Full text of "Hēphaistiōnos Egcheiridion peri metrōn kai poiēmatōn. = Hephæstionis Alexandrini Enchiridion"

See other formats

Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 





We also ask that you: 


Ἔ Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual 
personal, non-commercial purposes. 





and we request that you use these files for 


Ὁ Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


Ἢ Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 






About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
a[nttp: //books . google. con/] 














GRENFELL & HUNT LIBRARY 


fllunificentia 


MM M QX. HUNT................ 





legs 
[-] Sacco 


35e) 6a 
GRENFELL & HUNT LIBRARY 


Jfllunificentia 


s τυ HUNT...... 





HOoAISTIONOZ 
ETXEIPIAION 


ΜΕΤΡΩ͂Ν ΚΑΙ IIOIHMATON. 





H9AIXTIONOZ 


EIXEIPIAION 


ITEPI : 


METPON KAI IIOIHMATON. 


 HEPHJESTIONIS ALEXANDRINI 


ENCHIRIDION 


AD MSS. FIDEM RECENSITUM 


οὐδε 
NOTIS VARIORUM 
PRJECIPUE LEONARDI HOTCHKIS$, A.M. 
CURANTE 


THOMA GAISFORD, A. M. 


XDIS$ CHRISTI ALUMNO. 
ACCEDIT 
PROCLI CHRESTOMATHIA GRAMMATICA. 


— 


OXONII, 
E TYPOGRAPHEO CLARENDONIANO. 


MDCCCX. 





PRJEFATIO. 


DATUR tibi in manus, Lector benevole, Hephs- 
ftionis Alexandrini, eruditi et perelegantis Gramma- 
tici, editio nova, fcriptorum codicum, quotquot .in 
Anglia reperiri potuerunt, fubfidiis inftructa, virorum. 
infuper doctorum commentariis fubinde illuftrata. 
In contextu. auctoris defcribendo, lectiones eas po- 
üffimum adoptavi, quas optimi quique codices re- 
prefentabant. Emendationes ex conjectura per- 
paucas, nullas certe inconfulto lectore, admittendas 
judicavi. In notulis ad inferiorem cujuflibet pagi- 
nz. oram fubjectis tam Manuífcriptorum, quam: edi- 
tionum Florent. et Turneb. lectiones a receptis diffi- 
dentes, illas quidem plerumque mendofas, fed me-. 
moratu tamen haud indignas, exhibui. In uberio- 
ribus, quae ad calcem apponuntur, annotatiohibus, 
duo precipue fpectavi : primum, ut Grammaticorum 
Latinorum, ex Grzcis fontibus, ut probabile eft, fua 
omnia haurientium, auctoritate Hephaftionis noftri 
precepta confirmarentur, et locorum fimilium inter 
fe facta collatione dilucidiora evaderent, ^ Adde. 
quod haud paucas metrorum formas, quee ex Noftro, 
invidam: epitómatoris zianum paffim experto, male ᾿ 
exulabant, ex fcriptoribus ifüis poflliminio ταῖς. 

8 


ii PR/EFATIO. 


tui paffe arbitratus τη. Verba ad editionis Putíchia- 
nie fidem fere femper citavi; nullos enim aut MSS. 
aut editiones veteres przefto habebam, fi unam exci- 
pias Diomedis Medjolaneníem. — Fiat aliquando, ut 
ingens illa Grammaticorum veterum collectio, cum 
collatione MSS. &c. ex Bibliotheca Petri Bondami, 
viri edito variarum lectionum libello aliifque fcriptis 
celeberrimi, in publicam * Academie Leidenfis illata, 
communibus eruditorum ufibus, typographicee ope, 
fubjiciatur. 

Secundo, opere pretium fa&urus mihi videbar, 
fi ex Poetis antiquis, metrorum, que maxime 
frequentata effent, fpecimina nonnulla excerperem. 
Itaque Tragicorum, Comicorum, et Lyricorum loca 
nonnunquam integra in motas tranftuli, nonnun- 
quam, werfuum tantummodo "numeris defignatis, 
ad auétores ipfos lectorem ablegare malui. Pinda- 
rum et ZEfchylum cseteris eapropter parcius laudavi, 
quod virorum in omni literarum genere, tum preeci- 
pue in re metrica, peritiffi:morum Hermanni Bur- 
neiique opera maximo cum fructu tironibus adiri 
poffe cenfebam. 

. Excerpta ex Aniftidis Quintiliani de Mufica libris, 
D'Orvillii juffu, fubjunxi, | 


* Videnda Joe Guilielmi T» 
(Water. Narratio de Bebus Acade- 
màe Lugd. Bat. 1802. ὅνο. p. 
?9. | 
ἢ Xs sitgodis Tregicnrum 
véríbus, wfae fum numeri 


ZEfíchyli ed. Pauwians, Euripi- 
dis (praeterquam in 4. priori- 
bus fabulis a Porfono emenda- 
tie) Mufgraviang, Sephoclis, 
Bronckianm. In Ariffophane, 
Enfteriane. 


pPRJÉP ATIÓ. ii 
. Deihdé tractatum Procli utiliffimuni, appendicis 
loco, annectendum curavi, cum notis Sylburgii, 
Schotti, et Nunnefii. In quibus etfi multa immmu- 
tari, multe etium haütd male refecdri poffe intelli- 
gpebam, mecum tamen conftitui nihil innovare, fi 
nonnulla excipias aperta operarum vitia hinc inde 
fublata, et pauca fortafle alia inter imprimendum 
emendata. 


Valess B. L. et opelbe noftra: in ftudiofa& Juven- 
tutis ufus cóllocatee faveas, bonique confulas. 


τεσσνουεσομρυθιθ του tercie ideo 


Subfidia hujus Editionis, et fignorum explicatio. 


B. Libri MSS. tres Bibliothecee Bodleiang. Barooc. 72. 
115. 165. MS. num. 74. Epitomen tantum con- 
tinet. 

C. Codex Collegii Caiio-Gonvillienfis apud Cantabri- 
gienfes, cujus ufum mihi coriceffit vir humaniffimus 
Martinus Davy, M. D. collegii iflius miagifler. 

. Codex Harleianus, in Mufeo Britannico fervatus. 

. Codex Norfolcienfis, Bibliothecee Reg. Soc. Londini. 
Horum duorum codicum collationem mihi fuüppedi- 
tavit ingenuarum artium dum apud nos erat fautor 
optimus, Cyrillus Jackfon, S. T. P. intra paucos men- 
fes ZEdis Chrifti Decanus. | 

M. Codex Publice Bibliothece apud Cantabrigienfes, 
olim Viri admodum Reverendi, Joannis Mori, Epifc. 
Elienfis. Hujus libri le&iones ad fidem collationis 
ÉBentleianise citantur. | 


zi He 


a2 


iv. 


D. Editio Turnebiana cum. MS. collata, quam in Vanno | 
' Critica laudat D'Orvillius. Hujus ufum mihi obtulit 


PRJEFATIO. 


- . Vir do&iffimus Carolus Burneius L. L. D. Greno- 


vicenfis. 


Bett. Notule quedam ad marginem exemplaris Turne- 


biani adfcripte manu Ricardi Bentleii, in Bibliotheca 
Coll. SS. Trin. Cant. adfervatee. Harum defcriptio- 
nem induftrie debeo P. P. Dobrei A. M. ejufdem 
Collegii Soc. 


L. Hotchkis. "Hephsefüionis Enchiridion ex MSS. emen- 


datum, et commentario illuftratum, nondum tamen . 
. typis exícriptum, ftudio Leonardi Hotchkis A. M. 
' Collegii S. Joannis Bapt. apud Cantab. olim focii, 


nechon Schole Regie Salopienfis haud ita pridem 
magiftri. Vir eruditus cujus induftrie hoc emenda- 
tum Heph:sftionis exemplar debemus, MSS. omnes 
Anglicanos adhibuerat, totumque opus, fpecimini- 


bus verfüuum ex Poetarum veterum reliquiis unde- 


cunque allatis, illuftrarat. Quantum ex illius labori- 
bus profecerim, omnium optime poteft ftatuere ami- 
ciffimus Burneius, qui, pro fua in literas Graecas vo- 
luntate, his copiis noftram editionem augere et locu- 


^ pletari dignatus eft. Illud interim Je&orem monitum 


velim, me Hotchkifii nomen, quótiefcunque verba ip- 
fius integra proferenda, aut emendationes in veterem 
aliquem au&torerh propofite memorandz erant, fideli- 


' "ter adícripfiffe: multa tamen alia illinc mutuo fump- 


fiffe, quie fingillatim recenfere mihi non ubique licuit. 
Laudem itaque laborum ad Grammaticum noftrum 
explicandum feliciter fufceptorum per me integram 
habeat fecum, fervetque fepulcro. 


Tyrwhitt. Notule quedam manu Thome Tyrwhitti ad 
"" marginem exemplaris ed. Pauw. penes cl, Burneium 


adícriptee. 


Zrnaldus. Georgi D'Arnaud Specimen AnimadVerfió- 


rium Criticarum Hariinge. 1728. 8v0. | ἑ«κ 


PD'Orvillius. Critica Vannus in inanes: I. Cc. Pavoriis Pa- 


leas zm/iekedami 1737- 8vo. 











PRJEFATIO. Y 


Fl Theodorus Gaza, G; Lecapenus, Em. Mofchopulus, 
et Hephsftionis Enchiridion, Florentie, per hzeredes 
Philippi Junte 1526..8vo. min. - 

Tum. H. E. apud Adrianum Turnebum Parifis 1553. 
4to. 

Pauw, H. E. cum animadverfionibus J. C. de Pauw. Tra- 
je&ti ad Rhenum 1726. 4to. 

H. R. Ad Proclum emendandum adhibiti funt duo codd. 
Mufeo Britannico fervati, Harl. 5592. p. 361. Reg. 
16. C. XIII. Priorem haud dubie ufurparat Syl- 
burgius. 





Index Manufcriptorum, ex Fabricii Bibl. Gr. T. VI. p. agg. 


Jeg. ed. Harles. quos, uti fberandum eft, futurus editor 
in confilium advocalit. 


Hifbanía. 

BIBLIOTH. REG. MATRIT. n. XL. fol. 6. Hepheft. 
enchir. de Metris : incip. εἰ μέλλοιμεν ἐμμελῶς. Sed non 
confentit cum editis. In eodem cod. funt alia de me- 
tris fragmenta aut excerpta, etiam quantum equidem | 
animadverti, diverfa ab editis Hepheftionis, aut forfan 
quzdam funt ab aliis ad Hephseftionem fcripta fcholia : 
ut fol. 38. averfo, et fol. 41. de metro iambico: tum fol. 
51. de eodem metro, et de longa, brevi, atque communi 
fyllaba: fol. 68. de- metr, precipue de pedibus. fol. 

. o5. de pedihys metri. “ΑὉ hoc cod. multis locis eft 
diverfus, nec vero cuzir editis cotfpirans cod. n. XCV. 
fol. 192. cum Conftantini Lafcaris notis, animadverfio- 

- nibus, fcholiis, auctariifque. Vide lriarte Cat. Codd. 

. Gr. p. 147. et 480. fqq. | 


Rtalia. 
ROME, in Bibliotheca Barberina, cod. chartac. fec. xiv. 
MEDIOLANI, in Bibl. Ambrof. tofe Montfaucon. Diar. 
. Ital. p. 17. 


$9 





vi | PRAE A'FTO. 


NÉAPÓL! in Bibl. Neg. cod. clitrt. n. XCVITI. ét fecuri- 
duit Móntfiucón loc. cit, p. 310. cod. rec. ii bibl. S. 
Joan. de Carbon. &ügufiinisn. 

VENETIIS, it biblioteca D. Marci n. CCLXII. et 
CCCCLXXXIII. cum quibufdam fcholis ni&rginahi- 
Dus, preemiffis prolegomenis Longini ét epitome noverh 
metrorum, fequitur expófltió in Hepheft. enchiridion 
fine nomine su&oris; denique fubfequitur opufcültim 

: d rhetris firnié nómine auctoris, cum nota práfixa, ἐγράφη 

^ P Ὡαλαιοῦ τίνος βιβλίου" irit, κοὺς μεεριπὸν σύστημα. Et alia 
opufcula grammatica. In Cod. DXXXI. Ἡορδαῆ. de 
metris et Epitome novem metrorum ex illius enchiridio. 
Catal. Codd, Gr. pp. 130. 254. 387. Inter Codd. Nan- 
nianos n. CCXCI. funt fragmenta ex Hepheft. fed in 
cotnperdiunt teda&ta, et au&or catalogi iflorum Codd. 
p. 488: collati cod, eum ed. Pauwil varias enotavit lec- 
tiones. 

FLORENTLE in Bibl. Medic, Cod. XXI. plut. X. n. 6. 
Cod. XXXIII. plut. 57. n.3. Cod. XXXIII. n. 2. plut. 
58. (Bandin. Cat. Gr. I. p. 489. TI. col. 365. et 480.) 
Ín cod. VII. ri. 35. plut. 55. eft fragmentum adícripto 
quidem, at a manu recentiore, nomine Hepheftionis, 
fed ejus textus, quia diverfus eft ab edito, Batidinio loc. 
cit. IT. col. 364. ad alium grammaticum pertinere .vi- 
detur. - 


Gellia. 


PARISIIS in bibl. olim: regia, Hephzft. aut excerpta ex 
illo funt in XIV.codd. Nempe 1270. 2008. 2674. 2676. 
una. cum fcholis quz. ab editis difcrepant, uti in fe- 
quenti cod. 2677. 2711. 2713. 2717. 2755. 4756. 2757. 
cum Íícholiis 3847. in nonnullis differt ab editis. 288r. 
in quo etiam funt Longini prolegomena, a Joanne Boi- 
vin primum edita : anonymi de novem metrorum gene- 

. ribus, qui$ ad verbum exftant i feholiis ad Hepktseft.ed. 
Türneb. p. 85. tnit n. 5. Anonym. de vàrirs rhettorütn 
generibus, au&ore quodam Chriftiano ; mam (p: 173.) 


PRAEFATIO. | vii 


. S. Sophrontum laudat, eumque ut multo fe antiquiorem: 
(caonfe&or Catal, T, IT. p. 565. id ineditum opus effa 
arbitratur : incip. λσιδαρεῖν βουλόμενοι) n. 7. Anonymi 
fragm. de carminis pedibus, cujus auctor initio paginam 
Dionyfius dicitur. n. 8. Anonym. de Igmbico, Heroijco, 
et Ànacreontico metro: denique in cod, 397a, Hepleeft. 
enchirid. et anon. tra&. de metris e veterum fcriptig . 
collectus. 

MONTPELLIER in Bibl. Pellicieri tefte Montfaucon, 


Germania. 


MONACHII in bibl. Ele&. Bavar. Cod. 175. Hepheeft, 

. cum additamento Demetrii Triclinii. Cat.Codd. Gr. p.69. 

BRESLAVLA in bibl. Rhediger. tefte Kranz in memora- 
bil. bibl. Elizabet. Wratiflav. p. 88. 

HEIDELBERG/ZE quondam in bibl. Palat. n. 132. et 
cum proleg. Longini n. 314. it. Hepha/fi. et If. Argyrus 
de metris n. 586. in Sylburgii catal. 

AUGUST/E VINDEL. in bibl. publ. v. Reiferi Catal. 
p. 88. 


Batavia. 


LEIDJE. In Bibl. publ. inter codd. legati Scaliger. que- 
dam ex Hephzftione. Catal. p. 343. n. 61. Inter Codd. 
If. Voffii n. 32. five Cat. n. 2704. 


Teftimonia Peterum de Hepheftione. 
Ex Suida. 


Ἡφαιστίων ᾿Αλεξανδρεὺς γραμματιμὸς ἔγραψεν ἐγχειρίδια ταερὶ 
μέτρων, καὶ μετρικὰ διάφορα, «repl τῶν ἐν ποιήμασι ταουχών, κω- 
μικῶν ἀπορημάτων λύσεις, καὶ τῶν μέτρων» τοὺς τοι". μοὺς, καὶ 
ἀλλὰ ὡλεῖστα. 

Inler preeceptores Imperatoris Veri Hephzs.^ ^ nem re- 
cenfet Julius Capitolinus c. 2. p. 409. ubi Caiaubonus: 


viii PRJEFATIO. 


ἐς Hephszeflion hic videtur effe Alexandrinus Grammati- 
* cus, cujus exftat hodieque de re metrica elegans libel- 
*]us. Au&orem certe illum antiquiffimum effe nullus 
ἐς dubito." 

* Prifciani verba p. 1327. et 1529. fuis locis dedimus. 

Hepheftionis fepe ieminit Scholiaftes Ariftophanis 
Tragicoruüm et Pindari metricus; fcholiaftes Hermogenis 
p. 381. ὁ δὲ ῥυθμός ἐστιν, ὥς φησιν ᾿Αριστάξενος καὶ Ἡφαιστίων, 
χρόνων τάξις. Χρόνος δέ ἐστι μόριον ποδὸς, ἣ φωνῆς μέτρον ἐλά- 
χίστον, ἣ μέτρον κινήσεως. 

Ibid. 587. Ἰστέον δὲ ὅτι Ἡρφαιστίαν φυσικὰ μέτρα γενικὰ 
βούλεται εἶναι i ἐννέα, δαχτυλικὸν, ἀναπαιστικὸν, ἰαμβικὸν, τροχαῖ- 
xby, ἀντισπαστικὸν, χοριαμβικὸν, Ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος, 1 ἰωνικὸν ἀπ᾽ 
ἐλάσσονος, κρητικόν" τὸ δὲ magà ταῦτα ἀσυνάρτητα, καὶ συγκε-- 


χυμένα.. 


NB. Paginas edd. Turneb. et Pauw. numeris margini 
| appofitis deffgnari curavimus. 








| 


ἨΦΑΙΣΤΙΩΝΟΣ 


ELIXEIPIAION. 


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ IIPOTON. 
ΠΕΡῚ. :HOZOTHTOZ ΣΥΛΛΑΒΩ͂Ν, 


à. BPAXEIA ἐστι συλλαβὴ * ἔχουσω βραχὺ Quer, 
ἡ" βραχύνόμένον, μὴ ἐπὶ "τέλους λέξεως, οὕτως ὡς μὴ 
ναι μεταξὺ τούτου τοῦ φρωνήέντος. καὶ τοῦ ἐν τῇ ἐξὴς 
συλλαβὴ σύμφωνα τὐλείονω ἑνὸς πλοῦ, ἀλλ᾽ ἤτοι ἕν, ἢ 


Nu 


μηδὲ ἐν. 





 SXOAÍA. 


3; Ἰστέον ὅτι τὸ BPAXYNOMENON εἴρηκεν; ὡς μὴ εἶναι μεταξὺ τῶν 
φωνηέντων, ἢ σύμφωνα ἢ διπλοῦν τὸ δὲ; ΜΗ ἘΠῚ ΤΈΛΟΥΣ ΛΕΞΕΩΣ, 
tiprras ἵνα ἀντιδιαστείλὴ αὐτὴν «τρὸς τὴν λεγομένην ποινήν. 


VARI LECTIONES, 

* βραχυνόμενον et fe&. feq. € Ἰστέον ὅτι ἐς D. addita. 
μηκυνόμενον, Scilicet vocales me- — Idem Codex poft κοινὴν habet τὸ 
dias five ancipites, A. T. T. quae αὐροσῆκον αλῆϑος. N.B. Scholia 
Ve breves vel long:e pro renatá — qüz [τά textum fubjiciuntur; 
tici poffint. —.L. Horcbhis. et quie ex MSS. fortaffe Parifi- 

δ γἴλους. Sic editum ex C, — his primus evulgavit Turnebus, 
. N.. Alii vías. Mox b ἃ codicibus noftris omnino ab- 
«πλοῦ om. N. ' fant. - 

» 


€. I. 2. 


2 HéAIZTION 


B. MAKPA ἐστι συλλαβὴ ἡ ἔχωσα μάκρὸν (arque, 
ἢ μηκυνόμενον, ἢ μίαν “τῶν καλουμένων διφϑόγίων, oU- 





I. “Μακρὰ μὲν, σημείωσίς i ἐστιν ἐκτεινομένου φωνήεντος" βραχεῖα di, ση- 
μείωσις συστελλομένου Φωνήεντος" καὶ τίϑεται ἡ μὲν μακρὰ εἰς δίχρονον ἰκ- 
τετάμενον, οἷον, λίτοταφος, ἰσιχυρόταντος, δυσπρωγότατος" ἡ δὲ βραχεῖα εἰς 
δίχρονον συνεσταλμένον, οἷον, ἁγιώτατος, ὀχυρώτατος, ἀγλαώταάτος. [[ἵσο 
Tío» ὅτι τὰ διὰ τοῦ ότερος καὶ óra Tog, εἰ μὲν ἔχουσι τὴν πρὸ τοῦ p συλλα- 
βὴν βραχεῖαν, διὰ ToU w 8 γράφεται. Beaxía ὡς ἰπίπαν εἰσὶ πέντε" a. ε. 
&. 0. V. εὑρισκομένων δὲ δύο συμφώνων, ἐκτείνεται τὸ sp ὃ τοῦ φινῆεν. οἷον 
«βρότατος καὶ “λαμπρύτατον. ἐκτείνουσν γὰς τὸ p. καὶ τὸ v. καὶ τὸ f. 
ὁμοίως δὲ καὶ ἑνὸς τῶν δυπλῶν εὑρισκομένου ἰκτείνοται, οἷον ᾿ἀψότερος καὶ ; ab 
ὄτερος, ἀντὶ γὰρ δύο συμφώνων εἰσὶ διπλα.] * τὰ δὲ. σεσημαιωμέναι ἐν τοῖς 
βραχέσι μακρὰ τῶν φωνηέντωνν ἃ καὶ χωρὶς δύω συμφώνων καὶ διπλῶν i £x 


τείνοντα!» ταῦτά ἰστι κατὰ σταιχοῖον. 

Βούλιμος, βόϑυνος, βευχὸ» βριμὼν, er». 
Δύσαραγοιν 

Ἴσος ἢ ἴσχυρος; ἴφϑιμος. 


ἀπρόσιτος. 
γρυπὸς, γρῖφος [wes D.] 
εὐϑύνω. Θέα, ϑυμός. 

giros, κριϑὴ, κίνδυνος, κῦμα, κῦρος. 
Μαιὺς, μῦϑστ.- Νί uy. 


ῥυσός. 
Φανὸς, φϑίνν, Φιμῶ, φλυαρῶ. 
vM ψυχή. 


Asfrog, λι 
Ἐενα δον Sow. odd ὅμιλος. 
σον, περάσω; πρῶγος, πυγὴ, πυρὰ, «πυρός. 
T Ye, σιλὼν, σέριφος." 
Χαλινῦς. χρυσὸν χυμδεν χύλες. 
ταῦτα μὲν ? τῶν ποβγτῶν χρῆσις μακρὰ δέχεται" ὅσα δὲ 


Ακρατος, ὠνιαρὸς, ἀνίατος» ἄνισος, 
Γλίφω. γλίχων, 
ἤρατος. Ἕπάρατος. 
Κενὸς, κηλὶς κννπὺς, 
λιμὸς, Ἰ λῦτος». λύμη. 
ΒΙραοῦ) 
᾿Ῥάϑυμος ? glor, pre ῥιψῶ, 
Tw, τρανὸς, τῦφος. Ὕλη. 
Ἑαρὸς, 


εἰσ αὐτῶν γράφεται διὰ τοῦ ὄτερος καὶ ὅτατος. [" Διαλαμβάνει «ερὶ 


d γῶν καλουμένων διφϑόγγων. 
Sic C. Turn. διφϑόγγων καλοὺμέ- 
νων Ν. 
Fl. et MSS. alii. 

* De his fyllabarum notis » — 
vide Villoifoni Prolegomena. ad 
Homerum p. vii. quas, ne tex- 
tui noflro infererentur, vetue- 
runt rationes typographica. Et 
nemo vel leviffhime literis imbu- 
tus iflarum ufum, uti ἤρατο, de- 
fiderabit. ᾿ 

f Verba uncinis inclufa fup- 


| Beditat MS. apud D'Orvillium. 


E Lege Porfoni notas breves 


in Xenophontis Ánab. p. xliii, 


o. l. 3.) Vide et Euftathium 


1L. P. P- 1114, 40. ΞΞ 1154 E 
h σῶν Tyrwhittus. "Ἢ 


τὴν καλουμένην δίφϑογγον͵ 


1 ἐς Certe ἀψότερος εἴ Sa di 
e corrupte: voces, D'Oreiliius. 
τὰ δὲ σεσημειώμενα) τὰ κατ᾽ 
ἐπέκτασιν σεσημειώμενα τὰ καὶ διὰ 
τοῦ οτέρος μικρᾷ «οιοῦντα. εἰσὴ δὲ 
l Moda D. 
τι σιμὸς, σίλω, σ. σιγὴ. στρα- 
τηγὸς. D. ** Vox στρατηγὸς nihil 
C hic facit" — D'Orvillius: 
^ Hec fuppeditavit D. Ad 
Suidam v. δράκων provocat 
D'Orvillius. Draco Stratoni- 
ceus de Metris Poeticis occurrit 
inter Codd. Colbert. in Bibl. 
Parifienfi N. 1215. item inter 
MSS. de M. le Préfdent de 
Mefme. v. Bibl. Bibl. Monte- 


falconii p. 1326. C. Hunc 


Ld 





ΠΕΡῚ XTAAABUN. 8 


τὼς, ὡς ἑζὴς εἶναι σύμφωνον, ἥτοι τελικὸν αὐτῆς τῆς uA - C. I. 2. 
λαβῆς, ἢ τῆς ἑξῆς ἀρκτικὸν, οἷον, " ϑὴς, ϑὼς, ναῦς, cai 
εἰ δὲ μὴ, οὐκ εἰσὶν ἄντικρυς μακραὶ, ἀλλὼ κοιναὶ, ὡς 
ἔζης ῥηθήσεται. T 
Otro ὃ δὲ μακραὶ γίνονται, ὅταν βραχέος ὄντος, 25 
βραχωνομένου ᾧωνήεντος σύμφωνα ctam μεταξὺ * αὐτοῦ 
N ^  Ω - P4 / e 
TÉ X04 TOU τῆς ens συλλαβης φϑωνήεντος, τὠλειογῶ ενὸς 
« βἷ * ^ e r 27 N 9v δ, ^ ΄ 
ὥπλου, ἢ Ey διπλοῦν. Γίνεται δὲ τοῦτο κατὰ τοέντε Tpo- 
ποὺς καὶ ἀεὶ ῥαδίως. Ἤτοι γὰρ ' λήγει εἰς δύο σύμο 
T ' - 
Qura,, οἷον 1o 


t Τίρυνς, σὐδὲ τι τεῖχος ἱπήρκεσε “5.5 2 


Xai 


? Καὶ κεῖδος ἐν σάλεσιν ἥμενος μάκαρς ἀνήρ. 





τούτων ὃ Δράκων ἐν τῷ ora) μέτρων, πλατύτερον μετὰ πολλῆς ἄγων τῆς 
ἀκριβείας, καὶ ὃ βουλόμενος ἐκεῖϑεν σαφῶς εἴσεται.) 


Grammaticum citant Pierfon. 


ad Morin, p. 7o.  Valckenaer : 


Diatribe Eurip. p. 217.  Koén 
przf. ad Gregor. p. xxii. Brunck. 
Fr. Soph. KPIZIZ, et Lex. Soph. 
V. Φάρος. cf. Hermannum de 
Em. rat. Grammat. p. 443. et 
nota in ZEfchyli fragmento ἶσον 
οὐρανῷ duos MSS. Bibliothecze 
Bodleianze Hefodiani opus com- 
ple&entes, et in nonnullis Her. 
manniano integriores, retinere. 
Quod fupereft, vix neceffe eft ut 
moneam in his fcholiis, prout 
nunc leguntur, multa effe fal- 
fima; fed in emendandis iis 
aut refutandis oleam atque ope- 
m confumere vix tariti ex- 
iftimo, 

9 93; 95. Fl. B. «aig καὶ 
ναῦς Turn. xai ναῦς omiffo ea C. 

? 8 deeft Fl. C. B. H. 

3. Sic B. Hi, Fl. αὐτοῦ καὶ τοῦ 


l» τῇ ἱξὸς συλλαβὴ Q. Turn. τὰ 
φωνήεντα C. εἴ mox. omittit 5 $» 
διπλοῦν. 
Toy. δ. τ᾿ καὶ dal ῥαδίως MSS. 
. γ. δ. τι κατὰ mín. τρόπους 
Turn. Utrumque, D'Orvillio 
obfecutus, conjunxi. 
5 A$£n C. 
t Τίρυνς, οὐδὲ τι. Sic Turn. 
cum H. N. C. Típvse καὶ 
οὐκέτι τεῖχος ἐπήρκες FL B. De 
hac urbe Homerus Il. B. 559. 
Τίρυνϑά τε τειχϊόεσσαν. Hujus 
monia ἃ Cyclopibus condita 
Paufanias miranda ut Pyrami- 
das Boot. IX, 55. p. 785. et 
Argivos diruiffe tradidit, Co- 
rinth. II, 17. p. 148. de quo- 
rum  demolitione poeta hac 
fcripfiffe videtur. LL. Hotcbhis. 
" Καὶ xs. Sic Fl. H. B. 
xdxsisog Turn. C. pro ἥμενος Τυτέ 
nebus in calce pro varia lectióne 
532 


4 H9AIZTION - 


C.1.2. xmi" Τιμοκρέων ἂν TOig ἐπίγράμμασὶ, 


ὯΩ ξυμβουλεύειν χέρς ἄπο, νοῦς δὲ πάρα. 


xai ᾿Εμπεδοκλῆς, 


Y'AAc ἐπάγη ῥυπῆσιν, ἕως μένος ἠέλιοίο-.-- 


^H ἐν τῇ ἐζῃς ἐότι "ταῦτα συλλωβῆ, οἷον, "' Ἔ-κήωῤ. 





κείμινος exhibet, Hoc fragmern- 
tum Alcmanis effe teftatur A- 
pollonius Dyícolus poft Mait- 
tairii- librunr de DialeCtis a 
- Reitzio editus p. 423. Αἱ Jia- 
2uxTow ἀφαιροῦσι xal πλεονάζουσιν 
ἑορτὴ» ὁρτῆ, τελέως, Aíut" τρόμος, 
τέτρομο;" ἐγὼ, ἰγώνη. ᾿Αλλὰ καὶ 
᾿Αλχκμὰν, ἅμα καρσ᾽ ἐκεῖνος Φησὶν 
(ἀμάκαρς ἐκεῖνος conjicit D'Or- 
villius,):et mox, Δωριεῖς τῆνος . . 
καϑηρημένος Sz» καὶ τῆνος ὑπὸ τῷ 
χρόνω. . Σώφρων. Σπανίως διὰ τοῦ 
x. Καὶ κεῖνος ἐν σαλόσιν πολλοῖς 
ἥμενος, Αλκμάν. ῬΙὸ σάλισι 
D'Orvillius conjicit τάπησι, et 
locut ita conftituit, Κιακεῖνος ἐν 
τάπησι «πολλοῖς ἥμενος ᾿Αμάκαρς 
ἀνήρ. Paüwius hariolafur ca- 
17cm. Harum emendationunt 
neutra mihi quidem arridet, ne- 
que quidquam interea melius 
habeo quod ipfe proponam. 
Videtur támen εἴς verfus Iam- 
bicus tetrametrus acatalecticus, 
quam fpeciem ab antiquis Ly- 
ricis nonnunquam ufurpari pa- 
tet ex Noftro infra cap. v. licet 
ab ea Tragici et Comici con- 
ftanter abflinuerint. 

X Tinoxpíorro; ix τῶν Vreypáp 
paru» 'Turn. C. σέρς avrà v. δὴ vr. 
Fl. B. H. χερσὶ» σ᾽ dvo C. cie 
ἀποΐνιυς dy. IN. χίέρσι δὲ Turn. 
Edidi e veriffima 'Toupii con- 
jectura Append. ad "Theocrit. 
XVI. 34. Verba 'Toupii fuat: 
* à συμβουλεύειν, χέρς Gro, νοῦς δὲ 


«d. 


“πάρα. lta fcribendus ifte ver- 
* ficulus, qui valde exercitos 
** habuit viros eruditos.  Dici- 
** tur autem χὲρς, αἴ ape, μάξαρς, 
** et fi quae alia ejufdem farinae 
* vocabula. Quare "Timocre- 
** ontis verficulus' ita demum 
** vertendus eft: Qui mentem ad 
* deliberandum | babet, vires ad 
« pugnandum nom labet, Quod 
* de Seniore aliquo intelligen- 
* dum videtur. Ceterum de 
'Timocreonte confulas Meurfium 
Khod. II. 15. 

Y "AX. '' Mare Borez impetu 
** fuit. concretum, donec vis Solis 
* illud folveret." Sic bene inter- 
pretatur Dorvillius. $mXyn ΕἸ. 
et MSS. quidam. ἕω; μενος Fl. 
ἰωσμένος Turn. ἑωσμενως €. 

* ταῦτα € MSS. addidimus. 

? € Hunc locum fanif&imum 
* injuria turbat Cl. Corn. 
* Pauw. Ad quod probandum, 
** ante omnia loci fenfum exhi- 
* bebo. ut in fequenti funt 
* fyllaba (duae coníonantes) zt, 
*"Exrop δ᾽ ἐν κλισίησι..  SQuo ἐπ 
* cafu obfervandum efl, ne prior 
** confonans fit muta, pofleriór ero 
* liguda; tales enim. fyllabee 
** communes funt, ut 1n fequentibus 
* dicetur. «{4μὲ fylaba defiui in 
* urnam. confonantem, feguentem 
* wero babet αὖ alia incboatam : 
“ ut ἄλλος. Quo fenfu nihil eft 
** clarius :. natn. in voce Ἕκτορ, 
* duz coníonantes fecundam 





ΠΈΡΙ XYAAABON. 5 


Ἔνθα καὶ s παρατηρεῖν, μὴ τὸ μὲ πρότερον ὥφωνον ἡ,0.1. 2. 
τὸ δὲ δεύτερον ὑγρόν" οἱ γὰρ τοιαῦται κοιναὶ, ὡς ene εἰ- 
βήσεται. Ἢ λήγει μὲν εἰς ἕν, ἔχει δὲ καὶ τὴν ἑξῆς "ἀρ- ΄ 
χομένην ἀπὸ ἑτέρου, δίον, ὥλ-λος. Ἢ εἰς διπλοῦν λήγει, 

οἷον, ἐξ. ^H τὴν ens ἢ eet ἀπὸ διπλοῦ à ἀρχομένην," οἷον, ᾿ | 


“ ἔ-ζω, 





“ jnchoant fyllabam, in quibus 

"cafibus plerumque, et fere 
"femper, prior confonans eft 
« " muta, pofterior liquida, In 

“ἄλλος, priorem fyllabam con- 
" fonan$ prima claudit, et 
* pofteriorem inchoat fecunda, 
" quod manifefto vult Hepha- 


* fio. Hujus loci integritate 


* vindicata, Viri docti conjectu- 
"ram examinabimus. 1s lo- 
" cum ita conflituit. Ἢ i» τῇ 

“ἐξῇ ἧς sei συλλαβη᾽ οἷον, ἄλλος. 

“Ἢ λήγει μὲν εἰς dp ἔχεν δὲ καὶ 

τὴν ἑξῆς ἀρχομένην ἀπὸ ἑτέρου" 

* οἷον Ἕκτορ x. τ. ^. Exempla 
« «2b Hephzftione allata hoc 
* pacto male effe pofita nemo 
"eft qui non videat; ἄλλος 
"enim non habet fyllabam a 
“ duabus confonantibus incho- 
" atam ; fed altera ejus fyllaba 
* confonante finitur, altera in- 
“ choatur; unde patet non ido- 
* neum ei locum tribuere V. 
* Cl. Alterum exemplum Ἕκ- 
“χορ &c. itidem non debita lor 
* eatur in fede; etenim in voce 
“Ἕκτορ primam fyllabam cone 
* ffityit 4 ultimam xrop; et 

“ quamvis concederetur pro- 

“ nuntiari poffe £x-zog, exem- 

* plum hoc in ordine locum 
" habere non poflet : qnoniam 
" fubjunguntur illa, ex ipfius 
* Viri Do&i fententia, ἔνγϑα xal 
"à &c. nam in vocibus ba- 


** bentibus fyllabam, ancipitem 
* propter mutam vel liquidam, 
*€ ut ἄκρος, ὅπλος &c. prior con- 
** fonans non claudit fyllabam, 
* nec pofterior fequentem in- 
** choat, fed ambz ad fequen- 
* tem referuntur, hoe pa&o; 
f« &-xgos, ó-$Aor ; alioquin fylla- 
*' ba, mutam et liquidam prz- 
** cedens, non poffet effe brevis, 
* quod docet ipfe Hepheftio 
^! p. 6." Arnaldus. Exemplum 
reftat in voce "E-xrap. itaque re- 
jeci Ἕκτορ δ᾽ ἐνκλισίησιν "Turnebi, 
E fit longa ante KT. Pars reli- 
qua verfus omiffa eft in ed. Fl. 
et MSS. atque ut alia ex Ho- 
mero plurima fupplementg ab 
aliepa manu addita fuiffe vi- 
dentur. AL, Hotbkhi.  Re&e 
ftatuiffe videtur vir eruditus ; 
etfi ed. Fl. et Codices, quos vidi, 
omnes totidem Jiterjs exbibeant 
Ἕκτωρ δ᾽ ἐν κλισίῃσιν. 

b Pro, xerbis Ge xopin a. t. 

.ἀνἢ d. δ. λήγει C. habet ««$ 
ruis ἀρχομένην ἱτέρον. 


* Doétifhámnus Corn. Pauw 


£f ite genuinum efíle dubitat, 


** quia non credit veteres ἢ i-Zu 
** pronuntiaffe, pro ix-cw; Tepo- 
** nit igitur ἔζω. Sed nullus du- 
* bitem veteres ἕξω pronunti- 
** affe, prout hic notat Hephe- 
* fio; conítans enim regula 
“ efto, prifcos in prenuntiando 
e analogiam fecutos efle, adeo- 


B3 





6 HéAIXTION 


y. ΚΟΙΝΗ γίνεται συλλαβὴ xarà τρόπους Tpéis" 
ἤτοι ὅταν μακρῷ Φωνήεντι, ἢ διχρόνω μηκυνομένῳ, ἢ δὲ» 
φϑόγγῳ ἐπιφέρηται (ors, οἷον (Od. a. 1.) 

* Asdpa. 3 μοι ἔννονσε μοῦσα [* πολύτροπον, ὃς μάλα ena] 

αλά[χϑη, ἔπει Τροίης [apo «στολίεϑρον ἔπερσε,} 


(καὶ Il. δ. 109.) 
τοῦ κέρα ix. κιφαλῆς [ἱκκαιδικάδωρα πεφύκει.) 
*Paey μὲν οὖν γίνεται ἡ τοιαύτη κοινὴ, yt ἡ συλλαβὴ 





I. Kom] Korm τὴν συλλαβὴν ἀμφίδοξον καλοῦσι, διὰ τὸ ἀμφίβολον 
εἶναι τὴν περὶ αὐτῆς δύξαν' τῇ μὲν γὰρ ἀντὶ μακρᾶς, «3 δὲ arri βραχεί- 
ας παραλαμβάνετανς διὸ ὅρον αὐτῆς οὐκ ἐκϑετέον" οὐ γάρ ἐστιν, ἀλλὰ γί- 
νεται, γὰρ ἣ χρεία καλέση, 5 μακρὰ, ἢ βραχεῖά ἐστιν. Ἔν μέσω 
δὲ apis x sep κοινὴ προσωγορεύεται. 7. Κίρα] Τὸ ρα. μακρόν 
ἔστιν, asi συνομρέσεως γινόμενον, μᾶλλον ài ix κράσεως. ὡς γὰρ κρέας xpí- 
«τος καὶ κρέως, καὶ «para, κρμάα, καὶ npa. καί ien τοῦ κρέα τὸ & 
μακρόν. τὸ ,γὰς δύο an dg a μοικρὸν paras. οὕτω καὶ τὸ κέρας λεγό- 
μενον τοῦ κέρατος καὶ κέραος, καὶ κέρως, τῷ πέρατι καὶ κέραι καὶ Ln 
καὶ ἔστι τὸ ρα μακρὸν ix κράσιωτ» διὰ τοῦτό ien τὸ pa μηκυνόμενον. 


8, 'Paor pi] 'H yap ανάπαυσις τοῦ λόγου τὰς συλλαβὰς a* a 


** que cum in prefenti pronun- 
* tiarent i-xe, in futuro dice- 
** bant ἕ-ξζω. Eadem analogica 
" pronuntiandi ratio fervatur 
** in ví-xm, τέτκνον, ὕὅτανυς, κά- 
“ s", Αἰγύ-πτιος, ἐρο-τμὸν, ipi- 
*€ «3, et fimilibus; hinc etiam 
** fit, ut vocales, iftas confonan- 
** tes przecedentes, fuerint anci- 
* pites habitae. — Verum fi con- 
ec cederemus, V. D. veteres non 
* $-Ly fed ix-ce pronuntiaffe ; 

« ^ etiam heic apud Hephz- 
. ** ftionem locum non habere, 
** probari poffet. Nihil enim nos 
* jnducit ut credamus veteres 
** magis ἕ-ζω, vel foluta duplici 
“ἔσω, quam ἤζ-ω vel ἔδ-σω pro- 
* nuntiaffe. Viro Docto im- 
*** pofuit fortaffe vulgaris voces 


.βή. 


** 1848 efferendi ratio, qua ἕξω 
* pronuntiamus íx-cw, ct idw 
* $-dow. — Zfrnaldus. 

4 Exemplum diphthongi, 
qua hic fit communis, eft MOI. 
Vocalis longa eft H in πλάγχϑη. 
Vocalis producta eft A in κέρα. 
Κίρα enim a xígaa factum habet 
A productum, ut et vocales 
contraCte producuntur omnes, 


qua tamen ante alterum fient 


communes, .L. Hotcbitis. 

* Loca uncinis incluía igno- 
rant codices quidam.  Scholion 
κέρα-““μηκυνόμενον ex D). additum 
ef. 

f κοινή, Sic Turn. C. Alii 
Codices cum FI. addunt συλλα- 
Mox ἢ pro εἴη C. 


P4 


ΠΕΡῚ ΣΥΛΛΑΒΩ͂Ν. 7 


εἰς μέρος λόγου εἴη τοεπερατωμόγη, ὡς ἐν τόῖς τροκειμέ- C. I. 3. 


yug παραδείγμασι" σπανιώτερον di ἐπὶ μέσης λέξεως. 
Οὐ μὴν ἀλλ᾽ ὅμως εὑρίσκεται, καὶ μάλιστα ὅἐν τοῖς 
ἄλλοις μέτροισ᾽ ἐν μὲν ἰαμβικῷ, Αἰσχύλος ἐν Νιόβη 


(P. 642. ed. Pauw.) 


Βήϊστρος τοιεύτας τ αρϑένους λοχούεται. 





λων χωρίζουσα, τρόπον τινὰ αὐτὰς μακρὰς καϑίστησι. Φησὶ δὲ ὃ μετρικὸς, 
ὅτι ἡ κοινὴ συλλαβὴ ὅταν καταλήξη εἰς μέρος λόγου καλλίστη lari. Ἐὖ- 


ἴσκιται δὴ μὴ εἰς μέρος λόγου σιπερατωμένη. 


6. Ἴστρος τοιαύτας 


Κοινή ἐστιν ἦν μέσῳ τὸ ΤΟΙ. Ὁ γὰρ ἴαμβος ἐν ταῖς ἀρτίαις χύραις ἀπὸ 


ξ 'E» τοῖς ἄλλοις μέτροις. C. 
habet i» τριμότροι. — Exempla 
modo allata fuerunt in verfibus 
Epicis Homeri. Nunc ait vo- 
cales longas vel diphthongos fi- 
eri communes, faepius in aliis 
verfibus quam in Epicis. LL. 
Hotcbhis. | 

^ Tta C. M. et fere N. cum 
Priíciano I. p. 562. ΕἸ. Turn. 
et alii Codices Oleregos τοιαύτης 
eagSív. Sed Prifciani locus, 
tironum precipue in gratiam, 
deinceps adícribendus eft. Et 
fic quidem fe habet editio, quz 
fola fere manibus ftudioforum 
teritur, Putíchiana:  Zmvenitur 
tamen bec dipbtbongus in media 

WHone correpta tunc, quando 
compofitee dictionis antecedentis. in 
Jine efl fequente vocali, ut. pree- 
uftis. Virgil. in VII. Stipitibus 
duris agitur, fudibufve prauftis. 


Hom. αἀνιτόσχοδις κχαμαιῦναι. 
ficut etiam longe vocales folent 
corripi, ut dehiíco. —Virgihus im 


V. Infindunt pariter fulcos, 
totumque dehifcit convulfum 
remis, roftris ftridentibus, 86- 
quor, (CE quoque idem patitur 


apud Grecos, — ZEfcbylus Ἶστρος 
τοιαύτας σαρϑένου λοχεύεται. Un- 
de quidam non fine ratione unum 
tempus et femis fingulas eas ba- 
bere dicunt. — Ideoque fii confequa- 
tur confonans, quee. dimidium tem- 
pus babet, omnimodo producuntur. 
Jam vero librorum quorundam 
varietates enotemus.  Ác pri- 
mum editio Juntina anni 1525. 
(hanc enim temporis notam ex- 
emplar, quod ipfe poffhideo, in 
calce excufam gerit, quum alte- 
ram 1554 in fronte praferat, 
adeo ut quae huc ufque pro di- 
verfis habite funt, unam effe 
eandemque luculento fatis con- 
firmatur teftimonio) poft Hom. 
addit in. VI. Jliados σοὶ ναΐους 
ὑποφῆται ἀνιπτόποδες χαμαιεῦναι. 
In fecundo Virgilii loco, me- 
trum certe falvum  praftitit 
Pujíchius Rofiris ftridentibus. e- 
dendo. ]Juntina vero exhibet 
cüm nonnullis Virgilii fcriptis 
exemplaribus rofirifque | fridenti- 
bus, ubi moloffus dactyli fedem 
occupat. Saniffime Aldus; rof- 
trifque. tridentibus, Τὰ /Efchyli 
fragmento, ed. Junt. fic: οἶστρος 


B4 


4 


γυσι. Singularia v 


8 ἩΦΑΙΣΤΊΩΝ 


i ᾿Σοφοκληὴς (Àj. 1118.) 


C.l.s. καὶ 


οὐδ᾽ ἂν τοιαύτην γλῶσσων--- 


καὶ μὴν xai ᾿Αριστοφάνης (Ran. 15.) 


id forge 


τόδε, 


jo di ἰωνικῷ "ro ἀπὸ μείζονος, Σωτώδου εξ ᾿Αδώνιδος 


τίνα τῶν σαλαιῶν ἑστοριῶν ϑέλοτ᾽ ἐσακοῦσαι. 


ἐν δὲ ἀντισπαστικῷ ᾿Ανακρέοντος, (Od.1x. ed. Barnes.)., 


δ ἥκον νῦν ier? Αηϑαίου. 


τοέν δὲ τὸς ἔπεσι σπανιώτερον οὕτως, ὡς τὸ τοῦ ᾿Αρχαλάου 


^ byoyeas " Σοφοκλὴς ἐν ταῖς ἐλεγείαις οὐκ ᾧετο ἐγχωρεῖν 
οὔτε εἰς ὅπος οὔτε εἰς ἐλεγείαν. Φησὶ γῶν", 





βραχείας ἄρχεται, 


ἀνεῖλε Φιλάδελφος ὃ Πτολεμαῖος ἰλεγχϑεὶς ὁ wr αὐτοῦ, ὅτι τὰ ἀδιλφὴ συγ- 
IO. 'E» ài] ᾿Ιωνικὸν ἀπὸ μείζονος σύγκειται ἀπὸ δύο μακρῶν 
Ὁ γοῦν Σωτάδης ἀντὶ T7T»s ὃν 
χιίας, ᾽ν» ΤΙΝΑ, φαρίλαβι, xai i» τῷ τρῖτῳ «odi 


γίνοιτο. 
καὶ δύο βρωχιιῶν. 


χρίας ἀντὶ μακρᾶς. 


τοιαύτης, «αρϑένους λοχεύετε. Ed. 
Ald. οἶστρος τοιαύτας «αρϑένους 
μαμύεται. Aldinz editionis vef- 
tigia fequuntur edd. Afcenfiana 
Parif. M.xxvir. (fic) fol. et Ba- 
filienfis 154.5. 8^. 

! Locos Sophoclis et Arifto- 
phanis exhibent foli C. et M. 

τῷ y deeft Turn. 
οἴκου Fl. B. H. N. ὅκου C. 

m "wl deeft Fl. B. H. 

* Σοφοκλῆς. De Sophocle, A- 
riftonis filio, Tragici celeberrimi 
nepote, qui elegias condidit, 
confulendus Mauffacus ad Har- 
pocrationem in v. ἀρχὴ ἄνδρα δείκα 

UAR, ufta- 
thii verba ad Il. B. p. 264, 19. 
2:200, 24. eibans, wx, 
ἀττικῶς οὗ τὸ κοινὸν; ἄχρηστον ἢ» 


Τὸ δὶ, ΤΙΝΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΩ͂Ν, » Σωτάδου ἐστὶν, ὃν 


x καιρῶν δ δύο ^ 


qnis μέτρῳ" ἤγουν τὸ emn 
τοιοῦτον δὲ καὶ τὸ ' ἐν Tea- 
χρίαις. Hiec vox in Sophoclis 
certe Trachiniss non exftaf 
Quid fi ad locum a Noftro ei 
tatum reípexerit. doctiflimua 
Preful? Mox οὔτ᾽ εἰς ἔπος ob 
ἐλεγείων exhibet Turn. quafi pars 
eflet verfus heroici, im robanii- 
bus Pauwio et D'Orvi 
? γοῦν ὁ Σοφοκλῆς Tur. E 
P Xwrádhw. Plutarch... II. Pp. 
1I. A. Τοῦ vs Φιλαδίλφου. yat 
τος T ἀδιλφὴν᾿ Αρσωνην, Σωτάδος 
εἰπὼν, * Eis οὐχ ὁσίη» τευμαδιὴν. τὸ 
“ πέντρον ὠϑεῖς, ds ὃ y -ηλ- 
λοὺς καῆισάπη Χρόνους, καὶ τῆς ἀκωΐ- 
ον λαλιᾶς οὗ μεμπτὴν ἔδωχο dixe 
fra, δ γέλωτα: apoya (nonne 
eropoozc ?) τοῖς ἄλλοις, αὐτὸς 





ΠΈΡΙ. ZYAAABON. o9 


Αρχιλέως. ἣν γὰρ ἃ σύμμετρον ὧδε λέγειν. 
xai Παρϑένιος δὲ ἐπικήδειον εἰς ᾿Αρχελαῖδα " γρώφων 
ἐλεγειωκὸν, τὸν τελευταῖον μόνον στΐχον ἀντὶ ἐλεγείου 
, WEN, ^ YT Ny s? voy 
ἰαμβικον"εποίησεν, &y ᾧ τὸ ὄνομώ * pti ἔμελλεν, 
᾿Αμυσχρὸν οὔνομ᾽ ἴσσετ᾽ ᾿Αρχελαΐδος. 
διὰ τῶτο καὶ wap Ὁμήρῳ (Il. £. 489.) συστέλλομεν τὴν 


t Πηνελέοιο ἄνακτος. 


* píDay μὲν γὰρ καὶ ἐν ἰάμβῳ ἐπισημασίας ἠξίωσε τὶ τὰ 
τοιοῦτον" ἐν γῷρ ᾽Ορέστη δρώματι Φησὶν, 





5. 'Auvexpor] 


᾿Ιαμβικὸς τρίμετρος ἀκατάληκτος. 


T ydp Ajxe- 


λαΐδος xai τὸ Πηνελάοιο, τὸ Ac ἐκτρταμένον ἐστί" γίνεται οὖν κοινῆ, 


ew)» χρόνον ἔκλαυσι, — Vide 
Athenezum XIV. p. 620. F. et 
Euftathium ad Il. r1. p. 1069, 
- 1090, 32. Od. Z. p. 1565, 1. 
z: 266, 27. De hujus fcriptoris 
lliade, cujus infra mentio, vide 
Strabonem VIII. p. 345. C. ed. 
Parif. et confer Hermogenem p. 
447. ed. Crifpin. Demetrium 
Phalereum fect. 180. Euftatb. 
ad 1]. A. p. 12. — 10; 10. 

4 τὸ σύμμετρον C. 

' γάφει Fl. H. B.  Parthe- 
nius, elegiarum et aliorum car- 
mium fcriptor, vixit, tefte 
Suida, ufque ad Tiberii tem- 
pora. Pleniorem ejus notitiam 
petas ex "Voffio de Poetis Gra- 
ds c. viii. p. 79. et Fabricio 
Bibl Gr. ΠῚ, 27. 

* ipn. εὑρεῖν Ν. 

t Sic MSS. Fl. Πηνλάοιρ 
Tum. paullo ante συστέλλεται 
vw ui N.. ** Nota συστέλλισθαρ 
* pofitum pro corripere, qua fig- 
" nificatione id apud Gramma- 
* ticos ut plurimum reperias; 
" yt d Athenzum IX. P. 
^ 989, Ε, Πέρδιξ. τούτων «συλλοὶ 


(c “ μὲν μέμνηνται ὡς καὶ ᾿Αριστοβαν 
* yag, Τοῦ δὶ ὀνόματος αὐτῶν 
** (uo ΣΥΣΤΕΛΛΟΥΣΙ τὴν μέσην 
** συλλαβήν" ὡς ᾿Αρχίλοχος, Πτώσ- 
“ “σουσαν ὥστε αἰρδικα. Lib. X. 
P. 446. E. Enón δὲ xai ΣΥΣ- 

“ ΤΈΛΛΟΥΣΙ τὸν (quod eft in — 
“ «ίομαι) ὼς Πλᾷτωνὶ ἔν ταῖς ap 

* ἑερῶν, Οὐδ᾽ ὅστις αὐτῆς ixsreTay 
a χρήματα. Καὶ ἐν Σύρφακι, 
* Kai «c9 ὕδωρ πολύν  Scho- 


** Jiaft. B. ZEfchyl. Sept. Theb, 


* $09, "Ou δὲ τὸ δίσχιμον 
“ “ διαὶ διφϑόγγου γράφεσθαι ἀπὸ 

* ToU χρμῶνος, "PT δὲ mayxac 3n 
“ “δ τὸ μέτρον, καὶ ZYNEZTEI- 
f* AEN αὐτὸ, ixTó; yag ἔστι ποῦς... 
** Apud Corinthum, feu potius 
** Gregorium Corinthi Metro- 
* politanum De Dialecto Dori- 
** ca num. 86. Hepheeft, Schol, 
** p. 2. aliofque."— 4irnaldus. 

"u 'Ph9ue,, — De Rhinthone, 


φλυάκων, five fabularum ubi res 


tragice ludicro fermone tracta- 
bantur, fcriptore, confulas Fa- 


bricjum in notitia Tragicorum 
deperditorum B. G. II. xix. et 


auctores jbi allegatos, Exflat 


C..i. 3. 


10 


^ H9$ATIXTION: 


Ὡς σὲ Διόνυσος αὐτὸς ἐξώλη Dii: 

ἴϑ᾽ Ἱππώνακτος τὸ μέτρον, οὐδὲν μοι μέλει. 
καὶ Ἑὐριπίδης ἐν Ἑκάβη (1107.) 

«49» ταλαίνης ἰξαπάλλαξαι d. 


κρίτῳ (Id. xi. 18.) ἢ 


β Ὅμως μέντοι καὶ ἐν ἔπεσιν εὑρίσκεται, ὡς Weed, Θεῦ- 





in Rbhinthonem Epigramma 
Nofidis fatis venuftum in 
Antholog. H. Steph. p. 208. 
Anale&. Brunck. T. I. p. τού. 
Καὶ καπυρὸν γιλάσας παραμείβιο, 
καὶ oor imr "Ph im ἐμοί" 
Ῥίνϑον εἶμ᾽ ὁ Συρανόσιος, Μουσάων 
ὀλίγη τις δηϑονίς" 
Ἐκ τραγικῶν ἴδιον κισσὸν ἐδρεψαάμε- 
$a. Sic enim locum exhibet 
MS. Vaticanus. Edd. ante 
Brunckianam v. 3. male fiftunt 
καλύκων, quae le&io viros longe 
do&iffimos, in quibus Tou- 
pium, qui de hoc feriptore 
preclare meritus eft Emend. IT. 
p. 136, mirum in modum ex- 
etcuit, Sed quum Noflidis in- 
Ciderit mentio, a me impetrare 
nequeo, quin aliud ejufdem Ῥοδ- 
tri; Epigramma in collectio- 
ne Brunckiana proxime antece- 
dens, et a. magno Beritleio: in 
Differt. Phalarid. p. 355. minus 
feliciter tentatum, ex Cod, Vati- 
cani veftigiis à viro eruditiflimó 
R. Porfono duobus in locis refti- 


. tutumcum Le&toribus meiscom- 


municem. Ὦ ξεῖν εἴ τό γε eris 
"mori καλλίχορον Μιτυλάναν, τὰν 
Σαπφὼ “Χαρίτων ἄνϑος ἐνοψόμενος, 
ἜΪπεῖν, ὡς Μουσαῖσι OIAAOHN, A 

ΤΕ Δοκεὶς γὰ Τίκτεν, IZAIZ Θ᾽ ὅτι 
μοι τοὔνομα Νόσσις, to. Ceterum 
in fragmento quod fequitur am- 
plexus fum lectiones C. et M, 
4 Bentleio probatas. C. tamen 
*habet διώνυσος. Fl, ὅδε διόνυσος 


ἀλλὰ Φλυάκων . 


αὐτὸς ἰξόλῃ ϑείης. εἶδ᾽ ἑἱππαώνακτις 
«9 μέτρον οὐ μοι μόλλοι. MSS. 
nonnulli ὃ σε----ἰξώλη ϑείης vel c" 
et verfu feq. μέλλει. — Turnebus 
ὃ Διόνυσος»--- εἴθ᾽ — οὐ μοι μέλει. 
Huc refpicit Herodianus MS. 
in Bibliotheca Leidenfi, quem 
plenius velim exfcripfiffet Valc- 
kenaerius ad Euripid. Phoen. 
ἢ 508. πολλάκις----εὑρίσκομεν τὸ ΜΝ 
αποτιλοῦν κοινὴν συλλαϊβὴν---ὁμοίως 
καὶ τὸ ΠΤ--“καὶ τὸ ΚΤ, e; «aea 
Τυρίνθω," »Ἱπαύνακτος τὸ μέτρον" υὐδὲν 
μοι μέγα" ubi corrigendum mo- 
net vir egregius «αρὰ τῷ Ρύϑων 
T. 7. μ- οὐδὲν μοι μέλει, εἰ Nofiri 
locum indicat. Verfíum fecun- 
dum, prout nunc editur, fatis 
«efperum atque horridum effe 
fateor, et quem faftidiofa Atti» 
corum aures -proculdubio non 
toleraffent ; a Siculis fortaffe at- 
que Italis paullo plus licentiz, 
poetis praefertim ludicri generis, 
fuit conceffum.  Verfum ex Eu- 
ripidis Hecuba foli exhibent C. 
et M. fed ibi ζόης, metri caufa, 
*didjt Porfonus, quam formam 
legibus analogise optime con- 
venire docet Ruftathius 1l. T. 
p. 411. init. — 311,28. Edi- 
tio Euripidis Balienfis x 544. 
cum lectionibus e MStis mag- 
nam partem duttis, in Bibl. 
"Bodl. adfervata, locum ita cor- 
TeCtum dat, ζωῆς] e 0 ὡς ονέω ero), 
οὕτω καὶ A eh τῇ χρείᾳ τοῦ μέτρου. 


5. καὶ φησὶ addurit MSS. non- 





ΠΕΡῚ EYAAABON. 11 


ὑψηλᾶς ἐς ebrror δρῶν ἄειδε τοιαῦται C. I. $. 
xai dag Ὁμήρῳ (1l. ». 275.) | 
οἶδ᾽ ἀρετὴν οἷός ἐσσι, ví σε xps ταῦτα λέγεσϑαι. . 
xd wap ᾿Ανακρέοντε ἐν ἐλεγείαις (Fr. cxxi. ed. 
Barnes.) 5 
οὐδὲ τι Toi erpog Maud. ὅμως γε μὲν ὡς ^ ἀδοιάστως. . 
ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν τοιούτων (Hom. Il. v. 235.) 
σοὶ ναίουσ᾽ ὑποφῆται. ἀνιπτόποδες χαμαιῦναι, 
^ dduv (Od. x. 243.) 
ἔδμεναι οἷα σύες χαμαιευνάδες αἰὲν ἔδουσιν, 10 
"rus dia, τὸ Φαντασίαν TiVd, παρέχειν τοῦ ᾿ἀπηρτίσϑαι 
τὴν λέζιν ἐν τῷ χαμαὶ, ὡς μία ἡ χαμαὶ ὡκούεται" τῇ 5 
μέντοι Ὑ * vi διφϑόγγωῳ dà ἐὰν τσωραμκολουϑήση τὸ τοιοῦτον, 
τελείως τρωχὺς ὁ στίχος γίνεται" οἷον (Il. s. 4 7.) | 
Ἕκτορ vil Πριάμοιο--- X5 
Δεύτερος ' δέ ἐστι τρόπος, ὅταν βρωχεῖ, " βεαχυνομένῳ 
Φωνήεντι ἐπιφέρητωι ἐν τῇ sens συλλαβὴ σύμφωνα δύο, 
ὧν τὸ μὲν τπὠρῶτον ἀφωνόν ἐστι, τὸ δὲ δεύτερον "ὑγρόν" οἷον, 
ὅπλον, ἄκρον, (ll, τ, 287.. ᾿ 





16, Δεύτερός ien] Δεύτερον τρόπον Φησὶ τῆς κοινῆς συλλαβῆς, ὅταν τὸ 
μὲν ωρῶτον ἄφωνον ἢ, τὸ δὲ δεύτερον i ὑγρόν" καὶ ὅταν κατα : σύλληψιν ὁ ὑπαρ- 
Χωσιν. Ἑἰϊκότως, Τὸ γὰρ ἄφωνον πάντως ἰστὶν ὡσϑενὲς, ὡς κακόφωνον" 
τὸ E δλύτερον εὐόλισϑον καὶ τρίχον. Aux γοῦν τὴν ἀσϑίνειαν τοῦ vov, 
xai τὸ εὐκίνητον τοῦ ὑγροῦ οὐκ' αἰσϑανεται à ἢ ἀκοὴ τὴν μακροὶν,, καὶ γίνεται 
κοινὴ συλλαβή. Ποιοῦσι δὲ κοινὴν συλλαβὴν δύο σύμφωνα, ἐπεὶ ἑκάστη 
συλλαβὴ ἢ ἔχει τινῶ σιωπήν" ὡς οὖν ἀσϑενέστερα «λείω χρόνον ἑποίδυν ἐν τῇ 
κυήσει, καὶ ἤλέγχετο ἢ κοινὴ συλλαβή. 


nul. Mox γὰρ ἄειδε C. Se- pai defunt N. «» λέξιν ὡς i τῷ 
quns ἐσ Homero exemplum χάμαι ἀκούεται habet C. 


emittit N. * Sic Codd. plures. τῇ μέντοι 
' ἀλάστως ΕἸ, B. q F. τῇ μέντοι γε Turn. "Exrwp C. 
ὁ φάλιν deeft MSS. ΕἸ. f 5 deeft Turn. 
ne tai C. € ἀμετάβολον Barocc. 72. in 


ὁ ἀπηρτῆσϑαι Fl. B. asagri- Ícholiis pro φᾳλείω χρόνον Pauwius 
93 C. a καὶ ea» ad ἐν τῷ xa- — conjicit μείω χρόνον. 


C. 1. 9. 


12 . 


HOAIXTION 


Πατεοκλέ μοι διιλὴ — 
»" δὲ ὃ * / € 4 «4 » 4 ΄“»"» 
ὁτῶν Ot τὸ Ὡροηγούμενον ἡμίφωνον M, οὐκέτι Χοιγῆ ἐστιν 





2. Ἡμίφωνον] Οἷον, ζ, £, Y, δ» [45 9; f, C. 


Ὁ τὸ deeft Turn. *' Sequitur 
** eseorácc eras δὲ ἡμίφωνον ὑγροῦ : 
* unde apparet, mendam in his 
* haerere: nam unum evertit 
** alterum,et hac fimul effe vera 
* non poffunt: dicam quod 
** fentio, tribus verbis : aut in- 


- * ter ἄφωνα et ἡμίφωνα non dif- 


** tnxit Hepheaftio, aut ὑγρὰ et 
** ἡμίφωνα pro iifdem habuit: fi 
* prius fumas, legendum ὅταν 
«δὲ «-ροηγούμενον ὑγρὸν » οὗκέτι 
"' wow» ἔστιν ἢ «ἀροκειμένη, ἀλλὰ 
““ σιλίως μακρά. ΄Ὡροτάσσεται δὲ 
** ἡμίφωνον ὑγροῦ. Si pofterius, 
“4 contra [fcribendum cra» δὲ 
** προηγούμενον ἡμίφωνον ἢ, pixíri 
* χριγή ἰστιν 9) «ἀροκειμένη, ἀλλὰ 
** γελέως μακρά. «ροτάσσετα: δὲ 
** ἄφωνον ὑγροῦ. Tertium non 
* datur hic : tu elige, quod cu- 
* pis: potes enim ; quia non 
* fcimus certo quid de apho- 
'** nis, hemiphonis, et liquidis 
** precife fenferit EJephaeftjo." 
Pausv. 
** Locum hunc, licet minime 
** obícurum, haud videtur intel- 
*' lexiffe V. D. Error ortus eft 
*' ex. ignoratis ἡμιφώνοις, vel fe- 
“4 mivocalibus, quas eafdem 
** credidit cum aoro, vel cum 
“4 ὑγροῖς ; ideoque duplicem hu- 
** jus loci emendationem pro- 
* tulit; fed neutra vera eft; 
** fantffimus enim bic eft locus, 
** ut jam demonftrabimus. 'H- 
** μίφωνα vel femivocales ple- 
** rumque effe dicüntur iftze li- 
* tere, quz. in pronuntiando a 


- '* vocalibus incipiunt, quod ta- 


* men falfum effe recte de- 
** monftravit magnus J. G. 
" Vofhus Lib. I. de Arte Gram- 
* mat. c. I4.  Scholiaftes He- 
ec phaft. Ícribit : Ἡμίφωνον" οἷον, 
“ e ξ, Y, À, p» Y» £5 σ. Sed ibi 
* cum fetnivocalibus confundit 
,* liquidas. Quicquid ejus fit, 
* certum eft, fecundum He- 
** pheftionem & cum  confo- 
** nanti praeponitur femivoca- 
* lem effe, at cum poftponitur 
** liquidam ; prius hac in pagi- 
** na, pofterius in fequenti do- 
““ cet. Praeter 4, fecundum 
** eundem, σ eft femivocalis. 
* Hae autem due femivocales 
** folge funt, quae in eadem fyl- 
* ]aba liquida praponantur. 
““ Senfus ergo loci Hephaftio- 
** nis hic eft: Secundus modus 
* (fyllabe ancipitis) 2, cum 


| ** natura brevi, vel. correpta vo- 


** cali adjunguntur in fequenti fyl- 
κέ laba duo «confonantes, quarum 
** erior eft liquida, pofferior. muta 
* &c. Cum «vero prima in loco 
* eff. femrvocalis, non anggps. ef 
^* preecedens. vocalis, fed prorfus 
* longa. Hunc effe hujus loci 
** verum et. genuinum fenfum, 
* liquido patet, ex eo, quod 
** mox fcribat Nofter, 52» μέντοι 
** 4. διὰ τοῦ MN σύνταξις ἐποίησέ 
** σπου καὶ βραχεῖαν, qua eft ex- 
'* ceptio regulae modo datz, de 
* vocalibus liquidas przceden- 
* tibus."  Zfrzaid. 

* Non fenferit diverfa ab 
* Dionyfio Thrace in Gramm. 
** apud 1. À. Fabricium B. G. 














ΠΕΡῚ ΣΥΛΛΑΒΩ͂Ν. 18 


ἡ ροκειμένη, ἀλλὰ τελέως μακρά" τροτάσσεται dC. Y. 3. 
ἡμίφωνον ὑγροῦ, τὸ μὲν μι, τοῦ V, οἷὸν ἀμνός" τὸ ᾿ δὲ 
σ τῷ μ, οἷον, ἐσμός" καὶ τὸ C τοῦ X, κατὼ 'ά- 
Se ὡς ἐν τῷ x μώσλης" καὶ σπανίως τοῦ ν, ὡς ἐν τῷ 





* T. VII. p. 27. εἰ Ariftide « μέντοι ἡ διὰ τοῦ MN σύνταξισ 
“ Quintiliano L. I. Ρ.44.- Et “ποίησε που καὶ βραχεῖαν, ἥμνος. 
* utrumque ftultum eft, quod — * Ita hic locus intelligendus, et 
*' ponit, Hepheeftionem non dif- — * nulla mutatione indiget. Ho- 
* tinxiffe inter ἄφωνα et ἡμίφω- — ''* mo pofuit voces ἐσμὸς, ἀμάσ- 
* s, vel non inter ὑγρὰ et 4gí- — ' Anc, σάσνης corripi in prima. 
' Gea. Sed nmefcivit nomen  ** Minime gentium. Syliabe 
* generis. haerere ízpe fpeciei.  ** fumt longiffimse: unica MN 
“ Sic literae M. X. hic vocantur  *'compofitio excipitur, Hec 
*femivocales : quales re vera  **fcripferam cum vidi Arnal- 
* funt; et quales funt A. N. P. ** dum hic bene quoque refu- 
* Z, E. t. fed illa rurfus diftin- — ** ἰδῆς Pauwium, diffimili ali- 
*" guuntur in Jigudas et dupli- “’ quantum modo. Sed nobis 
"£&$, Ergo omnes liquide —* facile convenerit. Dicit prz- 
"funt femivocales, fed non  *'terea (Pauwius íc.) de. quo 
" omnes femivocales liquidz, , ** non cogitaveram, primam in 
* et liquidas fine vitio femivo- — **izAà pro ἐσθλὸς corripi: de 
"cales adpellamus. Ἡμίφωνα — *' quo nec ipfe Hephaftio cogi- 
"Ore, ait Dionyfius (De  **'tarat. Nam alioquin non 
* Stru&t. Or. cap. xiv. p. 96. ed. ** folum MN adduxiffet, ut idem 
" Upton.) 6 £; d, ^, 5» p σ. animadvertit. Mox Arnaldus 
* Hic-autem Hephaftio docet, ** docet, male τὸ μὲν M τοῦ N'- 
“ quomodo fyllaba produci de- — ** mutari a Pavone in T τοῦ N. 
* beat, quando femivocalis, qua ** Nam prius fe habet optime. 
* fimul liquida eft, premittitur ** Vide quoque M. Meibomium 
^ liquida; et verba ὅταν δὲ eo- — '*ad Ariftidem  Quintilianum 
" ηγούμενον ἡμιίφωνον ἢ, εἰ verba — ** p. 274." . D'Orvillius. 

“ προτάσσεται δὲ ἡμίφωνον idem ! χὸ δὲ E τοῦ M defunt C. 

" notant, et fibi lucem addunt k μάσλης C. et fic conjicit 
"invicem. — Exempla adducit  Pauwius, κατὰ «a9«, id eft, 
“τοῦ MN. τοῦ XM. et τοῦ EA. fer omi[fonem litere 9, more Do-- 
* nam Z inter femivocales, fed — rico, pro μάσϑλης. ᾿Αμάσλης -Fl.: 
“περ liquida, nec duplex, ut me — 'Turn. cum majore parte Codi-- 
" docuit. Voflius, et ΣΝ. Hi cum, et hanc le&ionem defen- 
*" funt unici cafus, ubi femivo- dunt Arnaldus et D'Orvillius.: 
" calis poteft pracedere liqui-- Locus Pollucis VII.93. a D'Or-- 
"de. Et fyllabe his femivo- — villio laudatue ita fe habet : va. 
* calibus preemiffze longae funt, μώτοι Τυῤῥηνικας, ὃ Σαπφοῦς pac-: 
" nifi quod. mox .excipiat, 5d ϑλης,. ποικίλος εἴη; μάσϑλης Λύδιο»: 





C. I. 3. 


14 . 


HéAIZTION 


! Πάσνης 3e Μάσνης, ἃ δὴ ὑνόμαιτα, “παρὰ Bax εἰσὶν 


ἐν τοὺς Λυδιακοῖς. 


Ἤδη μώντοι ἡ dà τοῦ μ᾽ σύνταξις 


ἐπάησέ wu καὶ βραρχεῖαν, ὡς wap Κρατίνῳ, ἐν Har- 


erras, 


πὶ ᾿Αλλοτριογνώμοις, ἑπιλήσμοσί, μνημονικοῖσνων 


xdi tap '᾽'Ἐπιχάρμω ἐν Μεγαρίδι, 





κοικὸν ἔρχον. δὲ [ὈΠΡΈΣΤΩΔΙΣ 
Codex τὰ μέντοι; Tejpumxd εἴη ἂν ὃ 
Σασῷῴους. μώακλης auos νεΣὉ 
Sapphus omiffis. Falckenbur« 
gius, Hemflerhufio tefte, alianr 
medelam adhibet : τας μέντον 
τυῤῥηνικας, εἴη ὧν ὃ Σαπφοῦς 
μωώσϑλης (ad oram μάλης) sreixíe 
λος μάσϑλης εἶπε, Λύδιον καλῶν 
καλὸν ἔργο.  koupius Emend, 
T. IV. p. 232. refcribit τὼ. μέν- 
To Τυῤῥηνικὰ ὁ Σαπφοῦς μάαϑλης 
ἂν εἴη. ἸΠοικίλος μάσϑλης,. Δύδιον 
καλὸν ἔργο. Judicium meunv 
haud interpono; etü pro varie 
le&tione μάλης non omnino in- 
commodum crediderim μάσλης. 
Similem litere 9 omiffionem ir 


voce igAó; recte notat Pauwius, 


de cujus forma ratione confu- 


lenda et Hermanni difputatio. 


ad Pindari Olymp. II. 34- 

|! Sic C. Πασνης xai ᾿Ασνης 
Turn. Meer» tantum ΕἸ. H. B. 
Etymologus M. P. 249, r5. 
Δάσληφα, Δεῖ γυωώσκειν ὅτι τὸ 
Δασληραι ὕνομα ἴστι λίμνης (N.B. 
pro ἔστι MS. D'Orv. habet δὲ 
τοῦτο) καὶ Βρυσμὸς, ieri δὲ ἃ ὄνομαν 
aed καὶ Πασνης καὶ Mace, 
ὀνόματα, ποταμῶν' καὶ ᾿Οσροῆνη, 


ὅπερ Tn "Opfolm λέγουσι», ἔστι. 


χῶρα οὕτω καλουμένη ἐν Συρία" 
τὸ c i συλλήψει ἔστι μετὰ τῶκ 
ἐφειφερομένων συμφώνων. Similia 
habet Codex MS. Barocc. 5o. 
fol. 329. b. e quo fzepius Ety- 


mologus reftaurari et - 
poteft : Μιόσϑλης ἐστιν xd ὃ εὖ- 
μοίλακτορ" δέσληρα, ὄνομα. λίμινος" 
«Ace καὶ pam. (fic) ὀνόματα 
«οταμῶν' βύρσνος o ὄνομα βασιλίως" 
d psien ὅπερ τίνες λέγουσιν ἀρροΐνη 
χῶὥῶρα iori» ἐν συρία οὔτω λεγομένη. 
Vix dubitari poteft quin ex 
Xanthi hiftoria verba ab Ety- 
mologo notatg detiyata fint. 
Xanthi reliquias collegit Fridz- 
ficus Üreuger inter. Hifforicorum 
Graecorum. antiquiffrmorum frag- 
venta, Heidelberger 1806. 8vo. 
Noftrum tamen, non nifi ex 
Fabricii indice cognitum ha. 
buit : * Utrum qui ab Hepbz- 
** ffione. i5. Encbitidio laudatus 
* Xantbus hic Lyrus fit, an 
* ille rerum fcriptor; cum ifte 
* liber ad manus non fit, de- 
** cernere nequeo." .P. 156. 

m δὶς C. Turn. et ita citat 
Aldus in Infüit. Grammat. p. 
250. ed. R. Steph. 1531. 
ἀλλοξριογνώμης ἐπιλήσμοσιν ΕἸ. H. 
B. Legendum conjicit Arnal- 
dus ** ᾿Αλλοτρίασ γνώμΗς ἐπτιλήσ- 
*€ toc. μνημονικοῖς ΔῈ-- feníu a 
** fequentibus, quee nobis invi- 
“ dit vetuftas, pendente." ᾿Αλ- 
λοτριόγνωμος Certe analogiae pre- 
fidio caret, ut ex ufu vocum εὖ- 
γνώμων, συγγνώμων, μαλακογοώμων, 
et fimilium quifque ftatim in- 
telliget. Longius tamen a MSS. 
veítigiis abit. Arnaldus. . 





IIÉPI ΣΥΛΛΑΒΩ͂Ν, 


εὔυμονος 


καἱ μαυσικῷν ? f ἔχοισα σᾶσαν φιλόλυρος 


χή. 


καὶ παρὼ Καλλιμάχῳ (v. Fragm. Bentl. xxvii.) 
9 γὼς μὲν ὁ Μνησῴρχειος ἔφη ξένος---- 
pi^ 4 » ^ » S ͵νΨ » 
εν μέντοι &Y τῇ τῦροτεβοῦ συλλαβὴ τελιδον ἢ Τὸ aDuyoy, 





1. Εὔυμνος] Τροχαϊκὸν γὰρ μέτρον" καὶ ἔδει τὸν τρῦτον ἁπλοῦν πόδα 


εἶναι τροχρῖον, 
dior, GA ἐν ταῖς ἀρτίαις. 
μέντοι τοῦ p “χέγονε καινή, 


Ἔν yao. ταῖς σερτταῖς τὸ TP; χαϊκὸν οὐ δέχεταν σπον- 
"H» οὖν εὔὔμνος τὸν μακρόν" ἐπιφερομένου 
6. τὸ ἄφωνον] “Ὥστε εἶναν αὐτὸ κατὰ 


δαστασιν δηλόνοτι" οὕτω yag ὃ ἐξηγητής φησι. 


5 Epicharmi verba diftribni 
quomodo voluiffe videtur Span- 
hemius ad Callimachi H. Apoll. 
3f. Arnaldus cum Scholiaíte 
metrum putat Trochaicum effe, 
et illud $y*?, quod. in Trochaici 
crie. initio ftatui nequit, non 
ab Epicharmo profectum. For- 
taffe re&te. Quum enim de vo- 
tis εὔνμνος tantum quantitate 
agatur, nulla caufa eft quare 
alterius verficuli initium, nem- 
pe ut fenfus evadat integer, a 
Grammatico noftro prolatum 
exiftimemus, prefertim quum 
confuetndo ejus fere perpetua 
fit imperfe&tze fententiz locos 
ad regulas confirmandas adhi- 
bere. Sed, ne 1d omitterem, 
vetuit MSS. auctoritas, qui 
omnes, praeter N, ubi locus om- 
nino deeft, ἠχὸ retinent. ἔχουσα 
et φιλόληρος FI. B. HE. 

9 Hoc Callimachi fragmen- 
tum citat Priícianus I. p. 544. 
55r. et II. p. 572. Priorem 
locum adfcribam : Sunt fimiliter 
m confonantibus ancipites vel h- 
quide, ut 1, et R, que modo lon- 
Fam modo brevem ea mulas po- 
Jite in eadem [yllaba faciunt [y]- 


labam. His quidam addunz non 
irrationabiliter M et w : quia ipfe 
quoque communes faciunt fyllabas 
poft mutas pofite : quod. dwerfo- 
rum confirmatur aucloritate tam 
Grecorum, quam. Latinorum. O. 
vidius in X. Metamorphofoon, 
Pifcofamque Gnidon, gravidam- 
que Amathunta metullis. Euz;- 
pides in Pborniffis 5. ἰσότης ἔταξε 
κἀριϑμὸν δηώρισεν. Ine δ ifdem : au 
λόμεσϑι;, δύο κακὼ σπεύδιες τέκνον, 
“ρμά Grecos invenitur. Lamen m 
ante n pofita, neo producens. ante 
Jt vacalem more mutarum. Calli- 
macbus: τὼς μὲν ὃ Μνησάρχειος 
ἔφη ξένος, ὧϑι συνιαμνῶ. Ubi Ed. 
Ald. habet ὥλεσεν αἰνῶν, in. duo- 
bus aliis locis ὦλεσεν αἰνῶς. Ed. 
Flor. Euripidis verfus corruptif- 
fime exhibet ὅτν «2 ϑνητὰὶ C5» 
κατ ᾿ἀριϑμὸν ὦ ὦρισε, et ἀπολλόμεσθω 
γῦν κακοῖς μητρὸς τέκνον" neque 
melins Callimachi: τῶς μὲν ὄμ- 
"ne ἐργεῖος ἔφη ξένος, ὄλλυσεν ai- 
νῶς. ln pofteriore tamen p. ali- 
quanto melius ἰσότης ἔταξε καὶ 
xal οἰριθμὸν διωρισε---ααὐλλόμεσθα. 
διὼ κακωσαούδεις τέκνον. τῶς μεενο- 
μνὴς epysios ἔφη ξένος, ὧδε. συναινῶ. 

P? xay Turn. deinde ἀρκθικὸν C, 


16 


HéAIXTION 


C.1. 5. τῆς δὲ δευτέρως ἀρχικὸν τὸ ὑγρὸν, οὐκέτι γίνεται κοινὴ 


συλλαβὴ, ἀλλ᾽ -dyrixpug μακρὼ, ὡς παρὰ ᾿Αλκαίῳ, 


(Fr. Urfini p. 105.) 


4 ix pa λάσας ἀλγέων, 


5(καὶ ταρ Ὁμήρῳ, Od. p. 90.} 


ἐκ p ' ἀσαμίνϑου βάντες. 


e 


Φησὶ δὲ ὁ "Ἡλιόδωρος τὸ μ ἐπιφερόμενον ' ava. ἧττον 





4. "Ex με λάσας} Μακρὸν yap ἔμεινεν ἢ εἰ καίτοι Eng ὄντος ἀφώνου 


καὶ ὑγροῦ" ἀλλὰ κατὰ διάστασιν. 
λαμβάνεται ᾿Ἡλιοδώρου μὴ οἰομένου 
μ ἐστίν οἷον OTMOZ, καὶ ἐπιφέρει 


4 Sic reCe diflinxit Bent- 
Jeius poft Horatium p. 799. 
Imitatur nempe Alcaeus Home. 
ricum ix δέ μὲ carro» Ληϑάνει, 
ὅσσ᾽ ἔπαϑον, aut aliquid fimile. 
Libri omnes male ἐκ μ᾽ ἐλάσας. 

τ * Heliodorus dixerat M 
. ** parciffime ceterarum liquida- 
** rum .poft mutam corripere 
* fyllabam in Epic: ideoque 
** contenderat a Cratino dictum 
** ἰλήλυμεν pro ἐλήλυϑμεν, quod 
** pro ἐληλύϑαμεν alias ponitur. 
** Eam opinionem refutat Ie- 
** phadílio oftendens primo ex- 
'** emplis vocum ex ipfo Cratino 
“ἄκμων, ἀριϑμητοὶ; τεκμαρτὸνν in 
* bexametris correptarum, Dein 
"f et magis eum urguet, cum 
* dicat in voce. ἐλήλυμεν ld. non 
“ fpeCtatfe Cratinum, in ρίας, 
* quia hac voce utuntur etiam 
** in aliis metris, ut in trimetro 
* hoc, Κύκνον δὲ epvra «ois δύ- 
“μοὺς ἐλήλυμε. — Quin. hanc 
* Syncopen et ufurpatam in 
* aliis perfonis, ubi M locum 
** habere non poterit, ut in hoc 


7. Φησὶ δὲ ὁ Ἡλιόδωρος) "Em: 


^s N μι N A * X 
«voip xoxo, OT? μετοι TO αᾧωγον τὸ 


τὰ σπαραδιίγματα. 


* 'T'eimetro Iambo. Τοιοῦδε φω- 
“τὸς «σρὸς δύμους ἰλήλυτε, pro 
“Ἰληλύϑατε. Ad hzc Sch. pri- 
* mo ait, ἐπιλαμβάνεται repre- 
* bendit Heliodorum, qui putat 
* fyllabam non effe communem 
* onte M cum muta.. Mox autem 
*' iu alia nota ad verfum Σκῆψιν. 


** συνηγορῶν Ἡλιοδώρῳ δῆϑεν ταῦτα | 
Quafi dicat: patroc- — 


«€ φησιν. 








* natus Heliodore. fcilicet bec - 


* dixit. Nam re vera prima 


* fpecie hoc δὰ Heliodori fen- - 
* tentiam firmandam faciebat | 


* exemplum, nifi cetera argu- 


* menta in contrarium advo- - 


* caffet: quibus nempe patebat - 
* eum in aliis ufum pofitione 


* debili ante M, et in aliis 


* etiam metris, non Epicis fo- 


“4 118. occurrere ἐλήλυμεν et ἐλή- 
* Aygs;, * * *. Heliodoro re vera 
* συνηγορεῖ Ariftides Qiuintilia- 
* nus Lib. I. 
* M. Meibomium." J2D'Orvil- 
lus. 

* Sic Turn. C. Zo» FL. H. 
N. B. et mox ὑγρὸν F. B. 





ον -— 


p. 47. ubi vide | 








ΠΕΡῚ 3YAAABDN. 
τῶν ὥλλὼν ὑγρῶν κοινὰς ταοιεϊν ἐν τὸς ἔπεσε eva Dei C. 1. g. 


M. 


Διὼ τοῦτο καὶ Κρατῖνος ἔν τοὺς " Χεέρωσι πφποίρα, 

* σκῆψιν μὲν, Χείρωνες, ἰλόλυμεν, ὡς ὑποθήκας. “οὶ 
ἀντὶ τοῦ 9 ἐληλύϑαμεν, ὃ ere ἐξηλέγξαμεν ψῶδος ὄν" e 
yàg τῷ μυρίαν εἶγαι τὴν χρῆσιν παρὰ τὸς ἄλλοι, ἐδεί- ς 
ἔαμεν ἔτι καὶ τταρ αὐτῷ τῷ Κρατίνῳ πολλάκις οὖσαν, 


ὡς ἐν ? Κλλεο[βουλίναιᾳ, 


ἔστιν ἄκμων καὶ 5 σφύρα νεανίᾳ εὕτριχι «στόλῳ. 





à. Σκῆψιν μὴ} Συνηγορῶν Ἡλιοδώρῳ. δῆϑιν ταῦτά φησιν. ᾿Ηδύνατο ydp 
ἰλήλυϑμεν εἶναι!» εἰ μηδὲν ἐκώλυε" xaTa, σύλληψιν» γὰρ ἰπίφερε τὸ ἄφωνον. 
καὶ ὑγρόν ψεῦδος δὲ τοῦτο. ᾿Αττικὸν γάρ ἰστι τὸ ἰλήλυμεν᾽ οὐ γὰρ δαὶ τὸ 


μέτρον αφῃρίϑη τὸ 9, ἀλλὰ σύνηϑες αὐτῷ οὕτω λέγειν. 


8. Ἔστιν ἀἄκ- 


μων) Ἔν ταύτη γὰρ! ὀφειλούσῃ βιαχέία εἶναι ἐπιφέρεται τὸ μ' ἰδοὺ οὖν 


ἀφώνου ὄντος x πρὸ τοῦ L γίνεται κοινή, 


Οὐκοῦν οὐδὲν ἔβλαστε καὶ εἷς τὸ 


ἰλήλνθμεν ἡ » ἐπιφιρὼ τοῦ ἀφώνου καὶ τοῦ μ. 


"ἐυλλαβας, μᾶλλον δὲ μακρείς C 

ἃ Χείρωσι. Sic Edd. et MSS. 
preter N. lante metro. 
Vide Jungermannum ad Pollu- 
cim.X. 186. Hemíterhufium 
ad Lucian. T.I. p. 556. Me- 
nagium ad Diogenem Laertium, 
1.62. Itaque miror Hermaunum 
ad Ariftophanis Nub. Schol. 920. 
pravam adoptaffe le&ibnem X«í- 
pe. Verfus Cratini apud Lu- 
ciani Scholiaften, citati etiam a 
Suida v. 'ραδαμανϑυος ὅρκος, et a 
Scholiafte Platonis p. $. 
Ruhnken. ita digerendi, ot» 


μόγιστος ὅρκος 'άᾶπαντι λόγῳ Κύων, 


ἵπειτα χὴν, ϑεοὺς δ᾽ ἐσίγων. Prior 
eft Iambelegus, alter Iambicus 
trimeter catale&ticus. 

* Ye. Arnaldus putat 
Σκῆψιν fumi pro motitu, ut apud 
AEích. Ag. 895. Τοίαδε μέντοι 
σκῆψις οὐ δόλον φέρει. Nefcio ta- 
men an Σκῆψις in h. 1. fit no- 
men civitatis, ut Efymolog. M. 


Zcds ἰστι efus ἐν Τροίᾳ, de qua 
civitate Strabo 9 XIII. Pp. 607. 
atque hic lega 

Σκῆψιν μὲν. ΧΕΙΡΩΝΟΣ ἐλόλυε 

pt? ὡς o 

L. Hotchbis. Edidi fecutus Tur- 
nebutm. Χείρωνας F. H. B. Χείρων 
N. σκῆψιν μὲν ὦ Χείρωνες C. bite 
λοϑμεν Fl. Per vocem ni 
alludit fortaffe Comicus ad 

quod olim, Suida tefte, fub 
ronis nomine circumferebatur, 
ὑποθήκας, ἃς «oiTOs «ρὸς "Aog 
Aía, nifi mavis intelligere car- 
men Χειρῶνος ὑποθήκας infcrip- 
tum, quod .Hefiodo tribuunt 
complures, ab Ariftophane in 
Δαιταλεῦσιν derifum auctor eít 
Phrynichus Ecl. Att. p. 32. 

Y Κλεοβουλίναις. De hac fa- 
bula fatagunt Viri do&ti ad He- 
fychium v. Αἴϑης. 

ni σφῦρά (fic) edidit Turn. σφύ- 
ps Fl. Caufa nulla erat. quare 
dubitaret D'Orvillius an ultima 

C 


C.I. 3. 


18 HéAIZTION 


καὶ " πάλιν ἐν ΠΙανόπταις, 


P κρώνια δισσὰ φορεῖν, ὀφϑαλμοὶ δ᾽ οὐκ appare. 


καὶ “πάλιν ἐν Ὥραις, 


4 οὐδὲ πρὸς εἶδος ζω ἥν οὐδὲν πτροσιδόντι τεκμαρτόν.. 


$'AAAwg TE καὶ τὸ ᾿ἐλήλυμεν ἐδείξαμεν καὶ ἐν ἄλλοις 


7 μέτροις συνήθως αὐτοῖς λεγόμενον, ὡς wap ᾿Αχαΐίῳ ἐν 


᾿Κύκνῳ, 


Κύκνου δὲ πρῶτα «vpic 8 δόμους ἐλύλυμεν. 
Wap ὦ καὶ τὸ δεύτερόν ἐστιν ἀκολούϑως πρόσωπον, 
τοιοῦδε φωτὸς expos δόμους ἰλήλυτε. 
Τρίτος δὲ ἐστὶ " τρόπος, ὅταν βραχεῖα συλλαβὴ τελικὴ 


᾿λόξεως 3 μὴ ἐπιφερομένων τῶν τῆς ϑέσεως 
Ἔ σοιητικῶν συμφώνων, ἀλλ᾽ ἥτοι ἐνὸς, ἢ μηδενός ὡς ἐν 


TG (Il. £. 421.) - 


Lad 





iD eQvra corriperetur. Ariftoph. 
Pac. 565. Νὴ AÍ 9» ydg σφύρα 
λαμπρὸν ἡν ἂν» ἐξωπλισμένη. Melius 
tamen obfervat locutionem Cra- 
tino adheeiffe ex Homer. Od. r. 
434. ἄκμονά T5, σφύραν T εὐποίη- 
só» τε αυράγρην. Pro τοώλῳ ΕἸ. εἴ 
MSS. B. H. erm. C. ew. 


' * ema» deeft Fl. B. D. H. 
Totum exemplum N. 

5 Sic C. Turn. κράνεια δισσά- 
Φορα:---αριϑμητοὶ ΕἸ. Β. Η. 

Ὁ ea) deeft Fl. B. H. 

d Sic Turn. εἶδος οὐδὲν ap ἣν 
οὐδὲν α΄. τ. C. et puto M. ap οὖν 
οὐδέν τι «ροσιδόντες Tr. F. H. et 
fic, vel τὸ B. In Ariftroph. Av. 


᾿ 482. pro ἀλλ᾽ ὄρννϑες ᾽ καβασίλενον, 


«AA ἔστι τεκμήρια τούτων edidit 
Beckius, aAA pni καβασίλευον, 
«ὅλλ᾽ ἔστιν τεκμήρια τούτων. ** Mu- 


“4 tavi," inquit, ** has lectiones 


* metri caufa," Immo fecepta 


lectio unice vera eft. Mutata 
metrum peffumdat. μ» 

* ἰλήλυϑμεν Fl. ἐλήλυϑ᾽ fic C. 
i. e. ἐλήλυϑεν, quod delet, fubfti- 
tuens ἰλήλυμεν. Utramque le- 
&ionem conjungere videtur FI. 
deinde xai om. Fl. H. αὐτοῖς λε- 
γόμενον defunt C. 

f Κύκνῳ. Hoc nomen Athe- 
nzo VI. p. 270. E. re&e refti- 
tuit Cafaubonus. Et alibi per- 
mutantur κύκνος et xóx^e;. Sic 
in Euripid. Ion. 163. Aldus de- 
dit ὅδε πρὸς ϑυμέλας ἄλλος ἐρέσσει 
Κύκλος. Etymologus M. p. 544, 
4. inter alias τοῦ κύκνος Origines 
ponit κύκλος. 

& δόμον ἰλήλυϑμεν F.. et paullo 
poft ἰλήλυϑε. 

. B. πρόπος κοινῆς συλλαβῆς Turn. 
c λέξις Fl. B. H. ϑίέσεως deeft 


D σοιητινὼν deeft ΕἸ, B. H, 





IIEPI TAAABON. 


οἱ δὲ μέγα ἰάχοντες ἱπέδραμον — 


!» (Tl. μ. 144. o. 896.) 


αὐτὰρ ἱπεὶ Δαναῶν γένετο lax τε —— 


xai (Il. Z. 1.) 


P NícToen, δ᾽ oix ἴλαϑεν ἰαχὴ πίνοντά enrip ἔμιτης o 


(Od. ;. 109.) 


ἀλλὰ τά y ἄσπαρτα xal ἀνήροτα απ ἄντα φύονται." 


(Il. C. 194.) 


καὶ μὲν οἱ Λύκιοι τέμενος τάμον —— 
tyrauO'u καὶ εἰς μέρος λόγου ἡ κοινὴ ἔληξε, καὶ " εἰς τὴν το 
τοῦ τοδϑὸς " τελευταϊαν" αἱ γὰρ ἄλλαι κοιναὶ, ὡς εἶπον, 
3 * p δὼ ε . ej δ s ^ q 
ἀρκτικαὶ " ποδῶν ἡφαν αὕτη δὲ, καὶ TOU ποδὸς, "xai 
τῆς λέξεως ληκτικὴ, λέγω δὲ ἡ ΜΕΝ. 





! $ deeft. (Turn. qui habet 
etiam ϑρόος τε in fine verfus. 

7 Prifcianus I. p. 565. ci- 
tante D'Orvillio : Apud Grecos 
tamen quoque » fequente producere 
het antecedehtem. ας brevem ut 


Hom. im boc verfu, Νέστορα δ᾽ 


οὐκ ἴλαϑεν» ἰαχὴ «ἰνοντά vie ἔμ- 
τῆς. | 


Ὁ εἷς τὴν deeft C. 

9 so τελευτὴν Debo "Turn. 
ἔληξεν quoque addit C. 

P woo» Turn. C. 

4 xal τῆς λεξεως om. C. λέγῳ. 
δὲ ἡ μὲν defunt Turn. pro his xai 
μὲν habent C. M. pro AgxTix3 N. 


dat ἐρκτικῆ. 


c 


e «** 


^v 


20 -OHOAIXTION. 


ΚΕΦ. B. 
ΠΈΡΙ ZTNEKeONHZEQ. 


ΣΣΥΝΕΚΦΩΝΗΣΙΣ ἐστιν, ὁπόταν dio συλλαβαὶ σύμ» 

Quvoy μὴ ἔχρυσαι μεταξὺ ἀλλήλων, ἀντὶ μιῶς πιαρα- 

ληφϑῶσι. Τρόποι δέ εἰσι τῆς συνεκφωνήσεως ode 

5 γὰρ ' δύο μακραὶ εἰς μίαν μακρὰν σαρωλαμβάνονται, 
5' οἷον (I. e. 349.) 


- 





Y. ΣυνεκφώνησιοἾ "H συνεκφωώνησις ἀναγκαῖόν ἔστι μάϑημα, καὶ πάν 
μετρικοῖς ἁρμοδιώτατον᾽ πολλοὶ Ὑ γὰρ λελυμάνναι δυκοῦντες στίχοι; καὶ apa 
Ἴρον ἔχοντες τὴν σύνθεσιν, διὰ τῆς συνεκφωνήῆσεως τὸν τῆς μετροποίΐας κόσο 


μον ἀπολαμβάνουσι, τὸ γὰρ εν . -- 
ὑμῶν μὲν ϑεοὶ δοῖεν ᾿θλύμηια δώματ᾽ ἔχοντες, 


εἰ κοινόν τις λάβοι, μέγιστον ποιήσει ἰναντίωμᾳ τοῖς προειρημένοις. Φασὶ 
μὲν γὰρ κόσμον εἶναι κοινῆς, εἰ εἷς φωνῆεν λήγει, καὶ τὴν ἑξῆς 1 ἔχειϊ απὸ φ.- 
γῆεγτος, ἀρχομένην. ᾿Ενταῦϑα δὶ κατῷ τὸν δεύτερον πόδα τὴ οι συλλαβὴ τὸ 
do ἐπιφερόμενον, σκάξειν Sour τὸν στίχον, εἰ μὴ τῷ τῆς συνικφωνήσεως ϑε- 
ραντευϑείη λόγῳ. Συνεκφωνῶ γὰρ φὸ ε) καὶ γίνεται σατονδεῖος, “μὲν ϑεοί, 
Αὕτη » συνεκφώνησις λέγεται καὶ συνίζησις. Πάντως δὲ τετύχηκε τῶν 
δνομάτων, ὅτι * Φωνὴ ὑποϑλίβουσα καὶ ὑποκλέπτουσά τι τῶν Φωηΐέντων, τὰς 
κακοματρίας ἀφαιρεῖ τῶν στίχων" ὅταν yag Qumérta γίνηται ἀλλεπάλλη- 
Aog Φορὼ, συγεκφώνησις γινομένη, καὶ ὑφιζάνειν ἀλλήλοις φοιοῦσα τοὶ φωνή- 
ἐντᾶρ Tas δύο συλλαβὰς εἰς μίαν συναιρεῖ" οἷον isi τοῦ προκειμένου παρα- 
δείγματος τὸ ϑεοὶ , δισύλλαβον ὑποκλέψασα διὰ τὴν χρείαν 7 [] συνεκφώνησις, 
«τὸ μὲν ε συνξίϑλιψε τὸ δὲ o ,Τροσενεγκοῦσα, μονοσύλλαβον ἀντὶ δισυλ- 
,λάβου «πεποίηκε τοὔνομα, καὶ γίγονε ϑοι τρόπον. τίνα. Διαφέρει δὲ cunx- 
Φωνησις συναλοιφῆς" κλοιτὴ γάρ ἐστι χρόνων αὕτη, γραμμάτων οὔσης τῆς 
συναλοιφῆρ" ὅτι " μὲν συναλοιφὴ ὡς γράφεται καὶ βαίνεται, oi οἷον; ὡς Aa, 
οἱ δ᾽ ἄρα" oU γὰρ ὁλοκλήρως βαίνομεν, οἷον, ὦ ως ἔφατο, ἀλλοὶ ὡς γράφιται, 
ἔφαϑ. 'H δὲ συνεκφώνησις δλοκλήρως μὲν γράφεται, βαίνιται δὲ ἐλ- 
λιηιτῶς, οἷον» 

χρυσίῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ ἰλίσσεσο πάντας ᾿Αχαιούρ, 
κοινὸν δὲ i ἑκατέρας τὸ παρατηρεῖν, μὴ σύμφωνον -] μεταξύ. Ἡφαιστίων δὲ 
προλαμβάνει καὶ τὸν λόγον τὸν περὶ συνεκφωνήσεως, ὡς συμβαλλόμενον αὐτῷ 
εἰς τὸν περὶ τῶν ποδῶν λόγον. 


* δύο deeft ΕἸ. 8 ὡς τὸ Turn. 





ὃ οὐχ ἅλις ὅττι γυκωῖκας o 


“ὦ "πάλιν (Od. v. 227.) 
βρουκόλ, ἐπεὶ οὔτε Xa«a— 


21. 


ἢ βραχέα καὶ μακρὰ εἰς μίαν μάκραν" (Od. a. 182.) 


een ἱπὶ οἴνεπα «ᾳόγγον, 


ó 


ἢ δύο βραχέϊαει εἰς μίαν μάκραν (04. i. 283.) 

vía. μέν μοι κατέαξε Ποσειδάων Y ἐνὶ eorr, — 
ἢ ῥύο peras εἰς μίαν βρᾳχέαν' ὅπερ ἐν τῶς ἄλλως 
εὑρίσκεται μέτροις, ὡς παρὼ Σωτάϑδη "ἐν τῇ Ἰλιάδι, 





9. Er τῇ Ἰλιάδι} ᾿ρυιάδα ἴγραψε Ἑωτάδης μεταϑεὶς τὰ τοῦ πωητοῦ die 


* sa» deeft MSS. ΕἸ, 

* Sequentia in omnibus, quz 
vidi, exemplaribus corrupte le- 
gontur. Fl. B. H. fiftunt à ἢ yop 
μανραὶ εἷς μίαν μακρὸν παραλαμ- 

&, olor, ὃ οὐχ, ἅλις ὅτι γυν- 

AE; " indes ὑπεροπεύεις, καὶ 
βουκόλ᾽ i imi οὔτε κακῶ. ἢ βραχεῖα 
καὶ μακρὰ εἰς μίαν μακράν. γέα μέν 
μοι χᾳτερίξε ποσεδόων ἐνὶ “όντῳ. 
» ὑπὶ οἴνοσα πόντον, ἢ δύο B, βρα- 
χεῖαι s. μ. B. εἰ fic fere C. N. 
In C. autem omittitur verfus 
vía μέν μοι πατέαξι, in N. deeft 
βουκόλ᾽ ἐπεὶ οὔτε κακῷ. Diverío 
modo in T. fcribitur: ἡ yag δύο 
μακραὶ εἰς plano μακραὶν raja Mu 
βάνονται, ὡς τὸ, Ἢ οὐχ ἅλις ὅττι 
γυναίκας ἀναλκιδὰς Ἀπεροπιῴεις. καὶ 
πάλιν, Βουκάλ ἐσεὶ οὔτε κακῷ οὔτ᾽ 
ἄφρων φυτὶ ἔρωιας" à βραχεῖα καὶ 
μακραὶ, εἰς μίαν μακράν. ᾿Ἐπειδὲ 
δ᾽ ἐἰς ride τε καὶ ἑλλήσιοντον ἵκοντο. 
καὶ «σώλιν, Ἰλέως ἐπὶ οἴνοιτα «τὅν- 
τον, $ δώ βραχεῖαι, εἰς μίαν μάκν 

,» Nís uir μοι ποαιτίοξε Docu- 

" εἰν δὲ πότῳ. ὃ δύ, alo μ- B. 
itaque poftulante, fic 
al relingendum curavi, ut 


in textu exhiberetur fynizefeos 
Íchema ad fequentem normam 
accommodatum. 17», Due lon- 
ge in unam longam conttahun- 
tur. 2?4e, Brevis et longa in 
unam longam. t^, Due bre- 
ves in unam longam. 419, Duie 
breves in unam brevem,  Quo- 
modo et hic olim fcriptum fu. 
iffe ex Euftathio ad Il. A. p. 12. 
— IO, I. colligere mihi vider. 
Euftathium — infra exfcribarh. 
Quod ad Hom. Od. 1. 283. at- 
tinet, Νέα μέν μοι x. non inutile 
erit monere Cod. Harl. 5674. in 
contexta habere Νῆα, et fupra 
νέᾳ μέν μοι οὕτως ἀρίσταρχος.. VO- 
cem νέα alibi apud Homerum 
non reperio. Quid igitur hic 
ftatuendum ? Si verfum a Tur. 
nebo editum, ex Hom. Il. *. 1. 
fervandum judicabis, legendum 
plane cum Arnaldo et Bentleío, 
"Ἐπειδὴ δ᾽ εἰς vías τι. Quer ta- 
men, MSS. omnibus adftipu- 
lantibus, rejicere non dubitavi. 

y noci duy pro à» φόγτῳ Ho- 
meri edd. — Pauw. 

5 i» τῷ kad defunt Fl. ΒΉ. 


ς 8 


ΟΠ, 


12 


24 , . ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ 


ΚΕΦ. A. 
ΠΕΡῚ AIIOOEZEQS, METPOQN. 


 AÁKATAAHKTA xaAireu μέτρα, ὅσω τὸν τελευταῖον 
᾿υόδα ὁλόκληρον ἔχει" οἷον, ὡς ἐπὶ δακτυλικοὺ, 
Mac' ἄγε Καλλιόπα ϑύγατερ' Διός. 





NL. » * / M 
I. Ἰστέον οὖν, ὅτι ia» TG δακτυλικὰ 59 αναπαιστικὰ βαίνηται κατὰ 
υγίαν, ἔχουσιν αποϑέσεις ἐξ. 
Ακαταΐληκτον, ἤγουν μὴ ἔχον τὸ τυχὸν ἔλλειμμα, ὡς τὸ, 
Moe ἄγει Καλλώσα ϑύγατερ Ais. 
Καταληκτικὸν εἰς δισύλλαβον, ἤγουν ἰνδίον τοῦ τελείου μιᾷ συλλαβὴ, ὡς 
ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ παραδείγματος, 
ὡσ᾽ ἄγει Καλλιόνα ϑύγασερ Δι. 
ἹΚαταληκτικὸν εἰς συλλαβὴν, ἤγουν ἰνδέον δύο συλλαβαῖς, 
| Mée &y1 Καλλιόφα ϑύγασιρ. 
k Ὑπιρκατάληκτον εἰς συλλαβὴν, ἤγουν ὃ πρὸς τῷ τελείῳ καὶ μέρος ἔλαβε 
“τρὸς μονοσύλλαβον, 
Mes ἄγει Καλλόχα ϑύγα. 
Βραχυκατάληκτον δὲ, ὡς τὸ, 
Mov ἄγε Καλλιόσα ϑύγα. 


ταῦτα μὲν οὕτως ἐν TU » δακτυλικῷ καὶ avara Tix pénpo εὑρίσκεται. Ἐν 
δὶ τοῖς ἄλλοις μέτροις αὐτάρκεις αἱ τέσσαρες, «λὴν τῆς καταληκτικῆς εἷς à- 
σύλλαβον, καὶ ὑπερκαταλήκτου εἷς δσύλλαβον. δισυλλάβων γαρ ὄντων τῶν 
ῃγοδῶν, τὸ μὲν καταληκτικὸν εἰς δισύλλαβον αἀκατάληκτόν icri τὸ δὲ E ὑπερ. 
καταληκτὸν εἷς δισύλλαβον, βιαχυκατάληκτον. Ἰστέον δὲ ὅτι τὸ αὐτό 
ἔστιν ἀπόϑισις καὶ κατάληξις" καὶ γενικόν ἰστιν ἐντὶ τοῦ ἀπόϑεσις" καὶ 
εἰδικὸν ἀντὶ τοῦ ἰλάττωσις. ᾿Απὸ τούτου οὖν τοῦ εἰδικοῦ ὦ ὠνόμασται τὸ 
ἀκατάληκτον καὶ καταληκτικόν. τὸ yap ὑπερκατάληκτον δύναται απὸ τοῦ 
γενικοῦ. ᾿Ιστέον δ᾽ ὅτι ἐὰν ῃ 3 δισύλλαβος ὁ ὃ ποὺς, ὅπερ καὶ ἄνωθεν ἔ apap, 
καὶ ἐνδεῖ μιῷ ἃ συλλαββ, λίγεται εἶναι καταληκτικὸν εἰς συλλαβήν si ài τ, 
σύλλαβος ἢ 7 ὃ «οὺς ) καὶ ἐγδεῖ μιᾷ συλλαβὴ, λέγεται εἶναι καταληκτικὸν εἰς 


Mo συλλαβας. 


οἷον ὡς καὶ C. ὡς om. N. ** ortum eft ex fequenti exemplo 

k Schol. **Locus corruptus — ** Brachycatalectorum. Hoc ve- 
* eft, quem ita legere vellem : — ** ro exemplum, ut jam emen- 
e Ὑπερκατάληκτον εἰς συλλαβὴν, * davimus, admodum aptum 
«6 ἤως ὃ «ὡς τῷ τελείῳ, καὶ μέρος « eft: plane enim refpondet ei, 
*€ χροσέλωβε μονοσύλλαβον, Μῶσ᾽ “ quod affert Hephaítio, Ἔν δὶ 
“ἄγε Καλλιίπα.  llud ϑύγα  ' Βατουσιάδης." ΑἈγπαϊέμε. 


M τὴν ὀνομασίαν οἱ αόδ)φ ἀπι 
, ἢ διπλασίονα, ἢ ἡμιόλιον. — d 
rlorog τροχαῖος" μακρὼ γὰρ τὶ 
ἡμιόλιον" τρεῖς δὲ παραυξήσει. 
λεῖται, διὰ τὸ ἦν τέλει ἰάμβο 
λοκὴ τετράσημος' ἀπὸ ῥυϑμο 
γτικά ἐστι. 15. Παίων] 
ὃ εἰς ἰωνικά,  TÀ δὲ παιωνικὶ 
Ἰστέον δὲ ὅτι là» ἢ Tavra 

! φρώτην βραχεῖαν ἔχη, ὃ δὲ 
“ ἰωνικὰ, καὶ τὸ χοριαμβικὸν 
τῆς κατ᾽ ἀρχὴν συλλαβῆς λα 
καὶ τῆς τρίτης λαμβανομέν: 
ἂντισπαστικῶν, τὸ Wipro 
veras, ὃ ἀριϑμόν τινα ἔχων ἧι 


e uti nequifet. Quid? 
σοὶ non πόλις)  Àn Κρῆτε 
Ἰεἴς!8 infpice Cafaubonur 
6. ct Deliaca in Mifcell. 
Rhodius autem et Caricu 
r hac pagina. Pedes L 
nimis. An maluit ἀπὸ 
D'Orvillius, 


3 βῥυϑμοῦ, 2 
« αἱ τοῦ pis 
5s βραχείας 
ς ἔχουσιν οἱ 
v ἀεὶ εὑρίσ- 
g δὲ ὃ δάκ- 
᾿ Ὁ «ρῶτος 
ὃν ἐπιπλοκὴν 


e tu b] 
, ἑαυτω, xai 


an Ἴωνες 

,; non con- 
pn ad Stra- 
Obf. Vol. 
s illi pedes 
5nici, Cre- 
τῶν idm? 








ΠΕΡῚ AIIOGESEOS METPON. 25 


KATAAHKTIKA δὲ, ὕσα μομειωμόνον ἔχει τὸν T6- C. IV. ᾿ 
Mureioy πόδα ὧν, ᾿δσπὶ ἰαμβιεκῶ, ᾿ 
Χαίροισα ούμφα, χαιρέτω δ᾽ ὁ γωμίβρός. 

WrauJ'm yap ἡ BPOX τελευταία συλλαβὴ ἀντὶ ὅλω 
ποδὸς ἰωμίβωκοῦ κεϊται. 5. 
Ἐὰν δὲ τρισύλλαϊβος 9| ὁ ποὺς, à τὸ μέτρον συνιστὰς, 

δύναται καὶ wap. δύο συλλαβὰς εἶναι τὸ καταληκτεκόν" 
(icy, ἐπὶ δαυοτυλικοῦ , | - 
Ἐν δὲ Βατουσιάϑης. - 
ὑταῦϑω γὰφ ἢ ΔΗ͂Σ συλλαβὴ ἀντὶ τρισυλλάβου κεῖται το 
“δακτυλικοῦ. "Ezri δὲ τῶν τοιούτων τὸ μὲν παρὼ συλλαβὴν 
καλεῖται κωταληκτικὸν εἰς dicóAAa(doy τὸ δὲ τταρὼ δύο 
συλλαβὰς καταληκτικὸν εἰς συλλαβήν. 
ΒΡΑΧΥΚΑΤΑΛΗΚΤΑ δὲ καλεῖται, ὅσα ἀπὸ δὲπο- 
δίας ἐπὶ τέλους ὅλῳ ποδὶ μεμείωται, οἷον, ἐπὶ ἰαμ- τς 
᾿βικῶ, E 


13 


οὐ n'Ay αὖτ᾽ ig οἶκον τὸν Κλεησίππω. 
| ᾿ 


erauSa, γὰρ ὁ ΣΙΠΠΩ ποὺς ἀντὶ ὅλης ἰαμβικὴς κεῖται 
δποδίας. 

TIIEPKATAAHKTA δὲ, ὅσα πρὸς τῷ τελείῳ τροσ-- 20 
ἔλαβε μέρος todos" οἷον, ἐπὶ ἰαμβικοῦ, 





! ἐπὶ μὲν ἰαμβικῦ C. Sap- bus. Ad hunc vero poetrig lo- 
phus fragmentum quod fequi» cum refpexit fortaffe '"Theocti- 
tur prout edidi exhibet Bent- tus, Id. XVIII. 49. χαίροις ὦ 
leius poft Horatium p. 709, wm, χαίροις εὐπένϑερε γαμβρέ. 
cum edd, Fl. Turn. et nonnul- — Mox γα deeft ΕἸ. MSS. 
lis MSS. xaípos ἀνύμφα C. xai- P δακτυλικοῦ,. Sic B. Fl. H. 
ex ἁνύμφα B. 2. M. χαίροις ὦ δκιρτύλου "Turn. vocem omittit 
Turnebus in calce contra me- C. deinde poft δύο συλλᾳβρὶο» xa* 
trum. χαίρρις τυ Arnaldus. Non. λεῖται habet "Turn. 
video quare aliquid immutetar, ἢ &yar i C. M. Mox seis 
Senfus pendet &b antecedenti- — deeft Turn. 


. . 


26 


HéAIZTION 


* Εἶμ' ὥστ᾽ ὧπ᾿ ὑσσώκω λυθεῖσα. 
τῶτο μὲν οὖν πλείονι " συλλαβῆ περιττεύει. Δύναται μὲν 
οὖν καὶ δισυλλώβῳ ταεριττεύειν, ὅποταν ἑκάτερος τῶν ἐν 
τῇ συζγίᾳ τοοδῶν τρισύλλαββος ἢ" οἷον, ἐπὶ ἀναπαιστικῶ, 


àÀ " Agrias, ὦ * κόραι. 


τοῦτο γὰρ τὐρὸς τὴ ὁλοκλήρω συζγίαᾳ, ᾧὥσύλλαβον ἔσχε 
τὸν τελευταῖον, ὅπερ ἀνωπαίστου μιῶ ἐνδὲ; συλλαβῇ. 
Καλοῦνται δὲ ταῦτα, σάντα ἀποθϑέσεις. 

B. Παντὸς μέτρου ἀδιάφορός ἐστιν ἡ τελευταία 
χοσυλλαίβη, ὥστε δύνασθαι εἶναι αὐτὴν καὶ βραχεῖαν, καὶ 


μακράν οἷον (Il. B. 1.) 


* AX μὲν ῥὰ ϑεοί τε καὶ ἀνέρες ἑπ'ποκορυσταὶ 
εὗδον ααννόχιοι" Δία δ᾽ οὐκ ἔχε νήδυμος ὕπνος. 


ἐν μὲν γὰρ τῷ προτέρῳ, μακρώ ἐστιν ἡ τελευταία συλ- 


. 35Aa[9n, ἐν δὲ τῷ δευτέρῳ βραχεῖα. 


y. Πᾶῶν μέτρον εἰς τελείαν τπερατῶται λέξιν, ὅϑεν 
ἐπίληπτώ ἐστι τὰ τοιαῦτα Σιμωνίδου ἐκ τῶν ἐπιγραμ- 


μάτων, 


8 μεγ᾽ ᾿Αϑηναίοισι ! Qéug γένεϑ᾽, ἡνίκ᾽ ᾿Αριστο- 
γείτων Ἵππαρχον κτεῖνε; καὶ ᾿Αρμόδιος. 





9 [ta correxit Bentleius ex 
veftigiis codicum C. et M. εἶμ᾽ 
ὦ τὰ «ύσσα κωλυθϑεῖσα, citans 
(Hefychii verba) Ὕσσαχοι᾽ πάσ- 
σαλος Verum partim viderat 
'Pauwius, partim D'Orvillius 
cum Hemfterhufio in nota ad 
Hefychium II. p. 108g. In D. 
exhibetur a sevc quod ad veram 
le&ionem proxime accedit. Ce- 
teri omnes, εἶμ ὥστ᾽ as eveca- 
λυ Awica. Bentlejiane etiam 
emendationi favet MS. in Ca. 
talogo librorum. apud Nannios 


p. 488. εἶμ' ὡς ὠπυσιλάκλω λυ" 
ϑεῖσα. 

P συλλαβὴ eio Turn. C. 
"a δύνατω, δ᾽ Fl. et xai om, 

4 κόρα Fl. B. Sed de hoc 
exemplo confer infra Cap. xi. 

τ φόως deeft in Fl. B. H. C. 
Hunc Simonidis locum ob ufum 
vocis φόως citat . Priceus ad 
S. Lucam I. 79. Paullo fupra 
pro ἐπίληκτα Euftathius Nof- 
trum compilans ad Il. 3. p. 


984, 6. 2 975, 2. habet ἐπι» 


ΠΕΡῚ ΑΠΟΘΕΣΕΩΣ METPON. 2} 


xai πάλιν ᾿"Νικομάχρυ τοῦ 'τὴν τσερὶ ζωγράφων ἐλεγείαν C. 1V. 2. 
πεποιηκότος, 
οὗτος δή σοι ὃ κλεινὸς ὧν EXAddn. “ᾶσαν ᾿Απολλό- 
Quee "᾿ γννώσκεις τοὔνομα τοῦτο κλύων. 
^ M * » 7 ^ ^ ^^ 5 ’ . 7 
Taura, μὲν οὖν ἐγένετο διὼ τὴν τῶν ὀνομώτων ἀνάγκην" ς 
» N23 7 xv δ M / « V 
οὐ γὰρ ἐνεχώρει. “Ἔνια δὲ xai παίζουσιν οἱ κωμικοὶ, 
ὡς Εὔπολις ἐν Βώπταις, 15 
&X oli δυνατόν ἰστιν" οὐ yap Y ἀλλαὶ προ- 
βούλιυμα βαστάζουσι τῆς πόλεως μέγα. 





Mua. Euftathii locum infra chi Fr. XCII. ἄλλο Edd. MSS. 


dabimus. Ariftoph. Eq. 1205. a«m9', οὐ 
* De Nicomacho vide Fabri- γὰρ ἀλλαὶ τοῦ “αραϑίντος ἢ xao. 
cii Bibl. Gr. IV. 22. Quo refpexit Suidas, male a 
t Sic C. M. τοῦ περὶ C, i. Kuftrero mulcatus, "As9' οὐ 
Turn. τὴν om. Fl. H. B. γὰρ, avri τοῦ καὶ γὰρ. — Arifto- 
* γινώσκειν Fl. phanis et Suide locorum no- 
X iuo, Fl. B. titiam viri omnium longe eru- 


Y o) ydp ἀλλα correxit et il-  ditifimi Ricardi Porfon indica- 
luffravit Bentleius ad Callima- — tioni debeo. 


28 ἩΦΑΙΣΤΙΩΝ 


ΚΕΦ. E. 
ΠΕΡῚ IAMBIKOY. 
ΤῸ ἰαμβικὼν " δέχεται xarà μὲν τὰς περιττὰς χώρας, 
τοῦτ᾽ ἔστι πρώτην; τρίτην, ἃ πέμπτην, ἴαμβον, τρίβραχυν, 
σπονδέιον, δώκτυλεν, ἀνώπαιστον' κατὰ δὲ τὰς ἀρτίους, 
^ 9 y δ ΄ / “ἤ r d / 
τοῦτ᾽ ἐστι θευτέραν, τεταρτῆν, ἐκτῆν, ἴαμβον, τρίβραχυν, 





I. ᾿Απὸ ἰάμβου πρῶτον ὃ ᾿ΗΦαιστίων ἤρξατο, οὐχ ὅτι τῶν ἄλλων τιμιω- 
Tipos, ἀλλ᾽ ὅτι τῶν ἄλλων βραχύτερος" ἀπὸ δὲ τῶν βρῳχυτίρων ἱπὲ τὰ μείζω 
eraBaíinu ἴϑος" διαὶ τοῦτο γὰρ καὶ i£ ἀρχῆς «ερὸ βραχείας, εἶτα “πρὶ μα- 
κρᾶς τὸν λόγον ποιήσατο, ἰαμβικὸν ἡμῖν erposiarai» βουλόμενος. Ἴαμβος δὶ 
οὐ πῶς ἰστι λοίδορος" ir κωμῳδίᾳ μὲν γὰρ στωμυλλεύεται καὶ λοιδορεῖ, ἐν 
φραγῳδία δὲ ew ἔσϑ᾽ ὅτε δὲ καὶ ὕμνοι γράφονται τούτῳ, ὥστε καὶ εὐ- 
σιβής. ᾿ἸἸστίον δὲ ὅτι τῶν καταληκτικῶν ἰάμβων, ὅταν ἐνδίη μίᾳ συλλαβὲ, 
ὃ ἴαμβος παραλήγει, καὶ μετ᾽ αὐτόν ἐστιν ἡ μία συλλαβὴ 3 τελευταία" 
ὑπόκειται γὰρ ὃ τελευταῖος «ποὺς ἱνδεῖν ula συλλαβῃ" ἢ ὁ τρίβραχχυς mapa- 
λήγει. ᾿ΑΆλ΄᾽ εἰ μὲν ὃ ἔαμίος" παραλήγει μετὰ τῆς τελευταίας συλλαβῆς, 
λέγεται τὸ τέλος τοῦ ἰάμβου ἀμφίβραχυς; ix τῆς βραχείας τοῦ ἰάμβου καὶ 
«ἧς μακρᾶς αὐτοῦ, καὶ τῆς βραχείας τῆς τιλευταίας συλλαβῆς" εἰ δὲ ὁ 
φρίβραχυς παραλήῆγει;, προστίθεμεν καὶ τούτῳ τὴν τελευταίαν συλλαβήν" 
καὶ εἰ μὲν μακροὶ μὲν εἴη αὕτη, ποιῆσοι ἂν τὸν τέταρτον παίωνα" εἰ δὶ βρα- 
χεῖα, προκελευσματικόν' τὰ δὲ αὐτοῦ περὶ αὐτοῦ εἰρημένα, “«ερὶ μόνης τῆς 
τοῦ ἰάμβου παραλήξεως εἴρηται" εἰ δὴ σαονδεῖος εἴη παραλήγων, εἰ μὲν μα- 
xpX εἴη ἢ λόήγουσαι, γίνεται μόλοττο," εἰ δὲ βραχεῖα, ἢ παλιμβακχεῖος' 
«λιν, εἰ ἴαμβος παραλήγει, τῆς ἐπιφερομένης μακρᾶς οὔσης, γίνεται βακ- 
χεῖος. Ἰστέον 2i καὶ τοῦτο, ὅτι πεντώμετρα “ βραχυκατάληκτα καλεῖται, 
οἷον τὸ, : 

Πάτερ Λυκίμβα, ποῖον ἱφράσω σοδί ; vís σὰς παρήειρε pisus ; 
Ἔχει δὲ οὐκ ἰνδίχεται στίχον τετρώσημον εἶναι, ἀλλ᾽ εἰ εὑρεϑείη, eripíodog 
καλεῖται; ἄχρι τούτου ἐστὶν 0 κανων. — Ei δὲ καϑαρα ἣν τὰ ἰαμβικὰ, ἰδί- 
χετο καὶ Tí ἄλλας δύο παραυξήσεις" ἐπεὶ δὲ οὐκ ἐνδίχεται συζυγία ἑπτά- 
σημος καὶ ὀκτάσημος, ἕως αὐτῶν ἔστησαν, τὴν μέσην τάξιν ὁδεύσαντες, δύο 
«ποιήσαντες ἑπτασήμους, καὶ τὴν κατακλεῖδα ἑπτάσημον. 


z τὸ i. μετρὸν δέχεται "Turn. τρίτος τέταρτος. 


xaTa μὲν τὰς πρώτας C. € ακατάληκτα em. Pauwius, 
* καὶ αίμπτην Turn. eoo εἴ mox pro τιτρώσημον idem 
δάκτυλον om. C. τριακανξριακοντάσημον, et pro ox" 


b Schol. φαλιμβακχεῖος. 8:5 τάαάσημος, ὀκτασήμους. 
em, Pauwius. Vulgabatur ἰπίς- 














ΠΕΡῚ IAMBIKOT. 90 


καὶ ἀνώπεστον" ἧττον δὲ παφὼ " μὲν τοὺς κωμικοῖς C. V. 1." 
συνέχως" πάρω. δὲ Tow "ἰαμβυποιος καὶ τρουγινοῖς 
σπανιώτερον. Ὅτε μὲν οὖν ἀκατάληκτόν ἔστιν, BW τὴϑ 
τελευταίας τὸν ἰαμίβον δέχεται μόνον, ἢ τὸν πυῤῥίχιον did. 
τὴν ἀδιάφορον" E ὅγε δὲ καταληκχτίκὸν, τὸν ἴαμβον Ἀπα- b 


ρῥαλήγοντα, ἢ σπανίως τρίβῥαχὺν, ὥστε γίνεσθαι τὴν κα- 


τακλεῖδω ἤτοι ἀμφιβραχωυν, ἢ βακχεῖον. 


"ua ἐν αὐτῷ ἀκατάληκται 


Ἔστι δὲ ἐπί- 
1 μὲν ' δίμετρα, citt τῷ ' Aya- 


χρεύνγτειω ὅλω ἀσματῶ γέγραπται" οἷον, (Fr. xcv.) 


ie vi E δῆτα κοὐκ ἐρῶν - 


καὶ μαίνομαι κοῦ μαίνομαι. 


τρίμετρᾳ δὲ, ὡς τὸ", 


ἔστε ξέχοισι μειλίχοις ἐοικότες. 


᾿τεγάμετρα δὲ, οἷον τὸ τοῦ ᾿Αλκαΐίου (Urfin. P. 102.) 





ὦ Sic B. 1,3. C. Η. τοῦτο B. 
4, Fl. χοῦτον P τὸ; ἀνάπαιστον 
Turn. 

* Alii τοῖς, alii μέν. Utram- 
que conjunzi. Deinde pro συν- 
ἐχὺς legit συγχνῶς» et hic,et infra 
Pp.17.et 20. T. Hemtterhu- 
fius apad Gavellum in Obferv. 
Mifc. Nov. IV. p. 236. 

f Scriptores intelligit quales 
erant Archilochus, Solon, et Si- 
monides; vide infra ad Fro- 
clum. 


8 ὅγαν B. 1r. H. C. Fl. oTa» μοῦνον καὶ «τυρὸς πεχρημένοιςν Ad 
δὲ levi B. 2. Hippona&tis verba, quz paullo - 
δ παραλήγοντα ἔχει σατάνμως Ὦ.. plenius laudat Plutarchus, p. 


i H. B. D. τρίμεϑρα 
oss, pipa pa. 


! sj dee Tum. C. ἔσται ξέ- 

^ εἰλίχοις ἑοικόνες Fl. B. H. ἴσ- 
ται quoque C. Plutarchum δα» 
verfus Stoicos T. II. p. 1068. 


$ . . ' 
B. ex editione Alina citat 


Bentleius : διψώντις οὖν Udwret, 
οὐκ ἔχουσι χρείαν, οὐδὲ ἄρτου σσεν- 
"orig. Ἔσται Erici μοιλίχοις" 
ἐοικότες Στίγης μοῦνον καὶ «υρὸς xe» 
χρημένοις. Οὗτος οὐκ ext χρείαν 
ὑνοδοχῆ: , οὐδὲ χλαΐνης, biles E 
λέγων Δὸς χλαῖναν Ἱππώνακτι, xaeg- . 
τα [yap] κα βιγὼ. Ubi miror non 
vidiffe doCtiftmum — Wytten- 
bachium leniffima medela duos 
fenatios poffe reftitui, Ἔστε ξέν- 
οι μειλίχοις ἰοικότες, Ἐτέγης Tw 


1058. D. Ariftophanem in Av. 
935. refpicere docuit Jofephus 
Sealiger ad Virgilii Catalecta,. 
p. 232. Confer interpretes He- 
fychii in v. Βαμβαλύζει. 
7h χετραάμετρον͵ δὲ οἷον τὲ AM 
lov C. 


IQ, 


? 


16 


δα 


 "HeAIXTION 


δίξαι με κωμάζοντα, δίξωι, λσσομαί σε, λίσσομει.. 
" καταληκτικὰ δὲ, δίμετρα μὲν, ὡς τὸ καλούμενον ᾿Ανα- 


πρεόντειον, οἷον, 
' ὁ μὲ; ϑέλων μάχεσθαι, 
πάρεστι ydp, μωχέσϑω. 


τρίμετρα δὲ, dioy τὸ τῷ ᾿Αρχιλόχου, 


ὄγμος κακοῦ δὲ γύραος καϑαιρεῖ. 
πετράμετρω δὲ, ον τὸ τὸ Ἵππώνακτος, 


? εἴ μοι γέκοιτο παρθένος καλή τε na) τέρεινα. 


β. Ἔστιν ἐπίσημον ἔν τὸς ἀκαταλήκτοις καὶ τὸ κα- 
λούμενον 'χωλόν" ? ὅπερ τινὲς μὲν Ἱσπώνακτος, ἄλλοι δὲ 
᾿Ανανίου εὕρημα Φασὶν εἶναι. Διαφέρει δὲ τοῦ ὄρϑώ, ἥ 
ἐκένο μὲν τὸν τελευταῖον ἴαμβον ἔχει, ἢ πυῤῥίχεον “ διῶ 
τὴν ἀδιάφορον" τοῦτο δὲ ἢ σπονδεῖον "ἢ τροχαῖίον" " xdi 
15 075 ἐκέννο μὲν ἐπὶ τῶν τιαρωληγόντων μετὰ τῶν ᾧὥισυλλά- 
βων δύο, " ἰάμβου καὶ σπονδείου, δέχεται καὶ τρισυλλά- 





. 5 καταληκτικὸν δὲ δίμετρον τὸ 
καλούμενον C, Turn. σρίμετρα N. 
οἷον deeft C. Turn. Huc refpi- 
cit Scholiaftes Ariftoph. Plut. 
302. ubi recte obfervat Hem- 
flerhufius alterum  Anacreon- 
tis veríum cum priore non in- 
epte conjungi poffe ; quomodo 
fentiebat etiam doctifhmus Bon- 
. damus in Variis Lectionibus, 
Ρ; 350, Plotium emendans De 
metris, p. 2642. Lemmata ifta 
ἰαμβυιὸς τρίμετρος καταληκτικὸς 
cum plurimis ejufmodi que in 
ed. Turn. paffim confpiciun- 
. tur, Manufcriptorum auctori- 


tate delevi. Quod femel monu- : 


iffe fatis efl. Sed, ut ad Anacre- 
ontem revertar, mirari fatis ne- 


queo Brunckium in Anale&is . 


T. I. p. 101. edentem «παρέστω 
καὶ uaxíc9w, quum ex Hephse- 
ftione et Schol. Ariftoph. veram 
leCtionem dudum reftituerit Bar- 
nefius. Mox τρέίμετρον, et τετρά" 
μέτρον Tum. C. 

9 ike C. M. 

P ὅπερ T. μ. T. Tide δὲ ᾿Ανανίον 
φασὶν εὕρημα. Turn. C, Dedi- 
mus ex Fl. B. H. N. D. 

. 9 δια τὴν ἀδιάφορεν óm. C. 

τ ἢ Teexeior abeft B. 2. hiatu 
tamen relicto. 

. 8 καὶ ὅτι ἐκεῖδο. cum reliquis 
Ad xai τὸν ἀνάπαιστο» abíunt a 
C. 
τ΄ Sic N. quomodo emendavit 
Pauwius. Edd. et MSS. ali 
ἰώμβους καὶ σαονδείους. : 


LI 








ΠΕΡῚ IAMBIKOY. 


βως τὸν δάκευλον, τὸν τρίβραχμν, καὶ τὴν ἀνώπιαμστον" C: V. 3. 


δῖ 


τὸ δὲ χωλὸν οὐ δέχεται τοὺς παραλήγοντως τρισυλλά- 
βως πόδας, εὔτε δάκτυλον, eive. τρίβραχνν, evrt ἀνά- 
παιστον" ἀλλὼ μάλιστα μὲν ἴαμβον, ὅτε καὶ εὐπρεπές 


3 Φ * 
ἔστιν, ὡς TO, 


ἀκούσαϑ᾽ Ἱππώνακτορ' οὐ γὰρ ἀλλ xe — 


Ν ej e t / 
irj ^ ὅτε καὶ σπονδεῖον, ὅτε καὶ " τρωχύτερον γίνεται, 


« MY ἢ 
ὡς τὸ, 


εἷς ἄκρον 5 ἵλκων, ὥσπερ ἀλλάντα ψύχων. 


y. Ἐσειδὴ δὲ caca" μέτρου ἀρχὴ ἀδιάφορος, καὶ 19 


ὁ ἴαμβος ἐδέξατο "ἐν ἀρχῇ τὸν σπονδεῖον" τούτου δὲ κοι- 


/ ^o ^ RS € 3 9 3 —^ ΄ b? 
γωνήσαντος τῷ μέτρω, καὶ οἱ ἀπ᾽ αὐτοῦ λυϑέντες " ἐκοι- 
4 / N v » f^! t * 
γωγῆσαν" δάκτυλος, Φημὶ, καὶ ἀγαπαωιστος' ὁ γαρ Xo- 
ῥέος τοῦ ἰώμου ἐστὶ λύσις. — Ei τοίνυν τὸν σαπονδεῖον ἐν 
^ 9 7 3 A 4 ΔΛ N 2. 9 y ^" ^ 
ταῖς ἀρτίαις οὐ δέχεται, οὐδὲ τὸν ἀπ᾽ αὐτοῦ λυϑέντα ig 


3 ^ "n D 
ἀνάπαιστον ὀφείλει δέχεσϑαι. Παρὰ μὲν οὖν τοῖς ign 


"“ ^o P4 N N Ἂν 9 / 9 
βοποιοὶς τοῦτο σώζεται" παρὰ δὲ κωμικοις, οὐ λιᾶν ἀν" 
τιποιουμένοις συμμετρίας, οὐκέτι. Τὸν δὲ τροχαῖον, ὃς 


3 Ld fe » 7 7 
ἀντιτωθεῖ τῷ ἰάμβῳ, παρητήσαντο. 


Ἑύρίσκεται δὲ 


παρὼ " τοῖς κωμικοῖς συνεχῶς ὃ ἀνώπαϊστος' τὸν γὰρ 2o 
βίον οὗτοι μιμούμενοι, ϑέλουσι δοκεῖν διωλελυμένως dia- 





" τραχύτερος Turn. 

X ὦ Verterim : 7n altum tra- 
" bens, ac ὶ frigefaceret botulum. 
“ψύχειν Ímpe de eduliis quae 
' frige&unt ufurpatur: ut apud 
" Athenzum IX. 383. E. Pre- 
" terea etiam ἀλλάντες fervidi et 
" in frufta. feCti edendi appo- 
" pebantur. —Pherecrates ap. 
" Polluc. VI. 58. φύσκαι τι καὶ 
“ ξίοντες ἀλλώντων Tópe. ΟΣ, 
* Athen. V. 168. E." 2frzaldu:. 


In Fl. B. N. H. ἥκων. 

Y μέτρων 'Turn. "Totam hanc. 
fe&tionem omittunt C. M. 

* Vel legatur ὁ ἰαμβικὸς, vel 
faltem ἴαμιβος hic verfum iam- 
bicum, non pedem, denotat. L. 
Hotcbhis, 

* i» deeft B. 1. Fl. H.. ἀρχὴν - 

Ὁ ἐκοινώνησαν καὶ οὗτοι τῷ ἴαμ5 
βικῷ μέτρω. "Turn. 

ς τοῖς om. Η. 


32 H9 AIXTION 


C: V. 3. λέγεσϑαι, καὶ μὴ ἐμμέτρως" ὁ δὲ ἀνάπαιστος διαλε- 
λυμένην ποιεῖ τὴν φράσιν διὰ τὸ ^ τετράσημον. Ἴαμ- 
Peru μώτοι καὶ τρωγωδιοποιοὶ, ὡς μὴ ὄντες τοιοῦτοι, οὗ 
δυγεχῶς κέχρηνται. 


4 »᾿τράσημον. Sic recte MSS. τρισύλλαβον. Mox οὗ contra fen- 
Fl. Male Turnebus τρίσαμοεν. — fum omittunt Fl. et Pauw. rec- 
Male etiam Arnaldus conjicit — te habent Turn. N. H. 





ΠΕΡῚ TPOXAIKOY*. 88 


ΚΕΦ, 4. . — 
ΠΕΡῚ TPOXAIKOT. 


To τροχαϊκὸν κατὰ μὲν τὼς ταεριττὼς χώρας δέχεται 
τροχαῖον, “ τρίβραχυν, καὶ δάκτυλον" xarà δὲ τὰς ἀρ- 
τίους, τούτους τε, καὶ σπονδέιον, καὶ ἀγώπαιστον. Ὅτε 
δὲ ἐστὶ καταληκτικὸν, τὸν τααραλήγοντα μάλιστα μὲν 
τροχρίον δέχεται, ἐστὶ δὲ ὅτε καὶ τρίβραχυν" "ἐὰν δὲ v 
βραχυκατάληκτον, οὐ βούλεται τὸν τ᾽φαρωλήγοντα τετρά-- 
σῆμον ἔχειν. Ἔστι δὲ ἐπίσημα ἐν αὐτῷ καταληκτικά" 
δίμετρὸν μὲν καταληκτικὸν, τὸ καλούμενον Εὐριπίδειον, ἢ 
Ληκύθιον' οἷόν ἐστι, (Phoen. 250.) 

νῦν δέ μοι πρὸ τειχέων 

ϑούριος μολὼν " Apns. 





I. ᾿Ακολούϑως ὃ λόγος μετὰ τὸ ἰαμβικὸν ἢ ἥκει ἱπὶ τὸ τροχαϊκόν" ἄμφω 
γὰρ μιᾶς ἐπιπελοκὴς εἰσι, τῆς καλουμένης τρισήμου ? ἱξασήμου δναδικῆρ" 
ἄλλως τι καὶ ἀντιπαϑής i στιν αὐτῶν, καὶ εὐπρεπὴς ἑκατέρα Tops" vineis 
τι ieri» ἑἱκατέρω ἢ αὐτὴ" καὶ γὰρ τῷ Taufe εἶ προσϑείης xaT ἀρχὴν 
μακρὰν συλλαβὸν, τροχαϊκὸν evitan" si à τῷ τροχαῖκῳ βραχεῖαν, ἰαμ- 
βικόν' pud ὃ ἴαμβες κατὰ τὰς σιριττὰς τοὺς σσόντε δέχεται, κατὰ δὲ 
τὰς ἀρτίους τοὺς τρεῖς" τὸ δὲ τροχαϊκὸν τοὐναντίον. 
Σημασίαι οἱ χρόνοι srapa τοῖς μετρικοῖς καλοῦνται. IO. Νῦν δέ μοι] 
Τροχαϊκὸν δίμιετρον κατιιληκτικὸν, τὸ καλούμενον Ἐύὐρνπίδειον, ἢ Δηκύϑιον, 
ἁπλῶν ποδῶν τριῶν, καὶ μιᾶς συλλαβῆς. Ληκύϑιον δὲ φασιν αὐτὸ, ὃ $5 
᾿Αμστοφάνην σκώπτοντα τὸ μέτρον τὸ ἰφϑημιμερὲς Εὐριπίδου, τὸ, [Ἀδῃ, 
1264.] 


Θοαῖσιν Torsreg. A. ληκύθιον ἀπώλεσεν, 


6. Τιτράσημον]. 


* Poft τρίβραχον tam in edd, 
quam in MSS. quibufdam fe- 
quitur ἴαμβον. Hanc vocem 
delendam effe recte exiftimavit 
Pauwius, et fic tandem omifi auc- 
toritate N C. M. Contra Arnal- 
dus male retirfendam duxit, pro- 
Yocans.ad Ariftoph, Nub. 518. 


607. Sed hi verfus funt Eupos- 


lidei polyfchematifti, de quibus 
infra tractat Hephiftio, c. 16. 4. 
f καταληχτικὸν δὲ ὅτε ἐστὶ, μά“ 
λιστα μὲν τὸν σαραλήγοντα C. et 
in prioribus. Turn. 
€ xal ἰὰν 3 Turn. C. mox αὖ 
τοῖς et ληκύϑειον N. 


p 


IO 


18 - 





34 ἩΦΑΙΣΤΙΩΝ 


Φ 3 9 ej 
C. VI. τρίμετρον δὲ κατώληκτικὸν, ὃ οἷόν ἔστι τὸ ᾿Αρχιλῦχωυ, ὃ 
4 3 9 ^ 
10 τινες ἀκέφαλον ' ἰαμβικὸν καλοῦσι" 
Zi «ἄάτιρ, γάμον 'μὶν οὔκ ἢ ἰδαισάμην. 
τετράμετρον δὲ καταληκτικὸν, οἷον, 
5 V'Ee£ín «3 à»T ἄνολβος ἀϑροΐξεται στρατός. 

τοῦτο δὲ τὸ " τετρώμέτρον γίνεται καὶ χωλὸν τοῦ " παρώ- 

)J 7 ΄ v^ 58 NN 

τελεύτου ταοδὸς σπονδείου γενομέενσυ, ον ἐστι Χαὶ TO, 





ἢ διὰ φὸν βόμβον τὸν τραγικόν' βόμιβος γὰρ γίνεται “ερὶ τὸ ληκύϑιον ix τοῦ 
ἐμπεριεχομένου αὐτῷ ἀέρος κινουμένου, ἢ ὑπὸ πνεύματος ανδρὸς ἢ ὑπ᾽ ἄλλου" 
διὸ καὶ " Καλλίμαχος MOTZAN AHKYOIAN τὴν τραγωδίαν λέγει. 
3. Ζιῦ wá] Τροχαϊκὸν τρίμετρον καταληκτικὸν, ἢ ἀκέφαλον ἰαμβικὸν; 
“ἔντε πόδας ἴχον καὶ συλλαβήν ἀκέφαλον δέ φασιν αὐτὸ εἶναι ὡς ep 
Taufor ἰὰν γὰρ δίξηται ἔξωϑιν βραχεῖων συλλαβὴν, ἴαμβος γίνεται. 


Ἐπειδὴ δὲ ἀδύνατόν ἰστιν ὑπερβῆναι στίχον οἷονδύποτε τοὺς λβ χρόνους» δὸ 





βραχεῖαν ἴφαμεν δέχεσθαι. 


h οἷον τὸ Turn. 

| ἰαμβὸν MSS. Fl. v. Porfoni 
notam ad Eurip. Oreft, 141. 

X Sic D. C. M. et Nanni- 
anus. Ceteri cum edd. ἰδασά- 
p]. 

| ᾿Ἐρξίη omittunt M. C. et 
pro δῆτ᾽ habent δ᾽ υτ, De no- 
eine ᾿Ερξίη nihil habeo quod 
confidenter affirmem. | Etymo- 
logum citat D'Orvillius, ᾿Ερξίας 
ὄνομα κύριον, p. 376, 51. Bent- 
leius remittit ad |. Athenzzum 
' XIII. p. 561. F. ubi allegatur 
"Epfías i» ἱζολοφωνιακοῖς.  Hero- 
dotus vero. VI. 98. δύναται δὲ 
κατὰ τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν Aa- 
eros ἐρξείης. 001 Weffelingius: 
“4 Advertit animum meum 'Eg- 
** ξίης Αἰγεδ. cui facile primas 
* tribuo ob hsec veterie poetae 
* apud Hepbef. Enchirid. p. 
* 19. Ἐρξίη «5 Jw ἄνολβος 
* αϑριοΐζεται στρατός. Quse qui- 


** dem Simonidis ἃ fint, Jac. Up- 
*' £oni ea conje&tura, pondus ad-. 


᾿ * dent explicationi, tangentque 


6. XwX»] Ei σαραλήγει ὃ σπονδιῖος τοῖς 


** Darii hanc in Grsecos expe- 
“ ditionem: fententia namque, 


. ** Dario fane infelices. comparan- 


* tur copie. Yisec vir doctus ad 
* Dionyfium de Stru&. Or. Se. 
* jii, p. 23. Commodum ob- 
fervat L. Hotcbhis fimile nomen 
in Anacreontis fragmento lxxii. 
ed. Barnes. ex Athenaeo XI. p. 
498. C. occurrere: Ἐγὼ δ᾽ ἔχων 
σκύπφον Ἐρξίωνν Τῷ λευκολόφῳ 
μεστὸν ifii. — Deinde ὃ στρα“ 
τὸς exhibet Fl. cum parte codi- 
cum. MS. Nannianus ἔρξας iv 
«x δ᾽ ἣν xaT ἀνολβος αϑροίζεται 
στρατός. 

τὶ μέτρον ΤΌΤ. 

D παρατελεύτου. Sic MSS;cum 
Fl. ut credo, omnes. παρατελεῦ" 
«ταίου 'Turn, | Similis eft harum 
vocum confufio in MS8. Μα- 
ridis p. 191, 192. et Athensi 
IH. p. ro6. C. ubi confule 
Schweigheuferum. Deinde οἷόν 
ler. καὶ τὸ abfunta Turn. —— 

9 Vide Scholiaften Pindari 
p. 167. ed. Hieynii, εἰ Bent 





ΠΕΡῚ TPOXAIEOY. 35 


τς P μὴ σροτίμα δῆτ᾽ ἐμὴ xpi τῷ σκότῳ δικώξισϑαι. C. VI. 
Xai τῷ τενταμέτρῳ δὲ, καίπερ ὄντι ἣ ὑπερμέτρῳ, «φολλοὺς 
χεχρήσϑιαι συμβέβηκεν" οἷόν ἐστι καὶ τὸ Καλλιμάχου 
(Fr. Bentl. exv.) 

ἔρχεται πολὺς μὲν Αἰγαῖον Δατμήξας ἀπ᾽ οἱνορῆς Χίου. 5 
Ἔστι δὲ ἐν αὐτῷ ἐπίσημον καὶ τὸ δίμετρον βραχυκᾳτά- 
ληχτον, τὸ καλούμενον ᾿Ιϑυφαλλικὸν, ᾧ πρῶτος μὲν 
"AgxíAexos κέχρηται, συζεύξας αὐτῷ δαρτυλικὸν τε- 

; “ 

τρώμετρον, οὕτως, 

οὐκέϑ᾽ ὅμως " ϑάλλεις ὡπαλὸν χρόα" ἴ κάρφεται yap ἤδη. IO 





καταληκτιχοῖς, χωλὸν ἀὐτοτελεῖ τὸ μέτρον ἢ γὰρ πρὸ τῆς καταληγούσης 
συλλαβῆς χώρα «τοεριττή ἐστιν ἐβδόμη γάρ. 5. Ἔρχεται) Τροχαϊκὸν 
ρτάμενρο» κατωληκτικὸν, τὸ καλούμενον Κλεομαχειον, ποδῶν ἀπλῶν 9, 
καὶ μιᾶς συλλαβῆς. καλῶς δὲ εἶπε καίπερ ὄντι ὑπερμέτρῳ, ἔχοντι δίκα «σό- 
δας. Eópíóxovram καὶ τετράχρονοιν καὶ ὑπερβαίνουσι τοὺς B χρόνους. 
I0. Κάρφεται) Τροχαϊκὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον, ὃ καλεῖται ἰϑυ- 
φαλλικὸν, τρεῖς ἔχον τροχαΐους» διὸ καὶ βραχυκαταληκτον αὐτὸ λέγει" λέ- 


yas δὲ ἰϑυφαλλικὸν, ἐπειδὴ τούτῳ ἐκέχρηντο ἐν Tn τοῦ ἰϑυφάλλου «πομπὴ. 


léum ad Callimachi Fragm. 


CCCXIX. 

P M» σπρονίμα. Hic libri 
difcrepant. Μευτροτίμῳ "Turn. C. 
M, uivporipus Fl. gm €poriae H. 

.B. Sumo μὴ προτίμα, ne pree- 
judica, e calce ed. Turn. et Schol. 
P. 89. δ᾽ sóví με H.. δηῦτέ με N. 
C. δ᾽ »» «t με Εἰ. Β. 2. [pro 
διῦτε, δ᾽ a? D. 3€ Turn. in 
calee cum Schol.] puto δ᾽ οὔτ᾽ 
ut veríus et fententia fit hujuf- 
modi: mie ne damnate, non. eff 
Judicandum in abfcuro. L. Hoteb- 
ἐξ, Hujus veríus fcriptura 
difplicere videtur Adriano He- 
ringe Obferv. c. xxi. p. 178. 
pi nihil tamen melius in me- 

ium profert. 

q "Yeuntpp. Inquit verfum 
€ duobus et triginta temporibus 
efle fupra metrum, quod non 


ultra triginta extendere debet. 
Cap. XII. p.44. Behtleiuá 
ad Fragmenta Callimachi Fr. 
CXV. pro διανήξας ex Antho- 
logia inedita reftituit &omps£as, 
quod metrum poftulat, atque 
hunc verfum addidit, ᾿Αμφορεὺς, 
“σολὺς δὲ Λεσβίης ἄωτον νέκταρ ol- 
γώνϑες ἄγων. forte τ΄ our. L. 
Hotcebhis. MS. Nanpnianus ἔρ- 
xus ταολὺς» αἰγαῖον δὲ νήξας cp 
οἰνηρῆς χίου. 

t ᾿Αρχίλοχος μὲν ἔχρόσατο JUD. 


. et mox αὐτὸ δακτωλικὰ τετραμότρῃ 


Turn. C. N. 
- 5 ϑάλλοις MS. Nan. ϑαλλης 
Ε, Β. Η. 

ὃ καάρφεται. Ad illod Homeri - 
referre videtur Od. N. 420. 
κάρψε μὲν οἱ uela κοιλὸν ἐνὶ χναμ- 
m ida 1. Hotcbkis. 


p23 


86 HéAIXTION 
C. VI. 2. οἱ δὲ μετὰ ταῦτα καὶ ἐπήγαγον αὐτὸ ἰαμίβείῳ, ὥσπερ i 
Καλλίμαχος, (Fr. cxvii.) 
Ἐμᾶς ὅπερ Φιραῖος αἰνέει Sii, 
ἐμμὶ τῷ φυγαίχμαι. 
ὁ ὁμοίως δὲ καὶ τὸ τετρώμέτρον βραχυκατάληκτον exigit 
ἐστιγ' οἷον, 
οὐδ᾽ ᾿Αμευψίαν δρῶτε “τῶχον ὄντ᾽ ἐφ᾽ ἡμῖν. 
καὶ τῶν ἀκαταλήκτων δὲ τὸ τετράμετρον " ἔνδοξόν ἔστιν 
οἷον τουτὶ τοῦ ᾿Ανακρέοντος, (Fr. cxix.) 
1o κλῦϑί μεῦ γέροντος εὐέϑειρα χρυσόπειπλε κούραι. 

20 β. Τὰ μὲν οὖν ἐπισημότατα ἐν ᾽ αὐτῷ ταῦτα ἔστι. Τὼ 
δὲ δακτύλῳ τῷ κατὰ τὰς τερίττας ἐμπίπτοντε χώρας, 
ἥκιστα οἱ ἰωμβοποιοὶ ἐχρήσαντο doma σπανίως δὶ 
καὶ οἱ τραγικὰ, οἱ δὲ χωμικὶ συνεχῶς, ὥσπερ καὶ ἐν 

15 τῷ ἰαμβικῷ, τῷ ἐπὶ τῆς ἀρτίου ἀναπαίστω" ἑκάτερα 
γὰρ ᾿ἄλογον' οὔτε γὰρ ἐν τῷ ἰαμβικῶ € ἐχρῆν ἀνάσαιστιν 
ἐπὶ τῆς ἀρίω χρρας, «D ἧς οὐδὲ σπονδέῖος 6 ἐγχωρέϊ , δ ὦ 
λύσις ἐστὶν ὁ ἀνάπαιστος' οὔτε ἐν τῷ τροχαϊκῶ, ἐπὶ 
τῆς περιττῆς τὸν δάκτυλον, ἐφ᾽ ἧς οὐδὲ σπονδεῖος ἐγχωρεῖ, 

30,9 ὁμοίως λύσις à δάκτυλος. Ἔτι μέντοι καὶ ἐν τοῖς 





14. Οἱ δὲ κωμικοὶ} "Dem, i ἐπὶ τοῦ ἰάμβου κατὰ τὰς agrisus τὸν e 
waicto ἐλάμβανον οἱ κωμικοὶ. οἱ δὲ τρανγεκοὶ καὶ ἰαμβοποιοὶ σπανίως οὔτν 
καὶ ἐνκαῦϑα δακτύλῳ κατὰ τὰς Τεριττάς φησι χρῆσθαι τοὺς κωμικοὺς da 
τὸ ὁμιλητικὸν, | καὶ τὸ βούλεσϑαι δυκεῖν τὸ μέτρον εἶναι διαλελυμένον. τῆς 

yap πρώτης τοῦ σιφονδείου μακρᾶς εἰς δύο βραχείας διαλυομόνης, ἀνάπαιστος 
γίνεται" ὁμοίως δὲ καὶ τῆς δευτέρας διαλυομένης, ὃ δάκτυλος, - 


* Corrupte Fl. et fere H, xo om ἕ b» ἡμῶν. 
ainsi 91i. lpuTO * τῷ φυγαίσχη" Y τούτῳ C. 
N 


μα. «inia» C. M. N. s Pro. ἄλογον forte. ἀνάλογον. 
5 Ἔστιν ἔνδοξον" οἷον wn τὸ 1». Hetcbkis. 
τοῦ A. Turn. Idem in corri- οὗ οὗ λύσις--οὐγχώρει defunt F. 


- 


gendis paullofupra exhibet πτῶς — H. Ἔ 


bod 





IIEPI TPOXAIKOT. 87 


καταληχτικοῖς xai ὁ τρίβραχνς ἐγχωρεῖ, καϑάσερ ὥρο-Ο. VI. a. 
εἰρήκαμεν, οὗ μόνον ὁ τροχαῖος, ὡς τινες οἷονται. Παρά- 
δειγμα τόδε, | | 

τῶν «πολιτῶν P ἄνδρας ὑμῖν δομιουργοὺς ἀποφανῶ, 
τῆς γὰρ κατακχλεῖδος οὔσης ΑΠΟΦΑΝΩ, d$ ὡς 65 
παρακείμενος τοὺς ΑΠΟΦΑ ἐστὶ τρίβραχυς, * ὡς τροεῖ- 
pras. 





* ἄνδρες F.. dein. δημιουργοὺς € Voces ὡς Φροιίρηται abfunt 
om, F. H. B. F. H. B. "et 


$3 


21 


22 


38 . ἩΦΑΙΣΤΊΩΝ 


 " 'KE&. Z. 
ΠΕΡῚ AAKTTAIKOT. 


TO δακτυλιὼν δέχεται δακτύλους καὶ σπονδείως 
xarà ura» χώραν, Ὁλὴν τῆς τελευταίας" ἐπὶ. ταύτης 
δὲ, εἰ μὲν ἀκατώληκτον εἴη, δάκτυλον ἕξει, ἢ διὰ ΤῊΝ 
ἀδιαῷσρον, ὁ πρητικόν" εἰ δὲ καταληκτικὺν, τὰ ἀπ᾽ αὐτὸ 


5 μερμοειω μένου, ἤτοι συλλαβῆ, " δύο συλλαβαῖς" καὶ τὸ 


μὲν καλεῖται καταληκτικὸν εἰς συλλαβὴν, τὰ δὲ κατα- 
ληκτικὸν εἰς δισύλλαβον. "᾿Ἐπισημότατω δὲ ἐστὶν ἐν 
αὐτῷ, τό τε ἐξάμετρον, κατωληκτικὸν εἰς δισύλλαβον, τὸ 
κωλούμενον ἔπος" οἷον, 

μῆνιν ἄειδε ϑιὰ Πηληϊάδιω ᾿Αχιλῆος. 
ἐπὶ γὰρ τῆς ἐσχάτης λέξεως τῆς ΛΗ͂ΟΣ, λείπει ὁ δάχ- 


' τύλος pad, συλλαβῆ. Καὶ τὸ τσεντάμετρον καταληκτικὸν 


εἰς δσύλλαβον, τὸ καλούμενον ΣΣιμμέίειον᾽ οἷον, 
χαῖρε ἄναξ ἰἵταρε, ξαϑίας μάκαρ ἥβας. 


hy 9 r4 
158 Καὶ τὸ τετράμετρον κατωληκτικὸν εἰς ἃσύλλαβον, ὦ 


τρωτος μὲν ἐχρήσατο ᾿Αρχίλοχος ἐν Ἔπωδοις, οἷον, 





X. Τοῦ ἡρωϊκοῦ μέτρου εἰσὶν δνομασίαι «σέντε" Δακτυλικὸν, τὸ τοῦ αο- 
δὸς τοῦ ἁρμόζοντος αὐτῷ" "Heso», ἀπὸ ToU τὰς αράξεις τῶν Ἡρώων τούτῳ 
γίγραφϑαι τῷ μέτρῳ" ἢ ὅτι εὔρωστον τοῦτο τὸ μέτρον ὡς καὶ οἱ Ἥρωι:. 
Πυϑικὸν, ἀπὸ τοῦ τὸν Πύϑιον τούτῳ κεχρῆσϑαι τῷ μέτρῳ. Ἔπος, κατ᾽ ipe 
χὴν, ἀπὸ τοῦ ἕπεσθαι τὰς βάσεις ἀλλήλαις, καὶ τῶν ἄλλων "ἀρχαιότερον 
εἶναι. Ἐξάριϑμον, ἀπὸ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν βάσεων. 


À ἤγουν ἀμφίμακρον addunt ΕἸ. f ἱτάρα M. B. χαῖρε à. val 
H. B. deinde εἰ δὲ καταληκτικὸδ ἔτά. ραζεϑε, ασμάκαρ. C. de /Eo- 
om. C. lico fzaps vid. Gregorium, p. 

€ ἐπισημότατον Turn..et credo — 286. "n 

, τα 8 καὶ τετράμετρον εἰς δισύλλαβον 
»H "ied c. fy laba τῶν καταληκτικὸν C. deinde μὲν dant 
eem - C. H. mox οἷον deeft Turn. C. 

€ 





ΠΕΡῚ AAKTTAIKOT., 


39 


Φαινόμενον κακὸν οἴκαδ᾽ ἄγεσθαι. 
e NN 5 ΄ / - 7 be y 
ὕστερον δὲ xai ᾿Ανωκρέων τούτῳ τῷ μότρῳ " ὅλα ἄσματα 


συνέθηκεν" (Fr. cxxii.) 


" Adopt, χαρίεσσω xod. 
xdi, ' 
Μιῶται ! διυηῦτιε φαλωκρδε " Mali. 


Ταῦτα μὲν οὖν τῶν εἰς δισύλλαβον κατωληκτικῶν τεαρῶ- 
δείγματα" τῶν δὲ εἰς συλλαβὴν, τῷ μὲν τινϑηροιμερεῖ 


τρὸς δύο ττοσὶν οὐσῶν τῶν συλλαβῶν 


Τῶι ἂν "ἐπωδῶ, ΘΙΟΥ, 


1 i; δὲ Βατουσιάϑης. 


᾿Αρχίλοχος κέχρη- 





h vai ἄλλα ἅσματα συνέϑηκεν 
C. συντέϑεικεν ΕἸ. H. N. συντί- 
ϑηκιν Β. καὶ ὅλα Τυπι. 

| διῦτε Turn. Ad v. χαρέίισ- 
ca χιελιδοῖ annotavit Bentleius : 
* Sic Sophocles Ajace p. 58. 
* (ed. H. Steph. fc. v. 628. Br.) 
“οὐδ᾽ οἰκτρῶς γόον ὄρνιϑος αηδοῦς. 
* Schol. 34 αηδὼ δὲ κατὰ Μιτυλη- 
“γαίους. Unde illud ejufdem 
“ Schol. p. 87. (Ele&r. 149.)"H- 
* poc ἄγγελος ἱμερόφωνος ἀηδὼν for- 
* taffe legendum, Ἦρος ἀγγελ᾽, 
^ ἱμερόφων᾽ αηδοῖ. 
* phicus," Vide Euftath. Il. e. 
P. 716, 53. ΞΞ 604, 30. 

* πωὸν MSS. plerique. is 
δὴ Turn. ΕἸ. * Hunc locum 
* vitii fufpeCtum habeo, et qui- 
"dem in fine, ubi ei aliquid 
* deeffe colligere licet ex Scho- 
*hafte Ariftoph. Nub. 274. 
" cujus verba ad hunc Hephzeí- 
“ tionis jocum otnnino funt re- 
"ferenda : Ὧν» và era. vo, 
“ δαχτυλικαὶ σσενϑεμιμερῆ, ἃ καλεῖς 
“τας ᾿Αρχόχειω, ὡς Ἡφαιστίων 
“ φησὶ, διαὶ τὸ τὸν ᾿Αρχίλοχον τού- 
" TW χρήσασϑαι i» imwiy" ὡς τὸ» 


Verfus Sap. . 


““ E» δὲ Βατουσιάδης. Atqui nul» 


.*' Jibi apud Hephaeft. nunc le- 


* gitur Dactylica Penthem. dic- 
** ta fuiffe Archilochica. Hinc 
* conjicio hunc locum olim ita 
** fere conítitutum fuiíle ab He- 
*« phaftione. T& μὲν σινϑημομι» 
* ρεῖ ᾿Αρχίλοχος κέχρηται ἐν lerer- 
* dp, ὃ διῶ τοῦτο ᾿Αρχιλόχοον καὶ 
*€ λεῖται' ὡς τὸ, E» d) BaToUcióé- 
« δης." zirnaldus, — De priore 
recte monuit Scholiographus, 
'Abao nQía: efle Archilochium. 
Verfus autem fecundus extendit 
in hexametrum. ᾿Αρϑῶμεν Qa- 
mai δροσερὰν φύσιν εὐώγιτον. et 
vv. 284, 285. connectendi funt 
in Simmieum juua vae aiSípog 
ἀκώμωτον διλαγεῖται. Duces ad- 
eo fallaces funt de ea gente 
Grammatici, etiamfi ab FHe- 
phaftione haufiffe profiteantur, 
L. Hotcbkhis. , 

) Ἐν δὲ Barovciadw. Celebris 
hicce Archilochi verficulus ad. 
buc delitefcit in corrupto Prif- 
ciani de Ponderibus libro, p. 
1350. quem mihi olim indigi- 


tavit Poríqnus. Locus Prifeiani 
D 4 


C. VIL 


40 


H9AIXZTION 


C. VIL. τῷ δὲ ἐφϑημιμερέϊ ᾿Αλκμὰν, (Urfin. p. 69.) 

ταῦτα μὲν ὡς ἂν ὃ δῆμος ὄνας. 
καὶ τῶν ἀκαταλήκτων δὲ, τὸ τετρώμετρον ᾿Αρχίλοχρς a- 
δοξον ἐποίησε, διὼ τὸ προτάξαι “ αὐτὸ τροχαϊκοῦ τοῦ χά- 


28 


5 λουμέγου ἰϑυφαλλικοῦ; οὕτως" 


οὐκ ἴϑ᾽ ὅμως ϑάλλεις ἁπαλὸν χρόα" κάρφεται yap ἤδη. 
᾿Αλχμῶὼν δὲ καὶ ὕλας στροφὰς τούτῳ τῷ μέτρῳ καάτε- 


μέτρησε. (Urfin. p.65.) 


Μῶσ᾽ &y1, ΚΚαλλιόνα, Sóyarte Διὸς, 


v » 


ἄρχ, ἰρωτῶν ἐπέων, ἰαὶ δ᾽ ἵμερον 
? ὕμνον, καὶ χαρίεντα τίϑει χόρον. 
“ M f v ’ὔ’ 
ταυτῶ μὲν οὖν Κοιγῶώ δακτυλικά. 
B. Τὰ δὲ AIOAIKA " καλούμενα, τὸν μὲν τρῶτον 
ἔχει τοόδα, ἢ πσάντως ἕνα τῶν δισυλλάβων ἀδιάφορον, 





fic fe habet. Δίδυμος ἐν τῷ eil 
τῆς «api Ῥωμαίοις ἀναλογίας Ὑ, 
“ ν » A , LÀ 

lev; καὶ ᾿Αττικοὶ, τοὶ δύο ἥμισυ, 


LÀ t A M va» v . 
ἡμῖσυ τρίτον φασὶ, καὶ τα ἐξ ἡμιοῦ 


τάλαντα, ἔβδομον ἡμιτάλαντον, καὶ 
τοὺς τέσσαρας ἥμισυ πήχεις, πέμπ- 
τὴν ἡμισπιϑαμὴν, καϑάπερ φησὶν 
Ἡρόδοτος “«ροϑεὶς τὸ ἐγδικάτους. Ἰά- 
δὺς ἐν τῷ eripi μουσικῆς. ᾿Επιφέρει 
τρίτον ἡμιπόδιον, ἀντὶ τοῦ, δύο ἥμι- 
συ «id. Ubi primo notandum 
verba xal τοὺς τέσσαρας ἥμισν 
αὔχεις, π΄. 3. ad Herodotum non 
pertinere, ut bene obfervat Wef- 
felingius ad I. 5o." Quicquid 
autem de fuperioribus ftatuas, 
certiffüd«mum eft nonnulla poft 
Ἡρόδοτος excidiffe, et pro por- 
tentofis iftis ἱνδικάτους. ᾿Ιάδης 
reftitui debere Ἔν δὲ Βατουσιάδης. 
De locutione δύο ὅμισυ, preeter 
auctores ab Weffelingio allatos, 
vide Hefychinm v. Ἡμισύτριτον, 


(Archilochum qui ab Hefychio . 
laudatur poterat quoque Didy- 


mus: refpicere) Ulpianum ad 
Demofthenem c. Androt. p. 
586, 30. ed. Parif. et Bentleium 
in Epiftola ad Davifium An- 
glice fcripta poft Differt. Pha- 
larid. ed. 1777. p. 444- 

m Sic C. N. H. αὐτὸ τοῦ 7). 
'Turn. αὐτοῦ τρ. Fl. 

^ ju» Fl. Turn. MSS. doo 
primus reftituit F. Urünus ad 
Lyricorum Fragmenta p. 65. 
ex Scholiafle Hermogenis p. 
400. ubi legitur ἐπὶ δ΄ ἱερὸν ὅμ- 
»». Ad hunc quoque locum 
provocat Bentleius, Recte con- 
jungit ἰφίμερον ὕμνον Arnaldus, 
citans Theocrit. I. 62. 'Theogn. 
987. Addo corruptum in Dia- 
nam canticum apud Athenzum 
XIV. p. 636. D. Seníum vo- 


. cis τίϑει explicat Toupius Em. 


1. IL. p. 395. 
* καλούμενα μέτρα τὸ μὲν C. 
P χαντὼως deeft Fl. Η. B. 








ΠΕΡῚ AAKTTAIKOTY. 41 


ἤτοι δπονδεῖον, ἢ ἴαμβον, ἢ τροχαῖον, ἡ τουῤῥέχιον᾽ τοὺς C. VII. 2. 
δὲ ἐν μέσῳ, δακτύλους “σάντας᾽" τὸν δὲ τελευταῖον πρὸς 

τὴν ἀπόθεσιν δάκτυλον μὲν, ἢ κρητικὸν, dià τὸ τῆς τε- 
λεταίας ἀδιάφορον, ἐὰχν ἀκατάληκτον ἦ" ἐὰν δὲ κατα- 
ληκτικὸν, καὶ τὼ ἀπὸ τούτου μεμειωμένα, εἰς δισύλλαβον 5 

xai συλλαβήν. Τὸ μὲν οὖν Αἰολικὸν ἔπος τὸ καταλῆκ- 


Ν "“», 5 
ΤΙΚΟΥ Τοίουτον ἐστι" 


κέλομαί τινα τὸν χαρίεντα Mínna 1 καλέσσαι, 
! qj χρὴ συμποσίας ἐπ᾿ ὄνασιν ἐμοὶ γεγενῆσθαι. 


σρτάμετρα δὲ καταληκτικὰ εἰς ὡσύλλαβον" (Urfin. IO 


Ρ. 286.) 


5 γίῳ σ᾽, ὦ QD yaoi, καλὺς lixacdw ; 
ὅρπακι ! βραδινῷ σε pact ξϊκάσδι. 


τὸ δὲ τετράμετρον᾽ 


^ ϑυρωρῷ αόδις * ἑα τορόγυιοι» ἡ 





I2. vis σ᾽ Φ) Αἰολικὸν “εντάμετρον τοῦ ἱξαμέτρου δακτύλῳ pap" 


μένον. Τὸ δὲ BPAAINQ, ἀντὶ τοῦ ῥαδινῷ ἐστι, σλεονασμὼ τοῦ f αἰολι- 
κῶς. I$. Θυρωρῷ} Αἰολικὸν τετράμετρον, τοῦ ἱξαμέτρου δυσὶ δακτύ- 


λοις μεμειωμένον᾽ τὸ δὲ EIITAGOPT'TIOI, ἀντὶ τοῦ ἑἱπταοργυῖοι. 


4 καλέσαι Edd. et credo MSS. 
paullo ante xé»uas Fl. H. 

τ ἔχρην B. 2. ἰχρὴ B. 3. ἐπό- 
"ασι» t. 8. ΕἸ, A 

* Sic citat Scaliger ad Catul- 
lum LVII. p. 46. río vi» He- 
fych. D'Orvilhus. vide Euftath. 
Od. Δ. p. 1695, 21x. τίω Edd. 
MSS. Nannianus τί ἧς ὦ. 

* * DiGtiones omnes, que a P 
* [itera incipiunt, quia folet af- 


* pirari, ZEoles loco afpirationis 


“Β preponunt, nam 1n eam li- 
* teram mutari confuevitillorum 
“ digamma, hinc βρόδον pro ῥόδον 
" dicunt, βρυτὴρ pro ῥυτὴρν» βράκος 
* pro ῥάκος." Salmafius ad Con- 
fecr. templi in agro Herculis, 
P.45. εἴ v, Prifeian. p. 547. 
L. Hotebhis, Vide Kocnium ad 


Gregorium de Diale&is p. 370. 
et auctarium ad Elefychii TT. 
I. p. 759, 4. 
Ὁ ϑυρύσοδὲς Fl. 

. X ἱπτορόγυιοι. Metrum recu- 
fat ἱπταϑόργυιοι Turnebi, nec ἐπ 
τόργυιοι €. calce, ut fit fpondeus 
pro dactylo, recipi poteft, etfi 
Scholiaftes contra auctorem ait, 


2 x « , ^ ^. , 
εἰιδσεέχέται ὡσαυτὼς τὼ x0 τοὺς 
1 


τε δακτύλους xal σαπονδείους: Lec- 
tio ed. Flor. et MSS. pene om- 
nium eft verifimilior, ἑπτταρόγιοι 
(ἐπ ταϑορρόγυιοι C. M.) fafta ab 


ἑπτορόγυιοι, quam veram puto. 


Etymologus M. p. 633, 5. 
"Opiyvia* ὀῤέγω τὸ ἰκτείνω" ὃ μέσος 
“αρακείμενος ὥρεγα. ἢ μετοχὴ ὠρε- 
γώς" τὸ ϑηλυκὸν ὡρεγυῖα᾽ συστολῆ 
καὶ τροπὴ ὀρόγυιο. — Similis error 


Ij 


42 


ἩΦΑΙΣΤΊΩΝ. 


τὸ δὲ Υ σάμβαλα «εντίβοιια, 
. αίσυγγοι δὲ Dix. ἰξιπόνασαν. 
vuv δὲ ἀκαταλήκτων, τὸ μὲν τυντάμετρον καλέται Σαπ- 
φικὸν τεσσαρεσκαιδεκασύλλαβον, ᾧ τὸ δεύτερον " Xacr- 
5ipoue ὅλον γέγραπται, (Urfin. p. 10.) 
ἡρμάμα»ν μὲν ἐγὼ σέϑιν, "᾿Ατϑὶ, σάλαι exa, 
τὸ δὲ τετρώμεετρον ἀκατάληκτόν ἐστι τοιώτο" (Urfin. 


p. 10.) 


b ioot δ᾽ αὖτε μ᾽ ὃ λοσιμελὴς δυνεῖ 
γλυκύπικρον ἁμάχανον “ ὕρπετον. 





6. ᾿Ἦράμαν) ὃ «ρῶτος δισύλλαβος, οἱ δὲ ἑξῆς τέσσαρες τρισύλλαβοι 


«σόδις συλλαβὼν ιβ. καὶ οὕτω γίνεται τὸ ὅλον ειδ συλλαβῶν. 


Πανταχοῦ 


γὰρ i» τῷ αἰολικῷ ὃ πρῶτος δισύλλαβος ἀδιάφορος. 


deformat Iambicum Ariftopha- 
nis in Ávibus v. I130. Ἕκατον- 
τόργυιον, Ubi legendum puto 
᾿Ἑκατοντορόγυιον" ὦ Πόσειδον τοῦ 
μάκρους. 1, Heotchhis. Vide 
Menfiruam | librorum | cenfuram, 
(Montbly Reviesv, Vol, XX VITI. 
N..S. p. 430.) ubi criticus eru- 
ditifümus citat Photium MS. 
ὀρογυίας λέγουσιν (i. e. Attici) 
οὐχὶ ὀργυίας. ᾿Αριστοφάνης. Con- 
Íule quoque, fi his non conten- 
tus fis, Stephanum Byzantinum 
in v. Ayuda. MS. Nannianus 
ἑπταόργυιοι. 

Y σύμβολα «σινταβόειω 'lurn. 
“σεντεβόηα C, M. ** Hunc locum 
** exprefht fortaffe Dem. Pha- 
* lereus i» τῷ «spi. Epp, ὃ. 167. 
« fÍcribens: ἄλλως δὲ σκώπτει 
* (Σαπφὼ) τὸν ἄγροικον νύμφιον, 
“ καὶ τὸν ϑυρωρὸν τὸν ἐν yaoi. 
Urfinus, σάμβαλα' σάνδαλα kle- 
fych. Πίσυγγοι. Pollux VII. 82. 
τοὺς δὲ τὰ ὑποδήματα ῥάπτοντας 
DIZYTTOTYE ἔνιοι τῶν κωμικῶν κα’ 
λοῦσι' καὶ τὰ ἐργαστήρια αὐτῶν 


IHZYTTIA. In Athenzo XV. 
p. 699. C. ingeniofe corrigitur 
ἔγραφε δ᾽ 'ornp Εὖ, eap ὋὉμηρείην 
ἀγλαΐην ἐπέων, Πισύγγους, 5 φῶρας 
ἀναιδέας----. Deícriptio eft Pa- 
rodi celebris Homericorum car- 
minum grandiloquentiam δὰ 
res viliffhimas detorquentis. 
* ὅλον Σαπφοῦς C. H. 

. * ᾿Ατϑί, Fl. Turn. B. H. 
N. cum Plotio p. 2636. exhi- 


bent ὅτε. C. M. vero propius 
ári. Quod edidimus eleganter 


et optime conjecere 'Tyrwhittus 
et Bentleius. Unius lineole 
additione fanam lectionem prz- 
ftabit MS. Nannianus, qui ha- 
bet 4o. 

b ἔρος δ᾽ αὖτε μ᾽ ὕλλυσὶ μελήσο 
δὼν εἰ Fl. et fic fere MS. Far- 
nef. apad Urfinum p. 285. ἔρος 
etiam MSS. apud Kocnium ad 
Gregor. p. 286. Ἔρως "Turn. 

€ óprvro,  Rutgerfius Var. 
Lec. IV, 6. cotrigit ἕρπετον. 
Male. v. Kocnium ad Gregor. 
p. 284. In íchol. fecutus fum 








ΠΕΡῚ AAKTTAIKOT. 43 


d AsSi, σοὶ δ᾽ iydSay μὲν ἀπήχϑετο C. VII. s. 
Φροντίσδην, ἐπὶ δ᾽ ᾿Ανδρομέδαν «οτῇ. 

y. Ἔστι δέ τιν καὶ ΛΟΓΑΟΙΔΙΚΑ καλούμενα 
AAKTTAIKA, ὥπερ ἐν μὲν ταῖς ἄλλαις χώραις dax- 
τύλους ἔχει" τελευταίαν δὲ τροχαϊκὴην συζυγίαν" ἔστι δ᾽ ς 
αὐτῶν “ἐπισημότατα, τό τε τρὸς δύο δακτύλοις ἔχοι 
τροχαϊκὴν συζυγίαν, καλούμενον δὲ ᾿Αλκαϊκὸν δεκα-" 


σύλλαββον" 


9 ᾿ “Ὁ 
xai τις lp ἰσχατιαῖσιν 


οἰκεῖς. ᾿ 


καὶ τὸ τρὸς τρισὶ, καλούμενον. Πραξίλλειον, (Urfin..1o 


P. 63.) 


ὦ διὰ τῶν ϑυρίδων καλὸν ἐμβλέποισα, 
᾿ «αρϑένε τὰν κεφαλὰν, τὰ δ᾽ ἔνερθε νύμφα. 





3. Λογαοιδικὰ ταῦτα καλεῖται, ὅτι ὃ μὲν δάκτυλος ἀοιδοῖς μᾶλλον ari 
τήδειος᾽ ὃ δὲ τροχαῖος λογογράφοις. Λογαοιδικὸν οὖν καλεῖται τὸ μέτρον 
ὡς ix δακτύλου καὶ τροχαίον συγκείμενον, ἀοιδικὸν μὲν διὰ τὸν δάκτυλον, 
ἐπειδὴ εὔρυϑμος" λογικὸν δὲ διὰ τὸν τροχαῖον. Διὸ καὶ οἱ παλαιοὶ κέ- 


χρησταὶ αὐτῷ; ὅτι ϑέλουσι πρέχειν λόγον" τοικύτη δὲ 3 ῥοτορικὴ καταλογά- 


δὴν οὖσα. 


certam Hotchkifii conje&uram 
pro vulg. τέσσαρες τετρασύλλαβοι 


σ΄. 

d'A;9í Sic M. C. alii male 
᾿Ατϑίς, Lege canonem a Por- 
fono prolatum in nota ad Eu- 
ripidis Oreft. 614. In verfu 
fequente literas male feparatas 
φροντὶς δ᾽ 9» fagacilhme  con- 
junxit Bentleius. φροντίσδην JE- 
olice pro degoricw. ^ Deinde 
«vs idem ex C. M. Ceteri 
“ποτέ. — Supereft. ut moneam, 
quod obfervarunt etiam viri 
do&iffümi Bentleius et Hotch- 
kifius, ad hunc locum refpicere 


Terentianum Maurum p. 2431. 
A Eolcum ex iflo genuit docfifima 
Sappbo, 9uod fit quingue pedum 
velut bos modo perfpicis :. Nam 
primum addidit illa. difyllabon ut 
libet 5. Spondeum nec. enim. capiti 
Jocat omnium : Sed quia mobilis 
bic locus, et. cborion folet Mdmif- 
cere, dein quater addere dacbylon : 
Cordi quando fuiffe fii camt 4t- 
tbida Parvam, florea. virginitas 


Jta quum foret, Hle tetrametro da- 


tur ante difyllabus. 
᾿ δ ἐπισημότατον Fl, MSS.. 
f οἴκοις C. M, 


44 H9 AIXTION 


KE. H. 
ΠΕΡῚ ANAHAIZTIKOYT. 


25 TO ἀνακπαιστυὼν xarà πᾶσαν χώραν δέχεται σπον- 
déioy, ἀνάπαιστον, σπανίως δὲ καὶ τοροκελευσματικόν᾽ 
παρά. δὲ τοὺς δραματοποιοῖς, * xai δάκτυλον. Ἑἰσὶ δὲ 

δ αὐτοῦ ἀποϑέσεις ἐξ κατὰ συζυγίαν ᾿διαιρουμένου. 
5 kt Ὑσερκατάληκτος εἰς δισύλλαβον, ὑπερκατάληκχτος εἰς 
συλλαβὴν, ἀκαταληκτός" καταληχτικὴ εἰς δισύλλαβον, 
καταληκτικὴ εἰς συλλαβὴν, βραχνκατάληκτος. 
Ἐπισημότατον δὲ ἐν αὐτῷ ἐστὶ τὸ τετρώμετρον κατά- 
ληκτικὸν εἰς συλλαβὴν τὸ καλούμενον ᾿Αριστοφάνειον,᾿ 
1o (Nub. 959.) 

"Or iyo τὰ δίκαια λέγων Si3ovr, καὶ σωφροσύνη "I 
κέκληται δὲ ᾿Αριστοφάνειον, οὐκ ᾿Αριστοφάνους αὐτὸ &U- 
βρόντος ' πρώτου, ἐπεὶ καὶ σαρὰ Κρατίνῳ ἐστι" 

χαίρετε δαίμονες οἱ Δεβάδειαν Βοιώτιον οὖϑαρ αἱρούρης. 


. Ὥσαιρ τροχαϊκὸν “οιεῖ τμηϑεὶς ὃ ἴαμβεος, οὕτω καὶ ἀναπαιστικοῦ 
P" μὲν δάκτυλος, γένεσις δὲ δακτυλικόν᾽ ἰὰν γὰρ μίαν ἀφίλης τοῦ QuxTv- 
λικοῦ συλλαβὴν, τὸ καταλειπόμενον εἴη πάντως αναπαιστικόν. οἷον τοῦ, 
φὸν 3 ἀπαμειβόμεν, προσίφη σύδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύρ. 
ἀφιλομένης τῆς τὸν συλλαβῆς, ἀναπαιστικὸν γίνονται, 
ἀπαμειβόμενος "σοι “σόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς. 


£ Inepte addunt καὶ ἴαμβον 








F. Turn. et pars codicum. Eas 
voces delevi auctoritate C. M. 
et Schol. Ariftophanis Plut. 487. 
ubi vide Hemfterhufium:* Alia 
eft ratio loci Archilochei, cujus 
infra mentio P 47; 10. 

δ αὐτῷ Fl. B 

| διαιρούμενου N. M. C. δαι- 


epa FI. Turn. abra —ha- 


μομένῳ H 
k Fl. cum nonnullis MSS. 
habet ὑπερκαταάλωηκτον — axaT&- 
Asror kara — βραχυκα" 
ταληκτον. 
! πρῶτον Tum. et paullo pt 
αὐτῷ κι C TI φολλῷ. 





ΠΕΡῚ ANAIIAIXTIKOY. 45 


ἀλλὰ did, τὸ τὸν ᾿Αριστοφάνην πολλῷ αὐτῷ xexpno as. C. VIII. 
Καὶ πρὸ Kearívww «ap ᾿Ἐπιχάρμῳ, ὃς xdi ὅλα δύο 
δράματα τούτῳ τῷ μέτρῳ γέγραφε, τούς τε Xopsovras, 
xal τὸν Ἔστινέκοον. ᾿Αριστόξενος δὲ ὁ Σελινούτιος "Esri- 

/ / ^ Ν T M Noo 2 
χάρμου τορεσβύτερος ἐγένετο τυοιητῆης, oU. καὶ αὐτὸς Ἐπί- 5 
χαρμος μνημονεύει ἐν" Λόγῳ καὶ Λογίννω, 

οἱ τοὺς ἰάμβους ἃ καττὸν ἄρχαιον τρόπον, 
ὃν «ρᾶτος εἰσηγήσαϑ᾽ ᾿Ωριστόξενος. 
καὶ τούτου τοίνυν τοῦ ᾿Αριστοξέγου μνημονεύεταί τινὰ τούτῳ 
τῷ μέτρῳ γεγραμμένα" 10 
τίς 9 ἀλαζουίαν αλείσταν eracly us τῶν ἀνθρώπων ; τοὶ μάντεις. 
s ^ EN ^V P] 3 X N N s / 
τὸ μέντοι τὸν σπονδέιον ἔχον, ἀλλὰ pun τὸν awdvroucToy 





᾿ 6. Kal Δογγῖνος τοῦτο τινὲς μὲν ὡς στίχον μετροῦσιν, ἀρχόμενοι ἀπὸ 
τοῦ OI ΤΟΥ͂Σ ΙΑΜΒΟΥ͂Σ, τινὸς δὲ λέγουσι τίϑισϑαι αὐτὸ εἰς μνήμην τῶν 
᾿Αριστοξένου λόγων. 


7 [ta hujus fabule titulum τὸς C. M. ὠριστόξενος MSS. ut 
fcribendum effe me monuitPor- credo, omnes. Locutio ἀρχαῖον 
fonus. Aeyima fo mininum eft τρόπον occurrit in Fragmento 
τοῦ Λόγο. MSS. habent λογία. —Eupolidis apud Suidam v. Ba- 
Avyyises Turn. et Schol, In Α- οστάσας, fic forían conftituendo. 
thenzo III. p. 106. E. MS. "Ay δὴ πότερα βούλεσϑε τὴν NYN 
Veneto-Parifienfis dat Aoyuas et διάθεσιν Ὥδης ἀκούειν, ἣ τὸν AP- 
VIII. p. 338. D. λόγον εἶναι. — XAION TPOIION; 'Apórig ἐρεῖς" 
MS. Hefychii a Schowio colla- ἐγὼ δ᾽ ἀκούσας τῶν vob, (vel voi» 


tus Λόγειαν. τρόποι») ὃν à» δοχὴ μοι βυστάσας 
? καττὸν ἀρχαῖον. Et heclec- αἱρήσομαι.---- 
tio Porfoni fagacitati debetur. 9 ἀλαζονίαν. Sic Hermannus. 


Libri omnes habent καὶ τὸν &nc- — Edd. et MSS. ἀλαζονείαν. Quis 
To. Prima vox ex Dorice dia- non ftatim in memoriam revo- 
le&us ignoratione facile cor- cat Ariftot. Ethic. IV. 2? οἱ 
rumpi potuit, ἄριστον ex "Api ró- μὲν οὖν δόξης χάριν AAAZONEYO- 
im; paullo poft fequente pro- — MENOI, τὰ τοιαῦτα προσποιοῦνται, 
culdubio irrepfit. κατὼ τὸν ἀρισ- — iQ. οἷς iwourog ἢ εὐδαιμονισμός" οἱ 
τον legebat L. Hotchkis, καὶ τὸν δὲ κέρδους, ὧν ἀπόλαυσίς ἔστι τοῖς 
&xvraleres Bentleius, κατά ys πίλας, καὶ ἃ διαλαϑεῖν ἐστι μὴ 
τὸν ἄριστον Hermannus. In v. ὄντα, οἷον ἰατρὸν, à MANTIN σό- 
feq. πρῶτος fuppeditant pro πρῶ- φφον. 


* 


46 HO9AIXTION 


C. VIII. τπαραλήγοντα, εἰσὶν οἱ Λακρυνικὰν καλοῦσι, τυραβερόμενοι 


26 


Ayer ὦ Σνάρτας ἔνοπλοι καῦροι tro) τὰν P" Apto κίνασιν. 
Ὅτι μέντοι “καὶ ἐν τῷ ᾿Αριστοφανείῳ " καλουμένῳ ἀδια- 


5 Φύρως εὑρίσκεται ὁ σαραλήγων ἀνάπαιστος, ἢ credis, 


δηλώσει Κρατῖνος" εἰς γὼρ τοὺς Ὀδυσσέας εἰσίββάλλων, 


' sing αὖ πόντον κατέχουσ᾽ αὖραι" νέφος οὐραίνιον τόδ᾽ ὁρῶμαι. 


^ 4 
ἐποίησε δέ τινα στίχον καὶ σπονδείῳ τῷ παραλήγοντι 


παραδείγματα, 
τούτῳ τῷ μέτρῳ ἐχρήσατο" 
τὸ κεχρημένον" 


ὡς ἂν μᾶλλον τοῖς πηδαλίοις ἢ ναῦς ἡμῶν πειϑαρχῇ. 


"Περὶ μὲν οὖν τοῦ τετραμέτρου Taura. Τῷ δὲ τριμέτρῳ 


Σμμόας ὁ Ῥόδιος ὅλον ποιημάτιον ἔγρ 


€ N 
εν, ὡς TO, 


ἱστία éysà eu εὑξείνων ' μέσα τοίχων. 


τς Τὸ δὲ δίμετρον καταληκτικὸν, κωλεῖται μὲν τααροιμια- 


x VON / o» / MA 7 T. 
xy, dià τὸ παροιμίας Tide ty τούτῳ τῷ μέτρῳ εἶναι 
L] . 


“οἷον, 


«πότε δ᾽ "Αρτεμῶς οὐκ ὀἐχόριψσε. 
καὶ κόρκερος ἐν λαχανοισιν. 


δ , 3 3 

20 Φλλῷ παροιμίαι εἰσὶ καὶ ἐπικαὶ καὶ iaj[Dixai, xai eu 
^v ^ ᾿ . ^4 , / 

τούτου TOU μέτρου " μόνου, ὥστε οὐκ εἰκότως " αὐτὸ μόνον 





41, Οὐκ εἰκότως “΄αροιμιακὸν] Οὐ καλῶς λέγω τοῦτο ὃ ἩφΦαιστίων, 
οὐδὲν γὰρ σράγμα, «αροιμιακὸν αὐτὸ καλεῖσϑαι, εἴ τινες γράψαντες σαρ’ 


P." Aptos κίνησιν D. 

' 98 καλουμένω om. N. 

Y χίνες οὖν Fl. 

* T9 δὲ τριμέτρων--ὡς T0 Om. 
Fl. σε --« ταῦτα om. Turn. 
Ambo: habent M. C. 

* Sic ed. Turn. μέσα τοι ἔχων 
Fl. B. icría—píca τοίχων M.C. 
locum corruptum putant Mi- 
cyllus, et Hotchkis. ᾿ 


Ὁ οἷον ex D. Καὶ κάρκορος. 
Vide Scliol. Nicandri p. 41. ed. 
Colon. Schol. Ariftoph. Vefp. 
239. 

X μόνου Fl. MSS. μόνον "Turn. 
Y σαροιμιακὸν τοῦτο μόνον "Turn. 
De loco Cratini vide Hemfter- 
hufium ad Ariftopb, Plut. p. 


197. 


ΠΕΡῚ ANAIIAISTIKOTY. 47 


παροιμιακὸν καλοῦσι. Κρατῖνος δὲ ἐν ᾿Οδυσσεῦσι συν- C. VIL 
ἐχει! αὐτῷ ἐχρήσατο" | . 
σιγάν νυν ἅπας ἔχε συγάν" 


xai σάντα λόγον τάχα σεύσει" 


ἡμῖν δ᾽ ᾿Ιϑάκη «ατρίς ἰστι, Γ 
“λίομεν δ᾽ ἅμ᾽ ᾿οδυσσῆϊ ϑείῳ. 


πρῶτος δ᾽ ᾿Αρχίλοχος ἐχρήσατο τῷ " μεγέθει τούτω, €) 27 
τοὺς τετρωμέτροις προτάξας αὐτὸ τοῦ ἰϑυφαλλικοῷ. Τὸ 
γάρ, 

᾿Ερασμονίδη Χαρίλαε . IO 
ἐφϑημιμερές ἐστιν ἀναπαιστικό. Ἐχρήσατο δὲ τῷ 
τρώτῳ ποδὶ καὶ ἰώμβῳ, * ὡς καὶ ἐκ τοῦ παραδείγματός 
ἐστι δῆλον" καὶ σπονδείῳ, 


Δήμητρί 71 χεῖρας ἀνίξων. 





“ιμίας, κατεχρήσαντο τῳ » μέτρω, καὶ ἰαμβικῶν, καὶ ἱπικῶν οὐσῶν παροιμιῶν, 
Ὡς γὰρ τὸ ᾿Αριστοφάνειον μέτρον, καίπερ ᾿Αριστοφάνους μὴ εὑρηκότος, ὅ ὅμως 
τῷ xaTa paa Sas τοῦτον αὐτῷ, ὠνομάσϑαι οὕτω τὸ μέτρον παρίσχετο" 
ὡσαύτως κἀνταῦϑα" ὥστε μάτην ὁ Ἡφαιστίων ἱμέμψατο. 12. καὶ 
ἰάμβῳ] καλῶς rU à Λογγῖνος ἐποίησε τὴν αἰτίαν, δ᾽ ἢ ἣν δίχεται τὸ μέ- 
τρον τοῦτο ἴαμβον". καὶ φησὶν, ὅτι ἐν τῷ δακτυλικῷ μέτρῳ μετὰ τὸν πτρῶτον 


τροχαῖον ἴαμβος εὑρίσιαται, καὶ οἱ ἄλλοι (ἀνάπαιστοι") οἷον, 


σὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος "pes 
ἔφη «νόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς, 


* Ῥιομεγέϑει conjecerat Mark- 
landus legendum μέτρων. — Bed 
reCte fe habet textus. Infra i in 
Cap. de Ion. a'min. τῶν δὲ ἐν τῷ 
μίτεν μεγεϑῶν, τὸ μὲν ἐπσισημότατόν 
leri τὸ τετράμετρον x. 7. Δ. “ΕἸ. 
“ μεγίϑη. ὅϑ8ερε ita εἰ et» eto 
"et v mifcentur in Fl. ut in 
"omnibus libris. Pro χαρίλαε 
" habet χαρίλας." D'Orv. Lec- 
tio ed, Flor. videtur merus ty- 
porum error; quam tamen, Π10» 
do metri lex pateretur, admit- 


vgex auos καὶ 
λοιπὸς ἴαμβος καὶ ἀνάσαιστοι. 


tendam εξ putet fortaffe ali- 
quis propter Athenzeum X. p. 
415. E. ᾿Αρχίλοχος δὲ i» τετρα- 
μέτροις, Χαρίλαν εἰς τὰ ὅμοια δια- 
βέβληκεν, ὡς οἱ κωμῳδιοικοιοὶ Κλιώ- 
τὑμον καὶ Πείσανδρο. Ἐχ Athe- 
nzi Epitoma Euftathius ad Od. 
I. p. 1630, 8. — 356, 46. εἰς 
χαρίλας κατὰ ἀρχίλοχον. Adde 
AElianum V. H. I. 27. 

à ὡς καὶ ix T. Sic C. ὡς ix τε 
e. Fl. B. D. H. ὃς καὶ iti τ. 7. 
Turn. 


48 HéAIXTION 


C.VIII.2.dyaoraíero δὲ τῷ poro ἐπὶ δύο " μόνον στίχων χεχρῆ- 
σϑα: doxdi. 
ἐρέω πολὸ φίλταϑ᾽ ἑταίρων. 
καὶ πάλιν, 
ς φιλέειν στυγνάν mp ἴοντα. 
ταῦτα δὲ ἀμφότερα κατὰ συνεκφώνησιν ἴαμβον ἔχει τὸν 
τρῶτον πόδα. 
β. “Τῷ δὲ ἀναπαιστικῷ ὑποστέλλοιτο ἂν καὶ τὸ ΠΡΟ- 
ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΙΚΟΝ ὑπ’ ἐγίων καλούμενον, οἷον τὸ τε- 
τοτρώμετρον τοῦτο τὸ Αριστοφάνειον, 
vis dpa βαϑύκομα τάδ᾽ ἃ imícvre βροτῶν, 
γίνεται “γὰρ, ἑκάστου τῶν πρώτων τριῶν ποδῶν ἀνα- 
παίστων λελυμένου εἰς τὸν τωροκελευσματικὸν, ! dipverpoy 
ἀκατάληκτον ἀγωπαιστικόν. Τινὲς δὲ αὐτὸ κατὰ πόδα 
15 διαιροῦντες τουῤῥιχαϊκὸν καλοῦσι τοῖς δὲ χαριεστέροις 





6. Ἴαμβον ἔχει] Τοῦτό φησι», ὅτι τὸ EPEQ καὶ τὸ OIAEEIN ἴαμβοι 
γίνονται κατὰ συνίζησιν τῶν δύο i T γινομένων, ΕΡΩ, ΦΙΛΕΙ͂Ν. Καὶ ἔστιν, 
ὡς font, ἰωνικὴ διαίρεσις, ἐπεὶ διὰ τινὰ αἰτίαν dni i μόνων τούτων καϑαρὼς 
ἐχρήσατο δῷ 9 παραδείγματι τοῦ asasralorov i ἐν ἀρχῇ: 8. Ὑποστίλλοντο 

᾿Αντὶ τοῦ ὑποπίπτοι, καϑότι τῆς ανακαΐστου διαλυθείσης" μακρᾶς ὃ 
πρρκιλωυσματιεὸς γίνεται. 13. Ek τὸν προκελευσματικὸν} Ἐκ γὰρ 
τῶν πρώτων δίο προκελευσματικῶν γίνεται μία συξυγία αναπαιστικὴ, καὶ 
ἐκ τοῦ ἑξῆς προκελευσματικοῦ, καὶ τοῦ τιλείου «όδος, à ὄντος ἀναπαίστου, ἢ i 
διυτέρα συξυγία" ὥστι yina3as αὐτὸ δίμετρον axaTaAxxTo» κατὰ διπτοδίαν 
μετρούμενον, τοῦτ᾽ ἔστιν ἔχον τελείους τέσσαρας ἀναπαίστους. Εἰκότως δὲ 
ἰν τοῖς προκελευσματικοῖς λήγοντα ἴταξιν ἃ ἀνάπαιστον, ὅτι δάέκτυλον ὧν ἴσως 
» ὃ διαλυϑεὶς, 3 3 ἄλλος ἰσόχρονος, οὐχὶ ὃ ἀνάφαιστος. 


b Sic C. δύο μόνων Turn. ! δίμετρον. | Sic C. M. τετρα- 
μόνων δύο Fl. mox πάλιν deeft ΕἸ, μέτρον Fl. Turn. et alii. Marius 
et aliis. De hifce exemplis ple- — Victorinus p. 2546. .Nam ἐκ 
nius agetur infra in capite De — Dimetro Anapeeflico Trimeter (lege 


Afynartetis. Tetrameter) Proceleufmaticus. f- 
€ δὲ et mox à» defünt Fl. Β. gurabitur verfus, longa. ejus in 

H. — breves foluta, et /yxygia in fimph- 
d ἐπέσσυτο Fl. et MSS. ees pedes dyvifa. 


ς δὲ Fl. B. et mox λελυμένων. 


ΠΕΡῚ ANAHAIZTIKOT. 40 


δυκέϊ ἀνωπαιστικὸν εἶναι, ἀντὶ ἑκάστου ἀγνωπαίστου προ. C.V1II. 3. 
χελευσματικοῦ παρωλωμβανομένου ἐπὶ τῶν ὥλλων χω- 
gar ἐπὶ δὲ τῆς τελευταίας φυλαττομένου αὐτοῦ Xu) a 
po, καὶ μὴ λελυμόναν. 

y. ere δὲ ἐν τῷ δακτυλικῷ s ἦν T! AOl'AOIAI- 5 
KON, οὕτω κἀν Toig ἀναπαιστικοὶς, τὸ εἰς βακχχεῖον 
τεραιούμενον" οὗ ἐστὶν ἐπισημότατον, τὸ μετὼ τέσσαρας 
τόϑας αὐτὸν " ἔχον τὸν βακχρῖον, ὧν ὁ τδρῶτος γίνεται 
καὶ σαονδέιος καὶ ἰαμίβος. Καλεῖταά μὲν οὖν ᾿Αρχε- 
βούλειων, ἀπὸ ᾿Αρχεβούλου τοῦ Θηβαίαν «“ωὠιητοὺ χρησα- τὸ 
μένου αὐτῷ κατακόρωξ' γέγρωσται δὲ καὶ Καλλιμώχῳ, 
(Fr. cxlvi.) 
- ᾿Αγέτω ϑεὸς, οὐ γὰρ ἔχω ica ὃ τῶν ἀείδειν. 
τοῦτο μὲν οὖν ἀπὸ ἀναπαώστου" ἀπὸ δὲ σπονδείον, 


28 


Νύμφα, σὺ μὲν ἀστερίαν ὑφ᾽ ἅμαξαν ἤδη. 15 
ἀπὸ δὲ ἰάμβου, 
Φιλοτέρα à ἄρτι γὰς οἱ Σικελεὶ μὲν Ἔννα. 
“τοὺς δὲ P8 à τὸν 7 πρῶτον πόδα τρεῖς 3 οἱ μὲν ἐν συνεχεία 
γράψαντες τὸ μέτρον, πάντως ἀναπαίστους ἐφύλαξαν" 
᾿Αλκμῶὼν δὲ του καὶ σπονδείους παρωλωμβάνει. 20 





8, Ἔχον τὸν βακχεῖον] Ἐὐρήσεται οὖν πρὸς τῷ τέλει ἴαμβος καὶ μία 
συλλαβὴ, ἵνα :] καταληκτικὸν εἰς Dion Bor ἐπεὶ καὶ χαΐρει τῷ ἰάμβῳ ὃ 0 
ἀνάπαιστος, ὡς ἀπὸ βραχείας ὠρχομένω" ὥστερ ὁ δάκτυλος τῷ τροχαίῳ 
διὰ τὴν μακρᾶν.. 


M ἔχοντα C. tandi cauffa, φιλώτερ ἄπαρτι γὰρ 
h τῷδ᾽, Ita BentleiusadCalli- οἱ reponendum fuadet Erneftus, 
machum pro librorum lectione — remittens ad. Schol. Ariftoph. 
v». Mox aj» mavult Er- Plut. 388. 
neítus, Paullo poft, hiatus vi- ! φόδας Fl. H 


20 


50 H$AISTION 


ΚΕΦ. O. 
fIEPI XOPIAMBIKOYT, 


'To χοριαμβικὸν συντίθεται μὲν Καὶ xa Sragir, συν» 
τίϑετωι δὲ καὶ ἐπίμικτον cipis τὰς ἰαμβικώς᾽ ὡς ἐπί- 
^ Κα ol Z0 3 8s 5 * 
ray δὲ, " ὅτε καταληκχτικόν ἔστιν εἰς τὴν ἰωμβικὴν xara- 
κχῶδα περαιοῦτωι, TOUT. ἔστιν, εἰς ἀμφίβραχυν, ἢ βακ- 
5 χέϊον dia, τὴν ἀδιαῷορον. Περαιοῦται μὲν γὼρ καὶ εἰς 

LE VA ΄ N 
τὴν ἰδίαν, τὸν δάκτυλον, ἢ κρητικὸν, οἷον, δίμετρον μέν, τὸ, 
ἱστοπόνοι ! μείρακες. 





I. τὸ χορμαμβικὸν δίχεταν τὸν χορίαμβον καὶ τὰς ἰαμβικὰφ συζυγίας 
ὅτε δὶ καταληκτικόν ἐστι, τότε τὸν τελευταῖον βακχεῖον, ἢ ἀμφίβραχυν, ἢ 
δάκτυλον, ἢ κρητικὸν, τὸν καὶ ὠμφίμακρον, συνέχέστερον. Τίνεται δὲ καὶ 
διαλυομένης τῆς πρώτης μακρᾶς εἰς δύο βραχείας τ σεντασύλλαβος [ix x 
príoo κάϊ ἰάμβου" ὅϑεν ἢ 'σως καὶ χοριαμιβικὸν ἰκλήϑη. Μὴ διαλελυμέηι 
γὰρ τῆς πρώτης μακρῶς y ἔδει μᾶλλον τεοχαϊκὸν καλιεῖσϑαι. Ἐπεὶ δὲ δια- 
λύεταν ἢ πρωτὴ μακρὰ, χοριαμβικὸν κέκληται. Ὁ γὰρ χορίαμβοι i ix 7p 
χαίου κάὶ ἰάμβου σύγκειται, ἤγουν μακρᾶς καὶ δύο βραχειῶν καὶ μακρᾶς. 
2. ᾿Επίμικτον) Ἔπίμικτα καλεῖ, τὰ ἔχοντα ἐπιμίκτους συξυγίας' ἐπί» 
μικτα δὲ καϑὸ xa. ἑαυτὸν μικτὸς ὃ χορίαμβος, à ὡς καὶ οἱ ἄλλοι πετρασύλ- 
λαβοι, ἐκ δύο ποδῶν ἀπλῶν ὄντες. Ei οὖν καϑ'᾿ αὑτὸν μικτὸς, αλλὸ «ροσ- 
λαβὼν ἐπίμικτος ἔσται. 7. Ἱστοπόνοι) τὸ ἸΣΤΟΌΠΟΝΟΙ MEIPAKEZ, 
χοριαμβικὸν δίμετρόν i ἰστι" μετρεῖται δὲ κατα διποδίαν καὶ τοῦτο, δηλαδὴ 
τὸ χοριαμβικόν. Μόνον γὰς τὸ δακτυλικὸν βαίνει κατα ἡ μονοποδίαν.. "Evi 
οὖν οἱ | τιτρασύλλαβοι πόδες οὐκ εἰσὶν ἁπλοῖ, ἀλλὰ διπλοῖ, ὦ WO tp καιὶ ὃ Lu 
ρίαμβος' διπλοῦς γάρ ἰστιν ἐκ τροχαίου καὶ ἰάμβου" οὐ δύνανται κατὰ μον 
νοποδίαν μετρεῖσϑαι ὡς τὸ δακτυλικόν καὶ τούτου ἕνεκεν, Φαΐημεν ἂν εἶναι 
τὸ παρὸν χοριαμβικὸν, τὸ IZTOIIONOI MEIPAKEZ, δίμετρον καταληκτι- 


k καὶ addunt Fl. B. H. locum tangit Hemfterhufius ad 

! Miípaxie, Ηος exemplum — Lucianum T. I. p. 260. ubi az- 
fubjwngas ierfoni mote ad τοῖς omnino retinendum eíle 
Morin p. 262. In verbis Cra- cuivis ftatim patebit infpicienti 
tini citandis metrum jugulavit —Noftrüm paullo fupra p. 18, 
Vir doctitfhimus. Repone quem- 6. 
admodum apud Suidam legitur; πὶ Ita em. Tyrwhittus, qui et 
Ποδαποὺς ὑμᾶς εἶναι φάσκων, M fequentia uncinis inclufit. σε 
μείρακες», οὐκ ἂν ἁμαρτεῖ. Suida ταδάκτυλος edd. 





ΠΕΡῚ XOPIAMBIKOT. |. $1 


τρίμετρον δὲ, " οἷον, . |. C. KK. 
οὐδὲ λεόντων cSÍrety οὐδὲ τροφαί, : 

"rper à, 

ὁ 5 Κυϑερείας ἐπενπνεῖτ᾽ ma λυνκωλένο, 

ἀλλὰ τῷ ταῦτῷ συνεχέστεραι εἶναι, ἀπρεπέστερώ. ἔστι. 5 

Tà δὲ εἰς τὸν ἀμφίβραχων 5 ἡ βακχεῖον, δίμετρα μὲν, Td, 

ἐξ " Αἰολοσίκωνος ᾿Αριστοφάνους, (Fr. xiii.) 
οὐκ ἑτὸς, ὦ γυναῖκες, 
“πᾶσι κακοῖσιν ἡμᾶς 30 
Φλῶσι» ἱκάστοτ᾽ ἄνδρες" 1ο 
δεινοὶ γάρ ἔργα δρῶσαι 
λαμβανόμεσϑ᾽ ὑπ᾿ αὐτῶν. ᾿ 

τρίμετρω δὲ, οἷον τὸ ᾿Ανωκρέοντος, (Fr. ΙΧΧχΥ].} 





κὸν, tx. | spo aou καὶ ἰάμβου, καὶ αὖϑις τροχαίου καὶ βραχείας συλλαβῆς 4e 
περιττῆς. Οὖὔτν μὲν οὖν ὅταν ὡς ἁπλοῦς αὐτοὺς ϑεωρῶμεν, ἐπεὶ P» γε τὴ 
συνγϑίσει, ἄλλως ἔξει τα κατ᾽ αὐτούς. Αὐτίκα γῶρ 4 χὸ 'IETOIIONOI 
MEIPAKEZ, f ἔστι χρρίαμβος ó πρῶτος σούς" ὃ δὲ τελευταῖος περαιοῦται 
εἰς δάκτυλον. [ ᾿Αδιαφορον] 'H γὰρ τελευταία ἀδιάφορος οὗ οὐσα;, ἅμα τῷ 
ἰάμβῳ βακχαῖον ποιεῖ, ὅτε μακρά ἔστιν, ἢ ὠμφίβῥαχυν, $ ὅτι βραχεῖα i ἐστιν 
iis τὴν χοριαμβικὴν κατακλεῖδα. [Δάκτυλον] 'O γὰρ δάκτυλος ᾿ «pl 
Th τελευταίαν μακροὶν, χρρίαμβος à ἰστίν᾽ οἷον ἐστι κάνταῦδα τὸ MEI« 
PAKEZ. 2. Οὐδὲ λεόντω» Té ΟΥ̓ΔΕ ΔΕΟΝΤΩΝ ΣΘΕΝΟΣ OYAE 


ΤΡΟΦΑΙ, ἀμφίμακρὸς ἰστιν ἀντὶ δακτύλου δηλονότι. 4. Δευκω- 
Aim] Ὁ Ὁμοίως καὶ τὸ (2AENOT ἀμφίμαικρον αντὶ δακτόλου. Εἰς γὰρ 
δαχτυλον γίνεται ἢ κατακλεὶς, τῶν «ρώτων χοριώμβων ὄντων. 8. Γυ- 


niic) Πρῶτος, χορίαμβος" καὶ ὃ Tiv Tai, * at Hog ἐνδέων μιᾷ συλλαβὴ, 
τῇ μάκρα δηλονότι, ToUT ἔστιν οὕτως ὡς ἔχει, ἀμφίβραχυς. 13. Tei- 
μέτρα δ] τὰ τρίμετρα δύο £F ἔχουσι Χοριάμβους, καὶ ἕγα ἴαμβον, καὶ συλ- 
Aa τὰ δὲ τετρώμετρα, τρεῖς χοριάμβους καὶ ἕνα ἴαμβον, καὶ συλλαβήν" 
τρίμετρον χοριαμβικὸν, 

Δακρυδεσσάν & ἰφίλησιν iy uat 


τιτράμετρον, 


Δεῦσέ νυν ἁβραὶ Χάριτες, πκαλλίκομεοί σε Mott, 


? οἷον om. Fl. H. mox non- Athenzum III. 15. IX. 6. 
nuli habent τρίμετρα et mp 4 «oj mavult Pauwius. 


μετρα. * Voces uncinis inclufze Pau- 
9 Κυϑερήας C. et mox, οἷν wii monitu infertze funt. 
δίμετρα. * L. παρ Pauwius. 
P Αἰολοσίκωνος. Detitulo hu- — * L. διίαμβος cum Pauwio. 


jus fabulae vide Cafaubonum ad 
22 


83 HéAI3TION 


δακρυόισσαν τ᾽ ἃ ἰφίλησεν αἰχμάν. 
τετρώμετρω δὲ, ἃ καὶ συνεχέστερώ ἔστιν, " oet ταυτὶ τὰ 
Σαπφοῦς, (Urfin. p. 7.) 
^Y von νῦν ἀβραὶ Xodprrss, "αλλίμομο τ. Μοίσωι. 
$ ᾿Ανοκρόιων δὲ ὀπετήδευσε τὴν πρώτην συζυγίαν. δ᾽ ἕλω 
dr pueri ex τριβρχαες καὶ ἰάμβω ποιῆσαι, ὡς εἶναι 
κοινὴν λύσιν τῆς TE χοριωρβοκῆς xai τῆς ἰαμίθωιης, (Fr. 
Ixxxvii.) 
5 ἀναπέτομαι δὴ πρὸς Ὄλυμπον στερύγισσι κούφαις. 

10 Πρλὺ δέ ἐστι καὶ τὸ πρὸς τῇ κατωκλεῖϊδι τὴν δευτέραν 
συζυγίαν ἰαμβικὴν ἔχον, οἷόν ἐστι ταρὼ μὲν ᾿Αναχρέοντι, 
(Fr. Ixxxviii.) 
^ ἐκ σοξαμοῦ * σανέρχομαι σαντα φέρουσα λαηκηνρεί. 
παρὼ δὲ ᾿Αριστοφώνει ἐν ἢ ᾿Αμφιάρεῳ, 


C. IX. 





9. ᾿Αναπίτομα!] 'H sp ic τοῦ τριβρόχεος zmi τοῦ ἰαριβον evévyla, 
λύσις iot ἰαριβικᾶς 5: συζυγίας καὶ χοριαμβικῆς" ἰαμβιιῆς μὲν» τοῦ 
«ρώτου αοδὸς κατα τὴν διυφόραν ἣν, Abyw Th paon», 
εἰς δύο βραχείαφ᾽ χοριαμβικῆς δὲ τῆς πρώτης ; » διαλυομένης εἰς δύο 
βραχείας, καὶ τῆς ἑξῆς οὔσης βιαχιίας, Γίνεται οὖν τῆς ΑΝΑΠΕΤΟΜΑΙ 
λίξιως τὸ TOMAI τείβρωχνε, φῆς MAI συλλαβὴς τοῦ ἰαμβικοῦ, διαλϑο- 
μένης εἷς δύο βρωχείας. Καὶ «a» ix τοῦ ΔῊ HPOX ΟΑΥΜ Χοριάμβου, 
διαλύεται ἡ ΔΗ μακρὰ; καὶ γίνεται ἔφορος σρίβραχυς, καὶ μένει τὸ QAYM 


ἰαμβικόν. 
᾿ υ ἰφίλησαν N. οὗ yap ἐμοὶ «αἷς ἰϑέλει συνηβᾷν me 
x οἷον Fl. H. docuit eruditiffimus Porfonus. 


Y hin οὖν C. δεῦτέ νυν alii. 
Si legeris, inquit Bentleius, δεῦτε 
νῦν ὦ | fimilis erit Horatiano, Te 
Deos oro, Sybari& cur properas 
amando, 

5 Hoc fragmentum uno 
verficulo auctius legitur apud 
Scholiaften ! Ariftoph. Av. 1372. 
διαὶ τὸν ipe. οὐ γὰρ ἐμοὶ τέλες συν- 
ἧβᾶν. Us corrigendum effe 


* φαρέρχομαι C. M. quae non 
varia eft lectio, fed merus fcri- 
bz feftinantis error, et p pro y 
exarantis, 

c ᾿Αμφιάρεῳ. Sic FI. B. H. 
᾿Αμφάρω C. ᾿Αμφιαράν "Turn. 
De hac Ariftephanis fabula 
vide Hemfterhufium ad Plut. 


Ῥ. 328. 





ΠΕΡῚ XOPIAMBIKOY, 58 


οἶδα μὶν ὃ ἀρχαῖόν τι δρῶν, κοὐχὶ λίληϑ᾽ ἐμαυτόν. C. IX. 
Xdi τῷ πεντωμέτρῳ δὲ Καλλίμαχος ὅλον σοημω τὸν ’ 
ὁΒράγχον συνέθηκε, (Fr. xxxvi.) 07 

δαίμονες εὐυμνότατοι Φοῖβέ τε xai Ζεῦ Διδύμων γινώρχαι. 
δίλικες δὲ ὁ Κερκυραῖος, fig ὧν τῆς “Πλειάδος, * ἐζω- 5. 
μέτρῳ συνέθηκεν ὅλον ττοίημα" 31 

τῇ χϑονίῃ μυστικοὶ Δόμητρί τε καὶ f Περσεφόνη καὶ Κλυμένῳ τα ipa. 
τῶτο δὲ καὶ ἀλαζονεύεται εὑρηκέναι * Φίλικος λέγων, 
ἃ καρογραιφοῦς συνθέσεως τῆς Φιλίκου, γραμματικοὶ, δῶρα φίρω πρὸς ὑμᾶς, 





$..Els ὧν τὰς Πλειάδος Eure yap λέγοντα! εἶναι τρῳγῳδοί διὸ καὶ 
Πλειῶς ὠνομάσθησαν" ὧν εἷς ἰστιν οὗτος ὁ Φίμκος. ᾿Εσὶ Πτελιμαίον δὲ 
γεγόνασιν οὗτοι, ἄριστοι τραγικοί" εἰσὶ δὲ οὗτοι, Ὅμηρος νεώτερος, Σωσίϑεος, 
Δυχόφρων, ᾿Αλέξανδρος, Φίλικος, Διονυσιώδης, Αἰαντιάδης. 


ὃ ἀρχαῖόν τι δρῶν, Sic Fl. Alas p.244. '* Perperam apud 
cum MSS. ἀρχαῖον τ΄ ἰδὼν Tur-  ' Atilium  Fortunatianum in 
nebus, typorum forfan errore, “" Arte p. 2678. Pbalzcium me- 
nam in corrigendis recte emen- — ** trum pro Pbihcium fcriptum 
datur, Hoc tamen utcunque “ εἴ. Sed et Pbalecus apud 
fit, pravam '"T'urnebiani textus — ** eundem male pro Picus le- 
l&ionem ín Ariftophaneorum  *'gitur, ubi dicit Phaleeum 
fragmentorum colle&tione adop- ^ confícripfiffe hymnos Cereri 
tat Brunckius. * et Libere tali genere metri, 

* Βράγχον. Sic ΕἸ. εἰ MSS, — ** Philicus enim, non Phaleecus, 
Βακχον Turn. Lege Bentleium — ** hoc metro carmen in honmo- 
ad Callimachi fragmenta. Stra- —** rem Cereris et Libere com- 
bo IX. p. 421. C. ed. Parif, “ὁ pofuerat, cujus initium Τῇ 
Τοῦ δὲ Μαχαίρεως ἀπόγονόν φασι — f* χϑονίη μυστικὰ Δήμητρι &cC. 
BPATXON τὸν σροστατήσωντα τοῦ — " quem verfum fic ibidem La- 
ἐν AIATMOIZ iépv. Vide etiam “ tine reddidit, aut imitatus eft 
XIV. p. 634. C. D. * Fortunatianus: Frugifzrz /a- 

4.De 'Tragicorum' Pleiade "era Dee que colitis. myfiica, 
vide Fabricium Bibl. Gr. II.  **junckeque Jovi nefaffe. | Fru- 
xix. p.688. Pro ἹΚερκυραῖος N. * gifera Dra ett Δημήτηρ... ϑ- 


habet κορυφαῖος. *« piter. nefaflus, ὃ κλύμενος, hoc 
* ἑξάμετρον Fl. et alii. * eft, Pluto. Junéda Jovi ne- 
f Φερσιφόνη "Turn. C. κεκλης — ' faffo, Proferpina." 

μένω N. pro καὶ Κλυμένν. h χαμνογραφοῦς MSS. et mox 


5 Φίλισκος D. Salmafius ad ὑμᾶς. Καινογραφῆς---ομάς Turn. 
x 3 ᾿ 


i 


5 


54 H$AIXTION 


ἕν τε τῷ Πελέκει, 


C. XX. ψεύδεται dk. πρὸ γὰρ αὐτοῦ Σιμμίας ὁ Ῥόδιος ἐχρήσατο 


᾿Ανδροϑέᾳ δῶρον ὃ Φωκεὺς κρατερὰς ἱμηδοσύνας ἦρα Ἐ τίνων ᾿Αϑάνᾳ. 


κὰν ταῖς Πτέρυξι, 


cane. 


ἐλεύσσετε τὸν γὰς τε τὸ βαϑυστέρνου ἄνακτ᾽ "ἀκμονίδαν v * ἄλλυδις ie. 


πλὴν εἰ μὴ ἄρα δ Φίλικας, οὐχ, ὡς πρῶτος εὑρηκὼς τὸ 


μέτρον λέγει, ἀλλ 
ποιήμρτα γρώψας. 


' wg πρῶτος τούτω τῷ μέτρῳ τὰ ὅλά 





2. Ἔν τῷ Πελέκει] Σύγγραμμα ὃ ὁ Πέλεκυς. 


Emi κατὰ μίμησιν “ε" 


ίκοος συντέϑενται" μωκρᾶν γὰρ ἑκατέρωθεν τίϑεικεν᾽ ἔστι δὲ καὶ Σφαῖα, 


καὶ Θρόνος, σύγγραμμα καλούμενον. 


y κηδυσύνας N. 
k γίων praefert Salmafius. 

! λεῦσσέ με Salmafius. 

m βαϑύστερνον M. C. D. 

8 ἀκμονίδαν ἄλλυδις διώσαντω 
Μ. C. εἰχμωνίδαν ἀλλύδος ἑδρώσαν- 
va Fl. et (ic fere alii, ἐδράσασα 
"Turn. Seníus eft interprete Sal- 
mafio: Fide me qui lete terre 
rex fum, quique Celum in alia 
Jede confitui. Hefychius : 'Ax- 
᾿μονίδης ὃ K Χάρων καὶ ὁ οὐρανός, "Ακ- 
μόνος γὰρ sais.  Euftathius Il. x. 
p. 1154, 23. ἘΞ 1209, 49. "Ax- 


* 


μῶν δὲ ὅτι καὶ ὃ τοῦ οὐρανοῦ ὡς ip 
ῥίϑη λίγεται πατὴρ διὰ τὸ ἀκάμα- 
Tw TUS οὐρανίου κινήσεων, ap * ir 
γνοίας xai ὁ "Arhas εἴληπται, καὶ ὅτι 
ἀκμονίδαι οἱ οὐρανίδαι, δηλοῦσιν οἱ 
παλαιοί. ὡς. δὲ " Auer; ὃ οὐρανὸ, 
ὁ ᾿Αλκμᾶν, φασὶν, ἱστορεῖ. — Bty- 
molog. M. p. 49, 46. "Axyer 
σημαίνει τόν τε σίδηρον, ἰφ' οὗ 6 
χαλκεῖς τύπτουσι, καὶ τοῦ οὐρανῦ 
τὸν σατίρα' οὕτω γὰρ αὐτὸν yu 
αλογοῦσι. Καλλίμαχος" Tw eu 
δινήεντ ἀκμονίϑην ἔβαλεν. ' Plura 
non exícribam. 





ΠΕΡῚ ANTIXIIAXTIKOT. $5 


ΚΕΦ. I. 
ΠΕΡῚ ANTIXIIAZTIKOT. 


9 ΓΝ 3 
TO ἀντισπαστμὼν τὴν μὲν πρώτην συζυγίαν ἔχει τρε- 
^ μι 9 ^ ^! 
πομένην, κατὼ τὸν πρότερον πόδα, εἰς ^ τὰ τέσσαρα τοῦ 
N23 ΄ v 3 
δισυλλώβου σχήματα" τὰς δὲ ἐν μέσῳ, καϑιαρὼς ἄντι- 
’ὔ’ Ν N 7 ε 7 » N 3 7 
σπαστικάς᾽ τὴν δὲ τελευταίαν ὁπότε ἐστὶν ἀκατάληκτον, 


9 Z 3 2 . o " , 
ἰαμβικήν" say. δὲ " που ἀνωμίσγηται ταῖς ἰαμβικαὶῖς, οὐ ὅ 


/ NM 7 ΄ / » ^ N N 
μόνον τὴν πρώτην συζυγίαν ἔχει τρεπομένην κατὰ τὸν 
/ / 3 N MN " 5 ^t ς ^ 
τρστερον πόδα, ὥλλώ καὶ τὴν ταις ἰαμβικαῖς εγτομένην. 

y. e € 9 

Ἔστι δὲ ὅτε καὶ λύεται ὁ τορότερος τοὺς εἰς τρίβραχυν. 
Καὶ ἔστιν ἐπίσημῶ ἐν αὐτῶ τάδε" πενϑημιμερὲς μὲν, τὸ 
καλούμενον 4 ΔΟΧΜΊΑΚΟΝ, οἷον, 





I. Τὸ ἀντισπαστικὸν) Τὸ ἀντισπαστικὸν δέχεται τὸν πρῶτον σόδα 
ἀντίσκαστον, ἢ ἐπίτριτον τέταρτον, ἢ σαίονα τρίτον, ἢ δυτρόχαιον᾽ τὰς δὲ 
μέσας, ἀντισπταστικὰς ἰαμβικὰς" τὴν δὲ τελευταίαν ὅτε ἱστὶν ἀκατάληκτον, 
ἰαμβικήν' ὅτε δὲ καταληκτικὸν, τὴν ταῖς ἰαμβικαῖς ἑπομένην συξυγίαν, τρε- 
πομένην κατὰ τὸν τυρῶτον πόδα εἰς τέσσαρα τοῦ δισυλλάβου σχήματα, 
j. Ed» δέ eov] Τοῦτο φησὶν, ὅτι ἰὰν ἀναμίσγηται ταῖς ἰαμβικαῖς ὁ αν- 
τίσπαστος, οὐ μόνον ἔχει τὴν πρώτην συζυγίαν τρεπομένην κατὰ τὸν τορότε- 
£9 αὔδα εἰς τοὺς τέσσαρας πόδας τοὺς δισυλλάβους, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν 
ἰαμβικὴν συζυγίαν, τίθεται ὁ ἀντίσπαστος᾽ καὶ τάλιν ὃ vp Tog αὐτοῦ 
ποὺς τρέπεται εἰς τοὺς τέσσαρας τοὺς δισυλλάβους, Ἔστι yap » πρώτη 
διαοδία ἀγτίσπαστος, ἢ διντέρα ἰαμβικὴ, καὶ ἡ τρίτη πάλιν ἀντίσπαστος, 
καὶ τρέχεται xa τὸν πρότερον πόδα. τοῦτο κωτὼ πόδα συμβαίνει, δύο 
γάρ ἰστι" κῶλα δὲ, «ποδῶν ἁπλῶν δύο, καὶ συλλαβῆς. 


" τὰ deeft "Turn. Mox τε- dudum emendavit Meibomius 
τρασυλλάβου C. cum δισυλλάβου — ad Ariftüid. Quint. p. 266. ex 
ia marg. : Etymologo M. p. 285, 25. qui 

P woí deeft Fl. H. B. et forte fic fe habet: Δοχμιακὸς, εἶδος 


s, μέτρου arrigsracTIXoU* ἔστι δὲ μον 
* διχμαϊκὸν edd. et MMS8. νόμετρον ὑπερκάταληκτον" 
nonnulli, Sed alterum preeftant ᾿Εγὼ δ᾽ οὔτε. σοὶ---- 


C. Marius Victorinus, p. 2534. ἔσει δὲ Εὐριπίδου Φοινισσῶν. (3 57.) 
Plotius, p.26$7. aliique; et fic Πολλὰ ῥυθμῶν ὀνόματα καὶ ἄλλα" 


Ε4 


82 


88 


C. X. 


50- 


«λύε μαΐετε 
τὸν ἐγχώριον. 


ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ 


ἐφϑημιμερὲς δὲ, τὸ καλούμενον Φερεκράτειον, 


T ἄνδρις, πρόσχετε τὸν νοῦν 


ἐξευρήματι καινῷ» 


συματύκτοις ἀναπαίστοις. 


δίμετρον δὲ ἀκατάληκτον, τὸ καλούμενον Γλυκώνειω, 
αὐτοῦ " τοῦ Τλύκωνος εὑρόντος αὐτό" 


κάπρος Sri, ὃ μαινόλης 


ὀδόντι σκυλακοκτόνῳ 


Κύπριδος ϑάλος ὦλεσε. 


δίμετρον δὲ ὑπερκατάληκτον, τὸ καλούμενον Σαπφικὸν 
ἐγνεασύλλαβον, ἢ Ἱππωνάκτειον᾽ οἷον, 


xal κήσσῃ τινὰ * ϑυμιῆσας. 


"^v 4 ΄ NN M v v Pd v 
15 ΤΩ δὲ τριμετρῶν, TO μὲν Καταλήηχτικχον, TO ΜΟΡΗ͂Ν τὴν 





4: An eis ] "Ex Κοριάννους, à ὡς κατὰ ἁπλοῦν δὲ αόδα βαῖνον, ἔφϑημι- 
μεὸς εἴρηται. ἴστι δὲ ποδῶν amar τριῶν, καὶ συλλαβῆς. ἔστι δὲ ὃ πρῶτος 
“σοὺς, τέταρτος & ἱπίτριτος, ἐκ τριῶν μακρῶν καὶ βραχείας, * , ἤτοι ἀντίσαταστος" 


εἶτα ἴαμβος xai cua. 


I4. Kai dn Μετὰ διποδίαν, συλλα- 


ὴ ἰπὶ τῶν jos καταλήκτων εὖ iO ATO. Εἰσὶν οὖν δύο a αντίσπαστοι καὶ 
6 f , 


συλλαβή. 


ὁτὼρ δὴ καὶ ταῦτα, ἴαμβος, ἰαμβ,- 
sóc δάκτυλοι δαιτυλικόρ᾽ “αΐων, 
ἐπίτριτος. οὗτοι; μὲν οὖν ὀρϑοί εἰσι 
Pus, i ἐν ἰσότητι γὰρ κεῖται" ἢ 
yap μονὰς πρὸς δυάδα, ὃ ἣ δοὺς πρὸς 
τριάδα, ἡ τριοὶς πτρὸς τριάδα" d τριῶς 
“αλεονικτεῖται μονάδος. ἐν τῷ δοχ- 
puni, τριᾶς ien ἀρὸρ aiia, 
καὶ δύας ἢ “λεονεκτοῦσα. οὗτος οὖν 
| ῥυθμὸς οὐκ ἠδύνατο καλεῖσϑαι ὁ ὀρ. 
95 ἰκλήϑη τοίνυν δοχμιακὸς, i ἐν ᾧ 
“ὸ τῆς εἰνισότητος μεῖζον καταὶ τὴν 


εὐθεῖαν κρίνεται, xe) τὸ μέτρον οὖν - 


λυχμιακὸν, à ὡς ἐμδυεχτόντων i» nro 
7) ὀκτὼ χχρόρων, | 


* Pherecratis verfus, (vide in- 
fra XV, 15.) e Noftro, ut vide- 
tur, citat Seholiaftes Ariftoph. 
Nub. 563. προσέχετε C. Codd. 
nonnulli evsrixvow. Fl. συμπέκ- 
Tow. C. συμπτίκτοις, — Herman- 
nus ait: * Pro οναπαίστξοις ve- 
* reor ne fit ἀντισαασέοις legen- 
* dum, fi quidem Pherecrates 
* dé hoc ipfo metro, ut vide- 
“ tur, loquutus eft." Sed haie 
etiiendatie nietrum prorfüs aor- 
rampit. 

..* τοῦ deeft 'Turn. C. 


IL Bwyosirag Turn, 





| 


ΠΕΡῚ ANTIZIIAXTIKOT. 


o^ 


πρώτην " ἀντισπαστικὴν ἔχον, τῶς δὲ (fus ἄλλας ἰαμ- C. X. 
βικὰς, Φαλαόκειον καλείτας' οἷον, ) 


9 χαῖρε, χρυσόκερω, βαβάκτα, κήλων 





3. Xaip ὦ) ᾿Αντισιταστικὸν τρίμετρον κωταλιηκτικὸν, ὃ καλεῖται Φα- 
λαίχειον. Δέχεται δὲ ἕνα ἀντίσπαστον, ἤτοι τόγαρτον ἐπίτριτον, καὶ τρεῖς 


ἰάμβους, καὶ συλλαβήν. 


ἃ ἀιαπαιστικὴν B. ἀνασκαστι» 
x» H. 

* χαῖρε. Sic editum ex Ety- 
molopo Magno, p. 183, 42. 
Βαβάκτης, ὀρχήστης, λάλος, μανιώ- 
ho βακχεύτης, λέγεται δὶ καὶ ὃ 
Παν. Κρατῖνος, Χαῖρε χρυσόκερω 

ya κήλων [len βωβακτρα 
x». F. H. D. βαβάκτρα κήλων N. 
βαβάκτα κήλων C. βαβάκτα γάλ- 
λων Turn. De voce x£^w» confulas 
Euftathium ad 1l. B. p. 2 58. pen. 
— 196,15. Od. 6. 1597, 28. 
—310, 2. Etymolog. M. p.510, 
50. Le&tioni γάλλων aliqua fal- 
tem ex parte patrocinabitur Eu- 
ftath. Od, A. p. 1494, 61. 166, 
18. τὰ μέντοι ἐνάντια τοῦ αἰβακεῖν, 
βαβαὲ, ἤτοι λάλος, μαινόμενος, ἄσω- 
τος, γάλλος, xa 76 τοὺς φωιλαιούς. οὗ 
χρῆσις καὶ sapi Λυκόφρον. (472.) 
ὁ δ᾽ αὐτὸς καὶ βαβώκτης ix τοὺ βα- 
(ur, Sedomnes MSS. edd. habent 
χαῖρ ὦ χρυσόκερως. Mifere fe tor- 
quet Pauwius fequentem in mo- 
dum a D'Orvillio caftigatus : 
“ $non opus. Χρυδόκερω fignatus 
'" vocativus non deterior. Et 
“ xx)us pto Γάλλων preeftare pro- 
“ nunciavit jam 1f. Voffius ad 
* Catullum, p. 163. qui óxevr» 
* interpretatur, et poftea expli- 
" catius Weífelingtus ad Itine- 
* fariu Ahtonini p. 641. it 
" terptetatus, fecundum Sui» 
* dat, ϑερμὸν εἰς τὸν συνουσίαν, 
" Pani vafato, ut ad -Calabr. 
* VJ. 480. vocas, aptum do. 


* cuit. Et has leCiones effe 
** veriores, non folummodo E- 
* tymologus editus adfirmat : 
* quocum codex meus ejus 
* Grammatici vetuftiffimus et 
** accuratifimus confentit ; fed 
* et liber Florentinus Hephaf- 
* tionis quem laudat Voflius. 
* Et fic laudavit quoque D. 
* Heinfius ad Silium Italicum 
** XIII. 329. quz omnia ille 
* ignoravit ; imo longe plura. 
* Nam nec fcivit effe Cratini 
* fragmentum ; quod Etymo- 
** Jogus teftatur: non Diphili, 
* ut. male Heinfium laudaffe 
** animadvertit Weffelinpius; et 
* Cratini quidem Majoris, fe- 
* cundum Theod. Canterum in 
** colle&tis Comicorum fragmen- 
* tig, Imo hac non folum, fed 
* ne cogitavit quidem inqui- 
* rere, quid fit hic τὸ Πελασγι- 
** κὸν "Apyoc : quod quidem no- 
** tum ex Homeri 1]. B. v. 68r. 
* et ejus interpretibus, Unde ᾿ 
* poffemus hic innui credere 
** Λύκαια vel fimilia fefta non 
** folummodo in Arcadia in Pa- 
** nis honorem, fed et in "Thef- 
'*íalia celebrata ; οἰ minus 
* verofimile effet Atheniení&m 
* Comicum Cratinum hue re- 
* (picere, At cum Panos an- 
* ttüm εἴ facellum non. procol 
* 4b Acropoli Athenienfi foiífe 
* doceat J. Meurfus in Athenis 


* Atticis Il, c. 8, ex Paufanit 


58 ἩΦΑΙΣΤΙΩΝ 
᾿ Ila», Πιλασγικὸν "Αργος ? ἐμβατεύων. 


τὸ δὲ ἀκατώληκτον, τὸ μόνην τὴν τελευταίαν ἔχον ἰαμ- 
βικῆν, καλεῖται ᾿Ασκληπιάδειον, οἷον “τὸ Αλκαίου, 


(Urfin. p. 105.) 


ἦλθες ἐκ erepiw? γᾶς, ἰλεφαντίναν 
λαβὰν τῷ ξίφεος χρυσοδέταν iyw». 


5 


NN Ζ Voy N 5 N ^ Y 
τὸ δὲ μέσην μὲν ἔχον τὴν ἀντισπαστικῆν, τρεπομένην κατὰ 
bi a / , , N 4^ ^) 7 
τὸν " τρότερον πόδα εἰς τὰ τέσσαρω τοὺ δισυλλάβου 
’ὔ ς ^ M v 4 bN La ε ’ὔ 
σχηματα, ἑκατέρωθεν δὲ τὰς ἰαμβικὰς, ὧν 9 Ὡρῶωτὴ 
ro καὶ ἀπὸ σπονδείου ἄρχεται, ᾿᾿Αλχμαϊκὸν καλεῖται δω- 


δεκασύλλαβον, οἷον, 





5. Ἦλϑις] ᾿Αντισπκαστικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον, ὃ καλεῖται ᾿Ασκλη- 
wiadnor ἔστι δὲ ποδὼν ἁπλῶν ἕξ, τὴν τελευταίαν μόνην ἔχον ἰαμβικ, τὴν 
ΛΕΦΑΝΤΙΝΑΝ. Πρὸς τὸ ἄνω δὲ τὸ, τὸ μὲν καταληκτικὸν, τὸ δὲ ἀκατά- 
AnxTOP; ἐπήγαγε τὸ ᾿Ασκληπιάϑιιον, ix. δύο τροχρίων, καὶ ἀντισπαστου, 
καὶ δύο ἰάμβων τελείων ἀκάταληκτον yap tr. καὶ τὸ ἑξὴς πάλιν, τρίμετρο 
ἀκατάληκτον, ix δύο αντισκάστων καὶ ix δύο ἰάμβων. 


* Att. c. 28. et Herodot. VI. 
** yos. et Euripidis Ione 958, et 
€ 493. ubi et chororum mentio 
* fit: quin Luciani locum ex 
* Bis 4Accufato '(T. 11. p. 219. 
* jdem Meurfius adducat, ubi 
* Pan dicitur τὴν ὑπὸ τῇ axpowó- 
* An, σαήλυγγα οἰκεῖν μικρὸν ὑπὸ 
** (forte ἀπὸ) τοῦ IIEAAZTIKOT. 
** Et Schol. dicat effe τόπον ᾿Αϑη- 
** γαῖς ἀπὸ Πελασγῶν i» αὑτῷ οἰκη- 
“ σάντων. poflemus fufpicari il- 
* ]|ud ipfum Templum Panos 
* indicari non procul a loco 
* Pelafgicon dicto: et quem 
** Cratinus hic joco Comico vo- 
** cat "Aeyos Πελασγικόν. Qua 
““ de re utinam doCtiffinmus Ti- 
*' berius Hemfterhufius fenten- 
** tiam fuam aliquando aperiat, 
** ut fperare fecit Weftelingius, 
* quem omnino confulito ad 


* Antoninum, et VV. Cl. Waf- 
* fium et Dukerum ad Thv- 
* cyd. II. 16^ D'Orvillius. 

Y ἐμβατεύων  iluftrat Arnal- 
dus citans Soph. CEd. Col. 679. 
(710.) Euripid. Rhef. 225. 
JEfchyl. Perf. 447. ! 

* τὸ ᾿Αλκαίου defunt Fl.H, B. 
mox ἤλθεν Fl. H. ἦλθον B. 

* κατὰ τὸν ἵτερον Edd. MSS. 
Immo contra omnes libros poíui 
πρότερον. Pes prior fecunda di- 
podia pote(t e(e quivis difylla- 
bus. Veríus enim conftat ex 
Iambica dipodia, ante Glyco- 
nium, et in initio Glyconii pes 
prior Antifpaílicee eft e quovis 
difyllabo. ΖΦ. Hotcbkis. Pro 
σχήματα D. habet τμήματα. 

b ᾿Αλχμαϊκόν, IN. habet aA 


xsixó», C. ἀλχαϊκόν. 


ΠΕΡῚ ANTISIIAXTIKOT. $9 


* xli σ᾽ ἰδέξανϑ᾽ ἀγναὶ Χάριτες ἹΚρόνῳ. C. X. 
^ N 4 NY 4 b! ) 3 

τῶν δὲ τετρώμεέτρων, τὸ μεν καταληχτικχον καὶ αρόν ἐστι 
Τὸ τοιοῦτον, | 

4 κατϑνάσκει Κυθϑέρη apos" Adune? τί κε ϑεῖμεν. 

