen 


ütjdenn    fan 


Dr.  Otto  Bremer, 


Halle. 

Max    Niemeyer. 

1888. 


Min  lew  Ferrengen  an  Ömrengen! 

Hirr  ha  jam  nü  an  Buck,  wat  un 
jammens  aanj  Spriak  skrewwen  as  Ferreng 
an  ömreng  Stacken  üb  Rimen  an  Liitjin  san 
't,  diar  'k  bi  jam  apstögelt  ha.  Ick  theenk, 
hat  skall  well  nett  för  jam  tu  lesen  wes. 
Lucki  'm,  hat  as  gor  ei  so  swar,  ferreng 
of  ömreng  tu  lesen,  an  wann  't  uck  at  iast 
wat  ring  gongt,  wann  'am  widjer  les,  do 
gongt  at  ball  nett  so  gudd  üs  tjiisk-,  An  jü 
aanj  Mammspriak,  thankt  mi,  blaft  dach  alle- 
wen  wat  beders  an  skall  uck  arkenän  muar 
leff  ha  üs  a  främ  Spriak.  Det,  wat  ick  hirr 
ufdrück  lät  ha,  san  man  Stacken  üb  Rimen. 
Man  ick  ha  noch  föll  muar  u  so  nett  Steicken, 
Düntjis  an  so  wat,  dat  ick  ar,  at  mannst, 
noch  tau  sock  Bucken  fan  drück  lät  küdd. 
Wär  ick  det  du  skall  of  ei,  det  stänt  bi  jam 
sallew:  Ick  ha  det  hirr  Buck  ütj  man  aanj 
Jillpung  drück  lät,   an  bluat,  wann  'r  so  föll 


fan  förkäft  wort,  dat  ick  min  Jill  wedder 
in  fu,  do  där  ik  do  öder  Sagen  uck  drück 
lät.  Diaram,  min  lew  Frinjer,  wann  'am  hirr 
auer  wes  mei ,  an  wann  'am  noch  muar  tu 
lesen  ha  well,  do  kupi  'm  alltemal  det  hirr  letj 
Buck!    För  jam  as  't  skrewwen. 

All  do  Frinjer,  diar  mi  bi  min  Buck 
holpen  ha ,  sai  ick  hirr  noch  ians  man  har- 
telk  Thoonk,  man  at  miast  dach  min  lew 
Frinjer  Neggels  Jirrins  an  Dr.  Jirrin  Schmidt- 
Petersen  för  hörrens  frinjelk  Hallep  bi  't 
drücken. 

Halle,  a  10.  Jüli  1888. 

Dr.  Otto  Bremer. 


Det  mad  ick  wedd,  hü  't  as  am  hunnert  Juarn, 
Of  dann  üs  ferreng  Spriak  uck  as  'r  noch? 
Knapp  stänt  tu  liawen,  det'  s  dann  uck  nochhuarn 
Tupp  ferreng  snaki  —  ne,   so  thankt  mi  doch. 
Of  skull  dann  all  —  ick  mei  ar  eg  fan  snaki  — 
Raw  un  her  Gräf  üs  lew   nett  Mammenspriak? 
0  ha,  det  's  möggelk,  det  'shirr  dann  all  ölers  kwaki, 
Tu  üsens  Wurden  sai:  „Ferflaanj  üs  Riak!" 
Traw,  thankt  mi,  mutt  wi  üsens  Spriak  doch  wari, 
Of  uck  man  letjet  Ferrengen  muar  san. 
Bi  arki  Wurd  lett  ferreng  üs  doch  swari! 
Repp  ferreng  tu  jaw  Jongen,  wann  's  bigann! 
Et  jaft  well  söcken  uck,   diar  jar  scheniari; 
Man  föllen  san  'r  doch  eg,  üs  ick  liaw. 
Et  jaft  gottloff  uck,    diar  jar  Spriak  huuch  iari. 
Repp  söcken  tu,  det  's  traw  jar  Spriak  doch  bliw ! 

Öwenem,   1886. 


Knütj  Bruller  Knütjen 

(Knud      Broder    Knudscn). 


Ualeng  Stacken. 


A  Bai,  a  Redder. 

(Ual     aasdring     Daansliat) 


Redder  träd  a  Bai  un  a  Daans, 

A  Bai  a  Redder  allik. 
Uk  ian  stolt  Fomen  träd  'r  jam  nai, 

—  Iareg  un  a  Daans,  — 

Stolt  an  söwerlik. 


Jo  wiar  uk  well  Breller  do  ianegste  tri. 

—  A  Bai  a  Redder  allik  — 

Jo  hedd  an  Saster  an  jü  wiar  jong, 

—  Iareg  un  a  Daans  — 
Stolt  an  söwerlik. 

Jo  hedd  an  Snar  an  jü  wiar  bu. 

—  A  Bai  a  Redder  allik  — 


—  Iareg  un  a  Daans,  — 
Stolt  an  söwerlik, 

Jü  Snar  jü  wräl  jü  Saster  so  siar. 

—  A  Bai  a  Redder  allik  - 

Jü  sad,  dat  jü  Saster  ferspellet  wiar, 

—  Iareg  un  a  Daans  — 
Stolt  an  söwerlik. 


12 


Jo  worp  ciet  Lot  well  trimal  kreng ; 

—  A  Bai   a  Redder  allik  — 
Det  fol  di  jongste  Bruller  well  tu, 

—  Iareg  un  a  Daans  — 
Stolt  an  söwerlik. 

Beest  dü   well  tjimmen  man  Bruller  allian? 

-  A  Bai  a  Redder  allik  — 
Wedder  wäl  dü  Med  of  wäl  clü  Win? 

—  Iareg  un  a  Daans  — 
Stolt  an  söwerlik. 

Uk  wall'  k  nian  Med,   uk  wall'  k  nian  Win. 

—  A   Bai  a  Redder  allik  - 

Ick  san  well   tjimmen  tu  Bödl  awer  di, 

—  Iareg  un  a  Daans  — 
Stolt  an  söwerlik. 

Beest  dü  well  tjimmen  tu  Bödl   awer  mi, 

A  Bai  a  Redder  aSlik 
So  well  wat  ans  ütj   un  Guarde  gung, 

—  Iareg  un  a  Daans  — 
Stolt  an  söwerlik. 

Di  jongste  Bruller  halet  ütj   sin  Swerd 

A   Bai  a  Redder  allik  - 
An  hawd  jü  Saster  at   Hod  ciiar  uf, 

— -  Iareg  un  a  Daans  — 

Stolt  an  söwerlik. 

So  manning  Bluddsdröb  üs  'r  fan  her  sprüng, 

A  Bai  a  Redder  allik  - 
So  manning  Waakslaacht  skall  'r  awer  her  bran, 

-  Iareg  un  a  Daans  — 
Stolt  an  söwerlik. 


—     13     — 

Diar  kam  tri  Döfken  flöggên  witj 

-  A  Bai  a  Redder  allik  — 
An  halet  jü  Saster  un  't  Hemmelrik, 

—  Iareg  un  a  Daans  — 
Stolt  an  söwerlik. 

Diar  kam  tri  Döfken  rawensuurt 

—  A  Bai  a  Redder  allik  — 

An  halet  di  Bruller  un  a  Hälenpuurt, 

—  Iareg  un  a  Daans  — 
Stolt  an  söwerlik. 


& 


U  Redder. 


Redder  träd,  Bu  Redder  Daans, 

Bu  Redder  tri  allick. 

An  ian    stolt  Jümfer   träd   ham   nai, 

Bu  Redder  tri  allick. 
Möskenkraans 
Siad  üb  a  Daans, 
Stolt  an  siwerlick. 


Fistelhenning  kam  uf  Bad 

An  gräb  äfter  a  Bridj. 

Tontle,  bontle,  kloppet  me  't  Kruasladd. 

Drank  'em  doch ,  jam  Lidj ! 

Hirr  un  a  Daans 

Üb  sin  Spaans, 

Un  det  hiawleg  Tidj. 

Nü  wiar  't  jüst  Frödd  Tjiddels  Börd. 
Stall   'em  doch !   Hi  släpt. 
An  do  tutet  Ulke  Hörd; 
Bollerbab  hi  wäpt. 

Koorl  Lunn 

Me  Holtskurr  un, 

Nan,  det  könn  ee  gung. 


—      i5     — 

Koorl  Buck   hi  kiket  in 
An  uck  Kike  Lak. 
Arken  me  sin  Fomen  fin 
Stenn  all  bannen  Rack. 

Lett  üs  in! 

Du  'm  üs  Winn ! 

Jam  welltjimmen  tüss ! 

Do  kam  Neggels  Knappsäk  uck 
Me  a  Flajelsting 
Un  an  ualen  füllen  Rock, 
An  det  an  jongen  Dring! 

Henn  me  di 

Bäft  a  Ki! 

Dü  skänst  üs  Gilach. 

Jirrin  Hannbrei  sprüng  trinjam 
Me  a  Krooch  üb  't  Hod. 
Skruppi  'm  doch  ans  äfter  ham ! 
Hirr  ha  'm  Krür  an  Luad. 

Slaw  'em  a  Bong 

Me  a  Long! 

Jirrin  daanset  gudd! 

Wracksem.  Rörd  Jappen. 


^^ 


y^^mMt^^^)^ 


<^1  L__   .  7       m„m„™„, ,mmn„„mmn ~„m„m„m„ ,„„m„m„mm ,,m,m„„f^ 


Trintj'  an  Driigg  Sesen  Braddleppsdai. 


n_MM_am__S^L- 

jlüfteg  Küren 

dC3  Wiar  üb  Drügg  Sesen  Braddleppsdai. 
^SSp       Diar  wiar  flok  Büren; 
Det  könn  'k  jam  sai. 
Jam  könn  't  uck  sallew  efterles 
Un  't  Liat  fan  Trintje  an  Drügg  Ses. 
Wiar  't  eg  plassiareg, 
Hü  skull  't  dann  wes? 


Wi  wiar  uck  beden 

Tu  Trintje  an  Drügg  Sesen  Hüss. 

Wi  wiar  del  seden 

Stall  üs  an  Müss, 

Bett  dat  a  Klok  sluch  hualew  tjin, 
Do  kam  jü  Bridj  an  lät  üs  in. 

Hat  wiar  ferlegen 

För  Angst  an  Pin. 

Trintje  wiar  bidrüwet; 

Hat  hedd  un  't  Hüss  nian  Fläsk  an  Bruad. 

Hat  wiar  bidiwet 

An  lär  gratt  Nuad. 

Hat  hedd  nian  Bödder  un  a  Tin. 

Un  alle  Küppen  lucked  's  in. 
Diar  stenn    madd  Kögem 
An  leddeg  Rin. 


—     i7     — 

Gor  niks  tu  freden 

Wiar  un   Drügg  Sesen  Hüss    tu  funn. 

Ick  san  aptreden, 

Min  Baast  tu  dunn. 

Aacht  Sliaker  Idj   wall  ick  ar  tu  du. 

Man  Naibür  wall  ar  Biar  tu  du. 
A  baast  Traktementen 
Jo  mutt  ar  tu, 

Am   tu  bikemmen 
Apskemmelt  Buanen   un  a  Dask, 
An  uck  tu  nemmen 
Ferrödet  Fask. 

Hesen  an  Skollen  hedd  wi  diar 

An  Porren,  cliar  bidürwen  wiar. 
Wi  hedd  bäft  Bosel 
An  gratt  Plassiar. 

Diar  't  letjet  leden, 

Broocht's  uck  noch   Pöbbernödden  för  'n  Dai. 

Trintje  un'  t  kneden, 

Det  könn  'k  jam  sai, 

Hat  buch   üs  Kraanser  kant  an  klar 

An  Hedewichen  fluks  so  rar. 
Wi  liard  tfok  Konster 
Bi  det  jong  Par. 

Di  Kok  lii  köget 

Us   WedcTinelhrei   s<>  stiff  an   fat. 
Jü   Bracî  jü  bröget 
Üb  't  Ial  so  nett. 

Jü  Brad  jü  wiar  fan   Huarmers   Braanj. 

Jam   könn   't  well  liaw,  at  as  nian   Laanj. 
Tew  'm  letjet  linger, 
Dann   se   'm  a  Aanj. 

2 


i8 


Hü  skell  wi   't  magi, 

Hü  skell  wi  't  Sopp  un  a  Liw  in  fu? 

Skall  't  mi  wat  ragi, 

Mîn  Baast  wall   'k  du. 

Diar  wiar  un  't  Hüss  nian  Skas  an  Kniff. 

Drüg  Ses  hi  wiar  uck  cloch  so  stiff. 
Det  arem  Trintje 
Füng  skreckelk  Kiff. 

Det  Idj  smäkt  tämelk 

An  wiar  uck  rocht  wat  Slippslapperment. 

Wiar  det  eg  grämelk? 

Di  bidrüwete  Fent! 

Di  än  di  sig  'k  me   'n  Roffel  kemmen; 

An  ödern  hedd  an  Skoffel  nemmen. 
Wiar  det  eg  grämelk 
Ham  förtunemmen  ? 

Wat  kommerk  Grappen! 

Det  arem  Trintje  lär  gratt  Nuad. 

Hat  bäd  un  a  Lappen 

An  swümmet  duad. 

Hat  wiar  uck  doch  so  rosen  doll; 

Hat  hedd  at  Liff  an  a  Mos  so  foll, 
Dat  hat  küdd  tralli 
Üs  an  Beckers  Boll. 

Diar  't  letjet  leden, 

Füng  Trintje  noch  an   Ünlock  gratt: 

Diar   't  ham  wat  raget, 

Foll  't  del  üb  't  Gatt 

An  foll   an  Rabb  un  a  Liw  untaw. 

Di  Kreister!     Wat  dedd  hat  an  Baw! 
Det  arem  Trintje 
Hat  dedd  so  'n  Baw. 


—     i9     — 

Di  Fal  di  maget, 

Dat  Trintje  slingert  üs  an  Raid. 

Diar  't  ham  well  raget, 

Foll   't  del  üs  'n  Laid. 

Hat  wurd  birevvet  un  an   Uas 
An  inkluppt  un  an  jippen  Suas. 

Det  wiar  sin  Dünbad 

Äfter  a  Duas.. 

Drüorjr  Ses  wurd  bedden ; 

A  Lüss  an  Nopen  füng  ham  ap. 

Hi  raget  foll  Nedden 

An  stürrew   me  'n  Flapp. 

Hi  wurd  birewet  un  an  Hes. 

An  so  ging  't  Trintje  an  Drügg  Ses 
Bi  Duas  an  Lewent, 
|am  könn  't  noch  les. 

Wracksem.  Pay  Jensen. 


^T 


2* 


^ö®&&§&^ 


Diar  wull  an  Biir  ans  äder  apstiinn. 


^%^3^3  Hi  wull  ans  üb  san  Äker  gung 


iar  wull   an   Bür  ans  äder  apstunn ; 
wull  ans  üb  san  Aker  gung. 

o  o 

Wallerallera,  juch   wallerallera ! 


An  üs  hi  üb  san  Äker  kam, 
Kam  ham  an  gratten   Honoer  un. 

o  o 

Wallerallera ,  juch  wallerallera ! 

,,  Elisabet  wat  kögest  clü  ?  " 
,,An  Wederbrei  me  Oien  un". 
Wallerallera ,  juch  wallerallera  ! 

„An  Wederbrei  ham  mei  ick  hall 
An  uck  an  letj   betj  Socker  un." 
Wallerallera ,  juch  wallerallera ! 

An  üs  di   Bür  nü  siad  an  äd, 
Do  rammelt  'r  un   san   Kömer  wat. 
Wallerallera ,  juch  wallerallera ! 

Jü  WüfF  jü  sad :  „  Det  as  a  Winj, 
Di  spellet  me  üs  Komerklink." 
Wallerallera,  juch  wallerallera  ! 


21 


Jü  Fomen  sad :  „  Det  as  a  Pap, 
Hi  wall  me  üs  jong  Wüff  tu  Bad." 
Wallerallera,  jucli  wallerallera ! 

Di  Bür  hi  sad:  „Wall  sallew  se, 
Wall  sallew   un  man  Komer  gung." 
Wallerallera,  juch  wallerallera ! 

An  üs  hi  un  san  Komer  kam, 
Do  stedd  a  Pap  an  gliset  ham  un. 
Wallerallera ,   juch  wallerallera ! 

„  Man  gudde  Pap,  wat  wäl  dü  hirr? 

Gongst  dü  ei  ütj ,  ick  smitj   di  ütj." 

Wallerallera,  juch  wallerallera ! 

„Ick  skall  din  Wüff  a  Bicht  förhiar 
An  hör  at  letj   Katekismus  liar." 
Wallerallera ,  juch   wallerallera! 

„Wäl  dü  min  Wüff  a  Bicht  förhiar, 

Do  komm  bi  Dai   an  ei  bi  Naacht!" 

Wallerallera  ,   juch  wallerallera ! 

„  Bi  Dai  ick  jo  ei  kemm  kon. 
Ick  ha  jo  gor  nian  Brecken  un." 
Wallerallera,   juch  wallerallera ! 

Do  nam  di  Bür  a  Reddelsting 
An  sluch  a  Pap,  so  dat  hi  ging. 
WTallerallera ,  juch  wallerallera ! 

An  so  skall  't  alle  Papen  gung, 
Diar  efter  öder  Lidjs  Wüffen  gung. 
Wallerallera,   juch  wallerallera ! 


<\S 


^ 


A  Hemmelswai. 


L)mrmn^ 


n  a  Hemmel  efter  a  Duas  tu  kemmen, 
Det  wansket  arkenän  ham  well ; 
Man  det  me  Iarnst    ham  förtunemmen,. 
Tu  lewwin,  üs  wi  lewwi  skell, 
Diar  woort  —  Godd  beder  't !   —  ei  am 

thoocht ; 
Di  Wai  woort  fan  a  mannsten  soocht.. 


Di  än  hi  fleckt,  hi  drankt,  hi  kiwet 
Hi  dä  all  wat  förbeden  as. 
Hi  as  me  't  Iareg  all  hial  bidiwet. 
Allickwell  liaft  'r  fäst  an  wass, 
Dat  ham  gratt  Ünrocht  wellerfärt, 
Wann  ham  san   Höb  tu  nantang  gärt. 


Di  öller  hi  wall  't  beder  magi; 
Ham  kon  ham  sock  ei  eftersai. 
Hi  theenkt:    „Hü  skall  ick  't  öllers  magi^ 
Ick  lewwi  faleg,  stall  an  frei. 
Wann  arken  man  so  wiar  üs  ick, 
Do  karn  'r  well  un  't  Hemmelrick." 


Man  wat  sait  Godds  Wurd  fan  sock  Thoochter? 
As  det  tufres  me  sock  an  Höb  ? 
Nan,  me  a  Wiard  an  öller  Thoochter 
Fan  Hartens  Grünj   tu  arki  Dröb, 
Det  sait:    Dü  muttst  ambären  wes, 
Wann  Liff  an  Sial  ei  wäl  förles. 

Wat  thankt  di  well,   beest  uck  ambären? 
Wann  fingst  an  öller  Hart  an  Sann  ? 
An  wann  heest  un  di  sallew  erfären, 
Dat  'r  nant  Gudds  ät  di  bütj  of  bann, 
Dat  all  din  Faleghaid  nant  daacht, 
Iar  Godd  un  di  aptänt  sin  Laacht? 

Heest  uck  well  wann  bidrüwet  wesen? 
Heest  uck  well  wann  din  Sann  rocht  felld? 
An  liafst,  dat  all  din  Höb  förlesen, 
Wann  Godd  din  Hart  ei  sall'w  apspelld? 
An  liafst  am  Jisus  Kristus  Wall, 
Hi  wall  din  Sann  an  Skunn   tuhall  ? 

Satst  all    din  Höb   an  Träst  allianeng 
Üb  Godd  sin  Gnad  an  Jisus  Bludd? 
An  wust  dann  uck  well   onnerianeng, 
Wann  't  sad  'wiar,  all  din  Hab  an   Gudd, 
Ja  Liff  an  Lewent  far  lät  hall 
Am  Godds  an  Jisus  Kristus  Wall? 

Deest  nant  me  Wall ,   wat  Godd  förbeden, 
Jinn  ham ,  di  sallew  an  öller  Lidj  ? 
Beest  un  dön  Futtelspören  treden, 
Diar  Jisus  efterlät  jü  Tidj, 
Üs  hi  amwanert  üb  a  Welt, 
Licküs  a  Skraft  at  üs  förtellt  ? 


—      24      — 

Diar  so  ei  as ,  as  ei  ambären 
An  kon  uck  ei  un  a  Hemmel  kemm; 
Of  uek  hat  mutt  noch   wes  erfären, 
Of  uck  än  mutt  at  ham   förnemm, 
Godd  untureppen ,   dat   'r  man 
*  Noch  jaft  an  öller   Hart  an  Sann. 

Dat  di  Wai  Fläsk  an  Bludd  nant  haget,  — 
x\n  diaram  woort  'r  man  enkelt  soocht  — 
Diar  woort  nän  Öllern  Wai  am  maget. 
An  wann  'm  det  man  rocht  bithoocht, 
So  skull   'm  ball  fan  Harten  sai : 
„  Det  skall  uck  wes  man  Hemmelswai." 

Man  skull  'r  hocker  det  nant  aachti 
An  liaw,    ham  nam   't  ham  alltaswar, 
Wall   'r  ham  kurtütj    ei  efter  raachti, 
Di  wagi    't  üb  sin  aarrj  Gifar! 
Untwesken  as  a  Häl  ham  wass, 
So  wass  üs  di,  diar  'r  all  un  as. 

Diaram  so  lät  di  dach   bisnaki  ! 
Bitheenk  di  well ,  hat  jillt  din  Sial ! 
Hü  loong  skall  Godd  di  krödi  an  traki  ? 
Hü  loong  skall  hi  di  efterskrial? 
Bikiar  di  ball ,   bikiar  di  hial  ! 
Apoofri   Godd  din  Liff  an  Sial! 

Sölleraanj   1757.        Christian  Carl  Quedensen. 


m 


& 


Nei  Stacken. 


\.x.fx,.xfx.  xtx. ,xfx,tx.fxi  xfxitxtA,ix^..^t^..^t^..^t^..^t^..^-f^..^-f^..^-t^.X/ 


_._t_.|_i  — ..  — t  —  I.  _._.._.  —  .._.—  u_._.._i  _.._—•_ ..  —  .  —  ..  —  I  — .._.  —  ..  —  .  —  II  —  i  — .._.—  _ 

/*  ^|>.  ^X  X|X  X^X  ffK   sffK   *fK   ^X  X^X  XfK   X|X  X|X  X|X  X|X  xjx  >\ 


Lew  Eiluiin  Fer. 


_^_ 


huar  ick  san  uck  üb  a  Eerd, 
All  hü  uck  hett  det  Lunn: 
At  jaft  doch  man  ian  Eilunn   Fer, 
Det  leit  mi  bowenun. 
Ja,  kam  'k  uck  un  det  lockelkst  Sted, 
Huar  Surgen  gor  eg  wiar, 
Thoocht  ick  doch  äder  an  uck   led 
Am  di,  lew  Eilunn  Fer. 


All   huar  a  Ferringen  uck  san 
Un  't  gratt  Amerika, 
So  föll  as  wass,  jo  hual   't  eg  bann, 
Jar  Eilunn  leit  jar  nai. 
Jo  theenk  rocht  föll  ans  am  jar  Memm 
An  am  jar  Aanjen  diar, 
An  of  's  uck  wann  ans  wellerkemm 
Tu  jar  lew  Eilunn  Fer. 


Well  ha  föll  Lunnen  wat  förütj 
Fan  Goddes  lew  Natür; 
Doch  huar  jaft  at  well  lewer  Lidj 
Üs  üb  üs  Eilunn  Fer? 
Diar  jaft  at  Traw  an   Mellias  noch 
Diar  täl   's  noch  wat  üb  Iar. 
Koram,    bring  diaram  an  trisis  Huuch 
Üs  letj  lew  Eilunn  Fer! 

Öwenem.  Knütj  Bruller  Knütjen 

(Knud      Broder     Knudsen). 


Mutt  ick  ball. 


Mutt  ick  ball,  mutt  ick  ball  weller  fan  di  tji, 

Fan  di  tji, 
An  dü,  min  lew  Hart,  blafst  arann, 
Kemm  ick  dann,  kemm   ick  dann  so  widj  fan  di, 

Widj  fan  di, 
Üs  ick  iar  all  wesen  san. 
Könn  ick  uck  eg  linger  bi  di  bliw, 
Dü  kommst  eg  ütj   man  Thoocht. 
Diar  küdd  nant,    diar   küdd  nant    di    fan    mi  riw, 

Fan  mi  riw, 
Wat  mi  da  Welt  uck  broocht. 


Wann  dü  liafst,  wann  dü  liafst,  wann  ick  fan  di  kemra, 

Fan  di  kemm, 
As  't  me  üssens  Leeft  förbi, 
Det  ick  dann,   det  ick  dann  an  öler  nemm, 

Öler  nemm, 
Dann  theenkst  dü  slacht  fan  rni. 
San   'r  uck  föll  Fomnen  un  a  Främ, 
Min  Dootj,  ick  bliw  di  traw, 
Mutt  ick  di,  mutt  ick  di  min  swett  Hart  näm, 

Swett  Hart  näm, 
Ferjidd  ick  dö  ölern  so  gaw. 

Am  högg  Juar,  arn  högg  Juar  san  ick  weller  arann, 

Weller  arann, 
Üb  min  letj   Fer  bi  di. 
Wann  ick  dann,  wann  ick  dann  noch  dan  Üllerbaast  san, 

Ollerbaast  san, 
Dann  mäigi  Braddlepp  wi. 
Högg  Juarn  lupp  so  gaw  förbi; 
A  Tidj  jü  flocht  jo  mann. 

Heest  dü    dann ,    heest  dü  dann  noch  so'n  Mudd 

fan  mi, 

Mudd  fan  mi, 
Do  wurd  wi  Wüff  an  Man. 

Ö  w  é  n  e  m .  Knütj  Bruller  Knütj  en 

(Knucl       Broder    Knudsen). 


^ 


—     30     — 

Us  Friujskapp. 

Komra,  lett   's  üs  högi 

An  üs  rocht  frösi ! 

Wi  san  jo  Frinjer  alltumal 

An  hual  uck  tupp  un  arki   Fal. 
Komm,   stemmi   'm  all  me  un 
An  sjong  'em  awer  't  Lunn: 
Üs  Frinjskapp  skall  bistunn  î 

Well  ha  'w  Massgonnern ; 
Det  's  gor  nian  Wonner; 
Dann  söcken  jaft  at  alltidj  doch 
An   bliw  ar  uck  allewen  noch. 