καττύπτεσθε κόραι, καὶ * κατερείκεσϑε χιτῶνας. 5 
τὸ δὲ τὴν δευτέραν ἰαμβικὴν ἔχον, καλέται Πριάπειον" 
οἷον, ᾿ 

ἤρίστησα, μὲν ἰτρίου λεπτοῦ μικρὸν ἀἰποκλοίς᾽ 

οἴνου δ᾽ ἰξέπιον f κάδον" νῦν δ᾽ ἀβρὼς ἰρόεσσαν 

ψάλλω arida, τῇ Φίλη, κυμώζων 8 raid afgn. IQ 


7 ^ Ύ N “- Ν 
πολυσχημάτιστον μὲν οὖν αὐτὸ ποιοῦσιν" ἀλλὼ τόγε 





I. Kómw σ᾽] ᾿Αντισπαστικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον, ὃ καλεῖται 
᾿Αλκμαϊκὸν δυδεκασύλλαβον, ποδὼν ἀπλῶν 12, τῆς μέσης μόνης ἀντισκαστι- 
xis οὔσης, ἱκατέρωθεν δὲ ἰαμβικῆς. τὸ σπονδεῖον ἤρξατο τοῦ ΚΟΛΠΩ. ἡ 
μέση δὲ ἀντισπαστικὴ καὶ αὐτὴ ἀδιάφορον ἔχουσα τὸν πρῶτον πόδα" σπον»- 
Aor "yap. 4. Kar9wacxe] Τὸ τετράμετρον καταληκτικόν ἔστιν, ix 
Tp» ἀντισπάστων, καὶ ἰάμβου καὶ συλλαβῆς. ἔστι δὲ ποδὼν aman ἱπτὼ 
καὶ συλλαβῆς. 5. Καττύπτισϑε) Τέταρτος ἰσίτριτος, εἷς ἀντίσαχασ- 
τος, εἶτα ἀντίσπαστος, καὶ ἴαμβος, καὶ συλλαβη' εἶτα πάλιν ἰστὶ τοῦ OI- 
ΝΟΥ͂, τέταρτος ἐπίτριτος» εἷς ἀντίσπαστος, πάλιν αντίσχαστος, ἴαμβος καὶ 
συλλαβη. 


* 


€ χόλφος ἐδέξαϑ᾽ ΕἾ, 

3 Ῥρίμϊ κατϑνάσκει pro καταν 
ϑιάσκει ut Poetee frequenter, et 
ut verfus hic poftulat. Ita bre- 


viter fcribi folet x9»4ewu.  L. 
Hotcbkis. Sic citat Bentleius ad 
Horat. p. 710. Κυϑέρη habet C. 
Ceteri καταϑνασκει xv9íges'. 

* κατερείκισϑε. — Sic optime 
Pauwius, probantibus viris doc. 
tiffimis Weffelingio et Valcke- 
nerio ad Herodotum p. 230. 
Hic igitur Pauwium immerito 
caftigat D'Orvillius, etfi in ple- 
rifque fatis culpabilem. —Pejor 
tt Bentleii: emendatio xara- 
peres, et ἃ librorum lectione, 


κατιερύκεσϑε (C. κατερυσκεσϑα!:) ex- 
hibentium, remotior. 

! κάδον. Sic N. H. C. cum A- 
theneo XI. p. 472. F. alii 
male καδδον. — L. Hotcblis. 

Β ποδὶ La 55 ΕἸ. H. B. 1. potius 
sedi» (fic, voluit forte ποσὶν) afgax. 
fed παιδὶ agen T. et MSS. alii, 
unde fuiffe fufpicor said" ae vel 
πόρη afa. L. Hotcbkis. ποδὶ apo 
citat Scaliger ad Catullum p. 
16. et Vofhus ad Catullum p. 
344. Hoc fragmentum inter 


.Anacreontea retulit Barnefius 


n. LXXX. ex Athenzo XI. 
P. 472. F. XIV. 646. C. Pol- 
Jucc X. 70. 


C. X. 


60 H9AIXZXTION 


xaX agus ἐσχηματισμένον ἐστὶ τοιοῦτον. Ἔστι δὲ πυκ- 
yàp καὶ τὸ τὴν δευτέραν μόνην ἀντισπαστικὴν ἔχον" ᾧ μέ- 
τρῳ ἔγραψεν ἄσματα καὶ Σαπφὼ, " ἐπὶ τῆς ve) ef9- 
μου, (Urfin. p. 9.) 
! γλυκεῖα μᾶτερ, οὖ τοι δύναμαι πρέκειν τὸν loris, 
. αόϑῳ δαμιῖσα παιδὸς, * βραδινὰν δι’ " Appodivas. 
τὸ δὲ ἀκατάληκτον καλέεται Σαπῷικὸν ἐκκαιδεκασύλ- 
λαίβον" ᾧ τὸ τρίτον ὅλον Xamos γέγραπται" πολλὰ 


35 δὲ καὶ ᾿Αλκαΐου ἄσματα, (Urfin. p. 105.) 


Νύμφαις ταῖς Διὸς ἐξ αἰγιόχω φασὶ ἱ τετυγμέναις. 
m , N b. ^) € 4 ^ ' 
Σιμμίας δὲ xai τῷ ὑπερκαταλήκτῳ κέχρηται. 


τὸν στυγνὸν Μιλανίππου Φόνον ai «“ατροφόνων ἔριϑοι. 





5. Τλυκεῖα) Δύο ἴαμβοι, ἀντίσπκαστος, τρεῖς ἴαμβοι, συλλαβὴ, καὶ τὸ 

ἑξὴς τοιοῦτο. [Ι͂Ο. Νύμφαις) Ποδῶν aeria» ὀκτὼ, τῆς τελευτωίας συλ- 
^e ^ fo 9 . » 

λαβῆς ἰαμβικῆς οὔσης τρεῖς αντίσπαστοι, δύο ἴαμβοι, ἀκωτάληκτον yap. 
12. Τὸν στυγνὸν] Τοῦτο αἀντισπαστιχόν ἔστι, τετράμετρον ὑπερκατάληκτον, 
^ “Ὁ / ed ε “ζἉΧ7» b A . “« 9» LY & 
ὁ καλείται Σιμμίειον, «rodw» a«^ur ὀκτὼ, καὶ συλλαβὴς μίας. ἕαᾳι yo 
τῶν ὑπερκαταλύκτων, τίϑεται συλλαβὴ μία.  Eigi δὲ i» τούτῳ τῷ μέτρῳ 
τρεῖς ἀντίσπαστοι; καὶ μιὰ συλλαβή. 


Etymologus M. p. τος. ult. 


B ἐπὶ τοῦ ἑβδόμου Ὁ. ἐπί τε τοῦ 


ἱβϑύμου Fl. H. B. Hee voces 
omnino defunt D. ** Subaudi- 
* endum eft o3. In Oda libri 
* fzptimi. Ut vides, numerus 
* Odz omittitur: et hunc ad- 
* fcripfit forte Hephaeftio, fed 
** male neglexerunt Hephzeftio- 
* nis Íícribe : commode pro. 
** feCo legi poffet hic, isi τῆς s 
* χοῦ ἐβδόμου, in Jexta Oda libri 


" ραν, Jta peccatum mit- 
* lies: nihil tamen affirmo." 


Paww. | 
i γλυκυα-““κρίχην C. et. mox 


᾿ἑξκαιδικασύλλαβον. Priorem vet- 
"fum fine auctoris nomine cátat 


** Vide Wolfium in Bapphicis 
* p. 330.  Voffium ad Catul- 


*lum p.$54$. Yvonem Vil- 


* liomarum in Locos contro- 
** veríos R.. Titii L. V. p. 1ot. 
* ed, Commelin. Victor. IX. 
* Var, Lect. XVIIL" J'Or- 
t pads» idem quod paduar. 
Per. agilem | Venerem, Bpanhem. 
sd Callim. Lav. Pall. 73. v. 
Cep. ΝΠ, L. Hoteblis. 
H. τετωιμένμς Fl. B. τετυσμόναις 


m Σιμμίως μὰ Ν, 


IIEPI ANTIXIIAXTIKOT. 61 


ὅπερ " καὶ καλεῖται Σιμμιωκόν' ὁ δὲ ᾿Αλκαῖος καὶ Ο. X. 
πεντωμέτρῳ ἀκαταλήκτῳ ἐχρήσατο, (Urfin. p. 105.) 


Κρονίϑα βασιλῆος γένος, Alas, τὸν ἄριστον 5 qid ᾿Αχιλλέα. 





3. 'A χιλλία] Ἔξ ὁλοκλήρου, τὸ ΑΧΙΛΛΕΑ, ἕνα v γένηται ἀκαγοίληκτον. 
Ἔν τισὶ δὲ, "rà τέλος xaTa ὁ συνίζησιν τὸ AXIAAEA ἢ "a γίνηται καταληκτι- 
zh. οἱσὶ δι i» τούτῳ τῷ μέτρῳ, τίσσαρες ἀντίσπαστοαι, καὶ ἴαμβος, καὶ 
συλλαβὴ, εἰ καταληκτικόν' ei δὲ ἀκατάληκτον, δύο ἴαμβοι. 


^ χροὶ ex C. additum. ad Horatium, et fortaffe alii, 

9 esd ᾿Αχιλλέα. Ita dudum — MSS. «αἵδ᾽ ᾿Αχιλλέα. Turn. «όδ᾽ 
correxere viri do&tifmi Cafau- ᾿Αχιλλέα. Vide fis Valckenz- 
bon. ad Athen. XV. 15. Portus — rium ad Euripidis Pham. 1094. 
ad Lyricos p. 182. Bentleius | 


62 ἨΦΑΙΣΤΙΩΝ 


ΚΕΦ. IA. 
ΠΕΡῚ TOY ΑΠΟ MEIZONOZ IQNIKOY. 


'To 'àz μεῖ Cüvos ἰωνικὸν, συντίϑεται μὲν καὶ xada- 
N “. 2 . 
pv, συντίθεται δὲ καὶ τρὸς τὼς τροχαϊκὼς ἐπίμικται 
e/ ^ 9 / A5 / , » 4, 
ὅτε μέντοι ἀκατάληκτόν ἐστι, καθόλου σπανίως εἰς ἣ τὴν 
^. ^) ᾽ Ll 2 
ἰωνέκὴν τσερωίουται, διὼ τὸ ὠπρεπὴ εἶναι τὴν Ἰωνικὴν ἐπὶ 
" ε » » » ^" .,.2 ^ 
ϑτέλους ουσαν' ἔστι τοίνυν "ἐπίσημα ἔν τῷ ἰωνικῷ, 
U ^ M Ν ad T7 € 4 3» 7 
ἐφϑημιμερὴ μὲν, τὰ τοιαῦτα οἷς ἡ Τελέσιλλα ἐχρήσατο, 
(Urfin. p. 49.) 
“Αδ᾽ ἼΑρτεμις, M κόραι» 
Φεύγοισα τὸν ᾿Αλφεόν. 
/ / 
10 Xi δίμετρον ἀκατώληκτον, τὸ καλουμενον Ἐ λεομνάχειον, 
: € NS t€ NES ^e 9 7 A JE ͵ 
ἐν ᾧ καὶ οἱ μολοσσοὶ ἔπὶ τῶν ἀρτίων χωρῶν ἐμπίπτουσι, 
ΑΛ € 4 s ^ 
sati οἱ χορίωμβοι, " οἷον, 
τίς τὴν ὑδρίην ὑμῶν 
ἐψόφησ᾽ ; iyu ein». 





6. ᾿Εφϑημιμερῆ pis] Τὸ ἰωνικὸν igSnpapapis τρεῖς ἔχιν «όδας καὶ 
συλλαβὴν καὶ ir τούτῳ » epis ἀδιάφοροι" à ἡ δὲ κατακλεὶς, τροχαῖν, 
IO. Οἱ μολοσσοὶ] Εἰκότως δὲ ἐπὶ τῶν ἀφτίων οἱ μολοσσοί. Τοῦ γὰρ pr 
λοσσοῦ τιϑεμένου κατ᾽ ἀρχὰς, καὶ τοῦ ἰωνικοῦ μετ᾽ αὐτὸν, εὑρίσκοντο eim 
μακραὶ ἰφεξῆς, καὶ αῤῥυθμία πολλὴ ἐγένετο" τοῦ δὲ μέτρου, ὃ ἐπιφέρει," 
πσρῶτος, ἰωνικὸς , καὶ ᾿μολοσσὸς, εἶτα διτρόχαιος,: καὶ “σάλιν μολοσσός. πὸ γὰ 
HN ἩΜΩ͂Ν καὶ τὸ ra ΠΙΝΩΝ, μολοττοὶ arri ὀλοκλήρων ἰωνικῶν εἰσὶν. 
'H γὰρ τελευταία ; μακρὰ δλαιρουμένε, εἰς δύο βραχείας eroi τὸν ἰωνικὸν asi 

μείζονος" ἐπεὶ καὶ τῶν imi τέλους δύο βραχειῶν συναιρεϑεισῶν, ὃ 0 μολοττὸς 
γίνεται. Ἔστιν οὖν τὸ μέτρον, δί ἡμετρον ἀκατάληκτον, τὸ καλούμενον ἸΚλιο" 

μάχειον. τὸ δὲ ΕΥΟΦΗΣ᾽ Ε διτρόχαιος" εἶπε γὰρ ἱπιμίγνυσθαι “πρὸς τὰς 
τροχαϊκάς. τὸ αὐτὸ “πλῆρες, ἐψόφησεν" εἶτα ipfas, ET£) IIINON, 
xara “σῦσιν καὶ ἀπόκεισιν. 


P τὸ δὲ Turn. C, et καὶ terpretatur καϑόλου σπανίως, It 
abeft. univerfum raro. 

4 và» ἰωνικὸν Fl. H. Inter- d ἐν τῷ ἰωνικῷ ἰπισημα ΕἸ. 
punxi Arnaldo auctore, qui in- . οἷον om, 'Turn. 








ΠΕΡῚ IONIKOY AIIO MEIZONOX. 63 


&ai τρίμετρα βραχνκατάληκτα, τὼ καλούμενα Πραξ:- C. XI. 

4 008 δ d / » , N * di dwrü 
ἰλλεια ὦ Τὴν μὲὲν τ|ρωτὴν ἔχει ἰωνιχῆν, τὴν δὲ ἐρᾶν 
τροχαϊκήν" oic, ἐστι τὰ τοιαύτω Σωπῷους" (Urfin. p. 15. 

pf 
Πλήρης μὲν ἐφαίνεϑ᾽ à σιλάνα" 
αἱ δ᾽ ὡς angi βωμὸν ἰστάϑησαν. 5 
τὼ δὲ τρίμιετρα ἀκατάληκτα, διχῶς συνέθεσαν οἱ Αἰ- 3537 
Mis" τὰ μὲν γὰρ, ἐκ δύο ἰωνικῶν καὶ τροχαϊκης ἐποίη- 
cay βάσεως" οἷον, 
Κρῆσσαι νύ «o9' ὧδ᾽ ἐμμελίως πόδεσσιν 
ἃ ὠρχεῦ»»᾽ ἁπαλοῖς ἀμφ᾽ ἐρόεντα βωμ’». IO 
ind δὲ καὶ ἐκ μιᾶς ἰωνικῆς καὶ δύο τροχαϊκῶν" οἷον, 
x Τριβωλέτερ᾽" οὐ γὰρ ᾿Αρκάδισσι λώβα. 

“ἢ δὲ ^4 ? 7 ΄ » y Ν ͵ 
τῶν θὲ τετραμέτρων, ἐπισημότατον ἔστι ᾽ τὸ βραχυκατά- 
ληκτον, τὸ καλούμενον Σωτάδειον' τοῦτο δὲ xarà τρεῖς 
χώρας δέχεται ἰωνικὴν συζυγίαν, ἤ τροχωΐκην, ἢ τὴν ibis 
ἀναπαίστου καὶ τυῤῥιχίου, 9 τὴν ἐκ τριβράχεος καὶ τρο- 
χαίου, ἢ τὴν ἐκ μακρῶς καὶ τεσσώρων βραχειῶν, 9 τὴν 
ἐκ βραχειῶν ἕξ, οἷον, 


Ἥρην «ori φασὶν Δία τὸν τιραικέραυνον. 





ἰ - 

4. Πλήρης] ᾿Ιωνικὸν τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ὃ καλεῖται Πραξίλ- 
Ano βραχνκατάληκτον di, διότι δύο συλλαβαῖς ἰνδεῖ «ρὸς τὸν τέλειον τρί- 
parpor ἰωνικόν. I6. ᾿Αναπαίστον) Διότι λυομένων τῶν ἄκρων τοῦ ἰωνι- 
κοῦ, γίνυιται ἀνάσαιστος, ἔκ δύο βραχειῶν καὶ μακρᾶς, καὶ αυῤῥίχιος ix δύο 
βραχειῶν" τοῦ δὲ τροχαίου λελυμένου ψέγεται ὃ τρίβραχυς. Συγγενὴς οὖν ὃ 
τρχαῖος τῷ ἰωνικῷὼς Τὼν γὰρ δύο μακρὼν τῶν ἄκρων, λυϑεισῶν εἰς τέσσα- 
[26 βραχείας, καὶ τῶν δύο βραχειὼν μενουσῶν, t£ γίνονται αἱ aca αἱ δὲ 
ἐξ βραχεῖαι ἄδηλον, εἴτε τοῦ ἰωνικοῦ λυϑέντος, εἴτε τοῦ τροχαίου γεγόνασιν. 
19. Ἥρην} ᾿ἸΙωνικὸν τετράμετρον βραχυκατάληκτον, ὃ καλεῖται Σωτάδειον, 


* δίμετρα Fl. βάσιως deeft Ο, videtur corrupta, neque fuccur-. 
* Vide Spanhemium ad Cal- , rit conjectura, cujus ope locus 
lim. H. Del. 306. ἀρχεῦντ᾽ ἀπ. — integrior exhibeatur. 
αλοῖς Fl. ὠρχεῶντ᾽ Hi. ὠρχεῦϑ᾽ C. Y τὸ deeft C. Idem mox κατὼ 
x πριβώλετες. ΕἸ, H. B. Vox τὰς τρεῖς habet. 


ΠΟ, ΣΙ, 


ὅ 


64 


HO9AIZTION 


καὶ "τιτράμετρω δὲ ἀκατάληκτα διαφόρως συνέθεσαν. 
καὶ γὼρ τρισὶν ievixebie μίαν τροχαΐκην τὴν τελευταίαν 
ἐπήγωγον' καλεῖται δ᾽ Αἰολικὼν, ὅτε Σαπῷφῶ φρλλῷ 
αὐτῷ ἐχρήσατο" οἷον, (τίη. p. 18.) 


εὐμορφοτέρα * Μνασιδίκα τὰς ἁπαλᾶς Τυριννῶςο 


ἀσαροτέρας, οὐδαμὰ Gu " para σέϑεν τυχοῖσα. 





ἐκ τριῶν ἰωνικὼν, καὶ ἑνὸς τροχαΐου" ἐνδεῖ δὲ δύο συλλαβαῖς, εἰς τὸ ἰωνικὸρ 


εἷναι ἀκατάληκτον. 


6. 'Acaporipas] Τὸ ΑΣΑΡΟΤΕ δεύτερος Φαίων. 


Συστίλλουσι γὰρ οἱ Αἰολεῖς τὸ α, ὡς ἐν τω, 
Ὁ μή μ᾽ deese, μηδ᾽ ἀνίαισι. 


5. γετράμετρον δὲ ἀκατάληκτον 9. 
συνιτίϑησαν Fl. B. H. συντέϑησαν 
D. Deinde ἢ γὰρ C. 

* Μιασιδίκα abeft a Fl. et 
multis codicibus. T vpivvo H. 
Longini Fr. p. 173. Etymolog. 
M. p. 243, 51. Togum, ὄνομα 
κύριον Λισβίας κόρης" ε ρηται σσαρ- 
«όμως, αρρὰὲ τὸ γυρίνος ὃ δηλοῖ τὸν 
βάτραχον, ὡς ἔρατος, ᾿Ἔρατώ" xai 
κλέος, κλεὺὼ καὶ Κλειώ. Τυρήνω 
Turn. γυρίνω ΕἸ, γηρΐνως C. (vel 
γηρίνω καὶ, collationi enim mez 
h. 1. aliquantum diffido) apyv- 
ew Ν. Γυρωνῶς correxit Του- 
pius. Sequentem verfum cum 
Arnaldo corruptum puto. ἐσα- 

οτέρα coU δ᾽ ἅμ᾽ ἱπώραναν cí- 
5, τυχοῦσα Fl. B. H. nifi quod 
in hoc τυχοῖσα legitur. acago- 


. τέρα σοῦ δ᾽ ἅμ᾽ ic ὥρανε σέϑεν τυ- 


χοῖσα N. ἐσαρωτέρα σουδαμὰ πω- 

eva, σέϑεν τυχοῖσαν C. Exhibui 
Itaque, partim ex Arnaldi con- 
je&ura, ut fenfus ex anteceden- 
tibus, quz temporis injuria in- 
tercidere, pendeat, hac fententia: 
Jaffidioze magis, neque adbuc tus, 
e amalhis, compos fa&a fum. 
Quam periculofum fit laceris 


eperditorum  anctorum frag- 


mentis conjectandi medelam ad- 


hibere nemo fere nefcit ; et Pee- 
tarum praefertim  ZEolicorum, 
quorum ne unus quidem inte- 
ger ad noftram uíque etatem 
perduravit. Quocirca fi quid in 
hifce edendis aut corrigendis 
peccaverim, veniam, uti fpe- 
ro, haud denegabit zquus et 
eruditior leCor. Sed, ut ad 
Noftrum revertar, fi fecundum 
Poetrie verficulum cum pri- 
ore arce conjungendum ἢλ- 
tuas, fortaffe legendum ἀσαρο- 
τέρα τ΄, 

b Ultima corruptiffiime edidit 
Turnebus, M$ με ὅσαις, οἰμηδοκί- 
αἰσιν. Sapphus verba quadam 
ex eadem Oda haud minus cor- 
rupte leguntur apud Etymolo- 
gum M. p. 485, 41. Kaos», 
x&T& διάλεκτον. Οἱ Αἰολεῖς ταὶ τῆς 
“ρώτης συζυγίας, διὰ τοῦ ἡ «ροφέ- 
βουσίν» ἀδικήω. Ὦ ψάτ᾽ «dam. Sic 
Edd.  Aliquanto melius codex 
D'Orvillianus, e a9 ἀδικήη. Pro- 
culdubio innuitur Lefbie Poe- 
trie verficulus ex celeberrima 
Oda quam nobis confervavit 
Dionyfius Halicarn. ee ow. 
"Oro, Sect, 23. Τίς σ᾽ ὦ Egoqpoi, 
ἀδικ ; Proxime ad MS. D'Orv. 
le&ionsm accedit Aldus Rhet. 





ΠΕΡῚ IONIKOT AIIO MEIZONOX. 65 


παρατηρεῖν δὲ χρὴ, ὅτι τὴν τρώτην συζγίαν καὶ ἀπὸ, ΧΙ. 
βραχείας ἀρχομένην «τσοιουσιν, ὡσπεῤ καὶ ἐν τοῖς Ti- 
μέτροις, 

«δας τέρεν ἄνϑος panis * μάτοισαι. 
ἐνίοτε δὲ ἐναλλὰξ τὰς ἰωνικὰς ταῖς τροχαϊκαῖς αρᾳ- 5 
λαμβάνουσιν, ἀντὶ μὲν τῶν ἰωνικῶν, ir. ὅτε τὰς δευτέ- 

N / , N N ^ 4 , 

(as πταιωνικῶὼς παρφλαμβάνοντες" ἀντὶ δὲ τῶν ἐξασήμων 
τροχαϊκῶν, ἔσϑ᾽ ὅτε τὼς ἑπτασήμους τροχαϊ κῶς , δέον, 
(Urfin. p. 10.) 

δέδυκε μὲν ἃ σειλάνα xai αληΐκδι!" μέσαι δὲ ᾿ς ΣΟ 

νύκτας, Ψσαρὰ δ᾽ ἴρχιϑ᾽ ὥρα" ἐγὼ δὲ μόνα καϑεύδω. 38 





4. Tién;] ᾿Ἰωνικῷ y ὄντι ἢ eo» βραχεῖα ἀπιλίφϑη, $ TIO. Ἔχει 
ài uma διαοδίαν, εἶ εἶτα τροχαϊκιν. 5. Παραλαμβαάνουσι} Τουτέστι 
TU epi μακρὰν τοῦ ἰωνικοῦ βραχύνοντες, τὴν τοῦ τελευταίαν «οδὸς βρα- 
χιῖαν usxiaorris, ὅ ἐστι, σπονδεῖον τὸν διύτερον ἁπλοῦν αὖδα «οιήσαντες, 
ὡς d τῷ τρυχαίῳ. 7' Παραλαμβώνοντις) Ὅκου μὲν i£. ἰαμβικοῦ 
ἀπὸ βραχείας ἀρχομένου, ὅπερ ἰστὶ «“αἰωνικοῦ διυτέρου, καὶ τροχαϊκοῦ ἐπ- 
τασήμου, 370 ἐπιτρτου β » ὡς τὸ ΄ρῶτον, 

Δίδυκε μὲν & σιλάνα. 


ὅπου ὡς «οείρηται, ii ἰωνικῶν καϑαρῶν καὶ  τροχοιϊκῶν. Τὸ οὖν A ΣΕΛΑΝΑ lo 
ἱπτασημός, ἐστι τροχαϊκή. , Τροχιρεῖος γάρ ἐστε καὶ σπονδεῖος, μακρὸν γάρ 
icri καὶ τὸ τελευταῖον &. Ἔστιν οὖν τὸ A ΣΈΛΑΝΑ, i ἐπίτριτος δεύτερος, 
τῆς à τελευταίας ἀντὶ μᾳκρᾶς σσαραλαμβανομένης. 


P. 537. τιςξ ev ψαπφαδίκη. Du- ΩΨ τ΄. 
rima fane eft diphthongi οὗ e μάτοισαι fic D. H. μάτοισαν 
elifio: legendum tamen vide- ΕἸ, B. μάτεισσαι Turn. C. Sca- 
tur τίς σ᾽, d Σαπφ', ἀδικήη. Potes  liger ad Varron. p. 89. citat 
quidem levi tranfpofitione. fa&a ματεῦσαι, ubi Verfum Ennii fie 
fi digerere, Σασφοῖ, Τίς c &à- — emendatum, JDazt malacám viere 
xm, fed hoc alteri non temere — Fzneriam corollam, ex Noftro 
Pretulerim. Ν, B. 1n p.fu-  tranflatumeexiftimat. 

| Rio lin. 10. ab im. corrige 


66 HO9AIZTION 


ΚΕΦ. IB. 
ΠΕΡῚ ΤΟΥ͂ AIT EAAZXONOX IQNIKOT. 


lO “ἀπ᾽ ἐλάσσονος ἰωνικὼν συντίϑεται μὲν καὶ xa- 
Sae, συντίϑεται δὲ καὶ ἐπίμεκτον pe τὰς τροχαῖ- 
κὼς “ διποδίως οὕτως, ὥστε τὴν τρὸ τῆς τροχαϊκῆς ἀὲ 
΄ / "» x 7 Y N 
γίνεσθαι τεντάσημον, τοῦτ᾽ ἔστι τρίτην “σαιωνικῆν, xdi 
5τὴν τροχαϊκην, ὅποταν τροτάττοιτο τῆς ἰωνικῆς, γννε- 
σϑαι ἑπτάσημον τροχαΐκῆν, τὸν καλούμενον δεύτερον ἐπί- 
y » ὦ ^ € M 7 x " 

τριτον. Ἔσϑ'᾽ ὅτε δὲ ἡ μὲν τρίτη παιωνικὴ συναιρεῖται 
εἰς παλιμβάκχειο, τῆς δὲ ἐπιφερομένης τροχαϊκης ὁ 
πεύτερος λύεται εἰς τρίβραχων. Ἐμπίπτουσι δὲ καὶ οἱ 
1ο μολοττῷ ἐπὶ τῶν περιττῶν χωρῶν ἐν τοῖς aT ἐλάσσονος 


39 


ἰωνικοὶς, ὥσπερ ^ ἐν τος ἀπὸ μείζονος ἐπὶ τῶν ἀρτίων. 
Καὶ ὅλα μὲν οὖν ἄσματα γέγραπται ἰωνικῶ, ὡς 
[ map ᾿Αλκμῶνι, (Urfin. p. 67.) 
Ἑκατὸν μὲν Διὸς υἱόν, 
15 τάδε Μῶσαι κροκόπεπλοι. 
* καὶ raga, agro, (Urfin. p. 13.) 


τί με Πανδιονὲς  ὡράνα χελιδὼν». 





7. 'H μὰ τρίτη enis] Τουτέστι rires «αἰων. Τίνεται A era- 
λιμβάκχειος, τῶν πρώτων δύο βραχειῶν εἷς μακρὰν. συναγομένων" ὥστε γί 
γεσϑαι ἐκ δύο μακρῶν καὶ βραχείας" τοῦ δὲ ἰωνικοῦ τῶν πρώτων δύο βρα- 
nier εἷς μακρὰν συναγομένων γίνεται ὃ μολοττός. 


e τὸ δ Turn. h 


ὡράνα. — Pauwius probat 
4 συζυγίας Ν. 


ὡραῖα e calce Turnebi. Arnal- 


* ἐπὶ τοῖς ΕἸ, Η. Β. 

f ὡς wap ᾿Αλαμᾶν C. alii 
ὥσπερ ᾿Αλκμῶνι. 

E xai ye ZawQo D. 
Σαπφοῖ δὲ 


alii 


dus et D'Orvillius ὦ 'pa»a, quo- 
modo et Voffius apud Koénium 
ad Gregor. de Diale&is p. 270. 
Sed ὠρώνα retinet Bentleius ad 
Horatium Carm. III. 12. He- : 


ΠΕΡῚ IONIKOY AII EAAXXONOX. 67 


᾿Αλκαίῳ δὲ πολλὼ, ὥσπερ xai τόδε, (Urlün. p. 104.) C- XII. 
"Ens δειλὰν, ips σασὰν ! κακοτάτων σιδέχοισαν. . 
Τῶν δὲ ἐν τῷ μέτρῳ μεγεϑῶν τὸ μὲν ἐπισημότατόν 
ἔστι τὸ τετρώμετρον καταληκτιχὸν, οἷόν ἐστι τὸ TOU Φρυ- 


ἤχου TOU τρωγικοῦ τουτὶ, j 


Té ys μὴν ξείνια δούσαις λόγος, ὥσπερ λέγεται, 
ὀλέσαι, F καποτεμεῖν ὀξί, χωλκῷ κεφαλαν, 


xai παρὰ Φρυνίχω τῷ κωμικῷ" 


! ^A δ᾽ ἀνώγκα ᾿σϑ᾽ ἱερεῦσιν καϑαρεύειν φρίσομεν. 


"Twro μέντοι καὶ ΓΑΛΛΙΑΜΒΙΚΟΝ, xai ΜΗΤΡΩΙΑ- 10 


KON, καὶ ΑΝΑΚΛΩΜΕΝΟΝ καλεῖται' ὕστερον δὲ 





6. Τό yt μὴν] "Ex τίσσάρων ἰωνικῶν" bà δὲ συλλαβὴ, διὰ τὸ κατα- 
ληχτικόν, Τοιοῦτον καὶ τὸ μετ᾽ αὐτὸ, καὶ τὸ ἕτερον' τὸ δὲ A Δ΄ ANATKA 


οὐδέτερόν lari» ἄρϑρον, i» συστολὴ τὸ a ἔχον, ἀντὶ τοῦ ἃ τινα. 
Τὰ εἰρημένα ἀνακλώμενα οὐκ εἰσίν. 


χλώμενον] 


11. à»a- 
LÀ M a 9 L ΩΝ 
Ovrs yap ἢ ἰσχάτη τοῦ 


ἰωνικοῦ μακρὰ οὖσα γέγονε βραχεῖα, οὔτε δὲ τρόχαϊκὴν ἔχουσιν, ἀλλὰ κα- 
ϑαρά εἰσι. Ἴσως δὲ eei τῶν ἑξῆς ὃ λόγος. Ταλλιαμβικὸν δὲ ἰκλήϑη, 


fychius : ᾿Ωρῶνα" χελιδόνων ὀροφὴ, 
ubi Voffus, * apud Sappho po- 
'" nitur epasa pro ὦ ipana. Vide 
" tamen num wpona. fit verna ab 
"4m ver: unde eadem 5e 
* Ariftophani." Locus Arifto- 
phanis eft Pac. 800. ὅταν *enà 
ui $urs χελιδὼν "Edom κελαδὴ, 
ubi Scholiaftes : καὶ αὔτη «λοκὴ 
Στησιχορεῖος" φησὶ γὰρ οὗτος" ὅταν 
ἦρος ὥρᾳ κιλαδὴ χελιδὼν. — Hefy- 
chii Gloffa haud dubie corrup- 
ta eft, et duplici modo tentat 
Toupius Em. T. 111. p. 528. 
IV. p. 116. xxi in. fine cor- 
Trit Vofius. Debebat faltem 
χιλιδοῖ. ᾿ 
—— ἢ waserásu» «nid. ἔχοισαν C. x. 

οὐδ i, Turn. κακότητα παῖδ᾽ i. 

FB. H. Verfum poft Cafau- 

bonum emendavere Stanleius ad 


ZEfchyl. Choéph. 587. et Bent- 
leius ad Horatii Carm. 11]. 12. 
X κἀποτεμεῖν emendatio eft 


D'Orvillii. καὶ ποτέ μιν edd. et. 


credo MSS. 

! Sic Tyrwhittus et fere T. 
C. Scaliger Poet. I1. 21. ἃ δ᾽ 
ἀναγκαὶ  Pauwius. dj ἀνάγκας 
3' edd. 

"^ Concinnius hzc ad fe- 
quentem raodum refingas: Τοῦ-. 
τὸ μέντοι xai Ταλλιαμβικὸν, καὶ 
Μητρωακὸν καλεῖται (ὕστερον δὲ 
ἀνακλώμενον ἐκλήθη} dus τὸ x. T. À. 
Marius Victorinus p. 2602: 
Quod quidam Metroiacum, «o 
quod deum matris cantibus aptum 
Jit, meritoque etiam. Galliambum 
a Gallis miniftris dee appellarunt. 
Mox τούτῳ τῷ μέτρῳ defunt Fl, 
et MSS. quibuídam. 


F2 


40 


C. ΧΠ. 


68 ἩΦΑΙΣΤΊΩΝ 

ἀναλκιλώμενον ἐκλήθη" διὰ τὸ πολλὰ τοὺς veiripws εἰς 
τὴν μητέρα τῶν ϑεῶν γρώψαι τούτω τῷ μέτρῳ" " ἐν ὡς 
καὶ τὼ τοὺς τρίτους «ταίωνας ἔχοντι καὶ τὸν σαλιμβάχ- 


χαιὸν, καὶ τὼς τρυχαϊκὼς ἀδιαφέρως πμραλαμβάνενσι 


ἃ πρὸς rà, καϑαρῶ, ὡς καὶ rà πολυϑρύλλητα τοῦτα τα- 


ραδείγματα 9 δηλοῖ, 


Ταλλαὶ μητρὸς δρείης Φιλόϑυρσοι δρομάδιες, 
αἷς ἔντια “αταγεῖται καὶ χώλκεα κρόταλαι. 


“ καὶ τῷ βραχυκαταλήκτῳ δὲ ᾿Ανακρέων ὅλω ἄσματα 


14} φουγύθηκε. (Fr. Ixxxix.) 


μεγάλῳ δ᾽ airs μ᾽ ἔρως ἔκσψεν ὥστε χαλκεὺς 
πιλέκει, χειμερίη δ᾽ ἔλουσεν ἐν χαράδρη. 





ἐπεὶ λελυμένον joi τὸ μέτρον" οἱ δὲ Γάλλοι διαβάλλοιται ὡς S ϑήλειαν €- 
σον ἔχοντες" διὸ καὶ σώματα " Φόρον. ἐτέλουν Ῥωμαίοις εἰς τοῦτο" oi τοιοῦ- 
“οι δὲ ἱερεῖς εἰσὶ Δήμητρος. 7. Γαλλαὶ] Ὁ «ρρῶτος μολοττός ἔστη. 
Eiwe γὰρ, ὅτι δίχεται μολοττὸν 6 ταῖς σιριτταῖς. Αἱ δὲ dfn; ἰωνικαῦ 
δηλονότι ἐπιμιγνύουσι τὰ «ροειρημένα τοῖς καϑαροῖς᾽ ἰδοὺ γὰρ τῶν ἄλλων 
καϑαρῶν ὄντων τὸ μὲν «πρῶτον ἔχει τὸν evparro» μολοττόν" eie yop ἢ 
χώρα" τὰς δὲ ἑξῆς ἰωνικὲς καϑαράς" τὸ δὲ δεύτερον, ὁμοίως τῷ «Ὡρώτω, μο- 
Aorrór, κατα συνίζησιν τῶν δύο βραχειῶν, τῶν μετὰ τὰς δύο μικροὺς, εἰς 
βίαν λαμβανομένων ΑἹΣ ENTEA, AIZ ENTH' ὁμοίως καὶ $» τῷ XÀA- 
KEA, ΚΑΛΚΉ. ᾿Ανακλώμενον δὲ καλεῖται τὸ μέτρον, Qux τὴν drove τοῦ 
μέτρου σῃμπάϑειαν' ἡ γοὶρ τελευταία τῶν προτέρων “σοδῶν, ἀνακλῶται τῇ 
epxn τῶν διυτέρων, διὰ τὸ d» ὀρχήσει ανακλασμὸν μελῶν γίνεσθαι. 
11. Μεγάλῳ] Ταῦτα μὲν ἐξ ἐπιμιξίας εἰσὶν ἀνακλύμενα βρα χυκατά" 
ληχτα. Ἔχουσι "ydp τὴν ἰσχώτην τοῦ ἰωνικοῦ βραχεῖαν ἀντὶ μακρῶς. — Ei- 
ρηται δὲ κατ᾽ agir, ὅτι ὅταν ἐπεμίδγηται τῇ τροχαῦκῃ, “άντως ἢ ὡρὸ αὐ" 


* Arnaldus putat hunc lo- 4 Vide Weffelingium et Lar 
cum fic εἴς conftituendum e — cherum ad Herodot. Y. 165. εἴ 
Íchol. Ariftoph. Ran. 326. Ἔν  hotas ad Longinuth c. xxviii. 
οἷς xai τὰ τοὺς ΔΕΥΤΈΡΟΥΣ EIII- — Adde fforün' Rémarhs ou E- 
TPITOYZ καὶ τρίτους «aiw»ag  clf. Hif. T. Il. p. 261. εἰ. 
ἔχοντα. Pro καϑαρὰ, καϑὰ Fl. i80 9. 
μακρὰ C. τ Lampridium in Alexandro 
. ?* Sic C. in fnarg. quomodo. Seveto c. 24. citat D'Orvilliu. 
emendavit Pauwius. δῆλον C. in — Mox pro Δήμητρος Scaliger δὲ 
tetu. Ceteri δῆλα. Eufebium p. 122. torripit "I 

P συντίϑεικε Fl. N.H. B. ας μητρός. 





ΠΕΡῚ IONIKOT AIT EAAXXONOX. 66 


τῶν δὲ τριμώτρων, τὰ μὲν ἀκατώληκτω, (Urfin. p. 16.)C- ΧΗ. 

" φανλεδάμαν Pop * Ἐυγρογούμει 
ῳαρὰ τῇ Σασῷοϊ" wapd δὲ τῷ ᾿Ανακρέοντι ἑτέρως ἐσχῃν» 
μάτισται, (Fr. ]xix.) 


a*ró μοι ϑανεῖν γενοῖτ" οὗ yap ἂν ἄλλη 5 
λύσις ἐκ πόνων γενοῖτ᾽ " οὐδαμοὶ τῶνδε. 


τὰ δὲ καταληκτικόν' (Fr. cxxvi.) 
Διονέσου * σαῦλαι 7 Baecagidk. 





τῆς ἴσται «τιντάσημος, ὅ leri eam ὡς ἡ» ΚΟΥΕΝ ὭΣΤΕ τροχαϊκὴ 
συζυγία οὖσα, ἔχει τὴν πρὸ αὐτῆς τὴν TE M ἘΡΩΣ E “αιωνικήν' τὸ δὲ 
if; τὸ ΠΡΟΣΕΛΕΞΑΜΑΝ δύναται καὶ ἀνακλώμενον εἶναι, δύνωται καὶ 
ἐσίμικγον «ρὸς τὰς τροχαϊκὰς, τῆς “ταἰωνικῆς προκειμένης, ὁμοίως τοῖς "rgo- 
λεχϑεῖσιν. Ἔστι yap ἢ μὲν πρώτη συζυγία, IIPOZEAESA, παίων τρίτος" 
ἢ δὲ διυτέρα, MAN ONAP ΚΥ μακρῶς γενομένης διὰ τὸ ἐπιφίρεσϑαι τὸ 
ΠΡΟ, ἐστὶ τροχαϊκὴ ἑατάσημος, τῆς πρώτης μακρᾶς ἀνακλωμένης ἐπὶ τὴν 
viMvralar βραχεῖαν τῆς πρώτης συξυγίας. Βραχεῖαν yap αὐτὴν qmi, καὶ 
οὐκ ἰπγοίει πὸ ἰωνικόν" κοινῆς δὲ συλλαβῆς γενομένης τῆς KT διαὶ τὸ ἄφωνον 
εἶναι καὶ ἀμετάβολον, τὰ ἑξῆς ἔσται ἢ προειβημένη ἐπιμιξία. 7. Διο- 
σου] Ὃ δεύτερος στίχος μολοττός ἐστιν ἰωνικὸς ἀπ᾿ ἐλάσσονος, τῶν “πρώ- 


τῶν δύο βραχειὼν εἰς μίαν μακρὰν συναιρεϑεισῶν ὃ δὴ πρῶτος στίχος ἰω- 


/ 
nxO: 


* ζαιλιξάμαι. Sic C. probante 
Bentleio. πρεσελξάμην Fl. προσ» 
εδιξάμαν H. a pP. m. φροσελαβῴτ 
pas N. ζαελιξάμαν eít pro διε 
jap, more ZEolico, Etyme: 
logus M, p. 407, 7. Qi yàp Ai- 
uic φὸ διὰ, ζὰ φασί καὶ τὸν διώ- 
πλουτον, ζῴαλουτον. lidem, tefte 
codem in fequentibus, pro Ja» 
φλεγὰς dicebant φαφλεγὴς, pro 
ἑαρδία, κάρζα, prO Operis, Ca- 
par, pro acus ζάκορος. Vide 
interpretes Hefychii in w. £a 
βάλλειν, et przcipue ibi citatum 
G. J. Voffhum in Etymolag. v. 
Zeta. 

t Κυπρογενβᾳ Bentleius. xusrpa 
yia. "Turn. et. M58. plerique. 
xvmeoyina C. . 

? Olanda. — Vide. Tonpium 
ad Suid. T. II. p. 113. 


* Vocem cavas trifyllabum 
faciunt σαῦλα, Micyllus p..98, 
et Pauwius, improbantibus Ar- 
naldo et D'Orvillio. Etymolo« 
gua M. p. 270, 38. Aiaca^axse 
ngos, ἀντὶ «οὔ Διαϑρυψαι, δια- 
φαυρίασον. — Aporopam:;, [Vefp. 
z104.] τρυφερόν τι διασαλαχώνι- 
σοι. Σαλοίκωνας γὰρ ἱκάλουν τοὺς 
διαϑρυστομέεους, ἀπὸ τοῦ σαλοῦ» 
σϑαι, d ἰστιν ἁβρῶς (fic enim 
MS. D'Orvillianus, magno li- 
terarum noftrarum emolumentó 
inter thefauros Bibliothecz Bod« 
leianz haud ita pridem repofi- 
tus, pro vulg. ἀκριβῶς, quomodo 
etiam Suidas,) διαβαίνεικ, καὶ οὗ: 
ονεὶ σείεσϑαι, ππαρὰ τὸν σάλον. ᾿Θρῶ 
yàp ὡς ὕμφακα' διασαυλούμενου. 
᾿Αριστοφαΐνας. (Fr. cv. ubi legen- 
dyurb videtur στόμφακα, quae vox 


F 3 


c. ΧΙ, ᾿ 


70 


HO6AIZTION 


τὸ δὲ " ἀκατάληκτον xard τὸν ἀνακλώμενον y apaxmpa, 
τσολὺ cae, τῷ ᾿Ανακρέοντί ἐστι, (Fr. cxviii.) 





occurrit Nub. 1370. nam $4- 


- Qaxa fecundam corripit, uti tef- 


tatur idem Acbarn. 351. et 
Plato Comicus apud Schol. ibid. 
Suidam vv. δεινὸν. ὄμφαξ. quem 
locum unicum hoc confilio pro- 
ferunt Grammatici, Phrynichus 
Eclog. Att. p. 16. (Apparat. 
Sophif. MS, τὰς ὄμφακας ϑηλυ- 
κῶς εἶπεν Πλάτων) Euftathius Od. 
A. p. 1390, 5.1. ΞΞ 19, 37. ut 
ὄμφαξ genere fa&minino a vete- 
ribus ufurpatam fuiffe often- 
dant. Hac occafione liceat ob- 
fervare elegantem Babrii choli- 
ambum apud Etymologum, p. 
625, 53. iiídem fere verbis in 
MS. D Orvilliano exhiberi, qui- 
bus eum correxerat perfpicacif- 
fimus Mufgravius apud Tyr- 
whittum in Append. Differt. de 
Babrio, p. 53. "ομφαξ ὁ βότρυς, 
οὐ «έπειρος ὧς ὥμην.) Διασαυλού- 
proc, ἀβρυνόμενος, καὶ διαϑρυπτό- 


"gates". «vxo, τὸν σαῦλον τὸν τρυφε- 
ρὸν xai γαῦρον. Σιμωνίδης ἐν ἰάμ- 


fo, Καὶ σαῦλα βαίνων ἵππος ὡς 
κορωνίτη.  — Ariftophanis frag. 
mentum poft vocem διαϑρυπτό- 


' μενος Collocandum vidit Brunc- 


kius, fed ante Brunckium idem 


. viderat Albertus ad Hefychium. 


In Vefpis 1164. perpendi me- 
rentur varie lectiones apud 
Scholiaften διαλυκώνισον et διλα- 
κώνισεν. Confule H. Steph. Ap- 
pend. Thefaur, col. 743. C. D. F. 

Y Βασσαρίδις erant Bacchee. 
Etymologus M. p. 191,2. Βασ- 
σαξίδες, ai Βάκχαι, capa τὸ διά" 
yn ἄν βῆσσαις, ὅ ἐστιν ὑρεινοῖς τό- 
wow! ἢ «up τὸ βασσάρη τὸ Myó- 


μενον ὑπόδημα ὕπερ εἴτα, «ap 


τὸ τῇ βάσει ἀρηρέναι. λέγωνται 
βασσάραι αἱ Θιῴκιαι Βάκχαι. xi 
τῶνας οὖν ἰφόρουν ἀαὸ τοῦ βάκχου 
Διονύσου" ἀπὸ τῶν βησσῶν. ac 


fincera effe nemo affirmaverit, 


neque fatis feliciter expedivit 
Sylburgius. Hefychius: Bac- 
σάραι, χιτῶνες οὖς ἐφόρουν ai Opa- 
xia» Βάκχαι. — Scholiaftes Peri 
Sat. I. 101. Baffarides, Bacbe, 
quibu/dam «idetur a genere veftis, 
qua Liber pater utitur, demiffa ad 
talos, quam Thraces Baílarin. 
Quidam a vulpibus, quarum pel- 
hbus — Bacche — fuccingebantur. 
Vulpes Thraces Baífares dicunt. 
Hinc fortaffe Etymologus paul- 
lo verifimilius corrigi potefi: 
Λέγονται βασσάραι χιτῶνες οὖς iQi- 
por» αἱ Θρῴάκιαι βάκχαι, ἀπὸ τοῦ 
Βασσάρου Διονύσου, ἢ απὸ τῶν βησ- 
σῶν. Huic emendationi favet 
aliquatenus MS. D'Orvillianus, 
qui poftrema fic exhibet axà τοῦ 
B* 9^. ὃ ἀπὸ τῶν βησσῶν. Voces 
βασσάρου Διονύσου reperiuntur 
conjunécte apud Clementis A- 
lezand. Cohort. p. 19, 12. ὅρ- 
γίον Διονύσου βασσάρου. — Sed ne- 
que locutio βώκχου Διονύσου, li- 
cet ab h. l. aliena, temere dam- 
nanda eft.  Euftathius, Od. Z. 
P. 1551, 55. 22 247, 29. fax- 
χείῳ----ἴχοντι τὴν κλῆσιν, απὸ τοῦ 
βάκχου Διονύσου. Hefychius v. 
Βακχου Διώνης. oi μὲν βακχευτη- 
φίας Σεμέλης" οἱ δὲ Βάκχου τοῦ Δι» 
ονύσου, καὶ ᾿Αφροδίτης τῆς Διώνης. 
Athenzus p. γη8. C. εἴ ex e» 
Euftathius Od. 0. p. 1964, 16. 
— 839,8. Βακχέως Διονύσου. vide 
et Wetleling. ad Diodor. Sic. IV. 
5. Paullum diverfa eft Sophocl. 





ΠΕΡῚ ΙΩΝΙΚΟΥ AII EAAXXONOX. 


71 


Παρὰ δ᾽ ηὗτε * Ιυϑόμαιδρον κατέδυν᾽ ἴρωτα φεύγων. 
τῷ δὲ " καϑάρῳ ἐφϑημιμερεῖ ὅλον ὦσμα Τιμοκρέων συν- 


ἔθηκε, 


Σικελὸς κὀριψὸς art 
«οτὶ τὸν ματίρ᾽ ἴφα. 





CE4. Col. 6728. βακχειώτας Διό- 
».ze4, Eudocia in Anecdotis 
Graecis Villoifoni, T. I. p. 87. 
Βασσαραι αἱ τοῦ Βάκχου τροφοί" 
διὰ τὸ βάσιν ἐπ᾿ ἀρὰ πομῖσϑαι τὸ 
μανιῶδι.  Euftathius ad Il. 5. 
p. 989. zz 982. qui ex eodem 
fonte, ex quo Eudocia, hawufit, 
babet àd τὸ μανιῶδες, δια vero 
omittit Phavorinus, p. 356, 25. 
ed. Bafil. Cornutus, c. 30. p. 
219. ed. Gale. fic forfafi diftin- 
guendus eft: xal τὴν κίτταν, ὡς 
λάλον ὄρνεον ἀφιροῦσιν αὐτῷώ. Καὶ 
Βασσαρέα καλοῦσιν ἀπὸ τοῦ βάζειν 
x. τ. 4. Bacchus fcilicet vocatur 
Baffareus, non pica, ut minus 
recte interpres. Sed ut ad Bac- 
σαρίδας revertar, hoc nomine 
infrriptam fabulam compofuit 
AEfchylus, cujus meminerunt et 
alii, et Eratofthenes in Catafte- 


rfmis, p. 9. ed, Fell. unde 


nonnulla exfcribam argumen- 
tum iftius tragedia? exponen- 
tia, Orpheus τὸν Διόνυσον οὐκ 
LEA H "v , ^ 
irina, τὸν δὲ Ἥλιον μέγιστον των 
S,» ἐνόμιζεν εἶναι, ὃν καὶ ᾿Απόλλω- 
νὰ «προσηγόρευσεν ἐπεγειρόμενός τε 
τῆς νυκτὸς κατοὶ τὴν ἑωθινὴν ἐπὶ τὸ 
ὄρος τὸ καλούμενον Πάγγαιον, προσ- 
[4 . M 3 M v W jl 
ipt Tac ανατολας, OG ἴδη τὸν 
Ἥλιον αρῶτον. Ὅϑεν ὁ Διόνυσος 
ὀγγισϑεὶς αὐτῷ, ἔκεμψε τὰς Βασσα- 
ῥδας, ὥς φησιν Αἰσχύλος ὃ ποιητὴς, 


ai τινες αὐτὸν διίσκχασαν, καὶ τὰ 
μέλη διέῤῥνψαν χωρὶς ἕκαστον αἱ δὲ 
Μοῦσαι συναγαγοῦσωι ἔϑαψαν ἱπὶ 
τοῖς λεγομένοις Δειβήϑροις. — Valc- 
kenzrius in Callimacheis p. 
186. e MS. corrigit ἐπεγειρόμενος 
ivi τὴν i», et paullo poft c con- 
je&ura ἐπέπεμψι. 

5 ἀκαταληκτικὸν C. 

* Πυϑόμανδρον fic Fl. et MSS. 
probante Bentleio ad Horat. 
Carm. I. 23, 5. Πυϑόμενδρον C. 
αυϑόμαν δὲ "Turn. typorum for- 
fan errore, nam alia le&io ad 
calcem commemoratur. 

b καϑαρῶς Turn. qui fequen- 
tia fic exhibet, Τιμοκρέων συνέϑηκε 
σικιλὸς, xop és ἀνήρ deinde ut 
verfum Ποτὲ τὰν ματέρ ἔφα. 
Haec vero prava verborum dif- 
tinctio ad finem libri recte 
emendatur. — Quod quidem 
fugiffe videtur eruditiffimum 
Meurfium Rhod. 11. 13. ubi 
ex hoc Noftri loco Timocreon- 
tem Siculum vocat. Ceterum 
ad hoíce ipfos verfus refpicere 
videtur Plato in Gorgia p. 300. 
A. ed. Lamar. καὶ τοῦτο ἄρα τὶς 
μυϑολογῶν, κομψὸς ανὴρ, ἴσως Σι- 
κιλός τις ἢ Ἰταλικός. Inter Απᾶ- 
creontea n. cvi. male inferuit 
Barnefius, fecutus fortaffe Sca- 
ligerum Poet. 11, 21. 


P4 


72 He9AIXTION 


ΚΕΦ. IT. 
41 " IIEPI ΠΑΙΩΝΙΚΟΥ. 


- To δὲ τιαιωνικὸν εἴδη μὲν ἔχει τρία, τό, τε KPHTIKON, 
καὶ τὸ BAKXEIAKON, καὶ τὸ ΠΑΛΕΜΒΑΚΧΕΙΑ- 
KON, ὃ καὶ ἀνεπιτήδειόν ἐστι πρὸς μελοποιεΐαν. Τὸ δὲ 
κρητικὸν ἐπιτήδειον. Δέχεται δὲ καὶ λύσεις τὰς εἰς τοὺς 

5 κωλουμένους παίωνας. Καλεῖται δὲ καὶ Um αὐτῶν τῶν 

^v Y e/ € N / 3 / 
ποιήτων XoyTIXOP, ὠσστερ ὑπὸ Kparivou ἐν Τροφωνίῳ, 
42 ἔγειρε “ δὴ νῦν, μοῦσα κρητικὸν μέλος. 
era, ἐπιφέρει, 
χαῖρε δὰ, μοῦσα" χρονία μὲν cxt" ὅμως 

10 δ᾽ ἦλθες, 4 οὐ els ἰλϑεῖν ἴσϑι σαφές" ἀλλ᾽ ὅπως. 
, / M y » ^ Ν ΄ 
ἐπιτηδεύουσι δὲ ἔνιοι τῶν ποιητῶν τοὺς πρώτους καλου- 
μένους παἴωνας παραλαμβάνειν, πλὴν τὴς τελευταίας 





I, Τό τε κρητικὸν}) Ὁ τρῶτος «raw τὰς ἐν τέλει δύο βραχείας συνελὸν 
εἰς μίαν μακρῶν, “ποιεῖ τὸν κρητικὸν, τοῦτ᾽ ἔστι τὸν ἀμφίμακρον᾽ ὃ δεύτερος 
«λιν τὰς τιλευταίας συνελὼν «oui τὸν βαχχεῖον᾽ ὃ δὲ τρίτος “)άλιν, τὰς 
αρώτας δύο βραχείας συνελὼν, «vou? τὸν σαλιμβάκχειον. 3. Μιλο- 
“τοιΐα»} Ἐὑρισκομένων yap δύο μακρῶν ἰφιξῆς καὶ * δύο βραχειῶν «xasur, aj* 
ῥυϑμία «σολλὴ γίνεται καὶ ἐν τετραπλασίονι λόγῳ εὑρήσεται. "Egi μέντοι 
γε τοῦ ἀμφιμάκρου ἷ διπλασίων ὃ λόγος γίνεται. 4. Ace] Αὐτιὶ 
οὗτοι οἱ «πόδες λύονται εἷς τοὺς «σαίωνας" ἢ yap Ὡρώτη συλλειβὴ τοῦ xeyn- 
κοῦ λυομένη «rou? τὸν τέταρτον “αιῶνα᾽ ἡ δὲ ἐσχάτη, τὸν πρῶτον. 


€ δὴ νὖν cum Turnebo omittit — fcripfiffet Toupius ad Hefych: 
Plotius p. 266;. Paullo ante T. III. p.428. | 


πῶὶ τὸ σαλιμβακχειαὸν om. ΕἸ. € μιῶς βραχείας «aus Conjicit 
4 Sic edd. MSS. cum Plotió  Pauwius. 
l. c, Hermannus p. 355. fcri- — . f Legendum videtur sj: 


bendum putat)" ἤλϑες, οὔτοι wp» — vide fupra Schol. ad cap. j. 
iMojca σαφές" aA rw;. Vel- Marium Viétorinum p. 2485. 
jem hunc locum plenius ex- 





ΠΕΡῚ HATONIKOY. 


χώρας, εἰς ἂν Τὸν κρατῶν, παραλαμίβάνουσιν. 
γοῦν τὸ πολυϑρύλλητον τετράμετρον συγτιϑέασιν, οὗ 


23 


Ell 


ράδειγμω ἐκ τῶν ᾿Αριστοβάνους Γεωργῶν (Fr. viii.) 
ὦ Β edu φίλη ἹΚέκροπος, αὐτοφυὲς ᾿Ατνικὴ, 
χαῖρε λιπαρὸν δάπεδον, οὖϑαρ ἀγωθὴς χϑονός. 


κέχρηται δὲ αὐτῷ καὶ ἐν ἄλλοις διώμασιν ὁ ᾿Αριστυῷά.-- 


νης, καὶ ἐν ΣΦηξίν" (1266.) 


ὦ μακάρι Αὐτόμενιᾳ. ὃς σε μακαρίζομεν. 


καὶ Εὐπολις ἐν Κόλαξει, 


nj. δὲ βροτοῖσι πολὺ πλεῖστα «σωρόχοιν ἐγὼ, 
καὶ πολὺ μέγιστ᾽ ἀγαϑα" ταῦτα δ᾽ ἀποδιίξομεν. 


ὁμῶς δὲ ἐν τοῖς Γεωργοὶς ᾿Αριστοφάνης ἐποίησε τὸν τέταρτον 
ταΐωνα ἀντὶ, τοῦ πρώτου, οὐ τηρήσας τὸ πρῶτον παρατή- 


pia, (Fr. ix.) 


i» avyopa. δ᾽ αὖ αλάτανον εὖ διαφυτεύσομεν. 


ἐν δὲ ταῖς ' δευτέραις Θεσμοφοριαζούσαις, καὶ κρητικοὺς 





4. Ὦ e^: qo«] Ὅλοι malen πρῶτοι κοινῆς οὔσης τῆς KE ὶν τῷ AH 


KEKPOIIOZ τῆς τελευταίας μόνης τὸν κρητικὸν ἐχούσης. 


1 p «αιωνικὸν τετράμετρον. 


8 χαράδωγμα fic C, alii πα- 
φαδήγματα. 

d" «πόλι. Vide Hemfterhu- 
fium ad Ariftoph. Plut. p. 261. 
Totus hic locus valde turbatur 
in ed. 'Turn. οὔϑαρ aya 96 xe 
ἰός, ὯὮ μακάρ᾽ Αὐτόμενες ὡς ct 
μακαρίζομεν τούτῳ μὲν οὖν τῷ hi 
TT κέχρηται ᾿Αριστοφιάνης, καὶ i» 
ἄλλοις διαμασι, καὶ ἐν ΣΦηξίν᾽ ἀλ- 
Aa xal Εὔπομις ἐν Κύραξι' Quoi 
γοῦν οὕτως. Dedimus ex Fl. et 
MSS, 


i διυτέραις. Omnes libri προς 


Ἔστι δὴ τὸ μέ- 


I5. Ἔν avyopa ] τὸ yap EN ATOPA τί- 


τίραις.  Exícribo Arnaldi no- 
tam. ** Vir cel. T. Hemfler- 
* hufius ad Jul. Polluc. X. 
** 152. jure merito pro sporépeie 
* hic reponendum eile cenfet 
** διυτέρωις. Αἵ fi fententia Cl. 
* Pauw vera foret, heec emen- 
** datio fupervacane& effet; fed 
* qui Thefmophoriazufz, que 
* ad nos pervenerunt, fuerint 
* fecunda, cum omnia loca et 
** voces, quae a veteribus ex 118 
“4 citantur, in noftris non inve» 
* niantur? lta apud Athen. I. 


Οὕτω. XIil. 


74 


xxii.) 


HéAIZTION 
C. XIII. πολλάκις ἐν μέσοις To τετρωμέτροις παρέλαβε, (Fr. 


μήτε Μούσας ἀνακαλεῖν ἐλικοβεστρύχους, 
μῆτε Χάρντας Bed» εἰς χύρον ᾿Ολουμσίως, 
υϑαδὲ γάρ εἶσιν, ὥς φησιν ὃ διδάσκαλος. 


Σιμμίας δὲ ἐπετήδευσεν ἔν τισι ποιήμασι τοὺς πλείστως 


κρητικοὺς παραλαμβάνειν, 
μᾶτερ ὦ πότνια, κλῦϑι, νυμφῶν ἀβρᾶν, 


Δῶρι, κυμοκτύπων * Sony. ἁλίων μυχῶν. 





ταρτον «αίωνα ἀντὶ τοῦ πρώτου Milare τοὺς δὲ ἢ τέσσαρας ἑξῃς were 


παίωνας. 
μέσῳ, καὶ τὸ, EIZIN ὯΣ κρητικόν. 


4- Bis χορὸν} Πάλιν τὸ ΤΑΣ BOAN κρητικὸν παρέλαβεν i 


Ὅλως δὲ οἱ τιλευταῖοι ὁμοίως apm- 


κοί. 8. Mà] Ὅλοι xpnrixol, τοῦ πότνια. Δ esca arri μακρᾶς, τὼ 
λόγῳ τῆς κοινῆς, καϑὸ κατέμιξε, λαμβανομένης" ἔτι δὲ, καὶ διὰ τὸν τῶν δύο 


συμφώνων ἐπιφοραν. 


* 29. À. et Harpocrat. v. Πύλη; 
* ut jam notavit vir eruditus 
* Lud. Kufterus, duo loca ex 
“ fecundis citantur 'Thefmopho- 
** riazufis,'quorum neutrum in 
** noftris reperias. fle, qui ab 
* Harpocratione citatur, ple- 
* nius extat apud Schol. Arif- 
** toph. Nub. 633. fed ibi fim- 
« « pliciter eft ἐν Θεσμοφοριαζού- 

“σαις. Addi poffunt duo Sui- 
* dae loca notata a viro appri- 
** me do&o J. A. Fabricio Bibl. 
* Gr. IL. 21. p. 677. Quorum 
*  Jocorum alter eft in v. Λακω- 
“ νίξω, alter in Δύκος ἔχανεν. 
* Eam vocem idque' prover- 
** bium, quo etiam ufus eft Eu- 
** phron in Adelphis ap. Athen, 
** [X. p. 380. B. Suidas extare 
*' ait in Thefmophoriazufis fe- 
* cundis: utriufque tamen nec 
“4 v9la nec vefgium in noftris 


“ eft 'Thefmophoriazufis. Sta- 


“ tuendum itaque omnino, eas, 
* quas habemus Thefmophori- 
* azuías, primas effe; eoque 
* magis quod A. Gellius N. A. 
** XV. 30. locum citet ex pri- 
* mis "Thefmophoriazufis, ut 
*' fcribit, depromptum : qui c- 
** tiam in noftris reperitur. In- 
** de certo liquet pro srporípaio 
* hic legendum εἰς διντέραν : 


.* verficuli enim, quos Hephaf- 


** tio citat, in noftris "T'hefmo- 
'* phoriazufis non inveniuntur." 
v. Cafaubon. ad Athen. I. 25. 
Kufter. ad "Thefmoph. init. 
D'Orvill. Crit. V. - P- 533. 

k Ἤρα "Turn. 39a» Fl. MSS. 
dpa le&tio eft Salnafii ad Sim. 
miz Rhodii Securim p. 207. 

1 Lege τρεῖς, 

τὸ Sic Pauwius pro τὸ a. 








IIEPI IIAIONIKOT. 75 


καὶ πάλιν, C. XIII. 

σεὶ μὲν εὔνεπος, " εὕπωλος, ἐγχίσαταλὸς 

δῶκεν αἰχμοὶν ᾿Ενυάλιος εὕσκοπον ἔχειν. 
ἕν δὲ- ποίημα ἐπετήδευσε eur lira, ὥστε 5 ἀμφοτέρας 
τὰς ἑκατέρωθεν τοῦ κρητικοῦ μακρῶς, λύσας τὸν ὃ ἐκ $ 
πέντε βραχειῶν παραλαμβάνειν, πλὴν τῆς τελευταίας, 
ἐφ᾽ ἧς τὸν τέταρτον παραλαμβάνει παίωνα᾽ ἔσϑ᾽ ὅτε δὲ 
καὶ ἐπὶ τῆς " παρατελεύτου κέχρηται, 

| ei vor: Διὸς ara πύματα napi κόρε νεβροχίτων. 

συντιθέασι δὲ τες καὶ ἑτέρῳ τρόπῳ τὸ τιτράμετρον, 1ο 
ὥστε. τρέϊς εἶναι τοὺς καλουμένους τετάρτους “παίωνας" 
ti τελευταῖον Τὸν κρητικὸν, 

᾿ϑυμελικοὶν ἴϑι μάκαρ Φιλοφρόνως εἰς ἔριν. 
o δὴ ἔφαμο τρόπῳ συνεχῶς κεχρήσϑαι αὐτοὺς ἐπὶ "τοῦ 
τετρωμέτρου, ὥστε τοῖς τρισὶ παίωσι τοῖς πρώτοις ἐπάγειν 15 





' 9. Σέ sore] ᾿Ιδοὺ αἱ μὲν τρις βάσεις ἐκ τοῦ πιταβράχεος" ἢ δὲ τι- 
τάρτη ἐκ τοῦ τεταίρτον π᾿αίωνος, τῆς NE πάλιν, ἐν τῷ NEBPOXITON ἀντὶ 
βιαχιίας «αραλαμβανομένης. 14. LÀ à»] Ἐπὶ TK mpra ἀνατρέχει, 
ὅπου ion, ἐπεντηδεύουσι λαμβάνειν τοὺς φρώτους π᾿αίωνας, καὶ τὰ ἱξῆς, καὶ 
φησὶ τὸ ὅμοιον καὶ ἐπὶ τῶν ' τετραμέτρων πεποιηκέναι Θιόπομπον. 


* Εὔχωλος, Sic omnes Edd. rei, Βρόμιε, δορατόφορ᾽, ἰνυάλιε, 
et MSS. defenditque Arnaldus «ολεμοκέλαδε, quem tamen lo- 
ex Sophoclis CEd. Col. 11. cum hoc nomine vitii fufpec- 
Ex Pauwii conjectura εὔκωλος - tum habeo. 
edidit Hermannus. εὔμωλος M ἀμφοτέρας deeft Fl. B, H. 
conjicit "Toupius Em. T. 111. P ix φένχε βραχειῶν «“αραλαμ-. 
P. 551. eodem plane modo quo fn παίωνα C. i. v. β. vaga- 
ad Sophoclem Mufgravius. In λαμβα»ει «πλὴν τῆς τελιυταίας. ip 
verfü fequente Turnebus habet ἧς τὸν δι eraíosa Fl. 


εὔσχοπόν γ᾽, quod metrum peí- 4 παρατελευταίου Turn. 
fumdat, Ἐνυάλιος enim fecun- r ϑεμελιωκαν C. 

dam producit. Dionyfius qui- * qw» τετραμέτρων Fl, B. H. 
dem Halicarn. evigl Συνϑέσεως t Recte φενταμέτρων Pau- 


ὃν. c. xvii. p. 128. ed. Upton. — wius. 
allegat pro exemplo pedis Cho-— . 


76 


C. XHIL χρητικόν" τούτῳ xai ἐπὶ τοῦ απταμέτρου Θεύπεμπος ὁ 
Κωμικὸς ἐχρήσατο à Ili, dQ οὖ καὶ Θειτόμπειο 
χαλέται, 

eus. ὠγαϑὲ 9) Mami ἐἰνδριίσιυ ἐμῆς aed συνουσίας. 

9 ϑύναται δὲ καὶ μέχρι τοῦ ἑξαμέτρου " προκόπτειν τὸ μέ. 
Tpor, dà τὸ τριακογτάσημον μὴ ὑπερβάλλειν" καὶ ti 
ἂν ἑξάμετρον καταληκτικὸν τὸ καλούμενον τοῦ ᾿Αλκμᾶ- 
γος, tx. μόνων ἀμφιμάκρων, (Urfin. p. 65.) 

᾿ΑφΦροδίτα μὲν οὖκ lovi, μάργος δ᾽ Ἔρως οἵα Ἐσαῖς σαίσϑιει 

IQ xj Ww ἄνϑη καβοίνων, ὦ μά μοι ϑίγης τῷ Y numaugionp. 
διδυλώσϑω δὲ, ὅτι καὶ ὅλαι ἄσματα xumrixà συντίθε- 
τῶι, ὥσπερ καὶ σαρὼ Βακχμλίδη, (Urfin. p. 202.) 

ὦ αιρικλειτὶ 5 δ᾽ ἄλλ᾽ ἀ γνούσειν μὲν οὔ σ᾽ ἔλπομαι. 


ἩΦΑΙΣΤΊΩΝ 


44 





5. Δύναται] Ὁ γὰρ σαΐων “ιντάχροιός ἐστι, καὶ si sis αὑτὸ τὸ pi- 
Tp ἐμπίπτοντες, ὅ τι χρητικὸρ, καὶ ὁ βακχεῖος" ὥστε εἶναι τὸ ἐξάμετμν 
τρμάκοντα χρόνων" “έντακις γὰρ 27 τριάκοντα Ἕως τούτου δὲ «βαίνει 
t ποσότως τῶν b» τοῖς στίχοις χρόνων κατᾷ Harris: best «αὐ t ine 
καὶ ie; AB. "Er9a τὰ ὑπὸ τὸ τρίτον γένος τῶν ποδῶν ὦ ὡς ἔχωτα ἐξ xpi 
γνοὺς; οὐδέποτε “«οιεῖ ; ἱξάμετρον ὑπερκίπτεντα τὸν A. «λὴν φημείῳσαι, ὅτι τὸ 
κρητικὸν διαφέρει "ps τὰ ἄλλα μέτρα. Τὰ μὲν γὰς ἄλλα xaT ἀφαίμσα 
ταὶ ἀνταταδοῦντα αὐτοῖς μέτρα τίκτει" dom τὸ lanis xaT aqeigan 
τῆς i» τῇ ἀρχούσῃ βραχείας τίκτει τὸ τροχριϊκόν' τροχαϊκὸν δὲ κατὰ ἀφαί- 
pio τῆς ἐν τῇ ἀρχούσῃ μακρᾶς τίκτει τὸ ἰαμβικόν' ταὐτὸ καὶ ἐπὶ τοῦ 
ϑακτυλικοῦ καὶ ανωπαιστικοῦ. Τὸ μέντοι κρητικὸν xaT aQaíquri τῆς u 
τῇ ἀρχούσῃ μακρᾶς, “οιῖ τὸ βακχειακὸν μέτρον, ὃ ὃ μονοειδὲς αὐτό. Αὔξι» 
ται δὲ τοῦτο καὶ μέχρι ἐξαμέτρου. 


" “«ροκόπτειν---ἰ ξάμετρον om. 20. Φ. 1239. — 3338, 
47. . Κ, 1648, 7. 35 — 382, 


1. citavit D'Orvillius. Vide 


^ 99534 


Y σαῖς Taicdn. δὶς cum 


Bentleio Toupius Em. T. III. 
p. 385. «id παίσδα Fl. B. N. H. 


παίσδει C. et 'Turn. conj. 
caloe. wai; δὴ Turn. In íeq. 
αἰπάνϑης C. 


Y χκυπαιρίσκωῳ fic reCte Turn, 
C. Euftathii loca Il. Ξ. p. 969. 


ocnium ad Gregor. p. 115. 
alii κυααρίσχῳ. 

* τ᾽ ἄλλ᾽ Turnebus in calce. 

a ὁμοιοειδὲς conjicit Pauwius, 
deinde αὐτῷ Tyrwhitt. ὁμοιρειδὶς 
αὐτῷ Bentleius, 


ΠΕΡῚ fIAIONIKOTY. 77 


B. Τὸ δὲ BAKXEIAKON, σπάνιόν ἐστιν ὥστε, εἰ C.XIILa. 
7 N35 ^ PEN N « / T7 
καί τῦου ποτὲ ἐμπέσοι, ἐπὶ βραχὺ εὑρίσκεσϑ'α:, οἷον, 
ὃ ταῦρος δ᾽ ἔοικεν * κυρίξειν T apxa, 
φϑάσαντος δ᾽ ἐπ᾽ ἔργοις ροπκηδύήσεταί om. 
roraura, τερὶ τῶν ἐννέα τῶν μονοειδῶν καὶ ὁμοιοειδῶν μές 5 
Τρῶν. 





5. Μοροιδῶν) Μονοοιδῶν ὡς πρὸς ἀντιδιαολὴν τῶν ἀσυναρτόφων. "Exsi- 
νὰ γὰρ ix. δύο εἰδὼν συνίστηκεν. 5. Ὁμοιοειδὼν} Ὁμοιοειδῶν, διότι ὑπὸ 
τὸ αὐτὸ εἶδος ἀναφέρεται πλείονα" οἷον, Duro τὸ ἀὐτισπαστικὸν, τὸ Φιρεκρά- 
Tuo», τὸ Γλυκωνεῖον, ὁμοίως καπὶ τῶν ἄλλων. 


5 μορύξειν Fl. B. κορίξειν FH. calce. κηρύξοιν C. 
κορύψειν D. κυρίζειν "Turn. in 


45 


78 H9AIXTION 


KE9. IA. 
ΠΕΡΙ TON ΚΑΤ᾽ ANTIIIAOEIAN MISEON. 


Tux δὲ κατὰ ἀντιπάϑειαν μέξεως νῦν τὰ τυυκνότατα 


παραϑησόμεϑα. 


ἘΠΙΧΟΡΙΑΜΒΙΚΟΝ μὲν οὖν, τὸ 


ΣΑΠΦΙΚΟΝ καλούμενον ENAEKAXTAAABON, oitt, 
Ποικιλόϑρον»᾽ αϑάνατ᾽ ᾿Αφροδίέτα. . 


ὁ τοῦτο δὲ τὴ τὴν μὲν πρώτην συώγίαν ἔ £x τροχαϊκὴν * dfa- 


eo, ἢ ἑπτάσημον" τὴν. δὲ δευτέραν, xpi Duci τὴν 
δὲ κατακλεῖδα εξ ἰάμβου, καὶ τῆς ἀδιαφόρου, ὥστε &i- 
ναι τὰ tJdyra, δύο σχήματα περὶ τὴν τετάρτην συλλαξβῆν, 
τὴ μὲν βραχεῖαν γινομένην, τὴ δὲ μακράν. Θάτερον 


10 μὲν οὖν σχῆμα, τὸ, 


ΠΠοικιλόϑρον᾽ , αϑάνατ᾽ Attica 


πρόκειται" ϑιάτερον δὲ, 


ἀλλὰ d τυΐδ' FA αἴ ποκα κατερῶτα. 


ej * Ν / ^ 
ὠστὲ &ELVOLL TOV. 360LV0V C TOLOUTOY, 


βαβα 


βααβ αββ 


βαββ βααβ αβα 


c 3 ἑξάμετρον H. B. 

d— o9 αἵ 9078 xaT iprra 
Fl. αἱ eórx C. “τοί δ᾽ i9. αἴποτε 
x. i, Τυτη, Locus exhibetur 
fecundum Voffi emendationem 
ad Catullum, p. 116. Sed pro 
κατερῶτα videtur fcribendum 
κατέρυτα. Vide Koenium ad 
Gregor. p. 274. In canonibus 
metricis edendis Editionum et 


᾿ Manufcriptorum nulla habenda 


erat ratio. Ubique ad Hephaf- 


tionis mentem, non monito lec- 
tore, reformavi. Hoc tantum 
notent tirones, fyllabam bre- 
vem litera a, unum tempus, 
longam. litera β, duo tempora 
fignificante, indigitari. Cetc- 
rum hunc locum egregie illuf- 
trabunt obfervata peritiffimi re- 
rum muficarum interpretis Ca- 
roli Burneii, ον of. Muf, 
T. I. p. 74. 


IIEPI TON ΚΑΤ᾽ ANTIIIAGEIAN MIREQN. 79 


ἔστι δὲ χαὶ ταρ “᾿Αλκαίῳ, καὶ ἄδηλον ὁποτέρου ἐστὶν Ο. XIV. 
εὕρημώ, εἰ καὶ Σωπφικὸν κωαλέται, οἷον, 2 4G 
χαῖρε Κυλλάρας 55 uídus, σὲ γάρ μοι. 
τοιούτοις χρῶνται τρισὶν εἰς ἑκάστην στροφήν᾽ εἶτ᾽ "ἐπι- 
Φέρουσι τὸ τέταρτον τπεντασύλλαϊβθον, χοριαμβικὸν exty- 5 
ϑημιμερὲς, συνέμπιπτον δακτυλικῷ τῷ εἰς δεύτερον τρο- 
χαϊον" ἢ οἷόν ἔστι τὸ, 
eorna ϑυμόν. 
τῶτο μὲν οὖν ἀπὸ τροχαϊκης ἐστὶν ἐπιχρριωμβικόν. 

β. ᾿Απὸ δὲ ἀντισπαστικῆς, τὸ καλούμενον ΠΙΝΔΑ- 19 
PIKON ᾿᾿ΕΝΔΕΚΑΣΥΛΛΑΒΟΝ, ὃ τὴν μὲν τρώτην 
" ἀντισπαστικὴν ἔχει, τὰ δὲ λοιπὰ ὁμοίως τῷ Σαπ- 
φικῷ χόριωμβικὴν καὶ ἰαμβικὴν κατακλεῖδα" ὃ οἷον, 
(Schneider. lxv.) 

Ὁ! Μουσαγέτας με καλεῖ χορεῦσαι; I5 
ἄγοις 9 κλυτὰ ϑερώποντα Ano. 

y. ἘΠΙΩΝΙΚΟΝ δὲ AIIO ΜΕΙΖΟΝΟΣ τρίμετρον 
καταληκτικόν ἐστι, τὸ καλούμενον ΑΛΚΑΙΚΟΝ 'EN- 
AEKAXTAAABON: ὃ τὴν μὲν πρώτην συζυγίαν ἔχει 
ἰωμβικὴν, ros. ἐξάσημον, ἢ ἑπτάσημον' τὴν δὲ δευτέραν, 20 
ἰωνικὴν ὠπὸ μείζονος, ἢ δευτέραν τταιωνικήν᾽ τὴν δὲ κατα- 





E 


* ᾿Αλκαίῳ. — Sic calx Turnebi 
cum Fabricio Bibl. Gr. VII. p. 
19. ᾿Αλκαίων, edd. et credo 
MSS. 'A»xuas quidem C. fed 
fiatim delet. 

f μέδεις fic MSS. ὃς μεδέεις ΕἸ. 
μέδων Turn. 

B ἱπιφέρουσι, τὸ διχοριαμβικὰν 
Fl. B. H. 

h οἷόν ἐστι τὸ τοιοῦτον Turn. 
! ἱνδικασόλλαβον om. C. 
* ἀιαπαιστικὴν F. H. B. 


! Μουσαγέτας eft Epitheton 
Apollinis qui ita vocatur a 
Platone Legg. 11. init. Strabo, | 
X. p. 468. A. Ariftides Quin- 
tilianus p. 4. invocat τὸν πρόσω 
ϑιεὸν Μουσαγέφην qui ibi eft ᾿Απόλ- 
λων Μουσὼν ἐπιστάτης. LL. Hotcb- 
his. "Vide Bentleium ad Hor. 
Carm. IV. 6, 25. Pindar. 
Nem. V. 45. Ariftoph. Av. 
217. Euftath. Il. A. p. 10. Ξε 
8, 45. 


47 


τς 80. ἩΦΑΙΣΤΙΩΝ 
C.XIV.4. χλώδα, ἐκ τρσχρώου καὶ τὴς ἀδιαφόρου, vier, (Ὁ τίη. 


p. 104.) 


P d ᾽ναξ "Απολλον, was μεγαίλν Διός. 
5 Μέλαγχρος ? αἰδὼς ἄξιος sic πόλιν. 


ὄνδε, 


e, Y P4 Ἁ 9 “ὦ ^ 7 δὲ 
ὅ ὥστε εἰγωὶ σχήματα μὲν αὑτοῦ TéG T CAU, Χαγόνώ OE τοι 


αβαβ ββαα faa 


ββαβ ββαα 
αβαβ αβαα 
ββεβ «fae 


βαα 
βαα 
Qaa 


9. Τρίμετρον δὲ ἀκατάληκτον τὸ τούτου τσεριττενον 
συλλαβὴ τῇ τελευταία, κωλούμενον δὲ ΑΛΚΑΙΚΟΝ 
ΔΏΔΕΚΑΣΥΛΛΑΒΟΝ, οἷον, (Urfin. p. 102.) 

ἰόωλοχ,, ἀγνὰ, ? μειλιχόμειδε Eaorfoi. 





T ἄναξ---ομέγαλοιο Fl. H. B. 

Ὁ Melanchrus Mitylenz ty- 
rannus a Pittaco interficitur. 
Diog. Laert. 1. 74. Suidas in 
v. Πίττακος.  Alceus Pittaco 
inimicus hec in laudem Me- 
lanchri fcripfiffe videtar. Vide 
D'Orvillii Van. Cr. p. 459. et 
Bentleium Differt. Phalarid. p. 
$8. ed. 1699. . L. Hotcbhs. 
Bentleius in notulis MSS. ne- 
icio qua de caufa, fcripferat, 
“ Μιλάγχω; καὶ μελαγχρής᾽ ἀμφό- 
* mapa ᾿Αττικαά" μᾶλλον δὲ διαὶ τοῦ 
4... Κρατῖνος. Photii Lex. MS." 
Quibufcun tamen conferenda 
Euftathii Od. II. p. 1499, 16. — 
601, 1. ᾿Αττικὸς δὲ arp συγκύψας 
τὸ μελοιΎχροινκ, μιλαγχρὺὴς λέγει" 
ὅϑεν καὶ Μένανδρος, μελαγχρές Qa- 
σιν wat μειράκιον. - Menandri lo- 
cus, ni fallor, Clericum effugit. 
Antiphanes Athengei IV. p. 
161. A. Euftath. Od. T. p. 


1863, 55. ΞΞ 694, 8. μάξης με» 


λαγχρὴ μερίδα λαμβάνων λέπκει. 

9. αἰδὼς Fl. Turn. Arnaldus 
αἰδοῦς legendum  fuadet, quod 
eft verifimile, vel pro illo ai. 
L. Hotcbkis. Edidi αἰδὼς fecotw 
Voffium ad Catullum p. 118. 
probante D'Orvillio. 

P μειλιχόμειδε. δῆς vocem 
ad corruptam Hefychii gloffam 
bene admovit Toupius Em. 1l]. 
p. 426. etfi in verbis lexicogra- 
phi confütuendis, MSti op 
deftitutus, a vero aliquantum 
aberraverit, Codex Venetusapud 
Schowium pro Mufurianis Μη" 
λιχόμητις, ἡδὺς, exhibet tantum 
μειλιχομετίδη. Una τ literula 
deleta omnia plana evadent: 
μειλιχομείδης, πραὔγελως, ἡδύγελνο 
555a, «ραῦνοος. Non tamen ne- 
garim vocem ultimam τῷ uui 
χόμητις aptius convenire. Con- 


ferendus H. Steph. Thefaur. II. 


p. 1612. À. 





ΠΕΡῚ TON ΚΑΤ᾽ ANTIIIAGEIAN MIXEON. 81 


C. XIV. 


q T No €T 
“δῦ XC OUTOS, 
5, 6. 


afaB Baa faga 
BBaB «βαα βαββ 

t. Τετρώμετρον δὲ καταληκτικὸν ἐπιωνικὸν, ὃ τὴν μὲν 
πρώτην ἔχει ἰωαμβικὼὴν, ἤτοι ἐξώσημον, ἢ ἑπτάσημον, τὴν $ 
δὲ δευτέραν ἰωνικῆν, 9 δευτέραν πιαιωνικὴν, τὴν δὲ τρίτην 
τροχωΐκην ἐζάσημον ἢ ἑπτάσημον' εἶτα τὴν ἐκ τροχαίου 
καὶ τῆς ἀδιαφόρου XaTAXASiQa οἷον, 

τοιοῦτος εἰς Θήβας edis " ἁρμάτεσσ᾽ ὀχήμενος. 

5 μόλις μὲν Ἔννη λιπτὸν ἔχοισ᾽ ἐπ᾿ ἀτράκτω λίνον. 19 
κανὼν δὲ αὐτοῦ οὗτος, 

αβαβ faa βαβα Qaa 

ββαβ aBa« βαββ Bap. 

ς. AIT EAAXXONOX δὲ EIIIONIKON τρίμετρο 
ἀκατάληκτόν ἔστι Wap ᾿Αλκμᾶνι" ὃ τὴν μὲν τὐρώτην ἔχει τς 
ἰαμβικὴν ἐξάσημον ἢ ἑπτάσημον, τὰς δὲ ἐζης δύο ἰωνικὰς 
ἐξασήμους καϑαρὰς, οἷον, (Urfin. p. 66.) 

“περισσόν. a γὰρ ᾿Απόλλων ὃ * Λύκειος. 
᾿ V'be σαλασσομέδοισαν ἀπὸ μάσϑων. 


καγὼν δὲ αὐτοὺ οὗτος, 20 
αβαβ «αββ α«αββ 
ββαβ «αββ καβα. 
C. Καϑ'αροὺ μὲν ὄντος τοῦ ἰωνικοὺ, τοῦτο" ἀνακλωμένου 





22. ᾿Ανακλωμένου ᾿Ανακλώμενον καλεῖται τὸ μέτρον, ὅ oTi eris ὃ 
λείων χρόνος ἐν τινὶ βάσει ἀνακλᾶται εἰς ἄλλην βάσιν, ὥσπερ τῆς διυτέρας 


4 καί ἔστιν ὃ κανὼν οὗτος ΕἾ, B. 


; ἁρμάτεσσ᾽ ὀχήμενος. — Sic 
Bentleius. ὀχούμενος Arnaldus. 
ἀρμάτισσι χήμενος "Turn. ΕἾ. χεί- 
pns C. 

* μᾶλις C. "Enc 'Toupius ad 
Suid. T. I. p. 168. — Canon 
deeft in ed, Turn. ἀκατάληκτον 


deeft Turn. 

t Λύκηος C. Λύκιος "Turn. FI. 

" νὼ σάλας ὃ μίδοισαν ἀπομάσ- 
δὼν Fl. ἰνωσαλασσομέδοισαν ἀπὸ 
μάσδων C. ᾿ἸἸνὼ σάλας ὁμέδοισαν 
ἀπομάσδων 'lurn. σάλασσα pro 
ϑάλασσα  Dorienfibus tribuit 
Etymologus MS. Paris. apud 
Kon. ad Gregor. p. 137. 

G 


82 | . ἈΦΑΙΣΤΙΩΝ 


ΟΧΙΝ. 6. δὲ ὄντος αὐτοῦ, τροταχϑεῖσα ἰαμβικὴ ἐξώσημως "1 ἐτ- 
τάσημος τοοιέϊ τὸ τοιοῦτον" οἷον παρὰ Xaaripo, (Urün. 
p. 10.) 
ἔχει μὲν Υ ᾿Ανδρομέδιεε καλὰν ἐμοιβάν. 
5 ZaeQol τί τὸν σολύολβω 'Apeediras. 
χαγὼν δὲ αὐτοῦ " οὗτος, | 
αβαβ  aaBa βαββ 
ββαβ ««βα βαβα. 





βάσεως τοῦ διυτέρου παραδείγματος λεμτούσης χρόνω" Φαΐίωνα yàp Vy 
τρίτον σιντάσημον, ὃ λείπων χρόνος ἀνεκλάσϑη ἐν τῷ ἈΦΡΘΟΔΙ͂ΤΑΝ, ἑπτά" 
σήμον γὰρ ἔχει διποδίαν τροχαϊκήν' ἔχει δὲ οὕτως ὡς ὑποτέτακται ὑπὸ τοῦ 
Τεχνικοῦ, Ἡ γὰρ τελευταία «τῆς δευτέρας ὀφείλουσα εἶναι μακρὰ, βρα- 
χά ἰστιν ἢ δὲ πρώτη τῆς τρίτης ὀφεΐλουσα βραχεῖα εἶναι, μακρά, ἰστιν, 
« τις ανακλᾶται iul τὴν αρὸ αὐτὸς συλλαβὴν, καὶ καγὼ Kyrie Toy τοιῖ- 


ΕΣ ΤΣ 
x $ iwráewne om. Fl. ὅτοι ψάφοι Fl. ψασφοῖ B. H. C. 
ante ἐξάσημος habet Turn. 5 οὗτος. ὅδε J Urn. 


Y ᾿Ανδρομέδαν καλὰ ἀμοιβὰν C. 


ΠΕΡῚ ASTNAPTHT ON. 88 


ΚΕΦ. IE. 
ΠΕΡῚ AZTNAPTHTQON, 


ΓΊΝΕΤΑΙ δὲ 5 καὶ ἀσυνάρτητα, ὁπόταν δύο κῶλα μὴ 
δυνώμενω ἀλλήλοις συναρτηϑῆναι, μηδὲ ἕνωσιν ἔχειν, 
ἀντὶ fg μόνου " παραλαμβάνηται στίχου. — Ylowros δὲ 
καὶ τούτοις ᾿Αρχίλυχος κέχρηται" Ὡη μὲν yap ἐποίησεν 
ix τε ἀναπαιστικοῦ ἐφϑημιμεροὺς καὶ τροχαΐκοῦ ἡμιο- $ 
λίου, τοῦ κωλόυμένου ἰϑυφιοιλλρκοῦ, 
᾿Ερασμονέδη Xaploas, χρῆμά τοι γιλοῖον, 

Toro δὲ οἱ μετ᾽ αὐτὸν οὐχ, ὁμοίως αὐτῷ ἔγραψαν" εὗτος 
μὲ yàp τῆ τε τομῇ δὲ ὅλου κέχρηται τοῦ ἐφϑημιμέρους, 
καὶ σπουδαίους παρέλαβεν € εν τῷ ἀγναπαιστικῷ * κώλῳ IO 
δύο, oi 60V, 





2. Μηδὲ iore] Ὡς τὰ ἐλεγεῖα, τὸ γὰρ «ρῶτον μέρος τοῦ ἰλεγείον 
ei τὸ δεύτερον οὐχ, ἥνωται ἐν τῷ "heo, οἷον μὴ κοινωνία» ἔχοντα, ἀλλὰ 
ἀσονάρτητα, ὄντα. Ἰστέον δὲ ὅτι ἄσυνάρτητα, γίνεται τὸ eara L0. Τὰ 
γὰρ ὄχτὼ μέτρα τοῖς ὀχτὼ μέτροις, τοῦτ᾽ ἔστιν ἑαυτοῖς, ἐπιπλεκόμενα, τὸ ἐδ 
ταῦτα γίνεται. ᾿Απὸ To ἱξασήμων pin Mt ἑξάκις yap τὰ τ, Ἀγ. Τῶν à 
τετρασήμων d εἰσὶν xà, καὶ τίσσαρα τὰ λεγόμενα ἐπισύνϑετα, ἃ ἃ καὶ αὐτά 
ien τῶν ἀσυναρτήτων. "Em xai Sanigo τρόπον; τούτων μονοειδὴ μέν oro 
ὀκτώ μονοειδὲς δ λέγεται ἀσυνάρτητον, οἷον τὸ ἰλεγειακόν" ὁμοιοειδὴ δὲ 
ὀκτὼ, οἷον, o ὅταν τὰ ἰαμβικὰ μὴ τέλεια ὄντα χοριαμβικοῖς ἢ ἀντισσταστικοῖς 
ἐπιφέρηται ἢ à τροχαϊκοὶ ἐωνικοῖς, ἢ ἰναλλάξ᾽ ἐπισύεϑιτα δὲ «9, arra 
d. ὦ $ «à μὲν «τρώτης. drea iios, ὅ ὅσον μιᾶς συλλαβῆς ἐκτιϑεμένης, τὸ 
ὅλον ἣν “σοιεῖ, ΑΧΡΕΙΟΓΈΛΩΣ. Ἔ» ydp τῷ AD E xh τὸ μέρος τοῦ λό- 
yv τὸ δὲ ἱφϑημιμερός i aded ἐν τῷ Ὁ, καὶ 6 ἔτιμε τὸ 'OMIAE. 4. Ἡμι- 
sov] Ἡμιόλιον εἶπε τοὺς τρεῖς ἁπλοῦς «δας, 5 ἤγαυν $8 ἥμισυ τοῦ τρις 
μέτρου. 0. ᾿Εφϑομιμεροῦς) ᾿Εφϑημιμορές ἐστι τὸ ἀπάρνιζον τὸ τοῦ 
λύγου μόρος μετα τρεῖς ἀπλοῦς αόδας καὶ συλλαβὴν. 


* Kai deeft Tutn. credo MSS. 
φ«αραλαμβάνωνται "Tarn, 4 Ita emendavit Pauwius. 
* κύκλῳ F. N. H. B. κόλυ C. — Turnebus edidit τῶν. δὲ τετρα» 
tum δύο Turn. quod deeft El. εἰ σίμων Tícqaom τὰ À. t. εἰσὶ kd. 
G 3 


C. XV. 


49 


84 ἩΦΑΙΣΤΊΩΝ 

᾿Αστῶν δ᾽ οἱ μὲν κατόπισθεν ἧσαν οἱ δὲ «ολλοί, 
οἱ δὲ μετ᾽ αὐτὸν τῇ μὲν τομὴ ἀδιαφόρως ἐχρήσαντο, ὡσ- 
περ ^ Κρατῖνος, 

χαῖρ, ὦ μέγ᾽ ἴ ἀχρειόγελως, ὅμιλε vais ἱκίβϑαις, 

τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε Φώντων, 

εὐδαίμον᾽ 5 ἴτικτέ σε μήτηρ ἰκρίων ψόφησις, 
ἐνταῦϑα γὰρ ὁμοίως ^ rà τρίτον τέτμηται TOig ᾿Αφχιλο- 
χείοις᾽ τὼ δὲ «pb αὐτοῦ δύο, πρὸ συλλαβῆς. Καὶ μέν 
τοί καὶ τοὺς σπονδείους τιαρητήσαντο τοὺς ἔν τῷ μέσῳ οἱ 


Io μετὰ τὸν ᾿Αρχίλοχον, οὐχ, ὡς ἀναπαιστικὸν ἡγούμενοι, 


ἀλλὼ IIPOXOAIAKON, τὸ ἐξ ἰωνικῆς, καὶ χρριαμβικης, 
τῆς ἰωνικῆς καὶ βραχεῖαν τὴν τυρώτην δεχομένης. Δύναται 


4 





2. Οἱ δὲ μετ * αὐτὸν} Ὅ ἐστιν οὐκ 5 τὸ ἱφϑημιμερὶς, τὸ μέρος τοῦ λό- 
vou ὠπαρτίξοντες, aA ἢ τορὸν ἢ pura! οἷον erp) τοῦ. λῆξαι εἰς μέρος λόγου 
ἐγίνετο ἱφϑημιμερές. 6. one Εὐδιαίμον᾽ ἔτικτε, σπονδεῖος, ara" 
weucTog $9 KTE συλλαβὴ μὴ λήγουσα εἰς μέρος λόγου" ἴαμβος, τεοχαῖος, 
ἴαμβος. 7: ᾿Ενταῦϑα!} ᾿Ενταῦϑα γὰς ὁμοίως, ὡς ἦν τῷ i 
ἀπήρτισται τὸ τοῦ λόγου μέρος" ἐν δὲ ion πρὸ αὐτοῦ «ρὸ συλλαβῆς τοῦ 
ἱφϑημιμεροῦς, 3 3 τομὴ τοῦ μέρους τοῦ λόγου γίγονι. I2. Δύναται δὲ καὶ 
εἰς τρίμετρον) Οἷον, ὡς ναπταιστικὸν, τρεῖς ἔχειν avrai roug xai ὃ ep 


τος σατονδεῖος, δυνάμει ἀνάπαιστός ἰστι, καὶ ὃ k ἔξω “λιν ἐγ τῷ αὐτῶ, 


. ὧς συνέμπττωσιν εἶναι" τῷ «ροσοδιακῷ τρὸς αναπαιστικὸν δίμετρον βραχυ-" 


κατάληκτον, τὸ, AYTA AE ΣΥ͂ KAAAIOIIA δύναται δὲ καὶ ὃ αρῶτος 
ἰωνικὸς ἀπὸ μείξυνος εἶ εἶναι, id» ποδισϑῇ οὕτως, ATTA AE ET, καὶ in xv 
βίαμβος, ὅπερ ἐστὶ τπροσοδιακόν. 


 fentat Turnebus Xaip 


* Κρατῖνος ἐκ τοῖς τοιούτοις 
Turn. 

r ᾿Αχρειόγελως. Suidas ad 
hunc locum forta(fe refpiciens, 
᾿Αχρειόγελως ἄνϑρωπος" ó ἐπὶ τοῖς 
ἐἰχρήστοις καὶ μὴ σᾳουδαίοις ψελῶν 
καὶ χαίρων. Loquendi ratio de- 
fluxit ex Od. x. 162. ἀχρεῖον 
δ᾽ ἐγέλασσεν. De iila vide 
Ruhukenium ad Timeum p. 
119, 120. Verfum male reprae- 


* 4 
w μέγα 


Χρειογέλως δμιλετὴς ἐαίβδαις." 
χρειόγελος ὃ υἵταῖς Fl. — 
C.. 


8 ἔκτισε Tt—[Lé(acis Fl. μετ᾽ 
αὐτὸν ᾿Αρχίλοχον Turn. 


h «à τρίτον. Sic Fl: et MSS. 
τρίμετρον Turn. τρότον μέτρον con- 
jicit Tyrwhittus. 

| moi; Pauwius. 

k ἑξῆς vel οἱ ἑξῆς Pauwius. 

| Sic Pauwius pro δύναται δὲ 
τὸ κα... 


ΓΙ 





IIEPI AZTNAPTHTAON. 85 


δὲ xai εἰς “τρίτον ἀγάπαιστον διαιρέσϑαι εἰ ἀπὸ "σπογ-Ο. XV. 


δείων ὦ ἄρχοιτο, οἷον τὸ Σωπῷους, (Urfin. p. 7) 


αὐτὰ δέ συ Ἰζαλλιόαα. 
^ N 2 3 e M! 
τοῦ πρσοδιακῶ ὃ ἕν καὶ τοῦτο εἶδος, τὸ ἐξ ἰωνικοῦ καὶ χο- 
μαμβικοὺῦ συγκείμενον. j 


^ / 9 Ν v ej o δ “Ὁ «€ 9 
Τὸ τοίνυν ἀνωπχαίστικὸν εἰ τις OUTO αἰροιτο, εὑρήσει 





3. Αὐτὰ] Δύο “συλλαβαί. τὸ ΑΥ̓ΤΑ AE ΣΥ͂ KAAAIOHA δύναται 
εἶναι σπονδειος, καὶ 6 δεύτερος ἀνάπαιστο; δύναται δὲ καὶ ἰωνικὸς ἀπὸ 
μείξονος à ὃ πρῶτος, καὶ ὃ ὃ δεύτερος Χορίαμβος. 4. Τοῦ προσοδιωκοῦ]} 
Ἔσϑ᾽ ὅ ὅτε yap xai Tak ἰαμβικὰς i ἱπιμιγνύουσι ταῖς κατειλεγμέναις συξυ- 
γίαις, τὴ τε ἰωνικῇ, καὶ τῇ χοριαμβικῆ, “άλιν σροσοδιακὸν καλοῦντες, ὥσ- 
sip Εὔπολις à i» ταῖς Πόλεσιν»" 
Ὦ, Σέσποτα, καὶ τάδε νῦν ἄκουσον Ῥ ἂν λίγω σοι. 


ἰφϑημιμερὲς γὰρ ἰαμβικὸν τῷ «ροσοδιακῷ τῷ καϑαρῷ ἐπιμέμικται, καὶ 
προσοδιαχὸν ὁ ὁμοίως καλεῖται. Ἰστέον δὲ ὅτι τὸ προσυδιακχὸν δίχεται i ἰωνικὸν 
ἀπὸ μείζονος, φγαΐωνα διύτερον, ἢ 5? μόλοττον, καὶ χορίαμβον, o ὅπερ ἀποβολὴ 
τοῦ πρώτου ποδὸς ποιεῖ ἀναπταιστικόν. τὸ ἑξῆς ΤΟΥΣ ΔΕ ἝΞΗΣ ΑΝΑ- 
ΠΑΙΣΤΟΥ͂Σ βούλεται δεῖξαι τὸν ἀνάπαιστον φκειωμένον. τῷ τοιούτῳ προσ- 
οδιακῷ. "Eersi γὰρ τὸ προσοδιακὸν σύγκειται ἐξ ἰωνικοῦ ἀπὸ μείζονος καὶ 
χοριαμβικοῦ, φησὶν ὅτι, iav 5 ὃ πρῶτος ποὺς eoo, οἱ δὲ ἑξῆς ἀνα- 
παιστοι, προστίϑημι τὰς δύο βεαχέίας τοῦ «ναπαίστου TU » σιονδιίω, καὶ 
γίνεται ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος, i ἐκ δύο μακρῶν καὶ δύο βραχειῶν, καὶ λοιπὸν $ 
ien εὑρίσκεται χορίαμβος, i$ ἐκ τε τῆς μακρᾶς τῆς καταλειφϑείσης τοῦ πρώ- 
τοῦ ἀναπαίστου, καὶ ἐκ τῶν δύο βρα χρειῶν καὶ τῆς μακρᾶς τοῦ δευτέρου 
ἀναπαίστου. 

m 


τρίμετρον ᾿ ἀνάπαιστον "T. P d» λίγω. Sic proculdubio 


apo» aramoscro Fl. N. H. B. 
exhibent, ubi nullus dubito 
quin fcriptum fuerit εἰς T. ara- 
καίστους atque ex 5 litera nu- 
merali τρίμετρον et τρίτον orta 
effe. Auctor vult, Profodiacum 
ex lonico a majore et Chori- 
ambica dipodia poffe dividi in 
Anapafticum e Spondeo et du- 
obus παραβῇ, 

αὐτὼ--δὲ σὺ Καλ.λιόχα. 
L. Hotcbhis. 

Ὁ csordsiey A urn. 

* διαιροῖτο. Sic "Turn. et C. 

ex emend, διαιρεῖ Fl, B. N.H. 
C.a p. m. 


- 


corrigendum eft, quod et me 
monuit Dobrzus. à λέγω Turn. 
Particula ὧν alias nonnunquam 
a librariüs omittitur. Sic irm 
verfu Euripidis Suppl. ' 56. ubi 
edd. re&e habent à» σὺ tvyxa- 
νης», Plutarchus II. 1056. C. quo« 
modo fere Diogenes Laért. IX. 
71. e Suidas N. Πυῤῥώνειοι, ci- 
tat ἃ σὺ . τυγχάνεις. Λέγομεν € 
conjectura Pauwii . recepit Her- 
mannus, quod nequeo probare, 
quia tam Scholiaftee quam Eu- 
polidis ipfius fententia adver- 
fari videtur. 


93 


86 H$AIXTION 


C.XV. τῷ τροσοδιακῷ ἐφώρμοζον. 'Eav μὲν γὰρ erdt ἔχῃ 
τὸν gamer, τοὺς δὲ ἐξὴς ἀναπαίστους, τὰς τοὺ δουτέρου 
ἀναπαίστου δύο βιαχείας " προστιϑὴς τῷ σπονδείω, 
' ασοιήσει ἰωκικὸν ἀπὸ μείζονος, " οἷς ἑζης uiae. 
5 Δύναται δὲ κἂν ὡπὸ ἀναπαίσταυ πᾶν der 

ἄρχηται τὸ ἀνωπαιστικὼν ὡς ἰωνιχὼν λελυμένον τάρα- 
NE τοῦ δὲ ἐζης χοριάμίβου γενομένου" διὼ 
τοῦτο καὶ ἀπὸ ἰώμβου ἄρχονται ἐν τῷ ἀναπαιστικῷ, 

ὥσπερ ᾿Αρχίλοχος ἐν τῷ, 
IO δ ᾿Ἑ ασμονίδη Χαρίλαε. 


e ^ « ^s ^^ * 5 «9 Ὁ" » 
ὡς δυναμένου καὶ TOU τταιῶνος δευτέρου, ἀντὶ ἰωνικῶ τῶ 





5. Κἂν αἰπὺ δακτύλου] Καὶ πάλιν ἐπειδὴ λύσις τοῦ σπονδείου ἐστὶ je 
τυλος καὶ ἀνάπαιστος, iar d ἀρχῇ » vids ὃ ὃ δάκτυλος, τῶν ib ὅ ὄντων ανα- 
sraío Tw», τὸ αὐτὸ γίνεται" οἷόν ἰστιν ὁ δάκτυλος ἐκ μακρᾶς καὶ δύο Bea- 
na. Τίνεται οὖν ὃ πρῶτος lwnxóg, τῆς διυτέρας συλλαβῆ ἧς λελυμένης, ix 
μακρᾶς καὶ τεσσάρων βρωχειῶν τῶν δύο τοῦ αὐτοῦ, καὶ τῶν δύο τοῦ ἀνα“ 
παίστου, καὶ γύεται πρῶτος «αἰων λοιπὸν ὃ i£»; εὑρίσκεται Χορίαμβος, 
ix τῆς μακρᾶς τῆς μεινάσης τοῦ «ναπαίστου καὶ ix τοῦ ἄλλου ἀναπεαίστον. 
Πάλιν, ia» ἐν τῇ ἀρχῇ ἦ ὁ ανάπαιστος, γίνεται ἰωνικὸς, ἔχων τὴν πρώτ 
λελυμένην panpas, καὶ γίνεται δεύτερος «αἰων, καὶ ὃ ἑξῆς χορίαμβος i ἐκ τῆς 
μεινάσης μακρᾶς καὶ τοῦ ἀναπαίστου. Διὸ καὶ ἀπὸ iain Ev ἄρχονται 
ἰστὶν ὅτε" ἐπεὶ συγγεινὸς ὁ ἴαμβος τῷ ὡναπαίστῳ. ᾿Εὰν γοὶρ λαΐβωμεν στί- 
xo ἔχοντα τομὴν ἱφϑημιμερῆ, εἰς μέρος λόγου ληγουσαν, τὸ μετ᾽ αὐτὸ lap" 
βικὸν εὑρίσκεται, καὶ λοιπὸν GI TOU TON ἐξ αὐτοῦ" οἷον, 

x«i σόν δι πααμειβόμενος wer 

ἔφη τυόδας ὠκὺς ᾿Αχιλλεύς. 
λοιπὸν τὸ ΕΦΗ, ἴαμιβος' τὸ δὲ IIOAAZ C ἀναάπαιστος" xd KYZ AXIA- 
ΛΕῪΣ ἀἄναάπαιστος καὶ συλλαβή' δύναται δὲ καὶ «πὰ ἀναπαίστου, ἵνα ἡ 
μὲν ἀνάπαιστοι εἴησαν αἱ πρῶται δύο βραχεῖαι, ὦ ὅσαις ἐκ τοῦ ἰωνικοῦ δια" 
λελυμέναι" ἐὰν δὲ ἀπὸ δακτύλου, παλιν αἱ μετὰ τὴν μωκροὶν δύο βραχεῖαι 
ὡς τοῦ ἰωνικοῦ διαλελυμένου, καὶ ἢ συξυγία ποτασύλλαβον λαμβανται. 


d προσϑεὶς C. Turn, t γοῦ δὲ ἑξῆς χοριάμβον ym 
* ποήσεις C. Turn. μένου. Sic Fl. quacum confpi- 


5. οἷς ἱξῆς χορίαμβος. Sic C. rant N. H. B. in N. vero ὃ 
οἷς ἑξῆς χορίαμβον Fl. Hi. οἷον — deeft. τῶν ἑξῆς χοριώμβων yw 
ἑξῆς χρριαμβικὸν Turn. Aliquan- μένων C. fed τῶν. om. Turn. 
do conjeci ὄντος iQ χοριάμβου- * Ἑ,ρμονδη El, B. H. 
Dobrzus καὶ τὸν ἑξῆς acean, . 





ΠΕΡῚ AXTNAPTHTON. 87 


ἀπὸ μείζονος σαραλαμβάνεσθαι, iy, μὴ ἀπεοικὸς τῷ C. XV. 
τροσοδιακῷ γένηται τὸ ἀναπαιστικόν. Παραιτῶνται 
΄ N » ^ 2 e/ N09 Á, ΄ 
Τοίνυν τοὺς EY μέσω σ-πονδείους, ἐγώ put ἀλλότριον yirmaa 
NE X "» e — d ? NV OS»»5 ^ 
τὸ ἀγωσπ᾿ωιστικὸν τοῦ τοροσοδιωκοῦ, ὅπερ ἐστὶν ἐξ " ἰωνικοῦ 
καὶ χροριωμβικῶ" ϑύναται δέ τις βιαζόμενος καὶ ἑξῆς ς 
Pd ^ 7 « »9 / 
ὄντων δύο σπονδείων, ὡς Ua Αρχιλόχω, 
ἀστῶν δ᾽ οἱ μὲν κατόπισθεν 
᾽ τὸν πρῶτον σηπονδέιον Χαὶ τὴν τοῦ δευτέρου συλλαβὴν 
μολοσσὸν ποιήσας, καὶ λαβὼν αὐτὸν ἀντὶ ἰωνικοὺ TOU 
ἀπὸ μείζονος, τὸν seus χρρίαμίβον Gomcoos εἰ μὴ ἄρα ἐν 10 
τῷ τροσοδιακῷ, ἡ 5 συναΐρεσις TOU ἰωνικοῦ, TOUT ἔστιν ὃ 
μόλοσσος, μὴ ἐμπίπτοι. 
Ὑπονοήσειε δ᾽ ἄν τις καὶ τρίτην διαφορὰν εἶναι τῷ 
᾿Αρχιλόχῳ τρὸς τοὺς μετ’ αὐτὸν, καϑ᾽ ἣν ἀναπαίστῳ 
^^ t€ ^ Q^ 
δοκεῖ τῷ τρώτῳ χρῆσϑαι, 1$ 


50 





5. Δύναται X τις} Δύναται, φησὶ , τὸς βιάσασϑαι καὶ τροσοδιακὸν 
“ποιῆσαι, ὄντων τῶν δύο ἑξῆς σπονδείων,᾿ Αστῶν οἱ μὲν κατόπισθεν, à ἄχρι δύο 
σπτονδιίων. ᾿Αστῶν δ᾽ οἱ μὲν κατόπισϑεν, καὶ ἀνάπαιστον, καὶ τὴν συλλα- 
£» ToU ἱφϑημιμεροῦς, ἵ T “ποιήσωμεν τὸν ἀνάπαιστον μολοσσὸν, ἐκ τριῶν 
μακρῶν, καὶ Ad impar αὐτὸν ἀντὶ ἰωνικοῦ τοῦ ἀπὸ μείζονος" συναίρεσις γὰρ 
αὐτοῦ &cTÍ' xa$ λοιπὸν γίνεται ὃ ἑξῆς, χορίαμβαος. Χορίαμιβός ἐστι» τὸ 
ΜῈΝ ΚΑΊ ΟΠΙΣΘ. ᾿Αλλ᾽ οὐ τῷ τροσο κῷ iria ἢ συναΐρεσις τοῦ 
iwhitoU, TOUT. ἔστιν ó μολοσσὸς, διὸ εἶπε, βιαζόμενος. 13. Ὑρίτην δια- 
φορὰν iba] Οἱ yag ἄλλοι οὐδίποτε τὸν epo Gra TOC TOY “αραλαμβά- 
γουσι, βουλόμενοι τὸ «προσοδιωκὸν εἶ εἶναι," καὶ εἰ ἰαμβικὸν λαμβάνουσι, χὸν δεύ- 
τερον σσαίωνα «ποιοῦντες, ἢ σπονδεῖον, τὸν ἰωνικὸν aaro μείζονος “ποιοῦντες. 





Σ ἰωγικοῦ. ἘΠ. et MSS, ἰαμβι» 
κοῦ Turn. 

J ηὸρω“ροήῆσας, lta Fl. B. 
H. D. et fic fere Turn. ad cal- 
cem, τὸν ὦ ἀνάπαιστον μολοσσὸν: ποι- 
ἴσας Turn. C. et mox αὐτῶν. 

τὸν πρῶτον, Ita Fl. nempe 'Ac- 


τῶν δ᾽ oi effent moloffus, atque 
pi» κατόπισ Choriambus. Sed 
Jonicus eam contra&tionem in 
moloffüm minime recipiet. Tur- 
nebus bec pejus τὸν ανάφαιστον 


μολοσσὸν σοιῆήσας. — LL. Hotobhis. 


84 


C. XV.a 


88 HéAIXTION 
"Epio σολὺ Qva ἑταίρων», τέρψεαι δ᾽ ἀκούων. 
QA στυγνόν eng ἰόντα, μηδὲ διαλέγεσθαι. 
ᾧ οὐκ ἐχρήσαντο ἐκεῖνοι" Φαίνεται δ᾽ οὐδ᾽ αὐτὸς xtypt- 


μένος, δύναται γὰρ ἀμφότερα xarà, συνεκῷώνησιν dis 


«ἴαμβον τεριίίστασϑαι. Ἢ δὲ τοῦ " ἀναπαίστου ᾧαν- 


1ο 


τασία γέγονε διὼ τὴν ἰωνικὴν ἐν ἑκατέρῳ διαίρεσιν ὥστε 
Ν ΄ / "4 x Y ^» zd 
τὰς τοροειρημενας δύο μόνας διαφορὰς &iYc4 τοῖς γεωτεροις 
τρὸς τὸν ἰαμοποιὸν ᾿Αρχίλοχον. Κρατῖνος δὲ ὅταν λέγη 
ἐν τοὺς ἃ Αρχιλόχρις, | 
᾿Ερασμονίδη Βάϑιππ, τῶν ἀφῳρολείων, 

ToUro τὸ μέτρον ἀγνοεῖ, ὅτι " οὐκ ἄντικρυς μιμεῖται τῶ 
ι 3 ᾿ ᾽ὔ N09 / 

Αρχιλόχου τὸν Ερασμονίδη.. 

β. "Ev μὲν δὴ rovro τῶν dag ᾿Αρχιλόχῳ ἀσυναρτή- 

των. ἌΑλλο δὲ, τὸ ἐκ ϑακτυλικῆς τετραποδίας, καὶ 


δῳ ^v ^ "^ 5 NOS ev 
1570) αὑτοῦ Ιϑυφαλλικοῦ, ^ οἷόν ἐστι τὸ τοιοῦτον, 





8. Πρὸς τὸν ἰαμβοποιὸν] Τρίτον γὰρ πεποίηκεν ἴαμβον ὃ Κρατῖνος, καὶ 
οὐκέτι συμφωνεῖ αὐτῷ τὸ προσοδιακὸν, ὅπερ ἐστὶν i» τῷ ᾿Αρχιλοχείῳ. Δο- 
xa» οὖν τοῦτο μιμεῖσϑαι, ἔλαθε μιμησάμενος TON ΑΩὩΡΥΛΔΕΙΩΝ. 
᾿Αφῳρύλλειοι" οἱ ἔξω ἤϑη ὥρας λειούμενοι, οἷον b γῆ & καλλωκιζόμενοι. 
14. Τὸ ἐκ δακτυλικῆς τετραποδίας} Τὸ ἐκ τεσσάρων δακτύλων καὶ τριῶν 
τροχαίων. 


* αναπαιστικοῦ C. mox γεγο- 


Add. Theocr. V. 9o. Ad cal 
νέναι F. N. H. quod ortum ex 
Li 


cem Turnebi alia commemora- 


σιγοναι. 

^ ᾿Αρχιλόχοις. De titulo hu- 
jus fabulae vide Cafaubonum ad 
Athenzum III. 9. Menagium 
ad Laert. I. 12. Hanc vocem 
Hefychio v. εὔδοντι admodum 
probabiliter reftituit Sopingius. 
De fragmento fíequente δαὶ 
Sopingium ad Hefych. v. ἐράσ- 
μιονν De voce αωῳρολείων, preeter 
Suidam, conf. Cafaubonum ad 
Sueton, I. 47. et Toupium 


tur leCtio αὐωρυλλείων, quam ha- 
bet quoque Scholiaftes. 

b οὐκ ἄντικρυς. Hoc eft, ut 
Hermanni verbis utar, ** pro 
* Da&tylico ordine i- 
* cum adhibuit, vel ad Nof- 
tri rationes accommodatius, 
jambum pro anapzefto in fedem 
tertiam introduxit. 

€ οἷόν ἔστι τὸ τοιοῦτον defunt 
Fl. et MSS. et mox οἷόν ἐστν 
οὗτος. 


ΠΕΡῚ AYNAPTHTON. 


89 


Οὐκ I9 pat ϑάλλεςς ἁπαλὸν xpla, κοίρφεται γὰρ ἤδη. 

’ NM « ev bd / N N52. ^ 
γίνεται δὲ ὁ τελευταῖος τῆς τετρωποδίας, dia, τὴν ἐπὶ τέ- 
λους ἀδιάφορον, καὶ ὃς, οἷόν ἐστιν οὗ 

θον, Xi κρητικὸς, οἷόν ἔστιν QUTOS, 

xal βήσσας ὀρέων δυσπαινπάλους οἷος ἣν 4 ἰφ᾽ ἥβης. 
τοῦτο “παρὼ Toi νεωτέροις πολὺ τὸ μέτρον ἐστὶν, ὥσπερ ς 
χαὶ raga, Καλλιμάχῳ, (Fr. cxci.) 

f τόν με παλαιστρίταν ὁμόσας ϑεὸν ἑπτάκις Φιλήσειν. . 
παρὰ δὲ Κρατίνῳ ἐν τόῖς * Σεριφιοις, οὐκέτι ἀκατάληκτόν 
ἐστι τὸ δακτυλικὸν τὸ ἡγούμενον τοῦ ἰϑυφαλλικοὺ, ἀλλὰ 
καταληκτικὸν εἰς δισύλλαβον, 

χαίρετε πάντις ϑεοὶ, πολύβωτον, ποντίαν Σέριφον — 


y. Τρίτον δέ ἐστι Tap ᾿Αρχιλόχω ἀσυνώρτητον, ἐκ 





2. Ὁ τιλευταῖος) Γίνεται δὲ ὃ τελευταῖος ὥσπερ i» τέλει P στίχου" στὶ» 
χος γὰρ δοκεῖ εἶναι, εἴ γε δύο συνειρημάναι εἰσί" καὶ μακροὶ πολλάκις οἰντὶ 


βραχείας π᾿ αραλαμβάνεται. 


I2. ᾿Ασυνάρτητον) ' Τρία εἴδη ἀσυναρο 


τὔτων' ἐκ δύο δακτύλων, καὶ συλλαβὴ: καὶ δύο ἰάμβων. 


4 iz" ἥβης Fl. οἷον--ἰπήβης C. 
* wapa pir T. 'Turn. xai deeft 


! De hoc Callimachi loco 
agit Valckenzrius in Diflerta- 
tione de Ariftobulo p. 125. cu- 
jus verba expromam: ““ Ex 
* omnibus aliis Poetis unus 
* mihi Callimachus videtur, ip- 
* fius setate Greece converíos, 
* libros evolviffe noftros facros, 
* hinc etiam: tranflumfiffe non- 
* nulla, quin feptimum quoque 
* diem mundo natalem laudare 
* potuifle, numeri certe fepte- 
* narii laudator H. i» Del. v. 
* 251. et feq. Hepbaefiion hunc 
* dat veríum Callimachi p. 50. 
“ τόν με παλωιστρόταν ὀμόσας ϑεὸν 
“ ἑπτάκις Φιλήσειν. ne ofcula qui- 
“ dem abfque Numine fepties 
" fuiflent repetita: Certe hoc 


* fpectavit Apulius Met. XI. 
** p. 238. marino lavacro (2 tra- 
* diderit fepties fubmerfo fluctibus 
* capite," 

E Σιεριφίοι. | Edd. et credo 
MSS. habent Σερίφοις. Sed al- 
teram lectionem preetulere Viri 
doCtiffimi ad Pollucem VII. 69. 
X. 156. quemadmodum Codex 
D'Orvillianus Etymologi M. p. 
751, 5. In veríu Cratini ec- 
λυβώτον ποντίας Σερίφον emendat 
Hemflerhufius ad pofteriorem 
Pollucis locum, fine neceffitate, 
ut vidit Pauwius. Pro sorrías 
Fl. male habet παντοῖαν. In C. 
“αάνται Θεοὶ oi “τολύβρωτον ποντίαν. 

Ὁ Sic Pauwius: erat στίχος. 
στίχον. 

! Corrigit Pauwius τρίτον εἶ- 
δὸς a. i. 0. δ. x. v. καὶ ὃ. h.e. 
τισσάρων ἰάμβων. 


"m 


ταλήκτου, 


ἩΦΑΙΣΤΊΩΝ 
€. XV 4. δακτυλικοὺ πενθημιμεροῦς, καὶ ἰαμβικώῶ διμέτρου axa- 


ἀλλά μ᾽ ὃ Ἐ Avo, ὦ 19006, δάμναται πόϑος. 
δ. "Ενδοξόν ἐστι xai ἐπισύνϑθετον, καὶ τὸ διπενθημι- 
4 μερὲς, τὸ ἘΓΚΩΜΙΟΛΟΓΊΚΟΝ καλούμενον, ὅπερ ἐστ 
ἐκ δακτυλικοὺ πενϑημιμεροῦς, καὶ ἰαμβικῶ TO) ἴσου, ὦ [ 


κέχρηται μὲν 
(Urfin. p. 104.) 


"H p. ἔτι ἢ Δινομένει τῷ Τυῤῥακήῳ 


" xdi ᾿Αλκαῖος ἐν ἄσματι, οὗ ἡ ἀρχὴ, 


τἄρμενα λαμπρὰ κέατ᾽ ἐν μυρσινήν. 
* χέχρηται δὲ καὶ ᾿Ανακρέων ἐν σλείοσιν ἄσμασιν, (Fr. 


cxx.) 


Ρ᾽Ὀρσόλοπος yir" Apic Φιλέει μεναιχμάν, 





4. Ἔνδοξόν ἰστιν ἐπισύνϑετο») ἸΒπισύνθετον δὲ, τὸ ἐκ διαφόρων exi 
συγκείμενον, ἀσυμφώνων ἀλλήλοις κατὰ τὴν σοσότητα δισυλλάβων καὶ 7p 


συλλάβων. 


X λυσιτελὴς MSS. σάϑος "Turn. 

! καὶ om. Turn. et mox iei» 
Yl. H. B. 

7 xai om. Turn. et mox &e- 
μασιν dat Fl. 

à διννομένη τῷ τυῤῥάκκω Fl. H. 
B. μυρσίνῳ ΕἾ. C. B. μυρσίννω D. 
Bentleius in Epiftola ad medi- 
eum celeberrimum Ricardum 
Mead, p. 250. íplendidi ope- 
yis quod munificentia viri de 
humanioribus literis optime me- 
siti, C. Burneii, debemus, ** 
* in wo» (ay be either pronounced 
* and make a [yllable ; or be ad- 
ec Junctum, (bat is, iota fubfcrip- 
* tum,) in tbe ,Aolian manner ; 
* as. 1 remember tbefe ον of 
* Sappbo (fic) im Hepbefüon." 
Deinde citat noftri. «erba. prout 


in textu leguntur. In notulis 
MSS. idem indicavit corrop- 
tum Athene locum X.I. p- 460. 
D. ᾿Αλκαῖος: Ἔα 0) Ὡστηρίων οὖ: 
vec διννομένη «ορίσδων. MS. habet 
«αρίσδων. Sed haec ingeniis meo 
fagacioribus períananda. com- 
mendo. D'Orvillit et aliorant 
faper hos verfus diíputationes 
eommodióre loco infra dabun- 
tar, 
? κέχρηται» «-ἄσμασιν om; D. 

P ᾿Ορσόλοιτος fic ὦ. et Coder 
Etymologi D'Ovvillianus p. 
634, r1. quemadmodum re&te 
edidit Barnefius, ópeónswor Fl. 
H. ὀρσόλεπτος ΒΒ. Go e 
Turn. Φιλέειν Fl. EI. B. μὲν oix? 
μὰν Edd. MSS. μεναιχμήν vult 
Pauwius, altezum D'Osvillius. 











HEPI AXYNAPTHTON. 91 


t. "Fb δὲ ἀντεστρωμικένον τούτῳ, IAMBEAETOX xa- C. XV. 5, 


λῶναν" “τούτῳ. δὲ ἐν συνεχείᾳ. οὔκ. ἴσμεν τινὼ κεχρημένον, 9 Τ' 
διεσπαρμένως δὲ 

“ρῶτον μὸν εὔβουλον Θέμιν οὐρανίαν. 

7 πείνωκ λυϑέννω» coi. ὑπὸ χιραδ ἄναξ. 8. 


c. Tiveraa δὲ καὶ τριπινϑηριμερὲς ἐκ τούτων, τὸ Κκωώ-’ 
λούμενον ἘΕλατωνικὸν, ἐν ᾧ, τὼ μὲν ἑκατέρωθεν Ue 
᾿δωκτυλυεά εἶσε τοενϑημιμερῆ τὸ δὲ μέσον, ἰαμικόν" 
χέχρηται δὲ αὐτῷ ΤΕλώτων ἔν Ξαντρίωις, 

χαῖξε σσωλαιογόνων ἀνδρῶν ϑεατνῶν * ξύλλογε «σανεοσόφων. 19 

C. ᾿Αντεστραμμένον δέ ἔστι τσύτῳ τὸ ἩΠνδαρικὸν xa- 

λούμενον, (Fr. Ixvin.) 
ὃς xai " τυπεὶς &ysa σιλίκει τέκετο ξανθὰν ᾿Αϑάναν. δ2 
9. σοφοὶ δὲ καὶ τὸ μηδὲν ἄγαν ἔπος αἴνησαν σπερισσῶρ. 





I. ᾿Αγτιστραμιμένον) Τὸ δὲ ἀντιστραμμένον, τὸ μὲν πρῶτον ix τοῦ πο» 
σοῦ ἰκλήϑη, τὸ δὲ δεύτερον τὸ ἰαμβέλεγος ix. τοῦ ποιοῦ" τοῦτο δὲ ἐν συν» 
ἐχεία. Τὸ πρῶτον γάρ ἰστιν ἐκ δύο ἰώμβων, καὶ συλλαβῆς" τὸ δὲ δεύτερον 
ix. δίο δακεύλων» καὶ συλλωβῆς μιᾶς" τὸ δὲ τρίτον, δύο ἴαμβοι καὶ συλλειβὰ, 
ὡς καὶ τύπος ἅπας, τέσσαρες ἴαμβοι καὶ δύο συλλαβαὶ καὶ τέσσαρις δάπ- 
τολοι καὶ δύο συλλαβαί. Τὸ μὲν B διπλάσιον. El ydp ἐκ δισυλλάβου εἴη, 
οὐ δυνατόν" Τὸ yap δεύτερον μόρος φαντως δισυλλάβους αἰκεῖ. 


4. γοῦχο Turn. 
Τ χείων. Recte, ut videtur, 
inter Pindaricorum carminum 


λευτις πόνων' i» ταῖς Ξάντρίαις. In 


P. 755. 43. MS. D'Orvillianus 


fragmenta n. LXVII. edidit 
Schneiderus. Priorem verfum 
Pindaro diferte tribuit Clemens 
Alexand. Strom. VI. p. 731. 
(Fr. C.) λυϑέντες C. 

5. Pro δαχτυλικὰ C. habet s2a- 
Ténxa, Quod ad fabule Pla. 
tonicee epigraphen attinet, eo- 
dem plane, quo hic exhibetur, 
tnodo fcriptam allegat, auctoris 
licet nomine omiffo, Etymolo- 


Qus M. p. $95, 40. τῶνδε βού- 


praftat Πλάτων £v (i.e. ξανταις) 
ἥν δὴ ϑόρμιρς τευταζόντων. Suidas 
etiam ξανταις vv. Πλώγων. τεῦς 
cafu», Adde Eudociam Villoi- 
foni v. Πλάτων... 

t ξύλλογον N. πανυσόφων C. 

Ὁ sí αὡς Fl. B. τυπῦῶς H. 

X σοφοὶ. Lunc verfum inter 
Pindarica n. xxix. Plutarchi 
auctoritate IL. p. 116. D. rece: 


pit Schneiderus. 





902 


HéAIZTION 


η. Te) δὲ " δακτυλικοῦ τνϑημεμεροὺς dis. Aauan- 
μένου γίνεται τὸ ἘΛΈΓΕΙΟΝ, ἀλλὼ τὸ μὲν δεύτερον αὐ- 
τοῦ μέρος ἑπτασύλλαϊββον ἀεὶ μένει, ἐκ δύο δακτύλων καὶ 
συλλαβῆς" τὸ δὲ τρότερον, κινουμένους ἔχει τοὺς δύ 
5 αόδϑας, ὥστε ἢ δακτύλους αὐτοὺς γίνεσθιμ, 93 σπον- 
δείους᾽ ἢ τὸν μὲν τρῶτον, δάκτυλον' τὸν δὲ δεύτερον 
emodüo ἢ ἀνώπαλιν, τὸν μὲν τορῶτον, c7roydkiov τὸν 
| di δεύτερον, δάκτυλον. Παρ᾽ ἣν αἰτίαν, τὸ μὲν δεύτερον 
di διπλασιαζόμενον τὴν ἐλεγείαν voti τὸ δὲ ταρότερον 
30 οὐκέτι, ἐὰν μὴ ἐκ, δύο " δακτύλων συνεστήκη᾽ οἷον, 

᾿ς ἘΝ ίδὲς οὗ Μούσης οὐκ ἐγένοντο, Φίλοι. 
τὸ μὲν δεύτερον δπλασιασϑὲν «ποιεῖ ἐλεγείαν, τὸ δὲ τρό- 


y 
τερον 0U. 


Ὥστε auro doré μὲν τεσσαρεσκαιδεκασύλλα- 


βον, ποτὲ δὲ € τρεισκωιδεκασύλλαξβθον, tori δὲ δωδεκα- 


15 συλλαβον εἶναι. 


Καὶ τοὺ μὲν τεσσαρεσκαιδεκασυλλώβου, ἕν σχῆμα" 


d καίσατε, τῶν δ᾽. ἐτέων ἡ Quas οὐκ ὀλόγη. 





1 


Y Pro δακτυλικῦ C. habet 
καταληκτικοῦ. Pro δὲς Fl. ex- 
hibet δύο. 

5 δύο om. C. mox αὐτοὺς om. 
Turn. 

a δακτυλικῶν Fl. B. συνεστήκοι 
"Turn. συνιστήκει C. 

b Nx. Hunc verfum ex 
Elegis Callimachi depromtum 
εἴς fibi perfuafum habuit Hem- 
fterhufius ad iftius Poetze Fr. 
cxi. qui conftructionem fic or- 
dinat : φίλοι, οὗ οὐκ ἐγένοντο ridic 
ἹΜούσης. Citatur etiam hic ver- 
fus fine auctoris nomine in 
Grammatico MS. quem infra 
exícribam.  Diferte imitantur 
Auctores Epigrammatum apud 


Brunck. Anal. T. III. P. 265. 
n. DXXXIX. "n φίλος, εἰ εἰ σοφὸς 
εἶ, λαῇε μ᾽ ἐς χέρας" εἰ δὶ πέφυκας 
Νῆϊς Μουσαων, ον ἃ μὴ νοέεις. 
et p. 269. n. Bixiv. Ei X σι 
φίλατο Καλλιόπη, λάβε μ᾽ ἰς xc 
pos εἰ δὲ N*ig ἔφυς Μουσέων, χερσὶ 
βάρος Φορέεις. 

* Ita legendum erat poftu- 
lante fenfü. X MSS. et Fl. 
tantum habent δωδεκασύλλαβοι. 
Turn. tantum τρεισκαιδικασύλλα- 
Bo. Mox pro εἶναι quod deeft 
Fl. γένεσθαι N. H. 

4 Hunc verfum, e poeta ve- 
tufto, forfan Callimacho, de- 
fumtum, mutuatus eft Agathias 


Brunck. Anal, TlI. p. 40. n. 


ΠΕΡῚ AXTNAPTHTON. . 98 


ὁμοίως δὲ τοῦ δωδεκασυλλάβου ἐν" C. XV. 9. 
εφίκτεσθαι" βροντῶν δ᾽ οὐκ ἐμὸν, aab Διός. 
τῶ δὲ τρεισκωιδεκασυλλώβου, δύο σχήματα. τοτὲ μὲν 
πρῶτος ὁ δώκτυλος". 
. Νήϊδες οἱ Μούσης οὐκ ἐγίνοντο; φίλοι. | $ 
ποτὲ dt δεύτερος" 
fibus, xai στιφίων εὔαδη τῷ Παρίῳ. 53 
Aá δὲ τὸ ἐλεγεῖον τέμνεσθαι are ! xaO ἕτερον 
τῶν σενϑημιμερῶν" εἰ δὲ μὴ; ἔσται πεπλημμελημένον, 
οἷον τὸ Καλλιμάχου, (Fr. cxi.) hd 
ἑεροὶν νῦν δὲ Διοσκουρίδεω γενεῆ. 
S. "AAA0 ἀσυγώρτητον ὁμοίως κατὰ τὴν πρώτην ἄν- 





8. Δεῖ δὲ τὸ ἰλεγεῖον] ᾿Αντὶ τοῦ εἷς μέρος λόγου καταλήγειν" ii» δὲ τὸ 
δεύτερον μέρος τοῦ ἰλεγείου, οἷον τὸ, ΟΥ̓Κ ETENONTO ΦΙΛΟΙ, διπλασιάσῃ 
τὶς, ποιεῖ ἐλεγεῖον" ἐπειδὴ καὶ τὸ πρῶτον μέρος καὶ τὸ δεύτερον δέχεται δακ» 
τύλους τὸ δὲ πρῶτον ia» διπλασιάσῃ τὶς, οὐ πάντως ποιεῖ ἐλεγεῖον. Ἐδν 
γὰρ ἔχῃ τὸ πρῶτον μέρος σπονδεῖον, οὐ γίνεται" οὐδὲ yap δύναται αὐτὸν 
τάξαι ἐν τῷ διυτέρῳ μέρει.» μὴ δεχομένου τοῦ διυτέρου μέρους σπονδεῖον᾽ ia» 
δὲ τὸ πρῶτον μέρος ἐκ δακτύλων ἢ, δυνατόν᾽ διὸ E εἶπεν οὐ πάντως. Δεῖ δὲ 
τοῦτο ἐπισημήνασθαι, ὅτι ἐῶν ἢ τελευταία τοῦ διυτέρου μέρους συλλαβὴ 
βιαχεῖα εἴη, οὐδὲ αὑτὸ ποιεῖ ἰλεγε)ον" εὑρήσεται δὲ ἡ τελευταία συλλαβὴ 
b τῷ διπλασιάζεσθαι τοῦ πρώτου μέρους βραχεῖα" ὅπερ ἱστὶν ὠδύνατον, εἰ 
μὴ ἄρα τὶς εἴποι ὅτι τῷ λόγῳ τῆς τελευταίας. 11. Διοσκουρίδιω] Ἧ 
γὰρ τομὴ τοῦ πρώτου πενϑημιμεροῦς οὐκ ὠπήρτησεν εἰς μέρος λόγου. Λήγει 
γὰρ εἰς τὸ ΔΊΟΣ᾽ τὸ δὲ ὅλον μέρος εἰς τὸ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΕΩ, 12. Κατὰ 
τὴν πρώτην ἀντιπάϑειαν) Πρώτη ἀντιπαϑειὰ, ἡ ix τῶν δισυλλάβων τῶν 
ἰναντίων σύνϑεσις, πρὸς τοὺς δισυλλάβους ἢ ix τρισυλλάβων, τοῦτ᾽ ἔστι τῶν 
ἁπλῶν, ὅταν ἐξ ἀντιστροφῆς παραλαμβανωνται" οἷον, εἰ ἀντὶ ἀπὸ βραχείαφ 
ἀρχῆς ἰώμβου & ἀπὸ μακρᾶς τροχαῖος ἑταραληφϑείη' καὶ ἀντὶ ἀπὸ μαχρᾶρ 
XX. 'H ῥαδινὴ Μελίτη ταναοῦ iv — 1L. p. 54. D. εὐφυής εἶμι ποιητὴς 
γήραος οὐδὼ Τὴν πὸ τῆς ἥβης οὐκ καὶ στίχον οὐ φαυλότατον paar 
ἀπίϑηκε χώριν. ᾿ΑΔλ΄ ἔτε μαρμαί- ΒΡΟΝΤΑΙ͂Ν Δ᾽ ΟΥ̓́Κ EMON, AA- 
quos παρηΐδες, ὑμμα δὲ ϑέλγον Οὐ ΛΑ ΔΙ͂ΟΣ. 

Air ΤΩΝ Δ᾽ ETEON Ἡ AE- ! xa9' ἕτερον. IN. habet xa9' 
ΚΑΣ ΟΥ̓Κ OAITH. ἕκαστον. — L. Hotcbkis conjicit. 

* Plutarchus, Quomedo. ddu- κατὰ πρότερον. 

later ab Amico internofcatur, Τ, ΟΦ εἶπον Pauwius. 





94 H9AIXTION 


C.XV.1o. τιπάϑειαν, ἐξ ἰαμβικοῦ ᾧμέτρον ἀφατωλόκτου, καὶ τρε- 
χαΐκου ἐφϑημιμερῶς, τῶ καλουμένου Εὐριπεϑδείου" οἷον 
τὸ ἐν τοὺς ἀναβερομόνοις εἰς ᾿Αρχόλοχρν ^ Ἰοβάκχρις, 

Δήμητρος ἁγνῆς xal. ἹΚόρης τὴν πανήγυριν σέβων. 
€ 4. ἼΛλλο τούτου ἔλωττον κωτῶὼ τὴν τολευταίαν συλ- 
λαβὴν, τὸ καλούμενον ' Εὐριπίδειον τεσσωρισκαιδεκώ- 
σύλλαϊθον' οἷον, παρὼ μὲν αὐτῷ Εὐριπίδη, (Fr. inc. 
cxcviii.) | 
Ἔξος riy! iviiras ἐξέλαμηαν ἀστήρ. 
1o aed, δὲ Καλλιμάχῳ, (Fr..cxvi.) 


k Ps ᾿Απόλλων τῷ χόφφ' 79$ λέρη οἰκοίω" 
καὶ τῶν 'Ἔρώτων ἡσϑόμην" ἢ ἔστι x “Αφροδίτα, 





ἀρχῆς δακτύλου καὶ δύο βραχειῶν, ὃ ἀπὸ βραχιίας ἀρχόμενος βακχεῖο, 
καὶ ἑξὴς ἔχων δύο paxpis παραληφϑείᾳ, Ἔστι δὲ ' ἄνειπά ᾿ ἐν τοῖς 
συνϑέτοις i ἰναντίωσις' λέγω ἐν τοῖς τετρασυλλάβοις, 7 οἷόν ἰστι τὸ ἀναπαΐσο 
Toig" ὡς εἶναι μὲν τριῶν μερῶν τῶν ἐπὶ τέλους τροχαίων, μὴ προσούσης τῆς 
συλλαβῆς" τοῦτο δὲ ἰστι τὸ ἐϑυφαλλικὸν, ὦ συγκείμενον ἐκ τριῶν τροχαίων, 
9 "Eos iix] ἜνδΩ yap ἢ συλλαβὴ τοῦ ἱφϑημιμεροῦς" καὶ τὸ ilu 





ὅμοιον, καὶ τὸ r4 


h ἰοβάκχοις. « ἘΊ͵ plenam 


* diflin&tionem ante hanc vo- 


* cem habet, et Cod. ᾿ἸΙοβάκχης 
* habet in initio verfus. nec 
* agnofcit voculam xai, fed rec- 
** te vulgata fe habet. vid. J. 
* A. Fabricium Bibl. Gr. I. p. 

* $72. ad hos Ἰοβάκχους in 
** Bacchicis feflis cani fÍolitos 
* refpicit Pollux IV. c. vii. 
& παροίνια, ἰόβακχοι. Vero ἢ- 
** mile autem fit, Archilochuin 
* forte primum ᾿όβακχον com- 


** pofuiffe: deinde ab aliis po&- . 


** tis alios hymnos cjufdem ar- 
* gumenti fuiffe additos: fen- 
* fim oranes illos in unum faf- 
** cieulum colle&tos et ad unum 
* auctorem relatos eífe. Sic 
* Pervigilia Veneris duo in 


* anum locum collata coaluere, 

* ut probabile admodum nupet 
** reddidit illu(tris J. Buherius 
* in adnott. ad illud carmen, 
** Petronii de bello civili Poe&- 
* matio fubjunctum." D'Or- 
ville. De his infra ad Proclum. 

i Εὐριπίδειον. Vide Schol. Α- 
riftoph. Equit. 753. in ed. Fl. 
male ἔλαμψεν. 

* In C. locus fic exhibetur 
mutilus, & ἔνεστ᾽ ᾿Απόλλων τῷ χόρῳ 
τῆς λύρης ἡσϑόμωην d ἔστι P 

ojir«. Verba ἀκούων καὶ τῶν 
ἐρώτων ibidem manu fua fupple- 
vit Bentleius. 

| ἢ 8. ἀντικάϑεια Pauwius. 

n Legendum videtur οἷόν ἐστιν 


ὁ αἀντίσπαστος. 


ΠΕΡῚ ASYNAPTHTON. 95 


ὦ. ΓΛλλο daruwierqey ὁμόως xarà τὴν πρώτην dp- C.XV.11. 
τιπάϑειων, ἐκ τροχαϊκοῦ ἀμέτρου ἀκαταλήκτου, καὶ 
ἰαμβικοὺ ἐφϑημιμεροῦς, ἕπερ, ἐὰν παραλλώξη τὴν τομὴν, 
γίνεται τροχαϊκὸν πιροκαταιληκτικόν. 

n ἐστί μοι καλὰ παϊς χρυσέοισιν ἀνθέμοισιν 


ἐμφερῆ ἔχοισα poppa», Κλὲς ἀγαπκατὰ, . 
ἀντὶ τᾶς ἰγὼ οὐδὲ Λυδίαν πᾶσαν, οὐδ᾽ ἐραννάν. 66 
τούτων δὲ τὸ μὲν δεύτερον " δηλόν ἐστιν ἀπὸ τῆς τομῆς ὅτι 
οὕτως σύγκειται, " ὡς προείρηται, ἐκ τοῦ τροχροΐκου δι- 


μέτρου ἀκαταλήκτου, καὶ τῶ ἐφϑημιμεροὺς ἰαμίβικοῦ" 10 





I. Ὁμοίως κατὰ τὴν πρώτην] Πρώτην αντιπάϑειαν λέγει τὸ a. 729 ϑύο 
ἀσυναρτήτων, τῶν συγκειμένων ἐξ ἰναντίων «oiu» δισυλλάβων, Τὸ μὲν yag 


ἰξ ἰάμβων σύγκειται, τὸ δὶ ix τροχαΐων, o» εἶσιν ἰναντίοι. 


4. Τίνεται 


τρχαϊκὼὸν ππρακοιταληκτικὸν) Ὅλον τροχαὶ κὰν λοιαὺν ἔσσαε, εἱ «αρλλάξει 


^. 3 M 
τοῦ δίωστος τόπου τὴν τομῶν, τσροκαταληκτικὸν, διαὶ τὸ, καταὶ τὸν 


lora τῆς 


καταλήξεως τόπον συμβαίνειν τὴν τομὴν, ὡς ἑξῆς ὑπόκειται. 


8 Hi verfus omnes conítant 
€ Trochaico Dimetro et Iambi- 


co Hephthemimeri. Sed folus. 


eorum fecandus juxta eam for- 
mam cafuram recipit. ἐμφερῆ 


ἔχοισα μορῷαν eft igitur "Tro- ἡ 


chaicus dimetrus acatalectus, 
cujus pars reliqua debet effe 
Hephthemimeres — Iambicum. 
Sed xil; ἀγαπητὰ vel χλεῖς xa- 
γαπητὰ non eft tale. — Conjec- 
tura igitur fuppleatur κλεῖς TE 
κἄγαπητα. ἴ,. Hotcbkis, Hunc 
verfum etfi mendofum, prout in 
MSS. fcribitur, reliqui. Bent. 
lius fic: lege Kos ᾿ἀγαπαταὶ, 
et totum fortaffe fic, ἰστί μοι 
καλὰ «aig Ι Avo iow ἀνϑίμοισιν 
Ἐμφερὴ ἔχοισα pop | Qa», Κλεὶς 
ἀγαπητὰ Arri τὰς δ᾽ ἐγὼ οὐ ϑέλω 
| Aulas esas οὐδ᾽ ἐραννάν. 
lynwhittus voluit, ἐμφερῆ μά- 
Mov ἔχοισα | μορφαν Kis ὦγα- 
πιά, Ἰᾶσαν deeft Tutn, Ce- 


terum Sapphoni reCte, ut vide- 
tur, tribuit Urfinus, p. 387. 

9 QuAor—ómn οὕτως, Libr om- 
nes agnofcunt οὕτως. 'lurnebus 
vero quia Κλεῖς xayawwra non 
fuit Hephthemimeres Iambi- 
cum, ut debuit, ov. pofuit, et 
ad calcem Libri abjecit οὕτως. 
Pauwius, ut in erroribus folet, 
hunc fequitur. — Miror vero 
D'Orvillium,cui Hephazftiotan- 
tum debet, hoc probaffe. LL. 
Hotcbhs. "Turnebus ita locum 


' exhibet: τούτων δὲ τὸ μὲν δεύτερον; 


δηλαδὴ τὸ ἰφϑημιμερὴ ἔχον μορφὴν, 
Koutg ἀγαπητῶ δῆλόν ἰστιν οἷ, τ. τ᾿ 
ὅτι οὐ σύγκειται. D. quem male 
cepit D'Orvillius, hoc modo: 
τούτων δὲ τὸ μὲν δεύτερον, δηλαδὴ τὸ 
ἐφϑημιμερὲς, τὸ ἐμφερῇ ἔχουσα μορ- 
en. 

P Pro ὡς «σροιίρηται C. habet 
ὥσπερ dipran. 


96 HéAIXTION 





C. XV. τὸ δὲ πρῶτον, διὰ τὸ τῷ συλλαίβης ἔχειν τὴν τομὴν, 
12, 18. ἐγένετο προκαταληκχτικὸν, ἐκ τροχμεϊκου ἐφϑημιμεροὺς, 
. ἐστί μοι καλὸ παῖς, 
καὶ διμέτρου ἀκαταλήκτου, τοὺ, 
5$ χρυσέοισιν ρἰν»ϑέμοισι. 
τὸ δὲ τρίτον ἐξ ὑπερκαταλήκτου, 
arri τὼς iyài od) Αυδίαν. 
xai βραχυκαταλήκτου,᾽ 


vica» οὐδ᾽ iganat. 


x ᾿Ανακρέων δὲ οὐκ ἰαμβικῷ ἀλλὰ χρριαμίβικῷ € ἔπι» 
μίκτῳ πρὸς. τὰς ἰαμβικὰς ἐπήγωγε τὸ ἰθυφαλλικὸν, 
(ἔτ. clvii.) 

«τὸν Avposrotó» ἡρόμην ἃ Στράττιν εἰ κομήσει. 
wy. Τούτου δὲ μεέϊζον ἐστι συλλαβὴ τὴ τελευταία τὸ, 

15 καλούμενον Κρατίνειον. Ἔστι yap ἐκ χεριαμίβικοῦ £ri- 
μίκτου, TOU τὴν δευτέραν ἰαμβικὴν ἔχοντος, καὶ τροχαϊκα 
ἐφϑημιμεροὺς" 


Εὔνε κισσοχαῖτ᾽ ἄναξ, χαῖρ, ᾿ ἔφασκ᾽ ExQarrióxe, 





5. Χρυσίοισιν aS] αν εἰς τὸ ΧΡῪ γίνηται 1 τομὴ, εὑρίσκονται 
τίσσαρες τροχαῖοι, καὶ τρις ἴαμβοι, καὶ συλλαβὴ, καὶ » τομὰ oU λήγει, εἰς 
λέξιν. Ear δὲ ἢ τομὴ γίνηται εἰς τὸ ΠΑΙ͂Σ, καὶ εἰς λέξιν λύγει, καὶ εὖ- 
εἴσκεται. τὸ ὅλον τροχαϊκόν. τὰ "δύο τὰ ἰφιξὴ 76, ἔχ τροχαίων καὶ ἰάμβων. 
τὸ “μετὰ τοῦτο, τὸ ἘΜΦΈΡΗ ΕΧΟΥ͂ΣΑ MOPÓHN δὲ τὸ τρισύλλαβω, 
«πρὸ μιᾶς συλλαβῆς τῆς διούσης i» τῷ ΠΑΙ͂Σ. "Edn γὰρ pas ἑτέρων συλλα- 
Bo» Timon. 6. Ἔξ ὑπερκαταλήντου Ὑπερκαταληκτόν ἐστι» τὸ 
μετὰ τιλειότητος ποεριττεῦον συλλαβῃ, εἰ δισύλλαβοι εἶεν οἱ evo εἰ δὲ 
τρισύλλαβοι καὶ δύο. 8. Καὶ βραχυκαταλήκτου Παρὰ συλλαβὴν 
yap εὑρίσκεται τὸ ἱφϑημιμερὲς z ὥστε γίνεσθαι, δίμετρον βραχυκατάληκτον. 
13. Τὸν λυροποιὸν] " Ἔστι γῶρ χορίαμβος καὶ δύο sa Boi, xai τρεῖς Tpo- 
χαῖοι, τὸ ἰϑυφαλλικὸν, ἕως τοῦ KOMHZEI. 


4 Στρώτιν et κομίσεε "Turn, τ ἔφασκε Φαντίδης Turn. Male. 
Στρατῖνον εἰ κομίσει Scaliger Poet, —Mauffacus in differt. Critic. p. 
11. 23. non vt notat Barnefius 402. Harpocrat. ed. Blancard. 
ad Anacreont. p. 305. ex.citatione D'Orvillii: * Ec- 


ΠΕΡῚ AXTNAPTHTON. 


97 


eárra Qoprra, “ἄντα τολμητὰ τῶδε TU. χορῶν» 





* phantis vel Ecphantides Poe- 
* ta Comicus fuit ignobilis, et 
* parum ob vetuftatem et in- 
* fcitiam notus : e cujus Σατύ- 
* tw; boc fragmentum habemus 
* apud. Athenzum III. p. 96. 
“Ὁ, «dae τὸ εἰ δίοι erpidquavoy 
“ χαταφαγεῖν φϑοὺς ὑός," (Her- 


mannus corrigit πόδας iv εἰ ut. 


verfus fit "Erochaicus tetrame- 
ter, Schweigheufer T. XIII. 
Ῥ. 414.) ** Scholiaftes Comici 
* Vefp. 1182. Φραντίδην hunc 
* vocat; fed ut animadverte- 
* runt do&i viri, illic legendum 
“ eft Τηλεκλείδης καὶ ᾿Ἐκφαντίδης, 


" ut optime habet Pollux II. 
"137. Plura habet ibidem 


Vir eruditiffimus fed longiora: 


quam ut hic commode exfcri- 
bantur, Viri przeftantiffimi quos 
reprehendit funt Jofephus Sca- 
liger ad Virgilii Copam, p.261. 
et Florens Chriftianus ad Arif- 
toph. Vefp. 151. Vide etiam 
Cafaubonum ad Athene l. cit. 
Hefychius v. ᾿Εκκεχοιριλωμένη" τοῦ 
Χοιρίλου οὖσα. "ExQarrión γὰρ τῷ 
Κωμικῷ Χοίριλος θεράπων ἥν, ὃς συν- 


wrouiTo κωμῳδίας. Ct Χορίλον Ἐκ- 


Φάντιδος, Κροντῖνος τὸν "ExQarridog 
οὕτως εἶχεν, αὐτὸν τὸν Χορίλλον. 
Emendant Χοίριλο. Ubi eadem 
fere de caufa Ecphantidem 


deridet Cratinus, qua Euripi- 


dem Ariflophanes Ran. 975. 
E ἀνέτρεφον μονωδίαις, Κηφισο- 
Qurra X. Schol. ὅτι xu 
δυῦλος ὧν συμαονεῖν αὐτὼ ὃ Κηφισο- 
Qi», καὶ μάλιστα τὰ μέλη... Ec- 
phantide quoque meminit A- 
riftoteles in Polit. VIII. p. 227, 
15. ed, Sylburg. Sed omnino 
leu digna funt Afpafii verba 
in comment, δὰ Aziftot. Ethic. 


Nic. p. 53. b. xal κωμῳδῶν xo- 


C.N. I3: 


ρηγῶν, σύνηϑες ἐν κωμῳδίᾳ eapxzi-— 


τάσματα ἦἾ δίῤῥεις ποιεῖν οὐ ^ eop- 
φυρίδας μυγτῖλος i τιτανόπαισι τὸν 
5 δεινῆς ἀκούεις ἡράκλεις. τουτέστι 
σοὶ τὸ σκῶμμα ἀσιλγὲὶς καὶ μεγα- 
ρικὸν, xmi σφόδρα ψυχρὸν γιλᾷς, 
ὁρᾶς τὰ παιδία, διασύρονται γὰρ οἱ 
μεγωρεῖς i» κωμῳδία, ini καὶ ἀντι" 
«ποιοῦνται αὐτῆς. ὡς παρ αὐτοῖς 
«Ὡρῶτον εὑριϑείσης, εἴ γε καὶ σουσα- 
ρων ὃ κατάρξας κωμωδίας μεγαρεύς. 
ὡς Φορτικοὶ τοίγυν καὶ Ψυχροὶ δια. 
βάλλονται. καὶ ποορφυρίδι χρώμενοι 
ἐν T» παρόδῳ. καὶ γοῦν ἀριστοφάνης 
ἐπισκώπτων αὐτοὺς λέγει rov, μὴ δ᾽ 
αὖ γίλωτα μεγαρόϑεν κεκλημένον. 
ἀλλὰ καὶ ἰκφαντίδης σαλαιότατος 
τῶν ἀρχαίων «oue φησί. μεγα" 
ρικῆς κωμῳδίας ἄσμα “διιμαι αἷ- 
σχύνομαι τὸ δρᾶμα μεγαρικὸν «or 
εἶν. δείκνυται γὰρ ix “άντων τοῦ“ 
τῶν ὅτι μεγαρεῖς τῆς κωμῳδίας εὗρε" 
ταί. Codex MS. C. C. C. obiter 
a me infpectus nihil difcrepat 
a vulgatis, nifi quod 1. δέῤῥεις in 
textu omittat, fuprafcripto ta- 
men δέρῖςφ. 2. habeat πορφύρας. 
3. διινῆς a p. m. fed δεινῶς ex em. 
et 4. διείμ᾽ ἡσχυνόμην. Diverfum 
exemiplar videtur fecutus Jo. 
Bernard. Felicianus in Verfione 
Latina Pznetiis edita, 1 589. fol. 
*' Splendorem autem et munificen- 
* tjam abfone. affetciat, qui ficut 
« inouit, «el ἐρανισταῖς, id eff, 
“4 contributariis fodalibus  convi- 
* vium apparatu nuptiali factum 
** exbibet, «el comados, boc efi 
* biffriones comicos, purpureis ffra- 
« culis in [cenam inducit, cum ta- 
** men in comodia non e purpura, 
* fed e. ciliciis ffragula fieri con- 
* fueverint. | Carpuntur | autem 
* Megarenfes in comodia quod 
H . 


98 


Hé6AIZTION 


ei Ξενίον νόμοισι, καὶ * Σχοινίωνος, ὦ Xdque. 
τὸ μὲν οὖν καϑ'αρὸν Koarírtioy τοιοῦτόν ἐστι. 

id. Πολυσχημάτιστον δὲ αὐτὸ crsarevixami οἱ Ἱκωμι- 
κοί, Τοὺς γὰρ σπονδείους τρὺς ἐμπίπτοντας ἐν τῶς 
δἰαμβικοὶς καὶ τοῖς τροχριϊκόις, παρὰ τάξιν “αραλαμ- 
᾿βάνουσιν ἐν ταῖς μέσαις συζυγίᾳις, τῇ τροχρίκῃ xai 
τῇ ἰαμβικῆ. Ἑὔπολις δὲ ἐν τοῖς "᾿Αστρατεύτοις, καὶ 


v M 





4. Τοὺς yàp esrosbilouc] Οἷον ἐν τοῖς ἀρτίοις δέχεναι τὴν puediuo τὸ 
γροχρώκόν᾽ οὗτοι δ᾽ i» ταῖς Ψεριτταῖς τιϑίωσι' καὶ τὸ ? lapide οὗτοι δὶ 


καὶ ἐν ταῖς ἀφτίαις τιϑίασιν. 


6. Ἔν ταῖς  μίσαι() Μέσαις κοῦ srarris 


μεγέθους ἔν τε τὴ διυτύρᾳ τοῦ ἰωμβικοῦ, uel τὴ πρώτῃ τοῦ τρηχαϊκοῦ. 


** purpureis. €xfflibus in ea. uti fo- 
** eant, quodque importusi, infulfi, 
*« ineptique in ea Dabtantar, cujus 
** ipyentionem fibi €endicant. Su- 
'* farion enim, qui comddiam αἰ 
* picatus. efl, fuiffe Megarenfis 
** perbibetur. Suos μάν: taxans 
“« Myrtilus in ea fabula quam Ti- 
** fanum filios injeripfit,ita inquit; 
** Graviter audis Hercules: Hoe 
** eft tibi diéterium petulans ac 
** Megaricum. Jtem Zfriflopbanes 
* in Vefbis: Et frigide admo- 
** dum irrides: puerulos afpicis, 
* Debetis expectare nunc nil 
* maxumum À me: nec ut de 
*« Megarico huc rifum afferam 
** Raptum folo ad vos. Ecpbas. 
* tides quoque, antiquitus vete- 
* rym comadiarum fcriptor, Prze- 
* tereo, inquit, carmen Megari- 
ἐς cge comcedise, Nam me pudet 
* facere Megaricam fabulam. 
* Quibus omnibus infula Mega- 
* renfjum | importusitas  eidetur 
* potari."  Afípafius fortáfie ex 
inelioribus MSS. aliquando ted- 
&ntegrabitur; interim confulas 
Ariftoph. Vefp. $7. et in fchol, 
corrige. Ξὔπολις Προσιαλτίοις. 


8 Ἐχμονίωνος. 4“ Apud Pla- 
** tatch, de Muf. p. 1132. D. 
** inter νόμους tibizrum rercenfe- 
* tur Σιχοιίων. Et Σχοιοίωε apud 
** Hefych. queque fcribendum. 
" Cratinus apud Hepheft. p... 
* $6. λὲν ἔ. κι v. A. et da hoc - 
** accipiendum eft, . Non recte. 
* igitur 1f. Cafaubon. ad Athen. 
* XIV. p. 894. dictum putat - 
** quod frafta et effeminata fit. 
* faltufuo." — Sepisgius ad He-- 
fych. v. Σχοίνω. — Vide et Pol- 
lucem IV. 65, 79. | 

t ᾿Αστρατεύτος. — "In alis - 
* Codicibus eft Ἐῤστρατεύτοις 
** (Turneb. in calc. B. C.) Sed 
** hoc fpurium eft; fatis enim 
** frequenter. hujus fabulz ve- 
* rum nomen, quod εἰ ᾿Αστια- 
" vero, Occurnt; ut apud 
* Schol.. Arioph. Av. 808. 
** Hephseft. p. 61. Atbenzum 
* C. Diogenem Laestium εἰ 
** Suidam. Videtur Eupolis hec 
* dramate per&rinxi(Ia homine 
* molles, militizmque ob nimi 
^ um etii ftudium et metice- 
* lofum ingenium ineptos. ld 
* nen léviter üsnat alier hw 





IIEPI AXTNAPTHTQON. 
᾿ἀτακτοτάτως συνέθηκε τὸ εἶδος" o» μὲν γὰρ τοι 


Tfi, 


99 


ἄνδρες ivnipet iip ὅδ τὸν γνώμαν Y ecole, 


εἰ δυνατὸν, καὶ μή τι μεῖζον σράττουσα τυγχάνει. 


T3 δὲ τοιαῦται, 





3. " Asdess ἐναιῖροι} Er τῷ ἰαμβικῷ σιονδεῖον εἷς σὴν ἀρτίαινγ λέγω δὰ 
τὴν τετάρτην, ἢ στιν ὅδε ΔΈΥΡ᾽ ΗΔΗ. Καὶ ἐν τὴ rpoxiixu, εἰς vir ertpir- 
γὴν, λέγω δὲ 5 τὴν σρώτην ὅ ἐστι ΤῊΝ FNOMHN. 


* jus dramatis titulos;  duplicl 
* enim nomine vocabatur 'A- 
“ σηρανεύτοι Ct ᾿Ανδρογύνοι, tefte 
" Suida in V. Εὔπολις. ldem 
* etiam, quod de dramatis hu- 
"jus argumento dixi, ferme 
* colligi poteft ex fragmentis, 
* quz hinc et inde fuperant. 
* Apud Schol. Ariftoph. Av. 
* 1665. exftat ex boc dramate 
* locus, in quo perftringit Pi- 
* fandrum, hominem meticu- 
* loffhmum, quem alii etiam 
* Comiei fale Comico perfri- 
* cuerunt, et Atbenienfibus in 
*Ícena deridendum  propina- 
" runt.  Eupolidis verba hac 
* funt : Πείσανδρος sie Πάκτωλον 
* ἰστρωτεύστο᾽ Ἱκανταῦϑα τῆς σῆς 
* σηρατείας κάκιστος ἦν ^ Aw. 


* Verfam fecundum, fenfu et 


* metro flagitante, ita legas ve-- 


* lim :᾿ πανταῦϑα τῆς ὁλὴῆς στρα 
" ms πάπισγος ἦν. Alius ek 
* eifdem Aftrateutis locus eft 
* apud Athenaeum IX. p. 397. 
* C. FHhec verba ita ad legem 
* metricam fant reducenda τ᾽ 
“μὴ «abre θρέψω Tlaeà GipssQórn 
* τοιόνδε ταῦῶν "Og τοὺς εὐδοντας 
" biu, — Verfes funt. Ama- 
* peefliet, quarum primus eft 
* pofterius bifegmen dimetri 


* Anapsefticl. Secundus, inte- 
* ger Dieter Anapesflicus. 
* 'ertius, Dimeter CataleGi- 
" cus ; quales non raro clau- 
* dunt fententiam ; apud ZEf- 
** chylum fere femper. "Tertius 
“ denique ex Aftrateutis locus, 
** nobis fervatus eft a Diogene 
* Laert. IIl. 7. in quo Philo- 
** fophos tangit. Ἔν εὐσκίοιφ δρό- 
“4 μοισὶγ ᾿Ακαδόήμου ϑεοῦ." “γπα]» 
dus. ““ Eupolidis fragmentum 
* ita fcribendum eft, deleto σῆς, 
* quod ex articulo 73s in vicinia 
** natum eft, κανταῦϑι τῆς στρα 
** qid κάκιστας ἦν ἀνήρ." — Porfo- 
nus in Append, ad Toupii Em. 
T. IV. p. 467. Secundum ejuf- 
dem poets fragmentum fic li- 
bentius conRituerim, ut pare- 
miacum proxime antecedat ba» 
fis Anapefiiea: Μή «ors ϑρόέψω 
«παρὰ Φιρσιφόνη Τοίονδε ταῶν Ὃς 
τοὺς εὔδοντως ἐγείρει. 

* ἐν vais περιττοῖς hic fupplet 
Panwlus. ' 

* ὡνωκτότατα lürn. acerte- 
Téro C. ' 

Y wposlexyer recte Herman- 
mus. Libri habent «ροΐσχενε--- μή 
τοι et τυγχάνη Fl. ' 

3 Sic PauwiuB pro ez» μήν. 


H2 


avra, C.XV.14. 





100 


HeAIZTION 


καὶ * ξυνιγεινόμην ad τοῖς ὠγωθοῖς φάγροισιν. 





i. Καὶ ξυνεγενόμην) Τοῦτο καὶ τὸ ἑξῆς ᾿Ανακροόντοιον ἔχευσι τὸν μὲν α 


8 ξυνιγινόμην citat Valcke- 
narius ad Pho. 4609. £w- 
γυνόμην MSS. Fl. καὶ ξυνογεν» 
νόμον ἀεὶ τοῖς ἀὠγαϑοῖς, φάγροι- 
σιν. Turn. *' Tolle diftinctio- 
* * nem qua eít poft αγαϑοῖς, et 
* hoc junge cum Φάγροις, pet 
* quos, non homines, ut vult 
* C]. Pauw, fed pifces intelligas 
* velim. AvyyinoSas vel συγγί- 
τέ 4g9a, per metaphoram poni- 
* tur pro comedere, ut a Tele- 
“ clide apud Athen. II. p. 56. 
« Vide de hac f(ignificatione 
τ τὸν war) (Caífaubonum) Ani- 
* madv, 11. 15. 11]. 934. a- 
** yeo VCTO à veteribus in deli- 
** ciis habebantur, hinc Metage- 
** nes apud eundem Athen. VI. 
t p. 269. F. fcribit, Τὰ δὲ μικρὰ 
“ χαυτὶ ποτώμι᾽ i» μὲν ἐντεῦϑεν 
“ δέει Τιυϑῖσιν ὅπταις καὶ ΦΑ- 
** ΓΡΟΙΣ καὶ καρώβοις. .Priorem 
* verfum metro poftulante et 
i fenfu Mge ita: Τὰ δὲ μικρὰ 
** χαυτὶ ποτάμι ᾿ἐντεῦϑεν ῥέει» ejec- 
** tis. μὲν i», quae. orta funt ex 
* priore vocis ἐντεῦϑεν Íyllaba. 
* Idem, quod de phagris dixi, 
* liquet ex Mnefimachi Hip- 
* potropho apud Athen. IX. 
* p. 403. B. cujus illi verfus 
* omnes in Anapsefticos dime- 
** tros funt difpefcendi. Carne 
'* vefcebantur $bagri tefte Pla- 
** tone in Cleophonte apud A- 
» then. VII. P. 315. C. zi γὰρ 

« φραῦ συγκατῷκισε σαπρὼν 'Oe- 
*€ φΦοῖσι σελαχίοις τε καὶ φάγροις 
““ βοράν. Locus hic paullo aliter 
** Jegendus eft, et fic quidem : 


P$ . ei Lo: γεαῦ συγκατῴκισιν 
ca, ὃς σιλαχίοις τε καὶ 
** φάγροις βοράν. Nota hunc po- 
« ferlorem verfum citari ab Α- 
* thenazo VII. p. 327. folum, 
ec ** hoc pacto ᾿Ογφοῖς σιλαχίοις τι 

* καὶ fow βορα. ϑεὰ il- 
“ « Iud ἴση ἃ Gloffatore profectum 
* eft, ni ad fenfum fupplendum 
* fit ipfius Athenei : quicquid 
* ejus fit, ex integro fragmento 
* ]iquet, non ipfius id cffe Poc- 
* te ; five fit ille Plato, vel À- 
* meipfias: id enim etiam in- 
* certum ; nam priore in loco, 
* ubi hunc verficulum citat 
** Dipnofophifta, eum Platoni 
* tribuit, in pofleriore vero À- 
* meipfis. Optimi PAagri τὸ" 
* periebantur in Eretria, inde- 
** que Ἔρετρίκοι dicuntur Anti- 
* phani ἐν Προβατεῖ apud Athen. 
** VII. p. 295. D. De Phagris 
* multa adhuc habet quz dixi- 
* mus firmantia, Athenzus, p. 
* 527. -Ubi inter alia citat 
* Strattidis locum ex Philoc- 
* tete, qui ita ad Anapaflicos 
** dimetros ac&taleckicos eft re- 
* digendus: Κάτ᾽ εἰς ἀγορῶν iA- 
*€ ϑόντες ἁδροὺς ᾿Οψωνοῦσιν μιγα- 
** Aouc τε Φάγρους, Καὶ Καουκαίδων 
“ἁπαλῶν τεμάχη Στ λεύ- 

* ρων." «ἀγπαϊάμς. “« Parafitus 
** hic loquitur et belluo—qui fe 
* jactat femper ὠγαϑοῖς φάγροις 

“4 συγγενέσϑοιι, nempe τοῖς Ἐρ- 
““ γριακοῖς. Eos enim in deli- 
** ciis fuiffe patet ex Athenzo 
'* VIL. 395. D, τὰ ἀγαϑὰ (apt 
* de exquifitis ferculis dici uo- 


4 





ΠΕΡῚ AYNAPTHTON. 101 


" » , E) Pd eV 
ar. ὅλον " αὐτὸ χροριωμβικὸν ἐπήμικταν γενέσϑ᾽ αἱ, ὅμοιον CX V.15. 
᾿Ανωκρεοντείῳ τῷδε, 
€ Σίμαλον εἶδον ἐν xop? “ηκτίϑ᾽ iyorra καλήν. 
»» N * 2 9 

71 δὲ ἃ χαὶ ἄλλοις ἐχρήσατο λίαν ἀτάκτοις σχήμασι. 

NN 9 ^v , ^ Ne ^v 

i. Καὶ τὸ ἐκ τῶν ἀντισπαστικῶν δὲ καταωληκτικων 5 

δι μέτρων ! δικατάληκτον, ὃ Φερεκράτης ἑώσας, σύμ- 
TTUXTO) ἀνώπαιστον καλεῖ, ἐν τῇ " Kogiayyoi, 





χοίαμβον, εἶτα δύο ἰάμβους" καὶ «άλιν χορίαμβον καὶ ἢ τροχαῖον καὶ 
συλλαβην καὶ τὸ ἐκ τῶν ἀντισπάστων αἀντίσπαστος δί στιν ix βραχείας 
καὶ δύο μακρῶν καὶ βραχείας. Ἑἴρηται δὲ ὅτι τὸν πρώτην συλλαβὴν τρέπει 
πρὸς τοὺς τέσσαρας δισυλλάβους, καὶ ἡνίκα γίνεται ἡ ! «τρώτη ἀντὶ fpa- 
χέίας, γίνεται ὃ τέταρτος ἱπίτριτος, ὥσπερ ἱνταῦϑα. Τρία τοίνυν πέφυκεν 
ix δύο Κ ἀναπαίστων enel τὴν τιλιυταίαν συλλαβήν. Ἱαταληκτικὰ ydp 
im» εἶναι αὐτά. 6. Δικατάώληκτον ὃ Φιρικράτης) Ἐπεὶ τὸ ἐκ δύο 
αντισχαστικῶν καταληκτικῶν δικατάληκτον εἶπε. 6. Σύμπτυκτον ανά- 
φαιστον) Οὐχ ὅτι ἐξ αναπαίστου σύγκειται, αλλ donus ἐν παραβάσει. 
αὐτὼ κεχρῆσϑαι ὃ Φερεκράτης μετὰ τὸ κομμάτιον, ἐν TW καλουμένω ἄνα" 
παίατῳ, καὶ εἰ μὴ αναπαιστικὸν εἴη τὸ μέτρον. 


“ἢ, uti apud Latinos Bone 


“ ἐν Kopiamoig. Αἱ apud Athe- 
"re^. DOrvillius. 


** nzum femper ἐν Ἱοριαννοῖς 


? αὐτὸν Turn. C. * Vide dubitantem Jungerman- 
* Σίμαλον. Sic Turn. C. et  ** num ad Polluc. X. 129. ubi 
fote H. N. Σίμαλλον B. Σίμε- — '* Cod. Κοριαννοὶ, — Photius viti- 
spe Fl. | * οἷς. iwi δὲ ἀρσενικοῦ Κοριάνις 
4 τῇ δὲ καὶ ἄλλοις. Sic C. “Φιρικραίτις. πάντων γάρ εἰσι τῶν 


quomodo emendavit Herman- 
nus, Ceteri καὶ i» ἄλλοις, quae 
lectio, fubintelle&o .Jpapac:, re- 
üineri poterat. 

" καταληκτικὸν δίμετρον ΕἸ, B. 


! δκαταλύκτων C. 
E * Και ρριαννοῖ, Athenzeus XTIT. 


2753. ᾳχρλλὰ δράματα o*ó τῶν 
᾿ς “ναῶν ἔσχε ταὶς ἐπκιγραφας. 


« Φιρικρατοῦς Κοριαννώ. quem lo- 
" eum advocat Sylburgius ad 
" Etym. M. in Ὑοσκύαμος. ubi 
" habetur etiam in Cod. meo, 


* φίλων ἑνὸς γέ του. V. doCtiff. 
** Alberti Indicem. et Meurfii 
** Bibl. Attic. necnon ad Nico- 
* machum p. 175. et Fabric. 
* Bibl. Gr. Miror tamen to- 
** ties ἹΚοριαννοῖς occurrere, Án 
* pluralis numerus de caufa 
* nobis ignota habuit locum, 
* ut in Mencacbmis Plauti, et 
* /rcbilocbis Cratini?" JD'Or- 
vilhus. 
* h ζαμβον Pauwius. 

! μακρὰ Pauwius. 
- X ἀντισπάστων παρὰ Pauwius, 


H3 


102 HéAIXTION 


C. XV. ἄνδρες ! πρόσχντε τὸν νοῦν ἐξευρήματι καινῷ 
16—18. evparrixte« avmwaiorer. 
ig. Καὶ rà ἐκ τῶν ἰαμβικῶν ἐφϑημιμερῶν δικατά- 
ληκτον Καλλίμαχος, (Epigr. xh) 
5 P! Δήμητρι Τὴ πυλαίη τῇ τοῦτον δὺκ Γελασγῶν, 
ὅπερ προίταζεν ἐπισυνϑέτου, τοῦ ἐκ δακτυλικῆς rtrpa- 
ποδίας καὶ ἰϑυφαλλικῶ, τοῦδε, 
᾿Ακρίσιὸς τὸν νηὸν ἐδείματο ταῦϑ' ὁ Ναυκρατίτης. 
ιζ. Καὶ τὸ ἐξ ἰθυφαλλικῶν δύο, ἡ Σαπφὼ "zt 
10 ποίηκε, (Urfin. p. 7.) 
58 δεῦρο 5 δεῦτε Μοῖσαι χρύσεον λιποῖσαι. 
s. Καὶ τὸ ἐκ χοριαμιβικῶν ἐρϑημιμερῶν τῶν εἰς 
τὴν ἰαμβικὴν κατακλεῖδα, ἡ αὐτὴ ποιτρια, (Urfin. 
Ρ- 11.) 
ΤΣ ὄλβιε γαμβρὴ, σοὶ μὲν δὸ γάμος, P js ἄραο, 


bererbaor , ἔχεις δὲ φαρϑένο», à &pao. 


καὶ ὁ ποὺς erm bt τὴν λέξιν, (Urfin. p. 13.) 





:Aslgee epi xat τὸν ni] 'H γὰς τελευταία. ΤῈ ΤΟΝ ΝΟΥ͂Ν κα΄ 
ms ἀντισπαστική ἐστιν, ὅ στιν ἀντίσπᾳστος «aea ανλλαβὰ τῷ 
βιωχιῖαν, ἢ ἥτις λείπει. II. Δεῦρο δεῦτε] Χορίαμβος, καὶ ἴαμβος καὶ 
συλλαβήη i στιν, ὅ στιν ἐφϑημιμορὶς, eire ἃ τοιαῦφαι «αρωτίϑεται" hui 
δὲ τὸ Σαπφικὸν μὰ εἶναι ἀσυνάφτητον" Ae γὰς τροχριῖκά sias. api οὖν 
im ià» | σηνριριόσωμαν τὰ Xe προχαϊκῶ, εὑρίσκεται b TÜ Ter? χρῷ τ τὴ 
ep σπουδεῖος, ὦ ja τροχαϊκῇ, ὅπερ ἐσεὶν ἄσοιον. 17. καὶ ὁ «οὖ 
συνέψε τὰν λέξι.) Οὐκ ἔτεμε Lud τὸ μέρος τοῦ λόγου εἰς τὴς 
Tw ἰαμβικὴν, ἀλλὰ συνὴν ε T9 y ipetis "JMEPTQ. : 


! προσέχετε C. ἰξιυρήματι κα’ πὰ δῶρα Τιμόδημος Εἴσατι τὰν 
νῷ de(íunt Fl. sati δικατεύματα, καὶ γὰ! ἣν 
m Integrum Callimachi | Epi- £aS οὕτως. 
gramma eft : Δήμητρι τῇ τὺ- ? αιποίηται C. 
λαίη, τῇ τοῦτον δὺκ Πιλασγῶν ᾿Α- ο δηῦτε Fl. MSS. 
κρίσιος b mor naro, ταῦϑ᾽ ἢ ó P ὡς aps C. et mox an 


Nawipasires Καὶ τῇ κάτω ϑυγατρ Ἐ1. Β. ὧν aga) C. 








IIEPI AXTNAPTHTON. 103 


4 μελίχροος δ᾽ ἰφ᾽ ἱμερτῷ κέχυται προσώπῳ. C.XV.18. 
TÜravra, περὶ τῶν ἀσυναρτήτων. 





* μιλίχρος δ᾽ ἐπιμερτῷ Fl. μι- Ν. μηλόχροος ἐχ Pauwii emen- 
λίχρονος C. μελίχρως---- κέχρηται, — datione recepit Hermannus. 


B 4 


59 


104 HéAIXTION 


ΚΕ Φ. Ij. 
ΠΕΡῚ ΠΟΛΥΣΧΗΜΑΤΙΣΤΩΝ. 


lloArxxHMATIXTA δὲ xaAGras ὅσα κατ᾽ Gn- 
λογισμὸν μὲν οὐδένα πλῆϑος ἐπιδέχεταε σχημάτων, 
xard, προαίρεσιν δὲ ἄλλως τῶν " χρησιμωτάτων ποιητῶν" 
τούτων δ᾽ ἐπισημότατώ "ἐστι τάδε. 

Τὸ IIPIAIIEION, οὐ μόνον ἰωαμβικῇ τῇ δευτέρα χρώ- 
μένον, ἀλλὼ καὶ χοριαμβικῆ" καὶ τὸν ἀντίσπαστον i. 
ὅτε, τὸν πρῶτον τοῦ παντὸς μέτρου, εἰς σπονδέιον περαί- 





I. Πολυσχημάτιστα δὲ καλεῖται, ὅταν παρὰ τοὺς ὡρισμένους τόχους 
τίϑινται οἱ οὖδις. οἷον αἱ ἄρτιαι τοῦ ἰάμβου δίχονται σπονδεῖον, à ^ δάκτυ- 
λον" ὅταν οὖν τις τῶν Κωμικῶν, ϑιίη δάκτυλον ἢ σπονδιῖον, i i ταῖς ἀρτίαις 
τοῦ ἰαμβικυῦ, εἴτ᾽ οὖν i» ταῖς περιτταῖς τοῦ τροχαϊκοῦ, τὸ τοιοῦτον λίγεται 
«ολυσχημάτιστον᾽ ἴ | δὲ “«άλιν μετὰ τὰ ἀσυνάρτητα, σερὶ συγκεχυμένων 
εἰπεῖν, καὶ ἑξῆς» σερὶ ἀπεμφαινόντων" συγκεχυμένον δέ i lero, ὅταν συξυγίᾳ 
TW ἑτέρα συζυγία ἐναντία ἐπιφέρηται" ἀπεμφαίνοντα δὲν ὅταν i» vw μί- 
Te κακῶς, τουτέστι «αραὰ ὶ τόπον, κεῖται «οὖς, οἷον εἰ ἐν ἰάμβῳ εὑρεϑείη i 
apa βάσει σπονδεῖος, ἢ » ἐν τροχαίῳ i ἐν περιττῆ. τότε ydp τοῦ ὅλου μονοι!- 
δοῦς ὅ ὄντος» μία μόνη χώρα ἐστὶν ἀνώμαλος. I. Kar ἐκιλογισμὸν) 
Κατὰ λόγον τινὰ καὶ κοινωνίαν, καὶ τῶν σσοδὼν συγγίνειαν. 2. [λῆϑος 
ἐπιδίχεται σχημάτων} Οἷον κίνησιν Χρόνων, καὶ ἐκ τούτων 5 διαφόρων ποδῶν 
σχέσω. σχήματα γὰρ ἔλεγον, τὴν ἀοιὰν τῶν ποδῶν, καὶ τῶν Χρόνων σύν» 
Ser. 5. Τὸ «ιάπενον) Τὸ καϑαρὸν «ιάπειον, αντισπαστικόν ion 


᾿ φετράμετρον κατάληκτον, τὴν διυτέραν ἰαμβικὴν ἔχον, οἷον» 


᾿Ἡρισφτήσαμεν j jTeíev λεσφοῦ engl ἀσόκλας. 
5. ᾿Ιαμβικῇ τῇ ἢ δευτέρα] Ὑπιρτιϑεμένου yap τοῦ τῆς μακρᾶς Χρόνου, p τῷ 
ἰαμβικῷ, γίνεται χοριαμβικὸν σχῆμα. ὁ yap δίεμβος, ὑπερϑεὶς τὴν ἐν τῇ 
διυτέρᾳ, συλλαβὴ μακρᾶν, «poni τὸ χοριαμβικόν. 7: ToU “αντὸς μέτρο 
IIspi αὑτοῦ TOU σριαπείου ὃ λόγος" ὁ yog προηγούμενος τοῦ «pario iori» 


* ἐπιλογισμὸν, ἤτοι xaTd λόγον σίμων N. χρησαμένων C. Turn. 


τινὰ, καὶ κοινωνίαν» καὶ σόδων συγ- ἐστι om. Fl. B. 
yíma» N. μὲν om. C. et mox " διαφόρον Pauwius. Mor 
babet δίχεται. ᾿ Ταύτῃ. habet τετράμετρον ἀκατά» 


5 χρησιμωτάτων Yl. B. D. χρη» ληκτον et in exemplo ἀπόκλασμα. 


ΠΕΡῚ IIOATZXHMATIXTAON. 105 


iri, ἐάν TE ἀπὸ ἰάμβω à ἄρχηται, Quy τε ἀπὸ τροχαίωυ, C. XVI. 
xard, τὸ "δεδομένον, ἐάν τε dvrà σπονδείσυ". οἷον παῤ 60 


, Εὐφορίωνι τῷ Χεῤῥονησιώτη" 


2o) βίβηλος, ὦ τιλιταὶ τοῦ νέου Διονύσου, 
3. αὶ » 5 , 4 Li J 
xaye δ᾽ i£ εὐεργεσίης ὠργιασμένος ἥκω, 


δδιύων Πηλουσιακὸν ὃ κνεφαῖος «αρὰ 


b τίλμα. 





ἀντίσκαστος, ὃς τὸν πρῶτον δσύλλαβον “αόδα ἀδιάφορον f. ἔχων, σάντως τὸν 
δεύτερον τροχαῖον αἰτεῖ, ἵνα 3 τελευταία γίνηται βραχινα' era uy οὖν μα“ 
χρῶ γενομένη ἡ τελευταία, καὶ σατονδείν τὸ σχῆμα τιλίσασα, τὸ € ἀσυνάρ- 


5910? “γοιεῖ. . 


4. Οὐ βίβηλος] Εἰς τὸ OY ΒΕΒΗΛΟΣ ἔστι πρῶτον ar 


τίσπαστος av τροχαίου ἀρχόμενος" δεύτερον, χορίαμβος' τρίτον, αντίσπασ- 
70$ ἀπὸ Ἐροχαίου αφχόμενες" εἶτα τέταρτον, ἀντίσπαστος καταληκτικὸς 
«αρὰ συλλαβὴν, ΔΙΟΝΎΣΟΥ" τὸ ϑὲ ΚΑΓΩ σαονδεῖός ἐστι. 


(X δηδογμένον C. 

Y EóQoglem τῷ εῤῥονησιώτη. 
Χεῤῥονησίτη D. a Apud Stepba- 
* num εὐφορίων Θρακὶ bis lauda- 
* tyr, [Ut Annotavit Meurfius 
“ “δὲ Chreftomathiam Helladii 

P. 967. "Tom. X. "Thef. Gro- 
« Ma in óyxaim et acfwre] 
" faller an idem opufculum 4. 
e« 9 
* Pauey. hec fufpicio ipfo Pa- 
* vone levior, nam Hepherftion 
* dicit TQ Χεῤδονησιώτη.: in ci- 
* tationibus non, folent addere 
“ articulum. Quid! nonne pro 
* meo jure et probabilius dicam 
* forte hos verfus exftitiffe in 
" ejus Διονύσω, cujus ter memi: 
« nit Steph. ᾿Ακτή. Δύκαψος. et 

“ ὠρύχιον. quamvis verficulus 
"fub voce ultima extans po: 
* tius videatur Hexameter. Sed 
* quis nobis dixerit toto poe- 
* mate metro eodem ufum Eu- 
^4 phorionem." D'Orvillius. 

2 οὐ βέβηλος. iunc et fe- 
quentem verfum. citat Diony- 
fus Hal. ew Zw. p. 4, 19. 
ed. Sylburg. p. 30. ed. Upton. 


εἀξ [ϑρᾷξ] et χιεῤῥονησιώτης ᾿ 


ubi ὡς λέγεται preebent edd. pree- 
ter Aldinam, qua cum. Noftro 
τελεταὶ exhibet. In feq. εὐεργε- 
σίης habet Aldus, ceteri ἐργασιής. 
τιλισταὶ Fl. Scholia(tes Hermo- 
genis p. 393. monente Bent- 
leio, Φεσὶ τετράμετρα ταῦτα εἶναι 
«ροσῳδικοὶ, καὶ ὅμοια τοῖς Πρια- 
φείοις, ὑπό uw» δὲ ᾿Ιϑυφαλλικοῖς 
καλουμένοις τοῖσδι' Συμβέβηλος ὡς 
λέγεται τοῦ νέου Διονύσον Κ ἀγὼ 
δ᾽ ἐξ εὐεργεσίης ὠργιασμένος ἥκω. 

* χγρεφαῖος decít ΕἸ. 

Ὁ * vía. ΕἸ. λαῖτμα. hoc 
** eft natum e gl. λαῖτμα Saadc- 
“σης notiffimum erat: non 
** adeo τέλμα, — Nempe Eupho- 
** rion refpicit. opinionem, qua 
* Ἰηηλούσιον ἀπὸ ToU «mU dic- 
** tum volebant. Hefych. Τίέλ- 
** μα τόπος σσηλώδης, ἔλαφος [ab 
** ἴλος] evxi£, ἰλός. Τελμῖνος μο- 
/* λύσματος σηλώδους. Τίλματα 
“τὰ «ἀηλώδῃ καὶ τιλειυταῖα τοῦ 
'* ὕδατος. Τιλμώτων, mA». et 
** quod.extra dubium hanc rem 
** ponit, en Strabonis teftimo- 
* nium XVII. p. 1154. Μιταξὺ 
** δὲ τοῦ Τανιτίκοῦ kai τοῦ IInNou- 


C. XVI. s. 


106 


Hé AIZTION 


β. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν TATKONEION * 
τὰ σχήματα παραλαμβάνεται" οἷον ἐν τῶς ἸΚορίννης, 


(Urfin. p. 46.) 


* καλὰ γέροια εἰσομόνα. 





I. Καὶ iwi τῶν γλυκωνείων} τὸ καϑαρὸν γλυκώνειον,, ἀντισπαστικέν 
ἐστι» δίμοτρον, ὠκοωτώλομοτονν ἔχον ἰωαμβικὴν τὴν δυρυτέρων συζυγίαιν᾽ οἷον, 
Κασρὸς ἡνίχ᾽ ὁ μαινόλης. 
4. Καλὰ. γέρεια εἰσομένα Ὁ «ρῶτος λέλυται εἰς ficsue καὶ ἔστιν ἡ 


συξυγία KAAA TÉPEIA' εἶτα, ΕἸΣΟΜΕΝΑ, ! 


*" σιικοῦ Aquas, καὶ ἕλη μεγώλα 
*6 και gvnyji, κώμους πολλαὶς ἔχον" 
" va. καὶ αὐτὸ τὸ Πηλούσιον κύ- 

* xw περικείμενα ἢ ἔχει ἕλη, ἅτινες 
“Βάραθρα καλοῦσι καὶ TEAMÁ- 
“ΤΑ. ὠνόμασται δὲ ἀπὸ τοῦ πη 
“4 λοῦ καὶ νῶν TEAMATON. Eu- 
* phorionis autem ingenium 
** egat non alienum ab bias lufi- 
* bus,  Fielladius loco modo 
*' Jaudate eum ait babere mul« 
** [88 κακποζήλους λέξεις, hanc ta- 
** men locutionem inter [48 
* non retulerim. Boni Poetae 
4“ etjam in his fibi indulferunt. 
** Porro ait Strabo illa loca ví^- 
““μᾳτα et βάραϑραε vocari, at in 
“ aliis Codd. Strabenis habetur 


* fata. βάφαϑρα vcponit mag» 
* aus Cafaubonus ad L. XVI. 


** et XVII. p. 1076. et 1154. 


* ex tribus locis Diodori, et ex 
* altero Polybii, ubi Bega3ea 
“ διὰ 439 ἐνυδροῦ vOCAarI dicurre 
* tur. Si βάραϑρα vera le&tio, 
* ut nibil dubito, illa etiam 
** Suidg reftituenda, ubi τέλμα“ 
* τῷ explicantur βάθρα, Eodem 


** modo apud Photium. Et id 


* vero. fimile: quis εἴ τίλμα 
'* Φρίαρ et. βαρεϑρο» χώσμω φρια- 
““χῳδὲς explicatur Suidas, Arif- 
*' toph. Av. 1592. "OkBpor iJip 


» τῆς i» τῷ ἰαμ- 


* ἂν εἴχετ᾽ ἐν τοῖς τέλμασι. Schol. 
* ἀντὶ τοῦ i» τοῖφ Φρέασι. — Koper 
“δὲ τὸ edic καὶ μὰ ἔχρο ὕδωρ. 
* Sed hujus rei arbitrium efto 
* penes do&titlimum 'Weffelin- 
* gium: qui Diodoro falutares 
** admovit manus, et fi quid in 
** codd. ejus varietur nos mo- 
** nere non gravabitur. Ruríus 
* certe apud eundem L. 1. p. 
** 26. [18.] ἀς adi: locis verba, 
“ φίδια τιλματώδη, Td Tporays 
** μευόμενα βείραϑρα firmant lecti- 
* onem Euphorionis, et emen- 
* dationem in Suida et Photio. 
* Quin tamen Etym. M. βάϑρα, 
* in Codice meo qnoque, ag. 
** nofcitur, et praeterea definitur 
*€ χόχος πηλώδης ὕδωρ ἔχων, ubi 

“ negans patticula inferenda, 
* uf ne Polybio et Schol, Atif 
* tophanis adveríetur. fa9,« 
“ peffent refpondere «edis, que 
* circa Pelufiacum litua funt : 
* fed de illis cogitari nolim." 
D'Orvillius. 

€ χολυσχημάτιστον Pauwius. 

4 44 τοιαῦτα Turn. ' 

* xau deeft Fl. rox yíua 
Turn. 


f ὑῥκιρϑὶν τὰν--““μακρὰν Pau- 
wis. ; 





ΠΕΡῚ IIOATXXHMATIXTON. 


Ταναγρίδεσσι 8 λευκοπέπλοις. 
b μέγα δ᾽ ipn γέγαϑε e^. 
3 λιγουροκωτίλης * ἐνοπῆς. 


107 
C.XVL 2, 





Bi μακρὰ εἰς τὸ χοριαμβικὸν σχῆμα διὸ γέγονε «σολυσχημάτιστον᾽ καὶ 
τὰ ibis δὲ ὡσαύτως. 

Καλὰ γίρειαι εἰσομίνα, 
ἀντίσχαστός ἔστιν, ἔχων τὴν μίαν λελυμένην᾽ εἶτα ὁ δεύτερος, χορίαμβος 
ὁμοίως, 

Ταναγρίδεισσι λευκοπί λοις" 
καὶ τὸ pror ἐστὶ, 

αἰγα δ᾽ iuh γίγκϑε' 

NA 
καὶ τὸ τέταρτον, 
. λιγευρεκντίληρο 
»«i τὸ πέμοττον, 
᾿ καὶ σινσήπονθ᾽ οὐψ βίας. 

παραβιβίασται δὶ τοῦτο, ἔχον μακρὰν τὴν τελευταίαν, T$ KON'* τὴν yàg 
αρύτην ἀδιάφορον ἔχει. 3. Αιγουροκωτίλης] Βοιωτιακὴ ἢ τοῦ o προσ- 
Six», καὶ βραχεῖα μὲν, ἢ ov. “τάλιν δὲ οὐ πρῶτον πόδες εἰς τρίβραχυν ὦν. ^ 
λύϑησαν' διὸ καὶ πεντασύλλοιβοι αἱ «πρῶται συζυγίαι εἰσὶν, ἀσυνήϑως τῷ 


ὡντισπαστικῷ ἢ δευτέρα χοριαμβικὴ πολοσχηράτιστον ἐποίησε. 


£ λιυχοπέπλους F1. 
h μεγάδ᾽ ἐμὴ píyah Fl. μέγα 
ὶ σε «ολὶς fic C. fpatio 

relicto. 

! λιγουροκοτίλης Fl. εἰ MSS. 
λιγουροκωτίλης. ““ Vide. Metrici 
* (Pauwii fcil) ignorantiam 
*" cum edat cum Turnebo xiyov- 


P ἴλης ME-A et fecundam 
" in prima voce producat, ig- 
* narus Beeotorum dialecto dici 
* ϑρυγώτηρρ et tamen corripi 
* fyllabam. Vide de hac re et 
* de hoc verfu Salmafium ad 
“ Infcript. p. 176. Sic mox 
" pro γλυκοῦ ícribendum γλουκοῦ 
* ut recte in Fl. Hinc forte 
" varietas illa in ὑψιβίας, ubi 
* forte an οὐψιβίας fcriptum ab 
« τὰ Corinna. Hinc fuo jure 
* Graeci Poffumus potuerunt ver- 
* tere Πόσταυμος, nec tamen 
* producere fyllabam. — Sed ta- 
* men p. 159. € Schol. hoc di- 


* dicit, quem nondum antea 
* perceperat. Nam lioc ad ip- 
* fam textum monitum opor- 
* tebat; quod etiam ibi de 
“ Ταναγρίδεσσι factum oportue- 
* rat, Porro Criticum rogatum 
* velim quid de hoc verficulo 
* fentiat; fitne Corinne an 
* alius. Urfinus et Wolfus in 
** Corinne fragmentis non ad- 
** gnoverunt.. Ego Coriune pu- 
“4 tarim, quia fequitur, (n δὲ 
** καὶ «λιίίοσιν αὕτη κέχρηται σιχή- 
“μασιν. Schol. una quoque ex« 
* plicat." D'Orwihus. — Citat 
quidem Salmafius λιγουροκωτίλης 
ἐκιπὴς typorum forfan vitio. De 
Boroticee dialecti ufu, o» pro v 
adoptantis, confulas velim Vil- 
loifonum in Pselegom. ad FHo- 
merum. p. xlix, et Koénium ad 
Gregor. de Dialectis. p. 179. 


k deor 4 


108 


C.XV1.3. ὧδε xai τόδε, 


HéAIZTION 


καὶ φποεντηκόνθ᾽ δὐψιβίας. 
ἔτι δὲ καὶ σλείοσιν αὕτη κέχρηται σχήμασιν, 


, 


Ἰδούρατος ὥστ᾽ iQ ἵκαω. 


5 


P κατὰ μὲν βριμούμενοι. 

φ«ὅλιν δ᾽ ἰπράϑομεν. 

«τροφανὴς A Τλούχου δὲ τις ἄϑων, 
«ιλίκισσι δονεῖται. 


y. Τάχα δὲ καὶ τὸ κωμικὸν, τὸ καλούμενον EITIQ- 


10 NIKON σπολυσχημάτιστον συνέθεσαν. 
αὐτῷ ἀταξία πολλὴ, ἡ τοὺς σπονδείους ἐπὶ 


Μάλιστα δ᾽ ἐν 
fous χρ- 


ρας ἔχουσα τῶν iae Duy συζυγιῶν, οἷον παρ᾽ " Εὐπόλιδι 


3 P Pd 
ἐν Χρυσω T'eyei, 





6. Πόλιν δ᾽ ἰπράϑομιν)] Καὶ ταῦτα ἀντισπαστικὰ δὶ 


» βραχνκα- 


τάληκτα, πολυσχημάτιστα᾽ ὃ γὰρ πρῶτος αντίσπαστος, ἄνω στρέψας τὸν 


φτιλιυταῖον τροχαῖον, Trio 


ὃν χορίαιμιβον, τοῦ πρώτου ὄντος τρο- 


χαΐου" 3 δὲ ὠπόϑεσις, ἀντισπαστικά τὸ δὲ; 


«(λιν y VrodSopty, 


ἀντίσπαστος καϑαρὸς, καὶ ἴαμβος, διὰ τὴν ἀδιαφορίαν τὸ δὲ, 
sreofárng γλούκου δέ eig Gus, 
ἀντίσπαστος, καὶ χορίαμβος, xal συλλαβη" τὸ δὲ, 


φηλίκεσσι δονεῖγαι, 


εἰντίσπαστος ἔχων λελυμένην τὴν μίαν μακρὰν, καὶ τροχαῖος. 


1 « Vidit. J. C. Wolfius in 
“4 Poetriis p. 45. agi de ἵππῳ 
“4 δουρατίν Equo Trojano quo 
* inclufi Danai hic dicunt, ut 
** Jegendum eft, ut puto, Δουρα- 
“γίῳ T IQ ἵππω xaTa μὲν βριμού- 
“« μενοι, Πόλιν δ᾽ ἑπράϑομεν." D'Or- 
illius. 

τὰ xai τὰ C. βριμόμενοι C. 

? Τλυκοῦ Turn. receptam tu- 


entur MSS. and» C. αἰδὼν ΕἸ... 


Mox πελέχεσιν Arnaldus. | 
o Prifcianus, qui hunc ipfum 
Hephaeftionis locum refpicit in 


fine libi de Metris Comicis, 
p. 1329. pleniore et meliore 
videtur ufus Grammatici Noftri 
exemplo, quam quod in noftras 
manus devenit. Verba ejus, 
etfi in editionibus infigniter cor- 
rupta, Lectori aliqua faltem éx 
parte integriora proponam. Hz- 
pbeflion quoque. metricus. offendi 
comicum tpionicum fpondeos pa- 
ribus locis. babentem iambicarum 
συζυγιῶν, id eff, conjugationum, ut 
£f apud Eupolim 1n fabula que 


dicitur χιυσὸς γένος ὃ κακίστη πό» 





ΠΕΡῚ IIOATYZXHMATIXTON. 


ὦ καλλίστη €n)u πασῶν ὅσας ἸΚλέων Qopil; 

ὡς εὐδαίμων τρότερόν τ᾿ ἦσϑα, νῦν δὲ μᾶλλον P ἔσει. 
d. Καὶ τὸ Εὐπολίδειον τὸ καλούμενον ἐπεχοριαμιβεκὸν 
/ 2 E » Φ v ec q v 
πολυσχηματιστὸν ἔστιν, ἕν ὦ τὰς τροχρίκας wapa 

/ e" 7 s bd ?/ NUN » 

τάξιν ποιοῦσι δέχεσθαι τὸν avrovdtior. ἐνίοτε δὲ xai ἀν- 5 
τισπσαστιχὸν xa Jay “ποιοῦσιν" Οἷον, 


εὐφρανας ἡμᾶς ἀπόπεμπ᾽ οἴκαδ᾽ ἄλλον ἄλλοσε. 
' à σώφρων τε χὼ καταπύγων ἄριστ᾽ ἠκουσάτην. 


ε. Καὶ τὸ Κρατίνειον δὲ τὸ ἀσυνάστητον ἐκ χοριαμβι- 





IO. Καὶ τὸ ἵΚρατώειο»)] Τὸ καϑαρὸν κρωτίνειεν τετροίμετρόν ἔστι, κατα» 
ληκτικὸν, ἔχον τὴν erguTo, χοριαμβικῆν' τὴν διυτέραν, ἰαμββιυκήν" τὴν τρίς 
τὴν, τροχριϊκῆν᾽ τὴν κατακλεῖδα, τροχαϊκήν᾽ καὶ ἐν ταῖς ἰαμβικαῖς τοίνυν 
καὶ ταῖς τροχαϊκαῖς σαρὰ τάξιν τιϑέντες τοὺς σπονδείους, σολυσχημά- 
τιστον αὐτὸ Φοιοῦσιν, οἵα ἐστὶν 9 σαράβασις ἥδε, 


" Arlpte ἑσαῖροι διῦρ᾽ ἤδη σὴν γνώμην προΐσχεφε. 
7 €pUTT, χοριαμβικὴ, ΑΝΔΡῈΣ ἙΤΑΙ͂ ἡ δευτέρα ἰαμβικὴ οὖσα, ἂν TÀ 
ἀρτίῳ ἔσχε τὸν σαουδεῖον, POI. AEYP' Η’ ἢ τρίτη, Teex uix? οὖσα, i» 75 


An «ᾶς ὥνασας κλέων ἔφορος, ὡς 
εὐδαίμων πρότερόν γε σὺ νῦν το μᾶλ» 
λον ἔσει. Jdem: idw πρῶτον μὲν 
ὑπάρχειν «τάντων ἰσηγορίαν πτῶς οὖν, 
εὐκ ἄντις ὅμιλον χαίροι τοι arida πό- 
Au; ἣν ἔξιστι war) id» τῷ κακῷ 
γι τὴν ἰδίαν. — Hi omues locis pa- 
ribus s babent. Ita qui- 
dem Putíchius Aldinum exem- 
plar preffe fecutus. Meliorum 
vero le&ionum veftigia fuppe- 
ditat editio Juntina: χρύσον, 
γένος ὠκαμίστη πόλει πάσω νόσας 
κλέωνε Φοραίως εὐδίμων πρότερον γέ- 
σανιντε μᾶλλον ἔσει. Tem : ἔδει 
πρῶτον μὲν ὑπάρχειν πάντων σηγον 
βίαν πχώσου νοῦ κάντις ὕμιλον χαιρί- 
γειαιδὲ φπολίει» ἔξεστιν πᾶν Dav τῷ 
xaxy γε τὴν ἰδίαν. Unde quivig 
facile eruet, quod et ad oram li- 


bri fui, in Bibliotheca Bodlei- 
ana fervati, appofuerat magnus 
Scaliger, χρυσοῦν γένος, ὦ xaA- 
λίστη αόλι πασῶν ὅσας Κλέων ἰφο- 
x Ὥς εὐδαίμων πρότερόν T ἦσϑα 
ον τὸ μᾶλλον ἴσαν Diem : Ἔδει 
πρῶτον μὲν ὑπάρχειν πάντων lowyo- 
ρίαν. Πῶς οὖν οὐκ ἄν τις ὁμιλῶν 
χαΐροι τοιᾶδε πόλι Ἵν ἔξεστι. 
Pro corruptis που δ᾽ ἐν ícripfit 
Vir egregius πᾶν λεστῷ unde ni- 
hil extrico. De fabula Eupo- 
lidis vide Cafaubonum ad A- 
thenzum IX. 17. et Hemfter- 
hufium ad Pollucem IX. a6. 
X. 65. | 

P ἴσση C. alii ἴση. 

4 παρατάξεις N. 

T ὁ σώφρων. Ex Ariftoph. 
Nub. 529. 


110 H9AIXTION 


C.XVI.j.xoU xdi τροχαϊκοῦ πολυσχημάτιστόν ἔστιν. ᾿Αρκέσει 
᾿ τοῦτο δεῖζαι ἡ παράβασις ἡ ἐν τας ᾿Αστρατεύτοις Eüri- 
λιδος πᾶσα, ἵνα μὴ νῦν μηκύγωμεν παραδείγματα πα- 
ρατιϑέμενοι. Τοσαῦτα περὶ τῶν μέτρων “περὶ δὲ πο: 


5 μάτος fene ῥητέον. 





αεριττῇ, ἴσχε τὸν amodo, ΤῊΝ ΓΝΏΜΗΝ IIPO' καὶ λοιπὸν 3 κατα’ 
κλεὶς τροχαϊκὴ, IEXETE. 

El δυναφὸν, καὶ μή «i μεῖζον wedkevora τυγχάνει. 
ὃ πρῶτος χορίαμβος, EI. ATNATON* ὁ δεύτερος, ἐν ἰαμβικῆ γνησίῳ, ΚΑῚ 
ΜΗ TI MEL ἢ τρίτη, τροχαϊκὴ οὖσα b» τὴ περιττὴ ἔχει τὸν σαονδεῖον, 
ZON ΠΡΑΤΤΟΥ͂ΣΑ᾽ 3 κατακλεὶς πάλιν τροχαϊκὴ, TYTXANET ἰξῆς 
ὁμοίως ταῖς ἰαμβικαῖς, καὶ ταῖς τροχαϊκαῖς παραὶ τάξιν ὃ σπονδεῖος ἐποίησε 


τεϑιὸς τὸ πολυσχημογιστον, ὡς ἤδη εἴρηται αὐτὸ ἦν τῷ ὠσυναρτήτῳ. 


ΠΕΡῚ IIOIHMATON. .111 


ΚΕΦ. A. 
ΠΕΡΙ IIOIHMATON. 63 


T / N ^ 3 * P4 N A] 
[ ON ποιημάτων Td μὲν ἔστι κατὰ στίχον, τὰ δὲ 
συστηματικὼ, τὰ δὲ μίκτα, τὰ δὲ κοιγώ. 

Κατῶ στίχον μὲν ὅσω ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ μέτρου καταμε- 

^ * ^ t "d i * ^ 3 ^v b 
τρέται, ὡς τὰ Ὁμήρου καὶ τὼ τῶν ἐποτοιῶν ἔπη" " x&- 

: ^v Ds ε A € 
ταχρηστικῶς δὲ κῶν ὑπὸ κώλου ἢ κόμματος, ὡς τὸ 5 
Καλλιμεώχειον τοῦτο τηιοιηήμάτιον, 

& παῖς ὃ κατάκλειστος, 


τὴν οἱ φασὶ τιεκόντες. 


χαταμετρεῖται "yap ὑπὸ κόμματος ἀντισπαστικοῦ, κα- " 
λουμέγου Φερεκρατείου. | Io 
B. Ξυστηματικὰ δὲ ὅσα ὑπὸ αλειόνων μέτρων εἰς 
ἣν σώμα “ψαραληφϑέντων καταμετρεῖται ἢ συμπλη- 
ροῦται. 
y. Muxrà, δὲ ora. μέρες μέν τι ἔχει ὑπὸ στίχου κα- 
ταμετρούμεενον, μέρος δὲ σγστημωτικόν. 15 
d. Κοινὰ δὲ ὅσα ὑπὸ συστήματος μὲν καταμετρεῖ- 





8 In edit. Turneb. inferiptio — auctoritate inftru&us effem, e 
eft, Ἡηφαισσίωῳγος περὲ parpisicaia- — textu prorfus eliminaffem. Ut 
wywym, ἢ eng) ποιήματος. Sed nunc eft, confultius putavi hanc 
totum hoc caput cum duobus meam fufpicionem doCtiorum 
fequentibus a reala epitomato- judicio permittere; ideoque un- ^ 
ris fiveinterpolatoris manu pro- — cinos tantum adhibui. 


fe&um arbitror. Nihil enim b καταχρηστικῶς δὲ om. Fl. et 
eqntipent quod non longe me- alii. : 
lius atque dilucidius in.cap. iv. € φαραληφϑέντων. Sic Q. πα’ 


et reliquis exponatur. Quare, ραληφϑέώνα Fl. Turn. 
fi vel unius probee ποῖος codicis 


112 "^ H9AISTION . 


CILi-3 ται, αὐτὸ δὲ τὸ ^ σύστημα ἔχει ταληρούμενον' ei, ἐστι 
τὰ ἐν τῷ δευτέρῳ καὶ τρίτῳ Σαπφως, i ἐν οἷς καταμε- 
τρῖται μὲν ὑπὸ “ διστιχίας,. αὐτὴ δὲ ἡ διστιχία ὁμοία 
ἐστί. 


ΚΕΦ. B. 


^ ^ 9 ^ 4 J 
S'TA' μὲν xard σχέσιν, τὰ δὲ ἀπολελυμένα, τὰ δὲ ἐξ 
JA" jd Nox Sd N d 
ὁμοίων, Td, δὲ μετρικὰ ἄτακτα, Td; δὲ μικτώ, τά δὲ 
χοινά. 
N ^ » t, ^ € - 

Κατὰ σχέσιν μέν ἐστι, ὅσα μετρέται, ὑπὸ συστήμα- 
τος. Καλεῖται δὲ οὕτως dia, τὸ ἔχειν τινὰ | "pis ἄλληλα 
I0 σχέσιν τὼ ἐν τῷ ποιήματι συστήματα ἐν τῷ καταμε- 
τρέσθϑαι. 

ε / M e 3 ee » δῳ » * 

p. Ἐξ ομοίων δὲ ὅσα * £x, τοῦ αὐτοῦ τοοδὸς ἐστιν, ᾿ ἥ 
eT ; ^ / or . € 9 ec Ψ 
τῆς αὐτῆς συώγίας, ἢ τῆς αὐτῆς περιόδου ἀρχικῆς, ovrt 
ὑπὸ στίχου, οὔτε ὑπὸ συστήματος κατωμετρούμενα. 

:ς Μ . δ ἃ e » , de 
Y. Mergixa, δὲ araxra, 07d, ἐκ μέτρων μὲν ὁμολό- 
^ A , , 

γουμένων συνέστηκε, τάξιν δὲ καὶ ἀνακύκλησιν οὐκ ἔχει, 

Ἁ rd ᾽ r1 

eUTE κατὰ στίχον, οὔτε ἢ κατὰ συστήματα, οἷός ἔστιν 4 

e » € 3 3 τ ς 

Μαργίτης ὁ εἰς Ὅμηρον ἀγαφερόμενος, ἐν ᾧ τοὰρέσπα- 

: ^^ 3 3 ^e 3? , / 
τῶι τῶς ἔπεσιν ἰαμβικὼ, xai ταῦτα οὐ κατ᾽ ἴσον σύσ- 

' ^ / 3 A N 7 » / 
λοτήμα. Τοιοῦτόν ἔστι καὶ τὸ Σιμωνίδειον ἐπίγραμμα, 





d συστηματικὸν ἐστὶ Fl. et alii, N. ThnOX ἀρχῆς Turn. 


* διστοιχίας et διστοιχία C. ^ 7 i Sic Turn. C. ὁμολογούμενδ 

f Sic C. TZ μὲν defunt Fl. συνέστη Fl. | 
Turn. et al. et mox habent ἃ k Pro κατὰ ) συστήματα C. D. 
ϑὲ ἀπολελυμένα τῶ μὲν iln. — N. habet συστηματικά. 

& ix om. C. ! à om. C. 


b ἢ τῆς αὐτῆς συζυγίας om, F. 


ΠΕΡῚ IIOIHMATAON. 118 
σϑμια Ἀρ, Μεμίᾳ Ms, ' Ὀλυμπίᾳ στεφανύϑων, . C.1L.4, 5. 


οὗ «λάτεϊ νικῶν σώματος» ἀλλὰ τέχι» 1}1.1,2. 
᾿Αριστόδωμος Θράσιδος ᾿Αλεῖος «άλα. 

δ. Μικτὰ δὲ, ὅσα μέρος μέν τι ἔχει κατὰ σχέσιν, 

, ^ 4 / ἌΝ. ε / 
μερὸς δέ τι ἀπολελυμένον, ἡ ἐξ ὁμοίων. 3 

e. Koiya, δὲ, ὅσα xa iip μὲν ἰδέαν γέγραπται 
τοῦ “ συστήματος" δύναται δὲ " καὶ xaO ἑτέραν ye 
γεάφϑαι δοκεῖν" οἷον, φέρ smi, ἐξ ὁ ὁμοίων ὄντα, κατὰ 
. σχέσιν δοκεῖν γεγράφϑαι. Τοσαῦτα μὲν δὴ ταῦτω. 





ΚΕΦ. TL. 


ΠΆΛΙΝ δὲ ο ἕκαστον τῶν προειρημένων ὑποδιαιρε- 10 
τέον. Τῶν yàg xarà σχέσιν, τὰ μέν ἔστι μονόστρο- 
φικὼ, à δὲ ἐπῳδικῶ, τὰ δὲ xarà ἢ περικοπὴν ἄνομοιο- 
μερῆ, τὰ δὲ ἀντιϑετικώ, τὼ δὲ μικτὰ xard σχέσιν, * τὰ 
δὲ κοινὼ κατὰ σχέσιν. 

Τὰ μὲν οὖν ᾿μονοστροφικά εἰσιν, ὁπόσα ὑπὸ μιᾶς τς 
στροφης καταμετρέται. 

β. Τὰ δὲ ἐπωδροὼ καλεῖται * 9 iar δὲ ἐν τῇ τρώτῃ, 
πιροῳδικῶ, &dw δὲ ἐν "μέση, μεσῳδικά. Ταῦτα μὲν οὖν, 





7 σώματος Fl. Β. Ὁ bus epotandis in pofterum ope- 
a xd καὶ dee ἯΙ. Β, me mese parcam. 
C. 4 τὰ δὲ xend κατὸ σχίσιν om. 
P prin. ic C. Fl. wa- Fl. B. D. et forte alii. 
paxomis Fl. et alii. Preepofitio- Σ᾿ μουύόστροῷφα εἰσὶν ὅσα ΕἸ. B. 


nes muet σαρὼ in MSS. quam D. 

fepifime confundantur; ideo- * i» μέσω ὠδικὰ Fl. B. 

que in hujus generis varjefati- - ! 
| i 


C. III. 
4» 5 


65 


114 . .— H$AIXTION 


3» καὶ ἐν τριάσιν ὁρᾶται: εὧν δὲ ὑπερεξαγάγη τὴν τριάδα, 
γίνονται καὶ ἄλλαι ἰδέαι δύο. "τοι γὰρ ταεριωδιχά 
᾽ Ὁ 77 € i] e 4 » 9 R4 , 
ἐστιν, "Oray αὐ μεν ἑκατέρωθεν ἀνόμοιαι ὠσὶν, ἀλ- 
᾿λήλαις μὲν ὅμοιαι, ταῖς δὲ ταριεχούσαις ἀνόμοιαι. 
5"^H σπαλινῳδικὼ, ὅταν αἱ ἑκατέρωθεν ἀλλήλαις μελο- 
e ς 9 ^ e / 
LITT ὅμοιαι ὦσιν, 'xai αἱ ἐν μέσω ταῖς ταεριεχοὺ- 
σαῖς ἀνόμοιαι. 

Y τὰ δὲ κατὰ περικοπὴν ἀνομοιομερῆ τὰς σερικο: 

πὰς ὁμοίως ἀλλήλαις ἔχει" τὰς δὲ ἐν ταῖς τερικοπαὶς 
, e L NL 
το περιόδους ἀνομοίους" καλεῖται δὲ, τὰ μὲν δυαδικὰ, ὅσα 
3 e ζωὴ ^ N 
δύο ras ἐν τῇ τοερικοπῇ «σεριόδους ἔχει" τὰ δὲ τριαδικά, 
ὅσα, τρέϊς" τὼ δὲ τετραδικὼ, ora, τέσσαρας" καὶ ἐπὶ τῶν 
NN ΙΝ / 
ἑζης Xara, τὸν αὐτὸν λογον. 
, Ν V «ἢ * oz ^ o. ^7 
d. ᾿Αντιϑετικὼ δι, ὅσα xara ᾿" σχέσιν μὲν γέγραπ- 
IjT4!, οὐ μέντοι κατὼ τὴν αὐτὴν ᾿τάξιν "παραβάλλεται 
ἀλλήλοις. τὼ ἀντιστρέφωντα: * ἀλλὼ τὸ τρῶτον ἀπὸ τῷ 
τέλους τῷ τρώτῳ παραβάλλεται τῷ ἀπὸ τῆς apte 
καὶ τὸ δεύτερον ἀπὸ τέλους τῷ δευτέρῳ τῷ ἀπ᾽ ἀρχη' 
Ν Δ P » ^ ^ ^ / N02 vx ^e / 
τὸ δὲ Τρίτον dVTO τέλους TL) τρίτῳ Χωὶ ἔπι τῶν λοιπῶν 
χοοὕτω. Ταύτης δὲ τῆς ἰδέας ἐστὶ τὸ (lov τοῦ Σιμμίου 
᾿ καὶ ὥλλα σαΐγνια. 

ε. Μικτὰ δὲ κατὰ σχέσιν εἰσὶν, oca, ἐκ μέτρων ἐστὶν, 
ἐκ τυάντων μὲν κατὼ σχέσιν, ὁμοίως δὲ ἀλλήλοις κατά 
τὴν ἰδέαν, & εκ TÉ ἐπωδικῶν, καὶ μονοστροφικῶν, , κατὰ 

25 τερικοπήν. 





t ῥᾳπερεξαγάγη fic C. ὑπὲρ i£. Meibomii ad Ariftidem Quin- 
ἐπάγη Fl. ὑπὲρ i£ ἱπάγη Turn. til. p. 282. edd. et MSS. ha- 


V ore εἰ ΕἾ. bent ϑέσιν. 
X ἢ “αλινωδικὼ---ὧσιν om. C. πρᾶξιν C. 
Y xal αἱ----ἀνόμοια om. Fk . . παραβάλλωνται Fl. D. 
B. E 9? ἀλλὰ Om. c. et mox às 


5 gxíew. — Emendatio. eft τέλους, et τῷ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς. 








ΠΕΡῚ IIOIHMATON. 115 


€. Κοινὰ δὲ ἐστι xard) σχέσιν, ὅσα καϑ᾽ ἑτέραν μὲν C. LII. 6. 
ἰδέαν τῶν κατὼ σχέσιν γέγραπται, δύναται δὲ καὶ 
xaJ ἑτέραν γεγράφαι δοκεῖν, οἷον, εἰ μονοστροφικῶς 
γραφὲν, δύναται τοῦτο καὶ ἑπῳδικῶς γεγρώφϑαι δοκῶν. 


4 iu» Turn. 


12 


116 HéAIETION 


KE*. A. 


«TIEPI ZTIXOT, KOAOT, KOMMATOX 
ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ᾿- 


ΤΙΧΟΣ ἐστὶ ποσὸν μέγεϑος μέτρου, ὅπερ οὔτε ἔλατ- 

τόν ἐστι τριῶν συζυγιῶν, οὔτε μέϊζον τεσσάρων. Τὸ δὲ 

ἔλαττον ὃν "τριῶν συζυγιῶν, ἐὰν μὲν τυλήρεις ἔχη τὰς συ- 

ζυγίας, ἀκατάληκτόν ἐστι, καὶ καλῶταε ΚΩΛΟΝ, 6a) 
9 δέ τι ἐλλείπη, ΚΟΜΜΑ. 

β. ΣΥΣΤΗ͂ΜΑ δέ ἐστι μέτρων συναγωγὴ, ἥτοι δύο ἢ 
τὐλειόνων, ἢ ὁμοίων ἢ ἀνομοίων" ἀνομοίων μὲν, ὡς τὼ ἐλε- 
y6a' ἐξαμέτρου γάρ ἔστι πρὸς τοεντώμετρον ἢ κοινωνία 

καὶ οἱ ἐπωδοί. Τὸ δὲ εξ ὁμοίων, ὡς τὸ δεύτερον Xar- 
10 Quis, ὡς τοροϊόντες δείξομεν. 





1. Στίχος ἰστὶ] Ἰστέον ὅτι τὸ μέν ἔστι μετροῦν, ὡς ἢ ovo τὸ δὶ 
μετροῦν καὶ μετρούμενον, ὡς οἱ πόδες. Μετρεῖται μὲν γὰρ ὑπὸ τῆς συλλα- 
βὴς «ἂς πούς μετριῖ δ᾽ αὐτὸς τὰ μέτρα τὸ δὲ μετρούμενόν ἐστι, ὡς τὰ 
ᾳοιήματα. Διαλαβὼν οὖν ὁ τεχνικὸς "iy μόνου μετροῦντος, καὶ μετροῦντος 
x&i μετρουμένου, νῦν wipl μόνου ματρουμένου διδάσκει, ὃ ors περὶ eroit 
ματος. 8. Ἑ ξαμέγρου πρὸς πιντ.}) TÀ ἐξάμοτρον καὶ τὸ ἐλεγεῖον, ix 
ποσοῦ ἔχουσι τὴν διαφοράν. Ὃ. Τὸ δὲ iE ὁμοίων) ᾿Ανόμοιοι δέ εἰσιν, 
ὅτων o) ul» σύγκεινται ἰξ ἀντισπαστικῶν, οἱ δὲ, εἰ τύχοι, ἐκ χοριαμβικὼν 
ὡς αἱ τραγῳδίαι, ἃ μὲν αὐτῶν τοὺς ἰαμβικοὺς ἔχει στίχους" ἃ δὲ xopus, 
τὰ ἐκ κώλων συγκείμενα. : ᾿ 


* Infcriptio in ed. Turn. divifionem, Hotchkifii monito, 
To) αὐτοῦ Ἡφαιστίωνος σαφιστέρα — adoptavi. 
διδασκαλία cipi μετρικῆς εἰσαγω- f οὔτε μεῖζον τισσάρων defunt 
γῆς, ὃ «περὶ ποήματος. Et hzc — Fl. Β. 
ἴδῃς infcriptio mihi faltem fu- £ δύο Turn. C. 
periorum capitum interpolatio- h κοινωνικοὶ C. et οἱ ἐπωδυὶ ibi" 
nem indicare videtur, Ceterum — dem defunt. 
novam capitum et feGtionum 





ΠΕΡῚ IIOHHMATON. 117 


KE 9€. E. 


ONrTOoN δὴ τούτων τῶν ἀνωτάτω γενῶν, κατὼ τὴν τού-. 
τῶν μίξιν ὑφίσταται τά τε MIKTA ΓΈΝΙΚΑ τροσαγο- 
ῥευόμενω, καὶ τὸ ΚΟΙΝᾺ XTXTHMATIKA: xài μικτὼ 
μὲν γενικᾶ, ὡς αἱ τρωγῳδίαε, καὶ αἱ παλαιαὶ κωμῳ- 
δίαι. Μέρος μὲν γὰρ τούτων γέγρωπται xard, στίχον, s 
μέρος δὲ xard, σύστημα. 

β. Κοινὼ δὲ συστηματικὼ, ἅπερ καὶ ὁ κατὰ στίχον 
γεγράφϑαι φάσκων, ὑγιῶς ἂν λέγοι, καὶ ὁ κατὰ σύσ- 
τημα ὡς τὸ δεύτεφον καὶ Tgiro» Σαπῷφῶσς. Διὼ μὲν 
Yao τὸ fv τοῖς τταλαιόὶς ἀντιγράφαις κατὰ δύο ὁρῶν τά- 10 
βυγεγρωμιμένον ἕκαστον ὦσμα, καὶ ἔτι διὼ τὸ μηδὲν εὖ. 66 
. ἴσκεαϑαι ἀφιϑιμοὺ ταεριττοῦ, xard, συστήματα νομίζο- 
μὲν αὐτὰ γεγράφϑαι. Πάλιν δὲ, τῷ ὅμοιον ἑκώτεραν 
εἶναι τῶν ἐν τῇ" δυάδι στίχων, καὶ τῷ δύνασϑαι τὴν ῶοι- 
frpiay xarà τύχην τινὼ ἀρτίου τυάντω ἀριϑιμοὺ σεποιη- τοῦ 
xóa, φαίη τὶς ἂν xard στίχον αὐτὰ γεχράῷϑαι. | 

y. Δεδεργριένου δ᾽ ἡμῖν τί τε ἐστι στίχος, καὶ T 
κόμμα, καὶ τὶ κῶλον, καὶ τὶ σύστημα, ὅμως τσαρώντες 





ἡ. ἹΚοινὰ δὲ συστηματικὰ  Συστηματικὰ γὰρ ἂν εἴη, κοινωνοῦντα τοῖς 
κατὰ στίχον. Διὰ μὲν γὰρ τὸ ἦν τοῖς παλαιοῖς ἀντιγράφοις, κατὰ δύο 
δρᾷν σαραγεγραμμένα, ὥσπερ i» “περιορισμῷ, συστήματα᾽ «ροσέτι καὶ διὰ 
τὸ μηδὲν εὑρίσκεσθαι ἀριϑμοῦ περιττοῦ ἐν ταύτη, ὥσπερ εἰ «λήρη, καὶ 
ἀντιστρέφοντα ἀλλήλοις εὑρήσεται. II. Καὶ ἔτι διὰ τὸ usi]. Οὔτε 
γὰρ σοιότητι, οὔτε “οσότητι διαφέρει" κατὰ δυάδα δὲ διέρηται «παρὰ τοῖς 
φῳαλαιοῖς. 14. Καὶ τῷ δύνασθαι τὴν Φοιήτριαν) Τοῦτο egóc τὸ ἄνω, 
καὶ διὰ τὸ μηδὲν εὑρίσκεσθαι ἀριϑμοῦ «ερυττοῦ, φασὶ δυνατὸν αὑτὸ κατὰ 
τύχῃην οὕτω γεγραμμένον. . 


! dob δστίχων ΕἸ. B. k ἐν τούτῳ vel i» τούτοις Pauwius, 
13 


C. VI. 


118 H6AIXTION ᾿ 


ἡμῶς τὴν τοιαύτην ἀκριβολογίαν, καὶ ταῦτα, καίπερ 
κατὰ κόμμῳ γεγραμμένα, κατὰ στίχον γεγράφϑαι 
φαμὲν, 
ἢ σαῖς ἢ κατάκλειστος, 
5 ' qw οἱ φασὶ τεκόντες 
| εὐναΐους δαρισμοὺς 
- | ἔχϑειν ἶσον ὀλέϑρω. 


ΚΕΦ. ς΄. 


ΤΩΝ δὲ ΚΑΤΑ XTIXON rà μέν ἐστι μεικτὰ, τὰ δὲ 
οὔ. Καὶ MIKTA μὲν, ὡς αἱ Μενάνδρῳ κωμῳδίαν πῆ 
10 μὲν γὰρ τετρώμετρα ἐν τῷ αὐτῷ ποιήματι, τὴ δὲ τ 
perpe εὑρίσκεται. Τὰ δὲ ΑΜΙΚΤΑ, ὡς αἱ τοῦ Ὁμήρου 
ῥαψῳδίαι. 





2. Κατὰ στίχον γεγράφϑα!] ᾿Εσεἶπερ στίοχου, μόνου δὲ, κόμματα M- 
yn ἑξῆς" xai τὰ κατὰ κόμμα γιγραμμένα, καταχρώμενοι Φασὶ κατὰ στί- 
Χρν 7εγράφϑαι. 4. Ἡ mais ἢ κατάκλειστος Adres γάρ εἰσι xa- 

᾿ φαληκτικὰ ταῦτα τὰ κομμάτια. 


! ἔχει. Edd. εἴ credo MSS. — machi cxviii. In Fl. et B. pro 
Sed ἔχϑειν ex Scaligeri citatio- εὐναίους δαρισμοὺς male legitur 
Ὡς ad Catullum P. 73. edidit εὐνεύους ἀρίϑμους. Scaliger porro, 
Bentleius inter Fragm. Calli- ἁ eai; à—rZr-Qaci. - 








ΠΕΡῚ IIOIHMATON. 110 


ΚΕΦ. Ζ, 


ΤΩΝ δὲ ΚΑΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ γεγραμμένων, τῷ μέν 
5 x ^ NON » ^ N ^ « 
ἐστι κατῶ σχέαιν, τὰ δὲ ἀπολελυμένω, τὼ δὲ μετρικὼ 
ἄτακτω, τὰ δὲ ἐξ ὁμοίων, τὼ δὲ μικτὰ συστηματικὼ, τῷ 
δὲ κοινῷ συστηματικά" «περὶ ὧν ἐροῦμεν. 

ΚΑΤΑ ΣΧΕΣΙΝ μὲν οὖν ἐστῶν, & " δουλεύοντα ἀντα- 5 
ποδόσει καὶ ἀνωκυκλήσει ὁ ταοιήτης γράφει. 

B. ΑΠΟΛΕΛΥΜΕΝΑ di, ἃ six*| γεγράπται, καὶ ἄνευ 
μέτρου ὡρισμένου" οἷόν εἰσιν οἱ νόμοι οἱ κιϑιαρωδικοὶ Τι- 
μοϑέου. ὁ | 

y. Μετρικὰ δὲ ATAKTA ἐστιν, ὥπερ μέτρῳ μὲν γέ- το 
γραπταί τινι, οὔτε δὲ ὁμοιότητω ἔχει πρὸς ἄλληλα, οὔτε 
, 7 ““, 32 Ν ^ / » 7 
ἀνακύκλησιν᾽ οἷόν ἔστι τὸ TOU Σιμωνίδου ἐπίγραμμα, 

"1o9jua δὶς, Νεμέᾳ δὶς, Ὀλυμπίᾳ ἰστεφανώϑην, 
op πτιλώτεϊ νικῶν σώματος, ἀλλο τέχγᾳ, 
δ'᾽Αρισχόδαμος Θράσιδος ᾿Αλεῖος σ“ἄάλᾳ. 15 





^^ ^ M , 4 , Li , M ’ 

I. Τῶν δὲ κατὰ συστήματα To συστημαὰ tx στίχου καὶ κομματων 
καὶ χώλων γίνεται. 3. Τὰ δὲ. κοιναὶ συστηματικα) Τοῦτο ἕν εἶδός ἐστι, 
τοῖς κατὰ σχέσιν ἀλλήλοις, ὁμωνύμως τῷ «ροειρημένῳ ὥστε κατα μίξιν, 

7/7 e 
τὴν Ti κατὰ στίχον, xai συστηματικὴν, ὑφίσταται τὸ κοινὸν συστηματικόν. 
7. "A εἰκῆ γέγραπται) Ὡς ἔτυχε, καὶ ἄνευ τῆς ποσότητος τῶν στίχων, 

9". 9 ^s , ej j » LÀ e 
τοῦ i» αὐτοῖς μέτρου ὅρον οὐκ ἔχοντος, αλλ αδ,αφόρως δυναμένου ἁρμόσαι, 
δίχα ἐλέγχων οὔτε δὲ ὁμοιότητα ἔχει πρὸς ἄλληλα, ὥστε στιχήρη γενέ- 

. » » , ἢ » «u 7 / 9 , M δ / N 
σϑαι οὔτε φνακυκλησιν, ὡστε κατὰ σχέσιν γενεσσαι, ἀλλὰ α va opor T"! 
^ » 
τῶν μέτρων ἐξαλλαγῆήν᾽ οὔτε δὲ τῶ ἀπολελυμένα, φησὶν, ανακύκλησιν ἔχει, 
3a 3 “ὃ 5 NE / Y M . (δι 5. f Ὑ 9 
αλλ αὐτόϑεν ἐστὶν ὁμολογούμενα, οἷον τὸ Σιμωνίδου ἐπίγραμμα, Ισϑμια 


7 δρυλεύογτ᾽ ὠποδώσε; Fl. B. p. 428. ed. fec. cui adítipulan- 
duce» ἀνταποδόσει Turn. C. tur Bentleius εἰ D'Orvillius. 

^ Edd. et fere MSS. 'Apevó-  lpfo citante Paufanias VI. 3. 
δημος ϑρασὺς ἀλεῖος «à^a. Quod p.457. ἀνάκειται δὲ καὶ ἐξ αὐτῆς 
edidi ex cotjeCtura eft Scaligeri "᾿Ηλιδς σπαλαιστὴς ἀνὴρ Αριστόδῃ- 
δὲ Eufebium, p. 266. ed. pr. μος Θράσιδος. MEE 


14 


120 H$AIXTION 


C. VIL. 4. τοιοῦτός ἐστι καὶ ὁ Μαργίτης Ὁμήρου" οὗ γὼρ τεταγμένων 
67 ἀριϑμῷ ἐπῶν τὸ ἰαμβικὸν ἐπιφέρεται. 

δι ἘΞ ὍΜΟΙΩΝ δὲ ἐστιν, ἅπερ ὑπὸ " ποδὸς, ἢ συ- 

ᾧγίας, ἣ τοεριόδου κατωμετρεῖται ἄνευ ἀριϑ μοῦ Tiri 

δ ὡρισμένου, ὡς ϑὰν τετωγμένος ἀριϑιμὸς 3, οὐκ ἔστιν εξ 

ὁμοίων, ἀλλὼ xara, σχέσιν, ὡς ἐν τῷ παρ᾿ ᾿Αλκαίῳ ἄσ- 

ματι, οὗ ἡ ἀρχὴ," 
ἐμὲ ud», ipi erac» κακοτάτων “ιδίχοισαν. 

ὥπειρος μὲν γάρ τις ὧν φήσειεν ἂν αὐτὸ ἐξ ὁμοίων εἶναι, 

τὸ ἐξ ἰωνικῆς ἀπ᾿ ἐλάσσονος συζγίας καταμετρούμενον' 

ἡμᾶς δὲ, " ἐπειδὴ κατὰ δέκα ὁρῶμεν αὐτὸ συώγίας 

Ἔ καταμετρούμενον, κατὰ σχέσιν αὐνὸ γεγράῷφϑα: Qa- 

μέν. Διόπερ καὶ τὼ μονοστροφικὰ ἄσματα, δέκα ὦτα 

συζγίων, οὕτω tuoi Das νομίζμεν. Ἔστι δέ τινα τὰ 





δὲς, Νεμέᾳ ϑίς. Δακτυλικὸν yd, ἑξάμετρον, καὶ ἐλεγεία, καὶ ἴαμβος, οὔτι 
xeTG στίχον, καὶ ὅμοια ἀλλήλοις, οὔτε κατὰ σχέσιν ἀνταποδιδόμενα, 
Y. Οὐ yap τιταγμόνῳ ἀριθμῷ ἐπὰν) ᾿Αλλ΄ ἀτάκτως ὅποι Φοτὲ, τὸ 
ἄτακτον ἰποίησε μετρικόν' οὐ γὰρ τετωγμένῳ ἀξιϑμῷ" μετὰ γὰρ δέκα στί- 
γοὺς ἐπιφίρει ἴαμβον" καὶ σάλιν μετὰ αΐντε καὶ ὀκτώ. 3. Ἐξ ὁμοίων 
δὲ ἰστι} Περὶ τούτων καὶ ἐν τῇ εἰσβολῃ ἐπισημήνατο᾽ τῶν typ μέτρων, τὰ 
μὲν ὑπὸ eredi; τὰ δὲ ὑπὸ συξυγίας, ὡς τὰ ἰαμβικὰ, καὶ τὰ ὅμοια" τὰ δὶ 
ὑπὸ “εριόδου καταμετρεῖται" «περίοδος δὲ ἔστιν, ἡ ἐκ διαφόρων «vix» i» τῷ 
στίχω σύνθεσις" οἷον, δακτύλου, τροχαΐίου, ἀναπαίστου, ἰάμβου, καὶ εἴ τι 
τοιοῦτον" ἀκολούϑων μέντοι ὄντων καὶ τῶν ἑξῆς" οἷον, καὶ τὸ «προσοδιαχόν 
bero. — 3. Ἢ συζυγίας, ἢ περιόδου] Περίοδός ἐστι ποδικὴ ἐν τρισὶ «οσὶ 
κωταρίϑμησις᾽ ὥσπερ γὰρ τὸ μὲν δακτυλικὸν, ὑπὸ ποδὸς μετρεῖται, τὰ δὲ 
ὑπὸ συζυγίας, τουτέστι δύο wod» ἁπλῶν, οὕτω καὶ ὑπὸ “εριόδου, τουτίστι 
τριῶν ποδῶν, ὡς ἐν συξυγίαις καταμετρεῖται ἄνιο ἀριϑμοῦ τινὸς ὡρισμένου, 
οὖκ ἐπιφερομένης τινὸς ἀντιστρόφου" ἀλλ᾽ ὥσαιρ ἀδιαφόρως, εἰ τύχοι, τρι- 
μέτρων δύο καὶ ἑνὸς τετραμέτρου καὶ μονομέτρου, καὶ ἱξῆς ὁμοίως, ἀδιαφό- 
qus οὔσης τῆς αὐτοῦ ποσότητος" «περίοδος γὰρ * ἐκ διαφόρων κώλων σερι" 
xo ὡς b τῷ trae ANxaip ἄσματι" ὠνταπόδοσις ydo γίνετιει σοστημαν 
Tess | 


* enda» Fl. B. 


4 γιγῇν μμένον Turn. 
P? igi Turn. C. 





HEPI HOIHMATON. 121 
E pula οὕτω cexempára, oio τὰ Ἑρμείου, τεατωρμκὼ C, VII, 
ὅτ 2, | , 5, 6. 
! Ἑστά μοι δὸς rpánorra βασιλεὺς σχιϑέν 
xdi τὼ ἕξης. 
ε. Ὑπολείπεται δὲ ἡμῖν περί τε τῶν " μικτῶν συστηξ c 
ματικῶν εἰπεῖν, καὶ τῶν κοινῶν συστηματικῶν. Λέγομεν 
τοίνυν ὅτε MIKTA μέν ἐστε ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ, ὥσπερ εἴ 
τίς τὴν τρώτην ὠδὴν ἐν τῷ πρώτῳ ᾿Αλκαΐίου, καὶ τὴν 
δευτέραν συνάψειε, συστηματικῆς οὕσης αὐτῶν ἑκατέρας. 
c. KOINA δέ ἐστε ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ, τὰ δύο εἴδεσιν γο 
ὑποπσπτωκότα" οἷον συμβέβηκεν ἐπὶ τοῦ, 
ἐμὴ duds, ἐμὲ πασᾶν πωκοτώτων endiyecar, 





3. Ἑπτά μοι δὶς τριάκοντα 1 Τοῦτο erawmmó» ἐστι, τὴν ἀρώτην καὶ 
διυτέραν συξυγίαν ἔχον συνηρημένη, ἝΠΤΑ MOI ΔΙΣ TPIA' ἔστι 
γὰρ ὃ Ὡρῶτος σοὺς, τὰς τευλευταίως συνιλὸν, Ra κρητικὸν ποιήσας, 
ix— o —, καὶ ἀντὶ δύο pays» μακρῶν μίαν' ἢ δὲ τρίτη καὶ τετάγτη, 
ὁμοίως ἔχουσε τὸν πρῶτον παίωνα, KONTA ΒΑΣΙΛΕῪΣ ΣΧΕΔΟΝ. 
5. Ὑπολείπιται δὲ ἡμῖν] Μινταὶ μὲν» οὖν ἰστὶν, ἃ παραϑέσεις ἔχνυσι, τὰ τρία 
ἄσματα" τὰ δὲ i» σχέσει, ὡς εἴ τις τὴν «ρώτην wor" ἑκατέραι μὲν ydp τῶν 
ἐδῶν, κωγὰ σόστημα γέγραπται, διάφορον δὲ ἔχει μέτρον, ὡς 9 πρώτη «πρὸς 
τὴν διυτέζαν" ἃ μὲν γὰρ πρώτῃ ἐκ τοῦ παιωκκοῦ σύγιειται, ἢ δὲ διυτέρα 
it τοῦ χοριοιμβικοῦ" εἶ τις οὖν piti» ἀμφοτέρας τὸς ῳϑὰς, οὔσας συστη- 
p&Tixde, εἴποι ἂν τὸ μέτρον ix μικτῶν συστηματικῶν συγκεῖσθατ' καὶ ἴστι 
τῆς μὶν πρώτης δὸς Gud, | 

* 0, "E "Ἄπολλον ras μιγάλω Ais, ἰσιϊωνική" en; δὲ Qwriont, 

Χαῖρι Κυλλείνας ὁ miles. ei γάρ uet, ἐπι ιχοριιριβική, 
10. Κοινὲ δὲ συστηματικα) Τὰ vanus ἐπιδέξασϑαι rà δύο εἴδη" τὼ 
δὲ δύο εἴϑη εἰσὶν ὑποπνιστνκότα, τῷ τε ἐξ ὁμοίων, καὶ τῷ xard σχέσιν ἐξ 
ὁμοίων. ἄπειρος μὲν οὖν φήσειν εἶναε dog, διὰ τὸ ἐκ τῶν αὐτῶν Ἰτοδὼν τῶν 
ἰωνικῶν καναμοτρεῖσθιει" τῇ δὲ ποιότητι ἐναλλάττοιν" ὃ δὲ ἔμπειρος, κατὰ 
σχέσιν" ἐπεὶ ἀνταπόδοσις γίνιτωι τῶν στροφῶν εἰκότως δὲ οὐκ ἔστιν ἔλατο 
τὸν τῶν τριῶν ἀριθμῶν. τὸ γὰρ ὅμιοισν, τῶν φερὸς ti φωὶ ydp ὁμοῖον. προτί- 
Sagas yap καὶ τὸ ανόμιοιον. καὶ πάντως γίνεται ὃ τρίτος, ἕκτος, iv οἷς τὰ 
μὲν arra, ἐν ὠρχὴ καὶ τέλει, συστηματικά᾽ τοὶ δὲ σιριεχόμενοαι ταῦ- 
γα; 5 ἐν τριάδι, ἢ ἐν πενταδι᾽ οὐ ydg δυνατὸν i» τριάδι, hri γάτα, pow 


δικά, 


T ἐπτίμοδιες "Fetn. * καταμίκτων Turn. συστημάτων Fl.— 





- 


122 HéAIZTION 


C. VIII. ὥπειρος μὲν' γάρ τις ὧν τῆς τῶ 'οιητοῦ τροϑέσεως, ἐξ 
t^?'. ὁμοίων ζήσειεν ἂν εἶναι τὸ depu ὁ δὲ ἔμπειρος κατὰ 
σχέσιν, ὡς καὶ ἂν τοὺς ἔμπροσϑεν ἐπεδείξαμεεν. 


ΚΕΦ, H, 


^ N ^o» NP 
| ἸῺΝ δὲ κατὰ σχέσιν, τὰ μέν ἐστι μονοστραφικῶ, τὰ 
δὲ 9 δ Ν hy M x * » ^ bi δὲ 
508 ἐπωσιίκᾶ, τῷ δὲ κατα περικοπὴν ἀνομοιομερῆ, τῷ € 
68 5 N MOM Ν N ΄ ιν δὲ Ν 
ἀντιϑετικὼ, τὰ δὲ μικτὰ xarà, σχέσιν, ἱτὼ δὲ κοινὰ 
κατὼ σχέσιν. 
ΜΟΝΟΣΤΡΟΦΙΚΑ μὲν οὖν εἰσὶν, “ὅσα ὑπὸ μιᾶς 
^ "“͵ N 
erpoDne κατωμετρειται, καϑάπερ τῷ ᾿Αλκαίου, καὶ TÀ 
1o Σαπῴους, καὶ ἔτι τὰ ᾿Ανακρέοντος. 
f. ἘΠΩΙΔΙΚΑ δέ ἐστιν, ἐν οἷς συστήμασιν ὁμοίοις 
» 9 2 3 ΄ nd M 23 ^V ^ Ν ΄ 
ἀνόμοιον TL ἐπιφέρεται. Του δὲ ἐπωδικοὺῦ γένους Td; μὲν 
» « P4 » ^ / Ed * Xx ^ M 
ἐστιν ὁμωνύμως ἄντῳ καλούμενα ἐπωδικῷ, τῷ δὲ ape 
Ἁ Ν A . N . s M 
ωὡδικὼ, τὼ δὲ μεσωδικα, τὼ δὲ τποεριωδέκῶ, τὰ δὲ wa- 
: / 
1$ Myadixd. 
4 N ΟΝ εἰ 3 3 T7 y , e / 
Ἑπωδικὼ μὲν οὖν ἐστιν ἐν οἷς " συστήμασιν ὁμοίοις 





* χα δὲ κοινὰ κατὰ σχέσιν Om.  " ftabit ea turbata effe. In 
Fl. B. ' * hoc loco fanando, et qux 
" ὅποσα C. "Turn. * fpuria funt ex eo eradendo, 

. X sa δὲ πσροῳδικα---σαλινωδικά. “4 non levem opem nobis com- 
Ex C. adjecta. Ceteri omit-  '** modabit Scholiaftes Euripi- 
tunt. * dis Hecuba 629. Hic pri- 
- Y συστήμασιν abeít a Fl. οὐ ** mo omittit συστήμασι, in quo 
MSS. Ante ἐπ᾿ ἔλαττον MSS.  '" eum fequitur Triclinius, in 
εἴ edd. habent δηλονότι. ** Uni-  ** metris Sophocl. Aj. p. ri. 
* cuique hzc fugiente tantum — ** Tamen, etfi fretus duplici illa 
* oculo infpicienti liquido con- — ** auctoritate, minime affevera- 





IIEPI ITIOIHMATON. 123 


ἀνύμοιόν Ti ἐπιφέρεται. Ἐπ᾿ ἔλαττον μέντοι τοῦ τῶν, VIILj: 
τριῶν áp to οὐκ dy γένοιτό τι TOlOUTOY' ὁπὶ λεῖον δὲ 

οὐδὲν αὐτὸ κωλύει ἐκτείνεσιϑ᾽ αι γίνεται γὰρ, ὥσπερ τριὼς' 
ἐπωδὲκὴ, οὕτω “καὶ TtrQae, καὶ τεντῶς, καὶ ἐπὶ πλεῖον, 

ὡς τώ γε λεέϊστα Πινδάρου καὶ Σιμωνίδου τεποίηται. (d 

IIPOQ/AIKA δέ ε ἐστίν, ἐν οἷς τὸ ἀνόμοιον τυρστέτακται | 
τῶν ὁμοίων . 

MEZQ;AIKA δὲ, ἐν oig περιέχει μὲν τὰ ὅμοια, μέσον 
δὲ τὸ ἀνόμοιον τέτακται. 

ΠΑΛΙΝΩΙΔΙΚΑ δὲ, ἐν οἷς τὼ μὲν περιέχοντα ἀλλή- το 
λοις ἐστὶν ὅμοιω, ἀνόμοια δὲ rois ταεριεχομένοις" τῷ δὲ 
σεριεχόμενα ἀλλήλοις μὲ ὁμοιώ ἐστιν, ἀνόμοιω δὲ τοῖς 
περιέχουσι. 

ΠΕΡΙΩΙΔΙΚΑ δὲ, ἐν oic τὰ μὲν πὲριεχόμενω ἀλλήλοις 
ἐστὶν ὅμοοιοῦ, τὼ δὲ περιέχοντα οὔτε ἀλλήλοις, οὔτε τοῖς τς 
περιεχομένοις. s 

y. ΚΑΤᾺ IIEPIKOIIHN δὲ ἐστιν ANOMOIOMEPH, 





14. ᾿Πιριφδικαὶ δ] Ὥστε τρόπον τῶ καὶ σεριῳδικὰ εἶναι, καὶ ἱπῳ- 
ix2, ἑκάτερον ἕν, καὶ δια τοῦτο καὶ σεριῳδικὰ καλεῖται. 17. Κατὰ 
τιρικοπσὴν δὲ] Ὥστε, εἰ τύχοι, vnica. περικοπὴν κώλων καὶ στίχων 
Ar, διαφόρων, ἢ ὅσων βούλεταί Ti^ καὶ ἰπάγεισϑαι ὅμοια pir Ap, τῶν 
μερῶν αὐτῶν οἰνομοίων ὄντων, οἷον ἐν συστήμασι τρισὶν, ἢ ὅσοις βούλεται 


᾿ “4 pem ifla, τοῦ δὲ ἐπωδικοῦ — 
“4 δηλόνοτι, quae fenfum turbant, 
* expungenda effe; cetera fic 
* fatis dilucida funt. Neque 
* enim certum eft hec, ἤτοι 


* verim eam vocem effe delen- 
* dam. 'Totam locum ita ex- 
* hibet modo laudatus Scholi- 
« aftes : "Esodixa δέ i ἐστιν ὡς Ἡ- 

“ φαιστίων φησὶν, i» οἷς ὁμοίοις 


“ ἀνόμοιόν τι ἐπιφέρεται" ἐπ᾿ ἴλατ- 
Τὸν μέντοι τοῦ τῶν τριῶν ἀριϑμοῦ 
' ἥτοι στροφῆς, , arnevpopis, xai 
qe οὐκ ὧν γένοιτο τὸ τοιοῦ- 
' Tor ix) «σλεῖον δὲ οὐδὲν xn 
“ ἐκτείνεσθαι" γίνεται à ὥσπερ 
“ τριὰς ἱπῳδικὴ, οὕτω καὶ τετρᾶς, 
' καὶ “ενταὶς, καὶ Wei «λεῖον. 


“ Unde patet apud Hepharftio- 


** στροφῆς, ἀντιστροφῆς, καὶ ἔπῳ- 
“δοῦ, que apud Euripidis 
* Scholiaften leguntur, He- 
* phaeftionis textui effe infe- 
*' renda ; facile enim ab ipfo 
** Grammatico, majoris. lucis 
** caufa, addi potuerunt." fr. 
zaldus. ) 


124 HéAIZTION 


C. VIII. ὁπόταν ἐκθέμενος ὁ ποιητὴς ὁπόσα AMirers συστήματα 
ui ᾿δάφουρα : ἐπαγάγῃ, ἐκ τῶν αὐτῶν συστημάτων συνεστῶτα 
πυρικοχήν' ὥστε τὰ μὲν ἐν ἑκατέρᾳ ἢ ἐχάστῃ σπεφομτὶ 
συστήματα ἀνόμοια εἶσαι ἀλλήλοις" τὰς δὲ περικεπὰς 
«ἀμφοτέρας ἀλλήλαις ὁμοίας, ἢ πάσας. 

9. ANTIGETIKA δέ ἐστιν, ὁπόταν ὁ πουμὴς γὙράξη 
ὁπόσα δήποτε κῶλα ὡς ἀνόμοια, καὶ ὡς βούλαται' εἶτα 
Te/raw ἀνταποδῷ τῷ μὲν τελευταίῳ τὸ πρῶτον, τῷ δὲ 
δευτέρῳ ἀπὸ τέλους τὸ δεύτερον, καὶ οὗτα πάντα. κατὰ 
1070y αὐτὸν Ayer. Τώῦτο δὲ τὸ εἶδος παρὼ μὲν vois πα- 
λαός σπανιώτατόῃ ἐστι, παρὼ δὲ Σιμμία τῷ Po 

ἐστὶν οὕτω πεποιημένα ἐν τῷ ? ἐπ᾽: γραφομόνῳ ' fr. 
69 t. MIKTON ϑέ ἐστε ΚΑΤΑ XXEXIN ποίημα, ἐν ᾧ 





ὃ ποιῶν, κωλικοῖς, 9 viele οἷον, δύο ἢ πλείονα, à ἄνσμομε docu, καὶ 
i5 1 imaytn τοσαῦτα συστήματα, ὅμοια τοῖς φροχοιμέόνοις" πάλιν, ἀλλήλοις 
μὲν ἀνόμοια ἐστιν" ἄντα ποδιδόμενα δὶ τοῖς φροκειμένοις συστήμασι, οἷον εἰ 
τύχοι, δύο πιρικοπαὶ, ix τριῶν συστημώτων, ay, vy, ταῦτα. ἀλλήλως 
οὐνόμοιε" ἐπιφερομένων δὲ αὐτοῖς ipalas, γίμται τὸ κατὰ περικοικὰν ἀπ" 
Μοιομερίς' τοιαῦτα δί ἰστιν i» δνάδι, τὰ i» ταῖς κωμικαῆς παραβασισιν 
οἷον τὸ μέλος καὶ τὸ ἐπύῥημα ἑξὴς κείμενα; ἐἰχλήλοις ἰστὶν ἀνόμοια; ax 
ἐπαγομένου αὐτοῖς τοῦ T1 αντισγρέφοντος τῷ μέλει, καὶ τοῦ ᾿ἀντοπιφῥήματε; 
γινομένου, τὸ κατὰ περικοπὴν ἄνομοιομε $ τῶν μὲν Wieixosta ἀντιστγρεφου- 
σῶν ἀλλήλαις, τῶν δὲ μερῶν αὐτῶν ἀνομοίων ὄντων ἀμφοτέ, 
ὥστε τὸ i» ταῖς πα βάσεσι. τῶν κωμῳδιῶν, κατα ὶ δστιχίαν ἀλλήλεις &vra* 
ποδιδόμινα, ὃ 3? κατὰ τὸ αὐτὸ μέτρον, δαικτυλικὸν, ἢ ἢ ἄλλο ὅμοιον, esqans- 
τατὰ ἐστιν. 13. Ἔν δι ἰστὶ μέρη Ta] Οἷον, μέρη τοῦ ποιήματος, εἶδ 
ὄντα τῶν κατὰ σχίσιν. τῶν γὰρ κατὰ σχέσιν εἰδῶν τὸ περιωδικὸν, καὶ iv- 
υδικὸν, καὶ τἄλλω. εἶ οὖν τὰ μέρη τῶν xard σχέσιν ix διαφόρων sidin συγ" 
κέοιτο κατὰ ταυτὸν, τὸ κατὰ σχέσιν ῥηϑόσεται μικτὸν κατα σχίσω. 
Τουνοῦμιαί, σ᾽, ἐλαρηβόλε, . 
ξανϑὴ ilr Ads, irm 
wy "A, 
m "ri ron e 
4 “ῶν 
ὧν iret etia 
xe peur" οὐ γὰρ &rvnjsiooUg 
“Τουιβοοιόγει, πολιήφωρ. 


* διάφορα om. ΕἸ. B. D. b ϑρασυκαρδίων calx Turnabi. 
* ἐπιγιγρωαμμένῳ "Luürn. 








ΠΕΡῚ IIOIHMATON. 125 


ἐστι μέρη Tiv, ἅπερ ἔφαμεν εἶναι τοῦ κατὰ σχέσιν "εἷ.-Ο VHI. 6. 
dove, oi θέον, λόγου χάριν, τό τε ἐπωδικὸν, καὶ τὸ μέσω- 
δικόν. 

ς. KOINON δέ ἐστε ΚΑΤᾺ ΣΧΕΣΙΝ τὸ δύο συ- 
στήμαισιν ὑποπεπτωκὸς, κάϑαπερ τὸ τὐρῶτον ᾿Ανακρέον- 5 


τὸς s drpa, (Od. ix.) 


γουνοὕμαί σ᾽ » ᾿Ελαφηβόλε, 
ξανθὴ «αἱ Διὸς» ὠχρίων 
δίσαοιυ ΓΆρτιμε ϑηρῶν. 
C χαὶ τῷ de. το 
Kara μὲν yap Τὴν γὺν ἔκδυσιν ὃ ὀκτώκωλός ἐστιν ἡ στροφη, 
χαὶ τὸ ὥσμά ἔστι μονοστροφικόν. Δύναται δὲ καὶ ἐτέ. 
διεωρεῖσϑιαι, εἰ ὧδ , ἐδα, f rc 
Qué διαέρεισιαι, εἰς τε τριώθώ, chi CisYTOLÓG,, ἡ στροζη" 
ὥστε Φερεκράτειον ἑἶναι τὸ τελευταῖον τοῦ συστήματος, 
τῷ ἐκ τῶν τριῶν κώλων, ἢ τῶν τέντε. 15 





14. τὸ τιλαντοῖῳ soU sverigur] "o ἐστιν ἀναμειειστικὸν φϑημι- 
μιρὸς, οἷο οἷον τὸ τρίτων, Δίσποιν᾽ "Aene ϑηρῶν, τὸ ταλευταῖον, Ποιμαΐνεις wo« 
Μῆτας, rig οἰπὸ τῆς ἀρχῆς ἐστὶν ὄγδοον, 


5 d» Fl. B. C. € χρὶ γοὶ (£94 defunt Fl. 


126 H9AIXTION 


ΚΕΦ. O. 


AEAEITMENOT di ἡμῖν τινά ἐστι τῷ ἀστολελυμένα, 
Φαμὲν εἴδη τούτων ἐἶναι τά τε ἄστραβα, καὶ τὼ “ ἀν- 
μοιόστροφα, καὶ ἄτμητῳ. ᾿ 
ΑΣΤΡΟΦΑ μὲν οὖν ἔστι, τὰ τηλικούτου μεγέθους ὁ ovra 
g€T ἐλάχιστον, ὡς μηδὲ στροφῆς ὅλης εἶναι αὐτὼ ὑπονοῆ- 
τικά. 





5. Ὡς μηδὶ στροφῆς ὅλης εἶνα.} Ὡς εἰ τύχοι, τριῶν κώλων" ὥστε μὴ 
δυνασϑαι εἷς στροφὰς διαιρεῖσϑαι, καΐγοι εἰκῆ ἢ γεγραμμένα, * ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ir τὸ 
δυνατὸν τοῦ διαιρεῖσθαι ἢ ἔχοντος ὠμοιβαῖον, à ὥσπερ λέκτρα διαλέγετα; epos 
τὸν χορὸν «αρὰ Σοφοκλεῖ" L xaTa ἰφύμνιον, τὸ ἱπαδύμενον μέτρω τῷ προ- 
κειμένῳ" 3 κατοὶ ἐπωδὸν, τὸ ἐπαδόμενον μέτρω τῷ προκειμένῳ, ἢ τοῖς wp 
κειμένοις. εἰς δύο διαιρέσεις, ὦ ὡς τὸ, Φιῦ φιῦ, ᾿Ιοὺ ἰού" ἔστι τοιοῦτον, ἑτερύο 
στροῷον προειρημένου τοῦ τῆς διαιρέσεως τρόπου. ἐπὶ yap δύο ὁτερόστροφα, 
xaJ ὃ ἐπὶ δύο; ἵτερος" ἐπὶ ài πολλῶν, ἄλλος" ὥστι δύνασϑαι δια ποσότητα 
κώλων ““λειόγων ὄντων, τὸ ἰναντίον τῇ ἀντιστρόφῳ" 78 τηλικούτου μεγόϑους 
ὄντα, Φησὶν, ἐπ᾿ ἰλώχιστον, ὡς μηδὲ στροφῆς ὅλῃς εἶναι ὑπονοητικαὶ, βραχν" 
καταληκτα, βραχυτέρου : κώλου ἐπιφορᾶ. τοῦτο γαὶρ ὡσπερεὶ τεκμήριόν ἰστι 
μακροῖς ἐπενεχϑέν᾽ κατὰ δεριορισμοὺς δὲ ἀνίσους, οἵα ἰστὶν 3 εἰσβολὰ τῆς 
* Asuxadíac Μενάνδρου" οἷον, βραχέος κώλου ἐπιφορᾷ᾽ οἷον, οὐ πάντα δίμε" 


4 "Ανομοιόστροφα. "Haec apud 
** Schol. Ariftoph. Ran. 1295. 
* maxima ex parte confpiciun- 
. "tur. Legit autem pro aw- 

* μοιόστροφα, ἀλλοιόστροφα. Sed 
** male: ἀλλοιόστροφα enim funt 
* genus tantum ανομοιοστρόφων. 
* Fortaffe haec Hephaftionis 
** verba accommodavit ad Arif- 
* tophanis, quem  illuftrabat, 
* locum: in eo enim funt tria, 
“δὴ, σύστημα, et. ὠδὴ, quee tria 
** inzequalia fimul fumpta funt 
** ἀλλοιόστροῳφα. — Hephzeftionis, 
** quae prz: manibus funt, verba 
* etiam adducit Triclinius de 


* metr. Soph. Aj. p. 13. et pro 
« M. κατὰ a ἐπιφώνημα, habet 
* ἢ xaT ax ἀναφώνημα. 
“ « Hephaflionis ἐπιφώνημα ma- 
* lim quam ejus ava Qumpa. 
** ᾿Αλλοιοστρόφων inter alia ex- 
* emplum eft ap. Eurip. in 
* Hecub. v. 687. ad quod 
* Schol. haec metrici verba; 
* fed ex parte tantummodo 
* nim. ufque ad illa: ὃ κατὰ 


* ἰφύμνιον, &c. citat."  frnal- 
dus. 


* Vide fragmentum Menan- 
dri ex Strabone p. 452. apud 
Clericum p. 110. et Emend. 





ΠΕΡῚ IIOIHMATON. 127 

p. ANOMOIOXTPO2A δὲ ἐστιν, ὅσα ταάντως di- C. IX. , 
eipiirau, ἢ κατὰ πρόσωπον ἀμοιβαῖον, 5 χορ pie 8. Χ.1,2 
ὑποκριτὴν ἀπόκρισιν, ἢ xarà ἐφύμνιον, ἢ xarà, ἐπῳδὸν, 
ἤ κατ᾽ ἄλλό τι ἐπιφώνημα. Διαερεῖται δὲ ἡ ἤτοι εἰς 
δύο, ἢ εἰς σλείω. Ἐὰν μὲν οὖν εἰς δύο διαιρεϑῆ, κα- 5 
λεται ὁτερόστροξφον" ἐὰν δὲ εἰς λείω, ἀλλοιόστροζον. 

y. ATMHTA δὲ ἐστι, τὼ τηλικαῦτα, ὥστε δύνασϑαει 
μὲν τέμνεσϑαι, μὴ μέντοι τεκμήριόν τι ὑπάρχειν τοῦ τὸν 
ποιητὴν αὐτὼ "τετμηκέναι, μήτε " βραχνκατάληξιν, μήτε 
τι ἕτερον τῶν ᾿ διοριζόντων τὼ τοιήματω, οἷον ἐφύμνιον, ἢ το 
ἀναφιωώνημώ. 


ΚΕΦ. I. 


ΤῺΝ δὲ Ex 'OMOIQN, τὼ μέν ἐστιν ἀπεριόριστα, τὰ 
δὲ χατὰ περιορισμοὺς ἀνίσους. 

ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΑ μὲν, ὁπόσα ὑπὸ TOU αὐτοῦ mode ἢ ἥ 
τῆς αὐτῆς συζγίας καταμετρούμενα, ἢ σεριόδου, τσερί- 15 
γραφὴν οὐδεμίαν ἔχει μεταξὺ, ἀλλὰ μεχρὶ τῆς τελευ- 

/ e 7 9 | 
ταίας ὁμοιώ ἐστι. 


B. ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ͂Σ δὲ ΑΝΙΣΟΥ͂Σ ἐστιν, 





τα, ἀλλὰ τὰ μὲν δίμετρω, τὰ δὲ μονόμετρο καταληχτικά" εἰ γὰρ ἴσα εἴη 
τὰ διαιροῦντα, καὶ δὶ ἴσων γένοιτο κώλων, γίνεται συστηματικα κατὸ 


σχίσιν. 9 
Bentl. p. 4.5. ed. Cant. Adde πλείονα Turn. | 

Scaligerum δὰ Virgili Cata- E χετμηκέναι deeft ΕἸ, 

le&a p. 69. ed. Lugd. Bat. h βραιχυκαταληξίαν Edd. MSS. 

139 95. | δριζόνιων C. 


n Fl. B. Mox 





128 ἩΦΑΙΣΤΊΩΝ 
C.XL ὁπόσα ἐξ ὁμοίων συνεστῶτα ἔχρι κατάληξιν, 3 ^ Donor 
κατάληξιν μεταξὺ, οὐ μώτω ἴσοις μεγέθεσι ταύτην ἔπι- 
ζωγνυμένην ἀὰ, οἷα μάλιστα φιλῶ γενέσθαι ἐν τὴς 
70  gapídus τῶν χορῶν. Ἐκεῖ γὰρ μειτὼ δέκα ἀμ- 
“πιωστικῶ, " λόγου χάριν, xe) κατάληξζν, ἐπάγουσιν εὐ- 
ϑὺς Won μὼ, καὶ ἀναπαιστικῶ, οὖ μῶτοι τῶν Wü! 


eo συζυγιῶν, 


ΚΕΦ. ΙΑ. 


ἜΣΤΙ δὲ τινα ἐν τοῖς ποιήμασι καὶ τῷ καλούμοα 

* EPTMNIA, ἅπερ ταύτης τῆς προσηγορίας τετύχηκεν, 

τοὐπειδὴ xai ἐφύμνιόν τι εἰώϑασιν ἐπάγειν οἱ tona ταῖς 

στροφαῖς, οἷά ἐστι καὶ τὰ τοιαῦτα, | 
^Iyis rends. 


xai, 


Ὦ δλιϑύραμβι. 
τοῦταν δὲ τὸ ἐφύμνιον μὴ μετ στροφὴν, ἀλλὼ μετὼ στι- 





B. Ἔν «αἷς πωρόδοι(] Οὕτως καλεῖται 3 φρώτη τῶν Χορῶν ἐπὶ τὸν 
σχηνὴν εἴσοδος. 6. Τῶν ἴσων συζυγιὼν Οἷον τῶν ἰσοκώλων, ἐπεὶ γίπται 
κατὰ σχίσιν" μέχρι δὲ τῶν ὑταῦϑα διαίρισις. 8. Τα καλούμυν 
ἐφύμνια] Ταῦτα καὶ τὼ μέτρα διαιρεῖν εἰώϑασι. I$. M3 μετὰ στρ’ 
e») ole, parato. doo στίχων, ὡς τὰ μεσῳδληοὶ ὑπὸ τῆς ἐπῳδυῦ. μεγάλῳ 


erríxp, ἀντισπαστικῷ ἢ ὠναπριστμι. 


k βραχυκατάληξιν D. ceteri » ἰφύμνια. Vide Spanhe- 


βραχυκωταληξίαν. mium δὰ Callimach. H. Apoll. 
1 φαρῴδοις "Turn. 98. In Scholiis pro μεγάλῳ 
m χάριν. ἀναπαιστικὰ στίχῳ forte legendum ἄλλῳ et 


om. P. εὐθὺς ὅμοια μέντοι τῶν — xp, Cx Hephaeft, p. feq. 
e Q. V» 





IIEPI IITOIHMATON. 
apr κέηται ααραλαμβανόμενον ἄλλῳ στίχῳ, ΜΕΣΥΜ-Ο. xit. 


129 


NION χκαλώται τὸ "OH, οἷόν ἔστι TO παρὰ Σωπφοϊ, 


(Urfin. p. 11.) 


.9 ὕψι δὲ τὸ μέλαθρον, 


Ὑμέγαιον, 


ἀέῤῥετε 'τέκτονες ἄνδρες" 


Ὑμέναισν, 


γαμβρὸς ἔρχεται ἶσος "Αρηΐ. 


K E Φ. 





IB. 


ΕἸΣΙ δὲ ἐν τῶς τοιήμασι͵ καὶ οἱ ἀῤῥενικὼς οὕτω κα- 
λούμενοι ἘΠΩΙΔΟΙ, ὅταν μεγάλῳ στίχῳ “περιττόν Ti 10 


ἐπιφέρηται, οἷον, 


Πάτερ Δυκάμβα, «οῖον ἰφράσω τόδε ; 
τίς σὰς σαρἤειρε φρένας ; 


4 y 
XQ ETÀ, 


P Ebr erp; ἄεϑλα δῆμος ἠθροΐζετο, 


i» δὲ Βατουσιάδης. 





12. Πάτερ Αὐκάμβα) Προτέτακται γὰρ ó i ἐπωδόρ" ἀντισπαστικαὶ γάρ 
εἰσιν" οἷον τὸ μὲν ἡγούμενον, δίμετρον ἀκατάληκτον" τὸ ϑὲ ἑπόμενον, τετρά- 


βέτρον ἀκατάληκτον. 


9 oe δὲ ΕἾ, ἴσως ἄρει ΕἸ. 
« ^ Fulvius Urfinus D à» et 

* ἄρη .. Us. μετέωρον. ἄνω. ὑψηλοῦ. 
“ «md Hefych. Suid. et fic 
* apud poetas fapius. ^ Portus 
* quoque i125. Sic recte edi- 
* dit Wolfius. Sic extat apud 
* Demetrium  Phalereum de 
** Eloc, $. cxlviii. quem ignora- 
* vit Pavus, qui pro auctori- 
* tate, ὑψοῦ idem quod ὑψοῦ, 
* Porro Demetrius quoque rec- 
** te habet dew; et praterea εἰσο 


€ pure D Orvilius.. ἀείρατε 
Fl. Turn. αείρετε C... Hunc ver- 
fum, voce Ὑμέναιον ejeCta, in 
exemplum  Hexametri ZEolici 
adducit Bentleius poft Hora- 
tium P. 710. "fi Ι δὴ τὸ μέλα- 
ϑρον. αέῤῥετε; τέκτονες ἄνδρες. Edd. 
MSS. habent 4 ὑμήναον. t 

P Ebr. Sic citat Bentleius 
ad Horatii Ep. I. xix, 29. Edd. 
et MSS. plerique εὖ τοι. C. ha- 
bet εὖ τι. 


X 


130 . ΗἩΦΑΙΣΤΙΩΝ 


C. Me B. Ὅταν δὲ ἔμπαλιν ἡ τάξις ἢ, ΠΡΟΩΙΔΟΣ X&- 
xiil. 9 a. λῶται, ὡς wap ᾿Ανακρίονι, (Fr. 139.) 
ἀρϑεὶς δ᾽ οὗτ᾽ ἀπὸ Λευκάδος 
αἰτρης, ic αὐλιὸν κῦμα κολυμβὼ μοϑύων ἔρωτι. 
5. γ. Ὥσπερ δὲ ταῦτα εὑρίσκεται, οὕτω γένοιντ᾽ ὦ» 
rite καὶ ΜΕΣΩΙΔΟΙ, ὅταν τεριέχῃ μέν τι μέϊζον, με- 
ταζὺ δὲ τὸ μέϊον ἡ τεταγμένον. 


ΚΕΦ. IT. 


ἘΣΤΙ δέ τινα καὶ τὰ καλούμενα ἘΠΙΦΘΕΓΜΑΤΙΚΑ, 
ἃ διαφέρει ταύτη τῶν ἐφυμνίων, ὅτι τὰ μὲν ἐφύμνια xai 
τοτῦρὸς γοὺν συντελεῖ, τὼ δὲ ἐπιφϑεγματικὼ " καὶ ἐκ τε: 
ριττοῦ, ὡς πρὸς τὸ λεγόμενον, τῇ ergo τρόσχειται" οἷον 
τὸ Βακχνλίδου, (Urfin. p. 203.) 
$ καλὸς Θεόκριτος, οὐ μοῦνος ἀνθρώπων * ipas, 
καὶ πάλιν raga, τῷ αὐτῷ Βαρνιχυλίδη, 
71 15 σὺ δ᾽ iv χυτῶνι μούνῳ «rapa τὴν φίλην γυναῖκα Φεύγεις. 
B. Ὅταν μὲν οὖν βραχέα ἢ τὰ ἐπιφϑεγματικὰ, 


" / »  ς 7 . ἦδ δὲ My ^ e 
τουτο πρόσεστιν αὐτοῖς — MOVOY" ἐν δὲ καὶ τηλικαυτα ὠστὲ 





I. Ὅταν δὲ ἔμπαλι Οἷον ὅταν τὸ βιαχὺ «τοτάττηται. 6. Ὅταν 
epos μέντοι} Ὡς τὰ μεσῳδικὰ, καὶ τὰ ipipna: διαφόρως ταῦτα τὰ 
Spine συνέχειαν φυλάττουσι, €i; τὰς στροφὰς, ταὶ δὲ ἐπιφϑέγματα, 


4 τίηες C. Turn. abeft a ce- et Bentleius, à ὁρῷς cdd. MSS. 

teris. . t μόνον. Hermannus conjicit 
* xai deeít Fl. B. ὄνομα. Pro τηλικαῦτα ἘΠ. mot 
* ἐρᾷς, Sic Fulvius Urfinus, exhibet τοιαῦτα. 








ΠΕΡῚ IIOIHMATQON. 


στραφὴν ἐκπληρῶν, καὶ προτετώχϑα! μὲν τὴν τρῦ πορη-Ο,, XIV. 


131 


τῷ στροφὴν, ἐπιζύχαι δὲ τὴν τῶν ἐπιφ εγμάτων, εἶτα 
/ Now Ν * 3 * / M N (vas 
πάλιν τὼ icu, κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ἔσται τὸ τοιοῦτον. 
N N 9 ΄ 
σύστημώ κατὼ περικοπὴν ἀνομοιομρές. 





ΚΕΦ. IA. 


Exn δί τις ἐν ταῖς κωμῳδίαις καὶ ἡ καλουμένη 9 
“ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ, 5 τις ἐὰν τελεία γράφηται, ἐστὶν αὐτῆς 


» ς 7 
'üd» ἑπτά. 


Καλεῖται δὲ παράβασις, ἐπειδὴ εἰσελ- 


/ 9 v ^ 7 3 / / 
ϑόντες εἰς τὸ ϑέατρον, καὶ ἀντιπρόσωποι ἀλλήλοις στάν; 





* Grammatico Noftro lucem 
haud exiguam hic loci atfundet 
Polux IV. 111. deinceps ex- 
fcribendus : Ta» δὲ χορικῶν ᾧσ- 
μάτων τῶν κωμικῶν, ἕν τι καὶ 5, 
“αράβασις, ὃ ὅταν ἃ ὃ «oris φρὸς 
τὸ ϑέατρον βούληται λέγειν, ὃ Χόρος 
σαριλλὼν λέγει ταῦτα. ᾿Ἐπιεικὼς 
δὲ αὐτὸ «ποιοῦσιν οὗ κωμῳδυποιηταὶ; 
τραγικὸν δὲ οὐχ ἔστιν, ἐὐλλ᾽ Εὐριπί- 
δὴς αὐτὸ «εᾳοίηκεν ἐν «σολλοῖς δρά- 
μασιν. Ἔν μέν γε ταῖς Δαναΐσι, 
τὸν χορὸν τὰς γυναῖκας, mp αὐτοῦ 
τι “ποιήσας «ααρειπτ εἶν, i ϑόμενος, 
ὡς ἄνδρας λέγειν ἐποίησε. T σχή- 
μᾶτι τῆς λέξεως τὰς γυναῖκας. Καὶ 
Σοφοκλῆς δὲ αὐτὸ ἐκ τῆς πρὸς ἐκεῖ" 
P0) ἁμίλλης “σοιεῖ σπανιάκις; ὥσπερ 
b Ἱππόνω. Τῆς μέντοι σαραβά- 
σιως τῆς κωμιχῆς, ἑπτὰ ἂν εἴη μέρη, 
κομμάτιον, “παράβασις, μακρὸν, 
στροφὴ, ἐπίῤῥημα, ἀντίστροφος, 
ἀντεπίῤῥημα. Ὧν τὸ μὲν κομ- 
μάτιον, καταβολή τις ἐστὶ βραχί og 


μέλους. Η δὶ “αράβασις, ὡς τὸ 
«ολὺ ων ἢ ir ἀναπαίστῳ μέτρῳ" εἰ 
δ᾽ οὗ» καὶ ἐν ἄλλῳ, ἀνάφπαιστα τὸ, 
ἐπίκλην f. ἔχει. τὸ δὶ ὀνομαζόμενον 
μακρὸν, ἐπὶ τῇ παραβάσει βραχὺ 
μελύδριόν i ἐστιν, ἀπνευστὶ ἀδόμενον. 
Ts ài ep i ἐν κώλοις προᾳσϑείση, 
τὸ ἐπίῤῥημα, ἐν ,Τατρα μέτροις ἰπά- 
γεται. Καὶ 79€ aret ov πῇ 
στροφὴ ἀντασϑείσης, τὸ αντεπίῥῥη- 
μα τελευταῖον ὃ ΟΥ τῆς «παραβάσεως, 
ἰστὶ τετραμίντρα, οὐκ ἐλώττω τὸν 
ὠριϑμὸν τοῦ ἐπίῤῥηματος. * Qnum 
** fuo nomine populum alloqui 

* poeta vult, per Chorum id 
« facit, et Παρώβασις dicitur, 
““ cujus generis plures exftant 
* in Ariftophane. Nunquam 
* autem tum iambicis utebatur 
** chorus, fed femper anapeftis, 


* ve] tetrametris." Bentleius. 
Differt. Phalar. P III. edi 
Lennep. Ρ- 204. ed. 1699. 

X μέρη Fl. MSS. 


x. 2 


132 HOAIXTION 


C.XIV. reg oi xopturdi παρέβαινον, καὶ εἰς τὸ ϑέατρον ὦσπο- 
βλέποντες ἔλεγόν τινα. 
Tà di " εἶδὴ τὴς παραβάσεώς ἐστι ταῦτα' KOM- 
ΜΑΤΙΟΝ, ὃ καὶ παρὸ τοῖς παλαιδὶς ποιηταῖς οὕτως 
δ᾽ ὠνομάζετο" φησὶ γὰρ Ἐὕπολις, ** * Εἰωθὺς τὸ κομμά- 
** τιον τοῦτο" δεύτερον δὲ " εἶδός ἔστιν, ἡ ὁμωνύμως τῷ 
* γένει καλουμένη ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ' καὶ τρίτον, τὸ ΜΑ- 
ΚΡΟΝ προσαγορευόμενον, ὃ καὶ φάμεν εἶναι “ ἐπιμη- 
χέστερον' οὐ μὴν ἀλλὰ, καὶ διὰ τὸ ἀπνευστὶ λέγεσϑαι, 
το ἐδόκει εἶναι μακρότερον. 
" Ταῦτα μὲν οὖν ἐστὶν ἀπολελυμώα. "Erepá δέ ἐστι 
Td κατὰ σχέσιν γεγραμμένα, τό τε ΜΕΛΟΣ, καὶ τὸ 
“ἜΠΙΡΡΗΜΑ, ὅπερ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἑκκαίδεκα m 
στίχων, καὶ τὸ τῷ μέλει ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟΝ᾽ καὶ τὸ xa- 
τϑ λούμενον ΑΝΤΕΠΙΡΡΗ͂ΜΑ, ὅπερ ἥν τῶν ἰσὼων κώλων τῷ 





ἐπιῤῥήματι. 
Υ μέρ ΕἸ. Β. εἶτα τὴν ἀντίστροφον εἰ ποδόντις, 
5 "nr Turn. C. ἐπελέγετο «ἂν τετράμετρον € 
* Ἑϊωϑὼς C. μάτων τῶν ἴσων στίχων. "Exa- 


b εἶδός ior» om. Fl. et MSS. λοῦντο δὲ ταῦτα ἱπιῤῥήματα. Ubi 
Ὁ γίνει. Sic Turn, C. ow cum Sylburgio legendum, oi 
ἙΊ, et alii. τὴν στροφὴν ἄσειαν, et ἱπιλίγει 

3 ἐπμικέστερον Fl. B. C. ““άλιν τετράμετρον σσοιημάτιον T. ἶι 

€ Etymologus M. p. 363, c. quemadmodum fere extit 
46. Ἐπιῤῥηματα. Ἔν τοῖς xo apud Argumentum Ariftoph. 
ριακοῖς, ὅτε συστροφὴν ὁ ἄσειαν μέλος, Nub. "Vide etiam Pollucislo | 
ἐσιλέγετο σοιημάτιον ap στίχων" cum paullo ante citatum. 








ΠΕΡῚ XHMEIDN. 133 


KE*. IE. 
ΠΕΡΙ ΣΗΜΕΊΩΝ. 


Ta: σημέϊω τὰ παρὼ TO ποιηταῖς ὥλλως παρὶ ἄλ- 
λοις κεῖται". λέγω δὲ, ὁποιώ ἐστιν 5 τε IIAPATPASOS 
—, καὶ ἡ ΚΟΡΩΝΙΣ —, καὶ ἡ EQ NENEYTKTIA 
AIIIAH «, xai ἡ EXQ Z7, καὶ 0 AXTEPIXKOX x, 
καὶ εἰ TI AAA τοιοῦτον. 5 

Παρὰ μὲν εὖν τῶς λυρικοὶς, à ph. v punire τὸ 
ὦσμα ἦ, xo ἑκάστην τίϑετωι στροφὴν ἡ παρώγραφος, — 
τα ἐπὶ τέλους τοῦ ὥσματος ἡ κορωνίς.᾿ 'Ea» δὲ κατὰ 
περικοπὴν τῷ ὥσματω €] γεγρωμμένα, ὥστε εἶναι στρο-- 
e», καὶ ἀντιστροφην, καὶ ἐπῳδὲν, ἥ παράγραος μὲν to 

ἐπὶ τῷ τέλει τῆς στρυφης καὶ καὶ δ ὁ ἀντιστρόφου κέται, ἐπὶ 
δὲ τῇ ἢ ἐπωδῷ ἡ ἡ χορωνίς' καὶ οὕτως ἡ παράγραφος, ἡ ἡ διο-. 
du τώ TE ὅμοιω. καὶ τῷ ἀνόμοια. 

Ἐπὶ μέντοε. τῷ τέλει ὃ ἀστερίσκος τίθεται, γιώρισμα 
τοῦ  rerQur Das τὸ τὸ ὦσμω, ἐπεὶ ἡ κορωνὶς ἐπὶ πασῶν TÍ-18 
ϑέεται τῶν ἐπῳδῶν. “Καὶ μάλιστα εἴωθεν ὁ ἀστερίσκος 
τίϑεσθιαι, ἐὼν ἑτερόμετρον ἥ τὸ dpa τὸ ἔζης ὁ καὶ 





T De'his fignis eruditiffime 
agit Villoifonus in Prolegome- 
nis ad Homerum, p. xiii. feqq. 
qui et hoc caput edidit e Codice 
Veneto p. lix. — Vide przcipue, 
quorum non oblitus eft Villoi- 
fonus, Viros doctos ad Cice- 
ronis, Ep, ad Atticum VIII. 2. 
P. 751. ed. Gravii,  Cafaubo- 
num et Menagium ad Diogen. 
Laert, II, ὅς. Lectu etiam 


digniffima Noltenius, in re non 
multum diffimili, habet in Lex- 


ico Zntibarbaro parte Ortho- 


graph. v. Signa di frincfionis. ' 
E T€ σημεῖα παρὰ “Τοῖς «φοιηγταῖς 
ἄλλοις ἄλλως x, ΕἸ. 
1 ἐπὶ τὶ τέλους Fl. 
, ἀντιστροφῆς Fl. 
k γετίλισϑαι C. Ven. τετε- 
λέστον Fl: vartiaweSo, Turn. 


K 3 


134 H9AIXSTION 


C. XV. .. μῶλλον ἐπὶ τῶν ποιημάτων τῶν μιονοστροφικῶν γίνεται, 


78 


Σαπφοῦς τε, xai ᾿Ανανορέοντος, καὶ 'AAxaiov ἐπὶ δὲ 
! τῶν ᾿Αλκαίου ἰδίως, Κατὰ μὲν τὴν “᾿Αριστοφάνειον ἔχ- 
δόσιν, ἀστερίσκος ἐπὶ ἑτερομετρίως ἐτίϑετο μόνης" κατὰ 


ς δὲ τὴν γὺν τὴν ᾿Αρισταρχάϊον, καὶ ἐπὶ ποιημάτων μετά- 


βολης. 

^ Καὶ ἡ μὲν διπλῆ, ἡ ἔζω βλέπουσα, παρὰ μὲν τῆς 
Κωμικόῖϊς καὶ TOW Tporyieis, ἔστι πολλή" παρὰ δὲ τοῖς 
Λυρικοῖς σπανία' παρὼ ᾿Αλκμᾶνι γῶν εὑρίσκεται. 


το Ἔγραψε γὼρ ἐκεῖνος δεκατεσσάρων erpoQuy ἄσματα" 


ὧν τὸ μὲν ἥμισυ, τοῦ αὐτῶ μέτρου ἐποίησεν ἑπτώστροζον' 


᾿ τὸ δὲ ἥμισυ, ἑτέρου. Καὶ διοὶ τοῦτο ἐπὶ ταῖς ἑπτὰ στρ- 


Qaie ? ταῖς ἑτέραις τίθετω. CH δὲ διπλὴ σημαίνει τὸ 
Beige τὸ ὦσμα γεγράφϑαι. 

β. Τούτοις τοὺς σημείοις τὸς τροειρημένοις, Ay τὸ 
T üernírxo, καὶ ἑτέροις τισὶ, “περὶ ὧν λέξομεν, ἐν τὸς 

/ ^ Se e Ν k f óx Y NE ' 
διάμασι χρώμεϑα. ΤΆ μὲν οὖν κερωνίδε, κατὰ τρόπους 
τρεῖς" ἥτοι ὅταν τῶν ὑποκριτῶν εἰπόντων TI, καὶ ἀπαλ- 
λωγέντων, " καταλώπηται ὁ xopór" ἢ ἔμπαλι" ἢ ὅταν 


20 μτα(ϑασις ἀπὸ τόπου" εἰς τόπον γίνισϑαι dex* τὴ τῆς σχῆ- 


γῆς. T» δὲ παφαγράφῳ, ἤτοι κατὰ πρόσωνα ἄμοι- 
Baia, ἔν τε τοῖς ἰωμίβικοις καὶ τοῖς χιορικοῖς, μεταξὺ 
τῆς τε στροῷης καὶ τῆς ' ἀντιστρόφουι — "Edy μέντοι ἡ 
στροφὴ ἐξ ἀμοιβαίων. τυγχάνη συγκειμένη, οὐκ .ἐξαρκέ 





! φῶν fic C. τοῦ alii. ? ἡ δὴ διπλῆ Turn. C. 

τ De Ariftephane Byzanti- ? γράψας C. - 
no, Critico perilluftri, erudite P Tai; ἑτέραις τίϑεται ἡ δικλῦ, 
agit, F. A. Wolfius in Prolego- δημαίνουσα τὸ p. "Turn. 
menis ad Homerum $. xliv. 4 καταλείπεται Turn. κατα. 
p. ccxvi.etíeqq. De Ariftar- λίπηται C. 
cho vide eundem. capite ís- " ἀντιστροφῆς Fl. B. 
quente. ZEE 











HEPI ΣΗΜΕΊΩΝ. 135 


"πρὸς τὸ θηλῶσα: ὅτι πεπλήρωται ἡ 'στροὴ ἡ ταρά- C. XV. s, 
veas, ἐπιφερομένης ἄλλης στροῷης᾽ ἐπεὶ καὶ jg ^ 
ἑκάστου κώλου οὐδὲν ἧττον τίθεται ἀλλὰ κεῖται καὶ ἡ 

ἔσω γενευκυϊαι δυπλη" τοῦτο δὲ, ἐὼν ἀντίστροος ἐπιφέρη- 

ται ὡς ἐάν γε μεταβολὴ μόνον ἦ " στροφῶν, ἡ iz βλέ- 5 

πουσαν τίθεται. 

y. Εὐπόντων δὲ ἡμῶν ὅτι ἔστι τινὰ κατὼ ταεριορισ μοὺς 
ἀνίσους ἀναπαιστικὼ γεγραμμένα, ἃ δὴ ἐν παρόδῳ ὃ 
χορὸς λέγει, ἐφ᾽ ἑκάστου τερίορισιμοῦ τίϑεται ἡ παρώ- 
γραῷος . 1Q 

Τῆς δὲ παραβάσεως μερῶν ὄντων ἑπτὰ, ἐπὶ n éxac- 
τὸν τῶν ὡπολελυμένων τριῶν Tic eras ἡ τυαρώγραφος, τοῦ 
κομματίου, καὶ τῆς παραβάσεως, καὶ TOU μωκρου" οὐ- 
δὲν ἧττον δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ μέλους, καὶ τοῦ ἐπιβῥήματος, 
ἂν μηδὲν * ἀνταποδιδῶται. " 'Eay δὲ tv " τὼ AYAXU- 15 
κλούμενα, τό τε ἀντίστροφον TOU μέλους καὶ τὸ ἀντεπίῤ- 

Pneu, ἐπὶ τοῦ ἐπιῤῥήματος τίϑεται ἡ ἔσω νενευκυῖα διπλῆ, 
ὑπερ τοῦ δηλῶσαι ὅτι ἐστὶ τὰ ἀνταποδιδόμενα: ἐπὶ δὲ 
TO) ἀντεπιῤῥήματος ἡ ἔζω νενευκυϊα. 

δ εἰώθασι τοίνυν αὐτοὶ οἱ διαματοποιὼ, μεταξὺ αι 20 

ἰαμβείων τινῶν, γρώφειν ἑτέρῳ μέτρῳ ὁποσασοὺν στρο- 

Qus εἶτα πάλιν wspdparreg δ ἰαμβείων τὸ τροκεί- 

μενον, κατὼ * διέχειων ἀνταποδιδόναι τὼς στροῷάς. "EQ 
ἑκαστῆς οὖν στροφῆς τίϑετωι wapoarypa(Dos" ἐν δὲ ταῖς 
προτέραις στροφαῖς, ἐπὶ τοῦ τελευταίου κώλου δύο τί- ἃς 
Ἄενται derAar ἡ μὲν xar ἀρχὰς ἔξω βλέπουσα" ἡ δὲ — 76 





 σροσδηλῶσαι C. δῶνται Fl. αὐτῷ ἀποδιδῶται Turn. 
* ραφη. Y 4i δὲ εἴη FT. 

ἃ στροφῆς lurn. ? τὰ ανακλωμινα Turn. 

* ἀνταποδιδῶται Ο, ἀναποδὶ- 8 συνέχειαν Turn. 


K 4 


136 HéAIXTION ΠΕΡῚ XHMEION. 
C.XV.4.xard, τὸ τέλος ἔσω VéVtUXUiG; δηλούντων ἡμῶν διὰ τὴς 
ἔσω βλεπούσης ori ἀντωποδίδοται τινὰ αὐτοῖς". ἐν δὲ τῶς 
νταποδιδομένοις, σώλιν ἐφ᾽ ἑκαστὴς στροφῆς, π᾿αράγρα- 
Quos" ἐπὶ δὲ τοῦ τελευταίου κώλου, δύο dimi ἡ μὲν 
«κατ ὠρχὰς, ἡ δὲ xard τὸ τέλος" ὠμφότεραι μέντοι ἔξω 
γενευκυύϊαι" διὰ τούτων δηλούντων ἡμῶν͵ ὅτε ὠντωσοδι- 
δόται. | 





| EK TON 
AOTTINOY TOY 9$IAOZO9OT 


TA 


IIPOAETOMENA 


EIZ TO TOT 


Hé$AIXTIQNOX ETLTXEIPIAION. 


«. ÁAN. Péáre νέα τῶν μέτρων ἣ ϑεωρία, εἴτε Μούσης εὕρεμα 


παλαιᾶς, ἑκάτερον ἕξει καλῶς. 


᾿Αρχαία μὲν γὰρ οὖσα, ἐκ τῆς 


παλαιότητος ἕξει τὴν σεμνότητα" νέα δὲ οὖσα; τοοϑεινοτέρα καϑ' 


“Ὅμηρον, 


TÀ» γὰρ ἀοιδὴν " erávri ἱπικλείουσ' ἄνϑρωσποι, 

*H σις * ἀκουόνεισσι νιωτάέτη ἀμφιπτίλησκι. 
Μέτρου δὲ erar) ῥυϑμὸς καὶ ! ϑεός" ἀπὸ ῥυθμοῦ γὰρ 8 ἔσχον τὴν 
ἀρχὴν, ϑεὸς δὲ τὸ μέτρον ἀπεφϑέγξατο. 





* Hac integrius exhibentur ex 
longini ed. Hudfoniana.  Mutila 
funt in edd. et MSS. Hephaftionis. 

* Preceíferat nempe aliquid de 
arts metrice antiquitate. Borvin. 

€ Odyff. «. 351. Boivin. 

4 In vulgatis, non a», Íed 
μᾶλλον, Boivin. 

* Aire: Codex Vaticanus: item 
Codex Ambrofianus. Boivin. 

f Videntur hzc pertinuifie ad 
fragmentum de Metri origine divina, 
quod infra exhibebimus.  Jorvin. 
Hac corrupta éunt, atque ita emen- 
danda: Μίσρον δὲ sracese ῥυθμὸς καὶ 
Sig" ἀπὸ ἐ 0 
χὴν, ϑιὸς δὲ τὸ μέτρον ΑΝΕΦΘΕΓΞΑ- 
TO. Suidas 'EAsysimuv «à zraeaQee- 
"Us σινὴρ τῶν τυκλομῶν. Καὶ v6 iAt- 


μοῦ γὰρ EXXE σὴν ἀρ- - 


uev μέσρον ἀπὸ σούτου τινὲς κληϑῆναι 
νομέζευσι, ὅσ; Θεοκλῆς Νάξιος ἢ 'Ἔρετρι. 
ες πρῶτος αὐτὸ ANEDOGET'ZRATO 
wenig. lta fcribendus ifte locus, 
Confer Etymol. v. ᾿Ελεγαίνεν. Atque 
binc facile emendandus Scholiaft. 
Hermogen. p. 387. Διὸ καὶ μέτρον 
w»iujm τὸν ῥυθμόν φησιν ὁ Λογγῖνος. 
lmmo, μέσρον aries. Eodem re. 
fpicit Schol. Ariftoph. Nub. 638. 
Διαφέρει δὲ upon xa) ῥυθμόρ. καὶ ὅσι 
IIATHP METPOT ῬΎΘΜΟΣ. Quem 
locum mihi fubindicavit amiciffimus 
Ruhnkenius. Towpiws.  Hefychius, 
ab eruditiffimo Prefule Afaphenfi re» 
fi&us, Ῥυϑιμὸς, μέσρον κανών. 

€ Supple σὰ μέσρα : vel legendum 
ἴσχε. Mox in Codice Vaticano le- 
gitur ἔχον. Jioivin. 


138 ΛΟΓΓΊΝΟΥ IIPOAETOMENA. 


B. ToU δὲ erg) μέτρων λόγου “πολλοὶ πολλαχῶς ἤρξαντο" οἱ 
μὲν ἀπὸ στοιχείων, ὡς Φιλόξενος" οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ μέτρων ὅρου, ὡς 
Ἡλιόδωρος" ἡμεῖς δὲ ᾿Ηφαιστίωνι καταχολουϑήσομεν, ἀπὸ συλλα- 
βῆς ἀρξάμενοι. Πρῶτον δὲ ὀλίγα τροεικεῖν δίκαιον. 
Ὑ. Τεκμήριον μέτρου ἀκοή. "Ἔνιοι γοῦν οὕτως ὡρίσαντο" ME- 
ΤΡΟΝ ΕΣΤΙ ΠΟΔΩΝ H ΒΑΣΕΩΝ ΣΥΝΤΑΞΊΣ, ΑἸΣΘΗ- 
ΣΕΙ TH. AT ΑΚΟΗΣ IIAPAAAMBANOMENH. εἰ δὲ τὸ 
κρίνον ἐστὶν ἀκοὴ, τὸ κοσμοῦν ἐστι φωνή. Ὡς γὰρ τὸν ἦχον τῆς 
εὐρυϑμίας ἐκτείνουσά τε καὶ συστέλλουσα φωνὴ σχηματίζει τὰς 
συλλαβὰς, οὕτως εἰσδεξαμένη κρίνει ἣ ἀκοή. 
9. Διὰ τοῦτο πολλὰ τῶν μέτρων συμβέβηκεν ἀποκρύπτεσϑαι 
σιωπώμενα ἐν τῇ χατὰ τποεεζὸν ῥήσει" καὶ αὖ πάλιν φολλὰς «τάσεις 
ἔχει πρὸς ἄλλα μέτρα. Ἐζροι γοῦν ἄν τις τταρὰ Δημοσϑένει τῷ 
ῥήτορι στίχον ἡρωϊκὸν κεκρυμμένον, ὃς ἠδυνήϑη λαϑεῖν, διὰ τὸ e- 
δὴν οὖσαν T)» ὡροφορὼν συναρπάσαι τῷ λόγῳ τὴν ἀκοήν. φησὶ 
γοῦν" 
b Τὸν γὰρ ἐν ᾿Αμφίσσῃ πόλεμον, jj ἦν εἰς ᾿Ελώτειαν 
Ἦλϑε Φίλισπος. 

στίχος ἐστὶν ἡρῷος. ᾿Αλλὰ μὴν καὶ Ἰωνικὸν, ὅταν λέγῃ, 
Ἰτολλῶν δὲ λόγων ! καὶ ϑορύβον yyryvepivou παρ ὑμῖν. 

τοῦτο γὰρ ἄντικρυς δ᾿ Ἰωγικόν ἐστιν ἀπὸ uaidovog, ὅμοιον τῷ, 





^ Demofthenes:in Orat. de Coro- καὶ παρ᾿ αὐτῇ τῇ Σαπφε" Μάλα ἢ 


na, p. 333. edit. Bafil. Borvin. 
| Te. xal ϑερύβων γιγνομένων.  Boi- 


vin. 
k Id eft, a /Pondeo incipiens. 70- 


.— micum autem a minori illud eft quod 


ἃ Pyrrhichio incipit; ut, Miferarum 
4 neque amori. dare ludum &c, — Bei- 
wis. Sapphonis locus au&lior legitur 
apud Hephaft. p. 3). Scribendum 
autem auctoritate Etymologi Magni 
et Chorrobofci. Grammatici Turis 
five Τυριννῶς. — Etymol. Γυριννὼ, ὄνομα 
κύριον Λεσβίας πόρης. Ἐἕρηται “΄αρωνύ-. 
ἕως παρὸ và γυβίνος ὃ δηλοῖ σὸν Bron. 
xv. Τυρένος γνυριννὼ, ὡς ἔρασυς "Essere" 
καὶ κλίορ, Κλιὼ χαὶ Κλειώ,  Chorro- 
boícus wiph σῶν εἰς w. p. 268. npud 
Ald. οἱ δὲ Αἰολεῖς καὶ Λάκωνες, Pirislg 
elsu μέρος! Δωριίων, 'τγροσϑόφιι φοῦ g το 
eUci σὴν γῆνικήν" de, ἡ ZSesow, φῆς 
Xew e; καὶ ἡ Λητὼ, φῆς Δησῶφ' καὶ 
Ξηλαῦσιν αἱ woke οὕτως ἔχοσσαν Ti 
δὲ i» Σασφῶς ἀμελγόροινον ty σοι oso 


πεπορηριάνη στοργᾶς.  (lcgo. Σσυργῶρ) 
καὶ «λιν Εὐμορφονσίρα Μναΐδος καὶ 
vü; ἁπαλᾶς Τιυρινῶς. Τυῤοῶξ 
ex Etymologo. Vides Γνρενὼ facere 
Τυρινῶς, ut Σαπφὼ Yae$per. ct no- 
tanda varia le&io apud Chcoerobof. 
cum Eb Μναΐδος. [Sic Ful- 
vius Urfinus.] Sed vulgatam ut me- 
trum taceam, fatis firmat Longinus. 
Re&e autem emendavimus Σ συρχῶν. 
Btorgo eft nomen mulieris, ut Sap- 
pho, et Gyrino, nifi przeftxt. ees 
Gorgo enim ex Sapphus amafis. 
Max. Tyr. Differt. XXIV. ἡ. Kd 
8, σι mte Σωκράτει; οἱ ἐντέσεχνοι, Itpe- 
δικος, καὶ Τοργίας, τοῦτο «Ὁ Eeefu 
ΤΟΡΓΏ καὶ ᾿Ανδρορμίδα. — Ceterum 
qute hic τυρνὼ five & dicitur, 
Τορίνναν vocat Maximus. Ὅ, e y 
Zexpétu ᾿Αλειβεέδης, nui Χαιμῖδες, 
x&]) Φαῖδρος, Tere τῇ Λισβίᾳ, ΤΥ 
ῬΊΝΝΑ, κκὶ '"Av9y,- 23a) ᾿Ἀναχτοίε. 
7Tespha. 7 - 





AOITINO'* IIPOAETOMENA. 139 


Rópesgerion Muedína cus banus Τυρίννν. 

τὰς δὲ τῶν μέτρων συνεμπτώσεις ἐν τοῖς ἑξῆς ἐπιδείξομεν. . 
* Διαφέρει δὲ μότρον juSpoU. Ὕλη " μὲν γὰρ τοῖς μέτροις 
ἣ συλλαβὴ, καὶ χωρὶς συλλαβῆς οὐκ ἂν γένοιτο μέτρον. ὁ " γὰρ 
PoSpgàs γίνοται μὲν καὶ ἐν συλλαβαῖς, γίνεται δὲ καὶ χωρὶς συλλα-- 
Bue καὶ γὰρ ἐν χρότῳ. Ὅταν μὲν γὰρ τοὺς χαλκέοις ἴδωμεν τὰς 
σφύρας καταφέροντας, ἅμα τινὰ καὶ ῥυθμὸν " ἀκούομεν" καὶ ἵππων 
δὲ πορεία ῥυθμὸς ἐνομίσϑη, καὶ κίνησις δαχτύλων, καὶ Ρ μελῶν καὶ 
ὀχήματα, xe χορδῶν κινήματα, καὶ τῶν ὀρνίϑων τὰ πττερίσματα. 
Mérpoy δὲ οὐκ ἂν γένοιτα χωρὶς λέξεως aroixg καὶ σοσῆς, "Emi 
τοίνυν διαφέρει ῥυθμοῦ τὸ. μέτρον, ἦ τὸ μὲν μέτρον πσετηγότας ἔχει. 
τοὺς χρόνους, μαχρόν τε καὶ βραχὺν, καὶ τὸν werd τοῦτον, τὸν κοι.- 
γὴν καλούμενον, ὃς καὶ αὐτὸς τσάντως μακρός ἔστι κοὶ βραχύς" ὃ 
δὲ ῥοϑμὸς ὡς βούλεται ἕλκει τοὺς χρόνους" τοολλάκις γοῦν καὶ τὸν 
βραχὺν χρόνον τοοιεῖ μακρόν. Ὅτι δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, καὶ τὴν 
διαφορὰν ἴσασιν οἱ ποιηταί: λάβωμεν παραδείγματα «σαιξούσης 
χωμα δίας ἐν φπουδαζούσῃ φιλοσοφίᾳ. ἃ Ὁ γοῦν ᾿Αριστοφάνης ἐν 
ταῖς Νεφέλαις" φησὶ Σωκράτης, εἰ καὶ τωϑάξει ᾿Αριστοφάνης" πό- 
Toy περὶ μέτρων, 5j περὶ ἐπῶν, ἢ περὶ ῥυθμῶν ; ἀντιδιόστειλε 
γὰρ ἔχεῖνος ἀπὸ ῥυθμῶν τὰ μέτρα. Eig ἑκάτερον γοῦν τὸ παρά- 
δειγμὰ σημειωτέον, ὅτι τε ῥυθμὸς μέτρου διαφέρει, καὶ ὅτι ἴσασιν 
ἐν διδασκαλίᾳ " οἱ τταλαιοὶ τὴν τῶν μέτρων ϑεωρίαν. , 
. 8. Τὸ δὲ μέτρον λέγεται πολλαχῶς. Καὶ γὰρ τὴν " εὐμέτρίαν 
μέτρον πτροσαγορεύομεν, ὡς ὁ εἰπὼν, METPON APIXTON- εἴτα 
σοφὸν ! ἀπόφϑεγμα; eire ϑεῖον ἀνάϑημα, ᾿Απόλλωνι μὲν γὰρ ἀρμο- 





! Vide Quin&ilianum in Inftit, 
Ürat. lib. ix. c. 4. et huc refer ea 
ug ab jllo de Rhyi/mi et Metri dif- 
lerentia dicuntur. Boivin. 

^ Miy.abundat, et abeft a Codice 
Vaticano. Beivim. ΜΝ 

5. Pro γὰρ legendum δέ. Boivin. 

? Ita in. Cod. Vat. ἀκχούσομεν in 
alis Codd. — Boivin. 

P Legendum καὶ μελῶν σχήματα. 
ut in edit, Oxon. Bojvis. D'Orvil- 
lus Vant, Crit. p. 440. legit set- 
fira, Sed néutrà vox Graeca eft. 
Ut à φεύσσω σ“σύγμω, fic ἃ ἀπ τεφύσσω 
*iiwyue, non σσέῤυσμα. Quare fcri- 
bendum fine dubio, «περυγίνμαφα. 
Quod ἐς Ruhnkenio placebat. Tou- 


pus, 


4 Legendum videtur, à γοῦν ἐν tai; 
γεφίλαις φησὶ Σωχράφης, &c. vel fic 
interpungendum, ὁ γοῦν ᾿Αφιφφοφνης 
ἐν tai νεφέλαις" Φησὶ Σωκῤῥόάφσης, εἰ καὶ 
φυϑάζει᾽ Αριστοφάνηρ' «ὅτερον, δὲς, Boi- 
vin. Pofteriora hec gloffema fapiunt. 
Quare lego, ὁ γοῦν ᾿Αριστοφάνης i» 
φαῖς Νιφίλαις" Ἰπότερον περὶ μέτρων, ἢ 
vio] im, ἢ περὶ ῥυϑμῶν, Occurrit 
autem ifte verficulus apud Ariftoph. 
Nub. 638. ubi re&te legitur: IIórsea 
περὶ μέφρων, ἢ περὶ ἱπῶν, ἢ ju3gcóov ; 
Toupius. 

' * Vocés οἱ «αλαιοὶ abfünt ἃ Codice 
Vaticano. δοίη. 
^5 φυμμεφρίαν Sch. Hepheeft. 

. t Jta locutus eft Julián. Or. 2. 


Ἔστι γὰρ ὁ vip ἴχγονος τῆς δίκηρ, 


-- 





140 AOITINOY ITPOAETOMENA. 


διώτατον, ἐπεὶ καὶ μέτρων εὑρετής. Λέγεται δὲ μέτρον καὶ αὐτὸ 
τὸ μετροῦν, καὶ τὸ μετρούμενον' ὡς ὅταν εἴπωμεν τὸν μέδιμνον μέ- 
τρον, xal τὸ ἐν αὐτῷ μετρηϑὲν μέτρον, ἀμφότερα δὲ καλεῖται μέ- 
διμνος καὶ αὖ σάλιν εἰ " εἴποι χόα τὸ σκεῦος, ἐν ᾧ μετρῶ woci- 
τητά τινα καὶ αὖ “άλιν αὐτὴν τὴν «σοσότητα χόα ὡροσαγυορεύο- 
μεν. * [καὶ αὖ σάλιν αὐτὸ τὸ ξύλον, ὃ μόνον ἔχει αἴγχυν, epo 
τοροσαγορεύομεν.} 

Q. Οὕτω μὲν οὖν καὶ ἐπὶ ταύτης τῆς ϑεωρίας πσοολλαχόϑεν λέγε- 
ται μότρον. — Mérgoy τε γὰρ καλοῦμεν τᾶν τὸ μὴ τοεζόν'" ὅταν εἴ- 
τῶ, τὰ μὲν Πλάτωνος, edd, τὰ δὲ Ὁμήρου, μέτρα. Μέτρον xa- 
λεῖται καὶ εἶδος ἑκάστου" ὡς ὅταν εἴπω, μέτρον ᾿[ωνικὸν, καὶ μέ- 
τρὸν ᾿Ιαμβικὸν, Υ καὶ μέτρον 'Tpoyaixów. Μέτρον καλεῖται xai 
στίχος ixacTog ὡς ὅταν εἴπω 3$ πρώτη Ὁμήρου ῥαψωδία μέτρα 
ἔχει x^ τοῦτο δὲ "Οδυσσεὺς ὁ μετρικὸς ἐσημειώσατο. 5" Εἰ τοίνυν 


[4 





"IEPON ANAOHMA ΚΑΙ ΘΕΙ͂ΟΝ ἐλ» 
ϑῶς τοῦ μεγίσσον Sev. Idetn. apud 
Suid. v. ᾿Αμφίων. Ἦ γὰρ οὐχὶ τούσον 
αὐσὸν (Αρμφίονα) ὁποῦ á 
οὐ σὰρξ ἁρμονίαρ μόνον, αὐτὴν δὲ ἐπ᾽ αὐ- 
φαῖς ἱξιυρεῖν τὴν λύραν, EITE δαιρόνιω- 
φίρᾳ χρησάμενον ἰσινοίᾳ, ΕἸΤῈ TINI 
ΘΕΙ͂Α, ΔΟΣΕΙ͂, διέ τινα συμμαχίαν 
ἐμήχανον. Qua plane gemella funt. 
Confer Porphyr. apud Joannem Sto- 
beum Serm. XXI. p. 185. Quod 
fequitur, Δέγεσαν--ομέδιμνος, depromp- 
tum videtur ex Plutarcho de Oracul. 
Defe&. p. 416. ᾿Αλλὰ μὴν κἀκεῖνο δὴ- 
λον, cà σόλλαχκχις ΤῸ METPOTN ΚΑΙ 
TA METPOTMENA «e; αὐτοῖς ἐνό- 
μασι qeoraryoptita Sau, xeTUAX», καὶ 
χοίνικα, καὶ ἀμφορία, καὶ MEAIMNON, 
Towpius. Similiter Euftathius ad Il. 
B. p. 196, 29. ΞΞ 149, 1. ᾿Ιστίον γὰρ 
ὅτ, ὥσπιρ μίδιμνοξ τό σε σκεῦος τὸ μι- 
φροῦν, ναὶ «à Ux αὐτοῦ μετρούμενον, Teri 
δὲ καὶ χοῖνιξ ὁμοίως, λέγομεν γὰρ μίτρον 
σι χοίνικα, καὶ πῆχυς δὲ αὐτός vt ὃ με- 
φρῶν, καὶ τὸ ὑπ᾿ αὐτοῦ μεσρούμενον, οὗ- 
*w καὶ σάλαντσαν, οὗ μόνον ὃ σταθμὸς 
δὲ οὖ σὰ βάρη διακρίνεται τῶν σωμάτων 
ἐντ,ϑιμένων σαῖς σλάσειγξιν, ἀλλὰ καὶ 
αὐφὸ τὸ βάρος τὸ σταϑμώμενον. — Quae 
partim repetit ad Od. O. 1γ82, 57. 
ἘΞ 577» 4. 

" Εἴχοιμε uterque Cod. Vat. et 
Ambrof. Boivin. 

X Uncis inclufa aberant a Codice 


jo: exftant autem in Vaticano. 
Vide Hephseftionis Enchiridion, p. 
56. edit. Turnebi, ubi hzc eadem 
1eCius. JBoivip. Sic leguntur. λί- 
sra: μέτρον καὶ αὐφὸ τὸ μεσρεῦν καὶ τὸ 
μεφρούμενον, ὡς ὅφαν λίγωμεν müyev 
»αὶ αὐτὸ σὸ μέφρον, l» q μεετροῦμεν voti- 
σηφά cya καὶ αὖ σάλιν αὐτὸ vi με- 
τρούριενον ξύλον, 8 ριόνον ἔχ σῆχον, τὴ- 
χυν λίγομιν. . 

Υ Kai abeft a Codice Vaticano, 
Borvim. 

2 De Ulyffe metrico equidem nihil 
quidquam habeo compertum.  Jo- 
annes Fabricius, vir doCtiffimus, le- 
gebat, ᾽Οδυσσεὺς Ὁμηρικός. Quod 
rniror. Ceterum hac verba non le- 
guntur in fcholiis ad Hepheftionem. 
Quare ex margine huc inve&a vi- 
dentur. Quod et cl. Moro vifum. 
Toupius. Habent h. 1. Longini MSS. 
σοῦφο δὲ "Obvr ribs ὁ μετρικὸς δίς.  Le- 
gendum puto, 5 πρωτὴ Ὁμήρου ῥα ψω- 
δία μίτρα ἵχει ὙΜΔ, rovro δὶ 'Obw- 
σιίας ἰσημειώσαχο. Scilicet in libro 
primo Odyffeas effe metra, i.e. verfus 
444. Ex hisícriba minime peritus 
facile mutavit T in X, atque ex MÀ 
ὁ μεσρικὸς abbreviari fomniavit, tum 
ab Ὀδυσσέας quam Cod. fervavit, 
᾿οδυσσεὺς ille novus metricus forma- 
tur. L. Hotchlis. 

à Pro εἰ φοίνυν, legendum videtur, 
iei νῦν. Borvin. | 


"AOITINOY IIPOAETOMENA. 141 


μέτρον καλοῦμεν τὴν συξφυγίαν, τουτέστι τὴν διποδίαν, ἢ ὅταν τὸ 
᾿Ιαμβικὸν, τὸ ἀπὸ E «robo» συγκείμενον, τρίμετρον καλῶμεν. 
Mérpoy καλοῦμεν καὶ τὸν χρόνον" ὅν τινες τῶν “ ῥυθϑμικῶν σημεῖον 
προσαγορεύουσιν. Ὅτι δὲ τοῦτο οὕτως ἔχει, παράδειγμα τεϑήσε-. 
ται, ὅ τινες μὲν ᾿Ορφέως, τινὲς δὲ τῆς Πυϑίας «ταραλαμβάνουσι" 
σερὶ γὰρ τῶν ἐπῶν λέγων, ἣ λέγουσα, 
ορϑων, ἱξαμερὶεν τενόρων καὶ εἴκοσι uror — ^ 

καὶ ταῦτα οὕτως ἔχει, ὥσπερ εἴρηκα. Μέτρον δὲ καὶ τὸ μετροῦν 
καὶ τὸ μετρούμενον" οὕτω καὶ ἐπὶ τῶν T προειρημένων αὐτὸ " τὸ 
μέτρον, τουτέστι τὸ τοοίημα; μέτρον τοροσαγορεύεται, * [καὶ ἕκασ- 
roy τῶν μιετρούντων τῆς ὁμοίας τετύχηκεν ὀνομασίας. χρόνος γὰρ 
συλλαβὴν «ποιεῖ, συλλαβὴ δὲ πόδα, τοὺς δὲ συζυγίαν, συξυγία δὲ 
στίχον, στίχος δὲ ποίημα. πάντα οὖν εἰκότως μέτρα πορροσαγορεύ- 
eu.) 

3. Γέγονε δὲ ἀπὸ τοῦ μείρω ῥήματος, ὅ 
σαρὰ τῷ «ποιητῇ, 


ὅ ἐστι μερίξω" ἀφ᾽ οὗ 


ΖΦ σον ijo) βασίλενι, καὶ ἥμισυ psipto M» 
ὡς δὲ παρὰ τὸ σείω σεῖστρον γίνεται, καὶ exapd τὸ δέρω δέρτρον, 
καὶ παρὰ τὸ φέρω φέρτρον, οὕτω καὶ erapd τὸ μείρω μέτρον. "Ovo- 
μα γοῦν ἐστι,» καὶ ix τῆς ἐτυμολογίας, τοῦ μερισμοῦ. 

3. Περὶ δὲ ὅρων μέτρου νῦν εἰπεῖν οὐκ ἀναγκαῖον. Αὐτὸς γὰρ ὃ 
Ἡφαιστίων αἰτιᾶται τὸν Ἡλιόδωρον, ὅτι τοῖς " ἐπαρχομένοις γρά- 
φει" τοῖς γὰρ ἀπείροις, καὶ τοῖς μήπω τῆς μετροποιΐας ' γεγευμένοις, 
ἀδύνατον νοῆσαι τὸν ὅρον. 

i. ᾿Ἐπιγέγραπται δὲ ΕἘΓΧΕΊΙΡΙΔΙΟΝ, οὐχ ὥς τινες ὠήϑησαν 
διὰ τὸ ξίφος, * ἀλλὰ διὰ τὸ ὀξύνειν τῶν ! μετιόντων τὰς ψυχὰς, καὶ 
τὸ ἐν χερσὶν ἔχειν τοὺς βουλομένους τὰ κεφάλαια τῶν μετρικῶν 





b Ὧ; ὅσαν in edit. Oxon. ..Boi- 
vin. 

c ς Μεσρικῶν Cod. ,Vat. Boitvin. 

4 Poft τερομρημίνων, virgula, non 
punctum. Boro, 

* Re&e cl. Pearcius, αὐσὸ μετρού- 
kim. Schol. ad Hepheft. P. 71. ed. 
Pauw. «à δὲ μεφρούμενόν. leri, ὡς σὰ 
πήματα. Toupius. 

f Uncis inclufa abfunt a Codice 
Vaticano.  Boivin. 
5 Poft fee», εἴ poft ?,urv, fubaudi- 


tur μέσρον. Itaque perinde eft ac fi 
Homerus dixiffet, ἢ ἴσον ἐμοὶ μέτρον βα- 
σίλευε, xai ἥμισυ μέτρον paípto φιμῆξ. 
Iliad. 1. ver. τό. Boivin. 

h Ὑσαρχομίνοιρ. Cod. Vat. 
ei. 

] Te. γιυσαρείνοις. " Boivis. 

k Pro ἀλλὰ lego καὶ, εἰ mox pro 
καὶ lego ἀλλά. "TrajeCtio manifefta. 


Boivvin. 
| Forte μὴ εἰδόφων. — L. Hotchkis, 


Boi- 


142 AOITINO'* IIPOAETOMENA., 


? σαραγγελμάτων. Ὅτι δὲ ταῦτα " οὕτως ὄχει», Ἡλιόδωρος τοῦ 
Ἐγχειριδίου ἀρχόμενος οὕτω λόγει" τοῖς βουλομένοις ἐν χερσὶν 
ὄχειν τὰ κοφαλωιωδέστερα τῆς μετρικῆς γόγρακται τὸ βιβλίον 
τοῦτο. ' 

in. Ἤρξατο δὲ αὐτοῦ ὁ Ἡφαιστίων, ὡς ἔφην, ἀπὸ συλλαβῆς, 
ὕλη γὰρ τοῖς μέτροις ἣ συλλαβή" καὶ ἄνευ ταύτης οὐκ ἂν συσταίη 
τὸ μέτρον. Τὸ ποιοῦν expà τοῦ Φοιηϑέντος, ὅϑεν ἄρξασϑαι δίκαιον. 
Οὐκ ἀπὸ τοῦ γένους δὲ 9 ἤρξαντο, ἀλλ’ ἀπὸ τοῦ εἴδους. Διαφέρει 
δὲ εἶδος καὶ γένος, ἡ γένος μέν ἐστι τὸ πρωτότυπον, εἰς εἴδη διαιρε- 
ϑῆναι! δυνάμενον" εἶδος δὲ, τὸ ἀπὸ τοῦ γένους διῃρημένον, οἷον εἶ τις 
λέγοι ζῶον γένος, εἴδη δὲ αὐτοῦ, ἄνϑρωπον, ἵππον, καὶ τὰ λοιπά, 
Οὐκοῦν γένος μέν ἐστιν ἣ συλλαβή" εἴδη δὲ αὐτῆς, βραχεῖα, καὶ 
μαχρὰ, καὶ καινὴ καλουμένη. Οὐχ ἔδοξεν οὖν αὐτῷ ἀπὸ τοῦ γένους 
σοιήσασϑαι τὴν ἀρχήν" τεχνικὸς γὰρ οὗτος ὁ λόγος, καὶ οὐ «yy 
τοῖς μέτροις συμβάλλεται, οὔτε ὅρῳ τὴν συλλαβὴν ΨΦεριλαβεῖν, οὔτε 
τὸν erp] αὐτῆς εἰπεῖν λόγον τῆς ἐτυμολογίας. Καίτοι üy τοῖς τεχ- 
γικοῖς ? ἔλεγχον ἔσχεν ὁ ὅρος. 

ig. «"Ἔστιν $ συλλαβὴ . . « ..... 


ry. "Eri fj συλλαβὴ “παρὰ τοῦτο ὠνόμασται, πταρὰ τὸ S000- 
τητὰ στοιχείων εἰς ταυτὸν συλλαμβάνειν, ὧν * ἔξεστιν ὑφ᾽ ἕνα Q3oy- 
yov τοαραλαβεῖν, * dy μὴ εἴποι τις τὰς μονογραμμάτους. ᾿Αλλὰ 
ταῦτα μὲν ξητείτωσαν οἱ τεχνικοί, 

ιδ, "Ev δὲ τοῖς μετρικοῖς εἰδέναι δεῖ, ὅτι σᾶσα βραχεῖα ἴση, καὶ 
πᾶσα μαχρὰ ἴση. Καϑόλου γὰρ αἱ μέν εἶσι δίχρονοι, αἱ δὲ μονό- 
χρόνοι" bvreüSey τὸν μὲν Δάκτυλον καλοῦμεν τετράχρονον, τὸν δὲ 
Πυῤῥίχιον δίχρονον, οὐ σολυπραγμονοῦντες τῆς ποιητικῆς λέξεως ἢ 
συλλαβῆς τὰ στοιχεῖα, οὐδὲ ἐν πσοσότητι " χαταριϑμοῦντες τοὺς 
χρόνους, ἀλλὰ ἐν δυνάμει τῆς arocórqrog. 





P παραδειγμάτων MS, Harl. inter — milia initia in errorem induxerunt. 


^ineas. Boivin. 
? [ta in Cod. Vat. in aliis male T [ta legitur in Cod. Vatic. in: 
οὖχ, rwg. aliis fec; ἡ συλλαβή, — Hinc patet de- 
? "Ἤρξατο Cod. Vatic. Beivin. finitionem praceffiffe. Borviw. 
P "EAsyxov iex tv. δ ὅρος, Sic inter- * In. MS. οὐκ ἔξιστιν. perperam. 
pungo, ut poft ἔσχεν fubaudiatur H- ^ Beivim. UC 
φαιστίων, et ut ὁ ὅρος initium fit vel t Ita lego, in MS. εἴποι «i. fine 
argumentum feG&ionis duodecime, ἄν μή, Borvin. 
qua deficit. Boivin. Ὁ Καταμετροῦντις in Cod, Vat 


3 Definitio fyllabe omiffa a Li- ^ JBeivis. 
brario, quem duarum fe&tionum fi- ES 








AOTTINOY IJPOAETOMENA, 14a 


It. 


*" APKTEON δὲ ἀπὸ βραχείας. οὕτω τοίνυν ὁ "Hoowrlov αὐτὴν 
ὁρίζεται" ΒΡΑΧΕΙ͂Α ἘΣΤῚ ZYAAABH Ἡ EXOTZA Y BPA- 
XY ΦΩΝΗΕΝ, H ΒΡΑΧΥΝΟΜΕΝΟΝ, ΜῊ EII! TE- 
AOYS AEXEQX, OYTQX 'QX ΜΕΤΑΞῪ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ 
ΤΟΥ EN TH, 'EEHX YTAAABH: ΦΩΝΗΕΝΤΟΣ MH 
TIIAPXEIN ΣΥΜΦΩΝΑ IIAEIONA 'ENOX ἉΠΛΟΥ͂, 
AAA HTOI "EN, H ΜΗΔῈ ἙΝ. 

Πάνυ οὖν ἐπαίνου ἄξιος ὁ ὅρος, ὡς exávra. ἔχων ὅσα δεῖ ὑγιῆ ὅρον 
ἔχειν. “Ὅρος * καὶ τοῖς φιλοσόφοις " εἶναι, ὁ μηδὲν ἔξωϑεν τῶν ὁρι- 
ζομένων συμπεριλαμβάνων, ἣ ὁ μηδὲν τῶν ὁριζομένων καταλιπὼν, 
ὃς ἀντιστρέφει πρὸς τὸ κεφαλαιῶδες" τουτέστιν ἐὰν ἀλλήλων ὑπκ- 
ἄρχωσιν οἱ ὅροι αὐτός τα ὁ ὅρος καὶ τὸ ὁριζόμενον, οὕτως ὡς ἐπὶ 
τοιοῦδε τραραδείγματος" ἄνϑρωπός ἐστι δῶον λογικὸν, ϑνητὸν, νοῦ 
καὶ ἐκιστήμης δεχτικόν. ἘΠῚ τι οὖν ἐστι ζῶον λογικὸν, ϑνητὸν, νοῦ 
χαὶ ἐπιστήμης δεχτικὸν, τοῦτό ἐστιν ἄνϑρωπος σάντως. Καὶ ab 
«Y, φωνή ἐστιν ἀὴρ πεπληγμένος. ἘΠ τι οὖν ἢ ἐστιν ἀὴρ σε- 
τληγμένος, τοῦτο φωνὴ πάντως. Οὕτως οὖν χαὶ ἐπὶ τοῦ mgoxti- 
μένου ὅρου, εἴδωμεν τὸ ἀντιστρέφον, ἘΠ τι ἐστὶ βροιχὺ φωνῆεν, μὴ 
ἐπὶ τέλους λέξεως κείμενον, “ μετὰ τῆς ἄλλης συλλαβῆς οὐκ ἔχον 
σύμφωνα ἑγὸς «τλείονα, τοῦτο πάντως ἐστὶ συλλαβὴ βραχεῖα. 
Προείρηται δὲ τὸ μὴ ἐπὶ τέλους λέξεως κείμενον, Gà. τὴν κοινὴν M- 
γομένην. ὁ [ἐάνπερ εἰς μέρος ἀταρτίζῃ λόγου, τῷ τῆς κοινῆς ὑπο- 





* [n Codice Regio, unde hoc frag- 
mentum habuimus, proxime fubfe- 
quuntur fcholia in definitionem fyl. 
labe brevis. Sunt autem ea quoque 
Longini ; ut et caput angi leisA entis, 
et ἐσισομὴ τῶν inia μίσρων, quod 
utrumgue in Codice Regio exftat. 
Verum uikáma hsc duo in lucem 
edidit Turnebus cum Enchiridio He- 
pheflionis. At illa de quibus loqui- 
mur fcholia nondum, quod fciam, 
vulgata funt. Addantur itaque fu- 
pra allatis, tametfi funt mendofa, et, 
ut puto, interpolata. Borvim. 

Y ld e&, vel brevem, ut 2 et »; 
Vel correptam, ut «, ;, v, qui& modo 
breves, modo longe funt. Quin et 
vocales longee ἡ et «e, et ipfa etiam 
diphthonei, &liquando corripiuntur, 
Mt in οὐρανῷ ἐσεώρζε son, ct in )veag 


Y ἰκ ϑρόνον dXco, &c.. Sed hz qui- 
dem in fine tantum dictionis, ubi 
dictio fequens a vocali incipit: nec 
tamen brevem per fe fyllabam fa. 
ciunt. Unde opinor Hepheeftion ad- 
dit, son in fine dicionis.  Borvin. 

2 Legendum γάρ.  Borvin. 

ἃ Eluu Greco-barbare, pro ierí, 
JBoivin. . 

^ Plutarchus de Mufica T. II. p. 
1131. D. ἐσεὶ δ᾽ ὁρίξονται τὴν φωνὴν ei 
ἄριστοι γραμματικοὶ, ἀέρα πεασληγμῖνον 
«irSwri» ἀκοῆ. ἡ ᾿ 

€ Legendum puto, μεταξὺ ἑαυσοῖ 
«οὖ φῆς ἄλλης συλλ, — Borvin. 

4d Uncis inclufa non bene cobm. 
rent, fed fcholium fcholio additum 
fapiunt, ac videntur e margine ín 


tnediam paginam irrepfific. Joieim. 





XXOAIA  " 





ΚΕΦ. A. 


Ὃ MEN τεχνικὸς τρεῖς μόνους εἶπε τρόπους κοινῆς συλλαβῆς, 


ὡς πρὸς εἰσαγομένους τὸν λόγον τσοιούμενος. οἱ δέ εἰσι δυοκαίδεκα" 
δύο μὲν, οἱ τὴν μακρὰν εἰς βραχεῖαν καταφέροντες" δέκα δὲ, οἱ τὴν 
βραχεῖαν εἰς μακρὰν ἀναφέροντες" καὶ πρῶτός ἐστι τρόπος τῶν τὴν 
μακρὰν εἰς βραχεῖαν καταφερόντων, οὗτος" (1]. γ. 164.) 


οὔσι μοι αἰσίη ler), 91ol νύ μοι αἴτιοι εἰσί, 


Τρεῖς δὲ λέγει τταραφυλακὰς ἔχειν" τὸ εἰς μέρος λόγου καταλήγειν», 


τὸ εἰς φωνῆεν, καὶ τὸ τὴν ἐπιφερομένην λέξιν ἀπὸ φωνήεντος ἄρχεσ - 


ϑαι, Θάτερος δὲ τρόπος τῶν τὴν μακρὰν εἷς βραχεῖαν καταφερόν-. 
τῶν ἐστὶν, ὅταν δύο σύμφωνα ἐπιφέρηται ἐν συλλήψει" τὸ μὲν δεύ-. 


τερον) ἀμετάβολον, τὸ δὲ ἡγούμενον, ἣν τῶν ἀφώνων" οἷον, 
Πάσροκλί μοι δειλὴ τυλεῖστον κιχαρισμίνε ϑυμῷ. 
τρίτος τρόπος κοινῆς συλλαβῆς, ὅταν βραχεῖα οὖσα καταπεραιοῖ εἰς 
μέρος λόγου» καὶ τὴν ἑξῆς ἔχῃ ἀπὸ φωνήεντος ἀρχομένην" οἷον, 
.— Μίστορα V obs ἴλαϑιν ἰαχὴ τείνοντα tío ἴμπης. ᾿ 
xa) σάλι», 
οἱ δὲ μέγα ἰάχοντες ἐπίδραμον υἷες ᾿Αχαιῶν. 
τούτων οὖν τῶν τριῶν τρόπων, ὃ μὲν φύσει, φαίνεται ἐγ τῷ, 
Obr. μοι almi ἰσσί" ; 
ὁ δὲ, ϑέσει, ἐν τῷ, 
ΣΙάφροκλί μοι δειλῇ. 
ὁ δὲ βραχὺς, ἐν τῷ, 
Οἱ δὲ μέγα láxevris ἐπσίδραμον, 





9 Defunt in Fl. ad eiusm τὴν y& συλλαβήν, 
L2 


77 


148 ZXOAIA. 


ΣΣημείωσαι δὲ ὅτι xy τὴν ἑξῆς ἔχῃ ἀτὸ συμφώνου ἀρχομένην, λήγῃ 
δὲ ἡ πρώτη εἰς φωνῆεν, κοινὴν ποιεῖ συλλαβήν" οἷον, 
ἀλλὰ σά γ᾽ ἄσπαρνα καὶ ἀνήροτα wrávrn φύοντα;. 

"ὥλλλως.) Τῶν δὲ ev βραχεῖκιν οἷς μοιερὰν ἀναφερόντων, 
πρῶτος οὗτος τρόπος, ὅταν βραχεῖα οὖσα κατεπεραιοῖ εἰς μέρος λύ- 
γου, καὶ τὴν ἑξῆς ἔχῃ ἀπὸ φωμίμψεος ἀρχομένην, οὐ τοῦ τυχόντος 
φωνήεντος ἀρχομένου, ἀλλὰ τοῦ 1, ὡς ἐν τῷ, 

οἱ δὲ μέγα ἰάχοντες ἐπέδραμον υἷες ᾿Αχαιῶν. 


' xa, 


Νέσφορα δ᾽ οὖκ ἴλαϑεν ἰαχὴ τοίνοντά esp iperng. 
δεύτερος δὲ τρόπος τῶν τὴν βραχεῖαν εἷς μακρὰν ἀναφερόντων, ὁ διὰ 
τῆς ἐξείας. Αὕτη οὖν ἡ ὀξεῖα ἐπικειμένη τινὶ τῶν βραχέων ἢ βρα- 
χυνομένων διχρόνων, μηκύνει" ὡς ἐπὶ τοῦ, (Il, μ, 208.) 
Τρῶις δ᾽ ἰῤῥίγεφῳν iai) ἔδον αἰόλον ὄφιν. 
ἰδοὺ ὁ τελευταῖος ποὺς) τουῤῥίχιος μὲν ὑπάρχει" ἐπειδὴ δὲ τὴν ὀξεῖαν 
ἔχει ἐπικειμένην ἐπὶ τὸ O, ἀντὶ τροπῆς πσαρείληπται τῆς ἀξείᾳς μη- 
κυνούσης τὸ Ο, καὶ οὐκ ἀκαίρως" δοκεῖ γὰρ ἣ ὀξεῖα ἀνατεινομένη 
τῇ τε φωνῇ, καὶ αὐτῇ τῇ ϑέσει καὶ διατυπώσει τοῦ χαρακτῆρος ἕαυ- 
τῆς τὴν βραχεῖαν ἀνακαλεῖσϑαι εἰς ἑτέραν τάξιν. "ET οὖν ὀξεῖα 
τοιαύτην ἔχει φύσιν καὶ δύναμιν, ὡς μὴ μόνον ἐπικειμένη ἑπάνω 
βραχείας, μηκύνειν αὐτὴν, ἀλλὰ καὶ προκειμένη, καὶ μετακχειμένη, 
δύνασϑαι τῇ βραχείᾳ χρόνον χαριεῖσϑαν ὡς ἐπὶ τοῦ, (Il. 9. 76.) 
ἢ νκύτησι σίρας. 
ἡ ῬΑΣ συλλαβὴ, βραχεῖα οὖσα διὰ τῆς τοροκειμένης δξείας ἐμη- 
κύγϑη. Μεταχκειμένη δὲ, ὡς ἐπὶ τούτου τοῦ ἔπους, (Tl. 2. 62.) 
Αὔσιμα “αριτών ὁ δ᾽ ἀπὸ ἴϑιν ence χειρί. 
τὴν "ΠΟ βραχείαν οὖσαν ἡ ὀξεῖα τοῦ "EGEN ἐμήκυνεν" ὅϑεν ὁ 
στίχο δοχῷν αρώϑος ἔχειν τὸ λεγόμενον λαγαρὸν, kso), ὡς olo 
τε, γέγονε, bid. τῆς ἐπιφορᾶς τῆς ὀξείας" ὀπὶ δὲ τοῦ δευτέρου coli, 
μὴ ἐσχηκὼς μηδεμίαν βοήϑειαν, & ἔμφινε τὸ τπορολεχϑὴν ταάϑος τὴ 
λαγαρόν. ?'Toü γὰρ IIAPEITIQN τὸ A, οὐδεμίας τῶν δέκα τρο- 





n "AAA«s addidi monente Pauwio. βοηθείας , ^ ἀναφιφύντων τὴν Bea xia 
? Sic re&e Pauwius, Erat áwé εἰς μακρὰν, ὥσαιρ im) σοῦ 'EGEN ir 
Bero. o fusion, τῆρ ὀξείαν, Fonds, Par 
P Scribe σοῦ γὰρ ΠΑΡΕΙΠΩΝ σὺ HR 7 
A, οἰδιμίας τῶν δῖκα cobra» ἔτυχε 





2X0AI1X. 149 


τῶν ἔτυχε βοηδείαί. Τῶν ἀναφερομένων τὴν βραχεῖαν εἰς μιαπρὰν 
ὥσπορ irl τοῦ ἝΘΕΝ, ἐπιφερομένης τῆς ὀξείας ἐμηκύνϑη καὶ 
ἔξεστι τούτοις τοῖς δόέχα τρόποις xt fichas: ἡμῖν δὲ τῶν δόκοι Tpé^- 
πων ἑνὶ μόνῳ ἔξεστι xex pir dau, ὃ ὃν par ὀλίγον i ἐροῦμεν. 

Τρίτος τρόπος; ὁ διὰ τῆς σεερισπωμένης. Αὕτη τοίνυν προκειμένη 
καὶ μετακειμένη" οὐ γὰρ τίϑεται ἐπάνω βραχείας" τῆς γὰρ tsepi- 
σπωμένης Ex δύο τότε συγκειμένης. καὶ ἐπιζητούσης τὴν συλλαβὴν, 
δύο χρόγους ἔχουσι φύσει, οὐ ϑέσει. ΟἹ γὰρ τόνοι, ὡς φύσει ὄντες, 
καὶ τὰς φύσει μακρὼς ἴσασι, καὶ οὐχὶ τὰς διὰ συμφώνου ϑέσει μα- 
χρὰς γιγνομένας, τῆς βραχείας χρόνον ἐχούσης, καὶ μὴ δυναμένης 
ὑποδόξασϑαι τῶν δύο χρόνων τὴν τονικὴν δύναμιν. Αὕτη τοίνυν e9e- 
ρισπωμένη τῇ τρὸ αὐτῆς, ἣ τῇ μετ᾽ αὐτὴν, δύναμιν χαρίξεταί τινα, 
καὶ ἀπὸ βραχείας εἰς μακρὰν ἀναφέρει" καὶ τὴν μὲν πρὸ αὐτῆς» ὡς 
ἐπὶ τοῦ, (11. ζ. 81.) 

“ἄνφη ἱποιχιόμενοι, πρὶν αὖτ᾽ ly χιρσὶ γυναικῶν, 
τοῦ yàg TEPEN τὸ 1 συστελλάμενον ἐμηκύνϑη διὰ τῆς ἐπιφερομένη" 
τὴν δὲ μετ᾽ αὐτὴν, ὡς ἐπὶ τοῦ, (Il. 2. 300.) 

elmsings ἄλοχόν σε βήλην ----- 
wá» γὰρ τὸ AZ συστελλόμενον, διὰ τῆς τοροχεηκέφης. ϑέριζπω- 
μένης μηκύνεται. ! | 

Τέταρτος τρόκος ὃ bà τῆς δασείας. Αὕτη τοίνυν ἡ δασεῖα, bri- 
χειμέγη, καὶ ματακειμένη,. xoà ταροκοιμέρη, τὴν βρωχεῖαν εἰς tmp 
ἀνάγει" ἐπικειμένη μὲν, ὡς ὀπὶ τοῦ, (Hl. e. 193.) 

4 ἕως ὃ ταῦϑ' ὥρμαινε κασὰ φρίνκ καὶ καξὰ Φυμιόν. 
τροκεφάλου γὰρ ὄντος τοῦ στίχου, τὸ μὲν E, ly ἀρχῇ οὐ μετρεῖται" 
τὸ δὲ ΩΣ Ὁ, ἀντὶ σπονδείου τταραλαμβάνεται, τῆς δευτέρας συλι- 
λαβῆς τὸ Ο μόνον ἐχούσης, καὶ μὴ ὀπιφερσμέγων δύο συμφώνων" 
ἀλλ᾽ ἡ δασεῖα ἐπικειμένη, ἐμήκυνεν αὐτὴν τῷ πνεύματι» καὶ τῇ δια- 





᾿4 Éuflathius f. A. p. 86: :»- 60, 
po. Τὸ δὲ ἝΩΣ Ὁ ΤΑΥ͂Θ᾽ £yPNAT. 


'Efi$ week Xbyo σινιξήστως dg uíks 
sera Xe y erat Tsai vid evA Xa vé δὲ 


NE πτάϑος ἔχει viel «3v τοῦ σείχον 
καταρχὴν πρκεφάλου εἴσουν μιαικροκα- 
φόλον $ ὄννν. CE γὰρ eere τόπον 
τὴν ἱπίχει ἀμφίβ US En3 o. Ὁ 
ἀμφίβραχυς ἀνοίκειος uim, ien 
«b. d ab dgumdure, καϑάτις us 
ndr Suerud v φις τῷ τόν kw με 
eric φαλῆς ἰφεύρησαι. Τὸ μὲν γὰρ 


Ὃ x&rà τίσσαρας φρύποὺς κοινῆς συλλα. 


fis lu τοῦ ταπιινώμαςος τῆς βραχείας 

μοηπυνόμοενον. καὶ 
δασύνεται, xal φόνον ἔχει ὀξὺν, x&v á 
συνίσεια βαρύνη αὐσό" καὶ εἰς sniper δὲ 
λόγον natatPtptio/, ne) Di σοῦσο δύνα- 


eno δείζεσθαι" xe Wsaà eic Mrari- 


putre», 
L3 


C. I. 
78 


C. I. 


150 ZXOAIA. 


στάσει τῶν Φωνητικῶν ὀργάνων, τῶν μᾶλλον. διὰτεινόμέναν ἣν τῇ 
evpofop& τοῦ «πλείονος πνεύματος. Προχειμένη δὲ, ὡς ἐπὶ τοῦ Ψαρ- 
ὄντος τουτουΐ στίχου, (Il. η. 353.) 


Vxeones Inessés Sas, ἥνα μὰ ῥίξομεν δε. 


qo γὰρ "INA τὴν ΝΑ συλλαβὴν ν βραχεῖαν οὖσαν, ἡ ἐπὶ τοῦ 1, δα- 
ctia προκειμένη ἐμήκυνεν. ᾿Αλλ᾽ εἴποι τὶς ὅτι τὸ ΜΗ ἐπιφερόμενον 
᾿ἐμήκυνε τὴν ΝΑ συλλαβήν. 

τ᾿ Ἰστέον δὲ ὅτι ἄλλως λαμβάνουσι τὸν χρόνον οἱ μετρικοὶ, ἤγουν οἱ 
"γραμματικοὶ, καὶ ἄλλως οἱ ῥυθμικοί" οἱ γραμματικοὶ ἐκεῖνον μα- 
'χρὸν χρόνον ἐπίστανται, τὸν ἔχοντα δύο χρόνους, καὶ οὐ καταγίνον- 
ται sig μεῖδόν τι" οἱ δὲ ῥυδμικοὶ λέγουσι τόνδε εἶναι μακρότερον 
'τοῦδε, φάσκοντες τὴν μὲν τῶν συλλαβῶν εἶναι δύο ἡμίσεως χρόνων; 
iy δὲ τριῶν, τὴν δὲ ““λειόνων" οἷον τὴν QZ,, οἱ γραμματικοὶ λέγου- 
σιν εἶναι δύο χρόνων" οἱ δὲ ῥυθμικοὶ δύο ἡμίσεως" δύο μὲν τοῦ 0 
μακροῦ, ἡμίσεως δὲ χρόνου τοῦ Σ. Πᾶν γὰρ σύμφωνον λέγεται 
"ἔχειν ἥμισυν χρόνον" 'ἱστέον ὅτι πσαρὰ τοῖς μετρικοῖς 3j ὀξυτονου- 
μένη συλλαβὴ μείζων ἐστὶ τῆς βᾳρυνομένης, οἷον ἡ AOZ συλλαβὴ 
ἡ ἐν τῷ KAAOZ, μείξων ἐστὶ τῆς ἐν τῷ ΦΙΛΟΣΞ" γίνεται γὰρ βρα- 
δύτης τὶς τοῦ χρόνου, ὡς καὶ ἐν τῇ δασείᾳ λέγεται; διὰ τῆς pelas 
3 δὲ πτερισπωμένη ἐστὶ τῶν δύο, τῆς μὲν μακρᾶς βραχυτέρα, τῆς δὲ 
βραχείας μακροτέρα. Πάλιν ἡ ὀξυτονουμένη συλλαβὴ; ἐπιφερι- 
μένου ἐγκλιτικοῦ καὶ τσροαναπέμποντος ἐν αὐτῇ τῆς συλλαβῆς τὸν 
τόνον, μείζων ἐστὶ τῆς ἁπλῶς ὀξυτονουμένης, καὶ μὴ ἐπιφερομένου 
ἐγκλιτικοῦ, οἷον, (Il. 1. 457.) 


| . Ζεύς «t, 
(Od. ψ. 13.) 
. u&Í «6 χοιλωβρονίοντα, 
“Ὑγρὰ στοιχεῖα λέγεται τὰ ἀμετάβολα. 
᾿Ιστέον ὅτι ὅταν αἱ δίφϑογγοι καϑαριεύωσι, καὶ τὰ μακρὰ τῶν 


᾿ς Φωνηόντων “πρὸς τὴν ἑξῆς συλλαβήν" ἤτοι ὅταν. φωνῆεν ἐπιφέρηται 
τῷ διφϑόγγῳ, ἢ τῷ μακρῷ φωνήεντι, ἣ τῷ Ῥ' ἐπειδὴ καὶ. τοῦτο ὡς 





t Hec, ufque ad finem capitis, in — merus miürgini noftre recenfioni 
Ed. Fl. leguntur poft vocem vaea- *ppingitur. 
λαμβάνω P.93. ed. Turn. qui nu- — D 





X X0 A1 A. 151 


φωνῆεν oig «xaMxoig λαμβάνεται, xa) διὰ τοῦτο καὶ * δασύνεται" 
ὕταν ταῦτα ἔμπροσϑεν εὕρηται διφϑόγγου ἢ μακροῦ φωνήἐντος, ἀντὶ 
χοιγῆς συλλαβῆς ἡ δίφϑογγας καὶ τὸ μαχρὸν εὕρηται φωνῆεν. 





4 Lad 


C. I. 


! δασύνιται. — Videfis Fifcherum in rii p. 114. Schol. Venet. ad Ho. 


Animadv. ad Welleri Grammat. Gr. — mer. 1l. A. 56. Porphyrium in Vil. 


T. l. p. 244, 245. εἰ auctores ibi  loifoni Anecdotis p. 114. Villoifa, - 


laudatos, viz. Anonymum σερὶ e»-— num in Prolegom. ad Homer, p. 4. 
βότων poft Ammonium Valckeng- — Anecdot. Gr, p. 111. 


L4 


162 XXOAIA. 


ΚΕΦ. B. 
ΠΕΡῚ ZTNIZHZEQOZ. 


ΣΣΥΝΙΊΖΗΣΙΣ ἐστι σύλληψις δύο συλλαβῶν εἰς μίαν ἐν τῷ βαί- 
vtiy, ἣ δύο μακρῶν εἷς μίαν μακρὰν, ἢ δύο βραχειῶν εἰς μίαν μα- 
χρᾶν, ἣ δύο βρωχειῶν εἰς μίαν βραχεῖαν, ἣ βραχείας καὶ paxpa; 
εἰς μίαν βραχεῖαν, ἢ τῶν αὐτῶν εἰς μίαν μαχρὰν, 9) μακχρᾶς καὶ 
βραχείας εἰς μίαν βραχεῖαν, 3) τῶν αὐτῶν εἷς μίαν μακράν" δύο μὲν 
μακρῶν εἰς μίαν μακρὰν, ὡς ἐν τῷ, 

ἢ οὐχ ἅλις ὅττι γυναῖκας ἀνάλκιδας ἀσεροπεύεε. 
ἐνταῦϑα γὰρ καὶ τὸ Ἡ καὶ τὸ ΟΥ̓ ἀμφότερα μακρὰ ὄντα, εἷς μίαν 
συλλαβὴν μαχρὰν καταλογίξονται. Δύο δὲ βραχειῶν εἰς μίαν μα- 
κρὰν, ὡς ἐν τῷ, (Il. y. 237.) 

Káecesá 9' "Ι-'σόδαμον na) σὺξ dyn9i» Τιολυδεύπει. 
τῆς KE καὶ A συλλαβῆς, καὶ ἀμφοτέρων βραχειῶν οὐσῶν, εἰς μίαν 
μακρὰν συναιρουμένων. Τοῦτο δέ τινες οὗ φασιν εἶναι συνίξησιν, 
ἀλλὰ διάλυσιν τῆς τελευταίας τοῦ σπονδείου μακρᾶς. Ἢ τῶν αὖ- 
τῶν εἰς μίαν βραχεῖαν, ὡς ἐν τῷ, 

ἀλλὰ τιὸν οὔποτε ϑυμὸν l) στήϑιεσσιν ἔσειϑεν. 


ἐνταῦϑα γὰρ $ TE καὶ ΟΝ συλλαβὴ, εἰς μίαν βραχεῖαν συνιζά- 
γονται" τινὲς δὲ μᾶλλον τὴν ΟΝ καὶ ΟΥ̓ εἰς μίαν μακρὰν συλλαμ- 
βάνουσι. Βραχείας δὲ καὶ μακρᾶς εἰς μίαν μαχρὰν, ὡς ἔχει τε À 
ἄνω χρῆσις, καὶ ἐν τῷ, (Il. η. 159.) 

μίων οἵσερ Vno, 
τῆς ME καὶ ON (tig μίαν μακρὰν συναιρουμένης. — Kad τῶν αὐτὸν 
elc μίαν βραχεῖαν, ὡς ἐν τῷ, (Il. y. 152.) 

δινδρῖίῳ ἰφιξόμενοι. 
τῆς E καὶ Q εἰς μίαν βραχεῖαν. Μακρᾶς δὲ καὶ βραχείας εἰς 
μίαν μακρὰν, ὡς ἐν τῷ, (Il. ὦ. 769.) 

Δαίρων ἢ γαλόων. 
τῆς ΔΑ xal E εἰς μίαν μακράν. "Ori δὲ τὸ ΔΑ μακρόν ἔστι; δῆλόν 
ἔστιν ἐκ τοῦ, (Il. γ. 180.) 

, Ααὴρ αὖε' ἐμὸς — 





2X0A14A. 158 


xal, (Il. £. 156.) 

ebrenaciymees καὶ δαίρα. 
ἢ τῶν αὐτῶν εἰς μίαν βραχεῖαν, ὡς ἐν τῷ, 

δεινδρίῳ ἰφιζόμενοι, 
δύναται γὰρ καὶ οὕτω γενέσϑαι συνίξησις τοῦ Ὡ, καὶ E εἰς μίαν 
βριχεῖαν, "Ev τούτῳ δέ τινες τὸ Qi κοινὴν συλλαβὴν ποοιοῦστ τρότε-. 
po, ἵνα δύο βρωχείας εἰς μίαν μακρὰν συναιρήσωσι. Διαφέρει δὲ 
συναλοιφὴ συνεχφωνήσεως, ἤγουν συνιζήσεως. Ἢ μὲν γὰρ συνα- 
λοφὴ ὡς γράφεται, οὕτω καὶ ingevairar ἣ δὲ συνίζησις οὐχ ὡς 
γράφεται ἐκφωνῶται" ἀλλ᾽ ἐν τῷ βαίνειν τὰς δύο συλλαβὰς ὁμοῦ 
ὑπὲρ τῆς τοῦ μέτρου ϑερακείοις δσυνεκφωνεῖται" διὸ καὶ συνίζησις λέ- 


γεται. συνιξάνειν γὰρ λέγεται τὸ ἐχ τινὸς μείξονος εἰς ἔλαττον. 


συμπίστειν. οἴρηται! δὲ ἐπ μεταφορᾶς τοῦ περὶ τοὺς καϑεζομένους 
συμβαίνοντος" ἐπειδὴ οὗτοι καϑεσϑέντες συστέλλουσι τὸ μέγεϑος 


8vTOM, 


C. II. 


$0 


256 3X0A4A1A 


ΚΕΦ. T. 
ΠΕΡῚ ΠΟΔΩΝ. 


ΠΟῪΣ ἐστι τοοιῶν καὶ σοσῶν συλλαβῶν σύνϑεσις εἰς εὐπρεκὶς 
σχῆμα" ποιῶν μὲν, ὅτι δεῖ τὰς μὲν μακρὰς εἶναι, τὰς δὲ βραχείαι" 
ἁτοσῶν δὲ, ὅτι δεῖ δύο εἶναι, ἢ τπσλείους" εἰς εὐπροπὲς δὲ σχῆμα, ὡς 
ὅταν εἴπωμεν τὰς συλλαβὰς ἣ xa9' ἑαυτὰς συντίϑεσϑαι ἀλλήλαις, 
ἣ τῆς μακρᾶς λυομένης eig δύο βραχείας. Τινὲς δὲ οὕτως ὠὡρίσαντο, 
“σούς ἐστι τάξις συλλαβῶν ἄρσιν ἣ ϑέσιν πσεριέχουσα. Oi δὲ οὕτως, 
αούς ἐστι μετρικὴ συλλαβῶν σχέσις ἀπὸ δύο ἕως τεσσάρων ἣ 
πέντε" ἐν αἷς γνωρίζομεν τὸ τοῦ μέτρου εἶδός τε. καὶ μέγεϑος. "3 
δὲ ποδῶν συλλαβαὶ ἐν πφοσότητί. τε καὶ “οιότητι εὐπρεπῶς xmó- 
μεναι. Αἱ γὰρ δύο συλλαβαὶ, βραχεῖά τε καὶ μακρὰ, ἀλλήλαις 
συμπλεκόμενοι τοὺς τετρασυλλάβους ἀποτελοῦσι. Πᾶν γὰρ διφυὲς 
ἑτέρῳ ' διφυεῖ συμπλεκόμενον τέσσαρα σχήματα ἀποτελεῖ, ὡς ἐν τῷ 
erep) ὀνομάτων εἴπομεν" xol ἡ ἀριϑμητικὴ δὲ δυὰς ἐπὶ τὴν δυάδα 
“ολλαπλασιαξομένη τὸν ὃ σοιεῖ. Ἑἰἰσὶν οὖν οἱ δισύλλαβοι cxi 
«όδες τέσσαρες ἐκ τῆς τῶν δύο συλλαβῶν, τῆς μαχρᾶς τε καὶ βρα- 
χείας, συμπλοκῆς ἀποτελούμενοι. μετ᾽ αὐτοὺς δέ εἰσιν οἱ τρισύλλα- 
βοι ἁπλοῖ καὶ αὐτοὶ ὄντες, εἰς ὀκτὼ δὲ τοὺς στάντας ἀπαρτιξόμενοι. 
Καὶ ἁπλοῖ μέν εἶσι, ὅτι οὐκ ἐκ συνϑέσεως τῶν δισυλλαβῶν γίνονται, 
ἀλλὰ συλλαβῶν τοροστιϑεμένων αὐτοῖς. ᾿Ἐπεὶ οὖν δύο εἰσὶν αἱ 
συλλαβαὶ, μακρὰ καὶ βραχεῖα, προστιϑέμεναι τοῖς ὃ δισυλλάβοις, 
τοὺς ὀκτὼ τρισυλλάβους ποιοῦσι. δὶς γὰρ τὰ ὃ, ὀκτώ,  'Exxt- 
μένων γὰρ τῶν " τεσσάρων δισυλλάβων, τοῦ τε πυῤῥιχίου, τοῦ ἰάμ- 
βου, τοῦ τροχαίου, καὶ τοῦ σπονδείου, ἑκατέρα τῶν δύο συλλαβῶν, 
τῆς μακρᾶς τε καὶ τῆς βραχείας, ἑκάστῳ «τροσιοῦσᾳι! δύο ττόδας 
wo. Καὶ γοῦν ἣ μὲν βραχεῖα τῷ συῤῥιχίω τποροσιοῦσα τὸν τρί- 
βραχυν, ἤγουν τὸν χορεῖον, ποιεῖ" ἣ δὲ μακρὰ τὸν δάκτυλον" τῷ δὲ 
ἰάμβῳ ἣ μὲν βραχεῖα τὸν ἀνάπαιστον, ἣ δὲ μακρὰ τὸν ἀμφίμακρον' 
ἃ τῷ δὲ τροχαίῳ ἣ μὲν βραχεῖα τὸν ἀμφίβραχυν, ἣ δὲ μακρὰ τὸν 
σαλιμβάκχειον" τῷ δὲ σπονδείῳ ἡ μὲν βραχεῖα τὸν βάκχειον, $ δὲ 





t φυμφύε: MSS. | x Mancus erat locus in edd, emes* 
Ὁ γὰρ σῶν ἃ συλλαβῶν Fl. τῶν σισ. — davimus e MSS, 
σαρῶν MSS. cé» juvXAspes Τυτῃ. 





ZXO0A1A. 455 


μαχρὰ τὸν μόλοσσόν. Οἱ δὲ τετρασύλλαιβοι ἐκ συνϑέστως τελείων 
τῶν τεσσάρων δισυλλάβων ᾿ γίνονται" διὸ καὶ ὁκκαίδεχα εἰσί. τε- 
τράχις γὰρ τὰ ὃ, δεκαέξε ἹΚαὶ γὰρ ὁ τυῤῥίχιος ἐφ᾽ ἑαυτὸν. συντι- 


C. fir. 


ϑέμενος τὸν ττροκελευσματικὸν «σοιεῖ’ ἀπὶ τὸν ἴαμβον δὲ, τὸν Térap- — 


τὸν mukoya* ἐπὶ “δὲ τὸν τροχαῖον, τὸν τρίτον τσαίωνα: ἐπὶ δὲ τὰν 
σπονδεῖον, τὸν ἰωνικὸν ἀπ᾽ ἐλάσσονος. Ὁ δὲ ἴαμβος ἐκὶ μὲν τὸν συῤ- 
ῥίχιον, τὸν δεύτερον «ταἰωναά" ἐπὶ δὲ τὸν τρρχαῖον, τὸν ἀντίσπαστον" 
ig ἑαυτὸν δὲ, τὸν διίαμβον" ἐπὶ δὲ τὸν σπονδεῖον, τὸν τσρῶτον ἐπί-- 
τριτον. Ὁ δὲ τροχαῖος ἐπὶ μὲν «τὸν τυῤῥίχιον, τὸν τορῶτον “σαίωνα 
eoe ἐπὶ δὲ τὸν ἴαμβον; τὸν χορίαμβον" ἐφ᾽ ῥαυτὸν δὲ, τὸν διτρό- 
χαιον" ἐπὶ δὲ τὸν σπονδεῖον, τὸν δεύτερον ἐπίτριτον. Ὁ .δὲ σπονδεῖος 
ἐπὶ μὲν τὸν σσυῤῥίχιον, τὸν ἰωνικὸν ἀπὸ “μείξονοξ" ἐπὶ δὲ τὸν ἴαμβον, 
τὸν τρίτον -ἐπίτριτον" ἐπὶ δὲ τὸν τροχοῦον, τὸν τέταρτον ἐπίτριτον" 
i9 ἑάυτὸν δὲ, τὸν δισπόνδειον. ᾿ Ὅτι "δὲ ἕκαστος τούτων . σύνθετός 
ἐστιν ἐκ δύο «ποδῶν δισυλλαβῶν, δῆλον ἐχ. τοῦ λέγεσϑαι . ἕκαστον 
αὐτῶν καὶ διποδίαν, ?) καὶ συζυγίαν. ἸΠοσοῦνται τοίνυν Y οὗτοι, οἵ τε 
δισύλλαβοι τέσσαρες, οἱ τρισύλλαβοι ὀκτὼ, καὶ οἱ τετρασύλλαβοι 
ἑκκαίδεχοι,. εἰς εἴκοσι ὀκτώ. . Καὶ μεχρὶ μὲν οὖν τούτων οἱ ἀκρι- 
βέστεροι τῶν μετρικῶν ἱστῶσι τοὺς πόδας" καὶ «εἴ «σου -δὲ εὑρεϑῇ 
σεντασύλλαβος τοοὺς, λυομένης, φασὶ, τῆς ἐν τινὶ “":τετρασυλλάβῳ 
σοδὶ μιᾶς μοικρᾶς εἰς δύο. βραχείας, γίνεσϑαι τοῦτον. ᾿ἴΑλλοι δέ 
φασι, τοὺς τετρασυλλάβους τροσλαμβάνοντας ἑκατέραν " τῶν συλ- 
Aafày, πεντασυλλάβους ἀπογεννᾷν.. τριάκοντα. δύο, κατὰ τὴν ἀνὰ- 
λογίαν - τῶν δισυλλάβων καὶ τρισυλλάβων. ὥσπερ᾽ γὰρ, φασὶν, οἱ 
δισύλλαβον, τέσσαρες ὄντας τὰς. δύο συλλαβὰς προσλαμβάνοντες τοὺς 
ὑχτὼ τρισυλλάβους ἐποίησαν, οὕτω xoi οἱ ἑκκαίδεκα τετρασύλλαβοι 
τὰς τοιαύταις " ἑκατέρας προσλαμβάνοντες, τοὺς .λβ. πσεντασυλλά- 
Boe ποιοῦσιν" οἷς ὀνόματα μὲν οὐκ ἔϑεντο ἰδίως. ἑχάστοις, ἀλλ᾽ ἀπὸ 
τῆς τῶν προειρημένων μετὰ -αυλλαβῆς συνϑέσεως ἕκαστον. δηλοῦσι, 
καὶ τὰς διαιρέσεις αὐτῶν διπλᾶς τσοιοῦνται, “ τρισυλλάβους φάσκον- 
τες εἶναι μετὰ δισυλλάβων, ἢ δισυλλάβους μετὰ Τρισυλλάβων. -αὖς 
χίκα. ydp, (Eurip. Phan. 2.) - " 


3248 ϑοαῖς iare. 





Y οὕφως Turn. P ἑκατέραν Fl. MSS. 
z σιτρασυλλᾶβον ποδίας ἘΠ. B. 1. € Sic emendavimus Pauwium fere 
πητρασυλλάβου διποδίας B. 2. . fecuti. Fl. et MSS. 3X. Q- εἰ e. 


' à φῶν κόρ! φυλλαβῶν, Sic: benc etr. ἢ rein. με, τρσ, 
Pauwius. 


C. IIL 


B1 


156 4X0A1A. 


δύνανται ugéio xoi ἰαμβικῶς, xo) τροχαϊκῶς, ᾿ξαμβικῶς μὸν, τὸν 

μὲν τππρῶτον «νόδα «ϑοιοῦντες 5 τρισύλλαβον, ἤγουν δάπταλον, τὸν δὲ 
δεύτερον » ἴωμβον τροχαϊκῶρ δὲ, τὸν μὲν πρῶτον eril. «πτοιοῦντει h- 
σύλλειβον, τροχαῖον' τὸν δὺ δεύτερον, ἀναπαίστον, ἰσοδυναμοῦντα 
vg σπονδείῳ. Πάλιν δὲ τούτοις τοῖς λβ σεντασυλλάβως ἑκατέραι 
τῶν δύο συλλαβῶν (" erpersiSivrag) ὁξασυλλάβειος «ποιοῦσι £0. καὶ 
εἰσὶν ὁμοῦ οἱ Ὡτάντες ὃ, w, i9, λβ, EO, συγκχροτούμενοι εἰς px 
ἽΛλλοι δὲ τοὺς iB ὡπλοῦς πόδας, ἤγουν τοὺς τόσσαρεις δισυλλάβουι, 
καὶ τοὺς ὀκτὼ τρισυλλάβους ἐφ᾽ ἑαυτοὺς ἴ πολυπλασιάζοντες, ἤγουν 
δωδεκάκις δώδεκοι «ποιοῦντες, ομδ πποιοῦσι' καὶ aeg ἂν λυϑείῃ ἡ 
δοκοῦσα ἐν τούτοις διαφωνία ; ὅτι κατὰ μὲν τὴν προτερὼν μόϑοδον; 
xa3' ἣν ol τετρασύλλαβοι ἐκ προσλήψεως ἑκατέρας τῶν δύο συλλα- 
βῶν τοὺς σεγτασυλλάβους ποιοῦσι, AB εἰσὶν οἱ πεντασύλλαβοι" 
κατὰ δὰ τὴν δουτέραν μέϑοδον τὴν ἐκ δισυλλάβων καὶ τρισυλλάβαν 
συντιϑεῖσαν αὐτοὺς, ἣ ἐκ τρισολλάβων καὶ δὀισυλλάβαιν, £ γίνονται. 
Πολυπλασιαζόμενοι γὰρ οἱ δισύλλαβοι ἐπὶ τοὺς ὀκτὼ τρισυλλάβους, 
AB. καὶ πάλιν οἱ ὀκτὼ τρισύλλαβοι ἐπὶ τοὺς τέσσαρας δισυλλά- 
βους, ἄλλους AB. καὶ ὁμοῦ ξὸ. ig οὖν τετρασύλλαβοι, καὶ £9 zo- 
τασύλλαβοι ξ (καὶ [S ἑξασύλλαβοι) ρμδ ποιοῦσι τοὺς συνϑέτους τῶ! 
ἁπλῶν. Δῆλον τοῦτ᾽ ἔστι τῶν τοσσάρων δισυλλάβων, καὶ τῶν ὀχτὼ 
τρισυλλάβων μὴ συναριϑμουμένων αὐτοῖς. ἘΣ γὰρ συναριϑμηϑέῖν 
καὶ οὗτοι αὐτοῖς, ρνυς ἔσονται οἱ πάντες. "Eo δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν συλ’ 
λοιβῶν ὀνόματα πόδας ὀνομάζεσϑαι, μοταφορικῶς εἴληπτει: ἀπὸ τῶν — 
ἂν τοῖς δώοις τοοδῶν, δ᾽ ὧν ποιοῦνται τὴν κνησν. Ὥσπερ γὰρ οἱ 
τῶν ξώων πόδες ἀλλήλοις ἀντικείμενοι τὴν πορείαν ἐργάζονται, ovra 


καὶ ei μετριποὶ πόδες ἀλλήλοις ἀντιτεττόμενοι τὴν Oy τοῦ λόγου 


σχημοατίξουσι, καὶ τὴν αὐτοῦ κίνησιν εὔροϑρόν τε xal ὀναρμόνιον 
P ἀποτελοῦσι. Αὐγεται δὲ τὸ τοῦ πόδος ὄνομα καὶ ἐπὶ πολλῶν dÀ- 
λων. Λέγομεν γὰρ τρωπέξης πόδας, καὶ ἀπὶ πηδαλίσυ νηός καὶ 
τοῦ ἀρμένου δὲ ὀξύτερον μέρος τὸ πρὸς τῇ νηΐ, ποὺς κέκληται. 
Ἕκαστος μέντοι τῶν τοιούτων ποδῶν ἰδίου τετύχηκεν ὀνόματος, ἢ 
ἀπὸ ῥυθμῶν, ἣ ' ἐϑῶν, ἣ συνϑέσεων τῶν ἐξ ἀλλήλων, ἢ ἀροϑμῶν, 
“περὶ ὧν ἐφ᾽ ἑκαστῷ δηλώσομεν. 





d Sic cum Pauw. Vulg. v. h Vocem e MSS. rzeftituimus. 


€ Vocem fupplevit Pauwius. i i9» conj. Pauw, ex alum 
f σιλλασλασιάξονσις Turn. Íchel. ὠπὸὲ ῥ. ἢ c. 4 αόλεων χρησα» 


£ Supplevimus fecuti Pauwium. μένων. Idem mox 5 ἀριθμῶν diet. 





3XO0AIA. 157 


"Eee οὖν ὁ EÉTPPIXIOX ἐκ 1060 βραχειῶν συγκείμενος. C. III 
"Exo dà οὕτως, ὅξι βρενχύτωτόν ἔστι, καὶ ὀξοῖαν «σοιεῖται τὴν 
χίνησιν iy χρένων, ὥσπερ καὶ ἡ καλουμένη 'υῤῥίχη» ἐνόκλιος ὄρ-. 
χησις οὖσα. "Ἄλλοι δὰ ἀπὸ τοῦ Πύῤῥου «ταρωνομάσϑαι φασί. 
Πρώτα γὰρ ᾿πούτῳ ἐκ τοῦ Δουρίον ἵππου ατγδήσαντι, ἐπκινίχιον pe 
γν συνέϑεντο τοιοῦτον ἔχοντα μέτρον. Καλεῖται δὲ eragá τισι καὶ 
" σαρίαμβος, ἐπεὶ “σοιρὼ τὰ τέλη τῶν ἰαμβείων μέτρων εὑρίσκεται" 
ἢ ὅτι συῤῥίχιος καὶ ἴαμβος παρά τι ὅμοιοί εἰσι, τσερὶ τὴν ἐσχάτην 
συλλαβὴν "διαλλάσσοντες, ἥτις ἐστὶν ἀδιάφορος ἐπὶ τσάντος μέτρου. 
'Δλλοι δὲ xad ᾿Ηγεμόνα φασὶν αὐτὸν, ἐπεὶ ἐξ αὐτοῦ οἱ ἄλλοι τσόδερ" 
οὗτος δὲ κατὰ ψόδα μὲν οὐ βαίνεται, διὰ τὸ " κατάπυκνον γίνεσϑαι 
τὴν βάσιν, καὶ φυγχεῖσϑαι τὴν αἴσϑησιν" xarà διποδίαν δὲ συντι-- 
ϑέμφνος, παὶ τὸν «σροχελευσματικὸν roli, τὰ καλούμενα τροχε- 
Muruatrixd, ᾧ P περυῤῥιχιακὰ μέτρα ποιεῖ, ὧν τταραδείγματα, 

3, μόλε σαχύποδος ἰσῆεσμα ἰλάφιν eviofípo χιρσὸν ἀαϑαμίνα, 
ὁ τροκελευσματικός. 

Δεύτερος ΤΑΜΒΟΙ͂Σ, ἐκ βραχείας καὶ μακρᾶς συγκείμενος. 
Ἐκχλήϑη δὲ οὕτως 3 ἀπὸ ᾿Ιάμβης τῆς Ἱζελεοῦ ϑεραπαίνης, ὅτι ἣ Δη- 
μήτηρ σερίλνυπος οὖσα ἐπὶ τῇ ἁρπαγῇ τῆς ἑαυτῆς ϑυγατρὸς; καὶ 
ὡλανωμένη σσαρεξενώδνη τινὶ ὀνόματι Κελεῷ, καὶ τῇ αὐτοῦ γαμετῃ 
! Μετανοίρῃ" καὶ τούτου 3 ϑεράπαινα, $ καὶ ᾿Ιόμβη καλουμένη, ὡς 





k Mo abeft Fl. MSS. De faltatione Μευτῆυπη compilavit Athen. Att. 


MI. 1. docente Ruhinkenio ad Ho- 


Pymhica vide Atbenzum XIV. p. 
629, 630. Euftath. ad Il. N. 957, 46. 
2:938, ὃ. Etymolog. M. p. 634, 
autip. Mémoires de Littérature 'T. 1. 
P.119. Hif foire de l'Académie des In- 
friptton T. XXXV. p. 262. 

re. y. σῷ Ἰιύῤῥῳ B. 2. 


P παρίαμβος. Pariambus ideo (dic- 


Qus) quod mimus habeat usum tempus 
οὐ lambo: «παρὰ enum Graci mmn 
ἄρωπ!, Marius Vi&erinus p. 3486. 
Ἀ διωλλάσσονες Vl. 'Toru. 
9 χατάσυχοον--συγκενϑωι FI. MSS. 
P swjaxá Fi. MSS. Exemplum 
quod fequitur fatis probabiliter expe- 
die nequeo, — Pauwitus, cui adftipu- 
laur Toupius Em. ΠῚ. 426. corrigit 
iri Viena, fed in ceteris nibil juvat. 
, 4 Edd, et M&S. male σῇ αὐσοῦ ya- 
μιτῇ Mie, Wididimns fecuti Hein- 
Üum ad Ovid. Faf. IV. x59. qui 


mceride H. in Cer. 161. Scholiaftes 
MicandWü ἃ Ruhnkenio laudatus fic 
fe habet : ᾿Ισσΐον (v) cip πόρης, ἤγουν 
v5; ἹΠρσιφόνης àpraysiong ὑπὸ τοῦ 
Τιλούπωναρ, 3 μήςηρ αὐτῆς ἡ Δηὼ ru. 
ἤρχεσο νῆστις ζητοῦσα αὐσήν. Ὕ :- 

x 9n δὲ ἐν φοῖς οἴκοις σοῦ "LarereDéwy- 
vog, ὃε ἦν υἱὸς σοῦ Ττοσειδῶνος iE ᾿Αλό- 
“Ὡς τὴς Kapmüsveg ὑπὸ τῆς γυικαικὺς αὖ- 
φοῦ Μεφανείραιρ" 3s Μετάνειςα *ue- 
ἔθηκεν abrs σρώπεζαν, xal inienct 
abo? οἶνον ἐσὶ τῷ ϑλίψι. Ἢ δὲ ϑεὸς 
οὐκ ἐδίξατα, λίγουσα μὴ ϑιερωσὸν εἶπαν 
sri» αὐτὴν οἶνον ἐπὶ τῇ 3Ais pu σῆς Se 
y&voit, ἀλφένων δὲ αὐτὸν κυκεῶκα ὑκί.. 
Asses καεασμευάσαι, ὃν δεξαμένη, ἔπιε, 
᾿Ιάμιβη δί eiu δούλη τῆς Miranípas, ῥα» 
ϑυμοῦσων τὴν 91i» ὁρῶσα, yeu us λό- 
yeu, καὶ σκάμμασά qua πρὰς «à "ye 
Aem. τὴν θεὸν ἔλεγοει, "Hess δὲ σὰ 


C. IIL 


B1 


156 2X04A1A. 


δύναγται δινιφεῖν καὶ Mu xo) τροχαϊκῶς, 'Leufexoc ple, τὸν 
μὲν axpisrov «νόδα «ϑοιοῦντες “ τρισύλλαβον, ἤγουν δάπτολον, τὸν δὲ 
δεύτερον ἴαμβον" τρυχαϊκῶς δὲ, τὸν μὲν πτρῶτον αόδα «ποιοῦντες ὃν» 
σύλλειβον, τροχαῖον' τὸν δὰ δεύτερον, ἀναιπαΐστον, ἰσοδυναμοῦντα 
vj σπονδείῳ. Πάλιν δὺ τούτοις κοῖς AD “πεντασυλλάβοις ἑκατέραι 
τῶν δύο συλλαβῶν (* προστιϑέντες) ὁξασυλλάβοος “ειοῦσι E). καὶ 
εἰσὶν ὁμοῦ οἱ «πάντες ὃ. q, ᾿ς, AB, DO, συγκροτοόμενοι εἰς po. 
ἽΔλλοι δὲ τοὺς iB ὡπλοῦς πόδας, ἤγουν τοὺς ramon; δισυλλάβουι, 
καὶ τοὺς ὀκτὼ τρισυλλάβους ἐφ᾽ ἑαυτοὺς ! ᾿τολυπλασιάζοντες, ἤγων 
δωδεχάκις δώδεκαι “ποιοῦντες, ομδ ποιοῦσι" καὶ ττῶς ἂν Χυϑείῃ ἡ 
δοκοῦσα ἐν τούτοις διαφωνία ; ὅτι κατὰ μὲν τὴν προτερὰν μόϑοδον) 
xad ἣν οἱ τετρασύλλαιβοι ἐκ προσλήψεοις ἑκατέροις τῶν δύο συλλα- 

fev τοὺς τεντασυλλάβοος ποιοῦσι, AB εἰσὶν οἱ πεντασύλλαβοι" 
κατὰ δὰ τὴν δευτέραν μέϑοδον τὴν ἐκ δισυλλάβων καὶ τρισυλλάβαων 
συντιϑῶσαν αὐτοὺς, ἢ ἐκ τρισολλάβων καὶ δισυλλάβων, ξὸ γίνονται. 
Ἐολυκλασιαζόμενοι γὰρ οἱ δισύλλαβοι ἐκὶ τοὺς ὀκτὼ τρισνλλάβους, 
AB. καὶ πάλιν οἱ ὀκτὼ τρισύλλαβοι ἐπὶ τοὺς τέσσαρας δισυλλά- 
βους, ἄλλους AB. καὶ ὁμοῦ ξὸ. ig οὖν τετρασύλλαβοι, καὶ ES πεν» 
γτασύλλαβοι 5 (xa) £9 ἐξασύλλαβοι) ρμὲ ποιοῦσι τοὺς συνϑέτους τῶι 
ἁπλῶν. Δῆλον τοῦτ᾽ ἔστι τῶν τεσσάρων δισυλλάβων, καὶ τῶν ὑχτὼ 
τρισυλλάβων μὴ συναριϑμουμένων αὐτοῖς. — Ed γὰρ συναριϑμηϑέμν 
xa) οὗτοι αὐτοῖς, ρνς ἔσονται οἱ πάντες. T0 δὲ τὰ τοιαῦτα τῶν συλ» 


λοιβῶν ὀνόματα πόδας ὀνομάζοσϑαι, μοταφορικῶς εἴχηπται ἀπὸ τῶν Ὃς 


ὃν τοῖς ζώοις τσοδῶν, δι ὧν ποιοῦνται τὴν κίνησιν. “Ὥσπερ γὰρ οἱ 
τῶν ξώων πόδες ἀλλήλοις ἀντικείμενοι τὴν πορείαν ἐργάξονται, οὗτα 


xe oi μετρικοὶ πόδες ἀλλήλοις ἀντιτιεοστόμενοι τὴν ὁδὸν τοῦ λόγου 


σχημοτίξουσι, καὶ τὴν αὐτοῦ χνησιν εὕροϑρόν τε χαὶ ὀναρμόνην 
δ ἀποτελοῦσι. Αὐγεται δὲ τὸ τοῦ πόδος ὄνομα καὶ ἐπὶ πολλῶν dÀ- 
λων. Λέγομεν γὰρ τρωπέζης πόδας, καὶ ἐπὶ κηδαλίαυ νηόζ' καὶ 
τοῦ ἀρμόνου δὲ ὀξύτερον μέρος τὸ πρὸς τῇ νηὶ; ποὺς κέκληται. 
Ἕκαστος μέντοι τῶν τοιούτων ποδῶν ἰδίου τετύχηκεν ὀνόματος, 
ἀπὸ ῥυθμῶν, ἣ ! ἐθῶν, ἣ συνϑέσεων τῶν ἐξ ἀλλήλωε, ἣ dpcopdr, 
περὶ ὧν ἐφ᾽ ἑκαστῷ δηλώσομεν. 





4 Sic cum Pauw. Vulg. δισ, h Vocem e MSS. zefituimus. - 

€ Vocem fupplevit Pauwius. i i9)»w» conj Pauw, ex alum 
f χολλαπλασιάζοντες Turn. fchol. 4s j. ἢ e. ἃ «ἴλιων 

£ Supplevimus fecuti Pauwium. μόνων, ldem mox ἢ ἀριϑμῶν d 


LI 
bi 














3XOAIA. 157 


"Zow οὖν 6 IFYPPIXIOS ἐκ "δόρ βραχειῶν συγκείμενος. C.III. 
βκλήϑη δὲ οὕτως, ὅτι βρωχύτωτόν ἐστι, καὶ ὀξεῖαν «ποιεῖται τὴν 
ἵνησιν τῶν χρένων, ὥσπερ καὶ ἡ καλουμένη 'υῤῥίχη» ἐνόπλιος ὄρ- 
σις οὖσα. "AX δὲ ἀπὸ τοῦ Πόῤῥου «-αρωνομάσϑαι φασί. 
[pro γὰρ ᾿τούτῳ ἐκ τοῦ Δουρίον ἕσπου αγδήσαντ!» ἐπινίκιον ὕμι. 
»ν συνέϑεντο τοιοῦτον ἔχοντα μέτρον. Ἱαλεῖται δὲ aragá τισι καὶ 
σαρίαμβος, ἐπεὶ τσαρὰ τὰ τέλη τῶν ἰαμβείων μέτρων εὑρίσκεται" 
ὅτι τυυῤῥίχιος καὶ ἴαμβος τσαρᾶ τι ὅμοιοί εἰσι, erp) τὴν ἐσχάτην 
νλλαβὴν "διαλλάσσοντες, ἥτις ἐστὶν ἀδιάφορος ἐπὶ τσάντος μέτρου. 
Uo δὲ xad ᾿Η γεμόνα φασὶν αὐτὸν, ἐπεὶ ἐξ αὐτοῦ οἱ ἄλλοι πσόδες" 
πος δὲ κατὰ φόδα μὲν οὐ βαίνεται, διὰ τὸ 5 χατάπυκνον γίνεσϑαι 
W βάσιν, καὶ συγχεῖσϑαι τὴν αἴσϑησιν" xarà διποδίαν δὲ συντι-- 
ipsos, ναὶ τὸν ποροχελευσματικὸν “ποιῶν, τὰ καλούμενα ὥσροχε- 
υσμῳτικῶ, ἃ P τευῤῥνχιακὰ μέτρα “ποιεῖ, ὧν 'τσαραδείγματα, 
ἴϑι μόλε ταχύκοδες ἰσῆεσμα ἰλάφευ σσιροβόρον χερσὸν παϑημίνα, 

πρυχελευσματικός. 

Δεύτερος IAMBOSZ, ἐκ βραχείας καὶ μακρᾶς συγκείμενος. 
box δὲ οὕτως ἢ ἀπὸ ᾿Ιἄμβης τῆς KeAeoU ϑεραπαίνης, ὅτι ἣ Δη- 
ἤτηρ περίλυπος οὖσα ἐπὶ τῇ ἁρπαγῇ τῆς ἑαυτῆς ϑυγατρὸς, καὶ 
λανωμένη πταρεξενώϑη τινὶ ὀνόματι Κελεῶ, καὶ τῇ αὐτοῦ γαμετῃ 
Νετανείρῃ" καὶ τούτου ἣ ϑεράπαινα, $ καὶ ᾿Ιάμβη καλουμένη, c; 





k δύο abeft Fl. MSS. De faltatione 
fihica vide Atheosum XIV. p. 
9, 650. Euftath. ad Il. N. 957, 46. 
:938, ὃ. Etymolog. M. p. 634, 
üp. Mémoires de Littérature 'T. I. 
119. Hiffoire de l'Académie des In- 
toni "T. KXX V. p. 262. 
7r. γ. σῷ Πύῤῥῳ B. 2. 


D παρίαμβος. Pariambus ideo (dic- 


ἢ) quod minus habeat umum tempus 
lambo : παρὰ emm Grci mites 
""t, Marius Victorinus p. 3486. 
n διαλλάσσονες V1. Turn. 

9 suvT S Vx quy —auyitiy 3e: ΕἸ. MSS. 
P vojexà ἘΞ. MSS. Exemplum 
0d fequitur fatis probebiliter espe- 
* nequeo. Pauwius, cui adftipu- 
wt Teupims Em. III. 426. corrigit 
i δίσμα, fed i ceteris nibii juvat. 

1 Edd. et Μ58. male σῇ αὐσοῦ ya- 
τῇ Nüs. Widimnus fecuti Hein- 
i ad Ovid. Βα. IV. x39. qui 


Meurítom compilavit Athen. Att. 
HUI. i. docente Ruhnkenio ad Ho- 
merida H. in Cer. 161. Scholiaftes 
MNicanduü & Ruhnkenio laudatus fic 
fe habet : 'Ierísy ὅτ, itg πάρης, ἤγουν 
σῆς Περσεφόνης ἁρπαγείσης ὑπὸ τοῦ 
Τιλούπκωνερ, ἡ pieno cbesis ἡ Ano wie 
Sexico νῆστις ζητοῦσα αὐτήν. Ὕπι- 
x99 ἐν σοῖς οἴκοις τοῦ ᾿“πταπυϑύων.-. 
veg, ὃς ἦν υἱὸς σοῦ Ἰποσειδῶνος i£ ᾿Αλό- 
sens 75g Κερκώονος ὑπὸ σῆς γυναικὸς αὖ 
σοῦ Mermwipag* 5 τις Μεφψάνι 
ἔϑηκμεν αὖσὴ σρώπεζαν, καὶ inioxem 
abe? οἶνον bul eu ϑλίψε. Ἢ A ϑεὸς 
οὐ. ἰδίξαςσε, λίγουσα μὰ ϑερισὸν εἴων 
erui» αὐτὴν οἶνον ber] σῇ ϑλύψι σῆς Su 
voir, ἀλφίτων δὲ αὐτὴν κυκεῶνα xí. 
λισσα κατασμευώσαι, ὃν δεξα μόνω, ἔπιες, 
᾿Ιάρμιβη δέ τις δούλη τὰς Μιτανιίρας, ῥα» 
ϑυμιώσων c3 θεὸν ὁρῶσα, γελοιώδεις λό- 
eus, καὶ σκώμμωατά qua auis v) "yt 
Xérae φὴν Dis ἔλεγεν. "Hem δὲ τὰ. 


82 


158 ZXOAIA. 


C. ΠῚ, ἔφαμεν, erapspóSuroro τὴν Δήμητρα ὀρχησωμῖνη, καὶ ἄσματα i» 


τοιούτῳ ῥύϑμω ὡροενογκοῦσα" ἣ ἀπὸ Ἰάμβης τινὸς. κόρης αἰσχρῶς 
ὑβρισϑείσης, καὶ διὰ τοῦτο ἀγχόνῃ χρησαμένης" ἣ ἀπὸ γραός τινος 
᾿Ιάμβης καλουμένης, ἦ “σλυνούσῃ συντυχῶν ὁ Ἱππώναξ, καὶ dja- 
μενος τῆς σκάφης, ἐφ᾽ ἧς ἔπλυνεν ἡ γραῦς τὰ ἔριοι, ἥκουσα λεγούσης, 
ἀνϑεωπ ἄσιλϑε' τὴν σκώφην ἀνατηίσει,. 
$ ὅτι τὸ λοιδορεῖν ἰαμβίξειν ἐλέγετο, ἀπὸ τοῦ * ἴον βάξειν, τοῦτ᾽ ἔστι 
λόγους μεστοὺς τοικρίας λέγειν" ἔστι δὲ τὸ μέτρον λοιδορικόν. 
᾿ Τρίτος ὃ ΤΡΟΧΑΙ͂ΟΣ, ἐκ μακρᾶς καὶ βραχείας, οὕτω λεγόμενος 
ix. μεταφορᾶς τῶν τρεχόντων, οἷ τινες ἐν τῷ προϊέναι ἀπὸ μακχροτέ- 
pas ἀρχόμενοι ὁδοῦ, κατὰ μιχρὸν βραχύνουσιν αὐτήν. : 
᾿ Ῥέταρτος 6. ΣΠΟΝΔΕΙΟΣ, ix δύο μακρῶν συγκείμενος. 
ἜἘκλήϑη δὲ οὕτως, ὅτι ἐν ταῖς σπονδαῖς, ἃς ἐποιοῦντο πρὸς τοὺς 
ϑεοὺς, τοιούτῳ μόέτρω ἐχρῶντο * πσολυχρονιωτέραν ces dou τὴν Qui 
αὑτοῖς, καὶ τὰ ἄλλα τῶν ἀγαϑῶν εὐχόμενοι. 

Τῶν δὲ τρισυλλάβων, «roro; μὲν ὃ XOPEIOZ, ὁ καὶ ΤΡΙ- 
BPAXYZ, ἐκ τριῶν βραχειῶν. ἐκλήϑη δὲ χορεῖος, ὅτι οἱ ὑπὸ τῶν 
χορευόντων ἀδόμενοι ἐν ταῖς χορείας ὕμνοι, ὡς ἐπὶ τὸ πτλεῖστον ἐκ 
τοιούτων συνίσταντο μέτρων" ὃ καὶ τροχαῖος καὶ βραχυσύλλαβεος. 
Δεύτερος ὃ ΜΌΛΟΤΤΟΣΣ,, ὁ τούτῳ ἀντικείμενος, ἐκ τριῶν μαχρῶν. 


᾿ Ἐκλήϑη δὲ ἀπὸ Μολοσσοῦ τοῦ υἱοῦ Πύῤῥου καὶ ᾿Ανδρομάχης ὠδὰς 


ἐν τοιούτῳ μέτρῳ εἰπόντος * ἐν τῷ ἱερῷ Δωδώνης" ὃ " καὶ τρίμακρος" 
ἢ διὰ τὸ μέγιστος εἶναι ᾿πσάντων μολοσσὸς κέχληται. * τοὺς γὰρ 
μηκίστους οἱ παλαιοὶ μολοσσοὺς ἐκάλουν. Τρίτος ὁ ΔΑΚΤΎΛΟΣ, 
ἐκ μακρᾶς καὶ δύο βράχειῶν, οὕτω κεκλημένος ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν 
ὡρμογῶν τῶν τῆς χειρὸς δακτύλων. ἀπὸ γὰρ μείζονος ἁρμογῆς ἐπὶ 
τὰς δύο ἐλάττους expolaciy" ἣ ἀπὸ τῶν δακτύλων οὗς ἐπιλαβομένη 
τῆς γῆς ἀνῆκεν ἡ Ῥέα, eus καὶ Κουρῆτας ἐκάλεσαν, διὰ τὰ exepl τὸν 





ῥϑίντσα ὑπ᾽ αὐτῆς ἰαμβιπῷ μίφσρῳ ῥυ"-. 


ῥισϑίντα, ὕπερ αὐτῷ πρῶφον εἶσιν. EE 
ἧς καὶ σὴν προσηγορίαν ἔλαβον ἴαρεβοι 
λίγεσϑα.. Adde Euftathium ad Od. 
A. p. 1684. 22 435. quem infra da- 
bimus ad p. 87. 

f joy βάξιν. Sic emendavit Tyr- 
whittus pro vulg. ἰβάξων.  Etymolo- 
gus M. p. 463, 23. 'Iép(n. Toig ὅτι 


᾿Ιάμβη ᾿Ἡχοῦς καὶ ILavés ϑυγάφηρ (fic ' 


Bchol. Nicandri loc. fupra cit.) σὴν 
Δημήσραν δὲ λυπουμένην ornitovea καὶ 


ἀχρηστολογοῦσα, καὶ σχήμαιφα &yes- 
στα ποιοῦσα, ἐποίησε γελάσαι" καὶ ἰαμ- 
aio» εἴρηται, ἀσὸ τοῦ ἰαρμιβίζειν và ὑβρί- 
Qus, ἀπὸ τοῦ Tov βάξειν, ἥ ὡς βίλη Da. 
Aus «à λεγόμενα" ἢ ἀπὸ σῆς εὑρούσης 
γυναικὸς βάκχης «ινὸς, ᾿Ιάριβης καλου- 
μένη" ἢ ἀπὸ co ἴαν βίξων" ἡ γὰρ 
ποινὴ «uv ἀνϑρώσων φωνὴ ἴα καλεῖσαι. 
5 φελυχρονίαν B. Δ. 


. t ag i» v9 i. Δ. B. τ. 2. 


u Sic B. ἃ. φριμακρὸς δὲ ΕἸ. Tura. 
X $e, τὸ παλιιὸν φοὺς μι V. B, 2, 





ZXOAIA. 159 


Ala κοῦρον Óvra εἷλέῖσϑαν» οἷ δέχα ὄντες, καὶ τούτῳ τῷ μόλει dioy- C, 17) 
Té; καὶ ὀρχούμενοι, τὸν Kodvoy ἠπάτων. ἹΚαλρῦσι δὲ τοῦτον καὶ 
ἡρῷον, διὰ τὸ δ᾽ αὐτοῦ γενεὼς ἡρώων καὶ Ὡράξεις καταλέγειν. Τέ- 
ταρτος ANAIIAIZTOS, ὁ τούτῳ ἀντικείμενος, ἐκ δύο βραχειῶν 
καὶ μακρᾶς, οὗ χάριν ἀνάπαιστος κέκληται, οἱονεὶ ἀναποποδισμένος, 
τουτέστιν ἀντίστροφος 7 δακτύλῳ, ὁ καὶ ἀντιδάκτυλοςς. Πέμπτος 
i ΑΜΦΙΒΡΑΧΥΣ, ἐκ βραχείας καὶ μακρᾶς, καὶ βραχείας, οὕτω 
χεχλημένος, διὰ τὸ ἑκατέρωθεν τῆς * μακρᾶς ἔχειν τὰς βραχρίας" 5 
χαὶ ὑπερϑετικὸς, ὅτι ὑπερτιϑεμένην ἔχει τὴν βραχεῖαν. "Exrog ὁ 
ΑΜΦΙΜΑΚΡΟΣ, τούτῳ ἀντικείμενος, ἐκ μακρᾶς, καὶ βραχεῖας, 
καὶ μαχρᾶς, διὰ τὸ ἑκατέρωθεν τῆς βρωχεῖας ἔχειν τὰς μακρὰς, ὅ 
καὶ ΚΡΗΤΊΚΟΙΣΣ καὶ " “αιωνικός' τὸ μὲν ὅτι ὑπὸ ἸΚρήτων εὑρε- 
ϑῆναι δοκεῖ" τὸ 0B, ὅτι πρὸς τὰ «σακονικὰ καλούμενα μέτρα ἤρ- 
μύσται, Ἕ βδομος ὁ ΒΑΚΧΕΊΙΟΣ, ix βραχεῖας, καὶ δύο μακρῶν, 
᾿Εχλήϑη δὲ οὕτως, ἐπειδὴ οἱ τῶν διϑυραμβοποιῶν πρὸς Διόνυσον ὕμ.- 
Yn ὡς ἐπὶ τὸ σσλεῖστον ix τούτου τοῦ μέτρου ἥσαν' ὁ καὶ ὑποβακ- 
χεος. Ὄγδοος ὁ ΠΑΛΙΜΒΑΚΧΈΤΟΣ, τούτῳ ἀντικείμενος, ἐκ 
δύο μαχρῶν καὶ βραχείας, οὕτω κεκλημένος διὰ τὸ ἀντίστροφος el- 
γαῖ τῷ βαχχείφῳ'" ὁ καὶ Διονύσιος, καϑὰ καὶ αὐτὸς πρὸς τὰ διονυ- 
σιαχὰ μέλῃ πεποίηται" ὁ καὶ ποροσοδιακὸς, καὶ πομπευτικὸς, διὰ τὸ 
ἐν ἢ προσοδίοις ὕμνοις οὕτω καλουμένοις, καὶ ἐν ταῖς διονυσιακαῖς 
συμταὶς ^ ἐκιτήδειος εἶναι. Τῶν δὲ τοτρασυλλάβων μνείαν οἱ σχο- 


φ Ὁ 





J δώκτυλος Fl. B. 1.2. γὰρ ᾿Αχιλλίως mavemAias ví χρὴ καὶ 


* βραχείας Fl. 

5 χαιωγικὸς.---“αἰωνικά, Sic dudum 
emendavit Micyllus de Re Metriea 
P. 6. b. ievixésg —imvixà MSS. Edd. 

b φιδίης Fl. «ποδίοις B. 1.2. ᾿ 

S ἰσινήδειον Fl. B. 1. Mox φΦιλοκρι- 
Vut» accuratius tratctabimus, inter- 
prte Toupio Emend. Ill. p. 428. 

tício quomodo accidit ut hoc ver- 
bum Thucydideo ufu fatis probatum, 
tt à Budgeo in commentarios fideliter 
Tdatum, ex H. Stephani Thefauro 
prorfusexulet. Vide Waffii indicem 
I1 v. et Abrefchii Dilucid. p. 581. 
Aur. p.373. Φιλοκρινεῖν vel φυλο- 
κριτὴν faepe ufurpat Eu&athius, cujus 
(X2, ia eorum precipue gratiam qui 
lexicis condendis operam daturi funt, 
quanta fcilicet ad manum enotata 
habeo, jam deinceps tranfcribam. 
ll. p. 339, 35. ΞΞ 257, 10. Τὴν 


λέγειν, τὸ τῆς ᾿Ιλιάδος δαιδάλεον ἔργον 5 
οὕφω s&) τοὺρ κπριίστους σῶν Tawov, es 
vi μοὶ αὐφοὺς ὅπλον φιλοκρμνεῖ. 1. 773. 
ΞΞ 681,25. ᾿Ιστίον δὲ καὶ ὅτι οὕφω 
«ολὺς περὶ τοῦ Καλυδωνίου σούσον συὸς 
λόγος w&o& σοῖς παλαιοῖς, ὡς καὶ γίνει. 
αὐτοῦ φυλοκρινεῖν. εἴ paullo poft 'Ie- 
vio» δὲ ὡς οὗ μόνον ἀγρίους αἱ ἱστορίαι 
σύας μεγάλους φυλοκρινοῦσιν. Δ. B65, 
12. z— 810,35. οἱ δὲ σαῦςα φυλόκρε- 
νοῦνστε. X. 1154. 17. zz 1209. 42. 
φούφου δὲ cit» αἰτίαν φιλοκρινεῖ αιϑανῶς 
Πλούταρχος. T. 1212, 52. — 1201. 
AJ. φιλοκρινοῦνται, δὲ cog ἥρωσι và φοι- 
aUra οὐ μόνον στρατηγικῶς, ἀλλὰ καὶ 
διὰ σολυμάϑειαν. ΣΧ. 1262, 50. 5Ξ 
1361, 14. οἱ và mw dw» φυλοκρινῆο 
σαντις. Od. 8. 1591, 46. ΞΞ 301, 
46. καί κεν ἀλαός cei ξεῖνε διακρίνειε và 
σῆμα ἀμφαφόων. ἤγουν διερευνώμενος 
ἁφῇ, φιλοκρινῶν, περιβλεπσόμενοι. ἵν 


C. 1II. 


83 


160 ZX0A1A. 


Meypóqei αὐκ ἐποιήσαντο" διὼ τοῦτο οὐδὲ ἡμεῖς «vod στερὶ αὐτῶι 
φιλοκρινοῦμεν. Τέως εἰσὶν οὗτοι, σρῶτος ὁ ΠΡΟΚΕΑΒΥΣΜΑ- 
TIKOZ, οὕτω καλούμενος, ἐπειδὴ πρῶτός ἐστι τῶν διπλῶν, ἐχ 
τεσσάρων βραχειῶν, σύνϑοτος ὧν ἐκ δύο συῤῥιχίαν. Δεύτερος i 
ἀντικείμενος οὐτῷ, ΔΙΣΠΟΝΔΕΙΟΣ, ἐκ τεσσάρων μαχρῶν, σύν- 
Serog ὧν ἐχ δύο σπονδείων. Τρίτος, ὁ ΔΙΙΑΜΒΟΣ,, ix pax tias 
καὶ μακρᾶς, καὶ βραχείας καὶ μακρᾶς, σύνϑετος ὧν ix δύο ἰάμβαν, 
ὃ καὶ «ταράλληλος ἴαμβος, ἣ ἰαμβικὴ ταυτρποδία. 'Τετάρτος ὁ ἀν- 
τικείμενος τούτῳ, AITPOXAIOZ, ἐκ μακρᾶς καὶ βραχείας, καὶ 
μακρᾶς καὶ βραχείας, 6 καὶ χρητικὸς xal Διχόρειος, 3 Tp- 
χαϊκὴ Ταυτοποδία. Πέμπτος, ὁ AIT ἘΛΑΣΞΟΝΟΣ IQNI- 
ΚΟΣ, ἐκ δύο βραχειῶν καὶ δύο μακρῶν, σύνϑετος ὧν ἐκ παυῤῥ- 
χίου καὶ σπονδείου, ὁ καὶ ὑποκύκλιας. 'Exrós, ὁ ΑΠΟ MEI- 
ΖΌΝΟΣ [ΩΝΙΚΟΣ, ἀντικείμενος τούτῳ, ἐκ δύο μακρῶν, καὶ δύο 
βραχείων, ἐκ τῶν αὐτῶν «ποδῶν ἀνάπαλιν συγκείμενος, ὁ xai τὴς 
σιεκός" ἰωνικὸς μὲν, ὅτι οἱ Ἴωνες αὐτῷ ἐχέχφηντο" «τερσικὸς 0, 
διὰ τὸ τὰς ἱστοριίας τὰς περσικὰς τούτῳ τῷ μέτρῳ γεγράρϑαι. 
Ἕβδομος ὁ ANT rper, ix βραχείας καὶ δύο μακρῶν καὶ 
βραχείας, ἐξ ἰάμβου καὶ τροχαίου συγκείμενος, ὃ καὶ σ’πονδειαχὸς, 
καὶ βακχεῖος κατὰ ἴαμβον. Ὄγδοος 6 ΧΟΡΙΑΜΒΟΣ, ἀντικεί- 
μενος τούτῳ, ἐκ μακρᾶς δύο βραχειῶν καὶ μακρᾶς, ἐχ τῶν αὐτῶν 
τουδῶν ἀνάπαλιν συγκείμενος, ὁ καὶ κχύκλιος, ἢ ὑποβάχχειος, 
ἢ βακχεῖος κατὰ τροχαῖον. Ἐφεξῆς δὲ τούτων οἱ τέσσαρές 
εἰσι IIAIONEZ, κοινῷ μὲν ὀνόματι οὕτω καλούμενοι» μίαν δὲ 
4 μόνην συλλαβὴν ἔχοντες ἕκαστος μαχρὰν, τὰς δὲ λοιπὰς τρεῖς 
βραχείας. ἹΠεριερχομένης * δὲ τῆς μακρᾶς τὰς τέσσαρας τούτου 
χώρας, διαστέλλονται ἕκαστος τῷ πρῶτος λέγεσϑαι, καὶ δεύτεροι, 


xo) τρίτος, καὶ τέταρτος. Ἔστι τοίνυν τορῶτος παίων, ὁ ἐχ μα- 
χρᾶς καὶ τριῶν βραχειῶν συγκείμενος, ὁ καὶ παιωνικὸς, διὰ τὸ ἐν 


τοῖς παιῶσιν ὕμνοις παραλαμβάνεσϑαι" δεύτερος ὁ ix βραχείας καὶ 
μακρᾶς, καὶ δύο βραχειῶν, ὃ καὶ συμβλητὸς, καὶ κρητικὸς λεγό- 


μανος, διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν" τρίτος ὃ ἐκ δύο βραχειῶν μακρᾶς καὶ 





1619, 26. ἘΞ 341,19. ovre καὶ τοὺς ἀπρίβειαν. Ὡ.. 1957, 17. zz 829, 8. 
sis γιωργίαν » boi σύπους σεχνηΐνσως οἱ σαῦτα vex. 

à ποιητὴς. $ixenemi. X, ,1918, 57. ἐξ ER l. ἕκαστον ΕἸ. Μ55. 
723» 32. οἷα συγκεχυμίνον τοῦ Εἰρν- rien ΕἸ, M$S. mox kerrü- 


péxn καὶ uà φυλοκρινοῦνσυς λόγεν λιται 





2X0A1A. | 161 


βραχείας, ὁ καὶ διδυμαῖος, 5) xoupyrixóg, ἣ δελφικὸς, ἢ f δρόμιος" 
τέταρτος ὃ ἐκ τριῶν βραχειῶν καὶ μακρᾶς, ὁ καὶ ὑπορχηματικὸς, 
xal κρητικός. ὋὍμοίως τούτοις ἔχουσι καὶ οἱ καλούμενοι ἘΠ]Ὶ - 
TPITOI, τέσσαρες ὄντες καὶ οὗτοι, καὶ ἕκαστας τρεῖς μακρὰς καὶ 
μίαν βρωχεῖαν ἔχοντες" περιερχομένης δὲ καὶ ἐν αὐτοῖς τῆς βρα- 
χείας συλλαβῆς, κατὰ τὴν ϑέσιν αὐτῆς διαστέλλονται ἀλλήλων τῷ 


C. III. 


τε ρῶγος λέγεσθαι, καὶ δεύτερος, καὶ τρίτος, καὶ τέταρτος. "Ec. — 


τιν οὖν «rporros im birorroc, ἡ ἐκ βραχείας καὶ τριῶν μαχρῶν, ὁ καὶ 
ἕππειος, ἢ καρικὸς, $ δόχμιος» δούτερος ὁ ἐκ μακρᾶς καὶ βραχοίας, 
καὶ δύο μακρῶν" τρίτος ὁ ἐκ δύο μακρῶν, βραχείας καὶ μακρᾶς, 6 
καὶ B «εριοδικός τέναρτος ὁ bx τριῶν μαπρῶν καὶ βροιχείας9 6 xol 
μονογενής. ᾿Ἱστέον δὲ ὅτι ἀπὸ τούτων ἐννέα μόνον «σόδες συνιστῶσῳ 
τοὶ μότροι" ὁ ἴαμβος, ἀφ᾽ οὗ τὸ ἰαμβικόν" ὁ rpoy ies, ἀφ' ρἂ τὸ τρο- 
χαϊκόν" ὁ δάκτυλος, ἀφ' οὗ τὸ δακτυλικὸγ, ἤγουν τὸ ἡρωϊκόν' ὁ 
ἀνάπαιστος, ἀφ᾽ οὗ τὸ ἀναπαιστικόν' ὁ χχορίαμβες, ἀφ᾽ οὗ τὸ χορι- 
αμβικόν: ὁ ἀντίσπαφτος, ἀφ' οὗ τὸ ἀντισπαστικόν" ὁ ἰωνικὸς ἀπὸ 
μείξονος, ἀφ᾽ οὗ τὸ Ἰωνικὸν ἀπὸ μείζονος" ὁ ἰωνικὰς ἀπὶ ἐλάσσονος, 
ἀφ᾽ οὗ τὸ Ἰωνικὸν ἀπ᾿ ἐλάσσονος" καὶ ὁ κρητικὸς, ἤγουν ὁ ἀμφίμα:- 
προς, ἀφ᾽ οὗ τὸ “αιωνικόν. ΟἹ δὲ λοντοὶ πόδες συνέρχονται perd 
τούτων εἰς συμπλήρωσιν τῶν μέτρων, xa ἑαυτοὺς δὲ μέτρα οὐ συν- 
IO TOI. 





f δρόμοιος et mox ὑπσοχρηματικὸρ Fl. χρωμαφικὸν a Grecis dicitur. Lege 


Marius Vi&orinus p. 2539. Dehise ῥὁπερρριμμα μιν. 
quia aptum. faltantibus. videtur, ὑπερ: & σαροδικὸς MSS. 


102 ZXOAI1A. 


ΚΕΦ. A. 
ΠΕΡῚ ATHIOOEZEQZ. 


"KATAAHEZIZ καὶ ἀπόϑεσις ταυτόν ἔστι. Κατακλοῖδά φησ! τὸν 
΄ρὸ τῆς καταληχτικῆς συλλαβῆς «όδα μετὰ καὶ αὐτῆς τῆς συλλα- 
Bac. Δακτυλικὸν τρίμετρον καταληκτικὸν εἰς συλλαβὴν τὸ καλού- 
μένον σενϑημιμερὲς, ποδῶν δύο καὶ συλλαβὴς ἐστι μιᾶς" «αενϑημι- 
μερὲς δὲ καλεῖται, ὅτι τὰ δύο ἥμισυ ἀναλυόμενα «πέντε μέρη «οιοῦ- 
σιν. Ὡσαύτως καὶ τὸ δακτυλικὸν τετράμετρον καταληχτικὸν εἰς 
συλλαβὴν, τὸ καὶ ἐφϑημιμερὲς, τοοδῶν ὑκάῤχον τριῶν ἥμισυ, φα- 
γερὸν ὅτι * Pra μέρη ἔχει. Ὕπερκατάληχτον, εἰς δισύλλαβον μὲν, 
ὅταν μετὰ τὴν συζυγίαν δύο συλλαβαὶ καταλήξωσιν" ^ eis συλλαβὴν 
δὲ, ὅταν μετὰ τὴν συξυγίαν συλλαβὴ μία καταλήξῃ. ᾿Ακατάληκ- 
Toy δὲ, ὅταν ἡ συξυγία ἀπαρτισϑῇ εἰς τὴν κατάληξιν. Καταληχ- 
τικὸν εἰς δισύλλαβον, ὅταν μετὰ ἕνα πόδα συλλαίβαὶ δύο κατα- 
λήξωσιν, ὥστε παρὰ συλλαβὴν “σεπληρῶσϑαι τὴν συζυγίαν xa- 
ταληχτικὸν δὲ εἷς συλλαβὴν, ὅταν μετὰ ἕνα «τόδα εἰς συλλαβὴ 
λήξῃ, λειπουσῶν δηλαδὴ δύο συλλαβῶν.. Βραχυκατάληκτον δὲν 
ὅταν εἰς ἕνα τοόδα ὁλόχληρος κατάληξις γένηται. 





k imea μερῶν ἥμισν Turn. ἵστα μίρη ἅμισν Fl. 





XXOALA. 163 


K E*4 . 3 
ΠΈΡΙ BIIIIIAOKHS. 


ἘΠΙΣΛΟΚΗ͂. iet τοῦ μέτρου τὸ ἀνώτατον γένος, ἐξ ἧς τὰ id^ 
Tpa γίνεται. — Edck μὲν οὖν ἐπιπλοκαὶ κατὰ μέν τινας καὶ ἄλλαι" 
αὐλὴν αἱ νῦν ἀναγκαιότατοι τροῖφ'.. κρὰ ἡ μὲν καλεῖται τρίσημος δυ- 
alui ἡ. δὲ, τετράσημος - δυαδική" ἣ δὲ», ἑξάσημος. τετραδική καὶ 
δυαδικῆς μὲν τρσήμων. εἴδη δύο, τό. τε ἰαμβικὸν καὶ τὸ τροχαϊκόν", 
τῆς δὲ τετρασήμου δυαδικῆς, δύο, τό τε δακτυλικὸν, καὶ τὸ ἀνα- 
ταιστικόν" τῆς δὲ ἑξασήμον τετραδικῆς, τέσσαρα, τό τε ἰωχικὸν ἀπὸ 
μείζονος, τὸ χοριαμβικὸν, τὸ ἀπ᾿ ἐλάσσονος. ἰωνικὸν, καὶ τὰ ἀντισ-- 
παστικόν. ᾿Ὡνομάσϑησαν δὲ ἐπιπλοκαὶ; ἐπειδὴ τὰ ἐκ μίᾶς ἐκιπλο- 
χῆς εἴδη ἀπ᾽ ἀλλήλων εἰς ἄλληλα τὰ εἴδη μεταπίπτει. ᾿Ἑροῦμεν δὲ 
xal ἁκάστης τὸ ἤδιον. ἡ μὲν γὰρ «σρώτη, τρίσημος καλεῖται δυα- 
δικής τρίσημος. quét, ὡς τῶν «σοδῶν τριχρόγων ὄντων" δυαδικὴ δὲ, 
ὅτε εἴδη δύο ἐξ αὐτῆς γίνεται, τὸ ἰαιμβικὸν, καὶ τὸ τροχαϊκόν' καὶ f 
τεκράσημος δὲ δυαδικὴ ὡσαύτως, ὅτι οἱ πόδες τετράχρονοί. εἶσι" δύο 
δὲ εἴδῃ ἐξ. αὐτῆς ἀποτελεῖται, τά τε δακτυλικὸν, καὶ τὸ ἀναπαιστι- 
x». Καὶ ἡ ἑξάσημος δὲ τοτραδικὴ ἀσφαλῶς εἴρηται" ἐὰν μὲν γὰρ 
κατὰ τοόδα βαίνωμεν ἁπλοῦν; τρίσημος ὠγομάσϑη δυαδική" ἐὰν δὲ 


xarà συζυγίαν, ἑξάσημος τετραδική' μεταπίπτει δ ἀπ’ αὐτῶν εἰς 


ἄλληλα τὰ εἴδη τόνδε τὸν τρόπον" ἐκτίϑημι παδϑαρὸν ἴαμβον τῦνδε, 
Ἰὼ h Kdixs Miei σ᾽ ἰσιῤῥοαί, 


τούτου εἰ ἀφέλοις τὴν πρώτην συλλαβὴν, τὸ χαταλενπόμενον γίνεται 
τροχαϊκὸν, ἀπὸ τοῦ τριμέτρου | δίμστρον, ἀπὸ ἀκαταλήκτου κατα- 
Asxrixóy* καὶ αὖ aráAiy εἰ ἀφέλοις, ἰαμβικὸν γίνεται τὸ pex ix. 
Οὐ μόνον δ᾽ ἐν ταῖς ἀφαιρέσεσιν, ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς τοροσϑέσεσι τὸ 
τοιοῦτον τῆς ἐπιπλοκῆς διασώξεται. φέρε γὰρ, τῷ προειρημένῳ. στί- 
opm εἰ προσϑείην κατὰ τὴν ἀρχὴν μακῤῥὰν συλλαβὴν, τσάλιν γίνεται 
τροχαϊκόν. 


Νῦν ἐὼ Κάΐκε Μύσιαι 7 ἐπ ιῤῥοαί, 





* /Kíchylus apud Strabonem XIII.  σρίμετρον Fl B. Pauwius legen- 
p. 916, — 884. ei. Oxon, Macro. dum conjicit, derà φοῦ «ριμέσρου &x&- 
bium V. 20. - σαλήκτρω. σρήμενρον κκταληκεικόν. 


. M.2 


84 


104 24X04AlA. 


C. IV. συμβαίνει οὖν κατὰ τὰς προσϑέσεις, ἣ ἀφαιρέσεις. τάδε ἀλλήλοις 


85 


' ἐπιπλέχεσϑαι. Ταῦτα περὶ τρισήμου δυαδικῆς. Ἢ δὲ τετράσημος 
δυαδικὴ δύο μὲν εἴδη γεννᾷ, δακτυλικὸν καὶ ἀναπαιστικόν" καὶ διὰ 
τοῦτο καλεῖται δυαδικὴ τετράσημος, ὅτι ὁ δάκτυλος καὶ ὁ ἀνάταισ- 
τος τετράσημοί εἰσιν, ἤγουν τετράχρονοι. Ἀληϑείη δ᾽ ἂν καὶ ὀχτά- 
σημος, εἰ κατὰ συζυγίαν μετροῖτο, καὶ Balvorro ὡς τὰ ἀναπαιστι- 
κά. ᾿Ἐπιπλέχεταν δὲ ἀλλήλοις ἀεὶ τὸν τρόπον τοῦτον" ὄστω στί- 
χοὸς ὅλος δακτυλικὸς, (Od. i. 39.) 

᾿Ιλώϑιεν με φίρων ἄνεμοι ἸΚυκόνισσὶ “ίλασσι. 
φούτου τοίνυν πρώτην ἀφελὼν συλλαβὴν, τὸ λεντόμανον γίνεται ἀνα- 
“παἰστικόν" καὶ αὖ ΄ττ“άλιν, ἐὰν τὰς e ἧς ἀφέλῃς βραχείας δύο συλ- 
λαβὰς, γίνεται δακτυλικόν. 

4 Θίν με φέρων ἄνεμος Κικόνισσι πσίλασσι. 

$ κατὰ τὴν ἀρχὴν, ἐὰν τροσϑῶ δύο βραχείας, ἀναπαιστικὸν τὸ εἶ- 
δος γίνεται» | 

"Ort ᾿Ιλιόϑεν. 
Τὸ αὐτὸ οὖν «xoi καὶ φἄσχει τὸ ἀναπαιστικὸν, τολὴν ὅτι τὰς δύε 
βραχείας xard τὴν ἀρχὴν ὑφαιρεῖται, ἢ προσλαμβάνει μίαν μα- 
χράν. Δεῖ οὖν σι, ὅταν λαριβάνῃς δυαδικὼν τετράσημον, ἐὰν μὲν 
μακρὰν εὑρίσκῃς, μίαν ἀφριρεῖν" ἐὰν δὲ βραχείας δύο, play wpor- 
τιϑέναι μακράν" καὶ οὕτω o) τὸ μὲν δαχτυλικὸν γίδεται ἀναπαιδ- 
τικὸν, τὸ δὲ ἀναπαιστικὸν δακτυλδκόν. ᾿Εὰν μέντοι ὁ ἡραϊκὸς στί- 


χοὸς καὶ σπονδεῖον ὄχῃ συγκαταμεμιγμένον, πάλιν τὸ ὄμϑιον συμ’ 


βαίνοι' ἐν γὰρ ταῖς ἁρμοζούσαις «ροσϑέσεσί τε xo) ἀφαιρέσεσι; 
τὸ εἶδος εἰς ἀναπαιστικὸν εἶδος ὑγιὲς ἀλλάσσεται, ὡς ἐπὶ τοῦδε; 
(Il. x. 1:) 

Ὥς εἰσὼν τυλίων Ἰξίσσυφο φαίδιμος "Ex*we. 
ὑγιὸς ἐποίησα ἀναπαιστικὸν, προσϑεὶς βραχείας δύο, 

Ὁ δὲ ὥς sime ro^ ier 
διὰ τὴ δὲ ἐν ταῖς πρώταις ὀκιπλυκὰῖς κατὰ μίαν ἀφοιροῦμεν ἢ 
φροστίϑαμων, ἐν δὲ τούτοις ἔσϑ᾽ ὅτε κατὰ δύο; μάλιστα μὲν, ἐπὲ 
ἐκεῖνα ἐξ ἁπλῶν δύο σύγκειται συλλαβῶν, ταῦτα δὲ ἐκ τρεῶν' καὶ 
ὥσπερ ἐν τῷ «spl καταλήξεως διεσήμιαιινε; τὸ καφοιληχτιχὸν χαὶ 
ὑπερκαταληκτικόν' καταληκτικὸν μὲν, τὸ καταλῆγον εἰς δισυλλα- 
βίαν: ὑπερκαταληκτικὸν δὲ, τὸ καταλῆγον εἰς μονοσυλλαβίαν' 
οὕτω κἀνταῦϑα οὗ κατὰ μίαν μόνον, ἀλλ᾽ ἐνιότε καὶ κατὰ δύο. 
"Eri δὲ κἀκεῖνο ῥητέον, ὅτι ἐκεῖνα μὲν ἐν ἴσῳ κεῖται λόγῳ, ταῦτα δὲ 





2X0AI1A. 165 


ἐν δισλασίω" mph; οὖν τὴν μίαν μαχρὰν, τὰς δύο δεῖ ἀφαιρεῖν, ἢ 
expos ridéves βραχείας, ἵνα ἐν ἴσῳ ὁ λόγος διατηρηϑῇ. Ἢ δὲ τρίτη 
ἐπιπλοκὴ, καλεῖται! μὲν τετραδικῇ, ἐπειδὴ τέσσαρα εἴδη ἐξ αὐτῆς 
ἐπιπλέχεται, ἀντωσπαστικὸν, χοριαμβικὸν, xal ἰωνικὰ δύ. 'Egá- 
σημὸς δὲ, ὅτε ἕκαστος τούτων ἑξάχρονός ἐστιν. ᾿Επικλέκεται δὲ ἐξ 
ἀλλήλωγ τοῦτον τὸν τρόπον τίϑεμι μέτρον ἰωνικὸν ἀπὺ μείξανος, 

Βλασσιῖ 3 Vl γῆς δίνδρια παντοῖα Qüovra. 
τοῦτο ἀπὸ μείζονος 1 ἰωνικὸν τετράμετρον βραχυκατάληκτον' ἀφαιρῶ 
αὐτοῦ τὴν τορώτην συλλαβὴν, τὸ καταλειπόμενον γίνεται χοριαμ- 
βικὸν, 

στε 9 ia) γῆι. 
ἀφαιρῶ καὶ τὴν δευτέραν, τὸ καταλειπόμενον γίνεται 1 ἰωνικὸν ἀπ᾽ 
ἰλάσσονος. 

bei γῆς δίν. 
ἀφαιρῶ καὶ τὴν τρίτην, τὸ καταλειπόμενόν ἐστιν ἀντισπαστικὸν, 

srl γῆς δίνδρε. 
εἰ δὲ καὶ τὴν τετάρτην ἀφέλοις, ἀναδραμεῖται eig τὸ ἀρχαῖον τὸ ἀπὸ 
μείϑονος, 

γῆς δίνδρεα. 
οὐ μόνον δὲ ἐν ταῖς τροειρημέναις ἀφαϊρέσεσιν, ἀλλὰ καὶ ἐν ταῖς 
τροσϑέσεσιν αἱ εἰρημέναι σώξονται ἐπιπλοκαί" τὸ χάριεν δὲ τῆς 
παρατηρήσεώς ἐστι τοιοῦτον" ἐν μὲν ταῖς ἀφαιρέσεσι μετὰ τὸ ἰωνι- 
xày γίνεται χοριαμβικὸν, εἶτα ἀπ᾽ ἐλάσσονος, εἶτα ἀντισπαστικὸν, 
dira váy τὸ ἀπὸ μείζονος" ἐν δὲ ταῖς τροσϑέσεσι. τὸ ἀντισπασ - 
τιχὸν, εἶτα ππάλιν τὸ ἀπ᾿ ἐλάσσονος, εἶτα τὸ χοριαμβικὸν, εἶτα πά- 
λιν τὸ ἀπὸ μείξονος. 

Τοῦ μὲν ἡρωϊκοῦ μέτρου σχήματά εἶσι τριάκοντα δύο. ὅλων γὰρ 

ὄντων δακτύλων, ἕν σχῆμα γίνεται, καὶ ὅλων σπονδείων, ἕν" δάκ- 


TuAog δὲ μετὰ σπονδείων, s. σπονδεῖος δ᾽ αὖ μετὰ δακτύλων, ε. δύο͵ 


δὲ σπονδεῖοι μετὰ τριῶν δαχτύλων, ι. καὶ δύο δάκτυλοι μετὰ τριῶν 
σπονδείων, ι. καὶ ἐστὶν ἣ μέϑοδος οὕτως" ἑκάστη τῶν € χωρῶν, δύο 
δέχεται πόδας, δάκτυλόν τε καὶ σπονδεῖον. καταγράφω τοίνυν exey- 
τάχις τὴν δυάδα β..β. B. β. B. καὶ τοολλαπλασιάσας τὴν πρώτην 
ἐπὶ τὴν B, ἤγουν δὶς δύο, τοοιῶ τέσσαρας" εἶτα τὰ ἀπὸ τῆς τορώτης 
καὶ β γεγονότα, ἤγουν τὰ τέσσαρα, ἐπὶ τὴν τρίτην, τοῦτ᾽ ἔστι τὰ 
δύο δὶς τέσσαρα λέγων, καὶ ποιῶ, η. καὶ ταῦτα ἐπὶ τὴν δ, ἤγουν 
τὰ δύο, καὶ γίνονται ig. δὶς γὰρ τὰ ὀκτὼ; ig. καὶ ταῦτα ἐπὶ τὴν ε, 


M j 


C. IV. - 


C. IV. 


166 i ZXOAIA. 


καὶ γίνονται A8. δὴς γὰρ ig, τριάκοντα δύο. ἔλδωμεν xod ἐπὶ τὸν 
ἰαμβικόν" ἣ πρώτη χώρα δέχεται τοόδας e, ἴαμβον, χορεῖον, ἀνά- 


πκαίστον, δάκτυλον, σπονδεῖον. ij δευτέρα τρεῖς, ἴαμβον, “χορεῖον, 


ἀνάπαιστον'" 3 τρίτη Φέντα, ἡμοίως. τῇ «παρώτῃ" ἢ τετάρτη τρεῖς, 
ὁμοίως τῇ δευτέρᾳ: $ πέμπτη, πέντε. καὶ ἐχτίϑημι οὕτως ε, y, 5 
y; ὃ. τῇ ὁμοίᾳ οὖν χρώμεϑα μεϑόδῳ. ππολλακλασιάζω τὴν a, ἐπὶ 
τὴν β. πεντάκις τὰ 'y, τε. καὶ ταῦτα ἐπὶ τὴν γ. τποεντάχις ae, γῖ- 
γονται os, καὶ ταῦτα ἐπὶ τὴν δ, τρὶς ot; exe. καὶ ταῦτα ἐπὶ τὴν t. 
σεντάκις τὰ σκε, ᾳρκε. ὥστε εἶναι τὰ τριμέτρου ἰαμβικοῦ σχή- 

ματα, ᾳρκε. Διὰ τὶ οὖν τὴν ἔχτην χώραν οὐ μετροῦμὲν ; ὅτι πάν- 
τως ἐστὶν ἴαμβος, χἄν γὰρ τυῤῥίχιος ἢ j, τῷ ἀδιάφορον εἶγαι τὴν 
ἐσχάτην, ἴαμβός ἐστιν. Ὁ αὐτὸς οὖν » ἀεὶ σχῆμα. ἕτερην οὐ sou 
xal ἐπὶ ToU ἡρωϊκοῦ δὲ ὁμοίως. 











ZXOAILA. 167 


ΚΕΦ. ς΄. 
HEPI ᾿ΑΜΒΙΚΟΎ. 


Το ἰαμβικὸν μέτρον, κατὰ μὲν τὸ περιφανέστατον αὐτοῦ μεχρὶ 


τοῦ τριμέτρου πρόεισι" κατὰ δὲ τὰ «παρὰ τοῖς τιαλαιοῖς εὕροις 


κόμμα, xal μεχρὶ τοῦ τσενταμέτρου «σαραύξεται. Δέχεται δὲ κατὰ 
μὲν περιττὰς χώρας τοὺς exévre τούτους πόδας, ἴαμβον, χορεῖον, 
σπονδεῖον, δάκτυλον, ἀνάπαιστον" εἰς δὲ τὰς ἀρτίους. τοὺς ἀπὸ βρα- 
χείας ἀρχομένους, ἴαμβόν φημι» καὶ χορεῖον, καὶ ἀνάπαιστον" 
κατὰ δὲ τὴν ἔχτην χώραν, ἴαμβον μόνον, ἢ τουῤῥίχιον. Τρίμετρον 
δὲ ἔφαμεν, τὸ l5 ἔχον τοόδας. ἢ χώρας" καϑὸ κατὰ διποδίαν βαί- 
γοιτὸ τὸ τοιοῦτον μέτρον. ὝὙφίστανται δὲ ἀπὸ τούτου τοῦ μέτρου 
κατὰ ἀφαίρεσίν τε xal τρόσϑεσιν μονόμετρά τε καὶ δίμετρα, καὶ 
τετράμετρα, καὶ τπεντάμετρα. ᾿Αποϑέσεις δὲ αὐτῶν αἴπερ καὶ 
eáyray καὶ γὰρ ἃ μὲν αὐτῶν ἐστὶν ἀκατάληχτα, ἃ δὲ ὑπερκατά- 
ληχτα, ἃ δὲ καταληχτικὰ, ἃ δὲ βρωαχυκατάληκτα. 
Μονόμετρον μὲν οὖν ἰαμβικὸν βρουχυκατάληχτον" τοῦτο, 

φιῦ φιῦ. 
λείπει γὰρ ὅλος τσοὺς τρὸς τὸ μονόμετρον ἀπαρτίσαι. ᾿Ακατα- 
Axxróy δὲ τοῦτο, ) 

φιῦ φιῦ. ie. 
χαταληχτικὸν δὲ τοῦτο, 

ἄραρεν" 


εἰς συλλαβὴν γὰρ ἣ τελευταία χώρα λήγει. «ὐχερκατάληκτον δὲ 


τοῦτο, 
τιάφιρ Λυχάμβα. 
ἧ γὰρ διποδία νῦν μιᾷ ταλεονάζει συλλαβῇ. Δίμετρον δὲ βραχυ- 
κατάληκτον μὲν τοῦτο, 
4241 ϑοαῖς iare. | 
λείπει γὰρ ὅλος roug sig ἀπάρτισιν τῆς dendi. ᾿Ακατάληκτον 


δὲ ὡς τοῦτο, 
lys τε Dra. xebu ἱρῶ, 


πὶ puivegusta κοὐ μαίνομαι. 


καταληχτικχὺν δὲ ὡς τοῦτο, 
ὁ μὲν ϑίλων μιάχεσϑει. 
M 4 


86 


168 ZXOALA. 


μιᾷ γὰρ συλλαβῇ λείπει τσρὸς τὸ διποδίαν ἀπαρτίσαι. "arspxa- 
τάληκτον δὲ ὡς τόδε, 
lesmupty αὑτὸς καὶ sricons δή. 
μιᾷ γὰρ πλεονάζει Tg διποδίας. 
Τρίμετρον δὲ, βραχυκατάληκτον μὲν, 
wéetp Λυκάρμιβα wroiov poten, 
'λείπει γὰρ ὅλῳ τοδί. ᾿Ακατάληκτον δὲ, ὡς τὸ, 
ἥκω Qipuv σοὶ τῆς ἰρήμον καρδίας. 
καταληχτικὸν 08, ὡς TO, 
ἔγμος παποῦ δὲ γήραος naSmupii, 
ὑπερκατάληκτον δὲ, cg τόδε, 
«άτιρ Δυκάμβα oiov ἰφράσω λόγον" tit. 
Τετράμετρον δὲ, βραχυκατάληκτον μὲν ὡς τοῦτο, 
᾿ Φἄσιρ Λυκάμβα ποῖον ἱφράσω λόγον vig vat. ͵ 
λείπει γὰρ ὅλῳ τοδὶ πρὸς τετράμετρον. ᾿Ακατάληκτον δὲ, ὡς 
τόδε, 
δίξα, με κωμάξεντα, δίζαι, λίσσομαί σε, λίσσομαι. 
πλήρεις γὰρ ἔχει τὰς ὃ διποδίας. Καταληκτικὸν δὲ, ὡς τόδε, 
εἴ μοι γίνοισο α΄αρϑίνος καλή φε καὶ τίρεινα, 
λείπει γὰρ μιᾷ συλλαβῇ τρὸς τετράμετρον. Ὑπερκατάληχτον δὲ; 
ὡς τόδε, 
P οὐκ ἦν γὰρ εἰκὸς σὴν βάτταν πιφυρμίνην ψυχὴν γιωργεῖν. 
πεντάμετρον δὲ βραχυκαταληκτὸν μὲν τόδε, 
πάτιρ Λυκάμβα ποῖον ἱφράσω λόγον" ig σὰς ταρήειρι. 
ἀκατάληκτον δὲ, 
macto Λυκάμβα ποῖον ἱφράσω λόγον" vig σὰς παρήειρε φρένας. 
καταληκτικὸν δὲ τόδε, 
wiério λυκέμβα troidy ἱῴράνω λόγον' elg và, φρένας σ᾽ ἀφεῖλεν. 
| Ὑπερκατάληκτον δὲ οὐκ ἔστιν, ὅποῳ καὶ αὐτὸ τὸ ἀκάτάληχτον ὕχα- 
γιώτατόν ἐστι» διὰ τὸ μὴ βούλεσϑαι τὸν ἴαμβον Exi exAéoy τῶν M 


sepóvtoy ἀνέρχεσϑαι. 





" '*«[aborat Verfus: nam in  fenfuipíe viderit. areas haud du. 
** quartoloco fpondeusfubfiftere non — bic corrupta cft vox, quam quidem 
** poteft. An legendum σὴν φάσναν ἴῃ preenti corrigere nequeo. 
** χιφυρμίνην." — Sic. Pawtwoius, quo 


XXOAIA. | 109 


Ἔστι δὲ καὶ ἕτερον ἱπριβικὸν, καλούμενον χωλιαμβικὸν, ὃ τοῦ C. VI. 

ὀρϑοῦ τούτω διαφέρει. Τὸ μὲν γὰρ ὀρϑὸν τὴν τελευταίοιν βάσιν 
ἰάμβῳ ἢ υῤῥυχίῳ ἀπαστίξει. καὶ ἀδιαφυρεῖ κατὰ τὸν σσαγαλήγον- 
τὰ ὥάντας δεχόμενον τοὺς εἰς ἴαμιβον σαντελοῦντας «όδας, gli» 
μιχφολογούμενον τοερὶ τὴν τῶν συλλαβῶν 'σοσότητα' τὸ δὲ χωλὸν 
τὴν μὲν καταχλεῖδα, ἤτοι τὴν βάσιν, σπουδειακὴν ἀπαντεῖ, ὃ τροχαῖ- 
κὴν πάντως, διὰ τὸ ἀδιάφορον τῆς τελευταίας συλλαβῆς" τὸν δὲ κα- 
ραλήγοντα ᾿Φόδα οὐ μόνον δισύλλαβον, ἀλλὰ καὶ ἴαμβον ττάντως, ^ 87 
ἢ σπονδεῖον᾽ ἴαμβον μὲν ὡς τόδε, 

ἀκούσαϑ' ᾿᾿σσώνκκτορ, σὺ γὰρ ἀλλ᾽ ἥνω. 
ὀπογδεῖον δὲ ὡς τοῦτο, 

io" ἄκρον ἵλκων ὥσσερ ἀλλᾶντα ψύχων. 


xal rep) ἰαμβικοῦ τοσαῦτα. 


ETI ΠΕΡῚ TAMBIKOY. 


Τὸ ἰαμβικὸν μέτρον ἐστὶ μὲν ἑξάμετρον" διαιρεῖται δὲ εἷς δύο. τὰ 
μὲν γὰρ αὐτοῦ καλεῖται τραγικόν τε καὶ κωμικὸν, ᾧ καὶ τῶν σα- 
λαιῶν οἱ τούλλοι ἐχρήσαντο. δέχεται δὲ τοῦτο, ἐν μὲν τῇ πρώτῃ» 
χαὶ τρίτῃ, καὶ πέμπτῃ βάσει πόδας ε, δάκτυλον, υπονδεῖον, χο- 
ρεῖον, ἀνάπαιστον, καὶ τὸν ὁμώνυμον ἴαμβον. ἕν δὲ τῇ δευτέρᾳ καὶ 
τετάρτῃ, τοὺς ἀπὸ βραχείας ἀρχομένους, τοῦτ᾽ ἔστιν ἀνάπαιστον, 
χορεῖον, xol Wepfow ἐν δὲ τῇ ἔκτῃ, ἴαμβον ἢ τουῤῥίχιον' Sei γὰρ 
αὐτὴν εἶναι! τσάντως δισύλλαβον' καὶ τὴν μὲν τρὸ τέλους εἶναι 
βραχεῖαν, τὴν δὲ ἐπὶ τέλους ἀδιάφορον. Τὸ δὲ ἕτερον τοῦ ἰαμβικοῦ 
μέρος καλεῖται καϑαρόν τε καὶ τρίμετρον. τούτῳ δὲ ὄλίγοι τῶν ἀρ-- 
χαίων ἐχρήσαντο" δέχετοι δὲ, ἐν μὲν τῇ πρώτῃ βάσει, ἴαμβον κοὰ 
σπονδεῖον, ὁμοίως καὶ ἐν τῇ τρίτῃ καὶ ἐν τῇ τοέμπτῃ" ἐν δὲ τῇ δευ- 
τέρᾳ καὶ τετάρτῃ ἴαμβον μόνον" “ἐν δὲ τῇ ἔχτῃ ἴαμβον ἣ αυῤῥήπχιον. 
᾿Ἐκχλήϑη δὲ ἴαμβος, d οὗ τὸ μέτρον τταρονομάζετω ἰαμβικὸν, 
ἐπείπερ οἱ ὑβρίξειν καὶ λοιδορεῖν τινὰς βουλόμενοι, τούτῳ ἐχρῶντο 
τῷ μέτρῳ. "ἰαμβίξειν γὰρ ἔλεγον οἱ «ταλοιοὶ τὸ ὑβρίζειν, ὅπερ ὁ. 





* Vide Ariftotelem in Poet. fe&. — udiad fe&. 37. Euftathius ad Od. ἫΝ 
?^ et ibi Tyrwhittum, quem etiam Ῥ. 1684. 3- 435, 4. ᾿Ισφίον δὲ δι 


C. VI. 


go cmt vt 


170 ZXOZAELA. 


ἰστὶ καὶ πικρίας ἀνάμεστα píperra λόγειν". ἣ ἀπὸ ᾿Ιάμβης οὗτω 

καιλουμόνης χόρης, ἥτις αἰσχρῶς ὑβρισϑεῖσα ἀγχόνῃ κατέλυσε τὸν 

βίον, ὅπερ καὶ αἱ Λυκαμβῖδες ἐπὶ τοῖς ᾿Αρχιλόχου ποτήμασι. Καὶ 

διὰ τοῦτό φασι συντεϑῆναι τὸν ἴαμβον ix. βραχείας καὶ μακρᾶς, 

διὰ τὸ τὴν ὕβριν ἐκ βραχείας ἀρχομένην αἰτίας εἰς μέγα λήγειν 

κάκον. Μαρτυρεῖ δὲ τῷ λεγομένῳ Ὅμηρος ὁ σοφώτατος, (Il. ὃ. 
ὅτ' ὀλίγη μὲν, (λόγων,) πρῶτα κορύσσετα:" αὐτὰρ ἔσιτα 

οὐρανῷ leas πάρη καὶ imi χϑονὶ βαίνει. 

Πόδες οὖν τοῦ ἰαμβικοῦ ἕξ' ἴαμβος, χορεῖος, σπονδεῖος, δάκτυλος, 
ἀνάπαιστος, τυυῤῥίχιος. μετρεῖται δὲ τὸ ἰαμβικὸν κατὰ διποδίαν, 
ὅϑεν καὶ τρίμετρον λέγοται" εἰ γὰρ καὶ ἑξάμετρον ἔφημεν αὐτὸ ἐν 
τῇ ἀρχῇ» ἀλλ᾽ ἁπλῶς εἴπομεν, ἀντὶ τοῦ ἑξάποδον. 

Τοῦ δὲ ἰαμβικοῦ μέτρου χαρακτῆρές εἶσι τέσσαρες, τραγικὸς, 
κωμικὸς, σατυρικὸς, καὶ οὕτω «σῶς ἰδίως λεγόμενος ἰαμβικός. Καὶ 
ἐστὶ τραγικοῦ μὲν ἴδιον, τὸ ἐπὶ ττὐλεῖστον μὲν ἐκ σπονδείων καὶ ἰάμ- 
βων συγκεῖσϑαι, σκανίως δὲ καὶ ἕνα τρισύλλαβον ἐπκιδέχεσϑαι, 
οἷον, (Euripid. Bacch. 1.) 

ἥκω Διὸς παῖς τήνδε Θηβαίαν xS6n . 

Διόνυσος, ὃν τίκτει σόϑ᾽ ἡ Κάδμον κόρη. 
κωμικοῦ δὲ ἴδιον, τὸ καὶ ἐκ τρισυλλάβων ὡς ἐπὶ τὸ «πλεῖστον συγ- 
κεῖσϑαι, οἷον, (Ariftoph. Ran. 101.) 

xai (pisa μὲν οὐκ ἰϑίλουσαν ὁμόσωι naS' ἱερῶν. 
ἴδιον δὲ σατυρικοῦ, τὸ μέσον εἶναι τραγικοῦ καὶ κωμικοῦ, ἤγουν 
δέχεσϑαι. καὶ τοὺς τρισυλλάβους μὴ κατακόρως, οἷον, 








Νολλῶν τυροσώπων ἁψαρείνων βρόχευ: 
Va) λύπαις, ἴπαϑον οὕτω xav τὴν wa- 
λαιὰν ἱστορίαν καὶ οἱ Λυκαμβίδα, ἐπὶ 
“οἰς ᾿Αρχιλόχον ποιήμασι, μὴ φίροντις 
(lege αἱ Λυκαμβίδις — Qiosurm;) σὴν 
ἐπιφορὰν τῶν κείνου σκωμμάσων ἦν γὰρ 
ὁ ἀνὴρ δεινὸς ὑβρίζειν. Ὅϑεν καὶ “ἀρ- 
eios Vw) «w» οὕτω σκώπτειν εὐφυῶν, 7i, 
᾿Αρχίλοχον πιπάτηκας, ὡς εἴ σις εἴπη, 
exoparioy ἢ ὄφιν ἢ κακὴν ἄκανϑαν. Καὶ 
πόρη δέ σις φασὶν ᾿Ἰάριβη αἰσχρῶς ὑβρισ- 
Sue καφσίλυσι σὸν βιὸν ἀγχάνη, διὸ 
xal ὁ «αρωνομασμίένος αὐτῇ ἴαμβος in 
βραχείας ὧν καὶ μακρᾶς, αἰνίσαεσαι ὡς 
xal) ἀλλαχοῦ ἰῤῥίϑη, σὸ καὶ «y ὕβριν, 


ἧς εἶδος καὶ τὸ σκώσσων, ἀπό τινος 


βραχίος αἰτίου ὠρχεμίνην, εἰς κακὸν 
μῖγα καταλήγειν, ζήλῳ τῆς Ὁμηριχῆς 
ἔριδες, ἢ ἐλίγη τὰ πρῶσα πορυσσεμίτη, 
φίλος ὑψοῦσαι ὅπου Quoi» ὁ «ποιητῆι, 
"Oc, δὲ σκωποόλης σὰ speres ὁ ἴκμβει, 
δηλοῖ καὶ ὁ πικρὸς ᾿Ισ-σῴναξ, χωλιαμ» 
βοασωιῶν ἀκράχολα. Ὅν; δὲ καὶ ἱλαροί 
ems forro ἴκριβοι δηλοῖ ὁ ἱστορήσας ὡς 
Anjtirnp λυπουμίνη ἐπὶ sesaygim τῇ 
κόρῃ, παριξενώϑη Κιλίῳ καὶ τῇ γυναικὶ 
Μιτανείρῃ iy σῇ ᾿Αττικῆ Θιράσαινε ἃ 
αὐτῶν ᾿Ιάμβη παρεμυϑεῖτο αὐτὴν ἦ- 
χουμίνη φοιούτῳ μέσρῳ. — Vide εἰ Sut 
bonem IX. p. 422. A. — 611, 20. 
cd. Oxon. 











ZXOAIA. 171 


98V dynos ὑψίκρηρνον ἔρεσι σιρίδρομον. C. VI. 
ἴδιον δὲ ἰαμβικοῦ, τὸ δισυλλάβους μόνους ἐπιδέχεσϑαι τόδας, καὶ 
μάλιστα ἴαμβον, οἷον, 


“ἄτι λυκάμβα, ποῖον ἱβῤράσω vidi. 





ὁ ΒΗ νοτίας Euripidis Bacch.1051. φθίκρη νον ὅδασι διάβροχον, Ἦος me 
ubi quidem legitur, ἦν Σ᾽ ἄψκος ἀμ-ὀ — olim docuit Por(onus. 


88 


174 2XO0AI A. 


ΚΕΦ. Z. 
ΠΕΡῚ TOY ANAKPEONTEIOY, 


To μὲν ἀνακρεόντειον οἱ ἀρχαῖοι τὸ δίμετρον iegulimdv φασι, τὸ 
καὶ ἀκατάληκτον, ὅπερ καὶ ὀκτασύλλαβόν ἔστιν, ἔπιδεχόμενον, 
κατὰ μὲν τὴν πρώτην καὶ τρίτην χώραν, ἴαμβον καὶ σπονδεῖον, ὡς 
ἔϑος" κατὰ δὲ τὴν δευτέραν ἴαμβον μόνον" κατὰ δὲ τὴν τετάρτην 
ἴαμβον ἣ τουῤῥίχιον, διὰ τὸ ἀδιάφορον τῆς τελευταίας συλλαβῆς. 
Οἱ δὲ νεώτεροι διαιροῦσιν αὐτὸ iig τε χῶλα ἕξ, καὶ εἰς δύο" καὶ τὰ 
μὲν ἐξ κῶλά φασιν Ρ οἴκους, τὰ δὲ δύο κουκούλιον' καὶ ἐπιδέχονται 
οἱ μὲν οἴκοι ἀνάπαιστον καὶ δύο ἰάμβους, καὶ “περιττὴν συλλαβήν" 
οἷον, 
&srà τοῦ λίϑον rà ῥῶϑρον. - 
καὶ, | 
&à τῆς φίλης ἱρήμον. 


. τὸ δὲ τούτων κουκούλιον σύγκειται ἔχ τε τοῦ ἐλάσσονος τῶν δισυλ- 


λάβων «ποδῶν, τουτέστι τοῦ αυῤῥιχίου, καὶ ἐκ τοῦ μείξονος, ἤτοι 
τοῦ σπονδείου" καὶ ἔχει ἐν μὲν ταῖς περιτταῖς χώραις τὸν ἐλάσσονα" 
ἐν δὲ ταῖς ἀρτίοις τὸν μείφονα" οἷον, . : 
ἐρετῆς εὐσσιφάνου ἄνϑια δρίψας 
ἁγίων τοιρσιδάμου 4 κόσμου ἀΐων, 


καὶ, 


Ζαχαρίου μεγίλου “άγκλυσι κοῦρε. 
Τινὲς δὲ συντάττουσιν αὐτοῖς καὶ ἕτερον ἐξ ἑνὸς τῶν τετρασυλλάβων 
ποδῶν τὴν συστροφὴν ἔχοντα, ἤγουν ἐξ ἰωνικοῦ ἀπ᾿ ἐλάσσονος τρί- 
μετρον ἀκατάληκτον, ὃν καὶ ἀνακλώμενόν φασι, ἐπιδεχόμενον δὲ 
τομὴν ἐφϑημιμερῆ, τουτέστι μετὰ τὰς τρεῖς τοῦ δευτέρου ττοδὸς «ye- - 


“ραινομένην τὴν τομὴν εἰς μέρος λόγου" οἷον, 


ἐριτῆς ἔογα Qíot» ἔμοεπονος ἥβη. 





P Οἶχος. Hymni genus, in Dei vel ὀιίαομία. [τὰ Goarws apud Du Can- 
Sanéti alicujus laudem, ita conftruc- — gium in Gl/offario ubi plura. Idem 
tum, ut quafi Compágem, JEdificium, — etiam in v, κουκούλιον Noftro. utitur, 


fabricamque virtutum ejus et gloria εἰ comparat Anonymum MsStum 


videatur componeie : et ideo xa»ra- — sii μέτρων, vix tamen diguum qui a 
xíy opponitur, ut eo amplius et dif- — nobis iterum defcribatur. 

fufius. Italorum quoque poemata 4 χόσμον ἀεὶ ὧν MS. Barocc. 
habent S/anze, id eft Domui: five Ha- . 








A4X0H1X. 173 


Ἔστι δὲ ὅτε καὶ ἀπὸ χοριάμβου ἄρχεται ὁ τοιοῦτος στίχος, εἶτα C. VII. 
ἔχει τὸν ἰωνικὸν ἀπ᾿ ἐλάσσονος, διὰ τὸ ἀδιάφορον τῆς τελευταίας, 
xaJà τῷ ἁγίῳ ἸΣωφρονίῳ καὶ ἄλλοις ἀρχαιοτέροις δοκεῖ" olov, 
Χρισαικνῶν μακπείρων DSvrs τοσῦϑορ. ᾿ 

Kal οὗτω μὲν ix τριῶν τετρασυλλάβων" εἰ δὲ βούλει ἐκ δισυλλᾷά- 
βαν Ἐξ, ἐν μὲν τῇ τορώτῃ χώρα, τροχαίσυ" ἔν δὲ τῇ δευτέρᾳ, Ἰάμι- 
βου" ἢν δὲ τῇ τρίτῃ, πσυῤῥιχίου" ἐν δὲ τῇ τετάρτῃ» σπονϑείου" ἐν δὲ 
τῇ σέμπτῃ, τοᾶλιν τυῤῥιχίου" ἐν δὲ τῇ ἕκτῃ, Tpox lou, ἣ σπον- 
δείου, διὰ τὴν ἀδιάφορον. 


174 ZXOAILA, 


ΚΕΦ. H. 
ΠΕΡῚ TPOXAIKOY. 


ἘΣΤΙ δὲ τὸ τροχαϊκὸν ὡσαύτως κατά τε τὰς τῶν «τοδῶν ep 
αὐξήσεις, καὶ τὰς τομὰς, καὶ ἔτι τὰς ἀποϑέσεις" βαίνεται δὲ σα" 
ρακλησίως ἐκείνοις κατὰ διποδίαν. ᾿Επισημότατα δ᾽ αὐτοῦ, τὸ 7t 
δίμοτρον καταληκπτικὸν, καὶ ὅτι τὸ τρίμέτρον καταληκτικὸν; 0 7065 
καὶ ἀκέφαλον ἴαμβον καλοῦσιν, ὅτι μιᾷ συλλαβῇ λείπει κατ᾿ ἀρχὰς 
ἰαμβικὸν τρίμετρον εἶναι" καὶ ἔτι τὸ τετράμετρον. 
Μονόμετρον μὲν οὖν τροχαϊκὸν βραχυκατάληκτον, dc τοῦτο, 
Ζεῦς με. 
ἀκατάληχτον, 
. κείρφιται γάρ. 
χαζαληκχτικὸν, 
Ζιῦ τάτερ. 
ὑπερκατάληκτον, 
ρχεται sexós. 
Δίμετρον δὲ, βραχυκατάληκτον μὲν, 
néoperas γὰρ ἤδη, 
ὁ xad ἰϑυφαλλικόν. ἀκατάληχτον δὲ, 
οὐδ᾽ ᾿ΑμωΨίων ὁρῶσι. 
καταληχτικὸν δὲ, 
᾿ νῦν δέ μοι tod φειχίων. 
ὁ καὶ Εὐριπίδειον. ὑπερκατάληκτον δὲ, 
οὐδ᾽ ᾿Αμειψίωαν doit νῦν. 
Τρίμετρον δὴ, βραχυκατάληκτον μὲν, ὡς τοῦτο, 
οὐδ᾽ ᾿Αμεψίαν ὁρᾶτε a ΄σωχόν. 
ἀκατάληκτον δὲ, 
νῦν δέ μοι πρὸ σεὐχίων θούριος " Aons, 
καταληκτικὸν δὲ, ὁ xc ἴαμβον ἀκέφαλον ἔφαμεν καλεῖσϑαι, 
Ζιῦ σάφιρ γιέμον μὲν οὖκ ἰδαισείμη, 
ὑπερκατάληκτον δὲ, 
ἔρχεσαι πολὺς μὲν Αἰγαῖον * διαςμήξας. 
Τετράμετρον δὲ, βραχυκατάληκτον μὲν, 
οὐδ' "Auupías ὁρᾶσε arvoryds ὄνϑ᾽ Vy ἡμῶν. 





: Erat διανήζας, et fic mox. 











ZXO0AIA; . 175 
ἀκατάληκτον δὲ, “ΠΟ VIII. 
34394 μὲν γίρονφος ADI Quos χρυσόσιπλι κούρω. 
καταληχτικὸν δὲν. 
᾿ἰζίη «ἢ bie ἄνόλβος ἀϑροΐζισίαι σεράφερ / .80 
ὑπερκατάληκτον δὲ, | 
2349Í μὲν γίφονσος εὐΐίϑιμρε χρυσέπεσλε vUq xevoa. EM 
Πετάμετρον δὲ βραχυκατάληκτον μὲν τόδε, 
ἴρχιφὰν πολὺς μὲν Αἰγαῖον δικτμήξας dew eivneis Di. 
ἀχατάληκτον δὲ, τὸ αὐτὸ, προσκεϊμένου τῷ τέλει τοῦ Χίου. Κα- 
ταληχτικὸν δὲ, τὸ αὐτὸ τσάλιν λείποντος τοῦ δὲ τοῦ συνδέσμου, 
ἔρχεται σολὺς μὲν Αἰγαῖον δια μήξας ἐπ᾽ οἰνηρᾶς Χίου. 
ὑπερχατάληχτον δὲ οὐκ ἔστιν, ὦ ὥσπερ οὐδὲ ἐν τῷ ἰαμβικῷ. 
Ἔστι δὲ καὶ χωλὸν τροχαϊκὸν τετράμετρον καταληχτικὸν, ὃ τὸν 
σαραλήγοντα τοόδα σπονδεῖον ἔχει, ὡς τόδε; 
μὴ προτίμα δῆτ᾽" lul χρὴ τῷ σκότῳ δικάξισϑαι. 
Χωλὸν δὲ λέγει» ὅτι τὸν τταραλήγοντα «οόδα σπονδεῖον ἔχει, ὃν 
ἀποστρέφεται τὰ καταληκτικὰ τροχαϊκὰ, ταῦτα γὰρ φιλεῖ τὴν xa- 
Τακλεῖδαι, 3 χορεῖον, ἢ τροχαῖον φέρειν" τροχαῖον, ' 
᾿ς Ἐρξίη σῇ δὴῆς' ἄνολβος ἀϑροΐξιται στρώφος. 
χορεῖον, 
᾿ φῶν φολισῶν ἄνδρας ὑμῖν δημιουργοὺς ἐποφωνῶ. 


16 ZXOAIA. 


ΚΕΦ. O. 
ΠΕΡῚ AAKTTAIKO. 


To δακτυλικὸν, βαίνεται μὲν κατὰ μονοποδίαν, αὔξεται δὲ μέχρι β 
αὐοδῶν d. "Ἔχει δὲ διαφορὰς τρεῖς" τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ ἐστὶ κοινὸν, 
τὸ δὲ αἰολικὸν, τὸ δὲ λογαοιδικόν. 'TÀ μὸν οὖν κοινὸν κατὰ τᾷσαν | 
χώραν δέχεται ἀδιαφόρως δάκτυλαν καὶ σπονδεῖον" ὑφίστησι δὲ) 
κατὰ ἀφαίρεσιν δίμετρά τε καὶ τρίμετρα" μονόμετρα δὲ οὐκ ἔχει, 
τῷ μὴ βαίνεσϑαι κατὰ διποδίαγ' συνέμπτωσιν γὰρ àv ἐποίει τῶν | 
τοιούτων μέτρων τὩρός τε τὰ τροχαϊκὰ καὶ ἰαμβικά, "Exs ὃὲ 
ἀποϑέσεις τρεῖς, καταληχτικὸν εἷς τε συλλαβὴν, sl εἰς δισύλλαβοι, 
xal ἀκατάληκτον. Kad δίμετρον μὲν ἀκατάληκτον, τὸ, | 
Ὕρμν μὲν Sto. 
Τρίμετρον δὲ, καταληκτιχὸν μὲν εἰς vafis, ὃ 0 καὶ eset 
καλεῖται, xal ᾿Αρχιλάχειαν, τὸ, | 
'E» δὶ Βασουσιοίδῃςς | 
καταληχτικὸν δὲ εἰς δισύλλαβον, ὡς τὸ, (Il. a. 2.) 
οὐλομένην ἥ μόρ᾽, | 
ἀκατάληκτον δὲ τὸ, 
᾿Ατρεῖδα σε καὶ ἄλλοι. 
Τετράμετρον δὲ, καταληχτικὸν μὲν eig συλλαβὴν, τὸ καὶ ἐφϑημιμ- 
ρὲς» ᾧ ᾿Αλχμὰν κέχρηται, 
φαῦχα μὲν wg &» ὁ δῆριος ἄσας. 
καταληχτικὸν δὲ εἰς δισύλλαβον, τὸ καὶ ᾿Αρχιλόχειον, 
φαινόμενον κακὸν οἴκαδ᾽ ἄγεσθαι. 
ἀκατάληκτον δὲ, τὸ ᾿Αρχιλόχειον, ὃ καὶ δίμοιρον ἔπους λέγεται, 
οὐκίϑ᾽ ὅμως ϑάλλεις ἁπαλὸν χρόα. 
Πεντάμετρον δὲ, καταληκτικὸν μὲν εἰς συλλαβὴν, (1]. β. 441.) 
ὧς ler , οὐδ' ἀσίϑησιν ἄναξ ἀνδρῶν. 
 καταληκτικὸν δὲ εἰς δισύλλαβον, τὸ καλούμενον Σιμμίειον, 
χαῖρε ἄναξ ἱτάρε ζαϑίκε μάκαρ ἥβας. 
ἀκατάληκτον δὲ, (Il. B. 2.) 
εὖδον παννύχιοι" Δία δ᾽ οὖκ ἔχε νήδομιος. 
Ἑξάμετρον δὲ, καταληκτικὸν μὲν εἰς συλλαβὴν ἐκ τῶν Ὁμηρικῶν 
οὐκ ἔχομεν" εἴπου δέ τις ἐντύχοι, ἐστὶ τὸ μιᾷ συλλαβῇ τοεριττεῦον 


€XOAIA. 1727 


L] 
199 Φηναμέτρου ἀναταλήχτου. Καταληκτικὸν δὲ εἰς δισύλλαβον, 
πάγτα τὰ Ὁμηρικὰ ἔκη. ᾿᾿Ακατάλῃηκντον δὲ σπάνιον ἐξ αὐτῶν, ὡς 
và, (Od. 1. 347.) 
Κύκλωψ, «5, τοῖς οἶνον, leri φάγερ ἀνδρόμια sola. 

δ δὲ δακτυλικὸν τὸ Αἰολικὸν, κατὰ μὲν τὰς ἄλλας χώραις σάσας 
, ἐπιδέχεται ὡφαύτως τῷ κοινῷ τούς τε δακτύλους καὶ σπονδείους, 
ὑμοίως καὶ κατὰ τὰς '᾿ἀποϑέσεις" τὸν δὲ exparroy πόδα ἔχει ἕνα τῶν 
δισυλλάβων ἀδιάφορον. Ὅτε μὲν οὖν ἐστὶν ἀκατάληκτον, δάκτυ- 
λον ἢ ἀμφίμακρον ἔχει τὸν τελευταῖον τοόδα" ἐὰν δὲ καταληκφικὸν, 
εἰς δισύλλαβον μὲν, σπονδεῖον 3) τροχαῖον ἔχει τὸν τελευταῖον" εἷς 
συλλαβὴν δὲ, ἀδιάφορϑν. Ὑφίστανται δὲ xal ἐν τούτῳ κατὰ ἀφαι- 
feret δίμετρά τε καὶ τρίμετρα, καὶ ἔτι τετράμετρα καὶ πεεντάμε- 
τρα" μονόμετρα γὰρ οὔκ ἔχει" καὶ ταῦτα κατοληκτικά τε. εἰς συλ- 
λαβὴν, καὶ εἷς δισύλλαβον, καὶ ἀκατάληκτα. 


ETI IIEPI TOY ΑΥ̓ΤΟΥ͂. 
T6 Ῥραϊκὸν μέτρον ἐξάμετρόν ἔστιν" Ἐξ yàg: χώρας ἐπιδέχεται, 


καὶ κατὰ μονοποδίὰν μετρεῖται. Κατὰ μὲν οὖν τὰς extvre χώρας 
ἐπιδέχεται δάκτυλον, καὶ σπονδοῖον ἀδιάφορον, ἐνίοτε δὲ xol πσαλιμ- 
βάκχειον καὶ ἀμφίμακρον' καϑαροὺς μέντοι καὶ ἐν τάξεν δακτύχων 
κειμένους. Καϑαροὶ δέ εἶσιν, ὅταν ἀπαρτίξωσιν εἷς μέρος λόγου, 
καὶ τὴν ἐπιφερομένην λέξιν ἔχωσιν ἀπὸ φωγήρντος ἀρ ομένην" καὶ 
αλιμβάκχειον μὲν, ὡς ἐν τῷ (Od. a. 2.) 

τὐλάγχϑη" Veri) Ὑροῖνν ἱερὸν τστολίεϑρον ἔπαρσι. 
ἀπήρτιστον γὰρ εἰς μόρος λόγου τὸ arde Sv, καὶ: ἢ ἑξῆς ἄρχογοι 
ἀπὸ φωνήεντος τοῦ &, ᾿Αμφίμακρον δὲ, ὡς ἐν τῷ (11, y. 164.) 

οὔ σί μοι αἰψίη ἰσσὶ, 9ací νύ pow αἴφιοί εἶσι. 
xal εἰσὶν ἐν τούτῳ τρεῖς ἀμφίμακροι ἔν γε φῇ MOI συλλοβῇ So, 
καὶ ἐν τῇ αἰτίῃ" ἀπηρτισμένον γὰρ εἰσὶν εἰς μέρος λόγου, καὶ τὼς 


ἑξῆς ἔχουσιν ἀπὸ Ῥαγήεντος ἀρχυμέναν. f δὲ ἔκγῃ χώρα σοτονδεῖσν᾽ 


δέχοτοι καὶ τροχαῖον. ἐπὶ “σαντὸς γὰρ μέτρου uns) ἐστιν 5 
τελευταία συλλαβή.  "Hpuixàv δὲ καλεΐτοι τὸ μέτρον; ἐπείκερ Ὅ- 
pee ὁ ποιητὴς τὰς τῶν Ἡρώαν πράξεις διεξιὼν, τούτῳ κέχρηται 


τῷ μέτρῳ. Χρὴ δὲ γινώσκειν ὅτι ὁ σαλιμβάκχειος εἰς τὸν δεωτέας 





t Sie MSS. τοροϑέσως Edd. Ορεέ- Mera enim οὗ ipfiuy Hepheftioaie- 


ium hujus Scholii reliqua σε μεν, ?epetitio. 
N 


C. IX, 
00 


01 


C. IX. 


178 ZXOAIA. 


pay συλλαβὴν ϑεραπεύεται; τοῦτ᾽ ἔστιν, ἵνα ἦ αὕτη ἡ δευτέρα συλ- 
λαβὴ τοῦ σαλιμβακχείου εἰς μέρος λόγου, καὶ ἡ ἑξῆς ἄρχηται ἀτὸ 
φωνήσντος" οἷον, 
τλάγχϑη lai) Τροίης ἱερὸν πστολίεϑρον ἔπσιρσι. 
6 δὲ ἀμφίμακρος κατὰ τὴν τρίτην, λήγουσαν καὶ ταύτην ὁμοίας εἰς 
μέρος λόγου, καὶ τὴν ἑξὴς ἔχουσαν ἀπὸ φωνήεντος ἀρχομένην, οἷον, 
οὖ vi μοι αἰτίη levi, Sti νυ μοί αἴσιοι εἰσιν. 
ἔτη δὲ λέγονται κυρίως οἱ τοῦ ἡρωϊκοῦ τούτου μέτρου καὶ ἑξαμέτρου 
στίχοι. 


ΠΕΡῚ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΤΩΝ ἩΡΩΙΚΟΥ. 


Διαφοραὶ δὲ τῶν ἡρωϊκῶν στίχων εἰσὶν ἑπτά" χατενόκλιον, τε- 
ριοδικὸν, βουχολικὸν, σαπφικὸν, ὑπόῤῥυθμον, τέλειον, καὶ σολιτι- 
xóv. Κοτενόπλιον μὲν οὖν ἐστὶ τὸ ἔχον δύο δαχτύλους καὶ b 


. φπονδεῖον, οἷον, (Il. a. 357.) 


ὧς Qéve δαπρυχίων, τοῦ δ᾽ ἔκλυε τνόσνια μήτηρ. 
Περιοδικὸν δέ ἐστι, τὸ ἔχον ἕνα δάκτυλον, καὶ ἕνα σ'πονδεῖον, οἷον, 
οὐλομένην, ἡ pei! ᾿Αχαιῖς ἄλγε᾽ ἴϑηκι. 
Βουκολικὸν δὲ τὸ μετὰ τρεῖς πόδας ἀπαρτίξον eig μέρος λόγου, οἷον; 
(1]. x. 475.) 
K ἐπιδιφριάδος τευμάτοις ἱμᾶσι δίδεντο. 
Σαπφικὸν δέ ἐστι τὸ ἀρχόμενον ἀπὸ σπονδείου, καὶ λῆγον εἰς σπον- 
δεῖον, (Il. B. 1.) 
ἄλλοι μὲν jà Stel σε καὶ ἀνίφες Irmoneporras, 
“Ὑκόῤῥυθμον δέ ἐστι, τὸ xa ἕκαστον σόδα ἀπαρτίξον εἰς μέρος λό- 
ejous olov, (Il. a. 214.) 
υ ὕβριος εἵνεκα esdt, σὺ 9 Texte, τιΐϑω δ᾽ Apis. 
Τέλειον δέ ἐστι τὸ ἔχον πάντα τὰ μέρη τοῦ λόγου, olov, (1]. x. 
$9.  . 





"u Euftathius ad ]l. I. p. 240, init, δὲ demie τὸ κατὰ sión τίρινεσθκι, dn, 
635, 32. "Ew ἀπύρους τρίποδας, — "T Opus εἴνεκα τῆσδε, σὺ δ᾽ ἴσχων, siu 
δίκα δὲ χρυσοῖο τάλαντα, Αἴϑωνας δὴ V ἡμῖν. "Es9a zaS' ἕνα ἕκαστον wis 
λίδφητας ἐείκοσι, δώδεκα δ᾽ ἵπποὺς. Ἰοό. καὶ μίρος λόγον ἀπαρείζεσαι. Οὗτω 
«wy δὲ τῶν σσίχων ἱκατίρου ἡ εἷς ἀνὰ καὶ τὴν δίχα τομὴν, ἤγουν τὴν εἰς Y 
δύο ἐννοίαις eji, oU τνανὺ μεφρικῶς ἔχειν ἐννοίας, δ vi, "Bs" ober ᾿Ιδομένενς τλῆ 
Σοκῦι «οῖς τνωλαιοῖς) οἵ φασιν ὅσι τὸ μί. κμείμνειν, br ᾿Αγαμέμνων. Οὕτω δὲ καὶ 
φρον χαίρω ul» συονδεσμεῖσθαι σοὺ τότ «ὴν σριχῆ καὶ im) πυλδιον διαίρισι. 
δας ἀλλήλοις, ὡς κατὰ μηδὲν εἰς μίροε Ῥυϑμικὰ γάρ φασι ταῦσα, ἢ μεσρικά. 
ἀσαροίζειν λόγον, οἷον, TXii3us με φίρων Οὐκοῦν καὶ σὰ $nJ9érra δύε ἴπη o3p7 
ἄνεμος Κικόνεεσι σίλαρει. IIaemttvos κώτερου διέαμεσνων 











S X*OXAÍAÁ, 


79 


weit Y ἴμε σὸν δύστηνον ἴσι φρονίονε᾽ lupi | 
Tloxrrixóy δέ ἐστι, τὸ ἄνευ ar&Sovg ἢ τρόπου «πεποιημένον, οἷον, (11. 


λ, 679.) 


ἴσανυς τι ζανϑὰς Venet» καὶ «"ἰντήκοντε, 


ὕπερ ταυτόν ἐστι τῷ λογοειδεῖκ, 





X De differentiis εἰ affe&ionibus 
verfuum heroicorum plura vide infra 
p.181.feqq. Interim non inoppot- 
tunum opinor fequentia ex Eufta- 
thio ad Od. Φ. p. 1899 —746, 9. 
excerpere, Té Σ iv Μισσήνῃ EvupAs- 
vir ἀλλήλοιν. ὅς δὴ σοίχορ καὶ leas. 
vira: ὡς ὁλοσπόνδειος, καὶ σῷ στασίμῳ 
φοῦ μέτρον ἐξομοιούμενος τῇ στάσι: τῶν 
συνυφώνσων ἀλλήλοις κατὰ φιλίαν. 
"Demi αὖ «ἅλιν ἱπταινιτοὶ ἱσίρωϑι nov 
ἄλλον σρόπον οἱ ὁλοδάκευλοι. Ὁ ποῖον 
καὶ «à, Κῶσο μίγαςρ μεγαλωσεὶ, λει» 
A&epivog ἱπ' σοσυνάων.---Ὅσι δὲ σὸν ln 
vives δακούλων σνγκεέμενον σχίχον nal 
leo σαονδέον ἢ φροχαίον τνηδησικὸν 
μάλιστα οἴδασιν οἱ τναλαιοὶ, ὁ σεχνιπὸς 
παραδίδωσιν. "Ἔνϑα σημειωνίον 2$ μά- 


λιστα δικοῦν τυρὸς διαισσολὴν 1 εἶ. 
φῆσϑαι τνηδησιποῦ ἔσους. Efn δ᾽ ἂν φοι- 
οὔφον, ὁ nav ἰνόσλων ῥυθμὸν eser. 
μενος στίχοι, οὗ μίμνηται καὶ ὁ κωμι» 
κόρ. (Ariftoph. Nub. 651.) Ὁσοῖος 
καφὰ τοὺς τναλαιοὺς, ὁ paci δύο 
φύλους ἔχων σαονδεῖον κατὰ v) wá» 
καὶ πάλιν" οἷον, 'Ὡ,ς φάτο δαπρυχίων, 
σοῦ δ᾽ ἴκλυε τγόφνια μήτηρ. Λέγοιφο δ' 
ὧν ἴσως nac ἰνόπλων, διὰ v) τυρίσειν 
μὲν ῥυθμὸν φοιοῦσον καὶ σοῖς ἄλλοις κι 
νουμίνοις μετὰ συντονίαρ' ἐπὶ orbes δὲ, 
φοῖς μιϑ' ὅπλων σιμνῶς “σηδῶσι, καὶ 
ποῦφα συῤῥιχίζευσι. Cf, etiam Il. B. 
P. 283. med. — 213, 48. A. P. 836, 
15—770, 32. Od. X, p. 1923, 48. 
z—80, 32. 


43 


C. IX. 





02 


180 €XOAPA 


K E ᾧ, I.. 
ΠΕΡῚ ANAIHAIXTIKOYX. 


To à ἀναπαιστικὸν, κατὰ δυτοδίαν μὲν βαίνεται, xard πᾶσαν 
δὲ ᾿“ψώραν δέχεται ἀδιαρόῥως σπονδεῖὸν καὶ ἀνάπαιστον, σπανίως δὲ 


' φαρὰ δὲ rej δραματαποιοῖς καὶ ἴαμβεν 
καὶ, δάκτυλον. Ἔχει δὲ καὶ ἀποϑδέσεις. ἔξ’ βραχυκατάληχτον, 


. werahworex)» οἷς συλλαβὴν, καταληντικὸν εἰς ἀσύλλαβον, ἀκατά“ 


ληκτον, ὑπερχατάληκτον εἷς συλλοιβὴν, ὑπερχατάληκτον εἰς διαύλ- 
λοιβον. Alieroov μὲν καταληχτικὸν οἷς συλλαβὴν, ὃ xad erapo- 
μεκυχὸν »αλρταμν τὸς 

wrébt V ᾿᾿Αρτεμλὲ obu Ἰχόρευσι. 

καὶ κόρκορος ly λαχάνοισιν. 


τούτῳ δὲ καὶ Keoarivos καὶ ᾿Αρχίλοχς ἐχφήσωντο, Τρίμοτρεν δὲ 
arare εἷς συλλαβὴν, τὸ καλούμενον Zipuultioy, τὰ, 

᾿Ισνία. ὀφνὰ ἀπ᾿ εὐἶϊδλίνων mien cob». 
γετράμετρον δὲ χαταληντικὸν, τὸ καλούμονον ᾿Αμετοφάνεαιν, 5 


xal ᾿Αρστόξενος καὶ ᾿Επίχαρμιος καὶ Ἱκρατῖνος ἐχρήσαντο, τὸ; 


v ἰγὼ τὰ δίκαια λίγων ἤνϑουν, na) σωφροσύνη νενόρωσφο. 
ἀναπαιστικὸν δὲ τετράμετρον, τὸ διὰ «ροκελευσματικῆς ἐχλύσεχς 


τῶν ἀναπαίστων γινόμενον, ἔστι τὸ ᾿Αριστοφάνους, τὸς 


σίς ὅρια βαϑύκομα «ἀδ' ἱπίφυτο Bosco. 
Ἔστι δὲ καὶ λογαοιδικὸν ἀφαπαιστικὸν, ὅπερ ἐν μὲν ταῖς ἄλλαις 
χώραις τοὺς αὐτοὺς ἐπιδέχεται aróbag τῷ ἀνακαιστικῷ καϑαρῷ, ἐν 
δὲ τῷ τέλει ἴαμβον καὶ συλλαβὴν ἀδιάφορον, τοῦτ᾽ ἔστιν, ἣ Bax- 
χεῖον, ἣ ἀμφίβραχυν. Ἔστι δὲ ἐπισημότατον αὐτοῦ, τὸ καλούμε- 
voy ᾿Αρχεβούλειον, ᾧ καὶ Καλλίμωχος ἐχρήσατο, ἔχον τὸν exparor 
ποδα ἀνάπαιστον, ἣ σπονδεῖον, ἣ ἴαμβον" τοὺς δὲ ἐφεξῆς τοάντας, 
ἀνωπαίστους" οἷον, 

᾿Αγίτω ϑεόρ" ob γὰρ ἔχω δίχα τῶνδ᾽ ἀεΐδεη» 

Νύμφα σὺ μὲν᾿ Aevipíay ὑφ᾽ ὅμαξαν ἤδη. 

X Φιλωσίρα ἄρτι γὰρ ἡ Σικελὰ μὲν "Εννα. 
ἐν τοῖς διὰ μέσου μέντοι ἀναπαίστοις ὁ ᾿Αλχμὰν καὶ στονδείου! 


-ππαραλαμβάνει. 


X Hermannus ad Orphica p, γ38. ““εχ ἡ natum eft, quod fcholiaftes 
**In Callimachi fragmento, quod — ** Hephaft, hoc verfu habet p. 92." 
** Hephaeft, p. 38. fervavit, fcribi de- Immo ei ex « male exarata derivatur. 
*! bet, ὁ Σωμλὰ μὲν "Ern, Οἱ enim Vide Porfonum ad Eurip. Med. 44 


EXOAIA. 


131 


ΚΕΦ. ΙΑ. 
FIEPM| ἘΠΩ͂Ν ΧΩΛΩ͂Ν. 


ΓΊΝΟΝΤΑΙ τὰ ἄκη 1 χωλὰ, ἣ καρὰ ταλεονασμὸν, ἢ vm dua. 
Ἑκχατέρου δὲ τούτων διαιρουμένου κατά τῷ τὴν ἀρρχὴν, τὸ μέσον, 





Y Verfus ἀκιφάλονε, λαγαφοὺς, με:- 
“ύρους memorat Atheamus XIV. p. 
632. D. Saepius Euftathjus: viz, 
Il. 4. p. 1142z86, 26. τὸ δὲ wáSw 
ToU στίχον (ὀλφρᾷῷσι φρενὶ ϑύω) ϑιρασνᾳφύ- 
sri οἱ μετρικοὶ ὡς οἴδασιν ἱπεῖνοι, Λα- 
γαροῦ ὄνσος, xal ἐκσείνοντος μουσικῶς 
ein ΛΟ συλλαβὴν, διὰ τῆς ἰφιξῆς τιρι- 
σαωμίνης. Τίνες μίντοι ἰτόλρησαν γρά- 
Apes ὀλοίσε φρεσὶν, ἵνα οὕτως ἀπαθὴς 
Us é σσίχος. 1), T. p. $9979 303; 
51. Διταϑὴς δὶ λαγαροιίδῶς ὁ ῥηϑεὶς 
σφίχος exi) «à μέσον i» τῷ, φίλε ἱκυρὶ, 
δυσὶ γὰρ sro! σκάζει, ἾΩ» à μὲν, ψευ- 
δδέκευλος, ὃ δὶ, σπονδεῖος βίαιος. Ἢ 
γὰρ AE συλλαβὴ ὡς μακρὰ διαριίβανο- 
μένη διά" σε σὴν προκειμίνην ὀξεῖαν καὶ 
τὸ χαταπιραιοῦν στιγμωκῶς, καὶ διὰ σὴν 


ἐπιφερημένιν δασεῖαν, δάκτυλον ἀπσαρσίε. 


ζει μεφὰ σῶν ὑπ᾽ αὐτὴν δύο συλλαβῶν. 
'H δὲ ἐφεξῆς PE. συλλαβὴ ὁμοίως ἰπσεινο- 
μένη τριχῶς λόγῳ κοινῆς συλλαβῆς, διὰ 
và ἐξίως φονοῦσϑαι, καὶ διὰ và τοίρας εἷ- 
uu λάξιως, qmi }ιὰ và stoszaiySou σοῦ A 
δννωμόνου καὶ αὐσροῦ τεχνικῶς ἱκτείνεν 
διὰ và πιφυκένκι 3ιπλασιάξισϑαι, σαον- 
Dün ἀποσελεῖ" «αὶ eve ἡ τοῦ μέσρου 
πιδικὴ ἐκϑεραπεύεσαι χώλανσις. 1l. Ζ, 
64177500, ult. Τὸ δὲ μένος ἐκτείνει 
ῥεσρικῶς ἐγφαῦθα σὴν λήγουσαν διὰ τὴν 
ἀρίσκούσαν ᾿Αριστάρχῳ «ιλείαν στιρ- 
μὴν, 2e) σὸ ἂν dic) οὕτω χρονέζον καὶ 
erésiupop «Ss φωνῆς λόγῳ κοινῆς συλλᾳ- 
foi. "Αλλως Βέ γε "^l waD95v drip 
κεφωλικῶν σῶν ἦν τῇ ε ῥῤκψωδίᾳ jz2ir- 
“ὧν, obw καὶ κοιλιακῶν φὰς ἂν σις less 
b φος Ὁμηρικοῖς ἵπεσιν ὅνταν. Ἑνὸς 
μὲν, καψὰ μέγεϑος εἴτουν ““λεονασμὸν, ὃ 
B3 προκοίλιον ix μεταφορᾶρ ci» σοιούτων 
λέγεται ζώων. “Ἐτίρον δὲ κατ᾽ ἔνδειαν, 
ὅτοι ἴλλε,ψιν, ὃ σφηκῶδίς σε καὶ σῷη- 
ouis λέγεται κατὰ μεφαεβορὰν σὴν ix 
«ὧν σφηκῶν, Tei δὲ καὶ λαγαφὸν τὸ αὐτὸ 
ἐκ σῆς κασὰ λαγόνας ἀσαχιίας. ἘἾη 
ἄν f παρὼν στίχος τοῦ σοιούτου εἴδους, 


, 


t page và μέσον, ἤγουν ví» τίταρ-͵ 


vo πόδα, ἰαριβικῶς, καὶ μὴ τισράχρο- 
eit σφονδιακῶς, ἢ δακτολικῶς ὡς ἐχρῆν 
br μέτρῳ Domini. Τοιοῦτον καὶ qi, Bh» 


sig AlóXep κλυσὰ δώματα. Ἢ γὰρ Eo 
Seve τοῦ Αἰόλου wa) ἡ uie abr)» εἰ 
καὶ μὴ καφὰ ἴαμβον, ἀλλ᾽ οὖν κατὰ 
τριχαῖν σφηκικὴ καὶ ἀπαχήρ Veri λα- 
γαφουρόνη, Καὶ φριμῦφᾳ μὲν φῦσα. 
Τροκοιλίαν δὴ «αράδοιγμα v), Ω, ᾿Α- 
χιλεῦ Τιηλίος νυ. Ὃ γὰρ σρίσος σοὺς 
φισρασύλλχαβρε ὥς, ὥγνκωφα, οἷον τὴν 
κοιλίαν, καὶ δίεται συστολῆὴς μεςρικῆς. 
Τοιοῶσον καὶ «i, 'Θώνηκας ῥήξειν δήλων 
ἀμρὶ). . Xei αὐτὸ ψὰρ ἐν e» 
τρίσῳ ποδὶ ἀσσμμισρίαν ἔχον, 19iAu 
σφίγγεσθαι «ῇ ev» ν. Ὅμοινν κἀλ. 
vé πρῶγον ἔπει τῆς Ἰλιάδες. Καὶ τὸ 
φρὸ ὀλίγων ῥηϑθὴν, Dragon δὲ χρύ- 
sio» δέπας ἀμφικύκλον, καὶ σὰ, Tia- 
φρόκλου φοϑίων ἀνδρόγητα. Καὶ οὕτω 
μὲν καὶ σάδε. Οἱ ᾿ vÓ φροκοίλιον A&r 
yq» καλίσαντιε διὰ σὸ ἀκούων Tos 
λαγαρὸν εἶναι οὗ TO σα ἄχος ἰκκεκίνωσαι 
εἷς πλάτος, οὖκ Ry ἀρίσκοιεν σοῖς πα- 
Ἀσιοφ. 1l. M. p. 900—78&8, 20, Ἔν 
δὲ τῷ, Ὑρῶις δ᾽ ἰῤῥίγησαν ὅπως ἴδον afe- 
δον ἄβιν, ecujcnaó lnc; σόϑεος ὃ λίγι- 
σοι καὶ μυουρφία, διὰ διχρόνου σοῦ καὶ 
và σὴν ἀρχὴν, καὶ μειουνία διὰ cfi εἰ 
διρϑόψγου, wg ἐν σῷ φίλει συῤῥιχωσθίν, 
TOj σοῦ στίχον χαὶ σιφεολὴν π΄ αϑόνσος 
κατὰ μυὸς οὐρὰν, ἢ κατὰ μείωσιν οὖ- 
ρωίου, ἤφοι σόλενε ἄκρου, ὥσσερ ὄρενωλιν 
ἀκίφαλος λίγιται σσίχος, 6 περὶ φὴγ 
ἀρχὴν, καὶ sU πεφαλὴν συσσαλεὶς, 
ὅποιον καὶ c0, Ecrub) γῆάς ci καὶ '"ἘΛ.- 
λήσασνχον ἵκονφο. Αὕσιον δὶ τοῦ βηϑέν- 
veg μειουοισμεσῦ, ἡ wii ἵκνης seams ἐν 
σοῖς ἔπεσεν ἀδιαχφσρίᾳ. "Emtgoi A T»y 
Kus τάγιν ἱκτατικὴν εἰδόφες, ἀπ αὖ. 
σῆς φασι προστεϑῆναί €i χρόνου τῇ mo o 
φυσικῇ βραχύσητι, ὡς εἰς moox ios ü- 
“«ἄρτισιν, ᾿Αλλοι δὲ Emus μεσέγραψων, 
οἷα ὀκνρῦνσες DurA deni m) ᾧ, διὰ σὸ οὐχ, 
"Ἑλληνικὸν τῆς γρκφῆρ. ᾿Ανὴρ γὰρ EX- 
Amy οὐ διπλάζι, τὰ δασίᾳκ; Ὕφαιρον. 
μένου τοῦ ὀφφικίον, uber? δὲ σὺ γλωσυδρ 
Ἑλλήνων ἐσσί. Διὸ καὶ «à nàe φέλα- 
ῥα ἀντὶ σοῦ κατὰ φάλαρα, περὶ οὗ καὶ 
«ροιίρηται, Monet deinde καὶ γὰρ 
ἐγχωροῦν εἰπεῖν, Ὑρῶες P ἐῤῥίγησαν δίτως 
ὄφιν αἴολον viov, ὕρκεως "Ομηρος τὸν "ER - 


N j 


C. XI. 


185 ZXOAIA. 


καὶ τὸ τέλος, γίνονται τρόπο; ἔξ ἐν μὲν τῇ ἀρχῇ δύο, ὁ erpoxita- 
Aog καὶ ἀκέφαλος' ἐν τῷ μέσῳ δὲ, ὁ expoxoliuog καὶ ὁ λαγαρός" ἐν 
δὲ τῷ τέλει, ὁ δολυχόουρος, ὃν χαὶ μακροσκελῆ φασὶ, καὶ ὁ μείου- 
ρος" οὗς καὶ πσάϑη τῶν στίχων φασί. 
ΠΡΟΚΕΦΑΛΟΣ οὖν ἐστὶν, ὅταν ἐν ἀρχῇ «τλεονάσῃ συλλαβῇ, 
ὡς ἐν τῷ, (Od. δ. 682.) 
| Ἢ séeríquvo, ἡμωῆσιν ᾿Οδυσσῆορ 91ieu, 
xol ἐν τῷ, ἷ 
"Ἢ οὐχ ὅλις ὅττι γυναῖκαρ ἀνάλκδας ἠσεροσεύες, 
«υλεονάζει γὰρ ἐν τούτοις ἀμφοτέροις τὸ ἡ. 
ΑΚΕΦΑΛΟΣ δὲ, ὅταν ἐν τῇ ἀρχῇ ἐλλείπῃ χρόνῳ, ὡς ἐν τῷ, 
Ἐπειδὴ νῆός «s καὶ ᾿Ελλήσψοντον ἵκονσο, | 
καὶ ἐν τῷ, (Il. a. 70.) 
' és ἔδει τά € ἰόντα, . 
λείπει γὰρ ἐν τούτοις τῷ πρώτῳ τοδὶ χρόνος εἷς πρὸς τὴν τοῦ μέ- 
τρου σύστασιν. 
ΠΡΟΚΟΙΛΙΟΣ δὲ, ὅταν ἐν τῷ μέσῳ τλευνάσῃ ἢ συλλαβῇ; ἢ 
χρόνῳ" σῳλλαβῇ μὲν» ὡς ἐν τῷ, (11. β. 544.) 
' Θώρηκας ῥήξειν δηΐων ἀμφὶ στήϑισειν. 
ταλεονάξει γὰρ ἐν AHIQN ἡ 1. χρόνῳ δὲ ὡς ἐν τῷ, (Il. ᾳ. 17.) 
᾿Ανριῖϑαί τι καὶ ἄλλοι εὐκνήμιδες 'Ax eii: | 
«αλεονάδε; γὰρ ἐν τῷ ΚΑῚ χρόνος. 
AATAPOZ δὲ, ὅν τινες καὶ σφηκοειδῇ καλοῦσιν, ὁ κατὰ τὸ μέ- 


σον ἐλλιπὴς χρόνῳ ἢ συλλαβῇ, ὡς ἐν τῷ, (Od. x. 60,) 
Βὴ δ᾽ εἰς Αἰόλου κατὰ δώματα, ] 


ἐλλείπει γὰρ κατὰ τὸ Ο χρόνος 5j συλλαβή. 