Doch  wi  nemm   't  eg  so  naw; 

Wi  lett  söck  Lidj  un  Raw 

An   bliw   arköler  traw. 

Sait  än,  det  hi  holl 
Üs  Frinj  hirr  wes  wall, 
Ja,   Frinjer,   so  wat  stänt  üs  un, 
An  söcken  du  wi  holl  a  Hunn, 
Wi  nemm  jar  frinjelk  ap, 
All   huar  wi  jar  uck  drap, 
Un  üssens  gudd  Frinjskapp. 

Sastern  an  Breller, 

Lett  's  noch  ans  weller 

Üb  üs  gudd  Frinjskapp  hirr  steg  un, 

Det  jü  mei  alltidj   fusbistunn! 
Ja  det  wi  arken  Dai 
Dann  tu  an  öler  sai : 
Üs  Frinjskapp   as  rocht  nai ! 

Öwenem.  Knütj   Bruller  Knütjen 

(Knud       Broder     Knudsen). 


—     3i     — 

Tu  't  Konfermiarin. 


So  'n  Konfermiarin,  det  's  doch  wass, 
As  för  dö   Ualen   rar; 
An  wann   't  dann  noch  an  Fomen  as, 
Det  leit  doch  faleg  klar, 
Dann  fröget  her  a  Mamm  rocht  wass: 
Jü  feit  'n  Halper  dann, 
An  det  än,  diar  Ferliat  üb  as, 
Bütj   Hüs  an  uck  arann. 

Doch  as  't  man  doll,   wann  't  rocht  dann  klappt, 
An  's  rocht  tuwennet  san, 
Dann  ha  's  jar  miast  Tidj   än  apsnappt, 
Diar  's  ha  weil  tu  an  Man. 
Nö  det  as  jo  a  Weltenlupp 
An  skall  uck  jo  so  wes; 

Dann  wann  't  eg  so  wiar,  ging  't  un  Hupp. 
Det  as  doch  klar  üs  Kes. 

Diaram  ick  badd  jam,  lewe  Lidj, 
Diarüb  well  drank  nü  wi, 
Det  üs  Gerdine  as  an  Bridj, 
Iar  säks  Juar  san  förbi, 
An  det  di  Ual  't  bilewwi  mei, 
Det  sai  'w  gilick  ar  bi: 
Ja,  Aatj,  diar  skall  an  Gläs  üb  swei! 
Nü  lucki  'm  efter  mi ! 

( )  w  e  n  e  m .  Knütj  Bruller  Knütj  en 

(Knud      Broder     Knudsen). 


3& 


—      32 

Bi  Ütjbringen  tu  sjongen. 


Ja,   lucki  'm  nü  doch  ans  det  lew  Bridjpar  un! 
Ja,   sjocht  at  eg  faleg  nett  ütj  ? 
A  Braddgung  hi  laachet  an  trackt  her  a   Hunn 
An  pischteld  her  tu :   „  Min  letj   Bridj, 
Wat  lockelk  san  'k,  det  ick  di  ha !" 

An  uck   det  letj   Bridj,  ja,  hat  lucket  so  blil, 
Det  arkenän  sjocht  at  ham  un. 
Hat  mei   san  lew  Braddgung  doch  hartelk  holl  lil. 
Wann  't   dost,   dann  süng  't  awer  at  Lunn : 
„Wat  lockelk  san  'k,  det  ick  di  ha!" 

Ne,  det  at  jar  Lewentstidj  so  me  jar  blaft, 
An  alltidj   rocht   ewen  jar  Wai, 
An    uck,    wann   üs  Herrgodd   letj   Surgen  jar  jaft, 
Det  's  dann  uck  traw  tu  'n  öler  sai: 
„Wat  lockelk  san   'f,  det  wi  üs  ha!" 

Ja,   det  at  jar  alltidj  üb  't  ollerbaast  gongt, 
At  Lock  jar  a  hial  Tidj   tu   Hunn, 
Ja,   det  det  lew  Par  dör  't  hial  Lewent  henn  sjongt, 
Komm,   Frinjer,  diarüb  steg  wi  un 
An  drank  diarbi  ütj,  wat  wi  ha ! 

Öwenem   1884.  Knütj    Bruller    Knütjen 

(Knud      Broder      Knudsen). 


An  ferring  Diintji. 


3" 


ltj_x_xjulx: 


Teski  ging  tu  Thurki  henn 
8  Me't  Preggeltjüg  un  Hunn. 

Jü  wiar  noch  knap  ans  bann  a  Dörr, 

Do  2fincr  det  Kwakin  un. 


„Nan,  Jisus  Krist,  wat  as't  doch  gläd ! 
Ham  könn  jo  ball  eg  lup, 
An  dann  an  Wonter  afi  an  Koll 
An  a  Wönn'ger  un  a  Top". 

„Ja,   Kreski,  det  wal  nü  well  ball 
En  öder  Wenning  nemm; 
Dann  jisterinj  am  a  Klok  tjin 
Hiard  ick  a  Hön  noch  krenn". 

„A  Snak,   heest  dü  di  Hön  uck  hiard, 
Diar  jisterinj  hä  krenn? 
Ham  ha  well'  alle  Naibers  hiard, 
An  sommen  ha  'n  uck  senn". 

„Sai  Kreski,  wat  heest  dü  diar  ütj? 
Diar  stegget  well  wat  bäft? 
Nü  könn   ick  ütj  din  Snak  well  slütj, 
Dat  wat  bilewwet  heëst". 

„Bilewwet?  Ja,  det  meest  well  sai! 
Bilewwet  ha  'k  an   Faard, 
Diar  gor  eg  alltersimpel  wiar, 
An  lät  un  't  Bläd  at  sat. 


—     34     — 

Üs  't  Bacltidj  wiar,  do  ging  ick  henn 
An  wärelt  uf  a  Dörr. 
Un't  sallew  hiard  'n  Hön  ick  krenn, 
Jüst,  üs  wann't  bi  mi  wiar. 

Mein  Gott!  toocht  ick,  man  Hön  noch  ütj  ? 
Nü  meest  well  ap  am  Tur; 
Dann  öders  beest  dan  Hön  well  kwitj 
An  feest  'n  well  eg  muar. 

Wat  ick  tu  dunn  hedd,  ick  lepp  ütj   — 
Man  wat  füng  ick  an  Skreck, 
Üs  diar  un  Sted  för  man  letj  Hön 
An  gratten  Kiarl  krett! 

„Höi!"  sad  ick,  „höi,  wat  wäl  dü  hirr, 
Tu  krenn  bi  min  Hüss  ? 
Ick  wall  fan  so'n  Skandal  nant  wecld. 
Me  so  wat  bliw  mi  tüss ! " 

„Dat  gelt  nich  Se",  sad  hi,  „min  Fru, 
Dat  gelt  de  Nachbarin; 
Denn  se  let  woll  hütabend  all 
De  twete  Friier  in ". 

Hä,  Kreski,  wat  saist  diar  nü  fan  ? 
As  det  eg  allterslimm, 
Wann  Luppers  bi  an  Weddwüff  san, 
An  taw  noch  üb  än  Inj  ? ! 

Diar  as  bi  hörr,  so  föll  'm  hiart, 
All  floksis  so  wat  skenn; 
Man  efter  arki  Freier  hä 
Di  Hön  well  eg  so  krenn". 

Öwenem  (Njiblembürferring). 


:  ^^>^  %^<^  5^^^  5^*^$  5^^  ^^fe^  ^?  ^  ^>^><$  5^1^  5><i^  %^>^  %$><^  ^j^  5^>^  >^>^^^ 


m 


'^^^^^^^^^^^^^^v'  î  'î v; 


Efterrepp  tu  üs  lew  ferstürwen  Frinj 

(Simon  Reinhard  Bohn). 


i  ha  fan  Fer  an  lewen  Frinj   ferlesen. 
At  clä  mi  lias ;   at  fält  mi  faleg  swar. 
Hi  as  allewen  nett  tu  't  Kemmen  wesen, 
An  dann  sin  Dachtin,  wat  wiar  clet  eg  rar ! 

At  hä  mi  lewen  höget, 

Ick  ha  mi  faleg  fröget, 
Wann  ick  an  Liad  fan  ham  tu  lesen  füng, 
At  moost 


'r  arkenän  well  efter  ling. 


Hi  hä  so  föll  ütj  sin  letj   Eilunn  maget; 
An  ferring  Spriak  an  Dracht  wiar  ham  so  leff: 
An  niï  hä  't  Skicksal  ham  so  grausam  raget, 
Det  hi  üb  Fer  tuledst  eg  füng  sin  Gräf. 

A  Sia  hä  ham  ferskuanet, 

At  Hüss  ham  Leefdi  luanet. 
Hedd's   ham  an   Gräf  üb  Njiblem  Sarkhof  denn, 
Hedd  föllen  fan  sin  Frinjer  lewer  senn. 


Öwenem   187 


79- 


Wilhelmine  Petersen. 


-     36     - 

Tu  Tine  S.,  fördraanj  un  't 
Waasterluim. 


Fan  all  dö  letj  Fomnen  so  nett  an  so  keck 
Hell  Riwert  üs  Tine  am  baasten. 
A  Fomnen  hirr  sad  well,  hi  as  doch  an  Geck, 
Läpt  efter  at  Uasten  fan  't  Waasten. 
Man  Riwert  ham  maget  am  loong  nant  wiss. 
Hi  skuanet  eg  Wai  noch  Wedder. 
An  willems  dann  sneid  at  an  wiar  uck  Glädis, 
Doch  Riwert  hi  kam  doch  man  wedder. 

Un  't  Markes  do  markt  iek,  hi  mad  her  well  lil, 
An  bi  her  wiar  't  eg  föll  manner; 
Dann   snaket    ick    fan  Riwert,  dann  lucket  jü  blil. 
Fan  't  Brüjen  hedd  jü  nian  Hanner. 
Nü  frögi  'k  mi  faleg ;  nü  ha  wi  't  so  widj : 
Do  taw  satt  onner  a  Spegel. 
W^at  sai  's  nü  well  bütjen  fan  det  letj   Bridj? 
Diar  tji  's  her  well  troch  a  Hegel. 

Nü  thankt  mi,  wi  nemm  üssens  Gläs  ans  tu  Hunn 
An  lät  det  jong  Par  huuch  lewwi! 
Diar  könn  well  an  letjen  Dusel  üb  stunn, 
An  näfnen  lät  wat  üb  ham  klewwi. 
Lett    's  bütjen  nü  snaki,  wat  's  uck  well, 
Wi  hual  üs   hirr  bannen  lasteg. 
Huuch    lewwi    det    Bridjpar,    rocht   lung    an  well! 
At  Gläs  ütj !     Ick  san  nü  rocht  thasteg. 

Öwenem   1882.  Wilhelmine  Petersen. 


57 

Tu  Friederike  S* 

Wann  jam't  man  lil  wull, 
Hirr  ual  an  jong, 
Dann  wull  ick  jam  nooch 
An  betj  försjong. 

Ick  wanski  Bridj  an  Braddgung  Lock ; 

Jo  san  jo  iljing  so  nett  an  smock,     • 
An  Aatji  an  Memmi 
Det  sallew  uck. 

An  Emmi  an  Uji 

Jo  lucki  jo  all  bial  so  blil. 

Ham  könn't  jar  unse, 

Jo  well't  holl  lil. 

Det  jar  föll  Frögels  as  biskäs, 

Jo  ha   't  ferthinet,  an  jo  san't  wäs. 

An  diarüb  drank  wi 

Nü  ütj  üs  Gläs. 

Wi  Fomnen  mad  nooch 
Det  wi  uck  alltumal  än  füng. 
Man  uha  a  Dringer 
Jo  san  eg  rünj. 

Wi  lup  well  henn,  as't  Uast  of  Waast; 

Am  än  tu  funn,  du  wi  üs  Baast. 
Och ,  liat  as  grämelk! 
Jo  well,  det  as't. 

Man   doch  wi  höbi, 

Wi  kemm  di  äfter  iew  letj   Bridj 

An  fu  uck  noch  well 

An  Freier  üb  Sidj. 

Dann  nuadegi  wi  jam  uck  tu  üs, 
Jam  könn't  noch  liaw,  at  as  nian  Glüss, 

An  iljing  gung  wi 

Noch  loong  eg  tüss. 


-     38     - 

Di  Puns  di  smäkt  jo 

Üs  alltumal  so  nett. 

A  Nödden  san  jo 

So  fät  an  swett. 

Wann  wi  nü  man  eg  allteföll  nemm 
An  dann  tuledst  fan  a  Fett  uf  kemm ! 

Diar  mutt  wi  üs  nü 

Un  Aacht  för  nemm ! 

An  nü  nöch  ian  Wurd 

Tu  di ,  letj  Bridj : 

Dü  heest  jo  iljing 

A  Freier  üb  Sidj. 

Man  eftert,  diaram  badd  ick  di, 
Dann  komm  uck  ans  weller   ap   tu   mi, 

Dann  well  wi  'ns  praatji, 

Ja  so  well  wi! 

Öwenem   1882  of  1883.         Wilhelmine  Petersen. 


wïmm$7£&®i 


Adjis. 


djis,  min  lew  Alern!  Jü  Tidj  as  förbi, 
Üs  lockelk  ick  bi  jam  noch  wiar. 
An  as  uck  det  Skialn  so  swar  noch  för  mi, 
An  dä  mi  at  Hart  uck  so  siar, 
Könn  doch  eg  bliw  hirr, 
Mutt  sjück  min  Lock  diar, 
Diar  huar  ick  fan  Godd  wurd  henn  ferd. 
Wann  hi  mi  biwaret,  dann  kemm  ick  tu  jam, 
Wann  wedder  högg  Juarn  san  am. 
Adjis,  adjis,  adjis, 
Adjis,  min  lew  Alern,  adjis ! 

Adjis  min  lew  Saster !  Komm,  du  mi  de  Hunn ! 
Fürbi  as  nü  hartelk  Ferkiar. 

Könn    eg  so  .ferned  wes  henn  un  an  främ  Lunn, 
Üs  diar  ick  un't  Alernhüss  wiar. 
Mutt  nü  jo  diar  henn, 
Huar  nämen  îck  kän, 
Huar  nimmer  min  Ugen  wat  senn. 
Wann  't  Lock  för  mi  blöit  diar,  dann  kemm  ick  tujam, 
Wann  wedder  högg  Juarn  san  am. 

Adjis,  adjis,  adjis, 

Adjis,  min  lew  Saster,  adjis! 

Öwcnem.  Ida  Jacobs. 


M 


A  Böd  efter  a  ladaxewern. 


3ong-Jins  wiär  flitjeg,  traw  an  fromm, 
fö  An  kanthen  jongen  Gast, 

Man  diarbi  dann  uck  nett  so  domm, 
Üs  'n   ooftring  Kualew  as. 
Ferlid  bi  'n  Bür  un  'th  Waasterlunn, 
At  Ärnin  för  sin  Wüff  tu  dunn 
An  üb  an  Sommrem  úck  tu  juaten 
Jar  Sjapp  an  Ki  an  öder  Nuaten. 

Dö  taw,  jo  küdd  nü  grausam  gudd 
Me  'n  öder  awerian. 
Jü  hedd  fan  nämen  muar  so  'n  Mudd; 
Hi  wiar  her  Frinj  allian. 
Hi  dedd  her  alles  rocht  tupas, 
Ham  fünj  üs  Hörd  uck  eg  so  'n  Bas, 
Dann,  santh  hi  jarrens  Tjüch  ütjjaget, 
Hedd  's  foll  muar  ütj   a  Bussem  maget. 

Neisjirreg  wiar  's  uck  üs  'n  ual 
Ütjsledden  Spannrasswell. 
Fan  hocker  küdd  's  uck  ball  muar  hual, 
Üs  jü  fan  Jong-Jins  hell'? 
Dann,  huar  man  wat  a  Stört  mad  rer, 
Wost  Jong-Jins  widj  an  sidj  üb  Fer. 
An  hedd   's  wat  awer  tu  skoonflakin 
Wost  hi  sin  Wurd  ück  me  tu  snakin. 


—      4 1      — 

Ok,  Buknecht  bi  di  sallew  Bür, 
Di  sig  det  u  so  trai, 
Dat  Jong-Jins  so  föll  najer  wiar. 
Hi  moost  diar  ütj   a  Wai. 
Do  maget  hi  dann  rne  an  Swupp 
Di  Bür  at  Hod  ans  üb  an  Lupp, 
Dat  jo  an  nei  Stack  Gredd  ampluget 
An  sutjis  bäft  a  Pluch  arnwuget. 

„Uha!    Wat  ha  I  det  doch  gudd!" 
Bigannd  hi  sin  Gitäl, 
„Tu  lewwin  ha  I  un  Awerrludd, 
San  sünj  an  stark  fan  Lell; 
Diartu  ha  I  an  faleg  Wüff, 
Me  'n  degen  Romp,  an  fät  an  stiff; 
An  diar  ham  diar  bäft  efter  maget, 
Wurd  wass  me  't  ians  a  Derr  ütjjaget." 

Di  Bür  di  harket  ap.    „Wat  's  det? 
Wat  wäl  dü  diarme  sai? 
Mennst  dü  feriicht,  dat  jü  well   lät 
An  ödern  alltha  nai  ? 
Un  her  as  mi  eg  föll  biwänth; 
Doch  di,  diar  ham  det  onnerstänth, 
Her  fan  a  rocht  Wai  uf  tu  lokin 
Di  feit  an  Hön  me  mi  tu  plokin." 

Ha  ha,    theenkt   Ok,    det    gongt    jo    gudd! 
Dü  skäl   'th  noch  beder  fel; 
Ick  snaki  di  a  Hatj   un  'th  Bludd, 
An  Jong-Jins  mutt  at  kel. 
„Diar  as  nän  Thannwatt  üb  a  Welth 
So  gratt,  üs  me  Jaw  WüfT  tuhälth." 
„Hual  a  Müss!  Dann  det  san  luter  Laanjen; 
Det  as  'n  Düntji  fan  din  aanjen." 


42 


„No  well!  Det  's  gudd.  Ick  swiggi  stall. 
Mi  könn  'th  uck  gor  nanth  skel. 
Man  hocker  jo  eg  harki  wall, 
Di  mutt  jo  sallew  fel ! " 
„  Dann  daski  ap,  sai  mi  a  Wiard ! 
Min  Lewenthslock  as    doch  all  stiard. 
Doch  liaw  ick  miast,   fan  jonkens  tawen 
Beest  dü  noch  ollermannst  tu  trawen." 

„  Allickeföll ,  hi   's  pröit  an   kanth 
Fan  Lell  an  uck  eg  skoonk, 
So,   üs  ham  't  Lock  bi  Wüffhod  fanth. 
Doch  det  blaft  onner  onk. 
Ha  I  det  dann  noch  oller  senn, 
Hü  Jong-Jins  me  her  amgung  könn? 
Huar  uck  her  Hart  mei  efter  sucki 
Hi  könn  'th  her  ütj  a  Ugen  lucki." 

„Det  hedd  ick  nü  doch  oller  thoocht, 
Dat  jü  mi  so  bilooch, 
An  dat  's  so  'n  hualew  wissen  .  Wocht 
An  Man  üs  mi  förtooch, 
An  Kältring,  knap  ütj   't  Jongenstjüch, 
Noch  eg  ans  bäft  a  Uarn  drügg. 
Man  tew!      Hi  skall  'th  mi  jür  bitali; 
Ick  wall  ham  troch  a  Moster  hali." 

Nü  ränd  di  Bür  dann,  splitjen  doll, 
A  Iwer  un  a  Lell, 
Ütj   tu  sin  Grewers  un  a  Woll, 
All  wat  at  Tjüch  man  hell. 
Hi  besset  so,  dat  ham  at  Swät 
Dript  fan  a  Nös  del  tu  do  Fett. 
Hi  wiar  fan  Slobber  knap  tu  känen 
An  glammen  am  't  Gisicht  fan  ränen. 


—     43     — 

So  kam  hi   bi  sin  Grewers  un, 

Diar  martelt  üs  'n  Slaw, 

So  föll  lad  ütj   a  Kül  tu  funn, 

Üs  's  küdd.     Jo  werket  traw. 

Jo  spatt  an  firkt  an  luss  an  kräd, 

An  sommen,  diar  un  Hürkem  sed, 

Jo  sat  drügg  Suaden  ap  un  Stücken; 

Fan  'th  Iadmot  maget  's  Waffelkucken. 

Hirr  räpt  hi  fan  sin  Lidj  an  Par, 

A  Baasten  madd  a  Flöd, 

An  sait  so  ünferwaants  tu  jar : 

„  Brangt  hocker  jam  di  Böd, 

Of  jam  so  denn,  üs  ick  jam  sad, 

Ham  nemm  jam  bi  sin  Rabbskann  fad; 

Smitj  'n  un  a  Kül,  wann  'm  's  onnerhölket, 

Of  Wederlüssing,   hü  'r  uck  bölket." 

Det  wiar  an  Klüft,  det  wiar  an  Grapp, 
Diar  arki  Dai  eg  skett. 
Wat  wull  's  ham  in  un  'th  Weder  flapp ! 
Wat  wull  's  ham  spranthli  lät! 
Jar  Flart  wiar  harder  üs  'n  Stian. 
Diar  hollep  nian  gudd  Wurden  jinn. 
Hi  moost-  ar  in,  an  skull  hi  brolli 
Üs  di  gratt  brücket  Thareps  Holli. 

Ok  räpt  nü  Jong-Jins:  „Komm  ans  juart ! 

Di  Bür  wall  di  tu  Wurd!" 

Di  Bür,  di  sad,  me  'n  Luck,    so  suart: 

„Lupp  efter  Onnergurd 

Ans  gaw  ütj  un  a  Iadkülfän 

An  fragi  diar,  of  jo  so  denn, 

Üs  ick  jar  sad !  "   Hi  ging ;  doch  fraget 

Hi  iast  jü  Wüff,    of  't  her  uck  haget. 


-      44      — 

„Ja,  gung  man  tu!     Heest  doch  nian  Häst, 
Dann  wost  ick  noch  an  Grapp. 
At  as  di  eg  tu  'n  Awerläst. 
Gaw  reddi  di  wat  ap 
An  gung  tu  Höw!  Diar  skall  wat  swei. 
A  Präster  skall  an  Par  tupp  wei. 
Man  pasi  naw  üb,  hü  's  jar  skacki, 
An  wat  a   Lidj  ar  awer  snaki." 

„Det  du  ick  holl.     Mi  hä  so  'n  Thuat 
All  loong  all  efter  lingd. 
Det  as  rocht  Weder  un  man  Sluat. 
Wiar  't  doch  man  iast  untingd ! " 
Hi  füng  an  Sted  an  —  wat  an  Lock!  •— 
Madd  alle  Wüffhod  ap  un  'th  Hock. 
Me  'n  ünferskömet  lung  Gitjeggel 
Tooch  jo  a  Braddfiard  troch  a  Hegel. 

A  Präster  kam  an  Jong-Jins  stenn 
Me  eben  Ug  an  Uar. 
Wat  füng   hi  diar  för  Neis  tu  senn, 
Tu  hiarn  noch  föll  muar ! 
Diar  wiar  an  Stod ,   det  ging  ans  widj, 
Madd   all  do  stjülleg  Braddleppslidj, 
Föral  a  Bridj ,  jü  wiar  so  brucket, 
Diar  füng  hi  ham  eg  satt  ät  lucket. 

Bluathüwet,  me  a  Krün  üb  't  Hod, 
A  Störter  un  a  Näk.  — 
Ick  ha  jam  hirr  eg  för  an  Od, 
Sker  uck  bi  nai  nian  Geck.   — 
Her  Halsnösduck  wiar  fan  Madras, 
A  Sliawen  jonk  laacht  ble  Damas. 
Her  Hag  an  Leenk  wiar  öders  kuadeg. 
A  Knoper  hedd  a  Bassel  nuadeg. 


—     45     — 

A  Skorlduck  wiar  her  alltha  nar, 
Tuppreid  me  'n  gratten  Hank. 
Jü  Mudi  as  nü  jo  so  rar 
Üb  Fer  jüst  un  a  Gank. 
Her  Pei  di  slebbet  bäft  un  'th  Stronth, 
An  för,   diar  wiar  ar  alltha  stonth. 
Diar  gisset  's  ät;  man  wat   mankiaret, 
Det  füng  hi  eg  ütjspekuliaret. 

San  Rock  wiar  fan  jar  Mammen  Pei, 
Apfarrewt  un  a  Krooch, 
Man  skürrenth  nett  so  gudd   üs  nei, 
Wiar  doch   eg  wat  anooch. 
Gül  üs  an  Hingstkrall  wiar  sin  Krag. 
Dann  füng  di  arem  Hudd  sin  Lag; 
Di  wiar  so  rüch  üs  an  rüch  Bortji 
An  laacht  brünn  üs  an  brönket  Fortji. 

Üs  alles  nü  dann  wiar  tustelld, 
Wiar  noch  di  Hinger  luas: 
A  Kloker  hedd  ham  so  ferkelld, 
Hedd  Tusswark  an  wiar  huas. 
Do  halet  Jong-Jins  för  an  bäft 
An  bollet  so  ütj  Lewenthskräft, 
Dat  ham  a  Tess  un  'th  Kenntjap  skringelth 
An  arkenän  a  Uarn  ringelth. 

A  Präster  hell  an  öders  rar 
An  lung  an  string  Pretjei. 
Ham  sig  't,  a  Bridj  jü  hedd  at  swar. 
Huar  fan?     Det  könn  'k  eg  sai. 
Man  üs  a  Präster  jüst  aphell, 
Do  kam  a  Swümm  her  un  a  Lell; 
Jü  wurd  rocht  spirrwitj   am  a  Lappen. 
At  wiar  warafteg  loong  nian  Grappen. 


46 


Jü  foll  an  swümmet  pöggin  duad. 
Det  arem  Wöffki  wiar 
Un  söck  an  ollerhingers  Nuad 
An  goden  Riad  well  jür. 
Son  Thuat  hedd  Jong-Jins  oller  hiard, 
So  üs  a  Wüffhod  do  unbiard : 
„Gaw  luas  me  alle  Hag  an  Guusken! 
Kull  Wëder  juart  of  Ongensduusken !" 

Hi  sprüng  uck  tu,  an  det  me  't  ian, 
An  rochten  Äskulap, 
An  hollep  's  wedder  üb  a  Bian 
An  halet  eftert  ap: 

„Wie  Gott  mich  führet,  will  ich  gehn", 
Me  'n  Stemm,  miast  üs  'n  Klok  so  skian, 
Dat  't  fan  a  Wallefting  wedderhallet, 
Üs  wann  an  Tann  an  Träp  deltrallet. 