ληνικὸν ἐμφαίνει φόβον, καὶ σὴν evrce- 
λὴν, καὶ σὴν εἰς và τάχυ φεύγειν ῥοπὴν, 


. φῇ συστολῇ «οῦ μέτρον, καὶ τῷ σάχιω 


φοῦ ἴσους εἰς βραχείας τελιντῶντος συλ 
λαβάς. 1]. O. p. 1012, 33ΞΞ1013, 
n. Ἰσφίον δὲ ὅφι ὁ στίχος οὗ lv σῷ 


, φίλει κεῖσαι vi, Οὗε σίκετο "Pia, εἰ καὶ 


εἰς σρίβραχυν σ' δοκεῖ κωσαλήγειν, 
ἀλλ᾽ οὖν εἰς δάκτυλον λογίζεσκι, οἷα 
ei ῥῶ ἐποεΐνοντος τὴν πρὸ αὐτοῦ συλλα- 
βήν. 'Ὧε καὶ s σῷ, AAX δὲ ῥινοῖς, 
ἄλλοι Y αὐτοῖσι βόεσσι, Καὶ γίνεται 


. odews ὃ στίχος μωκροσκελὴς, κατὰ cà, 


Καὶ σὺξ ἀγαθὸν Ἰιολυδιύκεα. Εἰ δὶ 


φιφαι, obs είκε 'ῬῬία, κατά τινα τῶν 


. derrytd er, prese ires vi ἔπος κατὰ 


và, ὡς δον «le $n. Vidc ctiam 
ad ]l. P. 1114, 42— 154» 8. Il. x. 


1274, 50221378, 2. Od. T. ui» 
f$122123, 39. Od. K. 1647, 2353 
381, 36. Od. A. 1676, 15422. ult, 
Od.0.1725,3577 566, 20. Demcetrius 
Phalereus, $.255. Ἔσνσι δ᾽ fen sauf 
vía Ouvéenva mou, καὶ μάλιστα ἰὸν τὶ 
ὑποκείμενον σρᾶγμα Din τοιαύτης. 9 
πιῇ vé Ὁμηρρεὸν, «à, Τρῶες δ᾽ ἐῤῥίγηγε! 
ὅσω; ἴδον αἴρλον ὄφιν ἦν μὲν γὰρ τε 
εὐφωνοτίρωρ εἴποντα σῶσαι σὸ pii 
Tesis δ᾽ ἐῤῥίγησαν ὅπως ὄφιν αἴελη 
δον ἀλλ᾽ οὔτ᾽ ἄν ὁ λέγων δεινὸς wei 
ἔδοξεν, οὔτε ὄφις αὐτός. "Opa pro 
** nunciandum ὄφιν. Neque cft μι! 
“ὁ φυρος σείχος quod omnibus vetü- 
** tiffimis Criticis perfaafum fui" 
Scaliger ad Eufebium p. 111—119 
Adi fis Marium Vi&orinum p. 251} 








ZXOAIA. 163 


᾿ς AOAIXOOTPOS δὲ, ὁ xarà τὸ τέλος παλεονάδων συλλαβῇ, 

"» (Od. «. 231.) 

λεστὸν καὶ χάριν, τοιρὶ δὲ δώνην βάλετ (pov. 
φλευνάξει γὰρ τῇ I συλλαβῇ. 

MEIOTPOSX δὲ, ὁ κατὰ τὸ τέλος ἐλλείπων χρόνῳ, ὡς ἐν τῷ, 

᾿ Τρῶες V líneas, Veri) ἴδον αἴελον ἔφιν. 
τούτων μὲν οὖν τῶν ἣξ τρόπων, ὅσοι δύνανται, ἢ διὰ κοινῆς συλλα- 
βῆς, ἢ διὰ συνιδήσεως ϑεραπεύεσϑαι, οὐ κυρίως ἂν κληϑεῖεν 'σάϑη. 
ζητήσειε δ᾽ ἄν τις περί τε τοῦ, (Tl. ι. δ.) | 

Βορέης καὶ ZíQuees, τώ «s Θρήκηϑεν ἀήσον, 
xal τοῦ, (Od. c. 246.) 

IIALoé, κε μνηστῆρες l» ὑμετίροισι δόμοισι. 
καὶ τῶν ὁμοίων, exórepoy ἀκεφάλους χρὴ λέγεσϑαι, ἢ μή. τροκέ- 
φαλοι μὲν γὰρ οὐκ εἰσίν, οὔτε γὰρ χρόνῳ «Asovágousiw ol τορῶτοι 
σόδες, ἐπειδὴ τετράχρονοί εἰσί, καὶ ἰσοδυναμοῦσι τοῖς δακτύλοις. 
φαμὲν οὖν κατὰ λόγον αὐτοὺς ἀκεφάλους καλεῖν, εἰ καὶ μὴ ἐλλεί- 
πουσὶ χρόνῳ $ συλλαβῇ" χεφαλὴν γὰρ ἔπους καϑόλου τὴν ἄρχουσαν 
μακρὸν χρὴ γομίϑειν εἶναι. ἐὼν οὖν αὕτη τῆς οἰκείας χώρας ἐκπέσῃ, 
xal ἀντ' αὐτῆς βραχεῖα τεϑῇ, ἀκέφαλον ἐξ ἃ ἀνάγκης τὸ ἔπος γίνεται. 
xal τούτων τῶν τοροτεϑέντων στίχων, ὃ μὲν, 

Πλίονίς κε μνηστῆρες, 
δυνάται διὰ συνιβήσεως ϑεραπευϑῆναι τὴς πλε, καὶ o, συλλαβῆς εἷς 
μίαν μακράν" ὁ δὲ ἄλλος ἀδεράπευτός ἐστιν, ὥσπερ καὶ ἐπὶ τοῦ, 
(Od. η. 119.) | 

Ζεφυρείην τονείουσα. 
fari δέ τινες καὶ σε τούτων, ὅτι ὁ $ ποιητὴς εὐφωνίας μᾶλλον, ἢ 
μέτρου φροντίζων, ἐστὶν ὅπου τῆς τοῦ μέτρου ἀκριβείας ὑπερορᾷ" 
xa) τοῦτο δῆλον ix ToU, 

Τρῶες Y ἐῤῥίγησαν, Vai ἴδον «ἴολον ὄφιν. 


e 


ἠδύνατο γὰρ εἰπεῖν, 
Τρῶες δ᾽ ἰῤῥόγησαν, ὅπως ἔφῳ αἴολον εἶδον" 
ἢ ὅτι ἐνταῦϑα ὁ ποιητὴς ἤσϑετο τῆς τοῦ δασέος db ἐχφωνήσεως, 
πλέον τὶ ἐχούσης διὰ τὴν σφοδρότητα τοῦ πνεύματος, ὡς καὶ H3uo- 
δώρῳ δοκεῖ τῇ δασείᾳ exAtoy τὶ γέμειν. τὸ αὐτό φασι καὶ «rep τοῦ 
Ζεφυρείην. ἀλλὰ κατὰ τοῦτον τὸν λόγον δόξειεν ἂν κὰν τούτῳ τὴν 
ZE συλλαβὴν μακρὰν εἶναι διὰ τὴν τοῦ δασέος d ἐπαγωγὴν, ὡς 
καὶ ἐν τῷ OOIN. ἀλλ᾽ ἡ ΡΕῚ συλλαβὴ διὰ διφϑόγγου γραφομόνη 
οὐχ ἐξ τὸν λόγον τοῦτον ἄπταιστον τοροβῆναι. οὐ γὰρ δύναται διὰ 
"4 


C.X. 


93 


€. XI. 


184 SXOAIA, 


TY τριῶν τούτων συλλειβῶν δάχτυλος συνίστασϑιι, εἱ μή enr m 
ῬΕῚ συλλαβὴν διὰ τοῦ I φήσειε γράφεσθαι. ἤδη δέ τινες παὶ τῶ 
BOPEHZ τὴν ΒΟ, καὶ PE, σνλλαβὴν, ἐποχείρησοιν διὰ συνιζη- 
σεως εἰς μίαν μαχρὼν συνάπτειν, λέγοντες ὡς μετὰ τὴν BO συλλα- 
y τοῦ P ἐκιφερομόνου, ὅπερ ὡς φωνῆεν καταλογίζεναι" (διὰ τεῦτο 
γὰρ καὶ δασύνεται ἐν σάσῃ ἀρχὴ λέξεως) οὐδὲν Gros ἐμπόδιον xoi 
γὴν γενέσϑαι: συλλαβήν. ᾿Αχέφαλος οὖν wárra ἀϑεράπευτός ἐστιν, 
ὡς ἐν τῷ, (1l. a. 193.) 
"Eos ὁ ταὔτ' ὥρμαωνε κατὰ φρίνι, καὶ xarà Suis, 
καὶ ἐν τῷ, (Od. ὃ. go.) 
“Ἕως ἰγὼ σιρὶ κεῖνα. 
οὐδεμιᾷ γὰρ μηχανῇ οὔτε διὰ συνιξήσεως, οὔτε διὰ κοινῆς συλλαβῆς 
δύναται ϑερωπευϑῆναι" καὶ εἰσὶν ὁμολογουμένως «“άϑη. τούτοις 
ὅμοιόν ἐστι xe τὸ, (Ilom. Od. μ. 423.) 
ἐσύσοενος βίβλησο Bois ῥινοῖν σετιυχνάρ. 
Eie) δὲ καὶ εἴδη στίχων i£: ἰσόχρονος, ἀπηρτισμένος, τραχὺν pdt 
κοειδὴς» κακόφωνος καὶ λογοειδῆς.  I2OXPONOX μὲν οὖν rin 
ὁ τὰ paye τῶν συλλαβῶν xal τοὺς ᾿όδας ἀπὸ τῶν «σρώταν ῥίχρ 
τῶν ἐσχάτων τὰ αὐτὰ ἔχων, ἤγουν ἐξ ὅλων σαονδείων συγκείμενος, 
ὡς τὸ, (Od. φ. 15.) 
Τὸ Y ἐν Μισσήνῃ ξυμβλήτην ἀλλήλοιν. 
ἈΠΗΡΤΙΣΜΕΝΟΣ, ὁ διανοίαν αὐτοτελῆ ἔχων ἐν αὐτῶ" olo, 
' us εἰσιὼν τουλίων ἐξίσσυσο φαίδιμας Ἔκ τωρ. 
ΤΡΑΧῪΣ δέ ἐστιν, ὁ τὸν ῥυθμὸν τῶν φϑόγγων ἐκ τραχυτέριο 
λέξεων συνιστῶν" οἷον, (Il. y. 363.) 
Tpix 9 σε nni τιτραχϑὰ διασρυφὲν ἴκαισι χιρέ;. 
MAAAKOEIAHZ δέ ἐστιν, ὁ λείως ἐμπίπτων ταῖς ἀκοαῖς 


οἷον, (Il. g. 51.) 


Alae οἱ δεύονφο κόραι Xatirieen à ἁμιοῖκε. | 
ΚΑΚΟΦΩΝΟΣ À i ἐστιν) ᾧ πολλὰ φωνήεντα πρόσεστιν" οἷον 
(Od. ^. 127.) 
iy ἀϑηρηλωγὸν ἔχειν ἐνὰ Que Wan. 
AOTOEIAHZ δέ ἐστιν, ὁ ereQírspos τῇ συνϑέσει" οἷον, 
Ἴσασους δὲ ξκνϑὰς ἱκατὸν καὶ «τινσήποντα, 


᾿Επίχαρμος μνημονεύει) Ὁ Ἔπίχαρμες ἃ φὸ οἰκεῖον δρᾶμα οὗτας 
ἐχάλεσε λόγον καὶ λογίαν. 





J Lege σὴν PE xe) NX συλλωβήν.  Pawowius, 





2ZXO0AIl1A. 48$ 


El; ὧν τῆς πλειάδος) ᾿Επὶ τῶν χρόνων Πτολεμαίου τοῦ Φιλα- 
δέλφου ἑπτὰ ἄριστοι γεγόνασι τφαγικοὶ, οὃς σλειάδας ἐκάλεσαν, 
διὰ τὸ λαμπροὺς εἶναι ἐν τῇ τραγικῆ, ὥσπερ ἄστρα τὰ ἐν τῇ πλειά- 
δι" εἰσὶ δὲ οὗτοι" ἽΘμηρος, σῦχ ὁ ποιητὴς, ἀλλ᾽ υἱὸς * Ομηροῦς τῆς 
Βυζαντίας «ποιητρίδος" καὶ ΣΣωσίϑεος, καὶ Λυκόφρων, καὶ ᾿Αλέξαν- 
ὅρος, καὶ Ἀἰαντιάδης, καὶ ΣΣωσιφάνης, καὶ Φιλίσκος. 

Τῶν ἀωρολείων) ᾿Αωρόλειοι οἱ ἔξω ἤδη ὥρας λειούμενοι, τοῦτ᾽ 
ἔστιν, ἐν γήρᾳ καλλωπιδόμενοι. 





s Lege Mepüs. Pawwiu. 


C. XI. 


196 ZXOAIA 


KE. IB. 
ΠΕΡῚ TOY EAETEIOY. Nam 


ΤΟ δὲ EAETEION μέτρον, τινὲς μὲν ππεντάμετρον αὐτό φασιν 
εἶναι, συντιϑέντες, τὰς μὲν δύο χώρας αὐτοῦ, τὴν τσρώτην καὶ τὴν 
δευτέραν, ἀπὸ δακτύλου καὶ σπονδείου ἀδιαφόρως, ἢ ἀμφιμάκρου, ἣ 
“αλιμβακχείου, καϑαρῶν μέντοι καὶ ἐν τάξει δαχτύλων κειμέναν, 
ὡς καὶ ἐν τῷ ἡρωϊκῷ εἴρηται" τὴν δὲ τρίτην, ἐκ σπονδείου" "τὴν δὲ 
τετάρτην ἐξ ἀναπαίστου ἣ χορείου, διὰ «à ἀδιάφορον τῆς τελευταίας 
συλλαβῆς. βέλτιον δὲ οὕτω μετρεῖν" ἐπεὶ καὶ εἰς δύα διήρηται «0- 
ϑημιμερῆ, εἰς μέρος λόγου ἀπαρτιζόμενα κατὰ τὴν τομήν᾽ πενϑημι!- 
μερὲς δέ ἐστι τὸ ἐκ δύο “σοδῶν καὶ συλλαβῆς. ἐπιδέχεται οὖν κατὰ 
τὴν πρώτην καὶ δευτέραν χώραν δάκτυλον καὶ σπονδεῖον ἀδιαφόραι, 
ἢ καὶ πιαλιμβάχχειον, ἣ ἀμφίμακρον, ϑεραπευομένους, ὡς εἴρηται Ὁ. 
εἶτα συλλαβὴν μακρὰν ἀπαρτιδομένην εἰς μέρος λόγου" καὶ μετὰ 
ταύτην Sá ἕτερον σεενϑημιμερὲς ἐκ δύο δακτύλων καὶ συλλαβὴ 
ἀδιαφόρου, olov, 
Νηΐδεε οἵ μούσης οὖκ ἱγίνονφο, φίλοι. 

τούτου γὰρ ἣ τομὴ ἐστιν ἐν τῷ μούσης. ἀλλὰ τὸ μὲν τπορῶτον σιν- 
ϑημιμερές ἐστιν ἐκ δακτύλου καὶ σπονδείου, καὶ συλλαβῆς μαχρᾶι, 
ὅπερ ἐστὶν, ὅτε καὶ ἀμφοτέρους τοὺς ττόδας ἐπιδέχεται δακτύλους ἢ 
σπονδείους, ἣ καὶ τὸν ττυρῶτον σπονδεῖον καὶ τὸν δεύτερον δάχτυλον" — 
τὸ δὲ δεύτερον σοενϑημιμερὲς ττάντως ἔχει δύο δακτύλους xal συλ- 
λαβὴν ἀδιάφορον. 

ἹΙστέον ὅτι οἱ ἀρχαῖοι ἐποίουν στίχους δύο μείξους, καὶ ἕνα ἐλάτ- 
τόνοι. τῶν οὖν μειζόνων τὸν τορότερον στροφὴν ἐχάλουν, wapà τὸν 
βωμὸν ἐν ταῖς ἑορταῖς ἄδοντες αὐτὸν καὶ χορεύοντες" τὸν δὲ δεύτερον 
ἀντίστροφον, ἐναλλάξαντες τὴν χορείαν" τὸν δὲ ἐλάττονα, roD, — 
ἄδοντες αὐτὸν ἑστηκότες. ἐδήλου δὲ, ὥς φασι, ἡ μὲν στροφὴ τὴν τῆς 
ἀνωτάτω σφαίρας κίνησιν" ἣ δὲ ἀντίστροφος, τὴν τῶν «σλανωμέναν' 
$ δὲ ἐπῳδὸς, τὴν τῆς γὴς ἠρεμίαν. 





3 σὴν δὲ σιτάρσην ἰξ ἀνασαίΐίστιυ, σὴν — Hermannus de Metris, p. 233. 
δὲ σίματην ἰξ ἀναχαίστον ἢ χοριίφυ, ᾿ 














EK TON 


APIETEIAOY KOINTIAIANOT 


ΠΕΡῚ 


ΜΟΥΣΙΚΗΣ. 





ΑΡΧΗ μὲν οὖν ἡ τῆς μετρικῆς ὁ περὶ στοιχείων λόγορ" 
εἶθ. 6 τερὶ συλλωβῶν' ci ὃ utei τοοδῶν" εἶθ᾽ οὕτως 
0 vi τῶν μέτρων" τελευταῖος δὲ ὁ cet ποιήματος, τρὸς 
ἔνδειξιν τοῦ σκοποῦ τῆς μετρικης ταρατιϑέμενος. 
^ N vy » e » A2 ^ 5 / 

Στοιχέϊον μὲν οὖν ἐστι ᾧωνης ἐνάρϑρου μέρος ἐλάχισ-- 
τον, Τῶν δὲ στοιχείων τὼ μὲν τορὸν καὶ ἐξάκουστον τυροΐ- 
ὦτα τὸν ἤχον, φωνήεντα λέγεται" τὼ δὲ ἀμυδρῶς τῆς 
axojg κανεκνούμενω, ἡμίφωνα" τὰ δὲ μικρὸν καὶ ἀμαυ- 
N » ^d 7 »y a τ 3 P4 
Q0y ηχουντῶ παντάπασιν a(Duya, oy ολιγοῷωνω, τροσ- 

/ ^ N 4 ^ N E) / 
αγορεύετωι. Των μὲν οὖν ζωνηέντων Td, μὲν ἐλαχίστῳ 
χρόνῳ «αροενεχίλήναι δυνώμενα, βρωχέω λέγεται" τὼ δὲ 
ἐξ ἀνάγκης μείζονι, μακρά" τὰ δὲ, ἐπαμφοτερίζοντω τῷ 
χρόνῳ, κωλέϊται δίχρονα. Τῶν dV ἡμιφώνων τὼ μὲν δύο 
^ 3 P 4 3 ^s ^4 

συμῴωνοις ἕν τοῖς μέτροις ἰσοδυναμοῦνταω, λέγεται di- 
TAa τὼ δὲ ἔλαττον ἐνὸς συμῷφώνου δυνώμενω κατὼ συμ- 
πλοκὰς, ὑγρὼ καλεῖται" τὼ δὲ μηδετέρας τούτων κοινω-᾿ 





* Verba οἷον ὀλυγόφωνα defunt — fur, quoniam mifi. illis vocales af- 
MS. Magd.  Meibopmius citat — fociatee fuccurrerint, intra oris fo- 
Martianum Capellam lib. iii. — mitum ante aufpicia moriuntur. 
Mute ideo boc. nomine nuncupan- 


45 


188 EK TON APISTEIAOY 


γοῦντω διαφορᾶς, ἰδιαζόντων μέντοι γε ἀφώνων, τὰ μὲν 
ἐπιπολῆς κινοῦντα τὸ πγεῦμα, ψιλά" τὰ δὲ ἔνδοϑεν μετὰ 
σφοδρότητος ἐξάγοντα, δασέα' τὰ δὲ μεταξὺ τιοιῶντα, 


| μέσα προσαγορεύεται. 


Τούτων συντιθεμένων γίνονται συλλαβαὶ, ταῖς τῶν 


Φωνηΐντων διαφοραῖς, ὧν ἐπέχουσιν, ὁμώνυμοι. Καὶ αἱ 


μὲν ἐξ ἑνὸς ἔχουσι τὰς δυνάμεις" αἱ δὲ ἐκ τὐλειόνων. Καὶ 
7 ς Y » "£2 e t / E y 
Τούτων dà μὲν εἰς φωνηέντων, ὡς wA διφϑόογγοι, as ἤτοι 
xarà κρᾶσιν, ἢ κατὰ συμπλοκῆν, "xar ἐπικράτειαν γί- 
γεσϑαι φαμέν" αἱ δὲ καὶ διῶ συμφώνων, ὡς αἱ ϑέσεις 
σχηματιζόμενωι. Αἱ μὲν οὖν μακρὸν ἔχρυσωι “στοιχεῖον, 
^ Á 3 , ^ d N Lod y 
ἢ δίχρονον ἐκτεινόμενον, ἢ “βραχὺ στοιχέϊον δι; χρόνῳ συμ- 
“λωκὲν, ἢ δίχρονα δύο ἀλλήλοις συμπλακέντα, καλῶν- 
ται μακραΐ" αἱ δὲ βραχὺ Quse», ἢ δίχρονον συστελλύ- 
ε ^ e ^ ^" 
μένον, Srros xa^ αὑτὸ, ἢ μετὼ ἁπλοῦ συμφώνου, βραχέϊιαι 
λέγονται. Καὶ αὗται μὲν φυσικαὶ τῶν συλλαβῶν διαφο- 
gaá. Γίνονται dé τινες καὶ xara τρόσϑεσιν τῶν συμῷώνων 


μακραὶ συλλαβαΐ" ἥτοι διὰ τὴν ἰδίαν ϑέσιν τροσλαϊβοσα! 


μῆκος, ὡς ἥ εἰς δύο σύμφωνα λήγουσα" ἢ εἰς £y Dr Aor 
ἥ ἀπὸ τῶν ins, ἃ ὡς ἡ ἔχουσα δύο σύμφωνα ἐπιφερόμε- 
ya, » £y διπλοῦν" 5 am ἀμφοτέρων, ὡς , λήγουσώ TE εἰς 
AA, ἔχουσώ τε ἐπεζφερόμενον ὡπλοῦν, Τούτων οὖν οὖ- 


τως ἐχόντων δέδεικται τὰ μεγέθη τῶν στοιχείων τοῖς 
᾿ διαστήμασιν ἰσώριϑμωα τοῦ τόνου. Τὸ μὲν γὰρ ἐλάχιστον 


^ 7 7 9 ε € m 
αὑτῶν τοῦ μεγίστου. τετωρτημόριόν ἔστιν, ὡς ἡ δίεσις τῶ 





P $ κατ᾽ ἐπικρ. legendum cen- — quentis verfus exempla funt, 


fco. | Meibom. & av, v», 1n nominibus alus, 
€ Pro στωχεῖθν bic et infr. αὖλαξ, dewwn. kLes duos veríus 
callem φωνῆα. — Meibon. wno vocabulo comprehendere 


4 Ut íyllaba di τ: εἶδες, íylla-  potuiffet, ἐςεϊδρειάο, $ phum. 
Mabom. 


ba οἱ in o x0$5 fic εὖρος, οὖρος. Se- 


 TikPf. MOTXYKHS.. 185 
tin" τὸ δὲ péro,, ἥμισυ. μὲν τοῦ μώζους, διπλάσιον δὲ 
Tw ἐλώφσογος, Τῆς μὲν ae jeaocpete: ἡμίσεια , βραχέϊε 
τῆς δὲ βιαχείας, avr Aeoy σύμῷωνον. Δῆλον δὲ ἐκ o0 τὴν 
βιαχῆαν ἢ διπλοῦ συμφώνου ταρατεβέντος,, ἢ ἢ 9x Qu- 
Werros, γονόσϑ' ὧν μώκράν, " Eri. Tas συλλαβῶν αἱ μὲν οἷαι 
xs auta 9 εωροῦντομ,, τοιαῦτοοι κἂν ταῖς Trapa direct 
"v ἐκόμένων' φαόνοντωι αὐ δὲ μεταβάλλουσαι, ὡς ὥκ: ἐξ 
τῶν ϑέσει μικρῶν, XA τῶν κοινῶν ἐστι συνιδεῖν. ἜΝ» 
γῶν τῶν εἰρημοένων διαφορῶν. ἐν ταῖς συλλαβαῖς, διαο- 
μαὶ συίστανταν τῶν λεγομένων MON ἢ μέσων ἐν τοῖς 
τισί, Ἰόσωι pe οὖν eter aa καὶ: κοιναὶ, dic τὸ WeTS. 
μὲν βιωχείας, wor δὰ penes θυπιληδοὺν χρείας. Τού- 
τῶν δὲ αὐ μὲν ἀπὸ. τῶγ Φύσει μακρῶν. λαμβάνονται, ὅτων 
ἧς φανῆξν pagis λήγῃ συλλαβὴ, τῆς ἐξης ἀπὸ φωνήεν- 
τὸς ἀρχομένης. To yep οὐκ ἔχοιν μεταξὺ συμῷώνων τὸ 
συνώπτον TEE, κεχργμότας ἀπεργαζόμενα τοὺς ἤχους, 
τὴν τῆς Φωνὴς διουλύοωσιν. εὐτονίαν" 4 1 ἡμετέρα σπουδὴ 
τὸν τὴν διντέραν πιλωβεν διὼ τὴν τῆς. φωνῆς συνέχεια, 
GÓP ἐγρελὴ ᾿προσοίγκαοϑαν τὴν τρυρέραν,. τῆς TO 
καϑηγουμένου τόνου μιρορότητος ἀπανέμνεραι.. Ai δὲ às 
M βρωχειῶν ὅταν εἰς μέρος λόγου συλλαβὴ λή- 

᾿ἥ ye μεταξὺ διώφστασις τῇ τὴς τοῦ ) φρατέραυ. τελευτῆς, 
" τῆς ἄρχρς τοῦ 9 δευτέρου, μῆκος ba συλλαβῆς ταρέ- 
amu. Αἱ δὲ arro τῶν Sica papam, ὅτε δυοῖν ἐπίφερε- 
μένων συμφώνοιν, τὸ μέν. ἀφωνόν ἐστι" τὸ δὲ, ὑ ὑχρόν' ὑπὸ 
γὰρ τοῦ καϑηγουμένου τῇ τῆς συμπλοκῆς. στοιχείου, exo 
᾿φωνοτέρου. ταγχρίνοντας, "à τοῦ δευτέρου λεπτάτερος ὧν ἐκ-- 





* Melius puto ἀροινέγκωσθαι. lius. Meibom. 
Maibem. ες .8 Videtur fabaudiendum. effe 
τῇ συλλαβὴ MSS. Ox. Me- ἤχος, licet nos precefferit, Α΄“ 


— 


46 


47 


190 EK TON APIZTEIAOY* 


ϑλίβεταί ve καὶ τίᾷεται. Πάλιν τούτων τινὲς ἀπὸ μὲν 
τῶν Φύσει μακρῶν ἧττον κοιναὶ γίνονται, ὅτων ἡ Φωνηό- 
των σάσχρυσω συλλαβὴ σύγκρουσιν, εἰς μέρος λόγου τι 
λήγη, καὶ διὰ " φθόγγων γίνηται τῶν κατὰ cuum Aon, 
λέγω δὲ τῶν δὲ αὐτῶν συντιθεμένων" ' εὐτονωτέρους yag 
"οὕτως τοιοῦνται τοὺς ἤχους, ἀμφότερα φανερῶς ἐχβώ- 
cai τὼ φωνήεντα. ᾿᾿Απὸ δὲ τῶν βραχειῶν, ὅταν εἰς μέρος 
λόγου Amyoura, συλλαβὴ φωνηέντων άσχρ σύγκρουσιν 
λίαν ἀσϑενής' μῆκος ὁ δὲ προσλαμίβανουσα πλέον ἢ κατὰ 
κοινὴν, τὸ ἀρκτικὸν τῆς μετ᾽ αὐτὴν συλλιιης στοιχεῖν 
συμβαίη δασύγεσϑαι. Αἱ δὲ ἀπὸ τῶν ϑέσει μακρῶ, 
ὅτε καϑηγησαμένου xar ἐπιφορὰν ἀφώνου "rTó μ᾽ τῶν 
ἀμεταβόλων συμπλέκεται. Τῶν γὰρ λοιπῶν ὑγρῶν κατὰ 
τρόεσιν πνεύματος ἐκφωνουμένων, τοῦτο μόνον sp Dpairrov- 
τες " ἡμῶν τοὺς τοόρους ἐκφωνέν βιαζόμεϑα. Κατὰ γῶν 
τὸν αὐτὸν καιρὸν ἐναντιοπανδ ον τὸ Φωνητικὸν ὄργανον οὐκ 
ἀπεικότως " κολούει τὴν τῆς Φωνης ὁμαλότητα. Τοιγαρῶν 
κῶν * ἀμετώβολον αὐτῷ συμπλέζωμεν, ἀμφότερά τε τρῶς 


"d ἐθέλοιμεν ἐκφωνεῖν, οὐκέτι κοινὴν, θέσει δὲ papas 


τὴν συλλαβὴν ποιησόμεθα. ᾿Αμέλει καὶ τῶν d gia 





lias bene foret, và τοῦ διυτέρου | ἀπὸ δὲ τῶν βριαχειῶν} Mi- 

λεπτότι ν ὄν.  Meibom. lem ut fupra φύσει βραχειῶν ἧττον 
ὄγγων] Scribendum cen- κοιναὶ γίωται. — Mei 

fio φωνηέντων. Certe per fonos m" Idem fenfit Heliodorus 

intelligere debemus vocales. apud Hepheftionem p. 7. Im- 

Sunt autem Qwwurra κατὰ συμ. merito illum reprehendit He- 

sexi» vocales per connexionem, — phaftio. JMeibem. 

ex quibus diphthongus fieri " Quid fi χειλῶν τοὺς epos, 


poteft, ut ai, av, s, ov. Mei- labiorum vias? AMeibom. . 
Pom. 


9 κωλύει MSS. 
| pro εὐτονντέρους leg. εὐφωνο- P Per ἀμετάβολον intelligitut — 
τύρους. Meibom. ἡμίφωνον. Idem docet Hephaflio 


k οὕτως] leg. e MSS. αὗται p. 5. Meilom. 
fc. συλλαβαί, Mtibom. 





᾿ ΠΕΡῚ MOYTXIKHS. 191 


τηὲς, βουληϑέντες τὴν τροκειμένην τούτῳ βραχέϊαν τπτολ- 
λαχοὺ τυοιεῖν, τὸν μὲν τοῦ μ σαρατρέχρυσι φϑόγγον, τὸν 
δὲ τῶ y μόνον ἐξάκουστον ἀποστέλλουσι. Χρὴ δὲ κἀκεῖνο 
σεωρῖν, ἃ ὡς εἰ μὲν μόνην τὴν συλλαβὴν ἐϑέλοιμεν ^ κινεῖν, 
ἐκ τῶν ἑαυτῆς στοιχείων τὸ μέγεϑος αὐτῆς ἡμῖν ἐπι- 
γνωστέον" εἰ δὲ ἐν τοδικῷ σχήματι, καὶ τὴν ἑζης τροσ- 
ληπτέον τυρὸς ἐντελῆ γνῶσιν τῆς τοῦ «σοδὸς ἐπισκέψεως. 
Αὐτίκα τυαντὸς μέτρου τὴν τελευταίαν ἀδιάφορον ἀποῷα:- 


ἡμεϑα, μηδεμιᾶς αὐτῇ συλλαβῆς ἐπιφερομένης, δι ἧς. 


ἀφωρισμένως ἐνὸς μεγέθους αὐτὴν dv εἰπεῖν ταροσήκει. 
Τούτων δὴ συντιθεμένων ἀλλήλαις γίνονται τόδες" 
παρὸ καὶ συστήματα συλλαβῶν ' εἴρηται. Δύο μὲν οὖν 
eumid fira γίνονται τέσσαρες" ἢ γὰρ ἄμφω βραχείας 
ἔχων γίνεται τουῤῥίχιος, ὁ xai παρίαμίβος" ἢ μακρὰς, 
σπχογδέιος᾽ ἢ βραχεῖαν καϑηγουμένην, ἑπομένην δὲ μω- 
χρᾶν, ἴαμίβος" ἢ ἐναντίως, τροχαῖος. Τριῶν δὲ συγκειμέ- 


νων, ὀκτώ" ἢ γὰρ τὰς τρὲς βραχείας ' ἔχει, καὶ cuti 


χρρεῖογ' ἢ τὰς τρεῖς μοαιιρὼς, καὶ τοοιεῖ μολοσσὸν, ἀπὸ 
ἔϑνως οὕτω τροσωγορευόμενον᾽ ἢ μίαν μακρὰν, τὰς δὲ 
λοιπὼς βραχείας. κατὰ τὰς τρεῖς χώρας, καὶ toti δάκ-- 


τυλον, ἀμφίβραχωυν, ἀνάπαιστον" "ἢ μίαν βραχεῖαν xai 


δύο μακρῶς ἀμοιβαδὴς, καὶ γίνεται βακχέϊος, ἀμφι- 
μάκρος, παλιμβακχεῖος. Τεσσώρων δὲ συλλαβῶν ἐκ- 


τιϑεισῷν γίνονται, τσόδες δέκα ἕξ, e0g δυνατὸν διῶ τῶν. 
ὁμοίων ϑεωρεῖν μεθόδων’ ἢ yàp τέσσαρας ἔχων βρα-- 





4 xwi;) Puto legendum ihi».  *ixu] Aliquid deeffe vide- 
vel naris, Meilom. tur: vel oratio eft ανακόλουθος. 
' εἴρνται} Mallem εἴρηνται. ἴς, Quo enim refpicit verbum ἔχει ἢ. 
οἱ φόδς. Ibidem O. συντιϑι.  Refüituerim non à «nb, fed ἡ 
σαι, pro quo omnino leg. συν». M£w.  Meibom. 
TWacws ut p. 48. Meibom. | 


49 


49 


199 ἘΚ. ΤΩ͂Ν ÁPTYTÉEIAOY 


χεας παλῶται τροκελευσματιπὸς, ἢ τόσσα dar μακρὰς, 
ἄισπτονδῆηος᾽ ἢ dés βρωχοίας ἡγαμένως ἔχων, δύε δὲ 
peuxpug ὑπομόνας, ἰωνινὸς ἀσ ἐλάσσονος" ἢ ἐναντίως 
ἐσχηιματισμοόνος, ὠπὰ μείζονς" ἢ τοεριεχούσας ἔχον τὰς 
μακρῶς, ἐν μέσῳ δὲ τὰς βραχίμαις, spia fue" ἢ ἔγαν- 
τίως ἔχιν, ari orae rog ἢ τὼς μὲν μακρὰς ἐν περιτταῖς 
ἔχον χώραις, τὰς δὲ βραχείας ἐν ταῖς ὠρτείοις, δὲτρά- 
aueos^ ἢ ἐναῤτίως ἔχον, δέϊωμίος ἢ μίαν μὸν μακρὰν 
ἔχων, τὸς di λωπὼς βραχείας, τπκίωρας cai τύσσω- 
pas, duro τοῦ τόπου τῆς μωκρῶς τὴν ὀνομασίαν λαμβά- 
γόντας" τὸν μὲν ' οὖ τρώτην ἔχοντα, Gore voy de δευ- 
τέρων, δούτερον, καὶ τὰς ἑξζὴς ἀνάλογον. Ei δὲ μίαν μὲν 
ἔχει βραχεῖαν, τὰς dé Aorrág μαχρὰς, τοὺς ὀπίτρίτως. 
ἀποτελέ!, πὸ τὴς χώρας, ἐν ἢ τίθεμεν τὴν βρωχεῖαν, 
κατὰ ταυτῷ TOS ταίωσι τὴν ὀκομεισίαν λαμβάνοντας. 
Ἐπσίτριτον δὲ καλῶται. τὸ σχῆμα, ἐπεὶ συνέστηκον ἐκ πο- 
δῶν λόγον ἐχόντων τπίτριτον, ὃν ἔχει τέσσαρα cer τρία. 
Ὁ μὲν γὰρ τῶν δισυλλάβων ἐν αὐτῷ τρίσημος᾽ ὁ δὲ τε- 
τρώσημωος. Τατων quy συντιθεμένων γίνονεαν τόδε, 
δισυλλάβων. μὲν καὶ τρσυλλάβων GevraeóAAXa(du " AD 
τῶν δὰ τρισυλλάβων ἀλλήλοις τοαρατοθεμεόκων, ὁξασόλ. 
λαίθοι. ἑξηκεοντιισέσσαϑεσ,. (Ug. "αὶ. μετρυοὸς τὥροσ ϑγσρεῦ- 
ουσι συῶγίας. Μέχρι γὰρ ἑξάδος ἠυξήθη συλλαβή vt 
se; τοὺς, xe μέτρον, Ou τὴν τῷ ἀριϑιμοῦ τελειότητα, 





* οὖν MSS. deinde καὶ τοὺς bit, fi fingulis dilyllaborum octo 
ἑξῆς 16. eaene: — Molbom. trifyllabi:addasitur. Eodem mo- 
"ag, Quute enim. quatüon do fingulis: trifyllaborum αἱ 
fint pedes diíyllabs et o&ào tri oGo tn(yllabas. additis, babe 
fyllabi, iis. inter fe multiplieatie:  bastur hexafyllals. pedes: 6. 
32 pedes quinüm: fylabarum Meioniues 
eonfurgunt. Atque hoc lique- ! 





ΠΕΡῚ MOYZIKHZ. 193 


A ^ 5 ο. / , .» ^ N od x 
Xdi τῷ τηεριεχεσισαι σάντας ἐν αὐτῷ τοὺς τῆς “συμῷω- 
/ / 

Was Acyous. 

Ἔκ δὴ τῶν τοδῶν συνίστανται τὼ μέτρα.  Mérpoy μὲν 
οὖν ἐστι σύστημω τοοδῶν ἐξ ἀνομοίων συλλαβῶν συγκεί- 
μένον, ἐπὶ μῆκος σύμμετρον. Διαφέρει δὲ τοῦ ῥυϑμο 
φασιν, οἱ μὲν, ὡς μέρος ὅλου" τομὴν γὰρ posa Quei 
αὐτὸ, Wap καὶ μέτρον εἰρησιϑαι, διὰ τὸ μείρειν, ὃ σης 
μαίνει, μερίζειν" οἱ δὲ xard τὴν ὕλην. Τῶν γὰρ γινομένων 
ἐκ δυοὶν ἀνομοίων τοὐλάχιστον Y γεννώμενον, τὸν μὲν pu 
μὸν ἐν ἄρσει καὶ ϑέσει τὴν οὐσίαν ἔχειν" τὸ "δὲ μέτρον ἐν 
συλλαβαῖς, καὶ τῇ τούτων ἀνομοιότητι. Ταύτη Tos ῥυϑ μὸν 

^ e. ^ 
μὲν συνίστασθαι xai διὰ τῶν ὁμοίων συλλαβῶν, xai 
διὰ τῶν ἀντεϑέτων τοοδῶν᾽ μέτρον δὲ διὰ μὲν τῶν σάσας 
μέτ μὲ 

t Σ / v λ ^5 5 4^ 2 
ὁμοίας " ἐχόντων μηδεπώποτε, διὼ δὲ τῶν ἀντιϑέτων ὀλε- 
ydxig. Τῶν δὴ μέτρων πρωτότυπα μέν ἐστι καὶ ἁπλᾶ 
ΝΣ) Ν » 7 Ν , Ν 3 M 
τὸν api μοὸν ἐννέω᾽ δωκτυλικὸν, ἀνωπωιστικὸν, ἰωρμβικὸν, 
τροχαϊκὸν, χρριωμίβικὸν, ἀντισπαστικὸν, ἰωνικῷ δύο, 

΄ / ΝΙΝ Y ΄ / ^ 
TdiVIXOV. Τούτων τῶ μὲν QA, μέχρι τεσσάρων ποδῶν 
εὐπρεπῶς sipnras T0 δὲ δακτυλικὸν, ὅτε καταληκτιχὸν 
γίνεται μέχρι s. "Τὸ μέν Ya xaJ & ενώ βαίνεται πόδα, 
καὶ προχωρεῖ σύνεγγυς. κὸ χρόνων, ἰσαρίϑμων ταῖς ἐν τῷ 
διὰ πασῶν διέσεσι" τὰ δὲ, κατὼ " διποδίαν ἢ βαίνωτα 





x νωμένων. Oxon. yewpénp. Melius 


συμφωνίας λόγου, Hoc de 
fcriberetur γενόμενον. — .Meibom. 


numero confonan£ium intelli-. 


gendum, quarum fex cum Ari- 
floxeno plerique omnes. Harmo- 
nici flatuebant, recepta in illa- 
rum numerum, contra Pytha- 
goricorum fententiam, dia pa- 
fon et dia teffaron confonantia. 
Meibom., 

J γυνώμενον]) Cod, Scal. yir 


* Bene Cod. Magd. ἐχόντων. | 


«099» μηδὲ “σώποτε. Sed ultimum 
melius conjunctim. — Meibom. 
* τὸ μέν, Scribo τὰ μέν, Mei- 
bom. 
b διαοϑίαν ἢ Barra] Codd, 
Ox. δὲ'ποδίαν & συζυγίαν καὶ expos 
χώρων χρόνων, & ὀλίγω «σλειόνων, 


e 


59 


5I 


194 |. EK TON APIXTEIAOT 


. - . N : . / 
τὸ τροειρημένον τῶν χρόνων τλῆϑος διαιροῦντες εἰς δὺο 
σύνϑετω προσηγόρευσαν. Τῶν δὲ μέτρων τὼ μὲν ἀκατά- 
ληκτὰα καλέϊνται, ὅσα ταῖς ἐνούσαις συλλαβαῖς συνα- 
παρτίζει τοὺς όδας" ἃ δὲ καταληκτικὰ, ὅσα συλλα- 
P»v ἀφαιρέϊ τοῦ τελευταίου ποδὸς, σεμνότητος £YEXE) τῆς 
μακροτέρας καταλήξέως" τὼ δὲ βραχυκατάληκτα, 0i 
ποὺς δισύλλαβος ἐλλείπει" τὰ δὲ ὑπερκατάληκτα, ἐν 
οἷς μία συλλαβὴ περισσεύει. ἘΠ γὰρ ποὺς πλεονάζει, 
ταυτὸν γίνεται τῷ βραχυκαταλήκτῳ. Καὶ μὴν ἃ μὲν αὐὖ- 
τῶν ἔστι δίμετρω, ἃ δὲ τρίμετρα, ἃ δὲ τετράμετρα, ἕως 
L y NON N 2 ^ s , , a 
£z. Ἔτι τὰ μὲν διὰ μόνων τῶν ἰσοχρόνων γίνεται τοοδῶν 
τὰ δὲ, διὰ πλεοναζόντων Tig χρόνοις. Καὶ τὰ μὲν δέχε- 
ται τοὺς ἰσοχρονοῦντας, εἰ δύναιτο τὴν αὐτῶν διατηρεῖν Qu- 

^ , 3 v v ^ / M » 7 , € ^ 
ci" τὰ dV οὐχὶ, ὅσα dià ταύτην τὴν αἰτίαν εἰς ἑτέρου 
μέτρου φαντασίαν περιίσταται. ΤΙάλιν τὰ μὲν. αὐτῶν εἶ 
J ἢ y C "4 T EN 3 / * 
ὁλοκλήρων ἄρχεται τῶν ποδῶν, ὧν τὰς ἐπωνυμίας ἔχει 
τῷ δὲ ἐξ ἐλαττόνων, ὡς τὼ λογαοιδικώά. Καὶ τὰ μὲν 
ποιεῖται συνεκφωνήσεις συλλαβῶν, χρείας ἕνεκεν μέτρου' 

NM o» 7 c “ ^» e/ AN ^ 
τὰ δὲ οὐχί. “Συνεκφώνησις δὲ ἐστιν, ὅτε διὰ τὴν τοῦ - 
δὸς συμμετρίαν, δύο σῳλλαβὰς σύμῴωνον οὐκ «ἐχούσας 
9 δ / » v ^ 7, ^ 

μεταξὺ, ἥτοι δύο βραχείας, ἀντὶ μιῶς βραχείας ἢ βρα- 
xay καὶ κοινὴν ἀντὶ κοινῆς, ὅπερ γίνεται σπτανίως" τά- 

/ 7 * ^v iN N * * M 
λιν δύο βραχείας, 7 βραχέϊαν καὶ μάκραν, ἢ κοινὴν Χαὶ 
μωκρὼν ἀντὶ μακρᾶς παρωλωμβάνομεν. 





ὅϑεν τινὶς τὰ ὑπερβαίνοντα τὸ «vgo- autem illias modum, qui eft 
“ἰρυμένο.  DoCuff, Langbainius cum due longe pro una longa 
hic in marg. eyoxspti μέχρι...  adfumuntur, non habet Arifi- 
ων χρόνων. Aliquid enim deeffe — des: poteft tamen, fecundum 
nemo non videt. Scribo μέχρι — Hephaftionis exempla, ad il- 
τῶν αὐτῶν χρόνων, 5. — Meibom. lum referri, quo brevem et lon- 


* De hac fgura videri quo- gam pro longa adfumimus | 


que poteft Hephaftio. Primum — Meibom. 





ΠΕΡῚ MOYTSIKHSZ. 195 


Εἴπωμεν δὴ βραχέα περὶ ἑκάστου, ποιησάμενόι τὴν 
ἀρχὴν ἀπὸ TO) δακτυλικοῦ" σεμνότερον γὰρ ἁπάντων; 
διὰ τὸ τὴν μακρᾶν ἀεί ποτε καϑηγουμένην ἔχειν. Τὸ δὴ 
AAKTTAIKON ἐπιδέχεται δάκτυλον, σπονδέϊον, ὡς ἰσό- 
χρόνον" προκελευσματικὸν δὲ οὐδαμῶς" ἀπρεπὲς γὰρ διὰ 
τὸ τῶν βραχέων πληϑος. " Apxeraa δὲ ἀπὸ διμέτρου, καὶ 

7 “ " 4 e λ" ^ * / « ἃ δι 
πρόεισιν ἕως ἐξαμέτρου" ὁτὲ μὲν ἀκατάληκτον' ὁτὲ δὲ 
χαταληκτικὸν, ἡνίκα καὶ τοῦ τροχαίου κατὼ τέλος δέκ-. 

s / € ST ^v / SON t , 
τικὸν γινόμενον, ἡρῶον καλεῖται... Μόνον δὲ τὸ ἐξάμετρον 
ταύτης τυγχρίνει τῆς προσηγορίας, σεμνότερον γὰρ γίνεται 
διώ τε τὸ μέγεϑος, καὶ διὼ τὸ συλλαβὴν μὲν κατάρχειν 

3 ^ N , A φ / , ^ 
αὐτοῦ ua x pay, λήγειν δὲ εἰς κατάληξιν εὐμεγέθους δια- 
στήματος. Τομαὶ δὲ εὐπρεπεϊς αὐτοῦ, πρώτη μὲν ἡ μετὰ 
δύο σόδως εἰς συλλαβὴν, ἣ καὶ διπλασιαζομένη ποιέϊ τὸ 52 
ἐλέγειον" οὗ πέφυκεν ἀρετὴ τὸ τὴν μὲν τῆς προτέρως συ- 

/ * N 3 4 7 N 
(vyias συλλαβὴν τσεριττὴν ἐξ ἀνάγκης μωκρᾶν ἔχειν" 
τὴν δὲ δευτέραν συωγίαν ἀναμφιβόλως ἐξ aoi: συγ- 
κέσϑαι δακτύλων. Δευτέρω, ἡ μετὼ dio πόδας. Τρίτη 

Note N ^ 4 / » 994 4 
δε, ἡ μετῶ τρεῖς εἰς συλλαβήν. Τετάρτη κατ᾽ ἐνίους, τέσ-- 
σάρες δάκτυλοι" ῃ, ὅπερ ὥμεεινον, * τετώρτος τροχιωίος᾽ Y 
γὰρ εἰς ὅμοια μέρη, 'διαίρεσὶς μᾶλλον ἢ τομὴ καλεῖται. 
Τομὴ δὲ ἐστὶ μόριον μέτρου τὸ πρῶτον ἐν αὑτῷ λόγον 
3 / € 5 di "2 δι 3 » 7 ^ δ ^ v 
ἀπαρτίζον, ὑπὲρ δύο πόδας tig ἀνόμοια μέρη διαιροῦν τὸ 
μέτρον. Τοῦ δὲ γενικοὺ δακτυλικοῦ πεποιήκασιν οἱ μετὼ 
ταῦτα εἰδὴ" δίμετρον, τρίμετρον, Τετρώμετρον, πεντώμε- 

. 2 ^. LES x N ΄ c 
Tp». Παραβαίνουσι dé τινες duró, καὶ κατὰ συζυγίαν 





ἃ δύο πόδας. Plane adden-  fyllabum definens, quo primus 
dum εἰς δισύλλαβον. — Meabom. ufus eft in Epodis Archilochus, 
* τέταρτος τροχαῖος, loc eft, ut fcribit Flephaeftio. — Meibom. 
dactylicum tetrametrum, in di- 
o2 


' $3 


. 396 EK TON APIZTEIAOT 


ποιουντεῷ τετρώμεγρω καταληκτικά. Τινὲς δὲ xay ταῖς 
πρώταις χώραις μόναις ἀμείβοντες τὸν δάκτυλον, καὶ 
τοὺσ ἀνισοχρόνους αὐτῶν ὥσυλλάβων τίθενται, ποιώσι 
τὰ καλούμενα λογαοιδικά. 

Τὸ d, ἀντίστροζον τούτῳ τὸ ANAIIAIZTIKON δέχε- 
ται πόδας, δάκτυλον, (σεμνότερον γὰρ ὑπ᾽ αὐτοῦ γίνε: 
ται) καὶ τὸν ἰσόχρονον σπονδῶον, καὶ τὸν τροκελευσίματι- 
xv. Καὶ ἄρχεται. μὲν ἀπὸ δι μέτρου καὶ προχωρεῖ μέχρι 
τετραμένρου. Καὶ ort μέν ἐστιν ἁπλοῦν xaJ ἕνα τοδὰ 
γίνεται" ὅτε δὲ σύνθετον, δὲ ἣν προείπομεν αἰτίαν, κατὰ 
συζυγίαν ἢ ῆ δ ποδί íqy. Διποδία διε ἐστὶ ποὺς τετρασύλ- 
λαβος" τί δὲ ἡ συζυγία τρροειρήκωαμεν. Καὶ τὰ εἰδὴ δ 
γῶν καταλήξεων ἐπιδέχεται πασῶν. Καὶ τὴν τῶν λογα- 
οἰδικών μέϑυδ y TK καὶ χρησιν' οὐ xard τὰς πρώτας 
χώρας μόνον πόδας δισυλλάβους βεαχυσημοτέρους πα- 
ραλαμιβάνον, ἀλλὼ καὶ κατὰ τὰς τελευταίας τὸν βακ- 
χεῖον. 

T? δὲ IAMBIKON δέχεται δάκτυλον, τρίβραχιν, 
ἀνάσαιστον" τροχαῖον δὲ οὐδὲ ὅλως" εἰς ἕτερον γάρ τρά- 
πήσεται μέτρων. Σπονδέον δὲ δέχεται μὲν ἐν ταῖς ipr- 
ταῖς" ἐν δὲ ταῖς ἀρτίοις οὐδαμῶς. Ὁ γὰρ χρίσας. αὐτὴ 
τῆς pos Jo δακτυλικὸν ὁμοιότητος, ὁ xard τὴν ἄρτιον 
χώραν ἴαμβός ἐστι. Διὸ καὶ τοὺς ἰσοχρόνους τῷ σ-πονδείῳ 
λίαν σπανίως xai xarà τὰς ' περιττὰς παρωλώμβώνι. 
Δέχεται δὲ ἐπὶ τελευτῆς ἐν Toig ἀκαταλήκτοις καὶ τυῤῥί- 
quor σπονδεῖον. δὲ, ὅτε τὸ κωλούμενον ἔ χῶλον γίνεται" ἐν 
δὲ 'τῶς καταληκτικοῖς, ἀμφίβραχυν, ἢ Baxter διὰ 





! Vox e MSS. addita. € Sic emendavit Meibornius. 
O. κῶλον. 





TIEPI. MOTSIKH3. 407 


ἡ τὴν ἀδιάφορον. ᾿Αρξάμενον δὲ ἀπὸ διμέτρου προχωρεῖ 
μέχρι τετρωμέτρου. Καὶ βαίνεται xarà διποδίαν. 'Emi- 
θέχεται δὲ ' καὶ τῷ τῶν χκαταλήξεων εἶδὴ πάντα καὶ το- 
μᾶς εὐπρεπεῖς" τήν τε μετὰ δύο πόδας εἰς συλλαβῆν, ἢ 
ποϑημιμερὴς καλῶται, καὶ τὴν μετῷ τρεῖς, ἥτις ἐφϑη- 
μιμερὴς ὠνόμασται. | 

Τὸ δὲ ἀντικείμενον τούτῳ 'TPOXAIKON δέχεται τρί- 
βιάχων, δάκτυλον, ἀνάπαιστον' σπονδεῖαν δὲ ἐν ταῖς ἀρ- 
τέρις μόναις, διώ τε τὰς ἐπὶ TOU ᾿ἰάμβω τροῤῥηϑ iras 
λιῶν αἰτίας, καὶ ὅτι ἐφεξῆς πολλῶν κειμένων μακρῶν, 7] 
τῆς Φωνὴς συνέχεια roig ἐπαλλήλοις μεγέθεσι τῶν συλ- 
λαβῶν διακόπτεται. ἘΠ δὲ εἴη καταληκτιυῶὼν, καὶ ἀμφι- 
μάᾶκρον ἢ δάκτυλον. Καὶ ἄρχεται μὲν ἀπὸ δι μέτρου mp 
εἰσι δὲ & ἄχρι τετραμέτρου. Γίνεται δὲ καὶ χωλὸν ὅτάν τις 
& τῇ τελευταία τῶν περιττῶν χώρᾳ συτονδέῖος € ἐμπέσῃ. 
Χαριεστέρα A αὐτοῦ τομὴ εἰς τρεῖς τροχαίους’ ἐπιδέχε- 
ται δὲ καὶ τὰς ἄλλας, 

Τὰ δὲ ἐκ τούτων συγκείμενα χοριαμβικόν τέ ἐστι καὶ 
ἀντισηταστικόν. Τὸ μὲν οὖν XOPIAMBIKON ἐπιδέχεται 
διποδίαν ἰαμβικὴν καϑαρᾶν, καὶ τὴν ἑπτάσημον σπα- 
γίως ᾿συζγίαν, καὶ τὴν ἰσόχρονον αὐτῶ. ᾿Αρχεται δὲ ἃ ἀπὸ | 
δμέτρου, καὶ πρόεισιν ἕως τετραμέτρου, ἔτε ἐστιν ἁπλοῦν' 
ἔτι δὲ καὶ τῶν καταλήξεων τὰς διαφορὰς ἐπιδέχεται. Τὸ 
δὲ ANTIXIIAXTIKON μετρεῖται μὲν τῷ ὁμωνύμῳ ποδὶ" 
πολλάκις δὲ τὸν τρότερον δσύλλαβον καὶ tig τρὺς ἄλ- 
λους δισυλλάβους μεταβάλλει" εὐπρεπέστερον μὲν ἥν 


καὶ εἰς σπονδεῖον, σπανίως δὲ εἰς τοὺς λοιπούς. Kai ἀρ- 





5 Sic rete Meibomius. O. t ᾿αμβικοῦ Meibom. ᾿ 


γιὰ διάφορον. ! καὶ δλυξίοτς Meibomio ὧδε 
i Sic MSS. In ed. κατὰ τῶν. levi. 


ο 3 


55 


198 EK.TON APIXTEIAOY 


ξάμενον à ἀπὸ δι μέτρου πρόεισιν ἄχρι τετραμέτρου. τὰς. εἰν 
ρημένας χρήσεις τοῦ xaT ἀρχὴν ποδὸς ἐν πάσῃ χώρῳ 
παρωλαμβώνον, τὴν κατάληξιν εὐπρεπείας ἕνεκεν εἰς 
ἰαμβικὴν καϑαρὰν srouiras. Ὅτε δὲ καταληκτικῶ γίνε- 
ται, δέχεται καὶ τὸν ἀμφίβρωχωυν, ἢ τὸν βακχεῖον. Καὶ 
ὁτὲ μὲν ταῖς περιτταῖς προκειμένης ἀντισπαστικὴς ἐπι- 
Φέρει τὴν ἰωμββικήν; ὁτὲ δὲ τοὐναντίον ποιεῖ, Ὁμοίως καὶ 
τῆς. ἰαμβικῆς τὸν πρότερον πόδα, τρέπε εἰς τοὺς Auro 
δισυλλάβους" ἐνίοτε dà εἰς τρίβραχων, ἢ ἢ ἀνάπῳιστον, δὰ 
τὴν πρὸς τὸν ictu [Àoy συγγένειαν. 

Τῶν δὲ ἸΏΝΙΚΩΝ τὸ μὲν ΑΠΟ ΜΈΙΖΟΝΟΣ σύγ- 
κειται διὰ σπενδείου καὶ πυῤῥεχίου" τρέπει δὲ παλλάχις 
ἔν τῇ πρώτῃ διποδίω τὸν σπονδεῖον εἰς ἴαμβον, κατὰ πᾶν 
μέγεϑος μέτρου. Πρόεισι dV, ἀπὸ διμέτρου μέχρι τέτρα- 
μέτρου, καὶ τὼ τῶν καταλήξεων εἴδη δέχεται. Τροχαϊκὴν 
δὲ δέχεται διποβίᾳν, κατὰ μὲν τὴν περιττὴν χώραν, κα- 
ϑιαράν' κατὼ δὲ τὴν ἄρτιον, καὶ ἑπτώσημον. Πολλάκις δὲ 
καὶ τὸν μολοσσὸν παραλαμβάνει, συνώγον rds βραχείας 
εἰς μακρὰν ἢ συζυγίαν ἰωμβικὴν, πεντασύλλαϊβόν τε καὶ 
ἑξασύλλαβον' λύον τὰς. μακρὰς εἰς βρωχείας. ΤΟ δὲ 
AIT ΕΛΑΣΣΟΝΟΣ μετρέ μὲν ὁ ποὺς ὁ ὁμώνυμος 
πολλάκις δὲ καὶ ὁ διτρόχαιος" ὃν ὅταν παραλαμβάνω- 
μέν, τὴν προκειμένην διποδίαν τρίτον qaad ποιοῦμεν, 
ἵνα μὴ τριῶν ἐφεξῆς μακρῶν κειμένων σκληρὰν γίνηται τὸ 
ποίημα. Δέχεται δὲ καὶ τὰ τῆς καταλήξεως εἴδη, καὶ 
ποικίλλετωι τάς τε βραχείας εἰς μακρὼς συνώγον, καὶ 
λύον τὰς μακρὰς εἰς βραχείας. 

Τὸ δὲ IIAIONIKQN καλεῖται μὲν καὶ ΚΡΗΤΙΚΟΝ, 
διὰ τὸ ποτὲ μὲν τοῖς παΐωσι. καϑαροὶς" ποτὲ δὲ τος 
κρητικοὶς μετρεῖσθαι. Αὔξεται δὲ μέχρι τετραμέτρου. 





ΠΕΡῚ MOYXIKHX.  — 199 


vivis δὲ καὶ πεντώμετρω πεποιήκασι. Τίνεται δὲ ταῦτα 
καὶ διὰ τοῦ τετάρτου παίωνος καθαροῦ, οὗ πολλάκις 
ἤτοι τὰς δύο μέσας βρωχείας συνάγοντες εἰς μωκρᾶν, 
διὰ βακχείου καϑαροῦ ποιοῦσι βωκχειακόν" ἢ τὴν τε- 
λευταίων μακράν εἰς δύο βραχείας λύοντες, di. ὅλων βρω- 
χειῶν ταυτὸ ποιουσι" τὴν κατώκλεῖθα μόνην τέταρτον 
παίωνῳ τηροῦντες, διὰ τὸ τῆς μακρᾶς εἰς ἀνάπαυσιν εὐ- 
πρεπές. Τῷ μὲν οὖν ama μέτρα καὶ πρωτότυπα ταῦτά 
ἐστι. 

Γίνεται δὲ ἐκ τούτων τῶν αὐτῶν μὲν δπλασιαζομένων 
μέτρων σύνθετα, τῶν δὲ a ἀνομοίων ΑΣΥΝΑΡΤΗ͂ΤΑ. Τού- 
των δὲ τὼ μὲν ἐκ δυόϊν μέτρων ἕν ἀποτελεῖ κῶλον’ τὰ δὲ 
ἐκ μέτρου καὶ τομῆς, ἢ μέτρου καὶ τομῶν, ἢ ἐκ σασῶν 
τομῶν, ἢ ἀνώπαλιν Teens xai | “μέτρου καὶ μέτρων. ὧν 
ποικίλη μὲν ἥτε, χρῆσις, καὶ ἡ ἐπ᾽ ἀκριβὲς τεχγολογίω" 
εὐχερὴς δὲ τοῖς ἐπιστήμοσιν εἰς κατανόησιν. Γίνεται δὲ 
καὶ ΚΑΤ᾽ ANTIIIAOEIAN μέτρα δύο, ὧν τὸ μὲν ἘΠ- 
IONIKON κωλέται 1 ὅτε διποδίας ἰαμβικῆς τρρρκειμεένης 
ἰωνικὴν ἐπιφέρεσθαι συμβαίνει, 5 ἥτις οἰκειότητῶ epis τρο- 
χαϊκὸν, ὡς ἐπεδείξαμεν, € ἔχουσω, δεόντως ἃ ὧν ἀντιπάσχειν 
τῇ ape λέγοιτο, τὸ- d$, ἘΠΙΧΟΡΙΑΜΒΙΚΟΝ, ὅτε 
τροιχαϊκης προκειμένης, ᾿διποδί ias ἐπιφέρεται χοριαμβικὴ, 
οἰκειότητα πρὸς τὴν ἐναντίαν. τοῦ " τροχοΐου τὴν ἰαμ(βικὴν, 
ὡς προειρήκαμεν, ἔχουσα. ᾿Επιφέρεται. δὲ αὐτῇ τποολλώκις 
καὶ ient 5 συμπέποϑε; τῇ τροχαϊκῆ" ἐπιφέρετῳι δὲ 
καὶ τῇ τρὸς c αὐτὴν ἀντικειμένη, λέγω δὲ, τῇ ἀντισπαστι- 





7. μέτρου καὶ Ὁ arp] Pyto le- à Pro τροχαίου recte Oxon, 


gendum pérpov, ? τομῶν καὶ μέ- τροχαϊκοῦ, nifi malimus τῆς 7po7 


ev. Namque colon duo mem- — xax. — Meibom. 
bra non excedit. " Méibom. ' 


0 4 


96 


57 


58 


200 EK TON APIXTEIAOY 


" ΄ ^ * 

x4. Αὔξεται δὲ xai ταῦτα μέχρι τετραμέτρων. καὶ τῷ 
M Σ ν 3 / v A Ν / 

μὲν aure ἀκαταληκτα Td δὲ καταληκτικά Ὑμνέται, 

Μέσα δὲ καλέται μέτρα, ὅτε δύο τοοδῶν avri éran tie 

μεταξὺ πίπτων , οἰκειότητα tos ἀμφοτέρους ἔχων, δυσ- 


᾿ «ἃ - 3 ^ A ev ' 
διώκριτον tJ0iti Τὴν βάσιν" 010V ἐχχέιμενου LEV εγὸς δακ- 


/ ^ N00» ^ Ν ^ ΄ 
τύλου, διμέτρου δὲ ἀναπαιστικοῦ, κατὰ μέσον πεσὴ 
^P "n ^ M 
σπονδέιος" ἄδηλον τούτερα δύο φήσομεν εἶναι μέτρα. τὸ 
3 Δ 
μὲν δακχτυλικόν" τὸ δὲ ἀναπαιστικὸν, ὥμῷφω δίμετρα, f 
3 / 3 5 N 
τὸ σύμπαν τετρώμετρον ἀναπαιστικόν. καὶ ἐπ᾽ ἄλλων δὲ 
^ * ^I ^ 4 9 x N N 
μέτρων ταυτὸ ϑεωρέϊται. Συγκεχυμένω δὲ ἐστὶ τὰ διὰ 
τῶν συνθέτων γινόμενα ποδῶν, ὅτων τῶν μὲν μιωκρῶν λυο- 
μένων, τῶν δὲ βραχειῶν συναγομένων ἐν αὐτῇ drrodia, 
δυσχερὲς f ποτέραν ἀποφαντέον. Οἵόν εἴ τις dia Mort μὲν 
τὴν πρώτην μακρὰν τοῦ ἀπὸ μεῖ Cori ἰωνικοῦ, συναγάγοι 
δὲ τὰς βραχείας, ἄδηλον ταύτερον δ μεΐζων πέφυκεν! ἰων!- 
κὸς, 5 ὁ ἐλώττων. Tà μὲν οὖν τοιαῦτα τῶν μέτρων, ἤτοι 
ἐκ τῶν καϑιαρῶν διποδιῶν, αἷς παρατίϑεται, καταλαμ- 

3 ^e e A» ^ “ , 
βάνεται" ἢ ἐκ τῶν ἑπομένων κώλων, ἢ ἐκ τῶν ταῖς ἄντι- 
στρόφοις ἀποδιδομένων. Καλεῖται δὲ τινα καὶ ᾿Ἅπεμ- 
Φαίνοντα, ἢ ὅτων ἐν τοὺς συνθέτοις " ποσὶν, ὅπου χρεία βια- 
χείας, μωκρὰ παῤαληφϑῇ. e τινες καὶ τῶν ἀρχαίων 
κέχρηνται did, τὴν τῶν ὀνομάτων ἀνάγκην. 

Τὸ δὲ ἐκ τῶν μέτρων εὐπρεπὲς σύστημα καλεῖται 
ΠΟΙΗ͂ΜΑ. Τούτων δὲ τὼ μὲν΄ γίνετωι κατὼ στίχον, ὡς 
^ € / x E / ^ € MN 22, 7 & 
τῷ Ὅμηρου" τῷ δὲ ἐκ. δύο μέτρων, ὡς TO ἐλεγεία᾽ τὰ 
N 9 ^v e "v ? / e: .. e ^ 
δὲ, ἐκ τριῶν, ὡς ὅταν ἐλεγείῳ προστιϑῇ τις ἰαμβεῖον ἡ 
ἄλλό τι" τὰ δὲ ἐκ πλειόνων. Kati τούτων τὰ μὲν ἀπολε- 





9 Pro σοσὶν ferme legerim — Hephzeftio, genuinum hic fit 
ὀνόμασιν, ut illud ex Simonid, exemplum. 3 μέγ. "A3. x. v. λ. 


epigram. quod p. 14. habet —Meibom, 





ΠΕΡῚ ΜΟΥΣΙΚΗ͂Σ. 201 


λυμένα' τὰ δὲ, κατὰ σχέσιν. ᾿Απολελυμένα μὲν, ὡς 
ταρὰ τοῖς Κωμικόις αἱ παραβάσεις" κατὰ σχέσιν δὲ, 
ὡς τῷ ἀντιστρέφοντα. Καὶ πάλιν τούτων ἃ μὲν δὶ μερή, 
ἃ δὲ τειμερῆ, ὡς Tà καὶ τὴν ἐπωδὸν τροσλαμβάνοντα. 
Καὶ τὰ μὲν ὁμοίως τὴ τάξει" τὰ δὲ, ὁ ἐναντίως ἔχει. ὁμοίε"- 
μὲν, ὡς ὅταν τὸ πρῶτον τῆς ἀντιστρόφου τῷ τῆς στροφης 
arodo3 πρώτῳ" τὸ δὲ δεύτερον, τῷ δευτέρῳ, καὶ τὰ 
ipe ὁμοίως. ἐναντίως δὲ, ὡς ὅταν τὸ πρῶτον τῷ τελευ- 
ταίῳ" τὸ δὲ δεύτερον, τῷ " παρατελευταίῳ. καὶ τῷ Àormd 
xard, τὸν αὐτὸν λόγον. Ape xai ταῦτα me μέτρων καὶ 
ποιήματος, ἱκανῶς γὰρ ἡμῖν ὁ τεχνικὸς τῆς μουσικῆς 
πεπέρανται λόγος. 





P Sic MSS. “αρατιλάτῳ ed. σαρατιλεύτῳ em. Meibomius. 


N O TT ΑΕ. 


1 
' 
D 
E 
' 
. - 
. 
. 
^ *. 
' 
. 
“ 
. 
i 
ἢ 
* 
*. . 
4 
' 
. , 
. 
* D 
1 
. 
΄ 
ῃ 
. 

D 
' 

4 

1 
, 
- ͵ 





NO T A. 


CAPUT PRIMUM. 
De Quantitate Syllabarum. 


I 1. p. 1. DzrivrrioNEM fyllabe ab Hephaflione przter- 
miffam, librariorum quoque incuria ex Longini Prolegomenis p. 
142. exulantem, ita tradunt Grammatici Latini, Priícianus 1I. p. 
565. Syllaba eff comprebenfio literarum confequens, fub uno accentu, et 
uno fpiritu prolata. — Abufive tamen etiam fingularium vocalium fonos, 
Jillabas nominamus. — Poffumus tamen et fic definire : Syllaba efl ox 
hteralis, quee fub uno accentu et uno fpiritu indiflanter profertur. dem 
p.671. Syllabas nominamus, non quod omnes comprebenftone. litera- 
rum conflent, fed quod plereque. Diomedes II. p. 422. Syllaba eff 
froprie congregatio, aut comprebenfio luerarum enuntiata, — (Sic enim 
recte edit. Mediolan. 1497. Putíchius male enunciatio. — Fit au- 
iem ex omribus vocalibus, etiam ex fingulis, fyllaba tam. brevis quam 
lnpa, e ex copulatione vocalium confonantiumque, temporum capax. 
Syllabe autem dicuntur Grece, παρὰ τὸ συλλαμβάνειν τὰ γράμματα : 
Latine connexiones ve] conceptiones dici poffunt, quod literas conci- 
piant atque conneclant. Sergius in. Donati edit. primam p. 1829. 
Syllaba dicla eff. ex interpretatione Greca, ἀπὸ τῷ συλλαμβάνειν τὰ 
γάμματα, 60 quod complectitur et conglutinat literas ; unde et in qua- 
J'ionem. illud venit, quare una vocalis [yllaba dicitur. — Intelhgendum 
6 tamen, quod boc fibi non ratione, fed abufive depofcit. "Terentianus 
Maurus p. 2411. 

Una vocalis jugata confonanti aut pluribus 

Syllabam reddat neceffe efl : [yllabam Greci vocant, 

Ore quod fimul profeclze copulant unum fonum ; 

Vinculum nam fignat ifla congregale dicho. 

Et tamen vocalis una quando pars fermonis eft,* 

Syllabam dici neceffe ef, quum fit una litera. 
et in iifdem fere verbis permulti alii. Ex fyllabis alie breves 
funt, alie longe. — Dionyfius Halicarn. e? Συνϑεσ. Ὀν. Set. xv. 
P. 104. ed. Upton. Ἐκ δὴ τῶν γραμμάτων — αἱ καλούμεναι γίνονται 
συλλαβαί. Τούτων δέ εἶσι καὶ μακραὶ μὲν ὅσαι συνεστήκασιν ἐκ τῶν 
φωνηέντων τῶν μακῥῶν, ἢ τῶν διχῥόνων, ὅταν μακρῶς ἐχφέρηται, καὶ 


206 NOT ££. 1.2. 


ὅσαι λήγουσιν εἷς μακρὸν ἢ μακρῶς λεγόμενον γράμμα, ἤτοι τῶν vau" 
νων xai ἀφώνων' βραχεῖαι δὲ, ὅσαι σιυνιστήκασιν ἐκ βραχέος φωνήντος 
ἢ βραχέως λαμβανομένου, καὶ ὅσαι λήγουσιν εἰς ταῦτα. Μήκχους dt 
καὶ βραχύτητος συλλαβῶν οὐ μία Φύσις, ἀλλὰ καὶ μακρότερα τινές 
εἰσι τῶν μακρῶν, καὶ βραχύτεραι τῶν βραχειῶν. — Pofirema hac quz 
docta fubtilitate explicare pergit fcriptor difertiffimus, quum ad 
rem metricam vix quidquam adjumenti conferant, latius períequi 
nolim. Confulendus tamen Gregorius de Dialectis cum Κοξαὶὶ 
nota p. 282. Sextus Empiricus adverfus Mathematicos I. 6. p. 
242. Πᾶσα ob» συλλαβὴ, ἣ μᾶκ & ἰστιν, ἢ βραχεῖα. pax ἃ δὲ γίν:- 
ται, Φασὶ, διχῶς, φύσεν τε καὶ ϑέσει. Φύσει μὲν τριχῶς" ἢ ὅταν ta 
στοιχεῖον Φύσει μακρὸν, ὡς ἐπὶ τῆς ΗΩΣ λέξεως. ἑκατέρα γὰρ τούτω! 
τῶν συλλαβῶν ἰστι μακρὰ; διὰ τὸ τὴ» μὲν τὸ H, τὴν δὲ τὸ Ω φύσει ἔχειν 
μακρόν. ἢ ὅταν ix δυοῖν Φωνηέντων συνεστήκη, ὡς ἐπὶ τῆς AIEI λέξεως. 
αἱ γὰρ δύο συλλαβαὶ μακραὶ, τῷ ixaTícax ix δυοῖν φωνηέντων uar 
xr ἢ ὅταν κοινὸν ἔχη τὸ στοιχεῖον μακροτόνως “σαρειλημμένον, ὡς ἐπὶ 
τῆς APHE' τὸ γὰρ A δίχρονον, νῦν μακροτόνως ἐκφέρεται. οὐκοῦν φύσι! 
τριχῶς μηκύνεται συλλαβη. ϑέσει δὲ πενταχῶς" ἤτοι ὅταν εἰς σύμφωνα 
τῶν ἁπλῶν λήγη δύο, ἢ ὅταν ἢ μετ᾽ αὐτὴν συλλαβὴ ἀπὸ συμφώνων δι 
ἄρχηται, 9 ὅγαν εἷς σύμφωνον λήγη, καὶ ἀπὸ συμφώνου * ἑξῆς ἄρχηται 
ἢ ὅταν εἰς διπλοῦν λήγη στοιχεῖον, ἢ ὅταν μετ΄ αὐτὴν διπλοῦν ἐπιφέρῃ: 
ται. Diomedes loco citato: Sy/labarum modi funt tam duo, natura tt 
fofítione, quam tres qualitates. — Ale enim. breves, alie. longe, ala 
communes funt. — Breves funt. quee. correptam «vocalem. babent, εἰ nm 
definunt in duas confonantes, vel in. aliquid quod fit pro duabus cmf- 
nantibus. Ubi ed. Med. habet, «zl ἐπι aliud quod poft. |n br" 
fyllaba tempus unum eft, in longa duo. 


I. 2. p. 3. Κατὰ πέντε τρόπους. Syllabarum pofitione produ&tz- 
rum plures commemorant fpecies Grammatici Latini; fed nimis 
forfan curiofe. Diomedes p. 423. Pofítione longa δὲ [ylaba moi 
Jéptem. — Primo, cum correpta vocalis in duas definit confonantes, ut, 

Eft in feceffu longo locus. 
Altero, cum excipitur a duabus confonantibus, ut, 
A-crifioneis Danae, . 
Tertio, fí definat in confonantem, et exciptatur a. confonante, ut, 
Ar-ma. 
S uarto, fi definat in duplicem literam, ut, 
Nox erat. 
Quinto, fi Jequenf a duplici incipiat, ut, , 
Α-χίϑ., 
Sexto, f£ definat in unam confonantem, et. excipiatur ἃ vocali loco at 
Jfonantis pofita ἃ vel i, ut, 
At Venus, At Juno. 
Septimo, cum correpta vocalis definat, et, interpofita i, excitatur 297 
cah, ut, 





AO T 2. 1. s. dy 


"αἴ 


Furias À-i-acis Oilei. , 
Tro-i-aque m nunc c ftare. 


Nate dea, nam te ma-i-oribus, , ᾿ - 
Confer Marium Vi&orinum p. 2471— 2474. Valerium Probum 
P. 1431. Sofipatrurh Charifium p. $. aliofque. 


I. 3. p. 6. Diomedes p. 423. Communium fyllabarum modi funt 
Jiptem. — Primus efl, cum correpla vocalis excipitur a dugbus confonan- 
libus, quarum prior fit muta, Jéguens liquida. Brevis enim δὶς efl, - 

^w'* moftrofque ab rupe Cyclopas. 
e, 
Albanique patres. 
Longa ili, MEM 
^ At genus e fylvis Cyclopum e montibus, 
et, . Bp ee 
, Perpetuis foliti patres confidere menfis. 
Jllaba enim, quee fine bac obferoatione poterat effe pofitione longa, bre- 
vis efficitur. Ἐ quoque litera, f prepofta fuerit honda, quameois fe- 
mivocalis fit; mute tamen obtinens locum, ὦ brevem facit qua pofítione 
δὶ longa poterat, ul eft, 
... ore fremebant. 
ed, 
xx ^^t Talis fammato. ΄ 
66, cum. locum brevis longa occupat fala, je" graductom 
vocalem. «vel. diptbtbongum, finita pore orativhis, net "lla ínterpofita 
epafonante, ut efi, 
Te Corydon o Alexi, 
e, 
, . Jnfule Ionio in magno. 
ut efi Homericus 3, 
οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ ὁπότε Κρήτηϑεν ἵκοιτο. 
βούλεται ἀντιάσας 95 ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ὦ ἀμῦναι. 7 
Tertius, cum in fine partis orationis, verfa vice, longa ponitur «ocalis 
correpta, una. interpofua confonante, ut, 
. cui... Emicat Euryalus, et munere lztus amici. 
lw. . 
"ὡς. Oftentans artem "pariter, arcumque fonantem,. 
" 2 
τ Δ Omnia vincit ; amór, et nos cedamus amori, . 
"t ut eft apud Homerum, EU suada diat 
Νέστορα δ᾽ οὐκ ἔλαϑιν 1 ἐκχί--- , 
Quarfus, cum: correplas eocalem. duce confonantes Joguuntur, quarum 


288 NOT E. 


prior efl s ktera, quer. fyllaber ratione communis, «elut. fbilus pofita, 
«itm. conjonantis amittit. — Interdum enim liquidarum mutas legem. Si- 
quidem lle ubjuncie mutis, utramque s potefiatem poldent, bac «cr 
plsrimum fibi defendit. — Non. enim. folum fubjungitur, «erum etian 
contraria praspofita, loco liquide fungitur, ut efl, 

Ponite fpes fibi quifque. 
et apud Lucilium, — 

Infantibus parvis. 
ficut et. Homericus «verfus ille teflatur," 

$ μὸν δὴ μάλα "πολλᾶς μάχας εἰσήλυϑον ἀνδρῶν. 
Quintus eff, cum correptam vocalem. fefcipit "Z, ἀωρίεν, 
Jfitione longam. po[ft efficere, vim plerumque duplicis Gants a mili 
ut, 

nemoro(a Zacynthus. 
Sed bic modus sen tam ratione fyllabge communis admiffus eft, 
ominis nece[frtate fufceptus, ut Jh. ges 

ὑλήεσσα Ζάκυνθος. 
et, 

οἱ δὲ Ζέλειαν ἔναιον. . 
Sextus efl, cum pronomina, bic «el boc, c. litera terminata, vocali 
sim fub/equitur, quando in. bis. pronominibus c. litera orcum et pi 
geminatum continet fonum, ut, 

Hic vir, hic eft, tibi quem promitti fsepius andis. 
eff enim in. boc tam. prima [yllaba longa, quam tertia brevis. — Seti, 
mus efl, cum correpta ocalis in. unam definit confonantem, fequenta b, 
gue plerifque a[pirationis nota videtur, ut, 
Terga fatigamus hafta. 
Bem, Ν 

ZEnean hominum quifquam. 
Sed modus fuperior quibufdam fuperfluus «ifus efl, praecipue autem bic, 
quoniam fufficit finitam effe. partem orationis. — Ex bis. omnibus modis 
qno duntaxat uti admittunt qui metrorum rationum. funt admodum per- 
Jfpicases.. His fimilia vide apud Grammaticos modo citatos. Giuod 
autem ad S inceptivie poteftatem fpectat, fi exempla Terentiani 
Mauri regule adverfantia jufto examine ponderabis, pauciffima 
omníno reperies, quórum auctoritati feu MSS. feu rationes criti- 
cz adftipulantur. Terentiani verba funt, p. 2406. 

Quee. fibi tres tantum poterit fubyungere mutas, 

Siquando SCutum, SPumas, «ej STamina dico, 

Hec fola efficiet nudo ut remanente trocbeo 





, * seAA ds. ἢ. 3, 798. ubilibri me- — Lipf. et duo Uratiflavienfes, πολλές. 
liores babent πολλά: nonnulli ta- — Diomedes Heynii diligentiam elufit. 
men, nomiaMim Edi. Flor. MB. Ὁ Vide Dwwef. Mifc. Crit, p. 9s. 


NOT JE. 1.3. 209 


Spondeum geminas poffint firmare fonoree. 
Exemplis an prava fequar, «el recla probabo. 
Quifque fcire cupit, vel quifque fcribere curat. 
Ante ftare decet, cum dico, et feparo verbum y 


Ante Stefichorum vatem natura creavit : 

Ultima vocalis remanens * in fine trocberi 

Excipitur geminis queis proximus exoritur pes; 

Que, quanquam capite alterius verbi teneantur, 

Sufficiant retro ires ac tempus eportet. 
Bene autem obfervat Dawefius, * eam minus integram fervari ín 
* illis Horatii fcriptis, quae fermoni propriora ipfe eft profeffus. 11- 
“ lud porro monendum efl hanc ἀκρίβειαν, que apud Graecos pet- 
* petua eft, apud Latinos non nifi poft Lucretii tempora obti- 
* nuiffe," Sed hanc quzftionem poft Aldum Manutium, Micyl- 
lum, aliofque, uberius tractavit Juftus Zinzerlingius in Diatribe 
fubjun&a libello, cui titulus, ὕω Zinzerlingii Tburingi Criticorum 
Juveniltum Promulfis. Lugdun. 1610. pp. 208. 121no. 7 

* An ultima di&tionis in vocalem natura brevem definentis fyl.- 
* laba debeat vi pofitionis, fi vocabulum fequens a duabus his con- 
** fonis, fc, fp, /?, inchoetur, produci, controverfia eft non ignobilis. 
* De illa vifum eft inprefentiarum agere; ita tamen, ut anfatn 
" magis dem aliis, quid fequi debeamus, decidendi, quam ipfe id 
“ difüdium componam. Atque hanc equidem viam infiftam, ut 
*" quid Grammatici, aliique viri docti, hac de re fenferint, primo 
* indicem ; poflea exempla ex veteribus Poétis petita in utram- 
" que partem fubjungam. 

* Affirmativa fententize cauffam, ut Grecos taceam, defendunt 
" principes, Diorgedes, Priícianus, et "l'erentianus Maurus; qui- 
* bus noftro feculo calculum adjecit maximus Germanie noftrz 
* vates, et Francie fuz gloria, MELISSUS, qui in carminibus 
* fuis ftudiofe hoc femper fervavit, aliofque uti fervarent monuit.. 
"^ Paria cum hoc fecit Taubmannus, quem diíferentem vide pree- 
* fatione fuorum Melodefiorum. Neque abhorrent ab hac opi- 
** nione Lipfius et Gruterus, duo eruditorum lumina; quorum il- 
" lum vide in notis ad Senecze Medeam v. 293. hunc in notis ad 
" eamdem v. 111. ad Theb. 448. et Hercul. Oet. v. 1038. Uti 
" et Giphanius in notis marginalibus ad Lucretium. 

* Abeunt vero ab his Jul, Caf. Scaliger in Poetica fua, ubi 
" Catullum, quod Gracos hac in re imitari amaverit, reprehen- 
" dit; Raderus in Comm. ad Martialem V. 66. vanum vocans 
* Terentianum, quod fecus fenferit; et novifüme, Henningius 
* Rennemanus IC. clariff. amicus nofter fingularis, in problematis. 
“ profodiacis. Atque hoe videre contigit, hujus diflidii memi- 
"nentes, Jam fpatiemur per amaena Poctarum viridaria, et quod 





€ Sic Dawes. . 
P 


410 NOTE. 1.9. 


* in hanc rem ibi eft inventu, enotemus.  Proemoneo vero, me, 
* quamquam hercifcundus mediam infiftam fententiam, ut talif- 
** modi fyllabam et produci et corripi pofle autumem, modo parce 
* fiat, paullo tamen ip affrmativam partem eíle procliviorem, 
** cum deprehenderim haut paucis locis corruptis alteram fukiri, 
** quibus nonnulla hoc capite fiet medicina. . 

* Principem locum teneat princeps Latinorum Poetarum, in 
** quo uno tantum, qui certus fit, loco utraque fententia nititur. 
* Prior illo, lib. ix. 37. | ᾿ 

** Ferte citi ferrum, date tela, fcandite muros. 

** Quamquam auxiliatores non defuerunt, qui languere fibi vifum 
* pedem voluerunt vigori fuo reftituere : aliis δὲ infarcientibus, 
** ad/cendite Ícribentibus alis. Οἱ addatur alter verfus, ut eft ex 
** emendatione Scaligeri in Cafligat. Catullianis En. VI. 687. 

n “μὲ tandem tuaque fpecdata parenti, 
** aliique, in quibus ca'furz hoc adícribitur, non pofitioni. 

** Pofterioris fententize fundus eft in ifto loco /En. XI. 309. 

« Spem fi quam accitis ZEtolum babuiflis in armis — 

*  Ponite-—/pes fibi quifque, 

** Videri poterat et ifte verfus pro correptione fyllabz ftare, qui in 
* quibuí(dam edd, vitiofe ita ícribitur, ΖΞ η. V. 153. et VIIJ. 
** 690. 

uU ? * Comvulfum remis roffrifque féridentibus eequor. 

* Sed jamdudum explofa eft hzc lectio ab Erythrzeo, et £ridentibus 
ἐς repofitum ipía in altero fyllaba initialis quantitate hoc poftu- 
* lante. Succedat huic ingeniofiffimus Nafo, in quo etiamfi nul- 
* |um producte fyllabze noftrae exemplum notarim, praeter unum 
* quod ex MS. erutum alibi indicavi in his libris, plura vero 
** correpta : illa tamen, paucis exceptis, talia funt, ut non valde 
** movere, poflint dehinc alios, fi has meas ad ea notas infpicere 
* fuerint dignati. Met. VII. 440. 

* Occidit ille Szinis, magnis male viribus ufus. 

** Sed. Sinis fieri debet, MS. et Plutarcho pofcentibus. Idem Art. 
* |I. 671. ' 

ar “μὲ mare navigiis, aut vomere f[cindite terram. 
** Sed ora ed. Berfmanianze refert in quibufdam effe ffndite, quod 
* in noftris etiam fervabatur membranis, Neque hac variatio 
** hoc folum loco eft, ΕΠ et in Ep. Medez XII. 94. 

** Et folidam juffo vomere findis bumum. 

** Uti et ibi in margine vides. In Trift. V. 362. 

« E; Scytbicum profuga fcindere puppe fretum. 
*"Membranz: Jmdere puppe. Neque ideo quidquam huic rei 
* difconducit ifle verfus, quod non antecedit fyllaba brevis. Eo 
** enim dico, ut conftet de varietate harum, vocum. — Eadem ipfa 
** quoque eft in Sen. Herc. Fur. 335. ubi Delr. Lucret. p. 17.et 
** Claud. i. 454. in Eutrop. ubi in MS.- EJyfas-findis Serrane sova- 
** ]e, Prudentius eftam maculatus tali macula, in cujus Pfycho- 
** machia alicubi legitur ; quia [zifJa voluntas, quo loco membranz 





NO T J£. 1.8. 


211 


'** veteres eodem modo abibant, legendo f/f. Sed pesgo in Na- 


* fone Art. I1T. 726. 


** Orague fontana fervida? fpargit aqua. 
* MS. cum illis facit, qui habent fervida pulfat gue. Quod quo 


* altero remotius, eo certius eft mili, pra ilo 


* damnatum. — 
* Eod. libr. 741. 


gloffemate fue 


« N omine fufpaPtam ibi foiritus exit in auranr, 


“δὶ hic MS. 
. ** Nomine fufpe 
* Lib. II..de Ponto 4I. 34. 


les jam fpiritus exit in:auras. 


** Scape creat. molles afpera fpéna rojas. 
* Sed hic verfus una cum proxime antecedente videtur mihi fup- 


^ pofititiue. 


Maxime, quia alii .duo, in quorum fedem hi forfitan 


* fuffcéti, diu exfularunt ; quos emendatos seddidi ὁπ Promuilf. c. 


* 44. quo vife*.  . 
* Eod. libr. Eleg. 1o. 28. 


** et ulentia Kagna Paha. 
* Membrause, et olentis agna Palisi. 


Epift. €Enonea V. Δ f. 


** Ifa Mysenea |uera fcripta nau. 


* Uterque MS. Jusra facfa manu. 


* Epift. Ariadnes, X. τοῦ. 


* Btrataque Cretam bellua firaeit bumum. 


* Non abit.;bie MS. quem infpexi. 
Diverfitas fane permagna inter hoec 
An fors fuerat Javiz, cujus expofitio fit sinit ἢ FHizreo, 


* quofdam legere tinxit. 
** duo. 


Ubertinus tarsen notat 


** Pugnat pro recepta le&tiene exemplum Pedonie Albinovani in 


5*5 obitum Meczanatis : 


*« Membra nec ἐπ ffrata flernere difiat bumo. 





d Codd. plerique apud Heinfium, 
MS. Bodl. et Ed. Pr. habent fu/fat. 
Duo Heinfiani /avit. Wakefieldus 
ad Lucret. iv. 77. de hac re confu- 
lendus, legendum cenfet mulcet. 

. * Pont. IL. 2. 
** Qui rapitur fatis, quid preter fa- 
*€ ta-reguirit P 
e Sepe ereat. zmalles afpera fpina 
ἐς rofas, 

4€ Qai din Jbwmante βίο, fua bra- 

chia campi 
6c Porrigit ad δέμας, durague fa- 

€6 ya manus. 
'*! Duo-funt in his.verfibus que baut 
* dubie cpivis legenti fcrupulum i in- 
^ jiciunt. Repetitio cum initii, Qui 
* rapitur, tum vocis fpiza : et diffo- 
* ]utio verfus quarti. Ego preter 
* ]audatum librum duos alios fc- 


** quioris bonitatis hoc loco confu- 


.*]ui; quorum alter omnino cum 


** Berfmani editione confentit, ex- 
“4 cepto quod pre campi habet sasri, 
“4 Alter inepte, 
** Qui rapitur entis, quid. prater 
« fata reliquit? 
«« Di quanta ifta variatio! verga: le&tio 
** eft in tertio, ,bonitate primo, hi- 
.€ bro ; 
** Qui rafitwr. fyumante fao, fva 
«ἐ brachia cauti 
« Porrigit, et binas duraque Ja- 
*€ κα capit. 
f Ejufdem epift. 26. Ef i» gua 
sofiri litera fcripta memor, Ἐπ᾿ ἂρ 
MSS. quos infpexi, omnes, Burman- 


. nus tamen. ad v. 2. llic etiam /jens 


δα multos codices exhibere affir- 
mat. "n 


P2 - αἱ 


212 NOT JE. I.3. 
** Quem certum eft Nafonem expreffiffe in fnis carminibus, ct 
** evincunt ifli verfus : 

* Cauffarumque triplex caticinatur opus. 

*« Alius et itis exferuiffe caput. 
* Uti quidam etiam hoc argumento permoti Ovidio tribuerint 
** ejus Elegiam in obitum Drufi. Idem igitur potuit et hic effe 
* factum. V. Trift. 13. 35. 

** Carmina fcripta mibi funt nulla. 
** [ta plane etiam membrana. Sed fufpeCta eft mihi hsec vor, 
* cum viderim illam alia etiam loca occupaffe in. membranaceis 
* libris, germanis extrufis. Qualia funt IV. Trift. El. II. 20. 
** Oppida fcripta leget, ubi re&e ex aliis editur, capta leget. V. 'Trift. 
** ], 7. keta et juvenilia fcripfi, ubi infi. I. de Pont. El. V. 3. Ut 
*' fua fcripta legas, ubi verba, Quod. fi hoc non accidit huic ver- 
** fui, fufpicio tamen effe poteft de tranfpofitione, ex qua fimile 
** quid natum nobis Metam. III, 66. ubi Ciof. legit, 

«€ foxum lentee curvamine fpince E, ᾿ 
* Cum τεέϊε edatur πέσ fpinc curvamine fixum, quod in optimis 
* membranis ita ad apicem expreffum vidi. Tale eft, quod in 
** membranis inveni apud Claud. in Ruffin. II. 230. 

* Ouorfum audet ferro leges imponere firicto. 
** Ubi recte impreffum, /Jeges vibrato imponere ferro, — Alia preter- 
** eo, quae fana in vulgatis libris in unis alterifque membranis de- 
* pravata inveni. De ilo exemplo, quin genuinum Ovidi fit, 
** nullus dubito, in Art. 

* Altera Soylla maris monfirum. | 
* An plura talium in ejus fcriptis inveniantur, nefciob. Certe in 
* ejus lectione, (fed attendi ad hoc) non obfervavi. Ego ícopum 
* prefinitum mihi tetigiffe jam videor, cui animus fuit fidem 
*' plerorumque exemplorum dubiam facere, quae poterant in illam 
* partem adduci ex Nafone. Lucretius paullo amplius favet ifti 
*« parti, Hos enim in illo habes verfus. 

|. * quam lechi mollia ffrata. 
* O9uidque fuperbia fpurcitia. 
* Libera fponte fua. 








€ MSS. Bodleiani vel medio lente 
Jbines curvamise fixum, vel, Quod Iet- 
te medio fpine curvamine fixum. 

h In Metam. I. 38. Edd. Pr. cum 
MSS, Bodl. exhibent, 

"d ddidit et fontes et flagna immenfa 

lacufque. 

Met. IV. 380. Libri vett. cum Ste- 
phano Byzantino, Si/her. 

Met. X11. 438.. MS. Bodl. Au&ar. 
F. 4. az. Et exprimitur per multa fo- 
tarina ἀξ. In duobus aliis MSS. 
ejufdem Bibliothece (F. 1. 17. 4. 


4 


30-) hic et alter verfus deeft. 
Art. Am. III. 289. Edd. priores et 


MSS. ridet. 


Amor. Ilf. 3. 6. /fnte fuit, MS. 
Bodl. et fic editi ante Heinfium. 

Faf. vi. 305. legendum, Jeamsi 
confidere longis, ut Neapolis, et unus 
MS. Bodl. In tribus aliis (Au&ar. 
F. 4. 24.) longis—flammis. (F. 4. 
29.) ffammis in textu, fcasmnis pro Y. 


: l. et fedilibus pro εἰ. Sed (F. 4. 28. 


habet /camuts, 








.NOT ZE. 1.3. 213 


“ Bpelunca/que velut faxis pendentibus frucias. 
“--.- guttis manantibus fllant, — 
« Tenuia [puta minuta, Kc. 
*« Alioque eff altera mata 
ες ** Endo ffatu. 
* Memoria igitur lapfus fuit olim vir doctus, perpetuo hoc vita- 
* tum Caro adíferens. 
* Nec defunt tamen apud eumdem, qua in contrarium poffis 
* adducere. Qualia fant haec : 
*€ Esfbiretque foras iti aperta promtaque cceli. 
« plurimaque plus 
« Montibus in fummis vefligia cermmus ignis. 
* Hinc illa primum. Veneris dulcedinis n cor 
« Siüllavit gutta. 
* En boc ufque mare fpelunce, &c. 
* Nilus in ceflate crefcit, &c. 
** Complere fpatium. 
* Quod tamen poftremum eft ex conje&ura Gifani: variantque 
* in uno atque altero libri. Et hoc fi, ut vides, admiffum in mu- 
* ta, cui liquida fubjungitur, magis eedepol in geminatis mutis 
* noftris admittetur, quee potentiores. 
** Catullus omnino ftat ab illorum parte, qui produeunt ; quod 
* hzc produnt exempla τ 
* In phafelo: 
** Propontida trucemve, &c. 
^ Ibid. 
** Et inde tot per impotentia freta. 
* Et Priapeio ad Coloniam, 
^ Si pote flolidam repente excitare «eternum. 
* In Mamur. 
* Quod comata Gallia 
* Habebat uncfum et ultima Britannia, 
* Ad Fundum Tiburtem, 
| ** Nec deprecor jam fi nefaria fcripta 
v 200€ Sexti recepfo. 
* In Galliambo, 
* Ut apud (mifer) ferarum gelida flabula forem. 
* [n Nupt. Pelei, 
"* Nulla fuge ratio, nulla fpes. 4 
*" Eftque unicum, quod his opponi poffit, in Nuptiis Pelei, 
** Teffs erit magis virtutibus unda Scamandri. 
^* Sed quod ipfe etiam Homerus infuper habuit, Il. B. 495. 
ἐς exsd o» evgoxíorro Σκαμάνδριον. 
* et ibid. 467. 
iy λειμῶνι Σκαμανδρίῳ. 
“Θαυπι tamen conftet Grecos magna religione contrariam fer» 
* vare, Adfinxit alterum Catullo, qui fübftituit in lacunam care 
* minis ad Cinnam, 


Pj 


214 - ΝΟΥ Δ. Ι, 3. 


“74 pede flasis fixo carmina ἡμόξαἑ bians. 
** Sed ab illuftri Caítigatore, ut debuit, acceptum. 

* In Horati Odis et Epiftolis, pro nentra quidqnam i invenias 
* fententia, Quod data opera factum, vix eft ut negari poffit. 
** In Satiris fex locis brevi fyllabze: curfum fuum permifit, non 
** inhibehtibes confonis iftis fequehtibus. — Opinari poffis,.ut frena 
* fibi indulfit in alios invehendi, ita etiam in verfu quamdam 
* famés licentiam, quam alibi fibi non persaittebat, . Quin fa- 
** tirographi effe, ut quandoque in hac et fimilia tmpingat ex ip» 
* fo Horatio et Chryfippo pulere docet Cafaub. ad Perf. Sat. I. 
** ver, III. 

** Juvenalis contra quater longam. facit haac fyllabam, brevem 
* ne femel. Uti neque Tibullus, qui tamen et ipfe fcripát, 

^. Pro fr egeté Jpicas, pro grege ferre dapem. 
« Propertius quater! corripuit, produxit nunquam. — Stati Papini 
** haec funt in banc rem loca Theb. II. 7oo. VI. $51. 

* Tela nova, fragiles aevo cireumjpice muros. 

— agile ffudium e tenujffima virtus. 

** Pro sdvetfa parte, (Achill, I. 348.) *. 

« fparfofque fludet componere crines. 
** Poffis et iftum verfum adducere Theb. VII. 753. 

« fas et mibi fpernere Pbebum, 
* fed noris MSS. habere, fas et me fpernere Phoebum. 

** [n Silio hzc adnotavi exempla: III. 111. 
*« gelidofne fcaudere tecum 

* Defciam montes. 
«* IX. 576. 

" Immane firidens agitar. 
** Ult. 551. 

* arva 

* Diverfa fpatio. 
** Sed et hic unum abit: XIV. 259. 

* Mille Agatbyrna dedit, perflataque Hjyrongilos Δ". 
* In Valerio Flacco ne veftigium quidem horum videas. ldem 
** de Claudiano dico ; nifi illud adferas de bello Giklonico v. 156. 

« ΟΣ veftes, et fpicea fparfim 
a jacent. 

“ Attamen hoc tanti nondum fuit zftimatum, ut 'dignati fuerint 
* contextu. In ora enim Inetet ed. Delrianm. — Seepeque variatur 
** in his di&ionibus. "Tale illud Senecae in Theb, 


** Mea mexibra fparóm fbarcite. 





! Propertii fex loca, quorum me-  Grosovius. 
miai, funt, Ill. ix. 53. 59. xvii. 21. " lSed hic ex MS. Coll. Regin. 
ἵν. 1. 41. iv. 46. v. 17. "Oton. et dtabus 'edd. vetuftioribus 


k τὸ Non ceutéthnendus δίδει, — Zrogélis edidit Dralsenboschius, 
Sparfofque tumet compomere crines," . 








NOT X. L8. 215 


« Ubi et noftrae et Palat. membranm ga/fm. — Quamquam falfitag 
* hujus lectionis, abfque etiam libris effet, auribus fe prodit. 
* Apud eundem hujus generis aliquid repertum fuit olim in 
^ "Troad, v. 31. 

“ Tuofque maues, quodque fletit ante Ilion. 
* Da&ylum enim quarta greffio fpernit, neceffarioque tribrachyg 
* faciundus, abíque bellilima Lipfi e vet. lib. emendatione effet, 
** guo fletit dante Ilion. u 

** |n Manilio hoc unicum vidi correptz exemplum, 

** T Tertia forma ftetit fummo jam proxima ccelo. 
** Product in Martiale duo 1I..66. 

v “ Ut digna fpeculo fíat imago tua. 
** V. 70. 

| ** Quid gladium demens Romana ffrinigis in ora. 
** Nullum correpta. 

* Atque hactenus ex Poetis illos luftravimus, quos attendeng 
** ad hoc mihique talia enotans legi. Jam ex aliis pauca, quos 
'' adeo non muper infpexi, neque oculis hujus rei curiofis. Μες- 
** mini tamen quorumdam adhuc. In Terentio illud legimus Pro- 
* log. Hecyrae. 

** Quia feiebam dubiam fortunam effe fcenicam. 
* Martian. Cap. | 
** Crinale fpicum pbaretris deprome Cupido 

|... * Libens capillum folvere. 
** Prudentius fzpiffime producte extulit, fed dum hac fcribo, non 
'* eft ad manus: quamquam idem femel alicubi in Hamartigen. 
* corripuit. Ex Lucano pro fyllabae productione, fi recte memi 
*' ni, quaedam adferri folent: quem denuo, uti et alios, hujus 
* caufa peragrare nec licet nunc, nec libet: qui vix tumultuarie 
** heec temporis inopia concipio. Faciat hog alius, et rudibus hig 
** lineamentis colores addat, 

** Ego, fi mentem meam aperire mihi licet, cum, quia Graci, e 
““ quorum poefi plurima haufit Latina, fyllabam, de qua loquor, 
*' producere amant, veterefque Grammatici Latini, qui et propius 
** abfuerunt a tempore florentis Poeticzs, et plures, ipdubieque me- 
* ]jores Poetarum libros habuerunt, idem pracipiunt: tum quia 
““ contrariz opinionis haut pauca fulcra, ope veterum librorum, de-' 
* molitus fum, illorumque exiguus apud paucos invenitur nume- 
* rus, apud quofdam vix unum, et ne hoc quidem in Tibulli, Val. - 
** Flacci, Juvenalis, Claudiani, Senecze Tragoedi, Horatique (prater 
** Satiris) verfibus: vereor ut regula in hanc parteg firma confti- 
* tui poffit, et exceptio pauciora, ex Catullo przcipue, Juvenali, 
** Silio, Statio, aliifque habitura fit exempla. Nentrum igitur 


^ 





9 Manilii, quas vidi, editiones fic — Et mox in loco Martialis excuden- 
habent: 111.604. ᾿ dum curavi Romaza pro aliena, quod 
Trrtia forma eff, et fummo jam pro- — exhibuerat Zinzerl. 
«ima celo, ' 


PA 


410 "NOTJE.IS. ΄ 


** ómprobem, fi parce fiat; utrumque fi frequenter; quomodo ho- 
** die fere peccatur corripiendo." 

De communi fyllaba Euttathius ad 1l. A. p. 480—366, 30. 
Ἔν δὲ τῷ, YIE IIETEOO, ἐκτείνεται ἢ λήγουσα τῆς κλητικῆς, ὡς καὶ 
ἑτέρωϑι δηλοῦται λόγῳ κοινῆς συλλαβῆς. (cf. Il. A. p. 8o, 1—61, 
1.) διά τε τὴν “ροηγουμένην δασεῖαν, xai διὰ τὴν ἐπικειμένην ὀξεῖαν, 
καὶ διὰ τὴν τῆς λέξεως καταπεραίωσιν, καὶ διὰ τὸ δύνασϑαι διαλασιά- 
ζισϑαι τὸ ἐπαγόμενον ἄφωνον. Ζ. p. 625—478, 43. Ὅρα δὲ ἰν τὸ 
TIAPEITION, ἐκτεταμένην οὐκ ἀναλόγως τὴν τῆς προϑίσεως ΄«παραλήγου- 
σαν. οὕτω δ᾽ εὐθὺς ἰφεξῆς καὶ τῆς ATIO «ροϑέσεως ἐκτείνεται ἢ Nryov- 
σα i» 79, Ο Δ΄ ΑΠΟ ΕΘῈΝ ΩΣΑΤΟ XEIPI Τινὶς δὲ ϑεραπεύοντις 
αὐτὸ, μεταγράφουσιν ΑΠΑΙ͂ ΕΘΕΝ, καὶ οὕτω τὸ μέτρον ἀναπληροῦσιν, 
Οἱ μέντοι ἀκριβέστεροι, ἐκτείνουσιν ὡς ἐῤῥέϑη τὸ Ο ἐνταῦϑα τῆς φροϑί- 
σεως διαφόροις λόγοις τῆς κοινῆς συλλαβῆς" μέρους τε γὰρ λόγου κατα- 
περαίωσίς ἰστι, καὶ δασεῖα καὶ ὀξεῖα τοῦ ἘΘῈΝ ἐπιφέρονται, δυνάμεναι 
v3» λήγουσαν ἐχτείνειν τῆς προϑίσιως, ὡς οἱ γραμματικοὶ δεικνόουσν ir 
τῷ eripi κοινῆς συλλαβῆς. cf. P. 641, 28— $00, ult. 654, 475 
$19, 15. Od. T. p. 1465. init.—123, 44. K. p. I665— 407, 19. 
Ἰστίον δὲ ὅτι i» τῷ, OTTE HOIHTAQN, 9 ἀνωτέρω ἐγράφη, ὡς βια- 
χεῖα ἰλήφϑη ἡ ἄρχουσα, λόγῳ κοινῆς συλλαβῆς. — OUrw δὲ καὶ ἐν τῷ, 

Ἴστρος τοιαύτας πσαρϑίνους μνηστεύνται ", ᾿ 
9 διυτέρα χώρα βραχεῖαν ἔχει τὴν κατάρχουσαν λέξιν. cf. etiam O4. 
P. p. 1818, 353—628, 41. Diphthongum « in «oui» etc. etc.? 
οἷος, τοιοῦτος fepe corripi monuit Brunckius ad Ariftoph. Lyfift. 
128. δείλαϊος Vefp. 165. Eubulo Athenzi IV. p. 559. C. Eurip. 
Phoeniff. 1302. vide Porfonum ad 1319. γεραϊὸς in nota Herman- 
ni ad Euripidis HMecub. 64. ἔμπαϊος Euftath. ad Od. *. p. 1896, 
432741, 6. ἱκταῖον ZEfchyl. Suppl. 381. ubi vide Burneium. 
Πειραιῶς Alexis Athenzi X1II. p. 562. A. Comicus incertus apud 
Dion. Chryfoft. Or. 64. p. 596. poft Valckenaerii ad Euripidis 
Hippol. 210. Callimach. p. 24. conamina fequentem in modum 
a Porfono perfanatus : ' 

Aécmow ἁπασῶν, πότνι᾽ ᾿Αϑηναίων «ÓN; 

ὡς καὶ καλὸν σου Φαίνεται τὸ νεώριον" 

καλός γ᾽ ὃ “σαρϑενών" καλὸς δ᾽ ὁ Πειραιεύς" 

ἄλση δὲ τίς ew τοιάδ᾽ ἔσχ᾽ ἄλλη αύλις ; 

καὶ τοὐρανοῦ γ᾽, ὡς φασὶν, ἰστὶν i» χαλῦ. 
"Verfus tertii dimidium καλός γ᾽ à σσαρϑενὼν fervavit Diogenes La- 
&rtius VII. 6. In Euripidis Ele&tra 500. per metrum ftare poteft 
eaa, quamquam ibi malim cum Scaligero et Pieríono evuór. 
De diphthongo & numquam apud Poetas Atticos ante vocalem 
correpta vide Valckenaerium ad Phoen, 1475. et confule Etymo- 
log. M. p. 462. in v. Θυσία. 7 





? Notanda diverfa loci JEfchylei — sre/» Equit. 33. Plane enim legen- 
deGio. Voces Οἷστρος et "Ieragg ῬΡεῖ- dum ex tacita Porfoni emendatione 
mutantur Euripid. Iphig. Taur. 395.. Hec. 794. Βρίτικε 5 «à ποῖον irióv; ἡγῶ 


᾿ * Fallitur autem Brunckius de ν, yàg 9us; 








NOTE. 1.3. p. 11. 217 


P, 11, 16, Δεύτερος τρόποςς Exempla Clarkio ad Homeri Il. B. 
537. prolata, partim non huc fpectant, partim mendofa funt. 
Homerica verba Αἰγυπτίας, ᾿Ηλικτρύωνος, Ἱστιαίαν, intacta pre- 
tere, In Theocrito IV. $2. legendum erat fortaffe, certe pro- 
nunciandum, 

ταὶ ᾽τρακτυλλίδες ἐντί" κακῶς ἃ σόρτις ὅλοιτο. 

In Euripide ματεύων, numquam μαστεύων Ícribendum effe nemo 
ignorat. Vide Marklandum ad Euripidis Suppl. 87. 984. Qui 
ex JEfchylo et Euripide citantur verfus ἀμπλακήματα ἀμπλακὼν 
prima brevi continentes, eos jamdudum emendarunt viri do&i :, 

Eumenid. 932. τὰ γὰρ ix προτέρων ἀπλακήματά νιν. 

Alceft. 245. ὅστις ἀρίστης ἀπλακὼν ἀλόχου. 

Iphig. Aul. 124. καὶ eràc ᾿Αχιλεὺς λέκτρων ἀπλακών. 
Alia eft Clarkii regula ad Il. A. 51. *'Syllaba natura brevis, 
" in vocalem brevem. definens, fequentibus in eadem voce cohfo- 
* nantibus duabus, ut τέσκνον, Φιλότε-κνος, ἄττεχνος, (quae. in cera- 
* tione. foluta, ut ex Scriptorum Tragicorum et Comicorum Iam- 
* bis conftat, femper corripitur) in heroico Carmine, propter 
“ positionem itam, (ficuti in Latinis vocabulis tenebre, volucris, 
* et fimilibus) produci poteft." Huc referendi etiam Dawefii 
Canones, Mifcell. Crit. p. 197. I. ** Vocalis brevis ante te- 
* pues, quas vocant, confonantes «, x, 7, vel afpiratas Q, x, 9, 
* fequente quavis liquida, uti et ante medias f, y, δι fequente e, 
** fyllabam brevem perpetuo claudit." Sed hanc regulam Tragici ' 
fepe violant. II. ** Vocalis brévis ante confonantes medias £, y, 
. * &, fequente quavis liquida prater unicam e, fyllabam brevem 
* nunquam terminat, fed fequentium 'confonarum ope longam 
* femper conftituit." De quo audi Porfonum ad Euripidis He- 
Cubam 298. ** Dawefius canonem paullo temerius, ut folet, fta- 
* tuit, nullam fyllabam a poeta fcenico corripi poffe, in qua con- 
* currant confonantes £A, $^, yj, y», ὃμ, ὃν. Haec regula ple- 
* rumque vera, nonnumquam ab ZEfchylo, Sophocle, Ariftopha- 
* ne violatur, ab Euripide, credo, nunquam." 4 

Quod Nofter mox affirmat, vocalem fcilicet confonantibus μν 
prepofitam nonnunquam corripi, quodque idoneis auctoritatibus 
comprobat, minime debuit Toupium moviffe ut in Earipid. Bacch. 
1134, corrigeret, ἡ δ᾽ ἴχνος αὐταῖς ἀρβύλαις ETYMNOYNTO AE 
Πλευραὶ σπαραγμοῖς, Veram παυά dubie hujus loci emendationem 
protulit, fed tacite, Porfonus ad Euripidis Hec. 1042. T'YMNOYZI 
AE IIAEYPA σπαράγμοῖς. Neque debuit Brunckius ad Sophocl. 
Aj. 1077. ftatuiffe, ** Nufpiam apud Atticos fcenz poetas vocalis 
* ante literas xz,*z7, MN, cx, σμ, corripitur, ne quidem in diver- 
* fis vocibus, fed vocalis brevis ante illas literas femper produci- 
* tur, ut in hoc Euripidis fenario, Med. 1046. λυποῦσαν, αὐτὴν 
“ δὶς τόσα κτάσϑαι κακά. Vide Aj. 1360. Antig. 204. Rata eft 
" hzc profodie lex, a qua difceffionem numquam fieri licuiffe 
* oftendunt cum alii, tum Marklandus ad Suppl. 646. 984. Suc- 
* currit tamen Euripidis fenarius, qui virum doCtiffimum fugit, in 


1. NO T JE. 1.3. p. 11. 


ec quo f nihil a librariis peccatum; culpam ipfe poeta comrmergit. 
* Sed exemplum unicum eft, quo lex non Jabefactatur. — Verfus 
** e(t in Ione 1198. οἰνηρὰ σκεύη μικρὰ, μέγαλα δ᾽ εἰσφέρει». γε- 
““ rum eft, quod ait Marklandus, ab Homeri verfibus hexametris 
** ad Tragicorum fenarios argumentum metricum non rete tranf- 
* ferri. Nam vitium hujus fenarii fruftra defenderetur exemplo 
** Fefi odi, qui hanc licentiasl fumere potuit in hoc Operum ver- 
* fu: εἴη «ετραίη τε σκιὴ, καὶ βίβλιγος οἶνος. lragicos aliquando 
vocalem ante μν 'corripere contra Brunckium oftendit Porfonus in 
Append. ad Toupium T. IV. p. 442. prolatis ex Euripide duo- 
bus locis, Ipb. Aul. 68. δίδωσ᾽ ἑλέσϑαι ϑυγατρι μνηστήρων ἵνα, εἰ 
852. ἀλλ᾽ ἦ σέπονθα δεινὰ" μνηστεύω γάμους. In choro JEfchyli 
S. Theb. 85. penultimam vocis ἐλεδεμνὼς brevem judicat Burneius, 
ut et antepenultimam vocis Spodignos in Agam. 1108. Dixit 
ctiam Euripides Bacch. 73. ἀεὶ Διόνυσον ὕμνήσῳ, modo verfus ifte 
fit paroemiacus, Sophocles 'Trach. 1136. ἅπαν τὸ χρῆμ᾽ ὕμαρτε, 
χρηστὰ μνωμένη. ubi tamen Heathio reponenti μωμένη viri do&i 
adftipulantur. 

Quod ad confonantes reliquas attinet, vera eft fortatfe Brunckii 
obfervatio ; exceptiones faltem apud fcriptorum veterum reliquias 
inveniuntur paucifümz,  Tonpie Emendat. T. I. p. 414. lectio 
nem Suidz i in verfu Eupolidis defendenti, . 

αὕτη νεανισκεύονφος ἰπεϑύμησέ μου» 
breviter refpondet Poríomus in appendice ex Photio citans, quod 
antea conjeCtando detexerat Hochkifius, νεανισκοῦντος. lu 
chylo apud Strabonem IV. | p. 278—252. Oxon. Jegitur, 

νεφέλην δ᾽ ὑσοφχὼν νιφάδι στρογγύλων σίτρω». 
ubi MSS. optimorum auctoritate γογγύλων reponit Gronovius. In 
Tone 1198. οἰνηρὰ τεύχῃ dudum emendavit Poríonus, De Sopho: 
clis 'Trachin. 292. vix quicquam pronunciare aufim. — Erdfurtius 
Toupii conjecturam adoptat τὰ δὲ σεπυσμένη. Sed in. Electra 21. 
haud dubito quin rem.acu tetigerit Hotchkifius nofter, 

ὡς ἐνταῦθ᾽ ἶμ ἵνᾳ 

Οὐκ ἔστιν ὀκνεῖν, καιρὸς, ἀλλ ἔργων ἀκμή. - 
cui correCtioni favere. quodammodo videtur Codex MS. olim 
D'Orvillianus?. In Diphilo Athenzi VI. p. 236. C. vulgatur 

ia» ] δὲ φολάγι | og καὶ | λέπτος 203 | í ἑως | 909. 
ubi miror Schweigharuferum ne memoraífe quidem facilers Grotii 
correctionem ἂν δὲ πλάγιος. — Alexis Athena IV. p. 164. C. Χοί- 
£*^o$; Ὅμῳρος, Ἐσίχάρμος, συγγράμματα. Quam fzpifhme in pm 





P Nunc in Bibl. Bodl. X τ. 5, 14. fignatus. Locum Gloffie fic fuprafcrip- 
tum exhibet; 
$ed, ἄρχφων 
ὅσου ὑπάρχω pras3 iw | 
ἵν᾽ obxsc* ὀκνεῖς (fic) 
Bentleium Epi&. ad Hemfterhuf. p. 96. in verfu ZEfchyli laudantem Ans 
δὲ eei pene ob&upefa&us miror, 





N O T 7E. 1.8. pp. 15. 18. 219 


priis nominibus-exarandis peceaffe librarios vix neeeífe eft αἱ mo- 
neam. Quid fi igitur pro ᾿Επίχαρμος fubítituamus ᾿Επικράτης ? 
Poetam illum medie Com«odie, de quo nonnulla Toupius ad 
Suid. T. I. p. 192. Sed hoc valde incertum eít. In Philoftepha- 
no Áthensei VII, p. 293. À. fine controverfia reponendum Θίν 
βρωνα, ut ex Sopatro ibid. VI. p. 230. F. cuivis patebit. Lege 
omnino Sylburgium ad Ariftotelis Polit. VII. 14. et Weffelin- 
gium ad Diodorum Sic. XIV. 36. Photius Lex. MS. Θιβρώνιον 
νόμισμα ἀπὸ Θίβρωνος τοῦ χαράξαντος εἰρῆσϑαι.  lrochaicus Anti- 
phanis apud Athen. X, p. 449. B. νεογονοῦς «ποίμνης δ᾽ ἐν αὐτῷ 
enxrà γαλακτοθρέμμονα, proculdubio corruptus eft, et neício an- 
non vere Grotius pro φνικτὰ fubílituerit τέχνα, — Ibid. XI. p. 503. 
««αραϑέμενος Ψψυκτῆρα v οἴνου μεϑύσκεται. 
Qui fenarius nemini, ut opinor, placebit. "Toupio Addend. 
Theocrit. XXI. 26. breviter refpondet Porfonus ad Euripid. Med. 
284. Cetera loca quantillum ponderis habeant cuivis diligen- 
tius infpicienti ftatim apparebit. 


P. 15. In verfu Epicharmi cum Arnaldo concordat Toupíus 
Emend. T. I. p. 1175. 


P. 18, 11. Τρίτος---τρόποςς. De productionibus ob ictum me- 
tricum five arfin, ob thefin, et ob cxífuram multi multa. , Vide 
precipue Hermannum cum alibi, tum in Libro de Metris I. c. 
21. p. 67. Bene autem obfervat vir idem doCtifimus p. 66. 
* Hac. quidem omnia, quz de produ&tionibus ob metrum dixi- 
* mus, non in omnibus verfuum generibus, fed maxime in hexa« 
* metro heroico et aliis quibufdam carminibus locum habent." 
Quod vero ad vocem ἀθάνατος fpeCtat, cujus primam nunquam 
in verfibus iambicis produci, Brunckio auctore, afBrmat, id ftre- 
nue negat Porfonus ad Euripid. Med. 139. n. I. Nefcio an Epi- 
cos folum Poetas ob oculos habuerit Strabo IX. p. 642—608. 
Oxon. cum haec fcriberet : Πρώτην δὲ Φημονόην Φασὶ γένέσϑαι Ylv- 
Siar κεκλῆσϑωι δὲ καὶ τὴν τοροφῆτιν οὕτω, καὶ τὴν πόλιν ἀπὸ τοῦ αὖύ- 
ϑεσϑαι ἐκτετάσθαι δὲ τὸν πρώτην συλλαβὴν, ὡς ἐπὶ τοῦ ἀϑανάτου, 
καὶ ἀκαμάτου, καὶ διακόνου. Sed hoc ntcunque fit, eadem eft vo- 
Cis ἰσόϑεος ratio: vide Poríonum ad Euripid. Ore(t. 9. /Eíchyl. 
Per 80. 848. Sophocl. Antig. 857. Minime autem h.l. filen- 
tio praetereunda literze e inceptivae poteftas, apud Poetas alios tum 
prefertim Atticos finalem vocis antecedentis brevem producentis ; 
de qua egere D'Orvillius Crit. Vann. p. 334. Dawefius Miícell, 
Crit. p. 160. Marklandus ad Suppl. g4. Toupius Emend. T. 1, 
p.3oo. Brunckius ad Euripid. Oreft, 857. Ariftoph. Plut. 1065, 
Addas Sophocl. Scyr. Fr. IV. ex Stobeo Grot. p. 225. λέαστης iwi 
Qew»esr ἐμπολὰς μακράς. Ariítoph. Ran. 1091. μεγάλων γνώμων 
καὶ διανοιῶν ἴσα καὶ τὰ ῥήμωτα τίκτει». Sic enim MS. Darocc. 127. 


Antiphanee Athenzi X. p. 449. Α. τοῦτ᾽ στιν" ἦν 9 ὁ γρῖφος i 


3 


320 NOT E. II. 


ταῦϑα jv». Epigenes ejufdem XI. p. 469. C. ψυχτῆρα, κύαϑον, 
κύμβια, jvrà τέτταρα. Euripides Ere&heo apud Lycurgum in 
Leocrat. p. 205. ὡς ϑεῶν τε βωμοὺς, σατρίδα τῇ ῥυώμεϑα. — Eupo- 
lis Pollucis IX. 58. νῦν δὲ ῥύπου γε δύο τάλαντα ῥᾳδίως.  Paucifi- 
ma ifto loco correptz vocalis reperiuntur exempla. ZEfchyl. Prom. 
11. χρίμπτουσ ἐῥαχίαισιν ἰκπερᾶν χϑόνα. QUOI. «ρὸς ταῦτα pur- 
τίσϑω μὶν αἰϑαλοῦσσᾳ φλόξ. Sophocl. O. 1. 72. τήνδε ῥυσαίμην 
«^». Euripid. Bacch. 59. τύμπκανώ Ῥέας τε μητρός. Helen. 1129. 
ὃς ἔδραμε ῥόϑια, cui in Antift. refpondet ὅτ᾽ ἔσυτο «ατρίδος. εἴ 
1140. Ap, ῥυτάν. Sed in Chori cantibus fortaffe major licentia. 
Simylus Stobai Flor. p. 331. ed. Grot. κριτὴν, τὸ ῥηθὲν δυνάμενον. 
συναρπαάσαι. Simonides inter Gnomicos Brunckii p. 99. οὐδὲ ji- 
ios κακῆς. Sed in carmine engl γυναικῶν, V. 63. λοῦται δὲ ᾿σάσης 
ἡμέρης dro ῥύπον. 

iphthongos a: et o nonnunquam ante confonantem corripi 
exiftimarunt viri primarii Salmafius ad Aram Dofiadse p. 242. et 
Cafaubonus Lect. "Theocrit. c. xviii. quos plene et certitlime refu- 
tat Bentleius in nota ad Callimachi Hymn. in Jovem v. 87. T. II. 
p. 5. ed. Ernetti. 


— n Dine - 


CAP. IF. 
De Synixefi. 


P. 29. Now fine fructu hic legentur qua de evridzon five συνικ- 
φωνήσει collegit Euftathius ad Il. A. p. 11, 21—9, 22. Ὅτι τὸ ΠΗ- 
AHIAAEQ AXIAHOE οὐ φυσικῶς ἔχει ToU ἡρωϊκοῦ μέτρου τοῦ ix δακ- 
τύλων καὶ σπονδείων συγκειμένου, ἀλλὰ «ἄϑος ἴσχει ὃ λέγεται συνίζησις. 
Αἱ γὰρ τέσσαρες συλλαβαὶ αἱ μετὰ τοὺς τέσσαρας πόδας, ἤγουν τὸ AE, 
καὶ τὸ D, καὶ τὸ A, καὶ τὸ ΧΙ, εἷς δάκτυλον κωταλογίζονται, τοῦ ΔῈ 
xal τοῦ Ὦ λαμβανομένων ἀντὶ μιᾶς μακρᾶς. Ἑατὰ δὲ τινας ἡ μετὰ 
χοὺς «πρώτους τρεῖς “σόδας τετρασυλλαβία, τὸ AHIAAE, δακτυλικῶς 
αοδίξεται, ὡς τοῦ I καὶ ToU Α καταλογιφομένων ἀντὶ βραχείας μιᾶς. 
Λέγεται δὲ τὸ eo; συνίξησις, καϑά eov καὶ ἢ συναίρεσις σαρὰ Ἢρω- 
διανῷ, κατὰ μίμησιν τῶν συνιξανόντων καὶ συμπιπτόντων σωμάτων, καὶ 
«συκνουμένων i£ ἀραιότητος, καὶ ἐκ πλείονος κατεχόντων ὀλιγώτερον qi. 
wo» κατὰ συμπίλησίν τινα, ὃ δὴ καὶ ἐπὶ σεισμῶν σοτε γίνεται. Καὶ 
γὰρ καὶ ἐνταῦϑα à καταλογισμὸς τῶν δύο συλλαβῶν» εἰς μίαν coxa 
δοκεῖ ποιῆσαι αὐτὰς συνιξῆσαι καὶ οἷον κατασμικρυνϑῆναι καὶ στενο- 
χωρηϑῆναι ἐκ σλατυσμοῦ εἷς στενότητα.  TÀ δὲ αὐτὸ καὶ συνεκφώνησις 
λέγεται, διότι τὰ τῶν δύο λίξεων φωνήεντα ἐν τῷ μετρεῖσθαι νοοῦνται, 
οὐκ ἔτι ὡς δύο, ἀλλ᾽ ὥσπερ ἐὰν τῇ Φωνῇ τοῦ ἑνὸς συνανεκράϑη καὶ ἡ τοῦ 
ἐτί αἱ eg ἵ ἄμφω συνεξειφωνήϑησαν. Ἐκ paullo poft, συνεκν 
ἑτέρου, καὶ ὡς ἕν Ti ἀμῷ 

Φώνησις, ἤτοι συνίξησίς ἔστιν, ὅταν δύο συλλαβαὶ σύμφωνον μεταιξὺ μὴ 
ἔχουσαι; ἀντὶ μιᾶς σαραληφϑῶσι. Διὸ καὶ εὖ εἴρηται ὅτι τὸ φσυγικ-: 





NO T 7. II. 221 


φωνούμενον τὰς δύο συλλαβὰς μίαν i» τῷ μέτρῳ Φοιοῖ, Καὶ ὅτι 'σολο 
λαχῶς ἡ συνίζησις, ἤγουν συνεκφώνησις, γίγνεταις διέλαβον οἱ τῆς γραμ- 
ματικῆς ἐξηγηταί. Ἢ γὰρ δύο φΦωνηέντα χρόνου ὁμοίου, ἀντὶ ἑνὸς ττα- 
ραλαμβάνονται, οἷον, δύο μακρὰ ἀντὶ μιᾶς μακρᾶς συλλαβῆς, καὶ δύο 
βιαχία «““ἅλιν ἀντὶ μιᾶς μακρᾶς, à καὶ ἀντὶ μιᾶς βραχείας. Ἢ δύο 
ἀνόμοια, οἷον, μακρὸν καὶ βραχὺ, ἀντὶ ἑνός. Καὶ κοινὴ δέ erra συλ- 
λαβὴ, ipa. μὴ «λείω λέγωμεν, μετὰ ἱτέρου Φωνήεντος συνίξζησιν tron, 
ὡς καὶ ἐνταῦϑα i» τῷ IIHAHIAAEQ, τὸ f) οὔτε μαχρὸν ἀναντιῤῥήτως 
ἰστὶν, ἀλλ᾽ οὐδ μὴν βραχὺ, κοινὴν δὲ συλλαβὴν αὐτό φασιν οἱ γραμμα- 
τικοὶ, ὅπερ συνεκφωνηθϑὲν καὶ συνιζῆσαν T9 Ao) αὐτοῦ βραχεῖ φωνήεντι, 
ἰλογίσϑη σὺν ἰκείγῳ ἀντὶ μιᾶς μακρᾶς. Παραδείγματα δὲ τῶν εἰρημές 
mn τρόπων τῆς συνιζήσεως μυρία χορηγοῦσι» οἱ ποιηταί" μόνου δὲ τοῦ 
τὰς δύο βρωχείας ἀντὶ μιᾶς νοεῖσθαι, ὀλιγά εἰσι τὰ παραδείγματα. 
Προφέρεται γοῦν ἣν μὲν τοῦ Σωτάδα i» τῷ, 

σείων μελίην Πηλιάδα διξιὸν κατ᾽ ὦμον, 
ὁ xal «apa τῷ ἙἭ,ρμογένει κεῖται. Τὸ γὰρ AI καὶ τὸ A, ὡς μία λογί- 
ζονται βραχεῖα συλλαβὴ epis ἀπαρτισμὸν ποδὸς τοῦ ἀπὸ μείξονος ἴω» 
νικοῦ, Ἕτερον δὲ παράδειγμα ὅμοιον ἐκ Πραξίλλης, ἐν τῷ, 

ἀλλὰ τόον οὔποτε ϑυμὸν ἐνὶ στήϑισσιν ἔπειϑον. - 
T0 γὰρ ΤῈ καὶ τὸ ΟΝ, δύο αὗται βραχεῖαι συλλωβαὶ, ἀντὶ μιᾶς βρα- 
χέας ἰλήφϑησαν. Ei δὲ καλῶς ἰαόδισάν τινες καὶ τὸ AHIAAE ὡς “ρο- 
εἰρηται, ἰδοὺ καὶ τοῦτο τέως τρίτον “αράδειγμα. τοιαῦτα δὲ «ap 'Ojt- 
£u, xal τὸ, 

ἀστέρι ὀπωρινὼ ἐναλίγκιον» 
χαὶ τὸ, 

χαῖρε δὲ τῷ ὄρνιϑι ᾿Οδυσεύς. 
δῆλον δὲ καὶ ὅτι ἢ κατὰ κοινὴν συλλαβὴν συνίξησις ἢ μακρά Voi, ὡς 
T τῷ», AEQ ΑΧΊΛΗΟΣ, 5$ συνίσταλται ὡς dr τῷ» ΧΡΥΣΕΏ ΑΝΑ᾿ 
ZKHIITP$, καὶ, ΔΕΝΔΡΕΩ EOGEZOMENOI. Confer p. 25, 21— 
19, 29. 52, 82239, 17. Il. E. p. 514, 192389, 16.  K. p. 805, 
2022725, 4. 11. 1372, 71513, 22. Od. K. p. 1655-393, 1. 
Marius Victorinus p. 2509. Ob/ervanda precipue in metris litera- 
rum «ocalium inter je collifio, quee trifariam. evenit, id eft, per evia- 
λοιφὴν, ἔκϑλιψιν, συνεκφώνησιν, Vel συναΐρεσιν, quarum. inter fe diffz- 
rentia talis efl... Nam συναλοιφὴ efl. cum inter duas loquelas duarum 
vocalium concurfus alteram eldit 14 ef cum due partes orationis ita 
count, ut altera in vocalem. definat, et altera. incipiat ἃ vocali, ut, 
Hic hafta ZEnez ftabat, Jtem, Priamique evertere gentem. — Nec 
lamen putaveris quamlibet e duabus eximi poffe. llla enim que fu- 
pervenit. priorem femper excludit, non. prior. [vquentem. "Ἐκϑλιζψις au- 
teh, uel ἔκτριψις, it, cum duce inter. fe dictiones dure concurrentes ali- 
quam plurefve vocalium cum confonanti duntaxat exprimunt, ut, Mul- 
tum ille et terris jactatus et alto. — Jtem, Circumdat necquicquam 
humeris, et inutile ferrum. Συνεκφώνησις vero, cum duc vocales in 
unam fyljabam coguntur, quce poffunt duarum. [yllaberum locum divifa 
complere, duntaxat interpofita confonante : cum, Pbaetbon, in. metre 
Jic emuntiatur. μὲ ex trifyllabo nomine difyllabon faciat, ita, Cum te 
flagranti dejecit fulmine Phaethon, Er iJud Maroni, Villis onc« 


222 NO T JE. II. p.22. 


rofum atque unguibus aureis. — Quidam fuperioribus tribus quarian 
Jpeciem. addiderunt, quam. Graeci dicunt κρᾶσιν, id off, cum sius lure 
votalis in duas fylabas & communio, ut, Audire eft opere pretium 
procedere recte. — Ziem, Quaecumque eft fortuna mea eft. e 
«luti per contrarium συνεκφώνησιν in metris imitatnr. 

Harum συνιζήσεων, συνάλοιφῶν, κρώσεων nonnullas ample&unter 
'Poete ícenici, nonnullas vero rejicturt. "Temere certe ageret, 
qui Sotadis, neoterici neque nimis probati feriptoris, auctoritate 
ad Aldinam Sophocl. Philo&. 1335. le&ionem *Aex^»madi» de- 
fendendam abuteretur. Vide modo Porfonum in Appendice δὰ 
"Toupium T. IV. p. 444. et pref, ad Euripid. Hec. p. xxxv. Ef 
afperrima fynizefis in SophocTis Ὁ. T. 640. δρᾶσαι δικαιοῖ, δυοῖν 
&woxelsag κακοῖν, quam defendere videtur Porfonus ubi fupra p. 
441. emendandi conatu, fed infaufto illo atque infelici, tollit 
Hermannus de Emend. Rat. Grammat. p. 47. δυό γ᾽ ἀποκρίνας 
κακοῖν. Ut vere, quod fentiam, loquar, δυοῖν e Gloffa in textum 
irrepfit ; et fere pro comperto habeo unice probandam effe cor- 
rectionem, quam haud ita pridem mecum communicavit Ehmf- 
leius, quamque in Sophoclearum fabularum editione viri iftius 
doCiffimi auípiciis inchoata ftabilitam iri, et idoneis au€toritati- 
bus confirmatam fpero, o3" ἀποκρίνας κακοῖν. Sed vix emend 
tione indiget Euripid. Tph. T. 938. ubi Ἐριννύων pedem Bacchium 
efficit. Pretereo voces ϑεὸς, νεὸς, et fi quae his fimiles fint, μονο- 
συλλαβῶς pronunciatas; alias, ut χρυσέαν difjMabon, Euripid. 
Hecub. 468. formas Atticas, βασίλεως, Μενέλεως, cra(es ἢ ov, μὴ 
οὐ, ἰγὼ οἶδα, five ἰγώδα cf. Valckenaer. ad Pheeniff. 723.  Con- 
fule Porfonum ad Euripid. Oreft. 591. Phan. 903. 1277. 1651. 
Diphthongus in ce fequentem vocalem brevem longam efHiit 
Med. 863. 'Sic in Ariftoph. Ran. 512. legendum, quod me al- 
quando monuit Vir idem erudititfimus espiólop ἀαελθόντ᾽ ut fat 
crafis. Plato Ποιητῇ apud Athenzum XIV. p. 644. A. — μόνος 


(M ἄγιευστας, "Ασπλαγχγος ἐνιαυτίξομ᾽ ἀπλάκουντος, ἀλιβάνωτος. 


P. 22. ᾿Αλχιβιάδην. Habemus fimile exemplum in Epigram- 
mate (Brunck. Anal. T. III. p. 304.) | ' 
Νύμφαι xenyaia με συνήρπασαν ix βιότοιο 
Καὶ τάχα σου τιμῆς εἵνεκα τοῦτ᾽ ἔπαϑον, ^ 
Νηπίη, οὐδὲ δυοῖν ἱτέοιν τέλος ἰξανύσασα, 
Φιλησίη τὴν κλῆσιν, Αὐσονὶς γένος. 
xbi in verfu.quarto au&or pro Dactylico exhibuit Iambicum ob 
contumaces fyllabas vocis Φιλησίη,  D'Orvill. in Charit; p. 2185 
356. L. Hotcblis. 











N O T JE. II. 222 


CAP. IIT. 
De Pedibus. 


OYLLABARUM rationibus jam expofitis, fecundum inftitutum 
noftrum: plenior aliquanto dilucidiorque ex Grammaticis excer- 
penda eft pedum notitia, Terentianus Maurus p. 2412. 
Erpo cum duas videbis effe einclas [yllabas, 
Effici pedem neceffe efl, fint breves ambae licet, 
a longa non valebit edere ex fefe pedem, 
I&libus quia fit duobus, non gemello tempore. 
^ Breois utrinque fit licebit 5. bis feriri convenit, 
Pürte nain attollit fonorem, parte reliqua deprimit, 
" Aenvs bane. Graeci vocarunt, alieram contra ϑέσες 
Una porro bis feriri quando poterit fyllaba, 
Temporum momenta jane lage certa dyvidunt, 
Seu duas pes quifque junget, feve plures fyllabas. . 
Aul enim quantum efl in &ecw, tantum erit tempus ϑίσει" 
"Altera aut. fimplo iciffim temporis duplum dabit, 
Sefcuplo wel una vincet alterius fingulum. 
Dionyfius Halic. «wee? Συνϑ. c. 17. p. 124. Πᾶν ὄνομα, καὶ ῥῆμα, 
. χαὶ ἄλλο μόριον λέξεως, ὅ τι μὴ μονοσύλλαβέόν ἐστὶν, ἐν ῥυϑμῷ τινι Me 
γιται τὸ δ᾽ αὐτὸ καλῶ σόδα καὶ ῥυθμόν. Un 
Marius Victorinus p. 2485. Pes eff certus modus fyllabarum, quo 
cognofcimus tofius metra fpeciem, compofitus in fublatione δὲ pofitione : 
Junt enim: ex. [yllabis pedes ordine incrementorum, quem Graci evioa- 
βικὴν «'Ἰαραύξησεν Vocant : item temporum, quam Greci χρονικὴν σαρ- 
αὔξησιν nomindnt. — Syllabarum autem. incrementa fiunt quinque, inci- - 
pientia a. diffyliabis ufque ad. bexafyllabum. — Temporum «ero. incre 
menta a duobus ad. daodecim procedunt, id. eff, a difemo ad duodecafe- 
mum. Etenim cagnationis δὲ cujufdam ad augswuntum .propagationis, 
qua pedes multiplicati nofcuntur ort a. difyllabis quatuor, ratio talis 
€f. Syllaba que ad incrementum. pedum adjicitur, aut. longa eff, aut 
- brevis ; bujus adjectione ita numerus propagabitur. — Sic Dyrrbicbitis e 
duabus brevibus, bunc brevis Tribracbum, longa Dacfylum vel 44na- 
peflum facit. Gic Spondeus. e duabus longis, bunc brevis Palimbac- 
chum, feu. Baccbium, in .prima fede pofita longa. Moloffum reddit. 
Quo genere trifyllabi et tetrafyllabi ufque ad. bexa[yllabós. additamento 
sorum procefferunt, ut. diclum eff. a. difemo ad duodecafemum, feu a 
ie ad duodecacbronum. Σημεῖον autem ueteres. χρόνον 4. ὅς. tem- 
pus non. abfurde dixerunt, ex eo, quod figna quedam accentuum, quee 
Greci «σροσωδίας vocant, [yllabis ad declaranda. temporum βαθέα fu 
perponuntur, unde tempora, figna "Greci dixerant. — Sed' εἰ boc, loco 
Juggerente, ntn preetermiferim, eafdem figuras feiem fecumdum .JBatia 
temporum per literas ita defigna[fe, ut brevis [yllabae loco, quee fit" tius 


224 N O T JE. 1H. 


temporis ponatur BP, longee autem loco, t temporum. duorum M, 
boc uo, ut per litera) regula pedum fedi com Pes auttm 
dictus eff fioe quaedam pars menfura et modus quidam. — Similiter pa 
vocatur, five quia in. percu/fione metrica. pedis. pulfus. ponitur, tolluur- 
que ; feu quia, ut mos. pedibus ingredimur atque progredimur, ila et 
eerfus per bos pedes snetricos procedit et fcandit. — Inter pedem autem et 
Rbhytbmum boc intereft, quod pes. fine Hbytbmo effe non. potefl ;. Rbyb- 
mus dutem. fine pede decurrit ; non enim gradiuntur Mí pedum nua- 
Jfonibus, fed. Rbytbmis fuat. | 


. Jam vero de fingulis accuratius agendum eft. Ac primum de 

PYRRHICHIO. Terentianus Maurus p. 2412. 

Primus ille efl, jure primus, γεμὼν qui dicfus eft, 

"uctor et ductor melorum, qui duas breves babet, 

Ante enim breve efl creatum, redditum longum dein : 

Sicut unum numerus ante quam fecundum prodidit. 

Ergo natura repertus jure princeps dicuur 

inte quem non efl creatus ; quem fequuntur certeri : 

Δίβραχυν dixere Greci, quod fit ambabus brevis : 

Πυῤῥίχιος idem «vocatur, quippe et aptus pyrrbicbes, 

Tam cito motu recurfat, quam breves bi funt foni ; 

Tertium detreclo nomen, lege nam metri vetor; 

Παρίαμβος tiamque dicunt, Á grobaris ἔκτασιν, 

4frs vetat primes negare fpatia bina fyllabee. 

Fieddere autem pedibus iifdem plura cogor nomina, 

Ne quis erret quando nomen aliud alibi invenerit, 

Ac pntet pigrum, vel artis ufque ad ifla nefcium. 

- Hujus exemplum videbis effe, quum dices honor. 
. De Pyrrhicha vide: Salmafium ad Solinum c, xi. p. x19. Le&u 
digna habet Diomedes p. 473. fed mire corrupta et turbata. οἵ, 
Kufterum ad Ariftoph. Ran. 153. Hac autem afibi nbn temere 
inveneris. Apud Italos ero, (1. e. pes pyrrhichius, vocatur) GRA- 
DIVUS, a Gradivo * Aetog καὶ ᾿Ενυοῦς, td eff, Martis et. Bellonz f- 
Jio, quem eo primum pede ufum poetae fingunt, quod cum. cacumina 
montium et difficilia collium concitato curfu capree more fuperaret, quo». 
fies praedatoria ice graffaretur, exipedem. bunc. curfum. fibi reperifft 
teffificantur, Dionyfius Halic. ubi fupra p. 126. Ὁ μὲν οὖν βρα- 
χυσύλλαβος HTEMQON τε καὶ -IIYPPIXIOE καλεῖται, xai οὔτε prya- 
λοπγοκής στιν, οὔτε σεμνὸς, σχῆμα δ᾽ αὐτοῦ τοιόνδε, 
λέγε δὲ σὺ κατὰ «όδα νιόλυτα μέλεα. 


TROCH/EUS tefte Mario Vi&orino p.:2487. dicus a curfu et 
eeleritate. — Nam τροχὸς ἀπὸ τοῦ τρέχειν vocabulum. fumfit, idem «t 





. P Notit Hephaftio per e, et f. cf. p. 78. et fio etiam ipfe Vi&orinns p. 
.24ρ2. 


» 


NOT X. Ill. 225 


Chorius εἐπὸ τῆς χορείας. — Plotius p. 2625. Trocbeus ex longa st 
brevi conflat, temporum trium, ut cera. δίδως a «elscitate rote, 
quam fuo fono imilatut, quee Greece τροχὸς nuncupatur. «411 χαρεῖον 
apprllant, quia ad cboros aptam modulationis continet rationem, — Dio 
medes p. 474. Huic (Iambo fc.) contrarius eff Trochaeus, quem xv- 
ero» appellant. vonflat ex longa et brevi, temporum. trium, ut -Roma, 
dicus 4 ἀπὸ τοῦ ἱπιτρέχοντας λέγειν. quippe ejus modulationem, poe- 
matum fiue metrorum compofitioni accommodatam, rotatim et volubiliter 
dicebant. — Trocbeum etiam a. Mercurio repertum fatis conflat, quod. is 
preapitem feffinationem ex. impetu longo in brevem greffum "firi of- 
tenderet..— Unde. plerique Graecorum ex longa et brevi eum. pedem com- 
pofuerunt 5, vel παρὰ τὸ τρέχειν, " ex. difeurfu, trocheum frequentave- 
runi; ac mufiei viri ocyori melo intenti, ex rote fitu et volubili modo -. 
tytbmulum ejus et tonum defignant ; * qui et decurfionibus aptum. judi- 
cant, quod bi qui in bello laborant, quoties amiffos. ordines reparant, ex 
longo et. difperfo ambitu in. brevem et. arclum ordinem coguntur, rote 
Jéilicet. finilitudine *fe veritilantes, cujus fatis latus ac breviatus cantbus, 
radiatus luminibus sn anguffum modioli circulum cobibetur. Mdiunt bunc 
Trocbeum Auruncos Rotulum nuncupaffe, nimirum fimili ratione, qua 
Crea "a rota invitati, vel drverfa appellatione perfuafí ; quod cum 
aciem. conffituerent. prolatis pedibus (πες brachiis protenderent, brevi- 
terque dextris fuccedentibus pedibus vofligia fifflerent, ac reductis mani- 
bus, ingenti clamore, qu& wvibraverant, tela jaciebant ; quee res. buie 
melo ingenitum nomen acquifivit, Hermogenes y. 312. ed. Crifpin. 
περὶ γοργότητος ageus, inquit : αλεονάδειν μέντοι márreg ἐνταῦϑα 
τοὺς τροχαίους καὶ τὰς τροχαϊκὰς συδυγίας προσήκει. καὶ τούτου γε 
τιχμήρια ἰγαργὴ “πολλὰ καὶ τῆς τραγωδίας, ἔνϑα ἐπείγεσϑαι ὃ λέγων δὸ- 
wil, χροχαϊκῶς συντεϑέντα. (Vide Euripid. Οτεῖῆ. 728. ubi Scho- 
liaftes Hermogenis p. 404. dat ἡκόμην δι᾿ ἄστεος, et v. 730. ϑανοῦν- 
Ta, DTO κτενοῦντας.) καὶ σαρὰ τῷ Μινάνδρῳ. ὃ δὲ ᾿Αρχίλοχος αὐτὸ xa) 
σαφέστερον ἐποίησε καὶ γοργότερον. οἱ γὰρ τετράμετροι αὐτῷ διὰ τοῦτ᾽ 
(οἶμαι) καὶ γοργότεροι καὶ λογοειδέίστεροι τῶν ἄλλων εἶναι δοχοῦσι διότι 
τροχαϊκῶς σύγκεινται, τρέχει γὰρ ὡς ὄντως ἐν τούτοις ὃ ξυϑμός. 


IAMBUS. Nonnulla de lambo pede attulimus ad Schol. p. 
157, 158. Alia dabit Terentianus Maurus p. 3413. Marius Vic- 
torinus 2487. Plotius p. 2625. Diomedes p. 473. utcunque de- 
pravatus, dignus eít tamen qui hic legatur, Jambus qui con/iat es 
brevi et longa, ut Dies, verfui maledico babilis, vac τὸ ἰαμβίξοιν 
grace * appellatur. — Hujus autem origo verbi ἐκ nomine lambes fa- 
mule (οἶδ Y derroatur, quee Cererem; filiam quaerendo ad. Meganiram 
(lege Metaniram) conjugem Celei delatam, cum vidiffet follicitam, male 





4 Al. ἀπὸ σοῦ σρόχον, ἢ. e. rota- t ΑἹ. eventilantis. 
tione, Graeca omittit Med. Uu A]. £rocho sominandi. 

"ΑἹ. boc eff a currendo. X sominatur Med. 

! Al. guia decurforibus. Y nominatur Med. 


226 ΝΟΥ J£. IIl. 


traffavit. — Suidam autem ferunt lambum quafi *"Triambum a Tn 
smpbatore Libero cognominatum. | Sed. alii a. Marte ortum. lambun 
* firenuo duce tradunt, qui cum. crebriter pugnas. iniret, et. telum cum 
elamore torqueret, σσαρὰ τὸ ὃ ἴον βάλλειν Tambus appellatur. — Haro 
ex. brevi et longa pedem bunc effe compofitum ; quod. bi qui jaculentur 
ex brevi acceffu in. extenfum paffum. proferuntur, ut. promtiore niu it 
lis icum. confirment. — Muclor. bujus librationis Arélinus gracus bu 
verfibus perbibetur. 


€ 6 teo; 


ἐξ ὀλίγου διαβὰς ποροφόρω ercdi ὄφρα oi γυῖα 

γενόμενα ῥώοιτο καὶ εὐσϑενὶς εἶδος ἔχησι. 
Jgitur bunc pedem. vel lambicum greffum prifci Apul: Duunium, a 
Duce fuo Daunio, frodiderent, quod i$ primus quum aduerfus acrtm 
Diomedis pugnam bellum afperum iniiffct, ἃ gradali pugna fuos dim- 
eare inflituit, et. collato pede, affequenti paullatim dextero. diftento, εἰ 
grogredienti laevo et. brevi fucceffu, et. longo diffentu. gradus fimul εἰ 
nifus firmaretur ; unde non immerito melon bunc lambicum, Gradalm 
quidam nuncupant, Gradrvogue Marti augurant, quod gradarie pug- 
πᾶ bufus effectu meveantur, 


SPONDEUS nomen habet Ariftid. Quintil. p. 37. διὰ τὸ v 
σπονδαῖς αὐτὸν ἄδισϑαι. — Diomedes p. 472. Dicfus σαρὰ τὴν σον» 
δὴν, quia in templis δος pede quedam carmina. compenebantar, [alt 
ut libantes fonum «vocis abominofze (ominofe Salmafius ad Solin. p. 
88.) audire nen peffent. Et paullo poft, ex emend. Salmafii loc. 
eit. Cum aulis paribus ture incenfis altaribus muficus eboros. geminis 
greffbus explicaret, et eequipedi fono tibicen fpondaulium canere jube 
ret, ut duabus longis thelodiis, quafi. duplicibus, et jugibus «votis. pro- 
fpera deorum. voluntas .firmaretur. Numam | Pompiium, droimtatt 
praeditum, bunc pedem Pontificium. agpellaffe memorant, cum. Salas 
juniores equis. greffibus circulantes induseret. fpondeo melo. patrios pl 
care indigites, — 'l'erentianus Maurus p. 2413. — 

Qui quod 1n templis eanorus a fone «ocis male - 

Auribus libantis obflat, et favet, σπονδεῖος eff. ως 
Marius Vi&orinus p. 248). ϑροπάρῃς e duabus longis, wt reges, 
temporum quatuor, dicfus a tractu cantus efus qui per. longas fibias m 
templis fupplicantibus editur. — Unde εἰ Spondaule (fic enim recte 
Salmafius ad Flavium Vopifcum p. $24.) appellantur qui δια, 
modi tibias inflare affueverunt. Dionyfius Halicatnaffens eei Zw. 





* Hefychius, Θρίαμβος, Διονυσιακπὸς — crpiptron, ἢ ἡμιάμβεια. 
Suv, ἴαμβος. Photius MS. Θριάμ- * Sic Med, firesuum ducem Potích. 
fovs. ᾿Ιόμβους ἔνιοι λέγουσι. ide b Sic Med. Putích. waegà «i ive 
Toupü Em. T. Ill. p. 29. Etymo- καὶ βοῇν. An leg. erag) τὸ ἔνα; pv 
logus M. p. 455, 16. Θρίαμβος ἰσα — ex Mario Victorino p. 2487 9 
Sulis νίκης, woporn, καὶ «à σεμνύνεσθαι. € Δἥαριβος Med. εἰ sa) —lxw 
Ἦν σισι πόλεσιν, ὅσαν ἤνϑουν αἱ συκαῖ, — mox omittit. 
aibi περιίίλοντες σῦκα σὺν αὐτοῖς φοῖς 4 gladiali Med. 
Spin ἔπαιζον, προσφίροντι, ἰαμβώα 





N O T J£. Iit. 227 


p. 126. ἃ Porfono ad Euripid. Hec. 161. emendatus, Zeodi« 
ἀξίωμα ἔχει μέγα καὶ σεμνότητα πολλήν. Παράδειγμα δὴ αὐτοῦ τόδε, 

“σοίαν, ἢ ταύταν, ἣ κείναν 

στείχω ; “οίαν 953 ὁρμάσω; 

“χοῦ μοι τις ϑεῶν 
ἢ δαίμων ἰστὶν ἀρωγός ; 

Quintilian. I. 10. 32. Pytbagoram accepimus, concitatot ad vim pu 
dice domui afferendam juvenes, juffa mutare in Spondeum modos tibi- 
ema, compofuifé. 1,. Hotchkis conferri jubet Ariftoph. Acharn. 
236. Pac. 432. 1104. 


TRIBRACHYS. Diomedes p. 475. Tribrachys, Tribrevis, (πε 
Thafius, quem quidam Brachyfyllabum, aisi "Triorcheon, sonnuil 
Pygmona, plerique Chorium nominant. — Conflat ex. tribus brevibus, 


ex quibus nomen accepit, ut, Helena. Cborius autem ideo dicfus, 
quia choreis buyus. compofitio convenit. Nonnunquam Trocbzus vo- 
catur. Quintil. IX. 4. 82. Tres breves 'Trocheum, quem. tribra- 
chyn dici volunt, qui eboreo trochaei nomen imponunt. "lerentianug 
Maurus p. 2414. 

Nam folet longam τροχαῖος folvere in duas breves 1 

Unde et appellant τροχαῖον, quem vocamus tribracbyn. 
Dionyfius Halic. p. 128. ὁ μὲν i£ ἁπασῶν βραχειῶν συνιστὼς, κα 
λούμενος δὲ ὑπό τινων Χορεῖος, τρίβραχυς «σούς οὗ πσαράδειγμα τοιόνδε, 

Βρόμιε, δορατοφόρε, ἐνυάλιε, «σολεμοκέλαδε" 

ταπεινός τε, καὶ ἄσεμνός ἐστι, καὶ οὐδὲν ὧν ἐξ αὐτοῦ γένοντο γενναῖον. 


DACTYLUS. Diomedes p. 474. Da&tylus, quem. Greci πσολις 
τικὸν appellant. — Conflat ex longa et duabus brevibus, temporum qua- 


tur, ut Romulus. a tracfu digitorum dictus, quem ad. exprimendam 
organi modulationem. faberrime affzclabant , «uel ab * Ideis Daciylis, 
quos Curetas five Corybantas Poetee appellabant. — Hi mamque in in- 
fula Creta Jovem cuflodiendo, ne vagitu fe parvulus proderet, lufus ἐπα 
cogitato genere, clypeolis eeneis. inter. fe. concurrentes, tinnitu ceris illifi, 
rbytbmica etiam pedis daclyh compofitione. celavera vocem. infantis. 
Sed nativitatis eorum caufam, vetufla fabulofitas docet banc. fuiffe. 
Aiunt. Opem in Idam, montem infule Crete, fugiendo delatam, manus 
fuas impofuiffe memorato monti, et. fic infantem ipfum. edidiffe, e ex 
manuum impre[fione emerfiffe Curetas, five Corybantas y quos a. montis 
nomine, et a qualitate facli, Ideos. Daclylos appellant. Ηος quidam 
fres putant, qui Lares. e[fc ereduntur, Damnameneus, Acmon, Celmon. 
Dicli ἀπὸ τῶν κορῶν, id efl, a formofis oculis, qui κόραι vocantur, id 
efl, pupule, vel a cono galee. Marius Victorinus p. 2488. Daciy- 
lus—a fetu et fimilitudine digitorum, qui in manibus babentur, vocabu- . 
lum traxit. Nam ex utraque parte. breviores. longiori. junguntur. 
Dionyfius Hal. ὁ δὲ ἀπὸ τῆς μακρᾶς ἀρχόμενος, λήγων δὲ ἐς τὰς βρα- 





* Vide Meurfii Cretam lib. 1. c. 4. 
Q 2 - 


328 NOT A. III. 


χείας, Δακτυλικὸς μὲν καλεῖται, e&rv δὲ ἰστι σεμνὸς, καὶ εἷς xaJ 
ἁρμονίας ἀξιολογώτατος, καὶ τὸ ἡρωϊκὸν μέτρον ἀπὸ τούτου κοσμεῖται M 
ἐπὶ τὸ σολύ. Παράδειγμα δὲ αὐτοῦ τόδε, 

᾿Ιλιόϑεν με φέρων ἄνεμος Κικόνεσσι Ψίλασσε. 


ANAP/ESTUS. Diomedes p. 475. Huic contrarius sf. Àma- 
peftus, quem ἀντιδάκτυλον Graci nominant. — Conflat ex duabus. bre- 
vibus δὲ longa, temporum totidem, ut, Nebula. dicus eragà τὸ ἀνα- 
παίειν, 1. €, σαρὰ τὸ ἀνάπαλιν ἀντικρούειν πρὸς τὸν Δάκτυλον. quia rt- 
currendo repercutiens. Daclylum, fono reciproco obloquitur ei per attt- 
firopben. Dionyfius Hal. Ὁ δὲ Ὡρολαμβάνων τὰς δίο βραχείας, 
᾿Ανάπκιστος μὲν καλεῖται, σεμιότητα $ ἔχεν φολλήν' καὶ ἔνϑα δεῖ μέ- 
ψεϑος Φεριϑεῖναι τοῖς σράγμασιν, ἢ Ὡάϑος, ἐπυτήδειός ἐστι σαραλαμ- 
βάνισθϑαι. τούτου τὸ σχῆμα: τοιόνδε, 

βαρύ μοι κεφαλῆς ἐπίκρανον ἔχειν. 


AMPHIBRACHYS. Hujus pedis accuratam defcriptionem 
dedit Santenius in commentario ad "Terentianum Maurum, quam 
ex Tychfenii libro partim Germanice confcripto Bi/iotbek der αἰ- 
ten. Luteratur huc traneferemus. 

*" Amphibrachys vel Amphibrachus qui nullo difcrimine ἃ 
* Latinis fcribitur, Amphibrevis etiam audit apud Diomedem l. 
* II. p. 475. binc et inde brevis vertitur in Apolpafmatiis Mally 
* fubjectis p. 83. et fimili virtute ὑπερϑοτικὸς ἃ Scbol. Hepb. p. 82, 
^ 22. Mefites a Victorino dicitur p. 1956. ab aliis Mefiten, ab aliis 
* Stolan appellatum, fcripferat ante eos Baffus p. 2666. med. ubi 
«* pro Szolan vide an Scolion malis: Scolius enim diferte nuncu- 
* patur a Diomede, tantum non ubique Baffum fecuto, l. c. ideo, 
** addente, quia babiliter componitur Scolio: eff autem citbare [prae 
* menjahs: qualem citharam, cum aliunde non noverim, fufpicor 
* Diomedem fcripfitfe caniileme : qua «wapono» audit; Proclo p. 
* Yo. «agoimo; eO» He[ycbio et Suide v. σκόλιον, et forfan σκόλια 
** μέλη Plutarcb. de Mufica p. 1140. F. σκόλια à «σ“αροίνια μέλη 
* Scbol. Ariflopb. P2fp. 1231. σκόλια ἄσμωτα Polluci V1. 108. un- 
* de αὔλημα «“αροΐνιον eidem IV, 73. et ipfum poculum Scoliorum 
“4 cantoris premium ὡδὸς dicebatur: v. Jibem. XI. p. 503. D. 
* Eodem pertinere videri pofht Scbol. afrifopb. Ran. 1337. et 
*« Suid. ὑπόμνημα ἴγραψεν Τυραννίων erigi τοῦ σκολιοῦ, ὃ Τα ροετίϑη &U- 
** τῷ ὑπὸ Ταΐου Καίσαρος. quo in loco cum nihil mutet Cod. La- 
** denis, nifi ππροιτάϑη, pro illo προσετάχϑη lubftituerim.  Ampbi- 
** brachos certe multos in Scoliis fibi deprehendiffe vifi funt Scbot- 
*€ tus et Nunnefius ad Procli Cbreffomatb. p. το. Equidem impri- 
* mis huc refero unicum in fuo genere fragmentum, quod vel 
* alienum fervavit, vel ipfe docendi gratia compofuit Dionyfius 
* Halic. de Colloc. Verb. 'Y. 11. p. 16, 28. 





f westei3s sctinet MS. CC C. 





NOT X. IH. 229 


"ἴακχε 

Διραμβὲε 

Σὺ τῶνδε 

Χοράγε. . 
* Quamquam enim hic in tenebris verfer, nefcio tamen, an hic 
* rhythmus, non verfus, fic uno pede difponi queat, cum Scbe/. 
** dfriffopb. Ran. 1337. et ex eo Suidas Σκόλιον μέλος τι ὀλιγόστιχον 
* appellet. Meam in Batlo reflitutionem affirmat Atilius, cui p. 
* 3687, 42. duo Amphibrachi, five Iambus et Pyrrhichius et 
* Trochzus, DifcoBus dicuntur : item Diomojes cvi 1, TII. p. 478. 
* med. pes ex Pyrrhichio et Amphibracho five tribus brevibus et 
* longa et brevi, Hegemofcolius audit. —Hegemon autem Pyrrhi- 
* chius eft. 

*" Quod ad Amphibrachi partitionem et ejus effeCtus attinet, 
** Arifloxenus in. Hibytbmicis p. 302. dixit: ὁ μὲν [λόγος] τοῦ τριπλα» 
“ σίου οὐκ ἔῤῥυθμός ieTu. taque idem pedes, qui nec in zqua, 
“πος in dupla, nec in fefcupla partiantur, ἀλόγους nominare vi- 
* detur p. 298. quales 4friffides de Mufiza l. p. 35, 28. κατὰ &p9- 
“ μοὺς μᾶλλον ἢ κατὰ εἴδη ῥυθμικὰ σώξειν τὰς ἀναλογίας ait: irra- 
* tienales vocatos a. Capella YI. p. 329. non rrationabiles cenfeo. 
* /rrbytbmos vocat Victorinus p. 2485, 28. εχ Ariftoxeno, et Ca» 
* pella YX.. p. 328. noto ad v. 1353. et in genere de Amphibras 
* chi czefura cf. Cledonium p. 1886, 17. Donatum p. 1740, 28. 
* Sergium p. 1883, 16. Diomedem p. 476, 18. Noftrum fic ex- 
* plicat PiZerinus p. 2483, 30. .4mpbibracbus im rfi tria, im 
“ Tbefi unum accipiet , rurfu/que Arfis unum, Tbefis tria fibimet vin- 
* dicabit, (interfere« mom finguli) non dupli, fed fefcupli ut in religuis 
* ratione diducias quippe cum tribus temporibus unum, et contra unum 
* Tribus infequentibus repugnare videatur. — Unde minus aptus in me. 
* tris, Mufias autem conjentaneus effimatur ; quorum ultima Brif- 
* feo obloquuntur, in au&tore v. 1426 Exigunt per abjiiunt, 
" Muficam per oratienem numeroam explicanti. Franc. autem Sa- 
" lina Muf. L, V. c. τῷ. Exigunt exponit per explodun, quem 
* eo magis mireris, quod idem fequenti capite, Mufice Amphi- 
* brachum convenire, oftendat ; quomodo ad Muficam nefcio 
* an admittat /fuguffinus Muf. 1. II. p. 77. C. Ὁ. Eandeni Par- 
* titionem in caufa effe, cur Amphibrachus folus, nec cum aliis 
“ gqualium temporum pedibus, nec fecum ipfo repetito conjun- 
* gatur, late ex arte oftendit idem Jfuguf. p. 76. * Amphibra- 
*" chus non facit numerum, ait aucfor fragm. de Metr. c. 15. 
* Eum a metris penitus removet Malus c. 3. p. 17. Apofpafm. 
," p. 88. Unus vero tantum efl, qui tripla partitione dividuur, qug 
“οἰ maxima, idzo minime metris adeft. Ampbibracbys ᾧ — |l «—, 
* ]llic enim, item apud Ifidorum p. 831, 41. minime probabilior 
*je&tio, quam minimis, eaque divifio, quam notavi, praferenda 
* videtur, ut Latinum defignet Metricus Amphibrachus, qui fe- 
" cundum optimam Βγ αὶ arinotationem in Arfi tria lemper 
* témpora, in Thefi unum ; Graecus autem, ut τύραννος, unum in 

e 3 ἘΞ 


930 ^ NOT X. 11. 


“ Arfi, in Thefi tria habet. Cum igitur in hoc pede major pars 
** per totum minus contineat, male in fefcuplo Amphibrachys 
* Peonum locum occupavit apud Picherinum p. 2483, τό. Ce- 
* terum cum omnes relique Partitiones praeter folam Amphibra- 
** chi triplam, re&i five ὀρϑοὶ vocentur rhythmi, v. Etymol. M. v, 
* Δοχμιακὸς, et qua de ea voce complura noto ad v. 1551. ab 
** boc equidem oppofiti cognominis /colti caufam repetiverim; non 
** ab ebriorum vacillatione cum Oro apud Etymologum in v. nec 
* à convivarum inclinatione cum Jroclo p. 10. nec ab obliquo 
' f  cantatorum ordine cum JDicearcbe, Zirifloxene εἰ Pbulli apud 
« Scbol. Zdriflopb. Vefp. 1231. Suida et 4rtemone apud Aitbeneum 
* XIV. p. 694. nec cum Scborto ad Proclum p. 49. exiftimave- 
* rim Scolion opponi Orthio nomo, fed generi potius rhythmi, 
** unde Orthium duxiffe nomen teftantur Po//ux IV. 65. 73. He- 
« fycbius, Suidas v. ὄρϑιον νόμον, quod eo magis veri fit fimile, quod 
€ "T'erpander, qui fecundum Pollucem et Suidam Orthio nomen de- 
* dit, idem Scoliorum fuerit inventor fecundum Pindarum apud 
^ Plutarcb. de Muf. p. 1140. F. qua ratione eleganter Maximus 
* Tyrius Or. 23. p. 281. Καλὸν μὲν ἐν πολέμῳ τὸ ὅρϑιον, καλὸν δὲ ἐν 
** χῷ συμποσίῳ ἸΠαροίνιον. — Proxime a vero abfuit Eruditiff. CLU- 
« DIUS Biblotbek der alten. Literatur. 'T. 1. p. 51. Mihi, quan- 
** quam nec ipfi de Scoliorum Metro conflat, Amphibrachum ta- 
* men in iis folis regnaffe, perfuafum eft: et praterea eum pe- 
** dem, propter intervalli in proportione partium magnitudinem, 
— * Mufice quam poetice aptiorem effe." 


BACCHIUS. Diomedes p. 475. Bacchius, CEnotrius, Tripo 
dius, Saltans, quem Greci Pariambum dicunt. confíat ex brevi, d 
duabus longis, temporum quinque, ut, Agenor, Athenz. dius eau 
“τὰς βάκχας, quia Baccbantilus convenienter componebatur. Marius 
Victorinus p. 2488. Cum «ero longis duabus praponitur brevis, ft. 
Bagchius, temporum. quinque, ut, Catones : quia a Baccbi carminibus 
feu cantilenis, quee aptiffime boc metro componuntur, nomen accepit; «d 
quia familariter bic rbytbmus: Bascbantibus aptus fit. — Plotius p. 
2626, Baccbius diclus efl, quod Baccbo, id efl. Libero patri. accepta 
modulatio bujus. pedis fono componebatur. Adde Quintilianum IX. 
4, 82.  AuGores alii pedem vocant Bacchium qui duabus longis 
brevem habet fuppofitam. Dionyfius Halic. ᾿Εὰν δὲ τὰν ἀρχὴν αἱ 
δύο μακραὶ κατάσχωσι, τὴν δὲ τελευτὴν βραχεῖα, οἷά ἔστι ταυτί" 

07 σοὶ, Φοῖβε, Μοῦσαί τε, συμβῶμιν" 

ἀνδροῶδες δὲ edrv τοῦτο σχῆμα, καὶ εἰς σεμνολογίαν ἐπιτήδειον. Τὸ δὶ 

"αὐτὸ συμβήσεται κἄν ἡ βραχεῖα πρώτη τιϑῇ τῶν μακρῶν. Καὶ γὰρ 

οὗτος ὃ ῥυθμὸς ἀξίωμα ἔχει καὶ μέγεϑος. Παράδειγμα δὲ αὐτοῦ τόδε᾽ 
τίν᾽ ἀκτὰν, τίν ὕλαν δράμω ; «οἴ πορευϑῶ $ 

“«οὕτοις ἀμφοτέροις ὀνόματα κεῖται ῥυθμοῖς ὑπὸ τῶν μετρικῶν, Bax- 

χεῖος μὲν τῷ προτέρῳ, ϑατέρῳ δὲ ὑποβάκχειος. "lerentianus Maurus 

p. 2414. ᾿ 





NOT E. Il. 231 


Suum duas longas feguetur una brevior fyllaba 
Pes erit βακχεῖος, ἀντίβακχος autem tunc erit 
Quum brevem primam locabis et duas longas dein ; 
Nomina aut vertes vicifrm, quum priorem dixeris 
᾿Αντίβακχον, nominato qui redit. centrarius. 
Atilius Fortunatianus p. 2687. Zíntibaccbius ex breui et duabus 
gu. Bacchus ex duabus longis et breui. . 


AMPHIMACRUS. Diomedes p.475. Huic(Amphibracho (iL) 
contrarius £f. Amphimacrue, Feícennius, Ampbimaros, quem alu 
Creticum appellant. — Conflat ex. longa, et. brevi, σὲ longa, temporum. 
quinque, ut Demophon. didus a duabus longis, a quibus utrinque bre» 
«is media amplectitur. — Creticus. quoque, quia. Cretes. faltando, eyus 
tbythmica compofitione utebantur. — ''erentianus Maurus p. 2414. 

Creticum appellant eundem, forte Creticum genus 

Quomodo ludos fub armis congruentes fuccinat. 

Primus ifle pes locatur bis ubique in verfibus, 

Optimus pes et melodis et pedefiri glorie, 

Plurimum orantes decebit, quando pene in ultimo 

Obiimet fedem, beatam terminet f£ claufulam 

Δάκτυλος, σαονδεῖος, imam, "έῦ τροχαῖον refpuo. 
Plotius 2625. ^mpbimacrus nomen accepit, quod ex utraque. parte 
longam, quam Greci μακρὰν dicunt, babet : dictus tamen efl bic. pes 
£liam Creticus, quoniam in. Creta infula Corybantes, ut vagitum Jo» 
vis nati celarent Saturnum, fcutis fuis fic fonuerunt, graviter, breviter, 
graviter. Marius Victorinus p. 2488. Hoc pede ἱπορχήματα con- 
Jlabant. Dionyíims Halic. μέσης γενομένης τῆς βραχείας, ἄκρων δὲ 
σῶν μακρῶν, Κρητικός τε λέγεται, καὶ ἔστιν οὐκ ἀγεννὴς" ὑπόδειγμα δὲ 
αὐτοῦ τοιόνδε" 

οἱ δ᾽ ἐπείγοντο σλωταῖς ἀαήνησι χαλκιεμβόλοις, 


PALIMBACCHIUS. Diomedes p. 476. Huic (Bacchio fcil.) 
contrarius eff Palimbacchius, Latius, qui e£ Saturnius, ultima brevi, 
quem quidam Proponticon, alii Theffaleon vocant.  Confíat ex. dua- 


bus longis δὲ brevi, temporum totidem, ut, Natura. dictus. Palimbac- 
cbius, quia contrarius efl. Baccbio. Apud. Grasos enim eo» contra- 
rium fignificat, ideo, 
“σαλίντονα τόξα τιταΐνων, 

eornibus injer fe contrarüs.  Euftathius ad Od. Z. p. 1551, 54- 
247, 27. Ἔστι δὲ σᾳλιμβαρχρῖος ἢ προπαροξυτόνως σαλιμβάκχειος, 
σεντάχρονος «σοὺς, ix δύο μακρῶν καὶ βραχείας, οἷον ηφαϊστὸς, ἀνά- 
παλιν ἔχων τῷ βακχαίῳ, σενταχρόνῳ ὄντι ἐκ βραχείας καὶ δύο μακρῶν, 
οἷον νὔημῶν, ἔχοντι τὴν κλῆσιν ἀπὸ τοῦ Βάκχου Διονύσου, ᾧ ὕμνους ix 
τοιούτου μέτρον 3p» οἱ διϑυραμβοποιοί, — Vide fupra ad Bacchium. 


MOLOSSUS. Diomedes p. 475. Huic contrarius cf Moloffus, 
Vortumnius, Extenfipes, quem al Hippium, ve/ Chanium dicunt, 
94 


232 ΝΟΥ JE. IHE. 


Conflat ex iribus longis, temporum fax, ut, neas. — Ideo Moloffs 
dicus, quia. Moloff, 1d efl, ThejJali ad bellum procedentes, bujus mo- 
dulata compofitione utebantur. — Hippius «vro. equefiri. fcilicet. pugne 
conveniens modulabatur. Plotius p. 2625. Moloffus dicus quod a 
Moloffo Cretenfi «iro repertus eh y. bunc quidam et. Creticum. dust. 
In Cefio Βαβο p. 4666. repone Hunc alii Hippion appellaverunt. 
Dionyfius Hal. Ὁ δὲ i£ ἁπασῶν μακρῶν, Μολοττὸν δὲ αὐτὸν οἱ με- 
φρικοὶ καλοῦσιν, ὑψηλός τι, καὶ ἀξιωμάτικός ἰστι, καὶ διαβεβηκὼς ὡς 
ἐπὶ σολό. Παράδειγμα δὲ αὐτοῦ τόδε' 

ὦ Ζηνὸς καὶ Λήδας κάλλιστοι σωτῆρες. 
De pedibus duodecim praecedentibus ita Dionyfius : Οὗτοι δύδικα 
Qv9pol τὸ καὶ φόδος εἰσὶν οἱ τρὸἫτοι κωτωμοτροῦντες ἅπασαν ἵμμετρόν 
τι καὶ ἄμετρον λέξιν, ἐξ ὧν γίνονται στίχοι τε καὶ κῶλα" οἱ γὰρ ἄλλοι 
ἐκ τούτων εἰσι σύνϑετοι. 


PROCELEUSMATICUS. Plotius p. 2626. Proceleufmaticus 
dicus fl, quod cboros concitantes, μὲ celerius. faltationem. celebrarent 
inter fe, bortabantur, et bortatio Graece κέλευσις nuncupatur. — Confer 
Servium ad Virgil. /En. III. 138. 


PJEONES. Plotius ibid. Panes a Pene porta nomen inditum 
pofederuat. 


IONICI. Plotius ibid. Jowici ab lone inventore fuo dic. 


ANTISPASTUS. Plotius ibid. 4fntifpaffus, quoniam ex utraqut 
parte a brevibus revellatur, quod Graci árrawa dicunt. 


EPITRITI. Plotius ibid. Epitrit; ideo boc nomine vocati, quod ad 
tres breves una. longa variis vicibus teneatur. — Ariftides Quintilia- 
nus p. 49. ᾿Επίτριτο» δὲ καλεῖται: τὸ σχῆμα, ἐπεὶ συνόστηκεν ix er 
δῶν λόγον ἐχόντων ἐπύτριτον, ὃν ἔχιν τέσσαρα epi; Tota. — A. Gellius 
XVIII 14. Epitritos eff, qui babet totum aliquem numerum et euf- 
dem partem. tertiam, ut. quatuor ad. tres. Macrobius in Somnum 
Scipionis II. 1, ΕΠ epitritus, cum de duobus numeris major baba 
totum minorem et fuper ejus tertiam partem ;. ut. funt. quatuor ad 
fria. Nam in quatuor funt tria, δὲ tertia pars trium, id. efl, wnum. 
His liceat ex Plotio p. 2626. adjicere. Quinque fyllabarum pedes es. 
difllabis et trifyllabis «el contra. compofsts funt numero triginta duo, 
quoniam quinque [yllabe XXXII fcbemata babent * qua ratione etiam 
merum Heroicum, quod. quinque pedibus variatur X XXII cbemata 

abent. 

- Sex fyllabarum pedes funt numero fexaginta tres; quoniam fex fyl- 
labe fcbemata babent totidem. — Hoc tamen fcire debemus, quod quin- 
que fyllabarum pedes, et fex in metro reperiri: poffunt, et. maxime m 
cbororum modulatione, fed mon fcanduntur, eorum pedum more, qui es 
quatuor [yllabis conflant. —. Nam illi. juncli ex difyllabis wno nomine 
Juo nuncupantur : bi «ero per eas. partes per quas compofíti funt : sl 


N O T JE. IV. pp. 24. 26. | 333 


Jf fft ex foondeo et doo pes compofitus, non totus in. fe feanditur, Bc- 
μὲ proceleu/maticus, fed. fpondeo et datlylo : fic etiamfi ex duobus dac- 
iylis componatur. — Sed borum omnium fubjungere fchemata, efl quidem 
pofi bile, fed vnoleffum, | 





CAP. IV. 
De Metrorum fine. 


P. 24. DiowEpzs Ῥ- 501. Species carminum funt quatuor, &xa- 
τάληκτα, κατάληκτα, ὑπιρκατάληκτα, βραχυκατάληκτα. 1. Zcata- 
lea, efl. integer verfus fingulorum metrorum. 4. Catalecia, eff ver- 
Jus minus babens metrice conflitutioms. 3. Hypercatalecla, efl. fuper 
precipsum verfum. [yllabarum plus babens. 4. Bracbycatalecla pe- 
dem minus babet, quam pofcit pedum difpofitio.  Prifcianus fuper XII 
Verf. /Eneid. p. 1216. Cataleclicos dicunt, quibus. deefl in Jine. ali- 
quid; Acataletticos, quibus nibil deeff..— Herowus. autem, qui legitimos 
babet daciylos, qui trifyllabi funt, ideo in. difyllabum definere vult, et 
minuit in fine unam [yllabam, ne fit impedimento fequenti verfui quin 
celeriter. incipiat. — Prarterea. dicuntur. bypercatalechei, quibus abundat 
una wel due [yllabee, μὲ novenarium. Pindaricum 4 quod cum. fit di- 
metrum iambicum, babet tamen unam fyllabam plus in fine, Horatius, 
Sylva laborantes geluque,— Bracbycatalechiei dicuntur in iambicis et 
fimilibus, quibus deefl una. [yllaba «el duce, ut efl fenarium iambicum 
Colopbonium, ut Horatius ; Mea renidet in domo lacunar, 


P. 26, 4. οἷον ἐπὶ ἀναπαιστικοῦ. — Heathius δὰ /Efchyli Agam. 
Io1O. * Ut verum dicam, omnes illi catale&ti et hypercatalecti 
* in difyllabum nihil nifi merum Grammaticorum commentum 
'* funt carminum genera non recte diftinguentium, neque ufpiam 
** in veteribus Poetis exftare reperientur. Cum enim in carmini- 
* bas tantum quiz e pedibus trifyllabis conftant ex ipfa rei na- 
* tura κατάληξις ifta locum habere poffit; de dactylis, creticis, 
*' bacchiis et palimbacchiis res in aperto eft. Nam dactylus ca- - 
** talectus in difyllabum eft fpondeus, propter τὸ ἀδιάφορον ultimae 
* fyllabe, ideoque et primum lliados verfum, quia in trochseo 
““ definit, in exemplum da&ylici catalectici in difyllabum adfert 
* Hephaftion. Creticus autem bacchius et palimbacchius in di- 
'* fyllabum catale&us revera eft vel trochaeus vel pzonis dimi- 
* dium ; in omnibus autem carminibus qüz pedibus iftis con- 
* ftant, pzeones etiam et dipodia trochaice admittuntur, et eo- 
" mum locum tenere poffunt. Reftat. tantum anapaftus, quem 
* ideo etiam in difyllabum xavaAsysc9Sa: non. poffe puto, quia in 
* anapeeíticis anapacfíto dactylus rite opponitur. Prime vero duse 





2334 N O T X. IV. p. 26. 


“ dactyli fylabz primis duabus anapefti fyllabis rite opponi non 
** poffunt, quia et ἰσόχρονοε non funt, et eadem antipathia inter 
** has, quae inter trochseeum et iambum five pyrrhichium, inter- 
* cedere reperitur. Vide Dawef. Mifc. Crit. p. 62—66. — Et re- 
* jipfa catale&ticorum horum in difyllabum anapzeíticorum nul- 
* jum adhuc mihi videre contigit, qui non, aut correptus eflet, 
** aut talis ut alia ratione commodius eum metiri liceret." 


IV. 2. p. 26. Ψαντὸς μέτρου ἀδιάφορος. Cicero Orat. ad Brutum 
C. 64. fe&. 417). Nibil enim tnteref, daclylus ft extremus an cretieus; 
quia poffrema [yllaba, brevis an longa fit, ne in «erfu quidem refert. 
Servius in Centimetro p. 1817. Finalem fyllabam in omnibus me- 
iris indifferenter accipi. Maximus Victorinus p. 1957... Efl autem 
daclylicum carmen, quod conflat daclylo et. fpondeo. — .Non. dico, ultimo 
loco nonnunquam Trocheo, co quod quidam bono judicio bunc. pedem d 
verfu. Hexametro. excludendum  cenfuerunt. — Quippe omnis. [yllaba in 
verfu ultima ἀδιάφορος efl, id eft indifferenter. accipitur, nec interefl 
utrum producla fit an correpta. — Nam cum ita ratio expofcat, ut. plene 
' verfu viginti quatuor tempora infint, admiffo utique Trocbeo curtab- 
tur numerus temporum et erunt tempora XXIII. "Terentianus Mav- 
rus p. 2419. ! 
Omnibus in metris boc jam retinere memento, 

In fine non obeffe pro longa brevem. 

Hanc regulam, unanimi Grammaticorum confenfu munitam, 
modo tecum rem recte reputes, omnino veram reperies. Quod 
enim obfervant viri do&i, fyllabam videlicet finalem in Dimetris 
lambicis, 'Trochaicis, Anapefticis, Ionicis &c. neutiquam pro 
communi habendam effe, hoc, ne leviffime quidem, fupradicto ca- 
noni obftat. ** Nempe dimetri," Dawefii verbis utor p. 30. “οὖν 
** jufcunque generis continuo carmine per συνάφειαν decurrunt, 
* ufque dum ad verfum catale&icum, quo omne fyftema clauda- 
** tur, deventum fit In talibus itaque perfpicuum eft finalem 
tantummodo uniufcujufque fyftematis fyllabam pro verfus termi- 
natione cenferi. Quod in longioribus verfuum generibus, five fe 
narii fint Iambici, five hexametri heroici, five demum tetrametri 
Iambici, Trochaici, Anapzflici, longe fecus fe habet. Vocales in 
fine fenariorum nonnunquam elidi poffe docet Valckenaerius ad 
Euripid. Phoen. 891. Confer Porfonum in Euripid. Med. 510. 
cum Heathio et Marklando ad Euripid. Iph. Aul. 929. De ul- 
timarum fyllabarum in carminibus Pindaricis menfura egregia 
protulerunt Dawefius Mifc. Crit. Se&. II. init. Hermannus Dif- 
fert. Metr. apud Heynium T. III. p. 184. íqq. 


IV. 3. p. 26. Euflathius ad Il. Ξ. p. 984, 2-974, 49. Ἐν δ 
τῷ, EYPTOIIA ZHN' Ὡς 'HPAKAHOE IIEPIXOZATO, καταλήγειν 
μὲν ὃ ᾿σροηγούμενος στίχος εἰς τὴν ΖΗ συλλαβὴν κατὰ τοὺς «αλαιοὐς, 
e A» ^s ^s A Dod ^ « N ΝΜ 9 ΕΕῚ ^ 
ως καὶ ἀλλαχοῦ κείται «apos TU rOVWTR. ὁ δὲ συνεχὴς ἀρχῆται ἀπὸ τοῦ 
N συναφϑέντος εἰς τὸ ὩΣ. Καὶ δοκεῖ μὲν καινή τις ἡ τοιαύτη σύνταν 








N O T JE. IV. 3. p. 26. 235 


ξις, ἤγουν ἀκολουθία, τῆς γραφῆς. Ἔστι δὲ ἄλλως οὗ ξινίξουσα, ὡς 
ἔστι νοῆσαι ἀπὸ τῶν ἰφίξηςς. Ἰστέον γὰρ ὅτι κατὰ τοὺς σαλαιοὺς, 
φᾶν μέτρον sig τελείαν σεραιοῦται λέξιν, τὰ δὲ μὴ ἔχοντα οὕτω, ἀλλὰ 
μέρος μέν τι τῆς τιλιυταίας λέξεως, τῷ πρώτῳ στίχῳ ἀφιέντα, τὸ δὲ 
λοιπὸν τῷ ἱπάγομένῳ στίχω μερίξοντα, ἱπιλήψιμά εἰσίν. ὅπέρ φασι 
αοιῆσαι τὸν Σιμωνίδην iy ἐπιγράμματι, ἔχοντι οὕτω, 

$ μέγ᾽ ᾿Αϑηναίοισι φόως γένεϑ᾽ ἡνίκ᾽ ᾿Αριστο- 

γείτων Ἵππαρχον κτεῖνε καὶ ᾿Αρμόδιος. 

ἐνταῦϑα γὰρ ὃ μὲν ΄ρῶτος στίχος δάκτυλος ὧν, ἤτοι ἡρωϊκὸς, καταλήγει 
εἷς τὸ ΑΡΙΣΤΟ᾽ à δὲ δεύτερος ἰλεγεῖος ὧν, ἀπὸ τοῦ ΓΕΙΤΩΝ ἄρχεται. 
Παράγουσι δὲ καὶ ἄλλο ἡρωελεγεῖον ἔπος ὅμοιον, 

οὗτος δή σοι ὃ κλεινὸς ἂν Ἑλλάδα πᾶσαν ᾿Απολλό- 

δωρος" γινώσκεις τοὔνομα τοῦτο κλύων. 

καὶ ἐνταῦϑα γὰρ ὃ μὲν προηγούμενος στίχος εἰς τὴν AO συλλαβὴν κα- 
ταλήγει, ὃ δὲ μετ᾽ αὐτὸν απὸ τοῦ ΔΏ ἄρχεται. Τοιοῦτόν τι καὶ τὸν 
σοιητήν φασιν ἰνταῦϑα «aii, i» τῷ, 

ἢ φὴς ὡς Τρώισσιν ἀρηγέμεν εὐρυόπα Ζη- 

» ὡς Ἡρακλῆος πιεριχώσωτο. 
τῆς γὰρ αἰτιατικῆς τοῦ εὐρύοπα Ζῆνα ἰκϑλιψάσης τὸ a, τὸ νῦ σάντως. 
τῷ Φωνήῆιντι τῆς ἀρχῆς τοῦ δευτέρου στίχου σροσνίμεται. Ὥστε αὐτὸν 
μὲν, ἀπὸ τοῦ νῦ κατάρχεσθαι » τὸν δὲ πρῶτον στίχον, καταλήγειν εἰς μό- - 
νην τὴν ΖΗ συλλαβὴν, καὶ διὰ τοῦτο μὴ σπεραιοῦσϑαι εἰς τελείαν λέξιν 
τὸ τοῦ πρώτου στίχου μέτρον. Ὅτι δὲ i» ταῖς ἰκϑλίψεσι τὸ ἐναπομεῖ- 
γαν σύμφωνον τῷ ἐπαγομένῳ Φωνήεντι ἕπεται, δῆλον τοῖς ἀκολοθοῦσι κα- 
νόνι γραμματικῳ. Καϑόλον γὰρ μεταξὺ δύο φωνηέντων i» μιᾷ λέξει, 8 
καὶ ἐν συναλοιφη σύμφωνον εὑρεθὲν, τῷ διυτίρῳ τροσνέμεται. ἘΪΠ μέν» 
TO τὶς τὸν τσρῶτον στίχον οὐκ εἰς τὸ Ἡ μόνον ὧλλ᾽ εἰς τὸ ΝΥ͂ ἀπαρτί» 
ζει, ZHN λέγων, εἶτα γράφων ὩΣ HPAKAHOZ καὶ ἱξῆς, ϑεραπεύει 
μὲν τὴν καινότροπον τοῦ πρώτου στίχου κατάληξιν, καὶ τὴν ὁμοίαν τοῦ 
διυτέρου ἀρχῆν. αινοτομεῖ δὲ ὅμως τὴν ἔκϑλιψιν, μὴ aquis τὸ ΝΥ τῷ 
ἱπαγομένῳ στίχῳ ἱπακολουϑεῖν. Τὸ δέ γε ἀποκοπὴν σαρεισάγειν ir- 
ταῦϑα, «αράδοξον μέν ἰστιν, οὐκ ἀσύνηθες δί. ἀποκοπέντα γὰρ τὸν 
ZHNA, ΖΗΝ εἴποι τις ἄν. ὡς καὶ τὸν ἰχῶρα i» τοῖς erp) τούτων ἰχὼρ 
τινες ἔγραφον, οἷον, 

ἀπ᾽ ἰχῶρ χειρὸς ὀμόργνυ. 
ἤδη δέ τις καὶ τὸν HAON ἀποκόψας, ΗΔ εἶπεν, ὡς δηλοῖ ὁ γεωγράφος, 
οἷον, 

δαιμόνιος ὅλ. 
εἴσι δὲ καὶ ἄλλα τοιαῦτα. Ὅλως οὖν ὃ ῥηϑεὶς ὋὉμηρικὸς στίχος, τὸ, ἢ 
φὴς καὶ ἑξῆς, οὐκ ἀγαϑὴν ἔχει κατάληξιν ὅπως ἄν τις αὐτὸν καὶ μετα- 
χειρίσηται. cf, ll. Θ. p. 7097594, 2. Marius Victorinus p. 
2499. Omnis autem verfus ab integra parte orationis incipit, et in in- 
tegram definit, exceptis bis quee in Comadiis joculariter dica, corrupta 
aut femiplena efferuntur, aut que raro apud. Epicos. metri neceffttate 
dividuntur. Poríonus ad Euripid. Hec. 725. ““ Mendofe μετα- 
** στέλλων in Phoniffarum edd. quibufdam, quam disjunctionem 
* non patiuntur Tragici fenarii, Si quid aliter fertur, prava 
* diftinctione laborat, ut ZEfchyl. Prom. 62. τῶν Διός v ἰχϑρῶν 





536 NO T JE. IV. 3. p. 26. 


*C ὕπερ Στένει(. Joco dixit Eupolis αλλ᾽ οὐχὶ," ἅζς,  Vulgatur qui- 
dem in fragmento Xenarchi apud Athenzum XIII. p. 569. C. 
Δεδιότα xav τῇ χειρὶ τὴν ψυχὴν ἔχον- 
τα, σῶς €oT ὦ δίσποινα eorria Κύπρις. 
ybi membrane Parifienfes ἔχοντα ἃς esc er ——Küwpi,— Sed audi 
Porforium in Appendice ad Toupit Emend. T. IV. p. τοι. “ Li- 
* centia, quam defendit Toupius nunquam "Tragicis, nec Comi- 
** cis nifi per jocum, ut Eupolidi apud Hephaft. conceffa eft. 
““ Exempla duo, qua fola ad rem funt, mendo laborant. 1n Xe- 
* narcho reponendum, 
δεδιότα τ᾽ ἐν τῇ χειρὶ τὴν ψυχὴν ἔχειν" 
οἱ σῶς €oT, 9 0 .— 
** quod partim viderat Valekenaer. ad Euripid. Hippol. 415. Ia 
* Antiphanis fragmento (Athen. VI. p. 224. 
«rox ἀγορὰν δ᾽ ὅταν 
ἔλθω σεπίστεουκ' εὐθύς. Ἐμβλέπων γὰρ αὖ- 
τοῖς ἰχϑυοκώλαις, λίϑινος εὐθὺ γίνομαι) 
“4 preeter alia minus commoda difplicent ifta εὐϑὺς:---τεὐϑὺ, quorum 
* alterutrum ex altero natum eft. Scribendum videtur, 
esríoTiwx ἰμβλέπων γὰρ αὐτόϑι 
τοῖς ἰχϑυοπώλαις, λίϑινος εὐθὺς γίγνομαι." 
ZEichylns Prometh. Solut. apud Strabonem IV. p. 183. B. ed. 
arif, | 
ὑπόσκιον ϑήσει χϑόνα, οἷς ἔπειτα συμ» 
βαλὼν δηώσεις ῥᾳδίως Διγὺν στράτον. 
Bed dudum eft quod ibi, 
ϑήσει χϑόν οἷς ἔπειτα σὺ 
βαλὼν, διώξεις 
emendarit Salmafius, Nondum perfanatus eft Eubulus Athenzi 
XI. p. 471. D. quem ex MS. fic edidit Schweighzeuferus, 
ἄρτι μὲν pd» ἀνδρικὴν 
τῶν ϑηρικλείων, ὑπεραφρίξουσαν, σαρα» 
κωϑωνόχειρον, Ψηφοπεριβομβητρίαν, &c. 
Apte autem) citat Toupius Epigr. ex Brunckii Anale&is II. p. 
394. 





Gs» δ᾽ ὁμοῦ νούσων τε κακῶν Qudyevs, Nixo- 
μήδης, καὶ χειρῶν δεῖγμα σαλαιγενέων. 
Verfuum iftorum qui per συνάφειαν continuantur diverfiffima εἰ 
ratio, , | 





NO T J£. V. p.38. 23y 


CAP. V. 


De lamlico. 


P. 58. (GnaAMMATICI nonnulli omnia metrorum genera ex 
Da&tylico et Iambico orta exiftimant, ut Marius Victorinus p. 
2552. Omnia ex Da£lylo et lambo principalibus orta nofeuntur. Nam 
quecunque protuleris ex bis profluere fontibus, et ad bec referri, cl- 
uli femina, examinando reperies. Heec enim. fola duo metra, quamois 
et lambicum Heroi βὲ traducfivum, utpote cum. trimeter de. Hexametro 
manaffe nofcatur, beec (οἷα poffunt. Prototyporum Prototypa dici, et om- 
mium metrorum elementa. — Reliqua. autem borum ἀποτμήματα. Eft 
etiam a Grammaticis difputatum, an a Dactylico potius quam 
lIambico differendi exordium fumant. Marius Victorinus p. 3513. 
Aufpicandum ab eo' nobis pede potiffimum credidi, qui beroum metrum 
principem. omnium  contihens. etiam. noiinis fui appellatione. fígnavit. 
Siquidem nonnulh ambigant, a quo e duobus, metrorum ordinem. in- 
eboantes, exordium. capiant, |. Nam qui αὖ lambo initium trabunt, ev 
Jludio id feri volunt, quod idem a. brevi, a quo bis origo efl, incipiets 
tempore, et longo definens, veluti a minori ad majus egreffus. per tempo- 
rum incrementa confurgat. (Vide Schol. ad p. 38.) Pyrrbichius nul- 
lum ex fe metrum edidit  Trocbeus vero a longa incipit. Et Victo- 
rino concinunt alii. Hepheftio autem nofter, qui minime fuis 
. adflipulatoribus deftitutus eft, novem recenfet prototypa metro- 
rum genera, pedum nominibus, unde originem ducunt, infignita. 
Nec male ab eodem auétore factum arbitror, quod ab lIambo au- 
fpicatus fit. 

. Sed priufquam ad fingulas verfüuum Iambicorum &c. fpeciem 
enotandas accedemus, proderit fortaffe ut I&uum, five Accen- 
fuum metricorum, ratie exponatur. In hanc rem itaque non- 
nulla placuit excerpere ex Dawefii Mifcell. Crit. Se&. V. init. 
* Metra iámbica notum eft preter iambutn, uti et trochaica pre- 
* ter trochzeum, pedes recipere tribrachyn, fpondeum, dactylum, 
" et anapzeftum. In ipfis iambo et trechso, cum illum fyllabze 
* brevi longa, hunc longae brevis fubje&ta conflitueret ; poftula- 
" bat rei muficze rieceffitas ut accentum longs fedes determina- 
* ret. Spondeus autem cum ex duabus longis conftaret, adeoque 
* ad iCtus fedem per fe plane effet indifferens, ei autem pes uter- 
* que de certis fedibus fumma cum comitate cederet ; haud levis 
* profe&to contumaci; arguendus veniret, ni in verfu: iambico 
* jambi, in trochaico trochasi rationem commodus vicifim ac pa- 
* tiens fequeretur. '"Fribrachys fimiliter pedi utrique morem ge- 
" rebat. In metro utique iambico in fecundam, in trocbaico in 
" primam ictum cadere patiebatur. Dactylus denique et ana- 
** pieftus in utroque metro fpondei, utpote cui :equipollereut, in- 
* genio fefe 'accommodabant. Haud diffimiliter in metro ana» 


35$ NOTE. V. p.38. 


** paftico, cum in ipfius anapefti ultimam ictus neceffario cade- 
* fet, hujus itidem indoli fpondeus, dactylus, et proceleufmaticus 
* obtemperabant. Hinc adeo canon exfurgit: Jm metris lamlics 
* Tiambi, * [oondei, ei *anaperfti in ultimam, *tribracbi et 5 dacfyli in περ 
* diam: in Trocbaicis pedis cujufque in primam: in Απαρα βιοὶς 1 ana- 
* pfi et. "fpondei in ultimam, ὃ dactyli et proceleufmatici in. penulti- 
* mam, iclus cadit. Quod autem in tribracbi, dactyli, et proce- 
“ leufmatici penultima potius quam ultima locum habeat, nihil 
* eft ut quifquam miretur; nam in horum cujultlibet ultima ne- 
“ fcio quid importuni atque abfoni efficeret. . 
*Tlpiapob | ἴτε ea | "pos óc | ὃ po emot | Φρυγῶν | "moi 
* usd) {ἶνος ἐσ | *xs δόρι | ᾿σσεσείν | ?*Ex^8 | !ixeo. 
* xa τόν  ᾿φυτούρ | “γον Πρία | "nor οὐκ | *axod | "acá. 
xai To | δόρυ χρη | τόν οβε | λίσκον 
“ίριπα | τεῖν à | χόντας | ἡμας. 
9 αλλ᾽ (9, | xao» | και exeo | ξειάς 
κατα νόυν | τὸν ἐμόν | 9 και σί Qv Ἢ 2er. 
* Eaídem accentuum leges Latini itidem poetae violare reformi- 
* dabant. Atque in Bentleiana quidem Terentii editione ver- 
* fuum iambicorum et trochaicorum pedes alternos accentibus 
*' notatos videre eft. Qua quanquam res a viro Cl. ita admi- 
“ niftrata fit, ut adverfus canonem a nobis jam primo traditum 
** vix unquam peccet: attamen ni vir Cl. aurem unice magif- 
*' tram, non artem fecutus effet, regulam opinor, uti nos, incul- 
** caffe pauciffimifque exemplie illuftraffe contentus immenfo fuo 
* in depingendis accentibus labori peperciífet, atque a typogra- 
** pho infuper gratiam haud levem iniiffet. Quin etiam ipfi dif- 
*' centium commodo, quod in animo habuiffe fe profitetur, effica- 
““ cius confuluiffet ; quippe hoc pacto effeciffet ut ne iis pedes 
** quique alterni a fe pretermiífhi moram injicerent. Ett quidem 
:* ubi vir Cl. tam auris quam artis monita neglexiífe videtur, 
** cum utique illud Plautinum, 
Pifclbus in álto crédo praébent pábulum 
* ita efferri voluerit, ut verbi pifcibus in prima ictus vim obti- 
*€ neret. 
* Unum porro difcentium in commodum libet adjicere. Cae- 
** veant utique, fedulo caveant velim in legendis verfibus fenariis, 
** ne importunam atque odiofam fyllabarum diftributionem imi- 
** tentur, quam Galli hodierni in fuis perpetuam fervant: hoc eft, 
* ne pedes magis dimetiantur quam numerorum harmoniz gra- 
* tiaique confulant. Id quod in eos cadere dicendum eft, qui cf 
** ferre folent, 
axé | νεκρών  κευϑμώ | να xai  σκοτού | αυλάς. 
λιπών | "γ᾽ Αἴ | 9nc xo Ϊ pis ὦ | κισταί | ϑεών. 
* Aut etiam per dipodiam, 
axe νεκρῶν | κευϑμώνα uas | σκοτού συλάς. 
* Nempe utrovis modo cafure venuftas et gratia tota pent 
** Hoc incommodum cvitaturus aliam fibi íÍcandendi rationem 1n 





N O T JE. V. p.38. . 289 


* fituit Cl. Bentleius. Ipfum autem audias. Quare ego jam ab 
* jefa adolefcentia in omnibus iambicis preter. tetrametrum catalecti- 
" cum, de quo poffea dicam, aliam mibi fcanfienis rationem inffui, per 
“ διχοδίαν fcilicet τροχαΐκην, boc modo, 

** Po | eta dederit | que funt adolef | centium. 
** primo femipede quafi fubducto et ab/cifo, verfu. autem in daclylum 
** yel creticum exeunte, — Fateor equidem hanc rationem ubi ceefura 
“ἀξ σ“ενθημιμερης fatis commodam venire. . In. carfura vero ἔφϑη» 
** μεμερει fecus fe res habet. — Verbi gratia, fi fenarium fupra de- 
* fcriptum ita dimetiaris, 

ῃ | XM PEKQuY κευϑ | [4990 καὶ σκο | TOU συλᾶς. 
* ubinam óbfecro eft decantata camíure virtus? Abiit, exceffit, 
* evafit. 'Tu vero, fi me fatis audies, eam legendi rationem fer- 
* vabis, ut per feriem iambicam afcendas, ufque dum ad caefu- 
* rat, five σενθημίμερη ἴευ ἐφϑημιμερη perveneris: fyllabam δὺς 
* tem quae cafuram conftituit tanquam pedis precedentis jam 
" majoris facti partem enuncies: deinde autem per trochaicam, 
* quam fyllaba catale&tica claudet, ita defcendas, ut ultimus tro- 
** chzeus cum fyllaba fequente tanquam pes unus, creticus fcilicet, 
* efferatur. 

axe | νἔκρων | separa || xai σκῦ | τοῦ αὔλάς. 

Mare | i» ad»« I| x pis | wx | era, Sie» 

IIoAvde ] góc ἕκάβης || muc yi | yos τῆς | Κισσέως. 
* Obfervabis autem in verfu altero et tertio baberi etiam caefuram 
* χριῆμερη. Proinde fi in his ftatim poft pedem primum cefura 
* adauttum feriem trochaicum inchoaveris, nihilo minor evade£ 
* numerorum venuftas. 

λιπών wv || ἄδης: | x9eie | ὥκι | σταί 9S1». 

Πολυδώρος || ἐκαβης | «αἷς γε | γώς τῆς | Κίσσεως. 
* Similiter perinde erit ad verfus concinnitatem, fi vel incifione 
** ἐφϑημιμερει obfervata legeris, | 

«poc oi | xo» sv  ϑυνόν ταφῇ ἕναλι | d» ΄“λατην, 
**. ve] τριῆμερει, 

τορος οἶκον || sóSv | νόν τας  ἐναλί | ἀν σ«λατην»." 


Statuit porro Vir idem doctiffimus Accentum five ictum 1n τις. 


non intertogantem nunquam cadere p. 198. in particulam γε p. 
447. cui addatur τὰ. in ultimam vocis hyperdifyllabsee correptam 
p.211. 320. Huc etiam pertinet regula, quam infeliciter ad- 
modum proícindit Marklandus ad Euripid. Suppl. gor. Ana- 
peftum nempe dactylo vel tribracho nunquam fubjici pp. 250. 
294. 316. Loca ab Hermanno prolata De Metris lib. II. c. XIV. 
pleraque funt a viris eruditis jam reformata. 

. Statuit etiam Dawefius, p. 215. Bentleium aliofque fecutus, 
Poefin Atticam, in iambicis faltim et trochaicis, ab hiatu voca- 
lium et diphthongorum prorfus abhorrere. Comici tamen pro- 
nomen neutrale τι, ut et praepofitionem ensi, et fique alia fuerint 
ejufdem generis, vocabulo a vocali vel diphthongo incipienti haud 
illibenter prefecerunt. Exempla hiatuum, qua bic (atis apte 


f 


e 


240 .NO T J£. V. p.38. 

examinari poterant, nunc pretermittam. Unum tamen, ne plz: 
ne ἀσύμβολος difcedam, libet apponere. In fragmentis fcilicet 
Menandri p. 276. ed. Clerici, occurrit verfus, quem a viro fummo 
Bentleio prave emendatum nefcio an alii animadverterint. Lege 


autem ex Scholiafte /E(chyli Prom. 478. 

Δόγος γὰρ ἀνθρώποισιν ἰἄτωι νόσους, 

Ψυχῆς γὰρ οὗτος μόνος ἔχει OEAKTHPIA. 
Euripidis Helen. 760. palmaria emendatione fanavit Poríonus. 
Sed proderit locum integrum oculis le&orum fubjicere. 

Κάλχας γὰρ oix εἶπ᾽ οὐδ᾽ lohpmnt στρωτῷ 


Νιφίλης ὑπερϑνήσκοντας εἰσορῶν Φίλους" 
Οὐδέν | γέ ἀλ | λὰ eius ἀνηρπάσται μότην. 
Quuantocyus repone Οὐδ᾽ Ἕλενος" ἀλλὰ eA «. p. 


Quippe nec 


Calchas Graecis neque Helenus Trojanis edixit &c. 
Trimetrorum, five 8 fenariorum, leges expofuit Porfonus in δύ: 
rea fua ad Euripidis Hecubam praefatione; quam feepius ite- 


rumque pertractandam lectoribus meis commendo. 


Interim ex 


ea delibare placuit, que fummam difciplina iftius continere vi- 


deantur. 


Tragici igitur anapzeftum nifi in primo fenarii pede, et nomi- 
nibus propriis, raritfime, vel nunquam adhibebant ; rarif&me ver- 
fus caelura carentes fcripfere ; rarifhime, fi unquam; paufam neg- 





£ Bentleius Σχιδιασμ. de Metris 
'Terentianis init. ** Iambicus veríus 
** fenorum pedum Latinis veteribus 
$€ Sen&rius vocabatur, ἃ Pedum et 
** J&uum numero, Horatius A. P. 
** 551. 
Syllaba longa brevi fubjeta vocatur 
Iabus, 
Pes citus : unde ettam. Trimetris ac- 
erefcere ἡ 
Nomen lambeis, cus Semos redderet 
ius 
Primus ad extremum frnilis fbi, 
*€ Sex, inquit, habet iétus verfus Se- 
€ narius, et tamen Trimetrus five 
ἔς Ternarius Grecis vocatur; quafi 
46 tres tantum Iétus redderet, ob pe- 
*5 dis celeritatem, praefertim cum to- 
* tus Iambus puris decurrit. Latini 
€ igitur per μονοαοδίαν, fingulos pedes, 
** hos verfus dividebant; Greci per 
44 δια οδίαν, feu. geminatosr.. Inde qui 
«€ Graecis eft Tetrametrus, Varroni ἃ 
** pedum numero eft Octenarisi. Ju- 
** ba rex apud Rufinum de Metris p. 
«€ 3712. Quod autem binis pedibus, et 
55 sos fingulit, fcandatur lambicus, e- 
55 fus inffilutum ef). Et mox: Unde 


*€ apparet Heroicum  fngulis pedibui 
** fcandi etiam. apud. eteres. folitum, 
** lambum  autens binis. Marius Vic- 
** torinus p. 2497. Per Monopodiam 
*« fola Datiylica fcanduntur, per Difo- 
** diam vero cefera, Neícivit hic Bac- 
“4 chiacos et Creticos, quos ctiam 
** Monopodia dimetitur. Diomedes 
** p. 503. Feritur Senarius. Iambicuf 
*5 combinafis pedibus ter. ''erentianus 
** Matrus p. 2432. 

lambus ipfe fex. exim locis manet 

Et inde nomen inditum eff Scenario : 

Sed. ter feritur, hinc 'Trimetrus di- 

citur, 


Scandendo binos quod pedes comjungi- 


sut. 
*€ IGus, Percuffio dicitur 5 quia Tibi- 
* cen, dum rythmum et tempus 
44 moderabatur, ter in Trimetro, qua- 
* ter in Tetrametro, folum pede fe- 
*5 riebat: "Ase;g autem five Elevatie 
** appellatur, quod in iifdem fyllabis, 
* quibus Tibicen fedem accommo- 


' ** dabat, ACtor «ocem acuebat 36 


* tollebat. In T5ef autem fünt ce- 
* ter. fyllabe, quee 1&u deftituta 
* minus idcirco audinptur." 





NO T JE. V. p: 29: $41 

lexere, hoc eft, in quinto ]oco'fpobtidéum inter duo verba hypermo- 

nofyllaba divifere, ut in primo Ionis | 
"αὐλὰς | ὅ xa^ Ϊ κέοι | e Ϊ TOig οὗ juro». 

Dái&ylum: certe in eodem quirito: péde nüriquani' pófuere, — Rant 

fime etiim pérmifere- ut pedes tertiüsh et quürtus"integras voces 


vel vocum partes facerent. 


Comici. 


Sed haec omnia fibi libenter permifere 


Ceterutri ex fubjecto Schernate praecipüze fenariorum formae εἶσ 
ronibus colligende fünt. 


METRUM IAMBICUM TRIMETRUM ACATALECTICUM, 





TRAGICUM. 


1 2? 3 4 5 6 


Purum. «άλαι κυνηγετοῦντα κἀὶ μετρούμενον. 
Soph. Aj. 5. . -[-[ -[Ὁ -[v» -[vo- 
Tribrachysin ρα ἄγετε τὸν AT δὴ ποτ᾽ ἐν Τροίᾳ πόδα. 
Eurip.Troad. $10. υυυ νυ -| - -ἰ|ὺ -ἰ --[ »- 
in fecun- τρυχηρὰ «tel τρῳνχπρὴν εἱμένην χρόα! 
da ib. βόο. A. ὦ} - -Je-[v- [| »- 





id tertià' 
ibid. σοι. ᾿ 


exu» λακίσματ᾽ ἀδόκιμ᾽ ὀλβίοις ἔχειν. 


νυ υ- Ie-|[-2 - 


wv - wv - | v 
—— ——inquart& yj, τε δείξω τήνδε μακαριωτέραν. 
ibid. 369. . - [υ -[- -[6υ νυ νον. 


———— in quinta 
Heleri. 519. 
Spondeus 1/52, 2115, 





ἄλλους τυράννους αὐτὸν ὄντα βασιλέα. 


v -ἰ|υ υυ ὺυ- 


- ῳ “5 - - 


ἢ σιτοποιεῖν κἀν πέδῳ κοίτας (xe. 


Lis 'Troad. 498. - - | vo | - - ωΦ " --»- vo 

Da&ylus in prima οὐκ ἄριϑμον ἄλλως RAM ὑπερτώτους Φρυγῶν. 

Troad. 480. - MM -J- - [Je-[e - v - 
imteria — οὀνσσοῖσι νώτοις βασιλικῶν ἐκ δωμώτων. 

ibid. 499. - -|-- - vve|ve-l- -|-- * 

Anapsftus in print φιλοτιμίας erai μὴ σύ γ᾽ ἄδικος ἡ ϑεός. 

Phen. 542. »v-lv- - -l.o vvlu-lv- 


Exempla Anapeftontm in propriis nominibus pro fe quifque 


facile colliget. 


^" 459 5 . 





bh Marius ViCtorinus p. 2525. To- 
mas, id ef, drvifrones verfuum recipit 
Penthemimerim: et. Hephthernimerim, id 
efl, quinariam et, feptenariam. E qui- 
bus Penthemirneres in ttimetris fatis pro- 
batur quee per. binos lambos et. fernipe- 


dem verba finit, 

Divi potentes | ferte laffatís opem, 
pufimus autem qui féngila verba in di- 
podiis babet, " 

Prafentium | divinitas | caleftium. 


R 


242- N O T J£. V. p.29. 
SATYRICUM. 


N.B. In Satyricis fabulis anapeftus in fecunda, quarta, et 


quinta fedibus invenitur; in tertia fortaffe nunquam. —Obfat 
quidem Cycl. 334. fed ibi cum Mufgravio legendum ἐξεφροῦντο. 


Anapeftus in fe. ἐπεὶ κατελήφϑη cov λώϑρα Φωλῶν τὼ cd. 
cunda Cycl. 360. ν “]) υν - - 


in quarta — erp xal erevreuos τόνδε λέβητα γ᾽ ὃς ζίσας. 


- v ὦ - - vu - 








Ibid. 343. del: [9-9 -[ὑ- 
—— in quinta ϑήξας μαχαίρας καὶ μέγαν φάκελον ξύλων. 
ibid. 242. - A -[- «| v κζ|υυ -|0υ- 


Paufa negligitur Eurip. Cycl. 304. 
ἅλις δὲ ΣΙριάμου yai" ἐχήρωσ᾽ | Ἑλλάϑα. 
In Satyris quoque trifyllabi pedes frequentius occurrunt, quod 
a Scholiafte p. 17 1. notatum idoneis auctoritatibus adítruit Caíau- 
bonus de Sat. Pocf. p. 222. 


COMICUM. 


Anapmfusin 1.1.3. κατάβα κατάβα κατάβα κατάβα καταβήσομαι. 
4.8. Arifoph. Vet. ww-[vv v$-[U v-]ovv «| * v Min 
Da&ylus in quinta "Ac X - i αὐτὸ 

Menander apud avTas ἄβρα Τῆς we ς αὐτὼν γινομένη 
Suid. v. AS ea- 


T - v » - v - vu|-- 


Aliquando ftatueram omnes verfus, qui mihi faltim cogniti cf- 
fent, anapsftos fedibus illicitis continentes corradere, et fimul in 
lectoris gratiam exhibere. Nunc, mutata paullum fententia, tria 
tantum ZEfchyli loca fubjiciam, quorum priori anapeeftus fedem 
quartam, duobus pofterioribus quintam occupat. In Prom. itaque 
354. Τυφῶνα ϑοῦρον αᾶσιν ὃς ἀντέστη ϑιοῖς. MS. Barocc. ὃς σᾶἄσιν. 
Lego Τυφῶνα ϑοῦρον ὅστις &. 59. deleto «ὥσιν, quod e Gloffa ! in tex- 
tum irrepfit. Hanc emendationem mihi olim confirmavit Porfo- 
nus. Ibid. 681, ἀπροσδόκητος δ΄ αὐτὸν αἰφοίδιος μόρος. Supra aif- 
νίδος MS. Seldenianus fcriptum habet ἐξαίφνης, et hoc verum 
effe mecum fortafle fentient eruditi, fi pauca quaedam de in- 
dole iftius codicis prius enarravero. Codex eít chartaceus, forma 
quartana, recens, fed ex antiquo defcriptus, qui, ut videtur, non 
interpretamenta folum, fed lectiones etiam diverfas fingulis lineis 
interpofitas habuit, Quum itaque antiquior ifte codex librario in 
manus iterum defcribendus traderetur, is, neglecto prorfus gloffa- 
rum et variarum lectionum difcrimine, poftquam textum abfolve- 
rat, reliqua omnia uno tenore eodemque chara&ere intervallis vcr 





! In S. Theb. 260. MS. Selden. — sí». Hinc perfpicuum ef unde dt- 
wüew — rivatur vulgata 1c&io κὠμὲ καὶ vam 
habet aócà σὴ δουλοῖς κἀμὸὴ, καὶ ed καὶ «ὅλων. ' 





NOTE. V. p.29. 243 


fuum inferuit. Hinc factum eft, ut vera le&io cum Gl. aliquoties 
confundatur, depravata textui immifceatur. Prom. 943. Τὸν ἐξα- 
μάρτοντ᾽ sig ϑεοὺς, τὸν ἐφημέροις. — Secundum τὸν fenfui parum com- 
modum omittunt MS. Selden. et unus Mofquenfium. — Porfonus 
emendabat κἀφημέροις. 

Quod vero ait Hephzeftio, τοῦτον δὲ τὸν Aváereuclor—trapà μὲν τοῖς 
ἰαμβοποιοῖς καὶ τραγικοῖς ΣΠΑΝΙΏΤΕΡΟΝ, fic facile expedies, fi de 
licentia, quam fibi in propriis nominibus fumebant, dictum intel- 
ligas. Ipfe poftea p. 31, 5. anapseftum Iambographis diferte exi- 
mit, ubi vix dubito quin olim fcriptum fuerit, eaeà μὲν οὖν τοῖς 
ἰαμβοποιοῖς ΚΑῚ ΤΟΙ͂Σ TPATIKOIE τοῦτο σύζιται. Confer. p. 36, 
13, 14. In Archilocho apud Harpocrationem v. καλίνσκιον; 

«ρὸς τοῖχον ἐκινήϑησαν ἐν ΄σαλινσκίῳ 

Porfonus legendum putabat ἐκυνήϑησαν in. Append. δὰ Toupium 
T. IV. p. 488. Melius Toupius (Porfono ipfo id me docente) ib. 
p. 406. ἰκλίνϑησαν. Sic κλίνουσ᾽ pro κινοῦσ᾽ eidem apud Stobzeum 
P- 457. reftituit Valckenserius ad Phoen. 1683. Et in univerfum 
probabile eft veteres iambographos a pedum trifyllaborum ufu 
maxime abflinuiffe. Speciofam fane Tyrwhitti emendationem in 
Archilocho Strabonis XIV. p. 958—927. reddunt loca Valcke- 
nzrio citata ad Herodotum p. 458, a1. quibus adde Clement. A- 
lexandr. Strom. I. p. 398. Harpocrat. v. Στρύμη. Sed conjeCturae 
ifliufmodi non temere admittendz funt. Dactylus primam fedem 
occupat in fragmento ejufdem Archilochi apud Atheneum XII. 
P. 522. D. E. ; 

οὐ γάρ τι καλὸς χῶρος, οὐδ᾽ ἰφίμερος, 

οὐδ᾽ ἐρατὸς, οἷος ἀμφὶ Σίριος ῥοάς. 


P. 29, 8. Syftema dimetrorum, quod ex omni quidem parte 
legitimum fit, in Tragicorüm reliquiis non deprehendi. Haud 
raro tamen in melicis iftius moduli reperiuntur verfus, ad Poeta- 
rum libitum aliis generibus immifti. In his autem obfervandum 
eft tribrachyn et fpondeum faepius, da&tylum et anapzftum par- 
cius comparere. Veteres Lyrici, et Comoediz auctores hanc fpe- 
ciem perpetuo du&tu videntur ceciniffe; exempli gratia, 

Alcman Athenzi X. p. 416. D. 

ὧρας δ᾽ ἔσηκε τρεῖς" ϑέρος 
καὶ χεῖμα, χωπάραν τρίταν, 
καὶ τέτρατον τὸ Ἐῆρ, ὅκα 
σάλλει μὲν, ἔσϑιεν δ᾽ ἄδαν 
οὐκ ἔντις 

Prifciani I. p. 546. 547. 

xai χεῖμα, πῦρ Tt δάξιον. 

Anacreon Athenzi X. p. 447. 8. 

M59 ὥστε κῦμα πόντιον 

λάλαξι, τῇ πσολυκρότη 

σὺν Γαστροδώρη καταχύδην 

«ίνουσα τὴν ἱπίστιον. 
,RÀ 


344 N OT JE. V. p. 29. 


Ariftopbanes Kan. 1002. 
. KY. ποιαῦτα μέντοι ᾿γὼ Qpoasib 
τουτοῖσε εἰσηγησάμην, 
λογισμὸν ἐνθεὶς τὴ τέχνν, 
καὶ σκέψιν, ὥστ᾽ ἤδη νοεῖν 1901 
ὥπαντα, καὶ διοιδέεαι, 
τά T ἄλλα, καὶ τὸς οἰκίας 
οἰκεῖν Gp uron y Ὡρονοῦ, 
xásacxowts, Lléc τοῦτ᾽ ἔχω; 
Ποῦ μοι τοδί; Τίς τοῦτ᾽ infe; ἰο!σ 
ΔΙ. εὖ γοὺς ϑεοὺς, si» ais ᾿Αϑη» 
ναίων ἅπας τις εἰσιὼν 
κέκρωγε αγὸς ποὺς οἰκέταις, 
φηκεῖ τε, Τοῦ ᾽στι» $ Γ 
Τίς Th» κεφαλὴν ἀπεδήδοκεν I01$ 
τῆς μαμείδος ; τὸ τρυβλίον 
τὸ «ερυσινὸν TÍO mé μοι 3 
«οὔ τὸ oxwé μοι τὸ χϑεσινόν ; 
Tí; τῆς ἰλάας Φαρότρωγεν.) 
τέως δ᾽ ἀβελτερώτεροι, 1020 
κυχηνότος Νίοιμμάκυϑοι, 
! Μελητίδαι κάϑηνφο. 
ubi obfervandum v. 1010. tribrachyn, et 1018. anapzítum. ulti 
mam fedem occupare. De fynaphia fupra eft monitum. Syfte- 
mata plerumque claudit catalecticus, cui nonnunquam prafigitus 
monometer, feu * bafis lambica, ut Equit, 377. 
τὴν γλῶτται ἐξείραιντες aó- 
τοῦ, σκεψόμεσϑ᾽ εὖ κἀνδρικῶς 
κυχηνότος 
τὸν πρωκτὸν εἰ xa^ Qa. 
Sed. in catale&tico hoc diligenter curatum eft, ut iambus fyllabam 
oataleCticam femper anteoedat. Hermannus quidem de Metris 
p. 146. anapaeftum fecunda etiam fede arcet ; fed vide Bub. 1102. 
ἰξαυ | repos [«ρὸς ὑ | μᾶς. ᾿ 
Locus ibidem prolatns Acharn. 1058. 
σπονδαῖσιν 30) κοὐκ Bue 
κεν οὐδενὶ ματαδώσειν. 
haud dubie mendofus eft, fiquidem ictus. in ultimam vocis hyper. 
diflyllabz fyllabam cadit. 
. Syftemata pura apud Ariftophanem fnnt quse fequuntur: Equit. 
566—380. 441—454. 907—936. Nub. 1085—1102. Ran. 
387—396. 
Cum tetrametris mifcet idem Comicus. Plut. 293. 294. 304. 
506. 311. 313. 317—320. Ultima fic diftingue 





k Marius Vi&orinus p. a489. Gre- — Bafis dicitur, veluti quidam grefw* 
ce fermone duorum  prdum. copulatio- — pell. 





NOTAE. V. p. 29. 445 


λειβών τιν᾽ ὥρτον καὶ κρέας 
μασώμενος, τολοιιγὸν οὗ» 
Te τῷ κόπῳ ξυνεῖναι. 

Syftema tetrametrorum claudit Nub. 15859— 1392. 1448— 
1453. Verfus 1446. 1447. dimetros putabat Dawefius, qui fic . 
tos tacite emendat p. 189. 

ovS" esos v. μεῖζον xaxor. 
τι δ᾽ ἣν τὸν *TTU "yay. ἔχων. 
Recte vero Hermannus, MS. Ravennatem fecutus, in unum tetra- 
metrum conjunxit, 
vabÀ" ἕτερον αὖ μεῖδον κακόν. τί δ΄ ἦν ἔχων τὸν δτῆω. 
Cum trimetris Ácharn. 262—-269. 273. 274. 
In Acharn. 835—859. Syftema eft ex quatuor Hectafin con- 
flans, in verfus fic diftributum, 
I. 2. duo lambici tetrametri catalectici ; 

3. 4. 5. tres Iambici dimetri; 

6. Ionicus a majore dimeter brachycatale&ticus, five fylla- 
ba, dactylus, fpondeus. In v.850. negantem particulam, fenfui 
non magis quam metro noxiam, dudum eft quod me monuit Por- 
fonus radicitus evellendam effe. 

Antiftrophica funt ex dimetris et dimetris cataleftici» Acharn. 
1007—1016. 1036—1045. 
Ejufdem fabulae 93 5—944- fic videntur diftribuendi, . 
κρατὴρ κακῶν, τριαττὴρ δικῶν, 
Φαίνειν ὑπευθύνους AuxgoU- 
x xai κύλιξ 
τὰ «πράγματ᾽ ἰγκυκᾶσϑαι. 
XO. «ὥς δ᾽ ἂν σσεποιϑοίη τις ἀγ- 
γείῳ τοιούτῳ χρώμενος 
καὶ οἰκίαν 
τοσόνδ᾽ ἀεὶ ψοφοῦντι; 
Al. ἰσχυρόν ἰστιν, ὦ 'γαϑ᾽, ὥστ᾽ 
οὐκ ἂν καταγείη «ποτ᾿ ε'- 
sip ix ποδῶν 
κατωκάρα κρέμαιτο. . 
Dimetri funt etiam Ách. 1190—1195. 1230—-1232. Vefp. 866 
—868. 881—885. 1326— 1329. et quibufdam aliis immiftis Av. 
496—433. 


P. 29, 19. 'Tetrametros acataletcticos nunquam a Graecis five - 
Tragicis five Comicis ufurpatos docuerunt viri eruditiffimi Bent- 
leius ad Ciceronis Tuíc. Difp. I. xliv. Valckenzerius Diatrib. Eu- 
rp. p. 176. Dawefius Miíc. Cr. p. 29. Poríonus Append. ad 
Toupium IV. p. 454. Marius Victorinus p. 2528. 4dmonemur 
bic quod apud Grecos. celebratur non. praetermittere, Boifcum. Cyzice- 
num fupergreffum Hexametri legam, lambicum metrum in Octametrum 
verfum extendiffe, fub bujuftnods Epigrammate, | 

R j 


246 N OT JE. V. p. 30. 


Βόϊσκος ᾿ἀπὸ Kod inov, παντὸς γραφεὺς Θοιήματος, 
τὸν ὀκτάπουν εὑρων στίχον Φοίβῳ τίϑησι δῶρον. 


, P.50,2. Dimetros catalecticos ἡμιώμβους vocat Scholiaftes Ni- 
candri Theriác. 377. Locus Anacreontis ibi citatus dabitur ex 
emendatione Toupii in Suid. T. II. p. 364. 

Φύγωμεν ix Ὡροσώπου, 

μή σ᾽ ἐμπισὼν ὃ πρέσβυς 

οὐλὴ κατ᾿ εὐθὺ κρατὸς 

βατηρίῃ χαλίψη. | 
Promathide ἡμιάμβους memorat Atheneus VII. p. 296. B. cf. 
Cafaubon. ad I. p. 19. C. 

In Ariftoph. Ran. 419. Syftema eft ex octo triafin conftans, 
quarum duo verficuli priores Iambici funt dimetri catalectici, ter- 
tius Iambicus trimeter : 

βούλισϑε δῆτα κοινῇ 
σκώψωμεν ᾿Αρχέδημον 
ὃς ἱπτέτης ὧν οὐκ ἔφυσε φράτορας. 
v. 440. reliquis deletis legit Hotchkifius aieo! ἂν αὖϑις αὖγε. Ἐ- 
quidem malim propius ad MSS. αἵροι᾿ ἂν αὖϑις, ὦ παῖ. 


Ibid, 6. "Trimetros catale&ticos adhibuit Archilochus in Epo- 
dis, quod ex Horatio patet Carm. I. 4. II. 18. In melicis ali- 
quando pofuere Tragici. E. g. Euripides Helen. 640. 641. Con- 
tinuis ufus videtur Álcman Athenzi III. p. 111. A. 

κλίναι μὲν ἑπτὰ xai τόσαι τράπεσδαι 
μακωνίδων ἄρτων ἐπιστέφοισαι 
Alsy τι) σασάμῳ τι x3» πελίχναις--- 
Philyllii fragmentum ab Athenzo fupra paullo allatum in tetra- 
metrum catale&icum diftribuendum eft : 
αὐτὸς φέρων σάρειμι ψυρῶν ἰκγόνους τριμήνων 
γαλακτοχρῶτας κολλάβους ϑερμούς.---- 


Ibid. 8. De Tetrametro Catale&tico, Marius Vi&torinus p. 2574. 
Ut Arebilocbus Creticum lambico trimetro prepofuit, ut. faceret tetra- 
meirum trocbaicum, ita * Hipponax trimetro iambico ultimum adjunxit 
"Antibaccbium ex prima brevi, longis duabus.—— Frequens boc Comici 
estrum δὲ precipue antique Comadie fcriptoribus, noftri quoque Plau- 
ius εἰ Caecus et. Turpilius non. afpernati. funt. Atellanarum. autem 
feriptores. appetioerunt ;. eff enim. jocofis motibus. emollitum, geffibulgw 
agentium accommodatum. ' ' 

. Hujus fpeciei leges expofuit Porfonus in Supplemento ad Preffa- 
tionem Euripid. Hecub. p. xxxix. '* Duabus rebus a Comico fenario 
* hoc differt ; primo quod quartus pes femper iambus vel tribrachys 





k Omifi monere verfum Hippo- ^au&oris nomine circumferri in. Ety- 
naGis ab Hepheftione citatum fine — mol. M. p. 26. Απὶερ. 


N O T J£. V. p. 30. 247 


** fit oportet ; fecundo, quod fextus pes anapeftum etiam admittit. 
** Sed pes catale&icam íyllabam preecedens nom iambus efle ne- 
* quit; nifi in proprio nomine, ubi conceditur anapeeftus; quod 
* de quarto etiam pede intelligi velim." Vide ibi multo plura. 
Ac vellem fane vir eruditifüimus omnia loca regulis modo dictis 
adveríantia protuliffet, et, medica manu admota, fanitati reflituif- 
fet. Tum fortaffe, ut in maltis aliis, fic in Cratini verfu apud 
Euftathium 11. I. p. 268, 142674, 47. Od. M. 1721, 282487, 
19. aliquid certi haberemus, 

6 δ᾽ ἡλίϑιος ὥσπερ «Ὡρόβατον βῆ B5 λέγων βαϑίδξει. 

dem n τ τ] στ {τ -}- 

Ad hanc fpeciem retulerunt eruditorum nonnulli verfus iftos fe- 
mibarbaros Grzecis neotericis ufitatiffimos, ewwrina», five vulgarimm 
nomine defignatos ; quanquam alii potius ad trochaicos numeros 
amandare cenfuerunt. Sed preftat integram exhibere difputatio- 
nem eruditiffimi Ducangii, Gloffario Med. et Inf. Latinitatis in- 
Íertam. * POLITICI VERSUS quo cafminis genere confcripti 
* complures in manibus teruntur recentiorum Grecorum libri, 
* unde dicantur, non parva eft difficultas; in qua enodanda, fi li- 
e ceat mihi extra inflituti metas paullo excurrere, dicam quod 
** fentio. 


* VERSUS POLITICI haud multum abludunt ab eo genere 
** verfuum, quos dithyrambicos veteres appellarunt. Nam ut ii 
* nullam numerorum, nullam carminum recurrentium certam ]e- 
* gem habebant, quod docet Ariftoteles, fed numeris lege folutis 
““ feruntur, ut ait Horatius: ita et politici minime ad exactam 
** metri formam confcripti funt. Syllabarum enim certo numero, 
“ qui vix ultra 15 excurrit, crebrifque metaphoris, ὀνομάτων διαλύ- 
““σεσι, €t συνθέτοις ὀνόμασι, conftant : quae omnia dithyrambicis 
““ adícribit Demetrius Phalereus, feu Dionyfius Halicarn. lib. e? 
“ ἑρμηνείας p. 39, 44. ed. Morell. nii forte dicamus cos fimiles 
* effe veteribus Sibyllinis, quos longos fuifle affeverant Cicero et 
* Varro. 

* Verfus Politicos heroicis adícribit Scholiaftes Hephseftionis p. 
* 91. quo loco feptem genera carminum heroicorum recenfet, in 
** quibus politicum eft poítremum, quod fic definit: Πολιτικὸν δὲ τὸ 
“ἄνευ πάϑους, ὃ τρόπον πεποιημένον, veluti, inquit, ἵππους τε ξάνϑας 
“ἑκατὸν καὶ σεντήκοντα, moxque Aeyonés appellatum fuiffe ait, 
** quod videlicet foluta orationis fpeciem magis quam flri&tze pre 
* fe ferat, quod et alibi innuit his verbis, λογοειδὴς δὲ ἐστιν ὃ “εζότε- 
“ρος τὴ συνθέσει, quomodo «erfum pedeffrem dixit Fortunatus Picta- 
* vienfis Epifcopus lib. 5. cap. 4. aut quomodo Commodianum 
* (cripfiffe ait Gennadius libro de Scriptor. Ecclefiafticis, quaf ver- 
“μι. Unde conftat «πολιτικοῦ vocem pro foluta oratione, przci- 
* pue apud Grecos medii avi Grammaticos, intelligendam, ut 
* apud Phrynichum in brevi illa quam confcripfit ᾿Αττικῶν oroad- . 
“των ἔκλογῃ, in. qua duobus locis Φοιητικὸν σολιτικῷ opponit: ait 

R 4 


- 


148 N OT X. V. p.36. 


“ enim. ipsuyegDas, “νριητὴς, ἀλλ᾽ ὁ Φαλυτιμὸς ὑρυγγάνειν λογύτω; et 
“4 alibi; μεσονύκτιον, Φορητικὸν, οὐ Φολιτικόν. E3nímodi e& xl» 
** χοῦ πολιτικοῦ λόγον, quod laudat Photius in Bibliotheca cod. 148. 
** cui fubjupgitur aliud, eowrixàc λόξοις continens. 

** Unde vero pedefris oratio, «σολατικῶς nomen | furapferit, vix 
* conitat. Quidam, ait vir illuftrifümus Epifcopus Monfpelienfie 
* ad Píellum, quafi £olitos dios volunt: quomodo forte polito: 
^ ferssanes dixit Victor Utjc. lib. 3. de Períecut. Vandal. p. 43. 
* Si quis imeredulus effe voluerit, pergat nunc Couflantsnopolim, et iki 
** reperiet unum Subdiaconem Feparatum fermones politos. fne ulla. of- 
«« fenfione lguentem. — Alii. πολιτικὴν orationem eo fenfg  accipien- 
** dam volunt, quo apud Rhetores fumptam legimus: tradit enim 
** Hermogenes lib. 2. Orator. alios «σολιτικοὺς, alios. σοφιστὰς ap- 
** pellatos, quorum etiam φράσιν diverfam fuiffe fcribit: φράσιν 
** quippe «xix?» cam dici, qua feclufa erat ab ornatiffimo di- 
* cendi modo, quem σοφιστικὸν vocabant : fophiftee enim i» τοῖς 
** ὀνόμασιν ἰσοφίξοντο, οὐκ ἐν τοῖς νοήμασιν, inquit Xenophon. Un- 
* de ἢ quai in eorum oratione δεινότης, erat tantum Φαινομένη, xai 
ὅς μὴ οὖσα. — Preterea. Politici, ejufmodi verfus fortaffe nuncupan- 
** tur, quafi civiles ac populares ; quorum nempe in colloquiis f2- 
“4 moiliaribus vulgo ufus erat. Sic enim πολιτικὸν interpretatur 
** Cicero lib. v. de Finibus: Namque fic bominis natura penerata 
** ft, ut. babeat quiddam innatum quafi civile, atque. populaze, quod 
f* (2raei «σολιτικὸν vocant δε. Longe eniro. popularior eft oratio 
** pedeftris ac foluta, quam ftricta. Unde veteres Comici dum 
f* quotidianum fermonem imitari volunt, confulto a friéta verfifi- 
** cationis obíervatione receflerunt, uti obfervat Terentianus Mau- 


* rgg:" . 

Sed qui pedefires fabulas facco premunt, 

Ut que loquuntur. fumpta de ua putes, 

Vitiant iambon tracfibus fpondaicis, 

Et in. fecundo, et cceteris eque locis ; 

Fidemque βέδε dum procurant. fabulis 

In metra peccant arte, non infcitia, ' 

Ne fint fonara «erba confuetudimis, 

Poulumque rurfus a. folutis differant. 
** His confentanea fcribit Hepheeft. p. 17. comicos nempe ita ver- 
** fus fuos exara(fe, ut non obfervata ad normam metrorum lege, 
** foluta quodammodo oratione fcripferint : «à» γὰρ βίον οὗτοι μι- 
4 μούμενο; ϑέλουσι δοκεῖν διαλελυμένως διαλέγεσθαι, καὶ μὴ ἐμμέτρως, 
* dum enim vitam imitantur, foluta oratione. differere videri volunt, 
** non vero firicfa. Idem tradunt de comicis Cicero, Prifcianus, εἰ 
* Ryfinus lib. de Metris. Et fane hocce comicorum fcribendi ge- 
** nus potiffimum inventum fuit, quod ad mores informandos ap- 
* tius, ct magis idoneum videretur: unde ἠϑικὸς λόγος Gracis; 
** Latinis, morata oratio appellatur, in quo Terentius, et in fermo- 
** nibus Plautus excelluit, tete Varrone apud Nonium. In utro- 
* que autem Ícribendi genere, Terentii nimirgm εἰ Plauti, πο 





NOT ΞΕ. V. p.so. $49 


“ Quatacunoue, fed. grandia, pulcbra, elaborata werba obfervate eft, 
* quod de ethica daCtione Sjdonius dixit lib. 8. Epift. 11. quz 
* qnidem omnig etiam Politicis verábus conveniunt. Grandibius 
** enim, et compofitis ferme femper €arciuntur, feu, ut voce utar 
^* lobannis Teetze Chil. IX. v. 280. ἡμαξευμένοις στίχοις ut funt, 
** quibus iliflorium fuam contexuit Conftantinus Manalles ; atqué 
^ hi quidem, ut caterorum ejuímodi fcriptorum, ut obfervat Mar- 
/' tinus Crufius in Tusco-grecia p. 193. quindenis fyllabis eonflant, 
" ex 2 lambicis dimetris erficulis, priore acataleclo, pofferiore. cata- 
* ]ecfico Anacreonteo ;. in quibus potius tonorum (ut apte et leniter inter 
* metiendam cadant) quam quantitatis fyllabarum ratio babetur. Hos 
** verus, ni fallor, fen potius politicorum verfuum concinnatores 
*' carpit Joannes Euchaéta Carm. «ρὸς τοὺς ἀκαίρως στιχίζοντας 
^ p. 26. ubificait: Μέτρον δ᾽ ἄμετρον οὐδαμῶς μέτρον λέγω. 

** Sed de hoc verfuum genere audiendus in primis Leo Allatius 
* in Diatriba de Simeonum fcriptis: Ferfus, inquit, Politici, ut 
* plurimum. lambicis et. .Anacreonticis confiant : sta. tamen. ut. nulla 
** quantitatis [yllabarusm, quod accurati[fBma veteres objervabant, ratio 
** babeatur, tantum earum numerus, dechnationefgue accentuum atten- 
* dantur, et ratio ifla confingendorum carminum non nunc. primum in 
* ea natione, fed mulia abbinc feecula, laberis forfan pertefa ante, et 
* barbarie omnia occupante, (adde quoque fimilium rerum. ignoratio- 
* nem) in ufu fuiffe comperitur, ut. vilemus in. Photii Patriarcbee, 
* Cbriftopbori Primi a fecretis, Conflantini Anagnofle, Manuelis Im- 
* peratoris, δὲ aliorum. Hemiiambis, frve. Anacreonticis, Pfelli, Meta- 
* pbrafie, Philipgi. Sohtarii, Manuelis Philee, Tuetuee iambis et poli- 
* tiis : quo tamen recentiores et negligantiores im illis pangendis. fuere. 
* Et quemadmodum Anacreontici non omnes, sedem. fyllabarum ac }4- 
* dum numero concluduntur ; ita et. bi nunc pluribus, nunc paucioribus 
^ Áillabis, ad eerum tamen normam componuntur. — In. iambicis. aliter 
* fatum efl ; nam «eteres ratione. pedum longius aut contracfiorum, 
" siunc. [uKabis aucBores, nunc immtnutiores dictos verfus fecerint licct, 
* femper. pedum nuserum. obfervarint ;. recentiores. [yllabas. tantum, 
* eafque duodscim religiofiffime forvant. — uod idem. fervatum efl in 
* Pohticis, in quibus fyllabas quindecim nunquam excedunt ;. et fi quee 
* ultra idestur, eas per. apbeerefin, five. fynalephen decurtant et ayu- 
*" wuut ; quod magis in Graecorum recenti vulgatoque fermone, ut et in^ 
** Tialorum, apud quos. fimiles biatus ad numerum [yllabarum retinen- 
V dum reféringuntur, confpicitur. — Politici ideo. dicli, quod communes 
ff onzgitm. funt, ufuique eorum accommadati ; fie quoque fcorta et mere- Ὁ 
* trices, quod omnibus funt obfequiofze et peculiares, et. fervitutem pub- 
* licam ferviunt, non alio addito, fed. folusttmodo. πολιτικῶν nemine in- 
“ notefcunt. Meri Trocbaici funt : quemadmodum enim iB. feptem pe- 
* dibus et fyllaba conflant, ita et bi ; nifi quod antiquorum fimiles ver- 
* fus ratione. pedum longiorum quindecim [yllabas aliquando. excedunt. 
* Politici gunguam, ut de Iambicis dicbum ὁ, Et quemadmodum an- 
* tiguorum duobus membris integrantur, mediique inciduntur, ita et δὲ 
* qui nuncupantur Politici. Hactenus vir doCtithmus. 