Üs  arken  nü  sin  Sagen  denn, 
An  alles  wiar  tu  Aanj, 
Dann  fullegt  hi  jar,  am  tu  senn, 
Hü  's  stabelth  wurd  üb  Waanj. 
An  üs  jo  efter  Tharep  skruid, 
Jong-Jins  ütj   tu  da  Grewers  struid, 
Di  Bür  sin  Ären  tu  bistellen 
An  dann  sin   Neis  uck  tu  fertellen. 

Hi  stapt  ufsted  an  hedd  un  kurt 
A  Iadgrewers  uck  fad. 
Hirr  fraget  hi  nü  Wurd  för  Wurd, 
So  üs  di  Bür  ham  sad. 
Jo  grinet  smerreg  üs  'n  Drog 
An  porret  üb  a  Wedertog: 
„Di  as  ferwaret;  nanth  mankiaret, 
Wann  üs  di  Bür  man  gudd  traktiaret." 


—     47     — 

Jü  Oonthwurd  broocht  hi  nü  clann  gaw 
Turagg  tu  di  gudd  Bür, 
Di  wull  sin  Ugen  ball  eg  traw, 
Üs  hi  ham  sig  fan  fir. 

„Nö,  Njaaskpott,    huar  kommst    dü  fan  dan? 
„Fan  a  Iadgrewers,  man  lewe  Man." 
„Dann  heest  uck  tidjelk  laanj   tu  rawen!" 
„Uck  eg.    Di  Wai  wiar  lung  tu  sjawin." 

Üs  I  mi  un  a  Woll  ütjstjürd, 
Do  thoocht  ick  un  min  Sann, 
Jaw  WüfF  hedd  uck  ferlicht  'n  Börd, 
Bläw  sallew  holl  arann. 
An  diarun  wiar  'k  uck  gor  e^  mass; 
Det  sluch  mi  gor  eg  bütj  a  Gass. 
Ick  moost  ütj  üb  an  01  tu  luckin, 
Of  a  Slaachting  noch  wat  hedd  tu  plokin." 

„Wat  brangst  mi  nü  dann  för  Biskias  ? 
Hü  kam  a  Kül  tu  Hunn  ? " 
Do  swaret  hi:  „At  dä  mi  lias, 
Ick  küdd  jar  eg  ferstunn. 
Well  sig  'k,  jo  hedd  -n  Huppen  Mot; 
Dann  sad  's ,  an  porret  in  un  'th  Skot : 
At  wiar  biwaret,  nanth  mankiaret, 
Wann  I  jar  nü  man  gudd  traktiaret." 

Do  kam  di  Bür  ütj   Angst  a  Swät, 
Hi  fraget  so  ferfiard : 
„  Heest  Ok  dann  onner  Wai  eg  mät, 
Nanth  fan  ham  senn  of  hiard?" 
„  Eg  onner  Wai ,   eg  un  a  Fän 
Füng  ick  an  Blink  fan  Ok  tu  senn." 
„  Nö !  dann  as  hi  un  'tli  Fäl  inglöben ; 
Dann  ha  's  'n  uck  wass  miast  fersöben. 


-     4«     - 

Man,  üs  't  nü  doch  eg  öders  as, 
Meest  dü  well  Buknecht  wes. 
Dü  beest  ünskiljeg;  det  as  was; 
Det  as  jo  klar  üs  Kes. 
Slaw  in  !  Hirr  as  min  rochter  Hunn. 
An  Letjen  körin  ar  uck  üb  stunn.a 
An   Ok,    wat  hä   'r  me  't  Sladdrin  wonnen? 
An  düchteg  Bäs.     Ick  san  't  ham  gonnen. 

Aalkersem.  Simon  Reinhard  Bohn. 

Könninff  an  Präster. 


Ick  wall  jam  fertell  an  letj  Düntji  rocht  nüreg: 
Diar  wiar  ans  'n   Könning;  di  Könning  wiar  küreg. 
Uck  wiar  diar  so  'n  bücketen  Präster  diarbi; 
Man  spiteg ,  a  Dickshörd  wiar  wiser  üs  hi ! 

Di  Könning  hedd  öders  föll  Surreg  an  Kommer; 
Hijünnd  ham  nian  Raw  nedder  Wonter  noch  Sommer ; 
Hi  surregt  üb  't  baast  för  sin  Lidj  an  sin  Lunn, 
An  hedd  hi  ans  Kriich,  wiar  hi  först  un  a  Hunn. 

Dann  slepp  hi  so  föllsis  me  Stewel  an  Spören 
Üb  't  Foder  an  lig  üb  a  Grünj  well  bi  Sküren. 
An  Onnergurd  moost  hi  so  manningsis  mast, 
An  willems  dann  läs  'r  well  Honger  an  Thast. 

Di  Präster  ferstenn  det  ham  beder  tu  hegin 
An  düchteg  üb  Bad  an  bi  Bosel  tu  plegin. 
Hi  hedd  so  'n  ruad  Nös  an  so  'n  gratt  Onnerkann ; 
Sin  Liff  wiar  so  bücket  an  trinj  üs  'n  Tann. 


49 

Bi  Eckenarhsateri  an  Stedenütjgrippen, 

Bi  Braddiepp  an  Krasnin  tu  freden  an  süppen  — 

Sogor  un  at  Kruchhüss  diar  küdd   'am  an  spreg. 

Un  Skul  an  bi  Kraanken  diar  sig  'am  an  eg. 

Hi  wiar  üb  a  Pretjstull  un   'th  Kiwin  an  Mäster, 
Man  doch  för  a  miasten  an  leidegen  Träster. 
Dann  efter  sin  Spuaien  moost  arken  well  kräl 
Un  Iwe^haid  del  un  a  orlöinege  Häl. 

o  o  o 

Diar  wurd  awer  snaket  bi  nai  an  tu  fiarn, 
An  so  füng  di  Könning  det  uck  ans  tu  hiarn. 
Hi  lät  ham  ans  juart  kemm  an  dedd  ham   Ferlof, 
An  Sönndai  tu  pretjin  för  ham  an  san  Hof. 

För  söck  an  Gilegenhaid  hedd  hi  all  ütj   'n 
Ual   Hüsspostell  îiard  an  Pretjei  fan  a  bütjen. 
Det  flog  fan  sin  Lappen  diaram  me  an  Kräft, 
Üs  wiar    me   an  Klappswöbb  well  hocker  ar   bäft. 

Ha,  ha !  thoocht  a  Könning,   di  Hödde  könn  pretji. 
Man  kommt  det  well  alles  uck  ütj  sin  aanj  Hötji  ? 
Ick  liaw  miast,  hi  maget  nän  grausamen  Stod 
Me  't  Mörreg,  diar  'r  hä  un  sin  bücket  gratt  Hod. 

Hi  licket  tu  't  mannsten  man  grausam  ünuasel. 
Ick  nuadgi  ham  iljing  ans  griilket  tu   Bosel. 
Diar  wall  'k  ham  ans  prewi ;   dann  fu  'k  jo   tu  senn, 
Of  'k  rocht  of  wär  'k  mass  san.  So  thoocht  an  so  denn. 

An  üs  nü  di  Böd  tu  ham  kam  fan  di  Könning, 
Do  skull  jam  för  Grappen  ans  senn  hedd,  hüdenning 
Hi  ham   üs  an  Wriansken  för  Frögels  ätdruch! 
Hi  sprüng  üs  an  Lummrom  thwei-,  trisis  amhuuch. 

4 


—     50     — 

Üs  's  sed  bi  da  Mialtidj  tu  freden  an  tötjin, 
Sad  tu  ham  a  Könning :  „  Ick  san  me  din  Pretjin 
Rocht  faleg  tufres.     Man  nü  harki  ans  tu: 
Nü  wall  ick  di  ans  wat  tu  riaden  apdu. 

Iast  skäi  dü  mi  sai  üb  an  Hiarbriad,  hü  manning 
An  Doler,   Mark,  Skalling  an  Säksling  an  Panning 
Ick  jill  me  Ricksapel,  me  Scepter  an  Krün, 
Wann  ick  üb'  man  Tron  satt  so  stjülleg  an  fin. 

Dü  heest  jo  da  Weishaid  bi  Skoffelfoll  edden; 
Fan  di  fu  ick  diaram  uck  well  baast  tu  wedden, 
Hü  gaw  ick   tu  Hingst  mei    a  Welth  trinjam  ridj. 
Man  naw  üb  a  Minüt  bistemmi  a  Tidj ! 

Dann  riad  ans  min  Thoochter,  wann  'k  di  ar  am  fragi. 
Man  harki,  dü  muttst  sock  an   Laanj   'r  fan  magi, 
Dat  uck  eg  an  Wurd  fan  a  Wiard  'r  madd  as, 
An  sallew  mutt  ick  det  doch  liaw  ari  det  wass. 

Könnst  un  Agedar  an  Pretjei   klar  studiari, 
Könnst  well  un  tri  Muner  det  ütjspekuliari. 
So  henn  üb  a  Harrewst  dann  hual  ick  jo  Thing; 
Dann  thärst  dü  mi  iast  a  Biskias  ar  üb  brino\ 


Man  könnst  dü  det  eg,  dann  heest  dü  ferlesen; 
Dann  beest  uck  a  lingst  Tidj  well  Präster  hirr  wesen ; 
Dann  lät  ick  di  traki  tu  'n  Skunn  troch  at  Lunn, 
Ferkiard  üb  an  Esel ,  a  Stört  un  a  Hunn." 

Uha !     Wat  a  Präster  slückuaret  tüss  slocket, 
Üs  hedd  ar  an  Bäs  an  wiar  trügg  an  troch  wocket! 
Diar  wull  ham  nian  Idj  eg  muar  smäk  an  nian  Drank : 
So  iiwreg  ging  hi  do  me  't  Riaden  un  Gank. 


—     5i     — 

Hi  fraget  a  Fögels,  a  Dokter,  a  Kloker, 

Skräw  Briaw  tu  sin  Frinjer  an  stjürd  Ärenstoker. 

Man  aweral  füno*  hi  so  'n  rin^en  Biskias : 

o  o 

Jo  küdd  ham  eg  hallep;  at  dedd  jar  so  lias. 

Fan  Stünjen  wurd  Dar,  an  a  Dar  wurd  tu  Weggen, 
A  Weggen  tu  Muner;  a  Tidj  wiar  ferstreggen. 
Hi  hedd  nanth,  diar  licket  wat  efter  an  Swar 
Üb  ian  fan  do  leideg  tri  Riadelsen,  klar. 

Nü  wurd  hi  ünraweg,     A  miast  Tidj  ferbroocht  'r 
Alönning  allianing  an  ging  un  aanj   Thoochter 
Ball  ap  bi  da  Awer  of  ütj  tu  da  Wick, 
An  willems  sogor  ütj  bi  Maddelem-Dick. 

Hirr  fünj   hi  a   Hörd  nü  ans  leien  tu  sliapen 
Bi  Hälkül  madd  Kwigen,  Sjapp,  Lummer  an  Liapen, 
Me  't  Hod  un  an  Gäsbosk,  rocht  nöggen  un  Skad; 
Diar  hedd  Jokep  Lui  ham  di  Dai  jüst  ans  fad. 

„An  goden  Dai,  Tjiddel!  "  repp  hi  an  bläw  stunnen. 
An  Tjiddel  ferfiard  ham,  klawd  gaw  me  bial  Hunnen 
AMots,  sad:  „GuddDai!"  Manhiheddhammanknap 
Ans  faleg  bidaregt,  dann  ging  all  sin  Tjap. 

„  San  I  eg  a  Präster,  of  stunn  'k  noch  tu  dremmen  ? 
1  san  un  a  ledst  Tidj  jo  grausam  ufnemmen, 
Ha  doch  well  a  Thwung  eg?  Wat  hannert  Jaw  doch? 
I  san  jo  so  bliak  üs  'n  kalketen  Woeh!" 

„  Nan,  Tjiddel,  wann  mi  man  eg  öders  wat  hannert, 
At  Hod  läpt  mi  troch;  diarfan  san  'k  so  ferannert. 
A  Könning  hä  mi  tri  Riadelsen  apdenn, 
Diar  'k  uck  eg  an  enkclth  fan  apliasi  könn. 
•  4* 


—     52      —  • 

Iast  skall  ick  ham  sai  üb  an  Hiarbriad,  hü  manning 
An  Doler,   Mark,  Skalling  an  Säksling  an  Panning 
Hi  sallew  well  koostet  me  Scepter  an  Krün. 
Könnst  dü  det  un  'th  Hod  fu  ?   Un  min  wall  'th  eg  in. 

Tu  'n  ödern  wall  hi  dann  fan  mi  ha  tu  wedden, 
Un  hü  lung  Tidj    dat   hi  a  Welth  feit   amredden, 
Nian  Minüt  allthletjet  an  nian  allthaföll 
Det,  mennd  'r,  wiar  gor  nanth;  det  wost  ick  jo  well. 

Dann  skall  ick  sin  Thoochter  riad,  wann  hi  mi  fraget, 
Man,  wat  det  diar  Riadels  noch  brucketer  maget, 
An  Laanj ,  wat  hi  sallew  mennth,  at  as  a  Wiard. 
Ick  badd  di  am  Goddswall,  heest  iar  so  wat  hiard?" 

„Nanth  öders  î "  repp  Tjiddel,  „det  wall  ick  well  klari. 
Lian  mi  man  Jaw  Kleppken,  Jaw  Prückan  Sumari ; 
Dann  stopi  'k  an  Heggen  noch  in  för  a  Bück, 
An  dann  san  ick  Jaw  jo  well  naistenbi  lick. 

Wann  'k  mi  dann  noch  rocht  an  betj  nöggen  gläd  ragi, 
Me  'n  düchtegen  Daw  a  Nös  bücket  ruad  magi 
An  üs  I  a  Ugen  ferdrei  an  a  Stemm, 
Dann  wall  'k  ham  well  narri.    Lät  mi  man  bitemm ! " 

„U  Tjiddel,  könnst  mi  ütj  a  Knipp  fu  sodenning, 
Meest  un  a  Kaless  well  hennker  tu  da  Könning." 
Kurt  eftert  wurd  Tjiddel  tu  'n  Präster  ütjbuid 
An  un  a  Kaless  tu  da  Pallast  hennskruid. 

Hirr  sed  nü  di  Könning  so  stjülleg  tu  trünin. 
Sin  Hoflidj   stenn  bäft  ham,    am  ham  tu  bithinin. 
Trinjam  sed  a   Rädlidj,   diar  hiard  un  a  Thing, 
An  Tjiddel  broocht  's  madden  in  madd  un  di  Ring. 


53 


„Nö!"  spitet  a  Körming,    „dü  heest  di  jo  weret! 
Mi  thankt  üb  din  Ütjsenn ,  at  Riaden  det  teret. 
Heest  loong  eg  so  'n  Bück  an  so  'n  Kann  muar  üs  iar. 
Wat  könn  ick  nü  koosti?     Det  lät  mi  ans  hiar!" 

„1  finj  un  a  Bibel  so  'n   Kasus  an  Quästus, 
För  dörteg  Jillstacken    ferklappts    üs  Herr  Kristus, 
An,  thoocht  mi,  moost  I  doch  well  manner  wärs  wes. 
Ick  höbi ,   I  wurd  mi  diaram  doch  eg  bös." 

„So  biljeg!  Det  wiar  jo  man  njüggen  an  thwunteg! 
Stenn  'th  eg  un  a  Bibel,  wull  'k  sai,  ick  ferstunn  'th  eg. 
Dü  beest  un  a  Spriak  an  a  Skraft  jo  rocht  widj. 
Hü  gaw  mennst  nü,  könn  ick  a  Welth  trinjam  ridj?" 

„Wann  I  me  da  Sann  ans  tu  Hächt  ridj  an  skacket 
Jaw  Ridjer  hain  so,  dat  ar  eg  bäft  ütjsacket, 
San  I  un  an  Etmäl  trinjam  am  a  Welth. 
Doch  kän  ick  an  Hingst,  diar  Jaw  rian  wechbifälth. 

Graf  Tele  ha  'n  Hingst;  üb  a  Welth  as  nän  beder; 
Hi  flocht  üs  'n  Laid  troch  Locht,  Eerd,  Ial  an  Weder, 
Woort  oller  trät,  hongreg  of  thasteg.     Di  Hingst 
Brangt  Jam  trinjam  un  tri  Minüten   üb  't  lingst." 

„Föll  Thoonk  för  sock  an  Hals-  an  Näkbregenridjen; 
Diar  awer  as  Ünrocht  an  Rocht  üb  bial  Sidjen. 
Wat  hallept  mi  't  Stridjen  ?  Dü  beest  allterkluck.' 
Witjstnü,  wat  ik  theenk  ?  Könnst  well  troli,  liaw  'k  uck." 

„1  theenk,  an  ik  wadi,   I  liaw  uck  nanth  fäster, 
Us  det  di,  di  hirr  för  Jaw  stünt,  as  a  Präster. 
Man  lucki!"  —  Diar  lig  a  Sumari  an  Prück 
„Ick  san  jo  man  Tjiddel ,  a.  Hörd   bi  a  Dick." 


—     54     — 

„Wat  Dönner!  BeestTjiddel?  Nö,  det  mark  icknüwell, 
Ick  ha  det  tu  dunn  me  'n  trochdrewwenen  Grüwwel. 
Ick  lät  di  studiari;  t  'as  eg  allterled. 
Wann  klar  beest,  dann  feest  dü  a  Präster  sin  Sted.*' 

Aalkersem.  Simon  Iteinhard  Bohn. 


Iliir  an  Siaman, 


Hirr  fu  'm  ans  tu  lesen,  hü  't  gongt  me  daBüren, 
An  hück  an  Lewenth  an  Siaman  fert. 
Diar  ha  floken  all  skrewwen  klüfteg  Küren 
Awer  jü  Sag.  Üb  ferring  ha  'm  't  doch  noch  eg  hiard. 

Iast  fu  'm  nü  tu  hiarn,  of  beder,  tu  lesen, 
Wat  diar  för  an  Onnerskial  thwesken  leit, 
An  Bür  of  uck  an  Siaman  tu  wesen 
Üb  an  Wonterem,  wann  'th  frist  an  sneit. 

Üb  an  Marnem  leit  di  Bür  dann  tu  snüwen, 
So  loong  üs  a  Sann  a  Wönninger  apthuait. 
Hi  as  well  all  wräken  a  Klok  hualew  söwen; 
Man  dann  as  a  Doord  noch  loong  eg  tubuid. 

Dann  stänth  'r  well  ans  ap  an  lucket  un  'th  Wedder, 
Of  't  di  Naacht  awer  sneid  hä,  an  stopet  an  Pip, 
Gongt  wedder  tu  Bad  -  -  diar  as  't  doch  föll  beder  — 
An  nammt  rioch  an  letjen  Marensliap. 


—     55     — 

Hial  oders  di  Siaman  !     Hi  woort  all  reppen 
Am  fjawer,   hat  mei  rin  of  wei, 
An  hä  'r  uck  nian  an   Ugenblack  sleppen, 
An  mad  ;r  noch'  so  holl  an  betj  lei. 

Diar  hallept  nian  Bitheenken,  sin  Raw  as  ferleppen; 
A  Waacht  üb  Deck  mutt  ufliaset  wes. 
Di  Dring  hä  sin  Stack  noch  knap  ütjreppen, 
Dann  jollet  a  Stjürmanall:  „Slaw  man  aachtGles !" 

Di  Tumaddai  pleget  a  Bür  ham  wedder 
An  stopet  at  LifF  foll  Pönkebrei 
Of  Podding,  diar  reddelth  fan  Ajer  an  Bödder, 
An  wat  ar  öders  noch  un  wes  mei. 

An  hä  'r  dann  ewenst  a  Onnergurd  bireddet, 
Dann  nammt  'r  an  letjen  Maddaisliap, 
S.tänth  ap  a  Klok  tri,  —  so'n  Bür  släpt  doch  letjet  — 
Drankt  Koffe  an  rickt  dann  wedder  a  Pip. 


A  Siaman  san  Podding  as  Mel  an  Weder 
Dü  könnst  'r  nedder  Ajer  of  Fät  un  finj. 
Sin  Eerten  san  efterpas  uck  eg  beder; 
Hi  mutt  's  a  miast  Tidj  sjück  bi  da  Grünj. 

At  Fläsk  as  rocht  so   tuch  üs  Tewwleder. 
At  Bruad  diar  kräp  a  Maasken  ütj. 
At  Drank  sjocht  ütj  üs  Njoksstalweder, 
An  feit  'r  eg  nooch,  hi  mutt  'r  me  ütj. 

Di  Inj  gongt  a  Bür  un  'th  Hualewjonken, 
Wann  a  Knecht  a  Bussem  ferwarét  hä; 
Diar  as  'r  dann  rocht  ütjlät  an  stjonken, 
Feral,  wann  san  Naibür  an  Letjen  ütjdä; 


56 

Satt  diar  tu  süppen,  koojdspellln  an  legen 
Fan  Kurren  an  Gedd,  fan  Foder  an  Stre^ 
Fan  Politik,  fan  Hingster  an  Kwigen 
An  kwallemt  diarbi,  dü  könnst  'n  knap  se. 

Wann  a  Siaman  ewenst  a  ledst  Bedd  slonken 
An  'n  Prümtji  bäft  a  Kesen  stät  hä, 
Dann   hett  at    all  wedder,    an  det  un  'th  Jonken, 
„An  Reff  ütj   a  Märssaüs!"    Dann  mutt  'r  man  fle. 

Tuledst  woort  'r  noch  tu  da  Pomp  hennjaget; 
Dann  feit'r  ian  Skörbuck  an  woort  eg  lui, 
An    hä  'r   ham  diar  dann   an  Tidj   loöng  ufplaget, 
Dann  as  't  aacht  Gles,   dann  mei  ar  tu  Kui. 

Wann  a  Bür  tüss  dwalet  fan  'th  Hualewjonken, 
As  't  Bad  apwarremt;   hi  släpt  bi  sin  Krüss. 
Hi  hä  'n  betj  un  'th  Hod,   man  as  doch  eg  dronken ; 
Diaram  kräpt  'r  tu  Bad,  so  stall  üs  'n  Müss. 

Am  Maddnaacht  woort  jü  Wüff  so  ferlegen 
An  feit  di  lew  Man  ans  sutjis  bi  da  Nös. 
Dann  sait  'r  so  driameg,  so  hualewbegen: 
„Och  Mantje,  ick  mei  ar  nü  eg  awer  wes." 

Di  Siaman  as  noch  eg  faleg  insleppen, 
Ub  Deck  diar  magi  's  an  grausamen  Thuat; 
Un  'th  Ugenblack  woort   'r  uck  „rewi!u  reppen; 
Us  Mat  gaw  wedder  efter  bowen  gluait. 

At  Grattsail  mutt  fäst  an  uck  a  Klüwer, 
An  Reff  un  a  Märssails,  Besan  an  Fock. 
Eftert  mei  ar  tu  Kui.   Man  at  Wedder  woort  stiwer; 
A  Sia  woort  huger,  an  a  Lôcht  as  tjock. 


o/     — 

Diaram  leit  'r  ham  man  del  üb  sin  Kast  tu  rawen 
Me   't  Öletjüch  an  a  Siastewel  un. 
Hat  dürret  uck  egloong,  dann  bigann  's  all  tublawen: 
„Lät  a  Märssaiels  lupp!  Jo  könn  eg  muar  stunn." 

Wann   'r  't  Förmärssail  an  a  Fock  fästmaget 
An  at  Grattmärssail  thachtrewet  hä, 
Dann  as  't  nett,  üs  wann  a  Bür  sin  Ial  biraget, 
Dann  leit  'r  so  raweg,  üs  di  Bür  man  dä. 

Wann  a  Siaman  aliewen  üb't  Wecler  amdwali 
Bi  Dai  an  bi  Naacht  nian  Raw  ha  skull, 
Dann  maci  di  Düwel  at  Faren  hali, 
Wann  'k  dann  eg  lewer  Skruader  wes  wüll. 

Man  hat  woort  uck  ans  öders.    Nü  kommt  a  Sommer, 
An  üs  Mat  kommt  fan  a  Rais  un  a  Äg. 
Dann  as  üb  ian  Fer  tu  Aanj  san   Kommer. 
Hü  skull  hi  ham  üb  't  Lunn  well  ätdreg? 

Det  wall  'k  jam  fertell :  As   'r  ufbitalet 
An  hä  me  Gud  sin  Jiil  un  a  Pös, 
Dann  kommt  a  Sliapbas  uck  all  an  halet 
Llam  at  miast  ar  wech  fan  för  sin  Nös. 

Dann    gongt  'r  henn    tu  da  Skruader  an  Sütjer 
An  käft  ham   cliar  an  nei  Packtji  Tjüch; 
Dann  det  ual   as  foll  fan  Höl  an  Klütjer; 
Sin  Futtjüch  as  uck  alles  ferbrückt. 

Wat  awerblaft,  nö  de  ferwaret 
Hi  dann  ferlicht  well  un  an  H<">s. 
Man  liä   'r  sin  Fomen  ham  apsnaret, 
Dann  blaft  ar  uck  nanth  un  a  Pös. 


s8 


Hi  lewwet  lasteg,  ünfersoget, 
Woort  aweral  biskuppt,  bidraanj, 
Mutt  hualew  nagelth,  rian  ufploket, 
Tu  't  Siagatt  ütj :     An  ringen  Aanj  ! 

Man  hä  'r  ham  ans  wat  awerfären 
An  kommt  tüss  tu  sin  Federlunn, 
För  das  Tidj  san  nian  Büren  bären, 
Diar  fan  sin  Frögels  wat  ferstunn. 

Am  nü  det  Bläd  ans  amtukiarn, 
Well  'f  lucki,  hü  di  Bür  det  gongt 
An  Sommerem,   dann  fu  'f  tu  hiarn, 
Of  hi  dann  noch  fan   Luihaid  stjonkt. 

Di  Bür,  ham  mutt  'm  hual  un   Iarn ; 
Hi  mutt  uck  willems  faleg  swät, 
As  dann  so  flitjeg  üs  a  Miarn 
An  skuanet  dann  uck  eg  sin  Fät. 

So  gaw   a  Thuai  kommt,  mutt  'r  wugi, 
Sin  Siad  man  un  a  Grünj   tu  funn; 
Dann  mutt  'r  Njoks  ker,  harwi,  plugi ; 
Allewen  hä  'r  dann  wat  tu  dunn. 