250 NO T JE. , V. p. 30 


* Complura ejufmodi poemata, Politicis íclicet verfibus coc- 
* (cripta fervat Bibliotheca Regia, quorum indicem contexuit 
* Philippus Labbeus in Nova Bibliotheca p. 132. 133. 134. εἰ 
* 135. Exftant etiam non modo Politicis, fed et rhythmieis ver- 
* fibus, Graecobarbaro idiomate aliquot fcripta, ut Hiftoria Apol- 
“ lonii "Tyrii edita Venetiis, Βατραχομνομαχία Demetrii Zeni, i 
** 'Turco-grecia Crufi, et ejufdem Alexander Macedo edit. Vene- 
** tiis a. 1529. et alia fimilis farine Greculorum opu(cula. Lau 
* datur Joannis Tzetzis liber de verfibus politicis a Labbeo in 
** Bibl. nova MSS. p. 196." . 
Idem in Gloffar. Grac. ** Politici verfus, de quibus copiofe ερὶ- 
* mus in Gloffar. Med. Lat. ex tetrametris Hipponacteis for- 
** mati, ut obfervat D. Heinfius ad Hefiodum p. 96. qui ita in- 
** valuere fequiori etate, ut cseteram poefin regulis adflrictam ple- 
* rique averíarentur, qua de re hifce iambis queritur Joanne 
** "Tzetzes in Libro "A$a Ὑ ζετζικῶν erornuáreur» inícripto ; 
Μούσης μέτρα φέρουσα τῆς ἀγυρτίδος, . 
$ τὴν Φοδῶν εὔρυϑμον οὐ τηρεῖ βάσιν, 
«ráca δὲ μισεῖ διχρόνους καὶ τρι χρόνους, 
κανὼν δὲ τέχνης οὐδαμῶς αὐτὴ Φίλος, 
κοι τί γὰρ ἂν τις Tti γράφοι μέτρῳ, 
αὐδας τε τηροῖ σανταχοῦ, καὶ δὶ χρόνους, 
καὶ σάντα λεπτῶς, ὡς χρεὼν, ἀποξέοι, 
ἴσων δοκούντων τεχνικῶν καὶ βαρβάρων, 
μᾶλλον δὲ “ολλοῦ βαρβάρου τιμωμένων 
καὶ τῶν ἀτέχνων ὡς σοφῶν κροτουμένων. 
καὶ ταῦτα «οἵοις ; τοῖς δοκοῦσι “΄αυσόφοις. 
, οὕτω τὸ καλὸν ἰξαπέπτη τοῦ βίου, 
οὕτω κατεκράτησεν ἡ χυδαιότης. 
** Conftant porro veríus Politici fere femper quindecim fyllabis. 
** Anonymus in Lexico MS. ad Schedographiam : 
οὐ μὲν di γρώψομωι ἁπλῶς τὰς λίξως δίχα στίχων, 
ἀλλὰ καὶ ἐναρμόνιον σαφῶς ὀρϑογραφήσω, 
εἰς δικαπσέντε συλλαβὰς τὸν στίχον epit. 
* Euftathius in Il. A. p. 11. καὶ ϑηλοῦσι τοῦτο φανερῶς οἱ δημοτικοὶ 
“« στίχοι, οἱ τὸ σαλαιὸν μὲν τροχαϊκῶς «σοδιζόμενοι, καϑὰ καὶ Αἰσχύλος 
“ἐν Πέρσαις δηλοῖ, ἄρτι δὲ Πολιτικοὶ ὀνομαζόμενοι" μέτρον μὲν yàg αὖ- 
“4 χρὶς Φεντεκαίδικα συλλαβαὶ, οἱ μὲν μετὰ συμφώνων λαλοῦνται; yt* 
“4 λῶγται ὡς ἄῤῥυθμοι, καὶ σκώπτονται ὡς αολύποδεςς — Vide eundem 
** Euftathium Od. A. p. 1676. Michael. Píellus ἴῃ Paraphraf 


. ** Cantici Canticor. 


e 


ἡμεῖς δὲ τὸ ἐσίτωγμα τὸ σὸν, d Στεφηφόρε, 
ἀποπληρῶσωι ϑέλοντες, ὡς δοῦλοι τοῦ σοῦ κράτους, 
“ολιτικοῖς ἐφράσαμεν, ὡς δυνατὸν, ἐν στίχοις, 
' τὴν τῶν ἀσμάτων δύναμιν, ἐξήγησιν καὶ γνῶσιν. 
“Ατίεηϊιιδ Monachus in Paraphrafi Geomantise Philofophi Perf, 
** ex Cod. Cae(areo, 
ἐγὼ τὸ Λαξευτήριον τὸ κλέος Πυθαγόρα, 





NOT J£. V. 4. p.30. 251 
καὶ τῶν Περσῶν T» ἡδονὴν, tal τὸν τρυφὴν χαλδωῖαν, 


sownxs διδάξω σε συντόμως στεχουργίει. 
* Laudatur ex Bibliotheca Monchaliana Joannis Tzetzsm liber de 
* verfibus Politicis." 
Plura dabunt Fofterus On Accent. and Quantity p. 202. Mit- 
fordius Harmony of Lenguage.Sect. ΧΙ].  Harrifius PAological 
Inquiries p. 77. | 


V. 3. p. 30. Choliamborum, five fenariorum claudicantium, 
plures commemorat fpecies Plotius p. 2644. cujus exempla vero 
mirum funt in modum depravata : 

Hipponacfium, Ananium, claudum— 

ἀκούσαϑ᾽ Ἱππώνακτος" οὐ γὰρ ἀλλ᾽ ὕκω. 
ὡς οἱ μὲν ἀγεῖ Βουπάλῳ κατηρῶντο. 

Duplex claudum. Hipponactium trimetrum acataleclum fit. δος mode, 
eum tertii pedis quatuor [yllabee funt longae, ut eft exemplum boc, 

ἀναβιῶσα ἀδμῆτι σροσπταίων κώλφ. 

"mpbicolum Hipponathum claudum fit δὸς modo, cum ex utraque 
parte lambici metri prima et noviffima claudum fit metrum. In prima 
claudum eff, cum 1n fecundo loco debente poni iambo, el. tribracby, wel 
ἀπαραῆο, fpondeus «el daclylus ponatur, fic et in novif/na, quale eft 
loc exemplum 

ΟΚΙΕΑΡΡΩΝΑ IAIOIOZIN i» χοροῖς βακχῶν. 

Prifcianus de Metris Comicis p. 1327. Heliodorus Metricus ait, 
Ἱππώναξ σολλὰ “παρέβη τῶν ὡρισμένων ἐν τοῖς ἰάμβοις. b. e. Hipponax 
multa preeteriit, id efü, pratermifit, pracfinita in iambicis. | Hipponax in 
primo : | 

ἐρέω γὰρ οὔτω Ἱκυλλήνιε Μαιάϑος Ἑρμῆ. 
18ε enim verfus quum fit choliambus, in quarto loco et in quinto babuit 
daclylos, quum sn. utrogwe debuerit a. brevi incipiens. pes. poni, , In 
eodem, 

τοὺς ἄνδρας τούτους ὀδύνη exáAas Ῥειπε. 
Ife iambicus babet in fecundo loco fpondeum et im quarto dactylum. 
Voces corruptas ὀδύνη πάλαι Psws non 'agnofcunt edd. Aldina, 
Florentina, Badiana, Bafilienfis, fed omnes, preter Bafilienfem, 
vacuum aliquot verborum fpatium relinquunt. Priícianus paullo 
poft: Eupolis Βάπταις, quum in aliis lambis ejufdem fabula recla ef 
obfervatione metrorum ufus, bos tamen pofuit in fine babentes fpondeos, 

ἀνόσια πάσχω ταῦτα, ναὶ μὰ τὰς νύμφας. 

«ολλοὶ μὲν οὖν δίκαια, ναὶ μὰ τὰς κράμβας. 
Pofteriore exemplo fupradiétz editiones carent. Mox Prifcianus : 
Hipponaciem etiam offendi Heliodorus. iambos et cboliambos. confufe 
protuliffe, 22 

Ἑρμῆ, QA. 'Egunsi, Μαιαδιῦ, Kw)odout, 

ἐπεύχομαι τοι, κώφτα γὰρ κακῶς ῥιγῶ. " 
nam vy fpondeus effi. Edd. Ald. Flor. Parif. Baf. Ἕρμη φιλέραιο 
xtadsU κυλλήνιε ἐπεύχομαι ToU, Difi quod Fl, habeat κυλάγγιε. Her- 
mannus legendum conjicit Ἑρμῆ, Φέραιε, Μαιάδος, εἰ Eupolidis loce 


223 | BN ΟἿ JE. Y.2. p. 38. 


bene admovet Athensom p. 370. B. Plotii et Prifciani fpecimina, 
qui velit aut poffit, corrigat. Interim le&oribus &e son omnino 
fifpliciturmm fpero, fi ex Choliamborum fcriptoribus, illis quidem 
plerumque elegantiffimis, quo verfuum iftorum indoles penitius 
explicetur, ingniora qusdam fragmenta protulero. 
Hipponax Athenzi VII. p. 304. de helluone qui patrimonium 
fuum devorarat : 
ὁ μὲν γὰρ αὐτῶν ἡσυχῆ τε καὶ ῥύδην 
ϑόνναν τὸ «αἱ uyc wr): ἡμέρας “άσας 
δαινύμενος, ὥστεερ Λαμαλγακηνὸς εὐνοῦχος, 
κατέφαγε δὴ τὸν κλῆρον' ὥστε χρὴ σκώφτειν 
Ll. φ Ld e 
wíroa, T δρείας, σῦκα μέτρια τρώγων, 
καὶ κρίϑινον κόλλικα, δούλωον χόρτον. 
Idem ibid. 1X. p. 370. B. de braffica, cui, utpote facrs, fuppl- 
care vetufti moris erat : 
ὃ δ᾽ ἰξολισϑὼν, ἱκότευε var κράμβην 
τῷ» ἑπτάφυλλον, ἦ ϑύεσκε Πανδώρῃ 
Θαφγηλίοισιν ἔγχυτον πρὸ φαρμάκου. 


wA) ᾿Αξάνιος δὲ φησι, 
. x&í σὲ τεολλὸν ἀνθρώπων 
ἰγὼ φιλέω μάλιστα, ναὶ μὰ τὴν κράμβην. 
II. p. 49. E. 
(xal) σσέφανοι εἶχαν κοκκυμήλων καὶ μίνϑης. 
III. »8. B. 
συκῇ» μέόλααν, ἀμκέλου κασιγνήτην. 
XI. p. 495. D. 
ἐκ σελλίδος evinorrt;, οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ 
κύλιξ, ὁ Sai, γὰρ ἐμπεσὼν κατήραξε. 
εἰ paullo poft, 
ix δὲ τῆς σέλλης 
ἔπινον, ἄλλοτ᾽ αὐτὸς, ἄλλοτ᾽ ᾿Αφἥτῃ 
evecta — 
fubjicit deinde Athenasus Pheenicis Culophouii, 
Θαλῆς yàp, ὅστις ἀστέων ὀνήϊστος, 
xai τῶν τότ᾽, ὡς λέγουσι, “σολλὸν ἀνθρώπων 
ἐὼν ἄριστος, ἔλαβε ψελλίδα χρύσῳν. 
εἰ, 
ἐκ σιλλίδος δὲ τώφγανοι, καί τοὶ γυΐοις 
χώλοισι δακτύλρις τε, ϑητέρῃ σαέεδει, 
τρέμων οἷόν arte i» βαρηΐῳ νωδός. 
Bed ut ad Hippona&em redeam, Atben. XIV. p. 645. C. cf. p. 
588. B. 
οὐκ ἀττάγας τε καὶ λαγὼς κωτωβρύκων, 
οὐ τηγανίτας σῃαάμοισι φαιρμείασωι, 





! Videtur aliquid decfie, 





NOT JE V.2. 580 359 


οὐδ᾽ ἀττανίτας κηρίοισιν ἐμβάπτων. 
Ànanio? five Hippona&i tribuit XIV. p. 625. 
χρυσὸν λέγει Πύϑερμος, ὡς οὐδὲν τἄλλα. 
Sequentia Hipponacti Stobaus p. 539. Gefn. Ananio Athene» 
w III. p. γ8. F. 
εἴ τις καϑεῖρξε χρυσὸν ἐν δόμοις πολλὸν, 
καὶ σᾶκα fasc, καὶ δά᾽ ἢ reus ἀνθρώπου» 
γνοίη x; ὅσῳ mà αὕκω τοῦ χιρύσου κρέσσω. 
Stobzeus xv " : 20. ed. Grot. j 
Χρόνος δὲ. Φευχότω. σε μηδὲ εἷς ἀργός. 
LXVIII. p. 379 
δύ᾽ ἡμέραι γυνανεὸς εἰσὺκ 30e von 
ὅταν γαμῆ τις; καἀκφέρη τεϑνηκυῖαν. 
Tzetzes ad Lycophron. 425. de verfu. Homerico agens 
Tees; δ᾽ ἰῤῥίγησων, isl ἴδον αἴολων ὄφιν. 
8 δὲ μοίουρον τοῦτον γομήίξιις, ἄκουσον καὶ. τῶν κατὰ νοῦ " Mos) τοῦ 
ζωγράφου χωλῶν ἰώμβων Ἱπαωναιντείων στίχων, 
n Murs) κωνομήχανεγ μηκέτε γρώψης 
ὄφιν τριήρευφ ἐν σολυξύγῳ τοίχω 
ἀπ᾿ ἰἐμβόλου φεύγοντα τπρὸφ κυβερνήτην" 
αὕτη γὰρι αὕτη συμφορῇ τε καὶ κληδὼν 
Νικύρτα καὶ Σάβαυνι τῷ κυβερνήξη, 
ἣν αὐτὸν ὄφις (leg. ᾿ὀύφις) τὠνειννήμιον. Qin. 
Vide εἰ fupr. ad v. 2534. 
ib. v. 436. collato in Chil. XIII. 323. vide fupra p. 251^ 
Ὡς of μὲν ἁγεῖ Βονπκαλῳ κωτηρῶντο. 
ib. 579. collato ad 1 σός. Schol. Hefiod. p. 82. ed. Heinf. 
. ὄλιγα Φρονοῦσιν οἱ χούλιν Φεινωκότες. 
αλλα χοῦ «σάλιν, 
ὁδ᾽ αὐτίκ᾽ Ur σὺν τριοῖσι μάρτυσιν» 
ὅπου τὸν ἕρπιν ὃ σκότος καπηλεύει, 
ἄνθρωπον εὗρεν τὴν. στέγην ὀφέχλοντα, 
οὗ γὰρ “αρὴν ὄφιλμα αυϑμόνι στοιβῆς. 
id. όρο. 
ὦ Ζεῦ everep, ϑεῶν ᾿λυμκίο» ωάλμυ, 
TÍ μ᾽ οὐκ ἔδωκας χρυσὸν ὠργόρου, αάλμυ;͵ 
dixerat adv. 2119. ὁ Ἱππώναξ ἐν τῷ κατὼ Βουνάλῳ ρώτῳ ἰάμβῳ ifó- 


- 


4 


ησι) Μαίας σαῖδα, Κυλλήνης “παλμυν. 
id. 855. 
Ἐμοὶ γὰρ οὐκ ἴϑυκας οὔτε τὰν χλαῖναν 





Ὁ Hippona&is et Ananii, qui ante faubono δὰ Athengeum excitatus. 
Epicharmum fcriptis inclaruit, vid. — Sub Hippona&is nomine in Stobeo 
Athen, p. 282. B.. nomina ab anti- — p: 3957 297. ed. Grot. circumferun- 
quifimie- temporibus videntur fuiffe. tur fex.fenarii legitimi, qui an Hip- 
confüfa; in. cujus rei teftimonium. — pona&em auctorem. habeant, dubi-- 
pter Hephaeftionem confolendus. tari fortaffe poteft. 

Srholiaftes Ariftoph. Ran. 674, a.Cs- 2 Sufpe&te- voces, 


354 NOT JE. V.2. p.530. 


δασεῖαν, ἐν χειμῶνι φάρμακον ῥίγους, 
οὔτ᾽ ἀσκέρησι τοὺς πόδας δασείησιν 
ἔκρυψας, ὡς μή μοι χίμενλα γύγνηται. 
᾿ Sequentia codicis Seldeniani gloffematibus admifhs mirum in mo 
dum corrupit Potterus. Ea fic exhibemus emendatius ex citatione 
viri fummi H. Valefii ad Harpocrationem p. 47. qui Priícianum 
quoque fupra exícriptum ob oculos habuiffe videtur. : 
Ἑρμῆ, φίλ᾽ Ἕρμϑ, Μαιαδιῦ, Κυλλήνιε 
ἐπεύχομαί τοι, κάρτα γὼρ κακῶς ῥιγῶ. 
δὸς χλαῖναν Ἰσαύνακτη κ καὶ κυπασσίσιον, 
zai σαμβάλισκα, κασκέρισκα, καὶ χρυσοῦ 
στατῆρας ἑξήκοντα τοὐτέρου τοίχου. 
Diogenes Laertius I. 107. 
καὶ Μύσων, ὃν Dew . 
anii» ἀνδρῶν συφρονέστατον erdrrus. 
Tzetzes Chil, V. 743, de catharmate, five piaculo, loquens, ὁ δ' 
Ἱππώναξ ἄριστα σύμπαν τὸ ἴϑος λέγει, | 
Πόλιν καϑαίρειν καὶ κραδῆσι βάλλεσθαι. 
καὶ ἀλλαχοῦ δί eov φησὶ, ὡρώτῳ ἰάμβῳ γράφων, 
βάλλοντις d» χειμῶνι, καὶ ῥωντίζοντες, 
κραδῆσι, καὶ σκίλλησιν, ὥσπερ " Φαρμακόν. 
καὶ «λιν ἄλλοις τόποις δὺ ταῦτα φησὶ κατ᾽ ἔπος, 
δι; δ᾽ αὐτὸν ἐς φαρμακὸν ἐκποιήσασϑαι, 
κἀφὴῆ παρέξειν ἰσχάϑας τε καὶ μάξαν, 
καὶ τυρὸν, οἷον ἰσϑίουσι φαφμακοί. 
“πάλαι γὰρ αὐτοὺς Ὡροσδέχονται χάσκοντες,. 
ἄδας ἔχοντας, ὡς ἔχουσι Φαιρμακοῖς. 
καὶ ἀλλαχοῦ dí που φησὶν ἐν τῷ αὐτῷ ἰάμβῳ" 
λιμῷ γένηται ξηρὸν, i» δὲ τῷ Supe 
ὃ φαρμακὸς ἀχϑεὶς ἑπτάκις ῥαπισϑείη, 
Chil. X. 381. e primo Iamborum, 
κοραξικὸν μὲν ἠμφιεσμένη λῶαπος, . 
Apud auctorem De Solecifmo poft Ammonium Valckenzn! 
p- 193. et elibi, 
καὶ τοὺς σολοίκους, ἣν λάβωσι, σιρνᾶσιν 
. Φρύγας μὲν εἰς Μίλητον ἀλφιτεύσοντας. . 
JEfchrio Samius Athenzi VIII. p. 355. C. D. hinc in Broncki 
Anale&, T. 1. p. 189. 
᾿Εγὼ Φιλαινὶς, ἢ ᾿αίβωτος ἀνθρώποις, 
ἐνταῦϑα γήρᾳ τῷ μακρῷ κεκοίμημαι. 
μὴ μ᾽, o μάταιε ναῦτα, τὴν ἄκραν κάμπτων, 
χλεύην τε σοιεῦ, καὶ γέλωτα, καὶ λάσϑην. 


e 





? φαρμακόν. Hoc vox HipponaCü — "Lente ἰκσείνονσες λίγοοσι φάρμακον" ὃ: 
enultima produ&ta efferebatur. Vide τοι γὰρ διὰ σὴν τῶν βαρβάρων ταροίενν 
ocum fupra allegatum ex Athengo σιν ἐλυμήναντο φῆς διαιλίκεον τὸ 56. 

IX. p.370. B. Photius Lex. MS. σριον, τὰ μίφσρα, φοὺς χρόνονς. 59 
$eguanis* τὸ κάϑαρμα βραχίως' οἱ DÀ καὶ Ἰπσώνκξ. 








NOTE. V.2.p. 30. -355 


οὗ γὰρ, μὰ τὸν Ζεῦν, οὐ μὰ τοὺς κώτω κούρους, 
οὐκ ἦν ἐς à»), μάχλος, οὐδὲ δημώδης" 
Πολυκράτης δὲ, τὴν γονὴν Αϑηναῖος» 

λόγων τί σαιϊιπάλημα, καὶ κακὴ γλῶσσα» 
ἔγραψεν, ὅσσ᾽ ἔγρωψ᾽" ἐγὼ γὰρ οὐκ οἶδα. 


Ejufdem /Efchrionis meminit Tzetzes in comment. ad Hermo- 
genem a Ruhnkenio excerptus in nota ad Longinum fect. 3. 


et, 


et, 


et, 


μῆνη τὸ καλὸν οὐρανοῦ νέον σῖγμα. 


στένον xa9' Ἑλλήσποντον, ἐμπόρων χώρην, 
ναύται ϑαλάσσης ἰστρέφοντο μύρμηκες. 


ὃ δ᾽ ἰξιλὼν ἱμάντα, φορτίον ξώνην. 


Ἶρις δ᾽ ἔλαμψε, καλὸν οὐρανοῦ τόξον. 
(xai) αἵσσαν φϑὺὴν, ἣν ϑύραι μυρίξονται. 


Phenix Colophonius Athen. VIII. p. 359. E. F. 560. A. Men- 
dicorum carmen eft ftipem cogentium fub cornicis nomine, quam 
manibus cireumferebant, docie, ut obfervat Cafaubonus Perfii ver- 
bis utens, verba nofira conari. 


Idem 


᾿Εσϑλοὶ, κορώνη χεῖρα ergócdors κριϑέων, 
τῇ 'τσαιδὶ φοῦ "τόλλωνος, ἢ λέκος αυρῶν, 

9 ἢ ἄρτον, ἢ ἥμαιϑον, ἢ ὅ τι τις χρήξοι" 
δότ᾽, ὦ ᾿γαϑοὶ, vi τῶν ἕκαστος ἐν χερσὶν 
ἔχει, κορώνη" x&Aa λήψεται χόνδρον. 
φιλεῖ γὰρ αὕτη σάγχυ ταῦτα δαίνυσθαι. 
ὃ γῦν ἅλας δοὺς, αὖϑι κηρίον δώσει. 

ὦ «ai, ϑύρην ἄγκλινε, Πλοῦτος ἤκουσε, 
καὶ τῇ κορώνη τσαρϑένος Qíptt σῦκα. 

Θεοὶ γένοιτο σάντ᾽ ἄμεμπτος ἢ κούρη, 
κἀφνειὸν ἄνδρα κὠνομαστὸν ἐξεύροι" 

καὶ τῷ γέροντι «σατρὶ κοῦρον εἰς χεῖρας, 
καὶ μητρὶ κούρην εἰς τὰ γοῦνα κατϑείη, 
ϑάλος, τρέφειν γυναῖκα τοῖς κασιγνήτοις. 
ἰγὼ δ᾽, ὅκου “σόδες φέρουσιν ὀφϑαλμοὺς, 
ἀμείβομαι Μούσαισι «ρὸς ϑύραις ἄδων 
καὶ δόντι καὶ μὴ δόντι»---α 

ἀλλ᾽, ὦ "yaSol, ᾿πορέξαϑ᾽ ὧν μυχὸς eXhovra? 
δόμου. δὸς, ὥναξ, καὶ σὺ σολλά μοι νύμφη. 
νόμος κορώνη χεῖρα δοῦν ἐπαιτούση. 

εἰδὼς τοιαῦτα δός τι, καὶ καταχρήσει. 


X. p. 421. D. 


οἴνου κάδοι μάχαιρα, καὶ κύλιξ αἰχμὴ, . 


- κόμη δὲ τόξα, δήῆϊοι δὲ κρητῆρες, 


ἵπποι δ᾽ ἄκρητος, κάλαλη μύρον κεῖται. 


iescsemasaunun-pqpupacvvlijumetamundiest mtu E ERE URRHERAPÓ APER ADDERE EDD Matrem bom capitato" 


9 SufpeGus verfus. 


450 NOTAE V.2. p.39. 


Idem XII. p. 530. e. fea. : 
᾿Ανὴρ Νίνος τις ἐγένεϑ᾽, ὡς ἐγὼ κλύων 
᾿Ασσύριος' ὅστις εἶχε χρυσίον ΦΨόντον, 
καὶ τἄλλα: Φολλῷ P πλεῦνω Κασπίης ψάμμου 
ὃς οὐκ ἴδ᾽ ἀστέρ', οὐδ᾽ 3 ἴδεὶν ἐδίζωτο" 
οὐ σαρὼ μιάγοισι erp. ἱερὸν ἀνίστησε, 
ὥσπερ νόμος» Δλάβϑοισι τοῦ ϑεοῦ ψαύων" 
οὐ " μυϑιητῆς, οὐ δικασπόλος: κεῖνος, 
οὐ λεωλογεῖν ἐμώνϑαν᾽, οὐκ ἀμιϑρῆσαι. 
ἀλλ᾽ 3» ἄριστος. ἰσϑίειν τε καὶ Ἁίντιν, 
xiga», τὰ δ᾽ ἄλλα «arra, κωτὰ σετρῶν won 
ὡς y ἀπίϑαν᾽ "urne, σᾶσι κατέλιπεν ῥῶσιν" 
[ὅκου Νινός νῦν ἐστι, xad τὸ "σῆμ ἵν 
ἄκουσον, εἴτ᾽ ᾿Ασσύριος, εἴτε καὶ Μῆδος 
εἷς, ἢ Κόραξος, ἢ wó τῶν ἄνω λιμνῶν' 
᾿Ινδὸς κομητής" οὐ γὰρ ἀλλὰ κηρύσσιν»" 
ἐγὼ Νίνος σώλαι eror. ἐγενόμην νεῦμα» 
νῦν δ᾽ οὐκ ἔτ᾽ οὐδέν᾽ ἀλλὰ γῆ σεποίημαιι 
ἔχν δ᾽ " ὁκόσσ᾽ ἔδωισα,. χὠκόσ᾽ neca 
exócc ἐράσϑη». 
τὰ δ᾽ ὅλβι ἡμίων δήϊσι συνελθόντες 
φέρουσιν, ὥσπερ ὠμὸν ἔριφον αἱ Βάκχφοων 
ἰγὼ δ᾽ ἰς ἄδην οὔτε χρυσὸν, οὔϑ᾽ ἵππον, 
οὔτ᾽ ἀργυρᾶν ἅμαξαν ὠχόμὴην ἵλκων" 
σαᾳοδὺς δὲ eroXXof oou μυγρηφόρος xiipcan. 
Hermias Athenzi XIII. p. 563. D. contra-Stoicos;. 
ἀκούσατ᾽, ὦ XTo&ui;) ἔμποροι λήρου, 
λόγων ὑποκριτῆρεξ, οἱ μόνοι «paro, 
τὰν τοῖς αἰναξι,. τῷ coQur “πρὶν ἢ δοῦναι, 
αὐτοὶ καταῤῥοφεῖτε" xad. ἁλίσκεσϑε 
ταναντία σράσσοντες οἷς τροιγῳδεῖτε. 
Parmeno Athenaei V. p. 221. À. 
ἀνὴρ γὰρ ἕλχων οἶνον, ὡς ὕδωρ ἵππος, 
Σκυϑιστὶ φωνεῖ, ἡ οὐδὲ κότα γιγνώσκων" 
κεῖται δ᾽ ἄναυδος: i σιϑῷ κολυμβήσας,. 
κάϑυανος, ὡς μήκωνα ζάρμωκον «ίνων. 
Herodes Stobei LXXIV. p. 321. Grot. p. 459. Geín, 
μὴ δὴ πόρῳ τὺ. τὴν χολὴν iti give 
ἔχ᾽ εὐθὺς, ἥν τι ῥῆμα μὴ σοφὸν. Φεύϑῃ" 
γυναικός ἔστι κρηγύης. Φέρεϊν 'φάντω." 
Ibid. LXXVIII. p..333 2:453. 
ἢ χαλκέην μοι μυῖαν, ἢ κύϑρην eraión 





P «λιῦνα ex Scaligero δὰ Οδιυϊ τα ΓΤ Slc etit: Schw. MS; οὐ wis 
p. 108. eb μὴ ϑυκτὴν Ald, οδ' μὰ ϑνητὴς Cal. 
4 Sic em. Cafaub. οὐ δίζων MS. et 5 σῆμα δε; MS. 
fere-odd. Sed-malim /rwg-cum Scali«- t inérrer τά. MSS: et mor ixi . 
gero ad Catull. p. 95. ] U Pro οὐδὲ lego μηδέ. 








NOTZE. V.2. p. 20. 257 


ἢ μηλολόνϑης ποσσὶν ἅἄμμαν᾽ ἐξάπτων, 
. ToU κεσκίου μοι τὸν γέροντα λωβᾶται. 
Vide notas ad Pollucem IX. 123. X. 176. 
Ibid. XCVIII. p. 405—520. 
ὡς οἰκίην οὐκ ἔστιν εὐμαρέως εὑρεῖν 
ἄνεν κακῶν ξώουσαν, ὅς ; ἔχει μεῖον, 
οὗτος τὶ μεῖδον τοὐτέρου δοκεῖ «σρήσσειν. 

Ibid. CXVII. p. 481—591. 
ἰγὼ Y ἀδραίνω γυιὸς ur τὸ γὰρ γῆρας 
^ ἥμέας xa Oud κεἰς σκίην σέρας τἥκει, 

Ibid. | 
ἐπὴν τὸν ἑξηκοστὸν ἥλιον κάμψης, 
ὦ Τρύλλε, Τρύλλε, ϑνῆσκε καὶ τέφρη γίγνονυ. 
ὡς τυφλὸς δὐπέκεινα τοῦ βίου καμπτῆρ. 
ἤδη γὰρ αὐγὴ τῆς ζόης ἀπήμθλυνται. 
ψίγνου-“-οὐπέκεινα--- δόης debentur Porfoni note ad KHecub. 1090. 
ed. 4112. 
Ibid. 
γύναι τὰ λευχὰ τῶν τριχῶν ἀπαμβλύνοι 
τὸν γοῦν. 

Charinus apud Ptolemzum Hephzftionem VII. p. 358. ed. 
Gale. Χαρῖνος δὲ ᾿Ιαμβογράφος φάσϑη Ἔρωτος ἡμιάῤῥενος τοῦ Εὐπάν» 
τορος οἰνοχόου" καὶ τιστεύσας τῷ «σερὶ τῆς σύτρας λόγῳ, κατέδαλι» 
ἑαυτόν. ᾿Ἐπεὶ δὲ καταβαλὼν, τὸ σκέλος κατεάγη, καὶ ὑπὸ ὀδύνης ἐτε- 
λιύτα, ἀπέῤῥιψε ταδὶ τὰ ᾿Ιαμβεῖα, 

ἔῤῥοις “λανῆτι καὶ κακὴ “ίτρη Λευκὰς, 

Χαρῖνον, ai, ai, τὴν ἰαμβικὴν μοῦσαν 

κατηϑάχωσας ἐλαίδος κενοῖς μύϑοις. 

τοιαῦτ᾽ Ἔρωτος Εὐπάτωρ ἰρασϑείη. 
Alia exempla fuppeditabunt Theocritus, Callimachus, Babrii frag- 
menta elegantiffima ab optimo Tyrwhitto concinnata. Sed licen- 
tiam, quam: aliquoties fibi fumebant Graeci fpondeum quinta fede 
collocantes, fi ''erentiano fides, prorfus afpernata eft Latina poefis. 
ls enim p. 2437. 
. . Quare cavendum efl ne licentia. fueta 

Spondeon, aut qui procreantur ex illo, 

Dari putemus poffe nunc loco quinto : 

Νε deprebenfzs quatuor. fimul longae 

Parum Jonoro fine deffruant verfum : 

Nam dactylum paremvae quid tibi. dicam ? 

JZuum tantum iambus boc loco probe poni, 

Aliufque nullus rite poffet admitti. 
Hi Choliambi, five fcazontes, ab aliis nominantur mimiambi ; 'Te- 
rentianus loeo citato, 

Hoc mimiambos Mattius dedit metro; 

ANam vatem eundem efl. ditico tbymo tinclum, 

APari lepore confequutus et metro. 

^g T7 


258 ΝΟΥ. V.2. p. 36. 


Scaliger ad Varronem p. 70. ed. 1581. ““ Sophron fcripfit * mi- 
᾿ “4 miambos, fed proía oratione. Ejus imitatione mimiambos quo- 
** que fcripfit Herodotus, vel Herodes quidam vetus fcriptor, verfi- 
** bus Hipponacteis, quem fecutus Mattius Romanus poeta. Mav- 
** rus Terentianus (loc. cit.) intelligit, inquam, Herodotum, cu- 
** jus fcazontas adducit Stobaeus. Sed apud eum perperam ἡμιάμ- 
* Bow legitur pro μιμιάμβουςς. Ηἰς eft ille qui apud Atheneum 
** dicitur λογόμιμοςς. Mattius vero fzepe in mimiambis adducitur 
* a Gellio." Vide Cafaubonum ad Athenzum I. xvi. p. 19. D. 
et confer Stephanum Byz. v. Μεγαλὴ “΄όλις cum Diogene Laertio 
VI. 76. 

Qinam fuerint κλεψίαμβοι quorum meminit Hefychius, Κλι- 
Ψίαμβοι, ᾿Αριστόξενος, μέλη τινὰ σαρὰ ᾿Αλκμᾶνι, cf. Cafaubon. ad 
Athen. IV. p. 182. F. expediant alii. 

Iambicorum carminum fpeciebus ab Hephaeftione allatis plures 
adjicit Plotius, cujus verba hic plenius extuliffem, fi de exemplo- 
rum quorundam integritate mihi conftaret. Interim, ne quid de- 
— fideres, iftarum fpecierum nomina fic breviter accipe; 

I. Trimeter. 
4. Hippona&tius claudus. | 
. Dimetrum Catale&cticum Anacreontium heptafyllabum. 
. Acatalectum dimetrum. 
. Hipponactium dimetrum acatale&tum claudum. 
. Trimetrum brachycatale&tum colurum, Alcmanicum. 
. Trimetrum catale&icum Iambicum. 
. Palimbacchium  Comicum trimetrum acatale&um, hat 
menfura, 
υυ -[-} του [ὑ τ} -ὺ ᾿. 
9. Hipponactium, Ananium, claudum. Vid. n. 2. 
10. Duplex claudum Hipponactium. 
11. Amphicolum Hippona&ium, claudum. 
12. Tetrametrum, brachycatale&tum, colurum. 
15. Comicum tetrametrum catalecticum. 
14. Tetrametrum chorium, hypercatalectum. 
15. Tetrametrum claudum brachycatalectum.: 
16. Tetrametrum acatalectum claudum... 
17. Tetrametrum cinzediambicum brachycatalectum. 
I8. Tetrametrum Satyricum colurum, 
"ue -—KuUwuu ue*-vye y 
19. Pentametrum τ dtc. | 
20. Hexametrum catale&ticum. 
21. Heptametrum acatalectum. 
22. Octametrum catalecticum. 


ed-a OCA» 0 





- X Sophronis mimos profa oratione — Adoniaz. p. 200. et Hermannus À- 
eonícriptos fuiffe cum Scaligero fta- — riftot. p. 93. Contra Tyrwhittus ibid. 
tuerunt Valckenerius ad Theocriti — p. 111. ἐμρέσρους fuiffe contendit. 


NOTE, V. p.31. 259 


P. 31, 19. ἀντιπαϑεῖ τῷ ἰάμβῳ. Dawefius Mifcell. Critic. p. 62. 
* Videntur quidem viri eruditi tota via erraffe, qui pedes in uni- 
“ verfum ἰσοχρόνους five ἰσοδυνάμους ftatuerint, quorum tota quan- 
* titas fit equalis. Contra enim mihi perfuafum eft illos dun- 
* taxat pedes a veteribus tanquam ἰσοχρόνους haberi folitos, qui in 
* fingulas itidem partes temporibus zquales fecari polfent, ita 
* fcilicet ut fingulis longis vel fingulz itidem longe, vel certe 
** binae breves refponderent. En tibi pedum exempla cum ἰσο- 
* χρόνων tum áncoxpórur. 


B C 

v Spondeus  -]- 

v Da&ylus "iuu 
Anapeftus vu v | - 


- Trocheus - 
vo Tribrachys uo 


Jambus 9 
Tribrachys o 








D E 
v  Spondeus .- 


Amphibrachys UU M 


-ῷῳ 


Trochaus - 
Jambus ὦ 





* Habes utique linearum fecantium A. B. c. utravis ex parte tem- 
“ pora non nifi qualia, reliquarum vero D. et &. non nifi inzequa- 
“184, Percipis jam rationem decantati illius, ὃ τροχαῖος ἀντιταϑεῖ — 
** 79 ἰάμβῳ, five ob quam in verfu trochaico iambus, in iambico 
* vicilhm trochzus nufquam locum habeat. Qua quidem, ut- 
* cunque fimplex fit, criticos tamen omnes videtur fefellitfe. Hinc 
““ etiam ratio elucefcit, cur amphibrachyn fpondeo, adeoque dac- 
* tylo et anapefio pariter ἀντιπαϑεῖν videre fit; five cur pes ifte 
* in verfu neque anapaeftico, neque trochaico, nec denique iam- 
** bico confpiciatur. Cujus tamen rei non folum rationem a ne- 
* mine occupatam, fed ne ipfam quidem rem obfíervatam memini. 
* Eft utique luce clarius, fi totam pedum quantitatem fpectes, 
** trochzeo iambum, fpondeo, adeoque dactylo etiam atque ana- 
** paefto amphibrachyn: effe ἰσοδύναμῳ. 

** Obfervatze τῆς inter iambum et trocheum ἀντιπαθείας ratio- 
** nem tentaviíle quidem, fed parum affecutum effe video, multum : 
* licet in re metrica, Joannem King, dramatum aliquot Euripi- 
** deorum. editorem :" * Queeri, inquit, * forfitan poteft, cum in 
* temporum paritate tanti fint poetz, cur trocheeus iambo tempo- 
* ribus par ex carmine iambico nihilo minus perpetuo excludatur. 
* [d autem fieri videtur duabus de caufis. Primo ipía fyllabarum 
* difpofitio et rei muficae neceflitas repugnat." ** Profecto fi hic fub- 
“« ftitiffet vir eruditus, haud fcio annon videri poffet id ipfum vo- 
** |uiffe quod nos jam monuimus, Verum hactenus felicia parum 
«* feliciter pergit explicare." * Iambus initio celer, in ultimo fub- 
* fiftit; trochaus € contra primo ftat, mox impetu fertur; hic 
* inftar rotz volubilior, ille tardior firmiorque: hic ab alto de- 
* fcendit, ille ex humili infurgit; in omnibus denique funt diffi- 
* millimi : adeo ut facete Hephasftion, Tpoxaioc ἀντιπαϑεῖ τῷ ἰάμ- 
* By. Secundo verfum fibi proprium conítituit iambus, verfum 

$2 | 





260 NOTE. V. p.31. 


* fibi proprium conftituit etiam "Trochsus: et ambo diverfis licet 
* in locis eofdem adíciífcunt pedes: jam vero fi veríus iambicus 
* trochaos recepiflet ; fi trochaicus iambos : qui alter ab altero 
* dignofci potuiflet? Nonne tanta confufio fa&a effet, quanta fieri 
* poteft maxima. '* Haec ille. Juxta eam quam primo inflituit 
** vir eruditus rationem, facile conítabit da&ctylo non minus ana- 
** peftum, quam trocheo iambum ἀντιπαθεῖν oportuiffe. Quid 
* enim? Anapeftus initio celer, in ultimo fubáftit ; dactylus con- 
** tra primo ftat, mox impetu fertur: hic inftar rotze volubilior; 
** ille tardior firmiorque: hic ex alto defcendit, ille ex humili in- 
* furgit. Quae tamen omnia non fatis fuiffe cur dactylo ana- 
** paeflus ἀντιπαϑεῖ, exinde liquido conftat, quod verfus anapafti- 
* cus dactylum non minus quam fpondeum commodus ac patiens 
““ receperit. Quse fecundo a viro erudito allata funt, naturalem 
** inter iambum et trochzum árriwáSea» nihilo magis attingunt, 
** quam fabula, quod aiunt, de Remo et Romulo. Nec vero fi vel 
** per fe fpeCtetur, recte fe habet viri eruditi argumentatio : facile 
“4 enim ab invicem dignofci potuiffent verfus iambicus et trochai- 
** cus, fi vel hic ambos, vel ille trochzeos exclufiffet. "Utrumque 
** vero ad commodum fatis difcrimen neutiquam fuit neceflarium. 
* Eccui enim obfecro non in proclivi eft inter verfum dactylicum, 
* cujufmodi eft heroicus, et anapaefticum dignofcere ? Atqui ver- 
* fus anapsefticus dactylum neutiquam excludit. 
* TTerentianum p. 84. ex emendatione noítra fic difputantem 

** feperimus : 

Suid ἢ non trocbeus temporum eff eque trium ? 

ΕΠ: fed trocbaso longa prior eff. [yllaba, , 

Brevis autem iambo: lonpa pof : cui non poteft 

Longam trocbeus fubdere et brevem fuas, 

Brevi fequente ; quia fit bec ionicum. 

En cur iambo non trocbeus feriat. 
** Efto .vero ionicum : quid tum poftea? Si in verfu anapzftico 
* vel fpondeo vel anapsefto dactylum fubjungas, ionicum itidem 
“ ἀπὸ μείζονος : fi dactylo fpondeum, ionicum ἀπ᾽ ἐλάσσονος habe- 
** bis. Idcircone vero vel dactylus vel fpondeus ex metro anapaftico 
*€ erit excludendus? Immo etiam in ipfo veríu iambico legitime. 
** venit utriufque generis ionicus. Alterum utique videre eft, quo- 
** ties vel iambum dactylus, vel fpondeum tribrachys: alterum 
*: quoties tribrachyn, ut alios cafus omittam, fpondeus exciptat. 

, Δουλον γενέσθω Ὡιῖρῶ φρονοῦντος δεστοτου, 
Κρατειν ὃ δαιμὼν ἀλλὰ τὸν ἐωνήμενον. 
Κρατεῖν ὁ δωμων αλλα τὸν ἐωνήμενον. 





NOTE. VI. p. 33. 261 


CAP. VI. 
De Trochaico. 


P. 33. V RsUUM Trochaicorum breviffima fpecies eft mono- 
meter acatalectus, cujus exempla vide in Sophocl. CEd. Col. 1688. 
Euripid, Oreft. 956.  Frequentior eft monometer hypercatalectus, 
quem Pancratium vocat Servius, Euripid. Oreft. 987. 991. 1380. et 
alibi. Sophocl. Ele&r..246. 347. Aj. 403. 404. nifi hos forte in 
unum afynartetum conjungendos ftatuas, quod in Aj. 401. factum, 
Sequitur dimeter brachycatalectus, five hemiolius, (v. p. 83.) qui 
in prima et fecunda fedibus trocheeum vel tribrachyn neceffario 
pofulat. De ithyphallico, ejufdem menfure verfu, agemus paullo 
infra. Exempla pete ex Sophocl. CEd. Col. 1224. Electr. 200. 
4/5. 1086, 1421. Antig. 613. 1140. Trach. 140. 961. Aj. 626. 
Philo&t, 680. 7Efchyli et Euripidis loca omitto. 


P, 33, 8, Dimetrum catale&ticum Eusigideum vocant Gramma- 
tici, quae forma tamen ceteris tragicis minime fuit ignota; Soph. 
(Ed. Tyr. 884. 886. 888. 1087. 1338. Col. 1054. 1483. 1694. 
Electr. 208. 478. 481. 1088. Antig. 362. $88. 591. 1139. 1142. 
Trach. 134. 634. 651. 958. Aj. 174. 405. Imo et fyftemate 
comprehendit /ZEfchylus Perf. 114—125. Cretico, tanquam bafi, 
ante verfum noviffimum pofito. "Vide etiam Agam. 682—686. 
ἸΟΙΟ ΤΟΙ 5. Eumenid. 507—524. 

Dimetrum acatalectum, quem 4£Akmanium vocat Servius, 7fna- 
ertontium Plotius, omifit Hephaftio. Pulcherrima eft Anacreontis 
oda apud Heraclidem Ponticum Allegor. Hom. p. 414. ab'Hora- 
tio Carm. III. xi. 9. imitando exprefía. Conftat ex quatuor te- 
trafin, quarum uniufcujufque ultimus verfus prioribus eft catalecti- 
«us, Synaphia negligitur, vv. 6. 7. 

Πῶλε Θρηκίη, τί δὴ με 
λοξὸν ὄμμασιν βλέπουσα 
νηλεῶς Φεύγεις, δυκέφις δὲ 
μ᾽ οὐδὲν εἰδέναι σοφόν. 
ἤσϑι τοι καλῶς μὲν ἄν τοι 5 
τὸν χαλινὸν ἐμβάλοιμι, 
ἡνίας δ᾽ ἔχων στρέφοιμι 
ἀμφὶ τέρματα δρόμου. 
νῦν δὲ λειμῶνάς τε βόσκεαι, 
κοῦφά τε σκιρτῶσα σαίξεις, 1o 
δεξιὸν γὰρ ἱπποπείρην 
οὐκ ἔχεις ieri rn». 
Hanc fpeciem a 'Tragicis legitimo fyftemate comprehenfam nuf- 
quam reperi. Sed ufürpat Ariftophanes cum monometro five bafi 
ante verfum catalecticum, ut in Pace, 570. 
85 


262 | NOTE. VI. p. 38. 


ἀλλ᾽ ἀναμνησθέντες, ὥνδρες, 
τῆς διαίτης τῆς σαλαίας, 
ἣν eapsix αὕτη σοϑ' ὑμῖν, 
τῶν τε €aA^aciw) ἐκείνων, 
τῶν τι σύκων, τῶν τε μύρτων, 
τῆς τρυγός τε τῆς γλυκείας, 
τῆς ἰωνιᾶς τε τῆς «gc 
Té (plam, τῶν T ἰλαῶν 
d» ποϑοῦμεν, ἀντὶ τούτων 
τήνδε νυνὶ 
τὴν ϑεὸν σροσείπατε. 
Occurrit etiam catalecticis ἱπιεγροῦτίβ in Stropha εἰ Antiftropha 
Avium 1470. modo carminis iftius artificium rite percipio; íci- 
licet ut a Dimetro acatale&o incipiat, et a catalectico claudatur, 
interpofitis primum duobus catale&icis, quos excipiunt totidem 
acatalecti, deinde tres catale&tici cum tribus acatalectis. ! 
“«ολλὰ δὴ καὶ καινὰ καὶ Sav- Stropha. 
po ἱπιπτόμεσϑα, καὶ 
δεινὰ πράγματ᾽ εἴδομεν. 
ἔστι γὰρ δίνδρον πσεφυκὸς 
ἔκτοπόν τι, καρδίας ἀ- 
«ωτέρω, Κλεώνυμος, 
χρήσιμον μὲν οὐδὲν ἄλ- 
Auc δὲ δειλὸν καὶ μέγα. 
τοῦτο τοῦ μὲν ἦρος ἀεὶ 
βλαστάνοι καὶ συκοφαντεῖ, 
τοῦ δὲ χϑιμῶνος σάλιν τὰς 
ἀσαίδας φυλλοῤῥοεῖ. 
ἔστι δ' αὖ χώρα πρὸς αὐτῷ Antiftropha. 
τῷ σκότῳ πόῤῥω τις ἰν 
Tn λύχνων ἐρημίᾳ" 
ἔνϑα τοῖς ἥρωσιν ἄνϑρω- 
eos ξυναριστῶσι καὶ ξύν- 
οἷσι αλὴν τῆς ἑσπέρας. 
τηνικαῦτα δ᾽ οὐκέτ᾽ ἦν 
ἄσφαλες ξυντυγχάνειν. 
εἰ γὰρ ἰντύχοι τις ἥρω 
τῶν βροτῶν γύκτωρ 'O ἔστη, 
γυμνὸς 3» σληγεὶς 0e αὐτοῦ 
΄σάντα τἀᾳιδίξια. 
in Thefmoph. 536. fic diflribue 
τὴν ““αροιμίαν δ᾽ ἱπαινῶ 
τὴν σαλαιάν' ὑπὸ λίϑῳ γὰρ 
σ“αντί σοῦ χρὴ, 
μὴ δάκη ῥήτωρ, ἀϑρεῖν. 
Vide etiam Equit. 284—-302. Pac. 338--344. 650—655. ΑΥ̓͂ 
395—399. 1552—1563. 1693—1700. Da&ylum in quart 





NOTE. VI. p.84. 263 


fede admifit, nifi locus ifte corruptus fit, Equit. 301. anapsftum 
in fecunda Equit. 299. Av. 588. 

Dimetrum hypercatale&ctum, Servio Baccebilidium, habes Euri- 
pid. Oreft. 1407. 1411. 1449. 1489. Soph. Antig. 849. 
- Trimeter brachycatale&tus, Servio Sappbicus, exttat Sophocl. CEd. 
Col. 1240. "Trach. 650. Euripid. Oreft. 1406. Phoen. 255. 317. 
Med. 634. 


P. 34, I. τρίμετρον καταληκτικόν, Hanc fpeciem Jambicum ace- 
flalum vocat Terentianus p. 2437. 
Sed et trimetrus, ut quadratus, bic potefl 
"Acepbalos e/fe prima quando demitur, 
Fierique primus pes et iflic ereticus. 
Nam -ficut ille redditur trocbaicus, 
Sic verfus ante qui videtur integer, 
Adeft celer phafelus ille quem vides 
Suum demo primam, quod relinquo tale fit: 
Eft celer phafelus ille, quem vides, 
Acepbalus ergo, fed trimetrus factus eff ; 
lrcbilocbus idem eft ufus et tali metro. 
vide Euripidis Oreft. 140. 141. 1459. 1466. Med. 418. Helen. 
171. Sophocl. CEd. Col. 1686. Pindar. Pyth. I. 8. &c. 
* Trochaicos trimetros," inquit Bentleius ad Ciceronis Tufcul. 
Difp. III. 12. * neque Trago:dia neque Comedia unquam agno- 
* vit" Ac pauca fane qua ex Ariftophane exempla citat Her- 
mannus (Lyfift. 1197. 1201. 1211. 1214. Vefp. 1064. 1095. 
Equit. 622. 623. 688. 689. ed. Brunck. fc.) alia verfuum difpo- 
fiione commode amoveri poffunt. Sed in Sophoclis CEd. Col. 
1081. 1092. faniffima videntur, 
d ἀελλαία ταχύῤῥωστος «ιλειὰς. 
καὶ κασιγνήταν συυκνοστίκτων ὀπαδὸν. 
Ufurpat Pindarus Olymp. 111, 9. 27. VII. 35. Pyth. XII. 14. 
Ifthm. II. 8. Hanc formam Soradicum appellat Servius. 
Trimetrum hypercatalectum, Sappbicum Servio, habet Euripi- 
des Oreít. 1397. 1399. 1512. Phan. 170. 1657. 


. P. 34. τετράμετρον καταληκτικόν. Marius Victorinus p. 2530. 
Tetrametri. Trocbawi quatuor. traduntur. genera. ὅσο: Arcbilocbium, 
Wem Tragicum, Comicum etiam, Satyricum. Volunt enim Arcbilocbium 
tffe, qui ex omnibus Trocbeis conflat : Tragicum. autem. quod. plures 
Spondeos. babeat, et Δὲ elatius ;, Comicum «vero quod folutiones babeat 
eomplures—et praecipue daclylos et dnapeeflos. | Satyricum quoque cum 
plurimas babeat, μὲ fuperius, folutiones, frequenter. tamen. tribracbyn 
pedem. "Trochaicum tetrametrum catalecticum ex trimetro Iam- 
bico profluere, prafixo cretico, auctor eft Terentianus Maurus p. 
2434. et fic etiam Rufinus p. 2710. 


Creticon Arcbilocbus trimetro fuperaddidit ingens, 
84 


3264 N O T 25. VI. p. 34. 


Adde,Marium ViCtorinum p.2573. Memineris autem eum a Tra- 
gicis trimetrum femper adhiberi, qui in prima fede iambum, tribra- 
chum, dactylum, vel fpondeum, fed anapeftum nunquam, habeat; 
deinde qui quintum femipedem nominis verbive fine terminet. Sed 
optime omnium metri iftius leges enucleavit Porfonus in Prafa- 
tione ad Euripid. Hecubam p. xlii. quo lectores ftudiofos lubenter 
remitto. De da&ylo ne a Comicis quidem, nifi in propriis nomi- 
nibus, admiflo ibid. xxi—xxiv. Addend. ad Hec. p. ult. Locum 
ex Sophoclis Philocteta 1402. mihi olim fic emendandum mon- 
ftravit, 
στείχωμεν. ὦ γενναιῖον εἰρηκὼς ἔπος. 

vocabulis εἰ δοκεῖ ad v. 1407. qui in edd. mendofif&mus eft, rela- 
tis ; fic, . 





ἀλλ᾽, ai δοκεῖ 
ταῦτα δρᾷν, ὕνωσπιβ αὐδᾶς, στεῖχε σροσκύσας χϑόνα. 


P. 24,6. '"Fetrameter Trochaicus claudus efficitur eadem fere 
ratione qua fenarius lambicus. Atilius Fortumatianus p. 2674. 
ldem fecit Hspponax in fcamonie quadrato, quod in trimetro— De qw 
plura dicere fupervacuum efl, cum omnia que accidunt. trimetro fca- 
zenti, buic quoque accidere poffnt. Exempla nunc fubjiciam, quo- 
rum aciem ducat Ánanius Athensei VII. p. 282. 

"Ἕωρι μὲν χρόμιος ἄριστος, ἀνϑίας δὲ χειμῶνι. 
τῶν καλῶν δ᾽ ὄψων ἄριστον καρὶς ix συκέης Φύλλου. 
ἡδύ γ᾽ ἐσϑίοιν χιμαίρης φϑινοπωρισμῷ κρέας, 
δίλφακος δ᾽ ὅταν τραπέωσιν καὶ σατέωσιν ἐσϑίειν, 
καὶ κυνῶν αὕτη τόϑ᾽ ὥρη xal λαγῶν κἀλωπέκων. 
ὅϊος αὖϑ᾽ ὅταν ϑέρος τ᾽ 3; κἠχέται βαβράξωσι». 
εἶτα δ᾽ ἰστὶν ix ϑαλάσσης ϑύννος οὐ κακὸν βρῶμα, 
ἀλλὰ πᾶσιν ἰχϑύεσσιν ἱμαριπὴς ἐν μνυττωτῷ. 
᾿βοῦς δὲ ασιωνϑεὶς δοκέω μὲν καὶ μέσων νυκτῶν ἡδὺς 
| ᾿ χῆμέρης. 
Verfus tertius, quartus, et quintus trocheum habent ἔν 'σαραλή- 
yorr;, huic metro vix commode. In quarto pro ἐσϑίειν nomen ali- 
quod potius expeéctaíffem, quod fignificationem τοῦ era QvAA pr 
ίς ferret. Ejuídem metri eft /Eíchrionis verfus ibid. p. 296. F. 
quem adfert etiam Euftathius, fed ἀνωνόμως, ut fzepe alias, ad Il. B. 
p. 271, 27.— 205, 33. | 
καὶ ϑεῶν ἄγρωστιν εὗρες, ἣν Κρόνος κατέσποιρε. 
Hipponax apud Erotianum v. ἀμφιδίξιος. 
ἀμφιδίξιος γάρ εἶμι, κοὐχ ἁμαρτάνω κόπτων. 
quem verfum, fed ultimo vecabulo carentem, laudat etiam Galenus 
T. V. p. 322. Valckenarrium ad Hippol. 780. non intellexit Wake- 
fieldus ad Sophoclis 'Trachin. 505. ed. Erdfurt. | 

Idem apud Strabonem VIII. p. 340. D. p. 495. ed. Oxon. Ευ- 

ftath. Il. B. p. 305, 322231, 16. 


Κυπρίων Bíxos Φαγοῦσι καμαϑουσίων exvpgór. 





NOTZE. VI. p.35. 265 


ibid. XIV. p. 6356. D. 912, 35. Diogenes Laert. I. 84. 
καὶ δικάζεσθαι Βίαντος τοῦ ΤἩΙριηνέως κρίσσων. 


P. 35, 6. Ithyphallicus verfus e tribus conftat trochais, fed in 
tribrachum nonnunquam folutis : Terentianus Maurus p. 242. 


Ttbypballica porro dicarunt Mufici poetee, 
| Judicra carmina. Baccbo, verfibus petulcis, 
aio cum cortice pballo tres dabant trocbeeos, 
Ut nomine fit fonus ipfo, Bacche, Bacche, Bacche. 


Atilius Fortunat. p. 2698. libypballicum metrum de Trocbaico eft, 
nam ex tribus trocbars. conflat, quod ft fí ter Bacche dicas, Bacche, 
Bacche, Bacche. Di;cfum ef autem inde quod in. myfteriis Liberi 4- 
tbenis «ates flipitem reCTum. in modum fa[cini tenebant, et qui boc ge- 
nere metri canant φαλλοφόροι dicebantur. Hoc et Aícronium vocant, 
Plotius p. 2649. Tibyphallicum diclum quod boc fono cantantes Atbe- 
nenfes Libero patri φαλλὸν, i. e. fafcinum virilem, ἴϑυνον, i. 6. cie- 
bant, dicentes, 
εἴϑε μ᾽ ἰϑύφαλλε. 
Archilochus, Noftro tefte, Ithyphallicum Da&ylico tetrametro fub- 
junxit, Exemplum aliud habes in Plutarcho II. p. 985. A. 
«σεντήκοντ᾽ ἀνδρῶν λίπε Kolgavor ἤπιος Ποσείδων. 
fed de hoc afynarteto plura dicemus infra ad cap. XV. a. 

Pergit Hephaftio—,s7à ταῦτα ἐπήγαγον αὐτὸ ἰαμβείψ. Athe- 
neus XIV. p. 622. B. (v. Tyrwhitt. Ariftot. Poet. fe&. 9.) οἱ δὲ 
ἰϑύφαλλοι καλούμενοι, προσωπεῖον μεϑυόντων ἔχουσιν, καὶ ἐστεφάνωνται 
(rro) χειρίδας ανϑινὰς ἔχοκτες. χιτῶσι δὲ χρῶνται μεσολεύκοις, καὶ 
σεριέξωνται ταραντῖνον καλύπτον αὐταὺς μεχρὶ τῶν σφυρῶν, σιγὴ δὲ διὰ 
τοῦ ΄σσυλῶνος εἰσελθόντες, ὅταν κατὰ μέσην τὴν ἀρχῆστραν γένωνται, ἐπι- 
στρίφουσιν εἰς τὸ ϑέατρον, λέγοντες, 
ἀνάγετ᾽, ἀνάγετε κῶμον, εὐρυχωρίαν 

τῷ Dig ποιεῖτε. 
ἰϑέλοι γὰρ ὃ ϑεὸς ἀρϑὸς ἰσφυρωμένος 
διὰ μέσου βαδίξειν. , 
Vetuftiffüimum, quod nunc quidem exftat, hujus metri fragmen- 
tum, judice et emendante Poríono, Ariftophanis eft apud Athe- 
neum III. p. οἵ. C. | 
δάπτοντα, μυστίλλοντα, διαλείχοντά μου 
τὸν κάτω σπταταγγῆήν. 
Libri habent δαρδάπτοντα. Simile mendugn e Babrii loco apud Sui- 
dam v. δάπτω MS. C. C. C. auctoritate eluit vir idem do&tiffimus, 
καὶ σπλάγχνα δάπτων. (cf. Suid. v. Πανϑοίνην.) At nefcio tamen 
an illud Simonidis apud Etymologum M. p. 413, 25. vetuftius, 
modo locum rite percipio, 
οἷον τόδ᾽ ἡμῖν leerirós σσαρέπτατο 
φώϊον κάκιστον. 

Athenzus XI. p. 407. C. Θεοκλῆς ἐν ᾿Ιϑυφάλλοις, οὕτως, 

ἰϑύσαμεν γὰρ σήμερον σωτήριοι 


“ 


266 N O T J£. VI. p. $5. 


erar οἱ τεχνῖται, 
μεϑ᾽ ὧν erii» τοδὶ κέρας ὡς τὸν φίλτατον 

βασιλέα eraot. 
Sed, αἱ Valckenzrii verbis ad Euripid. Phoen. p. 809. utar, “ car. 
** men ithyphallicum unicum in fuo genere debemus Athenzo VI. 
* p. 253. hujus inprimis fofpitatori Cafaubono VI. c. xv. qui 
*' nonnulla reliquit corrigenda pofteris." —* Carmen," inquit 
"Toupius emend. T. II. p. 616. “ longe elegantiffimum, et tum 
** antiquitatis, tum adulationis Attice infigne monumentum." De- 
mochares hiftoriarum libro xxr. dixerat, Ἐπανελθόντα τὸν Asp 
τριον ἐπὸ τῆς Λευκάδος καὶ Κερκύρας εἰς τὰς ᾿Αϑήνας, oi ᾿Αϑηναῖοι t í 
xorro, oU μόνον ϑυμιῶντις xal στεφανοῦντες καὶ οἰνοχοοῦντες᾽ ἀλλὼ καὶ 
«ροσόδια καὶ χοροὶ καὶ ἰϑύφαλλοι μετ᾽ ὀρχήσεως καὶ δῆς ἀπήντων aj" 
«", καὶ ἐφιστάμενοι κατὰ τοὺς ὄχλους ἦδον ὀρχούμενοι, xal Vradurni, 
ὡς εἴη μόνος ϑεὸς ἀληϑινὸς x. τ. λ. Δοῦρις δ᾽ à Σάμιος, ἐν τῇ δευτέρα καὶ 
εἰκοστὴ τῶν ἱστοριῶν καὶ αὐτὸν τὸν ᾿Ιϑύφαλλον. 


EENIEMOEZ 
AHMHTPAZ ΚΑΙ AHMHTPIOY. 


Ὡς οἱ μέγιστοι τῶν ϑεῶν καὶ φίλτατοι 
TW «rot πάρεισι, 

ἐνταῦϑα γὰρ Δήμητρα καὶ Δημήτριον 
ἅμα “αρὴγ ὃ καιρός. 

x^ μὲν τὰ σεμνὰ τῆς Κόρης μυστήρια 
ἔρχιϑ᾽ ἵνα ποιήση, 

ὁ δ᾽ ἱλαρὸς, ὥσπερ τὸν ϑεὸν δεῖ, καὶ καλὸς, 
καὶ γιλῶν “άρεστι. 

σεμνὸν, 091 φαίνεϑ᾽, οἱ φίλοι “΄ἄντες κύκλῳ, 
ἐν μέσοισι δ᾽ αὐτός. 

ὁμοῖος, ὥσπερ εἰ Φίλοι μὲν ἀστέρες, 
ἥλιος δ᾽ ἐκεῖνος. 

ὦ τοῦ κρωτίστου «rai Ποσειδῶνος ϑεοῦ 
χαῖρε x Αφροδίτης. 

ἄλλοϊ μὲν ἢ μακρὰν γὰρ ἀπέχουσιν ϑεοὶ, 
ἢ οὐκ ἔχουσιν ὦτα, 

ἢ οὐκ εἰσὶν, ἢ οὐ προσέχουσιν ἡμῖν οὐδὲ ἕν" 
σὶ δὲ “παρόνϑ᾽ ὁρῶμεν, 

οὐ ξύλινον, οὐδὲ λίθινον, ἀλλ ἀληϑινόν. 
εὐχόμεσθϑα δή σοι" 

“σρῶτον μὲν, εἰρήνην “οίησον, φίλτατε" 
κύριος γὰρ εἶ σύ. 

χὴν δ᾽ οὐχὶ Θηβῶν, αλλ᾽ ὅλης τῆς Ἑλλάδος 
Σφίγγα ποιρικρατοῦσαν, 

Αἰτωλὸς, ὅστις ἰσὶ σέτρας καϑήμενος, 
ὥσπερ ἡ σαλαιὰ, 

τὰ σώμαϑ᾽ ἡμῶν πάντ᾽ ἀναρπάσας φέρει, 
xoUx ἔχω μάχεσθαι" 








N O T X. VI. p. 36. 267 


(Αἰτωλικὸν γὰρ ἁρπάσαι τὰ τῶν σίλας, 
EN νῦν δὲ xai τὰ πόῤῥω") 
μάλιστα μὲν δὴ κόλασον αὐτός" εἰ δὲ μὴ 
οἰδίπουν τίν᾽ εὑρὸ, 
τὴν Σφίγγα ταύτην ὅστις 5h xaraxpip sai, 
ἢ πεινῆν “σοιήσει. 
Ultimus verficulus nondum fanitati reftitutus eft. MS, optimus 
habet ἢ σαεῖνον “οιήσει. 


Speciminum agmen claudat Theodoridas in Analeétis Brunckii 
T. 11. p. 43. et ipfe manifeftis vitiis inquinatus ; 


Μνασάλκεος τὸ capa τῷ Πλαταΐϑδα, 
τῶ ᾿λεγειοποιῶ. 
ἃ Μῶσα δ᾽ αὐτὼ τᾶς Σιμωνίδα “λάτας 
ἧς ἀποσπάραγμα. 
κενά τε γάρ τοι κἀπιλακυϑίστρια, 
διϑυραμβοχώνα. 
τίϑνακε, μὴ βάλωμες" εἰ δί κε ξόῃ, 
τύμπανόν γ᾽ ἰφύση. 
Metrum Phallicum fzepe cum Phalzcio confufum eft. Vide Dawe- 
fii M. C. p. 24. feqq. Etymol. M. p. 286, 56. Φάλαικον “ποίημα 
αὐτοσχέδιον, ia? τῷ φαλλῷ αδόμενον. Lege φΦαλλικόν. Terentianum 
Maurum correxit ibidem Sylburgius. Veterum nonnulli, quod ad 
nominis ipfius rationem pertinet, per dipthongum fcripfere εἰϑύ- 
φαλλον. BEuftathius Od. A. pP. 1413-50, 51. Αἴλιος δὲ Διονύσιος, 
καὶ τοῦ ἰϑύφαλλος τὴν ἀρχὴν διὰ διφϑόγγου γράφει, ὃ δηλοῖ, φησὶν, 
αἰδοῖον ἰντεταμένον, καὶ ἄσμα Διονυσιακὸν ᾿Αϑήνῃσι, καὶ ἑταιρικὸν ài, 
τουτέστι Φίλον ταῖς ἑταίρισιν, αἱ xal ἀνασεισίφαλλοι Φερωνύμως λέγον- 
ται «rap, τῇ κωμῳδία, ὡς ἀνασείουσαι, φησὶ, τὸν φάλητα, ὅς ἐστιν 
αἰδοῖον ἄνδρός. Παυσανίας δὲ διὰ διφϑόγγον γράφων καὶ αὐτὸς, φησὶν, 
on εἰϑύφαλλος αἰδοῖον, καὶ ὁ “σρόχειρος sig συνουσίαν, καὶ ὠδὴ ὑπό- 
κέγος. 


P. 36, s. "Tetrametrum brachycatalectum Sotadicum vocat Ser- 
vius, Vide infra ad cap. XI. p. 63, 13. 


P. 36, 14. κωμικοὶ συνεχῶς. ““ Comicos quos maxime innuerit 
* Hephzftio haud fatis mihi compertum eft. Is certe quem unum 
* hec aetas integriorem habet, ne femel quidem dactylum in im- 
* pari fede collocavit. Quod fi qui loci erant, in quis collocaffe 
* videretur, eos Brunckii fagacitate jam purgatos accepimus ; ut 
" Vefp. 749. in Avibus 788. ubi etiam nupera editio ἐχκπτόμενος, 
* fed nihil admonitum, Brunckii an libri Ravennatis leCtio fit. 
* Sed Eupolin fcimus aliofque longe negligentius in menfura ob- 
*fervanda verfatos, ut mireris Ariftophanem tanto ftudio illa vi- 
* taffe, quae ferri tamen ab Atticis auribus animadverteret. Νε- 


268 NOTE. VH. p.38. 


** que enim falfus e& Hephsftio daétylum comicis in imparibu 
* locis tribuens. Sic Epicharmus apud Atheneum p. 374. E. 

τοῖς Ἐλευσίνοις φυλάσσων δαιμονίως ἀπώλεσας. 
Hermannus de Metris p. 114, 115. 





CAP. VII. 
De Daéctylico. 


P, 58, 8. Dacrvricus hexameter catalecticus in difyllabum, 
five heroicus, cujus fchemata precipua vel pueris notiffima funt, 
fibi proprias habet τομὰς, five. czefuras, eleganter et dilucide Te- 
rentiano Mauro p. 2419. enarratas ; 
Has autem leges beroicus omnis babebit ; 
Quum pofl duos pedes relica (yllaba eff, 
Si plenum abfoluet verbi, el nominis inflar, 
Orationis ifla vel qua pars erit : 
Hoc πενϑημιμερὶς medium de quinque vocatur, 
Hanc et oum dixere ; forma talis eft : 
Tityre tu patulee, | concludit fyllaba nomen, 
Duos pedes fecuta, quee fit. femipes, 
Talis in beroo laudatur regula rA 
Locumque primum. poffidet, f prima fit. 
Nec minus banc laudant que dat menfura. fecundam, 
Pofl tres pedes ut una nomen terminet. 
Hanc iQSnyapaenr, numeri de parte, vocarunt, 
2 via trei jedes et una. feptem dividunt. 
Inde tuo pater /Eneas | exemplar babebis ; 
Pofl tres pedes reperta, nomen integrat. 
Horum fi mbil efl, fpecia ne forte trocleeus 
Sit tertius, finemque det vocabulo : 
Infandum regina | datur locus ecce trocbeeo, 
Quem pofl duos pedes videmus tertium. 
Nec «uitium 1medio $n verfu deprenfus babebit, 
Quem dactylum feeuta faciet. fyllaba : 
Nam fequitur regina jubes : prior inde trocberum 
Τὰ brevis fecuta reddit dactylum. 
Bes binc quae remanet, connecht cetera verfus 
Membra; at trocbeeus tantum erit novifEmus. 
Et quartum tradunt. fimili ratione trocbaeum, 
Exemplum at. éjus ix fed spfi conlocant :.—. 
Namque ex prediclis paene efl, ut regula quamvis 
Inventa verfum comprobet ; quem, fí vacet, 





NO T JE. VII. p.38. 269 


Quandoque ut quartum contingat babere trocbeeum, 
Ewemplar ejus tale confici potefi, 
Quz pax longa remiferat, arma | novare parabant : 
Suartus trocbaeus arma fit, rarum cfl tamen. 
Harum fi nulla ef fpecus deprenfa, magiftri 
Verfum recu/ant, nec vocant berotcum. 
Marius Viétorinus p. 2508. /Incifiones. etiam. eerfuum. quas Grea 
τομὰς Vocant, ante omnia in Hexametro Heroico. neceffario obfervandee 
Junt... Omnis enim serfus in duo cola formandus efl, qui Herous Hexa- 
meter merito nuncupabitur, fi. competenti dosfonam ratione. dirimatur. 
Sex enim. pedum percuffio verfum quidem. Hexametrum, non tamen Hz- 
reum, quem Epicum, fi legem incifionis non. tenuerit, faciet. Quarum 
prima. Pentbemimeres Tome dicitur, cum poff duos pedes fequens. fyllaba 
plenam orationis partem diffinguit, cujus exemplum erit, 
Quam Juno fertur. 
Verbum enim pofl duos. pedes concludit ac. determinat [yllaba, quie in 
metro femper babetur, ut. fequens fermo ab integra parte otationts inci- 
μι. Geminata autem. pentbemimeres Tome verfum. pentavutrum com- 
pit, ut, 
Quam Juno fertur, quam Juno fertur. 
Secundam droifionem ἐφϑημιμερ Graeci dixerunt, que tribus pedibus 
emenfis, adjicit. fyllabam, completque fenfum, quacunque orationis parti- 
£ula, — Huic, ficut et fuperiori, nomen inditum ex ἐσ efl, quod tribus 
jptdibus et. una. fyllaba, id. eft, femipede, qua in. arfí et. tbefi fepter 
motus efficiunt, verfum dividat. Cujus exemplum erit, 
Quam Juno fertur terris. 
Nam poff tres. pedes fuprema ris fyllaba fenfum complet. — Erunt igi. 
fur bhe duc principales Tomee, ut dictum eff, Heroici verfus incifones, 
quibus fimiliter et. lambici trimetri drviduntur. — Sed bis 1n Heroo due 
αἴ accedunt. . Nam f. barum neutram. inveneris, tertium Trovbeeum 
in verfu conquires ; id efl Pentbemimeren difyllabo claufam, ut ef, 
Infandum regina. 
Nam percuffis duobus pedibus, tertius pes Trocbeeus efl, gia, cui con- 
funcla brevis ju, fecundum legem verfus. bexametri daclylum. complet ;. 
bes autem. [yllaba, et. fenfum fuperioris coli sntegrat, ut fiat. bepbtbe- 
mimeres, δὲ fequéntis pedis initium. inducit. — Eodern. modo et. quartus 
Trocheeus accipietur, qui raro admodum reperietur, ut efl, 
Qua pax longa remiferat, arma | novare parabant. 


Suartus pes Trocbaus, arma, vide Hepbtbemimerem difyllabo claufam,,. 
ví fupra, cui annexa. brevis no fyllaba Dactylum lege. Heroici verfus 
implet. Harum β΄ nullam. in. Hexametro. fpecien inveneris, Heroum 
verfum jure ac merito negabis. — Nonnunquam autem evenit, ut. in eo- 
Am verfu. plures inciones, id ef, Pentbàmimerem, et. Hepbtbemimerem, 
tt «am quee quarta cafura partem orationis. termsnat. (quam Busolicon 
Graeci dicunt) reperiamus, ut 
Arma virumque cano T'toje qui primus.aberis. 
Nam je qui fes in. verfu quartus eam divifionem' explicat, quam Bu- 


270 NOTE. VII. p.38. 


eolicon vocari. dictum efl, fub qua. pedum percuffone fenfus. impletur. 
Nam Bucolici metri baec lex eft, quam per omne opus fus carminis Tbo- 
eritus Syracufanus obfervat, exceptis paucis eerfculis. Adde Diome- 
dem p. 496. A.Gellium xvii1.15. Alias ceefurarum fpecies com- 
memorat Hermannus De Metris p. 270. Rem fufius atque ἐπι- 
ditius perfequitur in praeclaris ad Orphica annotationibus p. 691. 
feqq. unde pauca quidam huc transferre non erit inutile: “ Cz- 
** furam fupra diximus Homero et antiquis epicis hanc mazim 
** placuiffe, qua eft in prima tertii pedis fyllaba, 

μῆνιν ἄοιδε ϑεά. 
“αὐ illi quidem ita funt ufi, ut non modo faepe trochzum ifto 
* in loco ponerent, 

ἄνδρα μοι ἔννεασε Μοῦσα. 
* fed plurimas etiam alias admitterent incifiones. — Quanquam 
** illa prior caefura, quz in prima eft tertii pedis fyllaba, princ 
** patum obtinuit.—Sed in magna illa czfurarum varietate, quam 
** habet verfus heroicus, una praecipue incifio eft, quz quia vim 
* et robur numerorum debilitat, a. melioribus poetis improbat 
* eft. Eam dico, qua habet trochaeum in pede quarto, 

Πηλεὺς 94» μοι ἔπειτα γυναῖκα γαμέσσεται αὐτός. 

** Hanc igitur non nifi rariffime admiferunt." 

A veteribus Grammaticis obfervatum fuit, poft quintum verfus 
heroici pedem interpunctioni non effe locum.  Scholiaftes Har- 
leianus ad Hom. Od. B. 77. Τόφρα γὰρ ἂν κατὰ ἄςυ προτιπτυσ- 
σοίμεϑα μύϑῳ, Χρήματ᾽ ἀπαιτίζοντες.} Προτιοττυσσοίμεϑα μετὰ τοῦ 6. 
δηλοῖ δὲ τὸ στερνιξοίμεϑα. ἢ ἀχώριστοι γενοίμεϑα. καὶ ἔδει μὲν ἡμᾶς ὑπο, 
στίζειν εἰς αὐτό᾽ τὸ δὶ μύϑῳ τοῖς ἑξῆς ἀποδιδόναι. ἀλλ᾽ οὐδέποτε ὁ εἰ 
κοστὸς χρόνος τοῦ ἡρωϊκοῦ στιγμὴν ἐπιδέχεται, — Praecepti hujus ratio- 
nes acutiffime, ut folet, exponit Bentleius in nota ad Lucanum I 
231. a Porfono laudata. ** In verfu heroico raro admodum ft 
** diftin&io plenior pauía, vel claufula, in pede quinto; fed ubi- 
* cumque illud fit, tum quia in legendo vox ob coli finem de- 
** primitur, et in ϑέσει cft, ca erigenda eft in priore fyllaba pedis 
* fexti; idque ex arcana mufices ratione, quam, qui aurem habet, 
*' admonitus a me, facile deprehendet. Hanc ejus fyllaba eleva- 
** tionem ut confequantur Poetz, conficiunt pedem fextum ex 
** duobus monofyllabis, eo enim pacto vox in quinto pede demif- 
*' fjor, in fexto neceffario extollitur. Vide modo hzc Virgiliana: 
* Ecl. ViI. 35. 

Nunc te marmoreum pro tempore fecimus :. at tu. 
4En. III. 695. | 

Occultas egiffe ias fubter mare; qui nunc. 
** Vide /En. XII. 526. V. 372. 624. 713. Lucani VI. 700. 

** Vides hic vocem Monofyllabi virtute extolli; quod eo juftius 
** fit, cum Monofyllabon repetitum eft, et majorem inde Emphafin 
** adipiícitur, ut in his Maronis, Ecl. V. 83. . ' 

Nec percuffa Jonant fluctu tam litora, nec quae. 





NOT E, VII. p.38. 271 


VI. 39. 

Incipiant flue cum primum furgere, cumque. 
Georg. I. 80. 

Ne /aturare fímo pingui pudeat. fola, neve. 
Ibid. 223. 

Debita quam fuleis committas femina, quamque. 
* Atque hac repetiti verbi poteftate nonnunquam et difyllabon 
* pedem ultimum obtinet ; ut nofter Pharfal. VII. 350. 

Ipfi zela regent per vifcera Caefaris, ipfi. 
Virgil. JEn. V. 633. 

Nullase jam Troje dicentur menia, nufquam. 
* Hic enim zu/la et nufquam repetitionis vim obtinent, fenfu, non 
* fyllabis, convenientia. Non dicam tibi ad has leges Poetas cz- 
" teros numerorum ftudiofos accommodare fe. Ipfe tibi credes, 
* cum rem cognoveris." 

De licentiis carminum heroicorum, quarum precipue funt pro- 
du&tiones ob ceefuram, et frequentior hiatuum ufus, confulendus eft 
omnino Hermannus in notis ad Orphica loco fupra citato. Eufta- 
tius recenfet quinque hexametrorum vitia, de quibus monitum 
eft alibi. 

Deinceps de altera hexametrorum fpecie quzramus, quam 
Grammatici Βουκολικὴν ideo vocant, quia Theocritus, inquit Diome- 
des p. 496. autTor. bucolici carminis bac plurimum effe ufus creditur. 
Terentianus Maurus p. 2450. 


Paflorale volet quum quis componere carmen, 
Tetrametrum abfolvat, cui portio demitur ima, 
Due foldo a verbo poterit conne£lere verfum ; 
Bucolicum fiquidem talem voluere vocari. 
Plurimus boc pollet Siculee telluris alumnus : 
Ne Graecum immmittam verfum mutabo Latinum, 
Dulce tibi pinus fubmurmurat, | en tibi paftor 
Proxima fonticulis, et tu quoque | dulcia pangis. 
Jugiter banc legem toto prope carmine fervat. 
. JNofler rarus eo paffor Maro, fed tamen inquit, 
Dic mihi, Damoetas, cujum pecus | an Με δα} 
Non, verum 7Egonis, nuper mihi | tradidit /Egon. 
Wartonus in diff. de Poe(i Bucolica p. 36. ** In pangendis ver- 
* ficulis caviffe videtur "Theocritus, ut pes quartus effet da&tylus; 
*ita ut demptis duobus in fine pedibus tragicum tetrametrum 
"fiat. Cujus conftructionis funt omnes !dyllii primi, exceptis 
* viginti et feptem. — Omnes etiam fecundi, prater novem. Ex 
" hac circumftantia concludit Heinfius illa carmina mera effe bu- 
* colica : cum longe alius fit carminum curfus in Piolemzo v. g. 
^et Cbariibus. Hac de re ita ftatuit Valckenaer. in epift. ad 
*' Rover. p. 15, * Verfum dactylicum dici debere Bucolicum, fi 
* duobus pedibus poftremis recifis, remaneret tetrameter, qui clau- 
' deretur dactylo, terminante partem orationis a&que adeo Alc- 


972 NOT JE. VI. p.58. 


* manicus. ““ Porro laudatur Bucolicum carmen, certe pamero- 
** fius erit, i primo loco fit daCtylus, et pedem abfolvat." 
Hexametros in tragoedia admodum raros εἴς notat 'Tyrwhittus 
Ariftot. Poet. p. 217. Plures indicat Hermannus ad eundem fcrip- 
torem p. 134. Obfervandum autem T'ragicos hoíce hexametro - 
nonnunquam acatalectos reperiri, ut Euripid. Suppl. 279. 
“τρὸς σὶ γενειάδος, ὦ φίλος, ὦ δοκιμώτατος Ἑλλάδι, 
. ἄντομαι, ἀμφιπιτνοῦσα τὸ σὸν γῶν, καὶ χέρα δειλαίαν. 
media vocis 9uaaía» corripitur. cf. fupra p. 216. 
Quod ad Comicos, Ariftophanes adhibet in fine Ranaramy 
«ρῶτα μὲν εὐοδίαν ἀγαθὴν ἀπιόντι eroiTR 
xsi φάος ὀρνυμένῳ δότε, δαίμονες οἱ κατὰ yaiao, 
T9 τε σόλει μεγάλων ἀγαϑῶν ἀγαθὰς ἱπινοίοις. 
“πάγχυ γὰρ ix. μεγάλων ἀχέων σαυσαίμεϑ᾽ ἂν οὕτως, 
ἀργαλέων T ἐν ὅπλοις Quródur. Κλεοφῶν δὲ μα χέσϑω, 
κᾶλλος ὁ βουλόμενος τούτων «ατρίοις ἐν ἀρούραις. 
Cratinus fz pius ufurpaífe videtur, ut in fabula infcripta ᾿οδυσσεῖς, 
apud Athenaeum III. p. gg. F. Prifcian. XVIII. p. 1214. 
ἤσϑε σανημέριοι xopraQoparos γάλα λευκὸν, 
αὖον δαινύμενοι, κἀμπιμπλάμενοι πευριάτη. 
Pofteriorem verficulum, neque in Athenaeo, neque in Priíciano er- 
ftantem, hic fubjunxi, Porfono monente, ex Schol. Ariftoph. Vefp. 
708. ubi fine ullo auctoris indicio exhibetur. Ex eadem ícena, ex 
eadem fortaffe oratione, quae Cyclopis fuiffe videtur Ulyílem et 
comites ejus compellantis, derivati erant, qui fequuntur ex Athe- 
n&o IX. p. 585. C. D. 
ἀνθ᾽ ὧν eráyrag ἑλὼν ὑμᾶς, ἐρίηρας ἱταίρους, 
φρύξας, ἑψήσας, καπανϑρακίσας, δᾳτήσας, 
εἰς ἅλμην τε καὶ ὀξάλμην, κᾷτα σκοροδάλμην 
χλιαρὸν ἐμβάπτων, ὃς ἂν ὀππτότατός μοι ἁπάντων 
, ὑμῶν φαίνηται, κατατρώξομαι, ὦ στρατιῶται. 
Ulyffis ad Polyphemum funt verba X. p. 446. B. 
φῇ νῦν» τόδε, 
sri3i λαβὼν ἤδη, καὶ τοὔνομα μ᾽ εὐθὺς ἐρώται.: 
Alia exempla, ne nimius fim, fciens praetermitto, 


P. 38, 12. Pentameter catale&ticus in difyllabum, quem cum 
ANoftro Simmieum vocat Plotius, Servio Szefícborius dicitur, nifi et 
ibi potius reponendum ftatuas Summicum. Auctor quoqne eft Plo- 
tius hujus metri fedem quintam plane indifferentem effe, quippe 
quam pes quivis difyllabus implere queat. Notandum eft autem 
unum tantummodo exemplum ab eodem Plotio reperiri, idem fci- 
licet quod in contextu pofuerat Hephaeftio. 

E Tragicis /Efchylus hac menfura ufus, Eurmen. 373. íyftema 
Trochaico dimetro catale&tico concludit ; 

δύξαι T ἀνδρῶν xal μάλ᾽ ὑπ᾿ αἰϑέρι σεμκαὶ, 
τρακόμεναι κατὰ γᾶν μινύϑουσιν ἄτιμοι 


DSUNOTUE. VII p.38. ' 278 


᾿ἡμετέραις ἐφόδοις μελανείμοσιν, ὀρχησ- 
μοῖς τ᾽ ἐπκιφϑόνοις «δός. 
Vide etiam Antiftropham. "Trochaico itidem dimetro catalectico 
praefecit Ariftophanes Ran. 830. 837). 844. 851. Recte enim dif- 
pefuit Brunckius. cf. hujus ed. 816. 820. 824. 828. Ithyphalli- 
cum pragreditur Nub. 459. ed. Brunck. Sophoclis Antig. 539 
—2342. fic reftituendos voluit Hotchkifius, 
ἄφϑιτον, ἀκαμάταν, ἀποτρύεται, Tetrametrus. 
ἰλλομένων ἀρότρων ἔτος εἰς ἔτος, ierorti- 
9 γένει “σοολεύων. 
Euripid. "Troad. 843. 
καλλιγάλανα τρέφεις" TIpánoio δὲ γαῖαν 
Ἑλλὰς ὥλεσ᾽ αἰχμά. 
Bacch. 168. re&e edidit Brunckius, 


κῶλον ἄγοι ταχύπουν σκιρτήμασι Báxxa. 


P. 38, 15. Tetrametrum cataleCticum in difyllabum Archilo- 


chus in Epodis dactylico hexametro fubjunxit; quem poftea imi- 


tatus eft Horatius, "Terentianus Maurus p. 24530. 

Hexametro duo quando pedes primi retrabuntur, 

Ut fermo expletus partes non occupet ambas, 

Tetrametrus remanet verfus, ceu fubditus bic eft: 

Cantabunt mihi | Damoetas et Lyctius ZEgon. 

Cantabunt mihi guum demf, pars cetera reffat 

Dametas et Ly&ius /Egon. 
Talis carminibus Flacci reperitur epodos, 
Laudabunt alii claram Rhodon, aut Mitylenen, 
Aut Ephefum, bimarifve Corinthi &c. 
Hunc tetrametrum Plotius znacreontium nuncupat p. 2638, 4na- 
ereontium. tetrametrum. daclylicum a. tetrametro. Bucolico boc. differt, 
quod illud quidem octo [cbemata babet, et quartum. pedem femper. dac- 
lylum, boc vero mone[cbematiflum. |. Nam femper tribus daclylis percu- 
litur, et quarto pede fpondeo.  Cugus metri exemplum Graecum efi, 
᾿Αδυμελὲς χαρίεσσα χελιδοὶ. 

Marius Victorinus p.2518. Tetrameter in datlylum definens Alc- 
manicum, in fpondeum «vero drcbilochium metrum efficit. Alcmanis ex- 
emplum praebet Hepharftio p. 40. Vide et Athenzeum X, p. 416. C. 
XI. p. 499. A.  Tetrametros tam catalecticos in difyllabum, quam 


acatalectos, in 'Tragicorum Choris, Ariftophane, et Pindaro, aliquo- 


ties deprehendet Lector ftudiofus. 
Trimeter catalecticus in difyllabum reperitur Sophocl. Tra- 
chin. 112. 
“σοῦ λὰ γὰρ ὥστ᾽ ἀκάμαντος 
ἢ Νότου ἢ Βορέα τις 
εὑρέϊ κύματα «σόντῳ. 
vide ejufdem fabula 501. 503, 511. 513.. Hanc fpeciem 4Iema- 
"ium vocat Servius. 


274 NOTZUE VIL pp. 9./40. 


P. 39, 8. ertiSnpnspti. kac .penthemiineri in imeliris fzepe v- 
tuntur Tragici. Euripides "read. 1101. quinque continuas exhi- 
bet. Archilochum in -Epedis fecutus εἰ Hiosstius Carm. ἵν. 7. 
Terentianus Maurus p. 2422. 

INec tünttm bexametris geininam fubfungere partem 
Dactylieam nos eff τ {γε "Jemel-poftta, 
Pramiffo bexamehro dulcem |fubne£fit epollon : 
Talis epodus-erit, 
Tibia doca:precor tündem mibi :diwere-verfas 
Define Meanahs. 
Hoc doctum Arcbilocbum tradunt gengMfe magiftri : 
fu mibi, Flavve, fat. es, 
Diffugere nives, redeunt-jam premira campis, 
Arboribufque comse. 
Obfervat Hermatinus hóc metrum in "Pindari carmilhibus nunc 
| primo, nunc fecundo loco fpondeum habere, fed nunquam utroque 
limul; quod et in 'Tragicis fortalfe verum. | 


P. 40, r. ᾿Εφϑημιμερεῖ. Haec forma Tragicis parcius ufurpata 
eft, ficubi tamen occurrit, ad fequentem normam pracipue diri- 
gitur ; 

-vul-ve«]-v ν ] - 

Euripid. Oreft, 181, σῖγα φυλασσομένα στάματας. 


- vvol|- 9 vlI--1- 
Ibid. 1254. σήματα πήμασιν Wives. 
Hic loci*inferendus videtur tetrameter 'hypercatale&tus Servio 4l- 
manius, cujus exemplum habes Soph. Aj. 224. 248. 
τῶν μεγάλων Δαναῶν ὑποκληξομέναν. 
ἢ ϑοὸν εἰρεσίας ξυγὸν ἑζόμενον. 


P. 40, 3. ἀκαταλήκτων. — Acatalefctorum plures commemorant 
fpecies Grammatici Latini. τ, Dimetrum, quem 'Servius et Plo- 
tius p. 2640. Hymenaicum vocant. Plotii verba funt, -Hymenaicum 
Dimetrum dactylicum Sappbicum monofcbematiffum eft. — Semper enin 
duobus daciylis conftat. Exemplum, quod profert, extra dubitatio- 
nem corruptum.eft. 2. Trimetrum. Marius'Victorinus p. 2518. 
drimetrus acatalecfus, qui e tribus, 

Cui non di&us fylas puer. 
boc ἡμιεπὶς dicitur, quo Simonides frequenter ufus zt. Plotius p. 2659. 
Hemidexium | trimetrum. dactylicum, tribus dactylis conflans, ut, fiim 
τὸν ᾿Αρχιλόχου τάφον. 3. Pentametrum, Servio Simonideum, cujus 
exemplum profert Plotius, fed mendofiffime editum. 4. Hexame- 
trum, Servio 7bycium. 


P. 40, 12. δακτυλικά, Verfus dáctylicos' hexametro prolixiores 
non commemoravit Hephaeftio. — Servius quatuor recenfet fpecies. 





N O T JE. VII. 8. pp. 40. 43. | "AyS 


A. Hevametrom bypersatalefium, Mdlemanium. 41. Heptametrum cata- 
lecicun, Stefeborium. 5. Heptametrum acatalectum, lbyium. 4. Hep- 
tametrum bypercatale£Tum, Ibyctum. Marius Victorinus p. 2519. 4n- 
ter bec, ne ignoraffe videar, non preetermiferim, quod ferunt apud auclo- 
τέ: exempla reperiri, quibus offendant Hexametrum Da£lylicum vfque ad 
Oclametrum. difyllabo teroumatum: proce [Jé, wtra quam proceritatem 
tibil in eodem fcrutandum eft, Heptametri funt catale&tici in difyl- 
labum ZEfchyl. Perf. 864. 6. 871. 3. Vide Burneii Chor. Cant. 
Ρ. 40. 


VII. 3. p. 40, 13. De Metro ZEolico verba Terentiani fupra 
protulimus, p. 43. quibus vix moceffe puto hic infuper adjicere 
Marium Victorinum p. 2559. Plotium p. 2636. Servius p. 
1824. Eulogiacum conflat primo pede difyllabo quolibet et quatuor 
dacylis. Ubi ipfe multo ante conjeceram ZZolicum, quam in ma- 
nus meas cafu delata effet elegantifhma Santenii editio. Dactylici 
JEolici pentametri fpecimen praebet Theocritus Id. XXIX. AIl- 
czus apud Ariftophanem Vefp. 1227. 

ὥνϑρωφ', οὗτος ὃ μαινόμενος τὸ μέγα κράτος, 

ἀντρέψεις ἔτι τὰν πόλιν à δ᾽ ἔχεται ῥοπᾶς. 
ubi fpondeus primum locum occupat. Horum vero /Eolicorum 
carminum indolem atque artificium perceipies ex fingalari ifto per- 
fe&iffimoque exemplo 80 Hepheeftione dato p. 42. 45. 

ἔρος | Y ari a 8 | λῦσϊμε | λῆς Eri 

γλῦκῦ | πικρὸν a | μαχανον | ορπετον. 

ἄτϑί | σοι δ᾽ spa | ϑὲν μὲν a i πηχϑετο 

Φροντῖσ | δὴν ἐπὶ Ϊ δ᾽ Ανδρομε Ι Ja» φποτη. 
De /Eolicis carminibus in genere confulendus Bentleius poft Ho- 
ratium p. 710. 


VII, 3. p. 42, 3. De verfibus Logacedicis hzc Marius Victo- 
rinus p. 2560. 

His Logaadiaci metri fpeciem, quas εἰ Enoplius et. Archebulius 
dicitur, ton abfurde conyunxerim. adzeque dactylici metri. fobolem, Jeilicet 
cum Trocbaica bafi verfus clauditur duobus «vel tribus el quatuor dac- 
tylis preeeuntibus, prout carminis menfura aut ratio exegerit j cujus ge- 
aeris. eff etiam boc, quod ex duobus dactylis et. duobus. connectitur Tro- 
eberis, et appellatur Alcawum decafyllabum, | 

-ov|-vvf-ol-v 
Jtem 6 tribus daclylis, et duobus Trocbeis, 
"ou -oeví-vvll-vl-v 
rurfus e qualuor, et duobus trocbaris, 
-vv|*v»l-veol-vevll-»]- 
que fpecies et ἐπ angpasflico verfu reperietur, ita duntaxat, ut poffrema 
qus claufula Baccbio 4 breyi incipiesye terminetur, et pro “παρα non- 
nunquam /pondeus ponatur. 
De Alcaico Logaodico nonnulla dicemus infra ad Cap. XIV. 2. 
T 3 


$6 — NOTE. VIII p.44. 


Occurrit Euripid. Hec. 946.  Alceft. 603. Iph. Taur. 1105. Ion. 

1068. J/Efíchyl. Prom. 132. et alibi. Reflituendus eft Sophocl. 

El. 1069. 1080. : 
Ibid. 10. Praxilleum habes Sophocl, Antig. 134. 

ἀντίτυπος δ᾽ imi γᾷ σίσε arra Si; 

φυρφόρος, ὅς τότε μαινομόένᾳ ξὺν δρμᾶ. 





CAP. ΝΠ]. 
De 4napeflico. 


SEQUENTIA loca ex Grammaticis Latinis decerpta carminum 
anapafticorum indolem tironibus planam facient. Atilius Fortu- 
natianus p. 36g1. JDaélylee contrarium. efl Anapaflicum metrum, 
buic naturale catbolicuss eff partes orationis fingulis pedibus terminare; 
bic enim «verfus optimus eff. — Secundus ab optimo qui [yxygias partt 
erationis finit. Nam ficuti in ceteris metris vitiofum eft fi finguli pede 
partem. orationis finiant, ita. bic bonum eff -quod iti. aliis. contrarium. 
Fiecipit pedes, fuum fcilicet anapasftum, dactylum et */pondeum, raro et 
b proceleufmaticm, bos omnes. omnibus in locis. Marius Victorinus 
p. 2520. Znapeflicum metrum originem trabere a. Bbytbmo daclyli 
ἐπ dubium non venit, cum iifdem. temporibus uterque eorum f[yllabifow 
Jubfiflat : unde a quibufdam ἀντιδάκτυλος dicitur. Siquidem. Dactylus 
€ longa et duabus brevibus, Anapeeffus e duabus brevibus et longa di 
gef), fitu ordinis tantum difcrepare videantur. — Debinc, quod. detracta 
per mons Heroo Dacfylico prima longa, reliqui pedes in Anapaftum 
reformentur in eo dumtaxat verfu, qui quinque continuis per ordinem 
Daciylis currit : ut ' 
Αἱ tübd terribilem fonitum procul sre canoro. 
Detra&ia euim at fyllaba, qua primus in verfu dactylus conflat, erunt 
reliqui pedes napezffi, fic, EM 
Tuba terribilem fonitum procul ere canoro. 

liecipit autem id metrum pedes quatuor fpatio temporum pares, jyllaba- 
rum numero difpares, Spondeum, qui efl “παραὶ collectio, Daclylun, 





* Terentianus Maurus p. 2423. Me lamselie, cu lY rz 
Mirum tibi nec sideatur Spendeqn ἐμεῖς Nod | aer | vri yero | mandar 
anaperflis : Rex et dominus prior ipfe apapsfic videntur etiam ejufdem 
el, Hic advena fumptus, et hofpes : n- 337. 938. (931. 932.) A 
De fadere ii a yis Quotiens locus x&nofaci t Bea» l καιχυμέλο] m "" 
eiepetet, ultro [teddet fua jura priori. ; . 
ui In | 7E/chyli Perf, 22d (931.) Ariftoph. Nub. 913. 

Brunckius edidit ex MSS. Jis es 9 | eom. 








NO T JE. VIII. p.44« 277 


Proceleufmaticum, et. eundem. driapeeffum in. quacunque (2. . Nam 
cust omnes numero-temporum qualuor comprebendantur, tamen. dvoifione 
lngarum «el conjuntchone brevium, cum longae in. breves colliguntur, 
tuer fe oariantur, et cum dwverfis vocabulis nuncupentur, ejufdem. fere 
generis exifflunt..— Nonnulli in. ultima bujus fede lonicum minorem τέσ 
apmnt, ea ratione qua in fine metrum omne varie claudatur y. debine 
quod etiam ab au&toribus fjudio novitatis, quasdam adjiciantur et. de- 
trabantur.contra quam ratio veteris difciplinee permittit, quod et in ca- 
teris metris datur agnofcere..— .Nam et. lambus in claufula imwenitur. et 
appellatur rircbabultum. 44 fi trifyllabo pade fui dumtaxat generis 
terminetur, adeeque Arcbebulion, fed integrum: nam prius, in quo lam- 
bus, ἀπόκροτον dicitur. — Volunt enim ficut Daclylicum Trocbero ultimo, 
Ma Anapeflum nonnuuguam ambo concludi, β quidem Datlylus ut 
Trocbeus a longa incipiat, dnapeeflus autem ut Iambus definat, quo fit 
Jonerus. — Percutitur vero verfus Anapeeflicus praecipue per. dipodiam, 
interdum et per. fingulos pedes. ΕΠ autem. Percuffio cujuflibet metri in 
pedes drvifio — Exemplum erit Tetrametri. Catalecfiai, quod eff in 4na- 
pefheis, nobilis ille verfus, 

, Alius cithara fonituque potens volucres pecudefque movere, 

tem, 
Admota labris tuba terribilem fonitum dedit »re canoro, 


Ouod genus frequens eff apud AMtriffopbanem. — Unde ei Ariffopbanium 
vocatur : non quia conditor ejus idem. fuit, nam et /Efcbylus et Crati- 
nus et alii priores ufi funt eo, verum quia plurimus in boc metro 4triflo- 
pbanes. eft. 

Poftrema hec citat Hemfterhufius ad Ariftophanis Plutum p. 
141. cum bac nota; ““ ZZzbyli qux partes hic eíle poffint mihi 
' non liquet; quam ob rem aut Zfri/foxeno Selinuntio, aut Epicbar- 
" mo locum illum potiori jure deberi perfuafum habeo." Vox 
4Efcbylus haud dubie mendofa eft, parum tamen feliciter excogi- 
tata eft Viri eruditiffimi correctio. Aperte enim legendum Eupo- 
ἧς, Ipfe Victorinus non multo poft p. 2523. Nofíri enim in mo-- 
dulandis metris. feu rbytbmis, veteris comede fcriptores fequi malue- 
runt, id eft, Eupolin, Cratinum, Ariffopbanem. Simile mendum ex 
eodem Victorino eluendum eft p. 2580. ubi verba fere repetit 
paullo ante prolata, 44ecedit bis. etiam illa Mnapeeflicorum fpecies de 
fonte Dacylici verfus veniens, apta admodum Comicis, ᾿Αριστοφάνθιος 
nuncupata eff, non quia conditor ejus driffopbanes fuit, nam et. f- 
cbylus (lege Éupolis) et Cratinus prifcze comadie fcriptores ea ufi funt, 
Jed quia plurimus in. boc metre. Ariflopbanes invenitur. 'letrametros. 
catale&ticos vocat, κατ᾽ ἰξοχὴν, ἀναπαίστους Ariftophanes Equit. 
$02. Avib. 685. Pac. 734. Et Eupolin hoc metro ufum effe 
teltatur locus elegantifümus a Plutarcho fervatus T. II. p. 663. D. 
Macrobio Saturn. VII. 5. Chorus Caprarum loquitur, 


Βοσκόμεϑ᾽ ὕλης ἀπὸ σαντοδαπῆς, ἰλάτης, σρίνου, κομάρου τε, 


πτόρϑους ἁπαλοὺς ἀποτρώγουσαι, καὶ πρὸς τούτοισιν ἔτ᾽ ἄλλῳ, 
elo» κύτισον, φάκον εὐώδη, καὶ σμίλακα τὴν σολύφυλλον, 


T 3 


278 NO T JE. VIII p.44. 


κότινον, σχῖνον, μελέων, Ψ“εύκην, ἁλίαν, δοῦν, κιττὸν, Sotiem, 
“ρόμαλον, ῥάμνον, φλόμον, εἰνϑέρικον, κισϑὸν, Φηγὺν, ϑύμα, Sip 


ραν. 
In ejufdem fragmento apud Suidam v. ἐγῆλαι, lege obiter ex 
emendatione Porfoni, : 
ava apa νῦν χἠμεῖς τούτοις TAEAI TAE εἰρεσιώνας 
: καὶ προσωγήλωμεν ἐφελθόγτες. χαίρετε erásris. δεχόμεσθα. 

Veterem leCtionem τὰς διττὰς a Ruhnkenio, locum hunc tractanti 
ad Timazum p. 5. relinqui intactam, eft profecto mirabile. 

Tetrametrorum leges enucleate expofoit Porfonus in praefatione 
ad Hecubam p. xlvi. iterumque iterumque perlegendus. — Formas 
egram praecipuas ex fubjeGo (chemate elicias, 


1 2 3 4 δ 6 7 


νυ -[}ὑν -ἰυν -[ἰ υ͵ὺ -ἰ[ ὧν -ἰ ων -[ἰ᾿ν - | - 
- 1e .l1-- | -. |- *- [ -. | 
-vv|l-»vv]--»vl ll-»«l | | 


et nota cefuram poft quartum pedem femper inviolatam fervari. 
Quod mox ait Nofter p. 46, 4. anapaeftum aut fpondeum in feptima 
fede indifferenter adhiberi, non fine cautione quadam accipi debere 
monet Brunckius ad Ariftoph. Vefp. 349. ** Nufquam Ariftophanes 
“4 ἴῃ tetrametris anapzefticis fyllabam catale&ticam fpondeo fubjicit. 
** Hanc fibi licentiam fumfiffe Cratinum teftatur Hephzeftio, fed 
*X nihil tale de Ariftophane dicit. Alia qua adducit iftius metri 
** exempla e Doricis poétis petita funt, quorum inventum fuiffe vi- 
* detur: nec adeo temere metrum ipfum ZLacomicum appellatum 
* fuit." Jure autem Laconicum nominatum fuiffe ex locis dein- 
ceps fübje&is fatis patebit. Polycrates in. Laconici$ de fecunda 
Hyacinthiorum die, apud Athenzum IV. p. 139. E. τῇ δὶ μέσῃ 
τῶν τριῶν ἡμερῶν γίνεται Día ποικίλη, καὶ πσανήγυρις ἀξιόλογος, καὶ 
μεγάλη. ΤΠΙαῖδες τὶ γὰρ κιϑαρίζουσιν, ἐν Χιτῶσιν ἀνιφυσμένοι, καὶ Seo 
αὐλὸν ἄδοντες πάσας ἅμα τῷ τολήκτρῳ τὰς χορδὰς ἐσιτρέχοντες, ἔν ῥὺ- 
ϑμῷ μὲν ἀναπαίστω, μετ᾽ ὀξέος δὲ τόνου τὸν ϑεὸν ἄδουσιν. Cicero Tufc. 
Difp.YI. 15. Spartiatarum mora procedit ad. tibiam, mec. adhibetur 
ulla fine anapeflis pedibus bortatio. Marius Vi&orinus p. 2522. 
Idem et ἐμβατήριον dicitur, quod eff proprium carmen Lacedaemoniorum. 
ld in preelis ad incentivum virium per tibias canunt, incedentes ad pe- 
dem, ante ipfum pugne initium. De fpondeo ante fyllabam catalec- 
ticam vide eundem p. 2546. 2560. Plotium p. 2653. Etiam in 
dimetro cátalectico Tyrtaus apud Dionem Chryfoft. IT. p. 51. in 
Analectis Brunckii T. I. p. 45. Ἔτι δὲ οἶμαι τὴν “π“αρακλητικὴν οἷα 
τῶν Λακωνικῶν ἐμβατηρίων, μάλα πρέπουσαν τῇ Δυκοΐργου “ολετείῳ 
καὶ τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἐκείνοις, 
' ἄγετ᾽ M Σπάρτας εὐάνδρου 

κοῦροι ἀτωτέρων «σολιῆται. 

λαιᾷ μὲν ἰτον «εοξαλίσϑε, 

δόρυ δ᾽ εὐτόλμως βάλλοντες, 





N.O'T AE. VIN. p. 4. 279 


μὰ φοδόμενοι τὰς nd 
οὐ χαῷ «xXTQIOR τᾶς͵ Σπάραας,. . 
modo verfus ifti re vea Tyzirum habeagt anátouem.. 

Dimetros acatwleóbos, fpeciem longe ufitatiftmam, ne verbo 
quidem attigiffe Hephaeff&onem nemini: non permirum accidit. Ac 
fane cum ob hanc, tue ob alias quoque cauffas nanquam fatis do- 
lendum eft e9s tato, breyiter a. Ronfono in; Praefat. traCtatos. fuifle. 
Meum non efl rem a.tanto viro quafi in. medio relictam ad umbi- 
licum perducere ; proferenda tamen: funt qennulla, ex ipfius mag- 
nam partem obfervationibus petita, quibus rite perceptis, medio- 
crem faltim hujus metri notitiam tirones adipiíci queant. 

Syftemata itaque legitima, cnm, proprio pede omnibus, locis in- 
differenter adhibent dactylum εἰ fpondeum ; fed. rariffime proce- 
leufmaticum ; rariffime etiam anapafto dactylum preciunt. 89- 
phocl. Aj. 205. 

νῦν γὰρ ὃ | 91396, ὃ | uds δι Ἰ κοκρατής. 
Euripid. Alceft. 8o. 
ὁστὶς ἂν | iios |, πότερον | φϑιμίνη, 
In Hippol. 1581. forfan legas ὑπέρσχων. Electr. 1328. 
ϑάρσει" | Παλλάδος | ὄὅσϊαν ἥξεις. 
Ariftoph. Av. 404. Pac. 168. Mnefiachus Athenzi IX. p. 
403.C. ᾿ | 
κάραβος, T ἰσχαρὸς, Ϊ αφῦαϊ d βιελόναι. 
Ephippus Athenzi VIT. p. 322. E. 
xeiét, l αφϑοϊ, | βιλόναν | xacresie. 
Vocalium longarum et déphthongorem hiatus ea lege nonnunquam 
admittitur, fi vocales ita vek diphthongi corripiantur. Euripid. 
Med. 1081. "Troad. 603. Electr. 1325. 1340. 1341.  Veríus tum 
maxime numerof funt, quum fingula metra frve dipodizm integris 
vocibus terminzmtur, Interdum tamen, quod ex íubjeCtis exem- 
plis patebit, voees in duo metra reperiuntur diftribatee. 
ZEfchyl. Prom. 172. καὶ μ' οὔ τι μελι Ϊ γλώσσοις «εαοἨἰϑοῦς. 
Perf. 532. ἀλλ᾽ ὦ Ζιῦ βασι [ λεῦ y?» ΤΙερσῶν. 
fed de hoc loco vide Hermannum de Metris p. 292. 
Agam. 52. πτερύγων ἰρετμοῖ [ σιν ἱρεσσόμενοι. — 
64. γόνατος κονίαι | σιν ἐροιδομένου. 
45. ἰσόπαιδα νέμον τες ἐπὶ σκήπῖροις- 
84. ϑύγατερ, Bacínu | α Κλυταιμνήστρα. 
86. σειϑοῖ περίπεμ | “τὰ ϑυοσκινεῖς. 
95. μαλακαῖς ἀδόλοι | ei «σαρηγορίαις. 
ἼΟΙ. τῷ δυσπραγοῦν τι δ᾽ ἐπιστενάχειν. 
794. ἀ' ξυγχαίρου l σιν ὁμοιοπρεχεῖς. 
495. ἀγίλαστα, πρόσω | πα βιαζόμενοι. 
1341. καὶ τοῖσι ϑανοῦ | σι ϑανὼν ἄλλων. 
1528. ᾿Ιφιψγόένοιωαν ἀ» | ἄξια δράσας. 
1557. ἀλλ᾽ Ἰφιγένοι | & νιν ἀσπασίως. 
8450. Ψατίρ᾽ ἀντιάσα | σα obe ὠκύπορον. 


T4 


280 


Choeph. 338. ἀλλ 
7. νῦν γὰρ μέλλου | σι μιανϑεῖσαι. 

. δϑαίων à χαὶῖς | € χε «ολισσονόμοις. 
νῦν δ᾽ av τρίτος 9^ | 9έ ποϑὲν σωτήρ. 
ὑμεῖς δ᾽ ἡγεῖσ | 9« Φολισσοῦχοι. 
ἄγε à», λέξω | pod ᾿Αργείοις. 
apud Strabonem I. p. 5849. 


107I. 
Eumen. 1008. 
Suppl. 620. 


Prometh. Solut. 


NOTE. VIII. p.44. 
ἂν ix τῶν | ὃν ϑεὸς χρήξων. 


δῳ»"» 


(7 


ed. Oxon. 


χαλκοκέραυνόν | 5 1 παρ (ave 
λίμναν erarrotoó | Qu» Αἰϑιόπων. 


Sophocl. Aj. 146. 
Trach. 1276. 
Antig. 156. 
582. 

Philo&. 1470. 
CE4d. Col. 1760. 


1771. 
Ele&r. 94. 


ἥπερ DopíA mor | To, ἔτ᾽ ἦν λοιπή. 
μεγάλους μὲν ἰδοῦ | σα νέους ϑανάτους. 
τῆσϑε Κρέων ὃ Με | γοικέως γεοχμός. 
τοῖς βασιλείοισ | ιν ἄγουσι νόμοις. 
Νύμφαις ἁλίαι | σιν ἐπευξάμενοι. 

ὦ παἴδις, ἀπεῖ | wt» ἐμοὶ κεῖνος, 
διακωλύσω ] μεν ἰόντα Φόνον. 

ὅσα τὸν δύστη | νον ἐμὸν Sema. 


Inachi fr. 2. 


Acharn. 1142. 


Theímoph. 52. 


Ἴναχε γεννᾶ | rog παῖ κρηνῶν. 
Euripid. Bacch. 1572. 
Hippol. 1376. 

Alceft. 82. 

Iph. Aul. 594. 

Iph. Taur. 461. 
Ariftoph. Nub. 451. 
889. 

944. κεντούμενος ec 

Ran. 1122: 


καὶ σὰς ἰδάκρυ | ca κασιγνήτους. 
Ti; ἰφίστηκ᾽ ἐν | δίξια αλεύροις. 
(oc ἔτι φῶς Pio | ew Πελίου παῖς. 
fr IQiyérn | αν ἄνασσαν ἐμήν. 
ἐν ναοῖσι «vá | λας τάδε βαίνει. 
ταῦτ᾽ εἴ με λέγου | σιν ἀπαντῶντες. 
ἐν τοῖς “σολλοῖ | σι λέγων ἀπολῶ, 

wee ὑπ᾽ ἀνθρηνῶν. 
Παναϑθηναίοι | σι γελῶν, ὅτε s 
ἔχε δὴ χαΐίρον | τες ivi στρωτιάν. 
μέλλει γὰρ ὁ καλ | ^um Αγάϑων. 
τίς ἐπ᾿ αὐλείοι | σι ϑύραις ϑάσσει. 





. πλευρὰν λυγίσαν | τος ὑπὸ ῥώμης. 

. τοῖς T ἀνϑρώποι | σι φράσον σιγᾷν. 
. καινοῖς σλίνϑοι | ow ἀνοικοδομ εἶν. 
. μὰ Δι᾿ ἀλλ᾽ ἀπόφη | 
. δούλοισι χλανισ | κιδίων μικρῶν. 

. κἀκ Βοιωτῶν | “ γε φέροντας ἰδεῖν. 

. κἄπειτ᾽ εὐξαμέ | νους τοῖσι ϑεοῖς. 

. νῦν δ᾽ ἀνδράποδ᾽, ἢ | λίϑιους, μανᾶς. 
. κἄπειτα xam | σκέδασαν ϑερμόν. 
Aliquando, etfi rariffime, impetravit Comicorum licentia, ut voces 


γον ὅλην σαυτῆν. 


in duo veríus αἀἰεξϊε exhiberentur. Ariftoph. Av. 733. 
Bío», εἰρήνην, γεότῃτα, γέλω- δ | 
τα, χοροὺς, ϑαλίας, γάλα T ὀρνίϑων. 





* Particula enclitica voci praecedenti ἀδιελύσως adhaeret. 


NOTAE. VIII p.44. . 981 


vide et v. 611. in editione Brunckii. Vefp. 750. 
i» κήρυξ φησὶ, τὶς ἀψήφι- 
στος ἀνιστάσϑω. 

Apprimeautem et pree ceteris tenendum eft, ultimas νογίαυπι horum 
fyllabas minime pro communibus habitas effe, fed eadem diligentia 
fervatas ac fi in mediis verfibus repertae forent. Hanc legem, a fe 
prius in Epiftola ad Millium p. 262233. editam, poftmodum in 
Differtatione Phalaridea rationum exemplorumque pondere ftabilivit 
Bentleius, deinceps ex verfione Lennepiana exfcribendus. * In dif- 
* fertatione, ad Joann. Antioch. p. 26. nova quedam in medium pro- 
* tuleram, de numeris anapzfli. Antea opinio ftabat, cujufque ver- 
* fus ultimam fyllabam effe communem, idque tam Anapzfti, quam, 
“ quod notum eft, hexametrorum, aliorumque. . Ut, qui pofterio- 
* ribus hifce faculis carmina fecerunt, fepe tribrachi, vel tro- 
*" chao, vel cretico, anapeeítos terminaverint ; aut verfum conclu- 
" ferint vel vocali, vel litera M, cum in fubfequentis initio effet, 
*" vel vocalis, vel zu. Quorum quodque vitiofum: neque enim 
" hec licentia olim data ícribentibus anapzftos; fed continua- 
" bantur anapeefti, vel pares anapsefto pedes, ufque ad verfum il- 
* ]um, qui dicebatur pareemiacus, quafi unicus effet verfus. Hanc 
“ dicebam communem Graecorum poetarum regulam ; nec ipfe 
*' Seneca, tragicus (ut pateat, hujus eum regulze, quam nunc aperui, 
* confcium fuiffe) unquam cretico anapeftos terminavit, ut Bu- 
* chananus, Scaliger, Grotius, cet: folent; licet, trochzeo aliquan- 
'1 do, fed id etiam femel tantum atque iterum, nec nifi finita ver- 
" bis fententia. — Confitebitur vel ipfa Invidia, fi, quod detexerim, 
“ verum fit, id non parvi effe momenti. Equidem mihi perfua- 
* deo, fi ante, quam carmina fua edidiffent Buchananus, et reli- 
“ qui, effet inventus, qui id patefaceret, eum fummam ab illis gra- 
* tiam fuiffe initurum, quod, precaviífet, ne, in iis, offenderent. 
** Sed vide, quod fatum eos circumftet, qui nova aperiunt. Prodit 
*" tandem doétiffimus Boyleus, ac doctis, qui, octo novemve ab- 
* hinc annos, fidem mihi habuerant, athrmat, zibi! falfum effe ma- 
* gis, aut plenum errore, pof, quam id, quod affirmaverim ego. Di- 
* ceres, eum, qui tam audacter loquatur, idque ore tam confidente, 
** (p. 158.) non poffe non certo cognitum babere, quod aiat. Num 
* autem ea, hic, caufa fcriptoris Cenfure ? Num digreffus a propo- 
“βίο, certis. verifque veftigiis ? De hoc judicabit mox lector: fed 
** non poffum, quin ante palam ei predicem, me nonnihil indig- 
* nari, quod, memet occupatum, fentiam, in rebus tam futilibus, 
** quas in medium protulerit, refellendis. 
** Quid efl, inquit, p. 159. quod Grotiis et Scaligeris, quibus viris? 

4, fine ulla ratione, audeas ἢ Solent Greci tragici terminare 
* trocbezo vel tribracbi anapeeflos : idque facfum a. Seneca quadraginta 
* aut quinquaginta minimum in locis, fententia etiam verbis non finita, 
* Exempla quibus nititur, quinque funt, ex /Efchylo, et, pari nu- 


4 


202 NOTAE VIN. p. 44. 
* mero, e Seneca, Primum, quod ex δάσο depromét, e, 


** Prom. v, 122. 

Τὴν Διὸς αὐλὴν εἰσοιχνεῶσι 

| Διὰ τὴν May —. 

** et, huic fimile, quartum, v. 565. 

Τὸν δὲ χαλιχοῖς ἐν “σετρίνοισι 

χμμαζόμενον. 
*' Cadunt hi duo verfus, ut opinatur fcriptor Ceníurz, in tro 
*' chzos, ultima litera brevi. At, puto, aliquis, Boyleo longe in- 
** doctior, cognovifiet, e; hic effe longam poffe, addita εἰ », ante 
* coníonantem, ut folent poete; εἰσοιχνεῦσιν, πετρίγοισιν. Didiciflet 
** id, ex hac etiam, quam citat, fabula, Boyleus, v. 173. 

᾿Ετκαρκιδαῖσι Sé £u στιρέας. 
““ ve] e Supplic. 26, 

᾿Ομιβραφόροισί τ᾽ ἀνέμοις ἀγρίας" 
** vel Ariftophan. Plut. 

᾿Αλσὶ διασμηχϑεὶς ὄναιτ᾽ ἂχ οὕτοσί" 
* et, Nub. 

eroe ὧν καὶ μάντις ὡς φασὶ σοφός. 
** ]n quibus locis omnibus, εἴ centenis aliis, fyIlaba σι longa eft, 
** quafi fit expreífum, ἐπαοιδαῖσιν, ὀμιβροφόρεισιν, ἁλσὶν, et φασίν. Εἰ 
** hac quidem in mediis verfibus omnia; ne quid excipiat Scriptor 
** Cenfura, fi in extremis anapeftis fint. 

** Sed melius fortaffe ceciderit, quod, fecundo loco, profert ex 

“« /Efíchylo; Prom. 191. 

Eis Hd ἐμοὶ καὶ φιλότητα 

Σπεύδων.-----Ὁ 
* Hunc quoque verfum terminari trochzo, putat, quia τα, fyllaba 
** brevis eft. Sed do&iffimo Cenfurez fcriptori dico, va, in hoc lo- 
** co, fyllabam effe longam, quod fubfequens verbum, σαεύδων, à 
** duplici coníonante incipiat. Nihil, hoc, frequentius ; ut ex- 
““ emplis, ex ipfo zEfchylo petitis, probabo, et id quidem in me- - 
** diis anapaeítis : ' 

Πῆμα στιγάχν m2 eot μόχϑων. 

Γένος ὠλέσατε φρυμυόϑεν αὖϑις. 

Ol, ensi Taco χϑὸν "Ae iatis. 

᾿Αλλὰ χιϑόνιοι δαίμονες ἀγνοί. 
** v, Prom. v. gg. Sept. Theb. 1064. Perf. 61. 630. Nonne πῆμα; 
“ὠλίσατι, σᾶσα, εἰ ἀλλὰ, in longam fyllabam cadunt, quia dux 
* confonantes fubfequuntur? Num quoque Virgilii oblitus eft fui 
*€ Ícriptor Cenfurz? 

"Terraíque, tractufque maris, columque profundum. 
JEftufque, pluviafque, et agentes frigora ventos. 

Ferte citi flammam, date tela, fcandite muros. 
* Aliud, ex /Efchylo, eft, Prom. t1oB4. 
στρόμβοι δὲ κόνιν 
Εἱλίσσουσι 

















N O T JE. VIII p.44. 258 


** Übi tribrachi terminari verfum, putat, »», in. voce nó», brevi, 
** Sed. dico, anapeeftum effe, et. poteft ultima vocis ὁ πόνιν fyllaba, 
* effe longa. Sic Homerus: 
Εὗρον ἔπειτ᾽ ᾿οδυσῆα Ait μῆτιν ἀταλάντον. 
Tu» ἄρ᾽ ᾿Οδυσσεὺς ἤσχε Διὶ prm» ἀταλάντος. 
** et Ariftophan. in Avibus: 
πότ᾽ ἰξίλϑοι Ἡηρίαμός τις fy» ὄρνιν ἐν τοῖσι τρωγωδοῖς. 
* Nunc, quod reliquum eft, ex /Eíchylo famtam, exemplum vi- 
ἔς deamus, Prom. v. 156. 
N?2» δ΄ αἰϑέριον πίνυγμ᾽ ὁ τάλας. 
* Etiam hic tribrachin effe, cenfet; tam enim eft in poetis Gra- 
* cis verfatus, ut ultimam fyllabam vocis τάλας brevem habeat. 
* Quid itaque hoic ejuidem poetae amapesíto fiet? Sept. Theb. 
** 1071. 
? Τιυύξη κεῖνος δ᾽ ὁ τάλας ἄγοος- 
* Numquid, in medio, aque atque extremo, verfu, tribrachi 10. 
* cus ? Qnid his Euripidis? Hippol. 
| Καὶ μὴν ὃ τάλας 00i δὰ στεύχεν, 
" Assó aus τάλας, οἴμοι, οἴμοι. 
** Quid his lambis, ex eadem fabula ? 
Οὐ τλῆτον οὐδὲ λεκτὸν ὦ τάλας ἐγώ. 
" Agnegty ὡς ἴοικεν ὦ τάλας iyw. , 
* Aut his, ex Sophoclis Philo&t. Antig. CEd. Tyr. et Ajac. 
Οἴμοι τάλας αλλ᾽ οὐχ ὃ Τυδέως γόνος. 
Ἴησι δυσϑρήνητον ὦ τάλας Vys. 
Οἵμον τάλας ἔσικ᾽ ἐμαυτὸν εἰς ἐράς. 
Ὡς ὧδ᾽ ἐχόντων, d τάλας ἐγὼ τάλας. 
** Vix, puto, fabula efl, five comadia, five trageedia, ex qua mon 
* aliquod exemplum peti, contra Scriptorem Cenfurz, poffit, Sed 
* promat, fi poffit, ille, aut gus adjutor, qui pro eo queftvit, uni- 
* cum modo, tubi λας, in τάλως, fyllaba (it brevis. Quid ergo cum 
* animo fuo cogitavit, cum hac fcriberet ? Meminerit forte illius 
* "Theocriti, Id. II. 
Ὅς μοι δωδικαταῖος ἀφ᾽ ὦ τάλας οὐδεπόϑ᾽ ἥκει. 
* Nam illic brevis εἴ, ϑ8ε4, qua ejus, in Gracis literis, peritia 
* eft, noviffet, ες Doricum, nec, ut exemplum, valere, ubi non 
* fit iftius lingua rationibus locus. Nam etiam, in quarto cafu 
* pluralis numeri, e; brevis eft Doribus: ut ex codem Theocrito, 
* 1d. LII. apparet : 
βόσκονται κατ᾽ ὄρος, καὶ ὃ Τίτυρος αὐτὰς ἰλαύνει. 
Τίτυρ᾽ ἐμὴν τὸ καλὸν 'ὐεφελαμένε, βόσκε τὰς αἶγας. 
“ Vidimus jam omnia exempla, que e poetis Graecis depromfit 





4 Ezemplum fuppedicat AE fehylus ipfe Suppl. 159. 
Ὁρῶ χόνιν ἄναυδεν ἄγγελον σγρασφῦ. 





284 NOTE. VIII. p.44. 


** fcriptor cenfurze : ac fateor, cum ad ea retro convertam oculos, 
** obítupefícere me temerarii audaciam fcriptoris; qui, cum borum 
** ftudiorum plane eflet imperitus, fine ulla neceffitate, in res, tam 
“ remotas a fua. intelligentia, fe interpofuit. Dcflexit, ut ait, dr 
** via, ut quaereret in quo poffet offendere : qua quidem digreffione 
* minime opus erat: nam nulla temere pagina eft, in qua, etiamfi 
** firmifhime infiftat propofito, non offendat. Quid tandem erat, 
*' quo, ad judicium fuum, de anapseftis Graecis, interponendum, 
** provocaretur is, qui oftenderat, ne quidem fibi conftare de nu- 
** meris verfus iambici Latini. Reddiderat duo verfus Gra:cos, in 
* Ep. Phalaridis fui 81. (114.) fic: 

Muvlto videtur fatius, timentem nihil 

Futura fata, quam timentem, perpeti. 


* Prior quorum vacillat, et au&toris prodit fcientiam ; qui nifi 
* omnino ignoraflet, claudicare verfum, aliud, quod fumeret, in 
** promtu habuiflet verbum, metuentem. 
* Quum autem male ceílerit fcriptori Cenfurz, quod, in JEf- 
** chylo, tentavit, nec eo contentus fit, ad exiflimationem fuz, 
*' jn poetis, periti: imminuendam, quidquid de ea reliquum eit, 
* id omne perdere velle videtur, cum judicis perfonam agat, in 
** 'Tragceediis Senecs& (p. 159.)  Orditur a loco, in Agamemn. 
€€ 
357 — Trucibus monftris. Stetit impofita. 
Pelion Offa : pinifer ambos 
Preffit Olympus. 


“ “ Hoc in medium adfert, ut probet, tribrachi poffe terminari ana- 

efítum : unde intelligas, exiftimatfe eum, zmpofita, hic, ultima 
“ « fyliaba brevi effe; ut, ex Boylei fententia, de verborum conftruc- 
* tione, impofíia O[fa fit, in cafu primo, pofitum. Jam unum. 


** hoc mihi peto ; ut, nifi fit aliquod myfterium, efferat, quo ordi- . 


** ne conftruat bac verba. Num, Offa impofita ftetit Pelion ? Sed. 
* valde rarum //etit, cum nomine, in quarto cafu. An, Offa feti. 
e impofita. Pelhon ? ϑεὰ impofita, ante nomen, in quarto cafu, ra-. 
** rius etiam altero. Praeterea, fi tribrachis, impofita, in extremo 
* verfu ; Off2, trochzeus eft, in medio ; quod non tantum pugnat 
* cum iis, quz aperui, de anapettis, fed cum omnibus quz un- 
**-quam tradita funt. 

** Sed ex hoc loco fortaffe conje&turam aliquis fecerit, effe Boyle 
** peculiarem zque Grammaticam, atque diale&icam. Quam pri- 
* mum eam divulgaverit, ad difcendum ero paratus. Interea tem-' 
“ poris, impofita, ut, ante eum, omnes, accipio, in cafu fexto, Je 
* tit impofitá. Pelion Offá. — Jam fere 16. Ssecula. funt, quum pri- 
* mum hzc edebantur, et vix credi poteft, tam praepoftere un- 

* quam ante verba fuiffe conftructa, nifi fortaffe in infimo ordine 
* ludi cujufdam literarii. 

** E, quatuor locis reliquis, quae, tanquam Senece, citat, tria non 
** minus fumta funt ex. Hercule CEtzo quse fabylee Senecae non 





NOTE. VIII. p.44. 285 


* eft, quemadmodum, oCtoginta abhinc annis, jam probavit doc- 
* tif&mus ille Daniel 'Heinfius: ut hoc, tanquam unum de mcis 
“ paradoxis, pro more fuo, explodere non poffit fcriptor Cenfura., 
* Unicum itaque reftat exemplum, e Senece Medea, ad refutan- 
* dum id, quod aio, femel atque iterum fieri. Lepidum vero ad- 
“ verfarium | Veruntamen hoc ei dico, etiamfi fex exempla pro- 
** tuliffet, et omnia bona illa, eum nihil aliud oftenfurum fuiffe, 
*' nifi, quam éffet animo ad calumniandum propenfo. Nam /emel 
“ aique. iterum, ἅπαξ καὶ δὶς, non fpeciatim Pis valet : fed fzpe 
" raro 5 ut δὶς καὶ τρὶς, bis terque, iterum atque. tertium, won ter 
" folum, fed /zpe. —Decies itaque poteft effe raro, quum nume- 
** rus, ad quem pertinet, aliquot centenis, vel millenis termina- 
* tur. 

** Secutus nunc fum veftigia fcriptoris Cenfurz, cum digreffus 
* eff a propofito : ipfe autem, ubi otium erit, cogitabit, quantum 
“εχ hac digreffione in fe laudis redundaverit. — Videtur ille, una 
"* cum fido fuo Achate, quidquid unquam edidero ego, id omne 
“ excufliffe; felegitque hunc locum, ut maxime omnium telis ex- 
** pofitum fuis. ΕἸ, cum triumphus videretur dignus digreffione, 
* quo eum confequeretur, de via declinavit. Sed cum maxime, 
** puto, intelliget, zo» (p. 160 ) poffe UNUMQUEMQUE, fi modo ocu- 
* los in Senecam et Graecos tragicos conjecerit, refellere Bentleium. 

** Is, qui non folum oculos confecit in libros de quibus vult diffe- 
* rere, fed etiam diligenter eos legit, in medium afferre varia ex- 
** empla potuiffet anapaftorum, qui cadere in trocheeum, vel tri- 
““ brachin, vel creticum, viderentur. Hoc etfi pulchre noveram, 
* cum, qua erant a me obfervata, aperiebam ; lectorem tamen 
* ejus non admonebam, fed totum, quodcunque erat, judicandum 
“ ei relinquebam ; ratus, fi quando perpenderet hujufmodi exem- 
** pla, ipfummet aptum futurum, ad rationem illorum reddendam. 
" Quoniam vero palam oppugnata funt ea, quae difputaveram ; ut 
* ne quis arbitretur, non veritatem, fed ejus, qui, oppugnaverit, 
** infirmitatem effecitfe, ne everterentur; fingula qua quidem in 
** Grecis tragicis, Ariftophane, et Seneca, invenero illis contraria, 
““ in medium proferam ; et oftendam, efle omnia corrupta a libra- 
* riis. Eritque fingulorum facilis et promta correctio demon- 
* ftrationis inflar cordato le&ori, non poffe non effe vera, quse 
* differuerim. — Primum, cretico terminatur verfus /Eíchyli, in 
** Prom. 279. 

Καὶ νῦν ἐλαφρὼ «rodi κρανπνόσσυτον 
Θῦῶκον προλιποῦσ᾽ 

* Qu. fcriptura, fi rata habetur, argumento, contra me, eft, ul. 
** timam fyllabam εἴς communem. — Sed corrigendum κραιπνόσυο 
* ros, cum fimplici e; ac tum anapeftus erit. Utuntur, aut fim- 
* plici, aut duplici, confonante poete, prout numerus poftulat. 
* Hefychius ; αὐτόσυτος, αὐτοκέλευστος" Σοφοκλῆς. Σκυρίοις. Dein, 
** /Eíchyl. Eumen. 1008. 





296 NOT J£. VIII. p.44. 
Πρὸς φῶς ἱαρὸν τῶνδε προπομπὸν 


Ἴτο, καὶ | σφαγίων τῶν ᾿ ῥᾳὸ engen 

Κατὰ γῆς σύμεναι, τὸ μὲν ἀτήρφιον 

Χώροις κωτέχρι». ᾿ ! 
** Primus horum veríaum im trocheum cadit, tertius im cret- 
** cum ; utrimque contrarium εἰ, quod volebam. Bed, io primo, 
** legendum φροπομπῶν, quemadmodum ex verborum fententia 
** conjecerat Stanleius, vir do&us ; quodque confirmat nunc nt- 
* merus. ἴῃ tertio autem, pro érigis*, Ὁ &vwes», quod ejaf- 
* deg vurtutis, et altero ufitatiue: ip(e ἂν veh Prometh. 745. 
e« fic . 





Δυσχμίμερόν γε “όλαγος ἀτῆρως δῴης. 
** "Tertius locus Sophoclis eft, Electr. 113. 

Σεμναί ve Ses wai " Ἐριννύες 

Τοὺς ἀδίμως ϑνήσκοντας δρᾶτε. 
** Rurfus, cretico terminatum, priorem verfum habes: fed 1 dsby- 
** |us erit, fi, quemadmodum par eft, fine cix legetur; 

᾿Αδίκως ϑνήσκοντας bpae. 

** Nerfae eft pareemiacus, quie femper ἀπαραβογοπι clau(ula; ubi 
** trochaeo, qui e& in 6p&ri, aptus locus. Tum, in Sophoclis Àn- 
** tig. 129. 

Ὑσερεχϑαίροι nol σφᾶς εἰσιδών" 
** Creticus, εἰσιδὼν, culpa librarii fcriptus eft, pro unaperfin, icio. 
** Preeteren, in Sophoclis Philo&ete, extr. 

Χωρῶμεν yb» “'άντες ἀολλέες 

Νύμφαις ἁλίκισιν ἐπευξάμονοι. 
“ Cteticus in formam Spondsei convertetur, facili. vocabuli, ἀολ- 
** χέες, ín. ἀολλεῖς, mutatione, qum vera fcriptura ef. — Adhae, in 
** Euripidis Med. «087.f 

Παῦρον δὴ γένος ἐν σειλλαῖσιν 

Εὕὔροις ἂν Tow. — 
« ft trochzeus in extremo verfu ; fed, fi corrigemus, πολλαῖσίν y, 
*€ erit fpondaeus, üt oportet. , Tum, ibid. 1103. 

Ἔν δ᾽ ἐκ τούτων, aiv ἐπὶ φλαύ ei 

Efr bmi χρηστοῖς μοχϑοῦσι, τὸν 

Ἔστιν ἄδηλον. 
““ Verfas medius, ut vulgo fcribitur, contra me e& ; fed asuma 
** angtandi, et diftinguendi fic : 

EiT iwi χρηστοῖς 
Μοχϑοῦσι, γόδ᾽ ἔσρτῳ ἄδηλνν. 





* Hanc wocem imperite edmo- confirufio fXd. T. 930p. θρόνον ὁ: 
Anm Sophocli Antig. vw. 4. donavit δὲν Loititis- EXON TER XNHEZ. 
.Brugckius loco viris eruditis defpera- Emendatio Heathip dignior guam 
to. Jpfe nibil dubito quin re&te e- — Bentleio. Lege, σαῦρον γὰρ δὴ pes d 
-mendaverit Porfonus, vidi» γὰρ eie! — eeXAasn. Porfonus in lec. 
ἀλγεινὸν, οὔφ᾽ ἄτης ἔχον. Similia eft 


NOTE VIH.y44. gar 


** Poflerior verfus nunc eft ParetWaous, quem valgo antecedit 
** brevior ille, qui diciter ba6s anapsefüca. — Porro, ibid. 1405. 
Ζεῦ τάδ᾽ ἀκούεις, ὡς ἀσπιλαννόμεαϑ᾽. 
** Creticum facile mutabis, f leges, απυλανόμοϑ᾽. 
** Praeterea, ibid. 141. 
O9 μή ποτ᾽ iys φύσας ἄφελον 
Πρὸς σοῦ ιφϑιμώνους ἐσιδέσθωι. 
“ Si corriges ὄφελοενξ, verfu priore, ex cretico δεῖ anapeftus, ut 
* fas eft. Tum, Euripid. Hippol. 257. 
Πολλὰ διδάσκοι γάρ μ᾽ ὃ «᾿ολὺς βίος. 
Χρῆν γὰρ μετρίας εἰς GJ NEG, X. 0. 
** Ef rurfus creticus,'in priore verfa; íed redundat γὰρ, ut ipfa 
** fententia doaet. Neqne enim ea eompréhenía eft.cauía antece- 
** dentis, ut, fi verum habetur γὰρ, accipienda verba ὅσῃ. Θμ"ο- 
* circa corrigo : 
Ἰπολλὰ ὡδάσκει μ᾽ ὃ τοολὺς (βίοτος" 
“πες dubito, quin periti judices emendationem fint probaturi, 
** |nfuper, Euripid. Troad. 781. 
Λαμβάνετ᾽ αὐτὰν, τὼ δὲ τοιαῦτα xeu 
Κηρυκεύειν, . 
* Levi mutatione, τὰ δὲ τοιάδε χρὴ, ex cretioo. formabitur ana- 
“ peeftus. | 
* Poftzemo, Ariftophan. Nub. p. 106. 
Ivec350» eór Αϑηναίοισιν, 
Οἷα διδάσκεις τοὺς ἀνοήτοις. 
““ Si priori verfui addas ^ γ᾽, vitio carebit. 
** Atgui hi verfus, ut opinor, in poetis Grzcis tragícis, omnes 
* funt, qui *opponi iis poflunt, qua de numeris anapzti differui : 
** aut fi quem forte pratermiferim, eum zeque facile, ac reliquos, 
** corrigi polle, fufcipio. "Si antem, oculos conjicere, ícriptori Cen- 
** furze placuerit, ut plura exempla inquirat, a me forte prater- 
**miffa; curabit, ne fimilia fint eorum, qua jam protulerit in 
" medium. Nam ante aliquid intelligi, quam, refellendum 'fu« 
* matur, conducit," | 
iDimetris ,pro arbitrio poetarum immifceotar monpmetri, áepe 
ante verfum catale&ticum, five pareemiacum, qui fyftemata legijti- 
:ma femper claudit. .Parosmiacum ex feeunda heroici bexametri 
parte formatum putat Tereritianus p. 2422. ibidem teftatus hujus 
generis verfus nonnunquam continuos reperiri : 








* Porfonus, Mufgrav. et Brunck. — Antig. 932. teftius manum abflinuif. 


fecutus, ὥφελον "Ex σοῦ edidit. fet Brunckius, quippe cujus emenda- 
^:Lége cum: M8$. xa) gousSéru — ctio.htatum minime toalerandum «ex. 
et" A Spescug. -tui iafesoit. Equidem malim.vulga- 


! Citare poterant Bentleiani .cano- — tum verborum ordinem retinere, et 
nis oppugnatores Euripid. Alceft.281.' — prepáfitionem «e, facile fübintelli- 
nam edd.ante 'Mufgravianam omnes — gendam, prorfus delere ; et hsec 'Erd- 

"weríum 182. omittunt. .A :Sophocl. — furtii fententia. 


288 N O T 7E. VIII. pp. 46. 48. 


Cetera pars. fuperef | mea tibia dicere erfas. 
Here funcla frequentius edet 
Anapesfhica dulcia metra. 
Cuicunque libebit ita :/fos 
Triplices dare fic anaperftos, 
"4tque ille poeta Pbalfcus, 
S uum ludicra carmina pangit : 
Uva, uva fum, et uva pbalerna, 
Et ter feror, et quater anno. 
Libro quoque dixit eodem, 
Unde, unde colonus Eoz 
A flumine venit Oronti. 
Et hic fane numerofiffimus eft. Non raro tamen da&ylus primam 
fedem occupat, ut /Efchyl. Choeph. 377. 
«αισὶ δὲ μᾶλλον γεγένηται. 
Rarior efl fpondeus ante fyllabam catale&icam: ZEfchyl. S. Theb. 
826. 
φόλεως acini σωτῆρι. 
Perf. 32. ἵππων τ᾽ ἰἱλατὴρ Σωσϑάνης. 
Agam. 367. βέλος ηλίϑιον Kur c 
Suppl. 8. ψήφῳ «ὅλεως γνωσϑεῖσαι. 
973. βάξει λαῶν i» χώρψ. 
Rarifime da&ylae anapeftum catale&ticum przegreditur, ot Iph. 
Aul. 133. 
«αἱδὸς δαίσομεν ὑμεναΐους, 
Syftemata, uti vocantur, anomala certis finibus vix poffunt com- 
prehendi, quum in talibus diverfiffimi generis verfus, fine ullo, ut 
videtur, difcrimine, admixti reperiantur. In hujufmodi quoque 
fyftematibus locum praecipuum fibi vindicant dimetri catale&ici, 
five píeudo-pareemiaci, plerumque ex feptem fyllabis longis con- 
ftantes.  Affatim exemplorum przftabunt Euripides Hec. 59—99. 
155—215. Ion. 145. fqq. 9oo. fqq. "Troad. 122. fqq. Ariftoph. 
Av. 1058— 1071. 1088— 1101. Sophocl. Electr. 86—120. 


P. 46, 14. In Simmie verfa legendum ex emendatione Por- 
foni, 
Ἱστία ἁγνὰ, τὺ δ᾽ ἀπ᾽ εὐξείνων μέσα τοίχων, 


hoc eft, ἔδρανον κατέχεις. 


P. 48. «“ροκελευσματικόν. Marius Victorinus p : 254.5. Anmbigi- 
m uper auctoritate Proceleu[matiei, qui conflat ex duobus Dyrrbichis, 

id efl, quatuor brevibus, an tnter. prototypa metra boc quoque recipit 
dum babendumque fit. Quia nec Molofficum, quod conflat e tribus 
longis, propter nimiam. fimilitudinem. induci aut wideri metrum. potut. 
Quidam tamen decimam buic fpeciem, pof novem prototypa, impertus- 
dam effe, e quibus eft et Philoxenus, ex eo putaverunt, quod. Laconuvn 
longis conftantem quindecim buic prope contrarium refpondere poffe et 











NO TAE, VII. p.48. 280 


Jpictrent, qui tamen non ex omtibus Molofficis conne&hitur. — . Nam feon- 
deos invicem mifzet, ut eff, 
Ite O Parcz primores ἔδυ ας nunc Parcas ducentes. 

Satius tamen efl annecti eum copularique Comico Anapaflico, cujus cag- 
tiatianem in fe conjunchis fuis duabus ultimis brevibus demonffrat. Nam 
ex Dimetro 44napaflico Trimeter (lege Tetrameter) Proceleufmaticus fi- 
guralitur verfus, longa ejus in. breves foluta, et, [yuygia in fimpliees 

pides drvifas ut eft, 


Tuba terribilem fonuit crepitum. 


Pretereg quod nunquam ὁ Pyrrbicbio, qui duplex in. proceleufmatico : 


babetur, formata aliqua in metris fpecies proferatur, bujus verfus lon- 


gimus erit. Tetrameter. Cataleclicus, vel fi quis illum adbue extendere 


affeciet, Pentameter. — Hacipit autem. prima, et. fecunda, et. tertia. [ede 
Proceleufmaticum, quarta. Tribracbyn aut. dnapeefluza, quibus et. clau- 
ditur, fcilicet. detracta. Proceleufmatica. fyllaba ultima, aut duabus bre- 
vibus ultimis in unam longam redactis propter dnapaeflum, uti metrum 
Jit non numerus. — Scanditur autem. per dipodian. — Exemplum crit. Tc- 
trametri Catalechii, id, 

Nemus ave reticuit, ager homine fonat. 
Item, 

Perit abit avipedis animula leporis. 
Trimetri autem, ὦ, — 
| Agite, peragite juvenes. 
Dimetri, id, . 

Agite Juvenes. 


Hoc metro «veteres Satyricos Choros modulabantur, quod Greece εἰσόδιον,᾽ 
ab ingreffa chori Satyriai, appellabant, metrumque ipfum εἰσόδιον dixe- 


TUnHL. 

Proceleufmatici metri exemplum praebet Timotheus Cithare- 
dus apud Etymolog. M. p. 630, 40. in voce ὀρίγανον" εὕρηται ἐν 
συστολὴ ἢ PI συλλαβὴ, ὡς παρὰ τῷ Ττιμοϑέῳ τῷ κιϑαρωδῶ" οἷον, 

τεταμένον ὀρίγανα διὰ μυελοτεφῆ. 
᾿Οδυσσείας ὃ. σύγκειται δὲ οὗτος ὃ στίχος ἀπὸ «ροκελευσματικῶν" ὃ 
τελευταῖος «σοὺς ἀνάπαιστός ἐστι, τῶν δύο βραχέων εἰς μίαν μακρὰν 
συναιρεϑείσων.. Edd. habent ὀρίγανον, fed alterum, metro prorfus ne- 
ceffarium, fuppeditat MS. D'Orvillianus.: 

Diogenes. Laertius in vita Diogenis VI. 79. 

Διόγενες ἄγε, λέγε, τίς ἔλαβέ σε μόρος 

ἰς Aidog ; ἔλαβέ με κυνὸς ἄγριον ὅδαξ. 
et fortaffe Ari(tophanes Lyfift. 545. 

ἔνι Φύσις, Ii x gie, iri δὲ ϑράσος, in δὲ 

σοφὸν, ἔν, φιλόπολις ἀρετὴ Φρόνιμος. 


M 


P. 49, το. De verfu Archebuleo Mar. Vict. p. 2582. Hic verfus 
ab Arcbebulo Arcbebulius dictus efü, nom ipfo auctore editus, fed αὖ eo 
| U 


φ» 


290 ΝΟ T JE. VIII, P. 49. 


frequenter. ufurpatus. — . Nam. et Ibycus, εἰ Pindarus, e&. Simonias be 
verfu longe ante ufi offenduntur. — Proprium autem drcbebulium efi, 
uod conflat louico ἀπὸ μείζονος, M Acn duobus Daclylis et dw- 
dur Trocbeis.  Reapit et Anapeeflum in fine et. Spondeum pro Tro- 
cbaro, fed et Baccbium a brevi. incipientem. — Atilius. Fortunatianus 
p. 2672. Aircbebuleus accepit nomen verfus, non quod Arcbebulus eum 
imvenerit ; nam. Steficborus. antiquior illo poeta, Ibycus, et. Pindarus, 
eb Simonides ufi funt co, fed paffim σὲ promifcue. — Arcbebulus autem 
quia carmen ex boc uno genere compofuit, Arcbebuleum. nominatum df. 
Exemplum prabet Diogenes Laertius in vita Carneadis IV. 65. 
le&oribus meis, donec melius aliquod invenerint, neceffario fati- 
facturum. 
᾿ τί με Καρνιάδην, τί με, Μοῦσα, ϑίλοις ἐλέγχειν ; 
ἀμαϑὴς γὰρ ὅς oU τι κάτοιδεν ἕπως δεδοίκοι 
τὸ Samir ὅτε καὶ φϑισικῆν exor. ἔχων κακίστην 
νόσον, οὐκ ἔϑελεν λύσιν ἰσχέμεν᾽ ἀλλ᾽ ἀκούσας 
ὅτι φάρμακον ᾿Αντίπατρύς τι andy ἀπέσβη, 
δότε τοίνυν ἔφησεν ἱμοί τι erii τί μέντοι ; 
τί; δότ᾽ οἰνόμελι, σφόδρα τ᾽ εἶχε πρόχειρα ταυτί" 
Φύσις ἢ -συνέχουσά με, καὶ διαλύσεται δὴ 
χὸ μὲν οὐδὲν ἔλασσον ἔβη κατὰ γῆς, irt» δὲ 
τὰ ÁN κακὰ κέρδε᾽ ἔχοντα μολεῖν ig ἄδην. 
Nefcio an ad hoc genus referendus fit Ariftophanes apud Atheaa- 
um IX. p. 410. B. 
φέρε, mai, ταχέως κατὰ χειρὸς ὕδωρ, evacámtumt τὸ χειρόμακτροι. 
ubi fex anapaftis bacchius fubjicitur. 
Metri Anapaftici plures commemorat formas Servius, fuis no- 
niinibus diftinctas. Harum unamquamque ex fubje&to íchemate 
difcat ítudiofus lector ; 


. 1. "Trinicium. (Pbrynicbium Santenius) conffat monometro. acata- 
leclo, μὲ 
. v v-lovu- l 
2. * Choricarh con//at monometro bypercatalecio, ut, 
8. Ariftophanium con//at dimetro bracbycatalecto, 
wo “ vu*- wu “ 
'4. Paremiacum, conflat dimetro catale£fico,. 
συ -[υυτ-[υὐ -| - 
5. Pindaricum confjat dimetro acatalecfo, 
vv-|vv-lvv-lve-l 
6. Alemanium conflat dimetro bypercatalecto, 
vw ων» wu v wv T - 
7. Archebulium con/Aat dimetro acataletto, et palimbaccbio, 


vv-leo-|v»-[|vo-]»-- 
Ln Mu -—- ————————————————— νον có 


,* Frequens eft hac fpecies in Tra- — pinor, idoneis motus, inter Ioniet 1*- 
gieorum choris, qnam, rationibus, o- — oenfendam judicavi, 








NOTE. IX. p. 56. 291 


- 6. Pindaricum cwflat trimetro bracbycataletio, 


. vus|ovc»s-]vovo-[ov»- uwt- 

9. Alcmanium conflat trimetro cataleclico, 
voeslvv-[|o-- vu-|lev»-[- 

19. Stefichorium con/lat trimetro acatalecio, 
συ τ[υυ- vo-[ovo-]voco-]ovo- 

11 Simonidium con/lat trimetro bypercataletio, 
vv s|vvo-[ovo-|oco-|oco-|voc-I- 

I2. Álcmanium con/fat tetrametro bracbycataletto, 


ου-]υυτίυυ -[ον-ἰ οὐυτ-] υυ -[υὺ - 
13. Ariftophanium conffat tetrametro ! cataletiico, 


e o-Jvuv-|vov-]ovo-locce-|vo-[oco-|- 
a— ] Umen 


CAP. IX. 
De Choriambico. 


b. £o. Dz metro Choriambico fic Diomedes p. 505. Choriambicum 
metrum conflat Cboriambo pede quadrato, a quo nomen fumfit, a dimetro 
autem in letrametrum. longatur. — Fertur per dipodiam quater, in qua 
antecedit Trocbesus, fequitur lambus, fed snterdum, priore Trocberi fyl- 
laba in duas. breves refoluta, Tribracbyn admittit, medie duce quoque 
dipodize lambicee optime ponuntur quarte claufule, id ef, ut. ultimus 
fes, aut Baecbio, aut Tribracbo terminetur, vel pottus lambica dipodia 
eollecatur, in qua antecedit anapeeffus. Marius Victorinus p. 2531. 
Cboriambicum metrum. compofitum ex duobus e quibus originem trabit, 
etiam. nominis appellatione declaratur, nam. trocbeeum veteres. cborium 
appellant.  Subfiflit. autem nunc e puris Cboriambi conjugationibus,— 
nunc admixta et pofita in quacumque fede Iambica bafi, cujus. etiam 
conclufione finiri precipue fludium.— Hecipit autem Tribracbyn, eo quod 
ἐκ lambo «el Trocbeo folutis nafcitur. — Raro autem Moloffum, qui ex 
ipfo formatur duabus medüs brevibus in unam longam conjun£his, baud 
alias quam fupra Tribracbyn per dvvifionem longae fieri diximus. | Hoc 
genus Cataleclicum fit, vel Baccbio a brevi incipiente, vel eo, qui 4m- 
Blibrachbys vocatur. —.Nam ficut. [cepe diximus moviffima indifferens eff. 
Servius in Centimetro p. 1822.  .Metra Choriambica conflant princi- 
paliter Cboriambo.. Verum, quia durius fuo pedea clauduntur, accipiunt 
in fine Ampbibracbum, et Baccbium. 

De monometro hypercatalectico, quod alias Adonium appella- 
tur, infra differemus. Dimetrum catale&ticum, cujus exemplum 
dedit Hephaftio p. 51. ex Choriambo et Bacchio five Amphibra- 
cho conftans, vocabatur, Servio tefte, Ariftophanium. Et hzc fane 





! Seryius habet quidem in edd. a- — Exemplum ibidem prolatum nauci 
eatalecto, fed nihil veritus reformavi. ^ non cft 
v2 


202 NOTE. IX.p.5f. 


fpecies haud raro apud Ariftlophanem reperitur, maxime cüm Di- 
metris acatale&is conjunéta, ut in Equit. $52. 545. Vefparum ἴον 
cum 524. fic difponendum efle dudum me monuit Porfonus, : 
XO. νῦν δὲ τὸν ἐκ ϑἠμετέρου 
γυμνασίου λέγειν τί dii 5125 
xai», ὅπως Φανῆσεοι---- 
ΒΔ. (ἐνεγκάτω μοι δεῦρο τὴν κίστην τις ὡς τάχιστα. 
XO. ἄταρ φανεῖ “οἷός τις ὧν ἣν ταῦτα “αρακελεύη) 
μὴ κατὰ τὸν νεανίαν 530 
τόνδᾳ λέγειν, δρᾷς γὰρ ὡς 
σοὶ μέγας ἔστ᾽ ἀγὼν νῦν, 
xal eni τῶν ἁπάντων, 
εἴπερ, ὃ μὴ γένοιϑ᾽, οὗ- 
τός σ᾽ ἰϑίλει κρατῆσαι. 538 
et in antiftropha, 
XO. οὐ euro? οὕτω καθαρῶς 
οὐδένος ἠκούσαμεν, οὖ- 630 
δὲ ξυνετῶς λέγοντος. 
ΦΙ. οὐκ, ἀλλ᾽ ἐρήμας ᾧεϑ᾽ οὗτος ῥαδίως τρυγήσειν, 
καλῶς γὰρ ἤϑειν ὡς iyd ταύτη κρώτιστός εἶμι. 
XO. ὡς δ᾽ ἐπὶ err. ἐλήλυϑεν, 
κοὐδὲν αἰ ἀρῆλϑεν, ὥστ᾽ ἔγω- 635 
y ηὐξανόμην ἀκούων. 
κἀν μακάρων δικάζειν 
οιἰὐτὸς ἔϑοξα νόσοις, 
ἡδόμενος λέγοντι. 
Emendationis ratio Vv. 532. 534. ftatim patebit modo edd. Jun- 
tinas 1515. 1540. vél harum alterutram, diligenter infpexeris. 
Alia exempla petas ex Sophocl. CEd. Col, 1692. Electr. 480. An- 
tig. 610. 972. 'Trach. 506. Aj. 353. Euripid. Oreft. 988. Mel. 
156. Hippol. 1164. Heracl. 355. 899. goo. 902. 920. Ion.1071. 
Herc. F. 640. Bacch. 105. | 
D d Σεμέλας τροφοὶ O7- 
Bas στεφανοῦσϑε ximo 
βρύετε βρύετε χλοηρᾷ 
σμίλακι καλλικάρπτῳ, 
καὶ καταβακχιοῦσϑε δρυὸς 
ἢ ἐλάτας κλάδϑοισι. 
v. 107. Choriambi fyllabe longe in quatuor breves refolvuatut. 
Verfus 109. acatalectus εἴ, finali iambo in tribrachyn foluto. 
Dimetri acatale&ti nonnunquam puri reperiuntur, nonnunquam 
dipodiis Iambicis admixti, Prioris generis funt 7Efchyl. Agam. 
202. “ 
᾿ μάντις ἔκλαγξεν πσροφέρα» 
Αρτεμιν ὥστε χϑόνα Bán 
τροῖς ἐπικῥούσαντας ᾿Ατρεί- 
δὰς ἄκρῳ μὴ κατάσχεν. Οἑὀφίαϊεθιίουϑ. 





NOTAE IX. 293 
8. Theb. 950. 


«aida τὸν αὑτᾶς αὖσιν αὖ- 
τᾷ ϑιμένα vido Fri οἱ δ᾽ 
ὧδ᾽ ἰτελεύτασαν ὑπ᾽ ἀλ- 
λαλοφόνοις Monometer five Bafis. 
χερσὶν ὁμοσπόροισι.. — Catale&ticus. 
In Euripid. Bacch. 355. feptem continui occurrunt choriambi, 
nefcio an fic diftribuendi, 
τὸν Σεμέλας 
τὸν σαρὰ καλλιστεφάνοις 
εὐφροσύναις δαίμονα «ρῶ- 
τον μακάρων; ὅς τάδ᾽ ἔχοι. 
εἰ in fine, 
κισσοφόροις δ᾽ ἐν. ϑαλίαις 
ἀνδράσι xpae Baie. 
τὴ ὕπνον ἀμφιβάλλη. 
Cateri verfus fupt Tonici. Similiter cum Ionicis copulantur Cho» 
riambi in Sophocl, CEd. Tyr. 4853. Cantus fic videtur difpo- 
nendus ;- | 
δεινὰ μὲν οὖν, δεινὰ ταράσ- 
ci σοφὸς οἰωνοθέτας, 
οὔτε δοκοῦντ᾽, οὔτ᾽ ἀσοφάσο 
xo», à τι λέξω δ᾽ ἀπορῶ. 
πότομαι δ᾽ ἐλπίσιν οὔτ᾽ ἐν- Ion. a minori dimetr. 
ϑάδ᾽ ὁρῶν οὔτ᾽ δείσω. idem catalecticus. 
τί γὰρ 5 Δαβϑδακίδαις, ἢ Ion. ἃ τοίη, dim. 
τῷ Πολύβου νεῖκος ἕκειτ᾽ 
οὔτε “σάροιϑιν πότ᾽ ἔγωγ᾽ 
οὔτε τανῦν πω ἵμαϑοὺ ) 
«οὺς ὅτου χρησάμενος δὴ Bacd»» Ion. min. trim. cat. 
ἐπὶ τὰν ἐπίδαμον Yon. min. dim. brachycat. 
; φάτιν εἶμ᾽ Οἰδιπόδα, | Ion. min. dim. cat. 
' Λαβδακίδαις iní-  Da&yl. dim. 
xotpoc ἀδήλων ϑανάτων. 
Antiftropham pro fe quifque nullo negotio dividet, 
Alterius formae fpecimen dabit Ariftophanes Equit. 548. 
"Io ἄναξ, Πόσειδον, ᾧ 
χαλκοκρότων ἵππων κτύπος 
καὶ χρεμετισμὸς ἀνδάνει, 
καὶ κυανέμβολοι ϑοαὶ 
μισϑοφόροι τριήρεις, 
μειρακίων 9 ἅμιλλα λαμ- 
“τρυνομένων i» ἅρμασιν, 
καὶ βαρυδαιμονούντων. 
Nub. 565. 
005 Ὑψιμέδοντα μὲν Ses» 
Ζῆνα τύρωννον ἐς χορὸν. 
υ 3 


1294 NOTE. IX. p.51. 


erpura. μέγαν κικλήσκω" 
τόν τε μεγασϑενὴ τριαίσ 
γῆς ταμίαν, γῆς τὸ καὶ ἀλ- 
μυρᾶς ϑαλάσσ- 
Ὡς ἄγριον μοχλευτῆν. 
Sophocl. Philo&. 687. 
wes wort, «ὃς eror ἀμφικλήκ- 
Tw? ῥοϑθίων μόνος κλύων, 
«ré ἄρα «“ανδάκρυτον. οὕ- 
τῷ βιοτὰν κατέσχεν. 
et in Antiftropha, 
«αἷς ἅτερ ὡς φίλας τιϑό- 
νας, ὅϑεν εὐμά e ὑπαρ- 
χει σόρῳ, ἄνικ ἰξανί- 
ῃ δακέϑυμος ἄτα. 
repofui σόρων pro «ρων, leniore medicina ufus ea quam adplicuere 
Hotchkifius et Wakefieldius, εὐμαρὴς--- πόρος emendantes. — Adde 
quod , finalis et alibi fapenumero cum » fuerit permutata. Vidc 
Salmafium De Modo Ujurarum c. a. p. 41. Electr. 1066. 
^ χϑονία βροτοῖσι φά- 
μα κατά μοι βόασον οἷκ- 
τρὰν ὅκα τοῖς inel ᾿Ατρεί- 
δαις à ἀχόρευτα Φέρουσ ὀνείδη. Logacedicus. 
Speciem utramque mifcet ZEfchylus S. Theb. 727. 
ξένος δὴ κλήρους iva 
pe s Χάλυβος Σχυϑῶν ἄποι- 
ος κτεάνων χρηματοδαί- 
τας αικρὸς, ὠμόφ ων σίδα- 
eo χϑόνα. ναίειν διαπή- 
λας δαόσαν - 
ἂν xal φϑιμένους κατέχειν Profodiacus. 
τῶν μεγάλων σιδίων ἀμοίρους. — Logacedicus. 
De verfibus iftiufmodi, qualis eft /Efchyleus modo allatus, 
ξένος δὲ κλήρους ieri 
v" wv 7"]^*"vwvw*- 
quos Glyconeos Polyfchematiftos nuncupant Grammatici, plenius 
agetur fuo loco. 
Invenitur, fed rarior eft, dimeter hypercataletus, Soph. Aj. 
226. 
τὰν ὃ μέγας μῦϑος ἀέξει. 
"vy ϊἰς)υὺν 15 
Ibid. 7o1. 
νῦν γὰρ ἰμοὶ μέλει χορεῦσαι. 
"y v " v " wv ** - 
P. στ, 13. Trimeter Catalecticus, Servio zfnarreont;us, Mario 
Victorino p. 2532. Apbrodifíacus, eft Soph. Antig. 608. 











NOTAE ΙΧ. Ρ.51:. 205 


᾿ μῆνις ἀγήρως δὲ χρόνῳ δυνάστας. 
Euripid. Med. 451. 
σὺ δ᾽ ix μὲν οἴκων πατρίων ἐπλεύσας. 
et hzc poftrema fpecies cum diiambo in primo pede, quae Sapphico 
Epichoriambico ex altera parte refpondet, plus femel in "Tragico- 
rum melicis reperitur, ! 
Trimeter acatale&us eft Sophocl. Philo&t. 1158. 


μυρί᾽ ἀπ᾿ αἰσχρῶν ἀνατέλλονθ ὅσ᾽ iQ η- 


“.οἷννν " -v b ^7? - v wv -l 

cul in Ántiftropha opponitur 
pxírs μηδενὸς κρατύνων ὅσα σέμ- . 
-ev-le-v-|- v -] ' 


quem locum Brunckius peffumdedit*. Euripid. Iph. Aul. 1042. 
τίς ap ὑμέναιος διὰ ri pM 

vv vu vw" --w* Uv v." 

Trimetrum hypercatale&um ufurpabat Anacreon Athenzi XI. p.. 
475. F. 

? roxóes δ᾽ ἀμφίπολος μελιχρὸν οἶνον. 

“νῦ “ -vrui"? wv" y * - » . 
fequens verfus, qui Logacedicus eft, Barnefii commentis minime. 
iudiget. 

Sed ufu omnium tritiffimi fuiffe videntur tetrametri catalectici 
quos Sappbicos appellat Servius, quofque in Sapphus et Alczi imi- 
tationam ufurpabat Horatius. Romanus autem poeta in prima 
fede Epitritum fecundum collocavit. Qua de re audiendus Ati- 
lius Fortunatianus p. 2683. S9uartum metrum eft Horatii de quo ni- 
hil adbuc diximus, | 

Lydia dic, per omnes 

Te Deos oro, Sybarin cur properas amando. 

Quod metrum et ipfe Horatius ignorando quale effet, laborioja obferva- 
tione. femel omnino facere conatus eff, et in eo tamen parum decenter er- 
ravil ; nam fecit illud. afperius, uno immutato pede. — Quod fi. feiffet 
choriambicum effe et babere claufulas certas, non in illam. falebram in- 
cdiffet, Nam primum comma ex cboriambo et antibaccbio compofitum 
6, | 

' Lydia, dic, per omnes. 
Secundum colum, quod eft longius, tres babet cboriambos, et unum anti- 
baccbium. fcilicet, claufule gratia, quod metrum .Aleceus fic ordinavit, . 


LI 





3 Potes et fic diftribuere .. ut ex Dimetro confiftat cum bafi, 
^o pup! ἀπ᾽ αἰσχρῶν ἀνατίλλ- Et hac ίδης ratio priori videtur an- 
er3* ὅσ᾽ ἱφ᾽ ἡ- teferenda. ἢ 


U 4 


296 NOT ££. IX. pp. 51.53. 


bomo in Muficis exercitatiffmus, at Horatius. primum cboriambum du- 
rifimum fecit, pro iamlo. [pondeum infarciendo fic, 
Te deos o | ro Sybarim. 
Nam fi fecutus effet Alceum, fic ordinaffet, 
Hoc dea ve 1 

Errór tamen illius babet excu/ationem, quod in ea. perfeveracerit iret, 
quam ipfe fibi aliquo cafu fecerat, u/gae ad ultimam partem nos ma- 
tande. Horatii patrocinium fufcepit Bentleius p. 710. Quod fi 
autem Grammaticis tribuatur fides, exhibuiffe m textu debebam 
δεῦτέ νυν. — An ad hoc metri. genus referendus fit Sapphus verficu- 
lus apud Áthenzum XIII. p. 571. D. 

τάδε γῦν ἑταίραις ταῖς ἱμαῖς τερπνὰ καλῶς ἀείσω. 

υυ ]υ-|- -»-]- »v»- o--7 
confidenter pronunciare meum non εἴ, Hzc fpecies TYragicorum 
melicis aliquoties videtur redonanda ; v. g. Euripid. Herc. F. 659. 

" . ἃ νιότας μοι φίλον ἄχϑος, τὸ δὲ γῆρας ἀεΐ. 

Heracl. 354. 

εἰ σὺ μέγ᾽ αὐχεῖς ἵτεροι σοῦ «“λέον οὐ μέλοντάι. 
Anacreon et Comici hac etiam forma funt ufi, 

-οὐ- [τὺ -| τὸοὺῦ- ῳ “5 . 
Przclarum exemplum praebet Eupolis ἐν Κόλαξιν apud Athenzum 
VI. p. 236. Chorus Affentatorum loquitur. 

ἀλλὰ δίανταν, ἣν ἔχουσ᾽ ei κόλακες, epàe ὑμᾶς 

λέξομεν᾽ aAA ἀκούσαϑ᾽ ὡς ἰσμὶν ἅπαντα κομψοὶ 

ἄνδρες" ὅτοισι πρῶτα μὲν σαῖς ἀκόλουθός ἐστιν 

ἀλλότριος τὰ “σολλὰ, μικρὸν δὲ τὸ κάμοον αὐτοῦ. 

ἱματίω δί μοι δύ᾽ ἱστὸν χαριέντε τούτω, $ 

οἷν μεταλαμβάνων ἀεὶ ϑάτερον ἰξελαύνω 

εἰς ἀγοράν' ἐκεῖ δ᾽ ἐπειδὰν xaridw τιν ἄνδραι, 

ἡλίϑιον, σλουτοῦντα δ᾽, εὐθὺς σερὶ τοῦτον εἰμί. 

κᾶν τι τύχη λέγων ὃ σλούταξ, ev τοῦτ᾽ ἐπαινῶ, 

καὶ καταπλήττομαι δοκῶν τοῖσι λόγοισι χαίρειν. 10 

εἶτ᾽ ἰπὶ δεῖπνον ἐρχόμεσϑ᾽ ἄλλυδις ἄλλος ἡμῶν, 

μᾶξαν ἐπ᾿ ἀλλόφυλον οὗ δεῖ χαρίεντα σολλὰ e 

τὸν κόλακ᾽ εὐθέως λέγειν, ἢ φέρεται ϑύραξε. 

οἶδα d ᾿Ακέστορ᾽ αὐτὸ, τὸν στιγματίαν, παϑόντα" 

σκῶμμα γὰρ εἶπ᾽ ἀσιλγὶς, εἶτ᾽ αὐτὸν ὃ παῖς ϑύραξε I$ 

ἐξαγαγὼν ἔχοντα κλοιὸν “παρέδωκεν Οἰνεῖ. 
v. 2. ἅπαντα pro ἅπαντις dedit Hermannus de Metris p. 280. v. 5. 
ἄνδρες ὅτοισι pro ἄνδρες τοῖσι Porfonus. ldem v. 4. τὸ κάμνον pro 7 
xxuóv. (κάμον Ald.) vv. 9. 6. τούτω οἷν μ. pro τούτοιν p. — 15. ubi 
edd. Ald. Caíaub. εἶπας ἔλεγεν MS. Α. εἶπας ἔλεγες, idem. fagaciter 
eruit εἶπ᾽ ἀσελγὶς, remittens ad íchol. Ariftoph. Vefp. 57. Afpa- 
fium nobis plene exfícriptum fupra p. 97. 


P. 53, 2. Pentametro frequenter ufum effe Cratinum tradit Ma- 
rius Victorinus p. 2532. Hoc genus ab aliis Cal/imachbium voca- 








NOT4ZE. IX.p.59. ' 297 


tur; tide Plotium p. 3654. Servium p. 1822. et fic fortaffe in 
Mario Vi&orino, qui alibi fape in nominibus auctorum excitan- 
dis five ipfe five per librarios falfus eff, reponendum. "Terentianus 
Maurus p. 2424. eleganter: 

Hoc Cereri metro cantaffe Pbalecius bymnos 

Dicitur ; binc metron dixere Pbakecion iffud. 

Necnon et memini pedibus quater bis repetitis 

Hymnum Battiaden Pbobo cantaffo ovique 

Paftrorem Brancbum ; quem captus amore pudico 

Fatidicas fortes docuit depromere Pazan. 

Qui multos legere, negant boc corpore metri 

Romanos aliquid «veteres feripftffe poetas. . 

Dulca Septimus qui fcripfit opui[cula muper 

ZInapitem tali cantavit carmine anum. 

Jane pater, bina tuens, dive biceps, biformis, 

O cate rerum fator, o principium deorum, . 

Stridula cui limina, cui cardinei tumultus, 

Cui referata mugiunt aurea clauftra mundi. 

Ecce vides ta mugiunt effe duos ambos : 

Temporibus namque pares fepe fibi viciffim 

Cedere, vel tribracbyn admittere fepe poffunt. 

T'ibi vetus ara caluit ab origineo facello : 

Hic quoque fuccedere fic tribracbyn adnetabis, 

Longa quod efl in geminas prima. breves. foluta, 

Tibi fimilis nec minus alter a pede confequenti 

Ra ca: monui jam fats bas [cepe folere foli. 

Pro cborio tribracbys bic bis datus invenitur, 

ANec minus boc, ra caluit ab oripineo facello 

Ut cborius folvitur, et tribracbys eff 1ambus. 
Edidi Jia tuens, pro vulgato Jane tuens, ex conjectura Hotchkifii, 
licet vir ille do&titfimus hariolationem fuam nulla auctoritate con- 
Érmarat. Poterat adhibuiffe Ovidium Fatt, I. quem aperte imita- 
tur Septimius. Sic v. 65. Jane biceps. 70. et refera nutu candida 
templa tuo. 8g. Jane biformis. 9$. Tum facer ancipiti. mirandus 
imagine Samus Bina repens oculis obtulit ora meis. 119. Me penes ef 
unum afit cuflodia mundi, Et jus wertendi cardinis omne meum eff. 
Septimii Przgcipzum deorum fortafle ex his derivantur: v. 125. 
Prafidzo foribus cali cum mitibus boris :. It, redit officio Juppiter ipfe - 
πόθ. KEmendationem iza tuezs et haec egregie ftabiliunt v. 144. 
Üernere non. moto corpore bina licet. Sed horum fatis. Ηος autem 
notabit diligens lector, Terentianum fic de Callimachi carmine 
loqui, ac fi ex tetrametris conftaret, Quod falfum effe locus He- 
pheflione citatus fatis demon(ürat. Errat quoque in Hymaarum 
αὐ Cererem meníara, ut ex eodem abunde liquet. 


P. $3, 5$. De hexametro Atilii Fortunatiani verba habes fuo 
loco p. 53. ubi Salmafims Pbiieum reponit pro vulg, Pbalecium. 


298 NOTJE. X.p.55. 


Emendandus fimili modo Vi&torinus p. 2532. Quod penus fi herz: 
metrum fit, Pbrynichium (1l. Pbilicium) de ἀπέδοτε Tragadiograph 
nomine nuncupabitur, aptum canendis. laudibus Cereris et. Laberi. Adde 
Plotium p. 2655. Sed his emendationibus admiffis quomodo ex- 
pedies verba fupra allata Terentiani, 

Hoc Cereri metro cantaffe Pbalecius bymnos 

Dicitur, binc metron dixere Pbalecion iflud ? 
Confer Dawefii M. C. p. 25. qui in vulgata lectione acquieícit. 
Mihi quidem minime dubium eft quin in priore verfu Pbilifcus, in 
pofteriore reponi debeat PPil/cion. Adtende modo Suidam: ΦΙΔΙΣ- 
KOZ, Κιρκυραῖος, Φιλώτου υἱὸς, τραγικὸς, καὶ ἱερεὺς τοῦ Διονύσου iTi 
τοῦ Φιλαδέλφου Πτολεμαίου γεγονὼς, xai &w αὐτοῦ ΦΙΛΙΣΚΙΟΝ ME- 
TPON σροσηγορεύϑη, ἐπείπερ αὐτῷ ἐνεδαψιλεύσατο. Ἰιενὶ itaque vv. 
bymnos, dicitur traje&tione fa&ta, fic non incommode locum confi 
tuas ; 

Dicitur boc Cereri metro cantaff2 Philifcus 

Hymnos ; binc metron dixere Philifcion iffud. 
Scriptor fcilicet nonnumquam PBilicus nonnunquam δίδως av- 
diebat. Nam ut Picus mediam corripiat, quae Toupii fententia 
Em. T. II. p. 348. nemo fanus affirmaverit. 


—— i 


CAP. X. 
De ntifbafüico. 


P. «s. MLARIUS Vi&rinus p. 2533. Scio quofdam. fuper Anti 
paf fpecie recipienda inter novem prototypa dubitaffe. Nam raro ad- 
modum «veteres integrum ex eo carmeri, quod. ΔῈ natura. [cabrum inttr 
Rbytbmos atque afperum, compofuiffe. perbibentur. Verum. cum idm 
pari cognatione, qua et inter fe alii pedes de quibus fupra diclum 
efl, cum Choriambico copuletur, fiquidem Antifpafius duabus. utrinque 
brevibus duas longas in medio fitas babeat : Cboriambus autem duabus 
utrinque longis medias breves teneat, confentanea. ratione. locum. eidem 
 au£toritatemque inler. principalia, id eft, primiformia novem metra, ipfa 
farilitatis, qua inter fe congruunt, contemplatione, vindicandam effe dixt- 
runt. Quid ergo fuper boc tn dubium primos auctores deduxerit, plenius 
referam. Conjugatio Antifpafli, ut Juba noffer atque alii Grecorum opi- 
nionem fecuti referunt, non. femper iia. perfeverat, ut in principio peds 
lambus collocetur. — Indifferenter enim. auctores lyrici metro. Antifpaftio 
initia prafliterunt, [epe enim pro lambo primo aut. Spondeus, aut Tro- 
cbeus, aut Pyrrbicbius ponitur. Ἐ *— uc commutatio plerumque inier 
mitia verfuum fit, mec. facile in. medietate, mifi in eo. genere rjuum, 
que ἀσυνάρτητα, id. efl, inconnexa funt, reperitur. Paulo poft aif, 





NOTJE. X. p.55. 209 


que admixta. funt Iambicis conjugationibus Antifpaflica et. jucundiora 
funt, et fonora. Et in fine: Memineris fane, ne te forte confundat 
ἐπ quibufdam Antifpaflis colis numerus plurium. fyllabarum, nam ubi 
Jolutio longe fyllabee fit, Jyllabarum quidem numerus. augetur, tempo- 
rum autem perfeuerat. ' Vitat boc metrum fuis pedibus concludi; mibil 
enim bac pedum claufula afperius, nibil durius. Kis adjungas Plo- 
tium p. 2656. Atilium Fortunatianum p. 2694. Diomedem p. 
$05. Sed antequam ad praecipuas metrorum Antifpafticorum for- 
mulas defcribendas accingemur, proderit fortaffe ut pedis, qui in 
illis regnat potiffimum, a nobis breviter explicetur ratio. 

Itaque, Antifpaftus pes eft ex iambo et trochzeo coagmentatus : 
formamque puram habet, 

v-sl-v 
fed cum res effet immenfi, fortaffe etiam infru&tuofi, laboris anti- 
fpaftos puros et illibatos jugiter verfibus intexere, hanc fibi ve- 
niam haud gravatim concedebant poete, ut in priore pedis parte 
quivis Iambi, in pofteriore quavis Trochei varietates admitte- 
rentur. Hinc enaícuntur fpecies nove, ex fubjecto fchemate fa- 
cillime eliciendz ; 
l. 2. 


vvvulvovuvvo 
- .-[; - « 


νντΊὭυυ-" 


-ve] 

Quinetiam, utpote prioribus licentiis, illis quidem potiore quodam, 
jure fumtis, nequaquam contenti, ulterius prorumpere aggrefft 
funt, et pro antifpafto vel diiambum vel ditrochaeum adhibere : 

υ.-[υ - 

κου [ τυ 
Hoc preterea notandum, fecundam diiambi fedem commode et 
patienter dactylum fibi adícifcere. 

u-|-vv 
Antifpafti hifce legibus rite perceptis, verfuum genus in tota re 
metrica intelletu omnium difficillimum, nullo negotio animis 
poterunt comprehendere lectores ftudiofi. Poftquam itaque mo« 
nuero vocalium longarum et diphthongorum hiatus nonnunquam 
permitti ; et in carminibus antiftrophicis pedes eofdem non fem- 
per fibi invicem accurate refpondere, ita veruntamen ut metrum 
ftrophae metro antiftropha nec diffonum fit prorfus neque incon- 


gruüm, ad fpecies fingulas, earundemque fpecimina quadam eno- 
tanda accedam. 


P. 55, 10. δοχμιακόν. Verfüs Dochmiacus, (a dochmio pede 
fic vocatus, vide Quintilianum IX. 4.) five Antifpafticus mono« 


, 


800 N O T JE. Χ. p.55. 


meter hypercataleCtus, frequens eft tam in "Tragicorum liquis, 
quam in Ariftophane et Pindaro. | 
Soph. CEd. Tyr. 650. ἄναξ λίσσομαι. 
ωυ- -ὦ|}- 
Adde Col. 1075. Electr. 1388. Anug. 1144. Aj. 879. 883. oto. 
Euripid. Oreft. 144. 1347. Bacch. 145. 989. 991. 1019. Pindar. 
Ql. 3. x1. 
. Soph. QEd. T. 1334. τί γὰρ ἔδει μ᾽ ὁρᾷν. 
UU Uv - uij"* 
Similes funt 1334. 1341. 1342. 1343. 1345. Aj. 304. Phil. 402. 
Euripid. Or. 142. 314. 1251. 1260. 1282. 1355. Phan. 137. 149. 
355. 1307. Hippol. 127. Alceft. 402. Ion. $14. 691. Nota 20. 
in hanc fpeciem ejufdem menfura e(fe cum Trochaico monome- 
tro hypercatalecto, 
. Soph. Electr. 483. Ἑλλάνων ἄναξ. 


- τὸ - QU - 


vide et 485. 510. Euripid. Phoen. 696. 
. Soph. CEA. T. 1346. ἐχϑρότατον βροτῶν. 
Vide 1360. 1563. 1366. Potes et hoc pro dimetro dactylico acci- 
pere, fyllaba finali pro communi habita, 
Pindar. Nem. VI. 2. μιᾶς δὲ “νέομεν. 
U^ UU v ] - 
qui et pro dimetro iambico hypercatale£to eeftimari poteft. 
Euripidis Oreft. 174. «ότνια, πότνια νὐξ. 
Uv πυυυ »ν 
Pind. Pyth. V. 5. φολύφιλον ἑπέταν. Similis videtur Eurip. 
Bacch. " foluta eft fyllaba. dochmiaca in Oreft. 151. 
Ore 142. ἀᾳὸ «πρό μοι κοίτας, 
vu vu “- - 
Confer 172. 1280. 128r. 1283. "Phen. 109. 188. 1308. Hac 
forma nonnumquam non fine caufa inter Trochaicos dimetros hy- 
percatalecis recenfetur, Alias fpecies facile enumerare pofíem, 
d, in re aperta, brevitati potius confulendum eft. 
Ex duobus dochmiis exoritur dochmiacus dimeter, quem non- 
nulli ad afynartetos referre maluerunt. Forma pura talis εἴ": 
U-- u-j|ou--vo*- 
Euripid. Hec. 1021. δίκᾳ xal ϑεοῖσιν αὗ ὗ ξυμαιτνεῖ. 
folutiffima, 
vUUv vuv vols υυυυυ 
᾿ , Oreft. 149. κάταγε, κάταγε, αρόσι ἀτρίμας, ἀτρέμας 71 
λόγον ἀπόδος, up ὅ τι χρέος ἰμόλετέ 4“σοτι. 





* Plotius, p. 2643. verfum ex /E(- — Alemanium παπουβαένν, perentitur fe, 
chyli S. Theb. 237. fimilis forms —— cum sovi/mus pes debens et ipfe ficut 
excitans, ad genus iambicum rele- — dwo amte fe quafwor habere ylielas, 
gare duxit. Trimetrum, inquit, Jam. duas habet, ut ef, μέλει φόβῳ ὃ nx 
bieum  brachycatalsjum. colurum, opod ὑφσνώσσοι nias. 


NOTE X. p.55. 801 


Jam loca indicabo, ex quibus pleniorem horum verfuum cogni- 
tionem tirones derivare queant. Sophocl. CEd. Tyt. 656. 657. 
Col. 698. 700. 894. 856. 841. 842. 1455. 1480. 1481. 1484. 
Ele&r. 155. 156. 166. 1089. 1385. 1387. Antig. 852. 973. 979. 
1261. "Tota firopha fic videtur difponenda ; 
᾿ ἰὼ (extra metrum.) φρενῶν δυσφρόνων ἁμαρτήματα 
v" - u-[6o-*-vo- ' 
στερεὰ ϑανατόεντ᾽. 
vuUv«€v νυυυ  » 
monometer. 
ὦ χτανόντας τε καὶ 
ἐν τ! τὸ οἹ 
Creticus dimeter. 
ϑανόντας βλέποντας ἐμφυλίους. 
ωυ-:-“Ἃ:-. "ἴὸυᾶυ "-*v- 
& μοι ἐμῶν ἄνολβα βουλευμάτωγ. ᾿ 
" Uv Uu. vu 9 -" U e 
ἰὼ erai, erai ríoc, νεῷ ξὺν μόρω 
- - u-[u--" u- 
i9wn; ἀπελύϑηξ, 
vvv υυν-" 
monormeter, 
ἐμαῖς οὐδὲ σαῖσι δνσβουλίαις. 
υ σπου "ju- "vo- 
Trach. 826, Aj. 348. is. 
φίλοι ναυβάται, μόνοι ἐμῶν φίλων, 
Uu" " w*-*"-[uvuUv** ue 
μόνοι: T ἐμρέγοντες ὄρϑω νόμῳ. 
ibid. ἃ. 964. 365. 566. 395. 888. Euripid. Hec. 1018— 1021. 1024, 
1025. Oreft. 146. et feqq. 313. et feqq. 959. 976. 1247. 1252. 
1258. 1551. 1352. 1356. 1359. 1470. 1498. 1552. feqq. Phan. 
195. 328. 329. 332. 354. 365. Med. 991. 1250. 1270—1289. 
tum Iambis. Hippol. 161. 565—377. 576—600. 821. feqq. 
Suppl. 81. 87. 287. 1146. Bacch. 977. 978. 98o. 984. Heracl. 
776. 779. Ion. 690. 695. 696. 732. Herc. Fur. 409. 773. E- 
le&r..160. 589. feqq. 1154. Ariftoph. Acharn. 357. feqq. 488. 
feqq. 565—570. Av. 1188— 1195. 1262. feqq. 
Frequens eft inter Antifpaftos dochmiacus hypercatale&tus, ejuf- 
dem fcilicet menfura cum Choriambico dimetro catalectico ; 
. Uv -Uu- - 
quare ex cap. precedenti de Choriambicie petenda eft ejus nos 
titia, 
Pes dochmius etiam cum antilpafto diverfimode copulatur; 


"£g 
v *- y | vU- Ue 
Eurip. Bacch. 994- 996. Qoribovca, λαιμῶν διαμπὰξ 
Exíares yón γηγενῆ, 


308 -NOTZE. X. p.50. 

. v--v-lvoe--v ᾿ 

. JEíchyl. S. Theb. 90. ὃ λεύκασιεις ὄρνυται λαός. 

Admittitur fortaffe nonnunquam antifpaftus inter duos dochmios, 
at et dochmius inter duos antifpaftos; quornm tamen exempla ex 
omni parte integra et perfecta non funt ad manum. 


P. 56, 3. Φιρικράτειον. Pherecrateus, a Poeta Comico Pherecrate 
ita vocatus, quem i» Παραβάσισι hac fpecie j jugiter ufum credibile 
eít, fic enim verba ipfius συμπΊόκτοις ἀναπαίστοις interpretari ma- 
lim, fiquidem vere dixerit Pollux loco fupra citato p. 151. Para- 
bafes plerumque ex anapeftico metro conftare; quod fi autem ex 
alio quopiam impleantur, anapeftorum nihilominus appellatio- 
nem retinere. Hunc verfum efficiunt pedes Antifpaftus et Bac- 
chius, qui Antifpaftus eft noviffima minor fyllaba. Prioris Ánti- 
fpafti lambus indifcriminatim cum fpondeo, et trochaco, rarius 
etiam fortaffe cum tribracho 5, permutatur; in ceteris pedibus 
nulla conceditur licentia. Sex Pherecrateos continuos ufurpat 
ZEfchylus S, Theb. 295. ex quibus omnes formas nullo negotio 
elicias : 

2-2] cv[e-- 


- v 


τοὶ μὲν γὰρ “οτὶ αύργους 

«ανδημεὶ , “ανομελεὶ 

στείχουσιν. τί γένωμαι 

vo ὃ im ἀμφιβόλοισιν 

ἰάπστουσι “ολίταις 

χιερμάδ᾽ ὀκριόεσσαν. 
Huc etiam referri poteft Anacreon qui dicitur n. 30. ed. Barnes. 
Non fum nefcius autem hunc pofteriorem locum inter numeros 
Ionicos a minori ab Hermanno recenferi. Frequens eft Pherecra- 
teus i» καταλήξει Glyconicorum, ut Anacreonte Athenzi XIII. p. 
564. D. Barnef. 67. p. 599. C. Barnef. 101. mire turbavit om- 
nia. XIV. 634. C. 635. C. Barnef. 84. Strabonis 111. p. 151.A. 
ed. Parif. Barnef. 68. — Ejufdem tres Glyconicos, fed Pherecrateo 
deftitutos, ex Herodiani MS. protulit Villoifonus Anecd. Gr. p. 9j 
Κλευβούλου μὲν ἔγωγ᾽ ἐρῶ, 
Κλευβούλῳ δ᾽ ἰπιμαίνομαι, 
Κλεύβουλον δ᾽ ἰσιδεῖν “σοϑῶ. 


Chori cantus eft Ariftoph. Equit. 969. ex fex tetrafin compofi- 
tus, quarum uniufcujuíque priores tres verfus funt Ghlyconici, 





ν Veteres, opinor, lyrici, ut Ana- — adhibebant. "Tragici, utpote qui i fo- 
creon, quem in carminibus zmula-  lotiora carminum genera perfecuti 
tus eft Horatius, nec in Pherecrateis — fint, non raro tribrachum, parciffime 
neque in Glyconicis pro antifpafti — dacylum vel anspeítum admitte 
iamibo trifyllabum pedem unquam bant. 





N O T J£. . X. p. 56. 303 


quartus ubique Pherecrateus. In Ranis 1286. Antifpafti iambus 
in tribrachum videtur folutus. Sed praftabit carmeri integrum 
huc transferre. 
τί ποτε πρᾶγμα γενήσεται j 
Φροντίζεοιν γὰρ ἔγωγ᾽ ἔχω 1:89 
Ti» ἄρα μέμψιν ἱποίσοι 
ἀνδρὶ τῷ “ολὺ σλεῖστα δὴ 
καὶ κάλλιστα μέλη “σοιή- 
carni τῶν ἔτι νυνί. 
ϑαυμάξζω γὰρ ἔγωγ᾽ ὅπη 1290 
μέμψεταί σοτε τοῦτον 
τὸν Βακχεῖον ἄνακτα, 
καὶ δέδοιχ᾽ ὑπὶς αὐτοῦ. 
In v. 1286. edd. habent μέμψιν γ᾽, fed particulam, fenfui inutilem, 
metro noxiam, delevi, auctoritate fultus codicis optimi feculo duo- 
decimo exarati, et in Bibl. Bodl. fervati, Barocc. 127. In v. 1289. 
Edd. et quantum éciam MSS. τῶν ἔτι νῦν ὄντων. Nemo, opinor, 
vocem gloffematicam e textu dejicere gravabitur. Verfum fimi- 
liter claudit Ariftophanes ibid. 1120. ὑπ᾽ ἀγυμνασίας ἔτι νυνί. hoc 
eft, ἀγυμνασίας τῆς νυνὶ οὔσης. Alia fpecimina dabunt Sophocl. 
(Ed. Col. 670. 706. 1242. 1243. Antig. 109. 813. 843. 946. 
ΑἹ. 229. 631. 632. Phbil. 172. 179. 1143. Euripid. Hec. 448. 
Oreft. 1477. Phoen. 211. 214. 220. 235. Hippol. 143. 551. 559. 
744. 763. Alceft. 115. 463. 588. 986. 988. 989. 99o. Iphig. 
Ául. 170. 175. 181. 184. 20g. 210. 215. 220. 221. 576. 757. 
79. 791. 1050. (cum tribracho) 1059. 1103. Iphig. Taur. 399. 
434. 435. (cum tribracho) 1098. 1102. Rhef. 344. 346. Troad. 
570. Bacch. 119. 146. 147. 401. 406. 409. 412. 575. 909g. He- 
len. 1126. 1475. 1478. lon. 192. 210. 466. 1099. 1108. Herc, 
Fur. 348. 357—360. 362. 388. 390. 418. 420. 676. 683. 686. 
688. (cum tribracho) 785. 789. 791. Ele&r. 119. 124. 145. 
(cum tribracho) 166. 177. 179. 183. 187. 189. 45). Alize An- 
tifpafticorum dimetrorum catalecticorum fpecies, ficubi occurrunt, 
non funt inter Pherecrateos numerandze. — Harum vero inveftiga- 
tionem ftudiofis le&oribus relinquendam putavi. 


.P. 56, 7. ΥΤλυκώνειον. Verfus Glyconeus, íüive Glyconicus, a 
Diomede, nec hoc fine caufa, 4fzacreonticus etiam nuncupatus, 
conftat ex Antifpafto et fyzygia Iambica. In priore Antifpafti 
parte eafdem recipit licentias, quas, cum de Pherecrateo ageremus, 
modo enarravimus. Schema igitur eft iftiufmodi : 

u-" " WU | v e v 5 
-v.-o 
Soph, Philoct. 140. Διὸς σκῆπτρον ἀνάσσεται. 
"1124. φόντου ϑινὸς ἐφήμενος. 
1126. τὰν ἐμὰν μελέρυ τροφά». 


304. NOT JE. X. p.56. 


In edd. vulg. rnale diftributi funt Euripidis Androm. 502. feqq. 
AN. & à ἰγὼ χέρας αἷἱματη- 
ρὰς βρόχοισι κικλοιμένα 
«“ίμπομαι κατὰ γαίας. 
MO. μᾶτερ, μᾶτερ, ἰγὼ δὴ σᾷ 
“στέρυγι συγκαταβαΐνω 
ϑῦμα δάϊον. 'Q χϑονὸς 
φϑίας κράντορες, d «ἄτερ, 
μόλε φίλοις ἐπίκουρος. 
AN. κείσοι δὴ, τέκνον, 9 Φίλος, 
μαστοῖς ματέρος ἀμφὶ σᾶς͵ 
γεκρὸς ὑπὸ χϑονὶ, σὺν γεκρῷ τι. hypercatalectus. 
MO. ὦ μοι μοι, τί σάϑω; τάλας 
δητ᾽ iys, σύ τε, μᾶτερ. 
Antiftropham pro fe quifque facile ἀΐρετεῖ, Quicumque hujus 
rhetrl ampliora vult exempla, is fequentia loca non fine fructu 
confulet. Sophocl. CEd., Col. 124. 126. 127. 12. 132. 671. (69a 
λίγεια μινύρεται, ubi notandus in. priore antifpafti parte dactylus, 
cui in antiftropha fpondeus opponitur ἀρχαῖον στεφάνωμ᾽ ὅτε) (tri- 
brachus) 704. 705. 1211. 1212. I215. 1216. Antig. 100. Ior. 
102. 333. 334. 335. Aj. 196. 231. 695. 696. Philo&t. 169. 170. 
171. 173. 174. 178. 1083. 1084. 1687. 1088. 1090. 1124— 
I129. Euripid. Hec. 472... Pheen. 102. (cum tribracho) 209. 210. 
(cum tribracho) 218. 219. 233. (cum tribracho) 2 34: 237. (cum 
tribracho) 239. 240. (vvv -vu vu o - νιφόδολόν T. ὅρος ἱερὸν, οὐ-) 
241. 242. (ut 241.) 244. 653. Hippol. 745. 745. 761. 762. Al- 
ceft. 586. 984. 985. 987. 1009. Androm, 8oo. Suppl. 975.976. 
(cum tribracho) Iph. Aul. 164. (ut Phoen. 240.) 165. 166. (cum 
dactylo) 169. 213. 299. (cum tribracho) 544. 756. 765. 778. 790. 
(cum tribracho) 796. 1089. 1091. (cum tribracho) rior. Iph. 
Taur. 423. 1097. 1101. Troad. 1067. 1070. Bacch. 111. 118. 
154. (cum tribracho) 156. 400. 404. 405. 862. 868. 870. 871. 
(cum tribracho) Helen. 1481. 1508. Ion. 120. 121. (cum dac- 
tylo) 190. 191. 214. 1104. Hercul. Fur. 347. 356. 361. 645. 653. 
654. 678. 783. 784. (cum tribracho) Electr. 115. 117. 118. 120. 
123. (cum tribracho) 146. et 147. et 152. et 154. et 156. et 
164. 458.  Sequentem cantum ex Ariftoph. Thefmoph. 1147. in- 
ter Glyconicos adnumerat Hermannus. 
ton Παλλάδα τὴν Φιλόχορον ἐμαὶ 
* ϑδιῦρο καλεῖν νόμος ἰς χορὸν, 
«αρϑένον, ἄξυγα κούρην, 
ἢ αόλιν ἡμετέραν ἔχοι, 
καὶ κράτος φανερὸν μόνη, 
κληδοῦχός τε καλεῖται. 
φά»ηϑ', d τυράννους } Bacchiaci, 
στυγοῦσ', ὡσαερ εἰκός. ; 
δημός τοι σὲ καλεῖ γυναι- 





NO T X. X. p. 56, 


305 


χῶν, ἔχουσα δ᾽ ἱμοὶ μόλοις 
. εἰρήνην Φιλέορτο». 
ΟἸγοου εἶθ pure form: faepe immifcentut, εἰ in Antitheticis oppo« 
nuntur Polyíchematifti, ex Antifpafti variis fpeciebus et Choriam- 


bo compofiti. 
ad Cap. XVI. a. 
funt, libet confirmare. 


Stropha. 
οὐκ ie ἀγλαΐαις, φίλαι, 
- -v|v-vu*- 
ϑυμὸν, οὐδ᾽ ἐπὶ χρυσίοις 
- 9 
ὅρμοις ἰκπειόταμαι 


- uU uU-7"ve 


-uju-- 


τάλαιν᾽, οὐδὲ στᾶσα χοροὺς 


v - --|-o v- 
᾿Αργείοις ἅμα νύμφαις, 
e -- ὦ 4) Uu e "- 


ἑλικτὸν ii dd «ὅλεμον. 
ve —-vuUu*t- 
“δάκρυσι χεύω, δακρύων δέ μοι μέλοι 
- uU "5" “ῳωυ»"» uv" ye 
δοιλαίᾳ τὸ κατ᾽ ἥμαρ. 
“΄“πκυΪυ 
σκέψαι μου πιναρὰν κόμαν, 
- v o € 
καὶ τρύχη τάδ᾽ ipd» πέπλων, 
ν]υ “.ουὧὦ - 
si πτιρέποντ᾽ ᾿Αγαμέμεονος 
- ῳω - υ vu "ue 
κούρᾳ, τᾷ βασιλείᾳ, 


“υυ -"» 


τᾷ Téola 9', & μου πατέρος 


9» 6 fe 
μέμναταί sro3' ἁλοῦσα. 
* e -" U U -e «^ 


Horum verfuum explicatior dabitur recenfio infra 
Interim fingulari exemplo, que modo dicta 
Euripid. Electr. 17 5. 


Antiftropha, 
οὐδεὶς ϑεῶν ἐνοκὰς xA 
"^" -Joiv- v- 
τᾶς δυσδαίμονος, οὐ παλαι- 
-ιᾳ40μὠῳ-ε«ε"»ουζΠζυ--υ » 
ὧν “ατρὸς σφαγιασμῶν. 
-.-- vulv-- 
οἴμοι τοῦ καταφϑιμένου, 
- 2. gi-uu- 
“τοῦ Tt ξῶντος ἁλάτα, 
- τσ ὺ}υ-- 
ὃς σοῦ γᾶν ἄλλαν κατέχϑι 
-.-. .l|- vue 
μέλεος, ἀλαίνων «οὶ ϑῆσσαν ἱσῆίαν, 
υυσυ *|- vv - o - v- 
ToU κλεινοῦ «ἀτρὸς ἐκφύς. 
vlu- - 
αὐτὰ δ᾽ iy χέρνησι δόμοις 


--. -.|l-vuvoe 
ναίω ψυχὰν τακομένα, 
--.e.l-»vovu- 
δωμάτων πατρῴων φυγὼς 
-υ- v|v- vo- 
οὐρείας ἀν᾽ ἐρίπνας. 
--«υἱἱυ- « 


ματὴρ δ᾽ ἐν λέκτροις Φονίοις 


δ. - - - - ωῳω “5 
ἄλλῳ ξύγγαμος οἰκεῖ. 
[.J - wu U -^« 


Sunt alie dimetrorum Antifpafticorum forme a Glyconico di- 


verfa, ut Sophocl. Antig. 103. 


ἐφάνϑης σον ὦ χρυσίας 


Uo 5 Ὁ - 


cui refpondet in Antiftropha Glyconicus Polyfchematiftus. 


in przefenti miffa facio. 


- ὦ 


: Plura 





.€ Verfus ef Choriambicus trime- — fimiliter producit et corripit Troad. 


ter. Choriambi prior Jonga in Anti- 
ftropha folvitur. Vox x Manten primam 


605. 


sob NOT ἀξ. X. p.56. 


P. $6, 12. Σανφικὸν ἐννιασύλλαβον, ὃ "Iewurdxrues. | Hic verfos 
una fyllaba Glyconico eft.procerior. Seepiffime in tragicorum me- 
licis invenitur. Éxzempla funto Sophocl. CEd. Col. 155. 668. 672. 
674. 680. 1213. 1217. Antig. x05. 604. Aj. 596. 1206. Phi- 
JoC, 139. Euripid. Hec. 449. 451. 635. 906. 907. Med. 830. 
Hippol. 746. Alceft. 1015. Suppl: 957. (cum tribracho) Iph. Aul. 
545. Iph. Taur. 1131. Rhef. 342. 345. 'Froad. zo68. 1671. 
Bacch. 403. 873. 903. 904. 906. Heracl. 359. 372. 375. 751' 
458. 897. Ion. 113. 186. 208. 1069. Herc. Fur. 354. 391. (cum 
tribracho) 651. 655. 679. Ele&tr. 171. 442. 466. 489. 710. 740. 


P. 56, 15. τῶν δὲ τριμέτρων, τὸ μὲν κωταληκτικὸν,»-“Φαλαίκχειον. 
Specimen hujus metri praebet ipíe Phalecus in Brunckii Ane 
le&is T. I. p. 421. 

᾿ς qoUv ἐγὼ τὸ epyooór εἰκόνισμαι, 

τοῦ κωμωδοψέλωτος εἰς ϑείαμβον, 

κισσῷ καὶ στιφάνοισιν ἀμευκασϑὲν, 

ἴστασ᾽, ὄφρα Δύκωνι σᾶμ᾽ ἱπείη. 

ὅσσα γὰρ κατέπραξε λαμπρὸς &yno, 

μνᾶμα τοῦ χαρίεντος ἔν τε Mox 

ἕν τ᾽ οἴνῳ τόδε κγεὶ τοῖς ἔπεντα 

ἄγκειται, σαράδιειγμα τᾶς δενκᾶς. 
In Τταρίοῖβ fequentia obíervavi loca. Sophocl. Phil. 156. 685. 
I140. 1145. "Éuripid. Hec. 457. Or. 823. Rhef. 561. Heracl. 

61. 
d Atiltus Fortunatiamus p. 2676. Hendrafyllabus, quem Pbale- 
eium vocamus, apud antiquos auctores folebat. sneipera altas a. pondo 
alias ab Iambo, alias a "Trocbzo ; ut apud Catullum, 
Arida modo pumice expolitum. 
ab iambo 
Meas effe aliquid putare nugas. 

qua omnia genera bendecufyllabi Catullus; et Sappbo et. Mnacreenta et 
alios auctores fecutus, non tanquam «itiofa citavit, fed tanquam lugiti- 
ma inferuit. Obfervat Hermannus p. 2*4. Catullum et fpondco 
pro dactylo ufum effe, | 

Oramus fi forte non molzffum eff. 


Sed errat vir doCtiffimus cum Sophocli Phil. 1147. tanquato 6ly- 
coneum affingit 
i9» ϑηρῶν οὗς t. 

omnes enim edd. Brunckiana folum 'excepta, legunt 
ἴϑνη ϑηρῶν ov; ὅδ᾽ ἔχει. 
De hoc metro plura quarentibus dabunt Diomedes p. 500. Ma- 
rius Victorinus pp. 2566. 2495. Terentianus p. 2440. 

Eftalia hendecafyllabi antifpaftici fpecies a füperiore diverfa, 
quz in fecunda dipodia antifpaftum purum habet. flam fic de- 
Ícribit Terentianus p. 2426. 


$i «ενϑημιμερὴς talis g£remifa tome fit, 





NOT E. X. p.56. 307 


Quer primo fpondeon babet, mox daclylon addit; 
Tum pofl. femipedem veniant duo fine revul£ ὦ 
Incolumi fermone pedes, fine parte priorum, 
Poftquam res Afise veluti, tunc primus ab oris, 
Fiet bendecafyllabos, fed alter ; : 
Namque bic de genere eff pbalsciorum 
Cujus mox tibi regulam loquemur ; 
INunc bic talis erit verfus, ut bic eff, 
Pofiquam res Afize, primus ab oris. 
At regina gravi, faucia cura. 
Sic fatur lacrimans, mittit habenas, 
Et tandem Euboicis, labitur oris. 
Iflum [emipedern prima fequentis 
Spondeum κάκ εν : 
Quartus dibrachys off, quintus in imo 
Spondeum faciet, five trocbzeum. 
Similia Marius Victorinus p.2576. qui addit, Sapphonem hoc 
frequenter ufam effe. An inter reliquias iftius Poetrize exemplum 


hujus metri exftet, nolim adfirmare. 
apud Etymolog. M. p. 713. 


τίλλε; τοὺς κυάμους ἀσπιδιώτης. 


Sed huc refer Anacreontem , 


. 


Et 4fnacreontium vocat Servius. Nonnunquam ufurpabant Poetz 


fceujici; ut Sophocl. Antig. 944. 


ἔτλα xai Δανάας οὐράνιον Φῶς. (7 
Loca quadam indicavit Porfonus in addendis ad Euripid. He- 
οὐ. p. 82. ed. fecunda. quz hic plenius exfcribi, uti fpero, nemo 


gravabitur. 


Sophocl. Aj. 628. οὐδ᾽ οἰκτρᾶς γόον ὄρνιϑος ἀηδοῦς. 
^. 640. ὀργαῖς ἔμπεδος, ἄλλ᾽ ἐκτὸς ὁμιλεῖ. 
CEd. Col. 696. οὐδ᾽ ἐν τᾷ μεγάλᾳ Δωρίδι νάσῳ. 
701. γλαυκᾶς παιδοτρόφου Φύλλον ἰλαίας. 
703. σημαίνων ἁλιώσει χερὶ σσέρσας. 
409. δῶρον τοῦ μεγάλου δαίμονος εἰπεῖν. 
714. ἵπποισιν τὸν ἀκεστῆρα χαλινόν. 
716. à δ᾽ εὐήρετμος ἔκπαγλ᾽ ἁλία χερ- 
Phil. 203. φωτὸς ξύντροφος, ὡς τειρομένον του. 
212. ὡς οὐκ ἔξεδρος ἀλλ᾽ ἔντοπος ἀνήρ. 
710. «λὴν ἐξ ὠκυβόλων εἴποτε τόξων. 
722. ὅς νιν σοντοπόρω δούρατι, αλήϑει. 
Ariftoph. Equit. 556. διῦρ᾽ IAS εἰς χορὸν, ὦ χρυσοτρίαιν᾽ 8. 
557. διλφίνων μεδέων σουνιάρατε. 
586. vun», ἢ χορικῶν ἔστιν ἑταίρα. 
587. τοῖς τ᾿ ἐχϑροῖσι μεθ᾿ ἡμῶν στασιάξει. 


Alia forma eft Euripid. Oreft, 1501. 


ἄϑυρσοι δ᾽ οἷά νιν δραμόντε βάκχαι. 


νυ. “““ “νὴ v ^ 


x2 


ῳ - Ld 


$08 NO T J£. X. pp. 58.56. 


P. 58,2. ἀκατάληκτον. De Aíclepiadeo confulendi Diomede 
p. 508. Servius p. 1824.. Marius Victorinus p. 3557. Triinetri 
acatale&ti videntur Sophocl. Antig, 951. 

ἄλλ᾽ ἃ μοιριδία τις δύνασις δεινά. 
- ""Uj|v^*"-"ujyjuo--"- 
Aj. 195. στηρίζει ποτε τὰδ᾽ ἀγωνίῳ σχολᾷ. 
-"-""Jdiu*" ue νου- 
Hypercatale&us eft Rhefi 366. 
Σπάρταν οἰχομένων Ἰλιάδος eae ἀκτῆς. 


- uU Uue€9u Ju - e 


P. $9, 2. Tetrameter catale&ticus Soph. CEd. Col. 694. 
ἔστιν δ᾽ οἷον ἰγὼ γᾶς ᾿Ασίας οὐκ ἱπακούω. 
.- - - ἃ; we 9 uU [ L* LU uU. J -- 


P. 59, 6. Metrum Priapeium, ut. cum yerbis Marii Vi&orini 
P. 2598. loquar, conféat duobus metris, quorum prius eft Glyconum 
e&fyllabum, fequens Pberecration fyllaba. disninutum, ita. tamen, ut 
noviffima Glyconii, id eft octava [yllaba, longa fit, fi nátura brevis 
uerit, velut, 

Nereus ut caneret fera | grato Pyrrha fub antro. 
gitur, quod boc verfu. Priapi laudes. plerique canendo. profecuti fut, 
Priapeium metrum. muncuparunt, genus. bexametri. adeo abborret 
ab Heroi lege, ut utraque pars commatis nonnunquam trocberis et iam- 
bis, aut pro. fpondeo anapeeflis incboetur, aut et cretico prius comma jr 
daciylo terminetur, ut ef apud Catullum, 

Nam te pra:cipue in fuis, 
Debinc, 
Hellefpontia czeteris. 

quando bina funt cola, mora diffinctionis intercedente ;, quod genus vur- 
fuum apud Graecos Comadiarum veterum fcriptores plurimum eft, d 
magis apud eos qui Satyrica fcripferunt, unde a nonnullis. Satyricum 

us vocabatur, verum poffea abiit in confuetudinem ut. Priapeium ἀρ’ 
pellaretur.. Atilius Fortunatianus p. 267 5. Ex bac dsviftone et Pria- 
peius nafcitur verfus. Cugyus exemplum apud Catullum, 

᾿ Hunc locum tibi confecro, dedicoque Priape. 

Nam cum in duo commata δὶς verfus drvidatur, fuperius comma οἷ 
Jpllabarum, et inféquens feptem, diminuta. fuperiore commatis parie ; st 

facias, 
^ ' Mater feva Cupidinum, mater feva Cupido. 
Sed adeo totus bic ex beroo venit bexametro, ut et apud. Homerum mb 
immutato verbo complures inveniantur Priapei, et apud Virgilium, que 
rum ufvum in prafentia pofuimus, qui forte Juceurrit. — Credo et alu 
smveniri poffe complures. | | 

. Cui neri dictus Hylas puer, et Latonia Delos. 
quod apparet ita e[fé, qnoniam ita. bujus verfus exigit natura y ut inf 
due cemmata exiguam pronunciando interponas moram. — Nam, 





NOTE. X. p. 59. $09 


Cui non dictus Hylas puer, 
par ef buic, 

Hunc lucum tibi dedico, 
fequens autem comma, 

Et Latonia Delos, 
buic, 

Confecroque Priape. 


Non ignoro autem «ariari primas et fecundas [yllabas utriufque ia 
Priapeio commate, ut modo αὖ lambo incipiat, modo a Trocbao; tan- 
quam, 


e, 


Hunc lucum tibi dedico, confecroque, Priape. 


Libens hoc tibi dedico, libens fancte Priape. 


Adde eundem p. 3696. Diomedem p. $12. Servium p. 1825. 
Terentianus Maurus p. 2444. 
Ergo binc nafcitur altera 
Metri regula, ceu duas 
Partes bexametri fecans, 
Sue ternos dirimit pedes, 
S)uos. fi reddideris fibi, 
Hexametrum pedibus cernes conflare receptis : 
Qui tamen beroon factis indignus babetur. 
Namque tome media eff, verfu non apta fevero : 
Fitque foluta magis, quotiens fpondeus inefl pes 
Tertius, et quartus : nolunt bunc incolumem ergo, 
Sed de commatibus tradunt conflare duobus : 
Ipfe etenim. fonus sndicat effe boc lufibus aptum : 
Kt ferme modus bic datur a pleri/que Priapo: 
Inter quos cecinit quoque carmen tale Catullus : 
Hunc lucum tibi dedico, confecroque Priape, 
Qua domus tua Lampfíaci fita eft, quaque Priape: 
Nam te precipue in fuis urbibus colit ora 
Hellefpontia, caeteris oftreofior oris. 
Et fémiles plures. fc confcripfffe Catullum 
Scimus. | Ufque adeo boc genus lex beroica pellit, 
Ut fit utraque portio cepta feepe trocberis : 
Nam difcrimine nullo ponit bunc, el iambum., 
Nec mirabere [yllabae finem commate primo 
Tanquam de pede dactylo fiat tertia longa : 
Nam quia commata bina funt, fumunt ambo fupremas. 
Verfus ergo magiftri vocant bos Priapeos. 
Plotius p. 2635. Priapeium metrum. monofcbematiflum ὁ, Conflat 
enim fpondeo, duobus da£tylis, et fbondso, dactylo et fpondeo, ut eff apud 
Homerum verfus ille, ' 
Κουρῆτές τ᾿ ip&xorro, xal Αἰτωλοὶ μενεχάρμαι. 
ἰονεπὶ σὲ apud Virgilium: bac divifione, in qua tamen obfervandum 
x 3 


810 NOTJE. X. p. 60. 


efl, ut in utraque «erfus devifione finita fit pars orationis, ut. eff illua 
Firgilianum, ' 
Externum tulit, aut cruor hic de ftipite manat. 


P. 60, 7. ἀκατάληκτον. Integrum carmen hoc metro confcrip- 
tum extat inter Theocritea n. XXVIII. Sapphonis duo fragmenta 
reftituit Bentleius in Epift. ad Hemfterhufium p. 104. 

Athenii p. 564. 
στᾶϑι κἄντι Φίλος xal τὰν itr ἔσσ᾽ ἀμπίτασον χάριν. 
Pollucis, 
ἐλϑόντ᾽ ἐξ ὀρωνῶ tropPupíar τεῤῥέμενον χλάμυν. 
Infignius fpecimen przbet Stobzus Tit. IV. quomodo recte difpef- 
cuit Grotius p. 29. 
κατϑανοῖσα δὲ κεῖσ" οὐδὲ ποκα μναμοσύνα σέϑεν" 
ἔσσετ᾽ οὐδί ποκ᾽ εἷς ὕστερον᾽ οὐ γὰρ σεδέχεις ῥόδων 
τῶν ἐκ Πιερίης, ἀλλ᾿ ἀφανὴς κἂν Aida δόμοις 
Φοιτάσεις πέδ᾽ ἀμαυρῶν νεκύων ἰχκπεποταμένα. 
cum Pyrrhichio, five Pzone tertio in prima fede eadem in Argum. 
ad Theocrit. XXVIII. apud Fulv. Urfinum ; 
ῥοδοπήχεες ἁγναὶ χάριτες δεῦτε Διὸς κοραΐ, 
ωνσου v^" "v v-:-vul»-»- 
et fic Stefichorus apud Strabonem VIII. p. 534 505. Oxon. 
ἄγε, Μοῦσα λίψει᾽, ἄρξον ἀοιδᾶς ἐρωτῶν ὑμνοὺς 
Σαμίων cipi φαίδων ἰρατᾷ φϑεγγομένα λύρᾳ. 
Ad hoc caput refer Alceum Athenzi X. p. 450. B. 
τέψγε συεύμονας οἴνῳ, τὸ γὰρ ἄστρον “σεριτέλλνται, 
ἁ δ᾽ ὥρα χαλεπὰ, eárra δὲ dpa ὑπὸ καύματος. 
Jbid. C. 
Μηδὸν ἄλλο φυτεύσης erpórsoos δέγδρεον ἀμπέλῳ. 
Ibid. D. XI. 48:. A. confer Porfonum ad Eurip. Med. 494. 
“εἰνωμεν τί τὰ λύχν ἀμμέναμεν 5. δάκτυλος ἁμέρα᾽ 
[»αδδ᾽ ἄειρε (ἀνάειρε 430.) κυλίχναις μεγάλαις αἱ τὰ σον» 
᾿ κίλλης (ποικίλα 430) 
οἷνον γὰρ Σεμέλας καὶ Διὸς υἱὸς λαϑικαϑδέα 
ἀνϑρύνεοισιν ἔδωκ᾽, ἔγχει κίρναις ἕνα καὶ δύο 
eria καχκιφαλᾶς à δ᾽ ἑτέρα τὰν ὑτέραν κύλιξ 


ὠϑείτω. 
Eundem apud Ariftotelis Polit. TII. 10. 
᾿ “ὃν x&xosreirQidu. 


YIorraxóv πόλεως τᾶς εἰχόλω xal βαρυδαΐμονος 

ἰστάσαντο τύραννον μέγ ἐπαινεῦντες ἀολλέες. 
Scolion apud Athenzum XV. p. 695. B. 

᾿Αδμήτον λόγον, ὦ Taigt, μιαϑὼν, τοὺς ἀγαϑοὺς φίλει, 

τῶν δειλῶν δ᾽ ἀπέχου, γνοὺς ὅτι δειλοῖς ὀλίγη χάρις. 
1014. D. . 

σύν μοι eins, συνήβα, συνέρα, συστεφανηφόρει, 


σύν" μοι "μαινομένῳ paire, dUr σώφρονι σωφρότει. 


ΝΟΥ. K.p. 69. al 


Quomodo re&e citavit Bentleius ad Menandrum p, 56. 


Ibid, D. 


Ibid. D. 


Ibid. E. 


Ibid. F. 


ὑπὸ erarri λίϑῳ σκόρπιος, ὦ ᾽ταῖρ᾽, ὑποδύεται" 
φράξιυ μῇ σε βάλῃ, τῷ δ᾽ ἀφανεῖ σᾶς ἔσεται δόλος. 


ἃ ὃς τὰν βάλανον τὰν μὲν ἔχει, τὰν δ᾽ ἔρωται λαβεῖν" 
κάγὼ «aida καλὴν τὰν μὲν ἔχω, τὰν δ᾽ ἔραμαι λαβεῖν. 


evóprm καὶ βαλανεὺς ταὐτὸν ἔχουσ᾽ ἐμπιεδίως ἔϑος" 
i» ταὐύτᾷ «ví τόν τ᾿ ἀγαϑὸν, τόν τε κακὸν Mn, 


ὅστις ἄνδρα φίλον μὴ τὩροδίδωσιν μεγάλην ἔχει 


τιμὰν, ἔν τε βροτοῖς i» τε ϑεοῖσιν κατ᾽ ἐμὸν νόον. 


Caeterum obfervatione dignifhmum eft, hanc verfüuum Antifpafti- 
corum fpeciem, una cum Glyconico, et Afclepiadeo, inter Cho- 
riambicos a 'Terentiano Mauro p. 2441. numerari : 


Carmen Pierides dabunt. 
Hoc metrum cboriambicum eff, 
JS uod pars baccbiacum vocant. 
Hinc primas capiti duas, 
ANeonon et totidem ultimas, 
Excrementa magis putant, 
Nec ducunt numero pedum ; 
Sunt bac carmen, item dabunt. 
Solum Rierides manet, 

SDuod reddit geminum pedem, 
Dicust quem cboriambicon : 


. uia longam fequitur brevis, 


Claudit longa brevem alteram ; 
ANam des longa 3, altera 
Junc?a pof. fibi confona. 

Sic ponunt medium pedem 
Primas snter et. ultimas, 
Carmen Pierides dabunt. 
Pars prima bic varie folet 
S m modo fumere : 
Jdem [cepe et 1ambus efl : 
Hoc de Septimii potes 
Junctis nofcere verfibus : 
Geritque intus in oppidum 


. Anhelos Panope greges. 


"Alter confimiles dedit : 
Opima adpofui fenex 
Amori arma feretrio. 
Trocbeum quoque fic locat ; 
Purpurz leguli fenes 
Intus hic ibi confitum .eft. 


X4 


313 


NOTE. X. p. 60. 
Utque efl mobilis bic locus, 


Immotus manet ultimus : 

Na bic femper iambus ef : 
Tendunt latius boc gems, 

JDuos ut cboriambicos 

Includant medios pales 

Ea fit verfus ad bunc modum, 


Carmen end dulcifonum dabunt. 


Duplex bic cboriambus eff, 


Primus Pierides, dulcifonum fequens ; 
Bic carmen rius efl ; finis item dabunt. 


Ut pes bare babuit prior, 

Sunt qui tradiderint ultima «erfui 
Tanquam pentametro fyllaba ta fit ; 
Quam fi reflituas pentasmetrum fore 
Carmen, Pierides dulcifonum dabunt, 
Carmen Pierides dulcifonum dabitis, 
Ut verfus quoque fic conftet Horatii, 
Mecsnas atavis edite regibus, 
Mecznas atavis edite remigibus. 
Ujque autem videas boc ] a de, 
Ut metri genus boc vatibus inclyti 

Non uno, aut gemino confliterit pede, 
Verum in tres etiam confimiles eat, 
Claufos in medio partibus exteris, 
Quod jam pentametri non patitur modus ; 
Nam fic tres videas effe pedes datos, 


Carmen Pierides dulcifonum fi mereor dabunt. 


His eff omuibus iu. fuis 
Libris ufus Horatius. 
Quo dicam et quotiens modo, 
Nam primum minime fuo 
Solum carmine protulit, 
Ut «ates alii. folent. 
Exemplum Senece dabo ; 
"Thebis leta dies adeft, 
Aram tangite fupplices : 
Pingues czdite victimas. 
Tales continuos legis. 

. Hunc preponit. Horatius, 


Fpodum ex geminis fubjicit alterum : 


Exemplum fat erit. femel 

Nos boc ponere ; eeeterum 

Bis in carminibus fuis 

Hunc fervat flabilem modum, 
Sic te Diva potens Cypri, 


Sic fratres Helena, lucida fidera, 








NOTE. X. pp.60.61. 818 


Sic te Diva potens Cypri, 
Hic unus cboriambus eff : 
Sic fratres Helenz, lucida fidera, 
Hic interpofíti duo. 
Talem quem geminis perfpicis effici, 
Servat carminibus perpetuum tribus ; 
Quorum exordia quum praedita «deris, 
Stabit continuum confimili modo, 
Mecznas atavis edite regibus. 
Exegi monumentum «sere perennius. 
Donarem pateras grataque commodus. 
Nec non continuos tres pariles dedit 
Verfus, et cecinit poft alium brevem, 
Es uno. fimili pede : ' 
Ufufque eff genere boc carminibus novem, 
Quee funt talia, quale eff modo quod dabo: 
Seriberis Vario fortis, et hoftium 
Victor, Mzeonii carminis alite, 
Quam rem cumque ferox navibus aut equis 
Miles te duce gefferit. 
Tres binis pedibus cernimus editos, 
Unum quartus babet pedem : 
Hanc docli tetracolon vocitant flropben : 
Nam pofl quatuor bos altera wertitur 
"Ad legem fimilem confimilis firopbe : 
In qua funt alii quatuor boc genus 
Verfus, ex quibus bi funt. fibi tres pares. 
'oPramifi, binos qui capiant pedes, 
Unum quartus 1n omnibus. 
Jam quem perficiunt tres medii fic cboriambicum, 
Tales continuos carminibus compofuit tribus. 
Tw ne quzfieris, fcire nefas, quem mihi, quem tibi. 
Nullam, Vare, facra vite prius feveris arborem. 
O crudelis adhuc, et Veneris muneribus potens. 
Binas bic ccpit totque itidem deme noviffimas, 
Fient in medio perfpicui tres cboriambici. 
dt verfus meus efl quem fimilem compefui ex tribus : 
Carmen Pierides dulcifonum, fi mereor, dabunt, 
Eti fupra pofiti fic quoque funt duo, 
Carmen Pierides dulcifonum dabunt, 
Ex uno quoque fic fuit, 
Carmen Pierides dabunt. 


P. 61,2. Nefcio an inter pentametros numerari debeat Alcsi 
fragmentum apnd Athenzum XIV. p. 627. A. B. hac menfura; 


---vle-vo-|---ov]vou-v-]--vo- 


μαρμαίροι δὲ μέγως δόμος χαλκῷ «üca δ᾽ "Αρῃ κεκόσμηται στέγῃ -. 


814 NOT JE. XI. p.03. 


λαμπραῖσιν κυνέαισι, κατνῶν λευκοὶ καϑύπερϑεν ἔππεειοι λόφοι 

γεύουσιν, κεφαλαῖσιν ἀνδρῶν τἀγάλμωτα" χάλκεαι δ᾽ αὖ πασσάλοις 

κρυπτοῖσιν “ερικείμεναι λαιμιερριὶ κναμῆϑας, ὥρκος ἰσχυρῷ βέλευς᾽ 

ϑώρακές τε νέων λίνω, καὶ κοῖλαι δὲ xaT ἀσσίδες Pr anm 

«ὰ; δ᾽ αὖ Χαλκιδικαὶ σψάϑαᾳι, «o δὲ ζώματα σολλὰ καὶ κυπεατ- 
Tid. 

τῶν οὐκ ἔστι λαϑίέσϑ᾽, ἐσωδὰ eremi ὑπὸ Fipyes ἔσφαμεν τόδι. 


— DÀ 


CAP. XI. 
De Ienico a. Majore. 


Ρ. 61. JONICUM morum, inquit Potius, p. 2658. duples 4. 
Unum ἃ majore, quod fpondeo couflat et Ayrrbicbio, alterum a minore, 
conflans ex periambo e /pondea. — Jonicum eugjus iuardum puro loni 
Jeanditur, 
μῆ μοι λέγε, 
-—-" Juwuy 
Interdum foluta longe prima componitur, ut fot ex .anapepfto et. fyr- 
rbicbio, 
ἑκωτόνξυγε. 
uu- l vu 
Interdum duabus longis. folutis, τὰ fit compofitum ες proceleu/matico et 
pariambo, 
buxo pues. 
vvuo vu] vo 
eommifcetur buic metro et ditrocbeo, et cborio, fed tribracby, 
* κάλλος ἅμωχον. 
- V wu QU 
et a cborio, fed tribracby, et trocbazo, 
φΦιλοχορεύτα. 
. vuvuuj-u 
Sed omnibus pedibus temporum fex, finem tamen. babet. aut in [βοπ- 
deum, aut in trocbeum, quod etiam Sotadeum metrum dicitur, de quo 
Jub exemplo poftea. traclabimus. — Interdum et Moloffos omnes. ῥαδεὶ, 
unde et. Molofficum metrum boc dicitur ; nam. prima longa. moloff jo- 
luta facit Ionicum. minorem noviffma majorem. "Marius Victorinus 
Ῥ. 2536. lonius a majore, quem Mufici ἀπὸ μείξονος vocant, conflat, 
ut fupra docuimus, ex duabus longis fubjetfis fibi totidem. brevibus i 
sd efl, ex Spondeo, εἰ Pyrrbicbio, vel ex Male[fo wovifftma ejas longa 'π 
" duas Üreves divifa, quem merito utraque. lonica admitéunt. — Ex qm 
intelhgitur. in.bis πε et Thofin non in. equalitatis, fed,in duph τας 
lione «onfifutee,. Nam fupra. docuimus «a «ffe optima metra, que guo 


. 








N»2 T JE. XI. p.62. /^— 3,5 


litatis ratwne. confiant, propter quod. utrumque boc lonicum quando en 
* dupli ratione fubKffit, mags Ribytbmis quam metris proximum eft. Ad- 
auti autem. folutionem duarum. praecedentium longarum, varie: nam 
jrime longe folutio [yllabee faeit ex Απαραβο et Pyrrbicbio conju- 
gationem ; fecunda «vero ex Daclylo et Pyrrbicbto babebit. copulatio- 
sm, gus Junt communes. utrifque. Tonicis.— Nam ὶ tertiam. longam 
minoris lonici in duas breves dividas, fit ex. Pyrrbicbio et Anapeeffo 
confugalio ; fi. autem. quartam, ἐς Pyrrbicbio et Daclylo, temporibus 
dumtaxat in fua. menfura. ac fpatio, quo cenfentur. lonici, permanenti- 
bus, — Recipit, ut diximus, et Hipptum, id eff Moloffum, e tribus longis 
dumtaxat in fine, et. appellatur metrum Cleomacbtium, nam fi majoris 
onici duas breves in unam contrabas longam, pari etenim lege ut longa 
i duas breves folvitur, ita due breves in unam longam connecluntur, 
ergo fi. breves 1n unam longam tontrabas, eveniet ut. fequentibus aliis 
longis duabus eju/dem. pedis quinque. continuce longa fyllabee fiant, et 
incertum fit, utrum. Moloffus an [pondeus prior pofitus babeatur.. 4t in 
eo qui a minori efl. lonicus, idem contra cft. Prime enim ejus duce bre- 
«cs conciliatee moloffum facient, debine fequens Icnicus a. brevi - initium 
Jumet, ex quo fit, ut quinque longarum continuatio ejufdem interjectione 
Jecernatur. — Ergo obfervabimus pedem Moloffum majori Jonico ἐπ fine, 
minori autem inira inilia ponere, et. cavere, ne in medietate. collocetur. 
Recpit boc metrum Trocbaicas Bafes, id eft, duplicem Trocbeum, qui 
totidem temporum ef, ficut Iambica bafis, Cboriambicam et 4napesffi- 
cam, quod fieri dicunt, fed. et. vocant, κατὰ συμπάϑειαν. Similiter 
4dnapeflum et. Pyrrbichium geminatos recipit, adque et. Tribracbyn 
eum Trocbero, feu contra mutato fitu, fociatos dumtaxat admittit, quod 
Jit, ut fupra offendimus, cum longe folvuntur in. breves, etiam in Tro- 
cbaica conjugatione, quam famihariter. fufcipit, quee conjugatio pedem 
tetrafyllabum. Ditrocbagum, id eff, duplicem Trocbeum, quem Dicborion 
8$ Oratore Cicero. nofler appellat, efficit. Ionicum. metrum quidam a 
genere bominum vocabulum. accepiffe. exiffmarunt, quod in Riyibmo et 
Jatis prolixum et fatis molle, ficut ejufdem gentis bomines. affeverantur. 
Scanditur autem per dipodias. Plura vide in Terentiano p. 2428. 
Atilio Fortunatiano p. 2694. Diomede p. 505. Nunc exempla quz- 
dam pro more excitabimus; hoc tamen in anteceffum monentes, 
primam horum verfuum fyllabam pro arbitrio poetarum tempore 
uno vel duobus conftare, ' 
Àc primum, dimeter brachycatalectus, Servio Hipgonaciius, So- 
phoclis CEd. Tyr. ) 
896. τί δεῖ με pM 
v vuvj|-- 
910. ἔῤῥει δὲ τὰ 9a. — 
"-"Uuvuj""Uu 
Alia fpecimina praftabunt :Soph. CEd. Col. 675. 1048. 1056. 
1696. Aj. 14. Phil. 717. Euripid. Hec. 903. δορὶ δὴ, δορὶ “«ἔρσαν. 
υυσῳωυ!Γ!Ἠ “5 Oreft. 808. IOOQ. μονόπωλον ἐς ἀῶ. ωὧυςυυ l - - 


Phen. 182. Med. 154. 438. 650. Lklippol. 167. 534. "Troad. 


$106: ΝΟΥ. XI. p.62. 


1069. 1072. Bacch. 403. 567. Heracl. 253. 757 760. 903. Ht- 
len. 1372. Ion. 115. 470. 472. 476. 483. $06. 1105. Herc. F. 
382. 392. 644. 656. 799. Pindarum confulas cum alibi, tum O- 
lymp. IX. 5. 7. 9. 11. 13. 
Epodi vicem gerit in Ariftoph. Nub. 1348. 
σὺν ἔργον, ὦ πρισβῦτα, φροντίζειν ὅπη 
τὸν doa κρωτήσεις. X. T. λ. 
vide et Antiftropham. Confer etiam Theocriti Epigr. XVII. ia 
Epicharmum. Sed frequentiffime cum dimetris catalecticis copu- 
latur, quorum lex et ratio cuivis patebit percurrenti fequentem ex 
Ariftoph. Ecclef. 280. fqq. cantum, partim ex MS. Ravennatis 
le&ionibus, partim ex Dawefii et Porfoni conje&uris emenda- 
tum. 
χρορῶμεν εἷς ἐκκλησίαν, ἄνδρες, ἤφείλησε γὰρ 
ὃ ϑεσμοϑέτης, ὅς ἂν 
μὴ eve) evárv τοῦ κνέφους 
ἤκη κεκονιμένος, 
στέργων σκοροδάλμη, 
βλέπων ὑπότριμμα, μὴ 
δώσειν τὸ τριώβολον. 
σὺ δ᾽, ὦ Χαριτιμίδη, 
xai Σμίκυϑε, καὶ Δράκηφ 
ἕπου κατεαπείγων, 
σαυτῷ «ροσέχων, ὅπως 
μηδὲν «“αραχορδιεῖς 
ὧν δεῖ ΤᾺ κα δεῖξαι. 
ὅπως δὶ τὸ σύμβολον 
λαβόντες ἴποιτα αλη- 
σίον καϑεδούμεϑ᾽, ὡς 
ἄν χειροτονῶμεν 
iva. HE ἂν δίη 
τὰς ἡμετέρας φίλας. 
καίτοι τί λίγω ; os 
yàg χρὴ | ὀνομάζειν. 
: Antiflroph. ds 
' ὅρα δ᾽ ὅπως ὠϑήσομαι τούσδε τοὺς ἐξ ἄστεος 
ἥκοντας, ὅσοι WpoToU 
μὲν ἡνίκ᾽ ἔδει λαβεῖν 
ὑλθόντ᾽ ὀδολὸν μόνον 
καϑῆντο λαλοῦντες 
ἐν τοῖς στεφανώμασιν. 
νυνὶ δ᾽ ἰνοχλοῦσ᾽ ἄγαν.᾽ 
ἀλλ᾽ οὐχὶ, Μυρωνίδης 
ὅτ᾽ er ὃ γεννάδας, 
οὐδεὶς ἂν ἐτόλμα: 
τὰ τῆς σόλεως Oo 


ssi», ἀργύριον φέρων, 





N'O T JE. XI. pp. 62.63. 317 


ἀλλ᾽ ἧκεν ἕκαστος 
ἐν ἀσκιδίῳ φέρων 
sui», ἅμα T ἄρτον αὖ, 
καὶ (πρὸς) δύο κρομμύω, 
καὶ τρεῖς ἂν ἰλάας. 
γυνὶ δὲ τριώβολον 
ζητοῦσι λαβεῖν, ὅταν 
φράττωσί τι κοινὸν, ὥσ- 
$e πσηλοφοροῦντις. 
Si plura quieres, adi Ariftophanem Ran. 451—462. Equit. 1108 
—1147. Àv.1730— 1739. Pac. 1329. ad finem. Recte autem 
monet Dawefius, p. 298.  ** Hoc. metrum eorum in numero ve- 
** nire, quorum ultimis fyllabis nulla .permiffa eft licentia prae- 
** terquam in claufula catalectica." 

Ex T'ragicis fequentia loca merentur conferri ; Sophocl. CEd. 
Tyr. 661. 1096. Col. 675. 1044—6. Electr. 486. Antig. 789. 
Trach. 647. 953. Aj. 600. 881. 1208. Euripid. Hec. 470. 471. 
899. 905. Phen. 216. Med. 85o. Hippol. 556. Bacch. 158. 
Heracl. 373. 752. 759. 775. 916. Helen. 1123. 1124. 1569. lon. 
480. 481. Herc. Fur. 355. 652. 687. Electr. 439. 711. 732. 
Pindarus Olymp. 1X. init. 

τὸ μὲν ᾿Αρχιλόχου μέλος 
U Q0 " JQJuj-" v^ 
φωνᾶεν ᾿οΟλυμπίᾳ. 


P. 62, 10. Dimetros acatale&tos exhibet Euripides in Med. 
152. 
5 τί τοι ποτὲ τᾶς ἀπλάστου 

κοίτας ἔρος, ὦ ματαία, 

σπεύσει ϑανάτου τελευτάκ᾽ 

μηδὲν τόδε λίσσου. 

vide et Antiftropham. Adde Soph: CEd. Tyr. 885. 887. Col, 
1214. Antig. 605. 783. 784. 790. 840. T'rach. 633. 957. Aj. 
598. 625. 1207. Eurip. Hec 452. 454. 455. 474. 47 5. 638.654. 
904. Oreft. 180. 807. 823. Med. 433. 435. 436. 437. 644. 645. 
651. 845. 846. 848. 849. Hippol. 555. 764. 766. Heracl. 360. 
361. 376—380. 898. 914. 915. 917. 918. 921. Ion. 187. 209. 
1097. Herc. Fur. 353. 646. Electr. 734. 735. 737- 


P. 65, 13. Trimeter brachycatalectus, Servio Praxileus, eft So- 
phocl. CEd. Col. 669. " 
ixov τὰ κράτιστα γᾶς ἔπαυλα. 
Antig. 130. | 
ἄλλοις ἐπενώμα στυφελίξζων. 
e "ote yu.uli-- 


318 NOTJE XI.p.65. 


Euripid. Hec. 450. 
ϑοὰς ἀκάτους ier οἶδμα Marte. 
v- vul-» - ul- - 
Ibid. 921. 
ἐπιδέμνιον ὡς σέσοιμ᾽ ἐς εὐγάν. 
vwoueuUu ew £wuvjpe- 


fimilis eft Med. 648. Alia dabunt Hippol. 531. 532. 533. Bacch. 
571. 


P. 65, 6. Trimetrum acatalectum habes Soph. Antig. 606. 
τὰν oU9 ὕπνος aisi evo ὃ σαντογήρως. 
- - v uU -" - ww ν -’σοῳ e 
Vide ejufdem fabulee 614. 

P. 63,13. Ceteras omnes Ionicorum fpecies celebritate fua 
praftinxit Tetrameter brachycatalectus, qui ex Sotade, Poets 
Alexandrino, (vide not. ad I. 3. p. 8.) nomen traxit, Ac primum 
huc transferam Terentiani Mauri verba, p. 2427. fub eadem ver- 
fuum forma precepta [ua íuavifüme canentis. Qui, poftquam 
monuerat verfum hexametrum cafuram habentem Hephtheni- 
merim, in duo commata [ic diffecari, 

Arma virumque cano Troje | Qui primus ab oris, 
Multa quoque et bello patfus | Dum conderet urbem. 
Inde toro pater 7Eneas | Sic orfus ab alto. 
ita pergit ; 

Comma ad pofferius verfus fí do pariambum, 
Ipfum et rurfus comma loco, ac fc expleo verfum; 
Fiet. lonicon boc ἀπὸ μείξονος ut modo cernes, — 
Si pariambus ego, aut modo, ve] puto (quem dabimus) fet, 

Qui primus ab oris, ego qui primus ab oris: 

Dum conderet urbem, modo dum conderet urbem : 

Sic orfus ab alto, uto fic orfus ab alto. 

S'am porro tenes quod tibi dico bis locandum, 

Non verba eadem dicere, fed pedes eofdem. 

Tres ergo pedes perfpicis in commate primo ; 

Spondeomn euim. Jubfequitur pes pariambus, 

Spondeos item claufula fit commatis bujus. 

Hoc | fó repetens talia cola copulabis, 

Bpondrus erit tertius, idem quoque quartus. 

Dum conderet urbem dum conderet urbem, 

Cernis pariter quatuor adJonare longas : 

Has 44 veniens in medium pes pariambus 

Difcriminet ipfas, licet ex (2 tamen ambas, 

νον bic erit. extrinjecus satepfitus allis : 

Sed qui medius jam. fedet in.commate primo, 

Dum conderet urbem, medius fit pariambus, 

Fiatque neceffe efl, Merum commate jusclo. 

Ergo in medium rite datus cola hgabit : 





N Oo T JE. ΧΙ. Ῥ. 68. 316 


Namque efficit ut quee medo cola diffdebant, “ 
Alterna fimul tempora dent bina quaternis. 

Nunc redde mibi, quod «olo te tenere femper, 
Longam in geminas. fepe breves. folere fols. 

Nam fepe cadit daciylus bic, fepe anaperfius 5 

ΟἹ poferwr Jyllaba, «xl prior foluta eff. 

Cedit quoque «el longa brevi, brenfoue longee ; 
Nam quee «vicibus tempora commodant, refumunt ; 
Mifcentque trocbeeos fine fraude feepe plures ; 
Spondeon enim duo facimnt, et pariambon, 

Verfoque dabunt ordine δὲ bi duos trocbeos. 

Nec tres modo, fed quinque etiark videbis effe. 

Dale verficulos quo tibi res magis probetur : 

-- - Uw. e VU wv d» s ὦ ^w 
Urbem tenu | em fovent o | pum benigni | tate. 
Hoftem tege | re eft paratus | et ftat ipfe | nudus. 
Efl unus Ion bic datus, et quinque trocbei, 

Vel quatuor infunt; quoniam feprema femper 

Et longa brevi fufficitur brevifque longe. 
Nil'autem oberit temporibus iciffitudo, 

Nec enim numero pendere metra. [yllabarum, 

Sua fed pedibus tempora fufficit referre. 

Sic tribracbus intervenit 1n locum trocberi : 

Nam quo fuerint crebrius bi pedes sninuti, 

Vibrare fonum verficulos magis videmus. 

Marius Victorinus p. 2569. 4t vero in Sótadium «verfum plerique 
pedes qui eum. faciunt. molliorem, contra. quam lonicorum lex (6 babet, 
incidunt, Nam idem et dactylum et anapeeflum et trochbeum duplicem 
TEcipit, qui cum interveniant faciantque bunc verfum fatis mollem. ae 

icum, tamen non excedit viginti duo tempora * * * Lego preterea 
epud quodam Sotadium admifífffe in leo trocbei tribracbyn, utpote 
menfura temporum parem. | 

Qua fequuritur exempla ex fuperftitibus Sotadis ipfius frag- 
mentis hic congefta funt. 

Stobeei Flor. XXII. p. 115. ed. Grot. p. 188. Gefn. 

Ei xal βασιλεὺς σέφυκας, ὡς ϑνητὸς ἄκουσον. 

ἂν μακρὰ στύης, Φλιγματίῳ κρατεῖ περισσῷ. 

ἂν εὐιματῆς, ταῦτα «pó σου epo rior εἶχε». 

ἂν χρυσοφορῆς, τοῦτο τύχης ἰστὶν ἔπαρμα. 

ἂν ᾿᾿ὠλούσιος 26 τοῦτο χρόνου ἄδηλος ἰσχύς. 

ἃν ἀλαζονῆς, τοῦτ᾽ ἀνοίας ἐστὶ φρύαγμα. 

ἂν δὲ σωφρονῆς, τοῦτο ϑεῶν δῶρον ὑπάρχει. 

ἢ σωφροσύνη σάριστιν, ἂν μετρῆς σεαυτόν. ᾿ 

Ib. XCVI. 528. Gefn. 397. Grot. Quod primus typis vulgavit 
Aldus in praefat. ad Ariftot. Ethic. Venet. 1498. 

Αὐτὸς γὰρ ἐὼν σσαντογένης ὃ “σάντα γεννῶν, 
οὗ κρινεῖ δικαίως τὰ κατ᾽ ἄνθρωπο» ἕκαστον. 


.ἀὦἀ . 


320 ^ — NOTA. ΧΡ. 6“. 


καὶ γὰρ κατὰ γαῖαν τὰ κακὰ eríQuas ἀεὶ 
καὶ τοῖς μεγάλοις ἀεὶ κακοῖς γέγηϑ ὁ κόσμος, 
ὅτι σ΄άντες, ὅσοι σιρισσὸν ἠθέλησαν εὑρεῖν, 
$ μηχανικὸν ποίημα, ὃ σοφὸν μάϑημα, 
οὗτοι κακὸν εἰς τὸν ϑάνατον τέλος ἐποίησαν, 
. ὑπὸ τοῦ γεννήτορος κόσμου κακῶς σαϑόντες. 
Σωκράτην ὃ κόσμος Φεποίηκεν σοφὸν εἶναι, 
καὶ κακῶς ἀνεῖλεν τὸν Σωκράτην ὃ κόσμος, 
ἦν τῇ φυλακῇ κώνειον ὅτι “τῶν τέϑνηκε. 
Φουλύποδα φαγὼν ὃ Διογένης ὠμὸν τίϑνηκεν. 
Αἰσχύλῳ γράφοντι ἰπιπέπτωκε χελώνη. 
Σοφοκλῆς ῥῶγα φαγὼν σταφυλῆς, πνιγεὶς τέϑνηκε. 
κύνες οἱ κατὰ Θράκην Εὐριπίδην ἔτρωγον. 
τὸν ϑεῖον Ὅμηρον λιμὸς κατεδατάνησεν. 
Ibid. 
᾿Αγαϑὸς, εὐφυὸς, δίκαιος, εὐτυχὴς ὃς ἂν ἦ, 
τοῦ φϑόνου λαβεῖν δεῖ μερίδα. μῶμον ἔχειν δεῖ, 
“λουτεῖ τις ἄγαν, ἀλλὰ σψάϑος σαρέλαβεν αὐτόν. 
εὐσεβής τις lori», eias δίϑωκεν αὐτῷ. 
μέγας ἱστὶ τεχνίτης τις, ἀτυχῆ σεποίηκεν αὐτόν. 
κἂν ἐπὶ τὸ μέγιστον δίκαιος κριτὴς ὑπάρχῃ, 
δεῖ τὸν φύσει νικώμενον, ἄδικον αὐτὸν εἰπεῖν. 
«λούσιός τις ἰστὶ, τὸ μέγα erri a φοβεῖται. 
ἰσχυρὸς ὑπάρχει, νόσον “εῖραν εὐλαβεῖται. 
ἡμέρας μιᾶς ἀλυκία, μέγ᾽ ἰστὶ κέρδος. 
τί γὰρ ἐσμὲν ὅλως, ἢ σοδαπῆς γεγόναμεν ὕλης 5 
στόχασαι κατὰ σεαυτὸν τὸ βιωτικὸν νοήσας» 
᾿ ἐκ τίνος ἐγένου καὶ τίς εἶ, καὶ τίς σάλι γίνη. 
Tit. CI. p. 552. Gefn. CIIL p. 427. Grot. 
ὃ evírn; Dasiras, ὃ δὲ «λούσιος φϑονεῖται. 
ὁ μέσος δὲ βίος κεκραμένος, δίκαιός ἰστιν. 
αὐτάρκεια «ydo erpóc «rici ἤδονὴ δικαία. 
Tit. CVI. p. 570. Gefn. CVIII. 455. Grot. Male appictum 
eft lemma in ed. Gefner. 
«“σλειστάκις ἀδικούμενός τις ἦν ἀδικοῦντι καιρῷ 
ἀνέχεταί τις ὃ μὴ ϑέλει, διὸ Φέρει γενέσϑαι. 
Tit. CXIX. p. 602. Gefn. CXXI. 493. Grot. 
e&vrus (δὲ) λιμὴν τῶν μερόπων ὃ ϑάνατός ἰστιν. 
Athenzi XIV. p. 621. B. 
ὃ δ᾽ ἀποστιγάσας τὸ τρῆμα τῆς ὄσισϑε λαύρης, 
ἐκ δινδροφόρου φάραγγος ἐξέωσε βροντὴν 
ἠλέμωτον, Oxoimy ἄροτὴρ γέρων χαλᾷ βούς. 
Lycophronides Athen. XIII. p. 564. B. οὔτε παιδὸς ἄῤῥενος, en 
Φαρϑένων ᾿ 
' τῶν χρυσοφόρων, οὐδὴὲ γυναικῶν βαϑυκόλιων 
. καλὸν τὸ πρόσωπον, ἀλλὰ κόσμιον πεφύκει. 





NOT “5. XII. p. G6. 821 


CAP. ΧΙ], 
De lonico a minori, 


P. 66. Diowzpzs P. 505. onicus ménor conflat ex bomonyma 
podia, in qua antecedit Pyrrbicbius, fequitur. Spondeus, el “παρα. 
Jus, vel daciylus (fic repono pro lect. vulg. e£ gyrrbicbius) Nonnun- 
quam et κατὰ συναίρεσιν brevium. [yllabarum Moloffus interponitur 5 et 
15 dimetris quidem, cum prior bafis pentajemos fuerit, id efl, temporum 
quinque, erit. fine dubio fecunda beptafemos, i. e. temporum feptem. 4 
dimetro in trimetrum ampliatur. Marius Victoripus p. 2539. Jonicus 
minor, quem Mufici ἀπὸ ἰλάσσονος ocant, contrario quam fuperior fitu 
temporum, priorem babet pariambum, Jequentem fpondeum, et boc invi- 
cm. Ut fuperior fine fie currens ad-eque Spondeo terminatur, μὲ 105 
tico congruit: nam femper affejant bi longis [yllabis terminari, qui 
cum dsvifus efl, integris Syuygiee, ex qua conflat, temporibus effzratur, 
Que fi velut ad Hbytbmum digeffa decurrunt, aptior ac pulchrior ba- 
lebitur. Ναπι folutis longis, féve utraque ejus, frve alterna in duas 
breves, feu contra connexis in unam longam duabus brevibus, vim pro« 
prie uaturee modumque corrumpit, atque ex Je dyverfa genera, fpeciof- 
que producit, | Unde plerumque recipit. in. principio verfas. Baccbium 
Jongis incipientem, et. Paeonem tertium, quorum. uterque quinque tempo- 
rum [patio extenditur. — Catalecium autem fit. Anapesflo, aut eo qui 
4mphibracbus vocatur. | Huic cum effe fena tempora in fingulis con» 
Jugationibus, utpote lonicorum, oporteat, neceffario Trocbeus aut. ejut 
Bafis annecletur, ea. contemplatione imminuta, μὲ Dipodie fuperioris 
tempora ex fubditis compleantur. 14 Greci ἰπίζινξιν, id eff, conjuga- 
lionem, vocant, eo quod priorum pedum. Bafin uno tempore breviorem [85 
quentis Syzygicee compleat fyllaba, quee pro brevi, licet natura longa fit, 
ulpote prior Trocban, accipienda efl, fii. quidem unius temporis fupple- 
mento lonica bafis indigere videatur, etenim. buic metro rbytbmica πᾶς 
fura accidit. — Hujufmodi autem inter (6 συζυγίας paffionem, five coma 
munionem, Mufici ἀνάκλασιν vocant, et metra, β qua forte adverterint 
talia, ἀνακλώμενα appellant, quod. retrorfum inchnantur, ut in quibuJ-. 
dam faltationum geffi.ulis noffra corpora pone pandantur. — Sed ut ἐπα 
emplo doceam, erit boc colo ἀνακλώμανον, 
Cybele rotabo crines. 
Hic το, licet. fit brevis, pro longa accipietur, Cybele το, Nam detrac- 
tum unum tempus fequentis [yzygie ex initial fyllaba buic impartietur,. 
ne fat prima [yuygia envráxporos, fequets ἱπτάχρονος. Igitur fecun- 
de conjugationis prima [yllaba quce debet effe brevis, mutatur, ea lege, 
ut vins fue proceritatis quafte [yllabe brevi, que eff ultima primae 
emjugationis, impartiat, et ipfa quidem brevis remanet facla unius tem- 
peris, fuperiorem. autem a [4 Jpllabam, que fuerat. brevis, commerite 
Jes proctriiatis extendit. — dc ya Jit Tonicum ἀνακλώμενον; ut 6f, 
Y 


828 NOTE. XII. p.66. 


Paphias amor columbas. 

Nam mor, Jeeundar conjugationis initial JDilaba, brevis natura, 
u£pote in Tonico a sninore ὁ & deberet, derboato im fe fuperiris fyllabe 
tempore ἀνακλάσει inter Syzygias facia, Trocbaicam Bafin lonico fub 
; que Bafis fecundum utrajque Sygia,, id eft, primam et Jecun- 

dam, fub bac lege werfabitur. ΑἹ δμδα nofler, qui snter. snetricos au- 
toritatem primae eruditionis obtinuit, infjflens elio i veffigiis, qui inter 
Qrecos bujufce artis gy aut primus aut folus efl, negat Doc vitium, 
ut quidam afferunt, Rbytbmicum fore, fed mage metrica. ratione cn- 
tingere, per ἰπυπλοκὰς, id cfl, metrorum. inter fe. amplexiones, vt 
ων docuhtrus, undue euenit evenit. — Nam τετραδικὴ ἐπνκλοκὴ δὶ ha- 
δικὰ, id eft, amplio, buic «verfui, qui Yonicus. ἄνα 
κλώμενος tocatur, doverfitdtom varietatemque Jecerunt. — Eienim νη 
Jpaffiza et Cheriombia et utri lorica metra de quadra. atmplexiose 
Jfabfftunt : lambica «ero et Trocbaica, ficut fupra. docutmus, duaria. 
FErvenit autem ut. Choriambica et Antifpaflica lambicis confug ationibus, 
lonicis «ero Trocbaice, quee funt dyverfarum amplexionum, mifceantur. 
Unde accidit, wt confifione eorum metrorum, quee ex diverfis amplesio- 
- fibus éinformantur, pu mad inter Syzypias pajFo Foe communio, qux 
ἀνάκλασις a Mufcis dicitur, merito eventat, et. varietas sverfui de em- 
plesionum differentia fiat, Nam β puro Üboriambo primam decutiay 
Pollaham, Jft omne, quod refiduum eft, Ionicum a minori: et yuv/am, f 
Jonico a. minori [yllaba una sutiletur, quod. remanet Antifpaflicum de- 
prebendas. — Item ablata Antifbaflico prima plato, loricum a majori 
perficiet. — Verum boc tunc accidit, cum purus. eff Cboriambicus verfus. 
y enim contra cum interpofite lambicee conjugationes reperiuntur, bs 
illa quadre  amplexionis ínfringitur, drverfique generis. admixta am- 
plesone nafcitur ito varietas, ut preecedens colum cum eff? fena tempora . 
gulis conyugatiomibus oporteat, pentafemum fiat, fequens vero bop- 
tajomo Jubfflat. — Recipit. autem. Moloffum εἰ Anapeeffum, Μά raro, 
Jundo Pariambo, et Daclylum, feritur autem per Dipodiam. Eft uaqut 

Démetrum Adcatalecfum tale, 
Viret alte coma lato. 


*. 


Trstmeirum cero bujufmodi, 
Procerum quis Cererem non colat ztgris. 
Tétrametrum vere bujafnodi, | 
Modo qua prona per /Emi fugit et pafcua tondet. 
vo - jov --[Jeo- -[υυ- - 


Tetrametrum. autem. cataleclicum qrpiofun £f apud Phyynicbum.aute- 
rem veteris Comadie, quod eff tale, 
Vocat /Etnz fuper altum caput acris choreas, 
νυ - - Uo 7 - qq uw Uu. 
Trimetrum fane. bypsrcatalatjum mem veptrios. pupvm.- guaude, ὑπ fune: 
"Aatifpaftus occurrit, uude ob boc ejus tatur af νόμον diague-loc se 
trum δὲ͵ x puris ἐμάς ut efenlimus, cogo, et sdnmimi quisdan 





N OT JE. XII. p. 6ff. 523 


pedibus. conjegalut: boc Graeci ἐπίμικτον, nos risum dicimus, qup 
Jfeguentius ueteres quam juniores ufi. fofcuntur, cujus. pauca. exempla 
Jubyiciam. — Trimetrum autem Acalalefum incondike compofitionis tale 
. Salamina agit aequoris procellis, 
ltem qui a Ditrocbeo incipit, 

Csede puberes meos Stcaniz colonos. 
lion quod primom conjsgationem. imtesram. babeat, fbguentemy antem 
temporim quatuor, tale eft, 

' Sacerdonto gradivo. 

Jtem quod inter initia fafta colletiiona brevium pto Yonico Moloffum ac- 
éipit, eri tale, - ' 

Ararin fic fuper altum. 
Plurimi autem tem Tragici quam Comid, fed et. Lytici poete. bujuf- 
sodi cempofitionum diverfitate Rbere αὐ funt..— Inter. hec fi Tetra» 
enetri Catalechici, qui in bujufmodi metto babends funt, longas in 
breoóes iut, metrum. efficient Galliambicum, diclum, quafi γάλλων 
ἰαμβοὶ, id efi, maledila, quibus nonnunquat convitiantur. — Idem. ei 
metrotacon, (ὅπ, st quidam, Baccbiacon ἀνακλώμενον. Cufus &xenplum, 

remulos quod effe Gallis habiles putant modos. 
Sui ex duobus colis, id efl, dimetro Acatalecfo fubjuntto ditnétro Cata- 
lecfico vonnexus babetur, ut eft, 
Segetes meum laborem. Segetes meus Tabor. | 

Subfiflit ex panambis admixtis Trocbzis, fcut ditum eft, aherna vice, 
cum longis breves, aut brevibus longe fubjictuntur. — Memineris tamen 
ἐξ Tribrachyn Joco Trocheri boc metrum, fi necefftas. pofülarit, admit- 
tere, neque aeccrofcentis fyllabe numerum, cum in teriporibus omnis ratio 
cuffodiatur, offwere, ut boc. Galliambicum, quod. folutiona complurium 
Jpllabarum compofitum eff. — Ut, | 

Volat agiliter, funt * * * * 


Bentleius ad Horat. Carm. 111. xii. 1, ** Pes metricus ex qua-, 

* tuor fyllabis conftans, quorum priores duse breves, pofteriores 
ἐς Jongse funt, ut Diomedes, metuentes, Cytbérece, Graecis ᾿Ιωνικὸς ἀπ᾿ 
** ἰλάσσονος, Latinis Jonicus minor appellatur, — Hoc unico pede to-. 
** tum carmen ab initio ad finem ufque decurrit: quale unum ab. 
* Alcmane olim compofitum effe narrat Hepheftion p. 66. cujus 
** hoc initium : 

"Exaroy pi» Διὸς υἱὸν τάδε μῶσαι κροκόπειλοι. 
** Kt a Sappho alterum, quod fic incepit, 

Τί pa ΤΠανδιονὶς ὠράνα χελιδών. 
“ ab Alceó vero πολλὰ multa confcriptá effe idem teftatur. Prze- 
** terea et duo genera fuiffe ait (p. 120.) horum carminum Tonico-. 
* rom: unum (id ἐξ ὁμοίων vocat) quod nullo certo pedum nu- 
** rnero claudebatur : fed ubicumque autori vifum eft, vel pedem 
** fiftebat, vel pari tenore ultra procedebat : quale crediderim Alc- 
** manis illud et Sapphus fuiffe, folis Ionicis conftans, caetera legi-, 
* bas íolutum. Atque: hujas: generis unum exhibet Terentiatius 

v3 | 


$24 NOTE, XII. p. 66. 


** Maurus, fuumne an forte Septimii Sereni equidem nefcio, p. 
** 3428. 
* Diomedem modo magnum dea fecit, dea. bells 

Dominatriz, Pbrygas omnes ut in armis fuperaret. 

Patulis agmina campis jacuerunt data leto, 

Pavidi tergaque dantes petierunt trepidee marnia Trojae. 
“ Ubi vides pedum numerum non εἴς definitum, fed carmen per 
** fynaphiam, ut vocant, quoufque velit, progredi. Quod et antea 
** nos docuerat p. 2416. | 

Non verfibus ifud, numero aut pedum, carciant : 

Sed continuo carmine, quia pedes gemelli 

Urgent brevibus 101 numero fugando longas : 

Idcirco «ocari voluerunt συνάφειαν. . 
* Alterum Ionicorum genus, quod κατὰ σχέσιν vocat Hephaftion, 
** certo eorundem pedum numero incedebat ; quo fimul ventum 
** erat, claudebatur fententia: atque inde rurfus exordiens pari 
* iterum numero decurrebat: quis redditio et revolutie (ἀνταπόδοσις 
** καὶ ἀνακύκλησις) toties iterabatur, quoties voluit auctor carmi- 
* nis; ea lege, ut neque pauciores neque plures pedes habuerit in 
* claufulis fequentibus, quam in prima babuit. Tale, inquit, 
* erat Alczi carmen, cujus hoc initium, 

Ἐμὲ Qua», ipi ψασᾶν κακοτάτων πόδ᾽ ἴχοισαν. 
** qui locus obiter corrigendus eft: MSti quos vidi, παῖδ᾽ habent, 
*' non «9^ Íolenni errore a: pro s, quia eodem fono efferebantur : 
^ lege igitur, 

Ἐμὲ δειλᾶν, ipd σασᾶν κακοτάτων σεδέχοισαν. 

Με miferam, ma omnium calamitatum expertam.— 
* περδίχοισαν /Eolenfium diale&o pro μετέχουσαν. Addit Hephz- 
“ ftion : "Asrigoc μὲν ὧν τις φήσειν ἂν αὐτὸ ἰξ ὁμοίων εἶναι, ἐξ ἰωνικῆς 
“ ἀπ᾿ ἰλάσσονος συξυγίας καταμετρούμενον' ἡμεῖς δὲ, ἱπεὶ KATA AEKA 
** ὁρωμεν αὐτὸ συζυγίας γεαμμένον, κατὰ σχέσιν αὐτὸ γείράφϑαι φαμέν 
« Boc eft, Imperitus quidem aliquis boc carmen Alc folutum legibui 
e« yr ercdiderit ; mos ero, cum D&CEM ubique pedibus decurrere οἷν 
« deamus, lege id conftricfum effe pronunciare poffumus. — Ubi in pri- 
** mis obfervandum, omnes cjus carminis claufulas fuiffe decem pe- 
** dum. Inde etiam luce ipfa clarius conftabit, ad Alczi exemplar 
** hanc, de qua agimus, Odam ab Horatio compofitam effe, Quip- 
** pe haec fimiliter decem pedibus Ionicis decurrit: inde rurfus initio 
** capto, ftadium idem metitur, et quatuor ejufmodi decapodiis 
* tota finitur. Porro et illud ex verbis Hephzftionis difcimus, 
* yullum verficuli finem aut divifionem effe, donec ad decimum 
** pedem deventum fit: et proinde nihil referre, utrum tribus, an 
** duabus, aut unica, fi fieri poffet, linea, decapodia quaque fcriba- 
* tur: cunr nulla paufa aut incifio fit ante decimum pedem. Sed 
* quandoquidem charte pagineque fpatium tam longam lineam 
* admittere et continere non poffet; et proinde neceffe eífet, ut. 
“4 decempedalis verfus in partes divideretur; inde dubium ortunt 








NOTE. XII. p.65. 325 


* eft, quibufnam in locis commodiffime fieri poffet incifio. Ubi 
* ridiculum plane et infulfum fe prebuit fcriptor Cruquianus, qui 
*' in medio pede Ionico caefuüram pofuit, et praeterea fexies in tam 
* brevi carmine verfum exire fecit in dimidiatum verbum. At 
*' plerifque placuit, ut in tria membra difcerperetur, quorum duo 
* priora trimetra Ionica effent, tertium tetrametrum ; quo modo 
* omnes hodie Editiones preter Cruquianum exhibent : 

Miferarum eff nec amori dare ludum 

Neque dulci mala ino lavere aut ex- 

animari metuentes patruce verbera linguas. 
* Ita dividunt Marius Victorinus p. 2618. Diomedes p. 510. et 
« 924. Atilius Fortunatianus 2704. Photius 2660. et Scholiaftes 
*. Acron. Verum in ea divifione illud incommodi accidit, quod in 
““ medio verbo ter fiat incifio, inconcinne prorfus et odiofe ; 

Neque dulci mala vino lavere aut es- 

Simul uncfos Tiberinis bumeros la- 

vit in undis eques ipfo melior. Bel- 
** qui& deformitas nebuloni cuidam anfam porrexit, ut immane 
* facinus aggrederetur, de quo mox plura dicemus. Nos potius in 
* his Graecum Hephsitionem fecuti fumus, qui, ut jam vidimus, 
““ primam in Alcso csefuram fecit τετράμετρον, 

"Epi δειλὰν, ἐμὲ σασᾶν κακοτάτων πεδίχοισαν. 
** cui accedit Marius Victorinus p. 2538. 2507. et 2406. ubi ex- 
* emplum Ionici ἀπ᾿ ἐλάσσονος tetrametri acatalecti hoc adducit ς 

Miferarum efl neque amori dare ludum neque dulci. 
* Quorum exemplo priores duos in hac noftra editione fcripfimus 
** tetrametros, tertium autem dimetrum, hoc modo: 
Simul unclos Tiberinis bumeros lavit in undis, 
Eques ipfo melior. Belleropbonte, neque pugno 
Neque fegni pede ictus. 
* Atque hoc pacto, ut in libro ipfo videre eft, nulla linea dimi- 
** diato vocabulo clauditur; neque aliter ab Horatii manu profec- 
** tum effe quovis pignore contenderim. Illud tamen femper me- 
“4 mineris, utcumque fcriptionis commodo verfus dividatur, uni- 
* cum tamen revera cíle, et continuato curfu properare ufque ad 
““ decimum pedem. | 
** Caeterum ineptus eft fcholiaftes Acron, cum metrum boc Sota» 
* dicum dici tradit; unde deceptus vir cetera pereruditus mirum 
** fomnium habet de fcopo et propofito Poétze : quafi Hebrus ille, 
** quem tantopere laudare videtur nofter, turpis et vetulus morbus 
* effet, εἰ Sotadico -boc  Satyricoque rbytbmo ironice fugillaretur. 
* Quippe numquam hoc verfu ufus effe traditur maledicus ille So- 
*! tades: Ionico quidem pede feripfit, unde lapfus eft Acron : fed 
** [onico ἀπὸ μείζονος, five majore, qui contrarius plane eft hujus 
* Carminis pedi, nempe Ionico minori. Hic pofl duas breves 
* totidem longas habet fyllabas; ut Fruziceto: ile vice verfa a 
““ duabus longis exit in totidem breves, ut Contendere. Sotadicorum 
Y 3 


826 NOTJE XII. p. 66. 


** hyec exempla. notifüma font (prster eos Terentiani Mauri hie 
f* obiter citatos) 

Tier μελίην [Πηλιάδα διξιὸν κατ᾽ ὦμον. 

Eis οὐχ, ὁσίην τρυμᾳλιοὶν τὸ κέντρον ὠθεῖς. 
f* Ubi vides non Iambeum ab Heroico magis diffonum effe, quam 

** Sotadicum ab hoc Horatii. Neque levius falluntur ii, qui hanc 
* Oden pede parum  «lalerato procedere. diCkitaat, adeo ut hene 
f* fa&um fit, quod feroel duntaxat Nofter hoc metrum adbibuerit. 
** [mo vero et in primis dulce eft metrum, et longe omnium ope- 
'* rofifümum. — Geminas enim breves et geminas longas, repetita 
** identidem vice, pauciffima verba fuppeditabunt; ut agnofcet, ἢ 
** quis Mvfarum cliens in hoc metro periculum fui fecerit. Unde 
δὲ magis credibile eft, difficultate aperis offenfum Loratium non 
** amplius femel hoc conatum effe, Nam magifter ejus Alceus 
** goa, ut jam vidimus, multa carmina hoc metro detexuit ; εἰ 
** profecto, fi ad lyram canatur, ut emnia hsc chordis focianda 
** erant, mirum quendam leporem habet Ionicus minor κατὰ σχίσιν 
* iteratus et revolutus: ut jure de hac Oda dixerit Terentianw 
f* Maurus p. 2428. 

Simili lege fonantes numeros ad. Neobulen 
Dedit uno modulatus lepide carmine Flaccus." 
Dimetros catale&ticos ufurpat Euripides in Bacch. 370. 
ὁσία, πότνα Suis, 
ὁσία δ᾽, ἃ κατὰ γᾶν 
«τέρα χρύσεια φέρεις, 
ἀΐεις οὐχ ὁσίαν 
ὕδριν ἐς τὸν Βρόμιον. 
Verfum tertium ad Hotchkifii mentem exhibui, quomodo et corre- 
xit Hermannus, In eodem Choro deinceps fequuntur Choriambi 
feptem continui, deinde duo lonici dim. cat. quos excipiunt duo 
adata]e&ti, cum catalectico. | Cantum claudunt Choriambi quatuor 
cum bacehio, Vide preterea Euripid. Iph. Aul. 1052. Bacch. 78. 
86. 519, 456. 557. 559. Soph. Aj. 398. Hanc fpeciem imora- 
tim vacat Bervius. 

. Dimetrorum Acatale&ctorum exempla fuppeditabit /Efchylus 
Perf. 64— 113. Supplic. 1015. ad finem. Euripides Suppl. 42. 
quos enucleate aecureteque expofitos reperies in. nupera Cantuum 
Choricorum ZE(chyli editione, quam procuravit vir longe erudi 
tifimus mihique amicifBimus, Carolus Burnelus Grenovicenfi. 
His adjice Soph. CEd. Col. 697. legendum enim cum Aldo Πί- 
Aowec πώποτε βλαστὸν, et in Antiftropha reponendum ex emenda 
tione Porfoni χϑονὸς αὔχημα μέγιστον. Euripid. Suppl. 974. Bacch. 
80. 82——8 5. $30. fqq. 558. 560—564. quae decapodia eft Ionics. 
Anaereontici ex anaclomenis Cycl. 495. feqq. Dimetris nonnun 
quam interponuntur brachycatale&i, bac menfura 


vv-vvl-- 





NOT /B. XI. p.'60. 327 


Vide Burneium ad ΑΒ, Perf. p. ς. Similes funt Ariftoph. Ran. 
335. 336. 

eroi τὰν ἀκόλαστον 

φΦιλοπαίγμονα Tid». 


Anacreon Athengi XV. p. 671. K. 673. D. fic, ut puto, difpef- 


cendus eft : 

ὃ Μιγίσθης 2,3 QU fpe», 

δίκα δὴ μῆνες, ἱποιδὴ 

στεφανοῦται τε λύγῳ, καὶ 

τρύγα αἴνει μελιηρδία. 
Ejufdem metri videtur verfus quidem ἀδίσμοτος, fed fortafie Sap- 
phus, apud Btysnol. Magnum p. 666, 50. ἕἔπετον κυπρογενῆας. Εἰ 
fic Timotheus Milefius apud Athenseum 11}. p. 122. D. cujus 
nonnulla mendofa arbitror, Hoe metrum Sertio audit zfnacreon- 
tium. Eodem 8ervio tefte, Sappho trimetrum tam catalecticum, 
quam acatale&tum; Aloian tetrametrum acstale&um ufurpabat, 
" Specimen tetrametri catale&iei dedit Bupolis ir Schol. Zfchyli 

erf, 65. 
«ππίρακεν μὸν ἃ érsprburroMe ἤδη Μωρίκας. 

quod genus copiofum effe apud Phtynichum, auctorem veteris co- 
modis, prsetev Hopbimftionem sotavit Marius Vi&torinus p. 2542. 
Diogenis Laertii verfus in vita Budoxi Lib. VIH. fub ffnem, quos 
ut hexametros menfus εἰ Hi. Stephanus, quofque emendandi ftu- 
dio mire corwupit Salmyafms, fie difponehdos me monuit Por- 


fonus ; 
| Ἕν MígQei Ἀῤγος ἐστὶ πρόομαϑῶν τὰν ἰδίην 

Εὔδοξόν ποτε μοῖραν παρὰ τοῦ καλλιπέρω 
τἀύρον, κοὐδὲν ἔλεξεν" Bot γὰρ «ὅϑεν λόγος ; 
φύσις οὐκ ἔδωκε μόσχῳ Aor Amb στόμα. 
φαφὰ δ᾽ αὐτὸν λέχριος στὰς ἰλιχμήσατο στολὴν, 
φροφανῶς τοῦτο διδάσκων, ἀποδύση βιοτὴν 

ὅσον odere, διὸ καὶ οἱ ταχέως ἄλϑιε μόρος, 
δικάκις πέντ᾽ ἐπὶ τρισσαῖς ἰσίδοντε σλειάϑας. 


P. 65, το. ψαλλιαμβικόν. "Terentianus Maurus p. 1446. de 
hendecafyllabo antitpaftico agens, ita fatur; . 

Juverunt fegetes meum laborem. 

Juverunt caput eff id bexametri : 

Si cures reliquos pedes referre, 

Juverunt animum verfus ex carmine Flacci. 

S uod reffat, fegetes meum laborem, 

Tale eft, ceu, triplici vides ut ortu 
Triviz rotetur ignis, 
Volucrique Phoebus axe 
Rapidum pererret orbem. 

Nonnulli metron boc magis putarunt 


Quod fit poflera pars ionicorum, 
Y4 


328 


Confimilia his dant Marius ViCorinus p. 3001, 3602. Atilius 


NOTE. XII. p.67. 


Quos dicunt ἀπὸ μείζονος vocandos, 
Ut verfus reparetur snde plenus : 
Segetes meum laborem : 
Ó quam relevarunt fegetes meum laborem : 
Trivie rotetur ignis, 
Cernis quotiens hic Triviz rotetur ignis. 
Nec pars baec anapesfton, atque iambos, 
Nec non et cataleclicam fupremam, 
Sed fumat pariambon, et trocbesos, 
Segetes meum laborem : 
Quod metro foleant pedes Lone, 
Hune (longas brevibus, brevefque contra 
p rmn 
erjum claudere irocberis. 
Nec mirum puto, quand» Varro «erfus 
Hos, ut diximus, ex Done matos 
JDiflinguat numero pedum suinores, 
Hoc fi fic repetamus, ut fecundo 
Supremam dare fyllabam swgemus, 
Junfdo commate Galliambos exit ; 
Begetes meum laborem | fegetes meum labo: 
Sonat boc fubinde metro Cybeleium memus : 
M ut Galliambis memoratur bin; datum, 
Trem gud effe Gallis babiles putant modos : 
"ddeo ut. frequenter illum prope ab ultimo pedem, — : 
JMage qua fonus wvibretur, fludgant dare tribracbya : 
παῤ effe primus, fpoudeus et folet ; 
Duo pofl erunt tamli, tribracbyfue fubicitur : 
Linquifque gomma primum cataletficam brevem. 
Parianbus, et trocberi duo comma pofferum, 
Tribracbyfve continebunt, fuper atque [emipes ; 
Servaffe quee Catullum probat ipfe tibi liber, 
Super alta vectus Atys celeri rate maria, 
Phrygium nemus ut citato cupide pede tetigit. 


Fortpnatianus p. 2677, 











ΝΟΥ JE. XIII. p.72. 329 


CAP. XIII. 
De P«aonico. 


P. 73. Diowzpzs p. $06. Puonicum meirum, quod plerique 
fbytbmicum effe. dixerunt, conflat. priore. Peeone. — Admittit. vero. et 
quartum, et. Creticum, et Baecbium, a brevi qui efty ad. metri finem. 
Hoc iv σαραβάσει Ariflopbanes: compofuiffe creditur. — Elegantiffimum 
4 igitur cum. per fingulos pedes. pars orationis impletur. — Putíchius 
dederat a brevi qui efl : a dimetri boc enparabafe A. c. c. ed. Med. 
fic: a brevi qui eff adimetri. finem compofuiffe creditur. Unde Putf- 
chium emendavi. Atilius Fortunatianus p. 2679. Peonicus ver- 
atus ab Lriflopbane Comico compofitus efl, ex eo. perone, qui 
eofíat longa [yllaba et tribus brevibus, cluditur. autem. cretico. ἔς. 
quentia videntur corrupta. Marius Victorinus p. 2543. Peonicum 
metrum, feve Creticum, ut quidam ferunt, afferentes. Paeonas originem 
&x Üretico feu Ampbimacro traxiffé, longis ejus. prima σὲ fuprema in 
breves folutis, quibus Peeon. primus et. quartus creari sofcuntur, quod 
tiam ex Baeccbio et Palimbaccbio adque fit, unde et Baccbiacum a 
quibufdam boc metrum dicitur, quidam ultimo loco pofuerunt, Proceleuf- 
matico repudiato. — Quod tamen. magis. Rbytbmo, 1. e. numero, quam 
metro congruere varietas ipfa compofitionis offendit... Nam. recipit. non- 
"unquam in breves folutos Ampbimacros, quorum etiam. claufula, qua 
Jit carmen. ejus. Catale£fum, terminatur, adeo. buic. familiaris. efl, μὲ 
plerique boc metrum. Rbyibunum Creticum. dixerint, quod cum ejufmodi 
Jit, tamen ufus ejus apud. Lyricos, fed et Tragicos et Comicos frequens 
tfi, et preapue de. Baccbiacis et. Creticis folutwnibus. 
Idem mox; 
Hexametrum autem. Ariflopbanes compofuit tale, μὲ βπέ Peeones. primi 
tres, et infequantur totidem. Cretici, tanquam 
Ver agere dne te Venus amoribus diva pollens jubet. 


"uuu|- uvul- vvuvul-v-*- τὸ -| - Ue 


Sed et bic Tetrameter. Paeonicus Cataletficus, is duntaxat qui maxime 
i vfu eff, ex longa et tribus brevibus ab Ariflopbane eompoftus ef, 
lotus, ut. ides, ex Peeone primo, ultimo Ampbimacro, fyllabis quidem 
minor, tem tamen totidem. mE 
Et paullo poft ; 

Quod autem pofl tres. Baccbios. poffremo Peeone. concluditur, metrum 
Baffaricum appellatur, uf eft, 

Ab euro fonorum quis /Etne per maria. 

v -ju--] vu - -|- vuvu 
ld «ero quod iribus precedentibus: Creticis. diiambo clauditur, feet 
libytbmus concurrens ex duobus AAmpbimacris σέ Trocbaico Dimetro 
Üatale/fico, quod Euripidion nominatur, tanquam 


320 NOQTJE XII p. 52. 
. Aureo füb toro tollit semulas fáces. 


- v-|- στ [τὐ[τ [τὺ] - 


Nam ferme Tragicis carminibus. Basobiaca compofítio familiaris ef. 


P. 72, 6 . κρητικόν. Sie etiam Arifteph. Ecclef. 1157. Kerri 
οὖν τὼ wóh καὶ σὺ xim... Cratini locum fic conftituit, et ex con» 
jecturs a Poríonuas : 

δὴ μοῦφαι, oxi, μὸν Susi esl Qr 

LAM αὐ πρίι γε eps S σαφές ἀλλ᾽ mes 

(εὅτονοκ σοῖς ϑενταῖσο. αἴσῳ μέλες.) 
Sed exempla uberiore pro more proferenda funt. Ac primum, 
Figgometrum non raro trochaicia interponitur ; et boc quidem 
' fummo jute, pes «enim creticus verfum efficit trochaicum mono 
metrum cataleCeum, — Vide /víchyli Eumenid. gi4. Suppl 
$064. et confer fupra p. 361. Invenitur quoque aliia metrorum 
generibus copjunctum,  Syllabas primam, εἰ tertiam, aliquando 
etiam utrafque fimul, in dues hrevea folutas habet. 

Bimetrorum, frequentifmi generis, fed ab Hepharftione, ne(cio 
quo pato, pretermiffi, leges et indolem ex Ariftophanis locis ip- 
fra fuhjectis pre (e quifque facillime eruet. Hoc tentum in aate 
celum moneba me neutiquam Hermanno p. 189. ad ftipulari, ul: 
timam cujwíque ver(us fyllabam pro ancipiti habenti, Αἰ ipf 
Hermapaus errorem (uum poftea p. 359. agnofcere videtur, quippe 
Qui exempla ad iftam rem facientia ipter hexamotzos adaurere 
εἰς Axifiaphanca Py Fais de 303. 

d μιαρὰ καὶ Foul 
" Wuu " vvv 
καὶ κῳιράκναι, Sgácouc 
"X. - -" € € 
«vaca pir y» wa, 
«ἔφα 1 ἰκιλησία, 
καὶ τέλᾳ καὶ ! γραφαὶ 
καὶ δικφατέρν ᾧ | 
βορβοιατάραξι, καὶ 
τὴν «λιν ἅπασα 3- 
psy ἀνατετυρβακώς, 
— Hermannus ejaflem fabulie 523—325. 581—398». 396— 
398. Lyfiftr. 1193— 1198. 1207—1210. Acharn. 286—291. 
296— 301. 335. 337—339. 341. 343—345. 665—067 5. Pac. 350 
—4159.,491— 398. 1131—1135. 1163—1107. Av. 1e69— 
1071. 1699—1101. Vide et Sophoclis CEd. Tyr. 655. 665. E- 
le&r. 1584. 1418. Aj. 880. 887. gog. Phik 392. Euripid: Or. 
311. 1417—1422. Ph. 53a. 1309. Med. 1248. IFipp. 565. Iph. 
Aul. 212. 239. 286. 297. Bacch. 988. Ion. 736. Herc. P. 155. 
Xlvgus: metri fptcimen Choriambico dimetro. catale&iigo termi- 
natum. dedit Bacchylides apud: Diongfuns Halic, «uj Xolérw: 
ΠΡ. P. 240. ed. Dpton. 








NOT JE. XIIL pp. 79.y4. 76.77. 894 


οὐχ, (Beo ἔργον οὐδ΄ 
σανγίδος ᾿Ιτνεΐας 
Χρὴ wap εὐδαίδαλοι 
ναὸν iA» 
ϑόντας ἁβρόν τι fon. 
Trimetri rariores funt, neque hujus generis legitimum fyftema 
ufpiam reperiffe memini. Tetrametrorum infigne exemplum prae- 
ftabit Ariftophanes in Vefp. 1266. ab Hephzeflione laudatus, 
Adde et. Acharn. 970—998. qui tamen locus etiamnum medi- 
cam manum poftulare videtur, Apud Suidam v. áe' ἀκραφυσίωε. 
ῥήματά τε xou, καὶ watyn. ἐπιδειχνύνοῳ 
“-σῳωυ - Uv -] - υνυυ[τ-υ- 
πάντ᾽ ἀπ᾿ ἀκροφυσίων, κἀπὸ κιναβρευμάτων. 
-ω oo|-v-|- ve v[- o- 
apud Áthenzum VII. p. 385. E. 
μηδὲ τὰ Φαληρικὰ τὰ μικρὰ TK) ἀφύδια. 
Sic enim voces turbatas in metri legem redegit Porfonus. ϑ8οῖυ» 
tionum exempla pete ex Av. 312. 
ποῦ μ' ἄς ὃς ἱκάλεσε ) Tits τόποι Kqa eori είμεται j 
- v vu Uu vuu vuv|lvevvv wuvee? 
et 516. 
τίνα λόγον ἄρα wwori erpóc γ᾽ ἐμὲ φίλον ἔχων «ῴρει, 
vVuvvyjuuvuv - μυνυν:!:ο. MV " 
Sic enim optime " Ravenfas. ' 
Peon quartus, etfi raro, nonnunquam erat in. uf, ut in fcripe 
tore apud Ariftotelem Rhet. III. 8. 
μετὰ δὶ γᾶν ὕδατά v ὠκεανὸν ἐφάνισε νύξ. 
uuu *- vuowu “ΓΤ υυυ - νυν» 
Incertus apud Rufinum de metris Comicis p. 2711. 
«παρὰ, σοφοῦ μάϑε κλύων ὅσα τίς ἂν καταμάνδοι. 


Ῥ, 74,9. In Simmie verfü ultimo legendum cenfebat. Por- 
fonus, 
Δῶριν κυμοκτύπων Ἡρακλείων μύχων 
ἱ, e. δέσποτις. Et in ejufdem p. 75, 3. 


δῶκεν αἰχμὰν ἔχεν "Ἐνυάλιος sÜaxosos, 


P. 76, 5. Hexametros effe Ariftoph. Acharn. 207. 
ixsrQivy , οἴχεται φροῦδος, οἴμοι τάλας, τῶν ἐτῶν τῶν ἱμῶν. 
οὖκ ἂν ἐπ᾿ ἔχης γε νεοτῆτος, 6v. ἐγὼ Φίρων ἀνθράκων Φορτίακ. 
arguit ultima vocis Φαρτίον ante fequentem ἠκοαλούϑεν» producta. 
Sic etiam in Antifirepba iewxcare ante oleu clifjionem non pe. 
ütyr. 
P.?7. Pes Bacchius, qui verfum efficit [agmbicum. menomnte 
trum qatajecticum, locum habet in clanfulia v. e. Sophocl. Cd. 





382 NO T. XIV. 


"Tyr. 1468. 1471. 1475. Col. 318. 1271. Phil. 785. 787. $o.. 
Duplicatur Ariftoph. Acharn. 735. Euripid. Oreft. 173. 1380. 
1438. 1439. Phoen. 1321. Hippol. $52. "Troad. 1099. Rhef. 697. 
208. 709. Ion. 193. 1467. 1468. Trimeter eft fortaffe Rhef. 710. 
Tetrametri funt ZEfchyl. Prom. χες. 

τίς ἀχὼ, τίς ὀδμὰ προσίπτα μ᾽ ἀφιγγῆς. 
fcriptoris apud Dionyfium Hal. exe? Συνϑ. p. 132. 

τίν᾽ ἀκτὰν, τίν᾽ ὑλὰν δράμω; «οἵ σοριυϑῶ. 
Soph. Phil. 396. 397. 

ὅτ᾽ do τόνδ᾽ ᾿Ατρειδᾶν epi ec ἰχώρει. 
Pentameter Euripid. Helen. 650. 

erg; ἄλλαν δ᾽ ἐλαύνει ϑεὸς συμφορὰν τᾶσδε κρείσσν. 


—— a 


CAP. XIV. 
De metris inter fe κατ᾽ ἀντιπάδειαν conjunctis. 


JDECURSIS netrorum, inquit. Marius Vi&orinus p. 2547. fe 
novem fpecies faffigiis, elementifque. principalibus, que Gre eere 
vvwa, velut primas figuras appellando, nominarunt, fcilicet artis bu- 
Jufce prima, ut ita. dixerim, femina, dicendum. debinc fecundum ipfam 
difciplinee originem confentaneum reor, que ex sfdem veluti. fontibus 
derivata ad innumerabiles metrorum fpecies, nunc per adjecfionem, nux 
detractionem, aut. tranfmutationem, «el concinnationem, ῥγοο 2 e 
deantur. Ἐξ cum non. queant omnia ob immenfam fui copiam comprt- 
bendi, utpote. cum. fint innumerabiles figure compofitionum, feu. quas 
prifca etas dedit, feu quas fequens eemula. imitatwne excogitando pro- 
duxit, tamen ex bis quas aut. frequens ufus celebrat, aut. potior autbo- 
ritas recipiendo commendat, prout. potero. follicita invefligatione comprt- 
benja depromam ; quo fubinde ea que fallunt apud Poetas suetra pra- 
ceptis difciplinee inftruendis facilius intelligantur, qua metrorum origi 
exorta, qua fpecie figurata aut. fitu temporum digefla, aut. copulatine 
connexa videantur. — Habet enim metrorum inter. fe ratio fummam ia 
cognofcendo voluptatem, qua et veterum fub quacumque lege tradita cele- 
riter comprebendere, et multa ipfi eemulante fludio nova concipere animo, 
atque informare po[fmus. Paullo infra rem fic profequitur. Dicemu: 
mixtis ac mutua connexione fociatis metrorum generibus, quorum b- 
Jfariam ratio difpergitur. | Namque alia. confentanea, et. veluti. cognata 
inter fe ratione junguntur : alia ex diffidenti et contraria, quae Graci 
κατὰ συμπάϑειαν (b κατὰ ἀντιπάϑειαν appellant. — Erunt ergo per 
συμπάϑειαν, id efl, per confentaneum affelum, mixtes inter fe Iambue 
δας Cboriambicis δὲ Antifpafficis ;, nam quotiens copulantur, fub qua- 
eumque fede, videas «eluti ex una. eadem fpecie id compofituss metrum 








NOTJE XIV. - 383 


Jlare, εἰ quafi uniforme, quod μονοοιδὲς Graeci dicunt, procidere.. 4de- 
que et Trocbaice Bafes lonicis pari. confenfione fociantur, cum. Epiplo- 
carum, quas amplexiones metrorum diximus, mutuo. inter fe fucceffione 
vanantur. | Et cum non folum Trocbeum, et. folutionem ejus Tribra- 
ebum, fed et. /pondeum cum fuis folutionibus, id eft, Dactylum et 4na- 
petflum, admittat, tamen uniformia metra. fentiuntur, cum ex fimilibus 
et familiaribus pedibus. βὲ ifla conjuncho. — Similiter Daciylicis 4na- 
pzflica incidum.— — Qua vieiffitudine et ex Trocbaicis Iambica, et ex 
4napefiwis Daclylica metra. inter fe formantur. — Per. ἀντιπάϑειαν 
vero, id eff, per contrarium affectum feu paffionem, jungunt ea, quorum 
inter. fe contrarie fpecies baud. facile copulantur. ΕΠ enim conjundlio- 
"is genus nimis fcabrum atque afperum, ut funt lonica ἀπὸ μείξονος 
eum lambicis, vel Daclylica cum Trocbaicis femper. diffentientia. snter 
Je atque abborrentia, unde et ἀσυνάρτητα a. Grecis, id eff inconnexa. 
appellantur 5 ut eff, ) 


Beatus ille qui vagans | mente vivit integra. 


Nam compofitus apparet verfus ex Dimetro Iambico Acataletfo, et Di- 
metro Trocbaico Catalecfico ex drverfis et contrariis amplexionibus :. bi 
enim, etiamfi genere congruunt, [pecie tamen difcrepant.— ltem, ex Ana- 
fefto dcataleclo, et lambico Dimetro Catalectico, ut efl, 

Age nunc comites rabidz Cybeles | vocant choros ad aras. 
Intelligis igitur, atque ipfo fenfu abborrentium aurium percipis, duo me- 
trorum cola diffidentia sater. fe, ita confragofe atque afpere coiffe in uni- 
latem connexionum, ut fuperiora lene ac liquidum nequaquam convenifft' 
videantur. — Item, fi quatuor daclylis tres. trocbaos, quod vocant. liby- 
plallicum, jungas, erit ἀσυνάρτητον, ut eff illud, 

Tunc et amoris amor venit improbus | aliger Cupido. 
Preterea per. mixtiones. colorum, id. efl, membrorum, in metris quadri- 
partita δ... Ἐς. ex duobus colis imperfectis concilantur, aut duobus 
perfecis, aut ex. perfetto et imperfetto, aut contra: id efl, ex imperfecto 
et perfetto, quod ἀσυνάρτητον appellavimus metrum, quale efl ex Iam- 
bico dimetro catale£ctico et Itbypballico compofitum, ita, 

Jubar fuperne fulgida | lucet arce celi. Ὁ 
.. aut contra, ex "Trocbaico dimetro acataletfo, et Iambico dimetro cata- 
le£fico, velut, 
' A Czruli monarcha ponti, | ratifque re&itator. 
In bujufmods verfibus membrorum manifefla difcretio efl, quce autem ex 
duobus imperfechis colis, id eff, membris conciliantur, «vix ef eorum {4- 
parationem dsvifionemque cognofcere, in bis praecipue, quee minime pro- 
eritatis connexa junguntur : exempl gratia, βὶ Δὲ lambicum dime- 
trum catalecfum, et fequatur Daclylicum  dimetrum | braebycatalec- 
tum, ita, 
Dicata eft vario. 

Cum fit traditum colum ita demum jufle proceritatis accipi, fi. decem 
εἰ oclo temporibus fuüppleatur. Cum autem nec coli mefuram brevitas 
ifla conficiat, quantum a perféthi verfus menfura difcordet, utique mani- 
déffum efl, cum colum portio verfus effe tradatur. — Sunt item quee pri- 


$94 NOTE. XIV. p.78. 
"am 


fei in anvagizandis αἱ forman. primes ἔρμα 
excitant. alio ; lios longiores, detrabens. sum. pedom ftu c» 
lum metro, ut $i fubjicerst id. quod on ipfo dematium. effe coidsanr, 
ss n Heroo, a quo primum caspit, , 

Diffagere nives, redeunt jam gramina eampis. 
Dehinc Epodus fui generis, 
Arboribufque coms. 

Es illud cum. Heroi verfus fecundo colo, Itbypballico Epodo par árr- 


“άϑεια refpondet, ut, 
Priamique evertere gentem | fata jam parabant. 


P. »8. Metrorum, quse hoc capite recenfet Hepharftio, pancif- 
ma ad noftram ufque setatem perduravere fpecimina. Et quod ad 
Sapphicum Epichoriambicum attinet, Odam integram hujus mo- 
duli fervavit Dionyfius Halicarnaffeus ep? Συνϑεσ. p. 206. mag- 
nam partem alterius Longinus cap. X. Paucos verfus dedere alii; 
e. g. Euftathius ad Il. e. p. 729.2621, 42. 

ἀστέρες μὲν ἀμφὶ καλὰν σιλάναιν 
ἀποκρύπτοισι Φαεννὸν εἶδος, 


ὀναύκαν σλήϑοισα μάλιστα λάμπῃ 
yay 


fic enim citat Scaliger ad Manilium p. 66. Hermogenes ατρὶ 
ἰδιῶν II. p. 323. ed. Crifpin. καὶ τὰς μὲν οὐκ αἰσχρὰς (ἡδονὰς) ἴστη 
ἁπλῶς ἰκφράξειν' οἷον, κάλλος χωρίου, καὶ φυτείας διαφόρους, xal ξιν- 
μώτων Φοικιλίας; καὶ ὅσα τοιαῦτα. Ταῦτα γὰρ καὶ vn ὄψει προσβάλ᾽ 
λει ἡδονὴν ὁρώμενα, καὶ τῇ dxon, ὅτε ἰξαγγίλλει τις. ὥσπερ ὃ Σαπῷν᾽ 
"Αμφὶ δὲ ὕδωρ ψυχρὸν κελαδεῖ V ὅσδων μηλίνων. καὶ αἰϑυσσομέννν δὶ 
Φύλλων Κῶμα καταῤῥεῖ. In verfus fic ordinat idem Scaliger ad Ti- 
bullum p. 113. | 
.Ddue 
ἀμφὶ δὲ ψυχρὸν κελαδεῖ δι᾿ ὕσδων 
μαλίνων' αἰϑυσσομένων δὲ φύλλων 
κῶμα καταῤῥεῖ, 
Strabo I. p. 692-58. 
$ σε Κύπρος, ἢ Πάφος, 5 Ππάνορμορ, 
Athenas XIII. p. 599. D. 
κεῖνον, ὦ χχυσόϑρονε ἹΜμυῦσ᾽, tow? 
. ὕμνον, ἐκ τῶς κολλυγόνοιρος. Ag Pd. 











NOTJE XIV.p yi. 886 


“ίϊος teet ἂν Bosh τιρπνῶς 
φρίσβος ὠγωνσός. 
meminerit autem le&tor poftremos hofee. verfus, Atisetero judico, 
ἃ SGapphone non cfle copícriptas. 
Etymologus M. p. 335, 37. τὰ γὰρ δύο σσ εἰς d Ἰρέπιφυψιν Alo» 
Mig. τὸ yep ἱπιπλήσσω ἰπιπλάζω. ZawQu 
τὸν δ᾽ buwádovr ÉKyspeos φέρον. 
Κεᾶς infüper notat Hephieftio, hoc getíus brevibus ftrophia frtum 
verficulorum fólete contineri, quibus in fine quartus erat adjectus, 
Adenius Servio p. 1820. Plotio p. 3640. choriambico monometro 
hypercatale&to, five'd'a&tylo et dondeo, coríftans. Ültimum hunc 
perpetuo carmine ufurpaffe Sepphohem teftantur Granimatici La- 
tini, Terentianus p. 2431. 
Cetera part φύγει, petibus δηθὰ duobus, 
Tale folet colon fubjunere, primus ab ori», 
ContinuafJe pewes flos. in'earvite olo 
Dicitur bec eadem proeolara poetris Sappho. 
Fingers vois 
Tale lab : 
Primus ab oris 
Troius heros, 
Perdita flammis 
Pérgama linquens, 
. Exul in altem 
Vela vefoioit. 
Sepe repulfus 
Aufone terra 
Mania feffis 
Sera lossmunt, 
Unde Latinum 
Pofl genus orte 
"lltaque magne 
Mania Rows. . 9 
Adde Marium Victorinum: p. 2564. | | 
Magnam inter hunc et tertium cujuflibet ftrophe Epichofésm- 
bicum neceffitudinem interoedere, exinde fatis quet; quod voca- 
bula haud raro inveniantur (ic divifa, ut prior.eorum pars Epi-. 
choriambicum terminet, poftersor Adone initium faciat. 
«ύκνα δινεῦντες evrío- d ὠραν" Pe 
eos διὰ μέσσω. 
Vocabulorum divifio in.ceteris νοεθτιο τη locwm habet. Re- 
peritur Epichoriambicus aliquoties, etfi: parere, ia. Tragicorum 
melicis: v. g. Euripid. Med. 649. Iph. At. 219, 'Sapliocl. GEd. 
Col. 1241. Nec pretereundum εἶ, in. Sapphicis. Horatii quar- 
tam fyllabam ubique produci, et caefuram penthemiiberim cura- 
tius fervari ; quorum utrumque, Grmooram. poetarum  vefligiis 
preffius infiftens, negligit Catullus. 





336 ες NOTZ. XIV. p.79. 


P. 79, 10. ἀπὸ ἀντισπασγικῆς. Confer. Euripid. Hippol. 5;f. 
Nec inepte fortaffe huc retuleris verfus iftiufmodi, quoe fupra in- 
ferui inter choriambicos p. 295. primo pede diiambum habentes, 
Vide Euripidis Herc. Fur. 352. 353. Helen. 1472. Cum diípon- 
deo Helen. 1484. 


P. 59, 17. ᾿Ἐπιώνικο. Nifi mutilus bic loci effet Hephaeftio, 
pergeret proculdubio dicere, verfus hofce ab Alcato femper com- 
prehendi peculiari fyftemate, ad fequentem normam compofto: 

1, et 2. Epionici. 
3. Iambicus dimeter hypercatalectus., 


4. Logaedicus. Vid. p. 43» 7. 
Sequentia exempla rem clariorem facient. 
Alcsus apud Heraclidem Ponticum p. 413. 
τὸ μὲν i fro κῦμα; κυλίνδεται 
τὸ δ᾽ iw ἄμμες δ ἂν τὸ μέσσον 
ναὶ Φ nin σὺν μιλαίνᾳ 
χομῶνι a εὔντες μεγάλῳ" καιλοὶν 
$e μὲν γὰρ ἄντλος ἰστοπίδαν d ἔχει, 
λαῖφος δὲ "s ξάϑηλον 8n, 
xal λακίδες μεγάλαι κατ᾽ αὐτό. 
χαλᾶσι δ᾽ ἄγκυρα:----- 
quse fequuntur ibidem ad metri faltim formam fic apte redigas, 
«τόδ᾽ sbrs κῦμα τῷ  προτερώνέμῳ 
eríxn, eapítu δ᾽ ἄμμι φόνων πολὺν 
ἄντλον. 
ldem apud Atheneum X. p. 450. Α. 
ὕει μὲν ὃ Ζεὺς, ix δ᾽ ὀρανῶ μέγας 
χεμὸν, σειπάγασιν ὃ ὑδάτων ῥοαί. 
* * * * 
κάββαλλε τὸν χειμῶν, ἐπὶ μὲν τιϑεὶς 
«ve, ἐν δὶ κιρναὶς οἶνον ἀφειδέως 
μελιχρὸν, αὐτὰρ ἀμφὶ κόρσᾳ 
μαλϑακὸν ἀμφιτιϑεῖ γνάφαλλον. 


. Ibid. Ν 
οὐ χρὴ κακοῖσιν μὸν ἐπιτρέπειν, 
πρρκόψομες γὰρ οὐδὲν ἀσώμενοι, 
ὦ Bvxxí φάρμακον δ᾽ ἄριστον 
οἶνον ἐνεικαμένοις μεϑυσϑῆν. 
εἴ, 


γῦν χρὴ μεϑύσκειν καί τινα ποὺς βίαν 
sirop, ἐπειδὴ κάτϑανε Μυρσίλος. 
Apud Arriftotelem Rhet. I. 9. ix. 5. 
ϑέλο τιν sies», ἀλλά με κωλύει 
αἰδώς------ 
αἱ δ᾽ Tus σ᾽ ἰσλῶν ἥμερος, ἣ καλῶν, 
»ai μηδὶν εἰκῦ γλῶσσ᾽ ἰκύκα κακὸν, 


ἫΝ 





NOTJE. XIY..pr.78. 81. 887 


n xm οὐχί e ᾿εἶχον Spp , |. 
ἀλλ᾽ ἔλεγες eei τὸ Bxajw. P 
quemadmodum: citat Scaliger ad Virgilii Cirin P $63. (cf. ad Eu" 
iebium p. 85.) probentibus viris da ifimis Gataligro ad. Marc. 
Antonin. p..69. et Toupio ad ;Longinum p. 301. (3) 
Verfum ejufdem, apud  Harpecrationem et Suidau v τὰτύφως 
μαι, Pbotii auxilio sdjotw, fic. corrigit 'Touptus, Em, T III. p. 
177: ! PT κι ; 
πάμκαι δὲ τυρὸς ἐκ δ᾽ bate epos. tC 
Aliud fragmentum in Plutatcho Eror. T. II, p, 06; 5. R. E 
mologi MS-"ope apud. Valchenetinm Diatribe Euripid. prio» 
detexit Poríonus. 
(Ἔρωτα) δεινότατον ϑεῶν 
ἐγείνατ᾽ εὐκίδλες " loc. 
υσοκόμᾳ Ζεφύρω μιγεῖσα, 
Valckenzerii verba funt : É In Etymologico MS. Parifiis ifta legit 
“ “Ὁ. .Ruhnkenius in v. "Tapes τὸ ἄνϑη λέγουσιν Ἵμερα, iei ἐν 
* τῷ ἔαρι φύονται, ὅτε. καὶ τὰ ἰρωτικῶ i ϑερμότερα i ἐστί. τούτου χάριν xad 
* δ᾽ Αλκαῖος Ζεφύρου καὶ "Ipidéz τὸν "Ἔρωτα φησίν. Scripfiffe Gram2 
* maticus “Ἔριδος videbitur L: Gyraldi: comparanti Hift. Deor. 
** Synt. XIII. p. 405. F. et Michaélis Fourmontii Differt. de Ve» 
** nere ihfertaum A&tis-Aésdem. Reg. Infcript. T. VII; p. a5, 26." 
Conje&turam faurn viró 'do&tilimo male ceffiffe demonftrat locus 
fe Acsi fupra pofitus;' Ac miror fane Valckenzrium, quo rienib 
diligentius Euftathiurh perlegerat, in fequentia verba, quce nuper 
mihi magni iftius crítict commentarios perlnftranti obvenere, noh 
5ncidiffe, ad 1l. E. PP 55525421. 39. φασὶ δὲ τὴν "Jeu ἐρωτικὴν xai 
αὐτὴν εἶναι. καὶ μήν τίνες ὡς καὶ “σροεγῥάφη (1l. I.p.3 4912290, 
26. ) αὐτῆς καὶ Ζεφύρου eraidá Quos γενέσϑαι τὸν "Ἔρωτα. ᾿᾿. 
᾿ Iambcus ἀϊτηξῖεν hypercatale&tus exftat in Etymologo M. p. 
639, ΑἹ. ᾿αὐτοῦ δὲ -γοῦ οὐδεὶς τὸ οὐδέτερον, δὲν, χοεὶς τῆς ὸν tragad i 
etes, ἔχομεν Φαρὰ ᾿Αλκαίω ἐν τῷ ἐνάγῳ, - 
o καί x * οὐδὲν i tx hj γένοντο. 
fic enim MS. D'Orvillianus. E " 
Netandum eft autem, Horatium - in Epionico e&füram penthk- 
mimerim fere femper inviolatam fervare; quintam quoque fyllà- 
bam femper longam adhibere ; in dimetro etiam iambico, tertio 
pede femper Ipondeo ufum effe, - 


? 


P. 81, 19. Locum Alcmianis fic emendavit, et ex conje&tu 

acntifime fupplevit Porfonus;: ᾿ 
Ἰνὼ σαλάσσομέδοισ᾽ , ἂν ἀπὸ μασϑῶν 
giri» φάτις γαλασηνὸν Μελικέρταν. 

Verfuum fpeciebus in hoc capite ab Hephacftione prolatis, unam 
libet adjicere cum Poetis fcenicis, tum Pindaro fatis familiarem. 
Ea nempe conftat ex dipodia Iambica et Trochaica; et a plerifque 
vocatur Periodicus.. Pindar. Olymp. " init. 


- 2^ 
* - “ - - 


ἀναξιφόρ γϑὲς ὕμνοι, s , 


Vide Sophocl. CEd. 'Tyr. 649. Electr. 249. 'Trach. 132. 498. Aj. 
2321. Eurip; Oreft. 971. Suppl. 376. Iph. Aul.a91. Troad. 563. 
1098. Catale&ticus reperitur CEd. Tyr. 652. 664. 892. Col. 1453. 
Ele&r. 1085. 13417. Euripid. Med. 1249. 1252. Hippol. 1156. 
Alceft. ga4. Sdppl. 781. 800. 809. Herc. Für. 410. 412. Quod 
fupereft, ut Hermanni verbis p. 400. utar, ** Veríuum xara árn- 
** wáSea» μικτῶν ingens adhuc multitudo cormtnemoràri poterat, 
** fed horum rationem facile: quivis intelliget, «ui eas, quie om- 
4Φ niutn nurmierdrum communes funt leges, didicerit." 


-" e. 


CAP. XV. - 
De Afynartetis. 


v ERS&UUM afynartetorum indolem et artificium optime decla 
ravit Bentleius ad Horatii Epod. XI. ** Sub primis Poeticse artis 
** initis fimplici pede verfus decurrebant, Heroicus Dactylo, Tro- 
.« gbaicus ct lambicus uterque fuo; nifi-ubi, pes omnibus iliis 
** cognatus, Spondeus interponebatur, quo verfus, ut. Nofier ait, 
* tardior. paullo. graviorque ad aures «ventryt. — Poftea, ut varietate? 
*' gratiam aucuparentur, cola quedam five partes Heroici verfus 
** cum colis Trochaici generis vel Iambici, et vicifüm, in unum 
* veffum mifcebant; unde magaus novorum verfuum mumerus 
“ illico nafcebatur; quos Greci magiftri ἀσυναρεήτους, hos cft, i9 
** comnexos vocabant; quia alterum colon altero diverfi generis 
** conne&ti et coagmentari non poteft, utcumque uno verficulo 
* utrumque fit conclufum, Horum ἀσυναρτώτον nanerum od 
* yxiv, uíque exfurgere natrant Scholiaftes Hephzfüanis p. 52. 
** (85.) et Marius Vierinus p. 92553. Parens autom εἰ inventor 
** horum erat Archilochus. ΣΙρῶτος éevsprümon Ap xu 
** zai, ait Hepheft. p. 48. (82) Primus onmes QA dus Arch 
** locbus ufus eff : ubi et diverfa corum genera profert; quorum ea 
** tantum hic memorabo, qua Flaccus imitatus ed. — Unum ergo 
“ ait p. 50. (88.) conftare ix δακτυλικῆς τετραποδίας xal τοῦ I9v- 
** φαλλικοῦ, hoc eft, prius colon effe tetrametrum Heroicum; pofte- 
* rius tres trochaeos ; quale illud Archilochi ; 
osx EJ ὁμῶς ϑάλλεις ἁπαλὸν χρόα | κάρφεται γὰρ ἤδη. 
** Quod femel duntaxat Flaccus expreffit, Carm. I. 4. 
Solvitur acris biems grata vice | verzs et Faveni. 


* Ubi iterum Cruquius ex Blandinls fuis profert συσαστηεῶς ΡΠ 











NQT.JE. XV, 380. 


κε Αωνρτοραιος.1 δίηνο idem. δορὶ ες duphne «0lM duos. veta . 
*t conftituit ig; hunc modum, 
Behvitur. acrit: biens grate uice 
Fenin e anoni : ' 
« - eodem. plana errose, quo. Ue bifca Epodie pecpaxit, .Lembipgs. 
« Mess in Mini Xakio. ipfa, ct, definitio. eft, uk δύο κῶλρ, ἀηϑὺ 
pcr: ἐψιτο σαίχον duo cola pro unico verfu. accio 
“ τὰ μι.48.. (95.) Alterum Arobilochà ἀσυκάρτησον, p. 51« 
e« * (89. ) conftabat ix δακχτυλικοῦ πσενϑημιμεροῦς, Xi ἑᾳαμί ρα δὲμέγρον: 
** ἀκαταλήνρρην fixe próus colos erak pare Elegiaci, pofterius pars 
« Iambici ; quale. Hw. à 
aisé: μ ἃ AvowaAnc | ὦ "aset Dur te) sníSoc- 
e ad hoc exemplum íemol tantwin, decurrit Horatius i in : hoc 
* jpfe Epodo XL. 
(00 5 Sebert wetfi tul 1 auiote gerculfetn gravi, 
«6 'T'ertium autem Aynasteti genus, quale nullum, ex Archilocho 
** profert Hephizeft. εἰ illud Epadi XIII. ubi ordine. inverfo, pars 
** Javolüci. pravedit, et par Elegiaei fubfequitus; tanquam fi 
6c Ícriberes, 
^ "ieigs Mina) qs | ἀλλά μ’ vost. 
ANivefque deducunt Deer | gwzte mere, suse fiie. 
Occafienem; dh die |. dumgiee virent genua 
* Ütrum auteg: hoc invenerit. Horatius, an ex  Azchijocho acce- 
** perit, nqfeias hodie; quamdoquidem hujue qpera ad noítram 
* statem non peregpaverunt. 8ὲ᾽ Auilie EKortunatiano credis, 
** Horatii inventum, eft, fic «uix ait p. 2094. Ormai metra va- 
“ ᾿ τί φημ, maus permutatione, tamquau 
i Ocasfonem. de. die | dumgua visent gesua.— 
«c Miam aum dncbilocbus Mera pariern prietem eum lambiei prior Y jare 
** qortpofuerit, itg ut aseectderet, Heroum, in bunc madum; 
| Seribese entr fieles | amase pescuffum guayi. 
* Kiratine imnmtacit, ub asoudrees Jombici .βάκι, fegueretur. Herpi, 


e« fe, : | 
| Occa fionem de die | demque eirept genus. — 
** Eadem fere habes apud eundem p. 2699. "amen, opinor, Ho- 
*t ratio ipfi de fe potior fides habenda eft; qui clare negat fe ul- 
*^Hius carminis miodos immutaffe ; Epift. ΤΙ. I9. 
Parios ego primus lambos 

Offendi Latio, meros animofque fecutns 

Archilochi, zo" res et agentia verba Lycamben. 

4c ne me. foliis idro brevioribus ornes, . 

| Quod timui mutare modos δὲ carminis artem. 
** Ét certe hunc ipfum verfum Afrcbilocbium vocat Diomedes p. 
** $15. et Scholiaftes Blandinius de Metris apud Cruquium » 
** fine libri. Sed utcumque hoc fuerit ; utrumque Epodon, £t. 
** hunc XI. et alterum XIII. alternos verfus ἀσυναρτήτους habere 
** ex duobus colis conftantes; atque ea cola intra unum verfiou- 
22 


340 NOTAE XV. 


** jum concludenda effe, non, ut Lambinus voluit, in binos diffe-' 
“ canda, jam certo, puto, compertum tibi eft, ex iis quae modo' 
*' attulimus. Atque illis concinunt omnes ubique Grammatici, 
e quotiefcumque de his metris'agunt, ut Diomedes p. 511. et 528. 
** Marius Victorinus p. 2549. 2619. 2612. et Attílius Fortuna-' 
* tianus p. 2706. Sic et auctor Carminis de Pafiphaé (apud 
** Blandinium de metris fcriptorem, et Pithoeum) quo omnia Ho-' 
“4 ratiana metra eleganter complexus eft, fingulis verfibus fingula 
es * Afynarteta exhibuit, 

Cecropides juvenis | quem perculit fractum mas 

Filo refolvens Cnoffiee | tria tecla domus. 
** Denique difertiffimus ille de metris fcriptor, Terentianus Mav- 
* rus, in ipfo fine operis, ex duobus colis umm verfum fieri bir 
“4 clare teftatur: cujus locum, ob fingularem viri auctoritatem εἴ 
“ elegantiam, integrum hic fubjiciam : ubi de Flacco loquitur, 

Nec non trimetro talem um comparat. ᾿ 

Pentametri partem daciylicam fubicit, 

"tque dimetron ad boc ; | unumque verfum reddidit : 

Petti, nihil me, ficut antea, juvat 

Scribere verficulos | atnore perculfam gràvi. . 

Semelque et iftud functus eft. | 

Idemque: Epodon mon trimetro reddidit ; 

Sed verfum beroum wolum pranmitteve tolum, 

Dein dimetrum conlocat | commaque daciylicum ; 

Et bic, ut ante, verfus unus ut foret : 

Horrida tempeftas cselum contraxit, et imbres 

Nivefque deducunt Jovem | nunc mare, nune filüg.. 
** Quid ergo? jamne vides, in quanta harum rerum ignoratione 
“ verfati fint, qui per integrum jam ísmculum, duce Lambino, 
“4 editiones fuas hoc emblemate dehoneftaruat. . Nam qnod ac- 
* guit optimus 'Torrentius; fi unico verfu duo cola ila eonclu- 
** dantur, inverecunde nimis Flaccum nunc brevem fyllabám pro- 
« duxiffe, nunc vocalem ante vocalem non abjeciífe, ut in n illit s 

^ 4drguit et latere | petitus imo fpiritus. 

Fervidiere mero | arcana promorat. loco. 


! 





? 


! Levare diris pectora | /ollicitudinibus: 
** in eo oftendit fe verfus ᾿Ασυναρτήτου indolem non omnino per- 
* cepiffe. Diferte enim docet Hephaftion, optimus metrorum 
** au&tor, fyllabam ultimam prioris coli perinde effe communem, 
*' ac fi integrum. Hexametrum vel Iambieum. clauderet : unde et 
** Archilochum ait in illo, de' quo jam egimus, Aíynarteto, 

οὐκ i3 ὅ ὁμῶς ϑάλλεις ἁπαλὸν aia, κάρφεται γὰρ ἤδη. 
* etiam Creticum pedem διὼ τὴν ἐπὶ τέλους ἀδιάφορον pro dactylo, 
e . pofuiffe, ut in hoc, , 
καὶ βήσσας ὀρέων δυσπανπάλους | οἷος ἤν ἐφ᾽ ἥβης. . 

** Vides tamen, nihilo minus, tam hac cola apud Arcbilochum, 
« ! quam illa apud Flaccum, in unum verfum coaleícere,", 


. & 





NOTJE XV.p85. - $41 


P. 83. In Afynarteto, cujus hic mentionem facit Hepheftio, 
primus pes eít vel * iambus, vel * fpondeus, vel ?* anapeftus ; fe- 
quuntur duo anapafii, iambus vel fpondeus, duo iambi et fyl- 
r1 . 


e-[vv-[oc-[v-[o-]|v»-] 
“..} | 1--1 | ἰν 
vv] | | | d L 


fequentia loca Porfoni indicationi debeo : 
Ariftoph. Vefp. fub finem : 
' eveóu, σαράβαινε κύκλῳ, xal γάστρισον σεαυτὸν, 
* δίατε σκέλος οὐφανίον, βέμβικες ἐγγενέσϑων. | 
καὐτὸς ydp ὃ «rorropídus ἄναξ eraThp «Ὡροσέρποι, 
ἡσϑεὶς ἐπὶ τοῖσιν ἑαυτοῦ Ψαισὶ τοῖς τριόρχαις. 
ἀλλ᾽ ἐξάγετ᾽, εἴ τι φιλεῖτ᾽ ὀρχούμενοι, ϑύραξι 
ἡμᾶς ταχύ᾽ τοῦτο γὰρ οὐδείς πω πάρος δίδρακεν, 
ὀρχούμενον ὅστις ἀπήλλαξεν χορὺν τρυγῳδῶν. 
Phrynichüs Athenzi XIII. p. 564. F. 604. A. 
V λάμπει iori φορφυρίαις esaqnas φῶς ἔρωτος. 
- Euripides Athenaei IV. p. 158. F. 
ἀρκεῖ μετρία βιοτά μοι σώφρονος τραπέξης, 
3 τὸ δ᾽ ἄκαιραν ἅπαν τόδ᾽ ὑπέρβαλλόν τε μὴ προσείμαν. 
: Diphilus ibid. XI. p. 499. C. 
λάγυνον ἔχω κενὸν, d γραῦ, ϑόλακον δὲ μεστόν. 
: Cratinus Athenzi VIIL p. 344. F. Κρατῖνος δ᾽ ἐν Δραπέτισιν εἶς 
«d» “περὶ αὐτοῦ, Λάμπωνα τὸν οὗ βροτῶν 
ψῆφος δύναται φλεγυρὰ δείπνου Φίλων ἀπείργειν. 
βεύκει ydo ἅπαν τὸ «rapi», τρίγλη δὲ κᾶν μάχοιτο. 
Vide et eundem ΧΙ]. p. 553. E. 
Eubulus ibid. III. p. 105. F. 
καρῖδα καϑῆκα κάτω, κἀνίσπασ᾽ αὖϑις ὦ - 
His adde Ariftoph. Ecclef. $76 — Neício an Euripid. Med. 986. 
987, in.unum compingi debeant, 
σὺ δ᾽, ὦ τάλαν, ὦ κακόνυμφε, κηδεμὼν τυράννων. 
fed de hoc, et fi qua alia occurrant fimilia, ampliandum cenfeo. 
Huic verfui affinem judicavit Bentleius Diff. Phalarid. p. 227. 
Latinorum metrum Saturnium, quod fic defcribit "Terentianus 
Maurue p. 2439. 
"ptum «videtar effe 
JNunc boc loco monere, 
JS ue fit figura verfus, 
Quem credidit vetuffas 
(Tanquam Italis repertum) 
Saturnium vocandum. 
. Gd efl origo Greca, — 
lique metron iffud 
Z 


442 N O'T JE. XV. pp. 83.84.88. 


- Coto tollo dederunt τὺ 

Nofirigue mox. Postée 

Siudein fomum. feouli, 

Ut queque res ferebat, 

die difparis ra 

Verfus vagos locabant : 

Doft reclius probatum bf, 

Ut tale colon effet 

S'unc£lum tribus trocberis : 

Ut fi vocet camtenas Quis novem. forores, 

Et Nevio poete Sic ferunt. Metollos 

Cum fepe loederettur — Effe vomiinatos : 

Dabunt malttm Metelli Naevio poetee. 

Dabunt malum Metelli Clauda pars :dimetri. 

Adeft celer Phafelus, 

Mermphitides ptrellz, 

Tinétus colore no&tis. 

Poft Naévio poete. tres vides trocbésos : 

Nam nil obfat trecbwo longa qued fuprema oft. 
Plura defiderantibus praeftabunt Diomedes p. 415. ΝΥΝ Victo- 
rinus p. 2586. Plotius p. 2650. Atilius Fortunatihnus p. 2679. 
Hermannus Lib. III. c. 9. 


P. 84, 11. Marius Victorinus p. 2580. Dimetro dnapcfico ca- 
faleclico, five Heroo Perttbemimeri, fi Pbalzecii colon, id. eff, partem e 
iribus Trocbeis feu. Syuygiam ejus. adjunxeris, Profodiacum. mottum 
efficies. — Plotius p. 2664. Profodiackm Hyporcbematicum βὲ fyllala, 
et pentbemimeri. daclylizo et tribus trocberis. Confer locos allegatos 
viris doctis infra ad Proclum. Verfus fimiles iftis, 

αὐτὰ δὲ σὺ Καλλιότα. 
; - Uv 7 Ϊ vu? Ϊ 
Ἑρασμονίδη Χαρίλαι. 
v7 | 2»- | vo- | U 
aliquoties in melicis Tragicorum .feperiuntur et in Pindaro. . 


Ῥ 88, 12. Hanc Archilocheorum afynartetorum fpeciem, Le 
ggodicum ZIrcbilocbium Itbypballicum Plotio p. 2663. imitatus eft 
oratius Carm. I. 4. cui, ducem fecutus, fubjunxit Iambicum 
trimetrum catalecticum. Archilochus ipfe apud Stobzum Gefneri 
P- 399, 21. Grotii p. 263. : 
τοῖος γὰρ Φιλότητος ἔρως ὑπὸ καῤδίην ἐλυσϑεὶς, 
“σολλὴν κατ᾽ ἀχλὺν ὀμμάτων ἔχευε, ᾿ 
κλέψας ix στήϑεων ἁπαλὰς Φρένας---- 
Similiter Simonides in Anale&is Brunckii T. I. p. 145. 
μνήσομαι, οὐ γὰρ ἴοικεν' ἀνώνυμον ἐνθάδ᾽ ᾿Αρχεναύτεω 
κεῖσϑαι ϑανοῦσαν ἀγλαὰν ἄκοιτιν, 
Ξανϑίππην Περιάνδρου ἀπέκγονον, ὅς τοϑ᾽ ὑψπύργον 





N O T 4E, . XV. pp.B& 89. 90. Ae 


viuum. Noc ἕρμ ἔργον» KocisDav. ' ZEE 
"Theocritus iidem ufus e& Epigr. XVILI. in Archilocbum, tré- 
metro tamen iambico acatale&o interpofito, itio a7 
Asyfboxo» καὶ στᾶϑι καὶ εἴσιδε τὸν siio mrowmáe. , 
sór τῶν ἰάμβων᾽ οὗ τὸ μύριον κλέας. 
διῆλθε κυ πὸ νύκσα καὶ epis is. 
ὦ ῥά μὲν αἱ Moieai καὶ ὁ Δάλιος ἡγώπευν ᾿Απόλλον. 
ὡς ἐμμελῦς T ἔμεντο κὠπυδέξις. —. 
ἄπεά πε “ποιεῖν πρὸς Maas T. ἀείδνεν. 
Idem veríui hendecafyllabe Phalacio poftpofuit, 
' ὁ μικκὸς τόδ᾽ ὄνενξ, τῷ Θρεῖσσα 
Mong τὸ μιᾶμ᾽ ἐπὶ τῷ 008, κεσόγραψοε Κλείφας. 
diu τὰν χάριν & γωνὰ ἀγσὶ τήνων 
d» τὸν κῶρον ΑΝ τί en 5 ἔτι ΧΡΗΣΙΜΑ κφλιῖται, 
eidem prefixit Callimachus Ep. XLII. | 
Alio afynarteto, qui ex lambica penthemimeri et logacdioo 
da&ylico conftat, praefixit Simonides Brunck. Anal. I. p. 141. 
αὐλλάκι δὴ φυλῆς ᾿Ακαμαντίδος ἐν χοροῖσιν Ὥρωι 
-ἀνωλόλυξαν κισσοφόροις ieri διϑυράμβοις 
Ai. Διονυσιάδες, μόπραισι δὲ καὶ ζόδων ἀώτοις 
σοφῶν ἀοιδὼν ἰσκίασαν λιπαρῶν ideas, 
οἱ σόνδε τρἰποδά σφισι μάρτυρα Βακχίων ἀέξϑλων 
ϑύήκαντο, κείνους δ᾽ ᾿Αντιγένης ἐδίδασκεν ἄνδρας. 
αὖ δ᾽ ἐτιϑηνεῖτο γλυκερὰν oro Δωρίοις ᾿Αρίστων 
᾿Αργεοῖος ἡδὺ αἰνιῦμα pur καϑαροῖς ἐν αὐλοῖς, 
πῶν ἐχορήγησεν κύκλον μελίψηρυν Ἰππτόνικος 
Στρούϑωνος υἱὸς, ἅρμασιν iv Χαρίτων Φορηϑεὶς, 
. «εἶ οἱ Mp. ἀνδρώποις ὄνομα κλυτὸν, ἀγλαώ» τε νίκαν 
ϑῦχαν, Gi)» ἰοστεφάνων ἕκατι Μοισᾶν. 
Veríus ultimus fortaffe mendofus e(t. 


P. 89, 12. Plotius p. λόό2. Eacomielogicum /ircbiocbium fit pon- 
&bamimeri daclylso prepofíto, et. quatuer. pedibus. difyllabis: 4ampiois 
Jubjunélis, (Horat. Epod. XI.) | . 

| Fabula qnanta fui, conviciorum ponitet, 

Dipodia minor eft Euripid..Med. 414. 
Δυδράσι μὲν Do βουλωώ" ϑαῶν δ΄. 


^ (UI - uvvu-]- - e. 


P. 9o, 4. Hoc metrum Excomiologicum Steficborium vocat Plotius 
p. 2662. Vide Euripid. Oreft. 1292. Troad. 805. Ion. 1067. 
De loco Alczi ab Hephzeftione prolato multa argutantur viri ἀοέ, 
“ *He' ἔτι Δινομένει &c.] Hzc perquam obícura funt et non leviter 
* forfan corrupta: vifne tamen fufpicionem meam? Legendum 
** forte: "He ἔτι Δινομένει τῷ Τυῤῥακήῳ, Ver adbuc eft Dinomeni Tyr- 
** racien]i. $g pro fae notiffimum eft: et hoc metaphorice accipi- 
*' tur hic; quicquid fcilicet eximium eft ac letum, ἔαρ dicitur 
** propter ipfius veris indolem eximiam ac letam : οἱ ἔφηβοι τῆς 

z 4 a 


δ, " ΜΟΥ 5. XV. p.90. -" 


* eus; ἴαρ ex Athensmo innotuerunt ommibws; alia pretereo 
^' fponte. Ἀν hic fortuna prtofpera eft, et rerum ftatus maxime 
* |gtus: id omnes intelligunt ftatim. Dinomenes ex Hifloris 
* celebermus eft, quia filium habuit Gelonem, de quo inter alios 
* Herodotus Mufa feptima: hunc tangere potuit Alczus, nifi 
** fallor; τῷ Τυῤῥακήφ certe Siculum nobis prodit: apud Stepha- 
** num Byzantinum legimus, Τυρακόναι «όλις Σικελίας, μικρὰ μὲν, 
“εὐδαίμων δ᾽ ὅμως. quod Cluverioaliifque difplicet, quia nufquam 
** alibi reperitur nomen : corrigunt igitur Τιρακίη, de qua Diodo- 
** rus, et cujue cives a Plinio dicuntur Tzraces/a. Non impro- 
** vide quidem, fed ita, ut tamen maluerim ego Τυρακίη vel Τυρα- 
** κίαι : nam fimilem fcripturam, quam fibi literarum ordo poftu: 
** Jat, habemus hoc ipfo loco, nihilque facilius eft, quam mutatio 
* Jiteras v in literam ,: quanquam utroque etiam modo nomen 
** efferri potuit olim. — Certe et Tyracienfes apud Plinium non dif- 
:** plicerent mihi : quicquid fit, de eadem urbe Alcaicum hoc ac- 
** cipi poteft : geminavit enim Poeta literam caninam in gratiam 
** verfus, et fic nomen fibi fecit morigerum. Qua fequuntur, ne 
* Jitera fere mutata, ita conftitui poflunt, Tae» λαμπρὰ κέατ᾽ ἐν 
** μυρσίνῃ oi, in Myrto inffrumenta egregia vepofita funt e: pro τὰ 
“ἄρμενα Ícriptum. τἄρμενα ; omnia intellige, quibus familia eft 
** inftruCtior: κέαται eft. κεῖνται, et. de prasienti cogitandum hic: 
** i» μυρσίνη arcas et loculos defignat ex myrto, in quibus inftru- 
* menta illa magnifica quiefcebant; et hoc farcafticum eft, nifi 
** fallor, et potentiorum Maflix fcripfit, ut patrem Tyranni lude- 
** ret ; fcis, quid de Alczo circumferatur in. Ántiquorum fcriptis. 
* Attende :: non difplicebunt forte haec Noftra, qua tamen nihil 
“ aliud funt, quam conjecture mera. lllud certum eft, eleganter 
** Alcai Poemation ab his potuiffe incipere: nam eo fane tendit 
* eorum indoles."  Pauxwius. i 
, ** Locus perobícurus, ad quem fe fere caligare fatetur Pauwius, 
-** neque ego audacter idem de me negavero: id tamen, quod mihi 
'** fe obtulit, in medium proferam. "H' non in *He, ver, fed in 
** $ δ᾽, quod eft pro $ gà, ane, mutandum videtur. Non placet 
** Τυῤῥακήῳ ; ἃ Τιρακίῃ enim vel Tupaxís non poteft derivari genti- 
** litium Ὑυῤῥάκηος ; accedit quod Plinius lib. iii. c..8. fine dubio 
** de Tiracie civibus loquens, mentionem faciat T?racienfum. Ti- 
** racienfes antem Graece fant Tigaxuic, neque-ab analogia alienum 
* eft, a Tigaxia fieri Τιρακιεὺς, ut ab ᾿Αλωπεκία, ᾿Αλωπεκιεύς. Οἱ“ 
(0C χαλία, Οἰχαλιεύς. ᾿Αμαντία, ᾿Αμαντιεύς. ᾿Αμαξία, ᾿Αμαξιεύς. Ar 
' * δανία, ᾿Ανδανιεύς. “Ανδρία, ᾿Ανδριεύς. ᾿Αἰτία, ᾿Απιεύς. ᾿Αρία, ᾿Αριεύς. 
1*6 Ἢκαρία, Ἰκαριεύς. Quae omnia, et fexcenta alia exempla, videre 
** licet apud Steplianum Byzantinum. Pro Τυῤῥακήῳ igitur lege- 
. *'rem Τυρακίηϊ ; primus enim pes verfus iambici dactylus effe 
.** poteft. In verfu fecundo pro μυρσινήω legi poffet μυςσιναίω, 
: ** quod eft a μυρσίνη, myrtus. — Senfus loci, i quem hoc abruptum 
. ** fragmentum habet, hic erit ; “ππὸ adbuc Dinomeni Tyracieufi in- 
'' frumenta jacent in myrtea Íc, arca," Arnaldus. Ὁ 





NOTJE XV.p.99Q. 345 


- "A xaioc ἐν ἄσμαξι οὗ ἡ ἀρχὴ) A. ἐν ἄσμωσιν, οὗ ἀρχή. BÀ 
.““ ἄσμασιν probum, s» logenduin: et tum hi duo fequentes νεῦ- 
.'* fus initinm duvarnm odarum conftituerint: quod notes, Le&or. 
THp ἔτι Δινομένει τῷ Τυῤῥακήῳ ᾿ 
Ἕ ἄρμενα λαμπρὰ κέατ᾽ ἐν μυρσινῆν. 
* Non miror hzc perquam obfcura fuiffe vifa illiterato huic fite- 
* ratori : doCtis enim hec etiam difficultatem creaverint : cor- 
-** rupta effe non negarim : forte tamen non adeo, atque ipfe pu- 
** tarit: videamus primo varias leCtiones in hoc loco. 


* 3e] Flor. 3 ὁ fri. fane adbuc. Urfinus 3e ἔτε : eodem redit. 
'* Arnaldus etlam accipit pro ἢ ῥά. fed interpretatur age; eodem 
'* et id redit. Vide Vannum de hac particula, p. 144. Theocrit. 
'*t Idyll. ff. 6. 20. 114. Pavus hinc extudit fubftantivum $e. Ver 
« adbu eft. Dinomeni Tyrracienfi : nam ἦρ notiffrmum. Potius docuil- 
* fet Alcaeum hac voce ipfa uti p. 100. Urfini: * iae autem omne ' 
"eximium et laetum: οἱ ἔφηβοι τῆς “σόλεως ἔαρ innotuerunt ex Atbe- 
“προ omnibus τ Ícilicet Athenzeus ipfi ex Scapula. Miferet me 
"* aridi: tophi; cui nullum ufquam exemplum fuppetit nifi ex 
'* Lexicis. Mox rurfus ver fignificat fortunam profperam et rerum 
^ flatum maxime letum. | At hzc fignificatio, Pave, nondum omni- 
'** bus vel ex Athenzo vel alio innotuit: illa tibi probanda fuerat: 
'** fed in Lexicis non habebatur. 
** Δινομένει.} Δινγομένη. Flor. ' 
* Τυῤῥακήνῳ. admirabilia comminifcitur hic: primum fingit 
* Dinomenen hunc effe Gelonis, Tyranni Syracuíani, patrem, 
** quem tetigerit Álceus. Mirare, mirare CHRoNOLOGUM in 
** Graeca hiftoria peritifimum Pavonidem. Nam ἀκμὴ Alcei fta- 
* tuitur Olympiade xriv. jam Gelo occupavit Tyrannidem Gels 
'* circa Olympiadem Lxxi:. quando fingit Nofter Dinomenen ad- 
'** huc vixiffe, et ab Alceo fuiffe perftrictum: at vide quam im- 
'** mane intervallum inter ἀκμὴν Alezi et Gelonem "Tyrannum 
:** Gelz factum: fere triginta Olympiadum, atque ideo centum 
-** fere et viginti annorum : ut neceffe fuerit. Alczeum zetatem pro- 
*' duxiffe ad centum et quadraginta ad minimum annos, et ea in 
:** getate adhuc carmina condidiffe. Nam ponamus Alceum gef- 
-““ fiffe trigefimum annum ἐν ἀκμὴ Olympiade xriv. fi huc addas 
* xxviii Olympiadas five cxir annos, tantum continges tempus, 
** qio Gelo factus Gelz tyrannus; et quando Alceus natus de- 
** buerit effe cxr1i1 annos. O mira commenta! homines una vi- 
* vere et inimicitias gerere credendum, qui fere centum annorum 
** jntervallo fejuncti funt: nam Alceum ponit vivum vigentem- 
** que tempore Gelonis jam tyranni: jam illi id non accidit nifi 
-* cx11 fere annos ἀθ' ἀκμὴ Alcei. Quin ponamus Alczum ad- 
* huc Lx annos poft annum, cui ἀκμὴ adfignatur, vixiffe: five 
* anno xc obiiffe: tamen intervallum inter Alcei mortem et 
- * Gelonis '"Tyrannida erit plas quam quinquaginta annorum: et 
:**.Jonge magis etiam peccavit, fi tum jam Syracufis ponit Gelo- 


μι b( OT AE. XV. p.90. 


. ΜΚ neta potitum τ quod φοίξ id tempus aliquot anmis acosdit : ip- 
* fürn marmor Arandellimum primum verfa xxix. "Aypyenw À- 
* DBipsce SesSinwev ἀφ᾽ οὗ TO» ὃ Δεινομένους . . dsvpárnvcn. 
** jam Olympiade rxxv hic Xanthipnus Archon.fuit. Nonne hzc 
** egregie peritiam CukowoLoGioAM Criticafüri indicent? 

“Αἰ jam tempora congruerent, non minus abíunla his ad- 
** jung&(: nam hunc Dinomenen facit Tiracun/em * dabimus ei in 
* aliqnot momenta hanc urbem : fed veteris sevi. imperitifhimnus 
** homo rurfus seícit Gelonis majores ex 'Telo, infula maris Cat- 
** pathii, oriundos, et inter illos fuiffe, qui deducti funt in Colo- 
* niam Geloam: et ibi facerdotio fuiffe potitos: wti non pauds 
“4 verbis declarat Herodotus eodem illo libre, quem laudat nofter 
* Mditides ipfe. L.v11.0. 153. 154. íod non infpexit wel aon in- 
** tellexit: en. verba Mufee. feptimze. Viri Geloi, in. feditione infe- 
“ riores, in Mactorium urbem, fitam fupra Gelam, profugerunt : bes 
* Telines Gelam reduxit, pacfus ut. pofleri. fus ilic Antiffues Deorum 
* effeut: mox Hippocrate Tyrannidem' Gele obtinente, Gelon. inter 
** fofteros Telimis vatis, declaratus efl equitatus. prasfectus . . .. Gel- 
** rum imperium adeptus efl : off boc Syracufis etiam petitus. Secun- 
*dpm.exzgo Pavonem nofter Dinomenes duobus locis ef natus 
** Gel et Tyracis. ἀϊυτίῃ5 hoc vese egregium : fed forte con- 
** tenderit inftar Apollonii, qui Rhodius dicitur, licet effet Alexan- 
** drinus, hunc Dinomenen fuiffe didum Tyracienfem, licet Ge- 
** ]ous. 

** Nunc videgmus magnificam illam urbem, quam exeedificavit 
** eo £undamoento, quia .hic Siculum hominem invenifle bi vifus 
* fuit : vele contrario Binomeunen putaxit Ricnlow, quia hicit- 
** bem Siculam invenifle fibi perfuafit. Sed vereor, ne urbs ipfo 
** cwn cive "revi «difpareat. "Cluverius p. 388. * apud. Diodorum 
* AL, AI. p. 89. urbs samoxetur, Woeaxeim. id fane aorzuptum es. 

 "Pypawia : "tre apud Plin. Tiraciesjes : apud Stepb. "Tupexisses: 0 

ides Kt cum iDiedari "T'rinacia ac Pliusi Tirecia, haud temere «ἀπο- 

.* sim. Vides emma ;bsec incertifima efle: et hioc tamen mate- 

*' qjam Accoft ad mnbem feam excitandam Pavo: nec magis cet- 
** 4um abiquid, xt deoebat,/bic addit. Sed porro: detmr urbs Tv- 

** paxism, "Tigawue, Ἐρινωιχέα. Quid? δ vel ex ullo horum vece- 
*' ixalerusn fiM Τυῤῥακῆοσ. nam prius facit Typexwose;, fccundum 
**.et tentium "Fiaasuiz, Τρινακιδὰς, Nel Ξιράκισι et Τρινάκιοι. (quam 

-** difficultatem reQe movit Arnaldus: οἱ emendat igitur Tvjawn: 

. ** addens Tiactylum poffe loowm habere ia prima lambi fede, $ed, 
* pace viri emaditifami, nullo modo locum habere fiatuerim in 

** κκώλῳν lambico: xaA«.enim non ita libera funt, atque ipfi verfus: 
** fed hoc leves et quoniam ipía Toeaxía locum hic jam mon he- 

“5 ibet; de ceteris poffumus εἴς fecuri) unde igitur hic Tyggassec! 

'* pnde geminatum 'P!et tamen audacter vocat Tyrracenjem: 

:** quafi τωῤῥάκηας effet "Tyrracienfis: nt adeo boc nomen urbis in- 

."^xerüffimpm hic nnllo modo locum babere ;peffit. — Sed omne 








NOOT4E. XV.p.pO. sq 


** has forte difficultates facile faperarit tedivivus nofter Amphion, 
* Tiracim conditor. Hisc.funt re vera lus-quam Romanenfium 
* nugatorum deliramenta, isa hominea, ita urbes in aére fingere. 

* Pergaenuns ad alterum veificulum : mox noftram fententiam 
** declarabimus. Τ᾿ ἄρμενα λαρνπρὼ κέωτ᾽ ἐν μυρσινήῳ. Priora verba 
** minirhum difficultatis haberent, modo de ultimi vocabuli fenfu 
** et Ortltegraphia conftaret: in Cod. videtur Μυρσιννήῳ, quod in 
** spetrum ;peccat; is. Flor. Μυρσίνῳ, item contra metrum: fic 

** queque Urfinue. Hi. vero Stephanus in tertia Lyricorum edit. 
** Mwujotsiw, quod P. Stephanus correxit in Μυρσινήῳ. Pavus ταϊτὶσ 
* fice corrigit ἐν μυρσήνη,οἱ : in arca myrtea ei: εἰ id eft, Dinomeni, 
** Ride voram Pavoninam elegantiam in illo oi in fine verfus : fed 
"f ὧὦυο funt initia duorum verfuum, ubi tum illud bellum οἱ 

** Axraldus Μνρσιναίῳ : eodem. modo intelligit ἐπ arca: fi modo 
** ΜΜμυγουταῖος aliquo 'enemplo ftabiliri poflet, in fequenti verfu forte 
** $nbítantivum iar vel fimile expxeffum fuerit. 

** Videamus jam ah aliquid magis probabile in medium adferri 

** μοί, Et magni (ane momenti eflet, ἃ cognofcere hunc Dinor 
** ssenen liceret : et mihi non Siculus: .non Tiracienfis: fed civis 
*! Ales fuifle videtur, vel certe in civitate una veríatus. Novie 
** mus,'quem locum Lycus apud Alcgeum obtinuerit, qui fecuny 
* dum Horatium 14}. i. 22. 

Lsberum εἰ Mufas, Venersmque,. et uli 
er beerentom puerum canebat, 
E Lyogm, nigris oculis, ngraque. 
"Chine decorum, 


*« Novimus non tino Batliylló contentum Anacreonta caeminibws 
** quoque. celebraffe 'Cleobulum et Smesdian. Si eodem genie 
*« fuerit Alcams: foste.an Lyco addendus hic .Dinomenes : at ta» 
*« ia füfpicari eque incertum atque injariofum in poetam εἴ, Si 
** amen haic füfpicioni aliquod pondus addere! 6 Dinorbeni huie 
** adfidentem Alczumr tibi fpectandum dare poflemus! et πὴ 
** animi fallor, id quidetn fiet : infpite Athenzum Lib. XI. C; I. 

** p. 460. D. ibi lego: Καὶ "ANixfog, Ἔκ δὲ «οτηρίων “σώνης ΔΙΝ- 
** NOMENH αρίσδον. Àn ϑρποίσίβ ibi Διννομένη plane fcriptum, 
* nt in Florentisa ? Quid ais, Le&tor, hunene ego fingo Δεινομένην. 
** Γ[Διννομένη]}: an ibi ante me natum in carmine Alcei fpiravit : 
** fed segte?. Refcribe, -Δεινομόνη, e poculis * * Dinomini adfdebam. 
*«* Audi Cafaubonum ad hunc locum: * at deffimonimm Alesi pre 
« depofito: 7807 mjuria babuerim : fed tentare quid «etat. [cribo ἐκ δὴ 
«« «“οτηρίων᾽ σίοντες δενπνομένη “«-αρίσδον vel Δεινομέόνει. Dinomenes e 
“- re apfitateum ναοῖς nomen. Videfíne magnum Animadverforem hic 

oftere Dinomenen? Quid? fic dudum ante iftud tempus 

** edideret Urfinus. "Ex ài "ποτηρίων eure Δεινομένει «“«.αρίσδω : ubi 
“εκαὐάϊι, Dinomenis et alibi meminit Alccsus. Hiec verba ab illis Sep- 
** phus forte fenfu non multum abierint. : 


Φαίνεταί Foi κῆνος ἴσος Stoicis 


949 ΝΟΥ. XV. p.90. 


^ Έμμεν ὠνὴρ, ὅστις ἐναννίον τοῦ 
"Iéru, καὶ ὡλασίον ἀδὺ φωνεύ- 
σας ὑπακούει. 
** Quicquid fit, videmus in Alcsi Carminibus Dinomenen non 
** femel celebratum : et ambo loca magis eo tendunt, ut credamus 
** amicum Dinomenen quam inimicum Alceo. Sed quid! fubito 
** e manibus ille in fecundo loco elabitur : ὥχετο, Φροῦϑός ipi, εἰ 
* Pavonina Magia Dinomenes nofler in tria quatuorve pocula 
** transformatus eft: * Jegendum enim ἐπὶ iflo loco: Ἔκ δὲ ποτηρίων 
Ἧς γ᾽ ὄνυξ, δῖνος, μάνης «σαρίσϑον' ergo dicit “σις. E «ars pocul- 
* rum generibus affidebant baec pocula, ὄνυξ, δῖνος, μάνης ἐξ poculis 
** eleganter dixit eapite», affidere et. jacere una. — Eleganter me her- 
** cule et plane Pavonixa;. quin Lector, qui nefcit unde haec pe- 
*' tita, dejerarit, Pavonis hoc effe commentum. Reftabat, ut Criti- 
' ** cus fermones nobis narraffet, quos habuerunt Alcsus cum hiíce 
** poculis et pocula inter fe, ubi aliquantum incaluerant mero. 
* Doleo fane quando ingenium humanum hifce ludibriis ἐχροῖ- 
** tum video : eft enim S. Petitus Lib. vii. Mifcell. 1. qui nobis 
** hzc, atque utinam hec iftius generis fola, narravit. Dinome- 
** nes ergo utroque loco maneat : an vero faerit Alcsei «αιδικὼ, in 
** medio relinquo: fufficit notiorem tibi hunc Dinomenen reddi- 
** diffe: quid autem faciam voci eérw; neício. 
* Sed quid faciemus vocibus τῷ Τυῤῥάκήν : pro quo Florent. 
** Τυῤῥάκκω: H. Stephan. Tv ῥῥακίῳ: unde fuum Τιρακίη et Τυῤῥα- 
€6 χίη foratue eft Pavo: ft velis ufbem aliquam hic intelligi, latif- 
** (imus jam tibi campus patet: nec una Sicilia concluderis. Sed 
*»* quia nihil eo in getiere mihi fuccurrit, quod probabile fit; a con- 
** je&turis vanis abftinco: levem fufpicionem proponere tamen li- 
^ ceat : in Florent. legitur τῷ Τυῤῥάκκω" fine fubfcripto "tora εἰς 
᾿ ** fetne igitur Genitivus Dorieus et nomen patris Dinomenis, cui 
** nomen Τυῤῥάκηος ? mirabor fi plumbeus Pavo acutius quid er- 
** cogitarit. 
** Secundum verficulum, fi quidem cum primo cohzfit, ita ca- 
4! perem, ut. τ᾽ ἄγμενα λαμπρὰ reftringerem ad inftrumenta couvi- 
** valia: ad pocula: de quibus λαμπρὸς, εἴ λάμπειν non incom- 
** mode adhibetur: five accipias, ut illud Horatianum : ne nos εἰ 
** cantbarus et. lanx Offendat. tibi te: fivc. potius ad. materiam εἰ 
** opus inftrumenti convivalis referas : et in μυρσινήῳ vcl poprwaw 
** Jatere putes Myrteum abacum. 
“ Si vero, ut Florentina innuit, duorum carminum funt initiz: 
* iy ἄσμασιν erim habet: ultimum verfum effe adjectum a dodo 
' *  glio grammatico quodam, qui ejufdem generis ex alio poeti 
ἔς metrum adjicere voluit: vel aliquid 'intercidiffe, quo fignifica- 
** batur non effe ejufdem Alczi, liceat in re obfcura hariolari : nec 
" tamen id fufpicari auderem, nifi aliquo modo huc impulfus 
* ejfem a Florentina Editione. Illud fi dederis, in hoc carmine 
* actum putarem de Harmodio et Ariflogitone; qui "Tyrannum 


NOTAE. XV. p.00. : 840 


* Atbenienfem Hipparchum occiderunt, celantes gladios in myr.: 
* teis.ramis: et cujus facti Scolion meminit apud Atheneum: 
* XV.15. . 
Ἐν μόρτῳ κλαδὶ τὸ ξίφος Φορήσω,. 
Dewie ᾿Αρμόδιος x &preysbsen, 
Ὅτε τὸν τύραννον καινέτην, 
᾿Ισονόμους τ᾽ ᾿Αϑηνὰς ἐποιησάτην. 
*" De metro non refpondeo : libuit tamen verfuüm fpecie σε 
* proponere : vide Kufterum ad Suidam in ἐν μύρτου κλάδῳ. Νε- 
“ (οἷο autem, qua au&toritate H. Stephanus hoc ipfum Scolion 
* Alcseo adíctipferit i in Lyricis fuis p. 16. cum itta tempora Al- 
“ cieus minime adtigerit: quin vocem κλαδὲ ita Alcseo attribuerit 
“ἴῃ Lexico: fed etiam in pluribus fequentibus errat: quie omnia. 
* funt Carcini, ut patet ex Athenzi loco laudato, et recte otniffa 
** ab Urfino: de hiftoria notifhüma poffunt confuli Interpretes. 
** "Thucyd. lib, vi. c. 54. fi hec fufpicio non plane vana, ἄρμενα 
*" hic arma fignificabunt, quie λαμπρὰ dici poffe nemo dubitat, 
* Alcsus p. 105. Urfini λαμπραὶ κναμίδες.. 
“ως ad locum hunc fane difficillimum : ín quo conje&turis, 
* aliquantuiín indulfimus. Id vero certum in dictis, Pavonem, 
** craflifime erraffe in HisroRiA et CRHROoNOLOG1A Graeca, conr 
** Alczeum. facit Geloni Tyranno. zqualem: nugatum cum de — 
** urbe "Tyrracia cogitat: ineptiiffe, cum Poetam Alceum, qui 
** patriae füze tyrannis et vicinis fuit inimicus, odia quoque exer-, 
*' cuiffe fingit cum Gelone, Syracufarum tyranno: et id quidem 
** tam ridiculo modo, ut non aufus ipfum Gelonem tangere, eum 
* in patre Dinomene ledere voluerit: cui flultiffime quoque ἧς 
** contribuit : florentem flatum: cum hic Dinomenes procul dubio, 
** ut ipfe filius, antequam tyrannidem invaferat, fuerit ἰδιώτης, ut 
" * Gelonem ipfum vocat Diodorus lib. xiii. p. 151. Tó« ἰξ ἰδιώ- 
* ToU, τῆς Σικελίας ὅλης ἡγεμὼν ἐγένετο. 
** Ex omni parte igitur hic fe turpiter dedit 'T'hrafonides nofter - 
** qui et in eo errat, quod Carmen hoc vocet 4/zaicum. Nam licet 
** ab Alczo fit conditum, a Technicis ita non vocatur. Quis enim 
* non rideret Grammaticum, qui Sapphus aliquam Elegiam vo- 
** caret Sappbicum ? at eodem jure, quo hic Pavo, uteretur : fic 
'** mox p. 145. 9 vocat literam duplicem : quam Granrmatici no- 
'* minant adípiratam : €. Z. Ψ. duplices, Pave. 9. p. x. afpirate: 
** guid nuric te, afine, literas doceam, Cicero rogabat olim L. Pifo- 
*' nem, virum confularem : id te ego, hominem nihili, majori 
*' jure rogo: quod fi fuftibus, ut ille ibidem ait, minus pepercif- 
* fent, qui tibi συλλα βίξζεϊν monftraverunt olim, verbis tot ego pe- 
* percifle potuiffem, nec pzne fenex ignorafles, quae pueri fciunt. 
““ Recte equidem Θ ex TH. 6 ex ΠΗ. X ex KH compofitas literag 
** dicere poffis, adeoque duplices vocare, ut pulchre oftendit J. Bu- 
4“: herius in do&tiffima Differtatione de prifcis Graecorum et Lati- 
** norum literis P. 561. 565. in calce Palaographia Montefalco- 
" nianz : vide quoque Arnald'in Animadv. p. 4. Sed nemo, 





988 N O T J£. XV. pp.91. gp. 


«nj8 litsiigi son velis, Grammaticas vel Profodicas tradené di- 
“ cipkinas, haec elementa duplicium adpellatione defignaeit: hec 
* fubjunxi, ne cavillationi locus pateret." D'Orvillius. 
Scaliger Poet. II. 17. citat, Ut 
$e ἔτι διννομένη τῷ τοράννῳ 
τἄρμινα λαμπρὰ κίατ᾽ i» μυρίήν." 
Hermannus p. 385. quód. πῆτετε, Arnaldi eonje&uram adoptit, 


Φ ΄ 


Togoxini. 


' P. or, r. Tambelegus, inquit Plotius, p. 2662. nomen accepit, qw 
&arhbico et elego conflat. Exempla vide Sopbeécl. Aj. 148. 179. "Praeh. 
$^ 99. 821. Euripid. Hec. 037. 8. 942. Oreft. 12 59. Andtom. 767. 

. 276.7. 793. 1027—9. Helen. 1116. Ton. 581. 2. Eleftr. 867. 
Pindar. Pyth, PV. 3. et alibi. Dactylicum Penthemimeres Tro- 
chaicz dipedir fubjungitur Oda Pindari modo citata vv. ᾧ. 2. 4. 
Kuripid. Med. 413. 416. Sed talia perfequi infinitum effet. 


. P. gr, 11. Plotius p.:2665.  Compofttum. Pindaricum ffi. βρη 

dr lambico ex ulraque parte pofito, et in medio. pentbemimeri dac 
lico, ' m 

ὃς καὶ dosile ἀγνῷ πελέκει τέκετο ξάνϑαν ᾿Αϑάναν. 

᾿ '- 2 vy'- -]-2ov- υὺυ-Ἐ[- - v-- 

Subjungit Plotius : Compofftum Sufarioninm fà quatuor. pedibus ir- 

€baicis praspofltis, et. fabyuntto pentbemimeri dattylico, — ' | 

χρυσίοισιν ἀνϑέμοισιν τὰν ϑέμιν οὐριινίαν. 

“υουσ σι uj|j^ UU -uU*- 
Sed aqua mihi hzret in hoc exemplo, quod natum eft proculdubio 
ex. locis fupra citatis pp. 91, 4. 95, 5. 


P. 92, 1. Verfuum elegiacorum leges atque indolem plene enu- 
cleateque defcsipfit Nofter, neque neceffe puto in re notifüima plura 
qongerere. Nemo tamen, uti fpero, gravabitur, fi TTerentiant 
Mauri quadam huc pertinentia, in eorum praecipue gratiam qui- 
bus elegantis iftius grammatici denegatur copia, deinceps protu- 
Penteyitrum dubitant quis primys Knxerit aucher ; 

Quidam. tton dubitant dicere Callinoum. 

Hexametro quum quinque pedum fubjungitur iffe, 

Partes beroi dupliciter recipit, 
Quas πιενϑημιμερὴς poft disungere ferma ; 

as fi quis gemitiet, pentametrum faciet. 
Sed refert duo fint, an dactylus unus 1n illa: 

Ouum duo fuut, eadem bis repeti poterit. 
Subjungam exemplum quo fiat planius iflud : 

. Define Mznalios—define Manalios. 
Daciylus ut duplex, non big fententia currat ; 
Define Manalios—1mufa referre jocos. 





^N O T JE ^XV. pUga.^ | 351 
Hoc sec prarpofitum peztat, nec parte fequenti y 


Talis utrique loco convenit una tome. 
Si primo fpondeus erit, tum daclylus alter 
Stabit, comma prius non poterit repeti. 
Talis erít «erfus bac portio, quam modo tra&io ; 
Poftquam τοῦ Afig—claudieat wt repotae: 
Ut flet cowma. Jequons, bis daciylus adfit oportet, 
Poftquam re$ AGm-—defloe Manalios. : 
Dactylus in primo pofitus, (pondeus adberens. 
Non obtrit primis, offieiat reliquis. 
Exemplum ponam. parti quod cotprkat Vi : 
Mufa tnihi caufas-—di/crepat bac itérum. 
Daciylus ergo duplez redeat: mibi parte foquenti ; 
Mufa mihi caufas-—define Maenalios. - 
Spondeum duplicem, que pars prior 68) bene fumet, 
Peccat enitn tantum pofteriora tome. ' 
Spondeos ante ergo dabis, pars cantera curret, 
O fortunati, define Manalios. 
Pars prior ergo pedum admittet quemcumque duorum, 
ΣΥΝ in reliqua δὲς ropetundus ei 
Scandunt pentametrum, duo. fínt quafi commata, quidam, 
Ut pedibus binis. femipedes fuperen? ; 
Hos fibi conjun£los fpondesm reddere quintum: 
Poftquam | res Afi | & ἢ deine à Msenali 
44t quidam ἐπ medio fpondeum reddera malunt, 
. Semipedem et primum cum capite alterius 
Jungunt, datlyhoo quce fit de sommato, longa : 
Inde duas promptum ef. fe ramasore brooes : 
His longam adnectunt, qua dactylus incipit. alter: . 
. Cernis et bine alias tot remanere breuus 1. 
Has ad femipedem fungunt in fone relictum, 
Ultima ntc refert longa fit, anne brevir. 
Sic fpondeus erit medius, duo poft απαρωβὲ, 
Poftquam | res Afi | 85 de | &ne Msc | nalios. 
. Jdareo frin cusabis commate femper, 
Ke brevis. incurrens fyllaba. femipedis 
Spandsum mediis suqueat conjungere longis : 
Et fiat talis, incipe Meenalios. 
Nam lis, quee brevis eff, jungat fibi five fuprenum 
Os, ταὶ que prima eft in; caput boc etenim eft. 
Quia, nec producía efl, geminat nec confona «ires, 
Spondeus minime pes, fed iambus ΤῊ. — 
Exenplum idcirco vocali a parte locavi, ἡ 
Longa foret πὸ lis, incipe Meenalios. 
Quidam, quia gemino conflat de commate verfus, — 
Cludere comma prius non tmuere brevi : 
Us fit pentameter talis, qualem modo fingo, 


| esl 





352 . NOTE. XY pp. 2.05. 


Hoc mihi tam grande munus habere datur 
"Aut qualis fupra vetfus peccare vwvidetu? 


ῳ 
Si fiet tahs incipe Mienalios, 
Nam referre wibil fit qualis fyllaba fini, : 
Commataque boc ipfum juris babere volunt , 
ddcirco et uerbo nunquam uno cola ligari, 
Ut conflet parti nis utrique fuus. 
Nam «itiofus erit. féc pentameter generatus, 
Inter noftros gen {||} oberrat eqous. 
Spondei duo. funt, quos dixi commate primo 
Pofft dari ; verum. [yllaba quee fequitur 
Nec esuSnjspaex verbi cum fine relinquit : . 
Qua data pentametris regula prima onis. 
. JNéc poft, daciylico debet quae commate jungi, 
Effe caput uerfus daciylici patitur. 
Hoc ipfum melius mutata parte coibit, 
Gentilis noftros inter oberrat equus, 
Tantam noftra nequit menfura abfolvere ltem ; . 
Malo tamen longa cludere comma prius. 
e Hos elegos dixere, folet quod claufula talis 
Triffibus, ut tradunt, aptior effe modis. 
De Callinoo, eujus meminit Terentianus, confulas Athenaeum ΧΙ], 
p. 525. C. et ibi notata. Adde Meur&um in Bibliotheca Greca 
apud Thefaur. Antiq. Gronovii T. X. p. 1286. Ruhnkenium in 
Callimacho Ernefti T. I. p. 439. eundem in Hiftoria Critica Ora- 
torum Grzcerum p. xLirr.. five in Orator. Gr. Reifkji T. Vill. 
p. 128. Kulenkampium in Specimine emendationum &c. ad Ety- 
mologum M. p. 33. 
Pentametrum hoc verfui beroico fere femper fubjungi nemo 
ignorat. Dionyfius Athenienfis cognomine Zneus hexametro prz- 
fixit tefte Athenso XIII. p. 602. C. ad inftar: Delphici iftius, 
quod fequitur, oraculi : : 
εὐδαίμων Χαρίτων xai Μελάνιππος ἔφυ 
ϑείας ἀγητῆρες ἰφαμερίοις Φιλότατος. : 
Elegiacos continuos reperiffe memini tantüm apud Heliodorum in 
ZEthiopicis Lib. iii. p. 129. ed. Commelin. et Philippum Theffa- 
lonicenfem in Brunckii Anale&is T. ii. p. 212. | 


P. 93, 11. Ἱερὰ, νῦν δὲ Διοσκουρίδεω γενεῆ, . 
** Hephieftion hic, ut obiter id riotem, errat in exemplo. Nam 
** id excufárl poteft eodem colore, quo p. 1 t. ufus eft ipfe, ubi ra- 
** tjionem reddit, cur excufari poffit fecundam cortipi in xapauv- 
* γάδες, idem hic obtinet in Διός. ὡς μία 3 Διὸς ἀκούϊται. et fic 
** optimi Poetze vocem compofitam in ἀσυναρτήτοις adhibent, quafi 
** re vera effent duz voces : aliter id non licet: quare'erravit hoc 
* pomine Scaliger etiam in Catulli Carm. XVII. legens affu- 
€6 tantis - S. m" ) e.^f 





"NOTJE. XV. p.93. 853 


Crura ponticuli affuli | tantis, irredioious. 
** Et Voffius ad metrum longe melius, 
Crura ponticuli afculis | βαπεὶς, irredrvivus. 
** id optime quoque animadvertit inter alios R. Bentleius ad Ho- 
““ ratium Od. IV. viii. 17. 
Non incendia Car | tbaginis inpiee.. 
* docetque aliam plane rem efle in his exemplis Horatianis. 
** II. 12. 
Dum flagrantia de | torquet ad ofcula. 
* et I. 18. 
JHrcanique fides prodiga per | lucidier vitro. 
* quibus exemplis adde L. I. 16. 
Hoflile aratrum ex | ereitus infolens. 
* et I. 37. 
"ntebac nefas de | promere Caecubum. 
* II. 17. 
' Utrumque noftrum in | credibili modo. 
vide quoque lib. III. xii. 2. 12. Non ob hanc caufam tamen 
““ rejiciendum docet illum verfum Al. Cuningamius P: 104. ἐχ- 
** emplo ex lib. IV. 14 
Speclandus in cer | tamine Martio. 
*€ cui adde I. 37. 
Mentemque lympba | tam Marveotico. 
** debuerat igitur aptius exemplum adduxi(fe Hephaftion, fi da- 
* batur." D'Orvillius. 


Marius Victorinus p. 2561.' Hoc quoque notandum in enuntiatione 
Pentametri. Elegiaci, nam plerumque aurem fallit, ut in. illo Graeco 
verfu, 

ἡμεῖς δ᾽ εἷς Ἑλλήσποντον ἀπεπλέομεν. 

lam fi conjuncfum Ἑλλήσποντον enuntiarimus, effugerit aurium. fen- 
p ut nequaquam «verfus effe credatur. — 4t. fi per. Hemifticbium pro- 
nuntiemus, ipfa Jubdi jflinttione genus meiri declarabimus, ita, 

ἡμεῖς δ᾽ εἷς Ἕλλης. 
debinc, 


πόντον ἀπεκλέομεν." - 

Unde Pentametrus duobus pedibue et. [emipede colon terminare debet, ut 
qui audierit, antequam percutiat, verfum intelligat y velut, 

Labitur hinc Helles, pontus in Oceanunr. - 
Item, 

Venerunt inter, lunia fancta polo. 
Nam fi per fe dicas inter, δὲ per. fe lunia, media fabis iffintTione inter- 
pofita, recipiet formam. Elegiaci. 

Pentametro Elegiaco fubne&unt grammatici metrum Cborilium; 
feu. Dipbilium. (Delpbicum Plotius p. 2653.) Marius Vi&torinus 
p. 2558. Charilium feu Dipbilium metrum ex eodem Pentametri or- 
tum effe genere res ipfa indicat, ef enim e Dadclyica fpecie. derivatum, 
Juprema tantum verfus [yllaba, qui fex pedibus profluat, brevius. In- 


e ^? 


354 NOTE. XV. pp.04. 100. 


cipit autem. a duobus Daéclylis, tertia regione Spondeo. femper. manente, 
et rurfus ex. duobus Daciylis et. fyllaba una. Huic duo cola, que 
Pentbemimere diximus, accrefcente media fyllaba, qua. Spondeus gigni 
tur, formam dediffe nofcuntur, qua. detracia, ad. Elegiacum. pentame- 
trum verfus reverteretur ; veluti, 
Nunc age Pierios verfus dea Calliope. 
- v u-vol--|-vo-»«.|- 

Cborilium autem. ἀμφιλιπὶς dicitur, gnod initio et fine. imminutum 
ef, ut, 
7 Tibi namque decens, lucet rofa vertice. ΄ 
"Ingelicum. nuncupat Diomedes p. 912. Zfngslicum metrum, ederi- 
tate nuntiis aptum, Steficborus invenit, Stefichori verfus hujus mo- 
duli exftat Ariftoph. Pac. 797. ; 

τοίαδε χρὴ Χαρίτων δαμώματα καλλικόμων. 
cui fimiles videntur Antiphanis Athengi XI. p. 471. C. 

τῆς τρυφερᾶς ἀπὸ AícGov σεμνοπότου σταγόνος 

α΄λῆρες, ἀφρίζον, ἵκαστος διξιτερᾷ δ᾽ ἔλαβεν. 
Idem ibid. XIV. p. 642. A. 

εἶτ᾽ ἐαοισῆγειν χορείαν, ἢ τράπεζαν διυτέραν, 

καὶ «αρέϑηκε γέμουσαν πίμμασι «αντοδαποῖς. 
Confer Hermannum Comment. de Metris Pindari apud Heyuinm. 
T. III. p.:223. 


P. 94, 5. Hephzflionis locum, opinor, ab oculos habuit Atilius 
Fortunatianus, cum hzc fcriberet, p. 3680. apud Emxripidem t 
Callimacbum inveni tale genus, 

Turdis edacibus dolos comparas amice. - 
Exemplum dabit Ariftophanes Vefp. 248—272. ed. Brunck. 


P. 100. Ád hanc metri fpeciem verba Eupolidis apud Athe 
nzum p. 656. F. redigenda effe vidit Heringa Obfervat. p. 224. 
Sequentes induit formas in duobus Pherecratis locis apud Athe- 
neum XV. p. 685. A. B. 


-eov€-|v-v-[vvv-v]|vo--* 


-v-vl-vo-I-vv-1l 


v--vl l--- «| 
---vl l-»- vl 
voc το [υ -- v] 


à Φερεκράτης δὲ, ἢ ὁ ατποιηκὼς τὸ δρᾶμα τοὺς Πόρσας, μνημονεύων καὶ 
αὐτὸς ἀνθῶν τινῶν στιφανωτικῶν, Φησίν" 

ὦ μαλάχας μὲν ἐξερῶν, ἀναπνέων δ᾽ δάκινθον, 

καὶ μελιλώτινον λαλῶν, xal ῥόδα σροσσεσηρώς" 

d φιλῶν pi» ἁμάρακον, «ροσκινῶν δὲ σέλινα, 


γελῶν» δ᾽ ἱπποσίλινα, καὶ κοσμοσάνδαλα βαίνων, 








NOTZE. XVI. p. 106. 355 


ἔγχοι, κἀπιβόα τρίτον “σαιῶν᾽, ὡς νόμος ἰστίν. 
ὁ ἃ “πεἰξοιηκὼς τοὺς εἰς αὐτὸν ἀναφερομένους Μεταλλεῖς φησίν" . 

iw ἀναδενδράδων ἁπαλὰς ἀσπαλάϑους «σατῶντες 

ἐν λειμῶνι λωτοφόρῳ, κύπειρον τε δροσώδη, 

κἀνθρύσκου μαλακῶν τ᾿ ἴων λείμακα καὶ τριφύλλου. 

Hephzítionis afynartetis unum addit Hermannus ex trochaico 

dimetro, et paeonico dimetro catalectico compofitum, Ariftoph. 
Lyfift, 1014. 
οὐδέν ἔστι ϑήριον γυναικὸς ἀμαχώτερον. 


"d" uy -οευτυυυ ’κευυ 


— —Ó 9 


CAP. XVI. 
De Polyfchematifüis. 
P. 106, 1. GrxcoNzus Polyfchematiftus* ex Antifpafto va- 


rie formato componitur, et Choriambo. — Choriambus fere femper 
purus fervatur. In hac fpecie enucleanda multus eft Hermannus 
De Metris Lib. II. c. 24. ftudiofo le&tori accurate pertractandus. 
Nobis in prefens faltim fufficiet fchema propofuiffe, fcenicorum 
poetarum locis munitum, ex quo verfuum, in choris paffim oc- 
currentium, naturam atque indolem tirones nullo negotio queant 
percipere, | 
o7""Uu | "uut 
Euripid. Hec. 636. Iph. T. 1135. Bacch. 865. Helen. 1526. 
Uyou9u | "UOu* 
Euripid. Oreft. 797. 798. 799. 1370. Iph. Aul. 549. 552. 553. 
759. Helen. 1324. 1325. ' 
v"vouUUu l cu? 
Euripid. Or. 1556. Helen. 1156. 
υυυ υυυτ- οὐ - | 
Sophocl. Antig. 108. Euripid. Or. 832. Iph. Aul. 1045. 1098. 
Herc. Fur. 684. 685. 


[] 





ἃ Hoc verfu, qui comma eft prius Φιρικπράφης KoneraráAon* 


Eupolidei Polyfchematifti, Ροτίοπὸ —— τοῖς δὲ κριταῖς 
judice, in σαραβάσι, Κρα΄κατάλων ufus φοῖς vuv) πρίγουσι λέγω 
eft Pherecrates. Locum quantivis pi ’᾿αἰορκεῖν, μὴ δ᾽ ἀδίκως 
pretii fervavit Photius Lexico non- πφίνειν, 4, và τὸν DÍA, 
dum edito : μύϑον εἷς ὑμᾶς ἵσερον 

Φίλιος Ζεύρ" ὁ σὰ mij) φὰς φιλίας Φιλοκράφης λέξει, πολὺ σού. 
ἰσισκοπῶν" Μένανδρος ᾿Ανδρογύνῳ" voy κακηγοριφφτόφιων. 


Μαξύρόμαι «i» φίλων, ὦ Κράφων, Ain, 
- A22 


$56 NO TE. XVI. p. 106. 


YU" v*7 "vue* 
Soph. Antig. 781. Tad. 117. ÀJ. 375. 1199. Phil. 1156. ἔα" 
ripid. Hec. 655. Oreft. 1382. Phoen. 243. Hippol. 1156. Suppl. 
980. lph. Taur. 427. Helen. 1357. 1358. 1474. Ion. 726. Herc. 
Fur. 767. 768. 

"ue "-"u*- 
Sóphocl. Antig. 285. 838. Trach. 116. Aj. 390. Phil. 1157. Ev- 
ripid. Iph. Aul. 578. Helen. 1477. Herc. F. 675. 


wUU u^? "Uv? 


Sophocl. Trach. 118. Euripid. Herc. F. 641. 
"---vul-uvuo- 
Sophocl. Phil. 1141. UM Euripid? Phoen. 236. Hippol. 142. 
Iph. Aul. 550. Iphig. T. 431. 1132. Bacch. 866. 872. Helen. 
1510. 1512. Ion. 212. 508. Electr. 733. 
Eurip. Suppl. 978. 979. Iph. Aul. 547. Iph. T. 1103. 1137 
lon. 464. 467. 471. 477. Ele&r. 178. 180, 441. 
vuu T7 “’“ῳωυ»"5» 
Euripid. Oreft. 827. Phan. 217. Iph. A. 551. 758. 1062. 1087. 
Bacch. 408. Ion. 117. 
T2---|[-uu- 
Sophocl. Electr. 121. πὰ Antig. 137. Trach. 841. Phil. 1081. 
1142. 1164. Euripid. Hec. 478. Suppl. 961. 963. Iphig. A. 224. 
]phig. T. 1110. Bacch. 407. 88o. Helen. 1332. 1336. 1337 
lon. 213.504. Herc. F. 349. Electr. 165. 706. 
wU?7" "Uu "uu 
Euripid. Helen. 1334. | 
"vu "vu | "ue 
Euripid. Alceft, 471. 
"UvuuUvu | "UQUu- 
Euripid. Iphig. Aul. 168. 
"v U^ Ι - Qu- 
. Euripid. Oreft. 826. 
"Uu -“- | τυ " - 
Euripid, Phorn. 178. Iph. Aul. 577. 
υυυ -οὐἨ -οὐ- 
Euripid. Med. 989. Suppl. 973. Iph. Aul. 18ο. 574. Ion. 47. 
Sophocl. Antig. 966. 
(Te cvul|svov- 
Sophocl. Antig. 107. Aj. 232. 1187. Euripid. Electr. 163. 707. 
-u--|-vouv- 
Sophocl. Antig. 585. bui 1167. Euripid. Med. 632. 821. Iph. 
Aul. 554. Iphig. T. 1138. Herc. F. 792. 794. 
His exemplis plura, qua fciens prattermitto, lector diligens pro 
fe quifque facile adjiciet. Alia forma, (uo - v- [τ υὦ 5). πο’ 








NOTE. XVI. p. 106. 357 


tante Burneio Przf. ad Chor. Cant. /Efchyli p. xl. frequentatur 
in fcoliis quibufdam apud Atheneum XV. p. 694. Confer etiam 
. Hermannum Lib. III. c. 10. Hzc fcolia fyftemate conftant verfi- 
culorum quatuor; quorum duo priores Phalecii funt hendecafyl- 
labi, tertius Glyconeus polyfchematiftus ; quartus dochmiacus eft, 
ex dactylo et cretico, dactylo et cretico, five ob ultimae fyllabze in- 
differentiam, duobus dactylis. 
al αἱ Λειψύδριον σροδωσέταιρον, 
οἵους ἄνδρας ἀπώλεσας, μάχεσθαι 
ἀγαϑούς τε, καὶ εὐπατρίδας, 
οἵ Tor ἔδοιξαν οἵων ““ατέρων ἔσαν. 
Ultimum ἔσαν debetur Etymologi M. p. 361, 57. MS. D'Orvil- 
liano; quomodo etiam citat P. Leopardus Emend, XII. 8. Addit 
preterea Hermannus Ariftoph. Ecclef. 933. 
Choriambus aliis quoque pedibus fzpenumero fubjungitur. 
Verbi gratia; : 
ἷ o - ] “ωυ- s 
Sophocl, Antig. 950. Aj. 605. 606. Euripid. Suppl. 962. Herc. 
F. 379. Ele&r. 440. 
-uo]l-vovo- 
Euripid. Hippol. 535. 550. 
wuou -cuUu*«* 
Euripid. Iph. Aul. 1060. Bacch. 528. 
Sopbocl. Electr. 472. Antig. 136.787. 811. 968. Euripid. Hec. 
477. Med. 976. Helen. 1500. Electr. 162. 
-ut? "-UQU- 
Euripid, Alceft. 605. Helen. 1360. 1361. 
-—-—- "-UuUwv* 
Sophocl. 'Trach. 658. Euripid. Hec, 476. 639. Phoen. 212. Iphig. 
A. 763. 1058. Iph. T. 433. 1107. 1109. Bacch. 869. Cycl. 45. 
71. 2. lon. 114. 116. 1100. Herc. F. 648. 650. 677. Ele&tr. 
172. Helen. 1359. 1363. 1366. 1502. 
Sophocl. Antig. 809. Euripid. Hippol. 146. 149. Iphig. A. 217. 
781. 793. 1056: Iph. Taur. 450. 1106. Bacch. 8790. Cycl. 64. 
Helen. 1322. 1330. 1365. 1483. 1503. 1511. Ion. 468. 1103. 
Herc. F. 790. - ZEN : | 


ΙΝ 


Euripid. Iphig. A. 208. 556. 772. Ion. 112. 1076. Phoen. 172. 
Euripid, Oreft. 825. Iph. Aul. 584. Bacch. 565. Ion. 465. 505. 
Helen. 1323. Electr. 708. 

- v vu "-uue 
Euripid. Oreft. 1429. Cf. Iphig. T. 426. 443. 

v vu | ""uUu"- 
Euripid, Iph. A. ro61. - . 
Aa$ 


$58 NOTE. XVI. p. 109. 


P. 109, 3. Eupolideus Polyfchematiftus admittit r. "trochzum, 
* f(pondeum, *tribrachyn, *iambum. 2. 'trochieum, S fípondeum, 
3. " choriambum. 4. ut in primo, *trocheum, ἢ fpondeum, "^tri- 
brachyn, !'iambum. 5. ut in fecundo, ?^trochzum, P fpondeum. 
6. "^ da&tylum vel *screticum, 


Δ 2 
“υ]- υΪ-υυ-[ἰ -υ - υ[τ-υὐὺυ 
ν1-1 ΟΠ 1τ-ὸ{τ-ι|τ Ὁ 
νον} | Poss] | 
ve-]| I I-- 4 [P 
Ariftoph. Nub. 531. $25. 539. 539. 549. 
T i£í | * 9uxa | "mac δ᾽ ἑτέρα ὅτις λα | !* βοῦσ᾽ ἂν | τδείλετο. 
3 TT | 6 di οὐκ | ἄξιος ὧν. | 9raUv οὖν |] "opi? | udppopan. 
5 ἐρυϑρὸν | i£ & | xev, σαχὺ, τοῖς | «adi | oic ἵν᾿ | 9 γέλως. 
4 ὁ co | φρων τε | x m καταπό | ye» & | po ἢ | κουσάτην. 
$c μέ l ψιστον | ὄντα Κλέων | δἰ ἔπαισ᾽ | sic τὰν | γαστέρα. 
Sequentia hujus metri exempla mihi indicavit Porfonus. Afj- 
damas Athensei X. p. 411. 
ἀλλ᾽ ὥσπερ δεινοῦ γλαφυροῦ eroixar εὐωχίαν 
τὸν “οιητὴν δεῖ erapíx t» τοῖς ϑιαταῖς τὸν σοφὸν, 
P» ἀπίῃ τις τοῦτο φαγὼν, καὶ «πιὼν, ὅπερ λαβὼν 
χαίρει τις, καὶ σκενασία μὴ μί᾽ 3 τῆς μουσικῆς. 
Alexis ibid. p. 417. F. 
—— yis δ᾽ ἴνα μὴ “-αντελῶς Βοιώτιοι 
φαίνησϑ᾽ εἶναι: τοῖς διασύρειν ὑμᾶς εἰθισμένοις 
ὡς ἀνίκητοι νῦν εἶναι Boa» xai «roni» μόνον, 
καὶ δειπνεῖν ἐπιστάμενοι ! διὰ τέλος τὴν εὐχϑ ὅλην, 
γυμνοῦϑ᾽ αὑτοὺς ϑᾶττον ἅπαντις------ς 
Verfus tertii, quem corruptum nemo non fentit, nullam mihi pro- 
Jatam fuiffe a viro doGtiffimo emendationem ex animo et vere do- 
leo. Eupolis Δήμοις apud Harpocrat. v. ὀξυϑύμια. 
ὃν χρὴν i» τε ταῖς τριόδοις, κἀν τοῖς ὀξυϑυμίοις 
«ροστρόπαιον τῆς σόλεως καίεσθαι τετριγότα. 
Ariftoph. ᾿Αναγύρῳ apud Suid. v. ἀπλήγιος. 
᾿ς dx δὲ τῆς ἐμῆς χλανίδος τρεῖς ἁπληγίϑας enr. 
et in σαραλοῦσϑαι, 
ἀλλὰ “άντας χρὴ σαραλοῦσϑαι καὶ τοὺς σπόγγους las. 
" Aliud Cratini dedit. Hermannus p. 380. ex Athenzo XV. p. 
685. B. 
- «σαντοίοις γε μὴν κεφαλὴν ἀνϑέμοις ἰρέχτομα:, 
λειρίοις, ῥόδοισι, κρίνοις, κοσμοσανδάλοις, ἴοις, 
καὶ σισυμβρίοις, ἀνεμώνων κάλυξί τ᾽ ἀριναῖς, 
Bes, κρόκοις, ὑακίνϑοις, ἑλιχρύσου κλάδοις, 
οἰνάνϑησιν, ἡμεροκαλλεῖ τε τῷ Φιλουμένῳ, 
ἀνϑρύσκου φόβη------- 











NOTJE. 1, p.111. 359 


v T ἀειφρούρῳ μελιλώτῳ κάρα “υκάξζομαι, 

καὶ κότισος αὐτόματος σσαρὰ μέδοντος ἔρχεται. 
Veríus ultimus medicam manum poftulare videtur, Huc quoque 
referendus Pherecrates Athenzi XIII. p. 612. A. 


— a — 


CAP. I. 
De Poemate. 


P. 111. Manivs Victorinus p. 2500. Poematum feu carminum 
Jpecies funt tres : alia enim Graecis κατὰ στίχον, alia συστηματικὰ, 
alia μικτὰ dicuntur, quee etiam ἀμετάβολα et μεταβολικά, Igitur κατὰ 
στίχον funt, quee eodem metro conflant, ut. metrum. epicum Homeri, et 
Maronis ποτὶ : «el quod ex trimetris ac. tetrametris. continuis fub- 
Jiffit, aut colis aut commatibus ejufdem metri. — Syflematica autem quee 
ex plurimis metris, neque ex uno verfu aut eodem colo vel commate con- 
Hnentur, ut funt vawdol, et que apud Lyricos invenimus, que Syzygiis 
gradiuntur. Mixta autem que partim. funt. κατὰ στίχον, partim ex 
irimetro e£ tetrametro mixta, quamquam non in uno verfu femper verfus 
expleatur, ut. in Elegia vel Epodis. — . Nam neque. per fe verfus bexa- 
meter fine feguente pentametro Elegiacum tetrum. implebit ; neque in 
BEpodis finguli verfus fine claufuls fuis. et feque audiri poterunt 
ivedo, quia. fimihter κατὰ δίστεχον funt, eadem ferme ἀμετάβολα et 
μεταβολικὰ erunt. Nam ἀμιτάβολα dicfa funt, quod. fui generis qua- 
litatem, menfuramque femper obtineant, ut. funt. Homeri carmina, et ea 
Qué κατὰ στίχον appellari diximus. Μεταβολικὰ autem, que.ab aliis 
metris ad alia genera tranfitum faciunt, qualia effe Tragica et 'Comica 
paulo ante memoravi. Nam et Menander in Comaediis frequenter a con- 
tinuatis lambicis verfibus ad Trocbaicos tranfit, et rurfum ad. lambicos 
redit, — Heec ctiam in carminibus quee mutuo annexa ita ex fe pendent, 
vt alterum fine altero audiri non poffit, «“ροωδικὰ et ὡδικὰ vocaverunt, 
id eft, * ante cantativa, et pra cantatyva μὲ fit in bexameitro προωδικὸν 
iffum Epos, δὲ ὠδικὸν verfus. pentameter, qui ei fubjungitur in. Elegiis. 
Jiem cantatioum erit trimeter lambicus, ut 
Ibis Liburnis inter alta navium 
erit dimeter. poftcantativum | 
Amice propugnacula. : 





ἃ Legendum asfecantati9a et can- — emendat : wysgdunà ef ἐπῳδικὰ voca- 
Iatrva vel poffcantativa. Et forte fcri verunt, id eff antecantativa ef poft. 
tum fuit προφδικὰ, ὠδικὰ ct imjna, — cantativa, uf /if ἐπ hexamcetro προῳδικὸν 
l. e. amtecantafiva, cantativa, et pofl- — ipfum, et Vrwlxés verfus pentameter, 
εαπίαίνα: ut paullo poft, προδμενα, — gui εἰ fubjunpitur im Klegiis, Item 
ἱφύμνια, vel μεϑύμνια. Edit.Sanct. Bu- — antecantativum erit (c. 

Itttus Mem. Litt. T. X. p. 247. fic 


A34 


860 N O T JE. IV. VII. pp. 116.120. 


Et queque alia qualia et metro. fcripta fequentes. claufulas quorumlibet 
metrorum ad fe trabunt, ita. appellabuntur, quia pro. odicis verfibus 
ἐπάδονται, id eff, accinuntur. ᾿ 


——ü—— 


CAP. IV. 


P. 116. Manius Vi&orinus p. 2497. Colon eff membrum quod 
initis conflat pedibus ;, Comma autem in quo «el pars pedis 6. Erunt 
itaque Cola particule folutorum metrorum, ut, — 

. Arma virumque cano. - 
Omnis autem verfus, κατὰ τὸ τλεῖστον, in duo cola dividitur. Abufioe 
autem etiam comma dicitur colon. — His quidam adjungunt Sticbum, id 
€f verfum, fub. bujyufmodi differentia, ut. fit verfus qui excedit. Dime- 
trum, unde et. bemiflicbium dicitur, Colon autem. et Comma intra Di- 
metrum. Erit itaque. Colon. cum integre fuerint. [yzygie :. Comma 
| ero cum imperfecke. — Atilius Fortunat. p. 268g. — Colon eft pars 

five partes verfus integris pedibus implet, ut, 

Defecitfe videt fua ; 

babet enim tres. pedes fimiles. | Comma pars verfus frve partes imper- 
Jecla, ut, ! 


Arma virumque cano. 
Habet enim duos integros. pedes et dimidium. ἘΔ Colon diclum quafi a 
eorpore ab/a/fum integrum. membrum :. Comma «vero quafi trunca pars 
m«mbri a corpore amputata, 


—— unnm 


CAP. VII. 


P. 120, 1. Marrzrraz. Marius Victorinus p. 2524.  Heza- 
metro Daclylico trimeter lambicus comparatur, quem Latine fenarium 
nominamus, veluti. Hexametron, fex enim pedes lambos babet, ut ile 
dactylos, cum uterque purus ex Je figuratur. — Trimetrus autem apptl- 
latur a Grecis, quia tribus percuffonibus per dipodias ceditur.. deo- 
que dicitur et Homerus in Margite fuo mifcuiffe bos verfus. tanguam 
pares... ldem p. 2572. Hoc genere verfuum, ut fupra. diximus, pri 
mus ufus ef Homerus in Margite fuo, nec tamen totum carmen ita 
güftum perfecit, nam duobus pluribufve bexametris antepofitis iffum [ub- 
Jiciens copulavit, quod poftea Arcbilocbus interpolando compofuit, — Att- 
lius Fortunatianus p. 2692. Sequitur ut de lambico dicere debeamus, 
eujus auctorem alii Arcbilocbum, alii Hipponactem volunt. Sed primus. 
Homerus boc ufus eft in Margite. — Veterum loca, quibus citatur 
Margites, collegit 'Tyrwhittus in nota ad Ariftot. Poet. {εέϊ, vi. 
et in indice, | 





NO T JE VIII. p. 122. 861 


CAP. VIII. 


P. 122. Pao diverfa Epodi collocatione choricis carminibus di- 
veía nomina impofuere Grammatici. Ex fequenti íchemate 
Noftri mens uno intuitu ftatim perfpicietur. 


Foodica. Palinodia. 
Stropha. Stropha. 
Antiflropha. Epodus. 
Epodus. Epodus. 

— '  Antiftropha. 
Proodica. — 
Epodus. Periodica, 
Stropha. Epodus, r. 
Antiftropha. Stropha. 

— Antiftropha. 
Mefodica. Epodus, 2. 
Stropha. 

Epodus. 
Antiftropha. 


Deinceps agetur de Stropha, Antiftropha, et Epodo verbis Marii 
Itorini p. 2501. Pleraque Lyricorum carminum, que verfu colif- 
{μέ et commatibus componuntur, ex Strophe et Antiffropbe et Epodo, ut 
Greci appellant, ordinata fubfiftunt, quorum ratto talis eft. Antiqui 
m laudes carminibus comprebenfas circum aras eorum euntes cane- 
bant, cujus primum. ambitum, quem. ingrediebantur ex. parte dextra, 
στροφὴν vocabant.  Hewerfionem. autem. fíniftrorfum factam, completo 
Prore. orbe, ἀντιστροφὴν appellabant :. dein in confpectu Deorum foliti 
cnfifiere, cantici reliqua confequebantur, appellantes id iw». —.Nam 
dus ef) tertia pars aut periodus Lyric odes.  lgitur que pofl 
στροφὴν δἰ ἀντιστροφὴν, ἐπῳδὸν dicebant: ἐπάδειν quidem eff fupercanere. 
c [umptum vocabulum in bas Epodos, quee binos verfus impares ba- 
beu. Nam ut ille canticum finiebant, Jie bee fenfum verfu infequenti. 
Hoc quia e tribus fubfifhit, appellatur τριάς. Tta ut omnis et στεοφὴ et 
ἀντιστροφὴ et ἐπῳδὸς totidem babeant. fyllabas in proxima periodo, quae 
ubiciur priori, ut fit aut ἰσόμετρος aut ἰσόχρονο:; quolibet metro feu - 
Hibytbmo. Jubfiflens. .Nam ficut dextra manus impares babet. digitos, 
Jed numero pares Junt. fiuiffre manus, fi conferas digitis, * fic flropbes 
φοία, cum fint diffimilia in proxima Epodo fubjecke Triados. Obferva- 
M autem, ut temporibus, ton fyllabis, pedes drvidas ; ut folvantur duce 





* Locus mendofus: fenfus autem — tiftrophen, et epodon, et paritatem 
*f, ad Strophen et Antiftrophen et — efficere vel metri, vel temporum, 
:Podon, quarum unaquaque diffimi- —quod in Pindaricis odis manifeftum 
là metra comple&atur, refpondere — eft. Camerarius. 
làmen proximze periodi ftrophen, an- 


8362. ΝΟΥ 25. VIII. p. 122. 


longer in quatuor, εἰ difyllabo pede pro tetrafyllabo utaris, parique via 
quatuor [yllabarum brevium. tempora in duo contrabantur, quod per 
necefptatem fieri licet, ut aut divife numero refpondeant, aut conjunle 
temporum [patiis occurrant, quod et in certeris snetris generali- praecepto 
Jervabimus. — Inter. bec funt. quedam carmina que Monofiropba aj- 
pellantur, quod. duas. periodos et eas. pares babeant, neque yu 

ia, concludantur. — Praeterea reperitur nonnunquam δε compo 
itio verfuum in carminibus, nom ut prima compofitio fecutule compof- 
fion, fet ἐπ στροφὴ et ἀντιστροφῆ, refpondeant, Jed ut prima tertie, 
Ἥ quarte fimilis babeatur ; qua compofítio κωτὰ «ερικοπὴν ἄνο- 
μοιομερὴ dicitur : eff enim “ερικοπὴ carmen fubfiflens ex Stropbe, Anti- 
Miropbe, et Epodo, Ὁ «el bis, «vel ter, vel fzepius carmen concludat  * 
μονοιερίκοιτον nominatur. δὶ «ero diffimilia inter fe im Epodis cola 
jungantur, ero werspixosro» fitticupatur, quande non. folenni continuatione, 
Jed per difantiam et varietatem. in. Epodis periodi. compleantur, id. efl, 
dres partes, eas e quibus περικοκὴ fubfeffit, quae ἀνομοιομερῆ merito disi 
mus: et eft diffimilium partium copulatione Periodi conclufio, fi quidem 
indu/la prima Stropbe et Antiffropbe, rurfus aliam Stropben ct Anti- 
Jfropben precedentibus diffrmilem afferant, et rurfus tertiam, nibil dua- 
bus preeeuntibus fimilem, et quartam eque a ceteris difcrepantem :. eui 
varietati folent illud adjungere, μὲ poffrema Epodos cunctis diffmili 

Jungatur ; quod non tantum Tragici, fed et Lyrici auclor 
in Epodis fpe fecerunt. — Hoc loco non fuperfederim dicere. effe brovia 
eola, que poff Stropben et Antiftropben fupercini moris eff, quae jam uo 
isrodoi, fed ἰφύμνια dicentur, ut efl ἰὴ σαιάν. Heec enim el Hymnis 
vel. Ditbyrambis füpercini moris efl, quae Epodicis carminibus, fi quand» 
preponuntur αροὔμνια, fi autem poft "Intifiropbon collocentur, μεϑύμνια 
suncupabuntur. Hoc genus im facris cantilenze ferunt. quidam infs- 
zuiffe Tbefeum, qui occifo Minotauro cum apud. Delum fokoeret oia, 
smitatus intortum et. flexuofum iter. Labyrinth, cum pueris. eirginbif- 
que, cum quis evaferat, cantus edebat, primo in circuitu, debinc in τὸν 
curfu, id efl στροφῆ et "Intiflropbo. — Abi tradunt bunc facrorum con- 
centum, mundi cantum. curfumque ab bominibus imitari, — Namque im 
boc quinque flelke quas Erraticas wocant, fed et fol et luna, ut doctwrti 
Yradunt pbilofopborum, jucundiffimos edunt fonos, per orbes fuos nitentas. 
Jgitur concentum. mundi curfumque imitans cborus canebat : dextror- 
fümque primo tripudiando ibat (quia celum dextrorfum ab ortu ad «- 
cafum wolvitur) debinc. féniftrorfum. redibat, quandoquidem fol lunaqu 
et. cetera erratica fidera, quae Graeci «λανήτας evcant, finfirorfum ab 
occafu ad ortum feruntur. — Tertio. confiflebant canendo, quia terra 
(circa quam calum rotatur) immobilis medio flat mundo. 





* Forte legeridum 6 vel ji; ἃς. — Edit. Sana. 





N O T JE. . XI. XII. pp. 126. 129. $69 


CAP. XI. 


P. 126, 9. Ἑμυμνκιὰ. Vide Suidam v. i$. Athenzum XV. 
p. 696. F. 701. C. 


CAP, XII. 


P. 129, 10. EPoDORUM, ut par eft credere, inventor extitit 
Archilochus. Marius Victorinus p. 2588. Jrebilocbum ferunt, quem 
parentem artis Muficee juxia. multiformem metrorum ferien. dyverfam- 
| que progeniem omnis eetas.canit, acceptum αὖ bis, qui ante fe. infpexee 
rant, fummatimque tracfaveratt, Daclylicum, quod eff omnium caput 
ac principium, per. abjecliones detracbonefque vertiffe, E quo primum 
Jambicum metrum per. detraéfionem. unius temporis formavit, adque 
Hexametrum, qui per dipodias Trimeter efficitur, debinc αὖ bis duobus 
exorfus multa metrorum genera, variaque. produxit, mutata per tranf- 
lationem, ut in utroque longa [yllaba. — Rurfus per. inciftonem βπριῖον 
rum atque conjunéhonem pleraque metrorum. genera. commentus. eft. 
Jamque lambico trimetro. detracla. parte. tertia, id. eft, dipodia, dime- 
irum lambicum edidit, fic, ον 
Beatus ille, qui procul negotiis, 
Ut priíca gens mortalium. 
Terentianus p. 2437. '. 
Nec non dimetrus ex irimetro redditur, 
Quacunque partem tertiam fi detrabas, 
Stabitque verfus ocfo tantum fyllabis, 
Ni quando fumet daclylum aut contrarium, 
Loco vel iamli qui probatur tribracbys ᾿ς. 
Tal/que verfus bic erit, 
Phaíclus ille quem vides. 
Plerumque nec carmen modo, 
Sed et volumen explicat : 
Ut pridem Avitus Alpbius 
Libros poeta plufculos, 
Ujus dimetro perpeti, 
Confcripfit Excellentium. 
Tales trimetris. fubdidit Flaccus. fuis, 
| Ut carmina offendunt decem. 
Ibis Liburnis inter alta navium 
Amice propugnacula. 
ad rebilocbus iflo Jcevit iratus metro 
Contra. Lycambom et fslias. 


864 ,N O T JE. XII; p. 129. 


Terentianum refpicit M. Vi&orinus p. 2585. 

Egregium Archilochi fragmentum hoc metro confcriptum legi- 
tur Stobao Ecl. Phyf. I. p. 9. ed. Canter. p. 125. Grot. Clement. 
Alex. Strom. V. p. 725, 10. Eufeb. Prep. Evang. XIII. 12. p.687. 

*Q) Ζεῦ, «ἄτερ Ζεῦ, σὸν μὲν οὐρανοῦ κράτος, 
σὺ δ᾽ ἔργ᾽ ἐπ᾿ ἀνθρώπων ὁρᾷς 
λεωργὰ κἀϑέμιστα, σοὶ di ϑηρίων 
ὕβρις τε καὶ δικὴ μέλει. 
N.B. In marg. ed. Canter. lemma appingitur Αἰσχυλ. fed μὲ ad- 
dit codex Farnefianus.  Archilocho diferte tribuit Clemens. V. 1. 
Sic Grotius. ὦ Ζεῦ sr. διὺς μὲν οὐρανοῦ x. Cant. «άτερ Ζεῦ omittit 
Clemens. V.2. Sic Cant. σὺ δ᾽ ἔργα ἐπ᾿ οὐρανοὺς ὁρᾷς Clemens. 
ἐπ᾿ ἀνθρώπους δεῖς Eufeb. σὺ δ᾽ ἔργ᾽ imr οὐρανίων καὶ ἀνθρώπων δρᾶς 
Grot. ΝΜ. 2. Sic Grotius. λεοργὼ κἀϑέμιτας" οἱ δὲ ϑηρίων Cant. καὶ 
ἃ ϑέμις Clemens, fed κἀϑέμιστα Eufeb. 

Photius Lex. MS. κύψαι" ἀντὶ τοῦ ἀπάγξασϑαι. ᾿Αρχίλοχος" 

κύψαντες ὕβριν ἀϑρόην ἀπέφλοσαν. 

Idem, λέως ἐστι τελέως" ᾿Αρχίλοχος" 

λέως γὰρ οὐδὲν ἰφρόνεον. ; 
Quz duo loca ex eodem carmine provenire, in ultimo corngendum 
infuper ἐφρόνευν, me docuit Porfonus. 

Pergit Marius Victorinus: Similiter a daciylico eadem. parte ad- 
empta, id. efl, duobus retraciis. pedibus, Tetrametram ἀφ Hexamuire 
eerfum protulit ,. ut, 

Cantabunt mihi Damoetas et Ly&tius /Egon. 
Debinc, 0. 
Damoetas et Ly&ius ΖΦ ρου. 
Vide fupra ad p. 273. Marium Vi&torinum p. 2562. Tertiam 
fpeciem illuftravimus breviter ad XV. 2. p. 342.  Dimeter iam- 
bicus heroico hexamétro fubne&titur verfibus quos reCtiflime Ar- 
chilocho affignat J. Douza fil. ad Propert. II. xxxiv. 60. apud 
Stobeeum Geíneri p. 399, 24. p. 263. Grot. 
δύστηνος ἔγκειμαι πόϑῳ 
ἄψυχος, χαλεκῆσι ϑεῶν ὀδύνησιν ἕκητι 
| φπταρμένος δι᾽ ὀστέων. 
Vide Horatii Epod. xiv. χν. Da&ylicum penthemimeres trime- 
tro iambico poftponitur apud Ammonium v. αἶνος, 
ἐρέω τιν ὑμῖν αἶνον, ὦ Κηρυκίδη. 
ἀχνυμένη σκυτάλη. 
«ίϑηκος ἥει ϑηρίων ἀποκριϑεὶς 
μοῦνος ἀν ἰἐσχατίην, 
τῷ δ᾽ ἀρ ἀλώπηξ κερδαλῇ συνήντετο 
«υκνὸν ἔχουσα νόον. 

In Horatii Epod. xvi. Hexametrum heroicum fubfequitur Se- 
narius lambicus; ad Archilochi proculdubio exemplar. Hujus 
metri fpecimen dabit perelegans in Cratinum Epigramma, fed 


auctoris incerti ; 
as P 


N O T JE. p.189. 865 


Οἷνος Toi χαρίεντι ere ταχὺς ἵππος &oidi 
ὕδωρ δὲ «visu» χρηστὸν οὐδὲν ἂν τέκοις" 
ταῦτ᾽ ἔλεγιν, Διόνυσε, καὶ ἔπνειν, οὐχ ἑνὸς ἀσκοῦ 

Κρατῖνος, ἀλλὰ «“αντὸς ὠδοδὼς eríSov. - 

τοιγάρτοι στεφάνων δόμος ἔβρυεν, εἶχε δὲ κιττῷ 
μότωπον, οἷα καί cv, κεκροκωμένον. 

V. Bentleium ad Horat. Epift. I. 19. 10. Brunck. Anale&. I. p.255. 

II. p. 6a. 

SH ut verbis Marii Victorini finem faciam, zdeo fecundus va- 
rietate carminum, et fingularis artifici in excogitandis novis metris bic 
aucdor efl, ut et ceteris vatibus imitationis fuce in componendis metris 
obfervantiam parem fludiofa eemulatione pra fliterit. — Nam plerique fe- 
quentis evi bis informati. metrorum figurationibus, et. quibufdam «iis 
au&tore. Archilocbo, earias numerorum fpecies δὲ ipfi commenti pofleris 
fradiderunt, unde. innumerabilis, incomprebenfibil[que «venit. in. manus 
eopia. Conferendus etiam Plutarchus de Mufica T. II. p. 1140. F. 


“πα d 


LONGINI PROLEGOM. p. 159. de Rhythmo. 


. MARIUS ViGorinus.p. 2494. Hbytbmus eff. pedum temporumque 
Junclura «elox divifa in Arfi et Tbefi : «εἶ, tempus quo [yllabas meti- 
mur, Latine numerus dicitur : ut Virgilius, 
Numeros memini fi verba tenerem. 

Differt autem. Hbytbmus a metro, quod. metrum in verbis, Bbytbmus in 
modulatione ac motu. corporis fit : et quod metrum pedum βὲ quedam 
compofitio, Rbytbmus autem temporum. inter fe ordo quidam; et quod 
metrum certo numero fyllabarum «el pedum finitum fit, Rhbytbmus au- 
iem nunquam numero circum[cribatur : nam, ut olet, protrabit tempora, 
ita ut breve tempus plerumque longum efficiat, longum contrabat. Unde 
at Bbytbmus, id. efl, a ξύσει et fluore quodam, nuncupatur. 

Atilius Fortunat. p. 2689. Inter metrum et rbytbmum boc intereff, 
quod metrum circa divifionem. pedum werfatur, rbytbmus cirea. fonum, 
quod etiam metron fine pfalmate prolatum proprietatem. fuam ferat, 
rbytbmus autem nunquam fine pfalmate valcbit. Eft etiam rbytbmus et 
in corporali motu, cum biffrio indecenter fignum aliquod exprefít. &gov- 
ϑμος dicimus , decenter εὔρυϑμος. 

. ; Maximus Victorinus p. 1955. Metrum eff τοὶ cujufque menfura, 
Metrum «vero poeticum efl verfificand difaplina, certa. [yllabarum ac. 
1emporum ratione in pedibus obfervata. Inde autem fic difum eft, quod 
veluti menfuram. quandam prafütuat, a qua fi. plus minufve erit, pes 
frve verfus minime conflabit , cui Rbytbinus efl. confimilis, qui fic Pi - 
nitur : Efl verborum modulatio et compofítio, non metrica ratione, fed 
numeri fanclione ad judicium aurium examinata ; veluti funt cantica 
Poetarum vulgarium. — Ergo i$ in. metro non efl, nec. poteft ullo pacto 
ineffe, fed boc diflat a. metro, quia rbytbmus fine metro effe. poteft, fine 
rbytbmo metrum non potefl, quod liquidius ita. defimtur :. Metrum 


868 N O TT J£. p. 16$. 
eff ratio cum modulatione :. RBbytbmus fine ratione. — Plerumque tamem 


cafu quodam imvenias etiam rationem metricam ἐπ rbytbmo, non artifici 
ratione obfereata, fed tono et ipfa modulatione ducente. 

His confimilia tradit Beda p. 2580. Nonnulla congefit Span- 
hemius ad Ariftoph. Nub. 658. 651. ui 


—ü — 


De Arf et Theft. 


MARIUS ViCorinus p. 2482. “τ: et Tbefis, quas Graeci dust, 
id eft, fublatio et pofítio, fignificant pedis motum : eff enim “τῇ: fublatie 
pedis fine. fono, Τοβε pofitio pedis cum fono. Item, Arfis eft elatio tem- 
poris, Joni, vocis : Tbefis, depofitio et quaedam. contractio [yllabarum. 
Nam in Pyrrbicbio tollitur altera. brevis, altera ponitur : in Spondo 
quoque «iciffim longa tollitur ac ponitur [yllaba. Trocbeo autem «i 
lambo contraria inter fe ratio ef. Alterius enim prius longa tollitur, de- 
binc brevis ponitur : alterius fecundum fuam legem ficut. fupra diti 
ordinis immutatur. In Daclylo «ero tollitur una longa, ponuntur due 
breves, In. Anapajffo contra, ficut in Trocbeo et. ambo offendimus. 
Et ita in fimplicibus pedibus Arfis-et Thbefis, aut fimplici, aut dupli, 
aut fefquipli ratione taxatur : et in. fémplo quidem. erunt. Pyrrbichus, 
Spir Daécilylus, Anapeeflus. — Horum enim par. eft. fublatieni po- 
itio, cum tantundem more in. duarum brevium. pofitione, quantum in 
 wnius longe fublatione babeatur. — In duplo autem, Iambus, Trocbeus, 
Tribracbys, Moloffus. | Horum. enim. duplex: fublatio, femplex poft 
efl 3 et contra. .Nam modo fublatio dimidio plus babet, modo pofito 
4t in fefquiplo pedes quatuor, Baccbius, Palimbaccbius, Ampbibrachus, 
Creticus. ἘΣ 1n Cretico nunc fublatio longam et brevem occupat, pofitw 
longam : «vel contra, pofitio longam et brevem, fublatio unam longam, 
prout fyllaba fe obtulerit, id fiet. — In. Bacebiis etiam. baec devifoo (ff 
Nam Bacebius a brevi incipiens in fublatione fetnper brevem et longam 
retinet, in. pofitione longam. — Palimbaccbius autem, in. fublatione lon- 
gam et brevem, ne in quadruplum ratio temporum protendatur, β due 
longee adverfus unam breuem copulentur, qua. ratione fefguipli et Pev- 
nes continebuntur. — Moloffi ratio. eque duplex : nam tdem «valeat dw 
contra quatuor, ficut quatuor adverfum due, ut modo fublatio tnam lon- 
gam babeat, pofitio duas : nunc pofitio snam, fublatio duas. longas. 
fimpbibraci, in quo duce breves, media longa eft, in Arf tria, in Tief 
"um tempus accipiet : rurfuf/que zirfis unum, Tbefis tria. fibimet «in- 
dicabit, non dupli feu fefquipli, ut in reliquis, ratione didu£cfa, quippe 
eum tribus temporibus urrum, et contra unum tribus infequentibus repug- 
nare videantur, unde minus aptus pes in metris, Muficis. autem confen- 
taneus ceffimatur. Nam licet minor temporum fpatio fit, refpondet tame 
imagini Hippiorum, quos Epitritos vocamus, qui funt Heptacbroni, id 
6ft, e prima brevi et tribus longis : neque enim. [yllabarum numero, [td 
ratione temporum (τῇς Thbefifque penfatur. 





1 


N O T &. p. 163. 867 


SCHOL. CAP. V. p. 165. De Epiploce. 


MARIUS Vi&orinus p. 2506. Nunc de metrorum connexionibus, 
quas Epiplocas Greci appellant, dicemus. Adjectione enim. et Detrac- 
tione per [yllabas et tempora bis accidentia metra variantur. — Dicfa 
autem. Epsploco, id efl, amplexio, a. metricis, eo quod copulari metra sne- 
tris devera bis adjectionibus, detractionibus, aut. etiam tranflationibus 
videantur. Harum fpecies funt tres, quarum prima Trifemos, fecunda 
Tetrafemos, tertia Hexafemos dicitur, ex eo. quod. e tribus, et. quatuor, 
et fex temporibus fubfiflant, quee, detraclis ab initio verfus primis [yl- 
labis, diverfa metrorum genera. informant. Quarum prima erit imi- 
«“λοκὴ δυαδικὴ τρίσημος, id cff, cum iambicis Trocbaica connexa. vari- 
antur in fpecies duas, utrafque Trifemas, ut diximus, temporum trium : 
in conjugatione «tro funt ἐξάσημοι, id eff, temporum fex. .Nam lam- 
lico verfu, ut eft, 

Paratus omne Caefaris periculum, 
Ki adjeceris longam, efficies trocbaicum, xt, 
O paratus omne Caefaris periculum. 
Rurfus, Trocbaico fi. detrabas primam. [yllabam, lambicum | efficies, 
veut ef, 
Celer Phafelus ille quem videtis. 
Aut cum. Dachylicis Anapeflica fociantur, fimiliter ἐπιπλοκὴν δυαδικὸν 
τιτράσημον faciunt, ut, 
Arma virumque cano. - ᾿ 
Huic f£ accefferint duce breves, fiet Adnapeefficus, ut, 
Ades arma virumque cano, 
Rurfus adjecfa longa fet Daclyltcus, ut, 
Proh! ades arma virumque cano. 
Quod adzeque μὲ fupra per duas fpecies variatum eff Da£lylici et 4na- 
peflici, et ideo δυαδικὴ, id efl, duarum. amplexio, Tetrafemos autem 
fropter quatuor tempora, quibus uterque. pes extenditur, appellatur, qui 
i» conjugationem. copulati. Ocfafemi funt. — Obfervabis autem in. bac 
Jhecie femper. duas breves aut. adjicere, aut. detrabere longam unam, 
quod eff uterque pes trifyllabos. — Tertia ἐπιπλοκὴ eff in. Ionicis duobus, 
et Cboriambico, et Antifpaflo, quee τετραδικὴ bexafzmos dicitur, id. eft, 
amplexio quadra, quatuor enim pedes fibi mutuo connectuntur. "T'empo- 
ribus autem fex conflant. Nam cum fit bic verfus Ionici minoris, 
Dea fecit, dea belli dominatrix Phrygas. 
AdjePla longa fit Chboriambicon, ut, 
Cur dea fecit, dea belli dominatrix Phrygas. 
Rurfus, adjecta alia, efficiet Ionicum majorem, fée, —. 
Hoc our dea fecit dea belli dominatrix Phrygas. 
ltem adjectio brevis quartam fpeciem in pede Antifpaflo procreabit, ita, 
Et hoc cur dea fecit dea belli dominatrix Phrygas. 
“ἄγω et bic verfus apud Horatium, 
Miferarum eft neque amori dare ludum neque dulci. 


368 ' NOT £&. 


Conflat ex lonico minore, buic fi copulaveris longam, erit. Cborian- 
bicum, 

Quam miferarum eft neque amori dare ludum neque dulci. 
Jtem longa alia appofita facit lonicum majorem, ut, 

O quam miferarum eft neque amori dare ludum neque dulci, 
Brevis autem praelata antifpaflum informabit, fic, 

Et o quam miferarum eft neque amori dare ludum neque dulci, 
4d fummum, omnis ἐπιπλοκὴ propriis pedibus nulla intermixtione alis- 
rum fubfifens, fuis ufque ad ultimum pedibus, terminabitur : fin au- 
tem. alios admiferit, variabitur. Nam familiare efl. utriufque lona 
Trocbaicas fibi ῥα admifcere, Εγρο fincerum μονοειδὲς, mixtum au- 
tem ὁμοειδὴς vocabitur. 








EK ΤῊΣ IIPOKAOY 
XPHXZTOMAOIAZ TPAMMATIKHZ 


9OTIOY EKAOTAI. 


EX PROCLI 
CHRESTOMATHIA GRAMMATICA 
PHOTH PATRIARCELE C. P. 
EXCERPTA. 


CUM NOTIS 
A. SCHOTTI, P. J. NUNNESII, ET F. SYLBURGII. 


ACCEDUNT 


INTEGRIORIS OPERIS FRAGMENTA 
EX 


TYCHSENII BIBLIOTHECA LITT. VETT. ET NOV, 


CUM ANIMADVERSIONIBUS 
. C. G. HEYNII. 


Bb 





ANDREJE SCHOTTO 


ANTIQUITATIS PROPAGATORI DILIGENTISSIMO 


FRID. SYLBURGIUS 
S. P. D. 
— —ÓnÀÁ— 


QUAS ad Xiphilini et .Herodiani editionem fuppetias 
mifiti, SCHOTTE preefiantiffime, ferius quidem accepi ; 
tum fcilicet cum meas in auctores iftos notationes abfol- 
vilem. "lamen ne beneficio tuo fraudaretur refpublica, 
telam redorfüs, effeci, ut que mecum communicafti, fuis 
.quaque locis digefia, cum ceteris in publicum prodirent ; 
.et quidem nonnufquam cum aliqua acceffione. Cum ergo 
id effet reliquum, ut etiam Procli Χρηστομαϑία, quam Grece. 
ac Latine in Hifpania editam ἐν τροσϑήκης μέρει ad me cum 
ceteris mittebas, per has citeriores regiones diffunderetur, 
commodiorem ei locum non inveniri poffe judicavi, quam 
fi Apollonio, quem eodem tempore prz mauibus habebam, 
annexa, una cum eodem in lucem exiret. Atque ut hoc 
ipfum plenius ac luculentius a me preeftaretur, pervolutatis 
chartis mejs, ejufdem χρηστομαϑίας quzefivi exemplum, 
quod a me ante Xx annos, e magiftri mei, Henrici Ste- - 
phani bibliotheca defcriptum memineram. Quo reperto, 
et collatione inflituta, deprehendi Stephani exemplum, 
quod ad duos codices vetuftos collatum effet, tuo et plenius : 
effe multo, et emendatius. Itaque per iftam exemplarium 
ἀντεξέτασιν, Que in tua editione deerant, fupplevi; uncis 
5b2 


372 


, tamen, ut eo facilius difcerni poffint, inclufa; qure vero 

διττογραφίαι occurrebant, eas in marginem Greci textus 
retuli; ficut tu ad Latini textus oram tua et Nunnefi ap- 
pofueras fcholia ; idque ea religione feci, ut quzedam etiam 
mendi vel üfpe&ta, vel plane rea, non preetermiferim ; quip- 
pe quod talia veftigia verse lectionis viam τοῖς εὐστόχοις fie- 
penumero patefaclant. Eaniopellam ut publice ftudiofo- 
rum utilitati navandam effe duxi, ita tue imprimis cen- 
furi fubjicere.volui, et qualecumque ad te ἀντίδωρον remit- 
tere. Tu pro tua humanitate id in meliorem partem in- 
terpretare, et ad alias etiam editiones, quas moliri me in- 
telligis, pari promtitudine, qus yel in tuis thefauris habes, 
vel ex amicorum bibliothecis impetrare potes, commu- 
nicare perge. Vale. Francof. ii1 Non. April anno 
Chrifti MDxc. m 


SYLBURGII PRZLLOQUIUM AD SUASIN ἡ 
PROCLUM NOTATIONES. 


STEPHANI exemplar, e quo meum me defcripfiffe fu- 
τα fum prefatus, cum duobus vett. codd. collatum erat; 
quorum alter cum Schotti editione confonat ; alter ab ea 
non paucis in locis difcrepat. Ad quas diverfitates quod 
attinet, quz Schotti editioni deerant, ea inde fupplevi, un- 
'cis, ut difcerni poffent, inclufa: qua vero diverfam fcrip- 
'turam habebant, pleraque omnia in marginem retuli. Ita- 
que hic ea tantum attingentür, quz smnarginis angufti 
'capere iftic non poterat. Principio igitur, Stephani, codi- 
'cum alter hoc habet initium; ᾿Ανεγνώσϑη ἐκ τοῦ ἐπιγραφι- 
'μένου βιβλίρυ TYpóxAou χρηστομαϑίας γραμματικῆς. Ἔστι δὲ τὸ 
“βιβλίον εἰς τέσσαρας. διηρημένον λόγους. λέγει μὲν iv τῷ πρώτῳ, * 
᾿αἷ αὐταί εἰσιν ἀρ. et quee fequuntur. Et exordio huic prez- 
fixus numerus λδ΄. xxx11i11. forfan Photians colle&ioni 
ordinem fignificans: hoc fenfu, Trigefima quarta collec, 


'excerptá eft ex: eo Procli libro, qui χρηδτομωϑία "γραμματιὴ 





318. 

infribitur: Nam Photii Bibliotheca (ea enim libri eft in4 
feriptio) ex cxc fcriptoribus congefta eft, ut e catalogo, 
quem ad me Schottus mifit, numerando cognofcitur. Pre- 
terea in Stephanei exemplaris margine adnotatum, in in- 
dice Bibliothece Photiane, pro Πρόκλου χρηστομαϑίας γρ.᾿ 
legi Πρόκλου πολυμαϑίας p. qua lectio et ipfa ferri poteft ; 
quia verum grammaticum πολυΐστορα et fere πανίςορα efe. 
eportet; eum videlicet qui cum laude veterum fcriptorum 
enarràtionem profiteri. velit. Χρηστομαϑίας autem vocabu-, 
]um probat is libellus, qui χρηστομαϑείαι ἐκ τῶν ΣΣτράβωνος 
γεωγραφικῶν infcribitur, videnturque eo nomine fignificari 
utiliores doctrine ex auctorilus excerpta : hoc eft, Notatu, 
digniora cujufque fcriptoris capita ; quze alibi generalius 
ἐκλογαὶ nominantur. 





DE PROCLO JUDICIUM HEN. VALESIÍ 
DE CRITICA I. xx. 


PROCLUS quoque Platonicus Philefophus Criticus 
fuit non ignobilis : docet id commentarius in Homeri Ilia- 
dem et Odyfleam, cujus meminit Suidas, et commentariug 
in Hefiodi opera et dies, qui etiamnum exftat. Quod vero 
BSwidas γραμματικῆς χρηστομαδείας libros eidem Proclo Phi- 
lofopho tribuit, in eo, mea quidem fententi&, graviter las ᾿ 
bitur. Sunt enim hi libri alterius* Procli longe antiquio- 
ris, ut didici ex commentariis Alexandri Aphrodifienfis in 





* Hoc primus, quod fciam, obfer- 
vavit Valefius. Erravit igitur Andreas 
Schottus, a quo hec Procli Chrefto- 
mathia cum illius et Nunnefii notis 
edita legitur poft ejus Obfervationes 
' Humanas, qui p. 15. in notis, ubi 
ex Suida recenfet Procli fcripta, et 
hoc opus etiam ad Proclum Philo. 
fopham retulit; in qua fententia 
etigm eft Fabric. B. Gv V. c. 26. p. 


521. Cafaubonus autem in' notis ad 
Diogenem Laert. FII. p. 37. teftatur 
penes fe exftare zonerouaSsíag in τῆς 
GQoríou βιβλιοθήκης non adfpernandas, 
quas lucenr non vidiffe putat. Sed 
forte eedem fuerint cum Procli aut 
Helladii Chreftomathiis ex Photii 
Bibliotheca excerptis. P. Burmannus 
Secundus, 


»b3 


874 

Ariftotelis Elenchos. ΗΟ enim non procul ab irítio illius 
commentarii utitur teftimonio Athensei Grammatici εἴ 
Procli in Chreftomathta. Cum igitur conftet Alexandrum 
Aphrodifienfem diu ante Procli Philofophi cognomento 
Diadochi statem vixiffe, Proclum, qui Chreftomathium 
fcripfit, a Proclo Philofopho differre neceffe eft. Suppe-- 
tunt etiam alia argumenta, ut Proélum Philofophuni iti 
Criticis exercitatum fuiffe credamus. Nam quicumqué 
commentarios illius in Timzum et ii Remp. Platonis at- 
tente perlegerit, eum Criticum fuiffe minime dubitabit. 
Solet enim primo quidem exponere, quod fit argumentunt 
operis, deinde quis chara&er, et qus fortma dicendi, quod 
Critici munus effe nemo eft qui ignorat. Preterea cum in 
libris Theologicis et Myfticis, cujufmodi fünt Platonis li- 
bri; duo fere fint fenfus, alter fimplicior et apertior, qui 
ex verbis elicitur, alter fecretior et profundior, qui vulgo 
anagogicus et allegoricus vocatur: Proclus quidem hune 
ubique fe&tari fe profitetur, et Longinum Philofophum, 
aliofque reprehendit interpretes, qui verbis Platonis ni- 
mium erant addicti, et res ipfas, fic enim loqui folet, id eft 
arcana myfteria, negligebant. Idem tamen fenfum illüm 
verborum exponit diligentiffime, tametfi illum fpernere vi- 
deatur, ac pre altero nihili ducere; et quoties aliqua vox 
occurrit obícurior, quse le&orem antiquitatis ignarum pof- 
fit morari, eam ftudiofe explicat, Argumento fit quod de 
Bendidiis et de Apaturiis ac de folemnitate, quee χουροῶτις 
ab Athenienfibus dicebatur, obfervat in Timeum. 











IIPOKAOY 


XPHZTOMAOIA. 





a , e 
A NETNOXOHXAN ἐκ τῆς Πράκλου χρηῃστομαϑίας 
γραμματικῆς ἐκλογαί. 

Τὸ wapy βιβλίον διαιρεῖται εἰς d'* καὶ iv μὲν τῷ 
τορώτῳ λέγει, ὡς αἱ αὐταί εἰσιν ἀρεταὶ " τοῦ λόγου καὶ 
ποιήματος, παρωλλάσσουσι δὲ ἕν τῷ μᾶλλον καὶ mrlov 5 

ἂψ » / N ΄“» ᾽ / v Y 
καὶ ὅτι TOU λάσματος, τὸ μὲν ἐστιν ἰσχνόν" τὸ δὲ, 
ad ^. N δὲ ^ e x SN M « N 3 ^ 4 

fov" TO O6, μῆσον᾽ Χαὶ TO μὲν ἁδρὸν, €X7T ληκτικωτατον 
ἔστι, καὶ κατεσκευασμένον μάλιστα, καὶ τοοιητικὸν " ἐμυ- 

^ NE] N 
Φαῖνον xdAAog* τὸ δὲ ἰσχνὸν, τὴν τροπικὴν μὲν καὶ Φιλο- 
κατάσκευον σύνϑεσιν μεταδιώκε ἐξ ἀνειμένων δὲ pao Io 
λον “ συνήρτηται" ὅϑεν ἃ ὡς ἐπίπαν Toig γοεροῖς ἀριστώ πως 

᾿ἐφαρμόβει. Τὸ δὲ μέσον, καὶ τοὔνομα μὲν δηλόι, € ert 


μέσον ἐστὶν ἀμφοῖν" ἀνϑηρὸν δὲ xar ἰδίαν οὐκ ἔστι 





i srpoTw, ὡς αἱ αὐταί εἶσιν x. T. À. 

. Incipit MS. H. ἀνεγνώ ix b χοῦ deeft R. 
«τοῦ ἱπιγραφομένου βιβλίου Πρό- ς ἐπιφαῖνον H. in textu. 
RÀQU πστομαϑίας γραμματικῆς 4 συνῆρται H. mar Mox 

» ξ δ: 
omiflo 0 ἐκλογαί. Deinde, Ἔστι — pro γοεροῖς Schottus conjicit γε- 
δ τὸ βίβλιον εἷς τίσσαρας διηρη- ὠργικοῖς. 
μέναν λόγους. — Afyn μὲν ἦν τῷ * ἐφαρμόττει HI. textu. 

Bb4 


376 


Arpa, ἀλλὰ συνεκφέρεται 'xai συμμέμικται τὰς 


ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΧΡΗΣΤΟΜΑΘΙΑ. 


εἰρημένοις" ὡρμόζε δὲ rereypaiaus, καὶ λειμώνων * xai 
ἀλσῶν ἰκφράσισιν. Οἱ δὲ τῶν εἰρημένων ἀποσφαλώτες 

^ εἰδῶν, ἀπὸ μὲν τῶ Ὁ ἁδροῦ, εἰς τὸ σκληρὸν καὶ ἐπηρμένον 
4 ἐτρώπησαν' ἀπὸ. δὲ τοῦ ἰσιχνοῦ, εἰς τὸ ταπεινόν ἀσὸ δὲ 


840 τοῦ μέσου, εἰς τὸ ἀργὸν καὶ ἐκλελυμένον. 


B. Διαλαμβάνει δὲ ' καὶ περὶ κρίσεως ποιήματος" ἐν 
ᾧ παραδίδωσιν ἤϑους καὶ πάϑους διαφοράν. Καὶ m 
ΤΗ͂Σ ΠΟΙΗΤΙΚΗ͂Σ, TO MEN ἘΣΤῚ AIHTHMATI- 
ἸΟΚΟΝ, TO AE MIMHTIKON: καὶ τὸ μὲν διηγηματι- 
xv ἐχφέρεται AI ἘΠΟΥ͂Σ, IAMBOT τε, καὶ " EAE- 
YTEIAX xai MEAOTX: τὸ δὲ μιμητικὸν, ΔΙΑ TPATOs- 
AIAS, XATTPON rt, καὶ ΚΩΜΩΙΔΙΑΣ. : 

Y. Kai ὅτι τὸ 'ETIOX πρῶτον μὲν ἐφεῦρε " δημονό 





f καὶ συμμέμικϊαι ex ἘΠ marg, 
"qui hoc ample&itur deleto evs- 
"ἐκφέρεται. 

" ἡ ἀλσῶν H. textu. 

Ὁ ἰδεῶν Η. marg. 
. V wal ep) κρίσεως σοιήματος 
. defunt H. textu, et R, Nunne- 
fius conjicit Διαλαμβάφνοι δὲ dy 
. $9 B, καὶ i παραδίδωσι». 

k ἐλεγεΐου H. textu, R. 

! H. ἔπος cum μέλος marg. 
, Mex Φημονόη repofitum pro Φι- 
᾿ βονόη Schotto auCtore. Eufta- 
.thius Proem. ad Il. p. 2.—3, 
12. ἰδίως ἢ ἔπος, ὁ ὃ ἔμμετρος λόγος. 
ὀὕτω καὶ ποιεῖν ὅλως μὲν τὸ πράτ- 
Te». καὶ ἔστιν ἢ χρῆσις παρὰ τῷ 
“σριητῇ πολλαχοῦ. ἰδιάξεται 3 i 4 
Mi καὶ iw) TY ῥαψῳδούντων, 
κατά τι ἰξαίρετον, à τὸ τῆς ἐν 
αὐτοῖς πράξεως ταύτης ἱξέχον ὡς 


ϑεῖον καὶ ἔλλογον. ὅϑεν καὶ uie 


pavoi τινες τὸ ἔμμετρον ἵπος, καὶ 
τὸ ῥαψυδικῶς ποιεῖν, ὠνόμασαν 
evidens i ἐποποιοὺς, τοὺς ir ἁπλό- 
TWT λεγομένους καὶ “οιητάς. μά- 
λιστα δὲ τοὺς ἐν ἑξαμέτρῳ τόνῳ 
ϑρνΐζοντας. ὧν κατάρξαι λέγιταί 
τις Φημονόῃ γυνὴ προφῆτις ᾿Απόλ- 
λωνος, ἰφευροῦσα, φασὶν, acm 
πρώτη τὸ ἵπος, κληθὲν οὕτως κατὰ 


' τοὺς παλαιοὺς, οὐ μόνον xa) ὑπερ 


ex à 3 Ἂν τὸ ἱξάμετρον ἱ ἐδιώσατο 
τὴν κοινὴν «προσηγορίαν. τοῦ λόγου, 
ἀλλὰ καὶ διότι ἵπονταί qan τὰ 
«ράγματα τοῖς χρησμοῖς. εἰ δὶ ἡ 
τοιαύτη ἐτυμολογία δασύνισθαι 
ἁπαιτεῖ TÀ ἔπος, ἄλλ᾽ ἔστι συνε: 


᾿γορῆσατε καὶ τῇ ψΨιλώσει τούτου 
᾿σιϑανῶς εἴ τις βουληϑείη. τίς δὲ ὃ 
᾿ἰποποιΐα, καὶ ὅτι «ποιήσεως εἶδ 
"καὶ αὐτὴ ὡς καὶ ἢ τραγωδία καὶ ἢ 
᾿κωμῳδία καὶ 5 " τῶν κυκλίων Sot 
(atur, nal 4 λυρικὴ xal ἕτεραὶ, 











ΠΡΟΚΛΟΥ͂ XPHXTOMAOIA. 877 


ἢ ᾿Ασόλλωνος προῷητις, ἱζαμέτροις xo Meis χρησαμένη" 
καὶ ἐπειδὴ τοῖς χρησμοῖς τὼ πρώγματα ἐἵπετο καὶ σύμ-: 
ᾧωνα ἦν, ἔπος τὸ ἐκ "τῶν μότρων κληθῆναι. Οἱ δέ 
Qc, ὅτι διὼ τὴν κατασκευὴν καὶ τὴν ὥγαν ὑπεροχὴν; 
ΤῊΥ ἐν τοῖς ἑζαμέτροις ϑεωρουμένην, τὸ κοινὸν ὄνομω σπταν- ἃ 
τὸς τοῦ λόγου, τὸ ἐξάμετρον ἰδιώσατο, καὶ ἐκλήθη ἔπος" 
καϑάπερ καὶ ὁ Ὅμηρος τὸν ποιητὴν, καὶ ὁ Δημόσϑίνησ 
Toy: ῥήτορα " ὠκειώσατο' ἐπεὶ καὶ "rà, τρίμετρω ὄπη προσ-- 
ηγόρευον. (A.) Γεγόνασι δὲ τοῦ ἔπους τυοιηταὶ, " κράτιστος 
μὲν Ὅμηρος, ᾿Ησίοδος, ' Πίσανδρος, Πανύασις, ᾿Αντίμω-το΄. 





φητητίον iy. ἄλλοις. καὶ οὕτω μὲν 
κατέστη τὸ «οιεῖν, ἐξ οὗ καὶ ὃ «οι» 
ῳτὴς xa) 9 “οίησις᾽ καὶ δῆλον ὅτι 
4“γοιεῖν παρὰ τοῖς «αλαιοῖς ὡς καὶ 
$ κωμικὸς ἐμφαίνει, τὸ “οιητικῶς, 
ἤγουν ἐμμέτρως, ἀείδειν καὶ γρά- 
Φειν. ὡς τὸ, ἱποίησάς ποτέ, ὦ Εὐ- 
ρ'πίδη, ἀντὶ τοῦ, ἔγραψας i» τῇ 
«"οιήσοι σου. καὶ τοίνυν καὶ “σοιη- 
τῆς, ὃ οὕτω γράφω», ὅποῖος ἂν καὶ 
ain εἴτε κωμικὸς, εἴτε 00] poU) ἕτερος. 
ἐξόχως δὲ, Ὅμηρος. ὡς γὰρ εἴ τις 
εἴπη ὃ ῥήτωρ, ὃ Δημοσθένης εὐθὺς 
ὑπερεχόντως ἐνοήϑη, κἂν τὸν λυρι- 
x0): ἀκούσωμεν, εἷς τὸν Πίνδαρον 
ἀναγόμεϑα, οὕτω καὶ τὸν “ποιητὴν 
ἀκούσας τις μετὰ τοῦ ἄρϑρου, τὸν 
“Ὅμηρον ἐνόησε. διὰ τί; ὅτι ἐν 
εὐτῷ ἀρετὴ «ca «σοιήσεως. καὶ 
διότι σαερματικῶς ἀρχὴ καὶ xaÜne 
ent» αὐτὸς σῶσι γέγονε ποιηταῖς 
"roD εἶναι ὅπερ λέγονται.  Non- 
numquam vero voce £o; ad alia 
éarminum genera denetanda u- 
tebantur Grammatici, ut Gale- 
nüs- T. V. p. 457. ed. Bafil. τὸ 
«vaga τῷ Σιμωνίδη. γεγραμμένον ἐν 
χοῖσδε τοῖς ἔπεσιν" Οὐκ ἂν τις οὔ- 


τω δασκίοις ἐν οὔρεσιν ᾿Ανὴρ λέοντ᾽ 
ἔδεισεν, οὐδὲ «ἀἄρδαλιν, Μοῦνος στε 
»v'ygn συμπεσὼν iv ἁἀτραπῷ. Legi 
merentur Diomedes p. 480. 
Marius Victorinus p. 2493. 

7" De Phamonoe fatis dabit 
Fabricius Bibl. Gr. Lib. I. 25, 


? Forte leg. τὸ ix τῶν ἱξαμές 
τρῶν; quod. ex hexametris con- 
flat. Sylburgius. 

9 ὠκειώσατο om. H. in textu 

P τὰ om. H. marg. R. . 

(A.) Vide Excerpta ex Procli 
opere dum adhuc integrum eí- 
fet a nobis recufa ad calcem 
hojus libri. | 

4 xedmero H. in textu. —  , 

' Πίσανδρος deeft FI. marg. 
et R. De Pifandro vide Fabri» 
cH Bibl. Gr. ed. Harles. T. I. 
P. 590. 1V. p. 265. VIH. p: 
65. De Panyafi ibid. I. p. 754. 
De A&ntimacho ibid. IH. p. 104. 
Plura dabunt Scaliger ad Ca. 
tullum p. gg. Pieríon. ad He« 
rodian. p. 439. 1 


^ 
. 
* 


378 


ITPORAOT XPHZTOMAOIA, 


xo. Διέρχεται δὲ τούτων, ὡς ὧῤν τέ ἔστι, γί τι 
' x«i πατρίδας, καί rag ἐπὶ ' μέρους seite. 
ἃ. Διαλαμιβάει à καὶ πεὶ τῷ λεγομένου ἽἘπι- 
ΚΟΥ͂ ΚΎΚΛΟΥ, ὃς ἄρχετε μὲν e τῆς Οὐραναι καὶ 
4 Τῆς μυϑολογουμώης μίζεως, ἐξ ἧς " αὐτῷ καὶ τρεῖς Tai- 
δας γεννῶσιν ἑκατωτάχειρας, καὶ τρέϊς ἑτέρως ἀπιτίκ- 
Teri Κύκλωπας. "Δμξέρχεται δὲ περὶ ϑεῶν, τώ τι 


341 ἄλλα τῶς Ἕλλησι μυϑολσογούμανῳ, καὶ εἴ rou τι xdi 


“πρὸς ἱστορίαν ἐξαληθίζεται. ^ Καὶ στερωτουτας * à ἐπικὸς 


10 κύκλος ἐκ διαφόρων ποιητῶν συμπληφούμενος, "μέ 


μέχρι τῆς 


ὠποβάσεως ᾿Οδυσσέως τῆς εἰς Ἰθάκην ἐν καὶ ὑπὸ τῶ 
zraidog ὃ Τηλεγόνου, ἀγνοοῦντος ὡς πατὴρ εἴη, κτείνεται. 
Λέγει δὲ ὡς τῶ ἐπικοὺ κύκλου τὰ ποιήματα διασώζεται, 
A! / ^ ^^ , e x s 3 Ν 
καὶ σπουδάζεται τοὺς πολλοῖς, οὐχ, οὕτω did, τὴν ἀρετὴν, 
τῇ ὼς διὰ τὴν ἀκολουϑίαν τῶν ἐν αὐτῷ πρωγμάτων. “Λέγει 
καὶ τὰ ὀνόματα καὶ τὼς πατρίδας τῶν πραγματευσα- 


^ x ᾽ v / 
μένων τὸν ἐπικχον κυκλον. 


ε. (B) Aéye δὲ καὶ περί τινων ^ KTIIPION ποιημά- 
των καὶ ὡς οἱ μὲν ταῦτα εἰς Στασῖνον ἀγωφέρουσι Κύ- 





* καὶ πατρίδας om. H. marg. 
R. 


* ἐπιμέτρους R. edd. Sylburg. 
et Schott, 
. ἃ Vide Fabricii Bibl. Gr. IT. 
4, 24. T. I. p. 378. ed. Harles. 

X αὐτοὶ pro αὐτῷ Heynius, 
qui et γεννῶσι» probavit. Editi 
habent γινώσκουσιν, ut et H. in 
^ marg. qui tamen in textu vo- 
cem omittit, et mox pro Tesis ὃ t. 
ἀμεοτίκτουσι fubftituit τρεῖς γεν" 
φῶσι. 

Σ H.in textu διαπορεύεται δὲ 


cá τε ἄλλως “ερὶ ϑεῶν τοῖς E. 
cum vulg. in marg. 

* Sic H. in textu. Alii à ic 
κὸς λόγος σ. ε. δ. wr. 

* Sic H. in textu. Alii μέχρι 
τῆς εἰς Ἰϑάκην ἀποβάσεως Odvo- 
e ἕως. 

b Sic H. textu. Alii Τυλέγο- 
φος ἀγνοούμενος. 

€ Λέγει καὶ τὰ---τοιημάτων. 
Defunt H. marg. R. 

4 Fabricii Bibl. Gr. II. 2. 16. 
JT. I. p. 382. ed. Harles. 


Pd 


HPOKAOT XPH$TOMAGIA. 870 
argum, οἱ δὲ “γησίαν τὸν XaAapimoy αὐτοῖς ἐπιγρώ- 
Φουσιν᾽ οἱ δὲ Ὅμηρον" δοῦναι δὲ ὑπὲρ τὴς ϑυγατρὸσ 
Στασίνῳ" καὶ διὰ τὴν αὐτοῦ πατρίδω, ' Κυπρία τὸν πόνον 

ἐπικληθῆναι ἀλλ᾽ οὐ "τίθεται ὁ συγγραφεὺς τὴ airias 
ταύτη' μηδὲ γὰρ Κύπρια προπαροξυτόνως ἐπιγρώφεσϑιω ξ 
τὰ ποιήματα. 

s. Τὴν δὲ EAETEIAN συγκῶσϑαι μὲν ἐξ ἡρῴου καὶ 
τονταμέτρου στίχου" ἁρμόζειν δὲ τοῖς κατοιχρομένοιφ᾽ oO 
xai τῶ ὀνόματος ἔτυχε. Τὸ γὰρ ΘΡΗ͂ΝΟΣ " EAETON 
ἐκάλουν οἱ παλαιοί: καὶ τοὺς τετελευτηκότας δὲ αὐτοῦ εὖ- 10 
λόγουν. Οἱ μέντοι μεταγενέστεροι 'τῇ ἐλεγείμ πρὸς δια» 
Qépove ὑποθέσεις ἀπεχρήσαντο. Λέγει δὲ καὶ ἀριστεὺ- 
eaa τῷ μέτρῳ ᾿Καλλιὶνόν τε τὴν ᾿ΕΦέσιον, καὶ ᾿Μίμνερ- 
μὸν τὸν Κολοφώνιον' ἀλλὼ καὶ τὸν Τηλέφου " Φιλητῶν 
τὸν Kao καὶ Καλλίμαχον τὸν Βάττου. Κυρηναῖος O15 

e 74 
οὗτος ἥν. 

C. ᾿Αλλὰ γὰρ καὶ τὸν IAMBON τάττεσθαι μὲν ἐπὶ 
. λοιδορίας τὸ παλαιόν καὶ yàà καὶ τὸ ἰαμβίξειν κατά 342 
Tiva, γλῶσσαν Aoidoptiy ἔλεγον οἱ δὲ ἀπό τινος ᾿Ιάμβης 
ϑερωπαινίδος Θρώττης τὸ γένος. Ταύτην Φασὶ, τῆς Δή- 10. 
μητρὸς ἀνιωμένης ἐπὶ τῇ τῆς ϑυγατρὸς ἁρπαγῇ, προσελ- 





€ H. Ἡγησῖνον, alii Ἡγησίον. 

f Margo H. 6c: “10 Alt. 
4€ sí legitur utrobique." In 
altero Stephani codice Κύπρία 
fcriptum, accentu gemino, in 
prima pariter et fecunda, qua 
duplicatione alibi quoque notari 
folent ambigua; et accentus 
variationem hic probant que 
Tox fequuntur. Sylburgius. — 

€ τίϑισϑαι pro affentiri, fre- 
quens eft etiam apud Zofimum. 


Sylburgius, 

h ἔλεγος H. in marg. 

| γοῖς ἐλεγείοις H. marg. 

k Vide Fabricii Bibl. Gr. 
T. I. p. 726. IV. p. 468. ed. 
Harles. 

! Fabric. Bibl. Gr. T. I. p. 
233. ed. Harles, 

T φίλητα H. marg. et edd. v. 
Fabric. Bibl. Gr. T. II. p. 874. 


IV; p. 490. ed. Harles. 


880 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ XPHXTOMAGIA. 


Civ " ἐπὶ τὸν Ἐλευσῖνα ἐπὶ τῇ νυν ᾿Αγελάστῳ καλουμῶ 
πέτρα καϑημένην᾽ "xai διὰ τυῶν χλευασμάτων εἰς γέ: 
Parra, προαγαγέασϑιρι τὴν ϑεόν. ᾿ Ἔοικε δὲ ὁ ἴαμβος τὲ 
μὲν παλαὼν ἐπὶ τῶν εἰς ψόγον, καὶ ἔπαινον" γραφομένων 
εὁμόως λέγεσθαι ἐπεὶ δέ τινε ἐπλοόνασαν ἐν ταῖς κακο 
λογίαως τὸ μέτρον, ἐκέϑεν τὸ ἰαμβίζιν εἰς τὸ flic 
ὑπὸ τῆς συνηθείας ἐκπεσεῖν" ὥσπερ ἀπὸ τῶν κωμυκῶν, 
τὸ κωμωδῶσϑαι. ᾿Ιάμβων δὲ ποιηταὶ, “᾿Αρχάλοχῤς Tt 
ὁ ἸΠαρίος ἄριστος, καὶ "Σιμωνίδης ὁ᾿Αμόργιος, ἢ, ὡς ἔνιοι; 
«οΣάμιος" καὶ Ἱππώναξ ὁ Ἐφέσιος". ὧν ὁ μὲν τρῶτος, 
ἐπὶ Τύγου" ὁ δὲ, ἐπ᾿ “᾿Ανανίου τοῦ Μακεδόνος" ὁ ài 
"Ἰσπώναξ, xarà Δαρεῖον ἡχμαζεν. 
η. Πεὴ δὲ ΜΕΛΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ, Φησὶν, ὡς TU 
λυμερεστάτη τε, καὶ διαφόρους ἢ ἔχει τομάς. ἃ μὲν Ya 
αϑ αὐτῆς, μεμέρισται. D'aóig" ἃ δὲ ἀνθρώποις" dv, δὲ, εἰς τὰς 
προσπιπτούσας περιστάσεις. Καὶ εἰς ϑεοὺς μὲν ἀναν 
Φέρισϑαι ὝΜΝΟΝ, IIPOXO;AION, HAIANA, AI- 
* .OYPAMBON, NOMON, AAQNIAIA, IOBAKXON, 
TIIOPXHMATA: εἰς δὲ ἀνθρώπους, ἘΓΚΩΜΙΑ, 'EIII- 
ao NIKIA, ΣΚΟΛΙΑ, ΕΡΩΤΙΚΑ, ΕΠΙΘΑΛΑΜΙΑ, TME- 
343.NAIOTZ, XIAAOTZ, OPHNOTZ, EIIIKHAEIA: εἰς 
ϑεοὺς δὲ καὶ ἀνθρώπους IIAPOENIA, ΔΑΦΝΗΦΟΡΙ- 
KA, ΟΣΧΟΦΟΡΙΚΑ, ETKTIKA. Ταῦτα yap εἰς 
d γραφόμενα, καὶ ἀνθρώπων περιείληφεν ὁ ἐπαινούρ, 





Ὁ egi H. in textu. ' Fabric. Bibl. Gr. II. 15, 
,' 9 Fabric. Bibl. Gr. II. 15, 32. T. II. p. 122. ed. Harles. 
16. T. II. p. 107. ed. Harles.. — "Iewéra£ δὲ H. in textu. 
- P Fabric. Bibl. Gr. IJ. 15. * ἐπινίκιοι. Congruentiys ise 
.55. T. II. p. 142. ed. Harles..— »ixia, vel potius ἐπενίκεον fc, iuc 

*4 leg. 'Auóvrou ex Eufebii νον, ut infra, Sylburgius. Edidi 
Chronico, Sylburgius. — ' EIU! 000. 9 








-TIPOKAOT XPHXZTOMAOIÁ. 381 


"Τὰ δὲ εἰς τὰς προσπιπτούσας περιστάσεις, οὐκ ἔστι μὲν 
εἰδὴ τῆς μελικῆς, ὑπ᾽ αὐτῶν δὲ τῶν ποιητῶν ἐπικεχείρη- 
ται. Τούτων δέ ἐστ᾽ IIPATMATIKA, EMIIOPIKA, 
ἈΠΟΣΤΟΛΙΚΑ, TNOMOAOTIKA, ΓΕΩΡΓΊΚΑ, E- 
ΠΙΣΤΑΛΤΙΚΑ. : , 
' ^ €. Kai φησι τὸν ΥΜΝΟΝ € ἀπὸ τοῦ 
* ὑπόμινησίν τινα εἶναι, κἀὶ οἱονεὶ εἰς μνήμην τινὰ καὶ ὑπό- 
᾿μνησὶν ἄγειν τὰς πράξεις τῶν ὑμνουμένων' ἢ ἀπὸ τοῦ 
εὕδειν αὐτὰς, ὅπερ ἐστὶ λέγειν. ᾿Εκάλουν δὲ καϑόλου 
«rra τὰ εἰς τοὺς ὑπηρέτας γραφόμενα, ὕμνους" διὰ 1o 
καὶ τὸ τροσῶδιον καὶ τὰ ἄλλα τὰ προειρημένα φαίνονται 
᾿ ἀντιδιαστέλλοντες τῷ TU) ὕμψω, ὡς εἴδη πρὸς γένος: καὶ γάρ 
ἐστιν " αὐτῶν ἀκούειν “γραφόντων ὕμνους προσῳδίους, καὶ 
᾿ ὕμνους ἐγκωμίους, καὶ ὕμνους παιᾶνας, καὶ τὰ ὅμοια, " 
Ἐλέγετο δὲ τὸ ΠΡΟΣΩΙΔΙΟΝ, ἐπειδὰν προσίασι t5 
Tos βωμοῖς ἢ ναοῖς" καὶ ἐν τῷ προσιέναι, ἤδετο πρὸς 
᾿ αὐλόν" ὁ δὲ κυρίως ὕμνος, πρὸς κιϑάραν ἥδετο "ἑστώτων. 
i4. Ὁ δὲ ΠΑΙΑΝ, ἔστιν εἶδος ὠδὴς εἰς πάντας voy 
γραφόμενος ϑεούς" τὸ δὲ παλαὼν, ἰδίως ἀπενέμετο τῷ 
᾿᾿Απόλλωνι καὶ τῇ ᾿Αρτέμιδι, ἐπὶ κατωπαύσει λοιμῶν xaiao 





t H. fic. * ὑπὸ μῶμον τινα ἐἰ- * f. ἰναρέτους. Sylburgius. ἡ 
ναι καὶ τοῦτον εἰς μνήμην A καὶ ΣἋΣ Alter Stephani codex ha- 
ὡπόμνησιν ἄγειν. * ye. ὑπόμνη- — bet, αὐτῶν ἀκούειν γραφόντων, 
σιν Tu ^ οἱονεὶ τινα. Sylbur- Ὕμνος προσῳδίου, " Ὑμνος ἐγκωμίου, 
. gius in margine fic: ὑπόμανόν Ὕμνος “αιᾶνος, abfolute fcilicet 
ΠΩ εἶναι, καὶ οἷον εἰς pu Et in pofitis titulis. Προσῴδιον autem 
"notis: In marginali le&ione, etfi unanimi confentu per ὦ ha- 
alter Stephani codex habet ὑπό- ' bent exemplaria, auctorem ta- - 
μῶμον Toa, qui fcriptura, quo- , men προσύδιον per omicron fcrip- 
' mánr contrarium quendam fen- — fiffe innuit etymologia quas mox 
fum habet, ego ex Etymologo fequitur. Sylburgius. 
ὑπόμονον 'fepofui ; quamquam Y ἑστῶσαν H. intextu,— ' 
aptius fortafhs ὑπόμνημον. ^ 7 07 n ' d 


344 


382 


IIPOKAOT XPHXTOMAOIA. 


νόσων ddijetros καταχρηστικῶς δὲ καὶ τῷ τροσῴδια 


τινὲς τααμᾶνας λέγουσιν. 


iB. Ὁ δὲ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ, γρώφεται μὲν εἰς Au- 


γυαον, tiporaryoptótraa δὲ ἐξ αὐτῶ, ἤτοι di, τὸ xarà ny 
3 Νύσαν ἐπ᾽ ἄντρῳ διϑυράμβῳ τραφῆναι τὸν Διόνυσον ἢ 
διὼ τὸ, λυϑώτων τῶν ῥαμμάτων τοῦ Διὸς, εὑρεϑῆναι αὖ- 
τόν' ἢ diéri Die doxéi γενέσϑαι" "ἅπαξ ἐκ τῆς Σεμέλη, 
καὶ δεύτερον ἐκ τῶ μηροῦ. Ἐύρεϑήναι δὲ τὴν διϑύραμβω 
Πίνδαρος ἐν Κορίνϑῳ λέγει" τὸν δὲ ἀρξάμενον τῆς gite, 
10 ᾿Αριστοτέλης ' ᾿Αρίωνώ. , λέγει" ὃς πρῶτος τὸν κύκλιον 3- 


γάγε χορόν. 


ry. ὋὉ μέντοι ΝΟΜΟΣ, γράφετ ei μὲν εἰς ᾿Απὸλ- 
“λων, ἔχει δὲ καὶ τὴν ἐπωνυμίαν. ἀπ᾽ αὐτοῦ" ^ Mur d 
γὰρ ὁ ᾿Απόλλων ἐπεκλήθη" ὅτι τῶν ἀρχαίων χρροὺς 
τε ίστάντων, καὶ πρὸς αὐλὸν ἢ λύραν ἀδόντων τὰν νόμον, Xpo- 
εσόϑεροις ὁ Κρὴς, πρῶτος στολῇ χρησώμενας ἐκστρεπεῖ, καὶ 
μωϑάραν ἀναλαίβὼν, εἰς μέμησιν. τοῦ ᾿Απόλλωνος, Me 


- / 
me YOJA0V. 


᾿Εὐδοριμήσιαντρς δὲ αὐτοῦ διαμένει ὁ τρόπος 


TOU ἀγωνίσματος. Δοκεῖ di “Τόρπανδρος μὲν πρῶτος 
οβφτελειῶσαι τὸν νόμον, ἡρώῳ μέτρῳ χρησάμῳος" ἔπειτα 
94 7 e e , TUAM ΜΝ N 
«Ἀρίων ὁ Μηϑυμναῖος οὐκ ὀλίγα συναυζῆσαι, αὐτὸς καὶ 


ν" M / 
σαητὴς καὶ κιϑιαρῳδὸς γενόμενος. 


( Φρύνις δὲ ὁ Μπυ- 


"ληναῖος ἐκαινοτόμησεν αὐτόν' τό τε γὰρ ἐξάμετρον τῷ 





* ἅπαξ μὲν---διύτερον δὶ H. 
. :*, Fabric. Bibl. Gr. IL. 15, 
a6, 8.1. II. p. 110. ed, Harles. 
b φησὶν εἶγαι Margo Sylb. 
«Ἢ. in textu, τόμιμος γαρ δ 
᾿Απόλλων' "όμιμος δὲ ἰκλήϑη. Pro 
νόμιμος alibi legitur νόμιος, cujus 
vocabuli varias rationes e Grae- 


cis pariter et Latinis auctoribus 
affert Giraldus in Deorum hif- 
toria, Sylburgius. 

4 xa) εὐδοκιμήσαντος H. 

* Fabric. B. G. T. I. p. aga. 
, 1I. p. 158. ed. Harles. 

f Fabric. B.G. T, II. p. 134. 
ed. Harles. 





MPOKAOY XPHXTOMAGIA. 


38$ . 


λελώροέκο "TUA, καὶ χερδοῶς τῶν ἑπτὼ πλείοσιν ἐχρή- 
€ , Lad d 
caro. "Τιμόθεος δὲ ὕστερον " εἰς τὴν νῶν yat 


σάξιν. 


id. "Ἔστι δὲ ὁ μὲν διϑύραμβος, κεκινημένος, καὶ 84 


v 3 ^^t b 5 3 
πολὺ τὸ ἐνϑουσιῶδες μετὰ χρρείας ἐμφαίνων, εἰς qudd 5 
/ N /. 9 ^v k ^ ^ . Α 
κατασκευαζόμενος, τὰ “μάλιστα οἰκέω " TOU ϑεοῦ" καὶ 
7 b IN ^ € n" : νι 1€* ^. N 
σεσόβητωι μυὲν καὶ τοῖς ῥυϑιμῶς, καὶ ᾿ ἁπλουστέραις δὲ 
κέχρηται ταῖς λέξεσιν. Ὁ δὲ νόροος τοὐναντίον διὰ τῶν 
"Dy ewémas τεταγμένως καὶ μεγαλοπρεπῶς, “καὶ 
τοῖς ῥυθμοῖς ἀνέται, καὶ " διπλασίαις “ταῖς λέξεσι κέ- 10 
3 ^ 3 BN & “Ὁ € / , 7 ec 2 
Amas. οὐ μὴν ἄλλω Καὶ τῶις φρμονιοες οἰκειαίς εκώ;" 


τερος χρήται. 


Ὁ μὸν γὰρ "τὸν Φρύγιον καὶ Ὑποφρύ- 


yioy ἁρμόξεναι" δινόμος δὲ, τῶ συστήματι τῷ τῶν κιϑ α- 


φῳδῶν Λυδίῳ. 


Ἔοικε δὲ «ὃ μὲν AS ipa qas, ἀπὸ τῆς 


ΟΝ « , N ἍΝ NN , Fr 7 9 
"xard, τοὺς ἀγροὺς Tie4dkbg, καὶ τῆς ἐν Toig πότοις εὐ(ῷρο- L5 


7 ε “" 
σύνης. εὐρεθ νου" 


unie. 


ε N 7 ^ N » t e Pd 
ὁ δὲ νόμος, δοκῶ “μὲν. ἀστὸ TOU παιῶνας 
Ὁ μὲν γάρ ἐστι κοινότεβος,, εἰς κακῶν 3f. 


τησὶν γεγραμμοόνοσ᾽ ὁ δὲ ἰδίως εἰς "᾿᾿Απόλλω" ὅϑινὸ ξὸ 
μὲν ᾿ἐγθουσιῶδες οὐκ' ἔχει ὡς ὃ ἀιϑύραμβος. '"Exé& μὲν 
γὰρ S usé on καὶ παιδιά" ἐνταῦθ δὲ ἱκετώαι, καὶ πολλὴ2ο 





ε Vide Phbric. B. Ο. T. II. 
p. 358. ed. Harles, Tyrwhit- 
tum, Twiningium, et Herman- 
num-ad Ariflot; Poet: ; cap.-2. 
sis τὴν. γῦν αὐτὸν 3. 3. H. 
Lau o?» H. in textu. 

* TP y 319 H, textu. 
Y ἁαλουστέρως omiffo δὲ H. 

m Ji» deeít. H. marg. ϑεῶν 
alter Stephani codex agnofcit, 
alter pro eo vacuum. habet .fpa- 
tium, ut et Schotti editio: 


.ev9póv : 


Schoíitus ipfe legit 32», ut fu- 
pra. Sylburgius. 
Ὁ δι πλασίοις H. 

?-Etfi cum mafc. τὸν Φρύγιον 
καὶ Ὑκοφρύγιον ífubaudiri poteft 
fortaflis tamen re&tius. 

cm. gen. legemus τὴν Φ. fub- 
audito ὁ przecedentibus ἁρμονΐῳς 
vocabulo. Sylburgius. 

P ᾽᾿Απόλλωνα H. textu. 

4 μέϑαι καὶ παιδιαὶ H. textu. 


884 JIPOKAOT XPHZTOMAGIA. 


“τάξις. καὶ γὰρ αὐτὸς ὃ "Θεὸς ἐν τάξει καὶ "rrr 
ania περιέρχεται, τὸν κρουσμόν. 4 
' AAQNIAIA δὲ λέγεται, τὰ εἰς "Adam ἀνα: 
"n 
$ 1$. "Hidero δὲ ὁ JOBAKXOX ἐν ἑορταῖς χαὶ ϑυσίαις 
Διονύσου, βεβαωπτισμένος πολλῷ φρυώγματι.. 
i. TIIOPXHMA δὲ, τὸ μετ᾽ ὀρχήσεως ἀδόμενον pé 
Aeg ἐλόγετο. καὶ Ὑ γὰρ οἱ παλαιοὶ τὴν. 'TIIO ἀντὶ τῆς 
META πολλάκις ἰλώμβανιν. Εὐρετὰς δὲ τούτων "φασὶν 
! 3000. n Kovptras" οἱ δὲ Πύῤῥον τὸν ᾿Αχιλλέως" ὅ9εν καὶ 
Tum 7i εἶδος ὀρχήσεως λέγωσιν. 
346 w. Ὁ di "EIIINIKIOX, ὑπ᾽ αὐτὸν τὸν καιρὸν 7 τῆς 
᾿γψίκης: τοις "πρωτεύουσιν ἐν τοῖς ἀγῶσιν ἐγράφετο. ᾿ 
iS. Τὸ δὲ KOAION μέλος, ἤδετο * παρὰ τοὺς πό- 
d 5 τοὺς" διὸ καὶ ΠΑΡΟΙΝΙ͂ΟΝ αὐτὸ ἐσθ᾽ ὅτε καλῶσιν" 
"ἀνειμένον δέ ἐστι τῇ κατασκευή, καὶ ἀπλαύστατον μά» 
«λιστα. ἸΣκολὼν δὲ ἴρπται, οὐχ, ὡς ἐνίοις ᾿ἥξεσε, κατὰ 
ιἀντίφρασιν' “τὼ. γὰρ xarà ἀντίφρασιν, ὡς ἐπίπαν, τὼ 
᾿εὐφημισμοῦ. σταχάζεται, οὐκ εἰς κακοφημίαν " μεταλαμτ 
20. βάνει τὸ εὔφημον ἀλλὰ did πὸ, προκατειλημμένων͵ 1d 
τῶν αἰσϑητηρίων, καὶ παρειμέγων οἴνῳ. τῶν. ἀκροατῶν, D 
γνικαῦτα εἰσφέρεσιϑαι i τὸ βάρβιτον εἰς τὰ συμπόσια". καὶ 
᾿διουσιάζοντα & ἑκώστον ἀκροσφαλῶς, συγκύπτεσϑαι πεὴ 





ΟΥ κα ϑεὸς deeft H. marg..— 3 rino; H. textu. 
* Hermannus ad Ariítot. Po- z «ροτεροῦσιν Η. textu. 
"et. Ρ. οο. legit σχήματι κατι- . «αρά. Sic H. Alii ent. 


ὑσταλμένῳ modeflo ornatu. ' P ἔδοξε Η 
* ᾿Αδωνίδεια Bentleius ad Ho-— ^5 74 x. ἀντίφρασιν delet H. 
ratii Serm. I. iii; marg. ! 
CUM λέγουσιν H. ^ 7. “ 4 μεταβάλλει; H. 


X εἶδός τι H.. 








IIPOKAOT XPHXTOMAOIA. 385 


τὴν προφορὰν τὴς ὠδῆς. Ὅπερ οὖν ἔπασχον αὐτὸ did) 
τὴν μέϑην, τοῦτο τρέψαντες εἰς τὸ μέλος, σκολιὸν, ἐκά» 
λοὺν τὸ ἁπλούστατον. 

x. Τὰ δὲ EPOTIKA, δῆλον ὅτι γυναικῶν, καὶ tai- 
δὼων, καὶ τταρϑένων ἐρωτικὼς idi τοεριστάσεις. $ 

χα. Kai ra EIIIOAAAMIA di τοὺς ἄρτι ϑαλαμευο- 
μένοις ἅμα οἱ i tu xai αἱ eap νοὶ ἐ ἐπὶ τῶν ϑαλώμων 
nob. 

x9. YMENAION δὲ ἐν γάμοις aider Dai φησι, κατὰ 
τόϑον καὶ ζήτησιν Ὑμεναίου τοῦ Τερψιχόρας' ὅν Qai 1o 
γήμαντα, days γενέσθαι" οἱ δὲ, κατὰ τιμὴν τοῦ ᾿Ατ- 
τικοῦ Ὑμεναίου. τοῦτον *y&p ᾧησι ποτὲ διώζαντα ἀφε- 
λέσϑιαι κούρως '"Arlxag ληστῶν. Ἔ γὼ δὲ οἶμαι βίου 
“τινὸς εὐτυχοὺς τυροαναζβωνησιν ὑπάρχειν, καὶ συνεύχεσ-- 347 
Das. τὸς ' συνοῦσι τπωρὸς γάμου κοινωνίαν͵ μετὼ CiXorrog- 15 
γίας, Αἰολικὴ παρωπλέκχοντας τὴν εὐχὴν διαλέκτῳ, οἷον 
ὑμεναίειν καὶ ὁμονοέϊν τούτους, ἀεὶ ὁμόσε * μένοντας. 

xd. Ὁ δὲ ΣΙΛΛΟΣ " σεφασμένως λοιδορίως καὶ 
διασυρμοὺς ἀνθρώπων ἔχει. 

κε. Διαφέρει δὲ τοῦ ἐπικηδείον ὁ ϑέρηνος" ὅτι τὸ μὲν 20 
ἘΠΙΚΗΔΕΙ͂ΟΝ, «ae αὐτὸ τὸ κήδος, ἔτι τοῦ σώματος 
; ταροκείμένου, λόγεται" ὁ δὲ ΘΡΗΝΟΣ, οὐ περιγράφεται 
χρόνω. 

xs. Τὼ dt “λεγόμενα ΠΑΡΘΕΝΕΙΑ, χοροῖς σαρϑένων 
ἐγεγράώφετο" οἷς καὶ τὰ ΔΑΦΝΗΦΟΡΙΚΑ, ὡς εἰς γένος, a5 
πίπτει δάφνας γὰρ “ἐν Βοιωτίω di. ἐνναετηρίδος εἰς τὰ - 





* γτμὰ H. molog. M. p. 713, 13. 

f συνιοῦσι H. E | φᾳῳροκειμένου Sic HI. in textu. 
5 γαΐεντας H. textu. In marg. ut alii, κειμοένου. | 
b φιφεισμένως H. cum Ety- k ἐν Βοιωτίᾳ defunt H. marg. 


cc 


386 HPOKÁOY XPHXTOMAOLA. 


ré) ᾿Απόλλωνος xopiCorreg οἱ ἱερῶς, ἐξύμνουν αὐτὸν διὰ 
Xopeo παρϑένων' καὶ ἡ αἰτίφ' τῶν "Αἰολέων ὅσοι. κατῷ- 
κοὺν ᾿Αρνὴν καὶ τὼ " ταύτη χῤία, κατὰ χρησμὸν Mte 
στάντες ἐκεῖθεν, καὶ πρσκαϑεζέμενοι, Θήβας ῥα " 
ΓΝ προκατεχρμένας, ὑπὸ Πελασγων. ? κοινῶς ἀμοζοιν ἑορτῆς 
᾿Ασόλλωνος ἐνστάσης, ἀνοχὰς ἔϑεντο. καὶ δάφνας SM τέμ- 
ψωτες, οἱ μὲν, εξ Ἑλικῶνος" οἱ δὲ, ἐγγὺς τῶ Μέλανος 
ποταμῶ, ἐκόμιζν τῷ ᾿Απόλλωνι. Πολεμάτας δὲ, à τῶν 
Βοιωτῶν ἀφηγούμενος, ἔδοξεν ὅγαρ νεανίαν τινὰ τιαναπλίαν 
ἄο αὐτῷ διδόναι" καὶ εὐχὰς ποιέσϑαι προστάττειν τῷ 'À- 
σόλλωνι, δαφνηφορώντας διὰ ἐνναετηρίδος" μετὰ δὲ. τρί- 
τὴν ἡμέραν ἐπιθέμενος, κρατέϊ τῶν πολεμίων" καὶ αὐτός 
8487: τὴν δαφινηφορίαν ἐτέλει, καὶ τὸ ἔθος ἐκεῖθεν διατη- 
οὔτω. Ἡ δὲ δαφνηφορία: ξύλον ἐλαίας καταστέφασι 
τς δάφναις καὶ ποικίλοις ἄνθεσι" καὶ 6T ἄκρων μὲν χαλκῆ 
ὀφαρμόζεται σφαίρα, ἐκ δὲ ταύτης μεπκροτύρας ἐξαρτῶσι' 
xard, δὲ τὸ μέσον TOU ξύλου, περιϑίτες ᾿ἐλώσσονα τῆς 
ἐπ᾿ ἄκρου σφαίρας, καϊγάπτουσι πορφυρᾶ στέμματα" 
τὰ δὲ τελευταῖα τοῦ ξύλου περιστέλλουσι προκωτῷ, Βοῦ- 
8o Asras d' awroig ἡ μὲν ἀνωτάτω σφαίρα τὸν ἥλιον, e xdi 
τὸν Απάλλωνα ἀναφέρουσιν ᾿ δὲ ὑποχείμένη, τὴν σελή- 
nm τὰν δὲ προσηρτημένα τῶν σφαιρίων, ἄστρα TE καὶ 
ἀστέρας" τὰ δέ γε στέμματα, τὸν ἐνιαύσιον δρόμον" καὶ 
γὰρ καὶ τζέ ποιοῦσιν αὐτά. "Aye δὲ τὴς δαφεηφο- 





ut mox δὲ χοροῦ “αρϑένων. ᾿προσκαϑεξομένας marg. 


Paullo fupra edendum curavi o κοινῆς alii. 
᾿αρεϑενεῖα. Conf. Arift. Av. 920. P τεμόντες H. ma 
! Sic H.. ἑῴων ut al. marg. 4 umen pf ὁ irre Twfi- 
εὐ δὲ χσαύτη fic H. cum ταύτης δὸς Η 
ο fuprafcripto. * Sic H. in textu. In marg. 


8 “ροκατεχομένας Η. textu. ἐλάσσονας γῆς. iw ἄκρον ToU 9 ξύλου. 





IIPOKAOT XPHZTOMAOIA, 


ῥίας παῖς ἀμφιθαλής καὶ 


887 
ὁ μάλιστω αὐτῷ οἰκεῖος 


βαστάξει τὸ χατεστεμμένεν Bow, ὃ 'xamrà καλώῶσιν' 
αὐτὸς δὲ ὁ θαφιηφέρορ ἑπόμενος, τῆς δώφνης ἐφώστεται" 
τὰς μὲν κόμας καϑειμένας, χρυσοῦν δὲ στόφανον φέρων; 
καὶ λαμπρὰν ἰσϑῆτα ποδήρη ἐστολισιῥιένοξ, ἰφικρατίδως 3 
τε ὑποδεδεμένος᾽ ὦ χρρὸς map inus ἐπακολουθεῖ, qyo- 
TebMor xJumas πρὸς ἱκετηρίαν τῶν ὕμνων" παρέπεμπον 
δὲ τὴν δαζφνηφορίαν εἰς ᾿Απόλλωνος "᾿Ιδμηνίου κοὼ Γα- 


λαξίου: 


xé τὸ δὲ ΤΡΙΠΟΔΙΦΌΡΙΚΟΝ Ae, τῤῥκάδος 16 


πρόηγουμέμου irapa τῆς Βοιώτῶς Wero. 
Πιλασγῶν τινες Πάνακτον τὴς 
Βοιωτίας ἐπόρϑοουν' Θιβαῖο δὲ ἤμυνγόν' καὶ πέρψαντες 840 


χοῦτο αἰτίαν τοιαύτην. 


Ἔσχε δὲ καὶ 


ἐἰς Δωδώνήν, dep τῆς TU πολέμόυ ὑίκης ἐχρῶντο" χϑηδ': 
μὸς δὲ τῶς Θηβαίοις ἐξέπεσεν, ὡς, εἰ μέγιστόν ἀσέβημα τὸ 


ἀσεβηδουσί , γικήσουσιν. 


Ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς ἀσεβημώτων 


ἄνα! μέγιστον, " τὸ τὴν χρησῥοῳδήσ σαν αὐτοὶς Τὸν χρησ᾽- 
μὸν ἀνλέν" xi ἀνᾶλόν; Αἱ δὲ περ τὸ τέμενος eoni- 





* χυπὼ Η; «Σὄπῷὼ non fatis 
tlare legebatur in altero Ste- 
phani codice; nec χωπὼ; quod 
in altéro eft; evidentem Ptabet 
nominis tatioriem. Sylburgius. 

t ἐπικρῶτίδας H. texta. 

*O" ἰσυνίου καὶ χάλοζί ce H. If: 
tneüii Apollinis meminit etiam 
Giraldus it Deorum hiftotia : 

fed γάλαξίου; five χαλάξζίον 
hulla ibi mentio; quamquam 
illud, a lacteo candore; hoc a 
grandinis imimifBione tribui ei 
potuit. Nam ut lacteüm can: 
dorem, ita et grandines inter- 
dum fpargit: et ἑκηβόλος atque 


ἑκατηβέλέτης cum aliis; tüm hac 
ipfa de caufa dictus videri pot« 
eft. Sylburgiüs. , Helychius, Ta4 
λάξια; ὃ ἕορτὴ ip 3 ἵψουσι γάλαξί- 


ἀν. ἔστι δὲ πόλτὸς κρίϑιενος ἐν γά- 


λάκτι. Ηος feftum — &pollinis 
τοῦ γαλαξίου fuiffe opinatur 
Meurfius Gr. Feriat. p. 68. Sed 
frufira; ut ex MS. Rhet. apud 
Ruhnken, im Auctar. δὰ He- 
fych. abonde liquet. Γάλάξια" 
ἱορτὴ ᾿Αϑήνησε ΜΗΤΡΙ ΘΕΩ͂Ν 
ἀγομένη. 

α τὸ τὴ τὴν x. ὦ. defunt H. 
marg. 


ceca 


888 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΧΡΗΣΤΟΜΑΘΊΑ.᾽ 


pua, δίκην λαβεῖν ἀπήτουν τοῦ : Φόνου τοὺς Θηβαίους." 
Θηβαῖοι δὲ, οὐκ ἐπιτρέπουσι γυναιξὶ μόναις τὴν περὶ αὖ- 
τῶν ἢ δίκην" κοινῆς δὲ κρίσεως ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν *yt- 
γενημένης, καὶ τῶν ἀνδρῶν λευκὼς αὐτὸς ἐπενεγκόντων: 

ς ψήφους, ἀπέφυγον οἱ Θηβαῖοι" ὕστερον δὲ ἐπιγνῶτες 
αὐτοῖς τὸ ὑπὸ τοῦ χρησμοῦ προστωσσόμενον, βαστώσαντες 
τῶν κατὼ τὴν Βοιωτίαν ἱερῶν "τριπόδων ἕνα, καὶ xara- 
καλύψαντες, ὡς ἱερόσυλοι, ἀνέπεμψαν εἰς Δωδώνην’ εὖ- 
πραγήσαντες δὲ εξ ἐκείνου, τοῦ λοιποῦ " πρᾶξιν tem. 

IO &T'oícuy. 

.— x5. ' OXXOSOPIKA δὲ μέλη, παρὼ ᾿Αϑηναόοις ἤδε-" 
τοὶ τοῦ χοροὺ δὲ δύο νεανίαι, κατὼ γυναῖκας ἐστολισμέ-" 
you, κλῆμα ἀμπέλου κομίζοντες μεστὸν εὐϑαλῶν ο- 
τρύων, (ἐκάλουν δὲ αὐτὸ ὄσχην' ἀφ᾽ οὗ καὶ τοῖς μέλεσιν 

τ5 ἢ ἐπωνυμία) τῆς ἑορτῆς xa 9 myovyro. " Agzan di Θησέα 
ᾧασι πρῶτον τοῦ ἔργου" ἐπεὶ ydp ἑκούσιος ὑποστὼς τὸν 
εἰς Κρήτην “πλοῦν, ὠπήλλαξε τὴν πατρίδα τῆς XcTd Τὸν 
δασμὸν συμῷορῶς, χαριστήρια ἀποδιδοὺς ᾿Αϑηνώ καὶ 
350 Διονύσῳ, οἱ αὐτῷ κατὰ τὴν γῆσον τὴν Δίαν ἐπεφάνησαν. 
20 ἔπραττε τοῦτο δυσὶ γεανίαις ἐσκιατραφημένοις χρησάμενρε. 
τρὺς τὴν ἱερουργίαν ὑπηρέταις. ἦν δὲ τοῖς ᾿Αϑηναίος ἡ ἤ 
TTG pA T OT ἐκ TOU Διοφυσιακοὺ ἱεροῦ, εἰς τὸ τῆς AOwas 
τῆς “Σκιριάδος τέροενος. εἵπετο δὲ Toig γεανίαις ὁ χρρὸς, 
καὶ ἦδε τὰ μέλη" εξ ἑκώστης δὲ φυλης ἔφηβοι διημιλ- 
25 λῶντο πρὸς ἀλλήλους δρόμω" καὶ τούτων ὃ τρύτερος, 
ξγεύετο ἐκ τῆς πεντωπλὴς λεγομένης φιάλης 5» συνε- 





Y δίκην ἀξιοῦν H. fed deeft 2 κλήμάτα--α-- μεστῶν. Alii. 
marg. κλῆμά τι---μεστὸν Meurfius Gr. 

t τριπόδων Sic H. al. τρίποδα. — Fer. p. 220. 

^ ὠσχοφορικὰ  H. εἴ mox € κειριάδος H. in textu. 


ὥσχην. 





IIPOKAOT XPHXTOMAOIA. 


* 


380 


κιρνῶτο ἐλαίῳ, καὶ Ova, καὶ μέλιτι, καὶ τυρῷ, καὶ ἀλ- 


Φίτοις, 


x9, ΕΥ̓ΚΤΙΚΑ δὲ μέλη ἐγράφετο τοῖς αἰτουμένοις τι 


wapa, Θεοῦ γενέσϑαι. 


A, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δὲ, à 


τινῶν περιεῖχε πράξεις. — 5 


λώ. EMIIOPIKA δὲ, ὅσα κατὰ τὰς ἀποδημίας καὶ 
4 ἐμπορίας ἐπιδεικνύμενά τισιν ἐγράφη. 
AB. AIIOXTOAIKA δὲ, ὅσα * διωπεμπόμενοι τρός 


3 / 
τινῶς ἐποίουν. 


Ay. Tà δὲ ΓΝΩΜΟΛΟΓΊΚΑ, δῆλον ὅτι παραίνεσιν IQ 


352v ἔχει. 


Ad. Καὶ rà ΓΕΩΡΓΙΚΑ di, χώρας καὶ φυτῶν xai- 


. ΔΩ͂Σ e 
βους καὶ εἐπιμελείφς. 


λε. Καὶ τὰ ἘΠΙΣΤΑΛΤΙΚΑ δὲ, ra xar ἐντολὰς 
πρὸς τινας ποιοῦντες, " διέπεμπον. 
Oi δὲ δύο λόγοι τῆς Πρόκλου γραμματικῆς χρῆστο- 


, 5». ἡ" 4 
μαϑίας, ἐν " τούτοις. 





, d ἐμπορείας H. 

* διαπιμπόμινα H. marg. 

f Poft ἱπιμελείᾳς fübaudien- 
dum ἔχε, aut aliud hujufmodi 
verbum. Sylburgius. 

8 Sic H. textu. 
marg. 

h Poft claufulam hujus $xc- 
γῆς in altero Stephani codice 
nihil vacabat ; in altero vaca- 
bat pagina integra; deinde fe- 


ἐξέπεμπον 


quebatur, ᾿Ανεγνώσϑη τοῦ ἁγίου 
Μεβοδίου ἐπισκόφου. Imperfectam 
fane hanc ἐκλογὴν effe id decla- 
rat, quod cum Procli xg»c7a- 
μαϑία γραμματικὴ in quatuor 
λόγους divifa dicatur initio, hic 
duorum dumtaxat fumma ex- 
pofita effe perhibetur. Nifi forte 
pro δύο Photius fcripfit δὴ, erga. 
Sylburgius. 


€c3 


IN PROCLUM 


ANNOTATIONES. 


*9-» " 


| mined 


"E 


- 


Liu 





IN PROCLUM 


* - " * ες 4" 


P. 275. Áwzrxnzen letum. efi, vel ἀνεγνώσϑησαν Iecia funt Sio 
de fingulis a fe cum judicio lectis Photius Conftantinop. ἐν τῇ 
Βιβλιοϑήκη τῶν ἀνεγνωσμένων αὐτὼ βιβλίων loquitur, 1 ut oculato teftí 
fides habeatur. Nec enim ex aliorum fermone, vel obiter, et tan- 
quam per tranfennam infpe&o opere, de toto opere judicium fibi 
ferendum exiftimabat, fed a capite ad calcem perlecto, libere judi- 
cat cenfor et Criticus gravifhimus, fummi et ingenii et judicii de: 
fcriptoribus ducentis amplius et feptuaginta Philologis, Poetis, Hif- : 
toricis, Oratoribus, Pbilofopbis, et Theologis : qui maximam partem, - 
temporumne injuria, an majorum incuria, perierunt : et quidem 
de ftyli charactere, fcriptorum numero, et titulis: que γνήσια, 
quz ψευδεπίγραφα : quid laude, et imitatione, quid contra vitupes 
ratione dignum in fingulis deprehendiffet, ine fuco et odio, more 
majorum enumerat. - Denique qua quifque tempeftate florüerit, 
cieteraque (longum effet enim ire per: fingula) audacter dijudicat. 
Bibliothecam autem infcripfiffe putant, exemplo Diodori Siculi, de 
quo in Pref. Plinius major, et Agellius in extremo No&tium At- 
tic. Tertullianus in. Apologet. et -Eufebius de Prap. Evang; A-- 
pollodori item. Athenienfis. exemplo, cujus extat Dyorum Bibi." 
ibeca. — Sobottus. 

: Ibid. Χρηφτομαϑίαι.} Elija verti: nam et Ele&forum commen- 
tarioe 160 reliquit Plinius: major Plinio fororis F. ut ipfe.ait: 
Lib. iij. Ep. 5. et Lzudabilia potius reddidi, quam Epitomen "νοὶ 
utilem docfrinam : ne εἴτε. Xesevà enim et χρήσιμα erant in: 
Scriptoribus loca non .ofcitanter legenda, quod utilia effent, quae. 
et X figura, decuffatim fcripta, notabantur. Latini Laudabilia 
vocabant, et his fignulis L L. hoc eft Locus Laudabilis, ut Valer. 
Probus ait, defignabant. Contra, qu culpanda, damnandave vi- 
debantur, Graci ferali litera Θ, et utrinque obelo fodiebant, quod 
ὀβελίζειν erat; nt monuit vir  dlo&tiffimus Pet. Pithoeus Lib. 2. 
Adveríariorum fübfecivorum c; 3. et in M. Varronem de Re Ru(- 


594 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


tica Pét, Vi&torius, fe L literam, vel τὸ Jaudabilia in vett. libr 
perfape reperiffe; quae et Jof. Scaliger argute explanavit (ad Var- 
ron. p. 210. ed. H. Steph. 1581.) et ad Laertium (111. 66.) i. 
Cafaubonus, ac denique in Polymathia Joannes a Wouwete, 
Belga.  Sebottus. 

Ibid. $wríoy. Nomen hoe femel iternmque ex nominis affini- 
tate apud feculum prius in Photini hzeretici degenerarat, librario- 
rum vitio, cum Photii reponendum fit, in Gratiano c. 1. et 3. 65. 
diftin&. — Sebottus. 

Ibid. Χρηστομαϑία.͵ Ut Epitoma Strabonis eft Χρυστομᾳϑία is 
τοῦ Στράβωνος, id eft, Loci laudabiles ex Strabonis Geograpbicis. col- 
ἡμέ; fic quatuor hi libri Procli infcribuntur Χρηστομαϑία Τραμ- 
ματικῆς Πρόκλου, hoc eft, Selecfa aurea a. Proclo ex Grammatigs. 
Nam quod Grammaticorum fuérit illa difputatio de generibus 
Poematum, unus Diomedes * teftis erit ἀξιόαιστος, qui tertium 
librund fuarum Inftitutionum Grammaticarum magna ex parte ex 
eo confumpfit, His acceflit oper& Photii, qui ex illis Grammati- 
corum felectis a Praclo, haec ipís quoque fepofuit. Fuerat autem 
Proclus ftudiofiffimus τῶν ᾿Επιτομῶν, ut ejus auditor, et in profef- 
fione Platonice íchola fucceflor, Marinus Neapolitanus in ejus 
vita obfervavit. Nec mirum: didicerat enim a puero ftudioáf- 
ἄτης Mathematicae apud Heronem, qns& contente fuo pulvere 
erudito νὰ περιττὰ repudiant : et Hero ipfe, ut ex ejus monumen: 
tis apparet, brevitatis fuit amantiffimua. Hinc illa Procli στον 

ἴωσες admirabilis Theologi Platonicae, qua nihil brevius, nihil 
in eo genere perfectius. Simillima huic et illa ejufdem, quae vulgo 
circumfertur, et a Themiftio primo de Anima (p. 68, 14. ed. Ald.) 
videtur citari, σύνοψις τῶν “ερὶ κενήσεως εἰρημέξτων ᾿Αριστοτέλει, pas 
pemzeríoa tamen :: quá. nil aptius ad librum VI, Phyficorum A-- 
riftotelis, et alia ejufdem dé motu Theoremata pláne percipienda, 
et memoriter retinenda : quin et sd omnes fcieatias certo cognof- . 
cebdas et-firmitet? memoria confervatdes, nulla Epitomae. ratio. 
accuratior, nec fenfibne Ariítotelis intimis.congruentior. Sed hac 
albi copiof(ius. De generibus Poematum Ariftoteles et Horatius 
vulgo noti, preter Dionicdem cujus fupra meminimus. Nam: 
illa Tulliana initio Prafationis, quam adhibuit orationibus De- 
mofhenis et ZEfchinisa íe cohver(is, exilia furft, neque fatis in- 
tegra: plura Fabius Quinctilianus libro X. multo plnra Donstes 
aut quicunque ille interpres Terentip praelucet. Ex Graecis pofte- 
rioribus aliqua i» τοῖς σ:ρολογομάνοις Scholiorum ad Poetas; omnium 
tamen copiofiffime Tzetzes in Lycophronem. — Hephsetlio alia ge- 
nera Poematum períecutus eft, quz ad Metricam fpeCtant. Satis 
prefati pergamus ad Proclam. — Ninus. 


* [Opere pretium exitimavi locum Diomedis integrum, etfi. 
in nonnullis aperte mendofam, oculis le&orum fubjicere. 





IN PROCLUM ANNOTATIONFS. 294 


De Pormatibut, 


POEMATIS genera funt ἑστία. Aut enim a£tvoum efd vel. imita, 
tivum, guod (Greci. ὃραμαπικὸν, ul. μιμητιμόν : qul. enarratrvum «el 
exunciatrvum, qued Greci ἐξηγητικὸν el * ἀναγγελτικὸν dicunt : aut 
commuse «vel suixtum, quod (Graeci κοινὸν el μμιτὸν appellant. Aonpae 
τικὸν el acfivum efl, in quo perfona agunt fole, fine "ulla Poetae 
interlocutione, ut fe. babent Tragicee * «t Comigee fabulg ; quo genera 
3 feripta eff prima. Bucolicon, et ea cujus initium eff, 

Quo te Meri pedes ? 
"E£mynrixóp eff vel enarratrvum, in quo. Poeta ipfe lpguitur, fine perfona 
xllus interlocutione, ut fe. babent tres. Georgicas, et prima pars quarti, 
Item * Lucretiana carmina, e£ eetera. δὲς femilia. Κοινὸν vtl ' μικτὸς 
tff, in quo Poeta VA loquitur, et perfonar loguentes introducuntur, ut ef 
git Ilias *et Ódyfea tota. Homeri, gt ZEneis Virgilii, δὲ cetera big 
milia. : 


De Generibus Poematos Dramatici vel A4clivi. ' 


Poematos * Dramatic vel Acfivi genera. funt quatuor. Apud Gree- 
£5, Tragica, Comica, Satyrica, Mimica. Apud Homanos, Pretextata, 
Tabernaria, Atellana, Planipes. 

Exegetici. uel enarrativi. fpecies funt. tres, AMngeltice, Hifforice, Di- 
dafcahce. — Angeltice efl, qua fententiee fcribuntur, ut eft Tbeognidis h- 
ler : item V Cbrie. —| Hifforice, qua narrationes et genealogies componune- 
tur, ut eff. Hofiodi* Τυναικῶν κατάλογος, et fimilia. | Didafcalice eff, 
qua comprebenditur pbilofopbia, ut libri Varronis, Empedoclis et Lucre- 
Wü. luem affrologia, ut φαινόμενα rati, et Ciceronis, et Georgica Vir» 
pili, a bis fila. | 

De Specie Poematos Communis. 

Κοιγοῦ «Xl communis poematos fpecies prima efl Heroica, ut eft Ilias 
do: et. /doneidos. — Secunda Lyrica, ut eft. Arcbilocbi et. Horatii». 

ἔρος dicitur Graece " carmine: bexametro. divinarum. rerum et beroi- 
rarum bumgnarumque comprebenfio ; quod a Grecis ita definitum eft : 
"Pros ἰστιν ἱμπεριοχὴ ϑείων καὶ ἡρψικῶν καὶ ἀνθρνπίνων πραγμάτων. 


Latine paulo ? communius Carmen. auditur, — Epos Latinum primus 


LZ 





8. dewehoyneiniy Med. ! deeft Med. 


b Sic Med. wiliys Putích, k Theogonia Med. 
* ee] Med. — ' ! Voces ut libri Farronis ex Med. 
4 feripta eff. Bucolicon ea. Med. — m H. ]. addit Med. formatos cha- 
* Lucretica Med. raGeres funt quatuor. 

Commune Med. A^ rarmen oxametron Med. 
S Vel atdivi et. exegetici el enarra- 9 Corrupte Med. vereioxnbuem κοῦ 


Ivi. Med. pro Putíchianis ef Aneis Ipu inan. 
Mia. P communis Med, 
h Grammatig Mp, 4 Latine Med. 


896 IN PROCLUM ANNQTATJONES, 


digne fcripfit * Lioius is, qui * res Bomanorum decem. et oclo complesui 
fl. libris, qui et Annales * inferibuntur, quod fengulorum fere. annorum 
actus contineant, ficut " publici annales, quos. Pontifices feritamque ὡπ- 
Jioiunt de. Fomants, * quod Romanorum res geflas declarant. — Epos au- 
tem. appellatur, ut Graecis placet, σαρὰ τὸ ἵπισθαι i» αὐτοῖς τ ἑξῆς 
J μέρη τοῖς πρώτοις. — Praecipue «ero Hexameter verfus Epos dicitur, 
quoniam guidem. δος verfu, verba refponfi in. mutuam, ut. ffc dixerim, 
confequentiam primus. Deus «ates. comprebendit, unde. poffta oa 
werbuyi, et folutee orationis ipfa foriptura confequens, ab alüs Ep 
dictu 


m. 

Ῥαψῳδία dicitur Grace “ποιήσεως * μέρος, aliqua particula difertia 
aique divulía; dica παρὰ τὸ gáorrwv, quod verfus in. unum volumm 
«elut * confuantur et comprebendantur, el quod olim. partes Homerii 
carminis m tbeatralibus circulis cum. baculo, id ef, virga. pronunaa- 
bant, qui ab eodem. Homero dici funt Homerifls. 