Wat  nü  well  kommt,  wi  well  ans  lucki: 
A  Mederlel  stänth  för  a  Derr; 
Dann  mutt   'r  haw  an  swelli,  rucki, 
At  Foder  an  at  Iad  tüss  ker. 

So  gaw  'r  det  dann  hä  bireddet, 
Dann  kommt  a  Kostskürd  uck  all  un; 
Dann  mutt  'r  wrett,  an  det  eg  letjet, 
Hä  'r  't  iar  eg  puan  hedd,  feit  'r  't  puan. 


59 


So  skaft  clann  alles  am  un  'th  Lewenth. 
Dann  gongt  at  ap,  dann  gongt  at  del. 
An  feit  7m  't,  üs  'm  't  hä  biregenth, 
Dann  as   'm  doch  noch  eg  tufrel. 

Diaram  lät  üs ,   so  loong  wi  lewwi, 
At  Lock  fäst  hual,  sö  long  af  könn, 
An  üs  me  all  üs  Mächt  bistrewi, 
So  gudd  tu  lewwin,  üs  af  könn. 


Aalkersem.  Simon  Reinhard  Bohn. 


Üs  ick  noch  lctj  wiar. 


Diar  wiar  an  Tidj,   at  hä  all  loong  all  wesen. 
Ick  könn  'th  eg  theenk;   ick  wiar  jo  noch  so  letj, 
An  letjen  Puurt,   eg  huger  üs  tri  Sesen, 
An  lewwet  man  allian  bi  'n  Bück'foll  Tetj. 

Wiar  ick  ans  wrantheg,  wurd  diar  waget,   süngen, 
Arn  mi  tu  Raw  tu  funn.      Wull   det  eg  ling, 
Dann  wurd  fersoocht,  min  arreg  Hod  tu  thwingen 
Me  'n   Knabermallen  of  an  Skringelding. 


6o     — 

Fersluch,   üs  ick  nü  äler  wurd,  nian   Kiwin, 
Dann  kam  ütj   bäft  a  Spegel  wat  fan  dan; 
Man  beder  hollep  jar  doch  noch  at  Trüwin 
Me  Onnerbaalkesen  of  Bolleman. 

Üs  's  dann  bigannd,   ambi  me  mi  tu  trakin, 
Üs   Mamm   mi  löötjet  un  a  Trakeltum, 
Bigannd   ick  uck  bi  letjen  all  tu  snakin : 
Det  swewet  willems  för  mi  üs  'n  Drum. 

Üb   Uji  's   Knöbbian  wiar  ick  ütj  tu  ridjen; 
Üs  Ami   dömmerket  mi  üb  her  Skuat; 
Üs   Meii  snaket  mi  wat  för  fan   Bridjen, 
An  Atji  hell  me  mi  an  gratten  Thuat. 

Üs  'k  dann  at  Klet  me  Breck  an  Skörtj  ambütjet, 
Mennd    ick  gratt  Wonner,    wat  'k  an  Kiarl  wiar, 
Do  moost  ick  ück  at  A  B  C  all  ütj   at 
Biljbuck  an  uck  at  Faterunser  liar. 

Am  dann  eg  muar  üs  wilj   ambi  tu  stüwen, 
Stjürd  's  mi  tu  Skul.  Noch  düehteg  könn  'k  at  theenk, 
Dat  wi  me  Ploker  sed  un  Sunn  tu  skriwen 
An  liard  at  Tälen  üb  a  nesserst  Beenk. 

So  swünj   a  Tidj  me  Spellin  an  me  Liarn; 
Uck  Wonner  hedd   'k    un   'th  Hod  an  hialn  Bul. 
Ick  brückt  mi  eg  am  Idj  an  Drank  tu  kiarn; 
Döch  wiar  manWansk :  Wiarst  doch  man  iast  ütj  Skul ! 

Ick  wull  jo,   üs  a  miasten,   ütj   tu  faren, 
Küdd  eg  uftew,  iar  't  so  widj  wiar.      An  nü  ? 
Ick  skäs  noch  lewer,  daling  ütj  üs  maren 
An  hedd  'k  tu  lewwin,  bläw  'k  arann.    Man  hü  ? ! 

Aalkersem.  Simon  Reinhard  Bohn. 


—     61     — 

Taw  Liekstianer. 


An  Man  diar  lewwet  fan   sin  Ränthen, 
An  Grenlunnsfarer-Kommandör.  - 
Ick  därt  't  fertell ;    dann  hocker  känth  'n  ?  — 
San  Nöm  wiar  Jürri  van  der  Meer. 

Di  lät  ham  all  bi  Lewenthstidjen 
An  Lickstian  för  sin  Gräf  ütjhaw, 
Me  'n  hollunnsk  Flöit  üb  all  bial  Sidjen; 
Ham  fünj   üb  't  Sarkhof  eg  söck  taw. 

Do  Skebb    hedd  jarrens  Stengen  streggen 
An  jarrens  Flagg  üb  hualew  Stok 
Bial  Aankers  un  a  Grünj ,  well  nöggen ; 
Diar  waanth  uck  eg  an  enkelth  Blok. 

Diar  stenn  üb  skrewwen,    wann  hi  bären, 
An  huar  an  hü  hi  krassenth  wiar, 
Wann  hi  bigannd,  hü  loong  'r  fären, 
An  wann   'r  Skapper  wurden  wiar. 

Dann  stenn  diar  uck  noch  üb  tu  lesen, 
Wann  jat  an  Mantje  wiar  tuppweid, 
An  hü  föll  Jöngen  diar  wiar  wesen, 
An  huar  dat  jo  jar  me  bifreid. 

Uck  wiar  di  Stian  so  nett  biskeben : 
A  Juartal,   Muner  an   a   Dar 
Fan  jarrens  Alerens  stenn  eben  ; 
Man  öders  wiar  ar  kanth  an   klar. 


—       62        — 

Wass  witj   'k  at  eg,  man  sanner  Thwiwel 
Wiar  ück  un  arki  lesseg  Huck 
An  Sprök  ütjhawen  ütj   a  Bibel 
Of  Faarsen  ütj  at  Psallembuck. 

Nü  kam  diar  ans  an  Man  bi  Jürri, 
An  Dänsken  me  a  Tröggelpös. 
Ham   repp  'r  juart :  „Hirr  skäi  ans  glürri ; 
Hirr  könnst  man  Lickstian  uck  all  les. 

Wat  thankt  di,  as  'r  well  ünewen? 
Di  fälth  di  doch  wass  ütj  a  Hunn  ? 
Man  sai  mi  ans :     Wann  dü  bigrewen, 
Wat  skall  dann  üb  dan  Lickstian  stunn?a 

0,  mennd  di  Dänsk ,  hi  küdd  well  sanner. 
Man  füng  ar  än,  diar  moost  üb  stunn 
Di  Sprök ,  nian  Wurden  muar  of  manner : 
„Ä  lewet  so  god,  som  ä  kunn." 

Aalkersem.  Simon  Ileinhard  Bohn. 


-     63 

Kriak  an  Miiss. 

(An  Fabel.) 


Üb  Prästers  Hüss  diar  sed  an  Kriak ; 
At  wiar  a  iast,   diar  kam. 
Hi  stirremt  tu  a  Skorstiansriak 
An  lucket  trinjenam. 

Loongs  üb  a  Frast  kam  an  letj  Müss, 
An   aremseleg  Ding. 
Jü  bod  ham  iast  wellkimmen  tüss 
An  fraget  dann,  hü  't  ging. 

„0,  Thoonk,  wiar  'k  hirr  a  Njoks  eg  kwitj, 
Dann  hedd  'k  at  noch  bi  't  Ual. 
Mi  thankt,  dü  sjochst  man  iareg  ütj. 
Man ,  wat  ick  fragi  wull : 

Ja,  huar  a  Njoks  ufblewwen  wiar; 
Diar  hedd   'k  mi  rocht  tu  träst; 
Üb  Uastringskelken  wiar  ick  iar 
Diar  manningsis  tu  Gäst." 

,,  Mankiaret  di  eg  öders  wat, 
Dann  wes  man  wedder  blis ! 
A   Äskbonk  as  nü  thweis  so  gratt; 
Dü  thärst  nian  Honger  lis. 

Nian  Wonner,   dat  ick  ring  ütjse; 
Üs  manning  hä  't  man   skral. 
Diar  as  nian  Körrenki,  nian  Stre 
Un  Bussem,  B<">n  öf  Thal. 


-     64 

Wonnriader    ha   's  jo  un  jar  Hod; 
At  as  a  riane  Wiard : 
An  Skinne  sat  's  diar  ap  tu  'n  Stod; 
At  Lunn  ha  's  all  ferhürd." 

„'San  's  nü  dann  desseg,  of  san  's  goks, 
Of  as  jar  't  Hod  un  Hupp? 
An  gratten  Skinne  —  an  nän   Njoks 
Det  pasët  doch  eg  tupp. 

Man  diar  as  jo  nanth  bi  tu  dunn. 
Wann  ick  't  tu  riaden  hedd, 
Skull  awer  all  det  Prästerlunn 
An  Min  gilick  üb  't  Sted. 

A  Präster  moost  'n   fästen  Luan 
Un  'th  Juar  ha  För  sin  Möi, 
An  lucket  ar  uck  noch  so  huan, 
Nän  Loonlok  Bürerei. 

Dann,  det  as  jo  doch  klar  üs  Kes, 
Sin  ollerbaast  Pretjei 
Blaft ,  wann  hi  uck  noch  Bür  mutt  wes, 
Apwarremt  Tjawelei." 

Aalkersem.  Simon  Reinhard  Bohn. 


^ 


65 

Di  Gülbiiek. 

(An  Fabel.) 


An  Gülbückpar  baggd  jar  an  Näst 
Fan  Rüch,   Hingstbiar  an  011 
Madd  Raid  an  Pualemrutter  fäst, 
Un  Sküll  för  Focht  an  Koll. 

So  hiamelk  an  so  fin  ferstät 
Onner  an  Iadkülskaanth. 
Diar  hedd  's  nian  Awerläst,  Fertrett, 
Nän  Kommer  an  nian  Waanth. 

A  Mantji  sed  üb  an  Jatpual 
An  süng,   an  wurd   eg  trät. 
Hi  süng,    all  wat  at  Tjüch  küdd  hual, 
Wann  'th  Wiiftji  worrep   an  brät. 

An  Huarem,  ruad  an  witj   fan  Klör, 
Diar  ütj   tu  ruwin  ging, 
Di  hedd  det  Näst  uck  ball  üb  't  Spör, 
Man  küd'd  at  gor  eg  ling. 

Hü  skull  hi  det  nü  d<  >eh  unting  ? 
Wat  skull  hi  du?      Hi  mad 
Do  Aier  so  holl  tu  ham  bring. 
Nü  harki   'm ,  wat  'r  sad : 

„Det  liaw  iek,  jam  satt  madd  un  'th  Rüch. 
Wat  ha  jam   't  birr  ddch  rar! 
Man  för  söck  ongelk  Ruwertjüch 
Stunn  jam  doch  un   Gifar. 

5 


—     66     — 

A  Aribäri  as   'n  Thif, 
An  rochten  gratten  Skalk. 
Man  Muurders,  diar  jam  well  turiw, 
San  Hannjücker  an  Falk. 

Du  jam  mi  nü  an   Ai  of  taw, 
Hual  ick  jar  fan  din  Nüst. 
Dann  könnst  dü  warrep  an  bredd  un  Raw 
Diar  könnst  di  tu  ferträst." 

Di  Gülbück  sad:  „Diar  as  wat  madd"  — 
Hi  thoocht:  Könn  'k  di  uck  traw?  — 
„Könnst  dü  jar  hirr  a  Wai  ferbadd, 
Dann  feest  an  Ai  of  taw. 

Un  'th  iast  ging  det  nü  faleg  gudd. 
Jo  worrep  an  brät  an  süng. 
Man  do  kam  diar  ans  Wedersnuad, 
An  do  küdd  hi  jar  thwing. 

Un  'th  Sted  för  ian  Ai  of  uck  taw 
Nam  hi   's  do  alltamal. 
Do  wiar  di  Gülbück  rocht  san  Siaw 
An  hedd  at  öders  skral. 

At  Wiiftji  worrep  an  brät  eg  rnuar. 
Me  't  Sjongen  wiar  't  förbi. 
Hi  pipet  man,  wöppt  manning   an  Tuar : 
„Och,  hocker  hallept  mi  nü !" 

An  Kukuk  kam  fan  fiarn  juart 
An  sig  det  Spallwerk  un. 
Hi  wiar  smock  brucket,  witj  an  suart, 
An  thoocht  diar  wat  tu  funn. 


67 


Di  Kükuk  üs  san  Makcr  uck, 
Det  wiar  an   stiffen  Wäg; 
Jo  broocht  mc  ksch  ksch  an  kuk  kuk, 
Di   Huarem   fan  a  Äg. 

Üs  Gülbück  süng  üb  san  Jatpual : 
„Hurra,  nü  san  wi   frei!" 
Hi  süng,  all  wat  at  Tjüch  küdd  hual. 
At  Wiiftji  worrep  üb  nei. 

An  üs  det  Wiiftji  nü  binai 
Sin  Brudd  ütjworpen  hedd, 
Dedd  ham  di  Kukuk  noch  an  Ai: 
„Si  so,  nü  könnst  dü  bredd." 

Diar  mennd  jo  nü  gratt  Wonner  fan, 
Wat  wiar  di  Kukuk  doch 
An   ollerwelthsen  netten   Man, 
An  Sunni  trüch  an  troch. 

Nü  sed  det  Wiiftji  dann  an  brät 
So  loong,  üs  't  Jongen  füng. 
Man  diarmadd  kräb,  tu  san  Fertrüt, 
An  rüch,  suart  ongelk  Thing. 

Do  wurd  jo  doch  an   betj   ferfiard ; 
Det  Onnerbaalki  ging 
Sin  Sagen  un ;  at  gmg  tukiard, 
Üs  wuil   'th  a   Welth   bithwing. 

Hat  woks  an   träw  an  wurd  so  gratt; 
Jo  hedd  me   ham   jar  Läst. 
Jar  aanj  letj  Jongen   füng  knap  satt; 
Hat  knVgget's  ütj   al   Näst. 


—     68     — 

Jo  läs  uck  sallew  Hongersnuad ; 
Doch  fussert  's  at  nocH  holl. 
Man  ball  wiar  jar  letj  Jongen  cluad 
Fan  Honger  an  fan  Koll. 

Det  ging  jar  nü  doch  allthanai 
An  koostet  manning  an  Tuar. 
A  Mantji  süng:     „Det  mutt  ick  sai, 
Nü  as  nian  Hallepen  muar. 

At  söck  an  Lewenth  ha  'k  nian  Hei. 
Nü  tji  ick  am  a  West, 

Diar  san  'k  nän  Slaw  muar,  diar  san  'k  frei, 
An  diar  bagg  ick  min  Näst." 

Det  wiar  jü  Fabel.      An  jam  finj 
Diarun  uck  an  Moral : 
Sjocht  än  üb  so  'n  Wis  jam  tu  'n  Frinj, 
Traw  ham  eg  hialnthal. 

A  a  1  k  e  r  s  e m.  Simon  Reinhard  Bohn. 


3& 


69 

Kiadek 


Könn  jam  gudd  riad?  Nö  dann  man  tu,  fersjück  't: 
At  as  'n  Ding,  diar  arken  dogelks  brückt, 
An  Ding,    diar  eg  an  betj  fan  'th  Brücken  slatt; 
Stall   stänth   at,    man    nian  Mensk    könn  'th  gripp, 

all  hü  'r  ham  flatt; 
At  's  blank,  foll  Placker,   diar  ham  eg  lacht  sjocht; 
At  's  swarer  üs  'n  Stian  an  swewet  un  a  Locht; 
Uck  am   a  Warremk  könn   'r  't  nämen  mast; 
An  doch,  jo  firer  fan  di  uf,  jo  warmer  as  't. 
Det  wall   'k  di   uck  tu  ollerletst  noch  sai : 
A  ferring  Njiblembüren  du  't  well  arken  Dai. 
Nü  riad   man  eg  tu   olleriast  a   Mun; 
Dann    öders    kommt   at    di    doch   man  me  't  ians 

ar  un. 

Aalkersem.  Simon  Reinliard  Bohn. 


Min  Eilunii  Fer. 


Diar    huar  a  Noordsia  her  gren   skümrneg  Wagen 
Henn  awer  't  Was  jinn  Dick  an  Awer  spellth, 
Miast  arki   Berreg  efter  ualeng  Sagen 
Fan  Risen  üs   'n  Kiarlsstack  fertellth  : 

Diar  mad  iek  wes,   diar  mad   ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes,  diar  mad  ick  wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer ! 

Üb  Guating  Berger  mad  ick  wes! 

Huar  iar  a  Sia  at  Lunn  un   Stacken  rewwen, 
Nän  Främen  Rocht  an  Freihaid  onnertrackt, 
An  huar  det  betj,  wat  nü  noch  efterblewwen, 
Biwaret  traw  sin  Spriak  an  ualeng  Dracht: 

Diar  mad  ick  wes,   diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes ,  diar  mad  ick  wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer! 

Ap  bi  din   Awer  mad  ick  wes ! 

Huar  awer  Äkerem  at  Kurren  skürrenth 
Üs  un  a  Maask  a  Gesing,   Raici  an   Miad, 
Nian  Sunn  ham  ap  tu  nagelth  Dünnen  türrenth, 
An  arki  Holthing  as  bidobbet  madd  at  Iad : 

Diar  mad   ick  wes,   diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes ,  diar  mad  ick  wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer! 

Üb  Borregsem  Borreg  mad  ick  wes  ! 


Huar  arki  Karmen  woort  tu  'n  Siaman  bären, 
An  huar  ham  tjocht  me  Mächt  sin  Tüss  turagg, 
Huar  hi,  hä  'r  widj   an  sidj  a  Welth  bifären, 
Mei  doch  noch  allerleffst  sin  Hüsski  bagg: 

Diar  mad  ick  wes,   diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes ,   diar  mad  ick   wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer, 

Wann  'th  uck  üb  Madlem  Rölken  wiar! 

Ja,  diarhenn  wall  ick  löötji  nü  min  Treder, 
Huar  efter  tu  a  Treck  mi  loong  all  stänth; 
Dann    üb    a  Welth    as    't    doch   nochhüarn    beder 
Üs  üb  min  Fer,  huar  arken  än  mi  känth. 

Diar  mad  ick  wes ,   diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes,  diar  mad   ick  wes, 

An  üb  min  Eilunn  Fer 

San  jam  diar  uck  wass  me  tufres. 

Aalkersem.  Simon  Reinhard  Bohn. 


v^^Uv 


A  fjavvor  Juarstidjen. 


Wann  a  Siaman   ütj   tu  faren 
An  a  Bür  un   'th  Ütjwerk  gongt, 
Hi  sin  Liat  all  äder  marens 
Üs  a  Laasken   lasteg  sjongt: 

Dann  as'tWoss;  dann  wräkenth  ap 

Alles  ütj  a  Wontersliap. 


-        ;2        — 

Wann  a  Mäder  an  a  Thosker 

Jarrens  Senn  an  Flaiel  dreg, 

An    a  Fomnen  rüchelbosker 

In  bi   't  Skorldnck  Linlis  steg: 

Dann  as   't  Sommer;  Ual  an  Jong 
Fröget  ham   tn   'n  goden   Fnng. 

Wann  a  Noordwest  weit  an  hület 

Me  Rinnböien  nn   a   Klüs, 

Bum  an   Bosker  nagelth  ület, 

Arken  hä  sin  Tjüch  at  Hüs : 

Dann   as   :t  Harrewst;   at  Fial   bluat 
An  a   Maask  stänth  un  an  Sluat. 

Wann  'th  sneit,   frist,  of  stofft  an  hesselth, 
Led  Dai  woort  an  äder  jonk, 
Ham  för  Koll  bewert  an  reddelth, 
Tupp  kräpt  am  a  warrem  Oonk : 

Dann  as   't  Wonter;   dann   rawt  bial 
Lidj  an  Tjüch   an  Maask  an  Fial. 

Aalkersem.  Simon  "Reinhard  Bohn. 


Ân  Liat  ;ni  *lli  Sälskapp  tu  sjongeB  bi 
'n  Bali  Puns,  wann  'in  naiitli  öders  witj 


Hirr  satt  wi  nü   trinj   am  a  Bosel 
Me  arken  sin  Fomen  üb  Sidj. 
At  as  uck  doch    man  rocht  ünuasel, 
So  sliapeg,  det  gongt  doch  ans  widj. 


-     73     ~~ 

Am  nü  dann  man  iast  tu  bigannen, 
Nemm  'am  jammens  Gles  un  a  Hunn  ! 
At  Baast  as   a  Warremk  fan  bannen, 
Am  Lewenth  un  'th  Sälskapp  tu  funn. 

Bridj   'n  Braddgung  jar  lät  nü  iast  lewwi ! 
Diar  nanth  hä ,  di  mei  noch  wat  finj ! 
Nü  lät  dann  uck  nanth  üb  jam  klewwi, 
An  drank  a  Gles  ütj  tu  a  Grünj! 

A  Büren  jar  wanski  \v  gudd  Wedder, 
Dat  Kurn  an  a  Kreiter  mei  triw. 
Dat  Hoonwerk  an  Dailuan  uck  edder 
Mei  arken  rocht  lockelk  bidriw! 

Dat  di  Kuppman  sin  Jill  ham  fermiaret, 
An  a  Siaman  kommt  lockelk  tu  Lunn, 
An  Handel  an  Skebbfaart  iloriaret, 
Diar  könn  well  an  Gläs  uck  üb  stunn. 

R  ü  m  m  H  a  r  t   a  n    k  1  a  r  K  i  m  m  i  n  g  tu   arken. 
Diar  hälth  tu  üs  Walsprök   so  traw 
Me  Thoochter,  me  Wurden  an  Werken : 
Noch  füll   lewer  duad  üs  an  Slaw. 

Wi  well  höbi,  dat  at  oller  woort  öders, 
Dat  nänien  üs  Freihaid  bilangt. 
Ari   det  as  an  Höddi,  niks  beders, 
Diar  diar  eg  sin  Gläs  ütj   üb   drankt. 

Aalkersem.  Simon  Reinhard  Bohn. 


74 

A  iast  krinoliii. 


Üs  Keiki  fühg  an  Agedai 
För  Jull  an   Krinolin. 
At  wiar  uck  doch  an  grausam  rar 
An  rocht  aparte  fin. 

At  iast  Fer  hedd  's  at  un  tu  Höw 
Un   'th   iast  fan  Jannewar. 
At  wiar  an  Wedder,   dat  at  stöw 
Aponner  furrechtbar. 

Am  dat  's  her  doch  man  eg  ferkelld, 
Tog  's  Aatj   sin  Onnerbreck  un. 
Ferlicht  ha  's  't  jam  uck  all  fertelld; 
At  as  all  awer  't  Lunn. 

An  wäben  wiar  't,  man  doch  man  kal ; 
Man  jü  wiar  nian  ollen  wenn; 
Jü  skrobbet  her  uck  aweral, 
All  huar  's   man  ging  an  stenn. 

Di  Inj ,   do  hedd   's  her  un  tu  Daans, 
Man  eg  a  Onnerbreck. 

Üs  's  tüss  kam,  wiar  's  uck  rian  tu  kaants 
Ick  füng  an  gratten  Skreck. 

Ick  wall  'th  jam  sai;  at  's  an  Skandal, 
Skull  lewer  swigget  wes : 
Jü  wiar  onnerfollen  üb  a  Sal, 
An  a  Dringer  sig  her  Es. 


/0 


Tu  'n  Ünlock  hedd  's  di  ual  Smok  un, 
Diar  noch  eg  klütjet  wiar. 
Füng  's  uck  tu  senn :   Diar  as  nian  Skunn 
So  iareg  üs  jü  diar. 

Diaram,  min  Fomen,  ick  sker  nian  Geck : 
Iar  an   Krinolin  un  feest, 
Dann  pasi  üb ,  dat  'n  Onnerbreck 
An  'n  hialn  Smok  un  heest. 

Aalkcrscm.  Simon  Reinhard  Bohn. 


iT 


Üs  a  Köniiiiig  üb  Fer  wiar. 


Am  gaw  di  an  letj  Bridj   tu  sjücken, 
Diartu  uck  nian  lung  Tidj  tu  brücken, 
Gung  efter  Fer;   diar  hëest  a  Wol. 
Diar  ha  do  Fomnen  nüreg  Nücken ; 
Dann ,  mi  üb  ferring  ütjtudrücken : 
Mandesseg  san  's  miast  ailthamal. 

Üb    Fer    diar    as   gratt   Waanth    för   Karmen 
x\n  Fomenen   üs   Immenswarmen, 
Sunnkörrenkis  madd   Fagelkuad. 
Üs  lewer  Godd,  ha  doch  Erbarmen 
An  skafî  Maner  för  do  armen 
An  hallep  a  Fomnen  ütj  a   Nuad  ! 


76 


Dü  tbärst  a  iast,  a  baast  man  fragi, 
Of  dü  her  eg  meest  lockelk  magi, 
An  feest  tu  'n  Oonthwurd :   „  U  so  holl ! " 
Skull  's  di  dann  eftert  eg  bihagi, 
Di  huar  an   <")der  Laaeht  apdagi, 
Dann  skafi  's  uf.      At  Lunn  as  foll. 


Eg  nuadeg  heest,   ambi  tu  luppen, 
Wäl   dü  ian  fan  a  Piselpoppen, 
Of  wäl  an  Wäg  un  'th   Ütjwerk  ha. 
Dü  brückst  man .  ewenst  untukloppin, 
Dann  kommt  ar  all  an  Flöd  unhoppin, 
An  dü  beest  wass  üb ,  jo  sai:  „Ja!" 

Heest  Hei   at  an  rick  Bürendoochter, 
Ick  könn   di   sai,   all  jarrens  Thoochter 
San:  Wiar  ick   doch  man  iast  ans  Wüff! 
An  Freier  brückt  üb  Fer  nän  Ljochter, 
Am  ian  tu  fmjen,  ja,  an  soocht  'r 
Ian  ütj   at  ollerbowenst  Sküff. 

Wat  meest  leffst  lis,  an  rocht  letj  nöggen  ? 
Dü  thärst  man  ütjsjück;  diar  san  höggen, 
Diar  aweral  bi   't  Daans  amgluai. 
Of  meest  an  rocht  gratt  allerdöggen 
Noch  lewer  ha :   diar  san  uck  nögen, 
Diar  eg  an  dänsken  Knecht  fersmuai. 

Det  sig  wi  ans  bi   't  Rusenstreien. 
Am  't  jam  rocht  düttelk  ütj   tu  leien : 
Üs  desseg  lepp  's  ar  am  tu  Bruad ! 
Doch  sommen  sad,  am  eg  tu  heien, 
Üs  Reinke  Voss :  „Uha,  söck  Beien 
San  miasttidj  sür,  wiar  's  noch  so  ruad." 


Üs  's  tupp  kam,  wiar  ar  un  'th  gihialn 
Well  awer  fjawerhunnert  Sialn,  ^ 

An  floken  wiar  uck  noch  arann. 
Jo  ha  well  Uarsag,   am  tu  skrialn, 
Dat  jar  a  Tuarn,   Snot  an  Kwilen 
Del  rammli  awer  Sjuck  an  Kann. 

Man  as  diar  gor  nanth  muar    fan  'th    nemmen, 
Nian  Ütjsicht,  onner  a  Hüw  tu  kemmen, 
Üb  gor  nän  Wis  an   Man  tu  funn, 
Dann  stap  's  uf  me  an  Dänsken,   Främen, 
An  diar  fertheenkt  at  jar  uck  nämen 
Wiar   't  uck  man  än  me   Holthskurr  un. 

Aalkersem   1860.  Simon  Reinhard  Bohn. 


Di  Kuppman. 


Hü  manning  än  betjen  tuppskrabet  an  sparet, 
Hü  manning  än  krögget  ham  troch  a  Welth 
An  sanner  tu  beedlin  at  Aremhüss  klaret; 
Mi  hocker,  huar  det  jüst  üb  paset,  infälth. 

Ick  kän  an  Kuppman,   diar  all  me  Dagin 

Me  taw  gratt  Kurwer  bi  Tharep  amränth. 

Nü  wall  ick  fersjück,  jam  düttelk  tu  magin, 

Ütj  wat  Skrabbelei  di  Handel  bistähth: 

Un  di  än   as  alles,  wat  man  tu  bitheenken, 
Ütjwoksen  Tjüch,   diar  a  baast  Dar  all  senn, 
Fan  Lidj,  diar  't  eg  rünj  ha,  so  wat  tu  ferskeenken 
An    Krom,  diar  a   Kupplidj   eg  luas  wurd  könn. 


78 


Bowen  üb  diar  skürrenth  an   KofTemaln, 
An  bleekenen  Skepper  an  nek  an  Druw, 
Stokfarrew  thwesken  taw  Uastringskaln, 
An  Puckis  an  an  ual  isen  Stuw, 

An  par  Jongensskurr,   fan  Loffin  trochsledden, 
Allian  för  a  Tuanen,   man  öders  noch  hial, 
An  Skringelding,   diar  a   Fl(")it  man   ufbedden, 
An  Winjeltum,  so  gläd  üs  an  Ial. 

Diarbi  leit  'n  Skuch  an  'n  Binj   Swinnsbasten, 
An  Nesserkrag,   H<")11   an   'n  Bolleklapp, 
Fjawer  malnstianet  Knoper;  jo   san  tu  masten 
För  'n  Ricksbankdoler,   an  det  uck  man  knap ; 

An  nei  Spall  Koorden  fan  Thwischten  an  Drischten 
Me  gor  nian   Biljen  an   Essen  ar  madd. 
An  Swawelstokduuski  fan   Mäsing  me  Krischten, 
A    njüggenst  fan  Dännemark  bowen  üb  't  Ladd. 

Tri   Marreghörnker  an  taw  Tonthelstoker 
Lei  diar  dann   onner  an  an  Spannrassrölk, 
Aacht  Preggler  an  säks  Juranwinjsploker 
An   'n  Poddingdus  me  'n  düchteg  gratt  Dälk. 

Un  'n  Eesk  biwaret's  Peisnuren  an  Litsen, 
Biwäsket,  bisjuarnth  an  foll   fan  Stronth, 
An  'n  Dings,   at  sig  ütj  üs  Brüsseler  Spitsen ; 
Ü  's  'k  at  naw  bisig,  wiar  't  'n  Daskelslonth. 

Un  an  ödern  Eesk  san  'n  hialn  Bul  Hüwen, 
Ual  gläden,   all   draanjen,  an  neien  ütjseid, 
Me  Bleden  fan  Sammet  an  Sisen,   uck  Drüwen 
Fan  Parrelstianer  san  ar  üb  reid. 


—     79 

Un  di  öder  Kurrew  as  wat  tu  snuppin, 
Drügg  Witjbruad  an  Sockertjüch,   ualsk  an  tuch, 
An  diaram  biljeger  tu  ferkuppin 
Üs  det,  wat  jister  a  Bäker  buch. 

Taw  Dusen  Kakinjis  an   Hallegknecker 

An   Pöbbermüntkucken,  diar  wei  un  a  Müss, 

Uck  Krom,  jüst  nanth  för  an  finen  Smecker, 

Üs  Sualew  tu  smerrin,  heest  dü  det  un  'th  Krüss. 

Ti,   Koffi,  Stirremkraln,  Sigori, 

Hallhüwen,  Lawendel  an  Thnmijun, 

An  Tüt  me  Werremk,  an  —  gottferdori  — 

Uck  Hedewichen  me  Sinnken  ar  un; 

Rufen  an  Moonker;  Thwin,  Sisen  an  Trammen, 
Suart  an  witj,   brucket,  gren,  gül,   ruad  an  ble, 
Tadt  Nahmen,   Thur  Wögens  her  Ami  jar  Mammen 
Giwesen  ual  Kap,  foll  Wirremhöl  ,an  gre. 

An  holthenen  Dask,  diar  letj  Kater  ütj  slabi, 
An  rochterhunns  Hesen,   huar  mutt  's  eg  am  theenk, 
Diar  's  unbraand   Brei  ütj   a  Kröger  me  skrabi, 
An  'n  par  Snias  Aier,  man  a  miasten  san  stöönk. 

Diar  leit   un   an   Huck  un  an  Nösduck  so  smerreg, 
Tuppwrelket,  üb  Sidj   fan  an  Ööksenbelk, 
So  gläd  an  so  gül  an  öders  nett  mörreg, 
An   rüch  Staek  Späk;   at  stjonkt  üs  an  Elk. 

A a  1  k e  r  s  e  m.  Simon  Reinhard  Bohn. 


8o 


Harki  jam  bütjen  ün  a   Welth ! 
Jüst  eg  allian  bütjlunn 
Well  manningen  an  feksen  Helth, 
Diar  eg  bi  wochloong  satt  un  'th  skellth, 
Kam  uck  bi  üss  tu  Hunn  ! 


Nü  mad  jam  uck  jo  wass  holl  wedd, 
Hü  's  hett.     Ja,  det  's  an  Frag, 
Diar  ick  jam  all  biswaret  hedd, 
Wanrï  ick  at  wost.    Nö ,  well  dann,    Frödd? 
Det  dä  niks  tu  da  Sag. 

Un  Grenlunn  kam  diar  ans  'n   Bar 
Bi  't  Skapp,  diar  hi  me  silld. 
Diar  sjitt  dost,  füng  an   Ruller  klar, 
Üs  wiar  at  Skapp  un  gratt  Gifar, 
Üs  wann  'th  at  Lewenth  iilld. 


Man  Frödd  hi  sad:  „Tew  hual  man  wat ! 
Lät  mi  man  ans  bitemm! 
Det  Dings  as  jo  noch  eg  so  gratt 
Üs  üs  ual   Hingst,   diar  slait  an  batt, 
Diar  där  'k  at  ap  me  nemm ". 

Me  'n  Robbenknappel  üb  a  Näk 
Del  üb  at  Skoss  hi  gluaid ; 
Man   diar  bäft  efter  bläw  üb   't  Deck, 
Jar  reddeltli  för  an  Es  a  Breck. 
An   Ünlock  wurd   Frödd   spuaid. 


Hi  lsuch  an  üb  an  goden  Rui 
Rocht  madden  för  a  Top; 
Do  wiar  ar  fan  jar  nämen  lui ; 
Än  wull  an  fluai,  di  öder  skrui. 
Man  Frödd  hi  sad :  „Hual  stopp!" 

Nü  wall  ick  an  iast  sallew  pui, 
At  Skann  ufläp,    an  dann 
Könn  jam  jam  am  det  öder  stui, 
An  Onnergurd  ar  fan   tu  bui. 
Man  ick  bihual  at  Skann. 

Aalkersem.  Simon  Reinhard  Bohn. 


^ë* 


Namen  Sütjers  Pretjei 

bi  't  Ringridjen  un  Öwenem. 


Nan,  lucki  'ns !  wat  hä  at  Lidj  doch  tu  luppen, 
Dat  's  Namen  Sütjer  tu  hiarn  fu! 
Fan  Madlem  an  Aalkersem  san    ar  an  Huppen; 
Fan  Njiblem  an  Wracksem  tiamet  at  tu. 

Fan  'th  Uasten  an  Waasten  san  föllen  kimmen, 
Ualn  an  Jongen,  fan  widj  an  sidj. 
Daling  hä  da  Man  a  Wüff  me  nimmen, 
An  a  Braddgung  kommt  untjinn  me  a  Bridj. 

G 


Am  söck  an  Huuchhaid  tu  Stad  tu  bringen, 
Stänth  Namen  Sütjer  allian  üb  a  Fett. 
Ferleden  Juar  hä  'r  jo  an  Follmächt  füngen 
Fan  sin  chinesische  Majestät, 

Am  Könninger,  Prensen  an  Amtlidj  tu  magin, 
Wat  eg  ans  'n  Bismarck  tu  dassen  Tidj   denn. 
Hi  küdd  well  Könninger  ütj  at  Lunn  jagi; 
Man  Namen  könn  's  insat.    Könn  hi  eg  wat  menn  ? 

An  huar  se  'm  well  so  'n  feksen  Rütjer, 
Me  Sabel  an  Orclen  an  thrikaanthet  Hudd? 
Nan!     At  jaft  üb  a  Welth  rnan  än  Namen  Sütjer; 
Hi  as  för  sin  Hoonwerk  ball  föll  allthagudd. 

Don  Quixote,    diar  's  an  Buck  fan  maget, 
Uck  an  feksen  Rütjer  an  an  Helth, 
Wi  taw  hedd  an  nöggen   Par  ütjmaget, 
Am  ap  bi  da  Woch  tu  hingin  un  'th  Skelth! 

Man  at  as  eg  rocht  nett,  fan  ham  sallew  tu  spregen, 
An  bläw   ick  noch  so  an  Tidj  loong  bi, 
Dann  moost  ick  am  Ende  bigann  tu  legen, 
An  det  könn  'am  doch  eg  ferwaachti  fan  mi. 


Nü,  min  Ridjers,  hedd  ick  noch 
Wat  tu  jam  tu  snakin, 
Jüst  nanth  wichtegs;  man  at  's  doch 
Uck  nicks  efter  't  laachin. 

Magi  'm  mi  föral  nian  Skunn, 
Man  uck  jo  nian  Wonner! 
Dann  clet  kommt  jo  awer  't  Lunn, 
Iar  a  Sann  gongt  onner. 


«3     - 

Ick  mutt  jammens  Förbilj  wes ; 
Dann  a  nöggenst  Rütjer  — 
T  könn  jo  gor  eg  öders  wes  — 
As  doch  Namen  Sütjer. 

Satt  krüss  ap  tu  Hingst  üs  ick 
An  hual  a  Lens  sodenning! 
A  Brast  förütj   an  in  a  Bück! 
A  Knöbbian  hual  'am  lenning! 

Nü  hual  a  Hingster  gudd  un  Stjür, 
Dat    's   jam   nian    Ünlock  magi! 
An,  wann  'th  dann  eg  bitrolet  wiar, 
Skell  jam  a  Ring  well  ragi. 

Jarn  mutt  allian  üb  't  Lock  eg  bagg; 
Dann,  diar  a  Ring  eg  raget, 
Di  feit  an  Strebian  am  a  Ragg 
An  woort  noch  feks  ütjlaachet. 

Well,  dann  man  tu,  me  'n  frisken  Mudd, 
Nü  Rütjer  efter  Rütjer! 
Hopp  Liisken!  —  Hä,  det  ging  jo  gudd! 
Hurra  för  Namen  Sütjer! 

N j  i  b  1  e m  1 368.  Simon  ïteinhard  Bohn. 


*§* 


84     - 

Letj  Spröler. 


Ick  wanski  di ,  so  üs  'm  sait 
Üb  Fer,  an  Bridj  allian, 
Me  smock  ruad  Sjucken  an  an  Knep 
Eg  gröwer  üs  her  Bian. 


Di  snari  un  Hymen  's  Bianer 
An  Fomen,  an  deg  Stack  Fläsk, 
Me  Ugen  üs  Gnidjelstianer 
An  an  Skann,  —  üs  'n  Haasfis  so  näsk! 


Theenkt  hocker  manner,  üs  'r  sait, 
Dann  hett  at,  dat  'r  kwaket; 
Man  sait  'r  manner,  üs  'r  theenkt, 
„  Wat  hi  doch  letjet  snaket !  " 
Nü  ragi  ans  a  Maddelwai! 
Det  as  an  Konst!    Det  wall  wat  sai! 

Aalkersem.  Simon  Reinhard  Bohn. 


ä£ 


Tu  Simon  Reinhard  Bohn. 


*o  föll  Wontern  üs  Jam  senn  ha, 


So  föll  Juarn,   üs  Godd  Jam  denn  hä, 

So  föll  Raisen,  üs  I  fären, 

So  föll  Jongen  Jam  san  bären, 

So  fölls  üs  Jam ,  suart  of  brucket, 

Ha  Jonk  un  a  Ugen  lucket, 

So  föll  Juarn  Jam  hirr  ha   klüset, 

So  föll  Jongen  un  Buurd  I  tüset, 

So  föll  Röiken  I  ha  sponnen, 

So  föll  Dolers  wiar  ick  Jam  gonnen, 

So  fölls  üs  I  üb'  t  Ünrocht  skelld  ha, 

So  fölls  üs  I  a  Wiard  well  felld  ha, 

So  föll  Skurr,  üs  Jam  apsledden, 

So  föll  Labbskaus,  üs  I  edden, 

So  föll  Waachten,  üs  I  sjawet, 

So  föll  Primtjis  I  ha  kawet : 

So  föll  Sünjhaid  wansket  Jonken 

At  Jong  -  Maner  -  Hualewjonken. 


Aalkersem   1876. 


^* 


fm 


Min  Eiluiiii  Fer. 


jjin  Eilunn  Fer,  fan  a  Noordsia  trinj  amfluddet, 

|gpS    Tu  di  gung  all  min  Toochter  lewen  henn. 

Ick  san  so  widj  fan  Fer.     Min  Hart  det 

bluddet, 

Wann  'k  diaram  teenk :  Küdd  'k  ball  ans  wedder  kemm  î 
Diar  mad  ick  wes,   diar  mad  ick  wes, 
Diar  mad  ick  wes,  diar  mad  ick  wes, 
Üb  di,  min  Eilunn  Fer, 
An  un  min  Tarep  mad  ick  wes ! 


Diar  san  ick  bären,    an  min  Wag  hä  'r  stennen; 
Diar  ha   ick    liard  fan  Mamm  min  ferring  Spriak; 
Tu  Skul  ha  ick  diar  gingen  an  ha  stennen 
Ütj  bi  da  Dörr,  an  willems  füng  7k  wat  Sliak. 

Diar  mad  ick  wes,   diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes,  diar  mad  ick  wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer, 

An  un  a  Skul  diar  mad  ick  wes ! 


-     87     - 

Mad  holl  ans  wedder  henn  tn  all  min  Aanjen, 

Diar  'k  nü  so  loong  all  we'ch  fan  wesen  san. 

Ja,  lockelk  san,  diar  bliw  könn  bi  da  Aanjen! 

Ham  hä  't  allewen  widjütj   nettst  arann. 
Diar  mad  ick  wes ,  diar  mad  ick  wes, 
Diar  rnad  ick  wes,    diar  mad  ick  wes, 
Üb  di,  min   Eilimn  Fer, 
An  bi  min  Lidj   diar  mad  ick  wes! 

Mad  nooch    ans  wedder  wes  un  't  Hualewjonken, 
Huar  wi  allewen  üb  an  Injem  wiar, 
An  arken  Sönndaiinj   dô  wurd  diar  dronken. 
Det  as  nü  wass ,  at  Puns  smäkt  gudd  uck  diar. 

Diar  mad  ick  wes,   diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes ,  diar  mad  ick  wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer! 

Un  't  Hualewjonken  mad  ick  wes! 

Wann  wi  üss  do  un  't  Hualewjonken  starkt  hedd 
Di  Sönndaiinj,  ging  't  sjongen  am  tu  Daans; 
Man  all  üs    Frögels  hirr  nü  tu  biskriwen, 
Diartu  se  ick  un  dat  Sted  ball  nian   Kaans. 

Diar  mad  ick  wes,   diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes,  diar  mad  ick  wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer! 

Madd  a  Jonggaster  mad  ick  wes! 

Diar  daanset  wi  so  wat  tu  da  Klok  twalew 
An  dronk  intwesken  uck  an  letjen  Grock, 
An  wiar  af  dann  ans  bannen  me  Manshallcp, 
Di  arem  Wiart,  wat  hedd  hi  't  willems  drock  ! 

Diar  mad  ick  wes,  diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes,  diar  mad  ick  wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer, 

An  üb  a  Daanssal  mad  ick  wes ! 


88 


Wiar  't  Daans  do  ütj,  wat  heclcl  af  willems  Faarden. 
Föral  wann  wi  fan  Tarep  wiar  me  Fracht! 
Wi  kam  jo  nögsis  tüss  henn  jinn  a  Maren, 
Dat  Üsen  toocht:    Huar  hi  nü  wedder  blaft! 

Diar  mad  ick  wes,  diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes ,  diar  mad  ick  wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer, 

An  bi  min  Fracht  diar  mad  ick  wes ! 

Nö ,   diarhenn  wall  ick  doch  allewen  strewi, 
All  huar  mi  nü  at  Lewent  uck  henn  draft, 
Wall  tüss  tu  Fer  an  diar  min  Dar  förlewwi. 
Ring  as  di  Ferring,    diar  eg  ferring  blaft. 

Diar  mad  ick  wes,  diar  mad  ick  wes, 

Diar  mad  ick  wes ,  diar  mad  ick  wes, 

Üb  di,  min  Eilunn  Fer, 

An  madd  a  Ferringen  mad  ick  wes  ! 

E.  Rolufs 

fan   Guating. 


& 


/*^&&'^s4&tty^*>&&  t- }  ■'- *  '• » '•  <^î^t><^^»^t>x^<î^^ 


Ân  Diill  un  Guating. 


c_>  tmnnpmx  j 


ck  wall  jam  förtell  an  Grapp  alltumal 
A  Guatingbür  Paren  hedd  an  Ball. 
Jo  hedd  at  rocht  ans  lasteg  diar. 
u         Hat  wiar  an  gratt  Plassiar. 


. 


Ick  könn  jam  sai,  hat  wiar  an  Ball ; 
Hi  wiar  rocht  efter  Wansk  an  Wall. 
Sogor  dö  Ualn  fan  sösteg  Juar 
Jo  wiar  noch  me  un  a  Tur 

An  dedd  uck  rocht  jar  ütterst  Baast, 
Dat  manningen  slanken  jongen  Gast 
Jar  det  well  eg  förbeedri  dedd, 
Wann  ar  uck  rne  jar  daansed  hedd. 

Jo  ging  lick  troch  an  wiar  eg  eitel. 
A  ualeng  Stacken  kam  üb  an  Beitel. 
Jar  Hart  wiar  rümm,  a  Kimming  klar; 
För  Stallhaid  wiar  uck  nian  Gifar. 


—     c)°     — 

„Hans,    kik    ut   de    Luk,    is  de  Luft  ock  rein !' 
Det  süng  an  ual  Wüff  well  so  fein, 
Dat  Ual  an  Jongen  moost  foll  Spit 
Instemmi  un  hör  Lieblingslied. 

Dö  Daanser  fan  di  jonger  Slach 
Jo  lät  uck  rocht  nett  üb  't  Gilach. 
Man  doch  di  baast  fan  arki  Daans 
Det  wiar  di  ualeng  Kontra  -  Kraans. 

Diar  di  Daans  küdd,  moost  düchteg  swät, 
An  ick  wall   's  nü  huuch  lewwi  lät 
An  wall  jar  badd,  dat  jo  so  'n  Tur 
Jar  nemm  mei  arki,   arki  Juar. 

Dat  arken  än  san  Konst  probiaret, 
An  dann  uck  eg  an  Par  mankiaret. 
Dann  könn  a  Bütjtarepsen  slütj   ütj   di  Spas, 
Dat  ütj   Guating  a  Last  eg  stürwen  as. 

Guating  1881.  Amalie  Iarks 

(Amalie  Erichs). 


**$** 


xm 


An  Försjück  üb  ferring. 


►acht  as  at  eg,    a  ferring  Spriak  tu    skriwen, 
An  swarer  as  jü  rocht  tu  lesen  noch. 
Doch  üb  a  Spriak  allian  a  Skilj  tu  sküwen, 
As  Ünsann ;  dann  an  Lunnspriak  as  at  doch. 
För  Ferringen  as  det  an  Skunn, 
Wann  jo  's  eg  tu  lesen  förstunn. 
Nög  dessegern  jaft  at  noch  muarn 
Üs  dönnen  üb  Afrikas  Hurn. 


Un  ualeng  Tidjen  stenn  noch  ünbidürwen 
Üs  ferring  Spriak;    do  lig  a  Grünjstian  fäst. 
Doch  me    dön  Ualn  as  üs  Spriak  uck  stürwen; 
Do  ualeng  Wurden  swünj  me  jar  un  Häst. 

Ja,  raisi  det  Lunn  troch  an  sjück! 

Huar  fanst  ,dü  an  ualn  Gibrück? 

Biwissen  fanst  dü  aweral: 

Wat  wärdeg  wiar,  leit  un  Förfal. 

Huar  as  üs  ferring  Flagg?     As  jü  turewwen, 
Diar  stolt  üs  Wopen  tri  Jongfomnen  ferd  ? 
Huar  as  hör  Iar?     Huar  as  üs  Wolsprök  blewwén, 
Diar  för  a  Freihaid  Gudd  an  Bludd  förswerd  ? 
Dön  Tidjen  san  wesen,  san  henn, 
Hucir  Freihaid  noch   bowenun  stenn. 
Wi  skömi  üss  nü,  an  so  gaw 
Wurd  wi  dann  üss  sallew  tu  'n  Slaw. 


—     q2     — 

Wi  skömi  üss ,   di  Nöm  noch  tu  bikänen, 
Huardör  wi  Ferringen  bireppen  wiar. 
Man    me   an    främen  Wonnriad    tupptuspänen, 
Det  loket  muar;  det  hual  wi  för  an  Iar. 

Blaft  hirr  an  diar  uck  wat  tu  kurt, 

Skall  't  doch  me  di  gratt  Welt  nü  fuurt. 

Di  gratt  Nöm  di  könn  niks  förles; 

Iast  mutt  diar,  wat  nuadeg  as,  wes! 

Dann  gongt  at  arken  Dai  ütj   tu  bisjücken. 

Gewönelk  Koost  as  dann  uck  eg  muar  gudd. 

Wat  ar  förtinet  woort,  witj   'am  tu  brücken, 

An  tu  at  Werk  förgongt  än  Last  an  Mudd. 
So  hält  at  di  Rickst  uck  eg  ütj, 
An  iar  'am  't  noch  sallew  ans  witj, 
Huarawer,  huaram  an  uck  hü, 
Dann  as  't  me  det  Grattdunn  förbi. 

Diaram  lät  üss  för  Iar  an  Aachting  strewi ! 
An  Man  an  Wurd,  an  arken  rocht  an  lick! 
Mei  för  üss  alltidj   ferring  Wedden  swewi! 
An  üssens  Stolt  aprocht  tu  hualn  sjück ! 

An  diarbi  an  Hart  för  an  Frinj, 

Allickeföll  huar  wi  an  finj, 

Jinn  Fiinden  bi  d'  Hunn  me  'n  Förlick: 

Dann  fel  wi  üss  lockelk  an  rick! 

An  hocker  dan  ütj   Aanjnatt  uck  öders 
Sin  Federlunn  förlüggent  an  försmuait, 
Di  lät  wi  gung  an  wanski  ham  wat  beders, 
Üs  Ünlock,  so  a  kemmen  Tidj  ham  spuait. 
Doch  mutt  hi  uck  wedd,  det  wi  hirr 
Üss  un  sin  Wurd  uck  eg  muar  kiar, 
An  det  hi  ham  sallew  bluat  skänt, 
Wann  hi  sin  aanj   Lunn  so  förkänt. 
Borregsem  1865.      Hinrich  Bernhard  Jacobsen, 


<& 


>£5^5^5^5^5^5^^^5^^^ 


;  :r  ♦  ■  •  •  •  ♦'..'♦'..•♦ '.  .■;*.  .•;-.  .•;■. .-;'.  .■;■.  .•;'..•;*..•;■..•;•./;'.': ; 


Di  Fresk  sin  Federlunn. 


uar  as  di  Fresk  sin  Federlurm? 
Komm,  wissi  't  mi, 
Me  all   sin  Maask  an  Äkerlunn 
An  all  sin  Dünner  loongs  bi  Strunn! 
Huar  as  di  Fresk  sin  Federlunn? 
Komm,  wissi  't  mi! 


Huar  as  di  Fresk  sin  Federlunn? 
Komm,  wissi  't  mi, 
Me  all  sin  Sarken  gratt  an  blank 
An  all  sin  Türner  huuch  an  slaank ! 
Huar  as  di  Fresk  sin  Federlunn? 
Komm,  wissi  't  mi! 


Ap  üb  a  Dick  an  loongs  bi  Strunn 
Diar  stänt  an  Flagg; 
Jü  weit  ütj  auer  a  Hewer 
An  sait  me  gullen  Buckstewer: 
„Föll  lewer  duad,  föll  lewer  duäd 
Üs  Slaw  san  ick ! " 


—     94 

Diar  as  di  Fresk  sin  Federlunn; 
Det  hiart  ham  tu. 
Tesk  Widau  an  di  Eiderstrunn 
Binäm  's  me  san  rocht  Nöm  det  Lunn 
At  Nuurdfresklunn,    det  as  di  Fresk 
Sin  Federlunn. 

Det  as  di  Fresk  sin  Federlunn; 
Det  hiart  ham  tu. 
Diar  ha  sin  Ualen  pluget 
An  sanner  Aphual  wuget. 
Det  as  din  Fresk  sin  Federlunn; 
Det  hiart  ham  tu. 