Roematos cbara£feres funt bi, μακρὸς, βραχὺς, μέσος, ἀνϑηρός. Μα- 

ὃς P efl, * ut apud Virgilium cum * narratione character, μὲ in * un- 
decimo uli de Metabo. faeit narrationem fic : 

᾿ Pulfus ob invidiam regno vireíque fuperbas. 
Mut ut fe babent fecundi et tertii libri. Βραχὺς cf ut in quinto, uh d 
Gasymede firictim narrat fic: 
Vi&ori chlamydem auratam, quam plurima circum 
Purpura mzandro duplici Melibea cucurrit, 
Intextufque puer frondofa regius Ida 
Veloces jaculo cervos. v 
Μίσος £f, ut in primo, — 
' Huic conjunx Sichzus erat ditiffimus agri 
Phoenicum, et magno mifera dile&tas amore. 
Eft enim cafligata narratio, fic tamen ut omnia complexa (1. 
᾿Ανθηρὸς, ut in. faptima, uli. aswomitaionc luci ac fluminis. deferibes- 
do fadt narrationem fic: ues 7 τς 

— Hunc inter fluvio Tyberinus ameeno 

Vorticibus rapidis et multa flavus arena, 

In marc prorumpit, varie circumque fupraque 
Affuetae ripis volucres et fluminis alveo, 
ZEthera mulcebant cantu, lucoque fonabant, 


/ 





* Livius: deeft Putích. boc werfu erba refbóndent mutuo, t 


5 Romanorum gefla Med. 207 Jfc dixerim, Deinde exhibet Peemat! 
t fcribuntur Med. ( charateres—fluminis alveo—qua €x 
'" 5uta Med. hibemus paullo infra ex Putícbio. 

' X quidem Med. Ξ om. Med. . 
Y |ta Scaliger. Putfch. μέτροις, 'To- * confumantur Med. 

tus locus in Med. fic: «aee τὸ ase b om; Med. 

vo λέγω. Proprie enim vxo; efl tup&s . 5 cum Med. 

«gos Xoyog "vel anXovtu.. Preecipue vera 4 tres voces om. Med. 


hexaemeter verfus ejos dicitur, quoniam * decimo de (Qamilla Ned. 





IN PROCLUM ANNOTATIONBS. 807 


De Poematis Generibus. 


Elegia eff. carmen. compofitum, bexametro verfu. pentametroque f ad 

moicem pofitis : ut, 
Divitias alius fulvo fibi congerat auro, 
Et teneat culti jugera € multa foli. 
Quod genus carminis praecipue fcripferunt apud Romanos, Propertius ef 
Tibullus et Gallus, imitati Grecos Callimacbum εἰ Eupborionem.  Ele- 
gia autem ἀξία, five “παρὰ τὸ εὖ λίγοιν τοὺς τεϑυοιῶτας (fere enim 
defuhélorum laudes boc. carmine Ὁ comprebendebantur) fioe ἀπὸ τοῦ 
ἰλέους, id cff, miferatione, quod ' ϑρήνους Graeci iflo metro. fcriptitave- 
runt. (ui opimioni confentire videtur. Horatius, Qui ad Allium Tibul- 
lum elegiarum auctorem fcribens, ab ea, quam diximus, miJeratione, 
elegos miferabiles dicit, boc modo : 
Neu miferabiles 

Decantes elegos. 
Apud Romanos autem id carmen quod cum lamentatione extremum at- 
que ultimum mortuo accinitur, Nenia dicitur, F «aged! τὸ νείατον, i. 
ἴσχατον: !unde et in cbordis extremus nervus appellatus. eff νήτη. 
^ Nam et. Elegia extrema mortuo accinebatur, ficut. nena, ideoque ab 
todem Elegia videtur ? cognominari traclum, quod mortuis el morituris 
adfcribitur noviffmum. 

lambicum eff carmen maledicum, plerunque trimetro verfu. et. epodo 
Jegquente compofitum: ut, 

Mala foluta navis exit alite, 
Ferens olentem Mazvium. | 
Appellatum efi παρὰ τὸ ἰαμβίξειν, quod ef maledicere. — Cufus. carmi- 
nis precipui fcriptores apud Grecos. drcbilocbus et. Hipponax, apud 
FHomanos Lucilius, et Catullus, et Horatius, et Bibaculus. 

P Epod: dicuntur verfus quolibet modo fcripti, et. fequenteis. claufulas 
babentes particularum, quales funt ? Epodi. Horatii, sn quibus. fingulis 
verfibus finguke claufuüke adjiciuntur, ut, 

Nox erat, et calo lucebat luna fereno. 


Deinde, 
Inter minora fidera. 
et n 
Altera πὶ bellis teritur civilibus zetds. 
Deinde, 


᾿ Suis et ipfa Roma viribus ruit. 
e£ quicunque funt. fimiles. — Dicli autem ? Epodi συνεκδοχικῶς, ἃ parti- 





f Sic Med. alternis vicem Putfch. l om. Med. 

€ magna Med. 7" exfremis Med. 

h comprehendebant Med. ἢ defunt Med. Nam et—6eodem. 

| fyrenus. Grecique. ἰλεγείας Med. 9 frathymn cognominari Med. 
ϑρήνονς Greci aea eii Putfch. P Epodos Med. in codem mox de- 


k σαρασονήτον ree x eve» Med. funt Deinde—eetas. 


$ps fN PROCLUM ANNOTATIONS, 
bus eerfuum, quar legitimià et integris terfbus ἐπάϑουτώ, id. ef, dic 
nuntur 


4 Satyra dicitur carmen. apud Romanos, nunc quidem inaledieutm, εἰ 
ad carpenda bominum «itia arcbece Comadie cbaratlere compofitum; 
quale feripferunt Lucilius et. Horatius et. Perfius. — 1. olim. carm, 
Quod ex «ariis poematibus conflabat, Satyra ooabatur; quale fcripfe: 
funt Pacwvitis εἰ Ennius. — Sagra autem dicla ; fve a. Satyris, quad 
Éimiliter in boc catmitte ridicule tes pudendwque duuntur, guae velut a 
Satyris proferuntur. et funt : five a. fatyra lance, quee teferta «arii 
multifgue primitiis, "in facro apud ptifcos Diis inferebatur, * vel a copia 
et. faturitate rei Satyra vocabatur , eujus. prueris lanciuss δὲ Virgili 
in. Georgicis meminit, cum boc modo dicit, 

Lancibus et pandis fumantia reddimus exta. 
st; 
Lancefque et liba fetemus 
Jove a quodam genere farciminis, quod multis tebus refertum, t Gatyran 
. dicit. Farro «ocitatam. — Efl autem. boc pofitum in. 11. libro Plautiza: 
rum queaflionuts, Satyra eft, "uva pafía et polerta et nuclei pinei 
* mulío confperfi. “4 bac alii addunt et de malo punico grana. Ali 
autem diclam putant a. Lege Satyra, que uno rogatu multa fimul con: 
prebendat ,. quod. fcilicet. et. Satyra, carmina. multa. fmul et. poemata 
eomprebenduntur, cujus legis Lucilius meminit in primo, 
| Per Satyram sedileth fa&tum, qui legibu' folvat; 
et Salluffius in Fugurtba, Deinde quafi per Satyrám fefitentiis cx: 
quifitis in deditionem accipitur. 

Bucolica dicuntut. foemata Y fetundum carmen. paflorale. compofita; 
Infütuta autem. funt, ficut quidam putant, in Laconia, el, ut ali, ix 
Bicilia. Nam iter. Lacedaemonios et Siculos varia fuit condu. — Sed 
* guod ad Laconas pertitet, buc eorum. fuit otigo. — Quo tempore αὐ 
«entante Xerxe it Graeciam, omnes, deferta Laconia, thetu. barbarorum 
perterriti, in. drverfas. partes fugiffe creduntur, et cum «virgines. timort 
laterent, ex boc eveniffe, ut eo. die, quo folitus erat cborus τρία 
Diane: Caryatidi bymnum canere; nemo ad. folenne. facrum smeniretur. 
Tunc itaque paftores ex rure in urbem convenerunt, et ne ritus facrorum 
interrumperetur, pafforali carmine compofite Dese. bonorem. celebrat: 
tuni, unde etiam βουκολισμὸς dicfus. “4 Siculis autem origo que ira 
bitur, bac efl. dntequam. Hiero vex Syracufas expugnaret, morbo 81- 
€ilia laborabat : «aris et affiduis: ceremoniis Dianam placahtes, finem 
malis invenerunt, eandem. Lyen cognominaverünt, quafi folutricem mals- 
fum. Jude res in eonfuetudinem tracla eff, wt. greges. rufficorum tbea- 
frum ingrederentur, et ^ de victoria canerent. — Habitus «vero ingufmodi 





* Satyra efl cafrten apud Romanos, " ubi Med. 


$unc quidem apud Gracoi Med. X ex mnlfo cofifha?, Med, 
* jm facris difcordis inferebatur Med; Y carmine pafforali Med, 
. * et Med. £ guid hoc Med. 


t Batyram Farro 9ositat Med * sideriam Med. 





IN PROCLUM ANNOTATIONES. 699 


swidibatur.' Erat panis magnus omuium ferarum imapine ^ eompletus, 
et C uter cum vino, et ἃ follis cum omuium leguminum genere : inerat *ef 
corona in capite, et in manu pedum clavatum ; atque ita. victorum om- 
aium fores multitudo * circuibat, carmen in victeriam, quam adepti fue- 
rant, cauebant, et de eo folle limina frugibus fpargebant : nonnulli et 
im ltaham, et in Lydiam et Egyptum tranfiffe creduntur, quos. Lydie 
aflas et Bucolflas appellaverunt. — Quanquam eff et alia opinio, circum 
pages et oppida. folitos fuiffe. pafores, compofito carmine precari í peco- 
rum et frugum omniumque Srerum provenium, atque inde in bunc diem 
qqnere nomen et rium Bucolicorum. — Putant autem. quidam boe genus 
carminis primum. Dapbnim compofuiffe, deinde alios. complures, inter 
quos Theocritum Syracufanum, quem mofler imitatur. 

Tragadia efl. beroicee fortunae. in. adverfis. comprebenfo. 4 Theon 
pbrafto μα definita efl. Tragadia eft ἡρωϊκῆς τύχης περίστασις. Tras 
gadia, ut quidam dicunt, a veéyos et. ᾧδὴ dicta, quoniam olim atlori-. 
bus Tragicts τράγος, id. efl, btreus, pracmium cantus proponebatur, qui 
Liberalibus, die fzflo Libero patri ob boc ipfum immolabatur, quia, uf 
eit Varro, depafeunt vitem : et Heratius in arte poctica, 

Carmine qui tragico vilem certavit ob lireum. 

Mox etiam agrtefles Satyros nudavit. 
et Virgilius Georgicorum fecundo, cum et facri genus monftrat, et ὃ case 
Jam talis boflie reddit bis verfibus, | 

Non aliam ob culpam Baccho caper omnibus arís 

Ceditur. 
Allá putant a face, quam Gracorum qnidam τρύγά appellant, Tragas 
diam nominatam, permutatione literatum v in a. veram, quoniam olim 
sondum perjouis a Thefpide repertis, tales fabulas perunch ora fawibus 
egitabant, ut rurfum ef Horatius teffis, fec, 

Iguotum tragice genus invenitle Camenze 

Dicitur, et plauftris vexifle poemata Thefpis, 

Que canerent agerentque peruncli facibus ora. | 
ΑἿΣ ὦ ino arbitrantur, propterea quod olim imum dickitabatur «gif, 
« quo τρόγητος bodie quoque vindemia ef, quia Liberalibus apud Atti- 
as, die feflo Liberi. patris, vum  eantoribus. pre. corollario dabatur, 
6ujus ταὶ teflis eff Lucius iu XII. 

Comadia eff privatas civili[que fortunes, fne. periculo vite, compree 
enfso, apud Graecos ita definita ^. κωμῳδία ἰστιν ἰδιωτικῶν nal eur 
κῶν Ὡραγμάτων ἀκίνδυνος περιοχή. Comedia dica ἀπὸ τῶν κωμῶκ, 
κῶμον enim dppellantur pagi, id. eff, comventieula ruflicorum. — Itague 
juventus, ut. ait Varro, ditica circum «vicos ire folita fuit, eh queflus 
fiti caufa, boc genus. carminis pronunciabat. — Aut certe a. * ludis vici 





b comflexts Med. £odia, m? quidam, dicitur a esáyo ef 
€ om. Med. ' ὠδῇ. 

4 foliis omnium Med. mu h carmes Med. Mox idem, fer- 
* carmen circuibat, vicloriam. Med. — mutatione literarum tn advverfunr, 

f sorporum Med. ὁ dug voces ex Med. 


£ em. Med. Moz Putfchius Tra- k -icibus Med. 


405 IN PROCLUM ANNOTÁTIONES. 


nalibus. Nam poffeaquam ex agris Atbenas commigratum eft, et Bi 
ludi ! infituti funt, ficut. Rome Cómpitalitii, ad canendum prodibant, 
et ab urbana τὰ comice oda comedia dicta efl, Ὁ el quod in ea viculo- 
rum, id efl, bumilium domuum fortunes comprebendantur, mon. ut. i8 
Tragedia publicarum regiarumque. — Vel. ἀπὸ τοῦ κώμου, id efl, co- 
-meffatione, ^ quod olim in bujufinodi fabulis umantium juvenum κῶμοι 
canebantur. 

Comoedia a Trapadia differt, quod in Tragedia introducuntur da- 
C65, beroes, reges : in. Comodia bumiles atque private perfong. — I^ 
illa luctus, exilia, cedes: in. bac. amores, virginum raptus. — Deind 
quod in illa frequenter et. pene. femper ketis rebus exitus trifes, et libe- 
rorum fortunarumque priorum in P pejus agnitio. * In bac triffibus le. 
tiora fuccedunt. Suare «aria. definitione difcrete μπὲ. Altera enim 
T ἀκίνδυνος τσεριοΧχὴ», altera τύχης πιρίστασις diclz funt. Trifina 
namque Tragadie proprium. — Ideoque Euripides petente Arcbelao rege, 
ut de fe Tragadiam feriberet, abnuit, ac precatus eff, ne accideret. Ar- 
cbelao aliquid Tragadie proprium, offendens nibil aliud effe Tragadiam 
quam miferiarum comprebenfionem. 

Poetee primi Comici fuerunt, Sufarion, * Mullus, et Magnes. Hi οὐ 
teris difciplinee joculatoria quaedam minus fcite εἰ venufle. pronunad- 
bant, sn quibus bi verfus fuerunt : 

U Axoóers λέξιν, Σουσαρίων λέγει τάδε. 

Κακὸν γυναῖκες" ἀλλ᾽ ὅμως, ὦ δημόται, 

Οὐκ ἔστιν εὑρεῖν οὐσίαν ἄνευ κακοῦ. 
Secunda etate fuerunt. Αγ βορῥαπός, Eupolis, et Cratinus: qui et prit- 
cipum vitia * infe£Clati, acerbi/fmas Comaedias compofuerunt. 

Tertia etas fuit Menandri, σέ Pbilemonis, qui omnem acerbitatem 
Comadie mitigaverunt, atque multiplicia argumenta Greecis * autor 
bus fecuti funt. — Ab bis Romani fabulas tranflulerunt, et conflat apud 
illos primo, Latino fermone Comodiam. Liorum Atidronicum. feripfifjt. 
Sunt qui velint. Epicharmum in infula Y Co exulantem, primum bx 
earmen frequentaffe, et fic a Y Co Comadiam dici. 

zintea itaque galeris non perfonis utebantur, ut qualitas coloris itdi- 
cium faceret setatis, cum effent aut albi, aut figri, aut rufi. — Perfoni 
«ro uti primus capit. Hofcius Gallus. preecipuus. biffrio, * quod oculi 
obverfis erat, nec fatis decorus in perfonts nifi parafitus pronunciabat.. 

Initio Togate Comadie dicebantur, quod omnia in publico bonore 
confufa cernebantur, que Togate poftea in Pretextatas et Tabernarias 
drvidebantur.  Togate fabule dicuntur, que fcriptee funt. fecundum 





l conftituti Med. t Ita exhibet Med. Swffarion cas- 


τὰ come et odo Med. talogica enigine cecalimofo odemate κί 
Β wel aco vo» viculorum Med. efli euratimiana neutatu. 

* que Med. 4 fectati Med. 

P peni Med.  ' X erroribus Med. 

4 In kac—fuccedunt defunt Med. Y Ceo Med. 


foOuyov τεριοχη Med, 2 gui Mcd. 
5 Nullus.Med. 





IN PROCLUM ANNOTATIONZES. 4091 


ith et babitus bominum togatorum, id ef, Romanorum. Toga namque 

Jlomana efi, ficut Graecas fabulas ab babitu que Palliatas Varro ajt 
neminari, Togatas autcm, cum fit. generale nomen, fpecialiter tamen 
pro Tebernarüs, son. snodo communis error ufurpat, quia ὃ Fauni toga- 
tas appellant, fed et Poetee, μὲ Horatius, qui ait, ᾿ 
Vel φυὶ preetextas, vel qui docuere togatas. 
Togatarum fabularum fpecies , tot. fera. funt, quot. et. Palliatarum, 
Nam prima fpecies efl togatarum, que Pretextatee dicuntur, in quibus 
imperatorum. negotia agebantur, et publica, δὲ reges Homani vel duces 
inducuntur, pérjonarum | dignitate et "argumentorum. fublimitate Tra- 
gadüs fimiles. — Preetextatee autem dicuntur, quia fere regum vel ma- 
uU/ratuum, qui prelexta utuntur, in bujufiodi fabulis afa. compre- 
Denduntur. . 
. Secunda fpecies togatarum, que Tabernarue. dicuntur, bumilitate 
perfonarum. et argumentorum. fimilitudine, Comadiis pares, in. quibus 
non magifirqtus regefque, fcd. bumiles bomines et privatae domus. indu- 
cuntur ; que, quod olim tabulis tegerentur , communiter Tabernarize vo- 
cabantur. 

Tertia fpecies efl fabularum Latinarum, que a civitate Ofcorum 
Altella, in qua primum coptee, Atellane dicke funt, argumentis diclif- 
que joculáribus, fimiles .fatyrieis fabulis Graseis. 

Quarta fpecies efl planipedis, qui Greece dicitur Mipos,  ddeo autem 
latine * Planipes, quod actores planis pedibus, id. efl, nudis, profcenium 
introirent, non. ul Tragici aclores cum. cotburnis, neque ut Comici cum 
4 focis, five quod olim, non in fuggeflu cene, fed in. plano orcheftre 
pofitis inflrumentis mimicis * aclitabant. | Cujus planipedis 5ttta. togax- 
larum fcriptor ita in μα fabula meminit : ᾿ 
- & Daturin' eflis aurum, exultat planipes. 

Si quas tamen ex foceis. fabulas fecerant, palliati pronunciabant. — 

Togata preetextata, a Tregadia differt, quod in Tragedia beroes 
! inducuntur. — Pacuvtus Tragadias nominibus beroicis. fcripfit ἘΠ) μος 
reflen, Chryfen, et. bis fimila. — Item Accius. In. Preetextata autem 
γεν Brutus, wel Decius, vel Marcellus. Togata tab.rnaria a 
Comedia differt, quod in Comedia Greei ritus inducuntur, perfoneque 
Greece, Lacbes, Soffrata. — In illa ero. Latine. Togatas tabernarias 
in fcenam Ὁ duclaverunt precipue duo, Afranius et ^ G. Quintius. Nam, 
Terentius et Ceecilius, Comadias fcripferunt. 

Latina Atellana, a. Greca. Satyriea. differt, quod in Satyrica. fere 
Satyrorum perfona inducuntur, aut fi quee funt ridicule fimiles Sa 
tyris, Autolycus, Burris,. — In Atellana, "ofcee perjone, ut Maccus. ς 





ἃ Famnius t. appellat Med. B tres voces om, Med. : 

b perfonarum Med. | introducuntur ut Med. | 

€ Pianipedes, Med. .Ok Horeftem.. Chyfoerms Med. 

d focios olim Med. I item Med. . 
' * agiftabant Med. ^ dicfaverunt Med. “ 

f [4f?ius Mcd. | " n^ Quintus Ennius Med. 

ξ datunmr incf] aurum Med, 7 : ο΄ obfcenar Med. a 


pd 


402 IN PROCLUM ANNOTATIONÉS. 


Dramata autem dicuntur Tragica aut. Comica eapà τὸ δρᾶν, id dj, 
agere. Latine Fabule appellantur, frve fatibule. In Latims enim fe 
buhs plura funt cantica, quee canuntur.. Vel a. faciendo, nam εἰ ap 

Jabula, non referri ab aCtoribus dieitur. taque Horatius niroqu 
Kfgnificatione interpretatür, cum ita. de fabula dicit, 
Aut agitür res in fcenis, aut acta refertur, 
veut im chorum. In Greco dramate fere tres. perfonee fole agunt. 
deoque Horatius ait, 
Nec quarta loqui perfona laboret. . 
quia quarta femper muta. — At. Latini fcriptores, complures perfonas 1t 
fabulas introduxere, ut /peciofiores frequentia facerent. 

Satyrica efl. apud Grecos. fabula, in qua item Tragii Poeta, wm 
reges aut. beroas, fed Satyros induxerunt, ludendi caufa. jocandique f- 
mul, ut fpe&lator inter res Tragicas /eriafque, Satyrorum quoqua 7961 
et lufibus delelaretur, ut et. Horatius. fentit bis eerfibus : 

Carmine qui tragico vilem certavit ob hircum, 
Mox etiam agreftes Satyros nudavit, et aíper 
Incolumi gravitate jocum tentavit, eo quod 
Illecebris erat, et grata novitate morandus 
Spectator. 

Mimus efl. fermonis. cujuflibet motus. fina reverentia, «el. fatiorum 
? et turpium. cum lafcoia imitatio. "ΑἹ Graecis ita. definitus : Mist 
ἔστιν μίμησις βίου, τάτο συγκεχωρημένα, καὶ ἀσυγχώρητα enpíxvr. 
Mimus diclus σαρὰ τὸ μιμεῖσθαι, quafi folus. imitetur, cum «t olia 

gonnata idem faciant , fed. folus, quafi privilegio quodam, quod fi 
wommune, poffedit.. Similiter atque 15, qui verfum facit, dicfus ποιητός; 
eum * tamen artifices, " gui eque quid faciunt, non dicantur pocdie. 

Membra Comadiarum tria funk, dvoerbium, canticum, chorus. Mtm 
bra Comedie diverfa funt, definito tamen numero. continentur, a quit- 
que ufque ad decem. — Diverbia funt. partes Comadiarum, in. quibu 

' diverforum perfone verfantur. — Perfonee autem diverbiorum, aut due, 
aut tres, *raro autem. quatuor. effe debent, ultra augere numerum ns 
licet. In Canticis autem una. tantum debet effe perfona : aut. fi due 
Juerint, ita debent effe, ut ex occulto una. audiat, nec ! conloquatur, [td 
2 fecum, fi opus fuerit, verba faciat. In Cboris vero numerus perfoa- 
rum defintus non eff, quippe junótim omnes loqui debent, quafí «oce eot 
J'ifa, et concentum in unam perfonam reformantes. — Latine * ero C 
müde cborum non babent, fed duobus tantum membris conflant, dweer- 
Bio et cantico, — Primis autem temporibus, ut afferit Tranquillus, omnie 
que in [cena verjantur in Comadia agebantur. Nam Pantomimus ^ 





P Sicut Greco in choro. Dramate t et Med. 

*vero tres perfonee folum a. Med. Ὁ cum Med. 
4 poteft Med. et mox Salyros orna- X aut raro Med. 

vit et lllecebris fpeGlator erat et. ievi- Y loquatur Med. 

date movendus. 3 ita Med. μοι Putíchs. , 
" et furpium defunt Med. 8 igitur Med. 


a Gretis—mwipiyxw. e«t mox * es Pithaales om. Med. 
φαρὰ τὸ Mii: Oth. 





IN PROCLUM ANNOTATIONES. 403^ 


Pitbaules et. Cboraules in. Comoedia canebant. c Sed quia non poterant 
omria fimul apud omnes artifices pariter. excellere, fi. qui erant. inter 
aclores Comediarum pro facultate δὲ arte. potiores, principatum fibi 
ὁ artificii vendicabant. δὶς fa&lum ef, ut, nolentibus. cedere simis *in 
ártificio fuo caeteris, feparatio fieret reliquorum. .Nam dum potiores in- 
Jferioribus, qui in. omni ! ergaflerio erant, fervire dedignabantur, feipfos 
& Comardia feparaverunt : ac fic factum ef, ut exemplo femel fumpto, 
anufguifque artis fuer rem exequi. canperit, neque in Comadiam «venire : 
eufus rei indicia produnt nobis antique Comadie, in quibus invenimus, 
acta tibiis paribus, aut imparibus, aut farranis. Quando enim Cbo« 
fus canebat, Choricis. tibiis, id eft, cboraulicis, artifex concinebat. [π 
Canticis autem. Pitbaulicis refponjabat. | Sed quod paribus tibiis, vel 
imparibus invenimus fcriptum, boc fegnificat, quod fi quando snonodio 
agebat vnam tibiam inflabat, fí quando fynodio &utramque.] 


P. 375. 3. διαιρεῖται εἷς δ᾽. Eis δύω legendum reor, itaque fcrip« 
fiffe Photium arbitror; nam ex duobus tantum Procli libris hoc 
fragmentum concinnatum eft: et Suidas tres duntaxat libros, 
Χρηστομαϑίας agnofcit: et vero in numerorum potis fingulis faci- 
]is errandi anía librariis objici folet, ut 8 in ? commutarit, vel pri- 
mam in δύω literam ofcitans fcriba reliquiffe contentus, properarit, 
Sexcenta id genus σφάλματα in ipfo Suida, et Laertio, ut reliquos 
taceam, deprehendas, Non procul abiero: in eo ipfo Suida, Mov- 
γνυχιὼν, δεύτερος μὴν rag Αϑηναίοις : reponendum enim δίκατος. Na- 
tum mendum füfpicor, ex compendio δὲκ quod in J4G migravit. 
Munichion enim menfis, quem Martio refpondere putant, decimus 
a Junio, qui primus erat Atticorum menfium, in quem folftitium 
zítivum caderet, ut Theod. Gaza obfervavit. Sed quoniam im 
manibus Suida liber eft, non pigebit .de hProcli fcriptis reliqua 
defcribere, fed Latine: Proclus Lycius Syriami difcipulus, auditor 
Hem εἰ Plutarcbi Neflorii Ε. Pbilofopbi, Pbilofopbus et tpfe Platonicus. 
Hic Scbole Aibenis profuit: ipfius difcipulus et. fucceffor fuit Mari- 
nus Neapolitanus. Scripfit plurima tam Pbilofopbica, quam Gramma- 
fica. Commentarium in integrum. Homerum, in. Opera. item. δὲ Dies 
Hefiodi. Laudabilium locorum Libros γ΄. De educatione lib. duos. In 
Platonem de Rep. lib. iv. in Orpbei Theologiam, et. de confenfu Orphei, 
Pytbagere, et Platonis. De Oraculis libros yo. De Diis apud Home- 
rum, ahaque. Kizc Suidas. Ezxílant et in. Euclidem, et Ptolo- 
maeum comment. ut Mathematicum fummum agnofcas : in Peri- 
patetica vero difciplina, libellus de motu, quo Arittotelem a libro 
3. Phyfic. et deinceps in compendium redegit. Platoniczm vero 
doctrine, Platonis Theologica elementa, εἰ Phyfica nuper edita. 





, € Sed quia—]qui erant om. Med. & Sic Med. wfris/2ue Putfch. 
4 artificia Med. h Plura de Procio dabit Fabricius 
* cum Med. Bibl. Gr. Lib. V. cap. 26. 


f magifferio. Med. et mox Seranis. 
) pda 


4p4. IN PROCLUM ANNOTATIONES- 


In Italicis vero Bibliothecis, in Timzum, in primum Alcibiadem, 
ju Cratylum, in Parmenidem dialogos commentarii adhuc la- 
tent. Scbottus. | 

P. 375, 4. Ὥς αὗται εἰσὶν ἀρεταὶ λόγου καὶ σοιήματος.) Quiz- 
nam? Non funt hec genera τοῦ πλάσματος, quae, Procle, proxime 
fubjungis? neque enim diceres καὶ ὅτι ὅζο. Sufpicor locum muti- 
lum et decurtatum a Photio de quatuor virtutibus erárroc λόγου xal 
«ποιήματος : de quibus Tzetzes Chil. XII. c. 438. et alibi, et ἀνώ- 
γυμὸς Grzecus in extrema συνόψε, Bhetorice, et alii. Anonymus 
addit auctoribus quos laudat Tzetzes hujus fententiae Jamblichum, 
nifi locus depravatus, et fapientiores ex recentioribus. —Jamblicho 
autem magiftro in Philofophia quidem ufum Proclum legimus 
apud Ammonium : quin et idem Proclus in Euclidem hoc ipfum 
profitetur, quamvis apud Marinum nulla ejus mentio. — Leonam, 
audiverat quidem in Rhetoricis, fed publica illa erat opinio de 
quatuor virtutibus orationis ; quae funt συντομία, σαφήνεια, μεγα- 
λοπρέπεια, καὶ τοιϑανότης : cum quibus fortafle confentiunt illa Pc- 
ripateticorum, quas ex "Iheophraíttlo commemorat M. "ullius : 
᾿Ἑλληνισμὸς fcilicet, σαφήνεια, κόσμος; καὶ τὸ οἰκεῖον. lNam τὴν συ»- 
τομίαν accommodabo σῷ Ἑλλην»σμῷ, quia, ut docet Ariftoteles Rhe- 
tor. III. 5. μὴ τοῖς περιέχουσι (quod pugnat τῇ συντομίᾳ) ἀλλὰ τοῖς 
ἰδίοις δεῖ γίγνεσθαι τὸ ἑλληνίζειν, Ὁ κόσμος refpondebit τῇ μιεγαλον 
φρεπεία καὶ τῷ σιϑανῷ τὸ οἰκεῖον. — Aliter recenfent quatuor virtutes 
τοῦ διηγήματος, aut certe τοῦ μνυϑικοῦ διηγήματος Hermogenes et 
Apthonius in Progymnafmatis ; illi tamen non de omni Oratione, 
íed de Narratione tantum loquuntur. — Vunnefius. 


Ibid. 6. Kai ὅτι χοῦ ὡλάσματος}] Plutarchus in Homeri vita 
(cap. Lxxir. T. V. p. 751. B. ed. Wyttenbach. 410.) ᾿Επεὶ δὲ xa? 
χαρακτῆρες εἰσὶ τῶν λόγων τὰ καλούμενα «λάσματα, ὧν τὸ μὲν ἀδρὸν, 
γὸ y ἰσχνὸν, τὸ δὲ μέσον λέγεται. Vides hic aperte, τοῦ πλάσματος 
nomen pro χαρακτῆρος pofitum, quod eít infigne. Nam quod χα- 
φακτῆρες et Idez vocentur, plena teflium antiquitas, et de tribus 
illis etiam generibus : quamquam ab ea fententia diíTentiunt De- 
metrius Phalereus, aut quicumque auctor libelli ersg?. ἑρμηνείας, et 
Dionyfius Halicarnaffeus i» τῷ rep! curSézswg τῶν ὀνομάτων, et Ma- 
crobius Saturn. V. x. Sed de his alii viderint : nos ad Proclum. 
JNunnefius. 


: Ibid. 8. xai κατεσκευασμένον μάλιστα! Quam belle his refpon- 
dent illà Plutarchi, quamque illuftriora! ᾿Αδρὸν ]λάσμα ἐκεῖνό ἔστι 
τὸ xal τῇ τῶν λέξεων, καὶ τῇ τῶν νοημάτων κατασκευὴ μεγάλας ἔχον 
ἐμφάσοις. Nam τὸ κάλλος non accipio hec loco pro una idea Ora- 
tionis, quam feparatim docuit Hermogenes, fed de ea venuftate; 
quz toti Poemati adípería e(t: quam τῷ μεγέϑει xai τῇ γλυκύτητι 
voluit idem Hermogenes temperari. JNuznefius. 

Ibid. 9. ἰσχνόν.) De tribus dicendi formis, humili, mediocri, 
et fublimi, Cornificius lib. iv. Bhetoricorum ad Herennium, M. 
Tullius de Oratore, et Agellius Noé. Attic. VII, 14. qui cum 


* 





ÍN PROCLUM ANNOTATIONES. 405 
iribus ÀÁthenienfium legatis comparat, Carneade Academico, Cri- 
tolao Peripatetico, et Diogene Stoico (de quibus legatis idem 
XVII. 21. Plinius VII. 5o.) De Grzcis vero Hermogenes Libro 
De ldeis: et Yi. Ὕψους Dionyfius Longinus, valde ab Eunapio 
Sardiano laudatus, libro fingulari; omnis denique Rhetorum 
Schola. Is enim vloquens efl, inquit Cicero, qui poterit parva. fub- 
sifJe, modica temperate, magna graviter dicere, Cumque omnis oratio 
vel ad docendum, vel delectandum, vel denique ad incitandum fit 
comparata, attenuato generi propofitum docere, mediocri delecta. 
re, fublimi vero animos impellere, rapere, et inflammare. Eadem 
vero in Poetica, tamquam numeris vincta oratione, ratio, quod 
ili ἀντίστροφος effe videatur. Nam, “μὲ prodeffa volunt, aut. de- 
leclare Poetee, Aut fimul et jucunda, et idonea dicere vite, 


( Humilis, tenuis," Contrarium Exile, humi ferpens, 


Eft igi- 


feu attenuata, | et pronin-. | &idum, et exfangue, 
tur om- J Mediocris, media e uim pe Flu&tuans et diffolus 
nis ora- ) feu zequalis, tum, 


| um, Corni- Turgidum, inflatum, 
J ficio, 


tio,. vel | Sublimis, gravis, 
et horridum. 


feu grandis. 


. Dionyfius Halicarnaffeus, lib. ἐσχηματισμένων, Harmoniam ora- 
tionis fic dividit, et auctores fingulis attribuit : ) 


| Harmonize communis. Floride. Dure. 
Homerus Epic. Hefiodus Epicus. — Antimachus 
Stefichorus Meli, Pppho Melica. Colophonius { Epi- 
Alczus } C^ Anacreon Meli, Empedocles (ci . 
Sophocles Trag. Simonides j IC*  Phyficus 
Herodotus Hift. Euripides Trag. Pindarus Melicus. 
Demotthenes Orat. ^ Ephorus Hifto- AEfchylus Trag. 
Democritus Phil Thespon- | SUO" Thucydides Hift. 
Plato ; Mo pus "^ — Antiphon Politicus 

. fophi P P as» 
Ariftoteles P".  Tfocrates Orator. 


Sed hic minuenda opinio eft minutorum Rhetorum, qui, dum 
grave, pauciíque cognitum dicendi et dijudicandi muaus fufci- 
piunt, nimium quantum onus fuftipnent, et in quot fe errorum la- 
queos induunt. De quo genere toto recte dividendi, quanta inter 
Platonem et Ariftotelem concertatio? quanta a "Theophrafto, ut 
illud perficiat, contentio adhibetur? ut ante nos diligenter Gales 
nus, Medicorum princeps, admonuit. Sic enim vulgares illi: 
Humilis oratio, ut Philofophorum, et Comicorum, 
Mediocris, ut Hiftoricorum, 
Sublimis, ut Tragcediarum, et inve&tivarum. 
Àt Platonis, Philofophorum prope Dei, oratio, ita affurgit, ut M, 
Tullio, et Halicarnaffeo poemg potius, quam oratio foluta videatur; 
Sie enim. Dionyfius, Criticorum maximus, eleganti illa Epiftola 


ad €n. Pompeium, (T. VI. p. 764. ed. Reifke.) qui de reprehenfo 
"49 


406G IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


Platonis flylo queftus erat, cenfet, exemplis ex Pheedro allatis; & 
Dithyrambicis minime Platonem abhorrere: i» τούτοις γὰρ T 
λέξεώς τι μόριον τὸ engl. τὴν τροπικὴν τε καὶ διϑυραμβικὴν φράσιν ἐκ» 
«ἰπτον᾽ ἐν οἷς οὐ κρατεῖ τοῦ μετρίου x. T. ^. Quia et apud La&rtium 
in Platone, Ariftoteles orationis ejus ideam inter poeticam et folu: 
tam collocat. Phrynichus vero apud Photium noftrum: Ebuxp- 
νοῦς τὸ καὶ καϑαροῦ καὶ ᾿Αττικοῦ λόγου κάνονας καὶ σταϑμὰς καὶ 
«παράδειγμά φησιν ἄριστον Πλάτωνά τε καὶ Δημοσθένην. ἴδε Comicis 
autem nemini dubium, quin Terentio, ut refert Agellius, tribuerit 
τὸν μέσον χαρακτῆρα M. Varro, cui et Julius Caefar gravitatem 
adícripferat, ,ut legimus i, “σρολεγομένοις Donati. In Hliftorics 
vero, de Thucydide ἐπισκεπτέον, legendufque Suidas in χαρακτῆρις. 
Nam τὸ ἀξίωμα in illo elucet, ut obíervant Critici ; quod unum 
genus eft idearum magnitudinis Hermogeni Rhetorum acutiffimo. 
Schottus. 

Ibid. ie3pó».] Τὸ ἰσχνὸν video Diomedem βραχὺ appellare, ut 
ψὸ ἁδρὸν, μακρόν. Hoc autem intelligendum videtur de Tropis, 
quos et plebeios agnofcunt Rhetores, non de illis qui plus juíto 
efferuntur. Notum etiam in Bucolicis, quz& hujus generis funt, 
multa effe Allegorica. — Numnefius. 


. P. 375: 1t. φιλοκατάσκενον σύνϑεσιν. Videtur appellare τὴν φι- 
λικὴν, quae neceffario às» effe debet, ut in Epiftolis fieri οροιετὲ 
Demetrius prater alios docuit. Huic repugnat τὸ μεγάλας fyer 
ipQpácu:;.  Nunnefius. 

Ibid. 11. τοῖς yospoi.] Luctus enim non patitur κατασκευὴν 
illam accuratam Ifíocratis, nec granditatem illam Pindari. Nwn- 
nefius. 

Ibid. τοῖς γοεροῖς.} Non video hoc qui verum fit, nifi fortaffe 
quia lu&us curam minuit. Sed γοεραὶ multe elegiz, et tamen 
graves, ut et τὰ παραμυϑητικά. — Equidem epiftolas M. Tullii con- 
folatorias et γοερὰς effe agnofco, nec tamen ἰσχνῷ genere, fed gran- 
di plerafque fcriptas. — Cenfeo itaque hoc in loco legendum potius 
inverfis literis γεωργικοῖς, aut certe γεωργοῖς, quibus, ut paftori- 
ciis et pifcatorum poematis, nihil aptius tenui genere. Quaprop- 
ter Virgilius, cum affurgendum illi contra confuetudinem cjus 
carminis effet, praefatus eft, Sicelides Mufce, paullo majora canamus. 
Sebottus. 

Ibid. ult. ἀνθηρὸν δὲ xav ἰδίαν οὐκ ἔστι. Hoc in Plutarchum 
appofite dicetur, qui in Homeri vita hoc genus ἀνθηρὸν a ceteris 
feparavit, In eadem hare(i funt Macrobius et Diomedes, Quin 
et Demetrius ille auctor eei. ἑρμηνείας hoc, et τὸ δροινὸν a duobus 
contrariis fejunxit; affirmat tamen, cum utroque τὸ γλαφυρὸν et 
χαρίεν, quod idem eft atque ἀνθηρὸν, pofle copulari. M. certe Tul- 
lius libro De optimo genere dicendi, videtur medium illud, quod ipfe 
modicum nominat, ἀνθηρὸν intellexiffe ; nam illi tribuit multa orna- 
menta et lumina orationis; in quo Demetrium Phalereum floruitle 
Ícribit, atque illud expers utriufque contrarii facit, Nuaaefius. .. 








IN PROCLUM ANNOTATIONES. 407 . 


CP. 376, 1. τοπογραφίαις xal λειμώνων καὶ ἀλσῶν.] Floridum 
etiam inter Poematis characteres (fic enim vocat Plutarchus in 
vita Homeri) numerat Diomedes lib. iii. Inftit. Gramm. p. 481. 
Poematis, inquit, cbaracieres, B αχὺς, μέσος, καὶ ἀνθηρός. — Sed hic 
auctor magno alioqui fubfidio daturus, monítrofe nimis, in Graecis 
praefertim, depravatus eft. Ceterum et hec Poetarum fuiffe argu- 
menta, his auctoribus difcere licet: Virgil. Eclog. IV. 3. Horat. 
A. P. 14. fqq. Perfius Sat. I. 68. feqq. Juvenal. Sat. I. 7. fq. 
Schottus. 

Ibid. 3. ἀποσφαλέντες. Au&or ad Herennium lib. iv. Rhetori- 
eorum : Erit δὲ attenuata verborum conflructio quedam, et. item alia 
in gravitate, alia pofita in mediocritate. Efl autem cavendum ne, dum 
bec genera confeclamur, in finitima et propinqua vitia veniamus &$c, 
&cbottus. 

Ibid. 4. οἷς τὸ σκληρὸν xai ἐπηρμένον. Demetrius hoc vitium ψυ» 
xp» nominat. Auctor ad Herenn. turgentem et inflatam orationem 
hanc dicit, et verbis duriter aliunde tranflatis eam fieri voluit. 
Dionyfius Longinus et alii his finitima afferunt. — Nunnefius. 

Ibid. 5. εἰς τὸ ταπεινόν.) Demetrius ξηρὸν vocat. Auctor ad He- 
rennium, Zfridum et exangue, quod et exile nominari non εἰς alie- 
num ait. JVunnefrus. 


Ibid. 6. ἀργὸν καὶ ἰκλελυμένον.Ἷ Sic auctor ad Herennium, Fjuc- 
suans et diffolutum. — Nunnefus. 

Ibid. 7. διαλαμβάνειν δ᾽ i» $.] Corruptus locus. Quid fi διαλαμ- 
βάνει δ᾽ ir τῷ B. quafi fuperiora fint ex lib. i. Procli : qua fequun- 
tur ex fecundo excerpta ; nam ex tertio et quarto nihil repetitum, 
ANunnefius, 

Ibid. 9. xai ὅτι τῆς ποιητικῆς τὸ μέν ἔστι διηγηματικὸν, τὸ δὲ μιμην 
τικόν.} At Plato de Repub. III. p. 394. B. ed. H. St. cujus tu, Procle, 
fectam fequeris, tria facit genera Poefeos. Unum, διὰ μιμήσεως, 
qualis Comaedia et Tragaedia: alterum, δι᾿ ἐπαγ[λίας μόνης τοῦ ποιη- 
τοῦ, tale Dithyrambicum: tertium, ex utroque genere conflatum, 
cojufmodi Epicum. — Ariftoteles etiam in Poeticis tres differentias 
facit Poefeos, ex modo vario quo fit imitatio; unam, ἀπαγ[ελτικῆν: 
alteram, in qua omnes qui imitantur πράττοντες xai ἐνεργοῦντες in- 
ducuntur, quz recte a Grammaticis Gracis et Latinis δραματικὴ. 
nominatur; tertiam, ex utraque concretam. Mitto gregem Gram- 
maticorum, qui eandem fententiam fequuntur ; quamquam 1n eo 
videntur ab Ariftotele multum diffentire, quod fuo Dramatico, 
aut Exegetico fubjiciunt «αραγγελτικὴν σοίησιν (fic enim apud —. 
Diomedem reponendum puto) Hiftoricam, et Didafcalicam, quas 
diferte negat Ariftoteles Poemata effe, quia non imitantur, quod 
proprium eft Poetze, fed monent tantum, aut narrant, aut docent, 
Ex his perfpicuum fit, fruftra torqueri explanatores Poeticorum 
Ariftotelis, quafi a magiftro Platone in his difcefferit; cum Plato 
genus ἀπαγγελτικὸν, ut Dithyrambum, videatur imitatione pri- 
vafle, Ariflotell autem non fit Poeta, nifi is qui ititatur. Non 

»d4 


408 IN PROCLUM ANNOTATIONES. ' 


enim vident μίμησιν a Platone vocari κατ᾽ ἐξοχὴν eam. tantum dose 
fit “παρὰ τῶν δρώντων: apud Ariftotelem vero latius patere: cui: 
imitatio etiam eft ca qua fit rhythmo tantum, ut Ψιλὴ ὄρχησις, et 
quae fit Rhfthmo et Harmonia: cujufmodi erant chori Dithy- 
rambici, quamquam non inducerentur πράττοντες. Ηδες genera 
Characteres vocantur in prolegomenis Theocriti. Quanto pru- 
dentius Ariftoteles, qui nec genera quidem illa nominavit, fed 
differentias. Sed o miíeros ἀμεϑόδους, quam multis laqueis irre- 
titi tenentur, quibus nullo fe confilio explicare poffunt ! quam. 
vere dignum immortalitate ingenium Ariflotelis! qui vidit, τὰ 
ψίνη xai εἴδη κατὰ τὴν συνήϑειαν τῶν Φολλῶν fumi oportere, tum dif- 
ferentiis diflinguenda effe. Sic ille in Animalium difputatione 
Pifcem, Avem, Hominem, et cetera propofuit; qnorum ditferen- 
tias poft perfequitur. Sic et Theophraítus in ftirpibus quatuor 
Hla fumit, δένδρα, ϑάμνους, φρύγανα, eóac. lta Ariftoteles in Poc- 
ticis πρῶτα xai μέγιστα tantum illa tria adfert vulgo nota, ἔρον 
peiam, Tragediam, et Comeediam. Reliqua namque verius ho- 
rum μέρη, ἢ ἀποσπασμάτια, aut certe ex his concreta: fed de his 
alibi. Dixerit aliquis, quorfum hac difputatio? Quorfum? Pri- 
mo, ne quis fibi falío perfuadeat haec genera etie Poeticae, ut vide- 
tur Proclus fignificare, qui in multos errores eum induceret : de- 
inde, quod permagni hoc loco interfit, aliter τὸ διηγηματικὸν ἃ 
Proclo atque a reliquis accipi. Proclo etenim Diegematicum eft, 
xaT ἀπόφασιν, quod non eft Mimeticum, five Dramaticum : cete- 
ris quod nec Dramaticum eft, neque miftum aut commune. Quam 
recte Ariftoteles irridet in Platonicis ftudium illud τῆς διχοτομίας 
lib. τ. de partibus Animalium. Ut illuderet, (i revivitceret, idem 
τοῖς *rascóQoi; hujus feculi, qui omnium artium explicationem ταῖς 
ἀλληλουχίαις τῶν διαιεέσεών τε καὶ ὑποδιαίρεσεων, tamquam σκελετὸν» 
quoddam a Medicis conglutinatum oculis fübjiciunt. Sed quid 
σκελετὸν dico? immo ut monftrum illud Horatianum, aut fi quid 
deformius poteft excogitari. Sed ne longius a Proclo abeamus. 
Nunnefius. 
—. P. 376, 9. τὸ μέν ieri διηγηματικόν. E»dem fere apud Diome- 
dem lib. iii, Gramm. divifio poeticae.  Arittoteles vero diferte, ex 
differentiis modorum, quibus imitantur Poetze, elicit haec tria ge- 
hera; ἀπαγγελματικὸν, μιμητικὸν, atque tertium illud ex utroque 
concretum. — Schottus. 
Ibid. 10. «6 pr διηγηματικὸν ἐκφέρεται. Species diegematicz 
quatuor facit, Epicam, lambicam, Elegiacam, et Meligàm ; quam 
fecte aliorum etto judicium. Diomedes has fubjicit giineri com: 
muni, feu mito, et praeterea Satyram Latinorum, et Bucolica. In 
Ícholiis Theocriti Bucolica ad tria genera referuntur, quod. etiam 
Servius fequi videtur. Quam dilerepantes hominum fententiz ! 
Azetzes uterque cautius, qui innumerabilia genera Poematum fe- 
cerunt. Nunnefius. 


',: Ibid. 12. διὰ τρῳγῳδίας σατύρων τε καὶ κωμῳδίας.) Ὡς lragodia 
U & 








IN PROCLUM ANNOTATIONES. 400 


atque Comedia, qua conveniunt, qua difcrepant inter fe, et a Sa» 
tyris, multa apud Ariftotelem, (quamquam magna ejus pars in. 
tercidit) in Poeticis legas, et nonnulla in prolegom. If. Tzetze in 
Lycophronis Alexandram, et interprete Terentii. Ceterum de Sa- 
tyra, nemo, quem viderim, legerim, audierim, fatis accurate. Er« 
rant enim, et vehementer errant, qui nuperam illam Latinorum 
Satyram, quz in manibus eft puerorum, ex prifca Comedia na. 
tam, cum veteri Satyra, de qua hic fermo, et Sicinnis olim etiam 
vocabatur, temere confundunt.  Diíces de veteri Satyra ex Julio 
Polluce Onomaít. IV. 14. 18. 19. ex Athenzo I. c. 16. XIV. 
c. 12. Dionyf. Halicarn. Antiq. Rom. III. extr. Plutarch. v. 
Caton, Arrian. de rebus Indicis p. 523. ed. Blanc. Laertio ii 
Platon. 111, 56. Menedem. II. 135. de Achao. Euftath. Od. Z. p. 
1850, 352673, 17. Inter Latinos vero, ut et hi fymbolam con- 
ferant, ex Livio VII. init. Valerio Max. II. 4. Vitruvio V. 8. 
Diomede lib. 111, Gramm. p. 482. et prifcis Horatii interpretibus 
in Artem Poeticam. 

Qui vero Satyram fabulam docuerint, hos fere Athenaeus fug- 
geffit: Achzus Eretrienfis, Anaxandrides, Aftydamas, Chame- 
leon Heracleotes Ponticus, Ecphantides, Lycophron Chalcidicus, 
(de quo Gul. Canterus Nov. Lect. Vl. 17.) Phrynichus,; Sopho- 
cles, Sophron, Sulla Rom. Imperator, 'Timocles, et Alexander 
Rex ( XIII. p. 586. D.) Unum Pratinam nominat Satyricum Ifa- - 
cius Tzetza in Prolegom. ad Catlandram Lycophronis. /Elianus 
V. H. II. 8. de Euripidis fatyris (cujus et Cyclops extare in hoc 
genere creditur) et Xenoclis: idem et de Satyris, T'ityris, et Sile- 
nis V. H. III. 40. Cum hoc pridem adnotaffem, comperi poft If. 
Cafaubonum praeclare multa. de Satyra Graeca εἰ Latina obíer- 
vafle. Sebottus. ) 

| Ibid. De Tragedia quaedam protulit Villoifonus Anecd. Gr. p. 
178. ex Diomedis MS. Commentario in Dionyfium Thracem. Ipfi 
nonnulla dabimus de Comedia ad fidem MS. Barocciani 116. fol. 
29. b. Κωμῳδία λέγεται τὰ τῶν Κωμικῶν ποιήματα, ὡς τὰ τοῦ Μενάν-" 
δρου καὶ ᾿Αγιστοφάνους καὶ Κρατίνου, καὶ τῶν ὁμοίων' εὑρίϑη δὲ ἡ Κωμω- 
δία ὡς φασιν ἐκ τινὸς τοιαύτης αἰτίας. βλαπτόμενοι τινὲς γεωργοὶ παρὼ 
τῶν ᾳ«ολιτῶν τῶν ἐν ᾿Αϑήνησι, καὶ ϑέλοντες ἐλέγχειν αὐτοὺς, κατήεσαν ἐν 
“τῇ «υόλει, καὶ σερὶ τὸν καιρὸν τοῦ καϑεύδειν «περιϊόντες σσερὶ τὼς ἀγυιὰς, 
ἔλεγον ἀνωνύμως τὰς βλάβας αὐτῶν. ἵνα δὲ σαφέστερον εἴπωμεν, τοιαῦτα 
τιγὰ ἐβόων ἐνταῦϑα μένει τις, τάδε καὶ τάδε καὶ τάδε ποιῶν τισὶ τῶν 
γεωργῶν, καὶ οὐ μικρὰς τινὰς βλάβας ἐπιφέρων αὐτοῖς, ὥστε τοὺς γοι- 
««νιῶντας ἀκούοντας, ἡμέρας γενομένης, τορὸς ἀλλήλους λέγειν, ἃ νύκτωρ 
παρὰ τῶν γεωργῶν ἤκουσαν. ἐπονείδιστον δὲ ἣν τῷ ἀδικοῦντι. τὸν δὲ τἐμ- 
φανιζόμενον τοῖς ἐπὶ τῆς πόλεως αἰδεῖσθαι, καὶ πραύεσθαι τῆς τοιαύτης 
ἀδικίας. τούτοις πολλάκις σαρακολουϑήσαντες τσολλοὶ τῶν ἀδικούντων 
ἀνέστειλαν. Ὅϑεν τοῖς τῆς τοόλεως ἔδοξεν ἐπ᾿ ἀγαϑῷ γεγονέναι τὸ ἐγ- 
χείρημα τῶν Κωμικῶν. καὶ ἀναξητήσαντες αὐτοὺς, ἠνάγκασαν καὶ ἐπὶ 
"Di&Tgov τοῦτο exui». οἱ δὲ αἰδούμενοι, μᾶλλον δὲ Φοβούμενοι, τρυγὶ 


410 IN PROCLUM., ANNOTATIONES. 
enpixelorri; αὐτῶν τὰς ὄψεις, οὕτως εἰσίεσαν. καὶ ἔτι μᾶλλον ἐλεγχὸφ 
μένων τῶν ἀδικούντων iol ϑεάτρῳ, ἄνοχὴ τῶν ἀδικιῶν ἐγένετο, τῆς αἰδοῦς 
ἔτι συνοικούσης τοῖς ἀνδράσιν' ἔδοξεν οὖν αὐτοῖς, τῆς πόλεως τὸ ἰγχείν 
' (μα καλῶς ὑπάρχειν, καὶ λογίους ἄνδρας αὐτὸ μετιέναι. «πρῶτον οὖν 
Σουσαρίων τὶς τῆς ἐμμέτρου Κωμφῳδίας ἀρχηγὸς γένετο. οὗ τὰ μὲν δρά- 
ματα λήϑῃ κατανιμήϑησαν᾽ δύο δὶ ἃ τρεῖς ἴαμβοι τοῦ δράματος ivi 
pipa φέρονται" εἰσὶ δὲ οὗτοι" 
; ἀκούετε λέξιως, Σουσαρίων τάδε λέγεν 
υἱὸς φιλίνου Γεγαρόϑου τριποδίσκος. 
κακὸν γυναῖκες ἀλλ᾽ ὅμως ὦ δημόται 
οὐκ ἔστιν οἰκεῖν οἰκίαν ἄνευ κακοῦ. 
dexA οὖν διξαμένον τοῦ πράγματος “ολλοὶ γεγόνασι κωμῳδοὶ, ἰλέγο 
Kore τοὺς κακῶς βιοῦντας, καὶ τοὺς ταῖς ἀδικίαις χαίροντας, ἀνα- 
στέλλοντες τὰς ἀκαίρους καὶ ἀδίκους αὐτῶν «ράξεις, καὶ ὠφέλουν xoiry 
43» αόλιν τῶν ᾿Αϑηναίων. Ἐπειδὴ δὲ τὸ μὲν σαράνομον ieri τὰ χερείονα 
νικᾷ, τὸ δὲ καλὸν τάχιως ἀφίπταται τῆς τῶν ἀνθρώπων «ολιτείας, οὐ 
μιτὰ «όλυν χρόνον, οἱ ἄρχοντες ᾿Αϑήνησιν ἤρξαντο κωλύειν τοὺς Κωμι- 
κοὺς τοὺς Φανερῶς οὕτως καὶ ὀνομαστὶ ἐλέγχειν τοὺς ἀδικοῦντας. αὐτοὶ 
ψὰρ ϑέλοντες ἀδικεῖν καὶ μὴ ἰλέγχεσθϑαι τούτου χάριν ἐπετίμων αὐτοῖς. 
ὅϑιν ὥσπερ αἰνιγματωδῶς καὶ οὐ φανερῶς ἠλέγχοντο ὑπὸ τῶν κωμικῶν 
ἔτι δὲ de) τὸ “λεῖον «ροϊούσης καὶ κρατούσης τῆς κακίας, ἐκωλύϑησαν 
χοῦ καὶ αἰνιγματωδῶς ἐλέγχειν, καὶ ὑβρίζειν τοῦς ἄρχοντας τῆς πόλεως. 
Διὸ xai τρεῖς διαφορὰς ἔχειν ἔδοξεν ἢ κωμῳδία. καὶ ἢ μὶν καλεῖται σα- 
᾿ Mu, ἢ j ἀρχῆς φανερῶς ἰλέγχουσα. 9$ δὲ μέση τὶς καὶ αἰνιγματώδης. 
ἢ δὲ ría. μηδόλως τοῦτο “σοιοῦσα «σλὴν ὁπὶ δούλων ἢ ξένων. Καὶ τῆς μὲν 
Ἰυαλαιῶς “σολλοὶ γεγόνασι. ᾿Ἐπίσημος δὲ Κρατῖνος, ὃ καὶ «τραττόμενος᾽ 
μετέσχον δέ τινος χρόνον" τῆς δὲ σαλαφᾶς κωμῳδίας Εὔπολις τε καὶ ᾿Α- 
φιστόφανης. τῆς δὶ μίσης καὶ αὐτοὶ μὲν «πολλοὶ γεγόνασιν. ἐπίσημος di 
ew Πλάτων, οὐχ ὃ Φιλόσοφος, ἀλλ᾽ ἕτερός τις. ὁμοίως κἀκείνου τὰ δρά- 
ματα οὗ φαίνεται. τῆς δὲ νέας ὁμοίως “πολλοὶ γεγόνασιν" ἐπίσημος ἧ é 
Μένανδρος, ὃς ἄστρον ἰστὶ τῆς νέας κωμῳδίας, ὡς μεμαϑήκαμεν. Εἴρηται 
δὶ κωμῳδία οἱονεὶ ἐπὶ τῷ κώματι ὠδὴ, καὶ γὰρ περὶ τὸν καιρὸν τοῦ ὕπτιον 





! Bentleius Differt. Phalarid. p. 
202. five p. 109. verfionis Lennepia- 
ne : *' Bunt, fateor, quinque verfus 
*! jambici, qui Sufarioni adicriban- 
** tur, et forte revera funt ejus: 

ἀκούετε Jug". Σουσαρίων Atyti cdi, 

υἱὸς Φιλίου Μεγαρόϑιν Τριποδίσπιο;" 
€4EUS γυναῖκες, ἀλλ᾽ ὅμως, ὦ δημό. 
va, 

οὐκ leci» οἰκεῖν οἰχίαν ἄνευ κακοῦ. 

mal γὰρ τὸ γῆμαι, καὶ σὸ μὴ γῆμαι 

δαΐξον. 
“« Exftant quatuor νετί 9 anteceden- 
*! tesin commentario Diomedis Scho- 
** Jaftici in Dionyfium Thracem M3. 
:** qui nunc ef in bibl. Regia; ulti- 
** mus, cum tribus aliis apud Sto- 


** baeum tit. Lx vtr. primus, tertius, 
** et quartus, apud Diomedem, Ill. 
«€ p. 486. ac tertius et quartus apud 
** Suidam v. οὔφε σύν. Secundum v. 
** emendavit Pearfonus, Vind. Ignat. 
*€ ji. 11. nam valde corruptus eft in 
** MS. Sed in primo verfu, ut edidit 
*€ ille, 

᾿Ακούετε λέξεως, Σουσαρίων «τάδε λί- 

ye 

* duo vitia funt, contra numerum 
“4 verfus iambici. Quod mendum ut 
* clueretur, pro λέξεως in Diomede 
“4 repofitum eft λέξιν. Sed verum cft 
““᾿Αχούεφε λιὼξ, ut eft apud Stobz- 
* um, i. c. edite, pepsin, Oe. 
“ ru 








V 
IN PROCLUM ANNOTATIONES. 413 


ἀφιυρίθη" ὃ à τῶν κωμητῶν δή" κῶμαι γὰρ λέγονται οἱ μείξονες ἀγροΐ" 
“ταύτην οὖν τὴν κωμωδίαν δεῖ βιωτικῶς ἀναγινώσκειν. τουτέστιν ὡς ἐν τῷ 
fie μιμουμένους τὸ ταρείσαγον πρόσωπον, καὶ τὴν ἐκείνου σχέσιν ἄνα» 
ματτομένους. Δεῖ δὴ οὖν τῷ τὴν κωμῳδίαν ὑποκρινομένῳ μετὰ γέλως καὶ 
«ολλὴῆς ἀστειότητος, καὶ φολλοῦ τοῦ προσώπου φέρεσϑαι" ἢ βιωτικῶς, 
κατὰ μίμησιν τοῦ βίον, ἵνα, las μὲν ὑπόκειται γέρων, μιμησόμεϑα τὴν 
φωνὴν τοῦ γέροντος, 3 (l. εἰ) δὲ γυνὴ, μιμησόμεϑα τὴν φωνὴν τῆς γυναῖν 
κος, Διαφέρει δὲ κωμῳδία τραγῳδίας ὅτι 9 μὲν τραγῳδία ἱστορίαν καὶ 
ἐπαγγελίαν ἔχει “ράξεων γινομέγων᾽ ἢ δὴ κωμῳδία “λάσματα ἀσεριέχοι 
βιωτικῶν σραγμάτων.} 

P. 576, 12. Recte Proclus, fed Ariftot. reCtius, qui Κωμῳδίαν 
xai τραγῳδίαν ὡς μέγιστα μέρη καὶ πρῶτα fepofuit. De Satyro vero; 
qui Tragedia ewífovea eft, ut de concreto ex utraque in extremo 
fortaífe libro fecundo difputavit: fed, quod dolendum vehementer 
eft, et illa Ariftotelica de Comedia et Satyro, atque haec Procli de 
eodem argumento perierunt ; qua fi extarent, minuti ifti Philologi 
Satyram Romanam non confunderent turpiter. cum Satyro Grae 
corum. Nam primo Satyra apud Romanos fuit carmen ex variis 
poematibus, ut ait Diomedes: quale fcripferunt Pacuvius, Ennius; 
fimile fortaffe Cheremonis Hippocentauro. Deinde carmen illud 
maledicum, imago parva antiqua Comoediz, fed qua pulpita non 
conícendit, et ornatu incedit graviori, Heroico fcil. Satyrus autem 
Graecorum plane eft Cyclops Euripidis: licet multe ejufmodi fa- 
bulz a Grecis "Tragicis edite legantur, quorum tantum nomina 
apud Grammaticos legimus. De hoc Satyri genere Graco EHora-. 
tius, et ex Horatio Diomedes. — Nuunefius. 


Ibid. ult. xai ὅτι τὸ μέλος τσρῶτον μὲν] Hic difputat de quatuor 
generibus diegematici, eo ordine quem propofuerat. Ordo quidem 
legitimus, fi originem metricam fpeCtemus. Nam cum duo capita 
fiut et quafi fontes omnium Metrorum, Heroicum, et Iambicum, 
ut Metrici difputant, ex heroica penthemimeri iterata, nata eft 
Elegia: ex Epodis autem Iambicis Lyricorum carminum varietas 
profecta videtur. Eundem ordinem, et caufam illius praefert auc- 
tor illius fragmenti, quod Cenforini de die Natali libello adhzret, 
tibi, mi Schotte, a Lud. Carrione I. C. inícriptum, et a nobis 
etiam illuftratum. | Sed quid de Diomede? qui primam item fa- 
cit Epicam, fecundam tamen Lyricam: (etíi totus ille locus de- 
pravatus et mutilus plerifque locis videtur) tertiam Elegiacam ; 
quartam lambicam. - Metrici alii alium ordinem fecuti. Sed quid 
metris cum Poemate ? Poematis enim vis et natura non in metro, 
fed in imitatione confiflit, ut docet Ariftot. qui propterea pruden- 
tius de Tragoedia prius differuit : e qua detractis duabus partibus, 
intelligitur, ut fiat Epoporia: tum de Comedia, que numero 
partium fimillima 'Tragediz. Ad extremum de ceteris, ut fuf- 
picor: quia ex illis tribus, qualia fint facillime percipitur, cum 
aut illorum ἀποσπασμάτια fint, aut certe ex illis fiant, et proficif- 
«antur. Ac de ordine fatis, — Nuznefius, 


$11 IN PROCLUM ANNOTATIONES, 


P. 376. ult. τὸ μέλος epos μὲν ἐφεῦρε Φημονόη)}) Libenter repo» 
ncrem Ἔπος : nifi quis dicat, τὸ μέλος ἀντὶ τοῦ "Ἕπους γενικῶς poli- 
tum: quod vix mihi umquam probabitur, quia prifci τοὺς ἐπον 
“οιοὺς maxime opponebant Lyricis, ut refert Euftathius. Phemo- 
noes neício quod κυνοσόφιον olim legi circumferri : numquam in 
illud incidi, nec in aliquem qui illud carmen laudaret. Cetera 
nota ex Philologis, et aliis fcriptoribus. — Nunnefius. 


Ibid. Φιμονόη à ᾿Απόλλωνος] Sic erat in veteri cod. Plurima 
enim, licet exiguum fit. ἀποσπασμάτιον, xax! ἀράχνια ἔχειν depre- 
hendi. Reftituo tamen Φημονόη per η in prima, etymon et Paufa- 
fia fidem fecutus, qui de hac in Phocicis: X. 5. p. Bog. μεγίστη 
καὶ σαρὰ euioTer ic Φυμονόην δόξα ἐστὶν, ὡς «ρόμαντις γένοιτο ἡ Φην 
μονόη τοῦ ϑιοῦ πρώτη, καὶ πρώτη τὰ ἱξάμετρα ow. Mox ejuídem 
oraculum hoc confulentibus datum fenariis longioribus apponit, 
ἀγχοῦ δὰ βαρὺν ἰὸν ἱπ᾿ ἀνέρι Φοῖβος ἐφήσει Σίντη ILaprnaco?ot φόνου δὲ 
ἹΚρήσιοι ἄνδρες Χεῖρας ἁγιστεύουσι, τὸ δὲ κλέος οὔ ποτ᾿ ὀλεῖται. [γοπᾶ- 
tianus vero fic in re Metrica: Hexametrum carmen, quod Ennius 
longum «ocat, Greci Deliacon ; quia boc genere Pbemonoe, Apollinis 
«ates, vaticinata ef. De Ennio vero idem refert M. Tullius Legg. 
ll.27. Heroicos verfus Jongos appellaffe, et Ovid. Eleg. III. & 
longis verfibus adde breves. Servius in Virgil. Zn. 111. 46. et ex 
eo Ifidorus Etymol. VIII. 8. inter Sibyllas hanc numerat, et Ho- 
ratii interpres vetus in illud Artis Poetica, Dicke per carmina 
Jortes. Quo refero et illud Tibulli II. 5. Te duce, Romanos numquam 
Jrufirata Sibylla efty 4ddua quae fenis fata canit. pedibus. — Plinius 
vero Apollinis non fatidicam tantum vatem, fed et filiam facit, 
X. 3. et 8. que primum hexametrum carmen commenta fit: 
idemque Pythio oraculo Heroicum carmen acceptum referri de- 
bere, VIT. 56. auCtor eft: in cujus codd. male quoque Phan 
cum c dipthongo in prima legitur. Eufíebius in Chronicis, anni$ 
xxv ante Linum, et Orpheum, Acrifio oracula ceciniife refert, 
Huic certe Pythii illud quidam attribuunt, γνῶϑι σεαυτόν : quodc 
ccelo defcenditle Satyricus (Juvenal. XI. 27.) ait, laudatque M. 
Tullius Legg. Y. 22. Tuícul. I. 22. Meminit et Phemonoes Strabo 
IX. p. 642—608. in Pythii oraculo his verbis: πρώτην Φεμονόην 
φασὶ γενέσθαι Πυϑίαν, κεκλῆσθαι δὲ χαὶ τὴν “ροῷητιν οὕτω, καὶ τὴν 
φόλιν ἀπὸ τοῦ αύϑεσθαι. Synefius item, et Tatianus adverfus gen: 
tes. Latinorum quoque Poetae, Lucanus V. 126. et Statius Pa» 
pinius Silv. 1I. ii. 29. fed non pigebit Hieron. Vidas elegantes ver- 
fus huc transferre, Poet. 1. Sed zullum e numero carmen. praftantus 
omni Quam quo pofl divos Heroum facla recenfent :. Verfibus. πάρ 
eliam nomen fccere minores, Mun?re. conceffum. Pbabi venerabile do- 
mum, Pbemonoes, qug prima dedit, fi. vera «ctuflas Ex. adyto baud 
ahis numeris, refponfa per orbem. — Scbottus. 

P. 37]: I. ἑξαμέτροις χρήσμοις] Hexametris veddidi, retenta voce 
Graca, potius quam Sezariis, quibus fere lambica defignantur: 
ct Cicero ab illa voce non abhorret. Sic enim De Oratore lll. 59. 





IN PROCLUM ANNOTATIONES,: 4184 


wintipater ille Sidonius fohtus eff verfus. bexametros, aliofque variis 
modis numeri/que fundere ex tempore, — Scbottus. 

P. 377, 3. ἵπος κληϑῆνα!) Ab εἰσεῖν, ἔαος, ut et Latini a dicere, 
dicionem derivant. Propria quidem Oratorum diio, eft enim 
bene dicendi facultas ; fed et Jurifconfultorum eft, ;us dicere: Geo- 
graphorum pro Zefcribere.. Pomponius Mela fic orditur: Orbis 
Jitum dicere aggredior, impeditum. opus, et. facundie minime capax. 
Tum et Poetarum eft: Horat. Carm. I. Diceris Vario fortis €97, 
Idem alibi, Prima dice mibi, fumma dicende Camena. | Homerus 
"Ανδρα μοι irai Μοῦσα, et Ἔσπετε νῦν μο; Μοῦσαι, Dic mibi Mufa 
αἴτμπι, Et apud Agellium XVIII. g. Ennius: Infeque Mufa manu 
Flomanorum ttiduperator, ἀπὸ τοῦ Vase Soa καὶ εἰπεῖν. — Maro: cui non 
dicus Hylas. | Diductum dicere carmen, | Dictio ergo quod τὸ ῥητὸν, 
aut ῥῆσις Grace: cui accidit, aut, quod Grace melius dicitur, 
κατὰ συμβιβηκὸς ὑπάρχει, efle oraculum, ut, fpecies generi συμβαί-- 
νει», Ut animali hominem effe. Horat. Dice per carmina fortes. 
Et Poeta vetus in. Armorum judicio, apud auctorem ad Heren- 
nium II. 26. Aperte fatur dictio, fi intelligas : Tali dari arma, qua- 
Jis, qui geffit, fuit, S'ubet, potiri fi. fludeamus Pergamo. | Lege, fi va- 
cat, J. C. Scaliger. Poet. I, 41. Turnebi Adverfar. XXX. r, 
Scebottus, "ἢ 
. Ibid. 7. ὁ Ὅμηρος ποιητὴν) Nimirum κατ᾽ ἐξοχήν. Seneca Ep. 
. 58. 'Theophilus anpteceffor lib, I. Inftitut. tit, de Jure nat. Gen- 
tium, et Civili : ἡνίκα ποιητὴν εἰπόντες, καὶ μὴ «ροσϑέντες τὸ κύριον 
ὄνομα, παρ᾿ Ἕλλησι μὲν δηλοῦμεν τὸν Ὅμηρον, Φαρα δὲ Ῥωμαίοις τὸν 
Βιργίλλιον. Eadem fere de Epicis Poetis lfacius in Alexandram 
Lycophronis.  Scbottus. ; 

Ibid. 8. Ἐπεὶ xal τρίμετρα ἔπη «“σροσηγόρενον)] Quin et omne ge- 
nus carminis hoc nomine olim appellatum obífervat interpres A- 
riftophanis i» Ἰππεῦσι, 39. et Euftathius quofvis poetas vulgo isro- 
“τοιοὺς nomihatos: ab elegantioribus autem folos Heroicos eo no- 
mine comprehendi. Idem tamen Scholiaftes Ariftophanis i». fa« 
τράχοις Obfervat, cum de Euripide loquitur, ἐπῶν nomen pofitum 
ἀντὶ τῶν ᾿Ιαμβείων, quod hoc nomine Iambi etiam appellarentur. 
Ex his illuftrari poífe videtur locus ille Ariflotelis in Poeticis, cum 
difputat de nominibus Poetarum, quz vulgus Graecum ix τοῦ «0,7 
wi» καὶ τοῦ μέτρου componens, quofdam ᾿Ελεγειοποιοὺς, alios Ἔπο- 
soio?g VOcabat, cum proxime τῶν τριμέτρων etiam meminiffet, qui 
xa ἐξοχὴν lambici funt. — NNunnefius. . ! 

Ibid. ult. Πίσανδοος1 Sic amplius eft in fchedis F. Sylburgii. 
Quinque autem, non quatuor, Heroici carminis principes nume- 
rat uterque 'Izetzes, Scholiafte diligentiflimi. Joannes quidem 
proleg. Hefiodi, Ifacius vero in Caffandram Lycophronis; Home- 
rum, puta, Hefiodum, Antimachum Colophonium, Panyfim (lego 
Panya(im) et Πείσανδρον Καμιρέα, cujus etiam meminit Stephanus 
in Κάμιρος. De Antimacho et M, Tullius in Bruto, ubi Clarium 
emendavit Lambinus pro Clarum, nam Claros in infula Colophong 


414 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


«urbs eft. Ovid. Trift. I. vi. 1. Nec tantum Clario Lyde ef ἀεί 
porte : Nec tantum Coo Battis amata viro. — Scbottus. 
. P. 378,2. τινὲς ἱπιμέτρους πράξει. Quale illud certamen vulgo 
Totum Homeri et Hefiodi. — Nunneftus. 

lbid. 3. ἐπικοῦ κύκλον] Τὸ κύκλου nomen ambigue dici ἐπὶ τῶν 
ies» Ariftoteles teftis Anal. Pofter. I. 9. [p. 215. ed. Sylb.) et 
"alibi, Philoponus lib. I. Pofter. [p. 34. b.] multa colligit de fig- 
nificatione hujus nominis in carminibus, fed quod ad hunc locum 
pertinet illud eft: ἔστι δὲ καὶ ἄλλοτι κύκλος ἰδίως ὀνομαζόμενον ὃ ποί- 
ημα τινὶς μὲν εἰς ἑτέρους, τινὶς δὲ εἰς Ὅμηρον ἀναφέρουσι. KuxMa apud 
' Ariftophanem plerumque pro Dithyrambicis tantum, propter ge- 
nus chori quo utebantur; unde et κυκλιοδιδάσκαλοι Cinefias, Phi- 
loxenus, et alii Dithyrambici ab illo appellati. Sed hzc fignifi- 
'catio nil ad hunc locum: licet illam ad omnia Lyrica producat 
"Tzetzes in. Chil. quam et maxime propriam τῶν ἐγκυκλίων fignifi- 
cationem effe voluit. Multo autem magis ab hoc loco aliena, que 
idem docet ex Porphyrio de Vitis Philofophorum, nomine ifto con- 
tineri ἐγκυκλοκαιδείαν, hoc eft, quas vulgus Liberales appellat fep- 
'tem artes, et praeterea philofophiam. De hac ἐγκυκλοπαιδείᾳ edi- 
'dit libellum elegantifhimum flos patrie et ornamentum Oétavia- 
nus Ferrarius, de quo quid fentiam, alibi exponam. Tta interpres 
'Ariftoph. Nub. 638. κόκλια μαϑήματα vocat Metricam, et Rhyth- 
micam, et alias. Sed videndum, an- apud eundem i» ταῖς ὄρνισι 
919. intelligi poffit hoc genus poematis, de quo nunc loquitur 
Proclus, cum ait, κύκλια δὲ καλοῦνται μέλη τὰ ἐπεχτεταμένα, ἰστὶ δὶ 
διηγηματικόν. Nam hoc genus poematis, ut hic ait Proclus, ἃ 
Chao ad reditum ufque Ulyffis perpetua ferie hiftoriarum et tem- 
porum perducgbatur, atque erat διηγηματικόν,  Hlud torquet, quod 
μέλη appellet, fed potuit γενικώτερον τὸ μέλη ufürpari. Alia item 
erant ἐγκύκλια Φιλοσοφήματα, de quibus Ariftoteles de Coelo. I. 
[9. p. 25.] et Simplicius. Domum redeamus. Utinam extaret 
hoc genus poematis Epici. Videtur Ovidius illud adumbrafie ἐν 
ταῖς μιταμορφώσεσι : progreditur tamen ultra reditum Ulyfhs, et 
multa intermittit. Poffent hzc expleri a viris doctis ex Apollo- 
dori et Diodori Bibliothecis, et aliis. Εἶος optare eft, non notas 
adícribere. — Nunnefius. | 

Ibid. 6. ἱκατοντάχειρας} ZEolicos, ut annotat incertus Homeri 
Scholiaftes, Familiare namque 7Eolibus ἐπένθεσιν adhibere, ut do- 
cent qui de Diale&tis fcripferunt. Ἑκατόγχειρον vocat Briareum 
Homerus, unum ex tribus Gigantibus, C«eli, Terraque filiis, de 
quo Virgil. /En. VI. Et centumgeminus Briareus. Hefiodus Theog. 
149. Apollodorus init. Horatius Od. II. 17. Ovid. Trift. IV. vii. 
18. Centimanumque  Gyen, femibovemque irum. De quo Nafonis 
carmine, fimilibufque, nuper differui notis uberioribus in Suaío- 
rias Senece Patris. lllud i» wagóJy admonebo, in libris, qui in 
vulgus editi circumferuntur, depravate fere legi in his locis Gjge: 
pro Gyes, ut Lambinus et Muretus admonent. Κοῖος item pro 


1N PROCLUM ANNOTATIONES, 415 


Kérrec,'et Tós; leg. ex Apollodori Bibliothecee principio apparet. 
Torrentius vero nofter G:gas etiam fuo in Horatium commentario 
tuetur. — Scbottus. 

P. 378, 6. xal τρεῖς ἑτέρους Κύκλωπας} Quorum nomina ibidera 
recenfet Hefiodus. Virgil. /En. VIII. 425. — Scbottus. 

Ibid. 8. τοῖς Ἕλλησι μυϑολογούμενα] Grecia enim fabuloíos 
deos primum fuperftitiofe coluit: et quidem quos ex hominibug 
natos, vitiifque diffluere non ignoraret, Hinc Juvenal. Sat. 10. 
Et quicquid Gracia mendax dudzt. in. bifforia. Hinc et Cretenfes 
mendaces habiti, vel Epimenide Cretenfi tefte, quod Jovem apud 
Íe natum jactarent, fepulchrumque oftenderent. De horum fide, 
vanitate, Cicero ad Q. Fratrem : Torque proverbia in mundo funt. 
Sed in. Diis fingendis poetis ufa ef, tamquam figulis peritiffimis : qua 
de re qui adverfus Gentes, pro Chriftianorum fide decertarunt, 
multi multa: Tertullian. Apologet. c. 14. B. Cyprianus, Arnobius 
libris feptem, totidemque Lactantius, ejus difcipulus, ftylo tamen 
preflantior, Minutius Felix in Octavio, octavus Arnobii liber 
falfo olim habitus, et alii. De Gracie vero, Clemens Alexandri- 
nus, quem ftudiofe imitatur Arnobius: Juftinus, Philofophus et 
Martyr, Gregor. Naz. in στηλιτευντικοῖς contra Julianum Impera- 
torem σαραβάτην: latianus, Eufebius Pamphili, Theodoretus, 
Theophilus, ceterique. Plutarchus item in Érotico, deorum are 
chiteCtos fuiffe Poetas, Philofophos, et Legiílatores di(erte docet. 
Apud illos vero Scriptores Grecos hodie paf&m peccatur, dum τοὺς 
Ἕλληνας Grecos potius vertunt, quam Gentes, vel Gentiles, quibuf- 
cum digladiantur ipfi Greci; quod propter imperitiores moneo, 
In hoc genere fictorum Deorum opus conícripfit, ut fuo ipfi gla- 
dio confodiantur, (Lucianum enim, ut impium, prudens pretereo) 
k Palzphatus Parius, vel ut quidam malunt, Prieneus, ene) asc. 
Tw», hoc eft, incredibilium hiftoriarum : de quo Virgil. in Ciri, 
87. lufamem iali meritorum. more Δ 2 Docta Palepbatia. teflatur 
voce papyrus. Priorem verfum emendat Paullus Leopardus Belga 
X. 24. Infamem tah merito rumore fuif. In altero vero Fabricius 
et Jof. Scaliger Pacby&us reponunt, pro poemate aliquo Pale- 
phati; ego vero editam lectionem retineo reftituta in poíleffionem 
faam, ex ediCto unde &;, vera et prifca fcriptura, papyrus. Palz- 
phatum enim poetam fuifle, fuperftitibus prasfentibus, non facile 
eyincent ; fed Grammaticum unum, Hiftoricum alterum, et nefcio 
utrum χρησμολόγον, hoc eft, μάντιν, vatem : tertium denique Phi- 
lofophum Peripateticum, vel, fi Ifacio 'Izetzas in Lycophronem fi- 
dem habebimus, Stoicum: ut idem huic accidiffe videatur, quod 
Phormioni, quem M, Tullius de Oratore II. 18. in Peripateticam 
familiam refert, Stobaeus in Stoicam. Τὰ μυϑολογικὰ funt ἄκιστα, 
de quibus ille fcripfit; atque in fragmento quod exítat illius, 





k Yide Fabricii Bibl. Gr. I. a1. 


410 AN PROCLUM ANNOTATIONES. 


"Scylla fabula legitur. Citant,ut idoneum auctorem, Athenzwvt, 
Suidas, εἰ Euftathius in Od. T. p. 185922688. "Theon item in 
Progymnafm. Παλαιφάτῳ τῷ Περιπατητικῷ ἔστιν ὅλον βιβλίον «εῤὶ 
τῶν ἀπίστων ἐπιγραφόμειον, à» ᾧ τὰ τοιαῦτα ἱπιλύεται. — Scbottus. 
P. 278,12. ὑπὸ τοῦ «αιδὸς Τηλέγονος Male erat in veteri τ} ελέ- 
γονος) qui imprudens patrem Ulyffem interemit, paftinacz pifcis 
telo, a Circe matre venefica accepto. Qua autem ratione, vari 
funt et repugnantes Graecorum fententim ; quas hic colligam : 
Sextus Empiricus adv. Mathematicos I. 16. (adv. Grammat. 1. 
12. p. 273. ed. Fabric.) εἰ συστατικὸν τὸ ἱστορικὸν, inquit: τινὸς μὲν 
,λέγοντος ὅτι Οδυσσεὺς ὑπὸ Τηλεγόνου “᾿αιδὸς κατὰ ἄγνοιαν ἄἀνήρηται" 
«τινὸς δὲ ὅτι λάρου κέντρον ϑαλασσίας τρυγόνος ἀφέντος αὐτοῦ 73 κεφαλῇ 
«διεφώνησεν ἄλλοι δὲ ὅτι εἰς ἵχπον μετέβαλε τὴν μορφῆν, ϑέλειν i» οὕτως 
«ἀᾳπεῤῥωγόσι πράγμασιν εὑρεῖν T&A»9é. Homeri quoque Scholiatles, 
feu Didymus, feu quifquis eft, ut Euflathium omittam, in illud 
Odyft. A. 122. ϑάνατος δέ ro ἐξ ἁλὸς αὑτῷ, hec notat: Oi νεώτεροι" 
, τὸ σερὶ Τηλέγονον ἀνέπλασαν τὸν Κίρκης καὶ ᾿οΟδυσσέως, ὃς δοκεῖ κατὰ 
«ζήτησιν τοῦ πατρὸς εἰς ᾿Ιϑάκην ἰλϑὼν, ὑπ᾿ ἀγνοίας τὸν πατέρα dap 
σασϑαι τρυγόνος κέντρω. Αἰσχύλος δὲ ἐν Ψυχαγώγοις ἰδίως λέγει" ᾿Εῤ- 
ῥωδιὸς γὰρ ὑψόϑεν «ποτωμένος ! "Or3w σε λήξει, νηδύος χειλώμασιν 
Ἔκ τοῦδ᾽ ἄκανϑα σποντίου βοσκήματος Σήψει παλαιὸν δέρμα καὶ τρ- 
χοῤῥυέςς  Arifloteles quoque in Poetica, Tragardiam citat Ulytfis 
.vulnerati, in qua Telegonus inducitur, ubi doctiffimus P. Victo- 
rius notat, citari ab antiquis Grammaticis Sophoclis 'Tragediam, 
qua infcribitur ᾽Οδυσσεὺς &xasSomAnZ, quod fpina ictus materiem 
dederit Poetis fcribendze 'Trageedie. Habes et in. Euripidis Rhe 
fo, meminitque Parthenius Erot. 111. p. 349. Schol. Ariftoph. 
Plut. 303. Denique Oppianus Halieut.1I. 497. fic canit de Trygonis 
pifcis venenofo οἵδ, quo caefus fit Ulytles: Kaisó exor. αἰγανέη δολι- 
.2utgti κωπηέσση Κίρκη Τηλεγόνω σολυφάρμακος ὥτασε μήτηρ, Αἰχμά- 
Qu» δήοις ἅλιον μόρον᾽ αὐτὰρ ὃ vc. Αἰγιβότῳ «ροσέκελσε, καὶ οὐ μάϑε 
«vaa, ποέρϑων Πατρὸς ἰοῦ, γεραρῷ δὲ βοηδρομέοντι τοκῆϊ Αὐτῷ, τὸν μάτ- 
TiUt, κακὴν ἐνεμάξατο κῆρα. "Ἔνθα τὸν αἰολομῆτιν ᾿Οδυσσέα μυρία πόν- 
τοῦ "Αλγεῶ μετρήσαντα πολυκμήτοισιν ἀέϑλοις, τρυγὼν ἀλγιγόεσσα Sos 
κατενήρατο gn. Hunc et Tuículum, oppidum in Latio, condiditle 
ferunt Propertius II. 32. 4. Ovid. Faft. [11]. g2.] IV. 71. Pont. 
III. i. 123. Hor. Carm. III. 29. Ez Telegomi juga parricidae. ubi 
vetus interpres, quifquis is eft, Tu/eulum interpretatur.  Plutar- 
chus vero Pranefte ab illo conditum ait in Parallelis, (T. II. p. 
816. A.) cujus tamen originem Maro ad Ceculum refert JEn. 
VII. 681. unde Caciliorum gentile nomen manavit. Sic Foreize 
a Lamo quodam condite, ut Hom. Od. K. 81. idemque Horat. 
Carm. III. xvii. ad ZElium Lamiam. "Twuículanus autem Oc- 
avus Mamilius fuit, qui Tarquinium Superbum focerum urbe 


-, EET 





1 Sic edidi ad Valckenzerii mentem in.Diatribs Euripid. p. 286. ἡ 





IN PROCIUM ANNOTATIONES; 417 


exactum reflituere tentavit, de.quo T. Livius T. 40. 9wi, β' fame 
eredimus, ab Ulyffe, deaque Giree. oriundus. — Clarius vero Dionyf. 

Halicarn. Antiq. IV. 45. p. 753 ed. Reifkii. 'Oxedio; Μωμίλιος 

ἀνέφερε τὸ γένος εἰς Τηλέψονον, σὸν ἐξ Οὐνοόσέως xai Kicsno κατώκοι δὲ 

i» σόλοι Τύσκλν. Bed. utroque Oókrons trifyllabum prenomen, 

ub Tellus; Marcüs; non Ocfgviss quatuor fyKabis legendum eft; 

nam Ocavius gentis nomen, ut Mamilius. Feftus Pompeius: Ma-. 
miliorum familia a Mamilia Telegoni lia, quam Tufcuh procrsaverat, 

quando id agpidum ipfe condidit. In nummis apud Ant. Augufti- 

num. Archiep. Tarrac. amnis etuditionis; prpomum condum, ícrip- 

tum vidi C.-MAMILIUS. L1METANUS; Quo nomine quidam spud: 
Salluftium 'Tr. Pleb.in Jugurthino. 1n avetía parte Ulyffes cum. 
fcipiene et pileo (de.quo Pliniua XXX. x.) cum cane qui-eum. 
Íolup .agnovit, cum, domum ab llio celirg, ut Varronianis: utar, 

reyertidlet. — Soeboitus, - TP stro. 

P. 338, 13. τοῦ ἔπικοῦ κύκλου τὰ "σοιήματα. Guiafitm a none: 
nullis óbíervavi, quzenam apud Proclum noftrem ij wescrópaBiis,: 
que in Photii C. P. legitur BibHotheca; τὰ UrixeU κύκλον ἡσοϊῆβα-" 
τοῦ NOOÉlur. Κύνκιο nsvimina, quaft trivialis, que in triviis cane- 
bentur, 1üdorus ΒΝ. Originum c. XVII: An foite quí orbem! 
efficiunt, et in cerond hominum accinebamtür ? Ünde et ates (γε, 
chest di&, Gridce, κύνλιω quidem femper aped-Ariftophinem pro! 
Dithyratnbicis ftrhuntur tantum, propter genus chori, quo ute-' 
bantur, Unde.et χυκλιολυδάσκαλον Cinefiss' et. Philo&enus δἰ dHi- 
Dithyrarnbiti-ab eo'appellati : et pueri Cyclici Plutarcho in. Atifti- 
de fortaffe! pro choro, qui:ditliyrarbos canébat ; fed Heec fignifieac 
tio niliil ad. Procli: loeum; licet illam ad orinia Lyrica tradweat! 
Jo. 'T'zetzes in Chil. quam et maxime propriam τῶν ἐγκυκλίων fir 
nifiéationem effe volutt. Multo autem magis ab hoc loco ποτα," 
quibes idem docet.ex Porphyrio de vitis Pbilofophborum, το nomine 
contineri τὴν ἐγκυκλδιτανδείαν, hoc eft, quas vulgus Aberales appela: 
lat feptem -artes, et praeterea. Philefophiam. — [ta interpres: Arifto- ' 
phanis in Nebnlis, xówus μαϑήματα vócat metricam ct rhythmi« 
cam, et alias: fed vidéndwm an apud euridem ἐν ταῖς ὄρνισι intel- : 
ligi poffit hoc genus Poematis, de quo loquitur Proclus, dut ait, : 
κύκλια δὲ καλοῦντάν μέλη tà, ἐπεκτεταμένα, Soi QV Oerynpivrixóv. ΝΙΑΤ c 
hoc genus péeétmatis, ut ait Proclus, ἃ Chao ad reditum uíque U-' 
lyffie, perpetua fefie' hiftorlarum et temporum perdütebatur; atque 
erat διηγημαωτικόν; ΠΡ torquet, qued μέλη appellat ; fed potuit: 
γινικώτερον τὰ μέλη üfütpari. Verioteth temen fententiam' exifti-. 
mo Joannis Philoponi; in lib: I. Analyt. Pofter. Ariftotelis, [p. 34. 
b.] cujus verba, non Grzece, (funt.euim plurima) neqae ut vulgo 
inepte verfa circumferuntur, fed ut ipfe reddenda cenfeo, appo- 
nam: Κύκχλον au driffoteles, τὰ ἴσῳ, Carmina, boc ef. Epigrammata 
Jc confcripta, non ut ultima primi verfus voce incboet Jequens, et tertius, . 
Jfieque deineops, Jed μὲ liceat idem carmen, nuns imitio, πῆς in fine, «ol». 
locare. Quale eft. illud: ΕΣ μον "ui 


* 
" 
. « 


418 IN PROCLUM ANNOTATIONBS. 


Χαλκῇ “αρϑένος εἰμὶ, Μίδου δ᾽ iei σήματι κοΐμαι. 

Ker ἂν ὕδωρ τι ῥίη, καὶ δένδρεα. μακρὰ τεϑήλη, 

ἀίλιός τ΄ ἀνιὼν λάμπη, λαμπρά τε σελήνη .. 

αὐτοῦ TM μένουσα Φολυκλαύτῳ ἐπὶ τύμβῳ. 

ἀγγελέων “ωριοῦσι Μίδῃς ὅτι Tu φίδαπτωι. . 
Vides enim tanquam ἐπ circulo, licere a quolibet «erju. ἐπίδέννε ducere, 
boc modo : . 

αὐτοῦ Tubi μένουσα Φολυκλκύτῳ it] τόμβυ, 
Deinde χαλοιῇ εὐαρϑένος, δὲ deiticeps. — Vel ffe, χαλκῆ «αρϑένος, deind: 
αὐτοῦ τῆϑι μένουσα, mox ἴστ᾽ ἂν ὕδωρ vt Mn, δὲ quod inde excurrit. 
Refert. autem in. Homeri. ita. Merodotus, Homeri effe. boc carmen in 
Midam Pbhrypie Regem conferiptum. — Unde umo talia Epigrammata 
κύκλον appellant. ἘΠ et altud κύκλος, poema proprie diffum, quod ain 
aliis tribuunt, nonnemo Homero: ($0. Fliec. Philoponus, e quorem 
extremis verum fenfum Procli eruo, de quodarh certo: poemate et 
opere fic dito, "Themiftios itém eruditus Ariflotelis explatà- 
tor, in eundem librum : οἱ δὲ λέγεται, καὶ ἔπι, τινα κύπλος, ἀλλ᾽ οὖν 
ἐᾷ. ταῦτα κύκλον ὑπολαβεῖν τὸν γεωμέτρην ὁ τοῦ κύκλον λάγος. ln 
Ἐεδιορ Nicom. idem Philofophus Encycliorum ἃ íe ícriptorum me- 
minit, lib. I. 5. ibidemtue, et. in zfnalyficis, Homero Cyclica τῶν 
bnit; in «ποιητικοῖς vero ἀνωνύμον effe ait. . Et in libro de Cb, 
ubi Simplicius, ἐγκύκλια Φιλοσρφήματα laudat. Ηος etiam Βο- 
mine artes libwales comprehenduntur; ut in Oppiani vita in- 
cgrti autoris ; καὶ ἐγκύκλιον ἅπασα» παΐδιυσιν. καὶ τὰ λοιπὰ τῶν 
μαϑημάτων ἰκπαιδιύσας. Idcirco fortafle, quod univerfim totum 
artiut κύκλον, ab ovo, quod dicunt, ad mala, hoc eft, a Gramma- 
tica et Logicis, quas in fcholis vocant, diíciplinis, et deinceps Ma» 
thematicas complecterentur, Has fimul connexas Graeci. iyxvs2o- 
«αὐδιίων vocant. Plutarchus ee? σαιδῶν ἀγωγῆς p. 7. C. ἐγκύκλιῳ 
““αιδιύματα appellat. M. Fabius I. 1o, 1. orbem Zifaiphknerums 
vertit. Seneca Epift. LXXXVIII. iasvSseíac artes nominat, Re- 
ponit vero ibidem M. Α, Muretus, haud fcio an de veteri libro, 
ἐγανκλίους. Ilpopaépevre item Encycliorum citat Agellins Lib. XX. 
c. 3. 4085 hodieque reperiuntur ad verbum in Ariftotele Probl. IX. 
feét, xxx. qui et Politic. c. IV. ἐγκύκλια" διακονήμοτα et mox δια- 
κονίας ἰγκυκχλίους dicit, Encycha minifferia. Item in Ethicis Nico- 
mathiis, haerente ibi aqua Dion. Lambino, csetera accurato. — Hinc 
etiam planius intelligi queat, quod eft a grege interpretum Horae 
tij diligenter quaefitum, a pauciffimis tamen haCtenus intellectum 
quem in.Arte Poetica patulum orbem nominet, cum ait, 

.' ἍΜ εε eirca vilem patulumque smoraberis orbem. 

Nam per orbem patulum poema κύκλος dictum intelligit ; quod cy» 
clicus ille feriptor τὰ ἰλιακὰ κύκλῳ fcripferit, quafi a gemino ovo, 
belli "Trojani reliqua καϑολικῶς univerfe complectens. ilem vocat, 
quià proje&i eftanimi xarà πλάτος, xal σααχυλῶς docere; quo: 
modo interpretatur Aufonium Jof. Scaliger, Épiít.: ad Cl. Putea- 
num, opufculis pofthumis, et If. Cafaubonus ad Athenzum, Ani- 








IN-PROGLUDMM .ANNOTATIONES, : 419 


madv.. lib. VIL. c.g. Ῥεῖ Victorjus in. Arifotelie Politicg : - Fr. 
Patricius lib. VI. Diícufhiopiun Peripateticaram, et fingulari, ut 
audio, libello, Octavianus Ferrarius, Mediolan. —Sebot;us Obf. 
Hum.IL i. . . , eic - ως ᾿ 

P. 558, ult. εἰς Στωσῖναν.}. δῳρε in autoribus corruptum hoc 
poetee nomen, forte quod infrequens:effet et infolens. - Stafimum 
per M.hic fcriptum erat deprevate, ut. et. in Atheneo VIII. p. 
834. B. XV. 682. E.. «s quatuor Íyllebis, et in. Homeri 
Sehboliafte (forte.Schol; mitr, Il, A:.57] Tarafinus cum fit trifylla- . 
bum, et ícribendum Srafisus, Himno. vero Cyclicum Scriptorem 
reprehendere Flaccus potatur in A. P. ubi κύκλον, orbert, vertit : 
Nec circa patulum «xiemque moralberis orbem, | Sic Jof. Scaliger in 
Catull. p. τόσο. Tutnebyus vero orbem. pro circumftantium corona 
interpretatur -Adverf.. XIX. 9. Veram enimvero Proclus. nofter 
Stafistum Cyprioram: poetam diferte 4 Cyclicis diftinguit. : Non 
ergo Cyclicus kloratio erit. Staffsus, fed alius. quifpiam ex Cyclicis, ' 
ut optime in Athenzum VII. 3. Cafanbonus animadvettit. Acroni: 
itaque potius affentiar, qui.in Antimachum dictum notat, cujus 
"Ehebais κυκλικὴ citatur 4 Grammaticis: Qui reditum «Diomedis ab. 
πίσσῃ: Meleagrs Vioris.quatwor et viginti continua: ferie deduxit ;: 
cujufque operià hoc titium fuifle Greci produnt : "E»ísers Koo. . 
9ue Διὸς μεγάλοιο ϑυγάτρες. Quo de et'Catullus, XCIII. 10. zftgaptr- : 
dus tumido gaudeat Adatimacbo. "alis et ille Τὸ μικρῆς Ἰλιάδος auctor, 
ἄδηλος: Qui.gentimo bellum Trojanum orditur ab 0wo.: Quem citat in- 
certo nomine Pauíanias Phoe. p; 862. Lac. p. 278. ut et If. 
"Tzetzes, non femel allatis ex ea.verf&bus:in. Lycophronis Caffan-: 
dram; femel vero Leíchén auctorem illius laudat: alii Homero 
tribuunt, fed, ut mex apparebit, falfo.. Adeo verum illud, Grani- 
snatici-ceriant, et adbuc fub judice bis cf]. Quse Ilias minor, et Kv- 
sreiaxà infcribebatur; cujus initium ; "Duos. ἀείδω, καὶ Δαρδακιὴν. 
ἐρατείνην, De-qua' et in Poctica Ariftoteles. Eam Iliadem parvam, 
Leevius vetuftif&imus poeta Latinis verfibus reddiderat; cujus Cy- 
prie Hiados nómine citatur a Charifio Sofipatro Grammat. I. p. 
118..iu quo tamen vulgo fic legitur, .C. Nevius lib. 1. Cyprus: 
Rados::pro lLeewus. Caelum. wieemoreum dorques aurata. coronat. 
Prifcianus item Gramm.. X. p. 88r. ex lib. ii. Fzeundo penetrat pe- 
11ius, tbalamogue potitur. Ceterum ex. Cypriacis Stafini poetze, quo 
de hic sgitur, verfus de Dioícuris laudat idem "Tzetzes in Lyco-: 
phronem v. $11. preter Androclis,.et Philoftephani hiftoriam. 
Cypriam. "Veríus autem hi funt : ——— αἶψα δὲ Λυγκεὺς Τυὔγετον 
«ροσέβαινε ποσὶ ταχίεσσι etre Dic, ᾿Ακρότατον δ᾽ ἀναβὰς διεδέρκετο 
νἦσον ἅπασαν Τανταλίδου Πέλοπος" τάχα 9 εἴσιδε κύδιμος ἥρως Aero 
ὀφϑαλμοῖσιν ἔσω δρυὸς ἄμφω κοίλης; Κάστορά 9" ἱπαόδαμον, καὶ ἀεϑλο-, 
Φόρον ΠΠολυδεύκια. Similiter ex parva lliade Lefchae undecim hos: 





κι Vide Tyrwhittum ad Ariftot. Poet. fc&, xxzvili, et in Uidict, 
aca 


490: — IN PROCLUM /ANNOTATIONES,- 


verus ab intelitu vindicavit, wd. v. 1265. ATkap ᾿Αχιίλλῇος μέγαν" 

ϑόμου φαίδιμος υἱὸς΄ Ἕκτορίην ἄλοχον κωτώγοι κυίλας ἐπὶ s5ac* 478 
δ᾽ Dus iv κόλαιον ἐυώλοκάμοιο τυθόδης, Pide roli. τετωγὼν ἀπὸ πόρ- 
γου, τὸν δὲ encórra "Ἕλλωβε «ορφύρεος ϑάνωτος, καὶ μοῖρά πραναίη: - 
"Ex δ᾽ ἔλυε ᾿Αὐδομώχιν, δέξνιον enmpádnorro "RateQec, ἥν τε. 5i ajte 
ἀμστῆες exaragonius. δίδειε ἔχρινν ἐπίηφον ἀμειβόμωνι γίξας üripi, A - 
τόνι T. ᾿Αγκίσαιο κλυτὸν “μόνον ἱππιτ αὐάμοων Aiséns ἐν κνωσὺν ἐβήσιαιίο eror- 
τοιρέροισιν, Ἔκ σόνπὼν διανοιῶν np: (bios ἄλλων. — Vtrum 
operze psetium fore «onfida, «t án, his: bellorum: civilium tempefia- . 
tibus alloquium confolatignemayue: allatuzum ἤρετο, cum foto (σον: 
Mars impius orbc, reíctne: Stafioi elegaos carroen, de "Terra cem-- 
muni omaiun pasebte, quie to& inutiba improborum pendera fu(- 
timeat, ut ingratilumesum hominum impietatem deteftaas cum: 
elementis ómnibus, raortaliuza fcelera cxofa efle videa&ur, Hinc: 
officium faum detrectare, et. fame, pefle, bellorumqme  ealamitati-. 
bus fublevari : bonos vero cohítantefque ut. in formate auram of-, 
téndi declarat apologus ille nimois veruss ἴημα. μασι, quod pee-- 
cibus affiduis obteftandnm, Deus ὦ. M. noftri aliquando. mifíertus,: 
Ícelera condonando, heec mala ab Enropre. finibus longe avermun-' 
cet, in hoftefque. fidei cogvertat, "Nofkis.enim neris, atque pec-. 
cetis (quod. et T: Attieo fua tetüpeftateque(ius e& Cicero) in.bas. 
srumtmas incidüpus. Poets yeríns, ad verbuin. edi(cendos, appeu-: 
dere libet ex collectis in Homeri lliadem comsoentarzs, lib. I..ge- 
minamque.Eurnpidis fentemtiam, quse. QOrefte extremo legitur :. 
Ὁ Πόλεμον γὰρ εἰσήνεγκεν ᾿λλόνων χθονὶ, Kal Φρυξὶ δυστίρνουσιν, ὡς ἄχ" 
Xov βροτῶν Ἰλλήϑους v8 xauQicus μητέρα χϑόκα, Τνωτόν τε θείη τὸν κφά- 
σεατον Ἑλλάδος, Sic Stafinus; Apud 'ragicnm weno Apollo δά. 
Menelaum, πα ἐς Helena in deos tran(lata, αἱ follicitus$, tamquam: 
ex tripode oraculum fatur ; Ἐπεὶ ϑεοὶ τῷ «ἤσδε καλλιφσταύλνατι "EN: 
^as εἰς ἣν καὶ Φ (vrGyayos, Θακάτους T ἔϑυερν, ὡς ἀσπιπυτλοῖεν. 
. xe Ὕβριομα, ϑνοτῶν, ἀφϑόνου «-“ληρώμχοτος. δοῥηέέΣ. - 

- P. 578, ult. Ex bis emendo Scholia. antiqpa. illa et erudita 1].. 
A. 5: ubi cum aliquot catmisa ex his Cycliis citantur, τοδὶ legi- 
tur 4 δ ἱστορία σαρὰ Tegaców τῷ. ταὶ Kk. eumwomuóm. Lrvacin 
plane reponendum εἴ Κυσχίω, ππαροξατόρως» nif. nos fallit Proclus. 
Hunc locum expreffit,Pbaloponus loco:fupra.citato, . Nusuefus. 

« P; 579, 1. Οἱ δὲ Ἡγήσιον)) Ἡσησίαν. leg. haud. dubie ex Athbe- 
neo XV. p. 682. D. Hegefias quoque Mhronites Georgixe» poeta. 
laudatur a Varrone f. de R, R. quamquam mendofe illic ?4faeefías 
legitor. Alterins item Iegefee -Magzefi dicum frigidum in À- 





'" Hic locus eft ex Euripid. He- Σύνϑετο κουφίσαι ἀνϑρώσων 
len. 38. Stafini verfus, quos prae ni- γαῖαν, Ῥισίσαι πολίμου μεγάλην len 
rhia feftimatione omifit Schottus, ex — '"Dudxee, Ofen πενώσοιεν ϑιενώφῳ" βιέρντ" 
Schol. ad Il. A. 5. fuppleantur. Ἦν οἱ Y bà Τροίῃ 'Hyétg καείνοντο. Διὸς V 
ὅτι μυρία φύλα κατὰ χϑόνα “λαζόμινά ἰἰσίχοίεφο βουλή. 

«--βαϑυστίρνου α΄ λάφσος αἴης. Ζεὺς Ἂ ᾿ 9 Hegefias diferte edit. Scalig. 1619. 
Jl» ἰλίηνι, καὶ Mv stesoai woasiheh Ὁ. 4. 


IN PROCLUM ANNOTATIONEZS, 421 
luamüri nmalem refert Plutarchus in. Alexandro p. 665. E. et 
sj. 


- Dienyf, Halic, weg) Xr), dr. p. 126. -Scbott 


P. 379, i. Qivid fi "Pyseíar legatus? quod nomen magis re- 
eeptum, — Nuwsefits. : 
- ÉKbid. 2. οἱ δὴ Ὅμνρον.} Cypria, feu Cypriaca, et Cyclica, pre 
Hífdem hzbits hinc apparst. Homero antem attributa fuiffe x 
quibokiam 4 Pbilopouo jatn docui: vt et iud in Midam auctore 
Herbédoto in ejus vita. Idem tamen Homero Cypria abjudicat ir 
Evottrpe, σε. 137. Verfibus enim et Iliad. Z. 289. et Od. A. 
292. Puridem purobut, cum Helenam abduceret, in /Egyptum de- 
lutum tetnpeftate. "Itaque ait, hi verfus, tum veto locas non τοῖς 
nimuth, immo vero tnuxime probant Cyprios verfus, non Horert 
fed cajufptum- alterins eife: in quibus dicitur Alexander ex Sparta 
KMieenaum decens, triduo Sinum perrenife, (ecundo vetito ufüs, et 
tranquillo mari, cum in Hide dicat, eun Helenam abduceret, ete 
raffe. Sed fuavifimi ftriptoris .lomici verba Graca apponam: 
»εὗκα và fumo, καὶ ἐόδε τὸ χιρίον odi ἥκιστα, ὠλλὰ μάλιστά δηλοῖ," 
ὅν, οὖς μόρον vÀ Κυπκρία ἔπιά len, ἀλλ᾽ ἄλλου τινός" ἐν μὲν yap 
«οὖσι Kumoloset εἴρηται ὡς τγιταῖσς ἐκ Σπώρτης ᾿Αλέδανδρος ἀπίκετο ἐς 
φὸ "Euer ἄγων ψὴν Ἑλένην, οὐαιΐ γε φινούρμιωτι χρησάμενος, καὶ ϑαλάσσὴ 
dt ὧν δὲ "Dua, λέψει ὡς ἱπλάξετο ὥγων ἐὐτήν. Ariftoteles ἐπ Poe- 
ficis Dieseogenis Κυιρίω citdt: poft tarnen, tamquam nomen ág- 
noretur, ὁ τὰ Konpens “οιήσα; καὶ τὴν μικρᾶν Ἰλιάδα. Nf, ut no« 
mihe, ita εἴ re diverfi auctorla fuerint poermhata. — Paufanias «uo- 
que in Laconicis p. 246. de .-Hilaira et Phoebe, dubitans et. ipfe 
de autore, à τοοιήσας ἔπη τὰ Kómpi, ϑυγατέρος αὐτὰς ᾿Απόλλωνόξ' 
φησιν εἶναι. Et Athenaeus VIII. p. 334. B. eofdem quos Proclus 
Cypriorum auétores nominat, hzrens interim cui attribui €a vindi- 
carique jure Quiritium debeant : ὁ τὰ Κύπρια “σοιήσας ἔπη εἴτε Κύ- 
srgiós τις ἐστιν, ἢ Eracirg, ἢ ὅστις δὴ «πότε χαίρει ὀνομαζόμενος, τὴν 
Νέμεσιν «rou? διωκομένην ὑπὸ Διὸς, καὶ εἰς ἐχϑὺῦν μεταμορφουμένην. 
Quem locum explicat erudite H. Junius Animadv. I. xv. Rur- 
fum vero Athenzus XV. p. 682. D. in magno illo fragmento, 
quod Gul. Canterus, amicus, dum vixit nofter, primus protulit, : 
Nov. Le&. TIL. 31. ᾿Ανϑῶν δὲ στεφανωτικῶν μέμνηται μὲν à τὸ Kó- 
sea ἔπη πεποιηκὼς Ἡγησίας, ἢ XTacivo. Δημοδάμας ya, ὁ ᾿Αλικὰρ- 
γασσεὺς ἢ Μιλήσιος, ἐν τῷ Φερὶ ᾿Αλικαρνασσοῦ, Kówpa' Αλικαρνασ- 
σέως δ᾽ αὐτὸ εἶναί φησι ποιήμωτα, λέγοι δ᾽ οὖν, ὅσπις ἐστὶν ὃ ποιή“ 
σας αὐτὰ iy τῷ ια΄. οὑτωσί. x. T. λ. Ceterum Lilius Gyraldus ab 
Eucloo Cyprio Cy?ria primum carmina condita tradit, nefcio quem 
suétorem fecutus, —Scbottus. 

Ibid. ὑπὶρ τῆς ϑυγατρός.) Homerus, inquít Proclus, duxit uxó« 
rem, Stafini poete filiam, cui Κύπρια poema donavit; auxitque 
munus infcriptione, qua nomen patriz Stafini, qui Cypro oriun- 
dus erat, praferret. Non igitur glorise perinde ftudioíus Home- 
rus, atqne Ariftoteles, qui cum- Rhetorica fua TheodeGtz pro fuis 
edenda obtuljffet, poft pro fuis laudando repetiiffe vifus eft ; auctor 

! zeg — 


IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


Valerius Max. VIII. 15. Sed, ne erres, ab hac narratióne Ptocli 
diffenfit /Elianus; Homerum cum propter rei familiaris inopiam 
elocare dotatam fatis filiam fuam non poet, datem ei Cypria eàr- 
mina dediffe; quod et Pindarum memorizg prodidiffe fic narrat 
Var. H. IX. 15. λέγεται δὴ κάχεῖνο πρὸς τούτοις, ὅτι ἄρα ἀπορῶν ixho- 
ναι τὴν ϑυγωτέρα, ἔδωκεν αὐτὴ προῖκα ἔχειν τὰ ἔπη τὸ Κύπρια, καὶ ὁμο- 
λογεῖ τοῦτο Πίνδαρος. Cui adftipulatur Joan. Tzetzes Chil. X II. 496. 
v. 638. qui et 'Ageipórsy Homeri filiam nominat. Suidas item Ho- 
meri filiam Stafino Cyprio nupfifle auCor eft, in Homero : - εἰ Cy- 
pris Cyclum, parvamque Iliadem inter opera enumerat, quae attri- 

i illi folent; ut hinc non idem opus fuiffe otrumque intelligas : 
incertumque relinquatur generne an focer Stafinus Homepi fucrit; 
fed, ut ille dicebat, mom im «o pofita funt foriune Gracie. Verita- 
tem alius, cui majus otium fuppeditat, ex Democriti puteo eruet; 
cujus eft, eritque femper, inveftigatio praeftantifümna.: Seboths. 

P. 379, 4. οὐ τίϑεται ὁ συγγραφεύς.) Pro συντίϑεται, id eft, Pro- 
clus non affentitur huic fegtentim. Sed cur Κυνρία eeolvrón 
infcribendum deeft, quod ἐπισκεπτέον. Sed antequam a Cyclicis 
abcamus, videndum an. Horatius Cyclicum Antimachum vocet, 
non quod Cyclica fcripferit, fed quod Epifodia Epifodiis addens, ut 
in Cyclo Epico viginti quatuor libros impleviflet, antequam fep- 
tem duces ufque ad Thebas perduceret, quod refert Porphyrio, aut 
quicunque ille Interpres. Mihi hoc αιϑανώτατον. De Epicorum 
autem digreffhonibus, et Cyclo, Philoftratus in Epift. XIII. ad Ju- 
liam ita fcribit: οἱ δ᾽ ἀποστάσεις εἴτε προσφολαὶ τῶν λόγων Τοργίου 
ὀπιχωρίαξον πολλαχοῦ μὲν, μάλιστα δ᾽ ir τῷ τῶν ἱποποιῶν κύκλῳ. 
Nunaefus. 

Jbid. 7. τὴν δὲ Ῥ᾿ Ἐλιγείαν συγκεῖσϑαι..) Ovidius ad Cupidinem 


422 





P ᾿Ἐλεγοίαν. Sequentia ex Scholiis φ' 





in Dionyfum 'Thracem MSS. legi 
merentur. Barocc. 116. fol. 3c. 

TA AE ἘΛΕΓΕΙ͂Α AIT TPf1X] 'Ελε- 
ior ἵμμεφρός Veri σείχες ἰλλείσων ἷνὶ 
τοδὲ τοῦ ἡρνικοῦ στήχον, εἰς δύρ πενόημις 
μερῶς (1. qn) φτερινόμενορ. οἶον, vnidts οἱ μό- 
σης oin ἱγίνοντο Φίλοι. οὗ à μὲν π'ρῶφον 
φμῆμαι (ἀ) Junqépos καὶ σσονδεῖον καὶ δάκ- 
φυλον ἰσιδίχισαι" σῆς δὲ μετὰ ree δύο 


σύδας σεριτσιυούση! συλλαβῆς καὶ τὴν 


φενϑηρωμερίδας τομὴν ἀποτιρμαιςσιζούσης 
φάντως μακρᾶς οὕσης φύσιι ἢ ϑίσει. τὸ 
δεύφερον cusa φοὺς μὲν δύο σύδας σάν- 
φως δαπούλουε ϑίλοι ἔχοιν. e δὲ e 
λενταίαν συλλαβὴν ἀδιάφορον τῷ λόγῳ 
τῶν μίτρων ὡς μιμαϑήκαμιν. πάντος 
γὰρ μίτριν deus leei à τιλινταῖα 
συλλαβή. τούτῳ οὖν τῷ y πολλοὶ 
φοιησαὶ σινὰ γεγριφήχασιν & τινα xa- 
λεΐφιη ἱπικήδεικ" πρὸς γὰρ ταρεμυϑίαν 


σον σιτελίυτηκότοι τῶν καλῶν μγριροονεύ- 


evrég τῶν συγγινῶν σον καὶ φίλων τὴ 
«“αρομνίσφι σὴν λύπην ἀνίστελλον. διὸ xa- 
Aras καὶ ἰλιγεῖα, week có εὖ λέγειν 
φὸν ἀσοβιώσαντα, 5 & và ἔλεγοι, ὃ 
δηλαῖ vi» θρῆνον. “ποῦτο δὲ παρὼ τὸ λιο 
γῶν ὥσπερ ἐλεοῦντες γὰρ σοὺς ἀποωχομίέ- 
vous, τοῦτο ἰφιῦρον cà μέτρον. "lecios δὲ 
ὅς, ἰλεγεῖον Ἰλεγείας διαφέρει. ἐλεγεῖον 
γάρ levi (cuv εἰς στίχους ὑπάρχοι καὶ 
πσιντάμεσρορ"' Ἐλίγειᾳ δὰ ὅταν ὅλον τὸ 
φοίηρᾳ ἀμοιβαῖα ἔχοι σὰ μίτρα. Anys- 
pes δὲ οἷον ἐξίως ἀναγινώσποιν Spas; δὲι 
ek aryl eg ὧν συμπνιγμένους καὶ ix- 
wimAsypiveus τῷ πλήϑει τῶν παπᾶν. 
ἢ λιγυρῶς δὲ ἢ γλυκιρῶς, λιχὺρ γὰρ ὁ 
γλυκύς. «τῇ γὰρ λύπῃ ἡ “αρασροπὴ τῆς 
φωνῆς án. «oo “αρωοκλαυδμοῦ έ eos 
σ“αροσάγοι. "Eeop λέγεται φᾷς σείχερ 
ἑαμβικός σε καὶ σρερχαικὸς καὶ ἀκαπαι:- 
στικὸς καὶ δακουλικπὸς, καὶ eiy δήποτι 


sroli μετρούμενος. Sav Ἰξοχὴν δὲ, τιντ- 





IN PROCLUM ANNOTATIONZS. 423 


De Pónto III. iii. 29. Tu mibi diaffi juvenilia carmina. primum, 
JMopofui fenis, te duce, quinque pedes. — Sidonius Apollinaris, de lau- 
dibus Narbonis XXIII. 22. Ibant Hexamuetri fuperbientes, Ft ecffigia 
Junéta, /zd minora Per quinos. Elegi pedes ferebant. — Schottus. 

P. 329, 8. τοῖς κατοιχομένοις.) Kar εὐφημίαν, pro mortuis. Sic 
Latini, ad plures abiffe, vel fuiffa, vixiffegue aliquem dicere fole- 
bant. 3 Terent. Pene fuit Pbronefum. Et Virgil. ZEn. II. 325. 
Fuimus Troes, fuit. Ilium et ingens. gloria Teucrorum. et M, 'Tul- 
lius fümpto de conjuratis Catilinariis, more majorum, fuppli« 
cio in carcere, egreífus, vixerunt, inquit: auctor Plutarchus. I. 
demque Cicero in Pifoniana, c. 25. argentum οἴχεται, dixit: de 
quo rixantur multi. Vide M. A. Muretum Var. Le&. IV. 19. 
Sed in facris literis dormire, et quiefcere mortui dicuntur; et vero 
mors fomni confanguinea Fiomero et Virgilio: ut Jam ad Lyco- 
phrona σκοτεινὸν neoretici annotarunt, et χοιμητήριον pro quief- 
centium fede, ut notat Victorius Var. Le&. VIII. 11. Schottus. 

Ibid. 9. τὸ ydp ϑρῆνος.) Hinc Ovidius Art. III. El. r. ΕΠεδὶ- 
Bis indignos Elegéia. folve capillos, Heu nimis ex «vero nunc tibi nomen 
erit, Et Epift. Sapph. Fendus amor meus ef, elegéia flebile carmen. 
Et ad A. Tibullum Elegiatum poetam Hor. Carm. I. 33. 4/bi πε 
doleas plus nimio, memor Immitis Glyceree, neu miferabiles Decantes ele- 
gor. Ubi Porphyrio ἀπὸ τοῦ ὃ 1 derivat ; Diomedes vero lib. IIT, 
p- 482. aliique ees τὸ εὖ λέγειν τοὺς τεϑνοιῶτας, vel eapd τὸ ἔλεος. 
Boethius Severinus in erudita illa Satyrica miícella confolationis 
Philofophice, fic aufpicatur: Carmina qui quondam ftudio florente 
peregi, Flebilis beu ! mofles cogor inire modis. Ecce mibi lacero distant 
Jeribenda camamer, Et veris Elepi fletibus ora rigant. ϑεδοέξμε. 

Ibid. 11. «πρὸς διαφόρους ὑποθέσεις.) Idem, Ovidius, et amores 
confcribi Elegis ait: mter quos vultu Pe Elegia vocatur. 
Quem verfum per parodiam imitatus eft Statius Silv. I. ii. 7. Suas 
inter vultum petulans Elegeia propinquat. — Scbottus. 

Ibid. 13. Καλλῖνόν τε τὸν ἘΦέσιον.] Hunc Elegiaci carminis in- 
ventorem facit Terentianus Maurus. Sed metri, ut equidem in- 
ferpretor, neceffitate, Callinoum, quatuor fyllabis, vocat. Alii vero 
Theoclem, Naxium feu Eretrienfem ; alii Midam, nonnulli Ter 
pandrum. In Paufania Bot. IX. p. 729. KAAAINON fcriptum 
repperi, dubitare itaque coepi, Calanurmne, ex Indie Brachmanis 
Sophiftam intelligat (de quo Arrianus Exped. VIT. 2. JElianus 
V. H. II. 41. V. 6. Diodorus Siculus XVII. 107. Plutarchus A- 
lexandr. p. 668. 703. Cicero de Divin. 1. $3. Tufc. Difp. II. 21. 
Valerius Max. I. 8. et Strabo XV. p. 104521017. aliique) an 
Καλλῖνον, quo magis inclinat animus; nam et in antiquis infctip- 





ἔστι ποτὰ epi, καὶ ὑπεροχὴν τὸ dom. ρώων ἀνδρῶν eyes ἱστορίας. ᾿ 
nó» μέφρον ἔπος ἐκάλεσεν; ὅγασιρ διδάσκοι 4 Immo Píautus Traculento I. ii, 
ἡμᾶς εὐτόνως ἀναγινώνκοιν" covrirri— 94. " . 
ψφυντόνῳ φωνῇ παὶ μὴ uiAomirn ὡς ἧ- 

264 


404 IN RROCLUM ANNOTATIONES. 


tionibus, litteratifque marmoribus Grece inícriptis, A pro $,.et 
retro fepenumero commutasi folent, ob magnam figurarum fimi- 
litodinem ; et ita Terentianus idem docuit. Male quoque in Ni- 
candri explanatore Graeco, xar; vocatur, pro Καλλῖνος.  kujus 
Cimmeria, et Sminthii Apoll 

p. 90122870. et feme] iterumque XIV. p. 930-899. p. 984— 
953. Scebottus. uu 

. Ρ. 379, 13. De his in notis dixi ad Fragmentum ἀδίέσποτον 
Cenforino additum, et bactenus, ante.Lud. Carriqnem, adícriptum. 
Nunncfius. 

Ibid. Μίμνερμον Κολοφώνιον.Ἶ Ligyrtiadz Colophonii F. fuit, et 
tibicen, auctore Strabone XIV. p. 95222921. "Ardea δ᾽ ἰγένοντε 
Καλοφώνιοι τῶν μνημονευομένων, Μίμνερμος αὐλύτῃς ἅμο καὶ “ποιήτης 
ἐλεγεῖος. Nam funt qui 8myrnzum faciant, a quibus ftare Pau- 
fanias videtur, cujus hec in Beeoticis funt, Smyrnzorum bellum 
conícripfiffe (quod et Strabo ibidem fignificat) elegiaco carmine, 
IX. xxx. p. 766. Μίμνερμος δὲ Duysia ic τὴν μάχην rocas TW 
Σμυρναίων πρὸς Τύγην τε καὶ Λυδὸν, φησὶν ἐν τῷ «ροοιμίῳ, ϑυγατέρας 
Οὐρανοῦ τὰς ἀρχαιοτέρας Μοέσας, τούτων δὲ ἄλλας νεωτέρας εἶναι Διὸς 
ααΐδας. Aftypalieníem quidam faciunt. "Vocatus etiam Aiye- 
«στάδης paullum deflexo nomine paterno Aiyueri&dov, διαὶ τὸ ἐμμε- 
Ag καὶ λιγὺ, ob fingularem ejus induftriam et fuavitatem, auctore 
Suida. Laudat plenas amoris elegias Horatius, Propertius, 8oli- 
nus, et Stobaeus, fermone De Vita brevitate. Sebottus.. 

Ibid. 14. Tó» Τηλέφου Φίλητα, τὸν Kuos.] Coum facit et JElia- 
nus'*, qui adeo exili corpufculo fuiffe refert, αἱ plumbum calceis 
infutum geftarit, ne ventorum turbine raperetur. V. H. IX. 14. 
X.6. at quomodo plumbeos geftaret calceos homo tam imbecil- 
lis? Fides fit itaque penes auctores. Theocriti * Scholia Rhodium, 
non Coum faciunt. Tzlephi, patris fui nomine poema inífcripát, ut 
ex erudito Apollonii Rbodii Argonaut. interprete IV. 1141. di- 
dici. Huic fecundas tribui auctor eft Fabius, cenfor graviflimus, 
Inft. Or. X. i. 58. .Laudat Ovidius, et Propertius amatoria illius; 
Claudianus vero hanc γνώμην Epift. IV. 9. Fors juvat audentes, 
* Coi. fententia vatis. Quam alii fic extulere, -dudaces fortuna juvat, 
timidofque repellit. — Schottus. 00 

Ibid. I4. Καλλίμαχον τὸν Βάττου. Hinc Battzades diCkus a Poe- 
tis, a patre: aliis a Batto rege, Cyrenes conditore. Ovid. I. 
Eleg. extr. -Battiades toto. femper cantabitur orbe. Ceterum de Cy- 
rene Balluftius in Jugurth. (19.) a2. 44d Catabatbmon, inquit, qui 
locus Egyptum a^ Africa. dvuidit, fecundo mari. primum. Cyrene 6f, 





τ Athehai fcrínia, ut folet, com- — in loco Rhodium appellat. 
pilavit ZElianus.. Vide Lib. Xll. p. — ' NB. Libri habent Cei, ve] Chi, 
552. B. vel priíci: nullus, quod fciam, Cei. 
* Philetam" bis citat Scholiaftes — Sic tamen conjecit Heinfius. - 
.. "Theocriti II. 118. V1. 6. fed neutro 


inis fabula laudatur a Strabone XIII. 


Ll —————— Hán (— nnns — —M maia 





IN TPBOOLUM ANNOTAYIONFS. 458 


«fea Tleresn, ac daisieps. dum Syrtes. Sed de patria fua lpíe Cal« 
limaghus Epig. 27. Καλλίσινη τὸ φνάροιϑε, τὸ δ᾽ ὕστερον οὔνομα Qo 
᾿ qv Mine εὐΐππου ides ἡματέφης. Floruit Olymp. cxxvi1. reg- 
nente Ptolemaeo Philadelpho, auctor Suidas. Imitatur Callima- 
chum fludiofe Propertius, unde et Callimachus Umber dictus : qui 
et hos. fere poetas fimul nominat. II. xxxiv. 31. 7v /atius me- 
morem. (fort. mollem) Mufis imitere Pbiletam, Et nen. inflati fomnia 
Gallimachi. 111.1. Callimachi manes, et Coi facra Pbilete, In vef- 
irvm, quao, me fimile ire nemus. Et III. 3. ult. Ora Phileizis 
"ra gavit agus,  Rurfüm, ΠῚ. g. 13. Inter Callimachi fat eri 
placuife libellos, Et cecmiffe modis, Coe posta, mis. Ἐπ IV. 6. 3. 
Cera Phileteris certet. Romana corymbis, ἘΣ Cyrenzas urna. miniffret 
equas Et Statius Silv. I. 252. buac ipfe cboro plaudente Pbiletas, 

alhimacbufque fenex, Umbroque Propertius antro. Ex(lant hodieque 
ὑχπιπὶ, et de-coma Bereniges, cum ícholiis Graecorum, doctorumque 

ominunt, quibus hoc feculum abundat. Quz in hunc poetam, 
ceterofque -lufit Ang. Poliianue in Sw, nou vacat defcribere. 
Scbottus. ; 

P. 579, 18. ἰαμβίξζειν.2 Alii “αρὰ τὸ ἰάττω : quidam a Se 
hoc ΑΝ κεῖ na XUUR alii alionde. Vide Schol. Hephattionis 
p.157. Nos maledicere dicimus Latine. Vide Ariftotelem ex quo 
Strabo defumfit. lude et noftrum jacere παφὰ τὸ i» ἄχος, inde 
Jacere maledicla apud Livium: jacere contumeliam, atque etiam izju« 
riam apud Ciceronem ; ex quo ad eandem notionem oljicio compo- 
fitum pntat Jul. Scaliger Poet. I. 12. Scbottus, 

Ibid. I9. &vó. Twog Ἰάμβης.} Hanc vetulam, Meganirz εἰ Celei 
ancillam fuiffe annotat Caper in Virgilium; vel ut apud Nicandr. 
in Alexipharm. [Schol. p. 48.) Hippothoontis ferva, qu& Cererem, 
de raptu filie Proferpina follicitam, contumeliofe acceperit, convi- 
ciis, contumeliis, atque injuriis. Aliter paullo Ovidius Met. V. anum 
quandam feffa: de via Cereri Dez, dum a Plutone raptam &liam, 
accenfis in /Etna facibus, dies noctefque anquirit, polentam bi- 
bendam deditfe; puerumque qui tum propter aftans arrififfet, 
eo liquore afperfum, in flellionem transformatum ; quod et Dio- 
medes narrat lib. IIl. Hanc anum JBaujenem ab Arnobio V. 
contra gentes, ex Clement. Alexand. Protrept. T. I. p. 17. unde 
pleraque tranícripfit, vocatam exiftimo. Uterque Orphei bos ver- 
fus ponit, ut etiam Eufebius ex Clemente Prap. Evang. II..3. p. 
66. Ὡς εἰποῦσᾳ, πέπλους ἀνεσύρατο, δεῖξε δὲ στάντα Σώματαες, οὐδὲ 
φρίποντα τύπον «αἷς δ᾽ ιν ἼΙαχχος; χειρί τέ μιν ῥίπτασκε γελῶν Βαυ- 
βοὺς ὑπὸ κόλποις. Ἢ δ᾽ ἐπεὶ οὖν μείδησε, ϑεὰ μείδησ᾽ ἐνὶ ϑυμῷ, Δέξωνο 
δ᾽ αἰόλον ἄγγος iv ᾧ κυκεὼν ἐνέκειτο. De his Apollodorus Athenien- 
fis Bibl. I. 5. Δύμητρα μετὰ λαμπφάδων νυκτός τε καὶ ἡμέρας κατὰ 
ᾶσαψ TU» yay ζητοῦσα «σεριήει. Paufanias Attic. puteum illum ffo» 
ridum vecat 1, xxxix. p. 94. Φρέαρ ἐστὶν ἄνϑινον' καλούμενον᾽ ἀστοίησε 
δὲ Πάμφως ἐπὶ τούτῳ τῷ Φρέατι καθῆσθαι Δήμητρα μετὰ τὸν ἀρπαγὴν 
τῆς παιδὸς, yge εἰχραμιένγηνν ε᾿Ἐντεῦϑεν ài «αὐτὴν ἅτι γυταῖχα, ᾿Αργίαν 


426 IN PROCLUM ANNOTATIONBES, 


ὑπὸ τῶν ϑυγωτίρων τῶν Κελεοῦ κομισθῆναι παρὼ τὴν μητέρα, καὶ οὗ τὴν 
Μεγάνειραν οὕτω Ψιστεῦσαι τοῦ «ναιδὸς τὴν ἀνωφροφήν. — Schottus. 

P. 480, 1. ἀγιλάστῳ efroa.] Παροιμίαν effe admonet Zenobius 
(ut Suidas colle&taneorum illum auctorem vocat, five Zenodotus is 
eft, ut in Nebulas Ariftophanis interpres nominat) ἐπὶ τῶν λύπης 
«ροξένων πραγμάτων εἴρηται. Ἔστι δὲ 3 “έτρα αὕτη i» τὴ Αττικῇ, 
ἐφ᾽ ἧς ἰκαϑέσϑη ἢ Δημήτηρ, ὅτε τὴν κόρην ἐζήτει, ᾿Ἐρασϑεὶς γὰρ ΤΠερ- 
σεφόνης ὃ Πλούτων, ἥρπασεν αὐτὴν κρύφα. Δημήτηρ ἣ μετὰ λαμπάδων 
τουκτός τε καὶ ἡμέρας κατὰ scar τὴν γὴν ξητοῦσα περιήρχετο" μαθοῦσα 
δὲ παρὰ ἝἙρμιονίων ὅτι Πλούτων αὐτὴν ἥρπασεν, ὀργιξομένη ϑεοῖς κατέ- 
λιπσιν οὐρανὸν, καὶ εἰκασϑεῖσα γυναικὶ ἧκεν εἷς Ἐλευσῖνα, ἔνϑα ieri erí- 
Tea» ἰκάϑισε, τὴν der ἱκείνης κληϑεῖσαν ἀγίλαστον. Sic ille Prov. 

nt, I. Ad. γ. quem et lege Prov. Cent, IV. Ad. 20. Apollodo- 
rus et ipfe aliter paullo. — Schottus. 

Ibid. 4. εἰς ψόγον καὶ ἔπαινον Vide Scholisften Hephzft. p. 
48,8. Schottus. 

Ibid. 8. ᾿Αρχίλοχος à Ilápiog.] Archilochum lambici carminis 
inventorem quidam faciunt. Velleius Paterculus [I. 5. ubi om- 
nino conferendus Ruhnkenius] Neque quenquam altum, cujus operis 
primus auctor fuerit, in eo perfe&lifimum, praeter Homerum εἰ Arcbile- 
Cbum reperiemus. Alii ad Simmiam Rhodium, (cujus effe patan- 
tur Ovum, Ales, et Securis, poemata falío 'Theocrito attributa) re- 
ferunt: quidam Simonidem, nonnulli Arium vel Ananiam auc&o-- 
rem faciunt. Parius autem a patria dictus etiam a "T'heocrito, feu 
potius Mofcho in Epitaphio Bionis: in quo et de aliis Elegeio- 
graphis. Hinc Horatius, qui fe primum Iambica Latine fcrip- 
δε gloriatur, Parios numeros dixit, pro Archilochiis Epift. I. xix. 
43. Parios ego primus lambos Offendi Latio, numeros animofque. feca- 
tus Mrcbilochi, non res, et agentia verba Lycamben. Et in A. P. 79. 
"rcbilocbum proprio rabies armavit lambo. Lycamben enim foce- 
rum, ét fponfam ad laqueum adegit, ut in eadem epift. Horatius, 
et Epod. VI. Itemque Hephaftionis enarrator p. 170. et Sex- 
tus Empiricus adv. Mathematicos I. xiii. 197. οἱ μὲν ἔρωτομανεῖς 
xal μέϑυδοι τὰς ᾿Αλκαίου καὶ ᾿Ανακρέοντος “οιήσεις ἀναγνόντες, erpoc- 
ἐκκαίονται" οἱ δὲ ὀργίλοι, Ἱπαώνακτα καὶ ᾿Αρχίλοχον ἀλείπτας ἔχουσι 
τῆς τιρὶ αὐτοὺς κακίας. Julianus quoque σαραβάτης i» Μισοπωγ. 
init. Anacreontis verfuum vetuftatem et leporem laudans : ᾿Αλκαίψ 
V οὐκέτι οὐδ᾽ ᾿Αρχιλόχω τῷ Tlapiy τὴν μοῦσαν iex» ὃ Sy εἰς εὐῷρο- 
σύνας καὶ ἡδονὰς τρέψαι" μοχϑεῖν γὰρ ἄλλοτε ἄλλως ἀναγκα ξόμενοι, τῇ 
μουσικὴ «ρὸς τοῦτο ἐχρῶντο, κουφότερα Φοιοῦντες αὐτοῖς ὅσα ὃ δαίμων 
δδίδου τῇ εἷς τοὺς ἀδικοῦντας λοιδορίᾳ. Ceterum tam acerbo, moro- 
fo, et amarulento fuiffe ingenio Archilochum ferunt, ut, quod 
atra bile laborantium eft, feipfum non ferret, feque ipfe odiflet, 
fuaque probra palam accufaret: qua refert /Elianus V. H. X, 15. 
Vide et Eufebium Prep. Evang. V. 12. Antholog. Gr. I. 67. Iil. 
25. ubi etin Hipponacta ludit. — Schottus. 

Ibid. 10. καὶ Ἱσπσώναξ ὃ Ἐφέσιος.) Qui amaritudinem carmi- 








IN .PROCLUM ANNOTATIONES. doy 


num diftrinxzit in Bupalum et Anthemum feulptores; propterea 
quod vultus notabilem deformitatem ridentium oculis propofuif- 
fent, inquit Plinius N. H. XXXVI. v. T. V. p. 271. legunturque 
lepida Epigrammata Antholog. Gr. III. p. 271. ed. Steph. Julianus 
item ad Alypium, et Horatias Epod. VI. Qualis Lycambe fpretus in» 
Jido gener, Aut acer boflis Bupalo. Hippona&is verfum in Hepheeft, 
P. 30. hunc 1: Εἴ μοι γένοντο 'σαφρϑένος καλή τε xal τέρεινα. In 
fcholiis vero illud Archilochi, ut puto; Πάτερ Δυκάμβα ποῖον ἰφρά- 
cw λόγον 5. "Εἷς σος σαρήειρε Φρίνας ; Hunc non exiguo folum et de- 
formi, fed et gracili admodum corpore fuiffe, ut et de Phileta He- 
roico poeta fupra retuli, anctor eft /Elianus V. H. I. 6. Mox ub 
4Imynia non fub naria, ut in noftro cod. fcriptum offendi, cafti- 
gandum vidit doctiffimus Sylburgius ex Eufebii Chronicis. Eft 
et /nanias unus de tribus Iambographis apud Ifacium Tzetzen 
Prolegom. Lyeophr. nec, ut fufpicór, mendofus locus eft. Nam et 
Hephzeft. p. 30. ejus meminit. Plura de Archilocho Joan. Goro- 
pius Becanus in Chronic.  Scbottus. 

P. 480, 9. " Σιμωνίδης B" Apoexos.]. Vitiofum id: ᾿Αμόργιος fcrip- 
ferat Proclus, aut ᾿Αμοργῖνος, ut ex Stephano didici : “Αμοργος, in- 
quit, νῆσος μία τῶν Κυκλάδων, ἴχουσα πόλεις τρεῖς, ᾿Αρκεσίνην, Mose 
αν, Αἰγιάλην. Ἐκαλεῖτο δὲ καὶ ταγκάλη, καὶ ψυχία. ᾿Απὸ τῆς Mi- 
véac ἦν "Σιμωνίδης 6 Ιαμβοποιὸς, ᾿Αμοργῖνος λεγόμενος, ὡς ᾿Ερυκῖνος. “Δία 
γιται καὶ ᾿Αμόργιον, ὥς Quos Χάραξ. — Scbotiur. 

Ibid. 13. e: δὲ μελικῆς 5. De Melicis, et Epodis verfibus, prz- 
tef ea quee a multis colle&£ta funt (ne me aliorum fcrinia compi« 
laffe putes:) Galenus extremo lib. XVII. de ufu partium, Tur- 
nebus Adverf. I. 4. ut et variis odarum 22. generibus Athenaeus 
XIV. p. 618. et Pollux IV. 7.  Scbottus. 

Ibid. 14. ^A μὲν γὰρ αὐτῆς τοῖς Stois, ἃ δὲ τοῖς ἀνθϑρώκοις. Vide- 
tur hic deeffe tertium membrum, ex his qua paullo poft fubjun- 
git, τὰ δὲ εἰς ϑιοὺς καὶ ἀνθρώπους. Illud autem extremum ἃ δ᾽ εἷς 





* Νιοιδίε diligens le&or ἰάμβων 


ἀσώμοςον. : 


nomine fapiffime fcazontas defigna- 
ri; e. g. Etymolog. M. p. 270; 46. 
Σιμωνίδης i» vei ἰάμβεοις" Kal σαῦλα 
βαίνων ἵππος ὧς πκορωνίφης. Loca quae. 
dam congeflfit Bentleius fragm. Calli- 
machi p. 455. ed, Ernefti. Ejufdem 
conje&uram fr. xcvi. in Etymologo 
χωλίαμβος firmatur Cod. MS. D'Or- 
villiano. Sed vox 7sufger aliquando 
videtur latius patere. "l'rochaicum 
Archilochi, quod ex Stobso clarum 
eft p. 580, 21. Gefh. p. 461. Grot. 
fic deferibit Ariftoteles Rhet. HI. 1^. 
παὶ ὡς δ᾽ Αρχιλόχος Ψίγει" eren? γὰρ 
vip πατίρα λίγοντα -1oi τῆς ϑυγασρὸρ, 
t σῷ dul, 

χρημάτων V ἄϊλστον οὐδὲν ec, οὐδ 


Vide Tyrwhittum ad Poetic. Se&. 
xxxviii. Explicatu difficilior eft A- 
thenzeus VIII. p.355. A. μελλόνσων 
ἤδη δειανεῖν ἐπισχεῖν ἐπέλευσιν ὁ AdQves, 
ἐποισὼν có ix Μαμμακύϑου ἤ Αὔρων 
Μισαγένους ἰαμβεῖον, 

ὥσπερ ἐπειδὰν διιπνῶμίν πον, cies 

vdieva λαλοῦμεν aures. 

Iambographis, quorum nomina re- 
cenfet Proclus, adjiciendi Solon (v. 
Brunck. Gnom. p. 83. Anal. I. p. 73.) 
JEfchrio Samius, Phoenix Colopho- 
nius, Cercidas, Hermeas, Archelaus, 
Hermippus, Parmeno, Callimachus, 
Scythinus, Timon, Samus. 

X Ad h.l. conferendus Voffius In- 
ftit. Poet, L. 111. c. xiii. e 


ges ἱεφούσας ποριστάσες noB fatis. cenfiderata additum : quod 
et infra agnoícens idem negat dla Poemata formas εἴς Melica. 
Guanta inconítantia im. hac Φιλοτιμίφ τῶν διαιρέσεων Platonica, ut 
fupra monui. Sed quam multa harum formarum in indicibus 
ilis Odarum Horatii, qui nusc editi a Jac. Cruquio. Brugenfi: 
quam multa etiam borum apud Menandrum Laodiceníem in dií- 
putatione de genere Epidi&tica. — .Nusnefius. 

P. 380, 17. προσῴδιο».) Hefychius, Suidas, et Υ Etymol. M.a 
σπροσίενα!: μετὰ τούτου τοῖς Saeis derivant, qua ratione per e fcriben- 
dum effet: quo ordine idem Suidas in lexico collocat, et ita in 
Athenzo fcribitur VI. Ρ. a53.C. IIeoródia, soi χοροὶ, καὶ ᾿ἐΙϑύφαλλοι 
μετ᾿ ὀρχήσεως. Sed. ἐς Profodiaca εἰ Apoftolica faltatione plura H. 
Cafaubonus ad Athenenm XIV. 7.  Scbottus, 

P. 381, 6. τὸν ὕμνον ὠνομᾶσϑαι.) Hymnos fcripfifle fertur et A- 
fifloteles. (Orphei enim, Homeri, et Callimachi funt, in manibus) 
nam de virtute exftat elegans apud Stobeum Serm. I.  Elegiam 
ejufdem ad Eudemum adfert Olympiodorus minor, Platonicus, 
comment. in Platonis Gorgiam, (praxi 41.) nondum typis, quod 
Íciam, edito: legiturque, fed mutila, apud Franc. Patricium, Peri- 
pateticarum difcufonum lib, VII. — Qua lacuna fic expleri. po- 
fe(l ex Ariftotelis vita, quae praemittitur Comment. Ammonii in 
fcategorias: Βῶμον ᾿Αριστοτέλῳς ἐνιδρύσατο τόνδε Πλάτωνος, ᾿Ανδρὸς, ὃν 
οὐδ᾽ αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι ϑέμις. Ὃς μόνος 3 πρῶτος θνητῶν κατέδειξεν 
ἐναργῶς, Οἰκείῳ τε βίῳ, καὶ μεϑόδοισι Myers, C1; ὠγαϑός τε καὶ εὐδαί- 

» ἅμα γίνεται ἀνήρ Οὐ νῦν δ᾽ ἰστὶ λαβεῖν οὐδενὶ ταῦτα enr, 
ἀρρβοιέμει 

Ibid. 10. τὰ εἰς τοὺς ὑπηρέτας. Accipio τὸ ὑπηρέτας “σαϑητικῶς, 
h. e. τοὺς ὑπηρετουμένους, 1. e. in eos qui a Poetis colerentur, εἰ 
obíervarentur, five numina, five homines effent. | Nzanzfius. 

Ibid. ψραφόμενα ὕμμους.) Menander dum accurate partitur, et a 
capite arcefit genera τῶν ἑα αίνων, ὑμνοὺς ceníet vocari proprie τοὺς 
ἐπαίνους τῶν ϑεῶν ysrixg λόγῳ : quamquam videtur innuere. ἰδίᾳ καὶ 
xaT ἐξοχὴν τοὺς εἰς τὸν Δία fic appellatos: ceteros aliis propriis no- 
minibus, ut in Apollinem Pzeanas, et Hyporchemata; in Bacchum 
Dithyrambos, et Iobacchos ; in Venerem '᾿Ερωτικούς, — Nunmefius. 





&ertoy ἔλεγον, ἀναφαυόμενω μετὰ € 
πύπλῳ δραμεῖν φοῦ βωμοῦ. Ὅτε δὲ su 


retos τὸν βωμὸν, ἀπήιψαν πρόσερον ni 
ἀπὸ «οῦ ἀφισεέρου μέρονε ἐπὶ ei Mn, 
κατὰ nues σοῦ ζωδιῳπκοῦ κύκλωυ, leu 


Y Locus Etymologi p. 690, 41. in» 
teger debet excerpi. Προσῳῴδιον Amru- 
seu. jas ὕμνων παρὰ τὸ wrooritvtt μετὰ 


φούσοῃ φοῖς θεοῖς. ᾿ἱσσίον 6i τῶν MANY 





᾿εὶ σῶν Suse», τὰ μὲν καλεῖσαι προνῷ- 
νε΄ σὰ ἃ ὑπερχόματα" và δὲ στάσιμαι, 
Καὶ προσῳλια μὲν, τὰ λογόμενα ἔσμαςσα 
, φἰσφιρεμίνων εἰς τὸν βωριὸν τῶν ipsum 
“παρὰ vh, προσιόντων εἰς σὸν βωμὸν τῶν 
ϑυμάτων, ταῦτα λέγειν. Υπορχήμανα 
δὲ, d τινα πάλιν ἔλεγον ἐρχούμενοι na) 
“«εὔχοντι, κύκλῳ τοῦ βωμοῦ, καομάνων 
«us ἱεράων. Φτάσμα δὶ, ἃ iran 


κοὐ αὐσὸς «it» ἰναντίαν τῷ οὐρᾳνῷ περι 
σαὶ κύγησιν, vi δυσμῶν ἐπὶ ὠνεινολὰς 
cond ὕσφερον DÀ mái, ἀπὸ «τοῦ 

íew ἐπὶ τὸ ἀφιστερὸν ἥφσαν, navà ui- 
μησὶν φοῦ φὐρωγοῦ" σελενταῖον δὲ τώντα 
viv βωμὸν σιοιίίσρεχου. Ὡς differentia 
νν. αροσῴδιαι «ροσόδιαι v, Burettum ἢ, 
Δ. T. T. x. p. aas. . 





IN. 90OCLUM. ANROTXAYTIORES. 44 
P. 581, r5. ὄρνους ροσόδίους.} ht epitoma anonymi, quee ac» 
ceflit Hephesfiloni, docetur Palmbacehium: vocatum. egocwhiaxis, 
quod in érperudío s ὕμνοις sdhiberi.foleset ; fed qui fuerint 1bi noni 
explicatur.  Mwnnefus, — ἮΝ 
δια. TA Véytro xai &reoctbyos.'] Julius Pollux IV. 64. τὰς πρὸς 
εἰϑάραν ὠϑὰς ἀρέσκεν ἹκΚριτία ὨΡΟΣΏΙΔΙΑΣ καλεῖν τ fed melius Ειγο 
fnolog. M. ex Didymo de Poetis Lytieis, Πγοσωδίαι παρὰ τὸ προσίω 
évr&à; vedi; 9 βωμοῖς epis ἀΐλον ἄϑειν. Διὰ δὲ τῶν ὕμνων, ὅτι τοὺς 
ὕμνους «σρὸς wi tons ἰστῶτες dove: Ουἱ locus germanifhitnes hu- 
jus: fed ilie videtur fic reflituendus, ἰδίᾳ δὲ τῶν ὕμνων. Quod hic. 
phinius δ' δὲ πυρίως ὕμνος &c. Ghunnto melits tamen apud éundem 
Etymol, nefeió ex 'q&o autote, illa tria genera hymnorum anti» 
fheta repetuntur, quibus utebantur in facrificiis, Προσῴδια, ὑπορώ 
χήματα, xal στἄσιμά. Ut- Τροσύδια effent τὰ λεγόμενα ἄσματα 
εἰσφερόμένων Mig τὸν βωμὸν τῶν ἱερείων." Ὑπορχήματα autem ὥ τινα 
ἔλεγον ὀρχυύμενσι καὶ τρέχοντες 'κύκλῳ τοῦ βωμὸν χαιυμένων τῶν ἱερείωνς 
Στάσιμα' velo, ἃ ἱστῶτες ὕστερον Ἰλέγον ἀναπανόμενοι μετὰ τὸ κύχλῳ 
δραμεῖν τοῦ βωμοῦ; quee tria deinceps-decomnhodat Strophis, Anti 
ftroptris, et Epodis, de quibus Metrici: multa, et. interpretes' Poe 
taram. / De genere etiam carthihis Ptof6diaci: qüale effet, in Scho- 
lis Artflophanis, et apud Metricos, 'rhülta legere licet, — Munnee 
$, 4 tta. to. t , "fA. HS , A t ΄ 
Ibl, 18..5 εἰς πάντας Ur γραφόμενος, S$1:07.Y-Ldtini etidm de 
quovis Gürrhine 'Pueurt Sin κατάχρὴσιν ufürpanti./ Virgil. ZEn. VI. 
ὅς). Pefeentes,- Letumque choro. paeana-canzutés, ^ Et. Abronius Sild 
apud Senecam Rhetorem Suafor. 2. p. 23. Ite agite, o Danai, mag- 
fub "Pcrdsus cdnérttes, Tte! teitémpbantes : belli -smora. concidit. Hetior. 
De diris inferis peean apud: Xenophontem ufutpater Helen. IV. ^, 4. 
ὅμνησάν τὸν ἐσερὲ τὸν Ἡοστιδῷ «σανῶνα : faepe ettam Marti, et quis 
dem ante bellum, ut poft bellum Apollini, apud eumdem Xenoph. 
Hellen. EL; 4,717. VII. 4, 36. et Plutertbum in Romulo et Ly- 
eurgo. quem vide, et in 'T;. Quinótio Flatninino, quaeque infra ex 
Erotioo . ejufdem: adícripfi.: Ceterum de psane; vel pzone pede, 
videndus eft. Fr. Salinas De Mafica V. ο. Schottus. τς 
Tbid. pen. ἰϑίως-τῷΆ ᾿Απόλχλωνι καὶ ᾿Αρτεμίδι. Juvenalls Sat. VI: 
171. Parce, precor, Pecan, δὲ tu depone fagtttas ὅδς. His Jovis et 
Latonse filiis carmen etiam: fectlare Rome decantabatur; femel a 
Catullo, bts ab Horatio Carm. IV. 6. et in fine Epodzy. Sic ita- 
que Placeus : Hic belium laérymofum, bic. meiferam famem Peflemque 





* τικιάν, Scliol. Vetiet. gd Plom. 
H. A. 453.. Παιηὼν καὶ auukw ὕμνοι 


εἰσὴν io) πασαπνιύρρι λωρμοῦ ᾳδόρρενοι,. 


«ολλάκις καὶ προσδοκωμείνοευ τοῦ δοινοῦ, 
Πίνσε δὶ αἱ «καὶ «τοῖς. ἥρωσιν gini" σω- 
φρονισφικὸν, ὡς σὸ τοῦ ἀοιδοῦ Κλυταιμ- 


*irege' -ἐλιμνμωκ tid, san ᾿Αχμλλεὺς. 


εὕρησαι adi" “«΄ἀιἀνικὸν, ὡς vb» Soma 
vixév, ὅπερ Verl. γυνωκῶν μᾶλλον σείσφονι 
xnl ὑπορχημφσικόν. Cum his conferaa 
Valckenerium ad Schol. Euripid. 
Phoen. 1109. Plura de hifce carmi. 
nibus quarenti dabit Burettus H. A, 
1. ΤΟ χ. p. 301. 


420 IN PROCLUM ANNMOTATIONES. 


4 populo, et principe Ceefare, isi Pér/as átque. Britannos Vzfra. suotus 
aget. prece, Apollo vero peftis auctor depulforque fub imagine So- 
lis, credebatur: ut ex Homeri Il. A. cognofcitur; idemque a£ 
κακος, et /lverruncus prifcis Latinis; καὶ λοίμιος. Παιὰν autem ἀπὲ 
- «oU σάΐζειν͵ τὰς ἀνίας, vel ἀπὺ τοῦ παίειν. Unde ὥιαξ «“αιὰν, pro M 
ἄναξ dictus Apollo. Orpheus apud Hefych. ὥναξ eaià», ὦ βασιλεῦ, 
ὦ κακὰ euius "Απολλον. — Elegans ἀκρόστιχις ἀδήλου, ordine alpha- 
betico exftat apud Girald. Syntag. 7. cujus hoc initium. Ὑμνείω 
Παιᾶνα μέγαν ϑεὸν ᾿Απόλλωγα,, quem hymnum explanandum duxit 
homo eruditiff. Jo. A. Brafficanus. Lege Macrob. Saturn. I. 17. 
“Αρτέμιν vero Lunam, quai ἀρντόμην vocant. Gtzeci, quad aera fe- 
cet. ldem Macrobius VII. extr. ex Plutarcho, et Plato in Cratylo 
p. 266. E. Dianz etiam hymnus facer, bypospus vocabatur, auctore 
'Theodoreto. Paamis et minuritionis mentio in Cicerone de Oratore 
I. extr. quem locum illuftrat H. Turnebus Adverf. T. 12. ex À- 
lexandro Aphrod. qui ΄«ὔαιανίζειν dixit, quod eanem. citare M. 
Julius. De Minuritione vero, et Plutarchus ὑγιεινοῖς, et Seneca 
Philofophus Ep. XIII. Paeana ctiam Ariftoteles lufit in Hlermiam, 
tamquam Apollinem alterum: ut Laertius refert, emendante ibi- 
dem εὐστόχως Ca(aubono, εἰ de Hermia eunucho Suidas : cujus five 
filiam, five neptem uxorem duxit, et facra illi, ut Cereri Eleufine 
Athenienfes folent, fecit: quod merito reprehendit Eufebius P. E. 
XV.c.3, in Greco quidem) Rob. Steph. exemplari, ut nog in 
vitis Ariftotelis et Demofthenis admonuimus Ol. cv1iri. an. r. Ex 
Bacchylide quoque 4» “αιῶσιν banc aeewkíar uttulit Zenobius 
"Aexrov παρούσης ἴχνη μὴ ζήτει. Refert et. Laertius Ariflotelis de 
Empedoclis verfibus hoc judicium Homerico ftylo conícriptos vi- 
deri. Et in Apollinem fcripfiffe «ροοίμιον, forte eraiáva melius le- 
geretur, fi veteres libri faverent ; nihil tamen demuto. Scio enim 
procmia cantuum εἷς. — Sebottus.— ΄ 


P. 482, 3. Διϑύραμβος ὃ εἷς Aiórvce.] In Bacchi landem. Dàüb- 
rambus a Lyricis decantabatur, furore quodam Bacchico concita- 
tis, et quaG temulentis; idque a Grsecis potif&mum : sux: enim 
€fl boc genus poematis tracfatum a. Latinis inquit 'Tullius, De Per- 
fe&. Or. (fic enim legendum vidit Romulus Amafseus, contra at- 
que Turnebus emendat Adverf. I. 4.) Poematis, inquit, Tragic, 
Comici, Epici, Melici etiam, ac Ditbyrambici, quod minus: ef tracla- 
tum a Latinis, fuum quodvis efl drverfum a reliquis. Equidem ter- 
tius in M. Tullio minore vi reponere audeam, Me/ici, ac. dehinc 
lambici.. Meminit et lib. IIT. de Oratore ad Q.. Fratrem, ab 4fna- 
pelis licentior ille, et. divitior fluxit Ditbyrambus. Legend. Cael. Rho- 
dig. Ant. Le&. VII. 5. Dubyramborum autem Scriptores hi fere 
ab Athenzo nominantur: Licymnius Chius, 44mpbis. Cornicus, 4- 
saxandrides, Cleomenes Bbepginenfis, Lamprocles, Melanigpides Mile- 





— * Vide Burettum H. A, I. T, x. p. 396, Voffiam Ιηβίς, Poet, LII. xvi. 


IN PROCLUM ANNOTATIONES.  — 4e 


Jus, Pbilonenus ἰδών, et Τοβα. Ariftoteles: in. "Poet. c. 4." 
Diosyf. item. Haliearn. ese? Xw3. é». (p. 132. ed. Reifk.) infig- 
nem in hoc genere fuiffe aiunt. Pbiloxenum. Cytberium, atque Timo-. 
ifhum. His adjecit If. Tzetzes in Lycophronem Chalcidium, Ha 
ἔπιαν poetam,.2frioza Metbymneum ; his pofleriores extitere * La- 
bine, Lafus (cujus “εἴ meminit ZElianus H. A. VII. 47.)  Her- 
wiontus, Melanippides Milefus Dithyramborum libros reliquifíe, 
quos et Xenophon fit admiratus, dicitur: et Pericletes Lefbius pri- 
mus concinuifle. Pisdaru: quoque in bis excelluit, ut auctor eft 
Scholiaftes et Flaccus ; fed interciderunt omnia. Diagoram etiam. 
Melius primum Dithyrambicum fuiffe Sextus Empiricus πρὸς μά» 
ϑηματικοὺς refert. Sic enim elegans fcriptor IX. 53. p. 561. Aia 
géac δὲ ὁ Μήλιος διϑυραμβοποιὸς, ὥς φασι, γενόμενος, ὡς εἴ τις κωὶ 
ἄλλος δεισιδαίμων, ὃς γε καὶ τῆς σοιήσεως ἑαυτοῦ κατήρξατο τὸν τρόπον. 
τοῦτον, Κατὰ δαίμονα καὶ τύχην σάντα τιλεῖται. ᾿Αδικήϑεις δὲ ὑσό., 
τινος ἱπιορκήσαντος, καὶ μηδὲν ἕνεκο, τούτου σαϑόντος, μεϑηρμόσατο εἷς, 
τὸ λέγειν μὰ εἶναι ϑεόν. Quem .eo libentius Greece, hoc eft, fua, 
quam aliena, lingua loquentem induxi,:ut. videant, quanto erudi- 
tionis fru&tu carsant, qui Graecarum literarum infícientia non con- 
tenti, ab hac etiam et abhorreant vehementer, et alios improbe de«, - 
terrant. Ceterum Pbuoseni illius, cujus et Cyclopa poema adno- 
tat Zenobiue, Prov. o£» μ᾽ ὃ δαίμων τέρατν συγκαϑεῖρξεν, et Teleftaa 
Dithyrambos ab Harpalo miffos Alexandro Regi, una cum Tragi- 
cis AEfchylo, Sophocle, et Euripide, magni muneris loco, in ejus 
vita narrat Plutarch. p. 668. D. De quibus etiam "Tragediz prin- 
Cipibus, ut obiter admoneam, Ptolemzo /Egypti regi Alexandriam, 
dono miffis, legant poetice ftudiofi Galenum, in Hippocrat. Epi-. 
dem. III. (T. V. p. 412. ed. Bafil.) ut quo in pretio haberi de- 
beant, hic difcant. Tantum de Dithyramborum fcriptoribus ; nunc. 
reliqua videamus. . ScPoztus. ' 
. P, 382, 5. κατὰ τὴν Νύσσαν.Ἷ Νύσαν unico e fcriptum vidi in 
Stephano, qui decem urbes cognomines collegit: inter quas Eu- 
boica una eademque die vitem florentem fert, et racemos matu-. 
ros producit. Pomponius Mela III. 7. de India: Urbium, quas πο 
eolunt, funt autem plurima, Nyfja eff clariffma et maxima ; Montium 
Metros, S'ovi facer. Famarm binc praecipuam babent, quod in illa geni- 
fum ; in bujus [pecu Liberum arbitrentur effe nutritum , unde Grecis 
euctoribus ut femori Jovis infutum dicerent, aut. materia inge[fl, aut; 
terror. Ad quem locum olim plura anhotata memini, que non 
τερείο : Herodoti tantum in Euterpe c. 146. geminum locum ad- 
fcribam, ut Greca cum Latinis conjungendo, Le&tor fructum re- 
ferat : Διόσυσον λέγουσιν oi Ἕλληνες, ὡς αὐτίκα γενόμενον, ic τὸν μηρὸλ 





ἽΝ Vide Hermanni Comment. p. — Adeor, Χαβρίνον, ᾿Ερμιονεύς, "Inter die 
99. thyrambicos Pe/yidum recenfet Diq- 

* Perperam hzc; legendum enim — dorus Siculus XIV. 46. T. 1. p.679. 
*um Menagio ad Diog. Laert, 1, 4a. of. Athemmum Vll]. p. 352. &..——— 


433. . IN PROCLUM ANNOTATIONES.. 


ἐνεῤῥώψιατο Tibe, καὶ ἔσογεε ἐς. Νύδσων γὴν ὑωὸρ Αἰψέωψους ἕοῦδεοιν i». 
vd Αἰϑιυνίῃ. Theocritus ἃ ΧΧΨΕ, 33; quud Bacchi: infcribi- 
tur; Χαίροι μὲν Asbrworot, dv do. Δρακίνω νυφόννιν obe Dares μυγάλαν 
bervgovyidas Sénevto χύσας. — Scbettus. ' a to 

P. 385, 4. ἐπ᾿ ἄντρον διϑυράμβῳ.} Th antro bifori, reüfdi: 319». 

enim vallem, feu Lipoflem portam figaificat, "Vide Phomutum, et 
Lexicogtaphos Graecos. Δδίϑυρα, hoe eft, Pvabeia, im foliis dixit 
Ariftoteles lib. De Juvehtute et Setie&ate e. 17 p. 62, 16::ed: Syl» 
burg. In antro autem nutrituni Bacchutr, Paufanias in L/aconicis 
C. 24. p. 272. autor eft, campamque ipfum, Διονύσοῦ κῆπον, hoc 
eft, Bacchi bortum eppellatum. Δδιϑόγαμβος igitur, vel quod bis ria- 
tus, duabus jariuis egreffas in lucem Bacchus, femel ex utero má- 
ferho, Semeles fulguré i» ; iterum ex Jovis femore ; ut ex ejuf^ 
dem cerebro Pallas ; ἀπὸ τοῦ Διονύσου, τοῦ ἐκ 300. ϑύρων ἐξελθόντος, 
inquit interpres Pindari, dithyrarhbici fümimi; et líacros in Ly- 
eophronis Proleg. vel quod ex Jove, et Cerere natus, difrerptus a 
Titanibus fit; a mátreque reco&us, et In vitam revócatüss αἱ 
Diodorus Sic. II. 62. ' Otigenes contra Celfüm p. 171; ed: Spen- 
cer. et Eufebius narrant. Hinc et Βιμάτωρ eft Orpheo ; áb Ovi- 
dio vero bimater redditur Metamorph. IV. 11. Turaque dasi Bac- 
Chumque vocant, Bromiumque. Lysmmque, Igmrigehamgne, ζδιυπιριε ite- 
?um, folumque bimatrem. — Photnutus vero a Rhea Deum matre 
fecundo: compofitum ait: qui et διϑύραμβον di&ftum putat, quod 
éhbanum demens detegut ebrictàs : ebrius enim et'temulentus, vas eft 
riarum plenam, hac illac perfluens; — Ridet haec deliramáenta, et 
quidem merito, Amobius Adv. Gentes T. et V. 'Tu vide et Ma- 
cfobiurmt in Somnium Seipionts 1. 12. Schottus. 
' Tid. 6. λυϑέντων τῶν ῥαμμάτων.. Effet itaque ᾿διϑύραμβος quafi 
Xv9ieap Bs, per: , fcribendum ; quod dum Bacchüm parturiret fe- 
mori affutum, acclamarent Nympha, λῦϑι ῥάμμα, λῦϑι ῥάμμα, 
folve lhgaturam. Sed in his compofitionibus ludentes nimium 
quantum fibi indulgent, acuti, (tum vero praecipue Stoici) origi- 
nationurn interpretes, et faepe etiam φλναρόξεν: Sed hic lege Ety- 
mioogum Magnum. [Διϑύραμβος, ὃ Διόνυσος. ᾿Ἐπίϑετόν ἔστι τοῦ 
Διονύσου ὅτι ἐν διϑύρῳω ἄντρῳ τῆς Νύσσης ἐτράφη. Kal ὁμωνόμως τῷ 
$12 ὁ εἷς αὐτὸν ὕμνος. ^H ἀπὸ ToU δύο ϑύρας βαίνειν, τὴν τε κοϊλίαν τῆς 
μητρὸς Σιμελὴς, καὶ τὸν μηρὸν τοῦ Διός" ἵν E ὁ δὶς ϑύραξι βεβηκώς. 
ΓΙΐνδαρος δέ φησι λυϑίραμβον. (T. IIT. p. 66.) xai y ἐρ Ζεὺς, τικτομέ- 
Voy αὐτοῦ ἐπεβόα, Λῦϑι ῥάμμα, λῦϑι ῥάμμα᾽--ἶν᾽ 9» λυϑίραμμος καὶ δι- 
ϑύραμβος xaTa τροπὴν καὶ “λεονασμόν.} Sebottus. 

Ibid. g. Πίνδαρος i» Κορίνϑῳ Aéyn,] Locus Pindari eft Olymp. 
XII. 26. et βοηλάτην eum nominat, vel quod cum clamore acci- 
mebatur, vel quia victoribus bos erat premium, ut interpreti pla- 
cot4, -Tripodem autem pramio dari folitum i& Prolegom. Tetas 


A Vide BeusieiiDifisse, Phalerid.. p. 50: cf. eutdeim p. 295. 





IN PRQCLUM ANNÜOTATIONES 483: 


in Lycophronem:1e&tum eft; qui et. pámum ditbyrambutm (Ὁ- 
rinthi a: Philoxerio Cytherio inftitutum ait; àb Aríáné Ariftote-' 
les, ut. hic Proclus refert, Locum enim adhuc requiro, ni(i forte 
in lis, quae extretbo lib. 3. Poeticée: iüterciderunt. - Nipc Dirca 
vatis lyram jucundam audiamus: ὥπαν. δ᾽ εὑρόντος ἔρψον.. Awrózov 
«“σόϑεν ἐξέφαναν Σὺν βοηλάτᾳ χάωτες, Διϑυράμβῳ. bi Scholiaftes,- 
quifquis is eft, primum in NZxo; deindé 'Fhebis, poft-Corinthi,. 
repertum primum Dithyrambum ;. ejufque fententiam auctorem. 
facit Pindarum ipfum Dithyrambopeeutn, optimum: eoriin, qui. 
temporis injuria perierunt. Quid eft, ἃ hoc nen eft; pugnantia: 
dicere ? — Schottus. | 

P: 585, 10. ᾿Αριστοτέλης Aged λέγον. Philoxenis prithus hoc: 
reperit, fi' credimus Tzetzae iui Lycophronem. | Nufquam autéril 
in his quse exflant, quod fcinm, Ariftotelis libris de Arione legis: 
tur; Seripferet fortaffe tribus'illis librid-de Poetis, qui citantut a' 
Plutarcho it: Homeri vita; aut in Poetici& qua perierunt? nat! 
tàntüm: habemus: primum eorum: librorum ;: aut certe i$ ταῖξ' δὲ» 
δασκαλίσεες, ubi: et. Dithyrumbieci commemorabantur. Vide Har- 
pocratiohem in Διϑάσκαλος, Multa autem legitur de eo argurnento! 
feripfiffe apud auctorem optimam ejus vitas anonymum, qui: per. 
me ]luoem afpexit. Ex quo decurtato vita illa défcripta, quee prse» 
ponitur. Comment; Ammonii in Oategorias; Sed' quid propero? 
Arioriem auctorem: fuiffe hujus ποτ" prodiderat antea Fiellanteus 
in Cranaicis, & poft Ariftoteleni Diezarchus-i» τῶ σερὶ Διονυδιακῶν' 
dyé»ey, Antipater timen; et Euphronius ad Lafuüni Hermioneutit: 
referunt. : Scholiaftes: Ariftophi ἐν ὄρνισι: v. 1463... IMunnzfius; 

Ibid. τὸν κύκλιον χορόν. Tzetzes'in Lycophr. Cyclíos,-in chofis 
confi&ere circulum conftantem viris quinquaginta, totidemque" et 
in dithyratibicis; commune enim id effe utrifque, fed de choris 
Suidà& legendus, et quz'de Cyclicis fupra obfervanda docui. 
Scboitus. 7 

Ibid. 12. Nópoc*.] Nomus, modus, feu modulatio quedam care 
minis, J..Pollux IV. 9. σερὶ ἁρμονικῶν αὐλητικῶν, Ariftoteles in. 
Poetica,. εἰ Problem. XIX. 28. (cf. 15.) ubi: nomos exponunt 
odas. Plutarchus Sympof. VII. quem-et-lege De Mufica p. 1138. 
et Athenzum XIV. apud Suidam alia fignificatio in νόμοι »i- 
ϑαρωδικοὶ ex eodem Ariftotele, alià itém notione Ariftophanis in- 
terpres doctifümus Equit. init. in hunc veríum συναυλίαν κλαύσω“ 
ji» Οὐλύμοου νόμον. Athencus XIV. p. 619. C. tradit cantiónem 
"omit ab' Etlpharide Ménalcée venatoris amore capta vocari, 
Srhotius: | | 


νι LIE ^ «- Li b. 2A ZA "€ ^l. t .--.».κ..- 






* De Nomis confulendus J. C. Βι- — Spanhemius ad Callimachi H. Del, 
léngéfus:De Theatro Lib. 1}. cexviii; 304; Adde Burettum in, Ménmires de 
Thefaur; Amtiq. Gramwii. Y. DX- p .— Littérat&ve Hift. de l'Acad,'des à 
1936. cap.. xli. py 1084», Baenen- - ftipt, T. X«pi,.218 a38«: 

rí 


494 IN PROCLUM. ANNOTATIONES. 


P. 383, 13. νόμιμος yàp ὁ ᾿Αὐδλλων.} Νόμιος vocatur, una dempta: 
litera, apud Macrobium. et Phornutum ; fed et hi fententiis va- 
riant. À paflorali cura «aea τὸ νέμω, Νόμιος, Phornutus; nam ét 
Admeti regis pecora paviffe fabulantur poets ; ille vero, guia Sol, 
qui Pbabus eft, pafeit omnia, quae terra profert, unde non unius gene- 
ris pecorum, féd omnium paflor canitur, Sic enim Macrobii verba: 
leniter immutanda putavi Saturn. J. 17. Theocritus Id. XXV. a1. 
Χλωρή T ἀγρμέλαιος, ᾿Απόλλωνος νομιίοιο Ἱερὸν ἁγνὸν, ξεῖνε, τελοιοτάτοιο 
ϑεοῖο. Calltmachus H. Apoll. 47. Φοῖβον καὶ νόμιον κικλήσκομεν ἐξ 
ἔτι κείνου ᾿Εξότ᾽ ἐπ᾿ ᾿Αμφρύσῳ ξιυγήτιδας ἔτρεφεν ἵππους ᾿Ηἰϑέου ὑπ΄ 
ἔρωτι κεκαυμένος ᾿Αδμήτοι.. Et Maro, quem nihil Grecorum arca- 
norum fugit, Georg. III. init. Pa/for ab .4mpbryfo. Et Lucanus 
Pharf. Vl. 367. et flumine puro. Irrigat Ampbryfus famulantis ρα. 
cua Pbabi. Proclus no(ter et Pindari Scbolia a νόμῳ Νόμιον deri- 
vant, a mufico nimirum modulo ; M. vero Tullius a legum feve-: 
ritate cum Arcadibus Apollo imperaret, JNomionem appellat Nat. 
Deor. III. 33. Probus Grammat. in Virgil. Georg. I. ad illud 
et cultor nemorum cui pinguia δα, Ariftsum in Deorum numerum 
relatum ait, appellatumque INomtum εἰ ZAgoros, quod et agrefti 
ftudio, et cura pecorum armentorumque non mediocriter &homini- 
bus prefuiffet, idque ex Varronis Attacini Argonauticis. Vcrum 
ex Apollonii Rhodii ᾿Αργοναυτικοῖς, quando Varronis interierunt, 
ergendandum εἴς ἀγρεὺς pro /Egoros, quod. depravatum cft, primus 
vidit Lilius Giraldus, Syntagm. 1. in aírif/zo, et 4. in Jfeve L- 
"£0. Reliqua fuggerent Scholia(tes Apollonii, qui appellationis. 
caufam reddunt, ut εἰ Pindari interpretes; qui vates in Pythiis 
IX. 115. Jovem εἴ Apollinem, fingulos Arifteos nominatos ait, ut 
et ἀγρία xal τόμιον. Bed plura G. Lilius Syntagm. 7. et alibi, 
quz non defcribo. Νόμιμος autem recipio pra illo Νόμιος. Quam- 
vis enim Νόμιος dictus Apollo ἀπὸ τῆς νομῆς, aut ἀπὸ τοῦ νομεύς 
hoc tamen logo ἀπὸ τοῦ νόμου Muficze ducitur etymon indicio, ut. 
dixi, Procli et Pindari Scholiafte: quod ad Apollinis templum 
folus Chryfothemis abfque choro Nemon primus ceciniffet. Ata 
nomine νόμος nullo modo νόμιος fine altero 4 oriri poteft, fed om- 
nino paronymon ejus eft, τὸ νόμιμος, üt. νόμιμα βαρβαρικὰ liber Α- 
riftotelis a M. Varrone L.L. VI. p. 76. citatus, εἴ .ab Athenao 
ejufflem Tegenrós γόμιμοι ἔ, p. 23. D. Quare. νόμιμος retinendum 
puto. Scbottus, 0 

Ibid. Quod Apollo quidem Νόμιος, et paítor Admeti, fex- 
centi teftes. Sed quod Νόμιμος ἀπὸ τῶν νόμων diceretur, fingu- 
lare prope eft, nec alibi, quod fciam, leé&tum. In Schol. Ariftoph. 
i» ὕορνισι 746. cum chorus ait, IIa»? νόμους ἱεροὺς ἀναφαίνω, fic le- 
gitur, 'Ese? Νόμος à 91; xal ὄρειος, καὶ τῶν ὀρνέων δ᾽ ἐν ὄρεσιν αἱ δια- 
τριβαί, Retineo tamen fcripti libri le&ionem. — Nunneftus. 

Ibid. 14..0- τῶν ἀρχαίων χοροὺς ἱστάντων.) Ariftot. Problem. 
XIX. 15. docet Nomorum poema ἀγωνιστικὸν fa&tum ; ob eamque 
caufam carere Antiftrophis, Dithyrambicum item ptius tantum 





IN.PROCLUM ANNOTATIQNES.: 435. 


Choricum fuiffe, poft in aspi, mutatum ; quod hoc loco Nomis 
contigiffe: diferte refert Proclus. — Nunnefius. E 

P. 382, 1 5. Χρυσόϑομις ὃ Kesis. ] De hoc in notis ad illud ἀπὸ» 
σπασμάπσιον falo adícriptum Cenforino. — Nunnefiui. 

Ibid, 16. «ρῶτος ὁτολὴ χρησάμενος.  Giuam belle heec illuftran« 
tur illa defcriptione cithareedi Lib. IV. ad Herennium c. 47. Uti 
Gtbaredus. cum. prodierit optime veflitus, palla inaurata indutus, cum 
clamyde purpurea, coloribus eariis sRtesta, et cum corona aurea, magnis. 
fulgentibus gemmis illuminata, citbaram tenens exornatifffmam; auro et 
ebore difétélam -. ipfe preeterea. forma ek. fpecie fit, et. latura appofita 
ad dignitatem ὅδ. ᾿Νωπποβα:. 

Ibid. 1 9. Τέρπανδρος pi παρῶτος ἢ Huic Nomi inventionem ple* . 
rique acceptam referunt ; nonnulli Philammoni, alii Clonz. Plu- : 
tarchi verba comment. de Mufica audiamus, p. 1132. C. ὁμοίως δὲ 
Τερπάνδρω Κλονᾶν, τὸν πρῶτον συστησάμενον τοὺς αὐλωδικοὺς νόμους καὶ 
τὰ σροσόδια,, ἰλεγείων τε καὶ ἑσπῶν πσοιητὴν γεγονέναι καὶ Πολύμνηστον 
τὸν Κολοφώνιον τὸν μετὰ τοῦτον γενόμενον, τοῖς αὐτοῖς χρήσασθαι ποιῆ- 
pacw. |. Et Phinii VII. 56. Citbaram Amphion, ut ali, Orpbeus, 71- 
vent, Septem chordis tribus ad quatuor additis "Terpander : ocfavam 
Simonides addidit , nonam "Timotbeus, — Scbottus.—— | 

Ibid. Fortaffe ex his quee fequuntur de Phryne certo conjicere - 
licet, ut Chryfothemis folutis numeris Nomos canere copiífet: ita 
folent initia rudia et impolita effe; deinde Terpander perfecit il- 
lud carmen numero Heroico: poft Phrynes ἐκαινοτόμησε addens 
foluto τὸ ἡρῶον. Hsec fi Pet. Victorius vidiffet, οὐχ ἁπλῶς pronun- 
ciaffet Dithyrambicos Heroico ufos. De modis quos adjunxit : 
Chryfothemis citharz non fatis exploratum ex illo ἀποσπασματίῳ 
quod Cenforino falfo infcriptum : tamen fi quis acute confideret, 
percipi ex eodem poffe videtur, ab Apolline τρίχορδον tantum in- 
fitumentum repertum, qualis. nofter Habiquete, paftoricium : huic 
additam paramefen chordam ἃ Lino Apollinis F. (nam sympbe 
in illo loco plane fufpe&um) factamque citharam tetrachordon, 
quam noftri flexo inde nomine Gifarram vocant. Illi a Chryfo- 
themide additum alterüm Tetrachordon τῶν συνημμένων, factamque 
citharam ἑσστάχορδον, quae noftris Vibuela, o laud de fiette cuerdas. 
Poft a 'Terpandre alterum huic tetrachordon τῶν διεζευγμένων ad- 
jun&um, quam noftri Tumbam undecim chordarum appellant. Nua- 
nefits. ' 

Ibid. 2r. ᾿Αρίων ὃ Μηϑυμναῖος. Nota im vulgus hiftoria, five 
fabula eà eft, de' Arione delphino ve&o; qui Tarento Corinthum . 
trajicere cum vellet, a nautis in mare precipitatus, tergoque del- 
phini exceptus, in "Tznarum delatus ett, ex Herodoto in Clione, 
Plinio IX. 8. et ibi notata Dalechampio, Plutarch. Conviv. p. 16r. 
B. JElian. H. A. VI. 15. XII. 45. Fabii dicterio Inft. Or. VI. 4. 
Agelio XVI. rp. Hygino Aftron. II. 18. Ovid. Faft. 11, 83. 
Bianor in Antholog. I. p. 62. ed. H. St. Anal. Brunck. II. p. 156. 
IV, p. 348z2x 154. Herodoti verba, ob fingularem fcriptoris amee- . 

o Pf 


b. 


4.0 IN. PROCLUM- ANMOTATTONES. 


nitatem, non pigebit exícribere. Is enim in- JOuí primum Cerin- 
thi dithyrambum docuiffe refert (quod-hic ad Ariftotelem Proclus. 
retulit) ᾿Αρίονα τὸν. ΜΜηϑομνωζον ἐπεὶ iw ἐξοοεχϑέντω. iu) T ajaspos, 

ἐόντα κιϑαρῳϑὸν τῶν τότο ἰόνεων οὐδινὸς: δεύτερον, καὶ διθύραμβον, πρᾶτον. 
ἀνθοώπων τῶν ἡμεῖς, etre σρρήσμντά, τι. καὶ ὀὐνομάσαντα, καὶ ἔμ, 

ξαντὰ ir Κρρίνϑῳ. Εἴκρραμε a.nautis impmbis in. mare defilire 
coaétum ait, σκάινγω ἐν Too ἰδωλίοισ: διεξελθεῖν Νόμον τὸν "Ορϑιονῖ 

τιλόντάννος. δὲ. τοῦ Nápou, és μὲν ἐς τὴν ϑάλασσαν ἰωῦτόν. Qua fic 
Agellius Latine reddidit. XVI. 1g. Stanjgue ἐπι fummus puppis. foro, 
cangien Ortbium, dicitur; oce fulMati[fpa. cantavit. — Is logo et 
oppido Met 5, terra atque infula omni Lefhnus fuit. Sic ille: im 
quo fofpecta. mihi de mendo vox illa /ublati//rma. dure ferit aures: 

teptaham /ublata et ima: εἰ enim dithyrambus numeris innume- 
rie folutus, ut Flaccus canit; fed nihil abfque librorum veterum 

au&toritate temere mütandum: cenfeo. Porro et illud obíersa; 
Θῳύριον λογοποιὸν (ut Herodotum appellat Julianus Imp. in Epift.) 
non diftinxiffe videri alba, quod aiunt, linea Nomon εἰ Diibyram-. 
bum: cum tamen Nóuo.in Apollinis, διϑύραμβος vero in. Bacchi 
honorem caneretur; fitque ille canendi modulnus.cum certo inteníz 

remiffzeque vocis flexu. Dithyrambus vero numeris folutus fera- 
tur. Ortbiu; autem modus Palladis eft, argumentum bellicum ha- 

bens ; ut Timotheus Alexandro regi oftendit, inquit. Plutarchus in 

Mufica f, εἰ Euftathius Il. A. p. 82722758, 8.. τοιοῦτος γὰρ σαρὰ 
τοῖς μουσικοῖς Ὄρθιος Νόμος, ἤγουν τρόπος ἰχεῖ νος ὡδῆς εἰς πόλεμον ἔρεθισ-- 

τικός. Τιμόϑεος οὖν ὄρθιον. ἄσας τοσούτου τὸν ᾿Αλέξανδρον ἄρεος ἔπλησεν, ὡς 

εἷς; τὰ ὅπλα εὐδὺς ἐκεῖνον ἀνατηδῆσαι. Orfbrium alii vocant et Diane 

agribunnt: de quo. ejus cognomento L. Giraldus Syntagm. 13. et. 
1. de hiftoria Poetarum. "OpSgie; vero quid ab illo differat Phryni- 

chis Lexicogr. in Atticifmis docet; εἰ Glareanus Ortbrium tue- 

tur, Orzbium vero refcribendum putat J. Hartungus Dec. III. c. x. 

Scbotius.. 

. P..583, X, καὶ xepdnis τῶν. ἑπτὰ, φελείοσιν. ἐχρήσατο.], Non Phry- 
no,. fed/'Timotbeo uno ore omnes,attribuunt. Paufanias in.Laco- 
nicis, lll. xii. p.437. ἐνταῦϑα ἰκρέμασαν Aexidaipónos τὴν. Tapas 
íou τοῦ: Μιλησίου, κιϑάραν, xerranysérrie ὅτι, χορδαῖς ἑπτὰ ταῖς, ἀρχαί-. 
αἷς. ἐφεῦρεν. io. τῇ κεθαρωδίᾳ. τέσσαρας χρρδάς, Ceteram ψώφμσμα ἃ, 
Laredzmoniis contra. Timotheum latum, etiamnum. in Boethii 
Severini de Mufica Comm. legitur, dialecto Dorica, hoc eft, veter. 
Spartanorum lingua, ρ literam loco σ fubftituente, fcriptum, qued 
communi dialecto-editum.a. Libo in hiftoriz. Boetarum ;. cafüi- 
gatins:vero a- Paullo. Leopardo Mifcell. VIII. 14, quod.et nos ex 
Boetbii. codice:perveteri, Bibliothecse 'Toletanas olim contulimus; 





CAn hechiftoria spud Plutarchum εἰ Baáfilius-De leg. Grec, Libris p. 99. 
extet, nefcio. Sed eam narrant Dio — anteGtobwii roti: LN 
ChryfoRomue Jo segno Qi, 3, init, .διριιμδοοιλλίηφ pd. Oxtpr 1227; 


t 





ΣΝ PROCLUM ANNOTATIONES. 437 


“Ἐπειδὴ TucéDioz ὃ Μιλήσιος evagarywópasos οἷς Tis ἡμετέραν “σόλιν τὴν 
«σἀλαιὰν pori ἡτίμαξι, καὶ τὴν διὰ τῶν ἱπτὰ χορδῶν κιϑάρισιν ἀπὸ- 
στρεφόμενος «σολυφωνίαν εἰσάγων λυμαίνεται τὰς ἀκοὰς τῶν νεῶν διὰ τὴς 
«πολυχορδίας" καὶ γὰρ καινότητα τοῦ μέλους ἤνεγκε, καὶ σοικίλην árri 
ἁπλῆς καὶ τεταγμένης ἀμφιέννυται τὴν μολπὴν ἐπὶ χρώματος rune tá: 
(μάγος τὴν τοῦ μέλους δίεσιν ἀντὶ τῆς ἐνάρμονίου “σοιῶν ἀντίστραφον ἀμον- 
Ew “αρακληϑεὶς δὲ καὶ ἐς τὸν ἀγῶνα τῆς Ἐλευσινίας Δήμητρός ἀπρεπῆ 
“Φιεακεδάσατο τὴν τοῦ μύϑου διδαχήν. Τὴν γὰρ Σεμέλης ὠδῖνα οὐκ ἣν 
δικα τοὺς νέσυς διδάσκει (aliter ἰδίδασκε) δεδόχϑαι φαμὶν eel τούτων 
τοὺς βασιλέας καὶ τοὺς ἐφόρους μέμψψασϑαι τὸν Τιμόϑεον, ἐπανακτῶσθαι 
δὲ καὶ τῶν ἔνδικα χορδῶν ἐκταμόντας τὰς «σερυττὰς ᾿δχολειπομένας τὰς 
ἕπτὰ, ὅπως ἕκαστος τὸ τῆς πόλεως βάρος ὁρῶν εὐλαβῶται εἰς τὴν "Están - 
twr ἐπιφέρειν τὶ τῶν μὴ καλῶν ἰϑῶν, Ah ποτε ταράντηται κλέος ὠγώνων. 
Athenzus quoque XIV. p. 636. E. accuf&tum “αἴ "Fimotheum, 
quod veterem "Muficam ldbefaftaret, atque corrumperet; ' quem- 
admodum Plato, et ex illo M. Tullius Legg. H.:1 5. HI. x4 Muff- 
cam mutari vetabat, quod "haec fere mutationem Reip. adferret : 
(ut hodie religionis immiutatio : unde tot "Fragoedis, codes, Re- 
rump. interitus Kc.) Sic enim divinus ille Philofophus «DeRepub. 
IV. p. 447. A. εἶδος “καινὸν μουσικῆς μεταβάλλειν εὐλαβηκίον, ὡς ἐν 
ὅλῳ κινδυνεύοντα. οὐδαμοῦ γὰρ κινοῦνται μουσιζῆς “τόποι ἄνευ «σολιπικῶν 
νόμων τῶν μεγίστων, ὡς φησί τε Δάμων, καὶ ἐγὼ ποεείϑομαι. Οὐὐυιηγηὰς 
Chordas fupervacuas przecidere quidam paratus effet, oftendiffe l'i- 
motheum, ftantem apud tpfos, exiguam Apollinis imaginem ; in 
cujus lyra tot effent lides, et eodem fitu et ordine 'porreóte ; 'ideb- 
que abfolutum, Rurfuüm Athenzus VIII. p. 552. A. Polyidz 
glorianti quod difcipulus ejus Philetas Timotheum canendo vicií- 
fet: Miror, inquit, fi ignoras Tümetbeum νόμον condere ; 'Philetam 
vero ψηφίσματα, lüdens in ambiguo, ut ego quidem accipio. Lex - 
enim,'et νόμος Graecis, et Muficis modulus eft. Desrétum vero. re- 
Ípexit quo damnatus "Timotheus eft. lIbidemque Dithyrambum 
de 'Semele Bacchum  parturiente doeuiffe refert "Timotheum. , 
BScbottus. mE 
P. 383, 2. Τιμάϑεος ὕστερον εἰς τὴν νῦν ἤγαγε τάξιν De Timv- 
theo Suidas feribit, molliorem factam ab illo Muficam; de quo 
etiam legimus in eodem illo Fragrerto Cenforini, auctam ab illo 
citharam fuiffe duobus τῷ παραμέσῳ καὶ τῷ ὑπερβολαίῳ, ut effet 
quatuor Tetrachordorum; quibus terminis in corhmune vocis hu- 
manz .emiflionem et intentionem prifci cireumfcribi notarumt. 
Legimus tamen apud Suidam a Terpandro primum Heptachar- 
Qum inventum, et a Timotheo additam decimam, et undecimam 
chordas; etfi in fragmento quod adjunctum legitur Nicomachi 
"Harmonicis dicitur nona chorda addita a 'Theophrafto quodam 
"Pierita, dectma autem ab fHiftizo Colophorio, at undecima a TTi- 
motheo "Mileio. Apud Bryennium cap. de Tono, p. 5B9. ed. 
Wallis. hic locus exftat de his ex Tone, et Terpandro: ἐπὶ μὲν τοῦ 
φϑόγγου χρῶνται τῷ ὀνόματι oi λέγοντες ἑπτάτονον τὴν Φόρμιγία, καϑάε 
Ε12 


438 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


se Τίρπανδρος καὶ Ἴων. Ὃ μὲν γάρ φησιν, Ἡμεῖς τοι τετράγηρυν ἀπο- 
στέρξαντις ἀοιδὰν, Ἑ πτατόγῳ φόρμιγγι νέους κελαδήσομεν ὕμνους. Ὁ δ΄ 
ἐν δκαχόρὸν λύρᾳ, τὴν δικαβάμονα τάξιν ἴχουσα, Τὰς συμφωνούσας 
ἁρμονίας τριόδους, Πρὶν μίν σ᾽ ἱπττάτονον ψάλλον διὰ τέσσαρα Ὡάντες 
,Ἕλληγες, σπανίαν μοῦσαν ἀεοιράμενοι. Sed de his omnium optime 
Franc. Salinas Salmantice Profeffor, Muficorum Homerus, in fuis 
de Mufica libris. Ex hoc loco illuftremus illum Paficratis i» τῷ α΄ 
τῶν μετὰ τὰ φυσικά. [Ariftot. p. 28, 22. ed. Sylburg ] Εἰ δὲ μὴ 
Φρύνις, Τιμόϑεος οὐκ ἂν ἐγένετο’ Nunncfus. 

P. 383, 4. διϑύραμβος---«“ολὺ ἐγθουσιῶδὲς.)} Ditbyrambus enim in 
Bacchi, JVomo; in Apollinis, ut dixi, honorem decantabatur. Ille 
in furorem agebat, cornuaque, ut Poete loquuntur, addere folet ; 
hic vero Mufs cum praeit, unde et Mu/agetcs; εἰ poeticze artis 
euctor fit, quietus eft; Ille folutus, hic numerofus ; ille audax, 
hic concinnum poema poítulat. Bacchatur in orgiis Dithyram- 

: bus, hinc proverbia, διϑυρρμβοιποιῶν νοῦν ἔχειν ἰλάττονα. Ditbyram- 
bus non eft, fi bibat aquam, aliaque id genus. Vide Suidam, et Z«- 
nobium in Proverb. Οὐδὲν «elc. Διόνυσον, εἴ Strabonem VIII. p. 
$842:552. Heliodor. /Ethiop. II. p. 102, 6. ἐπεισόδιον δὴ τοῦτο 

οὐδέν φασι πρὸς τὸν Διόευσον ἱπεισκυκλῆσας, Character itaque diver- 
fus. Nomos enim, ut et vox fonat, legibus vin(tus εἰ adítrictus, 
folutus contra Dubyrambus et liber; unde et Lycus, Bberque dic- 
tus, et audax, Obfíervavi tamen commutari haec nomina interdum 
folere, et, nifi quid judicans fa]lor, confundi nonnunquam, ut et fu- 

pra monui, et ex Ariftotele cjarum eft. Quaritenim Problem. XIX. 
15. quamobrem omi fine converfionibus a poetis fcriberentur, cum 

alia cantica chororum per converfiones ftrophorum et antiftropho- 

. rum, et Epodi ícriberentur a Lyricis. Subdit, οἱ διϑύραμβοι, iudi 
μεμητικοὶ ἐγένοντο, οὐκ ἔτι ἔχουσιν ἀντιστρόφους, «ρότερον δ᾽ εἶχον. 

Schottus. 

Ibid. 7. xal ἀπλουστέραις δὲ κέχρηται λόξεσιν.) Atqui Dibyranhi 
verba funt nodofa, compofita, tumentia, et ut Flaccus alibi, /z/gui- 
pedalia: vel, ut Greci literatores vocant, φσολύπλοκφι λόγοι. δὶς 
enim in Poetica Ariftoteles, τῶν δὲ ὀνομάτων τᾷ μὲν διπλᾶ μάλιστα 
ἁρμόττει Toig διϑυράμβοις. Et Rhet, III. 9g. τὴν δὲ λέξιν ἀνάγκη εἶναι 
ἢ εἰρομένην καὶ τῷ συγδίσμῳ μίαν, ὡσαιερ οἱ ἐν τοῖς διϑυράμβοις asape- 
^ei, Hinc et Ditbyrambica oratio, pro obfcura, PJatoni in. Phaedro 
P. 341. D. Ἐὰν ἄρα “ολλάκις γυμφόληπτος φροϊόντος τοῦ λόγου γένν» 
μαι, μὴ ϑαυμάσης" τὰ γὺῦν γὰρ οὐκέτι πόῤῥω διϑυράμβων φϑέγγομαι. 
De quibus et criticus Dionyf. Halic. Epi. ad Cn. Pompeium 
cujus verba initio retuli, Plutarchus quoque in vitis Sophiftarum 
Tape Διϑυραμβῶδος dixit pro tugentig et grandia dicere. — Certe talia 
mihi Nonni Panopolitani Διογυσιακὰ, et forte Dionyf. Βασσαρικὰ 
a Stephano lib. de urbibus aliifque laudata, et Lycophronis Caf- 
fandra effe videntur: licet Epico non Melico carmine confcripta: 
. pdeo Dithyrambicorum, hoc eft, compofitorum verborum plena 
funt omnia, ut egre reddi Latine queant; cum Grecj Romanis, 





IN PROCLUM ANNOTATIONES. 450 


eompofitorum in vocibus felicitate longe antecellant. "Talia et: 
ida fortaffe apud Latinos in elegantifiimo illo Catulli GaMismbo 
in Cybelen, a Csefare Sealigero valde probata, bederiperer, bederi- 
fuge: et ubi cerva. [yloicultriz, ubi aper. nemorivagus. Quodque 
ejufdem, ex Vere, citat Fl. Sofipater IV. p. 2348. Concitum tetuli 
gradum ; pro tuli, aliaque fexcenta. Nec compofitis tantum vo- 
cibus, fed et audacter traductis utebantur Dithyrambici. Hoc adeo 
verum effe didici ex Euftathio in illam Il. B. auream γνώμην. Οὐ 
Xe? «σαννύχιον εὐδεῖν βουληφόρον ἄνδρα " Qa λαοί τ΄ ἐπιτετράφαται, xal 
τόσσα μέμηλεν. Sic enim do&iffimus ille interpres. Ἰστέον δ᾽ ὅτι 
«ἄντως εὐρυκρείων ᾧ λαοὶ ἱπιτετράφαται, καὶ ὅτι δοκεῖ εὐλόγως σαρὰ 
Λάκωσι Ζεὺς Αγαμέμνων ἐπιϑετικῶς εἶναι, ὡς ὃ Λυκόφρων λαλεῖ. "Aya- 
μέμνων τε γὰρ εὐρυκρείων, καὶ Ζεὺς εὐρυμέϑων. Ei δὴ ταυτὸν εὐρυκρείων 
καὶ εὐρυμέϑων, λέγοιτ᾽ ἂν διὰ τοῦτο διϑυραμβικώτερον, καὶ ᾿Αγαμέμνων 
Ζεὺς, καϑότι καὶ εὐρυκρείων. : ) 
Libet nunc et Horatium Flaccum in partes vocare, quo nemo 
elarius de Dithyrambis inter Latinos fcripfit (Grzccos enim femper 
excipio, in omni re diligentiores-accuratiorefque) idque eo liben- 
tius, quod hanc Odam IV. 2. quse de Pindari eft Dithyramborum 
principis laudibus, nemo fatis diligenter, quem quidem viderim, 
explanarit, Venufinus vero Pindarus fic de Dircao Vate, Thebis 
nato, quod et Bacchi natale folum Poetze fingunt: Fzrvet, immen- 
Jufque ruit profundo. Pindarus ore, Laurea. donandus Apollinari, Seu 
per audaces nova ditbyrambos Verba devoloit, numerique fertur Lege 
Jolutis. Quo loco perinde fudant interpretes hodie, ut qui Olympia 
certabant, vel δὰ Eurotam fluvium Laconum exercebantur; quafi 
hic crucem pofteris fixiffe Pocta videatur. Hugolinus Maitellius, 
Etrufcus, fingulari edito libro, τὸ audaces ad διανοίας, quie materia 
fit: nova verba, ad λέξεως quie inftrumentum ; stumeros lege folutos, 
ad ῥύϑμου xal μέτρου methodum refert: qus tria fere in omni 
fcriptionis genere cenfiderari folent ; nam et idem Horatius in 
A. P. Verbaque prarviam rem non invita fequentur. Sed non fequor; 
neque enim audaces, verba et numeri, ita opponuntur, ut tua illa 
ϑιάνοια, λέβεις, xal μέτρον, quod poftulat illa ἑρμηνεία. Non me fu- 
git .J. Scaligerum, P. Victorium, et F. Robortellum, bone Deus, 
quos et quantos viros, audaciam dithyramborum aliter interpre- 
tari. llli ad numerorum incertum modulum, libertatemque car- 
minis referunt : hic vero ad verborum novationem traduxit; qua 
duo a Flacco mox fubjici quis non videt? Acro vetus interpres 
- «à audaces dupliciter videtur explicaffe, aut quia vehementiores ce- 
teris rhythmis, aut propter verborum innovationem. — Pó(teriorem 
explanationem fecutum video Robortellum. Porphyrio ad fcrip- 
tum Pindari refert, quo raptus multum fibi permifit, et aufus hoc 
genere metri novas hiftorias canere; de qua Porphyrionis explica- 
tione nihil poffum exiftimare, quando Pindarici dithyrambi perie- 
runt. Acronis utraque et illa Scaligeri, et Vi&torii confentiunt 
natures dithyramborum, quam quidem ex veterum fcriptis nofcere 
datum eft, . Sequor itaque aut Priorem Acronis, aut pofteriorem 
Y:4 


440 IN -PROGLUM :ANNOTATIONES.- 


cepulatam cum jilla, Scaligeri ; ut aqdaas quidem dicaptur,et quod, 
fint καινοτόμο;» ct quod exleges εἰ ἀδέμοστοι. Utrumque. oni. 
magna audacis argumentum.. [ta non erunt tria ἀνρίϑεας, ut: 
voluit Martellius ; quod nec verba Horatii prz fe ferunt; íed.duo. 
pofteriora, quod eft apud ognes.Graecos, Latinofque (fcriptores fre-- 
quentiffimum, erunt igs£ny6cu;.prioris, Atque utinam aon ἰῇ re- 
liqua oda parte explanapda eum fugiffet ratio.  Subjicit euim, 
quoniam lLyriez, inquit, pozos. feris eff laudatio ; quatuer lauda-. 
tionum formae totidem verfibus.proponuntur a Flacco. Sed o fdli-. 
cem illum, qui potuerit σὰ “πολλὰ εἰς ἕν. συγουϑραίζειν. — Fortupatos. 
enim cos judicat apud Platonem Socrates, qui, hac facultate. yale-. 
rent. Ceníetne.tot tamque varios Odarum Horatii judices καὶ ἀκ». 
«ραφὰς, πρὸς μίαν φύσιν pertinere? Quid. autem. commune ga; - 
“«αραινετικοῖς cum) Encomiaíticis? Ilhs monermus, ut plerumque 
Anacreon et Horatius τὰ ᾿Επικούρεια : his Jaudamus. At commune 
utriufque τὸ «είϑειν efle dicit. ᾿Αλλὰ yi “σείϑειν αἱ Gnie, non Poe- 
tice, fed Rhetoric ; quem cum adhibet Poeta, Rhetoris pería- 
nam induit. Ἡ διάνοιᾳ γὰρ σὴς ποιητικῆς ex Rhetorum fontibus pe- 
tenda, ut jn Paeticis docvit Ariftoteles, Philofophorum prope Deus. 
Quid przterea commune his duobus generibus eum aliis Odis ?- 
ut cim quinta et 13. lib. 1. ut ceteras mittam, qua longifime ab. 
utroque genere abhorrent. | Affentior itaque iis, qui bunc. Lyric 
finem proponunt, animos hominum, qui haec Jegesint, audierintee, 
exhilarare, et levare gravitate ila heroica, aíperitate lambiga, et 
Comica, et acerbitate fenfus "'ragica, atque Elegiaca; ut ad Ma-- 
fice finem, cum qua arGüfimum ili vinclum intetcedit, quam. 
proxime accedat. Nam in Epicwlüs et Tbrenis, quos canit: dum 
vires, animumque morefque Aureos educit in. qfira, nigroque dmoidat 
Orc. Qui necelitudime aliqua defunctos attingunt, imgoenfum 
quantum in ea etiam doloris acerbitate &on íolum.mitigantur, νὸν 
rpm etiam quodammodo geftiunt et exfiliunt. . Sed de fine fatis 
fuperque. Ad formes Lyricwe veniamus, quas quatübr efle cr 
Horatii locis elicere copabor. "Vel enin Dithyrgmbieis verla 
homines in Dionyfiacis et Orgii$ divino numine pleni, quafi 4a 
eaa rapiebantur; ye] Dii, Deorgin filii rages laudabantut, pt 
ad imitationem alii zrgperentur; vel res preeclare geflze virtuteique. 
hoc carmine celebrabantur, vel denique ut.fidus amor ab oblivio- 
njs injuria vindicetur, &udiofe dant operam.. In his fere omms 
Lyricorum opera confumitur, Sic itaque Ponta : Su Deas, tegefe 
que canit Deorum. Sagguigem. tSc, Quot etiam Lyvicoruo argu: 
menta 4. idem in Epiftola ad Pifones complexus efl; Mwu/a «ded. 
idibus Divos, puerofgue. Deosusg, Et, pugilem. sictorem, et, eguum tere 
amine primum, Et jusunum curas, et libera vina.refesre. — Non enim 
evincit Martellius, nec mihi perfuadet.; fartafft .nec.plijs osuditia- 
ribus. Neque enim dyo illi ]oci, quos inter {6 ogmpanit, quaf 
gemini fint, eàdem volant. Horatius certe ia. Odis, ut arfihi quiz 
dem videtur, npn eft τρχνμρός : neg ab illa exdpnétandum, mt- ὠκριτ' 
βίστατρ᾽ genera Lyricorum (quae iponíis αιρδημφισεόξη cfi, αἱ Jor: 











IN PROCLUM ANNOTATIONES. 441 


φόρους ἔχει τρμὰς, mt. vere nofter ait Proclus) difnguat et partia- 
tur. Satis eft illi in ea Oda aliquot genera reaeufeze eorum, quee 
Pindarus fuis hymnis profecuturus erat. Hoc fi fpectaffet Hugo» 
linue, non in eos fe errorum laqueos induiífet, dum nimis Metho- 
dicus effe vult. Facit enim tertium genus Lyricz, rz5 freclare 
geflas canere. An excidit illi vetus illud Rhetorum preeceptum; 
iq incuntbulis etiam artis bene dicendi decantatum, ai πράξεις xv- 
ριώφαπον κεβάλαιον τῶν ῥγκωμόων ; qui igitur hoc genus audet a pri- 
mo et íeonnde íejungere? partem κυριωτάτην toti detrahere? Abi; 
exime cor, aut cerebrum homini, qua fpes reliqua erit? Illud au- 
tem ex Ep. ad Piíones —— ἡ libera viua referre, quod eft plane 
&nacreontium, ubi legitur in oda illa de Pindaro? Sed reprimar 
me ; nec enim illi Procli Chreorathiam legere contigit; cujue 
divifiogem qui legerit, ng ille. ἀκριβεστέραν non admodum requi- 
ret. Omnis enim poefis lyrion aut ad Dess, aut ad bomines, aut ad 
uiro/que denique pertinet ; nam quartum idem rejicit, Horam ge: 
nerum forma funt mujte, quarum aliquot ab Horatio, plures a 
Proclo noftro zeceníentur. — Scbottus. . 

P. 385, 7. ὡπλουστέραις κέχρητφι This λέξεσι. } .At Ariftoteles πὶ 

Poeticis σὰ μὲν ὡσλᾷ μάλιστα ἀρριόττει τοῖς διϑυράμβοις. Ἐπ Rhet. 
"Ill. 3. χρησιμώτατον ἢ διπλῆ λέξις τοῖς διϑυραμβοποιοῖς, et addita 
ratione. ldem, Schol. Ariüoph. Nub. 334. et Pac. 829. et alii. 
Hane ego difficultatem ὥς explico ex loco illo Ariftotclis Rhet. 1H. 
9g. ut feíquipedalia illa nomina, quibue utebantur Dithyrambici, 
dicantur ὡνλούστιρα, quia minge εὐσύνϑεγα nec tam facilis et pro- 
clivis eorum eonpofitio atque a/ferec, quam vulgarium. In No- 
ynis νοῦ δυυλασίφῃ λέξεις, led. εὐσύγϑετοι. Si exítarent Dithyramhi 
et Nomi, illuftrius ifta eeruerentur. In Ditbyrarabo illo Pindari 
(X. IH. p. 672, qui legitor apud. Dionyf. Halicarn. 1» τῷ «πρὶ 
συνθέσεῳ; (p. 180, ed, Upton.), duo illa nomina jun&a- izeidgíés- 
9w», €t ἑλικάμαυκα. Sed illis duriora etiam et horridiora depre- 
henduntur, ut illud σγρεστφίγλρν Philoxeni. Nunnefus. 

Jbid. 8. ὃ δὲ Νόμος τοὐνωντίον διὰ τῶν... Avsfras.]. (Qnid Bet 
affirmare non poffum, fortaffe 594».  Suntenim τὰ 59» amíbere Ὁ 
wel; má9sos: et de Dithyrambo, quem comparat cum Hymno No- 
snico, dixerat εἰς τὰ σάϑη κατασκευαζόμενος. — INunnfius. 

Ybid. 10. xai τοῖς ῥυϑμοῖς.Ἶ Dienyf. Halícatn. eripi συνϑ, ὄνομ. 
ed. "Upt. P. 56. oi δὲ διϑυραμβοοιοὶ καὶ τοὺς τρόπους μετέβαλλον, 
Δωρίους πε καὶ Φρυγίους καὶ Λυδίους ἦν τῷ ἄσματι “ποιοῦντες, καὶ τὰς 
μύλωδίας ἐξήλλαττον, τότε μὲν ἐναρμονίους «σοιοῦντες, τότε δὲ χρωμουνν» 
«ale, τότε καὶ ϑιατόνους, καὶ τοῖς βῥυδμοῖς κατὰ πολλὴν ἄδειαν ἐνεξουσιώ» 
ἄοντες διέτίλουν. Ariftoteles vero Polit, VIII. 7. Phrygia, non 2. 
γίσα indigere harmonia dithyrambos ait; Phrygius enim :modus 
«chemens appellatur, et violentus à Luciano, hominem eoncjtat, ét 
in furorem accendit. "Hine et materia petita ἃ Declamatoribus 
apud Fabium Quin&ilianum I. xo. lege et de Pythagora cum 
modis Muficis mutante fimul etam animi rperturbationes, quae 


442 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


«.«ἄϑη Grseci vocant, apud Plutarchum, Boethium, et Martianum 
Capellam ; ut et Ifchiadicis mederi tibiarum cantum apud Agel- 
lium N. A. IV. 13. Scbottus. 

P. 385, 12. τὸν Φρύγιον xal Ὑποφρύγιον ἁρμόξεται.Ἶ Malim. τῷ 
Φρυγίῳ xal Ὑποφρυγίῳ. De his modis Lucianus in Harmonide 
T. I. p. 851. τῆς ἁρμονίας ἱκάστης διαφυλάττειν τὸ ἴδιον᾽ τῆς Φρυγίον 
qb ἔνϑεον, τῆς Λυδίου τὸ βακχικὸν, τῆς Δωρίον τὸ σεμνὸν, τῆς Ἰωνικῆς τὸ 
γλαφυρόν. Ἐχ quo, ut pleraque fabulz Milefiz,, eft mutuatus Ap- 
puleius Madaurehfis, Florid. p. 542. ed. Elmenhorft. Tibicen qui- 
dam fuit Antigenidas omnis vocule melleus modulator, et. idem. omni 
modi peritus modifícator, feu tu «velles AEolion fimplex, feu lafium «a- 
vium, feu. Lydium querulum, feu Phrygium. religiofum, feu. Doricum 
bellicofum. De quo tibicine etiam Cicero in Bruto, Plinius XVI. 
56. Valerius Max. VII. 7. Agellius XV. 17. Plura Plutarchus 
Comment, de Mufica, et Boethius, Muficie item "Theoreticze prin- 
ceps, Franc. Salinas Burgenfis, caecus ab o&tavo setatis anno, IV. 
1. et 13. de Mufica Latine et eleganter confcripta; poft Arifto- 
xeni, Ptolemsi, et in ejus Harmonica Perphyrii comm. Manuelis 
Bryennii, et Ariftidis Quinliliani libros ἃ ρμονικῶν; quos ego auc- 
tores Greece in. Bibliothecis Italis et Hifpanis adhuc latentes vi- 
dere memini.  Scbottus. ΕΣ 

Ibid. τὸν Φρύγιον. Libet, priuíquam manum de tabula tollam, 
JEliani loco obfcuro lucem, qua poffum, adferre ex conjectura. 
Interpretes enim, Venetum et Germanum, rem acu non tetigiíls 
video: adfcribam autem eo libentius Grece, ut prudens fer, 
quantum fit fidei adhibendum alienis veronibus, intelligat, dum 
poffit fine cortice, quod aiunt, nare, et fuis, non alienis, ut caci, 
oculis cernere verum, Sic enim ille V. H. XIII. a1. Ὅτι i» Κι- 
λαιναῖς τῇ δορᾷ ToU Φρυγὸς ἰὰν προσαυλῇ τις τὴν ἁρμονίαν τὴν Φρύγιον 
ἢ δορὰ κινεῖται, ἐὰν δὲ εἰς ᾿Απόλλωνα, ἀτρεμεῖ καὶ ἔοικε κωφῇ. Vultcius, 
Germanus, fic reddidit ; 8 4poilini, el ad Apollinem, quieta, muta- 
que videtur pellis. Jac. Laureus, Venetus: quafi qui ad Apollinis f- 
mulacbrum concinit Pbrygium modum, immobilis fit et muta. Reperit 
autem Marfyas Phryx Phrygios modos Muficze, geminafque ti- 
bias, ut Lydios Amphion, et Doricos Thamyras "Thrax : auctor 
Plinius VII. 56. Refpexit vero /Ilianus, nifi fallor, ad Marfya 
Phrygis pellem, qua illum Apollo cantando vi&or excoriavit: 
Ovid. Met. VI. et Appuleius init. Floridorum. Ille itaque Apol. 
linis delubrum, hic fímulacbrum animo concepit; ego vero, pac 

illorum, Muficos modos comparari exiftimo; Phrygium nimirum, 
et quo Pzana Apollini accinebant ; eftque de ἀγτιπκαϑίᾳ fermo; 
qua et aquilarum  plumse avulíse, ceterarum avium pennas confu- 
munt: et tympana ex pelle ovina, ad corii lupini conticefcunt. 
Variis autem modis Paanza εἰ Dubyrambum accini folere, unus 
Plutarchus docebit epi τοῦ EI τοῦ ἐν Δελφοῖς, p. 389.5 ἄδουσι τῷ 





h NB. Latina tantum dederat Schottus. 








IN PROCLUM ANNOTATIONES. 445 


μὲν Διϑυραμβικὰ μέλη eraS2» μιστὰ καὶ μεταβολῆς, αλάνην τινὰ καὶ 
διαφόρησιν ἐχούσης, Μιξοβόαν yàey Αἰσχόλος φησὶ, φεέπει Διϑύραμβον 
ὁμαρτεῖν Σύγκοινον Διονύσῳ" τῷ δὲ σαιᾶνα τεταγμένην καὶ σώφρονω 
μοῦσαν, ἀγήρω τε τοῦτον ἀεὶ καὶ νέον, ἐκεῖνον δὲ φολυειδὴ καὶ “σολύμορ- 
Φο» ἐν γραφαῖς καὶ πλάσμασι δημιουργοῦσι' καὶ ὅλως τῷ μὲν ὁμοιότητα 
καὶ τάξιν καὶ σπουδὴν ἄκρατον, τῷ δὲ μεμιίμένην τινὰ παιδίᾳ καὶ ὕβρει, 
καὶ e'wovdg, καὶ μανίᾳ «οροσφέροντις ἀνωμαλίαν, Ἐὔιον ὀρσιγυναῖκα Διό- 
sumo» μαινομέναις συνϑέοντα τιϑήναις ἀνακαλοῦσιν, οὐ φαύλως ἑκωτέραις 
μεταβολῆς τὸ οἰκεῖον λαμβάνοντες x. T. Δ. Sed emerfimus jam tan- 
. dem ex hoc pelago dithyrambico, et fcopulos enatavimus; in quo 
hic fortaffe confecuti, fecuti faltem fumus, ut rem a nemine trac- 
tatam, explicaremus in Proclo: (que nemo de hac ipfa re, aut 
copiofius, aut apertius) vel fuppeditaremus ea, quae alii majori 
otio, et librorum copia abundantes, augere facile queant, et quafi 
calamiftris inurere. — Scboitus. 

P. 383, 12. In Dithyrambo, modis Phrygio et Hypophrygio 
canebatur, quos vulgo Mufici tonum tertium et quartum vocant. 
: Ariftoteles Problem. XIX, 49. ἦϑος δ᾽ ἔχεν ἡ μὲν ὑποφρυγιστὶ πρακ- 
τικόν, διὸ καὶ ἐν τῷ Τηρυόνῃ ἢ ἴξοδυς καὶ ἡ ἐξόπλισις ἐν ταύτῃ σεκοίη- 
ται. Ex his percipitur quam aptus effet modus Hypophrygius 
Dithyrambo, cum et Dithyrambus ut ἐνόπλισις illa qua in. fabula 
: inducebatur, πρακτικὸς eflet. Nam de Phrygio diferte idem Arif- 
: toteles Polit. VIII. extr. ὁ Διϑύραμβος ὁμολογουμένως εἶναι δοκεῖ Φρύ- 
γιον, quod et teftimonio doctorum cjus artis confirmatur, et Phi- 
loxeni Dithyrambici, qui cum tentaffet Ditbyrambos modo Dorio, 
poftea, ve ipfa do&tus, in Phrygium, Dithyrambo maxime congru- 
: entem mutavit: quin et Phrygium modum ὀργιαστικὸν καὶ «αϑη- 
- φικὸν ες docet Ariftoteles eodem libro. kic locus me admonet 
obiter, quam turpiter peccatum fit in Poeticis Ariftotelis ab ejus 
explanatoribus, quo loco docet hoc differre Nomos a Dithyrambis, 
quod illis perfonas graves, his leves imitarentur ; citatque teftes 
Philoxenum et Timotheum in Cyclope et Perfis. Recte vero, ne 
- otio abutar aliorum erratis commemorandis, Nam Timotheus, ut 
auctor Nomorum, aperte hic et alibi citatur. Perías autem illius 
normninatim laudat Plutarchus in Philopeemene p. 362. C. et Sui- 
das, qui eum Nomon ait infcriptum fuiffe Πέρσαι 5 Νφύπλιον. 
Qiuod autem argumentum Perfarum grave effet declarant 'Tragee- 
diz a Phrynicho, JEfchylo, et aliis Tragicis eo nomine infcriptee, 
Nam de Philoxeno quod Dithyrambicus fuerit lippis notum. In- 
duxerat autem ille in fabula Galatea Cyclopem ut paftorem bar- 
dum et ftupidum, qui fuo gregi precineret, Videndus Ariftopha- 
nis interpres in Pluto; quin et Zenobius in Paramiis adagio οἷν 
μ᾽ ὃ δαίμων τίρατι συγκαϑεῖρξεν fabulam nomine Cyclopis attribuit 
. Philoxeno, atque locum illius laudat. Ludovicus Caftelvetrius, 
Italicus Ariftotelis interpres, nefcio qua confidentia locum totum 
. immutavit, quo invexit ᾿Αργᾶν quendam, μοχϑηρῶν ἀσμάτων poe- 
fam ut ait Athenaeus, contra fidem omnium codicum. Ceteri mo- 


1444 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


wdeftiorea, licet b:reat illis aqua. — Hac ego; et alia multa Jueri- 
fici hoc ἀποσικασματίψ τοῦ ᾿ρόκλου. Revertamur ad modos, quibos 
«ue fabule fiebant. Nunnefas. ! 

. P.383, 13. ὁ Νόμος δὲ τῷ συστήματι τῷ τῶν κιϑαρῳδῶν Avlia. 
Donatus erudite in Prologo ad Adelphos: Modwata 2f tibiis dex- 
uris, id efl Lydiis, ab feriam grawitatem qua fere in omnibus Comadus 
-wiitur bic Posta : feeps tanen mulatis per fcenam modis &$c,.— Nibil 
ergo aptius Nomis, id eft, gravi poemati modo Lydio ; quamvis 
hic modus, fi intentionem foni fpe&es, acutior eft Phrygio et Do- 
' rio, ut Mufici docent, ac propterea fortaffe vifus quibufdam levior. 
Sed de his Mufici difceptent. lllud tamen moleftam Arifioct. 
"Proul. XTX. 48. τὴν ὑποδωριστὶ ἁρμονίαν ait convenientifhmam effe 
citharis ; de quo viderint et Mufici. In Politicis certe Dovium et 
Lydium modos eidem ufui accommodat, fcilicet 7» σαϊδείᾳ và 
νεωτέρων, cum Dorius στασιμώτατος fit, et mediocritatem quaudum 
'Xobtineat, atque ad morts viriles fit vehementer aptus. Lydius vero 
κόσμον τε xai παιδείαν ἔχῃ. OCtavus autem. hymnus Bemeorum 
3Bindari dicitur ab interprete editus modo Lydio. Nunc ad eli 
-qua.  Nunnefus. : 

Ibid. καὶ everópani.] Retinui wocem Graecam, quamvis .no 
ignorem Boethium con/fitutionem teddidifle ; eft enim artis vocebu- 
Anim, ἃ | Latinis, ut pleraque alia, retentum. — Atque utinam id ge- 
mts plurima, ut in Geographicis, vocabula reliquiffent Graece, pe- 
táus quam inepte convería venditaffent, Sed venit in mentem, et 
Photio eidem opem ferre, qui interpretis vitio, quantum conjicib, 
anale acceptus eft, in Synopfi feptem Conciliorum generalium, ubi 
Aegitur initio Hefus Cordube Epifcopus : Nicenz enim primse Sy- 
"odo interfuit.. Vulgo male legitur, Pjus Cordumbres Foifzopus. 
Innwmera id genus in mundo funt; fed Photio debui hanc ope- 
78m.  Écboitus. 

Ibid. 15. καὶ i» τοῖς τάποις. Ormnino legendum i» τοῖς πόφοις, 
-inwerfo ordine literarum; qui error etiam manavit in ea quee infra 
leguntur, ἤδιτο ersp). τοὺς τόπους, — Reftituendum πσοτοὺς, ut ex om- 
ibus fcriptoribus hujas argumenti liquet. — Nuenefius. 

Ibid. 16. ὁ δὲ Νόμος δοκεῖ μὲν ἀπὸ τοῦ Παιᾶνος ῥνῆνοιι. ] 'Quid mi- 
fum, eum uterque Apollini potiffimum fuerit confecratus ; quam- 
quam et Pani Nomos atttibutos, et Dianz Pzanas legimus. Sed 
"Pan paftor item et magifter Apollinis; Diana vero foror.  Nux- 
Tiéfius. 

P. 5384, 3. ᾿Αδωνΐδια. De Afdonide Neneris amafio Eidyllium eft 
"Theocriti XV. quod infcribitur ᾿Αδωνια ζοῦσαι.  Rurfum legitur ex 
xxx. Eid. in mortem ejufdem, Anacreontico carmine, — Meminit 
et xix. Eid. in Epitaphtio Bionis, qaod Mofcho verius attribuitur, 

.quam 'T'heocrito: item xxiv. Hanc et inter lactucas collocalle 
Adonim refert Athenzus IT, p. 69. D. qüod de Phaone tamen 
cLefbio /£lianus prodidit V. 1. XII. 18. qua de re et. Andr. Al- 
vrati I. C. de&tiW, emblema elegans cireuwifertur, Fulgentius 





IN- PROCEUM- ANNOTA'TIONES.. 446. 


Mythel; LÍ. Sew ob σάνε ἀφο portio. falulgntwr; 
Jive Mari aeloypum. | Sic. cnim Nonnus Panopolita Dionyf ac. 
XLI. 206. canit* nDàe:. pir ἀμφιλίλιξε γεγηθόται κύκλον ὀπυσαῖς | 
Πᾶϑιν ὁμοῦ, μούνην: δὲ συῶν οὐκ ἤϑελο λούσσειν Ties, att μάντις» 
imi συὸς εἰκόνι. μορφῆς " Ap καρχωρόϑδων. ϑανωτηφόρον ἴον ἑάώλλων. Ζηλο- 
pare ἤμελλιν ᾿Αδωγίδε «σότμον ὑφαίνειν. Quibus etiam lucem attulit 
dotiffimus. Politianus Mifcell. eap. xi. Ex(tat Rome marmorea 
infpe&tio, in sedibus ΟἹ, V. Tiberii. Cevali, in qus fculptus Ado- 
nis, recens ab apro vulneratus: et minifter prope aftans cum Spori- 
gis, qua adinote vel fanguinem: fiftat, vel: femur deturgeat,. ut et. 
Tom, I. Annal Eccef. Barow. Card. adnotavit, et. noe: pluri- . 
bus de Adomidiis.apud Ezechiel. obfervatiprrum: facraeum libris. 
Ssbottus. 

P; 384, 5. Luguhrem hunc hymnum fuiffe ex prifcis cosjici-- 
mus. De Adonidio autenr carmine Metsici multa, quod oonftat , 
Daótylo, et .Spondeo, et. concurrit. cum: Choriambico monometro 
hyperewtulefto, Nunnefius, 

| δ. ἥδετο δ᾽ ὁ ᾿Ιόβαεχος £.]- Libero Patri. multa genera care 
mmmum* attributa a Metricis, ut comma ex tribus. 'Trochzis, Cho- 
riembicunr ex Bacohiie, item.ex Falimbacchiis, Nummus . 

Ibid. 6. “πολλῷ φειάγματι.) Leg. omnino ᾧ υώγματι. Natum 
mendum, ut innumera alia in Gres Latinifque auctoribus, ex. 
depravata pronunciandi confuetudine, qua » et ε et. v eodem fono: 
male.efferuntut. Erat autem hic geftns Bacchantium in Diony- 
fiacis,. et. Orgiis, anhelitu quodam rapi, caput. JaCtare, et comam. 
rotare,. lo, Jo, ingeminando ; quod vel ipía bacchantis voce fignifi» 
cari notum:eít, plenaque omnis antiquitaa — Selottus. 

Ibid. 7. ὑπόρχημα, δέ. Saltationis. varia genera Lucianus περ). 
ὀρχήσεις enumerat, et Pollnx. In his Cafforien numerat Pindarus,. 
[ Pyth. IL. 127. ubi v. Schol;] carminis genus ὑπορχηματικὸν, rhyth- 
rno /Eolico conditum ; a Caftore et. Polluce fic appellatum, qui et. 
ipfi. faltarunt, ut et pugiles fuerunt.. Minerve attribuit Epichar- 
mus, qua armata precinuerit, Caftoriumque cecinerit; unde et. 
Lacones.in bello tibiis ufi putabantur. Pindari.autem aliquot id. 
genus carmina, qua faltando in choreis canerentur, citant ejus in». 
terpretes fimul et.Ariftophanis,. item.Erotianus. —Legendus J. C. 
Scaliger. Poet. I. 47. poft Athengum XIV. p. 629. íq. Sebottus, 

Ibidi De his Lucianus. ἐν τῷ envi. ὀρχάσεων. Ex Ionicis à ma- 
jori hyperchematicnm (fic enim lego-apud Marium: Vi&ctorinum 

in Didafcalicis.p. 2539. non ὑπερχρωματικὸν) et quartus. Peeon yz. 
porcliematicus appellatus a Metricis. — Nusnefius. 

]bid..10. Kovpnré,.] De Curetibus, feu 'Corybantibus, et. Cres 
tenfibus, a quibus Jupiter nutritus dicitur in fabulis Poetarum, 
multa Strabo lib. X. p. 71322678. feqq. Pyrrhicliiam faltationem 





€ Vide Bentleium ad Horatii Serm. 1. iii 7, 


446 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


ἐνοπκκλίην, hoe eft, armatam reperifle : ἐνθουσιασμὸν quoque, et'ritus 
ceremoniarum. ἴδε bis et Diodorus Siculus V. 65. T. 1. p. 382. 
et Plinius VII. 56. ἐνοκλίην a Pyrrhica diftinguere videtur; Salta- 
tionem, inquit, armatam Curetes docuere; Pyrrbicben Pyrrbus ; ut et 
doCtiffimus Budseus in Pandect, annotavit. Lege et J. Dalecham- 
pii in Plinium annot. VII. 56. et Pindari interpretem Pyth. II. 


1237. Oppianus Cyneg. ΠῚ]. inít. in leones converíos a Satumo Ca- - 


retas, Jovis altores, fabulatour, repegnantibus reliquis. poetis, Ele- 

nter vero Dionyfius Halic. VII. extr. σκεναὶ, δὲ τῶν ὀρχηστῶν 

αν χιτῖννες Φοινΐκοοι, σσνδεσι χαλκέοις ἐσφιγμένοιν, xai λογχαὶ βρα» 
χύτεραι τῶν μιτρίων' τοῖς δ᾽ ἀνδράσι καὶ κράνη χάλκεα, λόφοις imwi- 
μος κεκοσμημένα καὶ «rrigoig. Ἡγεῖτο δὲ καϑ᾿ ἕκαστον χορὸν εἷς ἀνὰ, 
ὃς ἐνεδίϑου τοῖς ἄλλοις τὰ τῆς ὀρχήσεως σχήματα «ρῶτος, εἰδοφορῶν Ἰὰς 
“σολεμικὼς καὶ συντόνους κινόσεις ἐν TO; προκιλενσματικοῖς ὡς τὰ πολλὰ 

υμα;, ἐν ὅπλοις ὕρχησυς ἢ καλουμένη Πυῤῥίχη, εἴτ᾽ ᾿Αϑηνᾶς πρώτης ἐπὶ 
Τιτάνων ἀφανισμῷ χορεύειν καὶ ὀρχεῖσθαι σὺν ὅπλοις τἀπινίκια ὑπὸ 
χαρᾶς ἀρξαμένης, εἴτε σαλαΐτερον ἔτι ἹΚουρήτων αὐτὴν καταστησαμέ- 


ζοθμοῖς. Ἑλληνικὸν δ᾽ ἄρα καὶ τοῦτο ἦν ἐν τοῖς πάνυ “αλαιὸν imiri-- 


νων; ὅτε τὸν Δία τιϑηνούμενον ϑέλγοιν ἐβούλοντο κτύπῳ τε ὅπλων, καὶ κι΄ 


νήσει μελῶν, καὶ ῥυϑμῶ, κωδάπερ ὃ μῦϑος ἔχοι. Δηλοῖ δὲ καὶ τούτον 
τὴν ἀρχοιότητα, ὡς ἰπιχνρίου τοῖς “Ἕλλησιν, Ὅμηρος Φολλεχῇ μὲν καὶ 
ἄλλη, μάλιστα δ᾽ ἐν ἀσπίδος κωτασκευη, ἣν ᾿Αχιλλεῖ δωρήσασϑαί φησιν 
Ἥφαιστον. — Schottus. 

P. 384, το. Nota haec ex aliis. Ab his Pon tertius Curetici 
nomen reperit apud Metricos. Quare et hic aptus effet huic ge- 
neri hymüorum, ut et fecundus qui et Creticus vocatus, et Creti- 
cus ipfe his par, cum et ὑπορχήματα ipfa Κρητικὰ dicta fuerint, ut 
obfervaverat Sofibius [apud Schol. Pindari Pyth. II. 127.] et ὕπορ- 
χήματα canebantur Cretico, ait Marius ViCtorinus. Nusnefus. 


- Ibid. 11. Πυῤῥιχήν,. De Saltationibus Pyrrhichis Euftathius 
ad Homerum non femel, et Athenzus XIV. ad Cretenfes refert. 
- Κρητικὰ vocat Homerus et ad Merionem. refert, qui Cretenfis 
erat. Meminit et Herodianus H. Aug. IV. c. 5. ubi de Imperato- 
rum ἀποϑεώσει. Callimachus H. in Jovem, 52. et ibi Germanus 
interpres, Lucret. II. 629. de Curetibus. Strabo X. p. 680—716. 
Solinus cap. xvir. Appuleius Metam. X. p.253. ed. Elmen- 
horft. Tacitus Annal. XI. 31. et German. 24. Suetonius Caf. 
39. Xiphilinus. Polydor. Virgil. de Invent. II. x3.  Leoni- 
cus V. H. 1. 87. Eraímus Adag. Hieron. Mercurialis de 
Arte Gymnaft. Phrynichus poeta Πυῤῥιχισταῖς edita tragoedia, 
adeo placuiffe legitur, ut ab Athenienfibus belli dux, ut et Tyr- 
teus vates alius fit delectus; auctor /Elianus V. H. III. 8. Idem 





* NB. Schottus exhibuerat verfio- 1 Vide fupra ad Schol. Hephaft. 


. , mem Latinam Gelenii. Mihi vifum eft — p. 157. Largam exemplorum mef- 


melius Dionyfii ipfius verba proferre, — (em dedit Meurfius in Orcheftra p. 65. 


N 


IN PROCLUM ANNOTATION ES. 447 


tamen XIII 17. in exfilium ab iifdem Athenienfibus actunr 
poetam refert, dum Mileti obfidionis fabulam ageret. Sed locus 
eft depravatus, ᾿Αριϑμὸν σφηκῶν errícct Φρόνιχος ὥς τις ἀλεκτρύων, 
Emendandum primus vidit P. Leopardus, Belgarum ingens in li- 
teris decus, ᾿Αριστοφάνης Σφηξίν. Πτήσσοι Φρύνιχος ὥς τις ἀλίκτω 
Emend. II. 12. Confule Ariftoph. Vefp. 1481. ejufque Scholiaf- 
ten. De Pyrrbichio Marius Plotius de Metris editus, fic fcribit p. 
2624. Dyrrbicbius pes ex duabus brevibus conflat, temporum dutlm, ut 
herus ; qui a Pyrrbicba, lufus genere, nomen accepit : quia. boc fono mi- 
lites ufi fub armis per ludum, ut. ait ille, ciebant fimulacra pogna- 
rum. Je/a tamen Pyrrbicba diia eft a Pyrrbicbo Cydonio, qui primus 
Cretenfes. fub. armis. faltare ad. bujus. pedis fonum" inffituit. — Alii di- 
cunt a Pyrrbo Acbillts filio, quem primum. ad tumulum patris fui ar- 
matum  bonoris gratia faltaviffe [ ferunt.) [riffoteles autem Acbillem 
ait bujus lufus inventorem fuiffe. — Quibufdam placet αὖ ardore, id eft, 
. 4 *velocitate fui foni nomen acctpiffe bunc pedem, ἀπὸ τοῦ exvpós, id eff, 
a flamma. — Cognatus enim fenfus. ardoris ac. velocitatis efl ; unde, 
Inftant ardentes Tyrii, id ef. fzfüinantes, et, Ardet abire fuga, id ef 
Jéfiinat. Hactenus ille, — Schottus. | 
P. 384, 11. De his preter alios Diomedes in. Pyrrhichio, fed 
omnium copiofiffime Pindari interpres Pyth. IT. 127. ubi et ini- 
tium cujufdam ὑπορχήματος Pindarici legitur ejufmodi : Σύνες à τι 
λέγω ξαϑίέων ἱέρων ἐπώνυμε. Sed apud. Diomedem omnia fere de- 
pravata, in quibus illud conaÜar obiter : E: Cinefias effet cognomi- 
nafus. Fidem bujus enarrationis facit Ariflopbanes Comicus, nomen 
ejus. diclans cbaractrerem Πυῤῥίχην χὴν Κινησίου. ix τῶν βατράχων᾽ 
Ariftophanis; ubi antea pro his Graecis acbencbineam legebatur. 
Vide et Suidam in Πυῤῥίχαις. — Nunnefius. | 


Ibid. 12. ὁ ἐπινίκιος.7 Tale mihi illud carmen fuiffe videtur 1 
Reg. xvii. quod egrefe mulieres ex urbibus Ifrael Davidi vi&ori, 
czío Goliath, immani Gigante, cecinerunt, choros ducentes in 
tympanis letitiz et fiflris, dicentes, Percu/ffit Saul mille, et David 
decem millia. Legiturque mox c, 21. et 29. et Ecclef. 47. Sebottus, 

Ibid. 14. τὸ δὲ σκολιὸν μέλος. Σκολιὸν carmen, feu obliquum, in 
conviviis canebatur, in laudem praftantium virorum, qui pro Re- 
publ. cecidiffent ; vel virtutis aliquam faltem praedicationem con- 
tinebat ; idque ad citharam, quam ex Catonis Originibus Cicero 
T'ufcul. I. 2. et Quin&ilianus I. 10. in. Grecorum conviviis οὗ» 
ambulare folitam aiunt: nec ἐφεξῆς, hoc eff, ordime per triclinia 
aceumbentium, fed ἐναλλὰξ, id eít per faltum arbitratu ejus qui 
proxime ceciniffet. Canebant autem vel Simonidis plerumque, 
vel Steüchori odas. Et myrteum ramum manu tenentes, cum 
JEfchyli verfus ; vel laureum termitem, dum Homericos accine- 
rent. Ab hoc ordine implexo Σκολιὰ dicta, διὰ τὸ e^ vxat ario τῆς 
enpiódov. Hiec fere ex eruditis Ariftophanis enarrationibus fimul 
et Plutarchi Sympofiacis convertimus; quorum et hic lib. de Mu. 
fica, Pindari auctoritate, Bcolii inventionem "Terpandro tribuit, 


ΜΔ. ΙΝ PROCLUM. ANNOTATIONRS, 


Exftarent qni de Scolio olim conícripfere, magnam nobis in. bis 
tenebris lucem attuliffent, Tyrannionis enim, C. Caefaris juffu,. 
liber confcriptus olim exftitifle fertur. Didymus quoque, χαλκέν»- 
τερος Mle, συμποσιακὰ conícripferat, quorum tertius liber varia de 
Scolii etymo continebat, ut refert Etymologici au&tor. Scripfit et 
Ion Chius τὰ σκολιά : Origines item, in quae obfcura et perplexa 
conjecerat. Scolion de Admeto Theiíalo, cujus Alceflis, note et 
fortitudinis et pietatis in conjugem, uxor fuit, exftat hodieque 
apad Euftathium in Il. B. p. 326—247. et Aritophanem Vefp. 
1231. cjufque interpretes, Item de Harmodii ícholio, qui cum 
Ariftogitone, interfecto Hipparcho, Pififlratidarum tyrannidem 
convellit idem meminit in Acharn. 977. et in Athenzum XV, 
14. 15. explicat Cafaubonus. Omitto nunc Scolia qua apud Pla- 
tonem in Gorgia leguntur, de. tribus vite bonis, valetudine, forti- 
tudine, et divitiis; et Timocreontis Rbodii in opulentia detefta- 
tionem, apud Suidam : aliaque apud Euftathium Il. A. p. 461— 
351. qux olim funt accurate collecta ab H. Junio Animadv. III, 
7. Sed nondum viderat ille fragmentum illud: ingens Athenzi 
XV. p. 693. feqq. quod primum eft ex Italicis Bibliothecis edi 
tum noflra memoria a Gul. Cantero, familiari olim noftro, Nov. 
Le&. IX. in quo multa, et preclara de Scolio; legiturque nunc 
Latine etiam in Athenzo Jac. Dalechampii integro. De Scolio 
lege et Suidam, et Euthymium prolegom. in Pfalm. Davidis: 
iliaftem autem Batavum non uno in loco. Ceterum Scolio $- 
ϑίος νόμος opponi videatur, fi nomina tantum fpeCtes; at fi vim et 
notionem nomini fubjeCtam, non item. Nam ὄρϑιος νόμος, ut fcri- 
bit J. Pollux IV. c. 9. a genere rhythmi nomen duxit, ut à vgo- 
χαῖοςς Erat autem rbytbmus Ortbius ex tetraíema γῇ, et o&tafema 
thefi compofitus, ut docet Arittides Quin&tilianus in Muficis; at 
Yópo» σκολιὸν non legi, μέλος σκολιὸν legimus, Sed etymon illius ex 
genere rhythmi nullus, quod íciam, tradidit... Quamquam me: 
moría teneo amphibrachyn pedem apud Diomeden Scol;n: nómi- 
nari, a genere quodam citharz Scolió nominato, ut idem prodidit, 
cui habiliter componetUatur. — Poteft aatem fieti, ut' citbaram pro 
melo, quod. fit cithara, ufurpaverit. Ef videtur fane amphibra- 
chys fwpe interpofítus in illis fcoliis quse legutitür apud. Eufta- 
thium ἐν. τῷ, η Olvcoiias, p. 157422276.  Si/quis appendat, bae 
catione fieri poteft, ut Ortbiup rbytbmus: repugnet Scolie;  .Orthiui 
edüim nominatus, ut vohtit'ideti Ariflides, διὸ τὸ σεμνὸν τῆφ᾽ ὕπο- 
upÓciue. τε. καὶ βάσεως, ut' in Grtlilo Gt gravis: gefta, et iriceffus ; 
inr Scolio. vero: levis, qualis ab onuftis- vino» pote& expe&ari 
Selottus. ) 
' P.384, r4. Didymusin tertio τῶν συμαοδιακῶν commemorat di- 
verfàs Etymologias hujus nominis Σχολίόν; ut' fn. Etyniologico le- 
Eur: de quibus Etymolopiis, et: hoc gerere tiymni multa Scho- 
fdftes: Ariftophanis Ran. 1558. Atharm: et Veíp. atque eadem 
apud Buidám ex illis Scoliis: Eüftathius Od! rt. obfervat Σκόλια 





IN PROCLUM ANNOTATIONES. . 449 


prouuntiari προναροξυτόνως, oic διαστολὴν τοῦ ἐπιϑέτου, et tria il- 
lorum genera fuitfe exeerixá : quale illud in. Plutum ex Timo- 
crebrite Rhodio, cujus fit inentio in Scholiis Ariftoph. Acharn. 551. 
Ran. 1337. Aliss eic ἔρωτα, ut illud Pindari apud Athenzeum X. 
p- 427. E. Χάριτάς τε ἀφροδισίων igórus. — Et alia σπουδαῖα, qualia 
illa Jen»rerixé in. Admetum, de quibus Ariftophanes Vefp. 1231. 
et ejus interpres, atque Pareemiograph. — Nuxnéfius. 

P. 384, 17. οὐχ, ὡς ἱνίοις ἤρεσε κατ᾽ ἀντίφρασιν. Idem refellunt 
Schol. Ariftoph. Vefp. 1221. et Suidas, atque pene ut hoc loco 
his verbis: ino: δὲ φασὶν ὡς ix τοῦ ἐναντίον “σροσηγορεύϑησαν σκολιὰ 
τὰ “αροίνια μέλη. ᾿Απλᾶ γὰρ αὐτὰ ἰχρὴν εἶναι καὶ εὔκολα ὡς σαρὰ 
«ποτὸν αϑόμινα. Οὐκ εὖ δὲ τοῦτο᾽ τὰ γὰρ δύσφημα Verl τὸ εὐφημότερον 
μεταλαμβάνεται, οὗ μὴν τοὔμπαλιν ἀλλ ὅτι οὐκ ἀπὸ τοῦ ἑξῆς ἡ Moa 
τοῖς συμπόταις ἰδίϑοτο, ἀλλ᾽ ἱναλλὰξ, διὰ τὴν cxoW d» τῆς λύρας σερι" 
φορῶν, σκολιὰ iMyrro, In Scholiis tamen Ran. 1337. quafi non 
fint ejufdem, aut non fequantur eundem au&orem, σκολιὸν τὸ avos 
xe ἀντίφρασιν, μέλος τι ὀλιγόστιχον.  Euftathius item refellit hanc 
Etymologiam, Unde conftat locum hunc τοῦ ἀποσπασματίου mus 
tilum effe, reponendumque, dum melius exemplar non contingat, 
poft τὸ κατ᾽ ἀντίφρασιν, τὸ γεὶρ κατ᾽ ἀντίφρασιν: aut τοῦτο γῶρ, et 
pof τὸ εὐφημισμοῦ inferendum ἀλλά, Nunnefius. | 

Ibid. 20. διὰ τὸ «ροκωτειλημμένων. Guid i legas, ἀλλα διὰ τὸ 
εἶναι «τοκατειλημμέχων: et mox v. 20. ἕκαστον αὐτῶν ἀκροσφαλῶς συγ»: 
κύπτεσϑαι. Et fupra paullo, locus quoque mutilus, ὡς ἐπίπαν, ad« 
dendumque fortafle τὸ, vel τοῦτο γὰρ κατ᾽ ἀντίφρασιν ὡς ἰνίπαν τοῦ 
εὐφημισμοῦ στοχάζιται. De antiphrafi autem Servius, Fabius, 
Priícianus, Diomedes, Donatus, Auguftinus, Dathus, et Francifcus 
SanCius in Paradox.  Sebottus. 