Godd  lät  di  Fresk  un  Fres  an  Rau 
Sin  Tidj  hennbring! 
Biwari  ham  för  Wedersnuad, 
För  Kraankelsen  an  iareg  Duas, 
An  du  ham,  wat  ham  nuadeg  as 
Henn  tu  san  Aanj ! 


tä 


t^^S3% 


ggjlij  Främ  as  allerdöggen; 
£äc^gg§3  Diar  hä  'm  't  dach  gor  ei  nett, 
All  hü  uck  san  dön  Mensken, 
All  hü  det  Sted  uck  hett. 

Allian  üb  Fer  as  't  beder, 
Huar  all  min  Aanjen  san, 
Huar  ick  min  lew  nett  Mammsprik 
Allewen  hiar  arran. 

Henn  tüss  gung  all  min  Thoochter; 
Diar  stunn  min  Nücken  henn, 
Diar,  huar  a  Leefdi  wennet. 
Hirr  wurd  ick  nimmer  wenn. 

Hirr  kemm  binauet  Thoochter. 
Min  Hart  det  dä  so  siar. 
Dann  arken  Dai  do  theenk  ick: 
Wann   'k  diar  nü  dach  man  wiar! 


-     96     - 

Üs  Gocid  un  hucren  Hemmel 
Förstänt  min  Klaagin  rocht; 
Hi  känt  min  Wansker  faleg 
An  träst  mi  arem  Wocht. 

Hi  lät  a  Stünjen  henn  gung 
An  Dar  an  Muner  lup. 
Me  all  min  gudd  Bikänden 
Kemm  ick  ball  waller  tupp. 

So  föllen  san  ütjwisset 
String  Order  hält  's  un  Klüs 
Man  mi  könn  't  träst  an  apracht: 
Wann  'k  mei,  kemm  'k  efter  Hüs. 

Wat  wurd  det  soleg  Stünjen, 
Wann  diar  ick  waller  san, 
Huar  all  min  Aanjen  wenni ! 
Je,  hat  as  nettst  arann ! 

Schleswig  1886.  Neggels  Jirrins 

(Nickels  Jürgens) 
fan  Ollersem. 


oJ^C 


97     — 

Bütjlunii. 


At  Lewent  hirr  bütjlunn  det  haget  mi  ei; 
Dat  as  so  förstelld  an  so  nüreg: 
A  miast  Lidj   du  frinjelk  —  man  föll  alltaföll; 
Dönn  Gratten  jo  san  so  ballstjüreg. 

Än  Plack  üb  a  Welt  witj  'k,  huar  't  beder  ham  fant: 
Det  as  det  letj  Fer,  min  lew  Eilunn. 
Diar  as  noch  at  Lewent  natürelk  an  nett; 
Diar  hä  'm  noch  am  iasten  sin  Freidunn. 

Diar  woort  ei  so  heid  an  so  smichelt,  u  nan ! 
Diar  kommt  at  fan  Harten   so  nöggen. 
Diar  as  't  noch  rocht  ferreng;  det  sait  jo  all  nooch. 
Det  hä  noch  allewen  föll  Döggen. 

Noch  muar  hual  ick  fan  min  Fer,  auer  diar 
San  all  min  Bikänden  an  Aanjen; 
Diar  as  min  lew  Bridj  :   Alltemal  ha  's  mi  leff, 
An  sallew  liaw  'k,  det  san  nian  Laanjen. 

Diarauer  gung  lewen,  as  't  äder  of  led, 
Min  Thoochter  hall  henn  tu  min  Eilunn. 
Diar  haget  at  mi,  an  cliar  stänt  at  mi  un, 
An  desseg  dach  blaft  at  hirr  Bütjlunn. 

Schleswig  1886.  Neggels  Jirrins 

(Nickels  Jürgens) 
fan  Ollersem. 


g8 

Küdd  ick  daeh  biiw  h\  iisen! 


Tufres  woort  nämen  üb  a  Welt 
An  hä  uck  nämen  wesen. 
Wann  ham  at  baast  Lock  uck  tufält, 
Hä  'r  dach  noch  wat  tu  kwesin. 

Man  ham  skull  theenk,    dat    dönnen   lacht, 
Diar  alltidj  bliw  bi  hörren, 
Wiar  lockelk  an  tufres.     Man  dach 
Kemm  Surgen  bann  a  Dörren. 

Wann  socken  ei  ans  san  tufres, 
Diar  bi  hör  Aanjen  iewwi, 
Wat  skull  wi  arem  Strücker  't  wes, 
Diar  un  a  Främ  fäst  klewwi ! 

Nan,  wi  theenk  äder  an  uck  led 
Am  üssens  Fer,   am  Üsen; 
Wi  wanski  üss  un  hörrens  Sted; 
Wi  mad  well  wes  madd  Üsen, 

An  menn  do,  wann  wi  diar  man  wiar, 
Do  wiar  af  well  biwaret, 
Diar  dedd  üss  niks  of  nant  muar  siar; 
Do  woort  üss  hirr  nü  swaret : 

„Well  wiar  'am  iar  tufres,  wann  jam 
Üb  jammens  Fer  küdd  strewi ; 
Man  lickent  kam  ar  Surgen  bann, 
Do  mad  'am  öllers  lewwi." 


00 


Man  lickwell  liaw  ick,   kam  ick  trät 
Tüss  sanner  hunnert  düsen, 
Do  wansket  ick  mi  nant  üs  det : 
Küdd  ick  dach  bliw  bi  Üsen! 

Schleswig  t886.  Neggels  Jirrins 

(Nickels  Jürgens) 
fan  Ollersem. 


m 


A  ferreng  Sprik. 


A  ferreng  Sprik  skall  lewwi, 
Skall  huuch  un  Iarn  stunn  !  - 
Diar  lät  wi  nant  üb  klewwi, 
An  dedd  wi  't,  wiar  't  'n  Skunn, 

Diar  san  üb  Fer  jüst  nögen, 
Diar  ferreng  liard  arann; 
Män  —   hat    as  allerdöggen!  — 
Nü  snaki  's  tjiisk  arann. 


Skell  'f  sock  Lidj  nü    do    iari, 
Dat  's  so  „gebildet"  du? 
Nan !     Wi  well  's  wat  trebliari, 
An  Lusentr  mad  af  's  du. 


kö 


At  Tjiiskin  as  nian  Kluckhaid 
F(">r  üss  üb  't  Eilunn  Fer; 
Det  as  nant  nllers  Grattshaid; 
Of  skull   't  wat  öllcrs  wes? 

7  * 


IOO       — 

Diar  tjiisket,   as  grattmaneg; 
Man  hi  as  noch  wat  muar; 
Hi  as  'n  dommen  Toflel. 
Sai  ham  det  man  un  't  Uar ! 

Mei  höbi,  dat  'r  floken 
Wat  för  üs  Ferreng  du, 
An  seker  jaft  at  socken. 
At  Tjiisk  skall  üss  ei  fu. 

A  Wolsprök  fan  a  Fresken 
Hett:  „Lewer  duad  üs  Slaw!" 
Diar  thär  uck  nant  muar  tesken; 
Det  as  so  fresk  an  braw. 

Fan  Mensken  well  'f  ei    Slaw  wes : 
Skull  'f  do  fan  an  främ  Sprik  ? ! 
Nan!    Arken  skall   't  üss  ufl'les: 
Tuch  as  a  ferreng  Slik. 

Schleswig   1886.  Neggels  Jirrins 

(Nickels  Jürgens) 
fan  Ollersem. 


8oldotenlewent. 


Soldotenlewent  as  ei  nett; 
Diar  könn  'am  ei  fan  spreg.  • 
An  wann  ick  sai,  hat  's  ball  an  Plag, 
Do  thär  'k  ar  ei  am  lcc:. 


CAMPBELL 
Ä*""M%\       COLLr       -. 


IOI 


Ick  höbi  faleor  üb  di  Dai 

o 

Diar  mi  a  Freihaid  brangt, 

Je,  Freihaid,  Freihaid  as  'n  Wurd, 

Diar  un  a  Uarn  klangt. 

Hirr  as  'm  bünjen,  as'mKnecht; 
An  Strof  feit  'am  so  gau, 
Man  wann  mi  det  uck  ei  unstänt, 
A  Könnang  bliw  'k  dach  trau. 

Dach  hocker  rocht  noch  ferreng  as 
Fan  Liff  an  Sial  so  deg, 
Ham  haget  tack  an  Lewent  ei ; 
Diar  könn  ar  ei  fan  spreg. 

Föral  ei,  wann  jü  Kommertidj 
Skor  fullegt  üb  Plassiar, 
Wann  di  Soldot  kurt  för  jü  Tidj 
Bi  Mamm  an  Aatj  noch  wiar. 

Mi  ging  det  so :      Ick  wiar  arann 
An  lewwet  hialntal  frei. 
As  't  nü  do  'n  Wonner,  dat  'k  Soldot 
Ei  jüst  so  hall  wes  meî  ? 

Nan,  ick  theenk  lewen  am  jü  Tidj, 
Diar  ick  üb  Fer  hennbroocht, 
An  am  dönn  Stünjen,  Injer,  Dar, 
Huar  ick  a  Bridj  bisoocht. 

Det  wiar  an  mästerlick  nett  Tidj ; 
Diar  hedd  ick  föll  Plassiar. 
Man  hirr  ha  'k  nant.     Diaram  theenk   ick  : 
Wann  'k  diar  man  waller  wiar, 


—         102        

Huar  Frinjer  an  Bikänden  san, 
Min  Aanjen  alltermal ! 
Diar  äfter  ha  ick  gratt  Förlingst, 
Man  äfter  a  Bridj   föral. 

Schleswig  1887.  'Neggels  Jirrins 

(Nickels  Jürgens) 
fan  Ollersem, 


•» 


Bi  StrnoD. 


A  Fludd  stänt  huuch.    A  Wagen  brüsi; 
Jo  skümmi  faleg,  lunnri,  rüsi ; 
Jo  wältri,   tümmli,   sprütji,  rolli; 
Jo  poltri,  tjoltri,  sissi,  bolli; 
Jo  kapp  do  auer  för  a  Strunn 
An  fluddi  ap  üb  't  slacht  witj  Sunn. 

Diar  bütjen  sillt  an  Skapp  üb  't  Weder. 
Hat  staampet,  slingert,  skärt  at  Weder; 
Hat  woort  huuch  smedden,   faleg  skoltert, 
Hirr,  huar  a  Sia  so  ünwiss  tjoltert. 
An  Braneng  sjocht  'am  för  a  Buch. 
All  loong  wiar  't  bregen,  wiar  't  ei  tuch. 


103 


Nü  licket  at,  üs  wann  't  Förswünjên. 
Nü    hä   „Blank   Hans"    at  Skapp  well    grünjén, 
A  Wagen  spel,  spring,  daansi,  wältri ; 
Jo  spütji,  sprütji,  tiarwi,  pältri. 
A  Lidj   fant  't  Skapp  san  wass  un  Nuad, 
Of  gor  san  's  nü  all  alltmal  duad. 


Dach  widjert  wi  am   't  Skebbslidj   surregt, 
Hä   't  Skeppki  noch  at  Weder  furregt. 
Del  fan  a  Kumm  un  't  Däl  wiar   't  kimmen 
Wilj  Wagen  ha  't  un  Iarem   nimmen. 
Diaram  küdd  wi  fan  't  Skapp  nant  se; 
A  Wagen  wiar  so  huuch,  so  gre. 

A  Sian  kemm,  a  Sian  gorrli; 
A  Wagen  kemm,   a  Wagen  borrli. 
Nü  ratt  at  Skapp  diar  waller  seker 
Huuch  üb  an  Wag,  an  blanken  Äker; 
Prummandeg  gungt  at  ap  an  del, 
All  hü  a  Wedern   't  uck  amspel. 

Hü  as  't  dach  möggelk,   dat  ei  teppki 
Störtsian  det  letj  maatjis  Skeppki? 
Dat  ei  ,,Blank  Hans"  at  Skebbslidj   iingen, 
Mad  noch  so  huuch,   so  widj   sin  Lingen  ? 
Me  deg  Sialidj   hä  'r  't  hirr  tu  dunn; 
Jo  san  so  lacht   ei  am  tu  funn. 

Sock  ömrengen,  sock  ferreng  Sialidj 
Jo  san  bikänd  üs  düchteg  Sialidj. 
Wär  't  klar  of  Mist,   wär  't  Sturm   of  luwen, 
Jo  bring  at  Skapp   tu  seker  Iîuwen. 
„Blank  Hans",  hirr  gungt  at  lick  jinn  lick; 
Üs  Sialidj   hiar  tüss  un   din   Rick. 


104 


A  Fludd  stänt  huuch.      A  Wagen  brüsi, 
Jo  skümmi  faleg,  lonnri,  rüsi; 
Jo  wältri,  tümmli,  sprütji,  rolli; 
Jo  poltri,  tjoltri,  sissi,   bolli. 
Dach  lickwell  sil  üs  Sialidj  wass, 
All  wat  at  uck  för  Wedder  as. 

Neimönster  1888.  Neggels  Jirrins 

(Nickels  Jürgens) 
fan  Ollersem. 


M 


,.'.-i    -Zi  ,♦     ■»' 


»X9ex«  «« 


An  hiaiiielkeii  Braddgung. 


ann  a  Naacht  bigannt  tu  kemmen, 
Glüpp  ick  letjem  bütjen  für, 
An  troch't  Weder,  troch  at  Slobber 
Kemm  ick  tu  min  Bridj  hör  Dörr. 
Tralala!     Tralala! 


Man  hirr  un  a  Koll  tu  stunnen 
As  worafteg  nian  Plassiar. 
Jü  mutt  wedd,   dat  ick  san  kimmen; 
Diaram  lät  min  Stemm  ick  hiar: 

Tralala !     Tralala ! 


An  jü  hiart  min  lasteg  Sjongen, 
Hä  's  mi  würtelk  uck  ei  senn, 
Halpt  mi  frinjelk  dör  't  Slaiwönneng, 
Brangt  mi  tu  a  Sufa  henn, 

Tralala!  Tralala! 


—     io6     — 

Aatj  an  Mamm  jo  lei  tu  snarken, 
Wi  ha  't  Sköl  hirr  gans  aïlian, 
An  wi  bliw  ún  Fres  hirr  satten 
Henn  tu  Maddnaacht  of  Klok  ian. 

Tralala !     Tralala ! 

Wat  wi  snaki  hiart  'r  nämen, 
An  det  gungt  jam  gor  niks  un. 
Wi    brück  nedder  Laacht  of  Lamperi; 
Üssens  Ljochter  as  a  Mun, 

Tralala !     Tralala ! 

Man    nü  där  'k  dach  ball  ei  linger. 
Bluat  än  Kleb  lät  mi  noch  nemm ! 
Do  gung  'k  ütj,  diar  'k  in  san  kimmen, 
Noch  fan  firens  klangt  min  Stemm : 

Tralala  !     Tralala ! 

Öddersem   1880.  Riwert  Knütjen 

(Rewert  Knudsen). 


io7     — 


An  ffoden  Hôb. 


Fan  all  dön  letj  Fomnen,  so  kant  an  so  smock, 
As  ian  dach  noch  alltidj  am  nettsten. 
At  naist  Fer  bi  't  Daans,  do  försjück  ick  min  Lock. 
Fan  hör  smäk  a  Kleber  am  swettsten. 
At  Lidj  jo  mei  snaki,  all  wat  jo  uck  well, 
Ick  hual  fan  min  Fomen  ei  manner. 
Bi  Naacht  an  bi  Dai,  je,    ick  könn  't  jam  förtell, 
Ick  könn  ar  ball  gor  ei  muar  sanner. 


An  kemm  ick  do  tu  hör,  wat  as  jü  do  blis ! 
A  Ugen  wurd  mi  do  foll  Tuarn. 
„Wat  fröget  mi  det,    dat    dü  kommst   am  tacklis" 
Sait  's  letjem  mi  in  un  a  Uarn. 
Bi  Peter  Lurensen  woort   iljeng  jo  Daans. 
Jo  sai,  diar  kemm  lisseg  föll  Paren. 
Diar  well  wi  uck  henn    an  me  jo  gung  tu  Daans, 
An  punsi  henn  tu  leder  Maren. 


An  woort  at  iast  Wonter,  do  well  wi  't  ütjbring 
Hurra !     Wat  woort  dct  dach  an  Frögels ! 
Hör  Alern  jo  sai!     ,Ja,  nemm  man  di  Dring! 
Jongfomnen  mutt  frei  un  hör  Jögels." 
Nü  ha  ick  hör  do,  an  nü  wall  ick  tufres 
Hör  Lock  an  hör  Lewent  biwari. 
A  hial  Dai  wall  'k  werki  an   sünneg  wall  'k  wes 
An,  wat  ick  förthinet  ha,  spari. 


5' 


io8 


An  woort  at  do  Pingster,   do   braddleppi  wi; 
Do  wurd  ick  äh  fan  a  gratt  Büren. 
Do  kupi  wi  Lunn  an  uck  Hingster  an  Ki. 
Min   Wüff  feit  hör  Jongen  me   't  stjüren. 
An  Injem  do  kuardet  an  spannt  min  lew  Wüff, 
An  ick  skall  bäft  Oonk  satt  tu  wagin.  — 
Noch  ha  ick  nian  Jongen ;  noch  ha  ick  nian  WüfF! 
Ick  arem  Strück  san  tu  biklagin! 

Öddersem  1880  (of  1881).  Riwert  Knütjen 

(Rewert  Knudsen). 


^ 


Neis  an  Uals. 


£at  Neis  brangst  me  fan   Nuurden? 
Laland  tapad  noch  bi  Uurden. 
A  ual  Maner  hedd  't  bi  Suuptjis. 
A  jong  Dringer  hedd  't  bi  Luuptjis. 
An  a  ual  Wüffan  nam  an  Slög 
För  'n  nuurdwesten  Tög. 
A  jong  Fomnan  mennd,  jo  wiar  engelrian, 
Man  jo  mad  dach  eg  sliap  allian. 


0 


mram. 


*V_     ■+     ^S      ■*■     ^f      *     X^      +     >îf      ♦     "^S      -4-    ^V       4-    >tf       *■     >V      -4-     'xL'      4-     ^U       -4-     ^U       ♦     "\ÎU"      -4     xi/^      -4-     ^U"      4-    ^î^   A^ 

1 


Uek  an  fresk  Stemm  tu  a  Könnang,  înan 
fan't  blitjenst  Eilunn. 


Mar  a  Dünner  stunn 
Trinj   am  Omrams  Strunn, 
Diar  Strum  an  Winj 
Nian  Jinnwer  finj, 
Diar  a  Sian  rollin 
An  un  Sturmer  bollin 
Fan  Skottlun  kemm : 
U  Könnang,  cliar  min  Stemm  förnêmm! 


Frei  an  huuch  san  wi  bären, 
Well  söstag  Futt, 
Noch  ei  ufskären 
Fan  di  wiar  fresk  Rutt. 
Ick  kon  ei  gichli; 
Ick  kon  ci  smichli: 
So  lät  mi  kemm, 
U  Könnang,  an  min  Stemm  förnemm ! 


—     III     — 

Tred  henn  tu  miî 
Lueki  trinj   ambi ! 
Diar  's  loong  gratt  Waant 
Un  das  bütjenst  Kaant 
Ual   Wetten  san  swünjan, 
Nei  Funtjis  apfünjan.  ^. 

Lät  fresk  Wetten  wedderkemm, 
U  Könnang,  an  das  Stemm  förnemm ! 

A  Noordsia  as  dör, 
An  üs  Maarsk  leit  'r  för. 
Ball  nammt  a  Fludd 
Üss  all  üs  Gudd. 
Det  as  nian  Kwakin; 
Det  as  nian  Wrakin. 
Man  iar  do  Wonterfludder  kemm, 
U  Könnang,  do  min  Sternm  förnemm! 

Swar  an  Brananga  gung, 
San  so  wilj  an  lung, 
An  hör  suartast  Naacht 
Stänt  sanner  Laacht. 
Tän  tau  Ialn,  Lunnsfeder, 
För  do  Armen  üb  't  Weder! 
Man  iar  do  Wonterwcddern  kemm, 
U  Könnang  Christian,  min  Stemm  förnemm ! 

Seenk  am  üs  Rocht 
Bi  Lunn  an  Strunn ! 
Üs  Lock  det  flocht 
Fan  't  ömrang  Lunn. 
Skuani  ei  linger 
Di  Ünrochtbringer ! 
Üs  Eilunns  Sag  jü  as  so  emm ; 
Diaram,    u  Könnang,  min  Stemm   förnemm! 


1 1 


Godd  biwari  di ! 
Seenk  uck  am  mi 
För  dat  arem  Lunn 
An  Dünnam  an  Strunn 
Do  turewwen  Rochten 
Me  hunnert  Bochten ! 
Loong  efter  üss  jü  lung,  lung  Tidj 
Wall  ei,  wat  löong  all  skesd,  förjidd! 

Noorsarap  1840?      Knud  Jungbohn  Clement. 


vxiJv 


^>9 


^<J«iXÎx5  iixïx^)  <*><*Xi>  <*><ïxï  t>  ï  <J  l' <j  < '    ■_'■  «.  <J  <B  j  '  "'■<;■'••'■*  '  5  îS^<5  <ï>?iX3  îXÎx^  <^ '\<3  î,"-  ^  t  \ 


An  ömrang  Liitji. 


ëRSK 

^kall  'k  't  jam  ans  gau  fortell, 
^  Warni  jam  mi  man  liaw  well, 


Hü  det  hirr  as  : 
Ick  iiaw,  cliar  san  ei  fV>ll  Lunnan, 
Diar   so  'n  Strunn  ha  an  so  föll  Sunnan, 

Üs  bütjen  Omram  san. 


Diar  passiarat  —    Godd  beder  't!   —  föll   Ünlöck, 
An  so  'n  Tidj  ha  wi  't  grausom  drock. 

Ârkan  dä  sin  Best. 
A  Wüffhöd  lup  uck,  wat  jo  könn, 
Dat  hör  Maner  man  mc  •kemm, 

Ütj  am  an  Lot. 


A  Wüffhöd  mutt  hirr  werki   üs  Hinorster 

o 

Fan    det  ian  Juar  Puask  tu  't  öder  Juar  Pingster 

Mutt  aural  me, 
Mutt  plugi  an  harwi  an  uck  noch  se, 
Ub  Hingster  ridj  an  Riaper  tre 

Us  a  bcsta  Kiarl. 

8 


—     H4     — 

Fan  Fomnen  as  at  hial  Lunn  foll, 
An  jo  san  alltmal  rosen  doll, 

Iar  jo  fu  'n  Man. 
An  wann  jo  do  an  Freier  nemm, 
An  iar  jo  noch  för  't  Altar  kemm, 

As  a  Locht  ünklar. 

An  Harwstam  do  wann  't  Strickan  kommt, 
Ark  Buatskapper  do  sin  Lidj  menammt, 

Bisrannt  at  Maartlin  uck. 
A  Uastrang  san  hirr  uck  man  mann: 
Fan  't  Rantamslua  an  ap  tu  a  Tann 

As  ball  gor  niks  muar. 

Hirr    wäkst  —  Godd    beder  't !  —   ball   gor  niks 

üb  't  Lunn. 
At  miast  as  Hallam  an  Hias  an  Sunn 

An  letjat  Gärs. 
Kanninnan,  Aier  an  Beian  san  hirr. 
Wann  det  noch  Koffi  an  Baarnwinn  wiar, 

U  wat  wiar  't  üss  leffî 

A  miast  jong  Lidj   mutt  far  tu  Weder. 
Üb  Waanjer  keren  wiar  üss  föll  lewer, 

Kon  man  ei  bistunn. 
Mannang  än,   diar  WüfT  an  Jongan  hä, 
Mutt  a  Ugan  lück  un  a*  wilja  Sia, 

Mutt  fan  jo  skias. 

An  somman  wurd  hirr  uck  bistrofat 
An  fan  hör  Wüff  an  Jongan  wechraffat, 

Dat  at  grämalk  as, 
An  mannang  än  kon  hirr  Juarn  lup, 
Kon  onnerslick  an  uck  biskupp, 

Woort  niks  am  sad. 


1 1 


Det  as  mi  sallaw  auerkimman; 

Lk  hedd   't   ei  stälen,  ick  hedd   't  man  fünjan 

Fan  't  Roeht  un  Sia. 
Hü  Hingers  gau  küdd  's  mi  wechsjür 
Fan  't  Lunn  !      Kam  knap  ans  tu  'n  Förhiar. 

Det  seenk  ick  loong. 

An  öder  Tjüüchnis  hirr  nü  fan: 
An  Riadman,   diar  an  Lesang  nam, 

Wurd  hirr  bitrappt. 
Man  det  hedd  uck  jo  gor  nian  Nuad; 
Hi  sed  fiw  Dar  üb  Weder  an  Bruad; 

Det  wiar  sin  Strof. 

Hat  as  hirr   dach  rocht  kommerfoll. 
Üb  Omram  fel  wi  't  aural  well. 

Hat  trackt  an  krackt. 
Jo  Godden  fan  a  Sunnan  hirr 
Jo  lät  üss  sklawi  tu  'n  Plassiar 

F<")r  hörrens  Siinst. 

Det  full  Juarhunnert  do  wurd  hi  büren. 
An  Skorpion  wurd  ei  biskären 

An  sed  foll  Gift. 
Hü  Diwals  giftag  as  hi  nü  ! 
Wi  beewri,  wann  wi  ham  ans  sc, 

An  Strof  för  't  Lunn. 

Wi  witj   at  sallaw  am  allerbcstcn : 
Un  Brockler  an  uck  un  letj   Resten 

Woort  üss  tudiald. 
Wi  fal  ham  jo  uck  hall  tu  Futt, 
Dat  wi  man  ci  onnergung  mutt. 

Wi  fel  det  well. 

N  o  or  s  ai  ap   1 84  ?  Karsten  Pa,ulsen. 

8* 


jüT 


n6 


So  üs  't  hirr  wes  skall,  as  't  hirr  loong 
ei  muar. 


So  üs  't  hirr  wes  skall,  as  't  hirr  loong  ei  muar: 
Di    Ünrochtfiardaghaid  nammt  hirr  a   Bowanhunn. 
Well  wi  üs  Rocht  sjück,  ja  wi  witj  ei  huar. 
Hirr  fu  wi  ?t  ei  üb  dat  hirr  Lunn. 
Hi,  diar  üss  Rocht  förskafi  skull, 
Bidrait  üss.      Hat  as  rian  tu  doll. 


Ha  wi  an  Sag  an  well  't  ham  klagi, 
Witj  wi  förütj,  diar  Rocht  do  feit; 
Ham,   diar  man  Jill  hä,   skall   't  well  ragi; 
At  Spriakwurd  sait:  „Hi  hä  a  Wöit." 
Diar  't  grattsta  Rocht  fan  a  Welt  uck  hä, 
Feit  dach  nian  Rocht,  kon'm  daialks  se. 


Wann  a  Könnang  wost,  wat  wi  well  wedd. 
Do  liaw  ick,  ging  't  uck  nimmer  gudd. 
Auer  a  liagsta  Dick  hä  hi  sin  Redd, 
An  det  binammt  üss  Last  an  Mudd. 
Hat  as  an  ünrochtflardagan   Man, 
An  diarbi  bückater  üs  'n  Tann. 


Diar  ham  bi  Wai  an  Stiger  mät, 
Gongt  ham  hall  ütj   a  Wai, 
Mcii  ham  ei  unlucki  îor  Förtrett. 
Det  wall  dach  well  wat  sai. 
Sin  Skellamstackan  san  ei  ütjtuspregan ; 
Det  kon   'am  frei  sai,  sanncr  Le^an. 


—     ii7     — 

Wi  se  det  alltmal  daialks  in, 
Üs  Lunn  as  föll  tu  letj   för  ham. 
Wi  kän  di  Föggal  all  bi  a  Bian, 
Kän   ham  ginau  me  sammt  san  Stamm. 
Fan  a  Noorderwoch  as  'r  hirr   henn  kimman, 
An  a  richtag  Nöm  hä  'r  diar  uck  füngan. 

So  loong  üs  dat  Beest  hirr  eksistiarat, 
Kon  hirr  näman  lewwi  an  bistunn. 
Diar  me  Spitsbubanstrekan  üss  regiarat, 
Hi  mutt  sin  Hod  delslau  för  Skunn. 
Ham  kon  nü  dach  sin  Juarn   ball   täl, 
Do  as  'r  uck  ripp  nooch  för  a  Häl. 

Wi  well  üs  Hunnan  ap  tu  Ellambög  fualigi, 
Wann  a  Diwal  ham  man  hali  wull'; 
Do  lät  det  Beest  efter  a  Häl  tu  skualwi, 
Wi  well  efterskupp  för  rosendoll. 
Di  Diwal  nammt  hall  an   Laamki  un, 
Do  lät  'r  uck  was  das  Oks  ei  stunn. 

Noorsarap   1844.  Karsten  Paulsen. 


7&> 


Aucr  a  Duas. 


Det  Minskans  Lewant  as  üs  'n  Drum ; 
At  läpt  henn  üs  'n  wiljen  Strum; 

Woort  ei  riooch  am  soocht. 
An  Minsk  as  üs  'n  Bläs  foll  Winj, 
As  dalang  frisk  an  s.tark  an  sünj 

An  marn  all  duad. 


n8 


So  mannang  än  hä  an  gratt  Bidriw, 
Seenkt  wass,  hi  skall  hirr  alltidj  bliw, 

Woort  dach  niks  fan. 
So   'n  Durhaid  brangt  üs  Gluw  ei  ine : 
Wann   di    ledst  Aanj'  kommt,    do  well   wi    'ns    se, 

Wat  wi  do  'ns  sai. 

A  Duas  hi  lät  ham  ei  bisteg, 

Kommt  seker  an  wass  —  det  kon  ei  dreg  — 

Teeft  würralk  ei. 
An  Frag  as   't,   of  hi  as  wellkimman, 
An  of  wi  wurd  do  gudd  apriimman 

Un   't  Hemmalrick. 

Lät  allas  gung  nü,  üs  at  wall: 

Wi  witj  wass,  wat  för  'ri  Wai  't  henn  skall, 

Stänt  stedag  eban. 
Wann  det  ledst  Stünjgläs  do  as  ütjleppan, 
Do  wurd  wi  fan  a  Welt  uffreppan. 

Ja,  do  skall  't  knipp! 

Mutt  Regnskapp  du  do  fan  üs  Wesen; 
Do  hallapt  nian  Bedgïn,  uck  nian  Lesen, 

As  fölltaled. 
Üb  a  Welt  as  't  Tidj  ham  tu  bikiarn 
An  Godd  an  Jisum  känan    liarn 

An  hörns  Gibett. 

Üb  an  Siaman  kommt  at  hard  üb  un ; 
Üb  a  Sia  as  't  ei  so  üs  üb  't  Lunn, 

Fält  Last  an  Mudd. 
Wann  Godd  do  ei  barmhartag  as, 
Do  liawd  ick  seker,  liawd  at  wass, 

Ging  't  nimmer  gudd. 


—     ii9     — 

Förförang  üb  a  Welt  as  widj   an  sidj. 
Wann  's  bedgi  skell,  mei   's  lewer  ans  stridj 

As  dach  Ünrocht. 
Ha  's  gudd  tu  drankan  an  tu  iidjen, 
Do  woort  Godds  Wurd  hialndall  förjidden, 

An  gor  ei  am  soocht. 

Noorsarap  1845.  Karsten  Paulsen. 


Aucr  Simon. 


Un  Söddersarap  üb  't  ömrang  Lunn 

Diar  wennat  an  letjen  Kiarl,  lepp  hall  ans  bi  Strunn, 

Küdd  Hüssang  driw. 
Det  wiar  an  letjen  starkan  Man; 
Skull  Baarnwinn  skeenk,  do  skeenkt  'r  Tron. 

„Uhei!"  sad  Wögen. 


Un  sin  jong  Juarn  skod  hi  'ns  efter  'n  Stian ; 
Do  flog  ham  't  Rudderlup  un  't  Bian. 

Jan  duri !     Au  ! 
Do  lepp  hi  tüss,  blät  üs   'n  Swinn  ; 
D<>  moost  Elen  Samman  ham  gau  förbinj, 

Stät  an  Slont  un  't  Hol. 


120 


Diar  kam  ans  'n  Hulk  bi  ham  un  't  Hüss, 
Do  lepp  hi  furt,  lepp  fan  sin  Wüff, 

Wiar  baang  för  't  Hulk. 
An  üs  hi  lucket  onner  a  Wönnanger  diar, 
Do  sig  hi,  dat  't  san  Naiber  wiar, 

Di  Deidel  ja! 

Hi   fol    uck  aur   Buurd    bi  a  Nuurdaanjang    Küst 
Do  soocht  wi,  det  wiar  wass  sin  Ledst; 

Man  det  ging  gudd ! 
Det  iarst,  diar  hi  tu  ham  sallaw  kam, 
Wiar:  „Wech  me  det  Göntji  Rickleffs  Krom! 

Sock  mai  ick  ei." 

Di   Man  hi  kon  rian  allas  magi; 

Sogor  me  a  lacht  Hunn  kon  hi  ham  ragi, 

Gor  Swawalstoker  sker. 
Me  jü  lacht  Hunn  as  nian  Spos  tu  driwan; 
Jü  as  a  best  uck  bi  det  Driwan ; 

Jü  slait  uck  wass. 

Di  Man  as  gratt;  san  Nöm  as  letj. 

Me  söwan  Juar  ual  lai  'r  noch  bi  't  Tetj. 

Det  dedd  ham  gudd. 
Fan  di  Q.   Stamm  hä  'r  uck  letjat  füngan ; 
Man  hi  as  dach  ei  so  rocht  unnimman 

Un  't  Grattmans  Buck. 

Diar  noch  muar  fan  ham  wedd  well, 
Jo  mutt  hi   't  jo   man  sallaw  förtell. 

Hi  dä  det  nooch. 
Hi  wennat,  diar  ham  ap  fragi  wall, 
Bi  Hark  an  Elen  hör   Njoksstall. 

Di  Deidelja! 

Noorsarap   1845.  Karsten  Paulsen. 


& 


Det  (jîibett. 


îocker  iansam  satt  un  Komer 
An  batter  Tuarn  wäpt, 
Diar  plagat  woort  fan   Kommer 
An  binaud  as   am  sin  Hart, 
Wann  hi  turagg  ans  luckat 

Un  jü   förgingan  Tidj, 

Sin  Hart  ham  grausom  kluppat 

För  Angst  nän  Riad  ham  witj : 

Di  fal  del  üb  sin  Knöbbian 

An  lucki  ap  tu  Godd; 

Di  fualgi  trau  sin  Hunnan 

An  bedgi  un  sin  Nuad. 

Do  woort  sin  Hart  ham  lachter; 

Do  kommt  san  Godd  ham  nai ; 

Do  feit  hi  rocht  tu  wedden, 

Wat  'n  trau  Gibett  wall   sai. 


Noorsarap. 


Jakob  Lorenz  Engmann. 


12  2        — 

M  ömrang  Lunn, 


Det  ömrang  Lunn  det  as  man  letj 
An  mager  uck  diarbi; 
Nian  Klei  klewwat  än  hirr  tu  a  Fett; 
Man  Sunn  stofft  trinjambi. 

Diar  't  nü  man  letj  an  mager  as, 
Kon  arkan  lacht  bigripp, 
Dat  hirr  ei  föll  Förmögan  satt 
Un  det  letj  sunnag  Rick. 

Ja,  wiar  't  hirr  noch ,  üs  't  hirr  ans  wiar, 
För  'n  söstag,  söwentag  Juar, 
Wiar  't  hirr  tu  wennin  wass  Plassiar; 
Dann  näman  läs  hirr  Nuad. 

Do  drabd  'm  Sommerdai  üb  't  Lunn 
Nian  Karman  hirr  bi  Hüs ; 
Arann  tu  bliwan  wiar  an  Skunn ; 
Sôck  än  mad  näman   lis. 

A  miasten  for  un  jü  diar  Tidj 
Fan  Rott-  an  Amsterdamm, 
An  arkan  wiar  det  do  uck  glick, 
Wat  Wai,  dat  hi  henn  kam. 

Uck  föll   Kopteins  an  Skappers  fon 
Ham  jü  Tidj  hirr  üb  't  Lunn, 
An  hör  Försiinst  wiar  a  miast  Tidj  gudd; 
So  kam  föll  Jill  üb  't  Lunn. 


Do  ging  Koptein ,  do  ging  Matrus 
AUtidj   bikläst  me  Wäb  ; 
Am  Duckan  Kluader  do  tu  funn, 
Ham  näman  wat  mark  lät. 

A  Wüffhöd  hirr  bidräw  at  Werk 
Sommer  an  Wonterdai, 
An  det  bistelld  jo  sanner  Förtrett; 
Me  a  Wiard  kon  'm  det  sai. 

An  Wossam,  wann  a  Grünj   apsuaid, 
Do  kam  jo  üb  a  Bian. 
At  Njoks  fan  Hüs  an  ütj  üb   't  Lunn 
Dat  jo  det  iarst  küdd  briad. 

Do  wurd  cliar  plugat,  harraft,  senn, 
Am   Berri  hirr  tu  funn ; 
A  Wüffhöd  det  allian  bisträd 
För  't  hiala  ömrang  Lunn. 

Wiar  's  hirr  me  klar,  bigannd  's  me  't  Hias. 
Dach   dürat  det  ei  loong; 
Do  kam  a  gudda  Mederles ; 
Do  moost  a  Senn  un  a  Gank. 

An  Maarlam  äder  an  Injafn  led 
Dräw  jo  hör  Werk  me  Flitj ; 
Wann  't  Foder  riü  bireddat  wiar, 
Do  stedd  a  Rog  uck  ripp. 

Di   skär  jo  alltamal  do  del ; 
A  Senn  wurd  gor  ei   brückt ; 
An  det  wurd  uck   föl   nöggener, 
Üs  wann  det  hauan  wurd. 


—      124     — 

Nocli  alltidj  flitjag  wiar  hör  Hunn. 
Rocht  föllen  moost  nü  saarsk, 
An  ödern  kerd  at  Njoks  üb  't  Lunn; 
Hat  skräd  nü  henn  jinn  Harrawst. 

Nü  wugad  arkanän  me  Kräft; 
A  Pluch  kam  un  a  Grünj. 
Ham  sig  do  tu  me  Hallap  an  Mächt 
Tu  funn  at  Siad  un  a  Grünj. 

Nü   wiar  's    üb  't  ledst  diar  uck  me  klar, 
At  Bütjenwerk  as  denn. 
A  Ki  jo  kam  nü  uck  tu  Stal. 
Hat  skräd  am  't  Markas  henn. 

Nü  bigannd  för  jo  det  Sattenwerk. 
För  011  hedd  jo  nian  Waant; 
Nü  spon  's  an  wuff  's  an  magad  Wäb 
Bi  Dai  an  uck  bi  Naacht. 

Ha  'f  nü  ball  all  hör  Werkan  hedd  ? 
U  nan!     Diar  as  noch  muar. 
A  Karman  's  me  tu  strickan  hedd, 
An  det  wiar  dach  an  Tur. 

A  miast  Tidj  wiar  't  an  ualn  Man; 
Tau  Wüffhüd  wiar  me  ham. 
So  sträg  jo  henn  am  hör  Gitall 
Bet  tu  a  ledsta  Tann. 

Di  ual  Man,  diar  do  Skapper  wiar, 
Ferd  at  Kommando  uck, 
Repp :  „  Krassen,  hali  't  Isen  in !  " 
An:  „Kerrin,  sträg  a  Fock!" 


—     I25 

Dach  wann  jo  so  'îi   Dai  werkat  hedd 
An  kam   an  Injam  tüss, 
Do  sorst  jo  det  dach  ei  förtrett; 
Det  broocht  jo  Jill  un  't  Hüss. 

Uck  Guarder  hedd  jo  tu  jü  Tidj ; 
Det  lockat  lewan  gudd. 
Jo  stenn  twesk  Omram  an  twesk  Knipp 
Un  an  letjen  smälen  Fludd. 

Jü  Tidj  stedd  bütjen  Noorsarp  Strunn 
Uck  noch  an  gratten  Fuurd; 
Di  lewerd  Rochan  nooch  för  't  Lunn 
An  sparacl  föll  üb  't  Bruad. 

A  Sunnan  wiar  do  düchtag  gratt; 
Föll  Selgar  lai  ar  üb. 
Do  rust  jo  willams  ütj  bi  Naacht 
An  broocht  an  Segan  tüss. 

Jü  Tidj  as  henn,  kommt  nimmer  muar, 
An  näman  muar  föll  hä. 
Hat  as  föll  öders  fan  Natür; 
Det  kon  'm  daialks  se. 

Jo  rick  Lidj  san  miast  alltmal  duad; 
Hör  Güder  san  ütjskafft, 
Förkäft  föll  weddér  am  't  lewa  Bruad; 
A  Nuad  vvell  diartu  draft. 

A  Norangswaier  üb  't  Lunn  san  letj 
Föral  för  di  letj    Man. 
At  Strickan  grongt  nü  uck  ball  wech, 
Am  dat  'r  nian  Uastfang  san. 


12  6       

Uck  Guarder  sjocht  'm  nti  ei  muar; 
Dann  jo  bring  nant  muar  in; 
Förlät  ha  's  uck  a  Rochanfuurd. 
Det  allas  as  förbi. 

A  Sunnan  san  nü  uck  wechswolld, 
San  letj  an  liag  diarbi. 
A  Sia  hi  hä  jo  miast  wechspelld. 
Me  a  Selger  as  't  förbi. 

Kopteins  sjocht  ham  hirr  uck  ei  muar. 
Det  as  dach  snorrag  nooch. 
Soball  diar  än  kommt  üb  a  Tur, 
Hi  üb   't  Sted  do  fan  üss  tjocht. 

Det  Wäb  kommt  nü  bail  hialndall  uff; 
Hat  skall  nü  Lokan  wes; 
An  diaram  as  jo  un  an  Ruff 
An  letjen  Jillpung  lens. 

Di  Mudi   as  hirr   fürchterlick, 
Föral  bi  a  Wüffhodsdracht. 
Ball  gung  's  ans  krümm  an  ball  ans  lick, 
Dat  hör  Kluas  man  mudis  satt. 

Nü  kommt   'r  noch  an  grattern  Fiind ; 
Di  brangt  föll  Jill  fan  't  Lunn. 
Wann   di  man  iarst  förbannat  wiar, 
Küdd  fölln  jo  beder  stunn. 

Det  as  di  stringa  Baarnwinn, 
Diar  hirr  noch  föll  brückt  woort. 
F<")]1  bütji   's  hirr  för  Riaper  in, 
Lis  öders  lcwer  Nuad. 


—     127     — 

Dach  föllen  se  clet  uck  all  in, 
Hü  fir  't  di  Baarnwinn  brangt. 
Diaram  lät  jo  hör  Süppan  bliw, 
Well  lewer  swett  Moolk  drank. 

Fan  clönnen,  diar  a  Riaper  tre, 
As  noch  an  gratt  Gidial, 
Diar  grausom  hah  a  Buttel  se, 
An   Puns  mutt  ar  un  liaw. 

A  WüfThöd,  mutt  ick  dach  bistunn, 
Werki  noch  flitjag  hirr; 
Man  dat  jo  me  tu  Strickan  gung, 
As  loong  me  jo  förbi. 

Wann  's  nü  ans  me  tu  Strickan  kam, 
Skull  jam  man  ans  üb  lett, 
Wat  a  Welt  diarför  an  Wonner  un  nam ! 
Jo  skräw  't  un  't  Wochenbled. 

Nü  well  wi  höbi,  dat  at  ball 
Ans  för  üss  beder  woort. 
Wann  a  Minskhaid  ham  man  beediï   wall, 
Üs  Godd  san  Segan  woort. 

Nü  lewwi  'm  well !  Ick  mutt  nü  slütj. 
Üs  Herr  Godd  wes  me  jam ! 
An  hirrme  as  min  Liitji  ütj. 
Ha  'm  all  an  goden  Naacht ! 

Norsarap   1849.  Jakob  Lorenz  Engmann. 


Woss  an  Puask. 


joss  an  Puask  kcmm  me  arköder, 
:xÄ  Jo  frögi  at  Minskenhart. 
S      Woss  an  Puask  hiar  tu  arköder, 
j        Wissi  bias  Godds  Federhart. 

oïfê 

A  Äkern,  a  Was  wiar  birewalt; 
A  Wonter  hi  wissat  a  Duas. 
A  Woss  magat  frei,  wat  birewalt, 
Wat  bünjan  hedd  Wonter  san  Duas. 

Lew  Woss,  dü  beest  üss  wellkimman! 
At  Lewant  as  arkans  Frinj. 
U  wiar  clach  a  Duas  wechniminan, 
Bläw  't  Lewant  alltidj   trau  Frinj! 


Hat  stänt  so  well,  an  wi  frögi, 
Wi  högi  üss  auer  üs  Puask. 
A  Duas  as  duad,  an  wi  högi 
Üs  Christenhart  me  a  lew  Puask. 


—     129     — 

Man  Jisus  wiar  dúad,  wiar  birewalt ; 
Hi  lewwat;  hat  's  lesag  at  Gräf. 
A  Puask  magat  frei,  wat  birewalt, 
Bidobbat,  bistobbat  un  't  Gräf. 

Man  Duas,  nü  beest  dü  wellkimman 
Man  Jisus,  Woss,  Lewant  an  Frinj ! 
Man  Jisus  hä  a  Duas  a  Mächt  nimman, 
A  Christ  hä  't  Lewant  tu  Frinj. 

Noorsarap.  Christian  Johansen. 


3£ 


Efterrepp  tu  Könnang  Christian  VIII, 


Diar  as  bidrüwat  Tissang  kimman 
Fan  a  uaster  tu  a  waaster  Kaant : 
A  Duas  hä  üss  üs  Könnang  nimman; 
Tu  a  Sommer  üssens  Krisjon  waant. 
Wi  soonki  ham,  dat  hi  so  flooks, 
Dat  hi  so  hall  üs  Lunnan  soocht. 

Hi  ging  madd  üss  licküs  an  Feder, 
Sig  hall,  dat  wi  henn  tu  ham  kam. 
Hi  kam  tu  üss  aur  Lunn  an  Weder, 
An  willams  uck  sin   Wüff  menam 
An  gratten  Surg  brangt  üss  dat  Juar: 
Us  Könnang  Krisjon  kommt  ei  muar. 

9 


-—     130    ~ 

Fan  't  ian  Eilunn  aur  tu  det  öder 
Reppt  ar  an  Klok  fan  arki  Sark: 
Könnang  an  Freskan  finj  arköder 
Ei  muar,  an  at  fresk  Hart  mutt  wark. 
Üs  Jongansjongan  well  'f  förtell: 
Hi  wiar  so  gudd,  regiarat  well. 


A  Skossen  lei  trinj  am  üs  Lunnan; 
Wi  könn  ei  me  tu  sin  Lick  kemm. 
Man  alla  Freskan  fualgi  a  Hunnan; 
Godd  wall  wass  hör  Gibett  förnemm; 
Dat  arki  Könnang  lick  so  frai 
Üs  hi  at  Lunn  regiari  mai! 

Noorsarap  1848.  Christian  Johansen. 


4£ 


An  deg  fäst  Bollwerk  as  iis  Godd. 


An  deg  fäst  Bollwerk  as  üs  Godd; 
Hi  kon  üss  well  förswari. 
Hi  holp  so  trau  un  arki  Nuad, 
Wal  üss  nü  uck  biwari. 
Wat  wet  dü,  ual  Knecht? 
Wet  dü  noch  linger  fecht? 
Jawell,  dü  beest  noch  rick; 
Dü  wäl  ei  fan  üss  wick. 
Huar  as  well  dins  gilickan  ? 


—     i3i     — 

Me  üssens  Mächt  as  nantang  denn; 
Wi  ha  so  gau  förlesen. 
Man  me  üss  färt  an  starkan  Man, 
Hä  alltidj  me  üss  wesen. 
Wedd  'am,  hocker  't  as?    — 
Jisus !  —  Det  as  wass  / 
Hi  stänt  üss  üb  Sidj; 
Ham  hiart  Lunn  an  Lidj ; 
Hi  blaft,  ja,  hi  blaft  bowan. 

Wann  a  hial  Wärlt  foll  Dönnern  wiar, 
Wi  kemm  ei  un  her  Klauan. 
Hat  magat  nant.     Hi  wall  üss  hiar, 
Brangt  allas  ball  tu  rauan. 
Wat  glisast  noch,  dü  Ual? 
Näman  känt  din  Mual. 
Dü  feest  üss  ei  muar  fad: 
Wi  stunn  un  Godd  sin  Gnad. 
Ual  Knecht,  dü  könnst  uffdaansi! 

A  Skraft  stänt  fäst.   Jo  lät  's  well  stunn 
An  fu  nän  Soonk.     Wat  fragi 
Wi  efter  jo?     An  huger  Hunn 
Wall  nü  madd  üss  apragi. 
Nemm  's  üss  uck  üssens  Gudd 
An  Wüff  an  Jongans  Bludd, 
Wi  reegni  allas  nant: 
Godd  nooch  her  Hunnan  bant 
An  lät  sin  Rick  smock  delkemm. 

Noorsarap  1850.  Christian  Johansen. 


4* 


9* 


—       132 


Jü  iintrau  Bridj  üb  Nall  im  Eidam. 


Jo  wiar  me  'rköder  tu  Piadersdai; 
Jo  stenn  me  'rköder  bi  Dörr, 
Hedd  arköder  leff,  wull  't  näman  sai, 
Wat  jü  ham  löwat  an  hi  hör. 
Man  kemm  Harwststurmer,  an  stofft  't  Sunn, 
Kemm  a  Sialidj  am,  as  Bu  ar  madd. 
.    Dann  mai  't  hiala  Sallranglunn 
Wedd:     Uas  an  Bu  san  Bridj  an  Bradd. 

Bn:  „Ick  san  di  trau,  an  me  Hart  an  Sann 
Bi  di,  min  Uas,  wann  a  saalta  Sia 
At  Hod  mi  swait,  an  kemm  'k  wedder  bann, 
An  bruckat  Flennerk  magat  wia. 
Nant  tänt,  nant  hagat  un  firens  mi. 
Min  Lock  ei  diar,  min  Lock  arann. 
Dü  blafst  mi  trau,   —  ick  swalk'  för  di  — , 
Ick  du  ei,   dü  deest  ei  so  'n  Sann." 

Uas :   „Nan,  wass  an  seker,  me  Hart  an  Sann 
San  ick  bi  di,  wann  a  saalta  Sia 
At  Hod  di  swait,  an  kommst  wedder  bann, 
Do  stunn  ick  all  un  Budderlia. 
Nant  tänt,  nant  hagat  mi,  an  tu  Weg 
Gung  'k  ei  muar  henn,   stunn  ei  bi  Dörr. 
Ick  bliw  di  trau,  wall  di  ei  bidreg. 
As  an  Bridj   üntrau,  Godd  luanat  hör." 


—     133     — 

Hi  as  wech.    Miad  grenat;  Kubban  kemm. 

A  Mädern  hau;  a  Skardern  sker. 

Nurdwaastwinj  bollert;  a  Dar  ufTnemm. 

Led  injam  tau  tu  Keidam  ker. 

Jo  san  ütjtaalkat;  jo  satt  so  stall. 

Jo  kemm  un  't  Liagans.     Jü  woort  so  fuuch: 
Uas  :  „Pua,  hiarst  at  grennan?  Diar  stänt  ar  all?" 
Pua:  „Uas,  wes  ei  trong!   Nü  gongt  't  am  huuch." 

A  Mun  skintj  wedder.     Singhuger  stunn 
Üb  't  Hias  so  jonk  sant  ualang  Tidj. 
Uas,  witjst  ei  muar,  wat  me  Müss  an  Hunn 
Dü  löwatst  ham,  diar  widj  an  sidj 
Sin  Hart  di  warat?     Skall  so  'n  Hart  breg? 
Pua:   „Diar  as  üs  Hüss,  an  Hüss  üs  'n  Slot. 
Ick  stell  min  Wurden,  wat  mutt  bidreg. 
As  't  onkans  iarst,  di  Ual  un  't  Kot." 

Ual  Pua  as  narrat.     Tüss  kemm  do  tau. 
Bias  Ualn  möömk  ar  well  so  ät. 
Wat  jo  ütjöwat,  det  ging  so  gau; 
Dön  Ualn  hedd  sock  Diaden  rät. 
Do    Ualn:  „Nü  magat  Braddlapp  me  Bul  bi  Bull 
Satt  jat  nü  fäst,  satt  drügg  an  gudd, 
Wat  Ualn  ha  Rau,  dat  onkans  Bul 
Bihellen  blaft  för  onkans  Bludd." 