Ibid. Aliam rationem adferebat Dicearchus Meffenius Arifto- 
telis auditot, i» τῷ eps. ἀγώνων μουσικῶν, aliam item Ariftoxenus 
et Phyllis Mufici attulerunt, ut in iifdem Scholiis legimus. Ille 
ex ordine canentium, hi ex fitu lectorum ad carmen nomen tranf- 
tulerunt. Proclus ex geftu canentium. Diomedes amphibrachyn 
pedem fcribit fcolium vocatum, quia habiliter componebatur Sco- 
lio, qua erat cithara fpecies, Nuíquam alibi hoc legi. Fortaífe 
cithara fpeciem pro meli fpecie, quz citbara fieret, pofuit. Nam 
in conviviis cithara circumferebatur σκολιῶς, ad quam et Scolia 
μέλη canebantur. In exemplis autem eorum Scoliorum quz le- 
guntur apud Euftathium ad Od. H. loc. cit. apparent multi am- 
phibrachi. In hoc genere Scoliorum floruiffe Praxillam, Alceeum, 
et Ánacreontem prodit Athenzus XV. — Nusnefius. 

P. 385, 4. τὰ δ᾽ Ἔρωτικά.)] Hujufmodi apud Anacreontem et 
Horatium multa, Epithalamii item et Hymenzi exftant aliquot 
veterum. Tzetzes Epithalamiorum poetas recenfet Agameftorem 
Pharfalium, et Hefiodum in Epithalamio Pelei et Thetidis, a quo 
fortaffe Catullus et mutuatus. De methodo autem Epithalamio- 
rum Dionyfius Hal. in Arte p. 347. ed. Reifk, ct ibidem enel τῶν 


eg 


450 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


ὑμεναίων in Methodo «i». γαμολίων, p. 233. quibus fubjicinntor 
Hymenzi. JNunnefus. | 

P. 585,6. xai τὰ ᾿Επιϑαλάμια. Hefiodus Epithalamium fcrip- 
ferat in Peleum et Thetim, ex quo If. Tzetzes prolegom. in Caf- 
fandram Lycophronis hos verfus protulit: Tei; μάκαρ Αἰακίδη καὶ 
τετράκις ἔλβιε Πηλεῦ, Ὅς τοῖσδ᾽ ἐν μεγάροις iugis λέχος εἰσαναβαίνεις. 
Idem alibi laudat et hec Agameftoris (five Agametoris legendum 
eft) Pharfalii ex Pelei et "Thetidis Epithalamio, de Achille : quod 
argumentum aemulatus fit et Catullus: [ad Lycophr. v.178.) Παιδώ 
δ᾽ οὔνομα ϑῆκε αυρίσοον, ἀλλ᾽ ᾿Αχιλῆα Πηλεὺς κίκλησκεν χείλεος aiias 
μιν. Hos, vel alterutrum, imitatum credo, viciffe fortafíe Catullum 
inter Latinos, eleganti illo Epithalamio, De nuptiis Pelei et Tbei- 
dis. Scripfit et Lucianus lepido dialogo T. I. p. 300. Inter Eidyll. 
Theocriti XVIII. eft Epitbalamium Helene, quod et Steüchorum 
antea ícripfiffe Scholiaftes ibi admonuit. Sunt et Latinorum ho- 
die in manibus Statii Papinii in Silvis, et Claudiani Egitbala- 
mia: legefque, ut aliorum Poetarum, Dionyf. Halicarn. tradidit. 
Sebottus. 


Ibid. 9. Ὑμόναιον δ᾽ ἐν γάμοις.) Hec ratio Etymi legitur et in 
Etymologico M. fed depravata, qua ex hoc loco reflitui poterit : 
ab Euftathio tamen aliter refertur in Iliad. E. p. 1157 — 1214. 1. 
«τρικαλλὴ τινοὶ νεανίαν ὙὝμέναιον erp) ὥρας ϑανόντα,, καὶ εἶναι τινα λό- 
γον αὐτοῦ ἐν τοῖς γάμοις ὃν καλεῖσθαι Ὑμέναιον. Νιμηπέβες. 

Ibid. τι, Οἱ δὲ κατὰ τιμὴν τοῦ ᾿Αττικοῦ.)  Argivum facit Eufta- 
thius, qui fic commemorat hoc Etymon p. 11572: 1215, 32. ἀπὲ 
Ὑμιναίου νιανίδυ τινὸς ᾿Αργείου, ὃς παραπλέων ᾿Αϑήνας ἔκαυσε βίαν, 
35 λησταὶ Πελασγοὶ ἐπῆγον σαρϑένοις ᾿Αττικαῖς, ai γάμῳ νομίμῳ ὕστε- 
ρον ἐκδοϑεῖσαι, sn» ἦσαν ἐπ αὐτῷ, » ὁμωνύμως ἰκάλουν ὑμέναιον. 
Nunnéfus. 

Ibid. 10. Ὑμεναίον τοῦ Τερψιχόρης.] Gluidam Mufis, γενικῶς, 
ratum Hymenzum canunt. Claudianus Epithalam. 31. Hus 
Mufa genitum legit Cytberea, ducemque Preefeat tbalamis. Et Mar- 
tianus Capella: Tk, quem pfallentem tbalamis, quem. matre. Ca- 
mana Progenitum perbibent. copula facra Deilm. — Chus filium alii, 
Uranie Catullus, Afclepiades vero Cal/ipes, et Apollinis. Bacci 
vero Seneca 'Tragicus in Medea ; fed non eft tanti, nec in eo po- 
fite funt fortune Greciz, üt ille ait. — Scbortus. 


Ibid. 11. ἀφανῆ γενέσϑαι.) Sunt qui nuptiarum die ruina do- 
mus oppreffum interiiffe narrent; et expiationis caufa in nuptiis 
nomen frequentari ceptum. — De hoc mortis genere exempla ali- 
quot H. Magium collegiffe memini Mifcell. III. 4. — Schottus. 

Ibid. 12. ἀφελέσϑαι κούρας ᾿Αττικάς. Refert hanc hiftoriam 
Lu&atius Grammaticus, five is La&antius eft appellandus, in 
Statii Theb. III. 283. Atticas virgines,-duin facris Cereris Eleu- 
finz operarentur, a piratis captas: in his et Hymensum, qui εἴ 
inter illas muliebri babitu, amori ut indulgeret, verfabatur. Poft 











IN PROCLUM ANNOTATIONES.: 451 
2 perfequentibus fomno captos piratas interemptos: Hymenzum 


vero, qui nuncium Athenas attuliffet, quam adamaflet, praemii 
loco petitam, accepiffe. Qua nuptiz, quia feliciter ceíferunt, 
placuit Athenienfibus nomen illud, boni ominis gratia, in nuptiis 
invocari: ut apud Romanos ex non diffimili eventu, Tbalaffonis. 
Servius vero Honoratus in /Eneid. I. 651. et Donatus in Terent. 
Adelph. V. vii. 7. et J. Tzetzes Chil. XIII. v. 589. fqq. aliter 
paullo; Hymenszum ipfum raptores piratas, fomno oppreffos, in- 
terfecifle referunt, — Sebotius. 

P. 385, 13. ἐγὼ δὲ οἶμαι. In his verbis pro συνέχεσθαι repo- 
nendum συνεύχεσϑαι, — Confentanea huic illa originatio in. Ety- 
mologico, ἀπὸ τοῦ ὁμονοεῖν τοὺς νυμφίους ὁμόσε ναίοντας, τροπῇ Alo- 
λικῆ. Nam JEoles, quod vulgo notum, o in v commutant. Idem 
alias Etymi rationes adfert, et Euftathius, quarum nulla plane id 
exprimit, quod Proclus hoc loco. Nunnefius. 


Ibid. 17. οἷον ὑμεναίειν.] ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ ναίειν, ἃ conjunctiffima 
viri et uxoris habitatione. Alii ἀπὸ τεῦ ὑμὴν, que membrana 
folvitur,—audet Dum fponfus xonam folvere irgineam. . lllud me- 
morabile apud /Elianum Hift. An. XII. 44. ex ? Euripide pafto-- 
res Hymenzos ad tibiam canentes, equas ad Venerem incitare ; 
atque etiam equos ad ineundas feminas incendere. — Sebottus. 

Ibid. 18. Σίλλος σιφασμένως. Sic lego, quafi aperte dicas; le- 
gitur tametfi in Etymologico, ubi eadem reperias, σπεφεισμόνως. 
Sillus autem ípecie Comice poefeos ab. aliis vocatur. Carmen 
erat maledicentige plenum, et conviciorum : mordax nimis et 
amarulentum, quale Timon σιλλόγρωφος (nam alius hic ἃ μισαν-. 
ϑρώπῳ eft, Laertio, Luciano, et Suida) et Xenophanes confcripfe- 


runt, quz. citantur non raro ab eodem Diogene Laertio, Sexto . ^ 


Empirico, Suida, et aliis. Mnafeas quoque apud Athenzum; tu 
vide Euftathium in ll. B. p. 204—154. ubi de Therfite, a quo 
primum hoc carminis genus deridendo natum putant. Ammia- 
nus Marcellinus XXII. extr. Didymum, Sillographos imitatum, 
in Ciceronem libros fex conícripfiffe ait. Nomen autem derivat 
Pollux, Suidas, et Euftathius, ἀπὸ τοῦ σιλλαίνειν τοὺς ἴλλους, oculos 
irridendo movere, — Alii παρὰ τὸ τίλλω, quod eft irrideo, cavillor, 
Scbottus, 

Ibid. Totidem verbis leguntur hzc in Etymologico, ubi recte 
«“σεφεισμένως efl, quamvis poffet reponi σεφασμένως quafi aperte 
hoc facerent; fed et illud poteft retineri, quia τὸ σιλοῦν, ut ait 
Dionyfius /Elius, eft ἠρέμα «αρατρίπειν τοὺς ὀφϑαλμοὺς «πρὸς τὸ 
διασύρειν. Mihi certe σεφασμένως magis arridet. Horum Poema- 
tum Homerum fuiífe auctorem et fzpe eo ufum docet Euftathius 
ad Il. B. loc. cit. Xenophanes in eo excelluit, fed Timo Phliafius 





? Vide Mufgravium ad Aloeft, 588. 
eg2a 


452 - IN PROCLUM ANNOTATYIONES. 


Pyrrhonius omnium maxime; cujus Sillerum maximam part 
Diogeni Laertio debemus. — Nunseftus. | 

P. 385, 19. καὶ διασυρμούς.) Graci etiam μυκτῆρας appellant, 
ut Latini poeta 5a/um pro irrifione. ϑεὰ de hac voce nos agere 
memini in nótis ad Senece Rhetoris Suaforiam primam, qui lo- 
eus haud dubie defumtus ex Ciceronis Epift. ad Famil. XV. 19. 
Addam alterüm ex Eunapio Sardiano: fic enim Libanii vita P 
133. Kal ὃ Ψψάντις οἱ Συροφοΐνικες ἔχουσι κατὰ τὴν κοινὴν ἔντευξιν ἢ 
καὶ κεχοιρισμένον, τοῦτο vao. ἐκείνου λαβεῖν μετὰ «αιδείας ἴδεστιν' οἱ 
μὲν οὖν ᾿Αττικοὶ μνκτῆρα καὶ ἁλισμὸν αὐτὸ καλοῦσιν. Schottus. 

Ibid. 20. διαφέρει δὲ τοῦ ᾿Επικηδιίοο 3,] Eadem quie hic legun- 
tur ad verbum in Etymologico de Epicedio et Threno; ex quo 
reponendum et hic ἔτι pró ἐστὶ, ubi et. ergoxsipérov legitur, quod 
hic κειμένου. Senfus conftabit utrovis modo. Dionyfius H. in 
Methodo τῶν ἐπιταφίων p. 259. docet τοὺς ᾿Επικηδείους et Θρήνονς 
genera effe Poematum. — Euftathius in Od. A. p. 1675, 48. hanc 
differentiam exponit τοῦ "“Ἐπικηδιίου καὶ Ggitsov. Καϑότι Θρῆνος μέν 
φασιν ἄδιται «rag αὐτὴ τῇ συμφορᾷ «ρὸ ταφῆς καὶ μετὰ ταφὴν καὶ 
κατὰ τὸν ἰνιαύσιον χρόνον τῆς κηδείας, ἀδόμενος ὑπὸ ϑεραπαινίδων, καὶ 
T» σὺν αὐταῖς. Ὁ δὲ ᾿Ἐπικήδιος ἔπαινός ἐστι τοῦ τελευτήσαντος μετά 
τινος μετρίου σχετλιασμοῦ" ὥστε συγγενῶς ἔχει ὁ ᾿Επικήδειος λόγος τῷ 
μνηματίτη καὶ ᾿Επιταφίφ᾽ οἱ μέντοι ϑρῆνοι διεκπίπτουσιν εἷς ἀλλόφυλον» 
«προσήκοντες αὑτοὶ τοῖς eap Ὁμή "2 ἀοιϑοῖς ϑρήνων ἐξάρχοις" οἷς ἐοίκασιν 
xà) οἱ τοὺς ἐλογείους ἄδοντες. Mumefius. 

Ibid. τοῦ ἐπικηδείον.] Ἐπιτάφιον iidem Graeci vocant: cujus et 
precepta Dionyfius Hal, in Rhetoricis tradidit ; et, pro funere vi- 
ros fortes, beneque de Rep. meritos laudari folitos, etiam matro- 
fias illuftres laudatas, auctor eft Plutarchus Poplicola, et Czfare, 
ac Tranquilus, Caufam vero reddit T. Livius V. 50. qui et 
his laudationibus factam εἴς hiftoriam Romanam mendofiorem 
extremo lib. VIII. ait, ex Ciceronis Bruto c. 16. qnos hic legen- 
dos cenfeo,  Epicedion autem Bionis exftat in "Theocriti ldylliis, 
quod ad Moíchum potius auCtorem refertur: meminit enim ibi 
"Theocriti. Alterum item Adonidis Id. XXIII. quod et ipfum 
Bioni poetze Bucolico, ademptum "Theocrito, adjudicandum critict 
eenfent: meminit enim τοῦ ᾿Αδώνιδος φιλήματος ἐν τούτῳ Ἔ πιταφίψ, 
τοῦ καὶ Ὡρότερον ἐν τῷ εἰς Βίωνα. ἘΠῚ et ἐπιτάφιος λόγος Demofthe- 
nis, quam licet agnofcat Plutarchus, abjudicat tamen Halicarnaf- 
feus, De gravi dicendi genere Demoflbenis. Et M. Tullius Philipp. 
XIV. extr. in funere veteranorum legionis Martiz peroravit. Et 
Philipp. IX. de ftatua Ser. Sulpicio in legatione mortuo eollo- 
canda, Grylli item Epitaphium, et Encomium fcripfiffe pluri- 
mos, ut patri gratificarentur, Arifteteles ait in. Xenophontis vita 





e 


4 Vide Ammonium de differentiis in voec. p. 54. ed. Valckenserii. 





IN PROCLUM ANNOTATIONES. 453 


apud Laertium. Hinc Sui dicuntur mortui: et Siicines in A- 
gellio ex M. Catone XX. 2. unde et illud: Hic 2f ille fitus, apud 
Ciceron. Legg. II. 22. et in Republ. 1. III. Seneca Ep. CVIII. de 
Scipione Africano: Hic eff ille fitus, cui nemo civi' nec boflis Quivit 
pro faéhs reddere opre pretium. — Ad quem locum Hieronymus 
Columna nobilis juxta ac doctus plura adnotavit in. Ennianis 
Íragmentis. δϑοῤοῤέμε. 

P. 385, a0. ὃ Θρῆνος.) Tbrenos, et Nanias ícripfit Simonides ; 
fed longe illo prior Hieremias, vates divinus; quos Ecclefia ca- 
tbolica mater nofira, anniveríario ritu eo. tempore lugubri voce 
4ecantat, quo Salvatoris noftri mortem cum lacrymis pie religio- 
feque colimus, Prieres duo ordines Sappbico metro. decurrunt. reliqui 
4Alphabeti: Hebraici literis ἀκροστιχῶς difpofiti funt, ait D. Hierony- 
mus Pref. Comment. in Lament. Hieremiz. Item Epift. 105. 
ad Paullinum. | Eadem in Job prafatur, qui et ipfe Tbrenos fcri- 
bit, et numeris poeticis decurrit. Gregorius quoque cognomento 
"Theologus Trenos carmine elegiaco dedit, pios juxta et elegantes. 
De Tbrenis vero, et Nznia et Hymenaro Julius Scaliger Poet. I. 50. 
ejufque filius Jofephus, in Sextum Pompeium Feftum v. παπία et 
Catullum. Schottus. . 

Ibid. 24. τὰ δὲ λεγόμενα Ἰπαρϑενεῖα.)] De his Schol. Ariftoph, 
Av. 919. in illud, κύκλιά τὸ «Ad, xal καλὰ, Καὶ παρϑενεῖα. 
HaeSersia δὲ, ἃ ai σσαρϑένον ἦδον. Non. memini me plura de his 
legiffe, (ed quia fub idem genus atque τὸ δαφνηφορικὰ cadunt, non 
.magnopere laborandum, quando τῶν δαφνηφορικῶν tam accurata af- 
feratur a Proclo explicatio, ut nihil fere neceffe fit aliis illuftrari, 
pauca igitur et ftrié&tim attingam. — .Nusnefius, 

P. 386, 2. κατῴκουν "Aera.] Paufanias Boeot, c. 40. p. 793. 
Lebadenfibus proximi funt Charonenfes, Eorum urbs olim 2frze 
eft appellata. Filiam ZEoli /rzem fuiffe dicunt, a qua urbs al- 
tera etiam in Theffalia zfrne fuerit nuncupata. Idem in Arcadi- 
cis c. 8. p. 613. fontem nominat, ab agnis, (ἄρνας Greeci vocant) 
ducta appellatione. Porro pro ide» leg. videtur τῶν Κόων. — Ait 
enim If. Tzetzes in Lycophr, ' /frnem Boeotize urbem Coon dictam, 
Addit igitur hoc ut 4rzem Bosotie diftinguat ab zfrze Arcadis 
fonte. Schottus. ! 

Ibid. 7. τοῦ Μέλανος σοταμοῦ.) Idem Paufanias in eadem Boeo- 
tia c. 38. p. 787. ab Orchomeno ftadia feptem, Herculis tem- 
plum oftendi, ubi Melazis fontes oítendantur, fcriptum reliquit ; 
qui fons et ipfe in Cephifidem influit. Rurfum et in Arcadia, c. 
28. p. 659. frigidze aqua .Melas fluvius, qui prseter Sidam Pam- 
philie decurrat. — Sebottus, 





' Parum accurate hic, ut fepe, —s»As9s»a. wapà vi» οἰκούντων αὐτὴν 
Schottus. Tzetze verba funt, ad v. Καρῶν κῶν γὰρ và τυρόβατον εἱ KAeu 
644. Κράτων δὲ σαρὰ τὸ ἄρνας «ολλοὺς φασίν, 
ἔχειν, καὶ σὴν Κῶν ὁ αὐτὸς οὕσω φησὶ 


A54 'YN PROCLUM ANNOTÀTIONES. 


P. 586. a0. ἄστρα τε καὶ ἀστίρας.] Notum ex Grammaticis et 


Aflronomis ἀστίρας fingulas ftellas appellari κυρίως, ἄστρα vero 
qua ex multis conftant, ut τὰ ξώδια. — Nunnefius. 

Ibid. ult. ἄρχει δὲ τῆς δαφνηφορίας «ai. ] De hoc puero Pau- 
fanias in Beeoticis c, 10. p. 730. quem defcribit diligenter, 
Nunnefius. (7 

P. 387, 2. ὃ κωπὼ καλοῦσι.) Nufquam alibi incidi in hoc no- 
men. Kéwa aut xowia σεριτραχήλιος κόσμος eft. Suid, unde for- 
taffe natum nomen. — Nuzzefius. 

Ibid. 5. ᾿Ιφικρατίδας δί.1 Ipbicratidarum, quod et. Atticum cal- 
ceamenti genus, ab Iphicrate futore patre nato (nam et Harmo- 
dius jllj generis ignobilitatem objecit, in Rhetoricis Ariftot. II. 
24.) meminit preter Pollucem VII. 89. et Suidam ex Damaítii 
Hiftoria Philofophica ap. Photium p. 104.5. Diodorus Siculus 
XV. 44. Ἰφικράτης τὰς ὑποδέσεις τοῖς στρατιώταις εὐλύτους καὶ xov- 
ῷας ἱποίησε, τὰς μέχρι τοῦ νῦν ᾿Ιφικρατίδας ἀπ᾿ ἐκεΐίγου καλουμένας. 
Sebottus. | 

Loca Suidz et Pollucis citat etiam Nunneftus. 

Ibid. 7. κλῶνας ergóc ἱκετηρίαν.) Εἰρεσιώνη Graecis dicta, de qua 
non exícribo qua; in Thefeo Plutarchus p. xo. Clemens Alexan- 
drinus Strom, IV. c. 2. p. 566. Strabo I. p. 31225. Suidas in 
v. Eufltathius Il. X, p. 1283— 1589, 56. Schol. Ariftoph. Plut. 
1055. Herodotus in Homeri vita. "Ut autem palma victorum 
erat, fic olez& rami fupplicum. "Virgil. “Ἐπ. VIII. 116. rama 
pretendit olive, et aliis pluribus locis. Mos hic Palaftinorum, 
ut Chrifto Hierofolymam inve&to occurrerent acclamantes, cum 
ramis palmarum, ut victori, et olivarum, ut fupplices. Sic enim 
explicat Dorotheus Serm. XV. fuit et Grecorum. Livius lib. 
XXIX. 16. Decem legati Locrenfium. obfiti fqualore et foribus, in 
comitio fedentibus cof. velamenta fupplicum, ramos olem, μὲ Greeds 
mos 6ff, porrigentes, ante. tribunal cum flebili vociferatione. busni prv- 
cubuerunt. D. Hieronymus adverfus Luciferianos, 4u pacem cum 
Jeuto petis, δὲ mos olive ramum gladio inferimus, proverbii fpecie 
dixiffe videtur. De palma victorim figno in prodigiis pugnz 
Pharfalicze in "Trallibus e pavimento prodeunte refert Caíar Bell. 
Civ. III. 105. Scbottus. 

Ibid. 9. ᾿Απόλλωνος Ἰσμηνίου. Hujus Dei facerdos xvelex, 3ag- 
νηφόρος, hoc eft, Laurifer, cognominabatur ; quem forma et genere 
infignem quotannis facrabant; qui a colle J/meno, ad dexteram 
Thebarum portam fic dictus εἴ, Paufanias in B«eot. X. p. 730. 
Stephanus vero lib. de Urbibus ab Ifmenio flumine, et Hefychius 
appellatum tradunt. — Sebottus. 

Paufaniam citat JVunzefius. 

Ibid. Ta^a£íow.] Galaxius Apollo, a Galaxo Boeotize loco; de 
quo Plutarch. in lib. Cur Pytbia oracula reddere defierit. p. 409. A. 


—— miti 
" Vide Meurfii Grac. Fer. lib, V. in voce I1TANEvPIA, 





IN PROCLUM ANNOTATIONES. . 455 


Sic Jfmenius hic ante dicitur ab Ifmenio colle, vel Ifmenio flumine 
Beotim,. — Schottus. 

P. 587, 10. τὸ δὲ Ὑριποδιφορικὸν μέλος. Sup. cum proponebat 
Hymnorum formas, non propofüit hoc genus τριποδιφορικὸν, nec 
alibi, quod fciam, fit ejus mentio: praeterquam quod Paufanias 
eodem loco, cum Daphnophorum puerum defcripfit, addit ab 
iliis Daphnophoris tripodem zneam dedicari folitum Apollini, 
qualis unus cerneretur Amphitryonis propter Herculem, qui δαφ- 
νηφόῤος fuerat, Apollini confecratus: incertum tamen eíle an ab 
omnibus, an a filiis tantum locupletior dedicaretur. Ad eam de- 
dicationem hoc genus Hymni fa&um credibile eft, et quia τῆς 
δαφνηφορίας extremus actus erat 3 τρισοδιφορία, recte Proclus fup. 
non expreffit nominatim hoc genus hymni, de quo multa hic, ea- 
que elegantiflima leguntur. — Nuznefius. 

Ibid. 12. Πάνακτον τῆς Βοιωτίας. Stephano ex Androtione caf- 
tellum eft Attice, ut Paufan. I. c. 25. p. 6o. non procul Sala- 
mine.  Scbottus. 

P. 588, 4. λευκᾶς----ψήφους.Ἷ Candida enim creta faufta figna- 
bant veteres, atro colore infaufta. Perfius II. 1. Hunc, Macrine, 
diem numera meliore lapillo. Et Athenienfes reum morti adjudica- 
turi, calculo fuo infcribebant 6, indicantes eum effe ϑανατωτέον : 
ut Romani C litera condemnabant, tefte Afconio Pediano ad Ci- 
ceron. Div. in Verrem c. 7. Hinc proverbii fpecie Lucianus in ^ 
Apolog. (T. I. p. 723. λευκὴν--οἰνεχϑῆναι.) λευκὴν ψῆφον expo ii- 
»x:, apud Chiliaften Erafm. I. 5, 43, vide et Ovid. Metam. XV. 
41. Perfius Sat. IV. 12. Et potis es «vitio nigrum prafigere Theta, 
Martialis VII. 36. Noffi mortiferum | Quefloris, Caffrice, fgnum ? 
Bf] opere pretium. difcere Tbeta novum. | Et Aufonius Ép. 120. 
JT'uumque nomen Theta. feclilis notet. — Schottus. 

Ibid. 11. ὀσχοφορικὰ μέλη.}] De horum Ofchophoricorum in- 
ftitutione Plutarchus in Theíeo p. το. εἰ alii, Vocata " ὀσχο- 
Φορία, ἀπὸ τῆς ὄσχης, id eft, palmite onufto uvis, ut Harpocratio, 
et ex illo Suidas, Hefychius, et alii. Sed an ἡ ὕσχη Hippocratis, 
et ὀσχέα Ariftotelis, aut ὀσχεὸς, ut Pollux Onom. II. 172. obfer- 
vat, hoc eft, finus ille quo τὰ αἰδοῖα continentur, ἀπὸ τῶν βοτρύων 
nomen duxerit, an contra, incertum ; utrumque alteri fimile. Si 
ἀπὸ ToU ὀσχεύειν deducas, nt. Etymologici auctor, et alii, ab ani- 
malibus ad ftirpes tranflatum erit ; de quo tamen non magnopere 
laborandum. — Nunnefius. 

Ibid. 12. ἐστολισμένοι. Stola indui folere in his ludis, etiam 
Etymologus, qui pleraque id genus ex Proclo tranícripfit, auctor 
eft. Schottus. 

Ibid. 15. ἄρξαι δὲ Θησέα φασί. Plutarchus in Thefei vita 
id confirmat de hac apud Athenienfes celebritate Ofchophorio-. 





5 Vide Meurfii Grec. Feriat. lib. V. in voce. 
554 


456 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


rum: fcribitque ὠσχοφόρια, per e in prima fyllaba ; ut et varie 
Lexicographi Greci: Julius Pollux, Hefychius, et ex Philochoro 
et Hyperide Harpocration. Nonnullis etiam, nifi librariorum, 
ut fit plerumque, vitium id eft, ὀσχοφορία, paroxyt. Plerique 
enim proparoxytonum eft, ὀσχοφόρια.  Iheophilus, ut ct Proclus 
nofter, σαρὰ τοῦ ὄσχου, hoc eft, uva e$ pampsnis derivat. —Ofcbo- 
plorion. item locus Athenis; in quo Diatae fanum ; non procul a 
Phalero, ubi Minerva Sciriadis templum fuit, auctore Hefychio, 
Nicandri interprete in Alexipharm. εἰ Etymologici auctore: qui 
et ftola indui folere feftis illis diebus operatos ait; nam quod 
- Ἰσχοφορία in eo vulgo legitur, apertum mendum eft, — Callima- 
chi verfus, qui in extremo in Delum Hymno leguntur, huc tranf- 
tuli: A» τότε xai στεφάνοισι βαρύνεται ἱρὸν ἄγαλμα Κύπριδος ἀρ- 
χαίης ἀριήκοον" ἣν σότε Θησεὺς Eicaro σὺν «ψαίδισσιν, ὅτε Κρήτηϑεν 
ἀνίπλει. Οἱ χαλεπὸν μύκημα καὶ ἄγριον υἷα φυγόντες ΠΠΙασιφάφς, xai 
γιαμπτὸν ἔδος σκολιοῦ Λαβυρίνϑαυ, Πότνια σὸν epi. βωμὸν ἰγειρομέ- 
γοῦ κιϑαρισμοῦ Κύκλιον ὠῤχήσαντο᾽ χοροῦ δ᾽ ἡγήσατο Θησεύς. "Exo 
ἀοιξώοντα ϑεωρίδος ἱερὰ Φοίβῳ Κικροπίδαι «“σἰμπουσι τοφῆϊα γηὸς üxti- 
»». QScbottus. . 
Plutarchum et Harpocrat. citat Nunnefius. 


P. 388, 19. τὴν Δία». Diam Stephanus infulam et urbem Pelo- 

ponnefi agnofcit, et quatuor cognomines; unam, quz et Naxos; 
alteram juxta Miletum ; tertiam juxta Sarmotfüm ; quartam ad 
Cno(fum Cretae. Vide Gloffar. vetus. — Sebottus. 
. Ibid. a0. Avel νεανίαις ἰσκιατρεφημένοις.) Quos adolefcentes 
elegerit Theíeus, qua forma, ut illos educaverit, nemo melius 
nec copiofius Plutarcho. Addit Harpocratio, quod et repetit 
Suidas, lectos illos ix τῶν γένει τε καὶ eir Ὡροεχόντων. — Nun- 
nefius. 

Ibid. 22. ix τοῦ Διονυσιακοῦ.}] Athenzus XI. p. 495. ex Arif- 
todemo lib. III. eei Πυδάρον, τοῖς Σκίῤδοις, φησὶν, ᾿Αϑάναξε ἀγῶνα 
ἐπιτελεῖσθαι τῶν ἰφηβων δρόμῳ, τρέχειν αὐτοὺς ἔχοντας ἀμπέλου 
κλάδον κατάκαρπτον τὸν καλούμενον ὄσχον. τρέχουσι δ᾽ ἐκ τοῦ ἱεροῦ 
τοῦ Διονύσου μεχρὶ τοῦ τῆς Σκιῤῥάδος ᾿Αϑηνᾶς ἱεροῦ. De feflo Scir- 
rhorum et Minervae cognomine Σκιῤῥάδος Harpocratio, et Schol. 
Ariftophanis Ecclef. init. Nicandri quoque Scholiis in Alexi- 
pharmaca hec illuftrantur. ᾿Οσχοφόροι, inquit, λέγονται ᾿Αϑήνησι 
eaidt ἀμφιϑαλεῖς ἁμιλλώμενοι κατὰ φυλάς: οἱ λαμβάνοντες κλήματα 
ἀμπίλον ἐκ τοῦ ἱεροῦ τοῦ Διονύσου ἔτρεχον εἰς τὸ τῆς Σκιῤῥάδος ᾿Αϑηνᾶς 
δερόν. — Nunnefius. mns ΝΞ M 

Ibid. 23. τῆς ᾿Αϑηνᾶς τῆς Xxeiadw.] Minerva cognominata 
Scirias, aut Sciras; idque a Sciro, vate Dodonceo, qui vetufliffi- 
. mum ejus Dea templum condidit; unde et Atticae loco nomen 
datum; ut refert in. Atticis Paufanias c. 36. p. 88. Σκιῤῥάδος du- 
plici e eft in Athenzo XI. p. 495. Σκιράδος fingulari canina litera 
in Schol. Alexiph. Nicandri, et Hefychius Σκειρὰς, inquit, 3 'A- 
ϑηνᾶ. Harpocration vero ᾿Αϑηνᾶν Σκιῤῥάδα τομῶσεν ᾿Αϑηναῖοι,  Stra- 





IN PROCLUM ANNOTATIONES. 457 


bo quoque IX. p. 60322571. Eadem fere Stephanus de Urbibus. 
Sobottus. 

P. 388, ult. ix τῆς σενταπλῆς.Ἶ Hic Cinnus erat, ex oleo, vino, 
melle, cafeo, et hordeacea farina; qui fingula myftice defignabant 
aliud: de hoc verfus leges fuper Eirefiona, hoc eft, olez ramo lana 
coronato, in 'Thefeo Plutarchi, qui et initio quarti Stromatum 
apud Clementem leguntur. Lege et Homeri carmen apud He- 

- rodotum in vita ejus, Ariftophanem, ejufque interpretem doctiffi- 
mum locis aliquot, Suidam, Euftathium, Favorinum, et alios. 
Schottus. 

Ibid. Athenzus I. c. addit baec ex illo loco Áriftodemi : Καὶ à 
»ix3as λαμβάνει κύλικα τὴν λεγομένην σεντάπλοον, καὶ κωμάξζει μετὰ 
χοροῦ “ινταπλόα δ᾽ ἡ κίλιξ καλεῖται καϑόσον οἶνον ἔχει, καὶ μέλι, 
xa τυρὸν, καὶ ἄλφιτον, καὶ ἰλαίόυ βραχύ. Nunnefius. 

P. 389, 3. Εὐκτικὰ 26.] Hymnorum fpecies funt Menandro Rhe- 
tori Laodicenfi εὔκτικοι, (p. 30. ed. Heeren.] hoc eft precatorii feu 
,"Uoti*i, qui tenuem quandam deprecationem continent, fine aliis 
orationis partibus ; et ἀπευκτικοὶ contra, quibus contraria preca- 
mur. Vide Lud. Coelium Antiq. Lect. VIl. 5. — Scbottus. | 

Menandrum citat etiam Nunaefius. 

Ibid. 5. Πραγματικά.} Ejufmodi hymni funt aliquot apud Ho- 
ratium, non omnes tamen Oda, quee inícribuntur Πραγματικοί, 
JNunnefius, | 

Ibid. 6. ᾿Εμπορικά.} Περὶ ἀποπεμιτικῶν accurate idem. Menan- 
Wer, qui ἐπιλέγοντο ταῖς derodujiai; ϑεῶν νομιξομέναις ἢ γινομέναις. 
Hujufmodi refert editos a Bacchylide. Illud tamen τῶν ἐμποριῶν, 
ad homines videtur potius pertinere. — Nunmaefius. 

Ibid. 8.: ἀποστολικά. Cum de aliquo ad alium fcribimus. Hu- 
jufmodi multe exftant hodieque epiftola verfibus dictate An- 
tholog. VII. 'Tale putatur Pindari Ifthm. 11. Sic enim nos mo- 
net Scholiaftes: Οὗτος ὃ ἐπινίκιος γέγραπται μὲν εἷς Ξινοκράτην 
᾿Ακραγαντῖνον, σέμπεται δὲ Θρασυβούλῳ διά τινος Νικασίπαου, ὥστε 
αἴγαι ἀποστολικὸν αὐτόν.  lales, fed profa oratione, non vincta, et 
veterum Chriftranorum Prafulum, jam inde ab initio nafcentis 
Ecclefiz, fefeque propagantis, Epiffoke commendatitie pauperum, 
iterque facientium ; de quibus diferte Gregorius Naz. cogno- 
mento Theologus στηλιτευτικὴ a/ adverfus Julianum Imp. καὶ τὴν 
εἰς τοὺς διομένους Φιλανϑρωπίαν, τὴν τε ἄλλην ὁπόσην xai Th» i» τοῖς 
ἐσιστολιμαίοις συνθήμασιν, οἷς ἡμεῖς ἐξ ἔϑνους εἰς ἴϑνος τοὺς χρήζοντας 
-“σαραπίμπομεν. Harum epiftolarum mittendarum ratio in Ni- 
czna prima Synodo inflituta eft bono publico Ecclefiz, de qui- 
bus Burchardus Wormacienfis II. de Ecclef. Ord. c. 227. et Gra- 
tianus 73. diftinct, et Ivopar. VI. de cauífis clericorum c. 434. 
etíeq. De his erudite differuit fingulari libello, amicus nofter 
Gerardus Rodolphus, Gravienfis: manum itaque de tabula, 
Sebottus. | 


458 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


P. 589, 8. ἀποστολικά.] Hi videntur Hymni τροπεμπτικοὶ, de 
quibus idem Menander Rhetor. — Nunnefius, 
Ibid. 13. τὰ γιωργικά.} Preter innumeros Rei Ruflice fcrip- 
tores a M. T. Varrone, Columella, Plinio enumeratos, Orphei 
yieyxxa nominat If. Tzetzes. Talia Hefiodi ἔργα xal ἡμέραι, 
. quod opus expreffit, vel vicit potius divinus Maro, libris quatuor 
Georg. Sic enim de fe: J4feraeumque cano. Romana per oppida car- 
men. Pithoclis Samii i» τρίτῳ γεωργικῶν meminit Plutarchus. 
Chryfippus vero, Pamphili, et Paxami i» γεωργικοῖς Laertius et 
Suidas. Antiphontem, Dorionem, et ZEíchylidem Athenaeus citat 
III. 8. A. XIV. 65o. D. E. Omitto eos, qui μελισσουργικὰ 
fcripferunt, Philiftum, Neoptolemum, et Ariftomachum a Pli- 
nio fzpe laudatos; et Nicandri Colophonii τῶν μελισσουργικῶν fe- 
cundum advocat Athenaeus III. p. 68. C. et Menecrates Epheíui 
poeta de apibus, laudatus a Varrone R. R. III. p. 5. cujus et Nr 
candri Scholia meminerant, Plura collegit Camerarius junior. 
Sebottus. ' 
Ibid. 10. γνωμολογικά.ἢ Ut 'Tbeognidis, Phocylidis, Pythago- 
re, Solonis, Tyrtei, aliorumque ἀποσπασμάτια Ízmpius jam in 
vulgus data; collecta ex Plutarcho, Athenzo, Clemente Alexzan- 
drino, Stobso, ceteris.  Scbottus. 
Ibid. Videntur Oda Parzneticz, quales Horatii multa; nif 
velis τὸς eaeairícn "Theognidis et Phocysidis accipere; qu£ 
Hymni non erunt; quod malim, quum Proclus fupra negavent 
hec Melica εἴς, Sic et Georgica, quorum deinceps meminit, non 
.funt Melica, neque etiam τὰ Ἐπισταλτικά : quales Epiftola for- 
taffe Ovidii, et aliorum. Plura Odarum genera legantur in Indi- 
cibus illis Horatianis, et apud Menandrum, e quibus aliqua pof- 
funt ad hzc revocari: ut οἱ κλητικοὶ (p. 33.) «gàc τὰ Εὐκτικά. 
, Nunuefius. E | 
Jbid, 12. χώρας καὶ φυτῶν. Primum hoc praeceptum dat Maro 
agricola, ut fitum, habitumque locorum diligenter contempletur; 
et ante illum Hippocrates, et Theophraftus fzepius esgi. φυτῶν ai 
Tir. Διαφέρει ydp «ric τὴν τελείωσιν χώρα τε χωρῶν, καὶ ἀὴρ ἀέρι. 
Ex quo M. Varro R. R. I. eft mutuatus, qua non exícribo; εἰ de 
his CEconomicis Xenophon, dux idem bonus, et Philofophus. 
Περὶ φυτῶν, de ftirpibus vero, prater Theophraftum, et Diofcon- 
dem principes, varii fcripfere; Phanias Erefius ab Athenzo lav- 
datus, et Dionyfius esp φυτῶν a Varrone, five ut P. Victortus 
emendat, εὐφυτῶν. Oppius de filveftribus arboribus, a Macrobio 
Saturn. I]1. 19. citatus. Macer quoque carmine Latino, et alii 
Nec enim Nomenclaturam inftitui; tantum quantum fit fa&a, 
in ipfa etiam poetica, Scriptorum jactura, recenfeam, — Scboitur. 














PR/EMONENDA TYCHSENITI. 





Qux hic in lucem emittimus, anecdota talia funt, ut 
non valde ambitiofi effe videamur, fi grata fore lectoribus 
noftris confidamus, et ipfa expectatione majora. Sunt ea 
omnia Procli Lycii Platonici, de cujus vita et reliquis 
Ícriptis hic nihil attinet dicere: fufficit de his, quee jam 
prodire juffumus, reliquiis, pauca monere, et, unde quod- 
que petitum fit, indicare. ^Pitam Homeri et de Cypriis 
Carminibus libellum defcripfi e codice Iliados Homeri 
preftantiffimo et valde antiquo, qui affervatur in Bibl. S. 
Laurentii Efcurialenfi, in quo hzc duo, e Chreftomathia 
Procli excerpta, przefixa leguntur Iliadi uberrimis fcholiis 
inftru&z, de quibus alias plura fortaffe dicentur. Sed Ho- 
meri vitam fub Procli nomine jam olim edidit Leo Allatius 
in libro De patria Homeri Lugd. 1640. 8. p. 30. nulla ta- 
men mentione facta unde ducta fit, hoc folum addito: 
Proclum mec mihi qualefcunque fchede. Nos jam e co- 
dice au&tiorem fiftimus, collato infuper alio apographo e 
codice Veneto, cujus defcriptionem dedimus fupra, ut 
cum fimul reliquis Chreftomathisze fragmentis, ad quz per- 
tinuit olim, legeretur. 
Quz fequuntur plane fünt inedita, et, fi quid judico, 
.. haud vulgaris pretii habenda, quippe qua plurimorum ve- 
* «erum carminum ex cyclo epico argumenta exhibent, et 
infignem Chreftomathiz Procliang partem refüituunt, et in 
vitam quafi revocant, de quibus omnibus, poft renatas lite- 
ras preetey conjecturas et exilia Procli excerpta, vix quid- 


460 PRJEMONENDA TYCHSENII. 


quam legebatur. Sed de his graviorem audient le&ores 
judicem, ill. Heynium, qui, qua eft humanitate et in bo- 
nas literas ftudio, curis fuis exornare et expolire has reli- 
quias non dedignatus eft. Hoc tantum moneo, deberi il- 
Jas omnes eidem codici Homeri Veneto, ex quo defcripfit 
et mecum communicavit J. P. Siebenkees, cujus humani- 
tati atque doctrine cum multa me debere gratus profitear, 
tum imprimis elegantem iftius codicis defcriptionem, quam 
hoc volumen exhibet, debet bibliotheca noftra, et plura 
adhuc debebit. 











HEYNII PR/EFATIO. 





P ROCLI Lycii Sec. V. philofophi, etá nonnulla ad nos 
pervenere admodum utilia, aliis tamen sequo animo care- 
remus, modo fervati eflent χρηστομαϑίας γραμματικῆς lbri 
duo, quibus ille multa de orationis cum pedeftris, tum 
poetice virtutibus e grammaticis congeflerat, tum vero 
imprimis de diverfis carminum generibus ita egerat, ut 
fimul excellentes in unoquoque genere poetas, eorumque 
vitas et'carmina carminumque argumenta exponeret. Su« 
perfunt ex eo Excerpta, parum quidem diligenter curata, 
preclara tamen, in Photii Bibliotheca Cod, ccxxxi1x.s 





* Ut verba leguntur, non ipfum 
fibrum, fed Eclogss Photius legiffe 
dicendus. erat; ἀνεγνώσθησαν ia. cni 
Πρόπλον ᾿ χφησουμαϑίας γραμριαφικῆς 
ἐπλογαί - quod non animadveríurtn a 
viris do&is miror, Sed vitio forte in; 
fcriptio laborat, Et fcriptum íane 
erat: ἀνεγνώσθη ix. σῆς II. x». yeap- 
ματικῆς. *Firmes hoc ex le&ionibus, 
quas Sylburgius fubjecit libello ad 
Apellonit Grammatici calcem edito. 
Quae etfi ita fe habent, vel fic tamen 
Photius non ipfum Proclum, fed Ex- 
cerptum aliquod feu Eclogas ex eo, 
in IV. libros diremtas, habuiffe vide- 
tur, Hoc idem de Grammatico fta- 
tuendum arbittor, e quo mox frag- 
Tenta appofituri fumus. Videtur 
adeo fatis mature ipfa Procli Chref- 


totfnathia ínteriiffe: fuperflites mans 
fife Eclogarum libti IV. 2 
Ceterum adjungere placet his paue 
ca litteraria, que ad Precti Chrefto- 
mathism fpe&ant. Editionem ejus 
habemus figillaià fa&am 1590. 
Francofurti apud. Andree Wecheli ke- 
redes Claudium. Marrium εἰ Joannem 
"Aubrium, et alteram 1615. typis JFe- 
£helianis, apud heredes Joannis dubrii 
adeoque utramque ex eadem offici- 
na: eft tamen prior multo emendg- 
tior Fr. Sylburgii opera, quam altera 
bzec ignorat, And. Sehotti preefatiun- 
cula premiffa Cum tamen fatis 
conftet, ab Andr. Schotto primo Pro. 
cliChreftomathiam editam effe, com- 
que Sylburgii editio ipfi Schotto in. 
fcripta fit, mirari licet, quomodo in 


402 HEYNII PRZEFATIO. 


Premittam ex eo contextum verborum, ad quem illa, ques 
e codd. nunc primum edita funt, pertinuere. taque, ubi 
de epica poefi ex Proclo Photius agere incipit : γεγόνασι δὲ, 
inquit, τοῦ ἔπους σοιηταὶ χράτιστοι μὲν Ὅμηρος, Ἡσίοδος, Πί- 
σανδρος, Πανύασις, ᾿Αντίμαχος. (Sunt hi quos Grammatici 
Alexandrini epicorum poetarum principes pronuntiarunt.) 
Διέρχεται δὲ (Proclus) τούτων, di; οἷόν τέ ἐστι, γένος τε καὶ σα- 
τρίδας, καί τινας ἐπὶ μέρους πράξεις (unde intelligitur vitam 
Homeri hoc loco infertam fuiffe) Διαλαμβάνει δὲ καὶ τερὶ τοῦ 
ἐκικοῦ κύκλου, ὃς ἄρχεται μὲν lx τῆς Οὐρανοῦ καὶ Γῆς μυϑολογου- 
μένης μίξεως" ἐξ ἧς αὐτῷ (1. αὐτοὶ) καὶ τρεῖς τσαῖδας γεννῶσιν (ita 
leg. pro γινώσκουσι) "Exarovráxeigas, καὶ τρεῖς ἑτέρους (ἀπο- 
τίκτουσι) Κύκλωπας. Διεξέρχεται δὲ τσερὶ ϑεῶν τά τε ἄλλα τοῖς 
Ἕλλησι μοϑολογούμεγα, καὶ εἴ που τι καὶ πτρὸς ἱστορίαν ἐξαληϑί- 
δεται. (Ηδέϊεηυβ Cyclus. epicus ipfi eft Cyclus ipfarum re- 
rum, quz argumentum poetis fuppeditabant, adeoque is 
quem melius dicimus Cyclum mythicum, h. e. complexus 
mythorum, quos antiquiores poetee fuis carminibus expo- 
fuerant: ducit is exordium inde a deorum genealogia et 
cofmogonia et procedit ufque ad extrema Ulyfhs fata.) xal 





nova editione ab ipfo Schotto parata 
et xxv annis pof iterum in lucem 


dit in Germania et Apollonio de Syn- 
taxi fubjecit Fr. Sylburgius 1590. fed 


emiffa, fubje&a quoque Schotti O&. 
fervationum Iwmanarum libris quinque 
Hanovie typis Wecheliamis apud λένε. 
des Jo. Anbrii, deteriora iterum le&o- 
ribus obtrudi potuerint. Sufpicabar 
habendum hoc inter librariarum ta- 
bernarum fraudes, quibus illi nos 
haud raro ludificant. Verum repe- 
tenda res eft a Schotti malevolentia. 
Itaque de toto hoc genere ita erit fta- 
tuendum; And. Schottus primo in 
Hifpania exfcriptum fragmentum hoc 
ex Codice (qui tamen Photii non 
fuit, ut ex Schotti prafatione ad Pho- 
tium affequi licet) bibliothece An- 
tonini Auguftini Archiepifcopi Tar- 
raconenfis, cum latina verfione vul- 
gaverat. Miffum id ad fe iterum edi- 


adhjbito alio exemplo, quod olim ex 
Henr. Stephani bibliotheca defcrip- 
tum, et ad duo codd. collatum ille 
habebat, multo plenius et emendi- 
tius: adje&s quoque ab eo Nots- 
tiones p. 385. 6. 7. Non negle&a cft 
Sylburgii opera in Photio ab D. ἤα- 
fchelio paullo poft 1601. edito. Sed 
ignorare eam videri voluit Schottus 
primo in vertendo e cod. Rom. Pho- 
tio 1606. (in quo bonorum ille ob- 
tre&ator Heoefíchelii nomen ftudiofe 
filentio preeterit) tum in nova editio- 
ne Procli ad calcem Obfervationum 
humanarum, in qua ne nomine qui- 
dem Sylburgium meminit, attexuit 
tamen Petri Jo. Nunnefii, Hifpani. 
Valentini, notas. 





HEYNII PRUJEFATIO. 403 


σερατοῦται ὃ ἑπικὸς χύχλος συμπληρούμενος ἐκ διαφόρων σητῶν 
μέχοι τῆς εἰς ᾿Ιϑάκην ἀποβάσεως ᾿Οδύσσεως" ἐν $ καὶ ὑπὸ τοῦ σαι» 
δὸς Τηλεγόνου, ἀγνοοῦντος ὡς σσατὴρ 15, κτείνεται. (Nunc Cy-. ᾿ 
clus epicus paullo aliter accipitur de pfo poetarum numero, 
qui mythos Cyclo paullo ante di&o comprehenfos carmi- 
nilus epicis expofuerant. Iiorum carmina fecundum ar- 
gumenta mythorum, quos pertra&abant, ita conítitui po- 
tuere, ut, dum aliud ex alio fe excipiebat, contextum fa- 
bularum inde a prima rerum origine ufque ad Ulyffis exi- 
tum haberes. Hiec altera eff notio Cycli epici, cum illa. 
priore plerumque confufa.) Λέγει δὲ ὡς ToU bxixoU χύκλου τὰ 
σοιήματα διασώζεται, καὶ σπουδάξεται τοῖς “σολλοῖς οὐχ οὕτω διὰ 
τὴν ἀρετὴν, ὡς διὰ τὴν ἀκολουθίαν τῶν ἐν αὐτῷ σραγμάτων. — (Si 
vera heec funt, quod cur dubites caufam non video; Procli 
etate cyclici poetee adhuc legebantur: et Proclus ex iis ar- 
gumenta ipfe conficere potuit quz in crefítomathia per- 
fcripferat.) Λέγει καὶ τὰς πατρίδας τῶν πραϊματευομένων τὸν bri- 
κὸν κύχλον. (Proclus in fua Chreftomathia non modo argu- 
menta carminum, quz Cyclum epicum conftituebant, ve- 
rum etiam poetarum, qui ea contexuerant aut contexuiffe 
ferebantur, nomina et patriam adícripferat: adeoque etiam 
v. c. Lefchei, Ar&ini, Stafini etc. que omnia ab excerp- 
tore Photio omiffa funt, qui ne carminum quidem cyclico- 
rum-mentionem fecit nifi Cypriorum in loco qui hinc fe- 
quitur: Λέγει δὲ xo) περὶ τῶν Κυπρίων wrompárov etc. locum 
apponemus paullo poft, ubi ad illa carmina perventum 
erit... Nunc igitur fic ent ftatuendum : Proclus enarra- 
verat carmina, caff $numque argumenta et auctores, ex 
ordine, qui mythos antiquiores inde ab Urano carmine 
epico perfequuti erant; et quidem partim veterum gram- 
maticorum ductu (erat enim liber χρηστομαϑία γραμματικὴ) 
partim le&ione iftorum carminum. Hic quidem interiere 
omnia, Debuere autem effe in eorum numero Genealo- 
gie deorum, Titanomachia, Argonautica, Thebais, Hera« 
cleis, Thefeis et alia. Verum ubi in his mythis, adeoque 
in ipfis enarrandis carminibus, perventum erat ad belli Tro- 
Jani tempora, ecce fuit Grammaticus, qui ex Proclo parti- 


404 HEYNII PRZEFATIO, 


eulam aliquam excerptam fuo codici adícriberet: atque 
ex hoc fervata funt nonnulla, quee hic apponimus : primo 
loco Vita Homeri jam ab Allatio vulgata, fed truncata : 
altero loco Cypriorum reliquorumque Cyclicorum carmi- 
num argumenta, antea prorfus ignota.  Debentur illa fol- 
lertie et do&rine TYCHSENII noftri V. C. qui cum 
Codicem Iliadis Matritenfem evolvebat, Procli nonnulla 
fcripta animadvertit ac defcripfit. Excitavit idem ftu: 
dium viri doGiffimi SIEBENKEES, Venetiis degentis, ut 
e cod. bibliothece S. Marci alia fragmenta deícriberet, 
de quibus figillatim monebitur. 

Quse igitur nunc primo loco hic appofita eft Vita Ho« 

meri ab Allatio olim edita, emendatior ac plenior nunc ex- 
hibetur partim e codice Matritenfi V. C. TY CHSENII 
operü, partim e cod. Veneto a viro doctiffimo SIEBEN- 
KEES, exferipta. Si tamen eam modo interpolatam et 
aliena opera auctam, modo fub finem truncatam dixeris, 
non habeo quod reponam. Sunt nonnulla ex his, qui ex 
alis Grammaticorum vitis Homeri apud Allatium, Barne- 
fium, et tiuper apud Waffenbergium V. C. illuftrari forte 
poffunt : nolo tamen in his hzrere, quise fatis nota funt aut 
efle poflunt. 
- Quee de fürpe et nomine Homeri narrantur, funt fere 
petita ex poetarum, qui Homeri mentionem fecerant, or« 
namentis ac figmentis poeticis, alia ex Grammaticorum 
acumine fuper etymo ludentium, quod et cz&cum et obfi- 
dem denotat, du&a, nec pro hiftorica veritate erant. illa 
venditanda, Si tamen priora illa f& uti funt fcriptores 
Hellanicus, Damaftes Sigeenfis, et Pherecydes, qui ad Or- 
pheum genus Homeri retulerunt, reputandum eft, eos 
fcripto mandafle mythos, feu ea que mythice tradita 
erant: eft autem hoc mythicum, fi à Mufis, ab Orpheo, 
Lino, Mufs&o, vates genus ducere dicus eft. Antiquior 
ceteris fama fuiffe videtur illa, quee ad Meletem fl. natales 
ejus retulit. | 











ὦ IIPOKAOT 


ITEPI 


OMHPOY- 


EnoN ποιηταὶ γεγόνασι πολλοί" τούτων δέ εἰσι κρώ- 
τιστοι, Ὅμηρος, Ἡσίοδος, Πείσανδρος, ἸΠαννύασις, 'Av- 
2 at M οὗ / ΄ ^ b / . 
τίμαχος. Ομηρος μὲν οὖν τίνων Ὑογέων, s]  CJoias ta 
τρίδος, οὐ “ ῥῴδιον ἀποφήνασθαι" οὔτε γὰρ αὐτός τι λε- 

/ E , € » M 5 

AdA-3xsy ἀλλ᾽ οὐδὲ οἱ σερὶ αὐτοῦ εἰπόντες συμπεφωνή- 
κασιν, ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ μηδὲν ῥητῶς ἐμφαίνοιν cepi τούτων, 
Ν "φ 3 — "v hy i 3 / d “- 
τὴν τἀὐοιησιν αὐτοῦ μέτω «σολλης ἀδείας ἕκαστος, οἷς 
εβούλετο, ἐχωρίσατο. Καὶ dia, τοῦτο οἱ μὲν ἹΚολοφώνιον αὐ-- 
τὸν “ἀνηγόρευσαν, οἱ δὲ Χίον, οἱ δὲ ἸΣμιυρναῖον, οἱ δὲ rry, 
ἄλλοι ^ δὲ Κυμαῖον" καὶ καϑόλου vida, πόλις ἀντίποι- 
^ e 5 N e/ * 2 ^ 2 ΄ 
εἰτῶϊ TOU ἀνδρὸς, ὅϑεν εἰκότως ὧν κοσμοπολίτης λέγοιτο. 
Οἱ μὲν οὖν ἸΣμυρναῖον αὐτὸν ᾿ ἀποφαινόμενοι, Maíoyog μὲν 





* Cod. Ven. . Πρόκλου Χρηστος MS. Ven. 
μαϑίας τῶν εἰς ὃ διηρημένων “τὸ s € ῥῴδιον Allat. et MS. Ven. 
Ὁμήρου χρόνοι, βίος, χαρακτὴρ» in MS. Efc. ῥᾳδίως, 
ἀναγραφὴ “σοιημάτων. d ἀνηγόρευσαν Allat. et MS. 
^ Hic demum incipit Alla- Ven. fed Allat. omiífo αὐτόν. 
tius, Ὅμηρος à πσοιήτης τίνων “μὲν — Efcur, ἠγόρευσαν. 
yo». € oj δὲ K. Allat. 
b ἐγένετο addit Allatius et . É ἀποφαινόμενοι Allat, Ven. 
uh 


466 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ XPHXTOMAOIA. 


πατρὸς λέγουσιν εἶναι, γωγηϑῆναι δὲ ἐπὶ Μέλητος τῶ 
cera, ὅϑεν xai Μελησιγενὴ ὀνομασϑηναι" δοθέντα 
δὲ Χίοις εἰς ὁμηρείαν, Ὅμηρον κληϑῆναι. Oi δὲ ἀπὸ 
τῆς τῶν "ὀμμάτων τηρώσεως, τούτου τυχεῖν αὐτόν ᾧασι 
TOU ὀνόματος" τοὺς γὰρ τυφλοὺς ὑπὸ τῶν Αἰολέων ὁμήρους 
καλέσϑαι. " Ἑλλάνικος δὲ καὶ Δαμάστης, καὶ ᾧε- 
ρεκύδης εἰς ᾿Ορφέα τὸ γένος τταρώγουσιν αὐτοῦ. Μαίονα 
γάρ ᾧασι τὸν Ὁμήρου ττατέρα, καὶ Δίον τὸν Ἡσιόδου 
γενέσϑαι ᾿Απελλίδος, τοῦ Μελανωπο, τῶ Ἐπιφραδέως, 
τοῦ Χαριφήμου, τοῦ Φιλοτέρπεως, τοῦ Ἰδμονίδα, τοῦ Εὐ- 
κλέους, τοῦ Δωρίωνος, τοῦ Ὀρφέως. Τοργίας δὲ ὁ Λεον- 
τῖνος εἰς Μουσαῖον αὐτὸν ἀνώγει. Ἡερὶ δὲ τὴς τελευτῆς 
αὐτοῦ τοιοῦτός τις ' Φόρεται λόγος. ᾿Ανελέϊν ᾧασιν αὐτῷ 
τὸν ϑιὼν, χρωμένῳ τοὶ ἀσφαλείας, τάδε, 

Ἔστιν "Ios νῆσος, μητρὸς πατρὶς, $ σε ϑανόντα 

Δέξεταν ἀλλὼ νέων ἀνδρῶν αἴνυγμα φύλαξαι. 
Λέγουσιν οὖν αὐτὸν εἰς Ἴων τλεύσαντα διατρίψνα; μὲν 
παρὰ Κρεωφύλῳ, μάψαντα δὲ Οἰχαλίας ἅλωσιν, τῶν 
τῷ χαρίσασθαι, ἥτις vor ὡς Κρεωφύλου παεριφέρεται. 
Καϑεζόμενον δὲ ἐπὶ τινος ἀκτῆς, ϑεασάμενον ἁλιέ, 
τροσειπεν αὐτοὺς, καὶ ἀγακβῖναι τοῖσδε τὸς ὄπεσιν" 

* "Axbpss ἀπ' ᾿Αρκαδίης ϑηρήτορες, ἢ ῥ᾽ ἔχομεν τι; 

κγποτυχόντα δὲ αὐτῷ ἕκα εἰπεῖν" 





At MS. Eíc. κωταφαινόμενει. ἫἪσίοδον. τοῦ H. Efcur. Porro ᾿Α- 
Mox Μαίονος melius MS. Ven. ελλίδος dedimus, quod res pof- 


Allat. et Eíc. Μαίωεος. tulabat, et MS. Ven. &rmat: 
& τῶν ὀμμάτων Allat. et ΜΆ. in Efcur. erat ἀπὸ Ἑλλίδος. 
Ven. τοῦ ὄμματος Efc. | λόχος τὶς Φέρεται τοιοῦτος 


h Hac omnia ufque ad ἀτά- Allat. 
yu defunt apud Allat. Mox τὸ * Codex Eícur. ὑποευχόνκ, 
γένος ἀνάγουσιν αὐτοῦ Tnüelius male. Ven. αὐτῶε. 
MS. Ven. etium Maíoa εἰ 7às 





IIPOKAOY XPHZTOMAGIA. 467 


Οὖς ἕλομεν, λικόμεσϑ'. οὖς δ᾽ οὐχ ἕλομεν, φερόμεσϑαι. 

Οὐκ ἐπιβάλλοντος δὲ αὐτὼ διλέσϑιαι τὸ αἴνιγμα, ὅτι 
ἐπ᾿ ἰχοϑυΐαν καταβώντες ἀφήμαρτον, Φ 9 εἰρισώμενοι Ji, 
ὅσους μὲν ἔλαβον τῶν φϑειρῶν ἀποκτείναντες ἀπο- 
λείπουσιν, ὅσοι δὲ ' αὐτοὺς διόφυγον, τούτους ἀποκομί- 
ζουσι ovre δὲ ἐχῶνον ἀθυμήσωντα, σώνουν " ἀπιέναι, 
τοῦ χρησμοῦ ivory λαμβάνοντα᾽ καὶ οὕτως ὀλισϑέντα 
σεριπταῖσαι λίϑῳ καὶ τριτταῖὶον τελευτῆσαι. “᾿Αλλὼ δὴ 
ταῦτα μὲν τσολλῆς ἔχεται ᾧπήσεως iva, δὲ μήτε τούτων 
ἄπειρος ὑπώρχης, διὼ τοῦτο εἰς ταῦτα κεχῴώρηκω. Τυῷ- 
My δὲ ὅσοι τῶτον ἀπεζφήναντο, αὐτοί μοι δοκοῦσι τὴν διώ- 
vola τυεπηρώσϑωι. Τοσαῦτα γὰρ "κατέϊδεν " ὅσω οὐδφ' 
᾿ἄνϑρωπος πώποτε. 

Εἰσὶ di "ots ἀνεψιῶν αὐτὸν ᾿Ησιόδου παρόϑοσαν, 
ἀτριβεὶς ὄντες ποιήσεως. Τοσοῦτον γὰρ ἀπέχρυσι, τῷ 
γένει προσήκειν, ὅσον "ἢ ποιήσες διέστηκεν αὐτῶν. "Αλλωφ' 
δὲ οὐδὲ τοὺς χρόνοις συνοπέβαλον ἀλλήλοις. ᾿Αϑλιοι δὲ 
τὸ αὐνίγμώ πλάσαντες τοῦτο" 

Ἡσίοδος Μούσαις Ἑλικωνίσν τόνδ᾽ ἀνέϑηκε, 

Ὕμνῳ νικήσας ἐν Χαλκίδι δῖον Ὅμηρον. 
᾿Αλλὰ γὰρ ἐπλανήθησαν ἐκ τῶν Ἡσιοδείων ἡμερῶν" ἔτε- 
ρον γάρ τι σημαίνει. Τοῖς δὲ χρόνοις αὐτὸν οἱ μὰν περὶ 
τὸν ᾿Αρίσταρχον Φασὶ γενέσθαι xarà τὴν τῆς "loving 





! αὐτοὺς Allat. et MS. Ven. ? ὅσον Allat. 

τοῦτο. Efcur. αὐτῶν. 4 Hic ἄνθρωπος omittit Al- 
7 ἐπιέναι Allat. . - Jat. et MS. Ven. 
Ὁ "Totum hoc quod fequitur τ Allat. τινὶς, of. 

eomma deeft apud Allatium. — * 5 addidi ex Allat. et MS. 

Pro κεχώρηκα MS. Ven. κατε — Ven. 


χώρησα. t Qua fequuntur ufque ad 
9 ὃ ἄνϑρνοτος addit Allat. εἰ τρωικοὺς χρόνους defunt apud 
MS. Ven. Allat. 


&ha 


468 IPOKAOY XPHXTOMAGIA. 


ἀποικίαν, ἥτις OCTEpE) τῆς τῶν Ἡρακλειδῶν καϑόδου ἐτῶν 
ἑξήκοντα. Οἱ δὲ περὶ Κράτητα ἀνάγουσιν αὐτὸν εἰς τὼς 
Τρωϊκοὺς χρόνους. Φαίνεται δὲ "γηραὼς ἐκλελοιπῶὼς τὸν 
βίο. 'H γὰρ ἀνυπέρβλητος ἀκρίβεια τῶν πραγμάτων 
"“προβεβηκυῖαν ἡλικίαν παρίστησι. Πολλά E ἐπεληϑυ- 
ϑὼς μέρη τῆς οἰκουμένης ἐκ τῆς πολυπειρίας τῶν τόπων 
εὑρίσκεται. , Τούτῳ δὲ προσυπονοητέον καὶ πλούτου πολ- 
λὴν περιουσίαν γενέσθαι" αἱ yap μακραὶ ἀποδημίαι 
πολλῶν déórrda "ἀναλωμάτων, καὶ ταῦτω κατ᾽ ἐκείνους 
τοὺς χρόνους, οὔτε πάντων σπλεομένων ἀκινδύνως, οὔτε ἐξι- 
μισγομένων ἀλλήλοις πω τῶν ἀνθρώπων ῥαδίως. "Τέ- 
γραῷε δὲ ποιήσεις δύο, ᾿Ιλιώδα καὶ ᾿Οδύσσειαν. "Ξένων 
καὶ Ἑλλάνικος ἀφαιροῦσιν αὐτοῦ, οἱ μέντοι ἀρχαῖοι καὶ 
τὸν Κύκλον ἀναφέρουσιν εἰς αὐτόν" προστιϑέασι δὲ αὐτῷ 
καὶ παύγνιά τινα, Μαργίτην καὶ " Βατραχομυομαχίαν" 


ἔντε πακτίον " αἶγα Κέρκωπας κενούς. 





" γήρᾳ ΑἸΪδὶ. et paullo ante 
ἔτεσιν ἑξήκοντα MS. Ven. qui et 
addit τὸ δὲ περὶ τοὺς Ἡρακλείδας 
Míssras τῶν Ῥρωϊκῶν ἔτεσιν ἐξή- 
κῳντα, recte, Sic et in altera 
vita. 
᾿ς * φυροβιβηκυΐῖαν Allat. et MS. 

Ven. et Eícur. τελεία». 

Υ̓ χοῦτο δὲ we. Allat. et MS. 
Eícur. Quod emendaveram fir- 
mat MS. Ven. 

Z ἀναλ. δίονται Allat. In MS. 
Ven. exciderant αἱ yác—ad à»a- 
λωμάτων. 

* γίγραφε Allat. εἰ MS. Ven. 
γιγράφϑαι MS. Eícur. nifi ex- 
ciderat in hoc φέρεται, Aysran. 
Paullo ante ex Ven. dedi οὔτε i. 


&. €*w pfO πῶς. 
* Qus fequuntur defunt ap. 
Allat. qui folummodo habet: 


αροστιϑίασι δὶ τινες αὐτῷ cet. 


. Pro ξένων MS. Ven. ηὐξόνων». 


€ Ita et Allat. βατραχομνος 
pexíar. In Cod. Eíc. βατραχο-. 
μαχίαν ἢ μνυομαχία»ν. Ex Ven. 
eadem laudantur, nifi quod κυο- 
μαχία» exaratum. 

4 iyruráxrio MS. Ven. Cor- 
raptam hanc vocem fimiliter 
exhibet Allatius, qui conjicit 
ἑπταπίχτιον, villofam. Hefych. 
ἑπταπέκτιος. 9 βαϑείας τρίχας ἔ- 
χουσα: fcilicet eft a πέκω, t 
Videtur hoc fpe&tare ad Capram 
Amaltheam. 





IN PROCLUM 


ANNOTATIONES. 





P . 465, ult. ΜΑΙΩΝΟΣ.} Melius Μαίονος. Corruptum in altera 
Homeri vita in Μάρωνος. v. Waflenb. In Certam. H. et Η. alia 
corruptela Βίωνα pro Μαίονα. 


P. 466, 6. Ἑλλάνικος.) Eadem ex Charace repetita apud Sui- 
dam ἴῃ Ὅμηρος. Charax illa feu in hiftoriarum Grzcarum libb. 
XL. feu in Chronicis tradiderat. Qui hic ᾿Απελλὶς eft, apud Sui- 
dam legitur ᾿Απελλῆς, quod idem nomen avi materni ex Ephoro 
proditur in Vita Homeri Plutarcho adícripta, et in altera quz fub 
Herodoti nomine fertur. Χαρίφημος ibidem Εὔφημος, et Δορίων, 
Δρὴς, Orphei f, Alia varietas eft in Certam. H. εἰ H. p. xxii. 
ed. Barnes. De Gorgia alibi lectum hoc, quod hic editur, non 
memini. 

Ibid. 12. Περὶ δὲ τῆς τελευτῆς. Unde abfurda hzc, per omnem 
tamen antiquitatem propagata, narratio ortum habuerit, non ex- 
putare licet. Valde antiquam effe neceffe eft, ortam forte ab ali- 
quo, qui inventi a fe vel ab alio enigmatis graviorem auctorem 
fubjicere volebat. Carmen Ἔστιν Ἴος νῆσος etiam in Plutarchi V. 
Homeri legitur. Quod in altero carmine ϑηρήτορες eft, etiam in 
Plut. et in Cert. H. et H, occurrit; at ceteri legunt ἁλιήτορες ac- 
commodatiore verbo, — Pro o3; ἵλομεν---οὖς δ᾽ (ad quod accommo- 
dari poffet lectio apud Plutarch. loc. cit. et in Certam. H. et H. 
ἢ δ᾽ ἔχετ᾽ ἰχϑὺς) lidem ὅσσ᾽ ---ὖσα δ᾽, et Herodot. ὥσσ᾽ melius. In 
Plut. τὰ δ᾽ οὐχ i. In οὐκ ἐπιβάλλοντος δὲ αὐτοῦ διιλέσϑαι τὸ ai- 
γιγμα nihil variant libri. Expe&abam οὐ συμβάλλοντος, etfi nec 
hoc fatis convenit. terum ἰχϑυΐαν dixit, quam alii τὴν aa». 
Pro ἀπολείπουσι debet effe καταλείπουσι. Sed non tam accurate 
loquitur auctor. Quod illifo pede lapfus mortem contraxit Ho- 
metus, occurrit quoque in Certam. H. et H. fub finem. 

P. 467, το. Τυφλὸν δὲ ὅσοι. Cum acumine hoc dictum, cecu- 
tire quicumque Homerum cacum fuiffe prodiderint. Homerum 
patruelem  Hefiodi fuiffe Ephorus tradiderat: v. Vita Homeri, 
Plutarcho tributa, Quod Nofter id negat, feramus : fed ratio ad- 


uh; 


470 IN PROCLUM ANNOTATIONES. 


je&a eft jejuna, quod ex poematum diverfitate rem manifeftam 
effe vult, haud patrueles eos effe potuiffe, ἤΑϑλιοι δὲ οἱ τὸ αἴνιγμα 
Ὡλάσαντις. Cur αἴνιγμα dixerit, quod ἐπίγραμμα erat, non dixe- 
rim. Refpuendum hoc tanquam ferius fictum nemo dubitaverit. 
Egere de hoc paffim viri docti, etiam in Hefiodi vita; vide vel 
Robinfoni Diff. Potuit tamen tripus in Helicone pofitus effe, qui 
ad Hefiodum referebatur, τόνδ᾽ ἀνέϑηκεν in. Anthol. Steph. eft τῇ δ᾽ 
ἀνίϑηκα. — Locus in Hefiodi Epy. eft 654—658. — Quz paullo poft 
de-rerum copia Homero ex peregrinatione affluente fubjiciuntur, 
aut Procli aut alterius judicium haud admodum acutum produnt, 
qui res non ex Homerica, fed ex fua etate «ftimare et .dijudicare 
maluit. Non minus e pravo ad fua tempora fa&o judicio alii 
Homerum ἀλότην aliquem et erronem ftipe collecta fe fuftentan- 
tem exhibuerant: prorfus immemores price vite, qua ἀοιδοὶ ad- 
ire folebant urbes et cgetus hominum, et ab iis hofpitio excepti 
invitari, ut carmina fua recitarent. 

P. 468, 2. Οἱ δὲ engi Kpárwra.] Conveniunt Tatiani verba: Οἱ 
«ip Κράτητα πρὸ τῆς Ἡρακλοιδὼν καϑόδου Φασὶν αὐτὸν ἡκμακέναι 
μιτὰ τὰ Τρωϊκὰ ἰνδοτέρω ὀγδοήκοντα iré». Eadem cum Dionyfio 
(Barnef. p. xxx.) alter Grammaticus ap. Waffenberg. p. 2. Ἀεέϊς 
vero ille: τοῦτο δὲ ἀπίϑανον ὑπά χει καὶ γὰρ αὐτὸς ὃ Ὅμηρος ὕστε- 
goUrra, πολλοῖς χρόνοις ἑαυτὸν ἀποδείκνυται λέγων" Ἡμεῖς δὲ κλέος οἷον 
ἀκούομεν, οὐδέ τι ἴδμεν. ἣ . 

Ibid. 11. Γέγραφε δὲ Φοιήσεις δύο. In hoc fane acutiores con- 
fentiunt : recte et. alter Grammaticus ap. Allat. οὐδὲν δὲ αὐτοῦ 3t- 
τέον ἔξω τῆς Ἰλιάδος καὶ ᾿οδυσσείας etc. Confer Watlenb. not. P. d. 

Ibid. 12. Xemon fane vel Xemion inter hiftoricos. memoratur; 
fed ad h. l. vix fpe&are videtur. Puto Zenon (Ζήνων) Citienfis, quem 
in lliadem, Odyífeam et Margiten fcripfiffe fatis conftat, vel ex 
Dione Chryf. et Laertio. Nec tamen fatis bene ille cum Hella- 
nico jungitur. Poft Ξένων xai Ἑλλάνικος ἀφαιροῦσιν αὐτοῦ videntur 
excidi(e nomina; etfi retrahi ad illa verba poteít e feqq. τὸν xóx- 
λον. lllud in his animo tenendum : antiquiores multo plura tri- 
buiffe Homero quam Grammaticos Alexandrinos: quia Hellanici 
evo nulla adhuc critices fubtilitas aut fuit aut effe potuit. 

Ibid. ult. "Ἔν τε “άκτιον aVya.] Bentleius Diff. ad Malelam p. 
63. ingeniofe, fed perperam τὸν Ἑπταεπάκτιον emendarat, refpectu 
ad praedones ἐπ᾿ ἀκτῆς in. Herodot. Vit. Hom. 19. 20. et Certam. 
H. et H. At Allatii emendationem ἑπτάπεκτον αἶγα, vUillofam, bir- 
ftam, ita ut vel fepties tonderi. poffit, fatis Brmavit "Toupius Ep. 
Crit. p. 142. (T. II. p. 578.) Κέρκωπας κενούς. Ultima vox nata vi- 
detur ex xal Νόστους, quos Homero cum Cyclo tributos effe con- 
(tat. Toupius eodem loco Κέρκωπας ἐκείνους legit, quod vix pro 
bes 








(B) 


TOY ΑΥ̓ΤΟΥ͂ 


ΠΕΡῚ TON KTIIPION 


ARFOMENUN HOIBHMATON. 


— D — 


ἘΜΠΙΒΑΛΛΕΙῚ τούτοις τὰ λεγόμενα Κύπρια ἐν βιβλίοις 


φερόμενα ἔνδεκα" ὧν " περὶ 


Hunc ργαοίαγαπι locum de 
Cyprio carmine unice Codici Ef- 
curialen& debemus. Argumento 
hoc eorum femel cognito lux 
affunditur multis antiquiorum 
poetarum et fcriptorum locis, 
qui de fabulis Trojanis agunt, 
quarum primus auctor adhuc 
ignorabatur. Nolo hic repetere 
ea, quz ad Virgilii. /En. II. 
Exc. I. (fecandis curis in nova 
paratur editione) expofita funt 
cum de reliquis, tum de Cy- 
pris: multo minus de fabulis 
ipfis hic recenfitis. Sufficit Cy- 
pria XI. libris complexa effe res 
inde a Thetidis et Pelei nuptiis 
ufque ad Iliadis initia. 

.9 ὧν epi τῆς γραφῆς ὕστερον 
δροῦμεν. fuit συγγραφῆς quif- 
wem cffct eus carminis. auctor 
fuit: quippe de quo parum li- 
quido conftitit, cum alii ipfum 
Homerum, alii Stafinum vel 
Hegefiam, alii alios traderent. 


τῆς -ypa(Dus ὕστερον ἐροῦμεν, 


Sed probabilior auctoritas ea 
eft, quae de Stafino Cyprio ha- 
betur, a cujus patria quoque 
nomen ductum. Ceterum illa, 
qua Proclus de su&ore poft 
hzc adjecerat, fuppleri ex parte 
poffunt ex Photio: Δέγει δὲ xai 
σερί τινων Κυπρίων ποιημάτων" 
καὶ ὡς οἱ μὶν ταῦτα εἰς Στασῖνον 
ἀναφέρουσι Κύπριον, οἱ δὲ ᾿ γή- 
σιον τὸν Σαλαμίνιον (Hegefias eft 
Athen. XV. p. 682. D.) αὑτοῖς 
ἐπιγράφουσιν, oi δὲ Ὅμηρον δοῦναι 
δὶ ὑπὶρ τῆς ϑυγατρὸς Zací»w (Ho- 
merum ea dediífe pro dote, filia 
ei elocata) καὶ διὰ τὴν αὐτοῦ πα- 
«οἶδα Κυκπρία τὸν eróvor ἐπικληϑῦ- 
ai ἀλλ᾽ οὐ τίϑεται ὁ συγγραφεὺς 
φῇ αἰτίᾳ ταύτη, μηδὴ γὰρ Κύπρια 
«ροπαροξυτόνως ἰπιγράφισϑαι τὰ 
evitare, Obícura hec ultima 
funt et perpleXà: putes carmen 
fuiffe infcriptum ἡ Κυπρία fc, . 
“σίησις, non τὰ Κύπρια iow. 
Hoc tamen nomine cum alii 


4uh4 


472 IIPOKAOY XPHXTOMAOIA. 


ἵνα μὴ τὸν ἑξῆς λόγον vov ἐμποδίξωμεν' τὰ δὲ περιέχοντά 
ἐστι ταῦτα. Ζεὺς βουλεύεται "μετὰ τῆς Θέμιδος περὶ 
τοῦ Τρωϊκοῦ πολέμου" “παραγενομένη δὲ Ἔρις εὐωχου- 
μένων τῶν ϑεῶν ἐν τὸς Πηλέως γάμοις γέκος περὶ κάλ- 
λους ἐνίστησιν ᾿Αϑηνᾶ,᾿ Hee, xai ᾿Αφροδέτη αἱ πρὸς 
᾿Αλέξανδρον. ἐν Ἴδη xarà Διὸς πρσταγὴν ὑφ᾽ Ἑρμὼ 
πρὸς τὴν κρίσιν ἄγονται" καὶ προκρίνει τὴν ᾿ΑΦροδιτην 
ἐπαρϑεὲὶς τοὺς Ἑλένης γώμοις ᾿Αλέξανδρος. “Ἔπειτα δὲ, 
᾿Αφροδίτης ὑποϑεμένης, ναυπηγέται" καὶ Ἕλενος περὶ 
τῶν μελλόντων αὐτοῖς προϑεσπίζει' καὶ ἡ ᾿Αφροδίτη Ai- 
γείαν συμπλεῖν αὐτῷ κελεύει" καὶ Κασσάνδρω περὶ τῶν 
μελλόντων προδηλοῖ" ἐπιβὰς δὲ τῇ Λακεδαιμονίῳ "AME 
ανδρος ξενίζεται παρὰ τοῖς Τυνδαρίδαις, καὶ μετὼ ταῦτα 
ἐν τῇ Σπάρτη rapa, Μενελάῳ" καὶ Ἑλένη παρὼ τὴν εὐω- 
χίαν δίδωσι δῶρα ὁ ᾿Αλέξανδρος. Καὶ μετὰ ταῦτα 
MeyéAaog εἰς Κρήτην ἐκπλεῖ, κελεύσας τὴν Ἑ). λένην τῶς 
ξένοις τὼ ἐπιτήδεια παρέχειν, ἕως ἂν ἀπαλλώγωσιν. Ἔν 
τούτῳ δὲ ᾿ΑΦροδίτη συνάγει τὴν Ἑλένην τῷ ᾿Αλεξάνδρῳ" 





tum ipfe utitur: ut forte in- monuit: nafiturum effe fili- 





vería ratione Ícribendum fit : 


xal διὰ τὴν αὐτοῦ σατρίδα Kó- 


,wpas τὸν «σόνον ἐκικληδῆναι. Cui 

rationi fcriptor (Proclus) non 
accedit, μηδὲ γὰρ Κυπρία παροξυ- 
τόνως ἰπιγράφισϑαι τὼ ποιήματα: 
fcilicet, f1 a Cypro dicta effet 
poefis, 3 Κυπρία Íc. σοΐησις in- 
fcripta effe deberet. Sed vel fic 
argutize funt. 

b μετὰ τῆς Θέτιδος Ícriptum 
erat: verum μετὰ τῆς Θέμιδος 
legendum : cum illa enim con- 
filia mifcet Jupiter ; eadem (u- 
per eventu nuptialium fatali 


um patre potentiorem v. Pind. 
Ifthm. VIII. 58. íq. 68. Apol- 
lon. IV. 800.  Apollodor. III. 
I5, 5. 

* Fabule note funt omnes, 
quz hic fequuntur. Breviorem 
earum texturam, cum ipfa Ilia- 
de, videbis in Vita Plutarcho 
tributa p. 148. Ern. Judicii 
dearum fundus fuit Il. 0. 10. 
30. Nonnulla alia ex antiquis 
petita, fed recentioribus figmen- 
tis interpolata dabit Coluthus. 
Mox αὐτοῖς leg. αὐτῶ. 


HPOKAOT XPHXTOMAOIA. 478 


s UN Ν 7 x ^ / » ^ . 
καὶ μετὼ τὴν μίξιν τὰ πλέστω κτήματα ἐνθέμενοὶ, 
γυκτὸς ὠποπλέουσι᾽' χειμῶνω δὲ αὐτοῖς ἐφίστησιν Ἥρα" 
xui wportyty 9 iig Σιδῶνι: ὁ ᾿Αλέξανδρος, aipfi τὴν τοόλιν" 
καὶ ἀποπλεύσας εἰς Ἴλιον γώμους τῆς Ἑλένης ἐπετέλε- 
σεν. Ἔκ, τούτῳ δὲ “Κάστωρ μετὰ Πολυδεύκους τὰς Ἴδα 
καὶ 'Λυγκέως [joe ὑφαμρούμενοι ἐφωρώϑησαν" xai Kác- 

M «€ VN ^» y à 3 Ld N δὲ "ὦ δ 
τῶρ μὲν ὑπὸ τοῦ lda, ἀναέρέιται, Λυγκεὺς δὲ καὶ ldas 
& N 7 N v 2 "^ e 2 ^4 N 
ὑπὸ Πολυδεύκους, καὶ Ζεὺς αὐτοῖς ἐτερήμερον νέμει τὴν 
ἀϑανασίαν. Καὶ μετὼ ταῦτα Ἶρις ἀναγγέλλει τῷ Με- 

’ Ν ᾽ὔ NON $ € M ) / 
γελάῳ τὰ γεγονότω xard, τὸν οἶκον" ὁ δὲ τοαρωγενόμενος 
Φερὶ τῆς ἐπ᾿ Ἰλίου στρατείας βουλεύεται μετὼ τοῦ ἀδὲλ-. 
φΦώ" καὶ Ὡρὸς Νέστορω τυαραγίνεται Μενέλαος" Νέστωρ 
δὲ ἐν τααρεκβάσει διηγεῖται αὐτῷ, “ὡς ᾿Επωπεὺς, φϑεΐ- 
gas τὴν Λυκούργου ϑυγατέρω, ἐξεπορθήϑη" καὶ τὰ cesi 
Οἰδίπουν καὶ τὴν Ἡρακλέους μανίαν" καὶ ra, tcp Θησέα 
. xai ᾿Αριώδνην. Ἔπειτα τοὺς ἡγεμόνας ἀϑροίζουσιν, ἐπελ- 





4 De Caftoris et Pollucis 
pugna cum Ida et Lynceo prae- 
clarus locus eft Pindari Nem. 
X.' Alia v. ad Apollod. III. 11, 
2. p. 750. Pro Avyxía; fcriptum 
erat Λυγέως εἰ Λυγεὺς, porro ai- 
eu, et ὑφαιρόμενοι. Reliqui mox 
ἀναγγέλλει. ufitatius ἀπαγγέλλει. 

€ ὡς Ἐπωκεὺς, φϑείρας τὴν Av- 
χούργου ϑυγατίέρα ἐξεπσορϑήϑη.) 
Obfcurior éfabula, cujus tamen 
veftigia reperire mihi videor 
apud Apollodorum III. 5, 5. 
Sed vitium ineffe arbitror no- 
mini Lycurgi: Aóxov legendum 
eft. Lycus, Ny&ei frater, reg- 
num Thebanum tenebat. Nyc- 
tei filia erat Antiope, qua a 
Jove comprefía, ut patris minas 


effugeret, Sicyonem ad Epopé- 
um regem fugit, eique nupfit. 
Nycteus pater, dolore victus, 
fibi manus infert, fratri tamen 
Lyco injungit, ut filiam et Epo- 
peum ulcifcatur. Ducit Lycus 
copias adverfus Sicyonem, ea- 
que capta et Epopeo caeío An- 
tiopen captam abducit, e qua 
naícuntur Zethus et Amphion: 
Haec eft illa narratio, cujus 
fundum in Cypriis fuiffe nunc 
difcimus. De Jovis amoribus 
nihil hic narratum effe videtur : 
cum  Epopeus vitiaffe filiam 
Lyci dicatur, non a Jove com- 
preffam in matrimonium dux- 


iffe. 


474 IIPOKAOY XPHXTOMAO!IA. 


Sérres τὴν Ἑλλάδα" καὶ paiverO as πρισποιησάμενον τὸν 
Οδυσσέα ἐπὶ τῷ μὴ ϑέλειν συστρατεύεσϑαι ἐφώρασαν, 
Παλαμήδους ὑποθεμένου, τὸν υἱὸν ᾿" Τηλέμαχον ἐπὶ χόλα- 
σιν ἐξαρπάσαντες. Καὶ μετὰ ταῦτα συνελθόντες εἰς Αὐ- 
λίδα ϑύουσι" καὶ τὰ περὶ τὸν δρώκοντω καὶ τρὺς στρου- 
ϑωῶς γενόμενα δείκνυται" καὶ Κάλχας «ερὶ τῶν ἀποβη- 
σομένων προλέγει αὐτοῖς" "ἔπειτα ἀνωχϑέντες Τευϑρανία 
τροσίσχουσε' καὶ ταύτην ὡς Ἴλιον ἐπόρθουν. Τήλοξβος 
δὲ "ἐκ βοηϑείως Θέρσανδρόν τε τὸν Πολυνείκους κτείνει, 
καὶ αὐτὸς ὑπὸ ᾿Αχιλλέως τιτρώσκεται" ὠποπλέουσι δὲ 
αὐτοῖς ἐκ τῆς Μυσίας χειμὼν ἐπιπίπτει, καὶ διασκεδάν- 
γυνταν" ᾿Αχιλλοὺς δὲ Σκύρῳ τροσχῶν γαμέϊ τὴν Auxe- 
μήδως ϑυγατέρα ᾿' Δηϊδώμειαν' ἔπειτα Τήλεφον κατὰ 
μαντείαν τσαρωγενόμενος εἰς ' Apyos ἰᾶται ᾿Αχιλλοὺς, ὡς 
ἡγεμόνα γενησόμενον τοῦ ἐπ᾿ Ἴλιον Ao. Καὶ τὸ δεύ- 


f γὸν Τηλέμαχον iwl κόλασιν 
-ξαρπάσαντις.) Vulgaris narra- 
tio e& de puero Telemacho a- 
rantis Ulytlis aratro. fubje&o : 
v. Hygin. f. 95. et ibi laudata. 
Primus auctor in Cypriis rem 
ita narrare debuit, ut Achivi fe 
iratos Ulyffi puerum "Telema- 
chum vi protractum necare velle 
fimularent. 

5 ἴπειτα ἀναχϑέντες Τενϑρανίᾳ 
«σροσίσχουσι.) Habemus hic du- 
plicem ad Trojam navigatio- 
nem. Priore, qua ad Myfie 
littus efcenfjione facta, res cum 
Telepho geftze funt: de quibus 
- copiofe expofuit Dictys Creten- 
fis II. r1. fq. καὶ ταύτην ὡς Ἴλιον 
ἐπόρϑουν : mirus error, fi prollio 
habuere ? Leg. ὡς ᾿Ιλιέων. quip- 


Myfi focietate cum Trojanis 
jun&u. Teutbrania, Myfiz regio. 
v. Paufían. VI. 4. c. Strab.et 
Steph. Byz. 

hb ix βοηθείας, uf vim propit- 
farst, dum opitulatur, nec nt- 
ceíle ἰκβοηϑήσας Ícribere. Ther- 
fandrum 'T'elephus occidit Poly- 
nicis lium. Sic et Paufan. IX. 
5. p. 722. Di&ys II. 2. Mox 
διασκεδάννυντα,  Ícripfimus pro 
διασκεδάννυται. — 0. 

i De Achillis cum Deidamia 
nuptiis aliter hic traditum, 
quam quod ab aliis narratur ad 
Lycomedem, Scyri regem, pud- 
lari habitu deductus effe ; quod 
forte Tragicis debetur. Mox 
leg. «αραγενόμενον. lbid. ταῦτ᾽ 
ie "Duos w^ov in codice erat. 


HPOKAOY XPHZTOMAOIA. 475 


τερον ἠϑροισμένου τοῦ στόλου ἐν Αὐλίδι, ᾿Αγαμέμφνων "emi 
ϑήραν βαλὼν (auper, ὑπερβάλλειν ἔφησε καὶ τὴν ἼΑρτε- 
par μησασα di 3 Sex ἐπέσχεν αὐτοὺς τοῦ mu, χει- 
μῶνες ἐπιπέμσουσα. Κάλχμιντος δὲ εἰπόντος τὴν τὴς 
Os) μῆνιν, καὶ ᾿φιγώειειν κελεύσαντος Str τῇ ᾿Αρτέν 
pid, ὡς ἐπὶ γάμον αὐτὴν ᾿Αχιλλῶ μετωπεμνάμενοι,. 
ϑύειν ἐπιχειροῦσιν' Αρτεμὶς δὲ αὐτὴν ἐξαρπάσασα εἰς 
Ταύρους μετακομίζει, καὶ ἀϑάνατον oui ἔλαφον δὲ 
erri τῆς κόρης παρίστησι τῷ βωμῷ. Ἔπειτα κατα- 
πλέουσιν εἰς Τένεδον" καὶ εὐωχουμένων αὐτῶν Φιλοκτήτης, 
XD ὕδρου πληγὲς, διὰ τὴν ϑυσοσμίαν ἐν Λήμνω κώτε- 
λήφϑη" καὶ ᾿Αχιλλεὺς ὕστερος κληϑεὶς διαφέρεται πρὸς 
᾿Αγαμέμνονα" ἔπειτα ἀποβαίνοντας αὐτοὺς εἰς Ἴλιον εἶρ- 
γουσὶν οἱ Τρώες, καὶ Θνήσκει Πρωτεσίλαος ὑφ᾽ Ἕκτορος" 
ἔπειτω ᾿Αχιλλεὺς αὐτοὺς τρέπεται, ἀνελὼν ᾿Κύκνον τὸν 
Ποσειδῶνος" καὶ τοὺς νεχροὺς ἀναιροῦνται" καὶ διωπρεσ- 
βεύονται τιρὸς τοὺς Τρώας, τὴν Ἑλένην καὶ rà κτήματα 
ἀπαιτοῦντες ὡς δὲ ovy, ὑπήκουσων ἐκέϊνοι, ἐνταῦθα, δὴ 
τειχομαχοῦσιν. Ἔπειτα τὴν χώραν ἐπεξελθόντες τορ- 
ϑῶσι καὶ τὰς τοεριοίκους πόλεις" καὶ μετὼ ταῦτα ᾿Αχιλ- 
λεὺς Ἑλένην ἐπιθυμεῖ ϑεάσασθϑαι, καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς 
εἰς τὸ αὐτὸ ᾿ΑΦροδίτη καὶ Θέτις. Εἶτα ἀπονοστᾶν ὧρ- 
μημένους τοὺς ᾿Αχαιοὺς ᾿Αχιλλεὺς κατέχει" κάπειτω, 
ἀπελαύνει τὰς Αἰνείου βόως, xai Λύρνησον καὶ Πήδασον 
WopO-éi, καὶ συχνὰς τῶν ταεριοικίδων πόλεων" καὶ Τρώϊ- 





k iwi ϑήραν βαλὼν f. excidit — cod. erat αὐτῇ. 
iei ϑήραν ἐξιὼν, vel ἐξαγαγὼν, ! De Cycno hoc inter plures 
xal. Paullo poft ix] γάμον αὐ — hoc nomine memoratos v. ad - 
75» ᾿Αχιλλεῖ μεταπεμψάμενοι, in — Apollod. p. 415. 


476 IIPOKAOT XPHXTOMAOIA. 


λον φονεύει" " Λυκάονώ τε Πάτροκλος εἰς Λήμνον ἄγων 
ἀπεμπολῶ" καὶ ἔκ τῶν λαφύρων ᾿Αχιλλεὺς μὲν Βρισηΐδα 
γέρας λαμβάνει, Χρυσηΐδα δὲ ᾿Αγαμέμνων. Ἔπειτά ἐστι 
Παλαμήδους ϑώναταρ' καὶ Διὸς βουλὴ, ὅπως ἐπικουφίση 
τοὺς Τρῶας, ᾿Αχελλέω τῆς συμμαχίας τὴς Ἑλληνικῆς 
ἀποστήσας καὶ κατάλογος τῶν τοῖς Τρῶσι συμμαχῇ- 
σώντων. 





T? Λυκάονά Tt Πάτροκλος εἰς rum rerum prima ftamina ex lo- 
Λῆμνον ἀγαγὼν ἀπεμπολᾳ. Duc- — coaliquo Homerico ducta funt: 
tum hoc ex Il. 6. 35. fq. quem- — quae res facile exemplis pluribus 
admodum multarum aliarum a - doceri poteft. 

Stafino et aliis Cyclicis narrata- 





*"IIPOKAOY XPHZTOMAOEIAZ 


TO T' "'AEYTEPON 


AIGIOIIIAOZ 


E APKTINOY. 


————— a —— 


ἘΜ ΠΙΒΑΛΛΕΙ δὲ τῶς τὐροειρη μένοις ἕν τῇ πρὸ ταύτης 
βίβλῳ Ἰλιάδα Ομήρου. μεϑ᾽ ἣν ἐστὶν Αἰϑιοπίδος. βιβ- 


λία ε ᾿Αρκτίνου" Μιλησίου περιέχοντω τάδε. 





4 Que hinc fequuntur, ex- 
fcripta funt e Cod. Pzneto D. 
Marci a viro do&iffimo Jo. Pet. 
Siebenkees, Norimbergenfi. Co- 
dex illeeft praftantiffimus Iliadis 
(Num. 454.) fcholiis inftru&us, 
quorum editionem avide expec- 
tamus a V. C. Villoifon. In 
ejus primis foliis, partim mar- 
gine, partim in foliis fingulis, 


Procli hec excerpta funt ad- 


Ícripta. Precedebat vita Ηο- 
meri titulo prafixo: Πρόκλου 
χρηστομαϑίας γραμματικῆς τῶν 
εἰς δ᾽ διηρημένων τὸ α. Ὁμήρου 
χρόνοι. βίος. χαρακτήρ. ἀναγραφὴ 
“σοιημάτων. Subjecta ἃ Proclo 
εἴς debuit fuperioribus brevis 
expofitio argumenti  liadis: 
hancque .excipere .zfréóm “825 
£biopis : etfi in. codice ᾿Νόστων 
argumentum. premittitur, om- 
ninoque ordo diveríus. eft, fed 
baud dubie perturbatus. 


Eft in Bibliotheca D. Marci 
Codex 531. qui complectitur 
I. ᾿ΕἘξηγήσεις τινας μετ᾽ ἀλληγο- 
ριῶν καὶ ἱστοριῶν τινων sig τὸν "Qe. 
μῆρον. 2. ᾿Επιτομὴν νέαν γραμμα-» 


τικῆς iv βιβλίοις B. 3, ᾿Ἐπιτομὴν 
τῶν ἐννέα. μέτρων. 4. Φουρνούτου 
ἐἱπιτομὴν epi τῶν παραδεδομένων 
esp) ϑεῶν x. T. Δ. 5. Αἰνίγματα 
καὶ ξητήματα. 6, ᾿Εξήγησιν εἷς 
τὸν Διονύσιον τὸν πσεριηγητήν. - 7. 
IlevráeXov «tpi τῆς Ὁμήρου 
φοιήσιως. 8. Ἡφαιστίωνος σερὶ 
μέτρων. 9. Ἔκ τῆς Πρόκλου χρησ- 
τομαϑίας γρωμμαρικῆς ἰκλογάς. 
Codex eft in folio minore, quod 
vocatur, papyraceus, fuitque o- 
lim inter Beffarionis copias: in- 
feriptum cnim eft primo folio 
ab ejus manu : τοῦτο τὸ βιβλίο» 
«A4 καὶ καλὰ xal δυσεύρετα, 
“περιέχον ἐστι» ἱμοῦ Βεσσαρίωνος 
Καρδινάλεως τοῦ τῶν Τούσκλων. 
Procli nomine alle&tus humanif- 


478 IIPOKAOT XPHZTOMASIA. 


᾿Αμάζων Πενϑεσίλεια exaparyiveras Τρωσὶ συμμαχή- 
cora, ' Apos μὲν ϑυγάτηρ, Θρῶσσα δὲ τὸ γένος, καὶ 
κτείνει αὐτὴν ὠφιστεύουσαν ᾿Αχιλλεὺς, οἱ δὲ Τρῶες αὐτὴν 
ϑάστουσι. καὶ ᾿Αχιλλεὺς Θερσίτην ἀναιρεῖ, λοιδορηϑ εἰς 
τρὸς αὐτοῦ, καὶ ὀνειδισιϑὲς τὸν ἐπὶ τῇ Πενϑεσιλεία λε- 
γόμενον ἔρωτα. καὶ ἐκ τώτου στάσις ᾿γίγνεται τὸς ᾿Α- 
χιαμδὶς ταερὶ τοῦ Θερσίτου φόνου. Μετὰ δὲ ταῦτα ᾿Αχιλ- 
λεὺς εἰς Λέσβον mdi, καὶ ϑύσας ᾿Απόλλωνι καὶ ᾿Αρτέ- 
μιεδι, καὶ Λητᾶ, xaSaiprras τοῦ φόνου ὑπ᾽ ᾿Οδυσσέως. 
Μέμνων δὲ, à 'Hoog vios, ἔχων  ήφαιστότευκτον τῦανο- 
“λίαν, αραγίνεται τὸς Τρωσὶ βοηθήσων" xai Θέξις τῷ 
σαιδὶ rà xarà τὸν Μέμνονα τρολέγει" καὶ συμβολῆς 





fimus vir, Siebenkees, libro in- 
. fpe&o nihil aliud quam Ἐχ- 
cerptum Photiane Bibliothece 
feperit. ᾿Εξηγήσεις vero primo 
loco adícriptas fcholia haud con- 
- temnenda continere vidit, quo- 
fum Specimen ad hos mifit. 
Idem Photii codicem preclarum 
jn eadem bibliotheca manu ver- 
faverat N. 450. 

b Quomodo hec expediri 
poflint, non reperio, nifi fecun- 
dum ea, quz fupra expofui, me- 
cum ftatuas, e binis Chreftoma- 
thie Procli libris factam effe 
Epitomen quatuor libris com- 
prehenfam : ex qua Excerpta 
aliquis codici fuo adfcripferat 
plura: e quibus derivata funt, 
que Efcurialenfis εἰ Venetus 
mobis fervarunt. Itaque cut 
ex Epitomes feu Eclogarum libro 
primo Exeerptum appofitum effet 
primuwn de Homero, et argu- 
mentum Oyprü earmisis, pre- 
termiflis iis, quse altero Ecloga- 


rum libro de Iliadis argumento 
appofita erant, nunc ex ferüio 
Eclogarum libro Ὑμῆμα τὸ 0m 
gor, Excerptum alterum. apponi- 
tur. ltaque i» τῇ e$ ταύτης 
βίβλῳ Eclogarum intellige. Pro 
Ἰλιάδα in MS. erat Ἰλιὰς, cum 
tamen praceffiffet ἐπιβάλλει. 

€ De frélino v. ad Virgil. 
JEn, I1. Exc. I. add. ad lib. I. 
Exc. XIX. In iis, qua fequun- 
tur, comparanda funt Paralipo- 
mena Quinti Smyrnzi: quo- 
rum novam recenfionem dabit 
Tychfen nofter V. C. Compleza 
autem eft rbiopis non modo 
Memnonis ex /Ethiopia res gef- 
tas, verum omnia, qua inde ab 
Iliadis argumento, Hectore ce- 
fo, ad "Trojam contigerunt. Vi- 
tia fcripturs codicis manifefta 
ftatim fuftuli. Ita pro Θρᾷσσα 
erat ϑρασα (fic). — . 

4 φαιστότευκτον. Dictum de 
hac vocc ad Apollodorum p. 
$a. | 











IIPOKAOY XPHXTOMAGIA. 479 


γενομένης ᾿Αντίλοχος ὑπὸ Μέμνονος ἀναιρέται. ἔπειτα 
᾿Αχιλλεὺς Μέμνονα κτείνει" καὶ τούτῳ μὲν "Hos, vaga 
Δὼς αἰτησαμένη, ἀθανασίαν δίδωσι. 

Τρεψάμενος δ᾽ ᾿Αχιλλεὺς τοὺς Τρῶας, καὶ εἰς τὴν 
"* 39 otras, ὑπὸ Πάριδος ἀναιρέται καὶ ᾿Απόλ- 
λωνος" καὶ ᾿μέχρι τοῦ στώματος γενομένης ἰσχυρᾶφ 
μάχης Αἴας ἀνελόμενος ἐπὶ τὼς ναῦς κομίζει, Ὀδυσσέως 
9 ^ t / »X 3 7 ΄ 7 
ἀπομαχομένου τοὺς Τρωσίν. ἔπειτα ᾿Αντίλοχόν τε ϑάπ-- 

4 * Ν, ^ 9 ^ / * 
τουσι, καὶ τὸν νεκρὸν TOU ᾿Αχιλλέως τροτίϑενται" καὶ 
Θέτις ἀφικομένη σὺν Μούσαις καὶ ais ἀδελφαῖς ϑρηνέϊΐ 
τὸν *udida* καὶ μετὼ raura, ἐκ τῆς πυρῶς ἡ Θέτις ἀναρ- 
πάσασα τὸν tJdide, εἰς τὴν Λευκὴν νῆσον διωκομίζει, οἱ 
δὲ ᾿Αχαιὸ τὸν τάφον χώσαντες ἀγῶνα τιθέασι" καὶ 
περὶ τῶν ᾿Αχιλλέως ὅπλων Ὀδυσσέϊ καὶ Αἴαντι στάσις 
ἐμπίπτει. 





* εἷς τὴν f. πόλιν. 1. πύλην. Hic ille tbrenus eft, de quo pra» 
f μέχρι ToU «πτώματος Puto clare Pindar. Ifthm. VIII. 124. 
epi τοῦ wr. nifi fuit: μέχρι vov — prater Quintum III. et Odyff, 
[τινὸς] περὶ τοῦ wr. per aliquod — 1. 58. Leuce infula Boryfthenis 
tempus, Mox in Cod. ἀνελόμενον. — oftio objecta, vel ex Mela et 
$ ἀδιλφὰς Nercidas effe puta. — Plinio nota. 





'IAIAAOZ MIKPAZ A 
. K&EZXEQ. 


ἙΞΗ͂Σ δ᾽ ie Ἰλιώδος μικρῶς βιβλία τέσσιαρα Λέσ- 
at ἹΜιτυληναίου τοεριέχρντω τάδε᾽ Ἢ τῶν ὅπλων κρίσις, 
γίνεται, καὶ Ὀδυσσεὺς κατὰ βούλησιν ᾿Αθηνᾶς λαμ- 
βάνει. Αἴας δὲ ἐμμανὴς γενόμενος τήν τε λείαν τῶν 
᾿Αχαιῶν λυμαίνεται καὶ ἑαυτὸν ἀναιρεῖ. Μετὰ avra, 
Ὀδυσσεὺς λοχήσας “Ἕλενον λώμβανει, καὶ, χρήσαντος 
περὶ τῆς ἁλωσέως τούτου, Διομήδης ἐκ Λήμνου Φιλοκτή- 
τὴν ἀνώγει. ᾿ἸΙαϑὲὴς δὲ οὗτος ὑπὸ Μαχάονος, καὶ μονο- 
μωχήσωας ᾿Αλεξάνδρῳ, κτείνει" καὶ τὸν νεκρὸν ὑπὸ Μέενε- 
λάου καταικισϑέντα ἀνελόμενοι ϑιώπτουσιν οἱ Τρῶες. 

Μετὰ δὲ ταῦτα Δηΐφοβος Ἑλένην γαμέ!" καὶ Νεο- 
“πτόλεμον ᾿Οδυσσεὺς ἐκ Σκύρου ὠγωγὼν, τὰ ὅπλα δίδωσι 
Trà τοῦ Warpóe" καὶ ᾿Αχιλλεὺς αὐτῷ Φαντάζεται. Ἑὐ- 
ρύπυλος δὲ ὁ Τηλέφου ἐπίκουρος τοῖς Τρωσὶ τυαραγίνεται, 
xai ἀριστεύοντα αὐτὸν ὠποκτείνοι Νεοπτόλεμος. 





^ Egimus de 754 parva in 
Exc. I. ad /En. II. Ex Argu- 
mento hoc e Proclo fervato in- 
telligitur exordium illud car- 
men habuifle ab Achillis morte 
et armorum judicio et produc- 
tum fuiffe ufque ad urbis exci- 


11 


dium, [Conferendus Herman- 
nus ad Ariftot. Poet. XXIII. 7.] 
In Cod. le&um erat i£ ἧς, et Mi- 
τυληναίου folita varietate, — Et 
pro ᾿Οδυσσιὺς (fc. αὐτὰ) λαμβά- 
γε:, fcriptum erat ᾿οδυσσίέα : et 
τὴν τέλειαν et fic al. 


482 IIPOKAOY XPHXTOMAOGIA. 


Καὶ οἱ Τρῶες τοολιορκούγται" καὶ Ἐπειὸς xar ᾿Α9η- 
yag τροαΐρεσιν τὸν Δούρειον Ἵππον κατασκευάζει. Ὀ- 
δυσσεὺς dé αἰκισιίάμενος ἐμυπὸν, χαφάσηοπος ὡς Ἴλιον 
σαραγίνεταν, καὶ ἀναγνωρισϑὲς ὑφ᾽ Ἑλένης σερὶ τῆς 
ἁλώσεως τῆς τυόλεως συντίϑεται" χτείνως τε τινὼς τῶν 
Τρώων ἐπὶ τὰς ναῦς ἀφικνέσαμι καὶ μετὰ ταῦτα σὺν 
Διομήδει τὸ Πωλλάδιον ἐκκομίζει ἐκ τῆς Ἰλίου. 

Ἔπειτα εἰς τὸν Δούρειον νον τοὺς ἀρίστους ἐμβιβά- 
σαντες, τάς τε σκηνὼς καταφλέξαντες, οἱ λοιποὶ τῶν 
Ἑλλήνων. εἰς Τένοδον dudsyorraa" οἱ δὲ Τρῶσς, τῶν xanh 
ὑπσολαβίντες aru Sun, Té$ τε Δῳύρειαι Ἵππον εἰς τ᾿» 
cA εἰσθέχονται, διελόχτος μέρος τι τοῦ τώχιους, καὶ 
εὐωχοῦνται, ὡς vtyiopiéreg τοὺς Ἕλληνας. 





^5 
-*.- . 


IAIOY IIEPZIAOZ B 


APKTINOT". 


— Él  — 


- 


EnrAr δὲ τούτοις. Ἰλίου πέρσιδος βιβλία D ᾿Αρκτίνου 
Μιλησίου, περιέχοντα τάδε; 
Ὡς rà usi τὸν ἵππον οἱ Τρῶες ὑπόπτως ἔχοντες, 
, εριστάντες βουλεύονται, ὅ.τι χρὴ ποιεῖν. καὶ τόϊς μὲν 
doxéi, κατακρημνίσαι αὐτὸν, τὸς δὲ καταφλέγειν, οἱ di 
ἱερὸν αὐτὸν ἔφασαν δεῖν τῇ ᾿Αϑητῷ ἀνατεθῆναι" καὶ τέ- 
λος, νικῶ ἢ τούτων γνώμη. Τραπώντες δὲ εἰς εὐφροσύνην, 
εὐωχιούνται, ὡς ἀπηλλαγμένοι τοῦ τοολόμου. 

Ἔν αὐτῷ δὲ δύο δρώκοντες ἐπιφανέντες τὸν Λασκόωντῶ 
ka τὸν ἕτερον τῶν παίδων δια, ϑοροῦσιν" ἐπὶ δὲ τῷ τέρατι 
δυσφορήσαντες οἱ περὶ τὸν Αἰνείαν ὑπεξῆλϑον εἰς τὴν Ἴδην, 
καὶ Xíwev τοὺς πυρσοὺς ἀνίσχει τοὺς ᾿Αχάιόῖς, τορότερον 
εἰσεληλυϑὼς τροσποίητος b. οἱ “δὲ “ἐκ Τενέδου τροσπλεύ- 


, 





* Vide de Ar&ino eundem Scholiis ad Homerum Vi&oria- 


Excurfum ad ΖΞ. II. Com- 
plexum eft carmen hoc noviffi- 
ma 'Troje, inde ab urbe capta 
ad difceffum Achivorum. Ple- 
raque ex his nota vel ex Virgi- 
lii ZEn. JI. ad quem multa il- 
luftrata dedimus. cf. Paufanias 
X. 26. [Hujus operis. egre- 
gium exítat fragmentum" in 


nis apud Heynium T. VI. p. 
631.] 

b «“σροποΐητος e cod. notatum. 
«ροσποίητος, etfi paullo duriore 
verborum pofitu, hominem fic- 
tum et fimulatorem defignat. 
Forte fuit eormoihres, fimulate 


per fraudem. 


112 


484 IIPOKAOT XPHZTOMAOGIA. 


σαντες, καὶ oi ἐκ Aovptiou Ἵππου, ἐπιπίστουσι τὸς τσό- 
λεμίοις, καὶ, τοολλοὺς ἀνελόντες, τὴν πόλιν κατὰ κράτος 
λαμβάνουσι. 

Καὶ Νεοπτόλεμος μὲν ἀποκτείνει ἸΠρίαμον,᾿ ἐπὶ τὸν 
τῶ Διὸς τοῦ Ἑρκείου βωμὸν καταφυγόντα. Μενέλαος 
δὲ ἀνευρὼν “Ἑλένην, ἐπὶ τὰς ναῦς κατάγει, Δηΐφοβον ᾧο- 
γεύσας. Κασσάνδραν δὲ Αἴας Οἰλέως «pos βίαν ἀπο- 
σπῶν, συνεφέλκεται τὸ τῆς ᾿Αϑηνᾶς ξόανον" ἐφ᾽ o ταρο- 
ξυνθέντες οἱ “Ἕλληνες, καταλεῦσαι βούλονται τὸν Αἴαντα. 
ὁ δὲ ἐπὶ τὸν τῆς ᾿Αθηνᾶς βωμὸν καταφεύγει, καὶ dia- 
σώζεται ἐκ τοῦ ἐπικειμένου κινδύνου: Ἔπειτα ἀποπλέ- 
euciy οἱ “Ἕλληνες, καὶ φϑορὰν αὐτὸς ἡ AOwa xara τὸ 
πίλωγος μηχανᾶται... o. 05 9 9 χαὶ Ὀδυσ- 
σέως ᾿Αστυάνακτα ἀνελόντος, Νεοπτόλεμος ᾿Ανδρομάχχν 
γέρας λαμβάνει" καὶ τὰ λοιπὰ λώφυρα διανέμονται. 
Δημοφῶν τε καὶ ᾿Ακάμας Αἴϑραν εὑρόντες ἄγουσι μεϑ' 
ἑαυτῶν. ἔπειτω ἐμπρήσαντες τὴν τσόλιν, ΠΠολυξένην o Qa 
γιάζουσιν ἐπὶ τὸν τοῦ ᾿Αχιλλέως τάφον. 








* In apographo hac ita fcrip- 
ta erant, ut defiderari nonnulla 
fignif&caretur. . Videtur tamen 
carminis argumentum in hoc 
fubftiti(fe. 

4 De hoc fragmento vero 
non habeo quod fatis tuto ftatu. 
am. Superioris argumenti par- 
ticula effe non potuit. Sed nar- 
rationis alterius eft particula. 
Siebenkees V. C. hzc monuit: 
* tertium folium defiderari, in 
* quarto haec legi." Etfi non 
affequor, quomodo ea, quz praze- 
ceflerunt, folii fpatium explere 
potuerint, fufpicor tamen hanc 
ffe particulam alterius Excidi 


δε, a Lefcbeo perfcripti. Ejus 
enim Ἰλίου eríoci; apud Paufa- 
niam memoratur X. 25. 26. et 
ib. nonnulla ex his ipfis, de 
quibus hic agitur. Sufpicabar 
aliquando, fuiffe illam forte 
eandem cum ea, qux Ar&ino 
ab aliis effet tributa; — Nunc 
probabilius videtor, diverfam 
eam ab illa fuiffe: adeoque 
Proclum ríunc fubjeciíle argu- 
mentum illius. Dicerem etiam 
tertiam Stefichori Ἰλίου «έρσιδα 
partem folii occupaíTe; fi fatis 
efe putarem apponere mera 
conje&tationes. 











"'NOZTON E A'YTIOY. 


ΣΣΎΝΑΠΤΕΙ di τούτοις rà rà» Νόστων βιβλία ε Αὐγίου 
Τροιζηνίου, περιέχοντα τάδε" 

"ASwa ᾿Αγαμέμνονα καὶ Μενέλαον εἰς ἔριν καθίστησι 
τερὶ τοῦ ἔκπλοῳ". ᾿Αγαμέμνων μὲν οὖν τὸν τῆς ᾿ΑΘϑηνᾶς 
ἐξιλασόμενος χόλον ἐπιμένει. Διομήδης δὲ καὶ Νέστωρ 
ἀνωαχιϑέντες εἰς τὰν οἰκίαν διασώζονται. Μεϑ' οὺς ἐκ- 
πλεύσας ὁ Μενέλαος, μετὰ πέντε νεῶν εἰς Αἰγύπτον πα- 
ρωγίνετωι, τῶν λοιπῶν διαφϑαρεισῶν γεῶν ἐν τῷ πελάγει. 
Οἱ δὲ cepi Κάλχαντα καὶ Λεοντέα καὶ ἸΠολυποίτην πεζῇ 
τορευϑέντες εἰς Κολοφώνω, Τειρεσίαν ἐνταῦϑια τελευτή- 


σάντα ϑάπτουσι". 


* Νόστοι fuere pluresa diver- 
fis auctoribus profecti: conf. 
. Suid. et ibi Kufter. et ad Apol- 
lodorum p. 99o. fuere in his 
Cyclic h. e. qui ad Cyclum epi- 
cum referebantur. Horum auc- 
torem nunquam alias legere 
memini ZAugiam Traenium, no- 
men prorfus ignotum. 

5 Fundus fabule in Od. r. 
132. Íq. fic et reliquerum, quz 
hic fequuntur eod. et quarto 
libro. . 

€ 81 haec recte fe habent, Ti- 
γέβας Colophonem fuit abduc- 
tus; id quod alii de filia ejus 


Manto narrant, quze Thebis cap- 
tis ab Epigonis Delphos pro 
manubiis miffa (Apollod. 1II. 
7; 4. Diod. IV. 66.) inde in 
Afiam ducta templum Clarium 
ad Colophonem conftituit (vid, 
Schol. Apollon. I. 308. Paufan. 
VII. 3.) Sane jam ap. Apollod. 
III. 7, 3. et ap. Paufan. IX. 35. 
fama inter Graecos memoratur, 
Tirefiam ipfum Delphos abduc- 
tum ad fontem Tilphuffam ani. 
mam efflaffe: potuit nunc idem 
aliter ornatum effe ab aliis. Jam 
in Tirefíam, feu Manto, inci- 
dunt Achivi, qui eo perrexe- 


113 


486 


IIPOKAOY XPHXTOMAOIA. 


Τῶν di περὶ τὸν ᾿Αγωμέμνονα ἀποπλεόντων, ᾿Αχιλ- 
λέως εἴδωλον ἐπιφανὲν τειρῶται διακωλύειν, τρολέγον τὰ 


συμβησόμενα. Em ὁ 


ws τὰς Καφηρίδως πέτρας àn- 


λοῦται χειμὼν, καὶ ἡ Αἴαντος φϑορὼ τοῦ Λοκροῦ. 
“Νεοπτόλεμος δὲ, Θέτιδος ὑποϑεμένης, πεζῇ τοοιέται 


τὴν τορείαν᾽ καὶ τυαρωγενόμενος εἰς Θρώκην Ὀδυσσέα 
καταλαμβάνει ἐν Μαρωνείω" καὶ τὸ λοιπὸν ἀνύει τῆς 
ὁδοῦ, καὶ τελευτήσαντα Φοίνικα ϑώπτει, αὐτὸς δὲ εἰς 
Μολοσσοὺς ἀφικόμενος ἀναγνωρίζεται Πηλεέι. [ἔπειτα] 
᾿Αγαμέμνονος, ὑπὸ Αἰγίσϑου καὶ Κλυταιμνήστρας ἀναί- 
ρεϑώντος, ὑπ᾽ Ορέστου καὶ Πυλάδου τιμωρίω, καὶ Μρε- 





/ 3 Ν . 7 , ΄ 
λάου εἰς τὴν oixidy ἀνακομιδή. 





rant, Calchas, Leonteus, et Poly- 
portes. Calchantis. quidem in 
bec loca adventus nobilis eft 
congreffu cum  Mopío vate, 
Mantus f. fa&o: videndi de his 
laudd. Not. ad Apollod. p. 655. 
Incoluit idem  Pamphyliam: 
Paufan. VII. 3. p. 529. Strabo 
XIV. p. 984. A. Leonteus et 
Polypoetes, ex Gyrtonc aliifque 


Theffaliz urbibus copias ad'Tro- 
jam duxerant: Il.B. 158. iidem 
Afpendum in Pamphylia con- 
diderunt. cf. Euftath. ad l. c. 

4 Plura ad hec monita ad 
Virgil. ZEn. III. Exc. X. et 
XII. ᾿ 

* Ex Cod. notatum II»e ... 
τα ἀγαμ. Potuit effe ἔχοιτα τὰ 
Α.--καὶ τούτων ὑπ᾿ O. | 








THAELIONIAZ B 


'EYTAMMONOS. 


oloccthentüf p 


MirTA ταῦτά ἐστιν Ὁμήρου ᾿Οδύσσεια" ἔπειτα Τηλε-᾿ 
γονίας βιβλία δύο Ebydqueuves Κυρηναίου σεριέχοντω 
τάδε" 





* De Eugammonis nomine 
vix fatis adhuc  conftabat. 
Methinerat — Hieronymus ἴῃ 
Chron. Eufeb. ad Ol. LIII. Ez- 
gamon Cyrenaus, qui Telegoniam 
Jeripfit, agnofeitur : et. Syneell. 
P- 239. (191.) Εὐγάμων Kugt- 
ναῖος, ὃ τὴν Τηλεγονίαν “σοιήσας, 
éysugiórro; Eugammonem Cyre- 
nsum integrum librum de 
Thefptotiis ex Mufzo tranícrip- 
fiffe narrat Clemens Alex. VI. 
Strom. pr. et ex eo Eufebius 
Pritp. Ev. X: 1. effi in hoc Eu- 
grammon editur. Fabulam de 
Telegono ad mentem Eugat« 
fnofils ezpreffüri videbis apud 
Prgin. f. tà37. Ad Odyfles 
düétum, uti re$ ipfa ferre de- 
ναὶ, pleráque fuere comparata, 
fumma γείο catminis àd Od. 4. 
118—-1536. Ali& aliunde. [tà 
IMfajffs faerifcdt Ulyffes, fecun- 
dum Od. N. 347. fq. 555. fq. 
X. 435. De armentis ἐπ Ede 


fubnata res ex Od. A. 635. Po« 
]yzenus autem ex 1]. B. 623. 
Epifodium de TYopbonio et 4ga- 
fede, Ergini. Minya filiis, fun- 
dum habere potuit in. Hymno 
ad Apoll. 195. fq. Quas enim 
de thefauro Hyricei ab ipfis ex- 
ftru&to clamque expilato narra- 
ta funt v. c. ap. Paufan. IX. 37. 
ea tranftulere alii ad Augeae do- 
mum, qui rex Elidis fuit: di- 
verfus utique ab illo antiquiore 
ab Hercule czfo. Sacra a Tire- 
fa ftonfirata fut in Nixvie Od. 
A. 128. fq. Ad Tifprolos. it 
contihente acceffit íec. v. 120, 
fq. Brygi 'Thráces ex Herod. VÍ. 
4,5. noti effe poffunt. Telsgonus 
ignarüs pátrem occidit, fec. A. 
152. ubi v. Interpretes. "T'elum 
autem paflinace marins (mev- 
γόνος, maritiam turturem Dictys 
VI. extr. dixit) aculeo erat mu- 
nitum : unde Sophoclis fabula, 
᾿οδυσσεὺς ἀκανϑοπλὴξ inferipta : 


li« 


488 JIPOKAOY XPHZTOMAOIA. 


NEA Y 


Oi μνήστορες ὑπὸ τῶν προσηκόντων ϑάστονται" καὶ 

Ὀδυσσεὺς ϑύσας Νύμφαις, εἰς Ἦλιν ἀποπλέ, ἐπι- 
σκεψόμενος rà βουκόλια, xai ξοίᾷεται πιαρῶ Πολύζε- 
ya, δῶρον TÉ λαμβάνει κρατῆραι.. Καὶ ἐπὶ τούτῳ τὰ 
«epi Τροφώνιον καὶ ᾿Αγαμήδην καὶ Αὐγέαν. Ἕπειτα εἰς 
᾿Ιϑάκην καταπλεύσας, τὰς ὑπὸ Τειρεσίου ῥιδείσας τελεέὶ 
ϑυσίας. Kai μετὰ ταῦτα εἰς Θεσπρωτοὺς ἀφικνεῖται, 
καὶ γαμᾶ Καλλιδίκην βασιλίδα τῶν Θεσπρωτῶν. Ἕ- 
mtra πόλεμος συνίσταται TOS Θεσπρωτοὶς πρὸς Βρύ- 
γους, Ὀδυσσέως Ἰγουμένου" ἐνταῦϑα s Aere τοὺς ταερὶ τὸν 
Ὀδυσσέα τρέπεται, καὶ αὐτῷ εἰς μάχην AO, καϑίσ- 
ταται" τούτους μὲν ᾿Απόλλων διωλύει- 

Μιτὼ δὲ τὴν Καλλιδίκης τελευτὴν, τὴν μὲν βασ!:- 
λείαν διαδέχεται Πολυποίτης, ὁ Ὀδυσσέως υἱὸς, αὐτὸς 
δὲ εἰς ᾿Ιϑώκην ἀφικνῶται" κἀν τούτῳ Τηλέγονος ἐπὶ 
ζστησιν τῶ πατρὸς λέων, ἀποβὰς εἰς τὴν 19 ἀκὴν, 
τέμνει τὴν νῆσον ἐκβοηϑήσας δ᾽ Ὀδυσσεὺς, ὑπὸ rw 
ταιδὸς ἀναιρεῖται κατ᾽ ἄγνοιαν. Τηλέγονος δὲ g£Ti- 
γνοὺς τὴν ἁμαρτίαν, τό τε τοῦ πατρὸς σώμω καὶ τὸν 
Τηλέμαχον καὶ τὴν Πενελόπην πρὸς τὴν μητέρα καϑί- 
στησιν' ἥ δὲ αὐτοὺς ἀθανάτους uoi, καὶ ὃ συνοί- 





qua de re plures egere. Andr. Secundum has particulas, 





Schottus ad Proclum p. 22. 
(416. h. ed.) Salvagnius ad Ovi- 
dii Ibin et al. ad Homeri l. c. 

- b συγοικειοῖ fcripfi: cum e 
cod. notatum eflet συνοικεῖ, ipfa 
ratione grammatica poftulante : 
fbi matrimonio conjungit, adJcif- 
cit. Hyginus loc. cit. Eju/dem 
Minerve mositu Teleggonus Pene- 
lopen, Telemacbus Cireen. duxe- 
ruat, Íc, nunc deas factas, 


magno cum literarum beneficio 
e Proclo fervatas, de poetis cy- 
clicis longe aliter, quam vulgo 
fa&tum, ftatuendum erit, Egi- 
mus ca de re δὰ Virgilii En. 
II. Exc. I. Ut, ad Procli duc- 
tum, rem paucis comple&tar: 
Cyclus epicus. variis modis dic- 
tus efl: primo, ut fit cyclus my- . 
tborum inde ab Urano ufque-ad ' 
Ulyfüs reditum in Ithacam et 


IIPOKAOY XPHXTOMAOIA. 


: 480 


κειοὶ τὴν μὲν Πενελόπην Τηλέγονος, Κίρκην δὲ Τηλέ- 


μαχρς. 





mortem : hic proprie eft Cyclus 
mytbicus, dictus tamen epicus, 
quoniam plura erapt carmina 
epica, quibus ille fabule expo- 
fitae erant: fecundo (εἶμ: epi- 
cus dictus eft spforum borum car- 
minum epicorum, qua ita digefta 
et ordinata a Grammaticis fue- 
rant, ut contextus fabularum 
inde a Theogonia ad Ulyffis no- 
viffima haberetur. Carmina hzc 
dicta cyelica et poetee cyclici. Jam 
in hoc Cyclo extremum, nec 
ignobilem tamen, locum tene- 
bant reg Trojanz, adeoque car- 
mina, quibus ille expofite e- 
rant. Hujus partis pofterioris 
notionem nunc habemus ple- 
niorem ex Procli fragmentis hic 
in lucem prolatis. Scilicet fe- 
cundum  hiftoriarum ordinem 
comprehenía in hoc Cyclo, parte 


quidem extrema, fuere hec: Cy- 
prium carmen, Homeri Ilias. “το. 
tini /Etbiopis. Lefcbis five Lefcbei 
lhas parva. .réhmi Excidium 
Ili, forte et alterum Lefcbei. Nof- 
1j. OdyfJea. Telegonia. Carmina 
hzec fundum fecerunt fabularum 
quz hinc a Tragicis variis mo- 
dis tra&tatze, ab aliis poetis pro 
fuo cujufque ingenio fuere or- 
natm, inter hec etiam a rerum 
Greecarum fcriptoribus pro an- 
tiquifüima rerum memoria in 
fronte hiftoriarum prafixee funt. 
Fuit quoque Dionyfius Milefius, 
qui in hiftoriarum fuarum cor- 
pore Cyclum Mytbicum εἰ bifto- 
ricum conftituit, Ad quse me- 
lius difcernenda, dijudicanda, et 
ordinanda patefactam nunc efle 
viam arbitror, 


INDICES QUATUOR, 





I. Scriptorum ab Heplhwefüione et Scholiaftis lauda- 


torum. 


II. Jocabulorum, que in locis ab Heplueftione lau- 


datis reperiuntur. 


III. Rerum et Verfuum. 


IV. Rerum in Procli Chreftomathia memorabilium. 





— 


INDEX SCRIPTORUM 


AB 


HEPHJESTIONE ET SCHOLIASTIS 


LAUDATORUM. 


——— nt 


Numerus prior paginam, alter verfum defignat. 


A€HJEUS (Κύων) 18, 6. 

ZEfchylus (Νιόβη) 7,6. (fihe nofnine 
auCtoris) 165, 20. 

ZEantides 'Tragicus, unus ex Pleiadé 


53- 185. 

Alceus (s. 105.) 16, 2. (102.) 29, 
14. 43, 7. (105.) 58, 3. (105.) 
60, 9. (105.) 61, 1. (104-) 65, 1. 
(104) 79, 1. Nes 8o, 3. (102.) 


ibid. 12. (104.) 90, 7. (104.) 120,. 


6. 122, 9. 134, 2. 

Alcman (fine n.) 24, 3. (69. 65.) 
40, I. 7- 49, 20. (67.) 66, 13. 
(65.) 76, 7. (66.) 81, 16. 134, 9. 
176, 19. 

Alexander Tragicus, unus ex Pleiade 


531. 185. 

Anacreon (ix.) 8, 8. en 11, 4. 
(xcv.) 29, 8. (xxxviii.) 30, 2. (cix.) 
36, 9. (cxxii.) 39, 2. (Ixxxvi.) 51, 
13. (Ixxxvii. Ixxxviii.) $2, 5. 11. 
(Ixxx.) 59, 7. (Ixxxiz.) 68, 9. 
(Ixix.) 69, 3. Sos ibid. 7. 
(cxviii. 70, 2. (cxx.) 9o, 11. 
(clvii.) 96, 10. 101, 2. 122, 10. 
(Ix.) 124. et 125, 5. (czaiii.) 130, 
2. 134, 2, 

Ananius 30, 12. 

Archebulus 49, 10. 

Archilochus (fine n.) 25, 9. 28, 25. 
30, 6. 34, 1. 35, 8. ( Eso.) 38, 
16. (Esed.) 39, 9. 40, 3. 47» 7- 
48, 3. 5. 83, 4. 84, t. 86, 9. 87, 


6, 14. 88,8. 12. 13. 89, 1. 4. 12. 
90, 3. (Iofénzon) 94, 3. 120, 12a. 
I5. ('Ecedeig) 129, 12. 15. 

Ariftarchus 134, 5. 

Ariftophanes, (Comicus) (Ran. 13.) 
8, 3. (Ran. 1264.) 33, ult. (Nub. 
959-) 44, 11. (incert.) 48, το. 
(Αἰολοσίκ.) 51, 7. (᾿Αρμβιαρ.) 52; 
I4. (Γιωργ. viii.) 23, 3. (ix.) ib. 
15. (Vefp. 1266.) ib. 6. (Thefm. 
2. xxii.) ib. 16. (Nub. 529.) 169, 
8. (Nub. 638.) 139, 17. (Ran. 
101.) 170, 22. 180, 18. 

Ariftophanes (Grammaticus) 134, 5. 

Ariftoxenus 45, 9. 180, 15. 

Aífclepiades 58, 3. 

Bacchylides (202.) 76, 12. (203.) 


130, 12. 

Callimachus (Fr.27.) 15, 4. (cccxix.) 
34, 10. (Cxv.) 35, 3. (ctvii.) 36, 
2. (cxlvi.) 49, 11. (xxxvi.) 53, a. 
(cxci.) 89, 6. (cxcii) 93, 1o. 
(cxvi.) 94,10. (xli.) 102,4. (cxviii.) 
ἔτι, 6. et 118, 4. 180, 24. 

Cleomachus (an poeta Tragicus in 
quem nonnulla Ciatini exftant 
apud Athengum XIV. p. 638. F.?) 
62, 13. In (chol. p. 35, t3. corri- 
gendum videtur Καλλιμάχειον. 

Comici 29, a. 31, 17. 36, 14. 98, 3. 
101, 2. 134, 8. 

Corinna (p. 46.) 23, 9. et 106, 2. 

Cratinus (Πανόσσαελ 14, 3. 18, | 


494 


. (Χώρων") 17, 3. (Κλωρβουλίνιρ) 1» 
6. ("eaa 18, 3. (incert.) 44, 15. 
(οδυσ΄.) 46, 6. 11. et 47, 1. (Tee- 
φωνίῳ) 72, 6. (incert.) 84, 3. (Ἂς 
χιλόχειε) 88, 8. (Xwins) 89, ὃ. 
(incert.) 96, 15. 109, 9. 

Critias (Eleg. ad Alcibiadem) 22, 2. 

Demofthenes (De Coron.) 138. 

Dionyfiades Tragicus, unus ex Pleia- 
de 53. 

Dionyfiaci hymni 1&9, 15. 

Dithyrambopoorum bymni in Bac- 
chum ibid. 

Draco (Metricus) 3, pen. 

οἱ Apapavesen) 44, 3. 1355 20. 

Empedocles 4, 3. 

Epicharmus (Μεγάριδὴ 14, 6. (Χορεύ- 
evrig εἰ ᾿Επ᾿νίκιον) 45, 2. (Λόγος καὶ 
Δόγιεννα) 4.5» 5. 180, 15. 184, pen. 

"Esromosl 111, 4. 

Euphorion χιῤῥονησιώσης 105, 3. 

Eupolis (Béeeas) 27, 7. (KéAeb) 
23» 9. (Πόλεσιν) 85, 12. (Aevga- 
esorou) 98, 7. (Χρυσῷ Τίνι) 108, 
12. [Ασερασεύεω!) 110, 2. (incert.) 


132, 5. 

Euripides (Hec. 1107.) 10, 3. (Phen. 
2 .) 33» 9. (inc. cxcviii.) 94. 6. 
(Phoen. 2.) 155, pen. (Bacch. 1.) 
170, 18. (Bacch. 1051.) 171, 1. 

Glycon 56, 8. 

Heliodorus 16, 8. 138, 3. 141, 22. 
142, I. 183, 33- 

Hermias 121, t. 

Hipponax 10, 2. 30, 8. 11. 31, 6.8. 

' . 168, 4. 

Hemerus (Od. A. 1. Il. A. 108.) 6. 
(11. &. 489.) 9. (Il. I1. 235. Od. K. 
243. ll. H. 47. 1]. T. 387.) rt. 
(Od. P. 9o.) 16. (Il. &. 421.) 18, 
14. (Il. M. 144. O. 396. 5. 1. Od. 
1. 109. 1l. Z. 194.) 19. (Il. E. 349.) 
20. (Od. T. 227. A. 183. 1. 283.) 
21. (Il. A. 402.) 22. (ll. A. 350. 
T. 152. A. 15.) 23. (Il. B. 1.) 26, 
11. (Il. A. 1.) 38, 10. (fe) 111, 
4. (Margites) 112, 18. (Rhapfodia) 
118, 11. (Margites) 120, r. (Od. A. 
351-) 137. (Il. 1. 16.) 141, 16. (Il. 
Q.352.) 144, 2. (1l. 1. 147.) ibid. 
4. (Il. B. 486.) 145; 3. (Il. T. 164.) 
147. (Il. M. 208.) 148, 15. (Il. A. 
56.) ibid. 21. (1l. Z. 62.) ibid. 24. 

" (1. Z. 81.) 149; 13. o Z. 366.) 
149, 16. (ll. A. *93.) ibid. 22. 
Jl. H. 353.) 1505 3. (ll. 1. 4573 
ibid. 24. (Od. **. 13.) ibid. 26. (Il. 
fepties) 152. (Od. 1. 39.) 164, 9. 
(1. H. 1.) ibid. 26. (1 6. .443-) 


^ 


INDEX SCRIPTORUM. 


170, 6. (Od. I. 347.) 177.3. (1l. 
quinquies) 178. (bis) 179. (Od. A. 
682.) 182, 6. (Od. K. 60.) ibid. 
antep. (Il. quinquies) ibid. (fz- 
pius) 183. (faepius) 184. 

Homerus Tragicus, unus ex Pleiadc 
43. 185. 

᾿Ιαμβοιοιοὶ 29, 2. 31, 16. 32, 2. 36 
13. 

Longinus 47, 19. 

Lycophron Tragicus, unus ex Pleiade 
53. 185. 

Lyrici 74. 

Menander (Comoedia) 118, 9. (A«- 
καδία) 126, ult. 

οἱ Νιώφσεροι 68, τ. 89, 5. 172, 6. 

Nicomachus 27, 1. 

Orpheus 141, 5. 

Parthenius 9, 2. 

Phalegcus 57, 3. 

Pherecrates 56, 3. (Kegianei) 101, 6. 

Philicus, unus ex Pleiade 53, 5. 54» 
6. 185. 

Philoxenus 138, 2. 

Phrynichus 'Tragicus 67, 4. 

Phrynichus Comicus 67, 8. 

Pindarus (Fr.lxv.) 79, 15. (Ixvii.) 
91, 4. (c.) ibid. 5. (xviii. ib. 13. 


123, 5. 
Plato Philofophus 140, 10. 
Plato Comicus (&e»reias) 91,9. 
Pleias Tragicorum 53. 185. 
Poets veteres 132, 5. 172, t. 
Poetarum, qui non nominantur, ver- 


fus 3, 13. (Aleman) 3, 13. (Alc . 


Inan) 24, 3. 25,17. 26,1. 29, 
13. 34. 5. 35» 1. 36, 7. 35 4. (f. 
Sapph.) 41, 8. &c. (Alcaus) 43 
9. (q. Tyrtei) 46, 3. 46, 18. 50, 
7. $1, 2. 4. 56, 1. (f. Alcai) £97 
I. €t 4. 62, 13. (f. Sapph.) 6359. 
ibid. 12. (f. Sotadis) ibid. 19. 63, 
4. 68, 7. 75, 13. 77 3. 859. 
(Pindari Ixvit. C.) 91, 4.5. (( 
Callimachi) 92, 11. 16. 93, 1 7* 
(f. Sapph.) 95, 5. 109, 7. 128,12 
14. 157, 15. 165, 7. 168,3. 8. 21. 
(Kuripid. Bacch. 1.) . 170, 18. (^- 
rifoph, Ran. or ibid. 22. (Eu- 
rip. Bacch. 1051.) 171, 1. (quir- 
quies) 172. 
xilla (p. 43.) 22, 12. (53) 43» 12: 
inthon (Orcfte) 9, 8. - 
οἱ Ῥυϑμικοὶ, 1560. ,.. 
Sappho (fine n.)- 25, 3. (286.) 4l 
1 (od 42. 43. (7.) 525 3« (9) 665 ᾿ 
(15.) 63, 3. (13.) 64, 3. (7) ibid. 
1o. (10.) 65, 10. (13. 66, 16. 
(16.) 695.3. (7-).28. 79. (10) 93, 


1 





INDEX SCRIPTORUM. 


2. (7.) 85; a. (387.) 95, 5. (. 1) 
103, 9, 13. (13.) 103, 1. 112, 2 
116, 9. 122, 10. (11) 139, 2 
134, 2. 

οἱ Σ χολιογράφοι 159, ult. 

Simmias 18, S 46, 13. (TlaAÁsu) 
545 2. (IIetov£j) 54» 4. όο, ΣΙ, ^ 
6. 25, 2. 9. (fiev) 114, ao. 
124, I I. 

Simonides (Epigr.) 26, 1*5. (Epigr.) 

ξ τι, 20. CA] ABT 123, 5. lec) 
ophocles (Aj. 1118.) 8, rz. 

8, 11. e&r.) 126, 10. (eg. 
Sophronius Chriftianus Poeta 173, 3. 
Sofiphanes Tragicus, unus ex Pleiade 

18 g. 


495 


Sofitheus 53. 185. 
ue (Honide) 8, 5. (Iliade) 21, 


τάκαιν (fite n.) 26, 5. (49-) 62, 6. 
Theocritus (zi. 18.) 10,5 
Theopompus Comicus (ase) 26, t. 
Timocreon (Epigram. ) 4.1. 71 Δ. 
Timothei Citharcedi Nése 119, 
Tag, 29, 2. (ut puto 31, 17. 33 
3. 36,14. 134, 8. 
irreus num 46, 5.? 
Ulyffes Metricus 140, ult. 
Xanthus ἐν Avluxeig 14, 1. 
Ζαχαρίου μεγάλου “έγπλντ κοῦρε Ver- 
fus Chriftiani poete in S. Joan- 
nem Baptiftam 172, 19. 








^ 


INDEX VOCABULORUM 


QUE IN 


é 
LOCIS AB HEPHZESTIONE LAUDATIS 


REPERIUNTUR. 


— ———SuQXünm————— 


NB. * Stellula verbo prefixa indicat reftitutam effe, aut. reflituendam 
lectionem. t Obelus pravam lectionem defignat, notatu tamen non. in- 


dignam. 


Αβραι 52, 4. 
ἑβρᾶν 74» 8. 

Ρξῦ 59» 10. 8 
&Bees 59; 4- 

&Bews 59; 9. 

&y 25, 17. 

ἀγαθὰ 73, 11... 26, 4. 
ἀγαθῆς 73, 5. 
&ya3eg 100, 1. 
ἀγαθὸν 152, 13. 
ἄγαν 91, 14. 
ἀγασατὰ 95, 6. 

&ys 24, 3: 40, 9. 
ἄγεσθαι 39, T. 
ἄγες᾽ 46, 3. 

ἀγίτω 49, 13. 

ἁ γίων 172, 18. 
ἄγπος 171, I. 

ἁγνὰ 46, 14: 80, 14. . 
ἁγναὶ £9, 1. 

ἁγνῆς 94. 4. 
ἀγνοήσειν 76, 13. 
&y»9 91, 13- 

ἄγοις 79, 16. 

&ysp 733 15. 


ἀγρίων 124, 31: 125, 8. | 


ἀδοιάστως 11, 6. 
ἀδυμελὶς 39; 4. 
ᾷδων 108, 7. 
"Adwws £9, 4. 
ἄιϑλα 129, 15. 

ἀιὶ τοῦ, 1. 

ἄειδε 11, 1: 38, 19. 
ἀώδειν 49, 13. 


T ἀώραφε 129, 6. 

Φ &ijjirs 129, 6. 
ἄησον 183, 10. 
᾿λϑάνῳ 54. 3. 
᾿Αϑάναν 91, 13.. - 
ἀϑάνατ' 78, 4. 11. 
᾿Αϑηναΐοισι 26, 19. 
᾿Αϑηναῖον 22, 5. 
ἀδ)ηρηλοιγὸν 184, 32. 
ἀδϑροΐζισα, 34, 5. 
Ala» 61, 3. 
Αἰγαῖον 35, δ. 
α«ἰγιόχω 60, το. 

4 aides 80, 4. 

αὖἦν II, 10." 

αἵματι 184, 29. 
«ivit 16, 3. 

αἴνησαν ΟἹ, 14. 
αἴολον 148, 14: 183, 6. 
Αἰόλου 182, 25. 
αἴσιμα 148, 26. 
airi» 147, 6. 

«iri 147, 6. 
αἰχμὰν 52,1: 75» δ. 
ἀΐων 172, 18... 
ἀκμονίδαν 544 5. 
ἄκμων 17,8. 

&xp 76, το. 
᾿Αχρίσιος 102, 8. 
ἄκρον 31, 9. 
ἀκουόντισσι 137, 12. 
ἀκούσαϑ᾽ 31, 6. 
ἄκουσον 85, 13. 


ἀκούω 94» 11. 


xk 


498 


ἀπούων 88, τ. 
ἀλαξζονίαν 45, τι. 
ἄλγε 1278, 17. 
ἀλγίων τό, 4. 


ἀλλήλοιν 184, 21. 
ἄλλοι 26, 11: 178, 33. 
ἄλλον 109, 7. 
re 109, 7. 
ἀλλοτριογνώριοις 144 6. 
ἄλλυδις 54, 5. 
ἁλὸς 23, 3. 
ἄλοχον 149, 18. 
As 4, 4- 
᾿Αλφιόν 62, 9. 
&p 47, 6. 
ἅμαξαν 49, 15. 
ἀμάχανον 4.2, 10. 
᾿Αμεψίαν 16, 7. 
ἀμέσρως 22, 8. 
ἀμοιβὰν 82, 4. 
ἀμνσχρὸν 9, 5. 
ἀμφιπίλησαι 137, 12. 
᾿Αμφίσσῃ 138, 17. 
ἀνάγπα 67, 9. 
ἀνακαλεῖν 24. 3. 
adven 54, 5. 
&vasnres 9, 7. 
ἀνάλκιδας 21, 4: 74, 31 162, 9: 
182, 9. 
ἄναξ 38, 14: 80, 3: 91, 5: 96, 18. 
ἀναπαίστοις 66, 6 : 102, 2. 
ἀνασίτομοι 52, 9. . 
ἄνδρα 6, 4. 
ἄνδρα: 37; 4. 
ἀνδράσιν γ6, 4. . '! 
CH 51, IO: 102, 1! 139,6. ὁ 
᾿Ανδροϑέᾳ 54, 3. 
ἀνδρόμεα 177, 4. 
᾿ μόδα 82, 4- 
᾿Ανδρομίδαν 43, 2. 
ἀνδρῶν 91, 10: 124, 35. 
ἄνεμος 164, 9. 
ἀνίξων 47, 14- 
ἀνίρες 26, 13 : 178, 23. 
ἀνημίρους 1244 36. 
ἀνὴρ 3, 13: 71, 4- 
ἀνήροτα 19, 7: 148, 3. 
ἔνϑια 172, 17). ᾿ 
ἀνϑέμοισιν 95, 5: 96, 5, 
ἄνϑη 76, 10. ' 
53« 65, 4. 


INDEX VOCABULORUM. 


ἄνϑρωσωι 137, τ. 
ἀνθρώπων 46, 11 : 130, 13. 
ἀνίμωσι 64, το. 


ἀνιστέσοδες 11, B. 


ἄνολβῳ 34, 5. 
ἀντὶ 96, 7 : 96, 7. 
ος 80, 4. 
ἀοιδὴν 137, 11. 

áeaAAs 64, 5: 139, I. 
ἁσαλοῖς 63, 10. 

ἁπαλὸν 35, 1C: 40,6: 89, t. 
deas 40, 2: 47, 3. 
ἀπσήχϑιτο 43, 1. 
ἀσοδάξομεν 73, 11. 
ἀσοϑανεῖν 69, 5. 
ἀσοκλὰς 59, 8. 
᾿Απολλόδωρος 29, 3. 
"AsreA2.es 80, 3. 
᾿Ασόλλων 81, 18. 
ἀσπόσιμα᾽ 109, 7. 

* &seripsi» 65, 7. 
ἀσοφανὼ 37, 4. 
᾿ἀφώλισιν 3,1... 
ἄραο 102, 15. 16. 

" Aeyes 58, T. 

ἀρισὴν 11, 3. 

ἀρφιτῆρ 172, 17. 26. 
Apws 45, 3. 

Aem 129, 8. 

"Aens 33, 11: 90, 13. 
Pu 130, 3. 
ÀpiSuarei 18, 5. 
dev 109, 8. 

ἄριστε 84, 5. 


ἀσαροτίρας 64, 6. 
ἄσπαρτα 19, 7: 148, 3. 
ἀσσερίαν 49, 15. 

ἀστὴρ 94, 9. 

ἀσσὼν 84, 1: 87, 7. 

ἡ ἄσι 428) 6, 





INDEX VOCABULORUM. 


9'AeS) 42, 6: 45, 1. 
ἀσράκσω B1, 10. 
'Aepidea 182, 21. 
Aeris) 73, 4. 

αὖραι 46, 8. 

αὖτ᾽ 25, 171 149, 18. 
arae 19, 3: 170, 8. 
ai": 42, 9. 
αὐεοκασίγνησον 163, 2. 
αὐτὸς το, 1. 

Abrégavtg 73, 8. 
αὐφσοφυὲς 73, 4. 

abre» 51, 12. 

᾿Αφροδσα 76,9: 78,4. 111: 94, 12. 
᾿Αφροδίσαν 60, 6: 82, 5., 
"Ax eio? 183, 21. 
᾿Αχαιοῖς 178, 17. 
᾿Αχαιῶν 147, 17 : 148, 8. 
᾿Αχιλλία 61, 3. 

᾿Αχιλῆος 38, 10. 
ἀχρωόγιλως 84, 4. 
ἀωρολείων 88, το. 

T ἀωρυλλείων 88, 10. 


BaSásesn £5, 3. 
BéSerars 88, 10. 
βαϑύπορια 4B, 11. 
βαϑϑυστίρνον 54, 5. 
Bxíw 170, 9. 
βάλετ᾽ 183, 3. 
βάντις τό, 6. 
βασίλευε 141, 15. 
βασιλῆος 61, 3. 
βασιλεὺς 121, 3. 
Βασσαρίδες 69, 8. 
fasc έ φυσι 27, 9. 
Βασουσιάδης 25, δ: 39, 11: 129, 
16. 
βίβηλος 105, 4. 
βίβλησο 184, 15. 
βὴ 183, 25. 
Becas 89, 4. 
βλασφιῖ 165, γ. 
βοᾷν γ4, 4. 
Βοιώσιον 44. 14. 
βοὸς 184, 15. 
Βορίης 183, 10. 
βουκόλ᾽ 21, 3. 
βραδινὰν 66, 6, 
βραδινῷ 41, 13. 
Bterré 93, 2. 
βροτοῖσι 73, 10. 
Bpere» 48, 11. 
βωμὸν 63, 5. το. 


499 
r. 


Ταλλαὶ 68, 5. 

T γάλλων 57, 3. 

γαλόων 152; 29. 

γαμβρὲ 41, 12 : 103, 15. 
γαριβρὸς 25, 3: 120, 8. 
γέμον 34, 3. 

γάμος 102, 15. 

γᾶν 54, 5: 58, 5. 

γίγαϑε 107; 2. 
γεγινῆσθαι 41, 9. 

γέγονεν 26, 4. 

γελοῖον 83, 7. 

γινάρχοι 53, 4. 

γενεὴ 93, 11. 

γένιφο 19, 3. 

ytvor* 69, 5. 6. 

γένοισο 30, 9. 

γένος 61, 3. 

γέροιαι 106, 4. 

γέροντος 36, 10. 

γεωργεῖν 168, 223. 

γήραος 30, 7. 

γῆς 165, 7. 

dia 138, 20. 
γινώσκεις 27. 4. 

* TAeixev 108, 7. 
γλυπύασιπρον 42, 10. 
γλυκεῖα 60, 5. 

T TAÓxev 108, 7. 

γλῶσσαν 8, 2. 

γνώμην 99, 3. 

γοννοῦμαι 124, 30: 125, 7. 
γραμμαςικοὶ 53; 9. 
γυναῖκα 130, 15. 
γυνώκαρ 21, 1: 
γυναῖκες 51, 8. 
γυνοωκῶν 1495 15. 
Τυρίννω 139, 1. 
Γυριννῶς 64 5. 


152, 9: 182, 9. 


A. 


Δαΐέρα 153, 2. 
δαίρων 152, 29. 
δαὴρ 152, 32. 
υόισσαν 52, le 
jas, lo» 178, I5. 
na 60, 6. 
δάμναται 90, 3. 
δαίμονες 445 14: 535 4. 
Δαναῶν 19, 3. 
δέσεδον 73» 5. 
δέδενσο 128, 20. 
δνκι 65, 10. 
δωλὰν 67, 2 : 120, 8: 121) 4 
διλᾷ 12, 1: 147. 12. τ 


Xka 


500 


δωνὰ 61, 11. 

δέκ᾽ 42, 2. 

Vs 92, 17. 

δίνδρεα 165, 7. 

δινδρίῳ 23, 6: 152, 36: 153, 4. 

Jis: 30, 1. 
ὃν 22, T. 

δέσποιν 124, 32 : 125, 9. 

Vewora B5, 13. 

δεύονεο 184, 29. 

huy 99» 3- 

δεῦρο 102, t1. ' 

δεῦσε 39, 6: 52, 4: 102, TI. 

δηΐων 182, 19. 

Δήμητρι 47, 14. 53, 7 1 102; 5. 

Anunvet$ 945 4. 

δημιουργοὺς 375 4- 

δῆμος 129, 15. 

Ye 34, 5: 35, 1. 

δῆτα 29, 10. 

δῆμος 40, 2. 

Δία 26, 13: 63, 19. 

διιλίγεσθα, 88, 2. 

διανεκῶς 22, 11. 

T διανήξας 35, 5. 

9 )ιατμήξας 35, δ. 

διαφρυφὶν 184, 26.. 

διαφυσιύσομεν 73,1 5. 

διδάσκαλος 74, 5. 

Διδύμων 53, 4. 

διϑύραμβε 128, 14. 

δικάζισϑαι 35; 1. 

δίκαια 44, 11. 

δίνησι 124, 34. 

Δινοβένε; 90, 9. 

Διόνυσος 10, 1: 170, 20. 

Διονύσου 69, ὃ : 105, 4. 

Διὸς 24,3: 40,9: 60, 10: 66, 14: 
759: 80,3: 93, 2: 124, 31: 
125, 8: 170, 19. 

Διοσκουρίδεω 93, 11. . 

Jig 113, 1: 11g5 13: I21, 3. 

δισσὰ 18, 2- 

δίχα 49,13. 

. διοωῇσιν 182, 7. 

δόμοισι 183, 12. 

δόμους 18, 8. 10. 

Joni 42, 9. 

δονεῖται 108, 8. 

δούσαις 67, 6. 

δούρατος 108, 4. 

δρέψας 172, 17- 

δρομάδες 68, 17. 

* δρῶν 53,1. 

ρῶσαι! 51, 11. 

δύναμαι 60, B5. 

δυνασὸν 27, 8: 995.4. — 

δυσπαιπάλους 89, 4. 

δύστηνον 179, 1. 


INDEX VOCABULORUM. 


δῶκεν 75, 3. EE 
δώματα 182, 25. 
dye 5» 7. 9. 
ep 74» 9. 
δῶρον 54,3. 


"Eae: 152, 23. 

ἔγειρε 22; 7. 

ἐγίνοντο 92, 11: 93, 5- 
ἐγκαϑόρα 124, 35. 
ἐγχίσσαλος 75, 2. 
ἐγχώριον 56, 2. 

T ἰδασάμην 34, 3. 
Φἰδωσάμην 34, 5. 
ibsíuace 102, 8. 
Dies?" so, 1. 

ἔδμεναι 11, IO. 

lleve 1 1, IO. 
ὁδρώσανφα 54, 5. 
ἐθέλουσαν 170, 23. 
ἔϑηκε 178, 17. 

εἶδον IO1, 3. - 

εἶδος 18, 4. 

ἐξκάσδω 41, 12. 13. 
εἰκὸς 168, 2.2. - 

εἴκοσι 141, 7. 

εἶμ᾽ λό, t. 

sivixa. 178, 26. 
εἰσίμεναι 182, 7. 

siste 8, 4. 

εἰπὼν 164, 27. 
εἰσηγήσα, 45, 8. 
εἰσομένα τού, 4. 
ἐπσήρκεσι 5, 11. 
ixdevor. 51, 10. 
ἑκατόγχιιρον 22, 16. 
Ἑκατσὸν 66, 14. 

ἱκατὸν 179, 4: 184, 34. 
ἔκλυε 178, 15. 

ἔκοψεν 68, 11. 

ἔχαισε 184, 26. 
ἰκσελέεσθαι 150, 4. 
ivrictóarv 102, 16. 
Ἕκτορ 11, 15. 

Ἕκσωρ 164, 27: 184, 23. 
*'ExQawríóss 96,18. . 
ἴλαϑεν 19, 5: 147, 15: 148, IO. 
ἐλάσας 16, 4. 

᾿Ελάςειαν 138, 17. 

lAaQnBéxs 124, 30 : 125, 7. 
ἐλάφου 157, 15. | 

lA doups 179, 1. 

ἰλεγείῳ 22, 7. 

ἐλιφαντίναν 58, 5. 

ἰλήλυμεν 17, 3: 18,8. 
ἐλήλυφε, 18, 1Q. 





INDEX VOCABULORUM. 


TAS" ^8, 15. 

AS» 72, 10. 

ἴλϑετι 173» 4- 
λιποβεστρύχους 24, 3. 
ἕλκων 31 : 9- 

Ἑλλάδα 27, 3. 

Ἑ λλήσαοντον 182, 12. 
ἔλουσεν 68, t2. 

ἔλπομαι 76, 13: 150, 4. 
ἐμαυσὸν 53, 1. 

ἑμβατεύων 58, 1. 
ἑμβλέσοισα 43, 12. 

ἀρείϑεν 45, 1. 

lass 76, 4. 

ἐριμεελέως 63, 9. 

lani 36, 4. 

ἐμὸν 93, 2. 

prs 19, 5: 147, 15: 148, 10. 
Spearevog 172, 26. 

ἐμφερῆ 95, 6. 

ἔνερθε 43, 13. 

irse 94, 11. 

b94h 74, 5. 

*Ev»e 49, 17 : 81, 10. 
ἄννεσε 6, 4. 

ἀνοατὴς 107, 3. 

ἔνοαλοι 46, 3. 

ἔνσεα 68, 8. 

᾿Εννάλιος 755 3. 

ὁξαρεερὲς 141, 7. 
ἐξασάλλαξαι 10, 4. 
ἐξέλαρεψεν 94, 9. 

Mismo» 59, 9. 

ἐξεπόνασαν 42, 2. 

ἐξέσσυτο 164, 27: 184, 23. 
ἐξευρήμαςι 56, 5: 102, 1. 
ἐξώλη 10, 1. 

ἔονσα 48, 5: 88,2: 182, 14. 
ἔοικεν 77» 3. 

Ἰροικότες 29, 13. 
 ἰπάγει 4, 4. 
«ἰπάγη 4, 4. 
iaavipyenas 52, 13. 
ἀπίδραμον 19, 1: 147, 17: 
ims? 6,5: 19, 3: 21, 3: 

177, 4. 

ἀσειδὴ 182, 12. 
ἔπεισα 170, 8. 
ἔπειϑεν 152, 18. 
ἔπειθον 22, 14. 
ibrlevre 48, 11. 

iorloey 40, το. 
ἀπίβδαις 84, 4. 
ξσίδεισμα 157, 16. 
ἐπιδιφριάδος 178, 20. 
ἰπσικλείουσ᾽ 137, 1t. 
ἐπσιλήσμοσι 14, 5. 
ἐσιπνιῖσ 51, 4. 


ἐσιῤῥοαὶ 163, 20. 


148, 8. 
148, 14: 


xk 


ἐσίσονος 184, 15. 
ἐπειχόμενοι 149, 18. 
ἔσος 91, 14. 
ἐσράϑομεν 108, 6. 
ἑπτὰ 121, 3. 
 ἰπταϑόργυιοι 41, 15. 
imráxa 89, 7. 

9 beropéyviot 41, 15. 
ἴραννα 64, 6. 

leanà» 95, 7: 96, 9. 
* leas 130, 13. 


80r 


"Eeaeuevíón 47, 10: 83,7: 86,101 


88, 10. 
laco» 40, 10. 
loy 51, 11: 172, 26. 
ἔργοις 77, 4. 
ἰρίω 48, 3 : 88, 1. 
ἑρήμον 168, 8: 172. 11. 
ipe 60, 12. 
ἔριν 75, 13. 
Ἕ,μᾶς 36, 3. 
᾿Ερξίη 34, 5. 
ἔρϑιντα 63, 10. 
ἰρόεσσαν 59, 9. 


es 4, 9. 
ἐῤῥίγησαν 148, 14 : 185, 6. 
exi9. (παρίρχι} 65, 11. , 
ἔρχεται 35, 5: 129, 8. 
eo 29, 10. 
Tons 68, 11: 76,9. 
ἔρωτα 71, I. 
ἔρωτι 130; 4. 
᾿Ερώσων 94, 12. 
ἱσακοῦσαι 8, 7. 
ἔσει 109, 2. 
ἔσπειρεν 168, 3. 
Teri 9, 5. 
ἰστάϑησαν 61, 5. 
ἔστε 29, 13. 
ἐσειφανώϑην 113, 1: 119, 13. 
ἰσεήριξε 170, 9. Ι 
ἐσχασιαῖσιν 4.3» 9. 
ἕταρι 38, 14. 
ἑσαῖρε 90, 3. 
ἑταῖροι 99, 3. 
ἱσαίων 48, 3: 88, t. 
Vrio» 92, 17. 
ἔσικει 84, 6. 
ἔἦσος 51, 8. 
sint 93; 7- 
εὔβουλον ΟἹ, 4. 
εὑδαίμον 84, 6. 
εὐδαίμων 109, 2. 
ἐὕδεις 22, 11. 
εὗδον 26, 13. 
εὐίϑειρα 36, to. 
εὐεργισίης 105, 5. 
Eis 96, 18. 
sbiemmog 75, 2. 


3 


508 
οδωνήρωδες 183, 21. 


64. 5. 139, ἴ. 


εὐτωίους 118, 6. 
εὐξείνων 46. 14. 
sÜmwAos 75» 2. 
sienomos 75, 3. 
εὐσσιβάνου 172, 17. 
εὖτ᾽ 130, 3- 
9 ιὖσε 129, 15. 
sjeeixi 17, 8. 
εὔυμνος 15, T. 
εὐφράνας 109; 7. 
οὐυμνόφατοι 53, 4. 
ἔφα γ1, 5. 
ἐθαίνιϑ᾽ 63, 4. 
ἐβαρμόζων 42, 7. 
ἴφασκ 96, 18. 
ἐφιξόμενοι 23, 6 : 
ἔφη 15, 5. 
ἀφρίλησιν 52, 1. 
ἐφύμερον 40, 10. 
ἐφορᾷ 109, I. 
leoden 129, t2. 
ἔχε 26, 13 : 47, 3. 
ὄχω 82, 4. 
ἔχεν 75,3: 1845 33 
ἔχεις 102, 16. 
9 ix9uv» 118, 7. 
Ixec 81, 20. 
ἴχοσα 16, A: 95» 6. 
lx ear 67, 2. 
eva 101, 3. 
ἰχόρφευσι 46, 18. 
ἔχων 49; 13- 
P td 88, 6. 
il ésue 62, 14. 
los 4, 4: 149,24. 
Esos 94, 9- 


'z. 


* Ζαιλιξάμαν 69, 2. 
(u9ías 38, 14. 
Ζαχαρίου 172, 20. 
Ζεῦ 34, 31 53» 4’ 
Ζεὺν 150, 25. 
Ζεφυρεην 183, 25» 
Ζίφυρος 183, 10. 
Qens 10, 4. 

ξώνην 185, 5. 


"HGas 38, 14. 
ἥβη 172, 26. 
ἥβης 89, 4. 

Pu 182, 14- 


152, 26.: 143, 4» 


: 4τιϑ, 7. 


INDEX YOCABULORUM. 


ὅλη 35, 10: 40,6: 49, 15: 89, 1: 


19. 
ἥκων 31, 9. 

A9« 138, 18. 
$A9w 58,5: 72, το. 
ἥλιε 155, 33. 
9 ἥμινορ 3, 13. 
ἡμετίραι 84; 5. 

jue 141, 17. 
ἄνϑουν 44, 11. 
ἡνίκ 16, 19. 
ἡνίχ᾽ 56, 9: 94, 9. 
ἠπιροσεύως 21, 1: 152, 9 : 188, 9. 
ἦρα 54, 3- 

» 42, 6. 

9 deus 74, 9. 

Hew» 63, 19. 
πρίσσησα 59, 8. 
ἠρόμην 96, 13. 

va» 84, 1. 
$e9. 22, 11 : 109, 2. 
ῥσθόμην 94, 12. 
ηὖσι 68, 11: 21, T. 
1 ἔχη 15, 3- 


eA 56,11. — 
ϑάλλως 55, 10* 40, 6 : 89, T. 
Θεὰ 38, 10. 

seo» 91, 10. 

S«ln 10, 1. 

Θείοιο 182, 7« 

Θεῖμιν 59, 4. 

ϑμῳ 47, 6. 

ϑίλις᾽ 8, 4. 

ϑέλων 30; 4. 

Θίμων 91, 4. 

S44 26, 12 : 89, 11: 278,23. 
GOiénprros 130, 13. 

S1é» 89, 7. 

θεὸς 36, 3: 49, 13- 
ϑιράποντα 0, τό. 
Θηβαίαν 170, 19. 

Θήβα: 81,9. 

ϑηρῶν 1244 33: 125, ᾧ» 
Síyns 76, 10. 

3iy 23, 2. 

ϑιαῖς 155, 33- 

ϑιαῖσιν 33, 24. 

ϑυφρύβον 138, 10. 











INDEX VOCABULORUM. 


Sedet 33, 11 
9 Geárdos 113,3: 119, 15 
T Jenobs 113, 3: 119, 15. 
Seunadias 124, 34. 
eps y 183, 10. 

24,3: 40, 9. 
ϑυρελιπὼν 75, 13. 
9 ϑυμιήσας 56, 14. 


ϑυρὸν 11, 6: 22, 14 : 149, 24 : 153; 


38: 184, 19. 
ϑυμῶ 147, 12. 
ϑιείδων 43, 12. 
ϑυραρῷ 41, 15. 

1 ϑωμηῖσαι 56, 14, 
Séennas 182, 19. 


1. 


διρὰ 93, 11. 
διρεῦσιν 62, 9. 
pot 170, 2j. 
iáis 128, 12. 
᾿Ιϑάπη 47, 5. 
79" 10, 2. 
/ 75, 13: 157, 15. 
ἵκοντο 182, 12. 
Tue» 114, 33 : 5.8, 9. 
ἡκρίων 84, 6. 
* 124494» 164, 9. 
ἑμᾶσι 178, 20. 
Ἵμερον 40, 10. 
ὁμερτῷ 103, I. 
Ἵνα 150, 4. 
"νὼ 81, 19. 


Ie womi 155, 33- 
Σεπσοκορυσταὶ 26, 12: 178; 23. 
ἥσσους 179, 4: 184, 34 
Στ σότας 94, 9. 

ἥσσω 108, 4. 

“Ἰπσπώνακφορ 10, Δ: 31, 6. 
7791 72, το. 

*Ie9yun 113, 1: 119, 13« 
Teo» 118, 7 : 141, 17. 

Tros 129, 8. 

"levín 46, 14. 

ire)» 6o, LT 


595 


Καβαΐνων ^6, IO0« 
Κάδμον 170, 20. 
«δον 89» 9. 

saJS«apt 30, 7. 
καϑαρεύειν 67, 9. 
ναϑιύδω 65, 11. 
«ἰϑημίνα 157, 15. 
Kin: 163, ao. 
saneytapeos 53, 9. 
Ser 56, 5: 102, I. 


95. 5: οὔ, 1: τού, 4. 
R&AÀ» 82, 4. 
N&A5i 79, 15. 
καλίσαφ᾽ 22, 16. 
κπαλίσσαι 41,8. 
καλὴ 30, 9. 
παλὴν 101; 3. 
Καλλώπα 24» 3: 40,9: 85 3: 
&AÀXIXOAN 525 4. 
καλλίστη 109, I. 
καλὸς 130, 11. 
καλὸν 43, 12. 
καλὰς 41, I2, 
πάρος 56, 9. 
ποιρδίας 168, 8. 
κἄρη 170, 9. 
κάρθεται 35; 10: 40, 6: 89, 1 
sett 152, 13. : 
παφαβριριούμενοι 108, 5. 
&aráxAurres 111, 7 x 118, 4 
κατασύγων 109, 9. 
κατίαξε 21, 7. 
καφέδυν 71, 1. 
* sartotint s £9, f. 
savtoixw324 59, 5. 
26 vr& 78, 13. 
«αφέχουσ᾽ 46,8. 
* xac3wirxti 59, 4. 
παφόσισθεν 84,1: 85,7. 
9 x&ccó» 45, 7. 
παφφύπεισθε 59, 5 
κἴαςτ᾽ 90, 10. 
1 κέμενος 3, 13. 
πεῖνα 184, 11: 
κῶνος 35 1} 


LL 


504 INDEX 


πόνων 91, 5. 
riim 22» 8. 

ἔοσος 73, 4. 
πέλορμια 41, 8. 
πέρα 6,7. 
πιφαλὼν 43, 13: 67, 7. 
“φαλῆς 6, 7. 
κεχαρισμένε 147, 12. 
Nr vT&! IO3, I. 
9 κήλων 57, 3. 
Κικόνισσι 164, 9. 
πίνασιν 46, 3. 
seeoxair 96, 18. 
KOuanelerero 25, 17. 
KAuvleov 22, 5. 
2AXuvé£ 27, 3. 
K24s; 95, 6. 
Κλέων 109, 1. 
κλύειν £6, 1. 
nA93i 36, 10: 74,8. 
Κλυμένῳ 53, 7. 
x»Avr& 79, τό. 
κλύων 27, 3. 
art(aies 105, 6. 
κνίσσῃ 56, 14. 
πόλαῳ 59, f. 
πολυμβῶ 130, 4. 
κόμαι 184, 29. 
πομήσει 96, 13. 
xe és 71, 4. 
κόραι 26, 51: 59, 5: 62, B. 
κόρι 75, 9. 

170, 20. 
Keens 94, 4- 
Κύριννα 22, 11. 
πόρκορος 46, 19. 
-Zepbesrires 170, 8. 
κόσμου 172, 18. 
πούρα 36, το. 
κοῦρε 171, 20. 
κοῦροι 46, 3. 
πούφαις 52. 9. 
κοὐχὶ 535 L. 
πράνια 18, 2. 
πρατιρῶς 54, 3» 
xela 1775 4. 
xgixu» 60, 5. 
Κρητικὸν 72, 7. 
Κρῆσσα: 63, 9. 
κρισὴς 84, 5. 
προκόπεσλοι 66, 15, 
Κρονίδα 61, 3. 

ὄνῳ 59, I. 
eris 68; 8. 
xTuYt 26, 10. 
Κυϑιερόιας Εἰ, 4. 
* Κυϑέροη 59, 4. 
Κύκλωψ 177, 4. 
Κύκνον 18, ὃ. 


- 
.? 


VOCABULORUM. 


Κνλλάνας 70, 3. 
πὗμα 110, 4. 
κυμοπεύπων 74, 9. 
πυπσιμρίσκῳ γ6, 10. 
Κύπρι 6, 11. 
Κυπρογινήᾳ 69, 2. 
πυρίζειν 27, 3. ᾿ 
πωρείζονφα 3O, Io 
πωμόίξων 59, 10. 


A. 


Λαβὰν £8, 6. 

T λαῖσμα 105, 6. 
λαμβανόμεσθϑ᾽ 51, 12. 
λαμπρὰ 52, 13: 90, 10. 
9 A&eas 16, 4. 

Aacei 79, 16. 
λαχάνοισιν 46, 19. 
Διβάδειαν 44, 14. 
λέγων 9, 1. 

λέγισθαι 11, 3. 
λέγιφται 67, 6. 

λέγω $5, 13. 

λέγων 445 TT. 
λειφιόεσσαν 23) 6. 
MASS 53, 1. 

λεσσὸν 81, 10 : 1835, 3. 
λιπστοῦ 59, 8. 

λεόνσων 51, 2. 

Λιυκάδος 130, 3. 
Asoxesíw Aog 107, fe 
λευκωλέγου 51, 4- 
λεύσσεσε 54, 5. 

Ληϑαΐίου 8,9: 124, 31- 
ληκύϑιον 33, 24. 


, λιγουροκωφίλης 1075 2. 


λίϑου 172, 9. 
λίνον 81, 10. 
λιπαρὸν 73» 5. 


, λισοίσαι 102, 11. 


λίσσομαι 30, 1. 

λόγον 4}, 4. 

λόγος 67, 6. 

λόγων 138, 20. 
λοχεύιται 7, 6. 
Αὐδίαν 95, 7: 96, 7. 
t Auies 26, 1. 

€ Av94i7a 26, 1. 
λυϑένσων 91, 5. 


, Αυκάμβα 129, 12. 


Λύκιος 8 I1 ? I 8. 


Λύκιοι 19, 9. 


λύρης 94,11. 
λυροαοιὸν 96, 13. 


λυσιμελὴς 42, 9: 90, 3. 


λύσις 69, 6. 
λώβα 63, 13. 





INDEX VOCABULORUM. 


M. 


Maísrs 56, 1. 
paéAns 56, 9. 
palus 29, 11. 


μᾶτερ 60, 5: 24, 8. 
pario 71, 5. 
Φμάφοισκι 65; 4. 
μάχεσθαι 30, 4. 
μαχίσϑω 30, 8. 
μέγ᾽ 26, 19 : 84, 4. 
μέγα 19, 1: 22,9: 
17 : 148, 8. 
pety Xov 172, 20. 
μεγάλω 80, 3. 
d 68, 11. 
γισε᾽ 73, 11, 
Φ μίδως 795 3» 
t pides 79; 3- 
μεϑύων 130, 4. 
etico» 99; 4. 
βιειλέχοις 29, 13. 
μελεχόμειδε 80, 14e 
μώφαπες 50, 7. 
pápto 141, 17. 
MiA ay x ees 80, 4. 
μέλαθρον 129, 4. 
MsAaviese» 60, 12. - 
μίλω 10, 2. . 
μιελήην 22, 1. 
d μελίχροος 103; T. 
μίλος 72, 7. 
ῥενοιχμὰν 905 13. 
ῥιένος 4, 4- 
Μίνωνα 41; 8. 
μίσα 46, 14. 
μέσα; 65, 10. 
prit 184, 21. 
φροὸν 1O, 2. 
pic 141; 7. 
μηδὲ 88, 2. 
μηδὲν 91, 14. 
μηδοσύνας 54, 3. 
μὴν 67, 6. 
μῆνιν 38, 10. 
μήτι 74, 3. 4- 


107, 4: 


147 


Ld 


péeve 84. 6: 178, 1$. 
peur » 7 
punpis 59, B. 
Μνασιδίκα 64, 5: 139, f. 
μιᾶσω 39, 6. 
pornpovixoizi 14, 5. 
Mrneáex;ues 15, 5. 
μνησσῆρες 185, 12. 
Μοῖσα, 52, 4: 102, 12. 
μόλε 157, 15. 
μόλις B1, 10. 
μολὼν 31, 11. 
μόνα 65, 11. 
μορφὰν 95, 6. 
μοῦνος 130, 13. 
μούνῳ 130, 15. 
μοῦσα 6, 4: 72, 7. 9. 
Μουσαγέτης 79, 15. ^ 
Μούσας 74» 3. 
Διούσης 92, 11: 93, S. 
μουσικὰν 155 2. 
piel 178, 17. 

σινήῳ 90, 10. 
Moesia: 163, 20. 


μυστικὰ 53, 7. 
μυχῶν 74, 9. 
Moe 24,3 : 40, 9. 
Mera: 66, 15. 

Ν. 


Rajeve' 11,8. 
Navzoacírng 102, B, 
ναῦς 46, 11. 


« ναύφησι 148, 23. 


νέα 21, 7. 

νεανίᾳ 17, 8. 

ναρὶ 75; 9. 

stBeox ime» 75, 9. 

Νιμίᾳ 113, 1 : 119, I3. 
ψενόμισεο 445 11. 
φίοισιν 22, 6. 
νέου 105, 4. 
Nieeopa 19, 5: 
γέφος 46, 8. 
νεωχάφη 137, 12. 

νῆας 182, 12. 

νήδυμος 26, 13. 

νήϊδις 92, 11: 93, 8. 
γηὸν 102, 8. 

νικῶν 113, 2: 119, 14. 
»épemi 98, 1. 

γοῦν 56, 5 : 102, 1. 
νύχτες 65, τι. 

Νύμφα 25, 3: 43,13: 
Νύμφαις 60, 10. 
γνυμφᾶν 74, ὃ. 

ϑῦν 33, IO. 


49» 15. 


147, 15: 148, το. 


so INSEX VUCABULORUM.. 


"X οἵ, 13. 
»ϑὲρ 179, 4: 184,34 
"ϑὴ HP 31: 125, 8. 
quer 58, 6. 
bius 67, 6. 
Sesion 98, I. 
ion 29,13. — 
lvo 15, 5. 
ξύλλογε 91, το. 
ξυρβλήσην 184, 21. 
ξυμβουλιύων 4» P 
ξυνεγενόριην 100, t. 


o. 


᾿᾽δαρισμοὺς 118, 6. 
Mes 30, 7. 
sówy IO5, 6. 
Brei 56, 10, 
"'Oiveeíi 47, 6. 
"O)veestes 182, 7.᾽ 
ela 11, 10: 26, 9. 
ΟἿΣ 11, 3. 
eje 53, 
ana 1, 1 : 109, 7; 
eise 435 9. 
eix3a$s 149, 18. 
οἶκον 25, 17. 
t οἴκου 8, 9. 
eirmpits 35, 5. 
οἶνον 177, 4. 
οἴνοπα 21, &. 
οἶνον 59, 9. 
οἷος I1, 3: 89, à. 
οἷπερ 152, 23. 
elevees 7, 6. 
λβιε 102, 15. 
ὀλέϑοῳ 118, 7. 
δλέσαι 65, 7. 
ὀλίγη 92, 171 170, 8. 
"᾿ολυμπίᾳ 113, 1: 319, Ij» 
᾿ολυμπίας 744 4. 
“Ὄλυρναον 52, 9. 
ὅμιλε 84. 4. 
ὁμιλισὴς 845 4. 
ia! 184, 29. 
ὁμόσαι 170, 23. 
δμόσας 35» 7: 


ὅμως 11, 6: 35, 10: 40, 6: 73s 9 


89, t. 

ὄναρ 69, 2. 
ὄνασιν 41, 9. 
ὀξί; 67, 7. 

is 23, 6. 
(eio 36, 3. 

(vos 72, 10. 

ἡ ὁρᾷς 130, 13“ 


igin ph ) 
aL 
diua 43, TA 
ὁράης 68, T 
ὄρεσι 171, 1. 

85, 4- 

141, 7. 

Ἢ 41, 13. 

πέσον 42, 10. 
. Loue 90, 1j. 
deepnas 46, 8. 
t. 1I, I. 

109, I. 

ἀλλὰ 37, 8 : 31, 6. 

eia 64, 61 69, 6. 
eif 51, 2: 95, 7: οὔ, 7. 
οὔἶϑαρ 44, 34: 73» 5- 
οὐ 35, 10. 
T οὐκέςι 3, BI. 
οὐλομένην 178, 17. 


ὀῤρϑαλμοὶ 18, Δ. 
dp» 148, 14: 183, 6. 
e ixute B1, 9, 


I1. 


Táysien 172, a0. 
10, 4. 
4 edo 9053. - 
wei 80, 3: 124, 31: 125, 8. 
Tes 138, 13. 
wai? 59, 10. 
Tue δι, 3: 62, 2- 
ewedés 60, 6: 153, 4. 


“νας 76,9 : 111,7: 118,4: 970 


1g. 
τάδε 81,9: 95,5: 96; *- 
waisuei 92, 17. 
* erníedu 26, 9. 
wéXs 113, 3: 119, 14- 
wwáAa 41; 6. 
τοκλεμογόνων 91, ΣΟ. 
τκλαισαρίφαν 89; 7. 
“ταλαιὼν 8, 7. 
Hà» 58, l. 
ΣΙ ανδιονὶς 66, 17. 
weviyueiy 94» 4. 
τοαννύχ με 26, 11. 
ewáye 76, 4. 


wévra 19, 7:47, 4: 5293: 9f), 17 


348, 3. 





INDEX VOCABULORUM. 


wéá»enu 89, 11 : 137, 1» 
πάντη 149, 15. 
warren 165, 7. 
πειντσύβων 91, 10. 
«γνἄντων 84, 5. 6 
wwaeuee» 148, 26. 
τνάρεστι 30, 8. 
«υαρέχε 45, 11. 
παρέχειν 73, 10. 
πυαπρήειρε 129, 13. 
«ὐκρϑένε 43, 13. 
τυκρϑένον 102, 16. 
swaj3dvos 30, 9. 

T παρϑένον 7, 6. 

9 og, v?0U$ 7; 6. 

ΣΙαρίῳ 93, 7. 

πάρος 22, 11. 

sea» 15, 2 : 27, 3: 95, 72: 96,9. 
eae» 67, 2: 120, 8: 1210, 12, 
eae: 51, 9. 

Yl&e»ng 14, 1. 

φασὼν 109, 1. 

sraraytira: 68, 8. 

πάτερ 34, 3: 129, 12. 

φάφρις 47, 5. 

Πάφροκλε 12, 1: 147, 12. 

earn in 60, 12. 

* $19 61, 3. 

* πιδέχοισαν 67, 3: 120, ὃ: 1315 4. 
sruSaox si 46, 11. 

ersí910 178, 26.7 

Ἰπελασγικὸν 58, 1. 

YlsAaeyys» 102, 5. 

“ίλασσι 164, 9. 

πελέκει 68, 12: 91, 13. 

«ελέκεσσι 108, 8. 

φρενφέβοιαι 42,.1. 

ers»tnoy9" 108, 2. 

mivniaeca 179, 4: 1845 34. 
«ιράτων 58, 5. 

wioidsemos 171, 1. 
erseini tri 46, 13. 
“ιρισσὸν 81, 18. 
πιρισσῶς 91, 14. 
Τερσεφόνη 53, 7. 
“ρσιδάμον 172, 18. 
πιύσω 47,4. 
wivons 168, 3: " 
wicens 130, 4. 
“εθυρροένην ι68, 22. 
ΦὮ 34. 5. 

nee 46, 11. 
wuxei) 101, 3. 
σηπτίδα $9, 10. 
IlaAsédw 18, το. 
YI» É 225 1. 
IIsAeooriané» 105, 6. 
 Πηνελάοιο 9, 7. 

9 IInnàoe 9, 7- 


vis 125, 4. 


007 


srberra 19, 5: 147, 15: 149, τὸ. 


φίνων 62, 14. 

wírvyytn 42, 3. 
φλάγχϑη 6, 5. 
σλάτανον 73, 15. 

sAÁes 113, 2: 119, 14. 
sAUeva 73, 10. 
φῳλώσταν 45, 11. 
φλεῖσσον 147, 12. 
φλίομεν 47, 6. 
σλέονες 183, 12. 
«λέων P" 5. 
Πληΐαλδες 65, 10, 
φῳλὴν 98, 1. 

πλήρης 63, 4. 
φνόουσαι 183, 25. 
sréns 65, 4. 

Tr] 65,2, 

φόδες 41, 18. 
«ρόδεσσιν ό3, 9. 

“3 63, ο. 

* χόϑος 90, 3. 

φόϑῳ 60, 6. 

“οιήσω 8, 4. 
φορλάθρον 28, 4. 11. 
ποιμεοιίνεις 124, 37. 
“ων 129, 12. 

sna 42, 6: η8, 13. 
φόλεμον 138, 17. 
séAens 27, 9. 
πόλι 23, 4 : 109, 1. 
faA/$ 33, 2. 
«ολιήφαρ 1245 37. 
«(λιν 80, 4 : 108,6: 
qreXii» 130, 4. 

sóng 107, 2. 
seit» 37, 4. 
φολλοὶ 84, 1. “ 
φολλῶν 138, 2120. 
«ολὺ 48, 3: 73, 10: 88, 1. 
«ολύβωφον 89, τι. 
Ἑμολυδεύκεα 152, 13. 

sro^ ie. ov 82, 5. 

«ολὺς 35; 5. 

πονφίαν 89, 11. 

wé»ro» 11, 1: 21, 5: 46, 8. 
φόνφῳ 21, 7. 
«όνων 69, 6. 

ΣΙοσιιδάων 41, 7. 

«εψαιμοῦ 52, 13. 

seri 46, 18: 63, 19: 7.43, 3» 
* vers 45, 2. 

sevi 46, 3. 


124, 35- 


sréenn 74, 8: 79, 81 128, 15. 


* σρᾶφος 45, 8. 
σράσσουσα 99, 4. 
Πράμοιο 11, 15. 

fel» 72, 10: 149, 15. 


808 INDEX VOCABULORUM. 


προβούλινμα 24; 8. 

d weelrxies 99, 3. 
φροσηδήσιται 77, 4. 

T σμσιλιζάμην 69, 2. — 
Sreoridévri 18, 4. 

9 eeorlex vri 99, 3. 
freéex tet 566, 4: 102, T. 
Seeromy 103, I. 
φρόφερον 109, 2. 

9 σριτίμα 35, 1. 
sreeparhs 108, 7. 
sera 18, 8 H 1709, B. t 
φρρῶφον Ο1, 4. 
π’τιροφόρον 157, 18. 
ππιρύγισσι 52, 9. 
σσώχον 36, 7. 

* TloSénasloo 71, 1. 
αυλαίη 102, 5. 

wy 164, 27 : 184, 23 
πύματα 75, 9. 
φυμάποις 178, 20. 

αὺξ 152, 13. 

T συσσάλω 26, t. 

ses 22, 7. 

σύλῳ 17, 8. 


P. 
Ῥίξων 93; 7. 
piSen 172, 9. 
ῥίξομεν 150, 4. 
ῥήξων 182, 19. 
ῥινοῖο 184, 15. 

X. 


Σαλασσομίδωιφαν 81, 19. 
σάλισιν 3,13. 

* eánÜnXn 42, I. 
Zae$o 8o, 14. 82, 5. 
σαῦλαι 69, 8 

eaQis 72, 10. 

σέβων 94, 4. 

σέων 22, 1. 

σιλάνα 63, 4: 65, 10. 
Σέριφον 89, 11. 

σϑένος 51, 2. 

σιγὰν 47, 3. 

Σικιλὰ 49, 17. 
Σικελὸρ 71, 4. 

Σίμαλον 101, 3. 
σκήπσρῳ 23, 8. 
σκῆψιν 17, 3. 

σχότῳ 35, 1. 
exvA&xexTóv 56, 10. 
σοφίας 84, 5. 

σοφοὶ 91, 14. 


στιφίων 93, 7. ' 
ἤϑθεσσιν 22, 14 : 152, 18: 182, 19. 

evpécos 34, 5. 

Zeeaeri 96, 13. 

σευγνὸν 48, 5: 60, 12 : 88, 2. 

T σύμβολα 43, 1. z 

eótg 11, 10. 

σύμμετρον 9, t. 

συμαοσίας 41, 9. 

eventus 56, 6: 102, 2. 

συνϑέσιως 65, 9. - 

συνουσίας 76, 4. 

in 17, 8. 

Φχιεδὲν 121, 3. 

Σ χοινίωνος 98, 1. 

σώματος 113, 2: 119, 14. 

ewfeeróm 44, 11. 

σώφρων 109, 8. 


Ἰαλαίνης 10, 4. 
φσάμον P. 9. 
Τανωγρίδισσι 107, 1. 
«as9' 102, 8. 
ταῦροι 77» 3- 
vavra 40, 2: 73, 11. 
"8x8 47, 4. 
vexieslos 157, 15. 
fuxlu» 33, 10. 
φιῖχος 3, 11. 
φέκεσο 91, 15. 
φικμαρφὸν 18, 4. 
vixérrt 111, 8: 118, 5. 
σέκφονις 129, 6. 
φιλεφαὶ 105, 4. 
tíutres 19, 9. 
Φιὸν 22, 14: 152, 18. 
σέρας 148, 23. 

& 30, 9. 

t» 65, 4. 
σεραικέραυνον 63, 19. 
σέρψιαι 88, 1. 
φισινχὼς 184, 15. 
τισραχϑὰ 184, 26. 
τισύρων 141. 7. 
φισυγμέναις 60, 10. 
φέχνᾳ 113, 2: 119, I4. 
tí» 41, 12. 

Φῇ 177, 4. 

e/9u 40, 11. 

φίχτει 170, 20. 

σίκτισϑαι 93, 2. 

φιμῆς 141, 17. 

φίνων 54, 3. ες 











Tíev» 3, 11. 
«oapra 11, T. 

* σοιαιύφας 7,6. 
σοιαιύφην ὃ, 2. 

T σοιαύφης 7, 6. 
φοιοῦδε 18, 10. 
“οιοῦφος 81, 9. 
voix eu» 46, 14. 
σολμησὰ 97, 1. — 
“«οὔνορμε 22, 7. 
«οὔνομαι 27) 3. 
«oUre» 102, 5. 
“«ριίποντα 121, 3. 
T oneiBuMnw 63, 12. 
σριχϑὰ 184, 26. 
Τροίης 6, 5. 
σρόσοις 22, 6. 
φρόσον 45, 7. 
σροφαὶ 51; P 


Tests 148, 14 : 185, 6. 


συγχάνε 99, 4. 
συΐδ 78, 13. 
φυπιὶὶς 91, 13. 
συχοσά 64, 6. 
* cé 49,13. 
t τῶνδ᾽ 49, 13. 
"u$ 15; 5. 


"Y Beies 178, 26. 
ὑδρίην 62, 13. 

vá 11, 15. 

υἷες 147, 17: 148, 8. 
υἷον 22, 5 : 66, 14. 
“Ὑμέναιον 129, 5. 7. 
ὁμετίροισι 183, 12. 
ὑμνήσας 22, 6. 

$ ὕμνον 4O, TI. 

^ ὕμνῳ 40, 1 I- 
Üwves 26, 13. 
ὑποθήκας 17, 3. 
ὑποφῆσαι 11, 8. 
-ὀσσάχω 26, 1. 
$ynAas 11; t. 

ὕψι 129, 4. 
ὀψίκρημνον 171, 1. 


Φ. 


Φάγις 177, 4. 
φάγροισιν 100, I. 


φαίδιμος 164, 27 : 184, 23. 


φαιδίμῳ 184, 32. 
φαινόμενον 39; 1. 


4 


- INDEX VOCABULORUM.. 809 


φαλακρὸς 39, 6. 

1 Φαντίδης 96, 18. 
φασὶ 60, 10: 111, 8: 118, 5. 
φασὶν 63, 19. 

qiero 178, I5. 

Qdera» 168, 423. 
Φιραῖε 36, 3. 

φέρων 172, 26. 
φέρουσαι 52, 13. 

φίρω 53; 9. 

φέρων 164, 9 : 168, 8. 
φιύγεις 130; 15. 
φιύγωσα 62, 9. 
φιύγων γι, 1. 

φήῃ 184,32. 

φημὶ 73, 10. 

φησὶν 74, 5. 
φϑασαντορ 77, 4. 
φίλε 41, 12. 

qu 90, 13. 

φιλέειν 48, 5: 88, 2. 
φίλη 73, 4. 

φίλῃ 59, 10. 

φίλην 130, 15: 149, 18. 
φίλης 172, 11. 
φιλήσεν 89, 7. 
Φιλίκου 53, 9. 
Φίλισασος 138, 18. 
φιλόϑυρσοι 68, 7. 

φίλοι 92, 11: 93, 5. 
φιλόλυ͵ e$ 15, 2. - 
Φιλοφρόνως 75, 13. 
φίλταθ᾽ 48, 3: 88, 1. 
φιλωτέρα 49, 17. 
φλωσιν 51, 10. 

Qus 53, 4. 

φόνον 60, 12. 

epe» 18, 2. 

φιρησὰ 97, 1. 

φόως 26, 19. 

φράσομεν 67, 9. 

φρένα 149, 24: 170, 23 : 184, 9. 
φρένας 129; 13. 
Qondev! 179, 1. 

T φρόνσις 43» 2. 

* φρονφίσδην 43, 2. 
φυγαΐίχμα 36, 4. 
φύεντα 165, 7. 
Φύονσαι 19, 7 : 148, 3. 
Φωκεὺς 54, 3. 

φωτὸς 18, 10. 


Xx. 
Xaie 84, 4: οὔ, 18. 


χαῖρε 38, 14: 5753: 72, 91 73, 5: 
79» 3: 91, IO. 


χαίρετε 44, 14: 89, 11, 


410 


X v 45, 3. 


98, 1. 
χωμερίῃ 68, 12. 


χελιδεῖ 39, 4 
χελιδὼν 66, 17. 
e xi 45 2. 
tx δὲ 4» 2. 
xri 149,15. 
χιρσὶν 91, 5. 
χερσὺν 157, 15. 
χϑόνα 170, 19. 
χϑονὴ 170, 9. 
χιϑονίη 53, 7. 
χϑονὸξ 73» 5. 
Xie 35; 5. 
χιτῶνεις 59, 5. 
χιτῶν 130, 15. 
xepwrmi 79, 15. 
Ajecov 49» II; 74, 4. 


YNPEX 


τὸἪ 


VOCABULORUM. 


χορῷ 94» 11: 97; Y * 1OT; 3. 
Xt 11, 3: 35, T- 

χρῆμα 41, 9: 83,7. 
Xpevim 173; 4. 

xtíe 35, 10: 40, 6 : 89, 1. 
χϑονία 72, 9. 

χευσίοισιν 95, 5: 96, 5. 
Acgverio 102, 11. 
χερύσιῳ 23, 8. 
χευσοδίταν 58, 6. 
xtoristto. 57, 3- 
χρυσόσεσλε 36, 10. 


- 


Ψ. 


- ψάλλω 59; 1O. 


spégneis 84, 6. 
ψυχὴν 168, 22. 
ψύχον 31; 9. 


1X. 


ὯΣ 65, 9. 

895 9, 1: 150, 4. 
ὥλισε 56, 11. 

ὦμον 22, 1. 

ὥμω 184, 33. 

&pa 65, 11. 

ὠράνα 66, 17. 
ὠργικσμένος τοῦ» 6. 
ὥρμαινε 149, 24.: 184,9. 
epus 63, IO. 
deae 148, 26. 
ὥσαιρ 31, 9: 67,6. 
ere 6, 1. , 
&e«1 68, 11. 

8x 22,16. 

















INDEX 


RERUM ET VERSUUM, 





A AIAOO0PÍA vtri συλλαβῆς 6, 
"Af 157, 9: 191, 8 
μάφορος ἀρχὴ εἴερον. 31, 10. 
“«ἀοηπίμηε metrum 335. 
4Efchrionion metrum ex duobus Jambi- 
εἰς dim, cat. Marius Vi&. p. 2552. 
AEfchyleum antifpaflicum dochmiacum 
Plotius p. 2657. 
Αἰολεῖς 63, 6: 64, 9. 
Αἰολικὸν μέφρον 40,13: 64, 3: 176, 3. 
᾿Απαφάληκτα 24: 162, IO. 
᾿Απέφαλος ἴκμβες 34» 2. 
ἡρωϊκὸς 182, 11: 184, 7. 
Diomedes p. 499. 
"Αλκαϊκὸν δικασύλλαβον 43, 7. Dio- 
medes p. 510. 
δωδικασύλλαβον 80, 12. 
ἐνδειχασύλλαβον 79, 18. Dio- 
medes p. 51o. 
Iamb. trim. brachyc. Ma- 
rius Vi&orinus p. 2591. 
Iamb. dim. hypercat. Dio- 
medes p. £10. Servius p. 1818. 
Zintifpaft. tetr. brackyc. et 
acat. Servius p. 1823, 1824. 
᾿Αλκμαϊ κὸν δωδεκασύλλαβον 58, 10. Sed 
quiere, an legendum 'AAxza/xóv ὃ 
Mlemanicum Datlyl. trim. cat. Servius 





























' p.» 1820. 
"----- Ὁ — Àppercat. ibid. 
fetram. acat. εἴ 
Àyperc. ibid. 
hexam.  hypercat. 
ib. 1821. 





Znapeft. dim. hypercat. ib. 
1822. 

——Ó — fritt. cat. (Marius 
na. Ῥ. 2522») ef tetram. brachycat. 
ibid. 


AH lcmanicum Ton. Min. tetram. acat. ib, 
1823. 
Trochaicum dia. 4cat. ibid. 





1819. 
—À— Iembicum trim. brachyc. ib. 
1818. Sed NB. hoc metrum Al- 
cao tribuit Marius Viétorinus P- 
2591. 
cit. p. 300. n. 
᾿Αλπμᾶνος ἱξάμεσρον 1e 7. 
᾿Αλλοιόσαροβον 127, 6 . 
"Aura κατὰ σείχον 118, 11. 
᾿Αμφίβραχυς 159, 7. 
᾿Αμφίδοξος συλλαβὴ 6, 9. 
᾿Αμφιλιπὶρ metrum Cherilium 354. 
᾿Αμφίμακρος 159, 11. 
xaSupàs 


͵ 





177, 19. 

᾿Ανάκλασις᾽ 321. 

᾿Ανακλώμενον μίσρον 67. 11: 81, 24: 
173, 23: 321. 

᾿Ανακρεόνσειον 30, 2. 172. 

4dnacreonticum, lamb. dim. brachye. 
Servius p. 1818. fed ed. Santen. 
melius lamb. dim. cat. 

———— — lamb. trim. hyperc. ib. 

— fefram. acat. ibid. 

Trochaic. tetram. acaf. 








ibid, 1820. 
— —— dim. acat. Plotius p. 
2648. . 
Cheoriamó. trim. 





eat, 
ib. 1822. 
—r— “πᾳ. irim. acat, 
ib. 1823. 





Jon. a min. dim. acat. 





ibid. 


Qum 





ex 3 datlylis et Jhendie 
Plotius | p. 2638. 


813 


Mnacreonticum Glyconicum Diomedes 
p. 509. Marius Vi&. p. 2597. 

' ex 2 ἴον. maj. et dac- 
tyla Marius Vi&. p. 1557. 

Ῥανακύκλησις 112, 16 : 119, 6. 12. 

"Αναπαϊσεικὸν μέφρον 443 180: 196, 
$. Diomedes p. 504. 

* Avis eie ré * 24,* 159, 4- 

᾿Αναφώνημα 127, 11. Videct var. le&. 





ν. 4. 
Angelicum metrum. 354. Plotius p. 
2633. Hoc nomine Marius Vi&o- 
rinus defignat Troch. dim. acat. 
"Ανομοιόστροφα 127, L- 
᾿Αντασόδοσις 119, 5. 
᾿Ανσινίῤῥομοα 132, 15. 
" Avriyandes παλαιο) 117, 10. 
᾿Ανσιδάπφυλος 159, 6. 
* Ayri9yrix& 114) 14. 124, 6. 
"Ανσιχάϑεικ 78 : 199, 17. 
* Ayrim a8 83, 21. 
᾿Ανφιιγαθοῦνφα μέτρα 6, 20. 
᾿Ανφινσαιασφιμὸν μέτρον 55: 
Diomedes p. 5605. - . 
' Ayr αστικὴ ἱσφασημος ἢ 24. 
'Avriea ae Tog 160, 18. 
"Ανεισερίφοντα μέτρα 201, 3. 
᾿Ανσίσσροβορ 132, 141 186,28. c 
"Asi faiverrn. 104, 14.: 200, 19. Ma- 
rius Vicorinus p. 2553. 
᾿Ασεριόριστα 127, 14. - 
᾿Ασηρσισμίνος 184, 22. 
AMphrodiflacum metrum 294. 
"Ασόϑισις ἡ καὶ κατάληξις 24: 163. 
᾿Απόκροφον. Marius Vi&lorinus p. 2520. 
de metro anapeítico agens, Nam 
“1 iambus in. claufula invenitur, et 
appellatur frehebulium. At. fé tri- 
dyllabo pede μεὶ dumtaxat generis 
terminetur, adeasque Archebulion, fed 
integrum : nam prius, in guo. lam- 
(0 bus, ἀσόκροψον dicitur. 
᾿Ασολιλυμένα 112, 5: 119,7 t' 200, 
ult. ' Em 
'Apurvepasues μέτρον 44, 91 51, 6: 
Servius p. 1822. 
Mriflophanium lamb. monom. hypercat. 
Servius p. 1818. 


197, *4- 


[4 





Tetram. "brachy- 
cat. ibid. 
—  —— "Tetram. cat. ibid. 

' Anapefl. dim, brachy- 
cat. ib. p. 1821. 
"Aeri; Diomedes p. σοῖς. V. not. 366. 
"Aga aii 172, T. 
᾿Αφχεβούλειον 49,9. Diomedes p. 513. 
Servius p. 1822. Vide '"Aséxpe- 





0. qM τ 9o 
᾿Αρχέλαος sa ᾿Αρχίλεοε 8,10 1. 95 1. 


INDEX RERUM ET VEB$UUM. 


᾿Αφρχιλόχειν vid. AArckilockus in indjge 
au&orum. — ὁ nt VU? 

᾿Ασκλησιάδμον 58, 3. Dipmedeg, Ὁ. 
8 “ΑΥ̓͂ vot 


C6. 
κΑύματα δικατισσάρων σερῳβὰν 135» 
1O. - . 

᾿Αστερίσκος 1335 de... 
"Arrpfa 126, dd 
᾿Ασυνάφτητσον 83." 1999 3154 - 0. , 
"Acax TE μιετρικὰ 112, 15: 119, 10., 
"ATuaca 127, 7- 4 

κΑφωνα 132,9. ! 7 


| "AQavos καχόφωνον 11, 22» 


Be ,.. 

Basynaxó» μέτρον 73: 17: 199, 4. 

Bexxue "924: 159, 14. ^ 

Bases xoT ἴαμβον 160, 20. 

Βακχεῖος κατὰ qpox eut? 160, 23. 

Bacchylidium metrum troch. dim. hgper- 
cat. Servius p. 1819. 

Bági 169, 6. 224. n. Diomedes p. 
δοι. 

Baffaricum metrum 329. 

Βιωσικὸν metrum eft quod in ufu vite εἰ 
humana. comverfatione taxatur.. ΜΔ» 
rius Victorinus p. 2494. 

Βουχολικὸν 178, 18 :. 271. 

Bucolicus verfus Diomedes p. 494- 

Beay ws συλλαβὴ τ. 

Bea xla ἱκτεινόμενα 2, 9. 

Βραχυκπατώληκφσον 25, 14: 162, pen. 

Βραχυνόμενον φωνῆιν 1. 

Βιαχυσύλλαβος ποὺς 158, 19. 


T. 


Cefura vide τομαὶ, Inciffones. 

Calabrion metrum, 1. 4ᾳ. Phalifcum. 

" Marius Vi&. p. 2578. 

Γαλλιαμβικὸν μέσρον 67, ἕο. 
des p. 513. ult. 

Τάλλοι 68, 13. 

Τὶ κυχώνειον 56, 7. 

IIoAvex npaeiurves 106, 1. 


Diome- 





Gigconicum Troch. dim. cat. Diomedes 
| P. 510. 

Δ. 
Δακευλικὸν 38: 176: 195. E] 


Δάκευλος " 24:1 158, 24. 
Aaeüm τὴν βραχεῖαν pax dveora 149. 
21. : 














INDEX RERUM ET VER8UUM. 


Delpkicem metrum 361. Hemam. ho- 

τοῖς. Plotius p. 3629. 

Anais ποὺς 161, 1. 

Alerte 141, 18. 

Διδυμαῖος 161, 1. 

Ax uas sevrà 135, 23. Al. συνέχενιν. 

— AdapfBes 160, 6. 

Διπατάληκφον ἰξ ἀντισαασφσικὼν διμί- 
σρων καφταληκτικῶν IOT, 5. 


IE ἰαμβικὼν βϑημιμερῶν 





102, 3. 





vC ἐξ ἰϑνβαλλικῶν δύο 102, 

--- dn χοριαμβικὼν M93nu- 
μερῶν 102, 12. 

Δίμοιρον ἔπους 176, 23. 


9. 





mv» ἐἱσικὸν Marius Via. P. 1464. 
a6 


$05. 2 576. 
“Διονύσιος ποὺς 159, 19. 
e AmAR 7» rA 

Aum ἴσων VWHUAMIS 123p. 3- 
Δικ δία v. 196, 11. Diomed rii. 
 Ausrevbties 160, 5. ᾿ ; 
Διφρόχαιος 160, 9. 
Diphilium metrum 358. 
Avis 154, 11. 
Διχόρειος 160, 10. 
Δίχρονα 187, 13. 
Δολιχόουρος 183, 1. 
 Aexuuxéy δῷ, 10. 
Δόχιμιος 161, 9. 
Δρόμιος 161, 1. 
Δυαδικὰ 114, 10. 
Δυαδικὴ σρίσημος καὶ σισράσημος 163, 


4* 


2€ 


03.4 
- mos 158, 22. 


E. 


᾿Εγπωρμολογιπὸν μίφρον 9O, 5. 
"Eyx tefle» e: 141, antep. 
. Eins γιγραμμίνα 119, 20. 
ἘΞ σόδιον 289. 
"EMiywés μέσρον 92: 186: 
. Diomedes p. 502. 
“Ἐλιεγεῖα &eviéernra 83, 12. 
*Enfarfow metrum 278. 
Enoplius verfus 395^... 
1790» 177, 16, - . 
ἄσημος TiTO » 1634 4; 165, 4. 
"Esriowiis, conjugatio 321. 
Ἐπιλογισμὸς 104, 17. 
"Emlpeneo» μίερον 50, 2: 313. 
"EswrAenal * 25 ; 163. 
Ἔσήῥημα 132, 13- 
EstouviOwn 83, 17. 21: 102, 6. 


᾿Εσίτριφοι 9 24: 161, 3: 192, 16. 
"Keifoyparinà 130, ὃ. , 


195, 15. 


5618 


᾿Ἐσιφώνημα 127, 4. 
Epicharmium | metrum. Ἰγοοῖ. ἐείγαπι. 
tataled. Marius Vi&. p. 2530. 
᾿Ἐπιχοριαριβικὸν 28, 2: 199, 21. 
᾿Εσ ωνικὸν σολυσχηράφισσον 108, Q, 
᾿Εαπιωνικὸν ἀφ᾽ ἱλάσσονορ 81, 14. 
᾿Επιωνικὸν ἀσὴ μώξενος 79, 17. 81,4: 
199, 17. 
— —— évasAsuaw» 81, 23. 
Ἕ “τάφημος qsex ein) 65, 17: 66, 6. 
'Ἐστάνεροφον 134, 11... 
"Esos 38, 9: 178, 8. 
"Evodisà 113, 17: 122, 110. 
᾿ἘσῳΣικὴ φριᾶς, φισρὰς, σινσὰς 123, 3» 
"Esredàs 186, 25. 
'Ewodé 129, 10. 
"Εσιρόμες μα 133, 17. . 
"Erséregefos 127, 6. v. Schol. Arif- 
toph. Nub. 263. - 
Εὐσολίδωον 109; 3. 
lIamb. dim. brachye. Νι- 
rius Vi&. p. 2527. 
Εὐριπίδειον 33, 8. ] 
eweapwnaDiwariAAnBe 94, 











6. E . 
Kuripideum lamb. dim. brachyc, (fic 
enim ed. Santen.) Servius p, 1818. 
Sed hoc metrum Ewpolidt tribuit ὦ 
Marius ViGorinus p. 2527. Ewri- 
pideum ἐκ duobus troch.. hephihem. 
ibid. p. 2553. Ewripideum antifpaf- 
ticum dochmiacum Plotius p. 2657. 


᾿᾿Εφϑημιβμερὲς 56, 16: 162, 7: 197, 5. 


᾿Εφύμνια 128, 9 : 130, 9. 
᾿Εφύμνιον 127, f. 


R. 


᾿Ἡγιεμὼν 157, IO. 
Hemidexium trim. datüyl, 274. 
"Hiasis 274. 
*Hyaó2o» Tox Bind» 83, 5 : 14. 
Ἡμίφονα 12, 3: 187, 8. 

᾿Ἡμίφωνον σρὸ ὑγροῦ 13. . 

Hereici qerjus iure. Diomedes p. 


495. 
Ἡρωϊκὸν 161, 12: 127, 16: 195, 9. 


"Heoisev διιφοραὶ 178, 10. 


"HewixoU σχήματα 165, 2). . 
Hiroicus verjus Diomedes P. 493. 
"eger ποὺν 159, 3 
es ποὺς . 
Echoicus verfus, quoties fonus. ultime 
Jpllabe penultima congruit, ut, ος 
Exercct mentes fraternas gratia 


Fara. 
Servius p. 1826. 


εἰ 


διὰ 


wv. 
Θωπύῤπιων pác d. y, 2. 
Θίνει ar kein) evAXaBa] 3, 5 
ín y Diomedes p. 501, v not. 366. 

oplorien metrum. Márius γιξιώ- 
mis jd ἐδ 2592. E dwohw: dacfylis εἰ et 
ripetitis faciunt Elegiacum, 
M^ eHa in prima [pllabà una, et in 


medio altera infera, quod 'Thikfino- 
phorion «vocatur. 


LI 


Lot 


Ἶκ 0$ τι $ E 
I met »5 dit. 170, 1. 
᾿Ιαμβίξειν 158, 2: 16$, dit. 
"lapins ἱταάσηρος * φῇ 
"Iib pix vavreirolía * 2 1 
᾿Ιαμβιπὸν μέτρον 28: τοῦ, 18. 
Diomedes p, 503. 
. χωλὸν 36, 11: 196, pen. 
᾿Ιαμβικρῶ σχήματα 166, 1 
Xapuxirügis 19d, 1 ' 
"Inj og *24 : 157, 17: do; antep. 
*lánles eb πᾶς λοϊδορὸς 28, 8 
ΡΝ λύσεις 31, 12. 
Byciuh metrm Dat$ylicim hexam. a- 
car. Sérvius p. 1821. 


ibid. . 


Mt 











epfam.. . €at. 


Ryperz. ibid. 








1&8us 237. feqq. 
ΟΝ green 35, 7: 40, 5: 47» 
"De σὸ α μακρὺ 


Hs 5: 
Incifines ver 


teroici Diomedes p. 


"Ies 161,9. . 
Ἱσπωνάνεσειον μέσρον 5à, i1 : 56,1 4. 
pco Jamb. trim. cat, Sérvius 


p. 1818. . 
LLL clasdüm 
ibid. 
A ALLTÓÁ TH retrin: ἐδ éli- 





dum ib. 1819. Terent. Μϑδὲ, p. 
2426. e or age 
don. Baj. diu. brachye. 
ib. 1824, 
élgiror τ y, t». IEEE 
᾿Ιωνικὸν μέσρον 62 : 66 : 198. Didme- 
des p. 505. . 


*FEys)xiy Wir" UOibvotes "ÉE: 198, "Hbo 
metro Bfós "effe" "Alcifani, Aiilicre- 
"Dhféfh, "ürfpidere, "et Cémicos, 
au&or eft Marius WiBorinus P. 
2567. 


preis 343, 53 


'Κοινὰ΄ vorn) pari ti4 y 


ITKBEX RERUM ff efnidÜNe. 


"ipa Xr) ueibéws δ᾿. 198. 
"lewnés σοὺς * 4 : 166. 


Ll 
K. 


Κακίφωνος Q. - 
δα εν ακπὴν A ofrriaiib. “δεδίαπε. 
53, 2, ΒΕΓ Ια y. 182) 25. 


EA s meri é n inventor 352. 


trat; 39, Ἢ ΕΣ 
inei 2 i 


edt, 


: 162, t. 


. ac Diomedes 


ἐνόντων Ὑ21, &. 


Κίλεος 157, 18. 

K2.sopesl c tiov i 3d 5 sb, 13: 2, i ió. 
Plotius p. 2659. 

Ké»k p ox I1f, τὸ, 

ἀπ, ic. 

Kenà κατὰ σχίσιν 113,6: Y1f ii 
125, 4. 

ἹΚοινὴ συλλαβὴν 6, 5 : Y4Y, 1. 

Κωνῆς πόσμος 20, I2. 

Κόμμα 116, 5. 

ἹΚοριμιοίτιον 1 32 3 

Κιρωνὶς 133, 3. . 

Κουκούλιον 172, 7. 

Kososrte 158, ult. ' 

Κουρησικὸς 161, t. 

ein «pov 06, 1 

mustard E 

109, 9. 


Κρησινὸν μέτρον γ2: Y98, Vd. 

Κρητικὸς wovg * 24: 159, 13: 
pen. 161, 3. 

Κρητικοῦ λύσως γλ. 4. 

Κύκλιος e 22. 


160, 


Κῶλον 116, (4 " 
| Κωμικοὶ ^n 1,20 
Κωμικοὶ wadi τι "ἂς je 


Κωμικὸν imm 169, 16: *176, 34. 
"A, 
Anyagis 182, 23. Dumas yi. 


Λακωνικὸν a 46, t . 


δηκύδιον 
ES Ὡς 13 33: 
Ae 
. E à: 0855: 
Nada ETT d$, 


Avis ro, 4. 








ISDEX RRREM ET VERSHUM- 


.M» 


dene 
Neser, Doe τῆν eneelinas 135» 1. 
Miianns ir 184, 27. 


super 183, 5. Diomedes p. 499. 
Fro» 132, tà opetet P 49 
Μίσα nivea 200, 3. 
 Meffeniacum sutrum Anape ficum trim. 

car. Marius Vi&orinus p. 2512. 
ripe τα, ἀν 


Μισφδικὰ 123, 8. 
à 130, DN 
Mir 153, ult. " 


EL κτα 112, 151 19) 3. 

liryos ἄριστον 139, pen. 

Μίτρον τί 138, 51 139, antep. pr 

— haies ἡνϑμοῦ 139, 3: $4 

12. farre 

P Etee eS due ronem 
geratur, e( n metrum, id infi gud 
b? τσ el τὴ ιν Y. ποῖ, 


Wei ἘΠΕ συλλαβὴ ἀδιέφορν 


iri pud a Apure irn [ES 









κατὰ σείχον 118,9. 


fiit ip $i Hp ταὶ 











i Dimeiron jio: cor 
zb He plewmque dist fru 


» ut, Ebeu, 
Onfer et p. 2531. 
Jb» 15: τᾶ, f 

τὰ 120, 13. 





618 
L4 


Mee ndatrlud τα, ἃ, 
Niéruu $8, 1: 89, 5: 172» 6. 


ο. 


Οὕκορ 172,7. 
"OstánaAes bu 124, 11. 
᾿Οατάσημρρ 16, 


5 
πιάϑη τῶν σείχων 193 4- 
Tal, * 354: 71,18: 15 2: 
D 
Toda τιν» 18: igo aee Bio- 


mt 
πιϑνμκὴ πον EP 13: 160, 28. 
pieds ἱμέτρον 72. 


i69 


















37» 19. 
παλνφδικὰ 114, 4: 1àj 10. 
Poseretium m Mira abi. 

€ dubitatur) ac 


sip tfm, ἐῤαρλγε, Sei- 





vius p. 1 
Dnílers ται οὶ 

n 133,2. 
meet Tops 160, 8. 


TiapapBer * 24: 15] 7. 


1354. 
πιρμδικὸρ 161, 11: 178, 16. 
Trid, 

à 
Ls 





816 


fri genere panguntur, fed ex. variis 
verfibus carmen omne. compofitum per 
circuitum quendam ad ordinem fuum 
decurrit. YYeoíelog dicitur omnis he- 
sametri verfus modum excedens, unde 
φα que m et menjuram habent, 
metra dia funt. Subfflit autem ex 
comrmate, colis, εἰ erfibus. — Vide 
Stafima., 

Tspopirpol ἄνισοι 127, 18. 

Τερισπωμίνη 149» 1. 

ILtejp]onà 114,3 : 123, 14. 

Περσικὸς 160, 17. 

Phalifcum metrum. fimile Pararmiaco 
παρα βίοο Marius Vi&. p. 2579. 
Iter, ex tribus da&ylis et Iambo 
Terent. Maurus p. 2427. Marius. 
Vi&. p. 2578. 2580. Servius p. 


1824. 
Τιν»δαριπὸν ἱνδικασύλλαβον 79, 10. 
φρμαενϑηριμερὶς 91, 11. 
Pindaricum metrum. anapeflicum. dim, 
acat. Servius. (Santen. p. 14.) 


. frirg. 
brachyc. Servius p. 1822. 
IlAavewai» μέφσρον 91, 7: Marius 
Vi&orinus p. 2592. 
Tloinpe 200, 24. 
ILomudcws διαίρισις 111. 
IleXeinés 179, 2: 247. 
TleXvex uerievà 104. 
Ileuerwrisós 159, antep. 
Tlobg ὁμιώνυρεον i 56. 
Ile; *24: 154 : 191, I1. 
Ilo» διάγρῳμμα * 24. 
IIeaE/A3.un' μίτρα 43, 10 : 63, 1. 
Prasilleum metrum Ion. maj. trim. bra- 
reat. Servius p. 1824. Marius 
i&orinus p. 2438. Id autem quod 
trocheum recipit Praxillium | dixe- 
runt, ut metrum Praxille Poetrig 
Sicyonte, quod efe trimetrum brachy- 
catalettum habens femper im. fecunda 
regione trochaicam Bafín pofl Ionicam 
. primam, Plotius p. 2657. recenfet, 
ZIntifaftum | trimetrum. braabycata- 
letum Prasillium. 
Τιριάσοιον 59, 6. 
| φολυσχημάγσισγον 59, II: 











104, 5. 
Priapeius Diomedes p. 494. 505. 512. 
Toiv πὸ, μακρὸν 149, 15. 
ΤΙροκελιυσμασικὸν μίτρον 48, 8: 157, 
13. Diomedes p. 513. 
ΤΙροπελευσμαφικὸς 160, 2. 
ΤΙροκίφαλος 182, 5 : 183, 13. 
ΤΙροκοίλιος 182, 17. 
IIporelinnév 84, 11. Profodiacum hyp- 
erchematicum Plotio p. 2664. οδ΄ 


INDEX RERUM ET VERSUUM. 


Tloerefenzis σοὺς 169, antep. 

πρνδικὰ 123, 6. 59, ane 

Πρῳδὸς 130, 1. 

Ποολιμαΐς Φιλάδιλβοι 8, 14 : 185, 1. 
IIojjíx n 157; 3: 

Πυῤῥιχιακὸν 48, 15$: 167, 14. 
Ἡυῤῥίχιος * 34 : 157, t. 

TIsfjos 157, 4- 


P. 
Ῥ ὧς Qorit» 184, 5. 
; . Diomedes p. 515. Rec- 
procus verfus apud. Neotericos. talis 
ejm. 


Vetfu volo Liber tua praedicen- 


tur acta. 
A&2 predicentur tua Liber volo 
verfu. 


Sotadicus eff ex utraque, fed durus, 
wf ad recurfum βο [72 comvenire, Dr 
fSetadico jam dictum. Reciprocus wer- 
fus alter hujufmodi ἐδ 
Effe bonus fi vis, cole divos, op- 
time Panfa. 
Panía optime divos cole, fi vis 
bonus efle. 
Hic in procurfu hexameter eff, tn re- 
eurfu Sotadieus. | Reciproci genus me- 
tri impenerunt oftia curiofa. Nam re- 
pertum efl, hexametrum [T P aud 
Bezametrum recurrere tn illo "verfu, 
Mufa mihi cauffas memora, quo 
nurine lefo. 
Lsefo numine quo memora caxf- 
fas mihi Mufa. 
. Reciprocum | meoterici, f mom fall, 
sovum protulerunt, uf per duos σεν. 
Jus, duo. alii recurrant, wt. in. ills 
verfibus. 
Nereides freta fic. verrentes c&- 
rula tranant, 
Flamine confidens ut Notus 
Icarium. 
Icarium Notus ut confidens fis- 
mine, tranant 
Cerula verrentes fic freta Ne- 
 reides. 
Hic et im currentibus et recurrentibus 
verfibus priores hexametri funt, poft- 
riores pentametri elegiaci. Reciprocut 
item talis eff : 
Pio precare thure cieleftum συ- 
" mina. 
Numina caleftum thure precarc 
io. 
Hic Torurrit lambicus, recurrit εἶ» 
giacus ; fed lambicus recipit poft m- 


INDEX RERUM Ef Vs Nr. 


vam (7) fyllabam ab ultimo tertiam, 
ut poflit recurrere. Vide Servium p. 
1826. Mar. Vi&or. p. 3561. 
Ῥόδιος * 
Rhopalicus -verfus efl, cum verba, ut fe- 
quentur, per [yllabas crefcunt, ut, 
Rem tibi confeci, do&Giffime 
dulcifonoram.  - ) 
Servius p. 1826. Ejufdem generis 
verfüum laudant grammatici ex 
Hom. Il. r. 182. fed eos certiffime 
refutavit Dawefius M. C. p. 172. 
Ῥυϑμὸρ μίτρον satio 137. 
Ῥυϑιμοῦ μέσρον baqiot: 139, 3. 


z. 


Σασφικὸν τεσσαρισδικασύλλαβον 42, 3. 
ἐννιασύλλαβον 56, 12. 
ἑἱχκκαιδεικασύλλαβον 60; 7. 
ἐνδεκασύλλαβον 78, 3. Dio- 
medes p. 508. Terentianus Mau- 
rus p. 2440. PJalecivm hendeca- 
fyllabum Sapphicum etiam nuncu- 
pat. 











ἡρωιπὸν 178, 21. 

Sapphicum metrum trochaic. trim, bra- 
chyc. Servius p. 1819. 

trim, ἔγρετο. ibid. 

——  choriamb. tetram.cat. 
ibid. 1822. 

—— lon. min. trim. cat, 
et asat, ib. 1823. 

dimetrum | hendeca[yllabum 
ex Anapesflo catale&licum | Marius 
Vi&. p. 2591. atifpaficum  Te- 
trametrum catalelicum, Sapphicum, 
Priapeium Plotius p. 2658. — /fnti- 
fbaflicum tetram. hyperc. Sapphinum 
ibid. Metrum Antifpaflicum Sap- 
pho iwvemit Atilius Fortunat. p. 
2694. . 

Σασυρικὸν ἰαμβικὸν 170, 15. 

Saturnium. metrum lamb. trim. hyper- 
cat. Diomedes p. 512.: Vide Not. 
P. 341. 342. 

Σεῖσφρον 141, 18. 

Σημασίαι, χρόνοι 33» 19. 

Σημεῖα 113. 

Σιμμμακὸν μέφρον 61, 1. 

Σιμμέειον 38, 13. 

Bimonidium metrum dactylicum | trim. 
acat. Servius p. 1820. 


acat. ibid. 














anapeft. trim. hy- 
perc. ib. 1823. 


517 


Sotadicum retrum troc, frim. acat. 
Servius p. 1819. 

tetram. bra- 

chyc. ibid. Marius Vi&. p. 2530. 


Ton. maj. tetr. bra- 





chyc. ib. 1824. 

Sotadicws vide Mp it 

Spondaicus verfvs Diomedes p. 494. 

S tici τώ * 24. Pt 

Σσονδιαιπὸς 160, 19. 

Σπονδεῖος 158, 12. 

Btafima. Marius Vi&torinus p. 2521. 
Duet periodi, feu flafíma, yt quidam 
vocant. 

Btefichorium metrum. datlylicum. pen- 
tam. cat. Servius p. 1820. 








tatit. cat, ibid. 1821. 
anapaflicum trim. 





- acat. ibid. 1822. 

Σείχος 116, 1. 

và sarà Xciye 111, 3: 200, 24- 

Xcuxvio» 187, 5. 

Xegofh 186, 25. 

Συγκεχυμῖνον 104, 13: 200, 10. Ma- 
rius Vi&. p. 2553. 

Συζυγία 192, pen. Diomedes p. 5o1. 

Συλλαβὴ 142: i188. - 

Συμβληφὸς 160, pen. 

Σύμασυχσος ἀνάσαιστος 101, 6. 

Συναλοιφῆς xal συνεπφωνήσιως διαφορὰ 
20,24: 153, 8. . 

Συνάφεια 234.: 324. , 

Συνικφώνησις 10: 194, 19. 

Συνίχειαν xarà 135, 23. ΑἹ, διίχειων, 

Συνιξάνειν 153, 12. 

Συνίδησις 20 : 152. 

Sufarionium compofitum 350. 

Σύστημα 116,6. Συστήματατ. κατὰ 
σχίσιν. 2. ἀφσολελυμίνα. 3. ἄτακτα. 
4. ἰξ ὁμοίων. 5. μικτά. 6. κοινά. 
110, I. 

Σύστημα κατὰ περικοπὴν ἀνομοιομερὶε 
131, 4. | | 

Συσσηματικὰ “Ὁ 

Σφηχοιιδὴ, 182, 23. 

xarà Σχίσιν ποιήματα 112,8: 
5: 201, I. 

Σχήματα 104, 20. 

Xerábue picos 63,14. Vide notas 
ad Quintilian. I. 8, 6. IX. 4, 6. 
go. Diomedes 511. 


& III, ΤΙ. 


119, 


T. 


τάξις 112, 16. 
Ττίλειον 178, pen. 
Τισραδικὰ 114, 12. 


Τισραδικὴ ἱξάσημος 1635 4: 


$18 
Ἰεκρέσαμῃς δνφδιπὴ 163, 4. 


Timocratium metrum log, min. dim. cat, 
Seryius p. 1823. 

Τομαιὶ 5 genua 195» 13. 

ἰαμβιγοῦ 197 4' 

—— τριχαικοῦ 197, τό. 

Τιμή φι 195; 22. 

Térp 149, ὃ 

Teeynr ἰαμβυγὸν τόρ, τό: 
Ttexir 184, 24. 

Τριιδικὼ 114. IT. 

T gunxerré expos 76 ld 

Ttioesac 158» 1 

Τριπινϑηριμερὶ εοἵ, ; 6. 

Tienes δυφδι 163 3. 

Teex aix larréqnpas " 24- 

Tee ein ταυτεσοδίε * 24: 160, το. 

Teex αἰκὸν pácen i 174: 197, 7 
Diomedes p. 504. 

Teex sini» χωλὸν 34, 6: 1973 14- Dio-. 
medes p. 508. 





120, 14’ 


Ttexpóos * 24: 158, 9. 
Teexaine κ γγυὴι ἐωνικῷ 6}, 24. 


T. 


"T£ 184, ult. 

"Tyeh εὐόλισϑον 11, 23. 

«φὸ τοῦ Ὑγροῦ τὸ ἡμίφωνον | 13. ᾿ 

Hpmenaicum. metrum dactylicym dim, 
' acat. Servius P 1820. 

"T ersoSaeinés ποὺς 169, 9. 

'αικατάληντα iSo: 163, 8. 


T'rigeren picto $5; 14. 


INDEX RERUM ET CEPSPEMS 


Ὑσιβακ ἡ» τὸ: 19 τσ: π΄ 
Persis, P ᾿ 3. 

deua I 8, 2 "3 C 

T reox nperrinds 161, 2. 


o. 


Φαλαίκειον 57, 2. Diomedem p. 509. 
futeeé etn μέτρον 56, 3: 111, IQ: 
eren 141, 18. 
Piilicin metrum 53: bd 
paie q[xsárt. p 
Phrynichium (fir go s ri Trisicius 
Santeoius) Jfsehefü. memap. ὅει- 
vius p. 1821. 
Ion. min. tetram. cat. ib. 





1823. 
Φωνήιντα 185, 7. 


ξ. 
Eu (sj) 48, 1 E 
Chaerilium metrum da. κάρα τῇ 
ἄγρεγο. Seryiug gi 
tas p. 353. 
Xoptios 524: 158, 16. 
Χοριαριβικὸν tren 50: 197 10. Dio- 
roedes p. 
Xotianfies * Je bn 20. 
Cpricum metrum p. 2 
Xeobves dixe parpndis. S καὶ jp 
'150, 8. 
Χωλὰ ἴπη 181. 
Χωλιαμβικὸν 169, Y : 196, pe 








INDEX RERUM 


ÍN PROCLI CHRESTOMATHIÍA 


MEMORABILIUM. 


AAPON ei 325, 2- 
"Alwsidus 384, 3- 
AiS9uosis ' Αραφίνου 477. 
᾿Αμφιϑαλὴς σαῖς 387, 1. 
Φ᾿ Ανάνιος Μακεδὼν 380, 11. 
᾿Ανϑηρὸν vé 375, ult. 
Avripay es 377» 10. 
᾿Ασ“ὅλλων "lepus sel TéXaber 387 8. 
᾿Αποστολικὰ μἕλη 389, 8. 
Aeyh φὸ 3)6, 6. 
᾿Αφεταὶ λόγευ καὶ “οαοήμασος 3755 4. 
᾿Αρισεοτίλης 382, 10. 
᾿Αρζων 382, 10. ar. 
᾿Αρατίνου. Αἰϑιοσὶς 477. 
- Ἰλίου wrieeis 483. 
χίλοχος 380, 8. 
pro Νόσφοι 485. 
Τιωργικὰ μέλη 389, 12. 
Τρωμολογιπὰ λη 389, 10. 
πὰ 385, 25. 
tnm ὁ ῥήσωρ 327, 7 
Διηγημεισικὸν 376, 9. 
Αιϑύραρεβος 382, 3 : 383» 4. 
᾿Εκλελυμένον φὸ ,376» 6. 
᾿Εκφράσωρ λωμώνων καὶ ἀλσὼν 376, 3. 
᾿Ελεγεία 379» 7. 
Eust μέλη 389, 6. 
ἕνον 376, 4. 
Ἐν qun. 385, 6. 
"Esuxóg κύκλος 378, 3. 
᾿Εσικήδειον 385, 21. 
"Egusfxiog 384, 12. 
᾿Επισταλσικὰ μέλη 389, 14. 
"Ewres 376, 14. 
"Esrovs ποιηταὶ 377, 9. 
"Eeerixà 385, 4. 





Εὐγάμμωνος Τηλεγονία 482. 
Εὐκειπὰ μέλη 389, 3. 
Ἡγησίας 379, 1. 

"Heíoles 377, 10. 


. eti»; 385, 22. 





ἔλεγορ 379; 9. 
"Inufios 379» 17. 

Ἰλιὰς μικρὰ 48:1. 

Ἰλίου σέρσις 483. 

᾿όβααχος 384, 5. 

Ἱππώναξ 380, 1o 

"lexvés «à 375, 6 

Ἰφικρατίδες 387, 5. 
Καλλίμαχος 379, 15. - 
Καλλῖνος 379; 13. 

Κουρῆτες 384, 10. 

Κύκχλιος χορὸς 382, 10. 

Κύκλες ἐπιπὸρ 378, 4. 

Κύπρια πνήματα 378, 18 : 471. 
Κωπὼ 387, 2 

Alex te "Dude μικρὰ 481. 

Λύδιον σύστημα viv πιϑαρῳδῶν 383, τι. 
Μιλικὴ ποίησις 380, 13. 
Μέσον σὸ 375, 7. 
Μιρμηφικὸν 376, 10. 
Μίμνερμος 379» 13. 

Νόμος 382, 12: 383, 8. 
Nóevei Αὐγίου 485. 
Ὅμηρος 379, 2: 465. 
ὁ “οιησὴς 377: 7. 
᾿οσχοφορικὰ μέλη 388, 11. 
Παιὰν 381, 18 
ΤΠανύασις 377, 10. 
᾿ιαρϑένεια 385 »24. 
Ἰχαροίνιον 384, 15. 
TIjapes 382, 9. 








520 INDEX RERUM. 


327; 10 - , 
Iouapéácas ὁ σῶν Βοιωφῶν ὠβηγούμενος 
486, 8. , 
TIeeyperrinà μέλῃ 389, 5. 
TI “0ν 48 I, 15. 
IIoj)ixn 384, ΤΊ. 
IIjjes 384, 10. 
Σίλλος 385, 18. 
Σ,μωνίδης 380, 9. 
Σαληρὸν * 376, 4: 
Σεόλιον 384, 14. 
Σοασῖνος 378, 19. 
Tomus» τὸ 376 5. 
T « 3 2) 13. 
μὲ din Ep Man 487. 


TanéD sos 383, f« 
TemeyeaQias 376, 2. 
Τρίμεσρα ἴση 372,85. — 
Teisrolefoginós μίλος 387, 10. 
Ὑμέναιος 385, 9. 
"T nses 381, 6. -c 
Ὑσόῤχημα 384, 7. 
“Ὑκοφρύγιος 
Φηριονόη 376, 14. 
Φιλησᾶς 379; 14. 
Φιλοκαφςάσκενον σύνϑιεσιν 375, 9. 
€péyis (js3pis) 383, 12. 
Φρύνις 382, 22.. 

ὁ Κρὴς 382, 15. 


) 383; 12. 


FINIS. 





CORRIGENDA ET ADDENDA. 


{ 


— ul necu —— * 


IN TEXTU. 


P.4,2.kp.yik — 6,5.) — , τ. ᾿Αγχέλιως. * 24,9. 
μακρᾶς. — 25, 1t. ϑωκτυλικοῦ cum C. deletam mallem, 46, 19. 
μέγ — 96,12. wiersd,— 8D, 12, mtrrápevo δὲ Turn. 40, 11. 
χοξόν. — 42,2. δέ. 47,11, ἰφϑημιμιρίς ΟΣ, 3. mi 66, 5. 
ὀπνόεαν όρ, ᾧ 6. γένοιτ᾽ γ3. 12. ὅμως Qoo 4. χορὸν 79» 9. 
elo» (Urfin. 104.) Ibid. 6. συνειμαίπνω — 86, 1. ἐβαρμόξον. — Ibid. 
1ἰ. παίωνες 8), 12. μολοσσὸς 94,11. χρῷ — 9Ó, 10. B. "Ανω- 
xpfb» — 113,15. ἀπολελυμένον, 110,6. ποιητὴς Ibid. 7), γέμραμττρι 
125, 5. καϑάπερ. 138, 8. b» ταῖς 132,8. Φωμὰνρ — 191, IO. 
φροσῆἥκοι. 


IN SCHOLIIS. 


P. a, 3. leg. ἰκτεταμένον et λιτότατος. 24, 19. Ügegxerrdómwte 
28, 7. 9. μιᾷ: 14. μακρὰ εἴη 17. μολοττός — 22. ri) 34, 8. 
τραγηδίω. — 38,3. γιγράφϑα. 47,2. Ὡς 438,4. ἀρχῇ; 
pen. Marow. —— 51,8. χρρίαμιβός lev dés II. ἀμφίμακρος 
14. μακρᾷ 6o,ult. Mía 67, 1. συλλαβὰά 75, 2. τετάρτου 
83. pen. ἀπαρτίζον. 85, 10. μολοττὸν 105, ult. ONTZOY. 
107, 4. χορίαμβος. 100, ult. POI AETP' RAH. 124, I. ἀνό- 


pos 137, 5. TOY. 147, 10. αἰτίη 154, 1. Ἔστιν οὖν 
πρῶτος δ . παντ 20. yaker3  ἐ[689, 2. ξοϑμῷ —— 159, 
10. II. 14. βραχείας. χό. ὑποβάκχειος. ᾿ 160, 12. Ἕκτος 


Ιόο, 16. βριαχειῶν τῆ. ἱστορίας — 167, 2. Pro εὕροις κόμμα l. εὗρι- 
σκόμνα 16. ἀκατάληκτο 168, 25. βροιιχνκωτάληκτον — 169, 
17. So 174.17. 231. 27. 9. 125,2. 6. εὐέϑεφρα 177, 
27. αἰτίη" ἀπεηρτισμένοι 178, 17. ὃ 189, 9. "Apri 
183,10. ἄητο - 22. δύκωτωι 184, 9. ταῦϑ' 

| xm 


CORRIGENDA ET ADDENDA. ὦ 
IN NOTIS. ETE M 
tuli: « Ti et 


P. 5, col. 1, 12. hg. * defiderabit," ^ col. * σεσημειω» 
μένα." ^. 4, col. 1, 25. “ Acatale&tus." Et ita un et 


tera acatale'Bicuy, bracbycataledicus, analogiz legibus repu re pugr Xu "ἢ 
Ῥηοίαπο laudato infra P. 233. Acatalstios, Vues, rac 
catalezli re&te confervat editio Aldina, ult. x us 
Pro verbis 10, col. 2, 17. poft “ indicat." ἐν ἐς EOS 

fe&tionem, Porfopi judicio auctam et confirmatam, recepte s 


demum antcferendam cenfeo." 
P. 14, col. 1, 37. ** δνομαί i ien 35, col. 1, 2 2; Ádde, dert 
binum ad Horat. Ep, L3. 14 Ibid. col. 2, 9. e dine Fr 


dele “ forte τ᾽ & ἄγων." Ἂς αἱ, 1, 26. “ πον » PL Won 


ait. διαιρουμένου." fbid, col. 4, 1. “ αὐτὸϑ'ὀὀ 4st tol. 2, 11. 
«^ Atheniens XV. p. 699. A" γέγφαφε Dial κωμῴδίαν εἰς τὸν ἀρ- 
ath τρόπον. lbid. 12. ᾿ἀλαξονίάν jam ?correxerat Morellus 
Prof. Gr. £o, col. 2, 6. De vv. αὐτοῖξεξ, δὰ ττικοῖς permutatione 
vide edndém: "Hemfierhuum ad AriftopttfzsfPhit. Ρ. 256. 55 
eol. 2, 6. νπερζατάληκτον. $7, col. I, I 1874 ἀντία." ᾿ 58, 7. 
In fragmento τέρμ Euripidei apud Dionyf. Hlic. T. II. 'p. 59 
—XEvS:-. p. 2 56. ed. Upton. recte repofuit Mufgravius à ὃς Tt πέτρον 
᾿Αρκάδων δυσχρίμερον Πὰν ἐμβατιύεις. Euripidis verfus ob oculos 
proculdubio babuit Caftorio Athensi X, p. 455. A. — Ór,col. 1,a 
wíl" 71, (01. r, 14. ὄρνεον,» — 75, col. 2, 4. Nec minus effet 
vitiofus verficulus, fi fecunda vocis ᾿Ενυάλιος corriperetur.  Pston 
aim tertius o; svexo numerorum legibus adverfatur. ^ ^80; col. 
" Vide Pierfonum ad Morin p. 263. “ 93, col. 3; «. Adde, 
Alio detorfit Strato in Anale&is Brunckii T. II. p. 360. ᾿ἐβδύμα- 
To» δὲ Καὶ δέκατον δητεῖν οὐκ ἐμὸν, ἀλλὰ Διός. ρ4: col. , 14. 
χορῷ 98. col. 1, ult. Προσπταλτίοις c correxerat Grotius, xesfpt. 
p. 503. et. verfum (ic conflituerat τὸ σκῶμμ᾽ ἀσελγὶς M Mryapisi 
eQilja. ^ 1oo;col 1. In verfibus Metagenis, cds rm 
Arnaldo longe melius geffit Elmfleius in enélgrid appo otgti igüwg 
ad Ariftoph. Acharn. 108. 122, col. 1, 3. "C d He 
col. 1, 2. Totum ' 131, col. 1, 7. ' * χορὸς" 134,0 cdi. 1, 
Dele comma poft * agit" 140, col. 1, 4. * Bue 
I 57, col. 1, 5.'*'antep.' Ibid. 13. In alio ed. Turneb. exetnplo 
penes me re&e legitur διαλλάσσοντες. I 50. col. 1, i3. Monu- 
iffe debueram verba φυλοκρινέν φυλοκρίνομαι in H. Stephani Thef. 


€€ 





€. 


CONXNGIENDA Ef 'ADDUSROA. 


IV. p. 242. 346. comparere, nullis txmen fcriptorum veterum lo- 
cis munita et illuftrata. Mox l. 3o. pro “ quanta" b Ms * quot 


quot. c 163, col. 1, jt. Macrobium Saturn. 154. 


t. διαν σεις "fts: 5) *" 186, ult. pof p. 533. '* $ MS.'N." 
ar, 4 V. 1 UE 218, 26. Hunc verfum idea riptorum 
um ager Ἡδμοω, ,Vide ejus notam ad L ki 3. .2319, 3 
«ἄρας ἀχηξ, " Peffibhg. cófrexi, δας video minima füiulorum 
Ep legéhdüm; * εἴχαρμος, “Ὅμηρος, Χοὶριλος" -ἰ 218. Ex- 
empla vocis "isiaro pria longá ^ prorütit "Fimíléus Addend. ad 
Ariftoph. Acharn. 47 330,7. Épiendant viri doti λυσαίμᾶν. 
Mox dele "' et 1140 Pu Piprás." Tu Si itylo pro ῥηθέν (οἴχῃ qvis 
malit λεχϑέν. 7231, * Amphifi larós, * Delendum videtür- Hioc 


vocabulum, ex " ΣΥΝ in vicinia profectum. ' 440; à, 


94" 244, 37» cà bi δίνη fcribendum, obfesravig 
Plmfleius. 253, 23. Dele “ Jed ὕφρς."... dbi .dn/ngt. Col d 
Pro “ qui" lege ** de quibus," - ον" 56. notio. 2,*u]t, poft, μὰ 


ἭΝ 


. 274. 18. Hoc metrum Midi Metis pi 78. De vfu da- 


&ylice hephthemimeris hmciTerentianns, Maura: p. 2426. 


Quum autem Bepbtbemimeres fuerit: ddifto verfus, 
In tragicis plerumque cboris deprebetilitur unts 
Infertus multis non una lege creatis. 
Fabula fie Euripidis inclyta monftrat Ore usc 
Nam tali serfu, cuntfis Bepidantibus intus, ^ 1777 MER 
Argivum: fupitns eunucbus flagitat enfem. 00000 mn 
Cetera non fimilt componit eges Jed aptos 1 
τῶν S5 Continuo trepidos plures cotnetht iantbos. B 
* Confer Marium Vi&orinum p. 2 $78. 
ng 300, 32. Pro ** dimetros" lege" e thónometros." 301, 14. 
Bitiorrn. 320, 4. et 2. ab i im. du ) 348» Ὁ, ὁδὼ 355- 
not. Locum Pherecratis ex Suida: et^ Polluce eníendate protulit 
Élmfíleius ad Ariftoph. Achárn. 255; . 377. 'Col.31,.7. ὡς τὸ, 


3 Ὁ 


" CAriftoph. Thefm. 200.) 000 08 


Id
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Hēphaistiōnos Egcheiridion peri metrōn kai poiēmatōn. = Hephæstionis Alexandrini Enchiridion"

See other formats