Wat  dach  an  Puhee  fan  so  ei  muar! 
Hial   Eidamsarap  as  üb   a  Bian. 
So  'n  Braddlapp  wiar  ei  un  twuntag  Juar. 
At  Jat  foll  Waanjer  henn  un  ian, 
An  üb  bias  Äger  a  Flaggan  wei.   — 
Me  Hüw  an  Korrall  kommt  jü  stolta  Bridj, 
So  huuch  an  briad,  kon  hör  ei  swei, 
Kon  hör  knap  rer  för  all  dön  Lidj. 


—      134     — 

Bridjlafster,  fadi  's,  laft  hör  üb  Waanj ! 
Jü  skürnt,  jü  blinkert  un  a  Sann, 
Satt  bi  hör  Braddgung  me  an  stolten  Braanj; 
Hör  Alern  bäft,   from  Omi  arann. 
Nü  gongt  at  fuurs.     A  Fuurman  ratt, 
Bigannt  san  Spruch  an  krönat  's  huuch. 
Hat  gongt  tu  Keidamsark  förbi  at  Eidamgatt. 
A  Singhuger  kemm.     A  Bridj  woort  fuuch. 

Diar  stänt  an  Wüfthod,  so  ual  an  gre; 
Jü  luckat  so  fäst  an  so  wass. 
A  Bridj  jü  reddalt,  wull  't  leffst  ei  se. 
Hör  Tronghaid  gongt  jü  Ual  ei  mass. 
A  Hingster  stunn  stall,  well  ei  uffsted. 
Jü  Ual  jü  flippat,  fä  hör  Buck: 
„Jam  Keidambür,  Eidambür!    Hirr  's  Uas  hör  Bled 
„An  Heks ! "  sait  't  Tiakan,  sait  hör  Luck. 

Nü,   Fuurman,   dial  an  spreg  jînn  jü  Ual! 
Sai  ap,  hü  Uas  hör  Sagan  stunn!" 
A  Fuurman  sprächt  me  an  skalwin  Mual: 
„Üs  Uas  as  madd  a  Baasten  üb  't  Lunn; 
Jü  as  nian  Heks.     As  üs  Uas  üntrau 
An  hä  's  an  ödern  't  Jawurd  denn, 
Mai  Sonner  an  Laid  's  un  Ärdark  slau, 
Do  ha  'm  üss  för  a  ledst  Tooch  senn. 

Jü  Ual  racht  hör  ap.     Jü  luckat  wass. 
Jü  luckat  am  huuch.     Flat  woort  jonk. 
„Wat  a  Fuurman  sad,  gongt  jonk  ei  mass!" 
Wat   's  det  ?     So   laacht  an  wedder  jonk 
Wat  bewert  a  Ärdark?  Wat  sonnert, 
Sonnert  an  laidacht  henn  un  ian? 
A  Winjer  horrli.     Un  Grünj  hat  lonnert. 
Jo  stunn  so  stall,  pall  üs  an  Stian. 


—     135 

A  Ärdark  ham  laft,  a  Ärdark  raft. 
Dön  fiw  jo  soonk;  hat  klapat  tup. 
Jü  Ual  bi  a  Wai  stänt  seker  an  blaft. 
At  Lidj  fan  a  Waanj;  a  Hingster  läpals  lup. 
At  Lidj  kommt  tüss.     Godd  hä  grattam  diald : 
Hi  sad  fan  Hemmal:     „Wreg,  wreg,  wreg! 
Hual  'm  trau,  wat  'm  löwat!"  —  so  hä  hi  diald  - 
„An  hual  'am  't  ei,  do:  wreg,  wreg,  wreg!" 

Noorsarap.  Christian  Johansen. 


)*£$&  t\J>&  &V&  &Î&  cX^  tZ^zy^&tZïys  ^^^t^^öt^^îK 


Tu  Könnans:  Christian. 


c^rrrx^rr-"nr>cl 


^unnsfeder!  Dü  kommst  jo  rocht  tidjalk  tu 
sstÖ  't  Lunn, 

^rc&r*    Biträtst  all  a  säkst  Tooch  a  ömrangan  Strunn ! 
Diaram  as  föll  Frögas. 
Üs  Hart  ja  det  högat 
At  Lidj  üb  det  Eilunn,  bidickat  me  Sunn. 

Üb  't  Fästlunn,  so  hiart  'm,  diar  täl  's  üss  ei  föll. 
Wi  hiar  tu  a  Letjen ;  det  wiitj  wi  uck  well. 

Man  det  kon  nant  hannri, 

Üs  Wärs  ei  fermannri. 
Wi  se  't  jo,  üs  Könnang  hi  hält  fan  üss  föll. 

Det  se  wi  jo,  muar  noch  a  Könnangin  uck! 

A  Könnangin  —    Hurra !  —  hä  gudd  üss  tu  Buck. 

Wann  jü  nant  fan  üss  hell, 

Üss  letjat  of  niks  täld, 
Do  hedd  jü  uck  wass  ei  bisoocht  di  Sunnhuck. 

Hual  jat  föll  fan  üss,  wi  hual  uck  föll  fan  jonk, 
An  wiar  wi  wat  water,  do  skull  ar  an  Bonk 

Fan  Jill  tu  an  Mialtidj 

För  Krisjon  an  sin  Lidj, 
An  wi  wull  diar  Vivat  an  Hurra  bi  sjong. 


—     i.37     — 

Man  leider  wi  ha  niks  un  üssens  Fermocht 
Diar  letjat  a  Welt  känt,  det  uck  jo  well  sjocht. 

Bi  Strickers  an  Sialidj 

An  Büren  un  das  Tidj 
At  Grattdunn  alltföll  üb  a  Hüsshualang  tjocht. 

Wi  höbi,  hirr  jillt  do  a  Wall  för  a  Dod. 
Bitwiiwli  ei  Könnangs  an  Könnangins  Gnod ! 

Regent,  bliw  gudd  jinn  üss, 

Badd  wi,  iar  wi  gung  tüss, 
An  halp  üss,  wann  't  nuadag  woort,  uck  dör  a  Dod. 

A  Könnang  an  Könnangshüss  gung  't  all  tidj  gudd ! 
Godd    hual    stedag  üs  Federlunn  fäst   üb    a   Futt ! 

Hi  stark  di,  Lunnsfeder! 

För  di  as  nant  beder: 
Wann  dü  heest  san  Bistant,  do  heest  dü  nian  Nuad. 

Dü   heest    üss,  u  Könnang,  nü  tidjalk  bisoocht. 
Filicht  —  Godd  hi  witj  hat  —  as  't  nü  a  ledst  Tooch. 

A  Duass  kon  üss  wechnemm; 

Wi  se  't  jo,  iar  wi  't  menn, 
Do    hett   at  tu  Gratten  an  Letjen :    Hat  's  nooch. 

As    't    nooch    an    nammt,    Krisjon,    Godd    ball   di 

tu  ham, 
Biwarat  dan  Sönn  üss  di  Oldenborgs  Stamm. 

Ham  an  sin  Gimolin, 

Ham  an  sin  Gimolin 
Lock,  Segan  an  Frögas,  det  wanski  wi  jam! 

Nebel  1846.  Hinrich  Feddersen. 


M^mw^^m^f^mwf^. 


An  öniraiig  Liitji, 


in  Bredder,  am  fergnögd  tu  lewwin, 
*  Do  hiar  'am  tu,  kon  ick  jam  riad : 
Tufreshaid  as  dach  üs  Bistrewin 
An  alltidj  ha  gudd  Riad  an  Diad, 
Dat  wi  jü  Tidj,  diar  wi  hirr  san, 
Nett  Fres  an  Rau  ha  bütj  an  bann. 


As  än  uck  arm,  di  öder  ricker, 
Tufreshaid  as  doch  alltidj  best. 
Alltmal  san  wi  üss  diarun  licker : 
Wann  't  ei  rocht  gudd  gongt,  waant  üss  Träst. 
Ha  wi  do  näman,  diar  üss  rät, 
Do  wurcl  wi  ball  di  gudd  Wai  trät. 


Am  't  Ünlock  nü  biför  tu  kemman, 
Sjück  di  an  Wüfif,  diar  rocht  gudd  as. 
Do  feist  dü  iarst  man  tu  fernemman, 
Wat  hirr  tufresalk  Lewwin  as. 
As  do  din  Hart  uck  noch  ans  swar, 
An  gudd  Wüff  magat  allas  klar. 


—     139     — 

An  rocht  gudd  Wüff  jü  stänt  di  immer 
Un  Fröid  an  Leid  jo  bi  alltidj 
Me  Riad  an  Träst,  ferlät  di  nimmer 
An  stänt  di  lewan  trau  tu  Sidj. 
Diar  so  'n  Wüff  feit,    so  trau  an  brow, 
Kon  sai,  det  as  an  Goddesgow. 

Man  am  bi  sock  an  Wüff  tu  kemman 
Diar  mutt  'am  ham  föll  Möit  am  du. 
Jo  stunn  ei  bi  da  Wai  tu  neraman; 
Ham  fant  's  ei  me  da  Ugan  tu. 
Diar  skall  am  soocht  wes  aueral, 
Diar  ei  me  Flitj  bidraanj  wes  wall. 

Lät  Güder  ei  din  Ugan  blendi, 
All  hocker  di  uck  diar  tu  rät! 
Det  Jill  lät  ham  hial  gau  ferswendi, 
Föral,  as  iarst  din  Leefdi  trät. 
Dü  sjochst  din  Ünlock  do  nian  Aanj. 
Hat  as  tu  led;  dü  beest  bidraanj. 

Diar  as  all  mannang  än  dör  ferföret, 
Kam  un  at  Ünlock,  iar  hi  't  wost. 
Det  Jill  hedd  ham  sin  Hart  bitöret; 
Man  ball  ferluss  hi  Mudd  an  Last. 
Iar  hi  iarst  sig,  hat  ging  tu  Kaant, 
Do  markt  hi,  dat  ham  Leefdi  waant. 

Nemm  di  an  Wüff  rocht  efter  Sannan ! 
As  jü  uck  arm,  det  dä  ham  nant. 
Hä  jü  man  Warramk  för  di  fan  bannan, 
As  jü  man  munter  sünj  an  kant, 
Do  fanst  dü  nooch  an  sanner  Nuad, 
Wat  dü  hirr  brückst,  tu  't  Lewantsbruad. 


—     140     — 

An  gudd  Wüff,  so  sait  jo  da  Bibel, 
Jü  as  her  Man  an  goden  Träst. 
An  bös  Wüff  oberst  as  an  Diwel; 
Jü  as  her  Man  man  bluat  tu  'n  Läst. 
Diar  so  'n  Wüff  hä,  wiar  's  noch  so  rick, 
Mad  lewer  lei  bäft  Hofwalldick. 

Un  't  Freian  as  föll  un  gilegan, 
Diar  hirr  tufresalk  lewwi  wall. 
Man  wi  mutt  badd  am  Godd  san  Segan, 
Dat  hi  üss  biständ  aueral. 
Dann  öders  san  'f  me  all  üs  Kräft, 
Hü  wi  uck  du,  dach  alltidj   bäft. 

Nebel.  Krisjon  Iarken 

(Christian  Erichsen). 


°%k 


&JL*.£jfe^L^fcj^ 


# %cv  ijr^  ^rif^^^  ie^tf*  i^^np^ipn^r^i^^ 


Auer  Orarara. 


n  Eilunn'  an  fan  letj  Bisteck  as  Omrams  Lunn. 
A  Helft  'r  fan  as  Dünnam  me  Strunn; 
Di  öder  Helft  as  uck  man  för  't  miast 


N^  An  sunnagan  Grünj,  bikläst  me  Hias 
Vi   Un  enkalt  Steden  tu  a  uaster  Kaant 


Wäkst  Gärs  tu  Foder,   diar  wi  miast  waant. 
Wann  Gesang  muar  wiar  an  uck  Foder, 
Do  hedd  wi  uck  muar  Moolk  an  Oder, 
An  uck  tü  üssens  mager  Gredd 
Muar  Kurn  tu  bauan,  Njoks  an  Gedd ; 
Wi  hedd  hirr  do  ball  sallaw  nooch, 
Bruad  tu  a  On,  Fläsk  un  a  Krooch. 


An  fragat  'r  hocker,  wat  wi  do  brück 
Üs  Ialang,  ick  fertell't  ham  glick : 
Ball  bran  wi  Hias,  ball   Holt,   ball  Türraw, 
An  somman  Halm,  Sjabnjoks  an  Serraw. 
A  Türwer   wurd   grewan  üb  Sunn    an  Noorsmiad, 
An  an  Wossam    slau  Wüfîfhöd  me  Lenn  at  Hias; 
Wann  's  drügg  san,  wurd  's  üb  Waanjer  tüss  kerd. 


—        I42       — 

x\t  Iad    woort  fan  Hüssam  üss  me  Buaten  tuferd. 
At  Branholt,  jüst  ei  föll,  fu  'f  uck  diar  fan  dan. 
Willams  woort  bi  a  Strunn  uck  wat  fünjan  'r  fan. 
At  Hallam  un  a  Dünnam  brückt  a  aram  Man. 
Jo  bran  't  ei  allian,  man  tre  'r  Riaper  uck  fan; 
Jo  skär  't  me  a  Sackal  an  dreg  't  un  Barner  tüss ; 
A  Riaper  wurd  brückt,  wann  drewwan  woort  't  Hüss. 
A  Dünnam  also  san  uck  tu  Giriw  an  Natt: 
Bring  's  jüst  ei  hial  föll,  bring  's  alltidj   dach  wat. 
Karninnan  un  Höl  ha  her  Wennang  diar; 
Ham  fangt  jo  me  Strickan  fan  mäsang  Wir. 
Her  Fläsk    woort  hirr  iidjen,  her  Skannan  fersänd 
An  fan  a  Huddmagers  tu  Hudder  unwänd. 
Un    a  Dünnam  waaks  'r  suart  an  ble   Beian  uck; 
Dönnan  plokat  'm,  dä  's  un  a  Klobb  of  an  Muck, 
Drait  's  do  un  a  Hunnan  an  gongt  'r  me  tüss, 
Att  jo  un  Rau  an  frögat  at  Hart  an  a  Müss. 

Godd  surragt  uck  noch  öders  för  üss  üb  dat  Lunn: 
Hi  sänt  uff  an  tu  an  Skapp  üb  a  Strunn; 
Det  brangt  do  wat  Jill  an  drait  'r  me  tu, 
Dat   kal  Kropan    an   a    Hüssang  wedder  tu  gudd 

wat  fu, 
Dön  Iarsten  nei  Kluader  an  wat  rünjer  Pleg, 
An  dassen  bliw  uck  ei  hialndal  un  a  Steg; 
Wat  's  un  kurter  of  linger  Tidj  lessen  ha, 
Woort  ferbedert  an  holpan;  jo  kemm  nü  un  Stad. 

Dach    wat    a     grattst   Fordial    üb    't  Lunn   üss 

skull  bring, 
Det  san  a  Sialidj.     Godd  lät  jo  't  giling 
Un  her  giferalk  an  bisweralk  Ambacht  üb  Sia! 
Hi  lät  's  fan  her  Biruf  ei  aurluff  wurd  an  wia ! 
Hi  jiww  's  un  Giforen  an  goden  Mudd, 
Uck  an  from  Hart,  Lock  an  sünj   Bludd ! 


—     H3     — 

A  Siafaard,  licküs  för  'n  föftag  Juarn  di  wiar, 
Lät  'r    wedder  so  wurd  !     An  Wellstant  kam  hirr. 
Det  letjat,  diar  'r  as,  woort  fan  Tidj  tu  Tidj  manner. 
Muar  brück  'af   üs  do;  man  a  Jillpung  as  sanner. 
Finer    well  'f  wes,    üs  a  Ualangan  wiar,    as  't  Jill 

uck  man  mann. 
Licküs  dönnan  well  wi  't  magi,  diar  noch  temmalk 

wat  san. 
Ham  fullagt  bluat  a  ödern  sanner  Bireegnang  an  Plan, 
Biseenkt  an  fragat  ei :  „Huar  fu  'f  't  Jill  'r  tu  fan 

dan?" 
Ham  käft  man  so  loong,  üs  't  gung  wall,  üb  Burrag, 
Det    wes    wat    't    wall,     lewwat    well   för  't    iarst 

sanner  Surrag. 
Man  seker,  diar  det  dä,  woort  fanham  sallaw  bidraanj, 
An  o  linger,  o  muar  skratt  't  tu  'n  bidrüwaten  Aanj. 
Wat  'm   hedd    spari    skulln,    felt   'm,    dat    det  än 

nü  waant, 
Man  alltled :  A  Kredit  as  wech  an  't  Jill  rian  tu  Kaant. 
Ham  sjocht  ham  nü  un  a  grattst  Ferleganhaid  un 

sock  an  Nuad, 
Dat  'm  ooft  ferkupi  mutt  a  Kluader  för  't  nuadagsta 

Bruad. 
Wat  wiar  'm  dach,  wann  't  so  gongt,  ünbidrewwan 

an  domm, 
An  näman  wonnert  ham,  dat  'm  muddluas  woort 

an  stomm ! 
So  huuchfiardag,  lachtsannag  an  soochtluas  ham  wiar, 
Moost  entalk  natüralk  un  't  Ünlock  än  fer! 

Diaram hark 'm,  lew Loonslidj, an fulgim man Riad  : 
Pasi  'm    üb  't  Jill    an  Fersiinst!  Dann  un  an  siis- 

nan  Triad 
Hingt  't  Lock,  wann  'm  't  ei  mc  Ferstant  unwänt; 
Godd  hä  't  üss  jo  man  tu  üssens  Prew  tusänd. 


—      T44     — 

Di  diar  't  me  Auerlei  tu  binattagin  strev/at, 
Det  wall  sai,  diar  sünnag  an  efter  san  Stant  lewwat, 
Di  bihält  't  me  Frögas  an  soonkat  san  Godd, 
Lewwat  ham  tu  'n  Iar  an  last  nimmer  nian  Nuad ; 
Di  kon  gudd  du  an  plegi  ham  sallaw  ei  allian; 
Man  uck  ödern,  wann  'r  wall,  kon  'r  hallap  üb  a  Bian. 

Nebel  1844.     Lorenz  Friedrich  Mechlenburg. 


Tu  Könnang  Christian  VIII. 


Dat  wi  di  wedder  se, 
Baast  Könnang,   as  üss  me, 

Diaram  noch  muar, 
Dat  a  Könnangin  uck  kam 
An  't  tu  gimian  ei  nam, 
Skuans  wi  man  ring  Lidj  san 

Üb  dat  hirr  Lunn. 


Man  efter  jonkans  Rang 
Hiard  hat  jonk  tu  emfang 

Me  gratt  Puhee. 
Dach  üb  das  ömrang  Strunn, 
Üb  sock  an  mager  Lunn, 
Bikläst  me  Hias  an  Sunn, 

Diar  waant  wi  föll. 


—     145     — 

Wes  do  me  üss  tufres, 
Wann  wi  nü  för  jonk  tred 

Sanner  gratt  Stad! 
Wi  menn  't  allickwell  gudd, 
Löwi  jonk  Gudd  an  Bludd, 
Iari  jonk,  ha  jonk  leff 

An  badd  tu  Godd. 

Könnang,  trau  un  din  Amt, 
Wat  man  fan  a  Hemmal  stammt, 

Det  jiww  di  Godd ! 
Uck  di,  from  Könnangin, 
Seegn  Godd  !     Hi    hual  di  sünj ! 
Hi  lät  jonk  Frögas  finj 

Noch  mannang  Juar! 

Wi  frög'  üss,  soonki  Godd, 
Dat  jat  so  'n  Iar  üss  gonnd 

Un  da,t  hirr  Juar. 
Höb',  dat  tufres  jat  san, 
Tu  üss  ans  wedder  kemm 
An  üssens  Stemm  fernemm 

Me  wallag  Uar. 

Nebel.  Lorenz  Friedrich  Mechlenburg. 


m 


10 


146     — 


Hurra  för  a  Könnang! 


or! 

o 


Hurra  för  a  Könnan^ 
•    Hurra  för  a  Könnangin ! 
Wes  jat  wellkimman 
Üb  clas  bütjenst  Huck! 

Me  Stad  könn  wi  üss  ei  apdu; 
Wann  wi  at  daialks  Bruad  man  fu, 
San  wi  tufres  an  soonki  Godd 
An  üssens  Könnang  uck. 

Hurra  för  a  Könnang! 
Hurra  för  a  Könnangin ! 
Wes  do  wellkimman ! 
Wi  menn  't  rocht  well. 

Wi  hedd  jonk  dach  so  hall  biiard 
Me  muar  Puhee,  so  üs  hat  hiart; 
Man  hat  gibrächt  üss  un  a  Mächt, 
Wat  rochts  för  jonk  tu  dunn. 

Hurra  för  a  Könnang ! 
Hurra  för  a  Könnangin ! 
Godd  skeenk  jonk  Frögas, 
Huar  jat  man  kemm ! 

U   Könnang,    dü  beest  brow  an  gudd; 
Dü  surgst  för  üssens  Rocht  an  Bludd. 
Wi  fel  det  well  an  ha  di  leff 
An  well  üss  tu  di  hual. 


—     147     — 

Hurra  för  a  Könnang! 
Hurra  för  a  Könnangin! 
Godd  lät  jonk  lewwi 
Noch  mannang  Juar! 

Nebel  1860.     Lorenz  Friedrich  Meehlenburg. 


Vatcnmser. 


Godd  alla  Minskans  Feder, 
Det  wes  üb  't  Lunn  of  't  Weder, 
Wes  hallag  üss  dan  Nöm! 
Din  Rick  lät  tu  üss  kemm, 
Dan  Wall  üs  Hart  innemm! 
Du  üss  at  daialks  Bruad ! 
Biwari  üss  för  Nuad ! 
Tujiww  üss  üssens  Sann! 
Nian  Iarag  wes  un  üss  bann ! 

Dü  heest  a  Mächt  an  Wall, 
Beest  uck  jo  aueral. 
För  di  leit  allas  eban; 
Dann  dü  heest  allas  skeban. 

Nebel.  Lorenz  Friedrich  Mechlenburg. 


# 


10* 


Sidj. 
Knütj     Bruller    Knütjen   (Öwenem),    Üs  lew 

nett  Mammenspriak 7 

I.  Ualeng  Stacken. 

A  Bai,  a  Redder  (aasdreng) n 

Rörd  Jappen  (Wracksem),  Bu  Redder.  ...  14 
Pay  Jensen,    (Wracksem)  Trintj'  an  Drügg  Sesen 

Braddleppsdai 16 

Diar  wull    an  Bür   ans  äder  apstunn 20 

Christian    Carl    Quedensen    (Sölleraanj),  A 

Hemmelswai 22 

II.  Nei  Staeken. 

Aasdreng. 

Öwenem. 

Knütj  Bruller  Knütjen,  Lew  Eilunn  Fer.     .     .  27 

Mutt  ick  ball 28 

Üs  Frinjskapp 30 

Tu  't  Konfermiarin 31 

Bi  't  Ütjbringen  tu  sjongen 32 

An  ferring  Düntji 33 

Wilhelmine  Petersen,    Efterrepp    tu    üs  lew  fer- 

stürwen  Frinj 35 

Tu  Tine  S.,  fördraanj  un  't  Waasterlunn.     .     .  36 

Tu  Friederike  S 37 

Ida  Jacobs,  Adjis 39 


—     149     — 

Aalkersem. 

Sidj. 

Simon  Reinhard  Bohn,    A  Böd  efter  a  Iadgrewern  40 

Könning  an  Präster 48 

Bür  an  Siaman 54 

Üs  ick  noch  letj  wiar 59 

Taw  Lickstianer 61 

Kriak  an  Müss 63 

Di  Gülbück 65 

Riadels.      . 69 

Min  Eilunn  Fer 7° 

A  fjawer  Juarstidjen 71 

An  Liat  un  'th  Sälskapp  tu  sjongen  bi  'n  Bali 

Puns,    wann    'm    nanth  öders  witj.      ...  72 

A  iast  Krinolin 74 

Üs  a  Könning  üb  Fer  wiar 75 

Di  Kuppman yy 

Frödd 80 

Namen   Sütjers    Pretjei 81 

Letj  Spröker 84 

AtJong-ManerHualewjonken,  Tu  Simon  Rein- 

hard  Bohn 85 

Guating. 

E.  Rulefs,  Min  Eilunn   Fer 86 

Amalie  Iarks,  An  Ball  un   Guating 89 

Borregsem. 
Hinrich  Bernhard  Jacobsen,  An    Försjück    üb 

ferring 91 

Weesdreng. 

Di  Fresk  sin  Federlunn 93 

Ol  lersem. 

Neggels  Jirrins,  A  Främ 95 

Bütjlunn 97 

Küdd  ick  dach  bliw  bi   Üscn ! 98 


15° 

Sidj 

A  ferreng  Sprik.       .     .           99 

Soldotenlewent .100 

Bi  Strunn 102 

Öddersem. 

Riwert   Knütjen,  An  hiamelken  Braddgung.    .     .  105 

An  goclen  Höb 107 

Ömreng. 

Neis  an  Uals 109 

Noorsarap. 

Knütj  Jongbohn  Clement,  Uck  an  fresk  Stemm 

tu  a  Könnang,  man  fan  't  bütjenst  Eilunn.    .     .     .  110 

Kassen  Paulsen,  An  ömrang  Liitji 113 

So  üs  't  hirr  wes  skall,  as  't  hirr  loong  ei  muar.  1 16 

Auer  a  Duas 117 

Auer  Simon 119 

Jokob  Lurens  Engeman,  Det  Gibett      ..."  121 

Det  ömrang  Lunn .122 

Krisjon  Johannissen,   Woss  an  Puask.       .     .     .  128 

Efterrepp  tu  Könnang  Christian  VIII.    .     .     .  129 

An  deg  fäst  Bollwerk  as  üs  Godd      .     .     .     .  130 

Jü  üntrau  Bridj  üb  Sall  un  Eidam 132 

Nebel. 

Hinrich  Feddersen,  Tu  Könnang  Christian.     .     .  136 

Krisjon  Iarken,  An  ömrang   Liitji 138 

Lurens  Friedrich  Mechlenburg,  Auer  Omram.  141 

Tu  Könnang  Christian  VIII 144 

Hurra  för  a  Könnang! 146 

Vaterunser 147 


Hcy  nemann  'sche  Buchdruckcrei  (F.  Beyer)   in  Halle  a.  S. 


i 


renier,   0 


Ferreng  an  omreng 


PF 
1513 


î£S 


PO'  T 
CF     MEDIAEVAL    S 

,     QUEEN'S      PARK 

Toronto    5,   Caimada 


'  '  :'■ 


.'-      '■'   '      ■    '■   ■    "••